Paduaan.

NUMMER 3
JANUARI 2010
HUMEDIA.NL/PROFILE/PADUAAN

INTERVIEW FCJ EVEN BELLEN MET... WAT EEN TOESTAND

Communicatietijger How English is the De winnaar Massale uitloop
Peter Smit over education ICM van de SvJ- eerstejaars niet alleen
zijn carrière actually? prijs 2009 probleem van deze tijd
pagina 4 pagina 2 pagina 6 pagina 8

Weg met de eeuwige student?

Journalistiek telt zo’n honderd
studenten die langer dan zes
jaar staan ingeschreven en dus
het predicaat ‘langstuderende’
krijgen. Nu wordt er aan een
plan gewerkt om dat aantal zo
klein mogelijk te maken.
DOOR MARLEEN HOOGENDOORN

Binnen een paar maanden moet er

een beleidsstuk op tafel liggen. Verant-
woordelijk hiervoor is Peter Mul, oplei-
dingsmanager van Journalistiek. “We
gaan naar een aantal punten kijken.
Hoe kunnen we de langstuderenden
van nu zo snel mogelijk laten afstude-
ren en hoe gaan we zorgen dat het er
niet meer worden? Dat is in het belang
van de betreffende studenten, maar
ook in dat van de school. Financieel
gezien zijn langstuderenden ongunstig
voor de faculteit, omdat we na vieren-
eenhalf jaar geen vergoeding meer voor
hen krijgen van de overheid.”

FOTO: LISA MATULESSYA

Voordat het beleidsstuk kan ver-
schijnen, gaat Mul kijken of er een link
bestaat tussen de manier van toelating
en de langzame student. Wellicht zit er
een verschil in de studenten die via de
decentrale selectietoets zijn toegelaten
en die via de loting zijn toegelaten. Ook
komt er mogelijk een grotere rol voor
de SLB-er. Zij moeten eerder gaan sig-
naleren of een student studievertraging
oploopt. Volgens Mul is dat makkelijk
te realiseren. “Je hoeft alleen in Osiris
te kijken om te weten hoe de student er
voor staat. Als je er dicht op zit, voor-
kom je makkelijker dat iemand in zo’n
situatie terecht komt.”
Matige taalvaardigheid
Henk Oldenziel (30) is inmiddels ne-
gendejaars, maar is er tussendoor wel
twee jaar tussenuit geweest. Hij had
even een break nodig van de journalis-
tiek. “Ik was toen erg gedemotiveerd
geraakt, onder andere doordat ik mijn
eerste stage niet had gehaald.” Dat
kwam voor een groot deel doordat zijn
stageplek hem niet taalvaardig genoeg
vond. Henk: “Op mijn 21ste ben ik
vanuit Zwitserland naar Nederland ge-
komen en meteen begonnen aan jour-
Negendejaarsstudent Henk Oldenziel gaat begin 2010 afstuderen.
nalistiek. Ik kon de taal wel spreken,
maar niet goed schrijven. Op school
zeiden ze echter dat het geen probleem
zou zijn. Pas bij mijn stage bleek dat het
wél een belemmering was.”
In de laatste weken van zijn stage
kreeg hij te horen dat hij niet goed ge-
noeg was voor een baan in de journalis-
tiek. “Dat was pijnlijk. Ik vroeg me af
waarom ik dan niet goed genoeg was.
Ik ging er twee jaar tussenuit omdat
ik het gewoon allemaal verafschuwde.
Nu heb ik mijn motivatie gelukkig te-
rug. Ook heb ik een taalcursus gevolgd
waardoor ik mijn stage alsnog gehaald
heb.”
Mental coaching
Langstuderenden kunnen terecht bij
Gerard Jacobs. Drie jaar geleden is hij
begonnen met het coördineren van
deze groep studenten. “Als je zesdejaars
bent, krijg je een mailtje van mij met
daarin de vraag om een afspraak te ma-
ken. Dan stippel ik samen met de stu-
dent een route uit, die loopt vanaf dat
moment tot het allerlaatste, afsluitende
SLB-gesprek. Ik schat dat tachtig pro-
cent op dat mailtje reageert. Het blijft
wel de eigen verantwoordelijkheid van
iemand.”
Aansluiting kwijt
Volgens Jacobs zijn de meeste meer-
derejaars de aansluiting met de school
kwijt. “Ik haal ze terug om samen een
plan te maken. Vaak is er een probleem
met de motivatie of hebben de studen-
ten al een goede baan in de journalis-
tiek. Bij die laatste groep moet gekeken
worden of zij vrijstelling kunnen krij-
gen van bepaalde vakken.”
Dat is ook een onderdeel van het
plan van opleidingsmanager Mul. “Wij
noemen dat EVC’tjes, Elders Verwor-
ven Competenties. Nu is een vrijstel-
ling krijgen nog maar beperkt mogelijk.
Daar moet een richtlijn voor komen.”
De examencommissie heeft uiteinde-
lijk het laatste woord over de vrijstel-
ling. Zij kijken of de vrijstelling wel ge-
rechtigd is en moeten het goedkeuren.
Jacobs doet zijn best om de herkan-
singsmogelijkheden voor de studenten
te vergroten. “Vaak gaat het bij studen-
ten die al een goede baan hebben om
nog een enkele opdracht. Dan denk ik:
doe niet zo moeilijk.” Ook over Osiris
is hij niet zo te spreken. “Bij mensen die
al gedemotiveerd zijn werkt dat niet.
Komen ze eindelijk terug naar school
om iets te herkansen, moeten ze vier
weken wachten omdat de inschrijving
dan pas weer geopend is.”
De komende maanden wordt er
hard gewerkt zodat het aantal langstu-
derenden omlaag gaat. Uiteindelijk
heeft iedereen er baat bij: de studenten
in kwestie en ook de school zelf. Mul:
“Het afstudeerrendement gaat dan om-
hoog en dat is ook weer goed voor het
beeld van de school.”
2 FCJ
CURRICULUM VS. PRAKTIJK
Statistiek
In deze rubriek testen wij elke maand een reader uit het
rijke assortiment der communicatie- en journalistieksyllabi
door deze voor te leggen aan een deskundige met kijk
op de inhoud. Deze maand: Statistiek, eerstejaarsvak
Communicatiemanagement.
DOOR SUZANNE LOMMERS
‘Moet deze statistische troep alle-
maal bestudeerd worden?’ luidt het
bijschrift van een cartoon in de rea-
der. Statistiek is misschien niet het
favoriete vak van studenten Com-
municatie, maar goede kennis van
zaken op dit gebied is wel van belang.
Jelke Bethlehem is me-
thodoloog bij het CBS en
hoogleraar in de enquête-
methodologie aan de Universiteit
van Amsterdam. “Er komt zowel be-
schrijvende statistiek als verklarende
statistiek aan de orde. Deze cursus
lijkt zinvol genoeg om een student
voldoende basiskennis over statis-
tiek bij te brengen. Kennelijk wordt
‘Een zinvolle cursus
om de basiskennis
bij de brengen’
daarbij het softwarepakket SPSS ge-
bruikt om te oefenen. Dat is op zich
een geschikt pakket voor dit doel.
De cursus mist echter een essenti-
eel onderwerp in de cursusstof, en
dat is survey-onderzoek (enquête-
onderzoek, red.). Dat is nu juist iets
waarmee journalisten veel in aanra-
king komen en waarmee ook heel
veel mis gaat. Er bestaat veel slecht
survey-onderzoek. Denk maar aan
veel gepubliceerde opiniepeilingen.”
Willem Bosveld is onder-
zoeksadviseur Onderzoek
en Statistiek van de ge-
meente Amsterdam. Bosveld: “Sta-
tistiek is een lastig vak, zeker voor ie-
mand die het er (verplicht) bij doet.
De vraag is dus ook wat je moet
weten om iets te begrijpen van on-
derzoek. Alles wat in het boek staat
klopt, maar met de praktijk heeft het
niet zoveel te maken. Ik heb het ge-
voel dat het boek zó compleet is dat
het studenten eerder afschrikt, dan
dat ze inzien dat statistiek ook heel
leuk kan zijn. Het boek lijkt op mijn
‘Wat in het boek
staat klopt, maar
met de praktijk
heeft het weinig
te maken’
lesboek van ruim twintig jaar gele-
den. Ze praten nog over platenspe-
lers en guldens, maar ook omdat ze
statistiek beschrijven als een moei-
lijk te beklimmen berg.”
“Ik vermoed dat weinig studenten
Communicatie later intensief met
statistiek bezig zullen zijn. Het is
voor mij dan ook de vraag of juist
deze mensen niet meer gebaat zou-
den zijn bij statistiekonderwijs dat
hen helpt om kritisch te kijken naar
onderzoeksresultaten, die in media
voorkomen.”
Ad Franzen, coördinator van de cur-
sus Statistiek erkent dat de reader
wat ouderwets is. “De auteurs zijn
inmiddels de vijftig gepasseerd en
de allereerste versie van de reader
dateert uit 1992. Het enquêteonder-
zoek ontbreekt in de reader, want dit
laten we de studenten in het project
Markt uitvoeren. In het tentamen
over deze reader wordt voorname-
lijk theorie getoetst. Eén van onze
uitgangspunten is dat studenten die
later een master gaan doen aan de
universiteit, bij Statistiek iets leren
wat ze later kunnen gebruiken.”
It all goes not really
for the wind at ICM
Op de opleiding ICM klagen
studenten en docenten over
elkaar. Docenten krijgen
het verwijt slecht Engels te
spreken en studenten zouden
onvoldoende voorkennis van de
taal hebben.
DOOR ANNEMARIE MATERS
Ruim drieënhalf jaar geleden is het
curriculum veranderd en de naam
aangepast: van Integrated Communi-
cation Management naar International
Communication en Media (ICM). Er
wordt nu onder andere meer aandacht
besteed aan digitale communicatie en
journalistieke vaardigheden. Volgens
de opleidingsmanager van ICM, Ri-
chard Versmissen, heeft de opleiding
niet meer te kampen met kinderziektes
en zijn studenten goed op de hoogte
van de beroepspraktijk.
Momenteel dienen studenten
klachten in over enkele slecht Engels
sprekende docenten. Eerstejaars ICM-
student Leon: “Je hoort sommigen
Nederlands-Engels praten, maar ik
begrijp dat wel. Er zijn overigens wel
degelijk studenten die het vervelend
vinden en ze verwachten iemand die
een voorbeeld is.’’ Maar ook docenten
zijn niet te spreken over het niveau van
de studenten. “Vroeger moesten stu-
denten een instroom-taaltoets doen.
Sinds vijf jaar mogen we die niet meer
eisen van leerlingen met een havo- of
vwo-diploma”, aldus Versmissen. ICM-
docent Daan Dondorp geeft nu twaalf
jaar les. “Ik heb wel tijdens vergade-
ringen gemerkt dat enkele docenten
moeite hebben zich spontaan uit te
drukken.”
KRAM
Deze situatie onder studenten is er
één van de laatste jaren: in de elf jaar
van het voormalig ICM-programma
stapten van bijna duizend studenten
slechts twee over naar het Nederlands-
talige programma vanwege problemen
met hun Engels. Sinds september 2009
zijn er van de 210 al tien mensen om
dezelfde reden overgestapt naar het
Nederlandstalige programma.
Versmissen: “Het geeft aan dat het
niveau van studenten omlaag is ge-
gaan.” Om dit niveau weer op te krik-
ken zal er onder andere een adviseren-
de instroomtaaltoets worden ingesteld
voor leerlingen die niet verbiedt, maar
wel tot een streng advies kan leiden om
de studie wel of niet te volgen.
Dondorp, ook docent bij Commu-
nicatiemanagement weet dat bij Com-
municatiemanagement in de kennis
van de Engelse taal wordt geïnvesteerd.
“We gaan in jaar vier de management
summary van adviesrapporten in het
Engels laten schrijven, want dit moeten
studenten op dit niveau ook kunnen.”
Versmissen merkt dat het steeds
moeilijker is om goed Engels sprekende
docenten aan te trekken voor de oplei-
ding. Voor welke docent dit relevant is,
wordt dit jaar gestart met een taaltoets
en wordt er een cursus aangeboden die
ertoe leidt dat alle ICM-docenten een
Certificate in English Advanced beha-
len op C1 niveau, het op een na hoog-
ste. Dondorp heeft daar geen moeite
mee. “Ik vind het belangrijk dat alle
docenten goed Engels spreken.”
Om het aantal studenten per jaar
vast te laten leggen en een verplichte
taaltoets weer te kunnen instellen be-
hoort ook de invoering van een nume-
rus fixus tot de mogelijkheden, verklapt
Versmissen.
PADUAAN
JANUARI 2010
FCJ 3

Halve excuses Proost, op Burhan! STELLING

voor gedupeerde
studenten
Jouw vertrouwelijke gesprekken
te vinden op Sharepoint, dat
wil je niet. Toch overkwam
het afgelopen zomer enkele
journalistiekstudenten. Officiële
excuses voor het incident bleven
uit. Paduaan zocht het uit.
DOOR EVIE WESTLAND
Alles op het online portfolio is tijde-
lijk openbaar geweest. Vertrouwelijke
gesprekken, journalisten wier naam
uit veiligheid niet gepubliceerd mocht
worden, persoonlijke blunders van stu-
denten zelf, enzovoort.
Vijfdejaars student Journalistiek
Saïda Maggé komt op voor de gedu-
peerden. Half oktober sprak zij direc-
teur Peter de Vries van de School voor
Journalistiek over het voorval aan, die
volgens haar zichtbaar baalde van het
voorval. “Daar komt die mail met excu-
ses, dacht ik toen”, aldus de gepikeerde
studente. “Wij zijn toch de studenten?
Dan moeten wij ook als eerste de infor-
matie en excuses krijgen.”
Maar een excuus mail kwam er niet.
“Ik baal enorm van wat er is gebeurd en
dat heb ik ook zeker laten blijken, maar
dit voorval is al zo’n 3 maanden oud”,
aldus De Vries.
‘Docenten zijn te
weinig betrokken bij
de beroepspraktijk’
Eline van Beek 1e jaars
Communicatiemanage-
ment
eens/oneens
“Helemaal mee eens. Ik heb vier jaar
Journalistiek gedaan en daar speelde
dit zeker. Ik had een docent die di-
rect na zijn afstuderen aan de SVJ
les ging geven zonder enige praktijk-
ervaring. Er waren ook veel leraren
met een goed CV, maar ze gaven
enkel les en werkten daarnaast niet
meer. Ik weet nu nog niet hoe dat bij
Communicatiemanagement zit.”
Charlotte Vastbinder
2e jaars
FOTO: LISA MATULESSYA
Journalistiek
Burhan Ildi, tijdens de karaokeavond in Stef’s. Voor Burhan was het een veredeld
afscheidsfeestje: vanaf januari is hij niet meer de cafémanager van Stef’s. eens/oneens
Burhan vertrekt omdat zijn contract niet verlengd wordt. De cateringorganisatie “Ik heb de indruk dat docenten niet
Sodexo waar Burhan en zijn medewerkers onder vallen, weigert toelichting op meer precies weten wat er speelt in de
de situatie te geven. De organisatie wil, naar eigen zeggen, de privacygevoelige praktijk. De journalistieke praktijk
gegevens niet openbaar maken. De cafémanager zelf betreurt de beslissing maar verandert heel snel en sommige do-
is er ergens ook wel tevreden mee. “Ik ben moe van het harde werken, de vele centen zitten al een paar jaar in het
verantwoordelijkheden en het lage loon.” De 28-jarige blijft onder de studenten: onderwijs. De docenten veranderen
hij wil iets gaan studeren in de richting van economie of sport/gezondheid. “Ik
niet mee.”
wil iets goeds doen voor de maatschappij – dus niet alleen alcohol schenken”,
vertelt Burhan. Hij is in ieder geval niet van plan op de Uithof te gaan studeren.
Misschien dat hij in de toekomst nog eens een kijkje komt nemen in zijn oud-café. ‘Wij zijn geen slaven
“Maar alleen als ik uitgenodigd word”, aldus Burhan. van de praktijk’
Frank Janzen

NOS kan zijn borst nat maken 1e jaars Communica-

Studenten Journalistiek naar Olympische Winterspelen
Tien studenten Journalistiek van
de HU vertrekken op 5 februari
naar het Canadese Vancouver.
Zij doen daar dagelijks verslag
van de gebeurtenissen in en
rondom het Holland Heineken
Huis (HHH) tijdens de
Olympische Winterspelen.
DOOR LISA MATULESSYA
De studenten gaan iedere dag in naam
van Heineken een magazine uitbren-
gen. Daarnaast moeten zij de website
van het HHH bijhouden. Een interac-
tieve site, waaraan veel sociale media
zoals Twitter en Facebook gekoppeld
kunnen worden. Ook zal een deel van
de groep zich gaan bezig houden met
filmen. Via een broadcastbureau kun-
nen zij items leveren aan tv-program-
ma’s zoals Hart van Nederland en RTL
Nieuws.
Het blad zorgde op de opleiding
voor heftige discussies. Zo zal er waar-
schijnlijk nooit een kritisch artikel over
Heineken zelf in verschijnen. Maar ook
politieke gebeurtenissen die buiten het
huis af kunnen spelen, zullen niet in het
blad te vinden zijn. Voor docent Gert
van Wijland een reden om anderhalf
jaar geleden af te haken voor hetzelf-
de project in Peking. “Ik had geen zin
om verplicht over een optreden van
Jan Smit te moeten berichten terwijl
China -mogelijk- in brand zou staan, al-
leen omdat het feel-good karakter van
het blad niet in gevaar zou mogen ko-
men.” Logisch, vindt docent Gert-Jan
Peddemors. “Wij zijn er helemaal niet
op uit om zulke verhalen te schrijven.
Interviews en sfeerimpressies over de
Spelen en sporter worden onze hoofd-
onderwerpen. Je kunt het zien als een
soort bedrijfsjournalistiek.”
Toch blijft het blad onderdeel van
sportorganisatie NOC*NSF. “Maar
dat wil niet zeggen dat we niet kritisch
zijn”, vertelt Peddemors. “Vorig jaar
hebben we bijvoorbeeld over sommige
sporters negatief geschreven omdat we
vonden dat ze het slecht deden. Het
Olympisch Sport Comité spreekt ons
daar later dan wel op aan, je wordt als
sporter dan wel door je eigen ‘club-
blaadje’ in een slecht daglicht geplaatst.
Dat wil niet zeggen dat ze alles van te
voren gaan controleren.”
De groep studenten heeft er in elk
geval zin in. “Ik zie het echt als het
toetje van de vier jaar dat ik studeer”,
zegt Rens Lieman. “Het is een unieke
ervaring om als sportjournalist naar de
Olympische Spelen te gaan. Ik ben erg
benieuwd naar de sfeer die daar hangt.”,
aldus Lieman. Volgens Richard Geeve
is het een geweldige kans. “We mogen
daar zoveel doen. Bij interviews met de
sporters krijgen we zelfs voorrang op
de NOS, dat is gewoon gaaf.”
tiemanagement
eens/oneens
“Dit verschilt. We hebben bijvoor-
beeld een docent die uit de praktijk
komt maar die mist didactische vaar-
digheden.  Als hij een college geeft
is het net of hij presenteert voor een
groep professionals. Hij gaat snel
voorbij aan dingen en kan zich niet
zo goed verplaatsen in studenten.
Het is dus niet altijd goed als iemand
alleen praktijkervaring heeft. Als hij
ook didactische kwaliteiten heeft is
dat het mooist natuurlijk.”
Carel Kuitenbrouwer
docent Redactionle Vor-
mgeving Journalistiek
eens/oneens
“Dit verschilt per docent. Er zijn
hier parttimers en freelancers in
dienst maar ook docenten die jaren
lesgeven of nog contacten met de
praktijk hebben. Een onderwijsin-
stelling moet niet nadoen wat er in
de praktijk gebeurt, wij zijn geen
slaven van de praktijk. We leren
studenten algemene vaardigheden
die niet per sé aan de huidige prak-
tijk verbonden zijn.”
4 INTERVIEW
Peter Smit: ‘Ik was
een van die kleine
jongentjes die absoluut
niet wist wat ik later
wilde worden’
Communicatie is het mooiste vak wat er is, weet zelfstandig
communicatieadviseur Peter Smit inmiddels. “Je balanceert op het
randje van succes en mislukking. Die spanning geeft een kick.”
‘‘Ik werd eens ’s ochtends gebeld. Er
was een rapport uitgelekt naar de pers
over een man die in een isoleercel was
overleden, net toen de verantwoorde-
CV
1980 - 1984 Universiteit Utrecht
1984 - 1988 Universiteit van
Amsterdam
1985 - 1988 Wageningen Universiteit
en Researchcentrum
2000 - 2007 Docent
Massacomunicatie en Voorlichting op
de School voor Journalistiek Utrecht
2000 - heden Eigen bedrijf: Peter
Smit Communicatiestrategie BV
2007 - 2008 Persvoorlichter van
Aedes
2008 Senior communicatieadviseur bij
de Gemeente Zaanstad
2008 - heden Communicatieadviseur
bij Projectorganisatie Stationsgebied
2009 - heden Strategisch adviseur
luchtkwaliteit Utrecht
DOOR JISKA RAVENHORST
lijke organisatie, Arkin, zich met veel
bombarie wilde lanceren. Die avond
moest de woordvoerder van Arkin
naar NOVA, want er kan beter met je
gepraat worden dan over je. Die man
heeft het met mijn korte mediatraining
en advies fantastisch gedaan in dat in-
terview. Dan zit ik op de bank en denk
ik ‘jonge jonge wat heb ik een dag ge-
had’.”
Kleine jongen
“Ik wist absoluut niet wat ik later wilde
worden. Ik hield ervan met mensen te
praten, dus ik ging Psychologie stude-
ren. Maar toen bedacht ik me dat ik
altijd met mensen die problemen heb-
ben zou gaan praten. Dat wilde ik niet.
Vervolgens ben ik met Communicatie-
wetenschappen in Amsterdam gestart.”
Niet iedereen in Smits’ omgeving bleek
positief over deze keuze. “Eén van mijn
collega’s in de tijd dat ik op de HU les
gaf zei dat voorlichters betaalde leuge-
naars zijn.” Maar met leugens kom je
niet ver, weet Smit. “Alle media heb-
ben een ontzettend groot collectief
geheugen; alles komt terug. Net als bij
politici: liegen is hun vak, maar ze moe-
ten overal op terug komen. Ik zou ook
nooit voor een klant kunnen liegen.”
Smit werkt zijn hele leven al in de com-
municatie, altijd voor een maatschap-
pelijk doel. “Ik zou geen suikerwater
Van twijfelkont tot
communicatie-expert
Communicatieadviseur Peter Smit: “Met leugens kom je niet zo ver”.
met bubbels kunnen verkopen.” In mei
dit jaar werkt Smit tien jaar als zelfstan-
dig ondernemer. Zijn vader was ook
een zelfstandig ondernemer dus hij
heeft van huis uit nooit in loondienst
leren werken. “Ik ben heel lastig als
werknemer. Voorheen raakte ik altijd
in conflict met degenen die mij be-
geleidden. Ik denk dat ik niet zo goed
tegen mensen kan die zeggen wat ik
moet doen.” Als zelfstandige heb je nog
steeds te maken met opdrachtgevers,
maar die relatie is volgens Smit anders.
“Je geeft advies, dus die mensen huren
je in om naar je te luisteren. Daarnaast
detacheer je jezelf, je bent constant op
zoek. Als een opdracht niet bevalt kan
je er zelf voor kiezen er dan mee te stop-
pen. Dat maakt het leven als zelfstandi-
ge ook weer lastiger: je moet altijd zor-
gen dat je een buffer hebt voor de tijd
dat je geen opdrachten hebt. Je moet
tegen die onzekerheid kunnen, want
je kunt binnen een uur zijn ontslagen.”
Geluk bij een ongeluk
Smit startte zijn leven als zelfstandig
werker als woordvoerder voor de vuur-
werkramp in Enschede, in 2000. “Maar
pas in derde instantie, ik had er niet
eens voor gesolliciteerd. Twee weken
na de ramp was ik op gesprek bij een
bemiddelaar voor een vreselijk saaie
opdracht voor een vakbond. Daar zei ik
dat ik me wel graag met Enschede bezig
zou willen houden. Toevallig hadden
ze net een fax binnen gekregen dat daar
nog mensen voor gezocht werden. Een
dag later ging ik op gesprek. Uiteinde-
lijk wezen ze iedereen af. Ik vond dat er
nog heel wat moest gebeuren, maar ze
vonden het zelf niet nodig om een ad-
viseur in te huren.” Een week later werd
Peter gebeld: of hij toch wilde helpen
want de perstelefoon stond nog steeds
roodgloeiend.
Eerlijkheid voor alles
“Dat was een hectische tijd, de telefoon
ging constant. Journalisten weten wel
eens meer dan jij als woordvoerder,
vooral bij zulke rampen.” Maar Smit is
voorstander van de waarheid vertellen
en duiding geven aan de zaak waar hij
voor werkt. “Ik zou niet kunnen lie-
gen. Je haalt jezelf uiteindelijk onderuit
en eerlijkheid duurt het langst. Als ik
merk dat een klant mij niet alles vertelt
vraag ik wat hij achterhoudt. Komen
reputatie
‘EÉN VAN MIJN
COLLEGA’S ZEI:
VOORLICHTERS
ZIJN BETAALDE
LEUGENAARS’
PADUAAN
JANUARI 2010
kennis
‘JOURNALISTEN
WETEN WEL EENS
MEER DAN JIJ ALS
WOORDVOERDER’
we er niet uit, dan stap ik in het uiterste
geval op, want zo kan ik niet werken.”
Tegenwoordig werkt Peter veel voor de
gemeente Utrecht. Zo was hij woord-
voerder bij het geweldsincident in
Ondiep en vormde hij het aanspreek-
punt bij de gemeente toen de trap aan
de Oudegracht instortte, in 2006. Nu
houdt hij zich bezig met het Utrechtse
stationsgebied en is hij adviseur bij
luchtkwaliteit.
De laan uit
Plotseling gooide de affaire Haarsma
roet in het eten. Haarsma was inge-
huurd als coördinator Luchtkwaliteit
van de gemeente Utrecht. Maar toen
naar buiten kwam dat hij zo’n 1,4 mil-
joen euro verdiende ontstond een
schandaal over het veelvuldig inhuren
van dure externen door de gemeente.
“Het verhaal Haarsma gaat niet over
mij persoonlijk, al denk ik dat de pers
hier wel gefaald heeft en belangrijke
details uit het verhaal gelaten heeft.
FOTO: LISA MATULESSYA
Daarnaast wordt Haarsma erop aange-
keken, terwijl de gemeente die afspra-
ken aangegaan is. Maar inderdaad, deze
affaire draagt er mede aan bij dat ik
langzaamaan een beetje vooruit moet
gaan kijken naar nieuwe opdrachten. Ik
word nu niet per direct op straat gezet,
maar ik zal er uiteindelijk uit moeten.
Dit door de bezuinigingen en door de
kritiek die ontstaan is na de Haarsma-
affaire.”
De toekomst is nog altijd onzeker voor
Smit. Ook in zijn sector heerst veel
onzekerheid door de financiële crisis.
Maar hij ziet het als een avontuur en
staat er positief tegenover. “Momenteel
oriënteer ik me op de gezondheids-
zorg. Ik kom uit een gezin vol medici,
dus dat ligt mij wel. Maar ik heb nog
een paar maanden. De afgelopen tijd
heb ik heel hard gewerkt, een tijdje
rustig aan doen is dan ook wel lekker.
Misschien ga ik ook wel weer meer les-
geven aan professionals die nog meer
willen leren. Ik geloof niet in carrière-
planning. Ik hou van het avontuur, het
onbekende. Ik kijk wel wat er op me af
komt. Dat zou ook mijn advies zijn aan
studenten. Plan niks, maar kijk wat er
op je pad komt. Wat je leuk vindt daar
ben je goed in en waar je goed in bent
vind je leuk. Dan komt het goed.”
Streamers: “Ik zou geen suikerwater
met bubbels kunnen verkopen.”
INTERVIEW 5
GASTCOLUMN
Iedere maand neemt iemand uit het beroepenveld de pen
er hand om zijn/haar ervaringen met de journalistiek of
communicatie te delen. Deze maand onderzoeksjournalist
Margo Smit.
Vakkenvuller
W ees gerust, je hoeft naar aanleiding van deze column niet spoor-
slags te gaan solliciteren naar een eerzaam achternamiddag-
beroep bij de buurtsuper om de hoek. Er mag veel geklaagd
worden in en over de journalistiek, maar zó bar staat het er gelukkig nog
niet voor met het vak.
Deze column is wel een noodkreet. Want als volop de discussie woedt of
de kranten en actualiteitenprogramma’s niet af moeten van de focus op de
waan van de dag en de snelle berichtjes (want daarin is internet de overige
media toch steeds de baas, stellen degenen die de verschuivende patronen
in mediaconsumptie bestuderen, en wie ben ik om met hen daarover te
strijden…), en als de roep om duiding, context en journalistieke verdie-
ping steeds luider klinkt, waarom kan dan de School voor Journalistiek
juist nu het keuzevak ‘Journalistiek Onderzoek’ wegens omstandigheden
niet door laten gaan? De docent is helaas langdurig uitgeschakeld, een ver-
vanger bleek niet te vinden, zo meldde een e-mail aan de studenten. Exit
keuzevak, voor dit moment tenminste.
Journalistiek onderzoek is de basis van alle goede berichtgeving. Deze
stelling wordt zo breed onderschreven dat de Vereniging van Onderzoeks-
journalisten VVOJ regelmatig de opmerking krijgt dat de term ‘onder-
zoeksjournalist’ een pleonasme is. En ook de SvJ heeft research en diepgra-
‘Waarom kan juist nu de SvJ het keuzevak Jour-
nalistiek Onderzoek niet door laten gaan?’
vende journalistiek hoog in het vaandel staan. Maar waarom coördineert
dan slechts één docent de invulling van dit mooie en zo essentiële vak? En
hoe kan het dat we, met het kantoor van de VVOJ binnen de muren van
de HU, geen stand-in voor deze gewaardeerde docent konden vinden?
Het is immers al gek genoeg dat ‘Journalistiek onderzoek’ in deze vorm
een keuzevak is (vind ik als directeur van de VVOJ uiteraard zeker).
De journalistiek van de toekomst zal zich – multimediaal, user generated,
crowdsourcend of op welke wijze dan ook - moeten richten op dat wat
er echt toe doet voor lezer, luisteraar en kijker. ‘All the news that’s fit to
use’ zou wel eens het nieuwe adagium kunnen worden. En wat wil een
nieuwsconsument gebruiken? Op hem of haar toegespitste, interessante,
prikkelende, maar altijd goed uitgezochte nieuwsverhalen.
En dus is deze column toch een oproep. Aan de
HU om het vak ‘Journalistiek onderzoek’ stevi-
ger te verankeren. Als de VVOJ daarbij kan hel-
pen, dan uiteraard. We zijn al vijf jaar blij dat we
mogen inwonen op school. En we zijn nog blijer
dat we op 27 en 28 november met onze jaarlijkse
Conferentie Onderzoeksjournalistiek aan de
Padualaan te gast waren. Hopelijk heb-
ben de teleurgestelde keuzevakstu-
denten die twee dagen aangegrepen
om zich in de materie onder te dom-
pelen. Dan gaan we daarna op zoek
naar een echte vakkenvuller.
Margo Smit
Directeur van de VVOJ en
nog altijd onderzoeksjournalist
 6 STUDENT IN DE PRAKTIJK

Oud-Communicatiestudent Nijhoff weet van wanten

‘Grijp tijdens opleiding de kans voor een goede baan’
Erwin Nijhoff getrokken en gebeld.”
doorliep de opleiding Die aanpak bleek succesvol en hij
communicatiemanagement in werd uitgenodigd voor een kennisma-
kingsgesprek. Daarna volgde een solli-
vier jaar, regelde tijdens zijn
citatie en nog voordat hij daadwerkelijk
afstuderen al een baan en is nu was afgestudeerd wist Nijhoff dat hij als
werkzaam als Junior Adviseur Junior Adviseur kon beginnen bij Bik-
bij Euro RSCG Bikker. “Als je ker. Hij merkte dat andere dingen be-
een kans krijgt, moet je die ook langrijker zijn dan de theoretische ken-
pakken.” nis die je in de collegebanken op doet.
“Een groot deel van het werk bestaat uit
DOOR ANNEMARIE KOL
omgaan met mensen: hun vragen pro-
Nadat hij het atheneum afrondde had beren te achterhalen, offertes maken,
Erwin Nijhoff (26) nog geen duidelijk klanten erop wijzen dat ze hun budget

FOTO: ANNEMARIE KOL

beeld van wat hij wilde gaan doen. Na overschrijden. Dat is soms best moei-
een gestrande poging als student In- lijk als je net student af bent, het gaat
ternational Business and Languages, niet meer om fictieve zaken.”
startte hij met Communicatiemanage-

ment. Dat ging hem beter af, al waren
zijn cijfers niet bovengemiddeld. “Een
boekenwurm was ik niet, maar ik was
wel serieus. Ik heb een heldere kijk op
opdrachten en weet goed waar ik naar-
toe wil. Lijstjes opzeggen of een model
uit je hoofd kennen is niet het belang-
rijkste, dat blijkt nu wel uit de praktijk.”
Dat Nijhoff zijn kennis weet toe te
passen bleek tijdens de opdracht voor
Scompany, het adviesbureau van de
HU waar derdejaars studenten Com-
municatiemanagement kennis maken
met de praktijk. “Tot die tijd maak je al-
leen fictieve opdrachten, het is leuk om
dan voor een echte opdrachtgever aan
de slag te gaan. Uiteindelijk moesten
we ons plan voor de Raad van Com-
missarissen presenteren, die taak heb
ik op me genomen. Daar heb ik mijn
eigen presentatie gegeven, mijn eigen
Inmiddels werkt Nijhoff een jaar voor Euro RSCG Bikker.
persoon neergezet. Een presentatie als Pak je kansen
deze kan je zomaar een baan opleveren Na Scompany moest Nijhoff wel nog af-
bij een topbedrijf.” Zijn optreden viel studeren. Zijn afstudeerstage volgde hij
op bij één van de toenmalig directeu- bij het Helen Dowling instituut, waar
ren van Euro RSCG Bikker, die hem hij direct in het diepe werd gegooid.
daarop prompt zijn kaartje gaf. “Samen met een medestudent kregen
we meteen een berg verantwoorde-
lijkheden. Het instituut bestond toen
twintig jaar. We hebben geholpen met
netwerken het uitbrengen van een boek, een com-
municatieplan geschreven, een nieuwe
‘IN DEZE WERELD website helpen lanceren en nog zoveel
meer. Normaal zou je tijdens je stage
ZIT VEEL KENNIS EN met één zo’n project bezig zijn.”
KUNDE, MAAR NET ZO Na deze stage nam Nijhoff contact
op met de directeur van Bikker. “Ik ben
BELANGRIJK ZIJN DE iemand die dingen graag goed regelt.
Als je een kans krijgt, moet je die ook
MENSEN DIE JE KENT’ pakken. Ik heb de stoute schoenen aan-
“
Op eigen benen
Inmiddels werkt Nijhoff een jaar voor
Euro RSCG Bikker en doet hij veel
voor Rijkswaterstaat. De processen
rondom het schrijven van folders, het
maken van advertenties en de strategi-
sche plannen rondom de communica-
tie van Rijkswaterstaat maken deel uit
van zijn werk. Bikker noemt hij een erg
leuke plek, met alle mogelijkheden om
zichzelf te ontwikkelen. Ooit ziet hij
zichzelf wel zelfstandig ondernemer
worden. “Maar niet binnen nu en vijf
jaar. In deze wereld zit veel kennis en
kunde, maar net zo belangrijk zijn de
mensen die je kent, hoe uitgebreid je
netwerk is en hoe je dat netwerk kunt
toepassen. Daar ben ik nog lang niet.
Het zijn dingen die ik bij Bikker kan
leren. Dan wil ik ooit een keer op eigen
benen staan.”

EVEN BELLEN MET

‘Ik merkte dat er een verhaal te vertellen viel’

De jury prees hem om zijn eigen initiatief, de
mate van actualiteit en de indringende manier
waarop hij het leven van de normale Iraniër
wist te beschrijven. Met dit juryrapport werd
Michiel de Vries tot winnaar van de SvJ-prijs 2009
uitgeroepen.
DOOR TOBIAS BOS
Gefeliciteerd met je prijs! Wat vind je ervan dat je ge-
wonnen hebt?
“Geweldig! Dit had ik echt niet verwacht. Ik had goede
concurrentie. Deze prijs heeft ook m’n ogen geopend. Als je
een goed verhaal hebt waarvan je vindt dat het verteld moet
FOTO: TOBIAS BOS
van Iran liet zien dan de meeste media. Ik besloot er heen
te gaan en daar merkte ik dat er een verhaal te vertellen viel.
Toen ik terugkwam, heb ik een artikel geschreven over mijn
bevindingen en dit opgestuurd naar Het Parool. Zij hadden
er niets op aan te merken en hebben het toen gepubliceerd.”
Waar gaat je artikel over?
“Ik heb de binnenkant van Iran belicht. Daarbij heb ik niet
ingezoomd op de politieke situatie, maar juist het leven
van de normale Iraniër. We zien vooral een eenzijdige kant,
maar het land heeft veel meer gezichten. Iran is veelzijdiger
dan we denken en in mijn ogen veel meer op het westen
gericht dan op Mekka.”

Voorzitter en initiatiefnemer van de
SvJ-prijs Louis Engelman overhandigt de
cheque aan de verraste winnaar Michiel
de Vries .
worden, grijp die kans dan. Wees niet bang je artikel naar
een krant op te sturen. Het is super om je eigen productie in
de krant te zien.”
Waarom heb je over dit thema geschreven?
“Ik volgde het weblog van NRC-correspondent Thomas
Erdbrink en ik was gefascineerd omdat hij een andere kant
Wat ga je met de 1000 euro doen?
“Ik sta op het punt om te gaan verhuizen en heb niet veel
spullen, dus daar kan ik het geld goed voor gebruiken. Maar
ik ga waarschijnlijk ook wel wat apart houden om straks een
nieuwe reis te maken. Waarheen weet ik nog niet. Misschien
wel naar Jemen, want dat land schijnt nog veel extremer
te zijn.”
PADUAAN
JANUARI 2010
HET GEZICHT ACHTER 7

PERSOONLIJK Familiemens en Communicatiedocent

Paduaan spreekt maandelijks met
medewerkers van de Faculteit
Communicatie en Journalistiek. In
Juup de Kanter: gezin als solide basis
deze interviews ligt de nadruk niet
op didactische perikelen, maar op de
mens achter de docent of manager.
Deze maand Juup de Kanter.

Opleiding: Communicatie-
management en Associate Degree
Communication Eventmanagement

Leeftijd: 34

Woonplaats: Houten

Burgelijke status: Getrouwd en 2

kinderen

“ FOTO: LISA MATULESSYA

DOOR LISA MATULESSYA

Juup thuis op de bank met Jasmijn (4) en

Ralph (2), ‘ik vind het heerlijk om te zien
hoe ze alles ontdekken’.

Oorspronkelijk kom ik uit het Brabantse dorpje
Goirle. Ik heb daar een heel fijne en warme jeugd be-
leefd. Alles was lekker dichtbij: de school, sport, maar
ook vriendjes. Van mijn ouders heb ik meegekregen
dat wanneer je het zelf goed hebt, je dat mag delen
met anderen. Mijn moeder werkte bijvoorbeeld voor
De Kindertelefoon en helpt nu een vrouw en haar
kinderen uit Sierra Leone, zodat zij hun draai weten te
vinden in Nederland. Iedereen was bij ons thuis altijd
welkom.
Ik kom uit een katholiek nest, maar een religie heb ik
niet. Ik vind het mooi als andere mensen ergens in ge-
loven en daar steun uit halen, maar dat werkt bij mij
niet zo. Wel vind ik dat je iets van je leven moet maken,
iets moet ondernemen met de talenten die je gekregen
hebt. Dat hoeft niet altijd op carrièregericht te zijn, als
je maar blij wordt van wat je doet. Ik kan erg slecht te-
gen lamlendigheid.
Zelf heb ik na de middelbare school Communicatie-
wetenschappen gestudeerd aan de Katholieke Uni-
versiteit Nijmegen (nu Radboud Universiteit, red.).
Zo ben ik de communicatiewereld in gerold. Ik kwam
terecht bij een adviesbureau. Alles kon en niks was te
gek, waardoor ik steeds meer op me nam. Dan gaat het
een keertje mis. Ik ben toen een paar maanden over-
spannen geweest. Gelukkig ben ik thuis door mijn fa-
milie goed opgevangen.
Familie gaat voor alles
Familie komt voor mij echt op de eerste plaats. De
vanzelfsprekendheid dat je er voor elkaar bent geeft
mij enorm veel steun. Dat zorgt voor een heel solide
basis. Het eten aan tafel was en is nog steeds hét fa-
miliemoment. Samen eten is daarmee ook een heilige
regel bij ons thuis.
Mijn man Onno leerde ik kennen tijdens een zeilweek
op een schip in Friesland. Het was geen liefde op het
eerste gezicht, we zijn echt naar elkaar toegegroeid.
Onno is erg romantisch en kan van alles een spektakel
maken. Zijn huwelijksaanzoek bijvoorbeeld: hij had
dezelfde boot gehuurd als waarop we elkaar hebben
ontmoet. Op een brug had hij een spandoek gehangen
met daarop het aanzoek. Langs de kant stonden vrien-
den van ons klaar met champagne. nooit doen. Het is niets voor mij om niemand om me
Onno en ik zijn organisatorisch alleen echte tegen- heen te hebben waarmee ik iets kan delen. Al is op va-
hangers van elkaar. Hij leeft heel erg in het moment en kantie gaan met een grote groep toch weer iets anders.”
maakt zich bijna nooit druk. In grote chaos presteert “Het misverstand dat er over mij bestaat, is dat men-
hij het best. Ik plan en structureer liever. Daarin hou- sen vaak denken dat ik me heel gemakkelijk in groe-
den we elkaar in balans. Verder lijken we wel erg op pen begeef. Het tegendeel is waar. Ik vind het af en toe
elkaar, we staan hetzelfde in het leven. doodeng om in een nieuwe groep te komen. Als ik me
Sinds een paar jaar hebben we samen twee kinderen. in een stijve setting moet begeven met mensen die ik
Ik vind het heerlijk met mijn kinderen bezig te zijn en hoog heb, voel ik me opgelaten en ga ik drukker doen.
te zien hoe ze alles ontdekken. Al zie ik mezelf niet al- Ik ga mezelf dan eerder overschreeuwen dan me te-
leen als moederfiguur. Het is fijn dat ik daarnaast nog rugtrekken. Ook de eerste keer lesgeven na de vakan-
werk, zodat ik ook eens uit die moederrol kan stappen. tie kan erg spannend zijn. Al heb ik daar de laatste tijd
Zo kan ik op uitstapjes met school echt even lekker minder last van.
mezelf zijn.
Braintrombibliotheek
Altijd op de voorgrond In de toekomst zou ik zelf nog veel meer de kant van de
Energiek en enthousiast, zijn twee eigenschappen die creativiteit op willen. Het lijkt mij ideaal als ik ergens
mij het best omschrijven. Altijd te porren voor iets en een ontmoetingsplek kan creëren, waar mensen elkaar
overal zin in. Hoewel ik iemand wel de ruimte moet treffen voor inspiratie en creatief denken. Mensen een
geven ergens voor te gaan. Soms kan ik ergens zo vol in plek bieden waar ze over zaken kunnen nadenken en
gaan, dat ik geen plaats geef aan iemand anders. Onno praten met voor hen onbekende mensen, omdat deze
wijst me daar weleens op. Dan krijg ik van hem te ho- een nieuwe invalshoeken creëren. Zo blijf je minder
ren dat de rest aan tafel met gesprekken niet aan bod in je eigen denkpad hangen en is de kans op betere
komt. Dat komt puur vanuit mijn natuurlijke enthou- ideeën groter. Ik heb op dit moment mijn idee van
siasme. Ik let er tegenwoordig wel op hoor, want ik ‘De Braintrombibliotheek’ ingeleverd voor De gou-
probeer niet meer om bij ieder gesprek een superlatief den Impuls - een stimuleringsprijs voor de Utrechtse
van een verhaal te vertellen. Economie - van de gemeente Utrecht. In dat soort
Ik hou ervan om onder de mensen te zijn. Reizen vind concepten zou ik graag een rol willen spelen, in welk
ik bijvoorbeeld alleen leuk als ik met een leuke groep vorm dan ook. Dat zou heel goed binnen de HU kun-
op pad ga. Alleen op wereldreis gaan zou ik daarom nen zijn, maar ook net zo goed daarbuiten.
ZELFPORTRET
We laten de geïnterviewde iedere maand ook een zelfportret tekenen. Juup
vertelt hierover: “Ik ben dol op vrolijke kleuren. Daarom teken ik, net als
mijn dochtertje, iedere lijn met een andere kleur. Ik heb vrolijke kleren aan
en kleurige laarzen. Een grote bos wilde krullen en mooie blauwe ogen. Ik
kan van de kleinste dingen blij worden, bijvoorbeeld een Oilily servies. Er
staat dan ook niets groots op mijn wensenlijst. Ik ben niet van de materiële
dingen, ik zou liever een masseur dan een auto willen. Met alles wat ik nu
doe ben ik heel blij, ik ben een gelukkig mens.
PADUAAN
JANUARI 2010
Massale uitloop eerstejaars niet
alleen een probleem van deze tijd
Iedere maand duiken wij in het archief van het oude faculteitsblad
de Toestand. Wat hield de studenten toen bezig?
DOOR CLAY RUPERTI
H et schooljaar 1999/2000 was
pas zijn vierde maand ingegaan
toen een flink aantal van de eerstejaars
studenten Journalistiek het bijltje er al-
weer bij neer had gegooid. Te jong en
onervaren, teleurgesteld over het on-
derwijs en onvoldoende gemotiveerd.
Zomaar een aantal redenen dat destijds
als oorzaak werd gezien voor het groei-
ende aantal eerstejaars dat de brui aan
de opleiding gaf.
Een aantal eerstejaars uitte zijn of
haar kritiek in Toestand van 15 decem-
ber 1999. Een studente gaf als reden
voor haar vertrek het gebrek aan echt
journalistiek werk. “Schrijven komt
nauwelijks aan bod en er is weinig
plaats voor eigen ideeën. Ik had niet
verwacht dat we vakken als economie
en statistiek zouden krijgen.” Volgens
een andere stopper hadden de open
dagen haar een verkeerd beeld gegeven.
Kees Vreeken, destijds lid van de
organisatie van open dagen, herkende
de kritiek. “Er gaat het één en ander
veranderen. Het is alleen heel moeilijk
om 1400 kijkers een realistisch beeld te
geven. We kunnen ze moeilijk allemaal
een les laten bijwonen.” Ook toenmalig
directeur Paula van Schaveren vond dat
COLOFON
Hoofdredacteur Merlijn Ensing
Adjunct Annemarie Maters
Art director Suzanne Lommers
Eindredacteur Milan Nieweg
Beeldredactie en fotografie
Lisa Matulessya
Medewerkers Marleen
Hoogendoorn, Annemarie Kol,
Jiska Ravenhorst, Clay Ruperti,
Mark Schoones, Alco Veldhoen,
Margo Smit, Tobias Bos
Redactieraad Inge Noordijk,
Nanny Kok, Peter Douma, Laura
Speelziek
contact: paduaan.fcj@gmail.com
Z.O.Z. 8
WAT EEN TOESTAND STUDENTENCOLUMN
Deze maand Alco Veldhoen (24), derdejaars
Communicatiemanagement.
Mij houd je niet voor de gek
M ee·lif·ter ~ de; m,v –s student die in groepsverband amper
werk verricht. Komt zeer regelmatig te laat, is zeer regelmatig
afwezig. De meelifter is niet in staat initiatief te nemen en er
ontbreekt elk gevoel van verantwoordelijkheid. Hij/zij is te herkennen
aan teksten als: “wat kan ik doen?”, “ik moet wel zo weg!” en “ nee, dan
moet ik werken”.
FOTO: LISA MATULESSYA
Beste meelifter,
Denk je nou echt dat niemand door heeft hoe het zit? As je een projectaf-
spraak hebt en je stuurt een kwartier voor tijd een sms naar je projectge-
de open dagen moesten worden veran-
derd. Ze wilde dat alle eerstejaars van
elk medium en van een aantal inhouds-
noten: “Ben later, heb de bus gemist”; wie hou je dan voor de gek? Je kan
net zo goed sturen dat je later bent omdat je goudvis vannacht ongesteld
is geworden en je geen vistampons meer had. Je moest de kom nog
vakken een beeld konden krijgen tij- verschonen, want je kan zo’n beestje ook niet de hele dag in haar eigen
dens hun eerste bezoek aan de school. bloed laten zwemmen. Het effect blijft hetzelfde, je projectgenoten weten
Alle reden voor de School voor ook wel dat je veel te lang in de kroeg bent blijven hangen.
Journalistiek om op zoek te gaan
naar oplossingen, bijvoorbeeld We hebben ons allemaal wel eens verslapen en we hebben allemaal wel
door een decentrale selectietoets eens geen zin. Daarom weet iedereen dat een sms in de ochtend over
te gaan gebruiken bij de toelating. een tandartsafspraak synoniem staat voor: “Kut! Ik ben net wakker en ik
De selectie gaf de schoollei- doe mijn best nog redelijk op tijd te komen.” Er bestaan namelijk geen
ding de mogelijkheid om de helft tandartsen die ’s morgens vroeg een willekeurige klant opbellen met het
van de studenten zelf uit te kie- bericht dat hij binnen een half uur in de tandartsstoel moet liggen.
zen op basis van een toets en een Nog zoiets: als je tijdens een projectbespreking met een verbaasd
motivatiegesprek. Deze zogenoemde gezicht vraagt of ze het mailtje met jouw opdracht echt niet heb-
‘selectie aan de poort’ moest het mid- ben ontvangen, om ze vervolgens te beloven dat je het dezelfde
del vormen om het aantal vroegtijdige avond na je training alsnog zal sturen, weet iedereen dat je het
stoppers terug te dringen. gewoon nog niet gemaakt hebt. Met een beetje geluk mail
Aan die maatregelen worden stu- je die avond nog een half A4tje waarin je een poging
denten die zich vandaag de dag aan- waagt te verbloemen dat je er geen bal van begrijpt.
melden nog steeds onderworpen, zij
het in een iets andere vorm. Feit blijft Betere smoesjes bedenken helpt ook niet. Of het nou
dat de helft van de studenten nog al- over tandartsen, kapotte computers, schizofrene huis-
tijd via loting binnen komt. En dat nog dieren, impotente vaders of suïcidale aliens gaat, zodra
steeds vele studenten zonder een pro- je vaker dan de gemiddelde student een verhaal moet
pedeuse op zak de opleiding verlaten. ophangen weet de rest wel hoe laat het is. Die hou je
Zo kregen vijf jaar na het invoeren van niet voor de gek, maar wie dan wel?
het nieuwe selectiesysteem nog altijd
127 studenten het bindende verzoek Alco Veldhoen
hun biezen te pakken.
Die verdient een bloemetje... BEDANKT
Iedere maand krijgt iemand de
gelegenheid om een medestu-
dent, docent of medewerker te
verrassen met een bloemetje.
Deze maand is die voor Monique
de Jong en Timo Wilke, begelei-
ders bij Scompany.
Scompany is een adviesbureau en in-
terne stage op de FCJ die alle derde-
FOTO: SUZANNE LOMMERS
jaars Communicatiemanagement-stu-
denten moeten volgen. Ze werken in
teams samen voor een echte opdracht-
gever en houden zich bezig met events,
marketing en meer. Hard op school
aan het werk dus om de opdrachtge- hen een bloemetje geven. Linda: “Het je klaar. Binnen no-time kan je weer
ver niet teleur te stellen. Omdat De voelt als werken voor het ‘echie’. Met verder, heb je weer een idee of werkt
Jong en Wilke zo behulpzaam zijn, wil alle vragen en al je problemen loop je je printpas weer. Hiervoor bedankt en
Communicatie-studente Linda Vork naar 1C140 toe en staan ze altijd voor een bloemetje!”