23

Sneinspetiele | 25 oktober 2014

Een huwelijk tussen een gereformeerde vrouw en een
katholieke man loopt binnen tien jaar ruim tweemaal zo vaak
uit op scheiding als een huwelijk tussen twee gereformeerden.
Een nog grotere kans op scheiding lopen stellen met een groot
onderling verschil in leeftijd of etnische afkomst (CBS, 2002).

Twee geloven, n kussen

Relaties
Trouwen met een ongelovige of anders gelovig: is dat een reden
om je relatie te verbreken? Of ga je ervoor? En hoe ga je dan om
met jullie geloofsverschillen - bijvoorbeeld wanneer er kinderen
worden geboren? Door Jacoline Steegstra.

en jaar of zestien was ik

toen ik samen met mijn
vriendin op vakantie
ging. Met de trein door
de Benelux. Woehoe! Lang leve de
vrijheid! Nog altijd herinner ik me
de waarschuwende woorden van
mijn beppe: ,,Fijne vakantie meisjes, maar denk er om: geen jongens in de tent. Tot zover beppes
onbeholpen poging tot voorlichting. We giechelden schaapachtig
en verzekerden haar dat we goed
op onszelf zouden passen.
Later begreep ik dat mijn grootmoeder zich niet alleen zorgen
maakte om eventuele seksuele
uitspattingen, maar meer nog om
de keuzes die we uiteindelijk zouden maken op ons liefdespad. Stel
je voor dat een van haar kleinkinderen zou kiezen voor een vriend
of vriendin van niet-gereformeerde huize. Bij de prilste verkering
van haar kleinzoons en -dochters
was de eerste vraag die beppe stelde: ,,Is hy wol fan s? (Is hij wel van
onze kerk?)
Dilemma
De zorgen van mijn oma lijken in
deze tijd misschien ouderwets,
maar het dilemma is nog steeds
actueel. Stel je hebt al een paar
jaar een relatie en jullie zijn van
plan te gaan trouwen. Jij bent
christen en gelooft in Jezus als je
persoonlijke redder. Je partner is
een ietsist die wel gelooft dat er
meer is tussen hemel en aarde,
maar niet per se dat God een
naam heeft en dat je een persoonlijke relatie met hem kunt hebben. Of je partner gelooft helemaal niet, maar vindt het prima
dat jij dat wel gelooft. Ga je dan
verder met je trouwplannen? Of
blaas je het huwelijk af ?
De ongelovige partner zegt misschien: ik accepteer het dat mijn
echtgeno(o)te gelooft. Ik zal mijn
partner alle ruimte en vrijheid geven om het geloof te beoefenen, te
bidden, te mediteren en samen te

Bij de prilste
verkering vroeg
beppe: is hy wol
fan s?
komen met andere gelovigen in
een kerk. Zolang ik maar niet hoef
mee te doen.
Vanuit de gelovige partner bekeken is de keus veel lastiger. Of je
samen verder wilt gaan, zal grotendeels afhangen van welke
plaats God en je geloof innemen in
je leven. Je kunt gelovig zijn vanuit een zekere traditie omdat je
grootouders en ouders dat ook waren en je van jongsaf bent meegenomen naar de kerk. De plek waar

huwelijkssluiting. Wordt het huwelijk wel of niet ingezegend?

Wie van de twee zal zich op dat
punt aanpassen? Voor iemand die
zich alleen vanuit de traditie christen noemt, is het misschien een
optie om de kerk over te slaan en
op creatieve wijze een ander ritueel van zingeving te verzinnen.
Maar voor iemand bij wie God op
nummer n staat in zijn leven zal
het ondenkbaar zijn om ongezegend het huwelijk in te gaan.

Vaak wordt van een

religieuze
ceremonie afgezien

Meteen bij de trouwerij zijn de eerste hindernissen er al: wordt het huwelijk ingezegend of niet? Wie
doet water bij de wijn? Foto: ANP

je voor het eerst sociale contacten

ervoer en waar je automatisch
deel werd van een gemeenschap.
Misschien ben je op die manier
doorgegaan en zijn geloof en kerkgang als een goede gewoonte in je
leven gebleven.
Het kan ook zijn dat je later zelf
een keuze hebt gemaakt om een
band met God op te bouwen en
hem te betrekken bij je leven. Je
hebt belijdenis gedaan of bent als
volwassene gedoopt en worstelt
nu met de vraag: wat vindt God er-

van dat ik trouw met een andersgelovige of misschien zelfs iemand die het bestaan van (een)
god ontkent?
Samenwerken
In de Bijbel waarschuwt de schrijver Paulus tegen het vormen van
een ongelijksoortig span. Door
twee verschillende dieren onder
n juk te spannen is samenwerken bijna onmogelijk. De tekst
doet een sterke aanbeveling aan
gelovigen om bij het maken van

belangrijke levenskeuzes te kiezen voor iemand die vanuit dezelfde kracht bereid is samen met jou
de kar te trekken.
Je kunt je afvragen: moet het geloof nou altijd weer een bron van
conflict zijn en mensen uit elkaar
drijven? Zelfs mensen die bereid
zijn om uit liefde voor elkaar te
kiezen?
Toch leidt een huwelijk tussen
een ongelovige en een gelovige of
twee andersgelovigen zeker tot
hindernissen. Te beginnen bij de

De geschriften en het huwelijk

Niet alleen christenen worden
vanuit de Bijbel gewaarschuwd tegen het sluiten van
een huwelijk met een ongelovige. Binnen de islam wordt
het trouwen met een ongelovige verboden. De man zou nog
wel met een joodse of christenvrouw (mensen van het
Boek) mogen trouwen omdat
wordt aangenomen dat hij
haar kan overtuigen mee te
gaan in zijn geloof. Daarmee
zou in ieder geval het doorgeven van het moslimgeloof aan
de toekomstige kinderen zijn
veilig gesteld. Andersom is
het een moslimvrouw niet

toegestaan te trouwen met

een niet-moslim, ervan uitgaande dat de kinderen de
vader zullen volgen in zijn
geloof.
Ook binnen het jodendom
worden interreligieuze huwelijken op grond van de geschriften niet toegejuicht.
Vanuit de verschillende heilige geschriften zijn de instructies van hogerhand zodanig
dat de gelovige wordt aanbevolen om te trouwen binnen
de eigen kring.

mr. Jacoline Steegstra is huwelijkstrainer, 21 jaar getrouwd en

moeder van drie kinderen. Zij leert

vrouwen hoe zij zelf of samen met
hun man hun huwelijk kunnen
verbeteren en versterken: www.huwelijkstrainer.nl

Maar: mag je van je ongelovige

partner dan wel vragen om op de
knien te gaan voor een god die in
zijn/haar ogen niet bestaat?
Er zijn heel wat creatieve tussenvormen bedacht om tegemoet
te komen aan de geloven van beide partners, maar vaak wordt van
een religieuze ceremonie afgezien, zo is te lezen op de website
van de Protestantse Kerken Nederland. Bij een huwelijk tussen een
moslim en een christen bij voorbeeld kun je geen van beiden dingen laten doen of zeggen die tegen
het eigen geloof ingaan.
Kinderen
Ook na de huwelijkssluiting komen partners direct met vragen
geconfronteerd. Wordt er gebeden en gelezen aan tafel? Wordt er
bij de maaltijd rekening gehouden met de voedingsvoorschriften
van het geloof van de partner? En
hoe moet het als er bij voorbeeld
kinderen worden geboren? Kun je
als ongelovige of andersgelovige
je partner ook de vrijheid gunnen
om jouw kinderen volgens een bepaald geloof op te voeden? Om
jouw kinderen gebeden aan te leren die jou niets zeggen? Of andersom: zou jij het als gelovige
kunnen verdragen je kinderen op
te voeden zonder een relatie met
God?
Je zou een huwelijk tussen twee
partners van verschillende geloven kunnen vergelijken met een
huwelijk tussen twee echtgenoten die elkaars taal niet spreken of
verstaan. Hij spreekt Spaans en zij
uitsluitend Fins en geen van beiden is bereid om elkaars taal te leren. En daarom spreken ze af om
in de toekomst hun kinderen in
het Frans op te voeden.Veel verschillen zijn te overwinnen, maar
de geloofskwestie is een hele lastige. Net als de geschriften van de
verschillende geloven dat doen,
zou ik willen waarschuwen: weet
waar je aan begint.