Reflectieverslag analyse intake gegevens

Tijdens het schrijven van deze comakership heb ik mij in eerste instantie erg
moeten verdiepen in de verschillende culturen die er zijn in onze samenleving.
Uiteindelijk heb ik gekozen om in mijn verslag de Marokkaanse cultuur te
verwerken. Dit heb ik gedaan omdat ik al het een en ander wist van deze cultuur,
deze cultuur mij het meeste aansprak en er ik er daarom meer over wilde leren.
De keuze voor de Marokkaanse cultuur was dus een erg bewuste keus.
Aller eerst wil ik beginnen door te kijken wat de Nederlandse cultuur voor mij
inhoud en hoe ik dit heb ervaren in mijn opvoeding. Als ik kijk naar de
beschermjassen die ik in mijn leven heb ervaren heb ik gezien dat deze vooral
binnen mijn gezin plaats vinden. Hierin heb ik mijn vertrouwde sociale contacten
en ik voel mij ook op mijn gemak als ik met een van mijn familie leden probleem
situaties wil bespreken. Zodra ik situaties buiten de deur moet gaan bespreken
merk ik dat ik hier veel moeite mee heb en hou ik vaak mijn mond liever. Ik denk
dat deze manier van leven veel te maken heeft gehad met mijn opvoeding. Mijn
ouders vonden het belangrijk problemen binnen het gezin op te lossen en dat
niet de hele wereld hier weet van hoeft te hebben. Het is iets dat alleen ons aan
gaat hoorde ik vaak op het thuisfront. Als ik nu terug kijk naar deze stelling vind
ik dat het goed aansluit bij de persoon die ik nu ben geworden. Ik kan erg goed
terug kijken naar mijn eigen handelen maar merk dat ik het vaak wel moeilijk
vind dit onder woorden te brengen. Dit is vooral het geval bij probleem situaties
dan probeer ik mij vaak af te sluiten voor de buiten wereld. Dit voelt zo nu en dan
heel eenzaam aan voor mij, hiermee bedoel ik dat ik het soms prettig vind om te
praten met een buitenstaander omdat dit minder persoonlijk is. Maar deze
kansen grijp ik nooit aan omdat iets in mij zegt dat ik het moet oplossen met
mensen die dicht bij mij staan. De momenten waarop ik deze leefstijl als prettig
ervaar is op de momenten waarbij ik dan hulp vanuit mijn familie krijg en ik
ervaar dat de band die ik met hen heb hierdoor nog sterker wordt.
Daarnaast heb ik van de Nederlandse cultuur veel mee gekregen op gebied van
aardappels eten, kaas eten, op klompen lopen en allerlei gedachtes rondom
windmolens en tulpen. Deze aspecten staan voor mij voor de Nederlandse
cultuur. Echter heb ik met al deze aspecten niet heel veel, behalve de kaas. De
dingen die van oorsprong Nederlands zijn spreken mij dus niet erg aan en dat
maakte het voor mij extra interessant om mij te gaan verdiepen in een andere
cultuur.
Als ik kijk naar mijn eigen opvoeding heb ik veel dingen mee gekregen als het
gaat om beleefd zijn bijvoorbeeld, niet boeren aan tafel, als je je voorstelt geef je
netjes een hand en kijk je die persoon aan. In mijn ontwikkeling tot pedagoog ben
ik mij bewust geworden van het feit dat de dingen die ik als normaal zie geen
vast gestelde regels zijn. Mijn eerdere valkuil was namelijk het feit dat ik vond dat
alles wat ik had mee gekregen onder het kopje normaal viel en ik van anderen
verwachtte dat zij hier hetzelfde over dachten. Nu ben ik mij bewust van het feit
dat voor ieder individu vanuit verschillende culturen er een andere norm is op
gesteld rondom het woord normaal. Voordat ik zal beginnen in mijn beroep als
pedagoog denk ik dat het belangrijk is te onderzoeken wat de basis normen van
andere culturen zijn als het gaat om de aspecten, normaal, beleefd en
respect. Deze woorden zijn namelijk op wel duizend verschillende manieren te
definiren en als rol van pedagoog vind ik dat ik moet kunnen laten zien al deze
aspecten te accepteren per cultuur zonder mijn eigen normen en waarden te
verliezen. Als ik dit terug lees durf ik te zeggen dat ik trots kan zijn op de visie die
ik heb gevormd rondom de omgang met andere culturen. Het was voor mij

namelijk niet makkelijk mijn eigen normen los te laten en toegang te geven tot
de acceptatie van andere normen.
Zoals hier boven beschreven heb ik een visie gevormd rondom de omgang met
andere culturen. Dit is iets wat mij niet meer los zal laten, maar iets dat alleen
nog bij gesteld zal worden naarmate ik ervaring ga op doen in het werken met
verschillende culturen. Het is een visie en gedachte gang die ik zal meenemen
naar de toekomst en waar ik aan zal blijven werken tijdens mijn gehele carrire
als pedagoog. Voor mijn idee zal er geen einde komen aan dit leerproces en
hierdoor vind ik het ook lastig een leerdoel ervoor op te stellen omdat ik van
mening ben dat deze visie op zoveel verschillende manier benvloed kan worden
dat er geen eind doel aan vast te stellen is.