Ταπεινοί στίχοι

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Πάλι καρτέρι έστησα

στην έμπνευση
Στα ποιήματα ψάχνω
την λύτρωση
Σμιλεύω με την ομορφιά
τραγούδι

Όμως ξέρω καλά

Τα όμορφα τραγούδια
Δεν αλλάζουνε τον κόσμο
Βάλσαμο γίνονται μόνο
και απαντοχή
Ξέρω πως έχει πόνο
η λύτρωση
και η κάθαρση δάκρυα
Για αυτό πονάω
και γράφω στίχους
μουσκεμένους
Είναι δάκρυ, το ποίημα
αίμα και ιδρώτας
Για αυτό γράφω στίχους
ταπεινούς
Για την πείνα και την ανεργία
Για τους μετανάστες
και τους φυλακισμένους

Κοιτάζω κατάματα την απελπισία

Βλέπω την ικεσία στα μάτια
των παιδιών που ζητιανεύουν
Βλέπω την απελπισία να αλητεύει
στις πλατείες
να κοιμάται στα παγκάκια

Ακονίζω με στίχους ταπεινούς

την ρομφαία της δικαιοσύνης
Να πεταχτούν οι σπίθες
της ελπίδας
Να φέρουν την έκρηξη
Τώρα που ο κάμπος περιμένει
διψασμένος

Περιμένοντας να ξεσπάσει η καταιγίδα,

δίνω όραμα
στον απελπισμένο
Κάνω το στίχο μου καταγγελία

3 Οκτωβρίου 2009
(Διασκευή 12 Μαρτίου 2010)
Γιάννης Ποταμιάνος