καὶ πλήθη µοναστῶν τὸν συµβουλεύονταν.

συµβουλεύονταν Καὶ ὑπακούοντας σὲ σχετικὸ

αἴτηµά τους ἔγραψε βιβλίο γιὰ τὰτ καθήκοντα τῶν ἡγουµένων καὶ τῶν
ποιµένων, ὥστε διαβάζοντάς το κανεὶς
κανε ν᾿ ἀνεβαίνη τὴν κλίµακα τῶν
ἀρετῶν καὶ νὰ φθάνη στὸνν Παράδεισο.
Παρ Ἡ ἀρετή του ἦταν τόσο
ἀνεγνωρισµένη, ὥστε οἱ πατέρες τῆς Μονῆς Σινᾶ τὸν ἐξέλεξαν γιὰ
ἡγούµενό τους καὶ τὸ µέλλον τοὺςς δικαίωσε γιὰ τὴν ἐπιλογή τους, γιατὶ ὁ
ὅσιος Ἰωάννης διέλαµψε στὸ Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ
θεοβαδίστου ὅρους Σινᾶ ὡς φωστήρας
στήρας τ᾿ οὐρανοῦ πάντοτε ἔχοντας τὴν
ἐλπίδα στὰ µέλλοντα ἀγαθά.
ναπαύθηκε στοὺς
Κοιµήθηκε καὶ ἀναπαύθηκε στο κόλπους τοῦ Ἀβραὰµ σὲ ἡλικία
ΛΟΓΟΣ


 ΘΕΟΥ 80 ἐτῶν, γιὰ νὰ ἀπολαύση τὴν ἐλπίδα
λπίδα του περὶ τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Ἡ
διδασκαλία του γιὰ τὸν µοναχισµὸ
µοναχισµ παρουσιάζει πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ
14 Μαρτίου 2010
Σ 1180
1180
ἔχει ἀπολογητικὸ καὶ πειστικὸ ὸ χαρακτήρα, ἀλλὰ καὶ ἀναδεικνύει


 ΄
 

 - . 
 

 ἀποστοµωτικὰ ἐπιχειρήµατα. Γράφει λοιπὸν ὁ ὅσιος: «Οὐ µισοῦντες
Τὴν ἐλπίδα «ὡς ἄγκυραν ἔχοµεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ ῆ τε καὶ βεβαίαν»·
ἀφοῦ ἐδῶ στὴν γῆ εἴµαστε περαστικοί, «ξένοι ξένοι κακαὶ πάροικοι καὶ
παρεπίδηµοι», ἀδελφοί µου, τὴν ἐλπίδα γιὰ τὰ µέλλοντα «ὡς ἐν
ἐσόπτρῳ» ἔχουµε σὰν ἄγκυρα. Ἄγκυρα ἀσφαλῆ καὶ βεβαία
βεβαία. Ἄγκυρα ποὺ
σώζει. Ἄγκυρα ποὺ δίνει τὸ αἴσθηµα τῆς σιγουριᾶς. Ἡ ἐλπίδα εἶναι ἡ
ἔντονη, ἡ γλυκειὰ προσδοκία τῆς θείας προστασίας
προστασίας. Ἀποτελεῖ
ἐµπιστοσύνη στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι αἰσιοδοξία
σιοδοξία γι
γιὰ τὸ µέλλον, γιὰ
ἀγαθὰ «ἃ ὀφθαλµὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε κουσε κα καὶ ἐπὶ καρδίαν
ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη». Ἡ ἐλπίδα δίνει φτερὰ στὸνν Χριστιανὸ καὶ
δύναµη γιὰ τὸν πνευµατκό του ἀγῶνα. Μεταγγίζει θάρρος στὶς
δοκιµασίες καὶ βάλσαµο παρηγοριᾶς στὸν πόνο καὶ τὴνν θλίψη
θλίψη.
Αὐτὴν «τὴν ἐλπίδα τὴν ἀποκειµένην ἡµῖν ἐν τοῖῖς οὐρανοῖς» εἶχε
υἱοθετήσει καὶ ὁ σήµερα ἑορταζόµενος ὅσιος Ἰωάννηςωάννης καὶ ἄκουσε
καθαρὰ τὴν φωνὴ τοῦ Θεοῦ· «Ὅτι ἐπ᾿ ἐµὲ ἤλπισε καὶ ρύσοµαι αὐτὸν· ὅτι
ἔγνω τὸ ὄνοµά µου... ἐξελοῦµαι αὐτὸν» καὶ «ὅὅτι ἡ ἐλπὶς οὐ
καταισχύνει». Καὶ ἐπειδὴ ὁ Κύριος εἶναι Θεὸς τῆς ἐλπίδος
λπίδος, ἀπὸ ἡλικίας
16 ἐτῶν εἶχε πυρποληθῆ ἀπὸ θεῖο ἔρωτα καὶ ἀνεχώρησε νεχώρησε γιὰ τὸ
θεοβάδιστο ὅρος Σινᾶ. Πλήρης ἀπὸ φιλόθεο ἀδολεσχία
δολεσχία, νηστεύοντας
ἀγρυπνοῦσε καὶ προσευχόταν. Ἁγίαζε τὶς νύχτες «ταῖςς ττῶν δακρύων του
ροαῖς» «τὴν ψυχὴν καθαιρόµενος καὶ παννύχοις στάσεσι τὸν Θεὸν
ἱλασκόµενος». Ἀδελφοί, ὁ ἑορταζόµενος ἅγιος εἶχε πρὸὸς τὸ Θεὸ «ἔρωτα
ἀνείκαστο», ἀνυπολόγιστη ἀγάπη πρὸς Αὐτόν.
Εἶναι δύσκολο νὰ κατανοήση ὁ σηµερινὸς ἄνθρωπος
νθρωπος ὅτι πλήθη
χριστιανῶν ἔτρεχαν νὰ τὸν συναντήσουν καὶ ν᾿ ἀκούσουνκούσουν ἀπὸ τὸ
ἁγιασµένο στόµα του τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ παρηγορηθο
παρηγορηθοῦν. Ἀλλὰ
ἡµεῖς τοὺς οἰκείους ἑαυτῶν ἢ τοὺς
το τόπους ἀναχωροῦµεν, µὴ γένοιτο·
ἀλλὰ τὴν ἐξ αὐτῶν ἡµῖν προσγενοµένην βλάβην ἀποφεύγοµεν»· δηλαδὴ
δὲν φεύγουν οἱ µοναχοὶ στὰ µοναστήρια,
µοναστήρια γιατὶ µισοῦν τοὺς συγγενεῖς
τους ἢ τοὺς τόπους καταγωγῆςς τους,
τους ἀλλοίµονο· ἀλλὰ γιατὶ θέλουν ν᾿
ἀποφύγουν τὴν βλάβη ποὺ προξενεῖ
προξενε στὴν ψυχή τους ἡ κακὴ διαγωγὴ καὶ
ἡ ἐπιρροὴ τοῦ κόσµου. Ἄλλωστε
λλωστε καὶ ὁ Κύριος ἡµῶν ὑπέδειξεν τὴν
ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τὴνν τοιαύτην τῶν συγγενῶν.
Ἀδελφοί µου· ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει. Ὁ Μωϋσῆς ἐλπίζει καὶ
ἐλευθερώνει τὸ λαό του· ὁ Ἰὼβ ἐλπίζει
λπίζει καὶ λυτρώνεται ἀπὸ τὰ δεινά του·
ὁ Ἰακὼβ ἐλπίζει καὶ γυρίζει στὴν
ὴν πατρίδα του· οἱ Ἀπόστολοι ἐλπίζουν
καὶ στὶς πενήντα µέρες φωτίζονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦµα στὸ Ὑπερῷο
τῆς Ἰερουσαλήµ. Ἡ ἐλπίδα θὰ σώση καὶ µᾶς. Ἀµήν.
Ἀρχ. Νικηφόρου Ἀ. Κυπριανοῦ
 Όπως ο µυθικός πελεκάνος πότιζε τα ετοιµοθάνατα πουλιά του µε το
ζεστό αίµα της καρδιάς του, έτσι και η Αγάπη του Θεού προσφέρει τη ζωή
µε το Αίµα του Σταυρού. Κι όπως το φιλόστοργο εκείνο πουλί πέθαινε
προσφέροντας ζωή, έτσι και ο Υιός του ανθρώπου υψώθηκε πάνω στο
ξύλο του Σταυρού «ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν µη απόλλυται αλλ’ έχει
ζωήν αιώνιον».
Σταυρός! Το ακατάλυτο
ατάλυτο σύµβολο της θυσίας και το µέρος της αγάπης
του Θεού προς τον άνθρωπο.
Όπως όλο το φως είναι συγκεντρωµένο στον ήλιο, έτσι και στο Σταυρό
βρίσκεται συγκεντρωµένη όλη η αγάπη και η ειρήνη του Παντοκράτορα
Χριστού.
(Πατερικό)
 ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Eίναι τελετές δια των οποίων ενεργείται αοράτως και µυστικώς δια της Όσιος Βενέδικτος ο εκ Νουρσίας
χάριτος του Αγίου Πνεύµατος η σωτηρία και η υιοθεσία υιοθεσία. Τα µυστήρια Ο όσιος Βενέδικτος γεννήθηκε στη Νουρσία της Ιταλίας και
διετάχθησαν από τον ίδιο τον Σωτήρα. έζησε τον 6ο αιώνα µ.Χ. Οι γονείς του ήταν ευγενείς και πλούσιοι, αλλά
Ο Ιερός Χρυσόστοµος λέγει: «Ο Χριστός δεν µας παρέδωσε τίποτε και αφοσιωµένα τέκνα της Εκκλησίας.
Εκκλησίας Γι' αυτό και στο παιδί τους, µε
αισθητό αλλά νοητό. Έτσι και στο βάπτισµα µε το νερό,
νερό που είναι το αισθητό αγάπη και ταπεινό φρόνηµα, εφάρµοσαν
εφ τη διαπαιδαγώγηση πού
σηµείο, γίνεται το δώρο και είναι νοητό αυτό που συµβαίνει δηλ
δηλ. η γέννηση και συνιστά ο λόγος του Θεού: «Εκτρέφετε
Εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία
η ανακαίνιση αυτό συµβαίνει, επειδή η ψυχή είναι συνδεδεµένη µε το σώµα.
Κυρίου» (προς Έφεσίους, στ'' 4). Ν'
Ν ανατρέφετε, δηλαδή, τα παιδιά σας,
Μυστήριον είναι πράγµα ιερόν αισθητόν που έχει µέσα α του δύναµη θεία
καλυµµένη, µε την οποία παρέχει τη σωτηρία και τα µέσα για την σωτηρία.»
µε παιδαγωγία και νουθεσία, σύµφωνα µε το θέληµα του Κυρίου. Έτσι
Τρία είναι τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά των Μυστηρίων
Μυστηρίων: η θεία και οι γονείς αυτοί ανέθρεψαν
ρεψαν το γιο τους Βενέδικτο µε θερµότατη
σύσταση, η ορατή µορφή και η µετάδοση της θείας χάριτος. ευσέβεια και φρόντισαν να του ανάψουν το ζήλο να εργασθεί σε κάτι
Τα µυστήρια κατέχουν κεντρική θέση στη Χριστιανική
νική λατρεία. Έχουν µεγάλο και καλό υπέρ της Εκκλησίας.
Εκκλησίας
διπλό χαρακτήρα, ταυτόχρονα εξωτερικό και εσωτερικό
εσωτερικό, αυτό είναι το Ο Βενέδικτος όταν ενηλικιώθηκε,
ενηλικιώθηκε πράγµατι ανταποκρίθηκε στις
διακριτικό χαρακτηριστικό του µυστηρίου. Τα µυστήρια, όπως και η Εκκλησία, προσδοκίες των γονέων τουτου. Αφού αποχώρησε σ' ένα φαράγγι στα
είναι ταυτόχρονα ορατά και αόρατα. Σε κάθε µυστήριο υπάρχει ο συνδυασµός Απέννινα όρη, επιδόθηκε στην προσευχή και τη µελέτη. Η τόσο αγία
ενός εξωτερικού, ορατού σηµείου µε µια εσωτερική, πνευµατική χάρη. Στο ζωή που έκανε, έγινε αιτία να αποκτήσει µεγάλη φήµη στους γύρω
βάπτισµα ο χριστιανός υφίσταται µια ορατή κατάδυση στο νερό, ενώ ορεινούς πληθυσµούς. Μέσα σε διάστηµα είκοσι χρόνων, ήλθαν κοντά
ταυτόχρονα καθαρίζεται εσωτερικά από τις αµαρτίες του. Στην Ευχαριστία του 164 µοναχοί. Οπότε το έτος 540 ίδρυσε µοναστήρι, επάνω στο όρος
λαµβάνει αυτό, που από ορατή άποψη είναι άρτος και οίνος, ενώ στην
Cassino. Υπήρξε ιδρυτής του µοναχικού τάγµατος των Βενεδικτίνων,
πραγµατικότητα µεταλαµβάνει το Σώµα και το Αίµα του Χριστού
Χριστού.
Στα περισσότερα µυστήρια η Εκκλησία παίρνει υλικά πράγµατα –νερό,
που υπάρχει µέχρι και σήµερα στη δυτική Εκκλησία. Ο όσιος
ψωµί, κρασί, λάδι- και τα µετατρέπει σε οχήµατα του αγίου Πνεύ
Πνεύµατος. Με τον Βενέδικτος πέθανε ειρηνικά το έτος 543, σε ηλικία 62 χρονών.
τρόπο αυτό τα µυστήρια µάς µεταφέρουν στο γεγονός της Σάρκωσης
Σάρκωσης, όταν ο
Χριστός ανέλαβε υλική σάρκα και την κατέστησε όχηµα του αγίου Πνεύµατος. Άγιος Εύσχηµος ή Ευσχήµων ο Οµολογητής
Αφετέρου δε προεικάζουν την αποκατάσταση και την τελική λύτρωση της ύλης επίσκοπος Λαµψάκου
κατά την Εσχάτη Ηµέρα. Η Ορθοδοξία απορρίπτει κάθε προσπάθεια που Έζησε στα χρόνια των εικονοµάχων.
εικονοµάχων Παρ' όλο που οι βασιλικές
αποσκοπεί στο να καταστήσει τα µυστήρια λιγότερο υλικά υλικά. Το ανθρώπινο διαταγές επέβαλλαν αυστηρότατες ποινές, εναντίον αυτών πού
πρόσωπο πρέπει να θεωρηθεί υπό ολιστικούς όρους, ως µια αδιάλυτη ενότητα υπερασπίζονταν τις άγιες εικόνες,
εικόνες ο άγιος Εύσχηµος εξετέλεσε το
ψυχής και σώµατος έτσι, ώστε τα µυστήρια, στα οποία συµµετέχουν οι καθήκον του υπέρ αυτών, µε όλο του το θάρρος. Καταγγέλθηκε,
άνθρωποι, να περιλαµβάνουν το σώµα και το πνεύµα τους τους. Το βάπτισµα εξορίστηκε και φυλακίστηκε
φυλακίστηκε. Άλλ'
Άλλ υπέστη το διωγµό µε όλη τη χαρά,
τελείται δια καταδύσεως. Στην Ευχαριστία χρησιµοποιείται ένζυµος άρτος κι
που έφερε σ' αυτόν η συναίσθηση,
συναίσθηση ότι µαχόταν για την αγία µας
όχι µπισκότα. Κατά την εξοµολόγηση ο ιερέας δεν µεταδίδει την άφεση εξ
αποστάσεως, αλλά δια της επιθέσεως των χειρών στην κεφαλή του
Εκκλησία.
µετανοούντα. Στην κηδεία συνηθίζεται το φέρετρο να παραµένει ανοικτό, και Ο σεπτός επίσκοπος διακρίθηκε και για τα φιλάνθρωπα αισθήµατα
όλοι προσέρχονται να δώσουν τον τελευταίο ασπασµό στον κεκοιµηµένο – το του. Οι φτωχοί ανακουφίζονταν πατρικότατα µε τις πατρικές του
νεκρό σώµα είναι αντικείµενο αγάπης, κι όχι αποστροφής. φροντίδες. Και σ' αυτή ακόµα την εξορία του, ευσεβείς επισκέπτες του
δώριζαν διάφορα χρηµατικά ποσά,
ποσά που όλα τα διέθετε για τους άπορους.
Υπήρξε λοιπόν επίσκοπος γνήσιος και αληθινός, ποιµένας φιλόστοργος
και ηρωικός, και δίκαια η Εκκλησία τον κατέταξε µεταξύ των αγίων της
οµολογητών.