Τίποτε όπως ήταν δεν ξανάρχεται.
Μονάχα κάποιες σκέψεις
Και η ανάγκη να ξαναρωτάμε
Για όσα δεν υπάρχουν απαντήσεις,
Αφού η μελαγχολία παγιδεύει
Σαν αράχνη
Τίποτε όπως ήταν δεν ξανάρχεται.
Μονάχα κάποιες σκέψεις
Και η ανάγκη να ξαναρωτάμε
Για όσα δεν υπάρχουν απαντήσεις,
Αφού η μελαγχολία παγιδεύει
Σαν αράχνη
Τίποτε όπως ήταν δεν ξανάρχεται.
Μονάχα κάποιες σκέψεις
Και η ανάγκη να ξαναρωτάμε
Για όσα δεν υπάρχουν απαντήσεις,
Αφού η μελαγχολία παγιδεύει
Σαν αράχνη
Τίποτε όπως ήταν δεν ξανάρχεται.
Μονάχα κάποιες σκέψεις
Και η ανάγκη να ξαναρωτάμε
Για όσα δεν υπάρχουν απαντήσεις,
Αφού η μελαγχολία παγιδεύει
Σαν αράχνη
Μονάχα κάποιες σκέψεις Και η ανάγκη να ξαναρωτάµε Για όσα δεν υπάρχουν απαντήσεις, Αφού η µελαγχολία παγιδεύει Σαν αράχνη. Χωρίς σχέδιο πορεύεται, Ότι σαν στρόβιλος Χαράζει στο ταξίδι µας Παράδοξα σχήµατα Που, πότε – πότε, κύκλοι µοιάζουν. Μεγάλη η µοναξιά Και οι φόβοι του Για ν’αποφεύγει Την παρέα µας επίµονα. Ότι έφτιαξε, να ξαναφτιάξει δεν µπορεί. Τίποτε όπως ήταν δεν ξανάρχεται. Μονάχα οι κραδασµοί Αστερισµών που χτίζουµε Με ήχο, χρώµα, λέξεις Μουσικές Και µας λαξεύουν.