Κυριακή των Βαΐων (28 Μαρτίου 2010)

Να χαιρόµαστε µας προτρέπει σήµερα ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί

αδελφοί. Και να χαιρόµαστε υπερβολικά την χαρά του Χριστού.
«Ἀδελφοί χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε»(Φιλιπ.δ΄4),
παραγγέλλει προς τους Χριστιανούς των Φιλίππων και προς όλους τους
Χριστιανούς.
Μα πώς να χαιρόµαστε θα πει κανείς σήµερα που συλλαµβάνουν τον Χριστό
µας και θα τον οδηγήσουν στα δικαστήρια και θα τον καταδικάσουν, θα τον
οδηγήσουν στον Γολγοθά και θα τον σταυρώσουν εκεί; Πως είναι δυνατόν
ένας Χριστιανός να χαίρεται την Μεγάλη Εβδοµάδα που έρχεται; Και όµως ο
Απόστολος επιµένει, «Χαίρετε πάλιν ἐρῶ, χαίρετε».
Τα πάθη του Χριστού, αγαπητοί αδελφοί, δεν µειώνουν την χαρά του
Χριστιανού. Αντίθετα, ο Χριστιανός χαίρεται αυτές τις ηµέρες, γιατί γνωρίζει
ότι τα πάθη οδηγούν στον Γολγοθά, στην Ανάσταση η δε Ανάσταση στη Β’
Παρουσία. Πώς να µη χαίρεται ο Χριστιανός όταν σκέφτεται ότι όλα αυτά είναι
το ξεχείλισµα της αγάπης του Θεού προς τον καθένα µας; Όλα όσα θα
διαδραµατιστούν αυτήν την Εβδοµάδα, µας θυµίζουν αυτό που επισηµαίνει
σήµερα ο Απόστολος. Ότι ο Χριστός είναι κοντά µας, «ὁ Κύριος ἐγγύς». Κάθε
γεγονός της ζωής του Κυρίου που γιορτάζουµε, αυτό µας θυµίζει, ότι ο Κύριος
είναι µαζί µας, είναι κοντά µας. Σε κάθε Λειτουργία βιώνουµε την παρουσία
του Χριστού. «Ὁ ἄνω τῷ Πατρὶ συγκαθήµενος καὶ ὧδε ἡµῖν ἀοράτως
συνών»(Θεία Λειτουργία). Αοράτως είναι µαζί µας. Αυτή η συνεχής παρουσία του
Χριστού κοντά µας, είναι η πηγή της χαράς µας. Αυτό το «ὁ Κύριος ἐγγύς» που
ακούσαµε σήµερα, καθορίζει την συµπεριφορά µας απέναντι στους ανθρώπους
και απέναντι στον Θεό.
Όταν νοιώθουµε τον Χριστό κοντά µας, τότε είµαστε επιεικείς προς όλους
τους ανθρώπους. ∆είχνουµε κατανόηση στις αδυναµίες και τα λάθη των
συνανθρώπων µας. Είµαστε έτοιµοι να τους συγχωρήσουµε. Να ξεχάσουµε τις
αδικίες που µας έκαναν. Όταν βιώνουµε την παρουσία του Χριστού στη ζωή
µας τότε «ἀνεχόµεθα ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ». Όταν ξέρουµε ότι «ὁ Κύριος ἐγγύς»
τότε γίνεται γνωστή σε όλους τους ανθρώπους η επιείκιά µας «τὸ ἐπιεικὲς ὑµῶν
γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις» (Φιλιπ. δ΄5).
Μα το «ὁ Κύριος ἐγγύς» καθορίζει και την στάση µας απέναντι του Θεού.
Αφού ο Κύριος είναι κοντά µας, σε Κείνον αναθέτουµε όλη τη µέριµνα της
ζωής µας. Σε Κείνον καταφεύγουµε δια της προσευχής, αφ’ ενός µεν για να τον
ευχαριστήσουµε για τις δωρεές Του, αφ’ ετέρου δε για να του αναφέρουµε όλα
τα προβλήµατα και όλα τα αιτήµατά µας. Όπως το παιδί πηγαίνει στους γονείς
του για να τους αναφέρει και τις χαρές και τις λύπες του, έτσι και ο πιστός
καταφεύγει στον Θεό Πατέρα για να του γνωρίσει τα αιτήµατά του. Να ανοίξει
την καρδιά του και να του πει τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα της ζωής του. Ο
Θεός τα ξέρει, αλλά τα παιδιά του αισθάνονται την ανάγκη να µιλήσουν. Να
γείρουν το κεφάλι τους στη ζεστή αγκαλιά Του. Και να του εκµυστηρευτούν τα
εσώψυχά τους. «…τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει µετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήµατα
ὑµῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν»(Φιλιπ. δ΄6), συµβουλεύει σήµερα ο Απόστολος
τους Φιλιππησίους.
 Στη συνέχεια ο Απόστολος σηµειώνει «Όταν νοιώθετε την παρουσία του
Χριστού κοντά σας και όταν ανά πάσα στιγµή δια της προσευχής συνοµιλείτε
µαζί του και του αναθέτετε όλη την φροντίδα της ζωή σας, τότε έχετε µέσα σας
την ειρήνη. Την ειρήνη του Θεού. Όταν εσείς εµπιστεύεσθε εξ ολοκλήρου τον
εαυτό σας στον Θεό, θα παραµένετε ήσυχοι και ειρηνικοί. Ο Θεός που είναι η
πηγή και ο χορηγός της τέλειας ειρήνης, θα σας διατηρεί ειρηνικούς. Και οι
σκέψεις σας και οι επιθυµίες σας, θα είναι υποταγµένες στο θέληµά Του, εφ’
όσον θα ζείτε ενωµένοι µε τον Κύριο Ιησού Χριστό».
Το «ὁ Κύριος ἐγγύς» που ακούσαµε σήµερα, αγαπητοί αδελφοί, επηρεάζει
και τους λογισµούς µας. Ο Χριστιανός έχει ένα µεγάλο εσωτερικό αγώνα.
Παλεύει κάθε στιγµή µε τους λογισµούς του. Οι αισθήσεις του είναι οι πόρτες
τις οποίες προσπαθούν να παραβιάσουν οι κακοί λογισµοί και να τον
ταλαιπωρήσουν. Από τα µάτια. Από τα αυτιά. Από τη γεύση. Από την αφή.
Από όλες τις αισθήσεις εισχωρούν στο µυαλό του ανθρώπου καλοί και κακοί
λογισµοί. Ο Χριστιανός καλείται ανά πάσα στιγµή να συµµαχεί µε τους καλούς
λογισµούς για να εκδιώκει από την ψυχή του τους κακούς λογισµούς. Στον
αγώνα αυτό θα έχει οπωσδήποτε καλά αποτελέσµατα, όταν σκέπτεται ότι είναι
ο Χριστός κοντά του, «ὁ Κύριος ἐγγύς». Επικαλείται το όνοµά του Κυρίου και
παίρνει δύναµη. «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν µε», επαναλαµβάνει συνεχώς,
και ο Χριστός τον βοηθάει να µετατρέπει τους κακούς λογισµούς και να τους
κάνει καλούς και ευλογηµένους. Πάντα υπάρχει και η άλλη όψη. Πίσω από τον
κακό λογισµό υπάρχει η καλή σκέψη. Αυτό συµβουλεύει ο Απόστολος Παύλος
σήµερα. Να κάνουµε καλούς λογισµούς «Ἀδελφοί ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεµνά,
ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφηµα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις
ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε».(Φιλιπ. δ΄8)
Αγαπητοί αδελφοί. Όπως κάθε γεγονός της ζωής του Χριστού, έτσι και η
είσοδός του στα Ιεροσόλυµα την Κυριακή των Βαΐων, µας θυµίζει ότι ο Κύριος
είναι κοντά µας. Τότε «καθήµενος ἐπὶ πῶλον ὄνου», περνούσε ανάµεσα από το
πλήθος που τον επευφηµούσε µε το «Ὡσαννά». Σήµερα και σε κάθε εποχή είναι
«ὧδε ἀοράτως συνών». Αοράτως είναι ανάµεσά µας. Ακούει τις ευχαριστίες
µας, τα αιτήµατά µας. Καταγράφει την συµπεριφορά µας. ∆ιαβάζει τους
λογισµούς µας. Είναι έτοιµος να µας βοηθήσει στον πνευµατικό µας αγώνα, για
να επιτύχουµε νίκες. Έτσι, θα µας χαρίσει την ειρήνη Του και τη χαρά Του.
Αυτήν την ειρήνη και την χαρά του Χριστού βίωνε ο Απόστολος Παύλος έστω
κι αν ήταν στη φυλακή. Η παρουσία του Χριστού στη ζωή του τον γέµιζε χαρά.
Γι’ αυτό µέσα από την καρδιά του εύχεται στα αγαπηµένα του παιδιά, τους
Φιλιππησίους, «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε … καὶ ὁ Θεὸς
τῆς εἰρήνης ἔσται µεθ' ὑµῶν».
Αµήν.

(Φιλιπ. δ΄4-9)