Voorwoord

In een toespraak voor het Zionistisch Congres kwam de Isralische premier

Netanyahu met een letterlijke weergave van het gesprek tussen de grootmoefti
en Hitler tijdens hun beruchte ontmoeting in november 1941 in Berlijn. Waar
Netanyahu de inhoud vandaan heeft weet niemand. Natuurlijk vielen de
internationale media over elkaar heen om Netanyahu van Holocaustontkenning
te beschuldigen en velen vroegen zich af wat hem bezielde. Gevolg was wel dat
kranten gedwongen waren een klein geschiedenislesje te geven waarbij zij er
niet onderuit kwamen om ook zijdelings het naziverleden van de vader der
Palestijnse natie aan te stippen.

Op 21 oktober 2015 stond een opmerkelijk bericht in de volkskrant.

Waarop Angela merkel een dag later op reageerde, waarin zij de Duitsers Angela
Merkel liet snel publiekelijk weten dat de verantwoordelijkheid voor de
Holocaust puur en alleen bij de Duitsers ligt. Velen waren er als de kippen bij
om te verklaren dat de grootmoefti helemaal geen antisemiet was, alleen maar
een antizionist en dat zijn collaboratie met de nazis een kwestie was van de
vijand van mijn vijand is mijn vriend. Hij zou een tragisch fi guur zijn, een
slachtoff er zelfs, en wat was eigenlijk het probleem als ook een aantal zionisten
contact met de nazis hadden gezocht? Bovendien, waarom zouden wij het over
iemand hebben die al geruime tijd onder de grond ligt en helemaal geen rol van
betekenis speelt voor de Palestijnen van nu?

Moeilijk bespreekbaar
Deze reacties laten vooral zien dat de aantoonbare invloed van het nazisme op
de huidige radicale politieke stromingen in het Midden-Oosten nog steeds
moeilijk bespreekbaar zijn. Angela Merkel claimt liever het absolute alleenrecht
van de Duitsers op de Holocaust dan het verband tussen nazisme en Palestijns en
islamitisch radicalisme ter sprake te brengen. In de ophef rondom Netanyahus
uitspraak wordt te makkelijk voorbijgegaan aan de historische rol die de
grootmoefti hierin speelde. Het valt niet te ontkennen dat Haj Amin al-Hoesseini
in belangrijke mate de emigratie naar Palestina onmogelijk heeft gemaakt, met

alle rampzalige gevolgen van dien. Daarnaast is het extremistische

gedachtengoed van de grootmoefti en zijn Arabische geestverwanten, waarin
traditioneel islamitisch antisemitisme wordt gecombineerd met nazisme, in de
gehele islamitische wereld van blijvende invloed geweest. Vandaag de dag zijn
daarvan sporen te vinden in zowel de nationalistische ideologie van het
Baathregime van Assad als het islamitisch extremisme van IS. Volledig de
schuld gaf en verantwoording opeiste.
Het gedachtengoed van de grootmoefti, waarin traditioneel islamitisch
antisemitisme wordt gecombineerd met nazisme, is van blijvende invloed
geweest

Normbepalend
Waarschijnlijk is er geen plek ter wereld waarin antisemitisme zo algemeen
aanvaard en normbepalend is als de islamitische wereld. Dat is niet alleen de
islamitische samenlevingen aan te rekenen maar ook de westerse mogendheden
die Jodenhaat in de islamitische wereld als natuurverschijnsel tolereren en niet
of amper weerspreken.

Al tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden geallieerden voldoende belastend

materiaal tegen de grootmoefti verzameld om hem als oorlogscrimineel te
vervolgen, maar zij hebben hem om politiek strategische redenen laten
ontsnappen. Ik kom daar later nog op terug. Hierdoor heeft hij zich nooit voor
een tribunaal hoeven te verantwoorden waardoor de Palestijnen nooit de kans
hebben gekregen om af te rekenen met het oorlogsverleden van hun vader des
vaderlands. Wie weet had zich dan wel een Palestijns leiderschap kunnen
ontwikkelen van duidelijk andere signatuur. Want die alternatieven waren er
zeker, voor zover die niet door de grootmoefti en zijn medestanders waren
uitgeschakeld.

Experimenten met deportaties

Velen hebben wereldwijd gereageerd daarop, duidelijk kwam naar voren dat
velen niets van deze geschiedenis afweten, door opmerkingen van algemene
holocaust ontkenners en pro palestijnen dat de joden toen al het land inpikten en

te bezetten het was vreedzaam verzet tegen de Joodse bezetting van de groot
moefti.
Daarom is dit boek zo belangrijk dat de waarheid eens genoemd en bewezen
wordt. Beide schrijver hebben ook een zeer grondig onderzoek gedaan om alles
boven water te halen. Mede doordat het nu het weer te sprake komt heeft
Jolanda besloten om dit boek te vertalen. Dit boek is een must voor iedereen die
meer achtergronden wil eten over d holocaust en de islam, het laat tevens zien
dat het nazi ideologie en islam ideologie nauw verweven is met elkaar.
Met de vertaling zullen we het ook enigszins uitbreiden en toevoegingen c.q
beeldmateriaal en achtergronden van genoemde personen toevoegen.

De planning is dat we elke maand een hoofdstuk publiceren via facebook en

website van tolereer geen intolerantie , en dat de lezer het verder doorstuurt.

Yaakov Siepman

http://www.bol.com/nl/p/nazis-islamists-and-the-making-of-themodern-middle-east/9200000013285515/
nazis, islamisten, en het ontstaan van het moderne Midden-Oosten
Barry Ruben _ Wolfgang G. Schwanitz
inleiding

Het verhaal van Nazi Duitslands betrokkenheid bij het Midden-Oosten

werd tot nu toe grotendeels gezien als een fabeltje dat marginaal was
voor het Midden-Oosten en de geschiedenis en het verloop van de
Tweede Wereldoorlog. Echter stond deze gebeurtenis In feite centraal
in de moderne geschiedenis van het Midden-Oosten en blijft vele

decennia later nog merkbaar, gezien de ingrijpende gevolgen voor het

Arabische nationalisme, islamisme en het verloop van de PalestijnsArabische beweging De door Amerikaanse overheid recent
vrijgegeven massale hoeveelheden documenten van zowel de
oorlogstijd en de naoorlogse tijd, in combinatie met de vertaling van
eerder ongebruikte Duitse documenten en Arabische beschrijvingen,
geeft een veel vollediger beeld van het verhaal van de interacties
tussen Arabieren, moslims, en de Duitsers. Om deze geschiedenis te
begrijpen moet men een aantal delen samen brengen
Als eerste was er de Duitse strategie, te beginnen in de laat
negentiende eeuw, welke de belangen van Berlijn in het MiddenOosten gekoppeld zag aan een islamitische jihad tegen Duitslands
Europese rivalen uitgevoerd met de hulp van islamitische organisaties.
Aan de andere kant waren er radicale krachten van het nationalisme en
islamisme in opstand tegen de regionale toestand.
Deze laatste groep zou niet alleen Nazi Duitslands protegs worden
maar ook haar partners als gevolg van gemeenschappelijke belangen
en een stel gelijke ideen. Dit was toen niet louter een alliantie die hen
goed uitkwam noch een situatie waarin de nazi's de het MiddenOosten onderwezen.
Zelfs na de wereld oorlog en de ineenstorting van nazi-Duitsland
hadden deze gebeurtenissen ook op lang termijn gevolgen voor de
geschiedenis van het Midden-Oosten wat veel verder gaat dan 1945.
Het Midden-Oosten was het enige deel van de wereld waar de lokale
bondgenoten van nazi-Duitsland veel van dezelfde ideen
daadwerkelijk triomfantelijke in de naoorlogse wereld naar voren
brachten. Nogmaals, deze machten waren geen nazi of fascist, en
zouden later veel ideen ontlenen uit het communistische blok, waar
de radicale nationalistische en islamitische krachten die er bepaalde
parallelle standpunten op na hielden en soms samensmolten, een
combinatie creerde. Hun politieke overwinning was niet alleen tegen

hun buitenlandse tegenstanders, maar ook tegen hun gematigde

Arabische en islamitische rivalen. Tijdens de eerste ronde, ondanks de
nederlaag van hun Europese bondgenoten, waren deze machten in
staat het autocratische denken en systemen te vernietigen en in
diskrediet te brengen einde1940 en begin jaren 1950. Hun succes was
zo grondig dat liberale democratische krachten, niet ongewoon in de
Arabisch sprekende wereld voor de jaren 1930, niet opnieuw als
kanshebbers naar voren traden om de macht, tot aan het eerste
decennium van de eenentwintigste eeuw. Vandaag is er een tweede
ronde in die strijd. Revolutionaire islamisme, n van de bewegingen
die samenwerkte met keizerlijke Duitsland tot 1918 en nazi-Duitsland
tot 1945, steekt opnieuw de kop op om zijn oude partner uit te dagen,
militant Arabisch nationalisme, die zij hadden verpletterd in de jaren
50. Nogmaals, conservatieve democratische ideen zullen op drie
manieren een strijd tegemoet zien waarin zij in een aanzienlijk nadeel
zijn. In ieder geval ontketende het de ideologische debatten en
politieke strijd in 2011, door de 'Arabische Lente die, volgens veel
waarnemers, leek te zijn veranderd in een 'Islamitische lente', alleen
begrepen kan worden door verwijzing naar de eerdere tijdperken hier
gedocumenteerd.
Jolanda Molema