Schizofrenie en de Berlijnse Muur

Mark Thomassen [niet zijn echte naam, AS] heeft schizofrenie. Hij heeft
elf psychoses gehad, vier keer schade gemaakt, is n keer een nacht in
bewaring gesteld en vier keer gesepareerd. Twaalf jaar lang hoorde hij
stemmen in zijn hoofd. Nu is hij met weinig medicatie al veertien jaar
psychosevrij en functioneert hij goed. Hoe krijg je ondanks schizofrenie
toch grip op je leven?
Thomassen: Ik was zesendertig jaar en mijn toenmalige vrouw en ik gingen uit
elkaar. Het was een traumatische scheiding: mijn ex hield de kinderen bij me
vandaan en haalde twee vette bankrekeningen leeg. Als klap op de vuurpijl
moest ik mijn agrarische bedrijf verkopen. Ik kon dat allemaal niet verwerken en
sliep een week niet. Toen sloegen de stoppen door.
Psychose
Zijn eerste psychose had Thomassen op Vaderdag. Hij bedacht zich dat zijn
kinderen op de kleuterschool vast iets moois hadden gemaakt wat hij nu niet
kreeg. Hij heeft toen bij zijn broer, bij wie hij destijds inwoonde, de boel
verbouwd, zoals hij het zelf noemt. Hij werd opgenomen.
Tijdens zijn psychoses voelde Thomassen vooral boosheid en angst. Je bent
voortdurend bang dat ze je vergiftigen en afluisteren, dat soort dingen. Verder
hoorde hij gedurende twaalf jaar stemmen in zijn hoofd. Dat waren gelukkig
positieve stemmen. Een paar voorbeelden: als ik gn zelfmoord pleegde, zou de
Berlijnse Muur gesloopt worden. Dus omdat ik het niet deed, is de Berlijnse Muur
gevallen. En dat Nederland Europees kampioen is geworden komt ook door mij.
Want die stemmen zeiden: als je nu naar de koelkast loopt en je drinkt wat oranje
sap, dan gaan ze scoren. Dat deed ik, en toen scoorde Kieft. Gek, maar waar. Ik
beleefde dat echt zo. Sommige mensen hebben negatieve stemmen, dat is
vreselijk. Die vertellen hen bijvoorbeeld dat ze kunnen vliegen. Met gevoel voor
understatement: Dan zoeken ze een hoog gebouw en gaan naar het dak. Maar,
zoals het meestal is, knnen ze niet vliegen
Dochter
Vanaf zijn zesendertigste kreeg Thomassen elk jaar een psychose, behalve in
1991. Mijn kinderen had ik al tien jaar niet meer gezien, maar in dat jaar zocht
mijn oudste dochter me op. Dat was heel fijn en liep goed. Sindsdien zag ik haar
regelmatig. Het ging goed met me en ik kreeg innerlijke rust. Maar uiteindelijk
ging het toch mis: ik zag haar te vaak, elk weekend. Eerst wil je dat niet weten
want je hebt haar al z lang niet gezien, maar als schizofreniepatint moet je
heel gedoseerd leven, je kan niet alles aan. Met het verwerken van mijn dochters
bezoek in het weekend was ik drie dagen bezig. In die dagen sliep ik slecht.
Vervolgens ging ik me drie dagen voorbereiden: als we elkaar weer zien wil ik het
hierover hebben, gaan we dat samen doen. Ik kreeg een psychotisch leven
doordat ik onvoldoende rust nam. Mijn structuur van twaalf uur slaap werd
gebroken. Ik heb toen nog n psychose gehad, mijn laatste. Mijn dochter zie ik
nu eens in de veertien dagen en dat gaat goed. Sindsdien zijn de stemmen
verdwenen. Ik kreeg mijn rust terug. Zijn andere twee kinderen heeft Thomassen
helaas nooit meer gezien. Zij willen liever geen contact.
Geluk gehad
Thomasse vindt dat hij, in vergelijking met andere mensen met schizofrenie, nog
geluk heeft gehad. Ik heb altijd mensen om me heen die goed met mijn

schizofrenie omgaan. Toen ik net ziek was bijvoorbeeld, had ik opeens tien
doktoren. Ik heb namelijk tien broers en zussen die allemaal hadden opgezocht
wat schizofrenie inhoudt. Tijdens een van de vele verjaardagen kwam het erop
neer dat ik van de n zus moest doen, en van de andere zo. Tot mijn vader
plotseling opstond en zei: Op familiebijeenkomsten praten we niet meer over
Marks ziekte. Als je het ergens niet mee eens bent ga je maar met de dokter
praten, maar hier is Mark Mark. Tot op de dag van vandaag houden ze zich daar
allemaal aan. Verder had ik eens een werkgever bij wie ik aangaf dat ik een eigen
werkplek wilde en dat ik mijn koffie in mijn eentje wilde drinken. Ik wou me niet
meten met gezonde mensen die het werk, omdat ik medicijnen slik, beter en
sneller doen. Die eigen plek kon ik krijgen, maar ik moest wl samen
koffiedrinken. Ja maar, zei ik, er werken hier dertig mensen; dat zijn dertig
KGBers. Die gaan wat in mijn koffie doen. Ik ben die man nog steeds dankbaar
dat hij daar niet op in is gegaan. Want nu moest ik twee keer per dag met die
KGBers koffiedrinken. Dus ik ben getraind in KGB-mensen, om het zo maar te
zeggen. Nu durf ik zelfs naar het Feyenoord-stadion, en andere plekken waar veel
mensen zijn. Als je nooit onder de mensen komt, durf je het ook niet.
Balans
Ik was al wat ouder toen ik mijn eerste psychose kreeg. Jongeren die daar in hun
pubertijd mee geconfronteerd worden, hebben het moeilijker. Als je schizofrenie
hebt, zijn balans en een geregeld leven heel belangrijk. Maar als je jong bent wil
je nog zoveel ontdekken en ben je meestal niet zo evenwichtig. Vanwege de
medicijnen die ik slik, drink ik geen alcohol en iedereen om mij heen houdt daar
rekening mee. Maar als iemand tegen je zegt: Ah joh, eentje kan toch geen
kwaad, kom op, dan is het als twintigjarige niet eenvoudig altijd standvastig te
blijven. Ik heb er zelf ook zestien jaar over gedaan, maar nu functioneer ik met
weinig medicijnen heel goed. Ik heb geleerd alles te doseren: als ik eens een
nacht wat minder slaap, haal ik dat de volgende keer weer in. Verder kijk ik bijna
geen tv. Dan komen er zoveel prikkels op me af, dat overvoert me. Nu neem ik
soms een programma op video op: dan heb ik de regie zelf in handen. Dat zijn
een paar voorbeelden van wat ik heb geleerd om in evenwicht te blijven.

[streamer]
Als ik gn zelfmoord pleegde, zou de Berlijnse muur gesloopt worden.

Door: Aagtje Smid

@ Hersenstichting