1

ตัฟซีร ซูเราะฮฺ อันนัศร

(บทที่ 110)
มาดานียะฮฺ
อ.อาลัม : แปล/เรียบเรียง

ความประเสริฐของซูเราะฮฺ อันนัศร
ไดถูกกลาวถึงกอนหนานี้แลววา ซูเราะฮฺ อันนัศรเทากับหนึ่งในสี่ของอัลกุรอาน และซูเราะฮฺอัซซัลซา
ละฮฺนั้นก็เทากับหนึ่งในสี่ของอัลกุรอานดวยเชนกัน อันนาซาอีรายงานจากอุบัยดุลลอฮฺ บิน อับดุลลอฮฺ บิน อุ
ตบะฮฺ วา อิบนุ อับบาส กลาวกับเขาวา “โอ อุตบะฮฺ ทานรูหรือไมวา ซูเราะฮฺสุดทายของอัลกุรอานที่ถูก
ประทานลงมาคือซูเราะฮฺอะไร?” เขาตอบวา “รูซิ มันคือ
‫ﺢ‬ ‫ﺘ‬‫ﺍﹾﻟ ﹶﻔ‬‫ ﺍﻟﻠﱠ ِﻪ ﻭ‬‫ﺼﺮ‬
 ‫ﻧ‬ ‫ﺂ َﺀ‬‫ِﺇﺫﹶﺍ ﺟ‬
“เมื่อความชวยเหลือของอัลลอฮฺ และการพิชิตไดมาถึงแลว“
เขา (อิบนุ อับบาส) กลาววา “ที่ทานพูดนัน้ เปนความจริง“

ÉΟŠÏm§9$# Ç⎯≈uΗ÷q§9$# «!$# ÉΟó¡Î0

“ดวยพระนามของอัลลอฮฺ ผูทรงกรุณาปรานี ผูทรงเมตตาเสมอ”

«!$# Ç⎯ƒÏŠ ’Îû šχθè=ä{ô‰tƒ }¨$¨Ψ9$# |M÷ƒr&u‘uρ ∩⊇∪ ßx÷Gxø9$#uρ «!$# ãóÁtΡ u™!$y_ #sŒÎ)

∩⊂∪ $R/#§θs? tβ%Ÿ2 …絯ΡÎ) 4 çνöÏøótGó™$#uρ y7În/u‘ ωôϑpt¿2 ôxÎm7|¡sù ∩⊄∪ %[`#uθøùr&

“(1) เมื่อความชวยเหลือของอัลลอฮฺ และการพิชิตไดมาถึงแลว (2) และเจาไดเห็นประชาชนเขาใน

ศาสนาของอัลลอฮฺเปนหมูๆ (3) ดังนั้น จงแซซองสดุดีดวยการสรรเสริญพระผูอภิบาลของเจา และจงขออภัยโทษ
ตอพระองค แทจริงพระองคนั้นเปนผูทรงอภัยโทษเสมอ”
ซูเราะฮฺนี้บอกเกี่ยวกับอายุขยั ของรอซูลุลลอฮฺ
อัลบุคอรีบันทึกจากอิบนุ อับบาส ซึ่งเขากลาววา อุมัร ไดใหฉันนั่งพรอมกับผูอาวุโสที่เขา
รวม (การตอสูในสงคราม) บัดรฺ อยางไรก็ตาม มันทําใหพวกเขารูสึกบางสิ่งในตัวพวกเขา (ตอตานการไปประชุม
ของฉัน) ดังนั้น พวกเขากลาววา “ทําไมทาน (อูมัร) พา (เด็กหนุม) คนนี้มารวม (นั่ง) กับพวกเรา ทั้งๆที่พวกเราก็มี
ลูกหลานรุนราวคราวเดียวกับเขา ดังนั้นอูมัร ตอบวา แทจริง เขา (อิบนุ อับบาส) เปนคนที่พวกทานจะตอง
รูจักเขาดี
 2

ดังนั้น วันหนึ่งเขา (อุมัร) เรียกพวกเขาและเชิญฉัน นั่งรวมกับพวกเขาอีก และฉันไมคิดวาที่เขา (อุมัร)

เชิญฉันทามกลางพวกเขาวันนั้น เวนแตเพื่อแสดงแกพวกเขา (ถึงความรูของฉัน) ดังนั้นเขา (อุมัร)กลาววา พวก
ทานจะกลาวอยางไรเกี่ยวกับพระดํารัสของอัลลอฮฺที่วา

∩⊇∪ ßx÷Gxø9$#uρ «!$# ãóÁtΡ u™!$y_ #sŒÎ)

“เมื่อความชวยเหลือของอัลลอฮฺ และการพิชิตไดมาถึงแลว”
บางคนในพวกเขากลาววา พวกเราถูกสั่งใชใหสรรเสริญอัลลอฮฺ และขอการอภัยโทษ
จากพระองค เมื่อพระองคทรงชวยเหลือพวกเราและมอบชัยชนะแกพวกเรา บางสวนของพวกเขายังคงเงียบและ
ไมพูดอะไร ดังนั้นเขา (อุมัร) กลาวกับฉันวา โอ อิบนุ อับบาสทานจะวาอยางไร (เกี่ยวกับอายะฮฺ) นี้ ฉันกลาววา
ไม ดังนั้นเขากลาวอีกวา ทานพูดวาอยางไร ฉันจึงกลาววา มันคืออายุขัยของรอซูลุลลอฮ ซึ่งอัลลอฮฺ
ทรงแจงแกทานนบี ดวยพระดํารัสที่วา
‫ﺢ‬ ‫ﺘ‬‫ﺍﹾﻟ ﹶﻔ‬‫ ﺍﻟﻠﱠ ِﻪ ﻭ‬‫ﺼﺮ‬
 ‫ﻧ‬ ‫ﺂ َﺀ‬‫ِﺇﺫﹶﺍ ﺟ‬
“เมื่อความชวยเหลือของอัลลอฮฺ และการพิชิตไดมาถึงแลว“
ดวยความหมายที่วา เปนสัญญาณของการสิ้นสุดอายุขัยของทานรอซูลุลลอฮฺ

∩⊂∪ $R/#§θs? tβ%Ÿ2 …絯ΡÎ) 4 çνöÏøótGó™$#uρ y7În/u‘ ωôϑpt¿2 ôxÎm7|¡sù

“ดังนั้น จงแซซองสดุดีดวยการสรรเสริญพระผูอภิบาลของเจา”
ดังนั้น อุมัร บิน อัลค็อตต็อบ กลาววา ” ฉันไมรูอะไรเกี่ยวกับมันอื่นจากสิ่งที่ทานกลาว” มีเพียงอัล
บุคอรีคนเดียวที่บันทึกหะดิษนี้
อิมาม อะหมัดบันทึกจากอิบนุ อับบาส ซึ่งเขากลาววา เมื่อ
‫ﺢ‬ ‫ﺘ‬‫ﺍﹾﻟ ﹶﻔ‬‫ ﺍﻟﻠﱠ ِﻪ ﻭ‬‫ﺼﺮ‬
 ‫ﻧ‬ ‫ﺂ َﺀ‬‫ِﺇﺫﹶﺍ ﺟ‬
“เมื่อความชวยเหลือของอัลลอฮฺ และการพิชิตไดมาถึงแลว“
ถูกประทานลงมา ทานรอซูลุลลอฮฺ กลาววา
‫ﻧ ﹾﻔﺴِﻲ‬ ‫ﻲ‬ ‫ﺖ ِﺇﹶﻟ‬
 ‫ﻴ‬‫ ِﻌ‬‫ﻧ‬
“ความตายของฉันถูกแจงแกฉัน”
และแทจริงแลวทานนบี เสียชีวิต (วาฟาต) ระหวางปนั้นเอง อะหมัดคนเดียวที่บันทึกหะดิษนี้ อัลบุ
คอรีบันทึกวา อาอีชะฮฺ กลาววา ทานรอซูลุลลอฮฺ อานในการรูกุอฺของทานและการสููดของทานเสมอ
วา
 3

‫ﺮ ﻟِﻲ‬ ‫ ﺍ ﹾﻏ ِﻔ‬‫ﻬﻢ‬ ‫ﻙ ﺍﻟﱠﻠ‬ ‫ﻤ ِﺪ‬ ‫ﺤ‬

 ‫ﻭِﺑ‬ ‫ﺎ‬‫ﺑﻨ‬‫ﺭ‬ ‫ﻬﻢ‬ ‫ﻚ ﺍﻟﱠﻠ‬
 ‫ﻧ‬‫ﺎ‬‫ﺒﺤ‬‫ﺳ‬
“มหาบริสุทธิ์แ ดพระองค โอ อัลลอฮฺ พระผูอภิบาลของพวกเราและบรรดาการสรรเสริญเปน ของ
พระองค โอ อัลลอฮฺ ขอพระองคทรงใหอภัยฉันดวยเถิด”

การปฏิบัติเชนนั้นของทานนบี เปนการอธิบายอัลกุรอาน คนอื่นก็บันทึกหะดิษนี้ยกเวนอัตติรมีซี

อิมาม อะหมัดบันทึกจากมัสรูกวา ทานหญิงอาอีชะฮฺ กลาววา "ทานรอซูลุลลอฮฺ อานดุอานี้
เสมอๆในชวงบั้นปลายชีวิตของทาน" นั่นคือ
‫ﻪ‬‫ﺏ ِﺇﹶﻟﻴ‬
 ‫ﻮ‬‫ﻭﹶﺃﺗ‬ ‫ﷲ‬
َ ‫ ﺍ‬‫ﻐ ِﻔﺮ‬ ‫ﺘ‬‫ﺳ‬ ‫ ﹶﺃ‬،ِ‫ﻤ ِﺪﻩ‬ ‫ﺤ‬
 ‫ﻭِﺑ‬ ‫ﷲ‬
ِ ‫ﺎ ﹶﻥ ﺍ‬‫ﺒﺤ‬‫ﺳ‬
“มหาบริสุทธิ์ยิ่งแดอัลลอฮฺ และการสรรเสริญทั้งมวลเปนของพระองค และฉันขออภัยโทษตออัลลอฮฺ
และขอเตาบะฮฺตอพระองค”

และทานนบี กลาววา

‫ﺎ ﹶﺃ ﹾﻥ‬‫ﺘﻬ‬‫ﻳ‬ ‫ﺭﹶﺃ‬ ‫ﺮﻧِﻲ ِﺇﺫﹶﺍ‬ ‫ﻣ‬ ‫ﻭﹶﺃ‬ ،‫ﻣﺘِﻲ‬ ‫ﻣ ﹰﺔ ﻓِﻲ ﹸﺃ‬ ‫ﻋﻠﹶﺎ‬ ‫ﻯ‬‫ﺳﹶﺄﺭ‬ ‫ﺮﻧِﻲ ﹶﺃﻧﱢﻲ‬ ‫ﺒ‬‫ﺧ‬ ‫ﺭﺑﱢﻲ ﻛﹶﺎ ﹶﻥ ﹶﺃ‬ ‫ِﺇﻥﱠ‬
:‫ﺎ‬‫ﺘﻬ‬‫ﻳ‬‫ﺭﹶﺃ‬ ‫ﺪ‬ ‫ ﹶﻓ ﹶﻘ‬،‫ﻮﺍﺑًﺎ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻪ ﻛﹶﺎ ﹶﻥ‬ ‫ ِﺇﻧ‬،‫ﺮﻩ‬ ‫ﻐ ِﻔ‬ ‫ﺘ‬‫ﺳ‬ ‫ﻭﹶﺃ‬ ‫ﻤ ِﺪ ِﻩ‬ ‫ﺤ‬
 ‫ﺢ ِﺑ‬ ‫ﺳﱢﺒ‬ ‫ﺃﹸ‬
‫ﺟﹰﺎ‬‫ﺧﻠﹸﻮ ﹶﻥ ﻓِﻰ ﺩِﻳ ِﻦ ﺍﻟﻠﱠ ِﻪ ﹶﺃ ﹾﻓﻮ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻳ‬ ‫ﺱ‬  ‫ﺎ‬‫ﺖ ﺍﻟﻨ‬  ‫ﻳ‬ ‫ﺭﹶﺃ‬ ‫ﻭ‬ - ‫ﺢ‬ ‫ﺘ‬‫ﺍﹾﻟ ﹶﻔ‬‫ ﺍﻟﻠﱠ ِﻪ ﻭ‬‫ﺼﺮ‬  ‫ﻧ‬ ‫ﺂ َﺀ‬‫ِﺇﺫﹶﺍ ﺟ‬
‫ﺎ‬‫ﺗ ِﻮﺑ‬ ‫ﻪ ﻛﹶﺎ ﹶﻥ‬ ‫ﻩ ِﺇﻧ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻐ ِﻔ‬ ‫ﺘ‬‫ﺳ‬ ‫ﺍ‬‫ﻚ ﻭ‬
 ‫ﺭﱢﺑ‬ ‫ﻤ ِﺪ‬ ‫ﺤ‬  ‫ﺢ ِﺑ‬ ‫ﺴﱢﺒ‬
 ‫ ﹶﻓ‬-
"แทจริง พระผูอภิบาลของฉัน แจงแกฉันวาฉันจะพบสัญญาณของอุมมะฮฺฮของฉัน และพระองคไดทรง
สั่งแกฉันวาเมื่อใดก็ตามที่ฉันพบมัน (สัญญาณนั้น) ฉันตองแซซองสดุดีดวยการสรรเสริญพระองค และขออภัย
โทษตอพระองค แทจริงพระองคนั้นเปนผูทรงอภัยโทษเสมอ และแทจริงฉันพบมันแลว (สัญญาณดังกลาว) นั่น
คือพระดํารัสที่วา

%[`#uθøùr& «!$# Ç⎯ƒÏŠ ’Îû šχθè=ä{ô‰tƒ }¨$¨Ψ9$# |M÷ƒr&u‘uρ ∩⊇∪ ßx÷Gxø9$#uρ «!$# ãóÁtΡ u™!$y_ #sŒÎ)

∩⊂∪ $R/#§θs? tβ%Ÿ2 …絯ΡÎ) 4 çνöÏøótGó™$#uρ y7În/u‘ ωôϑpt¿2 ôxÎm7|¡sù ∩⊄∪

“เมื่อความชวยเหลือของอัลลอฮฺ และการพิชิตไดมาถึงแลว และเจาไดเห็นประชาชนเขาในศาสนา
ของอัลลอฮฺเปนหมูๆ ดังนั้น จงแซซองสดุดีดวยการสรรเสริญพระผูอภิบาลของเจา และจงขออภัยโทษตอพระองค
แทจริงพระองคนั้นเปนผูทรงอภัยโทษเสมอ” (110:1-3) มุสลิมก็บันทึกหะดิษนี้ดวย
 4

อัลฟตหฺในที่นี้หมายถึง การพิชิตมักกะฮฺ และมีเพียงทัศนะนี้ทัศนะเดียวเทานั้นเกี่ยวกับความหมายของ

มัน อัลฟตหฺ แทจริงแลวความแตกตางดานพื้นที่ของอาหรับไดรอคอยการถูกพิชิตของมักกะฮฺ กอนที่พวกเขาจะ
ยอมรับศาสนาอิสลาม พวกเขาเคยกลาววา "ถาเขา(มุหัมมัด)มีชัยเหนือผูคนของเขา ดังนั้น เขา คือ นบี ดังนั้นเมื่อ
อัลลอฮฺไดทรงใหเขามีชัยชนะเหนือมักกะฮฺ พวกเขาไดเขารับศาสนาของอัลลอฮฺ (ศาสนาอิสลาม) เปนหมูๆ”
ดังนั้น ระยะเวลาสองปไมทันผานพนไป (ภายหลังการพิชิตมักกะฮฺ) คาบสมุทรอาหรับก็ไดศรัทธาใน
อิสลามและไมมีเผาอาหรับเผาใดที่พํานักอยูที่นั่นยกเวนวาพวกเขาจะยอมรับ อิสลาม และการแซซองสดุดีและการ
สรรเสริญทั้งมวลเปนสิทธิของอัลลอฮฺ
อัลบุคอรีบันทึกในศอหิหของเขาวา อัมรฺ บิน สะละมะฮฺ กลาววา เมื่อมักกะฮฺถูกพิชิต ผูคนทั้งหมดกรู
กันไปยังรอซูลุลลอฮฺ เพื่อเขารับศาสนาอิสลาม ดินแดนตางๆที่เคยลาชาในการเขารับอิสลามจนกระทั่งมัก
กะฮฺถูกพิชิต พวกเขาเคยกลาววา “ปลอยเขาและผูคนของเขาตามลําพัง ถาเขามีชัยเหนือพวกเขา (ชาวมักกะฮฺ) เขา
(มุหัมมัด) คือ นบี”
พวกเราไดศึกษาวิจัยเกี่ยวกับการเดินทางเพื่อไปพิชิตมักกะฮฺในหนังสือของเราคือ อัซซีเราะฮฺดวยเหตุ
นั้น ใครก็ตามที่ปรารถนาจะตรวจสอบมันสามารถตรวจสอบไดใน(หนังสือเลม)นั้น และการแซซองสดุดีและการ
สรรเสริญทั้งมวลเปนสิทธิของอัลลอฮฺ
อิมาม อะหมัดบันทึกจากอบู อัมมัรวาเพื่อนบานของญาบิร บิน อับดุลลอฮฺบอกเขาวา "ฉันกลับจากการ
เดินทางและญาบิร บิน อับดุลลอฮฺไดมาและทักทายฉัน" ดังนั้นฉันเริ่มตนดวยการพูดกับเขาเกี่ยวกับการแตกแยก
ระหวางผูคนและสิ่งที่พวกเขาเริ่มทํา ดังนั้น ญาบิรเริ่มรองไหและเขาพูดวา ฉันไดยินทานรอซูลุลลอฮฺ กลาว
วา
‫ﺍﺟًﺎ‬‫ ﹶﺃ ﹾﻓﻮ‬‫ﻨﻪ‬‫ﻮ ﹶﻥ ِﻣ‬‫ﺮﺟ‬ ‫ﺨ‬
 ‫ﻴ‬‫ﺳ‬ ‫ﻭ‬ ،‫ﺍﺟًﺎ‬‫ﷲ ﹶﺃ ﹾﻓﻮ‬
ِ ‫ﺧﻠﹸﻮﺍ ﻓِﻲ ﺩِﻳ ِﻦ ﺍ‬ ‫ﺩ‬ ‫ﺱ‬
 ‫ﺎ‬‫ِﺇﻥﱠ ﺍﻟﻨ‬
“แทจริง ผูคนไดเขามาในศาสนาของอัลลอฮฺเปนหมูๆ และพวกเขาจะออกจากมัน (ศาสนาของอัลลอฮฺ)
เปนหมูๆดวย”