Professional Documents
Culture Documents
Summer Solstice
Summer Solstice
Summer Solstice
Dona Lupeng: Nag bago ata ang ihip ng hangin Entoy. At bakit hindi?
Entoy: Araw po ngayon ng San Juan Senyora. At nasa katawan nya nag espirito
nito.
Dona Lupeng: Paano? At bakit? (di makapaniwala)
Entoy: Totoo po Senyora. Nasa katawan nya ang espirito. Sya ang Tadtarin. At
Kailangan po natin syang hayaan. Dahil kung hindi . Hindi tutubo ang mga butil ,
hindi mamumunga ang mga puno, mawawalan ng isda ang ilog at mamamatay ang
mga hayop.
Dona Lupeng: Oh! Hindi ko alam na makapangyarihan pala ang iyong asawa.
Entoy: Asawa. (Mauupo sa tabi ni Amada at hahawakan ito sa noo) May mga oras
na hindi sya ang asawa ko. Asawa sya ng ilog, Asawa sya ng mga buwaya, at asawa
ng buwan.
SCENE 2
Dona Lupeng: (Kausap ang kanyang asawa) Paano sila naniniwala sa mga ganung
bagay?
(Tiningnan lang sya ni Don Paeng habang hinahawak hawakan ang balbas nito)
Dona Lupeng: Alam mo kung gaano ka brutal si Entoy sa kanyang asawa. Pero
nitong umaga nakatingin lang sya kay Amada habang sigaw ng sigaw. At para bang
takot na takot.
(Hindi nag salita si Paeng. At tumabi sa kanyang asawa).
Dona Lupeng: Oh tingnan mo andito na ang prusisyon ng San Juan.
(Makikita ang mga nag poprusisyon)
Town Peoples: San Juan! San Juan ! San Juan! (Sabay-sabay nitong sigaw)
Seminarians: That we, thy servants, in chorus, My praise thee our tongues
restores us.. (patuloy parin ang sabay sabay ng pag sigaw)
(Nakatayo at nakatingin parin si Dona Lupeng kahit malayo na nag prusisyon).
Dona Paeng: Tingnan mo Lupeng . Malayo na sila. Tatayo na lang ba tayo dito? (Sa
tonong naiinis)
(Tumingin sa asawa si Lupeng at naupo na sila)
Don Paeng: Ano bang nangyari sayong babae ka? Anyway, nakita mo dun ang
pinsan kong si Guido?
Dona Lupeng: Oh? Kasama sya sa prusisyon na yun?
Don Paeng: Oo, at kahit kakauwi nya lang galing ng Europa hindi nya parin
nakakalimutan ang mga nakasanayan nya rito sa ating bayan.
Dona Lupeng: Hindi ko sya nakita..
Don Paeng: Kumakaway pa nga siya.
Dona Lupeng: Poor boy. Masasaktan lang sya roon. Pero totoo Paeng . Hindi ko sya
nakita.
Don Paeng: Well, that is always womans privilege.
SCENE 3
(Makikitang nakikipaglaro ang mga anak sa kanilang Lolo habang si Don Paeng nag
lalaro ng baraha kasama ang ibang lalaki)
(Habang nakikipag usap si Dona Lupeng kay Guido)
Guido: Ngunit napakasaya at napakaganda ng fiesta dito sa atin. Kagabi alam mo
nag lakad kami para manood ng prusisyon ng Tadtarin.
Dona Lupeng: At masaya ba?
Guido: It was weird. Nabuhay ang aking dugo. At may isang babaeng sa Tadtarin na
napagaling sumayaw.
Dona Lupeng: Paumanhin Guido kung mauudlot ang iyong kasiyahan. Subalit ang
tinutkoy mong babae ay si Amada. Ang aming kasambahay.
Guido: Maganda siya. (Seryosong sambit ni Guido)
Dona Lupeng: Si Amada maganda? Subalit matanda na siya at mataba! (Di
makapaniwala)
Guido: Nakakabighani nag kanyang ganda. Kaseng ganda ng punong iyon.(sabay
turo sa puno)
Dona Lupeng: Maganda! Romantiko! Kahanga-hanga! Yan lang ba ang natutunan
mo sa pag aaral mo sa Europa?
Guido: Natutunan ko rin tingnan ang isang bagay hindi lamang sa panlabas na
kaayuan pati narin ang kanyang kalooban. At para na rin Makita ang kahalagahan at
misteryo ng tatarin.
Dona Lupeng:
Guido: Hindi ko rin alam. Pero nararamdaman ko. At nakakapanindig balahibo ito.
Ang mga ritwal na ito ay nag simula matagal na panahon na ang nakakalipas. At
ang mga babae ang lubos na makapangyarihan.
Dona Lupeng:
Guido: Napaka prangka mo naman ata Lupe. Nakipag talik ako sa isang babae. Sa
isang matandang babae. Siguradong uusok sa galit ang iyong asawa sa oras na
malaman nya ito. (Tititigan si Dona Lupeng)
Dona Lupeng: Napakaprangka mo Guido!
Guido: Siguro para ipaalala sa atin na minsan ng nangyari na mas
makapangyarihan angmga kababaihan.
Dona Lupeng: Pero sigurado ako na may mga hari na hindi ba?
Guido: Hindi Lupeng. Nauna ang Reyna bago ang Hari, Ang mga madre bago ang
pari at Ang buwan bago ang Araw.
Dona Lupeng: Ang buwan?
Guido:
Dona Lupeng: Tama na ang kalokohang ito Guido. Tama na nag kahibangang ito.
(sambit na paalis na ngunit lumingon ulit kay Guido) And besides may mga anak na
kami na kailangan kong pag tuunan ng pansin.
(Guido grabbed the foot of Dona Lupeng ang kiss its toes. Dona Lupeng look at
Guido with disgust.)
SCENE 4
(habang pauwi galing sa bahay ng kanilang Lolo)
Don Paeng: Kinukulit ka na naman ba ni Guido?
Dona Lupeng: Hay naku, sinabi mo pa. Sa mag hapon na pananatili natin dito.
Don Paeng: Ang mga lalaki sa panahon ngayon ay wala ng kahihiyan.
Nakakahiyang makita na sunod sunoran ang isang lalaki na parang aso.
Dona Lupeng: (tumingin sa asawa) Yan lang ba ang nararamdaman mo Paeng?
Ang mapahiya sayong sarili bilang lalaki?
Don Paeng: Ang mabuting asawa ay may matibay na kumpiyansa sa mabuting
pinapakita ng kanyang asawa.
Dona Lupeng: Hinalikan nya ang paa ko.
Don Paeng: Kita mo? They have the instinct, the style of Canalla! Ang halikan
ang paa ng isang babae, ang sundan sya na parang aso, at ang sambahin sya na
parang alipin- (Dona lupeng cuts him off)
Dona Lupeng: Bakit? Nakakahiya bang sambahin ng isang lalaki ang isang babae?
Don Paeng:
Dona Lupeng: Subalit hindi namin ang gusto ang mahalin at irespeto- Aang gusto
naming ay nag sambahin nyo kami.
SCENE 5
(makikitang nakaupo sa sofa si Dona Lupeng sa loob ng bahay)
Don Paeng: At paano mo nakakayanang mag suot ng ganyang klase ng damit
Lupeng? At bakit parang nag dilim dito? Sabihan mo sila na mag dala ng ilaw dito.
Dona Lupeng: (naglakad papuntang bintana at tumingin sa labas) Wala sila dito.
Umalis sila para manood ng Tadtarin.
(pumunta rin sa bintana at hinawakan si Dona Lupeng)
Dona Lupeng: Listen Paeng. Gusto ko manood. I mean yung Tadtarin. Hindi pa ako
nakakasaksi ng ganoon. At ito na ang huling araw nun.
(Binitawan si Dona Lupeng)
Don Paeng: Nababaliw kana Lupeng. Ang mga mababang tao lamang ang
pumupunta sa mga ganyan. At akala ko ba masakit ang ulo mo?
Dona Lupeng: Pero gusto kong pumunta . Lalo lamang sasakit ang ulo ko pag dito
lang tayo sa bahay. Pakiusap Paeng (nakikiusap)
Don Paeng: Ang sabi ko- HINDI. Palitan mo na yang mga damit mo. (Pumunta sa
gilid ng sofa at kumuha ng sigarilyo)
Dona Lupeng: Fine. Kung ayaw mong pumunta ako na lang pupunta mag isa.
Don Paeng: Binabalaan kita Lupe. Huwag mo akong galitin.
Dona Lupeng: Mag papasama ako kay Amada at mag papahatid kami kay Entoy.
Hindi mo ako mapipigilan .Wala namang mali sa gagawin ko. Hindi na ako bata
Paeng.
Don Paeng: (bumuntong-hininga) Ang tigas talaga ng ulo mo Lupeng. Sige, pag
bibigyan kita. Tara na.
SCENE 6
(Makikita ang maraming tao, karamihan ay babae upang saksihan ang Tadtarin)
Town Man 1: Andiyan na sila!!!
Town Man 2: Andiyan na nag mga babae kasama ang San Juan.
(Lumabas na ang mga babae at nag sayaw sa kalsada)
(May makikitang babae na nasa gitna ng mga sumasayaw)
(Sumasayaw na parang mga baliw)
(Napahanga si Dona Lupeng ng makita ang mga sumasayaw)
Don Paeng:
Don Paeng: Paano ko iisipin yun sayo? Kilala kita Lupe, higit pa sa pagkakilala ko
sa sarili ko. Pero ngayon ang layo mo at napaka estranghero mo na sa Lupe na
nakilala ko.
Dona Lupeng: At dahil jan gusto mo kong saktan(Cuts her off)
Don Paeng: Dahil mahal kita Lupe. At nirerespeto kita.
Dona Lupeng: And because if you ceased to respect me you would cease to
respect yourself?
Don Paeng: Hindi yan ang ibig kong sabihin Lupe.
Dona Lupeng: Ngunit bakit hindi mo masabi yun? Yun ang totoo. At alam kong
gusto monng sabihin yun! Gusto mong sabihin yun.
Don Paeng:
Dona Lupeng:
Don Paeng: Na sinasamba kita Lupe! Sinasamba kita . Ang iyong hininga at
lupang tinatapakan ay banal sa akin. That I am your dog.. Akoy iyong alipin Lupe.
Dona Lupeng:
paa.
END