Professional Documents
Culture Documents
Stories
Stories
you awake." Jeannie look at me and frown, "You play too much Diamond,
go back to sleep" I tell Jeannie it's impossible to return to sleep; I am
just too excited about today. Jeannie sits up in her bed and stares at
the window. She says real loud, "Happy Birthday Diamond! Today is your
birthday." Everyone runs into the bedroom and gives me a hug. I cannot
wait to see what will happen next.
My dad comes to the side of my bed while I jump up and down with glee.
He picks me up into his arms and say, "What do my most favorable little
want to do today on this gorgeous day! I scream at the top of my lungs,
let's go get my presents! My mother comes to my dad side and say,
"Diamond first you must take a bath, get dress and eat breakfast first.
After your chorus we can start on your birthday party. But, before all
of your planning for today goes away, why don't we show you one of your
gifts. I jump out of dad's arms and run downstairs. At the front door
of the living room, is a big huge box with my name on it. I scream at my
dad and Jeannie to help me open the box. After a tremendous amount of
time; we finally got the huge box open. I looked at my mother and my
father and there stood in the living room was a big beautiful red bike.
My dad had made sure he got a license plate just for me with my name
written in red "Diamond". I screamed at the top of my lungs, "Dad can I
please take it outside for a test drive. Well, he says; we must eat
breakfast first. After we eat breakfast and get cleaned up, you can go
outside all day long and ride your bike.
I rushed upstairs and started helping Jeannie with the morning chorus.
Jeannie and I got dressed and came downstairs. For breakfast, we had
eggs, bacon, oatmeal, toast, and orange juice. We hurried up quickly to
eat our breakfast. We looked eagerly at my mother and said; "Mom, can
we go please, can we go outside?" Mom smiled out at me and said, "Yes.
Please be careful.
This Is My Body
This is my body. It has different parts. They all work together. This is
my fur. It keeps me warm, especially in the wintertime. When my fur
gets too long, my mom takes me to the barber for a furcut. If I sit really
still, I get a special treat. These are my eyes. They help me to see. I
use them to see a little green worm to see a big tree And to see my
dad when he comes home from work.Hi, Dad! Sometimes I have to use
I Like Me
I have a best friend. That best friend is me. I do fun things with me. I
draw beautiful pictures. I ride fast! And I read good books with me. I
like to take care of me. I brush my teeth. I keep clean and I eat good
food. When I get up in the morning, I say, Hi,good-looking! I like my
curly tail, my round tummy, and my tiny little feet. When I feel bad, I
cheer myself up.
When I fall down, I pick myself up. When I make
mistakes, I try and try again! No matter where I go, or what I do, Ill
always be me, and I like that!!!
I Like Me
By Nancy Carlson
Questions before reading the story:
Who is your best friend?
What are the things that you do together?
Questions at the middle of the story:
Do you know who can be your best friend? Who?
Why do you need to consider yourself as your best friend?
How do you take care of your best friend?
Questions after reading the story:
What makes you like yourself? (knowing that I can do the things I want/
I must do)
If you fail in doing something, what should you do? (try and try again/
be patient)
Alamat Ng Ampalaya
Noong araw, sa bayan ng Sariwa naninirahan ang lahat ng uri ng gulay. Dito
makikitang naghahabulan sina Labanos at Mustasa. Nagpapapintero rin sina
Bawang , Sibuyas, Upo at Patola. Nagtataguan sina Singkamas, Talong,at
Luya habang nagluluksong-baka sina Kamatis at Kalabasa. Isang araw,
umusbong ang isang kakaibang gulay. Siyay si Ampalaya. Maputlang maputla ang kulay ng balat niya at sa kahit anong lasay salat siyang talaga!
Dahil dito, unti-unting pumupulupot ang mabalahibong inggit sa katawan ni
Ampalaya. Naging bugnutin siya at mainitin ang ulo. Lahat ng gulay na
lumapit sa balag niya ay binubulyawan niya. Wag kayong lumapit sa akin!
Hindi ko kayo kailangan! Layas! Dahil dito, nilayuan siya ng lahat ng gulay sa
bayan ng Sariwa. Isang maalinsangang gabi, isang maitim na balak ang
namulaklak sa utak ni Ampalaya Kailangang magkaroon din ako ng lasa,
kulay at ganda tulad ng ibang gulay! bulong ni Ampalaya sa sarili.
Habang nanaginip ang mga gulay, isinagawa ni Ampalaya ang kanyang balak.
Dahan-dahan, gumapang siyang papalapit sa balag ng walang kamalay-malay
na biktima. Sinungaban niya ang tamis ni Kalabasa. Isinilid niya sa isang
bayong ang asim ni Kamatis,pati na ang anghang ni Luya. Nakita rin niyang
nakasampay sa bintana ang kaputian ni Labanos. Agad niya itong kinuha.
Sinaklot din niya ang lilang balat ni Talong at ang luntiang pisngi ni Mustasa.
Ipinuslit din niya ang lutong ni Singkamas, ang manipis na balat ni Sibuyas,
ang malasutlang kutis ni Kamatis,at maging ang gaspang ni Patola. Ha!Ha!
Ha!Ha! Sa wakas! Nasa akin na ang lahat ng lasa, kulay at ganda!
Siguradong kaiinggitan ako ng lahat ng gulay! sabi ni Ampalaya sa sarili.
Kinabukasan, umalingawngaw ang balita tungkol sa nakawang naganap.
Nagtipun-tipon ang lahat ng gulay. Lumuwa ang mga mata ng lahat nang
biglang dumating ang isang di-inaasahang bisita:isang dayuhang gulay.
Ibat iba ang kulay ng balat niya at kaya pa niyang mag-iba-iba ng lasa!
Kahanga-hangang gulay talaga! Ngunit para kay Kamatis, kaduda-duda ang
pagkagulay ng bisita. Kayat kinagabihan, tinipon niya ang mga kasamang
gulay at sama-sama silang nanubok sa balag ng dayuhang gulay. Kitang-kita
nila ang dayuhang gulay,nakaharap sa salamin, habang isa-isang hinuhubad
ang mga lasa, kulay, at ganda mula sa katawan niya. Nagulat sila nang
tumambad sa harap nila ang isang maputlang gulay: ang bugnuting si
Ampalaya! Isinakdal sa harap ng Kalunti-luntiang, Kasari-sariwaan, Kasustasuatansiyang Hukuman ng mga Gulay si Ampalaya. Dumating sa paglilitis ang
lahat ng mga gulay sa bayan ng Sariwa. Nandoon din bilang hukom ang mga
diwata ng ng Araw, Lupa, Tubig at Hangin. Hindi pa nililikha ang gulay na
magtataglay ng lahat ng lasa, kulay, at ganda ng Kalikasan! sigaw ng diwata
ng Araw. Ikaw ay napatunayang nagkasala laban sa batas ng mga gulay at sa
batas ng Kalikasan. bulong ng diwata ng Lupa. A-Ampalaya, ikaw ay
parurusahan. hikab ng diwata ng Tubig. Bilang parusa, lahat ng ninakaw
mong lasa, kulay at ganda mula sa mga kasama mong mga gulay ay
mapapasaiyo na, ugong ng diwata ng Hangin. Parusa ba yon? Ano bang
klaseng parusa yon? Buska ng bugnuting si Ampalaya. Pagkaraan ng
paglilitis, nangako ang mga diwatang ibabalik nila ang mga lasa, kulay at
ganda ng mga gulay Na ninakawan ni Ampalaya. At nang gabing iyon, may
kagila-gilalas na nangyari kay Ampalaya. Nag-away ang lahat ng lasa, kulay,
at gandang ninakaw ni Ampalaya sa loob ng katawan niya! Nang magsuntukan
ang puti, luntian,lila, dilaw at iba pang kulay,nagmantsa ang madilim na
luntian sa kanyang balat. Nang magsabunutan ang kinis at gaspang, lumabas
ang kaniyang mga kulubot. At nang magsigawan ang tamis, asim, at anghang,
lumitaw naman ang pait.
Alamat Ng Ampalaya
ni Augie D. Rivera Jr. (Adarna House)
the animal. Della was tired. She stopped to rest. Suddenly, she heard a
noise. Whos there,? Mother? Della asked. Im Kitty the Cat. Meowmeow, said the cat. Meow? You cant quack , too? Della sat down on the
grass. Boo-hoo! she cried. What will happen to me now? I cant find my
family. Then Della felt a pat on her back. Mother? Tell me its you,
Della asked. Cluck-cluck! Its me Mother Hen, said the hen. Cock-adoodle doo! crowed the rooster.
Oh, its you, Father Rooster, Mother Hen said. Meet my new friend,
dear. Shes a duckling. A duckling? What is she doing so far away from
her family? Father Rooster asked.
Did you see my family, sir?Della asked excitedly. I saw some ducks
and ducklings in the pond a while ago.Father Rooster replied. Come , Ill
take you to them. Oh, thank you so much, Della said. Della, where have
you been? Quack! Quack! We were so worried, a voice said. Mother?
Oh, Mother I got lost, Della cried. Its alright dear. Youre safe now,
Mother Duck said as she hugged her child. Next time, stay close to your
brothers and sisters, Della. Yes, Mother, Della said. I dont want to
get lost again, not ever. Della kept her word. And she never got lost
again.
The Blind Duckling
Questions before reading:
What animal do you see in the cover?
Have you ever been away from your family?
Have you seen a duckling?
How does it look like?
Questions while reading:
If you are Della, how will you feel?
Have you ever experienced being far away from your family?
If yes, how did you feel?
How does Della walk with her brothers and sisters?
What do you will think happen to Della when she gets lost?
Question after reading:
Who are the characters in the story?
When did the story happen? in the morning, in the afternoon, or in the
evening?
What happened to Della when she got lost?
What is the problem with the eyes of Della? Why can she not see?
Halu-Halo Espesyal
Nakahiga ako sa kama, masama ang pakiramdam. Lunes ngayon at sanlinggo
na akong nasa bahay at may sakit. Gusto ko nang makita ang araw. Gusto
ko nang makasama ang aking mga kaibigan. Gusto ko nang maglaro sa daan.
Binigyan ako ni Mama ng gamot at ngpatong ng malamig na bimpo sa aking
turn everything into gold. But I warn you that your gift will not make you
happy.""I will take the risk," said the King.The next day King Midas awoke
very early. He was eager to see if the fairy's promise had come true.As
soon as the sun arose he tried the gift by touching the bed lightly with
his hand.The bed turned to gold.He touched the chair and table.Upon the
instant they were turned to solid gold.The King was wild with joy.He ran
around the room, touching everything he could see. His magic gift turned
all to shining, yellow gold.
The King soon felt hungry and went down to eat his breakfast. Now a
strange thing happened. When he raised a glass of clear cold water to
drink, it became solid gold.Not a drop of water could pass his lips.The
bread turned to gold under his fingers.The meat was hard, and yellow, and
shiny.Not a thing could he get to eat.All was gold, gold, gold.His little
daughter came running in from the garden.Of all living creatures she was
the dearest to him.He touched her with his lips.At once the little girl was
changed to a golden statue.A great fear crept into the King's heart,
sweeping all the joy out of his life.In his grief he called and called upon
the fairy who had given him the gift of the golden touch."O fairy," he
begged, "take away this horrible golden gift! Take all my lands. Take all
my gold. Take everything, only give me back my little daughter."In a
moment the beautiful fairy was standing before him."Do you still think
that gold is the greatest thing in the world?" asked the fairy.
"No! no!" cried the King. "I hate the very sight of the yellow stuff.""Are
you sure that you no longer wish the golden touch?" asked the fairy."I
have learned my lesson," said the King. "I no longer think gold the
greatest thing in the world.""Very well," said the fairy, "take this pitcher
to the spring in the garden and fill it with water. Then sprinkle those
things which you have touched and turned to gold."
The King took the pitcher and rushed to the spring. Running back he first
sprinkled the head of his dear little girl. Instantly she became his own
darling Marigold again, and gave him a kiss.The King sprinkled the golden
food, and to his great joy it turned back to real bread and real
butter.Then he and his little daughter sat down to breakfast. How good
the cold water tasted! How eagerly the hungry King ate the bread and
butter, the meat, and all the good food!The King hated his golden touch
so much that he sprinkled even the chairs and the tables and everything
else that the fairy's gift had turned to gold.
Chenelyn! Chenelyn
Tuwing umaga sa aming bahay, ang pangalan niya ang un among maririnig.
Kapag binibigkas mo ito, mayroong madyik na nangyayari.
Chenelyn! Ihanda na ang almusal!
Biglang magtitilian ang mga kaldero at siyansi sa ilalim ng kalan.
Huhuni ang kaldero ng mainit na tubig.
Maririnig ang kalatugan ng pinggan at kalansingan ng mga kutsara at tinidor.
Tapos, sa isang iglap, busog na si Tatay.
Chenelyn! Ang paligo ko handa na ba!
Biglang magsisindi ang ilaw sa loob ng banyo.
Dadagundong ang tulo ng tubig sa balde.
Maglilitawan ang mga sepilyo, sabon, shampoo at tuwalya.
Sampung Magkaibigan
May sampung magkakaibigan.
Si Karlo at siyam niyang kaklase.
Si Ben na kaybagal, si Susie na madungis, si Leo, si Lara, si Karen, si
Joo-chan na Koreano, ang kambal na sina Eric at Ella, at ang antuking si
Anton.
Mahilig silang maglaro, mag-aral, at magtulungan. Pero minsan, si Karlo
ay hindi masayang kasama.
Belat! ang tukso ni Karlo, nang maunahan niya sa pila ang babagal-bagal
na si Ben.
Umiling na lang si Ben at lumayo kay Karlo.
Kadiri ka, hindi kita bati! sambit ni Karlo nang napatabi siya kay Susie
na madungis.
Di napansin ni Karlo ang mataas na tore ng bloke ni Leo. Bumagsak ang
toreng gawa ni Leo. Hahaha! Buti nga! sabi niya kay Leo.
Akin na yan! biglang agaw ni Karlo sa laruan ni Lara.
Akin rin to, sabi ni Karlo, sabay agaw ng suman na kinakain ni Karen.
Nasagi rin ni Karlo ang kinakaing mami ni Joo-chan na Koreano pero
hindi siya nag-sorry.
Hindi ba kayo marunong sumunod sa laro? Huwag na nga kayong sumali!
ang sabi ni Karlo kina Eric at Ella pagkataos siyang matalo sa pompiyang
at siya na ang susunod na tayo sa taguan.
Sinubukang gisingin ni Karlo si Anton para makipaglaro. Hooooyyy!
Gising ka! ang sigaw ni Karlo sa antuking si Anton.
Pero hindi nagising si Anton. Hindi kita bati! sabi ni Karlo okay Anton
kahit di siya naririnig nito. Nag-iisa na lamang si Karlo.
Isang araw, pagdating ni Karlo sa paaralan, hinanap niya ang kaniyang
mga kaklase. Gusto sana niyang makipaglaro pero walang bata sa silid
nila.
Wala ring bata sa canteen. Takang-taka si Karlo.
Nakita ni Karlo na masayang naglalaro ang kaniyang mga kaklase sa
bakuran ng kanilang paaralan. Hindi nila si Karlo pero di nila ito
inimbitang makipaglaro sa kanila. Ikaw, gusto mo bang makipaglaro sa
akin?
Naiyak si Karlo nang naisip niya na walang gusting makipaglaro sa kaniya.
Ganito siguro kasama ang nararamdaman ng mga kaklase niya kapag
inaagawan niya sila ng laruan at baon. Ganito siguro kasakit ang pangaaway at panunuksong ginagawa niya sa kanila.
Noon naisip ni Karlo na maging mas mabuting kaklase.
Kinabukasan, lumapit si Karlo okay Ben na kaybagal sa pila. Mauna ka na
Pasko sa Klasrum
Malamig ang simoy ng hangin. Malapit na talaga ang pasko. Huling araw nina
Susana sa paaralan bago magbakasyon. Ang sabi ni Ms. Ablian, mga ilang
araw din daw hindi sila papasok dahil sa pagdiriwang ng pasko at bagong
taon. Chrismas Party daw nila ngayon.
Maraming mga palamuti sa silid-aralan ibat iba ang kulay. May pula, asul,
dilaw, lila at kahel. May mga regalo ding ibat iba ang hugis. May parisukat,
bilog, parihaba at tatsulok. Maski saan ka lumingon makikita mo ang mga
maliliit at malalaking parol. Ang saya talaga dito sa paaralan.
Pero hindi masyadong masaya si Susana. Iniisip niya kasi ang sinabi ng guro
nila kahapon. Magdala kayo ng kahit na anong regalong maaari ninyong
ibigay sa mabubunot ninyo ang sabi ni Ms. Ablian. Ikinahihiya ni Susana
ang panyong binili ng nanay niya para sa kris kringle nila.
Mga bata, bumuo kayo ng bilog at sisimulan na natin ang ating mga laro,
sigaw ni Ms. Ablian. Tuwang-tuwa si Susana. Masaya silang naglaro ng
kanyang mga kaklase. Dumating ang bigayan ng regalo. Natatakot si Susana
sa maaaring mangyari. Magugustuhan kaya ng kaklase niya ang regalo nito?
Hindi umiimik si Susana noong regalo na niya ang bubuksan ni Lina, ang
nabunot nito.
Wow, kulay rosas na panyo, wika ni Lina. Ang ganda ng natanggap kong
handog. Maraming salamat Susana. Maligayang Pasko!
Pasko sa Klasrum
Questions before reading:
- Anu-ano ang iyong mga nakikita kapag malapit na ang pasko?
Questions after reading:
- Anong regalo ang kanyang ibinalot para sa kriz kringle?
- Ano ang naramdaman ni Lina nung binuksan ang kanyang regalo?
- Kung ikaw si Susana, ikinahihiya nyo rin ba ang inyong regalo? Bakit?
Sa Araw ni Titser
Maagang nagising si Ana. Siniguro niyang handa na ang kanyang
uniporme papasok sa paaralan. Kagabi pa niya iniisip ang maaring mangyari
ngayong araw na ito.
Nanay, papasok na po ako!, tuwang-tuwang sabi ni Ana. Agad namang
iniayos ni nanay ang bag at iba pang gamit. Bakit ba maaga kang naghanda
ngayon Ana? tanong ng kanyang nanay. Ngumiti lang si Ana, sabay yaya na
lumakad na.
Nadaanan ni Ana si Mario na nag-aayos ng mga kwentas na bulaklak.
Halika ka na Mario!, gayak ni Ana. Sigurado ka bang maganda ang mga
ginawa mo? tanong nito. Oo Ana, siniguro ko talagang matutuwa si Ms.
Dela Cruz. sagot ni Mario.
Masayang pumasok sa paaralan ang dalawa. Sa kanilang pagdating, nakita
nila ang ibang mga kaklaseng abala na rin sa paghahanda ng ilang mga bagay
na ihahandog sa kanilang guro. May mga nag-alay ng bulaklak. May mga
yumakap at bumati. May mga ilan ding naghandog ng sayaw at awit sa
kanilang paaralan.
Napaluha sa tuwa si Ms. Dela Cruz. Tunay na mahal na mahal siya ng mga
bata sa kanilang paaralan. Tuwang-tuwa din ang mga bata. Sabay-sabay
nilang binati ang kanilang guro, Maligayang araw ng mga guro, Ms Dela
Cruz.
Sa Araw ni Titser
Questions before reading the story:
Kayo bay nakapaghandog o nakapagbigay na ng regalo sa iyong mga mahal sa
buhay?
Questions after reading the story:
- Anu-ano ba ang inihandog o binigay ng mga bata sa titser?
- Ano ang naramdaman ni titser Dela Cruz?
isuot ito sa ibat ibang paraan. Ngunit naisip niya, bakit parang may
kulang? Lumabas ng kanilang bahay ni Mia at nagtungo sa tindahan sa
tapat.
Magandang umaga, Manang Sol, bati ni Mia. Maganda po ba ang aking
sombrero?
Oo Mia, pero mas maganda kung lalagyan natin ng alkansiya, sagot ng
tinder.
Nagulat si Mia sa handog sa kaniya. Salamat po, Mamang Sol, sabi ni
Mia.
Sunod na pinuntahan ni Mia ang panaderya.
Mang Rici! tawag ni Mia. Maganda po ba ang aking sombrero?
Oo, Mia, pero mas maganda kung papalamutian pa natin ng kandelabra,
sagot ng panadero.
Salamat po, Mang Rico! sabi ni Mia.
Nagdaan din si Mia sa klinika. Doktora Dulce, maganda po ba ang aking
sombrero? tanong ni Mia.
Oo Mia, pero mas maganda kung papatungan natin ng mga prutas,
sagot ng doktora.
Salamat po, Doktora Dulce! sabi ni Mia.
Naglakad pa si Mia at nakarating sa estasyon ng bumbero. Mang Ador,
maganda po ba ang aking sombrero ? tanong ni Mia.
Oo, Mia, pero mas maganda kung dadagdagan natin ng akwaryum,
sagot ng bumbero.
Salamat po, mang Ador! sabi ni Mia.
Pagtawid niya saPero mas maganda kalsada, nakasalubong ni Mia ang
pulis.
Mia, kakaibang sombrero iyan, a! bati ni Mang Kalor. Pero mas maganda
Si Eman
May isang batang ang ngalan ay Eman. Siya ay anim na taong gulang.
Minsan siya ay sumamang mamasyal, Kasama ang kanyang Nanay at
Tatay. Walng anu-ano, mga taoy nagtakbuahn. Bata, matanda, lahat
nagpulasan. Ang kawawang Eman, naiwan ng magulang. Sa gitna ng
kaguluhan, sa gitna ng takbuhan.
Itay, Inay nasaan kayo? Bakit naman ako ay iniwan ninyo? Mama,
para na ninyong awa, tulungan ninyo ako, ako poy nawawala.
Naku, amang, kawawa ka naman, sumama kat ikaw ay aking tutulungan.
Sa isang tinder sa gilid ng daan. Lumapit agad at siyay pinagtanungan.
Ngunit nagging sagot pawing iling lamang. Kaya si Eman, umalis,
nagpaalam.
Nakarating siya sa pagamutan, na nasa dulo ng lansangan. Isang nars,
nasa di kalayuan agad niyang nilapitan at pinagtanungan. Silay itinuro
sa silid-gamutan. Kaharap ng doctor ang kanyang Tatay at Nanay. Sa
naganap na takbuhan, Nanay niyay nasaktan. Agad isinugod sa
pagamutan.
Nang itong si Eman, nasulyapan ng Tatay, agad niyakap at sinabihan. O,
Eman, sori, ikaw ay naiwan. Salamat sa Diyos, ikaw ay natagpuan.
Salamat pos a inyo, mga tao sa pamayanan. Tungkuling makatulong
inyong ginampanan.
and horses!
Miss Moo, said the zookeeper. Your journey is at end. Stay here with
us and be our friend. Miss Moo stared at all the children. She looked at
the animals who lived in the Petting Zoo. She smiled shyly and everyone
smiled back. And at last she knew what she would do. At last there was a
new home- for Miss Moo
Miss Moo Goes to the Zoo
NOTE: Teacher may change the animal characters based on the situation in the
community.
Questions before reading:
- Nakapunta ka na ba sa Zoo? Or Anong mga hayop ang nakikita mo sa inyong
lugar?
Question while reading
- Bakit umalis si Miss Moo sa kanyang lugar ?
- Saan sya napunta at sinu-sinong mga hayop ang kanyang nakita at
nakausap?
Questions after reading
- Paano naalis ang pagkainis ni Miss Moo sa lugar na kanyang pinuntahan?
- Kung kayo si Miss Moo titira ba kayo sa Zoo?
SA ILALIM NG DAGAT
Kagila-gilalas ang mundo sa ilalim ng dagat. Ibat ibang nilalang ang
naninirahan dito. Maliit at malaki, bata at matanda. May kaliskis at wala.
Magkaiba man ang anyo at kulay. Namumuhay sila nang payapa at may
paggalang sa isat isa.
Isang umaga, nagulat ang lahat sa balita ni Pating: May sakit si dilis!
Baka mahawa tayo! Pag-aalala ni Barakuda.
Huu!, sakit lang yan ng maliliit! Sabi ni Pugita.
Ngunit paglipas ng mga araw,
Nangayayat si Balyena.
Nagpantal ang katawan ni Lumba-lumba.
Walang Humapay sa paghatsing si Dugong.
Si Langgam at Si Tipaklong
wika.
Kaysa magsisipag ikaw ay
tumanda.
bisita
Saka pinakain nang muling
sumigla.
Kung kayo si Langgam, gagawin din ba ninyo ang ginawa niya kay Tipaklong?
Maliit si Maya.
Maikli ang kaniyang tuka.
Mataas ang baso at mababa ang
tubig sa loob.
Paano makaiinom si Maya ng tubig sa
baso?
Suddenly ..
Shark! Shark! Shark!
Run! Run! Run!
shout the seven seahorses.
The scared starfish scamper.
The frightened fish swim away.
The surprised snails hide
behind the seaweeds.
But the eels are not afraid.
Nagtanong sila
sa matatandang isda.
At may naisip si Linggit!
Nagbulungan ang mga
munting isda. Maya-maya,
sila ay natuwa.
Lagot ka, Barakuda!Lagot ka!
Salbaheng isda. Katapusan mo na!
nila!
Masaya sana silang lagi,
ngunit may isa silang problema.
Siya ay si Barakuda!
Ngasab-ngasab-ngasab!
Nguya-nguya-nguya!
Kay tatalim ng ngipin
Ng salbaheng isda.
Ngasab-ngasab-ngasab!
Nguya-nguya-nguya!
Kinain ni Barakuda ang
maraming munting isda.
Natakot ang mga isda.
Ayaw na nilang maglaro at
lumangoy pataas,
ayaw na nilang sumisid pababa.
Ano kaya ang mabuti nating
gawin?
Paano natin mapapaalis si
Barakuda?
tanong ng mga munting isda.
Tahimik na tahimik
nang dumating si Barakuda.
At taking-taka siya.
Ngasab-ngasab-ngasab!
Nguya-nguya-nguya!
Nasaan ang mga munting isda?
Anong gulat ni Barakuda!
Biglang lumitaw
ang isang higanteng isda
na pula ang mata.
Ngasab-ngasab-ngasab!
Nguya-nguya-nguya!
Natakot ang salbaheng isda!
Tuwang-tuwa sina Linggit.
Naitaboy nila si Barakuda,
ang malaki at salbaheng isda!
Ang lakas ng mga munting isda
ay nasa pagsasama-sama!
sigaw nila na maligayang-maligaya.
Whose Home?
Here is a nest
High up in a tree
Whose home can it be?
(Illus of nest on a tree)
Hello, says sheep
Is it for me?
(illus of a sheep)
Oh no, says sheep
I live in a field.
(illus of a sheep on a field)
Hello, says frog,
Is it for me?
(illus of a frog)
Oh no, says frog
I live in a pond.
(illus of a frog on a pond)
Hello, says spider,
Is it for me?
(illus of a spider)
Oh no, says spider
I live in a web.
(illus of a spider on a web)
Mom! Dad! Jodi called out as she brought the kitten inside. Then she
poured some milk into a small bowl.
And who do we have here? asked Jodis father. Jodi explained how
she had found the lost kitten.
She looks as if shes been in a fight, said Jodis mother. Wed better
take her to the vet and make sure shes O.K.
And so the next day, the kitten went to see Dr. Jensen.
Shes very thin, Dr. Jensen said, but shes healthy. She could use a
bath, though!
When Dr. Jensen brought the kitten out, Jodi could hardly believe her
eyes!
I thought you were gray! Jodi cried.
But youre lots of colors!
Thats right, said the vet. Shes a calico cat.
Before, you looked like an alley cat. But now you look like a princess!
Hey, thats a good name for you-Princess!
Jodi wanted to keep Princess more than anything. I wish you were
mine! she said again and again. But she knew she had to try and find
the kittens real owner.
Jodi and her mother made signs to put up all around the neighborhood.
Secretly, Jodi hoped no one would call.
But that very afternoon, the phone rang.
I saw your sign, a woman said. My cat is lost. The cat you found
sounds just like mine!
The woman said shed be right over.
Jodi brushed Princess. Im sorry that woman lost her cat, but I hope
youre not hers!
Princess purred as if she were agreeing.
When the woman arrived, she went right over to Princess. Jodi held
her breath.
Oh, the woman said, this looks just like my cat! But my cat has a red
patch of fur on her paw.
Jodi felt like grinning. But she didnt. She only said, I hope you find
your cat soon.
Princess just licked her paw.
backpack!
By the end of three weeks, Princess was part of the family.
Finally, the day came when Jodis mother said, No one calls about
Princess anymore.
Jodis father said, Weve decided we can keep Princess forever!
Did you hear that Princess? Youre mine at last! said Jodi, hugging
her.
Princess purred as if she understood.
And Princess still lives with Jodi to this very day.
The Lost Kitten (Albee, J (1992). McClanahan Book Company, New York)
Questions before the story:
- Have you ever found something that you wanted to keep as your own?
Questions during reading:
- What did Jodi feel every time someone came to check the cat?
- Did you ever felt that way?
Questions after reading:
- How did Jodi take care of the cat?
- If you were Jodi, would you have done the same?
- What do you think Jodi would feel if the real owner of the cat appeared?