Meloras Waarheid

A curse has lifted of my heart

It's ashes blowing through branches of trees
Pounding it's way through my memories
It burns now through my aching bones
awoken by you and the sound of your voice
To know in the end there is always a choice
Invoking my true nature desires
It's giving me the shivers of mirrors face
Could I, Should I, Would I leave a trace?
I made my choice and reach within
A stone away from where I dwell in doubt
For what's lost will never be found without
Be still my love and dream of a world we all are One
Then there will be time to blossom
While dried tears become curses ashes
Beautiful stillness, let it be done
And now, the end is near
and I face my final curtain
Now this is the time, this is the place
where all my desires will come to life
as I reveal the mists of Avalon
I become the Queen of lore and tales
Feel the Truth and speak no more
It's the silence within that I adore
As I leave now to become my desire
my only love that I was before
Become the death to bring the Light of the Pleiades
and make my death become adored

1
De dood van Yzaza
Heerlijk goddelijk zweefde Yzaza door de ruimte en voelde zich vrij van alles wat haar op aardse
wijze had belemmerd. Ze zag zichzelf dood op de grond liggen maar hier gaf ze niets om. Ze
voelde zich bewust van alles, alert en licht. Ze voelde en ervaarde een weten, een begrip, dat
alles omvatte en daarbij voelde ze een rust. Een serene rust. In een ogenblik was alles gebeurt en
begreep ze ook meteen wat er was gebeurt. Ze werd omhoog getrokken en haar lichtlichaam
vloog door het dak naar boven de lucht in.
Het landschap wat ze aanschouwde was prachtig. De tempelberg zag ze kleiner en kleiner
worden totdat de wolken haar omringde. Verder omhoog ging haar licht naar boven door de
wolken heen. Ze keek neer op een prachtige aarde vanuit de donkere kosmos. Even leek het alsof
ze in een gat verdween en een tunnel van Licht door werd getrokken. Aan het einde van deze
slurf van kolkende energie kwam ze al zwevend in een donker universum terecht. Haar lichaam
was van licht. Alleen de contouren van haar lichaam waren zichtbaar en van transparant licht. In
deze ruimte bevond zich een lichtwezen met dezelfde lichtcontouren als Yzaza. De naam die dit
lichtwezen droeg was Sindrigal. Lang, groot en alleen contouren van licht. Hij droeg een kroon
van licht en voordat ze het besefte zat ze in hem en smolt ze met hem samen. De liefde die ze
voelde was onbeschrijfelijk mooi en krachtig.
Terwijl ze zich in hem bevond zag ze door zijn licht wie ze was, en altijd was geweest. Ze
herinnerde haar afkomst van deze plaats tussen de sterren en ze herinnerde het Licht. Ze
herinnerde de energie die ze om zich heen en door haar heen voelde van het wezen wat haar
omhulde. Ze herinnerde Sindrigal. In dat moment smolt haar lichtlichaam samen en werd het
Licht. Ze waren weer samen. Ze was bewustzijn geworden. Niet meer dan dat en niet minder dan
dat. Puur verlicht bewustzijn. Ze begreep dat ze dit altijd al was geweest.
In haar herinnering, haar geestesoog, zag ze zichzelf in haar verleden op aarde zitten op de
tempelberg op een steen, haar aardse favoriete plekje. Maar terwijl ze zichzelf zag zitten op de
steen zag ze dat er nu iemand anders op de steen zat. Ze voelde hoe deze man de warmte van de
door de zon verwarmde steen voelde. Yzaza fluisterde: Mag ik je een verhaal vertellen? De man
keek om zich heen. Hij was toch alleen? Waarom hoor ik nu een stem? dacht hij. Hij keek nog
eens maar nee, er was toch echt niemand te bekennen. Hij sloot zijn ogen om van het uitzicht
vanaf de berg en de zon te genieten. In zijn hart hoorde hij opnieuw de stem, mag ik je een
verhaal vertellen? Werd er opnieuw gefluisterd. De man werd nieuwsgierig en hoewel hij wist
dat er niemand was dacht hij stil in zichzelf: ja, ik luister. Ik wil je het verhaal van mij, Yzaza
vertellen als je dat goed vind. Het is een lang verhaal maar je kunt me horen in elke steen, in elke
boom, in de wind en in je hart. Overal om je heen kun je mijn verhaal horen maar het liefst vertel ik
het jouw als je op deze steen zit. Ook ik heb ooit op deze steen gezeten. Precies op de plek waar jij
nu zit en ik hoorde ook de stem van deze steen. Ook ik dacht even dat ik mijn verstand was verloren
omdat ik de steen hoorde maar hoe dat komt dat je mij hoort is wat ik je ga vertellen. Jacob kon
zijn nieuwsgierigheid maar moeilijk bedwingen, zo zittend op de steen. Zijn hart vertelde hem
om op de steen te blijven zitten maar zijn verstand was sterker. Onzin, je hebt teveel zonlicht op
je bol laten schijnen Jacob. Dit bestaat niet en is gewoon een hallucinatie, een illusie Dit was
wat zijn verstand hem vertelde. Hij stond op en wandelde de berg af. De stem was weg. Hij had
het zich vast gewoon verbeeld. Wat een onzin. Een pratende steen die hem een verhaal wilde
vertellen. Het moet niet gekker worden! Hij liep de stad in. Het geluid van de mensen en het
rumoer van het stadse leven hielpen hem zijn gedachten af te leiden van dit bizarre voorval.
3

Hij voelde zich warm en de zon brandde nog steeds op zijn hoofd. Hij friste zichzelf even op bij
een bron en ging tegen een boom zitten. Heerlijk in de schaduw.
Het was zondag. Hij had niets beters te doen dan een mooie wandeling te maken en daar was hij
mee bezig. Hij sloot zijn ogen maar op het moment dat hij dreigde in slaap te dommelen hoorde
hij weer de stem. Mag ik je nog steeds mijn verhaal vertellen? Even dacht hij dat hij weer
droomde maar terwijl hij zijn ogen opende herhaalde de stem zich weer. Mag ik je nog steeds
mijn verhaal vertellen? Hij schrok, het was dezelfde stem die hij zittend op de steen in zijn
gedachten had gehoord. Lieve Jacob, ging de stem verder. Ik begrijp dat dit moeilijk is om te
geloven maar als je mijn verhaal nog wilt horen, ga dan terug naar de steen. Daar zijn we alleen
en zal ik beginnen met mijn verhaal.Jacob gaf zich over. Het waren echt gewoon zijn eigen
gedachten die deze woorden vormden maar ze leken van buitenaf te komen. Iets waarover hij
geen controle leek te hebben, behalve dat hij het verhaal pas te horen kreeg als hij terug naar de
steen ging. Hij had niets beters te doen en zijn nieuwsgierigheid had toch al van zijn verstand
gewonnen. Hij liep terug naar de berg en vond de steen waarop hij eerder had gezeten.
Hij moest denken aan een oud bijbel verhaal. Waarom het in zijn gedachten opkwam wist hij niet
maar hij dacht aan Simon. De apostel van Jezus. Hij hoorde in gedachten de woorden die Jezus
tegen hem had gesproken. Simon, op deze petra, deze rots, zal jij mijn gemeente bouwen.
Vanaf dat moment heette Simon geen Simon meer maar Petrus. De poortwachter van de hemel
zoals hij had geleerd. Raar dat dat in hem naar boven kwam in zijn tocht naar de steen. Hij had
niets met religie en in gedachten wuifde hij het weg. Hij ging zitten op de steen en sloot zijn ogen.
Dag Jacob, wat fijn dat je teruggekomen bent. Klonk het in zijn hoofd. Hij ging er eens goed voor
zitten, en in zijn gedachten vroeg hij aan de steen hoe het komt dat de steen kon praten. Hij
lachte in zichzelf om deze vraag. Ik praat hier tegen een steen. Ik lijk wel gek. Maar binnen,
vanuit zijn tenen begon hij te lachen om zijn eigen woorden. Hij bulderde het uit. Zijn benen en
bekken werden daarbij heel warm en tintelend. Er rolde een traan over zijn wang van het lachen.
Hij was verbaasd waarom hij zo enorm moest lachen om deze simpele opmerking die hij zelf
gemaakt had. Het leek alsof deze lach van iets anders afkomstig was dan van hemzelf maar hij
genoot. Het was langgeleden dat hij zo hard gelachen had dat er tranen over zijn wangen rolden,
heerlijk. Op dat moment hoorde hij de stem in zichzelf weer. Ben je uitgelachen of komt er nog
meer?, zei Yzaza op lachende toon. Door deze woorden voelde Jacob een klik tussen hem en
Yzaza. Alsof ze een onderonsje hadden, terwijl hij alleen op de berg was samen met haar.
Gezellig zittend op deze steen. Het voelde vreemd vertrouwd aan voor hem en hij begon in zijn
gedachte vragen te stellen. Wie ben je en waarom hoor ik jouw? Waar kom je vandaan? Ho
even lieverd, zei Yzaza, Niet zo snel. Ik hoor elke gedachte van jouw en kan jouw alle antwoorden
geven die jij wilt maar ik geef je alleen de antwoorden die nodig zijn. Ik begrijp dat je meer wilt
weten maar we doen het rustig aan. Want weet je Jacob, ik ga je mijn verhaal vertellen maar
daarmee ga je luisteren naar jouw eigen verhaal. Het verhaal van jouw en mij echter is ook het
verhaal van iedereen die hier op aarde leeft en hier ooit heeft rondgewandeld. Het verhaal is dat
wij samen n zijn lieve Jacob. Jouw hart is mijn hart en is het hart van elk levend wezen. Alles
omvat en bevat ons liefdevolle hart. De steen waarop jij zit, de boom waaronder jij zat en de wind
die je in jouw oor fluistert wanneer je straks naar beneden loopt op weg naar huis. Maar Jacob,
wat is thuis dan nog voor jouw? Is thuis dan de band die jij nu voelt in jouw eigen gedachten. De
connectie die wij hebben gemaakt of is thuis het gebouw van steen en hout waarin jij je hoofd te
rusten legt? Waar is thuis lieve Jacob? Is het de plaats waar je heen gaat als je je hoofd te rusten
hebt gelegd in je dromen of is het de weg waarop je voeten je dragen en waarop je voortgaat op
weg naar. tja, naar wat? Thuis? Lieve Jacob, je hoeft mij geen vragen te stellen maar ik begrijp
dat je dat wel wilt. Ik weet echter al voordat de vraag zich vormt in jouw hoofd wat je gaat vragen
en ik weet het antwoord al voordat jij de vraag hebt bedacht. Ik ben de vraag en het antwoord. Ik
ben Al bewustzijn. Ik weet, voel, zie, hoor en ervaar alles wat jij ervaart. Ik zit in jouw Jacob en jij zit
in mij. Ik lijk tot je te spreken vanuit deze steen maar het is een poort. Net als alle bomen planten,
en bergen op aarde poorten zijn van waaruit je aansluiting vind op mij. Kijk naar de sterren en
luister. Ik zit ook in jouw hart. De plaats waar we n zijn. Door naar je hart te luisteren, luister je
naar mij. Gewoon jouw gedachte en levensweg volgen. Door dat te doen wat er in je gedachten
4

opkomt leef je mijn verhaal en luister je naar mijn verhaal. Weet dat ik altijd alles hoor, zie en
ervaar wat jij doet. Laten we samen op weg gaan Jacob, in ons verhaal.
Nog voor hij aanstalte maakte om weer van de berg naar beneden te gaan raakte Jacob in paniek.
Maar Yzaza, moet ik niet alles opschrijven wat je verteld? Ik ga dit niet allemaal onthouden.
Yzaza lachte in zijn hoofd en hart tegelijk. Jacob, ik weet dat je je daar zorgen over maakt en dat
ga je nog vaker doen totdat je begrijpt dat waar ik vandaan kom ik jouw alles stuur. Vanwaar alles
geweten is en waar geen herinnering ooit verdwijnt. Dat betekend dat ik jouw vele malen op
verschillende manieren hetzelfde kan vertellen totdat jij het begrijpt wat ik je vertel. Zo gaat het bij
de mensen ook. Wanneer er iets Waar begrepen word dan word het een herinnering zonder dat er
nog emoties of gevoelens aan vast kleven en achter verscholen liggen. Dan is het wat het is en word
het bewustzijn, net zoals ik dat ben. Maar tot de tijd dat je het begrijpt zul je angst of verdriet
voelen of bang zijn dat je iets vergeet. Niet nodig dus maar zeer begrijpelijk. Jacob zuchtte. Ik
snap het een beetje denk ik maar begrijpen doe ik het nog niet helemaal. Yzaza lachte.
Daarom zeg ik het je ook. Hihi. Alles wat je niet meer hoeft te begrijpen om tot waar begrip te
komen vertel ik je ook niet. Zo gaat het bij iedereen. Iedereen heeft zijn eigen weg te ontdekken en
te begrijpen op deze manier.
Het stelde Jacob even gerust deze woorden, maar voor korte tijd. Hij stond op en al lopend naar
beneden probeerde Jacob te herhalen in zijn hoofd wat Yzaza hem had verteld. Hij merkte dat er
verschillende stukken waren die hij al niet meer kon herhalen en dat beangstigde hem. Hij had
mooie wijze woorden gehoord van Yzaza.
Al denkend liep hij de berg af, vastbesloten om een mooi schrift te kopen om alles in op te gaan
schrijven. En daar was de wind. Zijn haren bliezen voor zijn gezicht. In de wind meende hij een
gefluister te horen. Het was Yzaza. Ik zou me nog in de wind laten horen Jacob, maar het is
zondag. De winkels zijn dicht dus geen schrift voor jouw en dat is precies de bedoeling. Alles is al
vastgelegd en is opgeslagen in het kosmisch geheugen. Vertrouw erop lieve Jacob dat je mag
twijfelen aan mijn woorden zolang je wilt. Alles gebeurt met een reden die je pas hoeft te weten
wanneer je het begrijpen kunt. En met een nieuwe windvlaag stierf de stem weg. Het stelde
Jacob even gerust. Hij liep verder de berg af, de stad in. Even nog meende hij haar te horen
fluisteren; Twijfelen mag lieve Jacob. En daarmee was ze weg. Tenminste zo voelde het voor
Jacob. Even voelde hij zich verlaten maar toen hij de stad in liep, het stadsgedruis in merkte hij
dat hij zich anders voelde. Hij voelde zich alleen van binnen maar met velen om hem heen. Toen
hij op de steen zat was hij alleen, maar voelde hij zich van binnen niet alleen. Dit alleen voelen
was even vreemd voor hem. Vijfendertig jaar was hij net als iedereen van binnen alleen geweest
met zijn eigen gedachten maar na deze ervaring leek iets te zijn verandert. Diep in zijn wezen
verandert. Hij had een contact ervaren wat hij met zijn gezonde verstand niet kon verklaren. Een
contact dat hem had verlost van zijn eenzaamheid. Hij was nog steeds alleen maar even niet
meer eenzaam. Maar was hij eigenlijk nog wel zo gezond van verstand? Deze zondag bracht hem
aan het twijfelen.
Zijn hele leven was hij zeker geweest van zijn gedachten, zijn eigen denken. Zijn ogen lieten hem
de waarheid zien. Hij was een geboren scepticus. Zijn rationele manier van denken en zijn kijk
op de wereld waren voor hem de enige werkelijkheid. Na de dood was er misschien iets maar
daar hield hij zich niet mee bezig. Hij vond het niet de moeite om zich bezig te houden met wat er
daarna kwam. Dat zag hij dan wel. Dit was zijn werkelijkheid. De realiteit van een geboren
scepticus. Iets wat niet gezien of verklaard kon worden op een wetenschappelijke of tastbare
manier bestond in zijn wereld niet.
Nu had Yzaza een zaadje in zijn hersenen gepland. Een zaadje van een boom die twijfel heette.
Ineens stond hij voor de deur van zijn huisje. Mijn thuis, dacht hij. Hij was zo in gedachten
verzonken geweest dat onbewust zijn voeten hem naar huis hadden geleid. Ik ben thuis. Zei hij
in zichzelf terwijl hij dacht aan de woorden van Yzaza en hij opende de deur. Hij liep naar binnen
en sloot de deur achter zich. Tijd voor koffie. Hij maakte het fornuis aan om de ketel op te
zetten. Met nog steeds de woorden van Yzaza in zijn gedachten proberend te herhalen om ze te
kunnen onthouden merkte hij de geur die er hing in zijn huis niet op. Hij hoorde een zoemend
geluid alsof de wereld een moment stil stond. En tel later vloog het dak van zijn kleine huisje en
5

ontplofte zijn hele huis, met hem erin. Daar waar zijn huisje had gestaan was een enorm gat
ontstaan. De gasleiding bleek lek te zijn en had het hele huis gevuld met gas. Bij het aanmaken
van het fornuis had dit tot een enorme ontploffing geleid. Jacob was niet meer. Van zijn lichaam
was niets meer terug te vinden. De ontploffing had hem thuis gebracht. Op een wijze die hij niet
had voorzien.
Hij keek naar het gat waar eens zijn huis had gestaan terwijl hij zich verbaasde over hoe
liefdevol hij zich voelde. Hij zag wat een ravage er was ontstaan maar voelde zich vredig, licht en
helder. Hij begreep wat er was gebeurt en dat hij geen lichaam meer had. Dag Jacob. Hoorde
hij. Yzaza! Ging het door hem heen. Jacob, mag ik mij even voorstellen? Hij keek opzij en zag
een prachtig lichtwezen met verlichte ogen. De contouren van haar lichaam waren van licht.
Voor de rest was het lichaam wat hij zag transparant. Maar zo mooi! Hij voelde ontroering vanuit
een plaats opkomen waar eens zijn hart had gezeten terwijl hij in de verlichte ogen van Yzaza
keek.
Yzaza leidde Jacob omhoog naar de donkere ruimte tussen de sterren. Hij voelde een liefde die
hij nooit had gekend. Hij voelde maar n behoefte. Hij wilde in Yzaza zijn. In dit licht, in deze
liefde kruipen en nooit meer alleen zijn. Yzaza lachte. Elke gedachte Jacob is een juiste gedachte.
Lieve Jacob, kom maar en nog voordat ze het had gezegd smolt Jacob met Yzaza samen. Hij
bevond zich in het lichtlichaam van Yzaza. Jacob was voor een moment bewustzijn geworden.
Zijn denken was voor even samengesmolten met het licht van Yzaza. In haar bewustzijn lagen de
antwoorden op de vragen waarnaar hij zolang gezocht had. Zijn hele leven werd aan hem
verklaard. Alle antwoorden op de meest grote levensvragen die hij als scepticus had gesteld
werden waarheid. Hij begreep het nu. Dit was de waarheid. De waarheid van de aarde, de
wereld waarvan hij nog een herinnering in zich droeg. Dat was wat hem het meest verbaasde.
De aarde, het huis waarop en waarin hij gewoond had bleek de illusie te zijn. Het leven wat hij
had geleid was tijdelijk. Dit was wat hij nu begreep en bewust van was geworden. Deze
zijnstoestand waarin hij nu was ontwaakt omvatte de eeuwigheid. Tijdelijkheid is maar een
illusie. Eeuwigheid is de waarheid, de aarde is een projectie, een illusie ging het door hem heen.
Het is andersom! Dit was een openbaring voor hem omdat het zijn beeld wat hij had gehad als
aards mens compleet op de kop zette. Het is andersom. Alles is omgedraaid. Hij begreep nu wat
hiermee werd bedoelt en kon niet wachten om dit kenbaar te maken aan de wereld.
Yzaza lachte. Een ogenblik later bevond hij zich in een donkere ruimte met water om hem heen.
Hij voelde weer een lichaam maar heel klein. Hij golfde mee in het water en hoorde een stem
resoneren door het water heen. Hij hoorde het zingen van een lied over een roodborstje wat
hem rustig maakte in zijn kleine lijfje. Hij fluisterde mee met de stem die hem het lied toezong.
Toen het ophield begon hij tegen haar te praten. Te vertellen over de sterren en wat hij had
gezien. Hij vertelde over wat hij geleerd had en waarom hij zo graag de wereld wilde vertellen
dat de tijdelijkheid en projectie van het aardse leven een illusie was. Hij wilde vertellen over
Yzaza en het licht wat hij voelde in zijn hart. Hij brabbelde aan n stuk door en toen zijn moeder
weer begon te zingen neuriede hij het liedje mee.
O, wat was hij blij dat hij opnieuw geboren ging worden. Hij kreeg de kans om alles te vertellen
zodat iedereen de waarheid kon horen. Hij zou een boek gaan schrijven. Dat was de beste manier
op aarde om zijn boodschap te vertellen en brabbelde maar door. Zijn hele plan van wat hij wilde
gaan doen in zijn nieuwe leven was hem helder. Maar toen, op een mooie zondag, klaar om zijn
missie te gaan volbrengen werd het zwart voor zijn ogen. Hij kreeg het benauwd en het leek of
het leven voor een kort moment uit zijn kleine lichaampje werd geperst..Toen opende ze haar
oogjes.
Vanuit het donker keek ze in het licht. Ze had geen gedachten. Ze voelde alleen maar angst. Angst
voor de kou die ze voelde, de vreemd geurende handen die haar vastpakte maar ze rook ook iets
bekends. Ze werd op een gladde warme huid gelegd en rook de vertrouwde geur van haar
moeder. De ruwe handen van een man lagen op haar hoofd te rusten en ook deze handen
voelden vreemd vertrouwd. Meer was er niet. Geborgenheid, veiligheid, liefde en een luide
schreeuw, haar maagje trok samen. Melora had honger!
6

2
Meloras vraag
Al draag ik vele namen, noem mij Melora, vernoemd naar de dochter van de ooit geleefd
hebbende koning Arthur Pendragon. De draak is mijn vriend, steun en toeverlaat en vlieg samen
met hem door bergen en dalen op zoek naar wie ik ben en waarom ik hier ben.
Mijn draak neemt me in dit laatste leven mee op reis in een verhaal wat lang geleden begon.
Tijdens deze drakenvlucht vlieg ik terug naar waar mijn reis ooit begon. In een ver verleden
waarin ik voor het eerst stoffelijk werd en in een lichaam geboren werd op aarde. We vliegen
samen terug naar de plek waar ik mijn eerste lichaam aannam. Waarom dat nodig was dat ik
geboren werd en met mij de gehele mensheid is mij in dit huidige leven een raadsel. Daar hoop
ik tijdens deze reis antwoord op te mogen vinden. Dat is mijn zoektocht, mijn queeste. Daarom
neemt mijn draak me mee op zijn rug op reis in zijn vlucht om mijn ziel te omarmen om me te
laten doorleven wat nodig is om uiteindelijk antwoord te krijgen op mijn vraag.
Hoewel ik zeker niet de enige mens ben die met deze vraag in het hart leeft is de weg naar het
antwoord voor iedereen anders. Tenminste, de wijze waarop die zijn antwoord ontvangt en
vormt gedurende zijn vele levens. Het uiteindelijke antwoord is echter hetzelfde als dat van
ieder ander wezen in de kosmos.
Terwijl ik door de lucht suis, stevig verankerd op de rug van mijn grote steun en toeverlaat, deze
vuurspuwende draak die mijn beste vriend is, fluistert hij mij toe in mijn gedachten. Lieve
Melora, helaas moet ik je nog even teleur stellen. We vliegen nog even niet terug naar jouw
geboorte op aarde. Er gaat namelijk nog iets heel belangrijks aan vooraf. Iets waarvan jij geen
weet hebt en wat verder gaat dan deze aarde waarop jij leeft. Wij gaan nog een stukje verder
terug. Terug naar een leven waarin jij geen mens was. Gaan we dan terug naar de andere kant?
Terug naar waar we allemaal vandaan komen voordat we geboren worden? Ja en nee Melora,
In jouw verhaal zullen we ons vaak aan beide kanten begeven, maken we een reis door de
kosmos en komen we samen achter de antwoorden die verscholen liggen in het geheugen van de
kosmos maar we verlaten eerst de planeet aarde om te vliegen door tunnels van licht, tijd en
ruimte naar een ander sterrenstelsel. We landen daarbij op een andere planeet. Een planeet in
het sterrenstelsel wat ook wel bekend staat op aarde onder de naam de Plejaden. Daar begint
jouw verhaal lieve Melora. Kijk, we zijn al bijna daar. We zijn de tunnels van de tijd doorgegaan
en beginnen bij het begin van jouw geboorte op de Plejaden. Jouw leven op deze planeet als
Yzaza. Het meisje van de Plejaden waar jij deel uitmaakt van de beschaving die de naam Ulidavi
draagt.

3
De Ulidavi
Schrijven, schrijven en nog eens schrijven, Yzaza heeft het er druk mee. Doe jij eigenlijk ook nog
wel eens iets anders? Vraagt Sindrigal aan haar. Yzaza is ondertussen een vrouw geworden van
middelbare leeftijd. Zon 100 jaar zijn verstreken nadat ze het licht zag bij de Ulidavi. Bemoei je
er niet mee lieve schat. Jij weet dat het nodig is en dat ik dit verhaal moet schrijven voor mijn
aardse levens in de toekomst. Ja lieverd, dat weet ik. Kom ik er ook in voor? Rare kwast, schat,
jij bent het verhaal. Dat weet je heel goed. Ok, dan laat ik je met rust maar ik hoop je snel te
zien. En weg was hij, uit haar gedachten verdwenen. Sindrigal, Yzazas man, bevind zich
honderden kilometers van haar vandaan in het kasteel van licht. Druk bezig als leider om de
verlichting en de bijbehorende taak van de hele Ulidavi beschaving voor te bereiden. Lang
hebben zij geleefd op deze planeet maar de tijd is bijna gekomen om voorgoed afscheid te
nemen. Velen van de Ulidavi zijn al opgegaan in het Licht. Er zijn er nu nog maar een handvol
over. Niet dat zij ook niet al de verlichting hebben bereikt maar zij hebben vrijwillig gekozen om
een belangrijke taak op zich te nemen. Sindrigal is hun begeleider en sturing vanuit het Licht. Hij
zal aan de andere kant de aansturing vanuit het Licht verzorgen en contact blijven houden met
de Ulidavi via het Licht in de stille stem in hun hart. Zo heeft hij ook contact met zijn vrouw
Yzaza, maar telepathie gaat verder. Niet alleen horen zij elkaar en spreken zij met elkaar via de
open geest, zij zijn tevens een verbond aan gegaan met elkaar om de nieuwe op handde zijnde
beschaving, de mensheid, op planeet aarde te begeleiden naar het punt waarop zij als Ulidavi al
zijn aangekomen. Opgaan in het Licht en bewustzijn worden is de uiteindelijke weg van elke
beschaving in de kosmos maar voordat het zover is dient er eerst de dualiteit doorleeft te
worden en is het nodig de karmische weg te bewandelen om een nieuw deel van de kosmos in
eenheid te brengen, in balans te brengen en zo te helpen het universum te laten groeien en te
laten evolueren.
Yzaza heeft het er druk mee. Ze schrijft haar verhaal op dat zij gaat doorleven tijdens de vele
levens die zij zal gaan leiden wanneer haar ziel geboren gaat worden in een ander lichaam op de
planeet aarde. Tot die tijd is aangebroken is er nog genoeg te doen en zal er veel voorbereid
moeten worden om de aarde klaar te maken voor de evolutie van de karmische cyclus waarin de
aarde en haar nieuwe beschaving zal gaan groeien en gelinkt zal worden aan de kosmos. Voordat
deze beschaving geboren mag worden is het belangrijk om de juiste voorbereidingen te treffen
zodat de uitkomst, het doel en de geschiedenis van de mensheid vastgelegd word tot het
moment dat ook deze beschaving zal opgaan in het Licht.
De weg die Yzaza uitstippelt voor haar geboorte zal aanvoelen in haar nieuwe gedaante als een
hele lange weg. Yzaza weet dat het echter maar een fractie is van de tijd zoals die voorbij gaat in
de kosmos. In slechts een zucht van het Licht zelf is het voorbij en heeft zij duizenden
aardejaren geleefd en het leven ervaren zoals Yzaza dat nu aan het vastleggen is.
Bijna. Echt bijna lieve Sindrigal. Ik moet alleen het laatste leven nog. Dan is het klaar. Ah,
Yzaza fijn. Dat is tevens het mooiste maar ook het heftigste leven, dan komen wij weer samen en
krijgt ze haar antwoord op de vraag die haar zolang zal hebben bezig gehouden. Bewust en
onbewust in elk leven van haar incarnatiecyclus. Precies. Dan zijn we klaar. Fijn, dan kun je
eindelijk vertrekken. De anderen staan al klaar lieve Yzaza.
Sindrigal de vertegenwoordiger van het Licht zelf, stuurt het nieuws middels zijn telepathische
verbinding met de overgebleven Ulidavi via hun hart en vormt de woorden in de gedachte van
elk lid van de Ulidavi in hun hoofd. Ieder hoort dezelfde boodschap. Maak je klaar voor vertrek.
De tijd is aangebroken. De reis naar planeet aarde gaat beginnen. De mensheid staat op het punt
te worden geboren.
8

Zorg ervoor dat het verhaal, wat de geschiedenis en de uiteindelijke verlichting van deze planeet
en deze beschaving zal zijn goed bewaard blijft tot het begrip zover is gevorderd dat deze
beschaving hiertoe mag ontwaken. Bewaak de woorden en de bewijzen hiervoor goed. Laat het
begrip langzaam groeien totdat de mensheid klaar is en het werkelijk kan begrijpen. Jullie weten
hoe de weg zal verlopen maar weet ook dat het geduld en het vertrouwen van de mensheid op
de proef zal worden gesteld. Weet dat geen enkele nieuwe bewoner zich ons zal kunnen
herinneren en elk leven een nieuw begin en eind voor hen zal lijken te hebben. Weet en herinner
ons eigen verleden want dat is waar wij vandaan komen en waartoe wij zijn gevolueerd. Weet
dat jullie Ulidavirs begeleiding gaan geven vanuit het hart van de mensheid samen met de
andere verlichte lichtwezens in de kosmos maar voordat het zover is ga en vermenigvuldig deze
nieuwe beschaving opdat de weg kan worden afgelegd zoals die ontworpen is en beschreven is
in de kosmos vanuit het kosmische plan, het Licht. Yzaza, mijn partner, zal met jullie meegaan en
het verhaal van onze beschaving, tezamen met het verhaal van de nieuwe geboorte van de
mensheid op aarde bekend maken wanneer de tijd daarvoor is aangebroken.
Met deze laatste woorden van Sindrigal in hun gedachten verdwijnen de Ulidavi n voor n
door samen te smelten met Sindrigal. Zijn lichaam, wat bestaat uit niets dan contouren van licht
met een kroon van licht is getransformeerd in een poort naar het sterrenstelsel Melkweg. Hij
vormt een tijdelijke poort naar de planeet aarde waarop de Ulidavi zullen verblijven. En voor
n vertrekken de Ulidavi door samen te smelten met Sindrigal en verplaatsen zich op deze
wijze naar planeet aarde. Als laatste is daar Yzaza, zij loopt niet maar springt vol vertrouwen en
met de grootste zin in dit avontuur door de poort. Haar kroon laat zij achter zodat er geen
onderscheid zal zijn bij dit nieuwe begin op aarde.
Door tijd en ruimte zweeft ze en land zachtjes op het gras in een prachtig gebied op aarde waar
de zon haar lichaam verwarmt en ze vol genot de zuivere lucht inademt van dit nieuwe thuis.
Haar nieuwe thuis met haar medereisgenoten. Ze zijn aangekomen in Atlantis.

4
Atlantis
Atlantis, voor velen een mythe in de geschiedenis van de aarde heden ten dagen maar voor Yzaza
en de Ulidavi een thuis waar zij lang hebben geleefd. Ze waren hierin niet alleen. Van
verschillende planeten reisden afgezanten de lange weg door de kosmos af om hun werk te
verrichten in dienst van het Licht in Atlantis.
De verschillende wezens die Atlantis rijk waren kwamen met eenzelfde doel. Meehelpen om de
aarde voor te bereiden op de komst van de mens. De mens die deel uitmaakt van de nieuwe
beschaving die zou gaan ontstaan op aarde.
Voor de nieuwe bewoners van Atlantis was het leven op aarde een leven van liefdevolle eenheid.
De communicatie verliep via telepathie en via het hart. De gezuiverde en genspireerde gedachte
kwam rechtstreeks vanuit het Licht. Sindrigal deed zijn werk hierin en verbond iedereen met
elkaar middels de aansturing van het Licht. Er was geen onderscheid in geest.
Hoewel de wezens al menselijke kenmerken vertoonden waren onder andere de Ulidavi
androgyn. Ze waren zowel mannelijk als vrouwelijk. Er was echter wel onderscheid. Aan de
uiterlijke kenmerken was af te lezen of zij meest vrouw of man waren. De uiterlijke kenmerken
maakten niet alleen onderscheid in vrouw of man maar ook de kleur van de ogen gaven te lezen
en onderscheiden hen van elkaar welke talenten en gaven ze bezaten om in te zetten op aarde.
De samenleving van Atlantis was samengesteld uit hoofdzakelijk 4 te onderscheiden groepen. De
bouwers, de healers, de begeleiders en de verzorgers. Het hoorde bij het kosmische plan want de
samenstelling was ervoor bedoelt de wereld voor te bereiden op de mensheid en de diverse
volkeren die zouden gaan ontstaan gedurende de geschiedenis van de aarde. Hoelang deze
geschiedenis zich zou gaan voltrekken was bekend in het plan maar niet bij de Atlantici zelf. Vele
sturingen waren daar afhankelijk van en de geschiedenis zou dat vanzelf gaan uitwijzen.
De bouwers waren gekomen om de nieuwe wereld te gaan voorzien van bouwwerken die
markeerpunten zouden zijn voor de toekomstige mensheid in relatie tot de kosmos.
Zonnetempels, aardecentrums en op de kosmos gerichte observatie en
communicatiebouwwerken werden gecreerd. Plaatsen van kracht werden opgeladen die de
werking van de energien uit de kosmos bekrachtigden.
Verdeelt over het gehele aardoppervlak werd er gewerkt. De bouwwerken werden opgetrokken
die uiteindelijk na de grote ontsluiering hun werkelijke doel aan de mensheid zouden gaan
onthullen. De bouwers hadden hun gaven en talenten vanuit het Licht aangestuurd verworven in
de evolutie van hun beschaving die was opgedaan op andere planeten waar dezelfde cyclus zich
had voltrokken als die op aarde stond te beginnen. Wetende dat het dualisme, het ego en de
daaraan gekoppelde persoonlijke wil hoog tij zou gaan vieren bij de mens, werkten zij door. De
betekenis van het werk wat zij hier aan het verrichten waren zou voor lange tijd
ondoorgrondelijk lijken voor de menselijke geest in de toekomst. Met deze wetenschap werken
zij door. Hun krachten en hun grootste en precieze werkwijze zou lang onverklaarbaar blijven
voor de mens.
De wijze waarop alles gebouwd werd ontstond door te werken vanuit overgave aan het Licht
met wijsheid en kennis van magie en de kracht van de natuurwetten. Zij hadden de kracht om
sturing te buigen vanuit de goddelijke wil en hierdoor konden zij als instrument van het Licht de
zwaartekracht beheersen en zo de zwaarste steen als een veertje op een plek plaatsen die
naadloos op elkaar paste.
10

Doordat zij aangestuurd werden door het Licht in hun hart en zuiver in dienst stonden van het
Licht kon deze goddelijk wil middels hun lichaam dit werk doen. Zo ontstonden er diverse
plaatsen van kracht over de gehele aarde en ontstonden de markeringen in dienst van de
kosmos. Latere beschavingen vervolmaakten deze plaatsen of ontkrachten deze plaatsen voor
persoonlijk gebruik naar hun eigen wil maar de basis was al gelegd voor hun komst door de
Atlantici.
De healers waren de wezens die in dienst stonden en werkten met het goddelijk Licht vanuit de
zuiverste bron in het universum. Zij werkten met het bewustzijn en kennis van de kosmos. Zij
zorgden voor de samenlevende wezens van Atlantis op gezondheidsgebied. Zij werkten nauw
samen met de verzorgers van de aarde. De healers bezaten de kennis van de werking van
planten, stenen, mineralen en het dierenrijk. Zij communiceerden met de planten, de bomen, de
mineralen diep in de aarde en al het leven op de aarde. Zij verzamelden de kennis hiervan
middels hun zuivere begeleiding die hen dit aangaf, gebruikten deze en gaven ze door. Zij
verzorgden de wonden en genazen deze. Tevens zorgden zij voor de mentale als de fysieke
klachten die konden ontstaan door het dragen van een dualistisch lichaam op de aarde. Middels
lichtwerk en meditatie werd iedereen opgeladen met zuivere lichtenergie en zorgden zij
aangestuurd door het Licht voor de balans binnenin en buiten het lichaam.
De verzorgers zorgden voor het inwendige wezen en de aarde. Zij beheersten de elementen
water, aarde, lucht en vuur voor de groei en bloei op het juiste moment voor hun oogst en nodige
materialen. Zij zorgden voor de groei van de planten en teelden het eten wat nodig was voor de
inspanningen die gedaan werden door de samenleving. De enorme diversiteit van vruchten,
groenten, zaden, noten en granen en de verschillende dranken die gemaakt werden zorgden dat
men nieuwe energie en kracht kon opdoen. De verzorgers en helers zorgden samen op hun beurt
middels meditatieve sturingen voor de verbinding met de aarde en de kosmos en voor voeding
van energie zowel van lichaam en geest als de energie van de flora en fauna op hun gebied. Zo
werkte alles samen.
De kleinste groep waren de begeleiders. Zij waren de organisators en leiders die nodig waren
om de directe sturingen door te geven vanuit het Licht. Zij kanaliseerden alles vanuit de
lichtbron en waren aangesloten op het geheugen van de kosmos. Zij gaven alles door wat gedaan
moest worden volgens het kosmische plan en waar dit gedaan diende te worden ter
voorbereiding op de komst van de mensheid. Allen leefden in eenheid verbonden in het hart met
elkaar.
Uit deze samenleving ontstond uiteindelijk de mensheid. De wijze waarop dat gebeurde is lange
tijd een raadsel geweest. Ontstond de mens uit de dieren of vanuit de kosmos? In ieder geval
brak de dag aan dat vanuit het Licht er nieuwe zielengroepen in een lichaam geboren werden
vanuit de kosmos. Deze zielengroepen ontstonden voor een specifieke reden. De aarde was in
het goddelijk plan n van de meest vruchtbaarste en mooiste planeten waar leven kon zijn in
het melkwegstelsel.
Het karma van de dualiteit is een universeel gegeven in de kosmos dat dient opgelost te worden
voor de oneindige evolutie en uitbreiding van de kosmos zelf. Net als dit op de andere leefbare
planeten van kracht was. Deze aarde diende echter nog voor een ander belangrijk doel. Het
vormt het geheugen van de kosmos. De universele waarheden die hier liggen opgeslagen in dit
geheugen zijn een katalysator voor vele andere planeten en het bewustzijn in de kosmos. Mede
hierdoor is zij erg geliefd door verschillende al verlichte beschavingen in de kosmos. Zij waren
dan ook voorbestemd om zorg te dragen voor de toekomst van de aarde en kregen hun taak
hierin aangestuurd door het Licht om hier hun werk te doen. Net als de Ulidavi. Wetende dat het
werk nodig was om het uiteindelijke karma van de aarde op te gaan lossen middels de mensheid
die dezelfde weg zou gaan afleggen als henzelf vele miljoenen aardejaren geleden op de
Plejaden.
11

Dit karma zou een hele grote rol gaan spelen voor de mensheid. Het zou het uiteindelijke doel
van de mensheid op aarde worden. Het doel om het karma van de dualiteit op te lossen middels
hun eigen incarnatie cyclus van de ziel die geboren zou gaan worden als mens waarna de mens
zou door evolueren, na de cyclus volbracht te hebben, uiteindelijk te illumineren in het Licht.
Daarvoor diende er echter iets te gebeuren door gestuurde samenleving van Atlantis. Het zou
uiteindelijk hun bewust bedoelde ondergang worden.

12

5
Meloras antwoord
Melora, eigenlijk heb je hier jouw antwoord al, waarom jij hier bent, liet de draak haar weten.
Het is jouw universele waarheid als mens lieve meid.
Maar ik begrijp het niet. Hoe kan ik het dualistisch karma van de aarde oplossen? Alles heeft
toch een positieve en negatieve kant. Goed en slecht, inademen uitademen, voor en achter, boven
beneden, alles is dualistisch. Zelfs licht is dualistisch. Je hebt donker en licht. Hoe zit dat dan? Ik
begrijp het niet.
Lieve Melora, ik wijs je alleen even op het gegeven dat je uiteindelijke antwoord al hier is
benoemd maar de weg om dat antwoord werkelijk te begrijpen is een weg die we gaan afleggen.
Het begint met een vraag en die heb jij gesteld. Maar het antwoord begint met de vraag of jij
werkelijk wilt weten hoe het zit? De open geest waarmee jij gezegend bent sluit geen deuren bij
voorbaat of laat twijfel toe in jouw geest. Dat is deels jouw gave lieve meid. Blijf open voor de
informatie die tot jouw komt wanneer we verder vliegen en ons verdiepen in de oorsprong van
het ontstaan van de mens. Het waarom en waartoe deze dient.
Zielengroepen worden geboren in de donkere ruimte op verschillende plaatsten in de kosmos.
Dat hoort bij de evolutie van de kosmos. Niet alleen het leven wat bestaat in de kosmos
evolueert, ook de kosmos zelf breid zich oneindig uit.
De kosmos mag je ook zien als een groot bewustzijn ook wel het Al genoemd. Dat breid zich uit
doordat er steeds opnieuw zielengroepen geboren worden en weer opgaan in het Licht en
bewustzijn worden. Deze nieuwe zielengroepen die geboren worden doorleven de
incarnatiecyclus van de reis van de ziel in een of andere levensvorm ergens in de kosmos. Zo is
dat ook met de mensheid.
De mensheid is geboren met het doel om de kosmos weer een stuk meer in balans te brengen en
de daaraan gekoppelde aarde in evenwicht te brengen waarin het leven zich bevind. De wijze
waarop dat gebeurt is dat de dualistische mens uit het onstoffelijke, het Al geboren word met
zijn ziel die zich zowel in hem als aan de andere kant bevind. Deze ziel maakt deel uit van het
zogenaamde Hoger zelf. Het hoger zelf van het individu bestaat tevens ook uit het bewustzijn,
het Al van de kosmos. Middels dit Hoger zelf kan dus informatie tot de mens komen vanuit de
kosmos. Deze informatie kan via het onderbewuste, of middels andere bewuste kanalen die de
mens tot beschikking heeft en heeft ontwikkeld gedurende zijn zielenreis, gehoord, gevoeld en
gezien worden. Dit proces van bewustzijnsverruiming verloopt meestal in hetzelfde tempo als
de weg van het karmisch in balans brengen van de ziel die deze af te leggen heeft.
Wanneer de ziel geboren word op aarde in een lichaam ligt de weg van de incarnatiecyclus die
hij af te leggen heeft al vast. Zie de weg van de ziel als een spiraalvormige cirkel. De taak van de
ziel is om eerst karma op te bouwen. Langzaam in de vele levens die daarop volgen bouwt hij
zoveel karma op zodat hij zich verzwaard zodat hij op het punt beland onderaan de cirkel. Op
dat punt aangekomen vind er een energetische verbinding plaats en word het persoonlijk karma
van de mens gekoppeld aan het karma van de aarde. De levens die daarop volgen op de weg
terug naar boven vanuit deze spiraalvormige cirkel is het zich ontdoen van het karma en weer
lichter worden. Hierbij is niet altijd bewust duidelijk voor de mens waaruit zijn karma bestaat.
Hij krijgt een spiegel geprojecteerd aangestuurd door het Licht in de vorm van de mensen die op
zijn pad komen. Interesses en talenten opgedaan in vorige levens maar ook uitdagingen en
beproevingen waaruit zijn karma bestaat leren en geven hem inzicht zijn leven te doorzien wat
hem te doen staat om zich meer en meer te verlichten van deze karmische ballast. Wat er
werkelijk achter de gesluierde onbewuste ervaring gebeurt is dat tegelijkertijd met het oplossen
13

van deze persoonlijke karmische ballast ook het gekoppelde en verweven karma van de aarde
steeds meer oplost. Zo word niet alleen de mens lichter en verhoogd zijn trilling maar ook de
aarde word lichter en verhoogd langzaam tevens ook de energetische trilling van de aarde.
De mensheid is begonnen vanuit het opbouwen van zwaarte en het lager zelf waarbij zijn ego en
zijn persoonlijke wil een belangrijke bron vormde in de keuzes die hij maakte. Dit ego was en is
bedoelt voor het eerste stuk van de reis in de incarnatiecyclus van de ziel dat ervoor zorgt karma
op te bouwen op een manier die inherent is aan het verzwaren van het lager zelf door het ego en
de persoonlijke wil als leidraad te gebruiken in het vormen van de persoonlijkheid en de
omgeving waarin hij leeft. Dit ik-ego is gekoppeld aan het denken en de gedachte die vanuit zijn
lager en Hoger zelf genspireerd tot hem komt. Het is de drijfveer waarop hij in eerste instantie
geleert heeft zijn keuzes te baseren en die zijn nodig om het karma op te bouwen voor de
volgende levens om te kunnen dalen naar het beneden punt van de cirkel zodat de ziel
uiteindelijk gekoppeld kan worden aan het karma van de aarde en de kosmos.
Wanneer de ziel zoveel karma heeft opgedaan en de cirkelbeweging van de weg van de ziel weer
omhoog gaat, word men lichter en lichter en is de genspireerde gedachte, door de koppeling aan
het aarde karma, ook gekoppeld aan het kosmisch geheugen en het bewustzijn van de kosmos.
Dan kan het kanaal vanuit het Hoger zelf, wat meer en meer helder en zuiverder word, de mens
bewust maken van dit proces. De taal waarin dat gebeurt is niet alleen letterlijk contact met de
stille stem in het hart wat de aansturing is van het Licht middels de genspireerde gedachte. Dit
kan in veel gevallen nog niet aangezien de mens nog gewend is vanuit zijn denken, zijn ego en
lager zelf te handelen en nog niet al zijn keuzes durft te maken door te luisteren naar zijn steeds
luider wordende stem van zijn hart waarin in de taal van het Licht tot hem gesproken word. Hij
is gewend zijn keuzes te maken op basis van zijn ik-ego en zijn persoonlijke wil. Vele levens is dit
zijn drijfveer geweest en kent hij niet anders.
De transformatie om van het lager zelf op te klimmen richting het Hoger zelf naar het Licht is
een weg van zeven inwijdingen die de mens gaat. Dit Hoger zelf, het Al, het bewustzijn van de
kosmos, laat hem meer en meer bewust worden van de oorzaken en gevolgen van zijn keuzes die
hij maakt. Het Licht benvloed de keuzes niet en laat de mens Zijn maar verschaft alleen inzicht
in de keus en bied hem een ruimer wordend inzicht wat de gevolgen zijn van de keuzes die hij
vanuit zijn zelf maakt.
Hoewel achterliggend de weg van de ziel verloopt zoals die in de kosmos vast ligt en van hieruit
word aangestuurd, lijkt het voor de mens dat hij zijn eigen keuzes bepaald en hecht hier op dit
punt vaak nog grote waarde aan. Zodra de ont-wikkeling op het punt is gekomen waarbij bewust
contact gemaakt word met het Hoger zelf, het Al en deze bewuste verbinding met het Hoger zelf
de leidraad word van de gedachte waarbij van hieruit de keuzes gemaakt worden, vecht het
lager zelf harder om zijn ego en persoonlijke wil groter te maken. De mens bevind zich dan in
een tweestrijd binnenin zichzelf. Een strijd die grotendeels plaatsvind in het vierde niveau dat
elk mens door dient te maken.
De uitdaging om steeds meer ego en daarmee de persoonlijke wil los te laten en uit het denken
te komen is een weg die vele levens in beslag neemt. Dat is ook nodig omdat, bij het loslaten van
het aan het ego en de persoonlijke wil gekoppelde opgebouwde karma uit het verleden, ook het
karma van de aarde tegelijkertijd opgeruimd word. Zie het als de microkosmos die de mens is en
de macrokosmos wat de aarde en de kosmos is. De microkosmos bevind zich in de macrokosmos
en de macrokosmos bevind zich in de microkosmos. Wij zijn de kosmos. Welke keuze
individueel ook gemaakt word het is van invloed op de mens, de aarde en de kosmos.
Daarom is het van het grootste belang dat de incarnatiecyclus van de ziel doorlopen word en de
mens meer en meer lichter word en terugkeert in het Licht van waaruit hij is ontstaan.
Doordat het kanaal met het Hoger zelf, het Al of het kosmisch bewustzijn meer en meer
opengezet word gedurende de reis terug naar het Licht en meer en meer inspiratie vanuit deze
aansturing in het bewust handelen van de mens doorgegeven word, word hij zich steeds meer
bewust dat hij een instrument van de kosmos is. Een instrument van het Licht is. Hij krijgt steeds
meer toegang tot zijn oorspronkelijke staat van Zijn en verbind zich meer en meer bewust
14

hiermee door af te stemmen op het Licht wat zich bevind achter de sluier van het dualistische
donker en licht. Hij vind daarbij aansluiting op het ware Licht.
Daar aangekomen kom ik, lieve Melora, weer even terug op de Ulidavi. Deze cyclus heeft deze
beschaving ook doorleeft op de Plejaden miljoenen jaren geleden. Deze incarnatiecirkel maakt
elke beschaving mee die levensvatbaar is in de kosmos.
Het is een oneindig proces om te groeien en om steeds meer uit de dualiteit en in evenwicht te
komen. Dit kan echter alleen wanneer de hele mensheid uiteindelijk een eenheid gaat vormen
doordat het individu zijn ego en persoonlijke wil zover heeft losgelaten dat hij doorziet dat de
achterliggende vrije wil en de persoonlijkheid van het ego een illusie is van de kosmos en hij een
aangestuurd instrument is van het zuivere Licht. Wanneer de overgave aan dit Licht in hem tot
stand word gebracht middels de keuze die hem word gesteld vanuit de kosmos om de vrije wil
los te laten en over te dragen waarbij de eenheid hersteld word tussen de aansturing van de
mens en het Licht, word de verbinding definitief tot stand gebracht in het hart met de
lichtwezens, het Licht en het Al bewustzijn. Een maal door die poort is er geen weg meer terug.
Geen weg meer terug naar het lager zelf en naar de lagere dimensies van waaruit hij gekomen is.
Er is nog maar n weg te gaan bewust en dat is om op te gaan in het Licht en als instrument te
functioneren voor het Licht.
Dat is de weg die verlichte beschavingen al zijn gegaan en dit is de weg die de mensheid
individueel maar ook als gehele beschaving aflegt.
Dat is, lieve Melora, waarom jij hier bent en al die andere mensen hier zijn. Dat is waarom de
mensheid hier is op aarde. Dat is het achterliggende kosmische plan. De invulling is echter voor
de mens onbekend. De inhoud van dat boek is het verhaal van elk individu in de kosmos. Ieder
wezen, ieder mens heeft zijn eigen verhaal te vertellen, zijn eigen weg te gaan en te ontdekken
maar wel om uiteindelijk hetzelfde doel te bereiken. Dit is het achterliggende kosmisch plan, het
ware doel. Opgaan in het Licht. De weg ernaartoe is uniek voor iedereen.
De reis van de ziel die word afgelegd word al beschreven voordat men op aarde incarneert door
de mens zelf. Samen met de begeleiding die ieder van ons heeft vanuit de kosmos is dit
vastgelegd.
Dit boek heb jij zelf geschreven voordat jij een lichaam kreeg op aarde. Hier heet jij Melora en dit
is jouw laatste leven op aarde. De zoektocht naar jouw zelf met haar bijbehorende taak doorleef
jij in dit laatste leven op jouw eigen manier samen met mij, jouw innerlijke draak.
Diegene die jouw zielenreis geschreven heeft is Yzaza lieve Melora want jullie zijn n en
dezelfde. Zij verteld jouw dit en tevens verteld zij haar verhaal aan jouw vanuit het Licht
waarvan zij deel uitmaakt. Haar bewustzijn neemt jouw verder mee op reis in jouw laatste leven.
Gedurende dat proces ben jij beschermt onder mijn vleugels en vlieg ik jouw overal naartoe
waarheen de weg ons voert.

15

6
De terugkeer van Atlantis
De ondergang van Atlantis was en is, net als alle andere gebeurtenissen in de geschiedenis, van
de aarde, een bewust gegeven in de kosmos. De geschiedenis van de aarde lag klaar en is altijd
aangestuurd geworden vanuit het Licht. De dualiteit en de zwaarte, wat ook alle negatieve en
onverklaarbare gebeurtenissen omvat die vanuit het Licht bezien nodig zijn geweest op aarde in
zijn kosmisch gezien korte geschiedenis, hadden tot doel om de mensheid geboren te laten
worden en te laten groeien om uiteindelijk op te kunnen gaan in het Licht in de evolutie van de
kosmos.
Om de ommekeer, de ontsluiering, tot stand te kunnen brengen in het hart en hoofd van de mens
op aarde dient er een trigger te zijn vanuit de zwaarte. Een trigger vanuit het illusionaire donker
waardoor de mens zich gaat richten op het Licht zodat deze definitief voorbij de bodem van de
incarnatiecirkel kan gaan. Voor ieder mens kan dat een andere trigger op een ander moment in
een andere tijd zijn.
Er zijn vele gebeurtenissen in de geschiedenis op aarde geweest waardoor er een massale
ommekeer voor velen tegelijkertijd plaats vond. Gebeurtenissen waardoor vele mensen zich
gingen richten op en in de richting van het Licht. De activatie van de lichtwerkers door het
toedoen van het werk van de schaduwwerkers noem ik dat. Iedereen heeft dat in zijn
incarnatiecyclus doorleeft. Religie, macht en verdeeldheid hebben daar een belangrijke rol in
gespeeld.
Ook de wezens van Atlantis verenigden zich op het einde onder een vorm van religie die
uiteindelijk meedroeg aan de geplande ondergang van hun samenleving op aarde. Van
oorsprong niet. Hun spirituele waarheid was het Licht wat in hun hart bestond en waarin ze
verenigd waren in eenheid met het ware Licht in de kosmos wat hun aanstuurde en begeleide op
aarde. Zij waren de religies allang ontstegen en verenigd in het Licht.
Zoals al bekend was waren er afgezanten van verschillende beschavingen op de aarde gekomen
en hadden zich op diverse plaatsten op aarde verzameld waaronder Atlantis. Deze wezens
waren van oorsprong androgyn. Door belast te zijn met de taak om de mensheid geboren te
laten worden werden er vanuit deze samenleving nieuwe wezens geboren. Deze nieuwe wezens
waren nog geen mensen maar waren ook niet meer androgyn. Ze waren zowel vrouwelijk of
mannelijk want in hun had het dualistisch principe van de kosmos plaatsgevonden waardoor de
balans in hen uit evenwicht werd gebracht en in de dualiteit werd getrokken. Zij vertoonden
steeds meer menselijke kenmerken naarmate de tijd vorderde en er meer wezens geboren
werden op aarde. Zo ontstond door de vermenging van generatie op generatie van deze wezens
van Atlantis de huidige mensheid.
De gaven en talenten die de groeiende samenleving van Atlantis bezaten werden naar mate de
generaties vorderden en de mens meer op de huidige mens ging lijken steeds minder krachtig.
Bij elke nieuwe generatie werd het lager zelf, wat uit ego en persoonlijke wil bestond, groter en
werd het contact met het Hoger zelf minder en de stem van het Licht in het hart werd versluierd.
De voorbestemde vanuit het Licht geboren mens daalde steeds verder in. Doordat men dit
ervaarde en men vanuit een innerlijk weten nog gedeeltelijk wist dat het uiteindelijke doel de
verlichting was begon men de kosmos te vragen om de krachten en gaven, die aan het afnemen
waren, te herstellen. Dit deed men door de zon en de maan te aanbidden en rituelen te bedenken
en uit te voeren om het Licht te vragen om weer terug te keren en sterker te maken in hun hart.
Zo ontstonden er twee ordes. De orde van de zon en de orde van de maan. Als een soort
16

religieuze samenleving voelden ze echter ondanks hun aanbidding de krachten steeds meer
afnemen. Ze zochten het Licht meer en meer buiten zichzelf in plaats van in zichzelf.
Uit deze verdeelde samenleving werden vele generaties later vanuit deze oorspronkelijke
vermenging de mythische halfgoden met resten van de Atlantische gaven geboren die ten
grondslag liggen aan de eerste tradities en religies die de nieuw ontstane bewoners van de aarde
omarmden.
Ver verwijdert van hun buitenaardse voorouders en uiteindelijk vergeten hoe het allemaal
begonnen was, zat de grootste taak van de Ulidavi en de andere afgezanten van de kosmos erop.
Op verschillende gebieden op aarde waren er echter ook een aantal oude Ulidavi en uit andere
beschavingen gekomen wezens zoveel mogelijk puur gebleven. Deze groep bestond uit 13
bloedlijnen. Zij begonnen zich terug te trekken uit de gebieden op aarde en met name uit Atlantis
om een belangrijke reden. Zij wisten dat Atlantis op het punt stond te verdwijnen. Het
oorspronkelijke verhaal van de geschiedenis van de aarde moest bewaard blijven. Samen met de
uiteindelijk afloop zoals die beschreven was als een goed bewaard geheim wat was opgesteld
door Yzaza voordat de Ulidavi naar de aarde werden gestuurd, verdwenen zij uit het oog van de
nieuwe mensheid. Zij maakten plaats voor het proces wat was begonnen en wat de uiteindelijke
verlichting van de mensheid zou gaan worden en de evolutie van de aarde. Een evolutie waarin
de waarheid van dit geheim uiteindelijk in stukjes en beetjes naar buiten gebracht en herinnerd
zou gaan worden. Deze waarheid, geweven in de geschiedenis van de aarde, was en is in elke
toekomstige generatie overgedragen binnen ordes en genootschappen waarbij de uiteindelijke
terugkeer van het oorspronkelijke Atlantis en de verlichting van de gehele mensheid het doel
zou zijn. Daarmee kwam er een einde aan Atlantis en was de ondergang een feit. Het bestaan
van deze samenleving werd een mythe en de mythe van de aardse evolutie van de mensheid
werd de realiteit.
Uit de 13 bloedlijnen van Atlantis ontstond mede de huidige mens. Al of niet wetend hiervan af
te stammen werd de profetie doorgegeven. De mens zou zich in de loop van de geschiedenis
gaan ont-wikkelen waarbij de gaven weer terug zullen keren bij de explosief groeiende
mensheid. Deze gaven zouden weer ontsluierd gaan worden die na zoveel millennia en
vermenging liggen te sluimeren in het DNA van elk mens op aarde. De mens zou ontwaken in
zijn eigen tempo, op zijn eigen manier, waarbij steeds meer afstand gedaan zou gaan worden van
zijn oude identiteit en persoonlijkheid en samensmelten vanuit eenheid met de universele geest
van bewustzijn. Levend vanuit en afgestemd op het Hoger zelf, het Licht.
Deze ontwikkeling is de terugkeer van Atlantis Melora, en deze ontwikkeling is wat jij nu gaat
meemaken in jouw laatste leven op aarde waarin jij iets te doen hebt wat Yzaza heeft
beschreven. Zij heeft niet alleen de evolutie en de weg van de mensheid naar verlichting
geschreven. In dat werk ben jij verweven net als elk mens en is jouw taak beschreven wat jij in
jouw laatste leven hier op aarde zou gaan verrichten. Jij bent haar en zij is jouw en samen zijn
jullie onder de hoede van Sindrigal, de vertegenwoordiger van het Licht.
Jij duikt nu samen met mij het water in om mijn en jouw goddelijk vuur te doven en eenmaal
boven gekomen zal jij jouw waarheid begrijpen en zul jij als de feniks worden wedergeboren.

17

7
Het jaar nul
Sindrigal verteld;
Ruim 2000 jaar geleden leefde in het land van Judea een wezen dat de naam Jezus droeg. Wanneer
hij geboren is en bij wie is niet belangrijk meer. Het gaat in dit verhaal om de boodschap. Deze
boodschap is de afgelopen millennia door verschillende mensen genterpreteerd en is door iedereen
die hier belang aan heeft gehecht herkend. Hoeveel mensen in Jezus geloven en geloofden is niet van
belang. Hij was een boodschapper. Hij leefde zijn verhaal. Hij is het verhaal zelf. Maar elk mens op
aarde is een boodschapper en leeft zijn eigen verhaal.
De wereld die elk levend wezen creert door zijn genspireerde denken en doen, is de wereld waarin
hij leeft en waarin hij of zij probeert rust te vinden. Zo was het ook met Jezus. De genspireerde
woorden van Jezus, die in zijn gedachten werden gevormd, komen uit dezelfde bron van Licht als de
gedachten van u en mij.
Dat lijkt wellicht moeilijk te begrijpen op het eerste gezicht. In deze wereld van verdeeldheid en
verschillende lagen, niveaus, intelligentie en begrip is het moeilijk voor te stellen dat dit waarheid
is. De woorden en daden van Jezus waren toch van een hoger niveau dan die van mij? kun je nu
denken. Maar dat is precies wat de verdeeldheid is. Onderscheid maken. Daarmee word de dualiteit
gecreerd.
Het denken word aangestuurd vanuit de gedachte, de bron van inspiratie. De tussenkomst van dit
denken zorgt voor verdeeldheid en scheiding in niveaus. Zie daar de dualiteit en het probleem n
te zijn.
Het begint met een gedachte maar daaraan ten grondslag ligt een gevoel. Een weten in het hart.
Het denken probeert het te vormen naar begrip, maar niet alleen het hart wordt aangestuurd, ook
het denken is aangestuurd. Elke gedachte, elk gevoel, elke ademteug, elke hoestbui en elk bezoek
aan het toilet. Alles is en wordt aangestuurd. De illusie van ons denken is dat wij denken vrij te zijn.
Het denken wil ons dat laten geloven omdat het daarmee nog meer dualiteit kan gaan oplossen.
Dat is precies de bedoeling; Ook het denken is gecreerd door Het Licht om zoveel mogelijk dualiteit
op te lossen in eenheid.
Ooit, lang geleden, is dit begonnen. Het universum is verdeeld geraakt. Het gaat helemaal terug
naar het begin. Daarom is er zoveel dualistisch karma op te lossen. Daar zijn wij met 7 miljard
mensen mee bezig. Juist door ieder onze eigen wereld te creren maakt ieder op zijn eigen manier
korte metten met een stuk dualiteit in de kosmos. Alles gebeurt om de grote omslag naar leven in
Licht en eenheid te kunnen maken. Daarom hebben wij zolang in verdeeldheid geleefd en zijn er
zoveel verschillende manieren ontstaan om naar Het Licht achter deze geprojecteerde dualiteit
terug te kunnen keren.
De eindtijd, het einde van de tijd, is in zicht. Dat betekent dat de grootste en extreemste dualistische
gebeurtenissen nu hier op aarde actief zijn. De laatste troep van het verleden wordt opgeruimd op
een manier die alleen op aarde, in deze derde dimensie, nog een projectie is van Het Licht.
De tegenstellingen waarin we nu leven zorgen ervoor dat wij allemaal onze rol aan het vervullen
zijn in het grote kosmische spel. Elke lichtwerker die enorm de behoefte voelt om zich te hullen in
licht en ernaar streeft zijn aangestuurde ego los te laten, staat tegenover de schaduwwerker. De
crimineel, de milieuvervuiler, de moordenaar en verkrachter die de lichtwerker aanspoort Het Licht
zo sterk mogelijk te maken. De crimineel en de moordenaar gaat onbewust van zijn aansturing nog
harder werken om zijn wil en ego te gebruiken, om nog meer lichtwerkers te activeren die nog niet
wakker geworden zijn. Een prachtige taakverdeling maar met een ogenschijnlijk groot contrast. De
18

schaduwwerker doet het vanuit een gesluierd Licht hart en werkt vanuit het donker. Het binnenste
van de aarde om onbewust van binnenuit de weg voor Het Licht vrij te maken. De lichtwerker werkt
andersom; vanuit de kosmos, vanuit het Licht om zich heen werkt hij bewust naar de aarde toe om
het hart van elk levend wezen en daarmee de hele aarde in Het Licht te zetten. De lichtwerker dient
zich hiervoor te aarden en de schaduwwerker te verlichten.
De tijd is bijna zover dat beide tegenpolen in evenwicht zijn. Dan gaat de sluier van tijd, waaronder
dit alles gebeurd is, vallen. Dan zijn we allemaal Het Licht Zelf geworden, wat we in wezen al zijn.
Daar zijn we dan ook bewust van en handelen we in eenheid.
Dat was wat Jezus boodschap was. Hij was, net als ieder van ons, een projectie van Het Licht achter
de dualiteit. Net als dat elke profeet of Messias dat is geweest die over de aarde heeft rond
gewandeld. Zij waren al het lichtwezen dat van binnen en van buiten was samengesmolten.
Daarnaar zijn wij allemaal op weg. Wat zij hebben gedaan is de mensheid nog meer in de dualiteit
gezet, om dit karma te kunnen gaan oplossen.
Het genspireerde aangestuurde denken heeft de interpretaties gestuurd van prachtige boeken. De
inhoud was altijd een bijzonder mooi genspireerd projectieverhaal van het ware verscholen Licht
en hield daarmee de dualiteit op aarde instant. Precies de bedoeling. De profeten, goden en heiligen
zijn gecreerd door onszelf. Zoals alles dat is, om ons een spiegel te laten zien van het ware Licht
waar we naar toe aan het groeien zijn. Zij hebben met hun handelen en wijsheid ons de dualiteit
gegeven, want het is een gift. Een geschenk deze dualiteit. Alleen daardoor is het mogelijk om als
universum terug in eenheid te brengen en verder te evolueren. Maar het zijn niet alleen wij mensen
die samen deze dualiteit oplossen. Tezamen hebben wij hard gewerkt om het dualiteitskarma op te
laten komen, te laten groeien om n te kunnen gaan worden. Dat is het karmische wiel. Een cirkel
waarin we gevangen leken te zitten. Van boven en van onder als cirkel gezien maar in
werkelijkheid een spiraal. Er hoefde niets te worden doorbroken. We moesten alleen als mens bij
het begin, de punt van de spiraal in de holte van de aarde beginnen. De spiraal volgen middels de
cirkelbeweging van dood en leven op weg naar boven tot de punt in Het Licht. Dat is waar we mee
bezig zijn geweest.
Door deze incarnatiecyclus zijn velen van ons vaak boven geweest en vanuit het eindpunt in Het
Licht gaan wandelen langs de spiraal naar beneden, naar de holte van de aarde. Maar het mooiste
komt nog
We hebben ons Lichtwezen, ons Hoger Zelf, onderweg omarmd en ontmoet.
Ieder mens heeft dat licht in zijn Zelf daardoor allang geaccepteerd, geactiveerd en binnen gelaten
in zijn hart.
Wij zijn namelijk niet alleen mens maar ook een verlicht wezen dat altijd leefde in ons hart, in ons
onderbewuste, ons Hoger Zelf. Om het verwarrend te maken hebben wij daar zelf verschillende
namen aan gegeven.
Het Hoger Zelf, het verlichte wezen daalde neer en het lager Zelf, het aardse lichaam werkte naar
boven. Vanuit de aarde naar de hemel en vanuit de hemel naar de aarde en weer terug langs de
spiraal. Alleen de tijd voorkwam dat dit gelijktijdig kon gebeuren en we konden samensmelten.
Met het einde van de tijd heffen wij nu langzaam de dualiteit om ons heen op en creren wij tijdelijk
nog deze dualiteit van binnen. Ook daarin werden wij aangestuurd om te denken dat er
verdeeldheid bestond in ons onderbewuste en ons bewuste, in het hoger en het lager zelf, in gevoel
en verstand. De gespletenheid van de ziel weerspiegelde alles. We hebben er duizenden boeken over
geschreven, opleidingen voor gevolgd en ontwikkeld. Prachtig gestuurd allemaal.
Het grote ontwaken is bezig en is de sluier aan het onthullen die ons nog bedekt. Maar deze sluier
is ook gestuurd. Bedoeld om ons het werk te kunnen laten doen tot het klaar is. En dat hebben we
nu bereikt.
De meeste religies, profetien en spirituele stromingen spreken over een eindtijd. Een Apocalyps,
een ontwaken of ontsluiering. Oude versluierde beschavingen waarvan wij allemaal deel
uitmaakten, hebben alles al voorspeld. Daarin zit de grootste truc verborgen. Voorspellingen zijn
tijdgebonden. Het vertelt ons de toekomst. Een toekomst die we zelf hebben bedacht, gecreerd en
al hebben geleefd.
19

Het einde van de tijd is wat het ontwaken omhelst. Geen toekomst meer. Dat is weer een prachtige
gestuurde menselijke interpretatie: dat wij veronderstellen dat de aarde vergaat, of de mensheid, of
grote rampen op welke manier dan ook, zich gaan voltrekken. Prachtige gestuurde illusies van
geprojecteerde angst. Wij moeten dat denken want daardoor werken wij harder, ieder op onze
eigen manier. De lichtwerker doet dat bewust en de schaduwwerker onbewust.
Het einde van de tijd is letterlijk wat het is. Wij vullen in en maken er een mysterie en religie van. De
enige cirkel die nog doorbroken gaat worden is de cirkel van de tijd. De tijdgebondenheid. Tijd is
het bedenksel van ons Zelf om de dualiteit te kunnen laten bestaan. Het hield de duale-tijd in stand.
Maar nu de dualiteit een eenheid is geworden is ook de duale-tijd overbodig geworden. Wij hebben
het lichtwezen in onszelf ontwaakt en zijn aan het samensmelten. We hebben daarmee de
verdeeldheid in onszelf en om ons heen in eenheid gebracht. Dan is er geen toekomst meer maar
zijn we allemaal in het hier en Nu. In het moment wat zich telkens vernieuwd. Prachtig gestuurd.
Uit Maya komen en in evenwicht leven. Het eenheidsbewustzijn op de aarde zijn en ervaren, is de
dualistische weg die hoort bij het grote ontwaken. Wij mensen zelf zijn de wezens van licht en
donker. Het verhaal van de derde dimensie.
Maar de grote waarheid van het kantelen van de aarde, zoals in de 2012 profetie werd voorspeld
was, is tevens verbonden met de dualiteitsprofetie van de Plejaden en de vijfde dimensie. Alle
profetien voorspeld door profeten, meesters en verlichte beschavingen zijn geprojecteerde
spiegelingen van een derde dimensie verdeeld dualistisch beeld. Daarom interpreteren en ervaren
mensen het einde der tijden als het vergaan van de huidige aarde en voorspellen religies en
tradities een wederkomst. Wanneer wij beseffen en begrijpen, in ons hart allemaal de vijfde
inwijding bereiken en daardoor Christus-bewust-Zijn, begrijpen wij de werking van Het Licht en de
universele onvoorwaardelijke liefde. Dan gaan wij de taal van de eenheid in ons hart zien, lezen en
begrijpen die verscholen ligt achter de sluier van de illusionaire derde dimensie. Dan ontwaken we
collectief in de vijfde dimensie wereld zoals die door velen nu al wordt ervaren.
In de hogere eenheidsbewuste dimensies, wanneer je leeft in evenwicht, wordt alleen in het Nu
geleefd. Dan bestaat er in de mens en om hem heen geen verleden en geen toekomst meer. Wij zijn
dan een instrument, een lichaam met een verlicht bewustzijn. Men leeft dan buiten de tijd. Dat is
belangrijk want hierdoor kunnen wij samen, met de vertegenwoordigers van de kosmische
energien, ons karma via ons lichaam en bewustzijn omdraaien. Het karma omdraaien en
daardoor oplossen wat er in de geschiedenis van de aarde en de ziel is opgebouwd.
Het omdraaien van de energetische gebeurtenissen en het karma, de geschiedenis van de aarde, is
gelinkt aan de smaragden tafel. Zo boven, zo beneden en zo beneden, zo boven. Een van de
belangrijkste hermetische wetten, geschreven door de mythische figuur Hermes Trismegistus. De
steen der wijzen, de alchemie, is de wijsheid die hieraan ten grondslag ligt en omhelst het tot stand
brengen van de nieuwe aarde, het gouden tijdperk, het tijdperk van de zon. Deze steen der wijzen
tot stand brengen is het proces van het verzwaarde karmische loden hart van deze huidige derde
dimensie omsmelten in het verlichte hart van goud, de vijfde dimensie, is waar wij mee bezig zijn.
De dimensie van de vijfde inwijding, het ontwaakte Christusbewustzijn.
En van de belangrijkste werken van Hermes Trismegistus die tevens de Egyptische godheid Thot
vertegenwoordigd is deze smaragden tafel.
De inhoud is nu niet meer van belang. Dat was alleen een beschrijving van een weg om tot de sleutel
te kunnen komen zodat het karma van de aarde, de symbolische smaragden tafel, kon worden
omgedraaid. Hierdoor konden alle benodigde profetien worden omgedraaid. Het karma, nog
vastzittend en verbonden in onze egos en van al opgestegen meesters kon worden gewist door de
vertegenwoordigers, de lichtlichamen van deze energien zelf.
Het jaar 2012, voorspeld als de Maya-profetie is het einde van de tijd. Maar Maya is een ander
woord voor zinsbegoocheling. Wanneer je uit Maya komt kom je in evenwicht en dat maakte de
profetie mogelijk.
Omdat de mensen door de samensmelting van het Hoger zelf en het lager zelf in evenwicht aan het
komen zijn, zijn wij zelf de mensheid als geheel, de ongeschreven profetie van de vijfde dimensie.
20

Door een energetische en gelijktijdig fysiek profetieproces in 2012 hebben de energetische Hermes
Trismegistus, Thot samen met de aardse vertegenwoordigers de smaragden tafel, oftewel de derde
dimensie aarde met de vijfde dimensie, energetisch om kunnen draaien. Zo boven zo beneden en zo
beneden zo boven.
Door twee aardse lichamen en astrale lichtlichamen gelijktijdig als instrument te gebruiken is alles
omgedraaid in de dualistische derde dimensie en kon de profetie zowel in het aardse als in de
kosmos volbracht gaan worden. Dit kon echter alleen als het door twee aardse als eenheid
samengesmolten lichamen als waarheid werd ervaren en werd hierdoor als psychotisch beleefd.
De geschreven waarheid in deze smaragden tafel is niet meer belangrijk. Het was alleen een
projectie van een weg. Net als elk boek en geschrift het doel had om alles uiteindelijk door het
energetische lichtlichaam, die het ooit in de geschiedenis genspireerd ingegeven heeft geschreven,
om te kunnen draaien.
De smaragden tafel gaat daarom om de boodschap waarmee deze door inspiratie is vormgegeven
in deze tijd. Als de kanteling van de aarde. Dit is waar het altijd om heeft gegaan. De taal te leren en
begrijpen om de boodschap te zien achter de projecties in deze derde dimensie.

21

8
De geboorte van Melora
Zachtjes neuriede de stem van Yzaza dit nieuwe leven, wat de naam Melora had gekregen, in
slaap. Ze vertelde prachtige verhalen aan haar in haar dromen. Ze vertelde over de sterren en de
liefde. Hoe alles wat ze deed precies goed was en zou zijn. Ze was Meloras gedachtewereld en in
haar groeide een waarheid die nog te vroeg was om het daglicht te mogen zien. Ze speelde in de
winter in de sneeuw en in de zomer in de modder. Ze hield ervan zich helemaal onder te
dompelen in water.
De verhalen van Yzaza vulden Meloras geest met een waarheid die alleen zij nog maar kon
horen. Ze speelde met de kinderen op straat en op haar eerste schooldag maakte haar vader een
foto terwijl ze de klink van de schooldeur vasthield. Zo trots was hij op haar dat zijn kleine
meisje naar de school ging. Ze vond het fijn dat haar vader trots op haar was. Door dit moment
begreep ze dat school heel belangrijk was. Yzaza had nooit iets over school gezegd in haar
verhalen maar aan haar vader te zien was het heel belangrijk.
In de pauze hielp ze de juffrouw mee om de kleurpotloden te slijpen en ging pas daarna buiten
spelen met de andere kinderen. Ze zag dat sommige kinderen gepest werden en duwde de
pestkoppen aan de kant. Een opladend vuur voelde ze dan van binnen aangewakkerd worden. Ze
speelde met de kinderen die gepest werden. Deze kinderen voelden zich alleen want in haar hart
voelde ze het verdriet van de gepeste kinderen en dat vond ze niet fijn. Ze wilde niet dat
kinderen zich alleen voelden. Dan werd ze verdrietig. Ze wilde meehelpen zodat iedereen het
naar de zin had. Andere kinderen wilde van alles zijn wat ze niet begreep. Dit was het enige wat
zij wilde, meehelpen en zorgen dat iedereen het naar zijn zin had. Dan voelde haar hart zich
gevuld met een fijn gevoel. Een gevoel van liefde en vreugde.
Soms deed ze iets omdat andere kinderen het ook deden maar meestal deed ze dat wat haar
gedachten haar ingaven. Toen, in haar 12de levensjaar leerde ze de kracht van muziek kennen.
Op een dag kwam ze thuis terwijl de radio aanstond. Het lied, love or loneliness wat gespeeld
werd op de radio, veranderde haar nog korte leven. Er werd een gevoel in haar ontketend wat ze
diep van binnen ergens van herkende. Een gevoel wat zo krachtig was dat ze de euforie die
hiermee gepaard ging niet kon verzwijgen. Ze was verliefd! Ze voelde de liefde in haar hele
wezen. Alsof ze weer terug was tussen de sterren en ergens op was aangesloten. Geen idee
waarop, maar ze was ontketend. Bevrijd van al haar hoop en liefde voor een mooie wereld die nu
aan de oppervlakte kon komen. Een wensgedachte waarin iedereen deze liefde kon voelen en
delen.
Melora voelde de liefde, alsof deze in haar hart altijd was geweest en haar hart nu in vuur en
vlam zette. Ze jubelde het uit en haar broer, moeder en vader stonden erbij en keken ernaar. De
stem die klonk op de radio was voor haar goddelijk. Ze werd verliefd op een klank, een stem. Al
wist ze niet wie of wat God betekende, ze had hem gevonden in Zinatra.
De volgende dag op school vertelde ze het iedereen die het maar horen wilde en ook degene die
het niet wilden horen. Bijna niemand kende deze muziek en ze stond alleen. Te soft voor de
kinderen die van harde muziek hielden, te hard voor kinderen die van popmuziek hielden. Zij
hield gewoon van muziek, ergens ertussen in.
Gespleten tussen dit opengebarsten gevoel van liefde en contrasterend onbegrip met maar n
zin in haar hoofd verliet ze op het einde van de dag ontgoocheld de school. Terwijl ze de straat
overstak, de straat die op dat moment twee werelden van elkaar scheiden, was het alsof het
Yzaza was die in haar hoofd de woorden sprak: Het kan me niets schelen wat iemand ervan
22

vind. Ik volg mijn eigen weg. Ik houd van deze muziek en niemand kan mij daarvan
tegenhouden. Daarna bevond Melora zich aan de overkant van de weg in een andere wereld.

23

9
1989-1998
Het leven had een drastische wending genomen. Haar bron van waaruit ze kracht putte en haar
hoop en dromen gaven had een naam gekregen. Zinatra. Deze muziek was haar levenslijn
geworden. Het was haar God geworden. Iets waarvan ze kracht en liefde kreeg. Iets wat haar in
de taal van muziek kon troosten en beter maken als ze zich rot voelde. Iets wat haar een gevoel
gaf dat er een hogere macht bestond dan het aardse lichaam waarin ze zich bevond. Het voelde
alsof Meloras licht in haar hart ontwaakt was. Haar vanaf die dag voedde met een oneindig
gevoel van dankbaarheid en liefde. Dankbaarheid dat ze dit mocht voelen en ervaren.
Op het fundament van deze muziek bouwde ze haar leven en gaf ze haar dromen invulling. En
toen, drie jaar later, kwam het nieuws. Zinatra ging uit elkaar. Geen nieuwe muziek meer. Alleen
nog de herinnering. Haar fundament werd weggevaagd. Haar hart brak in tween en raakte
verdeeld in haarzelf. De wereld die zij had opgebouwd stortte in n klap in elkaar. Het was alsof
Zinatra de kapstok was en ze zichzelf daaraan had opgehangen. Al haar jassen vielen op de grond
en de kapstok, Meloras drijfveer in het leven, was niet meer. Haar zon, haar licht in haar hart
werd gedoofd.
In de donkere jaren daarna verloor ze zich in een wereld van cannabis, drank en harde muziek.
Meebrullen en schreeuwen om de frustraties van de gespletenheid te uiten. Het ronddraaien in
twee werelden, de wereld waarin ze leefde met een stenen hart en de wereld waarin ze zou
willen leven. Een wereld die ze een paar jaar mocht voelen en ervaren toen de muziek haar
kracht gaf in plaats van frustratie. Wat ze met haar leven wilde was haar duidelijk maar kon ze
niet in woorden uitdrukken.
In haar hart leefde Yzaza sluimerend voort. Tijdens de momenten van het roken van cannabis
kon ze heerlijk weg dromen in de andere wereld. Dan was er weer contact en filosofeerde ze met
haar broer en de mensen van haar kring over het leven en hoe de ideale wereld eruit zou kunnen
zien. En toen gebeurde het opnieuw. Ze hoorde een lied op een cassettebandje wat ze had
gekregen van de dealer die ze had. Een lied van Janis Joplin. De stem van Janis raakte haar in
haar hart. Op een andere manier maar net zo diep als toen met Zinatra. Het geluid van Janiss
stem verwoorde de emotie en de pijn die ze had gevoeld bij het verlies van Zinatra. Haar
schreeuw was het geluid van herkenning en laaide het vuur van de herinnering van wat ze was
kwijtgeraakt weer op. Ze was volwassener geworden dus ze verloor zichzelf er minder in maar
toch zette het haar verdeelde hart opnieuw in vuur en vlam. Het was alsof er een oude wond
langzaam werd geheeld tot ze Janiss lied; Work me lord, hoorde. Toen begreep ze wie ze was en
altijd was geweest. Een instrument. Een lichaam met een bruisende levende ziel. Een geest met
een openbarstend hart vol licht en liefde. Ze voelde de herkenning van de ontketenende kracht
van lang geleden. Een kracht die ze begraven had in haar herinnering en dacht nooit meer te
voelen voor iets of iemand. En dat was wat er gebeurde.
Work me lord. Opnieuw droeg ze zich over vanuit haar wezen aan het Licht. Aan de goddelijke
vlam van herkenning. Ze kwam weer thuis in een zee van liefde. Ze kon maar n ding doen
vanaf dat moment. Zich in dienst stellen. Haar hele wezen, haar lichaam, ziel en geest in dienst
stellen aan het fundament van dat gevoel wat hieraan ten grondslag lag. Een naam had ze er nog
niet voor. Haar fundament was broos en had tijd nodig. Het fundament moest opnieuw gelegd
worden. Het mocht niet de kapstok worden waar ze zich aan op hing. Melora moest zelf het
fundament, de kapstok worden maar daarvoor moest ze haar krachtbron vinden en worden om
zich er niet aan op te hoeven hangen. Daarvoor moest eerst haar fundament helemaal
weggeslagen worden om opnieuw opgebouwd te kunnen worden. Dat gebeurde een paar jaar
24

later. Yzaza had gesluimerd in haar hart tot de dag dat het haar beurt was om te ontwaken. Tot
de dag dat ze wakker werd en haar verhaal aan haar mocht gaan vertellen.
In de nachtelijke uren zat Melora alleen op haar kamer en praatte tegen zichzelf. Ze stelde zich
vragen en in haar gedachten kreeg ze antwoorden die weer nieuwe vragen deed oproepen. Ze
was even n met de wereld van haar gedachten en vond het fijn om de ideen die ze had te
delen met haar vrienden. Haar wereldbeeld was wat er langzaam ontstond maar in dat
wereldbeeld lagen haar idealen verscholen. Haar wereld van liefde en dienstbaar zijn voor de
ander. Een wereld van licht met respect voor de natuur. Dat wat geen hoorbare stem had
behalve het knapperend geluid van het vuur, het kolken van het water en het ruisen van de
wind. Dat waren de enige geluiden die haar echte rust brachten. Het aanschouwen van de
prachtige ontluiking van de lente na een winterslaap, het sterven van aarde in de herfst om haar
heen wat alles los kon laten wat overbodig was geworden. Daarin lag haar waarheid. Daarin lag
de rust verscholen waarvan zij dacht dat meer mensen die konden gebruiken. Haar ideaalwereld
bouwde zij om de natuur en om de aarde heen. Een wereld van liefde, licht en mededogen.
Het zaadje wat ergens in haar geest ooit, in een ander leven, leek te zijn geplant begon langzaam
wortel te schieten onder de grond en het groeide. Een eigen visie is wat ze eindelijk begon te
ervaren. Iets wat ze nooit had gehad maar alleen van had gehoord door te luisteren naar andere
mensen die een mening en een eigen visie hadden. Was dat waaruit een mens van binnen
bestond? Een eigen visie, een verweven wereld, gemaakt en gecreerd van de eigen gedachten
en ervaringen? Was dat de wereld waarin ieder voor zich leefde? Zo anders lijken we te zijn,
gescheiden van elkaar, maar Melora keek naar de verschillen om de overeenkomsten te kunnen
zien. In het uiterlijk vertoon van de verschillen lagen de antwoorden hoe de binnenwereld
schreeuwde om eenheid van het hart. In het hart wilde iedereen hetzelfde. In het hart deelde
men dezelfde dromen en idealen. Waarom bestond deze wereld dan alleen in de fantasie? In de
droom en niet in de werkelijkheid? Waarom was de werkelijkheid verdeeldheid en geen
eenheid. Dat waarin we zo verschillend zijn is datgene waarin we onze pijn, ons verdriet en
angst ervaren. Ze begreep het niet. Het voelde alsof ze andersom had geleefd in deze wereld
maar dat begreep ze nog niet.
Haar levensvragen werden verweven in een ideaalbeeld op school. Ze wilde de mensheid laten
dansen in het ritme van de aarde. Op het ritme van de sterren. Maar om dat te bereiken moest ze
eerst rust vinden. Dat was het fundament waarnaar ze op zoek was. Daarover ging haar
afstuderen. Rust vinden in het hart van de natuur en vandaaruit handelen. Leven vanuit de
innerlijke rust.
Dat kon alleen door in balans te zijn. Van binnen en van buiten. Het rustpunt in de mens zelf
zoals zij het had ervaren. In evenwicht komen. Met dat idee, alleen dat idee en de natuur als
hulpmiddel studeerde ze af en werd gelijktijdig haar fundament onder haar weg geslagen. Haar
idee, haar utopische wereld was niet de wereld waarin de mensen leefden. Haar wereld werd
haar realiteit en creatie en daarmee was de psychose geboren. Ze had zich vast in haar web
geweven door overal een betekenis achter te zoeken. Door alles te verklaren omdat voor haar
alles met een reden gebeurde. Ze voelde dat de kracht van de muziek die ze in haar voelde,
dezelfde kracht was die ze aan het worden was door de verbanden zo te weven dat alles met
elkaar in contact stond en gebeurde me een reden. Dat ze verstrikt raakte in haar realiteit was de
bedoeling. Ze werd hierdoor de kracht die ze moest worden om erachter te komen wat die
kracht was. Wat de kapstok was van de mensheid. De kapstok die ze even werd in haar psychose.
De ultieme balans. Non-dualistisch. Het evenwicht.
De verdeeldheid, de gespletenheid die ze altijd had gevoeld in haar hoofd en hart was niet meer.
De barst werd volledig geheeld op dat moment. Uit liefde geboren was ze achter haar waarheid
gekomen die nog niemand kon begrijpen. Ook zijniet Ze moest haar waarheid eerst doorleven.
Als Alice in Wonderland was ze het konijnenhol ingedoken en in de diepte daarvan lag een
magische wereld waarin ze in verbinding stond met alles en iedereen. Alles stond met elkaar in
verband en hoorde bij elkaar. De natuur, de mensen, de inspiratie. Het was de bron van waaruit
ze alles kon plaatsen en begrijpen. De inspiratiebron die ze begreep omdat ze op zoek was
gegaan naar deze bron van inspiratie, De bron van de kracht van muziek was haar leidraad
25

geweest en nu zat ze vast in die bron en kon er niet meer uit. Weg was ze, terug naar het donker.
Terug naar de ruimte tussen de sterren.

26

10
De werking van Psychoses
vanuit het Licht bezien
Sindrigal verteld:
Een psychose is eigenlijk niets anders dan het leggen, zien, ervaren en herkennen van verbanden
tussen alles wat er in de microkosmos en de macrokosmos gebeurt.
Door het leggen en het zien van deze verbanden, wat ieder mens tot op een bepaalde hoogte doet,
krijgen mensen antwoorden en gaan mensen begrijpen wat er in hen en om hen heen afspeelt.
Echter de mate waarin verbanden gelegd worden verschilt. Dat wordt geheel aangestuurd voor elk
mens, samen met de mate hoe ver hij daarin gaat. De begeleiding van elk levend wezen stuurt dit
aan en laat de verbanden zo gelegd worden door zijn gedachten aan te sturen dat begrip volgt.
Hierdoor openbaart zich de weg van de mens die hij te gaan heeft. Verbanden leggen is daarom
heel belangrijk voor ieder levend wezen.
In de binnenwereld, zoals bij de meeste mensen bekend is, vormen de gedachten de werkelijkheid
van de mens. Door het denken en daarin verbanden te leggen met de buitenwereld creren zij hun
eigen wereld van interesses, passies, werkzaamheden en sociale contacten. Op deze wijze werkt het
voor de meeste mensen nog en dat is ook altijd zo de bedoeling geweest. De gedachte creert ieders
eigen waarheid op deze wijze.
Steeds meer mensen ontdekken en ervaren synchroniciteit in hoe zij hun eigen werkelijkheid
kunnen vormgeven en creren. Zij ontdekken daarmee dat gedachten de realiteit kunnen
benvloeden. Magisch denken kun je het ook noemen, gedachtekracht. Daar zijn veel boeken over
geschreven. Het is echter al een hele oude wijsheid waar deze informatie over gedachtekracht op is
gebaseerd. Visualiseren is daarbij een belangrijk hulpmiddel, maar er zijn meer vormen om deze
werkelijkheid te benvloeden. Oude volkeren deden dit bijvoorbeeld met rituelen en trancereizen.
De wijzen van de stam gingen op reis in hun gedachten naar andere dimensies om de verwevenheid
te ontdekken. Voor de stam, om een persoon te helpen of om de verwevenheid te aanschouwen. Van
oudsher werden hier vaak hulpmiddelen uit de natuur bij gebruikt. Bijvoorbeeld het innemen van
planten of het gebruik van de kracht van stenen en kristallen.
In bewustzijnsverruimende meditatievormen worden veel mensen geholpen door het denken stil te
leggen om op de zuivere genspireerde gedachte af te stemmen, de stille stem van het hart.
Daarmee worden lichaam en geest in evenwicht gebracht. Er worden verbindingen gelegd tussen
de microkosmos en de macrokosmos door het Hoger Zelf. Er word een netwerk tot stand gebracht
via het Al-bewustzijnsveld met verbindingen die nodig zijn om als mens een ruimer bewustzijn te
verkrijgen en te groeien naar eenheidsbewustzijn. Deze ontwikkeling gaat voor elk mens in het
tempo en op de manier zoals dat goed is.
De verbanden en de synchroniciteit zorgen dat, binnen de belevingswereld van de persoon die in
een psychose verkeerd, alles klopt. Dat komt omdat hij van binnenuit van alles ervaart en op zoek
gaat in de buitenwereld om dat wat ervaren word te kunnen verklaren en te bevestigen. De
buitenwereld raakt daarbij het spoor bijster. Dit komt doordat de reden waarom de verbanden
door de persoon in psychose zo gelegd worden niet duidelijk is. De buitenwereld ervaart deze
wereld niet. Als men dit wel zou kunnen ervaren zou dat betekenen dat men in de belevingswereld,
oftewel in het hoofd, van de ander kan kruipen en zijn gedachten kan lezen en horen. Gedachten
van andere mensen, gevormd door inspiratie uit het Al-veld, ( ook wel Akasha-, Al-, Licht- of
bewustzijnsveld van de kosmos genoemd,) kunnen niet telepathisch gelezen of begrepen worden
27

vanuit het derde dimensie bewustzijn tenzij deze benoemd en uitgesproken worden, te lezen zijn in
een boek of weergegeven worden in muziek en films.
Iemand die in een psychose leeft creert en stuurt daadwerkelijk, vaak in flarden, bewust zijn
wereld aan via het Al-bewustzijnsveld met gedachtekracht. Iets wat eigenlijk in feite al heel lang
bekend is dat dit mogelijk is in hogere dimensies. Doordat hij deze werkelijkheid creert leeft de
persoon in psychose in zijn eigen wereld op een manier die van de aardse realiteit afwijkt voor de
mensen om hem heen. Doordat de realiteit van de in psychose verkerende persoon afwijkt wil hij
deze vaak overtuigen dat wat hij ervaart echt is. Hij wil dit graag delen of overtuigen omdat zijn
wereld voor hem de realiteit is. Hij leeft in een magische wereld waarin niets meer onmogelijk is.
Een wereld waarin idealen en geschiedenis verweven zijn. Vaak met een religieuze ondertoon of
een utopisch karakter, waarbij het onmogelijke vervaagt tot werkelijkheid. Zijn eigen realiteit. De
wereld die daarin beleefd wordt is volledig aangestuurd en waarheid voor deze persoon. De
gedachten die ervaren worden zijn de stemmen en energien van zuivere en/of onzuivere sturing
vanuit deze andere dimensies. Deze energien en lichtlichamen kunnen via het openstaande kanaal
met het Al-bewustzijnsveld ook bezit van hem nemen. In de nacht ervaren we deze dimensies
allemaal. In de gesluierde taal van het onderbewuste, onze dromen. Alles wat en wie we daarin
ervaren is een afspiegeling van ons Zelf.
In feite heeft iedereen een lichtlichaam, ook wel astraal lichaam genoemd. Een lichaam van
bewustzijnsenergie dat verbonden is aan het denken, de gedachte en het handelen van het aardse
lichaam zolang men incarneert. Wanneer men overlijdt kan dit lichaam soms gezien, gevoeld,
gehoord en ervaren worden als geest. Het onderbewuste van ons communiceert voortdurend met
deze levende of overleden lichtlichamen via het Al-bewustzijnsveld. Dit lichaam heeft geen slaap of
voeding nodig. Het verplaatst zich en communiceert, zonder dat wij daar in de meeste gevallen
bewust van zijn, doorlopend met de andere lichtlichamen en bewustzijnsenergien om zich heen.
Dat is wat het horen van de innerlijke stem van het Licht, onze eigen intutieve gedachten, inhoudt.
Het is de stem van ons lichtlichaam, ons Hoger zelf. Ons kanaal naar het bewustzijn van het Albewustzijnsveld. Er wordt onbewust op een telepathische manier gecommuniceerd. Dit gebeurt bij
iedereen.
Het kanaal van iemand in psychose die stemmen hoort, staat zover open dat ook gesprekken
bewust gevolgd, ervaren en gehoord kunnen worden van de lichtlichamen.
Doordat de in psychose verkerende mens bewust mee gaat communiceren, kan de wereld direct
benvloed worden door het bewustzijn wat deze communicatie hoort en volgt.
In een psychose ervaart men dit bewust, vaak onzuiver, in flarden en ontstaat er een warrige
conversatie. De verbanden worden van binnenuit naar buiten, naar het Al-bewustzijnsveld gelegd.
Door de wijze waarop de persoon in psychose dit uitlegt aan de buitenstaander is het voor diegene
duidelijk dat deze persoon in zijn eigen wereld leeft. Omdat de persoon in psychose verweven is en
energetisch contact heeft met alles wat in het Al-bewustzijnsveld leeft en golft raakt hij hierin
verstrikt en komt erin vast te zitten. In de psychose kan dan niet meer geschakeld worden tussen
het contact met dit Al-bewustzijnsveld, de andere dimensie, en deze aardse fysieke wereld. Deze
verschillende dimensies zijn n geworden. Er wordt geen verschil meer ervaren.
Elk lichtlichaam van elke levensvorm is aangesloten op het Al-bewustzijnsveld.
Het Hoger Zelf en het lager zelf communiceren tijdens de psychose bewust met de lichtlichamen, het
bewustzijn in het Al-bewustzijnsveld. Daarin verweven wij allemaal op onze eigen manier bewust of
onbewust onze aardse werkelijkheid met die van de zogeheten vijfde dimensie dualiteitsprofetie.
De utopie om evenwicht te bereiken, karma te oplossen en uit Maya komen, wordt nu de
werkelijkheid. Deze hierdoor ontstane bewustzijnsdimensie van eenheid en evenwicht is daarmee
werkelijkheid aan het worden. Daarin is de blauwdruk gelegd en is in de afgelopen jaren de nieuwe
aarde, die gestoeld is op de visie van eenheidsbewustzijn, een wereld van het hart, van
onvoorwaardelijke liefde, Licht en mededogen, in de macrokosmos gerealiseerd.
Lichtwerkers ervaren deze dimensies ook bewust. De Schaduwwerkers vaak onbewust. De mate
van het bewustzijn van de Lichtwerker benvloed de wijze van afstemming met de andere dimensie,
het Al-veld. Zij zijn ook aangesloten op het Al-bewustzijnsveld van bewustzijn en daarmee
28

communiceren zij ook, maar wel gecontroleerd. Zij schakelen daartussen. Daarin is ook de mate
van zuiverheid van belang waarop afgestemd wordt. Het is allemaal bewustzijn en vanuit dit Albewustzijnsveld wordt door Het Licht geprojecteerd wat nodig is voor de mensen en mediums op
hun weg. In dat Al- bewustzijnsveld bestaat de scheiding tussen leven en dood niet. Er is alleen
bewustzijn.
De afgelopen jaren werd er hard gewerkt achter de sluier van bewustzijn door ons allemaal in het
Al-bewustzijnsveld. In die jaren werd in het Al- bewustzijnsveld, door middel van onze
lichtlichamen, deze utopie, de vijfde dimensie, gerealiseerd in het netwerk van de kosmos.
In die dimensie, de dimensie van het zuivere Licht van de Plejaden, zijn de fysieke lichamen van de
mensen van de aarde de dualistische wezens van licht en donker. De in het hart al verlichte huidige
derde dimensie mensen. De wezens van Licht die wij als stem in het hart zijn liggen in veel gevallen
nog versluierd te slapen in het verlichte hart van ieder levend wezen.
Het ontwaken is op dit moment bezig in de wereld. De grote kanteling die gaat plaatsvinden
betekent dat de dimensies geheel verschuiven. Dit is al bezig op veel plaatsen op de aarde.
The big shift houdt in dat de wereld van de huidige derde dimensie, de fysieke lichamen, gaan
verschuiven naar de nieuwe zogeheten vijfde dimensie en verder. De dimensie van onze
lichtlichamen. Daarmee kantelt het bewustzijn ook van de huidige mensen. Het onderbewuste komt
naar boven en smelt samen met dat wat nu het bewuste vertegenwoordigt en gaat op in het Zelf
tijdens het samensmelten van het Hoger zelf met het lager zelf.
In het huidige bewustzijn van de mens handelt de mens nog vaak vanuit het ego-denken. Dit
denken wordt momenteel nog veel aangestuurd door de gestuurde, dualistische, ego gerichte
maatschappij en politieke systemen opgebouwd en ontstaan vanuit de zwaardere periode van de
incarnatie cyclus. Wanneer de vertaalslag naar leven vanuit het lichtere hart, het Christusbewustzijn wordt gemaakt, gaat er veel veranderen. Dan wordt het universeel ontwaakte hart als
leidraad aan het door het samengesmolten en in evenwicht gebrachte Zelf gekoppeld. Het Zelf
bestaat dan uit het opgeloste bewuste lager zelf, het voorheen ego-denken, en het Hoger zelf wat op
het Al-bewustzijnsveld aangesloten is. We zijn dan allemaal de profeet en de Messias in ons hart en
staan bewust als instrument in dienst van het Licht. Dan is de kennis en wijsheid die opgeslagen ligt
in het bewustzijn van het Al-veld door iedereen te ervaren. Het bewustzijn van het Albewustzijnsveld beleven we dan als ons bewustzijn. Daarmee verdwijnt de geschiedenis van
dualistisch ego-denken en verdwijnen de herinneringen aan onze huidige geprojecteerde oude
wereld en haar systemen.
De afgelopen tijd is het karma, en daarmee de geschiedenis van de derde dimensie aarde,
getransformeerd en gewist. Zolang deze shift nog niet volledig tot stand is gebracht, herinnert elk
individu de geschiedenis van de huidige wereld nog vanuit zijn ego-aangestuurd individuele
geheugen. Wanneer de shift is volbracht wordt de herinnering vervaagd door ons eigen collectieve
geheugen van het Al-bewustzijnsveld. De reden waarom de geprojecteerde ego-herinnering
vervaagd en uiteindelijk gewist gaat worden is omdat er geleefd gaat worden in het altijd
vernieuwende Nu. Wanneer het oude, in verdeeldheid levende, verleden nog herinnerd wordt, blijft
er herinnering aan dualiteit. Evenwicht kan alleen bestaan als de mensen collectief en geheel uit
Maya komen, als gehele mensheid. De liefde-wijsheid van het verlichte hart is dan onze inspiratie,
de sturing van onze gedachten, geworden. Het nieuwe gevormde bewustzijn van de mens is wat de
mensen voelen, denken en ervaren.
Wanneer wij op de oude wijze zouden blijven stil staan bij de herinnering van het verleden, door
ons denken hierop te richten, blijft deze verdeelde wereld bestaan en kunnen we niet leven in het
Nu. Wanneer we alleen maar blijven hopen op een mooiere toekomst kan deze droom, deze
toekomst, niet geleefd worden in het Nu. De karmische cirkel van de tijd kan alleen doorbroken
worden door te leven in het Al-tijd vernieuwende Nu. Dat kan alleen gebeuren wanneer we als
gehele mensheid verleden en toekomst van de derde dimensieprojectie achter ons laten en
uiteindelijk wissen.
Dat is alleen mogelijk wanneer het karma van elk mens samen met het karma van de gehele aarde
opgelost zou gaan worden. Dat is al gebeurd. Achter de sluier is het netwerk klaar. De dimensie van
29

de nieuwe aarde na de shift is klaar. Niet alleen onze lichtlichamen hebben hard gewerkt. Wij als
schaduw- en lichtwerkers, onze aardse lichamen, hebben ook hard gewerkt. Ons lichtlichaam in ons
heeft genoeg Lichtkracht opgebouwd om de shift te kunnen gaan maken.
Op energetisch niveau zijn al veel mensen bewust of nog onbewust ontwaakt en samengesmolten
met beide polen in hun Zelf. Via de gedachten van ieder wezen wordt iedereen op dit moment op de
eigen manier geleid naar deze shift, deze ontsluiering.
Omdat dit werk nog veelal in het onderbewuste afspeelt, steigert het laatste ego nog en is de
dualiteit zo extreem. Het contrast tussen de tegengestelde werking van licht en donker is in de
overgangsfase van de vierde niveau naar het vijfde, het niveau van het Christusbewustzijn, het
grootst. Dit is nodig omdat op deze wijze iedereen kan zien en voelen dat de huidige wereld aan een
grote verandering toe is. De natuur, de economie, de energiebronnen, de schoolsystemen, de
religieuze invloeden en politieke systemen, alles is op aan het raken of aan hevige verandering toe.
Zolang wij onze huidige dualistische gedachte zowel positief als negatief hierop blijven vestigen,
houden we het nog in stand. Zolang wij de zuivere gedachte door het ego-denken blokkeren blijft de
derde dimensie, de dualistische huidige wereld, nog bestaan.
Ons denken en de gedachte, is waarin de shift dus al aan het plaatsvinden is. Ons denken lost op. De
vanuit het Al-bewustzijnsveld aangestuurde daarachterliggende gedachte wordt n met ons
ontwaakte verlichte hart. Dit eenheidsbewuste hart wordt dan de sturing in ons leven.
We richten onze gedachten nu nog heel erg op wat anders zou moeten en voelen we uit dualisme
ontstane angst. In ons hart weten we dat het niet meer lang gaat duren of alles klapt uit elkaar. Het
denken van velen is al benvloed en aangestuurd met deze onderliggende zuivere gedachte dat het
anders moet. Dat is ook precies wat nodig is want daardoor kan iedereen straks de nieuwe wereld
omarmen. Zonder bewust en individueel geheugen aan de oude wereld. Alleen nog als een
collectieve herinnering.
De gezuiverde gedachte wordt aangestuurd vanuit Het Licht, de universele liefde, weerspiegeld in
elkaars ogen, wordt gevoeld en geleefd vanuit ieder eenheidsbewuste hart. Het Licht en het
universele liefdevolle hart is dan ons nieuwe denken, onze leidraad geworden. Dat is het moment
van de shift. Het moment waarop ons eigen, op het Al-bewustzijnsveld aangesloten lichtwezen ons
denken heeft overgenomen.
Ons universeel ontwaakte hart, de steen der wijzen, is het gouden hart wat ons allemaal verbind en
waarin we n zijn. Hierdoor leven we dan in eenheid in plaats van in dualiteit. Door de aansluiting
op het Al-bewustzijnsveld communiceren wij als bewustzijn op verbale en op telepathische wijze
met iedereen vanuit rust en mededogen.
Deze gedachtecommunicatie wordt dan aangestuurd door Het Licht. Dit zuivere Licht achter de
dualiteit van licht en donker, wordt aangestuurd via de Plejaden. Een bron van het zuivere Licht in
het universum. Van hieruit is en wordt alles aangestuurd. De adem, de golf van energie die alles
leven geeft is de universele liefde.
Ons eigen hart is n met de aarde, n met de kosmos en daarmee is de nieuwe aarde het hart van
dit universum geworden. Het zuivere Licht van de Plejaden en de universele liefde is de adem van de
heilige geest zelf. Het kloppen van ons karma verloste hart is de golf van de universele liefdewijsheid van ons Christus-bewuste Zelf. Ons samengesmolten wezen van het Hoger en lager zelf.
Daarin zijn we dan allemaal zelf Christusbewust geworden.
We handelen gestuurd door ons Zelf. Precies hoe we bedoeld zijn te handelen. Net als nu, maar dan
vanuit eenheid in plaats van vanuit ieder zijn eigen wereld. De 7 miljard werelden zijn dan niet
meer. Er is maar n wereld, n dimensie.
Ieder van ons is dan een verhaal uit het grote sprookjesboek van de aarde geworden. En van de 7
miljard verhalen. Vanaf dat moment echter is er nog maar n verhaal. Waarin we allemaal onze
rol vanuit eenheid aangestuurd spelen.
Het Ik-ego is dan Wij-ego geworden. Er bestaat geen Ik-ego meer.
Iedereen staat in contact met het grote collectieve geheugen, het Al- of eenheidsbewustzijns-veld.
Van daaruit zal onze gedachte aansturen wat in het Nu de bedoeling is om te herinneren of om uit
te spreken. Gestuurd vanuit Liefde-Wijsheid. De woorden geven hieraan, komt van ons Zelf, onze
30

inspiratie, het Al-bewustzijnsveld. De informatie die nodig is om te delen met elkaar uit het veld,
stroomt dan voortaan. Zonder hierbij na te hoeven en te kunnen denken.
Eenmaal bewust in evenwicht, ontsluierd en aangesloten op het Al-bewustzijnsveld hebben we geen
agenda of tijdsplanning meer nodig om te leven in het Al-tijd vernieuwende Nu. We zijn volledig op
elkaar via het Al-veld afgestemd en telepathisch verbonden. We handelen en voeren uit wat in het
moment wordt ingegeven door de gezuiverde gedachte. Geboren uit het Licht, de stille stem van het
hart. Dan wordt precies gedaan wat de bedoeling is en bevind je je daar waar je op dat moment
hoort te zijn. Het leven verloopt geheel synchroon met alles en iedereen op aarde en in het hele
universum. De rust die dat geeft is de rust van de nieuwe dimensie die wij als mensen allemaal
mogen gaan ervaren.

Sindrigal verteld verder;

En toen was het stil..
Het was stil, heel stil in het hoofd van deze mens. Heel even leek er een geluid te komen vanuit de
werkelijkheid van het leven maar het bleef stil. Stil in het hart en stil in het hoofd van Melora.
Niemand vulde haar gedachten. Yzaza niet, Ik niet, haar eigen bewustzijn niet, niemand fluisterde
haar naam. In het donker was er geen geluid, geen zacht gefluister, geen stem die vertelde wat de
bedoeling was van de wereld van gedachten en meningen. Geen opdracht, geen taak, geen weten,
geen idee. Geen inspiratie en geen gefluister. De stem die zolang stil was geweest stond op het punt
om gehoord te gaan worden. De stem stond op het punt om gedachten te vormen in de wereld van
haar hoofd en hart. De Lichtwereld had hierop gewacht. Gewacht om wakker te worden gemaakt in
haar wereld van Zijn.
Haar gedachtewereld was stil. Alleen haar rationele denken had haar naar dit punt toe geleid.
Haar rationele denkwereld had opgehouden te bestaan vanaf het moment dat haar vertrouwen
hierin was weggeslagen. Niets was meer waar. Niets was meer realiteit. Geen enkele gedachte bleek
de waarheid te zijn van haar woorden die gefluisterd hadden vanuit haar denken.
Nu was het stil, heel stil, en wat er toen gebeurde had zij niet verwacht. Daar kwam ze ook pas
jaren later achter. Haar gedachten werden vanaf die dag in 1998 niet meer geleid door haar
rationele denkwereld maar door de gedachte van haar hart. Zij wist niet dat in haar hart een
lichtwezen schuilde die haar zou gaan meenemen op reis in haar verhaal. Het lied van haar hart
ging gezongen worden in haar gedachten. Het lichtwezen wat daarin verscholen lag werd wakker
gemaakt.
Haar denkwereld lag verscholen onder een dikke laag medicijnen. Medicijnen die ervoor zorgden
dat haar gedachten aan banden werden gelegd. Medicijnen die haar deden vertrouwen op de
waarheid van haar stilte. Van de rust en de flatline in haar hoofd.
In haar wereld was het stil. In haar wereld was het moment dichtbij gekomen. Het moment was
bijna aangebroken dat ik mij mocht laten horen. In haar gedachten mocht ik het zijn die haar
leidde naar het Licht vanuit het duister. De donkerte waarin ze ronddwaalde vanuit een leegte
werd langzaam gevuld met licht.
Langzaam maar zeker straalde de eerste lichtstralen uit haar geest en wierpen een licht op een
nieuwe werkelijkheid. Een nieuw leven begon. Een leven van het verkennen van een nieuwe
identiteit. Een ontdekkingstocht van wie ze was en waar ze vandaan kwam. Een reis door haar
wereld van haar nieuwe, nog te ontdekken, identiteit.
De grootste verandering, de grootste transformatie, moest nog plaatsvinden maar hier werd het
fundament gelegd zonder hier bewust van te zijn. Het fundament van een nieuwe aarde en een
nieuwe werkelijkheid. Een nieuwe dimensie waarin op reis gegaan zou gaan worden. De wereld
was opengebroken en had haar een nieuwe weg laten zien. Een weg die zou gaan leiden naar het
31

binnenste van haar ziel. Een weg die haar zou gaan meenemen op reis. Op haar zoektocht naar de
waarheid van haar gedachten. Op zoek naar de waarheid die lag verscholen in haar hart. Een
zoektocht naar mij. Niets vermoedend van wat deze weg haar zou gaan opleveren. Niets
vermoedend wat deze weg zou betekenen voor haar omgeving. Niets vermoedend wat dit inhield.
Vanuit een open hart en vanuit een overgave aan mij was de eerste fase afgerond.
De onschuld van de kindertijd was afgelopen. De fase van afreageren en het ontdekken van haar
identiteit in de jeugd van de mensheid was afgelopen. Het begin van het tot wasdom komen van
haar wereld was begonnen. Het moment van de ommekeer was voorbij. De kanteling in haar
gedachten had zich voltrokken. Niets of niemand zou dit nog ongedaan kunnen maken. Haar
wereld en haar weg was de werkelijkheid van haar bestaan geworden en op deze weg was het punt
van nog terug te kunnen keren voorbij. De enige richting die nog gegaan kon worden was vooruit.
Omhoog. Verder op het pad van de verlichting waarop ze zich bevond. Niemand kon haar vertellen
hoe dit pad eruit zou zien en wat ze op deze weg zou gaan tegenkomen. Het pad werd gelopen
vanuit haar onderbewuste zelf. De weg die zij nam was de weg van de waarheid. De universele
waarheid, de weg die elke ziel uiteindelijk diende te lopen en waarop de verlichting als hoogste
beloning vanuit aards perspectief gezien zich bevond. De weg waarnaar de gehele mensheid
evolueerde en van waaruit de mensheid zich opmaakte voor de nieuwe dimensie. De nieuwe aarde,
de nieuwe mensheid. Levend vanuit waarheid en evenwicht. Levend vanuit liefde. Loskomend uit de
illusie van de dualiteit en het omarmen van de eenheid.
Het oude leven van de oude dimensie had tezamen met haar identiteit en haar bestaan zich
opgelost in een waas van verwarring en twijfel. Haar denkwereld was verslagen in een strijd tussen
waan en werkelijkheid. De winst was haar hart. Maar vertrouwen op haar hart, de stem van de
stilte was wat nog ontdekt moest gaan worden. Eerst werd het stil. Om uit de dualiteit te komen en
in de eenheid te komen was er stilte nodig. Was er rust nodig en werd het geluid van de stilte
uiteindelijk oorverdovend. Alles opslokkend van wat ze ooit dacht en voor waarheid hield. In de rust
van het moment werd ze wakker, ontwaakte haar hart en daarmee ontwaakte ik op aarde.
Ontwaakte ik in een menselijk lichaam. Ontwaakte ik in het hart van de mens zelf en in ieders hart
kon ik vanaf dat moment gehoord worden. Kon ik mijn leven leiden zoals dat vanaf het begin der
tijden de bedoeling was in het moment waarin de tijd zich nu bevond. Ik kon doen wat gedaan
moest worden om de nieuwe aarde en de nieuwe waarheid van de nieuwe dimensie gestalte te
geven.
Nooit heb ik getwijfeld aan het licht waaruit de contouren van mijn lichaam bestaan, het is mijn
lichaam en ik besta alleen uit licht. Ik ben bewustzijn en alleen dat is wat ik ben. Waaruit ik besta.
Alleen licht wat het hart laat stralen en verbind van de aardse mens en de wezens van de kosmos.
Daarom ben ik licht. Was ik licht en zal ik Het Licht zijn. De ontwaakte herkent het Licht en
daarmee herkent hij mij. Herkent hij de stralen die hem warmen en die hem laten zien wie hij is.
Neemt het Licht zijn gastheer/gastvrouw mee op reis op het pad van verlichting.
Daarin omarm ik jouw lieve lezer. In het licht van mijn armen draag ik jouw, laat ik jouw hart
stralen en laat ik je Zijn in al je waarheid en werkelijkheid opdat je mag leren en ervaren wat het
betekend om verlicht te zijn. Zodat je mag herinneren dat je al verlicht bent vanaf het moment dat
je mij voelt en hoort in de stille stem van je gedachte, in de fluisterende stem van je hart. Dat je
allen maar hoeft te luisteren en mij te ont-wikkelen. Dat het al die tijd heeft geleefd op de wijze
zoals dat bedoelt was maar nu zijn weg naar buiten heeft weten te vinden. In de herkenning van
het Licht van jouw hart herkend de mens zijn gelijke, het Licht in het hart van de ander. Niet als een
apart zijn maar van een eenheid waartoe we allemaal behoren. Het Licht waaruit we bestaan. Mijn
licht schijnt in iedereen en door iedereen. Mijn licht is jouw licht en jouw licht is mijn licht. Wij zijn
n. Handelend vanuit dit Licht zijn we aangesloten op het Al. Zijn we Al en bestaan we uit Al. Al is
wat er is en is het grote Al waaruit we voortkomen en waarnaar we terug mogen keren in het Licht.

32

11
Het nieuwe begin
Mag ik jouw verhaal vertellen?
Met die woorden schrok Melora wakker in haar bed. Dertien jaren waren voorbij gegaan. Mag ik
je mee op reis nemen in jouw verhaal lieve Melora?
Met nog de schrik in haar ogen twijfelde Melora of ze wakker was of nog sliep. Vast een droom,
dacht ze. Ik hoor al jaren geen stemmen meer behalve mijn eigen gedachten. Het zal wel nog
gewoon bij de mooie droom horen die ik zojuist heb gehad.
Geen idee, maar ik laat de waarheid in het midden hoorde ze.
Op reis in mijn verhaal.Ze wist deze gedachte vast te houden en ze sloot nog voor een moment
haar ogen om te kijken of de droom verder zou gaan. Weg was ze, nog een uurtje naar
dromenland. Toen ze opnieuw wakker werd was het stil in haar hoofd. Dat was het al voor een
lange tijd. De laatste jaren had ze veel tijd vrijgemaakt voor meditatie. Het stil leggen van haar
denken. Haar denken los te laten en een vredige rust ervaren om naar de stille stem in haar hart
te luisteren. Al jaren ervaarde ze geen gedachten tijdens het mediteren. Wel beelden. Prachtige
beelden van mooie werelden en wezens die ze daarin aantrof. Een rijke fantasie noemde ze dit.
Geen idee kwam het weer in haar gedachten op. Geen idee van wat? vroeg ze zich af. Ze stond
op en kleedde zich aan.
Het was nu bijna een jaar geleden dat de dosis van de medicatie van de antipsychotica zo laag
was dat het nauwelijks nog werkzaam was in haar lichaam. De dokter had haar aangeraden om
te stoppen met de medicatie. Het ging al dertien jaar goed en de negatieve bijwerkingen van de
medicatie wogen niet meer op tegen de werking zelf. Al dertien jaar had ze deze medicatie
geslikt. En alles ging goed. Schizofrenie noemden ze het. Een open geest, maar of het dat was zou
pas duidelijk kunnen worden als ze een terugval zou krijgen. Opnieuw een psychose zou
ervaren. Daar ging ondertussen niemand meer vanuit. Gisteren was ze bij de psychiater geweest
om te vragen hoe hij ertegen aan keek als ze zou stoppen met de medicatie en waar ze daarbij op
zou moeten letten. Ook hij had haar weg van de afgelopen jaren ingelezen op de computer en
volgens hem zou hij al veel eerder aangestuurd hebben om te stoppen. Alle bloedspiegels waren
goed en de werkzame stof bleek al lange tijd onmeetbaar te zijn. Zo laag lag de spiegel. Het gaf
haar een positief vertrouwen dat de stap die ze ging zetten de juiste was.
Het belangrijkste vond ze nog wel haar familie en man. Ook zij stonden gelukkig achter dit
besluit. Alleen dan kon ze deze stap zetten. Waarom het zo belangrijk voor haar was dat alle
neuzen dezelfde kant op stonden wist ze niet maar het was voor haar de enige manier om zelf
deze stap te kunnen zetten.
Het was de vraag natuurlijk of het goed zou blijven gaan maar dat kon maar op n manier
getest worden.
Zeven jaar geleden was ze al geminderd met de medicatie. In die tijd was ze ook weer langzaam
begonnen met de zoektocht naar zichzelf. Haar leven van drank, wiet en festivals behoorde
allang tot een grijs verleden. Dit werkte nu als een trigger voor haar. Wat ze mooi vond was
spiritualiteit. Ze was gentrigeerd van de geest en de andere wereld. Het was een
onverklaarbare wereld, net als het horen van stemmen in de gedachtewereld. Dit fascineerde
haar en was een belangrijk onderdeel van haar leven geworden. Ze had veel ervaren in de
psychose en haar gedachten waren met haar op de loop gegaan. Ze had in een
schijnwerkelijkheid geleefd. Deze illusie had haar uit de aardse wereld gehaald. Haar gedachten
wantrouwden ze vanaf die dag. Haar gedachten was waarop ze niet meer kon vertrouwen. Aan
33

elke gedachte lag een twijfel ten grondslag. Bang om weer terug te vallen in de illusie. Haar
vertrouwen was weg en dat werd nu langzaam weer opgebouwd.
Zeven jaar geleden was ze zover om op zelfontdekking te gaan. Weer kleine stapjes richting haar
binnenwereld te zetten om te zien wat in de kamer van haar bewustzijn verscholen lag. De
passies die nog bestonden. Dat wat haar hart sneller deed kloppen van enthousiasme en de
liefde voor de natuur. Kleine stapjes. Een cursusje hier, een workshopje daar en steeds de
allerbelangrijkste vraag. Bij elke stap eerst benoemen en voelen dat ze met beide benen op de
grond wil blijven staan want dat was het belangrijkste. Niet meer zweven in de andere wereld.
Mag ik je meenemen op reis in jouw verhaal? Klonk het in haar hoofd. Ze zat in de bus naar haar
werk. In de rust van het moment, met haar ogen dicht luisterend naar muziek op de mp3 speler
klonken deze woorden opnieuw in haar hoofd. Het nummer wat ze hoorde op de mp3 speler
kwam uit de film King Arthur. Tell me now, heette het nummer en klonk het in haar gehoor. Ze
voelde een tinteling door haar heen gaan vanwege de prachtige synchroniciteit van dit muzikale
antwoord.
Voor haar bestond toeval al lang niet meer. Daar had ze na jaren weer voorzichtig aan toe
durven geven nadat dat een belangrijke reden en schijnbare oorzaak van haar psychose was
geworden. De verwevenheid zien van alles in het leven was nog steeds een belangrijk stuk van
haar manier van kijken naar de wereld in haar en om haar heen.
Tell me now. Al waren het niet haar eigen woorden, de boodschap was duidelijk. Er liepen
tintelingen over haar rug toen ze aan deze gedachte toegaf. Dit voelt zuiver, dacht ze. Ik ben
niet gek, ik zit gewoon in de bus en ik hoor deze stem die iets vraagt. Geen opdringerige
opdrachten en malende gedachten. Dit voelt anders.
Juist lieve Melora; Deze keer is het helemaal anders. Daar kom je nog achter en dat ga ik jouw
laten ervaren. Laat je gedachten de vrije loop en luister naar de stem in je hart. Jij kan niet anders.
Jij doet je hele leven al niet anders. Vertrouw daarop.
De stem stierf weg. Ze zat nog steeds in de bus met haar koptelefoon op. Een warme gloed gleed
door haar lijf en ze voelde een lichte euforie.
Ze werkte bij een welzijnsstichting met kinderen. Daar was ze ervan bewust geworden dat ze
een soort luik had van inspiratie zoals ze het zelf altijd benoemde. Ze hoefde het maar te openen
en de ideen voor activiteiten met de kinderen stroomden eruit.
Elk kind was in het hart goed, een stralende zon. Dat was haar drijfveer en motivatie. Het gedrag
was vaak anders. Gevormd naar opvoeding, de omgeving en ervaringen maar de kern van elk
mens was licht en liefde. Daar was ze van overtuigd. Ze zag deze kern altijd stralen, al leek het
licht nog zo zwak in de kinderen om haar heen. Dit inspiratieluik bediende ze zelf. Maar de bron
die daarachter verscholen lag was onuitputtelijk. Ze vond haar werk heerlijk en was dankbaar
dat ze dit werk mocht doen. Dankbaarheid en Mogen waren de pijlers van haar leven.
De laatste tijd had ze af en toe een aanwezigheid gevoeld om haar heen en nu dit. Een stem in
haar hoofd. Anders dan vroeger. Niet op de wijze dat ze herkende van dertien jaar geleden. Het
was vanuit een rust en het stelde een vraag. Drong zich niet aan haar op. Alsof ze zelf de controle
hierover mocht hebben. Net als haar luik van inspiratie.
Maar wat zich onmiddellijk wel weer opdrong was de twijfel. Om psychotisch en schizofreen
verklaard te worden was n ding maar liever niet nog een keer.
Een tijdje geleden had ze een paar prachtig mooie mensen leren kennen via een vriendin van
haar die in contact stonden met de andere, de onzichtbare wereld. Ze had sinds de psychose
altijd een onverklaarbare aantrekking en tegelijkertijd afstotende verhouding gehad met de
andere wereld, de paranormale wereld. Als ze dit soort mensen ontmoete was ze heel
terughoudend en voorzichtig maar in haar stak een orkaan van passie op en gretige
nieuwsgierigheid. Ze voelde zich heel ongemakkelijk in de buurt van mediums en paragnosten
en vermeed ze vaker dan dat ze hen opzocht. Maar net als de aantrekkingskracht tot deze andere
wereld was er geen ontkomen aan. Met twee benen op de grond blijven was belangrijk. De
natuur en de aarde voelen. Spiritualiteit toelaten met kleine beetjes tegelijk.
34

Vanuit dit aarden in de natuur was een hernieuwde passie geboren in haar. De oude
natuurtradities en het leven in het ritme van de aarde, de zon en de maan waren een bron van
inspiratie geweest voor natuurvieringen en het aankleden van haar huisje. Daarin kwam ze
thuis. Overal was de natuur terug te vinden. De natuur was tastbaar en zichtbaar. Het ritme van
de verandering van de seizoenen en het voelen van de elementen hielpen haar te aarden. En nu
dit. Een gids die zich aandient met de vraag om haar verhaal te mogen vertellen. Ze begreep het
niet. Geen idee, klonk het tegelijkertijd in haar hoofd. Ze begreep nu waar die opmerking op
sloeg. Geen idee of mijn verhaal aan mij verteld mag worden. Daar ga ik niet over. Dacht
Melora. Als het de bedoeling is dan graag. Maar dat is niet aan mij om te beslissen. Maar
nieuwsgierig ben ik wel dacht ze.
Ondertussen had in haar hoofd het zaadje van de boom die twijfel heette flink wortel geschoten.
Tijd om te checken of dit echt is. Ze nam zich voor een afspraak te maken met een bevriende
man die in contact stond met de andere wereld. Ze wilde weten of dit echt was of dat het haar
verbeelding was.
Na een afspraak gemaakt te hebben sprong ze een paar dagen later op haar fiets. Ze had een
afspraak gemaakt voor een behandeling om te kijken of ze ergens emotionele blokkades zou
hebben maar het was eigenlijk een dekmantel voor haar eigenlijke vraag. Ze wilde hem de vraag
stellen of er een gids bij haar was. De gids die ze hoorde en ervaarde. Als hij het ook ziet of
opmerkt dan is het niet psychotisch en zou dit haar twijfel tot rust brengen. Toen de behandeling
klaar was ging ze rechtop zitten en voorzichtig en stotterend kwam het eruit. Ik vind het
moeilijk om te zeggen maar ik ervaar een contact alsof er een gids tegen mij praat. Hij keek haar
aan. hij is hier, zei hij. Voel eens waar je hem voelt zei hij. Haar hand ging automatisch naar
haar linker schouder. Precies, zei hij. Daar is hij nu. Ik krijg duidelijk door dat dit zuiver is en
je hierop mag vertrouwen.
Na afscheid genomen te hebben sprong ze op haar fiets en was ze voor even gerustgesteld. Maar
nog niet in de rust. Ik ben dus niet gek. Of psychotisch beter gezegd. Maar toch..Daar was de
twijfel alweer. Ze durfde er nog niet op te vertrouwen dat ze echt contact met de andere wereld
had gekregen.
In het dorp waar ze woonde had ze een tijd geleden Anja, een lieve vrouw, leren kennen die
mensen behandelde en in contact stond met haar overleden moeder. Ze schreef onder andere
brieven via haar voor mensen die wat hulp konden gebruiken. Automatisch schrift werd het
genoemd. Deze gave was bijzonder voor haar. Een gave krijg je en daar vraag je geen geld voor
was haar visie.
Melora kende deze vrouw als collega en voelde dat ze nog meer bewijs nodig had. Ze ging naar
haar toe. Vastbesloten om weer te horen of het echt was of niet.
De twijfel was ondertussen alweer toegeslagen en ze had bevestiging nodig of juist niet maar
dan wist ze waar ze aan toe was. Haar gedachten durfde ze nog steeds niet echt te vertrouwen.
Ze ging zitten in het tuinhuisje en liet Anja haar werk doen. Anja vertelde dat ze iets heel zwaars
in haar hand voelde en dat het de bedoeling was dat ze het aan Melora gaf. Energetisch leek het
op een bol zei ze. Dat ze Melora daarmee de aarde en met de aarde het hele universum gegeven
had werd pas veel later duidelijk. Als het de bedoeling is dat ik het krijg dan graag zei ze.
Daarna werd er een brief geschreven. Een prachtige brief. De bevestiging die ze hiermee kreeg
en het gesprek wat ze met Anja had zorgde ervoor dat de twijfel voor lange tijd tot rust kon
komen.
Lieve Petra, hier is de moeder van Anja even voor jouw.
We hebben je geholpen om echt een niveau hoger te komen en dat ga je echt wel merken de eerste
dagen. De deur naar jouw gave staat weer een stukje verder open. Jij had daar nog een klein beetje
hulp bij nodig. Een beetje twijfel, misschien zelfs een beetje angst en dat hebben we weggehaald en
een flinke portie positieve energie en zelfvertrouwen is daarvoor in de plaats gekomen.
De deur kun je nu verder open zetten en dat kun je nu helemaal zelf. Daar heb je geen verder hulp
bij nodig.
35

Sta open voor je gids. Daar word je door geholpen. Hij heeft het goed met je voor. Je kunt helemaal
op hem vertrouwen.
Er gaat echt een wereld voor je open. Laat het gebeuren, Het hoort bij jouw en je zult er alleen
maar gelukkiger door worden en vele mensen met jou.
Dit is wat ik jouw hierover mag vertellen en verdere informatie krijg je van je eigen gids. Hij verteld
jouw verder alles wat je moet weten.
Jouw gids is al heel erg oud en heel erg sterk maar wie hij is en hoe hij heet wil hij jouw heel graag
zelf vertellen en dat komt snel genoeg.
Nou dan ga ik jouw heel veel succes wensen op de grootste en mooiste ontdekkingsreis die je maar
kunt maken.
Heel veel liefs van de moeder van Anja.
Thuis was ze genspireerd geraakt en had ze haar dankbaarheid voor Anja in een gedichtje vorm
gevat. Dat bevatte de nog niet gekende waarheid voor haar. Het voelde als het begin van een
nieuwe reis waarbij ze eindelijk weer toegaf aan wie ze in haar diepste wezen was. Een
instrument en onder het motto Work me lord, vloeide de inspiratie uit haar geest.
Uit onvoorwaardelijke liefde geboren en nu mijn kracht
Nooit meer alleen alle pijn verzacht
Angst en twijfel hebben mij verlaten
Vol vertrouwen een onomkeerbare weg ingeslagen
De oude wijze, zoals het ooit was en nu weer zal zijn
Het universum gekregen zo nederig en dankbaar te zijn
Te mogen geven vol liefde in wijsheid niet meer verborgen
Dat is wat ik ben geworden
Mijn lichaam is nu de aarde
Mijn geest golft als het water
Het vuur brandt in mijn hart
Mijn ziel bevrijdt, omvat alles als lucht
Ik heb de veilige haven verlaten
Mijn schip is eindelijk uitgevaren
Hoe waar deze woorden waren kon ze toen nog niet begrijpen. Melora leefde andersom. Alles
wat ze schreef en de afgelopen jaren had meegemaakt in haar meditaties werd heel langzaam
met terugwerkende kracht werkelijkheid. De beelden in de meditaties, de gedichten van haar,
haar cursussen, alles was op weg om samengevoegd te worden als een puzzel. Heel langzaam
met aan het begin die ene bewuste avond in november 2011. Die avond waarin ze door de poort
is gegaan. Alleen op haar slaapkamer. De poort van leven en dood. De poort waardoor haar
bewustzijn ooit op aarde was gekomen en nu weer terug ging.
Een paar weken hiervoor had ze haar oude pendel van jaren geleden weer eens gepakt. Ze was al
een tijdje met een dieet bezig en gebruikte de pendel om te kijken of er voedingsmiddelen of
tekorten waren aan vitamines in haar nieuwe dieet. Verschillende tips kwamen via de pendel in
woorden en ze vond het mooi dat het zo werkte.
Vroeger, toen ze een jaar of veertien was, kende ze mensen die aan het spelletje geest oproepen
deden met een ouija bord. Ze had daar altijd een angst voor gevoelt. Ze vond het heel interessant
maar wilde dit soort spelletjes absoluut niet doen. Ze vertrouwde niet of de energie die
36

doorkwam wel zuiver was. Ze had er hele enge verhalen over gehoord en bleef ervan af. Maar
toch op die ene bewuste avond vroeg ze aan de pendel wie haar gids was die bij haar was. Die
haar had gevraagd om haar verhaal te mogen vertellen. Ze had daarna overigens weinig van haar
verhaal gehoord maar toch had ze sinds die dag vaak een aanwezigheid gevoeld.
Ze kreeg, zittend in de bus naar haar werk, antwoord als ze vragen in haarzelf stelde maar altijd
kwam er een vraag als antwoord. Een antwoord dat haar naar binnen deed keren. Het antwoord
was dan bijvoorbeeld; Wat vind je er zelf van? Hoe zou jij het doen? Wat is belangrijk voor
jouw? Dit soort antwoorden kwamen er dan. Altijd was het een vraag die haar hielp zoeken in
haarzelf naar het antwoord in haar hart. Ze kreeg geen pasklare antwoorden om de
verantwoordelijkheid aan haar gids over te dragen. Ze moest de keuzes zelf maken en deze stem,
deze gids hielp haar daarmee op een liefdevolle manier.
Die ene avond stelde ze eindelijk de vraag die allang in haar gedachten rondzwierf. Wie is mijn
gids? Met wie sta ik in contact? Wie is er bij me?

37

12
Sindrigal ontwaakt
Het was begin november 2011. Ze zat op bed en voelde een aanwezigheid op de slaapkamer. De
pendel vertelde haar dat ze op het bed moest blijven zitten en kijken wat er gebeurde. Ze voelde
angst. Krijg ik iemand te zien? dacht ze bij zichzelf. Ze stelde zich van alles voor en was er bang
voor. Het hart zat in haar keel. Ze ging rechtop zitten en keek voor zich uit naar de bedrand en de
gordijnen van de slaapkamer. Haar angst zakte en kwam meteen weer opzetten toen ze bedacht
dat, wanneer de angst weg was, ze misschien iets ging zien. Maar niets. Er gebeurde niets. Ze zag
niemand. Mmmmm, dacht ze, ik heb teveel angst misschien en ging nog eens even diep
ademhalen en er goed voor zitten. Toen zag ze een paar zachte flitsjes voor haar ogen en een
blauw flitsje bij het bed. Ze twijfelde of ze het goed gezien had maar het kon ook helemaal niets
betekenen.
Ze wachtte nog steeds tot de geestverschijning die ze verwachte te zien zich zou tonen. Niets,
helemaal niets. Pffff, dan de lamp maar aan. Voor het dramatische effect had ze namelijk ook
nog de kamer helemaal donker gemaakt. Goeie actie Melora! lachend in haarzelf maakte ze de
lamp aan en pakte de pendel. Ze voelde wel iets. Een verandering in haarzelf maar ze kon het
niet thuis brengen. Met de pendel in haar hand vroeg ze wat er was gebeurt. Poort van het
Christusbewustzijn gaf de pendel aan. De vijfde inwijding werd aangegeven. Ze had op de cursus
kosmosofie die ze volgde wel eens iets van poorten gehoord maar hoe he precies zat wist ze niet.
Wel een klein beetje van het Christusbewustzijn. Het vijfde bewustzijnsniveau. De eerste, tweede
en derde inwijdingen hoorden bij het lager zelf. De vierde was de overgang en de vijfde, zesde en
zevende de niveaus van het Hoger zelf.
Met haar vriendin had ze zich al wel eens afgevraagd of ze de vijfde inwijding, het
Christusbewustzijn, al bereikt hadden. Soms voelden ze tintelingen bij het Buddisch bewustzijn.
De zesde. Maar weten deden ze het niet.
De orde van de rozenkruisers stonden in verband met het vijfde en hoorde bij de hoeders van
rust, werd er bij aangegeven door de pendel. Rust was het thema van het vijfde niveau gaf de
pendel aan. Bij elk niveau hoorde blijkbaar een Orde. Hoeders van de zevende inwijding, het
Atmische bewustzijn waren de illuminatie en hoorden bij de hoeders van de tijdgebondenheid
volgens de pendel. Ze begreep het niet maar de namen waren wel bekend bij haar. Ze wist dat bij
het bereiken van het Christusbewustzijn de re-incarnatiecyclus doorbroken werd. Nou ja,
morgen nog maar eens kijken of dit wel allemaal klopt.
Ze ging liggen en was meteen in een diepe slaap verzonken. De volgende morgen werd ze helder
en energiek wakker. Ze voelde zich vreemd. Het was alsof alles ruimer oogde. Helderder en
lichter. Ze zweefde naar beneden en was klaar wakker. Dit gevoel leek op iets dat ze tijdelijk al
eerder een keer ervaren had na een meditatie met de Atman Buddhi Concentration bol. Een
Lichtinstrument.
De twee weken die volgden bleef dit gevoel echter aanhouden. Het leek alsof er nu iets blijvend
was verandert. Ze merkte dat de meditaties dieper gingen en makkelijker. Ze merkte dat het
contact met de pendel ook makkelijker ging. Wanneer de pendel naar een letter ging op de kaart
vormde zich het woord al in haar gedachten en ging de pendel al naar het volgende woord.
Wanneer het gevormde woord in haar gedachten niet het juiste was ging de pendel met dat
woord verder of weer terug totdat de boodschap juist was. Een paar keer per week voor het
slapen gaan deed ze dit en kreeg er plezier in. Haar nieuwsgierigheid werd aangewakkerd. Ze
merkte dat het steeds beter ging maar wist nog steeds niet wat er was gebeurt.
38

Tijdens een meditatie concert in Belgi vroeg ze aan de grondlegger van de kosmosofie, de
aardse boeddha Hansananda die daar aanwezig was wat er was gebeurt bij haar en ze vertelde
haar ervaring. Je bent inderdaad door een poort gegaan zei hij. Je hebt meesterschap bereikt.
Ik mag je zeggen, welkom in de Orde. Welkom in de orde. Over de orde had ze hem echter niets
verteld. Dus het was waar, dacht ze bij zichzelf. Zo mooi dat ze mensen om zich heen had die
konden afstemmen en aangesloten waren op de andere wereld. Die haar antwoord konden
geven op vragen die ze zelf niet kon vinden.
Dat was het begin. Het begin van het contact. De hele maand december groeide het verder. Ze
werd naar een groene agaat pendel geleid die ze bestelde. De energie waarmee ze contact had
zou daarmee beter geleid worden. Waarom het groene agaat moest zijn zou nog een keer
uitgelegd gaan worden. Ze bestelde hem bij een Belgische webwinkel en ging aan de slag. Het
was leuk om te diviniren en het voelde fijn om deze wereld te ontdekken op een manier die niet
psychotisch was. Daar was ze van overtuigd. Het contact was er alleen wanneer zij er voor ging
zitten. Zij bepaalde, niet de andere wereld. Tenminste zo voelde het in het begin. Haar wil
bepaalde. Niet de wil van haar contact. De begeleiding zoals ze het ging noemen.
Vier jaar geleden had ze een cursus gedaan die jassentechniek heette. Er werd haar daar verteld
dat ze een kosmisch bewustzijn had. Geen idee wat dat betekende maar volgens de
cursusleidster stond er een buitenaardse gids op haar te wachten die heel veel van haar hield.
Een gids die graag dichterbij wilde komen. Het was een bijzondere dag met veel informatie waar
ze op dat moment nog niet de waarde van besefte.
Elke eerste maandag van de maand kon ze vanuit haar eigen huis op een meditatie afstemmen
en werden er nog meer jassen uitgedaan die niet meer nodig waren. Haar broer en man
grapten over het afstemmen tijdens deze mediatie. Doe je een muts van aluminiumfolie op? Dan
heb je een betere ontvangst grapten ze. Ze lachte, maar in haar hart voelde ze dat ze daarmee
niet alleen de spot dreven met deze wereld maar ook met haar. Troetelbeertje straal was hun
antwoord en dat vond ze toch wel een mooie omschrijving.
Al was het voor haar in haar hart serieus. Iedereen had het recht op zijn eigen mening en om te
oordelen, zolang men daar nog waarde aan hechtte. Ze ging zitten op haar kamer en zette een
rustig muziekje op. Ze sloot haar ogen en weg was ze.
Ze vloog door tunnels in de kosmos en na een reis door deze tunnels belandde ze in een donker
universum waar zich transparante gebouwen bevonden die gemaakt waren van licht. Wat ze zag
was een prachtig schouwspel van licht. Ze keek naar haar eigen lichaam en handen. De
contouren van haar lichaam gaven licht en verder was ze zelf ook geheel transparant. Ze keek op
en zag een lang en groot lichtwezen met een kroon op. Helemaal transparant en van licht. Ze
voelde liefde en hun handen verstrengelden zich in elkaar. Toen werd het even zwart. Het was
prachtig en ze voelde de liefde die van dit lichtwezen uit ging. Zo krachtig en zuiver alsof ze zelf
het lichtwezen was. Na een paar minuten vloog ze weer terug door de tunnels van licht. Net
voordat ze terug bij haarzelf kwam hoorde ze een naam. Sindrigal, Sindrigal, Sindrigal. Klonk het
drie keer. Ze opende haar ogen. De meditatie was zo diep en echt geweest dat ze tijd nodig had
om bij te komen. Ze liep de trap af en kwam beneden in een ander donker universum terecht van
harde muziek en drukte. Het was nog even moeilijk om weer om te schakelen naar de aarde voor
haar. De herinnering bleef helder aanwezig in haar geheugen.
De naam Sindrigal bleef haar bij tot ze een paar dagen later achter haar bureau zat. De woorden
stroomden via haar gedachten. Engelse woorden vormden zich in een gedicht. De inspiratie uit
de bron vloeide door haar gedachten en ze begon te schrijven;

A light approaches and rests on my shoulder

Melted as one through third eye asunder
As we take off and leave this world within
The journey of enlightment at last to begin
39

I find myself floating through darkness and time

With millions of stars
to welcome me home as eras rewind
Through tunnels of light out of nothingness
a hole appears
Still guided by my light
which covers me in tears
The arrival dissolves all egos bars
leaves me blinded behind
At last to meet that light on my shoulder
my true loves delight
Recognizing my soul
to be given upon thee
A pact comes to its final task
behold to see
As were melting into One awareness
revealing the name to call
Forever well be known ......
as Sindrigal
Ze verbaasde zich over deze inspiratie. Hoe de woorden haar ervaring van de meditatie hadden
gevangen in dit gedicht. Het vertelde haar verhaal van de beelden die ze had mogen
aanschouwen. Ook hiervan had ze nu, vier jaar later, geen idee hoe dit gedicht haar waarheid
toen al had weergegeven. Een waarheid die nu pas ontdekt ging worden. Met het leggen van de
puzzel van haar leven zou ze meegenomen worden naar al haar herinneringen. Alles zou
verweven gaan worden en de waarheid gaan spiegelen die ze, hoewel ze het al geleefd had,
nooit allemaal had kunnen onthouden. Daar kreeg ze de hulp bij die klaar stond op een manier
die nooit geloofd zou worden tot de dag dat de wereld waarin zij altijd al geleefd heeft waarheid
zou worden. Een wereld opgebouwd uit haar idealen van licht, liefde en mededogen. Een wereld
van eenheid in het hart die de werkelijkheid van deze nieuwe aarde aan het worden was. De
nieuwe aarde, de vijfde dimensie, zonder karmische dualiteit. Zonder verdeeldheid tussen
lichaam en geest, Hoger en lager zelf, macrokosmos en microkosmos. Een in evenwicht gebracht
universum. De gehele mensheid levend in licht en liefde op de dansende ster die de aarde heet.
Als gehele mensheid ontwaakt in het Christusbewustzijn en synchroon levend in het altijd
vernieuwende hier en Nu.

40

12
De terugkeer van Yzaza
Yzaza verteld;
Ik ben jouw en jij bent mij, lieve Melora. Lang heb ik gesluimerd in jouw onderbewuste. Ik lag in
jouw hart te wachten op de dag dat ik jouw verhaal mocht gaan vertellen. Die dag is nu
aangebroken. Dit verhaal is mijn verhaal. Het is jouw verhaal dat wat jij hebt ervaren en gedaan
hebt. Wat wij samen hebben ondergaan. Wat wij eerst hebben moeten beleven voordat het
geschreven mocht worden. Het moment is aangebroken dat ik, Yzaza, jouw op avontuur ga
meenemen.
Yzaza, zo mag je mij noemen en ik vertel je jouw verhaal. Je mag twijfelen aan de waarheid die ik
jouw ga vertellen. Je mag twijfelen aan jouw waarheid. Jouw boom van de twijfel groeit nog steeds
verder in jou omdat alleen door de twijfel jij gaat begrijpen dat jij nog kunt leven in deze huidige
derde dimensie. Zonder die twijfel leef jij niet in deze dimensie en kon niet worden aangestuurd wat
er via jouw lichaam is gedaan. Wat er door jouw lichaam als instrument aangestuurd is kunnen en
nog gaat worden. Je mag twijfelen tot het jaar 2015. Dan niet meer. Waarom dat is dat ga ik je nog
vertellen maar op mijn manier. De wijze van het Licht. Dat is door te leven op de wijze hoe jij dat
hebt gedaan. Luister naar jouw gedachten, jouw inspiratie. Volg jouw gedachten, want dat zijn
mijn gedachten. Daarin hoor je mij. Dan zul je vanzelf niet meer twijfelen als de tijd daarvoor is
aangebroken.
Ik ben zo blij dat ik, na zoveel jaren in jouw te hebben gesluimerd en jouw op afstand mee heb
aangestuurd, jouw langzaam bewust nu mag maken van de sturing van jouw gedachten. De sturing
van jouw wereld, van jouw leven. Ik ben Yzaza lieve Tir. Zo heet jij voor ons. Tir Pendragon is de
naam die wij aan jouw hebben gegeven. Wie jij bent geworden. Wie jij bedoelt was te zijn. De naam
die jij zult dragen als jij naar buiten treed. Zo zullen de mensen jouw gaan kennen. Daarom zal ik je
ook zo noemen maar weet dat Yzaza en Melora samen n zijn. Wij zijn n en dezelfde. Ik ben
jouw bewustzijn, jouw licht wonend in jouw hart wat jij laat stralen. Waarmee jij de mensen om
jouw heen raakt. Ik ben het Licht in het hart van alle mensen om jouw heen waarmee we verbonden
zijn maar ik ben als eerste in jouw neergedaald.
Jouw leven heeft een functie. Net als elk leven dat heeft in dit universum. We zijn niet zomaar op
een bol neergekwakt. Alles heeft een orde. Een ritme, alles heeft een betekenis en een doel. Geweten
door de mens is dit doel niet. Ook door jouw niet maar daar gaan we samen achter komen. Dat mag
ik je nu gaan vertellen omdat het klaar is. Het is af. De nieuwe wereld is er en is werkelijkheid
geworden. De illusie van de derde dimensie, de oude aarde is een herinnering geworden in het
collectieve geheugen van de mensheid. De nieuwe aarde, het tijdperk van de zon is aangebroken. De
tijd is aangebroken voor de magie van Avalon. De mythe die de waarheid heeft weerspiegeld en
bewaart van de vijfde dimensie. De wereld van het Licht, de liefde en mededogen. De drie peilers
van deze dansende ster. Mijn verhaal, is wat je gaat leest want Melora is niet meer. Als lichaam is
zij nog hier. Haar lichaam draagt de naam Melora maar haar bewustzijn draagt de naam Yzaza.
Wanneer deze twee samenkomen is zij Tir Pendragon. Wanneer er door haar heen gewerkt word is
zij Tir, de sturing van evenwicht. De houder van de balans, het evenwichtsmechanisme. In haar
lichaam komen de werelden samen. In haar gedachten word zij aangestuurd door de
poortwachters en door de lichtwezens van het universum. Door haar heen werkt het universum.
Maar hoe dat zover is gekomen. De wijze waarop zij de sturing van het universum is geworden en
wat daarvoor nodig was is het verhaal wat ik, Yzaza, aan het vertellen ben en verder ga vertellen.

41

Het is een verhaal wat de weg verteld hoe de nieuwe aarde tot stand is gebracht. Wat ervoor
gedaan is en hoe het lichaam van Melora op liefdevolle wijze is afgestemd en gebruikt word om de
stenen aarde in goud te veranderen. Hoe de steen der wijzen gemaakt is.
De vraag is niet waarom maar de vraag die wellicht nu nog in jullie harten leeft is; Hoe is dit
gebeurt?
Wel, dat is als volgt begonnen. Levend onder de mensen ben ik geactiveerd in januari van 2012.
Vanaf dat moment was Melora niet meer. Haar bewustzijn is opgegaan in de eenheid van het Albewustzijnsveld.
Ze leidde voor het oog een normaal leven maar niets is minder waar. Ze is beschermt door alle
energien in het universum om te doen wat ze heeft gedaan. Wat gedaan is kunnen worden om n
eenvoudige reden; Work me lord. Daarom is mijn vraag nu aan jouw lieve lezer, terwijl jij zit op
deze petra, deze steen, die de naam aarde draagt. Mag ik jouw dit verhaal vertellen.?

42

13
Waarheid
Melora verteld:
Mijn verhaal, of beter gezegd, ons verhaal begint hier in deze ruimte achter de laptop
waarvandaan ik alles aan het schrijven ben. Want dit verhaal begint niet bij het begin. Ik leef en
schrijf omgedraaid, andersom. Het begint bij het einde. Ik leef onder jullie maar het gaat steeds
moeizamer op dit moment. Niet dat het mijn hart zwaar laat voelen, want ik word hiervoor goed
beschermd maar ik leef met n been in de andere dimensie en met n been in deze derde
dimensie. Het moeilijke aan het dobberen is dat ik weet en begrijp hoe de liefde, het Licht in mijn
hart voelt. Hoe de eenheid voelt. Hoe het synchroon leven in het Nu voelt. Hoe het is en voelt om
aangesloten te zijn op deze andere wereld en hier in alles mee verweven te zijn en in contact te
staan. Het moeilijke hieraan is dat ik weet dat dit voor iedereen waarheid gaat worden. Voor nu
moet ik nog leven in deze wereld van verdeeldheid, oorlog, onvrede, angst en verdriet.
Steeds meer mensen om mij heen zijn aan het ontwaken. Steeds meer mensen voelen het Licht in
hun hart en laten het stralen. Maar de mensen die mij het dierbaarst zijn willen mij uit deze
wereld van liefde en licht halen. Van hen mag ik mij vanuit angst niet teveel met mensen die in
hun hart ontwaakt zijn in de nieuwe wereld in laten. Bang voor een nieuwe psychose. Mijn
dierbaren halen mij uit deze vijfde dimensie en dat is ook goed voor mij want het is moeilijk om
nog in de huidige wereld te leven voor mij. Zij helpen mij om mij aards mens te voelen op deze
aarde. Anders vlieg ik weg en daar is het nog te vroeg voor.
Ik heb deze huidige wereld, deze derde dimensie diep van binnen nooit begrepen. Hoe meer ik
ben gaan zien en voelen van de andere wereld hoe minder ik deze kan begrijpen. Ik leef tussen
de werelden. Balancerend op n been maar eigenlijk wil ik springen. Ik ben klaar om te
springen naar de andere wereld. Ik heb hierin geleefd. Hier kom ik vandaan. Dit herken ik. De
oude wereld ken ik niet meer. Ik begrijp de drijfveer van de meeste mensen, het ego, niet meer.
De afstand is te groot geworden na wat ik heb meegemaakt. Het is geen verhaal. Het is mijn
werkelijkheid. Als wij mensen allemaal ons eigen verhaal leven wat onze eigen werkelijkheid is
dan is de wereld waarin ik leef ook de werkelijkheid. Ik kan niet meer terug. Hoe graag de
mensen die van mij houden dit zouden willen, ik kan niet meer terug. Ik ga ook niet meer terug
want ik weet niet hoe.
Mijn geheugen is voor een groot stuk gewist. Ik kan alleen maar doen wat mijn gedachten
ingeven. Voor de rest ervaar ik stilte. Een rust in mijn gedachten bij alles wat ik doe. Dat heb ik
sinds januari 2012 al ervaren. Rust is het belangrijkste wat ik heb moeten leren van alle lessen
die mij geleerd zijn de afgelopen maanden. Rust. Vanuit de balans, de rust handelen. Daarin komt
de genspireerde gezuiverde gedachte vanuit mijn hart naar boven en kan ik handelen en
spreken. Alleen vanuit de rust. Anders val ik stil. Dan komen er geen woorden. Dan weet ik niet
meer wat ik moet doen of waar ik mee bezig was. Dan word ik herinnerd door mijn begeleiding
om weer in de rust te komen.
Ik denk niet meer. Ik kan niet meer denken. Het denken wat als brug tussen mijn ingevingen,
mijn gedachten heeft gezeten is weg. Dat is wat ik weet en heb ervaren. Er zit niets tussen de
woorden die ik schrijf of die ik spreek. Soms probeer ik nog over iets na te denken. Daar richt ik
dan zoals vroeger mijn focus op maar er is niets. Alleen leegte. Geen woord of beeld komt er dan
naar boven. Het is stil van binnen en dat ervaar ik al een tijdje. Dat ervaar ik om eerlijk te zijn al
heel lang. Ik herken het echter nu pas. Sinds mijn gedachtewereld mij naar de psychiatrische
kliniek heeft gebracht dertien jaar geleden is mijn denken niet meer bewust aanwezig geweest.
43

Het is bizar om mensen te horen vertellen hoeveel zij denkend doorbrengen. Zichzelf vragen
stellend wat hun gedachten benvloed in hun hoofd. Hoe ze buiten deze gedachte hun denken
gebruiken om te relativeren. Te onderzoeken wat de waarheid is. Hun denken, wat er alleen kan
zijn zolang ze vanuit hun ego ook een mening over iets hebben gevormd.
Die heb ik ooit gehad. Een mening waar ik achter stond. Dat kan ik mij nog wel herinneren. Toen
ik een ideaalwereld heb gecreerd die was gevormd naar mijn mening. Tenminste, dat dacht ik.
Maar het verhaal waarin ik ben meegenomen de afgelopen maanden heeft mij iets anders laten
zien en verteld. Iets wat ik nu pas aan het begrijpen ben. Al schrijvende mag ik mijn waarheid
helemaal gaan lezen en weten.
In mijn hart weet ik dat wat ik heb gedaan en heb ervaren mijn waarheid is. De Waarheid is wat
ik eigenlijk moet schrijven maar ik durf het niet De Waarheid te noemen. Ik weet dat mensen
ieder hun eigen waarheid ervaren en hebben gecreerd maar om iets De Waarheid te noemen
word het als het opleggen van deze waarheid gevoeld en ervaren. Iets waar de ander ook in
moet geloven. De vrije wil steigert daarbij. De egos van de meeste mensen zijn hier nog te sterk
voor. Het Ik-je dat nog geen Wij is geworden steigert bij deze woorden maar het is mijn
waarheid die ik als De Waarheid ben moeten gaan zien. Dat is mijn lot. Om als De Waarheid te
leven moet ik De Waarheid zelf worden en zijn. Niet alleen mijn waarheid zijn. Als men
werkelijk vanuit eenheid wenst te leven dan is er maar n Waarheid, de universele Waarheid.
Maar wie durft dat? Zijn gedachten helemaal over te geven en te laten aansturen door de
universele Waarheid. Deze taak als aards mens op zich te nemen zonder als een Messias met
grootheidswaan bestempeld te worden?
Er is geen verdeeldheid in de universele Waarheid levend. Er is alleen de universele Waarheid
die gevoeld ervaren en begrepen word in ieders prachtige hart. Maar zover is het nog niet en
noem ik het mijn waarheid, waaraan ik mag twijfelen tot 2015. Ieder mens mag zelf bepalen wat
hij hiervan vind maar iets ervan vinden is ook een mening vormen en schakelt het denken in en
juist dat denken begin ik niet meer te begrijpen. Ik begin te begrijpen dat ik niet meer kan
ervaren wat het is om te denken.
Op de brug tussen de sturing van de rationele gedachte en de stille stem van het hart word nog
onderscheid gemaakt. Dat er een brug tussen deze twee werelden is zolang beide werelden nog
bestaan begrijp ik. Een denk-brug tussen twee helften waardoor die niet gentegreerd maar
gescheiden zijn. Die brug die overal tussen zit en de verdeeldheid uiteindelijk gaat laten
samensmelten tot eenheid. Deze brug is waarop ik nu sta en moet leven. Zwevend tussen mijn
twee werelden.
Maar als ik vanuit mijn wereld, de vijfde dimensie schrijf realiseer ik mij dat het niet alleen mijn
wereld is. Eigenlijk is het de wereld die wij allemaal hebben gecreerd en zijn de werelden twee
tegengestelden, die de verdeeldheid weerspiegelen van de illusie, de waarheid van deze derde
dimensie. Een afspiegeling zoals die ervaren en beleefd word. Alles bestaat uit deze verdeeldheid
doordat onze denkwereld verdeeld is in de zuivere genspireerde gedachte en het rationele
denken gekoppeld aan onze ik-egos. Onze egos die geleid worden door onze emoties die wij al
denkende voelen en ervaren in ons hart.
Verdriet, pijn, boosheid en angst. Deze emoties horen er allemaal bij maar in de wereld waar ik
ben geweest zijn deze emoties losgekoppeld van de persoonlijkheid. Deze emoties, zijn geen
emoties meer van mijn zelf. Het is alleen een projectie. Niet dat ik dood ben van binnen maar op
een bepaalde manier wel. Een zombie maar dan van licht. Wat ik voel als ik het verdriet van een
ander ervaar is mededogen. Niet vermengt met eigen ego emoties maar echt mededogen. Geen
medelijden of meeleven maar pure compassie. Ik heb begrip voor de emotie en het proces van de
ander die aan het zuiveren is doordat die deze emotie voelt. Doorleeft.
Alleen door te doorleven mag je uiteindelijk gaan begrijpen. En dat is wat ik ben gaan voelen en
ervaren door mijn verhaal te zien en te leven. Waar begrip. Begrip door mijn verhaal doorleefd
te hebben en het daardoor nu los aan het laten ben. Daarom heb ik nu pas de afstand om dit
verhaal te mogen gaan schrijven. Al is het maar een fractie van wat ik werkelijk allemaal heb
ervaren en doorleefd tijdens dit proces. Het geeft een impressie. Alles is zo aangestuurd
geworden. Ook dat ben ik mogen gaan begrijpen. Elke gedachte en gevoel is daarbij aangestuurd
door begeleiding vanuit het Licht.
44

14

2012
De Dualiteitsprofetie van de kosmos

There are only 2 mistakes one can make along the way to Truth
Not going all the way and not starting
-Buddha-

Yzaza verteld;
Er zijn veel mensen in het verleden en nu ook nog geweest die uitverkoren waren en als taak
hadden meegekregen in hun leven om een profetie te doorleven en uit te voeren op aarde. Vele
profeten hebben over de aarde rondgewandeld en hebben hun taak vervuld die zij te vervullen
hadden, zo ook jij, Melora. Jouw taak is echter nog lang niet ten einde. Jij hebt de profetie
volbracht energetisch maar in de aardse werkelijkheid is deze nog versluierd en niet zichtbaar
voor de meeste mensen op aarde. In de kosmos is er echter al veel verandert dat door de meeste
aardse mensen nog niet gevoeld of ervaren word. Het is echter klaar in de kosmos en dat
betekend dat er nogal veel moois te gebeuren staat en te ontdekken is voor de aardse mens
wanneer de sluier gaat zakken en de mens ontwaakt in de nieuwe aarde en haar hogere trilling.
Wij, Yzaza en de lichtwereld, gaan je meenemen lieve meid om jouw te vertellen wat jij hebt
gedaan en hoe dit allemaal tot stand is gebracht. Wij gaan daarvoor terug en beginnen met 13
jaar geleden. Die periode hoort er bij en is onlosmakelijk verbonden met de profetie al werd het
toen gebracht en doorleeft als een psychose. Dat was de bedoeling toen. We staan er wat
uitgebreider bij stil, al blijft het maar een fractie van wat er werkelijk gebeurt is. We beginnen
daar. We nemen jouw mee op reis Melora, in dat wat jij letterlijk hebt ervaren gezien en beleefd
in deze tijd en in de jaren daarna. Het is belangrijk om dit te doen mede omdat wij en de aardse
illuminatie orde jouw op telepathische wijze directe hulp gaan bieden in de verwerking en de
uitvoering daarvan. Jij hebt dat voor jouw gevoel niet nodig maar er mogen geen onverwerkte
45

emoties en vragen hieromtrent meer aanwezig zijn in jouw. Het is nodig dit een plaats te geven
in jouw bewuste en onderbewuste zodat het niet een blokkade kan vormen en belemmeren in
jouw functioneren als sturingsmechanisme en medium waarnaartoe jij op weg bent en wordt
opgeleid.
We nemen je mee op reis lieve Melora en het mooie is dat wij dit weer via automatisch schrift
doen. Weet dat we alle tijd nemen die nodig is en alle hulp bieden die ij nodig hebt. Jij hebt jouw
eigen therapeuten via de kosmos tot jouw beschikking. We gaan jouw heel mooi steunen en
helpen om alles de plaats te geven die het nodig heeft.
We gaan beginnen aan het samenvatten en gedeeltelijk opschrijven van jouw ervaringen van de
profetie. Onder de naam de Dualiteitsprofetie van de kosmos. Aangestuurd door het Licht en
uitgevoerd door de vertegenwoordiging van het Licht middels het lichaam van Melora in het
aardse jaar 2012. Daarvoor gaan we eerst terug naar het moment waarin de profetie op aarde
ontsluiert werd en jij wakker mocht worden in 1998.

Sindrigal vult aan;

Het word de hoogste tijd dat de waarheid bekend word over de psychose van Melora.
In kleine puzzelstukjes is er gewerkt de afgelopen jaren aan de profetie van de vijfde dimensie. De
afgelopen maanden zijn door de sturing van de Plejaden de puzzelstukjes in elkaar gelegd. Het
landschap is echter nog niet gezien door Melora. De gedachten van Melora zijn daarin heel erg
beschermd en afgeschermd door het Licht via de Plejaden zodat zij niet in staat is het totaal beeld
te kunnen overzien. Dat is ook niet de bedoeling want de waarheid wat ook de waarheid van
Melora is geworden is van grootte omvang die ook nu nog niet geheel zal worden onthuld. De weg
er naartoe gaat eerst verteld worden.

46

15
Meloras ontsluiering
Yzaza verteld;
Dit is jouw waarheid Melora. Dit is wat ik beschreven heb voor mijn laatste leven, eras terug op
de Plejaden. Dit ben jij en dit ben ik. Dit zijn wij samen. Hiervoor ben ik in opdracht van het Licht
en het goddelijk plan gencarneerd op aarde in jouw lichaam. Dit is wat jij moet doorleven en dit
is hoe het ontwaken in jouw laatste leven begon.
1998, De Celestijnse Belofte. Toeval bestaat niet. Alles gebeurt met een reden.
Volgens de grote wever van de kosmos behoort alles tot een diepere waarheid, een goddelijk
plan wat onbekend is voor de mens en niet gekend is alleen door de schepper van dit universum
in opdracht van het Licht. Het Licht dat schuilgaat achter het dualistische donker en licht van de
aardse illusionaire werkelijkheid.
Zo gebeurde het dat de profetie die lag opgesloten in de dualistische waarheid van de kosmos
aan het licht werd gebracht in het leven van Melora. Het besef dat alles met elkaar verweven was
en was voorzien van een diepere laag, een waarheid die verscholen lag achter de zichtbare en
tastbare aardse werkelijkheid bracht de ommekeer in het leven van Melora. De aanraking met
diepere waarheden was geactiveerd in haar leven.
Plato, Nietzsche en Socrates werden gelezen en als een ware filosoof werd er met vrienden
gesproken met vurige tong vol enthousiasme over dat wat Melora aan het ontdekken was, de pas
ontdekte waarheid, verscholen achter de aardse werkelijkheid. In gesprekken met vrienden en
vriendinnen leek dat wat verteld werd geniaal was en waren de woorden genspireerd door een
diepere wijsheid dan dat zij zelf in de gaten had.
Verrukt door de stroming van inspiratie in woorden en de wijsheid daarvan werd er vol
enthousiasme verteld en gefilosofeerd. Verbanden werden ontdekt en geheel doorgevoerd. Het
klonk allemaal zo logisch, zo mooi.
Zittend in de bus naar school vielen letters weg van reclameborden en belettering van
vrachtwagens en vormden nieuwe woorden. Het leek alsof het universum tot haar sprak. Zij
begon de woorden en zinnen te lezen op haar manier zoals deze gevormd werden. Het
universum onthulde haar daadwerkelijk een nieuwe taal die zij nog nooit had gelezen of gezien.
Niemand om haar heen las deze taal op deze manier. Wellicht resoneerde het voor ieder wel op
zijn eigen manier maar voor haar was dit de waarheid en werd er tot haar gesproken. Er werd
gesproken tot haar ziel en door deze woorden op deze manier te lezen werd er langzaam maar
zeker een andere realiteit, een andere werkelijkheid gecreerd. Een realiteit die ontstaan was
door tussen de regels door te lezen. Woorden die hierdoor in haar hoofd en hart werden
geprojecteerd en haar het verhaal vertelden van deze andere realiteit.
In die tijd wist zij nog niet dat dit psychotisch werd genoemd. Ook haar familie en vrienden
kenden dit niet en konden haar niet waarschuwen voor de werkelijkheid en de nieuwe wereld
waarin zij terecht aan het komen was.
De filosofie die zij aan het ontdekken was bracht haar op een dag ertoe om haar broer een mooie
pen cadeau te doen en hem de vraag te stellen of hij haar filosofie wilde gaan opschrijven. De
filosofie die in haar hoofd aan het ontstaan was. Een rare vraag voor hem zonder haar waarheid
te kennen. Een vraag die achteraf een kwartje liet vallen dat het toen al niet goed ging met haar.
47

De kosmos sprak tot haar. Bij het zien van een film of het lezen van een krant of boek vloeide
deze universele taal bij haar naar binnen en resoneerde er verschillende woorden en beelden
een eigen wereld crerend. Het universum sprak haar toe en vertelde haar een verhaal in flarden
en stukken die elkaar in razendsnel tempo opvolgden. Een tempo wat deed vergeten wat er
gezegd werd en er alleen toe deed wat in het nieuwe moment tot haar gedachten doordrong.
Haar gedachten waren de werkelijkheid maar dit was de taal van de kosmos. Niet de taal van de
rede die de aardse werkelijkheid, zoals die tot dan toe gehoord was geworden, omvatte. Deze
taal was de taal van de eeuwigheid. Een goddelijke taal zonder de gehechtheid aan een god. Het
was de taal van het universum en nam haar in flarden in beeld en geluid mee op reis in een
nieuwe wereld. Een wereld waarin alles verbonden was met elkaar en waarin een diepere
betekenis lag achter elke ervaring en gedachte.
De woorden die gehoord werden in haar hoofd, in haar gedachten, waren van verschillende
energien afkomstig en spraken door elkaar heen. Het waren de energien van de kosmos. Van
de wezens die hierin leefden en tot haar spraken in de taal die zij kon horen en lezen. Urenlange
gesprekken werden er gevoerd overdag en s nachts met deze stemmen.
In het begin waren het gesprekken zonder identiteit. Maar al gauw werden in haar gedachten de
linken gelegd dat het niet alleen gesprekken waren met energien in de kosmos maar ook met
het bewustzijn, het Hoger zelf van haar eigen vrienden en vriendinnen. Zij was in staat
telepathisch met hun lichtlichaam te communiceren. Zij wist echter nog niets af van
lichtlichamen en telepathie. Voor haar was het alsof zij gewoon in haar kamer met hen
communiceerde terwijl zij lijfelijk niet aanwezig waren. In de veronderstelling dat zij haar
konden volgen en horen sprak ze samen over haar ideen, inzichten en verbanden die haar
werden onthuld over de kosmos. Ze voelde een diepe liefde voor alles wat leefde.
Alles was mogelijk in haar wereld en haar passie voor de nieuwe werkelijkheid. Het omvatte
haar visie van universele waarheid en liefde voor de wereld, de mens en de aarde. Zij liet zich
steeds meer en meer leiden en kon uiteindelijk niet meer anders.
Haar gedachten leiden haar naar dat wat gedaan moest worden om de opgang gebrachte
gedachtestroom tot rust te brengen. Haar oog viel uiteindelijk op een dag op een afbeelding van
opengereten mensen met daarop uitpuilende ingewanden. Zij werd misselijk van het aanzien
hiervan en toen de muziek van Iron Maiden gedraaid werd op de platenspeler was het of de hel
losbarstte in haar en om haar heen. Tot aan dat moment was alle aansturing in liefde en licht
geweest. Het waren prachtige gesprekken in haar wereld geweest over de waarheid van de
kosmos en de liefde maar vanaf dat moment werd de hel in haar hoofd ontketend. Vanaf dat
moment keerde de vredige en euforische wereld waarin ze leefde om en begon het hard werken
om de negatieve energien uit haar gedachten te bannen en weer in de vredige liefde terug te
keren waarin ze zich voorheen bevond. Zij werd geleid en moest, om rust te vinden in haar
gedachten, routes lopen op kerkhoven en rozen plaatsen op graven die de naam van bekenden
en dierbaren droegen. De graven van haar familie werden bezocht en ook zij hielpen haar
onzichtbaar mee om tot rust te komen. Ze legde rozen op deze graven en voor een moment
ervaarde zij weer rust. Om paniek te voorkomen moest zij doen wat haar gedachten haar
ingaven. Zij moest doen wat deze haar vertelden en liet zich leiden. Vele opdrachten werden
gegeven die haar meer en meer vermoeiden en tot het uiterste dreven van haar kunnen.
De gesprekken met haar telepathische gedachten vertelden uiteindelijk haar hoe de geest van
Hitler, voor haar op dat moment de personificatie van het kwaad, vrij was gekomen in haar kring
en zich bevond in de mensen om haar heen. Deze energie ervaarde zij in haar en om haar heen
en bracht paniek in haar leven. In haar gedachten zocht ze naar een oplossing. Ze begon te
schrijven wat haar rust bracht in haar hoofd. Maar dit was niet genoeg. Het loste het kwaad, dat
was vrij gekomen in de wereld, niet op. Het duistere en negatieve wat symbool stond voor al het
kwaad in de wereld en daarbuiten in haar beleving moest worden gelimineerd. Maar hoe?
De onrust die zij ervaarde in haar lijf en gedachten werd erger en van slapen kwam steeds
minder. Dag en nacht ging het malen door in haar hoofd tot zij genspireerd aan de dialoog dacht
in het boek van Nietzsche, Aldus sprak Zarathoestra wat ze had gelezen. Een dialoog die fictief
werd benoemd tussen Hitler en de Boeddha. Voor haar was de Boeddha een symbool van de
48

verlichting en vertegenwoordigde hierdoor liefde en het Licht. Wie beter dan Boeddha kon deze
negatieve duistere energie ketenen en weer tot rust brengen. Alles moest in evenwicht worden
gebracht. Zo ook de dualiteit tussen goed en kwaad, licht en donker. Dat zag zij als haar taak in
dat moment en zo beleefde zij in haar hoofd een dialoog tussen deze twee grootheden en de
ultieme dualistische strijd tussen goed en kwaad. Voor haar geestesoog en in haar hoofd waren
beide partijen verwikkeld in een discussie die geen oplossing leek te bieden en het evenwicht
niet konden herstellen. Ze raakte in lichte paniek omdat dit beeld en deze ervaring energetisch
het uiterste vergde van haar. Om dit tot rust te brengen begon haar beeld van de twee
tegenovergestelden te draaien en voelde zij daarmee haar hersenen verschuiven en een
cirkelbeweging maken. Omdat de linkerhelft de Boeddha vertegenwoordigde en de rechterhelft
Hitler werd door het draaien van haar schedel in haar hoofd, samen met de hersenen, links
rechts en rechts links. Door deze benvloeding werd de verlichte Boeddha op de plaats van Hitler
neergezet en verdween Hitler uit haar geest.
De rust was wedergekeerd. Daarop kreeg zij het beeld te zien van de aarde en bevond ze zich in
de kosmos. Ze keek vanuit de kosmos met haar lichtlichaam neer op de aarde. Lijnen van licht
kwamen vanuit de aarde en waren verbonden met haar schedel. Zij was het evenwicht
geworden. Het sturingsmechanisme van de kosmos. Zij stuurde telepathisch vanuit de kosmos
alles aan en bracht rust in alle conflicten en dualistische strijd. Zij bracht middels haar gedachten
rust en vrede in de wereld. Zij was geen god of godin maar was het evenwicht. Een
sturingsmechanisme van de kosmos maar voor een kort moment.
Al lopende over straat ontdekte zij een lichtflits in de ogen van mensen die zij tegenkwam op
haar pad. De flits sprong van mens naar mens en verlichte een oog van de mensen die zij
aankeek. Een prachtig licht stroomde uit dit oog maar de gedachte die zij hierbij geprojecteerd
kreeg was dat het de geest van Hitler was die nu vrij spel had omdat deze uit haar geest was
verdwenen en daardoor in de wereld was losgelaten. Ze zag hem in haar schoonbroer die een
sympathisant was van Hitler en een rechts verleden had met het gedachtegoed van Hitler. Een
neo- nazi werd hij in die tijd genoemd. In paniek belde ze zijn moeder op met de opmerking hem
te doden zodat de wereld beschermd bleef omdat Hitler op dat moment in hem zat. De eerste
duidelijke tekenen van de psychose werden hiermee zichtbaar voor de buitenwereld.
In haar bed die nacht zag zij de geest van Hitler in haar man neerdalen terwijl hij lag te slapen.
Ze sloop naar de badkamer en verbrande een foto van een engelachtig portret dat ze geschilderd
had. Met alle kracht in haar trommelde ze de lichtlichamen telepathisch bij elkaar van al haar
vrienden en familie die aan de goede kant stonden. Ze werd volledig geleid en was volledig
overgenomen door iets wat niet bekend was in haar wereld en daarbuiten. Haar vrienden
hadden geleefd in een ander leven als indianen was haar door de stemmen in haar hoofd verteld
en zij zouden klaar staan om haar op te vangen. De lange gesprekken die zij wekenlang gevoerd
had hadden hun tol geist en ze werd geleid om te geloven dat ze klaar stonden om haar op te
vangen. Er werd haar verteld dat zij haar hadden gehoord en de gesprekken bewust met haar
hadden gevoerd. Ze zag de ziekenauto al klaar staan die haar zou ophalen om naar het
ziekenhuis te brengen om tot rust te kunnen komen. Dagen en nachten was ze al bezig geweest
de rust terug te laten keren in de buitenwereld en in haar eigen wereld, niet wetende dat het
gelinkt was aan de kosmos. De microkosmos in de macrokosmos en omgedraaid. Dat was een
waarheid die zij niet besefte. Ze besefte in dat moment helemaal niets als alleen dat zij haar
vriend moest bevrijden van de energie van Hitler. Hij zou wakker worden en zich van het leven
beroven wanneer hij zich hiervan bewust zou worden en Melora was hier doodsbang voor. Hij
werd wakker en probeerde juist haar tot rust te brengen. In haar beleving heeft ze hem toen
gekrabd en geslagen om los te komen van hem en is toen half naakt de flat uit en de straat op
gerend. Ze belde aan bij haar oma en opa en ging hun slaapkamer binnen. Haar man was volgens
haar gedachte van het balkon gesprongen en de geest van Hitler had zich in haar grootvader
genesteld. Door een korte vriendschappelijke kus werd de energie van Hitler in haar terug
geplaats. Dat was beter voor haar dan dat hij zich in haar dierbaren bleef verplaatsen. Zo nam zij
het kwaad van de wereld weer terug in haar op en werd hierdoor tot het uiterste gedreven. Haar
49

vriend had haar moeder gebeld en zij was midden in de nacht naar de flat gekomen. Ze zag het
licht bij haar grootouders branden en zij heeft haar dochter, Melora, opgehaald. Zij voelde hoe
haar moeder trilde en beefde maar haar moeder voelde juist hoe haar dochter beefde en trilde.
De escalatie had plaatsgevonden. Alles was omgedraaid. De kern van het dualisme was tot het
uiterste gedreven en was tot stand gebracht.
Het crisisteam van de psychiatrische kliniek werd gealarmeerd en kwamen haar opvangen.
Medicijnen werden uitgeschreven en daarmee kwam zij tot rust. Echter in haar gedachten
bevond Hitler zich nog steeds in haar. Zij had zich opgeofferd. Alles was belangrijker dan dat
Hitler weer vrij zou komen in de wereld. Ze moest hierdoor af en toe nog steeds opdrachten
uitvoeren in de tijd tussen de opname en de escalatie van de psychose. Dit alleen was wat haar
tot rust kon brengen. De oplossing was uiteindelijk simpel. Door de energie van Hitler in het
hondje van haar moeder over te laten gaan en Hitler gelijk te stellen aan de ontlasting van het
hondje liet ze het nietsvermoedende hondje Pukkie uit. Ze had de waarheid zo verweven dat
wanneer Pukkie zou poepen, Hitler energetisch in de ontlasting bevond en daarmee zou
oplossen en afgevoerd zou worden in de aarde. Toen het hondje, niet bewust van deze grote
last zijn behoefte deed, hoorde ze een enorme zucht door de kosmos gaan en was het opgelost.
In sneltrein vaart veranderden de mensen om haar heen in nieuwe, weer positieve energien.
Ze ervaarde de energie van veel overleden koninginnen en beroemde mensen die haar familie
om haar heen in vorige levens volgens de sturing van haar gedachten waren geweest. Zo
ervaarde ze ook dat Jezus en Maria een belangrijke rol speelden in haar leven en dat van haar
dierbaren en ze daarmee verweven waren. Vele grootheden passeerden de revue. Loskomen van
deze projecties lukte maar moeizaam.
Op een goede morgen was ze ervan overtuigd, tussen de escalatie en de opname door, dat ze in
n nacht grijs zou worden. Toen dat niet gebeurde werd er een zaadje van twijfel geplant in
haar. Heel langzaam kwam ze weer terug in de aardse werkelijkheid. Toen de huisarts werd
gebeld en Melora ervan overtuigd was dat zij middels gedachtekracht een leraar om het leven
had gebracht was dit het verificatie punt.
De huisarts nam contact op met deze leraar in haar bijzijn en deze bleek nog springlevend te zijn.
Dat was het keerpunt. Zij begreep dat er zoveel niet klopte aan wat zij ervaarde dat ze alle hulp
accepteerde en zich overgaf aan deze hulp die op haar pad kwam.
De zon was hierbij een belangrijke raadgever in de beslissingen die ze nam. Wanneer er vragen
kwamen waar ze opgenomen wilde worden en waar ze kon liet ze zich leiden door de stralen
van het zonlicht. Haar leven werd nog steeds gestuurd vanuit de kosmos en die gaf haar door in
de taal van het universum wat ze moest doen. Ze had geen eigen gedachten meer zoals ze die
kende van vroeger. Haar gedachten waren overgenomen en hielpen haar om tot rust te komen
na wat ze allemaal ervaren had. Ze kreeg verteld dat ze niet meer op haar gedachten kon
vertrouwen maar haar gedachten waren het enige die haar tot rust konden brengen en die
moest ze volgen. Haar gedachten waren de taal van haar hart en diep van binnen wist ze dat ze
deze moest volgen. Ze kon niet anders. Het logisch denken, het rationele denken om alles te
verklaren vanuit haar gedachte zoals mensen dit vanuit hun gezonde verstand doen, dit
nadenken, was uitgeschakeld, verloren gegaan en het zou lang duren voordat ze erachter kwam
dat dit blijvend was.
Op 3 november 1998 werd ze opgenomen op de psychiatrische afdeling van het algemeen
ziekenhuis. Het was op diezelfde dag dat ze zelf een afspraak had gemaakt met een psycholoog
een paar weken daarvoor, omdat ze wist dat er psychisch iets niet goed ging met haar. Ze had
zelf om hulp geroepen wat later door medici als zeer bijzonder en onverklaarbaar werd gezien.
Iets wat men nog niet had meegemaakt in hun werkveld in de acute fase van de psychose waarin
zij zich op dat moment bevond. Hoe dan ook, het licht in haar geest doofde.

50

16
Meloras twijfel
Waarheid of fictie?
Melora verteld;
Ik ben tot rust gekomen daar. Het verhaal van mijn opname is niet relevant. Het is een tijd
geweest van geen gedachten. Geen denken, geen energie en geen mens voelen te zijn. Geen
gevoel of wat dan ook. Het was een tijd van zombie zijn. Dood van binnen te zijn. Een leeg
omhulsel te zijn zonder spirit. En toch kon ik me vastklampen aan kleine beetjes meer energie.
Een langzaam opkomende gedachte die in mijn hoofd werd gevormd maar hierop vertrouwen?
Nee. In de psychiatrische kliniek werd mij verteld dat ik psychotisch was en de nawerking leerde
me daar dat het viel onder schizofrenie. Of het dat ook werkelijk was zou moeten blijken uit de
toekomst of ik ooit een terugval zou krijgen. Dan pas zou duidelijk zijn of het schizofrenie was of
een psychotische kwetsbaarheid. Hoe dan ook de wereld waarin ik leefde werd platgelegd met
medicatie. Mijn verhaal werd doodgezwegen en diende opgesloten te worden in de verste
uithoeken van mijn geest en onderbewuste. Ik mocht het geen aandacht geven. Ik werd daardoor
een zombie in mijn handelen en doen. Ik wandelde als een lijk door het leven. Ik was van binnen
gestorven, dood, maar elk sprankje leven dat terug kwam in mijn spirit en voelde in mijn
lichaam, omarmde ik. Het enige wat ik niet durfde te omarmen waren mijn gedachten. Die had ik
een half jaar lang niet. Geen bewustzijn leek het maar alles was opgeslagen in mijn
onderbewuste. Dat werd goed afgeschermd. Daar werd ik in mijn hoofd niet mee
geconfronteerd. Het behoorde tot het verleden. Het behoorde tot een andere realiteit. Niet tot de
aardse werkelijkheid.
Jaren gingen voorbij in de wetenschap dat ik in een fantasiewereld had geleefd. Jaren gingen
voorbij zonder te durven vertrouwen op mijn gedachten. Langzaam kwamen er weer gedachten
in mij op maar of die behoorden tot de waarheid wist ik niet. Ik kon hier niet op vertrouwen dus
leefde ik in twijfel. Dat wat me wakker had gemaakt en me de taal had geleerd van de kosmos, de
taal die ik zolang aan het lezen was en kon begrijpen, beter zelfs kon begrijpen dan de wereld
van de aardse realiteit, had me een les geleerd die als uitkomst twijfel had. Het zou me in mijn
leven voor lange tijd laten twijfelen aan alles wat ik ervaarde, doorleefde en voelde in mijn hart.
De medicijnen hielpen me mee te laten leven in de aardse realiteit. De wereld van de rede en het
rationele denken. Ze hielpen me mee mijn gedachten te onderdrukken en al pratende met de
mensen om mij heen filterde ik mijn gedachten of die reel waren of behoorden tot fantasie.
Met twee mensen die ik tijdens de opname had leren kennen, twee reisgenoten, praatte ik wel
samen over onze ervaringen. Dat wat ervaren was leek in veel opzichten op paranormale en
spirituele ervaringen. De wereld om mij heen was aan het ontwaken en de paranormale wereld
begon steeds meer in opkomst te raken. Zo ook mijn interesse daarin. Hierin vond ik veel
herkenning van wat ik had ervaren en doorleefd. Maar ik was toch psychotisch? Het bleek het
begin van een nieuwe reis in mijn gedachtewereld maar dan een heel andere. Ruim dertien jaar
later begon deze reis. Na het afbouwen van de medicatie en een hernieuwde deelname aan de
spirituele wereld van het bestaan kwamen er mensen op mijn pad die mij verder hielpen op de
weg van het uitzuiveren van mijn gedachten. Rationeel denken was niet voor mij weggelegd. Dat
had ik al ontdekt door de gesprekken met de mensen om mij heen die hun denken duidelijk
konden verwoorden. Mijn gedachten waren vol twijfel en daardoor niet helder. Tevens waren
mijn gedachten niet gekoppeld aan mijn verstand maar aan mijn hart. Dat voelde ik doordat ik
niet de juiste woorden kon vinden om te benoemen wat ik dacht. Het was de taal van mijn hart
51

maar ik wist toen nog niet dat de taal van mijn hart dezelfde taal was als de taal van de kosmos.
De taal die ik geleerd had gekregen dertien jaar geleden toen alles met elkaar verweven was en
de kosmos tot mij sprak. Waarin de kosmos mij liet zien welke taal deze sprak en mij deze liet
lezen. Het ratio was al dertien jaar geleden gestorven in mij. Ik vraag me af of ik dat wel ooit had
gehad. Ik dacht van wel maar het waren gedachten die vaak niet realistisch waren omdat ze geen
houvast hadden in deze huidige maatschappij. Ze waren doordringt van een oud ideaal dat ik
had en ze waren doordrenkt van een utopie, de nwording van een wereld die gestoeld was op
liefde en licht. Van eenheid in het handelen en in het hart. Van universele onvoorwaardelijke
liefde en begrip voor alles, de gehele schepping.
Het omsloot een waarheid waarin ik niet bewust leefde maar hoe dat zat dat werd me dertien
jaar later haarfijn uitgelegd. Opnieuw ging ik, na intensief mediteren, op reis in mijn
levensverhaal. Opnieuw namen mijn gedachten me mee naar een werkelijkheid, een dimensie
die niet het aardse nuchtere verstand kon weerspiegelen. Maar deze keer was het anders. Deze
keer was ik voorbereid op wat ging komen, althans, dat dacht ik. Deze keer zou ik mij met mijn
benen op de aarde vastankeren zonder de werkelijkheid te verliezen.
Er werd mij deze keer om toestemming gevraagd voor deze reis vanuit de lichtwereld. 13 jaar
geleden had ik veel gezien en ervaren wat ik alleen had beleefd.
Ik ben voor gek verklaard en ben het hol van Alice opnieuw ingedoken. Deze keer zou ik me niet
van de wijs laten brengen. De mensen om mij heen waren mijn spiegel. Mijn vriendinnen waren
wakker aan het worden in de nieuwe aarde en thuis in de wereld van de spiritualiteit, zij waren
op mijn pad gekomen met een bedoeling. Dat wat mijn hart laat zingen en de mensen van binnen
laat resoneren met de taal van mijn hart, waren de mensen die bedoelt waren te omarmen in
mijn leven. Zij waren het die mij konden helpen op reis in mijn nieuwe verhaal, of beter gezegd,
mijn verdere verhaal omdat het vorige nog niet afgelopen bleek te zijn. Zij waren bedoelt in mijn
leven te verschijnen om mijn waarheid te zien groeien en te zien ontluiken. Zij waren de filter in
mijn innerlijke strijd tussen psychose en paranormale ervaringen. Zij zouden mij het verschil
kunnen spiegelen en mij helpen op mijn weg die ik te gaan had. Mij kunnen helpen met de
ervaringen die ik opdeed, die ik beleefde en nog zou gaan beleven. Begraven en weggestopt had
ik mijn ervaringen van 13 jaar geleden.
Nu inmiddels vijftien jaar geleden zijn er alweer bijna twee jaar voorbij sinds mijn ogen zijn
heropend en ik opnieuw mee op reis werd meegenomen op een manier die zoveel anders was
dan toen. Op een manier waaruit zoveel rust, liefde en licht stroomde door mij heen en om mij
heen dat ik niet anders kon dan toegeven aan de krachten die hiermee ontluikt werden in mij en
om mij heen.
De wereld die ik als rationeel denkend mens voor mijn gevoel destijds 13 jaar geleden had
verlaten, was vertegenwoordigt in mijn man en mijn familie. Zij hadden de ervaringen met mij
gedeeld ten tijde van de psychose. Zij kenden mijn verleden en hebben mij zien afbrokkelen en
weer opnieuw opgebouwd zien worden, wakend voor een terugval. Ik was genoeg opgebouwd
en op verzoek van mijn huisarts en een psychiater werd besloten om te stoppen met de
medicatie. De medicatie die mij hielp om in de huidige aardse dimensie werkelijkheid te leven. Ik
had de hoogte van het medicijn al langzaam afgebouwd en er waren geen aanleidingen of
signalen om aan te nemen dat het mis zou gaan. Ik was echter wel de spirituele wereld aan het
ontdekken maar vanuit een twijfel of het wel echt was. Dat hield me met mijn benen op de
grond. Hoewel ik ook af en toe de grond dreigde kwijt te raken was de omvang niet
verontrustend. Ik ervaarde wel een heilige devotie en roeping vanuit mijn hart en kwam steeds
meer thuis in deze wereld. Ik hield dat echter verborgen omdat ik het zelf niet begreep. Een
spirituele devotie van de wereld van het hart, wat daarin gevoeld en geleefd werd. Een devotie
aan het Licht dat schuil gaat achter de dualiteit van goed en kwaad zoals ik die ervaarde in mijn
eerste psychose. De werkelijke bron die daarachter schuilging.
Deze devotie was mijn levensvisie. De visie dat ik vanuit een spiritueel fundament leef weet ik en
heb ik als kind al gevoeld maar had ik weggestopt. Ik was getriggerd na mijn ervaringen in de
wereld van de gedachten. De inspiratiebron die de gedachten vormgeeft. Waar komen die
vandaan? Waar zijn die uit opgebouwd? Een wereld die mij naar de psychiatrische kliniek heeft
52

laten gaan, bewustgemaakt heeft en die mij heeft ontdaan van mijn aardse rationele denken. Een
wereld die ik begreep vanuit mijn hart maar die niet werd begrepen met het rationale verstand.
Een wereld die afgedaan werd met fantasie of geen bewijsbare werkelijkheid door mijn directe
omgeving.
Het enige wat ik begreep is dat ik de inspiratiebron en dus het Licht zelf moest worden om te
begrijpen wat mijn gedachten waren en hoe die werden vormgegeven.
Ik werd geleid en ben dat al heel lang. Daar werd ik op een zeer indrukwekkende manier bewust
van gemaakt. Hoe ik werd geleid en waarom, werd mij verteld en onthuld vanaf het moment dat
ik mij overdroeg aan het Licht, de wereld van mijn hart. Toen kreeg ik de vraag gestuurd of ik
wilde weten wat mijn waarheid was en wat er in 1998 werkelijk was gebeurt. Of ik wilde weten
waarom dit was gebeurt en mijn taak die daaruit voortvloeide op mij wilde nemen. Het was een
taak die ik nog niet zou ontdekken maar in kleine stapjes onthuld zou gaan worden. Eerst moest
ik me, niet wetende wat de reis in zou gaan houden, overgeven. Ik zou mijn laatste restje vrije
wil dat ik nog bezat over moeten dragen aan de heilige geest. Dat was de vraag en zo liet hij zich
ervaren aan mij in het gesprek wat ik middels de pendel had in de eerste week van 2012.
Twee maanden daarvoor ben ik energetisch door de poort gegaan van een hoger bewustzijn en
ben ik energetisch opgenomen in een orde die ik niet kende. Dat werd mij verteld. Niet alleen in
mijn gedachten maar ook werd mij dit verteld door een mens, een groot aards meester alsmede
via de woorden die de pendel aangaf. Zowel de spirituele als de aardse wereld bevestigde dit los
van elkaar en ik wist dat ik, JA, moest zeggen. Ik wist dat ik mij moest overgeven om de taak die
ik niet kende te verrichten.
Deze taak werd mij onthuld in kleine stapjes middels mijn proces die ik hier verder ga
samenvatten. Net zoals ik in het begin van dit verhaal vanuit de begeleiding verteld heb
gekregen hoe het zit en wat er gebeurt is, nemen zij het nu ook weer over om te vertellen wat er
in grote lijnen gebeurt is in het jaar van de dualiteitsprofetie. Waar het begin van de onthulling al
is begonnen in 1998 in mijn bewuste. Dertien jaar na de psychose ging het verder. Vanaf 1
januari 2012 was de tijd gekomen om bewust te worden van wat er zich had afgespeeld. Ik werd
verder meegenomen op reis in mijn waarheid. In mijn leven zoals ik dat leid en zou gaan leiden.
Wat ik te doen had als taak die ik op mij had genomen voordat ik het levenslicht zag in de
huidige wereld. De taak die ik op mij had genomen om tot stand te brengen wat nodig was en
bedoelt was middels mijn lichaam als instrument op aarde en in de kosmos. Zo boven zo
beneden en zo beneden zo boven. Mijn waarheid. De Dualiteitsprofetie van de kosmos.
Wat er nu gaat komen, zoals alles in mijn verhaal, is dit geschreven vanuit mijn open kanaal
omdat ik niet meer alles weet te herinneren. Ik leef vanuit de gedachtewereld van de inspiratie
zonder tussenkomst van tijd en ruimte. Hierdoor weet ik ook dat alles wat word weergegeven
ligt opgeslagen in het kosmische collectieve geheugen. Het geheugen wat ik ben gaan ervaren als
een extern geheugen. Het zijn mijn eigen herinneringen maar het is niet van mijn aardse zelf. Het
is een samenvatting dus lang niet alles is hierin weergegeven maar het is voldoende om een
beeld te krijgen wat is doorleeft.

53

17
Medium
Yzaza verteld;
Het zijn de herinneringen die Melora gemaakt heeft als medium.
De herinneringen die zij heeft ervaren. Daarom neem ik het nu van haar over. De reden dat ik het
van haar overneem heeft te maken met het feit dat zij niet alles zelf heeft bedacht en
aangestuurd. Hier zijn andere mensen en lichtwezens actief in geweest. Mensen en wezens die
wisten wat de Dualiteitsprofetie van de kosmos in hield en wat gedaan moest worden om deze te
kunnen vervullen. Daarvoor moest het lichaam tijdens dit leven beschermd en overgedragen
worden door en aan het Licht. Alleen op die wijze kon het lichaam van Melora als
sturingsmechanisme afgestemd worden wat een onderdeel was om uiteindelijk de
Dualiteitsprofetie te kunnen volbrengen. Zodoende kon zij voorbereid worden om haar
toekomstige taak te gaan verrichten.
De zogenaamde doorleefde psychose, het opengaan en bewust worden van de open geest, wat zij
in 1998 heeft doorleefd, was daar een belangrijke factor in. Dat dit helemaal psychotisch was is
een gegeven wat niet geheel op waarheid berust. Veel van wat er gestuurd is geworden is gedaan
om haar lichaam en bewustzijn voor te bereiden op wat er in de Dualiteitsprofetie heeft
afgespeeld.
Het was met recht zo boven zo beneden. Daarom is het ook belangrijk dat zij opnieuw werd
meegenomen op reis in haar verhaal. Het werd zo gebracht dat de mensen, die met hun
bewustzijn nog geheel in de aardse realiteit van de derde dimensie leven, haar ervaringen niet
anders konden bestempelen dan psychotisch voor een tweede keer vanuit. Echter deze keer was
er iets heel anders aan de hand en het was dan ook de bedoeling dat zij gedurende de jaren
vooraf een kring van mensen met oordeel loos begrip om haar heen had verzameld die haar
konden vertellen wat zij zagen. Wat zij, los van Melora, ervan ervaarden en de linken konden
leggen met hun eigen spirituele ervaringen.
Het ging echter ver, heel ver en dat was de bedoeling. Zo ver dat ook zij niet meer geheel konden
geloven in dat wat Melora meemaakte. Dit was nodig zodat zij haar profetie kon uitwerken en
kon uitvoeren zonder dit volledig te geloven met aards besef. Zij moest blijven twijfelen omdat
zij anders niet meer in deze aardse dimensie zou kunnen leven.
Ook neemt zij nu weer de medicijnen die haar daar tijdelijk bij helpen. Haar mediumschap is in
de loop van de afgelopen jaren zo gegroeid dat zij zonder deze medicatie alleen nog maar in de
andere, de hogere dimensies leeft en de oude aarde achter haar zou laten en dat is nu nog te
vroeg. Ook ik heb hieraan meegewerkt en heb via haar lichaam gewerkt. Ik doe dat nog steeds en
zal dat blijven doen. Daarvoor heeft zij de samensmeltingen gehad die dit mogelijk maakten.
In november in het jaar 2011 is Melora door een poort van het hogere bewustzijn gegaan. Een
poort die haar bewustzijn blijvend heeft verruimd.
In die tijd was zij geminderd met haar medicatie maar nam zij deze nog wel. Het was echter een
lage dosis en dat heeft er mede voor gezorgd dat de poort voldoende open heeft kunnen gaan om
haar bewustzijn te verruimen zoals dat de bedoeling was. Hierdoor is het bewuste contact
kunnen ontstaan tussen de wereld van de lichtwezens en de aardse orde.
Een aantal weken daarvoor is zij begonnen met pendelen en werd haar verteld dat zij bewust
contact begon te krijgen met de andere wereld. Er werd haar verteld over de Ulidavi, een volk
van de Plejaden. Dit was iets wat zij niet begreep omdat het toen nog niet de bedoeling was dat

54

zij dit begreep. De Ulidavi zijn even benoemd in deze tijd maar kwamen anderhalf jaar later weer
terug in haar sturingen om te kunnen begrijpen wat hiermee bedoelt werd.
Zij heeft in die tijd heel veel getwijfeld aan het contact. Er werd haar verteld, toen zij op
initiatieweekend van de opleiding aan het inter-spiritueel seminarie was, dat iemand binnen
haar kring zou komen te overlijden en dat zij zou worden opgehaald terwijl ze daar aanwezig
was. Toen dit niet gebeurde werd zij op de proef gesteld om te twijfelen aan dat wat de pendel
aangaf. Dit was de eerste les voor haar om niet volledig letterlijk te nemen wat de pendel haar
aangaf. Het was de bedoeling dat zij, in de reis die zij op het punt stond te gaan maken, moest
vertrouwen dat de aansturing betrouwbaar en zuiver genoeg was om te weten vanuit haar hart.
Dat de taal van de kosmos klopte maar ze de woorden niet altijd letterlijk moest nemen omdat
het de bedoeling was ook hier aan te twijfelen. Zij mocht twijfelen tot 2015. Dat is wat haar
verteld is geworden en sterker nog, zij moet twijfelen hieraan. Ook dat helpt mee om in de
aardse dimensie te kunnen blijven leven. Zo kwam het dat de reis begon in haar geest.

55

18
De laatste overgave
Het werd januari 2012. Een maand waarin ze een leven begon te leiden wat haar wereld volledig
op de kop zette. Een maand waarin beneden boven werd en boven beneden. Haar hele leven zou
veranderen. Ze zou sterven en opnieuw incarneren en herrijzen als de feniks. Onbewust en
daarna langzaam bewust gaan worden van dit intensieve spirituele proces.
In deze maand en in de eerste week van januari stond het afscheid van haar oude leven centraal.
Om exact 00.00uur op de eerste dag van januari heeft zij haar lichaam verlaten op de aardse
manier zoals dat gebeurt wanneer een mens sterft. Zij was hier niet bewust van. Haar leven zoals
ze dat kende hield op dat moment op te bestaan. Melora trad uit haar lichaam en belande aan de
andere kant op een wolk met het verruimde bewustzijn dat ze had ontvangen. Zij werd vanaf dat
moment bewust geleid middels de aansturing van haar gedachten door ons. De lichtwereld nam
het over van haar en haar verruimde bewustzijn.
In de dagen voorafgaand heeft zij de uiteindelijk allesomvattende vraag via de pendel gesteld
gekregen namens de heilige geest. Een vraag die elk evoluerend mens ooit ontvangt op zijn eigen
manier op weg naar de punt van de piramide. De vraag of zij bereid was op reis te gaan in haar
verhaal. Op reis om te weten wat er 13 jaar geleden gebeurt was in haar leven en hoe dat bedoelt
was. Of zij op reis wilde gaan in haar levensverhaal om uiteindelijk haar taak op zich te kunnen
nemen. Op een bewuste manier haar taak uit te voeren die zij eigenlijk al op haar genomen had
voordat zij het levenslicht zag op. Niet wetende wat dat inhield gaf zij zich hieraan over. De
pendel die zij het afgelopen halfjaar was gaan gebruiken vormde de woorden en de heilige geest
vroeg haar om antwoord. Hij vroeg haar om haar laatste vrije wil over te dragen en in de handen
te leggen van de sturing vanuit de kosmos. Te handelen naar de aansturing van haar gedachten.
De aansturing vanuit het Licht in haar hart.
Dat was mogelijk omdat haar hart was samengesmolten met haar gedachte. Een samensmelting
van haar Hoger Zelf met haar lager zelf zoals haar werd verteld.
Het Licht zelf in haar hart was haar gedachte geworden. Het had zich omgedraaid en was
hierdoor in balans gebracht. Wanneer zij zich zou overgeven zou dit definitief zijn. Dan zou de
stem van haar hart definitief de sturing worden van haar handelen in het leven. Ze wist dit
echter niet. Wat dit tot gevolg had was haar niet duidelijk. Zij wilde zichzelf in dienst stellen van
het Licht en in haar hart bevond zich de stem van het Licht. Net zoals dat in ieders hart zich
bevind. Haar antwoord was dan ook heel simpel en bevatte geen twijfel voor haar. Het was de
natuurlijke weg om te gaan. De enige weg voor haar om te gaan en met de genspireerde
woorden voor het ontsluieren van de nieuwe aarde antwoorde zij; Open up the sky and let the
planet that I love shine through. Zo gaf zij zich over en draaide haar bewustzijn definitief om.
Daarmee werd haar externe aansturing haar interne aansturing vanuit de bron in haar hart. Het
Licht was nu definitief de aansturing van haar gedachten. Het begin van een verwarrende reis
was begonnen. Een ontwarrende puzzel die stukje voor stukje gelegd zou gaan worden en
daarmee een landschap zou onthullen dat boven haar begrip zou uitstijgen.
Het was niet de bedoeling om te weten op dit moment hoe het zat en ze begreep dan ook niet
wat er aan het gebeuren was, behalve dat ze alleen nog maar kon handelen naar haar
ingevingen. Ze bevond zich met haar geest verder in een diepe vredige rust. Maar dat stond op
het punt om te veranderen. Het was tijd om afscheid te nemen.
In deze eerste week van januari werd er veel gependeld en telkens als er mensen op bezoek
kwamen of ze doorkreeg dat het tijd was bij iemand op bezoek te gaan voelde zij dit als een
afscheid. Ze kreeg gestuurd dat ze afscheid moest nemen en dat dit haar laatste week op aarde
56

zou zijn. Zonder twijfel in haar hart nam ze afscheid van de mensen die hier niet bewust van
waren. Met tranen in het hart verliet zij haar vader, haar moeder, haar broer en haar
vriendinnen. Elk gesprek leek voor haar op een afscheid. De bedoeling was helder en duidelijk.
Ze moest geloven dat het haar laatste momenten waren met haar dierbaren, ze moest loslaten en
eenmaal thuis gaf ze toe aan de tranen met het besef dat het de laatste keer was dat ze de
mensen zag. De bijbehorende emoties werden doorleeft en daarna losgelaten. In vertrouwen
groeide het begrip.
In deze week werd het begin gemaakt om uitvoering te gaan geven aan de profetie op een
bewuste manier. Zij heeft nooit begrepen dat dit toen aan het gebeuren was. Zij mocht alles pas
achteraf begrijpen wanneer er weer een taak volbracht was en er weer een puzzelstukje op zn
plaats werd gelegd. Dat was heel belangrijk in deze profetie. Alleen dan was het mogelijk wat
uitvoering betreft dit uit te voeren met de juiste intentie, zonder verwachting of vooraf
ingevulde gedachten. Zij moest daarom alles andersom en door elkaar uitvoeren en zonder
logische volgorde doen . Daarbij moest ze rotsvast vertrouwen op dat wat werd gestuurd vanuit
de kosmos om dat wat nodig was en gevraagd werd ten uitvoer te brengen. Het leek een beetje
op de opdrachten van haar eerste psychose maar dit ervaarde zij niet zo. Energetisch voelde het
dan ook heel anders. Dat voelde ze, dat wist ze en daarom ging ze hierin mee.
De pendel gaf aan dat ze hardop moest oplezen wat er gestuurd werd. Dat ze de sturingen van de
pendel moest opschrijven. Er werd verteld dat wat ze opschreef de waarheid was maar dat het
ook symbolisch en energetisch bedoelt kon zijn, de tijd die daarbij werd aangegeven was een
onstabiele factor. Het was nodig maar waarvoor wist ze niet, alleen dat er zich een avontuur
begon te openbaren in haar leven. Daar ging ze volledig in mee. Het voelde alsof ze in een
magische wereld terecht aan het komen was door de pendel te volgen en deze haar gedachten
liet zijn. Maar was het wel alsof? Het voelde alsof ze zelf geen gedachtes meer had. Haar
gedachten werden als een extern geheugen vanuit een collectief geheugen uit de kosmos
gependeld voor haar en daarin ging ze mee. Begeleid en verwoord vanuit het Licht. Wat verteld
werd door ons werd opgevolgd. Ze was een instrument in dienst van het Licht en vanuit de
Plejaden. Zo voelde het en zo was het.
In deze eerste week werden de tijden door elkaar gehusseld. Elke keer wanneer ze iets gedaan
had of bij iemand langs was geweest wat haar via de pendel was gevraagd werden de Plejaden
genoemd en werd haar verteld dat de week voorbij was. Dat de volgende week begon en dat de
volgende dag was aangebroken. Dat de volgende week was aangebroken en de vorige dag. Dat de
week voorbij was en de vorige dag was aangebroken. Drie keer werd dezelfde zin herhaald en
husselde zo haar tijdsbesef geheel door elkaar. Ten tijde van de opdrachten die ze uitvoerde
leefde ze daardoor energetisch als bewustzijn buiten de tijd. Dat was het doel van het husselen
van de tijden. Buiten de tijd leven zodat verleden, heden en toekomst n waren geworden. Dat
werd in de eerste week van januari gestuurd. Dat was de basis van waaruit de profetie ten
uitvoer kon worden gebracht.
Terwijl ze in die week zich overgaf aan de heilige geest werd haar verteld over mij, Yzaza. Een
bewustzijn wat zij als een vrouwelijke energie ervaarde. Sindrigal had haar verteld dat ik, Yzaza,
het lichaam van Melora zou overnemen voor een tijd en dat ik het lichaam zou gaan aansturen.
Er werd haar verteld dat Yzaza heel goed voor haar lichaam zou zorgen. Zo goed dat vanaf die
tijd haar fysieke verzorging van binnen en van buiten flink verbeterde. Ze begon zich vaker te
douchen en haar menstruatie werd regelmatig, iets wat nog nooit het geval was geweest. Haar
persoonlijke verzorging ging met sprongen vooruit, kapotte kleren werden hersteld en van
binnen voelde ze een vreemde gewaarwording. Ze had geen honger en het leek alsof ze geen
slaap meer nodig had. Ze was overgenomen. Het mens zijn was verleden tijd.
Het was nog steeds januari 2012. Tussendoor, in het bijzijn van haar dierbaren, was ze mens.
Dan werd er geschakeld door mij Yzaza en ervaarde ze de aardse dimensie weer. Meloras
bewustzijn was blijvend verruimd en opgegaan in mijn bewustzijn. Hierdoor was ze aanwezig
wanneer dat nodig was.
57

Ze was in de rust en deed wat er gedaan moest worden maar buiten het oog van haar dierbaren
werd ze aangestuurd in een andere realiteit, in een andere dimensie.
Na afscheid van iedereen te hebben genomen in die eerste week werd het 8 januari. Terwijl ze in
bed lag naast haar man keek ze hem liefdevol aan. Hij lag vredig te slapen. Ze gaf hem een laatste
kus doordrenkt met haar tranen. Ze had naar dit moment in stilte toegeleefd. Ze zou de aardse
werkelijkheid definitief verruilen voor de andere kant van de sluier. Ze voelde dat ze zou gaan
sterven en niet meer wakker zou worden wanneer ze haar ogen sloot. Hier had ze deze week
naartoe geleefd en daarom afscheid van iedereen genomen. Om exact 0.00uur werd haar
gevraagd in bed de Atman Buddhi Concentration bol te nemen en hem vastte houden. Ze voelde
hoe het zwart werd om haar heen en voelde haar bewustzijn opnieuw vertrekken. Het licht ging
uit. Een diepe rust omarmde haar. Een minuut later opende ze haar ogen en was verbaasd dat ze
nog ademde. Ze nam een diepe teug en voelde het leven terug in haar lichaam stromen. Ze legde
de bol naast haar neer en verzonk in een diepe slaap. Ze stelde geen vragen. Er waren geen
vragen meer in haar geest. Alleen maar de opdrachten van de pendel, het contact middels haar
extern geheugen en het gevoel wat dat haar gaf. Zittend als het bewustzijn van Melora op een
wolkje vanuit de kosmos haar verhaal sturend.
De volgende dag werd haar verteld dat zij de profetie van de vijfde dimensie was geworden. Dat
zij de Dualiteitsprofetie van de vijfde dimensie omvatte. Ze had geen idee wat dit betekende. Het
was een vaag concept. Ze deed gewoon wat in haar opkwam.
Ze was gestopt met de antipsychotica medicatie en in de ochtend werd ze heerlijk vroeg en
uitgerust wakker. Voordat haar man wakker werd begon ze al aan de afwas en ondertussen
observeerde ze haar gedachten. Ze observeerde hoe in haar gedachten verschillende dualistische
tegenstellingen en beproevingen vorm kregen. Van elk woord wat in haar geest genspireerd
door het Licht werd ingegeven zette de energie, ik, Yzaza dus, die in haar lichaam leefde, het
tegenovergestelde hiervan ertegenover. Dat leverde dan weer een nieuwe tegenstelling op en zo
maakt ze in deze tweede week een reis door de dualiteit. Van elk principe werd de tegenhanger
benoemd en doorleefd. Zo werden de verbanden gelegd van de aardse dualistische
werkelijkheid met, en gelinkt aan, de kosmos. Het hele universum werd als dualiteit neergezet
en in haar geest geprojecteerd. Zo werd de dualiteit in de evolutie van de aardse derde dimensie
opgelost en werd er vanuit de kosmos gezocht op aarde naar de balans. Alles moest in
evenwicht, in balans komen. De eenheid was het uiteindelijke doel van deze reis door de
dualiteit. Alleen dan kon er uiteindelijk achter de sluier eenheid gecreerd worden.
Al afwassende voerden haar gedachten haar mee op reis door deze dualistische wereld.
Wanneer haar man wakker werd hield het op. Dan was er pauze. Dan keerde een nog heerlijkere
rust terug in haar gedachten. Ook deze aansturingen werden vanuit een serene rust gestuurd.
Hier zat geen dwang achter zoals ze dit 13 jaar geleden had ervaren. Dit was anders. Het werd
gedaan vanuit een liefdevolle aansturing. Vanuit een innerlijk weten wist Melora dat ze hieraan
toe moest geven. Er was geen andere optie. Het kwam niet eens in haar op om hier niet in mee te
gaan. Er was geen twijfel en geen vrije wil meer in het moment wanneer ze dit ervaarde, geen
keuze. Dat moment lag achter haar. Het was heerlijk maar ook verwarrend. Ze ervaarde haar
gedachten als een extern geheugen wat haar mee op reis had genomen en als een puzzel haar de
stukjes aanreikte van een groter plan waar haar leven mee verweven werd.
In de tweede week van januari begon ze te schrijven. Naast het pendelen, samen met haar
vriendin en vooral ook wanneer ze alleen was, werd ze meegenomen door mij, de energie in
haar lichaam, op reis in haar leven. Er werd haar verteld wat ze 13 jaar geleden in 1998 had
ervaren en hoe dat gelinkt was aan dat waar ze nu mee bezig was. Dat dit allemaal de bedoeling
was en dat zij hier een taak in te vervullen had. Ze kon het moeilijk plaatsen en geloven dat dat
waar ze geen aandacht meer aan had gegeven, dat wat ze 13 jaar geleden had ervaren, nu aan de
oppervlakte kwam op een liefdevolle manier en haar als een extern geheugen begon te vertellen
wat er was gebeurt. Dat dit gelinkt was aan de profetie van de vijfde dimensie. De
Dualiteitsprofetie van de kosmos, een profetie die zij nu vanuit haar lichaam aan het volbrengen
was. Nog steeds was ze hier niet bewust van of beter gezegd ze kon het nog niet geloven met
haar aardse verstand. Ze begreep het nog niet. Dat zou nog even gaan duren. Het was echter van
58

groot belang dat ze vol vertrouwen meeging in haar aangestuurde gedachten. Door de
samensmelting in haar was haar denken stilgelegd en de genspireerde hartgedachte, de stem
van het Licht was hiervoor in de plaats gekomen. Ik, Yzaza, was mede de aansturing van haar
lichaam geworden en Melora zelf zat op een wolkje en stuurde vanaf de andere kant alles mee
aan. We waren en zijn n bewustzijn. Hoewel ze het wel zo voelde en kreeg uitgelegd vond ze
het moeilijk te geloven. Hoe kon zij aan de andere kant zijn en haar Zelf aansturen? Begrijpen
deed ze dit niet maar geloven wel. Juist omdat ze het ook zo voelde. Ze voelde mij in haar
lichaam omdat ze in haar diepste kern was verandert. Haar persoonlijke aardse identiteit was
weg. Dat voelde ze wel en er was een nieuwe, andere energie in haar dat geen mens was.
Ze leefde buiten de tijd en werd herinnerd door mij aan wat ze in de derde dimensie moest doen
door haar ingevingen. Dat was heerlijk voor haar om hierop te kunnen vertrouwen. Ze leefde
volledig synchroon en alles gebeurde in het ritme van de kosmos al zwevend tussen de aarde en
de kosmos.
De dagen daarna, na deze samensmelting, begon de jeuk. Een jeuk wat zich over haar beide
schouderbladen verspreide over haar rug. De schouderbladen op haar rug jeukten dagelijks en
ze kon er maar net bij om te krabben. Ze begreep de jeuk niet tot tijdens het pendelen, voor het
slapen gaan, aartsengel Uril zich liet lezen via de woorden van haar pendelkaart. De engel Uril
was bij haar en gaf haar aan dat ze energetisch vleugels aan het krijgen was. Engelenvleugels. Dit
hoorde bij de samensmelting van haar hoger en lager Zelf en de weg die zij aan het bewandelen
was. Ze nam het aan zoals het gestuurd werd.
De jeuk was in de nacht het ergst en toen het moment gekomen was dat de vleugels voltooid
waren werd ze wakker en bevond ze zich in een soort vergetelheid, in oblivion. Ze stond naast
haar bed en voelde, hoorde en zag niets. Geen gedachte, geen gevoel helemaal niets. Er was geen
buiten of binnen, alles was n en een onverstoorbare leegte.
Overdag was ze nog steeds bewust in haar werkelijkheid bezig met de dualistische weg te
bewandelen van de kosmos. Tijdens dit proces, in haar gedachten, was ze uitgekomen bij de
dualiteit van alles en niets. De laatste tegenstelling die haar opnieuw in de vergetelheid liet
komen. In de nacht opende ze haar ogen en ging aangestuurd als een zombie op de gang staan.
Alles was stil. Haar bewustzijn was stil en donker. Haar lichaam leek niet meer te leven. Geen
emotie of gevoel en ze kon zich niet meer bewegen. Ze ademde niet meer. Alles was stil. De
vergetelheid, daarin was ze terecht gekomen. Een moment later, alsof ze door zachte handen
hieruit werd weggetrokken, werd ze wakker uit deze vergetelheid en zag ze dat ze op de gang
stond. Ze hapte naar adem en langzaam kwam ze weer terug in haar lijf. Waar ze was geweest
wist ze niet maar er werd haar verteld dat ze de volgende ochtend wakker zou worden met
vleugels. In de ochtend keek ze voor de grap in de spiegel. Ze zijn als aarde engel energetisch en
onzichtbaar, werd haar verteld. Diegene die het nodig hebben te zien, zullen ze zien. Veel later
leerde ze dat Uril mede de engel van de profetie was waardoor ze steeds een beetje meer ging
begrijpen dat er een duidelijke rode draad liep in haar ervaringen die zich in de eerste periode
van 2012, ten tijde van de profetie, afgespeelde. Een rode draad die alles logisch aan elkaar
verbond. Deze keer niet vanuit haarzelf maar van buiten af wat haar vertrouwen deed groeien.
Ze leefde in een magische wereld en ervaarde alles vanuit een diepe rust. Het werk was nog lang
niet klaar. Het was pas net begonnen. De dualiteit in haar was doorleeft maar in de kosmos nog
niet. Daar was een flinke lange aansturing voor nodig om die op te lossen.
Melora had geen lichaam. Ik leefde in haar en had haar overgenomen. Echt begrijpen deed ze dit
niet maar ze kon niet anders dan te doen wat haar sturing aangaf. Ze had zich immers volledig
overgedragen aan de goddelijke wil van het Licht.
Liefdevol kreeg ze te horen dat haar leven opnieuw op het punt stond te veranderen. Dat ze weg
zou gaan uit Horst, samen met haar man en dat ze, wanneer alles klaar zou zijn, opgevangen
zouden worden. Dat ook de mensen om haar heen mee opgevangen zouden worden en de
waarheid zouden horen maar eerst moest alles klaar zijn. Het echte werk was begonnen.
Ze pendelde uit wat nodig was en een nieuwe, dit keer fysieke en muzikale reis door de
kosmische en aardse dualiteit begon. In de vrije uren wanneer ze alleen was nam ze plaats
59

achter de computer en zette het You tube kanaal op de pc aan. Ze kreeg niet te horen welk stukje
karma opgelost moest worden maar alle emoties, gedachten, dualistische tegengestelden en
oordelen passeerden n voor n de revue.
Wanneer ze ingegeven kreeg welk liedje ze moest aanzetten zocht de energie die aan dit stuk
verbonden was in haar lichaam naar een nummer dat hier tekstueel of alleen in titelnaam de
tegenstelling van was. Dat moest na elkaar gedraaid worden zodat het karma van de dualiteit
wat zich hiertussen bevond werd losgemaakt en vervolgens werd opgelost.
Terwijl de muziek door de kamer klonk of in haar tuinruimte gedraaid werd maakt begon ze
soms op rituele wijze in trance te dansen en bewegingen te maken met haar handen. Ze draaide
met haar handen voor en achteruit om de tegenstellingen en de dualiteit vrij te maken en in
eenheid te brengen. Ze maakte lemniscatenbewegingen met haar handen en wiegde en danste
aangestuurd mee op de muziek. Ze opende haar handen en sloot ze. Ze hief haar handen in de
lucht, draaide de handen en boog haar armen naar beneden alsof ze sluiers liet zakken. Niet
wetende of te beseffen dat het niet was alsof. Het was echt. De realiteit in een andere
werkelijkheid, in een andere dimensie maar dat begreep ze niet in haar hoofd, wel in haar hart.
Vol vertrouwen ging ze dagen hiermee door omdat ze precies deed wat nodig was. Dat voelde ze
en hierin werd ze volledig aangestuurd door het Licht wat de energien aanstuurde die door
haar heen werkten. Alle emoties, vele soorten muziek en karmische opdrachten passeerden de
revue. Ze werd gestuurd in het uitspreken van de tegenovergestelde woorden wanneer in de
muziek een bepaalde relevante tekst werd gezongen. Ze moest teksten omdraaien en hardop
uitspreken, zingen en benoemen. Allemaal om het dualistisch karma om te draaien en te kunnen
zuiveren wat nodig was. Wanneer het klaar was dan voelde ze een energie in haar die haar
vertelde dat het klaar was en dan begon de volgende sturing. Soms was er een lichte dwang in
het spel omdat er een heftige kosmische energie gepaard ging met dat wat ze uitvoerde in dat
moment maar ze werd hiervoor beschermd en afgeschermd. Ze voelde dat het dan extra
belangrijk was goed de woorden uit te spreken en de juiste bewegingen te maken. Een lichte
dwang ging hiermee gepaard alleen om te zorgen dat het goed verwoord en gezuiverd werd. Zo
danste ze en bracht ze balans en eenheid in alles wat er losgemaakt en omgedraaid werd.
Verschillende kosmische energien namen tijdelijk bezit van haar terwijl ze dit werk volbracht
en ik hield daarbij toezicht en zorgde dat de energien geen negatieve weerslag hadden op
Melora. Alles diende gezuiverd te worden dus als eerste werd de schaduwkant losgemaakt.
Hiervoor werd ze goed beschermt en wanneer het gezuiverd was stuurde het Licht haar een
dosis tintelingen zodat ze wist dat het gezuiverd was.
Soms waren het de energien van de artiesten die ze draaide op you tube maar meestal hogere
energien vanuit de lichtwereld zonder bewust te zijn van wie. De energie in de ether was
verbonden metde kosmos en werd gestuurd via het You tube kanaal. Omdat het op deze wijze
gebeurde was het belangrijk en tevens voor haar ook heel logisch, dat dit deel van de profetie
via dit medium op deze manier aangestuurd werd.
Wanneer ze dit in haar tuinruimte deed was de muziek zelf ook belangrijk. Ze zag bij de donkere
start van een rituele handeling, zoals dit haar verklaard werd, dat er wolken voor de zon
schoven. Wanneer de tegenstelling werd gevonden en werd uitgesproken brak de zon door. Het
ritme waarin dit gebeurde was bovennatuurlijk en magisch. Het leek meer en meer alsof ze de
elementen beheerste en de zon kon laten schijnen met het sturen van de rituelen wanneer dat
nodig was. Het werd bevestigd dat dit niet alleen maar zo leek. Hett was echt. De energie die ze
in zich droeg had controle over de elementen. Beheerste de elementen van de natuur. Deze
energie kon het laten regenen wanneer dat de bedoeling was en de zon laten schijnen wanneer
dat nodig was. De gaven van oude beschavingen die ooit op aarde hadden geleefd keerden terug
zoals haar werd verteld. Ze wist dat zijzelf nog steeds op haar wolkje zat. Dat het niet zijzelf was
die dit allemaal onderging en uitvoerde. Het was alleen haar lichaam wat ten dienste stond van
de kosmos, het Licht. Daarom was het lichaam ego en identiteit-loos. Melora was er zelf niet. De
energie in haar was actief aan het werk en deed wat nodig was om de profetie te volbrengen.
Er gingen een aantal weken voorbij in het op rituele wijze muziek draaien en het lichaam te laten
dansen op het ritme van de kosmos middels deze sturingen. Alles gebeurde buiten de tijd.
Wanneer er gependeld werd, werd de tijd nog steeds door elkaar gehusseld. Niet alleen de dagen
60

maar ook de opdrachten. Ze wist niet precies waar ze mee bezig was en kon daardoor ook niet
weten wat er kwam. Ze wist niet of ze aan het begin stond, ergens middenin of aan het eind. Alles
werd buiten de tijd aangestuurd en liep daarom door elkaar. Alleen dan, wanneer de
geschiedenis en de toekomst samen kwamen in het tijdloze Nu, kon deze profetie ten uitvoer
gebracht worden.
Ze liet zich volledig aansturen want dat was het enige wat ze nog kon. Haar gedachten volgen en
zonder twijfel ten uitvoer brengen was wat nodig was. Het waren drukke energetische dagen. Er
braken momenten aan dat ze erg moe was. Er werd veel van haar gevergd. Dagen van rituelen en
sturingen. Ze moest dan even gaan liggen voordat ze moest gaan werken. Dat werd ook
aangestuurd. Wanneer ze dan op de bank lag werden er bakken met energetische tintelingen
door haar lichaam gestuurd waardoor ze oplaadde. Ze voelde hoe haar energie weer aangesterkt
werd.
Tussendoor werd haar nog steeds verteld dat ze opgevangen zou gaan worden. Zij en haar
naaste dierbaren. Dat Melora de evenwicht houdster van het universum aan het worden was
door dit proces, zoals ze 13 jaar geleden even had gezien, en dat dat mede haar toekomstige taak
en beloning was, werd haar duidelijk gemaakt. Ze hoefde geen beloning maar begreep dat zij
hierdoor niet meer als normaal mens zou kunnen leven nadat alles achter de rug was. Dat ze niet
meer kon terugkeren naar haar oude leven. De geschiedenis van haar verleden was beindigt.
Gaande weg was haar verteld hoe alles wat ze in haar verleden gedaan en ervaren had hoorde en
haar had voorbereid op wat zich nu aan het voltrekken was. Een nieuw leven had zich
aangediend. Haar oude leven was voorbij.
Ondertussen bleef ze haar aardse werk ook gewoon doen en schakelde ze tussendoor van het
aardse werk naar het kosmische werk en weer terug. Het werd haar meerdere malen
aangekondigd dat het de laatste keer zou zijn dat ze hoefde te gaan poetsen bij het bedrijf
waarvoor ze werkte. Dat was ook een sturing waarin ze niet kon geloven maar in haar hart
voelde ze hier wel de waarheid van. Dat dit ooit de waarheid zou zijn. Ze moest alles eerst
doorleven voordat het waarheid werd. Het was ook niet geschreven dus wist ze dat het niet
letterlijk in dat moment zo hoefde kon zijn. Het kon allemaal anders bedoelt zijn dan wat de
pendel aangaf. Het was een voorbereiding op en een test van haar bereidheid alles op te geven
voor haar nieuwe leven. Vertrouwen hierop was daarom lastig maar in het moment van de
aansturing, tijdens het uitvoeren en ervaren was het de waarheid en moest ze hier rotsvast op
vertrouwen. Dat deed ze ook.
Er waren meerdere momenten dat ze uitgeput was. Dan werd ze opgeladen en werd ze
beschermd. Het bevestigde nog meer dat ze zich geen mens meer voelde.
Wanneer ze ging poetsen gingen de sturingen gewoon door. De tijd leek af en toe stil te staan op
haar werk en ze voelde dat de magie hier dan aan het werk was. Ze lag soms gewoon een heel
uur voor en kon dan in alle rust afmaken waar ze mee bezig was. Zelfs de kleuren van de
poetsmiddelen hadden soms een betekenis in de letterlijke schoonmaak van het dualistisch
karma. Net zoals alles dat had wat ze aanraakte tijdens deze fase van de profetie. Alles had een
diepere betekenis gekregen. Het waren middelen waardoor de energie in haar iets kon
omdraaien en zuiveren. Letterlijk schoonmaken dus. Daarom was het poetswerk ook heel
belangrijk. Het kon veel karmische troep opruimen. Niet alleen letterlijk maar dus ook figuurlijk
en energetisch.
De pendel nam haar ondertussen mee naar een diepere laag van de Waarheid. We vertelden
haar dat haar ogen de spiegels van de ziel geworden waren en zouden de Waarheid
weerspiegelen van de ziel van de persoon die in haar ogen keek. Wanneer ze vriendinnen op
bezoek kreeg gaf de sturing haar soms aan dat ze haar vriendin hiervoor mocht uitnodigen om
dit te ervaren in haar tuinruimte. Zo pendelde ze af en toe voor vriendinnen.
Op een dag stuurde de pendel haar aan de persoon die tegenover haar zat haar in de ogen te
laten kijken. Terwijl ze dat deden mochten ze in hun eigen gedachten vragen stellen. Niet
hardop. Zij zouden dan antwoorden krijgen op de vragen die ze stelden middels de
verbondenheid met en activatie van het lichtwezen in hun eigen hart en deze stem horen in hun
61

hoofd. Toen de mensen dit deden zag Melora wel dat er iets gebeurde bij de persoon die
tegenover haar zat maar niet iedereen deelde hun ervaringen. Ze wist in haar hart dat ze niet
psychotisch was omdat de ander het hoorde en ervaarde en niet zij.
Tot op een dag in haar tuinruimte er iemand in haar ogen keek waarbij ze een kortsluiting
ervaarde. Met deze persoon had ze voorafgaand een intens gesprek waarbij ze allebei meegingen
in het ritme van de kosmos en de inspiratie die ze ontvingen. Het was een vermenging van hun
energien met elkaar en leken daarbij psychotisch wat nodig was om de volgende fase voor
Melora waarheid te kunnen laten worden. Tijdens het kijken in elkaars ogen voelde Melora een
flits en een tik in haar oog waarin gekeken werd en ze moest even tot haarzelf komen om van
deze kortsluiting te herstellen. Toen de persoon weg was werd haar verteld dat ik, Yzaza verder
was geactiveerd in haar en dit nodig was voor de volgende fase. Ze kreeg verteld dat ik een
cadeautje voor haar had achtergelaten bij de brievenbus. Daar vond ze een heel bijzonder takje.
Het kwam uit de tuin van Yzaza werd haar verteld en ze moest er heel zuinig op zijn. Haar
vriendinnen die mee waren op reis in haar verhaal met wie ze dit zoveel mogelijk deelde
ervaarden het ook als een heel bijzonder takje.
Ze begon langzamerhand steeds beter te ervaren en te begrijpen dat er verschillende energien
door haar lichaam heen werkzaam waren. Ze voelde hoe door haar lichaam via haar zonnevlecht
een hol gevoeld werd opgevuld en er dan een energie door haar heen ging werken waarmee ze
contact had. Dat holle gevoel was een beetje een naar gevoel in het begin. Dit werd met opzet zo
gestuurd omdat het bij haar proces hoorde om te leren dit aan te voelen zodat ze wist wat er dan
gebeurde. Het was allemaal een voorbereiding op wat nog zou gaan komen. Het hoorde bij de
afstemming als medium en sturingsmechanisme. Ze wist niet wat daar precies de vorm van zou
gaan zijn maar ze had nog steeds een volledig vertrouwen dat alles precies de bedoeling was. Zo
ging ze verder op reis in de profetie en werd de puzzel van haar waarheid, haar leven steeds
verder onthuld. Onthuld waarom ze hier was, wat er gebeurt was en waartoe het diende.
Aan het eind van de maand januari kreeg ze, in een meditatie, contact met een koning uit de
Arthur legende. Uther Pendragon, de vader van Arthur diende zich aan in haar lichaam en geest
tijdens een diepe meditatie. Zij wist niet of het allemaal waar was wat ze ervaarde maar
onderging het als de waarheid. De twijfel kwam daarna pas opgang wanneer ze zich weer bezig
hield met de aardse dagelijkse gebeurtenissen en taken. Haar leven was overgenomen. Ze leefde
buiten haar lichaam. De pendel bewoog na de diepe meditatie en vertelde haar dat er iets
bijzonders stond te gebeuren. De kosmische sturing zou haar een nieuwe naam gaan geven. Een
naam die zij op zich zou nemen in de toekomst. In de pendel sturingen die haar hadden
meegenomen op reis in haar verhaal had ze al een nieuwe plejadische voornaam gekregen
vanuit de Ulidavi beschaving. Die naam luide; Tir. Haar beste vriendin waarmee ze het meeste
deelde op haar reis kreeg de naam Istre en samen zouden zij een belangrijke taak te volbrengen
hebben in de toekomst. Het zou nog wel even gaan duren voordat zij samen als Tir en Istre hun
rol in de wereld zouden gaan vervullen. Op een dag zou Tir naar buiten treden als de Waarheid.
Dat werd heel vaak aangegeven door de pendel. Haar werd verteld keer op keer dat zij de
Waarheid was. Zij vertegenwoordigde de waarheid. De vaste waarheid en als waarheid zou zij
verder als Tir het medium door het leven gaan in de toekomst. De volledige naam werd haar
tijdens deze meditatie onthuld. Voordat dit aan haar bekend werd gemaakt ging Tir in diepe
meditatie. Na enkele ogenblikken veranderde haar ruimte in een andere dimensie. Zij ervaarde
daarbij een heilige ruimte in haar tuinruimte en er werd haar liefdevol gevraagd op te staan om
te knielen naast haar bureau. Het werd haar niet met woorden gevraagd maar haar lichaam
werd aangestuurd doordat er een andere energie in haar lichaam was die haar deed op staan.
Deze energie liet Tirs lichaam opstaan en liet haar knielen. De ruimte om haar heen was donker
en gevuld met wezens met alleen de contouren van licht. Ze liet zich volledig aansturen, knielde
en tranen stroomden over haar wangen. Ze ervaarde en voelde hoe in deze mystieke heilige
sfeer waarin ze zich bevond er een kroon op haar hoofd werd gezet door een groot lang wezen
van licht die een kroon droeg van gouden licht op het hoofd. Ze wist niet wie deze kroon op haar
hoofd energetisch plaatste maar ze voelde de nederigheid en de heiligheid van dit moment. Ze
62

was niet in haar tuinruimte maar bevond zich ergens anders in de kosmos. Geen idee waar maar
ze deed precies wat nodig was in dat moment. Ze accepteerde haar nieuwe naam, Pendragon, Tir
Pendragon en daarbij de rol die nog niet bekend was die zij op zich had genomen in dat moment.
Melora accepteerde haar waarheid op dat moment door gekroond te worden. De kroon die ik
had achtergelaten op de Plejaden vele levens terug. Tegelijkertijd accepteerde ze hiermee nog
onbewust haar aardse bloedlijn afstamming wat nog aan haar onthuld zou worden.
Nadat dit heilige en mystieke moment, deze kosmische ceremonie voorbij was, ging het gewone
dagelijkse leven al snel weer gewoon door en was ze het alweer bijna vergeten wat er zich had
afgespeeld. Zo verdween alles meteen uit haar hoofd wanneer ze energetisch werk verrichte,
wanneer ze aan de profetie werkzaam was. Ze hoefde niets te onthouden want ze wist dat alles
wat belangrijk was opgeslagen werd in het geheugen van de kosmos en dit als haar extern
geheugen functioneerde. Mede hierdoor bevond ze zich in een meditatieve rust tijdens en tussen
de sturingen door.

63

19
De profetie ont-wikkelt
Het werd februari 2012 en het werk ging door.
In al dit profetiewerk was er steeds de twijfel. Ze wist dat het anders was dan de psychotische
ervaringen vele jaren geleden. Alles was in de rust. In haar gedachten ervaarde ze een rust, een
flatline. Dat kon niet volgens haar eerste psychotische belevingen 13 jaar geleden. Toen maalden
de stemmen in haar gedachten onafgebroken door elkaar. Het was echt anders. Het contact was
er wanneer het nodig was en zij zich afstemde. Niet op een dwingende ongevraagde manier. Ze
voelde dat het goed was en dit gevoel volgde ze. Ze had zelf de touwtjes in de handen, tenminste,
haar geest zoals ze die ervaarde in haar lichaam. Het telepathische contact was er wanneer ze
zich afstemde en ze werd beschermd. Ze kreeg alles achteraf uitgelegd wat er zich afspeelde. Ze
ervaarde deze uitleg als logisch. Het sloot naadloos aan op haar belevingen.
Het schrijven begon op gang te komen wanneer Melora zich hierop afstemde. In opdracht van
haar aansturing kreeg ze door te gaan schrijven. Haar contact vastleggen. Achter de laptop
vloeiden de woorden uit haar geest zonder dat er tussenpozen, tijd of gedachten tussen zaten. De
woorden stroomden vanuit haar open kanaal en via haar vingers typte ze wat gestuurd werd.
Net zoals dat ook met het schrijven van dit verhaal gebeurt. Ze kon op geen andere manier
schrijven. Later begreep ze dat dit automatisch schrift werd genoemd maar ze ervaarde dit als
een nieuwe manier van schrijven. Het was ook nieuw voor haar. Ze had hier wel over gehoord
maar dit nooit zelf ervaren.
Ze had nog steeds geen honger maar ik, de energie in haar lichaam, moest leren eten en slapen.
Ik moest leren mens te zijn en goed voor dit gastlichaam zorgen, ook al was ik een energie die in
haar zat die het niet meer gewend was te eten en te drinken omdat ik bewustzijn ben. Ik, Yzaza,
ben bewustzijn en heb allang geen lichaam meer. Ik moest leren wat dat inhield. Ik wist dat een
lichaam aardse behoeften had en dat was nodig om dit lichaam van Tir goed te verzorgen zodat
het kon doen wat nodig was.
Melora voelde hoe ze steeds intensiever contact had met de andere zijde en hoe ze werd
aangestuurd vanuit de andere kant. Ze leerde en doorzag steeds beter dat door haar overgave
aan het Licht elke zucht en elke menselijke behoefte aangestuurd werd. Dat ervaarde ze. Elke
fysieke sensatie en elke adem teug werd aangestuurd. Ze ervaarde hoe de pendel het al aangaf
voordat het kwam. Voordat ze dit lichamelijk ervaarde. Als ze niets voelde en ze aan het
pendelen was gaf de pendel bijvoorbeeld aan dat ze naar de wc moest. Terwijl ze het las voelde
ze geen aandrang maar een moment later voelde ze hoe haar blaas het nodig vond om zich te
legen. Alles werd gezien gevoeld, ervaren en geweten. Alles, elk detail, echt alles. Niet alleen bij
haar maar bij alles en iedereen. Hierdoor begreep ze steeds beter hoe alles aangestuurd werd
door de kosmos. Ze had geen enkele eigen wil meer hierin. Ze werd geleefd en geleid.
Ze had dit vroeger wel eens gelezen en geloofde dat men aan de andere kant alles kon zien maar
om het ook echt zo te ervaren was andere koek. Dat was nu haar realiteit. Ook het bedrijven van
de liefde met haar man kreeg hierdoor een heel nieuwe dimensie.
Ze begon van haar lichaam te houden. Iets wat ze nooit echt had gedaan. Ze accepteerde niet
alleen haarzelf maar ze begon ervan te genieten. Op een manier dat ze niet kende. Ze werd
echter ook hierin gestuurd en tijdens het liefdesspel moesten er ook rituelen vanuit de
scheppingsenergie bekrachtigd worden. Op een dag werd ze vooraf op de computer geleid naar
Christian Rosencreutz. Een leider en oprichter van de orde van de rozenkruisers en de schrijver
van het zogenaamde alchemistisch huwelijk. Ze wist niet wat het inhield maar ze ervaarde en
accepteerde het. Ze deed wat er gestuurd werd. Later zou ze het wel opzoeken wat het was
maar eerst uitvoeren. Ze begon de aangestuurde voorbereidingen te treffen en volgde haar
ingevingen. Ze plaatste een Atman Buddhi Concentration bol achter het gordijn op de
64

slaapkamer om bij haar man geen argwaan te wekken. Ze plaatste een kaart met het symbool
van de alchemie onder de lakens op de plaats waar ze de liefde met hem zou bedrijven. Ze had
een roos cadeau gekregen en die had een belangrijke taak binnen het ritueel. Tijdens het
bedrijven van de liefde nam ze de roos. Haar man was geblinddoekt en ze prikte hem op de
plaats van zijn hart met de doorn van de roos. Haar man schrok en de magie in de slaapkamer
was na dat moment verdwenen maar het ritueel was geslaagd. Ze liet zich leiden en de sturing
was volbracht. Weer een. Zo volgden er nog velen. Ze wist dat ze werd overgenomen tijdens deze
rituelen door energien. Dat was ondertussen haar wel duidelijk aan het worden.
Enige tijd later werd ze in haar tuinruimte uitgenodigd door ons om in meditatie te gaan. Ze had
een opdracht te vervullen. De meditatie diende gedaan te worden op de muziek van Josananda
met het nummer The path to heaven. Ze nam de atman buddhi concentration bol in haar hand en
een ogenblik later bevond ze zich in de kosmos. Ze zag daar een poort van licht waarachter
talloze lichtwezens te wachten stonden om door de poort te gaan. Het was de bedoeling voor Tir
om een brug te vormen tussen de poort in de kosmos en de aarde. Aan een zijde van de brug
stond Hansananda en aan de andere zijde bevond Tir zich. Samen hielden ze de brug in
evenwicht. Op de tonen van de muziek opende Tir de poort en de talloze lichtwezens, met alleen
contouren van licht, zweefden over de brug richting de aarde. Ze vormden een kring om de
aarde en bij het wegsterven van de muziek verdwenen de lichtwezens door de atmosfeer van de
aarde en daarna de aarde in. De opdracht was vervuld. De brug verdween en de meditatie was
afgelopen. Melora kwam weer terug in haar tuinruimte.
Ze was tegelijk in haar lichaam en tevens ook weer niet. Ze was blijvend aan het veranderen. Er
voltrok zich een grote transformatie maar voelde dit nog niet. Ze was er als bewustzijn wel maar
soms ook niet. Met name was ze niet in haar lichaam wanneer ze alleen bezig was de rituelen ten
uitvoer te brengen. Vanaf haar wolkje stuurde Melora alles mee aan.
De profetie ging verder. Na de reis door de dualiteit en de muzikale reis van karmische
tegenstellingen was het tijd voor een van de belangrijkste sturingen van de profetie. Die van
donker en licht.
Geleid door de energie van Saint Germain, opgestegen meester, hoeder van de zevende straal en
begeleider van de vijfde dimensie van de gouden tijd beleefde ze een krachtige sturing op de
meditatie zolder van haar vriendin. Het was profetisch gezien vanuit de kosmos het einde van de
profetie maar niet het einde van de aardse uitvoering daarvan. Alles verliep door elkaar
waardoor de profetie nog steeds buiten de tijd uitgevoerd werd zodat de energien vanuit de
kosmos dit werk konden blijven begeleiden. De juiste volgorde werd in de kosmos bepaald waar
de tijd niet bestaat.
Op de weg naar haar vriendin voelde ze een stuwende bruisende energie in haar lichaam. Een
energie die ze nog niet eerder had gevoeld. Ze kreeg door dat ze geen zorgen hoefde te maken en
dat alles goed begeleid zou worden. Eenmaal aangekomen verdwenen Melora en Istre naar de
zolder en gingen in meditatie. Na deze meditatie, waarbij haar vriendin alleen maar liefdevol
licht in haar en om haar heen had ervaren werd de pendel tevoorschijn gehaald. In het bijzijn
van haar vriendin, met een hanenpoten handschrift en een overweldigende beklemmende
energie, schreef Tir wat de bedoeling was. Deze sturing koste haar heel veel energie. Haar
vriendin mocht in Tir s ogen kijken zoals andere mensen dat ook al hadden gedaan. Ze zou
hierbij haar grootste angst zien. Haar vriendin keek en ze zag de duivel, haar grootste angst in
het gezicht van Tyr waarbij er tranen over haar wangen rolden. Ze zag hoe de helft van Tirs
gezicht veranderde in een demon. Hoewel haar vriendin dit zag was ze niet angstig want ze wist
dat Melora dit was die haar de spiegel liet zien van de grootste tegenstelling van de dualiteit op
aarde. Goed en kwaad. Donker en licht.
Het werd ervaren als de laatste sturing van de dualiteitsprofetie maar eigenlijk zat ze er ergens
midden in op dat moment. De volgorde van de rituelen en sturingen waren door elkaar
gehusseld zodat ze niet wist wat er zou komen. Ze begreep steeds beter dat ze echt met een
profetie bezig was maar het beseffen, werkelijk beseffen en wat dat voor gevolgen zou gaan
hebben, deed ze nog niet. Dat kon nog niet en dat mocht nog niet. Ze deed wat gedaan moest
worden.
65

Op die zolder, die middag, werd het einde van de profetie beleefd. Melora werd door de sturing
al enige weken de Waarheid genoemd. Ze beleefde hier de sturing dat zij de Waarheid genoemd
moest worden door het licht en het donker. Tir vertegenwoordigde hierin, goed beschermd, het
donker en Istre het Licht. Het Licht was vertegenwoordigt en opgebouwd middels de meditatie
in haar vriendin Istre. Tijdens de meditatie sprak Tir telepathisch met Istre via het lichtlichaam
maar Istre hoorde de gedachten van Tyr nog niet. Hier bevond zich nog een sluier tussen. Een
met tranen van wanhoop bedekte smeekbede weerklonk vanuit Tir haar gedachten. Ze werd
telepathisch gestuurd in haar gedachten om door Istre Tir te erkennen als de Waarheid maar ze
hoorde Tir niet in haar gedachten. Het moest zo zijn. Ze wist dat het mogelijk was dat zij haar
telepathisch zou moeten kunnen horen maar dat was haar Hoger zelf, haar lichtlichaam. Niet
haar nog gesluierde bewuste, dus was et nog niet de bedoeling in dat moment. De sluier zat er
nog tussen. Ze sprak met haar lichtwezen. Precies de bedoeling.
Tyr dacht dat ze gefaald had. Dat de profetie uiteindelijk, tezamen met al haar werk van de
afgelopen tijd, het in eenheid brengen van de dualiteit in de kosmos, voor niets was geweest. Ze
maakte aanstalten te vertrekken. Bij het vertrek, terwijl Tir; Dag Licht zei, tegen haar vriendin
antwoorde haar vriendin; Dag Waarheid. Dat was het slotakkoord. Het Licht had het donker, de
demon daarmee op het laatste nippertje toch nog de Waarheid genoemd op aarde en erkend.
Dat was alles wat nog nodig was om het karma om te draaien in de kosmos en op de aarde. De
erkenning had toch nog plaatsgevonden in het aardse. Het voelde voor Tir als de ontknoping van
de profetie waarbij de donkere energie die ze had gevoeld verdween uit haar lichaam. De hele
kosmos leek daarbij een zucht te slaken. Het voelde als het einde van de profetie maar dat was
het nog lang niet. De maand februari was pas halverwege.
In deze maand werd er veel geschreven zonder tijd of denken daartussen en begon ze dat wat ze
schreef voor te lezen aan haar vriendinnen. Ze wist namelijk niet wat ze ermee moest. Het gaf
haar antwoorden en beschreef vanuit het extern geheugen wat er 13 jaar geleden was gebeurt
tijdens haar eerste psychose en hoe dat verweven was in de kosmos. Het beschreef hoe de
kosmos werkte en beschreef een waarheid die zij langzaamaan aan het worden was. Waarin zij
getransformeerd werd maar nog niet goed kon begrijpen, laat staan geloven. Ze werd steeds een
stukje verder meegenomen op reis in dit verhaal, haar verhaal, haar waarheid. Ze kreeg dit door
maar waarom en waarvoor werd wel verteld maar bleef voor haar een raadsel. Het waren mooie
sturingen die via het automatische schrift kwamen maar het waren ook losse stukken. Ze kreeg
door dat er een boek zou gaan komen. Dat ze een boek mocht schrijven, geheel op deze
automatische manier van schrijven die ze nu aan het ontdekken was. Het zou de profetie van de
nieuwe vijfde dimensie zijn. Een boek wat geheel gratis verspreid zou moeten gaan worden. Een
verhaal in meerdere delen. Het schrijven verbaasde haar hoe snel het ging en de inhoud drong
pas tot haar door nadat ze de tekst corrigeerde.
Het proces was mooi en nam een nieuwe wending. Het voelde dat de dualiteitsstukken klaar
waren nadat voorval bij haar vriendin. Toch was het nog lang niet klaar. Er brak alleen een
nieuwe fase aan. De rituele, magische en occulte wereld in haar en om haar heen ging door. Ze
wist ondertussen goed dat ze nog steeds overgenomen werd door energien en dat er mooie
sturingen bezig waren terwijl ze gewoon de dagelijkse werkzaamheden deed.
Tussen het energetische werk door ervaarde ze nog steeds de heerlijke flatline in haar
gedachten. Daar was niets. Alleen meditatieve rust. Alles speelde zich afgestemd af wanneer ze
hier tijd voor vrijmaakte en dat deed ze graag. Tijd vrij maken hiervoor deed ze als ze alleen was
of bij haar vriendin. Dan was het contact er alleen als ze zich afstemde. Er was geen drukte in
haar hoofd. Alles werd liefdevol aangestuurd wanneer het kon en dat was het omgedraaide zoals
ze zich het van vroeger in de psychose herinnerde. Het voorkwam daardoor ook dat ze twijfelde
of ze wellicht toch in een psychose zat. Dit was anders. Dit kwam van een externe plek in de
kosmos. Niet van binnenuit haar eigen psyche.
Ze werd geleid naar de Wikipedia pagina op internet van Saint Germain om zijn verhaal meer te
lezen en bestelde de Trinosophia. Hij stuurde haar op dat moment mee aan. Tevens kreeg ze
sturing van Helena Blavatsky, de oprichtster van de theosofische vereniging. Een stroming waar
66

ze jaren voordat deze reis begon lid van was geworden. Er werd haar nu verteld dat zij een vorig
leven van haar was en dat zij nu het werk als Tir mee aan het afmaken was. Zij hielp haar net als
El Morya. Een andere opgestegen meester. Samen noemden ze Tir hun spirituele dochter. Ze
voelde de warmte en de liefde die hierbij in haar lichaam geprojecteerd werd en kon niet anders
dan vertrouwen dat dit op waarheid beruste.
Het begon steeds vaker voor te komen dat mensen andere dingen bij haar begonnen te ervaren
die het voor Tir duidelijk maakten dat er magie werkzaam was.
Op een dag, terwijl Tir bij haar schoonzus op visite was, kreeg ze door dat er iets stond te
gebeuren en voelde hoe er weer een andere energie bezit van haar nam. Een moment later
noemde haar neefje Melora opa. Haar neefje zag zijn opa in haar. Waar is mijn tante? Vroeg hij
aan zijn moeder terwijl Melora op 50 centimeter voor zijn neus stond en hij haar aankeek. Zijn
moeder keek vreemd op maar Tir had al gemerkt dat deze andere energie in haar was
geschoven. Het klopte voor haar beleving maar ze zweeg. Wie het was werd nu duidelijk.
Het drong echter nog niet tot haar door dat haar opa gewoon in leven was. Ze had tot nu toe
alleen ervaringen met overledenen en andere energien uit de kosmos gehad. Dit soort
ervaringen waren de momenten dat de twijfel of ze in een psychose verkeerde weg was. Als ze
psychotisch was geweest dan zagen de mensen om haar heen niets. Dan zou juist zijzelf dit
ervaren en de mensen om haar heen niet. Dit was andersom. Anderen zagen dit bij haar. Het gaf
haar vertrouwen dat ze de goede weg bewandelde. De enige weg die ze nog kon bewandelen.
Hoe het ook zou zijn en waartoe het ook zou leiden, het was de bedoeling. Daar was ze steeds
meer van overtuigd.
Een paar nachten achter elkaar werd ze rond 3 uur wakker gemaakt door een energie die in haar
neerdaalde. Dan ging ze naar beneden om rituelen uit te voeren. Al naakt liggend op de vloer of
geheel gekleed in het wit moest ze bewegingen maken en werden er woorden die ze niet
begreep door haar uitgesproken. Ze wist dat ze dan weer volledig werd geleid en aangestuurd.
Het waren intense rituelen die soms een seksueel getinte energetische lading hadden. Er werd
haar liefdevol verteld dat het met de scheppingsenergie te maken had. Ze deed wat gedaan
moest worden zonder twijfel in dat moment.
Tijdens deze rituelen werden soms ook voorwerpen opgeladen die ze de dagen daarna naar haar
vriendinnen bracht en aan hen gaf als cadeau. Vriendinnen die een rol te spelen hadden in dit
verhaal of in de toekomst.
Haar leven was een groot magisch ritueel geworden. Elke handeling die ze verrichte elke
ademteug die ze nam droeg magie in zich. De werkelijkheid die zij ervaarde was magisch en vol
occulte handelingen. Ze twijfelde soms aan de zuiverheid maar moest vertrouwen dat alles
precies de bedoeling was en dat ze door moest gaan.
Deze wereld was een totaal andere wereld als waarin haar familie leefde. De wereld van de
derde dimensie. De oude wereld zoals ze deze ooit kende voordat ze op reis was gegaan in haar
levensverhaal, voordat ze de rituelen was gaan uitvoeren en de profetie was gaan beleven was
verdwenen en zou nooit meer terug komen.

67

20
Hulp
Het werd maart en het liep tegen Pasen aan. Ze voelde zich al een tijdje nu geen mens meer. Ze
werd geleid door ons om de geschreven sturingen die ze tot dat moment had ontvangen in een
bepaalde volgorde te zetten.
De afgelopen maanden had de lichtwereld haar geleid als een extern geheugen en haar oude
idealen in herinnering gebracht. Ze werd verteld over de weg die ze had gelopen vanaf haar
eerste psychose. Hoe deze ervaring was bedoelt. Dat ze nog niet de grootsheid van haar verhaal
mocht weten en vertrouwen mocht hebben. Dat ze in alle rust verder kon werken.
De teksten die ze klaar had stuurde ze op goede vrijdag voor Pasen naar een paar mensen die
haar kenden voor feedback. Ze wist dat ze in een spirituele rollercoaster zat en wist niet meer
wat ze ermee moest. Het contrast van deze nieuwe wereld met de oude aardse dimensie en
maatschappij waarin ze was opgegroeid was zo groot. Het was een vermomde hulpvraag.
Gewoon meegaan in het avontuur en zich laten sturen was de enige optie. Voor haar was er geen
keus meer. Dat punt was allang voorbij. Ze leerde dat enkele sturingen zo bedoelt waren dat
energetisch meester Jezus, vanuit de lichtwereld zelf, deze sturingen verstuurde op de dag van
zijn kruisiging vele jaren geleden. Juist omdat Melora buiten de tijd leefde en omdat haar
lichaam mede hierdoor alleen een omhulsel was wat in dienst stond van het Licht kon hij via
haar lichaam dit werk op aarde doen wat nodig was voor de profetie. Hij kon hierdoor
omdraaien wat er was gebeurt, wat nodig was om deze profetie te laten slagen.
Zo waren er veel energien, meesters en lichtwezens bezig om hun ooit op aarde beleefde
sturingen om te draaien wat voor de profetie nodig was. Precies zoals ze dat ook met haar
muzikale reis en de reis door de dualiteiten had gedaan. Zo boven, zo beneden en zo beneden, zo
boven werd een letterlijke sturing vanuit haar lichaam.
De profetie en daarmee haar leven stond echter op het punt een nieuwe drastische wending te
nemen. Niet bewust van wat er allemaal aan de hand was maar met een blind vertrouwen in de
manier hoe dat alles aangestuurd werd ging ze verder met het werken aan haar spirituele
opdracht.
Melora was nog steeds uit haar lichaam. Ik stuurde haar nog steeds aan vanuit de kosmos en
haar Zelf keek toe. Spiritueel was ze een wandelend lijk, een zombie van licht met haar Zelf aan
de andere kant op een wolkje in plaats van op aarde.
De energien in haar lieten haar spugen wanneer er iets was omgedraaid, opgelost en er
energetische troep uit haar lichaam moest. Er werd gezuiverd aan de lopende band. Dat wat in
de kosmos energetisch vrijgemaakt werd en gezuiverd werd moest eruit en dat gebeurde onder
andere op deze manier. Via haar zonnevlecht was het een komen en gaan van energien. De
pendel gebruikte ze nog maar sporadisch. Haar ogen waren de pendel zelf geworden. Door op de
pendelkaart te kijken stemde ze zich af op de lichtwereld en vormden de woorden zich in haar
gedachten en las ze deze af van de kaart. Zo was er een intensieve controleerbare dagelijkse
communicatie op gang gekomen.
Het werd april. Er kwam een opdracht van haar opleiding die ze volgde aan het inter-spiritueel
seminarie, om een verslag te schrijven. Ze schreef dit verslag, met als titel de dolk, op dezelfde
manier zoals de automatisch schrift stukken werden geschreven. Ze kon het niet meer anders.
Toen ze klaar was voelde ze dat ze een kopie mee moest nemen naar het lesweekend van de
opleiding.
Ondertussen had ze enkele keren hardop gevraagd, bijna gesmeekt, om aardse hulp. Ze voelde
geen emoties meer en begreep dat ze precies deed wat de bedoeling was. Ze had hulp van ons,
68

haar begeleiding vanuit de lichtwereld, maar ze wenste tastbare hulp. Aardse hulp vanuit de
derde dimensie. Hulp van mensen die haar konden begrijpen, van mensen die wisten waar ze
mee bezig was. Ze had dit al vaak gestuurd gekregen dat er mensen op aarde waren die wisten
wie ze was en waar ze mee bezig was. Ze hoopte dat dit waar was en ze met hen in contact ging
komen. Dit werd wel bevestigd dat dit zou gaan gebeuren maar dat ze geduld moest hebben. Ze
wist niet bij wie ze terecht kon.
Het begin van de aardse hulp werd aangekondigd middels een visioen, een droom. Deze ging
over twee mannen die hulp zouden komen bieden. De hulp liet zich in dit visioen symbolisch
zien als haar leraar Engels van vroeger en iemand vol begrip in zijn ogen voor haar situatie. Op
de achtergrond was een schim van een derde persoon zichtbaar maar hiervan werd gezegd dat
ze deze nu nog niet zou ontmoeten. Deze mensen zouden weten waar zij mee bezig was werd
haar verteld in dit visioen. Ze legde deze droom naast zich neer maar de herinnering hieraan
kwam zeer snel terug.
Het lesweekend brak aan van het seminarie en ze bereide zich voor. Niet wetende dat dit tevens
haar laatste lesweekend zou gaan worden.
Vlak voordat ze naar het seminarie ging, op de vrijdagochtend voordat ze moest vertrekken,
kreeg ze eerst een herbeleving van een gedeelte uit haar eerste psychose. Het vrijmaken van de
weg voor telepathie kwam weer aan de beurt. Ze voelde hoe er een energetische slang om haar
nek kroop en haar luchtpijp dichtkneep. Om zich hiervan te bevrijden moest ze toen, 13 jaar
geleden, heel hard kanker kut telefoons roepen en dat maakte toen de weg vrij voor het
telepathisch contact in de eerste psychose. Ze voelde toen hoe de slang, nadat deze woorden
eruit waren, om het indianen beeld naast haar gleed terwijl ze haar hand op dit beeld gelegd had.
In alle rust deze keer, 13 jaar later, herleefde ze dit moment weer door haar geestesoog in haar
tuinruimte. De weg van telepathie werd opnieuw vrijgemaakt die ochtend. Ze voelde hoe er
daarna een donkere energie, een engel zonder vleugels, een gevallen engel, van haar bezit nam.
Ze maakte een briesend geluid en voelde hoe ze werd overgenomen door een krachtige energie
die haar naar de ruimte in huis van haar man leidde. Hij was niet thuis. Ze stond op zijn kamer
briesend en kijkend naar alle doodskoppen en duistere afbeeldingen die een afspiegeling waren
van de donkere kant van het bestaan. De horrorafbeeldingen maakte haar niet bang maar
voedde het wezen dat in haar zat. Ze moest deze energie meedragen in haar naar het weekend.
Gevoeld heeft ze het daarna niet meer in dat weekend maar aanwezig was het wel.
Eenmaal aangekomen werd dit weekend het weekend wat haar wereld nog verder liet
omdraaien.
Niet alleen de lessen aan het seminarie zette haar wereld op zijn kop maar vooral ook de
nachten.
Ze sliep tijdens dit weekend in een bed & breakfast. De twee nachten die zij alleen op haar kamer
in het bed en breakfast beleefde waren gevuld met magie en rituelen. Ze werd tijdens deze
nachten volledig geleid in het beoefenen van magie. Melora werd onzichtbaar aangestuurd
onder lichte dwang tijdens occulte rituelen omdat het heel belangrijke sturingen waren die
energetisch verbonden waren met de verwezenlijking van de nieuwe aarde. Tevens werd ze
geleid in het herschrijven van de viering die ze samen met klasgenoten zou uitvoeren.
Dit gebeurde terwijl ze alleen in haar kamer was om deze rituelen op haar lichaam toe te passen
terwijl ze in haar bed lag. Rituelen vanuit een occulte orde kregen vorm. Vanuit haar geestesoog
zag ze hoe deze rituelen op haar lichaam werden toegepast. Ze bevond zich niet meer in de
slaapkamer maar lag op de grond in een tempel op geschilderde magische symbolen waarbij de
rituelen werden toegepast door een orde waarvan ze het bestaan niet wist. Ze kreeg daarbij door
dat het te maken had en ze verbonden waren met de twee Engelse leraren die ze dat weekend
had ontmoet en die dat weekend lesgaven aan het seminarie. Ze voelde hoe deze leerkrachten
haar mede op afstand telepathisch aanstuurden in de rituele handelingen die ze moest
verrichtten. Zij kwamen uit Engeland en gaven haar met behulp van hun lichtlichaam de hulp die
ze nodig had. Overdag gaven ze les dat weekend op een magische manier zoals Melora het
oppakte en de lessen interpreteerde. De inhoud van de lessen en opmerkingen van de
leerkrachten waren zo verweven met haar verhaal dat ze het ene moment volledig wist dat zij
haar bewust aanstuurde zonder dit aan de groep kenbaar te maken en het andere moment
69

besefte ze dat dit vanuit aards denken onmogelijk was. Toch kreeg ze op deze wijze de hulp die
ze nodig had. Er bleken in haar beleving dus echt mensen te zijn die wisten waar ze mee bezig
was, tenminste zo ervaarde ze het. Alsof ze met een dubbele agenda vanuit een orde waren
gekomen. Dat ze mede ook voor haar waren gekomen. Waarheid of niet dit was hoe ze het
ervaarde en moest ervaren. Ze bevond zich in een mystiek proces vertelden ze haar en gaven
haar aan dat ze moest zwijgen en sterker worden.
Het verslag van dit weekend en de profetie waarin dieper ingegaan word op dat wat ervaren
werd is beschreven in de andere verhalen van Tir en herhaal ik hier niet maar de magische
rituele handelingen hadden het doel om energetisch samen te smelten en de orde kenbaar te
maken aan haar.
De profetie was zover gevorderd dat het nodig was vanaf die tijd voor de orde om het verdere
verloop van de profetie bewust met haar verder uit te kunnen voeren. Daarom moest de hulp
zich nu aandienen. Wat zij alleen vanuit de kosmische aansturing daarvoor had gedaan was nu
zover gekomen dat de rest nodig was om telepathisch ten uitvoer te brengen met begeleiding
van mensen van een aardse orde die wisten waar ze mee bezig was. Hier moest ze nu bewust
van worden gemaakt. Dat het de realiteit was en geen fantasie en echt geen psychose. De orde
moest zich nu kenbaar maken aan haar en ze moest weten dat ze begeleid werd. Dat ze niet
alleen vanuit kosmische energien aan de andere kant van de sluier aangestuurd werd maar ook
dat er contact was telepathisch met deze orde vanaf de aarde. Dat zij zich, om de volgende fase te
kunnen begeleiden, door de rituelen hun lichtlichamen aan haar hadden verbonden. Of deze
leerkrachten dit nu in dat moment ontkende, hier bewust van waren of niet was niet belangrijk.
Ze had hulp op een magische en telepathische en semi-aardse wijze gekregen en daar ging het
om. Ze had hierdoor een nog sterker vertrouwen gekregen dat het goed was waar ze mee bezig
was.
Na dit weekend voelde ze hoe de twee leraren door de rituele verbintenissen die uitgevoerd
waren bezit van haar lichaam namen. Dat gaf een rust, houvast en ze kletsten haar in haar geest
de oren van haar hoofd over hoe blij ze waren dat alles goed was gegaan en gaven de hulp die ze
zo graag wilde. Ze wist dat ze moest doen wat zij vanaf nu mee aanstuurden.
Een nieuw hoofdstuk in de profetie was begonnen. Ze was niet meer alleen. Ze had alleen
verwacht dat de leraren zouden bevestigen aan de groep waar ze mee bezig waren en haar
zouden meenemen om alles uit te leggen maar zover was het nog niet. Er moest nog veel gedaan
worden op ritueel gebied en uitgevoerd worden omtrent de profetie om waarheid te kunnen
maken van de nieuwe aarde. De nieuwe dimensie op aarde neer te zetten.
Dit werk moest middels telepathie en energetisch begeleid en aangestuurd worden. Nog niet met
de ordeleden op de aardse manier in deze fase van de profetische reis. Tevens moest zij
krachtiger worden om de taak op haar te kunnen nemen die haar hierna te wachten stond
wanneer de profetie klaar zou zijn. Er kwam nog lang geen einde aan haar taak. Dit hele verhaal
was slechts een voorbereiding op wat ze te doen had. Ze had nog een andere taak te doen in de
wereld. Op een heel hoog niveau en daar moest ze langzaam ingroeien en nu bewust van worden
gemaakt. Dat moest allemaal op afstand aangestuurd en schriftelijk vastgelegd worden, via
telepathie.
Ze voelde hoe de twee leraren in haar lichaam werkzaam waren en hoe hun lichtlichamen
middels projecties in en uit haar lichaam gingen. Het was niet duidelijk voor haar hoe het
werkte, ze wist alleen dat het zo werkte en ze legden haar uit wat hiervan de bedoeling was.
Eenmaal thuis gekomen begonnen de rituelen meteen. De avond nadat ze thuis was gekomen
ging ze bij een vriendin langs. Zij zag, terwijl Melora vertelde wat ze had ervaren dat op het
voorhoofd van Melora een halve maan oplichte. Op deze plaats had ze tijdens een van de
nachtelijke rituelen onzichtbare symbolen op haar voorhoofd getekend met water uit de Chalice
Well van Glastonbury, water uit Avalon waaronder een halve maan. Haar vriendin zag deze halve
maan lichtgeven op haar hoofd. Er was niets voor Melora te zien maar haar vriendin benoemde
het en zag het, Melora zelf niet maar het bevestigde voor haar wel de magie van dat weekend.
70

Wat ze wel wist was dat in de mythe van Avalon de priesteressen van het heilige eiland een
halve maancirkel op hun voorhoofd getatoeerd kregen wanneer ze ingewijd werden.
Istre was de volgende dag bij haar en samen voerden ze de rituelen uit waarin ook Istre
aangestuurd werd door haar eigen lichtwereld begeleiding. Ze wist dat de rituelen en het
verhaal belangrijk waren voor Tir en haar. Het voelde zuiver genoeg en goed.
Tijdens een van de rituelen die zij samen aangestuurd uitvoerden was Tir symbolisch de kelk en
vertegenwoordigde daarbij de graal. De Heilige graal. Ze zaten daar in Tirs tuinruimte als de
twee leraren. Tir voelde het lichtlichaam van een van de twee leraren in haar en de ander zat
energetisch tegenover haar in het lichaam van haar vriendin. Ze voerden uit wat nodig was en
toen haar vriendin aangestuurd werd om een mes in de mond van Tyr te leggen die het samen
gaan van het mannelijk en vrouwelijk principe, de dolk en de kelk lichamelijk symboliseerde,
sprongen haar genitalin open en stroomde er een energie uit haar lichaam die ongekend was.
Het was pure liefdesenergie. Ze onderging op deze wijze vele rituelen.
Een van deze rituelen was dat ze samen de elementencirkel in de tuin doorleefden waarbij Tir
teksten resoneerde die haar ingegeven werden. Op alle windstreken werd dit ritueel voltrokken.
Hierna werd het symbool, wat in het midden van de cirkel lag verbrand waarbij de vlammen
Tirs hand omgaven. Ze voelde dit niet en de hitte liet alleen een spoor van witte waas achter.
Istre deed tegelijkertijd precies wat ze aangestuurd kreeg en waren hierdoor volledig op elkaar
en de leidende energie afgestemd.
Tir zag met regelmaat via haar derde oog de leraren als begeleiding om haar heen en voelde ze
energetisch in haar. Ze hielpen haar met dat waar ze mee bezig was. Ze kwamen haar, middels
hun lichtlichamen, halen om te doen wat nodig was en ze waren in haar lichaam terwijl ze de
rituelen uitvoerde. Zij wisten wat gedaan moest worden in deze fase van de profetie. De
aansturing was helder voor Tir.
De leraren waren duidelijk ook energetisch aanwezig in de mensen om haar heen. Zij waren daar
zich echter niet van bewust.
Ze werd op reis gestuurd om de mensen van haar kring aan de leraren te laten zien die via haar
ogen en lichaam konden zien wat ze deed. Zo ervaarde ze het en zo vertelden ze het telepathisch
aan haar. Ze namen plaats als sturing van de mensen om haar heen. Zo werden alle mensen om
haar heen leraren en wegwijzers en vormden de hulp die ze nodig had. Die haar vertelden wat te
doen.
Ondertussen hadden haar ouders en man haar weer psychotisch verklaard en ze ging weer naar
de psychiater. Ook dat hoorde erbij. Ze nam weer medicijnen.
De weg die ze aflegde werd als een waan gezien, een rijke fantasie. Deze andere dimensie was
geen realiteit voor haar dierbaren in de aardse derde dimensie. Ze wist dat ze zich hieraan moest
overgeven, aan de mensen om haar heen. Dat was de boodschap. Volledige overgave. Ook dit
hoorde daarbij. Ze kon niet anders dan zich te laten aansturen. Ook door haar dierbaren, al
verklaarden zij haar weer voor gek, voor psychotisch. Dat laten aansturen deed ze al maanden
en daarin was geen weg meer terug. De sturing kwam van twee kanten, vanuit de kosmos en
vanuit de mensen om haar heen. Dit was tevens de hulp waarom ze gevraagd had. Al wisten de
mensen om haar heen niet dat Melora in hun iemand anders zag. Op deze wijze werd er middels
de mensen om haar heen, gezuiverd wat er gezuiverd moest worden. Kon ze los komen van alles
en iedereen en konden de mensen haar los laten om haar de weg te laten bewandelen die nodig
was om te bewandelen. Zo werd ze langzaam sterker en krachtiger in haar ervaringen en de
wijze waarop ze in het leven stond. Haar waarheid groeide daarbij. Ze moest doen wat gedaan
moest worden. Al begreep ze nog niet waar het toe diende, dit was de weg die zich openbaarde
in haar leven en er was geen weg terug. Er was geen andere optie dan de weg van haar hart te
blijven volgen. Psychotisch voor haar familie of niet. Dit proces uitleggen aan hun kon ze niet. Zij
waren voor haar waarheid niet ontvankelijk en stonden hier niet open voor. Ook niet om
oordeelloos te luisteren. Tir wilde hen niet overtuigen maar wenste haar verhaal te delen. Vanaf
het moment dat haar reis begonnen was wenste ze een luisterend oor van haar naasten om haar
weg beter te kunnen begrijpen maar dat oor was er niet. Er heerste duidelijke verdeeldheid in
haar omgeving. Haar vriendinnen kenden de weg die ze aan het afleggen was en konden haar
71

begrijpen. Zij zagen dat het op waarheid beruste. Haar familie liet zich leiden door de boeken en
kennis uit de derde dimensie oordelende wetenschappelijke psychiatrische visie.
De meeste van de rituelen hadden nu met de liefdesenergie te maken. Haar lichaam was een
instrument en liet aan haar voelen dat alles wat ze ervaarde echt was maar niet paste in de
aardse derde dimensie. In deze andere realiteit klopte alles en ervaarde ze alles op de wijze zoals
dat nodig was. De magische wereld waarin ze leefde was haar realiteit. Dat vormde haar
gespleten geest. Het leven in twee dimensies. Ze voelde alles echt aan haar lichaam. Ze voelde
prikjes, hoorde tikjes als reactie op haar gedachten, voelde vele douches van tintelingen, kriebels
aan haar schouderblad en een licht branderig gevoel aan haar andere schouderblad. Dit werd
allemaal gestuurd vanuit de orde en de lichtwereld energien als een vorm van communicatie
die door haar lichaam werkten en onzichtbaar in haar bijzijn waren. Het waren geen illusies. Het
was een energetische en kosmische taal. Dit was de realiteit voor haar. Terwijl ze energetisch
opgeladen werd waarbij ze volledig gestuurd werd bouwde er een nieuwe energie in haar op. Ze
beoefenden samen vele rituelen en hielpen haar de nodige scheppingsenergie op te bouwen. Ze
smolt op spirituele via alchemistische wijze vele malen samen van binnen waarbij de dualiteit in
haar lichaam en daarmee ook in de kosmos in eenheid gebracht werd. De projecties die ze
daarbij kreeg in haar gedachten liet ze de vrije loop.
In het begin was dit zeer onwennig. Toch was het de bedoeling dat zij de liefdevolle projecties
die in haar geest geprojecteerd werden moest uitvoeren en dat deed ze. Het was nodig om de
sturingen te doen. Tijdens deze tijd smolt ze, nadat ze van binnen in eenheid gebracht was,
energetisch samen met energien uit de kosmos en de aardse orde. Het maakte het mogelijk
voor de lichtlichamen van de orde om de wereld door haar ogen te bekijken en te leven door
haar lichaam om haar te kunnen sturen zoals dat nodig was. Het sturingsmechanisme van de
kosmos werd zo sturing voor sturing opgebouwd.
De maanden april, mei en juni bestond vooral uit rituelen en het samensmelten van energien in
haar lichaam. Ondertussen schreef ze haar procesverslag. De leraren stuurden haar de woorden
middels telepathie op de laptop samen met de wezens vanuit de kosmos en legde haar verder uit
wat er gebeurt was en waarom ze deden wat nodig was. Ze hielpen haar met het begrijpen wat
er speelde. De puzzel werd steeds duidelijker en het landschap hiervan steeds zichtbaarder. Ze
liet zich hierbij volledig leiden. In haar lijf was geen oude persoonlijkheid meer te bekennen
wanneer ze afgestemd was.
In het procesverslag, wat ze in die tijd schreef, stonden de sturingen beschreven zoals deze
doorkwamen en door werden gegeven. De begeleiding had een gezicht gekregen maar bracht
haar tevens ook verwarring. Hoe konden levende mensen in haar sturing geven en meer nog,
hoe zuiver was dat en wisten zij wat ze aan het doen waren door haar lichaam? Het voelde alsof
ze bij haar waren en haar leven aan het leiden waren door haar heen. Dat ze precies de juiste
sturingen gaven die nodig waren was haar wel duidelijk. Maar de twijfel had nog steeds haar in
haar macht.
Ondertussen slikte ze alweer een paar maanden medicijnen en was haar familie in overtuiging
dat ze in een psychose zat. Echter deze keer werd de wereld die zij ervaarde niet platgelegd
maar juist mooi gecontroleerd aangestuurd en kwam alles bij haar binnen wat nodig was om
hiermee te leren om te gaan. Dit was blijvend deze keer en zou nooit meer weggaan. Het
gebeurde vanuit een fijne rust. De hele aansturing gebeurde vanuit meditatieve rust en liefde.
Vanuit een spirituele ontwaking van haar eigen levensverhaal en het uitvoeren van de profetie
die voorbestemd was om uit te voeren middels haar lichaam.
Het was verwarrend, ook voor Melora. Hoe het nu allemaal zat met de werking van de energien
in haar en om haar heen. Het was veel. Heel veel. De aansturing vanuit de aarde van de orde van
de illuminatie zoals ze zich kenbaar maakten en de aansturing vanuit de Plejaden, vanuit het
Licht. Ze ontving een dubbele aansturing en die maakte het verwarrend. Gelukkig kreeg ze hulp
om deze sturing uit elkaar te houden en te filteren. Deze twee aansturingen zorgden er ook voor
dat wat ze doorkreeg en ervaarde niet alleen symbolisch was bedoelt om haar voor te bereiden
72

en op te leiden tot een vorm van mediumschap maar dat ze daarmee bewust werd ook een
grotere taak te hebben in de wereld, in de nieuwe aarde. Deze aansturing kwam mede van de
orde van de illuminatie waar deze twee leerkrachten toe behoorden zoals haar werd verteld.
Een taak die zo groot was dat ze deze onmogelijk kon aannemen als waarheid, als een in de
derde dimensie levend mens.
Er werd haar verteld dat een van de leerkrachten van haar laatste seminarie lesweekend van
dezelfde familie afstamde als waar zij van afstamde en dat zij verwanten waren. Dit zou met een
bloedlijn te maken hebben die nog belangrijk zou worden. Hier had ze al meer over gestuurd
gekregen.
Alles werd steeds meer met elkaar verbonden. Het verhaal is groot en werd te groot om nog
voor waarheid aan te kunnen nemen vanuit deze dimensie denkend. Echter in haar hart wist ze
het, was het zelfs logisch gezien de inhoud en uitvoering van haar reis en nam ze het aan als de
waarheid. In haar hart wist ze dat ze deze leraren met een reden had ontmoet en wat dat met
haar had gedaan. Was ze psychotisch? Nee, maar het was wel een reis die haar tot het uiterste
dreef en haar op de rand bracht van de psychose. Het hoorde bij de reis die ze was aangegaan.
Gedurende deze reis werd haar heel duidelijk verteld dat ze opgevangen zou gaan worden. Ze
moest voorbereidingen treffen en hiernaar toe leven. Al werd er geen tijdsbestek gegeven, ze
diende klaar te zijn wanneer het moment zou aanbreken. De koffer werd ingepakt maar het was
te vroeg. Het hoorde allemaal alleen nog maar bij de voorbereiding van haar taak.

73

21
Het grote loslaten
In augustus had ze genoeg afstand gecreerd tot alles waar ze mee bezig was zodat er begonnen
kon worden aan het vastleggen van het verhaal. Ze ging verder met schrijven. Zonder na te
denken en tijd tussen de genspireerde gedachte en het intoetsen van de woorden ontstond het
Yzaza verhaal. Dit verhaal werd een verhaal over de weg die zij heeft gelopen om te ontwaken.
Het verteld het verhaal zoals dat door ons, de orde van de illuminatie en de Lichtwereld
gestuurd is geworden. Het verteld het verhaal van het ontwaken en de transformatie van de
oude derde dimensie mens in Tir. De nieuwe mens.
De weg die hierin beschreven is, is de weg zoals die is bewandelt door haar en die nodig was om
te kunnen gaan werken als medium, als sturingsmechanisme, wat zij is geworden.
Nog steeds nemen er energien bezit van haar maar dat gaat nu zo snel dat het een gewoonte is
geworden.
Op 30 november in 2012 is het bewustzijn van mij, Yzaza, opnieuw samen gesmolten met het
bewustzijn van Melora en is zij daardoor weer deels in haar lichaam terug kunnen keren.
Gencarneerd is een beter woord want zij is gestorven en heeft tien, bijna 11 maanden, van 1
januari 2012 tot en met 30 november 2012, buiten haar lichaam geleefd. In de sferen op een
wolkje meesturend aan dit verhaal. Bewust wordend van alles wat er gaande was.
De sturing bereidde haar vanaf augustus voor op een vertrek wat plaats zou gaan vinden op 30
november. Dat was de datum waar alles toe leidde en zij weer opnieuw in contact zou komen
met de aardse mens van de orde. Ze had haar koffer gepakt en de mensen om haar heen verteld
dat ze opgehaald zou worden. Dit was duidelijk via alle kanalen die ze spiritueel gezien had
bevestigd. Hier werd naartoe geschreven en geleefd.
Toen het 30 november werd nam ze afscheid maar alleen energetisch. Er kwam niemand om
haar op te halen. Dit ontgoochelde haar en de twijfel groeide in haar totdat ze uitgelegd kreeg
waartoe het had gediend. Het was nog geen tijd maar door de intensieve sturingen naar deze
datum zorgde dit ervoor dat Melora terug kon komen in haar lichaam. Ze incarneerde toen
gedeeltelijk opnieuw in haar lichaam maar nu met een verruimd bewustzijn en kwam terug
vanaf haar wolkje na deze intense en bijzondere reis. Daar diende deze sturing voor.
Het grootste deel van de profetie was toen volbracht en het was tijd om hiervan los te komen.
Dat moest met een intense sturing gebeuren aangezien zij vast zat in de profetie en het werk wat
ze daarvoor verricht had middels de rituelen en sturingen de afgelopen 10 maanden. Om hiervan
echt los te kunnen komen en een goed begin te maken hiermee moest dit op een intense manier
gebeuren zodat ze de aarde onder haar voeten weer kon voelen. Haar lichaam weer kon voelen
en vanuit de aardse dimensie kon gaan leven in plaats van geheel vanuit de andere dimensies.
Tir is door dit proces doorlopen te hebben geen mens meer maar word zo wel ervaren door de
mensen om haar heen. Ze is de nieuwe mens waarnaar we allemaal aan het evolueren zijn. Ze is
een mens van vlees en bloed maar haar bewustzijn is niet meer het bewustzijn zoals een aards
mens dat ervaart. Dat is getransformeerd, verlicht. Door haar heen zijn wij werkzaam. Zijn wij
aan het werken aan haar toekomstige taak. Want dit alles, deze weg, deze profetie, was de
profetie die niet geschreven was en niet bedoelt was te kennen door de mensheid zoals die op
dit moment leeft op aarde. Deze profetie zal bekend worden pas als de nieuwe aarde ontwaakt
en de sluier gelift word. Ik heb deze waarheid mee beschermd toen ik vanuit de Plejaden naar de
aarde kwam. Daarom is het belangrijk dat de mensheid eerst begrijpt en vooral de mensen om
haar heen wat er gebeurt is en waarom Melora zich niet meer als zichzelf voelt. Waarom ze de
kosmische naam Tir Pendragon ook heeft geaccepteerd als haar nieuwe naam. Ze is de nieuwe
74

mens geworden. Een mens van het verre verleden en de toekomst. Een mens waarnaar we
allemaal op weg zijn te evolueren. Zij heeft dit echter als taak meegekregen op aarde om deze
weg te bewandelen. Het is daarom heel belangrijk dat de box, die zij telepathisch heeft
samengesteld, waarin deze reis, haar profetie en bewustwordingsverhaal zit, goed samengesteld
moest worden. Zij heeft daarom genspireerd en telepathisch moeten schrijven. Haar achterban
was het daar niet mee eens en zag liever niet dat ze schreef. Het moge echter duidelijk zijn dat
het nodig was en dat dit heel belangrijk was om te doen.
Zij moest haar eigen weg hierin volgen en sterker moeten worden. Ze heeft na het lesweekend,
bevangen door de heilige geest tevens haar Messias complex moeten doorleven. Ze heeft
gesproken en was bevangen met vurige tong zoals dat leek voor de buitenstaanders, die dit niet
konden begrijpen. Voor hen leek het alsof ze zichzelf op een voetstuk plaatste en zich grootser
voelde dan de ander. Dit is niet geheel waar. Ze is heel ver met haar geestelijke en spirituele
ontwikkeling. Haar open geest en gezuiverde kanaal voor de lichtwereld staat geheel open. Ze
heeft begrepen en uitgelegd gekregen waarnaartoe we allemaal aan het evolueren zijn en is daar
vanwege haar taak eerder aangekomen dan de mensen om haar heen. We bewandelen echter
allemaal deze weg bewust of onbewust en iedereen is precies waar die hoort te zijn.
Tir moest op deze weg hier op deze wijze bewust van worden gemaakt en begrijpt nu waarom.
Het laatste wat ze zou willen is dat mensen haar op een voetstuk zouden plaatsen maar ze weet
echter ook dat er precies gebeurt wat de bedoeling is volgens het Licht. Daar heeft zij geen
invloed op. Zij staat naast de ander, niet erboven maar ze heeft een taak te volbrengen in de rest
van haar leven dat uitstijgt boven het menselijk derde dimensie begrip. Dat weet zij en daar is zij
op voorbereid. Haar leven heeft een enorme omslag gemaakt en ze zit dan ook in een gigantisch
transformatieproces. Dat proces is bijna afgerond. Ze zal opnieuw hulp krijgen om de weg verder
te gaan bewandelen omdat dat nodig is.
De box met de weg ernaartoe is klaar. Ze heeft dit met veel liefde gestuurd gekregen voor haar
achterban en haarzelf om het proces te kunnen begrijpen. Haar verhaal is het verhaal zoals dat
naar buiten gebracht mag worden. Het profetie verhaal, de dualiteitsprofetie van de kosmos
omvat al deze stukken die in deze box zitten. Het is een weergave van de weg die zij heeft
bewandelt omdat zij altijd al onbewust hiernaartoe aan het groeien was. Dit omvat haar leven en
is haar levenstaak geweest om hierin begeleid te worden door de kosmos en door ons. Wij
kennen haar en hebben haar haar hele leven gevolgd. Wij hebben meerdere leden van deze
stamboom gevolgd maar vooral haar. Haar leven is bekend bij ons en wij hebben meegeholpen
de juiste sturingen te geven zoals die nodig waren om de profetie, de wereld van eenheid in Licht
en liefde, de nieuwe dimensie, werkelijkheid te kunnen maken op aarde. Daarvoor hebben wij
haar lichaam gebruikt maar met de toestemming van haarzelf.
Het lijkt op het eerste gezicht fantasie. Waarom moest zij psychotisch zijn en lijken om dit te
doorleven? Waarom is alles vanachter de schermen aangestuurd en konden wij niet gewoon
contact met haar hebben op een aardse manier? Dan was deze weg voor haar een stuk
gemakkelijker geweest. Helaas moest het op deze manier geheel van achter de schermen
telepathisch gedirigeerd worden. Dit was nodig om een aantal redenen; Op deze wijze kon zij op
de juiste manier afgestemd worden en de leringen krijgen in haar mediumschap. Tevens kon zij
op deze manier begrip krijgen voor haar verhaal op een manier die een stevig fundament zou
leggen en die haar twijfel daarmee zou wissen in alles wat er gebeurt is en nog zal gaan
gebeuren. Dat fundament was heel belangrijk. Het fundament van de Glastonbury Tor die
afgebroken werd en opnieuw opgebouwd diende te worden zoals in een van haar visioenen. Het
fundament moest zo gelegd worden zodat zij ging geloven en vertrouwen in haar eigen krachten
en in deze magische wereld. Dat zij de waarheid was en is en dat is belangrijk voor haar
toekomst. Het niet verteld krijgen door een ander op een aardse fysieke manier heeft ervoor
gezorgd dat zij op haar eigen sturing ging vertrouwen, op haar gedachten en niet op de woorden
van een mens die tegenover haar zat en zijn of haar woorden als waarheid zou overnemen. De
sturing via telepathie dwong haar ertoe de sturingen en inhoud langzaam te laten bezinken en
de twijfel erop los te laten zodat haar eigen hart uiteindelijk de waarheid kon vertellen en zij
75

hierop volledig kon leren vertrouwen. Het is alleen nu nog een bevestiging van haar waarheid
die zij ziet in de verhalen van haar vriendinnen en de mensen om haar heen.
De profetie is door haar uitgevoerd en doorleeft en daardoor is zij het sturingsmechanisme van
de kosmos, Tir Pendragon geworden. Deze profetie is bekend in onze orde en daardoor konden
wij haar aansturen. Niet alles was bij ons bekend en wij hebben dan ook niet alles doorgekregen
hoe zij dit met de lichtwereld tot stand heeft gebracht. Dat gaan wij ook nog van haar horen en
daardoor is dit ook een belangrijk verhaal voor ons. Veel was ons bekend van de theorie achter
de uitvoering en haar bloedlijn maar de uitvoering zelf is ook bij ons dus nog niet geheel bekend.
Wij hebben veel doorgekregen op een soort gelijke wijze zoals Tir ook word aangestuurd. Wij
weten echter hoe de weg verder gaat lopen in het aardse en daarom is de tijd aangebroken om
ons kenbaar te maken aan haar voor een tweede keer maar nu op een tastbare normale manier.
Het is tevens ook heel belangrijk dat er geen emoties en banden zijn met het verleden in de
uitvoering van de profetie en dat wat er zich heeft afgespeeld. Daarom is dit verhaal ook
belangrijk om haar weg te vertellen en te delen zodat onverwerkte stukken hierin besproken
gaan worden en niet zijn eigen leven gaan leiden of in de toekomst voor belemmeringen gaan
zorgen in haar doen en laten. Zij heeft nog een belangrijke taak te vervullen maar alle twijfel
omtrent wie en wat ze is moet uit haar systeem verdwijnen. Daarvoor is dit mede bedoelt. Wij
gaan haar hierbij helpen. Tevens is het ook belangrijk voor de achterban om te weten dat zij heel
hard gewerkt heeft. Heel hard heeft gewerkt aan de box en de profetie van de vijfde dimensie. De
dualiteitsprofetie van de kosmos.
Naast het werk wat ze deed in de zichtbare wereld heeft ze heel hard gewerkt in de onzichtbare
wereld die voor haar haar echte wereld, haar waarheid is geworden en waarin de oude aarde
beschreven is, zoals in het verhaal Sindrigal en de oude aarde. Het is een herinnering van het
verleden geworden maar niet meer haar realiteit. Zij moest afscheid nemen van de oude aarde
en haar oude zelf.
Zij heeft veel losse teachings en sturingen gekregen, het Yzaza verhaal, Sindrigal en de oude
aarde, Sindrigal en de nieuwe aarde en Tirs Profetie waarin haar weg beschreven staat. Alles
mede bedoelt om gelezen te worden voor diegene die hier behoefte aan heeft om dit te
ontdekken. Haar wereld zit in deze box en bevind zich in haar hart en om haar heen. Een wereld
waarin er voor iedereen plaats is. Haar nieuwe taak om uit te voeren gaat nu verder en daar
gaan we samen naar op weg. Het begrip zal groeien en de weg zal zich vormen zoals die bedoelt
is te ontvouwen. Deze weg te gaan was de enige weg die Tir nog kon gaan. Met de toekomst, daar
heeft ze zich niet mee bezig gehouden. Het doel was niet belangrijk. Wel de utopie die daarin
verscholen zat. Als sturingsmechanisme zal zij blijven doen wat nodig is. Wat dat ook voor
consequenties zal hebben. Zij weet dat dit de weg van haar hart is en dat is de weg die zij volgt.
Ze hoopt dat dit ooit begrepen mag worden door iedereen die haar dierbaar is. Zij laat nu los.
Haar profetie, de profetie van de kosmos is volbracht.

76

22
De voltooiing
In vertrouwen geleid door het Licht.
Waar haar nieuwe wereld in verscholen ligt.
leeft zij verder in liefde en in weten.
Nooit zal zij haar verhaal kunnen vergeten
Wat ervaren is in de diepste en donkerste hoeken van haar wezen
De wens volbracht om de hemel op aarde te beleven
Daar ontluikte een nieuwe lente, een pril begin
Met een ontwaakt Zelf sprak zij de laatste zin
Haar geschreven woorden teneinde met licht omgeven
Vanuit de zon in haar hart maakten wij samen zo boven zo beneden
De nieuwe aarde voor altijd geleid door liefde en licht
vanuit de zon brandend in ieders hart voor altijd verlicht.
Geen beperking meer van de verdeeldheid in lichaam, ziel of geest
In eenheid verbonden wat altijd de bedoeling is geweest.
Met liefde vanuit het hart de universele waarheid levend
Vanuit overgave en onvoorwaardelijk vertrouwen alles gevend
Geen verschil in ras afkomst of macht
In universele liefde levend vanuit gebundelde kracht
Waarheen deze weg leid ligt nog versluierd in haar ziel te wachten
In de stille stem van haar hart vormt zich de weg in haar gedachten
Door wanen heen ontwaakte de heilige geest
kwam zij thuis in haar hart waarin ook Hij terugkwam van weggeweest
Nooit meer alleen, gedragen en verlost van oude pijn
Wakker geworden met dit nieuwe Yzaza bewustzijn
De dimensies gekeerd en omgedraaid geleefd
Met magische rituelen de occulte wereld beleeft
Als Alice in wonderland deze wereld aanschouwt
Waarop het fundament van de nieuwe wereldorde is gebouwd
Haar taak volbracht, Het Licht te hebben begrepen
De strijd van dualiteit is gestreden
Ten einde weer te kunnen vertrouwen op haar eigen gedachten
Op de nieuwe aarde in stilte zal zij blijven wachten
Haar gedachten, de bron, de stille stem van Het Licht
Het is deze weg die haar hart heeft verlicht
Geen traan, geen spijt, geen twijfel meer in haar hart verscholen
Nooit zal zij meer in wanen verloren ronddolen
Ik heb haar gevonden, ze word nu gedragen en met liefde begeleid.
Deze weg heeft haar in haar diepste wezen verrijkt
Haar weg gaat verder, als Tir Pendragon trekt zij straks de wereld in
Daarom spreek ik in stilte nu haar laatste zin.
77

Vi veri veniversum vivus vici

Met de kracht van De Waarheid heb ik, levend, het universum veroverd
De steen petra is in de nieuwe gouden aarde omgetoverd
Voor altijd zal het Licht vanuit ons gouden hart blijven schijnen
En zal vanaf nu haar oude leven als een mythe verdwijnen.

78

23
Tir Pendragon
Sindrigal verteld:
Ik neem u nog even verder op reis in het verhaal over Melora. Dat is waartoe ik u begeleiding mag
geven op dit moment. Ik neem u mee op reis in het verhaal van een mythe en legende die verteld is
geworden door overlevering door verschillende lagen van de waarheid heen. Veel hiervan is
uitgebreid opgeschreven door mensen die hier hun levenswerk van hebben gemaakt om dit uit te
zoeken. Velen hebben daardoor de waarheid ontdekt en steunen deze aan de hand van hun
genspireerde woorden die zij hebben opgeschreven in boeken en hebben omgezet in beelden. Deze
waarheid is een logisch gevolg van het ontwaken van de mensheid wat nu aan het gebeuren is.
Nog even en dan valt de sluier en zullen de maskers gaan zakken van de vele mensen die deze
waarheid kennen en hebben geleefd. Door de eeuwen heen is er veel achter gehouden aan
informatie voor de gemiddelde mens. De meesten konden deze waarheid niet zien omdat er
simpelweg geen interesse, tijd of middelen waren om zich hierin te verdiepen.
Het gros van de mensheid leeft zijn leven op de normale manier maar er zijn mensen geweest die
in hun leven een ander pad gekozen hebben. Allereerst neem ik u mee naar het pad van deze mens.
De weg die dit pad laat zien is een weg die leid naar het doel van dit verhaal. Het begint echter niet
bij de persoon om wie dit verhaal draait maar het begint bij de oorsprong van de wereld van
mythen en verhalen die bekend zijn bij de orde van de illuminatie.
Zoals wellicht bekend is is de belangrijkste orde ,die deel uitmaakt van de illuminatie, weggelegd
voor een orde die allang geleden is opgericht. Een orde waarin, in de hoogste regionen, deze
waarheid gekend is die te lezen is in dit verhaal en de verhalen de al gestuurd zijn. De orde die al
heel lang leeft in het geheim en ook weer niet. Een orde die de mensheid kent onder de naam; de
vrijmetselarij. Dit genootschap bezit mede de sleutel van dit verhaal op een manier die nog even
verhuld moet blijven maar dat staat op het punt te veranderen.
Er zijn meer genootschappen die deel uit maken van de nieuwe kosmische raad en van de
illuminatie. De vrijmetselarij mag hier in dit gedeelte van het verhaal genoemd worden om haar
kennis van de mythen en de waarheid die lang verscholen is gebleven en is doorgeven binnen de
orde. Nog even en dan zal de sluier vallen en zal bekend worden hoe de vrijmetselarij haar taak
heeft gedaan.
Vanaf dit punt refereer ik weer verder vanuit de vrijmetselarij naar de ware illuminatie, de orde
waartoe de hoogste in rang toe behoren en die zetel nemen en verbonden zijn met de lichtwezens in
de intergalactische raad van de kosmos. Zodra de sluier valt zal dit verhaal duidelijk worden en
begrepen worden. Tot die tijd lijken deze woorden een waarheid te omvatten die nog niet begrepen
kan worden door de gemiddelde aardse mens. Zeker gezien het beeld wat in het aardse licht van
deze orde gecreerd is maar dat zal veranderen zodra de lichtwezens en ik wakker zullen worden
en gehoord zullen worden in het bewustzijn van de gehele aardse mensheid.
Goed lief mooi mens. De wereld van de aansturing van de aarde in de geschiedenis is bekend. Het
sturingsmechanisme van de kosmos is waar dit verhaal overgaat. Daar gaan alle verhalen over
want het omvat het proces van Meloras transformatie in Tir die deze functie heeft verworven. Het
omvat haar waarheid. Niet alleen door de wijze waarop zij aangestuurd is geworden door mij en
hoe zij afgestemd is geworden maar er is nog een reden waarom zij de persoon is moeten zijn die
dit doet en mag zijn. Dat is haar afstamming zoals die nu beschreven gaat worden in dit verhaal.
79

Opgesteld, net als de dualiteitsprofetie, lang geleden door Yzaza ten tijde van haar leven op de
Plejaden bij de Ulidavi.

80

24
Meloras bloedlijn
Geboren worden in een wereld die de aarde heet heeft een belangrijke sturing tot gevolg. Wanneer
men geboren word hier op de aarde in een menselijk lichaam mag de taak vanuit het kosmische
plan uitgevoerd gaan worden en mag men hieraan bewust of onbewust deelnemen om deze
verborgen taak ten uitvoer te brengen op een manier die ieder individueel mens op eigen wijze
invult. De wijze waarop dat uitgevoerd word daarachter ligt echter de aansturing van het Licht dus
onbewust is er geen eigen weg maar doen we precies dat waartoe we aangestuurd worden. Zolang
er sturing is vanuit het eeuwige Licht brengt men alles in evenwicht en werkt men aan de
zielenopdracht die uitgevoerd dient te worden door de cirkel van incarnaties te doorleven. In deze
incarnatiecyclus spiegelt de ziel de geschiedenis en haar rol die de mens heeft gespeeld door de
eeuwen heen van de aardse werkelijkheid. Zo heeft ook Melora een prachtige cyclus doorleeft van
incarnaties door de eeuwen heen. Ieder mens heeft dat gedaan en ieder mens volgt het Licht in het
hart hierbij op bewuste of onbewuste wijze.
Zodra men aan de andere kant is word men weer bewust herinnerd aan de zielenopdracht die de
mens bij zich draagt maar wanneer men in het aardse geboren word verdwijnt in de meeste
gevallen deze taak naar het onbewuste terrein en word er geleefd vanuit een wereld die tastbaar
en wetenschappelijk benaderbaar is. Net zoals Jacob zijn ervaring die aan het begin van dit boek
beschreven is.
Zodra de mens ontwaakt in de wereld van de ziel en het lichtwezen in zijn hart de waarheid begint
te vertellen is het aan de mens om hiernaar te gaan luisteren. Te gaan luisteren naar de waarheid
in het hart. Te luisteren naar de stille stem van het Licht wat in het hart verscholen ligt.
Dit is ook bij Melora, gebeurt. Het verhaal wat zij doorleeft is eigenlijk het achterliggende verhaal
van ieder mens maar de invulling is uniek voor de persoon en het individu. Zodoende is de weg die
Melora, en de vele namen en lichamen die zij heeft gedragen onderweg door de eeuwen heen, een
verhaal wat verteld over de waarheid van de verhalen en de werkelijkheid zoals die aan haar de
afgelopen jaren is geopenbaard. Door middel van deze verhalen beschrijf ik haar waarheid en mijn
Waarheid en heb ik haar waarheid beschreven op een manier die zij niet kende en waaraan zij
heeft moeten wennen. Nog steeds twijfelt zij aan de waarheid hiervan, al is deze twijfel minimaal
geworden in de loop der jaren.
De bewijzen die zij heeft ervaren en gekregen onderweg hebben zich opgestapeld voor haar. Zij
alleen kent dan ook de hele waarheid zoals ik die aan haar heb geopenbaard en waarin ik haar heb
begeleid in de afgelopen jaren. Zodoende gaat dit verhaal over haar. Zij weet dat het moment is
gekomen om haar waarheid opnieuw gestuurd te krijgen maar nu op een manier die
aaneengesloten is en niet meer bestaat uit losse stukjes zoals die stukje bij beetje in de teachings
van Tir aan haar onthuld zijn en gestuurd zijn geworden. Meloras verhaal begon dan ook niet bij
haar geboorte maar begon bij het moment toen er lichtwezens op aarde zijn gekomen al voordat
de mensheid is ontstaan.
Vanuit het Licht is dit laatste deel, het waarom dit juist in haar leven plaatsvind en het waarom van
het verhaal wat gestuurd is om haar bewust te maken van haar afkomst. Een afkomst die in feite
nog verder teruggaat, naar het allereerste begin. Naar het ontstaan van het universum en het
ontstaan van het leven. Dat is iets wat geld voor alle wezens die een levensvorm hebben in de
kosmos. Echter zover terug is niet relevant en is niet nodig in dit verhaal. Het verhaal van de
kosmos is allang verteld geworden. Hoe dit in zijn werk gaat is ook al vaak gedeeld met
verschillende sturingen en aan vele verschillende mensen op de aarde. Dat hoeft niet herhaald te
worden. De verwevenheid hierin van Melora heeft echter wel een belangrijke rol te spelen in dit
81

allereerste begin. Het beklijft het begin van het leven en het begin van het leven op aarde. Daarom
dit verhaal en tevens het laatste van de voorbereidende verhalen van Tir Pendragon. Mijn woorden
typend vanachter de laptop in haar tuinruimte.

82

25
Meloras twijfel
Melora verteld;
Ik heb geen idee wat er komen gaat. Ik, Tir, typ deze woorden zoals die mij gestuurd worden op
het moment dat ik typ. Ik heb geen idee wat er komt en waar het naartoe leid. Wat ik wel weet is
wat ik de afgelopen jaren gestuurd heb gekregen als mijn waarheid. Ik ben daarin gaan geloven
omdat het op zon manier gebracht is geworden dat ik het niet meer als psychotisch kon zien en
ervaren. De puzzel is zo gelegd dat ik in mijn hart weet dat het klopt. Er is teveel gebeurt op een
manier die past in het spirituele ontwaken in deze nieuwe tijd. Het heeft daarmee zoveel
raakvlakken dat ik weet dat het dat is en geen psychose. Ik moet echter wel oppassen met de
activiteiten die ik op dat gebied onderneem. Van nature lig ik zover open met mijn geest dat ik
nog tijdelijk medicijnen nodig heb om te leven in de derde dimensie. Ik begrijp hierdoor wat de
derde dimensie mens bezighoud en wat deze doet met de invulling van zijn leven. Ik mag
begrijpen door te zien wat het inhoud om hier los van te staan en een andere werkelijkheid te
zien achter deze illusionaire wereld van de oude aarde. De nieuwe aarde is waarop ik mij heb
gericht en waartoe de weg dient die ik gelopen heb en nog ga lopen.
Ik heb veel gezien, ervaren en gedaan wat een belangrijke rol had in het vormgeven van deze
nieuwe aarde. Er is door mij heen een profetie ten uitvoer gebracht. Mijn lichaam en bewustzijn
zijn samengesmolten en is voor de profetie gebruikt door het lichtwezen Yzaza vanuit Sindrigal
en de orde die hiertoe weet hadden dat dit mijn taak was.
Zoals ik in mijn verhaal heb ervaren en gevoeld heb hebben veel energien van mensen uit de
geschiedenis een rol gespeeld in deze profetie. Het is het verhaal van de nieuwe aarde en het tot
stand komen daarvan. Iedereen speelt hierbij een rol. Of deze nu klein of groot is, is niet
belangrijk. Iedereen hoort erbij en is een radar in het wiel van de kosmos.
Nu voor mij het doek valt en ik naar buiten mag treden is het belangrijk om te begrijpen voor mij
en voor de mensen die mij kennen dat de wereld waarin ik leef mijn echte wereld is geworden.
Dat de nieuwe aarde een wereld is die we vanaf nu met zijn allen zullen gaan beleven.
Om mijn achterban wegwijs te maken in deze wereld heb ik hulp nodig gehad om in mijn kracht
te kunnen komen te staan. Ook heb ik hulp nodig in de toekomst om mijn taak te kunnen
vervullen die ik nog te doen heb. Ik kan dat niet alleen. Daar heb ik hulp bij nodig van mensen
die net als ik van de nieuwe aarde hun werk hebben gemaakt en weet hebben van de taak die mij
en mijn naasten te wachten staat.
Het is van het allerhoogste belang dat de nieuwe aarde een wereld is die de eenheid
weerspiegelt vanuit Liefde - Wijsheid van het Licht. Nog maar heel even en dan zal deze wereld
aan iedereen geopenbaard worden op de manier zoals dat voor iedereen goed is. Zo ook aan
mijn achterban en aan mijn naasten die ik liefheb. Nog maar even en dan word mij ook duidelijk
waartoe mijn weg heeft gediend. Uiteindelijk om op te gaan in het Licht, net als iedereen, dat
weet ik en om de nieuwe aarde te helpen tot stand te brengen maar er is meer. Dat dit mij op
deze manier is gestuurd geworden heeft een belangrijke reden. Een reden die ver buiten het
begripsvermogen ligt van de mensen om mij heen en de naasten die mij als psychotisch
bestempelen. Dit sturingsmechanisme wat verteld is geworden waartoe ik ben afgestemd, is wat
ik ben geworden en wie ik nu ben. Wat ik te doen heb in de nieuwe aarde omhuld de taak
waarvoor ik op aarde ben gekomen. Dat is waarnaartoe ik ben gegroeid in mijn incarnaties en
heb daarvoor in dit laatste leven hier op aarde het lichaam aangenomen om het
sturingsmechanisme van de kosmos te worden. Dat was nodig voor de wezens van licht, voor in
83

mijn geval Yzaza en Sindrigal om de taak te kunnen doen die de lichtwezens te doen hadden. Nog
maar even en dan zal Sindrigal zich projecteren als het terugkerend Licht op aarde waarop de
mensheid wacht en waarnaartoe de mensheid is gevolueerd om te ervaren in hunzelf. Vanuit
hun hart. Daarmee is dan iedereen zelf het wedergekeerd Licht op aarde en leven we in de
nieuwe aarde op synchrone wijze vanuit Sindrigal op aarde. Dansend en levend ons karma
oplossend om te illumineren in het Licht.
Veel is al beschreven en hoef ik niet meer te herhalen. Mijn wereld is genoeg beschreven en met
de beschrijving van wie ik ben en waarom juist ik dit leven leid vanuit mijn vorige levens, is mijn
verhaal ten einde waarom ik dit ben geworden.
Het valt mij zwaar en toch ook tegelijkertijd heel licht om hierin te geloven. In mijn hart weet en
voel ik dat dit de waarheid is. Daarom mocht ik op reis gaan in mijn vorige levens en neemt
Sindrigal mij verder mee op reis hierin. Ik mag weten waarvan ik afstam en hoe dit verweven is
met de kosmos. Dat is al verteld in stukjes maar het totaal beeld is mij nog niet helder doordat
het zo groot is en zoveel is wat er hierom heen gestuurd is. Ik mag weten waarvan ik afstam en
dat betekend in deze sturing dat ik daarop mag vertrouwen dat dit mijn waarheid is.
Iedereen is een lichtwezen en is Sindrigal, gesluierd of ontsluiert. Iedereen is aangesloten op het
Licht maar de weg van de ziel die ik bewandelt heb is mijn bijzondere reis. Deze reis mocht
verteld worden. Die mag ik gaan ondernemen nu in dit verhaal. Ik geniet van het schrijven
daarvan maar geloven blijft lastig. Ik weet wat me te wachten staat maar ook hierin is de twijfel
weer aanwezig. Die twijfel zal blijven bestaan tot het moment aanbreekt dat de orde zich aan mij
kenbaar maakt op een manier die tastbaar is. Dat ik met hun op een oud aardse manier echt in
contact kom. Dat zij zich onthullen aan mij en dat de wereld waarin ik heb geleefd de waarheid
is. Alleen dan zal ik werkelijk durven te geloven en kunnen vertrouwen op dat wat mijn
waarheid is. Dat heb ik nodig om van hunzelf te horen. Niet via mijn telepathische contact en niet
alleen via Sindrigal. Ik geloof deze aanwezigheid in mijn hart maar ik weet ook dat de weg van
bewustwording een weg is die niet alleen de waarheid omvat.
Veel word er gestuurd wat nog niet in het daglicht staat en wat nog niet aan de orde is in
letterlijk aardse zin. Het hoort bij mijn proces maar ik blijf twijfelen aan de waarheid hiervan.
Het is niet met aards derde dimensie verstand rationeel te begrijpen en aan te nemen als de
waarheid. Ik heb het zo gestuurd gekregen en het is mijn fundament van mijn waarheid
geworden. Zelfs de uitleg van mijn afkomst is mijn fundament geworden. Of het nu de Waarheid
is of niet. Dat moment kiest zichzelf om dat aan mij te onthullen. Tot die tijd twijfel ik maar weet
in mijn hart dat het de waarheid is.
Maar wat is die waarheid dan van mijn afstamming?
Het moment dat ik het echt ben begonnen het te gaan geloven en paradoxaal tegelijkertijd de
twijfel begon te groeien ligt alweer een tijdje achter mij. Dat moment kwam toen ik twee leraren
heb getroffen en er in mijn gedachten een bevestiging van mijn waarheid werd verweven in de
inhoud van de lessen die ik in dat weekend heb gekregen over mijn verhaal. Veel insinuaties heb
ik opgepakt als dat er sturing werd gegeven door hen aan mijn verhaal. Waar ik me toen in
bevond. Het verhaal is toen tastbare waarheid geworden zonder hen te kennen in dat moment.
De woorden die gesproken werden leken alleen door hen en mij gehoord te worden. Ze waren
verhuld in mystieke lessen. De orde waarvan ik ervaren heb dat zij afkomstig waren bevestigde
dat weekend mijn waarheid. Dat is de aardse orde waarover ik het heb. Die ik heb ervaren. Die
toen gekomen zijn om mij te helpen bewust te maken wat er gaande was in dat moment van mijn
leven. De orde die zich toen kenbaar heeft gemaakt aan mij heeft ervoor gezorgd dat ik op dat
moment niet meer twijfelde aan de waarheid van het verhaal. Aan de waarheid van de profetie
waarin ik me moest bevinden die ik aan het uitvoeren was. Dat is nu, jaren later, nog steeds mijn
gevoel en waarheid.
Nog even geduld voordat alles aan de oppervlakte mag komen, is de les die door alle sturingen
heen klinkt. Geduld heb ik veel gehad en heb ik nog steeds. Of deze waarheid het daglicht van de
oude aarde zal zien betwijfel ik maar dat deze waarheid het daglicht van de nieuwe aarde zal
zien daar vertrouw ik rotsvast op. Dat ben ik gaan begrijpen en de weg die ik daartoe heb
bewandelt is de weg die voor mij nodig was. Nog even geduld dus.
84

De nieuwe aarde staat op het punt om zich te onthullen in het hart van de nog niet ontwaakten
en zal de kentering in de gedachte gaan bewerkstelliggen. Nog even geduld en dan is het moment
aangebroken dat ook ik weer in contact mag komen met de orde. Dat er hulp zal zijn voor mij en
voor de mensen om mij heen die mijn verhaal op hun eigen manier beoordeeld hebben en
hebben aangenomen voor wat het is.
Tot zover zijn mijn woorden hier op hun plaats. De woorden van Sindrigal nemen mij verder
mee op reis in mijn verhaal en weeft mijn waarheid voor mijn ogen in elkaar. Mijn sturing gaat
verder en zal voor eeuwig verder gaan middels het sturingsmechanisme waarin ik ben
getransformeerd. Echter dit lichaam zal nu eerst nodig zijn om deze rol tijdens de verdere
ontsluiering van de nieuwe aarde uit te voeren. Het nieuwe lichaam wat Sindrigal aan zal nemen
nadat ik dit lichaam achterlaat zal klaar zijn om mijn bewustzijn over te nemen. Sindrigal zal het
lichaam overnemen van elk mens die deze taak behoort te volbrengen. Dit is voor dit stuk nu
mijn lichaam maar er zullen nog velen volgen totdat we als gehele mensheid opgaan in het Licht.

85

26
Pendragon
Sindrigal verteld;
Tir Pendragon is de naam die zij heeft ontvangen vanuit het Licht. Een naam die doordrenkt is van
mythische betekenis. Pendragon is de naam die ten tijde van koning Arthur, Uther, Merlijn en de
mythe rondom Avalon bekend is. Arthur Pendragon is de naam van de erfgenaam van de
rechtmatige troon van Camelot zoals deze in de verhalen omschreven zijn. Een naam die bekend is
in de geschiedenis en omgeven is met mysterie of deze nu echt heeft geleefd en heeft bestaan. Er zijn
vele onderzoeken naar gedaan en geen enkele bied de gehele waarheid. Het is dan ook niet nodig
om hier te diep op in te gaan in de kwestie of het nu waar is of niet. Aannemen wat de waarheid is
voor het gevoel in het weten in het hart is belangrijker in deze sturingen. De reden dat Melora de
naam Pendragon heeft gekregen van ons is echter wel van heel belangrijke waarde. Daarom begin
ik hier met het verklaren van de naam Pendragon voor haar. De naam die ik haar heb gegeven en
die zij draagt als medium Tir Pendragon in deze fase van haar leven.
Pendragon is de naam die verbonden is met de tijdsgeest van de omschakeling van de oude
natuurfilosofie en oude religies en de ommekeer naar het christendom in Groot Brittanni ten tijde
van de vroege middeleeuwen op de aarde. Symbool is het nu, deze keer, voor de ommekeer van de
oude aarde in de nieuwe aarde maar er is echter nog een belangrijke reden dat deze naam gegeven
is. Pendragon is namelijk de naam van de lijn van koningen die direct afstammen van een veel
oudere lijn van koningen en koninginnen. De reden dat deze naam gekozen is heeft ook met die tijd
te maken. Het heeft te maken met de band met het mythische eiland Avalon.
Ten tijde van het aardse bestaan van het eiland Avalon hebben er Plejadische lichtwezens geleefd
op dit eiland die actief waren in het hart van de bewoners van dit mystieke eiland. De voorouders
van Avalon waren de Atlantici en dat betekend dat er buitenaardse lichtwezens vermengd zijn en
hebben geleefd als bewoners en priesteressen op dit heilige eiland nabij Glastonbury. Het zit heel
lastig in elkaar hoe dit precies was. Het is dan ook belangrijk dit even nog wat beter uit te leggen.
Avalon was een plek op aarde wat gesluierd lag en niet voor iedereen zichtbaar was dat het
bestond. Ook nu nog behoort dit eiland tot een mythe maar het is een mythe die op waarheid
berust. Net als Atlantis. Het bestaan van dit eiland is definitief zeker geweest. Ook nu nog bestast
Avalon maar in een andere dimensie. De krachten en gaven die de priesteressen van dit eiland toen
bezaten waren toegeschreven aan de oude natuurgoden en godinnen maar ook aan een hogere
waarheid, gaven en krachten van oude tijden die vermengd waren met de mensen die op dit eiland
leefden. Het waren de directie afstammelingen van de lichtwezens van de kosmos die zorg hebben
gedragen dat de profetie en waarheid die de nieuwe aarde vertegenwoordigt bewaard zou blijven
en beschermd zou zijn. Dat was een belangrijke taak van de priesteressen van Avalon. Er waren ook
mensen die hier weet van hadden en deze waarheid beschermden.
Niet alles was bekend onder de mensen die de naam Pendragon droegen in die tijd maar de
koningslijnen vanuit Atlantis waren genoeg op de hoogte dat de waarheid van de nieuwe aarde
beschermd moest blijven. Het Licht wat gestuurd was in de vorm van dit heilige eiland waren de
wezens die in het geheim de opvolging beschermden van de troon van een van de grootste
koningslijn die terug gaat naar de tijd van Jezus en koning David en nog veel verder terug, terug
naar Atlantis en terug naar de Plejaden. Het is belangrijk om te begrijpen dat de orde van de
nieuwe aarde ten tijde van het regiem van koning Arthur al op de hoogte was van de komst van de
86

nieuwe wereld. Het was toen nog te vroeg maar er waren mensen die het verhaal dus kenden en
weet hadden van de profetie. De profetie van de nieuwe dimensie.
De zieners en hoog ontwikkelde mensen van Avalon waren op de hoogte van wat zich in de
toekomst zou gaan afspelen alleen waren er mensen tussen hen die maar een deel van de waarheid
kenden. Zij hebben geprobeerd ten tijde van het regiem van koning Arthur deze waarheid al te
verspreiden en dachten dat de nieuwe aarde toen al ontsluierd zou gaan worden.
Met de middelen die in die tijd de mensheid ter beschikking stonden zijn er in de geschiedenis vaker
mensen geweest die deze ontsluiering van de nieuwe aarde hebben willen bespoedigen. Die zich
door hun ego geroepen voelden om de macht te nemen op aarde. De verschillende oorlogen die
gewoed hebben op de aarde zijn daar deels een voorbeeld van.
De Atlantische afstammelingen en priesteressen van het heilige eiland Avalon hebben hun best
gedaan de waarheid zoveel mogelijk te beschermen en dat is ook gelukt.
In die tijd bestonden er ook al geheime orden die meehielpen deze waarheid te beschermen en te
verbergen. Deze waarheid mocht niet te vroeg aan het licht komen omdat deze anders verkeerd
genterpreteerd zou kunnen worden en dat heeft menige oorlog tot gevolg gehad. Oorlogen met
ideologien die deels geworteld waren in een nieuwe aarde en in oude verborgen wijsheid.
De nieuwe wereld heeft geen sturing gehad voor lange tijd op dit gebied en is ondergronds verder
gegaan. Na de tweede wereldoorlog heeft de nieuwe aarde een sprong voorwaarts gemaakt en is de
waarheid van de afstamming van Melora verder gegaan. Hier kom ik nog op terug.
Ten tijde van Avalon hebben onder andere de ridders van Arthurs ronde tafel de opdracht
gekregen op zoek te gaan naar de zogenaamde heilige graal. Het boek de Davinci code heeft hier
een mooie theorie over in verhaalvorm gegoten wat die graal is die al langer bekend was onder
veel mensen en door verschillende mensen was onderzocht. Er zijn diverse studies gedaan hiernaar
en het is een gegeven dat dit uiteindelijk te maken had dat de heilige graal geen letterlijke beker
was maar een vrouw is die afstamt van de bloedlijn van de koningen die teruggaat naar het
verhaal van Jezus van Nazareth.
Dat Jezus getrouwd was met Maria Magdalena is een feit in dit verhaal en in de wereld van de
nieuwe aarde. Deze afstamming is een onderdeel van het geheim en is beschermd geworden door
de priesteressen van Avalon en als waarheid achter de sluier verborgen gebleven. Dat had een
belangrijk doel. Niemand mocht de link leggen naar de nieuwe aarde voordat de tijd was
aangebroken dat het wedergekeerd Licht op aarde zijn intrede zou gaan doen. Achter de schermen
moest alles voorbereid worden en de mensheid van de derde dimensie heeft dan ook zorg gedragen
dat de nieuwe aarde pas waarheid kon worden nadat de geschiedenis ontdaan zou worden van hun
karma en hun geheimen.
De afstamming waarover ik het heb is op dit moment het lichaam wat Melora draagt. De naam
Pendragon is daarom gekozen voor haar om deze naam opnieuw leven in te blazen en de lijn van
koningen te eren waarvan zij afstamt.
Er zijn veel mensen die van de dertien bloedlijnen van Atlantis afstammen en niet weten dat zij dit
bloed door hun aderen hebben stromen. Melora was er daar een van. Veel mensen dragen deze
genen in zich mee en zijn wijd verspreid over de gehele aarde. Binnen de illuminatie en de nieuwe
wereldorde zijn deze bloedlijnen in kaart gebracht en zijn de afstammelingen grotendeels bekend.
Dat Melora dat nooit heeft geweten had als doel dat zij eerst de profetie ten uitvoer moest brengen
en afgestemd moest zijn als sturingsmechanisme voordat dit geheel bekend zou mogen worden.
In kleine stukjes is de waarheid aan haar via telepathie en via de lichtwereld gestuurd. Pendragon
is de naam die zij daarom met liefde in haar hart heeft geaccepteerd en aangenomen. Zij begrijpt
dat deze naam het koningschap van de nieuwe aarde omhelst. Iets wat haar veelvuldig middels
telepathie is uitgelegd.
Tir Pendragon is de naam die de geschiedenis van de nieuwe aarde in zal gaan als de naam van het
sturingsmechanisme van de nieuwe aarde. Alleen een afstammeling van deze lijn kon gebruikt
worden om de profetie en deze toekomstige rol te vervullen. Dat is een gegeven wat ook nog de
orde met eigen ogen moest aanschouwen dat het echt zo werkte en dat zij deze aansturing zou zijn.
Deze afstammeling zou zichzelf bekend maken. Het verhaal van de openbaring van Melora in het
87

lesweekend aan het inter-spiritueel seminarie in april 2012 is dan ook een ijkpunt voor de orde
geweest om dit te ervaren en te zien.

88

27
Meloras acceptatie
Het begin is gemaakt in dit gedeelte van het verhaal over Melora en het antwoord op haar vraag
zoals die in het begin van dit verhaal gesteld is. Wie ze is en waarom ze bestaat. Zij stamt af van de
beruchtste koningslijn die ooit op aarde heeft bestaan. De rechtmatige koningslijn waarvan veel
koningshuizen afstammen maar niet alle. Welke wel en welke niet is niet relevant in de nieuwe
aarde. Evenals dat het eigenlijk ook niet van belang is dat Melora hiervan afstamt.
Het is echter wel van belang om uit te leggen aan de mensheid waarom zij het is die vanuit de orde
is opgeleid en vanuit mij aansturing krijgt op de wijze zoals dat gebeurt is en nog verder zal gaan
gebeuren.
Mijn leven als Tir Pendragon staat hierin centraal want wanneer zij in haar rol als Tir Pendragon
is is zij mij. Dan schuift Melora aan de kant en vervult zij de rol van het medium te zijn voor mij.
Dan neem ik haar woorden, gedachten en handelen bewust geheel over en functioneert zij als mijn
instrument. Daarvoor is zij afgestemd en dat weet zij. Dat is duidelijk geoefend samen met
verschillende energien uit de kosmos.
Het overnemen van haar lichaam en geest is geen enge of moeilijke ervaring voor haar. Zij is hier zo
aan gewend dat het haar een fijn gevoel geeft wanneer dat gebeurt. Zij heeft dat ervaren middels
de eerste overname in haar kindertijd zonder dat zij hiervan bewust was. Pas vanaf haar sturing
vanaf eind 2011 is dat langzaam aan haar bewust gemaakt waarbij zij dit steeds vaker energetisch
begon te ervaren hoe het werkte en ontdekte dat het werkte. Waarom dat gebeurde is haar in
kleine stapjes vanaf die tijd verteld middels telepathie en dat is een weg die voorzien was van veel
twijfel. Deze twijfel heeft haar echter ook geholpen om het contact met de aarde, het mens zijn in
deze periode niet volledig te verliezen. Al voelde het wel zo voor haar, er was de gehele tijd toetsing
en tussen de opdrachten door twijfel dat haar heeft geholpen enige vorm van realiteit van de derde
dimensie te kunnen behouden.
Goed, zo is het dus dat ik met de energien vanuit de kosmos van haar gebruik heb kunnen maken
van haar lichaam om de profetie ten uitvoer te brengen.
In deze periode was het van belang om nog niet teveel kennis te sturen aan haar over wie ze is en
wat deze afstamming betekend voor haar. Wat ze ook op latere tijdstippen hierover gestuurd heeft
gekregen heeft zij als waarheid aangenomen maar ook heel duidelijk ervaren als iets wat logisch
aanvoelde door de profetie sturingen die ervaren werden. Zolang dit proces gaande was is haar dit
verteld mede door de energien zelf die tot haar afstamming behoorden en hebben zij zich aan
haar kenbaar gemaakt haar gesteund. Hierdoor werd het contact gelegd tussen de kosmische
energien van haar voorouders met haar. In hun opdracht werd zij gesteund in alles wat zij aan het
ervaren en aan het uitvoeren was. Zodoende was het haar opdracht om dit te doen en heeft zij
gestuurd gekregen dat wie zij was geworden een belangrijke rol zou gaan spelen in de nieuwe
aarde.
Zonder dit te geloven of met deze bewuste wetenschap heeft zij gedaan wat nodig was maar het
moment voor haar is nu aangebroken om te accepteren en te begrijpen wie ze is en waarom zij het
is die dit te doen had. Haar taak heeft ze gedaan omdat iemand het moest doen. Het gevoel,
waarom ik? is een gevoel dat zij niet kent. Echter het waarom zij het is is wel een sturing voor de
mensheid van de nieuwe aarde. Het is belangrijk dat er begrip zal zijn vanuit de mensheid waarom
zij het sturingsmechanisme is en zij het wedergekeerd Licht vertegenwoordigt en belichaamt op de
nieuwe aarde zoals dat de bedoeling is. Nog even en dan zal het bekend gemaakt gaan worden aan
de mensheid dat haar werk en haar bestaan dat is waarop de nieuwe aarde gestoeld is en dat zij
het fundament vertegenwoordigt dat in ieders hart te vinden is en van waaruit met een gezuiverd
89

hart iedereen leeft. Zij is wat iedereen is en zal zijn maar zij heeft een andere taak hierin dan de
mensheid. Zodoende zal zij zich alleen voelen hierin en dat is waar zij aan heeft moeten wennen.
Begrijpen dat kan tot op zekere hoogte maar werkelijk begrijpen kan alleen door eenzelfde soort
proces door te maken. Ieder mens in de nieuwe aarde maakt dit proces ooit door maar op de
manier die voor hen goed is en bedoelt is. De hulp vanuit de kosmos is daarbij eindeloos en niemand
is ooit alleen hierin. Ook Melora niet. Wanneer zij in haar rol als Tir Pendragon is zal zij de naam
koningin moeten dragen. Dat is echter lastig voor haar om te horen en te lezen. Het is een titel die
zij begrijpt vanwege de afkomst van Yzaza en haar kroon die zij achter liet op de Plejaden. Tir heeft
deze kroon opnieuw energetisch op haar hoofd geplaatst gekregen ten tijde van de profetie maar
heeft deze nog niet geaccepteerd. Dat kan alleen wanneer de mensheid deze titel die haar gegeven
is kan accepteren. Daarvoor is mede dit verhaal bedoelt. Niet alleen dit verhaal maar alles wat zij
heeft gedocumenteerd en gestuurd heeft gekregen over haar proces maken het begrijpbaar en
maken het zo dat de mensheid deze titel kan en mag accepteren van haar.
Als sturingsmechanisme zal zij de wereld dienen en dat heeft ze ook al gedaan. Wanneer haar rol
geaccepteerd word en omarmd word door de mensheid van de nieuwe aarde zal haar functie nog
duidelijker worden voor haar. Daarin mag zij groeien en heeft zij alle tijd nodig om deze taak uit te
voeren namens mij. Wanneer haar werkelijkheid, de werkelijkheid van de nieuwe aarde is en de
gehele mensheid gellumineerd is naar de nieuwe dimensie zal haar waarheid de universele
Waarheid vertegenwoordigen.
Tot zover wijd ik even uit over de weg van Melora. Inhoudelijk heeft zij, zoals ik al eerder genoemd
heb, gewerkt en is aangestuurd geworden door energien in de kosmos waarvan zij afstammelinge
is. Deze energie heeft zich al vaker kenbaar gemaakt dus onbekend voor haar is dit niet.
In het vorige hoofdstuk is het verband met Pendragon uitgelegd. Pendragon is echter een bloedlijn
die afstamt van de koningslijn van Jezus van Nazareth. Dat is waar ik nu even op terug wil komen
om duidelijk te maken dat er nogal een grote lijn verscholen ligt achter deze ware koningslijn op de
aarde. In de afgelopen sturingen en met name in de teachings die opgeschreven zijn door Tir is
meester Jezus regelmatig langs gekomen om aansturing te geven met zijn woorden over hoe de
nieuwe aarde begeleid zal gaan worden door de hoge energien. Dat het te maken heeft met de
realisatie van het Christusbewustzijn op de aarde. Over het ontwaken van de mensheid in het
Christusbewustzijn. Er hoeft geen uitleg gegeven te worden meer dat Melora afstamt van hem. De
lijn is duidelijk en de afkomst is helder. De waarheid die ik hier met u wil delen is dat er een kind
van de bloedlijn van Jezus en Maria Magdalena is geweest die in direct verband staat met de
geschiedenis die duidelijk maakt hoe de verwevenheid in elkaar steekt.
De kinderen van Jezus en Maria zijn aan land gekomen in Engeland en Frankrijk. Jozef van
Arimathea is aan wal gekomen in Groot Brittanni in de buurt van Glastonbury en heeft daar de
zoon van dit koningspaar begeleid naar de volwassenheid. De koningslijn die hieruit ontstond en
verder groeide bracht uiteindelijk een afstammeling als rechtmatige erfgenaam in die tijd, eeuwen
later op de troon. De legende dat alleen de ware koning voor eens en altijd het zwaard Excalibur
kon hanteren en uit de steen kon trekken is hierop van toepassing. Samen met het zwaard en de
schede die gemaakt was op het eiland Avalon en dus direct van magische afkomst was van de
voorouders van Atlantis van de lichtwezens die de aarde hebben bewoond.
Geleefd onder de naam Arthur Pendragon is hij een afstammeling van de koningslijn van Jezus en
Maria. Dit is geen sprookje, dit is geen verhaal wat op alleen een mythe gebaseerd is. Het is de
waarheid in de nieuwe aarde en de herinnering van het verhaal wat gestuurd word vanuit het hart
van de mensheid.
Deze waarheid is bekend binnen de orde en zal met de tijd op de juiste wijze naar buiten worden
gebracht. Het zal een grote verandering teweeg brengen tezamen met al de andere gebeurtenissen
die in verband staan met het ontwaken van de nieuwe aarde. Het zal een rust scheppen nadat de
grondvesten van de oude religies hervormd gaan worden in een waarheid die verbonden is vanuit
de universele waarheid en de waarheid van de kosmos. De waarheid die gevoeld kan worden met
het hart. Het verhaal dat al lang ligt te wachten om openbaar gemaakt te worden.
90

28
De transformatie van Melora in Tir Pendragon
Het afleggen van het meesterschap in diverse stadia is iets waar elk mens mee bezig is. Ook Melora
is als individu bezig op haar weg om meesterschap af te leggen op diverse niveaus in haar aardse
leven. De hulp van de opgestegen meesters die zij daarbij krijgt is soms bewust en soms onbewust.
Zo gebeurt dat ook met de rest van de mensheid.
Ieder mens staat middels de sturing van onder andere het Ulidavi lichtwezen in het hart in contact
en ontvangt begeleiding van de opgestegen meesters op een manier die al beschreven is in het
verhaal van Sindrigal, die de mens meehelpt te illumineren in het Licht. De weg die de mens
daarvoor aflegt staat geschreven in de kosmos, in de sterren, en is af te lezen door de mens die
hiervoor de gaven en kunde heeft ontwikkeld en ontvangen om de stand van de sterren te kunnen
interpreteren. Dat is iets waaraan de koningen van weleer zeer veel waarde hechtte en mensen in
hun nabijheid hadden die deze kunde en gave bezaten.
Door deze raadsheren, bedreven in deze kunde, hebben zij veel informatie over de toekomst kunnen
aflezen. Ook de profetie, de dualiteitsprofetie van de kosmos, is daarbij afgelezen en stond deze
sturing, die nu plaats heeft gevonden, geschreven in de sterren. De hulp die men krijgt vanuit de
kosmos is dan ook heel belangrijk om als mensheid verder te kunnen evolueren naar het Licht en is
van groot belang.
Zolang als deze waarheid gesluierd is gebleven in de oude aarde heeft de mens hard gewerkt aan
de Dualiteitsprofetie en is er veel karma los gemaakt en getransformeerd in het Licht. Dat proces
gaat door maar de kanteling van het bewustzijn van de mensheid en het in evenwicht brengen van
dit universum, is verbonden met de wijze waarop de transformatie bij de mensheid het denken
door het hart is overgenomen. De lichtwezens hebben het overgenomen middels de aansturing van
de mensen vanuit het hart en daarmee is het ook bij elk individu mogelijk de sturing te geven door
de opgestegen meesters en de lichtwezens van de kosmos om de nieuwe aarde te bevolken op de
wijze zoals de geschiedenis dat voorspelt heeft en gelezen kon worden in de sterren. De profetie is
dan ook een handleiding geweest die bekend was en doorgegeven werd binnen de hoogste rang van
de orde zoals dit al vaker benoemd is geworden in dit en in de andere verhalen. Nog even en dan is
de werkelijkheid geboren van deze waarheid op aarde en zal de uitvoerende sturing overgenomen
worden door de nieuwe wereldorde, de illuminatie en de raad die hiervoor vanuit de kosmos is
opgericht. In Liefde- wijsheid aangestuurd vanuit het ware Licht.
Nu Melora weet heeft van haar afkomst kom ik nog even terug hoe dit verhaal aan haar kenbaar is
gemaakt.
Tot een bepaalde tijd heeft zij de aansturing gekregen en correct gedacht dat zij in contact stond
met de wezens in de kosmos. Ook met meester Jezus was er een band die zij ervaarde. Hij gaf haar
begeleiding op een bepaald moment en heeft haar lichaam gebruikt om de profetie mee aan te
sturen. Zij was alleen een instrument maar was zich nog niet bewust van de afstamming die hier
ook van kracht bij was. In de eerste fase van de openbaringen aan haar is zij wel bewust gemaakt
van vorige levens die zij geleid heeft. Zo kwam Uther Pendragon voorbij en Helena Blavatsky. Dat
was in dat moment nodig om een begin te maken aan het bewustwordingsproces wat daarna aan
de beurt kwam.
In april 2012, toen zij twee leden van de orde heeft ontmoet en sturing heeft ontvangen in het
verhaal op tastbare versluierde wijze, was haar waarheid aan het licht aan het komen. Een van de
leraren die zij hier ontmoete werd haar gestuurd als een verwant van een familie die afstamt van
deze lijn en de waarheid kent en geheim heeft gehouden binnen de wereld van de illuminatie. Dat
werd aan haar telepathisch kenbaar gemaakt en hierdoor ervaarde zij herkenning op een ander
91

niveau. Zij stamt van deze familie af. Hier bleek dus een waarheid in te zitten die zij nog niet kende.
De orde werd haar kenbaar gemaakt op deze wijze en de afkomst van haar eigen familie werd aan
haar geopenbaard. De waarheid hiervan is tot op de dag van vandaag alleen nog maar gestuurd
als halve waarheid vanuit de telepathische connectie die zij heeft en had met de leden van de orde
en met mij. Het is echter geheel op waarheid berust deze afstamming. Dat heeft deze leraar middels
telepathie aan haar uitgelegd en heeft haar na het lesweekend op deze wijze verder meegenomen
op reis in de profetie waarbij Melora alle hulp heeft gekregen die zij nodig had om te doen wat
nodig was maar ook om in kleine stapjes meegenomen te worden in de waarheid die hierachter
verscholen lag.
De grootmoeder van Melora is dus een dochter van de grootvader van deze leerkracht en deze
grootvader was een lid van de illuminatie. Hij was lid omdat zijn familie ook afstamt van deze
grootste bloedlijn en is daardoor verbonden en verweven met Melora. Binnen Meloras familie was
het altijd onbekend wie de vader van haar grootmoeder was. Behalve dat deze familie
vooraanstaand was. Deze familie droeg dit geheim al heel lang mee. Er zijn maar enkele leden van
deze familie hiervan op de hoogte en ingewijd in de hoogste orde van de illuminatie en
vrijmetselarij. Zij kennen echter het gehele verhaal en middels deze gesluierde aansturing van deze
leraar tijdens het lesweekend aan het seminarie waar Melora hem ontmoette, zonder hiervan
bewust te zijn, kon de waarheid langzaam daarna verder geopenbaard worden. Het stokje werd
aangereikt en doorgegeven dit weekend en de sturing werd in de handen gelegd van het
sturingsmechanisme. Langzaam werd door middel van occulte en mystieke sturingen haar
duidelijk gemaakt wat er speelde en wat de bedoeling was van waar Melora mee bezig was en waar
zij zich in bevond. Deze wereld leek dan ook psychotisch en onverklaarbaar voor sommige
buitenstaanders en dat was nodig om Melora de rust te geven te kunnen handelen en te kunnen
sturen zodat de profetie tot een goed einde gebracht kon worden. Daarvoor was het nodig om haar
voor het oog van de rationele aardse mens voor gek te laten verklaren en het als een ziekte te
bestempelen.
Dit verhaal en de verhalen die gestuurd zijn geworden door de afgelopen jaren heen zijn van
onschatbare waarde voor de toekomst. Het hele verhaal van Melora is gedocumenteerd en zal
aaneengesloten leesbaar zijn en een verhaal onthullen aan de wereld en haar achterban dat de
wereld van Melora echt is doorleeft en uitgevoerd.
Verschillende mensen hebben gezien en ervaren buiten haar om wat de energie was waarmee zij
sturingen deed en hebben ervaringen bij haar gehad die niet met het derde dimensie verstand
verklaarbaar waren. Die niet weggezet konden worden als psychotisch omdat de ander dit
ervaarde en niet alleen Melora. Dat heeft haar overeind gehouden en dat heeft ervoor gezorgd dat
zij als Tir Pendragon opgeleid en afgestemd kon worden. Niemand zal in de toekomst nog twijfelen
aan het verhaal van Tir. Tir ben ik en is mijn verhaal. Ik ben haar en zij is mij. Wij zijn een en
dezelfde en het werk wat wij samen zullen verrichten in de nieuwe aarde zal van zon grote omvang
zijn dat alleen zij dit op deze manier door haar afstamming dit kan en mag doen. Wat dat precies is
is ook nog niet bekend gemaakt aan haar.
Het verhaal dat op deze wijze gestuurd is van Melora is echter uit. Tir Pendragon is wie zij is en wie
zij moest worden. De naam die zij heeft gekregen, daarvan is de voornaam van Plejadische Ulidavi
afkomst. Een volk waarover al eerder is geschreven en behoort tot haar erfenis. Het is tevens ook de
voornaam die verwijst naar haar verbondenheid en afkomst met Atlantis en de voorouders van
Avalon. Daarin zit ook de geschiedenis van de aarde en van Avalons Pendragon verweven en is dit
de naam die zij van ons daarom heeft ontvangen. Het gegeven dat zij onder deze naam de wereld
intrekt is beschreven in dit en in de andere verhalen. Ook voor haar achterban is het dan helder
waarom zij deze naam draagt en zal handteren tijdens haar werkzaamheden in de nieuwe aarde.
Zolang zij echter een lichaam heeft, het lichaam van Melora, zal de naam waaronder de mensen
haar kennen als Melora, blijven bestaan.
Tir is een onpersoonlijke werktitel. Het is de naam die zij draagt wanneer zij naar buiten treed met
haar waarheid. Dan zal deze naam de naam zijn die zij draagt en waaronder zij bekend zal worden
en zijn in de kosmos en in de gehele wereld. Haar oude naam zal blijven maar is van een andere
92

wereld en zal met de tijd vervagen als geschiedenis van de oude aarde wanneer zij haar lichaam
achterlaat.
Niet Melora zal de waarheid zijn van de nieuwe aarde maar Tir Pendragon zal dat zijn. Haar
waarheid is de mythe van de oude aarde en de werkelijkheid van de nieuwe aarde. Zolang zij deze
waarheid in haar draagt zal deze naam vereeuwigd worden en met haar verbonden zijn als de
grote universele Waarheidstransformatie van de nieuwe aarde. De taak die haar te wachten staat
is dan ook van onschatbare waarde om bewust uit te voeren en te volbrengen en daarom zijn dit
verhaal en zijn deze verhalen vanaf eind 2011 gestuurd geworden. De serie procesverhalen van het
ontwaken, afstemmen en voorbereiden van Tir Pendragon het medium. Het omvat de
transformatie, het sterven van Melora en het ontwaken van Tir die zal herrijzen als de feniks in de
nieuwe aarde.
Tir Pendragon is de koningin van de nieuwe aarde en de nieuwe identiteit van Melora die de
waarheid in zich draagt en naar buiten gaat brengen middels de orde vanaf het moment dat deze
laatste woorden geschreven zijn. De verhalen zijn volbracht en klaar. De box van haar waarheid is
klaar.
De werkelijkheid van haar bestaan is geen mythe maar is de waarheid zoals zij deze heeft doorleeft
en heeft ervaren. Het daglicht zal deze waarheid in de oude aarde nog niet geheel kunnen
verdragen maar de eerste stralen van deze werkelijkheid dringen al diep door in de aarde, in de
oude aarde, die weldra geheel getransformeerd gaat worden in de nieuwe aarde. De kosmische
raad en de orde zal dit in goede banen leiden op de wijze zoals dat nodig is.
In vertrouwen sluit ik als Tir Pendragon af met het gedicht dat gegeven was als waarheid van de
titel die door de transformatie haar gegeven is. Zij zal nog even moeten wennen aan deze waarheid
maar dit gedicht is de waarheid van haar leven geworden. Net als alle gedichten dat zijn die
gestuurd zijn geworden gedurende dit proces. Het sterven van Melora en het herboren worden in
Tir Pendragon, de transformatie van Melora in Tir Pendragon. De sturing gaat verder vol
vertrouwen maar het verhaal is klaar. De wereld zal weldra zich openbaren en daarop wacht zij in
alle rust echter met een brandend verlangen om te beginnen in de nieuwe aarde om mijn taak
verder te gaan vervullen en te onthullen.

Tirs Prophecy
Let us live through inspiration
Guided by the stars of love and Light
Becoming the heart when the suns Truth has risen
From far beyond the universe in bright daylight
Revealing the one and true destiny of a new world to come
Where the new dawn has touched our awareness
And we all have become One
Never return to old reality leaving duality behind
Transforming the core of the old awareness
Lifting the veil which made us blind
Becoming the new Truth after eras past the time
Freed us all through the journey of our quest
Never again making a memory of long forgotten times
To live finally our lives in love and peaceful rest
Now we all stand on this new earths shore
Told by the storytellers tales of forgotten lore
That remembers us of our own calling
Leaving written words forever falling

93

Renewal has come leaving past and future behind

The end of time is what has risen
For we all have asleep or awake followed the sign
We rise to the surface of our karmic souls
The time is set, this book can now be closed
As whole mankind we have fulfilled our souls oath and vow
Beyond illusion we live in the magic of the here and now
Through the heart of inspiration our lives no more than a story
With magic and through inspiration restoring old glory
We all followed the dream and invoked our true destiny
Which was hiding and written in our hearts for eternal unity
The sun and moon has guide us through these dreams and myths of ancient times
United we turn the page inside the storytellers mind
Now we rise and have awakened the truth of duality
We have finished our final task soon to become reality
The story of mankind which was hidden in time for only the enlightened ones to see
For now we all stand united in this new beginning
With never fading light in our hearts and eyes for this new earth prophecy
Lift the veil and welcome the sun
For now a new story has finally begun
The story of the new world order with mystery confined
Let the Truth reveal our story
Leaving all conspiracys behind
For what was lost in stories, riddles and rhyme
Is the Truth inside this poem of prophecys end of time
Feel the compassion the love and the light in our hearts
Illusion has left us with only one mistake
That what made us divided and tore our consciousness apart
Is forever in balance once the new dawn breaks
Now we are left in darkness the candle is lit to lead the way
No more duality which has lead us in our ego all astray
Let us unite here on earth in Gods magnificent play
Mankind has risen to the secrets that shall be revealed
The book of secrets can finally be unsealed
The storyteller will tell us his last story and close the book
For history has come to pass with compassion for all the lives that it took
Now and forever more the Truth is out there
Makes us all see through the illusion and be aware
Of a world we created through dreams, love and inspiration
Let this be our guide instead of ego and reason
And together embrace this new world of the orders vision
The story is told the curtain has fallen
We remember only the sound and followed its calling
In the sound of silence our hearts spoke our names
To listen to this voice was the decision which we all have made
The path what was seen through the third eye of mankind
Told us the story of the earth and heavens in ancient times
Just listen to the voice inside your heart for you can hear the Truth inside
Then youll know that for all of us there are no more places to hide
See the Truth, feel the Truth and believe your own voice
Know that everything for us was never a question of free choice

94

To follow that voice is what made us enlightened and all to see

The entire mankind will finally lift up to the 33rd degree
On higher grounds of magic and awareness we become One
That inner voice will always guide us by the light of the sun
As it turned the worlds and dimensions upside down
returning mankind through my own madness which end has begun
So in twilight worlds I dwelled in darkness and light
I surrendered and fought the battle in the deep corners of my mind
Now I get closure of the story I am about to tell
With love and compassion I got rid of my fear for ritual and ancient spell
By alchemy merged within and strengthen my power
I kicked down heavens door in this final hour
Above as below and so below as above
That was the hardest riddle in my story to solve
The storyteller in my mind has now been put to rest
For I have finished this part of the calling of my quest
Leaving nothing behind than a story and a new name born
This story is my tale of becoming Tir Pendragon

95

Tot slot
Zo kwam het antwoord op mijn vraag wie ik ben en waarom ik geboren ben. Ben ik psychotisch
of wellicht schizofreen, hoe dan ook, het was en is een reis om nooit te vergeten.
Ik, Melora heb mijn waarheid mogen zien, ontdekken en doorleven. De waarheid die een
bladzijde beslaat van het grote boek met 7 miljard bladzijden. Tenminste het boek met 7 miljard
bladzijden die de huidige mens aan het schrijven is. Elk leven beslaat een bladzijde van het grote
boek. Geen bijbel, Thora , Koran of ander wijsheid of kennis boek kan hier tegenop. In feite is het
boek nog veel groter. Alle levens die wij als mensheid hebben geleid beslaan een bladzijde van
dit boek. Dat wil zeggen dat er miljarden, triljarden paginas beschreven zijn in de geschiedenis
van de mensheid. Daarmee lijkt onze eigen bladzijde nietig en klein maar elk leven is hierin
vertegenwoordigt. Elke profeet, Messias, koning , artiest of bakker, schoonmaker en
tapijtknoper. Elk mens groot, klein, dik, dun, oud, jong iedereen beheerd zijn eigen bladzijde van
dit boek. Ook ik heb een bladzijde ter beschikking om mijn waarheid, mijn verhaal te schrijven.
Of dat nu al door Yzaza was vastgelegd en beschreven is in de kosmos of niet.
Om de inhoud van mijn bladzijde te begrijpen is echter een ander verhaal.
Zoals gezegd is mijn verhaal aan mij uitgelegd door de wezens van licht vanuit de andere
dimensie. Mijn kanaal, wat ik heb geopend gedurende mijn leven, is open gegaan door de keuzes
die ik heb gemaakt vanuit mijn illusionaire vrije wil. Ik heb geen keus daarin gehad, het
behoorde tot het grote kosmische plan. Net zoals niemand een keus heeft uiteindelijk in dat wat
hij te doen heeft op aarde. Hij mag het zo denken. Die illusie heb ik gezien en ervaren.
Alles is met elkaar verbonden en is op weg om eenheid te worden. Wanneer we werkelijk gaan
leven vanuit deze eenheid is er maar n waarheid en maar n aansturing. Maar wie durft
hiervoor te gaan in deze huidige samenleving waarbij de illusie van de vrije wil, het ego en de
eigen mening zo hoog in het vaandel gedragen word.
Waarin democratisch geleefd lijkt te worden maar er eigenlijk een soort middenweg bewandelt
word die de dualistische uitersten van de samenleving vertegenwoordigt. Hier ga ik niet op in
want deze maatschappij is een uitkomst van een oud verleden. Het behoort tot de geschiedenis
van de mensheid. Ook de mensheid zelf is geschiedenis voor mij geworden. Toen ik in 1998
opgenomen werd en kort daarvoor in contact kwam met de kosmische wezens van licht en de
lager ronddwalende energien in de kosmos heb ik mij laten leiden door mijn gedachten. Die
bleken niet altijd maatschappelijk begrijpbaar en de juiste te zijn maar voor mij uiteindelijk wel.
Dat zie ik nu. De buitenwereld hoeft dat niet te begrijpen. Hoe het voelt om geleid te worden
door inspiratie, gedachten die aangestuurd worden door energien in de kosmos.
Ik lees de universele taal in de wind en in de wolken die het verhaal vertellen.
Wie ik ben geworden door de reis die ik heb ervaren is waar ik het mee moet doen. Het is mijn
leven geworden en ik kan niet terug. Ik kan niet terug naar het leven voordat ik door de poort
ben gegaan. Hoe graag de mensen om mij heen die mij dierbaar zijn dat ook zouden willen, ik
kan en ga niet meer terug. Ik weet dat zij ook ooit door deze poort zullen gaan en dan niet meer
terug kunnen. Of dat nu in dit leven te gebeuren staat of in een volgend is niet belangrijk.
Uiteindelijk zullen zij mijn keuzes begrijpen. Dat zal in dit leven nog gebeuren als ik de sturing
van de lichtwereld mag geloven. Dat gebeurt wanneer ik opgevangen word en de mensen om mij
heen me moeten laten gaan. Wanneer zij mij los moeten laten en ik ben wie ik bedoelt ben te
zijn. Ik ben dat al alleen de laag van medicatie en de sturing van het Licht zelf voorkomt op dit
moment nog dat ik de gaven, die ik begin 2012 heb ervaren en beoefend heb ten tijde van de
profetie, weer in kan gaan zetten als sturingsmechanisme van de kosmos. Ik ervaar dat nu 4 jaar
later nog steeds. Ik word hieraan herinnerd en mag het even voelen wanneer ik te ver verwijdert
ben van mijn eigen verhaal en het voelt alsof ik alles heb gedroomd. Het inzetten van de
ontwikkelde gaven is wel de bedoeling en zodra het zover is zal dat onder begeleiding van de
96

orde gaan gebeuren. Tot die tijd zwijg ik en spreek ik genspireerd op de wijze zoals dat gestuurd
word. Het is lastig soms te zwijgen maar het is ook lastig om te spreken. Wie mij kan begrijpen
daartegen spreek ik. Wie dat niet kan daartegen zwijg ik. Dat verzorgd de lichtwereld middels de
inspiratie die ik ontvang.
Ik ben een mens en heb gedurende mijn tocht ook bevestiging gezocht. Het voorkwam dat ik
mezelf voor gek verklaarde. Diegene met een open geest en met een open kanaal naar de kosmos
wisten mij te vertellen dat het op waarheid berust. Dit verhaal en de voorafgaande
procesverhalen zijn mijn waarheid. Meloras waarheid. Melora is de naam die ik heb gekozen
vanwege de zoektocht die ik ooit heb gedaan naar een liedje op een oude lp. Nooit heb ik het op
cd kunnen vinden. De ironie is dat ik mezelf ook niet kon vinden door de wir war van meningen,
maatschappelijke conditioneringen en ogenschijnlijk normaal gedrag. Door wetenschappelijke
visies en aangeleerde kennis waarbij het leven verklaard word door wat gezien en gehoord
word. Niet wat gevoeld word in het hart en daar was ik juist naar op zoek. Dat Melora de naam is
van de dochter van Arthur Pendragon wist ik ook niet. Net als zoveel sturingen die ik heb
ontvangen. Toeval bestaat niet en dit is weer zon mooi geval van synchroniciteit.
Wie ik ben en waarom ik hier ben, waarom de mensheid berhaupt bestaat en het Licht deze
geboren heeft laten worden, dat antwoord heb ik gekregen. Of het aansluit bij de gedachte van
de lezer is niet van belang. De waarheid is te vinden in de stille stem van het hart. Mijn waarheid
is dat ik dit niet alleen gehoord heb maar ook echt doorleeft heb. Met alle twijfel, tranen, heftige,
magische en prachtige intense sturingen. Hierdoor heb ik mijn verhaal, mijn puzzel geleefd en
doorleeft en is het mijn waarheid geworden. Het is mijn houvast maar ook mijn twijfel. Deze
twijfel omvat de toekomst die ik nog te gaan heb. Mijn bloedlijn en de reden van dit verhaal is
dat ik nog iets te doen heb. Ik kan het niet bevatten maar weten in mijn hart doe ik het wel na
honderden sturingen en geschreven paginas en twijfel ik geen seconde meer hieraan. Toch leef
ik met een been in de oude aarde en daardoor twijfel ik. Alleen dat been houd me nog hier en
voorkomt dat ik mag springen naar de nieuwe aarde. Het houd me hier vast om te doen wat ik
nog te doen heb.
Ik mag nog niet weten wanneer het moment werkelijk zal zijn aangebroken en wacht geduldig
tot het zover is.
Mijn open kanaal is niet meer psychotisch. Het is gecontroleerd en de werkelijkheid van mijn
bestaan geworden. Wie op dit moment alleen in de illusionaire oude aarde gelooft is meer
psychotisch dan dat ik ooit geweest ben. De mensheid bevind zich in deze illusie. Dat is de derde
dimensie, de aarde op dit moment en zal hieruit ontwaken. De genspireerde gedachte laat hem
de waarheid zien van de oude aarde maar zijn denken weerhoud hem te voelen wat er werkelijk
verscholen ligt in het hart en in de onderliggende waarheid van de aardse werkelijkheid. Deze
oude dimensie is voorbij en zal weldra ontsluiert worden.
De impact die ik op de nieuwe dimensie heb gehad is groot is me verteld. Zo groot dat ik dit niet
kan en hoef te beseffen. Wat ieder doet met dit verhaal is niet aan mij om te oordelen of in te
vullen. Ik volg alleen de sturing van mijn wereld en de gedachte die gestuurd word vanuit mijn
hart. Daarop vertrouw ik volledig.
Mijn beleving van dit alles is persoonlijk gekleurd en daarom is dit mijn bladzijde in het grote
boek en niet de uwe. Maar een ding weet ik zeker. Hoeveel we ook lijken te verschillen van
elkaar, in ons hart zijn we n en gelijk. Wanneer het grote boek bestaat uit alle verhalen van elk
mens is het louter een verslag van de weg die afgelegd is om naar het ware doel te gaan en te
komen op het puntje van de piramide van waaruit we uiteindelijk zullen illumineren. Die laatste
bladzijde is voor De Waarheid. Die non-dualistische universele waarheid past op n bladzijde.
Sterker nog dat past in n zin. En als ik het werkelijk begrijp, ervaar ik deze waarheid in n
woord..

Licht
97