Ang Kulturang Pilipino ay pinaghalong mga

impluwensiya ng mga katutubong tradisyon

at kultura ng mga unang mangangalakal at
mananakop nito noon. Bago pa man dumating
ang mga dayuhang mananakop sa bansa ay
nauna munang makarating dito ang mga
mangangalakal mula sa India, Malaysia,
Indonesia, Tsina at Hapon. Naimpluwesyahan
na rin ng Hinduismo a Budismo ang mga
katutubong mga paniniwala ng mga Pilipino
bago pa man dumating ang mga Kastila at
ang mga mangangalakal na Muslim. Isang
magandang halimbawa nito ay ang karma na
magpasahanggang ngayon ay pinaniniwalaan
pa rin ng mga Pilipino. Ang pagdating naman
ng mga mananakop na Kastila at pananatili
nila sa bansa sa mahigit tatlong daang taon
ay nagbigay ng malaking kontribusyon sa
kultura ng mga Pilipino, gaya na lamang ng
wikang Filipino na maraming hiniram mula sa
salitang Kastila, ang Kristyanismo, at marami
pang iba. Bukod sa mga Kastila ay dumating
din sa bansa ang mga mananakop na
Amerikano at Hapon. Ang kultura ay ang
Ang Lipunang Pilipino ay maaaring hatiin sa
iba't ibang perspektibo. Nahahati ito sa isa
bilang isang bansa, o sa iba't ibang mga
pangkat sa kadahilanan na magkakahiwalay
ang mga lugar dito o ang pagkakapulo-pulo
na ayos ng bansa. Ang Pilipinas ay maaari
ring hatiin sa pagitan ng mga Kristyano at
Muslim, at iba pang pang mga relihiyon.
Nahahati rin ito sa iba't ibang pangkat tulad
ng mga pangkat na nasa mga lungsod at nasa
mga nayon, mga tagabundok at mga

Nabuo ang Bayanihan sa mga samahan ng

mga magkakapitbahay na nagtutulungan kahit
kailan o saanman kailanganin ng tulong. Ang
mga bahay ay sabay-sabay bubuhatin ng mga
kalalakihan na sinasabayan pa kung minsan ng
awitin upang hindi gaanong madama ang

Ang harana ay isang awit o tugtugin na

isinasagawa sa gabi mula sa labas ng
tahanan
ng
taong
pinararangalan
o
nililigawan. Karaniwan itong ginagampanan
ng isang lalaking manliligaw sa may ibaba ng
bintana ng bahay ng kaniyang babaeng
nililigawan. Iniaalay niya ang tugtugin at awit
para
sa
kaniyang
sinisinta
upang
mapagwagian niya ang puso ng sinusuyo at

Ang pagmamano ay
isang kaugalian ng
mga Pilipino upang
ipakita
ang
paggalang sa mga
nakatatanda.
Isang tradisyon na isasagawa kapag ang
Tinutukoy
ito
sa
babae
at
lalaki
ay
nagkasundong
pamamagitan
ng
magpakasal ang pamamanhikan. Pormal na
pagkuha sa sa kamay
hinihingi ng lalaki ang kamay ng babae mula
ng nakatatanda at
sa magulang nito habang kaharap ang sarili
paglipat nito sa noo
niyang mga magulang. Sa ilang lugar ay
kasabay ang pagsabi
isinasama pa ng lalaki ang Punong Barangay
o iba pang maimpluwensiyang kamag-anak o
ng,
"mano
po."
Kadalasan
itong
ginagawa
bilang Ang mga Pilipino ay kadalasang malalapit sa
pagbati
o
bago kanilang mag-anak at iba pang kamag-anak. Ang
pangunahing sistemang panlipunan ng mga
Pilipino ay mag-anak. Maraming mga Pilipino ang

tumitira malapit sa
kanilang
mga
kamag-anak, kahit
pa sila ay may
edad na o kaya
naman ay may
sarili na ring maganak.
Kadalasan
ang isang bahay
sa
Pilipinas
ay
binubuo
ng
mahigit sa dalawang mag-anak. Sa mga
lalawigan, ang mga nayon ay kadalasang
binubuo ng iisang angkan, at halos lahat ay magkakakilala.

Isang magandang kaugalian ng mga Pilipino

ang pagtitiwala sa Panginoon. Karamihan sa
kanilang mga mag-anak ay matapat sa
pananampalataya. Naniniwala silang may isang
Panginoong pumapatnubay sa lahat ng
kanilang gawain. Batid din nilang tumutulong
Siya sa mga taong tumutulong sa kanilang