Η περισσότερη συζήτηση γύρω από το μεγάλο ζήτημα που είναι η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ έγινε στην ίδια τη χώρα πριν το δημοψήφισμα και γίνεται ακόμα στο ζήτημα της οικονομίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έξοδος είναι κάτι κακό για την οικονομία και της Βρετανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης. Για τους μαρξιστές το πέσιμο των οικονομικών συνόρων και η ενοποίηση των κρατών που γίνεται με εθελοντικό δημοκρατικό τρόπο, δηλαδή δεν γίνεται με πολιτική βία οπότε και με οικονομική καταπίεση, δίνει μια τεράστια ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων για όλη τη νέα διευρυμένη κοινή αγορά.
Επίσης ταυτόχρονα αυτή η ενοποίηση προωθεί την ταξική πάλη και ανοίγει το δρόμο στην επανάσταση καθώς μειώνει τους εθνικούς ανταγωνισμούς που διασπούν το προλεταριάτο. Ιδιαίτερα ο Λένιν έχει δώσει έμφαση στο πόσο προοδευτική ιστορικά είναι μια τέτοια διαδικασία ενοποίησης καπιταλιστικών κρατών. Δες γι αυτό ιδιαίτερα την μπροσούρα του «Κριτικά Σημειώματα πάνω στο εθνικό ζήτημα» όπου δηλώνει ξεκάθαρα ότι το προλεταριάτο «υποστηρίζει την πιο πλέρια ελευθερία της καπιταλιστικής κυκλοφορίας και χαιρετίζει κάθε αφομοίωση των εθνών εκτός από εκείνην που γίνεται με τη βία ή στηρίζεται σε προνόμια».
Είναι από αυτή την άποψη λοιπόν εντελώς φυσικό που επικεφαλής του Brexit βρέθηκε όλη η βρετανική αντίδραση και ιδιαίτερα κάθε φασισμός και σοσιαλφασισμός στην Ευρώπη και δεν χρειάζεται να πούμε αυτή τη στιγμή πιο πολλά πάνω σ αυτό.
Εκείνο όμως που έχει γίνει πολύ λιγότερο αντιληπτό στον κόσμο είναι πόσο πολύ ευνοημένος από αυτή τη διαδικασία αποενοποίησης της Ευρώπης είναι ο ρώσικος
Η περισσότερη συζήτηση γύρω από το μεγάλο ζήτημα που είναι η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ έγινε στην ίδια τη χώρα πριν το δημοψήφισμα και γίνεται ακόμα στο ζήτημα της οικονομίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έξοδος είναι κάτι κακό για την οικονομία και της Βρετανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης. Για τους μαρξιστές το πέσιμο των οικονομικών συνόρων και η ενοποίηση των κρατών που γίνεται με εθελοντικό δημοκρατικό τρόπο, δηλαδή δεν γίνεται με πολιτική βία οπότε και με οικονομική καταπίεση, δίνει μια τεράστια ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων για όλη τη νέα διευρυμένη κοινή αγορά.
Επίσης ταυτόχρονα αυτή η ενοποίηση προωθεί την ταξική πάλη και ανοίγει το δρόμο στην επανάσταση καθώς μειώνει τους εθνικούς ανταγωνισμούς που διασπούν το προλεταριάτο. Ιδιαίτερα ο Λένιν έχει δώσει έμφαση στο πόσο προοδευτική ιστορικά είναι μια τέτοια διαδικασία ενοποίησης καπιταλιστικών κρατών. Δες γι αυτό ιδιαίτερα την μπροσούρα του «Κριτικά Σημειώματα πάνω στο εθνικό ζήτημα» όπου δηλώνει ξεκάθαρα ότι το προλεταριάτο «υποστηρίζει την πιο πλέρια ελευθερία της καπιταλιστικής κυκλοφορίας και χαιρετίζει κάθε αφομοίωση των εθνών εκτός από εκείνην που γίνεται με τη βία ή στηρίζεται σε προνόμια».
Είναι από αυτή την άποψη λοιπόν εντελώς φυσικό που επικεφαλής του Brexit βρέθηκε όλη η βρετανική αντίδραση και ιδιαίτερα κάθε φασισμός και σοσιαλφασισμός στην Ευρώπη και δεν χρειάζεται να πούμε αυτή τη στιγμή πιο πολλά πάνω σ αυτό.
Εκείνο όμως που έχει γίνει πολύ λιγότερο αντιληπτό στον κόσμο είναι πόσο πολύ ευνοημένος από αυτή τη διαδικασία αποενοποίησης της Ευρώπης είναι ο ρώσικος
Η περισσότερη συζήτηση γύρω από το μεγάλο ζήτημα που είναι η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ έγινε στην ίδια τη χώρα πριν το δημοψήφισμα και γίνεται ακόμα στο ζήτημα της οικονομίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έξοδος είναι κάτι κακό για την οικονομία και της Βρετανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης. Για τους μαρξιστές το πέσιμο των οικονομικών συνόρων και η ενοποίηση των κρατών που γίνεται με εθελοντικό δημοκρατικό τρόπο, δηλαδή δεν γίνεται με πολιτική βία οπότε και με οικονομική καταπίεση, δίνει μια τεράστια ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων για όλη τη νέα διευρυμένη κοινή αγορά.
Επίσης ταυτόχρονα αυτή η ενοποίηση προωθεί την ταξική πάλη και ανοίγει το δρόμο στην επανάσταση καθώς μειώνει τους εθνικούς ανταγωνισμούς που διασπούν το προλεταριάτο. Ιδιαίτερα ο Λένιν έχει δώσει έμφαση στο πόσο προοδευτική ιστορικά είναι μια τέτοια διαδικασία ενοποίησης καπιταλιστικών κρατών. Δες γι αυτό ιδιαίτερα την μπροσούρα του «Κριτικά Σημειώματα πάνω στο εθνικό ζήτημα» όπου δηλώνει ξεκάθαρα ότι το προλεταριάτο «υποστηρίζει την πιο πλέρια ελευθερία της καπιταλιστικής κυκλοφορίας και χαιρετίζει κάθε αφομοίωση των εθνών εκτός από εκείνην που γίνεται με τη βία ή στηρίζεται σε προνόμια».
Είναι από αυτή την άποψη λοιπόν εντελώς φυσικό που επικεφαλής του Brexit βρέθηκε όλη η βρετανική αντίδραση και ιδιαίτερα κάθε φασισμός και σοσιαλφασισμός στην Ευρώπη και δεν χρειάζεται να πούμε αυτή τη στιγμή πιο πολλά πάνω σ αυτό.
Εκείνο όμως που έχει γίνει πολύ λιγότερο αντιληπτό στον κόσμο είναι πόσο πολύ ευνοημένος από αυτή τη διαδικασία αποενοποίησης της Ευρώπης είναι ο ρώσικος