Iskrip ng Florante at

Laura
Narrator: Ang Florante at Laura ay nagsisimula sa isang madilim
na gubat sa may dakong labas ng bayang Albanya malapit sa ilog
Kositong na ang tubig ay makamandag.Dito naghihimutok ang
nakataling si Florante na inusig ng masamang kapalaran.

Florante: Tulong!Tulong!Tulungan niyo ako!

Narrator: Sa gubat ay may nagkataong may naglalakad na isang
Moro na nangangalang Aladin.Narinig niya ang tinig ni
Florante,kaya dali-dali niya itong tinunton.

Aladin: May isang taong nangangailangan ng tulong,saan galling

ang tinig na iyon.

Narrator: Nang natunton na ni Aladin kung saan galing ang tinig

na iyon,nakita niya ang dalawang leon na handang sumakmal sa
lalaking nakatali na si Florante. Kaya pinatay niya ang dalawang
mababangis na hayop.

Narrator: Hinang-hina si Florante nang tinulungan ito ni Aladin,

kaya inalagaan ito ni Aladin si Florante hanggang sa muli itong
lumakas. Ikinuwento ni Florante ang tungkol sa kaniyang buhay.

Florante: Maraming salamat sa pagtulong mo sa akin, ako nga

pala si Florante, ako ay anak nina Duke Briseo at Princesa
Floresca.Nang sanggol pa lamang ako muntik na akong madagit ng
isang buwitre.

Princesa Floresca: Mmmm.Mmmm.Mmmmm anak ,ilalagay muna

kita dito hah sandali lang naman ak, mamimitas lang lang ako ng
mga bulakalak sa hardin.

Buwitre: (lalabas)
Princesa floresca: Tulong!tulong! ang anak ko si Florante!

Florante:Mabuti nalang at dumating ang aking pinsan na si

Menalipo.

Menalipo:Ano bang nangyari Princesa floresca, Naku! isang

buwitre! Mamatay kang halimaw ka!.... Ito na po ang iyong anak
princesa floresca.

Princesa Floresca:maramimg salamat sa pagtanggol mo sa aking

anak menalipo. Mabuti at dumating ka.

Menalipo: Walang anuman po Princesa Floresca.

Princesa Floresca: Halika samahan mo nalang ako sa hardin.
Narrator: Sa gulang na labing-isa ipinadala si Florante ng
kaniyang mahal na ama na si Duke Briseo sa Atenas sa pag-asang
mabubuksan ang kaisipan ng anak sa pagtuturo ng pantas na si
Maestro Antenor.

Duke Briseo: Florante anak,pumarito ka muna.

Florante: Ano po iyon ama?
Duke Briseo:Anak, pasensiya na kung kailangan kitang ilayo sa
amin, alam mo namang para rin sa ikabubuti mo ang ginagawa
namin ng Ina mo.

Florante: Opo, ama naiintindihan ko naman po iyon. Ina

wag na po kayong malungkot.
Princesa Floresca: Mahal kong anak mag-iingat ka don, at wag
mong pabayaan ang sarili

Florante: Opo, ina mahal na mahal ko po kayo.

Narrator: Nang nandun na sa Atenas si Florante.Natagpuan niya
doon ang kaniyang kababayan na si Adolfo. Si Adolfo ay may labintatlong taong gulang, marami siyang kaibigan at maganda ang mga
nakukuha niyang marka sa klase.

Adolfo: Bago ka ba dito? Ahh! Ako nga pala si Adolfo

Menandro: At ako naman si Menandro

Antenor na may kababayan ako dito,ang pangalan ay Adolfo.

Ikinagagalak kong makilala kita kababayan.at sa iyo rin
menandro.Sige hintayin muna natin si Maestro Antenor.

Narrator: Mula nang dumating si Florante sa Atenas nahigitan nito

ang katalinuhan ni Adolfo dahil si Florante na ang palaging
nangunguna sa kanilang klase at pangalawa na lang si Adolfo.

Maestro Antenor:Magandang hapon sa inyo

Mga estudyante: Magandang hapon po maestro antenor.
Maestro Antenor: O sige, maaari na kayong umupo.Florante
binabati kita ikaw ay nangunguna sa Pilosopiya,Astrolohiya at
Matimatika.

Florante:Maramimg salamat po Maestro.

Maestro Antenor:Ngayong araw na ito magkakaroon tayo ng
pagsasadula tungkol sa Buhay ni Edipo na taga Tibas.Ikaw
Florante gaganap ka bilang Etyokles,ikaw Adolfo bilang Polinise,at
ikaw naman Menandro bilang Reyna Yokasta. Ngayon simulan na
ang pagsasadula.

Narrator: Isang araw, ay nagkaroon ng dula-dulaan tungkol sa

Buhay ni Edipo na taga-Tibas, Sa isang iskrip na may binabanggit
na papatayin kita ay bantang tutuluyan ni Adolfo si Florante. At
dahil sa iba na ang ikinikilos ni Adolfo, maging ang mga mata nitoy
nanlilisik ay labis na ikinababahala ni Menandro. Itatarik na sana sa
dibdib ni Florante ang tabak na hawak ni Adolfo nang itoy awatin ni
Menandro.

Menandro: Wag!Wag mo siyang papatayin!

Narrator: Nabigla naman si Florante na hindi halos nakahuma
nang siya ay akmang papatayin.

Menandro: Ayos ka lang ba Florante?

Florante: Oo! Ayos lang ako Menandro maraming salamt sa iyo
Menandro: Walang anuman iyon!

Narrator: Nang nangyari ang kaganapang iyon maraming nagalit

kay Adolfo nang dahil sa ginawa niya, kaya sinabihan siya ng
kaniyang mga kaklase na.

Mga kaklase nina Adolfo,Menandro at Florante: Umalis ka

dito Adolfo! Taksil ka Adolfo! Taksil ka

Narrator: Labis namang ikinagulat ni Maestro Antenor ang mga

naganap. Noon din ay umuwi si Adolfo sa Albanya dahil sa labis na
pagkapahiya. At doon na nagsimula ang inggit ni Adolfo kay
Florante. Di nalaunan ay tumanggap ng sulat si Florante mula sa
kaniyang mahal na ama na si Duke Briseo na nag babalita na ang
kaniyang mahal na ina ay ay patay na.

Mensahero:Ito po ay isang liham galing sa inyong ama na si duke

briseo.

Florante:Salamat maaari ka nang umalis.. Ina!Ina! bakit mo ako

iniwan, diba sabi mo sa kin hihintayin mo ako. Ina!Ina

Narrator:Labis na dalamhati ang naramdaman ni Florante sa

kaniyang sarili. Damay niyay naputol ang kalahati ng kaniyang
hininga.Simula noon ay di siya makakain, di makatulog,ngunit wala
siyang nagawa. Tanging si Maestro Antenor lamang ang umaaliw sa
kaniya at ang kaniyang katoto na si Menandro.

Maestro Antenor: Wag kang magpapadala kung anuman ang

nararamdaman mo ngayon tibayan mo ang iyong loob Floranteo.

Menandro: Tandaan mo Florante nandito lang kami para sayo.

Florante: Salamat po sa inyo Maestro Antenor at Menandro dahil
nandito kayo para sa akin.

Narrator: Isang araw, muling nasundan ang isa pang liham kasama
ng isang susundo kay Florante pabalik sa Albanya.

Tagasundo:Florante pinapauwi ka nang inyong ama sa kahariang

albanya.

Florante: Magpapaalam na po ako Maestro Antenor.

Maestro Antenor: Mag-iingat ka Florante.

Florante: Opo!
Narrator: Anong lungkot ni Menandro, at ayaw nang umalis sa
pagkakayakap kay Florante na ang ibig sabihin ay nais rin niyang
makarating sa Albanya. Anupat pinayagan ito ni Maestro Antenor si
Menandro na makasama sa Albanya.

Menandro: Mag-iingat ka don Florante..

Maestro Antenor: Menandro gusto mo bang sumama kay
Florante?

Menandro: kung pwede po!

Maestro Antenor: O, sige pinapayagan na kitang sumama ka kay
Florante

Menandro: Talaga po! Salamat po Maestro!

Narrator: Pagdating nila sa Albanya, sinalubong sila ng kanyang
mahal na ama na si Duke Briseo.

Florante: Ama!
Duke Briseo: anak! Kumusta ka na.
Florante: ayos lang po ako,ito nga po pala si Menandro. Menandro
siya ang aking ama si Duke Briseo.

Menandro:Ikinagagalak kong makilala po kita Duke Briseo

Duke Briseo:Gayundin ako Menandro.
Narrator: Matapos ang kanilang mahabang kamustahan,
ipinakilala ni Duke Briseo ang kaniyang anak na si Florante kay
Haring Linseo.

Duke Briseo: Haring Linseo ipapakilala ko sayo ang aking anak na

si Florante.

Narrator: Nang ipinakilala si Florante kay Haring Linseo ay

namangha ang hari nang Makitat makilala si Florante at sinabi ni
Haring Linseo na..

Haring Linseo: Ikaw nga ang aking napanaginipan ko, na ikaw ang
sumusunod na hari sa kaharian na Albanya.

Narrator: Di-kaginsa-ginsay dumating ang isang mensaherong

galing sa Krotona.

Mensahero: ito po ay isang liham galing sa Krotona.

Narrator: Ang dalang liham ay nagpapahiwatig na humihingi ng
saklolo ang bayang Krotona, sapagkat nakukubkob ng mga kaaway
na Moro sa pamumuno ni Heneral Osmalik.

Narrator: Pinag usapan nina Haring Linseo at Florante ang

pagpunta ni Florante sa Krotona, samantala siya namang paglabas
ni Princesa Laura. Nang Makita ni Florante si Princesa Laura ay
napasabi siya sa kaniyang sarili

Florante: Pag-ibig!
Haring Linseo: Florante ipapakilala ko sayo ang aking anak na si
Princesa Laura, anak ito nga pala si Florante anak siya ni Duke
Briseo. O! sige maiwan muna namin kayo nang ama mo Florante

Florante: Princesa ako nga pala si Florante akoy anak ni Duke

Briseo

Princesa Laura:Ako nga rin pala si Princesa Laura. Ikinagagalak

kong makilala kita Florante

Florante:Ikinagagalak ko ring makilala kita princesa laura

Narrator: Nagtama ang paningin ni Florante kay Princesa Laura.
Ang kanilang mga tingin ay tila humihila sa isat-isa Halos
tatlong araw si Florante sa kaharian at sa madaling panahon ay
aalis si Florante patungong Krotona, ngunit ang taong higit na
malungkot ay walang iba kundi si Laura.

Princesa Laura: Florante mag-iingat ka.

Florante: Wag kang mag-alala Princesa Laura, kaya kong
ipagtanggol ang sarili ko.. pero bago ako aalis may gusto akong
sabihin sayo.

Princesa Laura: Ano iyon Florante?

Florante: Princesa Laura iniibig kita, simula nang una palang
kitang nakita nabighani ako sayo.

Princesa Laura: Florante parehas lang tayo.

Florante: Ano bang ibig mong sabihin Princesa Laura?
Princesa Laura: Iniibig din kita Florante, pero paalis ka na sa
Albanya at hindi ko alam kung babalik ka dito na makikita pa ba
kitang buhay pa o patay na.

Florante: Laura hinding-hindi mangyayari yan na kapag nakabalik

na ako dito sa albanya ay makikita mo na akong patay,tandaan mo
ito Laura. Mahal na mahal kita.

Princesa Laura: Mahal na mahal din kita Florante

Narrator: Nang umalis na sina Florante kasama si Menandro,
pumatak ang luha ni Princesa Laura, dahil sa kaniyang lungkot..
Nakarating na sina Florante at Menandro sa kahariang Krotona..

Florante:Heneral Osmalik pagbabayaran mo ang ginawa mo sa

kahariang krotona

Heneral Osmalik: Huh! Iyan ang akala mo Florante

Florante:Mga kawal wala tayong maititirang buhay sa kahariang
Krotona. Sugooooood!!!

Narrator: Pagkatapos ng labanan.

Florante: Natalo rin kita heneral.
Narrator: Ang mga mamamayan ng Krotona, matanda man o bata
ay malugod na lumapit kay Florante,at sabi ng mga mamamayan ng
krotona.

Mga mamamayan: Mabuhay si Florante! Mabuhay si Menandro!

Mabuhay din ang Albanya!

Narrator: Mag limang buwan na si Florante sa Krotona ay tila

kulang pa rin ang araw na ipinanalay sa kaharian ng mahal na hari ,
bagaman masay ang lahat,ngunit si Florante ay kabaligtaran ang
nadarama. Sapagkat kahit saang sulok ibaling ang kaniyang mga
mata ay si Laura ang kaniyang nakikita.

Florante: O! aking Laura kailan tayo magkikitang muli, sabik na

sabik na akong makita ka.

Narrator: Hindi mapalagay ang naguguluhang puso para kay

Laura. Kahit na anong libang ng hari sa kanya ay mababakas pa rin
ang kalungkutan nito. Kaya hindi siya napihilan ng Hari sa kanyang
pag-alis

Narrator: Nagmamadali siyang umalis, at nang siya ay nasa landas

na patungong Albanya ay natanaw nya ang babaeng tila pupugutan
na ng ulo.

Florante: Sino ang babaeng iyon, at tila pupugutan ito ng ulo

Narrator: Ito ay pinamumunuan ng emir o gobernador ng Persya,
napansin ni florante na sinampal ang babae ng Emir na may
masamang tangka sa babae . kaya noon din ay bumaba si Florante
sa kaniyang kabayo at sinalakay ang Emir at iniligtas ang babae.

Florante: Ano bang ginagawa niyo sa babae , Ang sasama ninyo.

Narrator: Nilabanan ni Florante ang emir at napatay niya ito. Nang
maalis ang takip sa mukha ng babae, nabigla si Florante sapagkat
ang babaeng iyon ay si Princesa Laura.

Florante: Laura!
Princesa Laura: Florante! (sinabi niya ito habang umiiyak).
Flolrante mabuti at nandito ka,maraming salamat sa pagtatanggol
mo sa akin.

Florante: Laura, kahit buhay ko pa ang kpalit lalabanan ko para

ipagtanggol kita, dahil hindi ko kayang nasasaktan ang aking
mahal.

Princess Laura: Mahal na mahal kita Florante.

Florante: Mahal na mahal din kita Laura.

Narrator: Nagmamadaling umalis sina Florante at Laura sa
kahariang Albanya at nang nakarating sa Albanya ay nabigla si
Florante,dahil iba na ang watawat na naka wagayway hindi na
watawat sa Albanya, kundi sa watawat na may Medialuna.

Florante: Bakit iba na ang nakawagayway na bandila,bakit hindi na

bandila sa Kaharian ng Albanya.

Narrator: Sa mga moro, si Aladin ang namumuno sa pagsugod sa

Albanya. At nang silay dumating ay muli siyang nakipag laban sa
mga moro (Naglabanan)

Narrator: Nang ang mga moro ay matalo, mabilis lumisan at

nagbalik sa kaharian ng Persya ... samantalang sa Albanya ay
mabilis na tinungo ni Florante ang lihim na bilangguan ng Albanya
at dooy nakita niya sina Haring Linseo,Duke Briseo at si Adolfo.

Florante:Haring Linseo,Ama,Adolfo
Duke Briseo: Florante! Anak
Haring Linseo: Ikaw na nga ang sumusunod na magiging hari sa
kahariang Albanya.Salamat sa pagtulong mo sa amin Florante

Narrator: Kabaligtaran naman ang naramdaman ni Adolfo,labis

naman ang pagkainggit nito kay Florante at taas kilay na lumisan sa
umpukan habang nag-uusap sina Florante at Haring Linseo.

Adolfo: Humanda ka rin Florante!

Narrator: Marami na ang mga natulungan ni florante sa mga bayan
at ang kaniyang kagitingan sa pakikihamok ay napabantog na,
labimpitong hari na nagyuyukod ng ulo sa kanyang pagiging
mandirigma Hindi nalaunan,isa na namang kaharian ang
nangangailangan ng tulong at si Florante ay nahihilingang ipag
tanggol. Hindi naman nag-atubili si Menandro na sumama kay
Florante sa pakikipaghamok sa Etolya.

Menandro: Florante sasama ako sa iyo.

Florante: O sige Halika na Menandro

Narrator: Samantala sa Albanya,si Adolfo ay nagbalak na ng mga
hakbangin na mapupunta sa kanya ang korona,ang kayaman at
pakasalan si Princesa Laura. Samakatuwid, gusto niyang magbuhay
Hari.

Adolfo: Hmmmmm!! ito na ang tamang panahon na mapasaikin na

ang kaharian at si Princesa Laura. Hmmm! Humanda ka Florante.

Narrator: Noon din nang makaalis si Florante ay ipinapatay ni

Adolfo si Duke Briseo at Haring Linseo si laura ay nagpadala ng
sulat kay Florante para makabalik agad sa albanya ngunit hinarang
ito ni adolfo.

Adolfo: Princesa sumama ka sakin

Princesa Laura: Adolfo san mo ako dadalhin
Adolfo: Halika na!
Princesa Laura: Adolfo! ano ba nasasaktan ako
Narrator: hindi nakarating ang sulat ni Laura para kay Florante
kundi ang natanggap na sulat ni Florante ay ang sulat ni Haring
Linseo. At nang matanggap ito ay nagmamadaling umalis si florante
sa Etolya,ang mga kawal ay iniwan kay Menandro..

Florante:Menandro mauna nalang ako sayo babalik na ako sa

Albanya,dahil nakatanggap ako ng sulat galing kay Menandro at
parang may hindi magandang nangyayari sa Albanya, iiwan ko
nalang sayo ang ating mga kawal.

Menandro: hah! O sige Florante mag-iingat ka.

Narrator: Sa pagkabalik ni Florante sa Albanya ay kaagad
kinubkob siya ng tatlumpong libong kawal ni Adolfo kayat di man
lamang siya makabunot ng kaniyang sandata upang ipagtanggol
ang kaniyang sarili (Binugbog si Florante at kinubkob)..
ikinulong siya sa madilim na piitan, at namalagi siya roon ng labingwalong araw. Samantala, si Aladin mula nang siyay nanggaling
sa Albanya at ikinulong ni Sultan ali-adab na kanyang ama at

hinatulang ipapatay.. ngunit sa pakiusap ni Flerida na kasintahan

ni aladin na wag itong ipapatay

Flerida: Wag!Wag!niyo po siyang patayin nagmamakaawa po ako

sa inyo!!!

Narrator: Ngunit sa pakiusap ni Flerida ay may isang alok si Sultan

Ali-Adab kapalit ng hindi pagpatay kay Aladin

Sultan Ali-Adab: o sige pumapayag na akong huwag ipapatay si

Aladin. Ngunit may isa akong hinihinging alok sa iyo, kapalit ng
hindi pagpatay ng aking anak.. Kailangan mo akong pakasalan..

Narrator: kaya tinanggap ito ni Flerida na magpakasal siya kay

sultan ali-adab.

Flerida: Tinatanggap ko na ang iyong alok basta wag niyo lang

papatayin ang akin minamahal

Narrator: Kaya pinakawalan ni Sultan Ali-Adab at ngayon

ipinadpad siya sa kaniyang mga paa sa gubat..

Narrator: Samantala sa Kahariang Albanya di na makapag hintay

si Adolfo upang mapapayag si Laura na magpakasal ito sa kanya.

Adolfo: Laura pakasalan mo ako..

Princesa Laura: Ayoko sayo! Adolfo napakasama mong tao
hinding-hindi ako magpapakasal sa isang taksil na tao na katulad
mo!!

Adolfo: Sa ayaw at sa gusto mo papakasalan mo ako!!!

Narrator: Sa kabilang dako si Flerida ay tumakas sa Persya upang
makaiwas na pakasal sa Sultan. Ipinadpad din siya ng kanyang mga
paa sa kagubatan Nang siya ay nakababa na sa kanyang
sinasakyang kabayo ay narinig niya ang sigaw ng isang babae na
humihingi ng saklolo

Princesa Laura: Adolfo pakiusap wag mong gawin to.

Adolfo: ha!ha!ha!ha! sakin ka lang Princesa Laura, akin ka lang

Princesa Laura: Saklolo!Saklolo!Saklolo!

Adolfo: tumahimik ka!!!
Narrator: Nakita ni Flerida ang babaeng nais igupo ang kapurian
ng isang lalaki, sa nasaksihan ni Flerida , hindi siya nagdadalawngisip. Pinana niya ito si Adolfo at napatay agad ito ni Flerida
pinuntahan niya si Laura at tinanong niya ito kung bakit naroroon si
laura,at ikinuwento ni ito ang nais sa kaniya ni Adolfo

Princesa Laura: Maraming salamat sa pagtanggol mo sa kin,ako

nga pala si princesa Laura

Flerida: Walang anuman, ako nga rin pala si Flerida, Ahm bakit ka
ba nandito?

Princesa Laura: dinala ako ditto dahil nais ni Adolfo na ipakasal

ako sa kaniya ngunit ayaw ko kasi hindi ko siya mahal at hindi ako
magpapakasal sa isamg taksil na tao na katulad niya.

Narrator: Sa kabilang dako,sina Florante at Aladin ay namamasyal

sa kagubatan nang marinig nila ang mga tinig nina Flerida at
Princesa Laura. Nagkikita-kita sila at sabik na nagkayakapan ang
apat.

Laura at florante: Laura Florante

Aladin at Flerida: Flerida Aladin
Narrator: Di nagtagal ay nagpakasal sina Florante at Laura
gayundin sina Aladin At Flerida

Padre: florante tinatanggap mo ba si laura na magiging kabiyak

mo habambuhay?.... opo padre. Laura
habambuhay.. opo padre

Padre:aladin habambuhay? opo padre.. Flerida

habambuhay. Opo padre

Florante:Princesa laura pinapangako ko sa iyo na mamahalin kita

habambuhay,at hind kailanman pagtaksilan.

Princesa Laura:Florante pinapangako ko rin sa iyo na ikaw lang

ang mamahalin ko habambuhay,at wala nang iba

Aladin: Flerida pinanpangako ko sa iyo na aalagaan kita at

mamahalinn habangbuhay.

Flerida:Aladin pinapangako ko rin sa iyo na mamahalin rin kita

habambuhay at hindi kalianman pagtaksilan.

Padre: ngayon mabuhay ang bagong kasal!!!!

Narrator: sa ganoon ay nabatid nina Florante at aladin na ang
kani-kanilang mga katipan ay pawing tapat sa kanila sina florante
at laura ay matagumpay na naghari sa albanya at sina aladin at
flerida, pagkatapos na maging binyagan at pagkamatay ni sultan
ali-adab ay naghari sila sa Persya.

Aladin:Florante,magpapaalam na kami sa inyo

Florante:Mag-iingat kayo Aladin.
Princesa Laura: Flerida maraming salamat ulit sa pagtanggol mo
sakin laban kay Adolfo.hinding-hindi kita makakalimutan
bilangisang kaibigan

Flerida:walang anuman iyon Laura, gayundin ako hinding-hindi rin

kita makakalimutan bilang isang kaibigan.Paalam kaibigan

Princesa Laura:Paalam na rin kaibigan..

At dito nagtatapos ang kuwento ng Florante at Laura.

The End..