A BIBLIA

ANTIGO TESTAMENTO............................................................................................................................. 2
A XNESE............................................................................................................................................. 2
EXODO................................................................................................................................................ 55
LEVITICO ........................................................................................................................................... 98
PARTE TERCEIRA............................................................................................................................... 107
NUMEROS ........................................................................................................................................ 129
DEUTERONOMIO............................................................................................................................ 174
LIBRO DE XOSUE ........................................................................................................................... 220
XUICES ............................................................................................................................................. 247
LIBRO PRIMEIRO DE SAMUEL .................................................................................................... 279
LIBRO PRIMEIRO DOS REIS ......................................................................................................... 342
LIBRO SEGUNDO DOS REIS ......................................................................................................... 375
XUD ................................................................................................................................................... 512
EST .................................................................................................................................................... 530
XOB ................................................................................................................................................... 593
SAB .................................................................................................................................................... 848
ISA ..................................................................................................................................................... 954
XER.................................................................................................................................................. 1036
BAR ................................................................................................................................................. 1145
EZ..................................................................................................................................................... 1152
DAN ................................................................................................................................................. 1242
OSE .................................................................................................................................................. 1268
XOE ................................................................................................................................................. 1282
AMO ................................................................................................................................................ 1289
ABD ................................................................................................................................................. 1301
XON ................................................................................................................................................. 1304
MIQ.................................................................................................................................................. 1307
NAH ................................................................................................................................................. 1315
HAB ................................................................................................................................................. 1319
SOF .................................................................................................................................................. 1323
AX.................................................................................................................................................... 1327
ZAC.................................................................................................................................................. 1330
MAL................................................................................................................................................. 1344
NOVO TESTAMENTO........................................................................................................................... 1349
EVANXEO SEGUNDO SAN MATEO........................................................................................... 1349
MARCOS ......................................................................................................................................... 1394
LUCAS............................................................................................................................................. 1423
XOAN .............................................................................................................................................. 1470
FEITOS ............................................................................................................................................ 1501
ROMANOS...................................................................................................................................... 1540
CORINTIOS .................................................................................................................................... 1557
CORINTIOS .................................................................................................................................... 1573
GALATAS ....................................................................................................................................... 1583
EFESIOS .......................................................................................................................................... 1589
COLOSENSES................................................................................................................................. 1600
TESALONICENSES........................................................................................................................ 1604
TESALONICENSES........................................................................................................................ 1607
TIMOTEO........................................................................................................................................ 1609
TIMOTEO........................................................................................................................................ 1614
CARTA A ........................................................................................................................................ 1617
TITO ................................................................................................................................................ 1617
CARTA A ........................................................................................................................................ 1619
FILEMON ........................................................................................................................................ 1619
CARTA OS HEBREOS ................................................................................................................... 1620
CARTA DE SANTIAGO................................................................................................................. 1634
PRIMEIRA CARTA DE SAN PEDRO ........................................................................................... 1638
SEGUNDA CARTA DE SAN PEDRO ........................................................................................... 1644
1

A BIBLIA
SEGUNDA CARTA DE SAN XOAN............................................................................................. 1652
TERCEIRA CARTA DE SAN XOAN ............................................................................................ 1653
CARTA DE SAN XUDAS............................................................................................................... 1654
O APOCALIPSE.............................................................................................................................. 1656

ANTIGO TESTAMENTO
A XNESE
O MUNDO E A HUMANIDADE
A creacin
1 1No principio creou Deus o ceo e a terra. 2A terra era unha masa disforme e baldeira,
as tebras cubran o abismo e un vento poderoso axitaba as augas.
3Mandou Deus que houbese luz, e houbo luz. 4Viu Deus que a luz era cousa boa e
arredouna das tebras.
5A luz chamouna da e s tebras chamounas noite. E con iso completouse o primeiro da
da semana.
6Quixo Deus que houbese un espacio para arreda-las augas das augas. 7E fixo un
espacio, que arredaba as augas de enriba das de embaixo. 8O espacio rematado Deus
chamouno ceo. E completouse o segundo da.
9Mandou Deus que se xuntasen as augas de embaixo nun lugar e que aparecese o chan
enxoito. E as foi. 10O chan enxoito chamouno terra e s augas xuntas, mares. E viu que
estaba ben. 11Mandou Deus que a terra xermolase herba verde, plantas coa sa semente e
rbores que desen froitos, cada unha coa sa semente, conforme sa especie. E as foi.
12A terra xermolou herba verde, plantas coa sa semente, rbores que daban froito, cada
unha coa sa semente. E viu Deus que estaba ben. 13E completouse o terceiro da.
14Mandou Deus que houbese luces no espacio para distingui-lo da da noite, para dar
sinal das festas, das estacins e dos anos, 15e para que, brillando no espacio, alumasen a
terra. E as foi. 16Deus fixo das luminarias, a grande que rexe o da, a pequena que rexe
a noite, e tamn as estrelas. 17Pxoas no espacio, para aluma-la terra, 18para rexe-lo da
e a noite e para distingui-la luz das tebras. E viu que estaba ben. 19E completouse o
cuarto da.
20Quixo Deus que as augas fosen un fervedeiro de peixes e o espacio entre o ceo e a terra
un voar de paxaros. 21E creou os monstros marios, os moitos xneros de peixes que
referven nas augas e tdalas sortes de paxaros. E parecronlle ben. 22E bendiciunos deste
xeito: Reproducdevos, crecede, enchede as augas do mar e que os paxaros medren na
terra. 23E completouse o quinto da.
24Mandou Deus que a terra producise as varias especies de animais, os domsticos, os
repts e as feras salvaxes. E as foi.
25Deus fixo as varias especies de feras salvaxes, animais domsticos, repts, e
parecronlle ben.
26Despois dixo Deus: -"Fagmo-lo home nosa imaxe e nosa semellanza, e que mande
nos peixes do mar, nos paxaros do ceo, nos animais domsticos e nos repts todos da
terra".
2

A BIBLIA

27E creou Deus o home sa imaxe, creou-no imaxe de Deus, creouno varn e femia.
28E bendiciunos as: -"Reproducdevos, crecede, enchede a terra e sometdea. Mandade
nos peixes do mar, nos paxaros do ceo e nos repts todos da terra". 29E dxolles anda:
-"A vos dou as herbas todas que hai na terra, coa sa propia semente, e tdalas rbores
que dan froito coa sa propia semente: serviranvos para a mantenza". 30As feras todas do
monte, s paxaros do ceo e s repts que viven na terra dulle-la herba para a mantenza".
E fxose as. 31Viu Deus canto fixera e era de verdade moi bo. E completouse o sexto
da.
2 1Quedaron as rematados o ceo e a terra e tdolos elementos. 2Deus concluu no da
sexto a obra que emprendera, e o stimo da repousou de todo o seu traballo. 3Deus
bendiciu o stimo da e consagrouno: nese da repousou de todo o traballo de crear.
4Esta a historia da creacin do ceo e da terra.
O home no xardn
Cando o Seor Deus fixo a terra e o ceo, 5na terra non haba anda ramallada nin
xermolaba herba no campo, porque o Seor Deus non fixera chover sobre a terra nin
exista o home que traballase o agro.
6Da terra xurda un mananto que regaba o campo, 7e o Seor Deus formou un home do
po da terra, soproulle no nariz o alento da vida e tornouse o home persoa viva.
8O Seor Deus plantou un xardn en Edn, cara a oriente, e puxo nel home que
formara. 9Fixo xermolar da terra rbores fermosas para a vista e boas para comer, e entre
elas a rbore da vida e a rbore do coecemento do ben e do mal.
10En Edn naca un ro que regaba o xardn e de al a partirse en catro brazos. 11O
primeiro chambase Pisn: percorre o pas de Havil, onde se acha ouro; 12o ouro deste
pas de calidade, e al hai tamn mbar e nice. 13O segundo chambase Guihn e
percorre o pas de Cux. 14O terceiro o Tigris, que corre oriente de Asiria, e o cuarto
o ufrates.
15O Seor Deus estableceu o home no xardn de Edn, para que o traballase e o coidase.
16E deulle esta orde: -"Podes comer do froito das rbores todas do xardn 17pero da
rbore do coecemento do ben e do mal non comers, pois en canto comas dela de certo
morrers".
A parella home-muller
18O Seor Deus pensou: -"Non est ben o home s. Vou facer para el unha axuda seu
xeito". 19O Seor Deus formou de terra as feras do monte e os paxaros do ceo, e
presentoullos home, para ver que nomes lles pua. Cada ser vivo levara o nome que o
home lle puxese. 20O home pxolles nomes s animais domsticos, s paxaros do ceo e
s feras do monte. Pero entre eles non haba unha axuda seu xeito.
21Entn infundiu o Seor Deus un sono profundo no home, e este adormeceu. Tiroulle
unha costela e cerrou con carne o sitio. 22Da costela do home formou unha muller e
presentoulla home.
23O home exclamou: -"Agora esta coma min, o mesmo so, a mesma carne.
Chamarase muller, porque foi tirada do home". 24Por iso deixa o home seu pai e sa nai
para xuntarse coa sa muller e faceren un mesmo corpo. 25Estaban os dous espidos, o
home e a muller, pero non sentan vergoa.
A condicin humana e a promesa
3

A BIBLIA

3 1A serpe era o mis arteiro de tdolos animais que o Seor Deus fixera. Dxolle
muller: -"Conque Deus vos prohibiu comer do froito das rbores do xardn?"
2A muller respondeulle: -"Podemos comer do froito das rbores todas do xardn.
3Soamente da rbore de al no fondo nos mandou Deus: Non comades dela nin a
toquedes, non sexa que morrades".
4A serpe insistiu: -"De ningunha maneira morreredes. 5 que Deus sabe ben que o da en
que comades dela, se vos abrirn os ollos e seredes coma Deus, sabedores do ben e do
mal".
6A muller reparou que o froito da rbore era saboroso, atraente, e bo para adquirir
entendemento. E coa mesma colleu do froito e comeu; logo deulle seu home, e tamn el
comeu.
7Entn abrronselle-los ollos s dous e decatronse de que estaban espidos. Entrelazaron
follas de figueira e cinguronse con elas. 8Oron Seor Deus camiar polo xardn aire
do da, e acochronse os dous entre as rbores. 9Mais El chamou polo home,
preguntndolle: -"Onde ests?" 10Respondeu o home: -"Onte no xardn, e tiven medo.
O verme espido, agacheime".
11Preguntoulle o Seor Deus: -"Quen che dixo que estabas espido? que comiches da
rbore da que che prohibira comer?"
12Respondeulle o home: -"A muller que me deches por compaeira ofreceume do froito,
e comn".
13O Seor Deus dxolle muller: -"Qu o que fixeches?" E a muller respondeu: -"A
serpe enganoume, e comn". 14Entn o Seor Deus dxolle serpe: -"Porque fixeches
isto, maldita sexas entre os animais e as feras todas do monte. Andars arrastrada e
comers po toda a ta vida. 15Poo hostilidade entre ti e a muller, entre a ta liaxe e a
dela. Ti tentars de atanguerlle o calcaar, pero ela esmagarache a cabeza".
16A muller dxolle:
-"Ters moitos afns na ta preez,
parirs con dor os fillos.
Devecers polo teu home,
e el dominarate".
17O home dxolle: -"Porque lle fixeches caso ta muller, comendo do froito da rbore
que che prohibira comer, por culpa ta ser maldita a terra: con traballos tirars dela a
ta mantenza mentres vivas. 18Producirache silvas e abrollos, e ters que comer herbas
silvestres. 19Comera-lo pan coa ta suor, ata que volvas terra da que fuches tirado. De
feito, ti es po e po tes que volver".
20O home chamou Eva sa muller, pois vn se-la nai de tdolos que viven. 21O Seor
Deus fxolles tnicas de pel home e muller, para se vestiren.
22Logo o Seor pensou: -"Agora que o home veu ser coma un de ns, en canto a coecelo ben e o mal, non vaia ser que tenda a man, colla tamn da rbore da vida, coma do
froito, e viva sempre".
23E botou home do xardn de Edn, para que cultivase a terra da que fora tirado. 24E
despois de botalo do xardn, puxo no oriente querubns con espadas flamexantes, para
cortarlle o paso cara rbore da vida.
Can e Abel
4 1O home achegouse a Eva, sa muller, e esta quedou embarazada. Deu a luz a Can, e
exclamou: -"Pola gracia do Seor adquirn un home". 2Logo deulle un irmn a Can,
parindo a Abel. Abel era pastor e Can labrador.

A BIBLIA

3O tempo pasaba e Can presentballe Seor ofrendas dos froitos da terra. Tamn Abel
sacrificaba as primicias dos seus rabaos e ofreca as partes mellores. 4O Seor miraba
con bos ollos para Abel e para a sa ofrenda, 5pero non para Can e para a sa. Can
anoxouse moito, e andaba coa cara carraxenta.
6O Seor dxolle a Can: -"Por que te alporizas e andas coa testa baixa? 7Se fa-lo ben,
poders levala ergueita. Se non o fas, xa o pecado ronda ta porta, estate axexando.
Pero ti pdelo dominar".
8Can falou con seu irmn. E cando saron fra, botouse contra el e matouno.
9O Seor preguntoulle a Can: -"Onde est Abel, teu irmn?"
Repondeu el: -"Non o sei. Ou son eu o garda de meu irmn?"
10O Seor dixo: -"Que fixeches? O sangue de teu irmn chama por min desde a terra.
11Agora maldcete esa terra, que abriu a sa boca para recibir da ta man o sangue de teu
irmn. 12Anda que a traballes, non che volver dar froitos con xenerosidade. Irs polo
mundo errante e fuxitivo". 13Can dixolle Seor: -"O castigo grande de mis para o
poder aturar. 14Agora btasme desta terra, e quedarei fra da ta vista. Errante e fuxitivo
polo mundo, matarame o primeiro que me atope".
15Respondeulle o Seor: -"Se algun mata a Can, pagarao sete veces". E pxolle un
sinal, para que ningun que o atopase o matase. 16Can sau da presencia do Seor e
estableceuse en Nod, oriente de Edn.
Cainitas e xetitas
17Can achegouse sa muller e esta quedou embarazada e deu a luz a Henoc. Can
construu unha cidade e pxolle o nome de seu fillo. 18Henoc foi pai de Irad, este de
Mehuiael, este de Metuxael e este de Lmec.
19Lmec casou con das mulleres, unha de nome Adah e outra Silah. 20Adah pariu a
Iabal, pai dos que habitan en tendas e teen gandos. 21Seu irmn chambase Iubal, pai
dos que tocan a ctola e a frauta. 22Silah, pola sa parte, pariu a Tbal-Can, inventor das
ferramentas de bronce e de ferro. Tia unha irm que responda por Naamah.
23Lmec avisou s sas mulleres Adah e Silah:
-"Escoitdeme, mulleres de Lmec, atendede s mias palabras. Por unha ferida matarei
un home, por un golpe un rapaz. 24Se Can vingado sete veces, Lmec serao setenta e
sete".
25O home Adam achegouse outra vez sa muller, que deu a luz un fillo. Pxolle o
nome de Xet, agradecendo: -"Deus concedeume un fillo no posto de Abel, a quen matara
Can".
26Tamn Xet tivo un fillo, a quen puxo o nome de Enox. Daquela empezaron os homes a
invoca-lo nome do Seor.
Patriarcas antediluvianos
5 1Xenealoxa da humanidade. Cando Deus creou o home, fxoo sa imaxe. 2Creounos
home e muller, e bendiciunos. O crealos, chamounos homes.`
3Adam tia cento trinta anos cando xerou un fillo, imaxe sa e semellante a el. Pxolle o
nome de Xet. 4Adam viviu anda oitocentos anos, e tivo outros fillos e fillas. 5Por xunto
viviu Adam novecentos trinta anos, e logo morreu.
6Xet tia cento cinco anos cando lle naceu Enox. 7Despois viviu oitocentos sete anos e
tivo outros fillos e fillas. 8Por xunto viviu Xet novecentos doce anos, e logo morreu.
9Enox tia noventa anos cando lle naceu Quenn. 10Viviu anda oitocentos quince anos,
e tivo outros fillos e fillas. 11Por xunto viviu novecentos cinco anos, e logo morreu.
5

A BIBLIA

12Quenn tia setenta anos cando lle naceu Mahalalel. 13Despois viviu oitocentos
corenta anos, e tivo outros fillos e fillas. 14Por xunto viviu novecentos dez anos, e logo
morreu.
15Mahalalel tia sesenta e cinco anos cando lle naceu Iared. 16Viviu anda oitocentos
trinta anos, e tivo outros fillos e fillas. 17Por xunto viviu oitocentos noventa e cinco anos,
e logo morreu.
18Iared tia cento sesenta e dous anos cando lle naceu Henoc. 19Despois viviu
oitocentos anos, e tivo outros fillos e fillas. 20Por xunto viviu novecentos sesenta e dous
anos, e logo morreu
21Henoc tia sesenta e cinco anos cando lle naceu Metuxaln. 22Andou o camio con
Deus. Despois de lle nacer Metuxaln viviu anda trescentos anos, e tivo outros fillos e
fillas. 23Por xunto viviu trescentos sesenta e cinco anos. 24Andou o camio con Deus, e
logo desapareceu, porque Deus o levou.
25Metuxaln tia cento oitenta e sete anos cando lle naceu Lmec. 26Despois viviu
setecentos oitenta e tres anos, e tivo outros fillos e fillas. 27Por xunto viviu novecentos
sesenta e nove anos, e logo morreu.
28Lmec tia cento oitenta e dous anos cando lle naceu un fillo. 29Pxolle o nome de
No, esperando: Este hanos aliviar dos traballos e angueiras que por culpa da maldicin
do Seor nos causa a terra. 30Despois viviu cincocentos noventa e cinco anos, e tivo
outros fillos e fillas. 31Por xunto viviu Lmec setecentos setenta e sete anos, e logo
morreu. 32No tia cincocentos cando lle naceron Sem, Cam e Iafet.
A corrupcin xeral
6 1A humanidade creceu, estendeuse pola terra e nacronlle fillas. 2En vendo os fillos de
Deus que as fillas dos homes eran belas, tomaron de entre elas mulleres, como ben lles
pareca.
3Entn dixo o Seor: -"O meu alento de vida non permanecer cos homes para sempre,
pois non son mis ca carne. A sa vida non durar mis de cento vinte anos".
4Cando os fillos de Deus se achegaban s fillas dos homes e tian fillos delas, e anda
despois, existan na terra os xigantes. Son os nomeados heroes doutros tempos.
5O ve-lo Seor que a maldade dos homes medraba na terra e que tdolos seus
pensamentos eran s para o mal, 6arrepentiuse de os ter posto sobre a terra, pesoulle no
corazn. 7E decidiu: -"Vou borrar da terra o home que creei, e con el tamn o gando, as
feras e os paxaros, pois mesmo sinto telos feito". 8Pero No achou o favor do Seor.
No
9Esta a historia de No. No era un home xusto, enteiro, entre as xentes do seu tempo.
Segua os camios de Deus. 10Tia tres fillos, Sem, Cam e Iafet.
11Ora que a terra estaba toda enviciada s ollos de Deus, chea de violencia. 12Deus ollou
para a corrupcin na que toda a terra caera, pola conducta dos homes, 13e dxolle a No:
-"Para min chegou a fin de tdolos seres vivos, pois por culpa deles est a terra chea de
crimes. Vounos exterminar todos con ela.
14Ti constre unha arca de madeira resinosa. Fai nela celas e calafataa con betume por
dentro e por fra. 15Farala deste xeito: o longo de trescentos cbados, o ancho de
cincuenta, a altura de trinta. 16Poraslle unha cuberta; un cbado debaixo dela deixaraslle
unha bufarra e por un lado unha porta; levar tres pisos superpostos: o baixo, o medio e o
alto.
17Eu vou mandar un diluvio -as augas- sobre a terra, para acabar coa vida toda de
debaixo do ceo: perecer canto hai na terra. 18Pero contigo establezo unha alianza. Ti
6

A BIBLIA

entra na arca cos teus fillos, coa ta muller e coas mulleres de teus fillos. 19Meters
tamn nela, para que salven a vida, unha parella de animais, macho e femia, de tdalas
especies, 20paxaros, animais domsticos, repts, conforme as sas especies respectivas.
21Ters que te prover de alimentos e os atullar contigo, para que vos sirvan de mantenza
a ti e mais a eles". 22No fixo todo conforme Deus lle mandara.
O diluvio
7 1O Seor dxolle a No: -"Entra na arca con toda a ta familia, pois teo visto que ti elo home xusto desta xeracin. 2De todo animal puro colle sete parellas, macho e femia;
dos non puros, unha parella, macho e femia; 3dos paxaros, tamn sete parellas, macho e
femia, para que se garde viva a especie na terra. 4Dentro de sete das farei chover sobre a
terra corenta das seguidos, coas sas noites, e varrerei da face da terra os seres todos que
creei".
5No fixo todo conforme lle mandara o Seor. 6Tia seiscentos anos cando veu o diluvio
sobre a terra. 7Para se salvar del, entrou na arca cos seus fillos, coa sa muller e coas sas
noras. 8Con No entraron na arca animais puros e impuros, paxaros e tdalas especies de
repts que hai na terra, por 9parellas, macho e femia, conforme Deus lle mandara.
10O cabo de sete das as augas do diluvio alagaban a terra. 11No tia seiscentos anos, e
era o da dezasete do segundo mes, cando se espalancaron as fontes do abismo, en riba do
firmamento, e se abriron as comportas do ceo. 12Choveu sobre a terra corenta das coas
sas noites.
13Nese mesmo da entrou No na arca cos seus fillos, Sem, Cam e Iafet, coa sa muller e
coas tres noras. 14Ademais deles entraron animais de tdalas especies, gandos, repts,
aves, paxaros. 15Con No entraron na arca parellas de tdolos seres con vida, 16macho e
femia de cada especie, conforme Deus lle mandara. Despois o Seor pechou por fra.
17Durante corenta das caeu un diluvio sobre a terra. As augas, encheren, erguan a arca
sobre o chan. 18Chegaron a medrar tanto, que a arca aboiaba por riba delas. 19Subiron
mis e mis sobre a terra, ata cubri-las mis altas montaas que hai debaixo do ceo.
20Cubranas a feito, sobranceando por riba delas quince cbados.
21Tdalas creaturas vivas que se moven na terra pereceron: paxaros, gandos, feras, repts
e os mesmos homes. 22Morreu canto tia alento de vida polo nariz, todo o que hai na
terra. 23Foron exterminados tdolos seres vivos, desde os homes s gandos, desde os
repts s paxaros; todo foi borrado da terra. Quedaron soamente No e os que estaban con
el na arca. 24A auga dominou sobre a terra por cento cincuenta das.
Fin do diluvio
8 1Deus pensou en No e nos animais e gandos que estaban con el na arca. Fixo pasar un
vento pola terra, e as augas comezaron a minguar. 2Cerrronse as fontes do abismo e as
comportas do ceo, e parou de chover.
3Pouco e pouco as augas foron deixando libre a terra, diminundo sen parar, despois de
cento cincuenta das. 4O da dezasete do mes stimo a arca pousou en riba dos montes de
Ararat. 5As augas seguiron baixando ata o dcimo mes. No da primeiro dese mes
vronse os cumes das montaas.
6O cabo de corenta das, No abriu a bufarra que deixara na arca, 7e soltou un corvo, que
sau e foi voando dun lado para outro, ata secaren as augas que cubran a terra. 8Despois
soltou unha pomba, para ver se as augas se deran retirado. 9Mais a pomba non atopou
sitio enxoito onde pousar, porque a auga cubra a terra, e voltou para a arca. Daquela,
alongou No a man, colleuna e meteuna na arca.
7

A BIBLIA

10No agardou sete das, e soltou de novo a pomba fra da arca. 11O sern volveu entrar
cunha folla verde de oliveira no peteiro. No decatouse de que a auga baixara un pouco
mis. 12Agardou outros sete das e soltou novamente a pomba. Esta xa non volveu.
13O da un do primeiro mes do ano seiscentos un da vida de No secaron as augas que
cubran a terra. No retirou a cuberta da arca e viu que a terra estaba enxoita. 14O da
dezasete do segundo mes a terra acabara de secar.
Sacrificio de No
15Deus dixolle a No: 16-"Sae da arca cos teus fillos, a ta muller e as tas noras, 17e fai
sar tamn os animais que estn contigo, os seres vivos de tdalas especies, paxaros,
gandos, repts que se arrastran polo chan, para que se reproduzan e crezan".
18Sau, pois, No da arca, e con el seus fillos, sa muller e sas noras. 19E saron tamn
tdalas feras, tdolos gandos, tdolos paxaros, tdolos repts, segundo as sas especies.
20No construulle un altar Seor, colleu gandos puros e aves puras e ofreceunos en
sacrificio no altar. 21Agradoulle Seor o recendo e decidiu: -"Non maldicirei a terra
outra vez por mor dos homes, por mis que a sa inclinacin tenda cara mal desde a sa
mocidade. Non ferirei outra vez a tdolos seres vivos, como acabo de facer.
22Namentres a terra dure;
sementeira e colleita,
fro e calor,
vern e inverno,
da e noite
endexamais non faltarn".
Alianza de Deus con No
9 1Deus bendiciu a No e s seus fillos:
-"Crecede, reproducdevos e enchede a terra. 2Que vos tean respecto e medo os animais
todos da terra e os paxaros do ceo. No voso poder estn os repts todos da terra e os
peixes do mar. 3Todo o que vive e se move serviravos para mantenza. Duvolo todo,
como vos dei os vexetais. 4Mais non comeredes carne coa sa vida, quere dicir, co seu
sangue. 5Tamn da vosa vida -do voso sangue- pedirei eu as contas. Pedireillas a todo
home da vida do seu irmn. 6Quen mate un home, pola man de home morrer, pois Deus
fixo os homes conforme a sa imaxe. 7Reproducdevos, crecede, espalldevos pola terra
e sometdea". 8Deus dxolle anda a No e mais a seus fillos: 9-"Vou establece-la mia
alianza convosco e cos vosos descendentes, 10con tdolos animais que estn convosco,
os paxaros, os gandos e as feras todas do monte, cantos saron da arca e agora viven na
terra. 11Fago convosco esta alianza: Endexamais ser outra vez destruda vida ningunha
polas augas do diluvio; non haber outro diluvio que estrague a terra".
12E Deus engadiu: -"Este ser o sinal da alianza que eu fago convosco e con tdolos
seres vivos que vos fan compaa, para tdolos tempos: 13Poo o meu arco nas nubes,
sinal da mia alianza entre min e a terra. 14Cando amoree nubes sobre a terra e apareza o
arco nelas, 15lembrarei a mia alianza convosco e con tdolos seres vivos, e non haber
mis augas de diluvio que destran a vida. 16Aparecer o arco nas nubes e, velo,
lembrarei a alianza perpetua entre Deus e tdolos seres vivos". 17Deus aclaroulle a No:
-"Este o sinal da alianza que establezo entre min e canto ten vida na terra".
Os fillos de No

A BIBLIA

18Os fillos de No que saron da arca eran Sem, Cam e Iafet. Cam era pai de Canan.
19Eses tres eran os fillos de No, e con eles repoboouse a terra toda.
20No fxose labrador e plantou unha via. 21Bebeu vio, embebedouse e botouse
espido na sa tenda. 22En vendo Cam, pai de Canan, a seu pai espido, sau a contrllelo
s outros dous irmns. 23Sem e Iafet colleron un mantelo, puxrono s ombreiros e,
camiando de costas, cubriron as partes de seu pai. Como miraban cara a atrs, non o
viron espido. 24Cando espertou No da bebedela e soubo o que lle fixera o fillo mis
novo, dixo:
25-"Maldito Canan!
Sexa para seus irmns o derradeiro dos escravos". 26E engadiu:
-"Bendito o Seor, Deus de Sem, e que Canan sexa o seu escravo. 27Estenda Deus a
Iafet para que more nas tendas de Sem, e que Canan sexa o seu escravo".
28No viviu, despois do diluvio, trescentos cincuenta anos. 29Por xunto viviu No
novecentos cincuenta anos, e logo morreu.
Tboa dos pobos
10 1Estes son os descendentes dos fillos de No, nacidos despois do diluvio.
2Descendentes de Iafet: Gomer, Magog, Madai, Iavn, Tubal, Mxec e Tirs. 3Descendentes de Gomer: Axcanaz, Rifat e Togarma. 4Descendentes de Iavn: Eliseo, Tarxix,
os Quitim e os Dodanim. 5Deles descenden os pobos martimos, cada un na sa terra e
coa sa lingua, por familias e por nacins.
6Descendentes de Cam: Cux, Exipto, Put e Canan. 7Descendentes de Cux: Seb,
Havilah, Sabtah, Ramah e Sabtec. Descendentes de Ramah: Xeb e Dedn. 8Cux tivo a
Nimrod, que empezou a facer valentas na terra. 9Foi un cazador valente vista do Seor,
segundo o dito que corre: -"Cazador valente vista do Seor, coma Nimrod".
10Empezou sendo rei de Babel, rec, Acad e Calneh, no pas de Xinar. 11De al emigrou
para Asur e construu Nnive, Rehobot-Ir, Calah 12e Resen, a grande cidade entre Nnive
e Calah. 13Exipto xerou os lidios, os anamitas, os lehabitas, os naftuhitas, 14os
patrusitas, os casluhitas e os caftoritas, dos que veen os filisteos. 15Canan xerou a
Sidn, seu primoxnito, a Het, 16s iebuseos, s amorreos, s guirgaxitas, 17s hivitas,
s arquitas, s sinitas, 18s arvaditas, s semaritas e s hamatitas. Despois os clans dos
cananeos estendronse e 19as sas fronteiras abranguan desde Sidn, cara a Guerar, ata
Gaza, inclundo tamn Sodoma, Gomorra, Ademah Seboim preto de Laxa. 20Estes foron
os descendentes de Cam por clans e linguas, nas sas respectivas terras e nacins.
21Tamn Sem tivo descendentes; o irmn mis vello de Iafet foi o pai de tdolos
heberitas. 22Descendentes de Sem: Elam, Asur, Arfaxad, Lud e Aram. 23Descendentes
de Aram: Us, Hul, Guter e Max. 24Arfaxad tivo a Xlah e este a Hber. 25Hber tivo
dous fillos: o primeiro chambase Pleg, por razn de que nos seus das se dividiu a
xente da terra; seu irmn chambase Ioctn. 26Ioctn xerou a Almodad, a Xelef, a
Haarmot, a 27Irah, a Hadoram, a Uzal, a Diolah, 28a Obal, a Abimael, a Xeb, 29a Ofir,
a Havilah e a Iobab. Todos estes eran fillos de Ioctn. 30Habitaban na montaa oriental,
desde Mex ata Sefar. 31Estes foron os fillos de Sem, segundo as sas familias, linguas,
pases e nacins.
32Estes foron os clans dos fillos de No, segundo as sas liaxes nas propias nacins; e
desde elas espallronse os pobos pola terra, despois do diluvio.
Babel

A BIBLIA

11 1Toda a terra falaba unha soa lingua e usaba as mesmas palabras. 2O emigraren os
homes desde o oriente, encontrronse nunha chaira, no pas de Xinar, e establecronse
al. 3Dixronse uns s outros: -"Imos facer ladrillos e cocelos no lume". O ladrillo
facalles de pedra e o betume de cemento. 4E nisto propuxeron: -"Imos construr unha
cidade e unha torre, que chegue co cimo ata o ceo, e fagmonos un nome sonado, para
non nos perder pola ancha face da terra".
5Baixou o Seor para ve-la cidade e a torre que os homes construan, e pensou: 6-"Aqu
hai un pobo unido que fala a mesma lingua. Se empeza facendo isto, ningun podera
privalos desde agora de faceren o que se lles vea cabeza. 7Baixemos e embarullemos
al mesmo a sa lingua, de xeito que non se entendan uns cos outros". 8O Seor
espallounos de al por toda a terra, e deixaron de constru-la cidade. 9A esta chamuselle
Babel, porque al embarullou o Seor a lingua de todo o mundo. Desde al espallounos
por toda a face da terra.
Descendentes de Sem
10Tboa dos descendentes de Sem. Sem tia cen anos cando xerou a Arfaxad, dous anos
despois do diluvio. 11Despois diso viviu cincocentos anos, e tivo outros fillos e fillas.
12Arfaxad tia trinta e cinco anos cando xerou a Xlah. 13Despois viviu catrocentos
anos mis, e tivo outros fillos e fillas.
14Xlah tia trinta anos cando xerou a Hber. 15Despois viviu catrocentos anos mis, e
tivo outros fillos e fillas.
16Hber tia trinta e catro anos cando xerou a Pleg. 17Despois viviu anda catrocentos
trinta anos, e tivo outros fillos e fillas.
18Pleg tia trinta anos cando xerou a Re. 19Despois viviu douscentos nove anos, e tivo
outros fillos e fillas.
20Re tia trinta e dous anos cando xerou a Serug. 21Despois viviu douscentos sete
anos, e tivo outros fillos e fillas.
22Serug tia trinta anos cando xerou a Nahor. 23Despois viviu douscentos anos mis, e
tivo outros fillos e fillas.
24Nahor tia vintenove anos cando xerou a Trah. 25Despois viviu cento dezanove anos
mis, e tivo outros fillos e fillas.
26Trah tia setenta anos cando xerou a Abram, a Nahor e a Harn. 27Descendentes de
Trah: Trah xerou a Abram, a Nahor e a Harn. Harn xerou a Lot. 28Harn morreu en
vida de seu pai, na sa terra de nacemento, en Ur dos caldeos.
29Abram e Nahor casaron. A muller de Abram chambase Sarai e a de Nahor, Milcah,
filla de Harn, o pai de Milcah e de Iscah. 30Sarai era estril e non tia fillos.
31Trah colleu a seu fillo Abram, seu neto Lot, fillo de Harn, e a sa nora Sarai,
muller de seu fillo Abram, e sau con eles de Ur dos Caldeos, para dirixirse pas de
Canan. Chegados a Harn, establecronse al. 32Trah viviu douscentos cinco anos e
morreu en Harn.
ABRAHAM
Vocacin de Abraham
12 1O Seor dxolle a Abram: -"Vaite da ta terra, da ta patria, do teu clan, terra que
eu che mostrarei.
10

A BIBLIA

2Eu farei de ti un pobo grande, bendicireite e dareiche un nome sonado, que ser
exemplo de bendicin.
3Bendicirei a quen te bendiga, maldicirei a quen te maldiga.
Os pobos todos da terra chamaranse benditos no teu nome".
4Abram pxose camio, conforme lle dixera o Seor; e con el foi Lot. Abram tia
setenta e cinco anos cando sau de Harn. 5Levaba consigo a Sarai, sa muller, seu
sobrio Lot e tdalas posesins e mailos criados que adquirira en Harn. Saron na
direccin do pas de Canan, e chegaron al.
6Abram percorreu o pas ata o lugar santo de Xequem e a acieira de Mor. Daquela
habitaban no pas os cananeos. 7O Seor aparecuselle a Abram para dicirlle: -"Os teus
descendentes dareilles esta terra". Abram erixiu al mesmo un altar Seor que se lle
aparecera. 8Logo seguiu pola montaa, oriente de Betel, e plantou a sa tenda entre
Betel poente e Ai nacente. Al construu un altar Seor e invocouno polo nome.
9Despois seguiu por xornadas o camio cara sur.
Abraham en Exipto
10Houbo fame no pas, e Abram baixou a Exipto, coa idea de quedar al, mentres a fame
seguise apretando. 11Cando xa estaban chegando a Exipto, Abram dxolle a Sarai, sa
muller: -"Estou pensando na ta fermosura. 12Os exipcios, en vndote, dirn: - a sa
muller. Entn a min mataranme e a ti gardarante viva. 13Dilles que es mia irm, para
que por mor de ti me traten a min ben e gracias a ti salve a vida".
14Cando Abram chegou a Exipto, os exipcios repararon en que a sa muller era moi bela.
15Vrona tamn os cortesns e gabronlla faran, de xeito que a muller foi levada
pazo.
16A Abram foille ben por conta dela. Adquiriu rabaos, gandos, xumentos, servos,
servas, asnas e camelos. 17Mais o Seor inflixiulles faran e sa corte grandes
pragas, por causa de Sarai, muller de Abram.
18Entn chamou o faran a Abram para lle dicir: -"Que fixeches comigo? Por que non
me aclaraches que era a ta muller? 19Por que me dixeches que era ta irm,
deixndome que a tomase por muller? Agora a te-la ta muller. Cllea e vaite". 20E o
faran deu ordes s seus homes para que despedisen a Abram coa muller e con todo o
que tia.
Abraham e Lot
13 1Abram subiu de Exipto cara Ngueb, coa muller e coas sas posesins, e levando
consigo a Lot. 2Abram era moi rico en gandos, en prata e en ouro. 3Desde o Ngueb
seguiu por treitos camio de Betel, onde fixera en tempos a sa tenda, entre Betel e Ai.
4Era o mesmo lugar onde construra anteriormente un altar e invocara o nome do Seor.
5Lot a con Abram e era tamn rico en rabaos, en gandos e en tendas. 6A terra onde
estaban non chegaba para habitaren xuntos. A moita facenda xa non llelo consenta, 7de
xeito que xurdan agarradas entre os pastores de Abram e os de Lot. Daquela habitaban
no pas os cananeos e os perizitas.
8Abram dxolle entn a Lot: -"Que non haxa liortas entre ns e entre os nosos pastores,
pois ns somos irmns. 9Tes diante de ti o pas enteiro; seprate de min. Se ti colles
esquerda, eu collerei dereita; se ti dereita, eu esquerda".
10Lot levantou os ollos e reparou na veiga do Xordn, toda ela regada. (Isto era antes de
que Deus destrura Sodoma e Gomorra). Ata chegar a Soar era o mesmo ca un xardn do
Seor, coma a terra de Exipto. 11Lot escolleu para si a veiga do Xordn e dirixiuse cara
oriente, separndose de Abram. 12Abram asentou en Canan e Lot nas cidades da veiga
11

A BIBLIA

do Xordn, chegando coa tenda a Sodoma. 13As xentes de Sodoma eran runs e moi
pecadoras vista do Seor.
A terra prometida
14Despois de que Lot se separou del, o Seor dxolle a Abram: -"Desde o lugar onde
ests ergue os ollos e mira cara norte e cara sur, cara nacente e cara poente. 15A
terra toda que ves, dareicha a ti e s teus descendentes para sempre. 16Multiplicarei os
teus descendentes coma o po. Se algun contase o po, poderaos contar a eles. 17Anda,
percorre a terra longo e ancho, pois voucha dar para ti". 18Abram levantou a tenda e
foise establecer na carballeira de Mambr, onda Hebrn. Al construu un altar Seor.
Invasin dos reis de oriente
14 1Amrafel rei de Xinar, Arioc rei de Elasar, Codorlaomer rei de Elam e Tidal rei de
Goim 2emprenderon guerra contra Bera rei de Sodoma, Birx rei de Gomorra, Xinab rei
de Ademah, Xember rei de Seboim e o rei de Bela que Soar. 3Os ltimos xuntronse
no val de Sidim que o mar Morto. 4Levaban doce anos pagando tributo a Codorlaomer,
pero no dcimo terceiro revoltronse.
5O ano dcimo cuarto veu Codorlaomer cos reis aliados seus e derrotaron s refatas en
Axterot Carnaim, s zuritas en Ham, s emitas no val de Quiriataim 6e s hurritas nos
montes de Seir, ata El-Parn, beira do deserto. 7Logo deron volta e chegaron a EinMixpat que Cadex, e arrasaron s amalecitas en todo o seu territorio e s amorreos que
habitaban en Hasesn-Tamar.
8Entn saron os reis de Sodoma, de Gomorra, de Ademah, de Seboim e de Bela que
Soar, e presentaron batalla no val de Sidim 9contra Codorlaomer rei de Elam, Tidal rei de
Goim, Amrafel rei de Xinar e Arioc rei de Elasar. Catro reis contra cinco.
10O val est pragado de pozos de betume. Os reis de Sodoma e de Gomorra caeron neles
e os outros fuxiron montaa. 11Os inimigos arrepaaron os bens e as provisins todas
de Sodoma e de Gomorra, e fronse con elas. 12O marcharen, levaron tamn consigo a
Lot, sobrio de Abram, que habitaba en Sodoma, e as sas posesins.
Abraham envolto na loita
13Chegou un fuxitivo e contoulle todo a Abram o hebreo, que habitaba na carballeira de
Mambr o amorreo, parente de Excol e de Aner, aliados de Abram. 14Cando este ou que
o seu sobrio estaba preso, mobilizou trescentos dezaoito dos seus criados adestrados,
nacidos na sa casa, e perseguiu os inimigos ata Dan. 15Dispuxo contra eles os seus
homes, e de noite botouse enriba deles e mallounos. Logo perseguiunos ata Hoba, norte
de Damasco 16e recobrou tdolos bens, e tamn a Lot seu sobrio, coas sas posesins,
as sas mulleres e toda a sa xente.
Abraham e Melquisdec
17Cando Abram tornaba de derrotar a Codorlaomer e s seus aliados, sau seu encontro
o rei de Sodoma, no val de Xaveh, que o val do rei. 18Melquisdec, rei de Salem,
sacerdote do Deus Altsimo, sacou pan e vio 19e bendiciu a Abram con estas palabras:
-"Bendito sexa Abram polo Deus Altsimo, que fixo ceo e terra.
20Bendito sexa o Deus Altsimo,
que puxo os teus inimigos na ta man".
Abram deulle a Melquisdec o dcimo de toda a sa presa.
12

A BIBLIA

21O rei de Sodoma dxolle a Abram: -"D-me os homes, e garda para ti as posesins".
22Pero Abram respondeulle: -"Xuro polo Seor, o Deus Altsimo, que fixo ceo e terra,
23que non collerei nada teu, nin un fo nin o amall dunha sandalia, para que non poidas
dicir: Enriquecn a Abram. 24Pon-dome a min fra da conta, soamente acepto o que
comeron os meus servos e o que lles corresponde s que me acompaaron, Aner, Excol e
Mambr. Eles, que collan o que seu".
Alianza de Abraham
15 1Despois disto Abram ou en visin palabra do Seor: -"Non teas medo, Abram. Eu
son para ti un escudo. O teu pago ser moi grande".
2Abram preguntou: -"Seor e dono meu, que me dars, se vou morrer sen fillos, e o
damasceno Elizer ser o meu herdeiro?" 3E insistiu: -"Mira que non me deches
descendencia e que un criado da casa ser o meu herdeiro".
4O Seor respondeulle: -"Non ser ese o teu herdeiro. Ser un fillo teu". 5Logo levouno
fra e prometeulle: -"Olla cara ceo e conta as estrelas, se que podes. As ters de
descendentes". 6Abram creu Seor, que llo tivo en conta para a xustificacin.
7Despois dxolle o Seor: -"Eu son o Seor, que te sacou de Ur dos Caldeos, para che dar
en herdo esta terra".
8Abram preguntou: -"Seor e dono meu, como saberei que ser mia?"
9O Seor respondeu: -"Treme unha becerra, unha cabra e un carneiro, todos eles de tres
anos, e mais unha rula e unha pomba".
10Abram trouxo todo, partiu os animais polo medio e puxo unha metade fronte outra;
pero as aves non as partiu. 11Os voitres descendan carnada, e Abram espantbaos.
12Cando o sol estaba para se pr, apoderouse de Abram un sono profundo e invadiuno
unha escura ansiedade.
13Entn dxolle o Seor: -"Sabers que os teus descendentes tern que estar coma
forasteiros nunha terra allea, e que os escravizarn e os oprimirn por catrocentos anos.
14Pero has de saber tamn que eu castigarei pobo que os escravice, e despois eles
sairn con moitos bens. 15Ti irs xuntarte en paz con teus pais; sers enterrado cabo
dunha boa vellez. 16Despois de catro xeracins volvern eles aqu, pois anda non
chegou seu cmulo a maldade dos amorreos".
17Cando se puxo o sol e se fixo noite pecha, Abram viu pasar entre os membros dos
animais tallados un fume coma de forno e un facho de lume. 18Aquel da fixo o Seor
con Abram esta alianza: -"Os teus descendentes dareilles esta terra, desde o torrente de
Exipto ata o gran ro ufrates, 19as terras dos Quenitas, dos Quenizitas, dos Cadmoneos,
20dos Hititas, dos Perizitas, dos Refatas, 21dos Amorreos, dos Cananeos, dos
Guigarxitas e dos Iebuseos".
Hagar e Ismael
16 1Sarai, muller de Abram, non poda ter fillos. Pero tia unha serva exipcia, Hagar de
nome, 2e dxolle a Abram: -"Xa ves que o Seor non me deixa ter fillos. Achgate mia
serva, a ver se por ela teo un fillo". Abram fixo caso da proposta de Sarai.
3Os dez anos de habitaren en Canan, Sarai, muller de Abram, colleu a sa serva exipcia
Hagar e deulla como muller seu home Abram. 4Abram achegouse a Hagar, e esta
quedou embarazada. O ver que concebira, perdeulle o respecto sa ama.
5Entn dxolle Sarai a Abram: -"Esta inxuria recae sobre ti. Puxen a serva nos teus
brazos e, embarazada, prdeme o respecto. Que xulgue o Seor entre ns os dous".
6Abram respondeulle a Sarai: -"Te-la ta serva nas tas mans. Fai con ela o que che
pareza". Entn Sarai maltratbaa, e ela escapou da casa.
13

A BIBLIA

7Encontrouna o anxo do Seor onda unha fonte no deserto, a que est no camio do Sur,
8e dxolle: -"Hagar, serva de Sarai, de onde vs e para onde vas?"
E ela respondeu: -"Estou fuxindo de Sarai, a mia ama".
9O anxo mandoulle entn: -"Volve onda a ta seora e somtete sa autoridade". 10E
engadiu: -"Dareiche tantos descendentes, que non se podern contar". 11E dxolle anda:
-"Ves que ests embarazada. Ters un fillo e chamaraslle Ismael, xa que o Seor escoitou
a ta afliccin. 12Ser un onagro entre os homes. A sa man erguerase contra todos e a
man de todos contra el; habitar parte, fronte a tdolos irmns".
13Hagar pxolle un nome Seor que lle falara: -"Ti e-lo Deus da mia visin". Pois
razoaba para si: -"Non vin eu tamn aqu a quen me ve?" 14Por iso chmase aquel pozo
pozo de Lahai-Ro. Est entre Cadex e Bered.
15Hagar deulle a Abram o fillo que concebira, e este pxolle o nome de Ismael. 16Abram
tia oitenta e seis anos cando Hagar lle deu a Ismael.
Alianza de Deus con Abraham
17 1Abram tia noventa e nove anos, cando se lle apareceu o Seor para lle dicir: -"Eu
son o Deus Xadai. Camia de acordo comigo e se perfecto. 2Eu establezo entre ns os
dous unha alianza. Fareite crecer moito".
3Abram postrouse por terra, e Deus dxolle: 4-"Esta a alianza que eu fago contigo:
Sers pai de moitos pobos. 5Non te seguirs chamando Abram; o teu nome ser
Abraham, porque te fago pai de moitos pobos. 6Dareiche fecundidade, sacarei de ti
nacins, de ti sairn reis. 7Establezo a mia alianza, alianza perpetua, contigo e cos teus
descendentes, polas xeracins vindeiras. Eu serei o teu Deus e o dos teus descendentes.
8Dareiche a ti e a eles, en posesin perpetua, a terra onde habitas, o pas de Canan. Eu
serei o teu Deus".
A circuncisin
9Deus dxolle a Abraham: -"Gardara-la mia alianza, ti e mailos teus descendentes, polas
xeracins vindeiras. 10Esta a alianza que eu fago contigo e cos teus descendentes, e que
habedes de gardar: 11Circuncidade a pel do prepucio, en sinal de alianza entre ns.
12Os oito das de nacer, circuncidade tdolos varns, unha xeracin tras outra, o mesmo
os nacidos na casa, coma os forasteiros adquiridos por dieiro, que non son descendentes
teus. 13Circuncidade os nacidos na casa e os adquiridos por dieiro, e a mia alianza
estar no voso corpo como alianza perpetua. 14O varn non circuncidado, coa pel do
prepucio sen cortar, ser el cortado do seu pobo, pois viola a mia alianza".
Un fillo de Sara
15O Seor dxolle a Abraham: -"A ta muller non seguir chamndose Sarai. O seu
nome Sara. 16Bendicireina e dareiche un fillo dela; bendicireina e ser nai de nacins,
nacern dela reis de pobos".
17Abraham postrouse por terra e sorriu, pensando para si: -"Un home de cen anos ter
un fillo, e Sara s seus noventa parir!" 18E suplicoulle a Deus: -"Oxal deixes vivir a
Ismael!"
19Deus respondeulle: -"Non; Sara, a ta muller, darache un fillo, e poraslle o nome de
Isaac. Con el e cos seus descendentes vindeiros establezo unha alianza, alianza perpetua.
20En canto a Ismael, tamn te escoitarei. Bendicireino, dareille fecundidade e fareino
crecer moito. Xerar doce prncipes e convertereino nun gran pobo. 21Pero a mia
alianza establecereina con Isaac, o fillo que che dar Sara de hoxe nun ano".
14

A BIBLIA

22En acabando de falar, Deus foise de onda Abraham. 23Abraham colleu o seu fillo
Ismael, os servos todos nacidos na sa casa e os adquiridos por dieiro, todo varn da sa
casa, e circuncidou ese mesmo da a pel dos seus prepucios, conforme Deus lle mandara.
24Abraham tia noventa e nove anos cando circuncidou a pel do seu prepucio, 25e
Ismael tia trece. 26No mesmo da circuncidouse Abraham e seu fillo Ismael. 27Con eles
circuncidronse tamn tdolos varns da sa casa, o mesmo os nacidos nela coma os
adquiridos por dieiro.
Teofana en Mambr
18 1O Seor apareceuse na carballeira de Mambr a Abraham, estando este sentado
entrada da sa tenda, nas horas da calor. 2Abraham ergueu os ollos e viu tres homes de
p diante del. En vndoos, correu seu encontro, desde a entrada da tenda, e postrouse,
3dicindo: -"Meu Seor, se merezo o teu favor, non pases sen te deteres onda o teu servo.
4Farei traer unha pouca auga, baarde-los ps e descansaredes baixo a rbore. 5Coa
mesma e xa que pasades por onda o voso servo, traerei un anaco de pan. Repararedes con
el as forzas, para logo seguirdes camio".
Responderon eles: -"Est ben. Fai como dis".
6Abraham correu tenda onda Sara, para lle dicir: -"Trae tres cuncas de flor de faria,
axia: amsaa, e prepara unha bica". 7E el foi correndo cortello, colleu o vitelo mis
tenro e mellor, e deullo a un criado, para que o guisase momento. 8Despois, co vitelo
guisado, colleu manteiga e leite, e servullelos. Mentres eles coman, el estaba seu lado
baixo a rbore.
9Nisto eles preguntronlle: -"Onde est Sara, ta muller?"
El respondeu: -"A dentro, na tenda".
10E un deles engadiu: -"Volverei verte para o ano, e entn Sara a ta muller, ter un
fillo". Sara ou o que dica, detrs da entrada da tenda. 11Abraham e Sara eran vellos,
moi entrados en anos, e ela xa deixara de te-la regra das mulleres. 12Sara riu s
escondidas, de pensar: -"Despois que estou acabada e o meu home vello, coecerei
anda o pracer?"
13Mais o Seor dxolle a Abraham: -"Por que ri Sara, dicindo: Ser certo que vou ter un
fillo s meus anos? 14Hai cousa que non poida o Seor? De hoxe nun ano, cando eu
volva, Sara ter un fillo".
15A Sara estballe entrando medo, e negou: -"Non rin". Pero el insistiu: -"Non o negues:
ti riches".
Intercesin por Sodoma
16Os homes erguronse de al e ollaron cara a Sodoma. Abraham acompabaos para lles
da-la despedida. 17O Seor dixo para si: -"Voulle esconder a Abraham o que penso
facer? 18Abraham converterase nun pobo grande e podente e nel veranse benditas tdalas
nacins da terra. 19Escollino para que lles mande a seus fillos, a toda a sa casa e s seus
descendentes mantrense nos camios do Seor, obrando con rectitude e con xustiza, de
xeito que o Seor lle outorgue a Abraham o que lle prometeu".
20O Seor seguiu dicindo: -"O clamor contra Sodoma e Gomorra moi grande; o seu
pecado grave. 21Vou baixar e ver se este clamor que chega onda min corresponde cos
feitos; e se non, sabereino". 22Os homes dirixronse desde al cara a Sodoma, pero
Abraham quedou diante do Seor. 23Abraham adiantouse cara Seor e preguntoulle:
-"Por caso aniquilara-los inocentes cos culpables? 24Se houbese cincuenta xustos na
cidade, aniquilaralos tamn, e non perdoara-lo lugar por mor dos cincuenta xustos que
15

A BIBLIA

houber nel? 25Lonxe de ti facer tal cousa! Mata-lo inocente co culpado, e que tean os
dous a mesma sorte. Lonxe de ti! O que xulga a terra enteira, non vai facer xustiza?"
26O Seor respondeu: -"Se houbese cincuenta xustos en Sodoma, perdoara a toda a
cidade por mor deles".
27Abraham insistiu: -"Perdoa o atrevemento de lle falar meu Seor, sendo eu po e
cinsa. 28Se para cincuenta xustos faltan cinco, aniquilaras por culpa dos cinco toda a
cidade?"
Respondeu o Seor: -"Non a destruirei, se atopo corenta e cinco".
29Abraham insinuou: -"Se cadra, hai corenta".
El respondeu: -"Non o farei, en vista dos corenta".
30Abraham dixo: -"Que non se enfade o meu Seor, se volvo falar anda. E se houbese
trinta?"
El respondeu: -"Non o farei, se atopo trinta".
31Abraham teimou anda: -"Voume atrever a lle falar outra vez meu Seor. Podera ser
que houbese vinte".
Respondeu o Seor: -"Non a destruirei en gracia s vinte".
32Abraham dixo: -"Que non se alporice o meu Seor, e falarei anda unha vez. E se
houbese dez?"
El respondeu: -"Non a destruirei por mor dos dez".
33Desque acabou de falar con Abraham, o Seor retirouse, e Abraham volveu seu
lugar.
Corrupcin de Sodoma
19 1Os dous anxos chegaron pola tarde a Sodoma. Estaba Lot sentado porta da cidade
e, en vndoos, ergueuse para ir seu encontro, e saudounos, postrndose por terra.
2Dxolles Lot: -"Pdovos, meus seores, que veades casa do voso servidor, para pasala noite nela. Lavarde-los ps e, de ma, seguiredes camio".
Responderon eles: -"Non. Durmiremos na praza".
3Pero Lot porfioulles tanto, que o seguiron, e entraron na sa casa. El preparoulles
comida, coceu pan, e eles cearon. 4Anda non se deitaran, cando os homes de Sodoma,
desde os rapaces s vellos, toda a cidade a feito, rodearon a casa, 5e chamaban por Lot,
preguntando: -"Onde estn os homes que entraron na ta casa esta noite? Scanolos
fra. Queremos achegarnos a eles".
6Pechando a porta tras de si, Lot sau fra, e faloulles: 7-"Pdovos, irmns, que non
fagades este mal. 8Mirade, teo das fillas, que non se xuntaron anda con ningn home.
Darivolas, e facede con elas o que vos pareza ben. Pero non lles fagades nada a estes
homes, que se acolleron sombra do meu teito".
9Responderon eles: -"Arreda de a! Este que veu de fra, pretende se-lo noso xuz.
Agora tratarmoste a ti peor ca a eles". Arrempuxaron contra Lot, e por pouco non
botaron abaixo a porta da casa. 10Niso os dous visitantes alongaron as mans, tiraron de
Lot para adentro e pecharon a porta da casa. 11E s que estaban entrada, desde os
pequenos s grandes, ferronos de cegueira, e non puideron dar coa porta.
Lot salvado da morte
12Os dous homes dixronlle a Lot: -"Que xente da ta tes aqu? Cantos parentes teas
na cidade, xenros, fillos, fillas, scaos do lugar, 13pois imos aniquilalo. O clamor contra
El chegou onda o Seor, e mandounos destrulo".
14Lot sau para lles dicir s xenros, que desposaran a sas fillas: -"Dispdevos para
abandonar este lugar, pois o Seor destre a cidade". Pero eles collrono a riso.
16

A BIBLIA

15Os anxos, amaecer, espabilaron a Lot: -"rguete, e leva de aqu a ta muller e as

das fillas, non sexa que perezades coa cidade". 16Como el se demorase, agarrrono da
man, a el, sa muller e as das fillas. Pola compaixn de Deus con el, sacronos e
deixronos fra da cidade. 17Al fra dixronlle: -"Fuxe, salva a ta vida. Non olles para
atrs. Non te deteas nesta veiga. Corre montaa, se non queres perecer".
18Lot respondeulle: -"Non, Seor meu, por favor. 19Xa que mostrche-lo teu favor a este
teu servo e me trataches con amor, salvndome a vida, mira que non vou poder chegar ata
a montaa, antes de que me acade a desgracia e morra. 20A preto est esa pequena vila,
para fuxir al e salva-la vida nela. Non cousa ben pequena? E al salvarei a vida".
21El respondeulle: -"Tamn che concederei este favor de non destru-la vila da que falas.
22Corre de prsa e ponte a salvo nela, pois non podo facer nada ata que ti chegues al".
Por iso puxronlle a esa vila o nome de Soar. 23O sol saa polo horizonte cando Lot
chegou a Soar.
Aniquilamento de Sodoma
24O Seor fixo chover sobre Sodoma e Gomorra xofre e lume desde o ceo. 25Destruu as
cidades e a veiga arredor, cos seus moradores todos e coa sa vexetacin. 26A muller
de Lot mirou para atrs, e trocouse en estatua de sal. 27Abraham ergueuse cedo, para ir
de contado lugar onde estivera co Seor. 28Ollou cara a Sodoma, Gomorra e toda a
veiga, e viu que do chan suba fume, coma fume dun forno. 29O destru-las cidades da
veiga, Deus pensou en Abraham, e librou a Lot do aniquilamento das cidades onde
estaba.
As fillas de Lot
30Lot subiu de Soar e asentou coas sas das fillas na montaa, pois tivo medo de quedar
en Soar. Viva nunha cova coas das fillas. 31A mis vella dxolle mis nova: -"O noso
pai vello e por aqu non hai un home que se achegue a ns, como se fai en tdolos
lados. 32Imos emborrachar noso pai, e logo deitarmonos con el, e teremos fillos del".
33Aquela mesma noite emborracharon a seu pai, e a mis vella deitouse con el. Pero el
non se decatou de cando ela se deitou nin de cando se ergueu. 34O seguinte da dxolle a
mis vella mis nova: -"Onte deiteime eu con meu pai. Emborracharmolo tamn esta
noite, e ditaste ti con el. Deste xeito teremos fillos da sa mesma semente".
35Emborrachrono tamn aquela noite, e a mis nova deitouse onda el, sen que el se
decatase de cando se deitou nin de cando se ergueu.
36As das fillas de Lot quedaron embarazadas de seu pai. 37A mis vella pariu un fillo, e
puxronlle o nome de Moab. Este o devanceiro dos moabitas de hoxe. 38Tamn a mis
nova tivo un fillo, e puxronlle Benam. Este o devanceiro dos amonitas de hoxe.
Abraham e Abimlec
20 1Abraham colleu o camio cara Ngueb e asentou entre Cadex e Xur. Residiu tamn
por un tempo en Guerar. 2Abraham dica que Sara a sa muller, era sa irm, e
Abimlec, rei de Guerar, mandou que lla trouxesen.
3Pero Deus aparecuselle de noite nun soo a Abimlec e ameazouno: -"Vas morrer por
causa da muller que tomaches, pois ten home".
4Abimlec non a tocara anda, e respondeu: -"Seor, mataras tamn un inocente?
5Non me dixo el que ela era sa irm, e ela que el era seu irmn? Con intencin sincera
e mans limpas fixen isto".
17

A BIBLIA

6Deus dxolle en soos: -"Sei que o fixeches con recta intencin. Por iso eu gardeite de
que pecases, non deixei que a tocases. 7Agora vlvelle a muller a seu home que profeta,
e el pregar por ti para que vivas. Pero se non lla volves, ten por certo que morrers, ti e
tdolos teus".
8Abimlec ergueuse cedo, chamou a toda a sa xente e contulle-lo que pasaba. Todos
colleron moito medo. 9Despois Abimlec chamou a Abraham para dicirlle: -"Que
fixeches connosco? En que che faltei eu, para botares enriba de min e do meu reino este
pecado tan grande? Fixchesme o que non se fai. 10Que buscabas faceres isto?"
11Abraham respondeulle: -"Pensei para min: Quizais neste pas non teen temor de
Deus, e mataranme por causa da mia muller. 12Polo demais tamn certo que ela
mia irm, filla do mesmo pai, anque non da mesma nai, e eu tomeina por muller.
13Cando Deus me levou lonxe da casa de meus pais, dxenlle as: Vasme facer este
favor: en calquera lugar a onde cheguemos, di que eu son teu irmn".
14Abimlec colleu ovellas, vacas, servos e servas, e deullos a Abraham. E volveulle a
Sara, sa muller. 15E dxolle: -"A tes diante de ti a mia terra. Asenta onde che pareza".
16E a Sara dxolle: -"Ves que lle dei mil moedas de prata a teu irmn. Ser o veo dos teus
ollos diante de tdolos teus. Quedas xustificada".
17Abraham intercedeu, e Deus sandou a Abimlec, sa muller e s sas concubinas, e
puideron ter fillos outra vez, 18pois Deus pechara todo tero na familia de Abimlec, por
causa de Sara, muller de Abraham.
Nacemento de Isaac
21 1O Seor fxouse en Sara, como o tia dito, e cumpriu con ela a sa promesa. 2Ela
concebiu e deulle un fillo a Abraham na sa vellez, no tempo que Deus fixara. 3Abraham
pxolle a ese fillo que lle naceu de Sara o nome de Isaac. 4Cando cumpriu oito das,
Abraham circuncidou a Isaac, conforme Deus lle mandara. 5Abraham tia cen anos
cando lle naceu Isaac.
6Sara dixo daquela: -"Deus fxome rir de contenta, e tdolos que o oian, rirn coma min".
7E engadiu: -"Quen lle a dicir a Abraham que Sara criara un fillo! E agora deullo na
vellez". 8Medrou o neno, e destetrono. O da que destetaron a Isaac, Abraham deu un
xantar.
Hagar e Ismael
9Viu Sara o fillo que a exipcia Hagar lle dera a Abraham xogando con Isaac, 10e dxolle
a Abraham: -"Bota fra esa escrava con seu fillo, pois o fillo desa escrava non herdar
con meu fillo Isaac".
11A cousa doeulle a Abraham, pois tratbase de seu fillo. 12Pero Deus dxolle: -"Non
teas d do neno nin da escrava. Fai o que Sara che di, pois por Isaac pasar o teu nome
tua descendencia. 13Tamn do fillo da escrava farei unha gran nacin, por ser semente
ta".
14Abraham ergueuse cedo, colleu pan e un fol de auga, pxollos s costas a Hagar, xunto
co fillo, e despediuna. Ela marchou e andou errante polo deserto de Beerxeba. 15Cando
se lle acabou a auga do fol, botou o neno p dun mato, 16e foise sentar soa mis al,
como distancia dun tiro de arco, pensando para si: -"Non quero ver morre-lo neno". E
al laiouse e chorou.
17Ou Deus os berros do neno, e o anxo chamou desde o ceo a Hagar para dicirlle:
-"Que che pasa, Hagar? Non teas medo, pois Deus escoitou os berros do neno al onde
est. 18rguete, colle o neno, agrrao forte da man. Del farei unha gran nacin". 19Deus
18

A BIBLIA

abriulle os ollos, e ela viu un pozo de auga. Foi al, encheu o fol e deulle neno de
beber.
20Deus estaba co rapaz, e este medraba. Asentou no deserto e chegou a ser un bo
arqueiro. 21Viva no deserto de Parn, e sa nai buscou unha muller exipcia para el.
Pacto entre Abraham e Abimlec
22Daquela Abimlec e Picol, xefe da sa xente, dixronlle a Abraham: -"Deus est
contigo en todo o que fas. 23Xrame, pois, por Deus aqu mesmo que non nos enganars,
nin a min, nin s meus fillos, nin s meus descendentes, senn que coa consideracin con
que eu te tratei a ti, hasme tratar ti a min e a esta terra que vieches".
24Abraham respondeu: -"As o xuro". 25Pero, coa mesma, reprendeu a Abimlec por
causa do pozo que os servos deste lle usurparon.
26Abimlec retrucou: -"Non sei quen o puido facer. Nin ti me dixeches nada, nin eu on
falar diso ata hoxe".
27Abraham colleu ovellas e vacas, e deullas a Abimlec. E concordaron un pacto entre
os dous. 28Abraham separou sete cordeiras do fato, 29e Abimlec preguntoulle: -"Que
queren dicir esas sete cordeiras que apartas?"
30El respondeulle: -"Ti recibes da mia man sete cordeiras: que me sirvan de proba de
que eu cavei este pozo". 31Por iso pxolle a aquel lugar o nome de Beerxeba, porque al
xuraron os dous.
32Cando concluron o pacto en Beerxeba, Abimlec e Picol, xefe da sa xente, voltaron
para o pas dos Filisteos. 33Abraham plantou un tamarisco en Beerxeba e invocou o
nome do Seor, o Deus eterno. 34Abraham residiu no pas dos Filisteos moitos anos.
O sacrificio de Isaac
22 1Despois destes feitos, Deus puxo proba a Abraham, chamndoo: -"Abraham!"
El respondeu: -"Aqu estou".
2Deus mandoulle: -"Colle o teu fillo, o nico que tes e que tanto queres, Isaac, e vaite
pas de Moriah. Al ofrecerasmo en sacrificio, no cimo dunha das montaas que eu che
mostrarei".
3Abraham ergueuse cedo, aparellou o burro e tomou consigo dous criados e mailo seu
fillo Isaac. Coa lea cortada para o sacrificio, pxose camio en direccin do lugar que
Deus lle indicara. 4O terceiro da Abraham ergueu os ollos e viu o sitio desde lonxe.
5Abraham dxolles s criados: -"Espera-de aqu co burro. Eu e mailo rapaz
chegarmonos ata al. Adoraremos e de seguida voltaremos onda vs". 6Abraham colleu
a lea do sacrificio e pxolla a Isaac, seu fillo, s costas. Tomou na man o lume e o
coitelo, e camiaban os dous xuntos.
7Isaac dxolle a seu pai: -"Meu pai!"
El respondeu: -"Que queres, fillo?"
O rapaz dixo: -"Levamos lume e lea. Pero onde est o ao para o sacrificio?"
8Abraham respondeulle: -"Meu fillo, o ao Deus o prover". E camiaban os dous
xuntos.
9Chegados lugar que Deus dixera, Abraham construu un altar, puxo enriba del a lea,
atou o seu fillo Isaac e deitouno no altar, por enriba da lea. 10Despois tendeu a man e
agarrou o coitelo para sacrifica-lo seu fillo.
11Mais o anxo do Seor chamou desde o ceo: -"Abraham! Abraham!"
El respondeu: -"Aqu estou".

19

A BIBLIA

12O anxo dixo: -"Non pa-la man no rapaz nin lle fagas mal ningn. Agora dei
comprobado que tes temor de Deus, pois non me negche-lo teu fillo, o nico que tes".
13Abraham ergueu os ollos e viu un carneiro atrapado nunha silveira polos cornos. Botou
man del e ofreceuno en sacrificio, no posto do seu fillo. 14Abraham pxolle lugar o
nome de Moriah. Por iso anda hoxe se di: -"Na montaa o Seor prover".
Renovacin da promesa
15O anxo do Seor chamou a Abraham outra vez desde o ceo: 16-"Xroche por min
mesmo -palabra do Seor- que por faceres isto e non me negre-lo teu fillo, o nico que
tes, 17bendicireite e farei crece-los teus descendentes coma as estrelas do ceo e as areas
do mar. Os teus descendentes herdarn as cidades dos inimigos. 18Tdolos pobos da
terra tern bendicin na ta descendencia, por me teres ti obedecido".
19Abraham volveu onda os criados, e todos xuntos colleron o camio de Beerxeba.
Abraham asentou al.
A familia de Nahor
20Pasado algn tempo, dixronlle a Abraham: -"Tamn Milcah lle deu fillos a Nahor, teu
irmn. 21Deulle a Us, o primoxnito, despois a Buz, seu irmn, e a Quemuel, pai de
Aram; 22os outros logo foron Qused, Haz, Pildax, Idlaf e Betuel". 23Betuel foi pai de
Rebeca. Estes son os oito fillos que Milcah lle deu a Nahor, irmn de Abraham. 24Unha
concubina chamada Reumah deulle, ademais, a Tebah, a Gaham, a Tahax e a Maacah.
O sepulcro dos patriarcas
23 1Sara viviu cento vintesete anos. Eses foron por xunto os anos da sa vida. 2Morreu
en Quiriat-Arbah, hoxe Hebrn, no pas de Canan. Abraham fixo o velorio e chorou
pola sa muller.
3Logo ergueuse de onda a defunta e foi falar cos fillos de Het: 4-"Eu son un forasteiro,
que reside entre vs. Ddeme aqu un sepulcro en propiedade, para enterrar nel mia
finada".
5Os fillos de Het respondronlle:
6-"Escitanos, seor: ti es para ns un prncipe de Deus. Enterra a ta finada no mellor
dos nosos sepulcros. Ningun de entre ns che negara o seu sepulcro para que a enterres
nel".
7Pero Abraham foi e postrouse diante dos fillos de Het, os paisanos daquela terra, 8e
faloulles as: "Se estades de acordo en que eu enterre a mia defunta, escoitdeme e
valede por min diante de Efrn, fillo de Soar, 9para que me venda a cova de Macpelah,
que est na beira do seu eido. Que polo seu debido prezo ma dea, diante de vs, para
sepulcro en propiedade".
10Efrn o hitita atopbase entre os fillos de Het, e respondeulle a Abraham, de xeito que
o osen os fillos de Het e tdolos que entraban polas portas da cidade: 11-"Non, meu
seor. Escoita: douche para ti o eido, coa cova que hai nel. Douchos vista do meu pobo.
Enterra nel a ta morta".
12Abraham postrouse outra vez diante da xente do pas, 13e dxolle a Efrn, de xeito que
todos o osen: -"Se che parece, escitame agora ti a min. Eu pgoche o prezo do eido.
Acptamo, e enterrarei nel a mia morta".
14Efrn respondeulle a Abraham: 15-"Es-citame, seor meu: o valor do terreo de
catrocentos siclos de prata. Que iso entre ns? Enterra a ta morta".
20

A BIBLIA

16Abraham colleu a Efrn pola palabra e, vista dos fillos de Het, pesou os catrocentos
siclos de prata de que falara Efrn, en moeda corrente, e pagoullos. 17Desa maneira o
eido de Efrn, en Macpelah enfronte de Mambr, o agro coa cova e coas rbores de
dentro dos lindeiros que o rodean, 18pasaron a ser propiedade Abraham, vista dos fillos
de Het e de tdolos que entraban polas portas da cidade.
19Abraham enterrou a Sara, sa muller, na cova de Macpelah, enfronte de Mambr, hoxe
Hebrn, no pas de Canan. 20Os fillos de Het traspasranlle o eido de Macpelah coa sa
cova a Abraham para sepulcro en propiedade.
Casamento de Isaac
24 1Abraham era xa vello, entrado en anos. O Seor tao bendito sempre en todo.
2Dxolle criado maior, o que administraba os bens da casa: -"Pon a man baixo a mia
coxa 3e xrame polo Seor, Deus de ceo e terra, que non tomars muller para meu fillo
de entre as fillas dos Cananeos cos que habito, 4senn que irs mia terra, onda os
meus parentes, e procurars al muller para meu fillo Isaac".
5O criado preguntoulle: -"E se a muller non quixese vir comigo a este pas, levarei a teu
fillo terra de onde ti saches?"
6Abraham respondeulle: -"Grdate de levar al a meu fillo. 7O Seor, Deus do ceo, que
me tirou da casa de meus pais e do meu clan, e que me prometeu con xuramento: Os teus
descendentes dareilles este pas, mandar diante de ti o seu anxo, e encontrars al a
muller para o meu fillo. 8Se a muller non quixese vir contigo, quedas libre do xuramento.
Pero de ningn xeito levars al a meu fillo". 9Coa man baixo da coxa do seu amo, o
criado xurou conforme o que falaran.
10O criado colleu logo dez camelos do seu amo e moitas outras cousas de valor, e pxose
en camio de Aram-Naharaim, cara cidade de Nahor. 11Os aforas da cidade, beira
dunha fonte, fixo axeonlla-los seus camelos. Era tardia, cando saen as rapazas para
colleren auga.
12El pregou entn deste xeito: -"Seor, Deus do meu amo Abraham, ven hoxe meu
encontro e trtao a el con amor. 13Eu voume pr p da fonte, cando as rapazas da
cidade vean sacar auga. 14A rapaza que eu lle diga: Baixa o cntaro, por favor, e dame
de beber, e que ela me responda: Bebe ti e abeberarei tamn os teus camelos, sexa a que
ti determinas para o teu servo Isaac. Niso saberei eu que tratas meu amo con amor".
15Non acabara anda de falar, cando sau Rebeca, filla de Betuel, fillo de Milcah, a
muller de Nahor, irmn de Abraham, co seu cntaro ombreiro. 16A rapaza era moi bela
e anda unha doncela, non tocada por home. Baixou fonte, encheu o cntaro e subiu.
17O criado de Abraham correu onda ela e dxolle: -"Dixame beber unha pouca auga do
teu cntaro".
18Ela dixo: -"Bebe, seor". E baixou de seguida o cntaro brazo para lle dar de beber.
19Cando el acabou de beber, dxolle ela: -"Collerei tamn auga para os teus camelos.
Que beban canto queiran". 20Baleirou o cntaro na pa e foi de contado pozo sacar
mis, ata abebera-los camelos todos.
21O home mirbaa calado, querendo saber se o Seor faca ou non de proveito a sa
viaxe. 22Cando os camelos acabaron de beber, colleu o home un anel de ouro, de medio
siclo de peso, e pxollo rapaza no nariz, e para os brazos dous torques de ouro de dez
siclos. 23E coa mesma preguntoulle: -"Ti de quen es filla? Hai na casa de teu pai lugar
para pousada?"
24Ela respondeulle: -"Eu son filla de Betuel, o fillo de Milcah e de Nahor". 25E engadiu:
-"Na casa temos de abondo palla e feno, e tamn lugar para pousada".

21

A BIBLIA

26O home postrouse por terra e adorou Seor: 27-"Bendito sexa o Seor, Deus do meu
amo Abraham, que non lle negou meu amo o seu amor e a sa fidelidade. El foi quen
me guiou no meu camio, ata a casa dos seus parentes".
28A rapaza correu casa a contarlle a sa nai o acontecido. 29Rebeca tia un irmn que
se chamaba Labn. 30Cando este viu o anel e os torques da irm e ou o que contaba
Rebeca que aquel home lle dixera, marchou buscalo e atopouno onda a fonte, cos
camelos.
31Labn dxolle: -"Ven, bendito do Seor. Por que ficas aqu fra? Toche preparado
apousento e tamn lugar para os camelos". 32E Labn levouno para a casa, desaparellou
os camelos, deulles palla e feno e puxo auga para que o home e os seus acompaantes
puidesen lava-los ps.
33Cando lle servan de comer, o home dixo: -"Non probarei bocado, mentres non
explique a razn que me trouxo".
Dixronlle eles: -"Fala".
34Entn el dixo: -"Son criado de Abraham. 35O Seor ten bendicido tanto meu amo,
que hoxe est rico. Deulle ovellas e vacas, prata e ouro, servos e servas, camelos e asnas.
36Sara, a muller do meu seor, na sa vellez deulle un fillo; este fillo herda todo.
37O meu amo fxome xurar: Non tomars muller para meu fillo de entre as fillas dos
Cananeos cos que habito, 38senn que irs casa de meus pais, mia parentela, e
tomars de al muller para meu fillo. 39Eu advertinlle: E se a muller non quere vir
comigo?
40E el respondeume: O Seor, con quen andei sempre, mandar contigo o seu anxo. El
dar boa fin ta viaxe, e atopars muller para o meu fillo na mia parentela, na familia
de meus pais; 41entn quedars libre do xuramento que me fixeches. Mais se chegas
mia parentela e non che queren da-la rapaza, tamn quedas libre deste xuramento.
42O chegar hoxe onda a fonte, recei esta oracin: Seor, Deus do meu amo Abraham, se
tes de dar boa fin a esta viaxe que teo emprendida, 43vers, eu voume poer p da
fonte. A rapaza que vea sacar auga e eu lle diga: Dme unha pouca auga do teu cntaro.
44Se ela me responde: Bebe ti, e sacarei tamn para os teus camelos, sexa esa a muller
que elixe o Seor para o fillo do meu amo.
45Estaba eu pensando isto, cando sau Rebeca co cntaro ombreiro e baixou fonte
sacar auga. Eu dxenlle: Dme de beber. 46E ela baixou o cntaro e dxome: Bebe ti e
abeberarei tamn os teus camelos. 47Eu pregunteille entn: De quen es filla? E ela
dxome: De Betuel, fillo de Nahor e Milcah. Niso pxenlle o anel no nariz e os torques
nos brazos. 48Despois axeonlleime, adorei Seor e bendicn o Deus do meu amo
Abraham, que me guiou polo bo camio, ata atopar para muller de seu fillo a filla de seu
irmn. 49Agora, se pensades comportarvos co meu amo con amor e lealdade, dicdemo; e
se non, dicdemo tamn, para que eu saiba o que hei facer".
50Labn e Betuel responderon: -"A cousa vn de Deus. Ns nada podemos xa dicirche,
nin se est ben nin se est mal. 51A tes a Rebeca diante ta. Tmaa e vaite, e sexa a
muller do fillo do teu amo, conforme dispuxo o Seor".
52En ondo isto, o servo de Abraham postrouse polo chan para adora-lo Seor. 53Logo
sacou obxectos de prata e ouro e vestidos, e deullos a Rebeca. Fxolles tamn regalos a
seu irmn e a sa nai. 54O home e os seus compaeiros comeron e beberon e pasaron al
a noite. O erguerse pola ma, dixo o criado de Abraham: -"Deixdeme que volva onda o
meu amo".
55O irmn e a nai de Rebeca propuxeron: -"Que a rapaza quede connosco uns dez das e
despois ir contigo".
56Pero el dixo: -"Non me deteades mis, cando o Seor deu tan boa fin mia viaxe.
Deixdeme que volva onda o meu amo".
22

A BIBLIA

57Respondronlle eles: -"Imos chama-la rapaza e pedirlle o seu parecer". 58Chamaron,

pois, a Rebeca e preguntronlle: -"Queres ir con este home?"
E ela dixo: -"Quero".
59Entn despediron a Rebeca coa sa ama de leite e criado de Abraham cos seus
compaeiros. 60A Rebeca botronlle esta bendicin:
-"Ti, nosa irm,
que crezas por milleiros,
que os teus descendentes se adonen
das cidades dos teus inimigos".
61Rebeca e as sas servas montaron nos camelos e seguiron home. Este fxose cargo de
Rebeca e pxose camio.
62Isaac acababa de vir de onda o pozo de Lahai-Ro e de se asentar no Ngueb. 63A
cada da tarde sau campa caviloso. Erguendo os ollos, viu vir unha caravana de
camelos.
64Tamn Rebeca ergueu a vista e reparou en Isaac. Baixou do camelo 65e preguntoulle
criado: -"Quen aquel que vn pola campa cara a ns?"
O criado respondeulle: -" o meu amo".
Ela entn colleu o veo e cubriuse. 66O criado deu conta a Isaac de todo o que lle
acontecera. 67Isaac introduciu a Rebeca na tenda de Sara, sa nai, tomouna por sa
muller e amouna, ata consolarse da morte de sa nai.
Morte de Abraham
25 1Abraham tomou outra muller que se chamaba Queturah. 2Esta deulle por fillos a
Zimrn, Iocxn, Medn, Madin, Ixbac e Xah. 3Iocxn xerou a Xeb e Dedn. Os fillos
de Dedn foron os asirios, os latuxios e os leumios. 4Os fillos de Madin foron Efah,
fer, Hanoc, Abid e Eldah. Todos eles son descendentes de Queturah.
5Abraham fixo a Isaac herdeiro de todo o que tia. 6Os fillos das concubinas fxolles
mandas e afastounos en vida de seu fillo Isaac cara s pases do oriente. 7Os anos que
Abraham viviu foron cento setenta e cinco. 8Ocabo deles expirou e morreu en boa vellez,
satisfeito da vida, e foi xuntarse co seu pobo.
9Seus fillos Isaac e Ismael enterrrono na cova de Macpelah, no eido de Efrn, fillo de
Soar o hitita, de fronte a Mambr. 10 o campo que lles mercara Abraham s fillos de
Het. Nel foron enterrados Abraham e Sara, sa muller. 11Despois da morte de Abraham,
Deus seguiu bendicindo a seu fillo Isaac. Este asentou onde estaba o pozo de Lahai-Ro.
Descendentes de Ismael
12Esta a historia de Ismael, o fillo que lle deu a Abraham a serva exipcia Hagar. 13Os
fillos de Ismael, por orde de nacemento, son os seguintes: Nebaiot o primoxnito,
Quedar, Abdeel, Mibsam, 14Mixm, Dumah, Mas, 15Hadad, Tem, Ietur, Nafix e
Qudmah. 16Eses son os fillos de Ismael polos seus nomes, segundo os seus poboados e
os seus campamentos. Doce xefes de doce tribus.
17Os anos que Ismael viviu foron cento trinta e sete. O cabo deles expirou, morreu e foi
xuntarse co seu pobo. 18Os seus descendentes asentaron desde Havilah ata Xur, que mira
cara a Exipto, vindo de Asur. Cadraron irmns en fronte de irmns.
ISAAC E XACOB
Os fillos de Isaac: Esa e Xacob
23

A BIBLIA

19Esta a historia de Isaac, fillo de Abraham. Abraham xerou a Isaac. 20Cando Isaac
tia corenta anos, tomou por muller a Rebeca, filla de Betuel, arameo de Padn Aram, e
irm de Labn o Arameo.
21Isaac pregou Seor pola sa muller que era estril. O Seor escoitouno e Rebeca, sa
muller, quedou embarazada. 22Pero os nenos loitaban no seu ventre e ela queixouse: -"Se
as, para que vivo?" E foi consultar Seor.
23A resposta foi esta:
-"Hai das nacins no teu ventre,
dous pobos que se dividen xa nas tas entraas.
Un pobo poder co outro,
o mis vello servir mis novo".
24Chegada a hora do parto, viuse que tia dous xmeos no seu ventre. 25Sau primeiro
un, todo loiro, peludo coma unha pelica. Puxronlle por nome Esa. 26Despois, agarrado
do calcaar de Esa, sau seu irmn. E chamronlle Xacob. Isaac tia sesenta anos, cando
lle naceron os dous fillos.
27Os nenos fixronse grandes. Esa era bo cazador e home do campo. Xacob, en troques,
era amigo de quedar na tenda. 28Isaac amaba a Esa, porque gustaba da sa caza. Pero
Rebeca prefera a Xacob.
Venda da primoxenitura
29Nunha ocasin tia Xacob disposto un guiso e nisto chegou Esa canso do monte.
30Esa pediulle a Xacob: -"Dme a comer esa cousa vermella, pois estou esgotado". (Por
iso lle puxeron o nome de Edom).
31Respondeulle Xacob: -"Coa condicin de que me vendas agora mesmo os dereitos de
primoxnito".
32Esa pensou: -"Estou que morro. De que me serve a primoxenitura?"
33Xacob dixo: -"Xramo agora mesmo". El xuroullo, e vendeulle a Xacob a sa
primoxenitura. 34Entn Xacob deulle a Esa un anaco de pan e mailo guiso de lentellas.
El comeu e bebeu, e despois foise. En tan pouco tia Esa os dereitos da primoxenitura.
Isaac e Abimlec
26 1Houbo fame no pas, como outrora en tempos de Abraham, e Isaac foi a Guerar,
preto de Abimlec, rei dos filisteos.
2O Seor aparecuselle e dxolle: -"Non baixes a Exipto. Asenta na terra que eu che
mostrarei. 3Fai nesta terra a ta morada. Eu estarei contigo e bendicireite. A ti e s teus
descendentes dareivos esta terra, para mante-lo xuramento que fixen a teu pai Abraham.
4Farei crece-los teus descendentes como as estrelas do ceo, dareilles toda esta terra e por
eles chamaranse benditas as nacins todas do mundo; 5todo porque Abraham me
obedeceu, gardou a mia lei, os meus preceptos e as mias instruccins".
6Isaac asentou en Guerar. 7A xente do lugar preguntballe pola sa muller, e el
responda: -" mia irm". Tia medo de confesar que era sa muller, pensando: -"Esta
xente vaime matar por culpa de Rebeca". Porque era moi bela.
8Cando levaban xa ben tempo no lugar, Abimlec, rei dos filisteos, ollou pola fiestra e
viu a Isaac acariando a Rebeca sa muller. 9Entn fxoo chamar para dicirlle: -"Conque
ta muller. Por que me dixeches que era ta irm?"
Isaac respondeulle: -"Porque pensei: Vanme matar por culpa dela".

24

A BIBLIA

10Abimlec replicou: -"Por que nos fixeches isto? Se chega a deitarse algun coa ta
muller, farasnos reos dun delito". 11Abi-mlec advertiu a toda a sa xente: -"Se algun
lle toca a este home ou sa muller, ser reo de morte".
Prosperidade de Isaac
12Isaac sementou o agro e recolleu naquela anada o cento por un. O Seor bendiciuno,
13e o home foi medrando, ata se facer moi podente. 14Tia fatos de ovellas e de vacas e
moitsimos criados. Os filisteos tanlle envexa, 15e encheron de terra e cegaron os pozos
que abriran os criados de seu pai Abraham.
16Abimlec dxolle a Isaac: -"Marcha de onda ns, pois ti es moito mis forte".
17Isaac marchou de al, parou no val de Guerar e al asentou. 18Abriu de novo os pozos
que foran xa cavados en vida de seu pai Abraham e que despois da sa morte cegaran os
filisteos, e pxolle-los mesmos nomes que lles puxera seu pai.
19Os criados de Isaac cavaron tamn no torrente e deron cun mananto. 20Os pastores de
Guerar rifaron cos de Isaac dicindo: -"A auga nosa". Por culpa desa discusin
puxronlle pozo o nome de Contenda. 21Despois cavaron outro pozo e rifaron tamn
por el. Chamronlle, por iso, Inimizade. 22Isaac foise de al e fixo abrir outro pozo. Por
este non houbo discusin, e pxolle Rehobot, pensando: -"Agora dnos largueza o Seor
para que prosperemos nesta terra".
23De al subiu Isaac ata Beerxeba. 24Aquela mesma noite aparecuselle o Seor e
dxolle: -"Eu son o Deus de teu pai Abraham. Non teas medo, pois eu estou contigo.
Bendicireite e acrecerei a ta descendencia, por mor do meu servo Abraham". 25Isaac
construu al un altar e invocou o nome do Seor. Montou a sa tenda, e os seus criados
abriron un pozo al mesmo.
Pacto de Isaac con Abimlec
26Abimlec chegouse onda Isaac desde Guerar, con Ahuzat o seu amigo e con Picol xefe
da sa xente. 27Isaac preguntoulles: -"A que vindes onda min, vs que me aborrecestes
e me botastes da vosa compaa?"
28Respondronlle eles: -"Acabamos por ver que o Seor est contigo. Queremos que
haxa entre ns un compromiso, que establezamos un pacto. 29Ti non nos fars mal, como
non te tocamos tampouco ns a ti. Tratmoste sempre ben e dmosche unha boa
despedida. E agora ti e-lo bendito do Seor".
30Isaac preparoulles un xantar, e comeron e beberon. 31Erguronse de ma e
intercambiaron xuramentos. Despois Isaac despediunos, e eles fronse en paz.
32O mesmo da chegaron os criados de Isaac para o informaren do pozo que estaban
abrindo; dixronlle: -"Atopamos auga". 33El pxolle o nome de Xeba. De a o nome da
cidade de Beerxeba ata hoxe.
As mulleres de Esa
34Cando Esa tia corenta anos, tomou por mulleres a Xudit, filla de Beer o hitita, e a
Basmat, filla de Eln, tamn hitita. 35Foron razn de tristura para Isaac e para Rebeca.
Isaac bend a Xacob
27 1Isaac fxose vello e anubruselle a vista. Entn chamou seu primoxnito Esa:
-"Fillo!"
E el respondeulle: -"Aqu estou".
25

A BIBLIA

2E o pai seguiu: -"Ti ves que xa vou vello e non sei cando morrerei. 3Colle as tas
armas, o arco e a alxaba, sae monte e czame unha peza. 4Gusaa como sabes que me
gusta, e tresma que a coma, pois quero darche a mia bendicin antes de morrer".
5Namentres Isaac dica isto a seu fillo, Rebeca estbao escoitando. Esa sau monte,
pola peza que lle cumpra
6Entn dxolle Rebeca a seu fillo Xacob: -"On que teu pai falaba con teu irmn Esa e
que lle dica: 7-"Trae caza e preprame un bo guiso. Comerei e bendicireite na presencia
de Deus, antes de morrer. 8Agora, fillo, atende ben que che mando. 9Vas rabao,
tresme dous bos cabuxos, e guisareillos a teu pai, do xeito que a el lle saben. 10Ti
levarasllos a teu pai, para que coma e che dea a sa bendicin, antes de morrer".
11Xacob dxolle a sa nai: -"Repara que meu irmn Esa peludo e que eu, en troques,
son lampo. 12Se meu pai me apalpase, descubrirame trampulleiro, e no lugar da
bendicin atraera sobre min a maldicin".
13Sa nai respondeulle: -"Que esa maldicin, meu fillo, caia sobre min. Ti escitame, vai
e treme os cabuxos".
14El foi, colleu os cabuxos e truxollos nai. Ela preparou o guiso, do xeito que lle
gustaba a seu pai. 15Rebeca botou man da roupa do fillo maior, Esa, a mellor que tia
na casa, e vestiulla a Xacob, o fillo mis novo. 16Coas peles dos cabuxos cubriulle as
mans e a parte lampa do pescozo. 17E puxo nas mans de Xacob, seu fillo, o guiso que
preparara e mais un anaco de pan.
18Xacob entrou onda seu pai e saudou: -"Meu pai".
El respondeu: -"Aqui estou. E ti, meu fillo, quen es?"
19Xacob dxolle a seu pai: -"Eu son Esa, o teu primoxnito. Fixen conforme me
mandaches. rguete, sntate e come da mia caza, para que me deas logo a ta
bendicin".
20Isaac preguntoulle a seu fillo: -"Como a atopaches tan axia, meu fillo?"
El respondeulle: -"O Seor Deus pxoma diante".
21Isaac dxolle a Xacob: -"Achgate, fillo, que te apalpe, para ver se es ou non meu fillo
Esa". 22Xacob chegouse a Isaac. Este apalpouno, e dixo: -"A voz a de Xacob, pero as
mans son as de Esa". 23E non o recoeceu, porque as sas mans eran peludas coma as
de seu irmn. E bendiciuno. 24Despois volveulle a preguntar: -"Es ti de verdade meu
fillo Esa?"
El respondeulle: -"Son".
25Isaac dixo: -"Srveme, meu fillo, a comida, e logo dareiche a mia bendicin". Xacob
serviuno, e el comeu; truxolle vio e bebeu. 26Despois dxolle Isaac: -"Achgate aqu e
bcame, meu fillo". 27E Xacob achegouse e bicouno. O sentir Isaac o recendo da roupa,
deulle esta bendicin:
-"Sentide o recendo do meu fillo,
coma recendo dun agro
bendito polo Seor.
28 Deus che dea o orballo do ceo,
a fartura da terra,
abundancia de trigo e de vio.
29 Que te sirvan os pobos
e te respecten as nacins.
Se seor de teus irmns
e que te respecten os fillos de ta nai.
Maldito o que te maldiga,
bendito o que te bendiga".

26

A BIBLIA

30En acabando Isaac de bendicir a Xacob, e este de sar de onda seu pai, chegou Esa coa
sa caza. 31Preparou el tamn un guiso saboroso, levoullo a seu pai e dxolle: -"r-guete,
meu pai, e come da caza do teu fillo, para que me deas logo a ta bendicin".
32O pai Isaac preguntoulle: -"Ti quen es?"
El respondeulle: -"Son o teu primoxnito Esa".
33Isaac tremeu desde os ps cabeza, e preguntou: -"Entn quen foi o que cazou a caza
e ma trouxo? Eu comn xa a fartar, antes que ti chegases, bendicino e bendito quedar".
34En ondo Esa as palabras de seu pai, bradou con asao e acedume e dxolle a seu pai:
-"Bendceme, meu pai, tamn a min".
35Dxolle el: -"Veu teu irmn con engano e marchou coa ta bendicin".
36Dixo Esa: -"Por algo lle puxeron Xacob, pois xa me suplantou por das veces.
Levoume a primoxenitura e agora arrampla coa mia bendicin". E preguntou: -"Non
che queda unha bendicin tamn para min?"
37Respondeulle Isaac: -"Fxeno seor teu, deille por servos os irmns, concedinlle trigo e
vio, que podo facer por ti agora, meu fillo?"
38Esa dxolle a seu pai: -" que non tes, meu pai, mis ca unha bendicin? Bendceme,
meu pai, tamn a min". E rompeu a chorar a berros.
39Isaac atendeuno e dixo:
-"A ta morada estar lonxe
da fartura da terra
e do orballo do ceo.
40 Vivirs da ta espada
e servirs a teu irmn.
Pero vir un tempo e sers libre:
botar-lo seu xugo
de enriba do teu pescozo".
41Esa quedou aborrecendo a Xacob por causa da bendicin que lle dera seu pai. E
pensaba: -"O tempo do loito por meu pai xa se avecia. Entn matarei a meu irmn".
42Falronlle a Rebeca das intencins de Esa, seu fillo maior, e mandou chamar fillo
mis novo, a Xacob, para dicirlle: -"Mira que teu irmn pensa vingarse e matarte.
43Faime, pois, caso, meu fillo. Ponte camio e fuxe a Harn, onda meu irmn Labn.
44Queda onda el por algn tempo, deica lle pase a teu irmn a carraxe, 45deica se apague
a sa ira contra ti e se esquenza do que lle fixeches. Xa mandarei eu buscarte. Por que
tera que perder a un tempo os dous fillos?" 46Rebeca dxolle a Isaac: -"Deme a alma,
por culpa destas hititas. Se tamn Xacob toma muller de entre elas, de entre as fillas deste
pas, de que me serve anda vivir?"
Xacob foxe a Mesopotamia
28 1Isaac chamou a Xacob e bendiciuno. Coa mesma, deulle esta orde: -"Non tomes unha
cananea por muller. 2Vaite a Padn-Aram, coa familia de Betuel, o teu av paterno, e
toma muller de entre as fillas de teu to Labn. 3O Deus todopoderoso bendicirate,
darache fecundidade e farate crecer; veraste convertido en moitas tribos. 4Deus darache a
bendicin de Abraham, a ti e s teus descendentes, herdara-la terra onde vives, a que
Deus lle prometeu a Abraham". 5Isaac despediu a Xacob, e este foise a Padn-Aram,
casa de Labn, fillo de Betuel o arameo e irmn de Rebeca, a nai de Xacob e de Esa.
6Soubo Esa que Isaac bendicira a Xacob e que o mandara a Padn-Aram para que
buscase al muller e que bendicilo lle dixera que non casase cunha cananea; 7e que
Xacob obedecera a seu pai e sa nai, e fora a Padn-Aram. 8Entn decatouse Esa de que

27

A BIBLIA

as cananeas lle desagradaban a seu pai Isaac. 9E, coa mesma dirixiuse a Ismael e tomou
por muller a Mahalat, filla de Ismael, fillo de Abraham, e irm de Nebaiot.
Soo de Xacob en Betel
10Xacob sau de Beerxeba, camio de Harn. 11Chegado a certo lugar, parou para pasar
al a noite, pois xa se puxera o sol. Colleu al mesmo unha pedra, pxoa de cabezal e
deitouse a durmir.
12No soo que tivo viu unha esqueira afincada na terra e co cimo tocando o ceo; por ela
suban e baixaban os anxos de Deus. 13Diante del viu o Seor en p, que lle dica: -"Eu
son o Seor, Deus de teu pai Abraham e Deus de Isaac. A terra onde ests deitado
dareicha para ti e para os teus descendentes. 14Os teus descendentes sern tantos coma o
po. Estenderanse cara occidente e cara oriente, cara norte e cara sur. En ti e nos
teus descendentes veranse benditos os pobos todos da terra. 15Eu estarei contigo,
gardareite onde queira que te atopes e traereite outra vez a este pas. Non te abandonarei,
namentres non cumpra o que che teo prometido".
16O espertar do soo dixo Xacob: -"Abo-f que est o Seor neste lugar, e eu non o
saba". 17E, tremendo, engadiu: -"Que estarrecedor este lugar! Non senn unha casa de
Deus e unha porta do ceo".
18Xacob ergueuse cedo, colleu a pedra que puxera de cabezal, erixiuna como estela e
verteu aceite enriba dela. 19O lugar pxolle o nome de Betel, anque o seu antigo nome
era Luz.
20Xacob fixo este voto: -"Se Deus est comigo, se me garda nesta viaxe que emprendn,
se me d pan para comer e roupa para vestir 21e me volve san e salvo casa de meu pai,
o Seor ser o meu Deus, 22e esta pedra que chantei de p ser unha casa de Deus. De
tdolos bens que me deas, pagareiche o dcimo".
Xacob na casa de Labn
29 1Xacob pxose en camio cara terra dos orientais. 2Nun campo viu un pozo e tres
fatos de ovellas, deitadas p del, pois no pozo abrevaban os rabaos. O pozo estaba
cuberto por unha grande pedra. 3Cando se xuntaban al tdolos rabaos, corran a pedra
que tapaba o pozo, abrevaban os rabaos e logo volvan a pedra sitio.
4Xacob preguntoulles s pastores:
-"Irmns, de onde sodes?"
Respondronlle eles: -"Somos de Harn".
5E el seguiu: -"Coecedes quizais a Labn, o fillo de Nahor?"
Eles dixeron: -"Coecemos".
6El preguntoulles: -"Est ben de sade?"
Eles dixeron: -"Est ben. Al chega a sa filla Raquel co seu rabao".
7Xacob dixo: -"Queda moito da por diante, e non son horas de recolle-lo gando anda.
Abrevdeo e levdeo a pacer".
8Respondronlle eles: -"Non podemos, ata que non se xunten tdolos rabaos. Entn
corrmo-la pedra que tapa a boca do pozo e tirmoslle-la auga s ovellas".
9Estaba Xacob falando con eles, cando chegou Raquel coas ovellas de seu pai. Ela era a
pastora. 10En vendo Xacob a Raquel, filla de Labn seu parente, coas ovellas deste,
botou a man pedra que tapaba a boca do pozo e correuna 11e abeberou as ovellas de
Labn. Despois deulle un bico a Raquel e rompeu a chorar.
12Xacob dxolle a Raquel que el era parente de seu pai e fillo de Rebeca. E ela foi
correndo dicirllo a seu pai. 13Cando Labn ou as novas de Xacob, fillo de sa irm,
correu seu encontro, abrazouno, bicouno e levouno casa. Xacob contoulle a Labn
28

A BIBLIA

todo o que lle acontecera. 14E Labn dxolle: -"Somos da mesma carne e do mesmo
sangue". Xacob quedou con el por un mes.
Casamento de Xacob
15Labn faloulle a Xacob: -"Vasme servir de balde, por seres meu parente? Dime cal
o teu xornal". 16Labn tia das fillas, a mis vella chambase Lea e a mis nova Raquel.
17Lea era de ollos apagados, pero Raquel era fermosa e aposta.
18Xacob quera a Raquel, e dxolle a Labn: -"Servireite sete anos por Raquel, a ta filla
mis nova".
19Respondeulle Labn: -"Mellor darcha a ti que non a un calquera. Fica, pois, comigo".
20Xacob serviu sete anos por Raquel, e parecronlle uns poucos das, de tanto que a
quera. 21O cabo deles dxolle a Labn: -"Dme a mia muller, pois xa se cumpriu o
tempo, e quero xuntarme con ela".
22Labn reuniu os homes do lugar e ofreceu un xantar. 23Chegada a noite, colleu a sa
filla Lea, meteuna na tenda de Xacob, e este durmiu con ela. 24Labn deulle a serva
Zilpah sa filla Lea.
25Pola ma decatouse Xacob de que era Lea, e dxolle a Labn: -"Que isto que me
fixeches? Non te servira por Raquel? Por que me enganaches?"
26Respondeulle Labn: -"Onda ns non hai costume de da-la filla mis nova antes c
mis vella. 27Deixa pasar outra semana e darmosche tamn a outra rapaza, polo servicio
de sete anos mis". 28Xacob deuno por bo e, cabo dunha semana, Labn entregoulle
por muller a sa filla Raquel. 29A Raquel deulle por criada a sa serva Bilhah. 30Xacob
levou tamn consigo a Raquel, e queraa mis ca a Lea. E serviu a Labn por outros sete
anos.
Os fillos de Xacob
31Visto que Lea era aborrecida, o Seor fixo fecundo o seu ventre, mentres Raquel era
estril. 32Lea quedou embarazada e deu a luz un fillo, que puxo por nome Rubn,
porque dica: -"O Seor ollou para a mia afliccin, e agora quererame o meu home".
33Quedou de novo embarazada, deu a luz outro fillo e exclamou: -"O Seor ou que era
aborrecida e deume estoutro". E pxolle de nome Simen. 34Que-dou anda embarazada,
pariu outro fillo e dixo: -"Agora o meu home apegarase a min, pois xa lle dei tres fillos".
Por iso lle puxo o nome de Lev. 35Quedou outra vez embarazada e deu a luz un cuarto
fillo, e dixo: -"Arestora doulle as gracias Seor". Por iso lle puxo o nome de Xud. E
deixou de ter fillos.
30 1Vendo Raquel que non lle poda dar fillos a Xacob e, celosa da sa irm, dxolle
seu home Xacob: -"Dme fillos, ou morro".
2Xacob enfadouse con Raquel e dxolle: -"Estou eu no lugar de Deus, que che nega o
froito do ventre?"
3Ela propxolle: -"A tes a Bilhah, a mia serva. Achgate a ela, que dea a luz nos meus
xeonllos, e as terei eu tamn fillos por medio dela". 4E deulle a sa serva Bilhah por
muller, e el achegouse a ela.
5Bilhah quedou embarazada e deulle un fillo a Xacob. 6Raquel agradeceu: -"Deus
fxome xustiza, escoitoume e deume un fillo". E pxolle o nome de Dan. 7Bilhah, a serva
de Raquel, quedou de novo embarazada e deulle un segundo fillo a Xacob. 8Raquel dixo:
-"Moito tiven que loitar coa mia irm, pero puiden con ela". E chamou fillo Naftal.
9Vendo Lea que deixara de ter fillos, colleu e deulle Xacob a sa serva Zilpah por
muller. 10Quedou embarazada e deulle un fillo a Xacob. 11Lea dixo: -"Que boa sorte!"
29

A BIBLIA

E chamou fillo Gad. 12Zilpah, a serva de Lea, deulle outro fillo a Xacob. 13E Lea dixo:
-"Para a mia felicidade! Agora felicitaranme as mulleres". E chamou neno Axer.
14Na poca da sega do trigo sau Rubn agro. Atopou unhas mandrgoras e levoullas a
Lea, sa nai. Raquel dxolle a Lea: -"Dme desas mandrgoras que trouxo o teu fillo".
15Respondeulle Lea: -"Quizais che parece pouco quitarme o meu home, que queres
tamn as mandrgoras de meu fillo?"
Dxolle Raquel: -"Ben: que durma contigo esta noite, en troque das mandrgoras".
16A tardia, volver Xacob do campo, saulle Lea encontro e dxolle: -"Achga-te a
min, pois adquirn o dereito a ti polas mandrgoras de meu fillo". E Xacob deitouse con
ela aquela noite. 17Deus escoitou a Lea, e esta quedou embarazada e deulle un quinto
fillo a Xacob. 18Daquela dixo Lea: -"Deus deume este pago, por terlle dado a mia serva
meu home". E pxolle neno o nome de Isacar. 19Lea quedou outra vez embarazada e
deulle un sexto fillo a Xacob. 20Esta vez dixo: -"Deus fxome un bo regalo. Agora
terame respecto o meu home, pois xa lle dei seis fillos". E chamou neno Zebuln.
21Despois deu a luz unha filla e pxolle de nome Dinah.
22Deus acordouse de Raquel, escoitouna e abriulle o seo. 23Quedou embarazada, deu a
luz un fillo e dixo: -"Deus quitou a mia aldraxe". 24E pxolle o nome de Xos,
pregando: -"Engada o Seor outro fillo a este".
Enriquecemento de Xacob
25Cando Raquel deu a luz a Xos, dxolle Xacob a Labn: -"Permteme marchar para a
mia patria, mia terra. 26Dme as mulleres polas que te servn e os meus fillos; quero
irme. Ti sabes o ben que te servn".
27Respondeulle Labn: -"Gustara de merece-lo teu favor. Adivio que o Seor me
bendiciu por causa ta". 28E engadiu: -"Mar-ca ti mesmo a soldada, e pagareicha".
29Dixo Xacob: -"Ti sabes como te servn e como lle foi comigo ta facenda. 30O
pouco que tias primeiro de vir eu, converteuse en abundancia. O Seor bendiciute meu
paso. Agora terei que facer algo pola mia familia".
Preguntoulle Labn: 31-"Que che teo que dar?"
Xacob respondeu: -"Non me deas nada. Fai o que che vou dicir, e seguirei gardando o teu
rabao. 32Imos repasar agora mesmo o teu rabao. Arredaremos del as ovellas riscadas,
as pintas e as mouras, e as cabras pintas e riscadas. Iso ser a mia soldada. 33O da de
ma, cando chegue a hora de me pagares, falar por min a mia honestidade. Se houbese
cabras non riscadas e pintas ou ovellas non escuras entre o meu, iso sera roubado".
34Labn respondeu: -"Est ben como ti dis".
35Aquel mesmo da apartou Labn os castrns e as cabras riscadas, pintas ou brancas, e
tdalas ovellas mouras, e encomendullelas s seus fillos. 36Mandounos afastar unha
distancia de tres das de camio de onde estaba Xacob gardando o resto do rabao de
Labn.
37Xacob colleu entn varas verdes de bidueiro, de abeleira e de pradairo, e pelounas
tiras, de xeito que o branco das varas quedase descuberto. 38Puxo as varas peladas nas
canles por onde corra a auga dos abeberadoiros, para que cando viese o rabao beber e
se emparellase al mesmo, as tivese diante. 39O rabao que se emparellaba coas varas
vista, para cras riscadas e pintas.
40Xacob apartaba os cordeiros, despois de que puxese as reses de cara para o que era
pinto ou mouro no rabao. Con iso fixo un fato parte, que non deixaba xuntar co de
Labn. 41Cando se emparellaban as reses vigorosas, Xacob pua as varas nos
abeberadoiros sa vista, e emparellbanse diante delas. 42Cos animais febles non as

30

A BIBLIA

pua. Dese xeito, as cras febles eran para Labn e as fortes para Xacob. 43Xacob fxose
moi rico. Chegou a ter moita facenda, servos, servas, camelos e xumentos.
Xacob foxe de Labn
31 1Xacob ou que os fillos de Labn an dicindo: -"Xacob apoderouse da facenda de
noso pai e fixo co que era noso unha fortuna". 2Xacob tivo medo de Labn, pois va que
xa non o trataba coma antes.
3O Seor dxolle a Xacob: -"Volve terra de teus pais, ta patria. Eu estarei contigo".
4Xacob mandou chamar a Raquel e a Lea monte onde estaba co gando. 5E dxolles:
-"Observo que o voso pai non me trata coma antes. Pero o Deus de meu pai estivo da
mia parte. 6Vs sabedes que eu teo servido voso pai con tdalas mias forzas. 7Voso
pai tratou de me enganar, mudndome dez veces a soldada. Pero Deus non lle permitiu
facerme dano. 8Se dica: As cras riscadas sern a ta soldada, todo o rabao traa cras
riscadas. Se dica: as cras pintas sern a ta soldada, todo o fato para cras pintas. 9Deus
quitoulle o gando a voso pai e deumo a min. 10Unha vez, no tempo en que se emparellan
os fatos, tiven en soos esta visin: Os carneiros que montaban nas ovellas eran riscados
e pintos. 11No soo o anxo de Deus chamou por min: Xacob! E eu respondn: Aqu
estou. 12E el seguiu: Ergue os ollos e fxate: Tdolos carneiros que montan nas ovellas
son riscados e pintos, porque eu teo visto o que Labn che leva feito. 13Eu son o Deus
de Betel, onde ti unxiches unha pedra e fixeches un voto. Agora disponte para sares
deste pas e volver terra onde naciches".
14Raquel e Lea respondronlle: -"Temos ns anda algo que herdar na casa de noso pai?
15Non nos tratou coma alleas, vendndonos e comendo despois o noso prezo? 16A
riqueza que Deus lle tolleu a noso pai era nosa e de nosos fillos. E, con iso, agora fai o
que Deus che mandou".
17Xacob pxose en movemento. Fixo montar en camelos s fillos e s mulleres,
18recolleu toda a facenda e os bens que adquirira en Padn-Aram, e botouse camio,
para voltar casa de seu pai Isaac no pas de Canan.
19Labn fora rapa do gando, e Raquel rouboulle a seu pai os dolos domsticos.
20Xacob enganou a Labn o arameo, non deixarlle sospeitar que fuxira. 21Fuxiu, pois,
Xacob con todo o que tia, atravesou o ro e camiou na direccin da montaa de Galaad.
Labn persegue a Xacob
22Pasados tres das, dixronlle a Labn que Xacob escapara. 23Levando consigo algns
parentes, Labn pxose a perseguilo. Os sete das de camio colleuno na montaa de
Galaad. 24Aquela noite Deus aparecraselle en soos a Labn para dicirlle: -"Ten
coidado co que lle fas a Xacob". 25Cando Labn o alcanzou, Xacob plantara as sas
tendas na montaa, e el plantou tamn as sas na montaa de Galaad.
26Labn dxolle a Xacob: -"Por que me enganaches? Por que me levche-las fillas, o
mesmo que se fosen prisioneiras de guerra? 27Por que fuxiches s agachadas, finxindo,
sen dicresmo? Despedirate con festa e con cantos, con pandeiros e ctaras. 28Non me
deixaches sequera dar un bico s meus fillos e s mias fillas: portcheste coma un
parvo. 29Teo poder de sobra para che facer mal. Pero o Deus de teu pai dxome onte
noite: Ten coidado co que lle fas a Xacob. 30Pero se te vas porque tes morria pola casa
de teus pais, por que me roubche-los meus deuses?"
31Respondeulle Xacob: -"Tia medo, pen-sando que me quitse-las tas fillas. 32Mais
aquel onda quen atpe-los teus deuses ser reo de morte. Busca ti mesmo, vista da ta
xente, e se atopas onda min algunha cousa ta, cllea". Xacob non saba que Raquel
roubara os deuses.
31

A BIBLIA

33Labn entrou na tenda de Xacob, na de Lea e na das das servas; pero non atopou
nada. Da tenda de Lea pasou de Raquel. 34Raquel collera os amuletos, puxraos na
albarda do camelo e sentrase enriba. As, Labn remexeu a tenda toda, mais non atopou
cousa.
35Raquel dxolle a seu pai: -"Non che pareza mal, seor, que non poida erguerme diante
ta, pois veume a regra que tmo-las mulleres". Labn rebuscou, pero non atopou os
dolos.
36Anoxado xa con Labn, Xacob recriminouno deste xeito: -"Cal a mia culpa e cal o
meu delito, para que con tanto asao me persigas? 37Despois que rexistraches toda a
mia equipaxe, atopaches algo teu? Pono aqu, vista da mia familia e da ta, e que
eles xulguen entre ns.
38Levo vinte anos contigo. As tas ovellas e as tas cabras non perderon as cras, nin eu
che comn os cordeiros do rabao. 39Non che fun cunha res esnaquizada polas feras; iso
foi sempre mia conta. O roubado de da ou de noite esixchesmo. 40Polo da comeume
o sol, pola noite a xeada, e o sono fuxiu dos meus ollos.
41Dos vinte anos que levo na ta casa, catorce servinte polas tas das fillas e seis polos
teus fatos, e ti cambichesme dez veces a soldada. 42Se non estivese comigo o Deus de
meu pai, o Deus de Abraham e Padrio de Isaac, despedirasme en baldeiro. Pero onte
noite Deus fixouse na mia afliccin e no esforzo das mias mans, e fxome xustiza".
43Labn respondeulle a Xacob: -"As rapazas son mias fillas, os seus fillos son meus, e
meu tamn o gando e todo o que ves. Que poderei facer eu agora por estas mias fillas
e polos fillos que elas deron a luz? 44Pero agora fagamos un pacto ti e mais eu, e que
sirva de testemuo entre os dous". Xacob colleu unha pedra e erixiuna como estela. 45E
dxolle sa xente: -"Collede aqu pedras". 46Eles xuntronas, amoreronas nunha
mmoa e comeron onda ela. 47Labn pxolle o nome de Iegar-Sahadut e Xacob
chamoulle Galaad. 48Labn dixo: -"Esta mmoa hoxe testemua entre min e ti". Por iso
nomeouna Galaad: 49Tamn a chamou Torre de Garda, pois dixo: -"Que o Seor nos
vixe s dous, cando nos vexamos afastados un do outro. 50Se maltrta-las mias fillas e
se tomas outras mulleres fra delas, anda que ningun o vexa, Deus ser testemua entre
ns".
51E dixo tamn Labn: -"Vela esta mmoa e esta estela que erixn entre min e ti. 52Sexa
testemua esta mmoa e testemua esta estela de que nin eu as traspasarei cara teu lado,
nin ti cara meu, para nos facermos mal. 53O Deus de Abraham e o Deus de Nahor,
Deus de nosos pais, xulgue entre ns". E Xacob xurou polo Padrio de Isaac seu pai.
54Xacob ofreceu un sacrificio e pasaron a noite na montaa.
32 1Labn ergueuse cedo, bicou as sas fillas e os seus netos, bendiciunos e deu volta
para casa. 2Xacob seguiu o seu camio, atopouse cos anxos de Deus 3e, en vndoos,
exclamou: -"Campamento de Deus ste". E pxolle a aquel lugar o nome de Mahanaim.
Xacob ten medo de Esa
4Xacob mandou por diante mensaxeiros a seu irmn Esa, no pas de Seir nos campos de
Edom. 5Encargoulles que lle dixesen a Esa: -"Meu seor, isto di Xacob o teu servidor:
Estiven vivindo con Labn e demoreime ata agora. 6Teo bois, ovellas, servos e servas; e
mndollo dicir meu seor para pedirlle o seu favor".
7Volveron os mensaxeiros e dixronlle a Xacob: -"Chegamos e atopmonos con teu
irmn Esa. El vn tamn teu encontro con catrocentos homes".

32

A BIBLIA

8A Xacob entroulle moito medo e, estarrecido, dividiu en dous campamentos a sa

xente, as ovellas, os bois e os camelos. 9Pensa-ba desta maneira: -"Se Esa se mete nun
campamento e o ataca, salvarase o outro".
10E Xacob fixo esta oracin: -"Deus de meu pai Abraham, Deus de meu pai Isaac, Seor
que me dixeches: Volta patria onde naciches: eu farei que che vaia ben. 11Son indigno
de tantos favores e da grande lealdade con que ti tratche-lo teu servo. Con s o meu
caxato pasei este Xordn, e agora traio dous campamentos. 12Lbrame do poder de meu
irmn, das mans de Esa, pois teo moito medo de que chegue e nos mate a min e s
nais, xunto cos fillos. 13Mais ti tesme prometido: Farei que che vaia moi ben e acrecerei
os teus descendentes coma a area do mar, que non se pode contar de tanta que ".
Agasallos para o irmn
14Xacob pasou al aquela noite. Do que tia man colleu regalos, para agasallar a Esa,
seu irmn: 15duascentas cabras, vinte castrns, duascentas ovellas, vinte carneiros,
16trinta camelas paridas coas sas cras, corenta vacas, dez touros, vinte asnas e dez
xumentos. 17Repartiunos en fatos, cada un cargo dun criado, e mandoulles: -"Pasade
diante de min e deixade un espacio entre fato e fato".
18O primeiro mandoulle: -"Cando te encontres con meu irmn Esa e el che pregunte:
De quen es ti, a onde vas, para quen iso que levas?, ti diraslle: 19 un agasallo que o
teu servo Xacob manda meu seor Esa. El vn tamn detrs de ns". 20Iso mesmo
ordenoullo segundo e a tdolos que an guiando os outros fatos: -"Di-rdeslle todos iso
a Esa, cando o encontredes. 21E dirdeslle tamn: -O teu servo Xacob vn tras de ns".
Pensaba deste xeito: -"Acalmareino cos agasallos que lle mando por diante. Logo, cando
eu chegue onda el, quizais me acolla ben". 22Os regalos foron diante, e el durmiu no
campamento aquela noite.
Xacob loita co anxo
23Xacob ergueuse de noite, colleu as das mulleres, as das servas e os once fillos, e
atravesou o vado do Iaboc. 24Despois que os pasou a eles, fixo pasar toda a facenda.
25Xacob quedou s. Un home loitou con el ata o amaecer. 26En vendo o home que non
poda nel, feriuno, no medio da loita, na articulacin da coxa e escordoulla. 27Logo
dxolle: -"Dixame marchar, que xa rompe o da".
Respondeulle Xacob: -"Non te deixarei, namentres non me bendigas".
28Preguntoulle el: -"Como te chamas?"
Respondeulle: -"Xacob".
29Dxolle el: -"Desde hoxe non te chamars Xacob, senn Israel, porque loitaches con
Deus e cos homes, e puidcheslles".
30Preguntoulle Xacob: -"Dime agora o teu nome".
El dixo: -"Por que preguntas polo meu nome?" E deulle al mesmo a bendicin.
31Xacob pxolle a aquel lugar o nome de Penuel, porque dica: -"Vin a Deus cara a cara
e puiden seguir vivindo". 32Cando atravesaba Penuel saa o sol, e el a coxo dunha perna.
33Por iso os israelitas non comen o tendn da articulacin da coxa ata o da de hoxe, por
ser Xacob ferido nel.
Encontro de Xacob con Esa
33 1Xacob ergueu os ollos e viu vir a Esa con catrocento homes. El repartiu os nenos
entre Lea, Raquel e as das servas. 2Puxo diante as das servas cos seus fillos, logo a Lea
33

A BIBLIA

cos seus e detrs de todos a Raquel con Xos. 3El pasou diante de todos, e foise
postrando por terra sete veces. Ata que chegou onda o seu irmn.
4Esa correu seu encontro, apretouno, abrazuselle pescozo e bicronse chorando.
5Logo Esa ergueu os ollos e vendo as mulleres e os nenos, preguntou: -"Quen che son
eses?"
Xacob respondeulle: -"Son os fillos que Deus lle concedeu teu servo".
6Adiantronse cara a eles as servas cos seus fillos, e postrronse no chan. 7Despois
achegouse Lea cos seus fillos, e postrouse tamn. O cabo vieron Xos e Raquel, e tamn
se postraron.
8Preguntou Esa: -"Que pretendes con esa caravana que vin encontrando?"
Respondeu el: -"Merece-lo favor do meu seor".
9Dixo Esa: -"Teo abondo, irmn. Queda co que teu".
10Xacob insistiu: -"Non, meu seor. Se merezo o teu favor, acepta o meu regalo, pois o
verte foi para min coma se vise o rostro de Deus. Acollchesme con afecto. 11Acepta eses
bens que trouxen para ti, pois Deus favoreceume e teo abundancia de todo". Xacob
insistiu tanto, que Esa aceptou.
12Logo dixo Esa: -"Agora emprendmo-la viaxe. Eu irei teu lado".
Respondeulle Xacob: 13-"O meu seor dse conta de que os nenos son febles e que
comigo van ovellas e vacas de cra. Se os obrigo de mis, morrerame nun s da o gando
todo. 14Que o meu seor pase diante do seu servo. Eu seguireino pouco a pouco. O paso
da caravana que camia en cabeza e paso dos nenos, ata que cheguemos a Seir, onda o
meu seor".
Esa dixo: 15-"Polo menos deixarei contigo uns poucos dos meus homes".
Respondeulle Xacob: -"Para que? Chgame con saber que conto co favor do meu
seor".
16Esa emprendeu a viaxe de volta para Seir, 17e Xacob colleu o camio de Succot. Al
fixo morada para si e cabanas para o gando. Por iso pxolle lugar o nome de Succot.
18Desde Padn-Aram, Xacob chegou san e salvo a Xequem, no pas de Canan.
Acampou fronte cidade. 19O sitio onde montou as sas tendas comprullelo por cen
moedas s fillos de Hamor, pai de Xequem. 20Al construu un altar e invocou Deus de
Israel.
Aldraxe a Dinah
34 1Dinah, a filla que Lea lle dera a Xacob, sau visita-las rapazas do lugar. 2En vndoa
Xequem, fillo do hivita Hamor, xefe daquel pas, agarrouna, deitouse con ela e violouna.
3Namorado da filla de Xacob, tolo de amor por ela, faloulle corazn. 4Logo dxolle a
seu pai Hamor: -"Adqureme para muller esa rapaza".
5Xacob recibiu a nova da aldraxe de Dinah, sa filla. Pero como os seus fillos estaban no
monte co gando, calou ata que viesen.
6Hamor, o pai de Xequem, foi ver a Xacob para falarlle. 7Os fillos de Xacob voltaban
entn do monte e oron o feito. Doronse e alporizronse moitsimo de que unha infamia
as se cometese contra Israel. Hai cousas que non se fan, como a de viola-la filla de
Xacob.
8Hamor faloulles deste xeito: -"Meu fillo Xequem namorouse da vosa filla. Ddella, se
podedes, por muller. 9Emparentade connosco, ddenos das vosas fillas e vs tomade das
nosas. 10Podedes facer morada onda ns. A terra est a, vosa disposicin. Habitade
nela, sacdelle proveito, adquiride posesins".

34

A BIBLIA

11Xequem, pola sa parte, dxolles pai e s irmns de Dinah: -"Que eu mereza o voso
favor, e darivo-lo que queirades. 12Fi-xade un dote alto, reclamade regalos. Darivo-lo
que pidades, con tal de que me dede-la rapaza por muller".
13Os fillos de Xacob, vista da aldraxe irm, responderon con retranca a Xequem e a
seu pai Hamor. 14-"Non podemos facer iso de da-la nosa irm a un home non
circuncidado. Sera para ns unha baixeza, cousa deshonrosa. 15Poderemos s consentir,
coa condicin de que vs fagades coma ns, circuncidando tdolos varns. 16En-tn
darmovo-las nosas fillas, e ns tomarmo-las vosas. Habitaremos convosco e faremos
un mesmo pobo. 17Pero se non vos avindes circuncisin, collermo-la rapaza e
irmonos".
18A proposta pareceulles ben a Hamor e a seu fillo Xequem. 19O mozo Xequem non
esperou para cumpri-la condicin, de namorado que estaba da filla de Xacob. El era o
mis respectado da familia de seu pai.
20Hamor e seu fillo Xequem foron logo porta da cidade e falronlles s xequemitas:
21-"Estes homes son xente de paz. Que habiten na nosa terra, que lle saquen proveito,
pois vedes que a terra abondosa. Ns tomaremos mulleres das sas fillas e darmoslles
a eles das nosas. 22Pero esa xente avirase s a habitar connosco e a facer un mesmo
pobo, se circuncidamos tdolos varns, como tamn eles o fan. 23As sas facendas, as
sas posesins, os seus gandos, sern nosos. Soamente temos que avirnos sa
condicin. Entn morarn connosco".
24Tdolos que pasaban polas portas da cidade acollan a proposta de Hamor e do seu
fillo Xequem. E circuncidronse tdolos varns.
Vinganza de Simen e de Lev
25Tres das despois de se circuncidaren os xequemitas, doentes anda da operacin, dous
dos fillos de Xacob, Simen e Lev, irmns de Dinah, colleron as sas espadas, entraron
na cidade que se cra segura, e mataron a tdolos homes. 26Mataron tamn a fo de
espada a Hamor e seu fillo Xequem. Tiraron do pazo a Dinah sa irm e saron con ela.
27Os demais fillos de Xacob botronse sobre os despoxos e roubaron a cidade onde fora
aldraxada sa irm. 28Levaron consigo ovellas, vacas, xumentos e todo o que haba na
cidade e nos campos. 29Colleron como presa os bens, os nenos, as mulleres, roubaron
todo o que haba nas casas.
30Xacob dxolles a Simen e a Lev:
-"Botstesme a perder, facndome noxento para os habitantes desta terra, cananeos e
perizitas. Eu teo pouca xente. Se eles se xuntan contra min e me atacan, acabarn
comigo e coa mia familia".
31Dixeron eles: -"Haban trata-la nosa irm coma unha calquera?"
Xacob en Betel
35 1Deus dxolle a Xacob: -"Vai, sube a Betel, asenta al e fai un altar Deus que se che
apareceu, cando as fuxindo de teu irmn Esa".
2Xacob mandoulles sa familia e toda a sa xente: -"Retirade os deuses alleos que
teades, purificdevos e muddevos de roupa. 3Imos subir a Betel, para levantar al un
altar Deus que me gardou cando eu andaba apurado, e que estivo comigo na viaxe que
fixen".
4A xente entregou a Xacob os deuses alleos que tian e os brincos que levaban nas
orellas, e Xacob enterrounos debaixo do carballo que est onda Xequem.
5En canto se puxeron de camio, un medo de Deus invadiu tdalas vilas do arredor, de
xeito que ningun perseguiu s fillos de Xacob. 6Xacob chegou a Luz, hoxe Betel, en
35

A BIBLIA

terra de Canan, e con el a sa xente. 7Construu al un altar, e pxolle lugar o nome de

Betel, porque se lle apareceu Deus al, cando fuxa de seu irmn. 8Daquela morreu
Dborah, a ama de leite de Rebeca, e enterrrona por baixo de Betel, p do carballo
coecido por carballo do pranto.
A promesa patriarcal
9Deus aparecuselle a Xacob, volta de Padn-Aram, bendiciuno 10e dxolle: -"O teu
nome Xacob. Pero non seguirs levando o nome de Xacob, senn o nome de Israel". E
chamouno Israel.
11Deus engadiu: -"Eu son o Deus todopoderoso. Ti reprodcete e medra. De ti sair un
pobo, ou unha chea de pobos, e reis nacern das tas entraas. 12A terra que eu lle dei a
Abraham e a Isaac, doucha tamn a ti e darillela s teus descendentes".
13Deus retirouse do lugar onde falara con Xacob. 14Xacob erixiu unha estela de pedra no
lugar onde Deus lle falara, verteu enriba dela unha libacin e unxiuna con leo. 15E
pxolle a aquel lugar onde Deus lle falou o nome de Betel.
Morte de Raquel
16Xacob sau coa sa xente de Betel, e cando lles faltaba un treito curto para chegaren a
Efrtah, Raquel sentiu que a dar a luz. O parto resultou moi traballoso. 17Nos apuros do
parto dxolle a parteira: -"Non teas medo. Tes un neno". 18E ela, sandoselle a alma,
pois estaba morrendo, pxolle neno o nome de Fillo da mia dor. Pero seu pai
chamoulle Benxamn.
19Raquel morreu, e enterrrona no camio de Efrtah, que Beln. 20Enriba do seu
sepulcro erixiu Xacob unha estela. o monumento funerario de Raquel, que existe anda
hoxe. 21Israel marchou de al e montou as tendas mis al de Migdal-der.
Os fillos de Xacob
22Estando Israel naquela terra, achegouse Rubn a Bilhah, concubina de seu pai. A cousa
chegou a odos de Israel.
Os fillos de Xacob foron doce. 23De Lea tivo a Rubn o primoxnito, Simen, Lev,
Xud, Isacar e Zebuln. 24De Raquel tivo a Xos e Benxamn. 25De Bilhah, serva de
Raquel, a Dan e Naftal; 26e de Zilpah, serva de Lea, a Gad e Axer. Estes son os fillos
que tivo Xacob en Padn-Aram.
Morte de Isaac
27Xacob chegou casa de seu pai Isaac, en Mambr, en Quiriat-Arb, hoxe Hebrn,
onde viviran Abraham e Isaac. 28Isaac viviu cento oitenta anos. 29A esa idade expirou.
Morreu e foise xuntar cos seus, vello e satisfeito de vivir. Enterrrono os seus fillos Esa
e Xacob.
Os descendentes de Esa e de Seir
36 1Esta a historia dos descendentes de Esa, que Edom. 2Esa tomou mulleres de
entre as cananeas: Adah, filla de Eln o hitita; Oholibamah, filla de Anah, fillo de Sibn
o hurrita; 3e Basemat, filla de Ismael e irm de Nebaiot.
4Adah deulle a Esa a Elifaz; Basemat, a Reuel; 5e Oholibamah, a Ieux, Ialam e Crah.
Estes son os fillos que lle naceron a Esa en Canan.
36

A BIBLIA

6Esa colleu as sas mulleres, os seus fillos e fillas, a xente toda da sa casa, os fatos, os
gandos e tdolos bens que adquirira en Canan, e foi a outro pas, por mor de Xacob seu
irmn. 7As posesins dos dous eran tantas, que non podan vivir xuntos. A terra onde
habitaban non poda sostelos, pola grandeza dos seus fatos.
8Esa asentou na montaa de Seir. Esa Edom. 9Esta a historia de Esa, pai de
Edom, na montaa de Seir. 10Estes son os nomes de seus fillos: Elifaz, fillo de Adah,
muller de Esa; Reuel, fillo de Basemat, outra muller de Esa.
11Os fillos de Elifaz foron: Temn, Omar, Sef, Gatam e Quenaz. 12Elifaz, fillo de
Esa, tivo por concubina a Timn, que lle deu a Amalec. Todos estes vian de Adah,
muller de Esa.
13E estes agora son os fillos de Reuel: Nahat, Zrah, Xamah e Mizah. Estes vian de
Basemat, muller de Esa. 14Os fillos de Oholibamah, filla de Anah, fillo de Sibn, os
que lle deu a Esa foron: Iex, Ialam e Crah.
15Estes agora son os xefes dos descendentes de Esa: Fillos de Elifaz, o primoxnito de
Esa, estes xefes: Temn, Omar, Sef, Quenaz, 16Crah, Gatam e Amalec. Os ditos son
os xefes, fillos de Elifaz, no pas de Edom, fillos de Adah.
17Fillos de Reuel, fillo de Esa, estes xefes: Nahat, Zrah, Xamah e Mizah. Os ditos son
os xefes, fillos de Reuel, no pas de Edom, os que lle deu Basemat a Esa.
18Fillos de Oholibamah, muller de Esa, estes xefes: Iex, Ialam e Crah. Os ditos son
os xefes, fillos de Oholibamah, filla de Anah, muller de Esa. 19Todos estes son os fillos
de Esa, que Edom, e os seus xefes.
20Os fillos de Seir o hurrita, que habitaban de antes no pas, son: Lotn, Xobal, Sibn,
Anah, 21Dixn, ser e Dixn. Os ditos foron os xefes hurritas, fillos de Seir, na terra de
Edom.
22Os fillos de Lotn foron: Hor e Hemam; e a sa irm foi Timn. 23Os fillos de Xobal
foron: Alvn, Manhat, Ebal, Xef e Onam. 24Os fillos de Sibn foron: Aiah e Anah.
Este Anah o que atopou auga no deserto, cando gardaba os xumentos de seu pai Sibn.
25Os fillos de Anah foron: Dixn e a filla Oholibamah. 26Os fillos de Dixn foron:
Hemdn, Exbn, Itrn e Quern. 27Os fillos de ser foron: Bilhn, Zaavn e Acn. 28Os
fillos de Dixn foron: Us e Arn. 29Estes foron os xefes dos hurritas: Lotn, Xobal,
Sibn, Anah, 30Dixn, ser e Dixn. Estes foron os xefes de clans no pas de Seir.
31Agora os reis que reinaron na terra de Edom, antes que os israelitas tivesen o seu rei:
32En Edom reinou Bela, fillo de Beor; a sa cidade chambase Dinhabah. 33Morto Bela,
reinou Iobab, fillo de Zrah, de Bosrah. 34Morto Iobab, reinou Huxam, do pas dos
temanitas. 35Morto Husam, reinou Hadad, fillo de Bildad, que venceu a Madin nos
campos de Moab; a sa cidade chambase Avit. 36Morto Hadad, reinou Samlah, de
Masrecah. 37Morto Samlah, reinou Xal, de Rebobot do Ro. 38Morto Xal, reinou
Baal-Hann, fillo de Acbor. 39Morto Baal-Hann, fillo de Acbor, reinou Hadar; a sa
cidade era Pau e a sa muller chambase Mehetabel, filla de Matred, filla de Mezahab.
40Estes son os nomes dos xefes dos descendentes de Esa, segundo as sas familias, os
seus lugares e os seus nomes: Timn, Alvah, Ietet, 41Oholibamah, Elah, Pinn,
42Quenaz, Temn, Mibsar, 43Magdiel e Iram. Estes foron os xefes de Edom, segundo os
seus lugares de morada, na terra da sa posesin. Este foi Esa, pai de Edom.
XOSE E OS SEUS IRMANS
Os soos de Xos

37

A BIBLIA

37 1Xacob estableceuse na terra de Canan, a onde seu pai peregrinara. 2E esta agora a
historia da familia de Xacob.
Cando Xos era un rapaz de dezasete anos e gardaba o gando cos irmns, fillos de Bilhah
e de Zilpah, mulleres de seu pai, chegou un da e acusounos diante deste dun mal feito.
3Israel quera a Xos mis ca a ningn dos fillos, porque lle nacera na vellez. E encargou
para el unha tnica de mangas. 4Seus irmns, drense conta de que seu pai o prefera,
collronlle xenreira e non podan falar de boas con el.
5Xos tivo un soo e contullelo s irmns, polo que estes o aborreceron anda mis.
6Dxolles el: -"Escoitade o que soei. 7Parecame que estabamos na eira atando monllos.
Nisto o meu monllo levantouse e tase ergueito; os vosos, en troques, rodebano e
postrbanse diante del".
8Dixronlle os irmns: -"Seica queres se-lo noso rei e fas conta de dominarnos?" E
aborrecrono anda mis, por culpa dos soos e da sa interpretacin.
9Tivo Xos outro soo e contullelo tamn s irmns. Tiven estoutro soo: -"O sol, a la
e once estrelas postrbanse diante de min". 10Cando llelo contou a seu pai e a seus
irmns, o pai reprendeuno: -"Que clase de soo ese? Teremos que vir e postrarnos
diante ta eu, ta nai e teus irmns?" 11Os irmns tanlle envexa, pero seu pai gardaba a
cousa nos adentros.
A vinganza dos irmns
12Os irmns de Xos foran para Xequem apacenta-los fatos de seu pai. 13Israel dxolle a
Xos: -"Teus irmns estarn co gando en Xequem. Ven, que te vou mandar onda eles".
Xos respondeulle: -"Aqu me tes".
14Israel dxolle: -"Vai ver se estn ben os teus irmns e o gando, e logo tresme as
novas". Despediuno no val de Hebrn, e el marchou para Xequem. 15Cando andaba
dando voltas, perdido polo monte, encontrouno un home e preguntoulle: -"Ti que
buscas?"
16Respondeu el: -"Busco a meus irmns. Dime, se podes, onde andan co gando".
17O home dxolle: -"Fronse de aqu. Onlles dicir: Vaimonos a Dotn". Xos foi tras
eles, e encontrounos en Dotn.
18Vrono eles desde lonxe e, antes de que chegase, matinaron matalo. 19Dicanse uns s
outros: -"A vn ese soador. 20Imolo matar agora mesmo. Botarmolo nun pozo e
diremos que unha fera salvaxe o devorou. Veremos en que paran os seus soos".
21En ondo isto Rubn, tratou de o librar das sas mans, e propuxo: -"Non lle quitmo-la
vida". 22E engadiu, coa intencin de o salvar e de llo volver a seu pai: -"Non vertde-lo
seu sangue. Botdeo nunha cisterna do deserto, pero non pode-las mans nel".
23En chegando Xos onda os irmns, estes quitronlle a tnica, aquela tnica de mangas
que levaba posta, 24e despois guindrono na cisterna. Pero esta non tia auga.
Xos vendido para Exipto
25Sentados para comer, ergueron os ollos e viron unha caravana de ismaelitas que via
de Galaad, cos camelos cargados de especias, de blsamo e resina, camio de Exipto.
26Nisto dxolles Xud a seus irmns:
-"Que proveito tiraremos con mata-lo noso irmn e tapa-lo seu sangue? 27Vaiamos,
vendmosllelo s ismaelitas. Non pomo-las mans nel, pois noso irmn, do noso sangue". Os irmns asentiron. 28Pasaron uns
caravaneiros madianitas, e os irmns tiraron a Xos do fondo do pozo. Por vinte moedas
de prata vendrono s ismaelitas, que o levaron a Exipto.
38

A BIBLIA

29Cando voltou Rubn pozo e non atopou a Xos, rachou os seus vestidos, 30e foi
onda os irmns para lles dicir: -"O rapaz non est. A onde vou eu agora?"
31Eles colleron a tnica de Xos, mataron un cabuxo, tinxrona co sangue 32e
mandrona levar a seu pai, con este recado: -"Atopamos isto. Mira se ou non a tnica
de teu fillo".
33Xacob recoeceu a tnica, e dixo: -" a tnica de meu fillo. Devorouno unha fera
salvaxe. Xos foi espedazado". 34Xacob rachou os seus vestidos, cubriuse de saco e fixo
por moito tempo loito polo fillo. 35Tdolos fillos e fillas vieron consolalo, pero el
rexeitaba o consolo, dicindo: -"Bai-xarei coa dor sepulcro co meu fillo". E choraba por
el.
36Os madianitas, pola sa banda, venderon a Xos en Exipto a Potifar, alto funcionario
do faran, xefe da sa garda.
Xud e Tamar
38 1Por aquel mesmo tempo afastouse Xud de seus irmns e foi casa dun home de
Adulam chamado Hirah. 2Al coeceu unha muller cananea que se chamaba Xa;
tomouna e achegouse a ela.
3Xa quedou embarazada e deulle a Xud un fillo, a quen puxo o nome de Er. 4Quedou
de novo embarazada e deulle outro fillo, que chamou Onn. 5Volveu anda ter un fillo e
chamoulle Xelah. A nai atopbase en Quezib cando deu a luz.
6Xud tomou, co tempo, unha muller para Er, seu primoxnito; chambase Tamar. 7Er, o
primoxnito de Xud, era un mal home vista do Seor, e o Seor fxoo morrer. 8Entn
Xud dxolle a Onn: -"Achgate muller de teu irmn; cumpre co teu deber de cuado e
dlle descendencia a teu irmn".
9Pero Onn, sabendo que non sera sa a descendencia, verta o seme polo chan cando se
achegaba muller de seu irmn, para non lle dar descendencia. 10Pareceulle mal Seor
o que Onn faca e fxoo morrer a el tamn.
11Xud dxolle entn sa nora Tamar: -"Consrvate viva na casa de teu pai, deica
creza o meu fillo Xelah". Pensaba nos seus adentros: -"Non sexa que morra tamn el,
coma seus irmns". E Tamar foi vivir casa de seu pai.
12Moito tempo despois morreu Xa, muller de Xud. En acabando o loito por ela, Xud
subiu a Timnah, en compaa de Hirah de Adulam, para a rapa das ovellas. 13Dixronlle a
Tamar: -"Mira que o teu sogro sobe a Timnah, rapa das ovellas". 14Ela quitou a roupa
de viva, cubriu a cara cun veo e, disfrazada, pxose na encrucillada que hai no camio
de Timnah, en Enaim. Pois va que Xelah medraba, e Xud non a casaba con el.
15O ver Xud a Tamar, tomouna por unha prostituta, pois tia a cara cuberta.
16Dirixiuse a ela no camio e propxolle, sen darse conta de que era a sa nora: -"Ven,
deixa que me achegue a ti".
Dxolle ela: -"Que me vas dar por achegarte a min?"
17El respondeulle: -"Mandareiche un cabuxo do fato".
Ela dixo: -"Ben, se me ds un peor ata que o mandes".
18Preguntoulle el: -"Que peor queres que che dea?"
Respondeulle ela: -"O teu anel coa cadea e o caxato que levas na man". El deullos,
achegouse a ela, e ela quedou embarazada. 19Tamar marchou, quitou o veo da cara e
volveu poe-la roupa de viva.
20Xud mandoulle o cabuxo polo seu amigo de Adulam, coa intencin de recolle-lo
peor que tia a muller; pero aquel non a atopou. 21Preguntou xente do lugar: -"Onde
est a prostituta que se pon en Enaim, beira do camio?"
Dixronlle: -"A non se pon prostituta ningunha".
39

A BIBLIA

22O home voltou onda Xud e dxolle: -"Non a encontrei. Por parte, a xente do lugar di
que al non hai ningunha prostituta".
23Repuxo Xud: -"Pois que se quede co peor; que non se ran de ns. Eu mandeille o
cabuxo e ti non a encontraches".
24O cabo de tres meses dixronlle a Xud: -"A ta nora Tamar prostituuse e quedou
embarazada".
Dixo Xud: -"Sacdea fra e queimdea".
25Cando a sacaban fra, mandou ela dicir seu sogro: -"O dono destas cousas quen me
deixou embarazada". E engadiu: -"Com-proba de quen este anel coa sa cadea e esta
vara".
26Xud recoeceunos e dixo: -"Ten mis razn ca min, pois non lle dei o meu fillo
Xelah". Pero non se achegou a ela nunca mis.
27Chegada a hora do parto, viuse que tia xmeos. 28O dalos luz, un deles sacou a man
para fra, e a parteira atoulle nela un fo vermello, dicindo: -"Este o primoxnito".
29Pero a man volveuse atrs, e sau primeiro seu irmn. Entn dixo a parteira: -"Que
sada te forzaches!" E pxolle o nome de Peres. 30Despois sau seu irmn co fo atado
na man, e chamrono Zrah.
Xos na casa de Potifar
39 1Os ismaelitas levaron a Xos para Exipto e vendronllo exipcio Potifar, alto
funcionario do faran, xefe da sa garda. 2O Seor favoreceu a Xos e deulle boa sorte
en todo o que faca na casa do amo exipcio. 3O seu amo decatouse de que o Seor estaba
con el, facendo prosperar todo nas sas mans; 4colleulle afecto a Xos e gardouno seu
servicio. Encargoulle o goberno da casa e encomendoulle toda a facenda.
5Desde que lle encomendou a Xos a sa casa e toda a sa facenda, o Seor bendiciu por
causa del a Potifar e acrecentou todo o que tia, o mesmo na casa coma fra. 6O exipcio
deixouno todo nas sas mans, sen preocuparse persoalmente mis ca da comida. Xos era
fermoso e ben plantado.
Xos tentado e no crcere
7Despois de certo tempo, a muller de Potifar pousou os ollos en Xos e propxolle:
-"Ditate comigo".
8El refugou a proposta, dicindo: -"Ves que o meu amo non se ocupa de cousa ningunha
na sa casa, senn que deixou nas mias mans todo o que ten. 9Ningun est nesta casa
por enriba de min, e o meu amo non se reservou cousa ningunha, fra de ti mesma, sa
muller. Como podera eu cometer un crime semellante, e pecar contra Deus?"
10Ela teimaba un da tras outro, mais el non lle faca caso e non se deitou con ela. 11Un
da que entraba el na casa para face-lo seu traballo, cando non haba al ningn da casa,
12agarrouse ela seu manto, esixndolle: -"Ditate comigo". El deixou o manto nas mans
dela e fuxiu para fra.
13O verse ela co manto nas sas mans e que el se botara fra, 14chamou s criados e
dxolles: -"Vede, trouxronos aqu este hebreo para que se aproveitase de ns. Veu onda
min coa intencin de se deitar comigo; pero eu chamei a berros. 15Cando viu que eu
chamaba a berros, deixou o manto onda min e fuxiu para fra".
16Ela gardou consigo o manto para, cando viese casa o seu home, 17volver contarlle
todo: -"O servo hebreo que trouxeches, veu onda min e quera aproveitarse de min.
18Cando viu que eu chamaba a berros, deixou o manto onda min e fuxiu para fra".

40

A BIBLIA

19O que Potifar ou o que lle dica a sa muller: -"Isto e isto fxome o teu servo",
enrabexouse moitsimo, 20e meteu a Xos no crcere, onde estaban os presos do rei.
Xos quedou al encarcerado.
21Mais o Seor estivo con Xos, mostroulle compaixn, facendo que lle caese ben xefe
do crcere. 22Este encomendoulle os presos que al haba, e facase todo o que el
mandaba. 23O xefe do crcere non controlaba cousa ningunha do que Xos faca. O
Seor estaba con el, e todo o que el faca saa ben.
Soos do copeiro e do panadeiro do faran
40 1Nunha ocasin o copeiro e mailo panadeiro do rei de Exipto ofenderon seu seor.
2O faran anoxouse contra eles, contra o copeiro maior e o panadeiro maior, 3e meteunos
en prisin, na casa do xefe da garda, onde estaba Xos detido. 4O xefe da garda
confioullos a Xos, quen os serva.
5O copeiro e o panadeiro do rei de Exipto que estaban presos no crcere, levaban xa
tempo detidos, cando unha noite cada un deles tivo seu soo, cada soo co seu sentido.
6Pola ma entrou Xos onda eles e atopounos deprimidos. 7E preguntoulles s dous
ministros, compaeiros do crcere: -"Por que tedes hoxe mal semblante?"
8Respondronlle eles: -"Tivemos un soo, e non hai quen nolo interprete".
Dxolles Xos: -"Non lle corresponde a Deus a interpretacin? Contdeme o soo".
9O copeiro maior contoulle o seu soo a Xos: -"Soei que tia diante unha vide. 10A
vide tia tres bacelos. Agromou, floreceu e as uvas madureceron nos acios. 11Eu sostia
nunha man a copa do faran, colla as uvas e espremaas na copa, e pua a copa na man
do faran".
12Xos dxolle: -"Este o seu significado. Os tres bacelos da vide son tres das. 13No
termo de tres das erguer o faran a ta cabeza, repondote no teu posto, e ti pora-la
copa na sa man, coma cando ra-lo seu copeiro. 14Cando che vaia ben, acrdate de min.
Faime o favor de falarlle de min faran, para que me leve desta casa. 15Trou-xronme
secuestrado do pas dos hebreos, e aqu non fixen ningn mal, para que me botasen neste
alxube".
16Cando o panadeiro maior ou que o significado do soo do copeiro era bo, dxolle a
Xos: -"Tamn eu soei que levaba na cabeza tres cestas de pan. 17Na cesta de riba
levaba toda sorte de repostera para o faran, pero os paxaros peteiraban na cesta que eu
levaba na cabeza".
18Xos dxolle: -"Este o seu significado. As tres cestas son tres das. 19_ cabo de tres
das erguer o faran a ta cabeza, pendurarate dunha rbore e os paxaros comerante".
20O cabo de tres das, cumpreanos do faran, deu este un banquete a tdolos seus
ministros, e de entre todos tivo por ben ergue-la cabeza do copeiro maior e do panadeiro
maior. 21O copeiro maior repxoo no seu posto de copeiro, para que puxese a copa na
man do faran. 22Pero panadeiro maior pendurouno dunha forca, como Xos
interpretara. 23O copeiro maior non se lembrou mis de Xos, esqueceuse del.
Os soos do faran
41 1A volta de dous anos, o faran tivo un soo. Soou que se atopaba na ribeira do Nilo.
2Da beira do ro suban sete vacas ben feitas e cebadas, e panse a pacer xuncos.
3Detrs delas suban outras sete, feas e ensumidas e parbanse onda as primeiras, beira
do ro. 4As vacas feas e ensumidas devoraban as sete ben feitas e cebadas.
5Volveu durmir e tivo outro soo: sete espigas saan dun s p, todas gradas e boas.
6Despois delas agromaban outras sete, midas e queimadas. 7As espigas midas
devoraban as sete gradas e cheas. E o faran espertou. Fora todo un soo.
41

A BIBLIA

8Pola ma, inquedo polo soo, mandou o faran convoca-los adivios e os sabios de
Exipto, e contulle-lo seu soo. Mais ningun saba interpretarllo.
9Nisto dxolle o copeiro maior faran: -"Agora recordo a mia culpa. 10Alporiza-do
connosco, o faran fixranos deter a min e mais panadeiro maior, na casa do xefe da
garda. 11Unha noite tivemos un soo cada un, cada soo co seu significado. 12Estaba al
connosco un mozo hebreo, servo do xefe da garda, contmoslle os soos, e el
interpretounos, cada un conforme o seu significado. 13E xustamente como el interpretou,
as aconteceu: eu volvn meu oficio; outro, en troques, colgrono".
14O faran mandou chamar a Xos. Sacrono do alxube, afeitouse, cambiou a roupa e
presentouse faran. 15O faran dxolle: -"Tiven un soo, e non hai quen o interprete.
On dicir que ti interpretas un soo en ondo contalo".
16Xos respondeulle faran: -"Eu non; mais Deus ten a resposta, para ben do faran".
17O faran contoulle a Xos: -"Soei que me atopaba na ribeira do ro. 18Del suban sete
vacas cebadas e ben feitas, e pacan nos xuncos. 19Despois delas suban outras sete vacas
ensumidas, moi feas e tan secas coma endexamais se viran en todo o Exipto. 20As vacas
fracas e ensumidas devoraban as sete cebadas. 21Mais despois de comelas, non daban
mostras de mis fartas; tian tan mal aspecto coma antes. E espertei.
22Volvn soar, e vin sete espigas sando dun so p, gradas e boas. 23Despois delas
agromaban outras sete, febles, midas e agostadas. 24As espigas midas devoraban as
espigas boas. Contillelo s meus magos, e ningun me deu explicacin".
25Xos dxolle faran: -"Os soos do faran son todos un. Deus revlalle faran o
que est para facer. 26As sete vacas boas e as sete espigas boas son sete anos. As das
cousas son un s soo. 27As sete vacas esgotadas e feas que soben detrs delas, e as sete
espigas midas e murchas son sete anos de fame. 28Como acabo de dicir faran, Deus
revlalle con iso o que est para facer. 29Van vir sete anos de moita fartura en todo o pas
de Exipto. 30Pero tras deles virn sete anos de fame, que farn esquecer toda a fartura
que houbo antes, e aflixirn todo o pas. 31A fame que vir ser tan pesada, que non
deixar sinal da fartura. 32O feito de que o soo do faran se repetise proba que Deus
confirma esta cousa e que se dar prsa en cumprila. 33Agora, que o faran busque un
home intelixente e asisado e que o poa fronte de Exipto; 34que nomee gobernadores
no pas e que faga recadar un quinto dos productos da terra nos sete anos de fartura.
35Que se recollan vveres nos anos bos que veen, e que, baixo a autoridade do faran,
entullen trigo para comer e o garden nas cidades. 36Os vveres sern reserva para o pas
nos sete anos de fame que virn, para que Exipto non pereza de fame".
Xos vicerrei de Exipto
37A proposta de Xos pareceulle ben faran e a tdolos seus ministros. Aquel
preguntoulles a estes: 38-"Atopariamos un home tan cheo do esprito de Deus como o
est este home?" 39E dxolle a Xos: -"Polo feito de que Deus che revelase todo isto, non
hai outro home tan intelixente e asisado coma ti. 40Esta-rs fronte da mia casa. O
pobo todo obedecer as tas ordes; soamente polo trono estarei por riba de ti." 41E
engadiu: -"Olla que che dou o mando de toda a terra de Exipto".
42O faran tirou o anel do selo do seu dedo e pxoo no de Xos. Fxoo vestir de roupa de
lio e pxolle un colar de ouro no pescozo. 43Mandouno montar no carro do vicerrei e
que pregoasen seu paso: -"Axeonlldevos". Con iso pao cabeza de todo o pas de
Exipto.
44Dxolle o faran: -"Eu son o faran. Ningun en todo o Exipto mover a man nin o p,
sen contar contigo". 45O faran pxolle a Xos o nome de Safenat Panah e deulle por

42

A BIBLIA

muller a Asenat, filla de Potifera, sacerdote de On. Xos sau para percorre-la terra de
Exipto.
46Tia Xos trinta anos cando se presentou faran, e sau da sa presencia para
percorre-las terras todas de Exipto. 47Nos sete anos de fartura a terra deu froitos a
manchea. 48Xos axuntou os vveres dos sete anos de fartura e entullounos nas cidades,
en cada unha os productos das terras do arredor. 49Recolleu tanto trigo coma as areas do
mar ata deixar de medilo, pois xa non o daba medido.
Os fillos de Xos
50Antes que chegase o primeiro ano da fame, nacronlle dous fillos a Xos. Deullos
Asenat, filla de Potifera, sacerdote de On. 51O primoxnito chamouno Menaxs
pensando: "Deus fxome esquece-los meus traballos e a casa de meu pai". 52O segundo
chamouno Efram: "Deus fxome fructificar na terra da mia afliccin".
Os anos da fame
53Acabronse os sete anos de fartura en Exipto e 54empezaron a chegar os sete anos de
fame, que Xos agoirara. En tdolos pases houbo fame, e s en Exipto haba pan.
55O estenderse a fame polo Exipto, o pobo clamaba por pan faran, e el dicalles a
tdolos exipcios: -"Ide onda Xos, e facede o que el vos diga". 56A fame estendeuse por
toda a terra adiante. Xos abriu os celeiros e reparta s exipcios, cando a fame apretaba
en Exipto. 57Pero de tdolos pases vian xentes a Exipto, para mercaren gran onda
Xos, pois a fame apretaba en toda a terra.
Primeiro encontro de Xos con seus irmns
42 1Soubo Xacob que haba venda trigo en Exipto, e dxolles s fillos: -"Que facedes
a mirando? 2On que hai trigo venda en Exipto. Ide al, mercade para vivirmos e non
morrermos de fame".
3Baixaron, pois, a Exipto dez dos irmns de Xos, para mercaren al trigo, 4Xacob non
deixou ir con seus irmns a Benxamn, o irmn de Xos, por medo de que lle puidese
pasar unha desgracia. 5Os fillos de Israel an mercar trigo entre outros moitos, pois haba
fame en todo o pas de Canan.
6Xos era quen mandaba en Exipto e quen venda o trigo a todo o mundo. Chegados
onda el, os irmns postrronse por terra. 7En canto Xos os viu, recoeceunos; pero el
non se lles deu a coecer, senn que lles falou con dureza. Preguntoulles: -"Vs de onde
vindes?"
Eles responderon: -"Vimos do pas de Canan para mercar vveres".
8Xos recoeca a seus irmns, pero eles non recoecan a Xos. 9Xos acordouse dos
soos que tivera acerca deles, e dxolles: -"Vs sodes espas. Viestes pescuda-los lados
febles do pas".
10Respondronlle eles: -"Non as, seor. Os teus servos vieron para adquirir vveres.
11Somos fillos dun mesmo pai, xente de ben. Os teus servos non son espas".
12El insistiu: -"Non certo. Viestes pescuda-los lados febles do pas".
13Responderon: -"Ns, os teus servos, eramos doce irmns, fillos dun mesmo pai, na
terra de Canan. O mis pequeno quedou co noso pai, e o outro xa faltou".
14Dxolles Xos: -"A verdade o que vos dixen, que vs sodes espas. 15Pero vouvos
pr proba. Pola vida do faran, que non sairedes de aqu, namentres non vea convosco
o voso irmn mis pequeno. 16Mandade un de vs para que o traia. Os demais quedades
43

A BIBLIA

presos. Comprobarase se dixste-la verdade. E se non, pola vida do faran, que sodes
espas". 17E tvoos detidos tres das.
18O terceiro da dxolles: -"Eu son un home que cre en Deus. Facede como vos digo, e
salvarde-la vida. 19Se sodes xente de ben, un de vos quedar preso no crcere onde
estades, e os demais iredes leva-lo trigo que mercastes, s vosas xentes famentas.
20Despois diso traerdesme a voso irmn mis novo, para que se comprobe o que
dixestes e non teades que morrer". Eles fixrono as. 21Niso dicanse uns s outros:
-"Abof somos culpados polo que lle fixemos noso irmn. Vmolo no apuro,
suplicndonos, e non lle fixemos caso. Por iso ns vmonos agora no apuro". 22Entn
dixo Rubn: -"Non vos dica eu: Non lle fagades mal rapaz, e vs non fixestes caso?
Por iso esxennos agora o seu sangue".
23Eles non saban que Xos os entenda, pois falaran por intrprete. 24Xos retirouse da
sa vista e botou a chorar. Logo volveu para falarlles. Colleu de entre eles a Simen e
fxoo prender sa vista. 25Xos ordenou logo que lles enchesen as sacas de trigo, que
metesen o dieiro de cada un na sa saca e que lles desen provisins para viaxe. E
fixrono as con eles.
O dieiro nas sacas do trigo
26Eles cargaron o trigo nos xumentos e fronse de al. 27A noite, na pousada, un deles
abriu a saca para lle dar penso seu burro, e atopou na boca da saca o seu dieiro.
28Dxolles s irmns: -"Devolvronme o dieiro. Vdeo aqu na saca".
Sobrecollidos e tremendo, dicanse uns s outros: -"Que est facendo Deus connosco?"
29Chegados onda seu pai Xacob, en Canan, contronlle o que lles pasara: 30-"O seor
de Exipto tomounos por espas da sa terra e tratounos con dureza. 31Ns dixmoslle
que eramos xente de ben, e non espas. 32Que eramos doce irmns, fillos do mesmo pai:
que un deles xa faltara e que o mis novo quedara con noso pai en Canan.
33O seor de Exipto dxonos: Deste xeito probarei se sodes xente de ben: un de vs
ficar comigo; os demais collede os vveres para a mantenza das vosas familias, e
marchade. 34Pero para outra vez trademe convosco o irmn mis pequeno; as
comprobarei que non sodes espas, que sodes xente de ben. Entn devolvereivos eu o
irmn e vs poderedes mercar neste pas".
35Cando baldeiraron as sacas, atoparon cadansa bolsa do dieiro. En vendo as bolsas,
treman eles e seu pai.
36Xacob dxolles entn: -"Idesme deixar sen fillos! Xos xa non est e Simen
tampouco. E agora queredes levar tamn a Benxamn. Todo cae riba de min".
37Respondeulle Rubn: -"Se non che traio de volta a Benxamn, podes mata-los meus
dous fillos. Dixao nas mias mans, que eu cho volverei".
38Xacob dixo: -"Non baixar convosco o meu fillo. Seu irmn morreu, e qudame el s.
Se na viaxe que fagades pasa calquera desgracia, fardesme baixar sepulcro cargado de
dor".
Benxamn baixa a Exipto cos irmns
43 1A fame apretaba en Canan. 2Cando se lles acabaron as provisins que trouxeran de
Exipto, Xacob dxolles a seus fillos: -"Volvede al, e mercade qu comer".
3Respondeulle Xud: -"O home aquel xurounos: Non vos quero ver diante de min, se
non est convosco voso irmn. 4Se consentes, pois, que vea connosco noso irmn,
iremos al e poderemos mercar vveres. 5Pero se non consentes, non iremos, pois aquel
home dxonos: Non vos quero ver diante, se non est convosco o voso irmn".
44

A BIBLIA

6Dxolles Israel: -"Por que me fixestes este mal de lle dicir a aquel home que tiades
outro irmn?"
7Respondronlle: -"O home aquel non paraba de preguntarnos acerca de ns e das nosas
familias: Vive anda voso pai? Tedes algn outro irmn? Ns respondiamos a todo o
que el nos preguntaba. Como podiamos sospeitar que nos dira: Trademe a voso
irmn".
8Xud dxolle entn a Israel seu pai: -"Deixa vir comigo o rapaz, e vaiamos xa, para
salva-la vida. Doutro xeito morreremos, ti, ns e nosos fillos. 9Eu respondo polo rapaz.
Ti poderasme pedir contas. Se non cho traio de volta e non cho poo diante, quedarei en
culpa contigo para sempre. 10Se non fose por estas dbidas, agora estariamos xa de volta
das veces".
11Dxolles seu pai Xacob: -"Se ten, pois, que ser, facede como vos digo: collede uns
cestos cos mellores froitos do pas e levdelle un regalo a aquel home: un pouco de
resina, un pouco de mel, goma, mirra, ludano, pistachos e amndoas. 12Levade tamn
convosco o dobre do dieiro e volvdelle o que puxeron na boca das vosas sacas, pois se
cadra foi un erro. 13Collede a voso irmn e ide ver a aquel home. 14Que o Deus
todopoderoso faga que tea d de vs e deixe vir convosco a voso irmn e a Benxamn.
Canto a min, se teo que quedar s, quedarei".
Benxamn con Xos
15Os homes colleron consigo os regalos, o dobre do dieiro e a Benxamn,
encamironse para Exipto e presentronse a Xos. 16Cando Xos viu a Benxamn cos
irmns, dxolle seu maiordomo: -"Leva estes homes para a casa, mata un animal e
preprao, pois xantarn comigo". 17O criado cumpriu o que o amo lle mandara: levou os
homes casa de Xos.
18O vrense conducidos casa de Xos, os homes colleron medo, pois pensaban:
-"Trennos aqu por culpa do dieiro que a primeira vez puxeron nas nosas sacas, para
botarse en ns, baternos, converternos en escravos e quedaren cos nosos xumentos".
19Entn acaroronse maiordomo de Xos e dixronlle, porta da casa: 20-"Escitanos, seor. Ns xa viemos outra vez para mercarmos vveres. 21Mais, en chegando, de
volta, pousada, abrmo-las nosas sacas e na boca de cada saca atopmo-lo dieiro que
antes pagaramos. Agora aqu o traemos. 22Para mercarmos novos vveres, trouxemos
outros cartos. Non sabemos quen puido meter nas nosas sacas o dieiro".
23Dxolles el: -"Estdevos tranquilos e non teades medo. O voso Deus e Deus dos
vosos pais pxovos nas sacas o tesouro. O voso dieiro eu recibino". E truxolles a
Simen. 24Logo fxoos entrar na casa de Xos, deulles auga para lavaren os ps, e s
xumentos botoulles penso.
25Eles dispuxeron os regalos para cando chegase Xos, medioda, pois oran que
xantaran al con el. 26Cando Xos entrou na casa, presentronlle os regalos que
trouxeran, e postrronse no chan.
27Xos preguntoulles: -"Como estades? O voso vello pai, de quen me falastes, est
ben? Vive anda?"
28Eles dixeron: -"Os teus servos estn ben, noso pai vive anda". E postrronse por terra
outra vez.
29Nisto puxo Xos os ollos en Benxamn, seu irmn, fillo da mesma nai, e preguntou:
-" este voso irmn mis pequeno, do que me falastes?" E coa mesma dxolle a el:
-"Deus te garde, meu fillo". 30E retirouse axia, pois, conmovido vista do irmn, tia
ganas de chorar. Entrou na sa cmara e chorou. 31Logo lavou a cara e sau. E mandou
servi-lo xantar.
45

A BIBLIA

32Servronlle a el por un lado, s seus irmns por outro, e parte s exipcios que o
acompaaban, pois s exipcios estalles prohibido comer onda os hebreos; teno por
cousa mala. 33Sentados fronte a Xos, comezando o primoxnito e rematando o mis
novo, ollbanse admirados uns s outros. 34Xos mandballes talladas da sa mesa. A
tallada de Benxamn era cinco veces mis grande. Eles beberon e alegrronse na compaa
de Xos.
A copa de Xos
44 1Xos deulle seu maiordomo esta orde: -"Ateiga de vveres as sacas, canto poidan
levar, e pon o dieiro de cada un na boca da sa saca. 2E a mia copa, a de prata, mtea
na saca do mis novo, xunto co seu dieiro". E el fixo o que Xos lle ordenou.
3O amaecer, os homes foron despedidos e marcharon cos seus xumentos. 4Saron da
cidade e, cando non an anda lonxe, mandou Xos xefe da sa casa: -"Vai detrs deses
homes e, cando os atrapes, dilles: Por que pagastes mal por ben? 5Non levades aqu a
copa onde bebe o meu seor e da que se serve para adiviar? O que fixestes est mal".
6O home atrapounos e repetulle-las palabras.
7Respondronlle eles: -"Seor, por que nos falas dese xeito? Lonxe dos teus servos
faceren semellante cousa. 8Viches que o dieiro que encontramos na boca das nosas
sacas, trouxmoscho desde Canan. Cmo iamos roubar prata nin ouro da casa do teu
seor? 9Aquel dos teus servos a quen se lle atope a copa, ser reo de morte, e tdolos
demais quedaremos como escravos do noso seor".
10Dxolles el: -"Que sexa deste xeito: Aquel a quen se lle atope a copa ser escravo meu;
os demais quedaredes libres".
11Cada un baixou de seguida chan a sa saca, e abriuna. 12El comezou a cachear polo
maior e acabou polo mis pequeno. E atopou a copa na saca de Benxamn. 13Eles
esgazaron as vestiduras, cargaron os seus xumentos e voltaron para a cidade. 14Xud e
seus irmns entraron na casa de Xos que estaba anda al, e postrronse por terra diante
del.
15Xos dxolles: -"Que feito ese que fixestes? Non sabiades que un home coma min
ten o poder de adiviar?"
16Respondeulle Xud: -"Que poderiamos responder noso seor? Con que palabras
mostra-la nosa inocencia? Deus mostrou culpables s teus servos. Recoecmo-nos
escravos de meu seor, o mesmo ns coma o que tia a copa no seu poder".
17Dixo Xos: -"Lonxe de min facer tal cousa. Aquel que tia a copa no seu poder
quedar por escravo meu. E vs marchade en paz para onda voso pai".
Xud defende a Benxamn
18Dirixndose a Xos, dixo Xud:
-"Rgoche, meu seor, que lle consintas teu servo dicir unha palabra, sen que o meu
seor se anoxe. Ti es coma o faran. 19O meu seor preguntoulles s seus servos: Tedes
pai ou algn outro irmn? 20E ns respondmoslle meu seor: Temos un pai xa vello e
un irmn pequeno, que lle naceu na sa vellez. Un irmn seu, da mesma nai, est xa
morto. Agora quedoulle s el, e o pai qureo moito. 21Ti dixcheslles entn s teus
servos: Trademo aqu, para que o vexa cos meus ollos. 22Ns dixemos meu seor: O
rapaz non pode deixar s a seu pai, pois se o deixase, morrera. 23E ti dixcheslles s
teus servos: Se non vn convosco o irmn mis novo, non volveredes ve-la mia cara.
24Ns voltamos para onda teu servo, noso pai, e refermoslle o que nos dixera o meu
seor. 25Cando noso pai nos mandou: Voltade al e mercade algo que comer, 26ns
respondmoslle: Non podemos ir al. Iremos, se noso irmn mis pequeno vai connosco;
46

A BIBLIA

onda non, non poderemos presentarnos diante daquel home. 27Entn dxono-lo teu servo,
noso pai: Sabedes que a mia muller me deu dous fillos. 28Un deles foise de onda min, e
penso que foi esnaquizado; ata hoxe non o vin mis. 29Se agora me levades estoutro e lle
pasa unha desgracia, enterraredes un vello, que morre cheo de dor. 30Se eu volvo agora
onda teu servo, meu pai, e non vai connosco o rapaz, tndolle o apego que lle ten, 31en
vendo que el falta, morrer, e ns enterraremos teu servo, noso vello pai, colmado de
pesar. 32Este teu servo respondeu ante seu pai polo rapaz, xurando: Se non che volvo o
rapaz, quedarei en culpa diante de meu pai por toda a vida. 33Agora pdoche que poida
este teu servo quedar de escravo do meu seor no posto do rapaz, e que poida el subir con
seus irmns. 34Como podera eu voltar onda meu pai, sen leva-lo rapaz comigo? Que
eu non vexa a meu pai en tan grande afliccin!"
Xos descbrese s irmns
45 1Xos non puido xa conterse mis diante da sa corte e mandou que sasen todos. Non
quedou ningun con el, cando se deu a coecer a seus irmns. 2Entn Xos botouse a
chorar, de xeito que o oan os exipcios ata o pazo do faran.
3Dxolles a seus irmns: -"Eu son Xos. Vive anda meu pai?" Pero os irmns non lle
podan responder, por quedaren estarrecidos diante del.
4Xos dxolles: -"Achegdevos aqu". Eles achegronse. E el repetiu: -"Eu son Xos,
voso irmn, o que vendestes para Exipto. 5Agora non vos aflixades nin vos pese de me
vender, pois para manter vidas mandoume Deus aqu diante de vs. 6Van dous anos de
fame na terra; pero quedan anda cinco sen sementeira nin colleita. 7Deus mandoume
diante de vs, para asegurrvo-la escapada da morte no pas e para facervos sobrevivir,
con vistas gran liberacin. 8Polo mesmo non fostes vs os que me mandastes aqu. Foi
Deus que fixo de min ser coma un pai para o faran, dono da sa casa, gobernador da
terra toda de Exipto. 9Volvede onda meu pai e dicdelle que o seu fillo Xos lle manda
dicir isto: Deus fxome seor de todo o Exipto. Ven sen deterte meu lado. 10Asentars
na terra de Goxn e al estaredes cerca de min, ti e mailos teus fillos, os teus netos, os
teus fatos, os teus gandos e tdalas tas posesins. 11Eu mantereite al, pois quedan
anda por diante cinco anos de fame, de xeito que non pases miseria ti, nin a ta familia,
nin os teus servos. 12Os vosos ollos e os de meu irmn Benxamn estn vendo que son eu
mesmo quen vos fala. 13Contdelle a meu pai do meu poder en Exipto e de todo o que
vistes. E trademo aqu axia".
14Abrazando a seu irmn Benxamn, botouse a chorar; Benxamn choraba tamn,
abrazado a el. 15Bicou a tdolos irmns e chorou con eles. E seguiron falando uns cos
outros.
O faran abre a Xacob as portas de Exipto
16Ata o pazo do faran correu a voz: -"Vi-eron os irmns de Xos". E pareceulles ben
faran e s seus ministros.
17O faran dxolle a Xos: -"Manda a teus irmns que carguen os xumentos e vaian a
Canan, 18que collan a seu pai e as sas familias e que se vean onda min. Dareilles do
mellor que hai en Exipto, e podern comer do mis prezado da terra. 19Dilles tamn que
leven de aqu carros, para traeren neles os nenos, as mulleres e a seu pai. E que se vean.
20Que non lles doia deixar al cousas, pois o mellor de Exipto para eles".
21Os fillos de Israel cumpriron o mandado. Seguindo a orde do faran, Xos proveunos
de carros e de provisins para a viaxe. 22A cada un deulle tamn un vestido para se
mudar. A Benxamn deulle trescentas moedas de prata e cinco mudas. 23Para seu pai
47

A BIBLIA

mandou Xos dez xumentos cargados coas cousas mellores de Exipto, e dez xumentos
con pan e provisins para a viaxe. 24O despedilos, dxolles Xos s seus irmns: -"Non
rifedes polo camio".
25Eles saron de Exipto e chegaron a Canan, onda Xacob seu pai. 26E contronlle a
nova: -"Xos vive anda, e goberna o Exipto enteiro". Xacob quedou desconcertado,
porque non o poda crer. 27Eles refer-ronlle todo o que Xos lles dixera. O ver Xacob os
carros que mandaba Xos para levalo, reviveceulle o esprito. 28E dixo Israel:
-"Chgame con que o meu fillo Xos viva. Irei velo, antes de morrer".
A familia de Xacob en Exipto
46 1Israel emprendeu a viaxe, con toda a sa xente e as sas posesins. En chegando a
Beerxeba, ofreceu un sacrificio Deus de seu pai, Isaac.
2Nunha visin, de noite, Deus chamou a Israel:-"Xacob! Xacob!"
El respondeu: -"Aqu estou".
3Dxolle Deus: -"Eu son o Deus de teu pai. Non teas medo de ires a Exipto, pois al
convertereite nun grande pobo. 4Eu baixarei al contigo e farei que volvas aqu. Xos
pecharache os ollos".
5Xacob dispxose logo a sar de Beerxeba. Os fillos montaron a seu pai, os nenos e as
mulleres nos carros que lles mandara o faran para levalos. 6Colleron tamn os gandos e
as posesins que adquiriran no pas de Canan, e chegaron a Exipto. Xacob levaba
consigo para al tdolos seus descendentes: 7os fillos e os netos, as fillas e as netas,
tdolos descendentes.
8Estes son os nomes dos fillos de Israel que foron para Exipto: Xacob e mailos seus fillos
Rubn, primoxnito de Xacob, 9e os seus fillos: Hanoc, Pal, Hesrn e Carm. 10Simen
e seus fillos: Iemuel, Iamn, Ohad, Iapn, Sohar e Xal, fillo da cananea. 11Lev e seus
fillos: Guerxn, Quehat e Merar. 12Xud e seus fillos: Er, Onn, Xela, Peres e Zrah; Er
e Onn morreron en Canan, e Peres tia dous fillos: Hesrn e Hamul. 13Isacar e seus
fillos: Tol, Puvah, Iob e Ximrn. 14Zebuln e seus fillos: Sred, Eln e Iahleel. 15Estes
son os fillos que Lea lle deu a Xacob en Padn-Aram, ademais da filla Dinah. Por xunto
eran trinta e tres fillos e fillas.
16Gad e seus fillos: Sifin, Hagu, Xun, Esbn, Er, Arod e Arel. 17Axer e seus fillos:
Iimnah, Ixvah, Ixv, Beriah e Srah sa irm; fillos de Beriah: Hber e Malquiel. 18Estes
son os fillos que lle deu a Xacob Zilpah, a criada que Labn lle dera a Lea sa filla;
dezaseis persoas por xunto.
19Fillos de Raquel, muller de Xacob: Xos e Benxamn. 20A Xos deulle en Exipto dous
fillos Asenat, filla de Potifera, sacerdote de On: Menaxs e Efram. 21Benxamn e seus
fillos: Bela, Bquer, Axbel, Guer, Naamn, Eh, Rox, Mupim, Hupim e Ared. 22Estes
son os fillos que Raquel lle deu a Xacob; catorce persoas por xunto.
23Dan e seu fillo Huxim. 24Naftal e seus fillos: Iahseel, Gun, Iser e Xilem. 25Estes
son os fillos que lle deu a Xacob Bilhah, a criada que Labn lle dera sa filla Raquel:
sete persoas por xunto.
26O total das persoas que foron a Exipto con Xacob, tdolos seus descendentes, fra das
sas noras, era de sesenta e seis. 27Cos dous fillos que lle naceron en Exipto a Xos, a
familia de Xacob compase al de setenta persoas.
Encontro de Xacob e Xos
28Xacob mandou diante a Xud para lle dar novas a Xos de que estaban chegando a
Goxn. 29Xos mandou engancha-lo carro, e sau para Goxn, encontro de Israel seu
pai. En vndoo, correu abrazalo, e chorou abrazado a el.
48

A BIBLIA

30Israel dxolle a Xos: -"Agora podo morrer, despois de que te vin vivo anda".
31Xos dxolles a seus irmns e familia de seu pai: -"Voulle leva-la nova faran:
Vieron onda min meus irmns e a familia de meu pai, que estaba en Canan. 32Son
pastores de rabaos, criadores de gando. Trouxeron os seus fatos, os seus gandos, e todo
o que tian. 33Cando vos chame o faran e vos pregunte: Cl a vosa profesin?,
34dirdeslle: Os teus servos son criadores de gando, desde rapaces ata agora; e, coma
ns, frono xa os nosos pais. Dese xeito poderedes asentar na terra de Goxn, pois os
exipcios aborrecen os pastores de rabaos".
Xacob diante do faran
47 1Xos foille da-la nova faran: -"Chegaron de Canan meu pai e meus irmns, cos
seus fatos, os seus gandos e tdalas sas posesins, e estn na terra de Goxn". 2Levaba
consigo cinco dos irmns e presentoullos faran.
3O faran preguntoulles: -"Cl a vosa ocupacin?"
Respondronlle eles: -"Os teus servos son pastores de rabaos, o mesmo ca nosos pais".
4E engadiron: -"Viemos buscar asento nesta terra, pois en Canan faltan pastos para os
rabaos dos teus servos, e a fame pesa por al. Deixa s teus servos asentarse na bisbarra
de Goxn".
5O faran dxolle a Xos: -"Agora que teu pai e teus irmns chegaron onda ti, 6a te-la
terra de Exipto. Acomdaos onde mellor che pareza de todo o pas; que habiten na terra
de Goxn. E se pensas que entre eles hai homes dispostos, ponos fronte da garda dos
meus gandos".
7Xos levou a seu pai Xacob e presentoullo faran. Xacob bendiciu faran.
8Este preguntoulle a Xacob: -"Cantos anos tes?"
9El respondeulle: -"Cento trinta son os anos da mia peregrinaxe. A mia vida curta e
chea de traballos, e non alcanza a onde chegou a vida de meus pais na sa peregrinaxe".
10Xacob bendiciu faran e logo sau da sa presencia.
11Xos acomodou a seu pai e a seus irmns, dndolles propiedades en Exipto, en terra
boa, na bisbarra de Ramss, conforme dispuxera o faran.
12Xos mantia a seu pai, a seus irmns e a toda a sa casa, conforme o seu nmero.
Goberno agrario de Xos
13O pan faltaba xa na terra toda, e a fame era tan dura, que Exipto e Canan desfalecan.
14Xos recolleu a prata toda de Exipto e Canan, pola venda do trigo, e amoreou o
dieiro no pazo do faran. 15Acabouse o dieiro en Exipto e en Canan, e todos seguan
acudindo a Xos: -"Dnos pan, ou morreremos aqu mesmo. O dieiro acabouse".
16Xos respondeulles: -"Se se acabou o dieiro, trademe os vosos gandos; dari-vo-lo
gran por eles". 17Eles trouxeron os gandos, e Xos dballes pan polos cabalos, as ovellas,
as vacas, os xumentos. Aquel ano proveunos de pan, a cambio dos seus gandos.
18Pasado ese ano, vian onda el no seguinte: -"O noso seor non se lle esconde que non
nos quedan cartos nin facendas para o noso seor. O noso seor pode ver que nos quedan
soamente os nosos corpos e as terras. 19Teremos que perecer ta vista? Mrcanos por
pan a ns e os nosos eidos, e seremos ns con eles escravos do faran. Dnos con que
face-la sementeira, para que poidamos vivir e non morramos, e os nosos eidos non se
convertan en deserto".
20Xos adquiriu para o faran as terras todas de Exipto. A fame apretaba tanto, que cada
exipcio venda os seus eidos; estes pasaban a ser propiedade do faran. 21O pobo enteiro
quedou en servidume, desde unha punta outra do pas. 22Soamente non mercou Xos as
49

A BIBLIA

terras dos sacerdotes, pois haba en favor deles un decreto do faran, que mandaba
mantelos. Por iso os sacerdotes non venderon as sas terras.
23Xos dxolle pobo: -"Vedes que agora vos adquirn a vs e as vosas terras para o
faran. Aqu tedes semente para sementa-la terra. 24Cando fagde-la colleita, dardeslle
unha quinta parte faran; as outras catro partes seranvos para semente e para mantervos
vs, coas vosas familias e os vosos fillos".
25Dixronlle eles: -"Ti dchesno-la vida. Que o noso seor nos mire con bos ollos; ns
serviremos faran".
26Xos dispuxo por lei, que dura anda hoxe, que tdalas terras de Exipto paguen un
quinto faran. Soamente as terras dos sacerdotes non pasaron faran.
Derradeira vontade de Xacob
27Israel asentou en Exipto, na bisbarra de Goxn. Adquiriu propiedades nela,
reproduciuse e medrou moito. 28Xacob viviu dezasete anos en Exipto. A sa vida enteira
foi de cento corenta e sete anos.
29Cando se lle aproximaba a Israel o da da morte, chamou a seu fillo Xos e dxolle:
-"Se merezo o teu favor, pon debaixo da mia coxa a ta man e xrame que me mostraralo amor e a lealdade de non enterrresme en Exipto. 30Cando durma con meus pais,
lvame de Exipto e entrrame no seu sepulcro".
Respondeulle Xos: -"Farei como me dis".
31Dixo Xacob: -"Xramo". El xuroullo. E Israel debruzouse na cabeceira do seu leito.
Xacob bend s fillos de Xos
48 1Pasado algn tempo, dixronlle a Xos: -"Teu pai est mal". Entn Xos tomou
consigo a seus dous fillos, Menaxs e Efram. 2Dronlle a Xacob a nova: -"Teu fillo
Xos vnte ver".
Israel fixo un esforzo e sentouse no leito. 3E dxolle a Xos: -"O Deus todopoderoso
aparecuseme en Luz, na terra de Canan, e bendiciume. 4Dxome: Eu fareite fecundo,
multiplicareite, trocareite nunha asemblea de pobos. Os teus descendentes dareilles esta
terra en posesin duradeira. 5Os dous fillos que che naceron en Exipto, antes de chegar
eu onda ti, sern agora meus fillos. Efram e Menaxs son para min coma Rubn e
Simen. 6Os fillos que che nazan despois deles sern teus; mais a sa herdade levar o
nome dos irmns. 7Cando eu via de Padn, morreume Raquel, en Canan, no camio
onde est a tumba cerca de Efrtah. E enterreina al mesmo, no camio de Efrtah, que
Beln".
8Reparando Israel nos fillos de Xos, preguntou: -"E estes quen son?"
9Xos respondeulle a seu pai: -"Son meus fillos, os que Deus me deu aqu".
Dixo el: -"Tremos aqu, que os bendiga". 10Os ollos de Israel, cargados pola vellez, non
distinguan. Xos acercoulle os fillos, e el bicounos e abrazounos. 11Israel dxolle a
Xos: -"Non contaba con verte, e Deus permitiume verte a ti e s teus descendentes".
12Xos retirou os nenos de entre os xeonllos de seu pai e postrouse por terra. 13Despois
colleunos s dous, a Efram coa sa dereita, esquerda de Israel, e a Menaxs coa sa
esquerda, dereita de Israel, e achegounos a seu pai.
14Israel, cruzando os brazos, estendeu a dereita, e pxoa na cabeza de Efram, o mis
novo dos irmns, e a esquerda na cabeza de Menaxs o primoxnito. 15E bendiciu a
familia de Xos:
-"O Deus ante quen camiaron meus pais, Abraham e Isaac,
o Deus que foi o meu pastor, desde que existo ata hoxe,
16 o anxo que me librou de todo mal, bendiga estes nenos.
50

A BIBLIA

Que resoe neles o meu nome e o de meus pais, Abraham e Isaac,

e que se convertan nun xento sobre a terra".
17Percatouse Xos de que seu pai pua a dereita na cabeza de Efram, e pareceulle mal.
E colleu a man de seu pai para tirala da cabeza de Efram e levala de Menaxs,
18dicindo: -"As non, meu pai; o primoxnito este. Pon na sa cabeza a ta dereita".
19Pero o pai negouse a facelo: -"Xa o sei, meu fillo, xa o sei. Tamn este chegar a ser
un pobo; tamn el medrar moito. Pero seu irmn mis novo ser mis ca el e os seus
descendentes farn moitas nacins". 20E coa mesma bendiciunos:
-"No voso nome felicitarase Israel e dir:
Fgate Deus coma a Efram e a Menaxs".
E puxo a Efram por diante de Menaxs.
21Israel dxolle a Xos: -"Ves que me atopo xa morte. Deus estar convosco, e
levaravos outra vez terra de vosos pais. 22A maiores do que lles deixo a teus irmns, a
ti douche unha parte que lles arrebatei s amorreos coa mia espada e co meu arco".
Testamento de Xacob
49 1Xacob convocou con estas palabras a seus fillos:
-"Xuntdevos, e dirivo-lo
que vos vai pasar nos tempos que han vir.
2 Reundevos, e escoitade, fillos de Xacob,
escoitade a Israel, voso pai.
3 Rubn, ti e-lo meu primoxnito,
a mia forza, a primicia do meu vigor,
primeiro en dignidade, primeiro en poder.
4Arrogante coma as augas, xa non medras,
porque subiches leito de teu pai
e, subires, profanche-lo meu tlamo.
5 Simen e Lev son irmns
que trafican con instrumentos de violencia.
6 Non quero entrar no seu concello,
nin ser socio da sa asemblea,
pois con asaamento mataron homes,
por capricho esgazaron touros.
7 Maldita, por fera, a sa carraxe,
a sa clera, por dura.
Dividireinos en Xacob,
ciscareinos por Israel.
8 Xud, a ti louvarante teus irmns,
pora-la ta man na cerviz dos teus inimigos,
postrarnseche teus irmns.
9 Xud len agachado;
sobes de facer presa, meu fillo.
Coma len, repousa deitado,
coma leona, quen o far erguer?
10 Non se afastar o cetro de Xud
nin de entre os seus ps o bculo,
ata que chegue o seu dominador
e os pobos o obedezan.
11 Amarra o seu burro na vide,
51

A BIBLIA

o seu burrio no bacelo.

Lava en vio o seu manto,
no sangue das uvas a sa tnica.
12 Ten os ollos rubios de vio,
os dentes brancos de leite.
13 Zebuln asentar na beiramar,
est onde fondean os barcos,
chega coas s a Sidn.
14 Isacar burro rexo,
deitado nas sas cortes.
15 Atopou bo o lugar do seu acougo,
gasalleira a sa terra,
puxo a carga lombo,
e someteuse traballo de escravos.
16 Dan gobernar o seu pobo
coma unha das tribos de Israel.
17 Coma cobra no camio,
coma vbora no carreiro,
morde o cabalo nas unllas
e o cabaleiro cae para atrs.
18 Eu espero, Seor, a ta salvacin!
19 Gad atacado por ladrns,
pero el ataca por detrs.
20Axer ten pan moi sustancioso,
produce manxares de reis.
21Naftal corzo ceibe,
que d corzos fermosos.
22 Xos rbore fructfera onda a fonte,
gromo que puxa polo muro.
23 Os arqueiros provcano,
combteno e tntano.
24 O arco del resiste,
mentres a eles lles tremen os brazos e as mans,
diante do Deus poderoso de Xacob,
do pastor e da pedra de Israel.
25 O Deus de teu pai a ta axuda,
o Deus todopoderoso bend o teu ser
con bendicins de arriba, do ceo,
con bendicins de abaixo, do abismo,
con bendicins de peitos e seo.
26 As bendicins de teu pai son mis ricaces
cs das montaas antigas
e cs delicias dos outeiros eternos.
Vean sobre a cabeza de Xos,
sobre a testa do elixido dos irmns.
27 Benxamn lobo rapineiro:
Pola ma engole a presa,
pola tarde reparte os despoxos".
28 Estas son as doce tribos de Israel e isto o que lles dixo seu pai, cando bendiciu a cada
unha coa sa propia bendicin.
52

A BIBLIA

29 Despois deulles estas ordes: -"Eu estou para ir xuntarme co meu pobo. Enterrdeme
con meus pais, na cova que est no eido de Efrn o hitita. 30 a cova de Macpelah,
enfronte de Mambr, en Canan, a mesma que Abraham lle comprara a Efrn o hitita,
para sepultura en propiedade. 31Al enterraron a Abraham e a Sara, sa muller; al
enterraron a Isaac e a Rebeca, sa muller; e al enterrei eu a Lea. 32O eido e maila cova
que hai nel foron comprados s hititas".
33En acabando de da-las sas ordes, Xacob encolleu os ps na cama, expirou e foi
xuntarse cos seus.
Enterro de Xacob
50 1Xos botouse enriba da cama de seu pai e, chorando, bicouno. 2Despois mandou s
mdicos seus, servidores que embalsamasen a seu pai, e os mdicos embalsamaron a
Israel. 3O cumprrense os corenta das que leva o embalsamento, os exipcios fixeron loito
por Xacob setenta das.
4Pasados os das do pranto, Xos falou as s servidores do faran: -"Se merezo o voso
favor, facede chegar a odos do faran 5que meu pai me fixo xurar que, cando morrese, o
enterrara na sepultura que se fixo en Canan: Agora dixame ir, enterrarei a meu pai e
volverei".
6O faran respondeulle: -"Vai enterrar a teu pai, conforme lle xuraches".
7Xos subiu de al para enterrar a seu pai. Acompabano os ministros do faran, os
ancins da sa corte, os nobres do pas, 8a familia toda de Xos, seus irmns, a
servidume de seu pai. Soamente deixaron en Goxn os nenos, os rabaos e os gandos.
9Ian tamn con eles carros e cabaleiros, de xeito que o acompaamento era moi grande.
10Chegados eira de Atad, do outro lado do Xordn, fixeron un pranto grande e
solemne. Xos fixo por seu pai un funeral de sete das. 11O veren os cananeos o funeral
na eira de Atad, dican: -"Grande loito este para os exipcios". Por iso chamuselle a
aquel sitio Pranto de Exipto. Est do outro lado do Xordn.
12Os fillos de Xacob fixeron conforme el lles mandara. 13Levrono a Canan e
enterrrono na cova de Macpelah, no eido que Abraham comprara a Efrn o hitita, de
fronte a Mambr, para propiedade sepulcral. 14Despois que enterraron a seu pai, Xos
volveu para Exipto, xunto con seus irmns e todo o acompaamento fnebre.
Comportamento de Xos con seus irmns
15Despois da morte de seu pai, os irmns de Xos pensaron: -"A ver se Xos nos garda
rancor, e nos paga agora o moito mal que lle fixemos". 16E mandaron dicirlle: -"O teu
pai ordenounos, antes de morrer: 17Dicdelle isto a Xos: Perdalles a teus irmns o seu
crime e o seu pecado, cando te trataron mal. Perdoa agora a culpa dos servos do Deus de
teu pai".
Cando ou o que falaban, Xos botou a chorar.
18Os irmns fronse postrar diante del para lle dicir: -"Somos escravos teus".
19Xos dxolles: -"Non teades medo. Estou eu no lugar de Deus? 20Vs pensastes
facerme mal, pero Deus trocouno en ben, para consegui-lo que hoxe vemos: facer vivir
un grande pobo. 21Agora non teades medo. Eu mantereivos a vs e a vosos fillos". Xos
consolou a seus irmns e faloulles corazn.
Morte de Xos

53

A BIBLIA

22Xos viviu en Exipto con toda a familia de seu pai. Cumpriu cento dez anos.
23Chegou a ve-los fillos de Efram ata a terceira xeracin. Tamn a Maquir, fillo de
Menaxs, lle naceron fillos nos xeonllos de Xos.
24Xos dxolles a seus irmns: -"Eu estou para morrer. Deus coidar de vs e sacaravos
desta terra, para a terra que prometeu con xuramento a Abraham, a Isaac e a Xacob".
25Xos fixo xurar s fillos de Israel: -"Cando vea Deus vervos, levaredes convosco os
meus sos". 26Xos morreu s cento dez anos. Embalsamrono en Exipto e metrono
nun sarcfago.

54

A BIBLIA

EXODO
A LIBERACION
Os fillos de Xacob
1 1Estes son os nomes dos israelitas que foron a Exipto con Xacob, cada un coa sa
familia: 2Rubn, Simen, Lev, Xud, 3Isacar, Zebuln, Benxamn, 4Dan, Naftal, Gad e
Axer.
5As persoas que descendan directamente do sangue de Xacob eran setenta. Xos xa
estaba en Exipto. 6Morto Xos e seus irmns e toda aquela xeracin, 7os israelitas
medraron, propagronse, creceron, fixronse moi fortes, enchan o pas.
Opresin dos hebreos en Exipto
8Subiu trono de Exipto un rei novo, que non coecera a Xos, 9e dxolle seu pobo:
-"Mirade que o pobo dos israelitas mis forte ca ns. 10Imos tratalo con astucia, non
sexa que, se se declara unha guerra, se axunte cos nosos inimigos, pelexe contra ns e
logo saia do pas".
11Asignronlles, pois, capataces, co fin de oprimilos con traballos, cando construan as
cidades-graneiros de Pitom e de Ramss. 12Pero, canto mis os opriman, mis se
multiplicaban eles e mis se propagaban.
13Os exipcios asoballronos con fera opresin, 14amarguexronlle-la vida co duro labor
do barro, dos ladrillos, coa labranza da terra, e con toda sorte de traballos, impostos con
brutalidade.
15Por parte, o rei de Exipto deu esta orde s parteiras das hebreas, chamadas unha Xfora
e outra Pah: 16-"Cando asistades s partos das hebreas, fixdevos no sexo: se nace
varn, matdeo; se nace femia, que viva".
17Mais as parteiras mostrronse temerosas de Deus, e non fixeron caso do que lles
mandara o rei de Exipto. Deixaban os nenos con vida. 18El fxoas chamar, para dicirlles:
-"Por que facedes iso de deixar nenos con vida?"
19Respondronlle elas: -"As mulleres hebreas non son coma as exipcias. Son fortes e
paren primeiro de que chegue onda elas a parteira".
20Deus premiou s parteiras. O pobo medraba e facase moi forte. 21Por temeren a Deus,
tamn as parteiras viron crece-la casa delas.
22Entn ordenou o faran seu pobo:
-"Todo neno que naza, botardelo ro; s nenas deixdeas que vivan".
Nacemento e crianza de Moiss
2 1Un home da tribo de Lev casou cunha muller da mesma tribo. 2A muller quedou
embarazada e deu a luz un neno. Atopbao moi fermoso e tvoo encuberto por tres meses.
3Cando xa non poda encubrilo por mis tempo, colleu unha cesta de xuncos, embreouna
de betume e de pez, meteu o neno nela e deixouna nunha xunqueira, beira do ro.
4Unha irm do neno axexaba desde lonxe, para ver que a ser del.
5Baixou a filla do faran para se baar no ro e, mentres as sas doncelas paseaban polas
beiras, viu a cesta na xunqueira e mandou sa serva que a trouxese. 6Abriuna e viu nela
un neno que choraba. Condoda del, dixo: -" un neno dos hebreos".
55

A BIBLIA

7A irm do neno dxolle filla do faran: -"Queres que vaia buscar unha muller hebrea
que o cre?"
8Respondeulle ela: -"Vai". E a rapaza foi chama-la nai do neno.
9Dxolle a filla do faran: -"Leva este neno e cramo; pagareiche o debido". Ela colleu o
neno e criouno.
10Cando o neno era xa grande, levoullo filla do faran, que o adoptou coma seu fillo.
Pxolle por nome Moiss, dicindo: -"Das augas o saquei".
Moiss mata un exipcio e foxe a Madin
11Cando Moiss era xa grande, foi un da visitar a seus irmns, e atopounos coas sas
cargas. Viu tamn que un home exipcio bata nun hebreo de entre seus irmns. 12Mirou
para un lado e para o outro, e certificando que non haba ningun, matou exipcio e
enterrouno na area. 13Sau da seguinte e viu dous hebreos pelexando. Dxolle
agresor: -"Por que bates no teu compaeiro?"
14Respondeulle el: -"Quen te puxo de xefe ou de xuz entre ns? Ou pensas matarme,
como matche-lo exipcio?" Moiss colleu medo, pensando: -"A cousa xa se soubo".
15A nova chegou faran, que mandou buscar a Moiss para matalo. Pero Moiss fuxiu
do faran e foise refuxiar en Madin.
Sentado beira dun pozo, 16chegaron sete fillas que tia o sacerdote de Madin, para
sacaren auga e con ela enche-los pos e abreva-lo rabao de seu pai. 17Vieron os
pastores e botronas de al. Pero Moiss sau na defensa delas e abeberulle-los rabaos.
18En volvendo elas onda seu pai Reuel, este preguntoulles: -"Como que vides tan
cedo hoxe?"
19Respondronlle elas: -"Un home exipcio librounos dos pastores, sacuno-la auga do
pozo e abeberou o noso rabao".
20El preguntoulles: -"E onde est? Como deixastes que se fose? Chamdeo para
comer".
21Moiss aceptou habitar con Reuel, e este deulle por muller a sa filla Sfora. 22Esta
deulle a luz un fillo, que lle puxo o nome de Guerxom, pensando: -"Son forasteiro en
terra allea".
23Pasado moito tempo, morreu o rei de Exipto. Os israelitas queixbanse e berraban na
sa servidume, e os seus xemidos subiron onda Deus. 24Deus escoitou o seu pranto,
lembrou o seu pacto con Abraham, con Isaac e con Xacob, 25fixouse nos israelitas,
recoeceu os seus sufrimentos.
A vocacin de Moiss
3 1Moiss pastaba os rabaos de seu sogro Ietr, sacerdote de Madin. Levaba polo
deserto os rabaos, e unha vez chegou ata a montaa de Deus, o Horeb. 2Nunha labarada,
no medio dunha silveira, apareceulle o anxo do Seor. Moiss reparou na silveira que
arda e que non se consuma. 3E dixo para si: "Voume chegar al, para observar este
fenmeno e saber por que non se consome a silveira".
4En vendo o Seor que Moiss se achegaba para ver, chamouno desde a silveira:
-"Moiss! Moiss!"
El respondeu: -"Aqu estou".
5Dxolle Deus: -"Non te achegues aqu. Tira as sandalias dos ps, pois o sitio onde ests
terra sagrada". 6E engadiu: -"Eu son o Deus de teu pai, o Deus de Abraham, de Isaac e
de Xacob".
Moiss tapou a cara, polo medo de ver a Deus.
56

A BIBLIA

7O Seor dxolle: -"Teo visto as miserias do meu pobo en Exipto, on as sas queixas
contra os seus opresores, coezo os seus sufrimentos. 8Vou baixar e libralos do poder
dos exipcios, e levalos desta terra a unha terra boa e largaca, terra que deita leite e mel,
s lugares dos cananeos, dos hititas, dos amorreos, dos perizitas, dos hivitas e dos
iebuseos. 9O pranto dos israelitas chega xa onda min, e tamn teo visto como os
oprimen os exipcios. 10Agora anda. Mndote onda o faran, para que saques de Exipto
meu pobo, os fillos de Israel".
11Moiss dxolle a Deus: -"Quen son eu para ir onda o faran e para saca-los israelitas
de Exipto?"
12Respondeulle Deus: -"Eu estarei contigo. E este ser o sinal de que eu te mando:
Cando sque-lo pobo de Exipto, adoraredes a Deus nesta montaa".
13Moiss replicou: -"Xa me estou vendo chegar onda os israelitas e dicndolles: O Deus
de vosos pais mndame onda vs. Mais eles preguntaranme: E cal o seu nome? Que
lles direi eu entn?"
14Deus respondeulle a Moiss: -"EU SON O QUE SON". E engadiu: -"Diraslles as s
israelitas: EU SON mndame onda vs". 15E mandoulle anda: -"Diraslles tamn s
israelitas: Iav, o Deus de vosos pais, o Deus de Abraham, de Isaac e de Xacob mndame
onda vs. Ese ser o meu nome para sempre. Por el invocaranme tdalas xeracins.
16Agora vai, xunta os ancins de Israel e dilles: Iav, o Deus de vosos pais, o Deus de
Abraham, de Isaac e de Xacob, aparecuseme e dxome: Veo visitarvos, pois xa vin
como vos tratan en Exipto. 17Teo decidido sacarvos da miseria de Exipto e levarvos
pas dos cananeos, dos hititas, dos amorreos, dos perizitas, dos hivitas e dos iebuseos,
unha terra que deita leite e mel. 18Eles faranche caso, e ti e mailos ancins de Israel
iredes onda o rei de Exipto e dirdeslle: Iav, o Deus dos hebreos, veu noso encontro e
agora temos que facer polo deserto unha viaxe de tres das, para ofrecermos sacrificios a
Iav, o noso Deus. 19Eu sei que o rei de Exipto non vos deixar sar, se non forzado por
man rexa. 20Pero eu alongarei a mia man e ferirei a Exipto. Obrarei al moitos
prodixios, e deixaranvos sar. 21Farei tamn que este pobo encontre o favor dos exipcios.
Dese xeito, cando saian, non sairn coas mans baldeiras. 22As mulleres pediranlles s
sas vecias e s sas hospedeiras obxectos de prata e de ouro e roupas para vesti-los
vosos fillos e fillas, e as levaredes botn de onda os exipcios".
Deus confirma con sinais a misin
4 1Moiss dxolle Seor: -"Os israelitas non me crern nin farn caso de min. Dirn: O
Seor non se che apareceu".
2O Seor preguntoulle: -"Que iso que tes na man?"
El respondeu: -"Unha vara".
3O Seor dxolle: -"Traa no chan". El tirouna. A vara converteuse nunha cobra, e Moiss
fuxa dela.
4O Seor mandou a Moiss: -"Btalle a man e cllea polo rabo". El botoulle a man e
agarrouna. E a cobra trocouse de novo en vara na sa man. 5-"Isto para que crean que
se che apareceu o Seor, o Deus de teus pais, Deus de Abraham, de Isaac e de Xacob".
6O Seor dxolle anda: -"Mete a ta man no peito". El meteuna e, sacala, viu que
estaba coa lepra, branca coma a neve.
7Dxolle o Seor: -"Mete outra vez a man no seo". El meteuna e, sacala, viu que estaba
coma o resto do seu corpo. 8-"Se non cren nin che fan caso primeiro sinal, crern e
farancho segundo. 9Pero se non cresen nin te escoitasen por ningn destes sinais,
collers auga do Nilo, verterala no chan e volverase al mesmo en sangue".

57

A BIBLIA

10Moiss desculpouse: -"Ai, Seor; eu non son home de labia: non o era antes de hoxe,
nin o son desde que ti falas co teu servo. Son torpe de palabra e de lingua".
11Respondeulle o Seor: -"Quen lles d s homes a boca? Quen os fai mudos ou
xordos, tortos ou cegos? Non son eu, o Seor? 12Agora, ti vai. Eu estarei na ta boca e
ensinareiche o que has dicir".
13Moiss dixo: -"Ai, Seor; manda outro, o que a ti che pareza".
14O Seor enfadouse con Moiss e dxolle: -"Non est a teu irmn Aharn, o levita?
Eu sei que el un home de palabra fcil. El sair teu encontro e alegrarase de verte.
15Ti falaraslle a el e pora-las mias palabras na sa boca. Eu estarei na ta boca e na del
e ensinarivo-lo que habedes facer. 16El falar por ti pobo. Ser o teu voceiro e ti sers
para el coma Deus. 17Leva na man esa vara, coa que fara-los sinais".
Moiss volve a Exipto
18Moiss voltou para a casa de seu sogro Ietr e dxolle: -"Quero volver a Exipto, onde
estn meus irmns, para ver se anda viven".
Respondeulle Ietr: -"Vai en paz".
19O Seor dixralle en Madin a Moiss: -"Corre, volve a Exipto, pois os que queran
matarte xa morreron".
20Moiss colleu a sa muller e os seus fillos, montounos nun xumento e voltou para
Exipto. Na man levaba Moiss a vara de Deus.
21O Seor dxolle a Moiss: -"En volvendo a Exipto, fars diante do faran os moitos
milagres para os que eu che darei poder. Eu endurecerei o seu corazn, e non deixar salo pobo. 22Ti diraslle: As di o Seor: Israel meu fillo primoxnito. 23E eu dgoche:
Deixa sar a meu fillo, para que vea darme culto. Se te negas a deixalo, eu matarei o teu
fillo primoxnito".
24Nunha pousada, longo da viaxe, o Seor saulle paso a Moiss e tratou de matalo.
25Sfora colleu de seguido unha lasca de pedra, cortoulle o prepucio a seu fillo e
acercoullo s partes de Moiss, dicindo: -"Ti es esposo de sangue para min". 26O Seor
deixouno, en canto ela dixo esposo de sangue, referndose circuncisin.
27O Seor dxolle a Aharn: -"Dirxete deserto, encontro de Moiss". El foi,
encontrouse con el na montaa de Deus e bicouno. 28Moiss referiulle a Aharn o que o
Seor lle dixera, como o enviara e os sinais que lle mandara facer.
29Moiss e Aharn chegaron, e reuniron a tdolos ancins de Israel. 30Aharn referulle-lo que o Seor lle dixera a Moiss, e este fixo vista do pobo os sinais. 31O pobo
creu. E en ondo que o Seor visitaba s israelitas e coidaba deles na opresin,
axeonllronse e adorrono.
Primeiro encontro co faran
5 1Moiss e Aharn presentronse faran para lle dicir: -"Isto di Iav, o Deus de Israel:
Deixa sa-lo meu pobo, para que celebre a mia festa no deserto".
2Respondulle-lo faran: -"E quen Iav, para que eu o obedeza e deixe sar a Israel?
Non coezo a Iav, e non deixarei sar a Israel". 3Eles dixeron: -"O Deus dos hebreos
chmanos. Dixanos facer polo deserto unha viaxe de tres das, para ofrecermos un
sacrificio a Iav o noso Deus, e que non nos fira coa peste ou coa espada".
4O rei de Exipto respondeulles: -"Moiss e Aharn, por que molestde-lo pobo no
traballo? Ide cumprir co voso labor". 5E engadiu: -"Eles son un pobo xa numeroso no
pas, e agora queredes que deixen o traballo".
Os traballos forzados dos hebreos
58

A BIBLIA

6Aquel da ordenoulles o faran s capataces e s gardas: 7-"Non sigades dndolle palla

a esa xente que prepara os adobes, como faciades ata agora. Que a busquen eles mesmos.
8Pero esixirdeslle-la mesma cantidade de adobes que facan ata hoxe, sen rebaixarlles
nada, pois son uns lacazns. Por iso berran, dicindo: Queremos ir ofrecer un sacrificio
noso Deus. 9Pndelle a esa xente un traballo mis duro. Que se entretean con el e que
non lles dean creto a contos mentireiros".
10Foron os capataces e os gardas e falronlle pobo: -"Isto di o faran: Non seguirei
provndovos de palla. 11Ide vs mesmos buscala onde queira que a haxa. Pero a vosa
tarefa non ha minguar en nada".
12A xente espallouse por toda a bisbarra, pescuda de restrollo para a palla dos adobes.
13Os capataces apremibanos, dicndolles: -"Acabade a xeira do da, como cando tiades
palla". 14Os capataces do faran batan nos inspectores israelitas que eles mesmos
puxeran cabeza da xente, e dicanlles: -"Por que non completades agora a cantidade
asignada, coma nos das pasados?"
15Os inspectores israelitas fronse queixar faran: -"Por que trta-los teus servos
deste xeito? 16Sen nos daren a palla, esxennos que fagmo-los adobes. Os teus servos
levan os paus, cando a culpa do teu pobo".
17O faran respondeulles: -"Lacazns o que vs sodes, lacazns. Por iso andades
dicindo: Queremos ir ofrecer un sacrificio a Iav. 18Ide traballar agora mesmo. Non se
vos dar a palla; pero vs entregarde-los adobes que vos tocan".
19Os inspectores israelitas vronse nun apreto, cando lles dixeron: -"Non minguar en
nada a cantidade de adobes asignada". 20E, que saron de ve-lo faran, foron falar con
Moiss e Aharn, que os estaban agardando. 21Dixronlles: -"Que o Seor olle o voso
feito e que xulgue. Fixstesnos aborrecer polo faran e polos seus servidores, e puxsteslles na man a espada para que nos maten".
22Moiss volveuse cara Seor e rogou: -"Seor, por que aflixes a este pobo? Para
que me mandaches? 23Desde que entrei onda o faran para falarlle no teu nome, el trata
peor teu pobo, e ti non fas nada por libralo".
Iav, o Deus dos pais
6 1O Seor dxolle a Moiss: -"Agora vera-lo que vou facer co faran. Forzado por man
rexa, deixaravos sar e mesmo vos botar da sa terra".
2Deus seguiu dicindo: -"Eu son Iav. 3Aparecinme a Abraham, a Isaac e a Xacob co
nome de Deus todopoderoso; pero non lles dei a coece-lo meu nome Iav. 4Eu fixen con
eles un pacto: drlle-lo pas de Canan, terra na que viviron coma forasteiros. 5Estou
escoitando as queixas dos israelitas que os exipcios asoballan; teo en conta o meu pacto.
6Dilles, pois, s israelitas: Eu, Iav, tirareivos de debaixo da carga que vos impoen os
exipcios, sacareivos da sa servidume, librareivos con brazo estendido e con grandes
escarmentos. 7Tomareivos coma meu pobo e eu serei o voso Deus. Saberedes que eu son
Iav, o voso Deus, o que vos tirou de debaixo da carga dos exipcios. 8Levareivos terra
que xurei darlles a Abraham, a Isaac e a Xacob, e darivola a vs en posesin. Eu, Iav".
9Moiss dxolles s israelitas todo iso. Pero non lle fixeron caso, polo desfalecemento do
esprito baixo a dureza do traballo.
10O Seor dxolle a Moiss: 11-"Vai onda o faran, rei de Exipto, e dille que deixe salos israelitas da sa terra".
12Moiss respondeulle: -"Se non me fan caso os israelitas, como mo vai facer o faran,
sendo eu tan torpe de palabras?" 13Pero o Seor seguiu falando con Moiss e Aharn e

59

A BIBLIA

dndolle-las sas ordes para os israelitas e para o faran, rei de Exipto, co fin de sacar de
al s israelitas.
Xenealoxa de Moiss e Aharn
14Estes foron os xefes dalgunhas familias patriarcais. Fillos de Rubn, primoxnito de
Israel: Hanoc, Pal, Hesrn e Carm. Estes son os clans de Rubn. 15Fillos de Simen:
Iemuel, Iamn, Ohad, Iaqun, Sohar e Xal, o fillo da cananea. Estes son os clans de
Simen.
16Estes son os nomes dos fillos de Lev, conforme as sas xeracins: Guerxn, Quehat e
Merar. Lev viviu cento trinta e sete anos.
17Fillos de Guerxn: Libn e Xim, coas sas familias. 18Fillos de Quehat: Amram,
Ishar, Hebrn e Uziel. Quehat viviu cento trinta e tres anos. 19Fillos de Merar: Mahl e
Mux. Estes son os clans de Lev, conforme as sas xeracins.
20Amram tomou por muller sa parente Ioqubed, que lle deu a Aharn e a Moiss.
Amram viviu cento trinta e sete anos. 21Fillos de Ishar: Crah, Nfeg e Zicr. 22Fillos de
Uziel: Mixael, Elsafn e Sitr. 23Aharn tomou por muller a Elixeba, filla de Aminadab e
irm de Nahxn; ela deulle por fillos a Nadab, Abih, Elazar e Itamar. 24Fillos de Crah:
Asir, Elcanah e Abiasaf. Estes son os clans de Crah. 25Elazar tomou por muller unha
das fillas de Futiel, que lle deu a Pinhs. Estes son os xefes das familias dos levitas,
conforme os seus clans.
26Foi a Aharn e a Moiss s que lles dixo o Seor: -"Sacade as multitudes dos israelitas
de Exipto"; 27os que falaron faran, rei de Exipto, de deixalos sar de al. Eses foron
Moiss e Aharn. 28Cando o Seor falou con Moiss en Exipto, 29dxolle: -"Eu son
Iav. Reptelle faran, rei de Exipto, todo o que eu che digo".
30Respondeulle Moiss: -"Como me far caso o faran, sendo eu tan torpe de palabra?"
Aviso das pragas
7 1O Seor dxolle a Moiss: -"Voute pr no lugar de Deus para o faran, e teu irmn
Aharn ser o teu profeta. 2Ti dirs todo o que eu che mando, e teu irmn Aharn diralle
faran que deixe sa-los israelitas da sa terra. 3Eu endurecerei o corazn do faran, e
farei moitos sinais e moitos milagres en Exipto. 4O non darvos creto o faran, eu porei
sobre Exipto a mia man e sacarei as multitudes do pobo de Israel daquela terra con
fortes escarmentos. 5Os exipcios aprendern que eu son Iav, cando alongue a mia man
contra o Exipto e saque de al os israelitas".
6Moiss e Aharn fixeron exactamente o que lles mandaba o Seor. 7Moiss tia oitenta
anos e Aharn oitenta e tres, cando falaron co faran.
A vara vlvese cobra
8O Seor dxolles a Moiss e a Aharn: 9-"Cando o faran vos diga: Facdeme algn
milagre, ti mandars a Aharn: Colle a vara e btaa diante do faran. E converterase en
serpe".
10Moiss e Aharn entraron onda o faran e fixeron o que o Seor lles tia ordenado.
Aharn botou a vara diante do faran, e converteuse en serpe.
11O faran mandou chamar s seus sabios e feiticeiros, e os magos exipcios fixeron iso
mesmo cos seus encantamentos. 12Cada un botou polo chan a sa vara e convertronse
en cobras. Pero a vara de Aharn enguliu as dos magos. 13O faran teimou na sa e non
lles fixo caso, conforme dixera o Seor.
60

A auga convrtese en sangue

A BIBLIA

14O Seor dxolle a Moiss: -"O faran ponse duro e non deixa sa-lo pobo. 15Vai onda
el ma cedo, cando sae para o ro. Agrdao beira do Nilo e leva na man a vara que se
trocou en serpe. 16Diraslle as: Iav, o Deus dos hebreos, mandoume dicirche isto: Deixa
sa-lo meu pobo, para que me ofreza culto no deserto. Ata agora non fixeches caso anda.
17Iav di: Nisto poders recoecer que eu son Iav. Coa vara que levo na man baterei na
auga do Nilo e trocarase en sangue. 18Os peixes morrern, as augas federn e os exipcios
tern noxo de beber auga do ro".
19O Seor mandou a Moiss que lle dixese a Aharn: -"Colle a ta vara e alonga a man
sobre as augas de Exipto: os ros, os canais, as lagoas e depsitos, e que se troquen todos
en sangue. Haber sangue en todo o Exipto, mesmamente nos recipientes de madeira e de
pedra".
20Moiss e Aharn fixeron o que o Seor lles mandara. Aharn ergueu a vara, bateu nas
augas do ro, vista do faran e dos seus servidores, e as augas do ro trocronse en
sangue. 21Os peixes morreron, as augas fedan e os exipcios non podan beber auga do
Nilo. Por todo o pas de Exipto haba sangue.
22Pero os magos de Exipto fixeron tamn iso cos seus encantamentos. O faran
endureceuse e non lles fixo caso, conforme dixera o Seor. 23Voltou para o seu pazo e
non pensou mis naquilo. 24Os exipcios cavaban pozos nas ribeiras do ro, buscando
auga que beber, pois a auga do ro non serva.
A praga das ras
25Pasados sete das desde que o Seor batera o Nilo, 26dxolle o Seor a Moiss: -"Vai
onda o faran e comuncalle que isto di Iav: Deixa sa-lo meu pobo, para que me ofreza
culto. 27Se non o deixas sar, infestarei de ras todo o pas. 28O Nilo ferver con elas,
subirn teu pazo, cmara do teu leito, enriba da ta cama, s casas dos teus ministros
e de todo o teu pobo, s teus fornos e artesas. 29Ti, os teus servidores e todo o teu pobo
quedaredes cubertos de ras".
8 1O Seor mandou a Moiss que lle dixese a Aharn: -"Tende a ta man coa vara sobre
os ros, os canais e as pozas, e que a terra de Exipto quede cuberta de ras".
2Aharn tendeu a man sobre as augas de Exipto, e xurdiron tantas ras, que cubran a
terra. 3Pero os magos fixeron iso mesmo cos seus encantamentos: fixeron sar ras ata
cubri-la terra.
4O faran mandou chamar a Moiss e Aharn, para dicirlles: -"Rogade a Iav que arrede
as ras de min e do meu pobo, e deixarei sa-lo voso pobo, para que ofreza sacrificios a
Iav".
5Moiss preguntoulle: -"Fai o favor e dime cando hei rogar por ti, polos teus ministros e
o teu pobo, para que as ras se arreden de ti e do teu pazo, dos teus ministros e do pobo, e
se reduzan Nilo".
6El respondeu: -"Ma".
Dxolle Moiss: -"Ser como ti dis, para que saibas que non hai outro coma Iav, o noso
Deus. 7As ras arredaranse de onda ti, do teu pazo, de onda os teus ministros e o teu pobo,
e reduciranse Nilo".
8Moiss e Aharn saron do pazo real. Moiss rogou a Iav pola cousa das ras que
mandara contra o faran. 9O Seor fixo que fose como Moiss lle peda. E morreron as
ras das casas, dos cercados e dos campos. 10Axuntbanas en moreas, e todo o pas feda.
11En vendo o faran que poda folguexar, endureceu o corazn e non lles fixo caso,
conforme lles dixera o Seor.
61

A BIBLIA

A praga dos mosquitos

12O Seor mandou a Moiss que dixese a Aharn: -"Tende a vara e bate o po do chan,
para que se troque en mosquitos por toda a terra de Exipto".
13E fixrono as. Aharn tendeu a man, bateu coa vara na terra, e esta trocouse en
moscas, que picaban homes e gando. O po todo do chan converteuse en mosquitos en
todo o Exipto.
14Os magos quixeron face-la mesma cousa, sacar mosquitos cos seus encantamentos,
pero non o conseguiron. Os mosquitos picaban nos homes e no gando. 15Os magos
dixronlle entn faran: -"O dedo de Deus anda aqu". Pero o corazn do faran
endureceu e non lles fixo caso, conforme dixera o Seor.
A praga dos tabns
16O Seor dxolle a Moiss: -"Ma rguete cedo, presntate faran cando sae cara
ro, e dille que Iav ordena isto: Deixa sa-lo meu pobo, para que me ofreza culto. 17Se
non o deixas sar, botarei tabns enriba de ti, dos teus ministros, do teu pobo, da ta
xente. Encheranse deles as casas e a mesma terra onde pisan. 18Ese da farei unha
excepcin coa terra de Goxn, onde est o meu pobo. Non haber tabns nela, para que
saibas que estou nesta terra eu, Iav. 19Distinguirei entre o meu pobo e o teu. Ma vers
este sinal".
20O Seor cumpriuno as. Entraron enxames de tabns no pazo do faran e nas casas dos
seus servos. Toda a terra de Exipto estaba infestada de tabns.
21O faran fixo chamar a Moiss a Aharn, para dicirlles: -"Ide, ofrecede sacrificios
voso Deus nesta terra".
22Moiss respondeulle: -"Iso non pode ser, pois o que ns ofrecemos en sacrificio a Iav,
o noso Deus, abominable para os exipcios. Se sacrificmo-lo que para eles
abominable, non nos acantazaran? 23Faremos tres das de camio no deserto e
ofreceremos al os sacrificios, conforme Deus nos mandou".
24Dixo o faran: -"Deixareivos sar e ofrecerde-los sacrificios no deserto a Iav, o voso
Deus, coa condicin de que non vos alonguedes. E rezade por min".
25Respondeu Moiss: -"En canto saia de onda ti, rogarei a Iav e, nese intre, arredaranse
os tabns do faran, da sa corte, do seu pobo. Pero que o faran non volva enganarnos,
non deixando sa-lo pobo, para que ofreza sacrificios a Iav". 26Moiss sau de onda o
faran, e pxose a orar cara Seor.
27O Seor fixo que fose como Moiss lle peda. Os tabns arredronse de onda o faran,
da sa corte, do seu pobo, sen quedar sequera un. 28Pero o faran endureceuse tamn por
esta vez, e non deixou sa-lo pobo.
A peste no gando
9 1O Seor dxolle a Moiss: -"Vai onda o faran e faille saber que isto di Iav, o Deus
dos hebreos: Deixa sa-lo meu pobo, para que me ofreza culto. 2Se non os deixas sar e
os segues detendo pola forza, 3a man de Iav caer con peso sobre o gando dos campos.
Os cabalos, os xumentos, os camelos, as vacas e as ovellas sufrirn unha peste maligna.
4Iav distinguir entre o gando dos israelitas e o gando dos exipcios. Aquel non perder
sequera unha cabeza". 5O Seor fixou un prazo: -"Ma cumprir o Seor a sa palabra
no pas". 6E o Seor cumpriu a sa palabra da seguinte. Morreu o gando todo dos
exipcios; pero dos israelitas non morreu sequera unha cabeza. 7O faran mandou
62

A BIBLIA

pescudar sobre o feito, e do gando dos israelitas non morrera sequera unha cabeza. Pero o
faran endureceuse e non deixou sa-lo pobo.
Chagas na xente e no gando
8O Seor dxolles a Moiss e a Aharn: -"Collede do forno un puo de cinsa, e que
Moiss a cisque polo aire, vista do faran. 9Trocarase en po, que caer en todo o Exipto
enriba da xente e do gando, producindo chagas purulentas en todo o pas".
10Eles colleron cinsa dun forno e presentronse onda o faran. Moiss ciscouna polo
aire, e produciu chagas purulentas na xente e no gando. 11Os magos non podan resistir
diante do faran, polas chagas que lles saran, a eles como a tdolos exipcios. 12O Seor
endureceu o corazn do faran, e non lles fixo caso, conforme dixera o Seor a Moiss.
O pedrazo
13O Seor dxolle a Moiss: -"Ma rguete cedo, presntate faran e comuncalle que
Iav, o Deus dos hebreos, manda isto: Deixa sa-lo meu pobo, para que me ofreza culto.
14Pois desta botarei tdalas pragas enriba de ti, dos teus ministros, do teu pobo, para que
saibas que non hai ningun coma min en toda a terra. 15Se alongase agora mesmo a mia
man e te batese coa peste a ti e teu pobo, esvaeceraste da terra. 16Se te manteo vivo,
para facerche ve--la mia forza e para que se fale do meu nome en todo o mundo. 17Ti
dets anda o meu pobo e non o deixas sar. 18Pero mira: Ma destas horas farei caer
unha chuvia de pedrazo, tan rexo como non se viu anda en Exipto, desde o da en que foi
fundado ata hoxe. 19Manda poer seguro a ta facenda e canto tes nos eidos. A xente e
o gando que se atopen fra, por non os dares recollido, sufrirn a chuvia do pedrazo, e
morrern".
20Os ministros do faran que teman Seor, meteron seguro a sa xente e as sas
facendas. 21Os que non deron creto s palabras de Iav deixaron fra os servos e as
facendas. 22Despois dxolle o Seor a Moiss: -"Estende a ta man cara ceo: que caia
pedrazo en toda a terra de Exipto, sobre os homes, os animais e sobre toda a vexetacin
do campo".
23Moiss tendeu a vara cara ceo, e o Seor mandou trebn e pedrazo; caeron lstregos
na terra; o Seor fixo chover pedrazo sobre Exipto. 24Caa o pedrazo e os lstregos
mesturbanse coa pedra. O pedrazo era tan groso e tan rexo, como non se vira en Exipto
desde que era pobo.
25O pedrazo feriu todo o que haba no campo en Exipto, o mesmo xente que gando;
machicou a herba, tronzou tdalas rbores. 26Soamente non caeu na bisbarra de Goxn,
onde estaban os israelitas.
27O faran mandou chamar a Moiss e a Aharn, para dicirlles: -"Esta vez fixen mal.
Iav xusto. Eu e mailo meu pobo recoecmonos culpados. 28Rogdelle a Iav, pois
temos xa abondo de trebn e pedrazo. Deixareivos sar, e non seguirei detndovos mis
tempo".
29Dxolle Moiss: -"En sando da cidade, tenderei as mans cara a Iav, e entn parar o
trebn e deixar de caer pedrazo, para que saibas que a terra de Iav. 30Eu sei que ti e
os teus servos non temedes anda a Iav Deus". 31O lio e a cebada arruinronse, porque
esta tia xa espigas e aquel estaba na flor. 32Pero non se perderon o trigo e o centeo, por
seren mis serodios.
33En sando de onda o faran e da cidade, Moiss tendeu as mans cara Seor. Os
trebns e o pedrazo remitiron, e parou de chover.

63

A BIBLIA

34Cando viu o faran que rematara a choiva, o pedrazo e os trebns, volveu pecar, el e os
seus ministros, teimando na mesma outra vez. 35O corazn do faran endureceuse e non
deixou sa-los israelitas, conforme dixera o Seor por Moiss.
A praga da lagosta
10 1O Seor dxolle a Moiss: -"Vai onda o faran. Eu endurecino a el e sa corte, para
facer diante deles os meus sinais, 2e para que as poidas contarlles a teus fillos e a teus
netos como tratei eu s exipcios e os sinais que fixen con eles. Dese xeito saberedes que
eu son o Seor".
3Moiss e Aharn presentronse faran, para dicirlle: -"As fala Iav: Por canto tempo
te negars a abaixarte diante de min? Deixa sa-lo meu pobo, para que me ofreza culto.
4Se non o deixas sar, ma traerei a lagosta teu pas. 5Cubrir a superficie da terra, de
xeito que non se poder nin ve-lo chan; comer o resto salvado do pedrazo; rillar as
plantas todas que crecen nos campos. 6Encher a ta casa, as dos teus ministros e as de
tdolos exipcios, cousa que nunca viron teus pais nin teus avs, desde o da en que
vieron terra ata hoxe". Moiss deu a volta e sau de onda o faran. 7Os ministros
dixronlle faran: -"Ata cando nos seguir poendo trapelas este home? Deixa
marchar esa xente, e que ofrezan culto seu Deus Iav. Ou non te ds conta anda de
que Exipto se est botando a perder?"
8Fixeron volver a Moiss e a Aharn onda o faran, e este dxolles: -"Ide e dade culto a
Iav, o voso Deus. Pero cales son os que irn?"
9Respondeulle Moiss: -"Iremos ns cos nenos e cos vellos, cos fillos e coas fillas.
Levaremos tamn as ovellas e as vacas, pois celebrmo-la festa de Iav".
10Dxolle o faran: -"As vaia Iav convosco, coma eu vos deixarei sar a vs e a vosos
fillos! Pero vedes como son cativas as vosas intencins? 11Non. Ide soamente os homes
e dade culto a Iav, pois iso o que pedistes". E con iso o faran botounos da sa
presencia.
12O Seor dxolle a Moiss: -"Estende a ta man sobre Exipto, e que entre a lagosta por
todo o pas, que coma a herba dos campos e o que quedou do pedrazo".
13Moiss tendeu a vara sobre Exipto, e o Seor empuxou cara pas un vento do leste,
todo o da e toda a noite. Pola ma o vento siroco trouxera a lagosta. 14A lagosta entrou
por todo o pas e pousouse en toda a terra de Exipto. Tan grande cantidade de lagosta non
a houbera antes nin a volvera haber despois. 15Cubra a superficie da terra, ata
escurecela. Comeu a herba dos eidos e os froitos das rbores que quedaran do pedrazo.
En todo o Exipto non quedou chisca de verde, nin nas rbores nin nos campos.
16O faran fixo chamar a toda prsa a Moiss e a Aharn, para dicirlles: -"Pequei contra
Iav, o voso Deus, e tamn contra vs. 17Agora perdoade o meu pecado, tamn por esta
vez, e rogade a Iav, o voso Deus, para que arrede de min este mortfero castigo".
18Moiss sau de onda o faran e rogou Seor. 19O Seor trocou aquel vento por un
vento forte do mar, que levou a lagosta e a guindou no Mar Rubio. Non quedou unha
lagosta nos lindeiros de Exipto. 20Pero o Seor endureceu o corazn do faran, e este
non deixou sa-los israelitas.
As tebras
21O Seor dxolle a Moiss: -"Ergue a ta man cara ceo, e virn sobre Exipto unhas
tebras tan pechas, que se podern apalpar".
22Moiss estendeu a sa man cara ceo e vieron tres das de nboa escura sobre
Exipto. 23Nos tres das non se van uns s outros nin se podan mover do seu sitio. Pero
nas moradas dos israelitas haba luz.
64

A BIBLIA

24O faran mandou chamar a Moiss, para dicirlle: -"Ide e dade culto a Iav. Podedes
levar convosco os vosos fillos; deixade s as ovellas e as vacas".
25Respondeulle Moiss: -"Permitirasnos levar tamn vctimas para os sacrificios que
habemos ofrecer a Iav, o noso Deus. 26O gando ter que vir connosco, sen que quede
aqu nin unha ua, pois del temos que ofrecer culto a Iav, o noso Deus. Ns non
sabemos anda o que lle habemos ofrecer; s o saberemos al".
27Pero o Seor endureceu o corazn do faran, que non quixo deixalos sar. 28D-xolle a
Moiss: -"Arrdateme de aqu, e non te me poas mis diante. Se un da volves verme,
morrers".
29Respondeulle Moiss: -"Como ti digas. Non che volverei ve-la cara".
Ameaza s primoxnitos
11 1O Seor dxolle a Moiss: -"Vou mandar anda unha praga sobre o faran e o seu
pobo. Despois vaivos deixar sar de aqu. Mellor dito, botaravos el mesmo de Exipto.
2Aconsllalle pobo que cada home pida seu vecio e cada muller sa vecia
obxectos de prata e ouro". 3O Seor fixo que o pobo lles caese ben s exipcios; e o
mesmo Moiss era estimado pola corte do faran e polo pobo de Exipto.
4Moiss deu este anuncio: -"Isto di o Seor: medianoite pasarei por todo o Exipto, 5e
morrern os primoxnitos todos do pas, desde o primoxnito do faran que senta no
trono, ata o da serva que move a pedra do muo, e mesmo os primoxnitos do gando.
6Haber no Exipto enteiro un lamento tan grande, como non o houbo antes nin o volver
haber. 7Pero onde estn os israelitas non oubear can ningn nin por homes nin por
gando, para que saibades que o Seor distingue entre Exipto e Israel. 8Entn estes teus
ministros acudirn onda min e, postrndose, pediranme: Sae de onda ns ti e todo este
pobo que te segue. E entn eu sairei". E Moiss foise anoxado de onda o faran.
9O Seor dixralle a Moiss: -"O faran non vos dar creto, e eu farei moitos milagres en
Exipto".
10Moiss e Aharn fixeron estes milagres diante do faran. Pero o Seor endureceu
faran, que non deixou sa-los israelitas da sa terra.
A Pascua
12 1O Seor dxolles en Exipto a Moiss e a Aharn: 2-"Teredes este mes polo primeiro
dos meses, o mes principal de todo o ano. 3Dicdelle a toda a comunidade de Israel: No
da dez deste mes que cada un busque un ao por familia e por casa. 4Se a familia moi
pequena para come-lo ao enteiro, que se xunte co vecio mis prximo sa casa,
botando conta das persoas. O ao ser estimado conforme que cada un poida comer. 5O
ao ser sen defecto, macho e dun ano. Pode se-lo mesmo un ao coma un cabrito.
6Gardardelo ata o catorce deste mes e, entre lusco e fusco dese da, inmolarao a
comunidade toda de Israel en asemblea. 7Collerde-lo sangue e mollaredes con el as
xambas e o lintel das casas nas que se vai comer. 8Comerde-la carne esa noite, asada no
lume, con pan sen levedar e con verduras amargas. 9Non comeredes nada del cru, nin
cocido en auga, senn asado no lume, con cabeza, patas e entraas. 10Non deixaredes
nada del para a ma; se vos sobra algo, queimdeo. 11Comerdelo deste xeito: a cintura
cinguida, as sandalias nos ps, o caxato na man. Comerdelo s presas, pois a Pascua
do Seor.
12Esa noite pasarei eu por todo o Exipto e ferirei de morte tdolos primoxnitos, desde
os dos homes ata os do gando. Farei cumprida xustiza con tdolos deuses de Exipto. Eu,
o Seor. 13O sangue ser o sinal das casas onde vs habitades. En vendo o sangue,
pasarei sen me deter, e as, cando eu fira a Exipto, non vos tocar a vs a praga
65

A BIBLIA

exterminadora. 14Este da quedaravos na memoria e faredes nel festa Seor. Ser festa
de precepto por tdalas xeracins.
Os Azimos
15Sete das seguidos comeredes pans zimos. Desde o primeiro da botarde-lo lvedo
das casas, pois o que coma pan fermentado entre o primeiro da e o stimo ser excludo
de Israel. 16O da primeiro da de asemblea, e tamn o da stimo. Neses das non
deberedes traballar, fra de preparar cada un o que ha comer. 17Gardarde-la festa dos
Azimos, pois nese mesmo da saquei eu as vosas multitudes de Exipto. Gardardela coma
festa de precepto por tdalas xeracins. 18No mes primeiro, desde a tarde do da catorce
ata a do vinten, comeredes pan zimo. 19Neses sete das non gardaredes pan lvedo na
casa. Quen coma algo fermentado ser excludo da asemblea de Israel, o mesmo o
forasteiro coma o indxena. 20Non comeredes pan fermentado; onde queira que
habitedes, comeredes pan zimo".
Disposicins sobre a Pascua
21Moiss convocou s ancins todos de Israel e dxolles: -"Buscade e facdevos cunha
res por familia e inmolade a vctima da Pascua. 22Collede un ramallo de hisopo,
molldeo no sangue que recollades nun recipiente, e unxide con el o lintel e as xambas da
porta. E que ningun saia da porta da casa para fra, namentres non amaeza. 23O Seor
vai pasar ferindo os exipcios. Pero, en vendo o sangue no lintel e nas xambas, pasar
diante da porta sen se deter. Non deixar entrar nas vosas casas exterminador para ferir.
24Cumpriredes estas ordes coma lei a perpetuidade para vs e para os vosos fillos.
25Cando un da entredes na terra que o Seor vos dar, conforme a sa promesa,
observaredes este rito. 26Entn preguntaranche os teus fillos: Que significa este rito que
facedes? 27Vosoutros dirdeslles: o sacrificio da Pascua, cando o Seor pasou sen
deterse diante das casas dos israelitas en Exipto, ferindo os exipcios e deixando a salvo as
nosas casas".
Nisto o pobo postrouse e adorou. 28Os israelitas foron e fixeron como lles mandara o
Seor por Moiss e Aharn.
Morte dos primoxnitos
29A medianoite o Seor feriu de morte a tdolos primoxnitos de Exipto, desde o
primoxnito do faran que senta no trono, ata o do prisioneiro que est no calabozo, e
mesmo os primoxnitos do gando. 30O faran ergueuse de noite e, coma el, os seus
ministros e todo o Exipto, e sentiuse un gran pranto en todo o pas, pois non haba casa
onde non houbese algn morto.
31Na mesma noite mandou o faran chamar a Moiss e a Aharn, para dicirlles:
-"Ergudevos e sade do medio do meu pobo con tdolos israelitas. Ide e dade culto a
Iav, como dixestes. 32Levade convosco, como queriades, os rabaos e o gando. Idevos e
bendicdeme a min tamn". 33Os exipcios facan forza sobre o pobo, para que sase axia
do pas, pois dican: -"Imos morrer todos".
34A xente sacaba das artesas a masa sen levedar, envolvaa en mantas e cargbaa s
costas. 35Os israelitas fixeron como lles dixera Moiss. 36Pedanlles s exipcios
obxectos de prata e ouro e mais roupas. O Seor fixo que o pobo lles caese ben s
exipcios, que lles deixaban canto lles pedan. As despoxaron s exipcios.
Sada dos hebreos de Exipto
66

A BIBLIA

37Os israelitas saron de Ramss cara a Succot. Sen levar conta dos nenos, eran coma
seiscentos mil homes. 38Con eles a tamn unha multitude de xente mesturada, e rabaos
de ovellas e de vacas e gando en grande cantidade.
39Coceron a masa que sacaran de Exipto e fixeron bolas de pan asmo, pois non lle deran
tempo a levedar. Como saran de Exipto empuxados, non puideron deterse a preparar
merenda para a viaxe.
40A estada dos israelitas en Exipto foi de catrocentos trinta anos. 41No mesmo da en
que se cumpran os catrocentos trinta anos, saron de Exipto as multitudes do Seor.
42Esa noite velou o Seor para sacalos. Esa noite velan os israelitas por tdalas
xeracins.
A lei da Pascua
43O Seor dxolles a Moiss e a Aharn: -"Esta ser a lei da Pascua: ningn estranxeiro
comer dela. 44Pero podern comer dela os escravos mercados por dieiro, se estn
circuncidados. 45Non comern dela nin os forasteiros nin os mercenarios. 46Comeredes
dentro da casa; non sacaredes fra carne ningunha; non romperedes ningn so. 47A
comunidade enteira de Israel celebrar esta festa. 48Se vive convosco un estranxeiro e
quere celebra-la Pascua do Seor, deber facer circuncidar a tdolos varns da sa casa, e
entn poder celebrala; ser coma un do pas. Pero non comer dela ningn incircunciso.
49A mesma lei rexer para os que son do pas coma para os estranxeiros que habiten
convosco".
50Os israelitas todos cumpriron o que o Seor lles mandara a Moiss e a Aharn.
51Naquel mesmo da sacou o Seor as multitudes israelitas de Exipto.
A lei dos Azimos e a lei dos Primoxnitos
13 1O Seor dxolle a Moiss:
2-"Consgrame todo primoxnito. Todo primeiro nacido que bote o ventre, tanto se dos
homes coma dos animais, pertnceme a min".
3Moiss dxolle pobo: -"Lembrade este da en que sastes de Exipto, da casa da
servidume, cando con man rexa vos sacou de al o Seor. Non comades pan lvedo nese
da. 4Sades hoxe, no mes de abib. 5Cando o Seor vos introduza na terra dos cananeos,
dos hititas, dos amorreos, dos hivitas e dos iebuseos, conforme o xuramento que fixo a
vosos pais, unha terra que deita leite e mel, no mes de abib celebraredes esta festa. 6Sete
das seguidos comeredes pans zimos; o da stimo ser a festa do Seor. 7Comeredes
pans zimos durante os sete das, e que na ta casa non se vexa pan fermentado nin no
teu territorio pan lvedo ningn. 8Nese da explicaraslle teu fillo: Isto polo que o
Seor fixo por min, cando san de Exipto. 9Ser coma un sinal que pos no teu brazo e
coma unha lembranza diante dos teus ollos; levars nos teus labios a lei do Seor, que te
sacou de Exipto con man forte. 10Observa este rito de ano en ano, no seu da.
11Cando o Seor te dea introducido na terra dos cananeos, conforme vos xurou a ti e a
teus pais, e cha dea en posesin, 12consagrars Seor tdolos primoxnitos. As
primeiras cras dos teus gandos, se son machos, pertncenlle Seor. 13A primeira cra
dun xumento poderala rescatar cunha ovella; se non a rescatas, tela que esnucar. Os teus
fillos primoxnitos telos que rescatar. 14Cando ma o teu fillo che pregunte: Que
significa isto?, ti diraslle: O Seor sacounos con man forte de Exipto, da casa da
servidume. 15O faran teimaba en non deixarnos sar, e entn o Seor matou a tdolos
primoxnitos de Exipto, os dos homes e os do gando. Por iso ns sacrificamos para o
Seor as primeiras cras do gando que son machos, e rescatmo-los fillos primoxnitos.
67

A BIBLIA

16Ser coma un sinal que pos no teu brazo e coma unha lembranza diante dos teus ollos:
o Seor sacoute de Exipto con man forte".
A primeira xeira do camio
17Unha vez que o faran deixou sa-lo pobo, Deus non o conduciu polo camio que leva
a Filistea, que mis curto, pois preveu: "-Non sexa que, vrense en guerra, se
arrepintan e dean volta para Exipto". 18Deus fxolles dar polo deserto un rodeo, na
direccin do Mar Rubio. Os israelitas saran de Exipto ben armados.
19Moiss levaba consigo os sos de Xos, pois este fixralles xurar s israelitas: -"Deus
visitaravos certamente, e entn levaredes de aqu os meus sos convosco".
20Saron de Succot e acamparon en Etam, beira do deserto. 21O Seor camiaba diante
deles, polo da nunha columna de nube para os guiar, pola noite nunha columna de lume
para os alumear. Dese xeito camiaban de da e de noite. 22Nin a columna de nube se
afastaba do pobo polo da nin a de lume pola noite.
O paso do Mar Rubio
14 1O Seor dxolle a Moiss: 2-"Dilles s israelitas que fagan un rodeo e que acampen
diante de Pi-hahirot, entre Migdal e o mar, enfronte de Baalsefn, e que poan as tendas
cara mar. 3O faran pensar: Os israelitas andan perdidos no pas; o deserto pchalle-lo
paso. 4Eu endurecerei o corazn do faran, de xeito que se botar a perseguirvos, e eu
mostrarei a mia gloria conta sa e dos seus exrcitos. Entn sabern os exipcios que
eu son Iav". Os israelitas fixeron o mandado.
5Dixronlle rei de Exipto que o pobo fuxira. O corazn do faran e o dos seus
ministros volvronse contra el, e dican: -"Que fixemos, deixando sar do noso servicio
a Israel?" 6O faran mandou que enganchasen o seu carro, e mobilizou o seu exrcito.
7Tomou seiscentos carros escolleitos e logo os outros carros de Exipto con tdolos xefes
do exrcito. 8O Seor endureceu o corazn do faran, rei de Exipto, para que perseguise
s israelitas, que saan co brazo ergueito. 9Os exipcios perseguronos e atrapronos,
acampados onda o mar. A cabalera, os carros, os cabaleiros e o exrcito enteiro do
faran chegaron a Pi-hahirot, diante de Baalsefn.
10Cando o faran se aproximaba, ergueron os israelitas a sa vista e viron s exipcios
que corran tras deles. E, cheos de medo, clamaron cara Seor. 11Dixronlle a Moiss:
-"Seica non haba sepulturas en Exipto, para que nos fixeses vir morrer no deserto?
Que ben nos fixeches con sacresnos de Exipto? 12Non che diciamos xa al: Dixanos,
que ns serviremos s exipcios? Mellor nos era servilos que vir morrer no deserto".
13Moiss respondeulles: -"Non teades medo. Mantdevos enteiros e verde-la salvacin
que vos conceder hoxe o Seor. Os exipcios que hoxe vedes, non os veredes nunca
mis. 14O Seor loitar por vs. Vs agardade calados".
15O Seor dxolle a Moiss: -"Que queixas son esas cara a min? Manda s israelitas
que se poan en marcha. 16Ti ergue a vara, alonga a man sobre o mar e prteo en dous,
de xeito que os israelitas pasen polo medio a p enxoito. 17Eu endurecerei o corazn dos
exipcios, que seguirn persegundovos. E mostrareime glorioso conta do faran, dos
seus carros e dos seus cabaleiros. 18O mostra-la mia gloria conta deles, aprendern
os exipcios que eu son Iav".
19O anxo de Deus, que a diante das hostes de Israel, cambiouse e pxose detrs. Tamn
se moveu de diante para detrs a columna de nube. 20Pxose entre os exrcitos de Exipto
e os de Israel. A nube por unha banda era de tebra e pola outra alumaba a noite, de xeito
que en toda a noite non puideron aproximarse os uns s outros.
68

A BIBLIA

21Moiss alongou a man sobre o mar, e o Seor removeuno cun vento forte do leste, que
soprou toda a noite, ata seca-lo mar, coas augas partidas. 22Os israelitas entraron polo
medio do mar a p enxoito. As augas facan muros sa dereita e sa esquerda. 23Os
exipcios que os perseguan, a cabalera do faran, os carros e os cabaleiros, entraron no
mar tras deles.
24Cerca da madrugada, ollou o Seor desde a columna de nube e de lume para o
campamento exipcio e cubriuno de confusin. 25Pexou as rodas dos carros, de xeito que
non podan case que andar. Os exipcios entn dixeron: -"Fuxamos dos israelitas, pois
Iav loita por eles contra ns".
26O Seor dxolle a Moiss: -"Estende a man cara mar, e as augas volveranse sobre os
exipcios, os seus carros e os seus cabaleiros". 27Moiss alongou a man cara mar e,
contra a ma, este volveu seu sitio. 28Os exipcios, fuxindo, deron con el, e o Seor
alagounos nas sas augas. As augas, xuntrense, cubriron os carros, os cabaleiros e
todo o exrcito do faran, que entrara no mar tras de Israel. Non quedou nin sequera un.
29Os israelitas pasaron a p enxoito polo medio do mar, mentres as augas facan muro
sa dereita e sa esquerda. 30Aquel da salvou o Seor a Israel do poder dos exipcios.
Israel puido ver na beira do mar os exipcios mortos. 31Israel recoeceu con que man
poderosa o Seor tratara s exipcios. O pobo temeu Seor e creu nel e no seu servo
Moiss.
Canto de gracias dos salvados
15 1Entn Moiss e os israelitas cantaron este canto Seor:
-"Cantarei Seor, que se cubriu de gloria,
cabalo e cabaleiro alagou no mar.
2 O Seor a mia forza, a razn do meu canto,
El a mia salvacin.
El o meu Deus, e louvareino,
o Deus de meu pai, e enxalzareino.
3 O Seor un guerreiro.
O seu nome Iav.
4 Alagou no mar faran cos seus exrcitos,
a flor dos seus capitns afogou no Mar Rubio.
5 Os abismos cubrronos,
baixaron fondo coma pedras.
6 A ta destra, Seor, distnguese pola forza,
a ta destra, Seor, tronza s inimigos.
7 Coa ta aterradora maxestade crba-los teus contrarios,
cando slta-lo teu noxo, consmeos coma palla.
8 Co soprido do teu furor amoranse as augas,
rguense en diques as correntes,
callan as augas do mar.
9 Os inimigos dican: Perseguirei, atraparei,
repartirei botn, ata farta-la cobiza;
sacarei a mia espada, despoxarei coa mia man.
10 Pero botaches ti un sopro, e cubriunos o mar,
afundronse coma chumbo nas augas embravecidas.
11 Quen hai coma ti, Seor, entre os deuses,
quen coma ti, excelso en santidade,
terrible polas tas obras, facedor de milagres?
69

A BIBLIA

12 Soamente tendche-la destra, e enguliunos a terra.

13 Ti guiaches con amor o pobo rescatado,
coa ta forza levchelo onda a ta sagrada morada.
14 Orono os pobos e tremeron,
un terror coma de parto agarrou nos filisteos.
15Arrepiaban os grandes de Edom,
treman os xefes de Moab,
derretase toda a poboacin de Canan.
16Caeu enriba deles un medo tremecedor,
o poder do teu brazo deixounos coma de pedra,
namentres pasaba o teu pobo, Seor,
namentres pasaba o pobo que adquiriches.
17Ti levchelo e plantchelo na ta propiedade,
no lugar onde fixeches, Seor, a ta morada,
no santuario que ti fundaches coas tas mans.
18 O Seor reinar por sempre.
19A cabalera do faran, os seus carros e os seus cabaleiros, entraron polo mar, e entn
botou o Seor as augas do mar por riba deles. 20Pero os israelitas pasaron polo medio do
mar a p enxoito".
21A profetisa Miriam, irm de Aharn, botou man do pandeiro, e tdalas mulleres saron
con pandeiros detrs dela, bailando. Miriam cantaba diante:
-"Cantade Seor, que se cubriu de gloria,
cabalo e cabaleiro alagou no mar".
NO CAMIO DO DESERTO
Onda a fonte de Marah
22Moiss fixo marchar s israelitas de onda o mar Rubio, e colleron a direccin do
deserto do Sur. Camiaron tres das polo deserto, sen atoparen auga. 23Chegaron a
Marah. Pero non puideron beber daquela auga, pola sa amargueza. Por iso lle puxeron a
aquel lugar o nome de Marah. 24O pobo murmuraba contra Moiss e preguntaba: -"Que
imos beber?" 25Moiss clamou cara Seor, e o Seor mostroulle un madeiro que haba
botar na auga. A auga volveuse doce.
Al deulles leis e normas, e pxoos proba. 26Dxolles: -"Se obedecedes Seor, o voso
Deus, se facde-lo que debido, se cumprde-los seus mandamentos e gardde-las sas leis, non botarei sobre vs as pragas que botei sobre os exipcios, pois eu son o
Seor que cura".
27Chegaron a Elim, onde haba doce fontes e setenta palmeiras. E acamparon al, preto
da auga.
Os paspalls e o man
16 1A asemblea dos israelitas sau de Elim e chegou deserto de Sin, entre Elim e o
Sina, o da quince do mes seguinte sada de Exipto. 2Toda a comunidade murmuraba
no deserto contra Moiss e Aharn. 3Dican: -"Sequera morresemos pola man do Seor
na terra de Exipto, sentados redor dos potes de carne e con pan a fartar! Trouxstesnos
a este deserto, para matar de fame a toda esta comunidade".
4O Seor dxolle a Moiss: -"Vou facer chover un pan do ceo para vs. O pobo sair e
coller o que lle cumpra para o da. Quero poelo proba, para ver se anda ou non coa
70

A BIBLIA

mia lei. 5O da sexto prepararn todo o que collan, que ser o dobre do recollido os
outros das".
6Moiss e Aharn dixronlles s israelitas: -"Esta noite saberedes que quen vos sacou de
Exipto o Seor. 7Pola ma verde-la gloria do Seor, que escoitou as vosas
murmuracins contra El. Porque que somos ns, para que murmuredes contra ns?"
8E Moiss dxolles anda: -"Esta noite darvo-lo Seor carne que comer e pola ma pan
a fartar, pois escoitou as vosas murmuracins contra El. Porque que somos ns? Non
murmurastes contra ns, senn contra o Seor". 9Moiss mandou a Aharn que lle dixese
asemblea dos israelitas: -"Achegdevos Seor, que escoitou as vosas murmuracins".
10Mentres Aharn falaba coa asemblea dos israelitas, voltaron os ollos cara deserto, e
viron a gloria do Seor mostrarse na nube.
11O Seor dxolle a Moiss: 12-"On as murmuracins dos israelitas. Dilles isto: O
anoitecer teredes carne que comer e pola ma pan a fartar. E saberedes que eu son o
Seor, o voso Deus".
13O sern vieron paspalls e cubriron o campamento. Pola ma haba nos arredores
unha capa de orballo. 14Cando esvaeu o orballo, apareceu no deserto unha capa mida,
coma escamas midas, que semellaban xeada sobre o chan. 15Os israelitas, que o viron,
preguntbanse uns s outros: -"Que isto?" Pois non saban o que era aquilo.
16Respondeulles Moiss: -"Este o pan que o Seor vos d para comer. A orde do Seor
a seguinte: que cada un colla o que ha comer: un mer por cabeza, conforme o nmero
de persoas; que cada un recolla para tdolos que hai na sa tenda".
17Os israelitas fixrono as. Uns colleron mis e outros menos. 18O medi-lo man co
mer, nin que collera mis lle sobraba, nin que collera menos lle faltaba, porque cada
un collera o preciso para comer.
19Dxolles Moiss: -"Que ningun garde man para ma". 20Algns non fixeron caso
de Moiss e gardaron para o da seguinte. Pero encheuse de vermes e podreceu. Moiss
enfadouse con eles. 21Cada un colla o que lle cumpra pola ma, pois cando o sol
quentaba, derreta. 22O da sexto recollan racin dobre, dous mer por persoa. Os
ancins da asemblea vironllo dicir a Moiss. 23Moiss respondeulles: -"Iso o que tia
dito o Seor. Ma da de lecer, adicado Seor. Cocede hoxe o que teades que cocer,
guisade o que teades para guisar, e todo o que vos sobre, garddeo para ma".
24Eles gardrono para o da seguinte, conforme dispuxera Moiss, e non podreceu nin
colleu vermes. 25Dxolles Moiss: -"Comdeo hoxe, que sbado, adicado Seor.
Hoxe non o atoparedes fra. 26Poderdelo coller seis das na semana; pero o da stimo,
sbado, non o atoparedes". 27Algns saron a recoller no da stimo, pero non
encontraron nada.
28O Seor dxolle a Moiss: -"Ata cando vos negaredes a garda-los meus preceptos e as
mias leis? 29Vedes que o Seor vos deu o sbado. Por iso vos manda o pan de dous das
no da sexto. Que cada un quede na sa casa e que ningun saia do seu sitio o da
stimo". 30E o pobo descansou o da stimo. 31Os israelitas chamronlle man a aquel
pan. Era branco, coma semente de coriandro, e saba a pan con mel. 32Dxolles Moiss:
-"Isto manda o Seor: enchede un mer de man e conservdeo, para que as xeracins
vindeiras poidan ve-lo pan que eu vos dei no deserto para comer, cando vos saquei de
Exipto". 33E Moiss dxolle a Aharn: -"Colle unha tina, mete nela un mer de man e
pona diante do Seor, como mostra que se garda para as vindeiras xeracins". 34Aharn,
seguindo o mandado do Seor a Moiss, puxo a tina de man diante do Testemuo.
35Os israelitas comeron o man por corenta anos, ata chegaren a terra de cultivo.
Mantivronse con el, ata entraren na fronteira do pas de Canan. 36O mer a dcima
parte dun efah.

71

A auga do penedo

A BIBLIA

17 1A asemblea dos israelitas, seguindo as ordes do Seor, sau do deserto de Sin e, por
xeiras, chegou a Refidim, onde acampou. O pobo non atopou al auga que beber, 2e
rifaba con Moiss, esixindo: -"Dnos auga para beber". El respondalles: -"Por que
rifades comigo e tentde-lo Seor?" 3Pero o pobo, sedento, segua queixndose por auga
a Moiss: -"Por que nos sacaches de Exipto, para facernos morrer de sede, a ns, s
nosos fillos e nosa habenza?"
4Moiss clamou entn cara Seor:
-"Que podo facer con esta xente? Acabarn por acantazarme".
5O Seor respondeulle: -"Pasa diante do pobo, toma contigo algns dos ancins de Israel,
leva na man a vara coa que batche-lo Nilo, e camia. 6Eu presentareime diante ta al no Horeb, onda o penedo. Ti batera-lo penedo, e sair auga del para que o pobo beba". Moiss fxoo as, vista dos ancins
de Israel. 7Chamronlle a aquel lugar Masah e Meribah, porque os israelitas contenderon
co Seor e puxrono proba, preguntando: -"Est o Seor connosco ou non?".
Guerra cos amalecitas
8Vieron os amalecitas e atacaron a Israel en Refidim. 9Moiss dxolle a Xosu:
-"Escolle uns poucos homes e sae a loitar con Amalec. De ma eu estarei no cume do
outeiro, coa vara de Deus na man".
10Xosu fixo o que lle mandaba Moiss, e foi loitar con Amalec mentres Moiss, Aharn
e Hur suban cume do outeiro. 11Cando Moiss ergua as mans, venca Israel; cando as
baixaba, venca Amalec. 12As mans de Moiss estaban cansas, e eles colleron unha pedra
e puxronlla de asento, tempo que Aharn e Hur, un por cada lado, lle sostian as mans
ergueitas. As mans de Moiss estiveron ergueitas ata a posta do sol.
13Xosu venceu a Amalec e sa xente, a fo de espada. 14O Seor dxolle a Moiss:
-"Escribe isto nun libro de memorias, e dille a Xosu que eu borrarei o recordo de
Amalec de debaixo do sol". 15Moiss construu un altar Seor, e chamoulle Seor,
mia-bandeira, 16neste sentido: -"Xa que a sa man se levantou contra o trono do Seor,
o Seor est en guerra con Amalec de xeracin en xeracin".
Moiss co seu sogro Ietr
18 1Ietr, sacerdote de Madin, sogro de Moiss, soubo o que Deus fixera con Moiss e
co seu pobo Israel, sacalos de Exipto. 2Ietr recollera a Sfora, muller de Moiss,
cando este se despedira, 3e tamn s seus dous fillos, un chamado Guerxom, por aquilo
de que "Forasteiro fun en terra allea", 4e outro de nome Elizer, que quere dicir: "O Deus
de meu pai quen me axuda e quen me librou da espada do faran".
5Ietr, sogro de Moiss, foi cos fillos e coa muller encontro do seu xenro, no deserto,
onde acampaba Moiss na montaa de Deus. 6Mandoulle dicir a Moiss: -"Eu son o teu
sogro Ietr, que te veo ver coa ta muller e cos teus fillos". 7Moiss sau encontro do
seu sogro; inclinouse e bicouno; saudronse e entraron na tenda. 8Moiss contoulle seu
sogro o que Deus fixera co faran e cos exipcios por mor de Israel, e as coitas que tiveran
na viaxe e como o Seor os librara delas.
9Ietr alegrouse de todo o ben que o Seor fixera a Israel, librndoo da man dos exipcios.
10E dixo:
-"Bendito sexa o Seor que vos librou
do poder dos exipcios e da man do faran
e que salvou o pobo do xugo de Exipto.
72

A BIBLIA

11Agora sei que o Seor mis ca tdolos deuses, pois as o mostrou cando eles se
erguan contra vs".
12Despois Ietr, sogro de Moiss, ofreceu a Deus sacrificios e holocaustos. Aharn e
tdolos ancins de Israel vieron e comeron con el na presencia de Deus.
Institucin dos xuces
13O da seguinte sentouse Moiss para xulga-las contendas do pobo. A xente acuda onda
Moiss desde a ma noite. 14O ver Ietr o que o seu xenro faca polo pobo,
preguntoulle: -"Por que fas as coa xente? Por que te sentas ti s a xulgar, coa xente
toda redor, da ma noite?"
15Moiss respondeulle a seu sogro: -"A xente vn onda min para consultar a Deus.
16Cando teen un pleito, acoden onda min, para que eu decida e lles ensine os
mandamentos e as leis de Deus".
17O sogro aconselloulle: -"Non est ben o que fas. 18Dese xeito esgotardesvos, ti e
mailo pobo que vai contigo. A tarefa reborda das tas forzas, e non poders cumprila s.
19Agora faime caso. Eu dareiche un consello, e que Deus estea contigo. Ti representars
pobo diante Deus, levando sa presencia os seus pleitos. 20E pobo recomndalle os
mandamentos e as leis, ensnalle o camio que han seguir e as cousas que han facer.
21Procura no medio do pobo homes de valer e que tean temor de Deus, homes firmes,
inimigos da cobiza, e ponos fronte do pobo, como xefes de mil, de cen, de cincuenta e
de dez. 22Eles xulgarn pobo a calquera hora. Que che leven a ti os pleitos graves, e
que resolvan eles os pequenos. A tarefa ser mis levi para ti, se eles levan contigo o
peso. 23Se fas como che digo, poders aturar ese traballo que Deus che ordenou, e todo
este pobo chegar con ben seu destino".
24Moiss escoitou as palabras do seu sogro, e fixo o que lle aconsellaba. 25Elixiu de
entre todo Israel homes de valer e pxoos cabeza do pobo, coma xefes de mil, de cen,
de cincuenta e de dez. 26Administraban xustiza a calquera hora. Os pleitos graves
levbanllos a Moiss e os pequenos xulgbanos eles. 27Moiss despediuse do seu sogro,
e este voltou para a sa terra.
A ALIANZA NO SINAI
Ofrecemento da alianza
19 1O da en que se cumpran os tres meses da sada dos israelitas de Exipto, chegaron
deserto do Sina. 2Pro-cedentes de Refidim, chegaron deserto do Sina e acamparon al,
p do monte. 3Moiss subiu encontro de Deus, e o Seor chamouno desde a montaa,
para mandarlle dicir s descendentes de Xacob, comunicarlles s israelitas: 4-"Vistes
como tratei s exipcios, como vos levantei a vs sobre s de aguia e vos acheguei a min.
5Se agora me obedecedes e gardde-la mia alianza, serde-la mia propiedade escolleita
entre tdolos pobos, pois a terra toda mia. 6Vs seredes para min un reino de
sacerdotes, un pobo consagrado. Isto o que lles has dicir s israelitas".
7Moiss foi chama-los ancins de Israel, para exprlle-las palabras que lle mandara o
Seor. 8O pobo todo a unha respondeu: -"Faremos todo o que dixo o Seor". Moiss
volveu onda o Seor coas palabras do pobo. 9O Seor dxolle a Moiss: -"Voume acercar
a ti na mesta nube, para que o pobo oia como falo contigo e para que en diante crea en ti".
Moiss levoulle Seor a resposta do pobo.
A teofana
73

A BIBLIA

10O Seor dxolle a Moiss: -"Volve onda o pobo. Purificdevos hoxe e ma, que laven
a roupa 11e que estean preparados para de aqu a tres das, pois no terceiro da baixar o
Seor sobre o monte Sina, vista de todo o pobo. 12Ti fixaraslle pobo un lindeiro
arredor da montaa e diraslle: Garddevos de subir pola montaa, e mesmo de
aproximarvos s sas abas. O que se aproxime montaa, morrer. 13A ese tal non o
tocaredes coa man, senn que o mataredes a cantazos ou con frechas. O mesmo se un
animal coma se un home, non quedar con vida. S cando soe o corno, podern subir
montaa".
14Moiss baixou da montaa onda pobo. Purificouno e fxolle lava-la roupa. 15Despois dxolles: -"Estade preparados para o terceiro da, e que ningn home se achegue
sa muller".
16O amaecer do terceiro da houbo trebns e lstregos, e unha nube mesta cubra a
montaa. A trompeta soou moi forte e o pobo no campamento arrepiaba co medo.
17Moiss fixo sa-lo pobo do campamento, e levouno encontro de Deus. Quedaron
todos en p na aba da montaa. 18O monte Sina fumegaba todo, porque o Seor baixara
sobre el en medio de lume. Suba fume coma dun forno e toda a montaa tremeca. 19O
son da trompeta facase mis forte, mentres Moiss falaba e Deus respondalle polo
trebn.
20O Seor baixou sobre o monte Sina, seu cume, e chamou por Moiss, para que
subise onda El. E Moiss subiu. 21O Seor dxolle a Moiss: -"Baixa e advrtelle pobo
que non traspasen os lindeiros para veren o Seor, pois morreran moitos deles. 22Tamn
os sacerdotes que se aproximen Seor tern que se purificar, para que non rompa contra
eles o Seor".
23Moiss dxolle Seor: -"O pobo non poder subir monte Sina, pois ti mesmo nos
advertiches: Facede un lindeiro redor da montaa e declardea sagrada".
24O Seor respondeulle: -"Anda, baixa, e sube despois con Aharn. E que nin os
sacerdotes nin o pobo traspasen os lindeiros para subir onda o Seor, non sexa que rompa
contra eles". 25Moiss baixou e advertiulle iso pobo.
Os dez mandamentos
20 1O Seor pronunciou estas palabras:
2-"Eu son o Seor, o teu Deus, que te saquei da terra de Exipto, da condicin de
escravitude.
3Non ters xunto comigo outros deuses.
4Non fars para ti imaxes nin figura ningunha do que hai enriba no ceo, nin abaixo na
terra, nin nas augas de debaixo da terra. 5Non te postrars diante delas nin as adorars,
pois eu, o Seor teu Deus, son un Deus celoso. No caso dos que me aborrecen, eu castigo
os pecados dos pais nos fillos, nos netos e nos bisnetos. 6Pero no caso dos que me aman
e gardan os meus preceptos, eu mostro misericordia por tdalas xeracins.
7Non pronunciars en van o nome do Seor o teu Deus, pois o Seor non deixa sen
castigo que pronuncia en van o seu nome.
8Pensa no da do sbado, para o faceres da santo. 9Traballars seis das na semana, e
neles fara-la ta tarefa. 10Pero o da stimo sbado, adicado Seor o teu Deus. Nel
non fars traballo ningn, nin ti, nin o teu fillo, nin a ta filla, nin o teu servo, nin a ta
serva, nin o teu gando, nin o forasteiro que habite nas tas cidades. 11Porque o Seor
fixo en seis das o ceo, a terra, o mar e todo o que hai neles, e no stimo da descansou.
Por iso mesmo bendiciu o Seor o da do sbado e declarouno da santo.

74

A BIBLIA

12Honra a teu pai e a ta nai, para que a ta vida sexa longa na terra que o Seor teu
Deus che d.
13Non matars.
14Non cometers adulterio.
15Non roubars.
16Non dars un testemuo falso contra o teu prximo.
17Non cobizara-la casa do teu prximo: nin a sa muller, nin o seu escravo, nin a sa
escrava, nin o seu boi, nin o seu xumento, nin nada de canto seu".
18O pobo enteiro perciba os tronos, os lstregos, o soar da trompeta e o fumegar do
monte. A vista diso trema e mantase lonxe. 19Dicanlle a Moiss: -"Flanos ti, e
escoitaremos; pero que non nos fale Deus, non sexa que morramos".
20Moiss respondeulles: -"Non teades medo. Deus vn para probarvos e para que
teades vista o seu temor e non pequedes". 21O pobo quedou lonxe, e Moiss
aproximouse nube mesta, onde estaba Deus.
Cdigo da alianza: O altar
22O Seor dxolle a Moiss: -"Flalles s israelitas: Vs mesmos puidestes ver como vos
dirixn a palabra desde o ceo. 23Non faredes deuses de prata para poelos meu lado,
nin vos fabricaredes deuses de ouro. 24Faime un altar de terra e ofrceme sobre el os
holocaustos e os sacrificios de comunin, as tas ovellas e as tas vacas. En calquera
sitio onde eu faga o meu nome memorable, virei onda ti e bendicireite. 25Se me fas un
altar de pedra, non o fagas de pedra labrada, pois pica-la pedra co punteiro, lixarala.
26Non subas meu altar por escaleiras, para non mostrares desde elas as tas partes.
Os servos
21 1Ensnalles tamn estas decisins:
2Se mercas un servo hebreo, servirate por seis anos; pero no stimo quedar libre, sen
rescate. 3Se entrou solteiro, solteiro sair; se estaba casado, a muller sair con el. 4Se o
amo lle deu muller e esta lle deu a luz fillos e fillas, a muller e mailos seus nenos sern
para o amo, e el sair s. 5Se o servo di: Qurolle meu amo, mia muller e s meus
fillos e non quero sar libre, 6entn o amo levarao presencia de Deus, porao contra a
porta ou contra os linteis, furaralle a orella cunha subela, e el quedar coma servo seu
para sempre.
7Se algun vende a sa filla por escrava, esta non sair libre como saen os escravos.
8Cando non lle guste amo que a destinara para si, este tena que deixar rescatar. Non a
poder vender a estranxeiros, cometendo traicin con ela. 9Se o amo a tia destinada para
o seu fillo, trataraa coma filla. 10Se el toma para si outra muller, non lle negar serva a
mantenza, o vestido e os dereitos maritais. 11Se non lle dese estas tres cousas, ela saira
libre sen rescate.
Leis sobre crimes e feridas
12O que fira de morte a un home, ser reo de morte. 13Para o que non estaba axexo,
senn que Deus llo puxo nas mans, sinalareiche un sitio, onde poida atopar asilo. 14Pero
se algun se ergue alevosamente contra o prximo e o mata a traicin, sacardelo mesmo
de onda o altar para que morra.
15O que fire a seu pai ou sa nai reo de morte. 16O que rapte un home, o mesmo se
logo o vende coma se o retn no seu poder, reo de morte. 17O que maldiga a seu pai ou
a sa nai reo de morte.
75

A BIBLIA

18Se estala unha rifa e un home fire a outro cun cantazo ou co puo e o ferido non morre,
pero ten que gardar cama, 19no caso de que poida erguerse e andar por fra cun caxato, o
que o feriu ser absolto, pero ter que pagarlle o tempo que bote na cama e as medicinas.
20Se un home malla a paus seu servo ou sa serva, de xeito que chegue a matalo, ser
reo de crime. 21Pero se o servo dura con vida un da ou dous, o amo non ser suxeito de
vinganza, pois era a sa propiedade.
22Se nunha pelexa entre homes algn bate a unha muller embarazada e lle provoca un
malparto, pero sen que aconteza outra desgracia, o culpado pagar a cantidade que sinale
o home da muller e que estimen os xuces. 23Se chega a resultar un dano grave, a
compensacin ser vida por vida, 24ollo por ollo, dente por dente, man por man, p por
p, 25queimadura por queimadura, ferida por ferida, mancadela por mancadela.
26Se algun fire nun ollo seu servo ou sa serva e os deixa tortos, deber drlle-la
liberdade polo ollo. 27Se lles rompe un dente, deber drlle-la liberdade polo dente.
28Se un boi cornea a un home ou a unha muller, causndolle-la morte, o boi ser
acantazado, e ningun comer a sa carne; o dono ser declarado inocente. 29Pero se o
boi era turrn xa de atrs e, advertido o seu dono, este non o gardou, o boi morrer
acantazado e o seu dono ser reo de morte. 30Se lle impoen un rescate pola vida, ter
que paga-la cantidade que lle impoan. 31Se o boi cornea un rapaz ou unha rapaza,
seguirase a mesma regra. 32Se o boi turra contra un servo ou unha serva, o dono ter que
pagar dono destes trinta siclos de prata, e o boi morrer acantazado.
33Cando algun cave un pozo ou abra unha foxa, se non a tapa e cae nel un boi ou un
xumento, 34o dono do pozo ter que paga-lo que lle vala o animal seu dono, pero
aquel quedarase co animal morto. 35Se o boi de algun manca o boi doutro e o mata,
vendern o boi vivo e repartirn os cartos, e o boi morto ir tamn a medias. 36Pero se
era sabido de atrs que o boi era escornn, e o seu dono non o gardou, ter que pagar un
boi por outro e o boi morto ser seu.
Roubo e outros danos
37Se algun rouba un boi ou unha ovella e os mata ou os vende, pagar cinco bois por un
e catro ovellas por unha.
22 1Se un ladrn sorprendido furando unha parede e niso o firen e morre, non ter
vinganza do sangue. 2Se o sol xa sara, o ladrn ser vingado, pero pagar polo furto; se
non ten con que pagar, ser vendido. 3Se o boi, o xumento ou a ovella que roubou se
atopan no seu poder anda vivos, ter que paga-lo dobre.
4Cando algun asoballe un eido ou unha via, deixando pacer no eido alleo o seu rabao,
pagar o dano co mellor do seu eido e da sa via. 5Se se escapa o lume e pega nas
silveiras e queima as medas do trigo, os palleiros ou as leiras, o que acendeu o lume
pagar o queimado.
6Cando algun poa en depsito dieiro ou alfaias onda outro e rouben os bens da casa
deste, se aparece o ladrn, este pagar o dobre. 7Se o ladrn non aparece, o dono da casa
comparecer na presencia de Deus, para xurar que non tocou os bens do prximo.
8En caso de prexuzo na propiedade dun boi, dun xumento, dunha ovella, de roupa e de
calquera cousa que falte e da que un poida dicir: esta, levarase o caso dos dous
presencia de Deus, e aquel que Deus declare culpado pagar o dobre seu prximo.
9Cando algun lle encargue seu vecio a garda dun xumento, dun boi, dunha ovella ou
de calquera outro animal e ese animal morre, creba un so ou roubado, sen que ningun
o vexa, 10o segundo xurar polo Seor primeiro que non tocou os seus bens. Este ter
que conformarse, pois non haber compensacin. 11Pero se lle roubaron o animal sa
76

A BIBLIA

vista, ter que restiturllo seu dono. 12Se o animal foi despedazado, presentar unha
proba e non ter que pagalo.
13Cando algun lle pida a un vecio un animal prestado, se o animal morre ou rompe un
so, estando ausente o seu dono, aquel ter que pagarllo. 14Se o dono estaba presente,
non ter que pagarllo. Se o animal era alugado, entra no aluguer.
Leis morais e relixiosas
15Se un home engaiola unha rapaza solteira e se deita con ela, deber paga-lo seu dote e
tomala por muller. 16Se o pai dela se nega a darlla, o home pagar unha cantidade de
dieiro igual dote polas doncelas.
17Non deixars con vida s feiticeiras.
18O que se axunte cun animal ser reo de morte.
19O que ofreza sacrificios a outros deuses, fra do Seor, ser condenado.
20Non aflixirs nin asoballara-los forasteiros, pois forasteiros fostes vs en terras de
Exipto.
21Non oprimira-las vivas nin os orfos. 22Se de feito os oprimes, e eles se queixan a
min, eu escoitarei certamente a sa queixa. 23O meu noxo acenderase e fareivos morrer a
espada. As vosas mulleres quedarn vivas e os vosos fillos orfos.
24Se lle emprestas dieiro a un do meu pobo, pobre que vive onda ti, non te portars
coma un usureiro, cobrndolle intereses. 25Se tomas en peor o manto do teu prximo,
antes de poerse o sol devolverasllo, 26pois o vestido que ten para cubri-lo seu corpo.
Con que, se non, se tapara deitarse? Se se queixa a min, escoitareino, porque eu son
misericordioso.
27Non blasfemes de Deus nin maldga-lo xefe do teu pobo.
28Non te descoides na oferta da colleita e da vendima.
Dme os teus fillos primoxnitos. 29E o mesmo fars cos dos teus gandos e cos dos teus
rabaos. Deixars sete das a cra coa sa nai e no oitavo entregarasma.
30Seredes persoas santas para min. Non comeredes carne de animais espedazados:
botardesllela s cans.
Xustiza
23 1Non propagars rumores mentireiros. Non te xuntars cun malvado para dar
testemuo en favor da inxustiza.
2Non te deixes ir coa maiora para face-lo mal, nin te poas do lado dela nun xuzo,
violando o dereito.
3Non favorecers poderoso na sa causa.
4Se atpa-lo boi ou o xumento que perdeu o teu inimigo, levaralos onda el.
5Se ve-lo xumento do adversario cado baixo a sa carga, non o deixes abandonado;
axdalle a erguelo.
6Non trza-lo dereito no xuzo do pobre.
7Fuxe da causa mentireira. Non fagas condenar s inocentes nin s xustos, pois eu non
declaro inocente malvado.
8Non admitas regalos, pois os regalos cegan mesmo s asisados e torcen o dereito dos
xustos.
9Non oprma-lo estranxeiro. Vs coecde-la sa condicin, pois fostes estranxeiros en
Exipto.
O sbado e as festas
77

A BIBLIA

10Seis anos sementara-la ta terra e recollera-los seus froitos. 11Pero o stimo deixarala
en barbeito, para que poidan come-los pobres do teu pobo e pazan do que lles sobre os
animais do monte. Fara-lo mesmo coa ta via e coas tas oliveiras. 12Seis das
traballars, e o stimo descansars, para que descanse o teu boi e o teu xumento, e para
que tean un respiro o teu servo e o forasteiro.
13Observade todo o que vos digo. Non invoqude-lo nome doutros deuses; que nin
sequera se sinta nos teus labios.
14Celebrars tres festas no ano. 15Garda a festa dos Azimos. Sete das comers pan sen
levedar, conforme che mandei, no tempo fixado do mes de abib, pois nel sastes de
Exipto. E non viredes onda min coas mans baldeiras. 16E a festa da Seitura, dos
primeiros froitos dos teus traballos, do que sementaches nos teus eidos. E a festa da
Colleita, fin do ano, cando recolles nos teus eidos o froito do teu traballo.
17Tres veces no ano comparecern os varns todos do pobo diante do Seor.
18Non me ofrecera-lo sangue dos sacrificios con pan lvedo. Non deixara-la graxa da
festa ata a ma.
19Traers casa do Seor o teu Deus as primicias dos froitos da terra.
Non cocera-lo cabrito no leite da sa nai.
O anxo de Deus
20Eu vou manda-lo meu anxo diante ta, para que te garde na viaxe e te leve lugar que
che teo disposto. 21Respctao e faille caso. Non te rebeles contra el. Non perdoar as
vosas rebeldas, pois leva con el o meu nome. 22Se de verdade o obedeces e fa-lo que eu
che mande, eu serei inimigo dos teus inimigos, adversario dos teus adversarios.
Na terra dos cananeos
23O meu anxo ir diante de ti e levarate terra dos amorreos, dos hititas, dos perizitas,
dos cananeos, dos hivitas e dos iebuseos, que eu destruirei. 24Non te postrars diante dos
seus deuses nin os adorars. Non fara-lo que fan eles, senn que os destruirs e romperalas sas imaxes. 25Vs serviredes Seor o voso Deus, e el bendicir o voso pan e a
vosa auga. Eu afastarei de ti tdalas doenzas. 26Non haber na ta terra muller estril nin
que aborte. E ateigareite de vida.
27Eu mandarei o meu terror diante de ti, espantarei os pobos s que chegues, e tdolos
teus inimigos viraranse de costas ante ti. 28Mandarei diante de ti vsporas, que farn
fuxir da ta presencia s hivitas, s cananeos, s hititas. 29Non os botarei todos vez,
para que non quede a terra deserta e que non se multipliquen as feras salvaxes contra ti.
30Botareinos s poucos, namentres ti vas crecendo e tomando posesin do pas.
31Fixarei os lindeiros da ta terra desde o mar Rubio mar dos filisteos e desde o
deserto ata o ufrates. Porei nas tas mans os habitantes do pas, botareinos da ta
presencia. 32Ti non fars con eles nin cos seus deuses ningn pacto. 33Tampouco non os
deixars quedar na ta terra, para que non te fagan pecar contra min servindo s seus
deuses, que sern para ti unha trapela".
Conclusin e rito da alianza
24 1O Seor dxolle a Moiss: -"Subide onda min, ti, Aharn, Nadab, Abih e setenta
ancins de Israel, e postrdevos desde lonxe. 2Soamente Moiss se aproximar Seor,
pero non os outros. E o pobo que non suba".

78

A BIBLIA

3Moiss veu e expxolle pobo as palabras do Seor e as sas decisins, e o pobo a

unha respondeu: -"Faremos todo o que dixo o Seor". 4Moiss puxo por escrito tdalas
palabras do Seor.
O da seguinte Moiss ergueuse cedo, construu un altar na aba da montaa e chantou
doce estelas, polas doce tribos de Israel. 5Despois mandou a algns mozos israelitas que
ofrecesen holocaustos e sacrificios de comunin Seor. 6Moiss colleu a metade do
sangue e botouna en recipientes, e a outra metade asperxeuna no altar. 7Despois colleu o
libro da alianza e leullo en voz alta pobo. Este respondeu: -"Faremos todo o que dixo o
Seor, e obedeceremos". 8Entn colleu Moiss o sangue e asperxiu pobo con el,
dicindo: -"Este o sangue da alianza que o Seor fai convosco, conforme as palabras
lidas".
9Moiss, Aharn, Nadab, Abih e setenta ancins de Israel subiron montaa 10e viron
Deus de Israel. Debaixo dos seus ps haba coma un pavimento de zafiro, limpo coma o
mesmo ceo. 11Deus non alongou a man contra os escolleitos de Israel, que puideron ver a
Deus. Despois comeron e beberon.
12O Seor dxolle a Moiss: -"Sube montaa e queda onda min. Dareiche as tboas de
pedra coa lei e cos mandamentos que escribn, para que llos ensines pobo".
13Moiss foi, co seu axudante Xosu, e subiu monte de Deus. 14Os xefes do pobo
deixralles encomendado: -"Agardade aqu, ata que volvamos onda vs. Aharn e Hur
quedan convosco. Se algun tiver un pleito, que llelo expoa a eles".
15Moiss subiu montaa, que estaba cuberta pola nube. 16A gloria do Seor fixera
morada sobre o monte Sina. A nube tapou o monte por seis das. O stimo da chamou o
Seor a Moiss desde o medio da nube. 17Os israelitas a gloria do Seor aparecalles
coma un lume abourante no cume da montaa. 18Moiss entrou na nube, subiu
montaa e quedou al corenta das coas sas noites.
SANTUARIO E SACERDOCIO
Construccin do santuario
25 1O Seor faloulle a Moiss: 2-"Di-lles s israelitas que me presenten unha ofrenda.
Aceptardela de todos aqueles que de corazn ma queiran ofrecer. 3As cousas que
podedes aceptar como ofrenda sern: ouro, prata e bronce, 4prpura violcea, escarlata e
carmes, lio e pelo de cabra, 5peles de carneiro curtidas, peles de teixugo e madeira de
acacia, 6aceite para as lmpadas, aromas para o leo de uncin e para o incenso, 7pedras
de nice e pedras de engaste para o efod e para o peitoral. 8Que me fagan un santuario,
onde eu habite no medio deles. 9Farde-lo tabernculo e os utensilios para o culto
conforme o modelo que eu che indicarei.
A arca
10Construirs unha arca de madeira de acacia de dous cbados e medio de longa, un e
medio de ancha e un e medio de alta. 11Revestirala de ouro puro por dentro e por fra;
por enriba, arredor, poraslle unha cinta tamn de ouro. 12De ouro fundido fars catro
argolas e porasllas nos catro cantos, das para un flanco e das para o outro. 13Despois
fars largueiros de madeira de acacia, revestiralos de ouro 14e meteralos polas argolas
dos dous lados da arca, para podela transportar. 15Os largueiros quedarn metidos nas
argolas e non se sacarn delas. 16Na arca metera-lo testemuo que eu che darei.
17Fara-lo propiciatorio de ouro puro, de dous cbados e medio de longo e un e medio de
ancho. 18Despois cicelars dous querubns de ouro para os seus dous extremos. 19Pors
un querubn en cada extremo, formando un corpo co propiciatorio. 20Os querubns
79

A BIBLIA

despregarn as s cara arriba, cubrindo o propiciatorio; mirarn cara centro deste, un

enfronte do outro. 21Pora-lo propiciatorio encima da arca, e nesta depositara-lo
testemuo que eu che darei. 22Desde enriba do propiciatorio, entre os dous querubns
que estn encima da arca do testemuo, virei teu encontro e direiche todo o que tea
que mandarche para os israelitas.
A mesa dos pans sagrados
23Fars unha mesa de madeira de acacia, de dous cbados de longa, un de ancha e un e
medio de alta. 24Revestirala de ouro puro e poraslle redor unha cinta de ouro. 25O
redor faraslle un reborde dun palmo, no que pors tamn unha cinta de ouro. 26Fars
catro argolas de ouro e poralas nos catro cantos da mesa, unha por cada p. 27As argolas
estarn agarradas no reborde. Por elas meteranse os largueiros para transporta-la mesa.
28Os largueiros faralos de madeira de acacia, revestidos de ouro. Con eles poderase
ergue-la mesa. 29Fars tamn pratos, cuncas, xerras e vasos para as libacins, todo de
ouro puro. 30Encima da mesa pora-los pans presentados, que estarn sempre diante de
min.
O candelabro
31Fars un candelabro de ouro puro, traballado a martelo, coa sa base e co seu fuste.
Formarn unha peza con el as sas copas, os seus clices e as sas corolas. 32Dos seus
lados sairn seis brazos, tres dun lado e tres do outro. 33Cada brazo ter tres copas, coma
a flor da amndoa, co seu cliz e a sa corola. Sern o mesmo os seis brazos que sairn
do candelabro. 34O candelabro ter no fuste catro copas, coma as flores da amndoa,
cada unha co seu cliz e coa sa corola. 35Debaixo de cada parella de brazos que saen do
candelabro, levar un cliz. As ser cos seis brazos. 36Os clices e mailos brazos sern
dunha mesma peza, cicelados en ouro puro. 37Despois fars sete lmpadas e poralas no
candelabro, para que alumen cara adiante. 38As pinzas para avivecelas e os seus cinseiros
sern de ouro puro. 39Cun talento de ouro puro fara-lo candelabro e tdolos seus
trebellos. 40Coida de facelo todo conforme o modelo que che mostrei na montaa.
O tabernculo
26 1O tabernculo faralo con dez lenzos de lio fino torcido, de prpura violcea,
escarlata e carmes, con querubns bordados. 2Cada lenzo ter vinteoito cbados de longo
por catro de ancho. O mesmo medirn tdolos lenzos. 3Os lenzos empalmarn uns cos
outros, en das series de cinco cada unha. 4Fars unhas presillas de prpura violcea, na
beira do lenzo extremo de cada unha das das series. 5Cincuenta presillas irn na beira
dunha serie e cincuenta na da outra, postas de xeito que caian enfronte unhas das outras.
6Fars tamn cincuenta broches de ouro e axuntara-los lenzos con eles, de xeito que o
tabernculo figure un conxunto. 7Tecers despois once lenzos de pelo de cabra, para que
lle fagan de Tenda tabernculo. 8A lonxitude do lenzo ser de trinta cbados e o ancho
de catro. Esta ser a medida para tdolos lenzos. 9Empalmars cinco lenzos nunha serie e
seis noutra, de xeito que o sexto lenzo caia fronte porta. 10Pors cincuenta presillas nas
beiras de cada unha das das series de lenzos empalmados. 11Fundirs cincuenta broches
de bronce, meteralos nas presillas, e as quedar composta a Tenda nunha peza. 12En
canto que sobrare dos lenzos da Tenda, a metade dun deles colgar por detrs do
tabernculo, 13e o cbado sobrante polos lados colgar polos dous lados do tabernculo e
taparao.
80

A BIBLIA

14Fars anda para o tabernculo unha cuberta de peles curtidas de carneiro, e por enriba
dela outra cuberta de peles de teixugo.
15As tboas do tabernculo faralas de madeira de acacia. 16A longura dunha tboa ser
de dez cbados e o ancho de un e medio. 17Cada tboa rematar en dous cants, para
machear unhas nas outras. E o mesmo tdalas tboas. 18Unha vez feitas as tboas para o
tabernculo, pors vinte do lado que mira cara sur. 19Fars corenta basas de prata e
poralas, das a das, debaixo das vinte tboas, unha por cada cantil. 20Polo outro lado do
tabernculo, norte, pors outras vinte tboas, 21coas correspondentes corenta basas de
prata, das debaixo de cada tboa. 22Polo lado posterior do tabernculo, ocaso,
colocars seis tboas, 23con das mis para os dous cantos. 24Estas encaixarn de abaixo
para arriba; as das tboas farn os dous cantos. 25Sern, pois, oito tboas, con dezaseis
basas de prata, das por cada tboa. 26Fars tamn traveseiros de madeira de acacia,
cinco para cruza-las tboas dun lado do tabernculo, 27cinco para as do outro e cinco
para as do ocaso. 28O traveseiro que pasar polo medio das tboas ir dun cabo outro.
29Recubrirs de ouro as tboas e os traveseiros, e de ouro sern tamn as argolas, polas
que pasarn os traveseiros. 30Construira-lo tabernculo conforme o modelo que eu che
mostrei na montaa.
O veo e a cortina
31Fars un veo de prpura violcea, escarlata e carmes, de lio fino torcido, con
querubns bordados. 32Penduraralo de catro columnas de madeira de acacia, recubertas
de ouro, con ganchos de ouro e catro basas de prata. 33Pendurara-lo veo de cravos.
Dentro pora-la arca da alianza. O veo separar o lugar santo do santsimo. 34Pora-lo
propiciatorio encima da arca da alianza, no santsimo. 35Por fra do veo, do lado norte,
colocara-la mesa; e enfronte da mesa, do lado sur do santuario, o candelabro. 36Para a
entrada da tenda fars unha cortina, de prpura violcea, escarlata e carmes, de lio fino
torcido e bordada. 37Para a cortina fars cinco columnas de madeira de acacia, recubertas
de ouro, con cinco ganchos de ouro; para as columnas fundirs cinco basas de bronce.
O altar dos holocaustos
27 1Fara-lo altar de madeira de acacia, cadrado, de cinco cbados de longo, cinco de
ancho e tres de alto. 2Nos catro ngulos faraslle santes coma cornos, que revestirs de
bronce. 3Para o altar fars, sempre de bronce, caldeiros para a cinsa, paletas, aspersorios,
tenaces e braseiros. 4Dotara-lo altar dun enreixado, feito de bronce e en forma de rede.
Nos catro cantos levar catro argolas de bronce. 5Pora-lo enreixado debaixo do reborde
sante do altar, desde a media altura ata o chan. 6Fars anda para o altar largueiros de
madeira de acacia, recubertos de bronce; 7meterasllos polas argolas dos costados, para
podelo transportar. 8O altar faralo oco e de tboas, conforme o modelo que che mostrei
na montaa.
O adro
9Co tabernculo fars tamn o adro. Polo lado sur poraslle cortinas de lio fino torcido,
cunha lonxitude de cen cbados por lado. 10As sas vinte columnas estarn asentadas en
vinte basas de bronce. Os ganchos e as argolas das columnas sern feitos de prata. 11Do
mesmo xeito, polo norte, o adro levar unha cortina de cen cbados de longa, vinte
columnas asentadas en vinte basas de bronce, con alcaiatas e argolas de prata. 12O ancho,
polo ocaso, o adro levar unha cortina de cincuenta cbados de longa, e dez columnas
con outras tantas basas. 13O ancho, polo nacente, a cortina ter tamn cincuenta cbados.
81

A BIBLIA

14A un lado da porta irn quince cbados de cortina, con tres columnas e as sas basas.
15Do lado oposto, a mesma cousa. 16Para a porta do adro fars unha cortina de vinte
cbados, de prpura violcea, escarlata e carmes, de lio fino torcido e bordada; levar
catro columnas coas sas basas. 17Tdalas columnas redor do adro levarn aneis de
prata, con ganchos de prata e con basas de bronce. 18O adro ter cen cbados de longo,
cincuenta de ancho e cinco de alto. Ser de lio fino torcido, coas basas de bronce.
19Tdolos utensilios para calquera dos servicios do tabernculo, as sas estacas e as do
adro, sern todos de bronce.
O aceite da lmpada
20Ordnalles s israelitas que che traian aceite puro de oliva, para mante-la lmpada
acesa. 21Aharn e os seus fillos colocarana na Tenda do Encontro, por fra do veo que
tapa o testemuo, para que brille diante do Seor, desde a noite ma. Esta lei
perpetua para tdalas xeracins de Israel.
As roupas dos sacerdotes
28 1Manda vir onda ti a teu irmn Aharn e a seus fillos Nadab, Abih, Elazar e Itamar.
De entre tdolos israelitas sern eles os meus sacerdotes. 2A teu irmn Aharn faraslle
vestes sacras, que lle dean honor e maxestade. 3Ordena a artesns destros, dotados de
esprito de sabedora, que preparen as roupas coas que Aharn ser consagrado sacerdote.
4Deberanlle facer estes ornamentos: o peitoral, o efod, o manto, a tnica bordada, a mitra
e a faixa. Para faceren as vestes sacras para o sacerdocio do teu irmn Aharn e dos seus
fillos 5serviranse de ouro, de prpura violcea, escarlata e carmes, e de lio fino.
O efod
6O efod faralo de ouro, de prpura violcea, escarlata e carmes, e de lio fino torcido e
bordado. 7Levar das ombreiras, unha por cada lado, que servirn para atalo. 8Ter para
cinguilo un cngulo, que ser da sa mesma feitura: de ouro, de prpura violcea,
escarlata e carmes, e de lio fino torcido. 9Collers das pedras de nice e gravars nelas
os nomes das tribos de Israel, 10seis nomes nunha pedra e seis na outra, por orde de
nacemento. 11Fars grava-los nomes das tribos de Israel nas das pedras, engastadas en
ouro, como fan os ourives gravadores de selos. 12Despois pora-las das pedras nas
ombreiras do efod, para lembranza das tribos de Israel. Aharn levar sobre os ombreiros
os nomes dos israelitas, para lembranza diante do Seor. 13Faraslles engastes de ouro
14e das cadeas de ouro puro, trenzadas coma un cordn, e poralas trenzadas nos
engastes.
O peitoral
15Fara-lo peitoral das sortes, traballado con arte, da mesma feitura do efod, de ouro, de
prpura violcea, escarlata e carmes, e de lio fino torcido. 16Ser cadrado, dobre, un
palmo de longo e un de ancho. 17Levar engastadas catro ringleiras de pedras. Na
primeira unha sardnice, un topacio e unha esmeralda; 18na segunda un rub, un zafiro e
un xaspe; 19na terceira un palo, unha gata e unha amatista; 20e na cuarta un crislito,
un nice e un berilo. Estarn todas nas sas ringleiras, engastadas en ouro. 21As pedras
corresponden s nomes das tribos de Israel, doce pedras por doce nomes. Cada unha
levar gravado un nome, coma un selo; e as as doce tribos cos seus nomes.
82

A BIBLIA

22Fars para o peitoral cadeas de ouro puro, trenzadas coma un cordn, 23e dous aneis
de ouro, que lle pors peitoral nos seus dous cabos. 24Pasara-las das cadeas de ouro
polos aneis dos dous cabos do peitoral, 25e as puntas das cadeas fixaralas nos engastes,
collidos no lado dianteiro das ombreiras do efod. 26Fars outros dous aneis de ouro e
poralos nos dous cabos da parte baixa do peitoral, polo lado de dentro, de cara efod.
27E dous aneis mis que fars anda, fixaralos nas das ombreiras do efod, na sa parte
baixa dianteira, onda a xuntura, por enriba do cngulo do efod. 28Os aneis do peitoral
ligaranse cos do efod cun cordn de prpura violcea, de xeito que o peitoral quede por
riba do cngulo do efod e non se solte del.
29Dese xeito Aharn levar os nomes das tribos de Israel no peitoral das sortes, sempre
que entre no santuario, para lembranza perpetua diante do Seor. 30No peitoral das sortes
pora-los urim e os tummim, e as irn sobre o corazn de Aharn, sempre que este entre
onda o Seor, Aharn levar sempre sobre o corazn, na presencia do Seor, as sortes de
Israel.
O manto
31Fars tamn tece-lo manto do efod, todo de prpura violcea. 32No medio, por enriba,
levar unha abertura, cunha orla de reforzo arredor, coma unha cota, para que non
esgace. 33No borde baixo, arredor, poraslle granadas de prpura violcea, escarlata e
carmes, e, mesturadas con elas, campaas de ouro. 34As granadas e as campaas
alternaranse por todo o arredor. 35Aharn vestir este manto cando faga o servicio, de
xeito que se sinta o tintn cando entre no santuario, na presencia de Deus, e tamn cando
saia. As non morrer.
A diadema
36Fars unha flor de ouro puro e gravars nela, como se grava un selo: Consagrado
Seor. 37Cun cordn de prpura violcea suxeitara-la flor na cara dianteira da tiara.
38Porala na testa de Aharn, que cargar coas culpas dos israelitas, cando estes ofrezan
as sas ofrendas sacras. Aharn levar a flor sempre na fronte, para reconcilialos co
Seor.
Outros vestidos
39O manto do efod faralo de lio; e o mesmo a tiara e mailo cngulo; ser todo bordado.
40Os fillos de Aharn faraslles tamn tnicas, cngulos e tiaras, que lles dean honor e
maxestade. 41As como vestirs a teu irmn Aharn e a seus fillos. Unxiralos e
consagraralos, para que me sirvan como sacerdotes. 42Faraslles calzns de lio, que lles
cubran cadrs e coxas, que lles tapen as partes. 43Aharn e os seus fillos levaranos cando
entren na Tenda do Encontro e cando se acerquen altar para o servicio do santuario,
para que non cometan falta, e morran. Esta ser lei perpetua para Aharn e para seus
fillos.
Consagracin dos sacerdotes
29 1Este o rito da consagracin dos sacerdotes. Colle do gando un xuvenco e dous
carneiros sen defecto. 2Colle tamn pan zimo, bicas zimas amasadas con aceite, filloas
tamn zimas untadas con aceite, todo feito de flor de trigo. 3Pors todo nunha cesta e
ofrecerasmo nela, co xuvenco e cos dous carneiros.
83

A BIBLIA

4Mandars a Aharn e a seus fillos acercarse porta da Tenda do Encontro e baarse con
auga. 5Despois collera-las roupas e vestiraslle a Aharn o manto, o manto do efod, o efod
e o peitoral, e cinguiralo co cngulo do efod. 6Poraslle na cabeza a tiara, e por riba a
sagrada diadema. 7Despois collera-lo leo da uncin, verterasllo na cabeza, e quedar
unxido. 8Logo fars que se acerquen os seus fillos, vestirslle-las tnicas, 9cinguirsllelo cngulo. O mesmo a Aharn coma a eles porlle-las sas mitras. O sacerdocio ser a
sa propiedade para sempre. As como investirs a Aharn e a seus fillos.
Ofrenda
10Fars trae-lo xuvenco diante da Tenda do Encontro, e Aharn e os seus fillos poranlle
as mans na cabeza. 11Logo degolaralo diante do Seor, entrada da Tenda do Encontro.
12Collers un pouco do seu sangue e mollars cos dedos os cornos do altar. O resto do
sangue verteralo p do altar. 13Sacaraslle o sebo que envolve as entraas, o que cobre o
fgado, os dous riles co sebo que os envolve, e queimaralo todo no altar. 14A carne do
xuvenco, a sa pel e as sas tripas, queimaralas no lume, fra do campamento, coma
sacrificio polo pecado.
15Despois collers un dos carneiros, e Aharn e os seus fillos imporn as mans na sa
cabeza. 16De seguido, degolaralo, tomara-lo seu sangue e rociars con el o altar redor.
17Pora-lo carneiro en anacos, lavara-las sas entraas e as sas patas, poralas cos anacos
de carne e coa cabeza 18e queimara-lo carneiro todo encima do altar. un holocausto
para o Seor, un sacrificio recendente que lle prace.
19Collers despois o outro carneiro, e Aharn e os seus fillos imporanlle as mans na
cabeza. 20Degolara-lo carneiro, collers do seu sangue e mollars con el o lbulo da
orella dereita de Aharn e os das orellas dos seus fillos, e tamn os polgares das sas
mans e as dedas dos seus ps dereitos, e despois vertera-lo sangue redor do altar.
21Tomars do sangue que hai enriba do altar e do leo da uncin, e rociars a Aharn e
os seus vestidos, e s fillos de Aharn e os seus vestidos. Dese xeito, tanto eles coma os
seus vestidos quedarn consagrados. 22Do carneiro collers logo o sebo, o rabo, o sebo
que cobre as entraas, o lbulo do fgado, os dous riles co sebo que os envolve e a perna
dereita, porque este o carneiro da investidura.
23Da cesta dos zimos presentados Seor collers unha bola, unha bica amasada con
aceite e unha filloa. 24Pors todo nas mans de Aharn e dos seus fillos e abalaralos
ritualmente diante do Seor. 25Co-llers todo outra vez das sas mans e queimaralo no
altar coma holocausto, coma recendo que prace Seor. un sacrificio no seu honor.
26Despois collera-lo peito do carneiro da investidura de Aharn e abalaralo ritualmente
diante do Seor. Esa ser a ta racin. 27Do carneiro da investidura de Aharn e dos seus
fillos consagrara-lo peito que foi abalado e maila perna ofrecida. 28Esta ser, por lei
perpetua, a racin de Aharn e dos seus fillos, de parte dos israelitas. a ofrenda que os
israelitas ofreceron Seor en sacrificio de comunin.
29As vestes sacras de Aharn herdaranas seus fillos, para cando eles sexan unxidos e
reciban a investidura. 30O fillo que lle suceda no sacerdocio vestiraas sete das, cando
entre na Tenda do Encontro para servir no santuario.
Banquete sagrado
31Collera-lo carneiro da investidura, cocera-la sa carne no lugar santo, 32e Aharn e os
seus fillos comerano, co pan que hai na cesta, entrada da Tenda do Encontro.
33Comern a parte coa que se fixo a expiacin na sa investidura e na sa consagracin.
Non comer dela un alleo, porque racin sagrada. 34Se da carne da investidura ou do
84

A BIBLIA

pan quedase algo para o da seguinte, queimarase no lume. Ningun comer ese sobrante,
porque cousa santa.
Expiacin polo altar
35Isto o que fars con Aharn e con seus fillos, conforme che teo mandado. A
investidura require sete das. 36Cada da ofrecers en sacrificio un xuvenco para
expiacin polo pecado. Ofreceralo encima do altar para expiar por el, e despois unxiralo
para a sa consagracin. 37Durante sete das expiars polo altar e despois consagraralo.
O altar ser santsimo; calquera cousa que o toque quedar consagrada.
O sacrificio perpetuo
38Isto o que ofrecers sobre o altar tdolos das: dous cordeiros dun ano, 39un ma e
outro tarde. 40Co primeiro ofrecers un dcimo de flor de faria, amasada coa cuarta
parte dun hin de aceite de oliva, e unha libacin de vio. 41Co segundo cordeiro, o da
tarde, fars, coma ma, unha ofrenda e unha libacin: ofrenda recendente que prace
Seor. 42Este ser o holocausto perpetuo Seor, polas xeracins, entrada da Tenda do
Encontro, onde me encontrarei convosco e onde vos falarei. 43Al virei eu encontro de
Israel, e o lugar quedar consagrado pola mia presencia gloriosa. 44Consagrarei a Tenda
do Encontro e mailo altar, consagrarei a Aharn e a seus fillos coma os meus sacerdotes.
45Habitarei no medio de Israel e serei o seu Deus. 46E eles recoecern que eu son o
Seor, o seu Deus, que os saquei de Exipto e que habito no medio deles. Eu o Seor, o
seu Deus.
O altar do incenso
30 1Fars un altar de madeira de acacia, para queimar nel o incenso. 2Faralo cadrado,
dun cbado de longo, un de ancho e dous de alto, con cornos santes nos ngulos.
3Revestiralo de ouro puro, por enriba, polos lados e nos cornos; poraslle unha cinta de
ouro redor. 4Debaixo da cinta, nos dous flancos, poraslle das argolas de ouro, para
mete--los dous largueiros con que podelo transportar. 5Os largueiros sern de madeira de
acacia, revestidos de ouro. 6Colocara-lo altar diante do veo que tapa a arca da alianza,
diante do propiciatoiro que cobre o testemuo, onde eu virei teu encontro. 7Aharn
queimar nel incenso recendente, tempo de axeitar cada ma as lmpadas, 8e cando as
encenda pola tarde. Ser incenso perpetuo diante do Seor, polas xeracins. 9Non
ofreceredes nel incenso prohibido, nin holocaustos, nin ofrendas, nin verteredes
libacins. 10Aharn far por el a expiacin, unxindo unha vez no ano os seus cornos co
sangue do sacrificio polo pecado; as polas xeracins. O altar est consagrado Seor".
Prezo do rescate
11O Seor dxolle a Moiss: 12-"Cando cnte-los israelitas para face-lo seu censo, cada
persoa pagar Seor un rescate pola sa vida; as non sufrirn praga ningunha, seren
rexistrados. 13Cada persoa rexistrada pagar medio siclo, segundo o peso do siclo do
santuario que de vinte bolos; medio siclo ser o voso tributo para o Seor. 14Cada
persoa rexistrada, de vinte anos para arriba, pagar este tributo Seor. 15Nin o rico dar
mis nin o pobre dar menos da metade dun siclo, como tributo Seor polo rescate das
sas vidas. 16Recollera-lo dieiro do rescate dos israelitas e adicaralo servicio da
Tenda do Encontro. Servir para memorial diante do Seor de que os israelitas rescataron
as sas vidas".
85

A BIBLIA

A pa de bronce
17O Seor dxolle a Moiss: 18-"Fars unha pa de bronce, coa base tamn de bronce,
para as ablucins. Porala entre a Tenda do Encontro e o altar e botars auga nela.
19Aharn e seus fillos lavarn nela as mans e mailos ps. 20Cando entren na Tenda do
Encontro, lavaranse con auga, e as non morrern. E o mesmo cando se acerquen altar
para oficiar ou para queimar unha ofrenda Seor. 21Lavarn as mans e os ps, e as non
morrern. Esta lei perpetua para eles e para os seus descendentes, polas xeracins".
O leo da uncin
22O Seor dxolle a Moiss: 23-"Procrate aromas da mellor calidade: cincocentos siclos
de mirra virxe, douscentos cincuenta de cinamomo recendente e douscentos cincuenta de
canela, 24cincocentos siclos de casia, en peso do santuario, e sete litros de aceite de
oliveira. 25Con todo iso fara-lo leo da uncin santa, un perfume recendente, coma o que
fan os perfumistas. Ser o leo da uncin santa. 26Con el unxira-la Tenda do Encontro e
a arca da alianza, 27a mesa cos seus recipientes, o candelabro cos seus trebellos, o altar
do incenso, 28o altar dos holocaustos con tdolos seus utensilios, e a pa coa sa base.
29Consagrars estas cousas todas, para que sexan santsimas: calquera que as toque
quedar tamn santificado. 30Unxirs a Aharn e a seus fillos, para que me queden
consagrados na funcin de sacerdotes.
31Diraslles s israelitas: Este ser o meu leo santo da uncin polas xeracins. 32Non
poderedes unxir con el ningunha outra persoa. Nin faredes un preparado coma este. Foi
consagrado, e ser santo para vs. 33Calquera que prepare outro leo coma este e unxa
con el un profano, ser excludo do pobo".
O incenso
34O Seor dxolle a Moiss: -"Procrate estes aromas: mbar, ua recendente, glbano e
incenso puro, todo nas mesmas cantidades. 35Con todo iso prepara o incenso, conforme
arte dos perfumistas, mesturado con sal, puro e santo. 36Despois moers un pouco, ata
convertelo en po, e pors unha parte del diante da arca, na Tenda do Encontro, na que eu
virei onda ti. Terdelo por cousa santa. 37Para os vosos usos non faredes incenso
composto conforme a esa receita. Ese terdelo por cousa consagrada Seor. 38O que
faga para o seu uso un aroma coma ese, ser excludo do pobo".
Os artfices do santuario
31 1O Seor dxolle a Moiss: 2-"Ves que chamei polo seu nome a Besalel, fillo de Ur,
fillo de Hur, da tribo de Xud, 3e que o enchn do esprito de Deus, de sabedora, de
intelixencia e de habilidade para calquera labor: 4para concebir proxectos, para labra-lo
ouro, a prata e o bronce, 5para tallar pedras e engastalas, para tallar madeiras e facer
calquera obra. 6Ves tamn que lle dei por axudante a Oholiab, fillo de Ahisamac, da tribo
de Dan. A tdolos homes capaces deilles habilidade, para que poidan facer todo canto
che mandei: 7a Tenda do Encontro, a arca da alianza co propiciatorio que est por riba
dela, e os utensilios todos da tenda, 8a mesa cos seus accesorios, o candelabro de ouro
cos seus trebellos, o altar do incenso, 9o altar dos holocaustos con tdolos seus utensilios
e a pa coa sa base, 10as vestes sacras do sacerdote Aharn e de seus fillos, cando
serven no santuario, 11o leo da uncin, o incenso recendente para o santuario. Farn
todas esas cousas conforme eu che mandei".
86

A BIBLIA

O descanso do sbado
12O Seor dxolle a Moiss: 13-"Dilles s israelitas: Gardarde-lo meu sbado, porque o
sbado o sinal entre min e vs, dunhas a outras xeracins, polo que coeceredes que eu
son o Seor que vos consagro. 14Gardarde-lo sbado, que ser da santo para vs. O que
o profane ser reo de morte; o que traballe nese da ser excludo do pobo. 15Seis das
traballars, pero o stimo, sbado, da de lecer, consagrado Seor. O que traballe en
da de sbado ser reo de morte. 16Os israelitas gardarn o da do sbado, celebrarano
polas xeracins, cumprindo un pacto perpetuo. 17Ser sinal duradeiro entre min e os
israelitas, pois en seis das fixo o Seor o ceo e a terra, e o stimo descansou".
18Cando o Seor rematou de falar con Moiss no monte Sina, entregoulle as das tboas
da alianza, tboas de pedra escritas polo dedo de Deus.
O becerro de ouro
32 1Vendo o pobo que Moiss se demoraba en baixar da montaa, xuntouse redor de
Aharn e dxolle: -"Anda, fainos un deus que vaia diante de ns, pois ese Moiss, o home
que nos sacou de Exipto, non sabemos que foi del".
2Respondeulles Aharn: -"Collede das vosas mulleres e dos vosos fillos e fillas os
pendentes de ouro que levan nas orellas e trademos". 3Todo o mundo quitou os
pendentes de ouro das orellas e truxollos a Aharn. 4El recibiunos das sas mans, e fixo
do metal fundido un becerro, modelado a cicel. O pobo exclamaba diante del: -"Este o
teu Deus, Israel, que te sacou de Exipto".
5En vendo isto Aharn, construu un altar diante do becerro. E proclamou: -"Ma ser
festa en honor do Seor". 6A ma seguinte o pobo ergueuse cedo; ofreceron holocaustos
e sacrificios de comunin, sentaron todos a comer e a beber, e logo puxronse a danzar.
7O Seor dxolle a Moiss: -"Anda, baixa da montaa, porque o teu pobo, o que sacaches
de Exipto, perverteuse. 8Desvironse axia do camio que eu lles indicara. Fixronse un
becerro de metal, pstranse diante del, ofrcenlle sacrificios e pregoan: Este o teu Deus,
Israel, o que te sacou de Exipto". 9E dxolle o Seor anda a Moiss: -"Vexo que este
pobo ten a cerviz dura. 10Deixa, pois, que agora se acenda a mia ira contra eles e os
consuma. Pero a ti convertereite nun gran pobo".
Intercesin de Moiss
11Entn rogou Moiss ante o Seor, o seu Deus: -"Por que, Seor, se ten que acende-la
ta ira contra o teu pobo, que con moito poder e con man rexa sacaches de Exipto?
12Por que haberan dici-los exipcios: Sacounos arteiramente, para matalos nas montaas
e varrelos da face da terra? Vlvete atrs do teu noxo e renuncia castigo que pensaches
contra o teu pobo. 13Lembra s teus servos Abraham, Isaac e Israel, s que con
xuramento prometiches: Multiplicarei os vosos descendentes coma as estrelas do ceo, e
dareilles este pas de que vos teo falado, para que o herden a perpetuidade". 14E o Seor
renunciou castigo co que ameazara seu pobo.
As tboas da lei rotas
15Moiss baixou do monte coas das tboas da alianza na sa man. Estaban escritas
polos dous lados, 16e eran obra de Deus: o gravado nas tboas era escritura de Deus.
17En ondo Xosu a algueirada do pobo, dxolle a Moiss: -"Oense berros de loita no
campamento".
87

A BIBLIA

18Moiss respondeulle: -"Non son aturuxos de victoria, nin salaios de desfeita, senn que
son cantos o que oio".
19Cando chegou campamento e viu o becerro e a danza, Moiss anoxouse moito, tirou
as tboas da man e crebounas na aba da montaa. 20Logo agarrou o becerro que fixeran,
queimouno e moeuno, ata convertelo en po, e fxollelo beber s israelitas.
21Moiss dxolle a Aharn: -"Que che fixo este pobo, para que deixases caer enriba del
un pecado tan grave?"
22Respondeulle Aharn: -"Que non se anoxe o meu seor. Ti sabes que este pobo
inclinado mal. 23Dixronme: Fainos un deus que nos conduza, pois ese Moiss, o
home que nos sacou de Exipto, non sabemos que foi del. 24Eu dxenlles: Quen de entre
vs ten ouro? Eles recolleron ouro e trouxronmo. E eu fundino, e sau este becerro".
25Vendo Moiss que o pobo estaba desbocado, pois deixrao desbocarse Aharn,
expondoo riso dos inimigos, 26pxose entrada do campamento e berrou: -"Comigo os que estn polo Seor!" E fronse con el tdolos levitas.
27El dxolles: -"Isto manda o Seor, o Deus de Israel: Cinguide cada un a sa espada, ide
e vide de porta en porta polo campamento e que cada un mate seu irmn, seu amigo,
seu parente". 28Os levitas cumpriron o mandado de Moiss, e aquel da caeron cerca de
tres mil homes do pobo.
29Dxolles Moiss: -"Recibide hoxe a investidura do Seor. Cada un, a costa do fillo ou
do irmn, hoxe merecste-la sa bendicin". 30O da seguinte Moiss dxolle pobo:
-"Cometestes un grave pecado. Agora subirei onda o Seor, para ver se vos obteo o
perdn".
31Volveu, pois, Moiss onda o Seor e dixo: -"Recoezo que este pobo cometeu un
grave pecado, facerse un deus de ouro. 32Pero rgoche que agora lle perde-lo pecado.
E se non, tchame a min tamn do libro onde rexistras".
33O Seor respondeulle a Moiss: -"Do meu rexistro tacharei que pecou. 34Pero agora
vai e leva o pobo a onde che mandei. O meu anxo ir diante de ti. O da da conta
pedireille as contas do pecado". 35O Seor castigou pobo, por veneraren o becerro que
lles fixo Aharn.
O anxo de Deus co pobo
33 1O Seor dxolle a Moiss: -"Anda, ti e o pobo que trouxeches de Exipto e sube de
aqu cara terra, da que eu xurei a Abraham, a Isaac e a Xacob: Darillela s vosos
descendentes. 2Eu mandarei diante o meu anxo, desbotarei da terra s cananeos, s
amorreos, s hititas, s perizitas, s hivitas e s iebuseos, 3e vs entraredes nesa terra que
zumega leite e mel. Eu non irei entre vs, cun pobo que ten a cerviz dura, non sexa que
vos destra no camio". 4Cando o pobo escoitou estas tan duras palabras, fixo loito, e
ningun puxo as sas galas.
5O Seor dxolle a Moiss: -"Dilles s israelitas: Sodes un pobo de cerviz dura. Se por
un momento subise entre vs, acabara convosco. Agora tirade de enriba os atavos que
levades, e verei que fago convosco". 6Os israelitas desprendronse das galas que levaban,
desde o monte Horeb.
A Tenda do Encontro
7Moiss levantou a Tenda e plantouna lonxe, fra do campamento; e chamouna Tenda do
Encontro. O que quera visita-lo Seor, saa do campamento e a fra del, Tenda do
Encontro.
8Cando Moiss saa cara Tenda, a xente agardaba de p, entrada das sas tendas,
ollando como Moiss entraba na Tenda do Encontro. 9Cando Moiss entraba na Tenda,
88

A BIBLIA

baixaba a columna de nube e pousbase na entrada, mentres Deus se comunicaba a

Moiss. 10O pobo todo poda ve-la columna de nube pousarse na entrada da Tenda, e
todos se erguan e se postraban, cada un porta da sa tenda. 11O Seor falaba con
Moiss cara a cara, coma un home co seu amigo. Despois Moiss volva para o
campamento; pero o seu servidor Xosu, fillo de Nun, non se a da Tenda.
Moiss pide a Deus que os acompae
12Moiss dxolle Seor: -"Ti mndasme conducir este pobo, pero non me indicaches
anda a quen mandas comigo, por mis que me teas dito: Cozote polo nome e
concdoche o meu favor. 13Agora, pois, se merezo o teu favor, ensname o teu camio,
para que eu te coeza e faga por merece-lo teu favor. Mira por esta xente que o teu
pobo".
14O Seor respondeulle: -"Irei eu mesmo contigo e dareiche o repouso".
15Moiss insistiu: -"Se non vs ti mesmo connosco, non nos fagas rubir de aqu, 16pois
como poderiamos saber, eu e mais este teu pobo, que contamos co teu favor, se non no
feito de que veas ti connosco? Entn avantaxariamos, eu e mais este teu pobo, a tdolos
pobos que hai sobre a terra".
17O Seor respondeulle a Moiss:
-"Concedereiche isto tamn, pois contas co meu favor e cozote polo nome".
18Entn Moiss pediu: -"Mstrame a ta gloria".
19O Seor respondeulle: -"Farei pasar diante de ti todo o meu ben e pronunciarei diante
de ti o nome do Seor, pois fago favores a quen quero e mostro misericordia con quen
quero". 20E engadiu: -"Pero non poders ve-la mia cara, porque non pode verme un
home e despois seguir vivindo".
21E dixo anda o Seor: -"A tes un lugar cerca de min. Ponte de p naquel penedo.
22Cando a mia gloria pase, metereite nunha greta e tapareite coa man, ata que eu tea
pasado. 23Cando retire a mia man, poders verme polas costas, pero non poders ve-la
mia cara".
Renovamento da alianza
34 1O Seor dxolle a Moiss: -"Labra das tboas de pedra, o mesmo cs primeiras. Eu
escribirei nelas as palabras que haba nas que rompiches. 2Disponte para ma. Sube
cedo monte Sina e agrdame al, no cume da montaa. 3Que ningun suba contigo;
que non se vexa unha persoa en todo o monte; que non pazan preto del nin ovellas nin
vacas".
4Moiss labrou das tboas de pedra, o mesmo cs primeiras. Ergueuse cedo e rubiu
monte Sina, conforme lle mandara o Seor, levando consigo as das tboas de pedra. 5O
Seor baixou na nube e parou al con el. Moiss pronunciou o nome do Seor.
6O Seor pasou diante del proclamando: -"O Seor, o Seor, Deus compasivo e
benfeitor, tardo ira, rico en amor e lealdade, 7que garda o seu amor ata a milsima
xeracin, que perdoa as culpas, os pecados e os erros, pero non declara inocente
culpado, e castiga as culpas dos pais ata a terceira e a cuarta xeracin".
8Moiss, tempo que se postraba polo chan e adoraba, 9dixo: -"Se merezo, Seor, o teu
favor, pdoche que veas ti connosco. Este pobo ten cerviz dura, pero ti perdoara--las
nosas culpas e pecados e fars de ns a ta herdade".
10O Seor respondeulle: -"Eu vou facer convosco unha alianza. A vista de todo o teu
pobo farei marabillas que nunca se fixeron en ningn pas nin nacin. Todo o pobo que te
rodea poder ve-los feitos do Seor, pois farei por medio de ti cousas marabillosas.
11Observa o que hoxe che mando. Eu botarei de diante de ti s amorreos, s cananeos, s
89

A BIBLIA

hititas, s perizitas, s hivitas e s iebuseos. 12Grdate de facer pactos cos moradores da

terra na que entras, para que logo non teas contigo unha trapela. 13Polo contrario,
derrubara-los seus altares, crebara-las sas estelas, tronzara-las sas rbores sagradas.
O declogo cltico
14Non adorars deuses alleos, porque o Seor, que leva nome de celoso, o de verdade.
15Non concluirs pactos cos moradores do pas, non sexa que, despois de se prostituren
cos seus deuses e de lles ofreceren culto, te conviden a comer dos seus sacrificios e ti
aceptes. 16Non tomes de entre as sas fillas mulleres para os teus fillos, non sexa que
prostiturense elas cos seus deuses, leven prostitucin tamn s teus fillos. 17Non te
fagas imaxes de deuses.
18Garda a festa dos Azimos. Sete das comers pan sen levedar, como che mandei, pola
festa do mes de abib, pois no mes de abib saches de Exipto. 19Tdolos primoxnitos son
meus; e meus son tamn os primoxnitos machos do teu gando, das ovellas e das vacas.
20As primeiras cras da xumenta poderalas rescatar por unha ovella; pero, se non as
rescatas, deberalas esnucar. Rescatara-los teus fillos primoxnitos. E non viredes onda
min coas mans baldeiras.
21Seis das traballars e o stimo descansars. Descansars o mesmo na sementeira coma
na recolleita. 22Celebrara-la festa das Semanas, comezo da sega do trigo, e a festa da
Colleita, fin do ano.
23Tres veces no ano presentaranse tdolos varns diante do Seor, Deus de Israel.
24Cando eu bote as nacins de diante ti e anchee as tas fronteiras, ningun cobizar a
ta terra, namentres sobes visita-lo Seor o teu Deus, as tres veces no ano.
25Non ofrecers pan lvedo co sangue do sacrificio. Do sacrificio da festa da Pascua non
deixars quedar nada para o da seguinte. 26Levars casa do Seor o teu Deus os
primeiros froitos da ta terra. Non cocera-lo cabrito no leite de sa nai".
O mediador da alianza
27O Seor dxolle a Moiss: -"Pon por escrito estas palabras, pois conforme a elas fago
contigo e con Israel esta alianza". 28Moiss estivo al co Seor corenta das e corenta
noites. Nelas non comeu pan nin bebeu auga. E escribiu nas tboas as palabras da alianza,
os dez mandamentos.
29Cando Moiss baixou do monte Sina, traendo consigo as das tboas da alianza, non
saba que lle brillaba a pel da cara, por conversar co Seor. 30O veren que a pel da cara
lle brillaba, Aharn e os israelitas tian medo de aproximarse a Moiss. 31Moiss
chamou por eles e entn vieron onda el Aharn e os xefes da comunidade. E Moiss
conversou con eles. 32Despois acercronse a el tdolos israelitas, e Moiss dulle-las
ordes que recibira do Seor no monte Sina.
33Cando acabou de falarlles, tapou a cara cun veo. 34Sempre que Moiss entraba onda o
Seor para falar con El, quitaba o veo, ata que volva a sar. Cando saa, dballes s
israelitas as ordes do Seor. 35Os israelitas podan ver como lle brillaba a pel da cara.
Pero Moiss tapbaa co veo, ata que volva outra vez a falar con Deus.
O sbado
35 1Moiss reuniu a asemblea, para dicir s israelitas: -"Estas son as ordes do Seor:
2Seis das traballaredes, pero o stimo ser da santo, sbado de repouso, adicado
Seor. O que traballe nese da ser reo de morte. 3No sbado non acenderedes lume en
ningunha das vosas casas".
90

A BIBLIA

Doazns para o santuario

4Moiss comunicoulle asemblea dos israelitas: -"Estas son as ordes do Seor:
5Separade dos vosos bens unha ofrenda para o Seor. Cada un traer xenerosamente en
ofrenda para o Seor ouro, prata ou bronce; 6prpura violcea, escarlata e carmes, lio
ou pelo de cabra; 7peles de carneiro curtidas, peles de teixugo ou madeira de acacia;
8aceite para o candelabro, aromas para o leo de uncin e para o incenso; 9pedras de
nice ou pedras de engaste para o efod e para o peitoral.
As obras que hai que facer
10Cantos de entre vs tean habilidade, que vean para face-lo que ordenou o Seor: 11o
tabernculo coa sa Tenda, e coa sa cuberta, os broches, as tboas, os largueiros, as
columnas e as basas; 12a arca cos seus largueiros, o propiciatoiro e o veo que o tapa; 13a
mesa cos seus largueiros e cos seus accesorios, e os pans presentados; 14o candelabro
para alumar, cos seus trebellos, coas lmpadas e co aceite do alumado; 15o altar do
incenso cos seus traveseiros, o leo de uncin, o incenso recendente, o veo da entrada do
tabernculo; 16o altar dos holocaustos, coa sa reixa de bronce, cos seus largueiros e con
tdolos seus trebellos, e a pa coa sa base; 17as cortinas do adro, coas sas columnas e
as sas basas, e o veo da entrada do adro; 18as estacas do tabernculo e do adro, coas
sas cordas; 19as vestes tecidas para o servicio do santuario e as vestes sacras de oficiar
do sacerdote Aharn e as dos seus fillos".
As doazns
20A comunidade dos israelitas retirouse de onda Moiss, 21e tdolos que con esprito
xeneroso as o decidiron trouxronlle Seor a sa ofrenda para as obras da Tenda do
Encontro, para o culto e para as sas sagradas vestes. 22Chegaban homes e mulleres,
tdolos que eran xenerosos, e traan broches, colares, aneis, torques e outros moitos
obxectos de ouro; cada un faca a sa ofrenda de ouro Seor. 23Os que tian prpura
violcea, escarlata e carmes, lio, pelo de cabra, peles curtidas de carneiro ou peles de
teixugo, traan diso que tian. 24Os que preferan ofrecer prata ou bronce, facan diso a
sa ofrenda Seor. Os que tian madeira de acacia, traan a madeira para as variadas
obras do culto.
25As mulleres expertas na arte de fiar, vian cos seus fiados de prpura violcea,
escarlata e carmes, ou de lio fino. 26As que tian habilidade para isto e a vontade de
facelo, traan pelos de cabra. 27Os xefes ofrecan pedras de nice e pedras de engaste,
para o efod e para o peitoral; 28e, por parte, os aromas, o aceite para alumar, o leo da
uncin, o incenso recendente. 29Todo home e muller de esprito xeneroso para poe-la
sa parte na obra que o Seor ordenara facer por medio de Moiss, traa a sa ofrenda
Seor.
Os artfices das obras
30Moiss dxolles s israelitas: -"Vedes que o Seor escolleu a Besalel, fillo de Ur, fillo
de Hur, da tribo de Xud, 31e que o encheu do esprito de Deus, de sabedora, de
intelixencia e de habilidade para toda sorte de labores: 32para concebir proxectos, para
labra-lo ouro, a prata e o bronce, 33para tallar pedras e engastalas, para tallar madeira e
acabar calquera obra de arte. 34Deulle tamn capacidade para dirixir, a el e a Oholiab,
fillo de Ahisamac, da tribo de Dan. 35Deus deulles moita habilidade para levaren a termo
91

A BIBLIA

calquera sorte de traballo de arte, recamado de prpura violcea, escarlata e carmes, para
proxectar e para realizar calquera obra".
36 1Besalel, Oholiab e tdolos homes destros, s que o Seor dera sabedora e
intelixencia para saberen face-la obras destinadas culto sagrado, puxronse traballo
conforme o mandara o Seor. 2Moiss chamou a Besalel, a Oholiab e a tdolos homes
destros, s que o Seor dera habilidade e a cantos estaban dispostos a p-la sa parte na
realizacin das obras, 3e entregulle-los materiais que os israelitas lle trouxeran coma
ofrenda para a obra do santuario que se haba facer.
Os israelitas seguan traendo mis ofrendas, unha ma tras doutra. 4Deixando o seu
traballo respectivo na construccin do santuario, vieron os sabios artesns 5e dixronlle
a Moiss: -"O pobo est traendo xa mis do que cmpre para face-las obras que mandou
o Seor". 6Entn deu Moiss a orde de pregoar no campamento: -"Que ningn home nin
muller se esforce en traer mis ofrendas para as obras do santuario". E o pobo deixou de
traer. 7O que trouxeran xa chegaba e sobraba para facer tdalas obras.
O tabernculo
8Os mis destros dos artfices puxronse a face-lo tabernculo, de dez lenzos de lio fino
torcido, de prpura violcea, escarlata e carmes, con querubns bordados. 9Cada lenzo
meda vinteoito cbados de longo por catro de ancho; eran todos da mesma medida. 10Os
lenzos empalmaban uns cos outros, en das series de cinco.
11Fixeron logo presillas de prpura violcea e puxronos na orla do lenzo extremo dunha
serie, e despois no da outra. 12Cincuenta presillas an na orla dun lenzo e cincuenta na do
outro, de xeito que se correspondan entre elas. 13Fixeron tamn cincuenta broches de
ouro e uniron con eles os lenzos entre si. Dese xeito o santuario formaba un conxunto.
14Teceron despois once lenzos de pelo de cabra, que servan de Tenda tabernculo.
15Cada lenzo meda trinta cbados de longo e catro de ancho, todos da mesma medida.
16Empalmaron nunha serie cinco lenzos e seis noutra, 17e puxeron cincuenta presillas na
orla de cada unha das das series de lenzos empalmados.
18Fundiron cincuenta broches de bronce para xunta-los lenzos da Tenda e que
constitusen unha unidade. 19Fixeron para o tabernculo unha cuberta de peles curtidas
de carneiro, con outra cuberta por enriba de peles de teixugo.
20Despois fixeron as tboas do tabernculo de madeira de acacia, e puxronas en p.
21Cada unha meda dez cbados de longo e un e medio de ancho. 22Cada tboa remataba
en dous cants, para machear unhas nas outras; as tboas eran iguais. 23Logo distriburon
deste xeito as tboas do tabernculo: vinte tboas polo lado sur, medioda, 24s que
puxeron debaixo corenta basas de prata, das por cada tboa ou unha por cada cantil.
25No outro lado do tabernculo, o que mira cara norte, puxeron outras vinte tboas,
26coas sas corenta basas de prata, das debaixo de cada tboa. 27Polo flanco do
tabernculo que mira cara mar puxeron seis tboas, 28con das mis para que formasen
os dous cantos. 29Estas eran parellas por abaixo e encaixaban para arriba, ata a primeira
argola. Dese xeito fixeron os dous cantos. 30Eran, por xunto, oito tboas, con dezaseis
basas de prata, das para cada tboa.
31Fixeron tamn os traveseiros, de madeira de acacia, cinco para as tboas dun flanco do
tabernculo, 32cinco para as do outro e cinco para as do ocaso. 33Fixeron tamn o
traveseiro que pasa polo medio das tboas, desde unha punta outra. 34As tboas
revestronas de ouro, e o mesmo os traveseiros. Tamn eran de ouro as argolas polas que
pasaban os traveseiros.
O veo e a cortina
92

A BIBLIA

35Fixeron despois o veo, de prpura violcea, escarlata e carmes e de lio fino torcido,
con querubns bordados. 36Para penduralo fixeron catro columnas de madeira de acacia,
revestidas de ouro, con ganchos tamn de ouro; para as columnas fundiron catro basas de
prata.
37Para a entrada da Tenda fixeron unha cortina, de prpura violcea, escarlata e carmes,
de lio fino torcido, e bordada. 38Levaba cinco columnas que a sostian, provistas de
ganchos. Os seus capiteis e as sas molduras revestronos de ouro e as sas basas de
bronce.
A arca
37 1Besalel construu a arca de madeira de acacia, de dous cbados e medio de longo, un
e medio de ancho e un e medio de alto. 2Revestiuna de ouro puro por dentro e por fra, e
arredor pxolle unha cinta de ouro. 3Fundiu catro argolas de ouro para os seus catro
ngulos, das para un flanco e das para o outro. 4Fixo largueiros de madeira de acacia e
revestiunos de ouro. 5Meteu os largueiros nas argolas, polos dous flancos da arca, para
podela transportar.
6Fixo despois o propiciatorio, de ouro puro, de dous cbados e medio de longo e un e
medio de ancho. 7Cicelou dous querubns de ouro e pxoos nos dous extremos do
propiciatorio, 8un en cada extremo, formando co propiciatorio un mesmo corpo. 9Os
querubns despregaban as s cara arriba, cubrindo o propiciatorio; miraban cara centro
deste, un enfronte do outro.
A mesa dos pans sagrados
10Fixo tamn unha mesa de madeira de acacia, de dous cbados de longo, un de ancho e
un e medio de alto. 11Revestiuna de ouro puro e pxolle redor unha cinta de ouro. 12O
redor fxolle un reborde dun palmo e pxolle tamn unha cinta de ouro. 13Fundiu catro
argolas de ouro e pxollas nos catro ngulos, unha por cada p. 14As argolas quedaban
agarradas no reborde. Por elas meteu os largueiros para transporta-la mesa. 15Os
largueiros fxoos de madeira de acacia e revestiunos de ouro. 16Fixo tamn de ouro puro
os instrumentos da mesa: pratos, cuncas, xerras e vasos para as libacins.
O candelabro
17Fixo despois un candelabro de ouro puro. Traballouno a martelo, coa sa base e co seu
fuste. Facan unha peza con el as sas copas, clices e corolas. 18Dos seus lados saan
seis brazos, tres dun lado e tres doutro. 19Cada brazo tia tres copas, coma flores de
amndoa, co seu cliz e a sa corola; eran iguais os seis brazos que saan do candelabro.
20No fuste do candelabro haba catro copas, coma flores de amndoa, cada unha co seu
cliz e coa sa corola. 21Debaixo de cada parella de brazos que saan do candelabro
levaba un cliz; era a mesma cousa cos seus brazos. 22Os clices e mailas corolas facan
unha mesma peza e estaban cicelados en ouro puro.
23Fixo tamn sete lmpadas, coas sas pinzas e cos seus cinseiros, todo de ouro puro.
24Cun talento de ouro puro fixo o candelabro e tdolos seus utensilios.
O altar do incenso
25Fixo despois o altar do incenso de madeira de acacia. Era cadrado, dun cbado de
longo, un de ancho e dous de alto; dos seus ngulos saan cornos. 26Revestiuno de ouro
93

A BIBLIA

puro por enriba, polos lados e nos cornos; pxolle redor unha cinta de ouro. 27Nos
dous lados, por baixo da cinta, pxolle das argolas de ouro, para meter nelas os
largueiros e podelo transportar. 28Os largueiros fxoos de madeira de acacia e revestiunos
de ouro. 29Despois preparou o leo da uncin santa e o incenso puro de aromas, coma o
que fan os perfumistas.
O altar dos holocaustos
38 1Fixo tamn o altar dos holocaustos de madeira de acacia, cadrado, de cinco cbados
de longo, cinco de ancho e tres de alto. 2Nos catro ngulos fxolle santes coma cornos e
revestiunos de bronce. 3Fixo logo os trebellos do altar, todos de bronce: caldeiros,
paletas, aspersorios, tenaces e braseiros.
4O altar fxolle, de bronce, un enreixado da forma dunha rede, e pxollo por debaixo do
reborde, desde a media altura ata o chan. 5Para os catro ngulos do enreixado de bronce
fundiu catro argolas, para meter por elas os largueiros. 6Logo fixo os largueiros de
madeira de acacia e recubriunos de bronce. 7Meteunos polas argolas dos dous lados do
altar, para transportalo con elas. O altar fxoo oco e de tboas.
A pa de bronce
8Fixo a pa de bronce, coa base tamn de bronce, cos espellos das mulleres que servan
entrada da Tenda do Encontro.
O adro
9Despois fixo o adro. Pxolle polo lado sur cortinas de lio fino torcido, dun longo de
cen cbados. 10As sas vinte columnas coas sas vinte basas eran de bronce; os ganchos
das columnas e as argolas eran de prata. 11Polo lado norte pxolle cen cbados de
cortinas; as sas vinte columnas coas sas vinte basas eran de bronce; os ganchos das
columnas e as argolas eran de prata. 12Polo lado do ocaso o adro levaba cincuenta
cbados de cortinas, con dez columnas e dez basas e con ganchos e argolas de prata.
13Na parte dianteira, de cara nacente, levantou cincuenta cbados de cortina. 14Nun
lado da porta an quince cbados de cortina, con tres columnas e tres basas. 15Do lado
oposto, a mesma cousa.
16As cortinas arredor do adro eran todas de lio fino torcido. 17As basas das columnas
eran de bronce, os ganchos e as argolas de prata, e revestidos tamn de prata os capiteis.
As columnas do adro levaban todas aneis de prata. 18A cortina da entrada do adro era
bordada, de prpura violcea, escarlata e carmes, e de lio fino torcido; tia vinte
cbados de longo por cinco de alto, corresponda coa altura das cortinas do adro. 19As
catro columnas das que colgaba a cortina, coas sas basas, eran de bronce, os ganchos de
prata, os capiteis e as molduras recubertas tamn de prata. 20As estacas arredor do
tabernculo e do adro eran todas de bronce.
Os gastos das obras
21Estas son as contas da construccin do tabernculo da alianza, segundo as fixeron os
levitas, por orde de Moiss, baixo a direccin de Itamar, fillo do sacerdote Aharn.
22Besalel, fillo de Ur, fillo de Hur, da tribo de Xud, fixo todo o que o Seor lle
mandara a Moiss. 23Axudoulle Oholiab, fillo de Ahisamac, da tribo de Dan, artesn,
escultor e bordador de prpura violcea, escarlata e carmes, e de lio fino.
94

A BIBLIA

24A suma do ouro empregado na construccin do santuario, todo levado en ofrenda, foi
de vintenove talentos, con setecentos trinta siclos, segundo o siclo do templo. 25A prata
dos rexistrados no censo da comunidade sumaba cen talentos, con mil setecentos setenta
e cinco siclos, segundo o siclo do templo. 26Corresponda a cada un dos censados, de
vinte anos para arriba, a cantidade de medio siclo, segundo o siclo do templo. O total de
homes era de seiscentos tres mil cincocentos cincuenta.
27Os cen talentos de prata empregronse en fundi-las cen basas do santuario e do veo, a
talento por basa. 28Cos mil setecentos setenta e cinco siclos fixronse os ganchos para as
columnas, dotronse as molduras e revestronse os capiteis.
29O bronce ofrecido foi de setenta talentos, con dous mil catrocentos siclos. 30Con el
fixronse as basas da entrada da Tenda do Encontro, o altar de bronce coa sa reixa e os
obxectos todos do altar, 31as basas arredor do adro e as da sa porta, e tdalas estacas do
tabernculo e do adro.
As vestes dos sacerdotes
39 1Con prpura violcea, escarlata e carmes, e con lio fino fixeron as vestes sagradas
para o servicio do santuario, e os ornamentos sacros de Aharn, como ordenara o Seor a
Moiss.
O efod
2O efod fixrono de ouro, de prpura violcea, escarlata e carmes, e de lio fino
torcido. 3Puxeron o ouro en lminas, delas tiraron fos e con estes bordaron a prpura
violcea, escarlata e carmes, e o lio fino torcido. 4Fixronlle das ombreiras, unidas
polos cabos. 5O cngulo saa do efod, e era da feitura deste: de ouro, de prpura violcea,
escarlata e carmes, e de lio fino torcido, como mandara o Seor a Moiss.
6Prepararon pedras de nice, engastadas en ouro, e gravaron nelas, o mesmo ca nun selo,
os nomes das tribos de Israel. 7Colocronas nas ombreiras do efod, pois eran as pedras da
lembranza das tribos de Israel, como lle mandara o Seor a Moiss.
O peitoral
8Fixeron o peitoral, traballado con arte, da mesma feitura do efod, de ouro, prpura
violcea, escarlata e carmes, e de lio fino torcido. 9Era cadrado, dobre, un palmo de
longo e un de ancho. 10Engastaron nel catro ringleiras de pedras. Na primeira unha
sardnice, un topacio e unha esmeralda; 11na segunda un rub, un zafiro e un xaspe; 12na
terceira un palo, unha gata e unha amatista; 13e na cuarta un crislito, un nice e un
berilo. As pedras estaban todas engastadas en ouro. 14Correspondanse cos nomes das
tribos de Israel, doce pedras para doce nomes. Cada pedra levaba gravado coma un selo o
nome dunha das doce tribos.
15Para o peitoral fixeron cadeas de ouro puro, trenzadas coma un cordn. 16Por parte
prepararon dous engastes de ouro e dous aneis tamn de ouro. Os aneis fixronos nos
dous cabos do peitoral. 17Pasaron logo por eles as das cadeas de ouro 18e as das
puntas das cadeas fixronas nos engastes que an collidos na dianteira das ombreiras do
efod.
19Outros dous aneis que fixeron puxronos nos cabos da parte baixa do peitoral, polo
lado de dentro, de cara para o efod. 20E outros dous aneis mis fixronos nas das
ombreiras do efod, na parte inferior dianteira, onda a xuntura e por enriba do cngulo do
efod. 21Cun cordn de prpura violcea suxeitaron os aneis do peitoral cos do efod, de
95

A BIBLIA

xeito que o peitoral quedase por enriba do cngulo do efod e non se soltase del, como
mandara o Seor a Moiss.
O manto
22Teceron despois o manto do efod, todo de prpura violcea. 23No medio, por enriba,
levaba unha abertura, cunha orla arredor, coma unha cota, para que non se esgazase.
24No borde baixo, redor, puxronlle granadas de prpura violcea, escarlata e carmes,
e de lio fino torcido. 25Fixeron logo campaas de ouro puro e puxronllas por entre as
granadas, redor, 26alternndose unhas coas outras. O manto era para oficiar, como
ordenara o Seor a Moiss.
Outras vestes
27Para Aharn e para os seus fillos fixeron tnicas, 28tiaras e mitras de lio fino con
enfeites, e calzns de lio fino torcido; 29e, por parte, cngulos de lio fino torcido,
bordados, de prpura violcea, escarlata e carmes, como o Seor lle ordenara a Moiss.
A diadema
30Fixeron tamn de ouro puro a flor da sagrada diadema e gravaron nela, como se fai nun
selo: Consagrado Seor. 31Cun cordn de prpura violcea suxeitrona na dianteira da
tiara, como o Seor mandara a Moiss.
Moiss aproba as obras
32Quedaron as acabados os traballos do tabernculo e da Tenda do Encontro. Os
israelitas fixeron todo como lles mandara Moiss.
33Entn presentronlle a Moiss o tabernculo e a Tenda, con tdolos seus utensilios, os
broches, as tboas, os largueiros, as columnas e as basas; 34a cuberta de pel curtida de
carneiro, a cuberta de pel de teixugo, o veo de tapa-la arca; 35a arca da alianza, os seus
traveseiros e mailo propiciatorio; 36a mesa cos seus accesorios e mailos pans
presentados; 37o candelabro de ouro puro coas sas lmpadas, cos seus trebellos e co
aceite do alumado; 38o altar de ouro, o leo da uncin, o incenso cos aromas, a cortina da
entrada da Tenda; 39o altar de bronce coa sa reixa de bronce, cos seus largueiros e
outros trebellos, a pa co seu fuste; 40a cortina do adro coas sas columnas e as sas
basas, a cortina da entrada do adro coas sas cordas e as sas estacas, e tdalas demais
cousas para o servicio do tabernculo e da Tenda do Encontro; 41as vestes para o servicio
do santuario e os sagrados ornamentos para oficia-lo sacerdote Aharn e seus fillos.
42Os israelitas fixeron o traballo como o Seor lle ordenara a Moiss. 43Moiss
examinou tdalas obras, e viu que estaban feitas conforme lle mandara o Seor. E dulle-la sa bendicin.
Orde de instalar e de consagra-lo santuario
40 1O Seor dxolle a Moiss: 2-"O da un do mes primeiro montara-lo tabernculo da
Tenda do Encontro. 3Dentro del pora-la arca da alianza, que tapars co veo. 4Meters
tamn a mesa e dispora-lo que hai que pr enriba dela. Colocara-lo candelabro e
acendera-las sas lmpadas. 5Pora-lo altar de ouro do incenso diante da arca da alianza e
colgara-la cortina da entrada do tabernculo. 6Na entrada do tabernculo da Tenda do
Encontro pora-lo altar dos holocaustos. 7Entre a Tenda do Encontro e o altar colocara-la
96

A BIBLIA

pa e botara-la auga nela. 8Pors redor do adro as cortinas e a cortina da entrada do

adro.
9Collers logo o leo da uncin e unxira-lo tabernculo con todo o que hai nel;
consagraralo cos seus accesorios, e quedar consagrado. 10Unxirs tamn o altar dos
holocaustos con tdolos seus utensilios; consagraralo e ser sacrosanto. 11Unxirs e
consagrars tamn a pa coa sa base.
12Despois fars que se aproximen Aharn e seus fillos entrada da Tenda do Encontro e
que al se laven. 13Vestiraslle as vestiduras sacras a Aharn, unxiralo e consagraralo para
o meu servicio. 14Logo mandars que vean seus fillos e vestirslle-las sas tnicas.
15Unxiralos, como fixeras con seu pai, para o meu sacerdocio, e a uncin conferiralles
un sacerdocio perpetuo polas xeracins".
Cumprimento da orde
16Moiss fixo todo como lle mandara o Seor. 17O da un do mes primeiro do ano
segundo levantouse o santuario.
18Moiss fxoo montar desta maneira: puxo as basas, colocou as tboas, meteu os
traveseiros, levantou as columnas, 19despregou a Tenda encol do tabernculo, pxolle
por riba a cuberta, como o Seor mandara a Moiss.
20Despois colleu Moiss as tboas da alianza e meteunas na arca. Pxolle arca os
largueiros e colocou o propiciatorio encol dela. 21Meteu a arca no tabernculo e puxo o
veo que tapaba a arca da alianza, conforme o Seor ordenara a Moiss.
22Logo meteu a mesa na Tenda do Encontro, norte do tabernculo e por fra do veo.
23Dispuxo enriba dela os pans presentados Seor, como o Seor lle mandara a Moiss.
24Colocou o candelabro na Tenda do Encontro, polo lado sur, enfronte da mesa.
25Acendeu as lmpadas diante do Seor, como o Seor lle mandara a Moiss.
26Puxo tamn na Tenda do Encontro, por diante do veo, o altar de ouro 27e queimou nel
incenso recendente, como o Seor mandara a Moiss. 28A entrada do tabernculo
colocou a cortina. 29A entrada da Tenda do Encontro puxo o altar dos holocaustos e
enriba del ofreceu holocaustos e ofrendas, como o Seor lle mandara a Moiss.
30Entre a Tenda do Encontro e o altar puxo a pa e botou nela auga para as ablucins.
31Al lavaban as mans e os ps Moiss, Aharn e seus fillos, 32cando entraban na Tenda
do Encontro e cando se aproximaban altar, como o Seor mandara a Moiss. 33Montou
tamn o adro redor do tabernculo e do altar e pendurou a cortina da entrada do adro. E
as rematou Moiss a obra toda.
A gloria do Seor no tabernculo
34Entn a nube cubriu a Tenda do Encontro e a gloria do Seor encheu o tabernculo.
35Moiss non poda entrar na Tenda, por pousarse a nube enriba dela e porque a gloria
do Seor encha o tabernculo.
36Nas xeiras do camio que deberon face-los israelitas, cando a nube se ergua de enriba
do tabernculo, eles panse en marcha. 37Pero se a nube non se ergua, eles non se
movan ata vela moverse. 38En tdalas sas xeiras os israelitas puideron observar como a
nube do Seor pousaba polo da encol do tabernculo e como pola noite se converta en
lume.

97

A BIBLIA

LEVITICO
PARTE PRIMERA
Ritual do holocausto
1 1Chamou o Seor a Moiss desde a Tenda do Encontro e dxolle: 2-"Flalles s fillos
de Israel e dilles: Cando un de vs queira ofrecer Seor unha oblacin de animais,
poder ser de gando maior ou menor.
3Se a sa oblacin fose holocausto de boi, deber ser macho sen chata. Presentarao
porta da Tenda do Encontro e ofrecerao para que sexa aceptable na presencia do Seor,
4impondo a sa man sobre a cabeza da vctima, para que sexa do agrado do Seor e lle
sirva de expiacin. 5Sacrificar o xato diante do Seor e os sacerdotes, fillos de Aharn,
ofrecern o sangue, vertndoo arredor enriba do altar, que est porta da Tenda do
Encontro. 6Despelexarn a vctima e, despois de a cortaren en anacos, 7os sacerdotes,
fillos de Aharn, acendern o lume sobre o altar e axeitarn a lea enriba do lume. 8Os
mesmos sacerdotes, fillos de Aharn, disporn os anacos, a cabeza e a graxa enriba da
lea, que axeitarn no lume do altar; 9despois de lava-las entraas e as patas con auga, o
sacerdote far queimar todo xunto sobre o altar, como holocausto de recendo para o
Seor.
10Se a sa oblacin fose de gando mido, isto , de ovella ou de cabra, para holocausto,
s poder presentar un macho sen chata. 11Sacrificarao no lado norte do altar diante do
Seor, e os sacerdotes, fillos de Aharn, vertern o sangue arredor enriba do altar.
12Cortarase logo nos anacos de costume, e xunto coa cabeza e a graxa da vctima o
sacerdote dispor todo enriba da lea colocada sobre o lume. 13Lavaranse con auga os
intestinos e as patas e o sacerdote presentar e queimar todo xunto sobre o altar, como
holocausto de recendo para o Seor.
14Se a sa oblacin fose de ave, para ofrecer en holocausto Seor, tern que ser rulas
ou pichns de pomba, como ofrenda sa. 15O sacerdote presentar sobre o altar a
vctima, arrincaralle a cabeza e queimaraa enriba do altar; despois espremeralle o sangue
contra a parede do altar, 16arrincaralle o papo e as plumas e tirar con elas no lado leste
do altar para o sitio da cinsa; 17quebraralle logo as s, pero sen llas arrincar, e o
sacerdote queimar a vctima no altar en riba da lea colocada sobre o lume. Ser un
holocausto de recendo para o Seor.
Ofrendas
2 1Se algun quere facer unha oblacin honra do Seor, ter que ser de flor de faria,
engadndolle aceite e botndolle incenso enriba. 2Deberllela presentar s sacerdotes,
fillos de Aharn. O sacerdote coller dela unha presa da sa flor de faria, parte do seu
aceite e todo o incenso, e queimarao sobre o altar aceso, como lembranza de recendo para
Iav. 3O resto da oblacin ser para Aharn e para seus fillos, como porcin mis santa
do holocausto honra do Seor.
4Cando ofrezas unha oblacin cocida no forno, ha de ser un molete de flor de faria sen
fermento adobada con aceite, e bolios sen fermento amasados con aceite. 5Se a oblacin
fose fritida na tixola, ha de ser de flor de faria sen fermento mesturada con aceite;
6cortarala en rebandas e botaraslle enriba aceite: unha oblacin. 7Se a ta oblacin fose
cocida, ter que ser de flor de faria con aceite. 8Levars, pois, Seor a ofrenda
preparada destas diferentes maneiras e presentaraslla sacerdote, que a por sobre o
altar. 9O sacerdote quitar da oblacin a lembranza e queimaraa no altar como
98

A BIBLIA

holocausto de recendo para o Seor. 10O resto da oblacin ser para Aharn e para seus
fillos, como porcin mis santa do holocausto para o Seor.
11Toda oblacin que lle fagades Seor ha de ser preparada sen fermento, porque non se
debe queimar en holocausto Seor ningunha ofrenda con fermento ou mel.
12Poderdelas ofrecer como oblacin de primicias Seor, pero non as queimaredes no
altar como recendo para o Seor. 13Ademais disto, sazonars con sal toda oblacin,
endexamais faltar o sal da alianza do teu Deus en ningunha das tas ofrendas. Pors sal
por riba de toda oblacin ta. 14Se ofreces oblacin de primicias Seor, presentars
espigas sen madurar, torradas no lume, debullando os seus grans tenros, como oblacin
das tas primicias; 15botaraslles aceite enriba e poraslles incenso, pois unha oblacin.
16O sacerdote queimar a lembranza, parte dos grans debullados e parte do aceite e todo
o incenso, como holocausto para o Seor.
Sacrificios de comunin
3 1Cando algun queira ofrecer un sacrificio de comunin, e o fai de gando maior,
presentar diante do Seor unha res sen chata, macho ou femia. 2Impor a sa man sobre
a cabeza da sa vctima e sacrificaraa no limiar da Tenda do Encontro. Os sacerdotes,
fillos de Aharn, asperxern co sangue por enriba do altar e arredor. 3Da vctima do
sacrificio de comunin ofrecer en holocausto para o Seor o unto que envolve as
entraas e tdalas graxas que envurullan o intestino, 4os dous riles coa graxa que os
envolve, a graxa que hai nas illargas e a que foi separada do fgado, ademais da dos riles.
5Os fillos de Aharn queimarn todo isto enriba do altar, xunto coa oblacin que se pon
enriba da lea, colocada sobre o lume, como holocausto de recendo para o Seor.
6Se a ofrenda fose de gando mido, como sacrificio de comunin Seor, terase que
ofrecer unha res sen chata, macho ou femia. 7Se a sa ofrenda un ao, presentarao
diante do Seor, 8impor a sa man sobre a cabeza da vctima e sacrificaraa diante da
porta da Tenda do Encontro. Os fillos de Aharn asperxern co sangue o altar por riba e
arredor. 9Da vctima do sacrificio de comunin quitar para ser queimada en honor do
Seor o lardo todo, o rabo enteiro, cortado a rentes da espia, as graxas que envolven as
entraas e todo o unto dos intestinos, 10os dous riles coa graxa que os envurulla, a graxa
das illargas e a membrana que envolve o fgado, ademais dos riles. 11O sacerdote
queimar todo no altar, como holocausto de recendo para o Seor.
12Se a sa ofrenda fose unha cabra, presentaraa diante do Seor, 13impor a sa man
sobre a cabeza da vctima, sacrificaraa diante da Tenda do Encontro, e os fillos de
Aharn asperxern co sangue da vctima por riba do altar e arredor. 14Da sa vctima,
para ofrecer como holocausto Seor, sacar o lardo que envurulla as entraas, o unto
todo dos intestinos, 15os dous riles coa graxa que os envolve, o lardo que cobre o fgado,
ademais do dos riles. 16O sacerdote queimar todo enriba do altar como holocausto de
tdalas graxas, recendo para o Seor. 17Estatuto perpetuo por tdalas xeracins vosas
onde queira que habitedes: endexamais probaredes bocado de graxa, nin sangue".
Sacrificios de expiacin
4 1O Seor dxolle a Moiss: 2-"Flalles s fillos de Israel e dilles: Calquera que peque,
sen o saber, contra un mandamento de Iav, facendo algo que El privou de facer, entn:
3Se o que peca o Sumo Sacerdote, o unxido -que, como tal, fai culpable pobo-,
ofrecer polo pecado cometido en prexuzo do pobo un xato de boi sen chata honra do
Seor. 4Levar o xato diante do Seor porta da Tenda do Encontro, impor a sa man
sobre a cabeza do becerro, e sacrificarao al diante do Seor. 5O sacerdote, o unxido,
coller do sangue da vctima e entrar na Tenda do Encontro. 6Mollar o sacerdote os
99

A BIBLIA

seus dedos no sangue e asperxer con el sete veces de cara veo do santuario. 7Tinguir
despois o sacerdote co sangue as esquinas do altar do incenso recendente, que est diante
do Seor na Tenda do Encontro, e todo o resto do sangue da vctima verterao p do
altar dos holocaustos, situado no limiar da Tenda do Encontro. 8Coller logo toda a graxa
do xato do sacrificio expiatorio, tanto a que envolve as entraas, coma o unto dos
intestinos, 9os dous riles coa graxa que os envurulla, a que ten nas illargas e a membrana
que envolve o fgado e os riles, 10e dun xeito semellante a como se fai co becerro do
sacrificio de comunin, o sacerdote queimarao no altar dos holocaustos. 11Emporiso a
pelica do xato, toda a sa carne, a cabeza, as patas, as entraas e excrementos, 12todo o
resto do becerro ser levado fra do campamento a un lugar puro, onde se botan as
cinsas: al ser queimado enriba da lea. O becerro ser queimado no mesmo lugar onde
se botan as cinsas.
13Se quen peca toda a comunidade de Israel, pero non se decata a comunidade de que
fai algo que o Seor privou de facer, 14cando a comunidade se decate do pecado
cometido, ofrecer polo pecado un xato. Presentarao diante da Tenda do Encontro. 15Os
petrucios da comunidade imporn as sas mans sobre a cabeza do xato diante do Seor, e
sacrificarano diante do Seor. 16O sacerdote, o unxido, levar do sangue da vctima para
a Tenda do Encontro, 17mollar os seus dedos no sangue e hisopar con el sete veces de
cara veo, 18tinguir con sangue as esquinas do altar, que est na Tenda do Encontro
diante do Seor, e verter todo o resto do sangue p do altar dos holocaustos, que est
no limiar da Tenda do Encontro. 19Recoller toda a sa graxa e queimaraa no altar,
20facendo con esta vctima como fixera co xato do sacrificio expiatorio. O sacerdote far
con el a expiacin pola comunidade e sern perdoados. 21Levar o xato fra do
campamento e queimarao, como queimaran o xato anterior, como sacrificio de expiacin
polo pecado da comunidade.
22Se o que peca un xefe, facendo algo sen se decatar de que Iav, o seu Deus, o privou
de facer, 23cando se decate de que cometeu un pecado, ofrecer como sacrificio un
chibo, macho sen chata. 24Impor a sa man sobre a cabeza do chibo, e sacrificarao no
lugar adoitado para mata-las vctimas do holocausto diante do Seor, pois un sacrificio
expiatorio. 25O sacerdote coller do sangue do animal e cos seus dedos tinguir as
esquinas do altar dos holocaustos. O resto do sangue verterao p do mesmo. 26Despois
queimar tdalas graxas no altar, como fixera co unto do sacrificio de comunin. Desta
maneira expiar o sacerdote polo seu pecado, e seralle perdoado.
27Se o que peca un calquera do pobo, facendo, sen decatarse, algo que o Seor privou
de facer, 28cando se decate de que cometeu pecado, ofrecer como sacrificio, unha cabra,
femia sen chata, para expiar polo pecado cometido. 29Impor a sa man sobre a cabeza
da vctima e sacrificar a cabra no lugar dos holocaustos. 30O sacerdote coller do
sangue da cabra e cos seus dedos tinguir as esquinas do altar dos holocaustos e o resto
do sangue verterao p do altar. 31Separar toda a sa graxa, como fora separada a graxa
do sacrificio de comunin, e queimaraa o sacerdote no altar como recendo para o Seor.
O sacerdote expiar por el, e seralle perdoado. 32Se ofrece un ao como sacrificio polo
seu pecado, presentar unha femia sen chata. 33Impor a sa man sobre a cabeza da
vctima e sacrificaraa en expiacin no lugar no que se adoita mata-las vctimas do
holocausto. 34O sacerdote coller do sangue, e cos seus dedos tinguir con el as esquinas
do altar do holocausto, e todo o sangue restante verterao p do altar. 35Recoller toda a
graxa, como fixera coa graxa do ao do sacrificio de comunin, e queimaraa no altar,
xunto coas vctimas queimadas Seor. O sacerdote expiar as pola tal persoa, por
causa do seu pecado, e seralle perdoado.
Expiacin dos pecados de impureza ritual
100

A BIBLIA

5 1Se unha persoa peca porque, citado con xuramento como testemua de vista ou de
odo, non declarou, cargar coa sa culpa. 2Se algun, sen se decatar, toca algo impuro,
coma o cadver dunha fera impura, ou o dun animal impuro, ou o dun reptil impuro,
cando se decate diso, faise impuro e culpable. 3Igualmente se, sen se decatar, toca
algunha impureza humana de calquera caste das impurezas que manchan, cando se
decate, faise culpable. 4Se algun, sen se decatar, fai un xuramento cos seus labios, sexa
para mal ou para ben, dicindo as verbas coas que a xente adoita xurar, cando se decate,
faise culpable. 5Se de calquera maneira algun se fixo culpable, declare o pecado
cometido 6e, como expiacin por tal pecado, presentar diante do Seor unha vctima de
gando mido, femia de ovella ou cabra, e o sacerdote far con ela a expiacin polo delito.
7Se non tivese nin sequera unha res de gando mido, ofrecer a Iav polo pecado
cometido das rulas ou dous pichns de pomba, un como expiacin polo pecado e o
outro como holocausto. 8Presentarallos sacerdote e ofrecer primeiro o da expiacin
polo pecado, retorcndolle polo pescozo a cabeza sen lla arrincar. 9Co sangue da vctima
asperxer as paredes do altar, e verter o resto do sangue p do altar. unha expiacin
polo pecado. 10Despois ofrecer a do holocausto, seguindo o rito acostumado, e o
sacerdote far con el a expiacin polo pecado, e seralle perdoado. 11Pero se nin sequera
ten das rulas nin dous pombios, ofrecer, como oblacin sa polo seu pecado, a dcima
parte dun efah de flor de faria, sen lle botar aceite, nin lle pr incenso, por ser ofrenda
polo pecado. 12Levaralla sacerdote, quen coller unha presa da faria, como
lembranza, e queimaraa no lume do altar do Seor. un sacrificio polo pecado. 13Con
isto o sacerdote expiar o pecado cometido dalgunha destas maneiras e quedaralle
perdoado. O resto da ofrenda pertence sacerdote, como na oblacin normal".
Sacrificios de reparacin
14O Seor dxolle a Moiss: 15-"Se algun comete, sen se decatar, un pecado de fraude,
diminundo algo das ofrendas consagradas Seor, presentar do seu gando mido,
como reparacin Seor, un carneiro sen chata; avaliarao en siclos de prata, conforme se
adoita no santuario, como sacrificio de expiacin. 16Polo prexuzo causado santuario,
sacando do consagrado, devolver todo engadndolle un quinto mis. Entregarallo
sacerdote, quen coa ofrenda do carneiro, expiar polo pecado, e seralle perdoado.
17Calquera que tea pecado, facendo, sen se decatar, algo que o Seor privou de facer,
faise culpable coecelo, e queda obrigado a expia-la sa culpa. 18Presentar
sacerdote un carneiro do seu gando mido sen chata, avaliado en proporcin delito, e
con el expiar o sacerdote polo pecado cometido sen decatarse do que faca, e quedaralle
perdoado. 19 unha reparacin, unha verdadeira reparacin diante do Seor".
Fraude nos bens do prximo
20O Seor dxolle a Moiss: 21-"Se algun peca, facendo un fraude contra o Seor por
negarlle seu prximo algn emprstimo, ou algn dieiro que lle deran a gardar ou non
devolve a cousa peorada, ou lle rouba algo pola forza seu prximo, 22ou se non quere
entrega-lo obxecto alleo atopado, ou xura en falso nalgn dos casos nos que adoitan
facelo os homes, pecando con iso: 23se algun peca dalgunha destas maneiras, ter que
devolver todo canto negou, ou roubou, ou usurpou pola forza; ou se quedou co dieiro
que lle deran a gardar, ou non entregou a cousa perdida que atopou, 24e por calquera das
cousas polas que xurou en falso, devolverao todo e engadir un quinto mis, e entregarao
el mesmo en persoa seu dono no mesmo da en que faga a reparacin do seu delito.
25Como reparacin Seor ofrecer por medio do sacerdote un carneiro do seu gando,
101

A BIBLIA

sen chata, de conformidade coa sa taxacin. 26O sacerdote expiar con el diante do
Seor, e seralle perdoado o seu pecado, calquera que fose a cousa que fixo".
Os sacrificios. Holocausto cotin
6 1O Seor dxolle a Moiss: 2-"Manda a Aharn e a seus fillos: Este o regulamento do
holocausto: a vctima arder no lume do altar toda a noite, ata a ma, mentres o lume do
altar se mantn aceso. 3O sacerdote, tendo todo o seu corpo vestido con tnica e calzns
de lio, recoller do altar as cinsas da vctima consumida polo lume e botaraas beira do
altar. 4Espir a roupa que leva, e vestir outra; despois levar as cinsas fra do
campamento a un lugar puro. 5O lume manterase aceso decote no altar, sen que se
apague nunca. Cada ma o sacerdote poralle lea, colocar enriba o holocausto e
queimar a graxa das vctimas do sacrificio de comunin. 6O lume do altar arder decote,
sen apagarse nunca.
A oblacin
7Este o regulamento da oblacin: Os fillos de Aharn presentarana no altar diante do
Seor. 8O sacerdote coller dela unha presa de flor de faria ofrecida, parte do seu aceite
e todo o incenso que lle bota enriba, e queimarao no altar como recendo e como
lembranza para o Seor. 9Aharn e seus fillos comern o resto da oblacin, sen fermento,
no lugar santo, no limiar da Tenda do Encontro. 10Non lle pors fermento, pois a
porcin que eu lles dou do holocausto das ofrendas que se me fan a min; cousa moi
santa, coma a expiacin polo pecado e a reparacin polo delito. 11Poderana comer
soamente tdolos fillos varns de Aharn. un estatuto perpetuo para a vosa
posteridade, acerca das oblacins que se lle deben queimar Seor. Calquera que as
toque quedar consagrado".
Consagracin dos sacerdotes
12O Seor dxolle a Moiss: 13-"A ofrenda que teen que presentar Seor Aharn e
seus fillos no da da sa consagracin ser: unha dcima dun efah de flor de faria, como
oblacin coti, a metade pola ma, e a outra metade tarde. 14Ser adobada con aceite e
fritida na tixola; ser presentada en rebandas, despois de cociada, como recendo para o
Seor. 15O Sumo Sacerdote que lle suceda no cargo de entre seus fillos, far do mesmo
xeito. un estatuto perpetuo. Deber ser todo queimado honra do Seor. 16A oblacin
do sacerdote ser toda queimada, non se comer ren dela".
Sacrificio polo pecado
17Faloulle o Seor a Moiss: 18-"Dilles a Aharn e a seus fillos: Esta a lei da oblacin
polo pecado: No mesmo lugar no que se sacrifica a vctima do holocausto, ter que ser
sacrificada a vctima polo pecado diante do Seor: unha cousa sacrosanta. 19O
sacerdote oferente ser o que a coma no lugar sagrado, no limiar da Tenda do Encontro.
20Calquera que toque a carne da vctima quedar consagrado, e toda a roupa de calquera
que sexa manchada co seu sangue, ter que ser lavada no lugar sagrado. 21A ola de barro
na que foi cociada ter que ser escachada, e se fose de bronce, ter que ser ben fregada e
enxugada. 22Podern comela soamente os varns, sacerdotes, pois unha cousa
sacrosanta. 23A vctima do sacrificio expiatorio, da que se leva o sangue Tenda do
Encontro para face-la expiacin no santuario, non se comer, ter que ser queimada toda
no lume.
102

A BIBLIA

Sacrificio de reparacin
7 1Este o regulamento do sacrificio de reparacin polo delito. unha cousa sacrosanta.
2No mesmo lugar no que se sacrifica a vctima do holocausto, ter que ser sacrificada a
vctima polo delito, e o seu sangue ser vertido arredor enriba do altar. 3Despois
ofrecerase toda a sa graxa, o rabo, o unto que envolve as entraas, 4os dous riles e a
graxa que os rodea, ademais da que hai nas illargas, o unto e a graxa que envurulla o
fgado e os riles. 5O sacerdote queimar todo iso no altar. un holocausto para o Seor,
un sacrificio de reparacin polo delito. 6Poderana comer soamente os varns, sacerdotes,
no lugar sagrado. unha cousa sacrosanta.
7A mesma lei para o sacrificio de expiacin ser para o da reparacin. A vctima
pertencer sacerdote que fai a expiacin. 8O coiro da vctima ser soamente para o
sacerdote que ofrece o holocausto. 9Calquera oblacin asada no forno, fritida na tixola ou
cocida na tarteira ser s para o sacerdote oferente. 10Toda ofrenda mesturada con aceite
ou seca ser para tdolos fillos de Aharn: para cada un ou para toda a sa comunidade.
Sacrificio de comunin
11Este o regulamento do sacrificio de comunin, que se lle ofrece Seor. 12Quen
queira presentar unha oblacin para dar gracias, ademais da vctima da ofrenda, ofrecer
bolos sen fermento adobados con aceite e bolas sen fermento sazonadas con aceite e
tortas de flor de faria mesturada con aceite. 13A mis da sa oblacin presentar bolos
de pan con fermento e a maiores a vctima para o sacrificio de accin de gracias. 14Unha
porcin de cada un de tdolos sacrificios ofrecidos Seor ser para o sacerdote, quen
asperxeu con sangue da vctima de comunin. 15A carne da vctima do sacrificio de
comunin ter que ser comida no mesmo da, non se deixar nada dela para o da
seguinte.
Sacrificios votivos
16Se a vctima se ofrece para cumprir un voto ou unha promesa voluntaria, comerase no
mesmo da en que se sacrifica, pero o sobrante poderase comer no da seguinte. 17O resto
da carne da vctima queimarase no lume terceiro da. 18Se algun quixese comer carne
da vctima do sacrificio de comunin no terceiro da, non lle ser aceptable a sa
oblacin, non se ter por vlida: ser rexeitada e quen coma dela cargar coa sa culpa.
19Se algunha parte desta carne tocou algo impuro, non se poder comer, ter que ser
queimada no lume; pero a outra carne poder comela o que estea puro. 20Calquera que
coma carne do sacrificio de comunin sendo culpable dalgunha impureza, ser
exterminado do medio do seu pobo. 21Quen toque algo impuro, ben de home, ben de
animal, ben dalgn outro obxecto impuro, e coma da carne do sacrificio de comunin
ofrecido Seor, ser exterminado do medio do seu pobo".
22O Seor dxolle a Moiss: 23-"Flalles s fillos de Israel e dilles: Ningun comer
nada da graxa do boi, nin da ovella nin da cabra. 24A graxa dun animal morto ou
esnaquizado por fera poderase empregar para calquera uso, pero en ningn caso se
comer. 25Calquera que coma da graxa das vctimas que se poden ofrecer en holocausto
Seor, ser exterminado do medio do seu pobo. 26Onde queira que residades,
endexamais comeredes sangue nin de cuadrpedes, nin de aves. 27Calquera que coma
dalgunha caste de sangue, ser exterminado do medio do seu pobo".
28Dxolle o Seor a Moiss: 29-"Flalles s fillos de Israel e dilles: O que ofreza un
sacrificio de comunin Seor, presentar unha parte da vctima, 30levando nas propias
103

A BIBLIA

mans o que ten que ser queimado honra do Seor: a graxa e o peito. O peito para
abalalo diante do Seor. 31O sacerdote queimar no altar a graxa. O peito ser para
Aharn e seus fillos. 32Como tributo, dardeslle sacerdote a perna dereita dos vosos
sacrificios de comunin. 33O pernil dereito de diante pertncelle sacerdote que ofrece o
sangue e a graxa do sacrificio de comunin. 34Porque o peito abalado ritualmente e o
pernil dereito, que eu reservo dos sacrificios de comunin dos fillos de Israel, dullelos
sacerdote Aharn e a seus fillos como dereito perpetuo, obrigatorio para os fillos de
Israel. 35Esa a parte dos sacrificios queimados para o Seor, que lles corresponde a
Aharn e a seus fillos, desde o da en que foron consagrados sacerdotes para o Seor.
36Isto o que mandou o Seor que lles dean os fillos de Israel s sacerdotes no da da
sa consagracin, dereito perpetuo para tdalas xeracins. 37Este o regulamento do
holocausto, da oblacin, do sacrificio de expiacin, da consagracin e do sacrificio de
comunin, 38que lle mandou o Seor a Moiss no monte Sina, no da en que lles
ordenou s fillos de Israel que presentasen as sas ofrendas Seor no deserto do Sina".
PARTE SEGUNDA
Consagracin dos sacerdotes
8 1Dxolle o Seor a Moiss: 2-"Chama a Aharn e a seus fillos con el e colle as roupas,
o aceite da uncin, o xato do sacrificio, os dous carneiros e o cesto dos pans sen
fermento, 3e xunta a toda a comunidade diante da Tenda do Encontro". 4Fixo Moiss
como lle mandara o Seor e convocou a comunidade diante da Tenda do Encontro, na
entrada. 5E Moiss dxolle comunidade: -"Isto o que o Seor manda facer". 6E
Moiss fixo que se lle aproximasen Aharn e seus fillos, e lavounos con auga. 7Vestiulle
a tnica a Aharn, cingundolla co cngulo, cubriuno co manto, pxolle enriba o efod
apretndollo coa faixa e deixndollo ben cinguido. 8Colocoulle o peitoral e enriba del os
urim e os tummim; 9pxolle na cabeza a tiara e na cima da tiara por diante pxolle a flor
de ouro, a coroa sagrada, conforme lle mandara o Seor a Moiss. 10Colleu logo Moiss
o aceite da uncin e unxiu con el a Tenda e todo o que haba nela, e consagrounos.
11Asperxeu con el sete veces o altar e unxiuno xunto con tdolos demais utensilios, e
tamn a pa e mailo seu p para consagralos. 12Despois verteu aceite da uncin sobre a
cabeza de Aharn e unxiuno para consagralo. 13Mandou logo que se lle aproximasen os
fillos de Aharn e vestulle-las tnicas, apretndollelas cos cngulos e cubriunos coas
mitras, como lle mandara o Seor.
14Fixo trae-lo xuvenco para o sacrificio de expiacin, e Aharn e mailos seus fillos
impuxronlle as sas mans sobre a cabeza. 15Moiss degolouno e, mollando os seus
dedos no sangue, hisopou con el as esquinas do altar arredor para purificalo; verteu o
resto do sangue p do altar para consagralo, facendo o rito de expiacin por el.
16Recolleu toda a graxa que envolve as entraas e o fgado, os dous riles coa sa graxa e
fixo queimar todo no altar. 17Queimou o xuvenco enteiro: coiro, carne, e excrementos,
fra do campamento, como o Seor llo mandara facer a Moiss. 18Mandou trae-lo
carneiro do holocausto, e Aharn e mailos seus fillos impuxronlle as sas mans sobre a
cabeza. 19Moiss degolouno, e verteu o sangue por riba do altar arredor. 20Descuartizou
o carneiro en anacos e fxoos queimar xunto coa cabeza e a graxa. 21Lavou con auga as
entraas e as patas, e fixo queimar todo o carneiro no altar do holocausto. Foi un
holocausto de recendo para o Seor, como lle mandara o Seor a Moiss.
22Mandou trae-lo segundo carneiro, o do sacrificio da consagracin, e Aharn e mailos
seus fillos impuxronlle as sas mans sobre a cabeza. 23Moiss degolouno e, collendo
sangue, untou o lbulo da orella dereita de Aharn, o dedo polgar da man dereita e a deda
104

A BIBLIA

do p dereito de Aharn. 24Fixo que se lle achegasen despois os fillos de Aharn e

untoulles tamn os lbulos da sa orella dereita, os dedos polgares da man dereita e as
dedas do p dereito. O resto do sangue verteuno Moiss por riba do altar arredor.
25Recolleu logo as partes gordas, isto , o rabo, o unto, que envolve as entraas, a graxa
que envurulla o intestino e o fgado, os dous riles coa sa graxa e o pernil dereito de
diante. 26Do cesto dos pans sen fermento, que estn diante do Seor, colleu un pan sen
fermento, un bolo de pan adobado con aceite e unha bola e pousounos encima da graxa e
do pernil dereito. 27Puxo todo nas mans de Aharn e nas dos seus fillos, facendo o xesto
de ofrecemento diante do Seor. 28De seguida colleu Moiss todo das mans deles e
queimouno no altar sobre a vctima. Foi un sacrificio de consagracin, holocausto de
recendo para o Seor. 29Despois Moiss colleu o peito do carneiro e fixo o xesto de
ofrecemento Seor, por ser esta a porcin do carneiro que lle pertenca a Moiss, como
lle mandara o Seor no sacrificio da consagracin. 30Moiss colleu do aceite da uncin e
do sangue pousado enriba do altar e hisopou con el a Aharn e as sas roupas, s seus
fillos e as sas roupas, e consagrou a Aharn e os seus vestidos, xunto cos seus fillos e as
sas roupas. 31Moiss dxolles a Aharn e s seus fillos: -"Cocede a carne na entrada da
Tenda do Encontro e comdea al mesmo co pan do cesto da consagracin, de acordo coa
orde que se me deu, dicindo: Soamente a podern comer Aharn e os seus fillos. 32O
sobrante da carne e do pan queimardelo no lume. 33Non vos afastaredes da porta da
Tenda do Encontro durante sete das, ata que chegue o da derradeiro da vosa
consagracin, que durar sete das completos. 34Tal como se fixo no da de hoxe,
mandou o Seor que se faga sempre para a vosa expiacin. 35Manterdesvos porta da
Tenda do Encontro da e noite durante sete das, cumprindo as ordes do Seor para que
non morrades, pois as me foi mandado". 36Aharn e os seus fillos fixeron todo como
lles ordenara o Seor por medio de Moiss.
Primeira actuacin dos sacerdotes
9 1No da oitavo Moiss chamou a Aharn e a seus fillos e a tdolos petrucios de Israel.
2Dxolle a Aharn: -"Colle un xato para o sacrificio de expiacin e un carneiro para o
holocausto, ambos sen chata, e ofrceos diante do Seor. 3Flalles s fillos de Israel e
dilles: Escollede un chibo para o sacrificio de expiacin e un xuvenco e un ao dun ano,
ambos sen chata para o holocausto. 4Un boi e un carneiro para o sacrificio de comunin,
que sacrificaredes diante do Seor, a mis dunha oblacin adobada con aceite. Hoxe de
seguro hsevos aparecer o Seor". 5Levaron todo o que lles dixera Moiss diante da
Tenda do Encontro, e toda a comunidade, aproximndose, mantvose al de p diante do
Seor. 6Entn Moiss dixo: -"Ei-lo que o Seor vos mandou facer para que se vos
apareza a sa gloria". 7Despois dxolle Moiss a Aharn: -"Achgate altar e ofrece o
teu sacrificio de expiacin e o teu holocausto, e fai a expiacin por ti e pola ta familia;
presenta tamn a ofrenda do pobo, para expiar por el, como o mandou o Seor".
8Achegouse altar Aharn, e sacrificou o xuvenco, como expiacin polo seu propio
pecado. 9Os fillos de Aharn presentronlle o sangue, e el, mollando os dedos nel,
hisopou os lados do altar e verteu o resto do sangue p do altar. 10Queimou no altar a
graxa, os riles, o unto que envurulla o fgado, sacados da vctima, como o Seor lle tia
mandado a Moiss. 11A carne e o coiro queimounos no lume fra do campamento.
12Sacrificou tamn a vctima para o holocausto e os fillos de Aharn presentronlle o
sangue, e el verteuno arredor por riba do altar. 13Trouxronlle despois a vctima do
holocausto, cortada en anacos xunto coa cabeza, e queimouna no altar. 14Lavou as
entraas e as patas, e queimounas por riba do holocausto no altar. 15Ofreceu tamn o
sacrificio do pobo, collendo un cabrito para expiar polo pobo, e sacrificouno facendo o
105

A BIBLIA

rito da expiacin, coma o primeiro. 16Logo ofreceu o holocausto, facendo todo conforme
o rito. 17Presentou a oblacin, colleu dela unha presa e queimouna no altar, amais do
holocausto da ma. 18Sacrificou tamn o boi e mailo carneiro para o sacrificio de
comunin do pobo, e os fillos de Aharn presentronlle o sangue, que el verteu arredor
encima do altar. 19A graxa do boi e do carneiro, o rabo, o unto que envurulla as entraas,
os riles e a graxa do fgado 20puxronos xunto coa graxa dos peitos e Aharn fixo
queimar todo no altar. 21Aharn, facendo o xesto de ofrecemento, abalou os peitos e o
pernil dereito de diante, como lle mandara facer Moiss. 22Ergueu Aharn a sa man de
cara pobo e bendiciuno, e despois de ofrece-lo sacrificio de expiacin e o sacrificio de
comunin, baixou. 23De seguida entraron Moiss e Aharn na Tenda do Encontro. O
saren, bendiciron o pobo, e a gloria do Seor aparecuselle a todo o pobo. 24Xurdiu
lume da presencia do Seor e devorou sobre o altar as graxas e o holocausto, vista de
todo o pobo; entn reloucaron e prosternronse rostro en terra.
Castigo do primeiro pecado dos sacerdotes
10 1Nadab e Abih, fillos de Aharn, colleron cadanseu incensario, puxronlle brasas,
botronlles incenso enriba, e presentaron diante do Seor un lume profano, que non lles
fora mandado. 2Xurdiu da presencia do Seor unha labarada e devorounos, e morreron
al na presencia do Seor. 3Dxolle Moiss a Aharn: -"Isto tavolo ben advertido o
Seor con estas verbas: Mostrarei a mia santidade nos que me estn mis prximos,
manifestarei a mia gloria diante dos ollos de todo o pobo". Aharn calou.
4Moiss chamou a Mixael e a Elsafn, fillos de Uziel, to de Aharn, e dxolles:
-"Achegdevos, e sacade a vosos irmns de diante do santuario para fra do
campamento". 5Eles achegronse, e levronos coas sas tnicas postas fra do
campamento, como lles ordenara Moiss. 6Dxolles Moiss a Aharn, a Elazar e a
Itamar, seus fillos: -"Non despentede-los vosos cabelos nin rachde-los vosos vestidos,
pois non morreredes nin se acender a ira do Seor contra a comunidade. Os vosos
irmns e toda a casa de Israel chorarn por causa do incendio que xurdiu diante do Seor.
7Non vos afastedes da entrada da Tenda do Encontro, e non morreredes, porque estades
unxidos co leo santo do Seor". E fixeron como lles mandara Moiss.
Normas de comportamento dos sacerdotes
8O Seor dxolle a Aharn: 9-"Non bebers vio nin ningunha outra cousa que poida
embebedar, nin ti, nin teus fillos, cando teades que entrar na Tenda do Encontro, e non
morreredes. Estatuto perpetuo para as vosas xeracins, 10para que saibades diferenciar
entre o sagrado e o profano, entre o impuro e o puro, 11e para lles ensinardes s fillos de
Israel tdalas leis, que o Seor lles deu por medio de Moiss". 12Moiss dxolles a
Aharn e a Elazar e Itamar, seus fillos superviventes: -"Collede o que resta das oblacins
do Seor, que non se queimou, e comdeo sen levedar p do altar, porque unha cousa
sacrosanta. 13Tedes que a comer no lugar sagrado, pois a porcin que che toca a ti e a
teus fillos, dos holocaustos do Seor, porque esa foi a mia orde. 14Tamn o peito e o
pernil dianteiro ofrecidos terdelos que comer no lugar puro ti, os teus fillos e as tas
fillas contigo, por se-la parte que che toca a ti e a teus fillos dos sacrificios de comunin,
que doaron os fillos de Israel. 15O pernil dianteiro e o peito ofrendados sern pasados por
enriba do lume no que arden as graxas, abalndoos ritualmente na presencia de Iav, e
pertencern a ti e s teus fillos. Lei perpetua, como mandou o Seor". 16Moiss
preguntou a fondo acerca do chibo expiatorio, e enteirouse de que fora queimado.
Alporizouse moitsimo Moiss contra Elazar e Itamar, fillos superviventes de Aharn, e
dixo: 17-"Por que non comste-la oblacin expiatoria no lugar sagrado, pois cousa
106

A BIBLIA

sacrosanta, que vos dei eu para que arrincasde-la culpa da comunidade, expiando por ela
diante do Seor? 18Xa que o sangue non foi levado dentro do santuario, era a vosa obriga
comela no lugar sagrado, como volo tia mandado". 19Aharn explicoulle a Moiss:
-"Hoxe ofreceron a sa oblacin expiatoria e o seu holocausto diante do Seor, e
aconteceume todo isto. Se eu comese neste da a oblacin expiatoria, sera isto
agradable s ollos do Seor?" 20Escoitou Moiss a explicacin e pareceulle ben.
PARTE TERCEIRA
Regras da pureza legal (cc. 11-16)
Animais puros e impuros
11 1Faloulles o Seor a Moiss e a Aharn: 2-"Faldelles s fillos de Israel e dicdelles:
Estes son os animais que poderedes comer de entre tdolos cuadrpedes da terra: 3todo o
que ten o p rachado e maila ua fendida e que remoe, poddelo comer. 4Pero de entre os
que remoen ou teen as uas fendidas, non poderedes co-me-lo camelo, que, anque
remoe, non ten a ua fendida: ser impuro para vs. 5O coello, que remoe, pero non ten o
p fendido, impuro para vs. 6A lebre, que remoe, pero non ten o p fendido, impura
para vs. 7O porco, que ten o p rachado e a ua fendida, pero non remoe, impuro para
vs. 8Non comeredes da sa carne nin tocarde-lo seu cadver: son impuros para vs.
9De entre os que viven na auga podedes comer aqueles que teen aletas e escamas, tanto
que sexan de mar coma de ro. 10Pero os que non teen escamas, tanto de mar coma de
ro, todo reptil acutico e todo ser que vive na auga, sern abominacin para vs. 11Sern
abominables para vs, non probarde-la sa carne e teredes noxo dos seus cadveres.
12Todo o que non ten aletas nin escamas, ser abominacin para vs.
13Teredes noxo, e non comeredes de ningunha das seguintes castes de aves: a aguia, o
quebranta-sos, aguia de mar, 14o voitre, o falcn de calquera caste, 15tdalas castes de
corvos, 16a avestruz, a curuxa, a gaivota e tdalas castes de gavin, 17o moucho, o
mergulln e o ibis; 18o cisne, o pelcano e a gra, 19a cigoa, e toda caste de garza, a
bubela e o morcego.
20Todo insecto con s, que anda en catro patas, ser abominable para vs. 21Con todo,
de entre os que voan, poderedes comer soamente aqueles que amais dos catro ps teen
patas para choutar polo chan. 22Os que poderedes comer son: toda caste de langostas, de
saltns, cabalios e grilos. 23Calquera outro insecto con s e de catro patas ser
abominable para vs.
24Os seguintes animais contaminan: calquera que toque o cadver dalgn destes bechos
quedar impuro ata a tarde. 25Aquel que leve lombo o cadver dalgn deles, ter que
lava-lo seu vestido, e quedar impuro ata a tarde. 26Todo vivente de pata con ua non
fendida na punta do seu p, e que non remoe, ser impuro para vs. Quen o toque,
quedar impuro. 27De entre os cuadrpedes sern impuros para vs tdolos plantgrados.
Quen toque o cadver dalgn deles, quedar impuro ata a tarde. 28O que leve lombo o
cadver deles, ter que lava-lo seu vestido e quedar impuro ata a tarde.
29De entre os repts sern impuros para vs os que se arrastran polo chan: a donicela, o
rato e toda caste de lagartas. 30O ourizo, o camalen, o lagarto, a tartaruga e a toupa.
31Estes sern impuros para vs. Quen toque o cadver dalgn deles, quedar impuro ata
a tarde. 32E todo aquilo no que caia o cadver dalgn deles, ser impuro. O mesmo que
sexa un obxecto de pau coma de tecido, de coiro ou de esparto. En resume, calquera
obxecto que sirva para algo, ter que ser metido na auga e quedar impuro ata a tarde.
Despois ser puro. 33Se cae dentro dun cacharro de barro, todo canto tea nel faise
impuro, e o cacharro ter que ser escachado. 34Calquera alimento cociado con auga no
107

A BIBLIA

cacharro ser impuro, e todo lquido potable que haxa dentro do cacharro ser impuro.
35Todo aquilo no que caia o cadver dalgn destes, farase impuro. Tanto o forno, coma o
tresps tern que ser destrudos. Son impuros e como tales os habedes de ter. 36Con todo,
as fontes e as cisternas, dicir, os depsitos de auga, sern puras, a non ser que as toque
algn cadver destes, que as far impuras. 37Se algn destes cadveres cae enriba dunha
semente para sementar, a semente quedar pura. 38Pero se o gran est mollado e cae
enriba del un cadver destes, quedar impuro para vs. 39Se morre un animal do que se
pode come-la carne, e algun toca o seu cadver, quedar impuro ata a tarde. 40O que
coma dese cadver, ter que lava-lo seu vestido e quedar impuro ata a tarde; o que leve
lombo o cadver, ter que lava-lo seu vestido, e quedar impuro ata a tarde.
41Todo reptil que anda a rastro polo chan, ser abominable: non se pode comer, 42quen
ande a rastro polo chan, quen ande en catro ou mis patas, de cantos se arrastran polo
chan en ningn caso comeredes, por ser unha abominacin. 43Non vos contaminedes con
ningn reptil, que se arrastra, non vos fagades impuros con el. 44Pois eu son o Seor, o
voso Deus: santificdevos para serdes santos, porque eu son santo. Non vos
contaminedes con ningn reptil que se arrastra polo chan. 45Eu son o Seor que vos
fixen subir do pas de Exipto, para se-lo voso Deus: tendes que ser santos, pois eu son
santo. 46Esta a lei referente s cuadrpedes, s aves, a toda caste de bechos que viven
na auga ou andan a rastro polo chan. 47Saberedes diferenciar entre o puro e o impuro, e
entre os animais que se poden comer e os que non se poden".
Purificacin da que deu a luz
12 1Faloulle o Seor a Moiss:
2-"Flalles s fillos de Israel e dilles: A muller que enxendrou e deu a luz un fillo varn,
quedar impura por sete das. Neste tempo manterase separada, coma nos das da
menstruacin: ser impura. 3No oitavo da ser circuncidado o menio, 4e durante trinta
e tres das ela seguirase purificando do sangue. Non tocar cousa sagrada, nin entrar no
lugar santo, ata que pasen tdolos das da sa purificacin. 5Se deu a luz unha filla,
quedar impura durante das semanas, coma na sa menstruacin, e seguirase
purificando do sangue durante outros sesenta e seis das. 6Pasados os das da sa
purificacin polo fillo ou pola filla, presentar porta da Tenda do Encontro, como
holocausto, un ao dun ano e un pombio ou unha rula, como oblacin polo pecado.
Darallos sacerdote, 7que os ofrecer diante do Seor e expiar por ela e quedar
purificada. Esta a lei para a muller, que deu a luz un fillo ou unha filla. 8Se a muller,
porn, non tivese ovellas abondo, ofrecer das rulas ou dous pombios: un como
holocausto e outro como vctima expiatoria. O sacerdote expiar por ela, e quedar
purificada".
Diferentes castes de lepra humana
1) Inflamacin, furuncho e mancha
13 1O Seor faloulles a Moiss e a Aharn: 2-"Cando a un lle apareza na pel do seu
corpo unha inflamacin, un furuncho ou unha mancha branquiza brillante, que se
converte nunha chaga de lepra, ser levado a Aharn, o sacerdote, ou a un dos seus fillos
sacerdotes. 3O sacerdote examinar a chaga que aparece na pel do corpo. Se ve que
afonda na carne e que o pelo do sitio da chaga branquexou, de seguro que lepra. Os
sacerdotes testemuarn e declararano impuro. 4Mais se a mancha da pel fose branquiza,
pero non aparece mis fonda c resto da pel, e o pelo non branquexou, o sacerdote far
ailla-lo enfermo durante sete das. 5E examiarao o sacerdote no da stimo; e se, seu
parecer, remite a infeccin sen se estender pola pel adiante, hao recluir por outros sete
108

A BIBLIA

das. 6Volverao mirar de novo o sacerdote no da stimo, e se comproba que a chaga

parou e non se estendeu na pel, o sacerdote declararao puro do mal da lepra. Faralle lavalos seus vestidos, e quedar puro. 7Pero se, despois de o mirar o sacerdote e de o declarar
puro, a chaga medrou na pel, ter que ser examinado outra vez polo sacerdote. 8Se
miralo ben o sacerdote, ve que a chaga se estendeu na pel, declararao impuro: un caso
de lepra nalgunha das sas castes.
2) Lepra enraizada
9Cando a algun se lle vexa unha chaga coma de lepra, ser levado sacerdote. 10O
sacerdote examinaraa: se observa un tumor branquizo na pel, e se a cor do pelo se torna
brancuxa, e aparece a chaga en carne viva, 11de seguro que lepra xa vella na pel e na
carne. O sacerdote declararao impuro e non o far encerrar, pois impuro. 12Pero se a
lepra se estendeu por toda a pel e cubriu todo o corpo do enfermo, da cabeza s pes,
naquelas partes que estn vista do sacerdote, 13este examinarao: se ve que a lepra cobre
todo o corpo, declararao puro da chaga, tornouse todo branco, puro. 14Pero cando
apareza nel unha chaga en carne viva, quedar impuro. 15Tan axia como o sacerdote
vexa a ferida en carne viva, declararao impuro, pois a carne viva impura, de seguro que
lepra. 16Pero se a chaga en carne viva desaparece e se torna branca, o infectado ir
sacerdote. 17O sacerdote examinarao e ver que a chaga se tornou branca, declararao
puro da chaga, o home puro.
3) Furuncho
18Cando algun tivo na pel un furuncho e sanou, 19se no sitio do furuncho aparece un
tumor branquizo ou unha mancha branquiza avermellada, presentarase sacerdote. 20O
sacerdote mirarao. Se a mancha aparece mis fonda na pel e o seu pelo se tornou branco,
o sacerdote declararao impuro: chaga de lepra, que se fixo no furuncho. 21Pero se
examinala, o sacerdote ve que non hai nela pelo branco nin mis fonda c pel, e pola
contra, a chaga aparece mis escura, o sacerdote farao encerrar durante sete das. 22Se,
cabo deles, a chaga segue medrando na pel sen deterse, o sacerdote declararao impuro,
pois lepra. 23Pero se a chaga segue no seu sitio e deixa de medrar, e a brancura non se
estende, un furuncho curado, o sacerdote declararao puro.
4) Queimadura
24Se no corpo de algun houbo unha queimadura de lume, e aparece a carne viva no
pelado, tornndose branco avermellado, ou soamente branco, 25examinarao o sacerdote.
Se o pelo torna branco e a chaga aparece mis fonda c pel, seguro que lepra, que se
formou na queimadura. O sacerdote declararao impuro: chaga de lepra. 26Pero se
examinala, o sacerdote ve que non naceu pelo branco na mancha nin mis fonda c pel
e soamente perdeu un pouco a cor, o sacerdote farao encerrar durante sete das. 27No da
stimo examinarao o sacerdote. Se ve que se espallou pola pel, declararao impuro: de
seguro que lepra. 28En troques se a mancha deixou de medrar, non se estendendo pola
pel, e a sa cor se tornou plida, a bostela da queimadura. O sacerdote declararao puro:
soamente a cicatriz da queimadura.
5) Chagas no coiro cabeludo

109

A BIBLIA

29Cando un home ou unha muller tea unha chaga na cabeza ou na barba, 30examinar
ben a ferida o sacerdote. Se aparece mis fonda c pel e ten o pelo amarelo e mis raro,
ser declarado impuro polo sacerdote. Ten a tia, lepra da cabeza ou da barba. 31Pero
se o sacerdote examina-la chaga da tia, esta non aparece mis fonda c pel, nin hai
nela pelo renegrido, o sacerdote far encerrar durante sete das que ten a chaga. 32No
stimo da o sacerdote volver examina-la chaga. Se non se estendeu nin aparece pelo
amarelo, e a chaga non aparece mis fonda c pel, 33o enfermo farase rapar todo, ags o
sitio da tia, e o sacerdote farao encerrar durante outros sete das. 34No da stimo o
sacerdote examinar de novo a chaga. Se non se estendeu nin aparece mis fonda c pel,
o sacerdote declararao puro, e despois de lava-lo seu vestido, quedar puro. 35Se a chaga
se estende na pel, despois de ser declarado puro, 36o sacerdote examinarao de novo. Se
aparece na pel a chaga, non precisa o sacerdote examinar se o pelo amarelo: impuro.
37Pero se, seu xuzo, a chaga non se estendeu e no sitio nace pelo negro, entn a chaga
curou: puro. O sacerdote declararao puro.
38Cando a un home ou a unha muller lles aparezan na pel manchas albeiras, 39que llelas
examine o sacerdote. Se na pel del ou dela aparecen manchas entre escuras e albacentas,
trtase dunha afeccin lixeira, que xurdiu na pel: puro. 40Cando a un home lle cae o
pelo da sa cabeza, queda calvo, pero puro. 41Se lle cae o pelo da parte dianteira da sa
cabeza, calvo na fronte, pero puro. 42Pero se na parte calva, ben de toda a cabeza, ben
da parte de diante, aparece unha mancha albeira e avermellada, unha lepra que lle naceu
nos sitios pelados. 43O sacerdote examinarao, e se o sitio da chaga aparece de cor albeira
avermellada, sexa na parte calva da cabeza, sexa na parte de diante, semellante cor da
chaga da lepra da pel do corpo, 44trtase dun home contaxiado de lepra: impuro, e as o
deber declarar o sacerdote. Ten a lepra na cabeza.
Comportamento do leproso
45O enfermo de lepra andar coa roupa esgazada e a cabeza descuberta. En troques
tapar cun veo a sa barba, e ir gritando: impuro, impuro. 46Todo o tempo que lle dure
a chaga ser considerado impuro, porque o , e vivir arredado, fra do campamento da
sa morada.
Lepra nos vestidos
47O vestido no que apareza unha mancha de lepra, tanto se o vestido de l coma de
lio, 48sexa na urdime, ou no tecido do lio ou da l, ou nunha pelica, ou en calquera
peza de coiro para vestirse, 49e se a mancha no vestido ou na pelica ou na urdime ou no
tecido ou en calquera peza de coiro verduxa ou avermellada, trtase de mancha de
lepra. Ter que ser examinado polo sacerdote. 50O sacerdote examinar a mancha e far
pecha-lo obxecto contaxiado durante sete das. 51No da stimo volverao mirar o
sacerdote. Se ve que a mancha se estendeu no vestido ou na urdime ou no tecido ou na
pelica ou en calquera peza de coiro para se vestir, a mancha lepra maligna: o obxecto
impuro. 52Queimarase o vestido ou a urdime ou o tecido de l ou de lio ou calquera
peza de coiro no que estea a mancha, pois lepra corrosiva: ser queimado no lume.
53Pero se, examinala o sacerdote, non se estendeu a mancha no vestido, ou na urdime,
ou no tecido ou na peza de coiro, 54o sacerdote ordenar que se lave o obxecto
contaminado, e volverao encerrar durante outros sete das. 55Tornar a examina-la
mancha o sacerdote, despois desta lavadura. Se, seu xuzo, a mancha non cambiou de
cor nin se espallou, ser impuro, o obxecto ter que ser queimado no lume, porque est
corrodo polo dereito e polo revs. 56Pero se, mirala o sacerdote, a mancha, despois da
lavadura, aparece descorida, esgazaraa do vestido ou da pelica ou da urdime ou do tecido.
110

A BIBLIA

57Se anda despois da lavadura se ve que no vestido ou na urdime ou no tecido ou na

peza de coiro a mancha se estendeu, ter que ser queimado no lume o obxecto
manchado. 58O vestido, ou a urdime ou o tecido ou a peza de coiro que, lavalo, lle
desaparece a mancha, lavarase outra vez, e ser puro. 59Esta a lei acerca da mancha de
lepra no vestido de l ou de lio ou na urdime ou no tecido ou en calquera peza de coiro,
cando tea que ser declarada pura ou impura".
Purificacin do leproso
14 1Faloulle o Seor a Moiss: 2-"Esta a lei que rexer para purifica-lo leproso. Ser
presentado sacerdote. 3O sacerdote sair fra do campamento a esperalo, e examinarao.
Se a mancha da lepra desapareceu do enfermo, 4mandar o sacerdote que o que se quere
purificar presente das aves vivas puras, pau de cedro, l escarlata e hisopo. 5O sacerdote
far matar unha das aves, recollendo o sangue nun vaso de barro con auga corrente;
6coller logo a ave viva, o pau de cedro, a l escarlata e o hisopo, xunto coa ave e
mergullaraos co sangue da ave sangrada sobre a auga corrente. 7Hisopar sete veces
que se quere purificar da lepra, e despois de o purificar, deixar voar ceibe o paxaro vivo
polo aire do campo. 8O que se purificou, lavar a sa roupa, rapar todo o seu pelo e
lavarase na auga, quedando puro de novo. Poder entrar logo no campamento, pero ter
que morar fra da sa tenda durante sete das. 9O cabo do da stimo rapar outra vez
todo o seu pelo, da cabeza, da barba, das sobrecellas; en resume rapar tdolos pelos,
lavar os seus vestidos, baar todo o seu corpo en auga, e quedar puro. 10No da oitavo
coller dous aos sen chata e unha ovellia dun ano sen chata, e tres dcimos de flor de
faria, mesturada con aceite, coma oblacin, e un cuartern de aceite. 11O sacerdote, que
fai a purificacin, presentar todo isto, xunto co que se vai purificar, diante do Seor na
entrada da Tenda do Encontro. 12De seguida o sacerdote coller un dos aos, e ofrecerao
como expiacin xunto co cuartern de aceite, e, abalndoos ritualmente, presentaraos
diante do Seor. 13Sacrificar o ao no lugar en que se adoita face-la expiacin e mailo
holocausto, isto , no lugar sagrado, porque tanto o sacrificio de purificacin coma o de
expiacin, son cousas santsimas, e pertencen sacerdote. 14Despois o sacerdote coller
do sangue da vctima de reparacin, e untar o lbulo da orella dereita do que se vai
purificar, o dedo polgar da man dereita e a deda do p dereito. 15Coller logo o sacerdote
do cuartillo de aceite e verterao na palma da sa propia man esquerda. 16Mollar os
dedos da sa man dereita no aceite que vertera na palma da sa man esquerda, e
asperxer sete veces diante do Seor co aceite dos dedos. 17Do resto do aceite que
sobrou na palma da sa man, por unha parte no lbulo da orella dereita do que se vai
purificar, no dedo polgar da man dereita do mesmo e na deda do p dereito, enriba do
sangue da vctima. 18O resto do aceite que lle quede na palma da man, verterao o
sacerdote sobre a cabeza do que se vai purificar. Deste xeito far a expiacin por el diante
do Seor. 19De seguida o sacerdote far o sacrificio de expiacin, para lle quita-la impureza que se vai purificar, e no cabo ofrecer o holocausto. 20Ofrecido polo
sacerdote o holocausto e feita a oblacin no altar, o sacerdote far a expiacin por el, e
quedar purificado.
21Se o leproso fose pobre e non tivese posibles para ofrecer todo isto, presentar un s
ao para o sacrificio de reparacin, para abalar ritualmente, a fin de facer reparacin por
si, amais dunha dcima de flor de faria, mesturada con aceite, coma oblacin, e un
cuartillo de aceite mis; 22das rulas ou dous pombios, conforme o que dispoa: un
como sacrificio expiatorio e o outro como holocausto. 23No da oitavo levarallos
sacerdote entrada da Tenda do Encontro, para se purificar diante do Seor. 24O
sacerdote coller o ao para o sacrificio de expiacin e o cuartillo de aceite, e far con
111

A BIBLIA

eles o xesto de ofrecemento diante do Seor. 25Despois de sacrifica-lo ao do sacrificio

de expiacin, o sacerdote coller do sangue da vctima, e untar o lbulo da orella dereita
do que se vai purificar e os dedos polgares da man e do p dereitos. 26Logo verter parte
do aceite na palma da sa man esquerda, 27e cos dedos da man dereita mollados no
aceite vertido na palma da man esquerda, asperxer sete veces diante do Seor.
28Despois o sacerdote untar co aceite que lle queda na palma da sa man o lbulo da
orella dereita do que se vai purificar, o dedo polgar da man dereita e a deda do p dereito,
no mesmo sitio que untara co sangue da vctima de reparacin. 29O resto do aceite que
anda lle quede na palma da sa man, verterao o sacerdote sobre a cabeza do que se vai
purificar, para expiar por el diante do Seor. 30Con cada unha das rulas ou dos
pombios, conforme o que dispoa, 31ofrecer un como expiacin polo pecado, e o outro
como holocausto, amais da oblacin. Deste xeito o sacerdote expiar diante do Seor
polo que se vai purificar. 32Esta a lei para quen tea lepra e non tivese posibles
precisos para a sa purificacin normal".
A lepra das casas
33Faloulles o Seor a Moiss e a Aharn: 34-"Cando teades entrado na terra de Canan,
que vos vou dar eu para posesin vosa, e cando castigue eu cunha infeccin de lepra
algunha casa desa terra da vosa posesin, 35o dono da casa irallo notificar sacerdote,
dicindo: Coido que na mia casa apareceu unha infeccin coma de lepra. 36O sacerdote,
antes de entrar para examina-la infeccin, far baldeira-la casa, para que nada do que hai
dentro se faga impuro, e entrar logo para face-lo exame da casa. 37Se albisca a infeccin
vendo negrea-las paredes da casa, ou aparecen manchas verdecentes ou avermelladas e
pequenos buraquios nelas, 38sair o sacerdote ata a entrada da casa, e mandaraa pechar
durante sete das. 39No da stimo o sacerdote volver a examinala. Se olla que a
infeccin se estendeu polas paredes da casa, 40mandar arrinca-las pedras contaminadas,
e faraas tirar fra da cidade nun lugar impuro. 41Far raspa-la casa toda arredor, e bota-lo
po raspado fra da cidade nun lugar impuro. 42Collern outras pedras e meteranas no
sitio das arrincadas, e botaranlles outro barro s paredes. 43Se a infeccin se estendeu de
novo pola casa, malia arrinca-las pedras e alisa-las paredes con outro barro, 44o sacerdote
entrar para examinala. Se a infeccin se propagou pola casa, trtase de infeccin de
lepra corrosiva na casa. Ser impura. 45Mandar derruba-la casa e far arredar para un
lugar impuro, fra da cidade, as pedras, as madeiras, e o barro todo das paredes.
46Cantos entraran na casa, durante os das que estivo pechada, fixronse impuros ata
noite. 47Os que durmiron na casa, tern que lava-la sa roupa, e os que comeron nela,
tamn tern que lava-la sa roupa.
48Con todo, se o sacerdote entrar olla que a infeccin non se estendeu na casa, despois
que foron alisadas as paredes, declrea pura, porque desapareceu a sa infeccin. 49Para
purifica-la casa da infeccin, colla das aves, un pau de cedro, l escarlata e hisopo.
50Matar unha das aves desangrndoa nun vaso de barro con auga corrente; 51coller o
pau de cedro, o hisopo, a l escarlada e a ave viva, e mergullaraos no sangue da ave
sangrada na auga corrente, e hisopar a casa sete veces. 52Purificar a casa da sa
infeccin co sangue da ave coa auga corrente, a ave viva, o pau de cedro, o hisopo e a l
escarlata. 53Deixar en liberdade paxaro vivo, voando polo campo, fra da cidade. As
far a expiacin da casa, e quedar pura.
54Esta a lei de toda infeccin de lepra ou de tia, 55da lepra dos vestidos, ou da casa,
56de furunchos, de inflamacins e de manchas, 57para saber cando unha persoa ou unha
cousa pura ou impura. Esta a lei acerca da lepra".
Pureza sexual
112

A BIBLIA

15 1Faloulles o Seor a Moiss e Aharn: 2-"Faldelles s fillos de Israel e dicdelles:

Calquera que padeza gonorrea, ser impuro pola sa secrecin. 3Esta ser a sa impureza
por mor da sa secrecin, tanto se fose exterior como se quedase retida: ser impuro.
4Todo leito no que se deite o enfermo de gonorrea, ser impuro; e todo banco no que se
sente, ser impuro. 5Cal-quera que toque o seu leito, ter que lava-la sa roupa, e
baarase, quedando impuro ata a tarde. 6Quen se sente no banco no que se sentou o que
padece a enfermidade, lavar a sa roupa e baarase en auga: quedar impuro ata a tarde.
7O que toque o corpo do que padece o fluxo, lavar a sa roupa e baarase: quedar
impuro ata a tarde. 8Cando o que padece fluxo cospe contra unha persoa pura, esta ter
que lava-la sa roupa e baarse en auga, e quedar impura ata a tarde. 9Calquera que
monte no cabalo no que montara o contaxiado de gonorrea, ser impuro. 10Calquera que
toque algunha cousa que estivo debaixo del, ser impuro ata a tarde; e, o que as leve
lombo, lavar a sa roupa e baarase en auga, quedando impuro ata a tarde. 11Todo
aquel a quen toque o enfermo sen lavar ben as sas mans, lavar a sa roupa, baarase en
auga, quedando impuro ata a tarde. 12O vaso de barro que tea tocado o infectado ser
esnaquizado, e todo obxecto de pau deber ser lavado con auga. 13Cando o enfermo de
gonorrea sexa purificado da sa impureza, contar para si sete das desde a sa
purificacin: lavar a sa roupa, baar o seu corpo en auga corrente, e quedar puro.
14No da oitavo coller das rulas ou dous pombios, ir diante do Seor entrada da
Tenda do Encontro, e entregarallos sacerdote. 15O sacerdote far con un deles o
sacrificio expiatorio e co outro un holocausto, expiando por el ante o Seor, por causa da
sa gonorrea.
16O home que tea unha polucin, lave con auga todo o seu corpo, e quedar impuro ata
a tarde. 17Calquera tecido ou pelica na que caia seme, ser lavada con auga, e quedar
impura ata a tarde.
18Cando un home e unha muller teen relacins sexuais, lavaranse con auga, e quedarn
impuros ata a tarde. 19A muller que tea a menstruacin, ser aillada durante sete das.
Calquera que a toque, quedar impuro ata a tarde. 20Calquera que se deite onde estivo ela
durante o seu aillamento, ser impuro, e quen se sente no mesmo sitio, quedar impuro.
21Calquera que toque no leito dela, lavar a sa roupa, baarase en auga, e quedar
impuro ata a tarde. 22Quen toque nas cousas nas que se sentou ela, lavar a sa roupa,
baarase en auga, e quedar impuro ata a tarde. 23E quen se sente sobre o leito ou enriba
de algo no que ela se sentou, con tal que o toque quedar impuro ata o sern. 24Pero, se
un home se deita con ela, mentres est ela no tempo do seu fluxo, quedar impuro
durante sete das, e todo o leito no que se deitaron quedar impuro. 25A muller que
padeza fluxo de sangue moitos das fra dos que acostuma, ou que ten fluxo ademais do
da menstruacin, tdolos das do fluxo ser impura, coma nos das da menstruacin. 26O
leito no que se deita tdolos das do seu fluxo, ser para ela coma o leito da sa
menstruacin, e toda cousa na que se sente ser impura coma na impureza do tempo do
seu aillamento. 27Calquera que a toque, ser impuro, ter que lava-la sa roupa, baarse
en auga e quedar impuro ata a tarde. 28Se se purifica do seu fluxo, contar para si sete
das, e despois quedar pura. 29No da oitavo coller das rulas ou dous pombios, e
levarallos sacerdote entrada da Tenda do Encontro. 30O sacerdote far con un deles o
sacrificio expiatorio e co outro o holocausto. Far a expiacin por ela diante do Seor,
por causa da impureza do seu fluxo. 31Arredarde-los fillos de Israel da sa impureza,
para non morrerdes por culpa dela, nin profanrde-lo meu tabernculo, que est no medio
voso. 32Esta a lei acerca do que padece gonorrea ou ten polucin que o fagan impuro,
33acerca da que est coa menstruacin; dicir, de todo aquel que padece fluxo, sexa
home ou muller, e de todo home que se deite cunha muller impura".
113

A BIBLIA

O da grande da expiacin
16 1O Seor faloulle a Moiss despois da morte dos dous fillos de Aharn, que morreran
se aproximaren diante do Seor. 2Dxolle o Seor a Moiss: -"Dille a Aharn, teu
irmn, que non entre a toda hora no santuario, mis al do veo, que est diante do
propiciatorio que tapa a arca, para que non tea que morrer, porque me lle hei aparecer na
nube enriba do propiciatorio. 3Esta a maneira como Aharn ter que entrar no
santuario: Ofrecer un xuvenco para o sacrificio expiatorio, e un carneiro para o
holocausto. 4Vestir unha tnica sagrada de lio, e calzns tamn de lio no seu corpo,
cinguirase cunha faixa de lio e envolver a cabeza cun pano de lio. Vestir estas roupas
sagradas despois de baar en auga todo o seu corpo. 5Recibir da comunidade de Israel
dous chibos para o sacrificio expiatorio e un carneiro para o holocausto. 6Primeiro
ofrecer Aharn o xuvenco polo propio pecado e polo da sa familia. 7Coller logo os
dous chibos e poraos diante do Seor porta da Tenda do Encontro. 8Botar sortes sobre
os dous chibos. Un tocaralle por sorteo Seor e o outro a Azazel. 9Aharn ofrendar
como sacrificio expiatorio o que lle tocou Seor. 10E o que lle tocou a Azazel
presentarao vivo diante do Seor, para expiar por el e mandarallo a Azazel deserto.
11Entn presentar Aharn o xuvenco polo pecado propio. 12Despois coller o
incensario, cheo de brasas do lume que arde enriba do altar diante do Seor, e, enchendo
as sas mans de incenso aromtico modo, entrar con todo mis al do veo. 13Botar o
incenso no lume diante do Seor, para que a nube do perfume envolva o propiciatorio,
que est sobre a arca do testemuo, e non tea que morrer. 14Despois coller do sangue
do xato, e cos seus dedos asperxer por riba da tapa do propiciatorio de cara abrente, e
diante do propiciatorio hisopar sete veces o sangue cos seus dedos. 15Matar o chibo
expiatorio que lle toca pobo e levar o sangue do chibo desde o templo para detrs do
veo. Far con el o mesmo que fixera co sangue do xuvenco, asperxendo enriba e por
diante do propiciatorio. 16Desta maneira purificar o santuario da impureza dos fillos de
Israel e das sas prevaricacins e de tdalas variedades dos seus pecados. Far o mesmo
coa Tenda do Encontro, situada no medio das impurezas deles. 17Ningun poder estar
na Tenda do Encontro, namentres el est dentro facendo a purificacin do santuario, ata
que saia despois de expiar por si, pola sa familia e por toda a comunidade de Israel.
18Sair de cara altar, que est diante do Seor, e far a sa purificacin: coller do
sangue do xuvenco e do sangue do chibo, e verterao arredor nas esquinas do altar.
19Asperxer enriba del o sangue cos dedos sete veces, purificndoo e santificndoo das
impurezas dos fillos de Israel. 20Feita a purificacin do santuario, da Tenda do Encontro
e do altar, presentar o chibo vivo. 21Aharn impor as sas mans sobre a cabeza do
chibo, confesando tdalas prevaricacins e tdalas iniquidades e tdolos pecados dos
fillos do Israel, cargndollos enriba da cabeza e despois mandarao, levado pola man dun
home axeitado, para o deserto. 22O chibo levar enriba de si tdalas iniquidades para
unha terra erma, e o que o leve soltar o chibo no deserto. 23Despois Aharn entrar na
Tenda do Encontro, espir a roupa de lio que vestira antes de entrar no santuario, e
deixaraa al. 24Despois de baa-lo seu corpo con auga no lugar santo e de vesti-la sa
roupa ordinaria, sair e ofrecer o seu propio holocausto e mailo do pobo: expiar por si
mesmo e polo pobo, 25queimando a graxa da vctima de expiacin enriba do altar. 26O
home que levou o chibo a Azazel, lavar a sa roupa, baar o seu corpo con auga, e
despois diso poder entrar no campamento. 27O xuvenco e mailo chibo do sacrificio
expiatorio, dos que se introducira o sangue no santuario, para a expiacin, sern levados
fra do campamento e queimaranse no lume o coiro, carne e excrementos. 28Aquel que
os queima lavar despois a sa roupa e baar o seu corpo con auga. Despois diso poder
114

A BIBLIA

entrar no campamento. 29Esta ser para vs unha lei perpetua: no stimo mes, no da
dcimo do mes debdesvos mortificar e privarvos de facer ningn traballo, tanto os
nativos coma os forasteiros, que peregrinan no medio de vs. 30Porque o da de vos
purificardes, para quedar puros de tdolos vosos pecados diante do Seor. 31 un
repouso solemne, debdesvos mortificar. unha lei perpetua. 32Far a expiacin o
sacerdote que foi unxido, o que foi investido do sacerdocio en lugar de seu pai, e vestir
as roupas sagradas de lio, 33purificar o santuario, a Tenda do Encontro e o altar.
Expiar polos sacerdotes e por toda a xente da comunidade. 34Ser para vs estatuto
perpetuo, para que tdolos fillos de Israel se purifiquen unha vez por ano de tdolos seus
pecados. E fxose como lle mandara o Seor a Moiss".
CUARTA PARTE
Lei da santidade (cc. 17-26)
Matanza de animais
17 1Faloulle o Seor a Moiss:
2-"Flalle a Aharn e s seus fillos e a tdolos israelitas e dilles: Esta a orde, que vos
d o Seor nestas palabras: 3todo israelita que mate un boi, un ao ou unha cabra no
campamento ou fra do campamento, 4sen o presentar antes na entrada da Tenda do
Encontro, para o ofrecer en sacrificio Seor diante do seu tabernculo, seralle imputado
como delito de sangue por ter vertido sangue. Ese home ser exterminado do medio do
seu pobo. 5Por iso os israelitas han de leva-las vctimas que adoitan ofrecer no campo,
presentalas sacerdote entrada da Tenda do Encontro, e ofrendalas Seor como
sacrificio de comunin. 6O sacerdote asperxer co sangue o altar do Seor, que est
entrada da Tenda do Encontro e far queima-la graxa como aroma agradable para o
Seor. 7Non ofrecern sacrificios s stiros cos que se prostiten. Lei perpetua ser esta
para vs por tdalas xeracins. 8Diraslles tamn: todo individuo da familia de Israel ou
dos estranxeiros que moran no medio de vs, cando ofrece un holocausto ou un
sacrificio, 9e non o leva porta da Tenda do Encontro, para o sacrificar en honor do
Seor, ser exterminado do medio do seu pobo. 10Enfrontareime con calquera individuo
da familia de Israel ou estranxeiro residente no medio voso, que coman sangue, e
exterminareinos do seu pobo. 11Pois a vida do corpo est no sangue, e eu duvolo para
expiar con el sobre o altar polas vosas vidas. Porque o sangue o que purifica a persoa.
12Por esta razn dxenlles s fillos de Israel: Nin vs nin os estranxeiros que moran
convosco comeredes sangue. 13Calquera israelita ou estranxeiro residente no medio de
vs que cace algn animal ou ave dos que se poden comer, e verte o seu sangue, deberao
tapar con terra. 14Pois, sendo a vida de toda carne o seu sangue, eu dxenlles s fillos de
Israel: Non comerde-lo sangue de ningunha carne, porque a vida de toda carne o seu
sangue: quenquera que o coma ser exterminado. 15Toda persoa nativa ou estranxeira
que coma da carne dun animal morto ou esnaquizado, lavar a sa roupa, baarase en
auga, e quedar impuro ata a tarde; despois ser puro. 16Pero se non se lava nin baa o
seu corpo, cargar coa sa culpa".
Honestidade da vida matrimonial
18 1Faloulle o Seor a Moiss:
2-"Flalles s fillos de Israel e dilles: Eu son o Seor, o voso Deus. 3Non vos
comportedes conforme os costumes de Exipto, onde morastes, nin vos afagades s
costumes de Canan, onde eu vos vou facer entrar, nin vos guiedes al polas sas leis.
4Obedecerde-los meus mandamentos, e cumprirde-los meus estatutos, acomodndovos
115

A BIBLIA

a eles. Eu son o Seor, o voso Deus. 5Aprenderde-los meus decretos e gardarde-los

meus estatutos, e viviredes neles cada un de vs. Eu son o Seor. 6Ningn de vs se
achegar a ningunha persoa consangunea para lle descubri-la sa nudez. Eu son o Seor.
7Non descubrira-la nudez do teu pai nin a da ta nai; pois ela ta nai, non descubrira-la
sa nudez. 8Non descubrira-la nudez da muller do teu pai, pois a nudez de teu pai.
9Non descubrira-la nudez da ta irm, filla do teu pai ou de ta nai; sexa nacida na casa,
ou fra dela, non descubrira-la sa nudez. 10Non descubrira-la nudez da filla do teu fillo,
nin a da filla da ta filla, pois a ta propia nudez. 11Non descubrira-la nudez da filla
dunha muller de teu pai, enxendrada polo teu pai: ela ta irm. 12Non descubrira-la
nudez da irm de teu pai: ela carne do teu pai. 13Non descubrira-la nudez da irm da
ta nai: ela carne da ta nai. 14Non descubrira-la nudez do irmn de teu pai, dicir,
non te achegars muller del: ela ta ta. 15Non descubrira-la nudez da ta nora: a
muller do teu fillo; de ningn xeito descubrira-la sa nudez. 16Non descubrira-la nudez
da muller do teu irmn: a nudez do teu irmn. 17Non descubrira-la nudez dunha muller
e da sa filla; nin lle collera-la filla dun fillo seu, nin a dunha filla sa, para descubri-la
sa nudez, pois son do seu sangue. Sera unha infamia. 18Non collera-la irm da ta
muller, pois farala a sa rival; nin lle descubrira-la sa nudez mentres viva a ta muller.
19Non te achegars a ningunha muller nos das da sa menstruacin, para lle descu-bri-la
sa nudez. 20Non te deitars coa muller do teu prximo: faraste impuro con ela. 21Non
permitirs que ningn dos teus descendentes adore a Molok, manchando o nome do teu
Deus. Eu son o Seor. 22Non te deitars con ningn home, coma se fose muller: unha
abominacin. 23Non ters trato sexual con ningn animal: faraste impuro con el.
Ningunha muller se por diante dun animal para se emparellar con el: unha
perversidade. 24Non vos contaminaredes con ningunha destas cousas, pois con todas
estas cousas se contaminaron as xentes que vou expulsar eu de diante de vs. 25Por teren
contaminado o pas, determinei castiga-lo seu pecado, de tal sorte que a mesma terra foi a
que vomitou s seus habitantes. 26Vs gardarde-los meus mandamentos e os meus
estatutos, e non faredes ningunha destas abominacins: nin os nativos nin os estranxeiros,
que moran no medio de vs. 27Pois todas estas abominacins cometeron os homes deste
pas, que tendes diante de vs, e contaminaron a terra. 28Que non vos tea que vomitar
esta terra por contaminala, como vomitou as xentes que a habitaron antes ca vs.
29Calquera que cometa algunha destas abominacins ser exterminado do medio do meu
pobo, por facer tal cousa. 30Obedecerde-lo que vos mando e xamais non faredes cousa
contraria s meus estatutos verbo das abominacins que se cometeron antes de vs, e non
vos contaminaredes con elas. Eu son o Seor o voso Deus".
Santidade de todo o pobo e de cada un
19 1Dxolle o Seor a Moiss:
2-"Flalle comunidade dos fillos de Israel e dilles: Sede santos, porque santo son eu, o
Seor, o voso Deus. 3Cada un respecte a sa nai e a seu pai, e garde os meus sbados. Eu
son o Seor, o voso Deus. 4Non tornarde-los ollos cara s dolos, nin vos fagades
deuses de metal fundido. Eu son o Seor, o voso Deus. 5Cando ofrezades un sacrificio de
comunin Seor, ofrecede unha vctima que sexa do voso gusto; 6comerdela no
mesmo da en que foi sacrificada ou no da seguinte. O que vos sobre para o da terceiro,
queimardelo no lume. 7Se algn se atreve a comela no terceiro da, estara xa
corrompida: non ser aceptable. 8Quen coma dela, cargar coa sa iniquidade, por
profanar unha cousa consagrada Seor: ese tal ser exterminado do seu pobo.
Funcin social da propiedade e respecto polos bens alleos
116

A BIBLIA

9Cando fagde-la seitura dos vosos campos, non seguedes tdolos recantos do eido, nin
fagde-la rebusca das espigas cadas. 10Tampouco non fara-la rebusca da ta via, nin
aproveitara-los acios. Sern para o pobre e o forasteiro. Eu son o Seor o teu Deus.
11Non roubaredes, nin negarde-lo prestado, e que ningun engane seu prximo.
12Non xuraredes en falso no meu nome, sera aldraxa-lo nome do teu Deus. Eu son o
Seor. 13Non oprimirs, nin expoliara-lo teu prximo, nin reters contigo o xornal do teu
obreiro durante a noite ata a ma. 14Non maldira-lo xordo, nin lle pors atrancos
cego: temera-lo teu Deus. Eu son o Seor. 15Non sers inxusto cando xulgues: non
favorecera-lo feble nin honrara-lo poderoso. Xulgars con xustiza teu prximo. 16Non
espallars calumnias entre os teus convecios, nin quedars indiferente cando lle batan
teu prximo. Eu son o Seor. 17Non ters odio de corazn teu irmn; e reprenders con
decisin o teu prximo, para non cargar co seu pecado. 18Non te vingars nin lles ters
xenreira s teus convecios: amara-lo teu prximo coma a ti mesmo. Eu son o Seor.
19Gardade os meus estatutos. Non aparears animais de especies diferentes, nin
sementars no teu eido sementes diferentes, mesturndoas, nin vestirs roupas tecidas
con fos distintos de l e de lio. 20Se un home se deita cunha muller, e se ela escrava e
est casada con outro home e non foi redimida anda nin se lle deu a liberdade, sern
azoutados ambos; pero non morrern, por non estar anda redimida. 21Ter que presentar
Seor polo seu delito, diante da Tenda do Encontro, un carneiro para o sacrificio de
reparacin. 22Mediante o carneiro polo delito, o sacerdote expiar por el diante do Seor
pola culpa contrada, e seralle perdoado o pecado cometido.
23Cando deades entrado na terra prometida e plantedes calquera caste de rbores para
comer, durante tres anos terde-los seus froitos por incircuncisos: sern profanos para
vs, non os comeredes. 24Todo o seu froito do cuarto ano ser consagrado para louvanza
do Seor. 25No quinto ano comerde-lo seu froito, as aumentar para vs o seu
producto. Eu son o Seor, o voso Deus.
26Non comeredes cousa ningunha con sangue. Non botaredes sortes nin faredes
adiviacins. 27Non raparedes, a xeito de coroa, a vosa cabeza, nin recortarde-la barba
polos lados. 28Non faredes incisins no voso corpo, en sinal de loito, nin vos faredes
tatuar en ningn sitio. Eu son o Seor.
29Non entrgue-la ta filla prostitucin, para que non se profane a terra, enchndose de
torpezas. 30Gardarde-los meus sbados, e respectarde-lo meu santuario. Eu son o
Seor. 31Non iredes s bruxos nin consultarde-los adivios, contaminndovos con eles.
Eu son o Seor, o voso Deus. 32Poraste de p ante os cabelos brancos e honrar-la
presencia do ancin, temendo o teu Deus. Eu son o Seor. 33Se un forasteiro vn morar
convosco na vosa terra, non o maltratedes, 34tratdeo coma nativo entre vs, un
peregrino mis convosco: amardelo coma a vs mesmos, porque peregrinos fostes
tamn vs no Exipto. Eu son o Seor, o voso Deus. 35Non faredes inxustiza nos xuzos:
nin no longo nin no peso, nin na medida. 36Usaredes balanza xusta, pesas boas, efah
exacto e hin completo. Eu son o Seor, o voso Deus que vos saquei do pas de Exipto.
37Gardaredes tdolos meus mandamentos, e seguiredes tdolos meus consellos. Eu son o
Seor".
Penas e castigos dos transgresores
20 1O Seor faloulle a Moiss: 2-"Di-lles s fillos de Israel: Calquera dos fillos de Israel
ou dos forasteiros que moran en Israel que lle sacrifique un fillo a Molok, morrer sen
remedio. A xente do seu pobo acantazarao con pedras. 3Eu mesmo me encararei con el, e
exterminareino do medio do meu pobo, porque, entregando a Molok da sa
descendencia, contaminou o meu santuario e profanou o meu nome santo. 4Se, non
117

A BIBLIA

obstante, os seus convecios pechasen os ollos para non veren que tal home sacrificou un
descendente seu a Molok e non o teren que matar, 5eu mesmo tornarei o meu rostro
contra o tal home e contra a sa parentela, e arrincareino do medio do seu pobo, a el e a
cantos prevaricaron detrs del, prostitundose diante de Molok. 6O individuo que vaia s
adivios e bruxos para se prostitur con eles, eu mesmo me encararei con el e o farei
arrincar do medio do seu pobo. 7Vs tendes que vos santificar, seredes santos, porque eu
son o Seor, o voso Deus. 8Gardade os meus decretos e cumprdeos. Eu son o Seor que
vos santifico:
9Calquera que maldiga a seu pai e sa nai, morrer sen remedio: maldiciu a seu pai e sa
nai, ter que cargar co seu pecado.
10O home que cometa adulterio coa muller doutro, morrer sen remedio, tanto el coma
ela. 11Calquera que se deitou coa muller de seu pai, descubriu a nudez de seu pai: os
dous morrern sen remedio, cargarn co seu pecado. 12O home que se deitou coa sa
nora, mbolos dous morrern sen remedio: cometeron unha abominacin, cargarn co seu
pecado. 13O home que se deitou con outro home, coma se fose muller, mbolos dous
morrern sen remedio: cometeron unha abominacin, cargarn co seu pecado. 14O home
que colla por muller a unha filla e maila sa nai, comete unha abominacin: tern que ser
queimados no lume tanto el coma elas; non permitiredes tal abominacin no medio de
vs. 15O home que faga o coito cunha besta morrer sen remedio, e mataredes tamn a
besta. 16A muller que se achegue a un animal calquera e faga con el o coito, morrer
xunto co animal: os dous morrern sen remedio, cargarn co seu pecado. 17O home que
colla a sa irm, filla de seu pai ou de sa nai, e vexa a sa nudez e ela vexa a nudez del,
cometen unha ignominia: sern exterminados vista dos seus convecios; por descubri-la
nudez da sa irm, cargar coa sa perversidade. 18O home que se deitou cunha muller
que est coa menstruacin e viu a sa nudez, descubrindo o seu fluxo, e ela mesma o
descubriu, os dous sern exterminados do medio do seu pobo. 19Non descubrira-la nudez
da irm de ta nai, nin a da irm de teu pai, porque descbre-la sa propia carne: cargarn
coa sa culpa. 20O home que se deitou coa muller do seu to, descubriu a nudez do seu
to: cargarn co seu pecado e morrern sen descendencia. 21O home que colla a muller
do seu irmn, comete unha abominacin, descobre a nudez do seu irmn: non ter
descendencia.
Amoestacin xeral
22Gardade tdolos meus decretos e tdolos meus mandatos, e cumprdeos, para que non
vos vomite a terra na que eu vos vou facer entrar, a fin de que moredes nela. 23Non vos
comportedes de acordo cos costumes da xente que eu vou exterminar de diante de vs,
porque estou farto deles por teren cometido todas estas cousas. 24Xa volo teo dito: vs
seredes donos da sa terra; eu mesmo vola vou dar en posesin: unha terra que deita leite
e mel. Eu son o Seor, o voso Deus, que vos separei dos demais pobos.
25Separarde-los animais puros dos impuros, os paxaros impuros dos paxaros puros.
Non vos contaminaredes con besta, nin ave, nin reptil que se arrastra polo chan, e que eu
vos mandei refugar como impuros. 26Se-rdesme santos, porque eu o Seor son santo, e
separeivos dos outros pobos, para que sexades tan s para min. 27O home ou a muller
que exerza como adivio ou como bruxo, ter que ser morto sen remedio, morrer
acantazado: sern responsables do propio sangue".
Santidade dos sacerdotes
21 1Dxolle o Seor a Moiss: -"Fla-lles s sacerdotes, fillos de Aharn e dilles: Que
ningun se contamine co cadver dun convecio, 2ags o dun parente moi achegado a el,
118

A BIBLIA

coma o da nai, o do pai, o dun fillo, o dunha filla, o dun irmn 3e o dunha irm, que se
mantia virxe sen se ter xuntado con ningn home; do contrario, mesmo por ela se
podera facer impuro. 4Un marido non se poder facer impuro por mor dos seus parentes,
profanndose. 5Non raparn a cabeza, nin afeitarn a barba polos lados, nin farn
incisins no seu corpo. 6Sern santos para o seu Deus, non profanando o seu nome,
porque son eles os que presentan sacrificios de holocausto Seor, alimento do seu
Deus: debern ser santos. 7Non casarn con muller prostituda ou deshonrada ou
repudiada polo seu home, porque estn consagrados seu Deus. 8E ti recoeceralo como
santo, pois ofrece o alimento do teu Deus: ser para ti santo, porque santo son eu, que vos
santifico. 9Se a filla dun sacerdote se fai prostituta, unha deshonra para seu pai, ser
queimada no lume.
10O sumo sacerdote, escolleito de entre os seus irmns, a quen se lle verteu sobre a
cabeza o leo da uncin e se lle deu o poder para vesti-los ornamentos sagrados, non
desenguedellar os cabelos da cabeza nin rachar os seus vestidos. 11Non se achegar a
ningn morto, nin sequera a seu pai ou sa nai, para non se facer impuro. 12Non sair do
santuario do seu Deus, porque leva na sa testa a coroa do leo da uncin do seu Deus.
Eu son o Seor. 13Coller por muller unha virxe. 14Non poder coller por muller nin
viva, nin repudiada, nin deshonrada, nin prostituta, senn que casar cunha moza virxe
do seu pobo. 15Non far impura a sa descendencia no medio do seu pobo, porque eu
son o Seor que o santifico".
16O Seor faloulle a Moiss: 17-"Flalle a Aharn e dille: Ningun da ta xente nas
vindeiras xeracins, que tea algunha eiva, se poder aproximar para ofrece-lo alimento
do seu Deus: 18non se aproximar ningn home que tea algunha eiva, poo por caso,
sendo cego ou coxo ou manco ou malfeito. 19Calquera que tea un p ou unha man
crebados, 20ou tea eiva ou sexa vesgo ou anano ou sarnoso ou tioso ou eunuco. 21Ningun da parentela do sacerdote Aharn, que tea algunha eiva, se poder aproximar para
ofrecer un holocausto Seor: habendo unha eiva nel non se pode aproximar para ofrecelo alimento do seu Deus. 22Poder comer do alimento do seu Deus, das ofrendas
santsimas e das santas; 23pero non entrar aln do veo nin se achegar altar, porque
ten unha eiva, e non debe profana-lo meu santuario, pois eu son o Seor, que os
santifico". 24Moiss dxolles isto a Aharn e s seus fillos e a tdolos israelitas.
Santidade dos que serven altar
22 1Faloulle o Seor a Moiss: 2-"Dilles a Aharn e a seus fillos que fagan que os
israelitas reverencien as mias cousas santas, e non profanen o meu nome, que eles teen
que santificar. Eu son o Seor. 3Dilles: para tdalas vosas xeracins, calquera da vosa
raza, que, tendo algunha eiva, se achegue s cousas santas consagradas polos israelitas
Seor, ser exterminado da mia presencia. Eu son o Seor. 4Ningun da liaxe de
Aharn, afectado de lepra ou de gonorrea, poder comer no santuario, namentres non se
purifique; nin tampouco quen tocou o cadver dun animal calquera ou tiver polucin,
5as como quen toque algn reptil impuro ou algn home no que haxa impureza de
calquera caste. 6Quenquera que o toque, quedar impuro ata a tarde, e non poder comer
cousas sagradas en tanto non lave o seu corpo con auga. 7A posta do sol ser puro de
novo e poder comer das cousas sagradas, pois elas son o seu alimento. 8Non poder
comer carne dun animal morto ou esnaquizado por unha fera: contaminarase con el. Eu
son o Seor. 9Gardarn os meus mandamentos, e as non cargarn co seu pecado nin
morrern por causa deste alimento, por se profanaren con el. Eu son o Seor, que os
santifiquei. 10Ningn estrao comer cousa sagrada, sexa hspede do sacerdote, sexa o
seu xornaleiro. 11Se o sacerdote, sen embargo, adquire polo seu dieiro unha persoa, ela
119

A BIBLIA

poder comer con el, e tdolos que nazan na sa casa, podern comer do seu alimento.
12A filla do sacerdote que casa cun estrao, non poder comer do que se recolle no
santuario. 13Con todo, a filla do sacerdote que enviva ou foi repudiada sen ter fillos e
torna casa do pai e vive con el coma cando era solteira, poder comer do alimento do
pai; pero ningn estrao poder comer do mesmo. 14Calquera que, sen se decatar,
comese das cousas sagradas, restituiralle sacerdote a cousa mesma ademais dunha
quinta parte da cousa sagrada. 15Non profanarn as cousas sagradas que os israelitas lle
ofrezan Seor. 16Os que as coman, cargarn coa sa culpa, co delito de comeren das
cousas sagradas, que santifiquei eu. Eu son o Seor".
Integridade das vctimas
17Faloulle o Seor a Moiss: 18-"Flalles a Aharn e a seus fillos e a tdolos fillos de
Israel: Calquera israelita, ou estranxeiro residente entre os israelitas, que ofrezan como
holocausto Seor un sacrificio por calquera clase de voto ou de promesa voluntaria,
19para que lle sexa aceptable, ter que ser macho sen tacha, bovino, ovino ou caprino.
20Non ofrecer nada defectuoso, pois non sera feito con boa intencin pola vosa parte.
21Calquera que ofreza Seor un sacrificio de comunin, para cumprir un voto ou por
devocin espontnea, ter que ser de gando maior ou menor, pero sen tacha. Non ter
ningn defecto. 22Non ofreceredes Seor, nin queimaredes no seu altar vctima cega
nin coxa nin manca nin a que tea algunha lcera ou sarna ou algunha ferida. 23Boi ou
ovella desproporcionada ou pequeneira poderase ofrecer como sacrificio espontneo,
pero non ser acepto para cumprir un voto. 24Non ofreceredes Seor vctimas cos
testculos sumidos ou esmagados ou arrincados ou cortados. Na vosa terra non
ofreceredes vctimas desas. 25Non ofreceredes, como alimento do voso Deus, ningunha
vctima recollida da man dun forasteiro, se estn cheas de defectos e tachas: non vos
seran aceptables para ben voso".
26Faloulle o Seor a Moiss: 27-"O tenreiro, o ao e o cabrito estarn coa nai os sete
primeiros das despois de nacer. Do da oitavo para adiante ser aceptable como ofrenda
de holocausto para o Seor. 28Non matars no mesmo da un boi ou un carneiro xunto co
seu fillo. 29Cando ofrezades un sacrificio de louvanza Seor, facdeo de maneira que
vos sexa ben acolleito. 30Comerde-la vctima no mesmo da en que a sacrificastes, sen
deixar nada dela para a ma seguinte. Eu son o Seor. 31Gardarde-los meus mandatos
e cumprirdelos. Eu son o Seor. 32Non profanarde-lo meu nome santo. Eu hei de ser
santifi-cado no medio dos fillos de Israel, porque son eu, o Seor, quen vos santifica.
33Sa-queivos de Exipto para se-lo voso Deus. Eu son o Seor".
As grandes festas: o sbado
23 1Faloulle o Seor a Moiss:
2-"Flalles s fillos de Israel: As festas do Seor, as mias solemnidades, que habedes de
celebrar en asemblea sagrada, son estas: 3Durante seis das farde-los vosos traballos. No
da stimo gardaredes repouso total, teredes asemblea sagrada: non faredes ningn
traballo, ser repouso para louvanza do Seor en todo pas onde habitedes. 4Estas son as
festas do Seor, asembleas sagradas, que convocaredes no seu tempo.
A Pascua e os Azimos
5No da catorce do primeiro mes, entre lusco e fusco ser a Pascua do Seor. 6No da
quince do mesmo mes ser a festa dos Azimos a honra do Seor. Durante sete das
comeredes alimentos sen fermento. 7O primeiro da teredes asemblea santa, non faredes
120

A BIBLIA

ningn traballo servil. 8Ofreceredes holocaustos Seor, en cada un dos sete das. No
stimo da volveredes ter asemblea santa, e non faredes ningn traballo servil".
O primeiro monllo
9Faloulle o Seor a Moiss: 10-"Flalles s fillos de Israel: cando entredes na terra que
vos hei dar eu, e fagde-la seitura das primeiras anadas, levardeslle sacerdote un
monllo da vosa primeira colleita. 11El erguerao, facendo o xesto de ofrendalo diante do
Seor amencer do da do repouso e ofrecerao. 12No mesmo da en que fagde-la
ofrenda do voso monllo, queimaredes en holocausto Seor un ao dun ano, sen tacha,
13xunto coa ofrenda de das dcimas de flor de faria mesturada con aceite, que ser
queimada a honra do Seor, como perfume de recendo para o Seor, ademais da
correspondente libacin dun cuarteirn de hin de vio. 14Non comeredes pan, nin grans
torrados nin espigas tenras antes dese da, no que presentarde-la ofrenda voso Deus.
unha lei perpetua para tdalas vosas xeracins en tdolos pases nos que habitedes.
Pentecosts
15Desde a ma do da seguinte sbado no que trouxste-lo voso primeiro monllo para
ser presentado, contaredes sete semanas enteiras, 16e ata o da seguinte do stimo sbado
contaredes cincuenta das; entn ofreceredes unha oblacin nova Seor. 17Das vosas
moradas traeredes, para ofrecelos, dous pans feitos con das dcimas de flor de faria e
co fermento correspondente, como primicias para o Seor. 18Ademais do pan,
ofreceredes sete aos dun ano sen tacha, un xuvenco e dous carneiros, que sern
presentados en holocausto Seor, xunto coas oblacins e libacins correspondentes, e
ardern como perfume recendente para o Seor. 19Presentaredes un chibo como vctima
de expiacin, e dous aos dun ano como sacrificio de comunin. 20O sacerdote abalaraos
ritualmente xunto co pan das primicias, como oblacin diante do Seor, ademais dos
dous aos; sern consagrados honra do Seor e sern para o sacerdote. 21Nese mesmo
da convocarde-la asemblea sagrada, que ser santa para vs, e non poderedes facer
ningn traballo servil. lei perpetua en tdalas terras en que habitedes por tdalas
xeracins. 22Cando fagde-la seitura do pan na vosa terra, non segaredes ata os
recunchos dos vosos eidos, nin respigaredes no segado: deixarde-las espigas cadas para
o pobre e o forasteiro. Eu son o Seor, o voso Deus".
O Ano Novo
23Faloulle o Seor a Moiss: 24-"Dilles s israelitas: no stimo mes, o da primeiro do
mes ser para vs de grande repouso, lembranza solemne a son de trompeta, e asemblea
sagrada. 25Non faredes ningn traballo servil e ofreceredes holocaustos Seor".
Da da Expiacin
26Faloulle o Seor a Moiss: 27-"No dcimo da do stimo mes, ser o da da expiacin.
Celebraredes asemblea sagrada, mortificardesvos e ofreceredes vctimas de lume
Seor. 28Nese da non faredes ningn traballo servil, por se-lo da da expiacin para vos
purificardes diante do Seor, o voso Deus. 29Toda persoa que nese da non se mortifique,
ser exterminada do medio do seu pobo. 30Calquera que nese da faga algn traballo
servil, eu farei que sexa exterminado do medio do seu pobo. 31Non faredes ningn
traballo: lei perpetua para tdalas vosas xeracins en tdalas vosas moradas. 32Da de
121

A BIBLIA

grande repouso ser para vs, e habdesvos de mortificar desde a tarde do da noveno
dese mes ata a tarde do da seguinte, e gardarde-lo voso repouso sabtico".
Festa das Cabanas ou das Tendas
33Faloulle o Seor a Moiss: 34-"Dilles s israelitas: No da quince deste stimo mes,
ser a festa das cabanas honra do Seor. Durar sete das. 35No da primeiro
celebraredes asemblea sagrada, non faredes ningn traballo servil. 36Durante os sete das
ofreceredes Seor vctimas de lume. No da oitavo teredes de novo asemblea sagrada, e
queimaredes vctimas Seor. da de repouso, non faredes ningn traballo servil.
37Estas son as solemnidades do Seor, que celebraredes convocando asembleas sagradas,
queimando vctimas Seor: holocausto, oblacin, sacrificio e libacin, conforme estea
mandado para cada da. 38Iso parte dos sbados do Seor, das vosas doazns, de
tdalas vosas promesas votivas e das vosas ofrendas voluntarias, que adoitades ofrecer
Seor. 39No da quince do stimo mes, cando teades feita a colleita dos froitos da terra,
festexarde-la gran solemnidade do Seor, durante sete das; con repouso total tanto o
primeiro da coma o oitavo. 40No da primeiro colleredes froito das mellores rbores,
ramos de palmeira, ramallos de rbores frondosas e de salgueiros dos regatos; folgaredes
diante do Seor, o voso Deus, durante os sete das. 41Cada ano festexaredes esta
solemnidade honra do Seor, durante sete das. lei perpetua para tdalas vosas
xeracins. Festexardela no stimo mes. 42Moraredes en cabanas os sete das. Tdolos
nativos de Israel morarn en cabanas, 43para que os vosos descendentes saiban que en
cabanas fixen eu que morasen os israelitas, cando os saquei de Exipto. Eu son o Seor, o
voso Deus". 44E Moiss promulgulle-las solemnidades do Seor s fillos de Israel.
O Candelabro e os pans da proposicin
24 1O Seor faloulle a Moiss:
2-"Manda s fillos de Israel que che traian aceite de oliveira, puro e virxe, para acende-lo
candelabro, e que se mantea sempre aceso. 3Aharn colocarao pola banda de fra do
veo da Tenda do testemuo, e arder decote desde a tarde ata a ma diante do Seor.
lei perpetua para tdalas vosas xeracins. 4Dispora-las candeas no candelabro de ouro
puro, e alumarn decote diante do Seor. 5Collers flor de faria, e fars doce bolos de
das dcimas cada un, 6e disporalos en das filas, seis en cada unha enriba de mesa de
ouro puro diante do Seor. 7Enriba de cada fila pors incenso puro, que ser sobre o pan
como recendo de lembranza para ser queimado na honra do Seor. 8Sempre cada sbado
renovaralo diante do Seor. Ser estatuto perpetuo para os fillos de Israel. 9Pertencern a
Aharn e s seus fillos. S eles o podern comer no santuario, porque son cousa sagrada,
recollida das ofrendas presentadas Seor e pertncelles a eles por dereito perpetuo".
Castigo do que blasfema
10Xurdiu entre os israelitas un que era fillo de nai israelita e de pai exipcio, e pelexou
cun israelita no campamento. 11O fillo da muller israelita blasfemou contra o nome de
Deus, e por iso foi levado onda Moiss (o nome da nai era Xelomit, filla de Dibr, da
tribo de Dan). 12Puxrono baixo garda ata que dixese o Seor o que tian que lle facer.
13Faloulle o Seor a Moiss: 14-"Levade o blasfemo fra do campamento, que tdolos
que o oron lle impoan as sas mans sobre a cabeza, e que a comunidade toda o mate a
cantazos. 15Despois diraslles s israelitas: Calquera que aldraxe o nome do seu Deus,
cargar co seu pecado. 16Quenquera que aldraxe o nome do Seor morrer sen remedio.
122

A BIBLIA

A comunidade toda ter que o matar a cantazos, sexa estranxeiro sexa nativo. Calquera
que aldraxe o nome do Seor ser matado.
Lei do talin
17Se algn lle bate a outro ata o matar, ser castigado coa morte. 18Quen mate un animal
a golpes, ter que devolver outro: animal por animal. 19Calquera que lle faga dano seu
prximo, farselle a el o mesmo, 20fenda por fenda, ollo por ollo, dente por dente. O que
lle fixo outro, farselle a el do mesmo xeito. 21O que mata un animal alleo, ter que o
pagar; o que mata a un home, tamn ser el matado. 22Haber entre vs un s xuzo para
todos, o mesmo para o forasteiro e para o nativo. Eu son o Seor, Deus de todos vs".
23Despois de lles falar Moiss s israelitas, sacaron o blasfemo fra do campamento e
acantazrono tdolos fillos de Israel, tal como lle ordenara o Seor a Moiss.
O Ano sabtico
25 1Faloulle o Seor a Moiss no monte Sina: 2-"Dilles s israelitas: Cando entredes na
terra, que eu vos hei dar, dardeslle a esta terra un repouso sabtico en honor do Seor.
3Durante seis anos sementara-los teus eidos, podara-la ta via e recollera-los seus
froitos. 4O stimo ano ser de repouso total en honra do Seor para esa terra; nin
sementara-lo teu eido nin podara--la ta via. 5Non segara-lo que naza sen que fose
sementado, nin vendimara-las uvas que naceron na via sen ser traballada. Ser un
repouso total para a terra. 6O que produza a terra no ano sabtico, chegar para
alimentarvos a ti, teu criado, a ta criada, teu xornaleiro, teu aparceiro e a tdolos
forasteiros que moran contigo. 7Tamn para a ta facenda e para todo o gando que vive
no pas, servir de alimento tan s o que a terra produza de seu.
O Xubileo
8Contars sete semanas de anos, isto , sete veces sete anos, que sern para ti unha
semana de semanas de anos, dicir, corenta e nove anos. 9Fars soa-lo corno do xubileo
no dcimo da do stimo mes: no da grande da expiacin faredes resoa-lo corno en todo
o voso pas. 10Santificarde-lo ano cincuenta e promulgaredes unha gran liberacin para
todo o pas e para tdolos seus habitantes. Ser para vs o gran xubileo, cada un volver
ser dono de tdolos seus eidos, e cada persoa tornar sa familia. 11Cada ano cincuenta
ser para vs Ano Xubilar. Non sementaredes nin segarde-lo que naza de seu, nin
vendimarde-las uvas nacidas. 12O Xubileo ser para vs tempo santo. Comeredes s o
que produza a terra. 13Neste ano do xubileo cada un tornar a ser dono da sa herdanza.
14Cando vendades unha herdade a un vecio ou cando lle compredes un eido, que
ningun estafe a seu irmn. 15Pagaraslle teu prximo segundo o nmero de anos
transcorridos desde o xubileo, e el venderache no prezo que corresponda co nmero de
colleitas que restan: 16se son moitos anos, pagars mis a compra; se son poucos anos
pagars menos, pois o que vende s che vende o nmero de colleitas. 17Non vos
defraudedes uns s outros, temerde-lo voso Deus. Eu son o Seor, o voso Deus.
18Cumprirde-los meus estatutos e gardarde-los meus mandamentos, e farde-lo que eu
vos ordeno, para que habitedes en paz no voso pas. 19A terra darvo-lo seu froito, para
que comades a fartar e para que habitedes nela en paz. 20Se preguntardes: Que
comeremos no ano stimo, se nin podemos sementar, nin recolle-los nosos campos?,
21eu heivos manda-las mias bendicins no ano sexto, e a terra havos dar unha colleita
de abondo para tres anos. 22Cando sementedes no ano oitavo, comeredes da colleita vella
ata que vea a nova. 23Non venderde-las herdades para sempre, pois a terra mia, e
123

A BIBLIA

vs sodes peregrinos e forasteiros onda min. 24A toda a terra da vosa propiedade
respectardeslle o dereito de rescate. 25Se teu irmn se endebeda e se ve precisado de
vender un dos seus eidos, o parente mis achegado del poder rescata-la venda de seu
irmn. 26Se un calquera de vs non tivese ningn parente, pero co seu traballo chegase a
recadar cartos de abondo para paga-lo rescate, 27descontar os anos transcorridos desde a
venda, devolveralle o resto comprador e recuperar as a propiedade do seu eido. 28Se,
non obstante, non adquire dieiro abondo para o rescate, a cousa vendida quedar no
poder do que a mercou ata o ano xubilar; pero chega-lo Xubileo tornar a ser do
primeiro dono.
Propiedade das casas
29Cando algun venda unha casa habitable en cidade amurallada, ter dereito a volve-lo
trato atrs durante todo o primeiro ano desde a venda. Nese tempo poder ser rescatada.
30Se non se rescata durante todo ese ano, esa casa situada dentro da cidade amurallada
pertencer para sempre comprador e s seus herdeiros, e non ter dereito a ser rescatada
no Xubileo. 31Con todo, as casas de aldeas, que non teen muros arredor, sern
consideradas coma terras: estarn baixo o dereito de rescate, e tern que ser devoltas no
Xubileo.
32As cidades levticas, nas que tean os levitas casas en propiedade, conservarn o
dereito de rescate a perpetuidade. 33Se algun lle compra a un levita a casa que tea
dentro de cidade pertencente s levitas, a compra s ser valedeira ata o Xubileo. O
chega-lo Xubileo, a casa vendida quedar libre, porque as casas das cidades dos levitas
son propiedade deles no medio dos fillos de Israel. 34Tampouco poder ser vendido o
terreo de arredor destas casas nestas cidades, porque propiedade perpetua deles. 35Se
un irmn teu se endebeda e non ten con que che pagar, manteralo coma se fose o teu
hspede ou forasteiro, e vivir contigo. 36Non lle esixirs rendas nin usuras, senn que
temera-lo teu Deus e deixars vivir contigo teu irmn. 37Non lle emprestars cartos a
rditos, nin lle dara-la comida por dieiro. 38Eu son o Seor, o voso Deus, que vos
saquei da terra de Exipto e divo-lo pas de Canan para se-lo voso nico Deus.
Liberacin dos escravos
39Se tes de vecio algn irmn teu, que por caer na pobreza, ten que se che vender a ti,
non lle impors traballos de escravo: 40vivir na ta casa coma se fose un xornaleiro ou
forasteiro, e servirate ata o ano do Xubileo. 41Entn sair libre de onda ti, el e mailos
seus fillos, tornar sa familia e recuperar a herdanza de seus pais. 42Pois son servos
meus, saqueinos eu de Exipto, e non podern ser vendidos coma escravos. 43Non o
maltratars, senn que temera-lo teu Deus. 44Poderedes adquirir escravos e escravas, que
vos sirvan, de entre os pobos de arredor. De entre eles podedes mercar criados e criadas.
45Tamn os podedes comprar de entre os fillos dos estranxeiros que moran convosco, e
de entre as familias deles, nacidos e medrados na vosa terra, e podern ser propiedade
vosa. 46Poderdelos deixar en herdanza s vosos fillos; pero se son vosos irmns, non os
trataredes con dureza, xa que sodes todos fillos de Israel.
Dereitos dos forasteiros
47Se algn forasteiro ou hspede que tes contigo, chegase a facerse rico onda ti e un
irmn teu se endebeda seu lado e se ten que vender forasteiro ou hspede ou s
descendentes da sa familia, 48despois da venda ter dereito a ser rescatado: algn dos
seus irmns poderao rescatar. 49Tamn o poder rescatar un to seu ou un fillo de seu to
124

A BIBLIA

ou algn outro dos parentes da sa familia, ou, se se fai rico, el mesmo se poder rescatar.
50Contar de acordo co seu comprador desde o ano da venda ata o ano do Xubileo: a
cantidade de dieiro que ter que lle dar, ser a que lle corresponda segundo o nmero de
anos, coma se se tratase dos das dun xornaleiro. 51Se anda lle faltan moitos anos,
devolveralle un rescate conforme o prezo no que foi comprado. 52Pero se lle faltan
poucos anos ata o ano do Xubileo, botarn contas e devolveralle o rescate que lle toque.
53Tratarao coma a un xornaleiro, ano por ano, sen o maltratar en nada. 54Se non se
puidese rescatar antes, chega-lo Xubileo, quedarn libres tanto el coma os fillos que
tea consigo, 55porque os fillos de Israel son servos meus, pois fun eu quen os sacou de
Exipto. Eu son o Seor, o voso Deus.
Recompensa dos bos costumes
26 1Non vos fabricaredes deuses, nin esculturas, nin imaxes, nin levantaredes estatuas de
pedra. Na vosa terra non as levantaredes para as adorar, pois eu son o Seor, o voso
Deus. 2Gardarde-los sbados e terdeslle moito respecto meu santuario. Eu son o
Seor. 3Se camiades conforme os meus mandatos e gardde-las mias ordes e as
cumprides, 4heivos manda-las chuvias no seu tempo, a terra havos de da-las sas
colleitas e as rbores do campo os seus froitos. 5As mallas durarn ata a vendima, e a
vendima xuntarase coa sementeira: comeredes a fartar e viviredes en seguranza na vosa
terra. 6Eu porei paz no voso pas, durmiredes sen medo e arredarei de onda vs toda caste
de terror. Afastarei da vosa terra toda fera nociva e non pasar a espada polo voso pas.
7Perseguirde-los vosos inimigos, que caern a fo da espada diante de vs. 8Cinco de
vs perseguirn a cen, e cen de vs farn fuxir a milleiros, e os vosos inimigos caern a
fo da espada diante de vs. 9Volverei os meus ollos cara a vs, fareivos prosperar e
inzar, e confirmarei a mia alianza convosco. 10Habedes comer da vella colleita ben
madura, e anda teredes que desbota-la vella para garda-la nova. 11Porei a mia morada
no medio das vosas e non me alporizarei mis convosco. 12Andarei entre vs, serei o
voso Deus e vs serde-lo meu pobo. 13Eu son o Seor, o voso Deus, que vos saquei do
pas de Exipto, para vos liberar da escravitude, rompendo as cordas do voso xugo, e
fxenvos camiar coa fronte ergueita.
Ameazas e castigos dos transgresores
14Se non me escoitades e non cumprides todos estes meus mandatos, 15se non facedes
caso dos meus estatutos e detestde-los meus preceptos non os cumprindo e faltando
alianza que me xurastes, 16eu farei o mesmo convosco tamn e mandarei contra vs o
espanto, a febre e a peste, que ensumir os vosos ollos, e doenzas que vos acabarn coa
vida. Faredes en balde a vosa sementeira, pois os vosos inimigos comern os froitos.
17Porei o meu rostro contra vs e caeredes diante dos vosos inimigos; dominarnvo-los
que vos odian e fuxiredes sen que ningun vos persiga. 18Se anda despois de todo isto
non me escoitades, engadirei sete veces mis para vos corrixir dos vosos pecados.
19Humillarei o voso orgullo testn e farei que o ceo se vos converta en ferro, e a vosa
terra en bronce. 20Sern vans tdolos vosos esforzos, a terra non vos dar colleita e as
rbores non vos darn o seu froito. 21E se me seguides facendo a contra e non me
queredes escoitar, engadirei a todo isto sete veces mis para vos corrixir dos vosos
pecados. 22Mandarei contra vs as feras do campo, que vos han deixar orfos, matarnvolo gando deixndoo decimado, e quedarn ermos os vosos camios. 23E se anda con
estas cousas non escarmentades e me seguides resistindo, 24tamn eu me hei pr contra
vs e vos hei castigar sete veces mis por causa dos vosos pecados. 25Farei vir contra vs
unha espada vingadora da mia alianza. Teimaredes por vos refuxiar nas vosas cidades,
125

A BIBLIA

pero heivos mandar unha peste e caeredes nas mans dos vosos inimigos; 26e cando eu
esnaquice a medida do pan, dez mulleres cocern o voso pan nun s forno, e darnvolo
taxado e comeredes, pero non vos fartaredes. 27E se anda con isto non me escoitades e
seguides levndome a contra coa vosa conducta, 28heivos tratar con moita mis ira e
heivos castigar sete veces mis polos vosos pecados. 29Chegaredes a ter que come-la
carne de vosos propios fillos, alimentarvos coa carne de vosas fillas. 30Derrubarei os
vosos altares e esnaquizarei as imaxes dos vosos dolos; porei enriba dos anacos os vosos
cadveres e terei noxo de vs. 31Farei que as vosas cidades queden ermas e destruirei os
vosos santuarios e non aspirarei o recendo dos vosos holocaustos. 32Asolarei o voso pas
e mesmo os vosos inimigos, cando entren a ocupalo, ficarn abraiados veren o estado
en que quedou. 33Dispersareivos por entre os pobos e farei que vos persiga a espada. A
vosa terra quedar erma e as vosas vilas abandonadas. 34Entn a vosa terra desquitarase
dos seus sbados, durante o tempo todo da devastacin, namentres vs teredes que morar
na terra dos vosos inimigos: 35entn a terra repousar e desquitarase por tdalas veces
que non a deixastes repousar, cando non gardste-los sbados mentres morastes nela.
36Os que sobrevivan de vs, fareinos tan medoentos no pas dos seus inimigos onde
moraren, que fuxirn co rudo dunha folla, correndo coma quen escapa da espada, e
caern sen que ningun vaia tras eles. 37Tropezarn uns cos outros, coma se fuxisen da
espada, sen que os persiga ningun, e non haber quen vos levante de diante dos vosos
inimigos. 38Pereceredes entre os xents e comervo-la terra dos vosos inimigos.
Perspectivas de reconciliacin
39Os que sobrevivan de entre vs podrecern en terra inimiga por causa dos seus pecados
e polos pecados dos seus devanceiros. 40Tern que confesa-lo seu erro e o erro de seus
pais, polas ofensas que me fixeron e pola obstinacin con que me levaron a contra. 41Por
iso tamn eu tiven que me comportar con eles, opndome e desterrndoos a un pas
inimigo. Entn humillarase o seu corazn incircunciso e expiarn a sa culpa.
42Recordarei a mia alianza con Xacob, con Isaac e con Abraham, e lembrareime tamn
da terra. 43Pero antes a terra estar abandonada deles e desquitarase dos seus sbados,
cando a tean que deixar erma. As expiarn eles as sas culpas, porque desprezaron os
meus mandatos e non fixeron caso dos meus decretos. 44As e todo, mesmo cando estean
eles en pas inimigo, non os rexeitarei, nin terei noxo deles para os facer desaparecer,
rompendo a mia alianza con eles, porque eu son o Seor, o seu Deus. 45En favor deles
hei recorda-la mia primeira alianza, cando os saquei do pas de Exipto vista das
nacins para se-lo seu Deus. Eu son o Seor".
46Estes son os decretos, mandamentos e preceptos, que o Seor estableceu entre el e os
fillos de Israel no monte Sina por medio de Moiss.
Votos e tributos
27 1Faloulle o Seor a Moiss: 2-"Dilles s fillos de Israel: Cando algun queira cambiar
un voto que fixo, consagrando unha persoa Seor, poderao rescatar conforme o seu
valor. 3A valoracin ser a seguinte: se o voto por un varn que ten entre vinte e
sesenta anos de idade, o prezo ser de cincuenta siclos de prata dos do santuario; 4se
por unha muller da mesma idade, o prezo ser de trinta siclos. 5Se o varn ten entre cinco
e vinte anos, o valor ser de vinte siclos; se muller, ser de dez siclos. 6Se un neno
dun mes a cinco anos, o valor ser de cinco siclos de prata, se home; e de tres siclos de
prata, se muller. 7Se a persoa consagrada ten de sesenta anos para arriba, o valor ser de
quince siclos, se home; e de dez, se muller. 8Se o que fixo o voto fose pobre e non
126

A BIBLIA

pode paga-lo valor taxado, presntese sacerdote, que o valorar conforme as sas
posibilidades.
9Se o voto que se fixo foi dunha res, todo canto se lle ofreza Seor do animal ser
sagrado: 10non poder ser cambiado nin trocado por outro, nin mellor nin peor. Se
algun troca un animal por outro, mbolos dous sern sagrados, tanto o trocado coma o
outro. 11Se o animal ofrecido Seor fose impuro e non servise para ser inmolado como
sacrificio, ser presentado sacerdote, 12que o taxar coma bo ou malo: o seu prezo ser
o que lle taxe o sacerdote. 13Se o que o ofreceu en voto o quere rescatar, dar por el un
quinto mis do prezo taxado.
14Se algun fai ofrenda da sa casa Seor, o sacerdote fixar o seu valor, moito ou
pouco. O valor que lle poa, ser considerado xusto. 15Se o que a ofreceu a quere
rescatar, pagar por ela un quinto mis do prezo taxado, e ser del. 16Se algun fai
ofrenda Seor dalgunha herdade do seu patrimonio, ser valorada segundo os ferrados
de semente: cincuenta siclos de prata por cada ferrado de semente de cebada. 17Se
ofreceu a herdade no ano do Xubileo, dar o prezo total; 18se foi despois do Xubileo, o
sacerdote contar os anos que faltan ata o Xubileo seguinte e descontar do valor taxado
o que corresponda s anos pasados. 19Se o que a ofreceu a quere rescatar, pagar un
quinto mis do prezo taxado en siclos de prata, e ser del. 20Se o que ofrece a herdade
non a rescata e se se vende a outro, non ter dereito a rescatala mis; 21pero cando
chegue o Xubileo, quedar libre e ser considerada como sagrada para o Seor, como se
fose un eido con interdicto, e pasar a ser propiedade do sacerdote.
22Se o eido consagrado Seor fose comprado, non herdado, 23o sacerdote taxar o seu
valor conforme o nmero de anos ata o Xubileo, e, pasado ese prezo, nese mesmo da
ser sagrado para o Seor. 24No ano do Xubileo o eido volver dominio do primeiro
que o vendera, porque era parte da sa herdanza. 25Toda valoracin se far conforme o
valor do siclo do santuario, cada siclo vale vinte bolos.
Os primoxnitos
26A primeira cra do gando, que por ser primoxnito pertence Seor, non poder ser
ofrecida como voto, ser xa do Seor, sexa tenreiro, sexa de gando mido. 27Se fose
animal impuro, poderase rescatar polo prezo avaliado, engadndolle un quinto; pero se
non se rescata, venderase polo prezo taxado.
O anatema
28Calquera ofrenda en anatema que algun lle fai Seor de todo canto lle pertence,
persoa, animal ou terra, non se poder vender nin rescatar: ser totalmente consagrada
Seor. 29Nin sequera un ser humano, que foi ofrecido en anatema Seor, poder ser
rescatado: ter que morrer.
Os dcimos
30O dcimo enteiro, tanto da terra coma da semente da terra ou do froito das rbores,
ser do Seor: cousa sagrada para Iav. 31Se algun quere rescata-lo seu dcimo,
pagar un quinto mis do prezo avaliado. 32Todo dcimo de gando grande ou pequeno,
dicir, cada dcima cabeza que pase por debaixo do caxato, ser consagrado Seor.
33Non se escoller entre bo ou malo, nin se poder trocar. Se algun o cambiase, tanto o
animal trocado coma o outro sern sagrados, non se podern rescatar". 34Estes son os
mandamentos, que o Seor lle ordenou a Moiss para os fillos de Israel no monte Sina.
127

A BIBLIA

128

A BIBLIA

NUMEROS
I. ULTIMAS DISPOSICIONS ANTES DE PARTIR DO SINAI
Censo das tribos de Israel
1 1No deserto do Sina, na Tenda do Encontro, no primeiro da do segundo mes, no
segundo ano despois da sada do pas de Exipto, dxolle o Seor a Moiss: 2-"Facede o
censo xeral de tdolos israelitas, por familias e por casas patriarcais, escribindo o nome
de cada un dos varns, 3dos vinte anos para arriba, capaces de manexa-las armas en
Israel. Alistdeos para os respectivos exrcitos, ti e Aharn. 4Teredes presentes convosco
un home de cada tribo, o xefe de cada familia patriarcal.
5Os nomes dos homes que estarn convosco sern estes:
De Rubn, Elisur, fillo de Xedeur.
6De Simen, Xelumiel, fillo de Surixadai.
7De Xud, Nahxn, fillo de Aminadab.
8De Isacar, Natanael, fillo de Suar.
9De Zebuln, Eliab, fillo de Heln.
10Dos fillos de Xos: por Efram, Elixam, fillo de Ammihud; por Menaxs, Gamaliel,
fillo de Pedahsur.
11De Benxamn, Abidn, fillo de Guiden.
12De Dan, Ahiezer, fillo de Amixadai.
13De Axer, Paguiel, fillo de Ocrn.
14De Gad, Eliasaf, fillo de Deuel.
15De Naftal, Ahira, fillo de Enn.
16Estes son os escollidos como cabezas das respectivas familias patriarcais; son xefes de
milleiros en Israel". 17Moiss e Aharn rexistraron a todos estes homes chamados polo
seu nome, 18e mandaron xuntar a toda a comunidade no primeiro da do mes segundo.
Fixeron o seu censo por familias e por casas patriarcais, rexistrando o nome de cada
varn de mis de vinte anos, xunto co seu xefe correspondente, 19conforme o tia
mandado Iav a Moiss. Fixo o censo no deserto do Sina.
20Dos descendentes de Rubn, primoxnito de Israel, contados por familias e por casas
patriarcais, rexistraron os nomes dos varns de mis de vinte anos, tdolos que podan ir
guerra: 21total 46.500 da tribo de Rubn.
22Dos descendentes de Simen, feito o reconto da sa tribo por familias e por casas
patriarcais, chamados polo nome xunto co seu xefe, tdolos varns, que podan ir
guerra, de vinte anos para arriba: 23foron 59.300 da tribo de Simen.
24Dos descendentes de Gad, feito o reconto da sa tribo por familias e casas patriarcais,
chamados polo seu nome, os que podan ir guerra de mis de vinte anos para arriba:
25contronse 45.650 da tribo de Gad.
26Dos descendentes de Xud por familias e por casas patriarcais, o nmero dos nomes
dos varns de vinte anos para arriba, tdolos que podan ir guerra: 27contaron 74.600
da tribo de Xud.
28Dos descendentes de Isacar, por familias e casas patriarcais, chamados polo nome do
seu xefe, os varns de vinte anos para arriba, tdolos que podan ir guerra: 29foron
contados 54.400 da tribo de Isacar.

129

A BIBLIA

30Dos descendentes de Zebuln, por familias e casas patriarcais, o nmero dos nomes
dos varns, de vinte anos para arriba, tdolos que podan ir guerra: 31o total foi de
57.400 da tribo de Zebuln.
32Dos descendentes de Xos, os fillos de Efram por familias e casas patriarcais,
chamados polo nome dos varns de vinte anos para arriba, tdolos que podan ir guerra:
33feito o reconto, deu un total de 40.500 da tribo de Efram.
34Dos fillos de Menaxs, por familias e casas patriarcais, chamados polo nome, os
varns de vinte anos para arriba, tdolos que podan ir guerra: 35feito o reconto da tribo
de Menaxs, deu un total de 32.200.
36Dos descendentes de Benxamn, por familias e casas patriarcais, chamados polo nome
os varns de vinte anos para arriba, tdolos que podan ir guerra: 37o reconto deu un
total de 35.400 da tribo de Benxamn.
38Dos descendentes de Dan, por familias e casas patriarcais, chamados polo nome os
varns de vinte anos para arriba, tdolos que podan ir guerra: 39feito o reconto, deu un
total de 62.700 da tribo de Dan.
40Dos descendentes de Axer, por familias e casas patriarcais, chamados polo nome os
varns de mis de vinte anos para arriba, tdolos que podan ir guerra: 41feito o
reconto, deu un total de 41.500 da tribo de Axer.
42Dos descendentes de Naftal, por familias e casas patriarcais, chamados polo nome os
varns de vinte anos para arriba, tdolos que podan ir guerra: 43feito o reconto, deu un
total de 53.400 da tribo de Naftal.
44Estes son os que foron censados por Moiss e Aharn e polos xefes dos israelitas: doce
homes, un por cada tribo, representando a sa casa patriarcal. 45O total dos contados dos
fillos de Israel por casas patriarcais, varns de vinte anos para arriba, os que podan ir
guerra en Israel, 46por xunto tdolos censados son 603.550 homes.
Funcins propias dos levitas
47Os levitas, con todo, non foron rexistrados entre os alistados para a guerra, segundo as
casas patriarcais da sa tribo. 48O Seor dixralle a Moiss: 49-"Non debes alistar s da
tribo de Lev, nin s seus cabezas de familia entre os fillos de Israel. 50Dbeslles confiar
a eles o coidado da Morada do Testemuo e de tdolos seus vasos sagrados e de canto
pertence s cerimonias. Soamente eles os podern transportar e soamente eles os podern
manexar e meter na Tenda da Alianza. Acamparn arredor do tabernculo. 51Cando o
tabernculo tea que ser transportado, s eles podern desarmalo, e cando tean que
erguelo, sern os levitas quen o farn; calquera estrao que se achegue para tocalo, ser
castigado coa morte. 52Os fillos de Israel erguern as sas tendas, cada un no propio
campamento, onda a correspondente bandeira. 53Pero os levitas acamparn arredor do
Tabernculo do Testemuo, de tal xeito que os fillos de Israel non caian no castigo de
Deus. Soamente a eles lles corresponde garda-lo Tabernculo do Testemuo".
54Os fillos de Israel cumpriron todas estas cousas, facndoas conforme lle tia ordenado
o Seor a Moiss.
Orde das tribos nos campamentos
2 1Dxolle o Seor a Moiss: 2-"Que cada un acampe baixo a sa insignia e estandarte
propio da sa familia patriarcal, arredor da Tenda da Alianza.
3Os acampados pola parte do oriente, baixo o seu estandarte de guerra no campamento,
sern os soldados de Xud, que levan fronte do seu batalln a Nahxn, fillo de
Aminadab. 4O seu nmero total de 74.600. 5Acamparn seu lado os da tribo de
Isacar, levando sa cabeza a Natanael, fillo de Suar. 6Os soldados alistados son 54.400.
130

A BIBLIA

7Logo a tribo de Zebuln. O xefe dos seus soldados Eliab, fillo de Heln. 8Todo o
corpo dos seus homes de guerra alistados son 57.400. 9O total dos censados da tribo de
Xud, no campamento, 186.400 homes de guerra. Sern os primeiros en sar.
10Para a parte do medioda poranse as insignias da tribo de Rubn en orde de batalla. O
xefe dos soldados de Rubn Elisur, fillo de Xedeur; 11o nmero de soldados de
46.500. 12O seu lado acamparn os da tribo de Simen, levando por xefe a Xelumiel,
fillo de Surixadai. 13O exrcito dos alistados suma 59.300. 14Logo a tribo de Gad con
Eliasaf, fillo de Deuel, por xefe. 15Contado todo o seu exrcito, foron 45.650. 16O total
dos alistados no campamento de Rubn foi de 151.450, que saron os segundos por
escuadrns.
17Despois ir a Tenda da Alianza do campamento, levada polos levitas, no medio dos
batallns, tal e como estaban acampados. As camiarn, cada un baixo as sas insignias,
levadas en alto nas mans.
18A insignia do batalln de Efram situarase no campamento pola parte do occidente,
levando por xefe a Elixam, fillo de Amihud. 19Os censados dos descendentes de Efram
foron 40.500. 20A beira deses acampa a tribo de Menaxs, levando por xefe a Gamaliel,
fillo de Pedahsur. 21Compoen o batalln 32.200 censados. 22A tribo de Benxamn, con
Abidn, fillo de Guiden, por xefe dos seus homes, 23conta no seu batalln 35.400
censados. 24O total dos censados no batalln de Efram 108.100 homes por escuadrns,
e sairn os terceiros.
25Por xefe do batalln dos fillos de Dan, ir Ahizer, fillo de Amixadai, que erguer a
sa insignia polo norte. 26O nmero de homes censados de 62.700. 27O seu lado
acampa a tribo de Axer, levando por xefe a Paguiel, fillo de Ocrn. 28O nmero dos
censados de 41.500. 29Vai logo a tribo de Naftal, que leva por xefe a Ahir, fillo de
Enn. 30E conta con 53.400 censados. 31O total do batalln de Dan suma 157.600, e
sairn os derradeiros, seguindo as sas insignias".
32Feitas as listas dos israelitas por casas patriarcais, tdolos censados nos campamentos
por escuadrns, dan por xunto 603.550 homes. 33Os levitas non foron censados cos
demais israelitas, porque as llo mandara o Seor a Moiss. 34E facan os israelitas canto
lle mandara o Seor a Moiss, sexa cando acampaban arredor da sa insignia, sexa cando
se puan en camio, cada un coa sa familia e casa patriarcal.
Nmero e funcins dos levitas
3 1Estes son os descendentes de Moiss e Aharn, no da en que lle falou o Seor a
Moiss no monte Sina. 2E os nomes dos fillos de Aharn son: Nadab, o seu
primoxnito, Abih, Elazar e Itamar. 3Estes son os nomes dos fillos de Aharn,
consagrados e unxidos, para exerceren o sacerdocio con plenitude de poderes. 4Mortos
Nadab e Abih na presencia do Seor, por prenderen un lume profano diante del no
deserto do Sina, e non deixando fillos, quedaron s Elazar e Itamar para exerce-lo
sacerdocio baixo a autoridade do seu pai Aharn.
5Dxolle o Seor a Moiss: 6-"Manda viren os da tribo de Lev presencia de Aharn,
para que o axuden no seu servicio. 7Encargaranse de facer tdalas gardas que lles
correspondan a el e comunidade reunida na Tenda do Testemuo e farn as tdolos
servicios do tabernculo. 8Coidarn tdolos ornamentos e demais obxectos da Tenda da
Alianza e procurarn todo canto lles cumpra s israelitas reunidos no tabernculo. 9Poralos levitas baixo as ordes de Aharn e de seus fillos, e sern como unha oblacin perfecta
de entre os fillos de Israel para o seu servicio. 10Para Aharn e seus fillos fars un
estatuto das funcins que eles podern desempear no exercicio do seu sacerdocio;
calquera estrao que llelas queira usurpar ser castigado coa morte".
131

A BIBLIA

11Dxolle o Seor a Moiss: 12-"Vela que eu escolln de entre os fillos de Israel os

levitas no lugar de tdolos primoxnitos, de tdolos que abren o seo materno, entre os
fillos de Israel. Os levitas sern da mia pertenza, 13porque todo primoxnito meu,
desde o da en que fern a tdolos primoxnitos na terra de Exipto e consagrei para min
todo primoxnito de Israel, tanto dos homes como dos animais. Sern meus. Eu son o
Seor".
14Dxolle o Seor a Moiss no deserto do Sina: 15-"Alista a tdolos fillos de Lev por
casas patriarcais e por familias, a tdolos varns desde un mes para arriba". 16Moiss
fixo o censo conforme a palabra do Seor, tal como lle ordenara facer. 17Estes son os
fillos de Lev polo seu nome: Guerxn, Quehat e Merar. 18E estes outros son os nomes
dos fillos de Guerxn, segundo as sas familias: Libn e Xim. 19E os fillos de Quehat,
conforme as sas familias: Amrn, Ishar, Hebrn e Uziel. 20Os fillos de Merar conforme
as sas familias: Mahl e Mux. Estas son as familias de Lev polas sas casas patriarcais.
21De Guerxn naceu a familia de Libn e a de Xim, mbolos dous son os guerxonitas.
22Anotados por nmero tdolos varns dun mes para arriba, deu un total de 7.500. 23As
familias dos guerxonitas acampaban detrs do Tabernculo pola banda do solpor. 24O
xefe da casa dos guerxonitas era Eliasaf, fillo de Lael. 25O coidado dos fillos de
Guerxn, tanto na Tenda do Encontro coma no Tabernculo, estaba a tenda mesma, a sa
cuberta e a cortina de entrada na Tenda do Encontro, 26as cortinas do adro, a cortina da
entrada do mesmo, que se pn por enriba e redor do altar, e as cordas e tdolos demais
utensilios.
27De Quehat descenden as familias de Amran, de Ishar, de Hebrn e de Uziel: todos
eles son a familia de Quehat. 28Os nomes de tdolos varns de mis de un mes para
arriba suman un total de 8.600, todos eles encargados da custodia do santuario. 29As
familias dos descendentes de Quehat acampaban a carn do tabernculo polo medioda.
30O xefe dos quehatitas era Elisafn, fillo de Uziel. 31Tian seu cargo o coidado da
Arca, da mesa, do candelabro, dos altares e demais utensilios sagrados do culto, da
cortina e de todo o que se precisa no seu servicio. 32O xefe supremo dos levitas era
Elazar, fillo do sacerdote Aharn, a quen tian que obedecer tdolos encargados do
coidado do santuario.
33De Merar descenden as familias de Mahl e de Mux: estas son as familias meratitas.
34Censados tdolos varns de mis dun mes para arriba, fixeron un total de 6.200. 35O
cabeza da casa patriarcal de Merar era Suriel, fillo de Abihail, e tian que acampar polo
costado norte do Santuario. 36O cargo dos fillos de Merar estaba coi-da-las tboas do
Tabernculo, as trabes, as columnas coas sas bases e tdolos demais utensilios precisos
para o seu servicio; 37e tamn as columnas que estn redor do adro, coas sas bases,
cravos e cordas. 38Os que acamparan diante do Tabernculo, diante da Tenda do
Encontro, polo abrente, son Moiss, Aharn, os seus fillos e os encargados dos turnos da
garda do santuario dos fillos de Israel; calquera estrao que se achegue, ser condenado a
morte. 39O nmero de tdolos levitas anotados por Moiss e Aharn, conforme a palabra
do Seor, segundo a sa familia, tdolos varns de mis dun mes, sumaron un total de
22.000.
Os levitas substiten s primoxnitos
40Dxolle o Seor a Moiss: -"Anota a tdolos primoxnitos varns dos fillos de Israel,
dun mes para arriba, e fai unha lista de tdolos seus nomes. 41Collers para min -Eu son
o Seor!- tdolos levitas no canto dos primoxnitos dos israelitas, e os animais dos
levitas no canto de tdolos primoxnitos dos animais dos israelitas". 42Moiss anotou,

132

A BIBLIA

como lle mandara facer o Seor, a tdolos primoxnitos dos fillos de Israel. 43Contados
tdolos nomes dos varns primoxnitos dun mes para arriba, deu un total de 22.273.
44O Seor dxolle de novo a Moiss:
45-"Colle os levitas no canto de tdolos primoxnitos dos fillos de Israel, e os animais
dos levitas no canto dos animais dos israelitas: sern todos para min. Eu son o Seor!
46Como prezo do rescate polos douscentos setenta e tres primoxnitos dos israelitas que
exceden do nmero dos levitas, 47recibirs, por cada un, cinco siclos, do valor dos siclos
de santuario, de vinte bolos cada siclo. 48Entregara-lo dieiro a Aharn e a seus fillos,
o prezo do rescate polos que exceden do seu nmero". 49Colleu Moiss o dieiro do
rescate polos que excedan do nmero dos rescatados polos levitas. 50Polos primoxnitos
dos fillos de Israel, colleu en dieiro 1.375 siclos, dos do santuario. 51E Moiss dulle-lo
dieiro do rescate a Aharn e a seus fillos, tal como llo mandara o Seor.
Funcins dos levitas
4 1Dxolles o Seor a Moiss e Aharn: 2-"Fai o censo dos descendentes de Quehat,
entre os fillos de Lev, por familias, segundo as sas casas patriarcais; 3desde trinta anos
para arriba ata a idade de cincuenta anos, todos cantos poidan ir guerra, e que se
encarguen do servicio litrxico na Tenda do Encontro.
4Estes sern os servicios dos fillos de Quehat na Tenda do Encontro: as tarefas mis
sagradas. 5Cando se tea que cambia-lo campamento, virn Aharn e seus fillos e farn
baixa-la cortina de proteccin e taparn con ela a Arca da Alianza. 6E poranlle enriba a
cuberta de pel de teixugo e estendern por riba un pano todo de prpura violeta e logo
colocarn os varais. 7Cubrirn a mesa da proposicin cun pano de prpura violeta e
pousarn por riba as fontes, os pratos, as tazas e as copas de libacins; e o pan perpetuo.
8Estendern por riba de todo isto un pano escarlata, que cubrirn cunha cuberta de pel de
teixugo, e colocaranlle os varais de transporte. 9Entn collern o pano de prpura violeta
e envolvern o candelabro do alumado e as sas lmpadas, as sas tenaces e pinzas e
tdolos demais vasos de aceite, dos que se usan no servicio do candelabro. 10Envolvern
todo nun coiro fino e pousarano sobre os varais. 11Enriba do altar de ouro estendern un
pano de prpura violeta e taparano cunha pel de teixugo e colocarano nos varais.
12Collern tdolos utensilios que se usan no servicio do santuario, colocaranos no pano
de prpura violeta, taparanos coa pel de teixugo e colocaranos sobre os varais.
13Limparn as cinsas do altar e estendern enriba o pano de prpura. 14Sobre el porn
tdolos utensilios usados no servicio: os braseiros, as tenaces, e os tridentes, os garfos e
as ps, e tdolos outros utensilios do altar, e estendern enriba unha pel de teixugo e
colocaranlle os varais.
15Cando Aharn e os seus fillos dean envolto tdolos obxectos do santuario con tdolos
seus utensilios sagrados, para pr en marcha o campamento, virn os fillos de Quehat
para levalo, pero non podern tocar nada sagrado, pois morreran. Este o cargo que
teen os fillos de Quehat, referente Tenda do Encontro. 16O cargo de Elazar, fillo de
Aharn, sacerdote, estar o aceite para alumar, o incenso para o recendo da ofrenda
perpetua, o leo da uncin; o coidado de todo o Tabernculo e de tdalas cousas que hai
nel, tanto o tocante santuario coma s seus utensilios".
17Dxolles o Seor a Moiss e Aharn: 18-"Non deixedes desaparece-las familias de
Quehat do medio dos demais levitas. 19Para que vivan e non morran, habedes proceder
con eles deste xeito: cando tean que se achegar s cousas sagradas do santuario, Aharn
e seus fillos entrarn e sinalaranlles cadanseu servicio e cargo. 20Non entren eles para velas cousas sagradas, nin sequera cando as estn tapando, porque morreran".
Os fillos de Guerxn
133

A BIBLIA

21Dxolle o Seor a Moiss: 22-"Fai tamn o censo dos fillos de Guerxn por familias e
casas patriarcais. 23Desde os de trinta anos para arriba ata os de cincuenta anos, e anota a
tdolos que sexan capaces para o servicio da Tenda do Encontro. 24Estes son os cargos
das familias de Guerxn e os seus traballos: 25levarn as cortinas do Tabernculo e da
Tenda do Encontro, as sas cubertas e os coiros de teixugo que se usan para cubrilos por
riba, a cortina da entrada da Tenda do Encontro, 26as cortinas do adro e as da entrada da
porta do adro, os panos cos que se cobre o Tabernculo e o altar por todo o arredor, as
cordas e tdolos demais utensilios para o seu servicio, e ensinarslle-lo que teen que facer con eles. 27Conforme as ordes de Aharn e de seus fillos,
distribuiranse os cargos dos fillos de Guerxn con tdalas funcins e servicios
correspondentes, que lles encomendaredes en cada caso. 28Estes son os cargos dos fillos
de Guerxn na Tenda do Encontro. No referente s gardas, estarn baixo a autoridade de
Itamar, fillo do sacerdote Aharn.
Os meraritas
29Censara-los fillos de Merar, por familias e casas patriarcais. 30Fara-lo censo dos
varns de trinta anos para arriba ata os cincuenta anos, tdolos que sexan capaces para o
servicio da Tenda do Encontro. 31Estes son tdolos traballos dos que se encargarn na
Tenda do Encontro: levarn as tboas do Tabernculo, os seus varais, as columnas, as
sas bases, 32e tamn as columnas que estn redor do adro coas sas bases, as sas
estacas e as cordas con tdolos accesorios correspondentes. Apuntaredes co nome deles
os utensilios que teen que gardar por cargo. 33Estes son os traballos que lles
corresponden s fillos das familias de Merar, referentes todos s servicios da Tenda do
Encontro, baixo a autoridade de Itamar, fillo do sacerdote Aharn".
Censo dos levitas
34Moiss, Aharn e os prncipes da comunidade fixeron o censo dos fillos de Quehat por
familias e casas patriarcais. 35De trinta anos para arriba ata os cincuenta, tdolos que
eran capaces para o servicio na Tenda do Encontro. 36Os censados por familias sumaron
2.750. 37Estes son os censados da familia de Quehat que Moiss e Aharn dedicaron
servicio da Tenda do Encontro conforme as ordes do Seor, baixo a autoridade de
Moiss. 38Os fillos de Guerxn anotados por familias e casas patriarcais, 39desde a
idade de trinta anos para arriba ata os cincuenta, tdolos que tian de ingresar no servicio
da Tenda do Encontro, 40contados por familias e casas patriarcais, foron 2.630 en total.
41Estes son os contados por familias de entre os fillos de Guerxn, tdolos que servan
na Tenda do Encontro, que censaron Moiss e Aharn segundo as ordes do Seor. 42Os
fillos de Merar anotados por familias e casas patriarcais, 43desde trinta anos para arriba
ata a idade de cincuenta anos, tdolos que tian que ingresar no servicio da Tenda do
Encontro, 44contados por familias, sumaron en total, 3.200. 45Estes son os censados da
familia de Merar, que anotaron Moiss e Aharn seguindo as ordes do Seor, baixo a
autoridade de Moiss. 46O total dos censados por Moiss, Aharn e os xefes de familia
de Israel, dos descendentes de Lev por familias e casas patriarcais, 47de trinta anos para
arriba ata cincuenta, tdolos que tian que ingresar no servicio da Tenda do Encontro da
comunidade, segundo os respectivos cargos, 48sumaron 8.580. 49Conforme as ordes do
Seor, Moiss censounos un por un, segundo os servicios que deban desempear. Os
designados foron aqueles que o Seor lle mandara a Moiss.
Leis hixinicas e sociais
134

A BIBLIA

5 1Dxolle o Seor a Moiss: 2-"Manda s fillos de Israel que boten fra do campamento
a todo leproso, a todo o que padece gonorrea e a todo o contaminado por un cadver.
3Sexa home ou muller, botdeos fra do campamento, para que non contaminen o lugar
onde moro eu no medio deles". 4Os fillos de Israel fixrono as e botronos fra do
campamento. Tal como llo mandara o Seor a Moiss, as o fixeron.
5Dxolle o Seor a Moiss: 6-"Dilles s fillos de Israel: o home ou a muller que cometa
unha inxustiza contra o seu prximo, ofendendo as Seor e volvndose culpable,
7confesar o pecado cometido, e restituir todo o dano causado co recargo dun quinto, e
entregarallo a aquel a quen llo fixera. 8Se xa non houber un parente a quen restitur, o
que se haba de restitur ofrecerallo Seor, sendo para o sacerdote, e ademais ofrecer o
carneiro da expiacin para consegui-la sa purificacin. 9A ofrenda de toda clase de
cousas que ofrezan os fillos de Israel sacerdote, pertenceralle a este. 10A ofrenda
sagrada de cada home ser del mesmo, mais a que un d para o sacerdote, ser deste".
11Faloulle o Seor a Moiss: 12-"Dilles s fillos de Israel: Todo home a quen a sa
muller se lle extrava e comete contra el infidelidade, 13e dorme con outro home, pero a
infidelidade non chega coecemento do marido, por cometela en segredo e non existir
testemua ningunha contra ela nin ser sorprendida no acto; 14se entn o esprito dos
celos se apodera do home e este se cela da sa muller, sexa que ela cometese
infidelidade, sexa que non a cometese, 15o home levar a sa muller ante o sacerdote e
far unha ofrenda por ela: un dcimo de efah de faria de cebada, sen lle bota-lo aceite
nin lle pr enriba o incenso, por tratarse dunha ofrenda de celos para descubrir unha falta.
16O sacerdote far que se poa de p diante do altar, na presencia do Seor. 17Tomar o
sacerdote auga bendita nun vaso de barro cocido e agarrando po do chan do Tabernculo,
mesturarao coa auga. 18O sacerdote colocar de p muller diante do Seor, descubriralle a cabeza e por nas sas mans a ofrenda recordatoria dos celos; mentres, el
agarrar na sa man as augas amargas da maldicin. 19O sacerdote esconxurar muller
dicndolle: Se ningn home estrao durmiu contigo e se non cometiches ningunha
infidelidade contra o teu home, que te vexas libre da maldicin destas augas amargas.
20Mais se te apartaches do teu home e te manchaches dndote a outro home distinto do
teu, deitndote con el 21(o sacerdote mandaralle face-lo xuramento da maldicin
muller, e diralle:) faga o Seor baixar contra ti a maldicin, e fgate maldita no medio do
teu pobo; que as tas pernas perdan as forzas e que inche o teu ventre; 22que estas augas
amargas da maldicin entren nas tas entraas e che fagan incha-lo ventre e enfraquecelas coxas. A muller responder: Amn, amn.
23O sacerdote escribir logo esta maldicin nunha folla, que botar moda nas augas
amargas. 24Despois faralle beber muller estas augas amargas da maldicin, que
entrarn nela. 25E coller o sacerdote da man da muller a ofrenda dos ciumes e axitaraa
diante do Seor e ofreceraa sobre o altar.
26E coller o sacerdote unha manchea de gran da ofrenda e queimaraa no altar; e despois
daralle a bebe-las augas muller. 27Despois que a muller as beba, se ela de verdade est
manchada por cometer unha infidelidade contra o seu home, entraren nela as augas
amargas da maldicin, incharalle o ventre e enfraqueceranlle as coxas, e a muller ser
aldraxada por todo o seu pobo. 28Pero se a muller non ten culpa, senn que inocente,
non lle far mal ningn, recobrar a honra e ter descendencia.
29Esta a lei dos celos, pola que se rexer a muller que, apartndose do seu home,
comete algunha infidelidade; 30e tamn do home, en quen entra o esprito dos celos e
entra en sospeita contra a sa muller. El faraa comparecer diante do Seor, para que o
sacerdote a someta a toda esta lei. 31O marido quedar limpo de culpa, e a muller cargar
con toda a sa iniquidade".
135

A BIBLIA

A lei dos nazireos

6 1Faloulle o Seor a Moiss: 2-"Dilles s fillos de Israel: Calquera home ou muller que
fagan voto de nazireato e queiran consagrarse Seor, 3non podern beber vio nin
bebidas embriagadoras, nin vinagre de vio, nin outras bebidas fermentadas de uva, nin
comer uvas frescas ou pasas. 4Mentres lles dure o nazireato, non tomarn nada que vea
do froito das cepas, nin das sementes nin do bagazo. 5En todo o tempo do nazireato non
pasar a navalla pola cabeza, ata que se completen os das da sa consagracin Seor:
ser reservado para o Seor e deixar crece-los cabelos da sa cabeza. 6En todo o tempo
da sa consagracin Seor como nazireo non poder toca-lo cadver de ningn morto.
7Para non se contaminar, non se achegar cadver nin de seu pai, nin de sa nai, nin de
seu irmn, nin da sa irm, porque leva na sa cabeza o sinal de estar consagrado a Deus.
8Durante todo o tempo do seu nazireato est consagrado Seor.
9Mais se por un casual morre de speto algun sa beira, e queda impuro o sinal do
nazireato que leva na cabeza, rapar logo a cabeza no da da sa purificacin, isto , no
stimo da. 10E no oitavo da ir onda o sacerdote porta da Tenda do Encontro, levando
das rulas ou dous pombios. 11O sacerdote far o sacrificio con un deles polo pecado, e
ofrecer o outro en holocausto para expiar por el, para lle borra-la mancha contrada por
se achegar cadver. Quedar purificada a sa cabeza nese mesmo da. 12Consagrar de
novo Seor os das do seu voto de nazireo, e presentar un ao dun ano para expiar
pola culpa, e non lle valern os das do voto xa pasados, porque foi contaminado o seu
nazireato.
Final do tempo do nazireato
13Esta a lei do nazireato: o da en que se complete o prazo do seu nazireato, ser
conducido entrada da Tenda do Encontro, 14e ofrecer a sa ofrenda Seor: un ao
dun ano sen defecto, que se queimar en holocausto, e unha aa dun ano, tamn sen
defecto para a expiacin dos seus pecados, e un carneiro sen mancha para o sacrificio de
comunin; 15e tamn un cesto de bolos de pan asmo de flor de faria triga, amasada con
aceite, e tortas sen fermento cociadas con aceite, e todo o que se precisa para a oblacin
e as libacins destes sacrificios. 16O sacerdote presentar todo Seor e ofrecer o
sacrificio expiatorio polo pecado, e mailo holocausto. 17Ofrecer o carneiro como
sacrificio de comunin en honor Seor, xunto coas cousas do cesto e ofrecer ademais
as correspondentes libacins.
18Diante da porta da Tenda do Encontro o nazireo rapar a sa cabeza, recoller os
cabelos consagrados polo voto de nazireo e botaraos lume, que arde debaixo da vctima
dos sacrificios de comunin. 19Despois o sacerdote coller a p asada do carneiro, e un
bolo de pan sen fermento do cesto dos zimos e unha torta sen fermento, e por todo esto
na palma da man do nazireo, despois que tea acabado de lle rapa-la cabeza consagrada.
20O sacerdote abalarao todo ritualmente diante do Seor: unha cousa santa que lle
pertence a el, ademais do peito, que tamn abalar, e da perna dianteira, que presentar
Seor do mesmo xeito. Despois disto o nazireo poder xa beber vio. 21Esta a lei do
nazireo que fixo un voto, cando presente a sa ofrenda Seor para a sa consagracin,
ademais do que poida engadir. Proceder de acordo coas promesas que fixo formula-lo
voto, conforme a lei do nazireato".
A bendicin solemne

136

A BIBLIA

22O Seor faloulle a Moiss: 23-"Dilles a Aharn e a seus fillos: desta maneira habedes
de bendici-los fillos de Israel: 24Que o Seor te bendiga e te garde. 25Que o Seor faga
brillar sobre ti o seu rostro e se compadeza de ti. 26Que o Seor che mostre o seu rostro e
che conceda a paz. 27Eles invocarn as o meu nome en favor dos fillos de Israel e eu
bendicireinos".
As ofrendas dos xefes das tribos de Israel
7 1E aconteceu que o da en que Moiss acabou de constru-lo Tabernculo e unxilo e
mais consagralo con tdolos seus utensilios, consagrou tamn o altar con tdolos seus
utensilios, 2os prncipes de Israel presentaron unha ofrenda, como cabezas das sas casas
patriarcais, isto , os que eran xefes cando fixeran o censo. 3Trouxeron como ofrenda
Seor seis carros cubertos e doce bois, un carro por cada un dos xefes e un boi por cada
un, e presentronos diante do Tabernculo. 4O Seor dxolle a Moiss: 5-"Recibe estas
cousas, para que se dediquen servicio da Tenda do Encontro, e entrgallelas s levitas,
a cada un conforme o seu oficio". 6Recibiu Moiss os carros e os bois e dullelos s
levitas. 7Dous carros e catro bois dullelos s fillos de Guerxn, conforme seu servicio.
8Os fillos de Merar entregoulles catro carros e oito bois, tamn de acordo coas
necesidades do seu oficio, baixo a autoridade de Itamar, fillo do sacerdote Aharn. 9Os
fillos de Quehat, non obstante, non lles deu nin carro nin bois, porque teen seu cargo
transportar nos ombros as cousas mis santas. 10Os xefes presentaron as sas ofrendas
pola dedicacin do altar, no da en que foi unxido: cada un presentou as sas ofrendas
diante do altar. 11E dxolle o Seor a Moiss: -"Que os prncipes presenten a sa ofrenda
para a dedicacin do altar, un cada da".
12A orde de presentacin foi esta: o primeiro da fixo a ofrenda Nahxn, fillo de
Aminadab, pola tribo de Xud. 13A sa ofrenda foi: unha fonte de prata, que pesaba
cento trinta siclos e unha artesa de prata de setenta siclos de peso, conforme o siclo do
santuario, mbalas das cheas de flor de faria amasada con aceite para a oblacin;
14unha taza toda de ouro de dez siclos, chea de incenso; 15un xuvenco, un carneiro e un
ao dun ano para o holocausto; 16un chibo para o sacrificio de expiacin; 17e para o
sacrificio de comunin dous bois, cinco carneiros, cinco chibos e cinco aos dun ano.
Toda esta foi a ofrenda de Nahxn, fillo de Aminadab.
18O segundo da fixo a ofrenda Natanael, fillo de Suar, prncipe de Isacar. 19Ei-la sa
ofrenda: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso e unha artesa de prata de
setenta siclos de peso, conforme o siclo do santuario, mbalas das cheas de flor de
faria amasada con aceite para a oblacin; 20unha taza toda de ouro de dez siclos, chea
de incenso; 21un xuvenco, un carneiro, un ao dun ano para o holocausto, 22un chibo
para o sacrificio expiatorio polo pecado; 23e para o sacrificio de comunin, dous bois,
cinco carneiros, cinco chibos gordos, cinco aos dun ano. Tal foi a ofrenda de Natanael,
fillo de Suar.
24O terceiro da ofrendou Eliab, fillo de Heln, prncipe dos fillos de Zebuln. 25A sa
ofrenda foi: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso, unha artesa de prata de
setenta siclos, conforme o siclo do santuario, mbalas das cheas de flor de faria
amasada con aceite para a oblacin; 26unha taza de ouro de dez siclos, chea de incenso;
27un xuvenco, un carneiro, un ao dun ano para o holocausto, 28un chibo para o
sacrificio polo pecado; 29e para o sacrificio de comunin dous bois, cinco carneiros,
cinco chibos gordos, cinco aos dun ano. Esta foi a ofrenda de Eliab, fillo de Heln.
30O da cuarto presentou Elisur, fillo de Xedeur, prncipe dos fillos de Rubn, a sa
ofrenda. 31A sa ofrenda foi: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso, unha
artesa de prata de setenta siclos, conforme o siclo do santuario, mbalas das cheas de
137

A BIBLIA

flor de faria amasada con aceite para a oblacin; 32unha taza de ouro de dez siclos chea
de incenso; 33un xuvenco, un carneiro dun ano para o holocausto, 34un chibo para o
sacrificio polo pecado; 35e para o sacrificio de comunin dous bois, cinco carneiros,
cinco chibos gordos e cinco aos dun ano. Esta foi toda a ofrenda de Elisur, fillo de
Xedeur.
36O da quinto ofrendou Selumiel, fillo de Surixadai, prncipe dos fillos de Simen. 37A
sa ofrenda foi: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso, conforme siclo do
santuario, unha artesa de prata de setenta siclos de peso, conforme o siclo do santuario,
mbalas das cheas de flor de faria, amasada con aceite para a oblacin; 38unha taza de
ouro de lei de dez siclos, chea de incenso; 39un xuvenco, un carneiro, un ao dun ano
para o holocausto; 40un chibo para o sacrificio polo pecado; 41e para o sacrificio de
comunin dous bois, cinco carneiros, cinco aos dun ano. Toda esta foi a ofrenda de
Xelumiel, fillo de Surixadai.
42O da sexto, Eliasaf, fillo de Deuel, prncipe dos fillos de Gad, fixo a sa ofrenda. 43A
sa ofrenda foi: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso e unha artesa de prata
de setenta siclos, conforme o siclo do santuario, mbalas das cheas de flor de faria
amasada con aceite para a oblacin; 44unha taza de ouro de dez siclos, chea de incenso;
45un xuvenco, un carneiro, un ao dun ano para o holocausto; 46dous bois, cinco
carneiros, cinco chibos gordos e cinco aos dun ano para o sacrificio de comunin.
47Toda esta foi a ofrenda de Eliasaf, fillo de Deuel.
48O da stimo, Elixam, fillo de Amihud, prncipe dos fillos de Efram, 49fixo a sa
ofrenda, que foi: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso, unha artesa de prata
de setenta siclos, conforme siclo do santuario, mbalas das cheas de flor de faria
amasada con aceite para a oblacin; 50unha taza de ouro de dez siclos, chea de incenso;
51un xuvenco, un carneiro e un ao dun ano para o holocausto; 52un chibo para o
sacrificio polo pecado; 53dous bois, cinco carneiros, cinco chibos gordos e cinco aos
dun ano para o sacrificio de comunin. Esta foi a ofrenda de Elixam, fillo de Amihud.
54O da oitavo, o prncipe dos fillos de Menaxs, Gamaliel, fillo de Pedahsur,
55presentou a sa ofrenda, que foi: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso,
unha artesa de prata de setenta siclos, conforme o siclo do santuario, mbalas das cheas
de flor de faria, amasada en aceite, para a oblacin; 56unha taza de ouro de dez siclos,
chea de incenso; 57un xuvenco, un carneiro e un ao dun ano, para o holocausto; 58un
chibo para o sacrificio polo pecado; 59para o sacrificio de comunin dous bois, cinco
carneiros, cinco aos dun ano. Toda esta foi a ofrenda de Gamaliel, fillo de Pedahsur.
60O da noveno o prncipe dos fillos de Benxamn, Abidn, fillo de Guiden, 61fixo a
sa ofrenda: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso, unha artesa de prata de
setenta siclos, conforme o siclo do santuario, mbalas das cheas de flor de faria,
amasada en aceite, para a oblacin; 62unha taza de ouro de dez siclos chea de incenso;
63un xuvenco, un carneiro e un ao dun ano para o holocausto; 64un chibo para o
sacrificio polo pecado; 65e para o sacrificio de comunin dous bois, cinco carneiros,
cinco chibos gordos e cinco aos dun ano. Esta foi a ofrenda de Abidn, fillo de Guiden.
66O dcimo da, o prncipe dos fillos de Dan, Ahizer, fillo de Amixadai, 67presentou a
sa ofrenda: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso, unha artesa de prata de
setenta siclos, conforme siclo do santuario, mbalas das cheas de flor de faria,
amasada en aceite, para a oblacin; 68unha taza de ouro de dez siclos, chea de incenso;
69un xuvenco, un carneiro e un ao dun ano para o holocausto; 70un chibo para o
sacrificio polo pecado; 71e para o sacrificio de comunin, dous bois, cinco carneiros,
cinco chibos gordos e cinco aos dun ano. Esta foi a ofrenda de Ahizer, fillo de
Amixadai.

138

A BIBLIA

72O undcimo da, o prncipe dos fillos de Axer, Paguiel, fillo de Ocrn, 73presentou a
sa ofrenda: unha fonte de prata, de cento trinta siclos de peso, unha artesa de prata de
setenta siclos, conforme o siclo do santuario, mbalas das cheas de flor de faria,
amasada con aceite, para a oblacin; 74unha taza de ouro de dez siclos, chea de incenso;
75un xuvenco, un carneiro e un ao dun ano para o holocausto; 76un chibo para o
sacrificio polo pecado; 77para o sacrificio da comunin dous bois, cinco carneiros, cinco
chibos gordos e cinco aos dun ano. Esta foi a ofrenda de Paguiel, fillo de Ocrn.
78O duodcimo da, o prncipe dos fillos de Naftal, Ahir, fillo de Enn, 79presentou a
sa ofrenda: unha fonte de prata de cento trinta siclos de peso, unha artesa de prata de
setenta siclos, conforme siclo do santuario, mbalas das cheas de flor de faria
amasada en aceite para a oblacin; 80unha taza de ouro de dez siclos, cheo de incenso;
81un xuvenco, un carneiro e un ao dun ano para o holocausto; 82un chibo para o
sacrificio polo pecado; 83e para o sacrificio de comunin dous bois, cinco carneiros,
cinco chibos gordos e cinco aos dun ano. Esta foi a ofrenda de Ahir, fillo de Enn.
84As ofrendas presentadas polos prncipes de Israel con motivo da dedicacin do altar,
cando foi consagrado, foron estas: fontes de prata, doce; artesas de prata, doce; tazas de
ouro, doce. 85Cada fonte de prata pesaba cento trinta siclos e cada artesa de prata setenta
siclos: en total a prata das fontes e vacas foi de dous mil catrocentos siclos de prata,
conforme o siclo do santuario. 86As doce tazas de ouro cheas de incenso, todas elas de
ouro de lei, en siclos do santuario sumaron un total de cento vinte siclos. 87A suma dos
animais para o holocausto: doce xuvencos, doce carneiros, doce aos dun ano, coas sas
oblacins correspondentes; e para o sacrificio polo pecado, doce chibos. 88O total dos
animais para o sacrificio de comunin foi de vintecatro xuvencos, sesenta carneiros,
sesenta chibos gordos, e sesenta aos dun ano. Todo isto con motivo da dedicacin do
altar despois da sa consagracin.
89Cando Moiss entraba na Tenda do Encontro para falar con Deus, escoitaba a voz que
lle falaba desde o propiciatorio, que estaba sobre a Arca do Testemuo, entre os dous
querubns: falballe desde al.
O candelabro
8 1Faloulle o Seor a Moiss: 2-"Dille a Aharn: Cando teas montadas as lmpadas, as
sete lmpadas deben alumar de cara parte dianteira do candelabro". 3Fxoo as Aharn,
facendo monta-las sas lmpadas pola parte dianteira do candelabro, como lle mandara o
Seor a Moiss. 4Este era o traballo artstico do candelabro: todo de ouro batido a
martelo, tanto o p coma tdolos seus brazos, todo de ouro batido a martelo: segundo a
visin que o Seor mostrara a Moiss, as se fixo o candelabro.
Consagracin dos levitas
5Dxolle o Seor a Moiss: 6-"Toma os levitas do medio dos fillos de Israel e purficaos.
7Para os purificar, fars deste xeito: asperxeralos con auga de expiacin; logo pasarn a
navalla por todo o seu corpo, lavarn os seus vestidos: as quedarn purificados.
8Despois tomarn un xuvenco coa sa ofrenda de flor de faria, amasada con aceite,
como oblacin, e ti tomars outro xuvenco que ofrecers coma expiacin polo pecado.
9Fars que se aproximen os levitas diante da Tenda do Encontro, e al congregars a toda
a comunidade dos fillos de Israel. 10Entn fars que se acerquen os levitas ante o Seor e
os fillos de Israel imporn as sas mans sobre os levitas. 11Aharn ofrecer os levitas
diante do Seor, como ofrenda dos fillos de Israel, e as quedarn dedicados servicio do
Seor. 12Logo os levitas imporn as sas mans sobre a cabeza dos xuvencos; deles
ofrecers un en sacrificio polo pecado e outro en holocausto Seor, para faceres
139

A BIBLIA

expiacin polos levitas. 13Colocars despois os levitas de p diante de Aharn e de seus

fillos, e fara-lo xesto de ofrecelos Seor. 14Separars as os levitas de entre os fillos de
Israel, e os levitas sern para min. 15Despois disto, os levitas entrarn servicio da
Tenda do Encontro, e purificaralos: fars deles unha ofrenda, 16porque eles son unha
verdadeira ofrenda, doada a min, entre tdolos fillos de Israel, en lugar de tdolos
primoxnitos, os que abren o seo materno de entre os fillos de Israel. Eu escollinos para
min. 17Porque meus son tdolos primoxnitos dos fillos de Israel, tanto de homes como
de animais; eu consagreinos para min, desde o da en que fern a tdolos primoxnitos na
terra de Exipto. 18Escolln os levitas en lugar de tdolos primoxnitos de Israel, 19e,
tirndoos do medio do pobo, entreguillelos a Aharn e a seus fillos, para que me sirvan
polos fillos de Israel na Tenda do Encontro e para que ofrezan expiacin polos fillos de
Israel, de sorte que non vea ningunha praga entre os israelitas cando se aproximen
santuario". 20Moiss e Aharn e toda a asemblea dos fillos de Israel fixeron, acerca dos
levitas, canto lle ordenara o Seor a Moiss respecto: as fixeron acerca deles os fillos
de Israel. 21Os levitas purificronse e lavaron os seus vestidos. Aharn fixo o xesto de
ofrecelos na presencia do Seor, e logo fixo expiacin por eles, para os purificar.
22Despois disto os levitas entraron a face-lo servicio na Tenda do Encontro, diante de
Aharn e seus fillos. Tal como o Seor ordenara a Moiss acerca dos levitas, as fixeron
con eles.
23O Seor dxolle a Moiss: 24-"Isto o que concerne s levitas: desde a idade de
vintecinco anos para arriba entrarn a prestar servicio na Tenda do Encontro; 25mais
chegaren s cincuenta anos, retiraranse das sas funcins e xa non servirn mis.
26Podern axudar s seus irmns na Tenda do Encontro, facendo garda, pero servicio
non o farn. As has facer no referente servicio dos levitas.
Regulamento da Pascua
9 1O Seor dxolle a Moiss no deserto de Sina no segundo ano da sa sada de Exipto,
no primeiro mes: 2-"Celebren os fillos de Israel a Pascua no tempo sinalado. 3O da
catorce dese mes tardia celebrardela de acordo con tdalas sas disposicins e
conforme a tdolos ritos e indicacins". 4Moiss mandoulles s fillos de Israel que
celebrasen a Pascua. 5Celebrrona o da catorce do mes, tardia, no deserto de Sina, en
conformidade con todo o que lle mandara o Seor a Moiss: as fixeron os israelitas. 6E
sucedeu que algns homes estaban impuros porque se achegaron a un cadver e non
puideron celebra-la Pascua aquel da. Foron entn aquel mesmo da onda Moiss e
Aharn, e dixronlles: 7-"Ns estamos impuros por mor dun cadver, por que habemos
ns de ser privados de facrmo-la ofrenda do Seor seu tempo no medio dos fillos de
Israel?" 8Moiss respondeulles: -"Esperade, mentres eu consigo a resposta do Seor para
vs". 9O Seor faloulle a Moiss: 10-"Dilles s fillos de Israel: Se algn de vs ou dos
vosos descendentes se encontra impuro por un cadver ou est de viaxe lonxe de vs,
poder celebra-la Pascua en honor do Seor; 11celebrarana o mes segundo, o da catorce,
tardia. Celebrardela comendo do pan asmo e herbas amargas. 12Non deixarn nada
dela para a ma seguinte, nin lle crebarn ningn so. Han celebra-la Pascua seguindo
p da letra todo o establecido. 13Canto home que, estando impuro e non se encontrando
de viaxe, non celebra a Pascua, deber ser exterminado de entre seu pobo, por non
ofrece-lo seu sacrificio Seor no tempo indicado. Ese home cargar co seu pecado. 14E
se morase convosco un estranxeiro e quixese celebra-la Pascua en honra do Seor,
conforme o regulamento da Pascua e seguindo p da letra as regras todas, deberao facer
tamn as: unha soa a lei para vs e para os estranxeiros, as como para os nativos do
pas".
140

A BIBLIA

A nube
15O da mesmo en que se erixiu o Tabernculo, a Nube cubriu o Tabernculo pola parte
da Tenda do Testemuo, e tarde houbo sobre o Tabernculo ata ma como unha
especie de lume. 16As aconteca continuamente: a Nube cubrao de da, e de noite
apareca coma unha especie de lume. 17Cando a Nube se levantaba de enriba da Tenda,
os fillos de Israel panse en marcha, e no lugar onde a Nube paraba, al acampaban os
fillos de Israel. 18Os fillos de Israel camiaban obedecendo a orde do Seor e de acordo
coa orde do Seor acampaban. Todo o tempo que a Nube estaba parada sobre o
Tabernculo, permanecan no mesmo lugar. 19Cando a Nube se detia moitos das sobre
o Tabernculo, os fillos de Israel observaban as ordes do Seor, e non partan. 20Outras
veces a Nube permaneca sobre o Tabernculo certo nmero de das. Por orde do Seor
acampaban e por orde do Seor partan. 21As veces a Nube quedaba s da tarde ma,
pero en canto a Nube se elevaba pola ma, eles partan; 22s veces dous das, un mes ou
un ano, en tanto que a Nube se detia sobre o Tabernculo, os fillos de Israel
permanecan acampados e non partan; pero en canto ela se elevaba, levantaban o
campamento. 23Por orde do Seor acampaban e por orde do Seor partan, gardando as
normas, como lles ordenara o Seor por medio de Moiss.
II. PARTIDA DO SINAI CARA A CADEX
As trompetas
10 1Mandoulle o Seor a Moiss:
2-"Faite das trompetas de prata; faralas batidas a martelo e usaralas para convoca-la
comunidade e para da-lo sinal de levanta-lo campamento. 3Cando as fagas soar,
xuntarase onda ti toda a comunidade porta da Tenda do Encontro. 4Se se toca unha s,
virn a ti os prncipes, os xefes das agrupacins de Israel. 5Cando toquedes con estrondo,
debern levanta-lo campamento os acampados pola banda do abrente. 6E cando toquedes
con estrondo por segunda vez, debern levanta-lo campamento os do medioda; tocarase,
pois, o toque estrondoso para se poren en marcha aqueles. 7Para congrega-la comunidade
tamn tocaredes, pero non con estrondo. 8Os fillos de Aharn, os sacerdotes, tocarn as
trompetas, que sern para vs lei perpetua nas vosas xeracins. 9Cando teades que sar
guerra, no voso pas, contra o inimigo que vos ataca, tocarde-las trompetas con estrondo
e o Seor Deus voso acordarase de vs, e seredes liberados dos vosos inimigos. 10Nos
vosos das de xbilo, nas vosas solemnidades e nos primeiros de mes, tocarde-las
trompetas durante os vosos holocaustos e sacrificios de comunin, para que vos sirvan de
memorial na presencia do voso Deus. Eu son o Seor, voso Deus!"
Orde de partir
11O ano segundo, o segundo mes, o vinte do mes, aconteceu que a Nube se elevou de
enriba do Tabernculo do Testemuo. 12Os fillos de Israel partiron do deserto de Sina
por etapas, e a Nube detvose no deserto de Parn. 13Foi deste xeito como levantaron o
campamento por primeira vez, segundo a orde do Seor, dada por medio de Moiss.
14Partiu a primeira a insignia do campamento dos fillos de Xud, conforme os seus
escuadrns, e como xefe da tropa a Nahxn, fillo de Aminadab. 15Como xefe do
exrcito da tribo dos fillos de Isacar a Natanael, fillo de Suar; 16e como xefe do exrcito
da tribo dos fillos de Zebuln, Eliab, fillo de Heln. 17Cando se desarmou o
141

A BIBLIA

Tabernculo, comezaron a marcha os fillos de Guerxn e os de Merar, que cargaban co

Tabernculo.
18Logo sau a insignia do campamento de Rubn, segundo os seus escuadrns, e coma
xefe da tropa a Elisur, fillo de Xedeur. 19Coma xefe do exrcito da tribo dos fillos de
Simen a Xelumiel, fillo de Surixadai; 20e como xefe do exrcito da tribo dos fillos de
Gad, a Eliasaf, fillo de Deuel. 21E saron os quehatitas, levando o obxecto santo; e xa
lles ergueran o Tabernculo antes de chegaren eles. 22Despois partiu a insignia do
campamento dos fillos de Efram, segundo os seus escuadrns, e coma xefe da tropa a
Elixam, fillo de Amihud. 23Coma xefe do exrcito da tribo dos fillos de Menaxs a
Gamaliel, fillo de Pedahsur; 24e coma xefe do exrcito da tribo dos fillos de Benxamn,
Abidn, fillo de Guiden.
25Logo a insignia do campamento dos fillos de Dan, segundo os seus escuadrns. Sau a
derradeira, pechando tdolos campamentos, e coma xefe da tropa a Ahizer, fillo de
Amixadai. 26Coma xefe do exrcito da tribo de Axer a Paguiel, fillo de Ocrn, 27e
coma xefe do exrcito formado pola tribo dos fillos de Naftal, Ahir, fillo de Enn.
28Esta foi a orde das marchas dos fillos de Israel, repartidos nos seus escuadrns, cando
partan.
O Seor conduce o pobo
29Moiss dxolle a Hobab, fillo de Reuel, madianita, sogro de Moiss: -"Ns partimos
para o lugar, do que nos dixo o Seor: Hivolo dar a vs. Ven connosco e habmoste de
tratar ben, pois o Seor prometeu o ben a Israel".
30Pero el respondeulle:
-"Non irei convosco, senn que me vou ir para a mia terra, onda os meus parentes".
31Moiss insistiu:
-"Rgoche que non nos deixes, pois ti coeces ben os lugares axeitados onde habemos
acampar no deserto, e sers para ns un bo gua! 32Se vs connosco, ters parte no ben
que nos faga o Seor a ns, de tdolos bens che daremos parte".
33E partiron do monte do Seor e andaron o camio de tres das. A Arca da Alianza do
Seor a diante deles durante os tres das de camio, para buscarlles sitio onde repousar.
34A Nube do Seor a enriba deles de da, saren do campamento. 35Para que a Arca se
puxese en camio, Moiss exclamaba:
-"Levntate, Seor;
sexan dispersos os teus inimigos;
e fuxan os que te aborrecen
diante da ta presencia!".
36E cando se detia, dica:
-"Vlvete, Seor, cara s milleiros das familias de Israel".
Murmuracin do pobo
11 1Aconteceu que o pobo comezou a queixarse a odas do Seor. Oeuno o Seor, e
alporizouse. O lume do Seor acendeuse contra aquel, e devorou un extremo do
campamento. 2O pobo clamou entn a Moiss; Moiss orou Seor, e o lume apagouse.
3Chamouse aquel lugar co nome de Incendio, porque al se acendera contra eles o lume
do Seor.
4O xento alporizado, que a no medio do campamento, deveca por alimentos, e os fillos
de Israel comezaron de novo a chorar dicindo: -"Quen nos dar carne para comer?
5Lembrmonos do peixe, que de balde comiamos en Exipto, dos pepinos, dos melns,
142

A BIBLIA

dos allos porros, das cebolas e dos allos. 6Agora, en troques, tmo-la gorxa seca; non
temos nada; soamente temos diante dos ollos o man".
7O man era como a semente de coriandro, da cor do bedelio. 8O pobo espallbase para
o recoller; despois moano ou esmagbano nos morteiros e cocano nunha ola e facan del
tortas dun sabor semellante dun pan amasado con aceite. 9Cando de noite caa o roco
sobre o campamento, caa tamn o man sobre el.
Os axudantes de Moiss
10Oiu Moiss pobo chorando en familias, cada un porta da sa tenda, e a clera do
Seor acendeuse fortemente. Nos ollos de Moiss apareceu a carraxe, 11e queixouse
Seor con estas palabras:
-"Por que me tratas tan mal a min, o teu servo? E por que non acado gracia s teus
ollos? Por que botas enriba de min o peso de todo este pobo? 12Son eu por ventura
quen concibiu a todo este pobo? Son eu quen o deu a luz, para que me digas: Lvao no
teu seo, como leva unha ama o seu neno de peito, terra que ti prometiches con
xuramento a seus pais? 13De onde saco eu a carne para lle dar a tanta xente coma esta?
Pois estn a chorar, dicindo: Dnos carne para comermos! 14Eu s non podo soportar
todo este pobo, pois moito mis pesado do que eu podo. 15Se ti me tratas a min as,
mellor que me mates, trame a vida, pdocho de favor, se atopei gracia s teus ollos, para
que deste modo non vexa eu tanto mal".
16O Seor respondeulle a Moiss:
-"Xntame setenta homes de entre os ancins de Israel, dos que ti saibas que son ancins
do pobo e conselleiros. Lvaos diante da Tenda do Encontro, e que estean contigo. 17Eu
baixarei e falarei contigo al; tomarei do esprito que hai sobre ti e meterillelo a eles,
para que leven contigo o peso do pobo, e non o leves ti s. 18E pobo diraslle:
Santificdevos para ma, pois comeredes carne, xa que chorastes s odos do Seor,
dicindo: Quen nos dar carne para comermos? Ns estabamos ben no Exipto! O Seor
daravos carne para que comades. 19Non s ides comer carne un da, nin dous, nin cinco,
nin dez, nin vinte das, 20senn un mes enteiro, ata que vos saia polo nariz e vos resulte
noxenta, por canto rexeitde-lo Seor, que est no medio de vs, e chorastes na sa
presencia, dicindo: Por que samos ns do Exipto?".
21Moiss respondeu:
-"Este pobo, no medio do cal eu estou, conta 600.000 de a p, e ti dis: heilles dar carne e
han comer un mes enteiro? 22Se se matasen para eles ovellas e bois, seran abondos? Se
se xuntasen para eles tdolos peixes do mar, seranlles suficientes?"
23O Seor respondeulle a Moiss:
-"Por ventura impotente a man do Seor? Agora vas ver por ti mesmo, se se cumpre
ou non a mia palabra!"
24Sau Moiss entn e transmitiulle pobo as palabras do Seor. Logo xuntou setenta
homes dos ancins do pobo e fxoos pr de p redor da Tenda. 25Descendeu o Seor
nunha nube e faloulle a Moiss; despois tomou do esprito que haba nel e infundullelo
s setenta ancins. En canto o esprito repousou sobre eles, puxronse a profetizar; pero
nunca mis o volveron facer. 26Quedaran no campamento dous homes, un deles
chamado Eldad e o outro Medad. O esprito repousou tamn sobre eles, pois figuraban
entre os inscritos, anda que non saran para a Tenda, e profetizaron no campamento.
27Un rapaz correu a comunicarllo a Moiss, dicindo: -Eldad e Medad profetizan no
campamento! 28Entn Xosu, fillo de Nun, ministro de Moiss, escolleito por el, dxolle:
-"Meu Seor, Moiss, prohbellelo!"
29Mais Moiss respondeulle:
143

A BIBLIA

-"Tes celos por min? Quen dera que todo o pobo do Seor fosen profetas, e que o Seor
lles dese o seu esprito!"
30Logo Moiss voltou para o campamento, el e os ancins de Israel.
Os paspalls
31Levantouse de seguida un vento enviado polo Seor, que trouxo paspalls da outra
banda do mar. Deixounos caer sobre o campamento, nunha estensin como dun da de
camio por unha banda, e como dun da de camio pola outra, todo redor do
campamento, e uns dous cbados sobre a superficie da terra. 32O pobo dedicouse todo
aquel da, toda a noite e todo o da seguinte a recoller paspalls. O que menos, recolleu
dez cargas deles, e fronos esparexendo para si redor do campamento. 33Anda tian a
carne entre os dentes, anda non a tian mascada, cando se acendeu a clera do Seor
contra o pobo e fixo na xente unha grandsima praga. 34Chamuselle a aquel lugar co
nome de Quibrot Hatavah (tumba da concupiscencia), por canto al enterraron pobo
concupiscente. 35De Quibrot Hatavah partiu o pobo a Haserot, e en Haserot detvose.
Murmuracins de Mara e mais Aharn, e o seu castigo
12 1Mara e Aharn murmuraron de Moiss por causa da muller cuxita, coa que casara.
2Dixeron: -"Por ventura o Seor lle falou a el s? Non nos ten falado tamn a ns? E
chegou isto s odos do Seor". 3Era Moiss un home moi humilde, mis ca tdolos
homes que haba na terra. 4E de seguida dxolles o Seor a Moiss, Aharn e Mara:
-"Sade vs os tres Tenda do Encontro!" Saron, logo, eles tres, 5e, descendendo o
Seor na columna de nube, parou entrada da Tenda e chamou a Aharn e Mara. Saron
mbolos dous 6e dxolles El: -"Escoitade ben as mias palabras! Se entre vs hai algn
profeta, eu, o Seor, en visin revlome a el, e flolle en soos. 7Non ocorre as co meu
servo Moiss, que fiel entre tdolos da mia casa. 8Cara a cara falo con el, en visin
directa e non por enigmas, e contempla a figura do Seor. Como non temestes vs falar
contra o meu servo, contra Moiss?"
9Acendeuse a clera do Seor contra eles, e foise.
10E a nube retirouse da Tenda, e coa mesma Mara apareceu cuberta de lepra, branca
coma a neve. Aharn volveuse para Mara e viuna leprosa. 11Dxolle Aharn a Moiss:
-"Por favor, meu Seor, non poas sobre ns este pecado, que neciamente cometemos!
12Rgoche que non sexa ela coma o nacido morto, que sar do ventre de sa nai ten xa
consumida a metade da sa carne!" 13Moiss clamou Seor: -"Ou Deus, por favor,
craa!"
14O Seor dxolle a Moiss:
-"Se o pai dela lle cuspise no rostro, non quedara ela en vergonza durante sete das?
Estea, pois, recluda sete das fra do campamento, e despois poder ser outra vez
chamada"! 15Mara foi, pois, recluda sete das fra do campamento, e o pobo non partiu
ata que Mara non foi chamada de novo. 16Despois o pobo partiu de Haserot e foi
acampar no deserto de Parn.
Moiss manda explora-lo pas de Canan
13 1Faloulle o Seor a Moiss:
2-"Manda homes que che exploren o pas de Canan, que eu lles vou dar s fillos de
Israel; un home por cada unha das tribos de seus pais; sern tomados entre os
prncipes.3Enviounos, pois, Moiss desde o deserto de Parn, segundo a orde do Seor.
Todos eles eran xefes entre os fillos de Israel. 4Estes eran os seus nomes: Pola tribo de
144

A BIBLIA

Rubn, Xama, fillo de Zacur. 5Pola tribo de Simen, Xafat, fillo de Hor. 6Pola tribo de
Xud, Caleb, fillo de Iefuneh. 7Pola tribo de Isacar, Igal, fillo de Xos. 8Pola tribo de
Efram, Xosu, fillo de Nun. 9Pola tribo de Benxamn, Palt, fillo de Raf. 10Pola tribo
de Zebuln, Gadiel, fillo de Sod. 11Pola tribo de Xos, tribo de Menaxs, Gad, fillo de
Sus. 12Pola tribo de Dan, Amiel, fillo de Guemal. 13Pola tribo de Axer, Setur, fillo de
Micael. 14Pola tribo de Naftal, Nahb, fillo de Volfs. 15Pola tribo de Gad, Guenel, fillo
de Maqu. 16Estes son os nomes dos varns que enviou Moiss a explora-lo pas. E
Moiss a Hoxeas, fillo de Nun, cambioulle o nome polo de Xosu.
17Moiss enviounos a explora-lo pas de Canan, e dxolles: -"Subide polo deserto e
escalade logo a montaa. 18Ollaredes ben a terra, como , e o pobo que nela habita: se
forte ou feble, se escaso ou numeroso; 19e tamn como a terra na que habita: se boa
ou mala; e como son as cidades nas que mora: se abertas ou fortificadas; 20e como o
terreo: se frtil ou estril, se hai nel rbores ou non. Animdevos e collede froitos da
terra!" Era entn o tempo das uvas tempers.
21Subiron, logo, e exploraron o pas desde o deserto de Sin ata Rehob, camio de Hamat.
22Subiron polo Ngueb e chegaron a Hebrn, onde estaban Ahimn, Xexai e Talmai,
descendentes de Anac. Hebrn fora edificada sete anos antes ca Son do Exipto. 23Logo
chegaron Val do Acio, onde cortaron un acio de uvas, que cargaron entre dous
mediante unha vara, e granadas e figos. 24A aquel lugar chamuselle Val do Acio,
porque al o cortaran os fillos de Israel.
25Volveron da exploracin da terra, pasados corenta das. 26Chegaron xunto a Moiss e
Aharn e toda a comunidade dos fillos de Israel, no deserto de Parn, en Cadex, e
dronlles conta a eles e a toda a asemblea mostrndolle-los froitos do pas. 27E contaron:
-"Fomos terra, onde ti nos enviaches: verdadeiramente un pas que deita leite e mel.
Ei-los seus froitos! 28Pero o pobo que habita o pas forte, e as cidades, fortificadas e
moi grandes. Al vimos tamn os descendentes de Anac. 29Amalec habita no pas do
Ngueb; o hitita, o iebuseo e o amorreo habitan na montaa, e o cananeo mora onda o
mar e na beira do Xordn". 30Entn Caleb tratou de apacigua-lo pobo, que murmuraba
contra Moiss, e exclamou:
-"Subamos sen medo e apodermonos do pas, porque ns podemos con eles!"
31Mais os homes que subiran con el, dixeron:
-"Non podemos subir contra ese pobo, pois mis forte ca ns".
32E desacreditaban ante os fillos de Israel a terra que exploraran, dicindo: -"O pas por
onde pasamos, facrmo-la exploracin, un pas que devora os seus habitantes, e toda a
poboacin que vimos no medio del son homes de estatura moi grande. 33Al vimos
xigantes descendentes de Anac, raza de xigantes, e resultabamos, s nosos propios ollos,
coma saltns, e o mesmo lles debiamos parecer tamn a eles".
Rebelin do pobo
14 1Todo aquel xento se puxo a berrar, laindose, e pasou toda a noite chorando.
2Tdolos fillos de Israel murmuraron contra Moiss e Aharn, e toda a xente dica:
-"Oxal morresemos no pas do Exipto! Oxal morresemos neste deserto! 3Por que
nos conduce o Seor a este pas, para sermos atravesados pola espada e para que as nosas
mulleres e os nosos nenos sexan feitos cativos? Non nos sera mellor voltar para o
Exipto?" 4E dicanse uns para os outros: -"Poamos un xefe e voltemos para o Exipto!"
5Moiss e Aharn postrronse por terra coa cara para abaixo, diante de toda a
comunidade dos fillos de Israel. 6Xosu, fillo de Nun, e Caleb, fillo de Iefuneh, que
tamn exploraran a terra, racharon os seus vestidos, 7e logo dirixiron a palabra a toda a
asemblea dos fillos de Israel: -"A terra que percorremos para explorala, unha terra moi
145

A BIBLIA

boa. 8Se o Seor nos propicio, conduciranos a ese pas e darnolo; un pas que deita
leite e mel. 9Pero non vos rebeledes contra o Seor nin temde-la xente do pas, pois
podemos devoralo coma pan; a sa proteccin apartouse deles, e o Seor est connosco.
Non lles teades medo!" 10Pero toda a comunidade tratou de apedralos. Entn a Gloria
do Seor apareceu na Tenda do Encontro ante tdolos fillos de Israel, 11e o Seor dxolle
a Moiss:
-"Por canto tempo me ha aldraxar este pobo? Por canto tempo se negar a crer en min,
con tdolos prodixios que teo feito diante deles? 12Vou ferilos coa peste e
exterminareinos, e despois heite facer prncipe dunha nacin maior e mis poderosa do
que esta ".
13Respondeulle Moiss Seor:
-"Os exipcios oron que co teu poder sacaches este pobo de entre eles, 14e dixronllelo s
habitantes desta terra. Eles oron que Ti, Seor, ests no medio do teu pobo e te deixas
ver cara a cara; que a ta Nube se mantn coma unha columna sobre eles, e nela marchas
diante durante o da e en columna de lume pola noite. 15Se fas morrer a este pobo coma
un home s, as xentes que escoitan a ta sona dirn: 16Iav foi incapaz de levar a este
pobo pas que lle prometera con xuramento, por iso o destruu no deserto! 17Agora,
pois, sexa glorificado o poder do meu Seor, conforme ti prometiches, dicindo: 18O
Seor paciente e rico en misericordia; El perdoa a iniquidade e o crime, mais nada
deixa sen castigo, pois fai purificar nos fillos as culpas dos pais ata a terceira e cuarta
xeracin. 19Perdoa, pois, a iniquidade deste pobo conforme a magnitude da ta
misericordia e conforme o soportaches desde Exipto ata aqu!"
20O Seor respondeu:
-"Eu perdoo conforme a ta palabra. 21Pero, pola mia vida e pola Gloria do Seor, que
enche toda a terra, 22todos aqueles homes que viron a mia Gloria e os prodixios que
fixen no Exipto e no deserto, e me tentaron xa por dez veces, sen escoitaren a mia voz,
23non han ve-lo pas que con xuramento lles prometn a seus pais: ningn de cantos me
aldraxan o ver! 24Con todo, meu servidor Caleb, porque tivo outro esprito consigo e
me seguiu fielmente, heino facer entrar no pas onde el xa estivo, e a sa posteridade
terao en posesin. 25Mais os amalecitas e os cananeos habitan no val; voltade logo ma
e marchade para o deserto, camio do Mar Rubio".
Castigo dos rebeldes
26Dxolles o Seor a Moiss e a Aharn: 27-"Canto tempo vou ter que seguir
aguantando esta teimosa turba, que murmura contra min? Eu on as murmuracins que
contra min profiren os fillos de Israel. 28Dilles: Pola mia vida, palabra do Seor, que
conforme vos on dicirme, as vos vou tratar! 29Neste deserto caern os vosos cadveres,
pois todos vs, os que fostes censados, todos desde a idade de vinte anos en diante que
murmurastes contra min, 30non entraredes no pas, onde, estendendo a mia man, xurei
facervos habitar, excepto Caleb, fillo Iefuneh e Xosu, fillo de Nun. 31En cambio s
vosos mozos, dos que dixestes: Serviranlles de presa s inimigos, a eses introducireinos,
e coecern o pas que vs desprezastes. 32Os vosos propios cadveres caern neste
deserto, 33e os vosos fillos andarn errantes no deserto e pagarn as consecuencias das
vosas infidelidades, ata que acaben de consumirse no deserto os vosos cadveres.
34Conforme os corenta das que tardastes en explora-lo pas, pagarde-la pena das vosas
iniquidades: por cada da un ano, isto , corenta anos; as saberde-lo que o meu
castigo. 35Eu, o Seor, falei. Seguro que hei tratar as a toda esta multitude perversa que
se repuxo contra min. Neste deserto ser consumida e nel morrer!"

146

A BIBLIA

36Os homes que Moiss enviara a explora--la terra e que, volveren, fixeran murmurar
contra el a toda a multitude, falando mal dela, 37aqueles homes que difamaran a terra con
perversidade, morreron feridos de morte diante do Seor. 38Soamente Xosu, fillo de
Nun, e Caleb, fillo de Iefuneh, sobreviviron de entre aqueles homes que foran explora-lo
pas.
Desfeita dos israelitas
39Contoulles Moiss todas estas cousas s fillos todos de Israel, e quedou o pobo moi
aflixido. 40Levantndose pola ma cedo, subiron cume do monte, dicindo:
-"Imos rubir al, a aquel lugar, que nos mandou o Seor, porque pecamos".
41Moiss dxolles: -"Por que pretendedes ir contra a vontade do Seor? As non vos vai
ir ben. 42Non subades, pois o Seor non est convosco; non sexa que vos derroten os
vosos inimigos. 43Pois o amalecita e o cananeo estn al contra vs e pereceredes baixo a
sa espada, porque vos desviastes do Seor e o Seor non estar convosco".
44Eles, con todo, obstinronse en subir cume do monte. Pero nin a Arca da Alianza do
Seor nin Moiss se moveron do interior do campamento. 45Os amalecitas e os
cananeos, que habitaban naquel monte, baixaron e derrotronos, facndoos fuxir ata
Hormah.
Ofrendas e sacrificios
15 1Faloulle o Seor a Moiss: 2-"Dilles s fillos de Israel: Cando esteades dentro do
pas que ser a morada que eu vos vou dar, 3e queirades celebrar unha ofrenda de comida
(un holocausto ou un sacrificio en cumprimento de voto ou como ofrenda voluntaria ou
con motivo das vosas solemnidades sacrificando bois ou ovellas, en recendo grato
Seor), 4quen as ofreza a sa ofrenda Seor, ofrecer como sacrificio un quilo e medio
de flor de faria amasada cun litro de aceite; 5engadiraslle holocausto ou oblacin
vio para as libacins en cantidade dun litro, por cada cordeiro. 6E por cada carneiro,
ofrecers como oblacin tres quilos de flor de faria amasada cun litro e cuarto de aceite;
7e do vio para a libacin, un litro e cuarto, que ofrecers como aroma de suavidade
Seor. 8Pero se desexas sacrificar un xuvenco en holocausto ou sacrificio, en
cumprimento dun voto ou como ofrenda pacfica Seor, 9ofrecers ademais do
xuvenco, en concepto de oblacin, catro quilos e medio de flor de faria amasada con
dous litros de aceite; 10e para a libacin ofrecers dous litros de vio: sacrificio de
comida, como aroma suavsimo para o Seor. 11Isto farase con cada xuvenco e con cada
carneiro, ao ou cabrito. 12Calquera que sexa o nmero de vctimas que inmoledes,
faredes as con cada unha delas. 13Todo nativo proceder dese xeito, presentar unha
ofrenda na brasa, de fragante recendo para o Seor. 14E cando resida convosco un
estranxeiro ou algun viva no medio de vs nas vosas sucesivas xeracins e desexe facer
un sacrificio de comida de recendo agradable Seor, do modo que vs facedes, as far
el. 15A mesma regra vale tanto para vs como para o estranxeiro, regra perpetua, de
agora para adiante nas xeracins sucesivas: igual ca vs ser o estranxeiro diante do
Seor. 16Unha soa lei e unha soa norma teredes vs e mailo estranxeiro que mora
convosco".
As primicias
17Faloulle o Seor a Moiss: 18-"Dilles s fillos de Israel: Cando entredes no pas, no
que eu vos vou meter, 19e comades do seu pan, reservaredes unha ofrenda para o Seor.
20Como primicias da vosa faria reservaredes unha torta coma oblacin; coma a
147

A BIBLIA

oblacin da eira, as a debedes de elevar. 21Das primicias da vosa faria daredes a Iav
unha ofrenda nas vosas sucesivas xeracins.
Faltas involuntarias
22Se faltades sen darvos conta, descoidando un destes preceptos que o Seor lle deu a
Moiss, 23 dicir, todo o que o Seor vos mandou por medio de Moiss, desde o da no
que o Seor vos deu os seus mandamentos, e de al en adiante por tdalas xeracins; 24se
toda a comunidade a que faltou sen o saber, sacrificarase un xuvenco coa sa ofrenda e
a sa libacin, conforme o rito prescrito, e un chibo en sacrificio expiatorio. 25O
sacerdote far a expiacin por toda a asemblea dos israelitas, e seralles perdoado, porque
foi un pecado involuntario e porque presentaron a sa ofrenda Seor. 26O perdn ser
conseguido para toda a comunidade israelita e tamn para o estranxeiro que habita entre
eles, porque unha culpa que todo o pobo cometeu sen se dar conta.
27Se foi unha soa persoa a que pecou sen se dar conta, ofrecer unha cabra dun ano en
sacrificio expiatorio. 28O sacerdote far a expiacin diante do Seor por esa persoa que
pecou sen se dar conta, e quedar perdoada. 29Esta ser a nica lei para o que peca sen se
dar conta, sexa israelita de nacemento ou estranxeiro que habite entre eles. 30Pero o que
peque deliberadamente, indxena ou estranxeiro, aldraxa Seor, e debe ser expulsado
do seu pobo. 31Por despreza-la palabra do Seor e por viola-los seus preceptos, ser
expulsado: cargar coa sa iniquidade".
Profanacin do sbado
32Estando anda os fillos de Israel no deserto, aconteceu que pillaron un home que
recolla lea no da do sbado. 33Os que o pillaron collendo lea, levrono diante de
Moiss, de Aharn e de toda a asemblea. 34Puxrono baixo custodia, porque anda non
fora estipulado o que se haba de facer con el. 35E o Seor dxolle a Moiss: -"Ese home
debe morrer; que o apedre toda a asemblea fra do campamento". 36E, tirndoo para fra
toda a asemblea, apedrrono e morreu, coma o Seor lle ordenara a Moiss.
37Faloulle o Seor a Moiss: 38-"Dilles s fillos de Israel que se fagan unhas borlas nas
extremidades das sas capas, e que poan un cordn de prpura violeta nas fitas. 39Tales
fitas serviranvos para que, cando as vexades, vos lembredes de tdolos preceptos do
Seor e os poades en prctica; e para que non vos deixedes arrastrar pola inclinacin do
voso corazn e dos vosos ollos, que vos levan infidelidade. 40As lembrardesvos de
tdolos meus mandatos e cumprirdelos, e estaredes consagrados voso Deus. 41Eu son
o Seor, o voso Deus, que vos tirei do pas do Exipto para se-lo voso Deus. Eu son o
Seor, o voso Deus!"
Revolta de Cor, Datn e Abiram
16 1Cor, fillo de Ishar, fillo de Quehat, fillo de Lev; e Datn e Abiram, fillos de Eliab,
fillo de Plet, fillo de Rubn, 2levantronse contra Moiss con douscentos cincuenta
homes dos fillos de Israel, prncipes da comunidade, membros do consello, persoas que
eran das mis significadas e sinaladas polo seu nome. 3Sublevronse contra Moiss e
contra Aharn, e dixronlles: -"Xa abondo! Toda a comunidade santa, todos eles o
son, e no medio deles est o Seor. Por que vos elevades vs sobre a comunidade do
Seor?" 4Logo de or isto, Moiss botouse rostro en terra. 5Despois dxolles a Cor e a
toda a sa faccin: -"Ma o Seor dar a coecer quen seu e quen santo, e farao
achegarse a El: que tea escollido, farao achegarse. 6Facede isto: collede cada un o
voso incensario, Cor e toda a sa faccin, 7e ma ponde neles lume e botade enriba
148

A BIBLIA

incenso diante do Seor. O home que o Seor escolla, ese ser o santo. Abonda xa, fillos
de Lev!"
8Moiss dxolle a Cor: -"Escoitade, por favor, fillos de Lev! 9Parcevos pouco para
vs que o Deus de Israel vos separase da comunidade israelita e vos aproximase a El,
para que desempede-lo servicio do Tabernculo do Seor e para vos manter na
presidencia da comunidade e oficiar por ela? 10Ademais, aproximouvos a ti e a tdolos
teus irmns, fillos de Lev, e reclamades anda o sacerdocio? 11Ti e toda a ta faccin
sublevstesvos contra o Seor; pois quen Aharn para que murmuredes contra el?".
12Moiss mandou chamar a Datn e Abiram, fillos de Eliab, que responderon: -"Non
iremos! 13 pouco obrigarnos a subir dun pas que deita leite e mel, e facernos morrer
no deserto, para que, enriba, pretendas tamn seorearte de ns? 14Abof, non nos
trouxeches a un pas que deita leite e mel, nin nos deches en herdanza campos e vias!
Pensas arrinca-los ollos desta xente? Non iremos!" 15Moiss alporizouse moito, e
dxolle Seor: -"Non te volvas para a sa oblacin! Nin un asno s lles quitei nin
maltratei a ningn deles".
16Logo Moiss dxolle a Cor: -"Ma ti e toda a ta faccin presentdevos ante o
Seor; ti, eles e mais Aharn. 17Collede cada un o voso incensario, ponde nel incenso, e
ofrecede ante o Seor cada un o voso, en total douscentos cincuenta incensarios. Tamn
ti e Aharn, cada un co seu incensario". 18Colleron, pois, cadanseu incensario, puxeron
neles lume, botndolle enriba incenso, e puxronse entrada da Tenda do Encontro con
Moiss e Aharn.
19Cor congregara contra eles a toda a comunidade entrada da Tenda do Encontro.
Entn a Gloria do Seor apareceu ante toda a asemblea. 20O Seor dxolles a Moiss e
Aharn: 21-"Separdevos do medio desta comunidade, para que de improviso os
destra!" 22Eles, entn, caeron co rostro por terra e exclamaron: -"Deus, o noso Deus,
fonte do esprito de tdolos viventes!, acaso, se un home s peca, acenderase a ta ira
contra toda a comunidade?" 23O Seor faloulle a Moiss, para lle dicir: 24-"Flalle
comunidade: afastdevos das tendas de Cor, Datn e Abiram!"
25Levantouse Moiss e foi onda Datn e Abiram e segurono os ancins de Israel.
26Entn dxolle comunidade: -"Afas-tdevos, por favor, de onda as tendas destes
homes perversos, e non toquedes nada de canto lles pertence, para que non sexades
arrastrados no medio dos seus pecados!" 27Afastronse, logo, de onda as tendas de Cor,
Datn e Abiram. Mentres, Datn e Abiram saran e mantanse firmes entrada das sas
tendas coas sas mulleres, os seus fillos e demais parentes. 28Entn dixo Moiss: -"Nisto
recoeceredes que o Seor me mandou para facer todas estas accins, e que non fago
nada pola mia conta: 29se todos estes homes morren de morte natural, e lles toca a
mesma sorte que a tdolos homes, non foi o Seor quen me enviou; 30pero se o Seor fai
un portento e a terra abre a sa boca e os engole con todo o que lles pertence, de sorte que
baixen vivos morada dos mortos, entn saberedes que estes homes blasfemaron contra
o Seor". 31E aconteceu que, tan pronto como acabou de falar, fendeuse a terra debaixo
dos seus ps. 32A terra abriu a sa boca e enguliunos a eles e s sas familias, toda a
xente de Cor e toda a sa facenda. 33Descenderon, pois, vivos morada dos mortos,
eles e tdolos seus; a terra pechouse sobre eles, e desapareceron do medio da
comunidade. 34Tdolos israelitas que estaban arredor deles fuxiron ante os seus berros,
pois dican: -"Non sexa que nos engula a terra!". 35E mesmo tempo sau un lume da
parte do Seor e devorou os douscentos cincuenta homes que ofrecan o incenso.
Castigo dos partidarios de Cor
17 1Dxolle o Seor a Moiss:
149

A BIBLIA

2-"Manda que Elazar, fillo do sacerdote Aharn, retire os incensarios que estn no medio
do lume e que espalle as brasas, porque son santas. 3Os incensarios deses que morreron
polo seu pecado, sexan reducidos a lminas para recubri-lo altar, porque foron ofrecidos
Seor e estn santificados. Serviranlles de sinal s fillos de Israel". 4O sacerdote Elazar
colleu, logo, os incensarios de bronce que ofreceran os mortos polo lume, e laminounos
para recubri-lo altar. 5Isto era coma un aviso para os fillos de Israel, a fin de que ningn
estrao que non pertenza descendencia de Aharn se aproxime a queimar incenso
diante do Seor e non sufra a sorte de Cor e a sa faccin, conforme o Seor lle
ordenara por medio de Moiss.
Nova murmuracin do pobo e intercesin de Aharn
6O da seguinte, toda a comunidade dos fillos de Israel murmurou contra Moiss e
Aharn, dicindo: -"Vs matste-lo pobo do Seor!" 7E aconteceu que, mentres se
xuntaba a comunidade contra Moiss e contra Aharn, estes achegronse Tenda do
Encontro, e de seguida os cubriu a Nube e apareceu a Gloria do Seor. 8Moiss e Aharn
chegronse diante da Tenda do Encontro, 9e o Seor faloulles: 10-"Retirdevos do
medio desta comunidade, pois vouna consumir nun instante!" Eles postrronse por terra,
11e Moiss dxolle a Aharn: -"Colle o incensario e pon nel lume collido do altar e
btalle enriba incenso; vai despois axia medio do pobo e ofrece expiacin por eles,
porque xa sau a clera do Seor: xa comezou o castigo". 12Aharn colleu o incensario,
conforme lle indicara Moiss, e foi correndo medio do pobo, pois xa comezara o
castigo entre o pobo; puxo incenso e fixo a expiacin polo pobo. 13Colocouse de p
entre os mortos e os vivos, e o castigo cesou. 14Foron os mortos polo castigo 14.700, sen
conta-los mortos por culpa da revolta de Cor. 15Aharn voltou onda Moiss, entrada
da Tenda do Encontro, porque o castigo xa cesara.
A vara de Aharn
16Dxolle o Seor a Moiss: 17-"Flalles s fillos de Israel e toma deles unha vara por
cada casa patriarcal, de parte de tdolos prncipes, segundo a sa casa paterna, isto ,
doce varas. Escribira-lo nome de cada un sobre cada vara. 18Pero na vara de Lev
escribirase o nome de Aharn, pois s haber unha vara por casa patriarcal. 19E
mandaralas pousar na Tenda do Encontro, diante do Testemuo, onde eu me aparezo a ti.
20Agora ben, acontecer que a vara do home que eu escolla, florecer; as farei cesa-las
queixas, que os fillos de Israel murmuran contra vs".
21Faloulles Moiss s fillos de Israel. Tdolos seus prncipes lle deron a sa vara, cada
un a sa, segundo as casas paternas, ou sexa, doce varas, e a vara de Aharn estaba entre
elas. 22Moiss puxo as varas diante do Seor na Tenda do Testemuo. 23E aconteceu
que da seguinte, cando entrou Moiss na Tenda do Testemuo, achou que a vara de
Aharn, correspondente casa de Lev, estaba florecida: aparecranlle os botns,
saranlle flores e dera amndoas. 24Moiss levou da presencia do Seor tdalas varas s
fillos todos de Israel. Recoecronas, e cada un recolleu a sa. 25O Seor dxolle a
Moiss: -"Torna a leva-la vara de Aharn diante do Testemuo, para que sirva de sinal
contra os fillos rebeldes, e para que cesen as sas queixas diante de min, e non morran".
26Fxoo Moiss; como o Seor lle mandara, as o fixo.
27Os fillos de Israel dixronlle a Moiss: -"Mira que somos consumidos, xa perecemos,
todos ns perecemos! 28Calquera que se aproxima Tabernculo do Seor, morre sen
remedio! Acaso acabaremos por morrer todos?"
Funcins e dereitos dos levitas
150

A BIBLIA

18 1Dxolle o Seor a Aharn: -"Ti e os teus fillos e a casa de teu pai cargaredes coa
responsabilidade das faltas cometidas no Santuario; ti e teus fillos cargaredes coa
responsabilidade dos pecados cometidos no exercicio do voso sacerdocio. 2Toma tamn
contigo s teus irmns, a tribo de Lev, liaxe do teu pai, para que contigo se unan e te
axuden cando ti e os teus fillos estiverdes diante da Tenda do Testemuo. 3Estarn teu
servicio e da Tenda enteira, pero non se acercarn s obxectos sagrados nin altar, para
que non morran nin eles nin vs. 4Soamente eles estarn contigo no servicio da Tenda do
Encontro, para todo o servicio da Tenda; ningn estrao se acercar a vs. 5Soamente
vs atenderde-lo servicio do Santuario e o servicio do altar, para que a clera non se
levante mis sobre os fillos de Israel. 6De feito fun eu quen escolln os fillos de Lev,
vosos irmns, do medio dos fillos de Israel e volos entreguei como oblacin Seor, para
faceren o servicio da Tenda do Encontro. 7Ti, sen embargo, e teus fillos contigo
exercerde-la vosa funcin sacerdotal en todo o que toca altar e parte interior do veo:
unha doazn que vos fago eu a vs, o voso sacerdocio, e calquera estrao que se
aproxime, morrer".
O destino dos tributos
8E dxolle o Seor a Aharn: -"Son eu quen poo ta disposicin tdalas ofrendas que
me pertencen; e tdalas cousas consagradas polos fillos de Israel, douchas a ti e a teus
fillos por dereito perpetuo, e sern santas. 9Isto o que che tocar a ti das cousas mis
sagradas, fra do que queimado no lume: tdalas ofrendas que me presenten nas sas
diversas oblacins, nos seus sacrificios polo pecado e sacrificios polo delito: como cousa
santsima, corresponderanche a ti e a teus fillos. 10Comerdelas en lugar santsimo; todo
varn as poder comer; ser cousa santa para ti. 11Tamn sern para ti estas outras
cousas: os tributos de tdalas doazns dos fillos de Israel duvolos a ti e s teus fillos e
s tas fillas, como dereito perpetuo. Poderaos comer calquera da ta familia que estiver
puro. 12O mellor do aceite novo e o mellor do vio e do trigo, as primicias que se
ofrecen Seor, douchas a ti. 13As primicias de tdalas cousas da terra, na que vos vou
facer entrar, que lle pertencen Seor, sern para ti; soamente os que estean puros da ta
familia as podern comer. 14Todo canto sexa consagrado en Israel ser para ti.
15Tdolos seres de calquera criatura que nacen os primeiros, sexan homes ou animais,
que sexan presentados Seor, sern para ti, ags os primoxnitos do home, que o ters
que rescatar, como tamn rescata-ra-los dos animais. 16Canto seu rescate, ser desde a
idade dun mes, e conforme a ta valoracin: cinco siclos de prata, conforme o siclo do
Santuario, que vale vinte bolos cada un. 17Pero non rescatara-lo primeiro froito dunha
vaca, o primeiro nacido dunha ovella ou o primeiro nacido dunha cabra: son cousa
sagrada. O seu sangue derramaralo sobre o altar, e fars arde-la sa graxa en ofrenda de
aroma agradable Seor. 18A sa carne, con todo, ser para ti; e tamn o peito abalado
ritualmente e a perna dereita sern para ti. 19Tdolos impostos das cousas santas que os
israelitas consagran Seor douchas a ti e s teus fillos e s tas fillas, en dereito
perpetuo. unha alianza selada con sal perdurable ante o Seor, para ti e a ta
descendencia".
Dcimos para os levitas
20Dxolle o Seor a Aharn: -"Non posuirs herdanza ningunha na sa terra nin ters
parte ningunha no medio deles: eu son a ta parte e a ta herdanza no medio dos
israelitas. 21Canto s fillos de Lev, doulles por herdanza tdolos dcimos percibidos en
Israel, polo servicio que me teen que facer na Tenda do Encontro. 22De agora en diante
151

A BIBLIA

os fillos de Israel non se aproximarn mis Tenda do Encontro, para que non incorran
en pecado castigado con pena de morte. 23S os levitas farn o servicio da Tenda do
Encontro, e eles cargarn coa iniquidade dos israelitas. un estatuto perpetuo nas vosas
sucesivas xeracins, e no medio dos israelitas non habern de ter herdanza. 24Porque eu
lles dou s levitas en herdanza o dcimo que os fillos de Israel ofrecern como oblacin
Seor. Por iso lles dixen: no medio dos fillos de Israel non han ter herdanza".
25O Seor faloulle a Moiss: 26-"Dilles s levitas: Cando recibades dos fillos de Israel o
dcimo que vos dei en herdanza, ofrendaredes unha parte del, como oblacin, Seor, o
dcimo do dcimo. 27E valeravos como tributo voso, como se for trigo da eira, ou mosto
do lagar. 28As tamn ofreceredes unha oblacin Seor de tdolos vosos dcimos, de
canto recolledes dos fillos de Israel e dardesllos sacerdote Aharn, como oblacin do
Seor. 29De tdalas doazns que recibades, separades unha parte para o Seor;
tomaredes como dcimos o mellor, e neles o mellor como parte consagrada.30Logo
diraslles: Cando teades separado o mellor das ofrendas, reservarase o resto para os
levitas, coma se fose para vs o producto da eira ou o do lagar. 31Poderdelo comer en
calquera lugar, vs e a vosa casa, pois constite o voso salario a cambio do voso servicio
na Tenda do Encontro. 32As, unha vez que teades deducido disto o mellor, non
incorreredes con este motivo en pecado; as, non profanarde-las cousas santas dos fillos
de Israel, e non morreredes".
Sacrificio da vaca vermella. A auga lustral
19 1Dxolles o Seor a Moiss e Aharn: 2-"Esta a lei que preceptuou o Seor: Dilles
s fillos de Israel que collan para ti unha vaca vermella sen defecto, que non tea defecto
ningn e que anda nunca foi xunguida. 3Entregardela sacerdote Elazar, que a levar
fra do campamento, e ser inmolada na sa presencia. 4O sacerdote Elazar tomar
sangue dela co seu dedo e asperxer co sangue sete veces en direccin parte anterior da
Tenda do Encontro. 5Logo far queima-la vaca diante dos seus ollos; a pel dela, a sa
carne e o seu sangue xunto co seu excremento, ser todo queimado. 6O sacerdote coller
lea de cedro, hisopo e prpura escarlata, e botaraos no medio da fogueira da vaca.
7Lavar despois os seus vestidos, baar o seu corpo na auga e volver logo
campamento, pero quedar impuro ata a tarde. 8E aquel que queime a vaca tamn lavar
a sa roupa e baar o seu corpo en auga e quedar impuro ata a tarde. 9Un home puro
recoller as cinsas da vaca e depositaraas fra do campamento, en lugar puro, onde se
gardarn para a comunidade dos fillos de Israel, a fin de facer auga lustral. un sacrificio
polo pecado. 10Logo o que recolleu as cinsas da vaca, lavar os seus vestidos e quedar
impuro ata a tarde. Esta ser a lei perpetua tanto para os fillos de Israel como para o
forasteiro que mora no medio deles.
Casos de impureza
11O que toque o cadver de calquera ser humano, quedar impuro por sete das. 12Terase
que lavar con aquela auga o da terceiro e no stimo da, e quedar puro. Mais se non se
lava no da terceiro e no dia stimo, non quedar puro. 13Quen toque o cadver dunha
persoa, se non se purifica, profanou a morada do Seor, e ese tal ter que ser exterminado
de Israel, porque a auga lustral non caeu sobre el: impuro, e a sa impureza ficar sobre
el.
14Esta a lei: Cando un home morra nunha tenda, todo o que na tenda entre e canto na
tenda exista, ser impuro durante sete das. 15E todo vaso descuberto que non tea a tapa
ben atada, ser impuro. 16Calquera que no campo toque unha vctima da espada, ou un
morto, ou sos de home, ou unha tumba, ser impuro sete das. 17Para este home impuro
152

A BIBLIA

collerase cinsa da fogueira do sacrificio polo pecado, e sobre ela verterase auga corrente
dentro dun vaso. 18Logo un home puro coller hisopo, mollarao na auga e asperxer a
tenda, as como tdolos utensilios e persoas que al haxa, como tamn a quen tocou os
sos, a vctima, o morto ou a tumba. 19O home puro asperxer o inmundo no terceiro dia
e no da stimo; no stimo da darao purificado, e entn lavar os seus vestidos e
baarase en auga, e tarde quedar puro. 20Pero se o home que impuro non se purifica,
deber ser botado do medio da comunidade, por contamina-lo santuario do Seor; as
augas lustrais non foron asperxidas sobre el, est impuro. 21Esta ser unha lei perpetua
para eles. O que asperxeu auga lustral, ter que lava-los seus vestidos; e o que foi tocado
coa auga lustral ser impuro ata a tarde. 22Todo o que toque a quen impuro, quedar
impuro; e toda persoa que o toque a el, quedar impura ata a tarde".
As augas de Meribah
20 1Os fillos de Israel, a comunidade enteira, chegaron deserto de Sin no primeiro mes,
e o pobo acampou en Cadex. Al morreu Mara e al foi sepultada.
2Como non haba auga para a comunidade, xuntronse contra Moiss e contra Aharn.
3O pobo levantouse contra Moiss e laiouse con berros, dicindo: -"Oxal perecesemos,
cando pereceron os nosos irmns diante do Seor! 4Para que fixestes vir comunidade
do Seor a este deserto, para morrermos nel ns e o noso gando? 5Por que nos fixestes
sar de Exipto, para nos traer a este lugar maldito, que non se pode sementar e que nin ten
figueiras, nin vias, nin granados, e amais diso non ten auga para beber?" 6Moiss e
Aharn, retirndose de diante da comunidade, foron entrada da Tenda do Encontro, e
postrronse co rostro por terra. Aparecuselles por riba deles a Gloria do Seor, 7e o
Seor dxolle a Moiss: 8-"Colle a vara, e fai xuntar comunidade, ti e Aharn, teu
irmn; na presencia deles ordenardeslle penedo que dea auga; fars manar para eles
auga do penedo e daraslle de beber comunidade e seu gando!" 9Moiss colleu a vara
de diante do Seor, conforme lle ordenara. 10Logo Moiss e Aharn reuniron a
comunidade diante do penedo, e faloulles: -"Escoitade, rebeldes! Poderemos sacar auga
para vs deste penedo?" 11E Moiss levantou a man e bateu no penedo coa sa vara por
das veces: e sau auga abundante, e a comunidade bebeu, e o seu gando tamn. 12O
Seor dxolles a Moiss e a Aharn: -"Por non confiardes en min e non manifestardes as
a mia santidade s ollos dos israelitas, non seredes vs quen introduza esta comunidade
na terra que eu lles vou dar". 13Estas son as augas de Meribah, onde os fillos de Israel se
queixaron contra o Seor e El manifestou a sa santidade.
Vanse de Cadex
14Desde Cadex Moiss enviou embaixadores rei de Edom:
-"Isto fala o teu irmn Israel: Ti ben coeces tdolos traballos que pasamos, 15como os
nosos pais tiveron que baixar a Exipto, onde habitamos por moito tempo. Os exipcios
maltratronnos a ns e s nosos devanceiros; 16pero ns queixmonos Seor. El
escoitou o noso lamento, e enviou o seu anxo, que nos sacou de Exipto. Velaqu que xa
chegamos a Cadex, cidade que est nos teus ltimos lmites. 17Dixanos pasar, por
favor, pola ta terra! Non atravesaremos campos, nin vias, nin beberemos das augas dos
pozos, camiaremos pola estrada do rei, non sairemos nin para a dereita nin para a
esquerda, ata que deamos sado do teu territorio".
18E respondeulles Edom:
-"Ti non pasars polo meu territorio; do contrario, saireiche encontro coa espada!"
19Os fillos de Israel contestronlle:
153

A BIBLIA

-"Subiremos polo camio, e se eu e os meus gandos bebemos das tas augas, pagarmolo seu prezo: permite soamente que pasemos a p".
20Mais el respondeu:
-"Non pasars!"
E sau Edom seu encontro con moita xente e con fortes armas. 21E non quixo Edom
deixar pasar a Israel polo seu territorio. Entn Israel retirouse de onda el.
22Marcharon de Cadex os fillos de Israel, toda a comunidade, e chegaron monte de
Hor.
Morte de Aharn
23O Seor dxolles a Moiss e Aharn no monte Hor, situado na fronteira de Edom:
24-" preciso que Aharn se xunte cos do seu pobo, pois non debe entrar na terra que eu
lles dei s fillos de Israel, porque fostes rebeldes s mias ordes nas augas de Meribah.
25Colle a Aharn e seu fillo Elazar e lvaos monte Hor. 26Fai espir a Aharn dos
seus vestidos e faillos vestir a Elazar, seu fillo, porque Aharn se ten que xuntar cos seus
e al morrer". 27Moiss fixo como lle ordenara o Seor, e subiron monte Hor na
presencia de toda a comunidade. 28Moiss fixo espir a Aharn dos seus vestidos e
fxollos vestir a Elazar, seu fillo. Morreu Aharn al no cume do monte, e logo
descenderon Moiss e mais Elazar do monte. 29E comprendeu toda a comunidade que
morrera Aharn, e toda a casa de Israel chorou a Aharn durante trinta das.
21 1Cando o cananeo rei de Arad, que habitaba no Ngueb, ou que Israel via polo
camio dos exploradores, atacou a Israel e fixo algns prisioneiros. 2Entn Israel fixo un
voto Seor dicindo: -"Se pos na mia man a este pobo, eu hei dar exterminio tdalas
sas cidades". 3O Seor escoitou a voz de Israel, e entregoulle os cananeos; e foron
dados exterminio eles e as sas cidades, e aquel lugar chamouse co nome de Anatema.
A serpente de bronce
4E marcharon do monte Hor polo camio do Mar Rubio, rodeando o pas de Edom, e o
pobo comezou a esmorecer polo camio. 5E murmuraba o pobo contra Deus e contra
Moiss: -"Por que nos fixestes sar de Exipto para morrermos no deserto, pois falta o
pan, non hai auga, e a nosa alma sente noxo dese alimento tan miserable?" 6O Seor
enviou contra o pobo serpes velenosas, que o morderon, e morreu moita xente de Israel.
7O pobo foi onda Moiss e dixronlle: -"Pecamos por falarmos contra o Seor e contra
ti; rgalle Seor, para que afaste de ns as serpentes!" Moiss rezou polo pobo, 8e o
Seor dxolle a Moiss: -"Fai unha serpente velenosa, e pona no alto dun mastro: cada un
dos mordidos que a mire, vivir". 9Moiss fixo unha serpente de bronce e pxoa na punta
dun mastro; e cada un que fora mordido pola serpente, se miraba para a serpente de
bronce, quedaba san.
Cambian o campamento
10Os fillos de Israel partiron e acamparon en Obot. 11E de novo marcharon de Obot e
acamparon nos outeiros de Habarim, no deserto, que est leste de Moab. 12De al
marcharon e acamparon no torrente de Zared. 13Marcharon de al e acamparon do outro
lado do Arnn, no deserto que sae do territorio dos amorreos, pois o Arnn constite a
fronteira entre Moab e o amorreo. 14Por iso se di no libro das guerras do Seor: -"Vaheb
en Sufa e os vales do Arnn, 15e o declive dos regatos que se inclina cara veiga do Ar,
e repousa na fronteira de Moab".
154

A BIBLIA

16E de al foron a Beer. Aqu est o pozo que se refera o Seor, cando falou con
Moiss: -"Xunta o pobo, e eu dareilles auga". 17Entn Israel cantou este cntico:
-"Deita, pozo! Cantdelle!
18 Pozo que os prncipes cavaron,
que furaron os nobres do pobo
co cetro, cos seus caxatos".
E do deserto foron a Matanah; 19de Matanah a Nahaliel, de Nahaliel a Bamot, 20e de
Bamot val que hai no campo de Moab, no cume do Pisga, que olla para o deserto.
21Entn Israel mandou embaixadores rei dos amorreos, dicindo: 22-"Dixame pasar
polo teu pas! Ns non nos desviaremos nin polos labrados nin polas vias, nin
beberemos auga de ningn pozo; iremos pola estrada real, ata pasrmo-los teus lmites".
23Pero non permitiu pasar a Israel polo seu territorio, senn que xuntou a todo o seu
pobo e sau encontro de Israel no deserto; chegou a Ihsah e combateu contra el.
Triunfo de Israel
24Mais Israel derrotouno a fo de espada e apoderouse do seu territorio, desde o Arnn
ata o Iaboc, ata os amonitas, porque a fronteira dos fillos de Amn estaba fortificada.
25Israel tomou, pois, todas aquelas cidades. Estableceuse en tdalas cidades dos
amorreos, en Hexbn e mis en tdalas vilas dos arredores. 26Porque Hexbn era a
cidade de Sihn, rei dos amorreos, que guerreara contra o rei anterior de Moab e lle
tomara todo o seu territorio ata o Arnn. 27Por iso din os poetas:
-"Vide a Hexbn, edifquese e resturese a cidade de Sihn.
28 Pois un lume sau de Hexbn, unha chama da cidade de Sihn,
que devorou Ar de Moab, e os outeiros de Arnn.
29 Ai de ti, Moab! Ests perdido, pobo de Kemox!
Os seus fillos tiveron que andar fuxidos,
e as sas fillas foron cativas de Sihn, rei dos amorreos!
30 O xugo de Hexbn foi exterminado! Arruinado est Hexbn ata Dibn;
arruinamos ata Nfah, que est xunto a Medeb".
31Israel, pois, morou na terra dos amorreos. 32Moiss mandou explorar Iaser, e
conquistrona coas sas vilas de arredor, expulsando s amorreos que moraban al.
33Despois cambiaron de direccin e subiron polo camio de Baxn. Og, rei do Baxn,
sau seu encontro, acompaado de todo o seu pobo, presentndolle batalla en Edrei.
34Entn o Seor dxolle a Moiss: -"Non lle teas medo, porque xa cho puxen eu na ta
man con todo o seu pobo e todo o seu territorio. Fars con el o mesmo que fixeches con
Sihn, rei dos amorreos, que habitaba en Hexbn". 35Vencrono, pois, tamn a el, s
seus fillos e a todo o seu pobo, ata non deixaren nin sequera un vivo, e apoderronse do
seu territorio.
Episodio de Balaam
22 1Marcharon os fillos de Israel, e acamparon nas planicies de Moab, aln do Xordn,
vista de Ieric. 2Balac, fillo de Sipor, coeceu todo canto Israel lles fixera s amorreos,
3e Moab colleu moito medo vndose diante dun pobo tan grande, pois era numeroso, e
encheuse de medo por mor dos fillos de Israel. 4Dxolles Moab s ancins de Madin:
-"Agora esa multitude pastar tdolos nosos arredores como pasta un touro a herba do
campo. Balac, fillo de Sipor, era rei de Moab por aquel tempo. 5E enviou mensaxeiros a
Balaam, fillo de Beor, a Petor, que est xunto ro, no pas dos amonitas, para o chamar,
dicndolle: -"Vela que un pobo sau de Exipto, que cobre a superficie do pas e est
beira do meu territorio. 6Ven, axia, por favor, mald a este pobo, porque mis
155

A BIBLIA

poderoso ca min: quizais as poderei vencelo e expulsalo do pas, pois sei que aquel a
quen ti bends bendito, e maldito aquel a quen ti malds".
7Foron os ancins de Moab e os ancins de Madin levando nas sas mans os cartos da
adiviacin, e cando chegaron a Balaam expuxronlle as palabras de Balac. 8El dxolles:
-"Queddevos aqu esta noite, e eu dareivos resposta, conforme ma diga o Seor". E os
prncipes de Moab quedronse con Balaam. 9Entn Deus veu onda Balaam e
preguntoulle:
-"Quen son eses homes que estn contigo?"
10Balaam respondeulle a Deus:
-"Balac, fillo de Sipor, rei de Moab, mandounos onda min, para que me dixesen: 11Vela
que un pobo que sau do Exipto cobre a superficie de toda a terra. Ven, axia e maldo!
Quizais as poida eu combater con el e expulsalo".
12Pero Deus dxolle a Balaam:
-"Non irs con eles nin maldicirs a ese pobo, pois un pobo bendito!"
13Balaam levantouse pola ma e dxolles s prncipes de Balac: -"Voltade para o voso
pas, porque o Seor negouse a deixarme ir convosco". 14Entn os prncipes de Moab
levantronse, foron onda Balac e dixronlle: -"Balaam negouse a vir connosco".
15Balac voltou de novo a enviar prncipes mis numerosos e ilustres ca aqueles. 16E
chegaren onda Balaam, dixronlle:
-"As falou Balac, fillo de Sipor: Pdocho por favor que non te prives de vir onda min,
17pois heite de honrar cos maiores honores e hei facer todo canto digas. Ven, pois, por
favor: mald a este pobo!"
18Balaam respondeulles s servos de Balac:
-"Anda que Balac me dese toda a sa casa chea de prata e ouro, eu non podera ir contra
a orde do Seor meu Deus, para dicir nin pouco nin moito. 19Queddevos tamn vs
aqu esta noite, para vos facer sabe-lo que me diga de novo o Seor".
20Veu Deus a Balaam de noite e dxolle: -"Se te vieron chamar uns homes, rguete e
vai con eles, pero has face-lo que eu che mande".
21Ergueuse Balaam pola ma, aparellou a sa burra e partiu cos prncipes de Moab.
22Pero cando el marchaba, acendeuse a clera de Deus, e o Anxo do Seor
atravesuselle no camio para llo impedir. El a cabalgando na sa burra acompaado de
dous criados. 23Cando a burra viu o Anxo do Seor parado no camio coa sa espada na
man, desviouse do camio e foise polo campo. Balaam comezou a bater na burra para
facela voltar camio. 24Entn o Anxo do Seor chantouse nunha congostra entre as
vias, con sebes por unha beira e pola outra. 25A burra, que viu o Anxo do Seor,
arrimouse contra o valado e premeulle o p de Balaam contra o valado. Entn el volveu
bater nela. 26O Anxo do Seor volveu pasar diante e chantouse nun carreiro estreito,
onde non se poda ir nin pola dereita nin pola esquerda. 27A burra viu o Anxo do Seor e
deitouse baixo os ps de Balaam, quen se alporizou e fustigou a burra co caxato. 28Entn
Iav abriulle a boca burra, e esta dxolle a Balaam:
-"Que che fixen eu para me bateres desta maneira, xa por terceira vez?"
29E Balaam dxolle burra:
-"Porque te ests burlando de min! Se tivese a man unha espada, agora mesmo te
matara!"
30E replicoulle a burra a Balaam:
-"Non son eu a ta burra, a mesma na que tes cabalgado desde que existes ata hoxe?
Acaso fxenche eu algunha vez cousa semellante?"
-"Non", respondeu el.

156

A BIBLIA

31Entn o Seor abriulle os ollos a Balaam, quen viu o Anxo do Seor parado no camio
coa espada desenvaiada na man, axeonllouse e postrouse co rostro por terra. 32E dxolle
o Anxo do Seor:
-"Por que lle batiches por tres veces ta burra? Son eu quen se opn a ti, pois o teu
camio perverso e contrario a min. 33A burra viume a min e desviouse de diante de
min tres veces con esta. Boa sorte tiveches con que se desviase ela, porque arestora xa eu
podera terte matado, deixndoa viva a ela".
34Balaam dxolle entn Anxo do Seor: -"Pequei, porque non saba que ti te opuas a
min no camio; agora, se che parece mal, darei volta!"
35O Anxo do Seor contestoulle a Balaam:
-"Vaite con eses homes, pero soamente o que eu che indique, iso has falar".
Balaam marchou, logo, cos prncipes de Balac.
36Cando Balac ou que chegaba Balaam, sau seu encontro a unha cidade de Moab
situada no lmite do Arnn, no extremo da fronteira. 37Balac dxolle a Balaam:
-"Non che enviara embaixadores para te chamar? Por que non vieches a min? Non
podo por ventura recompensarte?"
38E Balaam respondeulle a Balac:
-"Velaqu que eu vin a ti agora! Mais poderei eu, por ventura, falar algo? A palabra que
Deus poa na mia boca, esa falarei".
39E Balaam foise con Balac, e chegaron a Quiriat-Husot. 40Balac degolou bois e ovellas,
e enviou parte a Balaam e s prncipes que o acompaaban. 41A ma seguinte, Balac
tomou a Balaam e fxoo subir a Bamot-Baal, desde onde se va o extremo do pobo.
Balaam bend a Israel
23 1Dxolle Balaam a Balac:
-"Edifcame aqu sete altares e preprame neste lugar sete touros e sete carneiros". 2Balac
fixo como Balaam dixera e ofreceu un touro e un carneiro sobre cada altar. 3Logo dxolle
Balaam a Balac: -"Fica onda o teu holocausto, mentres eu me afasto; quizais saia o Seor
meu encontro, e todo o que El me revele, eu comunicareicho". E marchou a un lugar
afastado. 4Deus sau encontro de Balaam, quen lle dixo: -"Teo preparados os sete
altares e ofrecn un touro e un carneiro sobre cada altar". 5O Seor puxo unha palabra na
boca de Balaam, e dixo: -"Torna a Balac, e falaraslle as". 6Tornou, pois, a el, e
encontrouno de p onda o seu holocausto, con tdolos prncipes de Moab. 7Entn
pronunciou o seu orculo:
-"Desde Aram faime vir Balac,
o rei de Moab desde as montaas do Oriente:
Ven, dxome, mald a Xacob!
Ven, impreca a Israel!
8 Como vou maldicir a quen El non maldiciu?
Como vou detestar eu a quen non detestou o Seor?
9 En verdade, desde o cume dos penedos eu o vexo,
e desde o curuto dos outeiros eu o contemplo:
Vela un pobo que habita s,
e entre as nacins non se conta.
10 Quen puido conta-la multitude de Xacob
e quen enumera-la cuarta parte de Israel?
Morra eu coa morte dos xustos
e sexa o meu futuro semellante deles!".
11Entn Balac dxolle a Balaam:
157

A BIBLIA

-"Que o que me fixeches? Para maldici-los meus inimigos fxente vir, e ti non fas
mis que bendicilos!"
12Balaam respondeulle dicindo: -"Por ventura non teo que ter coidado en dicir aquilo
que Deus pon nos meus labios?"
13E dxolle Balac: -"Ven, por favor, comigo a outro sitio desde onde poidas velo!
Soamente vera-la sa parte extrema, mais todo el non o vers. Maldo desde al!"
14Levouno entn Campo das sentinelas, no cume do Pisgah, e construu sete altares,
ofrecendo un touro e un carneiro sobre cada altar. 15E dxolle a Balac: -"Queda aqu
onda o teu holocausto, mentres eu saio a encontro". 16O Seor veu encontro de
Balaam, e pndolle a palabra na sa boca, d-xolle: -"Torna a Balac, e falars as!" 17Foi
onda el e atopouno de p onda o seu holocausto, acompaado dos prncipes de Moab.
Preguntoulle Balac: -"Que che dixo o Seor? 18Entn el pronunciou o seu orculo:
-"Levntate Balac, e escoita,
eme, fillo de Sipor!
19 Non Deus home para mentir,
nin fillo de home para que se poida desdicir.
El quen di e non fai,
ou quen fala e non cumpre?
20 Eu recibn orde de bendicir,
bendicn, e non o podo cambiar.
21Non se viu culpa en Xacob,
nen se viu maldade en Israel.
O Seor, o seu Deus, est con el,
nel aclamado coma rei.
22 Deus, que o tirou do Exipto,
para el como a forza do rinoceronte.
23 Non existe maxia en Xacob,
nin adiviacins en Israel.
O seu tempo dirselle a Xacob
e a Israel o que El vai facer.
24 Eis un pobo que se levanta coma unha leoa,
e se ergue coma un len;
non se deitar ata que dea devorado a presa
e o sangue das sas vctimas dea bebido".
25Entn Balac dxolle a Balaam:
-"Xa que non podes maldicilo, polo menos non o bendigas!"
26Mais Balaam respondeulle a Balac:
-"Non cho anunciei, dicindo: Todo o que o Seor diga, iso hei facer?"
27Entn Balac dxolle a Balaam:
-"Ven, por favor, levareite a outro lugar! Quizais sexa do agrado de Deus que os
maldigas desde al!"
28E Balac conduciu a Balaam cume do Peor, que olla para o deserto.
29Balaam dxolle a Balac:
-"Constreme aqu sete altares e preprame sete touros e sete carneiros".
30Balac fixo conforme Balaam lle indicara, e ofreceu un touro e un carneiro en cada
altar.
Orculos de Balaam

158

A BIBLIA

24 1Viu Balaam que lle agradaba Seor que bendicise a Israel, e non foi, como as
outras veces, buscar agoiros, senn que voltou o seu rostro para o deserto. 2Levantou os
ollos e viu a Israel acampado por tribos, e o esprito do Seor descendeu sobre el. 3Entn
pronunciou o seu orculo:
-"Orculo de Balaam, fillo de Beor,
orculo do varn de ollo penetrante,
4 orculo de quen oe as palabras de Deus,
de quen ve as visins do Todopoderoso;
que cae e se lle abren os ollos.
5 Que fermosas son as tas tendas, Xacob;
e as tas moradas, Israel!
6 Son longos coma vales,
cal xardns beira do ro,
coma loes plantados polo Seor,
coma cedros a carn das augas.
7 A auga corre das sas nubes,
e a sa sementeira crecer ben regada.
Mis louvado ca Agag ser o seu rei,
exaltado ser o seu reino.
8 Deus, que o tirou do Exipto,
para el coma a forza do rinoceronte.
Devora as nacins inimigas sas,
creba os seus sos,
e traspsaos coas sas frechas.
9 Reclnase, ditase coma un len,
como unha leoa: quen o far levantar?
Benditos quen te bendigan,
e quen te maldigan, malditos!".
10A ira de Balac acendeuse contra Balaam, bateu as mans, e dxolle a Balaam:
-"Eu chameite para maldicre-los meus inimigos, e xa vai por tres veces que os bends!
11Agora, pois, volta para o teu lugar! Eu prometera encherte de honores, pero o Seor
privoute deles".
12Respondeulle Balaam a Balac:
-"Non lles dixera eu s embaixadores que me enviaches: 13Anda que Balac me dese a
sa casa chea de prata e de ouro, eu non podera transgredi-la orde do Seor, facendo
pola mia conta cousa boa ou mala; aquilo que diga o Seor, iso direi? 14Agora, pois,
que me vou para o meu pobo, ven, e informareite do que ese pobo ha facer nos das
vindeiros!"
E Balaam pronunciou o seu orculo:
15 -"Orculo de Balaam, fillo de Beor,
orculo do varn de ollo penetrante,
16 orculo de quen oe as palabras de Deus,
e coece a ciencia do Altsimo,
de quen ve as visins do Todopoderoso,
que cae e se lle abren os ollos.
17 Vxoo, pero non neste intre;
eu avstoo, pero non de cerca:
sau unha estrela de Xacob,
e surxiu un caxato de Israel;
crebou as ladeiras de Moab
159

A BIBLIA

e abateu tdolos fillos de Xet.

18 Edom vaise empobrecendo,
e empobrcese Seir, o seu inimigo,
mentres Israel fai prodixios.
19 De Xacob sair un Dominador
e aniquilar os restos da cidade".
20 Logo viu a Amalec, e pronunciou o seu orculo:
-" Amalec a primeira das cidades,
mais o seu final parar en destruccin".
21 Logo viu o quenita, e pronunciou o seu orculo:
-"Firme a ta morada,
e te-lo teu nio dentro do penedo!
22 Con todo, Can ser asolado,
ata que Asur te conduza cativo".
23 E continuou co seu orculo:
-"Ai, quen vivir cando Deus faga isto!
24 Virn navos de parte dos quititas
e asoballarn Asur e arrasarn ber,
e tamn el ir runa".
25Logo Balaam partiu e volveu para o seu pas. Tamn Balac proseguiu o seu camio.
Idolatra de Israel
25 1Israel estableceuse en Xitim, e o pobo comezou a fornicar coas fillas de Moab.
2Estas invitaron o pobo s sacrificios dos seus deuses, e o pobo comeu e prosternouse
diante dos deuses delas. 3Israel consagrouse a Baal-Peor, e a clera do Seor acendeuse
contra Israel. 4E dxolle o Seor a Moiss: -"Colle a tdolos cabezas de familia do pobo
e fainos aforcar en honra do Seor luz do sol, para que a clera do Seor se afaste de
Israel!" 5Entn Moiss dxolles s xuces de Israel: -"Matade cada un a aqueles dos
vosos homes que adoraron a Baal-Peor!"
6E vela que un home de entre os israelitas chegou e trouxo onda s seus irmns a unha
madianita s ollos de Moiss e vista de toda a comunidade de fillos de Israel, estando
todos eles chorando entrada da Tenda do Encontro. 7Vndoo Pinhs, fillo de Elazar,
fillo do sacerdote Aharn, ergueuse no medio da comunidade e colleu unha lanza na sa
man, 8entrou detrs do home na sa alcoba e atravesou a mbolos dous, home israelita
e muller, polo baixo ventre. E axia cesou a praga sobre os fillos de Israel. 9Agora ben,
os mortos na praga foron vintecatro mil.
10Dxolle o Seor a Moiss: 11-"Pinhs, fillo de Elazar, fillo do sacerdote Aharn,
desviou o meu furor contra os israelitas, mostrouse celoso por min no medio deles, e as,
no meu celo, non aniquilei os fillos de Israel. 12Por iso di: Mira que eu establezo con el a
mia alianza de paz; 13que constituir para el e para a sa descendencia unha alianza de
sacerdocio perpetuo, en recompensa por se mostrar celoso polo seu Deus e realizar
expiacin polos fillos de Israel".
14O nome do israelita morto, xunto coa madianita, era Zimr, fillo de Sal, xefe dunha
casa patriarcal dos simeonitas; 15e o nome da muller madianita morta era Cozb, filla de
Sur, o cal era xefe nunha casa patriarcal de Madin.
16O Seor dxolle a Moiss: 17-"Atacade s madianitas e ferdeos, 18pois eles
atacronvos cos seus enganos que empregaron contra vs no caso de Peor, e no caso de
Cozb, filla dun xefe de Madin, irm deles, morta o da da praga que sobreveu no caso
de Peor".
160

A BIBLIA

Novo censo dos israelitas

26 1Aconteceu que despois da praga, dxolles o Seor a Moiss e a Elazar, fillo do
sacerdote Aharn: 2-"Facede o censo de toda a comunidade dos fillos de Israel desde os
vinte anos para arriba, conforme as sas casas patriarcais, e tdolos aptos para o servicio
militar en Israel". 3Moiss e mais Elazar, sacerdote, falronlles, pois, nas planicies de
Moab, xunto Xordn, preto de Ieric, dicindo: 4-"Vaise facer un censo desde a idade de
vinte anos para arriba, conforme o Seor ordenara a Moiss".
Os fillos de Israel que saran do pas de Exipto foron:
5Rubn, primoxnito de Israel. Fillos de Rubn: de Henoc, a familia dos henoquitas; de
Pal, a familia dos palutas; 6de Hesrn, a familia dos hesronitas; de Carm, a familia dos
carmitas. 7Tales son as familias dos rubenitas, e o seus alistados foron corenta e tres mil
setecentos trinta. 8Fillos de Pal: Eliab. 9Os fillos de Eliab: Nemuel, Datn e Abiram,
que son os membros do consello da comunidade, que se levantaran contra Moiss e
Aharn na sedicin de Cor, cando se levantaron contra o Seor. 10(Entn a terra abriu a
sa boca e enguliunos xuntamente con Cor; as morreron os da sedicin, devorando o
lume douscentos cincuenta homes, para que servisen de escarmento; 11mais os fillos de
Cor non morreron).
12Fillos de Simen segundo as sas familias: de Nemuel, a familia dos nemuelitas; de
Iamn, a familia dos iaminitas; de Iaqun, a familia dos iaquinitas; 13de Zrah, a familia
dos zarhitas; de Xal, a familia dos xaulitas. 14Tales son as familias dos simeonitas:
22.200.
15Fillos de Gad segundo as sas familias: de Sefn, a familia dos sefonitas; de Hagu, a
familia dos haguitas; de Xun, a familia dos xunitas; 16de Ozn, a familia dos oznitas; de
Er, a familia dos eritas; 17de Arod, a familia dos aroditas; de Arel, a familia dos
arelitas. 18Tales son as familias dos fillos de Gad conforme os seus alistados: 40.500.
19Fillos de Xud: Er e Onn; pero Er e Onn morreron no pas de Canan. 20Despois os
fillos de Xud, segundo as sas familias foron: de Xelah, a familia dos xelanitas; de
Peres, a familia dos peresitas; de Zrah, a familia dos zeranitas. 21Os fillos de Peres
foron: de Hesrn, a familia dos hesronitas; de Hamul, a familia dos hamulitas. 22Tales
son as familias de Xud conforme os seus rexistros: 76.500.
23Fillos de Isacar, segundo as sas familias: de Tol, a familia dos tolatas; de Puvah, a
familia dos puvitas; 24de Iaxub, a familia dos iaxubitas; de Ximrn, a familia dos
ximronitas. 25Tales son as familias de Isacar, conforme os seus rexistros: 64.300.
26Fillos de Zebuln segundo as sas familias: de Sred, a familia dos sarditas; de Eln, a
familia dos elonitas; de Iahlel, a familia dos iahlelitas. 27Tales son as familias dos
zebulonitas conforme os seus rexistros: 60.500.
28Fillos de Xos segundo as sas familias: Menaxs e Efram. 29Fillos de Menaxs: de
Maquir, a familia dos maquiritas. Maquir xerou a Galaad. De Galaad, a familia dos
galaaditas. 30Estes son os fillos de Galaad: de Izer, a familia dos iezeritas; de Hlec, a
familia dos helquitas; 31de Asriel, a familia dos asrielitas; de Xequem, a familia dos
xequemitas; 32de Xemid, a familia dos xemidatas; de Hfer, a familia dos heferitas.
33Selofad, fillo de Hfer, non tivo fillos, senn fillas, e os nomes das fillas de Selofad
foron: Mahlah, Noah, Hoglah, Milcah e Tirsah. 34Tales son as familias de Menaxs e os
seus rexistrados eran 52.700. 35Estes son os fillos de Efram segundo as sas familias: de
Xutlah, a familia dos xutelahtas; de Bquer, a familia dos bequeritas; de Than, a
familia dos tahanitas, 36fillos de Xutlah: de Ern, a familia dos eranitas. 37Tales son as
familias dos fillos de Efram conforme os seus rexistros: 32.500. Estes son os fillos de
Xos segundo as sas familias.
161

A BIBLIA

38Fillos de Benxamn segundo as sas familias: de Bela, a familia dos belatas; de Axbel,
a familia dos axbelitas; de Ahiram, a familia dos ahiramitas; 39de Xufam, a familia dos
xufamitas; de Hufam, a familia dos hufamitas. 40Fillos de Bela foron: Ered e Naamn.
De Ered, a familia dos ereditas; e de Naamn, a familia dos naamitas. 41Tales son os
fillos de Benxamn segundo as sas familias, e os seus rexistrados: 45.600.
42Estes son os fillos de Dan segundo as sas familias: de Xuham, a familia dos
xuhamitas. Tales son as familias de Dan segundo as sas familias. 43Tdalas familias
xuhamitas, segundo os seus rexistrados: 64.400.
44Fillos de Axer segundo as sas familias: de Iemnah, a familia dos iemnatas; de Iesui, a
familia dos iesutas; de Beriah, a familia dos beriitas. 45Dos fillos de Beriah: de Hber, a
familia dos heberitas; de Malquiel, a familia dos malquielitas. 46O nome da filla de Axer
era Srah. 47Tales son as familias dos fillos de Axer conforme s seus rexistros: 53.400.
48Fillos de Naftal segundo as sas familias: de Iahsel, a familia dos iahselitas; de Gun,
a familia dos gunitas; 49de Iser, a familia dos ieseritas; de Xilem, a familia dos
xilemitas. 50Tales son as familias de Naftal segundo as sas familias e os seus rexistros,
45.400.
51Estes son os rexistrados dos fillos de Israel: 601.730.
52O Seor dxolle a Moiss: 53-"A estes seralles repartido o pas en concepto de
herdanza, conforme o nmero de inscritos. 54Os mis numerosos formaraslles unha
herdade grande e s mis pequenos formaraslles unha herdade menor; a cada un darsllela sa herdanza conforme os seus rexistrados. 55Soamente por sorte se repartir a terra;
herdarn segundo os nomes das tribos dos pais. 56Por sortes repartira-la herdanza, entre
o numeroso e o pequeno".
57E estes son os rexistrados dos levitas segundo as sas familias: de Guerxn, a familia
dos guerxonitas; de Quehat, a familia dos quehatitas; de Merar, a familia dos meraritas.
58Tales son as familias de Lev: a familia dos lobnitas, a familia dos hebronitas, a familia
dos mahlitas, a familia dos muxitas, a familia dos coretas. Quehat xerou a Amram. 59O
nome da muller de Amram era Ioqubed, filla de Lev, que lle naceu a Lev en Exipto.
Ela xerou a Amram, a Aharn, Moiss e mais a Mara, sa irm. 60A Aharn nacronlle
Nadab, Abih, Elazar e Itamar. 61Nadab e Abih morreron ofreceren eles un lume
profano ante o Seor. 62Os seus rexistrados foron 23.000, todos varns dun mes para
arriba. Estes non foran rexistrados entre os fillos de Israel, porque non se repartira
herdanza entre eles.
63Tales son os empadroados por Moiss e Elazar, sacerdote, que fixeron o recensamento
dos fillos de Israel nas planicies de Moab, xunto Xordn, cerca de Ieric. 64Entre eles
non exista xa ningn dos rexistrados por Moiss e polo sacerdote Aharn, que fixeran o
censo dos fillos de Israel no deserto de Sina. 65O Seor dixera deles: -"Morrern todos
no deserto". De feito, non quedou ningn deles, se non Caleb, fillo de Iefuneh, e Xosu,
fillo de Nun.
Dereito hereditario das fillas
27 1Presentronse entn as fillas de Selofad, fillo de Hfer, fillo de Galaad, fillo de
Maquir, fillo de Menaxs, fillo de Xos. Estes son os nomes das fillas daquel: Mahlah,
Noah, Hoglanh, Milcah e Tirsah. 2Presentronse, pois, ante Moiss, ante Elazar,
sacerdote, e ante os prncipes e toda a comunidade entrada da Tenda do Encontro,
dicindo: 3-"O noso pai morreu no deserto, pero el non figurou na faccin dos que
conspiraron contra o Seor, na faccin de Cor; senn que morreu polo seu pecado e non
tivo fillos. 4Por que deixar que o nome do noso pai desapareza de entre os da sa

162

A BIBLIA

familia por non ter fillos varns? D-denos unha propiedade entre os irmns do noso
pai!"
5Moiss entn presentou a causa delas ante o Seor. 6O Seor respondeulle a Moiss:
7-"Din ben as fillas de Selofad. Daraslles unha propiedade entre os irmns de seu pai, e
psalle-la herdanza do pai deles. 8E s fillos de Israel falaraslles nestes termos: Cando un
home morra sen ter fillos varns, pasardeslle-la herdanza s sas fillas; 9e se non ten
fillas, darde-la sa herdanza a seus irmns. 10Se non tiver irmns, darde-la sa
herdanza s irmns de seu pai; 11e se seu pai non tiver irmns, darde-la sa herdanza
seu parente mis prximo dentro da sa familia, que ser o seu dono". Isto ser para os
fillos de Israel unha norma de dereito, conforme o Seor llo ordenou a Moiss.
Eleccin de Xosu
12Dxolle o Seor a Moiss: -"Sube a este monte dos Abarim, e contempla o pas que
lles teo destinado s fillos de Israel! 13Cando o teas visto, teraste que xuntar cos
devanceiros do teu pobo, como se xuntou o teu irmn Aharn, 14porque mbolos dous
no deserto de Sin, na rebelin da comunidade, fostes rebeldes mia orde de declararme
santo s seus ollos mediante a auga, a auga de Meribah, no deserto de Sin".
15Moiss respondeulle Seor:
16-"Seor, Deus do esprito de todo ser vivo, sinala sobre a comunidade un home que a
dirixa e se poa sa cabeza, 17que os leve e os traia, para que a comunidade do Seor
non sexa coma rabao sen pastor!" 18O Seor contestoulle a Moiss: -"Escolle a Xosu,
fillo de Nun, home no cal reside o Esprito; e impn sobre el a ta man! 19Presntao logo
diante de Elazar, sacerdote, e diante de toda a comunidade, e dlle ordes na sa presencia.
20Daraslle unha parte da ta dignidade, para que o obedezan tdolos da comunidade dos
fillos de Israel. 21Deber presentarse a Elazar, sacerdote, quen consultar por el o xuzo
dos Urim ante o Seor. Por orde sa sairn e por orde sa regresarn, el e mais tdolos
fillos de Israel con el, toda a comunidade".
22Moiss fixo como lle ordenara o Seor: colleu a Xosu e presentouno ante Elazar,
sacerdote, e ante a comunidade; 23impuxo sobre el as sas mans e deulle as sas ordes,
conforme o Seor llo mandara.
Sacrificios e festas
28 1O Seor dxolle a Moiss:
2-"Ordnalles s fillos de Israel: Coidaredes de me ofrecer seu tempo a mia ofrenda, o
manxar debido, como sacrificio de grato recendo ser queimado. 3Tamn lles dirs: Este
o sacrificio para ser queimado que tendes de ofrecer Seor: aos dun ano sen defecto,
dous cada da, en holocausto perpetuo. 4O primeiro ao ofrecerdelo pola ma, e o
segundo tardia; 5con quilo e medio de flor de faria, como oblacin amasada cun litro
de aceite refinado. 6Tal o holocausto perpetuo que foi ofrecido no monte Sina de grato
aroma, sacrificio para o Seor. 7E a sa correspondente libacin de vio de uva ser dun
litro por cada ao; no Santuario hase verte-la libacin, bebida fermentada para o Seor.
8O segundo ao ofreceralo tardia: fars como para a oblacin da ma e a mesma
libacin. un sacrificio con lume de grato aroma para o seor.
9No da de sbado ofreceredes dous aos dun ano sen defecto e, como oblacin, dous
quilos e medio de flor de faria amasada no aceite, coa sa correspondente libacin. 10
o holocausto de cada sbado, que se engade holocausto perpetuo e mais sa libacin.
11Cada da primeiro de mes ofreceredes en holocausto Seor dous xuvencos, un
carneiro, sete aos dun ano, sen defecto; 12e tamn catro quilos de flor de faria en
oblacin amasada no aceite, por cada un dos xuvencos; dous quilos e medio de flor de
163

A BIBLIA

faria amasada no aceite, como oblacin polo carneiro; 13e un quilo e medio de flor de
faria, como oblacin amasada en aceite, por cada ao. un holocausto de aroma grato,
un sacrificio con lume para o Seor. 14E as sas libacins sern: dous litros e medio de
vio por xuvenco, un litro e medio por carneiro e un litro por cada ao. Tal o
holocausto mensual, de cada mes, para os meses do ano. 15Tamn un chibo en sacrificio
polo pecado: ofrecerase, coa sa libacin, ademais do sacrificio perpetuo.
A Pascua
16No mes primeiro, no da catorce do mes, a Pascua do Seor. 17O da quince dese
mes a festa; comeranse pans zimos durante sete das. 18O da primeiro haber
asemblea santa; non faredes obra ningunha servil. 19Ofreceredes en sacrificio como
holo-causto Seor, dous xuvencos, un carneiro e sete aos dun ano, sen defecto. 20A
sa oblacin ser de flor de faria amasada en aceite: catro quilos polo xuvenco e dous
quilos e medio polo carneiro. 21Ofreceredes un quilo e medio por cada un dos sete aos.
22Ademais, un chibo en sacrificio polo pecado para facerdes expiacin por vs.
23Faredes tales ofrendas sen contrde-lo holocausto da ma, que forma parte do
holocausto perpetuo. 24Faredes isto cada un dos sete das: un alimento, sacrificio con
lume de grato aroma para o Seor. Farase coa sa libacin, ademais do holocausto
perpetuo. 25No stimo da celebraredes unha asemblea santa e non faredes nel obra
ningunha servil.
26O da das Primicias, cando ofrezades unha oblacin nova Seor, na vosa festa das
Semanas, teredes unha asemblea santa; non faredes nela obra ningunha servil.
27Ofreceredes en holocausto de aroma grato para o Seor dous xuvencos, un carneiro,
sete aos dun ano. 28A sa oblacin de flor de faria amasada no aceite consistir en
catro quilos por cada xuvenco, dous quilos e medio polo nico carneiro, 29e un quilo e
medio por cada un dos sete aos, 30ademais un chibo para facer expiacin por vs.
31Ofreceredes isto ademais do holocausto perpetuo e a sa oblacin. Escollerdelos sen
defecto, coas sas libacins correspondentes.
Festas do outono
29 1No stimo mes, no da primeiro do mes, celebraredes asemblea santa e non faredes
obra ningunha servil; ser para vs da de aclamacin coas trompetas. 2Ofreceredes un
holocausto de aroma grato para o Seor: un xuvenco, un carneiro, sete aos dun ano sen
defecto. 3A sa oblacin de flor de faria amasada co aceite ser de catro quilos polo
xuvenco, dous quilos e medio polo carneiro 4e un quilo e medio por cada un dos sete
aos, 5e ademais un chibo en sacrificio polo pecado para facerdes expiacin por vs,
6sen conta-lo holocausto do mes e maila sa oblacin, o holocausto perpetuo e maila sa
oblacin, ademais das libacins preceptuadas, en sacrificio con lume de grato aroma para
o Seor.
7O dez dese stimo mes teredes unha asemblea santa, e faredes penitencia e non
realizaredes obra ningunha servil. 8Ofre-ceredes en holocausto de aroma grato Seor
un xuvenco, un carneiro, sete aos dun ano sen defecto. 9A sa oblacin de flor de faria
amasada no aceite ser de catro quilos polo xuvenco, dous quilos e medio polo carneiro,
10e un quilo e medio por cada un dos sete aos. 11Un macho cabro en sacrificio polo
pecado, sen conta-lo sacrificio expiatorio e o holocausto perpetuo, coa sa oblacin e
mailas sas libacins.
12O da quince do stimo mes teredes unha asemblea santa; non faredes obra ningunha
servil e celebrarde-la festa do Seor durante sete das. 13Ofreceredes un holocausto,
sacrificio de aroma grato Seor: trece xuvencos, dous carneiros, catorce aos dun ano,
164

A BIBLIA

sen defecto. 14A sa oblacin de flor de faria amasada no aceite ser de catro quilos por
cada un dos trece xuvencos, dous quilos e medio por cada un dos carneiros 15e un quilo e
medio por cada un dos catorce aos; 16un macho cabro en sacrificio polo pecado,
ademais do holocausto perpetuo coa sa oblacin e maila sa libacin.
17No segundo da: doce xuvencos, dous carneiros, catorce aos dun ano sen defecto;
18as como a sa oblacin e mailas sas libacins polos xuvencos, os carneiros e os aos,
segundo o nmero deles, conforme regulamentado. 19Ademais diso, un macho cabro
en sacrificio polo pecado, amais do holocausto perpetuo, a sa oblacin e mailas sas
libacins.
20No da terceiro: once xuvencos, dous carneiros, catorce aos dun ano sen defecto; 21e
tamn a sa oblacin e mailas sas libacins polos xuvencos, os carneiros e os aos,
segundo o nmero deles, conforme o regulamentado. 22Ademais diso, un macho cabro
en sacrificio polo pecado, parte do holocausto perpetuo, a sa oblacin e maila sa
libacin.
23No da cuarto: dez xuvencos, dous carneiros, catorce aos dun ano sen defecto; 24a sa
oblacin e mailas sas libacins polos xuvencos, os carneiros e os aos, segundo o
nmero deles, conforme regulamentado. 25Ademais diso, un macho cabro en sacrificio
polo pecado, parte do holocausto perpetuo, a sa oblacin e maila sa libacin.
26No da quinto: nove xuvencos, dous carneiros, catorce aos dun ano sen defecto; 27coa
sa oblacin e mailas sas libacins polos xuvencos, os carneiros e os aos, segundo o
nmero deles, conforme o regulamentado. 28Ademais diso, un macho cabro en sacrificio
polo pecado, amais do holocausto perpetuo e a sa oblacin e maila sa libacin.
29No da sexto: oito xuvencos, dous carneiros, catorce aos dun ano sen defecto; 30coa
sa oblacin e mailas sas libacins polos xuvencos, os carneiros e os aos, segundo o
nmero deles, conforme o regulamentado.31Ademais diso, un macho cabro en sacrificio
polo pecado, parte do holocausto perpetuo, a sa oblacin e maila sa libacin.
32No da stimo: sete xuvencos, sete carneiros, catorce aos dun ano sen defecto; 33coa
sa oblacin e mailas sas libacins polos xuvencos, os carneiros e os aos, segundo o
nmero deles, conforme o regulamentado. 34Ademais diso, un macho cabro en sacrificio
polo pecado, parte do holocausto perpetuo, a sa oblacin e maila sa libacin.
35No da oitavo terde-la asemblea; non faredes obra ningunha servil. 36Ofreceredes un
holocausto, sacrificio de aroma grato Seor: un xuvenco, un carneiro, sete aos dun ano
sen defecto; 37coa sa oblacin e mailas sas libacins correspondentes polos xuvencos,
o carneiro e os aos, segundo o nmero deles, conforme o regulamentado. 38Ademais
diso, un macho cabro en sacrificio polo pecado, parte do holocausto perpetuo, a sa
oblacin e maila sa libacin.
39Tales son as cousas que faredes en honra do Seor nas vosas solemnidades, parte dos
vosos votos e ofrendas voluntarias, dos vosos holocaustos, oblacins, libacins e mais
sacrificios pacficos".
Os votos e promesas
30 1Moiss faloulles s fillos de Israel conforme a todo o que lle ordenara o Seor.
2Moiss faloulles tamn s xefes das tribos israelitas, dicindo: -"Isto o que mandou o
Seor: 3Se un home fai un voto Seor ou se compromete baixo xuramento, unndose
por unha obrigacin, non faltar sa palabra; obrar conforme a todo o que prometeu.
4Se unha muller fai un voto Seor ou se compromete por unha obrigacin, estando na
casa de seu pai, na sa mocidade, 5e sabedor o pai do seu voto e do seu compromiso, el
non di nada, tdolos seus votos e todo o seu compromiso sern firmes. 6Non obstante, se
o seu pai, chegar coecemento dos votos e do compromiso, se opn, tdolos seus
165

A BIBLIA

votos e mailo compromiso non tern valor, e o Seor perdoaraa, porque seu pai se opuxo
a isto.
7Se se casa estando suxeita s seus votos ou a algunha promesa, que a obriga a algunha
privacin, 8e se o seu home chega a coecer iso e non lle di nada, os seus votos sern
firmes e sern firmes os seus compromisos. 9Pero, se o home, no da en que dixo chegar
coecemento diso, o desaproba, o voto queda anulado e a promesa feita de palabra, coa
que se comprometera, desaparece, e o Seor perdoaraa.
10En troques, o voto dunha viva ou dunha muller repudiada e tdolos seus
compromisos sern firmes para ela.
11Se unha muller fixo un voto ou promesa, con xuramento de se privar de algo, estando
na casa do marido, 12e o marido, que chega a sabelo, non lle di nada, nin desaproba o
feito, tdolos seus votos quedarn en firme, e tamn sern firmes tdolos seus
compromisos.
13Con todo, se o seu marido, o da no que o saiba, o anula, nada de todo canto sau dos
labios dela, sexan votos ou compromisos, ser firme; o seu marido anulounos, e o Seor
perdoaraa. 14Todo voto e todo compromiso por xuramento de se mortificar poderao
ratificar seu esposo ou anulalo. 15Mais se o seu marido garda silencio ata o da seguinte,
ratifica as tdolos votos e tdalas obrigacins que sobre ela pesen; confrmaos por gardar
silencio o da no que o soubo. 16Mais se el os anulase, despois de o saber, cargara coa
iniquidade dela".
17Tales son os estatutos que o Seor prescribiu a Moiss sobre relacins entre marido e
muller, e tamn entre un pai e maila sa filla, durante a mocidade desta na casa de seu
pai.
Derrota dos madianitas
31 1Dxolle o Seor a Moiss: 2-"Vinga nos madianitas s fillos de Israel. Despois
xuntaraste cos antepasados do teu pobo". 3Moiss faloulle pobo: -"Dispon-de os homes
para a guerra e vaian contra Madin, a fin de lles da-la vinganza do Seor nos madianitas.
4Mil por tribo, de tdalas tribos de Israel, enviaredes guerra". 5Foron, pois, escollidos
das lexins de Israel mil por tribo, isto , doce millares armados para a milicia. 6Moiss
enviounos milicia mil por tribo, s ordes de Pinhas, fillo do sacerdote Elazar, portador
dos obxectos sagrados e das trompetas de alarma. 7Eles pelexaron contra Madin,
conforme lle mandara o Seor a Moiss, e mataron a tdolos varns. 8Amais dos
soldados mortos mataron tamn s reis de Madin: Evi, Requem, Sur, Hur e Reba, cinco
reis madianitas. Ademais mataron espada a Balaam, fillo de Beor. 9Os fillos de Israel
ademais levaron cativas s mulleres de Madin, cos seus menios e saquearon todo o seu
gando, tdolos seus rabaos e toda a sa facenda. 10A tdalas sas cidades nos seus
diversos lugares de residencia e a tdolos seus campamentos prendronlles lume.
11Colleron todo o botn e toda a presa feita en homes e en gando, 12e conduciron os
cativos, o botn e maila presa a Moiss, a Elazar, o sacerdote, e comunidade dos fillos
de Israel, que estaban no campamento situado nas planicies de Moab, xunto do Xordn,
fronte a Ieric. 13Moiss, o sacerdote, Elazar e tdolos prncipes da comunidade saron
seu encontro fra do campamento. 14Moiss irouse contra os xefes do exrcito, xenerais
e centurins que voltaban da expedicin guerreira, 15e dxolles: -"Mais por que
deixastes con vida a todas estas mulleres? 16Ollade! Elas son as que por instigacin de
Balaam induciron s fillos de Israel a apostataren do Seor por mor de Peor, e por esa
causa caeu o castigo enriba da comunidade do Seor. 17Agora, pois, matade a todo varn
entre os menios e a toda muller que fixese o acto sexual con home. 18Pero reservade
con vida para vs a tdalas rapazas que non tiveron relacins sexuais con varn. 19E vs
166

A BIBLIA

quedade fra do campamento durante sete das. Tdolos que matastes unha persoa e
cantos tocastes un cadver, purificardesvos no terceiro e stimo da, tanto vs coma os
vosos prisioneiros. 20Purificade tamn todo vestido, todo obxecto de pel, todo utensilio
feito de pel de cabra e todo utensilio de madeira".
21O sacerdote Elazar dxolles s homes da milicia que foran combate: -"Este o
precepto legal que o Seor ordenou a Moiss: 22O ouro, a prata, o bronce, o ferro, o
estao e o chumbo, 23todo o que resiste o lume, fardelo pasar polo lume e ser puro;
non obstante, ter de ser purificado coa auga lustral. E todo o que non resiste o lume,
pasardelo pola auga. 24O da stimo lavarde--los vosos vestidos, e seredes puros; e
despois poderedes entrar no campamento".
Reparto do botn
25Dxolle o Seor a Moiss: 26-"Fai o inventario do botn collido en homes e gando, ti, o
sacerdote Elazar e os xefes das casas paternas da comunidade. 27Dividirs pola metade o
botn entre os combatentes que foron guerra e toda a comunidade. 28Separars para o
Seor, como tributo dos guerreiros que foron guerra, unha cabeza de cada cinco centos,
tanto dos homes como dos bois, dos asnos e das ovellas; 29collerdelo da metade que lles
corresponde e daralo sacerdote Elazar como primicia para o Seor. 30Da metade
correspondente s fillos de Israel tomara-la porcentaxe do un por cincuenta, tanto dos
homes como dos bois, dos asnos e das ovellas, de tdolos animais, e darsllelo s levitas
encargados do servicio do Tabernculo do Seor".
31Moiss e o sacerdote Elazar fixeron como lle ordenara o Seor a Moiss. 32O botn
que o exrcito tomara coma presa foi: ovellas, 675.000 cabezas; 33bois, 72.000; 34asnos,
71.000; 35en canto a persoas, mulleres que non tiveran relacins con home, o total era de
32.000.
36A metade adxudicada s que foran guerra deu un total de: ovellas, 337.500; 37destas
corresponden como tributo para o Seor 675. 38Bois, 36.000, e o seu tributo para o
Seor, 72. 39Asnos, 30.500, e o seu tributo para o Seor, 61. 40Persoas, 16.000, e o seu
tributo para o Seor, 32. 41Moiss entregou o tributo como primicia do Seor
sacerdote Elazar, conforme o Seor lle ordenara.
42Canto metade correspondente s fillos de Israel que Moiss apartara da dos
guerreiros, 43esa metade da comunidade foi: ovellas, 337.500; 44bois, 36.000; 45asnos,
30.500; 46persoas, 16.000. 47Moiss tomou desa metade dos israelitas a porcentaxe do
un por cincuenta, tanto dos homes como dos animais, e entregouno s levitas, que
desempeaban o servicio do Tabernculo do Seor, conforme o Seor lle ordenara.
48Logo presentronse ante Moiss os xefes das unidades militares, os xenerais e os
centurins, 49e dixronlle a Moiss: -"Os teus servos fixeron a conta dos combatentes
que haba nosa disposicin, e non faltou nin sequera un deles. 50Presentamos, pois,
como ofrenda Seor cada un o que gaou en obxectos de ouro: brazaletes, pulseiras,
aneis, pendentes e colares, a fin de que sexa propiciatoria polas nosas almas ante o
Seor". 51Moiss e o sacerdote Elazar aceptaron deles o ouro: toda sorte de obxectos
traballados con arte. 52O total de ouro que presentaron Seor procedente dos xenerais e
os centurins, foi 16.750 siclos. 53Os soldados collrano cada un para si. 54Moiss e o
sacerdote Elazar tomaron o ouro dos xenerais e os centurins, e levrono Tenda do
Encontro, como lembranza dos fillos de Israel ante o Seor.
Reparto da terra aln do Xordn
32 1Os fillos de Rubn e os fillos de Gad posuan numerosos rabaos, moi importantes, e
tras contempla-lo pas de Iazer e o de Galaad, viron que o lugar era sitio propio para
167

A BIBLIA

rabaos. 2Vieron, pois, os fillos de Gad e os de Rubn e dixronlles a Moiss,

sacerdote Elazar e s prncipes da comunidade:
3-"Atarot, Dibn, Iazer, Nimrah, Hexbn, Elaleh, Sibmah, Neb e Ben, 4este pas que o
Seor fixo caer diante da comunidade de Israel terra de rabaos, e os teus servos posen
rabaos. 5Se encontramos gracia s teus ollos, dnos en posesin s teus servos este
territorio, non nos fagas atravesa-lo Xordn".
6Moiss, sen embargo, dxolles s fillos de Gad e s fillos de Rubn:
-"Como van ir vosos irmns guerra e vosoutros ides quedar sentados? 7Por que
queredes desanimar s fillos de Israel, para que non pasen terra que o Seor lles deu?
8As fixeron vosos pais cando eu os mandei desde Cadex-Barnea a explora-lo pas.
9Subiron ata o val de Excol, e viron o pas; logo desanimaron s fillos de Israel para que
non fosen pas que o Seor lles dera. 10Aquel da acendeuse a ira do Seor, e xurou
dicindo: 11Os homes de vinte anos para arriba que subiron do Exipto non vern a terra
que prometn con xuramento a Abraham, Isaac e Xacob, porque non me seguiron sen
dbidas, 12ags Caleb, fillo de Iefuneh, o quenita, e Xosu, fillo de Nun, pois estes
seguiron Seor sen desconfiar. 13Irouse o Seor contra Israel, e fxoos andar errantes
polo deserto corenta anos ata que fose extinta toda aquela xeracin que fixera o mal na
presencia do Seor. 14E vela que agora vs levantdesvos no lugar de vosos pais para
aumentardes anda mis o furor da clera do Seor contra Israel! 15Se deixades de o
seguir, El alongar mis a vosa morada no deserto, e vs serde-la causa do exterminio
de todo este pobo".
16Entn, aproximronselle e dixeron:
-"Edificaremos aqu currais para os nosos rabaos e cidades para os nosos fillos; 17mais
ns monos armar de forza e iremos de seguida fronte dos fillos de Israel, ata que os
cheguemos a meter no seu lugar; e, mentres, os nosos fillos ficarn nas cidades
fortificadas, por causa das incursins dos habitantes deste pas. 18Non voltaremos para as
nosas casas ata que os fillos de Israel non tean herdado cada un a sa herdanza; 19pois
non temos de herdar nada con eles do lado de al do Xordn, xa que nosoutros tmo-las
nosas herdades na ribeira leste do Xordn".
20Dxolles Moiss:
-"Se facedes isto que decides, se vos armades de forza diante do Seor para ir batalla,
21e tdolos vosos homes de guerra atravesan o Xordn diante do Seor, ata que dea
expulsado s seus inimigos da sa presencia, 22e todo o pas fique sometido, e despois
volvedes, entn ficaredes libres perante o Seor e perante Israel, e teredes esta terra en
propiedade diante do Seor. 23Mais se non obrades as, pecaredes contra o Seor, e
sabede que o voso pecado caer sobre vs. 24Construdevos, pois, cidades para vosos
fillos e currais para o voso rabao, e facede o que acabades de prometer".
25Entn os fillos de Gad e os fillos de Rubn contestronlle a Moiss:
-"Os teus servos farn conforme o meu Seor ordena. 26Os nosos fillos, as nosas
mulleres, os nosos rabaos e todo o noso gando ficarn a, nas cidades de Galaad; 27mais
os teus servos, cada un dos que est equipado para a batalla, irn guerra diante do
Seor, segundo o que o meu seor dispn".
28Entn Moiss deu orde acerca deles sacerdote Elazar, a Xosu, fillo de Nun, e s
xefes de familia das tribos israelitas. 29Dxolles Moiss:
-"Se os fillos de Gad e os fillos de Rubn pasan convosco o Xordn, equipados todos
para a guerra diante do Seor, e o pas sometido ante vs, dardeslle-la terra de Galaad
en posesin; 30mais se convosco non pasan equipados, tern a sa herdanza no medio de
vs no pas de Canan".
31Os fillos de Gad e os fillos de Rubn contestaron:

168

A BIBLIA

-"O que o Seor dixo s teus servos, iso faremos. 32Ns pasaremos equipados diante do
Seor pas de Canan, pero a nosa herdanza tocaranos na ribeira de ac do Xordn".
33Moiss deulles s fillos de Gad e s fillos de Rubn e a media tribo de Menaxs, fillo
de Xos, o reino de Sihn, rei dos amorreos, e o reino de Og, rei de Baxn, o pas coas
cidades includas dentro das sas fronteiras e as cidades do pas situadas no contorno.
34Os fillos de Gad reedificaron Dibn, Atarot, Aroer, 35Atarot-Xofn, Iazer, Iogbohah,
36Bet-Nimrah e Bet-Harn, cidades fortificadas e currais para o gando menor. 37Os fillos
de Rubn reedificaron Hexbn, Elal, Quiriataim, 38Neb e Baal-Men, cambindolle-lo
nome, e Sibmah, e puxronlles nomes novos s cidades que reedificaron.
39Os fillos de Maquir, fillo de Menaxs, marcharon a Galaad e apoderronse dela,
botando s amorreos que al habitaban. 40Moiss deu Galaad a Maquir, fillo de
Menaxs, que se estableceu nela. 41Iair, fillo de Menaxs, foi e apoderouse das aldeas
deles, e chamounas Aldeas de Iair. 42Nbah foi e apoderouse de Quenat e das sas aldeas
do arredor, e chamounas Nbah, conforme o seu nome.
Resume das etapas da viaxe
33 1Estas son as etapas dos fillos de Israel, que saron de Exipto por unidades militares
baixo o mando de Moiss e Aharn. 2Moiss anotou por escrito os puntos de partida,
etapa por etapa, por orde do Seor. Estas son as sas etapas conforme os seus puntos de
partida. 3Partiron de Ramss no primeiro mes, o da quince do mes primeiro. O da
seguinte da Pascua saron os fillos de Israel coa man levantada, s ollos de todo Exipto,
4mentres os exipcios enterraban a tdolos seus primoxnitos, que o Seor ferira de
morte, como proba de que era mis poderoso cs seus deuses.
5Partiron, pois, os fillos de Israel de Ramss, e acamparon en Succot. 6Partiron de Succot
e acamparon en Etam, que est extremo do deserto. 7Partiron de Etam, e volveron polo
camio de Pihahirot -que est fronte a Baal-Sefn-, e acamparon diante de Migdol. 8E
saron de Pihahirot, e atravesaron polo medio do mar de cara deserto; andaron o camio
de tres das no deserto de Etam e acamparon en Marah. 9Partiron de Marah, e chegaron a
Elim, onde haba doce fontes de auga e setenta palmeiras, e al acamparon. 10Partiron de
Elim, e acamparon na beira do Mar Rubio. 11Partiron do Mar Rubio, e acamparon no
deserto de Sin. 12Partiron do deserto de Sin, e acamparon en Dofcah. 13Partiron de
Dofcah, e acamparon en Alux. 14Partiron de Alux, e acamparon en Refidim, onde non
haba auga que beber para o pobo. 15Partiron de Refidim, e acamparon no deserto de
Sina.
16Logo partiron do deserto de Sina e acamparon en Quibrot-ha-tavah. 17Partiron de
Quibrot-ha-tavah e acamparon en Haserot. 18Partiron de Haserot e acamparon en
Ritmah. 19Partiron de Ritmah, e acamparon en Rimn-Peres. 20Partiron de Rimn-Peres
e acamparon en Libnah. 21Partiron de Libnah e acamparon en Rissah. 22Partiron de
Rissah e acamparon en Quehelatah. 23Partiron de Quehelatah e acamparon no monte
Xfer. 24Partiron do monte Xfer e acamparon en Haradah. 25Partiron de Haradah e
acamparon en Maquelot. 26Partiron de Maquelot e acamparon en That. 27Partiron de
That e acamparon en Trah. 28Partiron de Trah e acamparon en Mitcah. 29Partiron de
Mitcah e acamparon en Hasmonah. 30Partiron de Hasmonah e acamparon en Moserot.
31Partiron de Moserot, e acamparon en Bene-Iacn. 32Partiron de Bene-Iacn e
acamparon en Hor-ha-Guidgad. 33Partiron de Hor-ha-Guidgad e acamparon en Iotbatah.
34Partiron de Iotbatah, e acamparon en Abronah. 35Partiron de Abronah, e acamparon en
Esion-Guber. 36Partiron de Esion-Guber e acamparon no deserto de Sin, isto , Cadex.
37Partiron de Cadex e acamparon no monte Hor, na fronteira do pas de Edom. 38O
sacerdote Aharn subiu monte Hor por orde do Seor e al morreu o ano corenta da
169

A BIBLIA

sada dos fillos de Israel do pas de Exipto, no mes quinto, a primeiros do mes. 39Aharn
tia cento vintetrs anos cando morreu sobre o monte Hor. 40Entn tivo noticia o rei
cananeo de Arad, que moraba no Ngueb, no pas de Canan, da chegada dos fillos de
Israel.
41Partiron do monte Hor e acamparon en Salmonah. 42Partiron de Salmonah e
acamparon en Funn. 43Partiron de Funn e acamparon en Obot. 44Partiron de Obot e
acamparon en Lie-ha-Abarim, fronteira de Moab. 45Partiron de Lie-ha-Abarim, e
acamparon en Dibon-Gad. 46Partiron de Dibon-Gad e acamparon en Almon-diblataim.
47Partiron de Almon-diblataim e acamparon nos montes de Abarim, de fronte de Neb.
48Partiron dos montes de Abarim e acamparon nas planicies de Moab, xunto Xordn,
de fronte de Ieric. 49Acamparon xunto Xordn desde Bet-ha-Ieximot ata Abel-haXitim, nas planicies de Moab.
50O Seor dxolle a Moiss nas planicies de Moab, onda o Xordn, de fronte de Ieric:
51-"Flalles s fillos de Israel: Cando pasde-lo Xordn cara pas de Canan,
52expulsaredes de diante de vs a tdolos habitantes do pas; destruiredes tdalas sas
pedras esculpidas e tdalas sas estatuas de metal fundido, e derrubaredes tdolos seus
altares. 53Tomaredes posesin do pas e habitardelo; a vs duvo-lo pas como
herdanza. 54Repartirde-lo pas por sorte, segundo as vosas familias: mis numeroso
dardeslle herdade maior, e mis pequeno dardeslle unha herdanza mis pequena.
Aquilo que lle toque en sorte a cada un, seu ser; collerdelo en propiedade segundo as
vosas tribos paternas. 55Pero se non expulsades de diante de vs s moradores do pas,
acontecer que os que deles ficaren sern para vs como espias nos vosos ollos e como
lanzas nas illargas, e hanvos perseguir na terra onde habitedes; 56e o que pensei facerlles
a eles, farivolo a vs".
As fronteiras da terra prometida
34 1Dxolle o Seor a Moiss:
2-"Ordnalles s fillos de Israel: Cando entredes no pas de Canan, este ser a terra que
vos tocar en posesin: o pas de Canan conforme os seus lmites. 3Polo sur
pertenceravos desde o deserto de Sin, seguindo a fronteira de Edom; esta fronteira
meridional partir desde o extremo do Mar Morto polo abrente; 4logo dar un rodeo cara
sur, pola subida de Acrabim, e baixar ata o Sin, e chegar sur de Cadex-Barnea; logo
ir sar a Hasar-addar e pasar a Asmn. 5Logo a fronteira torcer desde Asmn cara
Torrente de Exipto e terminar no mar.
6Por fronteira occidental terde-lo Mar Mediterrneo: esta ser para vs a fronteira
oeste.
7Por fronteira septentrional terde-la seguinte: desde o Mar Mediterrneo trazaredes unha
lia ata o monte Hor; 8desde o monte Hor trazaredes unha lia ata a entrada de Hamat,
indo sa-la fronteira ata Sedad. 9Logo a fronteira conducir a Zifrn, terminando en
Hasar-enn. Tal ser para vs a fronteira septentrional.
10Logo trazaredes unha lia como fronteira oriental desde Hasar-enn cara a Xefam. 11A
fronteira baixar desde Xefam ata Ha-Riblah, oriente de Ain, e seguir baixando ata
toca-la beira oriental do lago de Xenesaret; 12despois baixar a fronteira ata o Xordn,
indo dar Mar Morto. Tal ser para vs o pas en todo o permetro das sas fronteiras".
13Moiss ordenoulles entn s fillos de Israel: -"Este o pas que tedes que vos repartir
por sorte, e que o Seor mandou que se entregue para as nove tribos e media; 14pois a
tribo dos fillos de Rubn, segundo as sas casas paternas, a tribo dos fillos de Gad,
segundo as sas casas paternas e media tribo de Menaxs recibiron xa a sa herdade.

170

A BIBLIA

15As das tribos e media recibiron a sa herdanza aln do Xordn, de fronte de Ieric,
para a banda do oriente".
16O Seor dxolle a Moiss: 17-"Estes son os nomes dos homes que vos repartirn a
terra: O sacerdote Elazar e Xosu, fillo de Nun. 18Colleredes, ademais, un prncipe por
cada unha das tribos para face-las partillas das herdanzas da terra. 19Ei-los nomes deses
homes: pola tribo de Xud, Caleb, fillo de Iefuneh; 20pola tribo dos fillos de Simen,
Samuel, fillo de Amihud; 21pola tribo de Benxamn, Elidad, fillo de Quisln; 22pola
tribo dos fillos de Dan, un prncipe: Buqu, fillo de Iogl; 23canto s fillos de Xos, pola
tribo dos fillos de Menaxs, un prncipe: Haniel, fillo de Efod; 24e pola tribo dos fillos de
Efram, un prncipe: Quemuel, fillo de Xiftn; 25pola tribo dos fillos de Zebuln, un
prncipe: Elisafn, fillo de Parnac; 26pola tribo dos fillos de Isacar, un prncipe: Paltiel,
fillo de Azn; 27pola tribo dos fillos de Axer, un prncipe: Ahihud, fillo de Xelom, 28e
pola tribo dos fillos de Naftal, un prncipe: Pedahel, fillo de Amihud". 29Tales son os
que o Seor designou para repartiren en herdanza o pas de Canan entre os fillos de
Israel.
Cidades levticas
35 1O Seor dxolle a Moiss nas planicies de Moab, na beira do Xordn, de fronte de
Xeric: 2-"Ordnalles s fillos de Israel que da sa herdanza en propiedade lles dean s
levitas cidades para habitaren, e entregardeslles tamn as terras de arredor. 3As cidades
serviranlles de morada e as terras sern para o seu gando, a sa facenda e tdolos seus
animais. 4Esas terras das cidades que lles tedes de dar s levitas desde a muralla da
cidade para afora, tern mil cbados en roda. 5Mediredes, pois, no exterior da cidade:
pola parte de oriente, dous mil cbados; pola parte meridional, dous mil cbados; pola
parte do occidente, dous mil cbados; e pola parte septentrional, dous mil cbados,
ficando a cidade no centro. Estas sern as terras arredor das cidades. 6As cidades que
tedes de dar s levitas sern as seis cidades de asilo que estableceredes para que se
refuxie al o homicida; e, ademais delas, dardeslles corenta e das cidades. 7O total das
cidades que tedes de dar s levitas, ser corenta e oito cidades, cada unha coas sas
terras. 8As cidades que tedes de dar sern tomadas da propiedade dos fillos de Israel: de
quen ten moito tomaredes moito, e de quen ten menos tomaredes menos; cada un dar
das sas cidades para os levitas na proporcin da herdanza que tea recibido".
Cidades de asilo
9Dxolle o Seor a Moiss: 10-"Flalles s fillos de Israel: Cando deades pasado o
Xordn cara o pas de Canan, 11escolleredes cidades que sern para vs cidades de
asilo, e al refuxiarase o homicida que mate a unha persoa sen querer. 12Estas cidades
serviranvos de asilo contra o vingador do sangue, para que o homicida non morra antes
de que sexa xulgado ante a comunidade. 13Reservaredes, pois, seis cidades de asilo:
14tres cidades do lado de al do Xordn e outras tres na terra de Canan. Sern cidades
de asilo. 15Para os fillos de Israel, o estranxeiro e o que mora no medio de vs, esas seis
cidades sern de asilo, para que al se refuxie todo aquel que mate a unha persoa sen
querer.
16Pero se o feriu con instrumento de ferro e o mata, un homicida; o homicida ter que
morrer sen remedio. 17Se o feriu con pedra tirada coa man, capaz de causa-la morte, e
mata, un homicida; o homicida morrer sen remedio. 18Se o feriu cun pau capaz de
causa-la morte, e mata, un homicida; o homicida morrer sen remedio. 19O vingador
do sangue matar por si mesmo homicida; cando o encontre, matarao. 20Se algun por
odio derruba a outro ou por inimizade lanza algo contra el, e o mata, 21ou se por
171

A BIBLIA

inimizade o fere coa sa man e morre, o agresor morrer sen remedio; un homicida. O
vingador do sangue matar homicida cando o encontre.
22Pero se o derrubou por casualidade, sen odio, ou lanzou sobre el calquera cousa sen
intencin de lle facer dano; 23ou, sen o ver, lle deu cunha pedra capaz de causa-la morte,
e o mata, cando non o odiaba nin buscaba o seu dano, 24a asemblea do pobo xulgar
entre o que feriu e o vingador do sangue, segundo estas leis. 25A comunidade librar
homicida da man do vingador do sangue e conducirao cidade de asilo, onde estea
refuxiado. Habitar al ata a morte do sumo sacerdote, unxido co santo leo.
26Mais se o homicida sae do lmite da sa cidade de asilo, onde est refuxiado, 27e o
vingador do sangue o atopa fra do lmite da sa cidade de asilo, onde estaba refuxiado, e
o mata, non ser reo de sangue, 28porque o homicida debe habitar na sa cidade de asilo
ata a morte do sumo sacerdote. Soamente despois de morrer este, poder o homicida
regresar terra da sa propiedade. 29Estas disposicins constituirn para vs normas de
dereito nas vosas sucesivas xeracins en tdalas vosas moradas.
30Se algun mata a unha persoa, darselle morte, por declaracin de testemuas; pero
unha soa testemua non abondar para condenar unha persoa morte. 31Non aceptaredes
rescate pola vida dun homicida que reo de morte, pois ter que morrer sen remedio.
32Tampouco aceptaredes rescate por quen se refuxiou na sa cidade de asilo, para que
volva habitar no pas, ata a morte do sacerdote. 33Non deixaredes profana-la terra na que
vivides, porque o sangue profana a terra, e polo sangue derramado na terra non se pode
facer expiacin mis ca mediante o sangue de quen a verteu. 34Non profanarde-la terra
na que habitades, e na que tamn estou eu, pois eu, o Seor, moro no medio dos fillos de
Israel".
Leis sobre o casamento das fillas herdeiras
36 1Os xefes das casas patriarcais da familia dos fillos de Galaad, fillo de Maquir, fillo
de Menaxs, de entre as familias dos fillos de Xos, aproximronse, e tomando a palabra
ante Moiss e os prncipes, xefes das casas patriarcais dos israelitas, 2dixeron: -"O Seor
mandou meu seor que reparta por sorte a terra s fillos de Israel. Tamn lle foi
ordenado meu seor polo Seor que dese a herdanza do noso irmn Selofad s sas
fillas. 3Mais se elas casan con algun doutra tribo dos fillos de Israel, o seu patrimonio
ser quitado do patrimonio dos nosos pais, e ir engadi-la herdanza da tribo daqueles s
que elas pasan a pertencer, diminundo as o lote da nosa herdanza. 4E cando chegue o
Xubileo para os fillos de Israel, a sa herdade agregarase herdade da tribo daqueles s
que lles pertenzan, e vir as a quitarse da herdanza da tribo de nosos pais".
5Entn Moiss, por mandato do Seor, deu orde s fillos de Israel: -"Din ben os da tribo
dos fillos de Xos. 6Ei-lo que ordenou o Seor para as fillas de Selofad: casarn con
quen elas queiran, mais soamente con quen pertenza familia da sa tribo. 7As a
herdanza dos de Israel non pasar dunha tribo a outra, senn que os israelitas quedarn
ligados cada un herdanza da sa tribo paterna. 8E toda filla que herde patrimonio nunha
tribo dos fillos de Israel, ter de casar con algun que pertenza familia da tribo de seu
pai, a fin de que os israelitas mantean cada un a posesin da sa herdanza paterna, 9e
non pase a herdanza dunha tribo a outra, para que as tribos dos fillos de Israel estean
vinculadas con cadansa herdanza.
10Tal e como lle ordenou o Seor a Moiss, as fixeron as fillas de Selofad: 11Mahlah,
Tirsah, Hoglah, Milcah e Noah, fillas de Selofad, casaron con fillos dos seus tos.
12Casaron dentro das familias dos fillos de Menaxs, fillo de Xos, e a herdade delas
ficou na tribo da familia de seu pai.

172

A BIBLIA

13Estes son os preceptos e leis que prescribiu o Seor por medio de Moiss s fillos de
Israel nas planicies de Moab, xunto Xordn, de fronte a Ieric.

173

A BIBLIA

DEUTERONOMIO
DISCURSO DE INTRODUCCION
Introduccin histrica
1 1Estas son as palabras que lle dirixiu Moiss a todo Israel na outra beira do Xordn, no
deserto, isto , na Arabah, enfronte de Suf, entre Parn por unha banda e Tofel, Labn,
Haserot e Dizahab pola outra.
2Para viren desde o Horeb ata Cadex Barnea pola serra de Seir cumprronlles once das.
3O da primeiro do undcimo mes do ano corenta, faloulles Moiss s israelitas, tal e
como lle mandara o Seor que lles falase, 4despois de que Moiss derrotara rei dos
amorreos, Sihn, que reinaba en Hexbn, e despois de que derrotara en Edrei rei de
Baxn, Og, que reinaba en Axtarot. 5O outro lado do Xordn, no pas de Moab, comezou
Moiss a pr en claro esta Lei dicndolles:
DISCURSO PRIMERO
A doazn da Terra Prometida
6-"O Seor, noso Deus, falounos no Horeb, nestes termos: xa levades vivindo de abondo
nestas serras. 7Arrincade as vosas tendas e entrade na serra dos amorreos e onda os seus
vecios que viven na Arabah, na montaa e na Terra Baixa, no Ngueb e na beira do mar.
Ollade para o pas dos cananeos e para o Lbano ata o ro grande, o ro ufrates. 8Poo
diante de vs esta terra: entrade a tomar posesin da terra que o Seor lles prometeu con
xuramento s vosos pais, a Abraham, a Isaac e mais a Xacob: que llela dara a eles e
sa descendencia despois deles.
Institucin dos Xuces nunha comunidade organizada
9Daquela dxenvos deste xeito: Non son capaz eu s de vos rexer; 10o Seor, voso Deus,
multiplicouvos e vela que hoxe sodes unha multitude coma as estrelas do ceo. 11Que o
Seor, Deus dos vosos pais, vos aumente mil veces mis e que vos bendiga tal e como
volo prometeu. 12E como poderei aguantar eu s as vosas dificultades, os vosos
problemas e os vosos litixios? 13Pro-curdevos para as vosas tribos homes de
experiencia, intelixentes e instrudos, e eu poreinos fronte de vs.
14Entn vs respondstesme: Est ben o plan que nos propuxeches facer.
15Logo eu escolln para pr fronte das vosas tribos homes de experiencia e instrudos, e
pxenos vosa fronte: xefes de mil, xefes de cento, xefes de cincuenta e xefes de dez,
para cada unha das vosas tribos.
16Naquel momento deilles tamn estas normas s vosos xuces: Escoitade os litixios
entre os vosos irmns, e sentenciade conforme a xustiza os pleitos entre un e o seu irmn,
ou entre un e o estranxeiro que con el vive. 17No xuzo non teades en conta o aspecto
das persoas: atendede pequeno o mesmo ca grande; non lle teades medo presencia
de ningun, pois o xuzo cousa que lle pertence Seor. O pleito que vos resulte difcil
trademo a min, que eu o escoitarei. 18Naquel momento tamn vos mandei tdalas
normas que tendes que cumprir.

174

A BIBLIA

Exploracin do pas e primeira desconfianza con Deus

19Logo marchamos do Horeb e, atravesando todo aquel inmenso e terrible deserto que
vs vistes, polos montes dos amorreos, tal como nolo mandara o Seor, noso Deus,
chegamos a Cadex Barnea. 20Entn eu dxenvos: Xa chegastes s montes dos amorreos,
que o Seor, o noso Deus, nos entrega. 21Olla: o Seor, o teu Deus, ponche diante este
pas: Sube e toma posesin del, tal como o Seor, Deus dos teus pais, cho prometeu.
Non teas medo nin te acovardes!
22Entn todos vs presentstesvos diante mia e dixestes: mellor que mandemos uns
homes diante de ns para que nos exploren o terreo e nos informen do camio por onde
temos que subir e das cidades que temos que tomar.
23Pareceume ben a proposta, e escolln de entre vs doce homes, un home por tribo.
24Eles emprenderon a subida cara s montes, e chegaron ribeira do Excol; e
percorrrona a p. 25Colleron a proba dos froitos deste pas, e baixaron xunto a ns para
nos informaren.
Dixeron: boa a terra que o Seor, o noso Deus, nos vai dar. 26Pero vs non quixestes
subir e rebelstesvos contra a orde do Seor, voso Deus. 27Levantastes calumnias baixo
as vosas tendas, dicindo: Polo odio que o Seor nos ten, foi polo que nos sacou do pas
de Exipto, para nos entregar poder dos amorreos, para que nos fagan desaparecer.
28Onde imos ns subir? Os nosos irmns fixeron esmorece-los nosos corazns,
diciren: Son un pobo mis grande e mis corpulento ca ns, cidades mis grandes e mis
cortadas a pico c ceo e mesmo vimos al anaquitas. 29Entn dxenvos: Non estarrezades
nin lles teades medo. 30O Seor, o voso Deus, ser quen ir diante de vs; El pelexar
no voso favor tal como fixo, diante dos vosos ollos, en Exipto. 31E polo deserto viches
como o Seor, o teu Deus, te trouxo no colo, coma un home trae seu fillo, por todo o
camio que percorrestes ata chegardes a este lugar. 32Pero a pesar deste razoamento vs
non vos fiastes do Seor, o voso Deus, 33quen a por diante de vs polo camio, para vos
buscar sitio onde acampar, quen a diante de vs de noite, no lume, para que visde-lo
camio por onde tiades que marchar, e de da, na nube.
34O escoita-lo Seor o rumor das vosas palabras, enfadouse, e con xuramento dixo:
35Ningun destes homes, ningun desta xeracin pervertida ver esa terra bendita, que
xurei darlles s vosos pais, 36excepto Caleb, fillo de Iefuneh; este poder vela e eu
dareilles a el e s seus fillos a terra que pise, xa que el seguiu sen reservas Seor.
37Pola vosa culpa tamn se enfadou o Seor contra min e dxome: Tampouco ti non
entrars al. 38Xosu, o fillo de Nun, o teu criado, el ser quen entrar al; confiareille o
poder, pois el ser quen lle repartir a Israel a terra en herdanza. 39Os vosos menios,
que coidabades que serviran de botn, os vosos fillos que hoxe anda non saben
distingui-lo ben do mal, eles sern os que entrarn al, a eles darille-la terra e eles
tomarn posesin dela. 40Vosoutros dade a volta e botdevos deserto na direccin do
Mar Rubio.
41Entn vs repondstesme nestes termos: Cometemos pecado contra o Seor. Imos
subir e loitar tal como nolo mandou o Seor, noso Deus. Vs cinguste-las vosas armas
de guerra e tivestes por cousa fcil subir s montes.
42Pero o Seor dxome: Dilles isto: Non subades nin trabedes pelexa, ollade que eu non
estou no medio de vs para que non vos poidan os vosos inimigos. 43Dxenvolo, pero
non me fixestes caso, senn que vos rebelastes contra o mandato do Seor, e cheos de
orgullo subistes s montes. 44Pero os amorreos, que dominaban aquelas montaas,
saronvos paso e perseguronvos o mesmo que o faran as abellas, e derrotronvos
desde Seir ata Hormah. 45O volverdes, puxstesvos a chorar diante do Seor, pero o

175

A BIBLIA

Seor non fixo caso do voso choro nin vos escoitou; 46por isto seguistes vivindo en
Cadex tanto tempo como al levabades vivindo.
O paso por Edom, Moab e Amn
2 1Despois puxmonos camio na direccin do Mar Rubio tal como mo dixera o Seor,
e demos voltas monte Seir durante moito tempo. 2Logo o Seor dxome as: 3Xa est
ben de dardes voltas a estes montes. Dirixdevos Norte. 4Dlle estas ordes pobo: Vs
ides pasa-las fronteiras dos vosos irmns, os fillos de Esa, que viven no Seir. Eles
tenvos medo, pero garddevos ben 5de metervos con eles, xa que da sa terra non vos
vou dar a vs nin sequera a pisada da planta do p, senn que os montes de Seir deillos
en herdanza a Esa.
6A comida que ides comer, comprdellela a eles con prata, e a mesma auga que ides
beber, comprdellela tamn con prata; 7pois vela que o Seor, o teu Deus, te bendiciu en
tdalas tas empresas, tivo coidado de ti camiares por este enorme deserto. Durante
estes corenta anos, estivo contigo o Seor, o teu Deus, e nada che faltou. 8E sarmos de
xunto s nosos irmns, os fillos de Esa que vivan en Seir, deixando o camio da
Arabah, de Eilat e de Esion-Guber, collmo-la direccin do deserto de Moab.
9E o Seor dxome: Non ataques a Moab nin te metas en guerra con eles; mira que non
che dou en herdanza nada do seu pas, pois xa lles dei s fillos de Lot en herdanza a
cidade de Ar. 10Noutros tempos vivan al os emitas, un pobo grande, numeroso e alto de
estatura, igual cs anaquitas. 11(Todos coidan que os emitas eran refatas coma os
anaquitas, pero os moabitas chmanlles emitas. 12Tamn en Seir vivan noutros tempos
os hurritas, pero os fillos de Esa expulsronos e botronos de diante de si,
establecndose no seu lugar, o mesmo que fixo Israel co pas que o Seor lle deu en
herdanza). 13Agora, en marcha, e pndevos a atravesa-lo regato Zred. E pasmo-lo
regato Zred.
14Trinta e oito anos foi o tempo que nos levou atravesar desde Cadex Barnea ata que
pasmo-lo regato Zred e ata que desapareceu do campamento toda aquela xeracin de
homes de guerra, tal como o Seor llelo xurara. 15Pois a man do Seor estaba
clamorosamente contra eles para espantalos do medio do campamento ata que
desaparecesen completamente.
Conquista en guerra santa do reino de Sihn
16Unha vez que tdolos homes de guerra desapareceron, por iren morrendo no medio do
pobo, 17faloume o Seor nestes termos: 18Ti, atravesa hoxe a fronteira de Moab, por Ar.
19Cando chegues presencia dos fillos de Amn, non os ataques nin te metas con eles,
xa que non che dou en herdanza nada do territorio dos fillos de Amn, pois xa llelo teo
dado en herdanza s fillos de Lot. 20(Este territorio tamn se considera territorio dos
refatas, pois noutros tempos viviron nel os refatas, a quen os amonitas lles chaman
zamzumitas: 21un pobo grande, numeroso e alto de estatura, o mesmo cs anaquitas. O
Seor fxoos desaparecer de diante dos amonitas, que os desposuron para se estableceren
no seu lugar. 22Foi o mesmo que fixo o Seor en favor dos fillos de Esa, que viven en
Seir, pois o Seor fixo desaparecer de diante dos fillos de Esa s hurritas, que os
desposuron e se estableceron no sitio ata o da de hoxe. 23Os avitas, que vivan nas
bisbarras ata Gaza, os cretenses, que saran de Creta, fixronos desaparecer, para se
estableceren no seu lugar.
24En p! En marcha! Cruzade o regato Arnn. Mira que che entrego no teu poder a
Sihn, o amorreo, rei de Hexbn, e o seu territorio. Comeza e conquista, declralle a
176

A BIBLIA

guerra. 25O da de hoxe comezo a te converter no causante de temor e de terror ante a

presencia dos pobos que hai debaixo de todo o firmamento; teren noticia do teu
renome, poranse a tremer e escaparn da ta presencia.
26Logo eu, desde o deserto do Nacente, mandei mensaxeiros a Sihn, rei de Hexbn, con
esta mensaxe de paz: 27Dixame pasar a travs do teu pas, longo do vieiro; irei polo
vieiro sen virar nin dereita nin esquerda. 28Comerei a comida que me queiras vender
a prezo de prata, e beberei a auga que me queiras dar, a cambio de prata. Dixame tan s
pasar a p, 29o mesmo que me deixaron os fillos de Esa, que viven en Seir, e os
moabitas que viven en Ar, ata que pase o Xordn para a terra que o Seor, o noso Deus,
nos vai entregar.
30Sihn, o rei de Hexbn, non nos quixo deixar pasar por xunto del, xa que o Seor, o
teu Deus, volveu terco o seu esprito e duro o seu corazn, para entregarcho na ta man,
tal como hoxe est. 31Entn o Seor dxome: Olla, eu comecei por entregarche a Sihn e
a sa terra. Ti comeza por recibir en herdanza o seu pas.
32Entn Sihn saunos encontro en plan de guerra a Iahsah, el e mailo seu pobo. 33E
como o Seor, o noso Deus, nolo entregou nosa vontade, derrotmolo a el, a seus fillos,
e a todo o seu pobo. 34E naquel intre conquistamos tdalas sas cidades, consagrando
exterminio cada cidade: homes, mulleres e menios, e sen deixarmos sobreviventes.
35Soamente deixamos para ns como botn os animais e os espolios das cidades que
conquistaramos. 36Desde Aroer, que est na beira do ro Arnn, e desde a cidade que
est no val, ata Galaad, non houbo cidade que se nos resistise. O Seor, o noso Deus,
entregranolas todas elas, nosa vontade. 37Soamente non te achegaches pas dos
amonitas, a todo o longo do val do Iaboc e s cidades da montaa, e a todo o que o Seor,
o noso Deus, che prohibira.
Guerra santa e conquista do reino de Og en Baxn
3 1Logo ns voltamos para subir camio de Baxn, cando Og, o rei de Baxn, nos sau
encontro en Edrei en plan de guerra, el e todo o seu exrcito. 2Entn dxome o Seor:
Non lles teas medo, xa que chos puxen na ta man, a el, a todo o seu exrcito e o seu
pas; e has de lles face-lo mesmo que lle fixeches a Sihn, o rei dos amorreos, que
reinaba en Hexbn. 3Deste xeito, o Seor, o noso Deus, tamn nos entregou nas nosas
mans a Og, rei de Baxn, e a todo o seu exrcito, e derrotmolo ata non deixarlle
sobrevivente. 4Daquela, apodermonos de tdalas sas cidades, sen que quedase
ningunha que non lla tomasemos. Sesenta cidades de toda a comarca de Argob, eran o
reino de Og en Baxn. 5Todas estas cidades estaban fortificadas con altos muros, porta
dobre e trancas, sen conta-las cidades de abundante poboacin perizita desde antigo.
6Consagrmolas exterminio, o mesmo que fixeramos con Sihn, rei de Hexbn;
consagramos cada unha das cidades: a homes, mulleres e menios; 7deixamos para ns
tdolos animais e o botn destas cidades.
8Entn, arrebatmoslles a dous reis amorreos do outro lado do Xordn este territorio:
desde o ro Arnn ata o monte Hermn. 9(A xente de Sidn chmalle Sirion Hermn,
mentres que os amorreos lle chaman Senir). 10Tdalas cidades da Chaira e todo o Galaad
e todo o Baxn ata Salcah e Edrei, eran cidades do reino de Og en Baxn.11(Og, o rei de
Baxn, era o nico que quedaba do resto dos refatas: Vela o seu sartego!, o sartego de
bronce que hai en Rabat dos amonitas; ten nove cbados de longo por catro de ancho
medido en cbados ordinarios).
12Ata entn, tomaramos posesin de todo este territorio.
Reparto entre as tribos da Transxordania
177

A BIBLIA

Entregueilles s rubenitas e gaditas a metade da montaa de Galaad e mailas sas

cidades, desde Aroer, que se atopa beira do ro Arnn. 13A metade da tribo de Menaxs
entregueille o resto de Galaad e todo o Baxn, toda a rexin de Argob, que fora o reino
de Og. (A toda esta rexin de Baxn, chmanlle pas dos refatas).
14Iar, o fillo de Menaxs, recibiu toda a rexin de Argob ata as fronteiras dos
guexurritas e dos macateos, e ata o da de hoxe estes habitantes chamronse co seu nome,
e a Baxn chamuselle Tendas de Iar. 15A Maquir entregueille o Galaad. 16Os rubenitas
e s gaditas entregueilles desde Galaad ata o ro Arnn, servindo de fronteira o medio do
ro, e ata o ro Iaboc, a fronteira dos amonitas. 17E ademais a estepa que ten o Xordn
por fronteira, desde Xenesaret ata o mar da estepa, isto , ata o mar Morto e Nacente
onde est, augas abaixo, a lia divisoria de augas do Pisgah.
Ordes de Moiss para prepara-la invasin da Cisxordania
18Daquela deivos estas ordes: O Seor, o voso Deus, entregouvos este pas en posesin,
pero vs, soldados, e tdolos homes tiles para a guerra, pasaredes diante dos vosos
irmns israelitas. 19Soamente as vosas mulleres, os vosos menios e os vosos rabaos
-pois eu sei que tendes moitos rabaos- quedarn nas vosas cidades, nas que vos acabo de
dar, 20ata que o Seor, o voso Deus, faga descansar s vosos irmns, como vos fixo a
vs, e ata que tamn eles tomen posesin da terra que o Seor, o voso Deus, lles vai dar
outro lado do Xordn. Entn cada un de vs poder volver sa posesin, a que eu vos
dei.
Splica de Moiss: O don da terra
21Entn deille estas ordes a Xosu: Ti viches cos teus propios ollos todo o que o Seor, o
voso Deus, lles fixo a eses dous reis, o mesmo lles far o Seor a tdolos reinos nos que
ti vas entrar. 22Non lles teades medo, pois o Seor, o voso Deus, estar comprometido
na guerra voso favor.
23Entn eu fxenlle Seor esta splica: 24Meu Seor, Deus! Ti comezaches por
permitirlle teu servo ve-la ta grandeza e a ta man forte, que deus pode haber no ceo
ou na terra, que faga as mesmas obras ca ti, ou tea o mesmo poder? 25Permteme que eu
poida cruzar para ver esa boa terra que est da outra banda do Xordn, esa boa montaa e
o Lbano. 26Pero enfadouse o Seor contra min pola vosa culpa e non me fixo caso,
senn que me dixo: Xa abonda! Non sigas falndome nestes termos. 27Sube cume do
Pisgah, e levanta a vista cara Occidente e cara Norte, cara Sur e cara Nacente: olla
cos teus ollos, pois ti non cruzara-lo Xordn que a tes. 28Dlle ordes a Xosu: anmao e
infndelle valenta, xa que el ser o que cruzar fronte deste pobo e quen lle dar en
herdanza esta terra que ti ests vendo. 29Logo quedamos no val diante de Bet Peor.
A Lei, don de Deus, fonte de sabedora e de vida
4 1E agora, Israel, escoita as leis e decretos que eu vos ensino a cumprir para que
vivades, entredes e tomedes posesin da terra que o Seor, Deus dos vosos pais, vos
entrega. 2Non engadades nada s palabras dos mandamentos que eu vos ordeno, nin lles
quitedes nada, cumprindo as ordes do Seor, o voso Deus, que eu vos impoo. 3Os vosos
ollos viron o que o Seor fixo en Baal Peor: a todo home que se foi tras do Baal de Peor,
o Seor, o teu Deus, exterminouno do medio de ti, 4mentres que todos vs, que vos
apegastes Seor, o voso Deus, seguides vivos o da de hoxe.
178

A BIBLIA

5Vela que, tal e como o Seor, o meu Deus mo mandara facer, vos ensinei mandamentos
e preceptos, para que obrasedes conforme eles dentro da terra onde ides entrar para
tomardes posesin dela.
6Observdeos e podeos en prctica, pois isto ser a vosa pericia e a vosa sabedora s
ollos dos pobos. Estes, escoitaren todos estes mandamentos, dirn: esta gran nacin o
pobo mis experto e mis sabio, 7pois, que gran nacin ten os seus deuses tan cerca de
si como est o Seor, noso Deus, sempre que o invocamos? 8E que gran nacin ten
mandamentos e preceptos tan xustos coma esta lei que hoxe eu vos propoo? 9Pero ti ten
moito coidado de ti, ten coidado coa ta vida, de non esqueceres cousas que viron os teus
ollos e de que non se che aparten do teu corazn tdolos das da ta vida. Cntallelas a
teus fillos e a teus netos.
Condescendencia de Deus na comunicacin da sa Alianza e dos seus
mandamentos
10O da que estiveches no Horeb na presencia do Seor, o teu Deus, o Seor dxome:
Xntame en asemblea a este pobo, e fai que escoite as mias palabras, para que aprendan
a respectarme tdolos das que vivan nesa terra e para que llelas aprendan a seus fillos.
11Entn vs achegstesvos e quedastes p da montaa, e o monte resplandeca cunha
lumarada que chegaba mesmo corazn do ceo, con escuridade, con nube e con espesos
negrns. 12Entn o Seor falouvos desde o medio da lumarada. Vs ode-lo sonido das
palabras, pero non percibiades ningunha figura, soamente a voz. 13El manifestuvo-la
sa alianza coa que vos obrigaba a cumpri-los dez mandamentos; si, escribiunos en das
lousas de pedra. 14Entn a min mandoume o Seor que vos ensinase os mandamentos e
decretos, para que os puxesedes en prctica na terra na que iades entrar para tomardes
posesin dela.
15Tende moito coidado con vs mesmos, que, o da que o Seor vos falou no Horeb
desde o medio da lumarada, non vistes ningunha figura. 16Non vos pervertades
fabricando para vs ningn dolo da forma de calquera divindade: imaxe masculina ou
feminina, 17imaxe de calquera animal que hai no abismo, imaxe de calquera paxaro
alado que voa no ceo, 18imaxe de calquera reptil do chan, imaxe de calquera peixe que
hai nas augas de debaixo da terra.
19E cando levnte-los ollos cara ceo e contmple-lo sol, a la e as estrelas, tdalas
constelacins celestes, non te deixes seducir, adorndoos nin dndolles culto, pois o
Seor, o teu Deus, repartiunos entre tdolos pobos que hai de debaixo de todo o ceo.
20Pero a vosoutros o Seor colleuvos e sacouvos do forno do ferro, de Exipto, para
constiturvos no que o da de hoxe sodes, o pobo da sa herdanza.
A Alianza do Deus celoso e as testemuas da Alianza
21O Seor enfadouse contra min pola vosa culpa, e xurou que eu non cruzara o Xordn
nin entrara nesa bendita terra que o Seor, o teu Deus, che vai dar en herdanza. 22Si, eu
vou morrer nesta terra, sen poder cruza-lo Xordn, mentres que vosoutros cruzardelo e
tomaredes posesin desa bendita terra. 23Tende coidado, non vos esquezades da alianza
do Seor, o voso Deus, a que el pactou convosco, nin vos fagades dolos da figura de
calquera cousa, porque cho prohibiu o Seor, o teu Deus; 24pois o Seor, o teu Deus,
lume que devora, un Deus celoso.
25Cando teas fillos e netos e te fagas vello nesa terra, se te pervertes facendo dolos da
figura de calquera cousa e facendo o que est mal s ollos do Seor, o teu Deus,
enfadndoo deste xeito, 26poo hoxe por testemuas contra vs o ceo e maila terra:
179

A BIBLIA

desapareceredes axia da terra que ides pasar cruzando o Xordn para tomardes
posesin dela; non alongarde-los vosos das sobre ela, senn que desaparecederes
completamente. 27O Seor esparexeravos por entre as nacins e soamente uns poucos
quedaredes entre os pobos a onde o Seor vos levar. 28Al adoraredes deuses, feitos por
mans humanas, pau e pedra que nin ven nin oen, nin comen nin olen. 29Pero desde al
buscarde-lo Seor o teu Deus, e atoparalo, se o buscas con todo o teu corazn e con toda
a ta alma. 30Cando, cabo de certos das, todas estas maldicins te cerquen e che vean
enriba, volveraste Seor, o teu Deus, e escoitara-la sa voz, 31pois o Seor, o teu Deus,
un Deus compasivo: non te abandonar nin te destruir nin esquecer a Alianza que con
xuramentos lles prometeu a teus pais.
32Si, pregntalles s tempos antigos, que houbo antes de ti desde o da en que Deus
creou a humanidade sobre a terra, e desde un cabo do ceo ata o outro cabo do ceo:
Houbo algo tan grande coma isto ou ouse algo semellante? 33Escoitou algn pobo a
voz de Deus falndolle desde o medio do lume, tal coma ti a escoitaches, e seguiches
vivindo? 34Ou intentou algn deus vir coller para si unha nacin do medio doutros
pobos, con castigos, con sinais e prodixios, con guerra, con man forte e brazo estendido,
con terrores grandes, de maneira semellante a todo o que o Seor, o voso Deus, fixo no
voso favor en Exipto s teus propios ollos?
35A ti fxoche ver todo isto para que saibas que o Seor o teu Deus, que fra del non
hai outro. 36Desde o ceo fxoche escoita-la sa voz para instrurte, e sobre a terra fxoche
ve-la sa gran luminaria para que escoitse-las palabras que saan do medio do lume, 37e
seguiches vivo diante del. Amou a teus pais e escolleu a sa descendencia despois deles,
e por isto fxote sar de Exipto na sa presencia coa sa gran forza, 38para desposur
diante ta a pobos mis grandes e poderosos ca ti, para facerte entrar e darche en
posesin a sa terra, tal como hoxe sucede. 39Recoceo hoxe e dlle voltas no teu
corazn: o Seor Deus, arriba no ceo e abaixo na terra, e que non hai outro. 40Garda os
seus mandatos e leis que eu mando hoxe: serache bo para ti e para teus fillos despois de
ti, e alongara-los teus das sobre a terra que o Seor, o teu Deus, che vai dar para
sempre".
Apndice histrico: as cidades de refuxio na Transxordania
41Entn separou Moiss tres cidades outro lado do Xordn, Nacente do sol, 42para se
refuxiaren al os homicidas por mataren seu prximo sen querer e sen odialo de vspera
nin de antevspera; refuxindose nunha desas cidades, vivir. 43Para os rubenitas,
separou Bser no deserto, na terra cha; para os Gaditas, Ramot, en Galaad; e para os
menaxitas, Goln, en Baxn.
44Esta a Lei que lles propuxo Moiss s fillos de Israel. 45Estas son as normas,
preceptos e decretos que lles promulgou Moiss s fillos de Israel, cando saron de
Exipto. 46Foi no outro lado do Xordn, no val que est fronte a Bet Peor, no pas de
Sihn, rei amorreo, quen reinaba en Hexbn. A Sihn venceuno Moiss e mailos fillos de
Israel, cando saan de Exipto, 47e tomaron posesin do seu pas e do territorio de Og, rei
de Baxn (os dous reis amorreos que vivan do outro lado do Xordn): polo Nacente do
sol, 48desde Aroer, que est na ribeira do Arnn, ata o monte Sin, isto , o Hermn, 49e
mais toda a Arabah do outro lado do Xordn cara Nacente, e ata o mar da Arabah
debaixo das ladeiras do ro Pisgah.
SEGUNDO DISCURSO
I. REFLEXION TEOLOXICA
180

A BIBLIA

A revelacin do Seor Asemblea de Israel no Horeb

5 1Moiss convocou a todo Israel e dxolle:
-"Escoita, Israel, estes mandatos e decretos que eu promulgo s vosos odos neste da,
para que os aprendades e coidedes de os pr en prctica.
2O Seor, o noso Deus, fixo unha alianza connosco no Horeb; 3non foi cos nosos pais,
con quen o Seor fixo esta alianza, senn connosco, estes que hoxe estamos aqu, todos
ns, vivos. 4Cara a cara falou o Seor convosco na montaa desde o medio do lume. 5Eu
estaba entre o Seor e vs naquel intre, para darvos a coece-la palabra do Seor, xa que
vs lle tiades medo presencia do lume, e non quixestes rubir montaa. Vela o que
dixo:
6Eu son o Seor, o teu Deus, que te fixen sar do pas de Exipto, da opresin dos
escravos.
7Non ters outros deuses na mia presencia.
8Non fars para ti imaxe esculpida, que represente nada do que hai arriba no ceo, nin
abaixo na terra, nin na auga de debaixo da terra. 9Non te postrars en adoracin diante
delas nin te someters escravitude no culto a elas, xa que eu son o Seor, o teu Deus,
Deus celoso: para os que me aborrecen, castigo o delito dos pais nos descendentes ata a
terceira e cuarta xeracin; 10pero practico misericordia benfeitora por mil xeracins cos
que me aman e gardan os meus mandamentos.
11Non invocara-lo nome do Seor, o teu Deus, en van, pois non deixar o Seor sen
castigo que invoque en van o seu nome.
12Reserva o da do sbado para santificalo, segundo cho mandou o Seor, teu Deus.
13Traballa e cumpre toda a ta misin durante seis das, 14pero o da stimo sbado, o
descanso para o Seor, o teu Deus. Non fars ningn traballo, nin ti nin o teu fillo nin a
ta filla, nin o teu criado nin a ta criada, nin o teu boi nin o teu burro, nin ningun dos
teus animais, nin o estranxeiro que est nas tas cidades; deste xeito, descansarn o teu
servo e maila ta serva o mesmo ca ti. 15Lmbrate de que fuches servo no pas de Exipto
e de que te sacou de al o Seor o teu Deus con man forte e brazo estendido. Por isto
mandouche o Seor o teu Deus que observse-lo da de descanso sabtico.
16Honra a teu pai e ta nai, tal como cho mandou o Seor, o teu Deus, para que se
alonguen os teus das e atpe-la felicidade na terra, que o Seor o teu Deus che vai dar.
17Non mates.
18Non cometas adulterio.
19Non roubes.
20Non deas testemuo falso contra o teu prximo.
21Non desexes te-la muller do teu prximo; non cobce-la casa do teu prximo, nin a sa
terra, nin o seu servo nin a sa serva, nin o seu boi nin o seu burro, nin nada do que lle
pertence teu prximo.
22Estes mandamentos dictoullos o Seor con forte voz a toda a vosa asemblea na
montaa, desde o medio do lume, da nube e do escuro nubrado. Non engadiu mis nada,
senn que os escribiu en das lousas de xisto, e entregoumos a min.
A mediacin de Moiss na promulgacin da Lei
23Pero cando escoitastes esta voz que saa do medio do nubrado e cando a montaa arda
en labarada, achegstesvos xunto a min, todos vs, xefes de tribos e ancins 24e
dixstesme: Vela que o Seor, o noso Deus, mostruno-la sa gloria e a sa grandeza:
escoitmolo falar desde o medio do lume. Hoxe vimos que Deus lle pode falar home, e
181

A BIBLIA

este pode seguir vivo; 25pero agora, ben certo que morreremos. Seguro que nos devorar
esa grande labarada, se seguimos ns escoitando de novo a voz do Seor, o noso Deus.
Si, morreremos, 26pois un que sexa todo el carne e que escoite a voz do Deus vivo
falndolle desde o medio do lume, como poder seguir vivo? 27Acrcate ti e escoita
todo o que diga o Seor, o noso Deus, e logo ti dirasnos todo o que che diga o Seor, o
noso Deus, e ns escoitarmolo e pormolo en prctica.
28Pero o Seor escoitou as vosas palabras mentres me falabades, e logo dxome o Seor:
Escoitei as palabras que che falou este pobo. Est ben todo o que che dixeron. 29Quen
me dera que tivesen un corazn deste xeito, para respectarme a min sempre e para
gardaren tdolos meus preceptos, e para deste xeito seren felices sempre, eles e os seus
fillos! 30Vai e dilles: Volvdevos s vosas tendas. 31Pero ti, queda aqu comigo, que che
vou dictar eu mesmo tdolos mandamentos e preceptos e ordes que lles ensinars a eles
para que os poan en prctica no pas do que lles vou dar posesin.
32Tende, pois, coidado de plos en prctica tal como volo mandou a vs o Seor, o noso
Deus. Non vos desviedes nin dereita nin esquerda. 33Seguide todo o camio que vos
mandou o Seor, voso Deus, e deste xeito viviredes, seredes felices e alongarde-los das
que recibiredes en herdanza.
Respectars e amara-lo Seor, cumprindo os seus mandamentos, preceptos e ordes
6 1Estes son os mandamentos, os preceptos e as ordes que o Seor, voso Deus, mandou
ensinarvos, para que os puxesedes en prctica no pas que ides pasar, para collelo en
posesin; 2de xeito que respcte-lo Seor, o teu Deus, gardando tdolos seus preceptos e
os seus mandamentos que eu che ordenei, ti e o teu fillo e mailo teu neto, tdolos das da
ta vida, para que se alonguen os teus das. 3Escoita, Israel, e ten coidado de o practicar,
para que sexas feliz e que te multipliques moito, pois tal como cho falou o Seor, Deus
dos teus pais, unha terra que deita leite e mel.
4Escoita, Israel: O Seor, o noso Deus, Iav, o nico. 5Amara-lo Seor, o teu Deus, con
todo o teu corazn, con tdalas tas aspiracins e con toda a ta forza. 6Os preceptos
estes, que eu che mando hoxe, estarn no teu corazn; 7inculcarsllelos s teus fillos e
falars deles estando na ta casa e indo polo teu camio, estando deitado e estando de p:
8ataralos ta man coma sinal, e servirn de adorno entre os teus ollos, 9escribiralos nos
marcos da ta casa e nas tas portas.
10Cando o Seor, o teu Deus, te faga entrar no pas que xurara a teus pais Abraham,
Isaac e Xacob, que cho dara a ti, con cidades grandes e fermosas que ti non construches,
11con casas cheas de toda clase de riquezas que ti non acumulaches, con pozos
escavados que ti non cavaches, con vias e campos de oliveiras que ti non plantaches:
cando ti comas e te fartes, 12ten moito coidado de non te esqueceres do Seor que te
sacou do pas de Exipto, da situacin de escravitude.
13O Seor, o teu Deus, has de respectar, a El has de adorar; e has de face-lo xuramento,
invocando o seu nome. 14Non vos vaiades tras doutros deuses, deuses dos pobos que vos
rodean, 15porque no medio de ti est un Deus celoso, o Seor, o teu Deus: non sexa que
se desfogue contra ti a ira do Seor o teu Deus e te faga desaparecer de sobre a superficie
da terra.
16Non tentde-lo Seor, voso Deus, tal como o tentastes no lugar de Tentacin.
17Gardade fielmente os mandamentos do Seor, voso Deus, as sas normas e os seus
preceptos, os que El vos deu.
18Fai o que correcto e honrado s ollos do Seor. As atopara-la felicidade e chegars a
coller posesin do bo pas, que o Seor lles prometeu con xuramento s teus pais,
19botando da ta presencia a tdolos teus inimigos, tal como o dixo o Seor.
182

A BIBLIA

Catequese familiar: teoloxa dos mandamentos deducida da Pascua e da Alianza

20Vela que ma o teu fillo che preguntar deste xeito: Que son estas normas, estes
preceptos e estes decretos que o Seor, o noso Deus, vos mandou a vs? 21Ti
responderaslle a teu fillo: Eramos escravos do Faran en Exipto, pero o Seor sacounos
de Exipto con man forte. 22O Seor puxo diante dos nosos ollos en Exipto grandes e
terribles sinais e prodixios contra o faran e contra toda a sa corte. 23Pero a nosoutros
sacounos de al co fin de nos ir guiando, ata drno-la terra que lles prometera baixo
xuramento a nosos pais. 24Entn o Seor mandounos pr en prctica todos estes
preceptos, respectando as Seor o noso Deus, para sermos sempre felices e para
podermos vivir coma hoxe. 25A nosa xustiza consistir en que coidemos de pr en obra
todos estes mandamentos ante a presencia do Seor, o noso Deus, tal e como El nolo
mandou.
O exterminio sacro
7 1Cando o Seor, o teu Deus, te introduza no pas no que vas entrar para o tomares en
posesin, e cando expulse da ta presencia pobos numerosos -os hititas, os guirgaxitas,
os amorreos, os cananeos, os perizitas, os hivitas e os iebuseos, sete pobos mis
numerosos e poderosos ca ti- 2e o Seor, o teu Deus, chos poa diante de ti, para que os
castigues, ti entrgaos totalmente exterminio sagrado.
Non fagas con eles alianzas nin teas compaixn deles. 3Non emparentes con eles, non
lles da-la ta filla para un fillo deles, nin clla-la filla deles para un fillo teu. 4Pois ela
apartara os teus fillos do meu seguimento, para daren culto a deuses alleos, e acenderase
a ira do Seor contra vs e destruiravos inmediatamente. 5Vela, pois, o que lles faredes
a eles: destruirde-los seus altares, romperde-las sas estelas clticas, esnaquizarde-las
sas imaxes simblicas de Axerah e queimaredes no lume as sas imaxes idoltricas.
6Porque ti es un pobo consagrado Seor, o teu Deus.
O Seor, o teu Deus, escolleute para sre--lo pobo da sa persoal propiedade entre
tdolos pobos que viven sobre a superficie da terra.
7Non foi por serdes vs mis numerosos ca tdolos pobos polo que o Seor se namorou
de vs e vos escolleu, pois sde-lo mis pequeno de tdolos pobos; 8senn que foi polo
amor do Seor para vs e por manter El o xuramento que lles fixera s vosos pais, polo
que o Seor vos sacou con man forte e vos rescatou da situacin de escravitude, do poder
do faran, rei de Exipto.
9Has de saber que o Seor, o teu Deus, Deus: Deus fiel, que mantn a sa alianza e a
sa misericordia por mil xeracins cos que o aman e cumpren os seus mandamentos, 10e
que llelas devolve na cara s que o aborrecen, facndoos desaparecer; non queda
dubidoso ante o que o aborrece, senn que llelas paga en persoa.
11Garda os mandamentos, os preceptos e os decretos que eu che mando hoxe pr en
prctica. 12Se facedes caso destes decretos, os gardades e os pondes en prctica, o Seor,
voso Deus, manter contigo a Alianza e a misericordia que lles xurou s teus pais. 13El
quererate, bendicirate e multiplicarate, e tamn bendicir o froito do teu ventre e o froito
da ta terra, o teu trigo, o teu mosto e o teu aceite, as cras das tas vacas e as camadas do
teu rabao sobre a terra, da que lles xurou s teus pais que cha dara. 14Ti sers mis
bendito ca tdolos pobos, non haber en ti macho nin femia estril, nin no teu rabao.
15O Seor retirar de ti toda enfermidade e toda peste maligna -coma as de Exipto, que ti
ben coeces-, non cha apegar a ti, senn que llela dar a tdolos que te odian.

183

A BIBLIA

16Devora a tdolos pobos que o Seor, o teu Deus, che vai entregar: que o teu ollo non
se entenreza por eles. Non adre-los seus deuses, pois son para ti lazo de caza.
17Mira que has de dicir para os teus adentros: estes pobos son mis numerosos ca min,
como serei capaz de apoderarme deles! 18Pero non lles teas medo. Lmbrate ben do
que lles fixo o Seor, o teu Deus, faran e a todo o Exipto, 19das grandes probas que
viron os teus ollos, dos sinais e prodixios, da man poderosa e do brazo estendido que
sacou no teu favor o Seor, o teu Deus. As actuar o Seor, o teu Deus, contra tdolos
pobos, en presencia dos que ti sentes medo. 20Tamn lles mandar o Seor, o teu Deus,
vsporas, ata que desaparezan os que queden e mailos que se escondan da ta presencia.
21Non te aterrorices da presencia deles, pois o Seor, o teu Deus, est no medio de ti,
Deus grande e temible. 22O Seor, o teu Deus, botar fra da ta presencia pouco a
pouco a estes pobos; non ver conveniente facelos desaparecer rapidamente, non sexa
que as feras salvaxes se multipliquen con perigo para ti. 23Senn que o Seor, o teu
Deus, hachos pr diante e estarreceraos con grande pnico, ata que se aniquilen.
24Entregar os seus reis no teu poder, para que fagas desaparece-lo nome deles de
debaixo do ceo; non haber quen se resista na ta presencia ata que os aniquilen a todos
eles.
25Habedes de queimar no lume as imaxes dos seus deuses. Non podes cobiza-la prata e o
ouro que as recobre, nin os collas para ti: non caers na sa trampa. Olla que son
abominacin para o Seor o teu Deus, 26non metera-la abominacin na ta casa, pois ti
sers consagrado exterminio o mesmo c ouro e a prata. Ti rexeitaralos totalmente e
aborreceralos profundamente, pois son cousa consagrada exterminio.
Clarificacin da teoloxa dos mandamentos coas tradicins do deserto
8 1Todo mandamento, que eu che mande hoxe, ters coidado de o cumprires, para que
vivades felices, vos multipliquedes e entredes a tomar en posesin a terra que o Seor
prometeu con xuramento s vosos pais. 2Has de te lembrar do camio polo que o Seor,
o teu Deus, te fixo camiar polo deserto durante estes corenta anos para aflixirte e prte a
proba e sabe-lo que hai nas tas intencins: se ti queras garda-los seus mandamentos, ou
non. 3El aflixiute, facndote pasar fame, e logo deuche de come-lo man, que nin
coecas ti nin coecan teus pais, co fin de che dar a coecer que non soamente do pan
vive feliz o home, senn que o home vive feliz con todo o que sae da boca do Seor. 4O
teu mantn non se gastou sobre ti nin os teus ps che incharon durante estes corenta anos,
5a fin de que ti recoezas, meditndoo para os teus adentros, que o mesmo que calquera
castiga seu fillo, as o Seor, o teu Deus, te est castigando. 6Has de garda-los
mandamentos do Seor, o teu Deus, para segure-la sa moral e para lle mostrre-lo teu
respecto.
7Olla que o Seor, o teu Deus, te vai levar a un pas bo, terra de regueiros de auga, de
fontes e lagos que saen das veigas e das montaas; 8terra de trigo e de cebada, de vias,
de figueiras e de granados, terra de aceite e de mel; 9terra, onde non has come-lo pan con
mesquindade, onde nada che faltar; terra que ten as pedras de ferro, e con montaas nas
que picars cobre. 10Entn ti comers ata fartarte e bendicira-lo Seor, o teu Deus, polo
bo pas que che deu.
11Grdate ben de esquece-lo Seor, o teu Deus, non gardando os mandamentos e os
decretos e preceptos que eu che estou mandando hoxe. 12Non sexa que cando comas e te
fartes e constras boas casas, 13e cando se multiplique o teu gando e os teus rabaos, o
ouro e a prata se che multiplique, e todo o teu se che multiplique, e 14se che enorgulleza
o teu corazn e te esquezas do Seor, o teu Deus, que foi quen te sacou do pas de
Exipto, da casa da escravitude; 15foi quen te fixo camiar polo deserto grande e terrible,
184

A BIBLIA

por culpa das serpentes de mordedura queimante, dos escorpins e da sequidade (pois
non haba auga); foi El quen fixo sar para ti auga da pedra de granito; 16foi El quen che
deu a comer no deserto o man, que teus pais non coecan, co fin de te aflixir e prte a
proba, para logo facerche ben no teu futuro.
17Non sexa que vaias dicir para os teus adentros: Foi a mia forza e o poder dos meus
puos o que me produciu esta prosperidade. 18Lmbrate mis ben do Seor, o teu Deus,
que El quen che d a forza para producre-la prosperidade, se mants en p a sa
alianza, a que lles prometeu con xuramento a teus pais, o mesmo que fai hoxe.
19Pero, se ti te esqueces do Seor, o teu Deus, e vas tralos deuses alleos, lles ds culto e
te postras diante deles, eu povos como testemuas hoxe de que pereceredes sen
remedio. 20O mesmo cs pobos que o Seor fixo perecer na vosa presencia, as
pereceredes, se non lle facedes caso voz do Seor, voso Deus.
A conquista, obra do Seor
9 1Escoita, Israel! Ti vas cruzar hoxe o Xordn para tomares posesin de pobos mis
grandes e mis poderosos ca ti, de cidades mis grandes e fortificadas c ceo; 2un pobo
grande e de grande estatura son os fillos dos anaquitas, s que ti non coecas, anda que
ti mesmo oches: Quen poder resistir ante os fillos de Anac?. 3Pero hoxe vas recoecer
que o Seor, o teu Deus, quen pasa diante de ti coma lume devorador, El quen os vai
destrur, El quen os vai subxugar na ta presencia, mentres ti vas tomar posesin deles e
os vas facer desaparecer nun instante, tal como cho dixo o Seor.
4Cando o Seor, o teu Deus, os bote da ta presencia, non digas para os teus adentros:
Por mor da mia xustiza foi polo que o Seor me fixo entrar a tomar posesin deste pas,
pois pola iniquidade destes pobos polo que o Seor os desapropia do pas que est na
ta presencia. 5Non pola ta xustiza nin pola rectitude das tas intencins polo que ti
vas entrar a tomar posesin do seu pas. Certo que pola iniquidade destes pobos, polo
que o Seor, o teu Deus, os vai despoxar do pas que est na ta presencia, para as
mante-la promesa que o Seor lles fixo con xuramento a Abraham, a Isaac e a Xacob.
6Recoece que non pola ta xustiza polo que o Seor, o teu Deus, che entrega este bo
pas, para o tomares en posesin, pois ti es un pobo de cabeza dura.
Un pobo teimudo
a) O becerro de metal fundido
7Recorda, non te esquezas de que enfadche-lo Seor, o teu Deus, no deserto; desde o da
en que saches do pas de Exipto ata a vosa chegada a este lugar, estivestes rebelndovos
contra o Seor. 8No Horeb enfadste-lo Seor, e o Seor anoxouse contra vs ata querer
destrurvos.
9Cando eu subn montaa para recolle--las lousas de pedra, as tboas da Alianza, que o
Seor pactara convosco, quedei na montaa corenta das e corenta noites, sen comer pan
e sen beber auga. 10Entn o Seor entregoume as das lousas de pedra, escritas co dedo
ndice de Deus, e sobre elas haba certamente tdolos mandamentos que o Seor vos dera
na montaa, desde o medio do lume, o da da asemblea. 11Foi cabo de corenta das e de
corenta noites, cando o Seor me entregou as das lousas de pedra, as tboas da Alianza.
12Entn dxome o Seor: Levntate e baixa rpido de aqu, que se corrompeu o teu pobo,
o que ti sacaches de Exipto. Ben axia se apartaron do camio que eu lles mandei.
Fixeron para eles un dolo de fundicin. 13Logo dxome o Seor: Estou ollando para este
pobo, e vela que un pobo de dura cerviz. 14Dixame, vounos destrur, e borra-lo seu

185

A BIBLIA

nome de debaixo do ceo, mentres que a ti te vou converter nun pobo mis poderoso e
mis numeroso ca eles.
15Entn dei a volta e baixei da montaa coas das tboas da Alianza nas mias mans,
mentres a montaa estaba ardendo en labarada. 16Ollei, e vela que pecarades contra o
Seor, voso Deus. Fixerades un becerro de metal fundido. Ben axia vos apartarades do
camio que vos tia mandado o Seor. 17Entn colln as das lousas, tireinas das mias
mans e esnaquiceinas diante dos vosos ollos.
18Logo postreime no chan diante do Seor, tal e como o fixera a primeira vez, durante
corenta das e corenta noites, sen comer pan nin beber auga, por culpa de tdolos pecados
que acababades de cometer, facendo o que est mal s ollos do Seor, ata ofendelo.
19Certo que lle tia medo ira e carraxe con que estaba enfadado o Seor contra vs, a
tal punto que vos quera destrur; pero o Seor tamn esta vez me escoitou. 20Tamn
estaba o Seor tan enfadado contra Aharn, que o quera matar, mais eu tamn recei por
Aharn daquela. 21Logo colln o pecado que fixerades, o becerro, queimeino no lume, e
esnaquiceino, triturndoo ben ata que quedou modo coma o po, e botei o seu po
regueiro que baixa da montaa.
b) Outros pecados no deserto
22Logo seguistes enfadando Seor en Taberah, en Masah e en Quibrot Hatavah. 23E
cando o Seor vos mandou sar de Cadex Barnea, dicndovos: Subide e tomade posesin
da terra que eu vos entreguei, vs rebelstesvos contra a orde da boca do Seor, voso
Deus; non vos fiastes del nin lle fixestes caso sa voz. 24Desde o da en que vos
coecn, vindes sendo rebeldes co Seor.
25Entn postreime no chan diante do Seor corenta das e corenta noites, igual que me
postrara antes, pois o Seor falara de vos destrur, 26e receille Seor, dicindo: Meu
Seor, Deus, non destra-lo teu pobo e a ta herdanza, a que ti redimiches, coa ta
grandeza, a que ti fixeches sar de Exipto coa ta forte man. 27Lmbrate dos teus servos:
de Abraham, de Isaac e de Xacob; non olles para a obstinacin deste pobo, nin para a sa
ruindade, nin para o seu pecado, 28se-nn hase dicir: O Seor non foi capaz de traelos
terra de onde os sacara e que lles prometera, senn que polo odio que lles ten, fxoos sar,
para os facer morrer no deserto. 29Pero eles son o teu pobo e a ta herdanza, que fixeches
sar co teu grande poder e co teu brazo estendido.
A Arca da Alianza, os levitas e a morte de Aharn
10 1Naquela ocasin dxome o Seor: Corta das lousas de pedra, coma as primeiras, e
sube a xunto de min montaa, e fai tamn unha arca de madeira: 2Eu vou escribir sobre
as lousas os mandamentos que haba sobre as lousas primeiras que ti rompiches, e logo
halas pr na arca.
3Entn eu fixen unha arca de madeira de acacia, cortei das lousas de pedra, coma as
primeiras, e subn montaa coas das lousas na mia man. 4El escribiu nas lousas, coa
mesma escritura da primeira vez, os dez mandamentos que vos dera o Seor na montaa,
desde o medio do lume o da da asemblea, e entregoume as lousas a min. 5Logo dei volta
e baixei da montaa; puxen as lousas na arca que fixera, e quedaron al, tal como o Seor
mo mandara.
6Os israelitas marcharon dos pozos de Bene-Iacn ata Moserah. Al morreu Aharn e al
foi enterrado, e o seu fillo Elazar sucedeuno no cargo de sacerdote. 7Desde al marcharon
ata Gudgdah, e de Gudgdah ata Iotbtah, terra de regueiros de auga.

186

A BIBLIA

8Naquela ocasin escolleu o Seor a tribo de Lev para que levase a Arca da Alianza do
Seor, para que se mantivese na presencia do Seor dndolle culto e bendicindo no seu
nome tal como fai anda hoxe. 9Por isto, Lev non ten herdanza nin parte coma os seus
irmns. A sa herdanza o Seor, tal como llo dixo o Seor, o teu Deus.
10Entn eu quedei na montaa, o mesmo c primeira vez, durante corenta das e corenta
noites, e tamn esta vez me fixo caso o Seor. O Seor non quixo destrurte, 11senn que
me dixo: Levntate, e vai diante do pobo darlle o sinal de sada, para que entren a tomar
posesin do pas, que xurei darlles s vosos pais.
Sntese final:
a) Esixencias da Alianza
12E agora Israel que o que o Seor, o teu Deus, che pide? Tan s que respcte-lo
Seor, o teu Deus, que camies por tdolos seus vieiros, que o ames e que srva-lo Seor,
o teu Deus, con tdalas tas intencins e con tdolos teus folgos, 13que grde-los
mandamentos do Seor e os seus preceptos, que eu che mando para o teu ben.
14Si, do Seor, o teu Deus, son os ceos e o mis esplendoroso dos ceos, a terra e todo o
que hai nela; 15pero soamente de teus pais se namorou o Seor, e escolleuvos a vs, a
sa descendencia, de entre tdolos pobos, tal como se ve hoxe.
16Circuncidade os prepucios dos vosos corazns e non volvades endurece-la vosa
cabeza, 17pois o Seor, o teu Deus, Deus dos deuses, Seor dos seores, o Deus
grande, poderoso e temible; imparcial e non acepta o suborno; 18El quen lles fai
xustiza orfo e viva, e quen ama emigrante dndolle pan e vestido.
19Amarde-lo emigrante, xa que fostes emigrantes no pas de Exipto. 20O Seor o teu
Deus, respectars, a El servirs e a El has de te apegar e prestar xuramento no seu nome.
21El ser a ta louvanza, El ser o teu Deus, que fixo por ti esas grandes e terribles
cousas que viron os teus ollos. 22Setenta persoas eran os teus devanceiros cando
baixaron a Exipto, pero agora o Seor, o teu Deus, volveute tan numeroso coma as
estrelas do ceo.
11 1Amara-lo Seor, o teu Deus, e gardara-lo que El mande: os seus preceptos os seus
decretos e os seus mandamentos tdolos das.
b) Recoecemento das obras do Seor na historia
2Recoecdeo hoxe. Certo que non se trata dos vosos fillos, que nin coeceron nin viron
o castigo do Seor, voso Deus, nin a sa grandeza, nin a sa man poderosa, nin o seu
brazo estendido, 3nin os seus prodixios, nin as sas obras, as que El fixo no medio de
Exipto contra o Faran, rei de Exipto, e contra todo o seu pas: 4as que fixo contra o
exrcito de Exipto, contra os seus cabalos e contra os seus carros; de xeito que fixo flu-las augas do mar dos Xuncos sobre a sa furia, cando vos perseguan, e destruunos o
Seor ata o da de hoxe; 5as que fixo contra vs no deserto ata que chegastes a este lugar;
6e as que fixo contra Datn e Abiram, os fillos de Eliab, fillo de Rubn, cando o abismo
abriu a sa boca e os tragou no medio de todo Israel: a eles, as sas familias, as sas
tendas e a tdolos seres vivos que estaban sa disposicin. 7Certo que se trata dos
vosos ollos que viron a obra que o Grande Seor fixo.
8Gardaredes tdolos mandamentos que eu che mando hoxe, a fin de terdes forza para
entrar e tomar posesin do pas, que ides pasar e tomar en posesin, 9e a fin de que se
che alonguen os das sobre a terra, que o Seor prometeu con xuramento dar a vosos pais
e mais sa descendencia. Terra que rega leite e mel.
187

A BIBLIA

c) O bo pas que Deus vos d

10Certo que no pas que ti vas entrar para o tomares en posesin, non coma o pas de
Exipto, de onde sastes, e onde botba-la ta sementeira e regabas p, coma nun horto
de verduras. 11Si, o pas a onde vas cruzar para o tomares en posesin, un pas de
montaas e de vales; bebe a auga da chuvia do ceo; 12 un pas do que o Seor, o teu
Deus, se coidar, e os ollos do Seor, o teu Deus, estarn continuamente postos nel desde
o comezo ata a fin do ano.
13Se lles facedes de verdade caso s meus mandamentos, os que eu vos mando hoxe,
amando Seor, voso Deus, e servndoo con toda a vosa intencin e con todo o voso ser,
14eu mandarei seu tempo a chuvia da vosa terra, a chuvia do outono e a chuvia da
primavera: colleitara-lo teu trigo, o teu mosto e o teu aceite; 15porei herba nos teus
campos para o teu gando, e ti comers ata fartar.
16Tende moito coidado de que o voso corazn non se deixe seducir e vs vos extraviedes
e deades culto a deuses alleos e vos postredes diante deles. 17Porque se acendera a ira do
Seor contra vs: pechara o ceo e non habera chuvia, e o campo non dara o seu froito, e
desapareceriades axia de sobre esta boa terra que vos vai da-lo Seor.
d) Exhortacin fidelidade s mandamentos
18Constitude estas palabras mias coma obxecto das vosas intencins e do voso esforzo,
atdeas voso pulso coma sinal, e pndeas entre os vosos ollos coma filacteria;
19ensindellelas a vosos fillos, falndolles delas, cando esteas sentado na ta casa e
cando vaias de camio, cando esteas deitado e cando esteas de p; 20e escrbeas nos
marcos da ta casa e nas tas portas, 21para que os vosos das e os das dos vosos fillos
sobre a terra, que o Seor prometeu con xuramento dar s vosos pais, duren tanto coma
os das do ceo sobre a terra.
22Ollade que se gardades fielmente todos estes mandamentos que eu vos mando cumprir,
amando Seor, camiando por tdolos seus vieiros e apegndovos a El, 23entn o
Seor ir diante de vs expulsando a todos estes pobos, e vs tomaredes posesin de
pobos mis grandes e mis poderosos ca vs. 24Tdolos lugares onde pise a planta do
voso p sern vosos. A vosa fronteira ser desde o deserto e o Lbano, e desde o ro
ufrates ata o mar do Occidente. 25Ningun se resistir diante de vs. O Seor, voso
Deus, difundir pnico e medo por todo o pas no que vs pisedes, tal e como volo dixo.
e) A bendicin e a maldicin na Alianza de Xequem
26Olla! Eu poo diante de vs hoxe bendicin e maldicin: 27a bendicin, se facedes
caso dos mandamentos do Seor, voso Deus, que eu vos mando hoxe; 28e a maldicin,
se non facedes caso dos mandamentos do Seor, voso Deus, e vos apartades do camio
que eu vos mando hoxe, marchando tras de deuses estranxeiros que non coeciades.
29Cando o Seor, o teu Deus, te faga entrar no pas a onde vas para o tomares en
posesin, ti pora-la bendicin sobre o monte Garizim e a maldicin sobre o monte Ebal.
30Estes montes dominan a ribeira do Xordn detrs do camio da posta do sol, o
territorio do rei cananeo que manda na Arabah, fronte a Guilgal, no lado da acieira de
Moreh.
f) Introduccin e vnculo do cdigo

188

A BIBLIA

31Ollade que ides cruza-lo Xordn para entrardes a tomar posesin do pas que o Seor,
o voso Deus, vos d; tomade posesin del e domindeo, 32e estade atentos a cumprir
tdolos mandamentos e decretos que eu vos poo diante hoxe.
II. CDIGO DEUTERONMICO
12 1Estes son os mandamentos e os decretos que estaredes atentos a cumprir na terra que
o Seor, Deus de vosos pais, vos deu en posesin, durante tdolos das que vs vivades
na terra.
O culto Seor: Santuario nico
2Destruiredes totalmente tdolos santuarios onde os pobos que ides posur lles daban
culto s seus deuses, no cume das altas montaas e sobre os outeiros e debaixo de toda
rbore verdeante. 3Romperde-los seus altares, esnaquizarde-las sas estelas,
queimaredes con lume as representacins de Axerah, quitarde-las imaxes dos seus
deuses e faredes desaparece-los seus nomes dese lugar santo.
4No culto Seor, o voso Deus, non habedes de facer deste xeito. 5O santuario, que o
Seor, voso Deus, escolleu de entre tdalas tribos para pr al o seu nome, ese
buscardelo como a sa morada. Entraredes nel 6para presentardes al os vosos
holocaustos e os vosos sacrificios, os vosos dcimos e as ofrendas voluntarias das vosas
mans, os vosos sacrificios ofrecidos en promesa e as vosas ofrendas espontneas, e os
primoxnitos do voso gando e dos vosos rabaos. 7Al habedes de comer na presencia do
Seor, o voso Deus, e debedes festexar, vs e a xente das vosas casas, en tdalas vosas
empresas, unha vez que o Seor, o voso Deus, te bendiga.
8Non habedes de facer tal e coma nosoutros estamos hoxe facendo aqu: cada un fai o
que lle parece correcto, 9pois ata agora anda non entrastes no lugar do descanso nin na
herdanza que o Seor, o teu Deus, che vai dar. 10Cruzarde-lo Xordn e viviredes no
pas que o Seor, o voso Deus, vos vai dar en herdanza e onde vos vai facer descansar de
tdolos vosos inimigos que vos rodean, e as viviredes tranquilos. 11Entn a aquel
santuario que escolla o Seor, o voso Deus, para pr nel o seu Nome, levaredes todo o
que eu vos mande: os vosos holocaustos e os vosos sacrificios, os vosos dezmos e as
ofrendas voluntarias da vosa man, e todo o mellor das vosas promesas, que lle fagades
Seor. 12E faredes festa na presencia do Seor, o voso Deus, vs e mailos vosos fillos e
fillas, e os vosos servos e servas, e tamn o levita que viva dentro das portas das vosas
cidades, pois non ten parte nin herdanza convosco.
13Grdate ben de ofrece-lo teu holocausto en calquera santuario que vexas, 14senn que
no santuario que escolla o Seor nunha das tas tribos, al ofrecera-lo teu holocausto e al
fars todo o que eu che mande.
As comidas de animais e o Santuario nico
15Soamente matars animais por mor do apetito da ta gorxa e comers carne segundo a
bendicin que che concedeu o Seor, o teu Deus, dentro das portas de calquera cidade
ta. Comern tanto o que est impuro coma o que est puro, o mesmo que se fose dunha
gacela ou dun cervo. 16Soamente non comera-lo sangue, senn que o verters na terra
como se fose auga.
17Non che est permitido comer dentro das portas das tas cidades o dezmo do teu trigo,
nin do teu mosto, nin do teu aceite, nin os primoxnitos do teu gando e do teu rabao, nin
ningunha das tas promesas que ti fagas, nin as tas ofrendas espontneas, nin as
189

A BIBLIA

ofrendas voluntarias da ta man. 18Si, has comelas soamente na presencia do Seor, o

teu Deus, no lugar que escolla o Seor teu Deus, tanto ti coma o teu fillo e a ta filla, o
teu servo e a ta serva e mailo levita que est dentro das portas da ta cidade. Comeredes
e faredes festa na presencia do Seor, o teu Deus, por tdalas tas empresas. 19Grdate
ben de esquece-lo levita durante tdolos teus das que vivas na ta terra.
20Cando o Seor, o teu Deus, anchee as tas fronteiras, tal como cho prometeu, e ti
digas: Quero comer carne, pois a ta gorxa sente apetito de comer carne, entn poders
comer carne con todo o apetito da ta gorxa. 21Se est lonxe de ti o santuario que o
Seor escolla para pr al o seu Nome, entn mata algo do teu gando e do teu rabao que
o Seor che deu, tal como cho mandei e come dentro das portas da ta cidade con todo o
apetito da ta gorxa. 22Si, o mesmo que se come a gacela e malo cervo, as comera-la
carne; o que estea impuro e mailo puro comerana xuntos.
23Mantente moi firme, soamente, en non come-lo sangue, pois o sangue a vida, e non
podes come-la vida xunto coa carne. 24Non o comers senn que o verters na terra
coma se fose auga. 25Non o comers, para que che vaia ben a ti e a teus fillos despois de
ti, pois has de face-lo que correcto s ollos do Seor.
26Soamente collera-las reses que teas consagradas e as tas promesas e levaralas
santuario que escolla o Seor. 27Has de face-los teus holocaustos -carne e sangue- sobre
o altar do Seor teu Deus; o sangue do teu sacrificio hase de verter sobre o altar do Seor,
o teu Deus, mentres que a carne has comela.
28Garda e fai moito caso de todas estas cousas que eu che mando, para que che vaia ben
a ti e a teus fillos despois de ti, para sempre, pois has de face-lo que bo e recto s ollos
do Seor, o teu Deus.
Perigo de asemella-lo culto Seor co culto s dolos
29Cando o Seor, o teu Deus, faga desaparecer da ta presencia os pobos onde ti entras
para os desposur, e cando ti tomes posesin deles e vivas no seu pas, 30despois de que
eles sexan exterminados da ta presencia, grdate ben de caer na trampa indo detrs
deles, e de consulta-los seus deuses, dicindo: Tal e como deron culto estes pobos s seus
deuses, as tamn eu o farei. 31Non fagas as no culto Seor, o teu Deus, pois todo iso
abominacin para o Seor, porque el odia o que eles fan no culto s seus deuses, pois
mesmo chegan a queimar no lume a seus fillos e a sas fillas en honor s deuses.
13 1Tdalas cousas que eu vos mando, estade atentos e cumprdeas. Non lles engadades
nin lles quitedes nada.
Pena de morte para os incitadores idolatra
2Se xorde no medio de ti un profeta ou un soador de soos e che presenta un sinal ou un
prodixio, 3e se se cumpre o sinal ou o prodixio que che dixo, e logo el di: Camiemos
tralos deuses alleos que non coecemos e demoslles culto, 4non lles fagades caso s
palabras de tal profeta ou tal soador de soos; pois o Seor, o voso Deus, estavos
pondo proba, para saber se de verdade amde-lo Seor, o voso Deus, con todo o voso
corazn e con toda a vosa intencin. 5Camiaredes tralo Seor, o voso Deus,
respectardelo a El, gardarde-los seus mandamentos, escoitarde-la sa voz, dardeslle
culto a El e apegardevos a El. 6E o tal profeta ou o tal soador de soos ha de ser
executado, pois predicou a rebelin contra o Seor, o voso Deus, que vos sacou do pas
de Exipto e que vos rescatou da escravitude; si, quxote apartar do camio polo que o

190

A BIBLIA

Seor, o teu Deus, che mandara camiar. Dese xeito fars desaparecer do medio de ti a
maldade.
7Se teu irmn, fillo de teu pai ou da ta nai, ou o teu fillo ou a ta filla ou a muller que
repousa no teu seo ou o teu amigo que coma a ta vida, te incitan s agachadas,
dicndoche: Vaiamos dar culto a deuses alleos, que non coeciches nin ti nin teus pais
8-trtese dos deuses dos pobos que vos rodean cerca de ti ou dos que estn lonxe de ti
desde un cabo de terra outro cabo da terra-, 9non lle obedezas nin lle fagas caso, nin o
teu ollo tea piedade del, nin sintas compaixn, nin o encubras. 10Debes absolutamente
matalo: a ta man ser a primeira en darlle morte, e a man de todo o pobo seguir
despois: 11acantzao con pedras e que morra, xa que tratou de te apartar do Seor, o teu
Deus, que te sacou do pas de Exipto, da escravitude. 12As, todo Israel, escoitar isto,
ter medo e non continuar cometendo no medio de ti maldade semellante a esta.
13Cando nunha das tas cidades, que o Seor, o teu Deus, che concedeu para vivires
nela, oias dicir 14que uns homes, fillos de quen non serve para nada, saron do medio de
ti e seduciron os habitantes da sa cidade, dicndolles: Vaiamos dar culto s deuses alleos
que non coeciades, 15entn investiga, examina e pregunta con todo coidado. Se resulta
que se establece a verdade, de tal feito que esa abominacin se cometeu no medio de ti,
16entn bateraslles co fo da espada s habitantes da tal cidade: entregarala con todo o
que hai nela exterminio sagrado co fo da espada. 17Xuntars no medio da praza da
cidade todo o seu botn; a cidade e o botn queimaralos totalmente na labarada en ofrenda
Seor, o teu Deus; e ela ha ser coma un outeiro para sempre, pois non ser reedificada.
18Nada do consagrado exterminio se che pegar ta man, para que o Seor cambie o
ardor da sa ira e che conceda misericordia e tea compaixn de ti e te multiplique, tal
como llelo xurou a teus pais. 19Si, escoita a voz do Seor, o teu Deus, gardando os seus
mandamentos, que eu che mando hoxe, e facendo o que recto s ollos do Seor, o teu
Deus.
Prohibicin dun costume idoltrico
14 1Fillos sodes vs do Seor, o voso Deus. Non vos fagades incisin, non fagades
rapado entre os vosos ollos por quen morre, 2xa que ti es un pobo consagrado Seor, o
teu Deus, e o Seor escolleute para que lle fse-lo pobo da sa especial posesin entre
tdolos pobos que hai sobre a terra.
3Non comers nada abominable:
4Estes son os animais que poderedes comer: o boi, o ao, o cabrito, 5o cervo, a gacela, a
cabra corza, a cabra montesa, o antlope, o bisonte e castrn monts. 6Todo animal que
ten o casco partido e fendido en das metades, e que remoe, podedes comelo. 7De entre
eles soamente non podedes comer estes: o camelo, a lebre e o coello, pois anda que
remoen non teen o casco partido. Para vs sern impuros. 8E o porco, anda que ten o
casco partido, pero non remoe, ser impuro para vs. Non lle poderedes come-la carne,
nin poderedes toca-lo seu cadver.
9De todo o que hai na auga poderedes comer isto: todo o que ten aletas e escamas
podedes comelo; 10pero todo o que non tea aletas nin escamas non o podedes comer,
ser impuro para vs.
11Todo paxaro puro poderedes comelo. 12Vela os que non poderedes comer: a aguia, o
quebranta-sos, a aguia de mar; 13o voitre emigrante, e o voitre de calquera caste, 14e
corvo de calquera caste, 15e a avestruz, o falcn, a gaivota, e toda especie de azor; 16o
moucho, o ibis, o cisne, 17o pelcano, a gra, o corvo do mar, 18a cigoa, a garza real nas
sas diferentes especies, a bubela e o morcego. 19Todo insecto voador ser impuro para
vs, non se comer. 20Podedes comer tdolos paxaros puros. 21Non podedes comer
191

A BIBLIA

ningn animal que morreu: darasllo emigrante que est dentro das portas da ta cidade
e comerao, ou se non, vndello estranxeiro, xa que ti es un pobo consagrado Seor, o
teu Deus. Non cocera-lo cabrito no leite da sa nai.
O dcimo anual
22Xuntara-lo dcimo de tdolos productos da ta sementeira, do que d o campo, ano
tras ano, 23e comeralos na presencia do Seor, o teu Deus, no santuario que escolla para
facer residir al o seu Nome: o dcimo do teu trigo, do teu mosto e do teu aceite e mailos
primoxnitos do teu gando e do teu rabao, para que aprendas a respecta-lo Seor, o teu
Deus, tdolos das. 24Pero se o camio desde onde vives fose tan grande que non es
capaz de leva-lo dcimo (porque est moi lonxe de ti o santuario que o Seor, o teu Deus,
escolla para pr al o seu Nome, e porque o Seor, o teu Deus, te bendiciu con
abundancia) 25pon o dcimo en dieiro, colle o dieiro na ta man, e vai santuario que
escolla o Seor, o teu Deus. 26Logo compra con dieiro todo o que lle apetece ta
gorxa: gando, reses, vio e bebidas fermentadas e todo o que che apeteza. Come al na
presencia do Seor, o teu Deus, e fai festa, ti e mailos da ta casa. 27Non te esquezas do
levita que vive dentro das portas da ta cidade, pois non ten parte nin herdanza contigo.
O decimo trienal
28O cabo de tres anos, sacars todo o dcimo dos teus productos dese ano e poralos s
portas da ta cidade. 29Vir o levita, pois non ten parte nin herdanza contigo, e mailo
emigrante, o orfo e a viva que hai dentro das portas da ta cidade, e comern ata se
fartaren para que te bendiga o Seor, o teu Deus, en tdalas obras das tas mans que
queiras facer.
O ano sabtico: a remisin das dbedas cada sete anos
15 1O cabo de sete anos fara-la remisin das tas dbedas.
2Esta a lei da remisin: todo posuidor de mis do seu lote de terra ha de solta-la sa
posesin xa que ocupou a do seu prximo. Non apremiar seu prximo nin seu irmn,
xa que foi proclamada a remisin de parte do Seor.
3Podes apremiar estranxeiro; pero a facenda de teu irmn soltarala da ta posesin.
4Asi que dentro de ti non haber pobres, pois o Seor hate bendicir abundantemente no
pas que o Seor, o teu Deus, che vai dar para o posures en herdanza, 5coa nica
condicin de que lle fagas caso voz do Seor, o teu Deus, estando atento a cumprir todo
este mandamento que eu che mando hoxe. 6Si, o Seor, o teu Deus, bendicirate tal como
cho prometeu, e prestaraslles con intereses a pobos numerosos, pero ti non pedirs
prestado; mandars en pobos numerosos, pero en ti non mandarn.
7Se hai en ti algn pobre entre algn dos teus irmns nalgunha das portas das cidades do
teu pas, que o Seor, o teu Deus, che vai dar, non endurza-lo teu corazn nin pche-la
ta man, prescindindo do teu irmn que pobre. 8Abrelle a ta man cumpridamente e
prstalle a crdito todo o que el precise, pois pode ter falta diso. 9Grdate ben de que
haxa no teu corazn palabra do que non aproveita pensando: est cerca o ano stimo, o
ano da remisin das dbedas, e de que as o teu ollo sexa avarento con teu irmn, que
pobre, e de non lle dares nada, pois clamar Seor contra ti e iso ser un pecado para ti.
10Dlle abundantemente, e que a ta intencin non sexa avarenta dreslle, pois por mor
deste feito hate bendici-lo Seor, o teu Deus, en tdalas tas obras e en tdalas tas
empresas.
192

A BIBLIA

11Olla que nunca faltar o pobre no medio do pas. Por isto, eu mndoche: Abrelle
cumpridamente a ta man a teu irmn, teu oprimido e teu pobre, no teu pas.
A manumisin dos escravos hebreos
12Se teu irmn, sexa hebreo ou hebrea, se vende a ti, hate servir durante seis anos, pero
no ano stimo mandaralo marchar libre de onda ti, 13e cando o deixes marchar libre de
onda ti, non o mandes marchar sen nada, 14crgao abundantemente con cras do teu
rabao, con froitos da ta eira e do teu lagar. Dlle daquilo co que o Seor, o teu Deus, te
bendiciu. 15Lmbrate de que fuches servo no pas de Exipto e de que te redimiu o Seor,
o teu Deus. Por isto mndoche hoxe este precepto.
16Pero pode suceder que che diga: Non quero sar de onda ti, pois tenche amor a ti e
ta casa, porque est feliz contigo. 17Entn collera-lo punzn e furaraslle a orella contra
o batente da ta porta, e ser para ti servo, para sempre; e tamn fara-lo mesmo coa serva.
18Non lle resulte duro ta cobiza o deixalo marchar libre de xunto a ti, pois serviute
polo dobre do xornal dun xornaleiro durante seis anos, e o Seor, o teu Deus, hate
bendicir en todo o que fagas.
A consagracin dos primoxnitos dos animais domsticos
19Todo primoxnito macho que naza no teu gando e no teu rabao, consagraralo Seor,
o teu Deus. Non traballars co primoxnito da ta vaca nin rapara-lo primoxnito das
tas ovellas. 20Na presencia do Seor, o teu Deus, has comelo ano tras ano, ti e maila ta
casa, no santuario que o Seor escolla. 21Pero se hai algn defecto nel, coxo ou cego, ou
calquera outro defecto malo, non llo ofrecers en sacrificio Seor, o teu Deus.
22Comerano dentro das portas da ta cidade tanto quen est puro coma quen est impuro,
comerano xuntos, o mesmo que se fose unha gacela ou un cervo. 23Soamente o seu
sangue non o comers, verteralo na terra como se fose auga.
As festas:
a) A Pascua e os Azimos
16 1Garda o mes das Espigas e celebra a Pascua en honor do Seor, o teu Deus, pois no
mes das Espigas fxote sar de noite o Seor, o teu Deus, de Exipto. 2De sacrificio de
Pascua ofreceraslle Seor, o teu Deus, un cordeiro ou un becerro no santuario que
escolla o Seor, para que al habite o seu Nome. 3Non comers co sacrificio nada con
fermento, durante sete das; comers co sacrificio pan zimo, pan de afliccin, pois de
prsa saches do pas de Exipto: para que te lembres do da no que saches do pas de
Exipto, tdolos das da ta vida.
4Non se ver fermento en tdolos teus confns durante sete das, e nada da carne que
sacrifiques pola tarde do da primeiro pasar a noite ata a ma seguinte.
5Non poders face-lo sacrificio da Pascua en ningunha das tas cidades, nas que o Seor,
o teu Deus, che entregue; 6soamente no santuario que o Seor, o teu Deus, escolla para
que al habite o seu Nome. Has de ir facer al o sacrificio da Pascua pola tardia, cando se
poa o sol, no preciso momento en que ti saches de Exipto. 7Cociara-la vctima e
comerala no santuario que o Seor, o teu Deus, escolla. Pola ma dara-la volta e
camiars para as tas tendas. 8Durante seis das comers pan zimo, e no da stimo ter
lugar a reunin de festa en honor do Seor, o teu Deus. Non fars ningn traballo.
b) A festa das Semanas
193

A BIBLIA

9Contars para ti sete semanas: desde que comeza a fouce a segar no pan, comezars a
contar sete semanas. 10Entn celebrara-la festa das semanas en honor do Seor, o teu
Deus. A proporcin da ofrenda voluntaria da ta man que ti dars libremente, ser
segundo te bendiga o Seor o teu Deus.
11No santuario que o Seor, o teu Deus, escolla para que more al o seu Nome, fai festa
na presencia do Seor, o teu Deus, ti e mailo teu fillo e maila ta filla, o teu servo, e
maila ta serva, e o levita que vive dentro das portas da ta cidade, o emigrante, o orfo e
maila viva que estn no medio de ti. 12Lembra que fuches escravo en Exipto; garda e
cumpre todos estes preceptos e ponos en prctica.
c) A festa das Tendas
13O colleitre-los froitos da eira e mais do lagar, has de celebra-la festa das Tendas
durante sete das. 14Has de te alegrar na ta festa, ti e o teu fillo e maila ta filla, o teu
servo e maila ta serva, o levita e mailo emigrante, o orfo e maila viva que haxa na ta
cidade. 15Sete das has de facer romara en honor do Seor, o teu Deus, no santuario que
o Seor escolla, pois o Seor, o teu Deus, bendiciute nas tas colleitas e nas obras da ta
man; por isto, certamente estars alegre.
d) Resumo
16Tres veces durante o ano tdolos teus homes han de se presentar diante do Seor, o teu
Deus, no lugar que El escolla: na festa do pan zimo, na festa das Semanas e na festa das
Tendas, e non se han de presentar sen nada. 17Cada un presentar a ofrenda da sa man,
segundo a bendicin que o Seor, o teu Deus, che concedeu.
Leis para os xuces
18Poers pola ta conta para as tas tribos xuces e maxistrados en tdalas cidades, que
o Seor, o teu Deus, che vai dar, e han de xulga-lo pobo con xuzo xusto. 19Non
violnte-lo xuzo, nin te fixes nas caras dos litigantes, nin collas regalos:
pois o regalo cega os ollos dos sabios,
e perverte a causa dos xustos.
20Buscara-la pura xustiza, para que poidas vivir feliz e tomar posesin do pas que o
Seor, o teu Deus, che vai dar.
Pecados contra o culto e de idolatra
21Non plantars no teu proveito smbolos de Axerah nin ningunha rbore lado do altar
do Seor, o teu Deus, que ti fagas.
22Non levantars estelas, que o Seor, o teu Deus, as aborrece.
17 1Non lle ofrecers en sacrificio Seor, o teu Deus, touro ou ao que tea algn
defecto ou cousa mala, pois isto sera unha abominacin para o Seor, o teu Deus.
2Se se atopa no medio de ti nalgunha das cidades que o Seor, o teu Deus, che vai dar,
home ou muller que faga o que est mal s ollos do Seor, o teu Deus, transgredindo a
sa Alianza, 3e que vai dar culto a deuses alleos e postrarse diante deles, diante do sol, ou
da la ou de todo o exrcito do ceo, cousa que eu non che mando; 4se cho denuncian ou
se te decatas, investiga con todo o coidado: se se establece a verdade do tal feito,
194

A BIBLIA

comprobndose que esa abominacin se cometeu en Israel, 5entn sacars fra das portas
das tas cidades o home ou muller que tal mal feito cometeron; tal home ou tal muller
apedraralos ata que morran. 6O que ha morrer ser morto pola declaracin de das ou de
tres testemuas: non ser morto pola declaracin dunha soa testemua. 7A pedrada das
testemuas ser a primeira en darlle morte, e a man de todo o pobo seguir despois, e
deste xeito retirars do medio de ti este mal.
Tribunal de apelacin composto por sacerdotes-levitas
8Se che resultan demasiado difciles algns asuntos relativos xuzo de sangue vertido,
de litixios e de feridas -asuntos de disputa legal nas portas das tas cidades-, entn
levntate e sube santuario que o Seor, o teu Deus, escolla, 9e vai xunto s sacerdotes
levitas e xunto xuz que haxa neses das; consltaos, e que fagan sabe-la sentencia do
xuzo. 10Logo acta conforme fallo que se che comunique desde o santuario que o
Seor escolla, e est atento a executalo todo tal como cho ordenen. 11Has de actuar
conforme texto da resolucin que che ordenen e conforme sentencia que che dicten.
Non te apartars nin dereita nin esquerda da decisin xudicial que che fagan coecer.
12O home que acte con orgullo sen lle querer facer caso sacerdote, que est servindo
al Seor, o teu Deus, ou xuz, ese tal home ha de morrer. Deste xeito apartara-la
maldade de Israel, 13pois todo o pobo escoitar isto e coller medo; e as non se volver
a deixar levar polo orgullo.
O estatuto do rei
14Cando entres no pas que o Seor, o teu Deus, che vai dar, e o collas en posesin e
vivas nel, entn has de dicir: Quero pr sobre min un rei coma tdolos pobos que me
rodean. 15Has de pr sobre ti soamente o rei que escolla o Seor, o teu Deus; de entre os
teus irmns has de pr sobre ti un rei, non poders pr sobre ti un estranxeiro, que non
sexa irmn teu. 16Soamente que non poder aumenta-lo nmero dos seus cabalos e non
far volta-lo seu exrcito a Exipto, para aumenta-lo nmero de cabalos, pois o Seor
tenvos dito: Non volvades de novo por este camio. 17Nin tampoco el deber aumen-talo nmero das sas mulleres, para que non se lle extrave o seu corazn; a prata e o ouro
non os deber aumentar moito.
18Cando se entronice no trono do seu reino, mandar que lle escriban nun libro unha
copia desta Lei, conforme orixinal que est no poder dos sacerdotes levitas. 19Esa
copia teraa con el e leraa tdolos das da sa vida, para que aprenda a respecta-lo Seor,
seu Deus, gardando tdalas disposicins desta Lei e estes preceptos, pndoos en prctica.
20De xeito que o seu corazn non se ensoberbeza sobre os seus irmns nin se aparte dos
mandamentos nin dereita nin esquerda, a fin de alongar no medio de Israel os das do
seu reinado: do seu e mais dos seus fillos.
Igualdade de dereitos dos levitas-sacerdotes
18 1Os sacerdotes levitas, toda a tribo de Lev, non tern parte nin herdanza con Israel;
comern as ofrendas feitas en honor do Seor, isto , a parte que do Seor. 2A tribo de
Lev non ter herdanza no medio dos seus irmns: o Seor ser a sa herdanza, tal como
llo prometeu.
3Estes sern os dereitos dos sacerdotes sobre aqueles do pobo que inmolan en sacrificio
un touro ou un ao: darselle sacerdote a pa, as queixadas e o estmago. 4Has de lle dalas primicias do teu trigo, do teu mosto e do teu aceite, e mailas primicias da rapa do teu
195

A BIBLIA

rabao, 5pois escolleuno o Seor, o teu Deus, entre tdalas tas tribos, para estar
servindo tdolos das o Nome do Seor, el e mailos seus fillos.
6Se vn un levita dunha das tas cidades, de calquera parte de Israel, onde el habita, e se
chega con todo o apetito da sa gorxa santuario que o Seor escolla, 7pode entrar en
servicio Nome do Seor, seu Deus, o mesmo ca calquera dos seus irmns, os levitas
que estn al na presencia do Seor. 8Comern a partes iguais, a non ser que sexa un dos
levitas que xa vendeu a sa parte s que a precisan.
Falsas formas de profeca e o verdadeiro profeta
9Cando entres no pas que o Seor, o teu Deus, che vai dar, non aprenders a comportarte
conforme as abominacins deses pobos. 10Non se atopar en ti quen faga pasa-lo seu
fillo e sa filla polo lume, quen prediga adiviacins, quen faga encantamentos, quen
lea as sortes nos astros, quen se dea bruxera, 11encantadores de feitizos, quen faga
preguntas esprito dos mortos e que ten o esprito adivio dos mortos, quen consulte
s mortos. 12Xa que todo aquel que practique estas cousas unha abominacin para o
Seor, e por mor destas abominacins o Seor, o teu Deus, vai privar a esas nacins da
sa herdanza, soamente coa ta presencia. 13Apgate completamente Seor, o teu
Deus.
14Anda que estes pobos, dos que vas tomar posesin, fagan caso dos encantadores e dos
adivios, a ti o Seor, o teu Deus, non che permite obrar deste xeito. 15A un profeta
coma min farao surxir o Seor, o teu Deus, no medio de ti, de entre os teus irmns.
Facdelle caso, 16tal como llo pediches Seor, o teu Deus, no Horeb o da de asemblea,
dicindo: Non quero seguir escoitando a voz do Seor, meu Deus, nin ver mis esta
grande labarada, para non morrer. 17E entn o Seor dxome: Fixeron ben en dicir isto.
18Fareilles surxir un profeta coma ti do medio de seus irmns e porei as mias palabras
na sa boca e falaralles todo o que eu lle mande, 19e a aquel que non lles faga caso s
mias palabras, as que o profeta anuncie no meu Nome, eu pedireille contas. 20Pero o tal
profeta, se ten o atrevemento de dicir no meu Nome cousas que eu non lle mandei dicir e
fala no nome de deuses alleos, entn morrer ese profeta.
21Certo que podes pensar no teu interior: Como podemos distingui-la palabra que nos
dixo o Seor, se o profeta a di no Nome do Seor? 22Cando esta palabra non aconteza
nin se cumpra esa palabra, que non a dixo o Seor: o profeta falou por soberbia; non lle
teas medo.
As cidades de asilo para os homicidas involuntarios
19 1Cando o Seor, o teu Deus, destra os pobos dos que o Seor, o teu Deus, che vai
da-lo pas, e cando tomes posesin deles e vivas nas sas cidades e nas sas casas, 2pors
parte tres cidades no medio do teu pas, que o Seor, o teu Deus, che vai dar para que o
posas. 3Establecers al autoridades e dividirs en tres o territorio do pas que che dea
en herdanza o Seor, o teu Deus. Deste xeito haber onde poida escapar calquera
homicida.
4Esta a lei do homicida que ha de escapar al, e seguir vivo: se un mata seu prximo
sen querer pois non o aborreca anteriormente; 5por exemplo: un vai co seu prximo
bosque para abater rbores e o seu brazo enrdaselle coa machada no momento de cortala rbore e o ferro salta do mango e d contra o seu prximo e este morre, aquel debe
fuxir a unha destas cidades, e poder seguir vivo; 6non sexa que o vingador do sangue
vertido persiga homicida porque arde o seu corazn e que o alcance por se-lo camio
moi longo, e que o mate, pero o homicida non incorre en pena de morte, xa que non lle
196

A BIBLIA

tia odio seu prximo anteriormente. 7Por isto polo que eu che mando que poas
parte tres cidades.
8Se o Seor, o teu Deus, ensancha as tas fronteiras, tal como llelo xurou a teus pais e
che d toda a terra que lles prometeu dar a teus pais 9-xa que ti ests atento a pr en
prctica todos estes mandamentos que eu che mando hoxe, para amar Seor, teu Deus,
e camiar polos seus vieiros tdolos das-, entn engadirs anda tres cidades s outras
tres. 10As non se verter sangue inocente no medio do pas que o Seor, o teu Deus, che
vai dar en herdanza, e ese sangue non recaer sobre ti.
11Se un lle ten odio seu prximo e se pon a axexalo, levntase contra el, golpao de
morte e este prximo morre, aquel escapar a unha desas cidades. 12Pero os ancins da
sa cidade, mandarn xente que o saquen de al e o entreguen no poder do vingador do
sangue vertido, para que morra. 13Os teus ollos non tern compaixn del, senn que
retirars de Israel o sangue inocente vertido e sers feliz.
Respecta-los marcos que puxeron os devanceiros
14Non retirars para atrs os marcos do teu prximo que puxeron os devanceiros na ta
herdanza, a que ti vas herdar no pas que o Seor, o teu Deus, che vai dar en posesin.
As testemuas do xuzo e a lei do talin
15Unha testemua non se presentar soa contra un home por calquera crime, por calquera
pecado e por calquera falta que cometa; o dictame xudicial establecerase pola declaracin
de das testemuas ou pola declaracin de tres. 16Se se presenta unha testemua falsa
contra un home, acusndoo de apostasa, 17os dous homes que teen a disputa
comparecern na presencia do Seor, na presencia dos sacerdotes e dos xuces que haxa
nos das aqueles, 18e os xuces han de investigar seriamente. Se a testemua resulta ser
testemua falsa, ten deposto falsidade contra o seu irmn; 19entn fardeslle o mesmo
que pensaba el facerlle seu irmn. Deste xeito apartara-la maldade do medio de ti. 20O
resto da xente escoitar isto, e coller medo e non seguirn a facer outra vez maldade
coma esta no medio de ti. 21Si, que o teu ollo non tea compaixn: vida por vida, ollo
por ollo, dente por dente, man por man, p por p.
A guerra santa
20 1Cando saias para a guerra contra os teus inimigos e vexas cabalos, carros e exrcito
mis numeroso ca ti, non lles teas medo, pois est contigo o Seor, o teu Deus, o que te
fixo rubir do pas de Exipto. 2E cando esteades cerca do momento da batalla,
aproximarase o sacerdote para lle falar exrcito, 3e diralle: Escoita, Israel: vs hoxe
estades prximos batalla contra os vosos inimigos; que a vosa coraxuda decisin non se
debilite, non teades medo nin vos alarmedes nin vos empavoricedes coa sa presencia,
4xa que o Seor, o voso Deus, avanza convosco para face-la guerra voso favor contra
os vosos inimigos, co fin de drvo-la victoria.
5Os comisarios falaranlle logo exrcito nestes termos: Quen o home que ten
construda unha casa nova e anda non a consagrou coa inauguracin? Que vaia e se
volva sa casa, non sexa que morra no combate e outro home a consagre coa
inauguracin. 6Quen o home que ten plantada unha via e non se aproveitou dela?
Que vaia e que se volva sa casa, non sexa que morra no combate e outro home se
aproveite dela. 7Quen o home que se prometeu a unha muller e non casou con ela?
Que vaia e se volva sa casa, non sexa que morra na batalla e outro home case con ela.
197

A BIBLIA

8E continuarn os comisarios falndolle exrcito e diranlle: Quen o home que ten

medo e que se lle debilita a sa coraxuda decisin? Que vaia e se volva sa casa, e non
faga esmorece-la coraxuda decisin de seus irmns o mesmo c sa decisin. 9E cando
acaben os comisarios de lle falar exrcito, establecern xefes de exrcito fronte da
tropa.
A conquista das cidades na guerra santa
10Cando te aproximes a unha cidade para face-la guerra contra ela, brralle: Paz!, 11e se
ela responde: Paz! e abre as portas, entn todo o pobo que se atopa dentro dela
servirache para traballos forzados e sern escravos teus. 12Pero se non se fai a paz
contigo e presenta combate, entn sitiarala, 13pois o Seor, o teu Deus, entregaracha no
teu poder, e ti matars a tdolos seus homes fo da espada. 14Soamente has de saquear
para ti as mulleres, os menios, os animais e todo o que haxa na cidade, todo o seu botn,
e comera-lo botn dos inimigos que che entregue o Seor, o teu Deus. 15O mesmo lles
has de facer a tdalas cidades que estn moi lonxe de ti, porque non son as cidades destes
pobos de aqu. 16As cidades daqueles pobos que o Seor, o teu Deus, che dea en
herdanza, son as nicas nas que non deixars con vida a ningn ser vivente:
17consagrars destruccin sagrada os hititas, os amorreos, os cananeos, os perizitas, os
hivitas e os iebuseos, tal como cho mandou o Seor, o teu Deus, 18para que non vos
ensinen a obrar segundo tdalas abominacins que practican en honra dos seus deuses, e
deste xeito non pequedes contra o Seor, o voso Deus.
19Cando lle poas sitio a unha cidade durante moitos das, facendo a guerra contra ela,
co fin de a conquistares, non destra-las sas rbores a golpes de machada, pois poders
precisar comer delas; por isto non as cortes, son acaso homes as rbores do campo para
que sexan sometidas na ta presencia asedio? 20Soamente poders destrur e corta-la
rbore que saibas que non d froito comestible, e faralo para poder construr obra de
asedio contra a cidade que est facendo a guerra contigo, ata que caia esa cidade.
Ritual de expiacin do sangue vertido por un descoecido
21 1Se aparecese un home apualado na terra que o Seor, o teu Deus, che vai dar en
posesin -un que caeu morto no descampado e non se sabe quen o matou-, 2sairn os teus
ancins e os teus xuces, e medirn a distancia que hai s cidades que haxa preto do
apualado. 3Vern cal a cidade mis prxima apualado e os ancins desa cidade
collern unha xuvenca coa que non se traballou nin se puxo xugo; 4logo os ancins
desa cidade farn baixa-la xuvenca ata un ro de auga perenne, onde non se cultive nin se
semente, e descrocarn al a xuvenca no ro. 5Os sacerdotes, fillos de Lev,
aproximaranse, pois escolleunos o Seor, o teu Deus, para servilo, para bendicir no
Nome do Seor e para que calquera litixio e calquera caso de morte se resolva coa sa
declaracin; 6e os ancins desa cidade, os que estn cerca do apualado, lavarn as sas
mans sobre a xuvenca descrocada no ro, 7e declararn deste xeito: As nosas mans non
verteron este sangue, os nosos ollos non viron nada. 8Perdoa teu pobo Israel, a quen ti
redimiches, Seor, e non deixes que o sangue inocente siga estando no medio do teu
pobo Israel. Deste xeito, o sangue vertido quedaralles expiado. 9Ti aparta do medio de ti
o sangue inocente vertido; si, fai o que recto s ollos do Seor.
O matrimonio cunha cativa de guerra

198

A BIBLIA

10Cando saias guerra contra o teu inimigo e o Seor, o teu Deus, cho entregue no teu
poder e o leves cativo, 11se ves entre os presos unha muller de fermosa figura e atopas
compracencia nela e a queres coller como muller, 12entn farala entrar dentro da ta
casa; ela rapar a sa cabeza e axeitar as sas uas, 13quitar o vestido da sa
escravitude e vivir na ta casa; logo far d por seu pai e por sa nai durante os das
dunha lunacin; e despois disto uniraste a ela, casars con ela e ser a ta muller. 14Pero
se despois resulta que non atopas compracencia nela, dixaa marchar sa vontade, pero
vender non a vendas por dieiro. Non a maltrates, despois que a posuches.
O dereito de primoxenitura
15Se un home ten das mulleres, unha benquerida e outra desdeada, e a benquerida e
maila desdeada lle dan fillos, pero o fillo primoxnito da desdeada, 16o da que
reparta toda a sa herdanza, todo o que ten, entre os seus fillos, non poder constitur
primoxnito fillo da benquerida contra o dereito do fillo da desdeada, que o
primoxnito; 17senn que ha de recoecer como primoxnito fillo da desdeada
dndolle parte dobre en todo o que lle pertenza, pois el a primicia do poder xerador do
pai: a el pertncelle o dereito de primoxenitura.
Pena de morte para o fillo rebelde
18Se un home tivese un fillo rebelde e bebedor que nin fai caso de seu pai nin de sa nai,
pois anda que o corrixan non lles fai caso, 19collerano o seu pai e a sa nai e sacarano
fra perante os ancins da sa cidade, s portas do seu lugar. 20Diranlles s ancins da
sa cidade: Este fillo noso un rebelde e un borracho, non nos fai caso, un comelln e
un borracho. 21Logo apedrarano a cantazos tdolos homes da sa cidade e morrer.
Deste xeito apartara-lo mal do medio de ti, e todo Israel escoitarao e coller medo.
O cadver colgado dunha rbore
22Se un home tivese un pecado castigado coa pena de morte e hai que lle dar morte,
colgaralo dunha rbore. 23O seu cadver non pasar a noite colgado na rbore, senn que
o has de enterrar no mesmo da, pois o colgado unha maldicin de Deus, e non debes
volver impura a terra que o Seor, o teu Deus, che vai dar en herdanza.
Respecto s bens do prximo
22 1Has de mirar polo boi de teu irmn ou polo seu carneiro extraviados; anda que ti te
queiras ocultar por causa deles, has de llos devolver sen demora a teu irmn. 2Se teu
irmn non est cerca de ti ou ti non o coeces, recollera-lo animal dentro da ta casa, e
estar contigo ata que teu irmn o busque, e entn devolverasllo a el. 3E o mesmo fars
co seu burro, co seu vestido e con calquera obxecto perdido de teu irmn; se se lle perde
e ti o atopas, non poders desentenderte.
4Si, has de ollar polo burro de teu irmn ou polo seu boi cados no camio, anda que
queiras desentenderte deles, has de axudar a teu irmn a levantalos.
O travestimento
5A muller non por sobre si cousas de home, e o home non vestir vestido de muller,
pois todo aquel que fai estas cousas abominacin para o Seor, o teu Deus.
199

A BIBLIA

Outras leis
6Se atopas un nio de paxaros diante de ti no camio, en calquera rbore ou no chan, con
paxarios ou con ovos, e a nai est acochada sobre os paxarios ou sobre os ovos, non
collera-la nai que est sobre os seus fillos. 7Deixars escapa-la nai e collers para ti os
seus fillos, para que sexas feliz e alngue-los teus das.
8Se constres unha casa nova, fars unha varanda na azotea, dese xeito non cargars co
sangue vertido na ta casa, se morre o que caia dela.
9Non has de sementar na ta via das cousas; se non, quedar consagrado todo o froito:
a semente que sementes e o producto da via.
10Non ares con boi e con burro aparellados.
11Non te has de vestir con roupa de picote, la e lio xuntos.
12Has de pr borlas nas catro puntas do manto co que te tapas.
Delitos contra o matrimonio
a) As probas da virxinidade
13Se un home casa cunha muller e, despois de se unir a ela, non a quere 14e lle atribe
cousas vexatorias, facendo que se estenda contra ela mala sona dicindo: Casei con esta
muller, e cando me acheguei a ela, non atopei nela a virxinidade, 15entn o pai da rapaza
e sa nai han de colle-las probas da virxinidade da rapaza e levaranas perante os ancins
da cidade, s portas da cidade, 16e o pai da rapaza diralles s ancins: Deille mia filla a
este home como muller, pero el diaa, 17e vela que lle atribe cousas vexatorias,
dicindo: Non atopei na ta filla a virxinidade; pero estas son as probas da virxinidade da
mia filla, e estender o pano diante dos ancins da cidade. 18Os ancins da tal vila
arrastrarn marido para castigalo, 19imporanlle unha multa de cen siclos de prata, e
daranllos pai da rapaza, xa que aquel estendeu mala sona sobre unha virxe de Israel. Ela
ser a sa muller, sen que el a poida despedir en tdolos das da sa vida.
20Pero se o asunto este fose verdade e non se atopasen probas de virxinidade en favor da
rapaza, 21farn sa-la rapaza porta da casa de seu pai e os homes da cidade apredrarana
a cantazos, e morrer, pois cometeu unha infamia en Israel, entregndose prostitucin
na familia de seu pai. Deste xeito apartara-la maldade do medio de ti.
b) Adulterio de casados
22Se se atopa un home deitado cunha muller casada con outro, morrern eles os dous: o
home que se deita coa muller casada e maila tal muller. Deste xeito apartars de Israel a
maldade.
c) Violacin dunha prometida
23Se hai unha rapaza virxe prometida en matrimonio a un home, e outro home a atopa na
cidade e se deita con ela, 24entn sacarde-los s dous s portas da tal cidade e
apedrardelos a cantazos, e morrern: a rapaza polo feito de non pedir auxilio na cidade,
e o home polo feito de se aproveitar da muller do seu prximo. Deste xeito apartars do
medio de ti a maldade. 25Pero se o home atopase no campo a rapaza prometida en
matrimonio e lle fixese violencia para deitarse con ela, entn morrer s o home que se
deitou con ela, 26pero rapaza non lle fars nada; non responsable a rapaza de pecado
que mereza a morte, porque este caso o mesmo que se un home se ergue contra o seu
200

A BIBLIA

prximo e lle quita a vida, 27pois foi no campo onde a atopou; a rapaza prometida pediu
auxilio, pero non houbo quen a axudase.
d) Violacin dunha virxe non prometida
28Se un home atopa unha rapaza virxe que anda non se prometeu, e se apodera dela e
dorme con ela, pero son sorprendidos, 29entn o home que se deitou con ela daralle pai
da rapaza cincuenta siclos de prata, e ela ser muller del despois que a posuu. Non
poder este despedila en tdolos seus das.
e) Incesto
23 1Un home non pode casar cunha muller do pai, nin poder retira-la punta do manto de
seu pai.
Persoas excludas da asemblea cltica
2O castrado por esmagamento e o que ten o pene cortado non entrarn na asemblea do
Seor.
3O bastardo non entrar na asemblea do Seor; anda que sexa a sa dcima xeracin,
non entrar na asemblea do Seor.
4O amonita e mailo moabita non entrarn na asemblea do Seor; anda que sexa a dcima
xeracin, non entrar na asemblea do Seor endexamais, 5polo feito de que non vos
saron encontro con pan e auga voso camio, cando sastes de Exipto, e polo feito de
que alugaron contra vs a Balaam, fillo de Beor, natural de Petor en Mesopotamia, para
maldicirte. 6Pero o Seor, o teu Deus, non quixo facerlle caso a Balaam, e o Seor, o teu
Deus, cambiou no teu favor a maldicin en bendicin, pois querate o Seor, o teu Deus.
7Non procre-la sa fartura nin a sa prosperidade durante tdolos teus das, xamais.
8Non consideres abominable o edomita, pois teu irmn. Non consideres abominable o
exipcio, pois ti fuches emigrante no seu pas. 9Os fillos que lles nazan, na terceira
xeracin, entrarn na asemblea do Seor.
Pureza do campamento militar
10Cando saias de acampada na loita contra os teus inimigos, grdate ben de calquera
cousa mala. 11Se algn home dos teus non est puro por mor dalgn incidente nocturno,
que saia do campamento: non poder entrar no campamento. 12A cada da tarde lavarase
con auga e porse o sol, poder entrar no campamento. 13Mexars fra do campamento,
e for sairs tamn a defecar. 14Co teu equipamento ters unha estaca, e cando vaias
anicarte para defecar, cavars con ela, anicaraste e logo tapara-lo teu excremento, 15pois
o Seor, o teu Deus, anda camiando polo medio do teu campamento, para salvarte e
para entregarche ta disposicin os teus inimigos. Por isto o teu campamento estar
consagrado, de xeito que o Seor non vexa en ti cousa de que avergoarse, e non deixe
de seguir estando detrs de ti.
O servo fuxitivo
16Non entregues seu amo o servo que escapou de par del para onda ti; 17contigo vivir
no medio de ti, no lugar que escolla nunha das tas cidades, onde estea feliz. Non o
oprimirs.
201

A BIBLIA

A prostitucin sagrada
18Non haber prostituta sagrada entre as fillas de Israel nin prostituto sagrado entre os
fillos de Israel.
19Non entrar na casa do Seor, o teu Deus, salario de prostituta sacra, nin paga de
prostituto sacro, para cumprir calquera promesa, pois tanto o un coma a outra son
abominacin para o Seor, o teu Deus.
Prstamo con interese
20Non lle prestes con interese a teu irmn: nin emprstito de cartos, nin de comida, nin
de calquera cousa que se poida emprestar. 21O estranxeiro prestaraslle con intereses; a
teu irmn non lle podes emprestar con intereses, para que o Seor, o teu Deus, te bendiga
en tdalas tas empresas, no pas onde vas entrar a tomar posesin del.
O cumprimento dos votos
22Cando fagas un voto Seor, o teu Deus, non demores en cumprilo, porque o Seor, o
teu Deus, reclamaracho a ti e ser un pecado para ti. 23Pero se deixas de facer votos, non
ser pecado para ti.
24Vixa o que sae dos teus labios, para o poeres en prctica tal como llo prometiches
Seor, o teu Deus, en ofrenda espontnea, que pronunciaches coa ta boca.
A comida do descoecido que pasa
25Cando entres na via do teu prximo, come uvas. Si, farta a ta gorxa! Pero non
poas nada na ta cesta. 26Cando entres nos eidos do teu prximo, podes arrincar
espigas coa ta man, pero a fouce non a movas no pan do teu prximo.
Prohibicin de volver a casar coa mesma muller que se repudiou
24 1Se un home colle muller e casa con ela, pero logo, se ela non atopa amor s seus
ollos, xa que el encontrou nela cousas que o fan avergoarse, entn escribiralle o
documento de repudio e entregarallo na man botndoa da casa. 2Entn se ela sae da casa
del e vai e volve ser muller doutro home; 3se estoutro home non a quere e lle escribe o
documento de repudio entregndollo na man e despedndoa da casa, ou se morre estoutro
home que casou coa muller, 4o primeiro marido, o que a despediu, non poder volver
collela para que sexa a sa muller, despois que ela se volveu impura. Si, isto sera unha
abominacin na presencia do Seor, e non podes empecata-lo pas que o Seor, o teu
Deus, che vai dar en herdanza.
Leis de proteccin social
5Se un home hai pouco que casou coa muller, non sair co exrcito, nin se ir casa del
por calquera cousa; estar libre durante un ano na sa casa e gozar coa muller coa que
casou.
6Non se collern como fianza as das pedras do muo, e nin sequera a moa, pois
collerase en fianza unha vida.

202

A BIBLIA

7Se acontece que un home secuestra a outro de seus irmns entre os fillos de Israel, e o
vende despois de maltratalo, o secuestrador ha de morrer. Deste xeito retirara-la maldade
do medio de ti.
8Precavdevos das chagas da lepra, poendo moita atencin e cumprindo todo o que vos
ensinen os sacerdotes levitas. Estade atentos a facer tal como eu llelo mandei.
9Lembrdevos do que o Seor, o teu Deus, lle fixo a Mara polo camio, cando sastes de
Exipto.
10Cando lle emprestes teu prximo calquera cousa, non entres na sa casa a collerlle
fianza: 11has de esperalo fra, e que o home a quen ti lle emprestaches, che saque a
fianza fra. 12Se fose un pobre, non te deites na sa fianza: 13has de lle devolve-la
fianza porse o sol, e deste xeito deitarase cuberto co seu manto e bendicirate, e ti ters
na presencia do Seor, o teu Deus, unha obra xusta.
14Non explotara-lo xornaleiro, oprimido e pobre, sexa un dos teus irmns ou un dos
emigrantes que hai no teu pas, nas portas das tas cidades. 15No seu da entregaraslle o
seu xornal, de xeito que non se poa o sol sobre ese xornal, pois el un oprimido e est
anceiando o seu xornal; non sexa que chame Seor contra ti e o feito che sexa pecado.
16Non se condenar morte os pais por culpa dos fillos, nin se condenar morte os
fillos por culpa dos pais: condenarase morte a cada un polo seu pecado.
Leis en favor dos pobres
17Non estorbara-lo xusto xuzo do emigrante nin do orfo, nin collas en fianza o vestido
dunha viva. 18Lmbrate de que fuches servo en Exipto e de que o Seor, o teu Deus, te
rescatou de al. Por isto eu che mando que poas en obra esta lei.
19Se sga-la ta anada no teu campo e esqueces un monllo, non da-la volta para collelo:
ser para o emigrante, para o orfo e para a viva, a fin de que o Seor, o teu Deus, te
bendiga en tdalas obras da ta man.
20Se vara-la ta oliveira, non varees de segundas as ramas verdes: o que quede ser para
o emigrante, para o orfo e para a viva.
21Se vendma-la ta via, non rebusques de segundas: o rebusco ser para o emigrante,
para o orfo e mais para a viva. 22As lembraraste de que fuches servo no pas de Exipto.
Por isto eu che mando que poas en obra esta lei.
25 1Cando haxa un preito entre dous homes, hanse de chegar tribunal dos xuces que os
han de xulgar, e declararn xusto inocente, condenarn culpable. 2Se o xuz decreta
castigar con golpes culpable, farao azoutar na sa presencia en nmero proporcional
culpabilidade. 3Poder castigalo con corenta azoutes, nada mis, non sexa que o
continen azoutando por enriba deste nmero, e a ferida sexa excesiva e teu irmn quede
humillado na ta presencia.
4Non lle pors bozo boi cando trille.
A lei do levirato
5Se dous irmns viven xuntos, e morre un deles sen fillos, a muller do defunto non ser
para un home alleo, non sair para fra da familia; o seu cuado ir xunto dela e colleraa
coma muller sa, e cumprir con ela o seu deber de cuado. 6O primoxnito que ela dea
a luz, constituirao el fronte da familia de seu irmn defunto; deste xeito a familia deste
non desaparecer de Israel.
7Pero se home non lle gusta casar coa cuada, a cuada subir s portas da cidade a
onda os ancins, e declarar: O meu cuado rexeita a seu irmn, a sa familia en Israel,
203

A BIBLIA

non quere cumprir no meu favor os seus deberes de cuado. 8Os ancins da cidade
citarano e diranllo; el comparecer, e, se lles di: non quero collela, 9entn a sa cuada
acercarase a el en presencia dos ancins e desataralle a sandalia do seu p, cuspiralle na
cara, e logo tomar ela a palabra e dir: As se lle fai home que non quere constru-la
casa de seu irmn. 10A sa familia chamarase en Israel: a casa do da sandalia desatada.
Golpe prohibido nas liortas
11Se dous homes pelexan, un e mailo seu irmn, e a muller dun deles se arrima para
librar seu marido da man de quen lle est batendo, se ela mete a sa man e agarra forte
outro polas sas vergoas, 12entn cortaraslle a ela a man; os teus ollos non tern
compaixn.
Legalidade no comercio
13Non ters no teu saco das pesas de pedra distintas: unha mis grande e outra mis
pequena. 14Non ters na ta casa dous ferrados distintos: un grande e outro pequeno.
15Has de ter pesas de bo peso e trato xusto; has de ter ferrado de boa medida e trato
xusto, para que se multipliquen os teus das sobre a terra que o Seor, o teu Deus, che vai
dar. 16Pois todo aquel que fai estas cousas, todo o que comete inxustiza, unha
abominacin para o Seor, o teu Deus.
Contra os amalequitas
17Lmbrate do que che fixo Amaleq no camio, cando sastes de Exipto: 18de como che
sau encontro polo camio e de como te atacou por detrs, a ti e a tdolos que vian
cansos detrs de ti, pois ti estabas fatigado e esmorecendo; non lle tivo ningn respecto a
Deus. 19Por iso, cando o Seor, o teu Deus, che permita descansar de tdolos inimigos
que hai teu arredor, na terra que o Seor, o teu Deus, che vai dar en herdanza, para que
tomes posesin dela, has de borra-la lembranza de Amaleq de debaixo do ceo. Non te
esquezas!
26 1Cando entres no pas que o Seor, o teu Deus, che vai dar en herdanza e tomes
posesin del e vivas xa al, 2has de coller parte das primicias de tdolos froitos do campo
que colleitares da terra que o Seor, o teu Deus, che vai dar. Poralas nunha cesta, e irs
santuario que o Seor, o teu Deus, escolla para morar al o seu Nome. 3Irs onda o
sacerdote que estea de servicio aqueles das e diraslle: Declrolle hoxe Seor, o meu
Deus, que xa entrei no pas que o Seor lles prometeu con xuramentos a nosos pais
drnolo a ns.
4O sacerdote coller a cesta da ta man e poraa diante do altar do Seor, o teu Deus.
5Entn ti tomara-la palabra e dirs diante do Seor, o teu Deus: Meu pai era un arameo
errante, que baixou a Exipto, onde residiu como emigrante con pouquia xente, que o
acompaaba. Al converteuse nun pobo grande, poderoso e numeroso. 6Pero os exipcios
maltratronnos, oprimronnos e impuxronnos cruel servidume. 7Entn chamamos polo
Seor, Deus de nosos pais, e o Seor escoitou o noso clamor e viu a nosa opresin e o
noso duro traballo. 8Logo o Seor fxonos sar de Exipto con man forte e brazo
estendido, con grande terror, con sinais e con feitos marabillosos, 9e fxonos entrar neste
santuario e entregounos esta terra, terra que deita leite e mel. 10Por isto, vela que agora
eu trouxen as primicias dos froitos da terra que ti me deches, Seor.

204

A BIBLIA

Poralas na presencia do Seor, o teu Deus, postraraste na presencia do Seor, o teu Deus,
11e fars festa por todo o ben que che concedeu o Seor, o teu Deus, ti e mailo levita e o
emigrante que vive contigo.
O ritual do dcimo do terceiro ano: profesin de obediencia
12Cando remates de repartir todo o dcimo das tas colleitas, no ano terceiro, isto , o
ano do dcimo, e llo teas xa dado levita, emigrante, orfo e mais viva, para que
coman nas tas cidades ata se fartaren, 13entn dirs na presencia do Seor, o teu Deus:
Xa retirei da mia casa o que tia que consagrar e xa llelo dei levita, emigrante,
orfo e mais viva, todo conforme o mandamento que ti me mandaches; non quebrantei
o teu precepto nin o esquecn. 14Non o comn estando en d ritual nin o separei estando
impuro nin llo ofrendei a Mot. Fxenlle caso voz do Seor, o meu Deus, e comporteime
en todo tal como ti mo mandaches. 15Mira, pois, desde a ta santa morada, desde o ceo, e
bend teu pobo, a Israel, e a terra de cultivo que nos deches, tal como llelo xuraches a
nosos pais, unha terra que deita leite e mel.
A observancia do Cdigo deuteronmico e a autenticidade da Alianza
16Hoxe o Seor, o teu Deus, mndache pr en obra estes preceptos e decretos. Grdaos e
ponos en obra con todo o teu corazn e con toda a ta ilusin. 17Ti hoxe fixcheslle dicir
Seor que El sera o teu Deus e que ti camiaras polos seus vieiros, que gardara-los
seus preceptos, os seus mandamentos e os seus decretos e que escoitara-la sa voz. 18E
hoxe o Seor fxoche dicir a ti que sera-lo pobo da sa persoal propiedade -tal como cho
prometera- e que garda-ra-los seus mandamentos, e que El te convertera en gloria, en
renome e en esplendor no mis grande de tdolos pobos que El creou e que sera-lo pobo
consagrado Seor, o teu Deus -tal como cho dixo-".
III. O SANTUARIO CENTRAL E A LITURXIA DA ALIANZA
As pedras caleadas para escribi-la Lei e o altar dos sacrificios en Xequem
27 1Moiss e mailos ancins de Israel ordenronlle pobo nestes termos:
-"Gardade tdolos mandamentos que eu vos mando hoxe. 2O da que crucde-lo Xordn
camio do pas que o Seor, o teu Deus, che vai dar, erguers pedras grandes e
encalaralas con cal, 3e logo escribirs sobre elas tdalas formulacins desta lei,
cruzares para entrares no pas que o Seor, o teu Deus, che vai dar, pas que deita leite e
mel, tal como cho dixo o Seor, Deus de teus pais.
4Cando crucde-lo Xordn, ergueredes no monte Ebal esas pedras que eu vos diga e
encalardelas con cal. 5Construirs al un altar en honra do Seor, o teu Deus, un altar de
pedras que non labrars co cicel. 6Pedras enteiras construirn o altar do Seor, o teu
Deus, sobre o que lle ofrendars holocaustos Seor, o teu Deus. 7Sacrificars sobre el o
sacrificio de comun e ti comers al e alegraraste na presencia do Seor, o teu Deus.
8Sobre as pedras escribirs tdalas formulacins desta lei, escribiralas clara e
esteticamente".
9Moiss e mailos sacerdotes levitas falronlle a todo Israel nestes termos:
-"Garda silencio e escoita, Israel: No da de hoxe quedaches convertido nun pobo para o
Seor, o teu Deus. 10Por isto has de escoita-la voz do Seor, o teu Deus, e has de pr en
prctica os seus mandamentos e mailos seus preceptos, que eu che mando hoxe".
205

A BIBLIA

As maldicins
11Ese da Moiss mandoulle pobo isto:
12-"Estes son os que han de estar de p no monte Garizim, para bendici-lo pobo, cando
crucde-lo Xordn: Simen, Lev, Xud, Isacar, Xos e Benxamn. 13Estes son os que
han de estar de p no monte Ebal, por mor da maldicin: Rubn, Gad, Axer, Zebuln,
Dan e Naftal.
14Os levitas collern a palabra e diranlles a tdolos homes de Israel en voz alta:
15Maldito sexa o home que faga un dolo e unha imaxe de fundicin -abominacin para
o Seor, obra das mans dun artista- e o poa en lugar escondido. E todo o pobo coller a
palabra e dir: Amn.
16Maldito sexa quen desprece a seu pai e a sa nai. E todo o pobo dir: Amn.
17Maldito sexa quen lle dea para atrs marco do seu vecio. E todo o pobo dir: Amn.
18Maldito sexa quen faga desviarse a un cego do seu camio. E todo o pobo dir: Amn.
19Maldito sexa quen torza o dereito de emigrante, do orfo e da viva. E todo o pobo dir:
Amn.
20Maldito sexa quen se deite coa muller de seu pai, pois destapou un lenzo do mantn de
seu pai. E todo o pobo dir: Amn.
21Maldito sexa quen se deite cun animal calquera. E todo o pobo dir: Amn.
22Maldito sexa quen se deite coa sa media irm, filla do pai ou da nai. E todo o pobo
dir: Amn.
23Maldito sexa quen se deite coa sa sogra. E todo o pobo dir: Amn.
24Maldito sexa quen mate seu vecio en secreto. E todo o pobo dir: Amn.
25Maldito sexa quen colla un regalo para mata-la aspiracin dunha vida inocente. E todo
o pobo dir: Amn.
26Maldito sexa quen non mantea as formulacins desta lei para plas por obra. E todo o
pobo dir: Amn.
As bendicins
28 1Se escoitas con actitude de obediencia a voz do Seor, o teu Deus, gardando e pondo
en obra tdolos seus mandamentos, que eu mando hoxe, o Seor, o teu Deus,
converterate no mis grande de tdolos pobos da terra. 2E todas estas bendicins que
seguen, virn sobre ti e chegaranche a ti, xa que lle fas caso voz do Seor, o teu Deus:
3Benia ti na cidade, e benia ti no campo.
4Benia o froito do teu ventre, o froito da ta terra e o froito do teu gando, o parto das tas
vacas e as cras das tas ovellas. 5Benia ta cesta e maila ta artesa.
6Benia ti cando entres e benia ti cando saias.
7Os teus inimigos, que contra ti se levanten, converteraos o Seor en derrotados na ta
presencia: por un s vieiro saron contra ti e por sete vieiros escaparn. 8O Seor
ordenar que a bendicin estea contigo nas tas arcas e nas empresas da ta man. El
bendicirate no pas que o Seor, o teu Deus, che vai dar. 9Constituirate o Seor nun pobo
consagrado a El, tal como cho xurou, se ti cmpre-los mandamentos do Seor, o teu
Deus, e camias polos seus vieiros. 10Entn tdolos pobos da terra vern que o nome do
Seor se invoca sobre ti e teranche medo. 11O Seor concederache ter bens de abondo:
froitos do teu ventre, froitos do teu gando e froitos da ta terra, cando esteas na terra que
o Seor lles xurou a teus pais que cha dara.

206

A BIBLIA

12O Seor abrir no teu favor o seu precioso tesouro do ceo, mandando seu tempo a
chuvia que precisa o teu pas e bendicindo calquera obra da ta man de xeito que ti lles
prestes a populosas nacins, mentres que ti non ters preciso de pedir prestado.
13O Seor porate cabeza e non rabo, estars sempre arriba e non abaixo, se lles fas
caso s mandamentos do Seor, o teu Deus, que hoxe che mando gardar e pr en
prctica, 14e se non te desvas cara dereita nin cara esquerda de ningunha destas
disposicins que eu vos mando hoxe, camiando tras deuses alleos e dndolles culto.
15Pero se non lle fas caso voz do Seor, o teu Deus, pondo coidado en cumprir tdolos
seus mandamentos e preceptos que eu che mando hoxe, entn todas estas maldicins
virn enriba de ti e afectaranche:
16Maldito sexas ti na cidade e maldito sexas ti no campo.
17Maldito sexa o teu cesto e maila ta artesa.
18Maldito sexa o froito do teu ventre, e o froito da ta terra, e do teu gando.
19Maldito sexas entrares e maldito sares.
20Que o Seor mande contra ti a maldicin, a derrota e o castigo en tdalas empresas da
ta man, ata seres destrudo e desapareceres, por causa da maldade dos feitos cos que me
abandonaches.
21Que o Seor che apegue a peste ata facerte desaparecer de sobre a terra, na que ti
entraches para tomala en posesin. 22O Seor ferirate coa tise, con febres, con flemns,
con queimaduras, e coa seca, coa peste do cornello e do mildeu, que te perseguirn ata
que desaparezas.
23O ceo que est sobre a ta cabeza volverase bronce, e a terra que est debaixo de ti
volverase ferro. 24O Seor mandar, como chuvia para a ta terra, po; e cinsa baixar do
ceo sobre ti, ata que te destra.
25O Seor far de ti un vencido diante dos teus inimigos; sairs contra eles por un s
camio, pero ters que fuxir da sa presencia por sete camios. Volveraste o obxecto de
vexacin de tdolos reinos da terra. 26E o teu cadver servir de carniza para tdalas
aves do ceo e mais para os bechos da terra, e non haber quen os espante.
27O Seor ferirate coas lceras de Exipto e cos tumores, coa sarna e coa tia, das que
non che ser posible curar. 28O Seor ferirate coa loucura, coa cegueira e co desvaro da
ta mente. 29A luz do medioda ters que andar s apalpadelas, como anda s
apalpadelas o cego na escuridade, e non poders dar remate s teus camiares. Tdolos
das certo que sers maltratado e roubado, e non haber quen te salve.
30Casars cunha muller, e outro home violaraa; construirs unha casa, e non habitars
nela; plantars unha via, e non collera-los primeiros froitos. 31O teu boi ser degolado
s teus ollos, e ti non comers del; o teu burro serache roubado na ta mesma presencia, e
non volver onda ti; o teu rabao ser entregado s teus inimigos, e ti non ters quen te
salve.
32Os teus fillos e as tas fillas sern entregados a un exrcito estranxeiro; os teus ollos
estarn vndoo, consumiranse de ollar para eles todo o da, pero nada estar no poder da
ta man. 33Os froitos da ta terra e todo o producto do teu traballo comerao un pobo que
ti non coecas. Ti non sers mis ca un oprimido e un esmagado para sempre. 34Si, ti
volveraste louco co que aparecer ante os teus ollos, cando ti o vexas.
35O Seor ferirate nos xeonllos e nas coxas cuns furunchos malignos, que non sers
capaz de curar, desde a planta do teu p ata o curuto.
36O Seor farate marchar a ti e rei que ti constituches sobre ti, xunto a un pobo que
non coecas nin ti nin os pais, e ters que darlles culto al a deuses estranxeiros: de pau
e madeira! 37Ti volveraste o asombro, escarnio e o riso de tdolos pobos a onde o Seor
te conduza.

207

A BIBLIA

38Botars moita semente no campo, pero pouco colleitars, porque a comer o saltn.
39Plantars vias e traballaralas, pero o vio non o bebers nin o vendimars, porque o
comer o pedreiro. 40Ters oliveiras no teu territorio, pero con aceite non te unxirs,
porque as tas olivas caern no chan. 41Enxendrars fillos e fillas, pero non os ters
contigo, porque marcharn catividade. 42Tdalas tas rbores e os froitos da ta terra
recibiranos en herdanza os insectos.
43Os emigrantes que hai no medio de ti subirn mis ca ti, cada vez mis arriba, mentres
ti baixars cada vez mis abaixo. 44Eles prestaranche a ti, e ti non lles poders prestar a
eles, eles servirn de cabeza, e ti de rabo.
45Todas estas maldicins virn contra ti, perseguirante e afectarante ata seres
exterminado, xa que non lle fixeches caso voz do Seor, o teu Deus, gardando os
mandamentos e os preceptos que El che mandou. 46Estas maldicins quedarn de sinal e
de prodixio en ti e na ta descendencia para sempre.
47Xa que non servche-lo Seor, o teu Deus, con alegra e coa felicidade do corazn, por
causa da abundancia en todo, 48servira-los teus inimigos, onde o Seor te enve -na
fame, na sede, na nudez e na privacin de todo-, e El porache un xugo de ferro no teu
pescozo, ata acabar contigo. 49Como unha aguia levanta o voo, as levantar o Seor
contra ti un pobo que vn de lonxe, desde o cabo da terra, un pobo do que ti non ora-la
lingua, 50un pobo de rostro duro, que non ten respecto ancin nin ten compaixn do
neno. 51Comer o froito do teu gando e o froito da ta terra, ata que ti desaparezas,
porque non che deixar trigo, nin mosto, nin aceite novo, nin os partos das tas vacas, nin
as cras do teu rabao ata facerte desaparecer.
52Asediarate por tdalas portas das tas cidades, ata botar abaixo as murallas altas e
inaccesibles, nas que ti pa-la ta seguridade en todo o teu pas. Si, asediarate por
tdalas portas das cidades que hai no teu pas, que o Seor, o teu Deus, che deu.
53Ters que come-lo froito do teu ventre, a carne dos teus fillos e das tas fillas que o
Seor, o teu Deus, che deu, cando sexa o asedio e a opresin coa que te oprimir o teu
inimigo. 54O ollo do home mis delicado e mis elegante que hai en ti mirar con degaro
para seu irmn, para a muller do seu seo e para o resto de seu fillo que deixa sobrante,
55para non ter que compartir con eles a parte da carne do propio fillo que est comendo,
non sexa que non lle quede todo para el, cando vean o asedio e a opresin, coa que o teu
inimigo te oprimir en tdalas portas das tas cidades.
56A muller mis delicada e mis elegante que nin sequera se atreva a pr na terra a
planta do seu p, de elegante e delicada que era, o seu ollo mirar con degaro para o
home do seu seo, para o seu fillo e para a sa filla, 57e para as libranzas que saen do seu
seo e para os fillos que acaba de dar a luz. Si, comeraos s agachadas por falta de todo,
cando sexa o asedio e opresin con que o teu inimigo te oprimir en tdalas portas das
tas cidades.
58Se non coidas de cumprir tdolos preceptos desta lei escrita neste libro, respectando
este Nome glorioso e temible, O Seor, o teu Deus, 59entn o Seor far mis
extraordinarios os teus castigos e os castigos da ta descendencia: uns castigos grandes e
inflexibles, unhas enfermidades malignas e dursimas; 60far voltarse contra ti tdalas
pragas do Exipto, que tanto medo che provocan, e apegarnseche a ti. 61Tamn far rubilo Seor sobre ti tdalas enfermidades e tdolos castigos que non estn descritos no libro
desta lei, ata que desaparezas.
62Vs quedaredes uns poucos homes, despois de serdes tan numerosos coma as estrelas
do ceo, porque non lle fixeches caso voz do Seor, o teu Deus. 63E resultar que o
mesmo que o Seor se compraceu en vs facndovo-lo ben e multiplicndovos, as se
compracer tamn o Seor destrundovos e facndovos desapare-cer, e seredes arrincados
de sobre a terra, na que entrastes a tomar posesin dela. 64O Seor esparexeravos por
208

A BIBLIA

entre tdolos pobos, desde unha punta da terra outra punta, e ti daraslles culto al a
deuses alleos, que nin coecas ti nin os teus pais: madeira e pedra! 65Entre eses pobos
non ters descanso, nin a planta do teu p ter un lugar de acougo, senn que o Seor che
dar al un corazn asustado, ollos apagados e respiracin ansiosa: 66a ta vida estar
pendurada dun fo diante de ti. Ters pavor de da e de noite, e non te fiars da ta
vida.67Pola ma dirs: Quen me dera que fose a tarde; e pola tarde dirs: quen me dera
que fose a ma, por causa do pavor que espaventar o teu corazn, e por causa da visin
que contemplarn os teus ollos.
68O Seor farate volver en barcos a Exipto polo camio que che dixo:
Non volvers de novo ver ese camio; e al seredes vendidos s teus inimigos coma
escravos e escravas, e non haber nin quen compre".
IV. TERCEIRO DISCURSO (ELIXICO E drt)
69Estas son as palabras da Alianza, que o Seor lle mandou a Moiss pactar cos fillos de
Israel no pas de Moab, ademais da Alianza que pactou con eles no Horeb.
Resumo histrico
29 1Moiss convocou a todo Israel e dxolles:
-"Vs xa vistes todo o que o Seor lles fixo vosa vista no pas de Exipto faran, a
tdolos seus servos e a todo o seu pas: 2as grandes probas que viron os vosos ollos, os
prodixios e os sinais grandes aqueles. 3Pero ata o da de hoxe, o Seor non vos deu un
corazn para coecer, nin ollos para ver nin odos para escoitar.
4Eu fxenvos camiar durante corenta anos polo deserto; os vosos vestidos non se
gastaron sobre vs nin a ta sandalia se gastou no teu p; 5non comestes pan nin bebestes
vio nin licor, para que recoezades que eu, o Seor, son o voso Deus. 6Logo chegastes a
este sitio e saron Sihn, rei de Hexbn, e Og, rei de Baxn, voso encontro en plan de
guerra, e ns vencmolos.
7Logo, collmo-lo seu pas e dmosllelo en herdanza s rubenitas, s gaditas e metade
da tribo de Menaxs. 8Gardade, pois, as palabras desta Alianza e cumprdeas para que
teades xito en todo o que fagades.
Compromiso persoal ante a Alianza co Seor
9Vs hoxe estades todos diante do Seor, o voso Deus: os vosos xefes, as vosas tribos, os
vosos ancins e os vosos escribas, tdolos homes de Israel; 10os vosos menios, as vosas
mulleres e o teu emigrante, que est por medio do teu campamento, desde o cortador das
tas rbores ata o que acarrexa a ta auga. 11Ti ests a para entrares na Alianza do
Seor, o teu Deus, e no pacto xurado que o Seor, o teu Deus, concle contigo hoxe,
12co fin de que el te constita hoxe nun pobo para El, e que El sexa Deus para ti, tal
como cho dixo e tal como llelo prometeu con xuramento s teus pais, a Abraham, a Isaac
e a Xacob. 13Pero non vou conclur convos-co ss esta alianza e este pacto xurado.
14Concloo con aquel que est aqu de p hoxe convosco diante do Seor, o voso Deus,
e tamn con aquel que non est connosco hoxe.
15Si, xa sabedes vs como viviamos no pas de Exipto e como cruzamos polo medio das
nacins por onde pasamos; 16e vste-los seus monstros horribles e os seus dolos -pau e
pedra, prata e ouro-, que haba onda eles. 17Que non haxa entre vs home ou muller ou
familia ou tribo que aparte hoxe o seu corazn de xunto Seor, noso Deus, para iren dar
209

A BIBLIA

culto s deuses deses pobos; que non haxa entre vs raz que produza veleno e asente.
18Se un escoita as palabras deste pacto xurado e se felicita no seu corazn dicindo: Tea
eu fartura, que seguirei no endurecemento do meu corazn, porque o que apaga a sede
farta de auga a quen pasa sede, 19a ese o Seor non lle querer perdoar; entn si que se
acender a ira do Seor e o seu celo contra ese home, e caern sobre el tdalas
maldicins escritas neste libro e o Seor far desaparece-lo seu nome de debaixo do ceo.
20As retirar o Seor a maldade de tdalas tribos de Israel, segundo as maldicins da
Alianza escrita no libro desta lei.
A causa do desterro
21A primeira xeracin, os vosos fillos que virn despois de vs e o estranxeiro que vn
dun pas afastado, vern o castigo deste pas e as enfermidades coas que o Seor o far
enfermar: 22toda a terra deste pas ser xofre, sal e calcinacin, non ser sementada e non
xermolar, nela non medrar herba ningunha; ser como o arraso de Sodoma e Gomorra,
de Ademah e Sebom, s que arrasou o Seor na sa ira e no seu enfado. 23Tdolos
pobos dirn: Por que trata o Seor as a este pas? Que ardor o desta tan grande ira! 24E
respondern: Porque abandonaron a Alianza do Seor, Deus de seus pais, quen concluu
a alianza con eles sacalos do pas de Exipto; 25foron darlles culto a deuses alleos e
postrarse diante deles, deuses que antes non coeceran e que non recibiran no reparto.
26Por isto a ira do Seor inflamouse contra este pas, traendo contra el tdalas
maldicins escritas neste libro. 27E o Seor arrincounos da sa terra con ira, con carraxe
e con grande indignacin, e botounos a outro pas, como sucede hoxe.
28As cousas ocultas pertncenlle Seor; pero as cousas reveladas pertncennos a ns e
a nosos fillos para sempre, para cumprrmo-las palabras desta lei.
Conversin Seor e volta do exilio
30 1Resultar que cando vean sobre ti todas estas palabras, a bendicin e a maldicin
que eu poo diante de ti, fars voltar de tdolos pobos, a onde te dispersou o Seor, a
forza da ta decisin, 2conver-teraste Seor, o teu Deus, e faraslle caso sa voz, ti e
mailo teu fillo, segundo todo o que eu che mande hoxe. 3E o Seor, o teu Deus, cambiar
o teu destino, ter compaixn de ti e volver a xuntarte de entre tdolos pobos a onde o
Seor, o teu Deus, te dispersou. 4Anda que os teus deportados estean no cabo do ceo, de
al os xuntar o Seor, o teu Deus, colleraos 5e traeraos o Seor, o teu Deus, pas que
recibiron en herdanza os teus pais, e recibiralo ti en herdanza. El farate feliz e
multiplicarate mis ca teus pais.
6O Seor, o teu Deus, circuncidar o teu corazn e o corazn da ta descendencia, para
que me-lo Seor, o teu Deus, con todo o teu corazn e con todo o teu ser, a fin de que
vivas feliz. 7E o Seor, o teu Deus, por todas estas maldicins sobre os teus inimigos e
sobre os que te queren mal, pois perseguronte.
8Entn ti volvers a facerlle caso voz do Seor e cumprirs tdolos seus mandamentos,
que eu che mando hoxe. 9As o Seor, o teu Deus, concederache xito en tdalas obras
da ta man, no froito do teu ventre, no froito dos teus animais e nos froitos da ta terra,
para o teu ben. Si, o Seor volverase a alegrar contigo pola ta felicidade como se
alegrou con teus pais.
10Si, faille caso voz do Seor, o teu Deus, gardando os seus mandamentos e os seus
preceptos, o escrito no libro desta lei. Si, convrtete Seor, o teu Deus, con todo o teu
corazn e con todo o teu ser.

210

A BIBLIA

CONCLUSION:
TESTEMUOS DA LEI E DA ALIANZA E SUCESION DE MOISES
Testemuo interno da palabra
11Si, este mandamento que eu che mando hoxe non imposible para ti nin che resulta
inaccesible. 12Non est no ceo para dicires: Quen subir por ns ceo e nolo coller e
nolo far escoitar, para que ns o cumpramos? 13Tampouco est da outra banda do mar
para dicires: Quen cruzar por ns outro lado do mar e nolo coller e nolo far
escoitar, para que ns o cumpramos? 14Si, a palabra est moi cerca de ti: na ta boca e
no teu corazn, para a cumprires.
15Mira que eu poo hoxe diante de ti a vida e a felicidade, a morte e a desgracia,
16porque che mando hoxe ama-lo Seor, o teu Deus, camiar polos seus vieiros e
cumpri-los seus mandamentos, preceptos e decretos, para que vivas feliz e te
multipliques, e para que o Seor, o teu Deus, te bendiga no pas onde vas entrar a tomalo
en posesin. 17Pero se o teu corazn se aparta e se ti non lle fas caso e te extravas e te
postras ante deuses alleos e lles ds culto, 18eu declrovos hoxe que pereceredes sen
remedio e que non aumentarde-los vosos das sobre a terra, na que vs, que estades
cruzando o Xordn, ides entrar para tomala en posesin.
O ceo e a terra testemuas da Alianza
19Poo hoxe por testemuas contra vs o ceo e maila terra: poo diante de ti a vida e a
morte, a bendicin e a maldicin; escolle a vida, para que poidas vivir feliz, ti e a ta
descendencia, 20amando Seor, o teu Deus, facndolle caso sa voz e apegndote a
El. Isto a ta vida e o alongamento dos teus das, habitando na terra que o Seor lles
xurou a teus pais, a Abraham, a Isaac e a Xacob, que llela dara".
A sucesin de Moiss
31 1Moiss acabou dicndolle estas palabras a todo Israel. 2Logo dxolles:
-"Hoxe cumpro cento vinte anos; xa non son capaz de sar e de entrar. Por iso dxome o
Seor: Non cruzars este Xordn.
3O Seor, o teu Deus, quen cruzar o Xordn diante de ti. El destruir ante ti estes
pobos e ti tomaralos en posesin. Xosu ser quen pase ta fronte tal como o dixo o
Seor. 4O Seor faralles a estes pobos o mesmo que lles fixo s reis dos amorreos, a
Sihn e a Og, e seu pas: exterminalos. 5O Seor poraos diante de vs, e vs fardeslles
tal e como eu vos mande. 6Sede valentes! Sede fortes! Non teades medo nin tremades
ante a sa presencia que o Seor, o teu Deus, quen ir contigo: non te deixar s nin te
abandonar".
7Despois Moiss chamou a Xosu e dxolle vista de todo Israel:
-"Se valente! Se forte!, que ti entrars con este pobo no pas que o Seor lles prometeu
con xuramento a seus pais drllelo, e ti has de llelo entregar en herdanza. 8Certo que o
Seor ser quen ir diante de ti. El estar contigo, non te deixar s nin te abandonar.
Non teas medo nin te desanimes".
Testemuo litrxico: a renovacin da Alianza

211

A BIBLIA

9Despois Moiss escribiu esta lei e entregullela s sacerdotes, fillos de Lev, que
levaban a Arca da Alianza do Seor, e mais s ancins de Israel. 10E Moiss mandoulles
isto:
-"O cabo de sete anos, na data precisa do ano da Remisin, durante a festa das Tendas,
11cando todo Israel vea ve-lo rostro do Seor, o teu Deus, no santuario que El escolla, ti
proclamars esta lei ante todo Israel, de xeito que a escoiten. 12Rene pobo, homes,
mulleres e rapaces, e emigrante que vive dentro das portas das tas cidades, para que
escoiten e aprendan a respecta-lo Seor, o voso Deus, e para que procuren cumprir
tdolos preceptos desta lei. 13As teus fillos, que non teen coecemento, escoitarn e
aprendern a respecta-lo Seor, o voso Deus, tdolos das que vs vivades na terra que
ides tomar en posesin, pasando o Xordn".
Teofana para Moiss e Xosu
14Logo o Seor dxolle a Moiss:
-"Olla que os das da ta morte estn cerca. Chama a Xosu e presentdevos na Tenda do
Orculo, que eu lle vou dar ordes".
Entn foron Moiss e Xosu e presentronse na Tenda do Encontro. 15O Seor fxose
ver na tenda, nunha columna de nube, e a columna de nube estivo queda porta da
Tenda.
Introduccin cantar de Moiss
16Entn o Seor dxolle a Moiss:
-"Olla que ti vas deitarte con teus pais, pero este pobo vaise levantar para prostiturse,
indo detrs dos deuses dos estraos, os deuses do pas onde vai entrar; vaime abandonar a
min e quebranta-la Alianza que eu fixen con el. 17E no da aquel a mia ira inflamarase
contra el, e voume apartar deles e taparei para eles a mia cara. Entn o pobo ser
devorado, e moitas desgracias e angustias virn sobre el. Dir entn: Non virn sobre
min estas desgracias por non esta-lo meu Deus no medio de min? 18Pero eu seguirei
tapando a mia cara no da aquel, por causa de todo o mal que el fixo, xa que se volveron
tralos deuses alleos.
19Pero agora, escribide para vs este cantar. Ensindellelo s fillos de Israel e pndellelo
na sa boca, para que me sirva a min de testemuo contra os fillos de Israel. 20En efecto,
traerei o pobo terra que lles prometn con xuramento a seus pais, terra que deita leite e
mel, e comer, fartarase e engordar; pero logo volverase cos deuses alleos e daralles
culto, desprezarame a min e romper a mia Alianza. 21Cando grandes desgracias e
angustias caian sobre el, este cantar dar testemuo contra el, porque non ser esquecido
na boca da sa descendencia. Si, coezo ben o plan que hoxe mesmo est facendo, antes
de que eu o leve terra que prometn con xuramento".
22Ese da Moiss escribiu este cantar, e ensinullelo s fillos de Israel.
Animo a Xosu
23Logo o Seor mandoulle isto a Xosu, fillo de Nun:
-"Se valente! Se forte!, que ti fars entrar s fillos de Israel na terra que lles prometn
con xuramento, e eu estarei contigo".
Testemuo sacro-literario: o libro da lei a carn da Arca da Alianza

212

A BIBLIA

24Cando Moiss acabou de escribir tdalas palabras desta lei nun libro, 25deulles esta
orde s levitas, que levaban a arca da Alianza do Seor:
26-"Collede o libro desta lei e pndeo lado da Arca da Alianza do Seor, o voso Deus,
e que estea al en testemuo contra ti. 27Porque eu coezo ben a ta rebelda e a ta
cabeza dura: se hoxe, durante a mia vida convosco, sodes rebeldes co Seor: canto
mis o seredes despois da mia morte?
O ceo e a terra testemuo do canto de Moiss
28Xuntade meu lado os ancins das vosas tribos e os vosos xefes, que vou pronunciar
nos seus odos estas palabras e vou pr como testemuas contra eles o ceo e maila terra.
29Si, eu sei ben como vos corromperedes despois da mia morte e como vos apartaredes
do vieiro que vos ordenei, e entn a desgracia sair voso encontro naqueles das despois
de que fagades o mal s ollos do Seor, enfadndoo cos feitos das vosas mans".
O canto de Moiss
30Entn Moiss pronunciou ata o final as palabras deste canto s odos de toda a
asemblea de Israel:
32 1-"Escoita, ceo, que vou falar; escoita, terra, os ditos da mia boca.
2 A mia doutrina caer en pingas coma a chuvia,
e o meu dito espallarase coma a chuvia mansa sobre a herba tenra,
coma o trebn sobre o cspede.
3 Si, proclamarei o nome do Seor.
Proclamacin da xustiza salvfica de Deus
Aclamade: a grandeza do noso Deus.
4 El o Penedo, a sa obra perfecta.
Si, tdolos seus vieiros son xustiza.
o Deus da fidelidade e non hai nel inxustiza
xusto e recto El.
5 Envolveu os que non lle eran fillos con follas de palmeira,
xeracin pervertida e malvada.
Acusacin en forma interrogativa
6 Isto lle facedes Seor, pobo parvo e sen sabedora?
Non El o teu Pai, quen te creou?
Non El quen te fixo, quen che deu o ser?
Beneficios de Deus no pasado
7 Lmbrate dos das remotos,
si, considera os anos de xeracin en xeracin.
Pregntalle a teu pai, e que cho mostre:
pregntalles s teus ancins, e que cho digan.
8 Cando o Altsimo lles reparta a herdanza s pobos,
e cando separaba s fillos de Adam:
213

A BIBLIA

estableceu as fronteiras das nacins,

segundo o nmero dos fillos de Israel.
9 Si, a parte do Seor o seu pobo,
Xacob a sa herdanza.
10 Fortalceo nunha terra de deserto
nunha soidade de ouveos engrdao, rodao de coidados e atndeo,
protxeo coma menia do seu ollo.
11 O mesmo que a aguia espabila a sa niada,
planea sobre os seus polios,
estende as s e os colle, e os levanta sobre as sas s,
12 as tamn o Seor, El s, conducir o seu pobo,
non haber con El un deus estrao,
13 farao montar de a cabalo sobre as alturas da terra
e daralle de come-los productos do campo,
daralle a zuga-lo mel que sae da pena,
o aceite que sae do duro penedo:
14 manteiga de vaca e leite de ovellas, con graxa de aos,
carneiros da raza de Baxn e cabritos, coa flor dos grans de trigo.
Bebiches fermentado o sangue da uva (e Xacob comer ata se fartar).
Denuncia do pecado: Tipificacin
15 Iexurn engordou, e logo couceou;
engordaches, colliches graxas, puxcheste brillante,
pero rexeitou Deus que o creou
e deshonrou o Penedo da sa salvacin.
16 Provocronlle celos con deuses estraos,
enfadrono con abominacins.
17 Ofrecronlles sacrificios s demonios, non a Deus,
a deuses que antes non coecan,
deuses novos, recn chegados,
s que vosos pais non respectaran.
18 Desprezche-lo Penedo que te deu a luz,
esquecche-lo Deus que te trouxo mundo.
Castigos histricos en forma oracular
19 Viu isto o Seor con enfado,
rexeitou a seus fillos e a sas fillas.
20E dixo: Esconderille-lo meu rostro benvolo,
verei cal o seu porvir,
pois eles son unha xeracin de perversin,
fillos nos que non hai fidelidade.
21 Eles provocaron os meus celos con quen non deus,
enfadronme cos seus dolos ilusos;
pero eu provocarei os seus celos con quen non pobo,
cunha nacin tola enfadareinos.
22 Si, un lume de carraxe acendeuse no meu nariz
abrasa ata as fonduras do xeol,
devora a terra e os seus froitos,
214

A BIBLIA

e requeima os alicerces das montaas.

23 Amorearei calamidades sobre eles,
e acabarei coas mias frechas contra eles:
24 cansos de fame, consumidos coa febre e coa peste maligna.
Si, mandarei contra eles dentes de animais,
con veleno de bechos que se arrastran polo chan.
25 Por fra, a espada deixaraos sen fillos;
e, por dentro das casas, o terror.
Berros dos mozos! Berros das mozas!
Berro de menio que mama, xunto co home encanecido!
26 Pensei: vounos espallar,
vou facer desaparece-la sa lembranza de entre os homes,
27 se non temese provoca-lo inimigo
e que os seus adversarios se fagan ilusins
dicindo: A nosa man poderosa,
pois non foi o Seor quen fixo todo isto.
Reflexins teolxicas exhortativas fe no poder do Seor
28 Si, son un pobo que derrama os plans,
e neles non hai intelixencia.
29 Se fosen sabios, comprenderan isto,
entenderan cal o seu porvir:
30 Como un home pode perseguir a mil
e como dous homes fan fuxir a dez mil,
se non que o seu Penedo llelos vende
e se non que o Seor llelos entrega atados?
31 Certo que o noso Penedo non coma o seu penedo,
certo que os nosos inimigos non son quen a xulgar,
32 pois a sa via das cepas de Sodoma
e dos patrns de Gomorra;
as sas uvas son uvas de veleno
e os seus acios teen amargor;
33 o seu vio veleno de serpentes,
si, pezoa de cobras destructoras.
34 Non est el gardado meu carn,
selado no almacn dos meus tesouros?
35 Vela o da da vinganza e do axuste de contas!
Vela o intre no que tropezarn os seus ps!
Certo que est prximo o da da sa runa,
certo que vn s prsas preparado para eles.
36 Si, o Seor faralle xustiza seu pobo,
e compadecerase dos seus servos,
cando vexa que a forza se acaba,
e que xa non hai escravo nin libre.
37 Entn dir: Onde estn os seus deuses,
o penedo onde se refuxiaban?
38 Pois comen a graxa dos seus sacrificios
e beben o vio das sas libacins.
Que se levanten a axudarnos,
215

A BIBLIA

que sexan a nosa proteccin!

Anuncio da vinganza sobre os inimigos do pobo
39 Agora ollade: certo que eu son eu,
e non hai outros deuses comigo.
Eu fago morrer e fago vivir;
fern, pero curarei,
e non hai quen escape da mia man.
40 Si, levantarei a mia man ceo e direi:
Pola mia vida, as ser para sempre!
41 Afiarei o lstrego da mia espada
e a mia man coller a xustiza;
e farei volta-la vinganza contra os meus adversarios
e axustarei as contas cos que me odian.
42 Emborracharei as mias frechas de sangue
e a mia espada devorar carne:
do sangue dos mortos e cativos,
das cabezas peludas do meu inimigo.
43 Nacins, aclamade seu pobo,
que o sangue dos seus servos est sendo vingado;
fai vinganza dos seus adversarios,
e as purifica a sa terra e o seu pobo".
44 Foi Moiss acompaado de Xosu, fillo de Nun, e pronunciou tdalas palabras deste
canto s odos do pobo.
Conclusin do canto de testemuo e da lei
45Cando acabou Moiss de pronunciar todas estas palabras para todo Israel, 46d-xolles:
-"Entregade o voso corazn a tdalas palabras que hoxe poo como testemuo contra
vs, pois habdesllelas de pr de precepto s vosos fillos, para que procuren practicar
tdalas palabras desta lei. 47Pois non unha palabra baleira de interese para vs, senn
que a vosa vida; e con esta palabra alongarde-los das sobre a terra, na que entraredes
cruza-lo Xordn para a tomardes en posesin".
Moiss morrer despois de ve-la terra prometida
48Nese mesmo da, o Seor faloulle a Moiss nestes termos:
49-"Sube montaa esa de Abarim, monte Neb, que est no pas de Moab, fronte a
Ieric, e olla para a terra de Canan, porque llela vou dar en propiedade s fillos de Israel.
50Despois morrers no monte onde vas subir e xuntaraste cos teus parentes, o mesmo
que Aharn, teu irmn, morreu no monte Hor e se xuntou cos seus parentes. 51Por me
serdes infieis a min ante os fillos de Israel, nas augas de Meribah de Cadex, no deserto de
Sin, por non recoecr-de-la mia santidade, ante os fillos de Israel, 52por isto vers
desde enfronte o pas, pero non entrars nel, nese pas que eu lles vou dar s fillos de
Israel".
Bendicin de despedida de Moiss s fillos de Israel

216

A BIBLIA

33 1Esta a bendicin coa que Moiss, o home de Deus, bendiciu os fillos de Israel,
antes de morrer. 2Dxolles:
-"O Seor chega do Sina,
resplandece desde Seir en favor deles,
brilla desde o monte Parn,
si, chega o Santo co seu poder,
avanza coa sa perna dereita en favor deles.
3 Ti si que ma-lo pobo,
tdolos santos do pobo estn na ta man.
Eles humllanse ante os teus ps,
e as tas palabras levntanos.
4 Moiss ordenounas nunha lei,
e o seu propietario a xuntanza de Xacob.
5 Hai rei en Iexurn, cando se xuntan os xefes do pobo,
cando estn xuntas as tribos de Israel.
6 Que viva Rubn e que non morra,
anda que son poucos os seus homes.
7Isto o que dixo para Xud:
Escoita, Seor, os gritos de Xud
e treo seu pobo,
que as sas mans loiten seu favor,
pero ti se o seu auxiliador contra os seus adversarios.
8Isto o que dixo para Lev:
Que os teus Tummim e os teus Urim
sexan para o home que fiel teu amor,
a quen puxeches a proba en Masah,
con quen discutiches fronte s augas de Meribah,
9 o que lles dixo a seu pai e a sa nai: Nunca vos vin,
que non recoeceu a seus irmns
e que ignora a seu fillo.
Si, cumpriron a ta palabra e mantiveron a ta Alianza.
10 Ensinronlle os teus decretos a Xacob,
e a ta lei a Israel.
Poen o perfume do incenso diante de ti
e sacrificio completo sobre o teu altar.
11 Bend, Seor, a sa forza
e comprcete no traballo das sas mans.
Prtelle-los riles s que se levanten contra el
e que non se poidan ergue-los que o odian.
12Isto o que dixo para Benxamn:
Benquerido do Seor.
O Altsimo farao habitar tranquilo,
si, o Altsimo protexerao tdolos das,
e descansar nas sas abas.
13Isto o que dixo para Xos:
O seu pas o mis bendito polo Seor,
co precioso regalo do ceo, a rosada,
coas augas do abismo que descansan abaixo,
14 co precioso regalo dos productos do sol,
co precioso regalo dos froitos das las,
217

A BIBLIA

15 co mellor dos montes doutro tempo,

co precioso regalo dos outeiros eternos,
16 co mellor da terra e de canto contn,
e a favor do que mora na silveira:
baixe sobre a cabeza de Xos,
sobre a fronte do prncipe de seus irmns!
17 El coma o primoxnito do touro. Gloria a el!
Cornos de bfalo son os seus cornos,
con eles escorna os pobos,
os extremos do mundo mesmo tempo.
Si, son as multitudes de Efram!
Certo, son os milleiros de Menaxs!
18Isto o que dixo para Zebuln:
Se feliz, Zebuln, nas tas sadas,
e ti, Isacar, se feliz nas tas tendas.
19 Os pobos son convidados meu monte,
al ofrecen sacrificios lextimos.
Certo que mamarn da abundancia dos mares,
dos tesouros escondidos coa area.
20Isto o que dixo para Gad:
Bendito sexa quen alarga o territorio de Gad.
El est deitado coma unha leoa,
e arrinca un brazo e tamn a cabeza.
21Viu as primicias que son para el;
si, al est ben gardada a parte prescrita,
logo chegou onda os xefes do pobo,
cumpriu a xustiza do Seor,
os seus decretos cumpriunos con Israel.
22Isto o que dixo para Dan:
Dan un cachorro de len,
d un salto desde Baxn.
23Isto o que dixo para Naftal:
Naftal, farto de ben querer
e cheo da bendicin do Seor:
cara Oeste e cara Sur, a sa posesin.
24Isto o que dixo para Axer:
Axer, o mis bendito dos fillos,
o mis favorecido dos irmns.
Baa en aceite o seu p,
25 que os teus cerrollos sexan de ferro e bronce,
que o poder do teu dominio dure coma os teus das.
26 Ningun hai coma Deus, Iexurn,
que monta a cabalo dos ceos na ta axuda,
que coa maxestade monta nas delgadas nubes.
27 O Deus de sempre refuxio,
ests debaixo dos brazos do Eterno:
El botar o inimigo da ta presencia,
e dir: Extermina!
28 Entn Israel habitar en seguridade.
A Fonte de Xacob botar suficiente
218

A BIBLIA

para un pas de trigo e de mosto,

tamn o seu ceo destilar a rosada.
29 Feliz ti, Israel, quen coma ti?,
pobo salvado polo Seor,
escudo da ta axuda, espada da ta grandeza,
os teus inimigos quixeron dominarte,
pero ti tripara-las sas costas".
A morte de Moiss e a sa glorificacin
34 1Subiu Moiss das chairas de Moab monte Neb, cima do Pisgah, que est
enfronte de Ieric. O Seor mostroulle todo o pas: Galaad ata Dan, 2todo Naftal, o pas
de Efram e Menaxs e todo o pas de Xud ata o mar Occidental; 3o Ngueb, a veiga do
val de Ieric, a cidade das palmeiras, ata Soar. 4Entn dxolle o Seor:
-"Este o pas que lles prometn con xuramento a Abraham, Isaac e Xacob, dicndolles:
Heillo de dar ta descendencia. Xa cho mostrei s teus ollos, pero al non podes
cruzar".
5Morreu al Moiss, o servo do Seor, no pas de Moab, conforme declaracin do
Seor. 6E enterrouno al no val, no pas de Moab, enfronte de Bet-Peor, e ningn home,
ata o da de hoxe, coeceu a sa sepultura. 7Moiss tia cento vinte anos, cando morreu,
e o seu ollo non enfraqueceu nin desapareceu a sa vitalidade.
8Os fillos de Israel choraron por Moiss nas chairas de Moab trinta das, completaron as
os seus das de pranto como loito por Moiss. 9Entn Xosu, fillo de Nun, estaba cheo de
esprito de sabedora, xa que Moiss lle impuxera as sas mans, e os fillos de Israel
fixronlle caso e comportronse tal coma o Seor llo mandara a Moiss.
10Nunca mis volveu xurdir un profeta en Israel semellante a Moiss, con quen o Seor
tratase cara a cara. 11Ningun coma el en tdolos sinais e prodixios, que o Seor lle
mandou facer no pas de Exipto contra o Faran, contra os seus servos e contra o seu
pas. 12E ningn coma el coa man forte e todo o grande pavor que provocou Moiss
vista de todo Israel.

219

A BIBLIA

LIBRO DE XOSUE
CAPITULO 1
Xosu, sucesor de Moiss
1 1Despois da morte de Moiss, servo de Deus, dxolle o Seor a Xosu, fillo de Nun,
servo de Moiss: 2-"O meu servo Moiss morreu; as que agora, rguete, e pasa o Xordn
con todo este pobo, cara pas que eu lles dou a eles, s fillos de Israel. 3Calquera lugar
que pise a planta dos vosos ps, volo entrego, tal como lle teo dito a Moiss. 4Os vosos
lindeiros irn desde o deserto e mailo Lbano Leste, ata o Ro Grande (o ufrates), e todo
o pas dos hititas, ata o Mar Grande, no Occidente. 5Ningun se che poder arrepoer
durante toda a ta vida. Do mesmo xeito que estiven con Moiss, estarei tamn contigo:
non te fallarei nin te abandonarei. 6Se rexo e valeroso, pois ti fars herdar a este pobo a
terra que xurei s seus devanceiros que lles haba de dar. 7Soamente has de ser rexo e
coraxudo, para cumprir toda a Lei que dispuxo o meu servo Moiss. Non te desves dela
nin dereita nin esquerda, de xeito que teas boandanza en todo o que acometas.
8Endexamais non arredars da ta boca o libro desta Lei: meditaralo de da e mais de
noite, de xeito que cumpras tdalas sas prescricins, pois daquela darseche ben o teu
camio e ters boandanza.
9Logo non cho dixen xa?: se rexo e valeroso; non teas medo nin te empequenezas, pois
o Seor, o teu Deus, estar contigo en todo o que acometas".
Preparativos para o paso do Xordn
10Entn Xosu deu esta orde s oficiais do pobo: 11-"Ide polo medio do campamento, e
pregodelle xente o seguinte: collede provisins, pois dentro de tres das atravesaredes
este Xordn, para tomardes posesin da terra que o Seor, o voso Deus, acordou que
herdedes".
12E s rubenitas, s gaditas e media tribo de Menaxs, dxolles Xosu: 13-"Lembrade
aquilo que vos mandou Moiss, servo do Seor: O Seor, o voso Deus, concdevos
acougo, dndovos esta terra. 14As vosas mulleres, os vosos rapaces e mailo voso gando,
ficarn xa na terra que vos deu Moiss nesta banda do Xordn; pero vosoutros, tdolos
guerreiros, pasaredes armados diante de vosos irmns, e axudardelos, 15ata que o Seor
lles dea acougo como a vs, e tomen posesin tamn eles da terra que o Seor, o voso
Deus, lles entregou. Daquela, voltaredes terra da vosa herdanza, e tomaredes posesin
dela -da que vos deu Moiss, servo do Seor-, na banda oriental do Xordn".
16Eles respondronlle a Xosu: -"Faremos todo canto nos mandaches, e iremos a onde
queira que nos enves. 17Do mesmo xeito que obedecemos a Moiss, obedecermosche a
ti; abonda con que o Seor, o teu Deus, estea contigo como estivo con Moiss. 18Quenquera que se arrepoa contra as tas decisins, e non escoite as tas palabras -todo o que
nos mandes-, ser entregado morte. Ti soamente se rexo e valeroso".
Rahab e os espas de Ieric
2 1Xosu, fillo de Nun, enviou s caladas desde Xitim a dous militares de a p,
dicndolles: -"Ide ve-lo pas, a Ieric". Eles foron e chegaron a casa dunha rameira
chamada Rahab, e pararon al. 2Mais foille anunciado rei de Ieric: -"Velaqu que
220

A BIBLIA

chegaron de noite algns dos fillos de Israel, para pescuda-lo pas". 3O rei de Ieric
mandou dicir a Rahab: -"Bota para fra os homes que chegaron onda ti -que entraron na
ta casa-, pois vieron pescudar todo o pas". 4A muller collera os dous homes e
acochraos; e dixo: -"Certo, vieron onda min eses homes, pero eu non adiviei de onde
eran, 5e aconteceu que, estando para pecha-las portas, cada da tarde, saron e non sei
para onde foron. Correde axia detrs deles, pois habdelos de atrapar". 6(Pero ela
fixraos subir azotea e acochraos entre os feixes de lio que tia amoreados na
azotea). 7Os perseguidores botaron a correr detrs deles polo camio do Xordn, cara s
baixos, e, en sando eles, de contado atrancaron as portas.
8Anda os espas non se deitaran, cando subiu Rahab onda eles, azotea, 9e dxolles:
-"Ben sei que o Seor vos deu o pas, e o temor a vs estarrece, de xeito que tdolos
vecios do pas estn amedoados por causa vosa, 10pois temos odo que o Seor secou
o Mar Rubio diante de vs, cando sastes de Exipto; e tamn o que fixestes cos dous reis
amorreos da outra banda do Xordn -con Sihn e con Og-, que os esnaquizastes. 11Nada
mis olo, desfaleceron os nosos corazns, e xa non quedou alento en ningn de ns, por
causa vosa, pois o Seor, o voso Deus, Deus enriba -nos ceos-, e abaixo, na terra. 12E
agora, volo suplico, xurdeme polo Seor que, xa que tiven misericordia convosco,
habdela ter tamn vs coa casa de meu pai, e que me daredes un sinal seguro 13de que
deixaredes con vida a meu pai e a mia nai, a meus irmns e irms, e todo o que lles
pertence, arredando as nosas vidas da morte". 14Respondronlle os homes: -"Vaia a
nosa vida pola vosa!, sempre que non denuncide-lo noso argallo, se, cando o Seor nos
entregue o pas, non temos contigo misericordia e lealdade". 15Entn ela pxose a
descolgalos cunha corda pola fiestra, pois a casa daba muro da vila (onda o muro viva
ela), 16e dxolles: -"Ide para o monte -non sexa que dean convosco os perseguidores-, e
acochdevos al durante tres das, ata que volten eles; e despois, continuarde-lo voso
camio". 17Dixronlle entn os homes: -"Ns queremos cumprir este xuramento que nos
fixeches facer. 18Velaqu que, cando entremos no pas, habers de ter esta cinta de fo
escarlata atada na fiestra pola que nos baixaches; e a teu pai, a ta nai, a teus irmns e a
toda a casa de teu pai, axuntaralos contigo na ta casa. 19Mais se algun chega a sar das
portas da ta casa, apandar el co seu sangue, sendo ns inocentes; en troques, seremos
ns os responsables de quen estea contigo na casa: se algun lle pon a man enriba, o seu
sangue caer sobre ns. 20Pero se denncia-lo noso argallo, quedaremos libres do
xuramento que nos fixeches facer". 21Respondeu ela: -"Que aconteza como dicides!" E
despediunos, e fronse; e ela atou a cinta escarlata fiestra. 22Eles camiaron e chegaron
monte, e deixronse estar al tres das, ata que voltaron os perseguidores. Estes
rebuscaran por todo o camio, pero non deran con eles. 23E emprenderon retorno os dous
homes. Baixaron do monte, pasaron o ro, chegaron onda Xosu -o fillo de Nun-, e
contronlle todo o que lles acontecera. 24E dixronlle a Xosu: -"De seguro que o Seor
puxo todo o pas nas nosas mans, pois tdolos vecios do pas estn amedoados por
causa nosa".
O paso do Xordn
3 1E Xosu ergueuse de maancia, sau de Xitim, e chegou ata o Xordn, con tdolos
fillos de Israel; e pasaron a noite al, antes de atravesaren. 2O cabo de tres das, pasaron
os oficiais polo medio do campamento, 3e falaron pobo deste xeito: -"Can-do vexde-la
Arca da Alianza do Seor, o voso Deus, e os clrigos levitas que a levan, deixade os
vosos postos e ide tras dela 4para coece-lo camio que seguiredes, pois non o pasastes
nunca antes; mais habdesvos de afastar do Seor arredor de mil metros: non vos
acheguedes mis". 5E dixo Xosu pobo: -"Purificdevos, pois ma far o Seor
221

A BIBLIA

marabillas no medio de vs". 6E dxolles s sacerdotes: -"Collede a Arca da Alianza, e

pasade diante do pobo". Eles collrona e foron diante.
7Dixo o Seor a Xosu: -"Hoxe comezarei a engrandecerte diante de todo Israel, para que
se decaten de que estou contigo, como estiven con Moiss. 8Ti mndalles isto s
sacerdotes que levan a Arca da Alianza: en canto cheguedes a carn das augas do
Xordn, detdevos no Xordn". 9E dixo Xosu s fillos de Israel: -"Achegdevos aqu e
escoitade as palabras do Seor, o voso Deus". 10E engadiu: -"Nisto coeceredes que o
Deus vivo est entre vs, e que ha de botar de diante de vs s cananeos, s hititas, s
hivitas, s perizitas, s guirgaxitas, s amorreos e s iebuseos. 11Velaqu que a Arca da
Alianza do dono de toda a terra vai pasa-lo Xordn diante de vs; 12(e agora, escollede
doce homes de entre as tribos de Israel, un por tribo), 13e, cando as plantas dos ps dos
sacerdotes que levan a Arca do Seor -do dono de toda a terra- se pousen nas augas do
Xordn, acontecer que as augas do Xordn quedarn cortadas (as augas que veen de
arriba), e formarn un bloque parte".
14E o pobo botou a andar, desde onde tia as tendas, para pasa-lo Xordn; e os
sacerdotes levaban a Arca da Alianza diante do pobo. 15E, en chegando Xordn os que
levaban a Arca e mollrense na ribeira os ps dos sacerdotes que levaban a Arca -pois o
Xordn enche as sas ribeiras todo o tempo da recolleita-, 16detivronse as augas do
Xordn que vian de arriba, e erguronse en bloque parte moi lonxe, en Adam (a vila
que est a carn de Saretn); e as que baixaban cara mar da Arabah -o Mar do Sal-,
remataron tamn totalmente cortadas: e o pobo atravesou por fronte de Ieric. 17E os
sacerdotes que levaban a Arca da Alianza do Seor, mantivronse ergueitos en seco, no
medio do Xordn, namentres todo Israel atravesaba polo seco, ata que toda a xente deu
pasado o Xordn.
As pedras conmemorativas do paso
4 1Despois de que toda a xente pasara o Xordn, dxolle o Seor a Xosu: 2-"Escollede
doce homes de entre o pobo, un por cada tribo, 3e manddelles isto: Erguede de a, do
medio do Xordn, do sitio onde estiveron firmes os ps dos sacerdotes, doce pedras;
carrexdeas e fixdeas no lugar onde ides pernoctar hoxe". 4E chamou Xosu os doce
homes que escollera de entre os fillos de Israel -un por cada tribo-, 5e dxolles: -"Pasade
diante da Arca do Seor, o voso Deus, medio do Xordn, e erguede nos ombros cada un
de vs unha pedra, de acordo co nmero de tribos dos fillos de Israel, 6para que isto sexa
un sinal no medio de vs. E, cando o da de ma vos pregunten vosos fillos que senso
teen para vs esas pedras?, 7responderdeslles que as augas do Xordn estiveron
cortadas diante da Arca da Alianza do Seor pasa-lo Xordn: cortronse as augas do
Xordn, e velaqu estas pedras como lembranza para os fillos de Israel decote". 8E os
fillos de Israel fixeron tal como mandara Xosu: colleron doce pedras do medio do
Xordn, como indicara o Seor a Xosu, segundo o nmero de tribos dos fillos de Israel,
e levronas con eles, e fixronas no lugar onde pernoctaron.
9E Xosu fixo colocar doce pedras no medio do Xordn, no lugar onde se pousaran os
ps dos sacerdotes que levaban a Arca da Alianza, e permaneceron al ata o da de hoxe.
10E os sacerdotes que levaban a Arca estiveron ergueitos no medio do Xordn, ata o
remate de todo o discurso que o Seor mandou a Xosu proclamar pobo (segundo todo
o que mandara Moiss a Xosu). Daquela, o pobo deuse prsa e atravesou. 11En pasando
a totalidade do pobo, pasaron tamn a Arca do Seor e mailos sacerdotes e fronse
colocar diante do pobo. 12E pasaron os fillos de Rubn e os fillos de Gad e maila media
tribo de Menaxs, armados, diante dos fillos de Israel, segundo lles tia dito Moiss:
13uns corenta mil soldados listos para a loita pasaron diante do Seor cara s chairas de
222

A BIBLIA

Ieric. 14No da aquel engrandeceu o Seor a Xosu diante de todo Israel e respectrono
como respectaron a Moiss tdolos das da sa vida.
15E dixo o Seor a Xosu: 16-"Mandade que suban do Xordn os sacerdotes que levan a
Arca do Testemuo". 17E ordenoulles Xosu: -"Subide do Xordn". 18E aconteceu que,
en subindo do medio do Xordn os sacerdotes que levaban a Arca da Alianza do Seor,
cando puxeron os ps en terra firme, tornaron as augas do Xordn seu sitio, e correron
como antes por tdalas sas ribeiras. 19O pobo subiu do Xordn o dcimo da do
primeiro mes, e acampou en Guilgal, oriente de Ieric.
20E Xosu mandou erixir en Guilgal as doce pedras aquelas que colleran do Xordn. 21E
dxolles s fillos de Israel: -"O da de ma, cando vosos fillos pregunten a seus pais
que senso teen as pedras estas?, 22instruiredes a vosos fillos, dicindo: por terra seca
pasou Israel este Xordn, 23pois o Seor, o voso Deus, fixo seca-las augas do Xordn
diante de vs ata que pasastes, como xa fixera co Mar Rubio, que o secou diante de ns
ata que o atravesamos, 24para que coezan tdolos pobos da terra que a man de Deus
poderosa, e para que temades decote Seor, o voso Deus".
Os nativos, amedoados ante Israel
5 1Cando os reis amorreos da banda occidental do Xordn e tdolos reis cananeos de
onda o mar, souberon que o Seor secara as augas do Xordn diante dos fillos de Israel,
ata que o atravesaron, desfaleceu o seu corazn e non quedou xa alento neles por mor dos
fillos de Israel.
Xosu circuncida o pobo en Guilgal
2Daquela, dixo o Seor a Xosu: -"Fai coitelos de pedra, e, unha vez mis, btate a
circuncida-los fillos de Israel". 3E fixo Xosu coitelos de pedra, e circuncidou os fillos de
Israel, no Outeiro dos Prepucios. 4A razn pola que Xosu se puxo a circuncidar foi esta:
todo o pobo que sara de Exipto -os varns, tdolos guerreiros-, morreran no deserto,
polo camio, saren de Exipto. 5As que fora circuncidada toda a xente que sara de
Exipto; pero a que nacera no deserto, polo camio, na sa fuxida de Exipto, non estaba
circuncidada. 6De feito, os fillos de Israel botaron corenta anos polo deserto, ata o
acabamento de toda a xeracin de guerreiros sados de Exipto, que non escoitaran a voz
do Seor, polo que o Seor lles xurara privarlles de ve-la terra que prometera a seus pais
que haba de nos dar, unha terra que deita leite e mel. 7E foi a seus fillos -s que xurdiron
no sitio deles-, a quen circuncidou Xosu, pois eran incircuncisos, non seren
circuncidados polo camio. 8E velaqu que, cando se rematou de circuncidar toda a
xente, permaneceron nos seus postos no campamento, ata que sandaron. 9E dixo o Seor
a Xosu: -"Hoxe quiteivos de enriba o oprobio de Exipto". A aquel sitio, puxronlle de
nome Guilgal, e anda hoxe se chama as.
A primeira Pascua na terra de Canan
10Os fillos de Israel acamparon en Guilgal e celebraron a Pascua no dcimo cuarto da do
mes, polo sern, nas chairas de Ieric. 11No da seguinte Pascua, comeron dos
productos do pas: bolos zimos e espigas torradas, no mesmo da. 12E, da seguinte de
comeren do froito da terra, cesou o man, e en adiante xa non houbo man para os fillos
de Israel: aquel ano comeron do producto da terra de Canan.
Deus, do lado de Xosu para comeza-la conquista
223

A BIBLIA

13Aconteceu que, estando Xosu en Ieric, ergueu os ollos e veu un home ergueito diante
del, coa espada desenvaiada na sa man. Xosu acheguselle e dxolle: -"Ti es dos
nosos, ou do inimigo?" 14El respondeulle: -"Non: eu son o prncipe do exrcito do
Seor, e acabo de chegar". Daquela, caeu Xosu de xeonllos en terra, e adorouno. E
dxolle: -"Que quere mandar o meu Seor seu servo?" 15Respondeulle o prncipe do
exrcito do Seor a Xosu: -"Des-clzate, pois o lugar onde te atopas santo". E as fixo
Xosu.
A conquista de Ieric
6 1As portas de Ieric estaban ben pechadas e atrancadas por mor dos fillos de Israel:
ningun saa nin entraba.
2E o Seor dixo a Xosu: -"Mira que poo nas tas mans a Ieric, o seu rei e mailos seus
defensores. 3Vs, tdolos guerreiros, circundarde-la vila unha vez, dndolle un rodeo. E
faredes as durante seis das. 4Sete sacerdotes levarn sete trompetas de corno de
carneiro, diante da Arca. O stimo da circundarde-la vila sete veces, e os sacerdotes
tocarn as trompetas. 5E, cando soe o corno de carneiro, en escoitando vs o son da
trompeta, bruar todo o pobo con grande berro. Entn virase abaixo o muro da vila, e
subir a eito todo o pobo". 6Xosu, fillo de Nun, chamou polos sacerdotes e dxolles:
-"Traede a Arca da Alianza e que sete sacerdotes leven sete trompetas de carneiro diante
da Arca do Seor". 7Logo dxolle pobo: -"Ide al e circundade a vila e que os
guerreiros pasen diante da Arca do Seor".
8Logo que Xosu falou pobo, os sete sacerdotes que levaban sete trompetas de carneiro
pasaron diante do Seor e sopraron nas trompetas e a Arca da Alianza do Seor a detrs
deles. 9Os homes da vangarda an diante dos sacerdotes que sopraban nas trompetas,
namentres que a retagarda a detrs da Arca do Seor; e camibase son das trompetas.
10Xosu deulle pobo esta orde: -"Non berredes nin deixedes o-la vosa voz, nin saia
sequera unha palabra da vosa boca, ata o da que vos diga bruade. Daquela, berraredes".
11Fixo entn que a Arca da Alianza circundase a vila, dndolle o rodeo unha vez;
despois, voltaron para o campamento, e pernoctaron al.
12Xosu ergueuse de maancia e os sacerdotes colleron a Arca do Seor. 13Os sete
sacerdotes que levaban sete trompetas de carneiro diante da Arca do Seor an camiando mesmo tempo que sopraban nas trompetas. A vangarda a diante deles, e a
retagarda a detrs da Arca do Seor; e camibase son das trompetas. 14E no segundo
da tamn rodearon a vila unha vez, e voltaron logo campamento. As fixeron durante
seis das. 15No da stimo erguronse moi de maancia e rodearon a vila do mesmo
xeito, sete veces. S nese da circundaron a vila sete veces. 16O stimo rodeo sopraron os
sacerdotes nas trompetas; e dixo Xosu pobo: -"Bruade, pois o Seor entrgavo-la vila.
17Facede entredito dela e de canto haxa nela, para o Seor: tan s seguirn con vida
Rahab -a prostituta-, e todo o que estea con ela na casa, pois acochou os mandadeiros que
enviaramos. 18Soamente vos digo: garddevos ben do entredito, non sexa que, por
cobiza, collades del e volvades entredito o campamento de Israel, trandolle a desgracia.
19Todo o que sexa prata, ouro ou vasos de bronce ou de ferro ser consagrado Seor, e
pasar tesouro do Seor".
20Bruou o pobo, e sopraron nas trompetas; e, cando ou a xente o soar da trompeta, deu o
pobo un grande berro e derrubronse os muros; subiu a eito o pobo vila, e ocuprona.
21E destruron todo o que haba na vila: homes e mulleres, mozos e vellos, bois, ovellas
e xumentos, co gume da espada.

224

A BIBLIA

O respecto do xuramento feito a Rahab

22Pero Xosu xa lles encomendara s dous que foran pescuda-lo pas: -"Entrade na casa
da rameira, e sacade de al muller e a todo o que tea con ela, segundo lle xurastes".
23Foron os mozos espas, e sacaron a Rahab, a seu pai e sa nai, a seus irmns, e a todo o
que tia ela: sacaron toda a sa parentela, e puxronos fra do campamento de Israel.
24Entn prendronlle lume vila, con todo o que haba nela, fra da prata, ouro e vasos
de bronce e de ferro, que os puxeron no tesouro da casa do Seor. 25En troques, deixou
Xosu con vida a Rahab -a prostituta- xunto coa casa de seu pai e mais con todo o que
tia con ela; e residiu no medio de Israel ata o da de hoxe, pois acochou os mandadeiros
que enviara Xosu para pescudar Ieric.
Maldicin para quen reedifique Ieric
26Daquela, botou Xosu este xuramento:
-"Sexa maldito diante do Seor
quenquera que se poa a edificar
esta vila de Ieric:
comezar a edificala sobre o seu primoxnito,
e sobre o fillo mis novo colocar as sas portas".
27O Seor estivo con Xosu e a sa sona espallouse por todo o pas.
Israel e o entredito
7 1Pero os fillos de Israel foron desleais no tocante entredito, por colleren del Acn,
fillo de Carm, fillo de Zabd, fillo de Zrah, da tribo de Xud. Entn prendeu a ira do
Seor contra os fillos de Israel.
Primeiro ataque a Ai e desfeita de Israel
2Xosu enviou homes desde Ieric a Ai -que est a carn de Bet-Aven, oriente de
Betel-, dicndolles: -"Subide e ollade a zona". Foron os homes e recoeceron a vila. 3E
volveron onda Xosu, e dixronlle: -"Que non suba todo o pobo; que suban dous ou tres
mil homes, e batern a Ai; non canses a todo o pobo facndoo ir al, pois eles son
poucos. 4Entn subiron uns tres mil de entre o pobo, e fuxiron diante dos homes de Ai.
5E os homes de Ai matronlles uns trinta e seis e perseguronos desde diante da porta ata
Xebarim, batndoos na baixada. Daquela, disolveuse o corazn do pobo, e fxose coma
auga.
6Xosu rachou as sas vestiduras e postrouse co rostro por terra ata o sern diante da
Arca do Seor, el e mailos ancins de Israel; e botaron po nas sas cabezas. 7E dixo
Xosu: -"Ah, meu Seor Iav!: Por que fixeches pasa-lo Xordn a este pobo, para
poresnos nas mans dos amorreos e desmoronarnos? Oxal tencionasemos quedar na
outra banda do Xordn! 8Meu Seor! E que hei de dicir, despois de que Israel volveu o
lombo diante dos seus inimigos? 9Oirano os cananeos e tdolos vecios do pas, e
estreitarn o cerco contra ns e borrarn da terra o noso nome. E que fars ti do teu
grande nome?"
10E dixo o Seor a Xosu: -"rguete! Por que fas iso: abatreste sobre o teu rostro?
11Pecou Israel, fenderon o meu pacto, o que lles encomendara; botaron man do entredito,
roubndoo e acochndoo, e pondoo despois cos seus arreos. 12Por iso os fillos de
Israel non podern levantar cabeza diante dos seus inimigos; volvernlle-lo lombo, pois
225

A BIBLIA

incorreron no entredito. Non continuarei estando convosco, se non quitde-lo entredito

do medio de vs. 13Ti rguete, purifica o pobo, e dilles: Mantdevos puros para ma,
pois as di o Seor, Deus de Israel: Non poders estar rexo fronte s teus inimigos, ata
que removde-lo entredito do medio de vs. 14Achegardesvos na ma, por tribos; e a
tribo que de ns sinale o Seor, vir por familias; e a familia que escolla o Seor,
comparecer por casas; e a casa que de entre ns sinale o Seor, acudir por varns. 15E
aquel que fose pillado co entredito ser queimado na fogueira -el e todo o que lle
pertence-, pois rompeu a Alianza do Seor e fixo unha ruindade en Israel".
A ruindade de Acn
16Xosu ergueuse pola maancia, e mandou comparecer a Israel, segundo as sas
tribos; e foi designada a tribo de Xud. 17E fixo acudi-las familias de Xud, e escolleu a
familia do Zarh; e fixo achegarse a familia do Zarh por casas, e foi escollida a casa de
Zabd; 18e fixo comparece-la sa casa por varns, e foi sinalado Acn, fillo de Carm,
fillo de Zabd, fillo de Zrah, da tribo de Xud. 19E dxolle Xosu a Acn: -"Anda,
fillio, d gloria e louvanza Seor, Deus de Israel, e cntame o que fixeches, sen me
ocultares cousa". 20Respondeu Acn a Xosu: -"De certo, pequei contra o Seor, Deus
de Israel, e fixen isto e mais isto: 21vin nos despoxos un bo manto de Xinar, douscentos
siclos de prata e mais un lingote de ouro de cincuenta siclos de peso. Cobiceinos e
collinos. Estn agachados en terra, no medio da mia tenda, cos cartos por debaixo". 22E
enviou Xosu mandadeiros, que correron en direccin tenda; e velaqu que estaba todo
acochado na sa tenda, cos cartos por debaixo. 23Collronos do medio da tenda, e
levronllelos a Xosu e a tdolos fillos de Israel, e puxronos no chan, diante do Seor.
Castigo de Acn
24E colleu Xosu a Acn, fillo de Zrah, cos seus cartos, o manto, o lingote de ouro, seus
fillos e fillas, o seu xumento, o seu gando, a sa tenda e todo o que tia -en presencia de
todo Israel-, e levronos Val de Acor. 25E dixo Xosu: -"Como nos anguriaches dese
xeito? Pois que o Seor te desgracie hoxe a ti!" E tdolos israelitas apedrrono, e
queimronos na fogueira, e amo-rearon pedras enriba deles, 26e fixeron al un monte
grande de pedras, que permaneceu ata o da de hoxe. E depuxo o Seor a sa ira.
Por iso chaman a aquel sitio anda hoxe o Val de Acor.
8 1E dixo o Seor a Xosu: -"Non temas nin te desanimes: colle contigo todo o teu
exrcito e anda, sube contra Ai. Velaqu que entrego nas tas mans rei de Ai, o seu
pobo, a sa vila e mailo seu pas. 2Fars con Ai e co seu rei como fixeches con Ieric e
co seu rei. Soamente colleredes para vs, como botn, os seus despoxos e mailo seu
gando. Faille unha emboscada vila polas costas".
3E ergueuse Xosu e todo o seu exrcito, para subir contra Ai; e escolleu Xosu trinta
mil guerreiros, e enviounos de noite, 4des-pois de ordenarlles: -"Fixdevos ben: poede
unha emboscada vila, por detrs; non vos afastedes moito da vila, e estade espreita.
5Eu, e mais todo o pobo que vaia comigo, achegarmonos vila, e, cando saian noso
encontro, fuxiremos diante deles, como da outra vez. 6Eles sairn detrs de ns ata que
os arredemos da vila, pois dirn: foxen de ns como da outra vez; e fuxiremos diante
deles. 7Entn erguerdesvos da emboscada e ocuparde-la vila, pois o Seor, o voso
Deus, pxovola nas mans; 8e, cando a ocupedes, prenderdeslle lume; habedes de actuar
de acordo coa palabra do Seor. Fixdevos no que vos mando". 9E enviounos Xosu e

226

A BIBLIA

foron poe-la emboscada, colocndose entre Betel e Ai, oeste de Ai. Aquela noite,
durmiu Xosu entre o pobo.
10Xosu ergueuse de maancia, pasou revista s tropas e subiu el e mailos ancins de
Israel, fronte pobo de Ai. 11Subiu tamn todo o exrcito que tia con el, e avanzaron,
ata chegaren fronte vila. Acamparon oriente de Ai, quedando o val entre eles e Ai.
12(E Xosu collera arredor de cinco mil homes, que os puxera na emboscada, entre Btel
e Ai, oeste da vila; 13e o pobo estableceu todo o campamento norte da vila, e a sa
retagarda oeste da vila. E Xosu pasou aquela noite no val).
14O tal ver o rei de Ai, buliron axia e espertaron os homes da cidade, que se ergueron
cedo. E saron a loitar contra Israel, o rei e todo o seu pobo, no tempo sinalado, fronte
Arabah, sen se decataren de que lles tian posta unha emboscada detrs da vila. 15Xosu
e mais todo Israel arredronse de diante deles e colleron polo camio do deserto. 16E
todo o pobo que estaba na vila sentiuse movido a perseguilos; e abouxaron a Xosu, e
afastronse da vila, 17e non quedou un na vila que non sase detrs de Israel: deixaron a
vila aberta e perseguiron a Israel. 18E dixo o Seor a Xosu: -"Brande a lanza que levas
na man contra Ai, pois voucha entregar". E brandiu Xosu contra a vila a lanza que tia
na man. 19Non ben estendeu Xosu a sa man, os da emboscada erguronse axia do seu
refuxio, correron, e, entrando na vila, ocuprona; e de contado, prendronlle lume.
20Ollaron para atrs os homes de Ai, e viron que suba fume da vila cara ceo, e que non
tian posibilidade de fuxir para parte ningunha , pois o pobo que collera cara deserto,
tornou contra quen persegua 21(pois Xosu e todo Israel, se decataren de que os da
emboscada tomaran a vila, e que suba fume dela, volveron e atacaron s homes de Ai).
22Os da emboscada saron da vila contra os homes de Ai, de xeito que estes quedaron
collidos por Israel por un lado e mais polo outro; e mallaron neles, ata non deixaren un
sobrevivente nin un fuxitivo. 23E colleron vivo rei de Ai, e levronllo a Xosu.
24E, cando Israel terminou de matar a tdolos vecios de Ai que saran campo, e no
deserto -onde os abouxaran estes, caendo todos polo gume da espada-, voltou todo Israel
a Ai, e pasrona polo gume da espada. 25E os mortos naquel da, entre homes e mulleres,
foron doce mil, toda a xente de Ai. 26E Xosu non pousou a sa man, ata que exterminou
a tdolos vecios de Ai.
27Os de Israel soamente colleron como botn para eles o gando e os despoxos daquela
vila, de acordo co mandato do Seor a Xosu.
28Xosu queimou Ai e fixo dela un monte asolado, ata o da de hoxe: 29e rei de Ai
colgouno dunha rbore ata o sern; e, cando se foi o sol, mandou Xosu que baixasen o
seu cadver da rbore, e que o chimpasen entrada da porta da vila. E botronlle enriba
un monte grande de pedras, que quedou ata o da de hoxe.
O altar no Monte Ebal. Nova lectura da Lei
30Entn construu Xosu un altar Seor, Deus de Israel, no monte Ebal, 31de acordo co
mandado por Moiss, servo de Deus, s fillos de Israel, como est escrito no libro da Lei
de Moiss: un altar de pedras intactas, que non as traballase o ferro; e ofreceron nel
holocaustos Seor, e sacrificios pacficos. 32E gravou al nas pedras unha reproduccin
da Lei de Moiss, que escribira diante dos fillos de Israel. 33E todo Israel -os seus
ancins, os seus oficiais e os seus xuces-, estaban dunha e doutra banda da Arca, diante
dos sacerdotes levitas que levaban a Arca da Alianza do Seor: como o nativo, as o
forasteiro. A metade, de fronte monte Garizim, e a outra metade, de fronte monte
Ebal, como establecera Moiss, servo do Seor, comezo, para bendici-lo pobo de Israel.
34As dispostos, leu Xosu tdalas palabras da Lei -lou-vanzas e maldicins-, de acordo
con todo o escrito no libro da Lei. 35Non houbo palabra de tdalas que mandou Moiss
227

A BIBLIA

que non as lese Xosu diante de toda a asemblea de Israel, e mais diante das mulleres,
dos nenos, e dos forasteiros que vivan entre eles.
Os nativos, amedoados
9 1En ondo isto tdolos reis da beira do Xordn, das montaas e da Xefelah e de tdalas
costas do Mar Grande de fronte Lbano -os hititas, os amorreos, os cananeos, os
perizitas, os hivitas e os iebuseos-, 2pre-parronse todos xunta para loitaren contra
Xosu e contra Israel, todos eles de acordo.
A xogada dos de Gaban
3Os vecios de Gaban oron o que fixera Xosu con Ieric e con Ai, 4e actuaron tamn
eles con retranca, tencionando pasar por mandadeiros. E colleron sacos vellos para os
seus xumentos, e coiros de vio vellos, e semellaban fendidos e anguriados, 5con
calzados vellos e remendados nos seus ps, e vestindo roupa gastada; e todo o pan do seu
fornecemento estaba balorecido e esmigallado.
6E foron onda Xosu, campamento de Guilgal, e dixronlle a el e mais a tdolos homes
de Israel: -"Vimos de terra remota, para che pedirmos que fagas un trato connosco". 7E
respondronlle-los homes de Israel s hivitas: -"Pode que habitedes entre ns, e entn,
como imos facer un trato convosco?" 8Eles dixronlle a Xosu: -"Smo-los teus
servos". Daquela, preguntoulles Xosu: -"Quen sodes, e de onde vides"?
9Respondronlle: -"Os teus servos veen dunha terra moi remota, por mor do nome do
Seor, o teu Deus, pois chegou s nosos odos a sa sona, todo o que fixo en Exipto 10e
o que fixo cos dous reis amorreos da outra banda do Xordn: con Sihn, o rei de Hexbn,
e con Og, o rei do Baxn, que viva en Axtarot. 11E dixronno-los ancins e tdolos
vecios da nosa terra: collede convosco fornecemento para o camio e ide seu encontro
e dicdelles smo-los vosos servos. Daquela, facede agora un trato connosco. 12Velaqu
o noso pan, collido quente das nosas casas para o noso fornecemento, o da que samos
para vir onda vs, e agora ben vedes que est balorecido e esmigallado. 13E estes coiros
de vio, novos cando os enchemos, velaqu que romperon: e estes nosos vestidos e
calzados volvronse vellos de tan longo camio".
14E colleron os homes de Israel do fornecemento, sen consultaren a palabra do Seor,
15e fixo con eles Xosu a paz, e convieron nun trato verbo da vida deles, e os prncipes
da asemblea confirmrono con xuramento.
16Pero s tres das de face-lo trato con eles, decatronse de que os tales eran os seus
vecios, e que habitaban entre eles. 17Con-tinuaron camio os fillos de Israel, e,
terceiro da, chegaron s sas cidades. Eran estas Gaban, Quefirah, Beerot e QuiriatIearim. 18Non obstante, os fillos de Israel non os mataron, pois os prncipes da asemblea
xurranlles polo Seor, Deus de Israel. Entn, toda a asemblea murmurou contra os
prncipes. 19E os prncipes dixronlle asemblea: -"Ns xurmoslles polo Seor, Deus
de Israel, e agora non podemos tocalos. 20Pero faremos deste xeito: deixarmolos vivir, e
as non vir sobre ns a clera por mor do xuramento que lles fixemos. 21Que vivan, e
que sexan os taladores de madeira e acarrexadores de auga para toda a asemblea". As
falaron os prncipes.
22Chamou entn Xosu s gabaonitas, e dxolles: -"Por que nos traicionastes dese xeito,
dicindo somos de moi lonxe de vs, cando estades vivindo entre ns? 23Agora, malditos
seredes, e non deixar de haber entre vs un servo: serde-los taladores de madeira e
acarrexadores de auga para a casa do meu Deus".

228

A BIBLIA

24Eles respondronlle: -"Aconteceu que s teus servos foilles mostrado con claridade o
que mandara o Seor, o teu Deus, a Moiss, o seu servo, de darvos todo o pas, e de
eliminar a tdolos vecios do pas que vos apareceran diante. Entn trememos de abondo
polas nosas vidas por mor de vs, armmo-lo argallo ese. 25E agora, velaqu que estamos
na ta man: o que mellor e mis xusto che pareza facer connosco, faino".
26E fixo con eles as: librounos da man dos fillos de Israel, que non os mataron: 27e
asignoulles Xosu no da aquel a carga de taladores de madeira e acarrexadores de auga
para a asemblea, e para o altar do Seor -no lugar que El escollera-, ata o da de hoxe.
A CONQUISTA DO SUR
Coalicin dos amorreos contra Gaban
10 1Cando soubo Adonisdec, o rei de Xerusaln, que Xosu conquistara Ai e a destrura
(como fixera con Ieric e co seu rei, as fixo con Ai e co seu rei), e que os vecios de
Gaban fixeran as paces con Israel, vivindo como estaban no medio deles, 2colleu moito
medo, pois Gaban era unha gran cidade -como unha das cidades reais-, e porque era
maior que Ai e tdolos seus homes eran bos guerreiros. 3E enviou Adonisdec, o rei de
Xerusaln, esta mensaxe a Hoham, rei de Hebrn, a Piram, rei de Iarmut, a Iafa, rei de
Lquix, e a Debir, rei de Egln: 4-"Subide onda min e axuddeme, e destruiremos
Gaban, pois fixo as paces con Xosu e cos fillos de Israel". 5E reunronse os cinco reis
amorreos -o rei de Xerusaln, o rei de Hebrn, o rei de Iarmut, o rei de Lquix, e o rei de
Egln-, e subiron con tdolos seus exrcitos, e acamparon diante de Gaban, e
declarronlle a guerra.
Xosu axuda a Gaban
6Os homes de Gaban enviaron unha embaixada onda Xosu, campamento de Guilgal,
para lle dicir: -"Non deixes da ta man s teus servos: sube axia onda ns e fai por
salvarnos; axdanos, pois aconchegronse contra ns tdolos reis amorreos que moran
nas montaas".
7E subiu Xosu de Guilgal con todo o seu pobo, tdolos guerreiros. 8E dixo o Seor a
Xosu: -"Non lles teas medo, pois pxenchos na ta man: non quedar vivo un s deles
diante de ti".
Ataque de Xosu e desfeita dos amorreos
9E arremeteu Xosu de speto contra eles, despois de camiar durante toda a noite desde
Guilgal. 10E destrozounos o Seor diante de Israel, e bateunos cun grande estrago, en
Gaban; e perseguiunos polo camio que sobe a Bet-Horn, e mallou neles deica Azecah
e deica Maquedah. 11E, fuxiren de diante de Israel, aconteceu que o Seor mandou
contra eles grandes petoutos desde o ceo, ata Azecah, e morreron, sendo mis os que
morreron polos petoutos, que os que mataron os fillos de Israel pola espada.
Xosu quere remata-la victoria nun s da
12Entn falou Xosu co Seor naquel da en que entregara os amorreos diante dos fillos
de Israel, e dixo en presencia do pobo: -Sol, est quedo en Gaban; e ti, la, no val de
Aialn. 13E parouse o sol e contvose a la, ata que se ergueron sobre os xents, os seus
229

A BIBLIA

inimigos. E logo non est escrito no libro do Xusto? E estivo parado o sol no medio dos
ceos durante todo un da, sen bulir para poerse, 14e non houbo nin antes nin despois un
da como aquel no que o Seor escoitase as a voz dun home (pois o Seor loitaba do
lado de Israel). 15E Xosu voltou campamento -a Guilgal-, e con el todo Israel.
Atrapamento dos reis e conquista das cidades
16Os cinco reis aqueles fuxiron e acochronse na cova de Maquedah. 17E anuncironlle
a Xosu: -"Deron cos cinco reis, acochados na cova, en Maquedah". 18E dixo Xosu:
-"Acarrexade pedras grandes ata a boca da cova, e poede onda ela homes que os vixen.
19En canto a vs, non esteades quedos: correde tras dos vosos inimigos e mallade neles;
non os deixedes meter nas sas cidades, pois o Seor, o voso Deus, volos puxo nas vosas
mans".
20E resultou que, cando Xosu e mailos fillos de Israel estaban rematando de lles faceren
un grande estrago, ata a totalidade deles, os fuxitivos entraron nas cidades de defensa.
21Todo o pobo volveu en paz campamento, onda Xosu, a Maquedah; e ningun
moveu a sa lingua contra os fillos de Israel.
22Daquela dixo Xosu: -"Abride a boca da cova, e sacdeme para ac a eses cinco reis".
23E fixrono as: sacaron aqueles cinco reis da cova -o rei de Xerusaln, o rei de Hebrn,
o rei de Iarmut, o rei de Lquix e o rei de Egln-, 24e, en levndolle aqueles reis a Xosu,
chamou Xosu a tdolos homes de Israel, e dxolles s xefes dos guerreiros que an con
el: -"Achegdevos e poede os vosos ps enriba das gorxas destes reis". E achegronse e
puxeron os seus ps sobre as gorxas deles.
25E dxolles Xosu: -"Non teades medo nin vos acovardedes: sede rexos e valerosos,
pois as far o Seor con tdolos vosos inimigos que loiten contra vs". 26Despois disto,
golpeounos Xosu ata facelos morrer, e colgounos de cinco rbores, e estiveron
pendendo delas ata o sern. 27O se poe-lo sol, mandou Xosu que os baixasen das
rbores e os botasen na cova onde se acocharan. E puxeron pedras grandes na boca da
cova, que quedaron ata o mesmo da de hoxe.
28E a Maquedah tomouna Xosu aquel da, e pasouna polo gume da espada, xunto co seu
rei: destruunos a eles e mais a todo ser vivo que haba nela; non deixou nin rastro e fixo
co rei de Maquedah o mesmo que fixera co rei de Ieric.
29E pasou Xosu, e todo Israel con el, de Maquedah a Libnah, e loitaron contra Libnah.
30E pxoa tamn o Seor nas mans de Israel, xunto co seu rei, e pasouna polo gume da
espada, con todo ser vivo que haba nela: non deixou nin rastro; e fixo co seu rei como
fixera co rei de Ieric.
31E pasou Xosu -e todo Israel con el-, de Libnah a Lquix. Acampou enfronte dela, e
loitou contra ela. 32E puxo o Seor a Lquix nas mans de Israel; tomouna o segundo da,
e pasouna polo gume da espada, con todo ser vivo que haba nela: todo do mesmo xeito
que con Libnah.
33Entn subiu Horam, rei de Guzer, en axuda de Lquix, e bateuno Xosu, a el e mais
seu pobo, sen deixar rastro del.
34E pasou Xosu -e todo Israel con el- de Lquix a Egln, e acamparon enfronte de
Egln e loitaron contra ela. 35E tomrona naquel da, e pasrona polo gume da espada; e
a todo ser vivo que haba nela aquel da, exterminrono: todo do mesmo xeito que con
Lquix.
36E subiu Xosu -e todo Israel con el- de Egln a Hebrn, e loitaron contra ela.
37Tomrona, e pasrona polo gume da espada, tanto seu rei como a toda a cidade e
mais a todo ser vivo que haba nela. Non deixou nin rastro, todo como fixera con Egln:
exterminouna a ela e a todo ser vivo que haba nela.
230

A BIBLIA

38E voltou Xosu -e todo Israel con el- a Debir, e loitou contra ela. 39E tomouna ( seu
rei e a toda a cidade), e pasounos polo gume da espada, e exterminou a todo ser vivo que
haba nela. Non deixou nin rastro. Como fixera con Hebrn, as fixo con Debir e co seu
rei (o mesmo que fixera con Libnah e co seu rei).
40Conquistou as Xosu todo o pas: a montaa, o Ngueb, a Xefelah e mailas vertentes.
De tdolos seus reis non deixou nin rastro, e exterminou todo ser vivo, tal como mandara
o Seor, Deus de Israel. 41Xosu arrasou desde Cadex-Barnea ata Gaza; e todo o pas de
Goxn ata Gaban. 42Venceu Xosu dunha batida a todos aqueles reis, porque o Seor,
Deus de Israel, loitaba do lado de Israel. 43E tornou Xosu -e todo Israel con el-
campamento, a Guilgal.
A CONQUISTA DO NORTE
Coalicin de reis contra Xosu
11 1Cando o soubo Iabn, rei de Hasor, enviou unha mensaxe a Iobab -o rei de Madn-,
rei de Ximrn, rei de Acxaf, 2s reis da parte norte da montaa e da terra cha, Sur de
Quinerot, da Xefelah e dos outeiros de Dor, no occidente; 3s cananeos do oriente e do
occidente, s amorreos, s hititas, s perizitas, s iebuseos da montaa, s hivitas da
baixada do Hermn, na terra de Mispah. 4E saron eles con tdolos seus exrcitos, unha
multitude innumerable, coma a area da beira do mar, e con moitsimos cabalos e carros.
5Coaligronse todos aqueles reis, e foron acampar xuntos a p das augas de Merom, para
loitaren contra Israel. 6E dixo o Seor a Xosu: -"Non lles teas medo, pois ma a estas
horas deixareinos desfeitos ante Israel. Tronzara-los seus cabalos e prenders lume s
seus carros".
A batalla das Augas de Merom
7Chegou Xosu con todo o exrcito onda as augas de Merom, e arremeteron de speto
contra eles. 8E pxoos o Seor nas mans de Israel, que os venceu e os perseguiu ata
Sidn a Grande e deica Misrefot-Maim e o val de Mispah, no oriente. E esfarelounos ata
o remate: non deixou nin rastro deles. 9Fixo con eles Xosu tal como lle dixera o Seor:
tronzou os seus cabalos e prendeu lume s seus carros.
Conquista de Hasor
10Daquela volveuse Xosu e tomou Hasor, e fixo pasar pola espada seu rei, pois Hasor
era antigamente a capital de todos aqueles reinos. 11E matou a todo ser vivo que haba
nela; exterminounos co gume da espada, sen deixar un, e a Hasor plantoulle lume.
Mis victorias
12E conquistou Xosu tdalas cidades daqueles reis, e matou os seus reis, pasndoos
polo gume da espada, segundo mandara Moiss, servo do Seor. 13Soamente deixou
Israel sen queima-las cidades emprazadas sobre outeiros, fra de Hasor, que a queimara
Xosu. 14Os fillos de Israel colleron como botn para eles tdolos despoxos das cidades
aquelas, e os animais; pero s homes pasronos polo gume da espada, ata destrulos sen
deixar rastro deles. 15Como lle mandara o Seor a Moiss, o seu servo, as lle mandou
Moiss a Xosu, e as fixo Xosu: e non esqueceu cousa de todo o que lle mandara o
Seor a Moiss.
231

A BIBLIA

Resume da conquista do pas

16Deste xeito conquistou Xosu todo aquel pas: a montaa e todo o Ngueb, toda a
rexin de Goxn e maila Xefelah e o deserto, e a montaa de Israel e maila sa terra cha.
17Desde o Monte Rapado, que leva a Seir, ata Baal-Gad, no val do Lbano, por baixo do
monte Hermn, pillou a tdolos seus reis e feriunos ata morreren. 18Xosu estivera
loitando con todos aqueles reis durante moitos anos. 19E fra dos hivitas, que habitaban
en Gaban, non houbo cidade que pactase cos fillos de Israel, e pillronas todas na loita:
20pois era cousa do Seor, que fixo endurece-los seus corazns, de xeito que declarasen
a guerra a Israel e fosen exterminados sen compaixn e aniquilados, como mandara o
Seor a Moiss.
21Chegou entn Xosu, e fendeu os anaquitas da montaa de Hebrn, os de Debir, os de
Anab e os de toda a montaa de Xud e de tdalas montaas de Israel: exterminounos
Xosu, xunto coas sas cidades. 22Non quedaron xa anaquitas na terra dos fillos de
Israel: s sobreviviron en Gaza, en Gad e en Axdod.
23As conquistou Xosu todo o pas, segundo lle tia dito o Seor a Moiss; e deullo en
herdanza Xosu a Israel, segundo a sa distribucin en tribos. E o pas repousou da loita.
Reis vencidos na banda oriental do Xordn
12 1Estes son os reis do pas que venceron os fillos de Israel (ocupando a terra deles), na
outra banda do Xordn -no oriente-, desde o torrente Arnn ata o monte Hermn e toda a
parte oriental da Arabah:
2Sihn, rei dos amorreos, vecio de Hexbn, que dominaba desde Aroer (que est beira
do torrente Arnn), e desde a metade do torrente e a metade de Galaad, ata o torrente
Iaboc (a carn dos fillos de Amn), 3e desde a Arabah ata o Mar de Quinerot ( oriente)
e deica o Mar da Arabah -o Mar do Sal-, polo oriente, no camio de Bet-Ieximot; e polo
sur, a p de Axdod-Pisgah.
4O territorio de Og, rei do Baxn -un dos ltimos descendentes dos Refam-, vecio de
Axtarot e de Edrei. 5Dominaba no monte Hermn, en Salcah e en todo o Baxn, ata o
lindeiro dos guexuritas e dos macateos, e na metade de Galaad, ata o lindeiro de Sihn,
rei de Hexbn.
6Moiss, servo do Seor, e os fillos de Israel derrotronos; e Moiss, o servo do Seor,
dralle-los territorios en herdanza s rubenitas, s gaditas e media tribo de Menaxs.
Reis vencidos na banda occidental do Xordn
7E estes son os reis do pas s que derrotaron Xosu e mailos fillos de Israel, nesta banda
do Xordn -na do occidente-, desde Baal-Gad -no val do Lbano-, ata o Monte Rapado,
que leva cara a Seir (terras que lles deixou en herdanza Xosu s tribos de Israel, segundo
as sas divisins):
8Na montaa e na Xefelah, na Arabah e nas vertentes, no deserto e no Ngueb: os hititas,
os amorreos, os cananeos, os perizitas, os hivitas e os iebuseos:
9 O Rei de Ieric, un;
o rei de Ai -que est a carn de Betel-, un;
10 o rei de Xerusaln, un;
o rei de Hebrn, un;
11 o rei de Iarmut, un;
o rei de Lquix, un;
232

A BIBLIA

12 o rei de Egln, un;

o rei de Guzer, un;
13 o rei de Debir, un;
o rei de Guder, un;
14 o rei de Hormah, un;
o rei de Arad, un;
15 o rei de Libnah, un;
o rei de Adulam, un;
16 o rei de Maquedah, un;
o rei de Betel, un;
17 o rei de Zapah, un;
o rei de Hfer, un;
18 o rei de Afec, un;
o rei de Laxarn, un;
19 o rei de Madn, un;
o rei de Hasor, un;
20 o rei de Ximrn-Mern, un;
o rei de Acxaf, un;
21 o rei de Tanac, un;
o rei de Meguido, un;
22 o rei de Qudex, un;
o rei de Iocneam -no Carmelo-, un;
23 o rei de Dor -no outeiro de Dor-, un;
o rei dos xents -en Guilgal-, un;
24 o rei de Tirsah, un.
No total, trinta e un reis.
AS PARTILLAS
Territorios que faltan por conquistar
13 1E Xosu a xa vello, eivado cos anos, e dxolle o Seor: -"Ti volvcheste vello,
entrado en anos, e queda anda moita terra por conquistar. 2Esta a terra que falta: todo o
territorio dos filisteos e todo o pas dos guexuritas. 3Desde Xihor, que est enfronte de
Exipto, ata o lindeiro de Ecrn, polo norte -que se ten por cananeo-, os cinco principados
dos filisteos: o de Gaza, o de Axdod, o de Axqueln, o de Gad e o de Ecrn, a maiores
dos hivitas. 4Desde o sur, toda a terra dos cananeos, e Mearah -que est a carn dos
sidonios-, ata Afec, lindeiro dos amorreos; 5a rexin guiblita e todo o Lbano polo
nacente do sol, desde Baal-Gad -a p do monte Hermn-, ata a entrada de Hamat;
6tdolos habitantes da montaa, desde o Lbano ata Misrefot-Maim, tdolos sidonios. Eu
botareinos a todos diante dos fillos de Israel. Ti soamente tes que reparti-la terra como
herdanza para Israel, segundo che teo mandado.
As partillas da banda oriental do Xordn
7E agora fai as partillas da herdanza para as nove tribos e maila media tribo de Menaxs.
8Con estes colleron tamn os rubenitas e os gaditas a sa herdanza, que llela dera Moiss
na outra banda do Xordn, no oriente, tal como dispuxera Moiss, servo do Seor.
9Desde Aroer -que est beira do torrente Arnn-, e o pobo que est no medio do
233

A BIBLIA

torrente, e toda a terra cha que vai desde Medeba ata Dibn, 10e mais tdalas cidades de
Sihn, rei dos amorreos -que reinou en Hexbn-, ata o lindeiro dos fillos de Amn;
11Galaad e o territorio dos guexuritas e os macateos, toda a montaa do Hermn e todo o
Baxn ata Salcah. 12No Baxn, todo o reino de Og, que reinou en Axtarot e mais en
Edrei, e que era o reducto dos Refam ata que Moiss os venceu e expulsou. 13Non
obstante, os fillos de Israel non botaron fra s guexuritas nin s macateos, e habitou
Guexur e Macat no medio de Israel ata o da de hoxe.
14Soamente tribo de Lev non lle deu terra Moiss: a sa herdanza o lume do Seor,
Deus de Israel, tal como El lles prometera.
15Deu Moiss herdanza tribo dos fillos de Rubn, de acordo coas sas familias. 16E os
lindeiros deles foron desde Aroer, que est beira do torrente Arnn, e o pobo que est
fondo do torrente, toda a terra cha que est a p de Medeb; 17Hexbn e tdalas sas
vilas da terra cha; Dibn, Bamot-Baal, Bet-Baal-Men, 18Iahsah, Quedemot, Mefat,
19Quiriataim, Sibmah, e Sret-Xhar, no outeiro do val; 20e Bet-Peor, Axdot-Pisgah e
Bet-Ieximot. 21E tdalas vilas da terra cha e tdolos dominios de Sihn, rei dos
amorreos, que reinou en Hexbn, e que o venceu Moiss a el e mais s prncipes de
Madin: Ev, Rquem, Sur, Hur, e Reba, oficiais de Sihn e vecios do pas. 22E a
Balaam, o adivio, fillo de Beor, matrono os fillos de Israel coa espada, o mesmo ca a
outros. 23E foron os lindeiros dos fillos de Rubn, o Xordn e a sa ribeira. Estes eran os
eidos dos fillos de Rubn, segundo as sas familias: as vilas e aldeas.
A partilla da tribo de Gad
24E deu terras Moiss tribo de Gad -s fillos de Gad-, segundo as sas familias. 25E
foron os lindeiros deles Iazer e tdalas cidades de Galaad, e a metade do pas dos fillos de
Amn ata Aroer, que est enfronte de Rabah; 26e, desde Hexbn, ata Ramah-Mispeh e
Betonim; e, desde Mahanaim, ata o lmite de Debir. 27E no val, Bet-Aram, Bet-Nimrah,
Succot, Safn, o resto do reino de Sihn -rei de Hexbn-, o Xordn e a sa ribeira, ata o
remate do mar de Quinret, pola outra banda do Xordn, oriente. 28Esta a herdanza
dos fillos de Gad, segundo as sas familias: as vilas e as aldeas.
A partilla da media tribo de Menaxs
29E deu terras Moiss media tribo de Menaxs. E foron os lindeiros da media tribo de
Menaxs, segundo as sas familias, 30desde Mahanaim todo o Baxn, todo o reino de
Og, rei do Baxn, e tdolos lugares de Iaor que hai no Baxn: sesenta pobos. 31E medio
Galaad, Axtarot e Edrei, cidades do reino de Og, no Baxn, foron para os fillos de
Maquir, fillo de Menaxs, ou mis ben para a metade dos fillos de Maquir, segundo as
sas familias. 32Estes son os eidos que distribuu Moises na terra cha do Moab, na outra
banda do Xordn, oriente de Ieric. 33E tribo de Lev non lle deu Mises eido
ningn. O Seor, Deus de Israel, El a sa herdanza, segundo lles prometera El".
As partillas da banda occidental do Xordn
14 1Estes son os eidos que herdaron os fillos de Israel na terra de Canan, e que
distriburon Elazar o sacerdote, Xosu, fillo de Nun, e os xefes de familia das tribos dos
fillos de Israel. 2A sa herdanza asignouse por sortes, como establecera o Seor por
medio de Moiss para as nove tribos e mais para a outra media, 3pois Moiss dera xa
herdanza a das tribos e media na outra banda do Xordn, pero s levitas non lles dera
eidos no medio deles. 4Como os fillos de Xos formaban das tribos -Menaxs e
234

A BIBLIA

Efram-, non deron parte s levitas no pas, fra das cidades de residencia, cos arredores
para a sa habenza e seu gando menor. 5Tal como mandara o Seor a Moiss, dese xeito
fixeron os fillos de Israel, e partillaron o pas.
A herdanza de Caleb
6Achegronse os fillos de Israel a Xosu en Guilgal, e dxolle Caleb, fillo de Iefuneh, o
quenizeo:
-"Ti ben sbe-lo que lle prometeu o Seor a Moiss, o home de Deus, verbo de min e
mais de ti, en Cadex-Barnea. 7Eu tia xa corenta anos cando Moiss, o servo de Deus,
me enviou desde Cadex-Barnea a percorre-lo pas, e, en voltando, deille novas de acordo
co meu corazn. 8Meus irmns, que subiron comigo, fenderon o corazn do pobo,
namentres que eu camiei detrs do Seor, o meu Deus. 9E xurou Moiss naquel da,
dicindo: a terra que pisaron os teus ps, logo non ha de ser decote eido para ti e para teus
fillos?, pois camiaches detrs do Seor, o meu Deus. 10E agora, velaqu que o Seor
retivo a mia vida, como prometera, durante corenta e cinco anos, desde que llo anunciou
Moiss, cando Israel andaba polo deserto; e agora, velaqu que teo hoxe oitenta e cinco
anos. 11Non obstante, anda agora estou forte como no da que me enviou Moiss para a
loita, e para me desenvolver con soltura. 12Rgoche, pois, que me da-la montaa esa
que se referiu o Seor naquel da, pois xa oches entn que estaban al os anaquitas, e que
as cidades eran grandes e ben defendidas. Pero pode ser que o Seor estea comigo, de
xeito que consiga botalos, como El dixo".
13Entn Xosu bendiciuno e deulle Hebrn como herdanza a Caleb, fillo de Iefuneh.
14Por iso Hebrn foi para Caleb, fillo de Iefuneh, o quenizeo, en herdanza, ata o da de
hoxe, porque camiou detrs do Seor, Deus de Israel. 15O nome de Hebrn era antes
Quiriat-Arb (por mor do mis grande dos anaquitas).
E o pas repousou da loita.
A partilla da tribo de Xud
15 1E tocoulle a partilla tribo dos fillos de Xud, segundo as sas familias, no lindeiro
de Edom, sur do deserto de Sin, no extremo meridional. 2E foi o seu lindeiro sur o
extremo do Mar do Sal, desde a lingua que miraba cara medioda 3e saa cara sur da
subida de Acrabim, pasaba por Sin e suba polo sur de Cadex-Barnea; pasaba por Hesrn,
suba cara a Adar e xiraba cara a Carcah; 4pasaba por Asmn, prolongbase ata o
torrente de Exipto, e saa beira do mar. Este era o seu lindeiro sur.
5O seu lindeiro oriental era o Mar do Sal ata a foz do Xordn; 6suba a Bet-Hoglah,
pasaba polo norte de Bet-Arabah, e ruba Rocha de Bohn, o fillo de Rubn, 7e
continuaba cara a Debir, desde o Val de Acor. E, polo norte, a cara a Guilgal, que est
enfronte da subida de Adumim sur do torrente; despois pasaba a p das augas de EnXmex, indo sar a En-Rguel. 8E o lindeiro suba polo Val de Ben-Hinnm, pola beira
sur dos iebuseos -isto , de Xerusaln-; e ruba polo cume do monte que d polo oeste a
Gue-Hinnom, e polo norte extremo do Val dos Refam. 9Desde o cume do monte,
continuaba cara fonte de auga de Neftah, e saa s vilas da montaa de Efrn; segua
cara a Baalah -que Quiriat-Iearim-, 10xiraba desde Baalah contra o occidente, monte
Seir, pasaba pola aba norte da montaa de Iearim -que Quesaln-, baixaba a Bet-Xmex
e a cara a Timnah; 11corra polo flanco norte de Ecrn, continuaba cara a Xiquern, e
pasaba monte de Baalah, prolongbase ata Iabneel e remataba no mar. 12E o lindeiro
occidental a dar Mar Grande e sa praia. Esta a fronteira que circundaba o territorio
dos fillos de Xud, segundo as sas familias.
235

A BIBLIA

A parte de Caleb
13E a Caleb, fillo de Iefuneh, deulle unha parte no medio dos fillos de Xud, de acordo
co mandato do Seor a Xosu: Quiriat-Arb, do pai de Anac, que Hebrn. 14E botou de
al Caleb s tres fillos de Anac: a Xexai, Ahimn e Talmai. 15E subiu desde al contra os
vecios de Debir (o nome de Debir era antes Quiriat-Sfer); 16e dixo Caleb:
-"A quen ataque a Quiriat-Sfer e a conquiste, dareille por muller a mia filla Acsah".
17Conquistou a vila Otoniel, fillo de Quenaz e irmn de Caleb; e Caleb deulle por muller
a sa filla Acsah. 18Aconteceu que, convivir con ela, incitouna a pedirlle a seu pai un
campo; e baixou do xumento, e dxolle a ela Caleb:
-"Que ts?"
19Respondeulle ela: -"Anda, faime un favor: pois me deches terra rida, dme algunha
fonte de agua".
E foi el e deulle a fonte de arriba e maila de abaixo.
As cidades de Xud
20Esta a herdanza da tribo dos fillos de Xud, segundo as sas familias. 21E foron as
cidades, desde o remate da tribo dos fillos de Xud ata o lindeiro de Edom, no Ngueb,
Cabseel, der e Iagur, 22Quinah, Dimonah, Adadah, 23Qudex, Hasor, Itnn, 24Zif,
Tlem, Bealot, 25Hasor, Hadatah, Queriot, Hesrn -que Hasor-, 26Amam, Xem,
Moladah, 27Hasar-Gad, Hexmn, Bet-Plet, 28Hasar-Xual, Beer-Xeba, Bizioteiah,
29Baalah, Iim, Sem, 30Eltolad, Quesil, Hormah, 31Siclag, Madmanah, Sansanah,
32Lebaot, Xilhim, Ain e Rimn: no total, vintenove cidades coas sas aldeas.
33E na Xefelah, Extaol, Sorah, Axnah, 34Zanah, En-Ganim, Zapah, Enam, 35Iar-mut,
Adulam, Socoh, Azecah, 36Xaaraim, Aditaim, Guederah e Guederotaim: catorce cidades,
coas sas aldeas.
37Senn, Hadaxah, Migdal-Gad, 38 Dilen, Mispeh, Iocteel, 39Lquix, Boscat, Egln,
40Cabn, Lahms, Quitlix, 41Guederot, Bet-Dagn, Naamah e Maquedah: dezaseis
cidades coas sas aldeas.
42Libnah, ter, Axn, 43Ieft, Axnah, Nesib, 44Queilah, Aczib e Marexah: nove cidades
coas sas aldeas.
45Ecrn, coas sas vilas e as sas aldeas. 46Desde Ecrn ata o mar, todo o que est a
carn de Axdod e mailas sas aldeas; 47Axdod, as sas vilas e as sas aldeas: Gaza, as
sas vilas e as sas aldeas, ata o torrente de Exipto, tendo como lindeiro o Mar Grande.
48Na montaa, Xamir, Iatir, Scoh, 49Danah, Quiriat-Sanah, -que Debir-; 50Anab,
Extemoh, Anim, 51Goxn, Holn e Guiln: once cidades coas sas aldeas.
52Arab, Rumah, Exn, 53Ianum, Bet-Zapah, Afecah, 54Humtah, Quiriat-Arb -que
Hebrn- e Sior: nove cidades e as sas aldeas.
55Man, Carmel, Zif, Iutah, 56Iezrael, Iocdeam, Zanah, 57Can, Guibah e Timnah: dez
cidades, e as sas aldeas.
58Halhul, Bet-Sur e Guedor; 59Maarat, Bet-Anot e Eltecn: seis cidades e as sas aldeas.
60Quiriat-Baal (que Quiriat-Iearim) e Rabah: das cidades e as sas aldeas.
61No deserto, Bet-Aarabah, Midn e Secacah, 62Nibxn, a Cidade do Sal e En-Guedi:
seis cidades e as sas aldeas.
63No tocante s iebuseos -vecios de Xerusaln-, non puideron botalos fra os fillos de
Xud: e habitaron cos fillos de Xud en Xerusaln ata o da de hoxe.
A partilla dos fillos de Xos
236

A BIBLIA

16 1E sau como partilla para os fillos de Xos, desde o Xordn de Ieric ata as augas de
Ieric, polo oriente do deserto, e suba o lindeiro desde Ieric ata a montaa de Betel;
2saa de Betel cara a Luz, pasando por Atarot -lindeiro dos arquitas-, 3e baixaba polo
occidente cara fronteira dos iafletitas, ata o lmite de Bet-Horn de Abaixo e ata
Guzer, indo dar mar.
4E recibiron a sa partilla os fillos de Xos (Menaxs e Efram).
5E foi o lindeiro dos fillos de Efram, segundo as sas familias, polo oriente, AtarotAdar, ata Bet-Horn de Arriba, 6e a dar mar, a Micmetat, polo norte; e a polo leste
ata Tanat-Xiloh, pasando por ela oriente de Ianohah, 7e baixaba de Ianohah a Atarot e
Narat, chegaba a Ieric e saa Xordn. 8Desde Zapah a o lindeiro cara oeste ata o
torrente Canah, e saa mar. Esta era a herdanza da tribo dos fillos de Efram, segundo as
sas familias. 9E as cidades ciscadas dos fillos de Efram estaban na herdanza dos fillos
de Menaxs: tdalas cidades e as sas aldeas.
10E non botaron fra s cananeos, que habitaron en Guzer, permanecendo no medio de
Efram ata o da de hoxe, pagndolle tributo de servos.
A partilla de Menaxs na banda occidental do Xordn
17 1E tocoulle a partilla tribo de Menaxs (pois el era o primoxnito de Xos). A
Maquir, primoxnito de Menaxs e pai de Galaad, por ser guerreiro, duselle Galaad e
Baxn. 2E houbo tamn para o resto dos fillos de Menaxs, segundo as sas familias:
para os fillos de Abizer, para os de Hlec, que eran fillos de Asriel, os de Xequem, os
de Hfer e os de Xemid, todos eles fillos varns de Menaxs -o fillo de Xos-, segundo
as sas familias. 3Pero Selofhad, fillo de Hfer (o fillo de Galaad, o fillo de Maquir, fillo
de Menaxs), non tivo fillos varns, senn s fillas. Os nomes das sas fillas eran estes:
Mahlah, Noah, Hoglah, Milcah e Tirsah. 4E foron onda o sacerdote Elazar, onda Xosu o
fillo de Nun, e mais onda os prncipes, dicindo:
-"O Seor mandou a Moiss darnos herdanza no medio de nosos irmns".
E dronlle-la partilla entre os irmns de seu pai, de acordo co mandamento do Seor.
5E tocronlle a Menaxs dez partes, ademais da terra de Galaad e o Baxn (que est na
outra banda do Xordn), 6pois as fillas de Menaxs recibiron a herdanza no medio dos
parentes del, sendo a terra de Galaad para os fillos varns de Menaxs.
7E o lindeiro de Menaxs a desde Axer ata Micmetat (que est enfronte de Xequem),
continuando cara a Iamn, onda os vecios de En-Tapah. 8A terra de Tapah
correspondeulle a Menaxs; pero a aldea -situada no extremo de Menaxs, pertenca s
fillos de Efram. 9E baixaba o lindeiro torrente de Canah polo sur do torrente. Esas
cidades de Efram estaban no medio das cidades de Menaxs e o lindeiro de Menaxs a
tamn polo norte do torrente ata sar mar. 10Polo sur estaba Efram; e polo norte
Menaxs, tendo como lindeiro o mar; e atopbanse polo norte en Axer, e, polo leste, en
Isacar.
11E foron para Menaxs, en Isacar e en Axer, Bet-Xen e as sas vilas, Ibleam e as sas
vilas, e os vecios de Dor e das sas vilas, e os vecios de En-Dor e das sas vilas, e os
vecios de Tanac e das sas vilas, e os vecios de Meguido e das sas vilas: tres outeiros.
12Pero os fillos de Menaxs non puideron botar fra s vecios daquelas cidades; e
viviron tranquilos os cananeos residindo naquela terra. 13Cando os fillos de Israel se
enforteceron, impuxronlles tributo s cananeos; pero botar, non os botaron.
14E protestaron os fillos de Xos a Xosu, dicindo:
-"Por que nos destes s unha parte da herdanza e da terra, sendo ns un pobo numeroso,
bendicido por Deus ata o remate?"
237

A BIBLIA

15Respondeulles Xosu:
-"Se sodes un pobo numeroso, abride camio na foresta, e preparade para vs al, na terra
dos perizitas e dos Refam, xa que vos vn estreita a montaa de Efram".
16Dixeron entn os fillos de Xos:
-"O monte non abondo para ns; e ademais tdolos cananeos que habitan en terra cha
teen carros de ferro, tanto os que estn en Bet-Xen e nas sus vilas, como os que moran
na chaira de Iezrael".
17E dixo Xosu casa de Xos -a Efram e a Menaxs-:
-"Ti es un pobo grande e tes moita forza: non levars unha partilla soa, 18pois o monte
ser para ti. Como hai madeira, cortarala e aproveitaraste dela: e os seus lindeiros sern
teus, pois botars fra s cananeos, anque tean carros de ferro e sexan tamn eles
fortes".
A sorte das outras tribos
18 1E toda a asemblea dos fillos de Israel congregouse en Xiloh, e estableceu al a Tenda
do Encontro; e o pas quedoulles sometido. 2Pero quedaban anda sete tribos de entre os
fillos de Israel sen recibiren a sa partilla. 3E dixo Xosu s fillos de Israel:
-"Ata cando continuaredes sendo lacazns para pasar a herda-la terra que vos deu o
Seor, Deus de vosos pais? 4Escollede de entre vs tres homes por tribo. Eu enviareinos,
e eles ergueranse e irn polo pas, e tomarn nota del no tocante vosa herdanza, e
volvern despois onda min. 5Eles dividirn o pas en sete partes. Xud quedar co seu
territorio sur; e a casa de Xos quedar co seu territorio norte. 6E vs farde-la
descricin do pas en sete lotes, e traerdesma a min, e eu sinalarivo-las porcins aqu,
diante do Seor, o noso Deus, 7porque os levitas non teen parte ningunha entre vs
-pois a sa parte o sacerdocio do Seor-, e Gad e Rubn e maila media tribo de
Menaxs colleron os seus eidos na outra banda do Xordn, oriente, e dullela a eles
Moiss, o servo do Seor".
8Erguronse os homes, e emprenderon camio. E Xosu mandralles describi-la terra,
dicindo:
-"Ide, e percorrede a terra, e describdea: logo tornade onda min, e aqu escolmarei os
lotes para vs, diante do Seor, en Xiloh".
9E foron os homes e percorreron o pas, e describrono no libro por cidades, en sete
partes; e tornaron onda Xosu campamento, en Xiloh. 10E Xosu partillou lotes para
eles, en Xiloh, diante do Seor, e repartiu al Xosu o pas para os fillos de Israel, de
acordo coas sas divisins.
A partilla de Benxamn
11E sau o lote da tribo dos fillos de Benxamn, segundo as sas familias, e tocoulle o
lindeiro da parte deles entre os fillos de Xud e os fillos de Xos. 12E saa o seu lindeiro
norte desde o Xordn, continuaba pola montaa oeste, e saa deserto de Bet-Aven.
13Despois a cara a Luz, e pasaba a carn de Luz, polo sur da cidade (de Betel), e
baixaba a Atarot-Adar, na montaa que est sur de Bet-Horn de Abaixo. 14O lindeiro
a para adiante e volva beira do mar polo Sur, desde a montaa que est enfronte a BetHorn polo sur, e saa a Quiriat-Baal (que Quiriat-Iearim, cidade dos fillos de Xud),
no tocante cuadrante occidental. 15En canto cuadrante sur, parta do remate de
Quiriat-Iearim, e a cara oeste, sando s fontes das augas de Neftah. 16Baixaba ata o
remate da montaa que est enfronte do Val de Ben-Hinnom ( norte do Val dos
Refam), a polo val de Hinnom -a carn dos iebuseos, polo sur-, e baixaba a En-Rguel.
238

A BIBLIA

17Continuaba polo norte e saa a En-Xmex; a dar a Guelilot -que est enfronte da
subida de Adumn-, e baixaba Rocha de Bohn, fillo de Rubn. 18Despois pasaba
outra banda -a da Arabah-, polo norte, e baixaba ata a Arabah; 19pasaba a carn de BetHoglah, polo norte, e saa norte da lingua do Mar do Sal, sur da desembocadura do
Xordn (ste o lindeiro meridional). 20E polo leste lindaba co Xordn.
Esta a herdanza dos fillos de Benxamn, segundo os seus lindeiros circundantes e
segundo as sas familias.
21E correspondronlle tribo de Benxamn, segundo as sas familias, as cidades de
Ieric, Bet-Hoglah, mec-Quesis, 22Bet-Arabah, Semaraim, Betel, 23Avim, Parah,
Ofrah, 24Quefar-Amonai, Ofni e Gaba: doce cidades coas sas aldeas. 25Gaban,
Ramah, Beerot, 26Mispeh, Quefirah, Mosah, 27Requem, Irpeel, Taralah, 28Sel, lef,
Iebusi -que Xerusaln-, Guibat e Quiriat: catorce cidades e as sas aldeas.
Esta a herdanza dos fillos de Benxamn, segundo as sas familias.
A partilla de Simen
19 1O segundo lote foi para Simen, para a tribo dos fillos de Simen, segundo as sus
familias, e tiveron os seus eidos no medio da herdanza dos fillos de Xud. 2E tocoulles
en herdanza Beerxeba, Xeba, Moladah, 3Hsar-Xual, Balah, Sem, 4Eltolad, Betul,
Hormah, 5Siclag, Bet-Marcabot, Hasar-Susah, 6Bet-Lebaot e Xeruhn: trece cidades e as
sas aldeas: 7In, Rimn, ter e Axn: catro cidades e as sas aldeas; 8e mais tdalas
aldeas que hai arredor desas cidades ata Balat-Beer (que Ramat do Sur). Esta era a
herdanza da tribo dos fillos de Simen, segundo as sas familias.
9Da partilla dos fillos de Xud, tocoulles herdanza s fillos de Simen, pois o lote dos
fillos de Xud era de mis para eles; e herdaron os fillos de Simen no medio do
territorio daqueles.
A partilla de Zebuln
10O terceiro lote foi para os fillos de Zebuln, segundo as sas familias, e chegou o
lindeiro da sa herdanza ata Sarid. 11De a suba cara occidente, e a Maralah, e chegaba
a Dabxet e mais torrente que est enfronte de Iocneam. 12E volva de Sarid cara
oriente - sada do sol-, ata o extremo de Quislot-Tabor, prolongbase ata Daberat, e
suba a Iafa. 13Desde al pasaba cara oriente, a Guitah-Hrfer e Itah-Casn, e saa a
Rimn-Metoar e a Neah. 14Despois dobraba cara norte, a Hanatn, e remataba no val
de Iefteel.
15Con Catat, Nahalal, Ximrn, Idalah e Beln, son doce cidades coas sas aldeas. 16Esta
a herdanza dos fillos de Zebuln, segundo as sas familias: esas cidades, coas sas
aldeas.
A partilla de Isacar
17O cuarto lote que sau foi para Isacar: para os fillos de Isacar, segundo sas familias.
18O seu lindeiro a cara a Iezrael Quesulot, Xunem, 19Hafaraim, Xin, Anaharat,
20Rabit, Quixin, Abes, 21Rmet, En-Ganim, En-Hadah e Ben-Passs. 22O lindeiro
chega Tabor, a Xahasimah e Bet-Xmex, e remata no Xordn. No total, dezaseis
cidades e s sas aldeas. 23Esta a herdanza da tribo dos fillos de Isacar, segundo as sas
familias: as cidades, coas sas aldeas.
A partilla de Axer
239

A BIBLIA

24O quinto lote que sau foi para a tribo dos fillos de Axer, segundo as sas familias.
25O seu lindeiro a por Helcat, Hal, Beten, Acxaf, 26Alamlec, Amad e Mixal; e polo
Occidente chegaba Carmelo e mais a Xihor-Libnat. 27volva cara oriente, a BetDagn, e chegaba a Zebuln e mais parte norte do val de Iefteel, e Bet-mec e Neiel, e
saa pola esquerda a Cabul, 28Hebrn, Rehob, Hamn e Canah, ata Sidn a Grande. 29O
lindeiro xiraba cara a Ramah e ata a Forteza de Tiro, e volva a Hosah, para sar mar
pola parte de Aczib. 30Colla tamn Umah, Afec e Rehob: no total, vintedas cidades
coas sas aldeas. 31Esta era a herdanza da tribo dos fillos de Axer, segundo as familias:
esas cidades e mailas sas aldeas.
A partilla de Naftal
32O sexto lote que sau foi para a tribo de Naftal: para os fillos de Naftal, segundo as
sas familias. 33O seu lindeiro a desde Hlef -desde a acieira de Saananim, AdamNqueb e Iabneel, ata Lacum e prolongbase ata o Xordn; 34voltaba polo occidente a
Asnot-Tabor, dirixase desde ali a Hucoc, chegaba a Zebuln polo sur, e tia a Axer polo
occidente e o Xordn polo oriente. 35Colla tamn as cidades de defensa, de Sidim, Ser,
Hamat, Racat, Quinret, 36Ada-mah, Ramah, Hasor, 37Qudex, Edrei, En-Hasor, 38Irn,
Migdal-El, Harem, Bet-Anat e Bet-Xmex: dezanove cidades coas sas aldeas.
39Esta era a herdanza da tribo dos fillos de Naftal, segundo as sas familias: esas
cidades e mailas sas aldeas.
A partilla de Dan
40O stimo lote que sau foi para a tribo dos fillos de Dan.
41O lindeiro da sa herdanza colla Sorah, Extaol, Ir-Xmex, 42Xaalabn, Aialn, Itlah,
43Eln, Timntah, Ecrn, 44Eltequeh, Guibetn, Baalat, 45Ihud, Ben-Berac, Gat-Rimn, 46Me-Iarcn, e mais Racn, co lindeiro enfronte de Iafa.
47O lindeiro dos fillos de Dan saa fra do seu territorio, pois os fillos de Dan foron e
loitaron contra Lxem e ocuprona; despois, pasrona pola espada e posurona e
habitaron nela. E chamaron a Lxem, Dan, coma o seu devanceiro. 48Esta era a herdanza
dos fillos de Dan, segundo as sas familias: esas cidades, e mailas sas aldeas.
A herdanza de Xosu
49Cando remataron de distribu-la terra segundo os seus lindeiros, os fillos de Israel
deron herdanza a Xosu, fillo de Nun, no medio de eles, 50cumprindo co mandato do
Seor. Dronlle a cidade que pediu: Timnat--Srah, na serra de Efram. Entn edificou a
cidade e habitou nela.
Conclusin das partillas
51Estes son os territorios que herdaron o sacerdote Elazar e Xosu, fillo de Nun, e os
xefes de familia das tribos dos fillos de Israel, por sortes, en Xiloh, diante do Seor,
porta da Tenda do Encontro e remataron as de reparti-lo pas.
As vilas de refuxio
20 1E dxolle o Seor a Xosu:
240

A BIBLIA

2-"Flalles s fillos de Israel, e dilles: Escollede para vs as cidades de refuxio, tal como
vos prometn por medio de Moiss, 3de xeito que poida fuxir a elas o homicida que
matase a algun por erro, non de grado; e serviranvos de refuxio verbo do vingador do
sangue. 4O homicida fuxir a unha desas cidades, e deterase no limiar da porta, e
contarlle-lo seu caso s ancins da cidade aquela; e acollerano na vila e daranlle un
lugar para morar entre eles. 5E, anque o vingador do sangue o persiga, eles non
entregarn o homicida nas sas mans, pois non de grado matou seu prximo, a quen
antes non odiara. 6E morar na cidade aquela ata que tea o xuzo da asemblea, e ata a
morte do Sumo Sacerdote de entn. Daquela volver o homicida e entrar na sa vila e
na sa casa, na cidade da que fuxira".
7E escolleron a Qudex, en Galilea, na serra de Naftal, a Xequem, na serra de Efram, e
a Quiriat-Arb -que Hebrn-, na serra de Xud.
8E na outra banda do Xordn, oriente de Ieric, sinalaron a Bser, no deserto, altura
da tribo de Rubn; a Ramot, en Galaad, da tribo de Gad; e a Goln, no Baxn, da tribo de
Menaxs.
9Esas foron as cidades de refuxio para tdolos fillos de Israel, e mais para o forasteiro
que andase no medio deles, para fuxir al todo o que mate a algun non de grado, de xeito
que non morra a mans do vingador do sangue, namentres non compareza diante da
asemblea.
As vilas dos levitas
21 1E achegronse os cabezas de familia dos levitas sacerdote Elazar e a Xosu, fillo de
Nun, e s cabezas de familia das tribos de Israel, 2e falronlles en Xiloh, na terra de
Canan, deste xeito:
-"O Seor, por medio de Moiss, mandou que se nos desen pobos para residirmos, con
pradeiras para o noso gando".
3E dronlle-los fillos de Israel s levitas da sa herdanza, pola palabra do Seor, estas
vilas e as sas pradeiras:
4Sau a sorte para as familias dos quehatitas e sacaron para os fillos levitas do sacerdote
Aharn trece vilas, do lote da tribo de Xud, da tribo de Simen, e da tribo de Benxamn.
5E para os restantes fillos de Quehat, das familias da tribo de Efram, da tribo de Dan e
da media tribo de Menaxs correspondronlles na sorte dez vilas. 6E para os fillos de
Guerxn, das familias da tribo de Isacar, da tribo de Axer, da tribo de Naftal e da media
tribo de Menaxs no Baxn tocronlles en sorte trece vilas. 7Para os fillos de Merar,
segundo as sas familias, da tribo de Rubn, da tribo de Gad, e da tribo de Zebuln, doce
vilas.
8E deron os fillos de Israel s levitas estas vilas cos seus pastos en sorte, segundo
mandara o Seor por medio de Moiss. 9E dronlles, da tribo dos fillos de Xud e da
tribo dos fillos de Simen, esas vilas que van chamadas polo nome: 10Para os fillos
levitas de Aharn, das familias dos quehatitas -pois a eles correspondera o primeiro lote-,
11dronlles Quiriat-Arb (a vila do pai de Anoc -que a cidade de Hebrn-, na serra de
Xud), coas pradeiras dos seus arredores. 12Pero a zona verde da cidade e das sas aldeas
dronllas a Caleb, fillo de Iefuneh, en propiedade.
13E s fillos sacerdotes de Aharn dronlles Hebrn (para cidade de refuxio do
homicida) e os seus pastos, e Libnah e os seus pastos.
14Iatir cos seus pastos, Extemoa cos seus pastos, 15Holn cos seus pastos, Debir cos
seus pastos, 16In cos seus pastos, Iutah cos seus pastos, e Bet-Xmex cos seus pastos:
nove vilas, escolmadas daquelas das tribos.

241

A BIBLIA

17E da tribo de Benxamn, Gaban cos seus pastos, Gueba cos seus pastos, 18Anatot cos
seus pastos e Almn cos seus pastos: catro cidades. 19Tdalas cidades dos sacerdotes
fillos de Aharn, eran trece, cos seus pastos.
20E s familias dos levitas fillos de Quehat -os outros fillos de Quehat-, dronlles un lote
de cidades escolmadas da tribo de Efram: 21Xequem (para cidade de refuxio do
homicida, na serra de Efram) cos seus pastos, Guzer cos seus pastos, 22Quibsaim e os
seus pastos, e Bet-Horn e os seus pastos: catro cidades.
23E da tribo de Dan, Eltequ e os seus pastos, Guibetn e os seus pastos, 24Aialn e os
seus pastos, e Gat-Rimn e os seus pastos: catro cidades.
25E da media tribo de Menaxs, Taanac e os seus pastos, e Ibleam e os seus pastos: das
cidades. 26No total, dez, cos seus pastos, para as restantes familias dos fillos de Quehat.
27E para as familias dos levitas fillos de Guerxn partillaron da media tribo de Menaxs
Goln (no Baxn, como cidade de refuxio do homicida) cos seus pastos, e Bet-Axtarah
cos seus pastos: das cidades.
28E da tribo de Isacar, Quixn, cos seus pastos, Daberat cos seus pastos, 29Iarmut cos
seus pastos e mais En-Ganim cos seus pastos: catro cidades.
30E da tribo de Axer, Mixal cos seus pastos, Abdn cos seus pastos, 31Helccat cos seus
pastos, e Rehob cos seus pastos: catro cidades.
32E da tribo de Naftal, Qudex (en Galilea, para cidade de refuxio do homicida) cos
seus pastos, Hamot-Dor cos seus pastos e Cartn cos seus pastos: tres cidades. 33Tdalas
cidades dos guerxonitas, segundo as sas familias, eran trece, cos seus pastos.
34E para as familias do resto dos levitas fillos de Merar, escolmaron da tribo de Zebuln
Iocneam cos seus pastos, Cartah cos seus pastos, 35Dimnah cos seus pastos e Nahalal cos
seus pastos: catro cidades.
36Da tribo de Rubn, Bser e os seus pastos, Iahsah e os seus pastos, 37Quedemot e os
seus pastos e Mefat e os seus pastos: catro cidades.
38E da tribo de Gad, Ramot (en Galaad, para cidade de refuxio do homicida) cos seus
pastos, Mahanaim e os seus pastos.
39Hexbn cos seus pastos, Iazer cos seus pastos: no total, catro cidades. 40A suma de
tdalas cidades que lles tocaron s fillos de Merar para as sas familias -para os que
quedaban das familias de levitas-, foi de doce cidades. 41E o nmero de cidades dos
levitas na propiedade dos fillos de Israel, foi de corenta e oito cos seus pastos: 42como
tia cada unha os pastos arredor, as os tia o resto delas.
Conclusin teolxica
43E deu o Seor a Israel toda a terra que xurara s seus devanceiros que haba de darlles:
e herdrona e viviron nela. 44E o Seor deulles acougo redonda, como prometera s
seus devanceiros, e non houbo inimigo que resistise diante deles: o Seor pxoos a todos
nas sas mans. 45Non fallou unha de tdalas boas promesas que fixera o Seor casa de
Israel: todias se cumpriron.
Discurso de Xosu s tribos de Galaad
22 1Por aquel entn chamou Xosu s rubenitas, s gaditas e media tribo de Menaxs,
2e dxolles:
-"Vs gardastes todo canto vos mandara Moiss, servo do Seor, e escoitste-la mia
voz, todo canto eu vos mandei; 3non abandonastes a vosos irmns durante todo este
tempo, ata o da de hoxe, senn que observastes con fidelidade o mandamento do Seor,
o voso Deus. 4E agora o Seor, o voso Deus, deulles acougo a vosos irmns, como lles
242

A BIBLIA

tia prometido. As que volvede e devos s vosas tendas, terra da vosa herdanza, que
vos deu Moiss, servo do Seor, na outra banda do Xordn. 5O que si habedes de coidar
cumpri-lo mandamento e a Lei que vos impuxo Moiss, servo do Seor, de xeito que
amde-lo Seor, o voso Deus, e vaiades polos seus camios, e custodide-los seus
mandatos, para que vos afeccionedes a El e o sirvades de todo corazn e con toda a vosa
alma".
6E bendiciunos Xosu e despediunos e foron para as sas tendas.
7E media tribo de Menaxs dralle posesin Moiss no Baxn, namentres que outra
media lla deu Xosu entre os seus irmns, nesta banda do Xordn, na do occidente. E,
mandalos Xosu para as sas tendas, bendeciunos, 8e dxolles:
-"Tornades s vosas tendas con moitos bens, con abonda facenda, con prata, ouro, cobre,
ferro e vestidos en gran cantidade: repartide con vosos irmns os despoxos dos vosos
inimigos".
9Daquela voltaron os fillos de Rubn, os fillos de Gad e a media tribo de Menaxs, e
deixaron Xiloh, onde estaban os fillos de Israel, na terra de Canan, para se dirixiren
terra de Galaad, terra da sa herdanza, que tian asignada pola palabra que dera o Seor
por medio de Moiss.
O altar das tribos de Galaad
10En chegando beira do Xordn na terra de Canan os fillos de Rubn, os fillos de Gad
e a media tribo de Menaxs construron al un altar grande, para poderen contemplalo.
11E chegou isto s ouvidos dos fillos de Israel:
-"Velaqu que os fillos de Rubn, os fillos de Gad e maila media tribo de Menaxs
edificaron un altar no extremo da terra de Canan, beira do Xordn, na banda dos fillos
de Israel".
12Entn xuntouse toda a asemblea dos fillos de Israel en Xiloh, para declarrlle-la
guerra. 13E enviaron os fillos de Israel onda os fillos de Rubn e os fillos de Gad e a
media tribo de Menaxs, na terra de Galaad, a Pinhs, fillo do sacerdote Elazar, 14xunto
con dez prncipes, un por cada tribo de Israel, sendo cada un deles xefe da sa familia
patriarcal, entre os milleiros de Israel. 15E chegaron onda os fillos de Rubn, onda os
fillos de Gad e onda a media tribo de Menaxs, na terra de Galaad, e falronlles deste
xeito:
16-"As se pronunciou toda a asemblea do Seor: Que deslealdade esa que cometestes
contra o Deus de Israel, arredndovos hoxe do seguimento do Seor, edificando un altar,
e arrepondovos as hoxe contra Iav? 17Logo non nos era de abondo o pecado de
Peor, do que non nos demos purificado ata o da de hoxe, e que trouxo a praga
congregacin do Seor? 18E vs arreddesvos hoxe do seguimento de Iav, e, obrando
as, -arrepondovos hoxe contra o Seor-, o da de ma vaise alporizar contra toda a
asemblea de Israel. 19No caso de que consideredes impura a terra da vosa herdanza,
pasdevos terra da herdanza do Seor, onde mora o seu tabernculo, e tomade posesin
no medio de ns; pero non vos arrepoades contra o Seor e contra ns: non vos
rebeledes facndovos un altar a maiores do altar do Seor, o noso Deus. 20E logo non
cometeu unha deslealdade co entredito Acn, o fillo de Zrah, e ceibouse a clera sobre
toda a asemblea de Israel?; E non veu el morrer co seu pecado?"
21Os fillos de Rubn, os fillos de Gad e a media tribo de Menaxs, responderon s xefes
dos milleiros de Israel:
22-"El, Elohim, Iav; El, Elohim, Iav: El ben o sabe, e Israel hao saber. Se foi por
rebelin ou por deslealdade Seor, que non pasemos de hoxe, 23por construrmos un
altar para arredarnos do seguimento do Seor: se foi para ofrecerlle holocaustos,
243

A BIBLIA

presentar ofrendas ou ofrecerlle sacrificios pacficos, que o mesmo Seor o inquira. 24Ou
se mis ben foi por inquedanza nosa, pensando: O da de ma dirn vosos fillos s
nosos: que tedes que ver vs co Seor, Deus de Israel? 25Pois o Seor puxo de lindeiro
entre ns e vs -fillos de Rubn e fillos de Gad- o Xordn, non tedes parte co Seor; e
as, vosos fillos farn afogar nos nosos o temor do Seor. 26Foi por iso que dixemos:
temos que construr un altar, non para holocaustos nin sacrificios, 27senn para que sexa
testemua entre ns e vs, e entre as xeracins que nos seguirn, de que queremos ofrecelo culto Seor diante del, cos nosos holocaustos, e cos nosos sacrificios e coas nosas
ofrendas pacficas: e as non dirn vosos fillos o da de ma s nosos: non tedes parte co
Seor. 28E dixemos: acontecer que, se o da de ma nolo din a ns e s nosas
xeracins, responderemos: ollade o exemplar de altar do Seor que fixeron os nosos
devanceiros non para holocaustos nin para sacrificios, pois testemua el entre ns e vs.
29Lbrenos Deus de arrepoernos contra El e de arredarnos hoxe do seguimento do Seor
por construrmos un altar para os holocaustos, para as ofrendas e sacrificios, a maiores do
altar do Seor, o noso Deus, que est diante da sa morada".
30Cando o sacerdote Pinhs, os prncipes da asemblea e os xefes dos milleiros de Israel,
oron as palabras que dixeron os fillos de Rubn, os fillos de Gad e mailos fillos de
Menaxs, quedaron conformes.
31E dixo Pinhs -o fillo de Elazar o sacerdote- s fillos de Rubn, s fillos de Gad e s
fillos de Menaxs:
-"Agora sabemos que o Seor est no medio noso, pois non cometestes tal deslealdade
contra El, librando as s fillos de Israel da man do Seor".
32Cando Pinhs, fillo de Elazar o sacerdote, e mailos prncipes voltaron de onda os fillos
de Rubn e os fillos de Gad, da terra de Galaad, terra de Canan, onda os fillos de
Israel, fixronos sabedores do que lles acontecera. 33E a resposta contentou s fillos de
Israel, que louvaron a Deus, e non falaron xa de loitar contra eles e asolar as a terra onde
habitaban os fillos de Rubn e os de Gad. 34E os fillos de Rubn e mailos fillos de Gad
chamronlle a aquel altar Ed, pois dixeron: testemua entre ns de que o Seor Deus.
Discurso de Xosu s tribos de Canan
23 1Moito tempo despois de concederlle o Seor a Israel acougo entre tdolos seus
inimigos de arredor, resulta que Xosu estaba avellentado, entrado en anos. 2E convocou
Xosu a todo Israel -s seus ancins, s seus xefes, s seus xuces e s seus oficiais-, e
dxolles:
-"Eu volvinme vello, entrado en anos. 3Vs ben vistes todo o que fixo o Seor, o voso
Deus, a todos aqueles pobos xents de diante de vs, porque o Seor, o voso Deus,
loitaba da vosa parte. 4Ollade ben, eu fixen repartir en herdanza para as vosas tribos
aqueles pobos xents que quedaban xunto con tdolos que exterminei, desde o Xordn ata
o Mar Grande, no occidente. 5E o Seor, o voso Deus, rexeitaraos de diante de vs e
chimparaos fra, de xeito que herdde-la sa terra, tal como vos prometera o Seor, o
voso Deus. 6Esforzdevos moito por gardardes e facerdes todo o que est escrito no libro
da Lei de Moiss, de xeito que non vos desviedes del dereita nin esquerda, 7nin vos
xuntedes cos pobos xents que quedaron entre vs, nin pronunciedes sequera o nome dos
seus deuses, nin xuredes por eles, nin os sirvades, nin vos abatades diante deles; 8senn
mis ben, apegdevos Seor, o voso Deus, como fixestes ata o da de hoxe, 9pois o
Seor botou de diante de vs a pobos xents grandes e poderosos, namentres que ningun
puido resistir diante de vs, ata o da de hoxe. 10Cada un de vs pode escorrentar a un
milleiro, pois o Seor, o voso Deus, loita da vosa parte a carn de vs, tal como vos
prometeu. 11As que coidade ben de vs mesmos, de xeito que amde-lo Seor, o voso
244

A BIBLIA

Deus, 12pois se arredar vos arredades del e vos achegades resto daqueles pobos xents
que quedaron entre vs, e casades con xente deles e andades con eles e eles convosco,
13estade seguros de que o Seor, o voso Deus, non volver botar de diante de vs a
aqueles pobos: e eles sern para vs rede e lazo, tralla no voso lombo e espias nos vosos
ollos, ata que desaparezades desta boa terra que o Seor, o voso Deus, vos entregou.
14Velaqu que eu estou hoxe para percorre-lo camio de todos. Recoece con todo o
corazn e con toda a alma que non fallou unha soa das promesas que vos fixo o Seor, o
voso Deus: todias se cumpriron, sen faltar unha. 15E as como chegaron a cumprirse
tdalas boas promesas que vos fixera o Seor, o voso Deus, do mesmo xeito far chegar
o Seor sobre vs tdalas ameazas, ata chimparvos desta boa terra que vos deu o Seor, o
voso Deus. 16Cando fendde-la Alianza que o Seor, o voso Deus, vos estableceu, e
vaiades e sirvades a deuses alleos, e vos postredes diante deles, prenderase a ira do Seor
contra vs e desapareceredes axia desta boa terra que El vos deu".
O Testamento de Xosu e a Alianza de Xequem
24 1E xuntou Xosu a tdalas tribos de Israel en Xequem, e chamou s ancins de Israel,
s xefes, s xuces e mais s oficiais, e presentounos diante de Deus. 2E Xosu falou a
todo o pobo deste xeito:
-"As di o Seor, Deus de Israel: os vosos devanceiros viviron desde sempre na outra
banda do ro (Trah, o pai de Abraham e mais de Nahor) e serviron a deuses alleos. 3E
colln a voso pai Abraham da outra banda do ro, e leveino por toda a terra de Canan, e
multipliquei a sa semente dndolle a Isaac. 4E a Isaac deille a Xacob e mais Esa. A
Esa deille en herdanza a montaa de Seir, namentres que Xacob e seus fillos baixaron a
Exipto. 5E enviei a Moiss e mais a Aharn, e fern a Exipto coas obras que fixen
naquela terra, e despois logrei tirarvos de al. 6Saquei s vosos devanceiros de Exipto e
chegastes mar. Os exipcios perseguiron s vosos devanceiros con carros e cabaleiros
ata o Mar Rubio. 7E clamaron os vosos Seor, e interpuxo a tebra entre vs e Exipto, e
botou sobre os outros o mar, que os enguliu. Ben viron os vosos ollos o que fixen con
Exipto; e despois morastes moito tempo no deserto. 8Logo leveivos terra dos amorreos,
que habitaban na outra banda do Xordn. Eles loitaron contra vs, e eu pxenos nas
vosas mans para que herdasde-la sa terra, e desbarateinos diante de vs. 9Entn
ergueuse Balac, fillo de Sipor, rei do Moab, e loitou contra Israel; e mandou chamar a
Balaam, fillo de Beor, para que vos botase unha maldicin; 10pero eu non quixen dar
ouvidos a Balaam, que rematou bendicndovos, e dese xeito, salveivos da sa man.
11Logo passte-lo Xordn e chegastes a Ieric; e loitaron contra vs os vecios de Ieric
-os amorreos, os perizitas, os cananeos, os hititas, os guirgaxitas, os hivitas e os
iebuseos-, e pxenos nas vosas mans. 12E enviei diante de vs vsporas, que tiraron de
diante os dous reis amorreos, sen intervencin da vosa espada nin do voso arco; 13e
deivos unha terra que non traballastes, e cidades que non edificastes e que as habitades;
vias e oliveiras que non plantastes, en tanto que comedes delas. 14Agora, pois, temede
Seor, e servdeo abof, con lealdade; arredade os deuses s que serviron vosos pais na
outra banda do ro e en Exipto, e servide Seor. 15E, se vos anoxa servir Seor,
escollede hoxe a quen ides servir: se s deuses que serviron vosos pais na outra banda do
ro, ou s deuses dos amorreos, os da terra que habitades. Eu e maila mia familia
serviremos Seor".
16E respondeu o pobo:
-"Lonxe de ns arredrmonos do Seor para servir a outros deuses, 17pois o Seor, o
noso Deus, fxonos subir a ns e a nosos devanceiros da terra de Exipto, da casa do
asoballamento, e fixo diante de ns aqueles grandes prodixios e protexeunos longo de
245

A BIBLIA

todo o camio que percorremos, e mais por tdolos poboados por onde pasamos; 18e
botou o Seor de diante de ns a tdolos pobos, e s amorreos que habitaban este pas.
As que tamn ns serviremos Seor, pois El o noso Deus".
19E dixo Xosu pobo:
-"Vs non sodes quen para servirdes Seor, pois El un Deus santo e dado s celos e
non aturara as vosas rebeldas nin os vosos pecados. 20Se vos arredades do Seor e
servides a deuses alleos, tornarase contra vs ata acarrexrvo-lo mal e esnaquizarvos
despois de tanto ben como vos fixo".
21Respondeulle o pobo a Xosu:
-"Non!, pois ns serviremos Seor".
22Dixo entn Xosu pobo:
-"Vs sodes testemuas contra vs mesmos de que escollestes servir Seor".
E dixeron eles:
-"Certo, somos testemuas".
23-"Daquela -dixo Xosu-, botade fra os deuses alleos que hai entre vs, e apegade o
voso corazn Seor Deus, e escoitarmo-la sa voz". 24Respondeu o pobo:
-"Servirmo-lo Seor, o noso Deus, e escoitarmo-la sa voz".
25Selou as Xosu o pacto co pobo no da aquel e forneceuno de leis e costumes en
Xequem. 26E escribiu aquelas palabras no libro da Lei de Deus e colleu unha pedra
grande, e erixiuna al, debaixo da acieira que hai no santuario do Seor. 27E dixo a todo
o pobo:
-"Velaqu esta pedra que ser testemua contra ns, pois ela escoitou tdalas palabras que
o Seor nos proclamou e ser testemua contra vs, para que non reneguedes do voso
Deus".
28De seguido, Xosu despediu o pobo e foi cadaqun para a sa herdanza.
Morte e sepultura de Xosu
29Xa despois daquilo morreu Xosu, fillo de Nun, servo do Seor, s cento dez anos de
idade, 30e sepultrono no territorio da sa herdanza, en Timnat-Srah, que queda na serra
de Efram, na parte norte do monte Gaax.
31Israel serviu Seor durante toda a vida de Xosu e a dos ancins que lle sobreviviron
e que ollaran tdalas obras que o Seor fixera con Israel.
As cinsas de Xos
32E os sos de Xos, que trouxeran os fillos de Israel de Exipto, sepultronos en
Xequem, no agro que comprara Xacob s fillos de Hamor, pai de Xequem, por cen pezas
de prata, e foron herdanza dos fillos de Xos.
Morte e sepultura de Elazar
33Tamn morreu Elazar, fillo de Aharn, e sepultrono nun outeiro pertencente a seu
fillo Pinhs, a quen se lle dera a herdanza na serra de Efram.

246

A BIBLIA

XUICES
PRIMEIRA INTRODUCCION (1, 1-2, 10)
1 1E aconteceu que, despois da morte de Xosu, foron consulta-los fillos de Israel
Seor: -"Quen de ns subir o primeiro para a loita contra os cananeos?"
2E o Seor respondeu: -"O primeiro ser Xud. Velaqu que entreguei o pas nas sas
mans".
3E dixo Xud a seu irmn Simen: -"Ru-be comigo mia herdanza e batallaremos
contra os cananeos, e irei tamn eu contigo ta herdanza". E Simen foi con el. 4E
subiu Xud, e puxo o Seor nas sas mans os cananeos e os perizitas, e abateron en
Bzec a dez mil homes. 5E atoparon a Adoni-Bzec en Bzec, e loitaron contra el, e
venceron s cananeos e s perizitas. 6E fuxiu Adoni--Bzec e frono abourando; e
atraprono e mutilrono dos polgares das sas mans e dos seus ps. 7E dixo AdoniBzec: -"Sete reis cos polgares das sas mans e dos seus ps cepados estn debaixo da
mia mesa recollendo as migallas. Conforme fixen eu, recompensoume Deus a min". E
levrono a Xerusaln e morreu al.
8E loitaron os fillos de Israel contra Xerusaln, e conquistrona, e pasrona polo gume da
espada; e cidade prendronlle lume. 9E despois baixaron os fillos de Xud para loitaren
contra os cananeos que habitaban a montaa, o Ngueb e a Xefelah. 10E foi Xud contra
os cananeos que habitaban en Hebrn -o nome de Hebrn era antes Quiriat-Arb-, e
venceu a Xexai, a Ahimn e a Talmai. 11E desde al foi contra os vecios de Debir -o
nome de Debir era antes Quiriat--Sfer, 12e dixo Caleb: -"A quen arremeta contra
Quiriat-Sfer e a gae, dareille por muller a mia filla Acsah". 13E conquistouna Otoniel,
fillo de Quenaz-o seu irmn mis novo-, e deulle por esposa a sa filla Acsah. 14E, cando
conviviu con ela, instigouna a pedirlle a seu pai un campo; e baixou do xumento e dxolle
Caleb: -"Que tes?" 15Ela respondeulle: -"Anda, faime un favor: pois me deches terra
rida, dme algunha fonte de auga". E deulle Caleb as fontes de arriba e as fontes de
abaixo.
16E os descendentes do sogro de Moiss -o quenita- subiron da Vila das Palmeiras cos
fillos de Xud deserto de Xud que queda no Ngueb de Arad; e foron, e habitaron
entre o pobo.
17E foi Xud co seu irmn Simen e desbarataron s cananeos que habitaban en Sefat; e
exterminaron a cidade e puxronlle de nome Hormah. 18E apoderouse Xud de Gaza co
seu termo; e de Axqueln, co seu termo; e de Ecrn, co seu termo. 19E o Seor estaba
con Xud, que se apoderou da montaa ( non poder bota-los vecios do val, por teren
eles carros de ferro). 20E dronlle a Caleb Hebrn, segundo dispuxera Moiss; e botaron
de al s tres fillos de Anaq. 21Pero s iebuseos, que habitaban en Xerusaln, os fillos de
Benxamn non os puideron botar; e moraron os iebuseos en Xerusaln cos fillos de
Benxamn ata o da de hoxe.
22E subiron os da casa de Xos -tamn eles- contra Betel; e o Seor estaba con eles. 23E
a casa de Xos fixo axexar Betel -e o nome da vila era antes Luz-; 24e viron os vixas
que saa da cidade un home e dixronlle: -"Mstranos, por favor, a entrada da vila e
teremos piedade de ti". 25E mostrulle-la entrada da vila, e pasrona polo gume da
espada; pero a aquel home e a toda a sa familia deixronos ir. 26E foi o home pas dos
hititas, e levantou unha vila, e chamouna Luz; e foi Luz o seu nome ata o da de hoxe.
27E non botou Menaxs s de Bet-Xen e as sas vilas, nin s de Tanac e as sas vilas,
nin s vecios de Dor e as sas vilas, nin s vecios de Ibleam e as sas vilas, nin s
vecios de Meguido e as sas vilas; e os cananeos continuaron morando naquela terra.
247

A BIBLIA

28Mais cando se enforteceu Israel, pxolles un tributo s cananeos; pero o que botar,
non os botaron.
29Tampouco Efram botou s cananeos que habitaban en Guzer; e viviron os cananeos
en Guzer no medio deles.
30Nin tampouco Zebuln botou s vecios de Quitrn, nin s vecios de Nahalol, e
moraron os cananeos entres eles, anque pagndolles tributo.
31Axer non botou s vecios de Acco, nin s vecios de Sidn; nin s de Ahlab, nin s
de Aczib, nin s de Helbah, nin s de Afec, nin s de Rehob. 32E moraron os axeritas
entres os cananeos que habitaban o pas, pois non os botaron.
33Naftal tampouco botou s vecios de Bet-Xmex, nin s de Bet-Anat; e morou no
medio dos cananeos que habitaban o pas, anque os vecios de Bet-Xmex e os de BetAnat lle tiveron que pagar tributo.
34E os amorreos premeron s fillos de Dan cara montaa, e non lles permitiron baixar
val. 35E continuaron morando os amorreos na montaa de Heres, en Aialn e en
Xaalbim; pero a casa de Xos cargou a man sobre eles, e tivronlle que pagar tributo.
36O lindeiro dos amorreos a desde a subida de Acrabim -desde a rocha-, para arriba.
Queixas de Deus pola infidelidade do pobo
2 1E subiu o anxo do Seor desde Guilgal ata Boquim e dixo: -"Saqueivos de Exipto e
fxenvos entrar na terra que prometera a vosos pais; e dixen: endexamais romperei a
alianza que fixen convosco. 2En canto a vs, non fagades alianza cos vecios deste pas;
habedes de derruba-los seus altares. Pero vs non escoitste-la mia voz. Por que
procedestes as? 3Por iso tamn eu dixen: non os botarei de diante de vs; e sern para
vs coma a tralla no voso lombo; e os seus deuses sern para vs un lazo".
4E, cando o anxo do Seor pronunciou aquelas palabras a tdolos fillos de Israel, o pobo
botouse a laiar e a chorar. 5e puxronlle de nome a aquel lugar, Boquim; e ofreceron al
sacrificios Seor.
6E, cando Xosu despidiu pobo, foron os fillos de Israel cada un para o seu territorio,
para herda-lo pas.
7E serviu o pobo Seor durante toda a vida de Xosu e dos vellos que prolongaron os
seus das despois de Xosu, e que viran tdalas obras grandes que o Seor fixera en favor
de Israel.
Morte e sepultura de Xosu
8E morreu Xosu, fillo de Nun, servo do Seor, s cento dez anos. 9E sepultrono dentro
dos lindes da sa herdanza, en Timnat-Heres, na serra de Efram, Norte do monte Gaax.
10E toda a xeracin aquela foise xuntar cos seus pais; e veu despois deles outra xeracin
que non coeca Seor nin o que tal fixera en favor de Israel.
SEGUNDA INTRODUCCION (2,11-3,6)
O pobo e o seu Deus
11E cometeron o mal os fillos de Israel diante do Seor, e serviron s baales. 12E
abandonaron Seor, o Deus de seus pais, que os sacara da terra de Exipto, e foron
detrs dos deuses alleos, dos deuses de pobos que estaban arredor deles, e postrronse

248

A BIBLIA

diante deles, e alporizaron Seor. 13Abandonaron Seor, e serviron a Baal e s

axtarts.
14E alzouse a ira do Seor contra Israel, e pxoos nas mans de saqueadores, que os
abateron, e entregounos nas mans dos inimigos do arredor, e xa non se puideron rexer
diante dos seus adversarios. 15En todo aquilo que acometan, a man do Seor estaba con
eles para mal, como o Seor lles tia dito e xurado, de modo que os anguriou abondo.
16Mis adiante fixo o Seor xurdir xuces, e salvounos das mans dos seus saqueadores.
17Pero tampouco non escoitaron s seus xuces, pois corrompronse detrs de deuses
alleos e abaixronse diante deles; arredronse axia do camio que percorreran seus pais,
que escoitaran os mandatos do Seor: eles, en troques, non fixeron as.
18E cando o Seor fixo xurdir xuces para eles, o Seor estaba co xuz, e salvbaos das
mans dos seus inimigos durante tdolos das de vida do xuz, pois conmovrase o Seor
polos choros deles, seren oprimidos e desprezados. 19Pero, morte do xuz, volvan s
andadas, e corrompanse anda mis ca seus pais, indo tras dos deuses alleos, para
servilos e abaixarse diante deles; non deron de man s sas obras runs nin s seus
teimudos camios. 20E alporizouse a ira de Iav contra Israel, e dixo o Seor: -"Xa que o
pobo este crebou a alianza que mandei a seus pais, e non escoitou a mia voz,
21tampouco eu vou botar de diante deles a ningunha das nacins xents que deixou
Xosu cando morreu; 22para probar por medio delas a Israel: se van seguir polo camio
do Seor -para iren por el como foron seus pais-, ou non". 23E deixou o Seor aquelas
nacins xents, en vez de botalas axia; e non as puxo nas mans de Xosu.
3 1E foron estas as nacins xents que deixou o Seor para probar por medio delas a
Israel -a cantos non coeceran tdalas guerras de Canan 2(soamente para aprendizaxe
das xeracins dos fillos de Israel, para ensinarlles a face-la guerra, polo menos s que non
a coecan antes): 3cinco prncipes dos filisteos, e tdolos cananeos, os sidonios e mailos
hititas (que habitaban na montaa do Lbano, desde o monte Baal-Hermn ata LeboHamat). 4E foron para probar por eles a Israel, por ver se escoitaban os mandatos que o
Seor mandara a seus pais por medio de Moiss.
5E os fillos de Israel habitaron entre os cananeos, os hititas, os amorreos, os perizitas, os
hivitas e mailos iebuseos. 6E colleron por esposas s fillas deles, e dronlle-las sas fillas
s fillos deles, e serviron s seus deuses.
O LIBRO DOS DOCE XUICES (3, 7-16, 31)
Mgoas para Israel e primeiro Xuz (Otoniel)
7E os fillos de Israel fixeron o mal diante do Seor, e esqueceron a Iav, o seu Deus, e
serviron s baales e s axtarts.
8E alporizouse a ira de Iav contra Israel, e entregounos nas mans de Cuxn-Rixa-taim,
rei de Aram-Naharaim, e serviron os fillos de Israel a Cuxn-Rixataim durante oito anos.
9E berraron os fillos de Israel Seor, e o Seor fixo xurdir un libertador para os fillos
de Israel, que os salvase: Otoniel, o fillo de Quenaz (o irmn mis novo de Caleb).
10E entrou nel o Esprito do Seor, e xulgou a Israel, e sau loita, e puxo o Seor nas
sas mns a Cuxn-Rixataim, rei de Aram, de xeito que prevaleceu el sobre CuxnRixataim, 11e o pas quedou tranquilo durante corenta anos.
E morreu Otoniel, fillo de Quenaz.
12E volveron os fillos de Israel face-lo mal diante do Seor, e enforteceu Iav a Egln,
rei de Moab, contra Israel, porque fixeron o mal diante do Seor. 13E axuntronselle os
249

A BIBLIA

fillos de Amn e de Amalec, e foi el e venceu a Israel, e apoderouse da Vila das

Palmeiras, 14e os fillos de Israel serviron a Egln, rei de Moab, durante dezaoito anos.
15E clamaron os fillos de Israel Seor, e o Seor suscitoulles un salvador: Ehud, fillo
de Guer, benxaminita, home zurdo, e os fillos de Israel mandaron por el un agasallo a
Egln, rei de Moab. 16E fxose Ehud cunha faca de dobre gume, dun palmo de longa, e
cinguiuna por debaixo do seu vestido, sobre o lado dereito. 17E levoulle o agasallo a
Egln, rei de Moab (e Egln era un home moi groso). 18E, cando xa rematara de
entregarlle o obsequio, deixou ir xente que llo levara, 19e el volveuse desde as estelas
de pedra que estn a carn de Guilgal, e exclamou: -"Teo un segredo para ti, ouh rei". E
el dixo: -"Cala!" E saron de al tdolos que estaban con el. 20E Ehud achegouse a el,
que repousaba na sa sala privada de acougo, a de arriba, e dixo Ehud: -"Chegoume unha
palabra de Deus para ti". Daquela o rei ergueuse do asento. 21E alongou Ehud a sa
zurda, e colleu a faca de sobre o lado dereito, e chantoulla no ventre; 22e entrou tamn a
empuadura detrs da folla, e a graxa entupiu o sitio detrs da folla, e xa non sacou do
ventre a faca, que lle sau por detrs.
23E sau Ehud corredor, e xuntou as portas da sala de arriba, e pechou. 24Cando xa el
estaba fra, chegaron os servos do rei, e viron que as portas da sala de arriba estaban
pechadas e dixeron: -"Quizais estea facendo as sas necesidades no cuarto de bao da
sala de acougo". 25E fartronse de esperar sen que el abrise as portas da sala de arriba. O
cabo colleron a chave e abriron; velaqu que o seu seor estaba chimpado por terra,
morto.
26E liscou Ehud, namentres eles agardaban, e pasou as estelas de pedra, e fuxiu ata
Seirah. 27E cando chegou, tocou a trompeta na serra de Efram, e baixaron canda el da
montaa os fillos de Israel, e el a diante deles. 28E dxolles: -"Segudeme, pois o Seor
puxo os vosos inimigos -os moabitas- nas vosas mans".
E baixaron detrs del e tomaron os baixos do Xordn que estn no camio de Moab, e
non deixaron pasar a ningun. 29E abateron a Moab naquel entn -a dez mil homes
forzudos e valentes-, e non liscou ningn.
30No da aquel Moab quedou sometido a Israel, pola man de Israel, e o pas viviu
tranquilo durante oitenta anos.
31E despois del foi Xamgar, o fillo de Anat, e abateu os filisteos -seiscentos homes-,
cunha queixada dun boi, salvando tamn el a Israel.
Dborah, Barac e Ssera
4 1En morrendo Ehud, volveron os fillos de Israel face-lo mal diante do Seor, 2e o
Seor entregounos nas mans de Iabn, rei de Canan, que reinou en Hasor, e que tia de
capitn do seu exrcito a Ssera, que viva en Harxet dos Xents.
3E berraron os fillos de Israel Seor, pois aquel tia novecentos carros de ferro, e el xa
oprimira fortemente s fillos de Israel durante vinte anos.
4Haba unha muller profetisa -Dbo-rah-, muller de Lapidot; e ela xulgaba a Israel naquel
entn. 5Viva debaixo da palmeira de Dborah, entre Ramah e Betel, na serra de Efram.
E an onda ela os fillos de Israel para consultala. 6E mandou ela chamar a Barac, fillo de
Abinoam, de Qudex de Naftal, e dxolle: -"E logo non mandou o Seor, Deus de
Israel, vai e mora no monte Tabor, e colle contigo dez mil homes de entre os fillos de
Naftal e de Zebuln, 7e eu empurrarei onda ti, xunto torrente Quixn, a Ssera -o
capitn do exrcito de Iabn-, e mais s seus carros e tropa, e poreino nas tas mns?"
8E respondeulle Barac: -"Se vs ti comigo, vou; pero se non vs comigo, non vou". 9E
dixo ela: -"De certo, que irei contigo; soamente que o recoecemento no camio que

250

A BIBLIA

emprendas non ser para ti, pois nas mans dunha muller por o Seor a Ssera". E
ergueuse Dborah e foi con Barac a Qudex.
10E convocou Barac a Zebuln e a Naftal en Qudex, e subiu con dez mil homes
consigo; e tamn foi con el Dborah.
11Mais Hber, o quenita, arredrase dos outros quenitas -dos fillos de Hobab, o sogro de
Moiss-, e foi monta-la sa tenda al onda a acieira de Saanaim, onda Qudex.
12E notificuselle a Ssera que Barac, o fillo de Abinoam, subira monte Tabor. 13E
xuntou Ssera tdolos carros -novecentos carros de ferro-, e a todo o pobo que tia, desde
Harxet dos Xents ata o torrente Quixn.
14E dixo Dborah a Barac: -"rguete, pois este o da no que puxo o Seor a Ssera nas
tas mans. E logo non vai o Seor diante de ti?" E baixou Barac do monte Tabor cos
dez mil homes que o seguan.
15E o Seor destrozou a Ssera con tdolos seus carros e mailo exrcito polo gume da
espada diante de Barac. E Ssera baixou do seu carro e fuxiu a p. 16E Barac abourou os
carros e o exrcito ata Harxet dos Xents, e caiu todo o exrcito de Ssera polo gume da
espada: non quedou sequera un.
17E Ssera fuxiu a p tenda de Iael, a muller de Hber, o quenita, pois haba paz entre
Iabn -o rei de Hasor- e a casa de Hber, o quenita. 18E sau Iael encontro de Ssera, e
dxolle: -"Vn, meu seor, vn a carn de min, non teas medo". E foi onda ela, sa
tenda, e ela tapouno cun cobertor. 19E dxolle el: -"Fai favor, dme de beber un pouco de
auga, pois teo sede". Ela destapou a ola do leite, deulle de beber, e volveuno tapar. 20E
dxolle el: -"Ponte entrada da tenda, e, se chega un e che pregunta Hai algun aqu?, ti
respndeslle: Non". 21Daquela, Iael -a muller de Hber- colleu un fungueiro da tenda,
botou man dun martelo, achegouse onda el s caladias, e chantoulle o fungueiro nas
tempas, e foise espetar no chan (e el, que xa non se tia, morreu).
22E velaqu que Barac a perseguindo a Ssera, e sau Iael seu encontro e dxolle:
-"Vn, que che mostro o home que buscas". E el entrou onda ela, e velaqu que Ssera
xaca morto co fungueiro nas tempas.
23E dese xeito abateu Deus no da aquel a Iabn, rei de Canan, diante dos fillos de
Israel. 24E a man dos fillos de Israel fxose cada vez mis pesada contra Iabn, rei de
Canan, ata que esnaquizaron a Iabn, rei de Canan.
A Cntiga de Dborah
5 1Aquel da pxose a cantar Dborah, par que Barac -o fillo de Abinoam-, deste xeito:
2-"O colleren as redes os lderes en Israel,
cando o pobo se ofrece voluntario,
louvade Seor!
3Escoitade, reis;
poede odos, prncipes.
Para o Seor eu cantarei;
eu tanxerei para o Seor, Deus de Israel.
4Seor: cando saches de Seir,
no teu avanzar desde o campo de Edom,
a terra tremeu;
tamn os ceos rezumaron;
mesmo as nubes deitaron auga;
5os montes derretronse
diante do Seor:
este Sina,
251

A BIBLIA

diante do Seor, Deus de Israel.

6Nos das de Xamgar, o fillo de Anat;
nos das de Iael,
desapareceran as vereas,
e os camiantes
tian que andar polas corredoiras.
7Acabaron os lderes:
non volveu habelos en Israel,
ata que se ergueu Dborah:
xurdiu unha nai en Israel.
8Elixanse deuses novos:
daquela, tian a guerra s portas.
E non se va escudo nin lanza
entre corenta mil
en Israel.
9O meu corazn para os capitns de Israel;
cando o pobo se ofrece voluntario,
louvade Seor!
10Os que cabalgades sobre xumentos brancos,
os que vos sentades encima dos tapices,
e mailos que ides de camio,
matinade.
11Onde daban berros os capataces
entre os augadoiros,
al cantarn as victorias do Seor,
as victorias na sa terra ceibe,
en Israel.
Daquela
o pobo do Seor
baixou cara s portas.
12Esperta, esperta, Dborah;
esperta, esperta, entoa unha cntiga!
rguete, Barac!,
e leva os teus presos,
fillo de Abinoam!
13Entn baixou o sobrevivente,
coma os adalides;
o pobo do Seor baixou,
o mesmo cs guerreiros.
14Chegan os de Efram,
que arraiga en Amalec.
Detrs del, Benxamn
coas sas tropas;
de Maquir baixaron os capitns;
e de Zebuln, os que levan o bastn de mando.
15Os prncipes de Isacar estn con Dborah:
tanto Isacar como Barac,
foron val,
tralas sas pisadas.
Nos clans de Rubn
252

A BIBLIA

houbo grandes perplexidades no corazn.

16Por que ficas entre os cobos,
para escoita-los asubos
dos pastores?
Nos clans de Rubn
houbo grandes perplexidades no corazn.
17Galaad habitou para al do Xordn;
e Dan, por que viviu nos barcos?;
Axer morou na beira do mar,
estableceuse nos seus portos.
18E Zebuln desafiou a morte,
e tamn Naftal
nos outeiros do campo.
19Chegaron reis e guerrearon;
batallaron entn os reis de Canan,
en Zanac -onda as augas de Meguido-,
sen que pillasen espolios de prata.
20Desde os ceos loitaron elas:
as estrelas, sen saren do seu curso,
loitaron contra Ssera.
21O torrente Quixn arrebatounos:
o torrente vello,
o torrente Quixn.
Camia con forza, mia alma!
22Entn resoaron
os cascos dos cabalos,
a gallope,
a gallope dos seus poldros.
23Maldicide a Meroz!,
dixo o anxo do Seor;
maldicide rexamente s seus vecios,
por non viren auxiliar Seor,
a axudar Seor cos seus guerreiros!
24Bendita sexa entre as mulleres Iael! -a muller de Hber, o quenita-,
bendita entre as mulleres das tendas!
25El pediu auga,
e ela deulle leite;
en copa de honra,
ofreceulle requeixn.
26A sa man fungueiro alongou,
e a sa dereita martelo dos obreiros.
Petoulle a Ssera, e fendeulle o cranio;
mallou nel, e perforoulle as tempas.
27Inclinouse s ps dela e caeu deitado;
s seus ps abaixouse e caeu;
onde se abaixou, al caeu derreado.
28Pola fiestra ollaba e laiaba
a nai de Ssera, polo cancelo.
Por que o seu carro
demora tanto en chegar?;
253

A BIBLIA

por que van tan a modo

as rodas dos seus carros?
29A mis sabia das sas damas,
respndelle: Certo!,
e reptelle as mesmas palabras.
30Non ser que pillaron
e repartiron os espolios?
Unha ou das mozas para cada home!;
espolios de tecidos de cores para Ssera;
a presa de teas variadas;
un ou dous panos de cores,
para o pescozo das prisioneiras.
31As morran os teus inimigos, Iav;
e sexan os que te aman coma o sol cando se ergue,
cheo de esplendor".
E descansou o pas durante corenta anos.
Opresin de Madin, e vocacin de Guiden
6 1Fixeron o mal os fillos de Israel diante de Iav, e pxoos o Seor nas mans de Madin
durante sete anos; 2caeu con forza a man de Madin sobre Israel; e, por mor dos
madianitas, os fillos de Israel tiveron que aproveita-las fendas que hai nas montaas, as
covas e refuxios.
3E aconteca que, cando Israel sementaba, suban os madianitas; e os amalecitas e os
orientais suban tamn contra el. 4Acam-paban onda eles e estragaban o froito da terra,
ata a entrada de Gaza, e non deixaban vituallas en Israel: nin ovellas, nin bois, nin
xumentos 5(pois suban eles co seu gando e mailas sas tendas, e caan coma nube de
lagostas, xa que, tanto eles coma os seus camelos, eran innumerables; e vian pas para
esgotalo).
6Empobreceu de abondo Israel por culpa dos madianitas e os fillos de Israel clamaron
polo Seor. 7E, cando os fillos de Israel berraron a Iav por mor dos madianitas, 8enviou
o Seor un profeta s fillos de Israel, que lles falou as: -"Isto di o Seor, Deus de Israel:
Eu fxenvos subir de Exipto, saqueivos da casa da escravitude, 9e salveivos das mans de
Exipto e das mans de tdolos que vos opriman, e chimpeinos de diante de vs, e
entreguivo-lo seu pas. 10E dxenvos: Eu son o Seor, o voso Deus; non venerde-los
deuses dos amorreos (os da terra onde morades). Pero non escoitste-la mia voz".
11E chegou un anxo do Seor e sentouse debaixo da acieira que hai en Ofrah, que de
Ioax o de Abiezer; e Guiden -o seu fillo-, estaba batendo o gran de trigo no lagar, s
escondidas dos madianitas. 12E viuno o anxo do Seor, e dxolle: -"Que o Seor estea
contigo, home valente!" 13E replicoulle Guiden: -"Escoita, meu seor: se Iav est
connosco, por que nos atopamos con todo isto?; e onde van tdolos seus milagres que
nos contaron nosos pais, dicindo: Logo non nos fixo subir Iav de Exipto?; e agora o
Seor rexeitounos e pxonos nas mans dos madianitas".
14Entn volveuse a el Iav e dixo: -"Vai con esa forza que tes e salva a Israel das mans
dos madianitas. E logo non te envo eu?" 15E replicoulle: -"Perdn, meu Seor, de que
xeito vou eu salvar a Israel? Velaqu que o meu clan o mis pobre de Menaxs e eu son
o mis novo da casa de meu pai". 16E dxolle Iav: -"Xa que eu estarei contigo, baters
s madianitas como se dun s home se tratase". 17E engadiu Guiden: -"Por favor, se
atopei benquerencia s teus ollos, fai para min un sinal de que es ti quen est falando
comigo. 18Rgoche que non te retires de aqu, ata que eu chegue onda ti e che traia o
254

A BIBLIA

meu agasallo e cho presente diante". E dixo Deus: -"Descoida, que eu permanecerei ata o
teu regreso".
19E Guiden foi para dentro, e arranxou un cabrito; e cun efah de faria fixo bolos de
pan zimo; e puxo a carne nun cesto e o pebre nunha ola, e sacoullo todo para debaixo da
acieira, e ofreceullo. 20E dxolle o anxo de Deus: -"Colle a carne e mailos bolos e
pusaos nesa pedra; e o pebre, trao". E fxoo as.
21Entn, o anxo de Iav alongou o bico do bastn que tia na sa man e tocou a carne e
os bolos; e da pedra xurdiu lume que consumiu a carne e mailos bolos; e o anxo de Iav
desapareceu da sa vista.
22Daquela viu Guiden que era o anxo do Seor, e dixo: -"Ai, meu Seor Iav, que vin
o anxo de Iav cara a cara!" 23E respondeulle o Seor: -"Paz para ti. Non teas medo,
non vas morrer".
24E construu al Guiden un altar para o Seor, e chamoulle Iav Paz, ata o da de hoxe.
Est en Ofrah de Abiezer.
25E aconteceu que aquela noite lle dixo o Seor: -"Colle o xuvenco de touro que ten teu
pai e mailo outro xuvenco -o de sete anos-, e chimpa por terra o altar de Baal de teu pai, e
corta o cipo que est a carn del, 26e edifica un altar Seor, o teu Deus, no cume deste
penedo de acordo co establecido; e colle o segundo xuvenco e ofrece un holocausto coa
lea do cipo que chimpaches por terra". 27E colleu Guiden dez homes de entre os seus
servos, e fixo como lle falara o Seor, pero, como tia medo a facelo de da -por mor da
casa de seu pai e dos homes da vila-, fxoo pola noite.
28O se ergueren pola ma os homes da vila, viron o altar de Baal chimpado por terra; e
o cipo que estaba a carn del derrubado; e o segundo xuvenco ofrecido sobre o altar que
construran. 29E dixronse uns a outros: -"Quen argallou isto?" E preguntaron,
pescudaron e resolveron: -"Esta argallada fxoa Guiden, o fillo de Ioax".
30E dixeron os homes da vila a Ioax: -"Trae para ac a teu fillo e que morra, pois
chimpou por terra o altar de Baal, e derrubou o cipo que estaba a carn del". 31E
respondeu Ioax a tdolos que estaban contra el: -"Logo vs defendedes a Baal? Seica
queredes salvalo? O que o defenda, morrer antes da ma. Se deus, que se defenda el,
pois foi o seu altar o que se chimpou por terra".
32E aquel da pxolle de nome Ierubaal, dicindo: -"Defndase contra el, pois chimpoulle
por terra o seu altar".
33E tdolos madianitas e amalecitas, e mailos orientais, congregronse, e pasaron para
esta banda e acamparon na terra cha de Iezrael.
34E o esprito do Seor entrou en Guiden, e tocou a trompeta, e acudiron os de Abiezer
con el; 35e enviou mensaxeiros por todo Menaxs, e acudiron tamn onda el; e enviou
mensaxeiros a Axer, a Zebuln e a Naftal, e subiron encontro deles.
36E dixo Guiden a Deus: -"Se pensas salvar a Israel pola mia man, como dixeches,
37velaqu que eu vou colocar unha guedella de l na eira. Se soamente hai xeada enriba
da guedella, estando enxoita a terra, coecerei que salvars a Israel pola mia man, tal
como dixeches". 38E aconteceu as. E levantouse de maancia, torceu a guedella,
enxugou a xeada da guedella, e encheu de auga unha cunca.
39E dixo Guiden a Deus: -"Non se alporice a ta ira contra min se falo unha vez mis.
Dixame probar soamente outra vez coa guedella: que quede enxoita s a guedella, e que
haxa xeada por toda a terra". 40E fixo Deus as aquela noite, e houbo secura s na
guedella, mentres que haba xeada por toda a terra.
Desfeita de Madin

255

A BIBLIA

7 1E ergueuse Ierubaal -que Guiden- e todo o pobo co que contaba e acamparon onda
a fonte de Harod; e o campamento dos madianitas estaba norte deles (onde GuibeatHamoreh), na terra cha.
2E dixo o Seor a Guiden: -"A xente que tes contigo abondosa de mis para que eu
entregue s madianitas nas sas mans: non sexa que se poa a runfar Israel diante de min,
dicindo: salveime eu por min mesmo. 3E agora fai favor de comunicar s odos do pobo
o que segue: Quen tea medo e trema, que se volva e arrede do monte de Galaad". E
volvronse vintedous mil homes do pobo e quedaron dez mil. 4E dixo o Seor a
Guiden: -"Anda o pobo numeroso de mis: fainos baixar auga e probareichos al; e
cando che diga: este ir contigo, el ir contigo; e de todo o que che diga: este non ir
contigo, ese non ir".
5E fixo baixar pobo auga; e dixo o Seor a Guiden: -"A tdolos que lamban a auga
coa sa lingua -como a lamben os cans-, xuntaralos parte dos que se axeonllen para
beber". 6E o nmero dos que lamberon na man foi de trescentos homes; e todo o resto do
pobo axeonllouse para beber auga. 7E dixo o Seor a Guiden: -"Cos trescentos homes
que beberon lambendo, vouvos salvar, e porei s madianitas nas tas mans; e o resto da
xente, que vaia cadaqun para o seu sitio".
8E o pobo colleu nas sas mans o fornecemento e mailas sas trompetas, e mandou
Guiden a tdolos homes de Israel para a sa tenda, e quedou soamente cos trescentos (e
o campamento de Madin atopbase debaixo del, no val). 9E aconteceu que aquela noite
lle dixo o Seor: -"rguete e baixa campamento, pois o entrego nas tas mans. 10E se
tes medo de baixares s campamento, baixade ti e mais Purah, o teu servo. 11Escoita o
que falan, e enforteceraste e baixars contra o campamento".
E baixou el e mis Purah -o seu servo- ata o remate da vangarda do campamento. 12E os
madianitas, os amalecitas e tdolos orientais estaban deitados pola terra cha (unha
multitude como de lagostas, e a cantidade de camelos era abondosa como a area da beira
do mar). 13E cando chegou Guiden, velaqu que estaba un contndolle un soo seu
compaeiro, e dica: -"Velaqu o soo que tiven: Soei que un molete de pan de cebada
rolaba polo campamento de Madin e chegou ata a tenda, bateu contra ela e chimpouna
por terra virndoa cara arriba, e despois a tenda estomballouse". 14E respondeulle o
compaeiro: -"Isto non che outra cousa que a espada de Guiden, o fillo de Ioax, o
israelita, pois Deus puxo nas sas mans a Madin e a todo o campamento". 15E
aconteceu que, cando ou Guiden o relato do soo e maila sa interpretacin,
prosternouse, e de contado voltou campamento de Israel, e dixo: -"Ergudevos, pois o
Seor puxo nas vosas mans o campamento de Madin".
16E distribuu Guiden os trescentos homes en tres corpos, e puxo trompetas nas mans
de todos eles, e mais canecos baldeiros e fachos para as bocas dos canecos. 17E dxolles:
-"Ollade para min, de xeito que fagades coma min. Velaqu que cando eu chegue
vangarda do campamento, o que eu faga habdelo de facer tamn vs. 18Cando eu e mais
tdolos que estean comigo toqumo-la trompeta, tocarde-las trompetas tamn vosoutros
-os que esteades arredor de todo o campamento-, e bradaredes: Por Iav e por Guiden! "
19E chegou Guiden con cen homes vangarda do campamento, comezo da segunda
vela, xusto cando acababan de relevar s vixas. E tocaron as trompetas e escacharon os
canecos que levaban nas mans.
20E tocaron as trompetas os tres corpos, e escacharon os canecos e premeron os fachos
coa man esquerda, e coa dereita as trompetas, para tocaren. E berraron: -"Espada por
Iav e por Guiden!" 21E estiveron quedos cada un no seu sitio, arredor do campamento,
e todo o campamento rompeu a correr, a berrar e a fuxir. 22E os trescentos fixeron soalas trompetas, e o Seor fixo que a espada de cada un dos outros fose contra o seu

256

A BIBLIA

compaeiro e contra todo o campamento; e fuxiu o exrcito inimigo ata Bet-Xitah, cara a
Sererah, e ata a beira de Abel-Meholah, a carn de Tabat.
23E xuntronse os israelitas de Naftal, de Axer e de todo Menaxs, e perseguiron s
madianitas.
24E Guiden mandou mensaxeiros por toda a serra de Efram, dicindo: -"Baixade
encontro dos madianitas e ocupade antes ca eles os baixos ata Bet-Barah e o Xordn".
E xuntronse tdolos homes de Efram e ocuparon os baixos ata Bet-Barah e o Xordn.
25E pillaron a dous prncipes dos madianitas -a Oreb e Zeeb-, e mataron a Oreb no
Refuxio de Oreb; e a Zeeb, matrono no Lagar de Zeeb. E perseguiron s madianitas e
levronlle da banda de al do Xordn a Guidon as cabezas de Oreb e de Zeeb.
Guiden na outra banda do Xordn
8 1E dixronlle os homes de Efram:
-"Que iso que nos fixeches, de non convocresnos cando fuches guerra contra os
madianitas?" E queixronse rexamente contra el. 2E respondeulles: -"E que fixen eu
agora, comparado co que fixestes vosoutros? E logo non mellor o rebusco de Efram
c via de Abiezer? 3Nas vosas mans puxo Deus s prncipes de Madin -a Oreb e a
Zeeb-, e que poda eu facer en comparanza convosco?" Daquela, con estas palabras,
amainou a ira que se alporizara contra el por aquel feito.
4E chegou Guiden Xordn e pasouno cos trescentos homes, que an derreados, pero
abouxando decote. 5E dixo s vecios de Succot: -"Ddenos, por favor, uns moletes de
pan para a xente que me segue, pois estn derreados e estou abouxando a Zbah e
Salmun, reis de Madin". 6E responderon os prncipes de Succot: -"E logo xa
amarraches a Zbah e Salmun, de xeito que lle deamos pan teu exrcito?" 7E dixo
Guiden: -"Daquela, cando Iav poa a Zbah e Salmun nas mias mans, raspiarei as
vosas carnes con espios e cardos do deserto".
8E subiu de al a Penuel, e faloulles do mesmo xeito. E os vecios de Penuel
respondronlle o mesmo cs de Succot. 9E dixo tamn s homes de Penuel: -"Cando
volva victorioso, derrubarei esta torre".
10E Zbah e Salmun estaban en Carcor co seu exrcito: uns quince mil, que eran
tdolos sobreviventes de todo o campamento de orientais (pois os mortos foran cento
vinte mil homes, abatidos pola espada).
11E subiu Guiden polo camio dos que vivan en tendas oriente de Nbah e de
Iogbehah, e mallou no campamento, que entn estaba confiado. 12E emprenderon a
fuxida Zbah e Salmun, e abouxounos, ata pilla-los dous reis de Madin -Zbah e
Salmun-, enchendo as de terror a todo o campamento.
13E tornou Guiden -o fillo de Ioax- da batalla pola costa de Heres, 14e pillou a un mozo
dos vecios de Succot, e preguntoulle a el, e el describiulle s prncipes de Succot e s
seus vellos: setenta e sete homes.
15E chegou onda os vecios de Succot e dixo: -"Velaqu a Zbah e a Salmun, polos que
me aldraxastes, dicindo: E logo xa amarraches a Zbah e Salmun, de xeito que deamos
pan s teus homes derreados?" 16E colleu s vellos da vila, e espios e mais cardos do
deserto; e con eles fxolles sabe-lo que era bo s vecios de Succot.
17E derrubou a torre de Penuel e matou s homes da vila.
18Daquela, dxolles a Zbah e a Salmun: -"Como eran os homes que matastes no
Tabor?" E responderon: -"Como es ti, as eran eles: uns e outros semellaban fillos de
reis". 19E engadiu el: -"Eran meus irmns, fillos de mia nai. Vive Iav!, que, se os
deixasedes vivir, non vos matara". 20E dxolle a Iter, o seu primoxnito: -"Anda,
mtaos!" Pero o rapaz non desenvaiou a sa espada, pois tia medo, por ser anda moi
257

A BIBLIA

novo. 21E dixeron Zbah e Salmun: -"rguete ti e arremete contra ns, pois como o
home as a sa forza". E ergueuse Guiden e matou a Zbah e a Salmun, e colleu as
medias las que penduraban dos pescozos dos seus camelos.
Prevaricacin de Israel e morte de Guiden
22E dixeron os homes de Israel a Guiden: -"Manda ti sobre ns -ti e mais teu fillo e o
fillo de teu fillo-, pois nos salvaches das mans dos madianitas". 23E respondeulles
Guiden: -"Non mandarei eu sobre vs, nin tampouco mandar meu fillo: ser o Seor
quen mande sobre vs". 24E engadiu Guiden: -"Pdovos unha cousa: que cada un me
deades un anel dos vosos espolios" (xa que os espoliados tian aneis de ouro, pois eran
ismaelitas). 25E dixeron: -"De certo darmoschos". E tenderon un manto e botaron al
cadanseu anel dos espolios. 26E foi o peso dos aneis de ouro que pediu mil setecentos
siclos de ouro, parte das medias las, os pendentes e vestidos de prpura que levaban os
reis de Madin, e parte dos colares que pendan do pescozo dos seus camelos. 27E
Guiden fixo un efod e colocouno no seu pobo -en Ofrah-, e prostituuse al todo Israel
detrs del, resultando as un lazo para Guiden e para a sa casa.
28E quedou humillado Madin ante os fillos de Israel e xa non levantou cabeza. E o pas
quedou tranquilo durante corenta anos nos das de Guiden. 29E foi Ierubaal -o fillo de
Ioax- e habitou na sa casa.
30E Guiden tivo setenta fillos -nacidos todos del-, pois tia moitas mulleres. 31E a sa
concubina -a que estaba en Xequem-, pariulle tamn un fillo e pxolle de nome
Abimlec.
32E morreu Guiden -o fillo de Ioax- en boa vellez; e foi sepultado na sepultura de Ioax
-seu pai- en Ofrah de Abiezer.
33E aconteceu que, en morrendo Guiden, volveron s andadas os fillos de Israel e
prostituronse detrs dos baales, e tiveron como deus a Baal-Berit. 34E non se lembraron
os fillos de Israel do Seor, o seu Deus, que os librara das mans de tdolos seus inimigos
do arredor. 35Nin tiveron misericordia coa casa de Ierubaal (Guiden) despois de tanto
ben como fixera con Israel.
Abimlec, rei
9 1E foi Abimlec, fillo de Ierubaal, a Xequem, onda os irmns de sa nai, e faloulles a
eles e a toda a casa paterna de sa nai deste xeito: 2-"Dicide, por favor, s odos de
tdolos seores de Xequem: Que vos parece mellor: que manden en vs setenta homes
-tdolos fillos de Ierubaal-, ou que mande en vs un s home? E lembrdevos de que eu
son so e carne vosa". 3E os irmns de sa nai contaron todo isto acerca del s odos de
tdolos seores de Xequem; e o corazn deles pxose do lado de Abimlec, pois dixeron
" noso irmn". 4E dronlle setenta siclos de prata do templo de Baal-Berit, e con eles
contratou Abimlec a homes miserables e falsos, que foron detrs del.
5E chegou casa de seu pai -a Ofrah- e matou a seus irmns, fillos de Ierubaal: setenta
homes, sobre a mesma pedra. Pero sobreviviu Iotam, o fillo mis novo de Ierubaal,
porque se agachara.
6E xuntronse tdolos seores de Xequem e de Bet-Mil e foron e proclamaron rei a
Abimlec onda a acieira da estela que hai en Xequem.
A fbula de Iotam

258

A BIBLIA

7E informaron a Iotam, e foise poer no cume do Monte Garizim, e dispuxo a sa voz

para falar ben alto. E dixo: -"Escoi-tdeme, seores de Xequem, e que Deus vos escoite
tamn a vs:
8Puxronse en camio as rbores
para unxir un rei para elas,
e dixronlle oliveira:
reina sobre ns!
9E respondulle-la oliveira:
E hei de renunciar eu meu aceite,
co que se honraron deuses e homes,
para me ir abanear polas rbores?
10Dixronlle entn as rbores figueira:
ven reinar sobre ns!
11E respondulle-la figueira:
E vou renunciar eu mia dozura
e s meus saborosos froitos,
para me ir abanear polas rbores?
12E dixronlle as rbores vide:
ven reinar sobre ns!
13E respondulle-la vide:
E hei de renunciar eu meu vio,
que fai poer ledos a deuses e homes,
para me ir abanear polas rbores?
14Daquela dixeron tdolas rbores silveira:
ven reinar sobre ns!
15E dxolle-la silveira s rbores:
se con sinceridade me unxides
para se-lo voso rei,
vdevos cobexar mia sombra;
pero se non as,
que saia lume da silveira,
que devore s cedros do Lbano.
16E agora, se procedestes con sinceridade e rectitude para constitur rei a Abimlec; se
procedestes ben con Ierubaal e coa sa casa; e se lle recompensste-las obras das sas
mans 17(pois meu pai loitou por vs arriscando a propia vida, e librouvos das mans de
Madin. 18E vs ergudesvos hoxe contra a casa de meu pai, e matades a seus fillos
-setenta homes- sobre a mesma pedra; e proclamades rei sobre os seores de Xequem a
Abimlec, fillo da sa escrava, pois -dicides- noso irmn...). 19Pois ben, se procedestes
con sinceridade e rectitude verbo de Ierubaal e da sa casa neste da, aleddevos por
Abimlec, e que tamn el se alede por vs. 20Pero se non foi as, que saia lume de
Abimlec e que devore s seores de Xequem e de Bet-Mil; e que saia lume dos seores
de Xequem e de Bet-Mil, que devore a Abimlec". 21Daquela Iotam botou a correr e
fuxiu e foi a Beer, e habitou al por medo de seu irmn Abimlec.
Gal e os seores de Xequem contra Abimlec
22E Abimlec levaba xa tres anos reinando sobre Israel, 23cando Deus meteu un esprito
run entre Abimlec e os seores de Xequem; e os seores de Xequem traicionaron a
Abimlec. 24(Para vingar deste xeito a violencia feita nos setenta fillos de Ierubaal, e

259

A BIBLIA

bota-lo seu sangue sobre Abimlec, seu irmn, que os matara, e sobre os seores de
Xequem, que enforteceran as mans daquel para matar a seus irmns).
25E os seores de Xequem puxronlle emboscadas nos cumes dos montes, e saqueaban a
cantos pasaban a carn deles polo camio; e foille notificado a Abimlec.
26E foi Gal -o fillo de bed- e mais seus irmns, e pasaron por Xequem; e confiaron nel
os seores de Xequem. 27E saron campo, e vendimaron as vias deles, e pisaron as
uvas, e fixeron festa; e entraron na casa do seu deus, e comeron e beberon, e renegaron de
Abimlec. 28E dixo Gal, o fillo de bed: -"Que hai entre Abimlec e Xequem para que
teamos que servilo? E logo o fillo de Ierubaal e mais Zebul -o seu lugartenente-, non
serviron s homes de Hamor, o pai de Xequem? E por que, entn, temos ns que servilo
a el? 29Quen puxera a este pobo nas mias mans! Daquela botara de aqu a Abimlec e
diralle: reforza o teu exrcito e sae!" 30En ondo Zebul -o gobernador da vila- as
palabras de Gal, o fillo de bed, encendeuse a sa ira, 31e enviou mensaxeiros s
agachadas, dicindo: -"Velaqu que Gal -o fillo de bed-, e mais seus irmns, vieron a
Xequem e soerguen a vila contra ti. 32Agora, pois, rguete de noite coa xente que tes
contigo e arma unha emboscada no campo; 33e pola ma levantdevos sada do sol, e
lanzdevos contra a vila; e velaqu que, cando el e maila xente que estea con el saian
contra ti, fars con el o que che vea man". 34E ergueuse Abimlec coa xente que tia
con el, pola noite, e dispuxeron unha emboscada de catro corpos armados contra
Xequem. 35E sau Gal, o fillo de bed, e permaneceu entrada da porta da vila; e
xurdiu Abimlec da emboscada coa xente que tia con el. 36E viu Gal a xente e dixo a
Zebul: -"Vela a multitude que baixa das cristas dos montes!" E respondeulle Zebul: -"Ti
ve-las sombras dos montes como se fosen homes!" 37Continuou falando Gal e dixo:
-"Vela xente baixando do Embigo da Terra, e outro grupo que vn polo camio da
Acieira dos Adivios". 38E dxolle Zebul: -"Onde vai agora a ta boca, coa que dicas
quen Abimlec, para que o sirvamos? Logo non este o pobo que ti aldraxaches?
Dlle, sae agora e loita contra el!"
39E sau Gal fronte dos seores de Xequem e loitou contra Abimlec. 40E abouxouno
Abimlec e fuxiu de diante del, e foron moitos os que caeron mortos ata a entrada da
porta.
41E habitou Abimlec en Arumah; e Zebul botou fra a Gal e a seus irmns,
vedndolle-la residencia en Xequem.
42O da seguinte, sau o pobo campo, e notificronllo a Abimlec. 43E colleu o
exrcito, e dividiuno en tres corpos, e montou unha emboscada no campo; e, ver que o
pobo saa da vila, arremeteu contra eles e esgazounos. 44E Abimlec e mailo corpo que
estaba con el avanzaron e colocronse entrada da porta da vila, namentres que os outros
dous corpos lanzbanse contra tdolos que estaban no campo e esgazbanos.
45E Abimlec estivo loitando contra a vila durante toda a xornada. E conquistouna e
matou a xente que haba nela; e arrasou a cidade e sementouna de sal.
46E soubrono tdolos seores da torre de Xequem, e entraron na fortaleza do templo de
El-Berit. 47E foille notificado a Abimlec que se reuniran tdolos seores da torre de
Xequem. 48E subiu Abimlec Monte Salmn, con toda a xente que estaba con el; e
colleu Abimlec unha machada na sa man e cortou unha ponla de rbore, e, turrando
dela, pxoa sobre o seu ombro, e dxolle xente que estaba con el: -"O que me vistes
facer, ddevos prsa, e facede outro tanto". 49E cortaron tamn todos eles cadansa
ponla, e foron detrs de Abimlec, e colocronas contra a fortaleza. Con elas
prendronlle lume fortaleza, e morreron as tdolos homes da torre de Xequem (uns
mil, entre homes e mulleres).
Morte de Abimlec
260

A BIBLIA

50E foi Abimlec a Tebs. E asediou Tebs e conquistouna. 51Pero haba un forte no
medio da vila e fuxiran cara al tdolos homes e mulleres e tdolos seores da vila, e
pechranse dentro, e subiran ata o teito da torre. 52E chegou Abimlec ata o forte, e
preparou a loita contra el; e achegouse ata a mesma entrada do forte, para prenderlle
lume. 53Daquela unha muller chimpou contra a testa de Abimlec unha pedra de moer e
fendeulle o cranio. 54E chamou axia Abimlec polo mozo que lle faca de escudeiro e
dxolle: -"Desenvaa a ta espada, e mtame, para que non digan de min: matouno unha
muller. E traspasouno o escudeiro e morreu".
55E cando viron os israelitas que Abimlec morrera, foron para cadanseu lugar.
56Devolveulle as Deus o mal que fixera Abimlec a seu pai matando a seus setenta
irmns; 57e todo o mal dos homes de Xequem, fxoo tornar Deus sobre as sas cabezas,
vindo as sobre eles a maldicin de Iotam, o fillo de Ierubaal.
Dous "Xuces Menores": Tol e Iair
10 1E despois de Abimlec ergueuse para salvar a Israel Tol, fillo de Puah, fillo de
Dod, un home de Isacar; e habitou en Xamir, na serra de Efram. 2Xulgou a Israel
durante vintetrs anos. E morreu e foi sepultado en Xamir.
3Despois del, ergueuse Iair, galaadita, quen xulgou a Israel durante vintedous anos. 4E
tia trinta fillos, que cabalgaban sobre trinta xumentos e que eran os donos de trinta
cidades, nomeadas ata o da de hoxe Havot-Iair, na terra de Galaad. 5E morreu Iair e foi
sepultado en Camn.
Mis infidelidades e opresin dos amonitas
6E volveron os fillos de Israel face-lo mal diante do Seor e serviron s baales e s
axtarts e s deuses de Siria, s deuses de Sidn, s deuses de Moab, s deuses dos fillos
de Amn, e s deuses dos filisteos; e abandonaron Seor e xa non o serviron.
7E encendeuse a ira do Seor contra Israel e entregounos nas mans dos filisteos e nas
mans dos fillos de Amn, 8que atribularon e oprimiron durante dezaoito anos a tdolos
fillos de Israel da outra banda do Xordn, na terra dos amorreos, que est en Galaad. 9E
pasaron os fillos de Amn o Xordn, para loitaren tamn contra Xud, contra Benxamn e
contra a casa de Efram, e anguriaron abondo a Israel.
10E clamaron os fillos de Israel Seor, dicindo: -"Pecamos contra ti, porque
abandonmo-lo noso Deus e servmo-los baales".
11E dixo o Seor s fillos de Israel: -"Can-do os de Exipto, e os amorreos, os fillos de
Amn e os filisteos, 12os sidonios, os amalecitas e os madianitas vos oprimiron e
clamastes por min, logo non vos salvei eu das sas mans? 13Pero vs abandonstesme e
servistes outros deuses. As que non volverei a salvarvos mais. 14Ide e clamade polos
deuses que escollestes: que vos salven eles no tempo de vosa anguria".
15E dixeron os fillos de Israel Seor: -"Pe-camos. Podes facer connosco o que mellor
che pareza. Soamentes che pregamos, por favor, que nos salves neste da".
16E retiraron os deuses alleos do medio deles, e serviron Seor, que non puido aturar
mis os sufrimentos de Israel.
17E concentrronse os fillos de Amn e acamparon en Guilgal; e xuntronse tamn os
fillos de Israel e acamparon en Mispah. 18E o pobo e os prncipes de Galaad dixeron
cada un seu compaeiro: -"Quen ser o home que comece a loitar contra os fillos de
Amn? El ser o xefe de tdolos vecios de Galaad".

261

A BIBLIA

Ieft, os seus paisanos e os amonitas

11 1E Ieft, o galaadita, era un guerreiro valente, fillo dunha prostituta. Enxendrrao
Galaad. 2E a muller de Galaad deulle outros fillos; e fixronse grandes os fillos da sa
muller, e botaron fra a Ieft, dicndolle: -"non herdars na casa de noso pai, pois es fillo
doutra muller".
3E liscou Ieft de onda seus irmns, e estableceuse no pas de Tob. E xuntronse con
Ieft homes runs, que saan canda el.
4E aconteceu, co pasar do tempo, que os fillos de Amn guerrearon contra Israel. 5E
batallaren os fillos de Amn contra Israel, foron os ancins de Galaad para traer a Ieft da
terra de Tob. 6E dixronlle a Ieft: -"Ven, e sera-lo noso xefe e loitaremos contra os fillos
de Amn". 7E dixo Ieft s ancins de Galaad: -"Logo vs non me odiastes e me
botastes da casa de meu pai? Como que vides onda min agora, cando estades en
apuro?" 8E responderon os ancins de Galaad a Ieft: -"Por iso tornamos agora onda ti,
para que veas connosco e loites contra os fillos de Amn e sxa-lo noso xefe e o de
tdolos vecios de Galaad". 9E dixo Ieft s ancins de Galaad: -"Se me facedes volver
para loitar contra os fillos de Amn, e os pon o Seor nas mias mans, entn serei eu o
voso xefe". 10E dixeron os ancins de Galaad a Ieft: -"O Seor sexa demandante contra
nosoutros, se non facemos tal como dixeches". 11E foi Ieft cos ancins de Galaad, e o
pobo constituuno capitn e caudillo; Ieft soltou todo o que tia que dicir, diante do
Seor, en Mispah.
12E enviou Ieft mensaxeiros rei dos fillos de Amn, para lle dicir: -"Que hai entre
ns os dous, para que veas loitar contra min na mia terra?" 13E respondeu o rei dos
fillos de Amn s mensaxeiros de Ieft: -"O que hai que Israel se apropiou da mia
terra - subir el de Exipto-, desde o Arnn ata o Iaboc e o Xordn; agora, pois,
volvdema, e quedamos en paz".
14E Ieft volveu mandar mensaxeiros rei dos fillos de Amn, 15manifestndolle: Ieft
di isto: -"Non apreixou Israel a terra de Moab, nin a terra dos fillos de Amn, 16senn
que, subir de Exipto, estivo Israel polo deserto, ata o Mar Rubio, e chegou a Cadex.
17E enviou Israel mensaxeiros rei de Edom, dicindo: Dixame pasar pola ta terra;
pero o rei de Edom non quixo escoitar; e enviounos tamn rei de Moab e este non
consentiu. Daquela habitou Israel en Cadex. 18E foi polo deserto e rodeou o pas de
Edom e o pas de Moab e chegou polo oriente do pas de Moab e acampou na outra banda
do Arnn, sen chegar lindeiro de Moab (pois o lindeiro de Moab o Arnn); 19e
enviou Israel mandadeiros a Sihn, rei dos amorreos -rei de Hexbn-, e suplicoulle Israel:
Dixame pasar polo teu pas ata a mia terra; 20e non consentiu Sihn que pasase Israel
polos seus lindeiros, e convocou Sihn a todo o seu pobo, e acamparon en Ihsah, e
batallaron contra Israel. 21E o Seor, Deus de Israel, puxo a Sihn e a todo seu pobo nas
mans de Israel, de xeito que os venceron, e apropiouse Israel de todo o pas dos amorreos,
que habitaban aquela terra. 22E tomaron posesin de todo o territorio dos amorreos desde
o Arnn ata o Iaboc, e desde o deserto ata o Xordn. 23E agora, cando o Seor Deus de
Israel botou s amorreos de diante do seu pobo Israel, vaste ti sobrepoer? 24E logo
non acadaches ti o que Kemox, o teu deus, che fixo posur? Pois tamn nosoutros
acadmo-lo que tiamos diante, e que o Seor, o noso Deus, nos fixo posur. 25E agora,
es ti mis ca Balac, fillo de Sipor, rei de Moab?; e pxose el a preitear con Israel ou a
loitar contra eles? 26E levando Israel trescentos anos de permanencia en Hexbn e nos
seus anexos, en Aroer e nos seus anexos, e en tdalas vilas que estn beira do Arnn,
por que non as recuperastes longo de todo ese tempo? 27Daquela eu non pequei contra
ti: es ti quen me fai mal batallando contra min. Que o Seor, o xuz, xulgue hoxe entre os
fillos de Israel e os fillos de Amn".
262

A BIBLIA

28Pero o rei dos fillos de Amn non quixo escoita-la mensaxe que lle enviara Ieft.
O voto de Ieft
29E veu sobre Ieft o esprito do Seor e atravesou Galaad e Menaxs; e pasou a Mispah
de Galaad e de Mispah de Galaad pasou onda os fillos de Amn.
30E fixo Ieft un voto Seor, dicindo: -"Se de certo po-los fillos de Amn nas mias
mans, 31o que saia das portas da mia casa meu encontro, voltar eu victorioso de
onda os fillos de Amn, ser para o Seor e ofrecereino en holocausto".
32E pxose Ieft a batallar contra os fillos de Amn e entregounos Iave nas sas mans.
33E desbaratounos desde Aroer ata a entrada de Minit (vinte cidades), e ata Abel-Queramim: unha desfeita grande abondo, de xeito que os fillos de Amn quedaron abaixados
diante dos fillos de Israel.
34E chegaba Ieft a Mispah, sa casa, cando sa filla sau seu encontro con pandeiros
e con danzas (e era ela a nica filla, pois non tia el mis fillos nin fillas). 35E, vela,
rachou as sas vestiduras e exclamou: -"Ouh mia nena! Magochesme de verdade, e ti
e-la razn da mia mgoa, pois dei a mia palabra Seor e non podo botarme atrs".
36E respondeulle ela: -"Meu pai: se deches unha palabra Seor, fai comigo segundo o
que prometiches, xa que o Seor che concedeu vingarte dos teus inimigos, os fillos de
Amn". 37E engadiu: -"O que che pido o seguinte: que me deixes dous meses ceiba,
para que vaia vagando polos montes, choran-do coas mias amigas a mia virxinidade".
38E respondeulle el: -"Vai!" E deixouna ir durante dous meses; e foi ela coas sas
amigas e chorou polos montes a sa virxinidade. 39E, remate dos dous meses, volveu
onda seu pai e este cumpriu con ela o voto que fixera (sen que ela chegase a intimar con
varn). E fxose costume en Israel 40que fosen as mozas de Israel laiarse tdolos anos
pola filla de Ieft o galaadita catro das cada ano.
Loita entre Galaad e Efram
12 1E confabulronse os homes de Efram e pasaron o ro cara a Safn, e dixronlle a
Ieft: -"Por que fuches batallar contra os fillos de Amn e non nos convocaches para
irmos contigo? Imoslle prender lume ta casa contigo dentro". 2E respondeulles Ieft:
-"Tiven eu e mailo meu pobo unha gran loita contra os fillos de Amn e pedinvos axuda
e non me salvastes das sas mans. 3E cando vin que ti non me salvabas, arrisquei a mia
vida e pasei contra os fillos de Amn e pxoos o Seor nas mias mans. Daquela, por
que subides hoxe contra min para me facrdes-la guerra?"
4E convocou Ieft a tdolos homes de Galaad e arremeteu contra Efram; e zorregronlle
os homes de Galaad a Efram, por dicirlles: -"Os de Galaad sodes uns fugados de
Efram, no medio de Efram e de Menaxs!".
5E ocupou Galaad os baixos do Xordn de diante de Efram e aconteceu que, cando
dica un dos fuxitivos de Efram "dixame pasar", preguntbanlle os homes de Galaad:
-"Ti es efraimita". E responda: -"Non". 6Daquela dicanlle: -"Fai favor de repetir
Xibblet. E dica: Sibblet (pois non consegua pronuncialo ben)". Entn eles
apreixbano e degolbano xunto s areais do Xordn. E caeron naquel entn corenta e
dous mil de Efram.
7E xulgou Ieft a Israel seis anos; e morreu Ieft o galaadita e sepultrono na vila de
Galaad.
Ibsn, Eln e Abdn

263

A BIBLIA

8E despois del xulgou a Israel Ibsn de Beln. 9Tia trinta fillos e trinta fillas, s que
casou fra de al; e trouxo de fra trinta mozas para seus fillos. Xulgou a Israel durante
sete anos. 10E morreu Ibsn e foi sepultado en Beln.
11E despois del xulgou a Israel Eln, o zebulonita, quen xulgou a Israel longo de dez
anos. 12E morreu Eln o zebulonita e foi sepultado en Aialn, no pas de Zebuln.
13Despois del xulgou a Israel Abdn, fillo de Hilel, o piratonita. 14Tia corenta fillos e
trinta netos, que cabalgaban sobre setenta xumentos. E xulgou a Israel durante oito anos.
15E morreu Abdn, fillo de Hilel, o piratonita, e foi sepultado en Piratn, no pas de
Efram, na montaa dos amalecitas.
Nacemento milagroso de Sansn
13 1E volveron os fillos de Israel face-lo mal diante do Seor e pxoos Iav nas mans dos
filisteos durante corenta anos.
2Haba un home de Sorah, da familia dos danitas, chamado Manah. Sa muller era
estril e non procreara. 3E aparecuselle muller un mensaxeiro do Seor e dxolle:
-"Velaqu que ti es estril e non enxendraches; pero concebirs e parirs un fillo. 4E
agora grdate de beber vio e bebidas fermentadas e non comas nada impuro, 5pois
velaqu que concebirs e parirs un fillo, e non subir a navalla pola sa cabeza, pois o
neno ser nazir de Deus desde o ventre: e el comezar a salvar a Israel das mans dos
filisteos".
6E foi a muller e dxolle a seu marido: -"Un home de Deus veu onda min e a sa
semellanza era a dun anxo de Deus, terrible de abondo; e non lle preguntei de onde era
nin el me manifestou o seu nome. 7E dxome: Velaqu que concebirs e parirs un fillo.
E agora non bebas vio nin bebidas fermentadas, e non comas nada impuro, pois o neno
ser nazir de Deus desde o ventre ata o da da sa morte".
8E suplicou Manah a Iav deste xeito: -"Rgoche, meu Seor, que volva onda ns o
home de Deus que enviaches e nos mostre o que temos que facer co neno cando naza".
9E escoitou Deus a voz de Manah e volveu o anxo de Deus onda a muller, cando ela
estaba sentada no campo (e Manah -seu home-, non estaba con ela). 10Incorporouse
axia a muller e botou a correr, e contoulle a seu marido: -"Velaqu que se me apareceu o
home que viera onda min o outro da".
11Entn Manah ergueuse e foi detrs de sa muller e chegou a carn do home e dxolle:
-"Logo ti e-lo home que lle falou a esta muller?" E respondeulle el: -"Si, son eu". 12E
dixo Manah: -"Cando se cumpra a ta mensaxe, que procedemento haber que seguir
co neno de xeito que llo apliquemos?" 13E dixo o anxo de Iav a Manah: -"De todo o
que dixen muller, gardarase: 14de todo o que saia da vide do vio, non comer; e non
beber vio nin bebidas fermentadas nin comer nada impuro. Todo o que che mandei,
que o garde". 15E dixo Manah anxo do Seor: -"Anda!, deixa que te reteamos e que
che sirvamos un cabrito". 16E dixo o anxo de Iav a Manah: -"Anque me retiveses, non
comera do teu manxar; mais se queres ofrecer un holocausto a Iav, podes facelo (pois
Manah anda non se decatara de que era un anxo de Iav)". 17E dixo Manah anxo do
Seor: -"Como te chamas?, de xeito que te honremos cando se cumpran as tas
palabras". 18E dxolle o anxo de Iav: -"A que vn iso de preguntarme polo meu nome,
sendo el oculto?" 19E colleu Manah o cabrito e maila oblacin, e ofreceullos enriba da
pedra a Iav, facedor de marabillas, que contemplaron Manah e maila sa muller. 20E
aconteceu que, su-bi-la lumarada sobre o altar cara ceo, apareceu o anxo de Iav na
lumarada do altar; e Manah e sa muller, velo, caeron de xeonllos. 21(E xa non
volveu aparece-lo anxo de Iav a Manah e a sa muller). Entn decatouse Manah de
que era o anxo de Iav, 22e dxolle Manah a sa muller: -"De certo imos morrer, pois
264

A BIBLIA

vimos a Deus". 23E respondeulle sa muller: -"Se quixese o Seor facernos morrer, non
acollera o holocausto e a ofrenda das nosas mans, nin nos fara ver todo isto, nin nos
fara escoitar tales cousas neste intre".
24E pariu a muller un neno e puxronlle de nome Sansn; e o rapaz fxose grande, e
bendiciuno Iav. 25E o esprito do Seor comezou a movelo s veces, no campamento de
Dan, entre Sorah e Extaol.
Casamento de Sansn
14 1E baixou Sansn a Tmnah e viu en Tmnah unha muller das fillas dos filisteos; 2e
subiu e contullelo a seu pai e a sa nai deste xeito: -"Vin en Tmnah unha muller das
fillas dos filisteos; peddema para min e que sexa mia muller". 3E dixronlle seu pai e
maila sua nai: -"E logo non ters entre as fillas de teus irmns e entre todo o teu pobo
unha muller para que vaias escoller esposa entre os incircuncisos filisteos?" E respondeu
Sansn a seu pai: -"Ped-deme esa para min, pois ela a que me gusta". 4(Seu pai e mais
sa nai ignoraban que iso via de Deus, que buscaba un motivo contra os filisteos, pois
naquel tempo os filisteos dominaban en Israel).
5E baixou Sansn con seu pai e sa nai a Tmnah e chegaron ata as vias de Tmnah e
velaqu que unha cra de len sau ruxindo seu encontro. 6Daquela entrou nel o esprito
de Iav, e esgazouno coma se esgaza un cabrito, e iso sen ter cousa na man; e non lle
contou a seu pai nin a sa nai o que fixera.
7E baixou e faloulle muller; e ela gustoulle a Sansn. 8E volveu despois dalgn tempo,
para casar con ela, e apartou para ve-lo cadver do len, e velaqu que haba no corpo do
len un enxame de abellas, e mais mel. 9E raspiou daquilo para a palma da man e foi
andando mentres coma, e, en chegando onda seu pai e sa nai, deulles a eles, e comeron;
pero ocultoulles que raspiara o mel do corpo do len.
A adivia de Sansn
10E baixou seu pai onda a muller e fixo al Sansn unha festa, como adoitan os mozos.
11E aconteceu que, cando o viron, colleron trinta compaeiros que estivesen con el. 12E
dxolles Sansn: -"Deixdeme propoervos unha adivia. Se ma desvelades nos sete das
da festa e acertades, dareivos trinta pezas de lio e trinta mudas de vestidos. 13Claro que,
se non sodes homes a desvelarma, dardesme vs a min trinta pezas de lio e trinta
mudas de vestidos". E dixronlle: -"Propn a ta adivia, que a escoitamos". 14E
dxolles:
-"Do que come
sau o que se come;
e do forte
sau a dozura"
E non puideron desvela-la adivianza nos tres primeiros das.
15Mais no stimo da, dixronlle muller de Sansn: -"Persuade a teu home de que nos
desvele a adivia; se non prendermosche lume a ti e casa de teu pai. Ou que nos
chamaches para nos espoliares? E logo non?"
16E a muller de Sansn botou a chorar diante del e dixo: -"Ti soamente me tes odio, non
me queres: puxcheslles unha adivia s fillos do meu pobo, e a min non ma
desvelaches". E respondeulle el:
-"Velaqu que nin a meu pai nin a mia nai llela desvelei, e heicha de desvelar a ti?"
17E ela chorou diante del os sete das que durou a festa. E aconteceu que no da stimo
lla desvelou, porque se poa pesada, e entn ela desvelullela s fillos do seu pobo.
265

A BIBLIA

18E dixronlle os homes da vila no stimo da antes da posta do sol:

-"Que mais doce c mel?
E que mis forte c len?"
E respondeulles:
-"Se non fosedes arar
coa mia xuvenca,
tampouco dariades descuberto
a mia adivia".
19E entrou nel o esprito de Iav e baixou a Axqueln, e matou a trinta deles, e collullelos seus vestidos para os que desvelaran a adivia. E alporizouse e subiu casa de seu
pai.
20E a muller de Sansn foi para un seu compaeiro, o que fixera de amigo do noivo.
Sansn foxe dos seus inimigos e vngase
15 1Pasado algn tempo, polos das da ceifa do trigo, foi Sansn visita-la sa muller,
levando consigo un cabrito, e dixo: -"Voume acaroar mia muller no seu cuarto". Pero
o pai dela non lle consentiu entrar 2e dixo: -"Cheguei convencemento de que lle
colleras odio e deilla teu amigo. Oes!, e logo sa irm a mis nova non est mellor ca
ela? Cllea para ti no sitio da outra!" 3E dixo Sansn: -"Desta vez quedarei por inocente
verbo dos filisteos, anque lles faga mal".
4E foi Sansn e pillou trescentas raposas, e, collendo uns fachos, amarrou os rabos
daquelas e puxo un facho no medio de cada dous rabos. 5E prendeu lume nos fachos e
guindou as raposas contra os cereais dos filisteos, de xeito que queimou desde os
palleiros ata as colleitas, e mesmo as vides e as oliveiras.
6E preguntaron os filisteos: -"Quen fixo isto?" E responderon: -"Sansn, o xenro do
timnita, porque este colleu a muller del e deulla a un amigo". Entn subiron os filisteos e
prendronlle lume a ela e mais a seu pai. 7E dxolles Sansn: -"Xa que fixestes dese xeito
non hei parar ata que me vingue de vs". 8E mallou neles, por riba e por baixo, e fixo un
grande estrago. Despois baixou e foise meter nunha fenda da Rocha de Etam.
9E subiron os filisteos e acamparon en Xud e avanzaron ata Leh. 10E dixeron os homes
de Xud: -"Por que subistes contra ns?" E responderon eles: -"Subimos para prender a
Sansn e facer con el o mesmo que el fixo connosco".
11E baixaron tres mil homes de Xud fenda da Rocha de Etam, e dixeron a Sansn:
-"E logo ti non sabes que os filisteos domean sobre ns? Como entn nos fixeches
isto?" E respondeu el: -"Segundo me fixeron eles, as lles fixen eu. 12Daquela dixronlle:
-"Baixamos para prenderte e entregarte nas mans dos filisteos". E dxolles Sansn:
-"Xurdeme que non me mataredes vs mesmos". 13E responderon eles: -"Non, senn
que te amarraremos e te entregaremos nas mans deles; pero matar, non te mataremos". E
amarrrono con das cordas novas e subrono da Rocha. 14Cando chegou a Leh, os
filisteos foron engadados seu encontro; pero entrou nel o esprito de Iav e, daquela, as
cordas que levaba sobre os seus brazos foron para el coma fos de lio cando lles prenden
lume, e as correas das mans ceibronse. 15E atopou unha queixada de burro fresca, e,
alongando a man, colleuna e escangallou con ela a mil homes. 16E dixo Sansn:
-"Coa queixada dun burro,
un burro, dous burros,
coa queixada dun burro,
arreeilles a mil homes".
17E, cando rematou de falar, soltou a queixada da sa man, e chamou a aquel lugar
Ramat-Leh.
266

A BIBLIA

18E tivo sede de abondo, e clamou polo Seor, dicindo: -"Ti puxeches nas mans do teu
servo esta gran victoria. E agora vou morrer de sede, e caer nas mans dos
incircuncisos?" 19Entn Deus fendeu unha pa que haba en Leh e deitou auga dela. E
bebeu, recuperou o seu nimo, e xa alentou. Daquela pxolle de nome fonte En-Hacor
(e existe en Leh ata o da de hoxe).
20E Sansn xulgou a Israel en tempos dos filisteos durante vinte anos.
16 1E foi Sansn a Gaza e viu al unha muller prostituta, e achegouse a ela. 2E dusellela noticia s gazatitas, dicindo: -"Anda por aqu Sansn". E fixronlle un cerco e
axexrono toda a noite porta da vila, agardando toda a noite, cavilando: -" chega-la luz
da ma, matarmolo". 3E Sansn durmiu ata a media noite, ergueuse a media noite,
agarrou as follas da porta da cidade, cos dous esteos, e arrincounas coa tranca, e pxoas
enriba dos ombros, e subiunas cume do monte que est por riba de Hebrn.
Dalilah traiciona a Sansn
4E despois disto namorouse dunha muller, no val de Sorec, que se chamaba Dalilah. 5E
subiron onda ela os prncipes dos filisteos e dixronlle: -"Sedceo e pescuda de onde lle
ven a sa forza e de que xeito lle poderemos, para amarralo e sometelo. Daquela
darmosche cada un de ns mil cen siclos de prata".
6E dixo Dalilah a Sansn: -"Mstrame de onde che vn a ta gran forza, e con que teras
que ser amarrado para domearte". 7E respondeu Sansn: -Se me amarrasen con sete
nervios tenros -que non secasen anda-, amolecera e sera coma un dos outros homes".
8E levronlle a ela os prncipes dos filisteos sete nervios tenros -que non secaran anda-,
e ela amarrouno con eles. 9Haba xente espreita no seu cuarto e berroulle ela a el: -"Os
filisteos vanche lombo, Sansn!" Entn el desfixo os nervios como se desfai un fo de
estopa cando se lle achega o lume e non se descubriu o segredo da sa forza.
10E dxolle Dalilah a Sansn: -"Velaqu que te mofaches de min e me contaches
mentiras. Agora, anda mstrame con que habera que amarrarte". 11Respondeulle el: -"Se
amarrar me amarrades con cordas novas, coas que non se fixo ningn traballo, amolecerei
e serei coma un dos outros homes". 12E colleu Dalilah cordas novas, e amarrouno con
elas, e gritoulle: -"Os filisteos vanche lombo, Sansn" (e haba xente espreita no
cuarto dela). E el crebounas sobre os brazos, coma se fosen de fo.
13E dixo Dalilah a Sansn: -"Ata agora me enganaches e contaches mentiras. Anda,
mstrame con que tern que amarrarte". E respondeulle: -"Se tce-los sete guedellos da
mia cabeza con lizo e os fixas cos paus, amolecerei e serei coma un dos outros homes".
14E ela adormeceuno, teceu os sete guedellos da sa cabeza co lizo e fixounos cos paus,
e berrou: -"Os filisteos vanche lombo, Sansn!" Pero el espertando do sono, arrincou
os fungueiros do tear e maila urdime.
15E dxolle ela: -"Como dis qurote, cando o teu corazn non est comigo? Van tres
veces que me enganas, e non me mostras de onde che vn a ta gran forza". 16E, como
ela se poa pesada coas sas queixas de tdolos das e o atormentaba, ata chegar a ter
anguria de morte o seu esprito, 17entn el mostroulle todo o seu corazn, dicndolle:
-"Nunca subiu a navalla pola mia cabeza, pois son nazir de Deus desde o ventre da mia
nai. Se fose rapado, arredara de min a mia forza, e languecera, e sera coma un dos
outros homes". 18E viu Dalilah que lle abrira todo o seu corazn, e mandou chamar s
prncipes dos filisteos, dicindo: -"Subide, pois desta vez abriume todo o seu corazn". E
subiron onda ela os prncipes dos filisteos, e levaron con eles a prata. 19E adormeceuno
calor dela, e avisou a un dos homes, que lle cortou os sete guedellos da sa cabeza. Entn
comezou a enfraquecer, ata perde-la forza que tia. 20Ela berroulle: -"Os filisteos
267

A BIBLIA

vanche lombo, Sansn!" Entn el espertou do sono e dixo: -"Sairei como as outras
veces, e ceibareime" (sen saber que o Seor se arredara del).
21E apreixrono os filisteos e sacronlle os ollos, fixrono baixar a Gaza e amarrrono
con cadeas e puxrono a moer no crcere.
22(Agora ben, o cabelo da sa cabeza comezou a medrar desde que fora rapado).
Sansn morre matando
23E os prncipes dos filisteos xuntronse para ofreceren un gran sacrificio a Dagn, o seu
deus, e para faceren festa. E dican: -"O noso deus pxonos nas mans a Sansn, o noso
inimigo". 24E, velo o pobo, louvaron seu deus, pois dican: -"O noso deus pxonos
nas mans noso inimigo, o que devastaba o noso pas e que acreca os nosos mortos".
25E, cando o corazn deles estaba contento, dixeron: -"Chamade a Sansn e que nos
divirta". E chamaron a Sansn da cadea, e estivo diante deles facndoos rir. Despois
siturono entre as columnas.
26E dixo Sansn rapaz que o levaba da man: -"Sltame e dixame encostar nas
columnas que sosteen o edificio, para que descanse sobre elas". 27(O edificio estaba
cheo de homes e mulleres, e estaban al tdolos prncipes dos filisteos; na terraza haba
uns tres mil homes e mulleres presenciando os xogos de Sansn). 28E clamou Sansn
polo Seor deste xeito: -"Meu Seor Iav, lmbrate de min, prgocho, e enfortceme
soamente por esta vez, ouh Deus, de xeito que me vingue dos filisteos polos meus dous
ollos". 29E apalpou Sansn as das columnas do medio, nas que se apoiaba o edificio, e
fixo forza sobre elas, nunha coa man dereita, e na outra coa esquerda. 30E dixo Sansn:
-"Morra eu cos filisteos!" E turrou con forza e caeu o edificio enriba dos prncipes e de
todo o pobo que haba nel. E as foron mis os que matou morrer dos que matara en
vida.
31E baixaron seus irmns e toda a casa de seu pai, recollrono e subiron; sepultrono
entre Sorah e Extaol, na sepultura de Manah, seu pai. Sansn fora xuz en Israel durante
vinte anos.

PRIMEIRO APENDICE (17, 1-18, 31)

O santuario de Micah
17 1Haba un home da serra de Efram, chamado Micah. 2E dxolle sa nai: -"Os mil
cen siclos de prata que che foran roubados -e polos que ti comezaches a botar maldicins,
que incluso as dixeches nos meus odos-, velaqu que esa prata toa eu, collina eu". E
dixo sa nai: -"Bendito sexas de Iav, meu fillo!"
3E devolveu os mil cen siclos de prata sa nai. E dixo ela: -"Este dieiro que me
pertence, qudalle ofrecido Seor en favor de meu fillo, para facer un dolo e unha
imaxe fundida".
4Foi el e devolveulle a prata a sa nai. Colleu sa nai douscentos siclos de prata e deullos
ourive, que fixo con eles unha imaxe esculpida e unha imaxe fundida, que quedaron na
casa de Micah.
5E o tal Micah tia un santuario, e fixo un efod e uns terafim, e consagrou un de seus
fillos, facndoo sacerdote.
6Naquel entn non haba rei en Israel e cadaqun faca o que lle via en gana.

268

A BIBLIA

7E haba un mozo de Beln de Xud, da familia de Xud, que era levita e que viva al;
8e foi o home desde a cidade de Beln de Xud, para residir onde atopase algo, e chegou
serra de Efram, a p da casa de Micah, namentres a de camio. 9E dxolle Micah:
-"De onde vs?" E respondeulle el: -"Son un levita, de Beln de Xud, e veo residir
onde atope algo". 10Dxolle Micah: -"Queda comigo, e sers para min un pai e un
sacerdote, e dareiche dez siclos de prata cada ano, un xogo de vestidos e a ta mantenza".
E pareceulle ben levita, 11e aledouse de quedar con aquel home, e foi o mozo para el
como un da sa casa. 12E Micah consagrou o levita e tvoo como sacerdote, e quedou na
casa de Micah. 13E dixo Micah: -"Agora sei que me ha de ampara-lo Seor, pois teo de
sacerdote este levita".
Os danitas vanse para o Norte
18 1Naquel entn non haba rei en Israel e a tribo de Dan buscaba un territorio onde
residir, pois non lle correspondera anda unha herdanza entre as tribos de Israel. 2E
enviaron os fillos de Dan desde al -desde Sorah e Extaol- cinco homes da sa xente
-homes forzudos- para explora--lo pas; e chegaron serra de Efram, casa de Micah, e
pasaron al a noite. 3Estando eles na casa de Micah, distinguiron a voz do mozo levita, e,
achegndose al, dixronlle: -"Quen te trouxo a ti aqu? Que ests facendo? A que te
dedicas?" 4Respondeulles el: -"Micah fxome isto e isto e contratoume e tenme de
sacerdote". 5Entn dixronlle eles: -"Pide un orculo a Deus e as saberemos se a viaxe
que estamos facendo sair ben". 6Dxolle-lo sacerdote: -"Ide en paz, pois a mirada de
Deus est posta no camio que percorredes".
7E foron os cinco homes e chegaron a Laix. Viron que a xente de al viva confiada,
xeito dos sidonios -tranquila e despreocupada-, sen unha institucin que domeara; e que
estaban lonxe dos sidonios e non tian trato con ningun.
8E chegaron onda seus irmns -a Sorah e Extaol-, e dixronlles estes: -"Que tal vos
foi?" 9E respondronlles: -"Adiante!: vaiamos contra eles, pois vmo-lo pas, e velaqu
que bo de abondo. E vosoutros seguides quedos? Non sexades lacazns para irdes
tomar posesin daquel pas. 10Cando vaiades, encontraredes unha xente confiada e un
pas folgado, que puxo o Seor nas vosas mans; un lugar no que non hai falta de nada do
que hai na terra".
11E saron de al, da liaxe dos danitas de Sorah e Extaol, seiscentos homes cinguidos
cos aparellos da guerra; 12e subiron e acamparon en Quiriat-Iearim, en Xud. Por iso
nomearon aquel lugar Campamento de Dan ata o da de hoxe. Queda detrs de QuiriatIearim. 13E desde al pasaron serra de Efram e chegaron onda a casa de Micah. 14E
falronlles a seus irmns os cinco homes que foran explora-lo pas de Laix e dixronlles:
-"Sabedes que nestas casas hai un efod, uns terafim, un dolo e unha imaxe fundida?
Daquela devos informar do que tedes que facer". 15E, deixando aquel sitio, chegaron
casa do mozo levita -a casa de Micah-, e preguntronlle que tal lle a. 16A todo isto, os
seiscentos homes dos fillos de Dan cinguidos cos aparellos de guerra estaban firmes
xunto porta. 17E pasaron os cinco homes que foran recoece-lo pas e entraron e
colleron o dolo, o efod, os terafim e a imaxe fundida, e mailo sacerdote, que estaba no
limiar da porta cos seiscentos homes cinguidos cos aparellos da guerra. 18E, entrando
eles na casa de Micah, colleron o dolo, o efod, os terafim e a imaxe fundida; dxolle-lo
sacerdote: -"Que estades a facer?" 19E respondronlle: -"Cala a boca e ven connosco,
teremos en ti un pai e un sacerdote. Logo parceche mellor ser sacerdote na casa dun s
home que ser sacerdote dunha tribo e dunha familia en Israel?" 20Aledouse o corazn do
sacerdote e colleu o efod, os terafim e mailo dolo, e meteuse no medio da xente. 21E

269

A BIBLIA

deron media volta e emprenderon camio, colocando diante deles os nenos, o gando, e as
cousas de valor.
22Cando xa eles estaban lonxe da casa de Micah, os homes das casas vecias da de
Micah, xuntronse e puxronse a perseguir s fillos de Dan. 23E chamaron polos fillos
de Dan e estes viraron a cara e dixeron a Micah: -"Que tes ti que vs con xente tan
apegada?" 24El respondeu: -"Collste-los deuses que eu fixera e mailo sacerdote e
largstesvos. E que vai ser de min en adiante? E anda me preguntades que tes! Que
iso que me dixestes que tes?" 25E dixronlle-los fillos de Dan: -"Coidado con rechiar,
non sexa que se alporicen contra vs homes de esprito revirado e prda-la ta vida e
maila da ta familia".
26E seguiron o seu camio os fillos de Dan; e, vendo Micah que eles eran mis fortes ca
el, deu media volta e foi para casa.
A vila e o santuario de Dan
27Eles, levando o que fixera Micah e o sacerdote que tia, chegaron a Laix -onda aquela
xente tranquila e confiada-, e pasronos polo gume da espada; e vila prendronlle lume.
28E non houbo quen a salvase, porque estaba lonxe de Sidn e non tian trato con
ningun. Estaba situada no val de Bet-Rehob. Despois reedificaron a vila e habitaron
nela. 29E puxronlle vila o nome de Dan, por mor de Dan, seu pai, que naceu de Israel;
sen embargo, o primeiro nome da vila fora Laix. 30E os fillos de Dan erixiron o dolo
que tian; e Ionatn -fillo de Guerxom, o fillo de Menaxs- e mais seus fillos, foron
sacerdotes da tribo de Dan ata o da do exilio do pas. 31E tiveron para eles o dolo que
fixera Micah durante todo o tempo que estivo a casa de Deus en Xiloh.
SEGUNDO APENDICE (19, 1-21, 25)
A infamia dos de Guibah
19 1Naquel entn non haba rei en Israel. E aconteceu que un home levita, que viva no
lindeiro da Serra de Efram, colleu para si unha muller concubina de Beln de Xud. 2A
concubina foille infiel e liscou de onda el para a casa de seu pai, en Beln de Xud, e
estivo al durante catro meses. 3E ergueuse seu marido e foi detrs dela para lle falar
corazn e facela voltar, levando consigo o seu criado e unha parella de asnos; entrou na
casa do pai dela, viuno o pai da moza e aledouse do encontro. 4E retvoo o seu sogro -o
pai da moza- e ficou con el tres das: comeron, beberon e pernoctaron al. 5O cuarto da
erguronse de maancia e el preparouse para marchar, mais dixo o pai da moza seu
xenro: -"Conforta o teu corazn cun codelo de pan e despois partiredes". 6Daquela
sentronse os dous e comeron e beberon un a carn doutro. E dixo o pai da moza
marido: -"Anmate, ho, pasa aqu a noite, e que se alede o teu corazn". 7O home
incorporouse para marchar, pero, insistirlle o sogro, cedeu e pasou a noite al. 8O da
quinto levantouse de maancia para marchar, e dixo o pai da moza: -"Anda, ho, conforta
o teu corazn e demorade ata a cada do da". E anda comeron os dous. 9E dispxose o
home para marchar -el e a sa concubina e mailo criado-, e dxolle o sogro -o pai da
moza-: -"Mira que o da vai declinando cara escuridade. Pasade a noite aqu. Fxate no
debalar do da: pernocta aqu e aleda o teu corazn; e ma madrugaredes para anda-lo
voso camio e irvos para o teu lar". 10Pero o home non consentiu en pernoctar al.
Ergueuse e foi e chegou fronte a Iebs -que Xerusaln-, levando consigo os burros
aparellados e tamn a sa concubina. 11Cando estaban altura de Iebs, a o da moi
270

A BIBLIA

adiantado e dixo o criado seu amo: -"Ande, faga favor, dirixmonos a esa cidade dos
iebuseos e pasmo-la noite nela". 12E dxolle o seu seor: -"Non, non imos ir a unha vila
allea, que non dos fillos de Israel; 13mellor ser -insistiulle seu criado- que entremos
nun deses lugares -en Guibah ou en Ramah-, e que pernoctemos al". 14Daquela pasaron
de largo e foron adiante e pxoselle-lo sol cerca de Guibah de Benxamn. 15E dirixronse
al para entrar a pernoctar en Guibah e foi, e estivo na praza da vila e ningun os acolleu
na sa casa para pernoctar.
16E velaqu que chegou un vello do seu traballo, polo sern, e o home era da serra de
Efram, forasteiro en Guibah, namentres que os vecios do lugar eran benxaminitas. 17E
botou unha ollada e viu home viaxeiro na praza da vila. E dixo o vello: -"Onde vas e
de onde vs?" 18E respondeulle: -"No-soutros imos de camio desde Beln de Xud ata
o lindeiro da serra de Efram. De al son eu. Fun ata Beln de Xud, agora vou para a
mia casa e ningun me acolle no seu lar. 19Levo palla e forraxe para os nosos burros e
tamn levo comigo pan e vio para min, para a ta servidora e para o criado dos teus
servos: non precisamos cousa ningunha". 20E dixo o vello: -"Que haxa paz para ti, que
de tdalas tas necesidades coidarei eu; ti non pse-la noite na praza. 21E levouno sa
casa e botoulles palla s burros; lavaron os ps, comeron e beberon".
22Mentres eles aledaban os seus corazns, velaqu que os homes da vila -homes fillos de
Belial- rodeaban a casa e forcexaban na porta. E dixronlle vello -o dono da casa-:
-"Bota para fra o home que entrou na ta casa, para nos aproveitar del". 23E sau onda
eles o dono da casa e dxolles: -"Non, meus irmns, non obredes mal: xa que este home
veu mia casa, non cometades esa infamia. 24Velaqu que vos sacarei a mia filla virxe
e maila concubina del, para que as abaixedes e fagades con elas o que vos vea en gana;
pero home este non lle fagades nin sequera un chisco de tal infamia". 25Mais non
quixeron escoitalo aqueles homes. Entn agarrou o home sa concubina e botullela
fra; aldraxrona, abusaron dela toda a noite ata a ma e deixrona abrente. 26E
chegou a muller romper do da e caeu porta da casa do home onde estaba o marido,
ata a alborada.
27E ergueuse seu marido pola ma e abriu as portas da casa, sau para continua-lo seu
camio e velaqu que a muller concubina xaca derrubada entrada da casa coas mans na
soleira. 28El dxolle: -"rguete e monos". Pero ela non respondeu. Entn colocouna
enriba do burro, incorporouse o home e foi para a sa terra. 29Entrou na sa casa, colleu
un coitelo, e, agarrando a sa concubina, tallouna en anacos cos seus sos -en doce
cachos-, e espallouna por tdolos lindeiros de Israel. E deulles s mandadeiros a orde
seguinte: -"Dirdeslle isto a todo home de Israel: 30E logo aconteceu cousa semellante
desde o da en que os fillos de Israel subiron da terra de Exipto ata o da de hoxe?
Matinade sobre ela, cambiade impresins e pronuncidevos". E sucedeu que tdolos que
a van, dican: -"Non houbo nin se viu cousa semellante desde o da da subida dos fillos
de Israel da terra de Exipto ata o da de hoxe".
A guerra contra Benxamn
20 1E saron tdolos fillos de Israel, congregouse a asemblea coma un s home -desde
Dan ata Beerxeba e o pas de Galaad-, onda Iav, en Mispah. 2E presentronse os xefes
de todo o pobo e tdalas tribos de Israel na asemblea do pobo de Deus: catrocentos mil
homes de a p, cinguidos de espada.
3(E oron os fillos de Benxamn que subiran os fillos de Israel a Mispah). E dixeron os
fillos de Israel: -"Contade como se fixo tal infamia". 4E interveu o home levita -o marido
da muller asasinada-, e dixo: -"En-trei eu e maila mia concubina a Guibah de Benxamn,
para pasa-la noite; 5alporizron-se contra min os homes de Guibah e rodearon de noite a
271

A BIBLIA

casa por causa mia, tencionando matarme; mia concubina violrona e morreu. 6E
colln a mia concubina, tronceina en anacos e envieina por todo o territorio da herdanza
de Israel (pois fixeran unha infamia e unha atrocidade en Israel). 7Xa que todos vosoutros
sodes fillos de Israel, ofrecede aqu un consello e unha resolucin".
8E ergueuse todo o pobo de Israel coma un s home, dicindo: -"Que non marche ningun
sa tenda, nin lisque ningun para o seu lar. 9E agora esta a resolucin que
tomaremos sobre Guibah: iremos contra ela, botando sortes; 10e sacaremos dez homes
por cada cen de tdalas tribos de Israel, e cen por cada mil, e mil por cada dez mil, para
collermos fornecemento para o pobo, e face-la incursin contra Guibah de Benxamn, por
mor da ruindade que fixo contra Israel". 11E congregronse tdolos de Israel contra a
vila, xunguidos coma un s home. 12E as tribos de Israel enviaron homes por toda a tribo
de Benxamn, dicindo: -"A que vn ese mal que argallastes entre vs? 13Pois agora
entregdeno-los homes fillos de Belial que hai en Guibah, para que os fagamos morrer e
borrmo-lo oprobio de Israel". Pero os benxaminitas non quixeron escoita-la voz de seus
irmns, os fillos de Israel.
14E xuntronse os fillos de Benxamn procedentes das vilas, en Guibah, para saren
loita contra os fillos de Israel. 15E dos fillos de Benxamn procedentes das vilas
chegronse a contar no da aquel vinteseis mil homes, cinguidos de espada, descontando
os vecios de Guibah, que vian sendo setecentos homes escolleitos. 16Entre esa morea
de xente haba setecentos homes escolleitos, zurdos, todos eles capaces de lanzar unha
pedra a un pelo sen fallaren. 17E dos homes de Israel -descontado Benxamn- chegronse
a contar catrocentos mil homes cinguidos de espada, todos eles guerreiros.
18Erguronse e subiron a Betel, consultaron a Deus e dixeron os fillos de Israel: -"Quen
de ns subir o primeiro para a loita contra os fillos de Benxamn?" E respondeu Iav:
-"O primeiro ser Xud".
19E erguronse os fillos de Israel pola ma e acamparon por riba de Guibah. 20Sau
cada un de Israel para a loita contra Benxamn e dispuxronse en orde de batalla contra
Guibah.
21Saron os fillos de Benxamn de Guibah e botaron por terra no da aquel a vintedous
mil homes de Israel.
22Logo que se refixo o pobo de guerra de Israel, xuntronse para se bateren na loita no
lugar onde batallaran o primeiro da. 23E subiron os fillos de Israel, choraron diante de
Iav ata o sern e consultaron o Seor, dicindo: -"Convn presentar de novo a loita s
fillos de Benxamn, o noso irmn?" E dixo Iav: -"Subide contra el".
24E achegronse os fillos de Israel s fillos de Benxamn no segundo da. 25Sau
Benxamn encontro deles desde Guibah, no segundo da, e botaron por terra outra vez a
dezaoito mil homes dos fillos de Israel, todos eles cinguidos de espada.
26E rubiron tdolos fillos de Israel -o pobo enteiro-, chegaron a Betel, choraron diante do
Seor, e xexuaron aquel da ata o sern; ofreceron holocaustos e sacrificios pacficos
diante de Iav. 27E consultaron os fillos de Israel a Iav (e estaba al, naquel entn, a
Arca da Alianza de Deus, 28e Pinhs -o fillo de Elazar, fillo de Aharn-, exerca diante
dela naquel tempo): -"Logo deberemos sar de novo para a loita contra os fillos de
Benxamn, noso irmn, ou renunciar?" E dixo Iav: -"Subide, que ma vounos poer
nas vosas mans".
29E Israel puxo emboscadas redor de Guibah. 30Subiron os fillos de Israel contra os
fillos de Benxamn o terceiro da e presentaron batalla a Guibah como das outras veces.
31E saron os fillos de Benxamn encontro do pobo, arredando da vila, e comezaron a
mallar no pobo, botndoos por terra como as outras veces polas corredoiras que soben
unha delas a Betel e a outra a Guibah, polo campo (chegando a matar arredor de trinta e
dous de Israel). 32E dixeron os fillos de Benxamn: -"Xa os temos derrotados, como da
272

A BIBLIA

primeira vez". Pero os fillos de Israel dixeran: -"Que vean e os arredaremos da vila cara
s corredoiras". 33Erguronse entn dos seus postos tdolos homes de Israel, e
presentaron batalla en Baal-Tamar. E os da emboscada de Israel chimpronse fra do seu
lugar oeste de Gueba. 34E chegaron enfronte de Guibah dez mil homes escollidos de
todo Israel e enforteceuse a loita; eles non se decataban do mal que lles estaba vindo
enriba. 35E Iav derrotou a Benxamn ante Israel e os fillos de Israel botaron por terra no
da aquel a vintecinco mil cen homes de Benxamn, todos eles cinguidos de espada.
36Viron os fillos de Benxamn que estaban vencidos e os homes de Israel cederon terreo,
pois confiaban na emboscada que puxeran contra Guibah. 37E os da emboscada dronse
prsa para arremeteren contra Guibah; foron adiante e pasaron a toda a vila polo gume da
espada.
38(Os homes de Israel quedaran nun sinal cos da emboscada: que estes faran subir da
vila unha columna de fume). 39Arredronse da loita os homes de Israel e os de Benxamn
comezaron a mallar neles, botando por terra a uns trinta homes, pois dixeran: -"De certo
xa os temos vencidos, como na primeira batalla". 40Pero velaqu o sinal: unha columna
de fume comezou a subir da vila. E ollaron os de Benxamn para atrs, e velaqu que
ruba ata o ceo a fogata da vila. 41Entn os homes de Israel deron volta e quedaron
estarrecidos os homes de Benxamn, pois viron o mal que lles via enriba. 42E volveron
a espalda ante os homes de Israel polo camio do deserto; pero atrapounos a loita e s
que saan das vilas desfacanos polo medio e medio. 43Envolveron s de Benxamn,
perseguronos decote, e abouxronos sen respiro ata chegar enfronte de Guibah polo
oriente. 44E caeron dos de Benxamn dezaoito mil homes, todos eles xente guerreira.
45E volveron a espalda os que quedaban e dirixronse cara deserto, onde a Rocha de
Rimn, e foron atrapados nas corredoiras cinco mil homes. Perseguronos os israelitas ata
Guidom e mataron a dous mil deles. 46E foron tdolos mortos de Benxamn no da aquel
vintecinco mil homes, cinguidos de espada, todos eles xente guerreira. 47Sen embargo,
seiscentos homes dos que volveran a espalda dirixronse cara deserto, onda a Rocha de
Rimn, e ficaron na Rocha de Rimn catro meses.
48Os homes de Israel volvronse contra os fillos de Benxamn e pasaron polo gume da
espada a totalidade da vila, comprendido o gando e todo o que atopaban. Ademais
prendanlles lume a tdalas vilas que encontraban.
Castigo de Iabex e recuperacin de Benxamn
21 1Os homes de Israel fixeran en Mispah este xuramento: -"Ningun de ns dar a sa
filla como esposa a un de Benxamn".
2Chegou o pobo a Betel e estivo al ata o sern diante de Deus. E deron lados e
prorromperon en gran choro; 3e dixeron: -"Por que, Iav, Deus de Israel, aconteceu isto
contra Israel, que lle falte hoxe a Israel unha tribo?"
4O da seguinte madrugou o pobo e construron al un altar e ofreceron holocaustos e
vctimas pacficas. 5E dixeron os fillos de Israel: -"Quen hai de entre tdalas tribos, que
non subira para a asemblea onda Iav?" (Pois fixrase un xuramento solemne verbo de
quen non subise onda Iav a Mispah: que de certo haba de morrer).
6E, dodos os fillos de Israel polos de Benxamn, seus irmns, dixeron: -"Hoxe foi
arrincada de Israel unha tribo. 7Que faremos con eles -cos restantes- para procurarlles
casamento? (pois ns xuramos polo Seor non lles da-las nosas fillas por esposas)". 8E
dixeron: -"Quen hai de entre as tribos de Israel que non subise onda Iav, a Mispah?"
Velaqu que non houbo un de Iabex-Galaad que entrase no campamento para a asemblea.
9(Pois fora contado o pobo e aconteca que non haba al ningn dos vecios de IabexGalaad).
273

A BIBLIA

10E mandou al a asemblea doce mil homes guerreiros, s que lles deron esta
encomenda: -"Ide e pasade polo gume da espada s vecios de Iabex-Galaad, includas as
mulleres e mailos nenos. 11E isto o que habedes de facer: poredes en entredito a todo
home e mais a toda muller que entendera de deitarse con homes". 12E atoparon entre os
vecios de Iabex-Galaad catrocentas rapazas virxes, que non tiveran experencia de se
deitaren con homes. E levronas campamento, a Xiloh (que est na terra de Canan).
13E toda a asemblea enviou mandadeiros s fillos de Benxamn que estaban na Rocha de
Rimn e anuncironlle-la paz. 14Daquela volveron os benxaminitas e dronlles para eles
as mulleres que sobreviviran de entre as mulleres de Iabex-Galaad; pero non eran
abondas para eles.
15E o pobo compadeceuse dos de Benxamn, pois Iav fixera unha fenda nas tribos de
Israel. 16E dixeron os ancins da asemblea: -"Que faremos para que os restantes tean
mulleres (pois as mulleres de Benxamn foron exterminadas)?" 17E dixeron: -"H-selle
dar herdanza resto de Benxamn, para que non desapareza unha tribo das de Israel;
18pero ns non podemos drlle-las nosas fillas como esposas (pois os fillos de Israel
fixeran este xuramento: Sexa maldito quen lle dea unha muller s de Benxa-mn)". 19E
dixeron: -"Velaqu que hai tdolos anos unha festa de Iav en Xiloh, norte de Betel,
oriente do camio que sobe de Betel a Xequem, sur de Lebonah". 20E deron orde s
fillos de Benxamn, dicindo: -"Ide e facede unha emboscada nas vias. 21Estade
espreita e, cando saian as mozas de Xiloh para danzar no corro, sades vs de entre as
vias e pillades cada un unha muller de entre as mozas de Xiloh e desvos para a terra de
Benxamn. 22E cando vean seus pais ou seus irmns a preitear contra vs, dirmoslles:
Sede bos con eles, pois non puideron coller muller para cada home cando a guerra, pois
non llelas destes a eles naquel entn, para non incorrerdes en culpa".
23Fixeron as os fillos de Benxamn e tomaron esposas, de acordo co nmero deles, das
bailadoras que pillaran. Entn marcharon e volveron as sa herdanza; e refixeron as
vilas e habitaron nelas.
24Daquela foron tamn os fillos de Israel a cadansa tribo e familia e saron de al cada
un para a sa herdanza.
25Naquel entn non haba rei en Israel e cadaqun faca o que lle via en gana.

274

A BIBLIA

LIBRO DE RUT
Introduccin: Estranxeiros na terra de Moab
1 1E aconteceu polos das en que gobernaban os Xuces, que haba fame no pas, e foi un
home de Beln de Xud emigrar s chairas de Moab, coa sa muller e mailos dous fillos.
2O nome do individuo era Elimlec, e o da muller, Noem; e os nomes dos dous fillos,
Mahln e Quilin (efrateos, de Beln de Xud). E chegaron s chairas de Moab e
moraron al.
3Morreu Elimlec -o home de Noem- e quedou ela cos dous fillos.
4E procuraron para eles mulleres moabitas: o nome da primeira, Orpah, e o nome da
segunda, Rut; e residiron al arredor de dez anos.
5Morreron tamn eles dous -Mahln e Quilin- e quedou a muller sen os dous fillos e sen
home.
O retorno terra de Xud
6E ergueuse ela coas sas noras para voltaren das chairas de Moab, pois ou na terra cha
de Moab que o Seor se lembrara do seu pobo e lles dera pan.
7Sau do lugar onde estivera e con ela as das noras; e an de camio para volveren
terra de Xud. 8E dixo Noem s das noras: -"Andade, volvede cada unha casa da vosa
nai, e que o Seor vos trate con piedade, como fixestes vs cos finados e comigo. 9Que o
Seor vos conceda a cada unha atopardes acougo na casa do voso home". E bicounas;
elas deron lados e romperon a chorar. 10E dixronlle a ela: -"Ns imos contigo para o
teu pobo". 11Respondeulles Noem: -"Vol-tade, mias fillas: por que teimades ir
comigo? E logo hei de ter eu mis fillos nas mias entraas, que volos poida dar como
maridos? 12Voltade, ouh, mias fillas, devos, pois eu volvinme vella para coller marido;
e, anque dixese "teo anda esperanza" e conseguise marido xa esta noite, e mesmo
xerase fillos, 13logo vosoutras agardariades por eles, sen collerdes marido? Non, mias
fillas: mis tristura a mia c vosa e botouma enriba a man do Seor". 14Laiaron e
romperon a chorar outra vez. E bicou Orpah sa sogra, pero Rut apegouse a ela. 15E
dixo Noem: -"Velaqu que a ta cuada voltou seu pobo e seu deus: volta ti detrs da
ta cuada". 16Respondeu Rut: -"Non me pidas que te deixe, que me arrede de onda ti,
pois, a onde vaias ti, irei tamn eu, e onde te acollas, acollereime eu contigo; o teu pobo
ser o meu pobo, e o teu Deus ser o meu Deus. 17Onde morras, al morrerei eu e al
haberanme de enterrar. Que o Seor me faga isto e engada aquilo, se non a morte a que
me arrede de ti!" 18E viu Noem que teimaba no de ir con ela e deixou de porfiar. 19E
foron as das xuntas ata que chegaron a Beln. E aconteceu que, en chegando a Beln,
rebuliu toda a vila por mor delas; e dican: -"E logo non esta Noem?" 20Pero ela
dicalles: -"Non me chamedes Noem: chamdeme Marah, porque o Omnipotente
encheume de amargura. 21Marchei chea e o Seor fxome voltar baldeira. Por que entn
me chamades Noem, se o Seor declarou contra min e acarrexoume o mal o
Todopoderoso?"
22Deste xeito voltou Noem coa sa nora Rut, a moabita, que via das chairas de Moab.
E chegaron a Beln comezo da seitura da cebada.
Rut e Boaz nos terreos

275

A BIBLIA

2 1Tia Noem un parente por parte de seu marido, un home honorable, da familia de
Elimlec; e chambase Boaz.
2E dixo Rut, a moabita, a Noem: -"Di-xame ir campo, apaa-las espigas detrs daquel
en quen hei de atopar benquerencia". E respondeulle ela: -"Vai, mia filla!" 3Foi ela e,
en chegando, pxose a respigar no agro detrs dos seitureiros. E levouna a sa fada a
unha leira do agro de Boaz (o que era da familia de Elimlec). 4E velaqu que Boaz
chegou de Beln e dxolles s xornaleiros: -"Que o Seor sexa convosco!" E
respondronlle: -"Que o Seor te bendiga!" 5E dixo Boaz seu criado -o sobreposto s
seitureiros-: -"De quen esa moza?" 6E respondeu o criado, o capataz dos seitureiros:
-" unha moza moabita, que volveu con Noem das chairas de Moab, 7e dixo: podo
respigar e rebuscar entre as gavelas detrs dos seitureiros? E pxose, e estivo de p desde
esa -pola maancia-, ata agora, sen a penas repouso: o que descansou ela na casa foi ben
pouco".
8E dixo Boaz a Rut: -"Oesme, mia filla? Non vaias respigar a outro agro, nin
tampouco saias deste; mis ben xntate coas mias criadas; 9fxate ben no agro que
ceifan e vaite detrs delas, que xa lles deixo eu dito s mozos que non che rifen. E, cando
teas sede, vai s olas e bebe do que sacan os xornaleiros". 10Entn ela abateuse,
postrndose por terra, e dxolle a el: -"Por que atopei benquerencia s teus ollos, para
reparares en min, sendo como son unha estranxeira?" 11E respondeulle Boaz:
-"Quedoume ben claro todo o que fixeches coa ta sogra despois da morte do teu home, e
como deixaches a teu pai, a ta nai, e a ta terra natal, para vires a un pobo que antes non
coecas. 12Que o Seor bendiga o teu proceder e sexa completo o teu galardn da parte
do Seor, Deus de Israel, xa que vieches ampararte baixo as sas s". 13E dixo ela:
-"Atope eu benquerencia s teus ollos, meu seor, pois me confortaches e porque
falaches corazn da ta serva, sen ser eu sequera unha das tas criadas".
14E, tempo de xantar, dxolle Boaz: -"Achgate aqu e come do pan, molla o teu codelo
no vinagre". Entn ela sentouse a carn dos segadores; el ofreceulle unha espiga torrada,
e comeu ela ata fartarse, e anda lle sobrou.
15Ergueuse ela para respigar e deu orde Boaz s seus criados, dicindo: -"Que recolla
tamn entre as gavelas sen que a rifedes; 16e mesmo habdeslle deixar caer algo das
gavelas e permitdelle recollelo, sen lle berrardes".
17Daquela apaou no campo ata o sern e desgranou o que recollera, que resultou ser
coma un efah de cebada.
18Ergueuno, e chegou vila, amostroulle sa sogra o que recollera; e, de seguido,
sacou e deulle o que lle sobrara da sa fartura. 19E dxolle a sogra: -"Onde apaaches
hoxe e como fixeches? Bendito sexa o que reparou en ti!" E contoulle sa sogra de
quen apaara, dicindo: -"O nome da persoa con quen traballei hoxe Boaz". 20E dxolle
Noem nora: -"Bendito sexa do Seor, pois non esqueceu a sa piedade cos vivos nin
cos mortos". E engadiu: -"Ese home o noso parente, un dos nosos goeles". 21E dixo
Rut, a moabita: -"Dxome tamn el: podes andar canda os meus criados, ata que rematen
a mia seitura". 22E dxolle Noem a Rut, sa nora: -"Mellor , mia filla, que saias coas
sas criadas, que non que che rifen noutro agro".
23E xuntouse coas criadas de Boaz para respigar ata o remate da seitura da cebada e da
ceifa do trigo, pero moraba onda a sa sogra.
Rut e Boaz na eira
3 1E dxolle Noem, a sogra: -"Mia filla! E logo non che hei de buscar un porvir que
te faga feliz? 2E non Boaz -o das criadas coas que estiveches- o noso parente? Velaqu
que esta noite vai aventa-los montns da cebada na eira. 3As que lvate ben e nxete,
276

A BIBLIA

viste o manto, baixa eira e non te deixes albiscar ata que el remate de comer; 4e, cando
el se deite e ti siba-lo lugar onde xace, vas e destpaslle os ps, e ditaste; e xa che
amostrar el o que tes que facer". 5E respondeulle ela: -"Todo o que me dixeches, heino
facer".
6E baixou eira e fixo tal como lle mandara a sogra. 7Comeu Boaz e bebeu, aledou o seu
corazn e foise deitar a carn da morea de gran. E chegou ela s caladias, descubriulle
os ps e deitouse.
8E aconteceu arredor da media noite que o home arrefra; e, virarse, apercibiuse de que
haba unha muller deitada s seus ps. 9E dixo el: -"Quen es ti?" Respondeulle ela:
-"Son Rut, a ta serva: estende as tas s sobre a ta serva, pois e-lo seu redentor". 10E el
exclamou: -"Bendita sexas do Seor, mia filla!: este teu novo acto de piedade foi anda
mellor c primeiro, pois non fuches detrs dos mozos (xa fosen pobres ou ricos). 11E
agora, mia filla, non teas medo: fareiche todo o que me digas, pois ben coece toda a
vecindade que es unha muller facendosa. 12Agora ben, certo que eu son o teu redentor;
pero tamn verdade que hai un redentor mis achegado ca min. 13Ti deixa pasar esta
noite, e pola ma, se lle parece ben se-lo teu rescatador, que sexa; e, se non gusta de selo teu protector, vive Deus que o hei ser eu. Ti ditate ata a ma".
14E estivo deitada s seus ps ata a ma. El ergueuse antes de que un puidese recoecer
a seu vecio, pois pensaba: "Que non se saiba que esta muller veu eira!" 15E
dixo:-"Achgame o manto que levas enriba, prmeo ben, e terma del". E mantvoo ela, el
mediulle seis efhs de cebada, e ergueullos, e foi para a vila.
16Chegou ela onda a sogra, quen lle preguntou:-"Como che foi, mia filla?" E contoulle
todo o que aquel home fixera por ela. 17E engadiu: -"Deume eses seis efhs de cebada,
pois dixo: Non chegars baldeira onda a ta sogra".
18E dxolle Noem: -"Fica tranquila, mia filla, ata que coezas como acaba o asunto,
pois ese home non acougar se non o remata hoxe".
O trato s portas da vila
4 1Boaz subiu porta da vila e sentouse al. Velaqu que pasaba o rescatador do que
falara Boaz; e dxolle este: -"Oes, fulano! Fai favor, ven para ac e senta". E foi el, e
sentou.
2E colleu Boaz a dez homes de entre os ancins da vila e dixo: -"Sentade aqu". E
sentaron.
3E dxolle redentor: -"Noem, que volveu da chaira de Moab, puxo en venda a leira que
era de noso irmn Elimlec. 4E eu resolvn: teo que llo facer saber...! Daquela dgoche:
mrcaa, diante dos vecios e diante dos ancins do meu pobo, se queres de verdade facer
de redentor. E se non vas facer de rescatador, dimo, pois seica non hai antes ca ti outro
responsable, e eu son o que te segue". E dxolle o outro: -"Redimo eu". 5E proseguiu
Boaz: -"No da en que cmpre-la leira das mans de Noem, conseguirs tamn a Rut, a
moabita -muller do finado-, para facer rexurdi-lo nome do morto na sa herdanza". 6E
dixo o rescatador: -"Non me posible facer de protector sen dana-la mia herdanza: que
pase a ti a prioridade e ti redimirs, pois a min non me doado redimir". 7(E este era
antes o costume en Israel, no tocante institucin do redentor e s permutas, para
testemuar calquera feito: o home quitaba o seu zapato e dballo vecio; e isto serva
de norma en Israel).
8E dixo o responsable a Boaz: -"Cm-praa ti". E quitou o zapato.
9Daquela dirixiuse Boaz s ancins e a todo o pobo deste xeito: -"Vs sodes hoxe as
testemuas de que compro das mans de Noem todo o que era de Elimlec, e todo o de
Quilin e de Mahln. 10E tamn adquiro para min como muller a Rut a moabita, a muller
277

A BIBLIA

de Mahln, para facer rexurdi-lo nome do finado na sa herdanza, e que as non

desapareza de entre os seus irmns nin das portas do seu lugar. Vs quedades hoxe de
testemuas". 11E todo o pobo que estaba porta, e mailos ancins, dixeron: -"Testemuas somos! Que o Seor faga muller que entre na ta casa semellante a Raquel e
mais a Lea, que edificaron elas das a casa de Israel!
Cobra forza en Efratah;
acada renome en Beln!
12e, pola descendencia que o Seor che dea desa moza, sexa a ta casa como a casa de
Peres, o que lle xerou Tamar a Xud".
O nacemento do neno
13Colleu Boaz a Rut e foi a sa esposa; uniuse a ela, deulle a ela o Seor a preez e pariu
un fillo.
14E dicanlle as mulleres a Noem: -"Lou-vado sexa o Seor, que non deixou que che
faltase hoxe un protector! Que o seu nome sexa proclamado en Israel! 15El ser para ti
quen che volva o alento e ser o sustento da ta vellez, pois pariuno a ta nora, que tanto
te quere, e que para ti mellor ca sete fillos".
16E colleu Noem o neno, pxoo no colo, e fxolle de neneira. 17As vecias dbanse
parabns e dican: -"Naceulle un neno a Noem". E chamronlle Obed. El foi o pai de
Ixa, pai de David.
Apndice: Xenealoxa de David
18Estas son as xeracins de Peres:
Peres xerou a Hesrn; 19e Hesrn xerou a Ram, e Ram xerou a Aminadab; 20e
Aminadab xerou a Nahxn, e Nahxn xerou a Salmah; 21e Salmah xerou a Boaz, e Boaz
xerou a Obed; 22e Obed xerou a Ixa, e Ixa xerou a David.

278

A BIBLIA

SAMUEL

LIBRO PRIMEIRO DE SAMUEL

I. SAMUEL EN XILOH (1 Sam 1-6). ELI E SAMUEL (1-3)
Un neno pedido e concedido
1 1Haba un home de Ramataim, un sufita da montaa de Efram, que se chamaba
Elcanah, fillo de Ieroham, fillo de Elih, fillo de Tohu, fillo de Suf, efrateo. 2Tia das
mulleres, unha chamada Ana e a outra Peninah. Peninah tivera fillos, mais Ana non tia
ningn.
3O home adoitaba subir, ano tras ano, desde a sa cidade, para adora-lo Seor dos
exrcitos e ofrecerlle un sacrificio en Xiloh, onde estaban de sacerdotes do Seor os dous
fillos de El, Hofn e Pinhs.
4Chegado o momento da oferta do sacrificio, Elcanah dballe a Peninah as
correspondentes racins, para ela e para cada un dos seus fillos e das sas fillas; 5pero a
Ana dballe s unha racin, pois, por mis que a quera, o Seor fixraa estril.
6Peninah asabase con Ana e facaa padecer, porque o Seor a fixera estril. 7E iso
pasaba ano tras ano. Cada vez que suban santuario do Seor, Peninah asabase con
ela, e ela choraba e non coma.
8Unha vez preguntoulle Elcanah, o seu home: -"Por que choras, Ana, e non comes?
Por que ests aflixida? Seica non vallo eu para ti mis ca dez fillos?" 9Pero Ana,
despois de comeren e beberen, al en Xiloh, ergueuse e, mentres o sacerdote El estaba
sentado na cadeira, entrada do santuario do Seor, 10ela, coa alma chea de tristura,
rezballe Seor, chorando a todo chorar.
11Daquela fixo este voto: -"Seor dos exrcitos, se te fixas no acoramento da ta serva e
lle ds un fillio, eu cedereillo Seor por tdolos das da sa vida, e a navalla non
tocar na sa cabeza".
12Mentres ela abundaba nos seus rezos, diante do Seor, El observaba a sa boca.
13Como Ana falaba para si, movendo os beizos, pero sen que se ose a sa voz, El
pensou que estaba bbeda. 14E faloulle: -"Canto che vai dura-la borracheira? Bota fra
ese vio".
15Pero Ana respondeulle: -"Non iso, seor. Eu son unha muller que est aflixida. Non
bebn vio nin cervexa. Estbame desafogando dediante do Seor. 16Non tme-la ta
serva por unha desvergoada. Se falaba con xeito, era pola moita dor e polas coitas".
17Entn dxolle El: -"Vaite en paz, e que o Deus de Israel che conceda o que lle
pediches". 18E ela respondeulle: -"Que a ta serva poida contar coa ta aprobacin". A
muller marchou e comeu, e non pareca xa a mesma.
19Pola ma erguronse cedo e foron postrarse diante do Seor. Despois puxronse de
volta e chegaron a Ramah, sa casa. Elcanah achegouse a Ana, sa muller, e o Seor
acordouse dela. 20Ana embarazou e logo pariu un fillo, a quen lle puxo o nome de
Samuel, porque llo pedira Seor.
A volta dun ano, 21o seu home Elcanah subiu con toda a familia ofrece-lo sacrificio
anual e cumpri-la promesa. 22Pero Ana non subiu, aclarndolle seu home: -"Deixa que
destete o neno. Entn levareino, presentareillo Seor, e que quede al para sempre".
23O seu home Elcanah respondeulle: -"Fai como che pareza ben. Agarda, pois, a
destetalo. E que o Seor apoie a ta promesa".
279

A BIBLIA

Ana quedou na sa casa, criando o seu fillo, ata que o destetou. 24Chegado ese momento,
Ana subiu con el a Xiloh, santuario do Seor, levando consigo un becerro de tres anos,
unha fanega de faria e un pelexo de vio.
25Sacrificado o becerro, Ana presentoulle o neno a El, dicindo: 26-"Co teu permiso,
seor. Pola ta vida, eu son aquela muller que estivo aqu, diante de ti, rezndolle
Seor. 27Pedalle este neno e o Seor concedeume o favor que lle peda. 28Agora son eu
quen llo cedo Seor para mentres viva. Ser un cedido Seor". Despois diso adoraron
o Seor.
Canto de Ana
2 1Ana dixo daquela esta oracin:
-"O meu corazn algrase no Seor,
rgome forte no meu Deus;
a mia boca rise dos meus inimigos,
porque celebro a ta salvacin.
2Non hai santo coma o Seor!
Non hai rocha coma o noso Deus!
3Non botedes discursos altivos,
non saia arrogancia da vosa boca.
O Seor un Deus ben sabedor,
el quen pesa as accins.
4Os arcos dos fortes sofren quebra,
os febles nchense de valor;
5os fartos contrtanse polo pan,
mentres que os famentos descansan;
a que antes era estril,
d luz sete veces;
a que antes se encha de fillos,
agora vese baldeira.
6O Seor d a morte e a vida,
afunde no abismo e saca de al.
7O Seor enriquece e despose,
humilla e tamn engrandece.
8El ergue da lama humilde
e tira pobre da esterqueira,
para o sentar entre os prncipes
coma herdeiro dun trono de gloria;
pois do Seor son os alicerces da terra
e sobre eles asentou o universo.
9El garda os pasos dos seus amigos
e afunde s malvados nas tebras,
que non pola forza
como o home se impn.
10 O Seor desbarata a quen se lle opn,
o Altsimo treboa desde o ceo.
O Seor xulga os confns da terra,
enche de vigor seu rei,
afirma no poder seu unxido".

280

A BIBLIA

11Elcanah retornou para a sa casa de Ramah, e o neno quedou servicio do Seor, s

ordes do sacerdote El.
Samuel e os sacerdotes elidas
12Os fillos de El eran xente de pouco valer. Non respectaban o Seor 13nin a sa obriga
de sacerdotes do seu pobo. Cando algun ofreca un sacrificio, mentres a carne se coca,
via o criado do sacerdote, co garfo de tres dentes na sa man, 14espetbao no caldeiro,
na cazola, no pote ou tarteira, e todo o que a forca sacaba, levballo sacerdote. Iso era o
que facan con tdolos israelitas que chegaban a Xiloh.
15Anda co lardo sen queimar, via o criado do sacerdote e dicalle a quen ofreca o
sacrificio: -"Dme a carne para o asado do sacerdote. El non che admitir carne cocida,
senn cra". 16Se o home lle dica: -"Hai que queimar primeiro o lardo; despois colle o
que se che antolle"; el respondalle: -"Non, dma agora; se non, collereina pola forza".
17O pecado daqueles criados era grave s ollos do Seor, porque a xente aborreca as
ofrendas do Seor.
18O pequeno Samuel, pola sa parte, estaba servicio do Seor, cinguido cunha faixa de
lio. 19A sa nai facalle tdolos anos unha tnica e levballa, cando suba co seu home
ofrece-lo sacrificio anual.
20El bendica a Elcanah e sa muller, e agoirballes: -"Que o Seor che conceda
descendencia por esta ta muller, en pagas da que ela lle cedeu Seor". Despois
voltaban para a sa casa. 21O Seor visitou a Ana, que concebiu e pariu tres fillos e das
fillas. O neno Samuel, namentres, medraba na presencia do Seor.
22Sendo El xa moi vello, oa o que facan os seus fillos coa xente de Israel e como se
deitaban coas mulleres que prestaban servicio entrada da Tenda do Encontro. 23E
dicalles: -"Como que facedes esas cousas? A xente toda flame do voso mal
comportamento. 24Non, fillos; non est ben o que me contan, pois dese xeito afastde-lo
pobo do Seor. 25Se un home ofende a outro home, Deus xulgar entre os dous; pero se
ofende Seor, quen avogar por el?" Mais eles non lle facan caso a seu pai, porque o
Seor decidira que morresen. 26Pola sa parte, o neno Samuel segua medrando, querido
polo Seor e polos homes.
Un profeta anuncia a fin do sacerdocio de Xiloh
27Un home de Deus chegou onda El para anunciarlle: -"Isto di o Seor: Non me revelei
eu familia do teu pai, cando estaban anda en Exipto, escravos do faran? 28Non o
escolln a el, de tdalas tribos de Israel, para que fose o meu sacerdote, subise meu
altar, queimase o meu incenso e levase o efod diante de min? A familia de teu pai
concedinlle unha parte nas oblacins dos israelitas.
29Por que, logo, pisde-lo sacrificio e a oblacin que eu mandei facer na mia morada?
Por que aprza-los teus fillos mis ca a min, deixndoos que se ceben co mellor das
ofrendas do meu pobo Israel?
30Por iso, isto di o Seor, Deus de Israel: Eu talles dito ta familia e familia do teu
pai que serviran no meu santuario para sempre; mais agora, palabra do Seor, que non
ser. Pois eu honro s que me honran, pero os que me desprezan veranse desprezados.
31Est vindo o da no que eu tronzarei o teu brazo e o brazo da familia de teu pai:
Ningun na ta familia chegar vellez. 32Ti vers con envexa o ben que eu lle farei a
Israel; pero na ta familia non haber nunca un vello.
33Non arrincarei tdolos teus de onda o meu altar, mentres non se ensuman os teus ollos
e o teu esprito esmoreza; pero os mis da ta familia morrern pola man dos homes.
281

A BIBLIA

34Srvache de sinal o que lles vai vir s teus dous fillos, Hofn e Pinhs: morrern os
dous no mesmo da.
35Eu escollerei un sacerdote fiel, que faga o que eu quero e desexo. Dareille unha familia
duradeira e camiar sempre en conformidade co meu unxido. 36Os que sobrevivan da
ta familia iranse postrar diante del, por unha moeda de prata e un anaco de pan, e
pediranlle: emprgame en calquera funcin sacerdotal, para ter algo que comer".
Vocacin de Samuel
3 1O neno Samuel estaba servicio do Seor, s ordes de El. A palabra do Seor era
escasa, daquela, e non abundaban as visins.
2Un da estaba El sentado no sitio de costume. Os seus ollos enfebleceran e non poda
case ver. 3Non se apagara anda a lmpada de Deus e Samuel xaca deitado no santuario
do Seor, onde estaba a arca de Deus.
4O Seor chamou por Samuel e este respondeulle: -"Aqu estou". E, coa mesma, foi
correndo onda El e dxolle: -"Aqu veo, pois chamchesme". 5El dxolle: -"Eu non te
chamei. Volve deitarte". E Samuel foise deitar.
6O Seor chamou de segundas por Samuel. Samuel ergueuse e foi onda El, dicindo:
-"Aqu estou, pois chamchesme". -"Eu non te chamei, meu fillo", dixo el. -"Volve
deitarte". 7Samuel non coeca anda o Seor, pois a palabra do Seor non se lle revelara
anda.
8O Seor chamou por terceira vez a Samuel, quen se ergueu e foi axia onda El: -"Aqu
estou, pois chamchesme". Entn decatouse El de que era o Seor quen chamaba
rapaz. 9El dxolle a Samuel: -"Vaite deitar, e se te chama, dirs: Fala, Seor, que o teu
servo escoita". Samuel marchou e deitouse no seu sitio.
10O Seor presentouse, chamando, coma as outras veces: -"Samuel, Samuel!" E Samuel
dixo: -"Fala: o teu servo escitate". 11E o Seor dxolle a Samuel: -"Mira, estou por facer
en Israel unha cousa, que abouxar os odos dos que a oian. 12Ese da cumprirei en El,
do comezo fin, o que lle teo dito en contra da sa familia. 13Anuncieille que
condenaba a sa familia para sempre, polo pecado de que, sabendo que os seus fillos
maldican a Deus, el non lles rifaba. 14Por iso lle teo xurado familia de El que o seu
pecado non se expiar endexamais, nin con sacrificios nin con ofrendas".
15Samuel seguiu deitado ata a ma, cando tia que abri-las portas da casa do Seor.
Samuel tia medo de contarlle a El a sa visin. 16Pero El chamou por el: -"Samuel,
meu fillo". E el respondeulle: -"Aqu estou". 17E el preguntoulle: -"Que foi o que che
dixo? Non mo ocultes. Que Deus te castigue, se me encobres algunha cousa de todo o
que che dixo". 18Samuel contoulle todo, sen ocultarlle cousa ningunha. El dixo entn:
-" o Seor. Que el faga o que lle pareza".
19Samuel a crecendo; o Seor estaba con el e non deixou sen cumprimento ningunha
palabra sa. 20Desde Dan a Beerxeba, todo Israel saba que Samuel era un verdadeiro
profeta do Seor.
21O Seor seguiu revelndose en Xiloh, pois era al onde se revelaba pola sa palabra a
Samuel.
A ARCA E OS SEUS VAIVENS (4-6)
Victoria dos filisteos

282

A BIBLIA

4 1A palabra de Samuel chegaba a todo Israel. Os israelitas saron guerra en contra dos
filisteos. Acamparon en Eben-ha-zer e os filisteos en Afec.
2Os filisteos puxronse en orde de combate cara s israelitas. Desatada a batalla, os
israelitas sufriron unha grave desfeita, dediante dos filisteos, que lles mataron no campo,
dentro das sas ringleiras, case catro mil homes.
3Cando a tropa volveu campamento, os ancins de Israel preguntbanse: -"Por que nos
deixou hoxe o Seor sufrir esta desfeita ante os filisteos? Levemos connosco de Xiloh a
arca da alianza do Seor. Se vn El connosco, libraranos da man dos nosos inimigos".
4Mandaron, pois, xente a Xiloh, para que trouxesen de al a arca da alianza do Seor dos
exrcitos, que ten o trono enriba dos querubns. Coa arca da alianza de Deus an os dous
fillos de El, Hofn e Pinhs.
5Cando a arca da alianza do Seor chegou campamento, Israel botou un berro de
guerra tan grande que a terra tremeu. 6Os filisteos que o oron, perguntaban: -"Que ese
gran berro de guerra, no campamento dos hebreos?" Souberon que chegara
campamento a arca do Seor 7e, mortos de medo, dican: -"Entraron os deuses no
campamento! Pobres de ns! Cousa coma ela anda non acontecera. 8Pobres de ns!
Quen nos librar agora da man de deuses tan podentes? Eles son os que feriron s
exipcios con tantas pragas e pestes. 9Coraxe, filisteos! Sede homes, para non
convertervos en escravos dos hebreos, como eles o foron nosos. Sede homes e loitade!"
10Os filisteos botronse combate e venceron s israelitas, que fuxiron, cada un para
sa tenda. Foi unha grave desfeita. Da infantera de Israel caeron trinta mil homes. 11A
arca de Deus foi capturada e morreron os dous fillos de El, Hofn e Pinhs.
12Un home benxaminita sau correndo do campo da batalla e chegou no da a Xiloh, coas
vestes rachadas e a cabeza cuberta de po. 13Entrou onda El e atopouno sentado na
cadeira, onda a porta, enxergando a carreira, pois tremalle o corazn pola arca de Deus.
O home entrara coa sa noticia na cidade e a xente toda berraba. 14Cando El ou aqueles
berros, preguntou: -"Que barullo ese?" O tempo, o home entraba correndo onda El
para darlle a noticia. 15El cumprira noventa e oito anos; tia os ollos rxidos e xa non
poda ver.
16O home dxolle: -"Eu son o que chegou hoxe do campo da batalla". E el preguntoulle:
-"Que pasou, meu fillo?" 17O mensaxeiro respondeulle: -"Os israelitas fuxiron diante
dos filisteos e o exrcito sufriu a meirande desfeita. Morreron os teus dous fillos, Hofn e
Pinhs, e a arca de Deus foi capturada".
18En mentando o home a arca de Deus, El caeu da cadeira cara atrs, p da porta,
descrocouse e morreu. Era vello e estaba torpe. Fora xuz de Israel corenta anos.
19A sa nora, a muller de Pinhs, estaba embarazada, preto da hora de parir. En ondo a
noticia de que a arca de Deus fora capturada e de que morreran o seu sogro e o seu home,
sentiu as dores do parto, engruouse e pariu.
20Estando morte, as mulleres que a asistan, dicanlle: -"Non teas medo. Pariches un
fillo". Pero ela non respondeu, nin tan sequera se decatou. 21O neno puxronlle o nome
de Icabod, querendo dicir: -"Foi desterrada a gloria de Israel, pola captura da arca de
Deus e pola morte do sogro e do home". 22E repetan: -"Foi desterrada a gloria de Israel
capturaren a arca de Deus".
A arca en terra inimiga
5 1Os filisteos capturaron a arca de Deus e levrona de Eben-ha-zer a Axdod. 2Al
collrona, introducrona no santuario de Dagn e puxrona seu lado. 3O outro da,
ergurense as xentes de Axdod, atoparon a Dagn de fucios no chan diante da arca do
Seor. Eles collrono e volvrono seu sitio. 4O seguinte da erguronse cedo e atoparon
283

A BIBLIA

a Dagn outra vez de fucios no chan diante da arca do Seor. A cabeza e as mans de
Dagn xacan tronzadas onda o limiar e quedballe s o tronco. 5Por iso anda agora os
sacerdotes de Dagn e calquera que entre no seu santuario, non pisan no seu limiar.
6A man do Seor pesou moi dura sobre as xentes de Axdod. Estarreceu con furunchos
cidade e s seus trminos. 7A vista do que pasaba, as xentes de Axdod decidiron: -"Que
non quede onda ns a arca do Deus de Israel, pois a sa man endureceuse contra ns e
contra Dagn, o noso deus". 8Entn convocaron a tdolos seus prncipes e
consultronlles: -"Que habemos facer coa arca de Deus de Israel?" E eles responderon:
-"Que a leven a Gat". E trasladrona al.
9Pero, en canto chegou al a arca, a man do Seor pesou sobre a cidade. Houbo un gran
estremecemento, pois o Seor feriu cunha praga de furunchos a toda a poboacin, s
pequenos e s grandes. 10Entn mandaron a arca de Deus cara a Ecrn. En canto a arca
chegou al, os ecronitas queixbanse dicindo: -"Trouxeron onda ns a arca do Deus de
Israel. Ser a nosa morte e a das nosas familias".
11Entn convocaron de segundas a tdolos seus prncipes e dixronlles: -"Levade a arca
do Deus de Israel, que volva seu sitio, non nos mate a ns e nosa xente". Haba un
medo de morte na cidade, pois pesara al moi dura a man de Deus. 12A xente que non
morra, era ferida de furunchos. O brado da cidade suba cara ceo.
Retorno da arca a Israel
6 1A arca do Seor estivo sete meses na terra dos filisteos. 2Os filisteos convocaron
entn os seus sacerdotes e adivios, para consultarlles: -"Que habemos facer coa arca de
Iav? Dicdeno-la maneira de volvela seu sitio". 3Eles respondronlles: -"Se queredes
devolve-la arca do Deus de Israel, non a volvades de baleiro; pagdelle unha ofrenda
expiatoria. Entn sandaredes e veredes por que a man do Seor non deixou de
mancarvos".
4Os filisteos preguntaron: -"Que ofrenda expiatoria lle podemos pagar?" Eles
responderon: -"Cinco furunchos de ouro e cinco ratos de ouro, conforme o nmero dos
prncipes dos filisteos, xa que a mesma praga vos aflixiu a vs e s vosos prncipes.
5Facede imaxes dos furunchos e dos ratos que estragaron o pas, e renddelle homenaxe
Deus de Israel. Quizais entn alixeire a sa man sobre vs e sobre os vosos deuses e a
vosa terra. 6Para que mostrarvos teimudos, como fixeron os exipcios e o seu faran, que
soamente deixaron sar a Israel despois que o Seor os castigou?
7Agora facede un carro novo, collede das vacas que estean criando e que non foran
nunca xunguidas e podeas carro, deixando os seus becerrios pechados no cortello.
8Despois colocades no carro a arca do Seor e, carn dela, unha caixa cos obxectos de
ouro que lle dades como ofrenda expiatoria, e botdelo, que se vaia. 9Fixdevos ben: se
colle o camio do seu pas, subindo cara a Betxmex, entn que foi ese Deus quen vos
causou tantas desgracias; daquela saberemos que non foi a sa man a que nos feriu, senn
un casual".
10E fixrono as. Colleron das vacas de cra e puxronas carro, deixando os seus
becerrios pechados no cortello. 11Coloca-ron no carro a arca do Seor e a caixa cos
ratos de ouro e coas imaxes dos furunchos. 12As vacas foron dereitas polo camio de
Betxmex, bruando namentres andaban o camio, sen arredarse nin dereita nin
esquerda. Os prncipes dos filisteos seguanas detrs, ata os confns de Betxmex.
13A xente de Betxmex estaba na chaira, na seitura. Cando ergueron os ollos e viron a
arca, aledronse moito. 14O carro entrou no eido de Xosu de Betxmex e al parou
lado dunha gran pedra. Os vecios fixeron estelas da madeira do carro e ofreceron as
vacas en sacrificio Seor.
284

A BIBLIA

15Os levitas baixaron a arca do Seor e a caixa que contia as imaxes de ouro e
puxrono todo enriba da gran pedra. E as xentes de Betxmex ofreceron aquel da
holocaustos e sacrificios Seor. 16Os cinco prncipes filisteos estivronos observando
e, naquel mesmo da, voltaron para Ecrn.
17Os furunchos de ouro que os filisteos pagaron como ofrenda expiatoria Seor, era un
por Axdod, un por Gaza, un por Axqueln, un por Gat e un por Ecrn. 18Tocante s
ratos de ouro, estes correspondan a tdalas cidades dos cinco prncipes filisteos, o
mesmo prazas muradas como aldeas desgornecidas. A gran pedra na que puxeron a arca
do Seor, pdese ver anda hoxe no eido de Xosu de Betxmex.
19Os fillos de Ieconas non se aledaron coa demais xente de Betxmex, cando viron a
arca do Seor, e o Seor castigou a setenta persoas da familia. O pobo fixo d por aquela
gran mortandade coa que os ferira o Seor. 20Os de Betxmex preguntbanse: -"Quen
poder aturar ante o Seor, ese Deus santo? Onda quen subir, lonxe de ns?" 21E
mandaron mensaxeiros a Quiriat Iearim con este recado: -"Os filisteos devolveron a arca
do Seor. Baixade e levdea convosco".
II. SAMUEL E XAUL (1 Sam 7-15)
O xuz Samuel vence s filisteos
7 1Os de Quiriat Iearim foron recolle-la arca do Seor, levrona casa de Abinadab, que
estaba no outeiro, e consagraron seu fillo Elazar para gardala. 2Desde o da en que a
arca do Seor se instalara en Quiriat Iearim pasara moito tempo -haba diso vinte anos-, e
tdolos israelitas estraaban a arca do Seor.
3Entn falou Samuel deste xeito a todo Israel: -"Se vos convertedes Seor de todo
corazn, desbotando de onda vs deuses alleos e Axtarts, se afincades no Seor o voso
corazn, e se o servides s a el, o Seor libraravos da man dos filisteos".
4Os israelitas desbotaron os Baales e as Axtarts e propuxeron servir s Seor.
5Samuel mandoulles entn: -"Reunide en Mispah a todo Israel e pregareille Seor por
vs". 6Reunidos en Mispah, os israelitas sacaron auga e verqurona diante do Seor.
Aquel da xexuaron e al mesmo confesaron: -"Pecamos contra o Seor". En Mispah
xulgou Samuel a Israel.
7Cando souberon que os israelitas se xuntaran en Mispah, os prncipes dos filisteos
subiron contra Israel. Orono os israelitas e collronlles medo s filisteos. 8E dixronlle a
Samuel: -"Roga, sen descanso, por ns Seor, noso Deus; que nos libre el da man dos
filisteos".
9Samuel colleu un ao de leite e ofreceullo en holocausto Seor. Pregou Seor por
Israel e o Seor escoitouno. 10O tempo que Samuel ofreca o sacrificio, os filisteos
acercbanse para atacar a Israel. Pero o Seor mandou aquel da unha treboada que
desbaratou s filisteos. Despois estes foron vencidos polos israelitas. 11Estes saron de
Mispah, perseguindo s filisteos e batendo neles ata por baixo de Betcar. 12Samuel
colleu unha pedra e chantouna entre Mispah e Xen, e chamoulle Eben-ha-zer, querendo
dicir: -"Ata aqu axudounos o Seor".
13Os filisteos quedaron humillados e non volveron invadi-los lindeiros de Israel. A man
do Seor pesou sobre eles toda a vida de Samuel. 14As cidades que os filisteos colleran a
Israel, tiveron que devolverllas. Israel recuperou dos filisteos desde Ecrn ata Gat e os
seus confns. Entre Israel e os cananeos houbo paz.
15Samuel foi xuz de Israel por toda a sa vida. 16Tdolos anos faca un percorrido por
Betel, Guilgal e Mispah, e administraba xustiza entre os israelitas en todos eses lugares.
285

A BIBLIA

17Despois voltaba para Ramah, onde tia a sa casa. Desde al gobernaba a Israel e al
talle edificado un altar Seor.
Israel pide un rei
8 1Cando Samuel se fixo vello, puxo a seus fillos por xuces de Israel. 2O primoxnito
chambase Xoel e o segundo Abas. Exercan coma xuces en Beerxeba. 3Pero os fillos
non seguiron o camio de Samuel, senn que se deixaron levar pola cobiza, aceptando
regalos e torcendo o dereito.
4Daquela xuntronse os vellos de Israel, foron a Ramah onda Samuel 5e dixronlle:
-"Vela que ti ests vello e os teus fillos non van polo teu camio. Dnos, logo, un rei que
nos goberne, coma o que teen as outras nacins".
6A Samuel pareceulle mal esa proposta: Dnos un rei que nos goberne, e invocou
Seor. 7O Seor respondeulle: -"Atende pobo en todo o que che piden. Non te rexeitan
a ti, senn a min, para que non reine sobre deles. 8 o que fixeron sempre comigo, desde
o da en que os saquei de Exipto ata hoxe: arredarse de min, para servir a outros deuses;
iso o que fan contigo. 9Agora atndeos no que piden, pero advrteos e dilles cal ser o
foro do rei que reinar sobre eles".
10Samuel referiu pobo que peda un rei o que lle dixera o Seor. 11Dxolle: -"Este o
foro do rei que reinar sobre vs: coller os vosos fillos, para servicio dos seus carros e
da sa cabalera e para que corran diante da sa carroza. 12Poraos de xefes de milleiro e
de xefes de cincuentena; faralles ara-las sas leiras e sega-lo seu trigo, fabricar armas
para a guerra e trebellos para os carros. 13As vosas fillas levaraas para perfumistas,
cocieiras e panadeiras.
14Quitarvo-lo mellor dos vosos eidos, das vosas vias e oliveiras, para drllelo s seus
servidores. 15Esixirvo-lo dezmo do voso gran e das vosas vendimas, para drllelo s
seus ministros e s seus funcionarios. 16Botar man dos vosos criados e criadas, dos
vosos bois e dos vosos burros, para que fagan para el o seu traballo. 17Decimar os vosos
rabaos, e vs serde-los seus escravos. 18Entn berraredes en contra do rei que
escollestes, pero o Seor non responder".
19O pobo non lle fixo caso a Samuel e insistiu: -"Non. Ns queremos un rei! 20Seremos coma as outras nacins. Teremos un rei que nos goberne e que saia fronte de ns
nas nosas guerras".
21Samuel escoitou o que o pobo peda e referiullo Seor. 22O Seor dxolle a Samuel:
-"Atende a sa demanda e nomalles un rei". Entn ordenoulles Samuel s israelitas:
-"Idevos cada un para o voso lugar".
XAUL UNXIDO REI (9-10)
Encontro de Xal con Samuel
9 1Haba un home de Benxamn que se chamaba Quix, fillo de Abiel, fillo de Seror, fillo
de Becorat, fillo de Afah, un benxaminita de boa posicin. 2Tia un fillo chamado Xal,
un mozo garrido e lanzal, coma non haba outro en Israel. Sobresaa entre todos dos
ombreiros para arriba.
3O seu pai Quix extraviranselle unhas burras e dxolle seu fillo Xal: -"Leva contigo
un criado e vai na pescuda das burras". 4Atravesaron a montaa de Efram e a bisbarra de
Xalixah, pero non as atoparon. Cruzaron por Xalim, e non estaba. Atravesaron despois
Benxamn, e tampouco estaban al.
286

A BIBLIA

5Chegados terra de Suf, Xal dxolle criado que a con el: -"Imos da-la volta, non
sexa que meu pai, deixando a cousa das burras, estea inquedo por ns". 6O criado
respondeulle: -"Xustamente nesta cidade hai un home de Deus de moito creto. Todo o
que anuncia acontece. Vamos al onda el. O mellor dnos razn do que estamos
buscando".
7Xal reparou: -"Mais, de ir, que lle daremos a ese home? Non nos queda pan nas
alforxas e non temos ningn agasallo que ofrecerlle home de Deus. Que nos queda?"
8O criado respondeulle: -"Aqu gardo anda un cuarto de siclo de prata. Darmosllo
home de Deus e el mostrarno-lo camio". 9Antes en Israel, cando algun a consultar
algo con Deus, tia o costume de dicir: -"Vaiamos onda o vidente", porque profeta de
agora chambaselle antes vidente. 10Entn Xal asentiu: -"Est ben o que dis. Vamos
al". E entraron na cidade, onde estaba o home de Deus.
11Cando suban a costa da cidade, encontrronse cunhas rapazas que saan a coller auga,
e preguntronlles: -"Est aqu o vidente?" 12-"Est", respondronlles elas. "A vai,
diante de vs. Ddevos prsa. Hoxe veu cidade, porque o pobo celebra hoxe un
sacrificio no outeiro. 13En canto entredes na cidade, atopardelo. Despois subir
outeiro para xantar. A xente non xantar mentres non chegue, pois el quen bendicir o
sacrificio que despois comern os convidados. Agora subide, que deseguida o
encontraredes". 14Subiron eles cidade e, entraren nela, atopronse con Samuel, que
pasaba diante deles para subir outeiro.
15A vspera da chegada de Xal, o Seor fixralle a Samuel esta revelacin: 16-"Ma
destas horas mandareiche un home do pas de Benxamn, para que o unxas por xefe do
meu pobo Israel. El librar este meu pobo da man dos filisteos, pois fixeime na mgoa do
meu pobo, os seus berros chegaron onda min". 17Cando Samuel viu a Xal, o Seor
indicoulle: -"Ese o home que che dixen, o que gobernar meu pobo".
18Xal achegouse a Samuel, preto da porta da cidade, e preguntoulle: -"Dime, se fa-lo
favor, onde a casa do vidente". 19Samuel respondeulle: -"O vidente son eu. Sube
outeiro canda min. Hoxe xantaredes comigo e ma cedo despedireite e direiche o que
hai no teu corazn.
20Tocante s burras que se che perderon hai agora tres das, non te inquedes por elas; xa
apareceron. Amais, a quen pertence o mis preciado de Israel, senn a ti e ta
familia?" 21A iso dixo Xal: -"Non son eu un benxaminita, da mis pequena das tribos
de Israel, e o meu clan dos mis insignificantes dos clans de Benxamn? Por que, logo,
me falas as?"
22Entn conduciu Samuel comedor a Xal e seu criado e sentounos cabeceira de
tdolos convidados, unhas trinta persoas. 23E dxolle cocieiro: -"Trae a racin que che
entreguei e que che mandei que gardases parte". 24O cocieiro trouxo un pernil enteiro
e serviullo a Xal. E Samuel dxolle: -"Estaba gardado para ti. Come, pois reservrase
para esta ocasin, para que comas cos convidados". E Xal xantou aquel da con Samuel.
25Despois baixaron do outeiro cidade, e Samuel estivo de conversa con Xal no seu
terrado. 26Xal durmiu al. O amencer, Samuel foino chamar: -"rguete, que quero
despedirte". Xal ergueuse, e saron os dous xuntos para fra. 27Cando saan da cidade,
Samuel dxolle a Xal: -"Dille criado que vaia dediante, e ti agarda unha miga, que
quero comunicarche a palabra de Deus".
Uncin secreta
10 1Entn Samuel colleu a alcuza, verqueu aceite sobre a cabeza de Xal e bicouno
dicindo: -"Isto quere dicir que o Seor te unxe por xefe do seu herdo. 2Cando agora te
apartes de onda min, encontraraste con dous homes, cerca da tumba de Raquel, nos
287

A BIBLIA

lindeiros de Benxamn, en Selsah, e diranche: as burras que andabas buscando

apareceron. O teu pai esqueceu xa ese asunto e agora est inquedo por vs pensando:
Que ser do meu fillo?
3Mis adiante no teu camio, chegando acieira do Tabor, encontraraste con tres homes
que soben para adorar a Deus en Betel, un deles con tres cabuxos, outro con tres fogazas
e o terceiro cun pelexo de vio. 4Eles saudarante e daranche das fogazas, que ti collers
das sas mans.
5Despois chegars a Guibah de Deus, onde est o posto dos filisteos. O entrares na
cidade, atoparaste cunha banda de profetas que baixan do outeiro, profetizando, son de
harpas e pandeiros, de frautas e de ctolas. 6Niso entrar en ti o esprito do Seor, e
profetizars, xunto con eles, trocado noutro home.
7Cando vexas cumprirse estes sinais, fai o que ben che pareza: Deus estar contigo.
8Baixa a Guilgal antes ca min; logo baixarei eu, para ofrecer holocaustos e sacrificios de
comunin. Agarda al sete das a que eu chegue e che diga o que has facer".
9Despois que Xal se puxo de volta, afastndose de Samuel, Deus mudoulle o corazn e,
naquel mesmo da, cumprronse tdolos sinais. 10Cando entraban en Guibah,
encontrronse cunha banda de profetas. Niso entrou en Xal o esprito de Deus e pxose
a profetizar no medio deles. 11Os que de antes o coecan, velo profetizar entre os
profetas, preguntbanse uns s outros: -"Que lle pasou fillo de Quix? Tamn anda
Xal entre os profetas?" 12E un de al replicou: -"E quen o pai deses outros?" Diso
sau o dito: -"Conque tamn anda Xal entre os profetas?"
13Cando deixou de profetizar, Xal marchou para a sa casa. 14O to de Xal
preguntoulles a el e criado: -"Por onde andastes?" E eles responderon: -"Iamos busca
das burras e, ver que non aparecan, chegmonos onda Samuel". 15O to
preguntoulle a Xal: -"Cntame o que vos dixo Samuel". 16Xal respondeulle: -"Informounos de que as burras xa apareceran". Pero non o informou do que Samuel lle dixera
sobre o asunto do reino.
Eleccin polas sortes
17Samuel convocou pobo en Mispah, na presencia do Seor, 18e faloulles s israelitas:
-"Isto di o Seor, Deus de Israel: Eu saquei a Israel de Exipto e libreivos da man dos
exipcios e da de tdolos reis que vos opriman. 19Pero agora vs rexeitades voso Deus,
o que vos librou de males e apretos, cando dicides: Non. Dnos un rei que nos goberne.
Presentdevos, logo, diante do Seor por tribos e por familias".
20Samuel fixo comparecer a tdalas tribos de Israel e a sorte caeu na tribo de Benxamn.
21Compareceron logo os clans da tribo de Benxamn e a sorte caeu no clan de Matr.
Despois caeu en Xal, fillo de Quix. Buscrono e non o encontraron. 22Consultaron de
novo Seor: -"Veu ou non ese home?" E o Seor respondeu: -"A est, escondido
entre as equipaxes". 23Correron a sacalo de al e presentrono diante da xente. Pasballes
a todos eles dos ombreiros para arriba.
24Samuel dxolle pobo: -"Vde-lo que escolleu o Seor? Non hai outro coma el". E
aclamrono todos berrando: -"Viva o rei!" 25Samuel explicoulle pobo o foro do rei,
escribiuno nun libro e depositouno diante do Seor. Despois despediu xente, cada un
para a sa casa.
26Tamn Xal marchou para a sa casa, en Guibah, acompaado polos valentes s que
Deus lles movera o corazn. 27Pero algns aleivosos dican: -"Como! Ese o que nos
vai salvar?" E desprezrono e non lle levaron o regalo. Pero Xal fixo o xordo.
Xal vence s amonitas
288

A BIBLIA

11 1Subiu Nahax o amonita e puxo o campamento contra Iabex de Galaad. Os de Iabex

propuxronlle a Nahax: -"Fai unha avinza connosco e seremos vasalos teus". 2Nahax o
amonita respondeulles: -"Farei un pacto convosco coa condicin de arrincarvos a todos o
ollo dereito, sinal de afronta para todo Israel". 3Os vellos de Iabex dixronlle:
-"Concdenos sete das, para mandarmos mensaxeiros por todo o pas de Israel. Se non
houbese quen nos axude, quedarmosche sometidos".
4Os mensaxeiros chegaron a Guibah de Xal e contaron o caso s odos do pobo. Todo o
mundo rompeu a chorar. 5Niso volva Xal do agro, tras dos bois, e preguntou: -"Que
lle pasa a xente que est toda chorando?" E contronlle o caso que referiran os de Iabex.
6En ondoo, entrou en Xal o esprito de Deus e alporizouse. 7Colleu a parella dos bois,
tronzounos e mandou os anacos por todo Israel por mensaxeiros que pregoaban: -"Isto o
que se far co gando dos que non saian guerra, detrs de Xal e de Samuel". Un medo
sagrado sobrecolleu a toda a xente, que sau coma un s home. 8Xal revistounos en
Bzec: os de Israel eran trescentos mil, e trinta mil os de Xud.
9Entn dixronlles s mensaxeiros que vieran de Iabex de Galaad: -"Anuncidelle
vosa xente: Ma, quenta-lo sol, chegarvo-la axuda". Marcharon os mensaxeiros e
dronlle-la nova s de Iabex, que reloucaban. 10Estes respondronlles entn s amonitas:
-"Ma entregarmonos a vs, e faredes connosco o que vos pareza".
11O da seguinte, Xal dividiu o exrcito en tres corpos, que, hora da garda da ma,
entraron no campamento amonita e estivrono batendo ata as horas da calor. Os que
puideron fuxir, espallronse para tdolos lados, sen quedaren dous xuntos.
12Entn a xente dicalle a Samuel: -"Onde estn os que preguntaban: Vai reinar Xal
sobre ns? A velos, que os mataremos!" 13Pero Xal respondeulles: -"Hoxe non
morrer ningun, pois hoxe salvou o Seor a Israel".
14Samuel dxolle pobo: -"Vaiamos a Guilgal, para inaugurar al a realeza". 15Fronse
todos a Guilgal e coroaron rei a Xal, al, na presencia do Seor. Ofrecronlle Seor
sacrificios de comun, e Xal e os israelitas celebraron al unha gran festa.
Despedida de Samuel
12 1Samuel faloulle a todo Israel: -"Xa vedes que vos atendn en todo o que me pedistes.
Deivos un rei que vos goberne. 2Agora a tde-lo rei para que vos gue. Eu vou vello,
encanecido, e os meus fillos estn convosco. Eu andei diante de vs desde a mia
mocidade ata agora.
3Aqu me tedes. Testemuade contra min na presencia do Seor e na do seu unxido. A
quen lle quitei un boi? A quen, un burro? A quen asoballei? A quen causei prexuzo?
De quen aceptei un agasallo. que me fixese pecha-los ollos ante a sa conducta? Falade
e devolverivolo". 4Responderon eles: -"Non nos asoballaches, non nos prexudicaches,
non lle quitaches a ningun cousa ningunha".
5El engadiu: -"Poo de testemuas hoxe contra vs Seor e seu unxido, de que non
atopastes na mia man cousa ningunha". Responderon eles: -"Sexan testemuas". 6E
Samuel dixo: -"Sexa testemua o Seor, quen chamou a Moiss e a Aharn e que sacou
s vosos pais da terra de Exipto.
7Agora comparecede, que quero eu pedirvos contas diante do Seor dos favores que El
vos fixo, a vs e a vosos pais. 8Cando Xacob baixou a Exipto e os exipcios vos
oprimiron, os vosos pais berraron cara Seor, e o Seor mandou a Moiss e a Aharn,
que os sacaron de Exipto, para establecelos neste lugar.
9Eles esquecronse logo do Seor, o seu Deus, e El vendeunos a Ssera, xeneral do
exrcito de Hasor, e entregounos na man dos filisteos e do rei de Moab, que lles fixeron a
289

A BIBLIA

guerra. 10Entn berraron cara Seor e confesaron: Pecamos deixando Seor e

servindo s Baales e s Axtarts. Agora lbranos da man dos nosos inimigos e
servirmoste a ti. 11O Seor enviou a Ierubaal, a Barac, a Ieft e a Sansn, librouvos da
man dos inimigos do arredor e puidestes vivir tranquilos.
12Mais, cando vistes que Nahax, rei dos amonitas, via contra vs, dixstesme: Non.
Queremos ser gobernados por un rei, sendo que o voso rei o Seor, voso Deus. 13Agora
a tde-lo rei que vs pedistes e escollestes. Nel o Seor deuvos un rei.
14Se temedes Seor e o servides, se obedecedes e non sodes rebeldes, se vs e o rei que
reine sobre vs segude-lo Seor, voso Deus, iravos ben. 15Pero se non obedecedes
Seor e se sodes rebeldes, a man do Seor pesar duro sobre vs, coma sobre os vosos
pais.
16Agora dispndevos a asistir gran milagre que o Seor vai facer diante de vs.
17Non estamos no tempo da seitura? Pois vou invoca-lo Seor, para que mande vir
tronos e choiva. Con iso dardesvos conta da gran maldade que cometestes s ollos do
Seor pedndolle un rei".
18Samuel invocou Seor e, naquel mesmo da, mandou o Seor tronos e choiva. O
pobo todo, cheo de medo do Seor e de Samuel, 19dxolle a este: -"Pdelle Seor, o teu
Deus, para que estes teus servos non morramos, pois s pecados que xa tiamos,
engadimos agora a maldade de pedir un rei".
20Samuel dxolle pobo: -"Non temades. Cometestes esa maldade; pero agora non vos
afastedes do Seor e servdeo con todo o corazn. 21Non vos arrededes del para ir detrs
de vaidades, que non son de proveito e non salvan, pois son s vaidade. 22O Seor non
rexeita seu pobo, por mor do seu mesmo nome. O Seor quixo que vs fosde-lo seu
pobo.
23En canto a min, lbreme Deus do pecado de deixar de pregar por vs e de mostrrvo-lo
bo camio. 24Temede Seor e servdeo de verdade e de corazn, pois ben vde-los
grandes favores que vos fixo. 25Se obrades mal, pereceredes, vs e o voso rei".
A ameaza filistea
13 1Xal tia os seus anos cando empezou a reinar e reinou vintedous anos sobre Israel.
2Escolleu para si tres mil israelitas. Dous mil estaban con el en Micms e na montaa de
Betel e os outros mil estaban con Ionatn, en Gueba de Benxamn. O resto do pobo
mandouno para as sas casas.
3Ionatn destruu o posto filisteo que haba en Gueba e os filisteos soubrono. Xal
mandou toca-la trompeta por todo o pas para dicir: -"Que os hebreos escoiten". 4Todo
Israel ou dicir que Xal destrura o posto dos filisteos e que Israel rompera con eles. O
exrcito reuniuse con Xal en Guilgal.
5Os filisteos reunronse tamn para face-la guerra a Israel. Contaban con tres mil carros,
seis mil de cabalera e un exrcito de a p coma a area das praias. Subiron a acampar en
Micms leste de Bet-Aven. 6Os israelitas vronse en apreto, porque estaban cercados; e
escondanse en covas e nas fendas das rochas, en buratos e en pozos. 7Algns pasaron o
Xordn, cara pas de Gad e de Galaad.
Xal segua en Guilgal, mais a xente que estaba con el arreguizaba co medo. 8Agar-dou
sete das, o prazo fixado por Samuel. Pero Samuel non daba chegado a Guilgal e a xente
empezaba a espallarse. 9Entn dispuxo Xal: -"Trademe as vctimas para o holocausto e
para o sacrificio de comun". E ofreceu el o holocausto.
Samuel condena a Xal

290

A BIBLIA

10Cando acababa de ofrece-lo holocausto, presentouse Samuel. Xal saulle encontro e

saudouno. 11Samuel preguntoulle: -"Que fixeches?" E Xal respondeulle: -"O ver que o
pobo se espallaba, que ti non chegabas no prazo fixado e que os filisteos se concentraban
en Micms, 12pensei para min: agora os filisteos botarnseme enriba, en Guilgal, sen ter
eu anda aplacado Seor. E atrevinme a ofrece-lo holocausto".
13Samuel dxolle a Xal: -"Obraches coma un necio. Se seguse-las ordes que o Seor, o
teu Deus, che deu, o Seor afincara para sempre o teu reinado sobre Israel. 14Pero agora
o teu reinado non se manter. Xa que ti non obedecche-las ordes do Seor, o Seor
buscou un home do seu gusto e decidiu que fose el o xefe do seu pobo".
O encontro cos filisteos
15Samuel subiu de Guilgal e seguiu polo seu camio. O exrcito que lle quedara a Xal
subiu con este encontro dos filisteos. De Guilgal dirixiuse a Gueba de Benxamn. Xal
pasou revista xente que estaba con el: eran coma seiscentos homes. 16Xal, o seu fillo
Ionatn e os homes que an con eles, asentronse en Gueba de Benxamn. Os filisteos,
pola sa parte, acamparon en Micms.
17Do campamento filisteo saa unha forza de combate que se divida en tres corpos: un
colleu o camio de Ofrah, cara pas de Xual; 18outro dirixiuse a Bet-Horn e o terceiro
encamiouse cara fronteira que domina o val de Sebom, cara deserto.
19Daquela en todo o pas de Israel non se atopaba un ferreiro. Os filisteos pretendan:
"que non haxa quen lles forxe s hebreos nin espada nin lanza". 20E os israelitas tian
que baixar onda os filisteos para aguza-las rellas do arado, as eixadas, as machetas e as
fouces. 21Afiar unha rella e unha eixada custballes dous tercios de siclo, e un tercio
unha macheta e unha cua.
22E suceda que, no da da batalla, non se atopaba nas mans dos homes que an con Xal
e con Ionatn nin espada nin lanza, fra da espada e da lanza que levaban eles os dous.
23Un pelotn dos filisteos sau cara desfiladeiro de Micms.
Fazaa de Ionatn
14 1Un da Ionatn, o fillo de Xal, dxolle seu escudeiro: -"Ven e ache-gumenos
posto dos filisteos naquela banda de al". O seu pai non lle dixo nada. 2Xal estaba
apostado nas aforas de Gueba, por baixo do granado de Migrn. Haba coma seiscentos
homes seu lado. 3Levaba o efod Ahas, fillo de Ahitub, irmn de Icabod, fillo de
Pinhs, fillo de El, sacerdote do Seor en Xiloh. A xente non se deu conta da marcha de
Ionatn.
4A valgada que Ionatn quera atravesar para chegar posto filisteo tia por cada lado un
sante rochoso: un chambase Boss e o outro Sneh. 5O do norte miraba cara a Micms
e o do sur cara a Gueba.
6Ionatn dxolle seu escudeiro: -"Ven, achegumenos posto deses incircuncisos.
Quizais faga o Seor algo por ns, pois a el nada lle impide da-la victoria, o mesmo s
moitos coma s poucos". 7O escudeiro respondeulle: -"Fai o que che suxira o corazn.
Eu estou aqu para o que ti queiras".
8Ionatn decidiu entn: -"Imos pasar onda eses homes deixando que eles nos vexan. 9Se
nos din: alto a, ata que cheguemos onda vs, ns ficaremos quedos e non subiremos ata
onda eles. 10Mais se nos din: subide onda ns, ns subiremos, pois o Seor entrganolos
nas mans. Ese ser o sinal".

291

A BIBLIA

11Entn deixronse ver polos filisteos, que dixeron: -"Mirade. Hebreos que saen dos
tobos, onde se acochaban". 12E desde o posto berrronlles a Ionatn e seu escudeiro:
-"Subide onda ns, que vos temos que dicir unha cousa".
Ionatn dxolle entn escudeiro: -"Sube detrs de min. O Seor vai entregalos nas mans
de Israel". 13Ionatn subiu, agatuando coas mans e cos ps, e o escudeiro detrs del. Os
filisteos que caan diante de Ionatn rematbaos detrs o escudeiro.
14Nesa primeira batida que deron Ionatn e o seu escudeiro, morreron coma vinte homes
en media fanega de terra. 15O medo sobrecolleu a todo o exrcito filisteo, no
campamento e no posto, mesmo s forzas de combate. A terra estremeceu, collida dun
sacro terror.
16Desde Gueba de Benxamn as sentinelas de Xal viron que as xentes filisteas rebulan
e fuxan dun lado para o outro. 17Xal dxolles s homes que o seguan: -"Pasade revista
e vede quen dos nosos marchou". Pasaron revista e faltaban Ionatn e o seu escudeiro.
18Xal dxolle entn a Ahas: -"Trae aqu o efod". (Pois, daquela, levaba Ahas o efod en
Israel). 19Mentres falaba Xal co sacerdote, no campamento filisteo medraba o barullo.
Xal dxolle sacerdote: -"Aparta a ta man". 20Xal reuniu o seu exrcito, dirixiuse
lugar do combate e viron s filisteos nunha gran barafunda, erguendo a espada uns contra
os outros.
21Os hebreos que desde antes pertencan exrcito filisteo e que subiran con el
campamento, pasronse s israelitas de Xal e de Ionatn. 22E tdolos homes de Israel,
que estaban escondidos na montaa de Efram, desque oron que os filisteos escapaban
fuxindo, xuntronse eles tamn cos que os an perseguindo. 23Aquel da salvou o Seor a
Israel. O combate seguiu ata Bet-Aven.
O voto de Xal
24Os homes de Israel estaban esgotados aquel da, porque Xal fixera sobre eles esta
imprecacin: -"Maldito o que probe bocado ata a tarde, primeiro de que eu me vingue dos
meus inimigos". E ningun probou bocado. 25Mais chegaron a un bosco onde haba mel
polo chan. 26O entraren no bosco, os soldados viron corre-lo mel; pero ningun se
atreveu a levalo coa man boca por medo do xuramento.
27Ionatn non ora que o seu pai impuxera pobo o xuramento. Tendeu a vara que tia
na man, molloulle a punta no mel e levouna boca. Os ollos relucronlle. 28Un dos
soldados informouno: -"O teu pai impxolle exrcito esta imprecacin: maldito o que
probe hoxe bocado, mesmo se a xente est fatigada". 29Ionatn respondeu: -"O meu pai
fxolle dano pas. Vede como me brillan os ollos s porque probei ese chisco de mel.
30Se os soldados comesen dos despoxos que se lles colleron s inimigos, non sera hoxe
maior a desfeita dos filisteos?"
31Aquel da bateron nos filisteos desde Micms ata Aialn; pero a xente acabou
esfamiada. 32Botaron man do botn, colleron ovellas, vacas e tenreiros, sacrificronos no
chan e comeron a carne co sangue.
33Dronlle aviso a Xal: -"Mira que o pobo peca contra o Seor comendo carne co
sangue". Xal dixo: -"Iso un pecado. Facede rolar para ac unha pedra grande". 34E
dispuxo: -"Ide por entre a xente e dicdelle a cada un que traia aqu o seu boi e a sa
ovella. Degolardelos para comelos, e non pequedes contra o Seor, comendo a carne co
sangue". Aquela noite cada un veu co que tia e degolrono al. 35Xal edificoulle un
altar Seor. Foi o primeiro que edificou.
36Despois propuxo Xal: -"Baixemos tras dos filisteos esta noite. Saquearemos ata o
amencer e que non quede sequera un". E respondronlle: -"Fai o que che pareza!" Pero
os soldados dixeron: -"Consultemos primeiro con Deus".
292

A BIBLIA

A consulta das sortes

37Xal consultou con Deus: -"Debo baixar en persecucin dos filisteos? Entre-garalos
nas mans dos israelitas?" Pero non houbo resposta aquel da. 38Entn ordenou Xal:
-"Acercdevos aqu os xefes todos do exrcito e pescudade quen cometeu hoxe un
pecado. 39Porque, pola vida do Seor, salvador de Israel, que anda que fose o meu fillo
Ionatn, tera que morrer". Pero ningun lle respondeu unha palabra.
40Xal dxolle entn exrcito israelita: -"Vs todos pordesvos dun lado e eu e o
meu fillo Ionatn pormonos do outro". O exrcito respondeulle: -"Fai como che
pareza". 41Entn Xal preguntoulle Seor: -"Deus de Israel, por que non respondes
hoxe teu servo? Se somos culpables eu ou o meu fillo Ionatn, fai que saia urim, e se o
o exrcito de Israel, que saia tummim". E a sorte caeu en Ionatn e en Xal, quedando o
exrcito libre.
42Xal mandou entn: -"Botade as sortes entre min e o meu fillo Ionatn". E tocoulle a
Ionatn. 43Xal dxolle a Ionatn: -"Cntame o que fixeches". Ionatn respondeulle:
-"Probei un chisco de mel coa punta do pau que levaba na man. Estou pronto para
morrer". 44Xal xurou: -"Que Deus me castigue, se non morres, Ionatn".
45Pero os soldados dixronlle a Xal: -"Como vai morrer Ionatn, despois de acadar
esta victoria para Israel? De ningunha maneira! Vive o Seor que non caer por terra un
cabelo da sa cabeza, pois Deus obrou hoxe por el". Dese xeito o exrcito salvou a vida
de Ionatn, que non morreu. 46Xal deixou de persegui-los filisteos, que tornaron para a
sa terra.
Sntese do reino de Xal
47Desde que tomou posesin da realeza, Xal loitou contra os inimigos do arredor de
Israel, os moabitas, os amonitas e os edomitas, o rei de Sobah e os filisteos. Por onde foi
sempre venceu. 48Era home valente. Venceu s amalecitas e librou a Israel dos que o
tian asoballado.
49Os fillos que tivo, foron: Ionatn, Ixv e Melquixa. Das sas das fillas, a mis vella
chambase Merab e a mis nova Micol. 50A sa muller chambase Ahinoam, filla de
Ahimaas. O xeneral do seu exrcito chambase Abner, fillo de Ner, to de Xal. 51O pai
de Xal, Quix, e Ner, pai de Abner, eran fillos de Abiel. 52Durante todo o reinado de
Xal houbo guerra cos filisteos. Tdolos homes fortes e valentes que va, Xal levbaos
consigo.
Xal vence s amalecitas
15 1Samuel faloulle a Xal: -"O Seor mandoume que te unxise rei do seu pobo Israel.
Xa que logo, escoita a palabra do Seor. 2O Seor dos exrcitos di isto: Voulle pedir
contas a Amalec do que fixo con Israel, atacndoo, cando este suba de Exipto. 3Vai,
logo, pelexa contra Amalec, destre todo o que ten e non teas d del. Mtalle homes e
mulleres, rapaces e nenos de peito, bois e ovellas, camelos e burros".
4Xal reuniu o exrcito e revistouno en Telaim. Eran douscentos mil de infantera e dez
mil homes de Xud. 5Xal acercouse s cidades de Amalec e puxo trapelas nas
congostras.
6Mandoulles dicir s quenitas: -"Arred-devos de onda os amalecitas, para non
arrasarvos canda eles, pois vosoutros tivestes d dos israelitas, cando estes suban de
Exipto". E os quenitas arredronse de xunto os amalecitas.
293

A BIBLIA

7Xal venceu a Amalec, desde Havilah, segundo se vai para Xur, na fronteira, leste de
Exipto. 8Colleu vivo a Agag, rei de Amalec, a todo o pobo pasouno polo coitelo. 9Xal e
o seu exrcito perdoronlle-la vida a Agag e s mellores ovellas e vacas, gando cebado,
s cordeiros e a todo o que era bo, e non os exterminaron. S consagraron anatema o
desprezable e de pouco valor.
Segunda condena de Xal
10Samuel recibiu, daquela, esta palabra do Seor: 11-"Psame ter feito rei a Xal, pois
anda afastado de min e non cumpre as mias ordes". Samuel atristurouse e pasou toda a
noite clamando perante o Seor. 12Pola ma ergueuse cedo para ir encontro de Xal.
Pero entn informrono de que Xal marchara a Carmel, que levantara al unha estela e
que, despois, dera a volta e baixara a Guilgal.
13Samuel presentouse onda Xal e este dxolle: -"Que o Seor te bendiga. 14Cumprn o
que mandara o Seor". Mais Samuel preguntoulle: -"E que son eses meos de ovella que
oio e eses bros de boi que sinto?" 15Xal respondeulle: -"Trouxronos de onda Amalec.
O exrcito perdooulle a vida mellor dos rabaos e dos gandos, para ofrecer sacrificios
Seor, o teu Deus. O resto consagrmolo anatema".
16Samuel dxolle a Xal: -"Dixame que che anuncie o que esta noite me dixo o Seor".
E el dxolle: -"Fala". 17Samuel dixo: -"Anda que te consideres pequeno, ti e-la cabeza
das tribos de Israel, pois o Seor unxiute por rei de Israel. 18O Seor mandoute por este
camio, con esta orde: vai e consagra anatema s amalecitas, pecadores; combteos, ata
acabares con eles.
19Por que non obedeciches Seor? Por que retivche-los espolios, facendo o que
desagrada Seor?" 20Xal respondeulle a Samuel: -"Que non obedecn Seor? Eu
fun polo camio que el me sinalou; trouxen a Agag, rei de Amalec, e s amalecitas
consagreinos anatema. 21Se o exrcito colleu dos espolios ovellas e bois, a primicia do
consagrado anatema, foi para ofrecer sacrificios en Guilgal Seor, o teu Deus".
22Samuel dixo entn:
-"Quere o Seor holocaustos e sacrificios ou prefire que o obedezan?
Certamente a obediencia vale mis cs sacrificios,
a docilidade, mis c lardo dos carneiros.
23A rebelda coma pecado de feiticeiros,
a teimosa, coma delito de idolatra.
Xa que ti rexeitche-la orde do Seor,
o Seor rexitate a ti coma rei".
24Xal confesoulle a Samuel: -"Pequei, traspasando o mandado do Seor e tamn a ta
palabra. Tiven medo do exrcito e consentn no que peda. 25Agora perdoa o meu pecado
e d a volta comigo, que quero adorar Seor". 26Samuel respondeulle: -"Non quero
volver contigo. Xa que ti rexeitche-la orde do Seor, o Seor rexitate a ti, para que non
reines sobre Israel".
27Samuel deu a volta para marchar e Xal apreixoulle a punta do manto e esgazoullo.
28Samuel dxolle: -"O Seor arrncache hoxe o reino de Israel para darllo a outro mellor
ca ti. 29O que gloria de Israel non mente nin se volve atrs, pois non un home para ter
que arrepentirse". 30Xal dixo: -"Pequei. Pero salva a mia honra diante dos vellos do
meu pobo e diante de Israel, e volve comigo, que quero adora-lo Seor, o teu Deus".
31Samuel volveu con Xal e este adorou o Seor.
32Samuel ordenou despois: -"Trademe a Agag, rei dos amalecitas". Cuberto de cadeas,
Agag acercuselle e dixo: -"A amargura da morte est pasando agora mesmo". 33Samuel

294

A BIBLIA

respondeulle: -"Do xeito como a ta espada deixou mulleres sen fillos, agora queda coma
elas sen fillos a ta nai". E Samuel esganouno en Guilgal na presencia do Seor.
34Samuel voltou para Ramah e Xal subiu para a sa casa, en Guibah de Xal. Samuel
non volveu ver a Xal na sa vida. Pero estaba aflixido por el, porque lle pesara Seor
facelo rei de Israel.
III. XAUL E DAVID (1 Sam 16 - 2 Sam 1)
Samuel unxe a David
16 1O Seor faloulle a Samuel: -"Ata cando estars aflixido por Xal, sendo que eu o
rexeitei como rei de Israel? Enche o corno de leo e vaite, de parte mia, onda Ixa, o de
Beln, pois escolln un rei entre os seus fillos". 2Samuel respondeu: -"Como farei para
ir? Saberao Xal e matarame". O Seor dxolle: -"Leva contigo unha xovenca e di que
vas ofrecer un sacrificio Seor. 3Convida a Ixa sacrificio e eu direiche o que has
facer; unxirs a quen eu che diga".
4Samuel fixo o que lle mandaba o Seor. O chegar a Beln, os ancins da cidade
saronlle inquedos encontro e preguntronlle: -"Vs para ben?" 5El respondeulles:
-"Para ben. Veo ofrecer un sacrificio Seor. Purificdevos e vide comigo sacrificio".
Logo fixo que se purificasen Ixa e os seus fillos e convidounos sacrificio.
6Cando chegaron e viu a Eliab, pensou: -"De seguro que o Seor ten diante de si o seu
unxido". 7Pero o Seor dxolle a Samuel: -"Non te fixes no seu bo ver, nin na sa
estatura. Ese est excludo, pois Deus non olla coma os homes. Os homes ven as
aparencias, pero Deus ve o corazn".
8Ixa chamou entn a Abinadab e fxoo pasar diante de Samuel. Pero Samuel dixo:
-"Tampouco a este non o escolleu o Seor". 9Ixa fixo pasar logo a Xamah e Samuel
dixo: -"O Seor non escolleu tampouco a este". 10Ixa fixo pasar a sete dos seus fillos
vista de Samuel e Samuel dixo: -"Ningn destes o escollido do Seor".
11Samuel preguntoulle a Ixa: -"Xa non tes mis rapaces?" E el respondeulle: -"Que-da
anda o pequeno, que est gardando as ovellas". Samuel dxolle: -"Pois manda que o
traian, xa que non nos sentaremos mesa ata que el chegue". 12Ixa mandou que o fosen
buscar. Era loiro, de ollos fermosos e de bo parecer. O Seor dixo a Samuel: -"r-guete e
nxeo, pois este".
13Samuel colleu o corno do leo e unxiuno diante dos seus irmns. Desde aquel intre e
en adiante o esprito do Seor apoderouse de David. Despois Samuel voltou para Ramah.
David na corte de Xal
14O esprito do Seor retirouse de Xal e un mal esprito de parte do Seor comezou a
atormentalo. 15Dixronlle os seus servidores: -"Mira que te atormenta un mal esprito.
16Que o noso Seor o dispoa, e nosoutros, os teus servos, buscaremos algun que saiba
toca-la harpa. Cando se meta en ti o mal esprito, tocaraa e mellorars".
17Xal respondeulles: -"Procurdeme, pois, algun que saiba tocar e facdemo vir".
18Niso repuxo un dos criados: -"Eu coezo un fillo de Ixa, o de Beln, que sabe tocar.
un rapaz valente e bo guerreiro, que fala ben e que de bo parecer; e o Seor est con el".
19Xal enviou recadeiros a Ixa con este encargo: -"Mndame o teu fillo David, o que
garda o rabao". 20Ixa colleu o burro, cunha fogaza de pan, un pelexo de vio e un
cabuxo, e mandoullo a Xal polo seu fillo David.

295

A BIBLIA

21Chegado David onda Xal, pxose seu servicio. Xal colleulle cario e fxoo o seu
escudeiro. 22Xal mandoulle recado a Ixa: -"Rgoche que deixes quedar comigo a
David, pois ceme ben". 23Cando o mal esprito lle via a Xal, David tocaba a harpa.
Xal senta mellora. O mal esprito afastbase del.
David e Goliat
17 1Os filisteos reuniron os seus exrcitos para a guerra, concentrronse en Socoh de
Xud e acamparon en Efesdamim, entre Socoh e Azecah. 2Tamn Xal reuniu os
israelitas e acamparon no val da Acieira, dispostos en orde de batalla, fronte dos
filisteos. 3Os filisteos estaban apostados na aba dun monte e os israelitas na do outro, co
val entre os dous.
4Das ringleiras dos filisteos saa un home dos de choque que se chamaba Goliat, nado en
Gat, de case tres metros de grande. 5Levaba un elmo de bronce na cabeza e a vestido
cunha coiraza de escamas, de bronce, de cinco mil siclos de peso. 6As pernas levbaas
cubertas de perneiras de bronce e a cun mallo de bronce s costas. 7O cabo da sa lanza
era coma o rolo do teceln; a sa punta, de ferro, pesaba seiscentos siclos. Dediante del a
o escudeiro.
8Chantbase cara s ringleiras do exrcito israelita e berraba: -"Por que vos dispodes
todos para o combate? Non son eu un filisteo e vosoutros os servos de Xal? Escollede
un dos vosos e que baixe onda min. 9Se home de pelexar comigo e me mata, sermolos vosos escravos; mais, se podo eu nel e o mato, seredes vs escravos nosos e
quedaredes noso servicio". 10E dixo anda o filisteo: -"Eu desafo hoxe exrcito
de Israel. Manddeme un home que pelexe comigo". 11Cando Xal e os israelitas oron o
que dica o filisteo, morran de medo.
12David era fillo dun efrateo de Beln de Xud, que se chamaba Ixa e que tia oito
fillos. Nos das de Xal, ese home era xa vello, moi entrado en anos. 13Os seus tres fillos
mis vellos marcharan guerra, seguindo a Xal. O primeiro dos tres chambase Eliab, o
segundo Abinadab e o terceiro Xamah.
14David era o mis novo; os tres mis vellos seguan a Xal. 15David a e via do campamento de Xal a Beln, para alinda-los rabaos de seu pai. 16Entrementres, o filisteo
acercbase e chantbase diante de Israel, ma e tarde; e iso xa por corenta das.
17Ixa mandoulle seu fillo David: -"Colle esta tega de gran torrado e estes dez pans e
chgate campamento, xunto dos teus irmns; 18leva para o xefe estes dez queixos.
Infrmate de se estn ben os teus irmns e trae contigo un sinal deles". 19Xal, os irmns
de David e todo Israel estaban no val da Acieira, loitando cos filisteos.
20David ergueuse cedo, encomendoulle a un pastor a garda do rabao, cargou as cousas e
foise, conforme seu pai Ixa lle ordenara. Chegando el campo dos carros, saa o exrcito
e pase en orde de batalla, dando o berro de guerra. 21Israelitas e filisteos alironse
para o combate, uns enfronte dos outros.
22David deixou as cousas cargo dos que gardaban a bagaxe e foise correndo s
ringleiras preguntarlles s irmns pola sade. 23Mentres falaba al con eles, sau das
ringleiras filisteas o valente de Gat, chamado Goliat. Repetiu as palabras de sempre e
David puido olo. 24Os israelitas, en canto o viron, fuxan, mortos de medo.
25Un israelita aclarou: -"Vedes ese home que se adianta? Vn para desafiar a Israel. A
quen o mate, o rei cubrirao de riquezas, daralle a sa filla por muller e excusar sa
familia de pagar tributo en Israel". 26David preguntoulles s homes que estaban al onda
el: -"Que lle darn a quen mate a ese filisteo e tire esa aldraxe de Israel? E quen ese
filisteo incircunciso, que ousa insulta-las hostes do Deus vivo?" 27Os soldados
dixronlle o sabido: -"A quen o mate daranlle ese premio".
296

A BIBLIA

28Cando Eliab, o irmn mis vello, ou a David falando cos soldados, enfadouse con el e
dxolle: -"A que vieches ti aqu? A quen encargche-las tas catro ovellas no deserto?
Eu coezo ben o teu atrevemento e a ta malicia. Vieches ve-lo combate". 29David
respondeulle: -"Que o que fixen agora? Que era, senn unha pregunta?" 30David
retirouse de al cara a outro lado e preguntou outra vez. E os soldados dronlle a mesma
resposta c primeira.
31Moitos oron as palabras que dixera David e puxrono en coecemento de Xal, quen
mandou que o trouxesen onda el. 32David dxolle a Xal: -"Ningun se aflixa por ese. O
teu servo ir loitar contra ese filisteo".
33Xal dxolle a David: -"Non podes loitar contra ese filisteo, pois ti es un rapaz e el
un guerreiro desde neno". 34David respondeulle: -"O teu servo pastor das ovellas de
seu pai. Se chega o len ou o oso e leva unha ovella do rabao, 35eu saio correndo detrs
del, zupolle e arrncolla da boca. Se el se repn contra min, agrroo polas queixadas e
doulle, ata matalo. 36O teu servo ten matado tanto lens coma osos. Ese filisteo
incircunciso ser coma outro deles, por desafia-las hostes do Deus vivo". 37E David
engadiu: -"O Seor que me librou das gadoupas do len e do oso, hame librar tamn das
mans dese filisteo". Xal dxolle: -"Vai e que o Seor vaia contigo".
38Xal vestiulle a David a sa roupa, pxolle un casco de bronce na cabeza, revestiuno
coa sa coiraza e cinguiulle, por riba dela, a sa espada. 39David tratou de camiar, pero
non estaba afeito a iso e dxolle a Xal: -"Con isto non podo camiar porque non estou
afeito". E quitou todo de encima. 40Despois colleu o seu caxato, escolleu cinco pelouros
do regato e meteunos no seu foleco; e coa fonda na man chegouse onda o filisteo.
41O filisteo, da sa parte, adiantouse tamn cara a David, precedido do seu escudeiro.
42Axia que o filisteo mirou e viu a David, desprezouno, pois non era mis ca un rapaz,
loiro e fermoso. 43E berroulle: -"Seica son eu un can, para que veas cara a min cunha
caxata?" E maldiciu a David no nome dos seus deuses.
44Despois o filisteo chamou a David: -"Ven ac, que vou bota-la ta carne s paxaros
do ceo e s feras do monte". 45David respondeulle: -"Ti vs cara a min con espada, con
lanza e con venbulos, mentres eu vou cara a ti no nome do Seor dos exrcitos, o Deus
das hostes de Israel, a quen ti aldraxaches. 46Hoxe porate o Seor nas mias mans e eu
matareite e cortareiche a cabeza. Botarille-los cadveres do exrcito filisteo s paxaros
do ceo e s feras da terra e recoecer todo o mundo que hai un Deus en Israel. 47Toda
esta xente aprender que o Seor non outorga a victoria s espadas e s lanzas. O Seor
dono da guerra e entregaravos nas nosas mans".
48O filisteo levantouse e adiantouse cara a David, mentres David saa correndo das
ringleiras encontro do filisteo. 49David meteu a man no seu foleco, sacou un pelouro,
disparouno coa fonda e acertoulle na testa filisteo. O cantazo cravuselle na testa e el
caeu de fucios na terra. 50David derrotou filisteo coa fonda e co cantazo. Feriuno e
matouno sen espada. 51Despois David foi correndo, botouse no filisteo, arrincoulle a
espada da vaa e rematouno, cortndolle con ela a cabeza. Cando viron morto o seu
xefe, os filisteos saron correndo.
52Entn os soldados de Israel e de Xud, dando o berro de combate, emprenderon a
persecucin dos filisteos ata a entrada de Gat e ata as portas de Ecrn. Moitos filisteos
caeron mortos nese treito, no camio de Xaraim. 53Os israelitas deixaron de persegui-los
filisteos e voltaron para saquea-lo seu campamento. 54David colleu entn a cabeza do
filisteo e levouna a Xerusaln. As armas gardounas na sa tenda.
55Cando vira Xal que David sara encontro do filisteo, preguntralle a Abner, xene-ral
do seu exrcito: -"Abner, de quen fillo ese rapaz?" E Abner respondralle: -"Pola ta
vida, meu rei, que non o sei". 56E o rei dxolle: -"Pregunta de quen fillo". 57Cando
David via de volta de mata-lo filisteo, Abner colleuno e presentoullo a Xal, coa cabeza
297

A BIBLIA

do filisteo na sa man. 58Xal preguntoulle: -"De quen es fillo, rapaz?" E David

respondeulle: -"Do teu servo Ixa de Beln".
Afeccin de Ionatn por David
18 1Acabada a conversa de David con Xal, Ionatn encariouse con David. Queralle
coma a si mesmo. 2Xal retivo consigo a David desde aquel da e non o deixou volver
para casa de seu pai. 3Ionatn fixo un pacto con David pois queralle coma a si mesmo.
4Desprendeuse do manto que levaba e deullo a David. E co vestido deulle tamn a sa
espada, o seu arco e mesmo o seu cinto.
5David saa ben de tdalas incursins que Xal lle encomendaba e o rei pxoo fronte
dos soldados. Fxose querer de todo o exrcito e tamn dos ministros de Xal.
Envexa de Xal
6Cando volvan das sadas, despois de que matase David filisteo, vian encontro de
Xal as mulleres de tdalas cidades de Israel, cantando e danzando, ledas, con pandeiros
e con ferreas. 7Danzaban, cantando a coro:
-"Xal matou os seus mil,
pero David os seus dez mil".
8Xal enfadouse moito e pareceulle mal aquela copla. Dica: -"A David danlle dez mil e
a min mil. Xa s lle falta o reino". 9Daquel da en adiante Xal mirou con malos ollos a
David.
10O da seguinte un mal esprito de Deus asaltou a Xal, que andaba atoleado pola casa,
mentres David tocaba a harpa, coma tdolos das. Xal tia a lanza na man 11e
arrebolouna querendo cravar a David contra a parede. David zafouse dela por das veces.
12Xal collralle medo a David, porque o Seor estaba con el, tempo que se afastaba
de Xal. 13Xal arredouno de onda el, facndoo xefe de milleiro. David saa en
expedicins fronte do exrcito. 14Calquera cousa que emprendese saa ben, porque o
Seor estaba con el.
15O ver Xal que David tia tanto xito empezou a recear del. 16Pero en Israel e en
Xud todos lle queran ben, pois David era quen os guiaba nas sas expedicins.
David, xenro de Xal
17Xal propxolle a David: -"Vela tes a Merab, a mia filla mis vella. Voucha dar por
muller, con tal que te mostres valente e loites nas guerras do Seor". Xal matinara:
-"Mellor que poer eu nel as mias mans, que o maten os filisteos". 18David
respondeulle a Xal: -"Quen son eu e quen a familia de meu pai, para poder chegar a ser
xenro do rei?" 19Pero, chegado o momento de darlla a David por muller, Xal casou a
Merab con Adriel de Meholah.
20O tempo, Micol, filla de Xal, namorrase de David. Dixronllo a Xal, que o
aprobou. 21Pensaba para o seu adentro: -"Dareilla e serviralle de trapela, para caer nas
mans dos filisteos". Xal dxolle a David: -"Por segunda vez hoxe podes facerte meu
xenro". 22E mandoulles s seus serventes: -"Dicdelle en confidencia a David: mira que
o rei te estima e que os seus ministros te queren ben. Acepta ser xenro do rei".
23Os servidores de Xal repetiron esas palabras s odos de David. E David
respondeulles: -"Parcevos pouca cousa chegar a ser xenro do rei? Eu son un home
pobre e de humilde condicin". 24Os servidores de Xal levronlle rei a resposta de
David. 25Entn mandou el que lle aclarasen: -"O rei non lle importa tanto o dote que lle
298

A BIBLIA

deas, canto cen prepucios de filisteos, para vingarse dos seus inimigos". Xal contaba con
que David caese nas mans dos filisteos.
26Os servidores de Xal comunicronlle a David as palabras do rei e a David pareceulle
xusta a condicin para se facer xenro do rei. 27Non se cumprira anda o tempo e David
foi cos seus homes, matou douscentos filisteos e trouxo os seus prepucios. Con iso
cumpra a condicin para se facer xenro do rei. Xal deulle entn por muller a sa filla
Micol.
28Xal caeu na conta de que o Seor estaba con David e de que a sa filla Micol se
namorara del. 29Xal colleulle a David anda mis medo e fxose o seu inimigo para o
resto da sa vida.
30Os xenerais filisteos saan a facer incursins, e David tia mis xitos contra eles cs
mesmos soldados de Xal. O seu nome adquiriu unha grande sona.
Ionatn defende a David
19 1Xal faloulle seu fillo Ionatn e s seus servidores de matar a David. Pero Ionatn,
fillo de Xal, queralle moito a David 2e avisouno, dicndolle: -"Meu pai Xal trata de
matarte. Anda, pois, con moito coidado. Pola ma procrate un tobo e acchate. 3Cando
saiamos, eu irei lado de meu pai, pola campa onde ti ests, falareille meu pai de ti, e,
segundo vexa, informareite".
4Ionatn faloulle seu pai Xal en favor de David: -"Que o rei non faga dano seu servo
David; el non che fixo dano a ti; contrario, todo o que fai sempre no teu proveito.
5Xogou coa sa vida cando matou filisteo. Aquilo foi unha grande victoria, que o
Seor concedeu a todo Israel. Cando ti o soubeches, aledcheste ben. Por que te queres
facer culpable dun sangue inocente matando a David sen motivo?"
6Xal fxolle caso a Ionatn e xurou: -"Pola vida do Seor que non morrer". 7Ionatn
chamou a David e contoulle toda a conversa. Logo levou a David onda Xal e David
quedou seu servicio, coma antes.
David salvado por Micol
8Estalou outra vez a guerra e David sau a combater cos filisteos. Inflixulle-la gran
desfeita e eles fuxiron diante del.
9O mal esprito mandado polo Seor apoderouse de Xal nun momento en que estaba
sentado no seu pazo, coa lanza na man, e David tocando a harpa. 10Xal tratou de cravar
a David coa lanza contra a parede pero David zafouse de Xal; a lanza cravouse na
parede e David escapou, san e salvo.
11Aquela mesma noite mandou Xal mensaxeiros casa de David para que o vixiasen e
matalo pola ma. A sa muller Micol avisou a David: -"Se non te pos a salvo esta
mesma noite, ma sers home morto". 12Micol desprendeuno por unha fiestra e el
salvouse, fuxindo. 13Entn colleu Micol o dolo caseiro e meteuno na cama; puxo
cabeceira un coxn de pelo de cabra e tapouno cun cobertor.
14Xal mandou mensaxeiros para que prendesen a David. Pero ela aclaroulles: -"Est
malo". 15Xal mandou outros mensaxeiros que fosen buscar a David: -"Trademo,
mesmo do leito, porque o quero matar". 16Cando entraron os mensaxeiros, atoparon na
cama o dolo domstico e un coxn de pelo de cabra cabeceira.
17Xal dxolle a Micol: -"Por que me enganaches deste xeito deixando que o meu
inimigo escapase?" Micol respondeulle a Xal: 18-"Porque el me ameazou: axdame a
escapar ou matareite". David salvouse fuxindo. Chegado a Ramah, onda Samuel,

299

A BIBLIA

contoulle todo aquilo que Xal lle fixera. Despois fronse, el e Samuel, e detivronse en
Naiot.
Xal cos profetas de Ramah
19Comunicronlle a Xal: -"Sabe que David est en Naiot de Ramah". 20Xal mandou
mensaxeiros que detivesen a David. O atoprense cunha tropa de profetas, que estaban
profetizando, e Samuel presidndoos, entrou o esprito de Deus nos mensaxeiros de Xal
e puxronse a profetizar eles tamn. 21Dixronllo a Xal e mandou outros mensaxeiros,
que se puxeron tamn a profetizar. Por terceira vez mandou Xal mensaxeiros, que se
puxeron a profetizar eles tamn.
22Entn foi el mesmo a Ramah. O chegar onda a gran cisterna que hai en Secu,
preguntou: -"Onde estn Samuel e David?" E respondronlle: -"Estn en Naiot de
Ramah". 23Xal foi a Naiot de Ramah. Apoderouse tamn del o esprito de Deus e
camiaba profetizando ata chegar a Naiot de Ramah. 24Espiuse el tamn da sa roupa e
estivo profetizando ante Samuel, deitado e espido polo chan, todo aquel da e toda a
noite. De a veu aquel dito: -"Conque tamn Xal entre os profetas?"
David e Ionatn
20 1David fuxiu de Naiot de Ramah e foille dicir a Ionatn: -"Que o que fixen e en
que lle faltei a teu pai, para que queira matarme?" 2Ionatn respondeulle: -"De ningunha
maneira! Ti non morrers. Sabes que meu pai non fai cousa ningunha, nin grande nin
pequena, sen dicirmo a min. Por que me a ocultar agora isto? Non posible!" 3Mais
David insistiu: -"Teu pai sabe moi ben que eu che can en gracia e pensar: Que non
saiba isto Ionatn para que non se entristeza. Pero, pola vida do Seor e pola ta vida,
que estou a un paso da morte".
4Ionatn dxolle a David: -"Que queres que faga por ti? Estou disposto a facelo".
5David dxolle a Ionatn: -"Ma la nova e eu terei que sentarme a comer mesa do
rei. Dixame que marche e me esconda nas aforas, ata pasado ma tarde. 6Se teu pai
me bota de menos, ti diraslle: David pediume permiso para facer unha escapada sa
cidade de Beln, pois a sa familia celebra al o sacrificio anual. 7Se el che di que est
ben, estou a salvo; pero, se se enfada, de seguro que ten decidido algo malo.
8Ti mstrate bo co teu servo, pois vinculchesme contigo por un pacto dediante do
Seor. Se atopas en min iniquidade, mtame ti mesmo. Para que esperar a levarme onda
teu pai?" 9Ionatn respondeulle: -"Lbreme Deus! Se chegase a saber que meu pai ten
decidido o peor para ti, non cho a dicir?" 10David preguntoulle a Ionatn: -"E quen
me informar, no caso de que teu pai che dea unha mala resposta?" 11Ionatn dxolle a
David: -"Ven, vamos fra. E saron os dous campo".
12Ionatn dxolle a David: -"Polo Seor, Deus de Israel, que ma, destas horas, xa darei
sabido se meu pai est ou non de boas con David, e mandarei que che dean o recado. 13E
se non, que o Seor castigue a Ionatn. Se meu pai ten decidido o mal para ti, eu fareicho
saber. Despedireite e iraste en paz. E que o Seor vaia contigo, como estivo con meu pai.
14Se entn eu vivo anda, mostra comigo a bondade do Seor; e se morrn, 15non deixes
nunca de ser bo coa mia familia. Cando borre o Seor da face da terra os inimigos de
David, 16que non sexa borrado da sa casa o nome de Ionatn. Que o Seor lles pida
contas s inimigos de David". 17E Ionatn renovoulle a David o xuramento, polo amor
que lle tia, pois queralle coma a si mesmo.
18Despois dxolle Ionatn: -"Ma la nova e, ver baleiro o teu asento, botarante de
menos. 19Pasado ma ser anda peor. Ti vai a onde te escondiches da outra vez e
300

A BIBLIA

qudate al, onda a pedra de zel. 20Eu dispararei tres frechas para ese lado, coma quen
tira branco, 21e logo mandarei o criado cara a ti, para que colla as frechas. Se lle digo
criado: Mira que as frechas estn para ac de ti: clleas, entn ti podes vir; ests salvado;
non pasa nada, pola vida do Seor. 22Pero, se lle digo rapaz: Mira que as frechas estn
para al de ti, entn vaite, pois o Seor quen te manda. 23Tocante promesa que media
entre nosoutros dous, o Seor estar para sempre entre ns".
24David escondeuse na campa. Chegada a la nova, o rei pxose mesa para comer.
25O rei sentouse onda sempre na cadeira de onda a parede, Ionatn enfronte del e Abner
beira de Xal. O asento de David quedou baleiro.
26Aquel da Xal non dixo nada, pois pensou: ser casualidade. Quizais non est puro ou
non puido purificarse. 27O da seguinte, o segundo do mes, o asento de David segua
baleiro e Xal preguntoulle seu fillo Ionatn: -"Por que, nin onte nin hoxe, veu comelo fillo de Ixa?" 28Ionatn respondeulle: -"Pediume permiso apresurado para achegarse a
Beln. Dxome: 29Dixame ir, pois a familia celebra na cidade o sacrificio anual e os
meus irmns dixronme que fose. Se merezo o teu favor, dixame que me chegue al
correndo, para visita-los meus irmns. Por iso non est mesa do rei".
30Xal alporizouse e dxolle a Ionatn: -"Fillo de zorra, xa saba eu que es amigo do
fillo de Ixa, para vergonza ta e para vergonza de ta nai. 31Mentres o fillo de Ixa siga
con vida na terra, non estades seguros nin ti nin o teu reino. Agora manda que o traian
onda min, pois merece a morte". 32Ionatn respondeulle a seu pai: -"Por que ten que
morrer? Que o que fixo?" 33Xal brandeu a lanza contra el para matalo e Ionatn
comprendeu que seu pai tia decidida a morte de David.
34Ionatn ergueuse da mesa anoxado, sen probar bocado aquel da, o segundo do mes,
aflixido porque seu pai aldraxara a David. 35Pola ma sau campo cun rapaz pequeno
canda el hora que conviera con David.
36Ionatn dxolle criado: -"Corre colle-las frechas que eu tire". O criado foi correndo e
el tirou unha frecha, que pasou aln del. 37O criado buscaba o sitio da frecha que tirara
Ionatn, e este berroulle: -"Est a, mis al de ti". 38E seguiulle berrando: -"Corre de
prsa; non te pares". O criado colleu a frecha e levoulla seu amo. 39O criado non
sospeitou cousa ningunha. Pero Ionatn e David puideron entenderse.
40Ionatn deulle as sas armas criado e dxolle: -"Anda, lvaas casa". 41E o criado
marchou. David ergueuse de tras da pedra e postrouse tres veces polo chan. Despois
abrazronse, chorando os dous, sobre todo David. 42Ionatn dxolle a David: -"Vaite en
paz. E, conforme o xuramento que fixemos entre os dous, no nome do Seor, que o Seor
estea entre ns e entre os nosos descendentes para sempre".
David cos sacerdotes de Nob
21 1David ergueuse e marchou e Ionatn voltou para a cidade. 2David chegou a Nob,
onda o sacerdote Ahimlec. Ahimlec sau inquedo seu encontro e pregun-toulle:
-"Como que vs s, sen compaa de ningun?" 3David respondeulle sacerdote
Ahimlec: -"O rei envioume a un asunto e ordenoume: que ningun saiba nada do asunto
que che mando nin das ordes que che dei. Teo citados en certo sitio os meus homes.
4Agora dme cinco pans, se os tes man, ou o que teas". 5O sacerdote respondeulle a
David: -"Non teo man pan comn; dareiche pan consagrado, se os teus homes se
gardaron do trato con mulleres". 6David dxolle sacerdote: -"Non. As mulleres estannos
prohibidas, coma sempre que samos de batida. Os corpos dos meus homes estn limpos.
Mesmo se esta sada ordinaria, os homes hoxe estn limpos". 7O sacerdote deulle o pan
consagrado, xa que non haba al outro pan, fra dos pans da presentacin, que foran
retirados da presencia do Seor, para po-los quentes do da.
301

A BIBLIA

8Aquel da haba al un home dos servos de Xal, detido no santuario, que se chamaba
Doeg, edomita, xefe dos pastores de Xal. 9David preguntoulle a Ahimlec: -"Non ters
aqu, man, unha lanza ou unha espada? Non traio comigo nin espada nin arma
ningunha, porque a encomenda do rei era urxente". 10O sacerdote respondeulle: -"Teo a
espada de Goliat, o filisteo que ti mataches no val de Elah. A est, envolta nun pano, tras
do efod. Se a queres, cllea, pois aqu, fra desa, non hai outra". David respondeulle:
-"Non a hai coma ela. Dma".
David co rei Aquix de Gat
11David foi fuxindo aquel da da presencia de Xal e chegou onda Aquix, rei de Gat.
12Os servidores de Aquix comentaron con el: -"Non ese David, o rei do pas? Non
era a el a quen lle cantaban en corros:
Xal matou os seus mil,
pero David os seus dez mil?"
13David reparou naqueles comentarios e colleulle medo a Aquix, rei de Gat. 14Entn
pxose a face-lo tolo diante deles, para pasar por louco. Arrabuaba as portas cos dedos e
deixaba esvara-lo cuspe pola barba. 15Aquix dxolles entn s seus serventes: -"Como
vedes, este home est louco. Para que mo trouxestes aqu? 16Seica ando eu escaso de
tolos, para que traiades a este facer toladas diante mia? Vai entrar este no meu pazo?"
David en Adulam e Mispah
22 1David marchou de al e foise esconder furna de Adulam. Soubrono os seus irmns
e toda a sa familia e foron al onda el. 2O redor del xuntronse xentes que estaban en
apuros, homes cargados de dbedas e desesperados da vida. David foi o seu xefe. Chegou
a haber seu arredor coma catrocentos homes.
3De al foi David a Mispah de Moab. E dxolle rei de Moab: -"Permite que meu pai e
mia nai queden aqu convosco, ata que eu acabe de sabe-lo que Deus quere de min".
4Presentoullos rei de Moab e eles quedaron al todo o tempo que David estivo no
refuxio.
5O profeta Gad dxolle a David: -"Non quedes nese refuxio. Vai e entra na terra de
Xud". David marchou de al e meteuse no bosque de Hret.
Morte dos sacerdotes de Nob
6Chegoulle noticia a Xal de que se soubera de David e dos seus homes, mentres estaba
el en Guibah, sentado debaixo dun tamarisco, no outeiro, coa lanza na man e rodeado dos
seus servidores. 7Xal faloulles deste xeito: -"Escoitdeme, benxaminitas. Polo visto o
fillo de Ixa vai repartir entre todos vs agros e vias e vaivos nomear a todos xefes de
milleiro e de centuria, 8pois conspirades todos contra min e ningun me informou do
pacto de meu fillo co fillo de Ixa. Ningun de vs ten d de min. Ningun me descubriu
que o meu fillo ergueu contra min a un servo meu, que me est axexando agora mesmo".
9Respondeulle Doeg, o edomita, un dos servidores de Xal: -"Eu vin o fillo de Ixa
chegar a Nob, onda Ahimlec, fillo de Ahitub, 10que consultou Seor por el,
forneceuno de provisins e deulle a espada de Goliat, o filisteo".
11O rei mandou chamar polo sacerdote Ahimlec, fillo de Ahitub, e por toda a sa
familia de sacerdotes de Nob. Compareceron todos onda o rei 12e Xal dixo:
-"Escitame, fillo de Ahitub". E el respondeu: -"Aqu estou, meu Seor". 13Xal
preguntoulle: -"Por que vos conxurastes contra min ti e o fillo de Ixa? Ti dcheslle pan
302

A BIBLIA

e unha espada e consultaches a Deus por el, para que se repuxese contra min e me
axexase, cousa que est facendo xa".
14Ahimlec respondeulle rei: -"Quen dos teus servos de fiar coma David, xenro do
rei, xefe da ta garda, honrado no teu pazo? 15 hoxe a primeira vez que consulto a
Deus por el? Mais Deus me libre! Non lle apoa o rei seu servidor nin sa familia
esas cousas, pois o teu servo non sabe nin pouco nin moito sobre iso". 16O rei dxolle:
-"Vas morrer, Ahimlec, ti e toda a ta familia".
17O rei mandoulles s soldados da sa garda: -"Cercade os sacerdotes do Seor e
matdeos, xa que se puxeron de parte de David e sabendo que fuxa non me deron aviso".
Pero os servidores do rei non quixeron ergue-las mans para mata-los sacerdotes do Seor.
18O rei dxolle entn a Doeg: -"Acrca-te ti e mtaos". E Doeg o edomita achegou-se,
pegou nos sacerdotes e matounos: oitenta e cinco homes, que levaban efod de lio. 19Na
cidade sacerdotal de Nob, Xal fixo matar co gume da espada homes e mulleres, rapaces
e nenos; e mesmo bois, xumentos e ovellas caeron polo gume da espada.
20Salvouse un fillo de Ahimlec, fillo de Ahitub, que se chamaba Abiatar, fuxindo para
onda David. 21Abiatar contoulle a David como Xal fixera mata-los sacerdotes do Seor.
22E David dxolle a Abiatar: -"Xa saba eu aquel da que, estando al Doeg o edomita,
informara a Xal. Eu son o responsable da morte de toda a ta familia. 23Ti queda
comigo e non teas medo. O que intente matarte a ti, ter que matarme a min. Onda min
estars seguro".
David en Queilah
23 1Comunicronlle a David: -"Os filisteos atacan Queilah e saquean as sas eiras".
2David consultoulle Seor: -"De-bo subir e baterme con eses filisteos?" O Seor
respondeulle: -"Vai. Vencera-los filisteos e salvars Queilah". 3Pero os homes de David
dixronlle: -"Ves que, mesmo aqu, en Xud, ns temos medo, canto mis se nos levas a
Queilah contra as hostes dos filisteos".
4David volveu consulta-lo Seor e o Seor respondeulle: -"Vai, baixa a Queilah, pois
vouche poer nas mans os filisteos". 5David foi a Queilah cos seus homes, loitou contra
os filisteos, collulle-los seus rabaos e inflixiulles unha grave desfeita. Daquela salvou
David s vecios de Queilah. 6Abiatar, fillo de Ahimlec, que fuxira para onda David e
que fora con el a Queilah, levaba consigo o efod.
7Informaron a Xal de que David chegara a Queilah e pensou: -"Deus pono nas mias
mans, pois, metndose nunha cidade con portas e cerrollos, encrrase a si mesmo". 8Xal
convocou guerra a todo o exrcito, a fin de baixar a Queilah e prlle o cerco a David e
s seus homes.
9O saber David que Xal estaba tramando a sa perdicin, dxolle sacerdote Abia-tar:
-"Trae aqu o efod". 10E David consultou: -"Seor, Deus de Israel, o teu servo ou dicir
que Xal decidiu vir a Queilah e arrasar, por culpa mia, a cidade. 11Seor, Deus de
Israel, baixar Xal, conforme o teu servo ou dicir? Respndelle teu servo". O Seor
respondeulle: -"Baixar". 12David preguntou: -"Entregarannos, os donos de Queilah, a
min e s meus homes, nas mans de Xal?" E o Seor respondeulle: -"Entregaranvos".
13Entn David e os seus homes, en nmero duns seiscentos, saron de Queilah e
camiaron por onde lles pareceu. Informaron a Xal de que David fuxira de Queilah e
desistiu da sa expedicin.
Xal tras de David no deserto de Zif

303

A BIBLIA

14David refuxiouse no ermo e morou na montaa do deserto de Zif. Xal andaba tdolos
das na sa busca pero Deus non o deixou caer nas sas mans. 15Estando en Horex, no
deserto de Zif, David tivo medo, pois soubo que Xal sara para matalo.
16Ionatn, fillo de Xal, chegouse a Horex, onda David, para fortalecerlle a confianza en
Deus. 17Dxolle: -"Non teas medo. A man de meu pai Xal non te tocar. Ti sers rei de
Israel e eu serei o teu segundo. Sbeo mesmo o meu pai Xal". 18E fixeron os dous un
pacto diante do Seor. Despois David quedou en Horex e Ionatn tornou para a sa casa.
19Algns homes de Zif subiron a Guibah, onda Xal, e informrono: -"David escndese
onda ns, nos refuxios de Horex, no alto de Haquilah, sur de Ieximn. 20Xa que logo,
rei, baixa, se queres. Entregalo nas mans do rei queda da nosa conta".
21Xal dxolles: -"Que o Seor volo pague, pois compadecstesvos de min. 22Ide e
asegurdevos. Informdevos e vede por onde anda e quen son os que o viron por al, pois
dixronme que home moi arteiro. 23Rexistrade os recochos onde se esconde e volvede
cos datos precisos. Entn irei eu convosco e, se se encontra nesa bisbarra, buscareino
entre tdalas familias de Xud".
24Eles colleron entn e fronse a Zif, adiantndose a Xal. David retirrase cos seus
homes cara deserto de Man, na estepa, sur de Ieximn. 25Xal pxose a buscalo cos
seus homes. Pero informaron diso a David e baixou para onda os penedos que hai no
deserto de Man. Cando Xal o soubo, foi polo deserto adiante, persegundoo. 26Xal a
por un lado do monte e David cos seus homes polo outro. David a de prsa, para escapar
de Xal, e Xal cos seus homes cercaba a David e s seus, para atrapalos.
27Estando niso, chegoulle unha mensaxe a Xal: -"Vn de seguida, que os filisteos estn
invadindo o pas". 28Xal entn deu a volta e deixou de perseguir a David, para ir e
sarlles paso s filisteos. Por iso se lle chamou a aquel sitio rocha da separacin.
No deserto de En-Gued
24 1David marchou de al e asentouse nos refuxios de En-Gued. 2Cando voltaba Xal de
persegui-los filisteos, informrono: -"David est no deserto de En-Gued". 3Entn colleu
Xal tres mil soldados escolleitos de todo Israel e foise en busca de David e dos seus
homes por fronte dos rochedos de Ielim.
4Chegaron onda os currais de ovellas que hai beira do camio, onde haba unha cova, e
Xal entrou nela para face-las necesidades, cando David e os seus homes estaban no
fondo da cova. 5Os homes dixronlle a David: -"Este o da do que che falou o Seor: eu
poreiche nas mans o teu inimigo. Fai con el o que mellor che pareza". David ergueuse
caladamente e cortoulle a Xal un anaco do manto.
6Despois diso a David latexballe con forza o corazn por corta-lo anaco do manto de
Xal 7e dxolles s seus homes: -"Deus me libre de facerlle meu seor, o unxido de
Deus, unha cousa as, coma pr enriba del a mia man, sendo como o unxido do
Seor". 8Con esas palabras David contivo os seus homes e non deixou que se botasen a
Xal.
9Logo que Xal sau da cova e colleu o camio, tamn David sau da cova detrs del e
berroulle: -"Rei, meu seor!" Xal volveu a vista atrs e viu a David baixando a cabeza
e postrndose polo chan.
10David dxolle: -"Por que lles ds creto s que che din: mira que David busca o teu
mal? 11Cos teus mesmos ollos puideches hoxe ver que o Seor te entregou nas mias
mans dentro da cova. Dixronme que te matase, pero eu respecteite pensando: non
erguerei as mias mans contra o meu seor; el o unxido do Seor. 12Olla, meu pai, e
mira aqu na mia man un anaco do teu manto. Se cortei un anaco do teu manto e non te

304

A BIBLIA

matei, podes ver que nas mias mans non hai traizn nin maldade. Eu non che faltei en
nada e ti andas caza da mia vida para quitarma.
13Sexa o Seor o noso xuz e que el me vingue de ti. Pero a mia man non se erguer
contra ti. 14Como di o vello refrn: dos malvados sae a maldade. Pero a mia man non se
erguer contra ti. 15Tras de quen anda o rei de Israel? A quen est perseguindo? A un
can morto, a unha pulga. 16Que xulgue e decida o Seor entre ti e min; que vexa El e
defenda a mia causa; que El me faga xustiza, librndome da ta man".
17Cando acabou David de dicir esas palabras, Xal exclamou: -"David, meu fillo, esa
a ta voz?" E rompeu en saloucos. 18Despois dxolle: -"Ti es mis xusto ca min, pois ti
pgasme con bens e eu correspndoche con males. 19Hoxe mostraches ben a ta bondade
comigo: o Seor pxome nas tas mans e ti non me mataches. 20Se un se atopa co seu
inimigo, deixarao marchar en paz? 21Que o Seor che pague a bondade que hoxe
mostraches comigo.
Agora sei certamente que ti chegars a ser rei, que o reino de Israel se consolidar nas
tas mans. 22Xrame, logo, polo Seor que non anicara-los meus descendentes tras de
min, nin borrara-lo meu nome da casa de meu pai". 23David xuroullo. Despois volveuse
Xal para a sa casa e David subiu refuxio cos seus homes.
David, Nabal e Abigail
25 1Samuel morreu e todo Israel se xuntou para choralo. Enterrrono en Ramah na sa
propiedade. Despois diso David baixou cara deserto de Man.
2En Man haba un home que tia os seus eidos en Carmel. Era moi rico. Tia tres mil
ovellas e mil cabras. Fora a Carmel para tosquia-las sas ovellas. 3Chambase Nabal e a
sa muller Abigail. A muller era asisada e belida; pero o home, un calebita, era spero e
retorto.
4David ou no deserto que Nabal faca o tosquiado das ovellas 5e mandou vinte homes
coa encomenda: -"Subide a Carmel, chegdevos onda Nabal e sauddeo da mia parte.
6Dicdelle: Sade! A paz contigo, coa ta familia e con toda a ta facenda.
7Souben que andas no tosquiado. Ora os teus pastores estiveron connosco e ns nunca os
molestamos nin lles faltou cousa ningunha, mentres estiveron connosco en Carmel.
8Pregntallelo s teus criados, que eles cho dirn. Atende, logo, benevolamente s meus
homes, xa que chegamos nun da de ledicia e dlles s teus servos e teu fillo David o
que teas man".
9Chegados os homes de David onda Nabal, repetronlle esas palabras no nome de David
e quedaron espera. 10Pero Nabal respondeulles: -"Quen David e quen o fillo de Ixa?
Hoxe abundan os escravos que foxen de onda os seus amos. 11Seica vou coller eu o
meu pan e a mia auga e as ovellas que matei para os meus tosquiadores e darllos a unha
xente que nin sei de onde vn?" 12Os homes de David deron volta polo mesmo camio e,
en chegando, contronllo todo palabra por palabra.
13David ordenoulles entn: -"Cingudevos cada un a vosa espada". E todos cinguiron as
espadas, o mesmo David coma os seus homes. Catrocentos deles subiron, seguindo a
David, e douscentos quedaron gardando a equipaxe.
14Un dos criados avisou a Abigail, a muller de Nabal: -"Mira que David mandou desde o
deserto mensaxeiros, que saudaran noso amo e este tratounos mal. 15Eles, pola sa
parte, tannos tratado sempre ben; nunca nos molestaron, nin nos faltou cousa ningunha,
mentres ns estivemos fra. 16Fo-ron a nosa defensa, de noite e de da, todo o tempo en
que estivemos preto deles gardando os rabaos. 17Pensa, logo, que podes facer, porque a
desgracia do noso amo e da sa familia est xa decidida, ser el un parvo que non atende
a razns".
305

A BIBLIA

18Abigail, a toda prsa, colleu douscentos pans, dous pelexos de vio, cinco cordeiros
cocidos, cinco tegas de gran torrado, cen acios de uvas pasas e duascentas tortas de figos
e carrexou todo en burros. 19E dxolles s criados: -"Ide diante de min; eu seguireivos".
O seu home Nabal non lle dixo nada.
20Ia a cabalo do burro, baixando, amparo do monte. David e os seus homes baixaban
na sa direccin e atopronse con ela. 21David a cismando: -"Perdn o tempo gardando
as habenzas dese no deserto. Non lle faltou cousa ningunha e agora pgame mal por ben.
22Que Deus castigue a David, se ma deixo con vida un s dos homes de Nabal".
23En canto Abigail viu a David, baixouse s prsas do burro e postrouse diante del co
rostro cara chan. 24Axeonllada s seus ps, dxolle: -"Que a culpa, seor, recaia sobre
min. Pero permite ta serva que che fale; escoita as palabras da ta serva. 25Que o meu
seor non tome en serio a ese perverso de Nabal, pois, como di o seu nome, Nabal un
parvo, no que a necidade se acubilla. A ta serva non viu eses homes que ti, meu seor,
mandaches.
26Agora, meu seor, polo Seor e pola ta vida! O Seor impediu que chegases a
verquer sangue e que collse-la xustiza pola man. Que se vexan coma Nabal os teus
inimigos e os que tentan facerche mal. 27Rgoche que este agasallo, que a ta serva lle
trouxo meu seor, sexa repartido entre os homes que seguen meu seor. 28Pdoche
que perde-lo erro da ta serva. Certamente o Seor halle dar meu seor unha familia
duradeira. Xa que o meu seor pelexa nas guerras do Seor, o mal non te acadar en toda
a ta vida.
29Se algun se erguese persegundote coa intencin de matarte, a vida do meu seor est
gardada no acio dos que viven co Seor, o teu Deus, mentres a vida dos teus inimigos
ser posta no coiro da fonda. 30Cando o Seor cumpra co meu seor todo o ben que lle
prometeu e o tea establecido por rei de Israel, 31que o meu seor non tea o pesar nin o
remorso de conciencia de verquer sangue sen razn e de toma-la xustiza pola man. Cando
o Seor te colme de bens, lmbrate da ta serva".
32David respondeulle a Abigail: -"Bendi-to sexa o Seor, Deus de Israel, que te mandou
neste intre meu encontro. 33Bendito sexa o teu xuzo e bendita ti, que me impediches
hoxe verquer sangue, 34pois, pola vida do Seor, Deus de Israel, que me impediu
facerche mal, que se non vieses con tanta prsa meu encontro, non lle quedara a
Nabal un s home lumbrigar do da". 35David tomou da sa man o que ela lle trouxera
e logo dxolle: -"Sube en paz ta casa. Ves que fago o que me pediches e que che teo
consideracin".
36Cando Abigail chegou onda Nabal, encontrouno celebrando unha esmorga de rei na
sa casa. Tia contento o corazn e estaba moi achispado. Ata amencer ela non lle dixo
unha palabra, nin mis alta nin mis baixa. 37Pola ma, cando xa o vio sara de Nabal,
ela contoulle o que pasara. A Nabal paralizuselle o corazn dentro do peito e quedou
coma unha pedra. 38Dez das despois, o Seor feriu a Nabal e este morreu.
39Cando soubo David que morrera Nabal, exclamou: -"Bendito sexa o Seor, que me
fixo xustiza da aldraxe que me fixera Nabal e que librou a este seu servo de facer mal,
mentres fixo cae-la maldade de Nabal sobre a sa propia cabeza". Despois David mandou
dicir a Abigail que quera que fose a sa muller.
40Os criados de David chegaron a Carmel onda Abigail e propuxronlle da sa parte:
-"David mndanos onda ti, pedirche que sxa-la sa muller". 41Ela deitouse no chan e
respondeulles: -"Aqu est a ta serva, disposta a lava-los ps dos criados do meu seor".
42E axia ergueuse, montou no burro e, acompaada de cinco criadas que a servan,
marchou cos mensaxeiros de David e foi a sa muller. 43David casou tamn con
Ahinoam de Iezrael. As das foron as sas mulleres. 44Xal, polo outro lado, dralle por
muller a sa filla Micol, muller de David, a Palt, fillo de Lix de Galim.
306

A BIBLIA

David perdalle outra vez a vida a Xal

26 1Os de Zif foron a Gueba, onda Xal, para dicirlle: -"Non sabes que David se acocha
no outeiro de Haquilah, enfronte de Ieximn?" 2Xal baixou, momento, deserto de
Zif con tres mil homes escolleitos de Israel para buscar al a David. 3Xal acampou no
outeiro de Haquilah enfronte de Ieximn beira do camio.
Cando David, que viva no deserto, viu que Xal via deserto detrs del, 4mandou
espas que se informasen do sitio onde acampaba. 5Logo achegouse David mesmo
campamento de Xal e viu o posto onde se deitaban Xal e mais Abner, fillo de Ner,
xeneral do exrcito. Xal deitbase e durma no cercado dos carros coa tropa redor del.
6Entn preguntoulle David a Ahimlec, o hitita, e a Abixai, fillo de Seruiah, irmn de
Ioab: -"Quen quere baixar comigo campamento de Xal?" Abixai respondeulle:
-"Baixo eu". 7David e Abixai chegaron de noite campamento e viron que Xal estaba
deitado, durmindo, no cercado, coa lanza cravada no chan, sa cabeceira. Abner e o
exrcito estaban deitados redor.
8Abixai dxolle a David: -"Hoxe pxoche Deus o teu inimigo nas tas mans. Agora
dixame que o crave dun golpe de lanza contra o chan. Non cumprir repetilo". 9David
respondeulle a Abixai: -"Non quero que o mates. Quen poera a man impunemente
sobre o unxido do Seor?"
10E engadiu: -"Pola vida do Seor, que ser el quen o fira, ou porque lle chegou a hora
de morrer, ou porque acabe caendo na guerra. 11Deus me libre de p-la mia man sobre
o unxido do Seor. Agora colle a lanza, que est sa cabeceira, e a xerra da auga e
vmonos". 12David colleu a lanza e a xerra da auga de onda a cabeceira de Xal e
fronse sen que ningun os vise, nin se decatase, nin espertase. Estaban todos durmidos,
coma se un sono do Seor caese riba deles.
13David pasou para a outra banda e detvose no cume do monte deixando un longo treito
entremedias. 14E berrou cara tropa de Abner, fillo de Ner: -"Respondes ou non,
Abner?" E Abner preguntou: -"Quen es ti que berras cara rei?" 15David dxolle a
Abner: -"Seica non es ti un home? Mais quen hai coma ti en Israel? Por que non
gardabas, logo, rei, o teu seor, cando un do pobo entrou para matalo? 16O que
fixeches non est ben. Pola vida do Seor, que merce-la morte, por non protexe-lo voso
seor, o unxido do Seor. Ora mira onde est a lanza do rei e a xerra da auga que tia
cabeceira".
17Xal recoeceu a voz de David e preguntoulle: -"David, meu fillo, esa a ta voz?" E
el respondeulle: -"A mesma, rei, meu seor". 18E engadiu: -"Por que o meu seor
persegue seu servo? Que o que fixen e que delito hai nas mias mans?
19Que o rei meu seor queira escoitar agora a palabra do seu servo. Se o Seor o que te
incita contra min, que el agree o recendo dunha ofrenda; mais, se son os homes, malditos
sexan diante do Seor, porque me estn arredando da mia parte no herdo do Seor,
dicndome que vaia servir a outros deuses. 20Que o meu sangue non caia polo chan,
lonxe da presencia do Seor. O rei de Israel sau caza dunha pulga, coma quen vai
caza da perdiz polas montaas".
21Xal dixo: -"Pequei. Volve, David, meu fillo. Non seguirei facndoche mal, pois ti
respectaches hoxe a mia vida. Comporteime coma un parvo. Estaba moi enganado".
22David respondeulle: -"Aqu est a lanza do rei. Que vea un dos teus homes recollela.
23Que o Seor lle tea en conta a cada un a sa xustiza e a sa lealdade. Hoxe pxote El
nas mias mans; pero eu non ousei erguelas contra o unxido do Seor. 24E como eu
valorei hoxe a ta vida, que valore o Seor a mia e me libre de tdolos apretos". 25Xal

307

A BIBLIA

dxolle a David: -"Bendito sexas, David, meu fillo. En todo o que te propoas, ters
xito". Despois diso, David seguiu o seu camio e Xal volveuse seu lugar.
David cos filisteos
27 1David botou estas contas: -"Cal-quera da acabarei no poder de Xal. Non me queda
outro remedio que escapar pas dos filisteos. Entn deixar Xal de perseguirme por
todo o territorio de Israel e quedarei a salvo da sa man".
2David pasouse cos seus seiscentos homes onda Aquix, fillo de Maoc, rei de Gat, 3e
quedaron a vivir todos en Gat, terra de Aquix, cada un coa sa familia. David levaba as
sas das mulleres, Ahinoam de Iezrael e Abigail, a que fora muller de Nabal de Carmel.
4Dixronlle a Xal que David fuxira cara a Gat e deixou de perseguilo.
5David dxolle a Aquix: -"Se merezo o teu favor, que me concedan un lugar nunha
poboacin do campo e que me permitan vivir nela. Por que a vivir este teu servo teu
lado na cidade real?" 6E naquel mesmo da Aquix cedeulle Siquelag. Por iso pertence
Siquelag s reis de Israel ata o da de hoxe. 7David residiu en terras filisteas un ano e
catro meses.
8David saa cos seus homes e faca incursins no territorio dos guexuritas, dos guircitas e
dos amalecitas, pobos que habitaban na bisbarra, que vai de Telam cara Xur ata a
fronteira de Exipto. 9David arrasaba aquela terra sen deixar vivo nin home nin muller e
pillaba ovellas e vacas, burros, camelos e roupas e logo volva onda Aquix. 10Aquix
preguntballe: -"Onde saqueastes hoxe?" E David respondalle: -"No Ngueb de Xud,
no dos ierahmelitas ou no dos quenitas".
11David non traa vivos a Gat nin home nin muller, para que logo non puidesen dicir del:
-"David fixo isto e aquilo". Ese foi o seu proceder, mentres estivo en terras filisteas.
12Aquix fibase de David e pensaba del: -"Incomodouse co seu pobo de Israel e ser para
sempre o meu vasalo".
28 1Daquela reuniron os filisteos as sas tropas para face-la guerra a Israel e Aquix
dxolle a David: -"Sabes que tes que vir comigo guerra, ti e mailos teus homes". 2David
respondeulle a Aquix: -"E ti sabers agora de que capaz o teu servo". E Aquix dxolle:
-"Daquela, poreite para sempre de garda da mia persoa".
Xal e a nigromante
3Entre tanto, Samuel morrera. Todo Israel chorara por el e enterrrano en Ramah, a sa
cidade. Xal desterrara do pas s nigromantes e s adivios.
4Os filisteos reunronse e acamparon en Xunem. Xal, pola sa parte, reuniu a todo Israel
e acamparon en Guilboa. 5O ver Xal o campamento filisteo, tivo medo e tremalle o
corazn. 6Xal consultou o Seor, pero o Seor non lle respondeu nin por soos, nin
polas sortes, nin por profetas.
7Entn ordenoulles Xal s seus criados: -"Buscdeme unha muller que convoque os
mortos para ir consultar por ela". Os seus servidores respondronlle: -"Aqu cerca, en
Endor, hai unha muller que convoca os mortos".
8Xal disfrazouse, vestindo roupas alleas, foi con dous dos seus homes e entrou de noite
onda a muller. Xal ordenoulle: -"Adi-vame o porvir, chamando un morto. Fai subir a
quen eu che diga". 9A muller respondeulle: -"Ti sabes seguramente o que fixo Xal, que
desterrou deste pas s nigromantes e s adivios. Por que me tendes agora unha trampa,
para facresme morrer?" 10Xal xuroulle polo Seor: -"Vive o Seor, que non che ha vir
por isto mal ningn".
308

A BIBLIA

11A muller preguntoulle entn: -"A quen queres que chame?" El respondeulle: -"Convoca a Samuel." 12Cando a muller viu a Samuel, pegou un berro e dxolle a Xal: -"Por
que me enganaches? Ti es Xal". 13O rei dxolle: -"Non teas medo. Que o que ves?"
A muller dxolle a Xal: -"Vexo un esprito que sobe da terra". 14El preguntoulle:
-"Que aspecto ten?" Ela dixo: -"O dun home vello, envolto nun manto". Xal
comprendeu que era Samuel e inclinouse, deitndose no chan.
15Samuel preguntoulle a Xal: -"Por que me amolas facndome subir?" Xal
respondeulle: -"Vxome en gran apreto. Os filisteos declranme a guerra e Deus
arredouse de min: non me responde nin por profetas nin por soos. Chameite a ti para
que me digas o que hei facer". 16Samuel dxolle: -"E que me preguntas a min, se o
Seor se arredou de ti e se fixo o teu inimigo? 17O Seor est cumprindo o que dixera
por min. Arrinca o reino das tas mans, para darllo a outro, a David. 18Xa que ti non
obedecche-las ordes do Seor e non fixeches sentir a Amalec o fogo da sa carraxe, por
iso trtate o Seor hoxe deste xeito. 19O Seor entrega contigo tamn a Israel na man dos
filisteos. Ma ti e mailos teus fillos estaredes comigo, e o Seor entregar tamn nas
mans dos filisteos o exrcito de Israel".
20De speto Xal caeu polo chan, tan longo como era, morto de medo polas palabras de
Samuel. Amais estaba desfalecido, pois non comera nada en todo o da e en toda a noite.
21A muller acercouse a Xal e, velo tan amedoado, dxolle: -"Ti ves que a ta serva
obedeceu as tas ordes; por facer caso das tas palabras, arrisquei a mia vida. 22Agora
obedece ti tamn ta serva e dixame que che poa diante un anaco de pan, para que,
comendo, recbre-las forzas e poidas segui-lo teu camio".
23El refugouno dicindo: -"Non quero comer". Pero os seus servidores e maila muller
seguronlle porfiando e el fxolles caso. Ergundose do chan, sentouse no escano. 24A
muller tia na casa un becerro cebado e foi axia matalo. Logo colleu faria e amasouna
e coceu unhas fogazas. 25Serviulle de todo a Xal e s seus servidores, que comeron.
Despois, na mesma noite, botronse camio.
David excludo do exrcito filisteo
29 1Os filisteos concentraron toda a sa tropa en Afcah e Israel acampou onda a fonte
de Iezrael. 2Os prncipes filisteos marchaban co seu exrcito dividido en centurias e en
milleiros. David e os seus homes an con Aquix na retagarda.
3Os xenerais dos filisteos preguntaron: -"Que fan a eses hebreos?" Aquix
respondeulles: -"Ese David, vasalo de Xal, o rei de Israel. Leva comigo cousa dun ou
dous anos e, desde o da en que se pasou onda min ata o presente, non atopei nada en
contra del".
4Os prncipes dos filisteos dixronlle a Aquix, anoxados: -"Despide a ese home; que
volva lugar que lle sinalaches. Que non baixe connosco guerra e, se cadra, no medio
do combate, se nos converta en inimigo. Con que se reconciliara co seu amo mellor que
coas cabezas dos nosos homes? 5Non ese aquel David do que cantaban en corro:
Xal matou os seus mil,
pero David os seus dez mil?"
6Aquix chamou a David, para dicirlle: -"Pola vida do Seor! Ti es home de ben e
gustarame moito verte entrar e sar a canda min no campamento, pois, desde o da da ta
chegada ata hoxe, non atopei maldade en ti. Pero os outros prncipes non te ven con bos
ollos. 7Vlvete, logo, e vaite en paz, para non causarlles un disgusto s prncipes dos
filisteos".
8David dxolle a Aquix: -"Que , logo, o que fixen e que atopaches no teu servo, desde
o da que cheguei onda ti ata o presente, para que non poida ir combate contra os
309

A BIBLIA

inimigos do rei, meu seor?" 9Aquix respondeulle a David: -"Sabes ben que, s meus
ollos, ti es bo coma un anxo de Deus. Pero os prncipes filisteos decidiron: non subir
connosco combate. 10E con iso, pola ma, ergudevos cedo, ti e os servos do teu
seor que vieron contigo, e, clarexar do da, devos". 11David e os seus homes
madrugaron e fronse de ma, de volta cara pas dos filisteos. Os filisteos, pola sa
parte, subiron a Iezrael.
Expedicin de David contra os amalecitas
30 1Cando, cabo de tres das, chegaron a Siquelag David e os seus homes, os
amalecitas invadiran o Ngueb e Siquelag. A Siquelag arrasrano e prendran-lle lume.
2Levaran cativas as mulleres e todo o que haba al, pequeno ou grande. Non mataran a
ningun, pero collrano todo e emprenderan camio de volta.
3Cando David e os seus homes entraron na cidade, viron que estaba queimada e que as
sas mulleres e os seus fillos foran levados prisioneiros. 4David e a xente que a con el
botronse a chorar, berrando ata acabrselle-las forzas. 5Tamn foran cativas as das
mulleres de David, Ahinoam de Iezrael e Abigail, a que fora muller de Nabal de Carmel.
6David viuse, daquela, en gran apreto, pois a xente, aflixida, cada un polos seus fillos e
as sas fillas, falaban de apedralo. David atopou conforto no Seor, o seu Deus, 7e
dxolle sacerdote Abiatar, fillo de Ahimlec: -"Traeme aqu o efod". E Abiatar
acercoullo. 8David consultou o Seor, preguntando: -"Perseguirei esa banda?
Atrapareina?" E o Seor respondeulle: -"Persgueos; atraparalos e rescatara-lo que
levaron".
9David foi cos seiscentos homes que o acompaaban e chegaron fervenza de Besor,
onde algns deles quedaron. 10David seguiu a persecucin con catrocentos homes.
Douscentos deles quedaron, cansos de mis para atravesa-la fervenza de Besor.
11No campo atoparon un exipcio e levronllo a David. Dronlle pan e auga, para que
comese e bebese, 12e tamn torta de figos e dous acios de uvas pasas. En comendo,
reanimouse, pois levaba tres das e tres noites sen comer nin beber.
13Entn preguntoulle David: -"De quen es e de onde vs?" El respondeulle: -"Son un
mozo exipcio, servo dun amalecita. O meu amo abandonoume, porque me puxen malo,
hai tres das. 14Fixeramos unha incursin polo Ngueb dos quereteos, o de Xud e o de
Caleb, e prendermoslle lume a Siquelag".
15David preguntoulle anda: -"Levaras-me onda esa banda?" El respondeulle: -"Se me
xuras que non me matars nin me pors nas mans do meu amo, levareite onde est a
banda". 16Guiounos al e atopronos ciscados polo campo, comendo e bebendo e
facendo festa, pola gran facenda que levaran da terra dos filisteos e do pas de Xud.
17David mallou neles da ma noite. S se salvaron de entre todos coma catrocentos
mozos, que escaparon montados en camelos. 18David rescatou todo o que os amalecitas
levaran e salvou as sas das mulleres. 19Non botaron en falta a ningun, nin pequeno
nin grande, nin fillo nin filla, nin nada dos espolios de todo o que roubaran. David
recobrouno todo.
20A xente colleu dos rabaos e dos bois e presentoullo a David dicindo: -"Est a parte
de David". 21Despois volveu David onda os douscentos homes que, por cansos, non
puideran seguilo e quedaran onda a fervenza de Besor. Eles saran encontro de David e
da xente que fora con el. David acercouse e saudounos.
22Algns malvados de entre os homes que foran con David, dican: -"Xa que non foron
canda ns, que non se lles dea nada dos espolios que rescatamos, fra da muller e dos
fillos. Que os collan e que se vaian".

310

A BIBLIA

23Mais David dixo: -"Non fagades iso, irmns, visto o que o Seor fixo por ns,
gardndonos e pndonos nas mans esa banda que via contra ns. 24Quen podera estar
de acordo con esa vosa proposta? Porque a parte dos que descenden combate a
mesma c dos que gardan a bagaxe. Todos tern a mesma parte". 25Desde aquel da en
adiante, e ata hoxe, iso quedou coma lei e norma en Israel.
26Chegado de volta a Siquelag, David mandoulles parte do botn s ancins de Xud e s
seus amigos, dicindo: -"A tedes un agasallo, do botn dos inimigos do Seor".
27Mandullelo s de Betuel, s de Ramot do Ngueb e s de Iatir, 28s de Aroer, s de
Sifemot e s de Extemoa, 29s de Carmel, s das cidades dos ierahmelitas e s das dos
quenitas, 30s de Hormah, s de Boraxn e s de Atac, 31s de Hebrn e s de tdolos
lugares que David percorrera cos seus homes.
Morte de Xal e de Ionatn
31 1Os filisteos abriron o combate en contra de Israel. Os soldados de Israel retrocederon
diante dos filisteos e moitos caeron nos montes de Guilboa. 2Os filisteos seguiron de
preto a Xal e a seus fillos e feriron de morte a Ionatn, a Abinadab e a Melquixa, fillos
de Xal.
3O peso do combate caeu sobre Xal. O daren con el os arqueiros, ferrono gravemente.
4Xal dxolle entn escudeiro: -"Saca a ta espada e atravsame con ela, primeiro de
que cheguen eses incircuncisos, me atravesen eles e fagan escarnio de min". Pero o
escudeiro non quixo atravesalo, pois estaba morto de medo. Entn colleu Xal a sa
espada e deixouse caer por riba dela.
5En vendo o escudeiro que morrera Xal, botouse el tamn sobre a sa espada e morreu
con el. 6Morreron no mesmo da Xal e os seus tres fillos, o seu escudeiro e moitos dos
seus homes.
7Cando os israelitas que vivan do outro lado do val e en Transxordania, viron que os
soldados de Israel fuxan e que morreran Xal e seus fillos, abandonaron as sas cidades
e escaparon. E os filisteos establecronse al.
8O da seguinte foron os filisteos espolia-los cadveres e atoparon a Xal e a seus tres
fillos mortos no monte Guilboa. 9Tronzronlle a cabeza, quitronlle as sas armas e
mandronas por todo o pas dos filisteos, levando a boa nova s seus dolos e seu pobo.
10As sas armas puxronas no templo de Axtart e o cadver pendurrono nos muros de
Bet-Xen.
11Cando souberon todo iso e o que os filisteos fixeran con Xal, os vecios de Iabex de
Galaad 12erguronse, tdolos valentes de entre eles, camiaron a noite toda e tiraron dos
muros de Bet-Xen o cadver de Xal e os de seus fillos. Levronos a Iabex e al
queimronos. 13Despois recolleron os seus sos, enterrronos debaixo do tamarisco de
Iabex e xexuaron sete das.

311

A BIBLIA

LIBRO SEGUNDO DE SAMUEL

A nova da derrota de Israel chega a David
1 1Despois da morte de Xal, David, vencedor dos amalecitas, voltara para Siquelag. 2O
terceiro da diso, chegou un home do campamento de Xal, coa roupa toda rachada e a
cabeza cuberta de po. Presentouse a David e saudouno, postrndose rostro en terra.
3David preguntoulle: -"De onde vs?" E el respondeulle: -"Escapei do campamento de
Israel". 4David insistiu: -"Que foi o que pasou? Cntamo!" E el dixo: -"Os soldados
fuxiron do combate; moitos deles caeron mortos e morreron tamn Xal e o seu fillo
Ionatn".
5David preguntoulle anda mozo que o estaba informando: 6-"Como sabes que morreu
Xal e o seu fillo Ionatn?" O mozo respondeulle: -"Eu atopbame casualmente no monte
de Guilboa e vin que Xal se apoiaba na sa lanza, tempo que os carros e os xinetes
estaban para collelo.
7Xal volveuse para atrs e, verme, chamou por min. Eu dxenlle: Aqu estou. 8El
preguntoume: Ti quen es? E eu respondinlle: Son un amalecita. 9Entn dxome el:
Btate a min e remtame; agarroume o vrtigo da morte, pero anda me queda vida. 10Eu
boteime entn a el e remateino, pois estaba seguro de que non sobrevivira cada.
Despois quiteille a coroa que levaba na cabeza e a brazaleta do seu brazo e aqu llos traio
meu seor".
11David agarrou o seu manto e rachouno; e o mesmo os seus homes todos. 12Fixeron d,
choraron e xexuaron ata a tarde por Xal, polo seu fillo Ionatn, polo pobo do Seor e
pola casa de Israel, que caeran a fo de espada.
13David preguntoulle mozo que lle trouxera as noticias: -"Ti de onde es?" E el
respondeulle: -"Son fillo dun forasteiro amalecita". 14E David dxolle: -"E como te
atrevi-ches a ergue-la man para mata-lo unxido do Seor?"
15David chamou a un dos seus servidores e ordenoulle: -"Acrcate onda el e mtao". E o
servente feriuno e matouno. 16David dixo cara a el: -"Que o teu sangue recaia enriba da
ta cabeza, pois a ta propia boca falou contra ti, cando dixeches: eu matei o unxido do
Seor".
Elexa por Xal e Ionatn
17David entoou, daquela, por Xal e polo seu fillo Ionatn, esta elexa 18e mandou que a
aprendesen os fillos de Xud. Atpase escrita no libro do Xusto.
19-"Ai, a ta flor, Israel, cadveres nos teus outeiros!
Como caeron os valentes!
20Non o contedes en Gat,
non o pregoedes nas ras de Axqueln,
para que non se aleden as fillas dos filisteos,
para que non rebulden as fillas dos incircuncisos.
21Montes de Guilboa, nin orballo nin choiva
caian enriba de vs, altas mesetas,
xa que al se luxaron os escudos dos heroes,
o escudo de Xal, non unxido con leo,
22senn con sangue de feridos e graxa de valentes.
O arco de Ionatn nunca retrocedeu,
nin a espada de Xal voltou nunca en baleiro.
312

A BIBLIA

23Xal e Ionatn, queridos e garimosos,

nin a vida nin a morte os separou,
mis lixeiros cs aguias, mis fortes cs lens.
24Fillas de Israel, chorade por Xal,
o que vos vesta de prpura preciosa
e adornaba os vosos vestidos con enfeites de ouro.
25Como caeron os heroes no medio do combate!
Ionatn, ferido de morte nos outeiros!
26Diome por ti, meu irmn, Ionatn.
Canto te quera!
O teu amor era mis doce para min
c amor das mulleres.
27Como caeron os heroes
e pereceron as armas da guerra!"
IV. DAVID, REI DE XUDA E DE ISRAEL (2 Sam 2-8)
Rei de Xud en Hebrn
2 1Despois diso, David consultou o Seor: -"Debo subir a algunha das cidades de
Xud?" E o Seor respondeulle: -"Sube". David preguntou: -"A cal delas?" O Seor
respondeulle: -"A Hebrn".
2David subiu al coas sas das mulleres, Ahinoam de Iezrael e Abigail, a que fora
muller de Nabal de Carmel. 3David levou tamn os seus homes, cada un coa sa familia,
e establecronse nos arredores de Hebrn. 4Vieron os homes de Xud e unxiron al a
David por rei da casa de Xud.
David tivo noticia de que os vecios de Iabex de Galaad lle deran terra a Xal 5e
mandou mensaxeiros para dicirlles s de Iabex: -"O Seor volo pague, pois fixestes unha
boa obra, dardes terra a Xal, voso seor. 6Que agora o Seor vos trate a vs con
misericordia e lealdade. Eu tamn vos tratarei ben, por esta boa obra que fixestes. 7Vs
recobrade o valor e sede fortes. Agora que o voso seor Xal morreu, a casa de Xud
unxiume a min para que sexa o seu rei".
Abner e Ioab
8Pero Abner, fillo de Ner, xeneral de Xal, colleu a Ixbxet, fillo de Xal, levouno a
Mahanaim 9e proclamouno rei sobre Galaad, sobre Iezrael, sobre Efram, sobre
Benxamn e sobre todo Israel.
10Ixbxet, fillo de Xal, tia corenta anos cando empezou a reinar sobre Israel e reinou
por dous anos. Soamente a casa de Xud segua a David. 11O reinado de David en
Hebrn, sobre a casa de Xud, foi de sete anos e medio.
12Abner, fillo de Ner, e os seguidores de Ixbxet, fillo de Xal, saron de Mahanaim para
Gaban. 13Da outra parte via Ioab, fillo de Seruiah, cos seguidores de David.
Encontrronse todos onda o estanque de Gaban, apostndose uns dun lado da represa e
os outros do outro.
14Abner propxolle a Ioab: -"Que saian uns poucos mozos e que loiten s nosas vistas".
Ioab respondeulle: -"Que saian". 15Por Ixbxet, fillo de Xal, presentronse doce
benxaminitas, e por David, doce dos seus seguidores. 16Cada un agarrou pola cabeza o

313

A BIBLIA

seu contrario e cravoulle a espada nas costelas; e caeron todos a unha. A aquel lugar, que
est onda Gaban, chamuselle campo do Costelar.
17O combate foi rexo aquel da. Abner e os homes de Israel foron vencidos polos
seguidores de David. 18Estaban al os tres fillos de Seruiah, Ioab, Abixai e Asael. Asael
tia os ps lixeiros, coma unha gacela, 19e correu perseguindo a Abner, sen apartarse de
detrs del, nin dereita nin esquerda.
20Abner voltouse e preguntoulle: -"Es ti, Asael?" E el respondeulle: -"Son eu". 21Abner
dxolle: -"Torce dereita ou esquerda, agarra un deses homes e qutalle as armas". Pero
Asael non quixo afastarse del. 22Abner dxolle outra vez: -"Arreda de tras de min. Por
que me obrigas a botarte terra? Como me presentara eu despois diante de Ioab, o teu
irmn?"
23El non quixo arredarse e Abner feriuno coa lanza para atrs, dereito cara illarga, e
saulle polo outro lado. Asael caeu morto al mesmo. Os que chegaban lugar onde
Asael caera morto, todos se detian. 24Ioab e Abixai saron perseguindo a Abner. A
posta do sol chegaron outeiro de Am, enfronte de Guah no camio do ermo de
Gaban.
25Os benxaminitas xuntronse facendo unha tropa con Abner e detivronse no cume dun
outeiro. 26Abner berroulle a Ioab: -"Seica non se fartar a espada de sangue? Non
sabes que o final ser amargo? Canto tardars en dicirlle ta xente que deixe de
persegui-los seus irmns?" 27Ioab respondeulle: -"Vive Deus que se non falases, o pobo
non deixara de persegui-los seus irmns ata ma".
28Ioab tocou a trompeta e todos se detiveron. Deixaron de perseguir a Israel e non
seguiron combatendo. 29Abner e os seus homes camiaron toda aquela noite polo ermo,
pasaron o Xordn e, percorrendo todo Bitrn, chegaron a Mahanaim.
30Ioab deixou tamn de perseguir a Abner e reuniu a sa xente. Dos seguidores de David
faltaban dezanove homes amais de Asael. 31Pero os seguidores de David mataran
trescentos sesenta benxaminitas dos homes de Abner. 32O cadver de Asael levrono
consigo e enterrrono en Beln no sartego da sa familia. Ioab e os seus homes
camiaron a noite toda e amenceulles en Hebrn.
Fillos de David
3 1A guerra entre a casa de Xal e a de David fxose longa. David medraba, mentres a
casa de Xal esmoreca.
2A David nacronlle varios fillos en Hebrn. O primoxnito foi Amnn, fillo de
Ahinoam de Iezrael. 3O segundo foi Quilab, fillo de Abigail, a que fora muller de Nabal
de Carmel. O terceiro foi Abxalom, fillo de Macah, a filla de Talmai, rei de Guexur. 4O
cuarto foi Adonas, fillo de Haguit. O quinto Xafatas, fillo de Abital. 5O sexto Itream,
fillo de Eglah, muller de David. Todos eles nacronlle a David en Hebrn.
Morte de Abner
6No curso da guerra que sostiveron a casa de Xal e a de David, Abner fxose forte na
casa de Xal. 7Xal tivera unha concubina que se chamaba Rispah, filla de Aiah. E
Ixbxet dxolle a Abner: -"Por que te achegaches concubina de meu pai?"
8Abner enfadouse moito polas palabras de Ixbxet e dixo: -"Son eu a cabeza dun can de
Xud? Ata hoxe tiven piedade da familia de teu pai Xal, dos seus irmns e dos seus
amigos; e a ti non te entreguei no poder de David. E ti pdesme agora contas dunha falta
con esa muller? 9Que Deus castigue a Abner, se non fago en favor de David o que o
Seor lle ten xurado: 10quitarlle o reino familia de Xal e afinca-lo trono de David
314

A BIBLIA

sobre Israel e Xud desde Dan a Beerxeba". 11Ixbxet non ousou replicar a Abner do
medo que lle tia.
12Entn mandou Abner mensaxeiros a David para que lle propuxesen da sa parte: -"A
quen lle pertence o pas?", querndolle dicir: dte avinza comigo e axudareiche a que
todo Israel se poa da ta parte. 13David respondeulle: -"Est ben. Farei un pacto
contigo. Soamente che pido unha cousa: non te presentes diante de min se non traes
contigo, vires verme, a Micol, a filla de Xal".
14David mandou, pola sa parte, mensaxeiros, que dixeran a Ixbxet: -"Devlveme a
Micol, que eu adquirn como muller por cen prepucios de filisteos". 15Entn mandou
Ixbxet que lla quitasen seu home Paltiel, fillo de Laix. 16O seu home foi ata Bahurim
chorando detrs dela. Pero al dxolle Abner: -"D a volta". E el deuna.
17Abner dxolles s vellos de Israel: -"Hai algn tempo queriades que David fose o voso
rei. 18Facdeo, logo, agora, pois o Seor ten dito de David: pola man do meu servo
David librarei meu pobo Israel do poder dos filisteos e do de tdolos seus inimigos".
19Abner faloulles tamn s de Benxamn. Despois foi a Hebrn para falar con David e
dicirlle o que decidira Israel e toda a casa de Benxamn.
20Abner chegou a Hebrn, onda David, con vinte homes; e David preparou un banquete
para todos. 21Abner dxolle a David: -"Irei e reunirei a todo Israel redor do rei, meu
seor. Farn un pacto contigo e ti reinars sobre eles conforme os teus anceios". Despois
diso David despediu a Abner, que marchou en paz.
22Niso chegaron dunha incursin os homes de David e Ioab con eles, traendo un gran
botn. Abner non estaba xa en Hebrn, onda David, pois este xa o despedira e el frase en
paz. 23O entrar Ioab cos seus soldados, dronlle a noticia: -"Abner, fillo de Ner, veu
onda o rei. Este despediuno e el marchou en paz".
24Ioab presentouse onda o rei para dicirlle: -"Que o que fixeches? Agora que Abner
veu onda ti, por que deixaches que se fose? 25Ti sabes que Abner, fillo de Ner, veu
onda ti para engaiolarte, para informarse dos teus movementos e para coece-los teus
proxectos".
26Ioab sau de onda David e mandou mensaxeiros tras de Abner; e, sen sabelo David,
fixrono volver desde o pozo de Sirah. 27Cando Abner estivo de volta en Hebrn, Ioab
levouno parte, a un lado da porta, coma para falarlle en segredo. Al feriuno no ventre e
matouno, en vinganza da morte do seu irmn Asael.
28De que David soubo o acontecido protestou: -"Eu e o meu reino somos inocentes
diante do Seor do sangue de Abner, fillo de Ner. 29Que caia sobre a cabeza de Ioab e
sobre toda a sa familia. Que na familia de Ioab non deixe nunca de haber tiosos e
leprosos, trencos, mortos espada e famentos".
30Ioab e o seu irmn Abixai mataron a Abner, porque este matara irmn deles, Asael,
no combate de Gaban. 31David ordenoulles a Ioab e s soldados que tia con el:
-"Rachade as vosas vestes, cingudevos co saco e pndevos de loito por Abner". E o rei
mesmo a camiando tras do fretro.
32Enterraron a Abner en Hebrn e o rei rompeu a chorar xunto sartego. Toda a xente
choraba 33e o rei entoou esta elexa por Abner:
"Tia que morrer Abner coma un necio?
34As tas mans non foran atadas
e os teus ps non foran pexados con cadeas.
Caches coma cando se cae
por obra de malfeitores".
35O pobo todo segua chorando por Abner. Despois acercronse a David para facerlle
comer algo, mentres era anda de da. Pero el xurou: -"Que Deus me castigue, se probo

315

A BIBLIA

un bocado de pan ou de calquera outra cousa antes da posta do sol". 36A xente escoitou
aquilo e aprobouno, pois todo o que o rei faca parecalle ben.
37Aquel da souberon todos, Israel enteiro, que o rei non tivera que ver coa morte de
Abner, fillo de Ner. 38O rei dxolles s seus servidores: -"Decatdesvos de que hoxe
caeu un xefe e un gran home en Israel? 39Hoxe estiven eu brando, mesmo se son o rei
unxido. Estes homes, fillos de Seruiah, foron mis duros ca min. Que o Seor lle pague
malfeitor conforme a sa maldade".
Morte de Ixbxet
4 1Cando Ixbxet, fillo de Xal, soubo que morrera Abner en Hebrn, acovardouse e
todo Israel quedou estarrecido. 2O fillo de Xal tia dous xefes de guerrilleiros, un
chamado Banah e o outro Recab, fillos de Rimn de Beerot, benxaminitas, xa que Beerot
se lle atribua a Benxamn. 3Os de Beerot marcharan a Guitaim, onde residen hoxe.
4Ionatn, fillo de Xal, tia un fillo, tolleito dos ps. Cando chegara de Iezrael a nova da
morte de Xal e de Ionatn, o neno tia cinco anos. A sa criada sau fuxindo e, coas
prsas, caeulle o neno e quedou coxo. Chambase Meribaal.
5Os fillos de Rimn de Beerot, Recab e Banah, an de camio e chegaron casa de
Ixbxet, nas horas da calor, cando el estaba deitado durmindo a sesta. 6A porteira da casa
estaba limpando o gran e quedara durmida. 7Eles entraron na casa, ata a alcoba onde
Ixbxet estaba deitado e ferrono de morte. Cortronlle a cabeza e levrona consigo,
camiando polo ermo toda aquela noite.
8Chegaron coa cabeza de Ixbxet a Hebrn, xunto a David, e dixronlle rei: -"Aqu tela cabeza de Ixbxet, fillo de Xal, o teu inimigo, que quixo quitarche a vida. Hoxe
concdelle o Seor rei, noso seor, a vinganza de Xal e da sa descendencia".
9Pero David respondeulle a Recab e seu irmn Banah, fillos de Rimn de Beerot,
dicindo: -"Pola vida do Seor, que me librou de tdolos apretos! 10Se a quen me trouxo
a noticia de que morrera Xal, crendo que me daba boas novas, o colln e o fixen matar
en Siquelag, en recompensa pola sa nova, 11canto mis agora, que uns homes malvados
mataron un home xusto, na sa casa, no seu leito, pedireivos contas do sangue que
verquestes, desarraigndovos da terra". 12E David mandoulles s seus homes que os
matasen. Despois de facelo, cortronlle-las mans e os ps e pendurronos xunto a represa
de Hebrn. A cabeza de Ixbxet collrona e enterrrona en Hebrn no sartego de Abner.
David, rei de Israel
5 1Tdalas tribos de Israel foron a Hebrn, xunto a David, para dicirlle: -"Aqu nos tes.
Ns somos do teu mesmo sangue. 2Xa de antes, cando Xal reinaba sobre ns, eras ti
quen conduca a Israel e o Seor tache dito: ti pastara-lo meu pobo Israel, ti sera-lo seu
xefe".
3Os ancins de Israel presentronse, pois, onda o rei en Hebrn. O rei David fixo un
pacto al con eles, diante do Seor, e eles unxiron a David por rei de Israel. 4David tia
trinta anos cando empezou a reinar e reinou corenta anos. 5En Hebrn reinou sobre Xud
sete anos e medio; en Xerusaln reinou trinta e tres anos, sobre Israel e Xud.
Conquista de Xerusaln
6O rei marchou cos seus homes sobre Xerusaln contra os habitantes daquel pas, os
iebuseos. Eles tanlle dito a David: -"Non poders entrar aqu; rexeitarante os cegos e os

316

A BIBLIA

coxos". Con iso queran dicir: "David non poder entrar aqu". 7Pero David conquistou a
fortaleza de Sin, que se converteu na cidade de David.
8Aquel da David dixera: -"Quen queira combate-los iebuseos, que se achegue polo tnel.
A eses coxos e a eses cegos aborrceos David". De a sau aquel dito: nin cego nin coxo
entre no templo. 9David instalouse na fortaleza e chamoulle cidade de David. David
edificou redor dela desde o Mil para dentro. 10David medraba cada vez mis. O
Seor, Deus dos exrcitos, estaba con el.
11Hiram, rei de Tiro, mandoulle unha embaixada a David, con madeiras de cedro e con
carpinteiros e canteiros, para que construsen o pazo de David. 12David comprendeu que
o Seor o confirmaba por rei de Israel e que por mor do seu pobo Israel engrandeca o
reino.
13Despois de que veu de Hebrn, David tomou en Xerusaln outras concubinas e outras
mulleres. Delas nacronlle a David mis fillos e mis fillas. 14Os nomes dos fillos que
tivo en Xerusaln son Xam, Xobab, Natn e Salomn, 15Ibhar, Elixa, Nafeg e Iafa,
16Elixam, Eliad e Eliflet.
Guerras cos filisteos
17Souberon os filisteos que David fora unxido rei de Israel e, momento, subiron en
busca del. David, te-la noticia, baixou sa fortaleza. 18Os filisteos vieron e
espallronse polo val de Refam.
19David consultou o Seor: -"Subirei contra os filisteos? Poralos nas mias mans?" O
Seor respondeulle: -"Sube. Entregareinos, seguro, nas tas mans". 20David foise a Baal
Perasim e al venceunos, e comentou: -"O Seor abriu unha fenda nos meus inimigos
diante mia, coma a fenda que abren as augas". Por iso chamuselle a aquel lugar Baal
Perasim. 21Os filisteos abandonaron al os seus dolos e collronos David e os seus
homes.
22Os filisteos volveron contenda, despregndose polo val de Refam. 23David
consultou o Seor, que lle respondeu: -"Non subas. D a volta por detrs deles e atcaos
do lado das moreiras. 24Cando sintas rudo de pasos nas copas das moreiras, ataca con
decisin, pois que sae o Seor diante de ti, para derrota-lo exrcito filisteo". 25David
fixo como lle mandaba o Seor, e derrotou os filisteos desde Gueba ata a entrada de
Guzer.
A arca en Xerusaln
6 1David reuniu outra vez o mis escolleito de Israel, trinta mil homes, 2e con toda esa
xente foi a Baal de Xud, para traer de al a arca de Deus, o que leva o nome de Seor
dos exrcitos, que se senta na arca enriba dos querubns.
3Puxeron nun carro novo a arca de Deus e sacrona da casa de Abinadab, que estaba no
outeiro. Guiaban o carro Uz e Ahi, fillos de Abinadab. 4O sacaren a arca de Deus da
casa de Abinadab, no outeiro, Ahi a diante da arca. 5Tamn David e todo Israel an
diante do Seor, facendo festa con tdalas sas forzas, son de harpas e de ctolas, de
pandeiros, de sistros e de cmbalos.
6Chegados aira de Nacn, Uz botoulle a man arca de Deus para sostela, pois
espantranse os bois. 7O Seor anoxouse contra Uz e feriuno al mesmo de morte p
da arca de Deus. 8David enrabexouse polo golpe que o Seor dera a Uz e a aquel lugar
quedoulle o nome de Golpe de Uz ata hoxe.
9Aquel da David colleulle medo Seor e pensou: -"Como vai vir mia casa a arca
do Seor?" 10E non quixo levar canda el, cidade de David, a arca do Seor, senn que
317

A BIBLIA

a fixo trasladar casa de Obededom de Gat. 11A arca estivo tres meses na casa de
Obededom de Gat e o Seor bendiciu a Obededom e sa familia.
12Contronlle a David: -"O Seor est bendicindo a Obededom e a todo o seu por mor da
arca de Deus". Entn fixo David subir en festa a arca do Seor da casa de Obededom
cidade de David.
13Cada seis pasos que daban os portadores da arca do Seor, sacrificaban un boi e un
becerro. 14David danzaba con tdalas forzas diante do Seor, cinguido co efod de lio.
15As foi como David e todo Israel levaron a arca do Seor, entre aclamacins e soar de
trompetas.
16Cando a arca do Seor entraba na cidade de David, Micol, filla de Xal, axexaba pola
fiestra, viu como o rei David a brincando e danzando diante do Seor e sentiu desprezo
por el. 17Logo puxeron no seu sitio a arca do Seor metndoa dentro da tenda que David
lle preparara. Despois ofreceu David holocaustos e sacrificios de comun diante do
Seor.
18En acabando cos sacrificios, David bendiciu pobo no nome do Seor dos exrcitos.
19Despois repartiulle a toda a xente, a cada home e muller da xente de Israel, unha bica
de pan, unha tallada de carne e unha torta de pasas. A fin marcharon todos, cada un para a
sa casa.
20Cando volva David para bendicir tamn a sa familia, saulle encontro Micol, filla
de Xal, e dxolle: -"Como se cubriu de gloria hoxe o rei de Israel, espndose vista das
criadas e dos seus serventes, como se espira un calquera!" 21David respondeulle a
Micol: -"Brinquei diante do Seor, que me preferiu teu pai e a toda a ta familia e que
me elixiu como xefe do pobo do Seor. Farei festa diante do Seor, 22anque me rebaixe
anda mis e che pareza desprezable; honraranme esas criadas de que falas". 23Micol,
filla de Xal, non tivo mis fillos en toda a sa vida.
A profeca de Natn
7 1Instalado o rei David na sa casa, e como o Seor lle dera a paz cos seus inimigos do
arredor, 2dxolle el profeta Natn: -"Repara que eu estou instalado nunha casa de cedro,
mentres a arca do Seor habita nunha tenda". 3Natn respondeulle rei: -"Todo o que tes
no corazn, anda e faino, pois o Seor est contigo".
4Pero aquela mesma noite veulle a Natn esta palabra do Seor: 5-"Vai e dille meu
servo David que isto di o Seor: vasme edificar unha casa para que eu habite nela?
6Desde o da en que saquei os israelitas de Exipto ata hoxe, non habitei en casa
ningunha, senn que andei dun lado para outro nunha tenda e nun tabernculo. 7E en
todo o tempo que andei cos israelitas, faleille, acaso, a algn dos xuces de Israel, s que
mandei que alindasen o meu pobo, de que me edificasen unha casa de cedro?
8Agora, pois, dille meu servo David que isto di o Seor dos exrcitos: eu saqueite das
mandas, de detrs dos rabaos, para que fse-lo xefe do meu pobo Israel. 9Estiven
contigo en todo o que emprendiches e arredei os teus inimigos diante de ti. E dareiche un
nome tan grande coma o dos grandes da terra.
10Eu fixarei tamn un posto para o meu pobo Israel. Eu plantareino e el vivir al sen
sobresaltos. Non volvern asoballalo os fillos da iniquidade, como fixeron primeira,
11no tempo en que puxen xuces sobre o meu pobo Israel. Dareiche o repouso de tdolos
inimigos e, por parte, o Seor annciache que che dar unha dinasta.
12Cando se cumpran os teus das e vaias durmir con teus pais, eu establecerei despois de
ti un teu descendente, nado das tas entraas, e farei firme o seu reino. 13El edificarame
unha casa e eu afincarei para sempre o seu reino.

318

A BIBLIA

14Eu serei para el un pai e el ser para min un fillo. Se peca, castigareino con vara de
homes e con azoutes humanos. 15Mais non lle retirarei a mia lealdade, como lla retirei a
Xal, a quen botei da mia presencia. 16A ta familia e o teu reino permanecern na
mia presencia para sempre, o teu trono manterase firme eternamente". 17Natn
comunicoulle a David estas palabras e toda esta visin.
Oracin de David
18Entn o rei David presentouse Seor e dixo:
-"Quen son eu, meu Seor Iav, e quen a mia familia,
para que me fagas chegar ata aqu?
19E, por se isto fose pouco anda s teus ollos, Seor Iav,
falas tamn do porvir da familia do teu servo.
isto, Seor Iav, cousa ben dada?
20E que pode engadir David que xa dixo,
se ti, Seor Iav, coeces abondo o teu servo?
21Pola ta palabra e segundo o teu corazn,
ti levas a termo estas cousas
e revlasllas teu servo.
22Por iso es grande, Seor Iav,
non hai outro coma ti,
nin hai Deus, fra de ti,
conforme o que temos odo.
23E que nacin hai no mundo coma o teu pobo Israel,
que Deus mesmo foi rescatar,
para facelo seu e darlle un nome
e para facer con el prodixios e milagres,
botando de diante do pobo que libraches de Exipto
s outros pobos cos seus deuses?
24Ti constituche-lo pobo de Israel
coma pobo teu para sempre
e Ti, Seor, e-lo seu Deus.
25Agora, Seor Deus,
mantenlle teu servo e sa familia para sempre
a palabra que lle deches,
e cumpre o que lle prometiches.
26Sexa exaltado por sempre o teu amor,
e que se diga: o Seor dos exrcitos o Deus de Israel.
E que a familia do teu servo David
se mantea firme na ta presencia.
27 Porque ti, Seor dos exrcitos, Deus de Israel, revelcheslle isto teu servo:
eu edificareiche unha casa.
Por iso atopou forza o teu servo
para dirixirche esta oracin.
28Agora, Seor Iav, ti que es Deus,
ti que tes palabras verdadeiras
e que lle fixeches teu servo este ben,
29dgnate, logo, bendici-la familia do teu servo
e que permaneza por sempre na ta presencia.
Xa que ti, meu Seor Iav, o prometiches,
319

A BIBLIA

que, pola ta bendicin, sexa bendita para sempre

a familia do teu servo".
Guerras e conquistas
8 1Despois diso David venceu s filisteos e someteunos; e arrebatoulles Gat coas sas
aldeas.
2Venceu tamn a Moab e, deitndoos polo chan, mediunos co cordel. Das medidas
destinbaas morte e unha deixbaa con vida. Os moabitas quedaron sometidos David
pagndolle tributo.
3David derrotou tamn a Hadadzer, fillo de Rehob, rei de Sobah, cando a impo-la sa
man sobre o ufrates. 4David colleulle prisioneiros mil setecentos xinetes e vinte mil
soldados de a p. Desxarretoulle os cabalos dos carros, deixndolle soamente cen de
tdolos que tia.
5Os arameos de Damasco acudiron en axuda de Hadadzer, rei de Sobah, e David
matoulles vintedous mil homes. 6David instalou postos en Aram de Damasco e os
arameos quedronlle sometidos pagndolle tributo. O Seor concedeulle xito a David en
todo o que emprendeu.
7Os oficiais de Hadadzer quitoulles David os escudos de ouro e levounos a Xerusaln.
8En Tabah e Berotai, cidades de Hadadzer, colleu o rei David bronce en moita
cantidade.
9Cando Tohu, rei de Hamat, soubo que David derrotara o exrcito de Hadadzer,
10mandou xunto a el seu fillo Adoram, para saudalo e felicitalo, por combater e vencer
a Hadadzer, pois Tohu estaba tamn en guerra con Hadadzer. Adoram levoulle unha
vaixela de ouro, de prata e de bronce, de regalo.
11O rei David consagroulle iso Seor, como consagrara xa a prata e o ouro de tdolos
pobos que vencera, 12arameos e moabitas, amonitas, filisteos e amalecitas, e mailo botn
de Hadadzer, fillo de Rehob, rei de Sobah.
13David adquiriu unha grande sona. A sa volta de Aram derrotou a Edom, no val do
Sal, matndolle dezaoito mil homes. 14Es-tableceu postos en Edom, que estaba todo
sometido a David. O Seor concedeulle xito a David en todo o que emprendeu.
Os oficiais de David
15David foi rei de todo Israel e gobernou o seu pobo con xustiza e con equidade. 16Ioab,
fillo de Seruiah, era o xefe do exrcito; Ioxafat, fillo de Ahilud, era o cronista; 17Sadoc,
fillo de Ahitub, e mais Abiatar, fillo de Ahimlec, eran os sacerdotes; Seraas era o
secretario 18e Benaas, fillo de Iehoiad, o xefe dos quereteos e dos peleteos. Os fillos de
David eran sacerdotes.
V. A HISTORIA DA SUCESION (2 Sam 9-20)
David e Meribaal
9 1David preguntou: -"Queda algun da familia de Xal a quen eu poida favorecer por
mor de Ionatn?" 2Da casa de Xal haba un criado que se chamaba Sib. Mandrono vir
onda David e o rei preguntoulle: -"Es ti Sib?" E el respondeulle: -"Servidor".
3O rei seguiu: -"Queda algun da familia de Xal a quen eu lle poida mostra-la bondade
de Deus?" Sib respondeulle rei: -"Que-da un fillo de Ionatn, tolleito dos dous ps".
320

A BIBLIA

4O rei preguntoulle: -"Onda est?" E Sib dxolle: -"Est en Lodabar, na casa de

Maquir, fillo de Amiel". 5O rei David mandouno traer de Lodabar, de onda Maquir.
6Chegado xunto a David, Mefibxet, fillo de Ionatn, fillo de Xal, saudouno postrado
polo chan. David preguntoulle: -"Es ti Mefibxet?" E el respondeulle: -"Servidor".
7David dxolle: -"Non teas medo. Quero favorecerte, por mor do teu pai Ionatn.
Devolvereiche tdalas terras do teu av Xal e ti comers sempre mia mesa".
8Mefibxet inclinouse e dixo: -"Quen este teu servo, para que lle deas atencin a un
can morto coma min?"
9O rei chamou a Sib, criado de Xal, e dxolle: -"Todo o que pertenca a Xal e a sa
familia quero que se lle dea fillo do teu amo. 10Ti, os teus fillos e os teus criados
traballardeslle as terras fillo do teu amo, para que a sa casa tea pan. Pero Mefibxet,
o fillo do teu amo, comer sempre mia mesa". Sib tia quince fillos e vinte escravos.
11E dixolle rei: -"O teu servo far o que o rei, meu seor, dispoa".
12Mefibxet tia un fillo pequeno que se chamaba Mic. A familia de Sib estaba toda
servicio de Mefibxet. 13Este habitaba en Xerusaln porque coma mesa do rei. Estaba
coxo dos dous ps.
Guerra cos amonitas
10 1Despois diso morreu o rei dos amonitas e sucedeulle no trono o seu fillo Hann.
2David pensou entn: -"Voulle mostrar Hann, fillo de Nahax, a bondade que o seu pai
mostrou comigo". E mandou David algns serventes, que lle desen o psame pola perda
do seu pai.
Cando os serventes de David chegaron terra dos amonitas, 3os prncipes de Amn
dixronlle seu amo Hann: -"Pensas que o rei David che mandou consoladores, para
que vexas que quere honra-la memoria do teu pai? Non che mandara, mis ben, os seus
serventes para exploraren e para saberen da cidade e destrula?" 4Hann colleu entn s
mensaxeiros de David, afeitulle-la metade da barba, cortulle-las vestes ata as ndegas
e despois despediunos.
5Comunicronllo David, que enviou xente seu encontro, porque aqueles homes
volvan avergonzados. O rei mandou que lles dixesen: -"Quedade en Ieric e, cando vos
medre a barba, volveredes".
6Cando viron os amonitas que se fixeran aborrecibles para David, decidiron adquirir
soldados a soldo: vinte mil soldados de a p, dos arameos de Bet Rehob e dos arameos de
Sobah, vinte mil homes do rei de Macah e doce mil homes de Tob. 7Suboo David e
mandou al a Ioab co exrcito dos seus valentes. 8Os amonitas saron e formaron para o
combate entrada da cidade, mentres os arameos de Sobah e de Rehob e a xente de Tob e
de Macah quedaba parte no campo.
9Decatouse Ioab de que tia unha fronte de combate por diante e outra por detrs e entn
colleu o mellor do exrcito de Israel e pxoo en lia de ataque, fronte s arameos; 10e
dispuxo o resto do exrcito para facer fronte s amonitas, s ordes do seu irmn Abixai,
11a quen advertiu: -"Se os arameos prevalecen contra min, ti virs axudarme; e se os
amonitas prevalecen contra ti, irei eu axudarche. 12Se valente e esforcmonos polo noso
pobo e polas cidades do noso Deus. E que sexa o que o Seor queira".
13Ioab entrou co seu exrcito en combate contra os arameos, que fuxiron diante del.
14Cando viron os amonitas que os arameos fuxan, fuxiron eles tamn de Abixai e
metronse na cidade. Ioab deu entn a volta da expedicin contra os amonitas e regresou
a Xerusaln.
15Cando os arameos se viron derrotados, reunronse todos en contra de Israel.
16Hadadzer mandou sa-los arameos da outra banda do ro e chegaron a Helam,
321

A BIBLIA

mando de Xobac, xeneral de Hadadzer. 17Dixronllo a David, que, momento, reuniu

os israelitas, atravesou o Xordn e chegou a Helam. Os arameos dispuxronse para
encontrarse con David e abriron o combate contra el.
18Aram fuxiu diante de Israel e David matoulle setecentos cabalos de carros e corenta
mil xinetes; e feriu a Xobac, xeneral do exrcito, que morreu al mesmo. 19Cando viron
os reis vasalos de Hadadzer que este fora vencido polos israelitas, fixeron a paz con
Israel e sometronselle. Desde esa os arameos non se atreveron a seguir axudando s
amonitas.
David e Batxeba
11 1A volta dun ano, na poca en que os reis saen guerra, mandou David a Ioab, cos
seus oficiais e co exrcito israelita, desbarata-lo pas dos amonitas e poerlle cerco a
Rabah. Mentres tanto David quedou en Xerusaln.
2Unha tarde, erguerse do leito, pxose David a pasear pola terraza do pazo, e viu desde
al unha muller que se estaba baando, unha muller, por certo, moi fermosa. 3David
mandou preguntar por ela e dixronlle: esa muller Batxeba, filla de Eliam, muller de
Uras, o hitita.
4David ordenou que lla trouxesen. Entrou a muller onda el e David deitouse con ela,
cando ela se acababa de purificar das sas regras. Despois ela volveu para a sa casa. 5A
muller quedou embarazada e mandoulle a dicir a David: estou embarazada.
6Entn mandoulle David este recado a Ioab: "Mndame a Uras, o hitita". E el
mandoullo. 7Cando Uras chegou, David preguntoulle pola sade de Ioab, polo exrcito e
pola marcha da guerra. 8Despois David dxolle a Uras: -"Baixa ta casa e dte un
bao". Uras sau do pazo real e detrs del sau o agasallo do rei. 9Pero Uras deitouse
entrada do pazo, cos serventes do rei, e non baixou a sa casa.
10Dixronlle a David: -"Uras non baixou sa casa". David dxolle entn: -"Acabas de
vir de viaxe. Por que non vas ta casa?" 11Uras respondeulle a David: -"A arca, Israel
e Xud viven en tendas, o meu xefe Ioab e os seus oficiais acampan raso, e a entrar eu
na mia casa, comer e beber e deitarme coa mia muller? Por ti e pola ta vida, que non
farei semellante cousa". 12David dxolle a Uras: -"Qudate anda hoxe e ma
despedireite". E Uras quedou aquel da en Xerusaln.
O da seguinte, 13David convidouno a comer con el e deulle de beber para
emborrachalo. A noite sau e deitouse onda a garda do seu seor, mais non baixou sa
casa. 14A ma escribiulle David unha carta a Ioab e mandoulla en man por Uras. 15Na
carta escriba: -"Poede a Uras na dianteira, onde mis duro sexa o combate,
arreddevos del, e que o firan e morra".
16Ioab, que estaba cercando a cidade, puxo a Uras no sitio onde saba que estaban os
homes mis valentes. 17Saron os defensores da cidade, combateron contra Ioab e caeron
algns dos soldados de David. Tamn morreu Uras, o hitita.
18Ioab mandou que informasen a David da sorte do combate. 19E dxolle mensaxeiro:
-"Cando acabes de darlle rei o parte do combate, 20se el se alporiza e che di: Por que
vos acercastes tanto para ataca-la cidade? Non sabiades que dispararan desde o alto da
muralla? 21Quen matou a Abimlec, fillo de Ierubaal? Unha muller que botou unha
pedra de moer desde o alto do muro, morrendo el en Tebs. Por que vos aproximastes
muralla? Ti diraslle entn: morreu tamn o teu servo Uras, o hitita".
22Marchou o mensaxeiro, chegou xunto a David e comunicoulle a mensaxe de Ioab. 23O
mensaxeiro dixo: -"Os inimigos saron cara a ns escampado; eles estbannos
vencendo, mais ns botmonos sobre eles cara porta da entrada. 24Entn tiraron os

322

A BIBLIA

arqueiros desde a muralla contra os teus servos e mataron a algns dos soldados do rei.
Morreu tamn o teu servo Uras, o hitita".
25David dxolle mensaxeiro: -"Dille isto a Ioab: non te aflixas polo que pasou. A
espada devora ora para aqu ora para al. Ti reforza o ataque contra a cidade para arrasala.
E ti fai por encoraxalo".
26Cando soubo a muller de Uras que morrera o seu home, fixo loito por el. 27Pasado o
tempo do loito, David mandou que viese sa casa e tomouna por muller. Ela deulle un
fillo. Pero a accin de David non compraceu Seor.
Denuncia de Natn e penitencia de David
12 1O Seor mandou a Natn onda a David. O profeta entrou xunto rei e dxolle:
-"Nunha cidade haba dous homes, un rico e o outro pobre. 2O rico tia grandes rabaos
de ovellas e de bois. 3O pobre non tia nada fra dunha ovella que mercara.
El criouna e ela a crecendo, canda el e canda os seus fillos. Coidbaa coma a unha filla.
4Chegou un viaxeiro onda o rico, quen sentindo botar man dunha peza da sa facenda
para convidar viaxeiro que chegara xunto del, colleulle a ovella home pobre e
guisoulla viaxeiro".
5David enfadouse moito con aquel home e dxolle a Natn: -"Pola vida do Seor, quen
fixo iso merece a morte. 6Pagar catro veces a ovella, por ese comportamento sen
piedade".
7Entn Natn dxolle a David:
-"Ti es ese home.
E isto di o Seor, Deus de Israel:
Eu unxinte por rei de Israel
e libreite das mans de Xal.
8Entregueiche a casa do teu seor
e puxen as sas mulleres nos teus brazos.
Fxente dono de Israel e de Xud
e, por se fose pouco,
deiche anda outras cousas.
9Por que, logo, desprza-la palabra do Seor,
facendo o que el reproba?
Mataches coa espada a Uras, o hitita,
para casares coa sa muller.
Matchelo coa espada dos amonitas.
10Agora a espada non se afastar da ta casa.
Visto que ti me desprezaches,
tomando para ti a muller de Uras, o hitita,
11isto di o Seor:
Vou facer xurdir contra ti a desgracia
dentro da ta propia casa.
Quitareiche as mulleres
e dareillas a outro diante dos teus ollos,
el deitarase con elas,
luz deste sol que nos aluma.
12O que fixeches ti s escondidas,
fareino eu luz do sol
e vista de todo Israel".
13David dxolle a Natn:
323

A BIBLIA

-"Pequei contra o Seor!"

E Natn dxolle:
-"O Seor perdoa o teu pecado e non morrers.
14Pero, por desprezre-lo Seor co que fixeches,
o neno que che naceu ten que morrer".
Nacemento de Salomn
15Despois Natn marchou para a sa casa. E o Seor feriu neno que a muller de Uras
lle parira a David; pxose moi malo. 16David pediulle a Deus polo neno, fixo un longo
xexn e pasaba as noites tirado polo chan. 17Os ancins da sa casa trataron de levantalo,
pero el negouse e non quixo comer con eles.
18Os sete das morreu o neno. Os serventes tian medo de dicirlle a David que o neno
morrera, pois pensaban: -"Se, cando o neno viva, lle falabamos e el non nos faca caso,
como lle imos dicir agora que o neno morreu? Fara unha loucura". 19David decatouse
de que os serventes andaban falando polo baixo e comprendeu que o neno morrera. E
preguntoulles s serventes: -"Morreu o neno?" E eles dixronlle: -"Morreu".
20David entn engueuse do chan, lavouse, perfumouse e mudouse, e logo foise postrar
casa do Seor. Despois volveu para o seu pazo, pediu de comer, servrono e comeu.
21Os seus serventes perguntronlle: -"Que quere dicir iso que fas? Cando o neno viva,
xexuabas e chorabas, e agora que o neno morreu, rgueste e comes". 22El respondeulles:
-"Mentres o neno viva, xexuaba e choraba, pensando: quen sabe se o Seor me querer
face-la gracia de que viva! 23Pero agora que xa morreu, de que serve o xexn? Podera
volvelo vida? Son eu quen vai cara a el e non el cara a min".
24David consolou a Batxeba, sa muller, entrou onda ela e durmiu con ela. Ela pariulle
un fillo, a quen lle puxo por nome Salomn. O Seor amouno 25e mandou polo profeta
Natn que lle chamasen Iedidas en homenaxe Seor.
Conquista de Rabah
26Nese tempo Ioab seguira co cerco de Rabah dos amonitas ata acabar conquistando a
cidade real. 27Entn mandou mensaxeiros a David para dicirlle: -"Ataquei Rabah e
recuperei a cidade das augas. 28Agora rene o resto do exrcito, acampa redor da
cidade e apodrate ti dela, non sexa que, se o fago eu, chamen logo cidade co meu
nome".
29David reuniu o resto do exrcito e foi a Rabah, que atacou e que conquistou. 30Quitou
da cabeza a Milcom unha coroa que pesaba un talento de ouro e que tia pedras
preciosas; e pxoa na sa cabeza. O botn que colleu na cidade foi moi grande. 31Sacou
da cidade os seus habitantes e pxoos a traballar coa serra e con machetas, con picos de
ferro e en fornos de ladrillos. Con tdalas cidades amonitas fixo o mesmo. Despois David
voltou con todo o exrcito para Xerusaln.
Amnn e Tamar
13 1O tempo sucederon outras cousas. Abxalom, fillo de David, tia unha irm moi ben
feita que se chamaba Tamar. Dela namorouse Amnn, fillo de David. 2A paixn de
Amnn por Tamar, sa irm, era tan grande que o faca adoecer, pois, sendo ela solteira,
parecalle imposible chegar con ela a cousa ningunha.
3Amnn tia un amigo chamado Ionadab, fillo de Ximah, irmn de David. Era un home
moi arteiro. 4Preguntoulle a Amnn: -"Por que, fillo de rei, ests mis esmorecido cada
324

A BIBLIA

da? Non mo queres dicir?" Amnn respondeulle: -"Estou namorado de Tamar, irm de
meu irmn Abxalom". 5Dxolle Ionadab: -"Mtete na cama e fai que ests doente. Cando
o teu pai entre a verte, ti diraslle: deixa que a mia irm Tamar vea para darme a
comida; que a prepare diante de min, que eu a vexa, e comerei da sa man".
6Amnn meteuse na cama, facndose o doente. O rei foi visitalo e, coa mesma, Amnn
pediulle: -"Deixa que a mia irm Tamar vea onda min e prepare, mia vista, un par
de bicas; quero comelas da sa man". 7David mandoulle recado casa a Tamar: "chgate
onda teu irmn Amnn e prepralle algo de comer".
8Tamar foi casa de seu irmn Amnn, que estaba deitado. Colleu faria, amasouna e
diante del fixo unhas bicas e fritiunas. 9Logo sacounas da tixola e serviullas. Pero el non
quixo comer. E ordenou: -"Que saian todos para fra. E saron todos de onda el".
10Amnn entn dxolle a Tamar: -"Tre-me ese xantar alcoba e dmo pola ta man".
Tamar colleu as bicas que fixera e levoullas alcoba a seu irmn.
11O acercarllas para que comera, Amnn agarrouna dicindo: -"Ven, irm; ditate
comigo". 12Pero ela dxolle: -"Non, meu irmn; non me obrigues. Iso non se fai en Israel;
non cometas esa infamia. 13A onde ira eu coa mia deshonra? E ti quedaras coma un
desgraciado en Israel. Fala disto co rei. De seguro, non se opor a que eu sexa ta".
14Pero el non quixo escoitala. Agarrouna con forza e obrigouna a deitarse con el.
15Axia Amnn sentiu noxo por ela, un aborrecemento maior anda c amor que lle
tivera. E mandoulle: -"rguete e vaite". 16Ela respondeulle: -"Non. O mal que faras
despedndome sera maior c que xa me fixeches". Pero el non lle fixo caso. 17Chamou
polo criado que o serva e ordenoulle: -"Botade fra de aqu a esa muller e pechdelle a
porta".
18Ela levaba posta unha tnica con mangas, pois as era coma vestan as fillas solteiras
do rei. O criado botouna fra e pechoulle a porta. 19Tamar botou cinsa nos cabelos,
rachou a tnica de mangas, levou as mans cabeza e a andando e berrando.
20Abxalom, seu irmn, preguntoulle: -"Estivo contigo o teu irmn Amnn? Agora,
irm, cala; el teu irmn. Non te atormentes por isto". E Tamar, atristurada, quedou na
casa de seu irmn Abxalom. 21Cando esas cousas chegaron a odos de David, este
enfadouse moito. 22Abxalom non falaba con Amnn, nin para ben nin para mal. Porque
forzara a Tamar, sa irm, collralle xenreira.
Morte de Amnn
23O cabo de dous anos, cando Abxalom faca en Baal Hasor de Efram o tosquiado dos
rabaos, convidou s fillos do rei. 24Abxalom foi onda o rei e pediulle: -"Vela que o teu
servo fai o tosquiado das ovellas. Rgolle rei que vea, cos seus serventes, festa do
seu servo".
O rei respondeulle a Abxalom: -"Non, meu fillo. Non imos ir todos e serche unha carga".
25El insistiu, pero o rei non quixo ir e bendiciuno. 26Entn dxolle Abxalom: -"Pois,
menos, que vea connosco o meu irmn Amnn". O rei respondeulle: -"Para que queres
que vaia contigo?" 27Abxalom insistiu e o rei mandou con el Amnn e a tdolos fillos do
rei.
Abxalom preparou un banquete, coma banquete de rei, 28e ordenoulles s seus criados:
-"Cando vexades que o corazn de Amnn empeza a aledarse co vio e eu vos dea o
sinal, feride a Amnn e matdeo. Non teades medo. Non son eu quen volo manda?
Forza! Mostrdevos valentes".
29Os criados fixeron con Amnn o que Abxalom lles mandara. Os outros fillos do rei
erguronse, montaron en cadansa mula e fuxiron. 30Ian anda de camio, cando lle
chegou a noticia a David: -"Abxalom matou os fillos do rei sen deixar sequera un". 31O
325

A BIBLIA

rei levantouse, rachou as sas vestes e botouse por terra, con tdolos seus serventes seu
lado, coas vestes rachadas.
32Entn falou Ionadab, fillo de Ximah, irmn de David, e dixo: -"Non pense o meu seor
que morreron tdolos fillos do rei; morreu soamente Amnn, segundo decidira Abxalom
o da en que aquel forzou a Tamar, sa irm. 33Polo tanto que o rei, meu seor, non se
inquede pensando que morreron os fillos todos do rei, cando morreu soamente Amnn".
34Daquela Abxalom fuxiu. A sentinela ergueu os ollos e viu que a moita xente polo
camio de Horonaim pola aba da montaa. 35Entn Ionadab dxolle rei: -"A chegan os
fillos do rei. Foi como o teu servo che dixera". 36Cando rematou el de falar, entraron os
fillos do rei chorando a berros. Tamn o rei e os seus serventes choraban con grande
pranto.
37Abxalom fuxiu e foise acoller onda Talmai, fillo de Amihud, rei de Guexur. David
gardou loito polo seu fillo Amnn todo ese tempo. 38Abxalom estivo tres anos fuxido en
Guexur. 39David acabou consolndose da morte de Amnn e ensumase por Abxalom.
David perdoa a Abxalom
14 1Decatouse Ioab, fillo de Seruiah, de que o corazn do rei estaba con Abxalom 2e
mandou a Tecah que trouxesen de al unha muller arteira, que lle dixo: -"Finxe que
ests co d, viste roupas de loito, non te unxas con leo e fai coma se foses unha muller
que leva loito hai tempo por un morto. 3Presentaraste diante do rei e diraslle isto e isto".
E Ioab pxolle na boca o que haba dicir.
4A muller de Tecah presentouse rei, postrouse por terra diante del e excla-mou:
-"Slvame, rei!" 5O rei preguntoulle: -"Que che pasa?" E ela dxolle: -"Eu son unha
viva; o meu home morreu. 6A ta serva tia dous fillos, que pelexaron no campo, sen
ningun que os separase, e un deles feriu outro e matouno. 7Agora rguese toda a
familia en contra da ta serva e dinme: entrgano-lo fratricida para matalo, para vinga-la
morte do irmn. Acabaremos tamn co herdeiro. Dese xeito apagarn a brasa que me
queda, e meu home non lle deixarn nin nome nin resto sobre a terra".
8O rei dxolle a muller: -"Vaite ta casa, que eu disporei sobre este asunto". 9Entn a
muller de Tecah dxolle rei: -"Rei, meu seor, que a culpa caia sobre min e sobre a
mia familia, pero que queden limpos dela o rei e o seu trono". 10O rei dixo: -"Se algun
se mete contigo, treo onda min e non volver molestarte". 11Ela repuxo: -"Que o rei
pronuncie o nome do Seor, o seu Deus, para que o vingador do sangue non vea causar
mis dano, exterminando o meu fillo". E o rei xurou: -"Pola vida do Seor, que non caer
por terra un cabelo de teu fillo".
12A muller dixo entn: -"Permite que a ta serva lle diga anda rei, meu seor, unha
palabra". 13El dixo: -"Fala". E ela dixo: -"Por que matinas desa maneira contra o pobo
de Deus? Polo que acaba o rei de dicir resulta culpable, pois non deixa que volva o seu
propio desterrado. 14Todos habemos morrer. E como a auga derramada por terra non se
pode recoller, dese mesmo xeito Deus non levanta un cadver. Faga, logo, o rei o
proxecto de que o proscrito non siga lonxe del.
15Se eu vin aqu para dicirlle isto rei, meu seor, foi porque o pobo me deu medo. A
ta serva pensou: voulle falar disto rei; poida que el faga caso da sa serva.
16Seguramente o rei escoitar e librar sa serva das mans dos que queren
exterminarnos, mesmo tempo, a min e meu fillo da herdade de Deus. 17A ta serva
pensou: a resposta do rei, meu seor, traerame conforto, pois o rei, meu seor, coma o
anxo de Deus, para distinguir entre o ben e o mal. Que o Seor, o teu Deus, sexa
contigo".

326

A BIBLIA

18O rei entn dxolle muller: -"Non me ocultes cousa ningunha do que che vou
preguntar". E a muller respondeulle: -"Fale o rei, meu seor". 19E o rei dixo: -"Non
anda a man de Ioab contigo en todo isto?" A muller respondeu: -"Pola ta vida, rei, meu
seor, que o que dixeches non marra nin dereita nin esquerda. O teu servo Ioab foi o
que puxo estas palabras na boca da ta serva. 20O teu servo Ioab fixo isto para disfrazar
todo o asunto. Pero o rei, meu seor, tan sabio coma o anxo de Deus para coecer todo
o que acontece sobre a terra".
21O rei dxolle a Ioab: -"Vou da-lo consentemento a esa proposta. Vai e trae de volta
xove Abxalom". 22Ioab postrouse por terra, saudando, e deulle as gracias rei. Dixo
Ioab: -"Agora, rei, meu seor, sei que conto co teu favor pois o rei cumpre os desexos do
seu servo".
23Ioab ergueuse e foi a Guexur e trouxo a Abxalom a Xerusaln. 24O rei dispuxo: -"Que
se retire sa casa e que non vea verme". E Abxalom retirouse sa casa sen
presentarse diante do rei.
25En todo Israel non haba un home tan fermoso coma Abxalom nin tan gabado por
todos. Desde os ps cabeza non tia un s defecto. 26Cando rapaba o cabelo -cousa que
faca de ano en ano pois pesballe moito-, o peso dos seus cabelos era de douscentos
siclos segundo a pesa real. 27A Abxalom nacranlle tres fillos e unha filla, que se
chamaba Tamar, unha rapaza moi fermosa. 28Abxalom residiu por dous anos en
Xerusaln sen poder visita-lo rei.
29Abxalom mandoulle recado a Ioab para envialo onda o rei; pero Ioab non acudiu.
Mandoulle un segundo recado, pero Ioab non se presentou. 30Entn dxolles Abxalom s
seus criados: -"Sabedes do eido que ten Ioab p do meu, sementado de orxo. Ide e
pndelle lume". E os criados de Abxalom queimaron o eido de Ioab.
31Entn foi Ioab onda Abxalom e preguntoulle: -"Por que os teus criados lle puxeron
lume meu eido?" 32Abxalom respondeulle: -"Sabes que te mandei chamar e dicirche
que vieses aqu para enviarte onda o rei coa encomenda: Para que vin de Guexur?
Mellor sera quedar al. Agora quero ve-lo rei. E se houbese en min culpa, que me faga
matar". 33Ioab foi onda o rei para dicirllo. E o rei chamou a Abxalom. Abxalom chegou
onda o rei e postrouse por terra diante del e o rei abrazouno.
Revolta de Abxalom
15 1Despois diso Abxalom fxose cun carro e cabalos e con cincuenta homes que o
escoltaban. 2Abxalom erguase cedo e pase entrada da cidade. Dirixase a tdolos
que an tribunal do rei cun preito e preguntballes: -"Ti de que cidade es?" E el
respondalle: -"O teu servo dunha das tribos de Israel". 3Entn dicalle Abxalom:
-"Mira, a ta causa boa e xusta, pero de parte do rei non hai quen te atenda".
4Despois segua dicindo: -"Quen me dera ser eu o xuz deste pas! A tdolos que
viesen onda min con preitos e con causas, faralles pronto xustiza". 5E cando algun se
lle acercaba e o saudaba, el tendalle a man, agarrbao e abrazbao. 6Dese xeito era como
trataba Abxalom s israelitas que acudan tribunal do rei, gandose, con iso, o corazn
de todo Israel.
7O cabo de catro anos Abxalom dxolle rei: -"Dixame chegar a Hebrn para cumprir
unha promesa que lle fixen Seor. 8Estando en Guexur de Aram, o teu servo fixo esta
promesa: se o Seor me deixa volver a Xerusaln, ofrecereille un sacrificio en Hebrn".
9O rei dxolle: "Vai en paz". E el colleu e foise a Hebrn.
10Abxalom mandou mensaxeiros por tdalas tribos de Israel con esta consigna: -"Cando
oide-lo son da trompeta, proclamade: Abxalom reina en Hebrn!"

327

A BIBLIA

11De Xerusaln an con Abxalom douscentos homes, convidados, pero de boa fe, alleos
que se tramaba. 12Mentres el ofreca o sacrificio, Abxalom mandou buscar a Ahitfel,
o guilonita, conselleiro de David, na sa cidade de Guiloh. A conxura colla forza. Cada
vez eran mis os que seguan a Abxalom.
Fuxida de David
13Chegou onda David un mensaxeiro que lle dixo: -"O corazn dos israelitas vaise con
Abxalom". 14Entn mandoulles David a tdolos seus servidores, que estaban con el en
Xerusaln: -"Prepardevos e fuxamos; se non, non daremos escapado de Abxalom.
Fuxamos de prsa, que non se nos adiante. Se nos colle, estamos perdidos. Pasar a
cidade polo fo da espada". 15Os servidores dixronlle rei: -"Os teus servidores estn
dispostos a face-lo que diga o rei".
16Saron, logo, a p o rei e a sa familia, quedando dez concubinas garda do pazo real.
17Saron todos a p, o rei e toda a sa xente, e parronse onda unha casa que haba nas
aforas. 18Os servidores do rei puxronse todos do seu lado; pero os quereteos, os
peleteos e os gueteos, que vieran con el de Gat en nmero de seiscentos, puxronse
diante do rei.
19O rei preguntoulle a Itai de Gat: -"Por que tes que vir connosco tamn ti? D a volta e
queda co rei, pois ti es un estranxeiro, desterrado do teu pas. 20Chegaches onte, e voute
obrigar xa hoxe a ir connosco, cando eu mesmo vou para onde cadre? D a volta e leva
contigo os teus irmns. E que o Seor mostre contigo o seu amor e a sa fidelidade".
21Pero Itai respondeulle rei: -"Pola vida do Seor e pola do meu amo, o rei! Onde
queira que estea o rei, meu seor, al estar o teu servo, o mesmo para a morte que para a
vida". 22Entn David dxolle a Itai: -"Ven, logo, pasa". Itai o gueteo pasou para diante,
con tdolos seus homes e con toda a sa familia.
23Toda a xente choraba a berros. O rei pasou o torrente Cedrn e pasaron todos con el,
camio do deserto. 24Ia tamn Sadoc e con el tdolos levitas. Levaban a arca da alianza
do Seor e puxrona onda Abiatar, ata que acabou de sar da cidade a xente toda.
25O rei mandoulle a Sadoc: -"Devolve a arca de Deus para a cidade. Se o Seor me
dispensa o seu favor, far que poida volver e permitirame ve-la arca e a sa morada.
26Pero se El me di que non son do seu agrado, aqu me ten; que faga comigo o que lle
pareza". 27E o rei dxolle sacerdote Sadoc: -"Volvede tranquilos para a cidade, ti e o
teu fillo Ahimaas, e Abiatar e o seu fillo Ionatn; vs e vosos dous fillos. 28Vede, eu
agardarei nos pasos do deserto, mentres me chega unha palabra vosa que me informe".
29Sadoc e Abiatar volveron coa arca de Deus para Xerusaln e quedaron al.
30David suba chorando pola costa das Oliveiras, coa cabeza cuberta e os ps descalzos.
Toda a sa xente cubrira a cabeza e suba tamn chorando. 31Dixronlle a David:
-"Ahitfel est na conxura de Abxalom". E David pediu: -"Entolece, Seor, o consello de
Ahitfel".
32Cando David chegou cume da montaa onde se adoraba a Deus, saulle encontro
Huxai, o arquita, coa tnica rachada e coa cabeza cuberta de po. 33David dxolle: -"Se
vs comigo, sers para min unha carga. 34Pero, se volves cidade e lle dis a Abxalom:
Rei, eu quero se-lo teu servo. Primeiro fun servo de teu pai, pero agora quero ser teu,
entn fars fracasar no meu proveito o consello de Ahitfel.
35Al tes contigo os sacerdotes Sadoc e Abiatar. Todo o que oias no pazo do rei,
cntallelo a Sadoc e a Abiatar. 36Al con eles estn os seus dous fillos, Ahimaas de
Sadoc e Ionatn de Abiatar. Por eles mandardesme informes de todo o que oiades".
37Huxai, amigo de David, chegaba cidade, cando Abxalom faca a sa entrada en
Xerusaln.
328

A BIBLIA

Sib e Xim
16 1Acabara David de pasa-lo cume da montaa, cando se atoparon con Sib, criado de
Mefibxet, que via con dous burros aparellados, cargados con douscentos pans, cen
acios de uvas pasas, cen tortas de figos e un pelexo de vio. 2O rei preguntoulle a Sib:
-"A que vs con esas cousas?" E Sib respondeulle: -"Os burros son para que monte a
familia do rei, os pans e os figos son para que coman os criados, e o vio para que
beban os que desfalezan no deserto".
3O rei preguntoulle: -"Onde est o fillo do teu amo?" Sib respondeulle: -"Quedou en
Xerusaln, pensando: hoxe a casa de Israel devolverame o reino de meu pai". 4O rei
dxolle a Sib: -"Todo o que tia Mefibxet para ti". E Sib respondeulle: -"Ps-trome
diante de ti. Oxal, rei, meu seor, atope eu gracia s teus ollos".
5Chegado o rei David a Bahurim, saa de al un da familia de Xal chamado Xim, fillo
de Guer. Saa maldicindo 6e tirballes pedras a David e s serventes do rei, mentres a
xente toda e os valentes an sa dereita e sa esquerda. 7Nas sas maldicins dica
Xim: -"Vaite, vaite, home sanguiento e perverso. 8O Seor fai caer enriba de ti o
sangue da familia de Xal, a quen roub-che-lo trono; o Seor pon o reino nas mans de
teu fillo Abxalom. A ests, cado na ta maldade, porque ti es un home sanguiento".
9Abixai, fillo de Seruiah, dxolle rei: -"Por que permites que ese can morto maldiga
rei, meu seor? Dixame que lle corte a cabeza". 10Pero o rei dxolle: -"Que teo eu
que ver convosco, fillos de Seruiah? Dixao que maldiga. Se o Seor lle dixo que
maldiga a David, quen pode pedirlle contas de que o faga?"
11David seguiulle dicindo a Abixai e a tdolos seus serventes: -"Se o meu propio fillo,
sado das mias entraas, quere quitarme a vida, canto mis un benxaminita. Deixdeo
que me maldiga; mandoullo, de certo, o Seor. 12Quizais repare o Seor na mia
afliccin, e polas maldicins de hoxe me compense con bens".
13David seguiu o camio cos seus homes, mentres Xim os segua de cerca, pola ladeira
da montaa, andando e maldicindo, guindndolle pedras e levantando unha poeira.
14David e a sa xente chegaron cansos onda a auga e al descansaron.
15O tempo Abxalom e os seus israelitas chegaban a Xerusaln. Ahitfel acompabao.
16Entn Huxai, o arquita, amigo de David, presentouse a Abxalom e aclamouno: -"Viva
o rei, viva o rei!" 17Abxalom preguntoulle: -" esa a lealdade que ti gardas teu
amigo? Por que non fuches con el?" 18Huxai respondeulle a Abxalom: -"Non. Eu
estarei con quen elixiu o Seor e todo este pobo de Israel e con ese quedarei. 19Polo
demais, a quen veo servir, senn seu mesmo fillo? O mesmo que servn a teu pai, as
estou agora contigo".
20Abxalom dxolle a Ahitfel: -"Celebrade consello sobre o que habemos facer".
21Ahitfel respondeulle: -"Achgate as concubinas que teu pai deixou gardando o seu
pazo. Dese xeito saber todo Israel que te fixeches aborrecible para teu pai e sentiranse
mis fortes os que te seguen". 22Levantron-lle unha tenda na terraza e Abxalom
achegouse s concubinas de seu pai, s vistas de todo Israel. 23Daquela o consello de
Ahitfel tia a mesma autoridade c consulta de Deus, e como tal era valorado, o mesmo
por David coma por Abxalom.
O consello de Ahitfel e o de Huxai
17 1Ahitfel dxolle a Abxalom: -"Vou escoller doce mil homes para sar esta mesma
noite en persecucin de David. 2Sorprendereino canso e sen forzas e, co medo que lle
meterei, toda a sa xente fuxir e eu matarei rei abandonado. 3Entn farei volver cara a
329

A BIBLIA

ti o pobo todo, como a noiva que volve seu noivo. Porque ti bsca-la morte dun s
home e que o pobo quede en paz".
4A proposta pareceulle ben a Abxalom e a tdolos ancins de Israel. 5Pero Abxalom
dixo: -"Chamade a Huxai, o arquita, e escoitemos tamn o que el propn". 6Chegou
Huxai e dxolle Abxalom: -"Ahitfel propuxo isto. Debmolo facer? E se non, cal a
ta proposta?"
7Huxai respondeulle a Abxalom: -"Desta vez non bo o consello de Ahitfel". 8E
engadiu: -"Ti coeces a teu pai e s seus homes. Son valentes e estn rabiados, coma no
monte a osa privada das sas cras. Ademais, o teu pai home de guerra e non pasar a
noite mesturado coa tropa. 9Arestora estar acochado nunha cova ou en calquera outro
lugar. Se de primeiras caen algns dos teus e se corre o rumor: houbo unha desfeita no
exrcito de Abxalom, 10entn, mesmo os valentes de corazn coma lens, derreteranse
de medo, pois todo Israel sabe que teu pai un heroe e que leva consigo homes valentes.
11O meu consello este: que todo Israel, desde Dan a Beerxeba, se xunte teu arredor,
numeroso coma a area das praias, e que ti en persoa vaias con eles. 12Chegaremos onda
teu pai, onda queira que se encontre, botarmonos enriba del, coma a rosada que cae
sobre o chan e non lle quedar un s dos seus homes. 13E se se acocha nunha cidade,
acudir con cordas todo Israel e arrastraremos esa cidade regato ata que dela non quede
unha pedra".
14Abxalom e tdolos israelitas dixeron: -"A proposta de Huxai, o arquita, mellor c de
Ahitfel". A cousa que o Seor determinara facer fracasa-lo consello de Ahitfel, que
era bo, para trae-la desgracia a Abxalom.
15Huxai informou s sacerdotes Sadoc e Abiatar: -"Ahitfel aconsellou a Abxalom e s
ancins de Israel isto e isto; pero eu aconselleilles estoutro. 16Agora manddelle de
contado este recado a David: non quedes esta noite nas chairas do deserto. Pasa para o
outro lado, non vaian extermina-lo rei con toda a sa xente".
Abxalom persegue a David en Transxordania
17Ionatn e Ahimaas estaban agardando en Enrguel. Unha criada deba levrlle-lo
recado e despois eles levaranllo rei David. Eles non podan deixarse ver entrando na
cidade. 18Viunos un rapaz e dxollo a Abxalom. Pero eles saron correndo e metronse
na casa dun home de Bahurim, que tia no patio un pozo onde eles se esconderon. 19A
muller colleu unha manta, estendeuna sobre a boca do pozo e botou gran encima de xeito
que ningun notara nada.
20Chegados os criados de Abxalom casa, onda a muller, preguntronlle: -"Onde estn
Ahimaas e Ionatn?" E ela dxolles: -"Pasaron cara ro". Eles buscronos, pero non os
atoparon, e volvronse para Xerusaln.
21Desque os criados marcharon, os outros saron do pozo e correron a dicirlle a David:
-"Ergudevos e pasade o ro axia, pois Ahitfel propuxo isto en contra vosa". 22David e
a sa xente levantronse e atravesaron o Xordn. Estiveron pasando ata amencer. A esa
hora non quedaba xa ningun sen pasar.
23Vendo Ahitfel que non seguiran o seu consello, aparellou o burro e colleu e marchou
para a casa na sa cidade. Puxo en orde a sa casa e despois aforcouse e morreu.
Enterrrono no sartego de seus pais.
24Namentres David chegaba a Mahanaim, Abxalom atravesaba o Xordn con tdolos
homes de Israel. 25Abxalom puxera a Amas fronte do exrcito no lugar de Ioab.
Amas era fillo dun tal Itr, ismaelita, que o tivera de Abigail, filla de Nahax, irm de
Seruiah e nai de Ioab. 26Abxalom acampou con Israel en terras de Galaad.

330

A BIBLIA

27Cando David chegou a Mahanaim, Xob, fillo de Nahax, de Rabah de Amn, Maquir,
fillo de Amiel de Lodabar, e Barzilai, o galaadita de Roguelim, 28vieron con xergns,
con xerras e con cuncas de barro, con trigo, faria, orxo e gran torrado, con fabas e
lentellas, 29con mel, manteiga, queixo de ovella e de vaca, e presentronlles todo a David
e sa xente, que comesen, pois pensaban: esta xente est cansa e chea de fame e de sede
do deserto.
Desfeita e morte de Abxalom
18 1David pasou revista s seus homes, e pxolles xefes de milleiro e de centuria. 2Un
tercio do exrcito pxoo mando de Ioab, un tercio mando de Abixai, fillo de Seruiah,
irmn de Ioab, e un tercio mando de Itai de Gat.
O rei dxolles s soldados: -"Quero ir eu tamn convosco". 3Pero eles respondronlle:
-"Ti non veas. Pois, se tivesemos que fuxir, ningun se fixara; e se morresmo-la
metade, tampouco tera importancia. Mais ti vales coma dez mil de ns. Mellor que nos
socorras desde a cidade". 4O rei dxolles entn: -"Farei o que vos pareza". E o rei quedou
onda a porta, mentres o exrcito saa por milleiros e por centurias. 5E mandoulles a Ioab,
a Abixai e a Itai: -"Tdeme conta do xove Abxalom". Todo o exrcito ou o que o rei
mandou s xefes, tocante a Abxalom.
6O exrcito sau campo encontro de Israel. O combate librouse nos boscos de Efram.
7Al o exrcito de Israel foi derrotado polos seguidores de David. A mortandade foi
grande aquel da. Foi de vinte mil homes. 8O combate estendeuse por toda aquela
bisbarra. Aquel da o bosco devorou mis vidas c espada.
9Abxalom acertou a pasar vista dos homes de David. Ia montado no seu macho e
pasar este debaixo dunha acieira enmararonselle nas gallas os cabelos da cabeza e
quedou pendurado entre o ceo e a terra, mentres o macho segua para adiante.
10Un home que o viu, levoulle a noticia a Ioab: -"Acabo de ver a Abxalom pendurado
dunha acieira". 11Ioab dxolle que lle traa a noticia: -"E logo, se o viches, por que
non o botaches por terra al mesmo? Agora terache que dar dez siclos de prata e un
cinto". 12Pero o home dxolle a Ioab: -"Nin que estivese xa pesando mil moedas de prata,
non erguera eu as mias mans contra o fillo do rei, pois todos omo-lo que o rei vos
mandou, a ti, a Abixai e a Itai: tdeme conta do xove Abxalom. 13Se eu cometese esa
traicin pola mia conta, ti poraste en contra mia, diante do rei, a quen nada se lle
esconde".
14Entn dixo Ioab: -"Non me vou quedar aqu detido diante de ti". E, coa mesma, colleu
tres dardos e cravoullos no corazn a Abxalom, que estaba anda vivo, pendurado da
acieira. 15Os dez escudeiros de Ioab acercronse a Abxalom, golperono e rematrono.
16Ioab mandou que tocasen a trompeta e o exrcito deixou de perseguir a Israel, porque
Ioab o contivo. 17Logo colleron o corpo de Abxalom, botrono nun foxo do bosco e
ergueron por riba del unha morea de pedras. Os israelitas fuxiron todos, cada un para a
sa tenda. 18Abxalom erixrase en vida un monumento no val do rei, pensando: non teo
fillo que mantea vivo o meu nome. Gravou na estela o seu nome e anda hoxe se lle
chama monumento de Abxalom.
David chora polo seu fillo
19Entn Ahimaas, fillo de Sadoc, pediulle a Ioab: -"Dixame ir de contado xunto rei,
para levarlle a noticia de que o Seor lle fixo xustiza ante os seus inimigos". 20Ioab
respondeulle: -"Hoxe non levaras boas novas: xa as levars outro da. Hoxe non levaras

331

A BIBLIA

boas novas, porque morreu o fillo do rei". 21E Ioab dxolle a un cuxita: -"Vai e
anncialle rei o que viches". O cuxita saudou a Ioab e foi correndo.
22Ahimaas, fillo de Sadoc, insistiulle a Ioab: -"Pase o que pase, dixame correr a min
tamn tras do cuxita". Ioab dxolle: -"Para que queres correr, meu fillo? Esa nova non
che sera de proveito". 23Pero el dixo: -"Pase o que pase, quero correr". E el dxolle:
-"Corre". E Ahimaas sau correndo e, atallando polo medio do val, adiantuselle cuxita.
24David estaba sentado entre as das portas. O vixa subiu terraza, por riba da porta da
muralla, mirou e viu que via correndo un home s. 25O vixa berrou e pasoulle a noticia
rei. O rei comentou: -"Se vn s, que trae boas noticias".
O home segua acercndose 26e o vixa viu outro home correndo, e berrou desde enriba
da porta: -"Vn outro home correndo s". E o rei comentou: -"Tamn este trae boas
noticias". 27O vixa engadiu: -"Pola maneira de correr, o primeiro corredor perceseme a
Ahimaas, o fillo de Sadoc". E o rei comentou: -"Ese unha boa persoa. Vir con boas
noticias".
28Entn Ahimaas berroulle rei: -"Paz". E saudouno postrndose polo chan. E dixo:
-"Bendito sexa o Seor, teu Deus, que che entregou os homes que ergueron a man contra
o rei, meu seor". 29E o rei preguntoulle: -"Est ben o xove Abxalom?" Ahimaas
respondeulle: -"Cando Ioab enviou teu servo, vin que haba un gran barullo; pero non
sei o que pasou". 30O rei dxolle: -"Arreda e queda a." E el arredouse e quedou al.
31Niso entrou o cuxita e dixo: -"Noraboa, rei, meu seor, porque o Seor deuche hoxe a
victoria sobre tdolos que se ergueron contra ti". 32O rei preguntoulle cuxita: -"Est
ben o mozo Abxalom?" E o cuxita respondeulle: -"Que s inimigos do rei e a tdolos que
se rebelaron contra ti lles pase coma a ese mozo".
19 1O rei conturbouse, subiu mirador de por riba da porta e botouse a chorar. Mentres
suba, a dicindo: -"Ai, meu fillo; meu fillo, Abxalom; meu fillo Abxalom! Quen me
dera poder morrer eu no teu lugar, Abxalom, meu fillo, meu fillio!"
2Informaron a Ioab: -"O rei est chorando, facendo d por Abxalom". 3A victoria daquel
da converteuse en loito para o exrcito, pois este soamente oa dicir: o rei est aflixido
polo seu fillo. 4O exrcito entrou aquel da s escondidas na cidade, como entrara
avergonzado un exrcito que fuxise do combate. 5O rei cubra a cara e choraba a berros:
-"Meu fillo, Abxalom; meu fillo, Abxalom; meu fillio!"
6Ioab chegouse pazo e dxolle rei: -"Hoxe cubriches de vergonza a cara dos teus
servidores, que salvaron a ta vida, a dos teus fillos e fillas, a das tas mulleres e a das
tas concubinas. 7Ti queres s que te aborrecen e aborreces s que te queren. Hoxe
deches a entender que nada se che d nin por xefes nin por soldados. Hoxe comprendn
que, se vivise Abxalom, mesmo se estivesemos mortos todos ns, estaras ti contento.
8Agora rguete e vai falarlles corazn s teus serventes, pois xroche polo Seor que,
se non vas, esta noite non quedar ningun contigo; e este ser para ti mis grande mal ca
tdolos que padeciches desde a mocidade ata hoxe". 9O rei foi e sentou onda a porta. E
toda a sa xente veuse presentar diante del.
Volta de David a Xerusaln
Os israelitas fuxiron para cadansa tenda. 10E por tdalas tribos de Israel a xente discuta
e dican: -"O rei librounos da man dos nosos inimigos, salvounos da man dos filisteos. E
agora tivo que fuxir do pas por culpa de Abxalom. 11Pero Abxalom, a quen ns
unximos por rei, morreu no combate. As que, por que estades a calados e non facedes
que volva o rei?"

332

A BIBLIA

12As palabras que se dican por todo Israel chegaron casa do rei. E o rei David mandou
s sacerdotes Sadoc e Abiatar: -"Faldelles s ancins de Xud e dicdelles: Por que
habedes de se-los derradeiros en facer que o rei volva seu pazo? 13Vos sde-los meus
irmns; sodes comigo so e carne. Por que habedes de se-los derradeiros en facer que o
rei volva?" 14E a Amas dxolle: -"Non es ti comigo so e carne? Que Deus me
castigue, se non te fago xefe do exrcito por vida no posto de Ioab". 15David gaou o
corazn de tdolos homes de Xud coma o dun s home; e mandronlle dicir: -"Volve, ti
e os teus servidores".
16O rei emprendeu o regreso e chegou onda o Xordn. Os de Xud chegaron a Guilgal,
para sarlle encontro rei e acompaalo no paso do Xordn. 17Xim, fillo de Guer,
benxaminita de Bahurim, apurouse para baixar cos homes de Xud encontro de David,
18levando consigo mil homes da tribo de Benxamn. Pola sa parte, Sib, criado da
familia de Xal, levando consigo os seus quince fillos e vinte dos seus criados, chegou
Xordn antes c rei, 19e atravesou o vado, para axudar a pasar familia do rei e para
porse sa disposicin.
20Xim, fillo de Guer, postrouse diante do rei cando este pasaba o Xordn e dxolle:
-"Non teas, seor, en conta o meu delito; non recordes aquel mal feito do teu servo, o
da en que o rei, meu seor, saa de Xerusaln; non mo teas gardado. 21O teu servo
confesa que pecou. Pero hoxe son o primeiro de toda a familia de Xos en virlle sar
rei, meu seor".
22Abixai, fillo de Seruiah, tomou a palabra para dicir: -"Vaise agora librar Xim da
morte, despois de que maldiciu unxido do Seor?" 23Mais David dixo: -"Que teo
que ver eu convosco, fillos de Seruiah, para que hoxe fagades de tentadores? Ten que
morrer algun hoxe en Israel, cando eu volvo a ser rei de Israel?" 24E o rei dixolle a
Xim: -"Non morrers". E o rei xuroullo.
25Tamn Mefibxet, fillo de Xal, baixou encontro do rei. Non lavara os ps, nin
afeitara a barba, nin mudara a roupa, desde o da da marcha do rei ata a sa volta con ben.
26Chegado desde Xerusaln onda o rei, o rei preguntoulle: -"Por que non fuches
comigo, Mefibxet?" 27El respondeulle: -"Rei, meu seor, o meu criado traicionoume,
pois o teu servo decidira: farei que me aparellen o burro, montarei nel e irei co rei, porque
o teu servo est coxo. 28O meu criado calumnioume diante do rei, meu seor. Pero o rei,
meu seor, coma o anxo de Deus. Fai, logo o que che pareza.
29Tdolos da familia de meu pai eran reos de morte ante o rei, meu seor. Pero ti
puxeches a este teu servo entre os que comen ta mesa. Xa que logo, que dereito me
queda por reclamar diante do rei?" 30O rei dxolle: -"Por que segues falando sen parar?
Xa o dixen: -Ti e Sib repartirdesvo-las terras". 31Mefibxet respondeulle rei: -"Pode
quedar el con todo, xa que o rei, meu seor, volveu san e salvo sa casa".
32Tamn Barzilai o galaadita baixou desde Roguelim para acompaar rei no paso do
Xordn. 33Barzilai era xa vello, tia oitenta anos. El mantivera rei, no tempo que estivo
en Mahanaim, pois era home de boa posicin. 34O rei dxolle a Barzilai: -"Ti vste agora
comigo; eu mantereite en Xerusaln". 35Barzilai dixolle rei: -"Cantos anos me
quedan de vida para subir agora co rei a Xerusaln? 36Xa cumprn os oitenta anos. Podo
discernir anda entre o ben e o mal? Pode o teu servo disfrutar do que come e do que
bebe? Podo escoita-la voz dos cantores e das cantoras? Por que ha se-lo teu servo unha
carga para o rei, meu seor?
37O teu servo acompaou rei unha miga aln do Xordn. Por que a agora darme unha
recompensa tan grande? 38Deixa que o teu servo volva, para morrer na sa cidade, cerca
do sepulcro de seu pai e de sa nai. A te-lo teu servo Quimham. Que vaia el co rei, meu
seor; e ti trtao como che pareza". 39O rei respondeulle: -"Que vea, logo, Quimham.
Tratareino como ti queiras. E calquera cousa que me pidas, eu fareina por ti".
333

A BIBLIA

40A xente de David pasou toda o Xordn. Tamn o pasou o rei. Al abrazou a Barzilai e
bendiciuno e Barzilai volveuse para a sa casa. 41O rei seguiu para Guilgal e con el a
Quimham. Acompaaba rei todo o pobo de Xud e a metade do pobo de Israel.
42Os homes de Israel fronlle dicir rei: -"Por que te reteen para si nosos irmns, os
homes de Xud, e son eles os que axudaron o rei, sa familia e toda a sa xente a
pasa-lo Xordn?" 43Os homes de Xud respondronlles s de Israel: -"Porque o rei
parente noso. Por que vos parece mal? Vivimos conta do rei ou tiramos proveito
del?" 44Os homes de Israel respondronlles s de Xud: -"Ns temos dez partes do rei e
somos para el mis ca vs. Por que, logo, nos despreza? Non fomos ns os primeiros
en facer volver noso rei?" Pero a resposta dos homes de Xud foi mis spera anda c
dos homes de Israel.
Revolta de Xeba
20 1Por un casual estaba al un home perverso, que se chamaba Xeba, fillo de Bicr, un
benxaminita. Este tocou a trompeta dicindo:
-"Ns non temos parte con David,
nin temos herdo co fillo de Ixa.
Cada un para a sa tenda, Israel!"
2Os homes de Israel abandonaron a David e seguiron a Xeba, fillo de Bicr; pero os
homes de Xud seguiron co seu rei desde o Xordn cara a Xerusaln. 3En Xerusaln
David entrou no seu pazo e as dez concubinas que deixara al, seu coidado, meteunas
no harn. O rei mantaas, mais non se achegou a elas. Estiveron al encerradas ata a
morte, vivindo coma vivas.
4O rei ordenoulle a Amas: -"Convca-me en tres das os homes de Xud e ti presntate
tamn". 5Amas marchou e convocou os homes de Xud, pero tardou mis tempo do
marcado. 6David dxolle entn a Abixai: -"Agora Xeba, fillo de Bicr, vainos facer mis
dano ca Abxalom. Colle os homes do teu seor e vaite detrs del, non encontre unha
cidade fortificada e escape".
7Con Abixai saron os homes de Ioab, os quereteos, os peleteos e tdolos valentes;
abandonaron Xerusaln na persecucin de Xeba, fillo de Bicr. 8Cando chegaron xunto
pedra grande que hai en Gaban, apareceu Amas diante deles. Ioab a vestido co
uniforme e por riba levaba unha espada enfundada, cinguida costado. A espada
sauselle e caeu.
9Ioab preguntoulle a Amas: -"Como ests, meu irmn?" O tempo coa sa dereita
collao da barba para bicalo. 10Amas non reparou na espada que levaba Ioab na outra
man. Ioab feriuno con ela no ventre e saronselle as entraas. Sen necesidade doutro
golpe, Amas morreu. Despois Ioab e Abixai, o seu irmn, seguiron perseguindo a Xeba,
fillo de Bicr.
11Un home dos de Ioab pxose onda Amas e dica: -"Os que estean por Ioab e os que
son de David, que sigan a Ioab". 12Amas xaca nun bao de sangue no medio do
camio. Vendo o home que tdolos que pasaban se detian, botou o cadver de Amas
para fra do camio, en vista de que os que pasaban, se detian diante del. 13Xa retirado
o cadver do camio, todos seguiron a Ioab na persecucin de Xeba, fillo de Bicr.
14Xeba pasou por tdalas tribos de Israel ata Abel Bet Macah. Xuntronselle os bicritas,
que entraron al detrs sa. 15Chegaron os de Ioab e puxeron cerco a Abel Bet Macah.
Ergueron contra a cidade un terrapln que chegaba muro. Os soldados de Ioab
excavaban para botaren abaixo as murallas.
16Unha muller asisada berrou desde a cidade: -"Escoitade! Escoitade! Dicdelle a Ioab
que se achegue aqu, que lle quero falar". 17Acercouse Ioab e a muller preguntoulle:
334

A BIBLIA

-"Es ti Ioab?" E el dixo: -"Son". E ela: -"Escoita as palabras da ta serva". E el dixo:

-"Escoito".
18Entn dxolle ela: -"Os ancins dican: que pregunten en Abel e con iso acabronse as
contendas. 19Ns somos unha das cidades mis pacficas e fieis de Israel e a unha cidade
que nai en Israel ti tentas trae-la morte. Por que queres estraga-la herdade do Seor?"
20Ioab respondeulle: -"Deus me libre de estragala e de destrula. 21Non se trata diso,
senn dun home da montaa de Efram chamado Xeba, fillo de Bicr, que ergueu a sa
man contra o rei, contra David. Entregdeo a el e arredareime da cidade". A muller
dxolle a Ioab: -"Agora mesmo che botmo-la sa cabeza por riba da muralla".
22A muller convenceu pobo coa sa sabedora. Cortronlle a cabeza a Xeba, fillo de
Bicr, e botronlla a Ioab. Ioab tocou a trompeta, e, afastndose da cidade, voltou cada un
para a sa tenda. Ioab volveu a Xerusaln onda o rei.
23Ioab era o xefe do exrcito de Israel; Benaas, fillo de Iehoiad, mandaba nos quereteos
e peleteos; 24Adoniram levaba o recrutamento de traballadores; Ioxafat, fillo de Ahilud,
era o secretario; 25Xei era o cronista; Sadoc e Abiatar, os sacerdotes. 26Tamn Ir, de
Iair, era sacerdote de David.
VI. ANEXOS (2 Sam 21-24)
Os gabaonitas e os fillos de Xal
21 1No tempo de David houbo unha fame de tres anos seguidos. David consultou o
Seor e o Seor respondeulle: -"Enriba de Xal e da sa familia est o sangue dos
gabaonitas que mataron".
2O rei convocou entn os gabaonitas e faloulles. Os gabaonitas non eran israelitas, senn
un resto dos amorreos. Os israelitas fixeran pacto con eles, pero Xal quixera
exterminalos no seu celo por Israel e por Xud. 3David dxolles s gabaonitas: -"Que
podo facer por vs e con que podo reparar, para que bendigde-la herdade do Seor?"
4Os gabaonitas respondronlle: -"Non queremos prata nin ouro de Xal nin da sa
familia nin queremos que ningun morra en Israel". E o rei dxolles: -"Farei por vs o que
me pidades". 5Os gabaonitas dixronlle rei: -"Un home quixo exterminarnos, acabar
connosco e facernos desaparecer da terra de Israel. 6Que nos entreguen sete dos seus
fillos para colgalos diante do Seor, en Gaban, na montaa do Seor". David
respondeulle: -"Darivolos eu".
7O rei perdooulle a vida a Mefibxet, fillo de Ionatn, fillo de Xal, por mor do pacto
que se xuraran David e Ionatn, fillo de Xal. 8Pero o rei colleu a Armon e a Mefibxet,
os dous fillos que Rispah, filla de Aiah, lle dera a Xal, e os cinco fillos que Merab, filla
de Xal, lle parira a Adriel, fillo de Barzilai, o meholatita, 9e entregullelos s
gabaonitas, que os penduraron no monte diante do Seor. Caeron os sete mesmo tempo,
axustizados nos primeiros das da seitura, comezo da sega do orxo. 10Rispah, filla de
Aiah, colleu un saco, estendeuno por riba da rocha e estivo al desde o comezo da seitura
ata que caeron as chuvias nos cadveres, para impedir que se acercasen a eles de da os
paxaros do ceo e de noite as feras do campo.
11Cando lle contaron a David o que fixera Rispah, filla de Aiah, concubina de Xal,
12mandou el colle-los sos de Xal e os do seu fillo Ionatn de onda os vecios de Iabex
de Galaad, que os levaran da praza de Bet-Xen. Al pendurranos os filisteos o da en
que estes derrotaran a Xal en Guilboa. 13O rei fixo vir de al os sos de Xal e os do
seu fillo Ionatn e xuntronos cos sos dos axustizados. 14Enterraron os sos de Xal e

335

A BIBLIA

os do seu fillo Ionatn en terras de Benxamn, en Sel, no sepulcro de Quix, pai de Xal.
Fixeron todo o que o rei mandou e despois diso compadeceuse Deus da terra.
Fazaas de David e dos seus homes
15Despois volveu haber guerra entre os filisteos e Israel. David baixou cos seus
servidores e loitou contra os filisteos. David quedou canso diso 16e asentronse en Gob.
Un home dos refatas, cunha lanza de bronce de trescentos siclos de peso e cunha espada
nova, dica que a matar a David. 17Pero Abixai, fillo de Seruiah, defendeu a David.
Feriu filisteo e matouno. Entn conxurronse os homes de David e dixronlle: -"Ti non
sairs mis connosco combate e que non se apague o facho de Israel".
18Despois houbo outro combate en Gob cos filisteos. Nel Sibcai de Huxah matou a Saf,
un refata. 19Noutro combate en Gob cos filisteos, Elhann, fillo de Iair o betlemita,
matou a Goliat de Gat. Este levaba unha lanza coma un rolo de teceln.
20Noutra batalla en Gat presentouse un home de gran talla, con seis dedos en cada man e
seis en cada p, vintecatro en total, tamn el era dos refatas. 21Desafiou a Israel, pero
matouno Ionatn, fillo de Xim, irmn de David. 22Eses catro homes da raza dos refatas
eran de Gat e caeron a mans de David e dos seus homes.
Salmo real
22 1O da en que o Seor o librou do poder dos seus inimigos e das mans de Xal, David
entooulle este canto Seor.
2-"Seor, mia rocha,
meu castro e meu refuxio;
3meu Deus, penedo onde me acollo,
meu escudo, meu salvador, meu tobo,
meu recocho, que me libras da violencia.
4Eu invoco o Seor, o adorable,
e dos meus inimigos serei salvo.
5Cando as ondas da morte me rodean
e as correntes do averno me atropelan;
6cando me cinguen as cordas do abismo
e os lazos da morte me sorprenden,
7no apreto invoco o Seor
e chamo polo meu Deus,
e El escoita a mia voz desde o seu santuario,
o meu clamor chega s seus odos.
8A terra conmvese e treme,
os fundamentos do ceo estremecen,
tremen por mor da ta ira.
9Do seu nariz sobe o fume,
de todo el carbns acesos.
10Abaixa os ceos e descende,
con mestas nubes debaixo dos seus ps.
11A cabalo dun querubn voa
subido nas s do vento.
12Das tebras fai a sa tenda,
envolto en escuras augas e en nboa mesta.
13Co relampo da sa presencia
336

A BIBLIA

acndense chispas de lume.

14O Seor trona desde o ceo,
o Altsimo fai resoa-la sa voz.
15Dispara as sas frechas e disprsaos,
cos seus lstregos entolceos.
16O leito do mar queda vista,
os alicerces do mundo descuberto,
diante da ameaza do Seor,
polo bafo da sa ira.
17Desde o ceo alonga el a man para collerme,
para tirarme das augas caudalosas.
18Lbrame de inimigos poderosos,
de adversarios mis fortes ca min.
19O da da mia desgracia eles atcanme,
pero o Seor o meu amparo,
20quen me saca a campo aberto
e me salva, porque me ama.
21O Seor retribeme, segundo a mia rectitude
e conforme a pureza das mias mans.
22Eu gardo, certamente, os camios do Seor
e non son rebelde meu Deus.
23Teo as sas decisins sempre presentes
e non me arredo dos seus preceptos.
24Son sincero diante del
e grdome do pecado.
25O Seor retribeme segundo a mia rectitude
e conforme a mia pureza s seus ollos.
26Co piadoso mstraste piadoso
e co enteiro es ti enteiro.
27Co puro mstraste puro
e co renarte es ti retorto.
28Ti slva-la xente humilde
e abixa-los soberbios.
29Ti es, Seor, a mia candea,
o Seor aluma as mias tebras.
30Contigo podo correr tras dunha tropa,
co meu Deus podo atacar unha muralla.
31A conducta do Seor perfecta,
a sa palabra, acrisolada,
un escudo para cantos a El se acollen.
32Que Deus hai, fra do Seor?
Quen unha rocha, fra do noso Deus?
33El o Deus que me cingue de forza,
o que fai dereito o meu camio.
34El fai os meus ps coma os dos cervos
e mantenme en p nos outeiros;
35El adestra para a loita as mias mans,
os meus brazos para tensar arco de bronce.
36Ti prstasme o teu escudo salvador,
a ta bondade engrandceme.
337

A BIBLIA

37Ti alnga-los meus pasos

e non deixas treme-los meus nocelos.
38Perseguirei os meus inimigos, desbaratareinos,
non volverei, ata acabar con eles.
39Destruireinos, esmagareinos,
de xeito que non poidan refacerse,
cados debaixo dos meus ps.
40Ti cnguesme de forza para o combate
e dobras debaixo de min os meus contrarios.
41Ti entrgasme os meus inimigos polas costas,
para que eu poida abate-los que me abouxan.
42Piden eles axuda e ningun os axuda,
chaman polo Seor, pero El non lles responde.
43Heinos moer, coma o po da terra,
pisareinos, coma bulleiro das ras.
44Ti lbrasme do pobo en revolta
e posme cabeza das nacins;
pobos que non coeca prstanme homenaxe.
45Os estranxeiros agasllanme,
en vndome, xa me obedecen.
46Os estranxeiros embarllanse
e saen tremendo das sas cidadelas.
47Viva o Seor, bendita a mia rocha!
Sexa exaltado Deus, o meu salvador,
48o Deus que vinga as mias aldraxes,
o que somete pobos meu xugo.
49O que me libra dos meus inimigos,
rgueme por riba dos meus perseguidores
e slvame do home violento.
50Por iso quero louvarte, Seor, diante dos pobos,
quero cantarlle teu nome.
51El d seu rei grandes victorias
e mostra o seu amor polo seu unxido,
con David e coa sa liaxe para sempre".
Derradeiras palabras de David
23 1Estas son as derradeiras palabras de David:
-"Orculo de David, fillo de Ixa,
orculo do home encumiado,
do unxido do Deus de Xacob,
do modulador das cntigas de Israel.
2O esprito do Seor fala por min,
a sa palabra est na mia lingua.
3O Deus de Israel faloume,
a rocha de Israel dxome:
O que goberna os homes con xustiza
o que goberna co temor de Deus,
4 coma a luz da ma, nace-lo sol,
coma a ma limpa de nboa,
338

A BIBLIA

cando, despois da choiva, brilla o cspede na terra.

5Non as coa mia casa, na presencia de Deus?
Xa que El fixo comigo un pacto eterno,
ben ordenado e gardado,
non me dar El a victoria
e far florece-los meus anceios?
6Mais os perversos son coma cardos que se tiran
e que ningun colle coa sa man.
7Cando algun se lles achega,
vai armado de ferro ou pao de lanza
para botalos no lume e que se queimen".
Heroes de David
8Estes son os nomes dos heroes de David: Ixbaal o hacmonita, o primeiro dos tres, que
brandiu a machada e matou oitocentos homes nun combate.
9Despois del, Elazar, fillo de Dod o ahohita, un dos tres heroes que estaban con David,
cando desafiaron s filisteos que se reuniran al para o combate. Cando os de Israel se
retiraban, 10foi el e matou filisteos ata que a man se lle cansou e lle quedou o puo
apegado a espada. Aquel da concedeulle o Seor unha gran victoria a Israel. O exrcito
volveu onda Elazar, s para colle-los despoxos.
11Segualle Xam, fillo de Agu, de Harar. Concentrndose os filisteos en Leh, onde
haba un agro todo sementado de lentellas, o exrcito israelita fuxiu de diante deles.
12Entn chantouse Xam no medio do agro, defendeuno e combateu s filisteos. Foi
unha grande victoria que o Seor lle concedeu.
13O comezo da seitura, tres dos trinta baixaron onda David cova de Adulam, tempo
que un corpo de filisteos acampaba no val de Refam. 14David atopbase, daquela, no
refuxio, mentres unha unidade de filisteos estaba destacada en Beln.
15David sentiu sede e dixo: -"Quen me dera auga do pozo que hai onda a porta de
Beln!" 16De contado os tres heroes irromperon no campamento filisteo, foron coller
auga do pozo que hai onda a porta de Beln e levronlla a David. David non a quixo
beber, senn que a verqueu en libacin Seor. 17Dixo: -"Lonxe de min, Seor, facer
tal cousa! o sangue dos homes que expuxeron as sas vidas". E non quixo bebela. Iso
foi obra dos tres heroes.
18Abixai, irmn de Ioab, fillo de Seruiah, era o xefe dos trinta. Brandindo a sa lanza
contra trescentos homes, gaou un nome entre os trinta. 19Era o de mis sona entre os
trinta, que o fixeron o seu xefe. Pero non se igualou s tres.
20Benaas, fillo de Iehoiad, de Cabseel, home valente, autor de grandes fazaas, foi
quen matou a dous moabitas, fillos de Ariel, e quen un da de neve entrou na tobeira dun
len e matouno al. 21Foi tamn el quen matou a un exipcio moi forzudo e que tia unha
lanza na man. Benaas acercouse a el cun caxato, ripoulle a lanza da man e matouno con
ela. 22Estas cousas fxoas Benaas, fillo de Iehoiad, que se labrou un nome entre os
trinta campins. 23Distinguiuse entre os trinta, pero non se igualou s tres. David fxoo
xefe da sa escolta.
24Asael, irmn de Ioab, era un dos trinta. Figuraban entre os trinta: Elhann, fillo de
Dod, de Beln; 25Xamah, o de Harod; Elic, o de Harod; 26Heles, o peleteo; Ir, fillo
de Equex, de Tecoa; 27Abizer, de Anatot; Sibecai, de Huxah; 28Salmn, o ahohita;
Mahrai, de Netofah; 29Hleb, fillo de Baanah, de Netofah; Itai, fillo de Ribai, de Guibah
de Benxamn; 30Benaas, de Piratn; Hidai, dos vales de Gaax; 31Abialbn, de Arabah;
Azmvet, de Bahurim; 32Eliahb, de Xaalbn; Iaxn, de Nun; 33Iehonatn, fillo de
339

A BIBLIA

Xamah, de Harar; Ahiam, fillo de Xarar, de Arar; 34Eliflet, fillo de Ahasbai, de Bet
Macah; Eliam, fillo de Ahitfel, de Guil; 35Hesrai, de Carmel; Parai, de Arab; 36Igal,
fillo de Natn, de Sobah; Ban, de Gad; 37Slec, o amonita; Nahrai, de Beerot, escudeiro
de Ioab, fillo de Seruiah; 38Ir, de Iatir; Gareb, de Iatir; 39Uras, o hitita. En total, trinta e
sete.
O censo e a peste
24 1O Seor anoxouse outra vez con Israel e encirrou a David para o seu castigo,
dicndolle: -"Anda, fai un censo de Israel e de Xud". 2O rei mandoulle a Ioab, xefe do
exrcito que a con el: -"Percorre tdalas tribos de Israel, desde Dan a Beerxeba, e fai o
censo da poboacin, para saber canta xente teo". 3Ioab respondeulle rei: -"Multiplique
o Seor, o teu Deus, por cen a ta xente e que os ollos do rei, meu seor, o poidan ver.
Pero para que quere o rei, meu seor, facer ese censo?"
4A palabra do rei prevaleceu sobre o parecer de Ioab e dos xenerais do exrcito e estes
saron de onda o rei para face-lo censo da poboacin de Israel. 5Atravesaron o Xordn e
comezaron por Aroer, sur da cidade que est no medio da vagoada, e dirixronse a Gad
e a Iazer. 6Chegaron a Galaad e pas dos hititas en Cadex. Logo foron a Dan e de al
deron a volta cara a Sidn. 7Entraron despois na praza forte de Tiro e nas cidades dos
hivitas e dos cananeos, e, por fin, baixaron sur de Xud e a Beerxeba. 8Percorreron
todo o pas e, cabo de nove meses e vinte das, volveron a Xerusaln.
9Ioab entregoulle rei o resultado do censo. En Israel haba oitocentos mil homes para
cingui-la espada; en Xud haba cincocentos mil. 10A David bataselle o corazn porque
fixera o censo do pobo e dxolle Seor: -"Cometn un grave pecado co que fixen. Agora
perdoa a iniquidade do teu servo, pois fixen unha loucura".
11Cando David se ergueu pola ma, o profeta Gad, vidente de David, tivera palabra do
Seor: 12-"Vai e dille que as fala o Seor: propoche tres cousas: elixe unha delas, que
a vou realizar".
13Gad presentouse onda David e anuncioulle: -"Prefires que vean sobre o pas sete
anos de fame, ou ter que sar fuxindo por tres meses perseguido polos teus inimigos, ou
que haxa tres das de peste na ta terra? Pensa e mira o que lle debo responder que me
enva". 14David dxolle a Gad: -"Vxome nun gran apreto. Pero prefiro caer nas mans do
Seor, que grande e misericordioso, e non caer nas mans dos homes".
15Entn mandou o Seor unha peste sobre Israel desde aquela ma ata o prazo fixado.
Desde Dan a Beerxeba morreron setenta mil homes do pobo. 16Cando o anxo alongaba a
man cara a Xerusaln, para destrula, arrepentiuse o Seor do castigo e dxolle anxo
exterminador: -"Abonda xa! Detn a ta man!" O anxo do Seor atopbase entn onda
a eira de Araunah o iebuseo.
17Vendo David como o anxo mataba a xente do pobo, dxolle Seor: -"Mira que son eu
o que pecou; eu teo a culpa. Pero este rabao que culpa ten? Descarga a ta man sobre
min e sobre a mia familia". 18Aquel mesmo da Gad foi onda David e dxolle: -"Vai e
edifcalle Seor un altar na eira de Araunah o iebuseo". 19David fixo o que Gad lle
dica seguindo as ordes do Seor.
20Cando viu Araunah que o rei e os seus serventes camiaban cara a el, sau e
saudounos, postrndose polo chan. 21Araunah dixo: -"Como o rei, meu seor, vn onda
o seu servo?" E David respondeulle: -"Veo mercarche a eira para edificar nela un altar
Seor, para que a praga se afaste do pobo". 22Araunah dxolle a David: -"Tmaa, rei,
meu seor, e ofrece nela o que queiras. Vela os bois para o holocausto, e os trillos e
xugos para lea".

340

A BIBLIA

23Araunah dballe rei iso todo, agoirndolle: -"Que o Seor, o teu Deus, che sexa
propicio". 24Pero o rei dxolle a Araunah: -"Non; mercareicho, pagndoche o seu prezo,
pois non quero ofrecerlle Seor, o meu Deus, holocaustos que nada me custaron". E
David mercoulle a eira e mailos bois por cincuenta siclos de prata. 25David edificoulle
al un altar Seor e ofreceu holocaustos e sacrificios pacficos. O Seor compadeceuse
do pas e a praga afastouse de Israel.

341

A BIBLIA

LIBRO PRIMEIRO DOS REIS

REINADO DE SALOMON (1 Re 1-11)
Vellez de David
1 1O rei David a xa vello, moi metido en anos, e por mis que o cubran de roupa, non
quenca.
2Dixronlle os seus servidores: -"Que se procure para o rei, noso seor, unha rapaza
nova, para que o sirva e o atenda, que durma con el e que o faga quencer". 3Foron por
todo Israel, busca dunha rapaza fermosa; atoparon a Abixag de Xunam e levronlla
rei. 4A rapaza era moi bela. Serva rei e coidaba del; pero o rei non se lle achegou.
Adonas pretende o reino
5O tempo, Adonas, fillo de Haguit, ergueuse e andaba dicindo: -"Eu serei rei". Fxose
cunha carroza e cabalos e con cincuenta homes de escolta. 6Seu pai nunca o contrariara,
preguntndolle que faca. Era moi ben parecido e nacera despois de Abxalom.
7Mantia tratos con Ioab, fillo de Seruiah, e co sacerdote Abiatar, que o apoiaban. 8Pero
o sacerdote Sadoc, Benaas, fillo de Iehoiad, o profeta Natn, Xim, Re e mailos
valentes de David, non seguan a Adonas.
9Adonas sacrificou ovellas, bois e becerros, onda a pedra Zohlet, p de En Rguel.
Convidou s irmns, fillos do rei, e s homes de Xud que servan rei; 10pero profeta
Natn, e Benaas, s valentes de David e seu irmn Salomn, non os convidou.
A causa de Salomn
11O profeta Natn dxolle entn a Batxeba, nai de Salomn: -"Non oches dicir que se
proclamou rei Adonas, fillo de Haguit, sen que o saiba David, noso seor? 12Dixame
que che dea un consello, se queredes salva-la vida ti e teu fillo Salomn. 13Vai onda o rei
e dille: Rei, meu seor, non tias xurado tua serva que despois de ti reinara o meu
fillo Salomn, sentndose no teu trono? Como pois, que se proclamou rei Adonas?
14O tempo de estares falando ti co rei, entrarei eu e confirmarei as tas palabras".
15Batxeba entrou onda o rei, na sa alcoba. O rei estaba moi vello, e servao Abixag a
xunamita. 16Batxeba inclinouse e postrouse diante do rei. E o rei preguntoulle: -"Que
queres?" 17E ela respondeulle: -"Seor, ti xurcheslle polo Seor, teu Deus, tua serva:
despois de min reinar o teu fillo Salomn, sentndose no meu trono. 18Mais agora
Adonas quen se proclama rei, s tas escondidas. 19Sacrificou bois, becerros e
moitsimas ovellas e convidou a tdolos fillos do rei, sacerdote Abiatar e xeneral
Ioab, pero teu servo Salomn non o convidou. 20Agora, rei, meu seor, os ollos de
todo Israel estn postos en ti, espera de que lle digas quen reinar despois de ti. 21Ora,
cando o rei, meu seor, durma cos seus pais, eu e meu fillo Salomn termo-la
consideracin de culpables".
22Anda falaba ela co rei, cando entrou o profeta Natn. 23Anuncironlle rei: -"Ei-lo
profeta Natn". Entrou el onda o rei e postrouse polo chan. 24E dixo: -"Ti, rei meu seor,
debes ter dito que Adonas ser rei despois de ti, que ser el quen sente no teu trono.
25Porque hoxe baixou e sacrificou bois e becerros e moitsimas ovellas e convidou a
tdolos fillos do rei, s xenerais e sacerdote Abiatar. Estn agora no convite e
proclaman: Viva o rei Adonas. 26Pero a min, o teu servidor, sacerdote Sadoc, a
342

A BIBLIA

Benaas, fillo de Iehoiad e teu servo Salomn non nos convidou. 27Ser isto cousa do
rei, meu seor, mesmo se ti non informaches s teus servos de quen sentar no trono,
para reinar despois de ti?"
28Niso ordenou o rei David: -"Cham-deme a Batxeba". Entrou Batxeba e quedouse de
p diante do rei. 29Entn o rei xurou: -"Polo Deus vivo, que me tirou de tdalas
angustias. 30O que che xurei polo Seor, Deus de Israel, que o teu fillo Salomn reinara
despois de min, sentado no meu trono, vouno cumprir agora mesmo".
31Inclinouse Batxeba e postrouse polo chan diante do rei e dixo: -"Viva por sempre o rei
David, meu seor".
32O rei David mandou entn: -"Cham-deme sacerdote Sadoc, profeta Natn e a
Benaas, fillo de Iehoiad". E eles entraron onda o rei. 33El dxolles: -"Levade convosco
os ministros do voso seor, montade a meu fillo Salomn na mia mula e baixdeo a
Guihn. 34Al o sacerdote Sadoc e o profeta Natn unxirano rei de Israel. Logo tocardela trompeta e aclamaredes: Viva o rei Salomn!. 35Rubiredes despois tras el, e que vea
sentar no meu trono, para reinar no meu lugar. Dispoo que sexa el o xefe de Israel e de
Xud".
36Benaas, fillo de Iehoiad, respondeulle rei: -"Amn, que as o queira o Seor, Deus
do meu seor o rei. 37Segundo estivo o Seor co rei, meu seor, que estea tamn con
Salomn e que engrandeza o seu trono, anda mis c do rei David".
38Entn o sacerdote Sadoc, o profeta Natn, Benaas, fillo de Iehoiad, cos cereteos e os
peleteos, baixaron a Salomn montado na mula do rei e conducrono a Guihn.
39O sacerdote Sadoc colleu do santuario o corno de aceite e unxiu a Salomn. Tocaron a
trompeta, e o pobo todo aclamou: -"Viva o rei Salomn". 40Despois subiron todos detrs
del, tocando frautas e facendo tan grande festa, que a terra trema co estrondo.
Desfeita de Adonas
41Orono Adonas e os seus convidados, que acababan de comer. En sentindo Ioab o son
da trompeta, preguntou: -"Que algueirada esa na cidade?"
42Non conclura de falar, cando entrou Ionatn, fillo do sacerdote Abiatar. Dxolle
Adonas: -"Entra; ti es home de ben e traers boas noticias".
43Ionatn respondeulle: -"Ben contrario. O rei David, noso seor, fixo rei a Salomn.
44O rei mandou con el sacerdote Sadoc, profeta Natn e Benaas, fillo de Iehoiad,
cos cereteos e os peleteos, e levrono montado na mula do rei. 45O sacerdote Sadoc e o
profeta Natn unxrono rei en Guihn. De al rubiron en festa, e a cidade relouca. Esa a
algueirada que ostes.
46E ainda mis. Salomn sentou no trono real, 47e os servidores do rei foron felicita-lo
rei David, noso seor:
Que Deus faga ben a Salomn, por enriba de ti,
e que engrandeza o seu trono sobre o teu.
E o rei, postrado no seu leito, exclamou:
48Bendito sexa o Seor, Deus de Israel,
que me deu hoxe quen sente no meu trono
e que me permitiu que o vise cos meus ollos".
49Os convidados de Adonas, todos cheos de medo, erguronse e marcharon, cada un
polo seu lado. 50Adonas tivo medo de Salomn e foise agarrar dos cornos do altar.
51Dixronlle a Salomn: -"Seica Adonas teme rei, e foise agarrar dos cornos do altar.
Quere que lle xures que non o matars a fo de espada".
52Salomn respondeu: -"Se se amostra home de ben, non caer por terra un s dos seus
cabelos; pero se comete algunha falta, morrer". 53O rei Salomn mandou que o
343

A BIBLIA

baixasen de onda o altar. Adonas veu postrarse diante do rei Salomn, e este dxolle:
-"Vai para a ta casa".
Derradeiros consellos e morte de David
2 1Vndose cerca da morte, David fxolle a seu fillo Salomn estas recomendacins:
2-"Eu estou para emprende-lo camio de todos. Ti tes que ser valente e portarte coma un
home. 3Garda os preceptos do Seor, o teu Deus, seguindo os seus camios; observa os
seus mandamentos e as sas leis, as sas decisins e os seus ensinos, conforme estn
escritos na Lei de Moiss, para que che saia ben todo o que fagas e todo o que
emprendas. 4Dese xeito cumprir o Seor a promesa que fixo: se os teus fillos fan o que
debido, camiando diante de min con sinceridade de corazn e de esprito, non che
faltar un descendente no trono de Israel.
5Polo demais, ti sabes ben o que me fixo Ioab, fillo de Seruiah, o que fixo cos dous
xenerais de Israel, con Abner, fillo de Ner, e con Amas, fillo de Iter, s que matou,
botando con iso na paz sangue de guerra, lixando con sangue de guerra o cinto que o
cingua e as sandalias dos seus ps. 6Fai con el segundo a ta sabedora, pero non deixes
que os seus cabelos brancos baixen en paz sepulcro.
7Mais cos fillos de Barzilai de Galaad mstrate agradecido. Cntaos entre os que xantan
na ta mesa, pois eles fixeron comigo outro tanto, cando eu a fuxindo de teu irmn
Abxalom.
8Vela tes tamn a Xim, fillo de Guer, o benxaminita de Bahurim. O da en que eu
fuxa de Mahanaim, botoume unha cruel maldicin. Mais logo baixou Xordn meu
encontro, e xureille polo Seor que non o matara espada. 9Pero ti non o deixes sen
castigo. Ti es intelixente e sbe-lo que has facer, para que na sa vellez baixe en sangue
sepultura".
10David durmiu con seus pais, e enterrrono na cidade de David. 11Reinara en Israel
corenta anos, sete deles en Hebrn e trinta e tres en Xerusaln. 12Salomn sucedeu a
David, seu pai, no trono e consolidou o seu reino.
Salomn desfaise dos seus inimigos: Adonas
13Adonas, fillo de Haguit, presentouse a Batxeba, nai de Salomn, e ela preguntoulle:
-"Vs en son de paz?" 14El respondeulle: -"Veo". E engadiu: -"Teo que dicirche unha
cousa". Ela dxolle: -"Fala".
15Adonas dixo entn: -"Ti sabes que o reino era meu e que todo Israel esperaba que eu
reinase. Pero o trono escapuseme e foi para meu irmn, porque o Seor o dispuxo dese
xeito. 16Mais agora vouche pedir s unha cousa. Non ma negues".
Batxeba dxolle: -"Fala". 17El dixo: -"P-delle, por favor, rei Salomn, e el non cho
negar, que me dea por muller a Abixag de Xunam". 18Batxeba dxolle: -"Est ben;
falareille por ti rei".
19Batxeba foi onda o rei Salomn, para falarlle de Adonas. O rei sau seu encontro e
saudouna cunha inclinacin. Despois sentou no trono e mandou pr al outro trono, para
que a nai do rei sentara sa dereita.
20Batxeba dixo entn: -"Teo unha pequena cousa que pedirche. Non ma negues." O rei
respondeulle: -"Pide, nai, que non cha negarei". 21Ela dixo: -"Que Abixag a xunamita
sexa dada por muller a teu irmn Adonas".
22Entn o rei Salomn dxolle a sa nai: -"Por que pides para Adonas a Abixag a
xunamita? Podas pedir tamn o reino para el, pois el meu irmn, maior ca min, e ten de
seu lado sacerdote Abiatar e a Ioab, fillo de Seruiah". 23E o rei Salomn xurou no
344

A BIBLIA

nome do Seor: -"Que Deus me castigue, se Adonas non paga esta palabra coa sa vida.
24Polo Seor vivo, que me asentou ben afincado no trono do meu pai David, e que
escolleu a mia familia, conforme tia prometido; xuro que hoxe mesmo morrer
Adonas".
25O rei Salomn encargoullo a Benaas, fillo de Iehoiad, e este feriuno e matouno.
Os partidarios de Adonas
26O rei dxolle sacerdote Abiatar: -"Vai-te para as tas terras de Anatot. Merecas
morrer. Pero hoxe non te vou matar, porque levche-la Arca do Seor diante de meu pai
David e porque compartche-las sas afliccins". 27Dese xeito destituu Salomn a
Abiatar das sas funcis sacerdotais, cumprndose con iso a palabra do Seor contra a
familia de El, en Xiloh.
28Chegoulle a nova a Ioab, que fora do partido de Adonas, mais non do de Abxalom, e
foi buscar abeiro no santuario de Seor, agarrndose dos cornos do altar.
29Dixronlle rei Salomn que Ioab se refuxiara no santuario do Seor e que estaba al
p do altar. Salomn mandou a Benaas, fillo de Iehoiad, que fose al e que o ferise.
30Benaas foi santuario do Seor e, de parte do rei, mandou a Ioab que sase. El
negouse, dicindo que quera morrer al. Benaas volveu onda o rei coa resposta de Ioab.
31Entn o rei ordenoulle: -"Fai como el che dixo. Mtao e entrrao. Con iso afastarase de
min e da mia familia o sangue inocente que el verqueu. 32O Seor botar ese sangue
enriba da sa cabeza, pois matou a dous homes mis honrados e mellores ca el, s
escondidas de meu pai David: Abner, fillo de Ner, xeneral de Israel, e Amas fillo de
Iter, xeneral de Xud. 33O seu sangue caer sobre a cabeza de Ioab e de seus fillos, para
sempre. E, polo contrario, a paz do Seor estar sempre con David e con seus fillos, coa
sa casa e co seu trono".
34Benaas, fillo de Iehoiad, foi e matou a Ioab, e enterrouno na propiedade que tia na
estepa. 35O rei puxo a Benaas, fillo de Iehoiad, no posto de Ioab, fronte do exrcito, e
sacerdote Sadoc no posto de Abiatar.
Xim
36Despois o rei mandou chamar a Xim e ordenoulle: -"Fai casa en Xerusaln, habita
nela e non saias de al para lado ningn. 37O da en que saias e crce-lo torrente Cedrn,
fai conta de que morrers. Ti s sers responsable".
38Xim respondeulle: -"Est ben. O teu servo far o que di o rei, meu seor". E Xim
estableceuse en Xerusaln por moito tempo.
39A volta de tres anos, escapronselle a Xim dous escravos, e foron territorio de
Aquix, fillo de Macah, rei de Gat. E dixronlle a Xim: -"Os teus escravos atpanse en
Gat". 40Xim aparellou o burro e foi a Gat, en busca dos seus escravos. Chegado a Gat,
truxoos consigo.
41Dixronlle a Salomn que Xim sara de Xerusaln para Gat e que volvera. 42O rei
mandouno chamar, para dicirlle: -"Non che fixen xurar polo Seor e non che advertn
que o da en que sases e andases dun lado para outro, certamente morreras? Ti
dixchesme que estaba ben e que o faras. 43Por que non cumprche-lo xuramento do
Seor e a orde que eu che dei?" 44E o rei engadiu: -"Ti sbe-lo dano que fixeches a meu
pai David. Na ta conciencia tes que recoecelo. Que o Seor faga caer agora a ta
maldade enriba da ta cabeza. 45Pero que o rei Salomn sexa bendito e que o trono de
David se vexa afincado para sempre, na presencia do Seor".

345

A BIBLIA

46Entn o rei mandou a Benaas, fillo de Iehoiad, que o matase. E el foi e feriu de morte
a Xim. E o reino quedou consolidado nas mans de Salomn.
A sabedora de Salomn. Soo en Gaban
3 1Salomn emparentou co faran, rei de Exipto, casando coa sa filla. Levouna cidade
de David, mentres acababa de constru-lo seu pazo, o templo do Seor e os muros de
Xerusaln.
2O pobo ofreca sacrificios nos altares dos outeiros, pois daquela anda no se cons-trura
o templo para o nome do Seor. 3Salomn amaba Seor, seguindo as normas de seu
pai David. Pero ofreca sacrificos e queimaba incenso nos altares dos outeiros. 4O rei
foise a Gaban, para ofrecer al sacrificios, pois aquel era o outeiro principal. Encima do
seu altar ofreceu Salomn un milleiro de holocaustos.
5En Gaban aparecuselle Deus, no soo da noite, a Salomn e dxolle: -"Pdeme o que
queiras".
6Salomn respondeulle: -"Ti trataches con moita bondade teu servo David, meu pai; e
el portouse diante de ti con lealdade, con xustiza e con rectitude de corazn. Ti
conservcheslle o teu favor, concedndolle un fillo, que hoxe senta no seu trono. 7Agora,
Seor, meu Deus, que fixeches que o teu servo reinase despois de meu pai David, sendo
eu un rapaz pequeno, que non sabe nin conducirse. 8O teu servo atpase no medio deste
pobo escollido por ti, un pobo grande e numeroso, que non se pode contar nin estimar.
9Concdelle, pois, teu servo un corazn escoitador, que saiba gobernar ben o teu pobo
e distingui-lo ben e o mal. Quen, se non, podera gobernar este pobo tan grande?"
10O Seor pareceulle ben que Salomn pedise aquilo. 11E dxolle: -"Xa que pediches
isto e non pediches para ti mesmo vida longa, nin riquezas, nin a vida dos teus inimigos,
senn que pediches acerto para ben gobernar, 12vouche concede-lo que pediches: unha
mente sabia e intelixente, coma non a houbo antes de ti nin a haber tampouco despois.
13E dareiche tamn o que non pediches: riqueza e gloria, coma non as tivo rei ningn.
14Se vas polos meus camios e grda-los meus preceptos e os meus mandamentos, como
fixo teu pai David, dareiche unha longa vida".
15Espertou Salomn e viu que tivera un soo. Voltou para Xerusaln e presentouse
diante da Arca da Alianza do Seor. Ofreceu holocaustos e sacrificios de comunin, e
convidou banquete a tdolos seus servidores.
Sabedora xudicial
16Daquela vieron das prostitutas e presentronse diante do rei. 17Unha delas contoulle
isto: -"Escoita, meu seor; eu e esta muller vivimos xuntas nunha casa. E estando as das
no mesmo cuarto eu dei a luz. 18O terceiro da de eu parir, pariu tamn esta muller.
Estabamos xuntas as das , e na casa non haba ningun mis, fra de ns as das.
19Unha noite morreu o fillo desta muller, porque ela se recostou enriba del. 20No medio
da noite ergueuse e colleu o meu fillo de onda min; namentres dorma a ta serva,
deitouno no colo dela e deitou o morto no meu. 21Cando me ergun, pola ma, para dalo peito meu fillo, decateime que estaba morto. A luz do da mirei ben, e vin que aquel
non era o fillo que eu parira".
22Nisto dixo a outra muller: -"Non; o meu fillo o vivo, e o teu o morto". E a primeira
insistiu: -"Non; o teu fillo o morto; e o meu, o vivo". E rifaban diante do rei.
23Entn falou o rei: -"Unha di: o meu fillo o que est vivo, e o teu o morto; e a outra
di: non, o teu fillo o morto; e o meu, o vivo". 24E o rei mandou: -"Trademe unha

346

A BIBLIA

espada". E levronlle a espada rei. 25Este ordenou: -"Cortade en dous o neno vivo e
ddelle unha metade a cada unha".
26Entn nai do neno vivo movuselle o corazn polo seu fillo, e dixo: -"Por favor, meu
seor; que lle dean a ela o neno vivo. Non o maten". Pero a outra dica: -"Nin para min
nin para ti. Que o dividan".
27Niso dixo o rei: -"Ddelle primeira o neno vivo. Esa sa nai". 28Israel todo
coeceu a sentencia de Salomn, e collronlle moito respecto, vendo que Deus lle dera
sabedora para administrar xustiza.
Goberno e administracin do reino
4 1O reino de Salomn estendase a todo Israel. 2Estes eran os seus ministros: Azaras,
fillo de Sadoc, era o sacerdote; 3Elihoref e Ahas, fillos de Xix, os secretarios;
Iehoxafat, fillo de Ahilud, o cronista; 4Benaas, fillo de Iehoiad, o xefe do exrcito;
Sadoc e Abiatar, os sacerdotes; 5Azaras, fillo de Natn, xefe dos gobernadores; Zabud,
fillo de Natn, conselleiro privado do rei; 6Ahixar, maiordomo do pazo; e Adoniram,
fillo de Abd, encargado do alistamento dos traballadores.
7Salomn tia doce gobernadores en todo Israel. Estaban encargados do abastecemento
do rei e do seu pazo, cada un nun mes do ano. 8Estes eran os seus nomes:
Ben-Hur, na montaa de Efram;
9Ben-Dquer, en Macs, Xaalbim, Bet-Xmex e Eln-Bet-Hann;
10Ben-Hsed, en Arubot; e pertencalle tamn Socoh e a terra de Hfer;
11Ben-Abinadab, en toda a veiga de Dor; estaba casado con Tafat, filla de Salomn;
12Ban, fillo de Ahilud, en Tanac e Meguido, ata mis al de Iocneam; en todo Betxen,
por debaixo de Iezrael, desde Betxen ata Abel-Meholah p de Sartn;
13Ben-Guber, en Ramot de Galaad; tia tamn as aldeas de Iair, fillo de Menaxs,
situadas en Galaad, e o distrito de Argob, en Baxn; sesenta grandes cidades amuralladas,
con ferrollos de bronce;
14Ahinadab, fillo de Id, en Mahanaim;
15Ahimaas, en Naftal; este casara con Basmat, filla de Salomn;
16Ban, fillo de Huxai, en Axer e en Alot;
17Iehoxafat, fillo de Parah, en Isacar;
18Xim, fillo de El, en Benxamn;
19Guber, fillo de Ur, no pas de Galaad, no pas de Sihn, o rei amorreo, e no de Og,
rei de Baxn.
Haba tamn un gobernador no pas de Xud.
20Xudeus e israelitas eran tan numerosos coma a area do mar. Tian abondo que comer e
que beber, e vivan contentos.
Poder e sabedora
5 1Salomn tia poder sobre tdolos reinos que van desde o ro ufrates ata o pas dos
filisteos e as fronteiras de Exipto. Pagbanlle tributos e estivronlle todos sometidos
longo da sa vida.
2As provisins de Salomn eran para cada da trinta cargas de flor de faria e setenta de
faria corrente, 3dez bois cebados, vinte becerros e cen ovellas; e, por parte, veados,
corzos, parrulos e capns.
4Salomn tia poder sobre as terras de mis al do ro ufrates, desde Tifsah ata Gaza, e
sobre tdolos reinos desta banda do mesmo ro. Estivo en paz con tdolos vecios do

347

A BIBLIA

arredor. 5Nos das de Salomn, Xud e Israel vivan tranquilos, cada un debaixo da sa
parra e da sa figueira, desde Dan ata Beerxeba.
6Salomn tia cortes para corenta mil cabalos de tiro e doce mil de montura. 7Os
gobernadores, un por mes, provan s necesidades de Salomn e dos que coman sa
mesa, sen que lles faltase cousa ningunha. 8Cada un pola sa vez subministraba tamn
orxo e palla para os cabalos de tiro e de montura.
9Deus concedeu a Salomn sabedora e moito entendemento e unha mente tan aberta
coma as praias da beiramar. 10Avantaxa-ba en sabedora s sabios de Oriente e s de
Exipto. 11Era o mis sabio dos homes, mis ca Etn o indxena e mis ca Hemn, Calcol
e Dard, fillos de Mahol. A sa sona estendase polas nacins do arredor. 12Formulou
tres mil setencias e compuxo mil cinco cancins. 13Disertou sobre as rbores, desde o
cedro do Lbano ata a herba sagrada que medra nas paredes, acerca dos animais e das
aves, dos repts e dos peixes. 14De tdolos pobos vian xentes, para escoita-lo sabio
Salomn, de tdolos reinos da terra onde chegara a sona de sa sabedora.
Pacto con Hiram e provisins para o templo
15Cando Hiram, rei de Tiro, tivo a nova de que Salomn fora unxido rei, no posto do pai,
mandoulle os seus embaixadores, pois Hiram fora sempre amigo de David.
16Salomn, pola sa parte, mandoulle a Hiram esta embaixada: 17-"Ti sabes que meu pai
David non puido edificar un templo Seor, seu Deus, por causa das guerras que o
envolveron, mentres Deus non puxo os seus inimigos debaixo dos seus ps. 18Agora o
Seor meu Deus deume paz polos arredores, e non teo inimigos nin outras calamidades.
19Por iso estou proxectando edificar un templo nome do Seor meu Deus, conforme o
Seor dixera a meu pai David: o fillo que che darei para que te suceda no teu trono, el
ser quen edifique un templo meu nome. 20Agora, pois, manda que corten para min
cedros do Lbano. Os meus servos irn cos teus, e eu pagarille-lo xornal que ti me digas.
Ti sabes que entre ns non hai quen saiba, coma os fenicios, talar rbores".
21En ondo Hiram a mensaxe de Salomn, folgouse moito e exclamou: -"Bendito sexa
hoxe o Seor, que deu a David un fillo sabio, para gobernar este gran pobo". 22E Hiram
mandou dicir a Salomn: -"Acepto a ta peticin. Compracereite como desexas, no
tocante madeira de cedro e de ciprs. 23Os meus servos baixarn a madeira desde o
Lbano mar. De al levarana logo en balsas ata o lugar que ti sinales. Al desfarmo-las
balsas, e ti faraste cargo. Pola ta parte, ti cumprira-lo meu anceio, se abastce-la mia
casa".
24Hiram deulle a Salomn toda a madeira que quixo de cedro e de ciprs. 25E Salomn
deulle a Hiram, para sustento da sa casa, vinte mil cargas de trigo e vinte mil medidas
de aceite puro de oliveira. Iso era o que Salomn lle daba cada ano a Hiram. 26O Seor
concedeu a Salomn sabedora segundo a promesa. Entre Hiram e Salomn haba paz, e
fixeron un pacto entre os dous.
27O rei Salomn recrutou traballadores por todo Israel, unha leva de trinta mil homes.
28Mandounos Lbano en tandas de dez mil cada mes. Un mes estaban no Lbano e dous
nas sas casas. Adoniram era o xefe da leva dos traballadores. 29Por parte, Salomn tia
setenta mil homes adicados carrexo, e oitenta mil canteiros na montaa, 30ademais dos
capataces das obras, que eran tres mil trescentos; estes mandaban na xente que faca os
traballos. 31O rei mandou que extraesen pedras grandes, escolleitas, pedras de cantera,
para os fundamentos do templo. 32Os obreiros de Salomn, os de Hiram e os guiblitas
labraban a madeira e preparaban a pedra para a obra do templo.
Construccin do templo
348

A BIBLIA

6 1O ano catrocentos oitenta da sada dos israelitas de Exipto, no mes de Ziv, que o
segundo do ano, no mes cuarto do reinado de Salomn en Israel, empezou a construrse o
templo do Seor.
2O templo que o rei Salomn construa en honor do Seor, meda trinta metros de
lonxitude, dez de anchura e quince de altura. 3O prtico que haba diante da nave do
santuario tia dez metros de lonxitude, no sentido da anchura do santuario, e cinco de
fondo, ata a parede do templo. 4No templo fixo fiestras, con marcos e con reixas.
5Pegado muro do templo, arredor do santuario e do santsimo, construu un anexo, con
andares arredor. 6O piso baixo meda dous metros e medio de anchura, o do medio meda
tres, e o terceiro tres metros e medio de anchura. Arredor do templo, por afora, fixera
canzorros, para que as trabes non entrasen nos mesmos muros do templo.
7Na construccin do templo empregronse pedras labradas na canteira, de xeito que, na
hora do traballo, non se oan martelos, machetas nin outras ferramentas. 8A entrada do
piso baixo estaba dereita do templo. Por unha esqueira de caracol subase andar do
medio, e desde este terceiro.
9Cando o templo quedou construdo, Salomn recubriuno cun artesoado de madeira de
cedro. 10O anexo que construra arredor do templo tia dous metros e medio de altura, e
estaba ligado por trabes de cedro templo mesmo.
11Daquela, Deus faloulle a Salomn:
12-"Por este templo que me ests construndo,
se camias conforme os meus mandatos e cmpre-las mias decisins,
se grda-los meus preceptos e te guas por eles,
eu mantereiche a promesa que fixen a teu pai David.
13Habitarei no medio dos israelitas
e non abandonarei este meu pobo de Israel".
Os complementos do templo
14Cando Salomn acabou de constru-lo templo, 15revestiu os muros por dentro de
tboas de cedro, desde o pavimento ata o teito; revestiu de madeira todo o seu interior e
pisouno de tboas de ciprs. 16Revestiu de tboas de cedro os dez metros de fondo,
desde o pavimento teito, e adicou esta parte a camarn ou santsimo. 17Os outros vinte
metros diante del constituan o santuario. 18O cedro do interior do santuario estaba
enfeitado de grilandas de flores abertas. Era todo de cedro, e a pedra non se va.
19O camarn, no fondo interior do templo, estaba preparado para colocar al a Arca da
Alianza do Seor. 20O camarn tia dez metros de longo, dez de ancho e dez de alto.
Salomn revestiuno de ouro puro. O altar revestiuno de cedro. 21Revestiu tamn de ouro
puro o interior do templo; puxo cadeas de ouro diante do camarn e recubriu este de ouro.
22De ouro revestiu o templo todo, desde o cimo ata o fondo; e tamn o altar, diante do
camarn.
23Para o camarn fixo Salomn dous querubns, de madeira de oliveira, de cinco metros
de altura. 24A dun querubn meda dous metros e medio, e dous metros e medio a
outra, de xeito que do cabo dunha cabo doutra haba cinco metros. 25O outro querubn
meda igualmente cinco metros. Os dous tian o mesmo grandor e a mesma feitura.
26Tanto un coma outro medan cinco metros de altura.
27Salomn puxo os querubns dentro do camarn, coas s estendidas, de xeito que unha
daba nun muro e a outra no muro oposto. As outras das s tocbanse entre elas, no
medio do recinto. 28Os querubns estaban revestidos de ouro.

349

A BIBLIA

29Sobre as paredes do templo, por toda a volta, fixo gravar por dentro e por fra,
baixorrelevos de querubns, de palmeiras e de guirlandas de flores. 30O lousado do
templo, tanto na parte interior coma na exterior, recubriuno tamn de ouro. 31Para a
entrada do camarn fixo portas de madeira de oliveira, con xambas de cinco arestas.
32Nas das follas das portas de oliveira fixo gravar baixorrelevos de querubns, de
palmeiras e de guirlandas de flores, e recubriunas de ouro, ben axustado s entalladuras.
33Para a entrada do santuario fixo xambas de oliveira, con catro arestas 34e con das
portas de madeira de ciprs, cada unha con das follas xiratorias. 35Esculpiu nelas
querubns, palmeiras e guirlandas de flores, e recubriunas de ouro, axustado s
entalladuras. 36Construu a adro interior, con tres ringleiras de pedras talladas e unha de
trabes de cedro.
37No mes de Ziv do ano cuarto do seu reinado, puxo Salomn os cimentos do templo do
Seor, 38e no mes de Bul, que o oitavo, do ano once do reinado, quedou rematado en
tdalas sas partes, conforme o seu proxecto. Construu todo en sete anos.
Construccin do pazo real
7 1En canto pazo real, Salomn empregou para construlo trece anos. 2Edificou
primeiro o "Bosque do Lbano", unha sala que meda cincuenta metros de lonxitude,
vintecinco de anchura e quince de alto, sobre catro ringleiras de columnas de cedro, que
sostian trabes de cedro. 3Por riba das trabes que se apoiaban nas columnas (en todo
corenta e cinco, quince por cada fiada), haba un teito de cedro. 4Levaba tres ringleiras de
fiestras, que se correspondan de tres en tres unhas coas outras. 5Tdalas portas e fiestras
levaban marcos rectangulares. As fiestras correspondanse nas tres ringleiras entre elas.
6Salomn construu un prtico de columnas, de vintecinco metros de lonxitude e quince
de anchura, e diante del outro prtico de columnas, cun cobertizo dediante.
7Fixo tamn o prtico do trono, onde administraba xustiza, a aula xudicial, e recubriuna
de madeira de cedro, do pavimento ata o teito.
8A sa residencia construuna no mesmo patio do prtico, e era da sa mesma feitura. Da
mesma feitura era tamn a casa que construu para a filla do faran, coa que casara.
9Estaba todo construdo con pedras escolleitas, labradas medida, serradas por dentro e
por fra, desde os cimentos ata a cimeira, desde fra ata o gran adro. 10Os cimentos era
de grandes pezas de pedra escolleita, de cinco por catro metros, 11e por riba tamn de
pedras escolleitas, talladas medida, e de madeira de cedro. 12O gran adro levaba
arredor tres ringleiras de trabes de cedro, coma o adro interior do templo e o seu prtico.
Obxectos de bronce para o templo
13O rei Salomn mandou vir de Tiro a Hiram. 14Este era fillo dunha muller viva, da
tribo de Naftal, e dun home de Tiro. Traballaba o bronce e estaba dotado de gran
coecemento, pericia e habilidade para facer traballos en bronce. Veu onda o rei Salomn
para realiza-los seus encargos.
15Fundiu das columnas de bronce, de nove metros de alto e de seis metros de
circunferencia, medida coa corda. 16Para remata-las columnas fixo dous capiteis de
bronce fundido, de dous metros e medio de alto cada un deles. 17Para os capiteis que
remataban as columnas fixo trenzados en forma de cadeas, sete para cada capitel.
18Despois fixo das ringleiras de granadas, arredor de cada trenzado, para cubri-los
capiteis que remataban as das columnas. 19Os capiteis que remataban as columnas do
prtico tian forma de lirio, e medan dous metros. 20Por riba da moldura, que sobresaa
do trenzado, eses capiteis tian duascentas granadas en ringleira arredor de cada capitel.
350

A BIBLIA

21Hiram asentou as columnas no prtico do templo. Primeiro asentou a dereita, e pxolle

o nome de Firme; despois asentou a esquerda e deulle o nome de Forte. 22Os remates das
columnas tian forma de lirio. Con iso quedou rematada a obra das columnas.
23Fixo despois Hiram o Mar de Bronce, un depsito redondo, de cinco metros de
dimetro, de dous e medio de alto e de quince de circunferencia, medidos coa corda.
24Por debaixo do bordo, por todo o arredor, o depsito tia botns gravados, cinco por
cada metro. Estaban dispostos en das ringleiras, e foran fundidos co Mar, facendo con el
unha peza.
25O Mar de Bronce estaba asentado enriba de doce bois. Tres deles miraban para o norte,
tres para o occidente, tres para o sur e tres para o nacente; enriba deles a o depsito. Os
cadrs dos bois quedaban todos cara adentro. 26O Mar de Bronce tia unha cuarta de
grosor; o seu bordo semellaba o dunha copa, coa forma de flor de lirio; a sa capacidade
era de oitenta mil litros.
27Hiram fixo tamn dez basas de bronce, cada unha de dous metros de lonxitude, dous
de anchura e un e medio de alto. 28Tian a seguinte forma: levaban entrepanos
encadrados en molduras; 29nos entrepanos entre as molduras haba lens, bois e
querubns; nas molduras, por riba e por baixo dos lens e dos bois, an guirlandas de
flores.
30Cada basa levaba catro rodas de bronce, con eixes tamn de bronce. Nos catro ancos
levaba resaltes fundidos, que sostian a pa sobresando das grilandas. 31As basas tian
por dentro, na parte superior, unha boca de medio metro; era redonda e tia un remate de
setenta e cinco centmetros. Arredor da boca levaba uns gravados, en entrepanos
cadrados, non redondos.
32As catro rodas estaban debaixo dos entrepanos e os eixes fixos nas basas. Cada roda
meda de dimetro setenta e cinco centmetros. 33A sa forma era coma a da roda dun
carro. Os seus eixes, as cinchas, os radios e os cubos eran todos de metal fundido. 34Os
catro resaltes sobre os ancos da basa formaban un corpo con ela.
35A basa remataba nunha peza circular de vintecinco centmetros de alto; os seus resaltes
e entrepanos formaban un corpo con ela. 36Nos entrepanos gravou Hiram querubns,
lens e palmeiras, segundo o espacio, con grilandas arredor. 37Deste xeito ficaron
acabadas as dez basas de metal fundido, todas de mesma feitura, das mesmas dimensins
e co mesmo debuxo.
38Fixo despois Hiram dez pas de metal fundido, unha para cada basa, de cento sesenta
litros de capacidade cada unha delas. 39Colocou cinco basas na banda dereita do templo
e cinco na banda esquerda. O Mar de Bronce situouno na banda dereita do templo,
sueste.
40Hiram fixo tamn cinseiros, ps e hisopos. E con iso rematou o que Salomn lle
encomendara facer para o templo de Seor. 41Foron das columnas, dous capiteis
redondos, que remataban as columnas, das grilandas para recubrilos, 42catrocentas
granadas para as das grilandas, das ringleiras de granadas en cada unha das guirlandas;
43as dez basas e mailas dez pas enriba delas; 44o Mar de Bronce cos doce bois debaixo
del; 45os cinseiros, as ps e os hisopos.
Tdolos obxectos que o rei Salomn encargara a Hiram eran de bronce fundido. 46O rei
fxoos fundir en moldes de arxila, no val do Xordn, entre Succot e Sartn. 47Salomn
fixo poer cada obxecto no seu sitio. Eran tantos, que non se puido bota-la conta do que
pesaba o seu bronce.
48Salomn mandou facer anda outros obxectos para o templo do Seor: o altar de ouro,
a mesa de ouro para poer enriba dela os pans da proposicin; 49os candelabros de ouro
puro, cinco dereita e cinco esquerda, diante do camarn; e, por parte, as flores, as
lmpadas e as pinzas de ouro, 50as culleres, os coitelos, as cuncas, as copas e os braseiros
351

A BIBLIA

de ouro puro; os gonzos de ouro para as portas do camarn ou santsimo, e para as do

santuario.
51Cando o que encargara o rei Salomn para o templo do Seor estivo todo acabado, o
rei fixo trae-las cousas que consagrara seu pai David, prata, ouro e obxectos, e depositou
todo no templo do Seor.
Dedicacin do templo
8 1Salomn convocou en Xerusaln a tdolos ancins de Israel, os xefes de tribo e os
cabezas de familia dos israelitas, para trae-la Arca da Alianza do Seor da cidade de
David, que Sin. 2No mes de Etanim, o stimo do ano, pola festa das Tendas,
reunronse, pois, con Salomn tdolos israelitas.
3Chegados tdolos ancins de Israel, os sacerdotes colleron a Arca e levrona. 4Os
sacerdotes e os levitas levaban tamn a Tenda do Encontro, con tdolos obxectos sacros
que haba nela. 5O rei Salomn e toda a asemblea de Israel, congregada arredor del,
diante da Arca, ofreceron sacrificios de ovellas e de bois en grande cantidade. 6Despois
os sacerdotes puxeron a Arca da Alianza do Seor no seu lugar, no camarn do templo, o
santsimo, baixo as s dos querubns.
7Os querubns estendan as sas s por riba da Arca, e cubran a Arca e mailos seus
largueiros. 8Os largueiros eran tan longos, que se lles van os extremos desde o
santuario, diante do camarn, pero non se lles van desde fra: anda estn al hoxe.
9Na Arca non haba cousa fra das das tboas de pedra que puxera al Moiss, no monte
Horeb, cando o Seor concluu cos israelitas a Alianza, logo de saren de Exipto.
10O tempo que os sacerdotes saan do santuario, a nube encha o templo do Seor, 11de
xeito que non podan os sacerdotes seguir facendo o servicio, por cousa dela: a gloria do
Seor encha o templo.
Proclama de Salomn
12Entn dixo Salomn:
-"O Seor que puxo o sol no ceo,
quixo habitar na escuridade.
13Eu construnche unha casa, onde habites para sempre,
que sexa o lugar da ta morada".
14Despois volveuse o rei cara asemblea de Israel, toda en p, e bendiciuna. 15Dixo:
-"Bendito sexa o Seor, Deus de Israel,
que deu cumprimento coa sa man
que coa sa boca prometera a meu pai David, cando lle dixo:
16Desde o da en que saquei de Exipto o meu pobo Israel,
non escolln cidade ningunha, no medio das tribos de Israel,
para edificar nela un templo, onde habite o meu nome,
pero escolln a David,
para que fose fronte do meu pobo Israel.
17Meu pai David tivera no pensamento
construr unha casa en honra do Seor Deus de Israel.
18Entn dxolle o Seor:
Ese pensamento de construr unha casa meu nome
est ben que o teas.
19Pero non sers ti quen me construir esa casa;
ser un fillo sado dos teus lombos
352

A BIBLIA

quen edificar esa casa meu nome.

20E o Seor cumpriu a promesa que fixera.
Eu sucedn a meu pai David
e estou sentado no trono de Israel,
conforme a promesa do Seor,
e construn esta casa en honra do Seor Deus de Israel.
21Nela fixen un sitio para a Arca da Alianza do Seor,
a alianza que el conclura cos nosos pais,
despois de sacalos de Exipto".
Pregaria de Salomn
22Salomn, en p, diante do altar do Seor, de cara para toda a asemblea de Israel,
ergueu as mans cara ceo 23e dixo:
-"Seor, Deus de Israel,
non hai un deus coma ti,
nin arriba no ceo, nin abaixo na terra.
Ti grda-la alianza e o amor s teus servos,
que camian diante de ti con todo o corazn.
24Ti mantivcheslle teu servo David, meu pai,
a promesa que lle fixeches.
O que coa boca lle prometiches,
cmprelo hoxe coa ta man.
25E agora, Seor, Deus de Israel,
mantenlle teu servo David, meu pai,
estoutra promesa que lle fixeches, dicirlle:
Non che ha faltar, polo que a min respecta, un descendente, que sente no trono de Israel,
con tal que os teus fillos sigan como debido os meus camios, e anden na mia
presencia coma ti.
26Agora, pois, Seor, Deus de Israel, cumpre a palabra que lle deches
teu servo David, meu pai.
27Ser verdade que Deus far na terra unha morada?
Se nin os ceos todos te poden acoller,
canto menos esta casa que eu che construn.
28Mais ti, Seor, meu Deus, volve a atencin splica e pregaria do teu servo,
escoitando o clamor e as preces que hoxe che dirixe. 29Ten abertos os ollos noite e da
sobre este templo, este lugar en que dixeches que habitara o teu nome. Escoita a oracin
que che faga o teu servo, mirando cara este lugar. 30Escoita a splica do teu servo e do
teu pobo Israel, cando recen neste lugar. Escoita desde a ta morada, desde o ceo. Escoita
e perdoa.
31Cando un home peque contra outro e se lle pida xuramento, se el vn a este santuario,
para xurar diante do teu altar, 32escoita ti desde o ceo e fai xustiza entre os teus servos.
Condena culpable, dndolle o seu merecido, e declara xusto inocente, conforme sa
inocencia.
33Cando o teu pobo Israel sexa vencido polos inimigos, por ter pecado contra ti, se se
volve cara a ti, se confesa o seu pecado, se suplica e pide a ta misericordia neste
templo, 34escoita ti desde o ceo e perdoa o pecado do teu pobo Israel, e fai que retornen
terra que ti lles deras a seus pais.
35Cando os ceos se pechen e non caia a chuvia, por teren eles pecado contra ti, se eles
veen rezar a este lugar, se na afliccin confesan o teu nome e se converten do seu
353

A BIBLIA

pecado, 36escoita ti desde o ceo e perdoa o pecado do teu pobo Israel. Ensnalles o bo
vieiro por onde teen que camiar, e manda a chuvia sobre a terra que ti deches en herdo
teu pobo.
37Cando haxa fame no pas, cando haxa peste, pragas, fungos, lagostas, saltns, ou se o
inimigo cerca teu pobo nunha das sas cidades, ou en calquera outra calamidade e
enfermidade, 38se entn un home ou o pobo enteiro de Israel, recoecendo o mal da sa
conciencia, estende as mans cara a este templo, rezando e suplicando, 39escoita ti desde
o ceo, lugar da ta morada, e perdoa. Dlle a cada un segundo o seu merecido, ti que
coce-los corazns, pois s ti coce-lo interior dos homes todos. 40Con iso temerante
tdolos das da sa vida na terra que deches ti a nosos pais.
41Tamn o estranxeiro, que non do teu pobo Israel, pero que veu de terras de lonxe por
razn do teu nome, 42-pois haber moito que falar e or sobre a grandeza do teu nome,
sobre o poder da ta man o sobre a largueza do teu brazo-, cando ese estranxeiro vea
rezarche a este templo, 43escoita ti desde o ceo, lugar da ta morada, e fai o que o
estranxeiro che pida, para que tdolos pobos do mundo coezan o teu nome, te teman
coma o teu pobo Israel, e saiban que o teu nome invocado neste templo que eu che
construn.
44Cando o teu pobo saia guerra contra os seus inimigos, polo camio que ti lles
sinalares, se rezan Seor, cara cidade que ti escolliches e cara templo que eu
edifiquei na ta honra, 45escoita ti desde os ceos a sa oracin e a sa splica e axdaos
a acada-los seus dereitos.
46Cando eles pecaren contra ti, pois non hai home que non peque, e ti, anoxado con eles,
os deixes caer nas mans dos seus inimigos, e que estes os leven cativos a unha terra
apartada ou prxima, 47se na terra da sa catividade reflexionan, se converten e desde al
rezan, dicindo: pecamos, fixmo-lo mal, tmo-la culpa; 48se na terra dos inimigos que os
levaron cativos se converten a ti, con todo o corazn e con toda a alma, e se che rezan
voltos cara terra que ti deches a seus pais, cara cidade que ti escolliches e cara
templo que eu che construn, 49escoita ti desde o ceo, lugar da ta morada, a sa oracin
e a sa splica, e axdaos a acada-los seus dereitos.
50Perdoa teu pobo os seus erros e os pecados que tean cometido contra ti, e fai que
tean d deles os que os levaron cativos, 51pois eles son o teu pobo e o teu herdo, que ti
sacaches de Exipto, do medio dun forno de ferro.
52Ten abertos os ollos cara splica do teu servo e a do teu pobo Israel, e escitaos,
cando te chamen. 53Porque ti, Seor, escollchelos a eles por teu herdo, entre tdolos
pobos da terra, segundo prometeras polo teu servo Moiss, cando sacaches de Exipto s
nosos pais".
Bendicin para a asemblea
54Cando Salomn acabou de rezar esta oracin e esta splica Seor, levantouse de
diante do altar do Seor, onde estaba axeonllado e, ergueitas as mans cara ceo, 55posto
de p, bendiciu asemblea de Israel, dicindo con forte voz:
56-"Bendito sexa o Seor, que deu acougo seu pobo Israel, conforme as sas promesas.
Non fallou unha soa palabra de todo o que prometera polo seu servo Moiss.
57Que o Seor, noso Deus, estea connosco, como estivo cos nosos pais, que non nos
abandone nin nos deixe. 58Que vire cara a El os nosos corazns, para que sigmo-los
seus camios e gardmo-los seus mandamentos, as sas leis e as sas decisins, o que
mandou a nosos pais.

354

A BIBLIA

59Que as palabras desta splica que eu acabo de facer Seor, estean presentes perante o
Seor, noso Deus, de da e de noite, para que El faga xustiza seu servo e seu pobo
Israel, segundo a necesidade de cada da.
60Dese xeito recoecern os pobos todos que o Seor o Deus verdadeiro e que non hai
outro fra del. 61E o voso corazn estar por enteiro co Seor, noso Deus, seguindo os
seus preceptos e gardando os seus mandamentos, coma hoxe".
Sacrificios da Dedicacin
62O rei e todo Israel ofreceron sacrificios Seor. 63Salomn ofreceu, no seu sacrificio
de comunin en honor do Seor, vintedous mil bois e cento vinte mil ovellas. As foi
como o rei e todo Israel adicaron o templo do Seor.
64Aquel mesmo da consagrou o rei o adro interior, que est diante do templo do Seor.
Al ofreceu os holocaustos, as oblacins e a graxa dos sacrificios de comun, pois o
altar de bronce que estaba ante o Seor era pequeno de mis para que coubesen nel os
holocaustos, as oblacins e a graxa dos sacrificios de comun.
65Daquela, o rei Salomn e o pobo enteiro de Israel, unha grande multitude que viera de
todo o pas, desde o paso de Hamat ata o torrente de Exipto, celebraron sete das de festa
diante do Seor. 66No oitavo da Salomn despediu pobo, e fronse todos para as sas
casas, bendicindo rei, contentos e ditosos, por tdolos bens que tia feito o Seor seu
servo David e seu pobo Israel.
Nova aparicin de Deus
9 1Cando Salomn acabou de constru-lo templo do Seor e o pazo real e rematou os
proxectos todos que fixera, 2aparecuselle de novo o Seor, como en Gaban, 3e dxolle:
-"On a ta oracin e a splica que me fixeches, polo que santifico este templo que ti
edificaches, para que nel more para sempre o meu nome. Nel terei sempre postos os meus
ollos e o meu corazn. 4En canto a ti, se camias na mia presencia, como fixo teu pai
David, con recto e sinxelo corazn, facendo o que che mando, gardando as mias normas
e as mias decisins, 5eu farei firme para sempre o teu trono real sobre Israel, conforme
lle prometn a teu pai David. Non che fallar un descendente, que se sente no trono de
Israel.
6Pero, se vs ou vosos fillos vos afastades de min, se non gardde-los mandatos e os
preceptos que eu vos dei, se vos ides servir deuses estraos e vos postrades diante deles,
7eu botarei a Israel da terra que lle dei, arredarei da mia vista este templo, que
santifiquei para honra do meu nome, e Israel ser o refrn e o riso para tdolos pobos.
8Este templo converterase nun pardieiro, e os que pasen diante del pasmaranse e
asubiarn, e dirn: -Por que tratou deste xeito o Seor esta terra e este templo? 9E
responderanlles: -Porque abandonaron Seor, seu Deus, que tirara de Exipto a seus
pais, e apegronse a deuses alleos, postrronse diante deles e adorronos. Por iso o Seor
botou riba deles todas estas desgracias".
Terra de Cabul
10Nos vinte anos que empregou Salomn para constru-las das casas, o templo do Seor
e o pazo real, 11Hiram, rei de Tiro, forneceu a Salomn das madeiras de cedro e de
ciprs e de todo o ouro que quixo. En compensacin, o rei Salomn deulle a Hiram vinte
cidades na rexin de Galilea.

355

A BIBLIA

12Foi Hiram de Tiro ve-las cidades que lle dera Salomn, e non lle gustaron. 13Dixo:
-"Que clase de cidades son esas que me deches, irmn?" E chamounas Cabul, nome que
levan ata hoxe. 14Hiram mandralle a Salomn catro mil quilos de ouro.
Recrutamento de traballadores
15Agora falaremos do recrutamento de traballadores que fixo o rei Salomn para
constru-lo templo, o pazo real, o terrapln, os muros de Xerusaln, e mais Hasor,
Meguido e Guzer.
16O faran, rei de Exipto, rubira para apoderarse de Guzer e puxralle lume; matara os
cananeos que habitaban na cidade e dralla en dote sa filla, muller de Salomn.
17Salomn reconstruu Guzer, Bet-Horn de Abaixo, 18Balat, Tamar da estepa 19e
tdalas cidades de aprovisionamento que o rei tia, mailas cidades de carros e cabalos e
canto se lle antollou construr en Xerusaln, no Lbano e en tdolos seus dominios.
20Salomn recrutou para traballos forzados, cousa que rexe ata hoxe, toda a xente non
israelita que quedara dos amorreos, dos hititas, dos perizitas, dos hivitas e dos iebuseos.
21Os seus descendentes seguiron no pas, pois os israelitas non os exterminaran.
22Os israelitas non os empregou coma escravos, senn coma guerreiros, maiordomos,
xefes e oficiais, comandantes de carros e de cabalera. 23Os capataces que vixiaban as
obras de Salomn e que tian o mando sobre os traballadores eran cincocentos cincuenta.
24Cando a filla de Salomn subiu da cidade de David pazo que Salomn lle construra,
foi cando el fixo edifica-lo terrapln.
25Salomn ofreca tres veces ano holocaustos e sacrificos pacficos no altar que lle
construra Seor, queimaba nel pos recendentes diante do Seor. El tia tamn a
conservacin do templo seu coidado.
A flota de Salomn
26O rei Salomn construu unha flota en Esion Guber, preto de Elat, na beira do mar
Morto, no pas de Edom. 27Hiram mandou nesa flota, cos homes de Salomn, algns
marieiros servos seus, xente que coeca ben o mar. 28Chegaron ata Ufir, de onde
trouxeron rei Salomn quince mil quilos de ouro.
A raa de Saba
10 1A raa de Saba ou falar do renome de Salomn, e foino probar con adivias.
2Chegou a Xerusaln cun grande squito, con camelos cargados de pos recendentes, de
moitsimo ouro e de pedras preciosas. Presentouse rei Salomn e propxolle todo
aquilo que traa pensado. 3O rei Salomn respondeulle a todo. Por escura que fose, non
houbo pregunta ningunha que non tivese do rei a sa resposta.
4Cando a raa de Saba viu a sabedora de Salomn, o pazo que construra, 5os manxares
da sa mesa, as habitacins dos seus cortesns, o porte e as vestes dos seus servidores e
copeiros, e os holocaustos que ofreca no templo do Seor, quedou admirada. 6E dixolle
rei: -"Todo o que na mia terra ora sobre os teus feitos e a ta sabedora era verdade.
7Eu non lle daba creto que dican, mais vir e velo cos meus ollos, constato que non
me contaban a metade. A ta sabedora e as tas riquezas son maiores de canto me
dixeran. 8Ditosa a ta xente, ditosos os teus cortesns, que estn sempre contigo,
aprendendo da ta sabedora. 9Bendito sexa o Seor, teu Deus, que te quixo a ti no trono
de Israel. Polo amor eterno que o Seor ten a Israel, constituute a ti rei, para que o
gobernes con xustiza e equidade".

356

A BIBLIA

10A raa entregoulle rei catro mil quilos de ouro e gran cantidade de pos recendentes e
de pedras preciosas. Endexamais se viran tantas coma as que lle trouxo a raa de Saba
rei Salomn.
Abundancia de Salomn
11A flota de Hiram traalle a Salomn ouro de Ufir. De al traa tamn en grande
cantidade madeira de sndalo e pedras preciosas. 12Coa madeira de sndalo fixo o rei
varandas para o templo do Seor e para o pazo real; e para os cantores fixo ctolas e
harpas. Madeira de sndalo coma aquela nunca antes viera, nin volvera verse ata hoxe.
13O rei Salomn regaloulle raa de Saba canto a ela se lle antollou, amais do que el lle
tia xa dado con rexia xenerosidade. Despois, a raa de Saba deu volta e marchou co seu
squito para a sa terra.
14O peso do ouro que cada ano chegaba onda Salomn era de vintetrs mil trescentos
quilos, 15 maiores dos impostos dos mercaderes e dos trabucos dos traficantes, dos reis
de Arabia e dos gobernadores do pas.
16O rei Salomn mandou facer douscentos escudos de ouro batido, de seis quilos e
medio de ouro cada un, 17e outros trescentos, de quilo e medio cada un, e fxoos gardar
todos na casa do Bosque de Lbano. 18Tamn mandou o rei que fixeran un trono de
marfil e recubriuno de ouro do mis puro. 19O trono levaba seis chanzos, un remate
redondo por detrs, e brazos dun lado e doutro do asento, con dous lens de p onda os
brazos. 20Sobre os seis chanzos haba, seis dun lado e seis doutro, doce lens en p. Non
se tia visto obra coma ela en ningn reino.
21A vaixela do rei Salomn era toda de ouro. As xoias da casa do Bosque do Lbano eran
todas tamn de ouro puro. Non haba nada de prata, pois nos das de Salomn non se lle
daba aprezo. 22O rei tia no mar navos de Trxix, coa flota de Hiram. Cada tres anos os
navos vian cargados de ouro, prata, marfil, macacos e pavos reais.
23O rei Salomn avantaxaba s reis todos da terra en riqueza e sabedora. 24Todo o
mundo quera velo, para aprender da sabedora que Deus lle concedera. 25Cada un traa o
seu regalo, obxectos de prata e de ouro, armas e pos recendentes, cabalos e mulos. As
ano tras ano. 26Reuniu moitos carros e cabalos. Chegou a ter mil catrocentos carros e
doce mil cabalos, que puxo de garnicin nas cidades de carros e en Xerusaln, cerca do
rei. 27O rei fixo abundar Xerusaln en prata tanta coma pedras, e en tantos cedros coma
figueiras da Xefelah.
28Os cabalos de Salomn provian de Exipto. Os tratantes do rei mercbanos al
contado. 29Un carro trado de Exipto custaba seiscentos siclos de prata, e un cabalo cento
cincuenta siclos. Iso mesmo custaban os importados polos tratantes do rei do reino hitita
ou dos reinos arameos.
Idolatra e xuzo relixioso
11 1O rei Salomn, parte da filla do faran, amou a moitas mulleres estranxeiras,
moabitas, amonitas, edomitas, sidonias e hititas, 2de nacins das que dixera o Seor s
israelitas: -"Non vos xuntedes con elas, nin elas convosco, pois viraran o voso corazn
cara s seus deuses". Salomn namorouse delas. 3Tivo setecentas princesas como
esposas e trescentas como concubinas. As mulleres torcronlle o sentido.
4Cando Salomn a xa vello, as sas mulleres levaron o seu corazn tras deuses alleos;
non o tia por enteiro co Seor, seu Deus, coma seu pai David. 5Salomn deu culto a
Axtart, deusa dos sidonios, a Malcom, dolo dos amonitas. 6Fixo o mal s ollos do
Seor e non lle gardou fidelidade, coma seu pai David.
357

A BIBLIA

7Daquela construu Salomn, no monte que est enfronte de Xerusaln, un altar a

Kemox, dolo dos moabitas, e a Moloc, dolo dos amonitas. 8O mesmo fixo para as
outras mulleres estranxeiras, que queimaban incenso e ofrecan sacrificios s seus deuses.
9Anoxouse o Seor con Salomn, porque afastara o seu corazn do Seor, Deus de
Israel, que se lle aparecera das veces, 10e que sobre o particular lle prescribira non
seguir deuses alleos. Salomn non cumpriu o que lle mandara o Seor.
11Entn dxolle o Seor: -"Xa que te comportaches deste xeito e non gardche-la mia
alianza e os preceptos que eu che dei, arrincareiche o reino da man e dareillo a un servo
teu. 12Non o farei mentres ti vivas, por amor a David, teu pai; arrincareillo teu fillo da
sa man. 13Non lle arrincarei o reino todo. Deixareille teu fillo unha tribo, por amor de
David, teu pai, e por amor de Xerusaln que eu escolln".
Derrubamento do reino
14O Seor suscitoulle un inimigo a Salomn: o edomita Hadad, da liaxe real de Edom.
15Sucedeu que, cando David venceu a Edom, e foi al o xeneral Ioab enterra-los mortos,
este matou os homes todos de Edom. 16Ioab quedrase al por seis meses co exrcito
israelita ata que rematou o exterminio dos varns de Edom. 17Pero Hadad puido fuxir
cuns poucos homes de entre os servidores de seu pai e pasou a Exipto. Daquela Hadad
era un rapaz.
18Saron de Madin e chegaron a Parn. Al colleron consigo algns homes, pasaron a
Exipto e presentronse faran, rei de Exipto, que os forneceu de casa, de alimentos e de
terras. 19Hadad caeulle en gracia faran, que lle deu por muller a sa cuada, irm da
raa Tafnes. 20A irm de Tafnes pariulle a Hadad un fillo, Guenubat, que a mesma
Tafnes criou no pazo do faran. Por iso Guenubat medrou no pazo cos fillos do faran.
21Cando, en Exipto, Hadad ou dicir que David se reunira con seus pais e que morrera
tamn Ioab, o xefe do exrcito, dxolle faran: -"Dixame ir mia terra". 22O faran
respondeulle: -"Que botas de menos onda min, para que queiras ir tua terra?" El dixo:
-"Nada. Pero dixame que vaia".
23Deus suscitou anda outro inimigo a Salomn: Rezn, fillo de Eliad, que fuxira do seu
seor Hadadzer, rei de Sobah. 24Rodeouse duns poucos homes e fxose xefe de banda.
David loitaba daquela con Edom. Eles entraron en Damasco e aclaramon rei a Rezn.
25Foi un inimigo de Israel, toda a vida de Salomn. En canto a Hadad, fxolle todo o mal
que puido a Israel e atormentouno, desde o seu reino de Edom.
Revolta de Ieroboam
26Tamn se revoltou contra Salomn Ieroboam, fillo de Nabat, un servo do rei, un
efrateo de Seredah. Sa nai chambase Seruah e era viva. 27A ocasin da sa revolta
contra o rei foi cando Salomn construa o terrapln e pechaba as fendas da cidade de
David, seu pai. 28Ieroboam amostrouse home valente. E vendo Salomn que o mozo
faca ben o seu traballo, nomeouno capataz dos traballadores da casa de Ioel.
29Un da que saa Ieroboam de Xerusaln, encontrouse no camio co profeta Ahas de
Xiloh. Este levaba unha capa nova, e estaban ss os dous no descampado. 30Ahas botou
man da capa nova que levaba e partiuna en doce cachos. 31E mandoulle a Ieroboam:
-"Colle dez cachos para ti, pois isto di o Seor, Deus de Israel:
Vou arrinca-lo reino da man de Salomn, e vouche dar dez tribos a ti. 32Unha tribo ser
para el, por amor meu servo David e por amor a Xerusaln, a cidade que eu escolln
entre tdalas tribos de Israel.

358

A BIBLIA

33Iso porque me abandonaron a min e adoraron a Axtart, deusa dos sidonios, a

Kemox, deus de Moab, e a Malcom, deus dos amonitas, e non seguiron os meus camios,
facendo o que xusto s meus ollos, gardando coma seu pai David os meus mandatos e
as mias decisins.
34Non lle quitarei o reino todo, senn que lle manterei o principado por tdolos das da
sa vida, por amor meu servo David, a quen escolln, e que gardou a mia lei e os meus
preceptos.
35Mais arrincarei o reino das mans de seu fillo e dareiche dez tribos a ti. 36A seu fillo
dareille unha tribo, para que o meu servo David tea sempre unha lmpada acesa diante
de min en Xerusaln, a cidade que eu escolln, para que habite nela o meu nome.
37A ti escllote para que reines, conforme os teus desexos. Sers rei de Israel. 38Se me
obedeces en todo o que che mande, se vas polos meus camios e fa-lo que xusto s
meus ollos, se grda-las mias leis e os meus mandatos, como fixo o meu servo David,
eu estarei contigo, edificareiche unha casa segura, como lla edifiquei a David, e
entregareiche Israel. 39Con isto humillarei s descendentes de David; mais non ser para
sempre".
Morte de Salomn
40Salomn tentou de matar a Ieroboam; mais este fuxiu para Exipto, lado do rei Xexac,
e ficou por al ata a morte de Salomn. 41O resto da historia de Salomn, os seus feitos e
a sa sabedora, estn todos escritos no Libro dos Feitos de Salomn. 42Salomn reinou
en Xerusaln, sobre todo Israel, corenta anos. 43Despois durmiu con seus pais, e
enterrrono na cidade de David, seu pai. Sucedeulle no trono o seu fillo Roboam.
OS REINOS DE ISRAEL E DE XUDA (1 Re 12 - 2 Re 17)
Asemblea de Xequem
12 1Roboam foi a Xequem, pois reunase al todo Israel para proclamalo rei. 2Suboo
Ieroboam, cando estaba anda en Exipto, a onde fora fuxindo do rei Salomn, 3e en canto
o mandaron chamar, viera axia.
4Ieroboam e a asemblea toda de Israel presentronse a Roboam e falronlle deste xeito:
-"Teu pai botou riba de ns un xugo duro de mis. Alixeira agora ti esta rexa servidume
que teu pai botou riba de ns, e este xugo tan duro que el nos impuxo, e entn ns
servirmoste". 5El respondeulles: -"Agora devos, e volvede onda min cabo de tres
das". E o pobo retirouse.
6O rei Roboam consultou entn cos ancins, que estiveran servicio do seu pai
Salomn, cando el viva: -"Que me aconsellades que lle responda a esta xente?" 7Eles
dixronlle: -"Se hoxe te abaixas con esta xente e te pos seu servicio, se te avs con eles
e lles ds boas palabras, servirante por toda a vida".
8Pero el desbotou o consello que lle daban os ancins, e aconsellouse con xente nova,
que medraran con el e que estaban agora seu servicio. 9El preguntoulles: -"Que me
aconsellades que responda a esta xente, que veen pedindo que lles afrouxe o xugo que
botou riba deles meu pai?"
10Os mozos compaeiros respondronlle: -"O pobo que che di que teu pai lles impuxo
un xugo moi duro e que ti llelo alixeires, dbeslle dicir isto: o meu dedo meimio mis
groso c lombo de meu pai. 11Se meu pai vos impuxo un xugo rexo, eu engadirei rixeza
a ese xugo. Se meu pai vos zorregou a lombeiradas, eu fareino coa tralla".
359

A BIBLIA

12O terceiro da, conforme o rei lles dixera, presentouse Ieroboam co pobo todo diante de
Roboam. 13O rei faloulles rispidamente, desatendendo o consello que lle deran os
ancins. 14Seguindo o consello dos mozos, faloulles nestes termos: -"Se meu pai vos
impuxo un xugo rexo, eu engadirei rixeza a ese xugo. Se meu pai vos zorregou a
lombeiradas, eu fareino coa tralla".
15O rei non fixo caso dos desexos do pobo, e esa foi a ocasin buscada polo Seor, para
que se confirmase a palabra que o Seor tia dito a Ieroboam, fillo de Nabat, por Ahas
de Xiloh. 16Cando todo Israel se convenceu de que o rei non os atenda, falronlle deste
xeito:
-"Que parte temos ns con David?
Non temos herdo ningn co fillo de Ixa.
As tas tendas, Israel!
E ti, David, goberna agora a ta casa".
E os israelitas fronse todos para as sas casas. 17Pero Roboam seguiu reinando sobre os
israelitas que vivan nas cidades de Xud.
18O rei Roboam mandou entn a Adoniram, xefe do recrutamento dos traballadores.
Mais os israelitas botronselle enriba, acantazrono e matrono. O velo, o rei Roboam
montou no seu carro a toda prsa e fuxiu cara a Xerusaln. 19Foi dese xeito como Israel
se separou da casa de David, ata o da de hoxe.
Divisin do reino
20Cando se soubo en Israel que volvera Ieroboam, chamrono sa asemblea e
proclamrono rei de todo Israel. A casa de David non lle quedou tribo ningunha, fra da
tribo de Xud.
21Chegado a Xerusaln, Roboam reuniu a casa toda de Xud e a tribo de Benxamn,
cento oitenta mil homes, guerreiros escolleitos, para face-la guerra casa de Israel e
restitu-lo reino de Roboam, fillo de Salomn. 22Pero nisto veu esta palabra do Seor a
Semaas, home de Deus: 23-"Dille isto a Roboam, fillo de Salomn, rei de Xud, casa
toda de Xud e de Benxamn e resto do pobo. 24Isto di o Seor: non vaiades face-la
guerra s vosos irmns os israelitas. Que cada un volva para a sa casa, pois isto que pasa
cousa mia". Eles obedeceron a palabra do Seor e, de acordo con ela, foi cada un para
a sa casa.
25Ieroboam fortificou Xequem, na montaa de Efram, e quedou a vivir al. Despois sau
de Xequem e fortificou Penuel. 26Ieroboam pensou nos seus adentros: o reino pode anda
volver casa de David. 27Se esta xente segue subindo a Xerusaln, para ofrecer
sacrificios na casa do Seor, o seu corazn tornarase para o seu seor Roboam, rei de
Xud. Someteranse rei de Xud e a min mataranme.
28Despois de aconsellarse, o rei mandou construr dous becerros de ouro, e dxolle
pobo:
-"Acabouse rubir a Xerusaln!
Aqu est o teu Deus, Israel,
o que te sacou de Exipto".
29E puxo un becerro en Betel e o outro en Dan.
30Isto foi causa de pecado, pois a xente a, uns a Dan e outros a Betel. 31Ieroboam
construu tamn ermidas nos outeiros e puxo por sacerdotes xentes do pobo, que non
pertencan tribo de Lev. 32Por parte, instituu unha festa no da quince do mes oitavo,
como a festa que se faca en Xud, e el mesmo rubiu altar que fixera en Betel, para
ofrecer sacrificios s becerros, mandados facer por el. En Betel puxo tamn sacerdotes
nas ermidas que el construra nos outeiros. 33Rubiu altar feito por el en Betel, o da
360

A BIBLIA

quince do mes oitavo, o mes escollido seu gusto. Instituu para os israelitas esa festa e
rubiu altar para ofrecer incenso nel.
Un profeta de Xud
13 1Cando estaba Ieroboam p do altar para ofrecer incenso nel, chegou a Betel un
home de Deus con palabra do Seor. Por mandato do Seor berrou contra o altar esta
palabra: 2-"Altar, altar! Isto di o Seor: da familia de David nacer un fillo, que se
chamar Ioxas, que sacrificar enriba de ti os sacerdotes dos outeiros, que queiman
incenso sobre ti; enriba de ti queimar sos humanos". 3E deu entn este sinal: "Este o
sinal de que quen fala o Seor: o altar fenderase e ciscarase a cinsa que hai enriba del".
4Cando o rei Ieroboam ou a palabra que proclamaba o home de Deus contra o altar de
Betel, tendeu a sa man cara altar e ordenou: -"Prenddeo!" Mais a man que tendera
contra o home quedou rxida e non poda volvela seu sitio. 5O altar fendeuse e a cinsa
que haba enriba del ciscouse toda. Era o sinal que dera o home de Deus da parte do
Seor.
6O rei pediulle home de Deus: -"Aplaca Seor, teu Deus, e rzalle por min, para que
sane a mia man". O home de Deus aplacou Seor, e a man do rei volveu a ter
movemento e quedou coma antes.
7O rei dxolle entn home de Deus: -"Ven comigo mia casa comer algo. Quero
tamn facerche un regalo". 8O home de Deus respondeulle: -"Non ira contigo nin que
me deses a metade da ta casa. Neste lugar non quero comer nin beber nada, 9pois o
Seor mandoume que non comese nin bebese aqu cousa ningunha, nin volvese polo
camio por onde vin". 10E foise por outro camio, non por onde chegara antes a Betel.
O home de Deus e o vello profeta
11En Betel viva daquela un profeta moi vello. Seus fillos viranlle contando o que ese
da fixera en Betel o home de Deus e o que lle dixera rei. 12O pai preguntoulles:
-"Que camio colleu?" E os fillos mostrronlle o camio que collera o home de Deus
chegado de Xud.
13Entn o profeta dxolles s fillos: -"Apa-relldeme o burro". Eles aparellronllo, e o
profeta montou nel, 14para irse tralo home de Deus. Encontrouno sentado debaixo dunha
acieira e preguntoulle: -"Es ti o home de Deus, que chegou de Xud?" -"Son",
respondeu el. 15O outro dixo: -"Ven comigo mia casa, comer un anaco de pan".
16Respondeulle o home de Deus: -"Non podo volver nin ir ta casa, nin podo comer
nin beber neste lugar cousa ningunha. 17Porque o Seor que me falou, ordenoume que
non comese nin bebese aqu nada e que non volvese por onde vin". 18O outro entn
dxolle, enganndoo: -"Eu son tamn profeta, coma ti, e o anxo dxome no nome do
Seor: faino ir contigo ta casa, para que coma e beba algo". 19O home de Deus foise
con el, e comeu e bebeu na sa casa.
20Estando os dous sentados mesa, veulle palabra do Seor profeta que o fixera
volver, 21e este berroulle home de Deus chegado de Xud: -"Isto di o Seor: xa que
desobedecche-la orde do Seor e non fixche-lo que o Seor, teu Deus, che ordenara,
22senn que comiches e bebiches no lugar onde Deus che vedara que o fixeras, o teu
cadver non ser enterrado na sepultura de teus pais".
23Despois que lle deu de comer e de beber, o vello profeta aparelloulle o burro, e o home
de Deus foise. 24Polo camio saulle un len que o matou. O seu cadver quedou tirado
no camio, e onda el quedou o burro e o len. 25Pasaron algns camiantes e viron o
cadver no medio do camio e o len quedo onda el, e o foron contar na cidade onde
361

A BIBLIA

viva o vello profeta. 26Cando o soubo, o profeta que o fixera voltar do seu camio,
comentou: -" o home de Deus, que se rebelou contra a palabra do Seor. O Seor
entregouno len, que o destrozou e o matou, como lle dixera o Seor".
27Entn mandou o profeta a seus fillos: -"Aparelldeme o burro". E eles aparellronllo.
28El foi e encontrou o cadver tirado no camio e a p del o burro e mailo len. O len
non devorara o cadver nin matara o burro.
29O profeta levantou o cadver do home de Deus, cargouno no burro e levouno.
Chegados cidade do vello profeta, fixeron d por el e enterrrono. 30O profeta puxo o
cadver no seu propio supulcro e choraba por el dicindo: -"Ai, meu irmn!" 31Despois
do enterro pediulles a seus fillos: -"Cando eu morra, enterrdeme no mesmo sepulcro,
onda o home de Deus. Poede os meus sos onda os seus, 32porque a palabra que dixo
coma palabra do Seor contra o altar de Betel e contra os altares dos outeiros das
montaas de Samara, de certo se cumprir".
33Despois de todo isto, Ieroboam non se converteu da sa torta conducta, senn que
seguiu facendo sacerdotes para os altares dos outeiros de entre a xente do pobo. A quen
quera selo, el consagrbao sacerdote para as ermidas dos outeiros. 34Nisto consista o
pecado da casa de Ieroboam, e por iso foi destruda, varrida da face da terra.
O profeta Ahas pred a runa de Ieroboam
14 1Por aquel tempo adoeceu Abas, fillo de Ieroboam, 2e este dxolle sa muller:
-"Vai e mdate de roupa, que non se saiba que e-la muller de Ieroboam, e chgate a
Xiloh, onde vive o profeta Ahas, o que me dixo que sera rei deste pobo. 3Leva contigo
dez pans, unhas bicas e un tarro de mel, e presntate a el, para que che diga o que
acontecer con este neno".
4A muller de Ieroboam fixo como el lle dixera. Colleu e marchou a Xiloh e presentouse
na casa de Ahas. Ahas xa non poda ver, pois a vellez escurecralle a vista. 5Pero o
Seor dixralle: -"Ei-la muller de Ieroboam que vai vir pedirche unha palabra sobre o seu
neno doente. Diraslle isto e isto".
6Chegou ela, finxindo que era outra. Pero, cando Ahas sentiu o brudo das pisadas,
entrar ela na porta, dxolle: -"Entra, muller de Ieroboam. Por que finxes ser outra? Teo
para ti unha amarga nova. 7Vai e dille a Ieroboam: isto di o Seor, Deus de Israel: eu
erguinte do medio deste pobo e fxente xefe do meu pobo Israel. 8Crebei o reino da casa
de David para darcho a ti. Xa que non te portaches como o meu servo David, que
obedeceu os meus mandatos e me seguiu de todo corazn, facendo sempre o que xusto
s meus ollos, 9senn que fuches peor ca tdolos teus antecesores, facendo para ti deuses
estraos e dolos fundidos, cos que me anoxaches, e volvndome a min as costas, 10aqu
estou eu agora para trae-la desgracia casa de Ieroboam. Exterminareille a Ieroboam os
homes todos, escravos ou libres en Israel; varrerei a casa de Ieroboam coma quen varre
esterco, ata que non quede nada dela. 11Os da casa de Ieroboam que morran na cidade,
comeranos os cans, e s que morran no campo comeranos os paxaros do ceo. o Seor
quen o di.
12E ti vaite agora para a ta casa. Cando poas os ps na cidade, o neno morrer. 13Israel
chorar por el e asistir todo seu enterro. Pero el ser o nico da familia de Ieroboam
que ter sepultura, pois de toda a familia s nel se atopa algo bo s ollos do Seor.
14O Seor escoller para si un rei en Israel, que exterminar a familia de Ieroboam. 15O
Seor vaille dar un pao a Israel que o deixar coma a cana abaneada pola auga.
Arrincarao desta boa terra que dera a seus pais e espallaraos por mis al do Ro, por
facrense dolos, anoxando con eles Seor. 16Abandonar a Israel, por culpa dos
pecados de Ieroboam e dos que el fixo cometer a Israel".
362

A BIBLIA

17A muller de Ieroboam marchou entn e colleu o camio que leva cara a Tirsah. Cando
pua o p no limiar da sa casa, morra o seu neno. 18Todo Israel chorou por el e asistiu
seu enterro, conforme dixera o Seor polo seu servo o profeta Ahas.
19O resto da historia de Ieroboam, as sas guerras, o seu reinado, est todo escrito no
Libro das Crnicas dos reis de Israel. 20Iero-boam reinou vintedous anos. Despois
durmiu con seus pais. Sucedeulle no trono o seu fillo Nadab.
Roboam de Xud
21Roboam, fillo de Salomn, reinou sobre Xud. Tia corenta e un anos cando empezou
a reinar, e reinou dezasete anos en Xerusaln, a cidade que Deus escollera entre tdalas
tribos de Israel para poer nela o seu nome. Sa nai chambase Namah e era amonita.
22Xud fixo o mal s ollos do Seor. Cos pecados que cometeron provocaron os seus
celos, anda mis cs seus pais. 23Tamn eles construron altares nos outeiros, estelas e
dolos nos cotarelos e debaixo das rbores verdecentes. 24Houbo mesmo prostitucin
consagrada no pas. Arremedaron as abominacins todas dos pobos que o Seor
desbotara de diante dos israelitas.
25No ano quinto do reinado de Roboam rubiu Xexac, rei de Exipto, contra Xerusaln.
26Botou man dos tesouros do templo do Seor e do pazo real e levou todo. Tamn levou
os escudos de ouro que fixera Salomn. 27Para sustitulos, o rei Roboam mandou facer
escudos de bronce e entregullelos s xefes da garda, que coidaban da entrada do pazo.
28Sempre que o rei a templo do Seor, os da garda levbanos, e despois volvanos
corpo de garda outra vez.
29O resto da historia de Roboam, todo o que fixo, non est escrito no Libro das
Crnicas dos reis de Xud? 30Roboam e Xeroboam estiveron en guerra todo o tempo.
31Roboam durmiu con seus pais, e enterrrono na cidade de David. Sa nai chambase
Namah e era amonita. Sucedeulle no trono o seu fillo Abas.
Abas de Xud
15 1Abas empezou a reinar en Xud o ano dezaoito do reinado de Ieroboam, fillo de
Nabat. 2Reinou tres anos en Xerusaln. Sa nai chambase Macah, filla de Abxalom.
3Cometeu os mesmos pecados que cometera xa seu pai. O seu corazn non estivo enteiro
co Seor, coma o de David, seu pai. 4Pero, por amor a David, concedeulle o Seor, seu
Deus, unha lmpada en Xerusaln anda en p. 5En verdade, David fixera o que xusto
s ollos do Seor e non se afastara dos seus mandamentos en toda a sa vida, fra do
caso de Uras o hitita. 6Abas e Ieroboam estiveron en guerra todo o tempo.
7O resto da historia de Abas, todo o que fixo, non est escrito no Libro das Crnicas
dos reis de Xud? Tamn sobre as guerras que houbo entre Abas e Ieroboam. 8Abas
durmiu con seus pais, e enterrrono na cidade de David. Sucedeulle no trono seu fillo
As.
As de Xud
9As empezou a reinar en Xud no ano vinte do reinado de Ieroboam en Israel. 10Reinou
corenta anos en Xerusaln. Sa avoa chambase Macah, filla de Abxalom.
11As fixo o que xusto s ollos do Seor, coma David, seu pai. 12Botou fra do pas a
prostitucin consagrada e desbotou tdolos dolos que fixeran seus pais. 13Tamn retirou
o ttulo de raa-nai sa avoa Macah porque fixera unha imaxe de Axtart. As
derrubou a imaxe e queimouna no torrente Cedrn.
363

A BIBLIA

14Mesmo se non fixo desaparece-los altares dos outeiros, o corazn de As estivo enteiro
co Seor, toda a sa vida. 15Levou templo do Seor as ofrendas sagradas de seu pai e
as sas propias, prata, ouro e xoias.
16As e Bax, rei de Israel, estiveron en guerra todo o tempo. 17Bax, rei de Israel,
marchou contra Xud e fortificou Ramah, para cortarlle o paso a As, rei de Xud.
18Daquela, As botou man da prata e do ouro que quedaban nos tesouros do templo do
Seor e do pazo real, entregullelos s seus servidores e mandou que llos levasen a
Benhadad, fillo de Tabrimn, de Hezin, rei de Aram, que resida en Damasco, con esta
mensaxe: 19-"Fagamos un pacto entre ns, coma o que houbo entre os nosos pais. A che
mando ese regalo de prata e de ouro. Creba o pacto que tes con Bax, rei de Israel, e que
se afaste do meu territorio".
20Benhadad mostrouse de acordo coa peticin do rei As, e mandou os seus xenerais
contra algunhas cidades de Israel. Apoderouse de Iin, Dan, Abel-Bet-Macah, a rexin de
Kinret e o territorio de Naftal.
21Cando Bax soubo isto, deixou de reconstrur Ramah e volveuse para Tirsah. 22Entn
o rei As convocou a todo Xud, e levaron de Ramah as pedras e as madeiras, coas que
Bax a fortificaba. O rei As fortificou con elas Gueba de Benxamn e Mispah.
23O resto da historia de As, as sas proezas, os seus feitos e as cidades que fortificou,
non est todo escrito no Libro das Crnicas dos reis de Xud? De vello adoeceu dos ps.
24As durmiu con seus pais, e enterrrono na cidade de David. Sucedeulle no trono o seu
fillo Ioxafat.
Nadab de Israel
25Nadab, fillo de Ieroboam, empezou a reinar en Israel no ano segundo do reinado de
As en Xud. Reinou dous anos en Israel. 26Fixo o mal s ollos do Seor. Foi polo
mesmo camio ca seu pai e cometeu o pecado que aquel fixera cometer a Israel.
27Bax, fillo de Ahas, da tribo de Isacar, conspirou contra el e matouno en Guibetn,
territorio dos filisteos, cando Nadab e todo Israel estaban cercando a cidade. 28Bax
matouno no ano terceiro do reinado de As en Xud, e sucedeulle no trono.
29O primeiro que fixo Bax como rei foi mata-la familia de Ieroboam, sen deixarlle con
vida unha soa persoa. Exterminouna toda, conforme a palabra que dixera no nome do
Seor o seu servo Ahas de Xiloh, 30por culpa dos pecados que cometera Ieroboam e dos
que fixera cometer a Israel, provocando o noxo do Seor, Deus de Israel.
31O resto da historia de Nadab e todo o que fixo non est escrito no Libro das Crnicas
dos reis de Israel?
Bax de Israel
32As e Bax, rei de Israel, estiveron en guerra todo o tempo. 33No ano terceiro de As,
rei de Xud, empezou a reinar Bax, fillo de Ahas, sobre todo Israel. Reinou vintecatro
anos. 34Fixo o mal s ollos do Seor. Foi polo mesmo camio ca Ieroboam e cometeu o
pecado que el fixera cometer a Israel.
O profeta Ieh
16 1Ieh, fillo de Hanan, recibiu esta palabra do Seor contra Bax: 2-"Eu tireite do po e
fxente xefe do meu pobo Israel. Mais ti fuches polo mesmo camio ca Ieroboam e
fixeches pecar a Israel, anoxndome cos vosos pecados. 3Por iso vou varrer a Bax e a
sa familia, facendo con ela o que fixen coa familia de Ieroboam, fillo de Nabat. 4Os que
364

A BIBLIA

lle morran a Bax na cidade, comeranos os cans, e os que lle morran no campo,
comeranos os paxaros do ceo".
5O resto da historia de Bax, os seus feitos e as sas proezas non estn escritos no Libro
das Crnicas dos reis de Israel? 6Bax durmiu con seus pais, e enterrrono en Tirsah.
Sucedeulle no trono o seu fillo Elah. 7Polo profeta Ieh, fillo de Hanan, veu a palabra do
Seor contra Bax e contra a sa familia, por culpa do mal que fixera s ollos do Seor,
por anoxalo cos seus feitos, coma a familia de Ieroboam, e porque exterminou esta
familia.
Elah de Israel
8No ano vinteseis do reinado de As en Xud empezou a reinar Elah, fillo de Bax, en
Tirsah. Reinou dous anos. 9O seu oficial Zimr, xefe da metade dos carros de guerra,
conspirou contra el. Cando Elah estaba emborrachndose en Tirsah, na casa de Ars,
maiordomo do pazo de Tirsah, 10entrou Zimr, feriuno e matouno. E no ano vintesete do
reinado de As en Xud, sucedeulle no trono.
11O primeiro que fixo Zimr, verse sentado no trono, foi matar a toda a familia de
Bax, sen deixar un s varn, un vingador do sangue ou un amigo. 12Zimr exterminou a
toda a familia de Bax, conforme a palabra que dixera o Seor contra Bax polo profeta
Ieh. 13Foi por culpa de tdolos pecados de Bax e de Elah, os deles e mailos que
fixeran cometer a Israel, anoxando cos seus dolos Seor, seu Deus.
14O resto da historia de Elah e todo o que fixo non est escrito no Libro das Crnicas
dos reis de Israel?
Zimr de Israel
15Zimr empezou a reinar no ano vintesete do reinado de As en Xud. Reinou sete das
en Tirsah.
Cando o pobo que estaba acampado cerca de Guibetn, que pertenca s filisteos, 16tivo
a nova de que Zimr se revoltara contra o rei e que o matara, aquel mesmo da, no
campamento, Israel enteiro proclamou rei a Omr, xefe do exrcito.
17Omr e todo Israel rubiron de Guibetn e puxeron cerco a Tirsah. 18Cando Zimr viu
que a cidade estaba a punto de caer, entrou no pazo real, prendeulle lume e morreu nel.
19Foi polos pecados que cometera, facendo o mal s ollos do Seor e seguindo o camio
de Ieroboam e o seu pecado de facer pecar a Israel.
20O resto da historia de Zimr e a sa revolta, non estn escritos no Libro das Crnicas
dos reis de Israel?
21Daquela, o pobo de Israel dividiuse en dous bandos. A metade segua a Tibn, fillo de
Guinat, e quera facelo rei. A outra metade segua a Omr. 22Os partidarios de Omr
prevaleceron sobre os de Tibn, fillo de Guinat. Tibn caeu morto, e Omr foi rei.
23Omr empezou a reinar sobre Israel no ano trinta e un do reinado de As en Xud.
Reinou doce anos, seis deles en Tirsah. 24Mercoulle a Smer a montaa de Samara por
dous talentos de prata, e construu nela unha cidade, que chamou Samara, polo nome
de Smer, que fora o dono da montaa.
25Omr fixo o mal s ollos do Seor. Foi peor anda cs seus antecesores. 26Seguiu o
mesmo camio ca Ieroboam, fillo de Nabat, e caeu nos pecados que el fixera cometer a
Israel, anoxando cos seus dolos Seor, Deus de Israel.
27O resto da historia de Omr, os seus feitos e as sas proezas, non estn escritos no
Libro das Crnicas dos reis de Israel? 28Omr durmiu con seus pais, e enterrrono en
Samara. Sucedeulle no trono o seu fillo Acab.
365

A BIBLIA

Acab de Israel
29Acab, fillo de Omr, empezou a reinar en Israel no ano trinta e oito do reinado de As
en Xud. Reinou sobre Israel en Samara vintedous anos.
30Acab, fillo de Omr, fixo o mal s ollos do Seor, peor ca tdolos seus antecesores.
31Como se fose pouco caer nos pecados de Ieroboam, fillo de Nabat, colleu por muller a
Iezabel, filla de Etbaal, rei dos sidonios, e chegou a dar culto a Baal e postrarse diante
del. 32Ergueu un altar a Baal, na ermida que lle construra en Samara, e levantou unha
Axerah. 33Provocou o noxo do Seor, Deus de Israel, cada vez mis, peor ca tdolos reis
que houbera antes del en Israel.
34No seu tempo, Hiel de Betel reconstruu Ieric. Botoulle os cimentos co pago da vida
de Abiram, seu primoxnito, e pxolle as portas co pago da vida do mis novo, Seguib,
conforme a palabra do Seor por Xosu, fillo de Nun.
O profeta Elas
17 1Elas o texbita, de Tixb de Galaad, dxolle a Acab: -"Pola vida do Seor, Deus de
Israel, a quen sirvo! Non caer orballo nin chuvia estes anos, se eu non o mando".
2Despois veulle esta palabra do Seor: 3-"Vaite de aqu cara nacente e escndete no
torrente Carit, que est do outro lado do Xordn. 4Do regato bebers, e eu mandarei
corvos que che leven al de comer".
5Elas fixo o que lle mandaba o Seor, o foi vivir onda o torrente Carit, do outro lado do
Xordn. 6Os corvos levbanlle al pan pola ma e carne pola tarde. E beba do regato.
A viva de Sarepta
7A volta duns poucos das, o regato secou, porque non chova na rexin. 8O Seor
dxolle a Elas: 9-"Vai a Sarepta de Sidn e fica al, pois mandeille a unha viva do lugar
que che dea de comer".
10Foi el Sarepta e, entrar pola porta da cidade, viu al unha muller viva, que estaba
xuntando guizos. Elas chamou por ela e dxolle: -"Fai o favor e vaime por unha pouca
auga na xarra para beber". 11Mentres a ela collerlla, Elas chamouna e dxolle: -"Treme
tamn, se podes, na ta man un anaco de pan".
12Ela dxolle: -"Pola vida do Seor, teu Deus, que non teo pan ningn. Qudame s na
tina unha presa de faria e unha pinga de aceite na aceiteira. Ves que estou apaando
guizos. Irei preparalo para min e para o meu fillo. Comermolo e despois teremos que
morrer".
13Dxolle Elas o texbita: -"Non teas medo. Anda e fai como dixeches. Pero primeiro
prepara un pancio con iso e tremo a min. Despois xa preparars para ti e para teu fillo.
14Pois isto di o Seor, Deus de Israel: a tina de faria non se acabar e a aceiteira do
aceite non mermar, ata o da en que o Seor mande a chuvia terra".
15Foi ela face-lo que Elas lle dixera. E comeu el, ela e seu fillo, moito tempo, 16sen que
se acabase a faria da tina nin mermara o aceite na aceiteira, como dixera o Seor por
medio de Elas.
O fillo da viva
17Algn tempo despois adoeceu o fillo da muller, dona da casa. A doenza foi tan grave,
que o neno deixou de alentar. 18A muller dxolle a Elas: -"Que temos que ver un con
366

A BIBLIA

outro, home de Deus? Vieches mia casa para lembrarme os meus pecados e para
matarme o fillo?"
19Respondeulle Elas: -"Dme aqu o teu fillo". E coa mesma, colleullo do colo, rubiuno
cuarto onde el durma e deitouno na cama. 20E rezoulle Seor, dicindo: -"Seor, meu
Deus, tamn vas visitar coa desgracia a esta viva coa que vivo, facendo que morra seu
fillo?" 21Logo tendeuse riba do neno por tres veces, chamando Seor: -"Seor, meu
Deus, fai que o alento de vida deste neno entre nel outra vez".
22O Seor escoitou a oracin de Elas, e o neno comezou a alentar e reviviu. 23Elas
colleu o neno, baixouno do seu cuarto e deullo nai, dicindo: -"A te-lo teu fillo vivo".
24A muller dxolle a Elas: -"Agora acabo de ver que ti es un home de Deus, e que a
palabra do Seor est de verdade na ta boca".
Elas e Acab
18 1Pasado moito tempo, cabo de tres anos, chegoulle a Elas esta palabra do Seor:
-"Vai e presntate Acab, que quero mandar chuvia terra". 2E Elas foi para se
presentar a Acab.
A fame era moi grande en Samara. 3Acab chamou a Abdas, maiordomo do pazo, home
moi respectuoso do Seor, 4ata o punto que, cando Iezabel mataba os profetas do Seor,
el colleu a cen deles, escondeunos en covas, en grupos de cincuenta, e levballes de
comer e beber. 5Acab dxolle: -"Perco-rramos todo o pas, por mananciais e regatos, para
ver se atopamos herba con que manter cabalos e mulos, e que non tea que perecer o
gando todo". 6Repartronse o territorio e percorrrono entre os dous, Acab s polo seu
lado, e Abdas polo seu.
7Cando a Abdas percorrendo o seu camio, saulle Elas encontro. En canto o
recoeceu, Abdas postrouse diante del e dxolle: -"Es ti, meu seor Elas?" 8El respondeulle: -"Son eu. Vai e dille teu amo que aqu est Elas".
9Abdas dixo: -"Que pecado cometn eu, para que entrgue-lo teu servo nas mans de
Acab, e que me mate? 10Pola vida do Seor, teu Deus, que non queda pobo nin reino no
que o meu amo non mandase dar contigo. Se lle dican que non estabas, facalles xurar a
reinos e a pobos que non te atoparan.
11E agora disme ti: vai e dille teu amo que aqu est Elas. 12En canto eu me afaste de
ti, o esprito do Seor levarate non sei para onde. Eu ireillo dicir a Acab, e el non te
atopar e matarame. Mais o teu servo teme Seor desde pequeno. 13Non che teen
contado o que fixo o teu servo, cando Iezabel mataba os profetas do Seor? Escondn en
covas cen de entre eles e levballes de comer e de beber. 14E agora ti disme: vai e dille
teu amo que aqu est Elas. Matarame".
15Elas dixo: -"Pola vida do Seor dos exrcitos, que hoxe mesmo me presentarei diante
del". 16Entn Abdas foi encontro de Acab e contoulle todo. E Acab sau encontro de
Elas. 17Cando Acab viu a Elas, dxolle: -"Es ti, runa de Israel?" 18E el respondeulle:
-"Non son eu a runa de Israel, senn ti e a ta familia, porque abandonste-los
mandamentos do Seor e fostes tralos baales.
Elas e os profetas de Baal
19Agora manda que todo Israel, cos catrocentos cincuenta profetas de Baal, que comen
mesa de Iezabel, se xunten comigo no monte Carmelo". 20E Acab mandou recado por
todo Israel, que se xuntou no monte Carmelo con tdolos profetas de Baal.
21Elas voltouse entn cara pobo e dxolles: -"Por canto tempo iredes coxeando cara a
un lado e cara outro? Se o Seor Deus, segudeo a El; e se Baal, seguide a Baal". O
367

A BIBLIA

pobo non respondeu unha palabra. 22E Elas seguiu dicindo: -"De tdolos profetas do
Seor quedo eu s con vida, mentres os profetas de Baal son catrocentos cincuenta.
23Que nos dean dous becerros. Que eles escollan un, que o despecen, que o coloquen
enriba da lea, pero que non lle prendan lume. Eu prepararei despois o outro becerro,
poreino enriba da lea, sen pegarlle lume tampouco. 24Logo invocaredes vs voso
deus, e eu invocarei o nome do Seor. O Deus que responda, facendo que o lume se
prenda, ser o Deus verdadeiro". O pobo respondeu unha voz: -"Iso est ben".
25Entn dxolles Elas s profetas de Baal: -"Escollede un becerro e prepardeo vs
primeiro, porque vs sodes mis. Despois, sen pegarlle lume, invocade o voso deus".
26Eles colleron o becerro que lles deron, preparrono e estiveron invocando o nome de
Baal desde a ma ata o medioda. Dican: -"Baal, escitanos". Mais non se oa voz
ningunha nin haba resposta. Pero eles seguan brincando arredor do altar que
construran.
27Polo medioda, Elas dicalles con burla: -"Berrade anda mis, pois, anque el deus,
pode estar entretido, de conversa ou de viaxe; tamn pode ser que durma, e que haxa que
espertalo". 28Eles chambano a berros e facanse cortaduras con coitelos e lancetas, ata
corrrlle-lo sangue, segundo o seu costume. 29Pasado o medioda caeron en arroubo, ata
a hora da ofrenda. Mais non se oa voz ningunha, nin haba resposta nin quen lles fixese
caso.
30Entn Elas dxolle xente: -"Acercde-vos". E achegronse todos a el. El arranxou o
altar que estaba derrubado. 31Colleu doce pedras, conforme o nmero das tribos de
Xacob, a quen Deus lle dixera que se chamara Israel; 32edificou coas pedras un altar en
honor do Seor e fxolle unha zanxa arredor, coma de das sementeiras. 33Despois
preparou a lea, despezou o becerro e pxoo enriba da lea. 34E mandou: -"Enchede
catro cntaros de auga e botdea por riba do sacrificio e da lea". E engadiu: -"Outra
vez!" E eles repetiron. E mandou anda: "Outra vez!" E eles fixrono por terceira vez.
35A auga correu arredor do altar e encheu tamn a gavia.
36Chegada a hora da ofrenda, o profeta Elas achegouse altar e rezou: -"Seor, Deus de
Abraham, de Isaac e de Israel; que se saiba hoxe que ti e-lo Deus de Israel e que eu son o
teu servo, que fago polo teu mandato estas cousas. 37Respndeme, Seor, respndeme,
para que saiba este pobo que ti, Seor, es Deus. E ti convertera-los seus corazns".
38Nisto caeu un lume do Seor, que consumiu o sacrificio, a lea, as pedras e o po, e
secou mesmo a auga da gavia. 39Cando a xente o viu, postrouse toda polo chan e
exclamou: -"O Seor o Deus verdadeiro, o Seor o Deus verdadeiro!"
40Elas dxolles entn: -"Prendede os profetas de Baal, sen que escape ningn". Eles
prendronos, e Elas fxoos baixar torrente Quix, onde os matou.
O final da seca
41Despois diso, Elas dxolle a Acab: -"Vai comer e beber, que xa sinto o estrondo da
chuvia". 42Acab foi comer e beber, mentres Elas ruba o cume do Carmelo. Al sentouse
dobrado cara chan, coa cabeza entre os xeonllos.
43Dxolle seu criado: -"Vai e outea cara mar". Foi el, outeou e dixo: -"Non se ve
nada". El insistiulle: -"Volve, ata sete veces". 44A stima vez o servo dixo: -"rguese
sobre o mar unha nube pequena, coma a palma da man". Elas mandoulle: -"Vaille dicir a
Acab que enganche o carro e que baixe, se non quere que a chuvia o detea".
45Nun intre o ceo cubriuse, estalou a treboada e rompeu a chover a cntaros. Acab a cara
a Iezrael, montado no seu carro. 46A man do Seor pousouse sobre Elas, que cinguiu o
seu cinto e correu diante de Acab, ata a entrada de Iezrael.

368

A BIBLIA

Elas no monte Horeb

19 1Acab contoulle a Iezabel o que Elas fixera e como pasara a tdolos profetas polo
gume da espada. 2Ela mandou entn un mensaxeiro, que lle fose dicir a Elas: -"Que os
deuses me traten do peor, se ma destas horas non teo feito contigo o que fixeches ti
con eles".
3Elas tivo medo e fuxiu, buscando salva-la sa vida. Chegado Beerxeba de Xud,
deixou al a seu criado. 4El seguiu polo deserto, un da de camio. Al foi sentar debaixo
dunha xesta, e pediu a morte, dicindo: -"Xa chega, Seor. Qutame a vida, pois non vallo
eu mis cs meus pais".
5Deitouse sombra da xesta e durmiuse. Un anxo tocouno e dxolle: -"rguete e come".
6Mirou Elas e viu sa cabeceira unha bica cocida no rescaldo e un xerro de auga.
Comeu e bebeu daquilo e volveuse deitar.
7Tornou de segundas o anxo do Seor e tocouno, dicndolle: -"rguete e come, que che
queda moito camio". 8Ergueuse Elas, comeu e bebeu e, coa forza daquel sustento,
andou corenta das coas sas noites, ata o monte de Deus, o Horeb. 9Al meteuse nunha
cova e pasou nela a noite. Chegoulle a palabra do Seor, que lle preguntou: -"Que fas a,
Elas?"
10El respondeu: -"Ardo en celos polo Seor, Deus dos exrcitos, porque os israelitas
abandonaron a ta alianza, derrubaron os teus altares e mataron polo fo da espada os teus
profetas. Quedo soamente eu, e bscanme para matarme".
11Dxolle o Seor: -"Sae de a e fica de p no monte, diante do Seor. Porque o Seor
vai pasar".
Nisto veu un rexo furacn, que fenda os montes e cuarteaba os penedos dediante do
Seor. Mais non estaba o Seor no furacn. Despois do furacn houbo un tremor de terra;
mais tampouco no tremor de terra estaba o Seor. 12Despois do tremor de terra veu un
gran lume; mais non estaba no lume o Seor. Despois do lume ouse o murmurio dunha
airexadia suave. 13En canto Elas o sentiu, tapou a cara co manto, sau fra e ficou en
p, na entrada da cova. Niso chegou unha voz que preguntaba: -"Que fas a, Elas?"
14El respondeu: -"Ardo en celos polo Seor, Deus dos exrcitos, porque os israelitas
abandonaron a ta alianza, derrubaron os teus altares e mataron por fo de espada os teus
profetas. Quedo soamente eu, e bscanme para matarme".
15O Seor dxolle a Elas: -"Vai e desanda o camio cara deserto de Damasco. En
chegando al, unxe por rei de Aram a Hazael, 16e a Ieh, fillo de Nimx, por rei de Israel;
e a Eliseo, fillo de Xafat, de Abel Meholah, por profeta, teu sucesor. 17O que escape da
espada de Hazael, matarao Ieh, e que escape da espada de Ieh, matarao Eliseo.
18Pero deixarei en Israel un resto de sete mil homes, os que non dobraron os xeonllos
diante de Baal e que non o bicaron cos seus beizos".
Vocacin de Eliseo
19Elas marchou de al e encontrouse con Eliseo, fillo de Xafat, que araba con doce
xuntas, levando el a derradeira. Elas pasou a carn del e botoulle enriba o seu manto.
20Eliseo deixou os bois e foi correndo atrs de Elas. E dxolle: -"Dixame despedirme
de meu pai e de mia nai, e logo ireime contigo". El respondeulle: -"Vai, pero volve logo,
pois xa ve-lo que fixen contigo". 21O da-la volta, Eliseo colleu a xunta de bois e
ofreceunos en sacrificio. Cos apeiros de arar coceu a carne e deulle xente de comer.
Despois foise con Elas e quedou seu servicio.
Guerras de Acab cos arameos
369

A BIBLIA

20 1Benhadad, rei de Aram, xuntou tdolos seus exrcitos e, en compaa de vintedous

reis mis, con cabalera e con carros, cercou Samara e atacouna. 2Mandou mensaxeiros
cidade, para que dixesen a Acab, rei de Israel: 3-"Isto di Benhadad: a ta prata e mailo
teu ouro son para min; e para min tamn as tas mulleres e os teus fillos mellores".
4Respondeulle o rei de Israel: -"Como dispoa o rei, meu seor. Eu e todo o que teo
somos teus".
5Os mensaxeiros volveron de segundas, cunha nova mensaxe: -"Isto di Benhadad: xa che
mandei dicir que me da-la ta prata e mailo teu ouro, as tas mulleres e os teus fillos.
6Pois ben, ma destas horas mandareiche os meus criados, para que rexistren o teu pazo
e as casas dos teus ministros. Podern botar man de todo o que lles guste e levalo".
7O rei de Israel chamou entn a tdolos ancins de Israel e dxolles: -"Pensdeo ben e
veredes que ese home quere a nosa desgracia. Mandou polas mias mulleres e os meus
fillos, pola mia prata e o meu ouro, e eu nada lle neguei". 8Os ancins e o pobo enteiro
respondronlle: -"Non lle fagas caso. Non consintas en nada diso".
9Entn Acab dulle-la resposta s mensaxeiros de Benhadad: -"Dicdelle rei, meu
seor: farei o que mandaches dicir de primeiras teu servo; mais istoutro non o podo
facer". Os mensaxeiros marcharon coa resposta.
10Entn Benhadad mandou dicirlle a Acab: -"Que os deuses me castiguen, se chega o po
de Samara para que os soldados que me seguen enchan con el a sa man". 11Respondeulle o rei de Israel: -"Que non cante victoria o que cingue a espada, senn o que a
descingue".
12Cando ou isto Benhadad, que estaba cos outros reis bebendo nas sas tendas, dxolles
s seus oficiais: -"Os vosos postos!" E eles dispuxronse para ataca-la cidade.
13Nisto presentouse a Acab, rei de Israel, un profeta, que lle anunciou: -"Isto di o Seor:
Ves esa enorme multitude? Pois hoxe vouna entregar nas tas mans, para que saibas que
eu son o Seor". 14Preguntoulle Acab: -"Por medio de quen?" Respondeu el: -"O Seor
di: por medio dos axudantes dos xefes dos distritos". Preguntoulle anda o rei: -"Quen
empezar o ataque?" -"Ti mesmo", respondeu el.
15Acab fixo o reconto dos axudantes dos xefes dos distritos, e eran douscentos trinta e
dous. Despois fixo tamn o reconto dos soldados, e eran sete mil homes. 16Saron a
medioda, mentres Benhadad beba e se emborrachaba nas sas tendas, cos trinta e dous
reis, os seus compaeiros. 17Saron diante os axudantes dos xefes dos distritos.
A Benhadad chegoulle a nova: -"Sau xente de Samara". 18Benhadad ordenou entn:
-"O mesmo se veen tratar de paz coma se veen en son de guerra, colldeos vivos".
19Os que saran da cidade eran os axudantes dos xefes dos distritos, e tras eles o exrcito.
20Cada un matou un inimigo. Os arameos fuxan, e Israel perseguaos. Benhadad, rei de
Aram, fuxa cabalo, cuns poucos cabaleiros. 21Entn sau o rei de Israel, destruu
cabalos e carros, e inflixiu nos arameos unha grave desfeita.
Nova victoria sobre os arameos
22Chegou un profeta onda o rei de Israel e dxolle: -"Vai preparar reforzos e pensa ben o
que has facer, porque, volta dun ano, o rei de Aram rubir de novo contra ti".
23Os oficiais do rei de Aram, pola sa parte, dixronlle seu rei: -"O Deus dos israelitas
un deus das montaas; por iso eles nos venceron. Se os atacamos na veiga de seguro
que os venceremos. 24Adopta esta nova estratexia: depn dos seus postos eses reis e pon
capitns no sitio. 25Prepara un exrcito semellante que perdiches, co mesmo nmero de
cabalos e de carros. Atacarmolos na chaira e seguramente os venceremos". O rei
escoitou as sas razns e deixouse guiar polos seus consellos.
370

A BIBLIA

26A volta do ano, Benhadad revistou o exrcito arameo e rubiu a Afecah, para atacar a
Israel. 27Os israelitas, da sa banda, revistronse e abastecronse, e saron despois seu
encontro. Acampados enfronte deles, parecan dous fatos de cabras, mentres os arameos
cubran a chaira toda.
28Niso chegou al un home de Deus e dxolle rei de Israel: -"Isto di o Seor: Xa que os
arameos pensan que o Seor un deus da montaa, e non un deus da terra cha, vou
entregar nas tas mans esa enorme multitude, para que saibades que eu son o Seor".
29Seguiron al acampados sete das, uns enfronte dos outros. No stimo da metronse na
loita. Os israelitas mataron nun s da cen mil arameos dos de a p. 30O resto fuxiu cara
a Afecah; pero as sas murallas derrubronse sobre os vinte sete mil homes que quedaran
con vida. Benhadad fuxiu tamn e, entrando na cidade, buscaba onde acocharse, dun
recocho noutro.
31Os seus oficiais dixronlle: -"Temos odo dicir que os reis de Israel son
misericordiosos. Cingmonos sacos van e cordas pescozo, e presentmonos rei de
Israel. O mellor perdache a vida". 32Cinguronse sacos van e cordas pescozo, e
presentronse rei de Israel, dicindo: -"O teu servo Benhadad pdeche: por favor,
perdame a vida". El preguntou: -"Vive anda? meu irmn".
33Os arameos viron niso un bo agoiro. Collronlle de seguida a palabra e dixronlle:
-"Benhadad teu irmn". El ordenoulles: -"Ide e trademo". Benhadad chegou onda el, e
el montouno no seu carro.
34Benhadad dxolle entn: -"Vlvoche as cidades que meu pai lle quitou teu, e ti
poders pr un mercado en Damasco, coma o que meu pai puxo en Samara". Acab
respondeulle: -"Por este pacto eu dixote marchar". Concluu con el un pacto e deixouno
en liberdade.
Un profeta ameaza a Acab
35Un home da comunidade dos profetas dxolle a un seu compaeiro, por orde do Seor:
-"Anda, pgame!" Mais o outro negouse a pegarlle. 36Aquel dxolle: -"Xa que non
obedecche-la orde do Seor, en afastndote de min matarate un len". En canto partiu de
onda el, saulle un len e matouno.
37Encontrouse despois con outro home e dxolle: -"Anda, pgame!" Este pegoulle e
feriuno. 38O profeta ferido foi e apostouse no camio, agarda do rei, demudado como
estaba e cunha venda nos ollos.
39Cando o rei pasaba por al, o profeta berroulle: -"Saa o teu servo do medio da batalla,
e nisto aproximuseme un home, que me dixo: garda este prisioneiro. Se che escapa,
responders por el coa ta vida ou cun talento de prata. 40Pero, mentres o teu servo
andaba de aqu para acol, desapareceu o prisioneiro". O rei de Israel respondeulle: -"Esa
a ta sentencia; ti mesmo a pronunciaches".
41Entn tirou o profeta da venda que lle tabapa os ollos, e o rei de Israel deuse conta de
que era un dos profetas. 42Este dxolle: -"Isto di o Seor: xa que deixaches escapar da ta
man o home que eu dedicara exterminio, pagara-la sa vida coa ta vida e o seu
exrcito co teu". 43O rei de Israel volveu para a sa casa triste e anoxado. E entrou en
Samara.
A via de Nabot
21 1Nabot de Iezrael tia unha via pegada pazo de Acab, rei de Samara. 2Acab
propxolle a Nabot: -"Cdeme a ta via, para facer un horto nela, pois est lado do
meu pazo. Eu dareiche, en troques, unha via mellor ou, se prefires, pagareicha polo que
371

A BIBLIA

valla". 3Nabot respondeulle a Acab: -"Deus me libre de cederche o que herdo de meus
pais".
4Acab marchou para casa triste e anoxado, polo que lle dixera Nabot de Iezrael: -"Non
che cederei o herdo de meus pais". Botouse na cama, volto cara parede, e non quixo
comer.
5Entrou onda el Iezabel, a sa muller, e preguntoulle: -"Por que ests atristurado e non
queres comer?" 6E el contoulle a proposta que lle fixera a Nabot de Iezrael: -"Cde-me a
ta via por dieiro ou, se o prefires, dareiche por ela outra mellor"; e como el lle
respondera: -"Non che cederei a mia via".
7A isto dxolle Iezabel, sa muller: -"Seica non es ti quen manda en Israel? rguete e
come. Sentiraste mellor. Eu conseguireiche a via de Nabot de Iezrael". 8Escribiu cartas
no nome de Acab, selounas co carimbo real e mandullelas s ancins e nobres da
cidade, vecios de Nabot. 9Nesas cartas dicalles: -"Pregoade un xexn e poede a Nabot
cabeza do pobo. 10Sentade dous homes runs do outro lado, que testemuen en contra
del: ti maldiciches a Deus e rei. Que entn o saquen para fra e que o acantacen, ata
que morra".
11Os homes da cidade, os ancins e os nobres, vecios de Nabot, fixeron como lles dica
Iezabel, conforme o escrito nas cartas que ela lles mandara. 12Pregoaron un xexn e
sentaron a Nabot cabeza do pobo. 13Vieron despois dous homes, sentron enfronte del
e testemuaron contra Nabot, vista do pobo todo: -"Nabot maldiciu a Deus e rei".
Sacrono fra da cidade, acantazrono e morreu. 14Entn mandronlle dicir a Iezabel:
-"Nabot foi acantazado e morreu".
15Cando viu Iezabel que Nabot fora acantazado e que morrera, foille dicir a Acab:
-"Anda, vai tomar posesin da via de Nabot de Iezrael. Non cha quixo vender, pero
Nabot xa non vive, est morto". 16Cando Acab soubo que morrera Nabot de Iezrael, foi
de contado sua via, para tomar posesin.
17Entn chegou esta palabra do Seor a Elas, o texbita: 18-"rguete e baixa encontro
de Acab, rei de Israel en Samara. Est agora mesmo na via de Nabot, onde baixou para
tomar posesin dela. 19Diraslle: isto di o Seor: Mataches e agora roubas? Dille: isto di
o Seor: no mesmo sitio onde os cans lamberon o sangue de Nabot, lambern tamn o
teu".
20Acab dxolle a Elas: -"Descubrches-me, meu inimigo". El respondeulle: -"Descubrinte. Xa que te vendiches, facendo o mal s ollos do Seor, 21aqu veo eu para traer
desgracias contra ti. Varrerei a ta liaxe, exterminareille a Acab en Israel todo varn, o
mesmo escravo ca libre. 22Farei coa ta familia coma coa de Ieroboam, fillo de Nabat, e
a de Bax, fillo de Ahas, polo moito que me anoxaches e porque fixeches pecar a Israel.
23Tamn contra Iezabel dixo o Seor: os cans devorarn a Iezabel no agro de Iezrael.
24Os de Acab que morran na cidade, devoraranos os cans, e os que morran no campo,
comeranos os paxaros do ceo".
25En verdade, non houbo ningun que se vendese coma Acab, facendo o mal s ollos do
Seor, provocado por Iezabel, a sa muller. 26Fixo cousas abominables, indo detrs dos
dolos. Asemellouse s amorreos que o Seor expulsara diante dos israelitas.
27Cando Acab ou estas palabras, rachou as sas vestes, vestiuse de saco e xexuou.
28Entn chegoulle esta palabra do Seor a Elas, texbita: 29-"Viches como se humillou
Acab diante de min? Por esta humildade, non traerei a desgracia nos seus das; traereina
sobre a sa familia, nos das de seu fillo".
O profeta Miqueas

372

A BIBLIA

22 1Pasaron tres anos sen guerra entre Aram e Israel. 2O terceiro ano foi Ioxafat, rei de
Xud, visita-lo rei de Israel. 3Este dxolles s seus ministros: -"Non sabedes que Ramot
de Galaad nosa, e ns estmonos aqu quedos, sen arrincala das mans do rei de Aram?"
E preguntoulle a Ioxafat: -"Viras comigo guerra contra Ramot de Galaad?"
4Ioxafat respondeulle rei de Israel: -"Conta comigo coma contigo, co meu exrcito
coma co teu, coa mia cabalera coma coa ta". 5Despois dixo Ioxafat rei de Israel:
-"Gustarame que consultases agora a palabra do Seor". 6O rei de Israel reuniu os
profetas, arredor de catrocentos, e preguntoulles: -"Debo atacar Ramot de Galaad ou
debo desistir?" Respondronlle eles: -"Vai. O Seor entregaraa nas mans do rei".
7Ioxafat preguntou: -"Non hai aqu anda un profeta do Seor, que poidamos
consultar?" 8Respondeulle o rei de Israel: -"Queda anda un home, polo que se pode
consulta-lo Seor: Miqueas, fillo de Imlah; pero eu aborrzoo, porque nunca me anuncia
cousa boa, senn sempre desgracias". Dxolle Ioxafat: -"Que o rei non fale dese xeito".
9O rei de Israel chamou un servidor e ordenoulle: -"Treme axia a Miqueas, fillo de
Imlah". 10O rei de Israel e Ioxafat, rei de Xud, estaban os dous sentados s portas de
Samara, vestidos de traxe real, en cadanseu trono, e os profetas todos en arroubo, diante
deles. 11Sedecas, fillo de Cananah, fixera cornos de ferro e dica: -"Isto di o Seor: con
estes cornos turrars nos arameos, ata acabares con eles". 12E os profetas a unha
profetizaban: -"Rube a Ramot de Galaad; ters victoria; o Seor entregaraa nas mans do
rei".
13O mensaxeiro que fora en busca de Miqueas, advertiuno: -"Mira que os profetas son
todos do mesmo parecer, de agoirrenlle victoria rei. Que a ta palabra concerte coa
sa, agoirndolle o ben". 14Pero Miqueas respondeulle: -"Pola vida do Seor! O que me
diga o Seor, iso ser o que eu direi".
15Presentouse Miqueas onda o rei, e este preguntoulle: -"Miqueas, podemos ir atacar
Ramot de Galaad, ou debemos desistir?" El respondeulle: -"Rube, vencers; o Seor
entregaraa nas mans do rei". 16Pero o rei advertiuno: -"Cantas veces terei que facerche
xurar que non me dirs senn a verdade no nome do Seor?" 17Entn dixo Miqueas:
-"Estou vendo todo Israel espallado polas montaas, coma rabao que non ten pastor. E o
Seor di: estes non teen pastor. Que cada un se volva en paz para a sa casa".
18O rei de Israel dxolle a Ioxafat: -"Non cho deca? Non me agoira nunca ventura,
senn sempre desgracia".
19Miqueas dixo anda: -"Agora escoita a palabra do Seor. Vin o Seor sentado no seu
trono, e todo o exrcito do ceo onda el, sa dereita e sa esquerda. 20O Seor
preguntou: -Quen enganar a Acab, para que ruba e pereza en Ramot de Galaad? E un
propua unha cousa e outro outra. 21Entn adiantouse o esprito, presentouse diante do
Seor e dixo: -Eu enganareino. E o Seor preguntoulle: -Como? 22E el respondeu: -Irei
e fareime esprito de mentira na boca dos seus profetas. A iso dixo o Seor: Ti poderalo
enganar: vai e faino.
23Polo tanto, mira que o Seor puxo un esprito de mentira na boca deses teus profetas,
porque o Seor ten decretada a ta desgracia". 24Entn adiantouse Sedecas, fillo de
Cananah, e deulle unha labazada a Miqueas, preguntndolle: -"Como que se foi de
onda min o esprito do Seor, para irche falar a ti?" 25Respondeulle Miqueas: -"Xa o
vers ti mesmo, o da en que teas que fuxir dun recouso noutro, querendo esconderte".
26O rei de Israel dispuxo entn: -"Prende a Miqueas e lvallo a Amn, gobernador da
cidade, e a Ioax, fillo do rei, 27e dilles de parte do rei: metede a este na cadea e taxdelle
pan e auga, ata que eu volva coa victoria". 28A iso dixo Miqueas: -"Se de verdade ti
volves con victoria, que Deus non falou pola mia boca".
Morte de Acab
373

A BIBLIA

29O rei de Israel e Ioxafat, rei de Xud, rubiron contra Ramot de Galaad. 30Dxolle o rei
de Israel a Ioxafat: -"Voume disfrazar, para entrar no combate. Ti leva a ta roupa". E,
coa mesma, entrou no combate disfrazado.
31O rei de Aram dralles s trinta e dous xefes de carros esta orde: -"Non ataquedes nin a
pequeno nin a grande, senn s rei de Israel". 32Cando os xefes dos carros viron a
Ioxafat, comentaron: -"Aquel certamente o rei de Israel". 33E botronse enriba del.
Pero Ioxafat pegou un berro, e os xefes dos carros viron que aquel non era o rei de Israel
e deixaron de perseguilo. 34Un soldado disparou toa unha frecha e feriu rei de Israel,
por entre as xunturas da coiraza. O rei dxolle que guiaba o seu carro: -"D volta e
scame do campo, porque estou malferido".
35O combate era moi rexo ese da, e o rei mantvose ergueito no seu carro, enfronte dos
arameos. Pero tarde morreu. O sangue da sa ferida corra por dentro do carro. 36No
solpor correu polo campamento o clamor: -"Cada un para a sa cidade, cada un para a
sa terra! O rei morreu!"
37Despois de que o rei morreu, levrono a Samara e enterrrono al. 38Cando lavaban o
seu carro no estanque de Samara, os cans lamban o seu sangue, e as prostitutas
lavbanse con ela, conforme a palabra do Seor.
39O resto da historia de Acab, todo o que fixo, o pazo de marfil e as cidades que
construu, non est todo escrito no Libro das Crnicas dos reis de Israel? 40Acab
durmiu con seus pais, e sucedeulle no trono o seu fillo Ocozas.
Ioxafat de Xud
41Ioxafat, fillo de As, empezou a reinar en Xud no ano cuarto de Acab, rei de Israel.
42Tia trinta e cinco anos cando empezou a reinar, e reinou vintecinco anos en
Xerusaln. Sa nai chambase Azubah, filla de Xilh.
43Seguiu o camio de As, seu pai, sen afastarse nada del, facendo o que xusto s ollos
do Seor. 44Mais non desapareceron os altares dos outeiros, e a xente segua sacrificando
e queimando incenso neles. 45Ioxafat estivo en paz co rei de Israel.
46O resto da historia de Ioxafat, as sas proezas e as guerras que fixo, non est todo
escrito no Libro das Crnicas dos reis de Xud? 47Ioxafat varreu do pas a prostitucin
consagrada, que quedara do tempo de As, seu pai. 48Daquela non haba rei en Edom, e
un gobernador faca de rei.
49Ioxafat construuse unha flota de navos de Trxix, para ir por ouro a Ufir. Pero non
chegou a sar, porque a flota afundiuse en Esion-Guber. 50Entn Ocozas, fillo de Acab,
propxolle a Ioxafat: -"Que vaian os meus homes nos navos cos teus". Pero Ioxafat non
accedeu.
51Ioxafat durmiu con seus pais, e enterrrono na cidade de seu pai David. Sucedeulle no
trono o seu fillo Ioram.
Ocozas de Israel
52Ocozas, fillo de Acab, empezou a reinar sobre Israel, en Samara, no ano dezasete do
reinado de Ioxafat sobre Xud. Reinou dous anos sobre Israel.
53Ocozas fixo o mal s ollos do Seor, seguindo o camio de seu pai, de sa nai e de
Ieroboam, fillo de Nabat, que fixera pecar a Israel. 54Deulle culto a Baal e adorouno,
provocando con iso o noxo do Seor, Deus de Israel, como fixera tamn seu pai.

374

A BIBLIA

LIBRO SEGUNDO DOS REIS

Elas e Ocozas
1 1Despois da morte de Acab, Moab revoltouse contra Israel. 2Ocozas caeu da varanda
do piso alto do seu pazo, en Samara, e quedou maltreito. Entn enviou mensaxeiros e
encargoulles: -"Ide consultar a Baal-Zebub, deus de Ecrn, se curarei destas feridas".
3Un anxo do Seor dxolle a Elas texbita: -"Selles camio s mensaxeiros do rei de
Samara e pregntalles: Seica non hai Deus en Israel, para que teades que ir consultar a
Baal-Zebub, deus de Ecrn? 4Isto, pois, di o Seor: do leito que subiches, non volvers
baixar. Morrers sen remedio". E Elas logo marchou.
5Volveron os mensaxeiros onda o rei, e este preguntoulles: -"Como que dste-la
volta?" 6Respondronlle eles: -"Saunos paso un home, que nos dixo: volvede onda o
rei que vos mandou e dicdelle: isto di o Seor: Seica non hai Deus en Israel, para que
teas que mandar consultar a Baal-Zebub, deus de Ecrn? Por iso, do leito que
subiches, non volvers baixar. Morrers sen remedio".
7O rei preguntoulles: -"Que traza tia o home que vos sau camio e que vos dixo esas
cousas?" 8Respondronlle eles: -"O home levaba un manto de pelos, cinguido cun cinto
de coiro polo van". O rei dixo: -"Era Elas texbita".
9O rei mandou entn un xefe de cincuentena, cos seus cincuenta homes, que fose busca
del. Atopouno sentado no cume da montaa e dxolle: -"Home de Deus, o rei manda que
baixes". 10Elas respondeulle xefe da cincuentena: -"Se eu son un home de Deus, que
caia lume do ceo e que vos devore, a ti e ta cincuentena". Niso caeu lume do ceo e
devorounos, a el e s cincuenta.
11O rei mandou entn outro xefe de cincuentena, cos seus cincuenta homes. Foi onda el
e faloulle: -"Home de Deus, o rei ordena que baixes de seguida". 12Elas respon-deulle:
-"Se eu son un home de Deus, que caia lume do ceo e que vos devore, a ti e ta
cincuentena". Niso caeu un lume de Deus dende o ceo, e devorounos, a el e s seus
cincuenta homes.
13O rei mandou por terceira vez un xefe de cincuentena, cos seus cincuenta homes. O
xefe, en chegando onda Elas, axeonllouse diante del e suplicoulle: -"Home de Deus, que
a mia vida e a destes cincuenta homes, servos teus, sexan preciosas para ti. 14Ves que
caeu lume do ceo e devorou os xefes que me precederon, coas sas cincuentenas. Agora,
que a mia vida sexa preciosa para ti".
15Un anxo do Seor dxolle entn a Elas: -"Baixa con el; non lle teas medo". E baixou
con el onda o rei. 16Elas dxolle: -"Isto di o Seor: mandaches mensaxeiros consultar a
Baal-Zebub, deus de Ecrn, coma se non houbese Deus en Israel, para consulta-la sa
palabra. Por iso, do leito que subiches, non volvers baixar, pois morrers sen
remedio".
17E Ocozas morreu, conforme a palabra do Seor por medio de Elas. Como non tia
fillos, sucedeulle no trono o seu irmn Ioram, no ano segundo do reinado de Ioram, fillo
de Ioxafat, sobre Xud. 18O resto da historia de Ocozas, todo o que fixo, non est
escrito no Libro das Crnicas dos reis de Israel?
Elas, arrebatado cara ceo
2 1Cando o Seor a arrebatar a Elas nun remuo cara ceo, Elas e Eliseo saron de
Guilgal. 2Elas dxolle a Eliseo: -"Qudate aqu, porque o Seor mndame a min
chegarme a Betel". Respondeulle Eliseo: -"Pola vida do Seor e pola ta vida, que non te
deixarei". E foron os dous a Betel.
375

A BIBLIA

3Saron os fillos dos profetas que haba en Betel paso de Eliseo e dixronlle: -"Sabas
que o Seor vai arrebatar hoxe teu amo por enriba da ta cabeza?" Respondeu el: -"Xa
o sei. Calade!"
4Elas dxolle a Eliseo: -"Qudate aqu. O Seor manda que eu me chegue a Ieric".
Respondeulle el: -"Pola vida do Seor e pola ta, que non te deixarei". E foron os dous a
Ieric. 5Os fillos dos profetas de Ieric achegronse a Eliseo e dixronlle: -"Sabas que
o Seor vai arrebatar hoxe teu amo por enriba da ta cabeza?" Respondeu el: -"Xa o
sei. Calade!"
6Elas dxolle a Eliseo: -"Qudate aqu. O Seor quere que eu me chegue Xordn".
Respondeulle el: -"Pola vida do Seor e pola ta, que non te deixarei". E marcharon os
dous.
7Cincuenta homes de entre os fillos dos profetas fronos seguindo desde lonxe, e
detivronse en fronte deles, mentres eles os dous estaban parados na ribeira do Xordn.
8Elas colleu o seu manto e dobrouno, e bateu nas augas con el. As augas dividronse,
cara a un lado e cara outro, e pasaron os dous a p enxoito.
9Despois de que pasaron, Elas dxolle a Eliseo: -"Pide o que queiras que faga por ti,
antes de que sexa arrebatado do teu lado". Eliseo pediu: -"Que do teu esprito reciba eu
das partes". 10Respondeulle Elas: -"Pides cousa difcil. Pero terala, se me ves cando eu
sexa arrebatado de onda ti; se non, non a ters".
11Mentres an andando e falando, un carro de lume, con cabalos de lume, separounos, e
Elas subiu cara ceo nun remuo. 12Eliseo ollaba e berraba: -"Meu pai, meu pai, carro
e conductor de Israel!"
Cando deixou de velo, Eliseo colleu a sa tnica e rachouna en das. 13Despois ergueu
do chan o manto que lle caera a Elas e foise con el ribeira do Xordn. 14Agarrado o
manto, bateu con el nas augas, dicindo: -"Onde est o Seor, Deus de Elas, onde?" O
bate-las augas co manto, as augas dividronse, cara a un lado e cara outro, e Eliseo
pasou.
15Os fillos dos profetas que haba en Ieric vrono desde en fronte e comentaron: -"O
esprito de Elas pousou en Eliseo". Entn saronlle encontro, postrronse diante del
16e dixronlle: -"Aqu, entre os teus servos, hai cincuenta homes valentes. Deixa que
vaian en busca do teu amo, quizais o esprito do Seor o levantou e o botou nun monte
ou nun regato". Eliseo respondeulles: -"Que non vaian". 17Pero eles insistiron, ata que el
se cansou e dixo: -"Pois que vaian". Mandaron cincuenta homes e buscrono por tres
das; mais non o atoparon. 18Volveron onda Eliseo, que segua en Ieric. E el dxolles:
-"Non vos dixen que non fosedes?"
Milagres de Eliseo
19A xente da cidade dxolle a Eliseo: -"Como o noso seor pode ver, o emprazamento da
cidade bo, pero as augas son runs e a terra estril". 20Dxolles el: -"Tra-deme un prato
novo e botade nel un pouco sal". E eles trouxronllo. 21El foi onda a fonte e botou o sal
nela, tempo que dica: -"Isto di o Seor: eu purifico estas augas. Xa non sair dela mis
esterilidade nin mis morte". 22E as augas quedaron puras ata hoxe, conforme a palabra
de Eliseo.
23De al subiu Eliseo a Betel e, cando a polo camio, saronlle os rapaces da cidade e
moquebanse del: -"Sube, calvo! Sube, calvo!" 24El volveuse para atrs, mirounos e
maldiciunos no nome do Seor. Entn saron dous osos da carballeira e destrozaron a
corenta e dous de entre os rapaces. 25De al foi Eliseo para o monte Carmelo, e desde al
volveu despois para Samara.

376

A BIBLIA

Ioram de Israel
3 1Ioram, fillo de Acab, empezou a reinar sobre Israel, en Samara, no ano dezaoito do
reinado de Ioxafat en Xud. Reinou doce anos.
2Fixo o mal s ollos do Seor, mais non tanto coma seu pai e sa nai, pois retirou a
estela que erixira seu pai en honor de Baal. 3Persistiu nos pecados que Ieroboam, fillo de
Nabat, fixera cometer a Israel, sen arredar nada deles.
Guerra contra Moab
4Mesa, rei de Moab, criaba moito gando, e pagballe rei de Israel un tributo de cen mil
cordeiros e a l de cen mil carneiros. 5Pero, morte de Acab, o rei de Moab revoltouse
contra o rei de Israel.
6Entn o rei Ioram sau de Samara e pasou revista a todo Israel. 7Despois mandoulle
esta mensaxe a Ioxafat, rei de Xud: -"O rei de Moab revoltouse contra min. Queres vir
ti comigo guerra contra Moab?" El respondeulle: -"Irei. Conta comigo coma contigo,
cos meus soldados coma cos teus, coa mia cabalera coma coa ta". 8E preguntou:
-"Que camio colleremos?" Respondeulle Ioram: -"O camio de Edom".
9Os reis de Israel, de Xud e de Edom puxronse en movemento. Os sete das de camio
faltou a auga, tanto para o exrcito coma para os animais que o seguan. 10O rei de Israel
exclamou: -"Ai, o Seor convocou estes tres reis para entregalos nas mans de Moab!"
11Entn preguntou Ioxafat: -"Non hai por aqu un profeta do Seor, para consultar por
el Seor?" Un oficial do rei de Israel respondeulle: -"Est aqu Eliseo, fillo de Xafat,
que verqua auga nas mans de Elas". 12A iso dixo Ioxafat: -"El ten palabra do Seor". E
baixaron onda el o rei de Israel, Ioxafat e o rei de Edom.
13Entn dixo Eliseo rei de Israel: -"Que teo eu que ver contigo? Vai onda os profetas
de teu pai e onda os profetas de ta nai". Pero o rei de Israel teimou: -"Non; pois o Seor
convocou estes tres reis, para entregalos nas mans de Edom". 14Niso dixo Eliseo: -"Pola
vida do Seor dos exrcitos, a quen sirvo! Se non fose por Ioxafat, rei de Xud, a ti non
che fara caso ningn nin che mirara a cara. 15Agora trademe un msico". E mentres o
home tocaba a harpa, pousouse a man do Seor sobre Eliseo.
16Eliseo falou: -"Isto di o Seor: abride nese regato seco moitas canles. 17O Seor di:
non veredes vento nin veredes choiva, pero ese regato seco encherase de auga, e
poderedes beber vs, o voso gando e as vosas bestas de carga. 18Pero isto pouco s
ollos do Seor. El entregar Moab nas vosas mans. 19Vs destruirde-las sas prazas
fortes e as cidades fortificadas, tallarde-las rbores mellores, cegarde-las fontes e
cubriredes de pedras os seus mis vizosos agros".
20Pola ma, hora da ofrenda, corra a auga da parte de Edom, alagando toda a
bisbarra. 21Os moabitas, seren informados de que aqueles reis queran atacalos,
chamaran a tdolos homes rexos para a guerra e puxranos nas fronteiras. 22O
ergurense de ma, cando o sol brillaba nas augas, os moabitas vanas al, en fronte
deles, rubias coma o sangue. 23E exclamaron: -"Isto sangue! De seguro que os reis
botaron man das sas espadas e matronse uns s outros. Agora, Moab, s espolios!".
24Mais, chegados campamento de Israel, o exrcito israelita levantouse e derrotou s
moabitas, que fuxiron diante deles. Entraron no territorio de Moab e arrasrono.
25Estragaron as sas cidades, o bo terreo cubrrono de pedras, cada un tirou a sa;
cegaron as fontes e tallaron as rbores mellores. De Quir-Harxet quedaron soamente as
pedras, despois de que a cercaron e a destruron os arqueiros.
26Vendo que non poda soste-la loita, o rei de Moab colleu consigo setecentos homes
armados de espadas, para abrirse camio cara reino de Edom; pero non puideron
377

A BIBLIA

conseguilo. 27Entn colleu o seu fillo primoxnito, o que a se-lo sucesor, e sacrificouno
enriba das murallas. Daquela houbo tan grande indignacin contra os israelitas, que estes
se foron de al e voltaron para a sa terra.
O aceite da viva
4 1A muller dun dos fillos dos profetas laiouse ante Eliseo: -"O meu home, teu servo,
morreu, e ti sabes que el era unha persoa que respectaba Seor. Agora veu o acredor,
para levarme de escravos os dous fillos".
2Eliseo preguntoulle: -"Que podo facer por ti? Dime que tes na ta casa". Respondeulle
ela: -"A ta serva non ten na casa mis ca unha aceiteira de aceite". 3El dxolle: -"Sae
fra e pdelles olas emprestadas s vecias; non te quedes curta en traer olas baldeiras.
4Logo, entra na ta casa e pechdevos nela, ti e mailos teus fillos. Enches de aceite esas
olas e vas apartando as que estean cheas".
5A muller foi e pechouse na casa, ela e os seus fillos. Eles acercbanlle as olas, e ela
enchaas de aceite. 6Cando xa estaban todas cheas, dxolle a un dos fillos: -"Dme outra
ola". El dxolle: -"Xa non queda ningunha". E o aceite parou de correr. 7Ela foillo contar
home de Deus, e este dxolle: -"Vai e vende o aceite e pgalle teu acredor. Ti e mailos
teus fillos viviredes co resto".
O fillo da xunamita
8Un da que pasaba Eliseo por Xunam, unha muller rica porfioulle que quedase a xantar.
Desde aquela, cada vez que pasaba por al, detase a comer. 9A muller dxolle seu
home: -"Escoita, eu sei que ese home de Deus, que pasa sempre por aqu, un santo
varn. 10Podimoslle preparar arriba no faiado un cuarto pequeno, cunha cama, unha
mesa, unha cadeira e un candeeiro, para que poida descansar, cando pase por onda ns".
11Un da que Eliseo pasaba por al, retirouse cuarto e durmiu nel. 12Dxolle Guehaz,
o seu criado: -"Chama a esa xunamita". El chamouna, e ela presentouse diante del.
13Eliseo mandoulle dicir: -"Es-coita, ti colliches por ns moitas canseiras. Que podo eu
facer por ti? Se queres, recomndote rei ou xefe do exrcito". Respondeu ela: -"Eu
vivo coa mia xente". 14Pero Eliseo insistiu: -"Que se pode facer por ela?". 15Guehaz
dixo: -"Unha cousa: ela non ten fillos, e o seu home vello".
16Entn dixo Eliseo: -"Chama por ela". El chamouna, e ela presentouse onda a porta.
Eliseo anuncioulle: -"O ano que vn, por estas datas, ters un fillo no colo". Ela dixo:
-"Non, meu seor. Non engne-la ta serva, home de Deus". 17Pero a muller concebiu e
pariu un fillo, no ano seguinte, naquelas datas, segundo lle dixera Eliseo.
18O neno medraba ben. Un da sau en busca de seu pai, que andaba na seitura, 19e
empezou a berrar cara a el: -"Ai, mia cabeza, ai, mia cabeza!". O pai dxolle a un
criado: -"Lvallo sa nai". 20E el colleuno e levoullo nai.
O neno estivo no seu colo ata o medioda, e nese instante morreu. 21Ela levouno arriba e
deitouno no leito do home de Deus. Logo pechou a porta e sau.
22Chamou polo seu home e dxolle: -"Mn-dame un criado cunha burra. Voume chegar
de seguida onda o home de Deus, e logo volvo". 23El preguntoulle: -"Por que vas onda
el hoxe, que non la nova nin sbado?". Pero ela respondeulle: -"Queda con Deus".
24Fixo aparella-la burra e dxolle criado: -"Colle o ramal e camia. Se eu non cho
mando, non me fagas deter no camio". 25E pxose a camiar, para encontrarse co home
de Deus, que estaba no monte Carmelo. Cando o home de Deus a viu vir desde lonxe,
dxolle seu criado: -"Al chega a xunamita. 26Vai agora mesmo correndo seu
encontro e pregntalle se estn ben ela, o seu home e o seu neno". Ela respondeulle:
-"Estamos ben". 27Pero, en chegando onda o home de Deus, na montaa, abrazouse s

378

A BIBLIA

seus ps. Guehaz foi para apartala, mais o home de Deus dxolle: -"Dixaa, pois a sa
alma est amargada, e o Seor ocultoumo e non mo comunicou".
28Ela dixo: -"Pedinlle eu quizais un fillo meu seor? Non che dixen que non me
enganases?". 29Eliseo dixo a Guehaz: -"Cnguete co meu cinto, colle na man o meu
bastn e ponte en camio. Se te atopas con algun, non te pares a saudalo; se te sada el,
non lle respondas. Vai e pon o meu bastn sobre a cara do neno". 30Pero a nai do neno
exclamou: -"Polo Deus vivo e pola ta vida, que non te deixarei". Entn Eliseo foi canda
ela.
31Guehaz collulle-la dianteira e foi poe--lo bastn sobre a cara do neno; mais este non
falaba nin daba sinal de vida. Volveu onda Eliseo e dxolle: -"O neno non esperta".
32Eliseo entrou na casa e atopou o neno morto, deitado no seu leito. 33Pechou a porta
por dentro, tralos dous, e rezoulle Seor. 34Logo subiu no leito e deitouse enriba do
neno, estendido sobre el, a boca coa boca, os ollos cos ollos, e as mans coas mans. E o
corpo do neno foi quencendo. 35Eliseo pxose entn a dar voltas pola casa, de ac para
al, e volta a subir no leito e tenderse enriba do neno. As ata sete veces. Niso o neno
espirrou e comezou a abri-los ollos.
36Eliseo chamou a Guehaz, para dicirlle: -"Chama a esa xunamita". El chamouna.
Entrou ela onda Eliseo, e este dxolle: -"Anda, colle o teu neno". 37Ela entrou e botouse
s seus ps, postrndose por terra. Despois colleu o fillo e sau.
Outros milagres
38Eliseo volveu para Guilgal. No pas pasbase fame. Os fillos dos profetas estaban con
Eliseo, e este dxolle seu criado: "Pon no lume a ola grande e prepara un caldo para
todos".
39Un deles sau campo, pescudando unhas herbas. Atopou unha videira brava e colleu
uns morotes, ata encher deles o manto. Volveu con eles, partiunos e botounos na ola do
caldo sen sabe-lo que eran. 40Botronlles s homes o xantar, e en canto estes probaron a
comida, empezaron a berrar: -"A morte na ola, home de Deus!". E non puideron comer.
41Eliseo ordenoulles entn: -"Trademe faria". El botouna na ola e dixo: -"Srvella
xente, e que coma". Na ola non haba xa cousa danosa.
42Daquela chegou de Baal-Xalixah un home, que lle traa home de Deus o pan das
primicias: vinte pans de cebada e trigo novo na alforxa. Eliseo dxolle: -"Dllos xente, e
que coman". 43O seu servidor preguntoulle: -"Que isto para cen persoas?". A iso
Eliseo respondeu: -"Dllos xente, e que coman, pois isto di o Seor: comern e
sobrar". 44El servullos xente, que comeu; e anda sobrou, conforme a palabra do
Seor.
Cura de Naamn
5 1Naamn, xefe do exrcito do rei de Aram, era un home de clase, mirado polo seu amo
en moita estima, porque por el dralle o Seor victorias a Aram. Pero este home valente
era leproso.
2Nunha das sas batidas, os arameos levaran cativa do pas de Israel unha rapaza nova,
que quedou logo de criada onda a muller de Naamn. 3Dxolle sa seora: -"Oxal o
meu seor fose onda o profeta que hai en Samara. El si que o librara da sa
enfermidade".
4Naamn foille dicir seu soberano que isto e isto dixera a rapaza israelita. 5O rei de
Aram aconsellouno: -"Vai al. Eu dareiche unha carta para o rei de Israel". E Naamn
pxose en camio, levando consigo dez talentos de prata, seis mil siclos de ouro e dez
379

A BIBLIA

mudas de vestir. 6Levaba tamn a carta para o rei de Israel, na que se dica: -"En
recibindo esta carta, vers que che mando o meu ministro Naamn, para que o sanes da
lepra".
7Cando o rei de Israel leu esta carta, rachou as sas vestes e exclamou: -"Seica son eu
un deus, con poder de da-la morte ou a vida, para que ese me mande dicir que sane un
home da lepra? Fixdevos ben e veredes que me est provocando". 8Cando o home de
Deus, Eliseo, ou que o rei de Israel rachara as sas vestes, mandoulle dicir: -"Por que
rcha-las vestes? Que vea onda min, e saber que hai un profeta en Israel".
9Foi, pois, Naamn, cos seus cabalos e os seus carros, e parouse entrada da casa de
Eliseo. 10Eliseo mandoulle dicir, por medio dun mensaxeiro: -"Vai e lvate sete veces no
Xordn, e o teu corpo quedar limpo". 11Naamn enfadouse, e marchbase, dicindo:
-"Eu pensei que saira el mesmo meu encontro, que se pora a invoca-lo nome do
Seor, seu Deus, que pasara logo a sa man sobre a parte doente e que con iso me
librara da mia enfermidade. 12Seica non valen mis os ros de Damasco, o Abanah e o
Parpar, ca tdalas augas de Israel? Non podo baarme neles, e as quedar limpo?" E con
esas deu volta e ase abufado.
13Entn chegronse onda el os seus criados e dixronlle: -"Seor, se o profeta che
mandase algo difcil, non o faras? Canto mis se s che mandou: lvate e quedars
limpo".
14Baixou el entn Xordn e mergullouse na sa auga sete veces, segundo lle mandara o
home de Deus. A sa carne tornouse entn coma a dun neno pequeno, e quedou limpo.
15Volveu Naamn con toda a sa compaa onda o home de Deus e presentuselle,
dicindo: -"Agora recoezo que non hai deus en toda a terra, fra do Deus de Israel.
Acepta, pois, un regalo do teu servo". 16Respondeulle Eliseo: -"Polo Seor vivo a quen
sirvo, que non aceptarei cousa ningunha". E por moito que lle insistiu para que aceptase,
el negouse.
17Naamn dixo entn: -"Pois logo, permite que o teu servo leve unha carga desta terra, a
que poidan cargar das mulas, pois o teu servo non ofrecer holocaustos nin sacrificios a
deus ningn, senn s Seor. 18E que o Seor me perdoe unha cousa. Cando o meu
amo entre no templo de Rimn para adoralo, apoiado na mia man, e eu mesmo me
postre tamn no templo de Rimn, que o Seor perdoe teu servo este feito". 19A iso
dxolle Eliseo: -"Vai en paz".
Naamn afastrase xa un longo treito, 20cando Guehaz, criado do home de Deus, Eliseo,
se puxo a pensar: -"O meu amo foi mirado de mis con ese arameo, Naamn, non
aceptando cousa ningunha de canto lle ofreca. Polo Seor vivo! Vou correndo tras el, a
ver se me d algunha cousa".
21Guehaz botouse detrs de Naamn. O velo este correndo detrs del, tirouse do seu
carro e saulle encontro. E preguntoulle: -"Vai todo ben?" 22-"Ben. Pero o meu amo
mandoume dicirche que acaban de chegar onda el dous mozos dos fillos dos profetas, da
montaa de Efram. Dme para eles, por favor, un talento de prata e das mudas de
vestir". 23Naamn respondeulle: -"Mellor que aceptes dous talentos". E insistiu, ata
meterlle en das bolsas dous talentos de prata e das mudas, que llelos entregou a dous
criados para que os levasen ante Guehaz. 24Cando eles chegaron outeiro, Guehaz
colleuno todo e gardouno na sa casa. Logo despediu os homes, e estes fronse.
25Despois foi Guehaz presentarse seu amo. Eliseo preguntoulle: -"De onde vs,
Guehaz?" El respondeulle: -"O teu servo non foi a ningn lado". 26Eliseo dxolle:
-"Non a contigo o meu esprito, cando un home saltaba do seu carro teu encontro?
Son horas de coller prata e vestidos e de adquirir oliveiras e vias, rabaos e gando,
servos e servas? 27A lepra de Naamn apegarseche a ti e s teus descendentes, para
sempre". E Guehaz sau co mal gafo de onda el, dun brancor coma de neve.
380

A BIBLIA

O machado na auga
6 1Os fillos dos profetas dixronlle a Eliseo: -"O sitio onde vivimos contigo nos estreito
de mis. 2Dixanos ir onda o Xordn. Cada un coller unha viga, e faremos al un sitio
para vivir". El respondeulles: -"Ide". 3Un de entre eles pediulle: -"Fainos este favor: ven
ti tamn cos teus servos". El respondeulles: -"Irei". 4E Eliseo foise con eles.
Chegaron onda o Xordn e puxronse a cortar madeira. 5Cando un deles cortaba a sa
rbore, caeulle na auga a folla do machado, e empezou a berrar: -"Ai, meu seor, que era
emprestada!". 6O home de Deus preguntoulle: -"Onde caeu?". E o outro indicoulle o
sitio. Eliseo cortou unha rama e botouna al, e o machado emerxeu. 7Dxolle: -"Agrrao".
E o outro estendeu a man e agarrouno.
Eliseo cega o exrcito arameo
8O rei de Aram facalle a guerra a Israel. Celebrou consello cos seus ministros e tomou
esta decisin: -"Pormo-lo campamento naquel sitio". 9Entn o home de Deus mandoulle
dicir rei de Israel: -"Grdate de pasar por ese sitio, pois estn para baixar al os
arameos". 10O rei de Israel mandou recoece-lo lugar que dixera o home de Deus,
tomando as debidas precaucins. Iso mesmo pasou non unha nin das veces.
11O rei de Aram estaba inquedo por tal feito, e convocou os seus oficiais para dicirlles:
-"Dirdesme quen de ns informa rei de Israel?". 12Un dos oficiais respondeulle:
-"Non, rei, meu seor. Eliseo, un profeta que hai en Israel, quen informa rei de Israel
das palabras que ti dis mesmo na ta alcoba". 13O rei ordenou entn: -"Ide ver onde est,
e mandarei prendelo". Dixronlle: -"Est en Dotn". 14E el mandou al unha forte
compaa de soldados, con cabalos e carros. Chegaron al de noite e cercaron a cidade.
15O criado do home de Deus ergueuse cedo e viu, sar, que o exrcito cercaba a cidade,
con cabalos e carros. E dxolle home de Deus: -"Ai, meu seor, como faremos?".
16Respondeulle el: -"Non teas medo, pois hai mis connosco ca con eles". 17Eliseo
rezou: -"Seor, brelle os ollos para que vexa". E o Seor abriu os ollos do criado, e este
viu o monte cuberto de cabalos e de carros de lume, que cercaban a Eliseo.
18Cando os arameos baixaban onda Eliseo, este pediulle Seor: -"Deixa cega a esta
xente". E quedaron todos cegos, conforme pedira Eliseo. 19Este dxolles: -"Non este o
camio nin esta a cidade. Segudeme, que eu vos levarei onda o home que buscades". E
conduciunos a Samara. 20Cando entraban en Samara, Eliseo pediu: -"Seor, brelle-los
ollos a estes, e que vexan". O Seor abrulle-los ollos, e decatronse que estaban no
medio de Samara.
21O rei de Israel, velos, preguntoulle a Eliseo: -"Mtoos, meu pai?". 22El
respondeulle: -"Non os mates. Ou mataras coa ta espada e co teu arco s que ti non
colliches prisioneiros? Srvelles pan e auga, que coman e que beban, e que volvan onda o
seu amo". 23O rei preparoulles un banquete e, despois que comeron e beberon,
despediunos, e eles volveron onda o seu seor. As bandas arameas non volveron entrar
no territorio de Israel.
O cerco de Samara
24Transcorrido algn tempo, Benhadad, rei de Aram, reuniu os seus exrcitos e foi pr
cerco a Samara. 25Daquela en Samara pasbase moita fame. O cerco era tan estreito,
que a cabeza dun burro se chegou a pagar a oitenta siclos de prata, e un cuarto de maqua
de esterco de pomba a cinco siclos. 26Pasando o rei pola muralla, berroulle unha muller:
381

A BIBLIA

-"Socrreme, rei, meu seor!". 27O rei respondeulle: -"Se non te socorre o Seor, con
que poderei facelo eu? Con algo da artesa ou algo da adega?". 28E despois preguntoulle:
-"Que o que che pasa?". E ela respondeulle: -"Esta muller propxome: trae o teu fillo e
commolo hoxe, e ma comermo-lo meu. 29Cocmo-lo meu fillo e commolo, e
cando, outro da, eu lle dixen: trae agora o teu fillo e commolo, ela escondeuno".
30Cando o rei ou o que dica a muller, rachou as sas vestes. Como pasaba por riba da
muralla, a xente puido ver que por dentro da roupa, a vestido de saco. 31Daquela o rei
xurou: -"Que Deus me castigue, se a cabeza de Eliseo, fillo de Xafat, queda hoxe enriba
dos seus ombros".
32O tempo, Eliseo atopbase na sa casa, e os ancins sentados con el. O rei mandou
diante del un mensaxeiro. Pero, antes de que este chegase, Eliseo dxolles s ancins:
-"Sabedes que ese fillo de asasino mandou algun que me cortase a cabeza? Mirade,
cando chegue o mensaxeiro, vs cerrdeslle a porta e empuxdelo con ela. Non se
senten xa detrs del os pasos do seu amo?". 33Anda estaba el falando con eles, cando
chegou o rei e dixo: -"Esta desgracia mandouna o Seor. Que podemos anda esperar
del?".
Liberacin de Samara
7 1Eliseo dixo entn: -"Escoita a palabra do Seor: ma, destas horas, unha fanega de
flor de faria conseguirase por un siclo, e por un siclo tamn das fanegas de orxo, s
portas de Samara". 2O oficial que daba o seu brazo rei para apoio replicoulle home
de Deus: -"Anda que abrise Deus fiestras no ceo, pasara tal cousa?". El respondeulle:
-"Halo ver cos teus ollos, pero ti non o probars".
3As portas de Samara sentaban catro leprosos, que estaban con esta conversa: -"Que
estamos facendo aqu, agardando a morte? 4Se decidimos entrar na cidade, coa fame que
hai nela, morreremos al; se quedamos aqu, morreremos tamn. Vamos agora mesmo
campamento arameo. Se nos deixan con vida, viviremos; e se nos matan, matronnos".
5O anoitecer decidronse a entrar no campamento arameo e, cando chegaron cerca del,
viron que al non haba ningun. 6O Seor fixera resoar no campamento arameo estrondo
de carros e cabalos e dun exrcito poderoso; e entn dixronse uns s outros: -"O rei de
Israel contratou contra ns os reis hititas e os exipcios". 7E niso, anoitecer, saron todos
fuxindo, abandonando os seus cabalos e os seus carros e o campamento como estaba; e
escaparon para salvaren as sas vidas.
8En chegando campamento, os leprosos aqueles entraron nunha tenda, onde puideron
comer e beber e de onde levaron prata, ouro e roupas, que foron acochar. Despois
entraron noutra tenda, colleron tamn o que haba e frono esconder. 9Entn falaron
entre eles: -"O que estamos facendo non xusto. Hoxe un da de boas novas. Se
calamos e esperamos que amaeza, caeremos en culpa. Vamos coa nova pazo do rei,
agora mesmo".
10Foron cidade, chamaron polos gardas da porta e informaron: -"Fomos campamento
arameo e vimos que al non haba ningun nin se oa voz de home; soamente cabalos e
burros amarrados, e as tendas tal como as ergueran". 11Os gardas fixrono saber, e
levaron a nova ata o pazo real.
12O rei ergueuse de noite e comentou cos seus ministros: -"Vouvos dicir o que argallan
os arameos contra ns. Saben que estamos famentos, e saron do campamento para
esconderse na campa. Pensan que ns sairemos da cidade, e que podern collernos vivos
e entrar na cidade".
13Un dos ministros propuxo: -"Collamos cinco cabalos, dos que nos quedan anda na
cidade, pois cabo estn perecendo coma as xentes de Israel, e mandmolos pescudar
382

A BIBLIA

que o que pasa". 14O rei mandou uns homes que collesen dous carros con cabalos e que
fosen detrs do exrcito arameo; e ordenoulles: -"Ide e vede o que pasa". 15Eles fronos
seguindo ata o Xordn, e viron que todo o camio estaba cheo de roupas e de obxectos
que, na prsa por escapar, an guindando os arameos. Os mensaxeiros deron a volta e
contronllo rei. 16Entn sau a xente toda saquea-lo campamento arameo.
A fanega de flor de faria chegou a venderse por un siclo, e por un siclo tamn das
fanegas de orxo, conforme a palabra do Seor. 17O rei encargara a garda da porta
oficial que lle daba apoio co seu brazo, e a xente atropelouno onda a mesma porta, e
morreu, segundo dixera o home de Deus, cando fora o rei falar con el. 18O home de Deus
dixralle rei: -"Ma destas horas, s portas de Samara, das fanegas de orxo
compraranse por un siclo, e por un siclo tamn unha fanega de flor de trigo". 19O que o
oficial do rei lle respondera: -"Anda se o Seor abrise fiestras no ceo, pasara tal
cousa?" O que Eliseo respondera: -"Halo ver cos teus ollos, pero ti non o probars". 20Iso
foi o que lle pasou. A xente atropelouno onda a mesma porta e morreu.
Volta da xunamita
8 1Eliseo dxolle nai do neno que el reanimara: -"Vai, colle a ta familia, e ide vivir
onde vos pareza; porque o Seor chamou a fame, e asoballar este pas por sete anos". 2A
muller puxo por feito o que home de Deus lle dica. Foise coa sa familia terra dos
filisteos e estivo al sete anos. 3O cabo dos sete anos, regresou de onda os filisteos, e foi
reclamar cabo do rei a sa casa e os seus eidos.
4O rei estaba nese intre de conversa con Guehaz, criado do home de Deus, pedndolle
que lle contase os milagres que tia feito Eliseo. 5Cando lle estaba referindo como fixera
revivir un neno morto, presentouse al a nai do neno, reclamando do rei a sa casa e os
seus eidos. Guehaz dixo: -"Rei, meu seor, esta a muller e este o neno que Eliseo
reanimou". 6O rei interrogou entn muller, e ela contoulle todo. Despois puxo o rei un
oficial s sas ordes, con este mandato: -"Fai que lle volvan a esta muller todo o que
dela, xunto cos rditos da terra, desde o da en que a abandonou ata agora".
Eliseo e Hazael
7Eliseo chegouse logo a Damasco. Benhadad, rei de Aram, atopbase doente, e
anuncironlle que chegara al o home de Deus. 8Entn dxolle o rei a Hazael: -"Leva
contigo un regalo, vai onda o home de Deus e consulta por el o Seor se sandarei ou non
desta doenza".
9Hazael foi axia onda o home de Deus, levando consigo un regalo de corenta camelos
cargados cos mellores productos de Damasco. Chegou al e presentuselle, dicindo: -"O
teu fillo Benhadad, rei de Aram, mandou que che consultase se o rei sandar desta
doenza". 10Eliseo respondeulle: -"Vai e dille que certamente sandar desa doenza. Pero o
Seor reveloume que sen remedio vai morrer".
11Despois o home de Deus quedou coa cara fixa, aquelado e turbado, e botouse a chorar.
12Hazael preguntoulle: -"Por que chora o meu seor?" El respondeulle: -"Porque sei o
dano que ti fars s israelitas: queimara-las sas facendas, matars coa espada os mis
novos, esmagara-los seus nenos e desventrara-las mulleres embarazadas".
13A iso dixo Hazael: -"Pero quen o teu servo, este can, para que poida facer cousas
tan terribles?" Respondeulle Eliseo: -"O Seor fxome ver que sers rei de Aram".
14Hazael marchou de onda Eliseo e volveu onda o seu amo. Este preguntoulle que lle
dixera Eliseo. El respondeulle: -"Dxome que sandars". 15O da seguinte colleu Hazael

383

A BIBLIA

un cobertor, ensopouno de auga, estendeullo enriba da cara, e o rei morreu. Hazael

sucedeulle no trono.
Ioram de Xud
16No ano quinto do reinado de Ioram, fillo de Acab, en Israel, empezou a reinar en Xud
Ioram, fillo de Ioxafat. 17Tia trinta e dous anos e reinou oito anos en Xerusaln.
18Seguiu o camio dos reis de Israel, como fixera a familia de Acab, de quen tomou
unha filla por muller. Fixo o mal s ollos do Seor. 19Mais o Seor non quixo esmagar a
Xud (anda con iso), por mor do seu servo David, a quen prometera manterlle sempre
unha lmpada, a el e a seus fillos.
20Nos das de Ioram revoltouse Edom contra o dominio de Xud e proclamouse un rei.
21Ioram pasou a Seir con tdolos seus carros. Ergundose de noite, desbaratou os
edomitas que o tian cercado a el e s xefes dos carros. Pero o exrcito fuxiu para as sas
tendas. 22As foi como Edom quedou ceibe de Xud ata o da de hoxe. Naquela ocasin
revoltouse tamn Libnah.
23O resto da historia de Ioram, todo o que fixo, non est escrito no Libro das Crnicas
dos reis de Xud? 24Ioram adormeceu con seus pais, e enterrrono con eles na cidade de
David. Sucedeulle no trono o seu fillo Ocozas.
Ocozas de Xud
25No ano doce do reinado de Ioram, fillo de Acab, en Israel, empezou a reinar en Xud
Ocozas, fillo de Ioram. 26Ocozas tia entn vintedous anos, e reinou un ano en
Xerusaln. A sa nai chambase Atala, filla de Omr, rei de Israel.
27Ocozas seguiu o camio da familia de Acab, facendo o mal s ollos do Seor, como a
familia de Acab coa que emparentara. 28Ocozas foi con Ioram, fillo de Acab, loitar
contra Hazael, rei de Aram, en Ramot de Galaad. Daquela os arameos feriron a Ioram.
29Para curarse das feridas dos arameos en Ramot, no combate contra Hazael, rei de
Aram, o rei Ioram volveuse a Iezrael. Estando al doente, foi visitalo Ocozas, fillo de
Ioram, rei de Xud.
Ieh, rei de Israel
9 1O profeta Eliseo chamou a un dos fillos dos profetas e encargoulle: -"Cingue o cinto,
colle este frasco de aceite e vai a Ramot de Galaad. 2Cando chegues al, pescuda onde
est Ieh, fillo de Ioxafat, fillo de Nimx. Entras onda el, afstalo dos seus compaeiros e
lvalo a un sitio reservado. 3Clle-lo frasco do aceite e vrquesllo na cabeza, dicindo:
isto di o Seor: nxote por rei de Israel. Logo bre-la porta, e vaste, sen mis demora".
4O xove profeta foi a Ramot de Galaad. 5Chegou e encontrou en xunta s xefes do
exrcito, e dixo: -"Teo unha palabra para ti, xefe". Ieh preguntou: -"Para quen de
ns?" El respondeulle: -"Para ti, xeneral".
6Ieh levantouse e entrou na casa, e o profeta verqueulle o aceite na cabeza, dicindo:
-"Isto di o Seor, Deus de Israel: nxote por rei do pobo do Seor, de Israel.
7Desbaratara-la casa de Acab, teu seor, e eu vingarei en Iezabel o sangue dos meus
servidores, os profetas, e o sangue de tdolos servos do Seor. 8Perecer toda a familia
de Acab. Exterminareille a Acab en Israel todo varn, escravo ou libre. 9Farei coa familia
de Acab o que fixen coa de Ieroboam, fillo de Nabat, e coa de Bax, fillo de Ahas. 10E a
Iezabel comerana os cans no agro de Iezrael, sen que ningun lle dea terra". Dito iso, o
profeta abriu a porta e marchou.
384

A BIBLIA

11Ieh sau para xuntarse cos oficiais do seu soberano, que lle preguntaron: -"Vai todo
ben? Que che quera ese tolo?" El respondeulles: -"Xa coecde-lo home e a sa
cancin". 12Pero eles insistiron: -"Men-tira! Conta, conta!" Ieh entn confesoulles:
-"Exactamente dxome as: isto di o Seor: nxote por rei de Israel". 13De seguida
colleron eles cadanseu manto, botronos s seus ps, sobre as gradas, tocaron a trompeta
e aclamaron: -"Ieh rei!"
14Entn Ieh, fillo de Ioxafat, fillo de Nimx, urdiu contra Ioram a sa conxura. Ioram
estaba con todo Israel defendendo Ramot de Galaad contra Hazael, rei de Aram. 15O rei
Ioram volvrase a Iezrael, para curarse das feridas que lle fixeran os arameos, na guerra
con Hazael, rei de Aram.
Ieh propuxo: -"Se vos parece ben, que ningun saia da cidade para leva-la nova a
Iezrael". 16E axia, el montou no seu carro e foise a Iezrael, onde estaba Ioram doente e
onde fora visitalo Ocozas, rei de Xud.
17En Iezrael, o vixa que faca a garda na torre viu vi-la tropa de Ieh, e berrou: -"Vexo
vir unha tropa". Ioram ordenou: -"Colle e manda un xinete seu encontro, e que pregunte
se hai boas novas". 18Sau o xinete seu encontro e dixo: -"Isto di o rei: Hai boas
novas?" Ieh respondeulle: -"Que che importan a ti as boas novas? Ponte detrs de
min".
O vixa comunicou: -"O recadeiro chegou onda eles e non volve". 19Entn mandou outro
xinete, que chegou xunto deles e dixo: -"Isto di o rei: Hai boas novas?" Respondeulle
Ieh: -"Que che importan a ti as boas novas? Ponte a detrs".
20A sentinela comunicou: -"Chegou onda eles e non volve. O que gua o carro faino
coma Ieh, fillo de Nimx, pois gua coma un tolo". 21Ioram ordenou entn: -"Enganchade!" Enganchronlle o carro e saron Ioram, rei de Israel, e Ocozas, rei de Xud, cada
un no seu carro. Correron encontro de Ieh e tropezronse no herdo de Nabot de
Iezrael.
22Cando Ioram viu a Ieh, preguntoulle: -"Boas novas, Ieh?" Ieh respondeulle:
-"Como queres que haxa boas novas, mentres duran as prostitucins de ta nai Iezabel e
as sas feiticeras?" 23Ioram niso pegou a volta e escapou, tempo que lle berraba a
Ocozas: -"Traicin, Ocozas!"
24Pero Ieh tensou o arco e acertoulle coa frecha a Ioram, no medio das costelas, de xeito
que lle atravesou o corazn, e caeu morto no seu carro. 25Ieh dxolle entn seu
axudante Bidcar: -"Clleo e btao no herdo de Nabot de Iezrael. Pois lembraraste de que,
cando iamos xuntos ti e mais eu, montados detrs de seu pai Acab, o Seor pronunciou
conta el esta sentencia: 26Non vin eu aqu onte o sangue de Nabot e o dos seus fillos?
Palabra do Seor. Pois neste mesmo agro dareiche eu o teu merecido, Palabra do Seor.
Clleo, pois, e gundao neste herdo, conforme a palabra do Seor".
27A vista disto, Ocozas, rei de Xud, liscou polo camio de Bet-Hagn. Pero Ieh foino
perseguindo e berrando: -"A el tamn!" E ferrono no seu carro, na costa de Gur, cerca
de Ibleam. El seguiu fuxindo cara a Meguido, onde morreu. 28Os seus servidores
levrono no seu carro a Xerusaln e enterrrono na cidade de David, no tmulo de seus
pais. 29Ocozas empezara a reinar en Xud no ano once do reinado de Ioram, fillo de
Acab.
30Ieh entrou en Iezrael. Iezabel, sabelo, enfeitou os ollos, peiteou os cabelos e
debruzouse no corredor. 31Cando Ieh entraba pola porta, ela dxolle: -"Traes boas
novas, Zimr, asasino do teu seor?" 32El ergueu entn os ollos cara corredor, e
preguntou: -"Quen est a da mia parte, quen?" Apareceron dous ou tres eunucos, 33e
el dxolles: -"Botdea embaixo". E eles guindrona. O seu sangue salferiu a parede e os
cabalos, que a esmagaron.

385

A BIBLIA

34Ieh entrou, comeu e bebeu, e logo dixo: -"Facdevos cargo desa maldita e enterrdea;
fin, filla de rei". 35Cando foron para enterrala, non atoparon dela mis c caveira, os
ps e as mans. 36Voltaron para dicirllo, e Ieh comentou: -" o que o Seor tia
anunciado polo seu servo Elas o texbita, cando dixo: no agro de Iezrael comern os cans
a carne de Iezabel. 37O seu cadver ser coma esterco no agro, no herdo de Iezrael, de
xeito que ningun pder dicir: esa Iezabel".
Reinado sanguento de Ieh
10 1En Samara vivan setenta fillos de Acab. Ieh escribiu cartas e mandounas a
Samara, s maxistrados da cidade, s ancins e s mestres dos fillos de Acab. Nelas
dicalles: 2-"Cando vos chegue esta carta, xa que tedes convosco os fillos do voso seor,
e tedes tamn os seus carros, os seus cabalos, unha cidade fortificada e armas, 3vede cal
dos fillos do voso seor o mellor e o mis xusto, sentdeo no trono do seu pai e
dispdevos a loitar pola familia do voso seor". 4Eles, mortos de medo, dixeron: -"Se
entre os dous reis non lle puideron facer fronte, como lla faremos ns?"
5Entn o maiordomo do pazo, o gobernador da cidade, os ancins e os mestres
mandronlle dicir a Ieh: -"Ns somos todos servos teus e farmo-lo que nos mandes.
Non elixiremos ningn rei. Fai ti como che pareza".
6Ieh escribiulles outra carta, na que dica: -"Se vs estades comigo e me obedecedes,
vinde onda min a Iezrael, ma destas horas, e trademe as cabezas dos fillos do noso
seor". Os setenta fillos do rei estaban cos grandes da cidade, que os criaban. 7En
recibindo eles a carta, colleron s fillos do rei, mataron s setenta, puxeron en cestos as
cabezas e mandronllas a Ieh, a Iezrael.
8Entrou onda el o recadeiro e anuncioulle: -"Trouxeron as cabezas dos fillos do rei". E el
ordenou: -"Podeas en dous montns, s portas da cidade, ata ma pola ma". 9Pola
ma sau Ieh, e en p diante de toda a xente, dixo: -"Vs sodes inocentes. Eu conspirei
contra o meu seor e mateino. Pero a todos estes quen os matou? 10Vede como non cae
polo chan ningunha das palabras que dixera o Seor contra a familia de Acab. O Seor
cumpre o que dixo polo seu servo Elas".
11Ieh acabou tamn cos que quedaban da casa de Acab en Iezrael, os grandes, os
parentes, os sacerdotes, sen deixar restos de ningun. 12Despois colleu e foise a Samara.
Cando, polo camio, chegaba a Bet-qued-Haroim, 13atopouse Ieh cos irmns de
Ocozas, rei de Xud, e preguntoulles: -"Vs, quen sodes?" Respondronlle eles: -"Somos irmns de Ocozas e imos visita-los fillos do rei e os fillos da raa". 14Ieh
ordenou: -"Colldeos vivos". Collronos vivos, e logo esganronos onda a alberca de
Bet-qued. Eran corenta e dous homes, e non quedou sequera un.
15Ieh seguiu mis adiante e encontrouse con Ionadab, fillo de Recab, que via seu
encontro. Ieh saudouno e preguntoulle: -"Es ti sincero comigo, coma o son eu
contigo?" Ionadab respondeulle: -"Son". -"En-tn dme a man". El deulle a man, e Ieh
gurrou del para o seu carro. 16E dxolle: -"Vn comigo e vera-lo meu celo polo Seor". E
levouno con el no seu carro. 17Ieh entrou en Samara e matou os que quedaban al da
casa de Acab, ata acabar con toda a familia, como dixera o Seor por medio de Elas.
18Despois reuniu Ieh pobo todo e faloulles: -"Acab serviu un pouco a Baal; Ieh
servirao moito mis. 19Convocade onda min a tdolos profetas de Baal, os seus
adoradores e os seus sacerdotes. Que non falte ningn, porque quero ofrecer a Baal un
gran sacrificio. Aquel que falte non vivir". Ieh proceda arteiramente, para ver de
acabar dunha vez con tdolos adoradores de Baal.
20Logo ordenou: -"Convocade asemblea santa en honor de Baal". E convocrona. 21Ieh
mandou recado por todo Israel, e vieron tdolos devotos de Baal, sen fallar nin sequera
386

A BIBLIA

un. Reunronse todos no santuario de Baal, que se encheu de parede a parede. 22Ieh
ordenoulle garda do vestuario: -"Tira vestiduras para os devotos de Baal". E el tirou
vestes para todos.
23Niso entrou Ieh con Ionadab, fillo de Recab, no templo de Baal e dxolles s seus
adoradores: -"Asegurdevos de que non hai entre vs ningn servidor do Seor, senn s
os devotos de Baal". 24Entn comezaron a ofrecer sacrificios e holocaustos.
Ieh apostara fra oitenta homes, con esta encomenda: -"O que deixe zafarse un destes
homes que poo nas vosas mans, pagar por el coa sa vida". 25Cando acabaron de
ofrece-lo holocausto, Ieh mandou s gardas e s oficiais: -"Entrade e matdeos. Que non
fuxa ningn". Os gardas e os oficiais matronos a fo de espada, e despois botronos fra.
Entraron logo no camarn de Baal, 26retiraron del a estela e queimrona, 27destruron o
altar de Baal, derrubaron o templo e convertrono en esterqueiro, ata hoxe.
28Deste xeito foi como acabou Ieh con Baal en Israel. 29Pero Ieh non se afastou dos
pecados que Ieroboam, fillo de Nabat, fixera cometer a Israel, cos becerros de ouro de
Betel e de Dan. 30O Seor comunicoulle: -"Xa que tiveches un bo comportamento,
facendo o que xusto s meus ollos, e trataches como eu decidira familia de Acab, os
teus fillos sentarn no trono de Israel, ata a cuarta xeracin".
31Pero Ieh non procurou segui-la lei do Seor, Deus de Israel, con todo o seu corazn.
Non se afastou dos pecados que Ieroboam fixera cometer a Israel. 32Entn empezou o
Seor a mingua-lo territorio de Israel. Hazael bateuno en tdalas fronteiras, 33des-de o
Xordn cara nacente, cos territorios de Galaad, de Gad, de Rubn e de Menaxs, e
desde Aroer, que est onda o Arnn, ademais de Galaad e de Baxn.
34O resto da historia de Ieh, os seus feitos e as sas fazaas, non est todo escrito no
Libro das Crnicas dos reis de Israel? 35Ieh adormeceu con seus pais, e enterrrono en
Samara. Sucedeulle no trono o seu fillo Ioacaz. 36Ieh reinara vinteoito anos sobre
Israel, en Samara.
Atala de Xud
11 1Cando Atala, nai de Ocozas, viu que morrera seu fillo, decidiu exterminar a toda a
familia real. 2Pero Ioxeba, filla do rei Ioram e irm de Ocozas, colleu a Ioax, fillo de
Ocozas, levouno s escondidas de entre os fillos do rei que an ser asasinados, e meteuno
nun apousento coa sa ama. Escondao para que non o matase Atala. 3Estivo coa sa
ama acochado seis anos, no templo do Seor, mentres Atala reinaba no pas.
4O stimo ano, mandou buscar Iehoiad s xefes de centuria dos carios e da garda real e
reuniunos no templo. Fixo con eles un pacto, pedndolles xuramento no templo do Seor,
e presentulle-lo fillo do rei.
5Despois comuniculle-las sas disposicins: -"Isto o que habedes facer: o tercio de
vs que fai no sbado a garda do pazo real, 6o tercio que est de posto na porta das
cabalerizas e mailo tercio que est na porta de detrs da garda real, farde-la garda do
templo en rolda. 7E os outros dous corpos de vs, tdolos que sades da garda do sbado,
farde-la garda do rei no templo do Seor. 8Rodearde-lo rei por tdolos lados, todos
coas armas na man. Se algun tenta rompe-las ringleiras, matardelo. Estade lado do
rei, onde queira que vaia".
9Os xefes de centuria fixeron canto o sacerdote Iehoiad lles ordenara. Cada un xuntou
os seus homes, os que estaban de servicio no sbado e os que quedaban libres nel, e
presentronse sacerdote Iehoiad. 10El entregoulles s xefes das centurias as lanzas e
os escudos do rei David, que se gardaban no templo do Seor. 11Os da garda
apostronse, cada un coa sa arma na man, desde o anco dereito do templo ata o
esquerdo, longo do altar e do santuario, arredor do rei. 12Entn Iehoiad amosou fillo
387

A BIBLIA

do rei, pxolle a coroa e o testemuo e unxiuno por rei. Niso todos bateron palmas e
berraron: -"Viva o rei!"
13Cando Atala ou o algueireo da garda e do pobo, meteuse por entre a xente no templo
do Seor. 14O ve-lo rei de p sobre o estrado, segundo o costume, arroupado cos xefes e
coa banda de msica, e o pobo todo en festa e tocando as bucinas, Atala rachou os seus
vestidos e exclamou: -"Traicin, traicin!"
15O sacerdote Iehoiad ordenou s xefes de centuria que mandaban na tropa: -"Tirdea
fra do adro, e s que a sigan matdeos a espada". O sacerdote non quera que a matasen
dentro do templo. 16Levrona fra a empurrns, pola porta das cabalerizas, e al
matrona.
17Iehoiad concluu o pacto entre o Seor, o rei e mailo pobo, polo que este se obrigaba a
facerse o pobo do Seor. 18Despois a xente foi correndo templo de Baal e derrubrono,
romperon os altares e as imaxes, e diante do altar mataron a Matn, o sacerdote de Baal.
O sacerdote Iehoiad puxo garda no templo do Seor, 19e logo, cos xefes de centuria, cos
carios, coa garda e co pobo todo, baixaron o rei do templo do Seor e levrono pazo
real. Entn Ioax sentouse no trono da realeza. 20O pobo fixo festa e a cidade quedou en
calma. A Atala matrana p do pazo real.
Ioax de Xud
12 1Ioax tia sete anos cando empezou a reinar, 2no ano stimo do reinado de Ieh, e
reinou corenta anos en Xerusaln. A sa nai chambase Sibia, e era de Beerxeba.
3Ioax fixo sempre o que debido s ollos do Seor, seguindo as instruccins do
sacerdote Iehoiad. 4Mais os altares dos outeiros non desapareceron, e a xente segua
ofrecendo neles sacrificios e incenso.
Reparacin do templo
5Ioax faloulles s sacerdotes: -"O dieiro ofrendado templo do Seor, o dieiro que
traia cada persoa, o dieiro pagado polo censo e o que cadaqun queira traer
voluntariamente templo do Seor, 6que o recollan os sacerdotes, cada un polos seus
axudantes, e eles encargaranse de repara-lo templo do Seor, onde queira que atopen
danos".
7No ano vintetrs do reinado de Ioax, os sacerdotes non repararan anda os danos do
templo do Seor. 8O rei chamou entn sacerdote Iehoiad e s outros sacerdotes, e
dxolles: -"Por que tde-los danos do templo anda sen reparar? De agora en adiante,
non collerde-lo dieiro da man dos vosos axudantes, senn que o entregaredes, para
repara-los danos do templo do Seor". 9Os sacerdotes consentiron en non colle-lo dieiro
da xente e en non repararen eles os danos do templo.
10O sacerdote Iehoiad colleu unha hucha, fxolle na tapa un burato e colocouna p do
altar, pola dereita de quen entra no templo do Seor. 11Cando van que na hucha haba xa
moito dieiro, a o secretario do rei co sumo sacerdote, recollan o dieiro que haba al e
contbano. 12Despois de contalo, dbanllelo s capataces das obras do templo do Seor,
e estes pagaban con el os carpinteiros e os obreiros todos que traballaban no templo do
Seor, 13os albaneis e os canteiros. Con el mercaban madeira e pedra de cantera para
repara-los danos do templo. Con el pagaban tdolos gastos da sa conservacin.
14Co dieiro trado templo do Seor non se facan xerras de prata, nin coitelos, nin
aspersorios, nin bucinas, nin obxecto ningn de ouro ou de prata, 15senn que se
entregaban s capataces das obras, e con el restauraban o templo do Seor. 16Non se
pedan contas s homes s que se encomendaba o dieiro para paga-los capataces, pois
388

A BIBLIA

eran xente de fiar. 17O dieiro dos sacrificios penitenciais e o dos sacrificios polo pecado
non se entregaba para o templo: era para os sacerdotes.
Fin do reinado de Ioax
18Por aquel tempo Hazael, rei de Aram, atacou Gat e conquistouna. Despois deu a volta,
para atacar Xerusaln. 19Ioax, rei de Xud, botou man de tdalas cousas sagradas
ofrecidas polos seus devanceiros Ioxafat, Ioram e Ocozas, reis de Xerusaln, e das que el
mesmo fixera, de todo o ouro que haba nos tesouros do templo do Seor e do pazo real,
e mandoulle todo a Hazael, rei de Aram. Este entn desistiu de subir contra Xerusaln.
20O resto da historia de Ioax, todo o que fixo, non est escrito no Libro das Crnicas
dos reis de Xud? 21Os seus cortesns revoltronse e conxuraron contra Ioax, e matrono
en Betmil, baixando cara a Sela. 22Matrono os seus servidores Iozacar, fillo de Ximat,
e Iehozabad, fillo de Xomer. Enterrrono con seus pais, na cidade de David. Sucedeulle
no trono o seu fillo Amasas.
Ioacaz de Israel
13 1No ano vintetrs do reinado de Ioax, fillo de Ocozas, en Xud, empezou a reinar
sobre Israel, en Samara, Ioacaz, fillo de Ieh. Reinou dezasete anos.
2Fixo o mal s ollos do Seor. Repetiu os pecados que Ieroboam, fillo de Nabat, fixera
cometer a Israel; non se arredou deles. 3O Seor anoxouse con Israel e entregouno nas
mans de Hazael, rei de Aram, e de Benhadad, fillo de Hazael, por todo ese tempo.
4Ioacaz implorou entn Seor, e o Seor escoitouno, en vista do asoballamento en que
tia a Israel o rei de Aram. 5O Seor deulle a Israel un libertador, que o librou do xugo
de Aram. Os israelitas viviron outra vez en paz coma antes nas sas tendas.
6Pero non se afastaron dos pecados que a familia de Ieroboam fixera cometer a Israel,
senn que seguiron neles. Tamn seguiu en p a imaxe de Axtart en Samara. 7Por iso
non lle quedou a Ioacaz outro exrcito ca cincuenta xinetes, dez carros e dez mil soldados
de a p. O rei de Aram esnaquizoulle os outros: deixounos coma po das eiras.
8O resto da historia de Ioacaz, os seus feitos e as sas fazaas, non estn escritos no
Libro das Crnicas dos reis de Israel? 9Ioacaz adormeceu con seus pais, e enterrrono en
Samara. Sucedeulle no trono o seu fillo Ioax.
Ioax de Israel
10No ano trinta e sete do reinado de Ioax en Xud, reinou sobre Israel, en Samara, Ioax,
fillo de Ioacaz. Reinou dezaseis anos. 11Fixo o mal s ollos do Seor. Non se arredou
dos pecados que Ieroboam, fillo de Nabat, fixera cometer a Israel. Caeu en todos eles.
12O resto da historia de Ioax, os seus feitos e as sas fazaas, e a loita con Amasas, rei
de Xud, non est todo escrito no Libro das Crnicas dos reis de Israel? 13Ioax
adormeceu con seus pais, e sucedeulle no trono Ieroboam. Enterrrono en Samara, cos
reis de Israel.
Morte de Eliseo
14Eliseo enfermou da doenza da que a morrer. Ioax, rei de Israel, foi visitalo e choraba
por el, dicindo: -"Meu pai, meu pai, carro de Israel e o seu conductor!". 15Eliseo dxolle:
-"Colle o teu arco e as tas frechas". E el colleunas. 16Eliseo dxolle: -"Empua o arco
coa man". E el empuouno. Eliseo puxo as sas mans por riba das mans do rei, 17e
389

A BIBLIA

dxolle: -"Abre a fiestra que d cara oriente". El abriuna. Eliseo dxolle: -"Tira!" E el
tirou. Eliseo dixo: -"Frecha de victoria do Seor, frecha de victoria contra Aram!
Desbaratara-los arameos en Afec, ata exterminalos". 18Despois dxolle: -"Colle as
frechas". E el colleunas. Dxolle: -"Fire con elas o chan". E o rei de Israel fxoo tres
veces, e parou. 19O home de Deus incomodouse con el e dxolle: -"Se o ferises cinco ou
seis veces, derrotaras a Aram, ata acabar con el. Agora venceralo s tres veces".
20Eliseo morreu, e enterrrono. Naquel ano, bandas de moabitas facan batidas no pas.
21E aconteceu que unhas xentes, que enterraban un morto, viron chegar unha desas
bandas. Deitaron o morto no sartego de Eliseo e fuxiron. Cando o morto tocou cos sos
de Eliseo, reviviu e pxose en p.
Desfeita dos arameos
22Hazael, rei de Aram, asoballara a Israel toda a vida de Ioacaz. 23Pero o Seor
compadeceuse e tivo misericordia, e volveuse en favor deles, por mor do pacto que fixera
con Abraham, Isaac e Xacob, e ata hoxe non consentiu en entregalos nin en botalos da
sa presencia.
24Hazael, rei de Aram, morreu, e sucedeulle no trono o seu fillo Benhadad. 25Entn
Ioax, fillo de Ioacaz, quitoulle das mans a Benhadad, fillo de Hazael, as cidades que el lle
arrebatara a seu pai Ioacaz. Ioax venceuno por tres veces e quitoulle as cidades de Israel.
Amasas de Xud
14 1No ano segundo do reinado de Ioax, fillo de Ioacaz, en Israel, empezou a reinar sobre
Xud Amasas, fillo de Ioax. 2Tia vintecinco anos cando empezou a reinar e reinou
vintenove anos en Xerusaln.
3Fixo o que xusto s ollos do Seor, pero non coma seu pai David. Portouse en todo
coma seu pai Ioax. 4Mais os altares dos outeiros non desapareceron, e o pobo seguiu
ofrecendo neles sacrificios e incenso.
5Cando o reino estaba ben firme nas sas mans, matou os ministros que mataran rei,
seu pai. 6Pero os fillos deses ministros non os matou, conforme co que est escrito no
Libro da Lei de Moiss, onde manda o Seor: -"Non morrern os pais por culpa dos
fillos, nin os fillos por culpa dos pais; cada un morrer polo propio pecado".
7Amasas derrotou a Edom no Val do Sal, dez mil homes, e daquela conquistou Petra.
Chamoulle Ioctael, nome que leva ata hoxe. 8Entn mandou Amasas unha embaixada a
Ioax, fillo de Ioacaz, fillo de Ieh, rei de Israel, con esta mensaxe: -"Ven, que nos
vexmo-las caras!".
9Ioax, rei de Israel, respondeulle a Amasas, rei de Xud: -"O espieiro de Lbano
mandou dicir cedro de Lbano: dme a ta filla por muller para o meu fillo; mais
pasaron as feras do Lbano e esmagaron o espieiro. 10Porque venciches a Edom, ests
moi enfonchado. Contntate con esa gloria e qudate na ta casa. Por que queres
desencadear unha desgracia e caer nela, ti e Xud contigo?".
11Pero Amasas non fixo caso. Entn Ioax, rei de Israel, subiu e vronse as caras, el e
Amasas, rei de Xud, en Betxmex de Xud. 12Xud foi vencida por Israel, e cada un
fuxiu para a sa tenda. 13Ioax, rei de Israel, colleu preso en Betxmex a Amasas, fillo de
Ioax, fillo de Ocozas, rei de Xud, e levouno a Xerusaln. Al abriu un boquete na
muralla, entre a porta do anco da muralla de Efram e a porta do Angulo. 14Apreixou
todo o ouro e a prata e tdolos obxectos que haba no templo do Seor e no pazo real,
tomou uns poucos refns e voltou para Samara.

390

A BIBLIA

15O resto da historia de Ioax, os seus feitos e as sas fazaas, e a guerra que fixo contra
Amasas, rei de Xud, non est todo escrito no Libro das Crnicas dos reis de Israel?
16Ioax adormeceu con seus pais, e enterrrono en Samara, cos reis de Israel. Sucedeulle
no trono o seu fillo Ieroboam.
17Amasas, fillo de Ioax, rei de Xud, sobreviviu quince anos a Ioax, fillo de Ioacaz, rei
de Israel. 18O resto da historia de Amasas, non est escrito no Libro das Crnicas dos
reis de Xud?
19Contra el maquinaron en Xerusaln unha conxura, e el fuxiu cara a Lquix. Pero
frono perseguindo ata al e al matrono. 20Cargrono en cabalos e enterrrono en
Xerusaln, na cidade de David, onda seus pais. 21Xud enteiro fixouse en Azaras, cando
tia dezaseis anos, e aclamrono rei, no posto de seu pai Amasas. 22El reconstruu Eilat
e volveullo a Xud, despois de que o rei adormeceu con seus pais.
Ieroboam de Israel
23No ano quince do reinado de Amasas, fillo de Ioax, en Xud, empezou a reinar sobre
Israel Ieroboam, fillo de Ioax. Reinou en Samara corenta e un anos. 24Fixo o mal s
ollos do Seor. Non se arredou dos pecados que Ieroboam, fillo de Nabat, fixera cometer
a Israel.
25Restableceu as fronteiras de Israel, desde a entrada de Hamat ata o mar de Arabah,
conforme a palabra que o Seor, Deus de Israel, dixera polo seu servo o profeta Xons,
fillo de Amitai, de Gat-Hfer. 26Iso foi porque o Seor se fixara na pobreza e na
afliccin de Israel, non lle quedar escravo nin libre, nin ningun que o axudase. 27O
Seor non decidira anda borra-lo nome de Israel de debaixo do sol; e salvouno por
medio de Ieroboam, fillo de Ioax.
28O resto da historia de Ieroboam, os seus feitos e as sas proezas guerreiras, e mailo que
fixo por recuperar Damasco e Hamat para Israel, non est todo escrito no Libro das
Crnicas dos reis de Israel? 29Ieroboam adormeceu con seus pais, os reis de Israel, e
sucedeulle no trono o seu fillo Zacaras.
Azaras de Xud
15 1No ano vintesete do reinado de Ieroboam en Israel, empezou a reinar en Xud
Azaras, fillo de Amasas. 2Tia dezaseis anos cando chegou trono, e reinou cincuenta
e dous anos en Xerusaln. A sa nai chambase Iecola, de Xerusaln.
3Fixo o que debido s ollos do Seor, coma Amasas, seu pai. 4Soamente que os altares
dos outeiros non desapareceron, e a xente segua ofrecendo neles sacrificios e incenso.
5O Seor feriuno coa lepra, e o rei estivo con ela ata a sa morte, vivindo illado na sa
casa. O seu fillo Iotam estaba fronte do pazo e gobernaba o pas.
6O resto da historia de Azaras e todo o que fixo non est escrito no Libro das Crnicas
dos reis de Xud? 7Azaras adormeceu con seus pais, e enterrrono onda eles, na cidade
de David. Sucedeulle no trono o seu fillo Iotam.
Zacaras de Israel
8No ano trinta e oito do reinado de Azaras en Xud, empezou a reinar sobre Israel, en
Samara, Zacaras, fillo de Ieroboam.
9Fixo o mal s ollos do Seor, como o fixeran seus pais. Non se arredou dos pecados que
Ieroboam, fillo de Nabat, fixera cometer a Israel. 10Xalum, fillo de Iabex, cismou contra
el. Feriuno de morte en Ibleam e suplantouno no trono.
391

A BIBLIA

11O resto da historia de Zacaras a est escrita no Libro das Crnicas dos reis de Israel.
12Nel cumpriuse a palabra que o Seor dixera a Ieh: -"Os teus fillos sentarn no trono
de Israel ata a cuarta xeracin". E as foi.
Xalum de Israel
13Xalum, fillo de Iabex, empezou a reinar no ano trinta e nove do reinado de Ozas de
Xud. Reinou un mes en Samara. 14De Tirsah subiu Menahem, fillo de Gad, entrou en
Samara, feriu de morte a Xalum, fillo de Iabex, e suplantouno no trono.
15O resto da historia de Xalum e a sa conspiracin est toda escrita no Libro das
Crnicas dos reis de Israel. 16Menahem arrasou Tirsah, cos seus habitantes e o seu
territorio, desde Tirsah, porque non lle abriran as portas, e fendulle-lo ventre s
embarazadas.
Menahem de Israel
17No ano trinta e nove do reinado de Azaras en Xud empezou a reinar en Israel
Menahem, fillo de Gad. Reinou dez anos en Samara. 18Fixo o mal s ollos do Seor.
Non se afastou en toda a sa vida dos pecados que Ieroboam, fillo de Nabat, fixera
cometer a Israel.
19Pul, rei de Asiria, invadiu o pas, e Menahem entregoulle mil talentos de prata, para
que o axudase a asegura-lo reino nas sas mans. 20Menahem recadou o dieiro que tia
que dar rei de Asiria entre a xente mis rica de Israel, a cincuenta siclos de prata cada
un. O rei de Asiria retirouse, sen deterse mis no pas.
21O resto da historia de Menahem e todo o que fixo non est escrito no Libro das
Crnicas dos reis de Israel? 22Menahem adormeceu con seus pais, e sucedeulle no trono
o seu fillo Pecahas.
Pecahas de Israel
23No ano cincuenta do reinado de Azaras en Xud empezou a reinar sobre Israel, en
Samara, Pecahas, fillo de Menahem. Reinou dous anos. 24Fixo o mal s ollos do Seor.
Non se arredou dos pecados que Ieroboam, fillo de Nabat, fixera cometer a Israel.
25O seu oficial Pcah, fillo de Remala, conspirou contra el e matouno en Samara, na
torre do pazo real, xunto con Argob e Arieh; levaba con el cincuenta galaaditas. Matouno
e suplantouno no trono. 26O resto da historia de Pecahas e todo o que fixo est escrito
no Libro das Crnicas dos reis de Israel.
Pcah en Israel
27No ano cincuenta e dous do reinado de Azaras en Xud empezou a reinar sobre Israel,
en Samara, Pcah, fillo de Remala. Reinou vinte anos. 28Fixo o mal s ollos do Seor.
Non se arredou dos pecados que Ieroboam, fillo de Nabat, fixera cometer a Israel.
29No reinado de Pcah en Israel veu Teglatpelser, rei de Asiria, e apoderouse de Iin,
Abel-Bet-Macah, Ianah, Cadex, Hasor, Galaad e do territorio de Naftal, en Galilea, e
desterrou os seus habitantes a Asiria.
30Oseas, fillo de Elah, conspirou contra Pcah, fillo de Remala, feriuno de morte e
suplantouno no trono, no ano vinte de Iotam, fillo de Ozas. 31O resto da historia de
Pcah e todo o que fixo est escrito no Libro das Crnicas dos reis de Israel.

392

A BIBLIA

Iotam de Xud
32No ano segundo do reinado de Pcah, fillo de Remala, sobre Israel, empezou a reinar
en Xud Iotam, fillo de Ozas. 33Tia vintecinco anos cando subiu trono e reinou vinte
anos en Xerusaln. A sa nai chambase Ierux, filla de Sadoc.
34Fixo o que debido s ollos do Seor, como fixera Ozas, seu pai. 35Mais os altares
dos outeiros non desapareceron, e a xente segua ofrecendo neles sacrificios e incenso.
Iotam construu a porta superior do templo do Seor.
36O resto da historia de Iotam e o que fixo non est escrito no Libro das Crnicas dos
reis de Xud? 37No seu tempo empezou a mandar o Seor, contra Xud, a Resn, rei de
Aram, e a Pcah, fillo de Remala. 38Iotam adormeceu con seus pais, e enterrrono con
eles na cidade de seu pai David. Sucedeulle no trono o seu fillo Acaz.
Acaz de Xud
16 1No ano dezasete de Pcah, fillo de Remala, empezou a reinar en Xud Acaz, fillo de
Iotam. 2Tia vinte anos cando subiu trono e reinou vinte anos en Xerusaln.
3Non fixo o que debido s ollos do Seor, seu Deus, coma seu pai David. Foi polo
camio dos reis de Israel. Sacrificou mesmo na fogueira seu fillo, seguindo o
abominable costume dos pobos que o Seor expulsara de diante dos israelitas. 4Ofreceu
sacrificios e queimou incenso nos outeiros, nos cotarelos e debaixo de toda rbore vizosa.
5No seu tempo Resn, rei de Aram, e Pcah, fillo de Remala, rei de Israel, subiron para
atacar Xerusaln. Cercrona, mais non a puideron conquistar. 6Por aquel mesmo tempo o
rei de Edom recuperou Eilat, desbotando de al a Xud. Os edomitas entraron en Eilat e
quedaron al ata o da de hoxe.
7Acaz mandou mensaxeiros a Teglatpelser, rei de Asiria, para dicirlle: -"Son o teu servo
e o teu fillo. Ven e lbrame do poder do rei de Aram e do rei de Israel, que se ergueron en
contra mia". 8Acaz botou man da prata e do ouro, que haba no templo do Seor e no
tesouro do pazo real, e mandoullo coma agasallo rei de Asiria. 9O rei de Asiria
atendeuno e subiu contra Damasco. Tomou a cidade, desterrou s seus habitantes a Quir
e matou a Resn.
10O rei Acaz foi a Damasco, para encontrarse con Teglatpelser, rei de Asiria. O ve-lo
altar que haba al, Acaz mandoulle sacerdote Uras un debuxo do mesmo, cos datos da
sa feitura. 11O sacerdote Uras construu un altar, seguindo as instruccins que lle
mandara o rei desde Damasco. Antes de o rei volver, o sacerdote tao todo acabado.
12A sa volta de Damasco o rei viu o altar, achegouse e subiu a el 13e queimou enriba
del o holocausto e a ofrenda, verqueu unha libacin e salferiu o altar co sangue dos
sacrificios de comunin que ofrecera. 14O altar de bronce que estaba diante do Seor,
guindouno da fronte do templo, de entre o templo e o altar novo, e pxoo do lado norte
do altar novo.
15Despois o rei Acaz deulle sacerdote Uras estas normas: -"Enriba deste altar grande
queimara-lo holocausto da ma e a ofrenda da tarde, o holocausto e a ofrenda do rei, o
holocausto e a ofrenda do pobo. Por riba del verquera-las sas libacins e o sangue de
todo holocausto e sacrificio. O altar de bronce dixao quedar da mia conta". 16O
sacerdote Uras fixo todo o que lle mandaba o rei Acaz.
17O rei Acaz fixo, pola sa parte, arrin-ca-las molduras das basas e tirou de enriba delas
as pas; baixou o Mar de Bronce de riba dos touros de bronce que o sostian, e asentouno
no pavimento de pedra. 18Por mor tamn do rei de Asiria, retirou do templo do Seor a
tribuna real que puxeran al, e suprimiu a entrada exterior pensada para o rei.

393

A BIBLIA

19O resto da historia de Acaz e os seus feitos, non est todo escrito no Libro das
Crnicas dos reis de Xud? 20Acaz adormeceu con seus pais, e enterrrono onda eles, na
cidade de David. Sucedeulle no trono o seu fillo Ezequas.
Oseas, rei de Israel
17 1No ano doce do reinado de Acaz en Xud empezou a reinar sobre Israel, en Samara,
Oseas, fillo de Elah. Reinou nove anos. 2Fixo o mal s ollos do Seor, mais non coma os
reis de Israel que o precederan.
3Xalmanasar, rei de Asiria, rubiu para atacalo; pero Oseas sometuselle e pagoulle
tributo. 4Mis tarde o rei de Asiria descubriu que Oseas se revoltara contra el, pois
mandara mensaxeiros a So, rei de Exipto, e non pagaba rei de Asiria o tributo, coma
tdolos anos. Entn o rei de Asiria prendeuno e pxoo na cadea.
5Despois o rei de Asiria invadiu o pas enteiro e cercou Samara por tres anos. 6No ano
noveno de Oseas, o rei de Asiria conquistou Samara e desterrou os israelitas a Asiria.
Instalounos en Halah, onda o Habor, ro de Gozn, e nas cidades de Media.
As razns da catividade de Israel
7Iso aconteceu porque os israelitas pecaron contra o Seor, seu Deus, que os tirara de
Exipto, do xugo do faran, rei de Exipto; pero eles adoraron outros deuses. 8Seguiron os
costumes das nacins que o Seor expulsara de diante deles, costumes que os reis de
Israel introduciron.
9Os israelitas fixeron o mal na presencia do Seor, seu Deus: construron altares
idoltricos en tdolos seus poboados, desde torres de vixilancia s cidades fortificadas,
10e ergueron estelas e imaxes de Axtart en tdolos outeiros e debaixo de toda rbore
vizosa. 11Al queimaron incenso, coma as nacins que o Seor expulsara de diante deles;
cometeron maldades, que provocaron o noxo do Seor. 12Deron culto s dolos, feito do
que tia dito o Seor: -"Non fagades tal cousa".
13O Seor advertira a Israel e a Xud polos profetas e os videntes: -"Deixdevos dos
malos camios e gardade os mandamentos, os preceptos e as leis, que eu prescribn s
vosos pais e que vos inculquei a vs polos meus servos os profetas".
14Pero eles non obedeceron. Fixronse testns, o mesmo cs seus pais, que non confiaran
no Seor, seu Deus. 15Rexeitaron os seus mandatos, a alianza que el conclura con seus
pais, e os avisos que lles dera. E fronse detrs de vaidades, facndose vans eles mesmos,
e coas xentes dos seus arredores, anda que o Seor lles mandara que non fixesen coma
eles. 16Deixaron os mandamentos do Seor, seu Deus, e fixronse dolos de metal
fundido, dous becerros e unha estela; axeonllronse perante todo o exrcito dos astros e
dronlle culto a Baal. 17Sacrificaron no lume os seus fillos e as sas fillas. Practicaron
artes de mal agoiro e bruxeras, vendronse, facendo o mal s ollos do Seor, provocando
a sa carraxe.
18O Seor anoxouse tanto contra Israel, que o desbotou da sa presencia. Non quedou
mis c tribo de Xud; 19mesmo tampouco Xud gardou os mandatos do Seor, seu
Deus, e imitou a conducta de Israel. 20O Seor rexeitou a liaxe de Israel, aflixiunos e
entregounos nas mans dos seus espoliadores, e botounos da sa presencia.
21Israel afastrase da familia de David e elixira por rei a Ieroboam, fillo de Nabat. E
Ieroboam desviara a Israel do culto do Seor e fixralle cometer graves pecados. 22Os
israelitas imitaron os pecados que cometera Ieroboam, sen arredarse en nada del, 23ata
que Deus os botou da sa presencia, como llo tia advertido polos seus servos os
profetas. Israel foi deportado da sa terra para Asiria, onde est ata hoxe.
394

A BIBLIA

24O rei de Asiria trouxo al xentes de Babilonia e de Cutah, de Av, Hamat e Sefarvaim,
e asentounas nas cidades de Samara, no lugar dos israelitas. Esas xentes tomaron
posesin de Samara e establecronse al, nas sas cidades. 25Desde o comezo do seu
asentamento non recoeceron Seor, e o Seor enviou lens, que mataron a moitos
deles.
26Daquela fixronlle saber rei de Asiria: -"As xentes que transferiches, para asentalas
nas cidades de Samara, non coecen o culto do deus do pas. Este manda lens que os
matan, porque eles non coecen o seu culto". 27Entn deu o rei de Asiria esta orde: -"Levade un dos sacerdotes desterrados, que se estableza al e que lles aprenda o culto do
Deus do pas". 28Axia veu un dos sacerdotes desterrados de Samara, estableceuse en
Betel e aprendalle-la maneira de dar culto Seor.
29Pero cada un daqueles pobos fixo os seus deuses e puxronos nos outeiros que os
samaritanos construran, cada pobo na mesma cidade en que asentaran. 30Os de
Babilonia fixeron unha imaxe de Succot-Benot, os de Cut unha de Nergal, os de Hamat a
de Axim, 31os de Av a de Nibhaz e a de Tartac, os de Sefarvaim sacrificaban no lume
os seus fillos en honor de Adramlec e de Anamlec, que eran os seus deuses.
32Tamn daban culto Seor e escolleron sacerdotes de entre a xente comn, para que
ofrecesen sacrificios por eles nos outeiros. 33Veneraban o Seor e, mesmo tempo, os
seus deuses, conforme os ritos do pas de onde vieran desterrados. 34Ata o da de hoxe
seguen practicando os ritos mis antigos. Non temen o Seor e non viven conforme os
seus mandatos, os seus estatutos e a sa lei e s preceptos que o Seor prescribira s
fillos de Xacob, a quen puxera por nome Israel.
35O Seor fixera con eles un pacto e prescribralles: -"Non temeredes outros deuses, non
os adoraredes, non os serviredes, non lles ofreceredes sacrificios. 36Temerde-lo Seor,
que con moito poder do seu forte brazo vos tirou do pas de Exipto. Soamente a El
adoraredes e ofrecerdeslle os vosos sacrificios. 37Cumpride talmente, toda a vida, os
seus mandamentos e os seus estatutos, a sa lei e os seus preceptos, os que El vos deu por
escrito. E non adoredes outros deuses. 38Non esquezde-la Alianza que eu fixen
convosco adorando outros deuses. 39Adora-de soamente Seor, voso Deus, e El
libraravos do poder de tdolos vosos inimigos".
40Mais eles non o obedeceron, senn que seguiron vivindo segundo os antigos costumes.
41Dese xeito, aquela xente adoraba Seor e, mesmo tempo, dballes culto s seus
dolos. Os seus fillos e os seus netos seguen facendo o mesmo cs seus pais, ata o da de
hoxe.
O REINO DE XUDA ATA O DESTERRO
Ezequas de Xud
18 1Ezequas, fillo de Acaz, empezou a reinar en Xud no ano terceiro do reinado de
Oseas, fillo de Elah, en Israel. 2Tia vintecinco anos cando subiu trono e reinou
vintenove anos en Xerusaln. A sa nai chambase Ab, filla de Zacaras.
3Fixo o que debido s ollos do Seor, seguindo o exemplo do seu pai David. 4Suprimiu
os altares dos outeiros, rompeu as estelas, fanou as imaxes de Axtart e quebrou a
serpente de bronce que erguera Moiss, porque os israelitas seguan anda nos seus das
queimndolle incenso. Chambanlle Nehuxtn.
5Ezequas puxo a sa esperanza no Seor, Deus de Israel. Non houbo outro coma el entre
os reis que lle sucederon en Xud, coma non o houbera entre os que lle precederan.
6Estivo apegado Seor e non se afastou del, cumprindo os preceptos que o Seor lle
prescribira a Moiss.
395

A BIBLIA

7O Seor estivo con el e fixo prosperar tdolos seus proxectos. Revoltouse contra o rei
de Asiria e deixou de pagarlle vasalaxe. 8Derrotou os filisteos ata Gaza e devastou o seu
territorio, desde as torres de vixa ata as cidades fortificadas.
Relembranza da destruccin de Samara
9No ano cuarto do reinado de Ezequas, que era o stimo do reinado de Oseas, fillo de
Elah, en Israel, rubiu Xalmanasar, rei de Asiria, contra Samara e cercouna. 10O cabo de
tres anos, no ano sexto de Ezequas, que corresponde co noveno do reino de Oseas en
Israel, conquistouna. 11O rei asirio desterrou os israelitas para Asiria e instalounos en
Halah, onda o Habor, ro de Gozn, e nas cidades de Media. 12Foi por non obedeceren
eles Seor, o seu Deus, e por quebraren o seu pacto. Non lle fixeron caso nin
cumpriron o que lles mandara Moiss, servo do Seor.
Invasin de Senaquerib e cerco de Xerusaln
13No ano catorce do reinado de Ezequas, rubiu Senaquerib, rei de Asiria, contra tdalas
cidades fortificadas de Xud e conquistounas. 14Entn Ezequas, rei de Xud, mandou a
Lquix a dicirlle rei de Asiria: -"Recozome culpable. Retrate, e pagareiche o que me
impoas".
O rei de Asiria impxolle a Ezequas, rei de Xud, un pago de trescentos siclos de prata e
de trinta de ouro. 15Ezequas entregoulle a prata toda que haba no templo do Seor e no
tesouro do pazo real. 16Naquela ocasin tivo Ezequas que arrinca-las follas das portas
do santuario de Seor e o ouro co que el mesmo recubrira os seus marcos, e darllo todo
rei de Asiria.
17O rei de Asiria mandou desde Lquix o xefe do exrcito, o xefe dos seus servidores e o
copeiro maior, cun forte destacamento, para que fosen a Xerusaln, onda o rei Ezequas.
Cando chegaron a Xerusaln, detivronse onda a canle do estanque de arriba, que queda
no camio do campo do Bataneiro. 18Chamaron polo rei, e saronlles Eliaquim, fillo de
Hilquas, maiordomo do pazo, Xbnah, o secretario, e o cronista Ioah, fillo de Asaf.
19Dxolle-lo copeiro maior: -"Dicdelle a Ezequas: isto di o gran rei, o rei de Asiria: en
que apia-la ta confianza? 20Pensas que as palabras dos beizos son estratexia e forza
para a guerra? En que confas agora, para te repoeres contra min? 21Ben seguro que
ests confiando no apoio desa cana rota de Exipto. O que se apoia nela crvaselle na man
e atrevsalla. Iso o faran, rei de Exipto, para os que fan nel.
22Pero se dicides: confiamos no Seor, noso Deus, non eran seus os outeiros e os altares
que derrubou Ezequas, mandndolle a Xud e a Xerusaln que adorasen soamente diante
do altar de Xerusaln? 23Fai agora mesmo esta aposta co meu seor, o rei de Asiria:
douche dous mil cabalos, se tes homes que os monten.
24Como poderas resistir a calquera dos mis pequenos entre os oficiais do meu seor,
confiado en que Exipto che dea carros e xinetes? 25Pero, ademais, pensas que eu rubn a
este lugar para arrasalo, sen contar co Seor? O Seor ordenoume: rube contra esa terra e
arrsaa".
26Eliaquim, fillo de Hilquas, e Xbnah, fillo de Ioah, pedronlle copeiro maior:
-"Flanos, por favor, en arameo, que o entendemos, mais non nos fales en xudeu, e que
oia a xente que est por riba das murallas". 27A iso respondulle-lo copeiro maior:
-"Pensades que o meu seor me mandou dicir estas cousas soamente voso amo e a
vs, e non tamn xente que est sobre das murallas, que ter que comer convosco o seu
propio esterco e bebe-los seus mexos?".

396

A BIBLIA

28E entn ergueuse o copeiro maior e berrou na lingua dos xudeus: -"Escoitade a palabra
que vos di o gran rei, o rei de Asiria: 29non vos deixedes enganar por Ezequas, que non
vos poder librar das mias mans. 30Que Ezequas non vos faga confiar no Seor,
dicindo: de certo nos librar o Seor e non entregar esta cidade no poder do rei de
Asiria. 31Non lle fagades caso a Ezequas. Isto o que vos aconsella o rei de Asiria:
facede as paces comigo e sometdevos a min, e cada un poder comer da sa via e da
sa figueira e beber auga do seu pozo, 32ata que vea eu para levarvos a un pas coma o
voso, terra de trigo e de mosto, terra de pan e de vio, terra de aceite e de mel. Viviredes
e non morreredes. Non lle fagades caso a Ezequas, que vos engana, dicindo: o Seor
hanos librar.
33Houbo algn, entre os deuses das nacins, que librase a sa terra do poder do rei de
Asiria? 34Onde estn os deuses de Hamat e de Arpad? Onde os de Sefarvaim, de Hen
e de Av? Librou algun da mia man a Samara? 35Cal de entre tdolos deuses deses
pases librou da mia man a sa terra? E vai o Seor librar agora Xerusaln da mia
man?"
36A xente calou e non lle respondeu unha palabra, pois o rei mandara que non lle
respondesen. 37Eliaquim, fillo de Hilquas, maiordomo do pazo, Xbnah, o secretario, e
Ioah, fillo de Asaf, o cronista, presentronse onda Ezequas coas vestes rachadas, e
referronlle todo o que dixera o copeiro maior.
Embaixada a Isaas
19 1Cando o rei Ezequas o ou, rachou as sas vestes e vestiuse de saco, e entrou no
templo do Seor. 2Despois mandou a Eliaquim, maiordomo do pazo, a Xbnah, o
secretario, e s sacerdotes e s ancins, todos vestidos de saco, onda o profeta Isaas, fillo
de Ams. 3-"Isto di Ezequas: hoxe un da de angustia, de castigo e de vergonza. Os
nenos estn para nacer e non hai forza para parilos. 4Quizais o Seor, o teu Deus,
escoitou as palabras do copeiro maior, a quen o seu amo, o rei de Asiria, mandou para
aldraxa-lo Deus vivo, e quizais o castigue o Seor, teu Deus, polas palabras que escoitou.
Ti reza por este resto que queda anda".
5Os servidores do rei Ezequas foron onda Isaas, 6e este mandoulles: -"Dicdelle voso
amo que isto di o Seor: non te acovardes polas palabras que oches, coas que os criados
do rei de Asiria me aldraxaron. 7Eu vou pr nel un esprito, e cando lle chegue unha
nova, voltarase cara sa terra, e al fareino caer a fo de espada".
8O copeiro maior regresou e encontrouse co rei de Asiria combatendo contra Lbnah.
Ora xa que o rei se retirara de Lquix, 9despois de que lle chegara a nova de que
Tirhcah, rei de Exipto, sara guerra en contra del.
10Senaquerib mandou de segunda mensaxeiros a Ezequas, para dicirlle rei de Xud:
-"Non te deixes enganar polo Deus en quen confas, pensando que Xerusaln non ser
entregada nas mans do rei de Asiria. 11Ti mesmo tes sabido como tratan os reis de Asiria
a outras nacins e a cantas teen exterminado. E aste librar ti? 12Por acaso salvaron os
seus deuses os pases que destruron os meus pais, Gozn, Harn, Rsef e os fillos de
Edn que estaban en Telasar? 13Onde est o rei de Hamat e o de Arpad, o de Sefarvaim,
o de Hen e o de Av?"
Oracin de Ezequas
14Ezequas colleu as cartas que traan os mensaxeiros, e leunas. Despois subiu templo
e estendeunas diante do Seor. 15Eze-quas fixo entn esta oracin Seor:

397

A BIBLIA

-"Seor, Deus de Israel, que sentas sobre os querubns, soamente ti es Deus sobre tdolos
reinos da terra.
16Abaixa, Seor, os odos e escoita,
abre, Seor, os ollos e mira.
Escoita a mensaxe que mandou Senaquerib
para aldraxa-lo Deus vivo.
17 certo, Seor, que os reis de Asiria
arrasaron as nacins e as sas terras,
18queimando e destrundo os seus deuses,
porque non eran deuses,
senn feitura das mans dos homes, madeira e pedra.
19Agora, Seor, noso Deus,
slvanos da sa man,
para que saiban os reinos do mundo
que soamente ti es Deus, Seor".
Profeca de Isaas
20Isaas, fillo de Ams, mandou dicir a Ezequas: -"Isto di o Seor, Deus de Israel:
escoitei a oracin que me fixeches, respecto de Senaquerib, rei de Asiria. 21Esta a
palabra que pronuncia o Seor en contra del:
Abfate e rise de ti
a virxe, filla de Sin;
abanea a cabeza s tas costas
a filla de Xerusaln.
22De quen blasfemas, a quen aldraxas,
contra quen rgue-la voz
e levantas soberbiamente os teus ollos?
Contra o Santo de Israel!
23Por medio dos teus mensaxeiros
ofnde-lo Seor, dicindo:
Coa multitude dos meus carros
rubirei cume dos montes,
s alturas do Lbano.
Talarei os seus altos cedros
e os seus escollidos cipreses.
Chegarei s seus remotos recunchos,
ata mesmo fondo do bosco.
24Eu excavarei e beberei
augas estranxeiras.
Enxoitarei coa planta dos meus ps
tdolos ros de Exipto.
25 que non o oches?
Desde lonxe xa o teo preparado;
desde tempos afastados too decidido,
e agora vouno cumprir.
Por iso convertes ti en pardieiros
as sas cidades fortificadas.
26Os seus moradores atpanse sen forzas,
estn todos amedoados e confusos.
Volvronse coma o alcacn do campo,
coma o verde da pradeira,
398

A BIBLIA

coma a herba das terrazas,

que agosta primeiro de crecer.
27Eu sei cando ti sentas e te ergues,
cando saes e cando entras
e cando te enrabechas contra min.
28Porque onda min chegou o teu noxo
e os teus aturuxos chegaron s meus odos,
poreiche unha argola no nariz
e un freo no focio,
e fareite voltar polo camio
por onde vieches para aqu.
29E a Ezequas: que isto che sirva de sinal:
Este ano comers gran de rebusco
e, para o ano que vn, do que medre s.
Pero no ano terceiro sementaredes e segaredes,
plantaredes vias e comerde-los seus froitos.
30O resto que queda de Xud
botar races novas para abaixo
e dar froitos para arriba.
31Porque de Xerusaln sair un resto
e do monte Sin sobreviventes.
O celo do Seor far isto.
32Por iso, isto di o Seor do rei de Asiria:
Non entrar nesta cidade,
nin tirar contra ela unha frecha,
non se achegar onda ela co escudo
nin botar contra ela un terrapln, trincheira, foxos.
33Polo camio por onde veu, dar a volta,
sen entrar nesta cidade.
Palabra do Seor.
34Eu defenderei esta cidade e salvareina,
pola honra do meu nome e o do meu servo David".
Desfeita de Senaquerib
35Aquela mesma noite sau o anxo do Seor e feriu no campamento asirio a cento oitenta
e cinco mil homes. A hora de erguerse ma, eran todos cadveres. 36Senaquerib, rei
de Asiria, levantou o campamento, deu a volta para Nnive e quedou al. 37Un da que
estaba axeonllado no templo de Nisroc, seu deus, Adramlec e Xarser matrono coa
espada, e liscaron para o pas de Ararat. Sucedeulle no trono o seu fillo Esarhadn.
Doenza e cura de Ezequas
20 1Por aquel tempo Ezequas enfermou coma para morrer. O profeta Isaas, fillo de
Ams, foi visitalo e anuncioulle: -"Prepara o testamento, porque vas morrer e non
seguirs vivo". 2Ezequas virou a faciana cara parede e pediulle Seor: 3-"Ai, Seor,
tenme en conta que sempre andei con sinceridade e integridade diante de ti, e que fixen o
que debido s teus ollos". E rompeu a chorar, desfeito en bgoas.
4Isaas non sara anda do patio principal, cando recibiu esta palabra do Seor: 5-"Vol-ve
onda Ezequas, xefe do meu pobo, e dille que isto di o Seor, Deus de seu pai David:
399

A BIBLIA

escoitei a ta oracin e vin as tas bgoas. Agora voute curar. A volta de tres das
poders subir templo do Seor. 6Os das da ta vida engadireilles quince anos.
Librareite das mans do rei de Asiria, a ti e a esta cidade. Protexerei esta cidade, polo
honor do meu nome e o do meu servo David".
7Entn mandou Isaas: -"Traede unha bica de figos. En canto a traian, que lla poan na
chaga, e sandar". 8Ezequas preguntoulle a Isaas: -"Cal ser o sinal de que o Seor me
sandar e de que volta de tres das poderei subir templo do Seor?" 9E Isaas
respondeulle: -"Este ser para ti o sinal de que o Seor cumprir a palabra que che deu:
Queres que a sombra do reloxo adiante dez graos, ou que os atrase?" 10Ezequas
respondeulle: -" cousa fcil que a sombra avance dez graos. Non; quero que se atrase en
dez graos". 11O profeta Isaas invocou entn Seor, que fixo que a sombra retrocedese
dez graos dos que xa percorrera no reloxo de Acaz.
Embaixada de Merodak Baladn
12Daquela, o rei de Babilonia, Merodak Baladn, fillo de Baladn, ter noticia da
doenza de Ezequas, mandoulle unha carta e un agasallo. 13Ezequas folgouse coa visita,
e amostrulle-la casa do tesouro: a prata, o ouro, os perfumes, os leos escolleitos, a
vaixela e todo o que haba no tesouro. Non quedou cousa no pazo nin no reino que
Ezequas non lles amosase.
14Entn presentouse o profeta Isaas rei Ezequas e preguntoulle: -"Que che dixeron
eses homes e de onde veen para verte?" Ezequas respondeulle: -"Veen dun pas de
moi lonxe, de Babilonia". 15Preguntou o profeta: -"E que viron no teu pazo?" Ezequas
respondeulle: -"Viron todo o que hai no meu pazo. Non quedou cousa no meu tesouro
que non lles amosase".
16Isaas dxolle entn a Ezequas: -"Es-coita a palabra do Seor: 17vir un da, en que
ser levado a Babilonia todo o que hai no teu pazo e todo o que ata hoxe atesouraron os
teus pais. Nada quedar, di o Seor. 18E s fillos que nacern de ti, que ti xerars,
levaranos para servidores do pazo do rei de Babilonia".
19Ezequas dixo a Isaas: -"Est ben a palabra do Seor que me anuncias". Porque
pensaba: -"O menos haber paz e seguridade mentres eu viva".
20O resto da historia de Ezequas, as sas proezas e as obras que fixo, non est todo
escrito no Libro das Crnicas dos reis de Xud? 21Ezequas adormeceu con seus pais, e
sucedeulle no trono o seu fillo Menaxs.
Menaxs de Xud
21 1Menaxs tia doce anos, cando empezou a reinar, e reinou cincuenta e dous anos en
Xerusaln. A sa nai chambase Hefsibah.
2Fixo o mal s ollos do Seor, remedando as cousas abominables das nacins que
desbotara o Seor de diante dos israelitas. 3Re-construu os altares dos outeiros, que
destrura seu pai Ezequas. Edificou altares a Baal, ergueu outra estela, coma a que fixera
Acab, rei de Israel; axeonllouse e deu culto exrcito do ceo.
4Construu altares no templo do Seor, do que o Seor mesmo dixera: -"En Xerusaln
porei eu o meu nome". 5Construu tamn altares para todo o exrcito do ceo nos dous
adros do templo do Seor. 6Pasou a seu fillo polo lume; deuse s agoiros e maxia,
practicou a nigromancia e a adivianza; fixo o mal de moitas maneiras s ollos do Seor,
provocando o seu noxo.
7A imaxe que fixera a Axtart pxoa no templo, do que o Seor dixera a David e seu
fillo Salomn: -"Neste templo, en Xerusaln, cidade que eu escolln, entre tdalas tribos
400

A BIBLIA

de Israel, porei eu para sempre o meu nome. 8Non volverei a consentir que os israelitas
vaguen fra da terra que eu dei a seus pais, con tal que fagan o que eu lles mandei, e que
cumpran a lei que o meu servo Moiss lles prescribiu". 9Pero eles non obedeceron.
Menaxs encirrounos a facer cousas peores cs pobos que desbotara o Seor de diante
dos israelitas.
10O Seor dixo entn polos seus servos, os profetas: 11-"Xa que Menaxs, rei de Xud,
fixo esas cousas tan abominables, portndose peor ca, antes del, os amorreos, e deu causa
para que tamn Xud pecase cos seus dolos, 12por iso, isto di o Seor, Deus de Israel:
vou traer sobre Xerusaln e sobre Xud unha desgracia que, de grande, abouxar os odos
dos que a oian.
13Medirei Xerusaln co mesmo cordel co que medn primeiro Samara, e coa chumbada
que botei sobre a familia de Acab. Fregarei Xerusaln como se frega un prato, que
despois de fregado se pon boca abaixo. 14Abandonarei o resto do meu herdo, e
entregareinos nas mans dos seus inimigos, s que servirn de presa e botn, 15xa que
fixeron o mal s meus ollos, e, desde o da en que tirei a seus pais de Exipto ata hoxe,
non pararon de anoxarme".
16Ademais diso, Menaxs verqueu moito sangue inocente, ata alagar con el Xerusaln
dun cabo outro; e, por riba, os pecados que fixo cometer a Xud, facendo o mal s ollos
do Seor.
17O resto da historia de Menaxs, todo o que fixo e os pecados que cometeu, non est
todo escrito no Libro das Crnicas dos reis de Xud? 18Menaxs adormeceu con seus
pais, e enterrrano no xardn do seu pazo, o xardn de Uz. Sucedeulle no trono o seu
fillo Amn.
Amn de Xud
19Amn tia vintedous anos cando empezou a reinar. Reinou dous anos en Xerusaln. A
sa nai chambase Mexulmet, filla de Harus, de Iotbah.
20Fixo o mal s ollos do Seor, como fixera seu pai Menaxs. 21Seguiu o camio de seu
pai; adorou e deu culto s mesmos dolos. 22Abandonou Seor, Deus de seus pais, e
non seguiu os seus vieiros. 23Os cortesns de Amn conspiraron contra el e matrono no
seu pazo. 24Mais a xente do pas matou a tdolos que conxuraran contra o rei, e
proclamaron sucesor seu fillo Ioxas.
25O resto da historia de Amn e os seus feitos non estn escritos no Libro das Crnicas
dos reis de Xud? 26Enterrrono no seu tmulo, no xardn de Uz. Sucedeulle no trono o
seu fillo Ioxas.
Ioxas de Xud
22 1Ioxas tia oito anos cando empezou a reinar. Reinou trinta e un anos en Xerusaln.
A sa nai chambase Iedidah, filla de Adaas, de Boscat. 2Fixo o que debido s ollos do
Seor, andou polo camio de seu pai David, sen desviarse nin dereita nin esquerda.
3No ano dezaoito do seu reinado mandou Ioxas o secretario Xafn, fillo de Asalas, fillo
de Mexulam, templo do Seor, con este encargo: 4-"Vai onda o sumo sacerdote
Hilquas, que colla o dieiro ingresado no templo do Seor, recolectado da xente polos
gardas da entrada, 5e que llelo entregue s capataces encargados das obras do templo do
Seor, para que estes paguen s que traballan na reparacin das avaras do edificio,
6carpinteiros, canteiros e albaneis, e para merca-la madeira e a pedra de cantera que
requiran as obras. 7Que non se lles pidan contas do dieiro que lles encomendan, pois
son xente de fiar".
401

A BIBLIA

O libro da Lei
8O sumo sacerdote Hilquas dxolle secretario Xafn: -"Atopei o libro da Lei no templo
do Seor". Hilquas entregoulle o libro a Xafn, e este leuno. 9O secretario Xafn foi
onda o rei, para darlle conta do feito: -"Os teus servidores recolleron o dieiro que haba
no templo e entregronllelo s capataces, encargados das obras do templo do Seor". 10E
despois o secretario Xafn deulle a nova rei: -"O sacerdote Hilquas deume este libro".
E Xafn leuno al, diante do rei.
11Cando ou o rei as palabras do libro da Lei, rachou as sas vestes 12e mandou
sacerdote Hilquas, a Ahicam, fillo de Xafn, a Acbor, fillo de Miqueas, secretario
Xafn e a Asaas, oficial do rei: 13-"Ide consulta-lo Seor, por min, polo pobo e por todo
Xud, sobre o contido deste libro que atoparon. Moi grande ten que se-la carraxe do
Seor, acesa contra ns, porque os nosos pais non fixeron caso das palabras deste libro e
non cumpriron o que est escrito nel".
14Foron o sacerdote Hilquas, Ahicam, Acbor, Xafn e Asaas onda a profetisa Huldah,
muller de Xalum, garda do vestuario, fillo de Ticvah, fillo de Harhs. Viva no segundo
barrio de Xerusaln. Falaron con ela, 15e ela respondeulles: -"Isto di o Seor, Deus de
Israel:
16Dicdelle a quen vos mandou onda min que isto di o Seor: vou traer sobre este lugar e
sobre os seus moradores unha desgracia: todas esas maldicins que estn no libro que leu
o rei de Xud. 17Visto que eles me abandonaron a min e queimaron incenso a outros
deuses, provocndome coas obras das sas mans, a mia carraxe est ardendo contra este
lugar, e non se apagar.
18E rei de Xud, que vos mandou consulta-lo Seor, dcdelle: isto di o Seor, Deus de
Israel: xa que, cando oches le-lo libro, 19se che conmoveu o corazn e te humillaches
diante do Seor, e xa que cando oche-lo que eu dixen contra este lugar e contra os seus
moradores, que se veran todos convertidos en espanto e en maldicin, ti rachche-las
vestes e choraches diante de min, por iso tamn eu te escoito a ti. Palabra do Seor.
20Polo mesmo, cando eu te recolla con teus pais, levarante en paz teu sartego. Os teus
ollos non tern que ve-la desgracia que traerei contra este lugar". Os enviados deron volta
e informaron rei.
Reforma de Ioxas
23 1O rei mandou entn que se reunisen con el os ancins todos de Xud e de Xerusaln.
2Despois subiu templo do Seor, con tdolos homes de Xud e os vecios de
Xurusaln, os sacerdotes, os profetas e o pobo todo, os pequenos e os grandes, e leu
diante deles o libro da alianza atopado no templo do Seor.
3De p sobre o estrado, o rei concluu logo a alianza dediante do Seor,
comprometndose a segui-lo Seor, a cumpri-los seus mandatos, as sas normas e as sas
leis, de todo corazn e con toda a alma, e a mante-las clasulas da alianza escritas neste
libro. O pobo todo confirmou a alianza.
4Despois mandou o rei sumo sacerdote Hilquas, s sacerdotes de segunda orde e s
gardas da entrada, que botasen fra do santuario do Seor tdolos trebellos adicados
culto de Baal, de Axtart e de todo o exrcito do ceo. Fxoos queimar fra de Xerusaln,
no agro do Cedrn, e fixo leva-las sas cinsas a Betel.
5O rei depuxo os sacerdotes que nomearan os reis de Xud para ofrecer incenso nos
altares dos outeiros, nas cidades de Xud e nos arredores de Xerusaln; queimaban
incenso a Baal, sol, la, s sinais do zodaco e a todo o exrcito do ceo. 6Fixo tirar
402

A BIBLIA

do templo do Seor, para fra de Xerusaln, a imaxe de Axtart e queimouna no val do

Cedrn. Reduciuna a cinsa, que botou na fosa comn.
7Derrubou as habitacins dos consagrados prostitucin, que haba no templo do Seor,
onde as mulleres tecan panos para Axtart. 8Fixo vir a tdolos sacerdotes das cidades de
Xud e profanou os altares dos outeiros, onde os sacerdotes ofrecan incenso, desde
Gueba ata Beerxeba. Destruu o altar dos stiros, que haba na porta de Xosu,
gobernador da cidade, man esquerda da entrada. 9Os sacerdotes dos santuarios dos
outeiros non podan subir altar do Seor en Xerusaln; pero coman dos pans zimos
igual cs seus irmns.
10O rei profanou tamn Tfet, no val de Benhinnom, para que ningun pasase al polo
lume a seu fillo ou a sa filla en honor de Moloc. 11Fixo desaparece-los cabalos que os
reis de Xud adicaran o sol, entrada do templo do Seor, onda a cmara do eunuco
Natanmlec, nos anexos do templo, e queimou o carro do sol. 12Derrubou tamn o rei os
altares que ergueran os reis de Xud, na azotea da cmara de Acaz, e os altares que
puxera Menaxs nos dous adros do templo do Seor; esborrallounos e tirou o seu po no
torrente Cedrn.
13O rei profanou anda os altares dos outeiros de enfronte de Xerusaln, sur do monte
das Oliveiras, construdos por Salomn, rei de Israel, en honor de Axtart, dolo
abominable dos sidonios, de Kemox, dolo dos moabitas, e de Moloc, dolo dos
amonitas. 14Rompeu as estelas, quebrou as imaxes de Axtart e encheu de sos humanos
os seus lugares. 15Destruu, ademais, o altar de Betel e o altar que fixera Ieroboam, fillo
de Nabat, co que fixera pecar a Israel. Destruu o templo, o altar e mailo santuario;
reduciuno a cinsa e queimou tamn a imaxe de Axtart.
16Ioxas volveu os ollos e viu os sartegos que se estendan polo monte; mandou colle-los sos que haba neles e queimounos enriba do altar, para profanalo, conforme a
palabra do Seor, proclamada polo home de Deus que anunciara estas cousas.
17Despois o rei preguntou: -"Que monumento ese que estou vendo?". A xente da
cidade respondeulle: -" o sartego do home de Deus, que viera de Xud e anunciara as
cousas que acabas de facer sobre o altar de Betel". 18E o rei mandou: -"Deixdeo; que
ningun remova os seus sos". Dese xeito, os seus sos conservronse cos sos do
profeta que viera de Samara.
19Ioxas fixo desaparece-los santuarios todos dos outeiros das cidades de Samara,
construdos polos reis de Israel para anoxa-lo Seor, e fixo con eles o que fixera primeiro
en Betel. 20Sacrificou sobre os altares os sacerdotes dos outeiros que haba al; queimou
sos humanos enriba deles.
A Pascua e o remate da reforma
Despois o rei regresou a Xerusaln, 21e deulle pobo soamente esta orde: -"Celebrade a
Pascua, en honor do Seor, voso Deus, conforme est escrito neste libro da alianza".
22Non se celebrara unha Pascua coma ela, desde os das en que os Xuces xulgaban
Israel, nin tampouco no tempo dos reis de Israel e de Xud. 23Foi no ano dezaoito do
reinado de Ioxas, cando se celebrou esa Pascua en honra do Seor, en Xerusaln.
24Ioxas acabou tamn cos nigromantes e os agoireiros, e igualmente cos dolos, cos
fetiches, e con tdalas cousas abominables que se van en Xud e en Xerusaln, para
cumpri-las palabras da Lei, escritas no libro que achara o sacerdote Hilquas no templo
do Seor. 25Antes de Ioxas non houbera rei ningn, nin veu outro despois, que se
convertese Seor coma el, de todo corazn, con toda a alma e con tdalas forzas, en
todo conforme coa Lei de Moiss.

403

A BIBLIA

26Con todo e iso, o Seor non se aplacou do grande noxo que collera contra Xud, polo
moito que o aldraxara Menaxs. 27E por iso dixo o Seor:
-"Botarei a Xud da mia presencia,
como botei a Israel.
Rexeitarei Xerusaln,
a cidade que eu escollera,
e o templo do que dixera
que al estara o meu Nome".
28O resto da historia de Ioxas e todo o que fixo, non est escrito no Libro das Crnicas
dos reis de Xud?
Morte de Ioxas
29No seu tempo rubiu o faran Nek, rei de Exipto, cara ufrates, para axudar rei de
Asiria. O rei Ioxas saulle paso, e Nek matouno, no primeiro encontro, en Meguido.
30Os seus servidores puxeron o cadver no seu carro, en Meguido, e levrono a
Xerusaln; e enterrrono no seu sartego. A xente do pas colleu a Ioacaz, fillo de Ioxas,
unxrono e proclamrono sucesor de seu pai.
Ioacaz de Xud
31Ioacaz tia vintetrs anos cando empezou a reinar. Reinou tres meses en Xerusaln. A
sa nai chambase Hamutal, filla de Xeremas, de Libnah. 32Fixo o mal s ollos do
Seor, o mesmo que fixeran os seus pais.
33O faran Nek prendeuno en Riblah, territorio de Hamat, para que non reinase en
Xerusaln, e impxolle pas un tributo de cen talentos de prata e un de ouro. 34O
faran Nek puxo por rei a Eliaquim, fillo de Ioxas, no lugar de Ioxas, seu pai.
Cambioulle o nome por Ioaquim, e a Ioacaz levouno para Exipto, onde morreu.
Ioaquim de Xud
35Ioaquim pagoulle faran o tributo de prata e de ouro. Pero, para poder darlle faran
o que pedira, tivo que imporlle pobo unha contribucin. Cada un aportou o que lle foi
taxado en prata e ouro, para pagarlle faran.
36Ioaquim tia vintecinco anos cando empezou a reinar, e reinou once anos en
Xerusaln. A sa nai chambase Zebidah, filla de Pedaas, de Rumah. 37Fixo o mal s
ollos do Seor, coma fixeran seus pais.
Invasin de Nabucodonosor
24 1Nos seus das rubiu Nabucodonosor, rei de Babilonia, e Ioaquim quedou sometido
por tres anos. Pero, cabo deles, revoltouse.
2Entn mandou o Seor contra el bandas de caldeos e de arameos, de moabitas e de
amonitas. Mandounas contra Xud, para destrula, conforme a palabra que dixera o Seor
polos seus servos os profetas. 3Iso aconteceulle a Xud certamente por orde do Seor.
Quera desbotala da sa presencia, polos pecados que cometera Menaxs, 4e polo sangue
inocente que verquera, ata encher del Xerusaln. Por iso o Seor non quixo perdoar.
5O resto da historia de Ioaquim e tdolos seus feitos, non est todo escrito no Libro das
Crnicas dos reis de Xud? 6Ioaquim adormeceu con seus pais, e sucedeulle no trono o
seu fillo Ioaqun. 7O rei de Exipto non volveu sar do seu pas, porque o rei de Babilonia
404

A BIBLIA

apoderrase de tdolos territorios que eran do rei de Exipto, desde o torrente de Exipto
ata o ufrates.
Ioaqun de Xud
8Ioaqun tia dezaoito anos cando empezou a reinar. Reinou tres meses en Xerusaln. A
sa nai chambase Nehuxt, filla de Elnatn, de Xerusaln. 9Fixo o mal s ollos do
Seor, como fixeran seus pais.
O primeiro desterro
10No seu tempo rubiron os oficiais de Nabucodonosor, rei de Babilonia, contra
Xerusaln e cercrona. 11Mentres os seus oficiais mantian o cerco, veu cidade
Nabucodonosor, rei de Babilonia.
12Entn Ioaqun, rei de Xud, rendeuse o rei de Babilonia, xunto con sa nai, os seus
oficiais, os seus xenerais e os seus servidores. O rei de Babilonia levouno prisioneiro. Era
o oitavo ano do seu reinado.
13Nabucodonosor levou de al tamn os tesouros do templo do Seor e os do pazo real, e
destruu os obxectos de ouro que fixera para o templo Salomn, rei de Israel, seguindo a
orde do Seor.
14Nabucodonosor desterrou todo Xerusaln, os xefes, a xente toda de renome, dez mil
desterrados: os ferreiros e os zarralleiros; non quedou mis c xente pobre. 15Levou
prisioneiro a Babilonia a Ioaqun, nai do rei, s sas mulleres, sa servidume, s
grandes do pas. Levounos a todos prisioneiros, de Xerusaln para Babilonia.
16Tamn levou xente de renome, sete mil; os ferreiros e os zarralleiros, mil; os homes
de valor, que servan para a guerra. Nabucodonosor levounos prisioneiros para Babilonia.
17O rei de Babilonia puxo por rei, no posto de Ioaqun, seu to Matanas, cambindolle
o nome polo de Sedecas.
Sedecas en Xud
18Sedecas tia vinten anos cando empezou a reinar. Reinou once anos en Xerusaln. A
sa nai chambase Hamutal, filla de Xeremas, de Libnah.
19Sedecas fixo o mal s ollos do Seor, o mesmo ca Ioaqun. 20O que lle aconteceu a
Xerusaln e a Xud, foi polo noxo do Seor, que acabou por botalos da sa presencia.
Sedecas revoltouse contra o rei de Babilonia.
A cada de Xud e o desterro
25 1No ano noveno do reinado de Sedecas, o da dez do dcimo mes, chegou
Nabucodonosor, rei de Babilonia, con todo o seu exrcito contra Xerusaln. Acampou
enfronte da cidade e construu un muro de cerco arredor. 2A cidade estivo cercada ata o
ano once do reinado de Sedecas. 3O da nove do cuarto mes, a fame apretaba moito na
cidade e a xente non tia de que comer.
4Entn abriuse unha fenda no muro da cidade, e os soldados fuxiron de noite, pola porta
que est entre os dous muros, p do xardn do rei, e fronse polo camio da estepa,
mentres os caldeos cercaban a cidade. 5As forzas dos caldeos perseguiron o rei e
atraprono nas estepas de Ieric, mentres os seus soldados se espallaban por tdolos
lados.

405

A BIBLIA

6Atrapado o rei, levronllo rei de Babilonia, a Riblah, e al sentencirono. 7Os fillos de

Sedecas esganronos diante del, e a Sedecas mesmo cegrono, puxronlle cadeas de
ferro e levrono a Babilonia.
8O da sete do quinto mes, dentro do ano dezaoito do reinado de Nabucodonosor en
Babilonia, chegou a Xerusaln Nebuzardn, xefe da garda e servidor do rei de Babilonia,
9e pxolle lume templo do Seor e pazo real, e queimou igualmente os pazos todos
de Xerusaln e as casas grandes da cidade. 10O exrcito caldeo, s ordes do xefe da
garda, derrubou a muralla que rodeaba Xerusaln.
11Nebuzardn, xefe da garda, desterrou o resto da xente que quedara na cidade, os que se
pasaran xa rei de Babilonia e o resto da multitude. 12Da xente pobre do pas deixou o
xefe da garda uns poucos, para viadores e labregos.
13Os caldeos romperon as columnas de bronce, as basas e o Mar de Bronce, que haba no
templo do Seor, e levaron o bronce para Babilonia. 14Colleron tamn os cinseiros, as
pas, os coitelos, as copas e tdolos obxectos de bronce que servan para o culto. 15O xefe
da garda colleu tamn os braseiros e os aspersorios, o ouro co ouro e a prata coa prata.
16O peso do bronce das das columnas, do Mar de Bronce, das basas e dos obxectos
todos que fixera Salomn para o templo do Seor, non se poda avaliar. 17Unha columna
meda nove metros de altura, e enriba dela levaba un capitel de bronce, de metro e medio
de alto e, por parte, os trenzados e as granadas, arredor dos capiteis, todo en bronce. E o
mesmo a outra columna.
18O xefe da garda levou prisioneiro sumo sacerdote Saraas, a Sefanas, segundo
sacerdote, e os tres gardas da entrada. 19Da cidade levou tamn preso un oficial, que era
xefe do exrcito, cinco homes do servicio persoal do rei, que se atopaban na cidade, o
secretario do xefe do exrcito, que recrutaba os soldados no pobo, e a sesenta persoas do
pobo comn, que se achaban tamn na cidade.
20Nebuzardn, xefe da garda, colleunos a todos presos e levounos a Riblah, diante do rei
de Babilonia. 21O rei de Babilonia mandounos matar en Riblah, no pas de Hamat. Xud
foi, dese xeito, levado catividade, lonxe da sa terra.
Guedalas, gobernador de Xud
22Guedalas, fillo de Ahicam, fillo de Xafn, foi nomeado gobernador da xente que
quedara en Xud, a que deixara al Nabucodonosor, rei de Babilonia. 23Cando os xefes
do exrcito e os seus homes oron que o rei de Babilonia fixera gobernador a Guedalas,
foron a Mispah, onda el. Eran Ismael, fillo de Netanas, Iohann, fillo de Carah, Seraas,
fillo de Tanhmet, de Netofah, e Iazanas, fillo de Macah, todos eles cos seus homes.
24Guedalas xuroulles, a eles e s seus homes: -"Non teades medo de sometervos s
caldeos. Vivide no pas e obedecede rei de Babilonia. Iravos a todos ben".
25Mais sucedeu que, s sete meses, chegou Ismael, fillo de Netanas, fillo de Elixam, de
sangue real, con dez homes, e feriu de morte a Guedalas, e tamn s xudeus e s caldeos
que estaban en Mispah con el. 26A xente toda, os grandes e os pequenos, cos xefes dos
soldados, colleron e, por medo dos caldeos, escaparon para Exipto.
Gracia para Ioaqun
27O ano trinta e sete do desterro de Ioaqun, rei de Xud, o da vintesete do mes doce,
Evil Merodac, rei de Babilonia, no primeiro ano do seu reinado, concedeulle gracia a
Ioaqun, rei de Xud, e tirouno da cadea. 28Faloulle benevolamente e puxo o seu trono
por riba dos dos outros reis, que estaban con el en Babilonia. 29Mudoulle as roupas de

406

A BIBLIA

preso e pxoo a comer sa mesa, por tdolos das da sa vida. 30O sustento de cada da
quedoulle asegurado polo rei para mentres vivise.

407

A BIBLIA

LIBRO PRIMEIRO DAS CRONICAS

De Adam a Abraham
1 1Adam, Xet, Enox.
2Quenn, Mahalalel, Iared, 3Henoc, Metuxaln, Lamec, 4No, Sem, Cam e Iafet.
5Fillos de Iafet: Gmer, Magog, Madai, Iavn, Tubal, Mxec e Tirs.
6Fillos de Gmer: Axcanaz, Rigat e Togarmah.
7Fillos de Iavn: Eliseo, Trxix, Quitim e Dodanim.
8Fillos de Cam: Cux, Exipto, Put e Canan.
9Fillos de Cux: Seb, Havilah, Sabt, Ram e Sabtec. Fillos de Ram: Seb e Dedn.
10Cux enxendrou a Nimrod, o primeiro soldado do mundo.
11Exipto xerou os lidios, anamitas, lehabitas, naftuxitas, 12patrusitas, casluhitas e
cretenses, dos que proceden os filisteos.
13Canan enxendrou a Sidn, seu primoxnito, e a 14Het, e tamn os iebuseos,
amorreos, guirgaxitas, 15hivitas, arquitas, sinitas, 16arvaditas, semaritas e xamatitas.
17Descendentes de Sem: Elam, Axur, Arfaxad, Lud e Aram. Descendentes de Aram: Us,
Hul, Guter e Mxec. 18Arfaxad enxendrou a Xlah e este a Hber. 19Hber enxendrou
dous fillos: un chambase Pleg, porque no seu tempo dividiuse a terra; e seu irmn
chambase Ioctn. 20Ioctn enxendrou a Almodad, Xlef, Hasarmvet, Irah, 21Hadorn,
Uzal, Diclah, 22Ebal, Abimael, Xeb, 23Ofir, Havilah e Iobab: todos descendentes de
Ioctn.
24Sem. Arfaxad, Xlah, 25Hber, Pleg, Re, 26Serug, Nahor, Trah, 27Abram, dicir,
Abraham.
De Abraham a Israel
28Descendentes de Abraham: Isaac e Ismael; 29os seus descendentes: Nebaiot,
primoxnito de Ismael, Quedar, Adbel, Mibsam, 30Mixm, Dumah, Mas, Hadad, Tem,
31Ietur, Nafix e Quedmah. Estes son os fillos de Ismael.
32Queturah, concubina de Abraham, deu a luz a Zimrn, Iocxn, Medn, Medin, Ixbac e
Xah.
Descendentes de Iocxn: Xeb e Dedn. 33Fillos de Madin: Efah, fer, Henoc, Abid e
Eldah. Todos descendentes de Queturah.
34Abraham enxendrou a Isaac. Fillos de Isaac: Esa e Israel.
35Fillos de Esa: Elifaz, Reuel, Ieux, Ialam e Corah. 36Fillos de Elifaz: Temn. Omar,
Sef, Gatam, Quenaz, Timn e Amalec. 37Fillos de Reuel: Nhat, Zrah, Xamah e
Mizah. 38Fillos de Seir: Lotn, Xobal, Sibn, Anah, Dixn, ser e Dixn. 39Fillos de
Lotn: Hor e Homam; irm de Lotn: Timn. 40Fillos de Xobal: Alin, Manhat, Ebal,
Xef e Onam. Fillos de Sibn: Ai e Anah. 41Fillos de Anah: Dixn. Fillos de Dixn:
Hamrn, Exbn, Itrn e Quern.
42Fillos de ser: Bilhn, Zavn e Acn. Fillos de Dixn: Us e Arn.
43Reis que reinaron no pas de Edom antes de que os israelitas tivesen rei: Bela, fillo de
Beor; a sa cidade chambase Dinhabah. 44Morreu Bela e sucedeulle no trono Iobab,
fillo de Zrah, oriundo de Bosrah. 45Morreu Iobab e sucedeulle no trono Huxam, oriundo
de Temn. 46Morreu Huxam e sucedeulle no trono Hadad, fillo de Bedad, o que derrotou
a Madin no campo de Moab; a sa cidade chambase Avit. 47Finou Hadad e sucedeulle
no trono Samlah, oriundo de Masrecah. 48Finou Samlah e sucedeulle no trono Xal,
oriundo de Rehobot-ham-Nhar. 49Fi-nou Xal e sucedeulle no trono Baal Hann, fillo
408

A BIBLIA

de Acbor. 50Finou Baal Hann e sucedeulle no trono Hadar; a sa cidade chambase Pau
e a sa muller Mehetabel, filla de Matred, filla de Mezahab. 51A morte de Hadad houbo
xeques en Edom: Timn, Alvah, Ietet, 52Oholibamah, Elah, Pinn, 53Quenaz, Temn,
Mibsar, 54Magdiel e Iram. Ata aqu os xeques de Edom.
Descendentes de Israel
2 1Ei-los fillos de Israel: Rubn, Simen, Lev, Xud, Isacar, Zebuln, 2Dan, Xos,
Benxamn, Naftal, Gad e Axer.
3Fillos de Xud: Er, Onn e Xelah; estes tres nacronlle da filla de Xa, a cananea. Er,
primoxnito de Xud, foi run s ollos de Iav, quen o fixo morrer. 4Tamar, nora de
Xud, deulle dous fillos: Peres e Zrah. Por xunto os fillos de Xud son cinco.
5Fillos de Peres: Hesrn e Hamul.
6Fillos de Zrah: Zimr, Etn, Hemn, Calcol e Dara. Cinco en total.
7Fillo de Carm: Acar, que turbou a Israel cando foi infiel anatema.
8Fillo de Etn: Azaras.
9Fillos que lle naceron a Hesrn: Ierahmel, Ram e Quelubai.
10Ram enxendrou a Aminadab. Aminadab enxendrou a Nahxn, prncipe dos fillos de
Xud;
11Nahxn enxendrou a Salm; Salm enxendrou a Boaz;
12Boaz enxendrou a Obed; Obed enxendrou a Ixa;
13Ixa enxendrou a Eliab, o seu primoxnito; a Abinadab, o segundo; a Xim, o terceiro;
14a Netanel, o cuarto; a Radai, o quinto; 15a Osem, o sexto; e a David, o stimo. 16As
sas irms foron Seruiah e Abigail. Fillos de Seruiah: Abixai, Ioab e Asael: en total, tres.
17Abigail pariu a Amas, sendo seu pai Iter, o ismaelita.
18Caleb, fillo de Hesrn, tivo fillos de Azubah e foron: Ixer, Xobab e Ardn. 19Cando
morreu Azubah, Caleb tomou por muller a Efratah, que lle deu a Hur.
20Hur enxendrou a Ur, e Ur enxendrou a Besalel.
21Logo, Hesrn coeceu filla de Maquir, pai de Galaad, cando tia sesenta anos, da que
naceu Segub.
22Segub enxendrou a Iar, que tivo vintetrs cidades na terra de Galaad, 23e arrebatou a
Guexur e a Aram as vilas de Iar, Quenat, e as cidades da sa dependencia: sesenta
cidades. Todo isto pertenca a Maquir, pai de Galaad.
24Despois da morte de Hesrn, Caleb uniuse a Efratah, muller de seu pai Hesrn, da que
tivo Axhur, fundador de Tecoa.
25Os fillos de Ierahmel, o primoxnito de Hesrn, foron: Ram o primoxnito, e Bunah e
Orn, seus irmns.
26Ierahmel tivo outra muller chamada Atarah, que foi nai de Onam.
27Os fillos de Ram, primoxnitos de Ierahmel, foron: Maas, Iamn e quer.
28Os fillos de Onam foron: Xamai e Iad. Fillos de Xamai: Nadab e Abixur.
29O nome da muller de Abixur era Abigail, da que tivo a Ahbn e Molid.
30Fillos da Nadab: Sled e Apaim. Sled morreu sen fillos.
31Fillos de Apaim: Ix. Fillo de Ix: Xexn. Fillo de Xexn: Ahlai.
32Fillos de Iad, irmn de Xamai: Iter e Ionatn. Iter morreu sen fillos.
33Fillos de Ionatn: Plet e Zaz. Estes son os fillos de Ierahmel.
34Xexn non tivo fillos, pero si fillas. Xexn tia un escravo exipcio chamado Iarh, 35
que lle deu a sa filla por muller e de quen naceu Atai.
36Atai enxendrou a Natn, e Natn enxendrou a Zabad;
37Zabad enxendrou a Eflal; Eflal enxendrou a Obed;
38Obed enxendrou a Ieh; Ieh enxendrou a Azaras;
409

A BIBLIA

39Azaras enxendrou a Hales; Hales enxendrou a Elasah.

40Elasah enxendrou a Sismai; Sismai enxendrou a Xalum;
41Xalum enxendrou a Iecamas; Iecamas enxendrou a Elixam.
42Fillos de Caleb, irmn de Ierahmel: Mes, o seu primoxnito, que foi pai de Zif e
Marexah, pai de Hebrn.
43Fillos de Hebrn: Crah, Tapah, Rquem e Xama.
44Xama enxendrou a Rham, pai de Iorqueam; Rquem enxendrou a Xamai.
45Fillo de Xamai: Man, fundador de Bet-Sur.
46Efah, concubina de Caleb, tivo a Harn, Mos e Gazez.
Harn enxendrou a Gazez.
47Fillos de Iahdai: Rquem, Iotam, Guexam, Plet, Efah e Xaf.
48Macah, concubina de Caleb, tivo a Xber e Tirhanah.
49Tamn pariu a Xaf, fundador de Madmanah, e a Xev, fundador de Macbenah e de
Guib. Filla de Caleb foi Acsah.
50Estes foron os fillos de Caleb, fillo de Hur, primoxnito de Efratah: Xobal, fundador
de Quiriat-Iearim.
51Salm, fundador de Beln; Href, fundador de Bet-Gader.
52Xobal, fundador de Quiriat-Iearim, foi pai de Haroeh, de xeito que tivo a metade dos
menuhitas.
53As familias de Quiriat-Iearim foron os futieos, os xumateos, e os miratas. Destas
familias saron os saratitas e os extaolitas.
54Fillos de Salm: Beln e os netofateos; Atarot, Bet-Ioab, a metade dos manahteos e os
soritas.
55Familias de escribas que viven en Iabs: os tirateos, os ximateos e os sucateos. Estes
eran os quenitas, descendentes de Hamat, pai dos recabitas.
Descendentes de David
3 1Ei-los fillos de David que lle naceron en Hebrn: Amnn, o primoxnito, de
Ahinoam, de Iezrael; o segundo, Daniel, de Abigail, de Carmel; 2o terceiro Abxalom, de
Macah, filla de Talmai, rei de Guexur; o cuarto Adonas, fillo de Haguit; 3o quinto
Xefatas, de Abital; o sexto Itream de Eglah, a sa muller.
4Estes seis nacronlle en Hebrn. Reinou al sete anos e seis meses, e en Xerusaln trinta
e tres anos.
5Ei-los que naceron en Xerusaln: Xim, Xobab, Natn e Salomn, os catro de Batxeba,
filla de Amiel; 6anda tivo outros nove: Ibhar, Elixam, Eliflet, 7Nogah, Nefeg, Iafa,
8Elixam, Eliad e Eliflet.
9Todos estes foron fillos de David; mis os fillos das concubinas.
Tamar foi irm de todos eles.
10Descendentes de Salomn: Roboam, Abas, As, Ioxafat, 11Ioram, Ocozas,
12Amasas, Azaras, Iotam, 13Ahaz, Ezequas, Menaxs, 14Amn, Ioxas.
15Fillos de Ioxas: o primoxnito, Iohann; o segundo, Ioaquim; o terceiro, Sedecas; o
cuarto, Xalum.
16Fillos de Ioaquim: Ieconas e Sedecas.
17Fillos de Ieconas: Asir, que foi pai de Xealtiel, 18Malquiram, Pedaas, Xenasar,
Iecamas, Hosam, Nedabas.
19Fillos de Pedaas: Zerubabel e Xim. Fillos de Zerubabel: Mexulam, Ananas e
Xelomit, irm deles.
20Fillos de Mexulam: Haxubah, Ohel, Berequas, Hasadas, e Iuxab, Hsed: cinco en
total.
410

A BIBLIA

21Fillos de Ananas: Pelatas e Isaas, seu fillo; Refaas, seu fillo; Arnn, seu fillo;
Abdas, seu fillo; Secanas, seu fillo.
22Fillo de Secanas: Semaas. Fillos de Semaas: Xats, Igal, Bariah, Nearas e Safot. En
total seis.
23Fillos de Nearas: Elioenai, Ezequas e Azricam, tres en total.
24Fillos de Elioenai: Xodavas, Eliosib, Felaas, Akub, Xoxann; Dalaas e Anans, sete
en total.
Descendentes de Xud
4 1Fillos de Xud: Peres, Hesrn, Carm, Hur e Xobal.
2Reaas, fillo de Xobal, enxendrou a Iahat; Iahat enxendrou a Ahumai e a Lhad. Estas
foron as familias dos sorahitas.
3Ei-los descendentes de Etam: Iezrael, Ixm e Idbax. O nome de sa irm era Haslefon;
4Penuel, que fundou Guedor e zer, que fundou Huxah. Estes son os fillos de Hur:
Efratah, o primoxnito, que fundou Beln; 5Axhur,que fundou Tecoa e tivo das
mulleres: Helah e Narah.
6Narah pariulle a Ahuzam, Hfer, Temn e Ahaxtar. Estes foron os fillos de Narah.
7Fillos de Helah: Sret, Iosohar e Etnn.
8Cos enxendrou a Anub e a Sobebah e s familias de Aharhel, fillo de Harum.
9Iabs foi o mis ilustre dos irmns. Sa nai deulle o nome de Iabs dicindo: -"Por-que o
parn con dor".
10Iabs invocou Deus de Israel dicindo: -"Bendime, estende o meu territorio e que a
ta man sexa comigo. Grdame de todo mal, de xeito que eu non padeza...". E Deus
deulle o que lle peda.
11Quelub, irmn de Xuhah, enxendrou a Mehir, que foi pai de Extn.
12Extn enxendrou a Bet-Raf, a Pasah e a Tehinah, fundador de Nahax.
Estes foron os homes de Recah.
13Fillos de Quenaz: Otoniel e Seraas. Fillos de Otoniel: Hatat e Meonotai.
14Meonatai enxendrou a Ofrah, e Seraas enxendrou a Xoab, fundador de Gue-Haraxim,
pois eran artesns.
15Fillos de Caleb, o fillo de Iefuneh: Iru, Elah, Nam; e o fillo de El: Quenaz.
16Fillos de Iehalelel: Zif, Zifah, Tiri e Asarel.
17Fillos de Esdras: Iter, Mred, fer e Ialn. Iter enxendrou a Miriam, Xamai e Ixbah,
fundador de Extemoa.
18A sa muller, xuda ela, pariu a Ired, fundador de Guedor; a Hber, fundador de Soc;
e a Iecutiel, fundador de Zanah. Estes son os fillos de Bitiah, filla de Faran, que Mred
tomou por muller.
19Os fillos da muller de Odas, irm de Nham, foron: o pai de Queilah, o garmita e
Extemoa, o macateo.
20Fillos de Ximn: Ammn, Rinah, Ben-Hann e Tiln. Fillos de Ix: Zohet e BenZohet.
21Fillos de Xelah, fillo de Xud: Er, fundador de Lecah; Ladah, fundador de Marexah e
as familias da casa onde se traballa o lio, en Bet-Axbea; 22Ioquim e os homes de
Cozeb; Ioax e Saraf, que dominaron en Moab, antes de volver a Beln. (Estas son
cousas antigas).
23Estes eran oleiros e habitaban en Netam e Gueder, cerca do rei, e traballaban para el.
Descendentes de Simen

411

A BIBLIA

24Fillos de Simen: Nemuel, Iamn, Iarib, Zrah e Xal. Fillos de Xal: 25Xalum,
Mibsam, seu fillo, e Mixm, fillo deste.
26Fillos de Mixm: Hamuel, seu fillo, do que naceu Zacur, que tivo a Xim.
27Xim tivo dezaseis fillos e seis fillas. Seus irmns non tiveron tantos fillos, e as sas
familias non se multiplicaron tanto coma as dos fillos de Xud.
28Habitaban en Beerxeba, Moladah, e Hasar-Xual, 29en Bilhah, en sem, en Tolad, 30en
Betuel, en Hormah, en Siquelag, 31en Bet-Marcabot, en Hasar-Susim, Bet-Bir e en
Xaraim. Estas foron as sas cidades ata o reino de David; 32e as sas aldeas eran Etam,
Aim, Rimn, Toquen e Axn: cinco aldeas en total 33e tdalas vilas no arredor destas
cidades ata Baal. Estas son as sas moradas e as sas xenealoxas.
34Mesobat, Iamlec, Ioxah, fillo de Amasas; 35Ioel, Ieh, fillo de Ioxibas, fillo de
Seraas, fillo de Asiel.
36Elioenai, Iacobah, Iexohaas, Asaas, Adiel, Iesimiel, Benaas, 37Ziz, fillo de Xif,
fillo de Aln, fillo de Iedaas, fillo de Ximr, fillo de Xemaas.
38Estes, polos seus nomes eran prncipes nas sas familias, e as sas casas paternas
fixronse grandes.
39Foron da parte de Guedor ata o Oriente do val, procurando pasto para o seu gando.
40Atoparon herba, bo pasto e unha rexin abondosa, tranquila e apacible. Os que antes
habitaran esa rexin descendan de Cam.
41Estes, descritos polos seus nomes, vieron en tempos de Ezequas, rei de Xud,
atacaron as sas tendas e os mineos que atoparon al destruronos ata hoxe, habitando no
sitio deles, por haber al pasto para o seu gando.
42Tamn cincocentos dos deles -dos fillos de Simen-, foron monte de Seir levando
por xefes a Pelatas, Nearas, Refaas e Uziel, fillos de Ix; 43e derrotaron resto que
quedara de Amalec, e habitaron al ata hoxe.
Descendentes de Rubn
5 1Fillos de Rubn, primoxnito de Israel. Era o primoxnito, pero por mancha-lo leito
de seu pai, o dereito de primoxenitura foilles dado s fillos de Xos, fillo de Israel, e non
foi rexistrado como primoxnito.
2Xud foi abof poderoso entre seus irmns e o prncipe deles, pero o dereito de
primoxenitura foi de Xos.
3Fillos de Rubn, primoxnito de Israel: Henoc, Fal, Hesrn e Carm.
4Fillos de Ioel: Xemaas, seu fillo; Gog, seu fillo; Xim, seu fillo; 5Miqueas, seu fillo;
Reaas, seu fillo; Bal, seu fillo, 6e Beerah, fillo seu, levado a Asiria por Teglat Pelser,
rei de Asiria. Era prncipe dos rubenitas.
7Seus irmns, segundo as sas familias, tal como foron rexistrados nas xenealoxas,
foron: o primeiro, Ieiel, Zacaras, 8Bela, fillo de Azaz, fillo de Xem, fillo de Ioel, que
habitou en Aroer ata Neb e Baal-Men, 9e Oriente, ata a entrada do deserto, desde o
ro ufrates, pois tia moito gando na terra de Galaad.
10En tempos de Xal fixronlle-la guerra s agarenos, que caeron no seu poder, e
habitaron nas sas tendas en todo o Oriente de Galaad.
Descendentes de Gad
11Enfronte deles habitaban os fillos de Gad, na terra de Baxn ata Salcah.
12Ioel foi o primeiro; Xafam, o segundo; logo Ianai e Xafat, no Baxn.
13Seus irmns, segundo as casas de seus pais, eran: Micael, Mexulam, Xeba, Iorai, Iacn,
Za e Hber, que fan sete.
412

A BIBLIA

14Ei-los fillos de Abihail, fillo de Hur, fillo de Iarah, fillo de Galaad, fillo de Micael,
fillo de Iexixai, fillo de Iahd, fillo de Buz; 15Ah, fillo de Abdiel, fillo de Gun, era o
xefe das casas de seus pais.
16Habitaban en Galaad, no Baxn, nas cidades da sa dependencia, e nos eidos de Xarn
ata os seus lmites.
17Foron rexistrados todos nas xenealoxas en tempos de Iotam, rei de Xud e de
Ieroboam, rei de Israel.
18Os fillos de Rubn, os de Gad e de media tribo de Menaxs, en nmero de corenta e
catro mil setecentos sesenta, eran bos para a guerra: valerosos, levaban escudo e espada,
tensaban o arco e eran entendidos na arte da guerra.
19Fixronlle-la guerra s agarenos, s itureos, a Nafix e a Nodab.
20Foron axudados contra eles, e os agarenos e cantos estaban con eles caeron nas sas
poutas, pois durante a loita chamaron a Deus que os escoitou, por confiaren nel.
21Colleron o seu gando: cincuenta mil camelos, duascentas cincuenta mil ovellas, dous
mil asnos, e levaron presas a cen mil persoas, 22e houbo moitos mortos, pois o combate
via de Deus. Establecronse no seu lugar ata o tempo en que foron levados catividade.
Descendentes da media tribo de Menaxs
23Media tribo de Menaxs habitaba a rexin desde o Baxn ata Baal-Hermn, Senir e a
montaa de Hermn. Eran numerosos.
24Ei-los xefes das casas de seus pais: fer, Ix, Eliel, Azriel, Xeremas, Hodavas,
Iahdiel, homes valerosos, xente de fama, xefes das casas de seus pais.
25Pero pecaron contra o Deus de seus pais e prostituronse tralos deuses das xentes da
terra que Deus destrura diante deles.
26Entn o Deus de Israel encirrou contra eles o esprito de Pul, rei de Asiria ( dicir, o
esprito de Teglat Pelser, rei de Asiria), quen levou presos os rubenitas, gaditas e a
media tribo de Menaxs, conducndoos a Halah, Habor, Har e ro Gozn, onde
habitaron ata hoxe.
Descendentes de Lev
27Fillos de Lev: Guerxom, Quehat, Merar. 28Fillos de Quehat: Amram, Ishar, Hebrn e
Uziel. 29Fillos de Amram: Aharn, Moiss e Mara. Fillos de Aharn: Nadab, Abih,
Elazar e Itamar. 30Elazar enxendrou a Pinhs; Pinhs enxendrou a Abixa; 31Abixa
enxendrou a Buqu; Buqu enxendrou a Uz; 32Uz enxendrou a Zerahas; Zerahas
enxendrou a Meraiot; 33Meraiot enxendrou a Amaras; Amaras enxendrou a Ahitub;
34Ahitub enxendrou a Sadoc; Sadoc enxendrou a Ahimaas; 35Ahimaas enxendrou a
Azaras; Azaras enxendrou a Iohann; 36Iohann enxendrou a Azaras, que exerceu o
sacerdocio no templo que Salomn edificou en Xerusaln; 37Azaras enxendrou a
Amaras; Amaras enxendrou a Ahitub; 38Ahitub enxendrou a Sadoc; Sadoc enxendrou a
Xalum; 39Xalum enxendrou a Hilquas; Hilquas enxendrou a Azaras; 40Azaras
enxendrou a Seraas; Seraas enxendrou a Iosadac; 41Iosadac foi catividade cando o
Seor desterrou a Xud e a Xerusaln por medio de Nabucodonosor.
6 1Fillos de Lev: Guerxom, Quehat e Merar.
2Fillos de Guerxom: Libn e Xim. 3Fillos de Quehat: Amram, Ishar, Hebrn e Uziel.
4Fillos de Merar: Mahl e Mux. Estas son as familias de Lev.
5Descendentes de Guerxom: Libn, Ihat, Zimah; 6Ioah, Id, Zrah e Ieatrai.
7Descendentes de Quehat: Aminadab, Crah, Asir, 8Elcanah, Abiasaf, Asir, 9That,
413

A BIBLIA

Uriel, Uzas e Xal. 10Fillos de Elcanah: Amasai e Ahimot, 11pai de Elcanah, pai de
Sofai, pai de Nhat, 12pai de Eliab, pai de Ieroham, pai de Elcanah. 13Fillos de Samuel:
Ioel, o primoxnito, e Abas, o segundo. 14Fillos de Merar: Mahl, Libn, Xim, Uz,
15Xim, Haguas e Asaas.
16Mestres do coro, nomeados por David para o servicio do canto no templo de Iav,
cando a arca tivo al o seu lugar de acougo. 17O seu oficio consista en cantar diante do
tabernculo, na Tenda do Encontro, ata que Salomn edificou o templo de Iav en
Xerusaln. Mis tarde realizaron nel as sas funcins coma de costume.
18Ei-los que oficiaban, con seus fillos: dos fillos de Quehat: Hemn, como cantor, fillo
de Ioel, fillo de Samuel, 19fillo de Elcanah, fillo de Ieroham, fillo de Eliel, fillo de Toah,
20fillo de Suf, fillo de Elcanah, fillo Amasai, 21fillo de Elcanah, fillo de Ioel, fillo de
Azaras, fillo de Sofonas, 22fillo de That, fillo de Asir, fillo de Abiasaf, fillo de Crah,
23fillo de Ishar, fillo de Quehat, fillo de Lev, fillo de Israel.
24Seu irmn Asaf estaba sa dereita; Asaf, fillo de Berequas, fillo de Xim, 25fillo de
Micael, fillo de Baseas, fillo de Malaquas, 26fillo de Etn, fillo de Zrah, fillo de
Adaas, 27fillo de Etn, fillo de Zimah, fillo de Xim, 28fillo de Ihat, fillo de Guerxom,
fillo de Lev.
29A sa esquerda estaban seus irmns, os fillos de Merar: Etn, fillo de Quix, fillo de
Abd, fillo de Maluc, 30fillo de Haxabas, fillo de Amasas, fillo de Hilquas, 31fillo de
Amas, fillo de Ban, fillo de Xmer, 32fillo de Mahl, fillo de Mux, fillo de Merar, fillo
de Lev.
33Seus irmns, os levitas, tian seu cargo todo o servicio do tabernculo do templo.
34Aharn e seus fillos eran os que ofrecan os sacrificios no altar dos holocaustos e
queimaban incenso no altar dos perfumes, cumprindo estes servicios no Santo dos Santos
e facendo a expiacin por Israel conforme todo o que mandara Moiss, servo de Iav.
35Ei-los fillos de Aharn: Elazar, Pinhs, Abixa, 36Buqu, Uz, Zerahas, 37Meraiot,
Amaras, Ahitub, 38Sadoc, Ahimaas.
Cidades levticas
39Estas son as sas residencias segundo os lmites dos seus campamentos. Os fillos de
Aharn, da familia de Quehat, sinalados pola sorte, 40duselles Hebrn, na terra de
Xud, cos eixidos dos arredores; 41pero o territorio da cidade e as sas aldeas foron
dados a Caleb, fillo de Iefuneh.
42Dronlles, pois, s fillos de Aharn a cidade de Hebrn como cidade refuxio, Libnah
cos seus contornos, Iatir e Extemah, tamn cos seus contornos; 43Hilez cos seus eidos e
Debir cos seus eidos; 44Axn cos seus eidos, Bet-Xmex cos seus eidos; 45da tribo de
Benxamn dronlles: Gueba cos seus eidos; Almet cos seus eidos e Anatot cos seus
eidos. As sas cidades foron trece en total, segundo as sas familias.
46Os outros fillos de Quehat tocronlles en sorte dez cidades da tribo de Efram, da tribo
de Dan e da media tribo de Menaxs.
47Os fillos de Guerxom, segundo as sas familias, tiveron trece cidades da tribo de
Isacar, da tribo de Axer, da tribo de Naftal e da tribo de Menaxs en Baxn.
48Os fillos de Merar, segundo as sas familias, tiveron por sorte doce cidades da tribo
de Rubn, da tribo de Gad e da tribo de Zebuln.
49Os fillos de Israel dronlles s levitas estas cidades cos seus contornos.
50Dronllelas s sortes, da tribo de Xud, da tribo de Simen e da tribo dos fillos de
Benxamn, s que lles puxeron os seus propios nomes.
51As familias de Quehat tocronlles en sorte cidades na tribo de Efram.

414

A BIBLIA

52Dronlles, con dereito de asilo, as cidades de Xequem, no monte de Efram e os seus

contornos; a de Guzer cos seus contornos; 53a de Iocmeam cos seus contornos; a de
Bethorn, cos seus contornos; 54a de Aialn cos seus contornos; e a de Gat-Rimn cos
seus contornos.
55Na media tribo de Menaxs, Aner, cos seus contornos; e Bilam, cos seus contornos,
foron para aqueles que quedaban das familias de Quehat.
56As familias de Guerxom tocronlles en sorte: da media tribo de Menaxs, Goln de
Baxn, cos seus contornos; e Axtarot cos seus contornos.
57Da tribo de Isacar, Axpern cos seus contornos; Daberat cos seus contornos; 58Ramot
cos seus contornos; e Anem cos seus contornos.
59Da tribo de Axer, Maxal, cos seus contornos; Abdn cos seus contornos; 60Hucoq cos
seus contornos; e Rehob cos seus contornos.
61Da tribo de Naftal, Cadex de Galilea cos seus contornos; Hamn cos seus contornos; e
Quiriataim cos seus contornos.
62Para os restantes fillos de Merar, dronlles: da tribo de Zebuln, Rimn cos seus
contornos; e Tabor cos seus contornos.
63Na outra parte do Xordn, de fronte a Ieric, leste do ro Xordn, da tribo de Rubn
dronlles: Bser no deserto cos seus contornos; Iahsah cos seus contornos; 64Quedemot
cos seus contornos; e Mefat cos seus contornos.
65Da tribo de Gad: Ramot en Galaad cos seus contornos; Mahamaim cos seus contornos;
66Hexbn cos seus contornos; e Iazer cos seus contornos.
Descendentes de Isacar
7 1Fillos de Isacar: Tol, Fah, Iaxub e Ximrn: catro en total. 2Fillos de Tol: Uz,
Refaas, Ieriel, Iahmai, Ibsam e Samuel, xefes das familias de Tol, homes todos
capacitados para o exercicio das armas. O seu nmero no tempo de David era de
vintedous mil seiscentos. 3Fillo de Uz: Izrahas; fillos de Izrahas: Micael, Abdas, Ioel,
Ixas: en total cinco xefes. 4Tian, segundo as sas xenealoxas polas casas paternas,
trinta e seis mil homes armados para a loita, pois eran moitas as mulleres e fillos. 5Seus
irmns de tdalas familias de Isacar, homes guerreiros, facan un total de oitenta e sete
mil; todos estaban rexistrados nas xenealoxas.
Descendentes de Benxamn
6Fillos de Benxamn: Bela, Bquer e Iediael: tres en total. 7Fillos de Bela: Esbn, Uz,
Uziel, Ierimot e Ir: cinco en total. Eran xefes das familias de seus pais e homes
guerreiros; tamn estes estaban rexistrados nas xenealoxas en nmero de vintedous mil
trinta e catro. 8Fillos de Bquer: Zemirah, Ioax, Elizer, Elioenai, Omr, Ierimot, Abas,
Anatot e Almet, todos eles fillos de Bquer, 9rexistrados nas xenealoxas, segundo as
sas xeracins, coma xefes das familias de seus pais, e homes guerreiros en nmero de
vinte mil douscentos. 10Fillo de Iediael: Bilhn. Fillos de Bilhn: Iehux, Benxamn,
Ehud, Quenanah, Zetn, Trxix e Ahixhar, 11todos eles fillos de Iediael; como xefes das
familias de seus pais e homes guerreiros estaban rexistrados en nmero de dezasete mil
douscentos, preparados para tomaren armas e marchar guerra.
12Os xufitas e os hupitas eran fillos de Ir; e os huxitas, fillos de Aher.
Descendentes de Naftal
13Fillos de Naftal: Iahsiel, Gun, Iser e Xalum, fillos de Bilhah.
415

A BIBLIA

Descendentes de Menaxs
14Fillos de Menaxs: Asriel e Maquir, pai de Galaad. Os dous eran fillos dunha
concubina aramea. 15Maquir tomou muller dos xufitas e hupitas. Sa irm chambase
Macah. O nome do segundo fillo era Selofhad. Selofhad tivo fillas. 16Macah, muller de
Maquir, pariu un fillo e chamoulle Prex; seu irmn chamouse Xrex, e foron seus fillos
Ulam e Rquem. 17Fillo de Ulam: Bedn. Estes son os fillos de Galaad, fillo de Maquir,
fillo de Menaxs. 18Sa irm Hamolquet pariu a Ixhod, Abizer e a Mahlah. 19Fillos de
Xemid: Ahin, Xequem, Lich e Aniam.
Descendentes de Efram
20Fillos de Efram: Xutlah, pai de Bred, pai de That; 21pai de Zabad, pai de Xutlah,
pai de zer e Elad. Os homes de Gat, oriundos do territorio, matronos cando baixaban
para recolle-lo seu gando. 22Efram, seu pai, fixo moito tempo d por eles, e os seus
irmns vieron consolalo. 23Despois foi onda sa muller, que concebiu e pariu un fillo;
chambase Beriah, pola desgracia na que se atopaba a sa familia.
24Tivo por fillo a Xerah, que edificou Bethorn Alto e Baixo, e Uzn Xerah; 25 a Rfah,
pai de Xutlah, pai de Than; 26pai de Ladn, pai de Amihud, pai de Elixam; 27pai de
Nun, pai de Xosu.
28Tian habenza e morada en Betel e nas cidades da sa dependencia; oriente, Narn;
occidente, en Guzer e nas cidades da sa dependencia; en Xequem e nas cidades da sa
dependencia, ata Aiah e as cidades da sa dependencia. 29Os fillos de Menaxs posuan
Bet-Xen e as cidades da sa dependencia, Zanac a as cidades da sa dependencia, Dor e
as cidades da sa dependencia. Nestas cidades habitaron os fillos de Xos, fillo de Israel.
Descendentes de Axer
30Fillos de Axer: Imn, Ixvah, Ixv, Beriah e Snah, sa irm. 31Fillos de Beriah: Hber
e Malquiel. Malquiel era pai de Birzit. 32Hber xerou a Iaflet, Xomer, Hotam e Xu,
irm destes. 33Fillos de Iaflet: Pasac, Bimhal e Axvat. Estes son os fillos de Iaflet.
34Fillos de Xomer: Ah Rohgah, Iahb e Aram.
35Fillos de Hlem, seu irmn: Sofah, Imn, Xlex e Amal. 36Fillos de Sofah: Sah,
Harnfer, Xual, Ber e Imrah; 37Bser, Hod, Xam, Xilxah, Itrn e Beer. 38Fillos de
Iter: Iefuneh, Pispah e Ar.
39Fillos de Ul: Arah, Haniel e Risas.
40Todos estes fillos de Axer eran xefes das casas de seus pais, homes selectos e
guerreiros; xefes de prncipes. Estaban rexistrados nas xenealoxas en nmero de
vinteseis mil, preparados para a loita.
Descendentes de Benxamn
1Benxamn enxendrou a Bela, seu primoxnito, a Axbel, o segundo; a Ahrah, o terceiro;
2a Nohah, o cuarto, e a Raf, o quinto. 3Fillos de Bela: Adar, Guer, pai de Ehud,
4Abixah, Naamn, Ahah, 5Guer, Xefufn e Huram. 6Ei-los fillos de Ehud, que eran
xefes de familias entre os habitantes de Gueba e foron deportados a Manhat: 7Naamn,
Ahas e Guer. Este foi quen os deportou e enxendrou a Uz e Ahihud.
8Saharaim enxendrou fillos na terra de Moab despois de deixa-las sas mulleres Huxim e
Bar. 9E da sa nova muller tivo: Iobab, Sibi, Mex, Malcam, 10Ies, Saquas e
416

A BIBLIA

Mirmah. Estes son os seus fillos, xefes de familia. 11De Hixim tivo: Abitub e Elpal.
12Fillos de Elpal: Hber, Mixam e Xmed, que edificou On, Lod e as cidades da sa
dependencia. 13Beras e Xem, que eran xefes de familia entre os habitantes de Aialn,
fixeron fuxir s habitantes de Gat.
14Aho, Xaxac, Ieremot, 15Zebadas, Arad, der, 16Micael, Ixpah e Ioh, fillos de
Beras. 17Zebadas, Mexulam, Nizqu, Hber, 18Hixmerai, Izli e Iobab eran fillos de
Elpal. 19Iaquim, Zicr, Zabd, 20Elienai, Siltai, Eliel, 21Adaas, Beraas e Ximrat, eran
fillos de Xim. 22Ixpn, Hber, Eliel, 23Abdn, Zicr, Hann, 24Ananas, Elam,
Antotas, 25Ifdas e Penuel eran fillos de Xaxac. 26Xamxerai, Seharas, Atalas,
27Iarexas, Elas e Zicr eran fillos de Ieroham.
28Estes eran xefes de familia, segundo as sas liaxes. Habitaban en Xerusaln.
29O pai de Gaban habitaba en Gaban. O nome da sa muller foi Macah. 30Seu
primoxnito era Abdn; despois, Sur, Quix, Bal, Ner, Nadab, 31Guedor, Ahi, Zquer e
Miclot. 32Miclot enxendrou a Ximah. Estes habitaron tamn con seus irmns en
Xerusaln. 33Ner enxendrou a Quix; Quix enxendrou a Xal, Xal enxendrou a Ionatn,
Malquixa, Abinadab e Exbal. 34Fillo de Ionatn foi Meribaal; Meribaal enxendrou a
Micah. 35Fillos de Micah: Pitn, Mlec, Tarea de Ahaz. 36Ahaz enxendrou a Iehoiadah,
Iehoiadah enxendrou a Almet, Azmvet e Zimr; Zimr enxendrou a Mos, 37Mos
enxendrou a Bin, pai de Raf, pai de Elasah, pai de Asel; 38Asel tivo seis fillos:
Azricam, Bocr, Ismael, Xearas, Abdas e Hann. Estes foron fillos de Asel. 39Os fillos
de xec, seu irmn: Ulam, o primoxnito; Iehux, o segundo; Eliflet, o terceiro. 40Os
fillos de Ulam eran fortes, guerreiros e arqueiros. Tiveron moitos fillos e netos, cento
cincuenta en total. Todos estes son fillos de Benxamn.
9 1Todo Israel est rexistrado nas xenealoxas e inscrito no libro dos Reis de Israel. Xud
foi levado preso a Babilonia polas sas infidelidades.
Habitantes de Xerusaln volta da catividade
2Os primeiros habitantes que ocuparon de novo as sas posesins, e as sas cidades eran
israelitas, sacerdotes, levitas e natineos. 3En Xerusaln establecronse fillos de Xud,
fillos de Benxamn, fillos de Efram e de Menaxs. 4Dos descendentes de Peres, fillo de
Xud: Utai fillo de Amihud, fillo de Omr, fillo de Imr, fillo de Ban. 5Dos xilonitas:
Asaas, o primoxnito, e seus fillos. 6Dos fillos de Zrah: Ieuel e seus irmns, seiscentos
noventa. 7Dos fillos de Benxamn: Sal, fillo de Mexulam, fillo de Hodavas, fillo de
Asnu; 8Ibneas, fillo de Ieroham; El, fillo de Uz, fillo de Micr; Mexulam, fillo de
Xefatas, fillo de Reuel, fillo de Ibnas, 9e seus irmns, segundo as sas xeracins,
novecentos cincuenta e seis. Todos estes eran xefes de familia nas casas de seus pais.
10Sacerdotes: Iedaas, Iehoiarib e Iaqun; 11Azaras, fillo de Hilquas, fillo de Mexulam,
fillo de Sadoc, fillo de Meraiot, fillo de Ahitub, xefe do templo; 12Adaas, fillo de
Ieroham, fillo de Pashur, fillo de Malaquas; Masai, fillo de Adiel, fillo de Iahzerah, fillo
de Mexulam, fillo de Mexilemit, fillo de Imer, 13e seus irmns, xefes das casas de seus
pais, mil setecentos sesenta homes fortes, ocupados en servi-lo templo.
14Levitas: Xemaas, fillo de Haxub, fillo de Azricam, fillo de Haxabas, dos fillos de
Merar; 15Bacbacar, Hrex, Galal, Matanas, fillo de Miqueas, fillo de Zicr, fillo de
Asaf; 16Abdas, fillo de Xemaas, fillo de Galal, fillo de Iedutn; Berequas, fillo de
As, fillo de Elcanah, que habitou nos poboados de Netofat. 17Porteiros: Xalum, Acub,
Talmn, Ahimn. Seu irmn Xalum era o xefe. 18E ata hoxe est na porta do rei, no
oriente. Estes son os porteiros do campamento dos levitas. 19Xalum, fillo de Cor, fillo
de Abiasaf, fillo de Crah, e seus irmns. Os coretas tian seu cargo a garda da entrada
417

A BIBLIA

da Tenda, seus pais fixeran a garda na entrada do campamento de Iav. 20Pinhs, fillo de
Elazar, foi antes o seu xefe. E Iav estivo con el. 21Zacaras, fillo de Mexelenas, era
porteiro da entrada da Tenda do Encontro. 22Eran, con todos, cento doce elixidos para
porteiros da entrada, e rexistrados nas xenealoxas, segundo as sas cidades. David e
Samuel, o vidente, elixronos para as sas funcins. 23Eles e os seus fillos gardaban as
portas do templo da Tenda. 24Haba porteiros s catro ventos, a oriente e occidente, a
norte e a medioda. 25Seus irmns residan nas sas aldeas; tian que vir de tempo en
tempo por sete das; 26pero estes catro xefes dos porteiros, estes levitas, estaban sempre
en funcins, e tian ademais seu cargo a vixilancia das cmaras e dos tesouros do
templo. 27Pasaban a noite arredor da casa de Deus, da que tian a garda e a que tian que
abrir cada ma.
28Uns estaban encargados das cousas do culto. Levaban conta delas introducilas e
sacalas. 29Outros coidaban de tdalas cousas do santuario, como a flor de faria, o vio,
o aceite, o incenso e os perfumes. 30Os fillos dos sacerdotes facan a mestura dos
perfumes. 31Matatas, un dos levitas, primoxnito de Xalum, coreta, coidaba das tortas
que se fritan nas tixolas; 32e algns de seus irmns de entre os quehatitas tian seu
cargo preparar tdolos sbados os pans da proposicin. 33Os cantores, xefes de familia
dos levitas, que moraban nas cmaras, sen outra funcin ningunha, porque da e noite
estaban na sa. 34Eran os xefes de familia dos levitas, xefes segundo as sas xeracins.
Habitaban en Xerusaln.
35O pai de Gaban, Ieiel, habitaba en Gaban, e o nome da sa muller era Macah.
36Abdn era o seu primoxnito; despois vian Sur, Quix, Bal, Ner, Nadab, 37Guedor,
Ahi, Zacaras e Miclot. 38Miclot enxendrou a Ximah. Estes habitaban tamn en
Xerusaln con seus irmns. 39Ner enxendrou a Quix; Quix enxendrou a Xal; Xal
enxendrou a Ionatn, Malquixa, Abinadab e Exbal. 40Fillo de Ionatn foi Meribaal;
Meribaal enxendrou a Micah. 41Os fillos de Micah foron Pitn, Mlec, Tahrea e Acaz.
42Acaz enxendrou a Iarah; Iarah enxendrou a Almet, Azmvet e Zimr; Zimr
enxendrou a Mos; 43Mos enxendrou a Bin, pai de Refaas, pai de Ehasah, pai de Asel.
44Asel tivo seis fillos que polo seu nome son Azricam, Bocr, Ismael, Xearas, Abdas e
Hann. Estes son os fillos de Asel.
Morte de Xal
10 1Mentres tanto, os filisteos deron batalla a Israel e os homes de Israel fuxiron ante
eles. Moitos deles caeron mortos no monte de Guilboa.
2Os filisteos perseguiron a Xal e s seus fillos, e mataron a Ionatn, Abinadab e
Malquixa, fillos de Xal. 3O peso da batalla caeu sobre Xal; os arqueiros descubrrono
e ferrono.
4Entn dixo Xal seu escudeiro: -"Saca a espada e traspsame con ela, para que non
vean eses incircuncisos e se moqueen de min". Pero o escudeiro non quixo porque
trema de medo. Entn Xal tomou a sa espada e deixouse caer sobre ela. 5Cando o
escudeiro viu que Xal morrera, botouse tamn sobre a sa espada e morreu.
6As morreu Xal e os seus tres fillos. Con eles desapareceu toda a sa familia.
7Cando os israelitas do val viron que Israel fuxa e que Xal e seus fillos morreran,
deixaron as sas cidades para fuxiren tamn eles. Os filisteos vieron inmediatamente e
establecronse nelas.
8Pero outro da, pola ma, vieron os filisteos para espolia-los mortos, e atoparon a
Xal e os seus fillos mortos no monte Guilboa.
9Espolironos e levaron as sas cabezas e as sas armas, pregoando as boas novas por
toda a terra dos filisteos, s seus dolos e seu pobo.
418

A BIBLIA

10As armas de Xal puxronas no templo do seu deus, e a cabeza colgrona no templo
de Dagn.
11Os vecios de Iabex-Galaad, en ondo o que fixeran os filisteos con Xal,
12levantronse, tomaron o corpo de Xal e de seus fillos, e levronos a Iabex. Enterraron
os seus sos debaixo dun carballo, en Iabex, e fixeron xexn por sete das.
13Deste xeito morreu Xal, porque se fixera culpable de infidelidade para con Iav, de
quen non seguiu a sa palabra, e por consulta-los feiticeiros que invocan s mortos, 14en
vez de consultar a Iav. Por iso Iav fxoo morrer, entregndolle o reino a David, fillo de
Ixa.
David Rei
11 1Todo Israel congregouse arredor de David en Hebrn, dicindo: -"Mira: ti es so dos
nosos sos e carne da nosa carne. 2Xa antes, anda reinando Xal, eras ti o definitivo
xefe de Israel. Iav, o teu Deus, dxoche: Ti apacentara-lo meu pobo de Israel e ti sera-lo
xefe do meu pobo Israel". 3As tdolos ancins de Israel vieron rei, a Hebrn, e David
fixo con eles alianza en Hebrn, diante de Iav. Unxiron a David por rei de Israel,
segundo a palabra de Iav pronunciada por Samuel.
Conquista de Xerusaln
4Marchou David con todo Israel contra Xerusaln que se chamaba Iebs. Habitaban al
os iebuseos. 5Os habitantes de Iebs dixeron a David: -"Ti non entrars aqu". Pero
David apoderouse da fortaleza, de Sin, que a cidade de David. 6David dixera: -"Quen
primeiro mate a un iebuseo ser xefe e prncipe". Ioab, fillo de Seruiah, foi o primeiro en
subir, e foi feito xefe. 7David estableceuse na fortaleza, que por isto se chamou a cidade
de David. 8Edificou a cidade no seu arredor, desde o Mil, mentres Ioab reconstruu o
resto da cidade. 9David veu ser cada da mis grande e Iav Sebaot estaba con el.
10Ei-los primeiros dos valentes que seguiron a David e o axudaron con todo Israel a
asegura-lo seu dominio e face-lo rei de Israel segundo a palabra de Iav. 11Ei-los nomes
dos valentes que seguiron a David: Iaxobam, fillo de Hacmon, primeiro da terna, que
brandiu a sa lanza contra trescentos homes que derrotou dunha vez.
12Despois del, Elazar, fillo de Dod, ahohita, outro dos tres. 13Estaba este con David en
Pas-Damim, onde os filisteos se reuniran para a loita; haba al unha leira de cebada, e,
fuxindo o pobo xa ante os filisteos, 14pxose no medio da leira e defendeuna e derrotou
s filisteos. Iav outorgou as unha gran victoria.
15Tres dos trinta baixaron onde estaba David rocha da caverna de Adulam, cando
estaban acampados os filisteos no val de Refam. 16David estaba no refuxio, e os
filisteos tian unha garnicin en Beln. 17Deu David en dicir: -"Quen puidese beber
auga do depsito que est s portas de Beln!". 18E entn os tres atravesaron o
campamento dos filisteos, colleron auga do depsito que est s portas de Beln, e,
levndoa, presentronlla a David. Pero David negouse a bebela e derramouna en libacin
ante Iav, 19dicindo: -"Lbreme Deus de facer tal cousa! Sera como bebe-lo sangue
destes homes que con risco da sa vida foron al" (porque era certamente con risco das
sas vidas como a trouxeran). E non quixo bebela. Isto fixeron os tres valentes.
20Abixa, irmn de Ioab, era xefe dos trinta. Brandiu a sa lanza contra trescentos, que
matou, e tivo sona entre os trinta, 21e era o mis considerado entre eles, chegando a ser
xefe deles, pero non chegou a igualar s tres.
22Despois via Benaas, fillo de Iehoiad, home de moito valor e coecido polas sas
fazaas. Era oriundo de Cabsel. Matou a dous valentes de Moab, e un da de neve
419

A BIBLIA

baixando a unha cisterna, matou un len. 23Matou tamn a un exipcio que tia cinco
cbados de alto e unha lanza coma unha agulla de tecedeira. Baixou contra el cun pao e
arrincoulle a lanza da man, matndoo con ela. 24Isto fixo Benaas, fillo de Iehoiad, que
tivo gran sona entre os trinta. 25Foi moi considerado entre eles, pero non chegaba s tres
primeiros. David pxoo fronte da sa garda.
26Os valentes do exrcito eran: Asael, irmn de Ioab, Elhann, fillo de Dod, de Beln;
27Xamot, o arorita, e Heles, o pelonita; 28Ir, fillo de Iquex, o tecota; Abizer, de
Anatot; 29Sibcai, de Huxah, Ilai, ahohita; 30Mahrai, de Netofah; Hled, fillo de Banah,
de Netofah. 31Itai, fillo de Ribai, de Guibah, dos fillos de Benxamn; Benaas, de
Piratn; 32Hurai, dos vales de Gax; Abiel, da Arabah; 33Azmvet, de Bahurim;
Eliahb, Xalbonita; 34Iaxn, gunita; Ionatn, fillo de Xagueh, de Harar; 35Ahiam, fillo
de Sacar, de Harar; Elifal, fillo de Ur; 36Hfer, de Mequerah; Ahas, de Peln; 37Hesr,
do Carmel; Narai fillo de Ezbai 38Ioel irmn de Natn; Mibhar, fillo de Hagri; 39Slec,
amonita; Nahrai de Berot, escudeiro de Ioab, fillo de Seruiah; 40Ir, de Iatir; Gareb, de
Iatir; 41Uras, o hitita; Zabad, fillo de Ahlai; 42Adin, fillo de Xiz, rubenita, xefe dos
rubenitas, e con el trinta mis; 43Hann, fillo de Macah; Ioxafat, o mitnita; 44Uzas, de
Axtarot; Xam e Ieuel fillos de Hotam, de Aroer; 45Iediel, fillo de Ximr; Ioh, seu
irmn, tisita; 46Eliel, mahavita; Ieribai e Ioxavas, fillos de Elnham; Itmah, moabita;
47Eliel, Obed e Iasiel, de Sobah.
Guerreiros que se uniron a David xa en tempos de Xal
12 1Estes son os que vieron a unirse a David en Siquelag, cando estaba lonxe de Xal
fillo de Quix. Eran algns dos soldados que lle prestaron axuda durante a guerra. 2Eran
arqueiros e tiraban pedras o mesmo coa man dereita que coa esquerda e tiraban frechas co
arco. Eran todos de Benxamn, do clan dos irmns de Xal. 3Os xefes eran Ahizer e
Ioax, fillos de Xemaah, de Guibah; Ieziel e Plet, fillos de Azmvet; Beracah e Ieh, de
Anatot; 4Ixmaas, de Gaban, soldado entre os trinta e xefe dos trinta; 5Xeremas,
Iahziel, Iohann, Iozabad, de Guederah; 6Eluzai; Ierimot, Balas, Xemaras, e Xefatas,
de Harif; 7Elcanah, Isaas, Azarel, Iozer e Iaxobam, descendentes de Cor; 8Ioelah e
Zebadas, fillos de Ieroham, de Guedor.
9Tamn de entre os gaditas foron unirse a David, no refuxio do deserto, soldados
entendidos na guerra, armados de escudo e lanza, semellantes a lens e lixeiros coma
cabras do monte.
10zer era o xefe; Abdas, o segundo; Eliab, o terceiro; 11Mixmanah, o cuarto;
Xeremas, o quinto; 12Ata, o sexto; Eliel, o stimo; 13Iohann o oitavo; Elzabad, o
noveno; 14Xeremas, o dcimo; Macbanai, o undcimo. 15Eran fillos de Gad, xefes do
exrcito. Un s, o menor de todos, vala por cen; o mis vello, por mil. 16Estes foron os
que pasaron o Xordn no primeiro mes, cando desbordaba por tdalas sas beiras, e
puxeron en fuga a tdolos habitantes dos vales, a oriente e occidente.
17Houbo tamn entre os fillos de Benxamn e de Xud quen se uniu a David no refuxio.
18David saulles encontro e dxolles: -"Se vindes a min con boas intencins, para
axudarme, o meu corazn farase a vs, pero se para enganarme en proveito dos meus
inimigos, estando as mias mans limpas de iniquidade, vxao o Deus de nosos pais, e que
el xulgue". 19Entn revestiuse do esprito Amasai, que era o xefe dos trinta, e exclamou:
-"Paz a ti e pobo, fillo de Ixa. Paz a ti e a cantos te axudan, pois o teu Deus est da ta
parte".
David recibiunos e fxoos xefes das tropas.
20Tamn dos fillos de Menaxs, vieron algns xuntarse con David cando foi cos
filisteos batalla contra Xal, anda que non combateu, porque os prncipes dos filisteos,
420

A BIBLIA

celebrando o consello, despedrono dicindo: -"Pasarase a Xal, con perigo das nosas
cabezas". 21Cando marchou de Siquelag, estes foron os que se lle uniron de Menaxs:
Adnah, Iozabad, Iediel, Micael, Iozabad, Elih e Siltai, xefes de millares de Menaxs.
22Axudaron a David contra as bandas de ladrns, pois eran todos homes valerosos e
vieron ser xefes do exrcito. 23Da a da chegaban xentes a unirse a David, ata que deu
en ter un gran exrcito, coma un exrcito de Deus.
Guerreiros que vieron a Hebrn para facer rei a David
24Ei-lo nmero de homes de guerra que armados vieron a David, a Hebrn, para
transferirlle o reino de Xal, segundo o mandato de Iav:
25Dos fillos de Xud armados de escudo e lanza, seis mil oitocentos homes de guerra.
26Dos fillos de Simen, homes valerosos para a guerra, sete mil cen. 27Dos fillos de
Lev, catro mil seiscentos; 28e Iehoiad, prncipe de Aharn, e con el tres mil setecentos;
29e Sadoc, xove valeroso, con vintedous dos prncipes da casa de seu pai. 30Dos fillos de
Benxamn, e irmns de Xal, tres mil, pois ata entn a maior parte deles permaneceran
fieis casa de Xal. 31Dos fillos de Efram, vinte mil oitocentos homes con sona de
valentes, segundo as casas de seus pais. 32Da media tribo de Menaxs, dezaoito mil,
designados nominalmente para iren proclamar rei a David. 33Dos fillos de Isacar,
expertos en coece-lo que se tia que facer en Israel, douscentos de entre os seus xefes,
con tdolos seus irmns baixo as sas ordes. 34De Zebuln, cincuenta mil, en idade de
toma-las armas, provistos de armas de todo xeito para o combate, dispostos a facer
batalla con nimo resolto. 35De Naftal, mil xefes, e con eles trinta e sete mil soldados,
que levaban escudo e lanza. 36De Dan, armados para a guerra, vinteoito mil seiscentos.
37De Axer, homes de guerra prontos para o combate, corenta mil. 38E da outra beira do
Xordn, dos rubenitas, dos gaditas e da media tribo de Menaxs, cento vinte mil con
armas de tdalas clases.
39Todos estes homes, xente de guerra, dispostos para o combate, chegaron a Hebrn con
leal corazn para faceren a David rei de todo Israel, e todo o resto de Israel estaba
igualmente de acordo en querer a David por rei. 40Estiveron al tres das con David,
comendo e bebendo, pois os seus irmns subministrronlle-las provisins, 41e anda os
de Isacar, Zebuln e Naftal, traan faria, figos secos, vio e aceite en burros, camelos e
bois, tamn vacas e ovellas de abondo.
Traslado da arca
13 1David celebrou consello cos xefes de millares e de centos, e con tdolos prncipes.
2Despois dixo a toda a comunidade de Israel: -"Se vos parece ben, e Iav, o noso Deus, o
aproba, imos mandar unha mensaxe a tdolos nosos irmns espallados por todo Israel, s
sacerdotes e s levitas que habitan nas cidades e aldeas, para que vean xuntarse
connosco.
3Logo traermo-la arca do noso Deus, da que non nos preocupamos nos tempos de
Xal".
4Entn toda a asemblea resolveu facelo as, pois a cousa pareceu conveniente a todo o
pobo.
5Reuniu, pois, David a todo Israel, desde o torrente de Exipto ata a entrada de Hamat,
para traeren a arca de Deus de Quiriat-Iearim. 6Subiu David, con todo Israel cara a
Baalah ou Quiriat-Iearim, que est en Xud, para traslada-la arca de Deus, Iav, que se
senta entre os querubns, na que se invoca o seu nome.

421

A BIBLIA

7Puxeron a arca de Deus sobre un carro novo e levrona da casa de Abinadab. Conducan
o carro Uz e Ahi.
8David e todo Israel danzaban diante de Deus con tdalas sas forzas e cantaban e
tocaban harpas, salterios e pandeiros, cmbalos e trompetas.
9Cando chegaron eira de Quidn, Uz tendeu a man para agarra-la arca pois volcbana
os bois. 10A ira de Iav acendeuse contra Uz, por estende-la man sobre a arca, e Uz
morreu al, diante de Iav.
11David irritouse porque Iav acabou con Uz, polo que aquel lugar se chama ata hoxe
Peres-Uz.
12David, entn, empezou a sentir temor de Deus, dicindo: -"Como vou traer mia casa
a arca de Deus?".
13E non levou consigo a arca de Deus cidade de David, senn que a mandou levar
casa de Obededom, o de Gat.
14A arca de Deus estivo tres meses na casa de Obededom, polo que Iav bendiciu a casa
de Obededom e todo canto tia.
Triunfo de David sobre os filisteos
14 1Hiram, rei de Tiro, mandou embaixadores a David e proporcionoulle madeira de
cedro, canteiros e carpinteiros para que lle edificasen un pazo.
2Coeceu David que Iav afirmaba o seu dominio sobre Israel e que exaltaba o seu reino
por amor a Israel, o seu pobo.
3David tomou, entn, mulleres en Xerusaln, e tivo fillos e fillas.
4O nome dos que lle naceron en Xerusaln son: Xama, Xobab, Natn, Salomn, 5Ibhar,
Elixa, Elplet, 6Ngah, Nfeg, Iafa, 7Elixam, Beliad e Eliflet.
8Cando os filisteos souberon que David fora unxido rei de todo Israel, subiron todos na
sa busca, e David, que o soubo, saulles camio.
9Chegaron os filisteos e espallronse polo val de Refam.
10David consultou a Deus: -"Subirei contra os filisteos? Entregaralos nas mias
mans?". Iav dxolle: -"Sube e poreinos nas tas mans".
11Subiron eles a Baal-Perasim, onde David os derrotou. Logo dixo: -"Deus dispersou
pola mia man os meus inimigos, coma derrame das augas que escorren". Por iso
dronlle a aquel lugar o nome de Baal-Perasim.
12Os filisteos deixaron ciscados os seus deuses, que foron queimados por orde de David.
13Os filisteos invadiron de novo o val, 14David consultou de novo a Deus, quen lle dixo:
-"Non subas contra eles: rodaos e btate sobre eles desde a banda das moreiras.
15Cando polo cume das moreiras escoites un estrondo, ataca axia, que Deus ir diante
de ti para derrota-lo campo dos filisteos".
16Fixo David como Deus lle mandara, e derrotou os filisteos desde Gaban ata Guzer.
17A sona de David estendase por todas aquelas terras e puxo Iav sobre tdalas xentes o
temor a David.
A arca levada a Xerusaln
15 1David levantou un pazo na Cidade de David e preparou un lugar para a arca de Deus,
alzando para ela unha tenda.
2Entn ordenou: -"A arca de Deus non debe ser transportada senn polos levitas, porque
son os que Iav escolleu para trasladala e para face-lo seu servicio para sempre
endexamais".

422

A BIBLIA

3Reuniu David a todo Israel en Xerusaln para subi-la arca de Iav lugar que lle tia
disposto.
4Tamn reuniu s fillos de Aharn e s levitas.
5Dos fillos de Quehat xefe Uriel e mais cento vinte da sa familia.
6Dos fillos de Merar, xefe Asaas e mais douscentos vinte da sa familia.
7Dos fillos de Guerxom, xefe Ioel e mais cento trinta da sa familia.
8Dos fillos de Elisafn, xefe Semaas e mais douscentos da sa familia.
9Dos fillos de Hebrn, xefe Eliel e oitenta da sa familia.
10Dos fillos de Uziel, xefe Aminadab e cento doce da sa familia.
11David chamou s sacerdotes Sadoc e Abiatar e s levitas Uriel, Asaas, Ioel, Semaas,
Eliel e Aminadab 12e dxolles: -"Vs sde-los xefes da familia dos levitas;
santificdevos vs e vosos irmns para subi-la arca de Iav, o Deus de Israel, lugar que
eu teo preparado.
13Por non estardes vs al a primeira vez, Iav, noso Deus, castigounos, porque non o
fomos buscar como debido".
14Santificronse os sacerdotes e os levitas para subi-la arca de Iav, Deus de Israel.
15Os fillos dos levitas levaban a arca de Deus s costas por medio de varais, como
ordenara Moiss, segundo o disposto por Iav.
16David mandou s xefes dos levitas que dispuxesen os seus irmns cantores, que
fixesen resoa-los instrumentos musicais; harpas, ctolas e pandeiros en sinal de ledicia;
17e os levitas designaron a Hemn, fillo de Ioel; e, de entre os seus irmns, a Asaf, fillo
de Berequas; e, de entre os fillos de Merar, de entre os seus irmns, a Etn, fillo de
Cuxaas.
18Con eles tamn, os seus irmns de segunda orde: Zacaras, Iaziel, Xemiramot, Iehiel,
Un, Eliab, Benaas, Maseas, Matitas, Eliflehu, Micneas, Obededom e Ieiel, porteiros.
19Os cantores, Hemn, Asaf e Etn levaban e facan resoar cmbalos de bronce;
20Zacaras, Uziel, Xemiramot, Iehiel, Un, Eliab, Maseas e Benaas, tian harpas
afinadas para voces virxes; 21Matitas, Eliflehu, Micreas, Obededom, Iehiel e Azaras,
tian ctolas acordadas na oitava, para dirixi-lo canto; 22Quenanas, xefe dos levitas,
dirixa o canto, pois era moi entendido nel, 23Berequas e Elcanah eran os porteiros da
arca; 24Xebanas, Ioxafat, Natanael, Amasai, Zacaras, Benaas e Elizer, sacerdotes,
tocaban as trompetas diante da arca de Deus. Obededom e Iehas eran tamn porteiros da
arca.
25David, os ancins e os xefes de millares, foron trae-la arca da alianza de Iav desde a
casa de Obededom, con gran ledicia.
26E por axudar Deus s levitas que levaban a arca da alianza de Iav, sacrificronse sete
xatos e sete carneiros.
27David a vestido dun manto de lio fino, e o mesmo os levitas que levaban a arca, os
cantores e Quenanas, director dos cantos. David tamn levaba por riba da tnica un efod
de lio.
28Desta maneira levou todo Israel a arca da alianza de Iav entre aturuxos son das
bucinas, das trompetas, dos pandeiros, das harpas e das ctolas.
29Cando a arca da alianza de Iav chegou cidade de David, Micol, filla de Xal, que
ollaba desde unha vent, viu rei David cantando e bailando diante da arca e
menosprezouno no seu corazn.
A arca posta na Tenda
16 1Trada a arca de Deus, puxrona no medio da tenda que David levantara para ela, e
ofreceron holocaustos e sacrificios de comun ante Deus.
423

A BIBLIA

2Cando David acabou cos holocaustos e sacrificios de comun bendiciu pobo no

nome de Iav, 3e distribuu a todo Israel, homes e mulleres, un molete de pan, unha
tallada de carne e unha bica de uvas pasas.
4Puxo levitas servicio da arca de Iav para invocar, louvar e enxalzar a Iav, Deus de
Israel:
5Asaf, o xefe, Zacaras, o segundo; logo Uziel, Xemiramot, Iehiel, Matitas, Eliab,
Benaas, Obededom e Ieiel, con harpas e ctolas. Asaf faca soa-los pratos.
6Os sacerdotes Benaas e Iahziel tocaban continuamente as trompetas perante a arca da
alianza de Iav.
7Aquel da, David, encargou por primeira vez a Asaf e a seus irmns, para canta-las
louvanzas de Iav, este canto:
8-"Louvade a Iav, invocade o seu nome!
Pregoade s pobos as sas fazaas!
9Cantdelle, cantade salmos na sa honra!
Dade a coecer tdolos seus portentos!
10Gloridevos no seu santo nome!
Algrese o corazn dos que procuran a Iav!
11Acudide a Iav e sa forza,
buscade sempre o seu rostro!
12Lembrdevos das marabillas que fixo,
dos seus prodixios, dos xuzos da sa boca!
13Descendentes de Israel, o seu servo,
fillos de Xacob, o seu elixido!
14Iav o noso Deus,
El goberna a terra toda.
15Lmbrase sempre da sa alianza,
das promesas por mil xeracins;
16da alianza que fixo con Abraham,
do xuramento feito a Isaac,
17do que fielmente estableceu con Xacob,
e con Israel como pacto eterno,
18dicindo: dareiche a terra de Canan
que ser porcin da vosa herdade.
19Daquela eran pouco numerosos,
pouco numerosos e estranxeiros no pas.
20Cando an vagabundos de nacin en nacin,
de reino en reino,
21non consentiu que ningun os asoballase,
e por causa deles castigou s reis:
22Non toqude-los meus unxidos,
non fagades mal s meus profetas.
23Cantade a Iav, homes de toda a terra,
pregoade, un da e outro, a sa salvacin!
24Pregoade a sa gloria entre as xentes,
os seus prodixios a tdolos pobos!
25Porque Iav grande, digno de toda louvanza,
temible sobre tdolos deuses.
26Porque os deuses dos pobos son dolos,
pero Iav o facedor dos ceos.
27Maxestade e magnificencia sexan perante El,
424

A BIBLIA

fortaleza e beleza na sa morada.

28Familias dos pobos, aclamade a Iav,
dade a Iav honra e gloria!
29Dade gloria nome de Iav!
Traede ofrendas, vinde visitalo,
adordeo no adro sagrado!
30Trema a terra na sa presencia.
El afianzou o orbe, e non se mover.
31Aldese o ceo e regocxese a terra,
pregese entre as xentes: "Iav reina!".
32Bre o mar e canto o enche,
salte de xbilo o agro e canto hai nel.
33Salten as rbores das selvas diante de Iav,
pois vn rexe-la terra.
34Dade gracias a Iav porque bo,
porque eterna a sa misericordia.
35Dicide: slvanos, ouh Deus!, sade nosa,
xntanos e lbranos das xentes, para que confesmo-lo teu nome
e pomo-la nosa gloria en louvarte
36Bendito sexa Iav, Deus de Israel,
por toda a eternidade!".
E todo o pobo respondeu: -"Amn! Aleluia!"
37David deixou al, diante da arca da alianza de Iav, a Asaf e os irmns, para que
constantemente servisen diante da arca cada cousa seu tempo.
38A Obededom fillo de Ieditn e os seus irmns, en nmero de sesenta e oito,
nomeounos porteiros.
39Asimesmo a Sadoc e s seus irmns, sacerdotes, encargounos do santuario de Iav que
est na altura de Gaban, 40para que al ofrecesen a Iav continuamente, ma e tarde,
holocaustos, e cumprisen todo canto est escrito na Lei dada por Iav a Israel.
41Con eles estaban Hemn e Ieditn e os restantes escollidos e nominalmente asignados
para louvar a Iav: -"Porque eterna a sa misericordia".
42Hemn e Ieditn facan soar trompetas, pratos e outros instrumentos msicos, cos que
acompaaban os cantos en honra de Deus.
Os fillos de Ieditn eran porteiros.
43Todo o pobo foise logo, cada un sa casa, e David volveuse a bendici-la sa.
Profeca de Natn
17 1Cando David moraba xa no seu pazo, dxolle profeta Natn: -"Eu estou habitando
unha casa de cedro, mentres a arca da alianza do Seor est baixo unha tenda".
2Natn respondeu a David: -"Fai o que tes no corazn, pois o Seor est contigo".
3Pero aquela mesma noite o Seor reveloulle a Natn:
4-"Dille a David, o meu servo: as fala o Seor: non sers ti quen me edifique unha casa
na que habitar.
5Nunca, desde que deixei Exipto ata hoxe, habitei en casa, senn que andei dunha parte a
outra, nunha tenda.
6Por onde queira que camiei con Israel, encargueille seica a algn xuz de Israel, s
que mandei para apacenta-lo meu pobo, que me fixesen unha casa de cedro?
7Dille, pois, agora meu servo David: As fala Iav Sebaot: eu tomeite dos pasteiros, de
detrs do gando, para que foses xefe do meu pobo de Israel; 8estiven contigo por onde
425

A BIBLIA

queira que ti andaches; exterminei perante ti a tdolos teus inimigos e fixen o teu nome
semellante dos grandes da terra; 9deille un lugar onde morar meu pobo Israel, e
planteino para que acougue sen atrancos, e que os fillos da iniquidade non o desfagan
coma noutrora, 10cando establecn xuces sobre o meu pobo Israel. Abaixei a tdolos
teus inimigos. Ademais fgoche saber que o Seor che fundar unha dinasta.
11Cando os teus das sexan cumpridos e vaias xuntarte con teus pais, eu alzarei a un da
ta descendencia, a un dos teus fillos, e afirmarei o seu reino.
12Ser el quen me edificar unha casa e eu afirmarei para sempre o seu trono.
13Eu serei para el un pai, e el ser para min un fillo; e non apartarei del a mia gracia,
como a apartei do teu predecesor.
14Establecereino para sempre na mia casa e no meu reino, e o seu trono estar firme por
toda a eternidade".
15Natn transmitiu a David todas estas verbas e toda a revelacin.
16O rei David presentouse diante do Seor e dixo: -"Quen son eu, Iav Deus, e qu a
mia casa, para que me trouxeses onde estou?
17Pero isto anda pouco s teus ollos, Seor, e falas da casa do teu servo para tempo
remoto mentres haxa homes, ouh Iaveh, Deus!
18Que mis pode engadir David da gloria que concedes teu servo, ti que o coeces,
ouh Iav?
19Ouh Iav: por amor do teu servo e segundo o teu corazn fixeches todas esas
grandezas, para nos dar a coecer todas esas marabillas.
20Seor! Non hai outro semellante a ti, non hai ningn Deus fra de ti, como omos cos
nosos odos.
21Hai sobre a terra unha soa nacin que sexa coma o teu pobo Israel, o que Deus veu
rescatar para facelo seu, con tantos milagres e prodixios, e desbotando as nacins diante
del, como fixeches con Israel, que liberaches da servidume de Exipto?
22Ti fixeches do teu pobo Israel, o teu pobo para sempre, e ti, ouh Iav!, ti e-lo seu
Deus.
23Agora, pois, Seor, confrmese para sempre a palabra que dixeches teu servo e sa
casa: cmprea.
24Que perdure para que o teu nome sexa sempre glorificado e digan todos: Iav Sebaot
en verdade un Deus para Israel. E que a casa de David, o teu servo, se afirme ante ti,
25pois ti mesmo, meu Deus, revelaches teu servo que lle edificars unha dinasta. Por
iso o teu servo ousou pregarche deste xeito.
26Agora, pois, Seor: ti que es Deus e prometiches teu servo este ben, 27bend a casa
do teu servo, para que sempre subsista diante de ti, porque ti, ai!, a bends e para sempre
est bendita".
Triunfos guerreiros de David
18 1Despois disto, venceu David s filisteos e humillounos, arrebatndolles das mans
Gat e as cidades da sa dependencia.
2Venceu tamn s moabitas, que acabaron suxeitos a David, pagndolle un tributo.
3Venceu tamn David a Hadadzer, rei de Sobah, no pas de Hamat, cando este a xa
asenta-lo seu dominio sobre o ufrates.
4Tomoulle David mil carros, sete mil cabaleiros e vinte mil soldados de a p; tronzoulle
tdolos cabalos de tiro, non conservando mis ca uns cen para si.
5Vieron os sirios de Damasco en socorro de Hadadzer, rei de Sobah e Damasco, e
David derrotou a vinte mil sirios, 6puxo tropas propias en Damasco, para que os sirios

426

A BIBLIA

ficasen suxeitos a David, pagndolle tributos. Iav protexa a David por onde queira que
a.
7Tomou David os escudos de ouro que pertencan s soldados de Hadadzer e levounos a
Xerusaln.
8Tamn se apoderou dunha gran cantidade de bronce en Tibhat e Cun, cidades de
Hadadzer. Con el fixo mis tarde Salomn o Mar de Bronce, as columnas e os utensilios
de bronce.
9Soubo Tou, rei de Habat, que David derrotara o exrcito de Hadadzer, rei de Sobah.
10Entn mandoulle o seu fillo Doram a saudar e felicita-lo rei David por atacar e vencer
a Hadadzer, pois Tou estaba en loita con Hadadzer.
11Mandoulle tamn toda sorte de copas de ouro, prata e bronce, que o rei David
consagrou a Iav, xunto co ouro e a prata que tomara a tdalas nacins: a Edom, a Moab,
s amonitas, s filisteos e a Amalec.
12Abixa, fillo de Seruiah, venceu a dezaoito mil edomitas no val do Sal, 13puxo tropas
en Edom para que Edom ficase suxeito a David. Iav protexa a David por onde queira
que fose.
14David reinou sobre Israel todo, facendo dereito e xustiza a todo o pobo.
15Ioab, fillo de Seruiah, era xefe do exrcito; Ioxafat, fillo de Ahilud, era o cronista,
16Sadoc, fillo de Ahitub, e Abimlec, fillo de Abiatar, eran sumos sacerdotes; Seraas era
secretario; 17Benaas, fillo de Iehoiad, era xefe dos cereteos e peleteos; e os fillos de
David eran os primeiros lado do rei.
Victoria sobre os amonitas
19 1Despois disto morreu Nahax, rei dos fillos de Amn, e sucedeulle no trono o seu
fillo.
2David dixo: -"Amostrareille a mia bondade a Hann, fillo de Nahax, pois seu pai
mostrouse benvolo comigo". E envioulle unha embaixada para consolalo pola morte de
seu pai. Pero cando os enviados de David chegaron terra dos fillos de Amn e se
presentaron a Hann para consolalo, 3os xefes dos fillos de Amn dixeron a Hann:
-"Coidas que David che d o psame para honra-la memoria de teu pai? Non ser mis
ben que vieron para recoece-la cidade e explora-la terra para prepara-la desfeita do
pas?"
4Entn, Hann, apresando os servos de David, rapounos e cortulle-los vestidos polo
medio ata as ndegas, e logo despachounos.
5Fronse eles, e David, que soubo o que lles sucedera s seus homes, mandou xentes que
lles sasen camio, pois se atopaban en gran confusin. Dixronlles: -"Ficade en Ieric
ata que vos medre a barba, e logo volvede".
6Os fillos de Amn viron que se fixeran odiosos a David, e Hann e os fillos de Amn
mandaron mil talentos de prata para contrata-los carros e os cabaleiros de Mesopotamia,
de Macah e de Sobah.
7Tomaron a soldo trinta e dous mil carros e rei de Macah e seu pobo, que vieron
acampar diante de Medeb.
8O recibir David estas novas, mandou contra eles a Ioab e a todo o exrcito, todos eles
homes valentes.
9Os fillos de Amn saron e ordenronse en batalla entrada da cidade; os reis que
vieron para axudalos tomaron posicin parte no campo.
10Ioab, vendo que tia contra quen combater de fronte e polas costas, escolleu entre os
mis valentes do exrcito de Israel un corpo para marchar contra os sirios, 11e o resto do
exrcito pxoo s ordes de seu irmn Abixa para facer fronte s fillos de Amn,
427

A BIBLIA

12dicndolle: -"Se os sirios son mis fortes ca min, acudirasme ti; se os fillos de Amn
son mis fortes ca ti, irei eu na ta axuda. 13Esfrzate e loitemos polo noso pobo e polas
cidades do noso Deus, e faga Iav o que mellor lle pareza".
14Avanzou Ioab cos seus para atacaren s sirios, que fuxiron ante el, 15e os fillos de
Amn, cando viron que os sirios fuxiran, puxronse tamn en fuga diante de Abixa,
irmn de Ioab, e encerrronse na cidade. Ioab voltou a Xerusaln.
16Vendo os sirios que foran derrotados por Israel, mandaron busca-los sirios do outro
lado do ufrates, que vieron mando de Xofac, xefe do exrcito de Hadadzer.
17Suboo David e reuniu a todo Israel, e, pasando o Xordn, marchou contra eles,
alcanzounos e preparouse a atacalos. 18Os sirios, despois de se bateren con el, fuxiron
diante de Israel, e David matoulles sete mil homes de carros e corenta mil soldados de a
p. Matou tamn a Xofac, xefe do exrcito. 19Os homes de Hadadzer, vndose
derrotados por Israel, fixeron as paces con David e sometronselle. Non voltaron mis os
sirios a socorrer s fillos de Amn.
Ioab toma Rabah
20 1O cabo dun ano, polo tempo no que os reis acostuman sar guerra, Ioab, mando
dun gran exrcito, arrasou o pas dos amonitas e cercou Rabah. Mentres David segua en
Xerusaln, Ioab conquistaba e arrasaba Rabah.
2David quitou a coroa da cabeza de Milcom. Pesaba un talento de ouro e tia unha pedra
preciosa que pasou coroa de David. Saqueou a cidade e levou dela un gran botn.
3Tamn sacou dela os habitantes e pxoos a serrar e a traballar coas grades e as fouces. O
mesmo fixo con tdalas cidades dos fillos de Amn. Voltou logo David con todo o pobo
a Xerusaln.
4Despois disto tivo unha batalla en Guzer contra os filisteos. Foi entn cando Sibcai,
husita, matou a Sipai, un dos descendentes de Raf. Os filisteos quedaron sometidos.
5Tamn houbo outra batalla cos filisteos, na que Elhann, fillo de Iair, matou a un irmn
de Goliat, Lahm, de Gat, que levaba unha lanza coa punta coma unha agulla de
tecedeira.
6Houbo unha batalla mis en Gat, na que se atopou un xigante con seis dedos en cada
man e cada p, vintecatro en total, e que proceda tamn da raza dos de Raf.
7Retou a Israel, e Ionatn, fillo de Xim, irmn de David, matouno.
8Estes homes eran fillos de Raf, de Gat, e pereceron a mans de David e dos seus servos.
O censo do pobo
21 1Alzouse Satn contra Israel e incitou a David a face-lo censo de Israel. 2David dixo a
Ioab e s xefes do pobo: -"Ide face-lo censo de Israel, desde Beerxeba ata Dan, e
trademo para que eu saiba o seu nmero". 3Ioab respondeu a David: -"Oxal fixera Iav
cen veces mis numeroso o seu pobo. Pero non, seor, non son todos servidores teus?
Para que pide isto o meu seor? Para que facer unha cousa que ser vista como pecado
de Israel?". 4O rei persistiu na orde que lle dera a Ioab, e Ioab partiu e percorreu todo
Israel. 5Cando voltou a Xerusaln, Ioab entregou a David o nmero do censo do pobo.
Haba en todo Israel un milln cen mil homes en condicins de levar armas, e en Xud
catrocentos setenta mil bos. 6Entre eles non fixo o censo de Lev e Benxamn, porque
Ioab aborreca a orde do rei. 7A orde desagradou a Deus e castigou a Israel.
8Entn dixo David a Deus: -"Cometn nisto un gran pecado. Pdoche que perde-la
iniquidade do teu servo, pois obrei coma un insensato".

428

A BIBLIA

9Iav falou as a Gad, o vidente de David: 10-"Vai e dille a David: as fala Iav: tres
pragas che propoo para que elixas unha coa que ferirte". 11Gad viu a David e dxolle:
-"As fala Iav: escolle para ti: 12tres anos de fame ou tres meses de derrota ante os teus
inimigos, dndoche alcance a espada dos teus adversarios, ou tres das nos que a espada
de Iav e a peste estarn sobre o pas, mentres o anxo de Iav levar a destruccin a todo
o territorio de Israel. Dime, pois, o que teo que responder que me enva". 13David
respondeu a Gad: -"Vxome nun bo apuro, mais caia eu nas mans do Seor, que grande
en misericordia, e non caia nas mans dos homes".
14Mandou Iav a peste sobre Israel e caeron setenta mil israelitas. 15Deus mandou un
anxo a Xerusaln para destrula, e cando xa a estaba destrundo, mirou o Seor e
arrepentiuse daquel mal, e dxolle anxo destructor: -"Abonda, retira xa a ta man". O
anxo de Iav estaba onda a eira de Ornn o iebuseo. 16David alzou os ollos e viu o anxo
de Iav entre a terra e o ceo, tendo na sa man a espada desenvaiada, volta contra
Xerusaln. Entn David e os ancins, vestidos de saco, caeron sobre os seus rostros.
17David dixo a Deus: -"Non fun eu quen mandou face-lo censo do pobo? Fun eu quen
pecou e fixo o mal; pero estas ovellas, que fixeron? Iav, meu Deus!, carga a ta man
sobre min e sobre a casa de meu pai e non haxa praga no teu pobo". 18O anxo de Iav
dixo a Gad que falase a David para que subise a levantar un altar na eira de Ornn, o
iebuseo, 19e subiu David, cumprindo a orde que Gad lle dera no nome do Seor.
20Ornn, que estaba mallando no millo, voltouse e viu o anxo e escondeuse cos seus
catro fillos.
21Cando chegou David cerca de Ornn, mirou Ornn e viu a David, e sando da eira,
postrouse ante David co rostro en terra. 22David dixo a Ornn: -"Dixame o terreo da
eira para que levante un altar a Iav; pagareicho polo xusto prezo, para que se retire a
praga sobre o pobo". 23Ornn respondeu a David: -"Tmaa, e que o meu seor, o rei,
faga nela o que lle pareza ben; mira, douche os bois para o holocausto, os mallos para a
lea e o trigo para a ofrenda. Doucho todo". 24Pero o rei dixo a Ornn: -"Non. Quero
comprarcha polo seu valor en prata, pois non vou eu presentarlle Seor o que teu, nin
ofrecerlle un holocausto que non me custa nada". 25Deu David a Ornn seiscentos siclos
de ouro polo lugar, 26edificou al un altar a Iav e ofreceulle holocaustos e sacrificios de
comun. Invocou a Iav, e o Seor respondeulle co lume que do ceo descendeu sobre o
altar do holocausto. 27Entn falou Iav anxo, que volveu a espada seu sitio.
28Vendo David que o Seor o escoitara na eira de Ornn, o iebuseo, sacrificaba al,
29pois o tabernculo de Iav, que Moiss fixera no deserto, e o altar dos holocaustos
estaban entn altura de Gaban. 30Pero David non puidera ir ante el para consultar a
Deus, porque a espada do anxo de Iav o encheu de medo.
22 1E dixo David: -"Esta ser a casa de Iav Deus e aqu estar o altar dos holocaustos
para Israel".
Preparativos para a construccin do templo
2Mandou David que se reunisen tdolos estranxeiros que haba na terra de Israel, e
encargou s canteiros que fosen preparando pedras labradas para a construccin do
templo de Deus. 3Preparou tamn ferro abondo para face-los cravos e xuntas das portas,
bronce en grandes cantidades, 4e moita madeira de cedro, pois os sidonios e os tirios
trouxeron abonda madeira de cedro para David. 5David dica para si: -"O meu fillo
Salomn anda novo e inexperto, e o templo que se ten que edificar para o Seor ten
que ser, pola grandeza, pola magnificencia e pola beleza, coecido en toda a terra; por iso
quero face-los preparativos", e fxoos abondos antes da sa morte. 6David chamou a
429

A BIBLIA

Salomn, seu fillo, e deulle orde de edificar unha casa Seor, Deus de Israel. 7Dxolle:
-"Meu fillo, eu tia o propsito de edificar un templo no nome de Iav, meu Deus; 8pero
o Seor dxome: Ti derramaches moito sangue e fixeches grandes guerras. Non sers ti
quen edifique un templo no meu nome, porque derramaches ante min moito sangue sobre
a terra. 9Vela que che nacer un fillo, que ser home de paz e a quen eu darei paz,
librndoo de tdolos seus inimigos do arredor. O seu nome ser Salomn, nos seus das
eu concederei paz e tranquilidade a Israel. 10El edificar un templo meu nome. Ser
para min un fillo e eu serei para el un pai, e afirmarei sempre o trono do seu reino en
Israel. 11Agora, pois, meu fillo, que o Seor sexa contigo, para que prosperes e edifquelo templo de Iav, teu Deus, como el de ti declarou. 12Queira darche o Seor a sabedora
e a intelixencia para reinar sobre Israel na observancia da lei de Iav o teu Deus. 13Se
coidas de poeres por obra os mandamentos e preceptos que o Seor lle mandou a
Moiss para Israel, prosperars. Esfrzate, logo, ten nimos e non temas nin desmaies.
14Eu cos meus esforzos reunn para o templo do Seor cen mil talentos de ouro, un
milln de talentos de prata e unha grande cantidade de bronce e ferro. Dispuxen tamn
madeira e pedra que ti acrecentars. 15Tes man moitos obreiros, canteiros, carpinteiros
e homes sabidos en toda clase de obras. 16O ouro, a prata, o bronce e o ferro son de mis.
rguete, pois: comeza coa obra, e que o Seor sexa contigo".
17Mandou tamn David a tdolos prncipes de Israel que prestasen a sa axuda a
Salomn, seu fillo. 18-"Non est convosco Iav, o voso Deus, e non nos deu El paz en
todas partes? El puxo nas mias mans os moradores da terra, e a terra est sometida ante
Iav e diante do seu pobo. 19Poede, pois, todo o voso corazn e o voso nimo en buscalo Seor, o voso Deus; ergudevos e edificade o santuario de Iav Deus, para trae-la arca
da alianza do Seor e os seus utensilios consagrados a Deus templo edificado no nome
de Iav".
Organizacin dos levitas
23 1Vello xa David e colmado de das, fixo a Salomn, seu fillo, rei de Israel. 2Reuniu a
tdolos prncipes de Israel, s sacerdotes e s levitas. 3Fxose o censo dos levitas de mis
de trinta anos, e o seu nmero, contado un a un, foi de trinta e oito mil. 4Deles vintecatro
mil dirixan as obras do templo de Iav, e seis mil eran inspectores e xuces; 5catro mil,
porteiros; e catro mil adicados a louva-lo Seor con aparellos feitos para iso por David.
6David distribuunos en orde segundo os fillos de Lev, Guerxom, Quehat e Merar.
7Fillos de Guerxom: Ladn e Xim. 8Fillos de Ladn: Iehiel, o primeiro; Zetam e Ioel; en
total, tres. 9Fillos de Xim: Xelomit, Haziel e Harn, tres en total. Estes son os xefes das
familias de Ladn. 10Fillos de Xim: Iaxat, Ziz, Ies e Beri, en total catro. 11Estes
catro son os fillos de Xim. Iaxat era o primeiro e Ziz o segundo. Ies e Beri non
tiveron moitos fillos e formaron no censo unha soa casa paterna. 12Fillos de Quehat:
Amram, Ishar, Hebrn e Uziel, en total catro. 13Fillos de Amram: Aharn e Moiss.
Aharn foi elixido para servir no santo dos santos, el e seus fillos perpetuamente, para
ofrece-los perfumes ante Iav, para face-lo seu ministerio e bendicir por sempre o seu
nome.
14Os fillos de Moiss, home de Deus, foron contados na tribo de Lev. 15Os fillos de
Moiss foron Guerxom e Elizer. 16Xebuel foi o primoxnito de Guerxom. 17Fillos de
Elizer: o primoxnito de Elizer foi Rehabas. Elizer non tivo mis fillos, pero
Rehabas tivo moitos. 18Fillos de Ishar: o primoxnito foi Xelomit. 19Fillos de Hebrn:
Ieras, o primoxnito; Amaras, o segundo; Uziel, o terceiro, e Iecamam, o cuarto.
20Fillos de Uziel: Miqueas, o primoxnito; Ixas, o segundo.

430

A BIBLIA

21Fillos de Merar: Mahl e Mux. Fillos de Mahl: Elazar e Quix. 22Elazar morreu sen
fillos, pero deixou fillas, e os fillos de Quix, seus irmns, tomronas por mulleres.
23Fillos de Mux: Mahl, der e Ieremot, tres en total. 24Estes son os fillos de Lev
segundo as familias dos seus pais, cabeza das casas paternas, segundo o censo feito
contando por cabezas. Estaban adicados ministerio do templo de Iav desde os vinte
anos cumpridos, 25pois David dixo: -"O Seor, Deus de Israel, deu acougo seu pobo
Israel e habitar por sempre en Xerusaln, 26e os levitas non tern xa que transporta-lo
tabernculo e tdolos aparellos do seu servicio". 27E as, conforme as derradeiras
disposicins de David, fxose o censo dos fillos de Lev desde os vinte anos en adiante.
28Postos baixo as ordes dos fillos de Aharn, para o servicio do templo do Seor, tian
seu coidado os adros e as cmaras, a limpeza de tdalas cousas santas e as obras do
servicio do templo de Deus; 29o pan da proposicin, a flor da faria para as ofrendas, as
tortas de pan asmo, as filloas fritidas na tixola e as cocidas, e tdalas medidas de
capacidade e lonxitude. 30Tian que presentarse cada ma e cada tarde para louvar e
celebrar a Iav 31e ofrecer continuamente os holocaustos Seor os sbados, os
novilunios e as festas, segundo o nmero e os ritos prescritos. 32Facan a garda da Tenda
do Encontro s ordes dos fillos de Aharn, seus irmns, no servicio do templo do Seor.
Organizacin dos sacerdotes
24 1Ei-las clases dos fillos de Aharn. Fillos de Aharn: Nadab, Abih, Elazar e Itamar.
2Nadab e Abih morreron antes ca seu pai e non deixaron fillos. Elazar e Itamar
cumpriron a funcin sacerdotal. 3David con Sadoc -dos fillos de Elazar-, e con Ahimlec
-dos fillos de Itamar-, distribuunos en quendas para o servicio. 4Houbo entre os fillos de
Elazar mis xefes ca entre os fillos de Itamar, e fxose esta divisin: os fillos de Elazar
tian dezaseis xefes de casas paternas, e os fillos de Itamar, oito. 5Fxose a distribucin
por sorte, uns cos outros, e foron xefes do santuario de Deus tanto os fillos de Elazar
coma os fillos de Itamar.
6Semaas, fillo de Natanael, secretario da tribo de Lev, inscribiunos diante do rei e dos
prncipes, diante de Sadoc, sacerdote, e de Ahimlec, fillo de Abiatar, e dos xefes de
familias de sacerdotes e levitas, e anse sacando por sorte das familias de Elazar e unha
de Itamar. 7A primeira sorte tocou a Iehoiarib; a segunda a Iedaas; 8a terceira, a Harim;
a cuarta, a Seorim; 9a quinta, a Malaquas; a sexta, a Miiamn; 10a stima, a Hacs; a
oitava a Abas; 11a novena, a Iexa; a dcima, a Xecanas; 12a undcima, a Eliaxib; a
duodcima, a Iaquim; 13a dcimo terceira, a Hupah; a dcimo cuarta, a Ixbaal; 14a
dcimo quinta, a Bilgah; a dcimo sexta, a Imer; 15a dcimo stima a Hezir; a dcimo
oitava, a Hapiss; 16a dcimo novena, a Petahas; a vixsima, a Ezequiel; 17a vixsimo
primeira, a Iaqun; a vixsimo segunda, a Gamul; 18a vixsimo terceira, a Delaas; a
vixsimo cuarta, a Maazas.
19As foron distribudas para o seu ministerio, para que entrasen na casa do Seor s
ordes de Aharn, conforme os mandatos que lles dera Iav, Deus de Israel.
20Ei-los xefes das outras familias dos levitas: Xubael, dos fillos de Amram, e Iehdeas,
dos fillos de Xubael. 21Dos fillos de Rehabas, o xefe era Ixas. 22Dos Isharitas,
Xelomot; dos fillos de Xelomot, Iaxat. 23O primoxnito dos descendentes de Hebrn foi
Ieras; o segundo, Amaras; o terceiro, Iahziel; o cuarto, Iecamam. 24Dos fillos de Uziel
foi Miqueas; e dos fillos de Miqueas, Xamur. 25Ixas era irmn de Miqueas, o xefe da
familia de Ixas era Zacaras.
26Os fillos de Merar foron: Mahl e Mux. Tamn era fillo seu Uzas, fillo seu Beno.
27Os descendentes de Merar, por parte de Uzas foron: Xoham, Zacur e Ibr. 28Por parte
de Mahl, Elazar, que non tivo fillos, e Quix. 29Quix tivo un fillo chamado Ierahmel.
431

A BIBLIA

30Os fillos de Mux foron: Mahl, der e Ierimot. Estes son os fillos de Lev segundo as
sas familias. 31Tamn eles, como os fillos de Aharn, foron sorteados, tanto as familias
principais coma as mis pequenas, en presencia do rei David, de Sadoc, de Ahimlec e
dos cabezas de familia sacerdotais e levticos.
Organizacin dos cantores
25 1David e os fillos do exrcito separaron s que de entre os fillos de Asaf, de Hemn e
de Iedutn tian que face-lo oficio de profetas, con ctaras, harpas e cmbalos. Esta a
relacin dos homes encargados destes servicios. 2Dos fillos de Asaf: Zacur, Xos,
Netanas e Asarlah, baixo a direccin de Asaf, que pola sa banda profetizaba baixo a
direccin do rei. 3De Iedutn: os seus fillos: Guedalas, Ser, Isaas, Xim, Haxabas,
Matitas, seis, baixo a direccin de seu pai, Iedutn, que profetizaba coa ctara para
louvar e glorificar a Iav. 4De Hemn: seus fillos, Buquas, Matitas, Uziel, Xebuel,
Ierimot, Ananas, Hanan, Eliatah, Guidalti, Romantizer, Ioxbecsah, Maloti, Hotir e
Mahaziot.
5Todos estes eran fillos de Hemn, vidente do rei, nas cousas de Deus, para exalta-lo seu
poder. Deus dera a Hemn catorce fillos e tres fillas.
6Todos estes foron postos baixo a direccin dos seus pais para cantaren no templo de
Iav, tocando os cmbalos, as harpas e os salterios. Cumprindo os ministerios da casa de
Iav, seguindo as instruccins do rei, de Asaf, Iedutn e Hemn. 7O seu nmero,
contando os seus irmns, os que estaban instrudos no canto de Iav -todos eles
entendidos-, eran douscentos oitenta o oito. 8Foron sorteados en cada clase sen acepcin
de persoas, mozos e vellos, mestres e discpulos.
9O primeiro por sorte foi Xos, da casa de Asaf; e o segundo, Guedalas, por el e polos
seus fillos e irmns, en nmero de doce; 10o terceiro, Zacur e os seus fillos e irmns, en
nmero de doce; 11o cuarto, Isr, cos seus fillos e irmns en nmero de doce; 12o quinto
Netanas, cos seus fillos e irmns en nmero de doce; 13o sexto, Buquas, cos seus fillos
e irmns, en nmero de doce; 14o stimo, Asarlah, cos seus fillos e irmns en nmero
de doce; 15o oitavo, Isaas, cos seus fillos e irmns, en nmero de doce; 16o noveno,
Matanas, cos seus fillos e irmns en nmero de doce; 17o dcimo, Xim, cos seus fillos e
irmns en nmero de doce; 18o undcimo, Azarel, cos seus fillos e irmns en nmero de
doce; 19o duodcimo, Axabas, cos seus fillos e irmns en nmero de doce; 20o dcimo
terceiro Xubael, cos seus fillos e seus irmns, en nmero de doce. 21o dcimo cuarto,
Matitas, cos seus fillos e seus irmns en nmero de doce; 22o dcimo quinto, Ierimot,
cos seus fillos e irmns en nmero de doce; 23o dcimo sexto, Ananas, cos seus fillos e
irmns en nmero de doce; 24o dcimo stimo, Ioxbecsah, cos seus fillos e irmns en
nmero de doce; 25o dcimo oitavo, Hanan, cos seus fillos e irmns en nmero de doce;
26o dcimo noveno, Maloti, cos seus fillos e irmns en nmero de doce; 27o vixsimo,
Elitah, cos seus fillos e irmns en nmero de doce; 28o vixsimo primeiro, Hotir, cos
seus fillos e irmns en nmero de doce; 29o vixsimo segundo, Guidalti, cos seus fillos e
irmns en nmero de doce; 30o vixsimo terceiro, Mahziot, cos seus fillos e irmns en
nmero de doce; 31o vixsimo cuarto, Romantizer, cos seus fillos e irmns en nmero
de doce.
Distribucin dos porteiros
26 1Tamn foron distribudos os gardas das portas. Dos corahitas, Meselemas, fillo de
Cor, descendente de Abiasaf.

432

A BIBLIA

2Fillo de Mexelemas: Zacaras, o primoxnito; Iediel, o segundo; Zebadas, o terceiro;

Iatniel, o cuarto; 3Elam, o quinto; Iohann, o sexto; Elioenai, o stimo.
4Fillos de Obededom: Semaas, o primoxnito; Iozabad, o segundo; Ioah, o terceiro;
Sacar, o cuarto; Natanael, o quinto; 5Amiel, o sexto; Isacar, o stimo; Peuletai, o oitavo;
pois Deus bendicira a Obededom.
6A Semaas, seu fillo, nacronlle fillos que prevaleceron na casa de seu pai e eran homes
fortes.
7Fillos de Semaas: Otn, Rafael, Obed, Elzabad, e seus irmns, homes fortes, Elih e
Semaquas.
8Todos estes eran fillos de Obededom. Eles, seus fillos e seus irmns, foron homes
vigorosos e de moita forza para o servicio. En total eran sesenta e dous.
9Os fillos e os irmns de Mexelemas, homes tamn fortes, eran dezaoito en total.
10Os fillos de Merar foron: Hosah, que tivo por fillos a Ximr, o xefe (feito xefe por seu
pai a pesar de non se-lo primoxnito); 11Hilquas, o segundo; Tebalas, o terceiro;
Zacaras, o cuarto. Os fillos e os irmns de Hosah eran trece en total.
12A este grupo de porteiros, s xefes deles e a seus irmns, foi encomendada a garda
para o servicio de templo.
13Foron sorteados para cada porta, pequenos e grandes, segundo as sas casas paternas.
14Tocou por sorte a Xelemas o lado de oriente. Botouse a sorte para Zacaras, seu fillo,
que era un prudente conselleiro, e tocoulle o lado do medioda. 15A Obededom -e a seus
fillos- tocoulle sur, onde tamn estaban as despensas.
16A Hosah tocoulle o lado do occidente, parte de Xalquet, que sae ra encostada.
Estes corpos de garda correspondanse uns cos outros.
17A porta de oriente estaba gardada por seis levitas, e a do norte por catro, que se
renovaban tdolos das. Na porta de medioda haba tamn catro por da. Outros catro
servan, de dous en dous, nas despensas.
18Onda o prtico, a occidente, haba catro na ra e dous no prtico.
19Deste modo foron distribudos os porteiros, que eran todos fillos de Cor e de Merar.
Outras funcins dos levitas
20Os levitas, seus irmns, tian seu cargo os tesouros do templo e os obxectos
sagrados.
21Os fillos de Ladn, que por Ladn eran descendentes de Guerxom, tian s guerxonitas
por xefes das casas paternas de Ladn, guerxonita.
22Os fillos de Iehiel, Zetan e Ioel, seu irmn, gardaban os tesouros do templo.
23De entre os amramitas, iseharitas, hebronitas e uzielitas, 24Xebuel, fillo de Guerxom,
fillo de Moiss, era intendente do tesouro.
25Os seus irmns, descendentes de Elizer, eran: Rehabas, Isaas, Ioram, Zicr, Xelomit.
26Este, Xelomit, e seus irmns, gardaban os tesouros das cousas santas que foran
consagradas polo rei David (cos xefes das casas paternas, os xefes de millares e de
centenas, e cos xefes do exrcito), 27que facan parte do botn de guerra e dos espolios
para o templo.
28Tamn gardaban todo o que fora consagrado por Samuel, o vidente; por Xal, fillo de
Quix; por Abner, fillo de Ner; por Ioab, fillo de Seruiah. Tdalas cousas consagradas
estaban baixo a custodia de Xelomit e de seus irmns.
29De entre os iseharitas, Ieconas e seus irmns exerceron funcins alleas templo, como
oficiais e xuces de Israel.

433

A BIBLIA

30De entre os hebronitas, Haxabas e seus irmns, homes valentes (mil setecentos en
total) gobernaban s israelitas do lado de al do Xordn, na sa parte occidental, tanto no
tocante a Iav, coma no que se refire servicio do rei.
31Polo que fai s hebronitas, dos que era xefe Ieras, fixronse, o ano corenta do reinado
de David, investigacins segundo as sas xenealoxas e as sas casas paternas, e
atopronse entre eles homes valentes en Iazer de Galaad.
32Seus irmns, homes valentes, foron dous mil setecentas cabezas das casas patriarcais.
E o rei David encargulle-la administracin dos rubenitas, gaditas e da media tribo de
Menaxs para tdalas cousas de Deus e os asuntos do rei.
Os xefes do exrcito
27 1Os fillos de Israel, segundo o seu nmero: as cabezas de familia, os xefes e oficiais e
os seus inspectores que estaban servicio do rei en todo o que atinxa s divisins que
entraban e saan de servicio cada mes, tdolos meses do ano, compuan por cada divisin
vintecatro mil homes.
2O mando da primeira divisin, a do primeiro mes, estaba Iaxobam, fillo de Zabdiel, con
vintecatro mil homes.
3Era dos fillos de Peres, e mandaba a tdolos xefes da tropa do primeiro mes.
4O mando da divisin do segundo mes estaba Elazar, fillo de Dodai, ahohita, que tia
baixo el a Miclot, que mandaba unha parte desta tropa, que era de vintecatro mil homes.
5O xefe da terceira divisin, a do terceiro mes, era Benaas, fillo de Iehoiad, sacerdote.
Tamn tia seu mando vintecatro mil homes.
6Benaas era o mis valente dos trinta e superbaos a todos. Seu fillo, Amizabah, era un
dos xefes da sa divisin.
7O cuarto xefe, para as tropas do cuarto mes, era Asahel, irmn de Ioab; e Zebadas, seu
fillo, despois del. O nmero da sa tropa era de vintecatro mil.
8O quinto xefe, para o mes quinto, era Xamot, o zerahita, e a sa tropa era de vintecatro
mil.
9O sexto, para o sexto mes, era Ir, fillo de Iquex, de Tecoa, e tia na sa tropa vintecatro
mil.
10O stimo, para o stimo mes, era Heles, de Peln, da tribo de Efram. A sa tropa era
de vintecatro mil homes.
11O oitavo, para o oitavo mes, era Sibcai, de Huxat, da liaxe de Zarh, que tia baixo el
vintecatro mil homes.
12O noveno, para o noveno mes, era Abizer, de Anatot, dos fillos de Benxamn, que
mandaba vintecatro mil homes.
13O dcimo, para o dcimo mes, era Mahrai, de Netofah, descendente de Zarh. Tia
baixo si vintecatro mil homes.
14O undcimo, para o undcimo mes, era Benaas de Piratn, descendente de Efram, con
vintecatro mil homes.
15O duodcimo, para o duodcimo mes, era Heldai, de Netofah, descendente de Otoniel,
e a sa seccin era de vintecatro mil homes.
16Estes eran os xefes das doce tribos de Israel: na de Rubn, Elizer, fillo de Zicr; na de
Simen, Xefatas, fillo de Mascah, 17na de Lev, Haxabas, fillo de Quemuel; na de
Aharn, Sadoc; 18na de Xud Eliab, irmn de David; na de Isacar, Omr, fillo de Micael;
19na de Zebuln, Ixmaas, fillo de Abdas; na de Naftal, Ierimot, fillo de Azriel; 20na de
Efram, Oseas, fillo de Azaras; 21na media tribo de Menaxs, Ioel, fillo de Pedaas; na
outra media tribo de Menaxs, en Galaad, Id, fillo de Zacaras; na de Benxamn, Iasiel,

434

A BIBLIA

fillo de Abner; 22na de Dan, Azarel, fillo de Ieroham. Estes eran os xefes das doce tribos
de Israel.
23David non quixo conta-los que estaban por debaixo dos vinte anos, porque Iav lle
dixera que multiplicara a Israel coma as estrelas do ceo.
24Ioab, fillo de Seruiah comezara a face-lo censo, pero non o acabou porque isto trouxo a
ira de Iav sobre Israel, e por iso o nmero dos que foran contados non est escrito nas
crnicas de David.
25Azmret, fillo de Adieh, tia seu cargo o tesouro do rei; Ionatn, fillo de Uzas, os
almacns do campo, das cidades, e das torres.
26Ezr, fillo de Quelub, gobernaba os obreiros do campo, que labraban as terras, 27Xim,
de Ramah, estaba fronte das vias; Zabd de Xefam, das adegas; 28Baalhann de
Guder das provisins de aceite e dos figueiredos da Xefelah. Ioax, dos depsitos de
aceite; 29Xitrai, de Xarn, do gando vacn que paca en Xarn; Xafat, fillo de Adlai, do
gando vacn que paca nos vales. 30Obil, ismaelita, estaba encargado dos camelos e
Iehdas de Meronoh dos asnos; 31Iaziz, ahguerita, das ovellas. Todos estes eran
intendentes da facenda de David.
32Ionatn, to de David, home de sentido e de saber, era conselleiro. El e Iehiel, fillo de
Iacmon, era maiordomo dos fillos do rei.
33Ahitfel era conselleiro do rei; Huxai, arquita, era amigo do rei. 34Ademis de
Ahitfel, eran conselleiros Iehoiad, fillo de Benaas, e Abiatar. Ioab era o xefe supremo
do exrcito do rei.
Disposicins de David para a edificacin do templo
28 1David convocou en Xerusaln a tdolos xefes de Israel: s xefes das tribos, s xefes
das divisins servicio do rei, s xefes, xenerais e oficiais, s intendentes da facenda e
do gando do rei, a seus fillos, s eunucos, s heroes e a tdolos homes de valer.
2David, pondose en p, dixo: -"Ode-me, meus irmns e pobo meu: eu tia o propsito
de edificar un templo onde repousase a arca da alianza do Seor, unha casa que lle
servise de tallo para os ps do noso Deus, e xa fixera preparativos para isto, 3pero Deus
dxome: ti non edificars casa meu Nome, porque es home de guerra e derramaches
moito sangue.
4O Seor, Deus de Israel, elixiume de toda a casa de meu pai para que fose rei de Israel
para sempre. De feito, escolleu a Xud por caudillo, e da casa de Xud, familia de meu
pai, e de entre os fillos de meu pai, compraceuse en min para facerme rei de todo Israel.
5De tdolos meus fillos, pois deume Iav moitos, elixiu a Salomn para se sentar no
trono do Seor en Israel.
6E dxome: Teu fillo Salomn edificar o meu templo e os meus adros, porque o elixn
por fillo e serei para el un pai.
7Eu afirmarei o seu reino para sempre se el se esforza en cumpri-los meus mandamentos
e os meus estatutos, coma os cumpre hoxe.
8Agora, pois, ante todo Israel, congregacin de Iav, ante o noso Seor, que nos oe,
gardade e observade tdolos mandamentos do Seor, o noso Deus, para que teades esta
boa terra e a deixedes en herdade s vosos fillos a perpetuidade.
9E ti, Salomn, meu fillo, coece Deus de teu pai e srveo con corazn perfecto e
nimo xeneroso; porque o Seor esculca os corazns de todos e penetra tdolos
pensamentos. Se ti o buscas, atoparalo, pero se o abandonas, refugarate para sempre.
10Mira que o Seor te elixiu para edificar un templo que sexa o seu santuario. Esfrzate
e faino".

435

A BIBLIA

11Entregou David seu fillo o trazado do prtico e as sas dependencias e oficinas, das
salas, das cmaras e do lugar para o propietario.
12As mesmo, o trazado de canto el quera facer para os adrais do templo do Seor, para
as cmaras de arredor, para os tesouros da casa de Iav e para as cousas consagradas.
13As mesmo, no tocante s clases dos sacerdotes, dos levitas e do exercicio do servicio
da casa de Iav, como tamn de tdolos obxectos para servicio da casa de Iav. 14No
tocante ouro, o peso de ouro para cada un dos obxectos de cada clase de servicio; e
tamn a prata, segundo o peso que corresponda a cada un dos obxectos de cada clase de
servicio; 15as mesmo, o peso dos candeeiros de ouro e as sas lmpadas de ouro, e para
os candeeiros de prata, segundo o peso de cada candeeiro e das sas lmpadas, conforme
servicio de cada candeeiro; 16o peso de ouro para as ringleiras de pan, para cada mesa,
e a prata para as mesas de prata; 17ouro puro para os garfos, os caldeiros e as xerras; e as
mesmo, o correspondente para as copas de ouro segundo o peso de cada copa, e para as
copas de prata, segundo o peso de cada copa; 18para o altar do incenso, ouro depurado,
segundo o peso; as mesmo, o modelo da carruaxe e dos querubns que estenden as s e
cobren a Arca da alianza de Iav. 19Todo isto, conforme que escribira Iav da sa man
para facer entender tdolos detalles do deseo.
20E dixo David seu fillo Salomn: -"Se forte e ten valor! Mans obra! Non teas
medo, nin esmorezas, porque Iav Deus, o meu Deus, est teu carn. Non te deixar s,
nin te abandonar, ata que remates toda a obra para o servicio da casa de Iav.
21A te-las clases dos sacerdotes e dos levitas para todo o servicio da casa de Deus;
estarn ta beira para cada clase de obra. Tdolos homes de boa vontade e destros para
calquera clase de servicio, e os xefes do pobo enteiro, estn s tas ordes".
Donativos para o templo
29 1Despois dixo David a toda a asemblea: -"S a Salomn, meu fillo, elixiu Deus;
novo e de pouca idade, en alma grande, porque non se trata de levantar unha casia,
senn un templo para Iav Deus. 2Eu, con todo o meu esforzo, preparei as cousas para o
templo de Deus: ouro para os obxectos de ouro, prata para os de prata, bronce para os de
bronce, ferro para os de ferro, madeira para os de madeira, pedras de nix, pedras de
engaste, xemas coloreadas, pedras para os mosaicos, todo tipo de pedras preciosas e
alabastro en gran cantidade.
3E ademais coa devocin que sinto polo templo do Seor, gardo no meu tesouro
particular ouro e prata, ademais do preparado para a casa do meu Deus: 4tres mil talentos
de ouro de Ofir, e sete mil talentos de prata fina para recubri-las paredes da casa. 5Ouro
para as cousas de ouro; prata para as cousas de prata, para tdalas obras de ourivera.
Quen mis quere facer ofrenda Seor?"
6Entn tdolos xefes das familias, os prncipes das tribos de Israel, os xefes, os oficiais e
os intendentes da facenda real ofreceron voluntariamente as sas ofrendas, 7dando para a
obra do templo cinco mil talentos de ouro e dez mil dricos, dez mil talentos de prata,
dezaoito mil talentos de bronce e cen mil talentos de ferro. 8E tdolos que tian pedras
preciosas, dronas para o tesouro do Templo, entregndoas a Iehiel, guerxonita.
9Gozouse o pobo de ter contribudo voluntariamente coas sas ofrendas, porque con
enteiro corazn llas facan Seor, e o rei David tivo grande alegra disto.
Oracin de David
10David bendiciu Seor, con toda a asemblea, dicindo:

436

A BIBLIA

-"Bendito ti, ouh Iav, Deus de Israel!, noso pai de sculo en sculo. 11Ta , Seor, a
maxestade, o poder, a gloria e a victoria; ta a honra, e teu todo canto hai na terra e nos
ceos. Teu, ouh Iav!, o reino; ti levntaste soberanamente sobre todo. 12Tas son as
riquezas e a gloria, ti e-lo dono de todo. Na ta man est a forza e o podero. a ta man
quen todo o engrandece. 13Por iso, Deus noso, ns confesamos e louvmo-lo teu glorioso
nome. 14Porque quen son eu e quen o meu pobo para que poidamos facer estas
ofrendas voluntarias? Todo vn de ti, e o que voluntariamente che ofrecemos de ti
recibmolo. 15Somos ante ti estranxeiros e adventicios, coma foron os nosos pais. Son
coma a sombra os nosos das sobre a terra, e non dan esperanza. 16Ouh Seor, noso
Deus!, todos estes bens que para edifica-lo templo teu santo nome che ofrecemos, son
teus, da ta man recibmolos. 17Eu sei, meu Deus, que ti esprita-lo corazn e que mala rectitude; por iso fxenche tdalas mias ofrendas voluntarias na rectitude do meu
corazn, e vexo agora con ledicia que todo o teu pobo, que est aqu, che ofrece
voluntariamente os seus dons. 18Iav, Deus de Abraham, de Isaac e de Israel, de nosos
pais, conserva para sempre no corazn do teu pobo esta vontade e estes pensamentos, e
encamia a ti o seu corazn. 19D as mesmo meu fillo Salomn un corazn perfecto
para que garde tdolos teus mandamentos, as tas leis e os teus mandatos, e que poa
todos por obra, e que che edifique un templo para o que eu fixen preparativos".
20Logo dixo David a toda a asemblea: -"Bendicide agora a Iav, o voso Deus"; e toda a
asemblea bendiciu Seor, Deus de seus pais, e, postrndose, oraron ante o Seor
perante o rei. 21Sacrificaron vctimas a Iav, e da seguinte ofreceron holocaustos
Seor: mil xatos, mil carneiros, mil aos coas sas libacins e moitos sacrificios por todo
Israel; 22comeron e beberon ante Iav aquel da de gozo. Fixeron por segunda vez a
investidura do reino de Salomn, fillo de David, e unxrono rei ante o Seor e Sadoc, o
sacerdote. 23Sentouse Salomn como rei no trono de Iav, no sitio de David, seu pai; e
prosperou, obedecndolle todo Israel. 24Tdolos xefes e os valentes e tdolos fillos do
rei David prestaron homenaxe rei Salomn, 25a quen Iav engrandeceu en extremo s
ollos de todo Israel, dndolle un reinado glorioso, como ningn rei o tivo antes del en
Israel.
Morte de David
26As reinou David, fillo de Ixa, sobre todo Israel. 27Reinou corenta anos sobre Israel,
sete en Hebrn e trinta e tres en Xerusaln.
28Morreu en boa vellez, colmado de das, de riquezas, de gloria. Sucedeulle Salomn,
seu fillo.
29Os feitos do rei David, os primeiros e os derradeiros, estn escritos no libro de Samuel,
vidente, e nas crnicas de Natn, profeta, e nas de Gad, vidente, 30con todo o seu
reinado, as sas fazaas e os sucesos do seu tempo que pasaron en Israel e nos reinos
daquelas terras.

437

A BIBLIA

SEGUNDO LIBRO DAS CRONICAS

Visin de Salomn
1 1Salomn, fillo de David, afianzouse no seu reino; Iav, o seu Deus, estaba con el e
fxoo extraordinariamente grande. 2Sa-lomn falou con todo Israel, con xefes de millar e
de cen, con xuces e con tdolos xefes de Israel, cabezas das casas paternas. 3Despois
Salomn foi con toda a asemblea alto de Gaban, porque al se atopaba a Tenda do
Encontro de Deus, que Moiss, servo de Iav, fixera no deserto. 4En canto arca de
Deus, David levraa de Quiriat Iearim lugar preparado para ela, pois erguralle unha
tenda en Xerusaln. 5O altar de bronce que fixera Besalel, fillo de Ur, fillo de Hur,
estaba tamn al diante, na morada de Iav. Foron, pois, Salomn e a asemblea
consultalo. 6Subiu Salomn al, altar de bronce que estaba ante Iav, onda a Tenda do
Encontro, e ofreceu sobre el mil holocaustos.
7Aquela noite aparecuselle Deus a Salomn e dxolle: -"Pdeme o que queres que che
dea". 8Salomn respondeu a Deus: -"Ti tiveches gran amor a meu pai David e a min
fixchesme rei no seu lugar. 9Agora, pois, ouh Iav Deus, que se cumpra a promesa que
fixeches a meu pai David, xa que ti me fixeches rei sobre un pobo numeroso coma o po
da terra. 10Dme, logo, agora, sabedora e intelixencia, para que me saiba conducir ante
este pobo teu, tan grande". 11Respon-deu Deus a Salomn: -"Xa que pensas isto no teu
corazn, e non pediches riquezas, nin bens, nin gloria, nin a morte dos teus inimigos, nin
tampouco pediches longa vida, senn que pediches para ti sabedora e intelixencia para
saber xulga-lo meu pobo, de quen te fixen rei, 12por iso sonche dadas a sabedora e o
entendemento, e ademais dareiche riquezas, bens e gloria como non as tiveron os reis que
houbo antes de ti nin as ter ningn dos que vean despois de ti".
13Salomn regresou a Xerusaln desde o alto de Gaban, de diante da Tenda do
Encontro, e reinou sobre Israel. 14Salomn reuniu carros e cabalos e tivo mil catrocentos
carros e doce mil cabalos que levou s cidades dos carros e onda o rei de Xerusaln.
15Fixo o rei que a prata e o ouro fosen tan abondosos en Xerusaln coma as pedras e os
cedros, coma os sicmoros da Terra Baixa. 16Os cabalos de Salomn eran de Musur e de
Cilicia; os mercaderes do rei adquiranos en Cilicia contado.
17Traan de Exipto un carro por seiscentos siclos de prata e un cabalo por cento
cincuenta. Traanos tamn como intermediarios para tdolos reis dos hititas e tdolos reis
de Aram.
18Decidiu, pois, Salomn, edificar unha casa nome de Iav e un palacio para si.
Preparativos para edifica-lo templo
2 1Salomn sinalou setenta mil homes para transportar cargas, oitenta mil canteiros no
monte e tres mil seiscentos capataces para eles.
2Salomn mandou a dicir a Hiram, rei de Tiro: -"Fai comigo como fixeches con meu pai
David, remesndolle madeiras de cedro para que construse un palacio en que habitar.
3Fgoche saber que vou edificar un templo Nome de Iav, o meu Deus, para
consagralo, para queimar ante el incenso aromtico, para a ofrenda perpetua dos pans
presentados, e para os holocaustos matutinos e vespertinos dos sbados, las novas e
solemnidades do Seor, o noso Deus, como se fai sempre en Israel. 4O templo que vou
edificar ser grande, porque o noso Deus maior ca tdolos deuses. 5Pero quen ser
home a construrlle un templo, cando os ceos e os ceos dos ceos non o poden conter? E
quen son eu para edificarlle un templo anda que estea destinado tan s a queimar incenso
438

A BIBLIA

na sa presencia? 6Manda, logo, un home destro en traballa-lo ouro, a prata, o bronce, o

ferro, a prpura escarlata, o carmes, a prpura violeta e que saiba gravar; estar cos
expertos que teo comigo en Xerusaln e en Xud, e que meu pai David xa preparara.
7Manda tamn madeira de cedro, de ciprs e sndalo de Lbano; pois ben sei que os teus
servos saben tala-las rbores do Lbano. E os meus servos traballarn cos teus servos
8para prepararme madeira en abundancia, pois o templo que vou edificar ha ser grande e
marabilloso. 9Darei para o sustento dos teus servos, os taladores das rbores, vinte mil
cargas de trigo, vinte mil cargas de cebada, vinte mil medidas de vio e vinte mil
medidas de aceite".
10Hiram, rei de Tiro, respondeu nunha carta que remesou rei Salomn: -"Polo amor
que ten Iav seu pobo fxoche rei sobre eles" 11E engada Hiram: -"Bendito sexa Iav,
o Deus de Israel, facedor do ceo e terra, que deu rei David un fillo sabio, prudente e
intelixente, que edificar un templo Seor, e un palacio real para si. 12Mndoche, pois,
agora a Hiramab, home hbil, dotado de intelixencia; 13 fillo dunha danita e seu pai
de Tiro. Sabe traballa-lo ouro, a prata, o bronce, o ferro, a pedra e a madeira, a prpura
escarlata, a prpura violeta, o lio fino e o carmes. Sabe tamn executar calquera obra
que lle sexa proposta, traballar a unha cos teus artfices e os artfices do meu seor
David, teu pai. 14Manda, pois, s teus servos o trigo, a cebada, o aceite e o vio do que
falou o meu seor, 15e polo nosa banda cortaremos do Lbano toda a madeira que che
cumpra e levarmoscha en balsas, por mar, deica Iope, e logo ti mandars que a suban a
Xerusaln".
16Salomn fixo o censo de tdolos forasteiros residentes en Israel, tomando por modelo
o censo que fixera seu pai David. E atopouse que eran cento cincuenta e tres mil
seiscentos. Deles destinou setenta mil para o transporte de cargas, oitenta mil para as
canteiras nas montaas e tres mil seiscentos como capataces para facer traballar xente.
Construccin do Templo
3 1Comezou, pois, Salomn a edifica-lo templo de Iav en Xerusaln, no monte Mriah,
onde se manifestara Deus a seu pai David, no lugar onde David fixera os preparativos, na
eira de Ornn o iebuseo. 2Deu comezo s obras o segundo mes do cuarto ano do seu
reinado. 3Este o plano sobre o que Salomn edificou o templo de Deus: setenta
cbados de lonxitude, en cbados de medida antiga, e vinte cbados de anchura. 4O
vestbulo que estaba diante da nave do templo tia unha lonxitude de vinte cbados
correspondente ancho do templo, e unha altura de cento vinte. Salomn recubriuno por
dentro de ouro puro. 5Revestiu a sala grande de madeira de ciprs e recubriuna de ouro
fino, facendo esculpir nela palmas e cadeas. 6Para adorna-lo templo revestiuno tamn
de pedras preciosas; o ouro era ouro de Parvam. 7Recubriu de ouro o templo, as trabes,
os limiares, as sas paredes, e as sas portas, e esculpiu querubns nas paredes.
8Construu tamn a sala do Santo dos Santos, cunha lonxitude correspondente ancho do
templo, que era de vinte cbados. Revestiuno de ouro puro, que pesaba seiscentos
talentos. 9Os cravos de ouro pesaban cincuenta siclos. Cubriu tamn de ouro as salas
altas. 10No interior da sala do Santo dos Santos fixo dous querubns, de obra esculpida,
que revestiu de ouro. 11As s dos querubns tian vinte cbados de longo. Unha era de
cinco cbados e tocaba a parede da sala; a outra tia tamn cinco cbados e tocaba a
do outro querubn. 12A do segundo querubn era de cinco cbados e tocaba coa do
primeiro querubn. 13As s despregadas destes querubns medan vinte cbados. Estaban
de p, e coas sas facianas voltas cara sala.
14Fixo tamn o veo de prpura violeta, prpura escarlata, carmes e lio fino no que fixo
pr querubns.
439

A BIBLIA

15Diante da sala fixo das columnas de trinta e cinco cbados de alto. O capitel que as
coroaba tia cinco cbados de alto. 16No debir fixo cadeas e colocounas sobre o
remate das columnas; fixo tamn cen granadas que puxo nas cadeas. 17Ergueu as
columnas diante da entrada, unha dereita e outra esquerda, e chamou da dereita
Iaqun e da esquerda Boaz.
4 1Construu tamn un altar de bronce de vinte cbados de longo, vinte cbados de ancho
e dez cbados de alto. 2Fixo o Mar de metal fundido de dez cbados de extremo a
extremo. Era enteiramente redondo e de cinco cbados de alto. Un cordn de trinta
cbados meda o seu contorno. 3Debaixo do bordo haba en todo o contorno como unhas
figuras de bois, por cadanseu cbado, colocadas en das ringleiras, fundidas nunha soa
masa. 4Apoibase sobre doce bois; tres mirando norte, tres mirando oeste, tres
mirando sur e tres mirando leste. O Mar estaba sobre eles, coas sas partes traseiras
de cara interior. 5O seu espesor era dun palmo; a sa beira coma a do cliz da flor do
lirio. Caban nel tres mil medidas.
6Fixo dez pas para as ablucins e colocou cinco delas dereita e cinco esquerda para
lavar nelas o que se ofreca en holocausto. O Mar era para as ablucins dos sacerdotes.
7Fixo dez candelabros de ouro, segundo a forma prescrita, e colocounos na entrada, cinco
dereita e cinco esquerda. 8Fixo dez mesas e colocounas no templo, cinco dereita e
cinco esquerda. Fixo tamn sellas de ouro.
9Construu tamn o adro dos sacerdotes e o adro grande coas sas portas, revestindo as
portas de bronce. 10Colocou o Mar lado dereito, cara sueste. 11Hiram fixo tamn as
cinseiras, as ps da borralla e as sellas. As concluu Hiram a obra que lle encargara o rei
Salomn para o templo. 12As das columnas cos seus capiteis e as molduras que
coroaban as columnas, os dous trenzados para cubri-las das molduras dos capiteis que
estaban sobre as columnas; 13as catrocentas granadas por cada trenzado; 14as dez basas
sobre as que colocou as pas; 15o Mar cos doce bois debaixo del; 16as cinseiras, as ps e
as sellas. Todos estes utensilios fxoos Hiramab para o rei Salomn, para o templo de
Iav, de bronce bruido. 17O rei fxoos fundir na veiga do Xordn, no mesmo chan, entre
Succot e Seredah. 18Salomn fabricou todos estes utensilios en tan enorme cantidade que
non puido calcula-lo peso do bronce.
19Salomn fixo tdolos obxectos destinados templo: o altar de ouro, as mesas para o
pan da presencia, 20os candelabros coas sas lmpadas de ouro fino, para que ardesen,
segundo o rito, diante do santuario; 21os clices, as lmpadas e as tenaces de ouro, de
ouro pursimo; 22e os coitelos, as sellas, os vasos e os cinseiros, de ouro puro. Eran
tamn de ouro as portas interiores do templo, a entrada do santuario e as portas da nave.
Adicacin do Templo
5 1As foi concluda toda a obra que fixo Salomn para o templo do Seor.
Salomn fixo traer todo o consagrado por seu pai David: a prata, o ouro e tdolos
obxectos, e pxoos nos tesouros do templo de Deus.
2Entn congregou Salomn en Xerusaln a tdolos ancins de Israel e s principais das
casas paternas dos fillos de Israel, para facer subi-la arca da alianza de Iav desde a
cidade de David, que Sin. 3Reunronse onda o rei tdolos homes de Israel, na festa do
mes stimo. 4Cando chegaron tdolos ancins de Israel, os levitas alzaron a arca;
5levaron a arca e a Tenda do Encontro e tdolos tiles do santuario que haba na tenda.
Fixrono os sacerdotes levitas. 6O rei Salomn, con toda a comunidade de Israel que se
reunira arredor del, sacrificaron ante el ovellas e bois en nmero tan grande que non se
puideron contar. 7Os sacerdotes levaron a arca da alianza do Seor seu lugar no
440

A BIBLIA

santuario do templo, Santo dos Santos, baixo as s dos querubns. 8Pois os querubns
estendan as s por riba do emprazamento da arca, cubrindo a arca e os varais por riba.
9Os varais eran tan longos que se van as puntas desde o Santo, desde a parte anterior do
santuario, pero non se van desde fra; e al estn ata o da de hoxe. 10Na arca non haba
cousa mis cs das tboas que Deus fixo pr nela no Horeb, cando Iav concluu a
alianza cos israelitas trala sa sada de Exipto.
11Cando os sacerdotes saron do santuario (porque tdolos sacerdotes que estaban
presentes se santificaron, sen gardar orde de clases), 12e tdolos levitas cantores, Asaf,
Hemn e Iedutn, con seus fillos e irmns, vestidos de lio fino, estaban de p oriente
do altar, tocando cmbalos, salterios e ctaras, e con eles cento vinte sacerdotes que
tocaban as trompetas, 13e os cantores louvando e celebrando a Iav; erguendo a voz coas
trompetas e cos cmbalos e con outros instrumentos de msica louvaban a Deus dicindo:
-"porque bo, porque eterno o seu amor"; o templo encheuse dunha nube. 14E os
sacerdotes non puideron continuar no servicio por causa da nube, porque a gloria de Iav
encha o templo.
6 1Entn Salomn dixo:
-"O Seor quere habitar nunha densa nube; 2e eu construnche un palacio, un sitio onde
vivas para sempre".
3Logo volveuse para bota-la bendicin a toda a asemblea de Israel, toda a asemblea de
Israel estaba en p, 4e dixo:
-"Bendito o Seor, Deus de Israel, que coa sa boca fixo unha promesa a meu pai, David,
e coa sa man cumpriuna: 5Desde o da que saquei do pas de Exipto meu pobo non
elixn ningunha cidade das tribos de Israel para facerme un templo onde residise o meu
Nome, e non elixn a ningun para que fose caudillo do meu pobo, Israel, 6senn que
elixn a Xerusaln para pr al o meu nome e elixn a David para que estivese fronte do
meu pobo, Israel. 7Meu pai, David, pensou edificar un templo en honra do Seor, Deus
de Israel, 8e o Seor dxolle: Ese proxecto que tes de construr un templo na mia honra,
fas ben en telo; 9s que ti non construirs ese templo, senn que un fillo das tas entraas
ser quen constra ese templo na mia honra. 10O Seor cumpriu a promesa que fixo; eu
sucedn no trono de Israel a meu pai David, como prometeu o Seor, e construn este
templo na honra do Seor, Deus de Israel. 11E nel coloquei a arca onde se conserva a
alianza que Iav pactou cos fillos de Israel".
12Salomn, de p diante do altar do Seor, na presencia de toda a asemblea de Israel,
estendeu as sas mans. 13Salomn fixera un estrado de bronce de dous metros e medio
de longo por dous e medio de ancho e un cincuenta de alto, e colocrao no medio do
adro; subiu a el, e axeonllouse perante toda a asemblea de Israel, elevou as mans ceo
14e dixo:
-"Seor, Deus de Israel. Nin no ceo nin na terra hai deus ningn coma ti, fiel alianza cos
teus vasalos, se proceden de todo corazn de acordo contigo; 15a meu pai, David, teu
servo, mantivcheslle a palabra da ta boca, prometchelo e coa ta man cumprchelo
hoxe. 16Agora, pois, Seor, Deus de Israel, mantn en favor do teu servo, meu pai David,
a promesa que lle fixeches: Non che faltar na mia presencia un descendente no trono de
Israel, a condicin de que teus fillos saiban comportarse, camiando pola mia Lei como
camiaches ti. 17Agora, pois, Seor, Deus de Israel, confirma a promesa que fixeches
teu servo David. 18Anda que, posible que Deus habite cos homes na terra? Se non
cabes no ceo nin no mis alto do ceo, canto menos neste templo que che construn!
19Volve o teu rostro oracin e splica do teu servo, Seor, meu Deus, escoita a oracin
e o clamor que che dirixe o teu servo. 20Da e noite estean os teus ollos abertos para este
templo, sobre o sitio onde quixeches que residise o teu Nome. 21Escoita a oracin que o
441

A BIBLIA

teu servo che dirixe neste sitio! Escoita as splicas do teu servo e do teu pobo Israel,
cando recen neste sitio; escoita ti desde a ta morada do ceo, escoita e perdoa.
22Cando un peque contra outro, se se lle esixe xuramento e vn xurar ante o teu altar
neste templo, 23escoita ti desde o ceo e fai xustiza s teus servos, condenando
culpable, volvndolle o seu merecido e absolvendo inocente, pagndolle segundo a sa
inocencia.
24Cando o teu pobo, Israel, sexa derrotado polo inimigo por pecar contra ti, se se
converten e confesan o seu pecado, e rezan e suplican ante ti neste templo, 25escoita ti
desde o ceo e perdoa o pecado do teu pobo, Israel, e fainos volver terra que lles deches
a eles e a seus pais.
26Cando, por teren pecado contra ti, se peche o ceo e non haxa chuvia, se rezan neste
lugar, confesan o seu pecado e se arrepinten cando ti os aflixes, 27escoita ti desde o ceo e
perdoa o pecado do teu servo, do teu pobo Israel, mostrndolle o bo camio que deben
seguir e manda a chuvia terra que deches en herdanza teu pobo.
28Cando no pas haxa fame, peste, seca e alforra, lagostas e pulgns; cando o inimigo
peche o cerco nalgunha das sas cidades; en calquera calamidade ou enfermidade; 29se
un calquera, ou todo o teu pobo Israel, ante os remorsos e a dor, estende as mans cara a
este templo e che dirixe oracins e splicas, 30escoita ti desde o ceo onde moras, perdoa
e paga a cada un segundo a sa conducta, ti que coce-lo corazn humano; 31as
respectarante e marcharn polas tas vereas mentres vivan na terra que lles deches a
nosos pais.
32Pero tamn estranxeiro que non pertence teu pobo Israel: cando vea dun pas
apartado, atrado pola ta grande fama, a ta man forte e o teu brazo estendido, cando
vea rezar neste templo, 33escitao ti desde o ceo, onde moras, fai o que che pida, para
que tdalas nacins do mundo coezan a ta fama e te respecten coma o teu pobo Israel e
saiban que o teu Nome foi invocado neste templo que construn.
34Cando o teu pobo saia campaa contra os seus inimigos polo camio que lle sinales,
se che rezan, voltos cara a esta cidade que elixiches e templo que construn na ta
honra, 35escoita ti desde o ceo a sa oracin e splica e failles xustiza.
36Cando pequen contra ti -porque ningun est libre de pecado- e ti, irritado con eles, os
entregues inimigo, e os vencedores os desterren a un pas remoto ou cercano; 37se no
pas onde viven deportados reflexionan e se converten, e no pas do seu desterro che
suplican dicindo: Pecamos, faltamos, somos culpables; se no pas do desterro a onde os
deportaron 38se converten a ti con todo o corazn e con toda a alma, e rezan voltos
terra que deches a seus pais, cara cidade que elixiches e templo que construn na ta
honra, 39desde o ceo onde moras escoita ti a sa oracin e splica, failles xustiza e
perdoa teu pobo os pecados cometidos contra ti. 40Que os teus ollos, meu Deus , estean
abertos e os teus odos atentos s splicas que se fagan neste lugar.
41E agora, levntate, Seor, Deus, ven ta mansin, ven coa arca do teu poder; que os
teus sacerdotes, Seor Deus, se vistan de gala, que os teus fieis reborden de felicidade.
42Seor Deus, non negues audiencia teu unxido; recorda a lealdade de David, o teu
servo".
A gloria do Seor
7 1Cando Salomn terminou a sa oracin, baixou lume do ceo, que devorou o
holocausto e os sacrificios. 2A gloria do Seor encheu o templo, e os sacerdotes non
podan entrar nel porque a gloria do Seor encha o templo. 3Os israelitas, veren que o
lume e a gloria do Seor baixaban templo, postrronse rostro en terra sobre o

442

A BIBLIA

pavimento e adoraron e deron gracias Seor, porque bo, porque eterna a sa

misericordia.
Sacrificios
4O rei e todo o pobo ofreceron sacrificios Seor; 5o rei Salomn inmolou vintedous
mil touros e cento vinte mil ovellas. As dedicaron o templo de Deus o rei e todo o pobo.
6Os sacerdotes oficiaban de p mentres os levitas cantaban Seor cos instrumentos que
fixera o rei David para louvar e dar gracias Seor, porque eterna a sa misericordia;
os sacerdotes achbanse perante eles e tdolos israelitas mantanse de p.
7Salomn consagrou o adro interior que hai diante do templo, ofrecendo al os
holocaustos e a graxa dos sacrificios da comun, pois no altar de bronce que fixo
Salomn non caban os holocaustos, a ofrenda e a graxa. 8Naquela ocasin Salomn
celebrou durante sete das a festa; acudiu todo Israel, un xento inmenso, desde o paso de
Hamat ata o ro de Exipto. 9Despois de festexa-la dedicacin do altar durante sete das, o
oitavo celebraron unha asemblea solemne e logo outros sete das de festa. 10O da
vintetrs do mes stimo Salomn despidiu a xente; marcharon s sas casas alegres e
contentos por tdolos beneficios que o Seor fixera a David, a Salomn e seu pobo
Israel.
Orculo do Seor
11Salomn terminou o templo do Seor e o palacio real; todo canto desexara facer para o
templo e o palacio saulle perfectamente. 12Aparecuselle o Seor de noite e dxolle:
-"Escoitei a ta oracin e elixo este lugar como templo para os sacrificios. 13Cando eu
peche o ceo e non haxa chuvia, cando ordene lagosta que devore a terra, cando mande a
peste contra o meu pobo, 14se o meu pobo, que leva o meu Nome, se humilla, ora, me
busca e abandona a sa mala conducta, eu escoitareino desde o ceo, perdoarei os seus
pecados e sandarei a sa terra. 15Manterei os ollos abertos e os odos atentos s splicas
que se fagan neste lugar. 16Escollo e consagro este templo para que estea nel o meu
Nome eternamente. O meu corazn e os meus ollos estarn sempre nel. 17E en canto a ti,
se procedes de acordo comigo coma teu pai David, facendo exactamente o que eu che
mando e cumprindo os meus mandatos e decretos, 18conservarei o teu trono real como
pactei con teu pai, David: Non che faltar un descendente que goberne a Israel. 19Pero se
apostatades e descoidde-los mandatos e preceptos que vos dei e ides dar culto a outros
deuses e os adorades, 20arrincareivos da terra que vos dei, rexeitarei o templo que
consagrei meu Nome e convertereino no refrn e na burla de tdalas nacins. 21E
tdolos que pasen onda este templo que foi tan magnfico asombraranse, comentando:
Por que tratou o Seor de tal maneira a este pas e a este pobo? 22E diranlles: Porque
abandonaron Seor, o Deus de seus pais, que os sacara de Exipto, e seguiron a outros
deuses, adorronos e dronlles culto; por iso botoulles encima esta catstrof".
Noticias sobre Salomn
8 1Salomn construu o templo do Seor e o palacio durante vinte anos. 2Forti-ficou as
cidades que lle dera Hiram e instalou nelas s israelitas. 3Logo Salomn dirixiuse contra
Hamat de Sobah e apoderouse dela. 4Fortificou Tamor, no deserto, e tdalas cidades de
avituallamento que construra en Hamat. 5Converteu Bethorn de Arriba e Bethorn de
Abaixo en prazas fortes, con murallas, portas e cerrollos. 6O mesmo fixo con Balat, cos

443

A BIBLIA

centros de avituallamento que tia Salomn, as cidades con cuarteis de carros e cabalera,
e canto quixo construr en Xerusaln, no Lbano e en tdalas terras do seu imperio.
7Salomn fixo unha leva de traballadores non israelitas entre os descendentes que
quedaban anda dos hititas, amorreos, perizitas, hivitas e iebuseos, 8pobos que os
israelitas non exterminaran. 9Os israelitas non lles impuxo traballos forzados, senn que
o servan coma soldados, funcionarios, xefes e oficiais de carros e cabalera. 10Os xefes e
capataces que mandaban nos obreiros eran douscentos cincuenta.
11A filla do faran trasladouna da Cidade de David palacio que construra, porque
pensaba: -"O palacio de David, rei de Israel, quedou consagrado pola presencia da arca
do Seor; a mia muller non pode vivir nel".
12Salomn ofreca holocaustos Seor sobre o altar de Iav, que construra diante do
adro. 13Observaba o rito cotin dos holocaustos e as prescricins de Moiss referentes s
sbados, principios de mes e s tres solemnidades anuais: a festa dos Azimos, a das
Semanas e a das Tendas. 14Seguindo as prescricins do seu pai David, asignou s clases
sacerdotais os seus servicios; s levitas, as sas funcins de cantar e oficiar na presencia
dos sacerdotes, segundo o rito de cada da; e s porteiros encargounos por grupos de cada
unha das portas. As o dispuxera David, o home de Deus. 15Non se desviaron do que o
rei lles mandara s sacerdotes e s levitas en cousa ningunha, nin sequera no referente s
almacns. 16As levou a cabo toda a obra desde o da en que puxo os cimentos do templo
do Seor ata a sa terminacin.
17Salomn dirixiuse entn a Esion-Guber e Elat, na costa de Edom. Por medio dos seus
ministros, 18Hiram envioulle unha flota e marieiros expertos. Foron a Ofir cos escravos
de Salomn e trouxeron de al rei Salomn uns dezaseis mil quilos de ouro.
Visita da raa de Sab
9 1A raa de Sab ou a fama de Salomn e foi desafialo con enigmas. Chegou a
Xerusaln cunha grande caravana de camelos cargados de perfumes e ouro en grande
cantidade e pedras preciosas. Entrou no palacio de Salomn e propxolle todo o que
pensaba. 2Salomn resolveu tdalas sas consultas; non houbo unha cuestin tan escura
que Salomn non lla puidese resolver.
3Cando a raa de Sab viu a sabedora de Salomn, a casa que construra, 4os manxares
da sa mesa, toda a corte sentada mesa, os camareiros cos seus uniformes, servindo, os
copeiros cos seus uniformes, os holocaustos que ofreca no templo do Seor, quedou
abraiada 5e dixo rei:
-" verdade o que me contaron no meu pas de ti e da ta sabedora. 6Eu non quera
crelo, pero agora que vin e o vexo cos meus propios ollos, resulta que non me dixeran nin
a metade. En abundancia de sabedora superas todo o que eu ora. 7Feliz a ta xente,
felices os cortesns que estn sempre na ta presencia aprendendo da ta sabedora.
8Bendito sexa o Seor, teu Deus, que, polo amor con que quere conservar para sempre a
Israel, te elixiu para te colocar no trono coma rei deles pola gracia do Seor, teu Deus,
para que gobernes con xustiza!".
9A raa regalou rei catro mil quilos de ouro, gran cantidade de perfumes e pedras
preciosas; nunca houbo perfumes coma os que a raa de Sab regalou rei Salomn.
10Os vasalos de Hiram e os de Salomn, que transportaban o ouro de Ofir, trouxeron
tamn madeira de sndalo e pedras preciosas. 11Coa madeira de sndalo o rei fixo
entarimados para o templo do Seor e o palacio real, e ctaras e harpas para os cantores.
Nunca se vira madeira semellante na terra de Xud.

444

A BIBLIA

12Pola sa parte, o rei Salomn regalou raa de Sab todo o que a ela se lle antollou,
superando o que ela mesma levara rei. Despois ela e o seu squito emprenderon a viaxe
de volta seu pas.
Riqueza, sabedora e comercio exterior
13O ouro que reciba Salomn ano eran vintetrs mil trescentos quilos, 14sen conta-lo
proveniente de impostos s comerciantes e trnsito de mercancas; e tdolos reis de
Arabia e os gobernadores do pas levaban ouro e prata a Salomn.
15O rei Salomn fixo douscentos escudos de ouro batido, gastando seis quilos e medio
en cada un, 16e trescentas adargas de ouro batido, gastando medio quilo de ouro en cada
unha; pxoas no saln chamado Bosque do Lbano. 17Fixo un gran trono de marfil,
recuberto de ouro puro; 18tia seis gradas, un ao de ouro no respaldo, brazos a ambos
lados do asento, 19e doce lens de p a ambos lados das gradas. Nunca se fixera cousa
igual en reino ningn.
20Toda a vaixela de Salomn era de ouro e tdalas alfaias do saln do Bosque do Lbano
eran de ouro puro; nada de prata, que en tempos de Salomn non se lle daba importancia,
21porque o rei tia unha flota que a a Trxix cos servos de Hiram, e cada tres anos
volvan as naves de Trxix, cargadas de ouro, prata, marfil, monos e pavos reais.
22Na riqueza e sabedora o rei Salomn superou a tdolos reis da terra. 23Tdolos reis
do mundo vian visitalo, para aprender da sabedora da que Deus o enchera. 24E cada un
traa cadanseu agasallo: vaixelas de prata e ouro, mantos, perfumes e aromas, cabalos e
mulos. E as tdolos anos.
25Salomn tia nas sas cabalerizas catro mil cabalos de tiro, carros e doce mil cabalos
de montar. Instalounos nas cidades con cuarteis de carros e en Xerusaln, cerca do
palacio. 26Tia poder sobre tdolos reis, desde o ufrates ata a rexin filistea e a
fronteira de Exipto. 27Salomn conseguiu que en Xerusaln a prata fose tan corrente
coma as pedras, e os cedros, coma os sicmoros de Xefelah. 28Os cabalos de Salomn
provian de Exipto e doutros pases.
29Para mis datos sobre Salomn, da punta cabo do seu reinado, vxase a Historia do
profeta Natn, a profeca de Ahas de Xiloh e as visins do vidente Id a propsito de
Ieroboam, fillo de Nabat. 30Salomn reinou en Xerusaln sobre todo Israel corenta anos.
31Cando morreu enterrrono na Cidade de David, seu pai. Seu fillo Roboam sucedeuno
no trono.
O cisma
10 1Roboam foi a Xequem porque todo Israel acudira al para proclamalo rei. 2Cando o
soubo Ieroboam, fillo de Nabat -que estaba en Exipto, a onde fora fuxindo do rei
Salomn-, volveu de Exipto, 3porque o mandaran chamar. Ieroboam e todo Israel falaron
a Roboam:
4-"Teu pai impxonos un xugo pesado. Alixeira agora a dura servidume que nos
suxeitou teu pai e o xugo pesado que nos botou encima, e servirmoste".
5E dxolles:
-"Volvede dentro de tres das".
Eles fronse, 6e o rei Roboam consultou os ancins que estiveran servicio do seu pai,
Salomn, mentres viva:
-"Que me aconsellades que responda a esa xente?"
7Dixronlle:

445

A BIBLIA

-"Se te portas ben con este pobo, condescendes con eles e lles respondes con boas
palabras, sern servos teus de por vida".
8Pero el rexeitou o consello dos ancins e consultou os mozos que se educaran con el e
estaban seu servicio. 9Preguntoulles:
-"Esta xente pdeme que lles alixeire o xugo que lles botou encima meu pai. Que me
aconsellades que lles responda?"
10Os mozos que se educaran con el respondronlle:
-"As que esa xente che dixo: Teu pai impxonos un xugo pesado, alixiranolo. Pois ti
dilles isto: O meu dedo meimio mis groso c cintura do meu pai.
11Se meu pai vos cargou cun xugo pesado, eu aumentarivo-la carga: se meu pai vos
castigou con azoutes, eu castigareivos coa tralla".
12O terceiro da, data sinalada polo rei, Ieroboam e todo o pobo foron ver a Roboam.
13O rei respondeulles asperamente, rexeitou o consello dos ancins e 14faloulles
seguindo o consello dos mozos:
-"Se meu pai vos impuxo un xugo pesado,
eu aumentarivolo;
se meu pai vos castigou con azoutes,
eu fareino coa tralla".
15De maneira que o rei non fixo caso pobo, porque era unha ocasin buscada polo
Seor para que se cumprise a palabra do Seor que Ahas, o de Xiloh, comunicou a
Ieroboam, fillo de Nabat.
16Vendo os israelitas que o rei non lles faca caso, respondronlle:
-"Que o que repartimos ns con David?
Non fixemos partilla co fillo de Ixa!
As tas tendas, Israel!
Agora, David, a coidar da ta casa!"
Os de Israel marcharon casa, 17anda que os israelitas que vivan nas poboacins de
Xud seguiron sometidos a Roboam. 18O rei Roboam enviou entn a Adoram, encargado
das brigadas de traballadores, pero os israelitas emprendrona a pedradas con el ata
matalo, mentres o rei montaba prsa na sa carroza para fuxir a Xerusaln.
19As foi como se independizou Israel da casa de David, ata hoxe.
11 1Cando Roboam chegou a Xerusaln, mobilizou cento oitenta mil soldados de Xud e
Benxamn para loitar contra Israel e recupera-lo reino. 2Pero o Seor dirixiu a palabra
profeta Semaas:
3-"Di a Roboam, fillo de Salomn, rei de Xud, e a tdolos israelitas de Xud e
Benxamn: 4As di o Seor: non vaiades loitar contra vosos irmns; que cada un volva
sa casa, porque isto sucedeu por vontade mia".
Obedeceron s palabras do Seor e desistiron da campaa contra Ieroboam.
Roboam de Xud
5Roboam habitou en Xerusaln e construu fortalezas en Xud. 6Restaurou Beln, Etam,
Tecoa, 7Bet-Sur, Soc, Andulam, 8Gat, Marexarh, Zif, 9Adoraim, Lquix, Axecah.
10Sorah, Aiabn e Hebrn, fortalezas de Xud e Benxamn, 11equipou as fortalezas,
puxo nelas comandantes e forneceunas de almacns de vveres, aceite e vio. 12Tdalas
cidades tian escudos e lanzas; estaban perfectamente armadas. Reinou en Xud e
Benxamn.
13Os sacerdotes e levitas de todo Israel acudan desde as sas terras para unirse a el; 14os
levitas abandonaron os seus eidos e posesins para establecerse en Xud e Xerusaln,
446

A BIBLIA

porque Ieroboam e os seus fillos lles prohibiran exerce-lo sacerdocio do Seor,

15nomeando pola sa conta sacerdotes para as ermidas dos outeiros, para os stiros e
para os becerrros que fabricaran. 16Tras eles, israelitas de tdalas tribos desexosas de
servi-lo Seor, Deus de Israel, foron a Xerusaln para ofreceren sacrificios Seor, Deus
de seus pais. 17Consolidaron o reino de Xud e fixeron forte a Roboam, fillo de
Salomn, durante tres anos, tempo no que imitaron a conducta de David e Salomn.
18Roboam casou con Mahlat, filla de Ierimot, fillo de David e de Abigal, filla de Eliab,
de Ixa. 19Deulle varios fillos: Ieux, Xemaras e Zaham. 20Despois casou con Macah,
filla de Abxalom que lle deu a Abas, Atai, Ziz e Xelomit. 21Roboam quera a Macah
mis do que a tdalas outras mulleres e concubinas; tivo dezaoito esposas e setenta
concubinas e enxendrou vintecinco fillos e setenta fillas.
22A Abas, fillo de Macah, pxoo mando de seus irmns, escollndoo como sucesor.
23Repartiu prudentemente os seus fillos por todo o territorio de Xud e Benxamn e por
tdalas fortalezas, dndolles gran cantidade de vveres e procurndolles moitas mulleres.
12 1Pero cando Roboam consolidou o seu reino e se fixo forte, el e todo Israel
abandonaron a Lei do Seor. 2Por se rebelar contra o Seor, o ano quinto do seu reinado,
Xexac rei de Exipto 3atacou Xerusaln con mil douscentos carros, sesenta mil xinetes e
unha multitude innumerable de libios, suquitas e cuxitas procedentes de Exipto.
4Conquistaron as fortalezas de Xud e chegaron ata Xerusaln. 5Entn o profeta Semaas
presentouse a Roboam e s autoridades de Xud, que se reuniran en Xerusaln por medo
a Xexac, e dxolles:
-"As di o Seor: vs abandonstesme; pois eu abandnovos agora nas mans de Xexac".
6As autoridades de Israel e o rei confesaron humildemente: -"O Seor leva razn".
7Cando o Seor viu que se humillaran, dirixiu a sa palabra a Semaas:
-"Foron humildes, non os aniquilarei. Salvareinos dentro de pouco e non derramarei a
mia clera sobre Xerusaln por medio de Xexac. 8Pero ficarn sometidos para que
aprecen o que vai de servirme a min a servi-los reis da terra".
9Xexac, rei de Exipto, atacou Xerusaln e apoderouse dos tesouros do templo e do
palacio; levou todo, mesmo os escudos de ouro que fixera Salomn. 10Para substitulos,
o rei Roboam, fixo escudos de bronce e encomendullelos s xefes da escolta que
vixiaban o acceso palacio; 11cada vez que o rei a templo, os da escolta collanos e
logo volvan deixalos no corpo de garda. 12Por se humillaren, o Seor apartou a sa
clera del e non o destruu por completo. Tamn en Xud houbo certo benestar.
13O rei Roboam reafirmouse en Xerusaln e seguiu reinando. Tia corenta e un anos
cando subiu trono e reinou dezasete en Xerusaln, a cidade que o Seor elixira como
propiedade persoal entre tdalas tribos de Israel. A sa nai chambase Namah e era
amonita. 14Obrou mal porque non se dedicou de corazn a servi-lo Seor.
15Os feitos de Roboam, dos primeiros s ltimos, chanse escritos na Historia do profeta
Semaas e do vidente Id. Houbo guerras continuas entre Roboam e Ieroboam. 16Cando
morreu, enterrrono na cidade de David. Seu fillo Abas sucedeulle no trono.
Abas de Xud
13 1Abas subiu trono de Xud o ano dezaoito do reinado de Ieroboam. 2Reinou tres
anos en Xerusaln. A sa nai chambase Micaas, e era filla de Uriel, o de Guibah.
Houbo guerra entre Abas e Ieroboam. 3Abas emprendeu a guerra cun exrcito de
catrocentos mil soldados aguerridos. Ieroboam fxolle fronte con oitocentos mil soldados
aguerridos. 4Abas situouse no cume do monte Semaraim, na serra de Efram, e berrou:

447

A BIBLIA

-"Ieroboam, israelitas, escoitdeme: 5Acaso non sabedes que o Seor, Deus de Israel,
con pacto de sal, concedeulle a David e s seus descendentes o trono de Israel para
sempre? 6A pesar diso, Ieroboam, fillo de Nabat, empregado de Salomn, fillo de David,
rebelouse contra o seu seor, 7rodendose de xente desocupada e sen escrpulos, que se
impuxeron a Roboam, fillo de Salomn, aproveitndose de que non poda dominalos por
ser novo e dbil de carcter. 8Agora propdesvos facer fronte reino do Seor,
administrado polos descendentes de David. Vs sodes moi numerosos, tedes convosco os
dolos que vos fixo Ieroboam, os becerros de ouro; 9expulsste-los aharonitas, sacerdotes
do Seor, e os levitas; fixstesvos sacerdotes, coma os pobos pagns: a calquera que traia
un becerro e sete carneiros ordendelo sacerdote dos falsos deuses. 10En canto a ns, o
Seor o noso Deus e non o abandonamos; os sacerdotes que serven Seor son os
aharonitas, e os encargados do culto os levitas; 11ofrecen Seor holocaustos matutinos
e vespertinos e perfumes recendentes, presentan os pans sobre a mesa pura e acenden
tdalas tardes o candelabro de ouro e as sas lmpadas, porque ns observmo-las
prescricins do Seor, o noso Deus, a quen vs abandonastes. 12Sabede que Deus est
connosco na vangarda. Os seus sacerdotes darn coas trompetas o toque de guerra contra
vs. Israelitas, non loitedes contra o Seor, Deus de vosos pais, porque non poderedes
vencer".
13Mentres tanto, Ieroboam dispuxo un destacamento para pillalos de costas. O groso do
exrcito quedou diante dos de Xud e o destacamento sa espalda. 14Os xudeus,
volvrense, observaron que os atacaban por diante e pola espalda. Entn clamaron
Seor, os sacerdotes tocaron as trompetas, 15a tropa lanzou o berro de guerra, e naquel
momento Deus derrotou a Ieroboam e s israelitas ante Abas e Xud. 16Os israelitas
fuxiron ante os xudeus e o Seor entregounos nas sas mans. 17Abas e a sa tropa
inflixronlles unha gran derrota, caendo mortos cincocentos mil soldados de Israel.
18Naquela ocasin os israelitas quedaron humillados, mentres os de Xud se fixeron
fortes por apoirense no Seor, Deus de seus pais.
19Abas perseguiu a Ieroboam e arrebatoulle algunhas cidades: Betel e o seu distrito,
Iexanah e o seu distrito, Efrn e seu distrito. 20Ieroboam non conseguiu recuperarse nos
tempos de Abas; o Seor feriuno e morreu. 21Abas, polo contrario, fxose cada vez
mis forte. Tivo catorce mulleres e enxendrou vintedous fillos e dezaseis fillas.
22As restantes fazaas de Abas, a sa conducta e as sas empresas, chanse escritas no
comentario do profeta Id. 23Cando morreu enterrrono na cidade de David, e sucedeulle
no trono o seu fillo As. No tempo deste o pas gozou de paz durante dez anos.
As de Xud
14 1As fixo o que o Seor, o seu Deus, aproba e estima. 2Suprimiu os altares
estranxeiros e as ermidas dos outeiros, destrozou as estelas e cortou os cipos. 3Animou a
Xud a servi-lo Seor, Deus de seus pais, e a observa-la lei e os preceptos. 4Suprimiu as
ermidas dos outeiros e os cipos en tdalas cidades de Xud. O reino gozou de paz na sa
poca. 5Aproveitando esta paz que lle concedeu o Seor, a calma que reinaba no pas e a
ausencia de guerras durante aqueles anos, construu fortalezas en Xud. 6Para iso
propxolles s xudeus:
-"Podemos dispr libremente do pas porque servmo-lo Seor, noso Deus, e El
concedeunos paz cos vecios. Imos construr estas cidades e rodealas de murallas con
torres, portas e cerrollos".
As o fixeron con pleno xito.
7As dispuxo dun exrcito de trescentos mil xudeus, armados de escudo e lanza, e
vinteoito mil benxaminitas, armados de adarga e arco. Todos eran bos soldados.
448

A BIBLIA

8Zrah de Cux sau seu encontro cun exrcito dun milln de homes e trescentos carros.
Cando chegou a Marexah, 9As fxolle fronte e entaboaron batalla no val de Safatah,
onda Marexah.
10As invocou Seor, seu Deus:
-"Seor, cando queres axudar non distingues entre poderosos e febles. Axdanos, Seor,
noso Deus, que en Ti nos apoiamos e no teu nome nos diriximos contra esa multitude. Ti
e-lo noso Deus. Non te deixes vencer por un home".
11O Seor derrotou os cuxitas ante As e Xud. Os cuxitas fuxiron; 12pero As
perseguiunos coa sa tropa a Guerar. O Seor e as sas hostes destrozronos. Morreron
tantos cuxitas, que non se puideron refacer. O botn foi enorme. 13Aproveitando que os
poboados da bisbarra de Guerar eran presa dun pnico sagrado, asaltronos e saqueronos
porque haba neles gran botn. 14Mataron tamn a uns pastores e volveron a Xerusaln
con gran cantidade de ovellas e camelos.
15 1O Esprito do Seor veu sobre Azaras, fillo de Oded. 2Sau encontro de As e
dxolle:
-"Escoitdeme, As, Xud e Benxamn: se estades co Seor, El estar convosco; se o
buscades, deixarase encontrar; pero se o abandonades, abandonaravos. 3Durante moitos
anos Israel viviu sen Deus verdadeiro, sen sacerdote que o instruse, sen lei. 4Pero no
perigo volveron Seor, Deus de Israel; buscrono e El deixouse encontrar. 5Naqueles
tempos ningun viva en paz, tdolos habitantes do pas sufran grandes turbacins.
6Pobos e cidades destruanse mutuamente porque o Seor os turbaba con toda clase de
perigos. 7Pero vs cobrade nimo, non desfalezades, que as vosas obras tern a sa
recompensa".
8Cando As escoitou esta profeca de Azaras, fillo de Oded, animouse a suprimi-los
dolos de todo o territorio de Xud e Benxamn, e das cidades que conquistara na serra de
Efram, e reparou o altar do Seor que se achaba diante do adro. 9Logo reuniu s xudeus,
s benxaminitas e s de Efram, Menaxs e Simen, que residan entre eles porque
moitos israelitas se pasaran seu bando veren que o Seor, seu Deus, estaba con el.
10Reunronse en Xerusaln en maio do ano quince do reinado de As. 11Sacrificaron
Seor setecentos touros e sete mil ovellas do botn que trouxeran, 12e fixeron un pacto,
comprometndose a servi-lo Seor, Deus de seus pais, con todo o corazn e con toda a
alma, 13e a condenar a morte a todo o que non o gardase, grande ou pequeno, home ou
muller. 14As o xuraron Seor a grandes voces, entre clamores e son de trompetas e
cornos. 15Todo Xud festexou o xuramento e fixrono de corazn, buscando o Seor con
sincera vontade; El deixouse encontrar por eles e concedeulles paz cos seus vecios.
16O rei As quitoulle o ttulo da raa nai a sa nai, Macah, porque fixera unha imaxe de
Axtart. Destrozou a imaxe, reduciuna a po e queimouna no torrente Cedrn. 17Non
desapareceron de Israel as ermidas dos outeiros, pero o corazn de As pertenceu
integramente Seor durante toda a sa vida. 18Levu templo as ofrendas de seu pai e
as sas propias: prata, ouro e utensilios.
19Nos trinta e cinco primeiros anos do seu reinado, non houbo guerras.
16 1Pero o ano trinta e seis do reinado de As, Bax de Israel fixo unha campaa contra
Xud e fortificou Ramah para corta-las comunicacins a As de Xud. 2Este sacou entn
prata e ouro dos tesouros do templo e do palacio e remesounos a Ben Hadad, rei de Siria,
que resida en Damasco, con esta mensaxe: 3-"Fagamos un tratado de paz, como o
fixeron teu pai e o meu. Aqu che mando prata e ouro; anda, rompe a ta alianza con
Bax de Israel, para que se retire do meu territorio". 4Ben Hadad fixo caso a As e
mandou os seus xenerais contra as cidades de Israel, devastando Iin, Dan, Abel-Maim e
449

A BIBLIA

tdolos depsitos das cidades de Naftal. 5En canto o soubo, Bax, deixou de fortificar
Ramah e fixo para-las obras. 6O rei As mobilizou daquela a todo Xud; desmontaron as
pedras e leos con que Bax fortificaba Ramah e aproveitronos para fortificar Gueba e
Mispah.
7Naquela ocasin o vidente Hanan presentouse ante As, rei de Xud, e dxolle:
-"Por te apoiares no rei de Siria en vez de apoiarte no Seor, teu Deus, escapuseche das
mans o exrcito do rei de Siria. 8Tamn os cuxitas e libios constituan un gran exrcito
con innumerables carros e cabalos; pero entn apoicheste no Seor, teu Deus, e El
pxoos nas tas mans. 9Porque o Seor repasa a terra enteira cos seus ollos para
fortalecer s que lle son leais de corazn. Fixeches unha loucura e de agora en adiante
vivirs en guerra".
10As indignouse co vidente, e irritado con el polas sas palabras, meteuno no crcere.
Por entn asaouse tamn con outras persoas do pobo.
11Para os feitos de As, dos primeiros s derradeiros, vxanse os Anais dos Reis de
Xud e Israel.
12O ano trinta e nove do seu reinado enfermou do mal da gota. Anda que a enfermidade
se foi agravando, acudiu s s mdicos, sen acudir Seor nen sequera na enfermidade.
13As morreu no ano corenta e un do seu reinado, indo reunirse cos seus antepasados.
14Enterrrono na sepultura que se cavara na Cidade de David. Puxrono nun leito cheo
dun ungento confeccionado a base de aromas e perfumes, e acenderon na sa honra
unha gran larada.
Ioxafat de Xud
17 1Sucedeulle no trono seu fillo Ioxafat, que logrou imporse reino de Israel. 2Instalou
garnicins en tdalas fortalezas de Xud, e nomeou gobernadores no territorio de Xud e
nas cidades de Efram, que conquistara seu pai As.
3O Seor estivo con Ioxafat porque imitou a antiga conducta de seu pai David e non
serva os baales, 4senn o Deus de seu pai, cumprindo os seus preceptos; non imitou a
conducta de Israel. 5O Seor consolidou o reino nas sas mans. Todo Xud lle pagaba
tributo, e Ioxafat chegou a ter gran riqueza e prestixio. 6O seu orgullo era camiar polas
sendas do Seor, e volveu suprimi-las ermidas dos outeiros e as estelas de Xud.
7No ano terceiro do seu reinado, mandou algns xefes -Benhail, Abdas, Zacaras,
Natanael e Miqueas-, a instrur s habitantes das cidades de Xud, 8e con eles os levitas
Semaas, Netanas, Zebadas, Asael, Xemiramot, Ionatn, Adonas, Tobas e os
sacerdotes Elixam e Ioram. 9Percorreron, coma instructores de Xud, tdalas cidades de
Xud, levando o libro da Lei do Seor, e instruron pobo.
10Tdolos reinos vecios de Xud, presos dun pnico sagrado, se abstiveron de loitar
contra Ioxafat. 11Os filisteos pagbanlle tributo copioso en dieiro. Tamn os rabes lle
traan gando menor: sete mil setecentos carneiros e sete mil setecentos machos cabros.
12Ioxafat fxose cada vez mis poderoso. Construu fortalezas e cidades de
avituallamento en Xud. 13Tia moitos empregados nas cidades de Xud. En Xerusaln
dispua de soldados valentes e aguerridos, 14alistados por familias:
Alto mando de Xud: Adnah, capitn xeneral, con trescentos mil soldados; 15s sas
ordes, o xeneral Iohann, con douscentos oitenta mil, 16e Amasas, fillo de Zicr, que
serva Seor como voluntario, mando de douscentos mil.
17De Benxamn, o valeroso Eliad, con douscentos mil homes armados de arco e adarga;
18s sas ordes estaba Iozabad, con cento oitenta mil homes dispoibles. 19Todos estes
achbanse servicio do rei, sen conta-los que este destinara s fortalezas de Xud.

450

A BIBLIA

18 1Cando Ioxafat chegou cume da sa riqueza e prestixio, emparentou con Ahab.

2Anos mis tarde baixou a Samara a visitar a Ahab. Este matou gran cantidade de
ovellas e de touros para el e para o seu squito; logo induciuno a atacar Ramot de Galaad.
3Ahab, rei de Israel, dixo a Ioxafat, rei de Xud:
-"Queres vir comigo contra Ramot de Galaad?".
Ioxafat respondeulle:
-"Ti e mais eu, o teu exrcito e o meu, iremos xuntos guerra".
4Logo engadiu:
-"Consulta antes o orculo do Seor".
5O rei de Israel reuniu os profetas, catrocentos homes, e preguntoulles:
-"Podemos atacar Ramot de Galaad, ou dixoo?".
Responderon:
-"Vai; Deus entrgalla rei".
6Entn Ioxafat preguntou:
-"Non queda por a algn profeta do Seor para preguntarlle?".
7O rei de Israel respondeulle:
-"Queda anda un, Miqueas, fillo de Imlah, por quen podemos consulta-lo Seor; pero eu
aborrzoo, porque nunca profetiza venturas, senn sempre desgracias".
Ioxafat dixo:
-"Non fale as o rei!".
8O rei de Israel chamou a un funcionario e dxolle:
-"Que vea axia Miqueas, fillo de Imlah".
9O rei de Israel e Ioxafat de Xud estaban sentados nos seus tronos, coas sas vestiduras
rexias, na praza, onda a porta de Samara, mentres tdolos profetas acenaban diante eles.
10Sedecas, fillo de Cananah, fxose uns cornos de ferro e dica:
-"As di o Seor: con estes escornears s sirios ata acabares con eles". 11E tdolos
profetas coreaban:
-"Ataca Ramot de Galaad! Triunfars, o Seor entrgacha". 12Mentres tanto o
mensaxeiro que fora chamar a Miqueas, dxolle:
-"Ten en conta que tdolos profetas a unha estn profetizando venturas rei. A ver se o
teu orculo coma o deles e anuncias venturas".
13Miqueas replicou:
-"Vive Deus! Direi o que Deus me mande!".
14Cando se presentou ante o rei, este preguntoulle:
-"Miqueas, podemos atacar Ramot de Galaad, ou dixoo?".
Miqueas respondeulle:
-"Ide, triunfaredes. O Seor entrgavola".
15O rei dixo:
-"Pero cantas veces terei que tomarche xuramento de que me dis s a verdade no nome
do Seor?".
16Entn Miqueas dixo:
-"Estou vendo a Israel espallado polos montes, coma ovellas sen pastor. E o Seor di:
Non ten amo. Volva cada un sa casa e en paz".
17O rei de Israel comentou con Ioxafat:
-"Non cho dixen? Non profetiza venturas, senn desgracias".
18Miqueas continuou:
-"Por iso, escoitade a palabra do Seor: Vin o Seor sentado no seu trono. Todo o
exrcito celeste estaba en p, dereita e esquerda; 19e o Seor preguntoulle: Quen
poder enganar a Ahab, rei de Israel, para que vaia e morra en Ramot de Galaad?

451

A BIBLIA

Uns propuan unha cousa, outros outra. 20Ata que se adiantou un esprito e, posto en p
ante o Seor, dixo: Eu enganareino. O Seor preguntoulle: Como? 21Respondeu: Irei e
transformareime en orculo falso na boca de tdolos profetas. O Seor dxolle:
Conseguirs enganalo. Vai e faino. 22Como ves, o Seor puxo orculos falsos na boca
deses profetas teus, porque o Seor decretou a ta perda".
23Entn Sedecas, fillo de Cananah, acercouse a Miqueas e deulle un lapote, dicndolle:
-"Por onde escapou de min o esprito do Seor para falarche a ti?"
24Miqueas respondeu:
-"Veralo ti mesmo o da en que vaias escondndote de apousento en apousento".
25Entn o rei de Israel ordenou:
-"Collede a Miqueas e levdeo gobernador Amn e prncipe Ioax. 26Dicdelles: Por
orde do rei, metede a este no crcere e taxdelle a racin de pan e auga ata que eu volva
victorioso".
27Miqueas dixo:
-"Se ti volves victorioso, o Seor non falou pola mia boca".
28O rei de Israel e Ioxafat, rei de Xud, foron contra Ramot de Galaad. 29O rei de Israel
dixo a Ioxafat:
-"Voume disfrazar antes de entrar en combate. Ti vai coa ta tropa". Disfrazouse e
marcharon combate.
30O rei sirio ordenara s comandantes dos carros que non atacasen a pequeno nin grande,
senn s rei de Israel. 31E cando os comandantes dos carros viron a Ioxafat,
comentaron:
-"Aquel o rei de Israel!"
E lanzronse contra el. Pero Ioxafat gritou, e o Seor veu na sa axuda, apartndoos del.
32Os comandantes viron que aquel non era o rei de Israel e deixrono. 33Un soldado
disparou o arco azar e feriu rei de Israel, atravesndolle a coiraza. O rei dixo auriga:
-"D a volta e lvame do campo de batalla, porque estou ferido".
34Pero aquel da arreciou o combate, de maneira que sostiveron rei de Israel en p no
seu carro fronte s sirios ata o atardecer. Morreu solpor.
19 1Ioxafat de Xud volveu san e salvo palacio de Xerusaln. 2Pero o vidente de Ieh,
fillo de Hanan, saulle encontro e dxolle:
-"Conque axudas s malvados e alaste cos inimigos do Seor? O Seor indignouse
contigo por iso. 3Pero contas tamn con boas accins: queimche-las estelas deste pas e
serviches a Deus con constancia".
4Ioxafat estableceu a sa residencia en Xerusaln, pero volveu visita-lo pobo, desde
Beerxeba ata a terra de Efram, e convertndoo Seor, Deus de seus pais. 5Estableceu
xuces en cada unha das fortalezas do territorio de Xud e advertiulles:
6-"Coidado co que facedes, porque non xulgaredes con autoridade de homes, senn coa
de Deus, que estar convosco cando pronunciedes sentencia. 7Polo tanto, temede Seor
e procedede con coidado. Porque o Seor, o noso Deus, non admite inxustizas,
favoritismos nin subornos".
8Tamn en Xerusaln designou algns levitas, sacerdotes de cabezas de familia, para que
se encargasen do dereito divino e dos preitos dos habitantes de Xerusaln. 9Deulles esta
orde:
-"Actuade con temor de Deus, con honradez e integridade. 10Cando vosos irmns que
habitan nas cidades vos presenten un caso de asasinato, ou ben vos consulten sobre leis,
preceptos, mandatos ou decretos, instrudeos para que non se fagan culpables ante o
Seor e non se derrame a sa clera sobre vs e vosos irmns. Se actuades as estaredes
libres de culpa. 11O sumo sacerdote Amaras presidir as causas relixiosas, e Zebadas,
452

A BIBLIA

fillo de Ismael, xefe da casa de Xud, as civs. Os levitas estarn voso servicio. Animo,
a traballar, e que o Seor estea cos homes de ben".
20 1Algn tempo despois, os moabitas, os amonitas e algns maonitas vieron contra
Ioxafat en son de guerra. 2Informaron a este:
-"Unha gran multitude procedente de Edom, no outro lado do Mar Morto, dirxese contra
ti; xa se encontran en Hasn-Tamar, a actual En-Gued".
3Ioxafat, asustado, decidiu recorrer Seor, proclamando un xexn en todo Xud.
4Xudeus de tdalas cidades reunronse para pediren consello Seor.
5Ioxafat colocouse no medio da asemblea de Xud e Xerusaln, no templo, diante do
adro novo, 6e exclamou:
-"Seor, Deus de nosos pais, non es Ti o Deus do ceo, o que goberna os reinos da terra,
cheo de forza e de poder, a quen ningun pode resistir? 7Non fuches Ti, Deus noso,
quen desbotche-los moradores desta terra diante do teu pobo, Israel, e lla entregaches
para sempre liaxe do teu amigo Abraham? 8Habitrona e construron nela un santuario
na ta honra, pensando: 9Cando nos ocorra unha calamidade -es-pada, inundacin, peste
ou fame- presentarmonos ante Ti neste templo -porque nel ests presente-,
invocarmoste no noso perigo e Ti escoitarasnos e salvarasnos. 10Can-do Israel via de
Exipto non lle permitiches atravesa-lo territorio dos amonitas, o dos moabitas e a
montaa de Seir en vez de destrulos arredor deles. 11E agora eles pgannolo dispndose
a expulsarnos da propiedade que Ti nos concediches. 12Ti os has xulgar, noso Deus, que
ns nada podemos contra esa tropa que se nos vn encima. Non sabemos que facer se non
cravrmo-los ollos en Ti".
13Tdolos xudeus, coas sas mulleres e fillos, incluso os nenos, permanecan de p ante
o Seor. 14En medio da asemblea, un descendente de Asaf, o levita Iahziel, fillo de
Zacaras, fillo de Benaas, fillo de Ieiel, fillo de Matanas, tivo unha inspiracin do Seor
15e dixo:
-"Xudeus, habitantes de Xerusaln, e ti, rei Ioxafat, prestade atencin. As di o Seor:
non vos asustedes nin acovardedes ante esa inmensa multitude, porque a batalla non
cousa vosa, senn de Deus. 16Ma baixaredes contra eles cando vaian subindo a Costa
das Flores; sairdeslles encontro no cabo do barranco que hai fronte deserto de Ieruel.
17Non teredes necesidade de combater; estade quietos e firmes contemplando como vos
salva o Seor. Xud e Xerusaln, non vos asustedes nin acovardedes. Sade ma seu
encontro, que o Seor estar convosco".
18Ioxafat postrouse rostro en terra, e tdolos xudeus e os habitantes de Xerusaln caeron
ante o Seor para adoralo. 19Os levitas descendentes de Quehat e os corahitas,
erguronse para louvar con grandes voces Seor, Deus de Israel.
20De madrugada puxronse en marcha cara deserto de Tecoa. Cando saan, Ioxafat
detvose e dixo:
-"Xudeus e habitantes de Xerusaln, escoitdeme: confiade no Seor, voso Deus, e
subsistiredes; confiade nos seus profetas, e venceredes".
21De acordo co pobo, dispuxo que un grupo revestido de ornamentos sagrados marchase
na vangarda cantando e louvando Seor con estas palabras: -"Dade gracias Seor,
porque eterna a sa misericordia".
22Logo que comezaron os cantos de xbilo e de louvanza, o Seor sementou discordias
entre os amonitas, os moabitas e os serranos de Seir que vian contra Xud, e matronse
uns s outros. 23Os amonitas e moabitas decidiron destrur e aniquilar s de Seir, e cando
acabaron con eles, pelexaron a morte uns cos outros. 24Chegou Xud outeiro que
domina o deserto, dirixiu a sa mirada multitude e non viron mis ca cadveres
tendidos polo chan; ningun se salvara. 25Ioxafat e o seu exrcito foron pilla-lo botn.
453

A BIBLIA

Encontraron moito gando, provisins, vestidos e obxectos de valor. Colleron ata non
poderen con mis. O botn foi tan copioso que tardaron tres das en recollelo. 26O cuarto
da reunronse no Val de Bendicin -lugar que deron este nome con que se coece ata
hoxe, porque al bendiciron Seor- 27e tdolos xudeus e xerosolimitanos con Ioxafat
fronte, emprenderon a volta a Xerusaln, festexando a victoria que o Seor lles concedera
sobre os seus inimigos. 28Unha vez en Xerusaln, desfilaron ata o templo son de
harpas, ctaras e trompetas.
29Os reinos circundantes foron presa dun pnico sagrado saberen que o Seor loitaba
contra os inimigos de Israel. 30O reino de Ioxafat gozou de calma e o seu Deus
concedeulle paz cos seus vecios.
31Ioxafat reinou en Xud. Tia trinta e cinco anos cando subiu trono e reinou en
Xerusaln vintecinco anos. Sa nai chambase Azubah e era filla de Xilh. 32Imitou a
conducta de seu pai, As, sen desviarse dela, facendo o que o Seor aproba. 33Pero non
desapareceron as ermidas dos outeiros e o pobo non se mantivo fiel Deus de seus pais.
34Para mis datos sobre Ioxafat, desde o principio ata a fin do seu reinado vxase a
Historia de Ieh, fillo de Hanan, inserta no libro dos Reis de Israel. 35Ioxafat de Xud
aliouse con Ocozas de Israel, anda que este era un malvado. 36Fxoo para construr
unha flota con destino a Trxix; construron as naves en Esion-Guber. 37Pero o
marexita Elizer, fillo de Dodavahu, profetizou contra Ioxafat, dicindo:
-"Por te aliares con Ocozas, o Seor destruir a ta obra".
Efectivamente, as naves zozobraron, e non puideron ir a Trxix.
Ioram de Xud
21 1Morreu Ioxafat e enterrrono cos seus antepasados na Cidade de David. Seu fillo
Ioram sucedeulle no trono. 2Tia varios irmns por parte do pai: Azaras, Iehiel,
Zacaras, Azaras, Miguel e Safatas, todos eles fillos de Ioxafat de Xud. 3Seu pai
legoulles gran cantidade de prata, ouro e obxectos de valor, ademais de fortalezas en
Xud; pero o trono deixoullo a Ioram por se-lo primoxnito. 4Cando se afianzou no
trono de seu pai, asasinou a tdolos seus irmns e tamn a algns xefes de Israel.
5Tia trinta e dous anos cando subiu trono e reinou en Xerusaln oito anos. 6Imitou a
conducta do rei de Israel, e as accins da casa de Ahab, porque casou cunha filla deste.
Fixo o que o Seor reproba. 7Pero o Seor non quixo destru-la casa de David, a causa do
pacto que fixera con David, e porque prometera manter sempre acesa a sa lmpada e a
de seus fillos.
8No seu tempo, Edom independizouse de Xud e nomeou un rei. 9Ioram foi cos seus
xenerais e tdolos seus carros, levantouse de noite, e anda que desbaratou o exrcito
idumeo, que o envolvera a el e s oficiais do escuadrn de carros, 10Edom
independizouse de Xud ata hoxe; tamn Libnah conseguiu daquela a independencia. Isto
ocorreu por abandonar Seor, Deus de seus pais.
11Levantou ermidas nos outeiros das cidades de Xud, induciu idolatra s habitantes
de Xerusaln e descarriou a Xud. 12O profeta Elas mandoulle dicir por escrito: -"As di
o Seor, Deus de teu pai David: por non imitre-la conducta de teu pai, Ioxafat, e a de
As, rei de Xud, 13senn a conducta dos reis de Israel; por fomentre-la idolatra en
Xud e entre os habitantes de Xerusaln, copiando as prcticas idoltricas da casa de
Ahab, e por asasinares s teus irmns, da casa de teu pai, que valan todos mis ca ti, 14o
Seor ferir teu pobo, a teus fillos, as tas mulleres e as tas posesins cunha praga
terrible. 15E ti mesmo padecers unha enfermidade grave, un cancro que che consumir
as entraas da tras da".

454

A BIBLIA

16O Seor atizou contra Ioram a hostilidade dos filisteos e dos rabes que habitaban onda
os cuxitas. 17Subiron a Xud, invadrona e levaron consigo tdalas riquezas que
encontraron no palacio as como as mulleres e fillos. S lle quedou o mis novo, Ioacaz.
18Despois disto, o Seor feriulle as entraas cunha doenza incurable. 19Pasaron os das e
cabo de dous anos a enfermidade consumiulle as entraas; morreu entre atroces dores.
O seu pobo non lle encendeu unha larada, como fixera cos seus predecesores.
20Tia trinta e dous anos cando subiu trono e reinou en Xerusaln oito anos.
Desapareceu sen que ningun o chorase. Enterrrono na Cidade de David, pero fra do
panten real.
Ocozas de Xud
22 1Os habitantes de Xerusaln nomearon rei seu fillo menor, Ocozas, porque os
outros foran asasinados pola banda dos rabes que vieran campamento. As reinou
Ocozas, fillo de Ioram de Xud.
2Tia corenta e dous anos cando subiu trono, e reinou en Xerusaln un ano; sa nai
chambase Atala e era filla de Omr. 3Tamn el imitou a conducta da casa de Ahab,
porque sa nai o incitaba mal. 4Fixo o que o Seor reproba, igual que a casa de Ahab,
xa que morrer seu pai, eles foron os seus conselleiros, para a sa perdicin. 5Por
consello seu, acompaou a Ioram, fillo de Ahab, rei de Israel, a loitar contra Hazael, rei
de Siria, en Ramot de Galaad. Os sirios feriron a Ioram 6e este volveu a Iezrael para se
curar das feridas que lle inflixiran en Ramot, durante a batalla contra Hazael, rei de Siria.
Entn Ocozas, fillo de Ioram, rei de Xud, baixou a Iezrael para visitar a Ioram, fillo de
Ahab, que estaba enfermo. 7Con esta visita o Seor provocou a runa de Ocozas.
Durante a sa estancia, sau con Ioram encontro de Ieh, fillo de Nimx, a quen unxira
o Seor para extermina-la dinasta de Ahab 8e mentres Ieh faca xustiza na dinasta de
Ahab, encontrou as autoridades de Xud e os parentes de Ocozas que estaban seu
servicio e matounos. 9Despois buscou a Ocozas; apresrono en Samara, onde se
escondera, e levrono con eles a Ieh, que o mandou matar. Pero dronlle sepultura,
pensando: -"Era fillo de Ioxafat, que serviu Seor de todo corazn".
Na familia de Ocozas non quedou ningun capaz de reinar.
Reinado e morte de Atala
10Cando Atala, nai de Ocozas, viu que seu fillo morrera, empezou a exterminar a toda a
familia real da casa de Xud. 11Pero cando os fillos do rei estaban sendo asasinados,
Ioxeba, filla do rei Ioram, esposa do sacerdote Iehoiad e irm de Ocozas, raptou a Ioax,
fillo de Ocozas, e escondeuno coa ama de cra no seu dormitorio. As llo ocultou a
Atala, que non o puido matar. 12Estivo escondido con elas no templo durante seis anos,
mentres no pas reinaba Atala.
23 1O ano stimo Iehoiad armouse de valor e reuniu os centurins: Azaras, fillo de
Ieroham, Ismael, fillo de Iohomn, Azaras, fillo de Obed, Maseas, fillo de Adaas, e
Elixafat, fillo de Zicr. Xuramentouse con eles e percorreron Xud 2congregando os
levitas de tdalas cidades e os cabezas de familia de Israel. Cando regresaron a
Xerusaln, 3toda a asemblea fixo no templo un pacto co rei. Logo dxolles:
-"Debe reinar un fillo do rei, como prometeu o Seor descendencia de David. 4Ides
face-lo seguinte: O tercio de vs, sacerdotes e levitas, que entra de servicio o sbado, far
garda nas portas; 5outro tercio ocupar o palacio e o ltimo tercio a Porta do
Fundamento. O pobo situarase nos adros do templo. 6Pero que ningun entre no templo,
455

A BIBLIA

a excepcin dos sacerdotes e os levitas de servicio. Eles pdeno facer porque estn
consagrados; pero o pobo deber observa-las prescricins do Seor. 7Os levitas rodearn
o rei por todas partes, arma en man. Se algun quere entrar no palacio, matdeo. E estade
a carn do rei, vaia onda vaia".
8Os levitas e os xudeus fixeron o que lles mandou o sacerdote Iehoiad. Cada un reuniu
os seus homes, os que estaban de servicio o sbado e os que quedaban libres, porque o
sacerdote Iehoiad non exceptuou ningunha das seccins. 9O sacerdote Iehoiad
entregoulles s oficiais as lanzas, escudos e adargas do rei David, que se gardaban no
templo. 10Colocou a todo o pobo con armas curtas, desde o ngulo sur ata o ngulo norte
do templo, entre o altar e o templo, para protexe-lo rei. 11Entn trouxeron prncipe,
colocronlle a diadema e as insignias, proclamrono rei, e Iehoiad e seus fillos unxrono,
aclamando:
-"Viva o rei!".
12Atala ou o clamor da tropa que corra e aclamaba rei e foi cara xente, templo.
13Pero cando viu o rei en p sobre o estrado, na entrada, e os oficiais e a banda a carn
do rei, toda a poboacin en festa, as trompetas tocando e os cantores acompaando os
cnticos de louvanza cos seus instrumentos, rachou as vestiduras e dixo:
-"Traicin, traicin!".
14O sacerdote Iehoiad ordenou s oficiais que mandaban as forzas:
-"Sacdea do adro. A quen a siga, matdeo".
Pois non quera que a matasen no templo.
15Frona empuxando coas mans, e cando chegaba a palacio pola Porta das Cabaleras, al
mesmo a mataron.
16Iehoiad selou un pacto con todo o pobo e co rei para que fose o pobo do Seor.
17Toda a poboacin dirixiuse logo templo de Baal: destrurono, derrubaron os seus
altares e as sas imaxes, e a Matn, sacerdote de Baal, degolrono ante o altar.
18Iehoiad puxo gardas no templo, s ordes dos sacerdotes e levitas que David distribura
na casa de Deus para ofreceren holocaustos Seor -segundo o manda a lei de Moisscon alegra e con cnticos compostos por David. 19Puxo porteiros nas portas do templo
para que non entrase absolutamente nada impuro. 20Logo, cos centurins, os notables, as
autoridades e todo o vecindario, sacaron do templo rei, e levrono palacio pola Porta
Superior e instalrono no trono real. 21Toda a poboacin fixo festa e a cidade quedou
tranquila. A Atala matrana a espada.
Ioax de Xud
24 1Ioax tia sete anos cando subiu trono e reinou en Xerusaln corenta anos. Sa nai
chambase Sibas e era natural de Beerxeba. 2Mentres viviu o sacerdote Iehoiad, fixo o
que o Seor aproba. 3Iehoiad procuroulle das mulleres e enxendrou fillos e fillas.
4Mis tarde, Ioax sentiu desexos de restaura-lo templo. 5Reuniu os sacerdotes e os
levitas, e dxolles:
-"Ide polas cidades de Xud recollendo dieiro de todo Israel para reparardes tdolos
anos o templo do voso Deus. Ddevos prsa".
Pero os levitas tomrono con calma. 6Entn o rei chamou sumo sacerdote Iehoiad e
dxolle:
-"Por que non te preocupaches de que os levitas cobren en Xud e Xerusaln o tributo
imposto por Moiss, servo do Seor, e pola comunidade de Israel para a tenda da
alianza? 7Non te ds conta de que a malvada Atala e os seus secuaces destrozaron o
templo e dedicaron s baales tdolos obxectos sagrados do mesmo?".

456

A BIBLIA

8Entn, por orde do rei, fixeron unha hucha e colocrona na porta do templo por fra.
9Logo pregoaron por Xud e Xerusaln que haba que ofrecer Seor o tributo que
Moiss, servo de Deus, impuxera a Israel no deserto. 10As autoridades e a poboacin
fixrono de boa gana e botaron dieiro ata que se encheu a hucha. 11Cada vez que os
levitas levaban a hucha inspeccin real e van que haba moito dieiro, presentbanse
un secretario do rei e un inspector do sumo sacerdote, libraban a hucha e volvan colocala
no seu sitio. As o fixeron periodicamente, reunindo unha gran suma de dieiro.
12O rei e Iehoiad entregbano s capataces da obra do templo, e estes pagaban os
canteiros e carpinteiros que restauraban o templo e os ferreiros e broncistas que o
reparaban. 13Os obreiros fixeron a sa tarefa; baixo as sas mans foi rexurdindo a
estructura, ata que levantaron solidamente o templo segundo os planos. 14O terminaren,
devolveron rei e a Iehoiad o dieiro sobrante, co que fixeron obxectos para o templo,
utensilios para o culto e para os holocaustos, copas e obxectos de ouro e prata. Mentres
vivu Iehoiad ofreceron holocaustos regulares no templo. 15Este chegou a vello e
morreu en idade avanzada, s cento trinta anos. 16Enterrrono cos reis na Cidade de
David, porque foi bo con Israel, con Deus e co seu templo.
17Cando morreu Iehoiad, as autoridades de Xud foron render homenaxe rei, e este
seguiu os seus consellos; 18esquecendo o templo do Seor, Deus de seus pais, deron
culto s estelas e s dolos. Este pecado desencadeou a clera de Deus contra Xud e
Xerusaln. 19Mandoulles profetas para convertelos, pero non fixeron caso das sas
amoestacins. 20Entn o Esprito de Deus apoderouse de Azaras, fillo do sacerdote
Iehoiad, que se presentou ante o pobo e lle dixo:
-"As fala Deus: Por que quebrantde-los preceptos do Seor? Ides runa.
Abandonste-lo Seor e El abandnavos".
21Pero conspiraron contra el e lapidrono no adro do templo por orde do rei. 22O rei
Ioax, sen ter en conta os beneficios recibidos de Iehoiad, matoulle o fillo, que morreu
dicindo:
-"Que o Seor xulgue e sentencie!"
23O cabo dun ano, un exrcito de Siria dirixiuse contra Ioax, penetrou en Xud ata
Xerusaln, matou a tdolos xefes do pobo e remesou todo o botn rei de Damasco. 24O
exrcito de Siria era reducido, pero o Seor entregoulle un exrcito enorme porque o
pobo abandonara Seor, Deus de seus pais. Vingronse as de Ioax. 25O retirrense os
sirios, deixndoo gravemente ferido, os seus cortesns conspiraron contra el para vin-galo fillo do sacerdote Iehoiad. Asasinrono na cama e morreu. Enterrrono na Cidade de
David, pero non lle deron sepultura no panten real. 26Os conspiradores foron: Zabah,
fillo de Ximat, a amonita, e Iehozabad, fillo de Ximrit, a moabita.
27Para o referente a seus fillos, s numerosas profecas contra el e restauracin do
templo, vxase o comentario dos Anais dos Reis. O seu fillo Amasas sucedeulle no
trono.
Amasas de Xud
25 1Amasas tia vintecinco anos cando subiu trono e reinou en Xerusaln vintenove
anos. Sa nai chambase Iehoadn e era natural de Xerusaln. 2Fixo o que o Seor
aproba, anda que non de todo corazn. 3Cando se afianzou no poder, matou s ministros
que asasinaran a seu pai. 4Pero non matou a seus fillos, conforme o libro da Lei de
Moiss promulgada polo Seor: -"Non sern executados os pais polas culpas dos fillos,
nin os fillos polas culpas dos pais; cada un morrer polo seu propio pecado".
5Amasas reuniu s de Xud e puxo a tdolos xudeus e benxaminitas, por familias, s
ordes de xefes e oficiais. Fixo o censo dos maiores de vinte anos; resultaron trescentos
457

A BIBLIA

mil en idade militar e equipados de espada e escudo. 6Recrutou en Israel cen mil
mercenarios por cen pesos de prata. 7Pero un profeta presentouse ante el e dxolle:
-"Maxestade, non leves contigo o destacamento de Israel, que o Seor non est cos
efraimitas. 8Se te apoias neles, Deus derrotarate fronte s teus inimigos. Porque Deus
pode da-la victoria e a derrota".
9Amasas preguntou profeta:
-"E que pasa cos cen pesos de prata que dei destacamento de Israel?"
O profeta contestoulle:
-"O Seor pdechos devolver superabundantemente".
10Amasas licenciou a tropa procedente de Efram para que volvese sa terra. Eles
indignronse con Xud e volvronse para os seus lugares, enfurecidos.
11Amasas armouse de valor, tomou o mando da tropa, marchou Val do Sal e matou a
dez mil seiritas. 12A outros dez mil colleunos vivos, levounos cume da rocha e chimpounos desde ela. Morreron todos desfeitos.
13Mentres, o destacamento que licenciara Amasas para que non loitase seu lado,
dispersouse polas cidades de Xud -desde Samara ata Bethorn-, matando a tres mil
persoas e capturando un gran botn. 14Cando Amasas volveu de derrotar s idumeos,
trouxo consigo os deuses dos seiritas, adoptounos coma deuses propios, adorounos e
queimoulles incenso. 15O Seor indignouse con Amasas e mandoulle un profeta que lle
dixo:
-"Por que serves a uns deuses que non puideron salva-lo seu pobo da ta man?"
16Amasas cortouno en seco, dicndolle:
-"Quen te fixo conselleiro do rei? Cala dunha vez, se non queres que te maten".
O profeta terminou con estas palabras:
-"Polo que fixeches e por non escoitre-lo meu consello, estou certo de que Deus
aconsella a ta destruccin".
17Despois de se aconsellar, Amasas de Xud mandou unha embaixada a Ioax, fillo de
Ioacaz, de Ieh, rei de Israel, con esta mensaxe:
-Sae, que nos vexmo-las caras!
18Pero Ioax de Israel mandou esta resposta a Amasas de Xud:
-"O cardo do Lbano mandou dicir cedro do Lbano: Dme a ta filla por esposa de meu
fillo. Pero pasaron as feras e esmagaron o cardo. 19Ti dis: Derrotei a Edom, e
enchcheste de fachenda. Disfruta da ta gloria ficando na casa. Por que te queres meter
nunha guerra catastrfica provocando a ta cada e a de Xud?"
20Pero Amasas non fixo caso, porque Deus quera entregalo nas mans de Ioax por servilos deuses de Edom. 21Entn Ioax de Israel subiu encontro de Amasas de Xud en
Bet-Xmex de Xud. 22Israel derrotou s xudeus, que fuxiron desbandada. 23En BetXmex apreixou Ioax de Israel a Amasas de Xud, fillo de Ioax de Ioacaz, e levouno a
Xerusaln. Na muralla de Xerusaln abriu unha brecha de douscentos metros, desde a
Porta de Efram ata a porta do Angulo. 24Apoderouse do ouro, prata, os utensilios que se
achaban no templo coidado de Obededom, os tesouros de palacio e os refns, e volveu
a Samara. 25Amasas de Xud, fillo de Ioax, sobreviviu quince anos a Ioax de Israel,
fillo de Ioacaz.
26Para mis datos sobre Amasas, desde o principio ata a fin do seu reinado, vxase o
libro dos Reis de Xud e Israel. 27Cando Amasas se apartou do Seor, tramaron contra
el unha conspiracin en Xerusaln; fuxiu a Lquix, pero persegurono ata Lquix e
matrono al. 28Cargrono sobre uns cabalos e enterrrono cos seus antepasados na
capital de Xud.
Azaras (Ozas) de Xud
458

A BIBLIA

26 1Entn Xud en pleno tomou a Ozas, de dezaseis anos, e nomerono rei, sucesor de
seu pai Amasas. 2Despois que morreu o rei, reconstruu Elat, devolvndoa a Xud.
3Ozas tia dezaseis anos cando subiu trono e reinou en Xerusaln cincuenta e dous
anos. Sa nai chambase Iecolas, natural de Xerusaln. 4Fixo o que o Seor aproba,
igual ca seu pai Amasas. 5Serviu Seor mentres viviu Zacaras, que o educara no
temor de Deus; mentres serviu Seor, Deus fxoo triunfar.
6Sau a loitar contra os filisteos, derrubou as murallas de Gat e Ibneh e Axdod, e
construu cidades en Axdod e no territorio filisteo. 7Deus axudouno na guerra contra os
filisteos, contra os rabes que habitaban en Gur-Baal e contra os meunitas. 8Os amonitas
pagaron tributo a Ozas, e chegou a ser tan poderoso que a sa fama se estendeu ata a
fronteira de Exipto.
9En Xerusaln Ozas construu e fortificou torres na Porta do Angulo, na Porta do Val e
na Esquina. 10Tamn levantou torres no deserto e cavou moitos pozos para o abundante
gando, que posua na chaira e na meseta; tamn tia labradores e viadores nos montes e
nas veigas, porque a Ozas gustballe o campo.
11Dispuxo dun exrcito en p de guerra agrupado en escuadrn segundo o censo
efectuado polo secretario Ieiel e o comisario Maseas por orde de Ananas, funcionario
real. 12O nmero das cabezas de familia mando de soldados era dous mil seiscentos.
13Tian s sas ordes un exrcito de trescentos sete mil cincocentos guerreiros valentes,
que loitaban contra os inimigos do rei. 14Ozas equipou a toda a tropa con adargas,
lanzas, elmos, coirazas, arcos e tirapedras. 15Fixo uns artefactos, inventados por un
enxeeiro, que lanzaban frechas e pedruscos; colocounos nas torres e nos ngulos de
Xerusaln. Coa axuda prodixiosa de Deus, fxose forte e a sa fama chegou ata moi
lonxe. 16Pero facerse poderoso, a soberbia arrastrouno perdicin. Rebelouse contra o
Seor, seu Deus, entrando no templo para queimar incenso no altar dos perfumes. 17O
sacerdote Azaras e oitenta valentes sacerdotes foron tras el, 18plantronse ante o rei
Ozas e dixronlle:
-"Ozas, a ti non che corresponde queimar incenso Seor. S poden faclo os sacerdotes
aharonitas, consagrados para iso. Sae do santuario, que o teu pecado non te honra
perante o Seor".
19Ozas, que tia o incensario na man, indignouse cos sacerdotes, e no mesmo momento,
no templo, diante dos sacerdotes, onda o altar dos perfumes, a lepra brotou na sa fronte.
20Botrono de al, mentres el mesmo se apresuraba a sar, ferido polo Seor.
21O rei Ozas seguiu leproso ata o da da sa morte. Viviu na leprosera, con prohibicin
de acudir templo. Seu fillo Iotam encargouse da corte e de xulga-la poboacin.
22Para mis datos sobre Ozas, desde o principio ata a fin do seu reinado, vxase o libro
do profeta Isaas, fillo de Ams. 23Cando morreu enterrrono cos seus antepasados no
campo do cemiterio real, considerando que era un leproso. O seu fillo Iotam sucedeulle
no trono.
Iotam de Xud
27 1Cando subiu trono, Iotam tia vintecinco anos, e reinou en Xerusaln dezaseis
anos. Sa nai chambase Ieruxah, filla de Sadoc. 2Fixo o que o Seor aproba, igual ca
seu pai Ozas. Pero non a templo, e o pobo segua corrompndose. 3Construu a Porta
Superior do templo e fixo moitas obras na muralla de Ofel. 4Construu cidades na serra
de Xud e levantou fortalezas e torres nos matos. 5Loitou contra o rei dos amonitas e
venceuno. Os amonitas pagronlle aquel ano cen pesos de prata, dez mil toneis de trigo e

459

A BIBLIA

dez mil de cebada; e igual cantidade os dous anos seguintes. 6Iotam fxose poderoso
porque procedeu rectamente ante o Seor, o seu Deus.
7Para mis datos sobre Iotam, as sas guerras e empresas, vxase o libro dos Reis de
Israel e Xud. 8Subiu trono idade de vintecinco anos e reinou en Xerusaln dezaseis
anos. 9Cando morreu enterrrono na Cidade de David. O seu fillo Ahaz sucedeulle no
trono.
Ahaz de Xud
28 1Cando subiu trono Ahaz tia vinte anos e reinou en Xerusaln dezaseis anos. Non
fixo, coma o seu antepasado David, o que o Seor aproba. 2Imitou rei de Israel,
facendo estatuas s baales. 3Queimaba incenso no val de Ben-Hinnom e incluso
sacrificou a seu fillo na fogueira, segundo costume aborrecible das nacins que o Seor
expulsara ante os israelitas. 4Sacrificaba e queimaba incenso nos outeiros, nas colinas e
baixo as rbores frondosas. 5O Seor, seu Deus, entregouno nas mans do rei sirio, que o
derrotou, capturou numerosos prisioneiros e levounos a Damasco. Tamn o entregou nas
mans do rei de Israel, que lle inflixiu unha gran derrota.
6Pcah, fillo de Romelas, matou nun s da a cento vinte mil xudeus, pois abandonaron
o Seor, Deus de seus pais. 7E Zicr, un soldado de Efram, matou a Maseas, fillo do rei,
a Azricam, maiordomo do palacio, e primeiro ministro Elcanah. 8Entre mulleres, fillos
e fillas, os israelitas colleron a seus irmns douscentos mil prisioneiros; apoderronse
tamn dun gran botn e levrono a Samara.
9Haba al un profeta do Seor, chamado Oded. Cando o exrcito volva a Samara, sau
seu encontro e dxolles:
-"O Seor, Deus de vosos pais, indignado con Xud, pxoo nas vosas mans. Pero a saa
con que os matastes clama ceo. 10E por riba propdesvos converter en escravos e
escravas os habitantes de Xud e Xerusaln. Non pecastes xa bastante contra o Seor,
voso Deus? 11Facdeme caso e devolvede os vosos irmns que collestes prisioneiros,
porque vos ameaza a ardente clera do Seor".
12Algns xefes efraimitas -Azaras, fillo de Iohann, Berequas, fillo de Mexilemot,
Ezequas, fillo de Xalum, e Amas, fillo de Hadlai-, puxronse tamn en contra do
exrcito que volva, 13e dixronlles:
-"Non metades aqu eses prisioneiros, porque seriamos reos ante o Seor. Bastante
pecamos xa para que vos dediquedes a aumenta-las nosas faltas e culpas irritando Seor
contra Israel".
14Entn os soldados deixaron os prisioneiros e o botn disposicin das autoridades e da
comunidade. 15Designaron expresamente a algns para que se fixesen cargo dos cativos.
Os que estaban espidos vestronos con traxes e sandalias do botn; logo dronlles de
comer e beber, unxronos, montaron en burros s que non podan camiar e levronos a
Ieric, a cidade das palmeiras, cos seus irmns. A continuacin volvronse a Samara.
16Por entn, o rei Ahaz mandou unha embaixada rei de Asiria para pedirlle axuda.
17Os idumeos fixeran unha nova incursin, derrotando a Xud e collendo prisioneiros.
18Os filisteos saquearon as cidades da Xefelah e do Ngueb de Xud, apoderndose de
Bet-Xmex, Aiabn, Guederot, Soc e a sa comarca, Timnah e a sa comarca, Guimz
e a sa comarca, establecndose nelas. 19O Seor humillaba a Xud por culpa de Ahaz,
que trouxera o desenfreo a Xud, e mostrbase rebelde Seor. 20Pero Teglat Pelser,
rei de Asiria, en vez de axudalo, marchou contra el e sitiouno. 21E anda que Ahaz
espoliou o templo, o palacio e as casas das autoridades para gaa-la vontade do rei, non
lle serviu de nada. 22Incluso durante o asedio seguiu rebelndose contra o Seor.
23Ofreceu sacrificios s deuses de Damasco que o derrotaran, pensando:
460

A BIBLIA

-"Os deuses de Siria si que axudan s seus reis. Ofrecereilles sacrificios para que me
axuden a min". Pero foron a sa runa e a de Israel.
24Ahaz reuniu os obxectos do templo e fxoos pedazos; pechou as portas do templo,
construu altares en tdolos recantos de Xerusaln 25e levantou ermidas en tdalas
cidades de Xud para queimar incenso a deuses estraos, irritando Seor, Deus de seus
pais.
26Para as sas restantes actividades e empresas, do principio fin do seu reinado, vxase
o libro dos Reis de Xud e Israel. 27Cando Ahaz morreu, non o levaron panten real de
Xud, senn que o enterraron na cidade, en Xerusaln. O seu fillo Ezequas sucedeuno no
trono.
Ezequas de Xud
29 1Cando Ezequas subiu trono tia vintecinco anos e reinou en Xerusaln veintenove
anos. Sa nai chambase Aba, filla de Zacaras. 2Fixo o que o Seor aproba, igual c seu
antepasado David.
3O ano primeiro do seu reinado, o mes de marzo, abriu e restaurou as portas do templo.
4Fixo vi-los sacerdotes e levitas, reuniunos na Praza de Oriente 5e dxolles:
-"Escoitdeme, levitas: purificdevos e purificade o templo do Seor, Deus de vosos pais.
Sacade do santuario a impureza, 6porque nosos pais pecaron, fixeron o que reproba o
Seor noso Deus, abandonrono e despreocupronse por completo da morada do Seor.
7Por se fose pouco, pecharon as portas da nave, apagaron as lmpadas e deixaron de
queimar incenso e de ofrecer holocaustos no santuario do Deus de Israel. 8Entn o Seor
indignouse con Xud e Xerusaln, e fxoos obxecto de estupor, de espanto e de burla,
como puidestes ver cos vosos propios ollos. 9Nosos pais morreron a espada e nosos
fillos, fillas e mulleres marcharon desterro por este motivo. 10Agora teo o propsito
de selar unha alianza co Seor, Deus de Israel, para que cese na sa ira contra ns. 11Por
tanto, meus fillos, non sexades neglixentes, que o Seor vos elixiu para estardes na sa
presencia, servilo, se-los seus ministros e queimar incenso".
12Entn os levitas: Mhat, fillo de Amasai, e Ioel, fillo de Azaras, descendentes de
Quehat, Quix fillo de Abd, e Azaras fillo de Iehalelel, descendentes de Merar; Ioah,
fillo de Zimah, e Edn fillo de Ioah, descendentes de Guerxom; 13Ximr e Ieiel,
descendentes de Elisafn; Zacaras e Matanas, descendentes de Asaf; 14Iehiel e Xim,
descendentes de Hemn; Semaas e Uziel, descendentes de Iedutn, 15reuniron a seus
irmns, purificronse e foron purifica-lo templo, como dispuxera o rei por orde do Seor.
16Os sacerdotes penetraron no interior do templo para purificalo; sacaron para o adro
tdalas cousas impuras que encontraron no templo, e os levitas collronas e chimpronas
fra, torrente Cedrn. 17A tarefa de purificacin comezou o da un do mes primeiro; o
oito chegaron nave do templo, e durante outros oito das purificaron o templo, acabando
o dezaseis do mesmo mes. 18Presentronse logo rei Ezequas e dixronlle:
-"Xa purificamos todo o templo: o altar dos holocaustos, con tdolos seus utensilios e a
mesa dos pans presentados, con tdolos seus utensilios.
19Tamn reparamos e purificamos tdolos obxectos que o rei Ahaz profanou coa sa
rebelda durante o seu reinado. Deixmolos diante do altar do Seor".
20Moi de ma, o rei Ezequas reuniu as autoridades da cidade e subiu templo.
21Levaron sete touros, sete carneiros, sete aos e sete machos cabros coma sacrificio
expiatorio pola monarqua, polo santuario e por Xud. Logo ordenou s sacerdotes
aharonitas que os ofrecesen sobre o altar do Seor. 22Sacrificaron os touros, e os
sacerdotes recolleron o sangue e derramrono sobre o altar; sacrificaron os aos e
derramaron o sangue sobre o altar. 23Logo levaron os machos cabros da expiacin
461

A BIBLIA

diante do rei e da comunidade para que lles impuxesen as mans. 24Os sacerdotes
degolronos e derramaron o sangue sobre o altar para obte-lo perdn de todo Israel, xa
que o rei ordenara que o holocausto e o sacrificio de expiacin fosen por todo Israel. 25O
rei instalara os levitas no templo, con pratios, harpas e ctolas, coma o dispuxera David,
Gad o vidente do rei, e o profeta Natn. A orde era de Deus, por medio dos seus profetas.
26As, pois, achbanse presentes os levitas cos instrumentos de David e os sacerdotes
coas trompetas.
27Ezequas deu orde de ofrece-lo holocausto, ante o altar, e no mesmo instante en que
empezou o holocausto, comezou o canto do Seor e o son das trompetas, acompaados
dos instrumentos de David, rei de Israel. 28Ata que acabou o holocausto toda a
comunidade permaneceu postrada, mentres continuaban os cantos e resoaban as
trompetas. 29Cando acabou, o rei e o seu squito postrronse en adoracin. 30Logo
Ezequas e as autoridades pediron s levitas que louvasen Seor con cancins de David
e do vidente Asaf. Fixrono con tono festivo e adoraron Seor facendo reverencia.
31Logo Ezequas tomou a palabra e dixo:
-"Agora quedades consagrados Seor. Achegdevos e ofrecede sacrificios de accin de
gracias polo templo".
A comunidade ofreceu sacrificios de accin de gracias e as persoas xenerosas
holocaustos.
32O nmero de vctimas que ofreceu a comunidade foi de setenta touros, cen carneiros e
douscentos aos, todos en holocausto Seor. 33As ofrendas sagradas foron seiscentos
touros e tres mil ovellas. 34Como os sacerdotes eran poucos e non daban feito para
degolar tantas vctimas, axudronos seus irmns os levitas, ata que terminaron a tarefa e
se purificaron os sacerdotes (porque os levitas se mostraron mis dispostos a purificarse
cs sacerdotes). 35Houbo moitos holocaustos, ademais da graxa dos sacrificios de
comun e das libacins dos holocaustos. As restableceuse o culto do templo.
36Ezequas e o pobo alegrronse de que Deus movese pobo, porque todo sucedeu nun
abrir e pecha-los ollos.
30 1Ezequas mandou mensaxeiros por todo Israel e Xud, e escribiu cartas a Efram e
Menaxs para que acudisen templo de Xerusaln, coa fin de celebra-la Pascua do
Seor, Deus de Israel. 2O rei, as autoridades e toda a comunidade de Xerusaln decidiron
en consello celebra-la Pascua durante o mes de maio, 3xa que non puideran facelo seu
debido tempo porque quedaban moitos sacerdotes sen purificarse e o pobo non se reunira
anda en Xerusaln. 4O rei e a toda a comunidade pareceulles acertada a decisin. 5Entn
acordaron pregoar por todo Israel, desde Beerxeba ata Dan, que viesen a Xerusaln
celebra-la Pascua do Seor, Deus de Israel, porque moitos non a celebraban como est
mandado. 6Os mensaxeiros percorreron todo Israel e Xud levando as cartas do rei e das
autoridades e pregoando por orde do rei:
-"Israelitas, volvede Seor, Deus de Abraham, de Isaac e de Israel, e o Seor volver a
estar con tdolos superviventes do poder dos reis asirios. 7Non sexades coma vosos pais
e irmns, que se rebelaron contra o Seor, Deus de seus pais, e este converteunos en
obxecto de espanto, coma vs mesmos podedes ver. 8Non sexades tercos coma vosos
pais. Entregdevos Seor, acudide santuario que foi consagrado para sempre. Servide
Seor, voso Deus, e El apartar de vs o ardor da sa clera. 9Se vos convertedes
Seor, os que deportaron a vosos irmns e fillos sentirn compaixn deles e deixaranos
volver a este pas. Porque o Seor, voso Deus, clemente e misericordioso, e non vos
volver a espalda se volvedes a El".
10Os mensaxeiros percorreron de cidade en cidade a terra de Efram e Menaxs ata
Zebuln, pero ranse e burlbanse deles. 11S algns de Axer, Menaxs e Zebuln se
462

A BIBLIA

mostraron humildes e acudiron a Xerusaln. 12Os xudeus, por gracia de Deus, cumpriron
unnimes o que o Seor dispuxera por orde do rei e das autoridades.
13O mes de maio reuniuse en Xerusaln unha gran multitude para celebra-la festa dos
Pans Azimos; foi unha asemblea numerossima. 14Suprimiron tdolos altares que haba
por Xerusaln e eliminaron tdalas aras de incensar, guindndoas torrente Cedrn.
15O catorce de maio inmolaron a Pascua. Os sacerdotes levticos confesaron os seus
pecados, purificronse e levaron holocaustos templo. 16Cada un ocupou o posto que lle
corresponda segundo a Lei de Moiss, home de Deus; os sacerdotes derramaban o
sangue que lles pasaban os levitas. 17Como moitos da comunidade non se purificaran, os
levitas encargronse de inmola-los aos pascuais de tdolos que non estaban puros para
consagralos Seor. 18Gran nmero de persoas, na sa maiora de Efram, Menaxs,
Isacar e Zebuln, non observaron o prescrito e comeron a Pascua sen se purificaren. Pero
Ezequas intercedeu por eles dicindo:
-"O Seor, que bo, perdoe a tdolos que serven de corazn a Iav, 19Deus de seus pais,
anda que non tean a pureza ritual".
20O Seor escoitou a Ezequas e curou pobo.
21Os iraelitas que se encontraban en Xerusaln celebraron a festa dos Azimos durante
sete das con gran xbilo. Os sacerdotes e levitas louvaban Seor da tras da con todo
entusiasmo.
22Ezequas felicitou s levitas polas sas boas disposicins co Seor. Pasaron os sete
das de festa ofrecendo sacrificios de comun e confesando Seor, Deus de seus pais.
23Logo a comunidade decidiu prolonga-la festa outros sete das. E puideron facelo, con
gran xbilo, 24porque Ezequas, rei de Xud, proporcionoulles mil touros e sete mil
ovellas, e as autoridades, outros mil touros e dez mil ovellas. Ademais purificronse
moitos sacerdotes. 25A alegra reinaba entre a comunidade de Xud, entre os sacerdotes,
os levitas, os que vieran de Israel, os estranxeiros procedentes de Israel e os residentes
en Xud. 26Unha festa tan magnfica non se acordaba en Xerusaln desde os das de
Salomn, fillo de David, rei de Israel.
27Os sacerdotes levticos levantronse para bendicir pobo. O Seor escoitou a sa voz
e a pregaria chegou ata a sa santa morada dos ceos.
31 1Rematada a festa, tdolos israelitas presentes percorreron as cidades de Xud
destrundo os cipos, talando as estelas e derrubando as ermidas e os altares de todo Xud,
Benxamn, Efram e Menaxs ata que non quedou ningn. Logo cada un volveu sa
casa e cidade.
2Ezequas organizou por clases s sacerdotes e levitas, asignando a cada un a sa funcin
sacerdotal ou levtica: ofrecer holocaustos e sacrificios de comun, dar gracias e louvar
e servir entrada dos campamentos do Seor. 3Destinou parte dos bens da coroa a toda
clase de holocaustos: matutinos e vespertinos, dos sbados, principios de mes e
festividades, como manda a Lei do Seor. 4Os habitantes de Xerusaln ordenoulles
axudar economicamente s sacerdotes e levitas para que se puidesen dedicar Lei do
Seor. 5Cando se espallou a orde, os israelitas recolleron as primicias do trigo, do mosto,
do aceite, do mel e de tdolos productos agrcolas e entregaron abundantes dcimos de
todo. 6Tamn os israelitas e xudeus que habitaban nas cidades de Xud entregaron o
dcimo do gando maior e menor e o dcimo das cousas sacrosantas dedicadas Seor,
dispondoos en montns. 7Comezaron a face-los montns en maio e terminaron en
outubro. 8Cando chegaron Ezequas e as autoridades, veren os montns, bendiciron
Seor e seu pobo, Israel. 9Ezequas pediu s sacerdotes e levitas que o informasen
sobre eles. 10O sumo sacerdote Azaras, da familia de Sadoc, dxolles:

463

A BIBLIA

-"Desde que comezaron a traer ofrendas templo, comemos a fartar, pero sobrou moito,
porque o Seor bendiciu seu pobo. Toda esta cantidade o que sobrou".
11Ezequas deu orde de preparar uns silos no templo. Cando o fixeron, 12levaron
fielmente as ofrendas, o dcimo e os dons sacrosantos. Encargaron deles levita
Conanas e a seu irmn Xim coma axudante. Por orde do rei Ezequas e de Azaras,
prefecto do templo, nomearon inspectores a 13Iehiel, Azaas, Nhat, Asahel, Ierimot,
Iozabad, Eliel, Ismaquas, Mhat e Benaas, s ordes de Conanas e de seu irmn Xim.
14O levita Cor, fillo de Imnah, porteiro da Porta de Oriente, estaba encargado das
ofrendas voluntarias e de administra-las ofrendas do Seor e os dons sacrosantos. 15As
sas ordes estaban Edn, Miniamn, Xess, Semaas, Amaras e Xecanas, repartidos
polas cidades sacerdotais para aprovisionaren permanentemente a seus irmns segundo s
sas clases, fosen grandes ou pequenos, 16con tal de que estivesen inscritos entre os
varns a partir dos tres anos; dicir, provan a tdolos que entraban diariamente
servicio do templo para realiza-las funcins asignadas s sas clases.
17Os sacerdotes estaban rexistrados por familias; e os levitas -a partir dos vinte anospolas sas funcins e clases. 18De-banse rexistrar con toda a sa familia, mulleres, fillos
e fillas, todo o grupo, porque haban de ser fieis sa consagracin. 19Respecto s
sacerdotes aharonitas que vivan nos arrabaldes das cidades, en todas elas haba persoas
encargadas nominalmente de prover s sacerdotes varns e a tdolos levitas inscritos no
rexistro.
20Ezequas impuxo esta norma en todo Xud. Actuou con bondade, rectitude e fidelidade
de acordo co Seor, seu Deus. 21Todo o que emprendeu servicio do templo, da Lei e
dos preceptos, fxoo servindo seu Deus de todo corazn. Por iso tivo xito.
32 1Despois destes actos de lealdade, Senaquerib, rei de Asiria, pxose en marcha,
chegou a Xud, sitiou as fortalezas e deu orde de conquistalas. 2Ezequas advertiu que
Senaquerib via disposto a atacar Xerusaln. 3Reunido en consello coas autoridades civs
e militares, propuxo cega-las fontes de auga que haba fra da cidade e mostrronse de
acordo. 4Reuniron moita xente e cegaron tdalas fontes e o torrente que atravesaba a
cidade, dicndose: -"S falta que cando vea o rei de Asiria encontre auga en abundancia"
5Con gran enerxa reparou toda a muralla derruda, coroouna con torres, edificou unha
barbac, fortificou a zona do terrapln da Cidade de David, e fixo numerosas armas
curtas e adargas. 6Nomeou xefes militares mando da poboacin, reuniunos na Praza
Maior e arengounos con estas palabras:
7-"Animo e valor! Non vos asustedes nin acovardedes ante o rei de Asiria e a multitude
que o segue. Ns contamos con algo mis grande ca el. 8El conta con forzas humanas,
ns co Seor, noso Deus, que nos auxilia e guerrea connosco".
O pobo animouse coas palabras de Ezequas, rei de Xud.
9Mis tarde, mentres Senaquerib, rei de Asiria, sitiaba Lquix con tdalas sas tropas,
mandou uns mensaxeiros a Xerusaln para que dixesen a Ezequas, rei de Xud, e a
tdolos xudeus que se encontraban en Xerusaln:
10-"As di Senaquerib, rei de Asiria: En que confiades para seguir nunha cidade sitiada
como Xerusaln? 11Non vedes que Ezequas vos est enganando e vos leva a morrer de
fame e de sede cando di: O Seor, noso Deus, salvaranos da man do rei de Asiria?
12Non foi el quen suprimiu as sas ermidas e os seus altares ordenando a xudeus e
xerosolimitanos que se postren e queimen incenso ante un s altar? 13Non sabde-lo
que fixen eu e o que fixeron os meus antepasados con tdolos pobos do mundo? Acaso
os deuses deses pobos puideron libra-los seus territorios da mia man? 14Que deus
deses pobos que exterminaron os meus antepasados conseguiu libra-la sa xente da mia
man? E vaivos poder salvar o voso Deus? 15Non vos deixedes enganar e seducir por
464

A BIBLIA

Ezequas. Non confiedes nel. Ningn deus de ningunha nacin ou reino puido libra-lo seu
pobo da mia man e da dos meus antepasados. E vaivos poder librar o voso Deus!"
16Os mensaxeiros seguiron falando contra o Seor Deus e contra o seu servo Ezequas.
17Senaquerib escribira tamn unha mensaxe inxuriando Seor, Deus de Israel, e
dicindo contra El: -"O mesmo que os deuses nacionais non libraron s seus pobos da
mia man, tampouco o Deus de Ezequas non librar seu pobo". 18Falaban a voces, en
hebreo, pobo de Xerusaln que se encontraba na muralla, para atemorizalo e amedoalo
a fin de se apoderaren da cidade. 19Falaron do Deus de Xerusaln coma se tratase dun
deus calquera, fabricado por homes.
20O rei Ezequas e o profeta Isaas, fillo de Ams, puxronse en oracin con este motivo
e clamaron ceo. 21Entn o Seor mandou un anxo, que aniquilou a tdolos soldados e
s xefes e oficiais do campamento do rei asirio. Este volveu seu pas derrotado, e unha
vez que entrou no templo do seu deus, asasinrono al seus propios fillos.
22O Seor salvou a Ezequas e s habitantes de Xerusaln das mans de Senaquerib, rei
de Asiria, e de tdolos inimigos, concedndolles paz nas fronteiras. 23Moita xente veu a
Xerusaln para ofreceren dons Seor e presentes a Ezequas de Xud, que daquela
adquiriu gran prestixio en tdalas nacins.
24Por entn, Ezequas enfermara de morte. Orou Seor, que lle prometeu sandalo e lle
concedeu un prodixio. 25Pero Ezequas non correspondeu a este beneficio, contrario,
envaeceuse e atraeu sobre si, sobre Xud e sobre Xerusan a clera do Seor. 26Pero
logo arrepentiuse do seu orgullo xunto con tdolos habitantes de Xerusaln, e o Seor
non se volveu alporizar contra eles na vida de Ezequas. 27Ezequas tivo gran riqueza e
prestixio. Acugulou gran cantidade de prata, ouro, pedras preciosas, perfumes, adargas e
obxectos de valor de tdalas clases; 28construu silos para as colleitas de trigo, mosto e
aceite, cortes para todo tipo de gando e curros para os rabaos. 29Edificou cidades e
reuniu un inmenso rabao de ovellas e vacas, porque Deus lle concedeu moitsimos bens.
30Foi Ezequas quen cegou a sada superior das augas de Guihn e desviounas por un
subterrneo parte occidental da Cidade de David. Triunfou en tdalas sas empresas;
31e cando os prncipes de Babilonia lle enviaron mensaxeiros para se informaren do
prodixio que sucedera no seu pas, se Deus o abandonou foi para plo proba e coecelas sas intencins.
32Para mis datos sobre Ezequas e sobre as sas obras de piedade, vxanse o libro do
profeta Isaas, fillo de Ams, e o libro dos Reis de Xud e Israel. 33Cando morreu
Ezequas enterrrono na costa das tumbas dos descendentes de David. Os xudeus e a
poboacin de Xerusaln dedicronlle un gran funeral. O seu fillo Menaxs sucedeuno no
trono.
Menaxs de Xud
33 1Menaxs tia doce anos cando subiu trono, e reinou en Xerusaln cincuenta e cinco
anos. 2Fixo o que o Seor reproba, imitando os costumes abominables das nacins que o
Seor expulsara ante os israelitas. 3Reconstruu as ermidas dos outeiros derrudas por seu
pai Ezequas, levantou altares s baales, erixiu estelas, adorou e deu culto a todo o
exrcito do ceo; 4puxo altares no templo do Seor, do que o Seor dixera: -"O meu nome
estar en Xerusaln por sempre"; 5edificou altares a todo o exrcito do ceo nos dous
adros do templo, 6queimou os seus fillos no val de Ben-Hinnom: practicou a adiviacin,
a maxia e a feiticera, e instituu nigromantes e adivios. Faca continuamente o que o
Seor reproba, alporizndoo. 7A imaxe do dolo que fabricara colocouna no templo de
Deus, do que Deus dixera a David e seu fillo Salomn: -"Neste templo e en Xerusaln,
que elixn entre tdalas tribos de Israel, poerei o meu nome por sempre; 8xa non
465

A BIBLIA

deixarei que Israel ande lonxe da terra que asignei a vosos pais, a condicin de que poan
por obra canto lles mandei, seguindo a Lei, os preceptos e normas de Moiss".
9Pero Menaxs descamiou a Xud e a poboacin de Xerusaln para que se portase peor
cs nacins que o Seor exterminara ante os israelitas.
10O Seor dirixiu a sa palabra a Menaxs e seu pobo, pero non lle fixeron caso.
11Entn fixo vir contra eles os xenerais do rei de Asiria, que apresaron a Menaxs con
garfos, atrono con cadeas de bronce e conducrono a Babilonia. 12Na sa angustia
procurou aplacar Seor seu Deus, e humillouse profundamente ante o Deus de seus pais
e suplicoulle.
13O Seor atendeuno con benignidade, escoitou a sa splica e fxoo volver a Xerusaln,
seu reino. Menaxs recoeceu que o Seor o verdadeiro Deus.
14Mis tarde construu unha barbac na Cidade de David, desde o oeste de Guihn, no
torrente, ata a Porta do Peixe, rodeando o Ofel. Fxoa moi alta. Puxo oficiais en tdalas
fortalezas de Xud.
15Suprimiu do templo os deuses estranxeiros e o dolo, e guindou fra da cidade tdolos
altares que construra no monte do templo e en Xerusaln. 16Restaurou o altar do Seor e
inmolou sobre el sacrificios de comun e de accin de gracias. E ordenou que os xudeus
desen culto Seor, Deus de Israel. 17Pero o pobo seguiu sacrificando nas ermidas dos
outeiros, anda que s Seor, seu Deus.
18Para mis datos sobre Menaxs, a oracin que fixo e os orculos dos videntes que lle
falaban no nome do Seor, Deus de Israel, vxase a historia dos Reis de Israel. 19A sa
oracin e a acollida divina, o seu pecado e a sa rebelda, os lugares onde levantou
ermidas e erixiu estelas e dolos antes da sa conversin, estn rexistrados na historia dos
seus videntes. 20Cando morreu Menaxs, enterrrono na sa casa. O seu fillo Amn
sucedeuno no trono.
Amn de Xud
21Amn tia vintedous anos cando subiu trono e reinou en Xerusaln dous anos.
22Fixo o que o Seor reproba, igual ca seu pai, Menaxs. Amn sacrificou e deu culto a
tdolos dolos que fixo seu pai, Menaxs. 23Pero non se humillou ante o Seor como
fixera seu pai; contrario, mutiplicou as sas culpas. 24Os seus cortesns conspiraron
contra el e asasinrono no palacio. 25Pero a poboacin matou os conspiradores contra o
rei Amn e nomearon rei sucesor a Ioxas, fillo de Amn.
Ioxas de Xud
34 1Cando Ioxas subiu trono tia oito anos e reinou en Xerusaln trinta e un. 2Fixo o
que o Seor aproba. Imitou a conducta do seu antepasado David, sen se desviar dereita
nin esquerda. 3No ano oitavo do seu reinado, cando anda era un rapaz, comezou a servilo Deus do seu antepasado David, e o ano doce empezou a purificar a Xud e a Xerusaln
de ermidas, estelas, estatuas e dolos. 4Destruron na sa presencia os altares dos baales e
derrubou os cipos que haba sobre eles; as estelas, as estatuas e os dolos triturounos ata
reducilos a po, e espallounos sobre as tumbas dos que lles ofreceran sacrificios.
5Queimou sobre os seus altares os sos dos sacerdotes. As purificou a Xud e
Xerusaln. 6Nas cidades de Menaxs, Efram, Simen e ata a de Naftal, en tdolos seus
lugares, destruu os altares, 7triturou ata facer po as estelas e as estatuas e derrubou os
cipos en todo o territorio de Israel. Logo volveu a Xerusaln.
8O ano dezaoito do seu reinado, cando terminou de purifica-lo pas e o templo, mandou a
Xafn, fillo de Asalas, alcalde Maseas e chanceler Ioah, fillo de Ioahaz, a repara-lo
466

A BIBLIA

templo do Seor, o seu Deus. 9Presentronse sumo sacerdote Hilquas, para recolle-lo
dieiro ingresado no templo polas colleitas dos porteiros levitas en Menaxs, Efram, o
resto de Israel e en Xud, Benxamn e na poboacin de Xerusaln. 10Entregronllelo s
encargados das obras do templo, e s mestres de obras que traballaban no templo para
reparar e restaura-lo edificio, 11e s carpinteiros e albaneis para comprar sillares para os
muros e madeira para as vigas dos edificios que os reis de Xud deixaran arruinar.
12Aqueles homes realizaron aquel traballo con toda honradez. Estaban designados para
dirixi-las obras os levitas Ihat e Abdas, descendentes de Merar; e Zacaras e Mexulam,
descendentes de Quehat. Os levitas, como saban tocar diversos intrumentos,
13acompaaban s carrexadores e dirixan a tdolos obreiros, calquera que fose a sa
tarefa. Outros levitas eran secretarios, inspectores e porteiros.
14Cando estaban sacando o dieiro ingresado no templo, o sacerdote Hilquas encontrou
o libro da Lei do Seor escrito por Moiss. 15Entn Hilquas dixo cronista Xafn:
-"Encontrei no templo o libro da Lei".
16E entregoullo a Xafn.
Este levoullo rei cando foi dar conta da sa tarefa.
-"Os teus servos xa fixeron todo o que lles encargaches. 17Recolleron o dieiro que haba
no templo e entregronllelo s encargados e s obreiros".
18E comunicoulle a noticia:
-"O sacerdote Hilquas deume un libro".
Xafn leuno ante o rei, 19e cando este ou o contido da Lei, rachou os vestidos 20e
ordenou a Hilquas, a Ahicam, fillo de Xafn, a Abdn, fillo de Miqueas, cronista
Xafn e funcionario real Asaas:
21-"Ide consulta-lo Seor por min, polo resto de Israel, e por Xud, por causa do libro
encontrado. O Seor estar enfurecido connosco porque nosos pais non obedeceron a
palabra do Seor cumprindo o prescrito neste libro".
22Hilquas e os designados polo rei foron ve-la profetisa Huldah, esposa do gardarroupas
Xalum, fillo de Tocat, de Haserah, que viva en Xerusaln, no barrio novo. Expuxronlle
o caso 23e ela respondeulles:
-"As di o Seor, Deus de Israel: dicdelle a quen vos enviou: 24As di o Seor: eu vou
trae-la desgracia sobre este lugar e os seus habitantes, tdalas maldicins escritas no libro
que leron ante o rei de Xud. 25Porque me abandonaron e queimaron incenso a outros
deuses, alporizndome cos seus dolos, est ardendo a mia clera contra este lugar e non
se apagar. 26E rei de Xud, que vos enviou a consulta-lo Seor, dicdelle: As di o
Seor, Deus de Israel: 27Por escoitares estas palabras con dor de corazn, humillndote
ante Deus ore-las sas ameazas contra este lugar e os seus habitantes, porque te
humillaches ante min, rachche-los vestidos e choraches na mia presencia, tamn eu te
escoito, orculo do Seor. 28Cando eu te rena con teus pais, enterrarante en paz, sen
que os teus ollos cheguen a ve-la desgracia que vou traer a este lugar e s seus
habitantes".
Eles levaron a resposta rei, 29e este deu ordes para que se presentasen os ancins de
Xud e de Xerusaln. 30Logo subiu templo, acompaado de tdolos xudeus, os
habitantes de Xerusaln, os sacerdotes, os levitas e todo o pobo, pequenos e grandes. O
rei lulle-lo libro da alianza encontrado no templo. 31Despois, en p sobre o seu estrado,
selou ante o Seor a alianza, comprometndose a seguilo e cumpri-los seus preceptos,
normas e mandatos con todo o seu corazn e con toda a sa alma, pondo en prctica as
clusulas da alianza escritas neste libro. 32Fixo suscribi-la alianza a tdolos que se
encontraban en Xerusaln. A poboacin de Xerusaln actuou segundo a alianza do Deus
de seus pais.

467

A BIBLIA

33Ioxas suprimiu as abominacins de tdolos territorios israelitas e fixo que tdolos

residentes en Israel desen culto Seor, seu Deus. Durante a sa vida non se apartaron
do Seor Deus de seus pais.
35 1Ioxas celebrou en Xerusaln a Pascua do Seor, inmolndoa o da catorce do
primeiro mes. 2Asignou s sacerdotes as sas funcins e confirmounos no servicio do
templo. 3E dixo s levitas consagrados Seor, encargados de servir a Israel:
-"Deixade a arca santa no templo que construu Salomn, fillo de David, rei de Israel;
non tedes xa que trasladala a ombros. Dedicdevos agora a servir Seor, voso Deus, e
seu pobo Israel. 4Organizdevos en turnos por familias, como dispuxeron por escrito o
rei David e o seu fillo Salomn. 5Ocupade os vosos postos no santuario, dividindo as
vosas familias de forma que cada grupo levtico se encargue dunha familia do pobo.
6Inmolade a Pascua, purificdevos e prepardellela a vosos irmns para que poidan
cumpri-lo que mandou o Seor por medio de Moiss".
7Ioxas proporcionou xente aos e cabritos -trinta mil en total- para sacrificios pascuais
de tdolos presentes, e tres mil bois, todo iso da facenda real. 8As autoridades axudaron
voluntariamente pobo, s sacerdotes e s levitas. Hilquas, Zacaras e Iehiel,
intendentes do templo, dronlles s sacerdotes dous mil seiscentos animais pascuais e
trescentos bois. 9Conanas, Semaas, seu irmn Natanael, Haxabas, Iehiel e Iozabad,
xefes dos levitas, proporcionaron s levitas cinco mil animais pascuais e cincocentos
bois.
10Cando estivo preparada a cerimonia, os sacerdotes ocuparon os seus postos e os levitas
distriburonse por clases, como ordenara o rei. 11Inmolaron a Pascua. Os sacerdotes
rociaban o sangue, mentres os levitas espelicaban as vctimas. 12Separaban a parte que
deba ser queimada e entregbana s diversas familias do pobo, para que elas a ofrecesen
Seor, como est escrito no libro de Moiss. O mesmo fixeron cos bois. 13Asaron a
Pascua, como est mandado, e coceron os alimentos sagrados en olas, caldeiros e cazolas,
repartndoos logo a tdolos fillos do pobo. 14Despois preparrona para eles mesmos e
para os sacerdotes; como os sacerdotes aharonitas estiveron ocupados ata a noite en
ofrece-los holocaustos e as graxas, os levitas preparrona para si mesmos e para eles.
15Os cantores, descendentes de Asaf, estaban nos seus postos, como mandaran David,
Asaf, Hemn e Iedutn, vidente do rei. Os porteiros ocuparon cadanseu posto, sen
necesidade de abandona-lo traballo, porque seus irmns levitas llelo prepararon todo.
16Toda a cerimonia se realizou naquel mesmo da: celebrouse a Pascua e inmolronse
holocaustos no altar do Seor, como mandara o rei Ioxas. 17Os israelitas que se achaban
presentes celebraron entn a Pascua e continuacin a festa dos Azimos durante sete
das.
18Desde os tempos do profeta Samuel, ningn rei de Israel celebrara unha Pascua coma a
que organizaron Ioxas, os sacerdotes, os levitas, tdolos xudeus e israelitas que se
encontraban al e os habitantes de Xerusaln. 19Celebrouse o ano dezaoito do reinado de
Ioxas.
20Bastante despois de que Ioxas restaurase o templo, o rei de Exipto, Nek, dirixiuse a
Krkemix, xunto ufrates, para presentar batalla. Ioxas sau a facerlle fronte. 21Entn
Nek mandoulle esta mensaxe:
-"Non te metas nos meus asuntos, rei de Xud. Non veo contra ti, senn contra a
dinasta que me fai a guerra. Deus dxome que me dea prsa. Deixa de oprte a Deus, que
est comigo, non sexa que l te destra".
22Pero Ioxas, en vez de deixarlle paso franco, empeouse en combater, desatendendo o
que Deus lle dica por medio de Nek, e presentou batalla na chaira de Meguido. 23Os
arqueiros dispararon contra o rei Ioxas, e este dixo s seus servidores:
468

A BIBLIA

-"Sacdeme do combate, porque estou gravemente ferido".

24Os seus servidores sacrono do carro, trasladrono a outro e levrono a Xerusaln onde
morreu. Enterrrono na tumba dos seus antepasados. Todo Xud e Xerusaln gardou loito
por Ioxas. 25Xeremas compuxo unha elexa no seu honor, e tdolos cantores e cantoras
sgueno recordando nas sas elexas. Fixronse tradicionais en Israel; poden verse nas
Lamentacins. 26Para mis datos sobre Ioxas, as obras de piedade que fixo de acordo
coa Lei do Seor 27e tdolos seus feitos, dos primeiros s derradeiros, vxase o libro dos
Reis de Israel e Xud.
Ioacaz de Xud
36 1A xente tomou a Ioacaz fillo de Ioxas, e nomeouno rei sucesor en Xerusaln.
2Cando Ioacaz subiu trono, tia vintetrs anos, e reinou tres meses en Xerusaln. 3O rei
de Exipto destronouno, impuxo no pas un tributo de cen pesos de prata e un peso de
ouro, 4e nomeou rei de Xud e Xerusaln a Eliaquim, irmn de Ioacaz, combindolle o
nome polo de Ioaquim. A seu irmn Ioacaz levouno Nek a Exipto.
Ioaquim de Xud
5Cando Ioaquim subiu trono tia vintecinco anos e reinou en Xerusaln once anos.
Fixo o que o Seor, o seu Deus, reproba. 6Nabucodonosor de Babilonia subiu contra el e
conduciuno a Babilonia atado con cadeas de bronce. 7Tamn levou consigo algns
obxectos do templo e colocounos no seu palacio de Babilonia. 8Para mis datos sobre
Ioaquim, as iniquidades que cometeu e todo o que lle sucedeu, vxase o libro dos Reis de
Israel e Xud. Seu fillo Ioaqun sucedeulle no trono.
Ioaqun de Xud
9Cando Ioaqun subiu trono tia oito anos e reinou en Xerusaln tres meses e dez das.
Fixo o que o Seor reproba. 10A principios do ano, o rei Nabucodonosor mandou por el
e levrono a Babilonia, xunto cos obxectos de valor do templo. Nomeou rei de Xud e
Xerusaln a seu irmn Sedecas.
Sedecas de Xud
11Cando Sedecas subiu trono tia vinte e un anos e reinou en Xerusaln once anos.
12Fixo o que o Seor, seu Deus, reproba; non se humillou ante o profeta Xeremas, que
lle falaba no nome de Deus. 13Ademais, rebelouse contra o rei Nabucodonosor, que lle
tomara xuramento solemne de fidelidade. Pxose terco e negouse por completo a
converterse Seor Deus de Israel. 14Tamn as autoridades de Xud, os sacerdotes e o
pobo obraron inicuamente, imitando as abominacins dos pagns e profanando o templo
que o Seor consagrara en Xerusaln.
15O Seor, Deus de seus pais, mandballes continuamente mensaxeiros, porque senta
lstima do seu pobo e da sa morada; 16pero eles burlbanse dos mensaxeiros de Deus,
ranse das sas palabras e mofbanse dos profetas, ata que a ira do Seor se encendeu sen
remedio contra o seu pobo. 17Entn enviou contra eles rei dos caldeos, que lles matou
os fillos no santuario: a todos entregou nas sas mans, sen perdoar mozo, rapaza, ancin
ou canoso. 18E levou consigo a Babilonia tdolos obxectos do templo, grandes e
pequenos, os tesouros do templo, os do rei e os dos magnates. 19Incendiaron o templo,
derrubaron a muralla de Xerusaln, prenderon lume a tdolos seus palacios e destrozaron
469

A BIBLIA

tdolos obxectos de valor. 20Levou consigo desterrados a Babilonia os superviventes da

matanza e foron escravos seus e dos seus descendentes ata o triunfo do reino persa.
21Cumpriuse as o que anunciou o Seor a Xeremas, e a terra disfrutou do seu descanso
sabtico todo o tempo que estivo desolada, ata cumprirse setenta anos.
22O ano primeiro de Ciro, rei de Persia, o Seor, para cumpri-lo que anunciara por medio
de Xeremas, moveu a Ciro, rei de Persia, a promulgar de palabra e por escrito en todo o
seu reino: 23-"Ciro, rei de Persia, decreta: O Seor, Deus do ceo, entregoume tdolos
reinos da terra e encargoume construr un templo en Xerusaln de Xud. Tdolos dese
pobo que viven entre ns poden volver. E que o Seor, seu Deus, estea con eles".

470

A BIBLIA

O LIBRO DE ESDRAS
O edicto de Ciro
1 1O primeiro ano de Ciro, rei de Persia -para que se cumprise a palabra do Seor sada
da boca de Xeremas-, o Seor espertou o esprito de Ciro, rei de Persia, a fin de que en
todo o seu reino se promul-gase de palabra ou por escrito o que segue: 2-"Ciro, rei de
Persia decreta: Tdolos reinos da terra me foron entregados polo Seor, Deus dos ceos, e
encargoume por si mesmo de levantarlle un templo en Xerusaln de Xud. 3Os que de
entre vosoutros pertenzan a ese pobo, que o seu Deus sexa con eles e que os conduza a
Xerusaln, en Xud, para constru-la Casa do Seor, o Deus de Israel -trtase do Deus
que est en Xerusaln-. 4En tdolos lugares onde reside o resto do pobo, que as xentes
deses lugares aporten cada un prata, ouro, bens, animais e ofrendas voluntarias para a
Casa de Deus que est en Xerusaln". 5Entn levantronse os xefes de familia de Xud e
de Benxamn, os sacerdotes e os levitas, nunha palabra todos cantos Deus movera para ir
levanta-la Casa do seu Seor que est en Xerusaln. 6E tdolos seus vecios dronlles
con xenerosidade obxectos de prata e de ouro, bens e animais, preciosos regalos, sen
conta-lo que ofreceron voluntariamente. 7O rei Ciro fixo retira-los obxectos da Casa do
Seor que Nabucodonosor levara de Xerusaln para metelos na casa dos seus deuses.
8Ciro, rei de Persia, fxoos retirar por medio do tesoureiro Mitrdates, que o contou todo
diante de Xexbasar, prncipe de Xud. 9Velaqu as contas: trinta copas de ouro, mil copas
de prata, vintenove coitelos, 10trinta copas de prata; copas de prata de segunda orde:
catrocentas dez; outros obxectos: mil. 11Total de obxectos de ouro e de prata: cinco mil
catrocentos. Xexbasar levouno todo consigo cando os deportados subiron de Babilonia a
Xerusaln.
Listas dos deportados
2 1Estes son os fillos da provincia que subiron da catividade, da deportacin -os que
Nabucodonosor, rei de Babilonia, deportara Babilonia- e que retornaron a Xerusaln e a
Xud, a cadansa vila. 2Son os que vieron canda Zerubabel, Xosu, Nehemas, Seraas,
Reelaas, Mardoqueo, Bilhn, Mispar, Biguai, Rehum, Banah.
Nmero dos homes do pobo de Israel: 3os fillos de Parox, 2.172; 4os fillos de Xefatas,
372; 5os fillos de Arah, 775; 6os fillos de Pahat-Moab, isto os fillos de Iexa e Ioab,
2.812; 7os fillos de Elam, 1.254; 8os fillos de Zat, 945; 9os fillos de Zaqueo, 760; 10os
fillos de Ban, 642; 11os fillos de Bebai, 623; 12os fillos de Azgad, 1.222; 13os fillos de
Adonicam, 666; 14os fillos de Bigvai, 2.056; 15os fillos de Adn, 454; 16os fillos de
Ater, dicir, de Ezequas, 98; 17os fillos de Besai, 323; 18os fillos de Iorah, 112; 19os
fillos de Haxum, 223; 20os fillos de Guibar, 95; 21os fillos de Beln, 123; 22os homes de
Netofah, 56; 23os homes de Anatot, 128; 24os fillos de Azmvet, 42; 25os fillos de
Quiriat-Arim, Kefirah e Beerot, 743; 26os fillos de Ramah e Gueba, 621; 27os homes de
Mikms, 122; 28os homes de Betel e Ai, 223; 29os fillos de Neb, 52; 30os fillos de
Magbi, 156; 31os fillos do outro Elam, 1.254; 32os fillos de Harim, 320; 33os fillos de
Lod, Hadid e On, 725; 34os fillos de Ieric, 345; 35os fillos de Senaah, 3.630.
36Os sacerdotes: os fillos de Iedaas, isto , a casa de Xosu, 973; 37os fillos de Immer,
1.052; 38os fillos de Paxhur, 1.247; 39os fillos de Harim, 1.017.
40Os levitas: os fillos de Iexa e de Cadmiel, isto os fillos de Hodavas, 74.
41Os cantores: os fillos de Asaf, 128.

471

A BIBLIA

42Os porteiros: os fillos de Xalum, os fillos de Ater, os fillos de Talmn, os fillos de

Acub, os fillos de Hatit, os fillos de Xobai, todos eles, 139.
43Os servos: os fillos de Sib, os fillos de Hasuf, os fillos de Tabaoth, 44os fillos de
Quers, os fillos de Siah, os fillos de Padn, 45os fillos de Levanah, os fillos de
Hagabah, os fillos de Acub, 46os fillos de Hagab, os fillos de Xalmai, os fillos de Hann,
47os fillos de Guidel, os fillos de Gahar, os fillos de Reaas, 48os fillos de Resn, os fillos
de Necod, os fillos de Gazam, 49os fillos de Iz, os fillos de Pasah, os fillos de Besai,
50os fillos de Asnah, os fillos de Neunim, os fillos de Nefusim, 51os fillos de Bacbuc, os
fillos de Hacuf, os fillos de Harhur, 52os fillos de Baslut, os fillos de Mehid, os fillos
de Harx, 53os fillos de Barcs, os fillos de Siser, os fillos de Tamah, 54os fillos de
Nesas, os fillos de Hatif.
55Os fillos dos servidores de Salomn: os fillos de Sotai, os fillos do Sofret, os fillos de
Perud, 56os fillos de Ialah, os fillos de Darcn, os fillos de Guidel, 57os fillos de
Xefatas, os fillos de Hattil, os fillos de Poquret-Sebaim, os fillos de Am. 58Tdolos
servos e fillos dos servos de Salomn: 392.
59E velaqu os que subiron de Tel-Mlah, Tel-Harx, Kerub Adn Immer e que non
foron capaces de coecer se a sa casa paterna e a sa raza vian ou non da liaxe de
Israel: 60os fillos de Dalaas, os fillos de Tobas, os fillos de Necod: 652; 61e algns de
entre os sacerdotes: os fillos de Hobaas, os fillos de Hacs, os fillos de Barzilai -o que
casara cunha das fillas de Barzilai o galaadita e que levaba o seu nome. 62Todos estes
buscaron o seu rexistro de xenealoxas, pero non o atoparon; foron, pois, declarados
lixados e excludos do sacerdocio. 63E o gobernador dxolles que non comesen dos
alimentos moi santos, ata que un sacerdote se presentase por medio do urim e os
tummin.
64Todo o conxunto da asemblea era de 42.360 persoas, 65sen conta-los seus servos e
servas que eran 7.337; tian 200 cantores e cantoras; 66os seus cabalos: 736; os mulos:
245; 67os camelos: 435; os asnos: 6.720.
68Chegados Casa do Seor que est en Xerusaln algns xefes de familia fixeron
ofrendas voluntarias para o templo do Seor, a fin de restauralo de novo no seu mesmo
lugar. 69Segundo as sas posibilidades, engadiron tesouro da obra 61.000 dracmas de
ouro de 5.000 minas de prata, e 100 tnicas para os sacerdotes. 70Entn estes e os levitas,
unha parte do pobo, os cantores, os porteiros e os servidores establecronse nos seus
pobos. Tdolos israelitas estaban nas sas vilas.
Restablecemento do culto
3 1Chegado o stimo mes, cando xa os israelitas se instalaran nas sas poboacins,
xuntronse todos coma un s home en Xerusaln. 2Entn Xosu, fillo de Iosadac, pxose
en p cos seus irmns os sacerdotes; como tamn Zerubabel fillo de Xealtiel, cos seus
irmns, e empezaron a constru-lo altar do Deus de Israel para ofreceren nel holocaustos,
como manda a lei de Moiss, home de Deus. 3Volveron coloca-lo altar sobre os seus
fundamentos -non sen medo s colonos estranxeiros-, e ofreceron nel Seor os
holocaustos matutinos e vespertinos. 4Despois celebraron a festa das Tendas, como est
escrito, presentando o holocausto tdolos das segundo o nmero diario fixado polo
costume. 5Despois disto presentaron o holocausto perpetuo, os holocaustos dos
novilunios e de tdolos tempos sagrados do Seor, o mesmo que para cantos facan
ofrendas voluntarias Seor. 6Desde o primeiro da do stimo mes, comezaron a ofrecer
holocaustos Seor. Mais anda non se puxeran os fundamentos do templo. 7Entn, de
acordo co autorizado polo rei de Persia, Ciro, fixeron a contrata dos canteiros e
carpinteiros e dronlles prata, comida e bebida, e aceite, e tamn s sidonios e tirios para
472

A BIBLIA

que trouxesen madeira de cedro polo mar, desde o Lbano ata Iafa. 8Os dous anos de
chegaren templo de Xerusaln, no mes segundo, Zerubabel, fillo de Xealtiel, e Xosu,
fillo de Iosadac, co resto dos seus irmns, os sacerdotes, os levitas e todos cantos vieran
da catividade a Xerusaln, comezaron a distribu-los levitas de vinte anos para arriba,
pondoos fronte da obra do templo. 9Xosu, cos seus fillos e irmns; Cadmiel e
mailos seus fillos; os fillos de Xud, todos xuntos fronse colocando de xeito que
puidesen dirixir a cada obreiro que traballaba na casa de Deus, sen falar de Henadad, cos
seus fillos e mailos seus irmns os levitas. 10Entn os albaneis puxeron os fundamentos
do templo do Seor, mentres que os sacerdotes se colocaban cos seus ornamentos e as
trompetas, e tamn os levitas fillos de Asaf cos cmbalos, para louva-lo Seor segundo
ordenou David, rei de Israel. 11Na gabanza e accin de gracias Seor, respondan:
-"Porque bon, e a sa fidelidade con Israel eterna". Todo o pobo con grandes ovacins
louvaba polo mesmo Seor, porque se restauraba de novo o templo do Seor. 12Entn
moitos sacerdotes, levitas e xefes de familia entre os mis ancins, os que tian visto o
templo antano, choraban a gritos, mentres se poan sa vista os alicerces deste templo.
Pero outros moitos elevaban a voz reloucando de ledicia. 13De maneira que o pobo non
poda distingui-lo rudo polas ovacins xubilosas do rudo polos choros populares, pois o
pobo prorrompa en grandes ovacins, e o vocero oase desde moi lonxe.
Oposicin dos inimigos de Xud
4 1Cando os inimigos de Xud e de Benxamn souberon que os deportados edificaban un
templo Seor, o Deus de Israel, 2chegronse a Zerubabel e s cabezas de familia e
dixronlles:
-"Ns tamn queremos traballar convosco. Pois, o mesmo ca vs, buscamos a Deus, o
voso, e ofrecmoslle sacrificios, desde o tempo de Asarhadn, rei de Asur, que nos fixo
subir aqu".
3Pero Zerubabel, Xosu e o resto dos xefes de familia de Israel dixronlles:
-"Non edificaremos xuntos, ns e vs, unha casa noso Deus. Somos nosoutros ss os
que construmos para o Seor, o Deus de Israel, como nolo ordenou o rei Ciro, o rei de
Persia".
4Entn os colonos estranxeiros empezaron a desmoralizar s xudeus e a intimidalos para
que deixasen de construr. 5Co fin de levar adiante os seus planos, pagaron conselleiros
que os fixesen fracasar no intento, durante todo o tempo de Ciro, rei de Persia, ata o
reinado de Daro, rei de Persia.
Intercambio de correspondencia baixo Xerxes e Artaxerxes
6Baixo o reinado de Xerxes, comezo do seu reinado, escribiron unha acusacin contra
os habitantes de Xud e de Xerusaln. 7No tempo de Artaxerxes, Bixlam, Mitredat,
Tabeel e os outros colegas seus escribiron a Artaxerxes, rei de Persia; o texto da carta
estaba escrito en caracteres arameos e na lingua aramea. 8O gobernador Rehum e o
secretario Ximxai escribiron rei Artaxerxes a seguinte carta relativa que estaba
ocorrendo en Xerusaln: 9-"O gobernador Rehm, o secretario Ximxai, os seus colegas
restantes, as xentes de Din, de Afarsatcai, de Tarpelai, de Afaresai, de Arcav de
Babilonia, de Xuxn, de Dehav, de Elam 10e os demais pobos que o grande e ilustre
Asenapar deportou e fixo residir na cidade de Samara e no resto do pas, en
Transeufratina, etc." 11Velaqu a copia da carta que eles lle enviaron: -"O rei Artaxerxes,
os teus servidores, xentes de Transeufratina, etc. 12Debemos facer saber rei que os
xudeus subidos desa ta rexin para viren onda ns a Xerusaln reconstren a cidade
473

A BIBLIA

rebelde e malvada; van levanta-los muros e xa poen os alicerces. 13E o rei debe saber
que, se reconstren esta cidade e levantan as sas murallas, xa non pagarn mis tributos,
tanto de impostos como de peaxe, sendo cabo, o rei o prexudicado. 14Como a nosa
soldada vn da coroa, non podemos tolerar tal inxuria sa maxestade e comunicmoslle
o que pasa. 15Que repasen os anais dos teus predecesores. No libro das memorias
atopars e vers como esta cidade moi rebelde, a causante de mil reveses s reis e s
provincias, e na que se fomentan revoltas desde os tempos antigos. Por isto precisamente
foi demolida. 16Facemos saber rei que se esta cidade reconstruda e se os seus muros
son de novo levantados, podes dar por perdidos os territorios da outra banda do ro".
17O rei envioulles esta resposta: -"O gobernador Rehm, secretario Ximxai e s seus
demais colegas que habitan en Samara e no resto dos territorios da outra banda do ro,
paz, etc. 18A acta oficial que me mandastes foi lida de maneira clara na mia presencia.
19Dei a orde de que estudiasen o caso e, en efecto, esa cidade rebelouse desde antigo
contra os reis, e nela se deron revoltas e sedicins. 20Houbo en Xerusaln reis poderosos
que someteron todo o territorio da outra banda do ro. Haba que lles pagar tributos do
imposto e peaxe. 21Agora, pois, ddelle-la orde de que deixen o traballo. Que esa cidade
non se siga construndo mentres non o ordene eu. 22Pobres de vs se neste asunto
obrades con neglixencia, dado o perigo de que creza o mal en prexuzo do rei".
23Lida esta copia da acta oficial do rei Artaxerxes na presencia de Rehm, do secretario
Ximxai e dos seus colegas, dronse prsa en iren a Xerusaln onda os xudeus para
facerlles dete-la obra pola forza e a violencia. 24Entn, en Xerusaln, o traballo da casa
de Deus cesou, e as obras estiveron detidas ata o segundo ano do reinado de Daro, rei de
Persia.
Construccin da casa de Deus
5 1Entn, o profeta Axeo e o profeta Zacaras, fillo de Id, comezaron a profetizar s
xudeus de Xud e Xerusaln no nome do Deus de Israel, que co seu esprito os invada.
2Zerubabel fillo de Xealtiel e Xosu fillo de Iosadac puxronse en p e empezaron a
constru-lo templo de Xerusaln; con eles estaban os profetas de Deus que os alentaban.
3Mais Taznai, strapa da outra banda do ro, Xetar-Boznai e os seus colegas, vieron
onda eles e dixronlles:
-"Quen vos deu a orde de levantar este templo e armar ese madeirame? 4Como se
chaman os homes responsables desta construccin?"
5Pero Deus ollaba sobre os ancins de Xud: non se lles impediu o traballo ata que o
asunto chegase a Daro e mandase a acta oficial o antes posible.
6Copia da carta enviada rei Daro polo gobernador da outra banda do ro, Taznai,
Xetar-Boznai e os seus colegas, as xentes de Arfaxac na outra banda do ro. 7Environlle
unha mensaxe na que estaba escrito: -"O rei Daro, enteira paz. 8Que o rei saiba que
fomos provincia de Xud, templo do gran Deus, que estn construndo con pedras
talladas e colocando madeira nos muros. Este traballo faise con moito esmero e prospera
entre as sas mans. 9Entn preguntamos s ancins e dixmoslles: Quen vos deu a orde
de construr este templo e armar ese madeirame? 10Preguntmoslles ademais polos
nomes dos responsables para darchos a coecer. 11Velaqu a resposta que nos chegou:
Ns smo-los servidores do Deus dos ceos e da terra, e reconstrumo-lo templo que xa se
construra hai longos anos, o que un gran rei en Israel levantara e completara. 12Mais
porque os nosos pais irritaron Seor dos ceos, entregounos nas mans do caldeo
Nabucodonosor, rei de Babilonia, que destruu este templo e deportou o pobo a
Babilonia. 13Sen embargo, no seu primeiro ano, Ciro, rei de Babilonia, deu a orde de
volver levantar esta casa de Deus. 14Ademais, os obxectos da casa de Deus, de ouro e
474

A BIBLIA

prata, que Nabucodonosor fixera levar do templo de Xerusaln templo de Babilonia, o

rei Ciro mandounos quitar de al e confiarllos a Xexbasar, que el puxera de gobernador.
15Dxolle: Colle eses obxectos e lvaos templo de Xerusaln, e que a casa de Deus
sexa reconstruda sobre os seus mesmos cimentos. 16Entn ese Xexbasar veu poe-los
cimentos do templo de Deus en Xerusaln. Desde ese momento ata agora, sguese
construndo, mais anda non est rematada. 17Polo tanto, se lle prace rei, que se inquira
nos arquivos reais de Babilonia, a ver se houbo unha orde dada polo rei Ciro para que se
construse esta casa de Deus en Xerusaln, e que se nos enve a decisin do rei sobre o
caso".
6 1Entn o rei Daro deu a orde de facer investigacins nos arquivos da tesourera,
depositados al en Babilonia; 2e, na fortaleza de Ecbtana da provincia de Media, deuse
cun rolo no que estaba escrito: -"Me-morandum. 3O primeiro ano do seu reinado, Ciro
deu unha orde referente templo de Xerusaln:
A casa de Deus ser reconstruda al onde se ofrecen sacrificios e onde se encontran os
fundamentos; a sa altura ser de sesenta cbados. 4Haber al tres ringleiras de pedras
talladas e unha ringleira de madeira nova e a casa do rei cubrir os gastos. 5Ademais,
devolveranse os obxectos do templo de Deus, en ouro e prata, os que Nabucodonosor
levara do templo de Xerusaln a Babilonia; cada un deles ir seu lugar no templo de
Xerusaln. Depositaralos ti na casa de Deus".
6-"Polo tanto, ti, Taznai, gobernador de Transeufratina, Xetar-Boznai e mailos seus
colegas, xentes de Arfaxac de Transeufratina, non vos ocupedes diso. 7Deixdelles facelo traballo de levanta-la casa de Deus gobernador dos xudeus cos seus ancins, sobre os
seus cimentos. 8Estas son as mias ordes relativas que tedes que facer con eses ancins
dos xudeus que constren esa casa de Deus: levntana a expensas dos bens do rei,
mediante os impostos de Transeufratina. Dbeselles, pois, asegura-la paga a eses homes
sen interrupcin. 9Canto sexa necesario -tenreiros, carneiros, aos para os holocaustos do
Deus dos ceos; trigo, sal, vio e aceite, segundo as indicacins dos sacerdotes de
Xerusaln- entregarselles da a da, sen falta, 10para que poidan levar ofrendas Deus
do ceo e aplacalo, e pidan pola vida do rei e dos seus fillos. 11Velaqu as mias ordes
concernentes que non cumpra este edicto: arrnqueselle unha viga da sa casa e que o
empalen todo dereito enriba; e convertan, ademais, a sa casa nun montn de entullos.
12E anda mis: que o Deus, o do nome que reside al, aniquile todo rei e todo pobo que,
en contra desta orde queira destrur ese templo do Deus en Xerusaln. Eu, Daro, eu
mesmo, dei a orde; que se cumpra as exactamente".
13Entn o gobernador de Transeufratina, Taznai, Xetar-Boznai e os seus colegas fixeron
exactamente segundo a orde do rei Daro. 14Os ancins dos xudeus seguiron coa obra sen
dificultade, de acordo coa profeca de Axeo e de Zacaras, fillo de Id, ata remata-lo
traballo, segundo a orde do Deus de Israel e a orde de Ciro, de Daro e de Artaxerxes, rei
de Persia. 15Terminouse este templo o terceiro da do mes de Adar, o ano sexto do
reinado de Daro. 16Os israelitas -sacerdotes, levitas e o resto dos deportados- celebraron
cheos de xbilo a dedicacin do templo de Deus.
17Ofreceron con este fin cen touros, douscentos carneiros, catrocentos aos, e polos
pecados de todo o pobo, doce machos cabros, un por cada tribo. 18Os sacerdotes, por
grupos, e os levitas por clases estableceron o culto do templo de Xerusaln, de acordo
coas prescricins do libro de Moiss.
A Pascua

475

A BIBLIA

19Os deportados celebraron a Pascua o da catorce do primeiro mes; 20dado que os

sacerdotes xunto cos levitas se purificaran, todos estaban puros. Entn inmolaron a
Pascua para tdolos deportados, para os seus irmns sacerdotes e para eles mesmos.
21Desta maneira os israelitas, chegados da deportacin, comeron con tdolos que,
despois deles, romperan coa impureza dos pobos pagns, con miras a busca-lo Seor, o
Deus de Israel. 22Celebraron con ledicia a festa dos pans zimos, durante sete das, pois
o Seor enchraos de xbilo, cambiando o corazn do rei de Asiria respecto deles, co fin
de que afianzaran as sas mans na tarefa da casa de Deus, do Deus de Israel.
O escriba Esdras
7 1Despois destes acontecementos, baixo o reinado do rei de Persia Artaxerxes, Esdras,
fillo de Seraas, fillo de Azaras, fillo de Hilquas, 2fillo de Xalum, fillo de Sadoc, fillo
de Ahitub, 3fillo de Amaras, fillo de Azaras, fillo de Meracot, 4fillo de Zerahas, fillo
de Uz, fillo de Buqu, 5fillo de Abixa, fillo de Pinhs, fillo de Elazar, fillo de Aharn o
sumo sacerdote -6este Esdras- subiu de Babilonia. Tratbase dun escriba experto na Lei
de Moiss, dada polo Seor, Deus de Israel. O rei deulle todo canto tia pedido, pois a
man do Seor o seu Deus estaba con el. 7Entre os fillos de Israel e os sacerdotes, os
levitas, os cantores, os porteiros e os servos, algns subiron a Xerusaln, no stimo ano
do rei Artaxerxes; 8chegou, pois, a Xerusaln o quinto mes; era o stimo ano do rei. 9En
efecto, o primeiro da do quinto mes chegou a Xerusaln, pois a boa man de Deus estaba
sobre el. 10Esdras, en efecto, entregrase de cheo a busca-la Lei do Seor, a poela en
prctica e a ensinar a Israel os mandamentos e costumes.
Carta de Artaxerxes
11Velaqu a copia da acta oficial que o rei Artaxerxes entregou a Esdras, o sacerdote
escriba, escribn das palabras ordenadas polo Seor e das sas leis a Israel:
12-"Artaxerxes, rei de reis, a Esdras, sacerdote e escriba da Lei do Deus dos ceos, sade,
etc. 13Velaqu a mia orde: Todo aquel do pobo de Israel que vive no meu reino, sexa
sacerdote ou levita, e quere ir canda ti a Xerusaln, pode facelo libremente. 14Pois ti e-lo
enviado polo rei e polos seus sete conselleiros, para observares como se practica en Xud
e Xerusaln a Lei de Deus, esa lei que ti tes na man; 15tamn para levre-la prata e o
ouro das ofrendas voluntarias do rei e dos seus conselleiros Deus de Israel, o que ten o
templo en Xerusaln, 16e canta prata e ouro poidas xuntar en toda a provincia de
Babilonia coas ofrendas voluntarias que o pobo e os sacerdotes aporten para a casa do seu
Deus en Xerusaln. 17As pois, con eses cartos coidaraste de mercar touros, carneiros,
aos e canto faga falta para as sas ofrendas e libacins; presentaralas sobre o altar da
casa do voso Deus en Xerusaln. 18E o que convea facer, segundo o teu parecer e o dos
teus irmns, co resto da prata e do ouro, fardelo de acordo coa vontade do voso Deus.
19Os obxectos que che sern dados para o servicio da casa do Seor, depostaos diante
do Deus de Xerusaln. 20O resto do que fai falta para a casa do teu Deus e que te
incumbe asegurar, incluiralo na conta da tesourera do rei. 21Eu, o rei Artexerxes, eu dou
a orde a tdolos tesoureiros de Transeufratina para que fagan exactamente todo canto vos
pida o sacerdote Esdras, escriba da Lei do Deus de Israel, 22ata a cantidade de cen
talentos de prata, cen cargas de trigo, cen pipas de vio e cen de aceite, e canto sal queira.
23Fgase puntualmente canto ordene o Deus dos ceos referente seu templo, co fin de
que a sa clera non se excite contra o imperio do rei e contra os seus fillos.
24Facmosvos saber, ademais, que tdolos sacerdotes, levitas, cantores, porteiros e
servos e servidores de Deus, quedan eximidos de pagar impostos ou dereito de peaxe.
25En canto a ti, Esdras, coa sabedora do teu Deus, que o que te dirixe, nomea xuces,
maxistrados que fagan xustiza a todo o pobo de Transeufratina, a todos cantos coecen as
476

A BIBLIA

leis do teu Deus -e fardesllelas coecer s que as ignoran. 26A quen non cumpra a Lei
do teu Deus e a lei do rei con exactitude, aplicarselle a sentencia: ou de morte, ou de
desterro, ou pagar unha multa, ou o crcere".
27Louvado sexa o Seor, o Deus dos nosos pais que puxo no corazn do rei a vontade de
honrar deste xeito a casa do Seor, en Xerusaln. 28E granxeoume, o mesmo, o seu favor
e o dos seus conselleiros e mis altos ministros. Cheo, polo tanto, de seguridade, -pois a
man do Seor meu Deus estaba sobre min-, xuntei algns xefes de Israel para que sasen
canda min.
Os compaeiros de Esdras
8 1Lista dos cabezas de familia, coas sas xenealoxas, que subiron canda min desde
Babilonia, durante o reinado do rei Artaxerxes; 2fillos de Pinhs: Guerxom; dos fillos de
Itamar: Daniel; dos fillos de David: Hatux, 3dos fillos de Xecanas; dos fillos de Parox:
Zacaras cos que foron rexistrados cento cincuenta homes; 4dos fillos de Pahat-Moab:
Elioenai, fillo de Zerahas e, con el, douscentos homes; 5dos fillos de Xecanas, fillos de
Iahaziel e, con el, trescentos homes; 6e dos fillos de Adn: Ebed fillo de Ionatn e, con el,
cincuenta homes; 7e dos fillos de Elam: Isaas fillo de Atalas, con el, setenta homes; 8e
dos fillos de Xefatas: Zebadas fillo de Micael e, con el, oitenta homes; 9dos fillos de
Ioab: Abdas, fillo de Iehiel e, con el, douscentos dezaoito homes; 10e dos fillos de
Xelomit, fillo de Iosifas e, con el, cento sesenta homes; 11e dos fillos de Bebai: Zacaras
fillo de Bebai e, con el vinteoito homes; 12e dos fillos de Azgad: Iohann fillo de Catn
e, con el, cento dez homes; 13e dos fillos de Adonicam: os derradeiros, con estes nomes:
Eliflet, Iehiel e Xemaas e, con eles, sesenta homes; 14e dos fillos de Bigbai: Utai e
Zabud e, con el, setenta homes.
Viaxe de Esdras e Xerusaln
15Reuninos onda o ro que vai morrer no Ahav e acampamos al tres das. Entn deime
conta de que haba leigos e sacerdotes, pero non haba ningn levita. 16Mandei, pois, s
xefes Eliezer, Ariel, Xemaas, Elnatn e Iarib, Elnatn, Natn, Zacaras, Mexulam, e
tamn s instructores Ioiarib e Elnatn, 17coa orde de iren onda Id, xefe da localidade
de Casifi; e puxen na sa boca as palabras que tian que dicir a Id e s seus irmns os
servidores na localidade de Casifi, co fin de que nos trouxesen servidores para a casa do
noso Deus. 18Como a boa man do noso Deus estaba sobre ns, mandronnos un home
asisado, un dos fillos de Mahli, fillo de Lev, fillo de Israel, dicir, a Xerebas, cos seus
fillos e irmns, en total dezaoito, 19e tamn a Haxabas e con el Isaas, un dos fillos de
Merar, cos seus irmns e seus fillos, en total vinte homes; 20e entre os servidores que
David e os xefes deran para o servicio dos levitas, douscentos vinte servidores, todos
designados polos seus nomes.
21Proclamei al, onda o ro Ahav, un xexn, a fin de nos aflixirmos diante do noso Deus
e busca-lo seu favor e termos unha feliz viaxe, ns e os nosos nenos e bagaxes. 22Pois
non ousabamos pedirlle rei infantes e xinetes que nos protexesen dos nosos inimigos
durante a marcha, despois de que lle dixemos:
-"O noso Deus protexe s que o serven, mentres que o seu furor e clera volven contra os
que o abandonan".
23Xexuamos, pois, pedindo este favor noso Deus, e el escoitounos benignamente.
24Despois disto escolln doce xefes de entre os sacerdotes con Xerebas, Haxabas e dez
dos seus irmns con eles. 25Pesei diante deles a prata, o ouro e os obxectos que o rei, os
seus conselleiros e os israelitas residentes al entregaran como ofrenda templo do noso
477

A BIBLIA

Deus. 26Xa pesados, puxen nas sas mans seiscentos cincuenta talentos de prata,
obxectos de prata equivalentes a cen talentos, outros cen talentos de ouro, 27vinte copas
de ouro por mil dricos, dous obxectos de bronce brillante, fermossimos, preciosos coma
o ouro. 28Despois dxenlles:
-"Vs estades consagrados Seor, eses obxectos estn consagrados e a prata e ouro son
unha ofrenda voluntaria Seor, o Deus dos nosos pais; 29garddeo todo moi ben ata
que o pesedes diante dos xefes de familia de Israel, en Xerusaln nas habitacins da casa
do Seor".
30Entn os sacerdotes e os levitas tomaron seu cargo a prata, o ouro e os obxectos
pesados para levalos a Xerusaln casa do noso Deus. 31Samos de onda o ro Ahav o
doce do primeiro mes para irmos a Xerusaln. A man do noso Deus estaba sobre ns e,
no camio, arrincounos das mans do inimigo e dos salteadores en emboscada. 32Chegamos a Xerusaln e repousamos al tres das. 33No cuarto da pesmo-la prata, o ouro e os
obxectos na casa do noso Deus, entre as mans do sacerdote Meremot fillo de Uras, de
Elazar fillo de Pinhs, que estaba con el, e xunto con eles os levitas Iozabad fillo de Iexa
e Noadas fillo de Binui. 34Nmero e peso, todo estaba al, e o total do peso foi
consignado por escrito. Nese mesmo tempo, 35os que chegaron da catividade, os
deportados, ofreceron en holocausto Deus de Israel doce touros por todo Israel, noventa
e seis carneiros, setenta e sete aos, doce machos cabros polo pecado: todo en
holocausto Seor. 36Despois transmitiron as ordes do rei s strapas e s gobernadores
de Transeufratina, que sostiveron o pobo e a casa de Deus.
Pregaria humilde de Esdras
9 1Rematado todo isto, vieron onda min os xefes, dicndome:
-"O pobo de Israel, os sacerdotes e os levitas non viven afastados das xentes do pas.
Conformes coas sas abominacins -as dos cananeos, hititas, perizitas, iebuseos,
amonitas, exipcios e amorreos-, 2tanto eles coma os fillos casaron coas sas fillas, e a
raza santa mesturouse cos pobos pagns. Os xefes e os notables foron os primeiros en
lixa-las mans con esa infamia de infidelidade".
3Cando souben iso, rachei o meu vestido e o meu manto, rapei a cabeza e a barba, e
senteime desolado. 4Todos cantos treman ante as palabras divinas xuntronse comigo
coeceren tal desacato dos deportados. Eu segun sentado ata a ofrenda da tarde. 5A esa
hora dei remate mia postracin e co vestido e manto rachados, axeonlleime e levantei
as mans Seor, meu Deus, 6dicndolle:
-"Meu Deus, avergome e non me atrevo a levantar a ti o rostro, porque os nosos
pecados exceden a nosa cabeza e chega ata o ceo a nosa culpa. 7Desde os tempos de
nosos pais ata hoxe fixmonos reos de grandes ofensas; e polos nosos delitos, tanto ns
coma os nosos reis e sacerdotes, fomos entregados s reis estranxeiros, espada, exilio,
saqueo, ignominia, que , presente, a nosa triste situacin. 8Mais agora, Seor, noso
Deus, concedchesnos un momento de respiro, deixndonos un resto e un sitio no teu
lugar santo. Deste xeito, o noso Deus iluminou os nosos ollos e deunos un pouco de vida
na nosa escravitude. 9Pois somos escravos, mais o noso Deus non nos abandonou na
nosa servidume. Granxeuno-lo favor dos reis de Persia, verqueu sobre ns a sa
fidelidade co fin de drno-la vida para poder reconstru-lo templo do noso Deus,
recompoendo as sas runas e dndonos un muro en Xudea e Xerusaln. 10E agora,
Deus noso, que podemos dicir despois de todo isto? Abandonmo-los teus
mandamentos, 11os que nos deches por medio dos teus servos os profetas, dicindo: A
terra na que ides entrar para posula unha terra inmunda, lixada polas xentes do pas e
polas abominacins que a enchen dun cabo outro coas sas miserias. 12Por
478

A BIBLIA

conseguinte, non lles dede-las vosas fillas s seus fillos, nin tomde-las sas fillas por
mulleres dos vosos fillos. Endexamais busqude-la sa alianza nin o seu favor, para que
deste xeito vos fortalezades e poidades comer dos bens do pas e deixrllelos en posesin
s vosos fillos para sempre. 13Despois de todo canto nos aconteceu polas nosas malas
accins e pola nosa gran culpabilidade -anda que ti, Deus noso, non te fixaches moito
nos nosos delitos e deixchesnos sar con vida-, 14violaremos de novo os teus
preceptos, emparentando con estes pobos abominables? Non te anoxaras contra ns ata
aniquilarnos sen deixar nin un sobrevivente?
15Seor, Deus de Israel, este resto que hoxe segue vivo demostra que ti es xusto. Aqu
estamos diante de ti coma reos, pois non podemos xustificarnos na ta presencia despois
de canto nos ocorreu".
Expulsin das mulleres estranxeiras
10 1Mentres Esdras, chorando e postrado diante do templo de Deus, rezaba e faca esta
confesin, unha multitude moi grande de israelitas -homes, mulleres e nenos- foise
xuntando a el, chorando sen parar. 2Entn Xecanas fillo de Iehiel, un dos fillos de Elam,
tomou a palabra e dxolle a Esdras:
-"Fomos infieis noso Deus, tomando mulleres estranxeiras dos pobos pagns. Mais isto
anda pode ter remedio para Israel: 3fagamos agora unha alianza co noso Deus,
comprometndonos a despedi-las mulleres estranxeiras xunto cos fillos que delas
tivemos, de acordo co que o seor di e segundo o consello de tdolos que temen o
mandato do noso Deus. Que se faga segundo a Lei. 4Ponte en p, que isto cousa ta;
ns estamos teu lado. Animo e mans obra".
5Entn Esdras levantouse e fixo xurar s xefes dos sacerdotes, dos levitas e de todo
Israel, que se fara como dixese. E xurrono. 6Entn Esdras levantouse de onde estaba,
cara casa de Deus, e dirixiuse apousento de Iehohann fillo de Eliaxib. Unha vez
chegado, non comeu nin bebeu nada, en sinal de d, apenado pola infidelidade dos
deportados.
7Fixo publicar unha proclama en Xud e Xerusaln, a fin de que tdolos deportados se
xuntasen en Xerusaln. 8O que non acudise no prazo de tres das, tempo establecido
polas autoridades e senadores, seranlle confiscados os bens e el excludo da comunidade
dos repatriados. 9Entn tdolos homes de Xud e de Benxamn xuntronse en Xerusaln
o terceiro da; era o vinte do noveno mes. Todo o pobo ficaba na praza do templo,
tremendo por culpa dese asunto e pola moita chuvia. 10O sacerdote Esdras levantouse e
dxolles:
-"Fixestes moi mal casando con mulleres estranxeiras, acrecendo por ese camio a
culpabilidade de Israel. 11Agora, pois, confesdevos Seor, o Deus dos vosos pais, e
facede a sa vontade: afastdevos dos pobos pagns e das mulleres estranxeiras".
12Toda a asemblea respondeu con forte voz:
-" verdade. Dbese facer coma ti dis. 13Pero o pobo numeroso e estamos na estacin
das chuvias. Non se pode seguir fra. Ademais, non cousa dun da nin de dous, pois
somos moitos os que quebrantamos ese mandamento. 14Que os nosos xefes volvan aqu
no nome de toda a asemblea e que todos cantos nas nosas vilas tomaron mulleres
estranxeiras vean no tempo fixado cos ancins de cada vila xunto cos seus xuces, ata
que a clera do noso Deus, acesa por este motivo, se aparte de ns".
15Sen embargo, Ionatn fillo de Asahel e Iahzas fillo de Ticrah opuxronse, apoiados
por Mexulam e polo levita Xabtai. 16Mais os deportados fixeron como se lles dixera. O
sacerdote Esdras escolleu a algns dos cabezas de familia, segundo as sas liaxes,

479

A BIBLIA

designndoos polos seus nomes. 17E o un do primeiro mes remataron o asunto de tdolos
homes que casaran con estranxeiras.
Lista dos culpables
18Entre os fillos dos sacerdotes que tomaran mulleres estranxeiras, atopronse:
Entre os fillos de Xosu fillo de Iosadac e seus irmns: Maseas, Elizer, Iarib e
Guedalas; 19comprometronse a despedi-las sas mulleres e ofrecer un carneiro para
repararen a ofensa; 20entre os fillos de Imer: Henan e Zabadas; 21entre os fillos de
Harim: Maseas, Elas, Xemaas, Iehiel e Ozas; 22entre os fillos de Paxhur: Elioenai,
Ismael, Netanel, Iozabad e Eleasah.
23Entre os levitas: Iozabad, Xim, Quelaas -o quelita-, Petahas, Yehudah e Elizer.
24Entre os cantores: Eliaxib.
Entre os porteiros: Xalum, Tlem e Ur.
25Referente s israelitas: entre os fillos de Parox: Ramah, Izas, Malaquas, Miiamn,
Elazar, Malaquas e Benaas.
26Entre os fillos de Elam: Matanas, Zacaras, Iehiel, Abdi, Ieremot e Elas; 27entre os
fillos de Zat: Elioenai, Eliaxib, Matanas, Ieremot, Zabad e Aziz; 28entre os fillos de
Bebai: Iehohann, Hananas, Zabai, Atlai; 29entre os fillos de Ban: Mexulam, Maluc,
Adaas, Iaxub, Xeal, Ieremot; 30entre os fillos de Pahat-Moab: Adn, Kelal, Benaas,
Maseas, Matanas, Besalel, Binu, Menaxs; 31entre os fillos de Harim: Elizer, Ixas,
Malaquas, Xemaas, Simen, 32Benxamn, Maluc, Memaras; 33entre os fillos de
Haxum: Matenai, Matatah, Zabad, Eliflet, Ieremai, Menaxs, Xim; 34entre os fillos de
Ban: Madai, Amram, Uel, 35Benaas, Beda, Kelu, 36Vanas, Meremot, Eliaxib,
37Matanas, Matenai e Iasai; 38Ban e Binui, Xim, 39Xelemas, Natn, Adaas,
40Macnadbai, Xaxai, Xarai, 41Azarel, Xelemas, Xemara, 42Xalum, Amaras, Xos;
43entre os fillos de Neb: Iehiel, Matatas, Zabad, Zebin, Iadai, Ioel, Benaas.
44Todos eses tomaran mulleres estranxeiras; e mesmo entre eles haba mulleres das que
xa tiveran fillos.

480

A BIBLIA

LIBRO DE NEHEMIAS
Pregaria de Nehemas
1 1Palabra de Nehemas, fillo de Hacalas.
Sucedeu que no mes de Kisleu do vixsimo ano, estando eu en Xuxn, a cidade forte,
2Hanan, un dos meus irmns, veu de Xud, el e algns homes mis, e fxenlles
preguntas relativas s xudeus rescatados, o resto sobrevivente da catividade, e por
Xerusaln. 3Eles contronme:
-"Os que ficaron da catividade al na provincia, estn nunha gran desgracia e vergonza; a
muralla de Xerusaln ten fendas e as sas portas foron queimadas".
4O or estas palabras, sentei, chorei e a pena apoderouse de min durante uns das.
Despois xexuei e recei na presencia do Deus dos ceos. 5Dixen:
-"Ah, Seor, Deus dos ceos, Deus grande e temible, que grda-la alianza e a fidelidade
para con aqueles que te aman e cumpren os teus mandamentos, 6que os teus odos estean
atentos e os teus ollos abertos para escoita-la pregaria do teu servo. Neste momento, da e
noite rezo diante de ti polos fillos de Israel, os teus servidores. Confeso os pecados que
ns cometemos contra ti, eu e a casa de meu pai. 7Verdadeiramente ofendmoste e non
gardmo-los mandamentos, as leis e os costumes que deches teu servo Moiss. 8Pero
lmbrate da palabra que, polo teu mandato, pronunciou o teu servo Moiss: Se sodes
infieis, eu esparexereivos entre os pobos; 9mais se tornades a min e gardde-los meus
preceptos e os poedes en prctica, anda que os vosos deportados se encontren nos
confns do mundo, irei al reunilos e traelos lugar que elixn para morada do meu nome.
10Eles son os teus servidores e o teu pobo que ti rescataches co teu gran poder e forte
man. 11Ah, Seor, que o teu odo estea atento rogo do teu servo e dos teus servidores
que se enchen de ledicia temendo o teu nome. Concede teu servo a gracia de achar
misericordia na presencia deste home".
Eu era entn o copeiro do rei.
Viaxe de Nehemas a Xerusaln
2 1No mes de Nisn do vixsimo ano do rei Artaxerxes, cando xa tia servido o vio,
ofrecn rei unha copa. Como eu xamais estivera triste diante del, 2o rei dxome:
-"Por que o teu rostro triste? que ests doente? Ou trtase s dunha tristura do
corazn?"
A min entn invadiume un gran temor. 3Contesteille rei:
-"Que o rei viva por sempre. Como non vai estar triste o meu rostro, cando a cidade
onde estn as sepulturas de meus pais foi devastada, e as sas portas devoradas polo
lume?"
4O rei dxome:
-"Que entn o que pretendes?"
Eu recei Deus dos ceos 5e despois dxenlle rei:
-"Se iso lle parece ben rei e se o teu servidor grato s teus ollos, mndame camio de
Xud, cara cidade das tumbas de meus pais, para reconstrula".
6O rei e a raa, sentada seu lado, preguntronme:
-"Canto durar a ta viaxe e cando voltars?"
Pareceulle ben rei a data que lle indiquei e deixoume partir.
7Eu engadn:

481

A BIBLIA

-"Se a cousa parece ben rei, que se me dean cartas para o gobernador de Transeufratina,
a fin de que eles me deixen pasar ata chegar a Xud 8e tamn unha carta para Asaf, garda
do parque real, a fin de que me dea a madeira para constru-las portas da cidadela do
templo e para as murallas da cidade e a casa onde eu me instale".
O rei deume esas cartas, pois a boa man do meu Deus estaba sobre min.
9Presenteime, pois, s gobernadores de Transeufratina e dille-las cartas do rei. O rei
envirame tamn oficiais do exrcito e xinetes.
10Sambalat, o horonita, e Tobas, o servidor amonita, souberon a noticia e disgustronse
moito veren que algun via preocupndose do maior ben dos fillos de Israel.
11Cheguei a Xerusaln e detvenme al tres das. 12Despois erguinme pola noite, con
algns homes mis, pero sen lle revelar a ningun canto Deus me puxera no corazn para
levar a cabo en Xerusaln. Cabalgadura s tia unha, a que eu montaba. 13San de noite
pola porta do Val cara fonte do Dragn e porta do Esterco. Examinei coidadosamente
as murallas de Xerusaln e deime conta de que case non haba mis que fendas, e que as
portas foran devoradas polo lume. 14Pasei cara porta da Fonte e cara estanque real,
pero non vin al sitio por onde pasa-la cabalgadura que levaba. 15Subn, entn, polo
torrente (anda era noite) e examinei a muralla moi atentamente. Despois dei a volta pola
porta do Val ata a casa.
16As autoridades non souberon onde fora, nin o que pensaba facer. que anda non lles
dixera nada s xudeus, s sacerdotes, s notables e maxistrados, nin s outros que se
ocupaban dos traballos. 17Entn dxenlles:
-"Xa vde-la triste situacin na que nos encontramos: Xerusaln devastada e as sas
portas queimadas. Hai, pois, que reconstru-la muralla de Xerusaln e non sexamos mis
unha irrisin".
18Reveleilles como a man do meu Deus, a sa boa man, estaba sobre min e canto o rei
me dixera. Eles dixeron entn:
-"Arriba, a traballar!"
E puxeron mans obra con moitos azos.
19Cando o souberon o horonita Sambalat, o servo amonita Tobas, e Guxem, o rabe,
rronse de ns e dican con desprezo:
-"Que o que ides facer? Rebelstesvos contra o rei?"
20Eu respondinlles, dicindo:
-" o Deus dos ceos, El mesmo, o que nos dar o xito. Ns, os seus servos,
levantarmonos e construiremos. Para vosoutros non haber parte ningunha, nin dereito
nin recordo en Xerusaln".
Reparacin dos muros de Xerusaln
3 1Eliaxib, o sumo sacerdote, levantouse, xuntamente cos seus irmns, os sacerdotes, e
construron a porta das Ovellas. Consagrrona e puxronlle as follas; despois consagraron
a muralla ata a torre dos Cento, ata a torre de Hananel. 2O seu lado construron os homes
de Ieric e lado construu Zacur, fillo de Imr. 3Os fillos do Senaah fixeron a porta dos
Peixes e foron tamn eles os que a colocaron e fixaron as sas follas, trancas e ferrollos.
4De seguido traballou Meremot, fillo de Uras, fillo de Hacs, e seu lado traballou
Mexulam, fillo de Berequas, fillo de Mexezabel; xunto del traballou Sadoc, fillo de
Ban; 5 seu lado traballaron os de Tecoa, pero os seus notables non se sumaron
servicio dos seus seores. 6Ioiad, fillo de Pasah, e Mexulam, fillo de Besoda,
traballaron na porta do arrabalde novo; foron eles os que fixaron as sas follas, trancas e
ferrollos. 7O seu lado traballou Melatas o gabaonita, e tamn Iadn o meronotita, os
homes de Gaban e de Mispah, dependentes do solio do gobernador de Transeufratina.
482

A BIBLIA

8O seu lado traballou Uziel, fillo de Harhaas o ourive, e seu lado traballou Hananas o
perfumista. Fronse de Xerusaln unha vez rematada a muralla longa. 9Canda eles
traballou Refaas, fillo de Hur, xefe da metade do distrito de Xerusaln. 10A
continuacin traballou Iedaas, fillo de Harumaf, fronte da sa casa, e seu lado traballou
Hatux, fillo de Haxafnas. 11Na segunda porcin traballou Malaquas, fillo de Harim,
como tamn Haxub, fillo de Pahat-Moab; o mesmo que na torre dos Fornos. 12O seu
lado traballou Xalum, fillo deo Lohex, xefe da metade dun sector de Xerusaln, el e as
sas fillas. 13Na porta do Val traballou Hann cos habitantes de Zanah; foron eles os
que a fixeron, aseguraron as sas follas, coas barras e fechos, e reconstruron cincocentos
metros de muralla ata a porta do Esterco. 14A porta do Esterco restaurrona Malaquas,
fillo de Recab, xefe do distrito do Casalhorto; foi el quen a construu, fixando as sas
follas, trancas e fechos. 15Xalum, fillo de Kol-Hozeh, xefe do sector de Mispah,
traballou na porta da Fonte; foi el quen a fixo, cubriuna e pxolle as follas, trancas e
ferrollos; tamn construu a muralla do estanque de Xlah, onda o xardn real, ata a
esqueira que baixa da Cidade de David.
16Despois del traballou Nehemas, fillo de Azbuc, xefe de medio distrito de Caspena, ata
as tumbas de David, o estanque artifi-cial e a casa dos Valentes. 17O seu lado traballaron
os levitas: Rehm, fillo de Ban e, a par del, traballou no seu propio distrito Haxvas, xefe
da metade do sector de Queilah: 18Despois del traballaron os seus irmns Binu, fillo de
Henadad, xefe da metade do sector de Queilah. 19O seu lado traballou zer, fillo de
Iexa, xefe de Mispah, nunha segunda porcin, a partir do sitio que cae fronte subida do
arsenal, no ngulo. 20Despois del traballou con gran coraxe Baruc, fillo de Zabai, nunha
segunda porcin, a partir do ngulo ata a entrada da casa de Eliaxib, o sumo sacerdote.
21Despois del traballou Meremot, fillo de Ura, fillo de Hacs, nunha segunda porcin, a
partir da entrada da casa de Eliaxib ata o extremo da casa de Eliaxib. 22E despois del
traballaron os sacerdotes, chegados dos contornos. 23Despois traballou Benxamn e
tamn Haxub, diante da sa casa; despois traballou Azaras, fillo de Maseas, fillo de
Anasas, lado da sa casa. 24Despois del traballou Binu, fillo de Henadad, nunha
segunda porcin, a partir da casa de Azaras ata o recanto e ata o ngulo; 25Palal, fillo de
Uzai, continuou a partir do ngulo e a torre superior do palacio real, a alta, a que d
patn do crcere. A par del, Pedaas, fillo de Parox, restaurou 26ata a porta das Augas,
leste da torre superior. 27Despois del traballaron os de Tecoa, nunha segunda porcin, a
partir do lugar que est diante da torre superior, ata a muralla do Ofel. 28Despois da parte
alta da porta dos Cabalos traballaron os sacerdotes, cada un diante da sa casa. 29A
continuacin traballou Sadoc, fillo de Imer, diante da sa casa, e despois del traballou
Xemaas, fillo de Xecanas, gardin da porta do Leste. 30Despois del traballou Hananas,
fillo de Xelemas, e tamn Hann, fillo de Salaf o sexto, nunha segunda porcin. A
continuacin traballou Mexulam, fillo de Berequas, diante da sa morada. 31Despois del
traballou Malaquas o ourive ata a casa dos servidores e dos comerciantes, fronte porta
de Mifcad ata a cela alta do ngulo. 32Entre a cela alta do ngulo e a porta das Ovellas
traballaron os ourives e os comerciantes.
Os inimigos opense reconstruccin
33Cando Sambalat soubo que ns levantabmo-la muralla, encheuse de clera e de furor.
Burlouse dos xudeus 34e falou na presencia dos seus irmns e das tropas de Samara,
dicindo:
-"Que fan eses infelices? Dixaselles traballar? Van ofrecer sacrificios? Van
terminar hoxe? Farn revivi-las pedras de entre os pardieiros, agora que xa estn
calcinadas?"
483

A BIBLIA

35O amonita Tobas estaba seu lado e dixo:

-"Eles constren, mais, en canto suba unha raposa sa muralla de pedra, far nela unha
fenda".
36Escoita, Deus noso, como se burlan de ns. Fai cae-los seus insultos sobre a sa cabeza
e entrgaos desprezo nun pas de catividade. 37Non perde-la sa falta, e que o seu
pecado non se borre diante de ti; porque cometeron unha ofensa contra os que constren.
38Reconstrumos, pois, a muralla, e toda ela foi reparada ata media altura. O pobo tomou
moi a peito o facela.
4 1Cando Sambalat, Tobas, os rabes e os axdoditas se deron conta de que a restauracin
das murallas de Xerusaln progresaba e de que se empezaban a cerra-las fendas, a sa
clera foi moi grande. 2Xuntronse todos para viren atacar Xerusaln e causar nelas
estragos. 3Entn ns suplicamos noso Deus e puxemos gardas para que os vixiasen da
e noite. 4Mais Xud dica:
-"A forza dos albaneis esgtase,
e hai moitos espolios.
E xa non nos ser posible
constru-la muralla".
5Os nosos adversarios comentaban:
-"Non sospeitarn nin vern nada ata o momento en que ns cheguemos onda eles. Entn
matarmolos e faremos cesa-la obra".
6Os xudeus que habitaban lado deles, cando vian, repetannos:
-"De tdolos sitios de onde vs vides, estn eles sobre ns".
7Entn eu ordenei o pobo por familias, coas sas espadas, lanzas e arcos, arredor e p
da muralla. 8Examinado todo, levanteime e dxenlles s notables, s autoridades e resto
do pobo:
-"Non lles teades medo. Lembrdevos do Seor, grande e temible, e loitade polos vosos
irmns, fillos e fillas, polas vosas mulleres e casas".
9Cando se decataron os nosos inimigos de que estabamos alerta, dronse conta de que
Deus lles desbaratara os seus planos, e puidemos voltar muralla, cadaqun sa tarefa.
10Desde aquel da, sen embargo, s a metade dos meus homes traballaba, mentres a outra
metade tia na man as lanzas, os escudos, os arcos e as coirazas. Os xefes mantanse en
p detrs de toda a casa de Xud. 11Os que construan a muralla e cantos cargaban e
levaban os vultos, traballaban cunha man, mentres a outra sostia unha arma. 12Todo
constructor tia unha espada amarrada cintura. O corneta estaba meu lado. 13Eu
dxenlles s notables, maxistrados e resto do pobo:
-"A obra considerable e ampla e ns estamos espallados longo da muralla, lonxe uns
dos outros. 14Polo tanto, se ode-lo soar da trompeta onde queira que esteades, vide logo
xuntarvos connosco. O Seor loitar por ns. 15Fagmo-la obra -tendo a metade dos
nosos as lanzas na man-, desde o raiar da alba ata que xa se vexan as estrelas".
16Tamn foi por este tempo cando lle dixen pobo:
-"Cada un co seu servidor pasar a noite en Xerusaln; na noite haber un garda, e no da
todos obra".
17Ningun, nin eu nin os meus irmns, nin os meus servidores, nin os homes da garda
que me seguan, ningun de ns, quitaba os vestidos. Todos tian a sa arma na man
dereita.
INXUSTIZAS SOCIAIS

484

A BIBLIA

Intervencin de Nehemas
5 1Entn a xente do pobo, sobre todo as mulleres, levantou un gran clamor contra os seus
irmns xudeus. 2Algns dican:
-"Os nosos fillos e fillas, e ns mesmos, somos moi numerosos e non temos pan para
comer e vivir".
3Outros dican:
-"Os nosos campos, vias e casas hai que entregalos, a fin de que nos dean trigo no
tempo da fame".
4Outros dican:
-"Polo tributo do rei, empemo-la prata que esperamos sacar dos campos e vias. 5Sen
embargo, a nosa carne semellante carne dos nosos irmns, e os nosos fillos son tamn
semellantes s seus. Mais o caso que temos que entrega-los nosos fillos e fillas
escravitude, e algunhas das nosas fillas foron deshonradas sen que ns poidamos facer
cousa para impedilo. Os nosos campos e vias estn nas mans doutros".
6O o-los seus clamores e palabras, a clera apoderouse de min con violencia. 7Sentin na
mia alma a obriga de lles rifar s nobres e maxistrados, e dxenlles:
-"Estades poendo unha carga enorme os uns nos ombros dos outros".
Convoqueinos despois a unha gran asemblea.
8Dxenlles:
-"Nosoutros, ns mesmos, comprmo-los nosos irmns xudeus vendidos s nacins, na
medida das nosas posibilidades. Vosoutros, polo contrario, vendde-los vosos irmns
para seren mis tarde revendidos a ns".
Eles mantanse en silencio e nada tian que responder. 9Eu engadn:
-"O que facedes non est ben; non segundo o temor de Deus como debedes camiar
para evita-la vergonza das nacins, as nosas inimigas? 10Tanto eu, coma os meus irmns
e servidores prestmoslles dieiro e trigo. E imos tamn abandonar esa dbeda.
11Volvdelles hoxe mesmo os seus campos, vias, oliveiras e casas, e perdodelle-lo
dieiro, trigo, aceite que lles emprestastes".
12Eles responderon:
-"Perdonarmoslles todo e nada lles reclamaremos. Faremos como ti dis".
Chamei s sacerdotes e fixen xurar xente que faran como se lles dixera. 13Sacudn
tamn as dobras do meu manto, dicindo:
-"Desta mesma maneira sacudir Deus da sa casa, lonxe dos seus bens, a todo aquel que
non reciba a sa palabra. As ser el sacudido e abandonado sen nada".
Toda a asemblea respondeu:
-"Amn".
E louvaba Seor. E o pobo realizou canto se dixo.
14Despois do da mesmo en que se me deu a orde de se-lo seu gobernador no pas de
Xud, desde o vixsimo ano ata o trixsimo do rei Artaxerxes, durante doce anos, as eu
coma os meus irmns non comemos endexamais o pan que lle pertence que goberna.
15Antes de min, os primeiros gobernadores esmagaban o pobo, esixndolle pan e vio, e
corenta siclos de prata. Tamn os seus servidores impoan o seu dominio sobre o pobo,
cousa que eu xamais non quixen facer polo temor de Deus.
16Axudei incluso na obra desta muralla, e non compramos campos, e tdolos meus
servidores vian tamn xuntarse aqu para o traballo. 17Os xudeus e os maxistrados que
coman comigo eran cento cincuenta homes, ademais dos que vian onda ns das nacins
vecias.

485

A BIBLIA

18O que se preparaba para cada da -un touro, seis carneiros escollidos e aves- corra da
mia conta o aderezalo. Cada dez das traa vio a fartar. Anda as, non reclamei o pan
que lle corresponde gobernador, pois a servidume pesaba duramente sobre este pobo.
19Meu Deus, acrdate para o meu ben de todo canto fixen por este pobo.
Remate da muralla
6 1Cando Sambalat, Tobas, o rabe Guxem e o resto dos nosos inimigos souberon que
tiamos rematada a construccin da muralla e que xa non quedaba nela ningunha fenda
-s as follas das portas estaban sen colocar-, 2Sambalat e Guxem mandaron dicirme:
-"Ven. Vamos ter unha entrevista contigo en Kefirim, no val de On".
que tian pensado facerme mal. 3Eu mandeilles mensaxeiros para dicirlles:
-"O que eu fixen unha obra considerable, e non me posible baixar. Por que se vai ter
que dete-la obra para baixar onda vs?"
4Eles environme catro veces o mesmo recado, e eu dille-la mesma resposta.
5Por quinta vez chegoume a mesma mensaxe, por medio do servidor de Sambalat, que
traa na man unha carta aberta. 6Nela estaba escrito: -"Oese rumorear entre as xentes, e
as o afirma Guxem, que ti e mailos xudeus tde-lo pensamento de vos sublevar e que
con tal motivo levantas ti a muralla para devre-lo seu rei. 7Nomeaches tamn co mesmo
fin profetas en Xerusaln para que proclamen: Hai un rei en Xud. ben seguro que o
vai sabe-lo emperador. Ven, pois, e decidiremos xuntos o que convn facer".
8Respondinlles:
-"Non hai cousa que estea de acordo con canto ti dis. Iso inventchelo ti mesmo".
9Todos eles, de certo, querannos meter medo, pensando: -"Van para-la obra, que non
rematar endexamais". Eu con iso anda colln mis nimos. 10Fun casa de Xemaas,
fillo de Delaas, fillo de Mehetabel, pois estaba impedido. Dixo:
-"Xuntmonos na casa de Deus, no medio do templo, e pechmo-las sas portas, porque
van vir matarte".
11Eu respondn:
-"Un home coma min emprender a fuga? E que home hai que poida entrar no templo e
vivir? Non entrarei, non".
12Deime conta, en efecto, que non fora Deus quen o enviara. Fxome esa profeca
subornado por Tobas e Sambalat, 13para que, cheo de pavor, obrase desa forma,
cometendo un gran pecado. Teran entn eles motivo para me denigraren, tndome por un
blasfemo.
14-"Lmbrate, ouh Deus, de canto Tobas e Sambalat fixeron, e tamn da profetisa
Noadas e dos outros profetas que me queran poer medo".
15A muralla rematouse o vintecinco do mes de Elul, en cincuenta e dous das.
16Cando o souberon os nosos inimigos, tdalas nacins vecias foron presa de gran
temor e vronse humilladas s seus propios ollos. Recoeceron que esta obra fora feita
por vontade divina. 17Foi tamn por ese tempo cando os notables de Xud mandaran
moitas cartas a Tobas e reciban del outras tantas. 18Pois moitos xudeus xuramentranse
con el por se-lo xenro de Xecanas, fillo de Arah, e porque o seu fillo Iehohann casara
coa filla de Mexulam, fillo de Berequas. 19Facan, incluso, o seu eloxio na mia
presencia, e levbanlle as mias palabras. Tobas enviara cartas para poerme medo.
7 1Rematada a muralla, puxen as portas e fronlles asignados os cargos s porteiros,
cantores e levitas. 2Puxen tamn fronte de Xerusaln a meu irmn Hanan, e Hananas,
xefe da fortaleza, pois era un home honrado que tema Seor, mis ca outros moitos.
3Dxenlles:
486

A BIBLIA

-"As portas de Xerusaln non se abrirn antes de que quente o sol e, mentres os porteiros
non estean no seu posto, seguirn pechadas solidamente. Organizarase un turno de garda
cos habitantes de Xerusaln, uns desde os seus postos e outros diante das sas casas".
4A cidade era grande e moi extensa polos dous lados, mentres que os habitantes eran
poucos e non se reconstruan casas.
5O meu Deus inspiroume entn reuni-los notables, as autoridades e o pobo para face--lo
rexistro. Atopei o libro do censo dos primeiros que subiran, no que estaba escrito:
6Habitantes da provincia que regresaron do desterro, onde os levou cativos
Nabucodonosor, rei de Babilonia, e voltaron a Xerusaln e a Xud, cada un seu pobo.
7Vieron con Zerubabel, Xosu, Nehemas, Azaras, Raamas, Nahamani, Mardoqueo,
Bilxn, Mispret, Bigvai, Nehm, Banah.
Nmero de homes do pobo de Israel: 8os fillos de Parox: 2.172 ; 9 fillos de Xafatas:
372; 10os fillos de Arah: 652; 11os fillos de Pahat-Moab, isto os fillos de Iexa e Ioab:
2.818; 12os fillos de Elam: 1.254; 13os fillos de Zat: 845; 14os fillos de Zaqueo: 760;
15os fillos de Binu: 648; 16os fillos de Bebai: 628; 17os fillos de Azgad: 2.322; 18os
fillos de Adonicam: 667; 19os fillos de Bigvai: 2.067; 20os fillos de Adn: 655; 21os
fillos de Ater, dicir, de Ezequas: 98; 22os fillos de Haxum: 328; 23os fillos de Besai:
324; 24os fillos de Harif: 112; 25os fillos de Gaban: 95; 26os homes de Beln e
Netofah: 188; 27os homes de Anatot: 128; 28os homes de Bet-Azmvet: 42; 29os homes
de Quiriat-Iearim, Kefirah e Beerot: 743; 30 os homes de Ramah e Gueba: 621; 31os
homes de Micms: 122; 32os homes de Bet-el e Ai: 123; 33os homes do outro Neb: 52;
34os fillos dun segundo Elam: 1.254; 35os fillos de Harim: 320; 36os fillos de Ieric:
345; 37os fillos de Lod, Hadid e On: 721; 38os fillos de Senaah: 3.930.
39Os sacerdotes: os fillos de Iedaas, dicir, a casa de Xose: 973; 40os fillos de Imer:
1.052; 41os fillos de Paxhur: 1.247; 42os fillos de Harim: 1.017.
43Os levitas: os fillos de Iexa, dicir, Cadmiel, os fillos de Hodv: 74.
44Os cantores: os fillos de Asaf: 148.
45Os porteiros: os fillos de Xalum, os fillos de Ater, os fillos de Talmn, os fillos de
Acub, os fillos de Hatita, os fillos de Xobai: 138.
46Os servidores: os fillos de Sih, os fillos de Hasuf, os fillos de Tabaot, 47os fillos de
Quers, os fillos de Si, os fillos de Padn, 48os fillos de Lebanah, os fillos de Hagabah,
os fillos de Xalmai, 49os fillos de Hann, os fillos de Guidel, os fillos de Gahar, 50os
fillos de Reaas, os fillos de Ren, os fillos de Necod, 51os fillos de Gazam, os fillos de
Uz, os fillos de Pasah, 52os fillos de Besai, os fillos de Meunim, os fillos de Nefixim,
53os fillos de Bacbuc, os fillos de Hacuf, os fillos de Harhur, 54os fillos de Baslit, os
fillos de Mehid, os fillos de Harx, 55os fillos de Barcs, os fillos de Siser, os fillos de
Tamah, 56os fillos de Necas, os fillos de Hatif.
57Os fillos dos servidores de Salomn: os fillos de Sotai, os fillos de Sofret, os fillos de
Perid, 58os fillos de Ial, os fillos de Darcn, os fillos de Guidel, 59os fillos de Xefatas,
os fillos de Hatil, os fillos de Poquret-Ha-Sebaim, os fillos de Amn. 60Tdolos
servidores de Salomn: 392.
61E velaqu os que subiron de Tel-Mlah, Tel-Har, Kerub-Adn e Imer e que puideron
demostrar se a sa casa paterna e a sa raza vian certamente de Israel: 62os fillos de
Delaas, os fillos de Tobas, os fillos de Necod: 642; 63e algns de entre os sacerdotes:
os fillos de Hobaia, os fillos de Hacs, os fillos de Barzilai -o que casara cunha das fillas
de Barzilai o galaadita e herdara o seu nome. 64Estas xentes buscaron o seu rexistro de
xenealoxas e non o atoparon; entn foron declarados ilextimos, excludos do
sacerdocio. 65E o gobernador dxolles que non comesen dos alimentos sagrados, ata que
chegase algn dos sacerdotes experto na consulta dos urim e tummim.

487

A BIBLIA

66Toda a asemblea sumaba 42.360 persoas, 67sen conta-los servidores e servidoras que
eran 7.337. Tia 245 cantores e cantoras, 68435 camelos e 6.720 asnos. 69Unha parte dos
cabezas de familia fixeron donativos para as obras. O gobernador deu tesouro mil
dracmas de ouro, cincuenta copas, cincocentas trinta tnicas sacerdotais. 70Algns dos
xefes de familia deron tesouro da obra vinte mil dracmas de ouro e das mil duascentas
minas de prata, cincuenta copas, e trinta e cinco tnicas sacerdotais. 71E algns dos
cabezas de familia deron para o tesouro da obra vinte mil dracmas de ouro e das mil
duascentas minas de prata.
72Entn os sacerdotes, os levitas, porteiros, cantores, servidores e tdolos israelitas
establecronse nos seus pobos. Chegado o stimo mes, os fillos de Israel habitaban xa nas
sas vilas.
Lectura pblica da Lei
8 1Todo o pobo, coma un s home, xuntouse na praza que est diante da porta das
Augas, e dixronlle a Esdras, o escriba, que trouxese o libro da Lei de Moiss que o
Seor tia prescrito a Israel. 2O sacerdote Esdras trouxo a Lei diante da asemblea, onde
se atopaban os homes, mulleres e todos cantos eran capaces de comprende-lo que oan.
Era o primeiro da do stimo mes.
3El leu no libro, desde o amaecer ata o medioda, s homes, mulleres e a cantos tian
uso de razn. Os odos de todo o pobo estaban atentos libro da Lei.
4O escriba Esdras estaba en p sobre unha tarima de madeira, preparada con esta ocasin,
e sa dereita estaban Matatas, Xema, Ananas, Uras, Hilquas e Maseas; sa
esquerda, Pedaas, Mixael, Malaquas, Haxum, Haxbadanah, Zacaras, Mexulam.
5Esdras abriu o libro vista de todo o pobo, pois colocrase por cima da comunidade, e
cando o abriu, o pobo pxose en p. 6Entn Esdras bendiciu Seor, o gran Deus, e todo
o pobo respondeu: -"Amn, amn", levantando as mans. Despois inclinronse e
prosternronse diante do Seor, rostro en terra.
7Os levitas Iexa, Ban, Xerebas, Iamn, Aqub, Xabtai, Hodias, Maseas, Quelit,
Azaras, Iozabad, Hann, Pelaas, explicaban a Lei pobo, e este mantase en p sobre a
praza. 8Lan no libro da Lei de Deus, traducndoo e facendo comprende-lo que lan.
9Entn o gobernador Nehemas, o sacerdote-escriba Esdras e os levitas que explicaban a
Lei pobo, dixeron a toda a asemblea:
-"Este da est consagrado Seor, o voso Deus. Polo tanto, cesade no voso pranto e non
choredes mis" (pois todo o pobo choraba o-las palabras da Lei).
10El dxolles:
-"Idevos e comede ben, e bebede excelentes vios, e levdelles tamn s que non teen
nada preparado, pois este da est consagrado noso Seor. Nin sigades tristes, porque o
gozo do Seor a vosa forza".
11E os levitas calmaban pobo enteiro, dicindo: -"Calade, porque este da est
consagrado. Non sigades chorando".
12Entn retirouse todo o pobo a comer e beber, repartindo cos que non tian e
manifestando unha gran ledicia, pois comprenderan as palabras do Seor que lles
acababan de ensinar.
13O segundo da, os xefes de familia de todo o pobo, os sacerdotes e os levitas
reunronse en torno escriba Esdras para distinguir ben o sentido das palabras da Lei.
14Atoparon escrito na Lei, que o Seor lles dera por medio de Moiss, que os fillos de
Israel deban habitar en tendas durante as festas do stimo mes 15e facrllelo saber e
publica-lo anuncio en tdalas sas cidades e en Xerusaln nestes termos:

488

A BIBLIA

-"Sade para a montaa e levade ramallos de oliveira, pieiros e mirto; ramallada de

palmeiras e doutras rbores frondosas para constru-las tendas, como est escrito".
16Entn o pobo sau e levou con que face-las tendas, uns na azotea, outros nos patios, ou
no adro do templo, na praza da porta das Augas e da porta de Efram.
17Toda a asemblea -os que vieran da catividade- fabricou tendas e habitounas, cousa
que xa non facan os israelitas desde os tempos de Xosu, fillo de Nun, ata este da. Foi
motivo de gran ledicia. 18Tdolos das, desde o primeiro derradeiro, leu Esdras o libro
da Lei de Deus. As festas duraron sete das, e no oitavo houbo, segundo costume, unha
solemne asemblea de clausura.
Confesin dos pecados
9 1O vintecatro do mesmo mes, os israelitas, vestidos de saco e cinsa, reunronse para un
xexn. 2Todos cantos eran da liaxe de Israel afastronse dos estranxeiros, puxronse en
p e confesaron os seus pecados e as faltas de seus pais. 3Volveron s seus postos e leuse
no libro da Lei do Seor, o seu Deus, durante unha cuarta parte da xornada. Durante outra
cuarta parte fixeron a sa confesin e postrronse diante do Seor, o seu Deus.
4Subiron taboado dos levitas Iexa, Ban, Cadmiel, Xebanas, Bun, Quenan;
invocaron o Seor, o seu Deus, en alta voz.
5E os levitas Iexa, Cadmiel, Ban, Haxabnas, Xerebas, Hodas, Xebanas y Petahas
dixeron:
-"Levantdevos. Bendicide o Seor, voso Deus, desde sempre e para sempre.
Que bendigan o teu nome glorioso, que sobrepasa toda bendicin e louvanza.
6Ti es, Seor, o nico Deus, que fixche-los ceos, os ceos dos ceos e todo o seu exrcito,
a terra e canto nela se atopa, os mares e todo canto conteen. Fuches ti quen lles deu vida
a todos, e o exrcito dos ceos se prosterna diante de ti. 7Es ti, o Seor Deus, o que
escolliches a Abram, fixchelo sar de Ur dos Caldeos e dcheslle por nome Abraham.
8Atopaches nel un corazn fiel para contigo, e remataches con el unha alianza para darlle
o pas dos cananeos, hititas, amorreos, perizitas, iebuseos e guirgaxitas, a el e sa
descendencia. Cumprche-la palabra, porque ti es xusto.
9Vche-la humillacin dos nosos pais en Exipto e escoitche-los seus gritos onda o mar
dos Xuncos. 10Realizaches signos e prodixios contra o Faran, contra tdolos seus
servidores e contra todo o pobo do seu pas, pois sabas que no seu orgullo nos
maltratara, e conquistaches un nome que anda hoxe perdura. 11Divdiche-lo mar perante
eles e puideron pasar co p enxoito polo medio do mar; s que os perseguan
precipitchelos no fondo, como unha pedra nas augas axitadas. 12Guichelos de da
cunha columna de nube e de noite cunha columna de fogo, para alumrlle-lo camio que
tian que seguir. 13Baixaches monte Sina, e falcheslles desde o alto dos ceos;
dcheslle-los teus mandamentos, que son leis xustas, normas verdadeiras, estatutos e
preceptos excelentes. 14Dcheslles a coece-lo teu santo sbado, dcheslles ordes,
mandatos e unha Lei, por medio do teu servo, Moiss. 15Para mata-la sa fame,
dcheslles pan do ceo e fixeches deitar auga do penedo para a sa sede. Mandchelos vir
tomar posesin do pas que lles tias xurado dar, coa man en alto.
16Mais eles, os nosos pais, mostrronse orgullosos, puxronse tercos e non escoitaron os
teu mandamentos. 17Non quixeron or nin recorda-los prodixios que fixeras polo seu
ben. Emperonse tercamente en volveren escravitude de Exipto. Mais ti, Deus do
perdn, clemente e compasivo, cheo de paciencia e misericordioso, non os abandonaches,
18nin sequera cando fixeron un becerro fundido e clamaron: Este o teu deus, o que te
sacou de Exipto, cometendo un pecado horrendo. 19Pero ti, na ta grande misericordia,
non os abandonaches no deserto: a columna de nube que os guiaba polo seu camio de
489

A BIBLIA

da non se apartou deles, nin a columna de fogo que os guiaba de noite. 20Dcheslle-lo
teu bo esprito para que soubesen discernir, e non lles quitche-lo man da sa boca e
dcheslles auga para a sa sede. 21Durante corenta anos, asegurcheslle-la subsistencia
no deserto; non lles faltou cousa e os seus vestidos non se gastaron nin se lles incharon os
ps. 22Puxeches nas sas mans reinos e pobos, repartndolles cadansa rexin, e tomaron
posesin do pas de Sihn -o do rei de Hexbn- e do pas de Og, rei de Baxn.
23Multiplicche-los seus fillos como as estrelas do ceo e fixchelos entrar no pas que
lles prometeras s seus pais tomar en posesin. 24Entraron os fillos e tomaron posesin
do pas. Sometiches diante deles s habitantes do pas, s cananeos, e puxchesllelos nas
sas mans, xunto cos seus reis, para que fixesen con eles o que quixeren.
25Apoderronse de cidades fortificadas e de terras frtiles; tomaron posesin de casas
cheas de toda sorte de bens, pozos cavados, vias e oliveiras e rbores frutais en gran
nmero. Comeron, fartronse, engordaron e viviron en delicias, gracias ta gran
bondade.
26Pero eles rebelronse contra ti, rexeitaron a ta Lei, mataron os teus profetas, que os
amoestaban a retornar a ti, e fixronse culpables de grandes ofensas. 27Ti, entn,
entregchelos nas mans do seus inimigos, que os combateron. Na sa angustia, clamaron
a ti e ti escoitchelos desde o ceo; e pola ta gran misericordia dbaslles libertadores que
os salvaban da man dos seus adversarios. 28Mais cando tias descanso, volvan face-lo
mal diante de ti e ti volvas abandonalos nas mans dos seus inimigos, que os opriman.
Chamaban de novo por ti, e ti, desde o alto dos ceos, escoitabas e librbalos na ta grande
misericordia. 29Ti amoestbalos para que retornasen tua Lei, mais eles, altivos, non
facan caso das tas ordes. Pecaron contra os teus mandamentos, que o home debe
cumprir para te-la vida. Dronche as costas, cheos de rebelda, terquearon e non quixeron
escoitar.
30Ti soportchelos durante moitos anos, o teu esprito amoestounos por medio dos
profetas, mais eles non fixeron caso. Foi entn cando os entregaches nas mans dos pobos
pagns. 31Pero na ta grande compaixn non os aniquilaches nin abandonaches, porque
ti es un Deus clemente e misericordioso.
32E agora, Deus noso, Deus grande, poderoso e terrible, que grda-la alianza e a
fidelidade, non teas en pouco as afliccins que nos alcanzaron a ns, s nosos reis, s
nosos prncipes, s nosos sacerdotes e a todo o pobo, desde o tempo dos reis de Asiria ata
hoxe. 33Ti es xusto en todo canto nos ocorreu, pois obraches con verdade, mais ns
obramos perversamente. 34Certamente, nin os nosos reis, nin os prncipes, nin os
sacerdotes, nin os pais, cumpriron a ta Lei, nin prestaron atencin s preceptos e avisos
que lles inculcabas. 35Eles, no seu reino e na sa grande prosperidade que lles deras, nun
pas extenso e frtil que puxeras diante deles, non te serviron e non se converteron das
sas malas accins. 36Hoxe, velaqu como ns somos escravos nunha terra que ti lles
deras s nosos pais para que comesen dos seus froitos excelentes. 37Os seus abundantes
productos son para os reis que ti puxeches sobre ns, por culpa dos nosos pecados.
Dominan sobre os nosos corpos e sobre os nosos animais, segundo a sa vontade, e ns
vmonos nunha grande miseria".
Pacto do pobo
10 1En consecuencia, ns facemos un pacto firme e pomolo por escrito. Sobre este
texto selado figuran os nosos xefes, levitas e sacerdotes.
2Firmrono: Nehemas o gobernador, fillo de Hakalas e Sedecas; 3Seraas, Azaras,
Irmeas, 4Paxhur, Amaras, Malaquas, 5Hatux, Xebanas, Maluk, 6Harim, Meremot,

490

A BIBLIA

Obadas, 7Daniel, Guinetn, Baruc, 8Mexulam, Abas, Miiamn, 9Maazas, Bilgai,

Xemaas: tales son os sacerdotes.
10E os levitas: Iexa, fillo de Azana, Binu de entre os fillos de Henadad, Cadmiel, 11e
os seus irmns: Xebanas, Hodias, Quelit, Pelaas, Hann, 12Mil, Rehab, Haxabas,
13Zacur, Xerebas, Xebanas, 14Hodias, Ban, Benin.
15Os xefes do pobo: Parox, Pahat-Moab, Elam, Zat, Ban, 16Bun, Azgad, Bebai,
17Adonas, Bigvai, Adn, 18Ater, Ezequas, Azur, 19Hodias, Haxum, Besai, 20Harif,
Anatot, Nebai, 21Magpas, Mexulam, Hezir, 22Mexezabel, Sadoc, Yada, 23Pelatas,
Hann, Anaas, 24Hoxea, Hananas, Haxub, 25Olohex, Pilh, Xobeq, 26Rehm,
Haxabnah, Maseas, 27Ahas, Hann, 28Maluc, Harim, Banah.
29O resto do pobo, os sacerdotes, levitas, porteiros, cantores, servidores e tdolos que se
separaran dos pobos dos outros pases para serviren Lei de Deus, as sas mulleres e
fillos, todos cantos tian uso de razn, 30unronse s seus irmns, os nobres, e xuraron
solemnemente camiar de acordo coa Lei de Deus dada pola mediacin de Moiss, servo
de Deus, e levar prctica tdolos preceptos, decretos e mandados do Seor.
31Por conseguinte, non darmo-las nosas fillas s xentes do pas, nin tomarmo-las sas
fillas para os nosos fillos; 32se as xentes do pas veen con mercadoras ou calquera
xnero de vveres no da de sbado, non lles compraremos cousa mentres dure o sbado e
durante os das de festa, e no stimo ano deixaremos descansa-los nosos campos e
pagaremos toda clase de dbedas.
33Prometemos ademais dar un tercio de siclo ano para o culto do templo do noso Deus,
34para o pan da presentacin, para a ofrenda perpetua, para o holocausto perpetuo, os
sbados, comezos de mes, festas, para as cousas consagradas, para os sacrificios de
expiacin dos pecados de Israel e para toda obra da casa do noso Deus.
35Ns -os sacerdotes, os levitas e o pobo- botmo-las sortes con motivo da ofrenda de
lea que hai que levar casa do noso Deus segundo as nosas familias, nos tempos
fixados, ano tras ano, para acende--lo lume do altar do Seor o noso Deus, segundo est
escrito na Lei. 36Da mesma maneira, deben levarse as primicias dos nosos eidos, as de
tdolos froitos de toda rbore, cada ano, para a casa do Seor, 37e os primoxnitos dos
nosos fillos e do gando, como est escrito na Lei; as coma os primoxnitos das nosas
grandes reses e das pequenas, que se deben levar casa do noso Deus e s sacerdotes en
funcin na casa do noso Deus. 38A mellor parte da nosa faria, das nosas ofrendas, de
toda clase de froitos, do vio e do aceite, dbense levar s sacerdotes, para os almacns
da casa do noso Deus, as como tamn o dezmo do noso terreo s levitas. 39Un
sacerdote, fillo de Aharn, ir canda os levitas, cando estes reciban o dezmo, e tamn
eles, pola sa banda, apartarn a dcima parte do dezmo para a casa do noso Deus e
levarana s almacns da casa do tesouro. 40Pois tanto os israelitas como os levitas levan
as ofrendas de trigo, de vio novo e de aceite s almacns, onde estn tamn os trebellos
do templo, dos sacerdotes que prestan servicio, dos porteiros e dos cantores.
Deste xeito, non abandonarmo-la casa do noso Deus.
Distribucin dos habitantes de Xerusaln
11 1Os xefes vivan en Xerusaln. O resto do pobo botou as sortes para facer vir un home
de cada dez para que habitase en Xerusaln, a cidade santa, e os nove restantes nas vilas.
2O pobo deu o seu parabn a todos cantos foron de grado para vivir en Xerusaln.
3Lista dos xefes da provincia que fixaron a sa residencia en Xerusaln e nos pobos de
Xud. Cada un residiu na sa propiedade, na sa propia vila: os israelitas, os sacerdotes,
os levitas, os servidores e os fillos dos servidores de Salomn. 4En Xerusaln, habitaban
algns dos fillos de Xud e de Benxamn.
491

A BIBLIA

Entre os fillos de Xud: Ataas, fillo de Ozas, fillo de Zacaras, fillo de Amaras, fillo de
Xefatas, fillo de Mahalalel, de entre os fillos de Peres. 5E Maseas, fillo de Baruc, fillo
de Col-Hozeh, fillo de Hazaas, fillo de Adaas, fillo de Ioiarib, fillo de Zacaras, fillo do
xelonita.
6Tdolos fillos de Peres vivan en Xerusaln en nmero de catrocentos sesenta e oito
homes de armas.
7Velaqu os benxaminitas: Sal, fillo de Mexulam, fillo de Ioed, fillo de Pedaas, fillo de
Colaas, fillo de Maseas, fillo de Itiel, fillo de Isaas. 8E despois: Gabbai, Salai: 928. 9E
Ioel, fillo de Zicr, era o inspector, mentres que Iehudah, fillo do Senuah, era o segundo
na vila.
10Entre os sacerdotes: Iedaas fillo de Ioiarib, Iaqun, 11Seraas, fillo de Hilquas, fillo de
Mexulam, fillo de Sadoc, fillo de Meraiot, fillo de Ahitub, prncipe da casa de Deus,
12como tamn tdolos seus irmns que traballaban na casa de Deus: 822; Adaas, fillo de
Ieroham, fillo de Pelalas, fillo de Ams, fillo de Zacaras, fillo de Pashuz, fillo de
Malquas 13e os seus irmns, xefes de familia: 242; Amasai, fillo de Azarel, fillo de
Ahzai, fillo de Mexilemot, fillo de Imer, 14e os seus irmns, homes valentes: 128. O meu
inspector era Zabdiel, fillo dos guedolitas.
15Entre os levitas: Xemaas, fillo de Haxub, fillo de Azricam, fillo de Haxabas, fillo de
Bun, 16e Xabtai e Iozabad; entre os xefes dos levitas que tian seu cargo as obras
exteriores do templo de Deus; 17Matanas, fillo de Mikah, fillo de Zabd, fillo de Asaf, o
primeiro que dirixiu o canto e os rezos; Bacbuquas, o segundo dos seus irmns, e Avd,
fillo de Xammah, fillo de Galal, fillo de Iedutn.
18Tdolos levitas da cidade santa: 284.
19Os porteiros: Acub, Talmn, e os seus irmns, que facan garda nas portas: 172.
20O resto de Israel, sacerdotes, levitas, moraban en tdalas vilas de Xud, cadaqun na
sa propiedade. 21Os servos habitaban o Ofel; Sih e Guixp eran os xefes dos servos.
22O inspector dos levitas en Xerusaln era Ozz, fillo de Ban, fillo de Haxabas, fillo de
Matanas, fillo de Mic, de entre os fillos de Asaf; eran os cantores en activo na casa de
Deus. 23Haba, en efecto, unha orde do rei respecto deles e un acordo concernente s
cantores, da a da. 24Petahas, fillo de Mexezabel, de entre os fillos de Zrah, fillo de
Xud, viva onda o rei para todo canto concerna pobo.
25Nas aldeas e campos, os fillos de Xud habitaban en Quiriat-Arb e arredores, en
Dibn e arredores, en Iecabsel e as sas aldeas, 26en Iexa, en Moladah, en Bet-Plet,
27en Hasar-Xual, en Beerxeba e arredores, 28en Siclag, en Meconah e arredores, 29en
Ein-Rimn, en Sorah e en Iarmut, 30en Zanah, Adulam e as sas aldeas, en Lquix e
nos seus campos, en Azecah e arredores. Establecronse desde Beerxeba ata o val de
Hinnom.
31Os fillos de Benxamn establecronse mais al de Gueba, en Micms, Aiah, Betel e
arredores, 32en Anatot, Nob, Ananas, 33Hasor, Ramah, Guitaim, 34Hadid, Sebon,
Nebalat, 35Lod e On, o val dos Obreiros. 36Entre os levitas, algns das rexins de Xud
foron a Benxamn.
Sacerdotes e levitas
12 1Lista dos sacerdotes e levitas que chegaron con Zerubabel, fillo de Xealtiel, e con
Xosu: Seraas, Irmeas, Ezr, 2Amaras, Maluc, Hatux, 3Xecanas Rehm, Meremot,
4Id, Guinetoi, Abias, 5Miiamn, Maadas, Bilgah, 6Xemaas, e Ioiarib, Iedaas, 7Sal,
Amoc, Hilquas, Iedaas. Eran os xefes dos sacerdotes e dos seus irmns, no tempo do
Xosu.

492

A BIBLIA

8Os levitas: Iexa, Binu, Cadmiel, Xerebas, Iehudah, Matanas e e os seus irmns,
encargados dos cantos de louvanza. 9Bacbuquas e Un, os seus irmns, axudbanos nos
servicios.
10Xosu enxendrou a Ioaquim, Ioaquim enxendrou a Eliaxib, e Eliaxib a Ioiad. 11Ioiad
enxendrou a Ionatn, Ionatn enxendrou a Iadu.
12No tempo de Ioiaquim, os sacerdotes xefes de familia eran: da de Seraas, Meraas; da
de Xemeas, Hananas; 13da de Ezr, Mexulam; da de Amaras, Iehohann; 14da familia
de Xebanas, Iosef; 15da de Harim, Adn; da de Meremot, Helcai; 16da de Id, Zacaras;
da de Guinetn, Mexulam; 17da de Abas, Zicr; da de Miniamn,...; da de Moadas,
Piltai; 18da de Bilgah, Xama; da de Xemaas, Iehonatn; 19da de Ioiarib, Matenai; da de
Iedaas, Oz; 20da de Salai, Calai; da de Amoc, ber; 21da de Hilquas, Haxabas; da de
Iedaas, Netanel.
22No tempo de Eliaxib, de Ioiad, de Iohann e de Iada, os levitas, xefes de familia, o
mesmo cs sacerdotes, foron inscritos ata o reino de Daro o persa.
23Os fillos de Lev, xefes de familia, foron inscritos no libro dos Anais, ata o tempo de
Iohann, fillo de Eliaxib. 24Os xefes dos levitas eran: Haxabas, Xerebas e Iexa, fillo
de Cadmiel, e os seus irmns, s sas ordes, para cantaren, segundo o rito de David,
home de Deus, cada un na sa quenda de servicio, os loores e as accins de gracias:
25Mata-nas, Bacbuquas, Obadas, Mexulam, Talmn e Acub, gardas-porteiros, para a
garda que se faca a p das portas. 26Todos estes viviron nos tempos de Ioaquim, fillo de
Xosu, fillo de Iosadac, e no tempo de Nehemas o gobernador, e de Esdras, o sacerdoteescriba.
Inauguracin da muralla
27Para inauguraren a muralla de Xerusaln, foron en busca dos levitas por tdolos seus
lugares de residencia, co fin de facelos vir a Xerusaln a celebrar con xbilo a
inauguracin con louvores e cantos, con cmbalos, liras e harpas. 28Os fillos dos cantores
do val do Xordn e da bisbarra de Xerusaln e das aldeas de Netofat, 29de Bet-Guilgal e
dos campos de Gueba e de Azmvet, xuntronse, pois os cantores construran aldeas nos
arredores de Xerusaln. 30Os sacerdotes e levitas purificronse e purificaron o pobo, as
portas e a muralla.
31Mandei que subisen as autoridades de Xud muralla e organicei dous grandes coros.
Un camiaba pola dereita sobre a muralla pola porta do Esterco. 32Detrs deles an
Hoxaas e a metade dos xefes de Xud; 33Azaras, Esdras, Mexulam, 34Iehud,
Benxamn, Xemaas e Xemeas, 35de entre os fillos de Ionatn, fillo de Xemaas, fillo de
Metanas, fillo de Micaas, fillo de Zacur, fillo de Asaf, 36e os seus irmns, Xemaas,
Azarel, Milalai, Guilalai, Maai, Netanel, Iehud, Hanan, cos instrumentos de msica de
David, home de Deus. Esdras, o escriba, estaba diante deles. 37Pasaron pola porta da
Fonte e, seguindo en lia recta, subiron a escaleira da Cidade de David e baixaron pola
costa da muralla, onda o palacio de David, ata a porta da Auga, levante.
38A segunda coral marchou cara esquerda, e tamn eu a detrs dela, xunto coa metade
dos xefes do pobo, pola muralla, na cima da torre dos Fornos ata a Muralla Longa, 39e
por riba da porta de Efram, da porta da Iexanah, da porta dos Peixes, da torre de Hananel
e da torre dos Cento, ata a porta das Ovellas. Parouse porta da Garda. 40As das corais
pararon de seguida na casa de Deus, como tamn eu, a metade dos maxistrados que
estaban comigo, 41e os sacerdotes: Eliaquim, Maseas, Miniamn, Micaas, Elioenai,
Zacaras, Hananas con trompetas, 42e Maseas, Xemaas, Elazar, Oz, Iehohann,
Malaquas, Elam e zer. Os cantores fixronse or, con Izrahas o inspector.

493

A BIBLIA

43Ofrecronse ese da grandes sacrificios e foi moi grande a ledicia, pois Deus
comunicralles un gran gozo. As mulleres e os nenos gozaron tamn, e o xbilo de
Xerusaln notbase desde lonxe.
44Nese da nomeronse intendentes dos almacns destinados s provisins, ofrendas,
primicias e dezmos, onde se gardaban, polos campos e pobos, as porcins que prescribe a
Lei para os sacerdotes e os levitas. En efecto, Xud sentase orgullosa dos sacerdotes e
dos levitas en funcin, 45porque levaban prctica canto concerne servicio do seu
Deus e servicio das purificacins, mentres que os cantores e os porteiros seguan a orde
de David e de Salomn, o seu fillo. 46Pois desde moi antigo, desde o tempo de David e
de Asaf, haba xefes de cantores e de cantos de louvanza e de recoecemento noso
Deus. 47Todo Israel, no tempo de Zerubabel e no tempo de Nehemas, dbanlle-lo que
lles corresponda s cantores e porteiros da a da, pois as cousas consagradas
pertencanlles s levitas; e os levitas dbanlles parte s fillos de Aharn.
Reformas feitas por Nehemas
13 1Nese tempo, lermos no libro de Moiss na presencia do pobo, atopamos escrito que
os amonitas e moabitas non entraran xamais na asemblea de Deus, 2pois non vieron
presencia dos fillos de Israel con pan e auga, e Moab contratou a Balaam contra eles, para
maldicilos; pero o noso Deus cambiou a maldicin nunha bendicin. 3O coeceren esta
Lei, separaron de Israel a todo home de sangue mesturada.
4Antes disto, o sacerdote Eliaxib, encargado das dependencias do templo e parente de
Tobas, 5acondicionara para uso deste unha habitacin grande, onde se metan noutro
tempo as ofrendas, o incenso, os utensilios, o dezmo do trigo, do vio novo e do aceite,
organizado todo isto polos levitas, os cantores e os porteiros, como tamn o de reservar
para os sacerdotes unha parte.
6Durante todo ese tempo, eu non me encontraba en Xerusaln, pois no ano trinta e dous
de Artaxerxes, rei de Babilonia, fora onda o rei. Pero despois dalgn tempo, co permiso
do rei, 7volvn a Xerusaln; foi entn cando me dei conta do mal que fixera Eliaxib, por
culpa de Tobas, preparndolle unha habitacin nos adros da casa de Deus. 8Pareceume
moi mal, mandei sacar da habitacin tdalas cousas de Tobas, 9ordenei que a
purificasen e volvn gardar al os utensilios do templo, as ofrendas e o incenso.
10Souben tamn que os levitas non recibiran a parte que lles corresponda, e que tanto
eles coma os cantores que facan o servicio fuxiran a cadansa aldea. 11Reprendn s
maxistrados, e dixen: -"Por que quedou abandonada a casa de Deus?" Despois xunteinos
e volvinos s seus postos. 12Entn todo Xud trouxo o dezmo do trigo, do vio novo e
do aceite para metelos nas reservas. 13Dei a orde de colocar esas reservas baixo o
coidado do sacerdote Xelemas, do escriba Sadoc e de Pedaas, un dos levitas, axudados
por Hann, fillo de Zacur, fillo de Matanas, pois pasaban por homes fieis. Tocballes a
eles face-la reparticin entre os seus irmns.
14-"Acrdate de min, meu Deus, por todo isto, e que non se borre diante de ti a mia
fidelidade respecto da casa do meu Deus e do seu servicio".
15Neses das, vin tamn que algns xudeus preman o lagar en sbado, outros xuntaban
monllos e cargbanos nas cabalgaduras; e incluso traan a Xerusaln dese mesmo xeito
vio, uvas, figos e toda clase de fardos, no sbado. Reprendinos por facer tal cousa nese
da. 16Tamn os tirios residentes en Xerusaln vian con peixes e toda clase de
mercadoras e vendanas no sbado s fillos de Xud e Xerusaln. 17Encareime cos
nobres de Xud e dxenlles: -"Por que esta mala accin que cometedes, profanando o da
de sbado? 18Non foi as como obraron tamn os vosos pais? Foi por iso polo que o

494

A BIBLIA

noso Deus fixo vir sobre ns e sobre esta cidade todo este mal. E vs, profande-lo
sbado, agravde-la clera de Deus contra Israel".
19Mandei que pechasen as portas de Xerusaln anoitecer antes do sbado, coa orde de
que non se abrisen ata pasado o sbado. E puxen nas portas algns dos meus criados para
que non entrase carga ningunha no da de sbado. 20Pero algns comerciantes e
vendedores de toda clase de mercadoras pasaron a noite, unha ou das veces, fra de
Xerusaln. 21Advertinos e dxenlles: -"Por que pasde-la noite diante da muralla? Se o
volvedes facer, prndovos". A partir deste momento, xa non voltaron mis durante o
sbado. 22Despois, ordenei s levitas que se purificasen para viren garda-las portas, co
fin de santifica-lo da do sbado. -"Por todo isto, acrdate de min, meu Deus; ten piedade
de min segundo a ta grande fidelidade".
23Foi tamn por este tempo cando vin algns xudeus casar con mulleres axdoditas,
amonitas e moabitas; 24a metade dos seus fillos falaban axdodeo e ningun deles se
mostraba capaz de falar hebreo, senn s na lingua dun ou doutro pobo. 25Rifeilles
moito e maldicinos, zoupei nalgns e tireilles dos cabelos; despois fxenos xurar no nome
do Seor: -"Non dede-las vosas fillas s seus fillos e non tomde-las sas fillas para
vosos fillos nin para vs. 26Non foi acaso por isto polo que pecou Salomn, rei de
Israel? Entre as numerosas nacins non houbo rei coma el; era amado polo seu Deus e
establecrao rei de todo Israel. Con todo, foi a el a quen as mulleres estranxeiras
enredaron no pecado. 27Que non se volva or que cometde-la infamia de ofende-lo noso
Deus, casando con estranxeiras".
28Un dos fillos de Ioiad, fillo de Eliaxib, o sumo sacerdote, era o xenro de Sambalat, o
horonita. Pxeno en fuga, lonxe de min.
29-"Acrdate deles, meu Deus, porque lixaron o sacerdocio e a alianza do sacerdocio e
dos levitas".
30Purifiqueinos de toda clase de estranxeiros e restablecn os sacerdotes e levitas nos
seus respectivos empregos, cada un na sa tarefa; 31restablecn tamn a ofrenda de lea,
nas pocas fixadas, o mesmo cs primicias.
-"Acrdate de min, meu Deus, para ben".

495

A BIBLIA

O LIBRO DE TOBIAS
Prlogo
1 1Libro dos feitos de Tobit, fillo de Tobiel, fillo de Hananiel, fillo de Aduel, fillo de
Gabael, fillo de Ariel, da descendencia de Asiel, da tribo de Naftal, 2deportado de Thib
- sur de Qudex de Naftal, na alta Galilea, enriba de Hasor, detrs da rota occidental,
norte de Xefat- durante o reinado de Xalmanasar, rei de Asiria.
A vida santa de Tobit
3Eu, Tobit, camiei toda a mia vida con sinceridade e verdade, e repartn moitas
esmolas entre os meus parentes e compatriotas deportados xuntamente comigo en Nnive
de Asiria.
4De mozo, cando anda viva na mia patria, Israel, separouse toda a tribo do noso pai
Naftal da dinasta de David e de Xerusaln, a cidade elixida entre tdalas tribos de Israel
para ofrecer sacrificios e se-la morada do Altsimo, santificada para tdalas xeracins do
futuro. 5Tdolos meus parentes e a casa de Naftal, o meu devanceiro, sacrificaban
tamn, sobre tdalas montaas de Galilea, becerro que Ieroboam, rei de Israel, fabricara
en Dan. 6Con moita frecuencia era eu o nico que a a Xerusaln no tempo das festas, de
acordo co que ordena un precepto eterno a todo Israel. Eu bula a Xerusaln coas
primicias, tanto dos froitos como dos animais, e co dezmo e coa primeira l das ovellas.
7Entregballelo todo s sacerdotes, fillos de Aharn, para o altar. Daba tamn o dezmo
do trigo, do vio, das oliveiras, dos granados, dos figos e doutros froitos s fillos de Lev
para o servicio en Xerusaln. O segundo dezmo descontbao e a depositar cada ano os
cartos a Xerusaln. 8Daba as mesmo o terceiro dezmo s orfos, s vivas e s
estranxeiros residentes cos fillos de Israel; levballelo e dballelo cada tres anos, e o que
ns comiamos era segundo a prescricin da Lei de Moiss e as instruccins dadas por
Deborah, a nai de Hananiel, noso pai -pois o meu pai deixrame orfo cando morreu-. 9Xa
home, casei cunha muller descendente dos nosos devanceiros e tiven dela un fillo que
lle dei o nome de Tobas. Ensineille desde a infancia a temer a Deus, e a absterse de todo
pecado.
10Deportado a Nnive coa mia muller e co fillo e con toda a mia tribo, tdolos meus
parentes e compatriotas coman dos manxares dos xents, 11pero eu gardeime ben de
facelo, 12pois tia moi presente a Deus.
13E o Altsimo fixo que gaase o favor de Xalmanasar, e cheguei a se-lo seu provedor,
14e viaxei pola Media, mercando, ata a sa morte, canto necesitaba. Deste xeito, tiven a
ocasin de depositar na casa de Gabael, irmn de Gabr, no pas de Media, uns trescentos
quilos de prata. 15A morte de Xalmanasar, sucedeuno o seu fillo Senaquerib. As rotas da
Media quedaron baixo a insurreccin e xa non era posible ir Media.
16No tempo de Xalmanasar fixen moitas esmolas s meus irmns de raza; 17dei do meu
pan s que tian fame e vestidos s que estaban espidos. Se va o cadver dalgn dos
meus compatriotas tirado trala muralla de Nnive, enterrbao. 18Fun eu quen enterrei
todos cantos matou Senaquerib volver derrotado de Xudea; o Rei do ceo castigouno
polas sas blasfemias e el, alporizado, matou a moitos israelitas. Entn eu, colln os
cadveres e enterreinos s agachadas. Senaquerib mandou buscalos, mais non apareceron.
19Un ninivita foime denunciar rei, declarando que fora eu o que os enterrara. Eu
acocheime, e cando souben fixo que o rei o saba e que me buscaba para me dar morte,
fuxn cheo de medo. 20E fun desprovisto de todo canto tia, e non me quedou nada que
496

A BIBLIA

non fose confiscado para o tesouro do rei, fra de Ana -a mia muller- e de Tobas -o
meu fillo-. 21Pero antes de corenta das foi asasinado Senaquerib por dous dos seus
fillos, que fuxiron s montes de Ararat. Sucedeuno o seu fillo Asarhadn. ste puxo a
Ahicar, fillo de meu irmn Hanael, fronte de toda a contabilidade administrativa do
reino. 22Entn Ahicar intercedeu por min e puiden baixar de novo a Nnive. Ahicar, en
efecto, fora copeiro maior, chanceler, tesoureiro e contable durante o reinado de
Senaquerib de Asiria, e Asarhadn repxoo nas sas funcins. Ademais de se-lo meu
sobrio, proceda da mia parentela.
Sufrimentos de Tobit
2 1Baixo o reinado de Asarhadn, voltei, pois, mia casa e fronme devoltos a mia
muller Ana e o meu fillo Tobas. Na nosa festa de Pentecosts (a festa das Semanas),
preparronme un bo xantar. Senteime a comer. 2Trouxronme mesa gran cantidade de
pratos finos, e eu dxenlle entn meu fillo Tobas:
-"Vai ver, fillo, se atopas entre os nosos irmns deportados a Nnive algn pobre que se
lembre do Seor con todo o seu corazn e tremo para que participe do meu xantar;
agardarei ata que veas".
3Tobas sau en busca dalgn pobre entre os nosos irmns; pero voltou dicindo:
-"Pai".
Eu respondinlle:
-"Que pasa, fillio?"
El contestou:
-"Papao, hai un da nosa nacin que foi asasinado e tirado na praza maior, e anda segue
a, esganado".
4Dei un salto, sen probar bocado, para retira-lo cadver da praza e metelo nunha
habitacin co fin de enterralo posta do sol. 5Voltei casa, baeime e comn o meu pan
con tristura, 6lembrndome da palabra do profeta Ams, proferida contra Betel;
As vosas festas tornaranse en loito
e tdolos vosos camios en lamentacins.
E empecei a chorar. 7A posta do sol, san, cavei unha fosa e enterreino. 8Os meus
vecios burlbanse de min, dicindo:
-"Xa non ten medo. Buscrono para matalo por iso que fai, e tivo que fuxir; e de novo
volve enterra-los mortos".
9Aquela noite, despois de me purificar, san patio e deiteime onda o muro, coa cara
descuberta pola calor. 10Non saba que houbese pardais no muro, enriba de min; e,
estando cos ollos abertos, caeume neles o seu excremento quente e provocou leucomas.
Fun s mdicos, pero cantos mis medicamentos me aplicaban mis cego me poa, e
acabei cego de todo. Estiven sen vista catro anos. Tdolos meus irmns estaban
consternados por causa mia, e Ahicar remediou as mias necesidades durante dous anos,
antes da sa marcha para Elimaida.
11Por este tempo, a mia muller Ana conseguira traballo de simple xornaleira.
12Ocupbase en favor dos seus amos e estes dbanlle o seu xornal. O sete do mes de
marzo rematou unha peza e entregullela s amos, que lle deron a sa paga, xunto cun
cabrito de gratificacin para comer. 13O aproximarse a min, o cabrito empezou a berrar;
eu chameina e dxenlle:
-"De nde ese cabritio? Roubche-lo, acaso? Volvllelo s seus donos. Non tmo-lo
dereito de comer o que foi roubado".
14Ela replicoume:
-"Que non, que un regalo que me fixeron, engadido que se me deba".
497

A BIBLIA

Pero eu non acababa de crelo e segualle dicindo que llelo devolvese s donos. E con este
motivo indigneime contra ela, que me volveu replicar:
-"Onde estn as tas esmolas? Onde as tas obras? Todo canto che ocorre est ben
claro".
Prego de Tobit
3 1Embargada a alma por unha gran tristura, enchinme de salaiar e chorar, e entre laios
comecei a suplicar:
2-"Ti es xusto, Seor,
e tdalas tas obras son xustas.
Tdolos teus camios son fidelidade e verdade,
e es ti quen xlga-lo mundo.
3Lmbrate, polo tanto, de min,
olla e non me castigues polos meus pecados
nin polas mias iniquidades,
nin por canto meus pais faltaron diante de ti.
4Desobedeceron os teus mandamentos,
por iso fomos entregados pillaxe,
deportacin e morte,
obxecto de escarnio para tdalas nacins,
entre as que nos vemos esparexidos.
5Si, tdolos teus xuzos son verdadeiros,
cando me tratas as polos meus pecados e os de meus pais,
porque non cumprmo-los teus preceptos
nin camiamos pola verea da verdade diante de ti.
6Agora, pois, trtame como queiras,
manda que me priven do meu alento,
que desapareza da face da terra
e que volva ser terra.
Mellor me morrer que vivir,
despois de or tales ultraxes
e verme invadido pola pena.
Ordena, Seor, que me vexa libre desta angustia,
dixame partir para a eterna morada
e non apartes de min o teu rostro, Seor.
Si, mis me vale morrer
que ter que escoitar toda a vida tales aldraxes".
As desgracias de Srah
7Aquel mesmo da ocorreu que Srah, a filla de Reuel de Ecbtana en Media, foi tamn
insultada por unha das servas de seu pai. 8A razn era que ata sete veces estivera casada,
e Axmodeo, o demo malvado, matara un por un tdolos seus maridos antes de que se
unisen con ela, segundo o debido cunha esposa. A criada dicalle:
-"Es ti a que mta-los maridos. Xa fuches entregada a sete, e non levche-lo nome de
ningn. 9Por que nos atormentas co pretexto da morte dos maridos? Vaite xuntar con
eles, e que non proceda de ti nin fillo nin filla".
10Ese da, chea de tristura, botouse a chorar e subiu ata a cmara alta de seu pai coa
intencin de se aforcar. Pero reflexionou e dxose: -"Non vaian insultar a meu pai,
498

A BIBLIA

dicndolle: S tias unha filla querida, e viuse forzada a aforcarse a causa das sas
desgracias. Fara baixa-la vellez de meu pai morada dos mortos pola tristura. mellor
que non me colgue e que suplique Seor que me faga morrer para non or insultos toda
a vida".
Pregaria de Srah
11No mesmo momento, levantou as mans do lado da fiestra e rezou desta maneira:
-"Bendito sexas ti, Deus compasivo.
Bendito o teu nome polos sculos.
Que tdalas tas obras te bendigan por sempre.
12Neste momento a ti a quen levanto o meu rostro
e volvo os ollos.
13Lbrame desta terra
e que non volva or mis insultos.
14Ti sbelo, Mestre meu, eu mantvenme pura
de todo acto impuro con home.
15Non lixei nin o meu nome nin o de meu pai
sobre esa terra que fun deportada.
Son a filla nica de meu pai,
non ten ningn outro fillo que o herde;
non ten tampouco xunto del nin irmns, nin parente
para o que me deba reservar como esposa.
Perdn xa sete maridos;
por que vou seguir vivindo?
Mais se non te prace facerme morrer,
entn, Seor, presta odos insulto que se me fai".
Tobit e Srah, escoitados
16Nese mesmo momento, a pregaria dos dous foi oda na presencia da gloria de Deus 17e
Rafael foi enviado para curalos s dous: a Tobit, quitndolle o mal dos ollos, co fin de
que puidese ve-la luz de Deus; a Srah, a filla de Reuel, entregndoa por muller a Tobas,
o fillo de Tobit, expulsando dela ese demo protervo, Axmodeo; pertencalle, en efecto, a
Tobas antes que a todo outro pretendente.
Nese instante Tobit pasaba do patio casa e Srah, a de Reuel, baixaba do piso alto.
Testamento de Tobit
4 1Por ese mesmo tempo, lembrouse Tobit do dieiro que depositara na casa de Gabael,
en Raguex de Media 2e dixo para si: -"Como xa pedn a morte, farei moi ben en chamalo meu fillo e revelarlle a existencia dese dieiro antes de morrer". 3Chamou, pois seu
fillo Tobas, que se lle acercou, e dxolle:
-"Entrrame como convn. Honra a ta nai. Non a abandones ningn da da sa vida. Fai
todo canto lle agrade. Non a contristes o mis mnimo. 4Acrdate, fillio, de todas cantas
pasou ela por ti cando estabas no seu seo. E cando morra, entrraa onda min nunha
mesma sepultura.
5Durante tdolos teus das, fillo querido, lmbrate do Seor; non consintas en pecado
ningn, quebrantando os seus mandamentos. Cumpre as obras de xustiza tdolos das da
ta vida e non sigas endexamais os camios da inxustiza, 6porque os que obran con
499

A BIBLIA

verdade tern xito nas sas empresas. 7Tdolos que practican a xustiza deben recibir
esmolas dos teus bens. Que a ta mirada non se entristeza cando fas algunha esmola. Non
retires xamais o teu rostro dun pobre, e o rostro de Deus non se arredar de ti. 8Fai a
esmola de acordo co que teas, segundo a importancia dos teus bens. Se tes pouco, non
temas face-la esmola segundo ese pouco que tes: 9 un gran tesouro o que almacenas
para o da da desgracia, 10pois a esmola libra da morte e impide caer nas tebras; 11en
efecto, para cantos a fan, e esmola unha bela ofrenda s ollos do Altsimo.
12Grdate, fillo querido, de toda xuntanza ilegal, e, o primeiro de todo, toma muller da
raza de teus pais. Non cases cunha muller estranxeira, que non sexa da tribo do teu pai,
porque ns somos fillos de profetas. Lmbrate, fillio, de No, Abraham, Isaac, Xacob,
os nosos pais: desde os tempos remotos tomaron todos muller de entre a sa parentela, e
as foron benditos nos seus fillos e a sa raza ter a terra en herdanza. 13As, pois, fillo
meu, que as tas preferencias sexan polos teus irmns; non te mostres altivo diante deles,
dos fillos e fillas do teu pobo, nin te avergoes de tomar unha muller de entre eles,
porque no orgullo hai moita runa e intranquilidade e na incuria, decadencia e miseria
extremas, pois a incuria nai da fame.
14Non gardes para ma o salario dun traballador, senn pgalle todo de seguida, e se ti
serves a Deus, el xa cho pagar. Tente moi raia, fillo, en tdalas tas accins e d
probas da madurez en toda a ta conducta. 15O que non queiras para ti, non llo fagas a
ningun. Non bebas vio ata te emborrachar e que endexamais a borracheira non te
acompae no camio. 16D do teu pan que ten fame e roupa s que estn espidos. Co
que che sobre fai esmola. Que a ta ollada sexa sen tristura cando fa-la esmola.
17Prodiga o teu pan sobre a tumba dos xustos, mais non llelo deas s pecadores.
18Aconsllate de toda persoa asisada e non despreces xamais un bo consello. 19En toda
ocasin, bend Seor o teu Deus e pdelle que faga rectos os teus camios e que te faga
sar airoso de tdalas tas empresas e proxectos, pois ningn pobo ten en exclusiva a
perspicacia, senn que o Seor o que d todo ben, abaixando a quen quere ata o fondo
da morada dos mortos.
E agora, fillo, fai o propsito de gardar na memoria estas instruccins e que endexamais
se borren do teu corazn. 20Chegou o momento de dicirche, fillo querido, que depositei
dez talentos de prata na casa de Gabael, o fillo de Gabr, en Raguex de Media. 21Polo
tanto, non che dea pena de que sexamos pobres; ti poses unha gran riqueza, se temes a
Deus, se foxes de toda clase de pecado e se obras ben s ollos do Seor o teu Deus".
Preparativos da viaxe
5 1Entn Tobas respondeu seu pai Tobit:
-"Farei, pap, todo canto me ordenaches. 2Mais como poderei recuperar esa prata, pois
eu non coezo ese home nin el a min? Que sinal lle vou dar para que me recoeza, se fe
de min e me dea a prata? E, ademais, non sei o camio para ir Media".
3Tobit respondeu seu fillo Tobas:
-"Teo unha acta asinada por el; eu asineina tamn e partina metade e cada un ten unha
parte, pois a sa quedou coa prata. Hai xa vinte anos que a deixei en depsito. Polo tanto,
fillio, busca agora a algun de confianza para que te acompae; pagarmoslle un salario
ata a volta. Vai, pois, recoller esa prata casa de Gabael".
4Tobas sau en busca de algun que o puidese acompaar Media; un que coecese ben
o camio. Non tardou en se atopar co anxo Rafael en p diante del; mais non pensou que
fose un anxo de Deus. 5Dxolle:
-"De onde es ti, amigo?"
O anxo respondeulle:
500

A BIBLIA

-"Son un fillo de Israel, un dos teus irmns e vin por aqu para traballar".
Tobas dxolle:
-"Coeces ti o camio para ir Media?"
6O anxo respondeulle:
-"Si, estiven al moi a mido, coezo tdolos camios de memoria. Fun ben veces
Media e hospedeime na casa de Gabael, o noso irmn, que vive en Raguex de Media. Hai
dous das de camio normal desde Ecbtana a Raguex, pois Raguex est na montaa, e
Ecbtana no val".
7Tobas dxolle:
-"Agrdame, amigo, mentres llo vou dicir meu pai, pois faime falta que veas canda
min, e xa che pagarei o teu salario".
8El dxolle:
-"Moi ben, seguirei aqu, mais non te demores".
9Tobas foi informar seu pai Tobit e dxolle:
-"Xa dei cun israelita de entre os nosos irmns".
Tobit contestou:
-"Chmamo, que quero saber de que clan e de que tribo , e se podo contar con el para te
acompaar".
10Tobas sau chamalo e dxolle:
-"Amigo, chmate meu pai".
O anxo entrou na casa e Tobit adiantouse a saudalo. El respondeu:
-"Desxoche benestar en abundancia".
Tobit replicou:
-"Que benestar vou ter? Estou cego, sen poder ve-la luz do ceo. O meu camiar nas
tebras, como os mortos que non contemplan mis a luz. Vivindo, habito cos mortos, oio a
voz da xente, pero non a vexo".
O anxo dxolle:
-"Ten coraxe; Deus curarate moi axia; coraxe".
Tobit, entn, preguntoulle:
-"Meu fillo Tobas ten a intencin de ir Media, poderas ti acompaalo e servirlle de
gua? Eu pagareiche o teu salario, irmn".
El contestou:
-"Estou disposto a facelo, coezo tdolos camios, fun a Media a mido, e percorrn
tdalas sas chairas e montaas e coezo tdolos camios".
11Tobit preguntoulle:
-"Irmn, de que familia es ti e de que tribo? Dimo, irmn".
12El respondeu:
-"E que necesidade tes de coece-la mia tribo?"
Tobit replicou:
-"Quero, irmn, saber con certeza de quen es fillo e cal o teu nome".
13El respondeulle:
-"Eu son Azaras, fillo de Hananas o Grande, un dos teus irmns".
14Tobit dxolle:
-"Sexas benvido, irmn. Non me tomes a mal que quixese saber con certeza de que
familia es. Resulta que ti e-lo noso parente, dunha moi boa familia. Eu coezo a
Hananas e a Natn, ambos fillos do ilustre Xelomit. Vian comigo a Xerusaln para
adora--lo noso Deus. Non escolleron mal camio. Os teus irmns son xente de ben. Ti es
de moi boa cepa. Benvido sexas".
15E dixo mis:

501

A BIBLIA

-"Douche como paga unha dracma por da e a mesma mantenza do meu fillo.
16Acompao, fai o favor, e engadirei ademais algunha cousa teu salario".
17O anxo respondeu:
-"Si, irei con el, non teas preocupacin ningunha. Todo nos ir ben, tanto sada como
volta; pois o camio seguro".
Tobit contestou:
-"Sexas bendito, irmn".
Despois chamou por seu fillo e dxolle:
-"Fillo querido, prepara canto necesites para a viaxe e sae co teu irmn. Que o Deus que
est no ceo vos tea al enriba canda El e que vos conduza sans e salvos e vos faga voltar
onda min. E que o seu anxo vaia convosco e vos protexa, fillo".
Tobas sau e pxose en camio, abrazou o seu pai e a sa nai e Tobit dxolle:
-"Boa viaxe".
18A sa nai empezou a chorar e dixo a Tobit:
-"Por que mandaches sar meu fillo? Non el o bastn da nosa man, o que vai e vn
diante de ns? 19Que non se engada ese dieiro que xa temos, pois nada conta lado
do noso fillo. 20Chegbanos ben a maneira de vivir que o Seor nos foi dando ata aqu".
21Mais el dxolle:
-"Non te atormentes, muller: todo lle ir ben noso fillo, tanto ida como volta, e os
teus ollos vern o da no que retorne a ns san e salvo.
22Deixa, polo tanto, de te atormentares; non te apures por eles, muller, que un anxo vai
canda eles; tern unha viaxe feliz e volver san e salvo".
23E ela parou de chorar.
A captura dun peixe
6 1Cando saron, mozo e anxo, o can foi canda eles. Camiaron xuntos ata que se fixo de
noite, e acamparon beira do ro Tigris. 2O mozo baixou ata o Tigris para lava-los ps.
Entn un gran peixe saltou fra da auga e intentou engulirlle un p. O rapaz deu un berro.
3O anxo dxolle:
-"Pllao, non o deixes liscar".
Tobas agarrouno e sacouno fra. 4O anxo dxolle:
-"Abreo, qutalle o fel, o corazn e mailo fgado, e ponos a un lado, pois serven de
medicina; as tripas traas".
5O rapaz abriu o peixe, recolleu o fel, o corazn e o fgado, e asou un trozo, comeuno, e
salgou o resto.
6Seguiron o camio os dous xuntos ata as proximidades de Media. 7Entn Tobas
preguntoulle anxo:
-"Irmn Azaras, que remedios se sacan do corazn, do fgado e do fel do peixe?"
8El respondeulle:
-"Se un home ou unha muller se ven atacados por algn demo ou esprito malo, faise
subir diante deles o fume do corazn e do fgado do peixe e xa non os volve atacar;
quedan ceibes para sempre. 9Referente fel, untas con el os ollos do que padece
leucomas, sopras sobre eles e curan".
Plano de casamento
10Chegados Media, acercbanse xa a Ecbtana 11cando Rafael lle dixo a Tobas:
-"Amigo Tobas".
El respondeulle:
502

A BIBLIA

-"Que?"
O anxo dixo:
-"Hoxe imos facer noite na casa de Reuel. o teu parente e ten unha filla chamada Srah.
12 filla nica. Ti e-lo parente con mis dereitos para casares con ela e herdre-los bens
de seu pai. unha virxe reflexiva, decidida, encantadora e seu pai un home de ben".
13E dixo mis:
-"Ti te-lo dereito de recibila por esposa. Escitame, pois, irmn: voulle falar esta mesma
tarde da rapaza pai para podela obter como prometida; e cando voltemos de Raguex,
celebrarmo-lo casamento. Eu sei que Reuel non cha pode negar en absoluto nin darlla a
outro, pois incorrera na pena de morte, segundo o veredicto do libro de Moiss, polo
feito de que tes ti a prioridade de obtela por esposa. Escitame, pois, irmn: vamos esta
mesma tarde falarlle da filla e pedirlla en matrimonio; e, cando regresemos de Raguex,
tomarmola e levarmola connosco ta casa".
14Tobas respondeu entn a Rafael:
-"Azaras, meu irmn: on dicir que xa foi dada a sete maridos e que todos eles morreron
na cmara nupcial; a noite mesma en que entraban onda ela, morran. Algns dican que
se trataba dun demo que os mataba, 15de a que, neste momento, tea medo. A ela non
lle faca mal ningn, mais que se achegase a ela, o inimigo matbao. Eu son fillo nico
de meu pai. Se eu morro tamn, farei baixar tumba a vida de meu pai e de mia nai,
cheos de dor por culpa mia. E non teen outro fillo que os enterre".
16Rafael dxolle:
-"Esqueccheste das instruccins de teu pai, como che mandou que escolleses unha
muller da casa do teu parente? Polo tanto, escitame, irmn, e non tremas por ese demo,
e recbea por esposa. Sei, ademais, que esta mesma tarde cha dar por muller. 17Mais
cando entres na cmara nupcial, colle un cacho de fgado do peixe, xunto co corazn, e
pono nunhas brasas. O ulido estenderase e o demo notarao e fuxir e non voltar xa mis
e ningun o ollar novamente darredor dela. 18Cando chegue o momento preciso de te
xuntares con ela, levantdevos antes os dous, rogade e suplicade Seor do ceo que tea
compaixn de vs e vos conceda a sade. Non teades medo, pois a ti a quen est
destinada desde sempre e es ti quen a debes salvar. Ela seguirate e asegroche que ters
fillos dela, que che sern como irmns. Non te acovardes".
19Unha vez odas por Tobas estas palabras de Rafael o cerciorado de que ela era para el
unha irm, da raza e da casa de seu pai, empezou a amala apaixoadamente e o seu
corazn afeccionouse a ela.
Casamento de Tobas
7 1O entraren en Ecbtana, dixo Tobas:
-"Azaras, meu irmn, lvame dereitio casa do noso irmn Reuel".
O anxo conduciuno casa de Reuel. Encontrrono sentado diante da porta do patio e
adiantronse a saudalo. El dxolles:
-"Sade, irmns, sexades benvidos".
E fxoos entrar na sa casa. 2Dxolle sua muller dnah:
-"Canto se semella ese mozo meu irmn Tobit!"
3dnah preguntoulles:
-"De onde sodes, irmns?"
Contestaron:
-"Da casa dos fillos de Naftal, deportados a Nnive".
4Ela dixo entn:
-"Coecde-lo noso irmn Tobit?"
503

A BIBLIA

Responderon:
-"Si que o coecemos".
E ela de novo:
-"Como est?"
Responderon:
5-"Moi ben; anda vive".
E Tobas engadiu:
-" o meu pai".
6Reuel levantouse dun brinco e abrazouse a el chorando. Logo falou e dxolle:
-"Sexas benvido, fillo. Tes un pai excelente. Que mgoa que un home tan bo, que faca
tantas esmolas, quedase cego!"
E botndose pescozo do seu irmn Tobas, volveu chorar. 7A sa muller dnah chorou
tamn por Tobit, e a sa filla Srah tamn empezou a chorar. 8Despois matou un carneiro
do rabao e recibiunos con moito amor.
9Lavados xa e baados, cando se foron sentar mesa, Tobas dixo a Rafael:
-"Irmn Azaras, pregntalle a Reuel se me d a mia irm, Srah".
10Reuel ou isto e dxolle mozo:
-"Come, bebe e aproveita a tarde, pois non lle corresponde a ningun mis ca a ti, irmn,
casar coa mia filla, Srah, nin eu podo darlla a outro que non sexas ti, pois e-lo parente
mis prximo. Sen embargo, meu fillo, vouche dicir toda a verdade. 11Xa llela dei a sete
homes de entre os nosos parentes, e todos morreron a noite mesma que an con ela. Pero
agora come, fillo, e bebe e o Seor intervir no teu favor". Mais Tobas dixo:
-"Non comerei bocado nin beberei aqu cousa ningunha mentres non resolvas este
asunto".
Reuel dxolle:
-"Moi ben, vouno facer. Xa que ela che pertence segundo a decisin do libro de Moiss;
o ceo quen decide que cha dea. Recibe, pois, a ta irm. A partir deste momento, ti e-lo
seu irmn e ela a ta irm. Entrgocha a partir de hoxe e para sempre. O Seor do ceo
far que esta noite sexa boa para mbolos dous, fillo. Que vos manifeste a sa
misericordia e a sa paz".
12Reuel chamou entn a Srah, ela veu onda el. Tomndoa pola man, entregoulla a
Tobas dicindo:
-"Recbea segundo a Lei e segundo a decisin consignada no libro de Moiss, que cha d
por muller. Tmaa e lvaa sen medo a teu pai. Que o Deus do ceo vos conduza en paz".
13Despois chamou nai de Srah e mandoulle traer con que escribir. E redactou o
documento do contrato de matrimonio, no que se consignaba que lla daba por muller
segundo a decisin da Lei de Moiss. 14S entn comezaron a comer e beber.
A noite do casamento
15Reuel chamou sa muller dnah e dxolle:
-"Irm mia, prepara a outra habitacin e leva a ela a Srah".
16dnah foi preparar un leito na habitacin, como el lle mandara. Levouna e botouse a
chorar por ela; despois limpou as bgoas e dxolle:
17-"Moito nimo, filla, que o Deus do ceo cambie en ledicia o teu pesar".
E sau.
8 1Rematada a comida e bebida, quixeron deitarse. Conduciron o mozo ata a habitacin.
2Tobas lembrouse das palabras de Rafael: sacou do seu bolso o fgado e o corazn do
peixe e pxoo sobre os tizns do braseiro. 3O ulido do peixe detivo demo, que fuxiu
504

A BIBLIA

polos aires, camio dos desertos de Exipto. Rafael foi al e encadeouno al mesmo.
4Despois deixou a Tobas e pecharon a porta da habitacin. El ergueuse do leito e dxolle
moza:
-"rguete, irm, recemos, e supliquemos Seor para que nos conceda a sa misericordia
e sade".
5Ela ergueuse e puxronse a rezar e a suplicar, para que se lles concedese a sade. E el
dixo:
-"Bendito sexas, ti, Deus de nosos pais.
Bendito o teu nome en tdalas xeracins do futuro.
Que te louven os ceos e toda a creacin en tdolos sculos.
6Ti creaches a Adam,
e fuches ti quen lle deches unha axuda e sostn, a sa muller Eva,
e de ambos naceu a raza dos homes.
Fuches ti quen dixeches:
Non est ben que o home viva s:
fagmoslle unha axuda semellante a el.
7Agora, pois, non desexo ilextimo o que me move a tomar
por esposa esta irm que teo aqu; senn o amor de verdade.
Ordena que se nos outorgue misericordia tanto a ela como a min,
e que cheguemos xuntos vellez".
8Despois dixeron vez:
-"Amn, amn".
9E deitronse para pasa-la noite.
Reuel, pola sa banda, levantouse e xuntou os servidores. Foron cavar unha tumba.
10Reuel, en efecto, dixrase: -"Pode que morra; non seriamos obxecto de riso e burla?"
11Cando remataron o seu labor, Reuel voltou casa e chamou a sa muller. 12Dxolle:
-"Manda unha das tas criadas habitacin para ver se est vivo: deste xeito, se est
morto, poderemos enterralo sen que ningun saiba nada".
13Advertiron serventa do que poda pasar, prenderon a lmpada e abriron a porta; ela
entrou e viu que durman xuntos profundamente. 14Ela sau da-la noticia:
-"Est vivo, todo vai ben".
15Entn bendiciron o Deus do ceo, dicindo:
-"Bendito sexas, ouh Deus, digno de toda bendicin.
Que se te louve polos sculos.
16Sexas bendito pola consolacin que me deches,
pois non foi como eu pensaba,
senn que nos trataches con misericordia.
17Bendito sexas por teres compaixn de dous pobres fillos nicos.
Mstralles, Seor, a ta misericordia e salvacin
e fai que a sa vida transcorra na ledicia e na gracia".
18E mandou s seus servidores que cegasen a tumba antes da alborada.
O festn das vodas
19Reuel dxolle sa muller que preparase pan en cantidade; despois, que trouxese da
corte dous bois e catro carneiros e que os aderezase. E comezaron os preparativos.
20Chamou a Tobas e manifestoulle:
-"Durante catorce das non te movers de aqu; senn que seguirs comigo, comendo e
bebendo, enchendo de gozo o corazn da mia filla, que anda est impresionada polo
golpe das sas desgracias. 21Colle xa desde agora a metade de tdolos meus bens, e
505

A BIBLIA

retornars sen dificutade ningunha onda teu pai. A outra metade ser ta cando morramos
a mia muller e eu. Animo, querido fillo, eu son o teu pai e dnah a ta nai. Estamos
contigo e coa ta irm, desde agora e por sempre. Animo".
Cobro do depsito da prata
9 1Entn Tobas chamou a Rafael e dxolle:
2-"Azaras, meu irmn, leva contigo catro servos e dous camelos e vai a Raguex casa de
Gabael, entrgalle a acta do depsito e cobra a prata; despois trae a Gabael contigo para a
festa. 3Ti sabes ben que meu pai non para de conta-los das. 4Se eu me retardo un s da,
serei causa de que se encha de pena. Por outra parte,ve-lo que Reuel xurou: eu non podo
traspasa-lo seu xuramento".
5Rafael partiu cos catro servos e os dous camelos camio de Raguex de Media e pasaron
a noite en casa de Gabael. Entregoulle a acta e comunicoulle que Tobas, o fillo de Tobit,
tomara muller e que o convidaba festa. Gabael contoulle momento os sacos, todos cos
seus selos, e cargronos. 6Despois saron moi cedio para asistiren festa. Entraron na
casa de Reuel e atoparon a Tobas sentado mesa. Este ergueuse dun salto e saudou a
Gabael, que empezou a chorar, bendicndoo nestes termos:
-"Fillo excelente dun home excelente, xusto e cheo de caridade. Que o Seor che dea a
bendicin do ceo, a ti, ta muller, a teu pai e nai da ta esposa. Louvado sexa Deus,
pois o meu sobrio Tobit en persoa o que estou vendo".
Tobit e Ana agardando
10 1Da a da, Tobit faca contas das xornadas necesarias para ir e voltar. Xa pasaran os
das que el calculaba e o fillo non chegaba. 2Dxose: -"Pode ser que o retivesen al.
Quizais morreu Gabael e non hai ningun que lle dea o dieiro". 3E comezou a
preocuparse. 4A sa muller Ana dica:
-"O meu fillo pereceu, xa non est entre os vivos".
E as bgoas corran polos seus ollos e lamentbase dicindo:
5-"Son ben malaventurada, fillo querido: deixeite sar, a ti, luz dos meus ollos".
6E Tobit dicalle:
-"Cala, non sufras as, irm, el est ben. Sen dbida, tiveron algn contratempo al, mais
o que o acompaa seguro, un dos nosos irmns. Non temas por el, irm, pois axia o
veremos aqu".
7Mais ela respondeulle:
-"Non me digas nada, deixa de enganarme: o meu fillo pereceu".
E cada da saa o antes posible da casa e quedbase observando o camio por onde
marchara o fillo, pois non se fiaba de ningun. Despois da posta do sol, volva entrar para
se lamentar e chorar toda a noite sen poder durmir.
Tobas de volta
8Pasados os catorce das de festa que Reuel xurara celebrar en honra da sa filla, Tobas
veulle dicir:
-"Dixame marchar, pois ben sei que meu pai e mia nai xa non teen esperanza de me
volveren ver. Por iso, rgoche encarecidamente, papao, que me deixes partir e voltar
casa de meu pai; xa che expliquei en que situacin tan crtica quedou".
9Pero Reuel dixo a Tobas:

506

A BIBLIA

-"Queda, fillo, queda comigo. Mandarei mensaxeiros teu pai Tobit e daranlle noticias
tas".
Tobas respondeulle:
-"Non, non, suplcoche que me deixes voltar casa de meu pai".
10Entn Reuel entregoulle a Tobas a sa esposa Srah, e a metade dos seus bens,
criados, criadas, bois e ovellas, asnos e camelos, vestidos, prata e obxectos diversos. 11E
deixounos sar moi ledos. Saudou a Tobas nestes termos:
-"Prtate ben, fillo, e que teas boa viaxe. Que o Seor do ceo vos gue, a ti e ta
muller Srah, e que eu poida ve-los vosos fillos antes de morrer".
12E sa filla Srah dxolle:
-"Vai casa do teu sogro, pois desde agora son os teus pais, como os que che deron a
vida. Vai en paz, filla, e que sempre oia falar ben de ti mentres viva".
13dnah, sa vez, dixo a Tobas:
-"Fillo e irmn moi querido, que o Seor te conduza e que eu poida vivir e ve-los teus
fillos e de Srah antes de morrer. Na presencia do Seor, confo a mia filla s teus
coidados. Non a contristes ningn da da ta vida. Fillo, vai en paz. Desde agora eu son a
ta nai e Srah a ta irm. Sede felices ti e ela xuntos durante tdolos das da vosa vida".
Despois ela deulles unha gran aperta s dous e deixounos sar cheos de felicidade.
14Deste xeito sau Tobas da casa de Reuel feliz e ledo, bendicindo Seor do ceo e da
terra, o Rei do universo, por proporcionar un bo xito sa viaxe.
E louvou a Reuel e dnah, sa muller, e dxolles: -"Que poida eu honrarvos tdolos das
da mia vida".
Curacin de Tobit
11 1Como xa se aproximaban a Acrim, diante de Nnive, Rafael dixo:
2-" Ti sabes ben en que situacin deixamos a teu pai. 3Imos, pois, adiantarnos ta
muller para prepara-la casa mentres chegan os demais".
4E marcharon os dous xuntos. Rafael dixralle a Tobas: -"Garda o fel e lvao na man".
O can seguiu detrs deles. 5Ana estaba sentada, ollando o camio por onde tia que vir
seu fillo. 6Viuno vir lonxe e dxolle pai:
-"Al vn o teu fillo co seu compaeiro".
7Rafael dixo a Tobas antes de que chegase onda o pai:
-"Eu sei que os ollos de teu pai se abrirn. 8Aplcalle o fel do peixe sobre eles: o remedio
far que as nubes que ten salten, e desaparezan os leucomas; entn teu pai recobrar a
vista e ver a luz".
9Ana correu para abrazarse no fillo e dxolle:
-"Vlvote ver, meu fillo. Agora xa podo morrer".
E empezou a chorar. 10Tobit levantouse e, cambaleando, sau pola porta do patio.
11Tobas correu seu encontro, co fel do peixe na man, soproulle nos ollos e,
apreixndoo, dxolle:
-"Bo nimo, pap".
12Despois coas das mans fxolle salta-los leucomas dos ollos. 13Entn Tobit botouse
seu pescozo chorando, e dxolle: -"Vlvote ver, fillo, luz dos meus ollos". 14Logo dixo:
-"Bendito sexa Deus.
Bendito o seu nome grande.
Benditos sexan tdolos seus anxos.
Que o seu nome grande sexa sobre ns.
Benditos sexan tdolos seus anxos en tdolos sculos.
Pois o Seor, que me ferira,
507

A BIBLIA

permteme agora ve-lo meu fillo Tobas".

15Tobas entrou na casa moi feliz; bendicindo a Deus en alta voz. Explicoulle seu pai o
gran xito da sa viaxe, como traa tda a prata e tamn como casara con Srah, a filla de
Reuel, prxima a chegar, pois xa se encontra s portas de Nnive.
16Tobit, contento e louvando a Deus, sau encontro da sa nora cara s portas de
Nnive. Cando as xentes de Nnive o viron marchar e dar voltas con plena sade, sen que
ningun o guiase, marabillronse. Tobit pregoou diante deles que Deus tivera lstima del,
abrndolle de novo os ollos. 17Che-gado xunto a Srah, a muller de seu fillo, Tobas,
bendciuna nestes termos:
-"Sexas benvida, filla. Bendito sexa o teu Deus, que te trouxo onda ns, filla. Bendito
sexa o teu pai. Bendito sexa o meu fillo, Tobas, e bendita ti, filla. Entra na ta casa;
sexas moi benvida, para ti a bendicin e a ledicia; entra, filla".
18Nese da houbo gran gozo entre os xudeus de Nnive. 19Ahicar e Nasbs, os sobrios
de Tobit, vieron tamn onda el, cheos de felicidade.
Rafael dixo quen era e foise
12 1Rematados os festexos da voda, Tobit chamou polo seu fillo Tobas e dxolle:
-"Fillo querido, disponte a paga-lo salario do teu compaeiro de rota, engadindo algunha
cousa".
2El contestoulle:
-"Pap, canto lle teo que dar? Anda que lle dea a metade dos meus bens, non fago
demasiado. 3Levoume san e salvo, curou a mia muller, recuperou a prata, e curoute a ti
tamn. Despois de todo isto, cal pode se-lo seu salario?"
4Tobit dxolle:
-"Fillio, moi xusto que leve a metade de todo canto trouxo".
5Tobas chamouno e dxolle:
-"Colle como salario a metade de todo o que trouxeches e vai en paz".
6Entn Rafael tomounos s dous parte e manifestoulles:
-"Bendicide a Deus e celebrdeo diante de tdolos viventes polo que fixo convosco. bo
bendicir e canta-lo seu nome. Facede coecer a tdolos homes as marabillas de Deus,
como se merece. Non sexades neglixentes en cantalas. 7 bo ter oculto o segredo do rei,
mais as obras de Deus bo pregoalas e revelalas. Celebrdeas, pois, como elas merecen.
Facede o ben e non vos atinxir a desgracia. 8Mis vale a oracin con verdade e a esmola
xusta c riqueza con inxustiza. Mis vale facer esmola que amontoar ouro. 9A esmola
libra das tebras da morte e limpa de todo pecado e da inxustiza. Os que fan esmola
veranse saciados de vida; 10os que cometen pecado e inxustiza son inimigos de si
mesmos.
11Agora vouvos dicir toda a verdade sen nada calar. Acabo de vos dicir: bo esconde-lo
segredo do rei e revelar con toda claridade as obras de Deus. 12Pois ben, cando ti
rezabas, o mesmo ca Srah, era eu quen presentaba as vosas oracins diante da gloria do
Seor, e da mesma maneira cando ti enterrba-los mortos. 13Cando non dubidabas en
erguerte e deixa-la comida para ires enterra-lo morto, foi entn cando fun enviado onda ti
para te poer proba. 14Mais mesmo tempo envioume Deus para curarte, o mesmo ca
ta nora, Srah. 15Eu son Rafael, un dos sete anxos que estn diante da gloria de Deus
e penetran na sa presencia".
16Ambos a dous, abraiados, caeron rostro a terra, cheos de santo temor. 17Pero el
dxolles:
-"Non temades. A paz sexa convosco. Bendicide a Deus por sempre. 18Cando estaba
convosco, non se trataba de ningunha cousa mia, senn da vontade de Deus. a El a
508

A BIBLIA

quen debedes louvar longo de toda a vosa vida, a El a quen debedes cantar. 19Vs
vedes agora que eu non coma nada, senn que tiades unha visin.
20Bendicide, pois, Seor neste mundo e celebrade a Deus. Eu torno agora que me
enviou. Escribide todo canto vos ocorreu".
E elevouse, 21e eles, por moito que ollaron cara ceo, xa non o viron. 22Bendican e
cantaban a Deus e celebrbano por tdalas grandes obras que fixera por medio da
aparicin dun anxo.
Cntico de Tobit
13 1E Tobit dixo:
-"Bendito sexa por sempre o Deus vivo,
bendito o seu reino.
2El o que castiga e ten misericordia.
El fai baixar ata a morada dos mortos,
nas profundidades da terra,
e despois levanta de novo da gran perdicin.
Ningun pode escapar da sa man.
3Celebrdeo, fillos de Israel, diante das nacins,
entre as que El vos dispersou.
4Fxovos ver al a sa grandeza.
Exaltdeo perante tdolos viventes,
pois El o noso Seor, o noso Deus, o noso Pai.
El Deus por tdolos sculos.
5El castigouvos polas vosas iniquidades,
pero volverase compadecer novamente de todos vs
e recolleravos de entre tdalas nacins
por onde fostes dispersados.
6O da en que volvades a El,
con todo o voso corazn e todo o voso ser
para obrardes segundo a verdade diante del,
entn El volver a vs e non vos ocultar o seu rostro.
7E agora pensade o que fixo por vs
e celebrdeo a plena voz.
Bendicide Seor da xustiza
e exaltade Rei dos sculos.
8Pola mia parte, eu celbroo na terra
que fun deportado.
Anuncio a sa grandeza e o seu poder
a unha nacin pecadora.
Convertdevos, pecadores, obrade rectamente na sa presencia.
Poida que tea compaixn e vos acolla con misericordia.
9Eu enxalzo o meu Deus
e exulto, cheo de ledicia, no Rei do ceo.
10Que todos proclamen a sa grandeza
e o celebren en Xerusaln.
Xerusaln, cidade santa,
Deus castigoute polas obras dos teus fillos,
mais de novo hase compadecer do pobo xusto.
11Celebra Seor como debido
509

A BIBLIA

e bend Rei dos sculos

para que o seu templo sexa reconstrudo en ti con ledicia.
12Que encha en ti de gozo a tdolos deportados
e que ame en ti a tdolos desgraciados polos sculos dos sculos.
13Unha viva luz alumar ata os confns da terra.
Virn a ti de lonxe pobos en gran nmero,
e habitantes de tdolos extremos da terra
virn cara teu santo nome,
coas mans cheas de ofrendas para o Rei do ceo.
Xeracins e xeracins enchern o teu corazn de xbilo
e o nome da Elixida durar sempre.
14Malditos cantos falen de ti duramente.
Malditos os que te destran e derruben os teus muros,
tdolos que abatan as tas torres e queimen as tas casas.
E benditos para sempre os que te teman.
15Vai, rebrinca de gozo a causa dos xustos,
pois sern xuntados todos e bendicirn Seor dos sculos.
Ditosos os que te amen.
Ditosos cantos se gocen na ta paz.
16Ditosos os que se vexan aflixidos por amor a ti,
a causa dos teus castigos,
pois gozarn en ti e vern
toda a ta ledicia por sempre.
Si, eu bendigo Seor, o gran Rei,
17porque reconstruir Xerusaln
e nela o seu templo polos sculos.
Feliz de min, se queda algun da mia raza
para ve-la ta gloria e celebra-lo Rei do ceo.
As portas de Xerusaln sern reconstrudas con zafiros e esmeraldas e tdolos seus muros
con pedras preciosas.
As torres de Xerusaln sern edificadas con ouro e os seus baluartes con ouro fino.
As ras de Xerusaln sern pavimentadas con rubs e pedras de Ufir.
18As portas de Xerusaln entoarn himnos de ledicia e tdalas sas casas cantarn:
Aleluia, bendito sexa o Deus de Israel!
E os elixidos louvarn o seu santo nome eternamente".
14 1As rematou Tobit o seu canto de agradecemento.
Morte de Tobit
2Tobit morreu en paz idade de cento doce anos e foi enterrado con magnificencia en
Nnive. Pasaran xa sesenta e dous anos desde que perdera a vista; desde que a recobrou,
viviu na abundancia e fixo esmolas, bendicindo sempre a Deus e celebrando a sa
grandeza.`
3A punto de morrer, chamou o seu fillo Tobas e deulle as seguintes instruccins:
4-"Fillo, leva lixeiro os teus nenos a Media; pois eu creo na palabra de Deus profeta
Nahm contra Nnive: todo se realizar e abater sobre Asur e Nnive; todo canto din os
profetas de Israel, enviados de Deus, hase de cumprir. Nada se quitar de tdalas
palabras, e todo se cumprir no seu tempo. En Media vivirase en mis seguridade do que
en Asiria ou Babilonia. Pois eu sei e creo que todo canto dixo Deus se ha de cumprir,
510

A BIBLIA

realizarase: non se deixar de cumprir unha soa palabra dos profetas. Os nosos irmns
que habitan na terra de Israel sern empadroados e deportados lonxe desta terra feliz.
Toda a terra de Israel quedar deserta, Samara e Xerusaln quedarn desertas e o templo
de Deus verase tamn desolado e queimado polas chamas durante algn tempo. 5Pero de
novo ter Deus compaixn e faraos voltar sa terra de Israel. De novo construirn o seu
templo, mais non coma o primeiro, ata que se cumpran os tempos fixados. Despois disto,
volvern todos do seu desterro e reconstruirn esplendidamente Xerusaln. A casa de
Deus ser a reconstruda segundo o que dela dixeron os profetas de Israel. 6Todos, en
tdalas nacins da terra enteira, virn e crern en Deus en toda verdade. Todos
abandonarn os seus dolos mentireiros, que os extraviaban no seu erro, e bendicirn na
xustiza Seor dos sculos. 7Tdolos fillos de Israel, que sern salvos naqueles das por
se lembraren do Seor na verdade, xuntaranse e virn a Xerusaln. Habitarn por sempre
con seguridade na terra de Abraham que lles ser devolta. Os que amen a Deus na
verdade alegraranse, mais os que cometan o pecado e a iniquidade sern borrados da
terra.
8E agora, fillos, velaqu as mias instruccins: servide a Deus na verdade e facede o que
lle sexa grato. Mandade s vosos fillos practica-la xustiza e a esmola, lembrarse de Deus
e de bendici-lo seu nome en todo tempo, na verdade e con toda a sa alma. 9En canto a ti,
fillo, vaite de Nnive, non sigas aqu. Despois de sepultre-la ta nai onda min, non pases
nin sequera unha noite no territorio desta cidade. Pois eu estouno vendo; hai aqu moita
iniquidade e comtense nela grandes inxustizas, sen que ningun se avergoe.
10Considera, fillo, canto Nasbs lle fixo seu pai adoptivo, Ahicar: Non o fixo baixar
vivo corazn da terra? Mais Deus vingou a infamia baixo a mirada da vctima: Ahicar
sau luz, mentres que Nasbs entrou nas tebras eternas, por querer matar a Ahicar. Mais
este, debido s sas esmolas, escapou da trampa mortal que lle tendera Nasbs, quen
quedou prendido na rede que foi a sa runa. 11As, pois, fillos queridos, vede o froito
que d a esmola e o que produce a iniquidade -esta produce a morte-. Pero viseme a
vida..."
Deitrono no seu leito e morreu. E foi enterrado con gran pompa.
Eplogo
12Morta tamn a nai, enterrouna Tobas co pai. Despois sau coa sa muller para Media e
habitou en Ecbtana co seu sogro Reuel. 13Colmou de atencins s seus sogros na sa
vellez. Enterrounos en Ecbtana de Media, e herdou o patrimonio de Reuel, o mesmo c
de seu pai, Tobit. 14Morreu moi estimado idade de cento dezasete anos. 15Coeceu,
antes de morrer, a runa de Nnive e viu chegar Media os ninivitas deportados por
Ciaxares, rei de Media. Bendiciu Seor por todo o que fixera s xentes de Nnive e de
Asur. Alegrouse antes de morrer da sorte de Nnive, e bendiciu Seor Deus polos
sculos dos sculos. Amn.

511

A BIBLIA

XUDIT
I. A CAMPAA DE HOLOFERNES
Nabucodonosor e Arfaxad
1 1No ano doce do reino de Nabucodonosor, que reinou sobre os asirios na gran cidade
de Nnive; no tempo de Arfaxad, que reinou sobre os medos en Ecbtana, 2e constre
arredor de Ecbtana un muro de pedras talladas de tres cbados de ancho e de seis
cbados de longo, dndolle muro unha altura de setenta cbados e cincuenta de ancho.
3Levantou tamn onda as portas torres de cen cbados de alto e sesenta de ancho nos
seus alicerces. 4Construu tamn portas que tian setenta cbados de alto e corenta de
ancho, para facilita-la sada das poderosas forzas e para que os seus infantes puidesen
desfilar ordenadamente.
5Neste tempo, pois, o rei Nabucodonosor declaroulle a guerra rei Arfaxad na gran
chaira chamada Ragau. 6Xuntronselle todos cantos vivan nas montaas, os que
moraban cerca do ufrates, do Tigris, do Hidaspes, e nas chairas de Arioc, rei de Elam,
para combateren s fillos de Xeleud. Unronse, pois, moitos pobos.
7Nabucodonosor, rei dos asirios, despois disto mandou mensaxeiros a tdolos habitantes
de Persia, a tdolos que moraban nas rexins occidentais, a tdolos de Cilicia e Damasco,
Lbano e Antilbano, s situados nas rexins martimas, 8a tdolos pobos do Carmelo e
de Galaad, da alta Galilea, e da gran chaira de Esdreln; 9a tdolos de Samara e das sas
vilas; s do outro lado do Xordn, ata Xerusaln; na Batanea, Iels e Cadex; cara ro de
Exipto, Tafnes, Rameses, e toda a terra de Goxn, 10ata por enriba de Tanis e de Menfis;
e a tdolos habitantes de Exipto ata os confns da Etiopa.
11Mais as xentes de todas estas terras riron co mandado de Nabucodonosor, rei dos
asirios, e non quixeron sar canda el para a guerra; pois non lle tian ningn medo, xa que
s seus ollos era un home coma eles. Despediron os seus enviados sen acordaren nada e
sen lles faceren honra ningunha. 12Entn Nabucodonosor montou en clera contra todas
esas rexins e xurou polo seu trono e polo seu imperio que se vingara coa sa espada de
tdolos habitantes do pas de Moab, dos fillos de Amn, de toda a Xudea e de todos
cantos estaban esparexidos polo Exipto ata o litoral dos dous mares.
Campaa contra Arfaxad
13Marchou co seu exrcito contra o rei Arfaxad, no ano dezasete do seu reino. Venceuno
no combate e puxo en fuga todo o poder de Arfaxad e tda a sa cabalera, e tdolos seus
carros. 14E apoderouse das sas cidades, chegando ata Ecbtana, adonndose das sas
torres e devastando as sas ras, e convertendo en ludibrio a sa fermosura. 15Apresou a
Arfaxad nas montaas de Ragau e atravesouno coas sas propias armas, acabando con el
ese da.
16Retornou Nabucodonosor a Nnive con todo o seu exrcito e con cantos se lle foran
xuntando, unha multitude innumerable de guerreiros, e repousou al durante cento vinte
das, xunto co seu exrcito, dndose boa vida.
Campaa occidental
2 1O ano dezaoito, o vintedous do primeiro mes, celebrouse un consello no pazo de
Nabucodonosor, referente a tomar vinganza contra toda aquela terra, de acordo co xa
512

A BIBLIA

decretado. 2Convocou a tdolos seus ministros e magnates e expsolle-los seus planos

secretos, disposto a poer por obra a maldade que a sa boca proferira contra esa terra.
3O parecer de todos foi que se acabase con cantos non quixeron prestar odos s decretos
do rei.
4Rematado o consello, Nabucodonosor, rei dos asirios, chamou a Holofernes, xefe
supremo do exrcito, que era o segundo despois del, e dxolle:
5-"Isto ordena o gran rei, o dono de toda a terra: parte de onda min, leva canda ti homes
aguerridos, ata cento vinte mil infantes e doce mil xinetes cos seus cabalos; 6arremete
contra toda a terra occidental, pois desobedeceron a orde da mia boca. 7Ordnalles que
poan tua disposicin a terra e a auga, xa que no meu furor sairei contra eles e cubrirei
toda a face da terra cos ps dos meus soldados, entregndoa saqueo; 8e os seus feridos
enchern os barrancos e os torrentes e mailos ros, que se desbordarn con tantos mortos;
9e deportareinos ata os confns da terra. 10Empeza por ocupa-lo seu territorio, e, se se
renden, resrvamos para o da do castigo; 11mais para os rebeldes, que non haxa perdn,
antes sexan entregados morte e saqueo, en tdalas terras que conquistes. 12Pois, pola
mia vida e pola forza do meu imperio, tal como o dixen as o cumprirei pola mia
propia man. 13Ti non deixes de executar nin unha soa palabra do teu seor; fai
enteiramente tal como che mando, sen te demorares".
14Anda ben non sau Holofernes da presencia do seu seor, aconsellouse con tdolos
magnates, xenerais e capitns do exrcito asirio; 15elixiu os homes mis aptos para a
guerra, como llo ordenara o seu seor; uns cento vinte mil homes e doce mil arqueiros a
cabalo, 16e pxoos en orde, como se ordenan as multitudes para a guerra. 17Tomou,
ademais, camelos, asnos e mulos para a bagaxe e un nmero incontable de ovellas, bois e
cabras, para o avituallamento; 18provisins abondas para cada home, e asi mesmo moito
ouro e prata do tesouro do rei.
19Despois de todo isto, pxose Holofernes en marcha co seu exrcito; e, adiantndose
rei Nabucodonosor, cubriu toda a face da terra cos seus carros, xinetes e infantes
escollidos, 20e xuntuselles unha multitude tan numerosa como a lagosta, incontable
coma o po da terra, que non se poda contar.
Etapas do exrcito de Holofernes
21Sau de Nnive e camiou durante tres xornadas pola chaira de Bectilez, e asentou o
seu campamento desde Bectilez ata cerca da montaa, esquerda da Cilicia superior.
22E, tomando todo o seu exrcito, infantes, cabalos e carros, partiu de al cara montaa.
23Aniquilou a Fud e Lud, devastou a tdolos fillos de Rassis e os fillos de Ismael, que
habitan beira do deserto, sur de Xelen, 24atravesou o ufrates, percorreu a
Mesopotamia, tomou por asalto tdalas cidades altas do torrente Abron e chegou ata o
mar.
25Apoderouse do territorio de Cilicia, derrotando a cantos se lle opuxeron, e chegou ata
os confns de Iafet pola parte do medioda, fronte a Arabia. 26E cercou a tdolos
madianitas, e prendeulles lume s sas tendas, e saqueou os seus cortellos. 27Baixou
logo chaira de Damasco polos das da seitura, incendiou tdolos campos, destruu os
seus rabaos e vacadas, saqueou as sas cidades, arrasou as sas campias e pasou polo
gume da espada a tdolos mozos. 28Un gran temor e tremor apoderouse de toda a costa,
dos moradores de Sidn e de Tiro e dos habitantes de Sur e Oquin, os de Iamnia, Axdod
e Axqueln: todos treman co medo.
3 1E environlle mensaxeiros con proposicins de paz:

513

A BIBLIA

2-"Mira, ns somos servos do gran rei Nabucodonosor e postrmonos diante de ti para

que fagas de ns o que queiras. 3As nosas granxas e todo o noso territorio, os nosos
campos de trigo, os nosos rabaos e vacadas e os fatos das ovellas, todo est ta
disposicin; dispn de todo segundo te praza. 4Tamn as nosas cidades cos seus
moradores estn ta disposicin; fai con todo o que queiras".
5Os mensaxeiros chegaron ata Holofernes e comunicronlle todo isto.
6Entn el descendeu beiramar co seu exrcito, puxo garnicins nas cidades fortes, e
delas tomou os mellores homes e enrolounos nas sas tropas. 7Foi recibido por toda a
rexin con coroas, danzas e pandeiros. 8El devastou o territorio e talou os bosques
sagrados, e mandou destrur tdolos deuses daquela terra, co fin de que s
Nabucodonosor fose adorado por tdalas nacins e tdalas linguas e tribos o invocasen
coma deus.
9Unha vez na chaira de Esdreln, onda Dotn, fronte serra de Xud, 10acampou entre
Gaba e Escitpolis, onde permaneceu un mes, en espera de provisins para o seu
exrcito.
Alerta en Xudea
4 1Tan pronto os fillos de Israel que vivan en Xudea oron todo canto Holofernes, xefe
supremo do exrcito de Nabucodonosor, rei dos asirios, lles fixera s xents, e como
saqueara e destrura os seus templos, 2apoderouse deles un medo grandsimo, temendo
pola sorte de Xerusaln e polo templo do Seor, o seu Deus, 3pois anda acababan de vir
da catividade, e haba moi pouco que reuniran todo o pobo de Xudea e que consagraran a
moblaxe, o altar e o templo, que foran profanados.
4Puxeron, pois, alerta a toda a rexin de Samara coas sas aldeas, a Bethorn, Belmain,
Ieric, Ioba, Asora e o val de Salem; 5e ocuparon a tempo as cimas dos montes mis
elevados e fortificaron os pobos que neles haba e xuntaron provisins con miras
guerra, pois anda eran recentes as colleitas dos campos. 6O sumo sacerdote, Ioaquim,
que por aqueles das ficaba en Xerusaln escribiu s habitantes de Betulia e s de BetOmestaim, que est fronte a Esdreln, entrada da chaira de onda Dotn, 7dicndolles
que se fixesen fortes na subida da montaa, pois por a estaba o acceso Xudea, e, como
era tan estreito que s podan pasar dous homes vez, que lles sera fcil cortrlle-lo
paso. 8Os fillos de Israel cumpriron as ordes do sumo sacerdote Ioaquim e do Consello
dos Ancins de todo o pobo de Israel, que tia a sa sede en Xerusaln.
Oracins e xexns
9Tdolos israelitas clamaron a Deus, insistndolle moito con gran fervor e humildade;
10eles, as sas mulleres e os seus fillos, tdolos estranxeiros ou xornaleiros, e mesmo os
escravos, vestronse de saco. 11Tdolos homes, mulleres e nenos de Israel, que vivan en
Xerusaln, postrronse ante o templo, cubriron de cinsa as sas cabezas e mostraron os
seus sacos diante do Seor. 12E revestiron con sacos o altar e berraron todos a unha
Deus de Israel, pedndolle que non entregase saqueo os seus fillos, as sas mulleres
pillaxe, as cidades da sa herdanza destruccin, nin o santuario profanacin e
oprobio, para burla dos xents. 13O Seor escoitou os seus berros e mirou a sa angustia.
O pobo xexuou moitos das en toda a Xudea e en Xerusaln, ante o santuario do Seor
omnipotente. 14O sumo sacerdote Ioaquim e cantos estaban diante do Seor e o servan,
sacerdotes e ministros do Seor, cinguidos de saco, ofrecan o holocausto perpetuo, 15e,
coa tiara cuberta de cinsa, invocaban Seor con tdalas sas forzas, pedndolle que
velase por toda a casa de Israel.
514

A BIBLIA

Consello de guerra de Holofernes

5 1Chegou a odos de Holofernes, xeneralsimo do exrcito asirio, que os fillos de Israel
se preparaban para a guerra; que pecharan os pasos das montaas e que fortificaran os
cumes dos montes altos, poendo atrancos no plano. 2Isto encolerizouno sobremaneira e,
chamando a tdolos prncipes de Moab, s xenerais de Amn e a tdolos strapas da
beiramar, 3faloulles desta maneira:
-"Dicdeme, fillos de Canan: que pobo ese que vive nas montaas, que cidades
habita, cal o nmero dos seus soldados e en que se basa o seu poder e a sa forza, que
rei est a sa fronte e conduce o seu exrcito, 4e por que refugan sar meu encontro, a
diferencia de tdolos demais pobos de occidente?"
5Ahicar, xefe de tdolos amonitas, contestoulle:
-"Escoite o meu seor unha palabra da boca do seu servo e direille a verdade sobre este
pobo que mora nesta montaa onda a que te encontras, pois non sair mentira da boca do
teu servo. 6Este pobo trae a sa orixe dos caldeos. 7Habitaron primeiro en Mesopotamia;
e, por non seguiren os deuses de seus pais, que vivan en Caldea, 8abandonrona e
deixaron o seu culto para adoraren o Deus do ceo, o Deus que xa tian recoecido. Este
foi o motivo de que os afastasen da presencia dos seus deuses e eles fronse refuxiar
Mesopotamia, onde residiron por moito tempo. 9O seu Deus mandounos sar da sa casa
e encamiounos terra de Canan, onde se estableceron e enriqueceron con ouro, prata e
moitos rabaos. 10Baixaron despois a Exipto, porque a fame se estendera pola terra de
Canan e permaneceron al, onde atoparon os alimentos, multiplicndose de xeito que xa
non se podan contar. 11Pero veu un rei de Exipto e alzouse contra eles, oprimndoos con
traballos duros na fabricacin de ladrillos, humillndoos e convertndoos en escravos.
12Berraron seu Deus, que castigou a terra de Exipto con pragas que non tian cura, ata
que os exipcios os afastaron da sa presencia. 13O seu Deus enxugou o mar Rubio diante
deles 14e encamiounos Sina e a Cadex-Barnea; botaron fra a tdolos moradores do
deserto, 15establecronse no pas dos amorreos e aniquilaron pola forza a tdolos
habitantes de Hexbn. Cruzaron o Xordn e apoderronse de toda a montaa; 16puxeron
en fuga diante deles s cananeos, perizitas, iebuseos, s xequemitas e a tdolos
guirgaxitas, e moraron al por moito tempo. 17Todo lles foi moi ben, mentres non
pecaron contra o seu Deus, pois o Deus que est en medio deles aborrece a inxustiza.
18Mais cando se arredaron do camio que lles sinalara, foron destrudos por moitas
guerras e levados cativos a unha terra estraa, e o templo do seu Deus viuse arrasado e as
sas cidades caeron baixo o poder do inimigo. 19Mais agora, por se converteren seu
Deus, retornaron de tdolos lugares por onde estiveran esparexidos, e apoderronse de
Xerusaln, lugar do seu santuario, establecndose na montaa, que ficara deserta. 20As
pois, dono e seor, se hai neste pobo algn delito ou pecado contra o seu Deus, entn
subamos, que os derrotaremos. 21Pero se non hai neles iniquidade, que o meu seor pase
de largo, pois pode que o seu Deus os protexa e sexa o seu escudo e nos serimo-la
irrisin de toda a terra".
22Ditas por Ahicar estas palabras, todo o pobo que se mantia arredor da tenda, protestou
alporizado, e os magnates de Holofernes e os habitantes da costa e de Moab pediron que
Ahicar fose descuartizado.
23- "Nunca lles teremos medo s fillos de Israel. un pobo sen forzas para soster unha
dura loita. 24Subamos, que sern presa do teu exrcito, seor Holofernes".
Ahicar, nas mans israelitas

515

A BIBLIA

6 1Tan pronto cesou o tumulto das xentes que rodeaban o consello, dixo Holofernes, xefe
supremo do exrcito de Asiria, a Ahicar diante de tdolos pobos estranxeiros e dos
moabitas:
2-"Quen es ti, Ahicar, e quen eses mercenarios de Amn, para nos virdes con profecas e
aconsellardes que non loitemos contra esa nacin israelita, porque a protexe o seu Deus?
Que outro deus hai fra de Nabucodonosor? Este enviar o seu exrcito e borraraos da
face da terra, sen que o seu Deus os poida librar. 3Mais ns, os servos de
Nabucodonosor, esmagarmolos como a un s home, 4e non podern resisti-lo empuxe
dos nosos xinetes. Varrermolos. Os seus montes embebedaranse de sangue e as sas
chairas encheranse de cadveres, e non se podern manter en p diante de ns, senn que
perecern a feito, di o rei Nabucodonosor, seor de toda a terra. Falou el e as sas
palabras cumpriranse. 5E polo que a ti toca, Ahicar, mercenario de Amn, que tales
discursos pronunciaches neste da, o da da ta insensatez, non volvers ve-lo meu rostro
mentres eu non dea castigado a esa nacin dos fuxidos de Exipto. 6Entn, cando eu volte,
a espada dos meus soldados e a lanza dos meus oficiais atravesarn o teu costado e caers
onda os seus feridos. 7Vante levar agora os meus servidores montaa e vante deixar
nunha das cidades das congostras, 8e non perecers ata que sexas exterminado
xuntamente con eles. 9E se para os teus adentros pensas que non nos imos apoderar
deles, non esteas amoucado. Pero ten por certo que de canto dixen non deixar de
cumprirse nin unha soa palabra".
10Despois ordenou Holofernes s servos que estaban na tenda que agarrasen a Ahicar e o
levasen a Betulia, e que llelo entregasen s israelitas. 11Os servidores tomrono e
sacrono fra do campamento, chaira, e desta pasrono rexin montaosa, ata
atinxiren as fontes que hai debaixo de Betulia. 12Nada mis velos os da cidade, colleron
as armas e saron cume do monte e empezaron a tirarlles pedras, sen os deixar subir.
13Eles, entn, acochndose nas fendas do monte, ataron a Ahicar e abandonrono na
ladeira e retornaron onda o seu amo.
14Os israelitas baixaron da cidade, achegronse, desatrono e levrono a Betulia e
presentrono s xefes da cidade, 15que por aquel tempo eran Ozas, fillo de Miqueas, da
tribo de Simen, Abrs, fillo de Gotoniel, e Carms, fillo de Melquiel. 16Estes mandaron
convocar a tdolos ancins da cidade. Xuntronse tamn na asemblea tdolos mozos e as
mulleres, e, posto Ahicar no medio do pobo, preguntoulle Ozas sobre o sucedido.
17Ahicar respondeu contndolles canto ocorrera no consello de Holofernes: canto dixera
ante os oficiais asirios e as runfadas de Holofernes contra os israelitas. 18Entn o pobo
postrouse, adorou o seu Deus e berrou:
19-"Seor, Deus do ceo, olla a fachenda deses e ten piedade de ns, pobo humillado, e
mira hoxe s teus consagrados".
20Deron, despois, nimos a Ahicar e louvrono grandemente. 21E, rematada a asemblea,
Ozas levouno sa casa e ofreceu un banquete s ancins. Toda aquela noite estiveron
invocando a axuda do Deus de Israel.
II. O ASEDIO DE BETULIA
Os asirios atacan Betulia
7 1O da seguinte deu orde Holofernes a todo o seu exrcito e s tropas auxiliares de
levanta-lo campamento e atacar Betulia, empezando por ocupa-la subida dos montes e
abri-las hostilidades contra os israelitas. 2Preparronse, pois, tdolos homes de armas, en
nmero de cento setenta mil infantes, e doce mil xinetes, ademais dos da intendencia e a
516

A BIBLIA

gran multitude de homes de a p que an canda eles. 3Acamparon no val, onda Betulia,
lado da fonte, e despregronse todo longo en direccin a Dotn ata Belmain, e longo
desde Betulia ata Ciamn, que est en fronte de Esdreln. 4Cando os fillos de Israel viron
aquela multitude, cheos de espanto, dixronse uns s outros:
-"Ben seguro que estes van arrasar toda a terra, e nin os altos montes, nin os outeiros, nin
os vales, nin os barrancos, podern aguantar tanto peso".
5E tomando cada un as sas armas, acenderon fogueiras nas torres e permaneceron en
garda toda a noite.
6O segundo da, Holofernes fixo desfilar toda a cabalera vista dos fillos de Israel que
estaban en Betulia. 7Explorou as subidas cidade, inspeccionou as fontes e ocupounas,
deixando nelas garnicins de soldados, e volveu xuntarse co seu exrcito. 8Entn
acercronselle os prncipes de Esa, os xefes de Moab e os xenerais do litoral, e
dixronlle:
9-"Escoite o noso seor unha soa palabra e non haber nin un s ferido no seu exrcito.
10Este pobo dos fillos de Israel non confa nas sas lanzas, senn nas alturas dos montes
onde viven, certamente difciles de rubir.
11Polo tanto, seor, non loites contra eles como en batalla aberta, para que non caia nin
un s dos teus. 12Fica ti no campamento, reserva a tdolos teus soldados e dixanos
ocupa-la fonte que mana p da montaa, 13pois de a sacan a auga os de Betulia. A
sede mataraos e acabarn por renderche a cidade. Entn ns rubiremos cos nosos a
ocupa-las alturas dos montes prximos e acamparemos nelas, facendo a garda, e
impediremos que saia home ningn. 14Deste xeito, a fame acabar con homes, mulleres e
nenos, e, anda antes de que os alcance a espada, caern tendidos polas prazas da cidade.
15Entn ti darslle-lo castigo merecido pola sa malvada conducta, pois non quixeron
sar teu encontro en son de paz".
16Parecronlle ben estes consellos a Holofernes e a tdolos seus oficiais, e ordenou
executar punto canto se dixera. 17Os fillos de Amn puxronse en marcha con cinco
mil asirios, acamparon no val e ocuparon as fontes e manantiais dos israelitas. 18Os
edomitas e amonitas, sa vez, rubiron e acamparon na montaa, fronte a Dotn, e
mandaron destacamentos cara sur e leste, fronte a Ecrebel, onda Cux, sobre o torrente
de Mocmur. O resto do exrcito asirio ficou acampado na chaira, cubrindo todo o terreo.
As sas tendas e bagaxes formaban un campamento moi extenso, pois era unha multitude
inmensa.
19O vrense cercados os israelitas polo inimigo, sen fuxida posible, gritaron Seor o
seu Deus, pois empezaban a perde-lo nimo. 20A infantera, cabalera e carros do
exrcito asirio mantivo o cerco durante trinta e catro das, de maneira que s habitantes
de Betulia se lles acabaron tdalas augas, 21que-daron baldeiras as cisternas, sen que nin
un s da puidesen beber a fartar, senn que se lles distribua a auga con medida. 22Os
nenos aparecan enfraquecidos, as mulleres e mozos desfalecan coa sede e caan sen
forza nas ras da cidade e nos pasos das portas.
23Entn todo o pobo veu onda Ozas e os prncipes da cidade, os mozos, as mulleres e os
nenos, e, dando grandes berros, dican na presencia dos ancins:
24-"Que Deus xulgue entre nosoutros e vosoutros, pois cometestes contra ns unha gran
inxustiza, non tratrde-la paz cos fillos de Asur. 25Agora xa non temos ningun que
nos vea socorrer, senn que Deus nos vendeu e nos entregou nas sas mans para que
morramos de sede e nos vexamos nunha desfeita total. 26Polo tanto, chamdeos e
entregdelle-la cidade, como botn a Holofernes e a todo o seu exrcito. 27Pois vale mis
para ns ser entregados seu furor, se-los seus escravos, pero seguir vivindo, que ver cos
nosos ollos a morte dos nosos fillos e o esmorecemento das nosas mulleres e dos nosos

517

A BIBLIA

mozos. 28Conxurmosvos polo ceo, a terra, e o noso Deus e Seor de nosos pais, que nos
aflixe polos nosos pecados e os de nosos pais, que escoitedes canto hoxe vos pedimos".
29Entn no medio desta gran asemblea elevouse un gran clamor, chorando todos xuntos
e suplicando seu Seor con grandes berros.
30Entn dxolles Ozas:
-"Tede nimo, irmns; resistamos outros cinco das mis, a ver se mentres vn sobre ns
a misericordia do noso Deus, pois non nos abandonar para sempre. 31Se nestes das non
nos chegan os seus auxilios, farei canto dicides".
32E despediu a seguido a xente, mandando a cadaqun seu posto, uns s muros, outros
s torres da cidade, e as mulleres e os nenos s sas casas. Haba en toda a cidade unha
gran tristura.
III. XUDIT
Xudit, a herona
8 1Neste tempo coeceu isto Xudit, filla de Merar, fillo de Uz, fillo de Xos, fillo de
Uziel, fillo de Alcana, fillo de Hananas, fillo de Guiden, fillo de Rafam, fillo de
Aquitob, fillo de Elas, fillo de Helquas, fillo de Eliab, fillo de Natanael, fillo de
Xelumiel, fillo de Saraxadai, fillo de Israel. 2O seu marido, Menaxs, da sa mesma tribo
e familia, morrera polo tempo da seitura da cebada. 3Estaba fronte dos que ataban os
monllos no campo, cando a forza do sol lle afectou cabeza, vndose obrigado a se meter
na cama, e morreu na sa cidade natal de Betulia; foi enterrado con seus pais no campo
que hai entre Dotn e Bel-Amn. 4Xudit levaba xa tres anos e catro meses de viva,
vivindo na sa casa. 5Levantara unha tenda na parte alta da casa, e levaba un saco
cinguido van, e os seus vestidos eran os da viuvez. 6Xexuaba tdolos das, bardante os
sbados e as vixilias dos sbados, as vixilias dos novilunios, das festas e dos das de
ledicia da casa de Israel. 7Era fermosa e moi ben parecida. O seu home Menaxs
deixralle ouro e prata, criados e criadas, gando e terras, e era ela a dona deses bens, 8e
non haba ningun que puidese dicir cousa contra ela, pois o seu temor de Deus era
extremo.
Palabras de Xudit
9Chegou a coecemento de Xudit canto o pobo dixera cheo de amargura diante do xefe
da cidade, pola falta da auga. Soubo tamn Xudit todo o que Ozas lles dixera, e como
lles xurara que dentro de cinco das entregara a cidade s asirios. 10Entn, mandou a
serva que coidaba de tdolos seus bens que fose chamar a Abrs e Carms, ancins da
cidade. 11Cando chegaron, dxolles:
-"Escoitdeme, vs que sde-los xefes dos habitantes de Betulia: non est ben o que hoxe
falastes diante do pobo, cando interpuxestes entre Deus e vs un xuramento, dicindo que
entregabde-la cidade s vosos inimigos se neses das non via o Seor no voso auxilio.
12E quen sodes vs para te-lo atrevemento de tentar hoxe a Deus desta maneira,
susbtitundoo en medio dos fillos dos homes? 13Como que tentades as o Deus
omnipotente? Nunca acabaredes de aprender? 14Vs que non sodes capaces de esculcalo corazn dos homes, sen penetrar endexamais nos pensamentos do seu esprito, como
vides sondea-la sa intelixencia e os seus pensamentos? Non, irmns, non alporicedes
Seor, o noso Deus. 15Se non ten a ben socorrernos no prazo de cinco das, sempre ten o
poder de nos protexer no da que queira; como de nos deixar perecer diante dos ollos dos
518

A BIBLIA

nosos inimigos. 16As, pois, non tratedes de forza-los designios do Seor, o noso Deus,
pois Deus non coma os homes, que se mova con ameazas, nin coma un fillo de home
para lle esixir un deber. 17Polo contrario, agardmo-la salvacin que del vn, e
pidmoslle que acuda no noso auxilio. Se o ten a ben, oir a nosa voz.
18Pois non hai ningun da nosa raza no da de hoxe, ningunha tribo, familia, liaxe,
ningunha cidade, que adore deuses feitos pola man do home, como ocorreu nos tempos
pasados, 19motivo polo que foron entregados os nosos pais espada e pillaxe, e se
viron perdidamente derrotados polos nosos inimigos. 20Pero polo que a ns toca, non
recoecemos outro Deus fra del, de a a nosa esperanza de que non nos desprezar, nin a
ns nin a ningun da nosa raza.
21Pois se ns fosemos tomados, toda a Xudea caera connosco, o noso santuario sera
saqueado, e sera vingada a profanacin que fixesen eles, co noso sangue. 22Imputarano-la morte de nosos irmns, a catividade da nosa raza e a desolacin da nosa herdade:
todo isto caera sobre a nosa cabeza, no medio das nacins s que teremos que servir; nas
que serimo-la mofa e escarnio dos nosos amos. 23E a nosa escravitude non nos sera de
proveito, antes o Seor, noso Deus, converteraa en motivo de vergonza. 24Agora, pois,
irmns, mostrmoslles s nosos concidadns que a sa vida depende de ns, e que ns
smo-lo sostn do santuario, e do templo e do altar.
25E ante todo, demoslle gracias Seor, o noso Deus, que nos proba coma a nosos pais.
26Lembrdevos do que fixo con Abraham, como probou a Isaac, e canto lle ocorreu a
Xacob en Mesopotamia de Siria, cando gardaba as ovellas de Labn, irmn de sa nai.
27Pois, o mesmo que o Seor os probou a eles para sondea-los seus corazns, as tamn
agora nos castiga a ns, non certamente para se vingar de ns, senn para reprendernos s
que estamos seu servicio".
28Ozas respondeulle:
-"Todo canto dixeches proba a bondade do teu corazn, e non pode haber ningun que se
opoa s palabras da ta boca. 29Pois non hoxe a primeira vez que se manifesta a ta
sabedora, senn que desde o comezo dos teus das, todo o pobo soubo da ta
intelixencia, e comprendeu as boas disposicins do teu corazn. 30Mais o pobo sufra
moito coa sede, e forzronnos a face-lo que lles dixemos, comprometndonos cun
xuramento que xamais non poderemos quebrantar. 31Agora, pois, pide por ns, ti que es
unha muller piadosa; e o Seor mandar a auga para enche-las nosas cisternas e as non
perezamos".
32Xudit respondeu:
-"Escoitdeme. Vou facer unha cousa que pasar de xeracin en xeracin en toda a
posteridade do noso pobo. 33Vs estdevos esta noite porta da cidade. Eu sairei coa
mia serva, e o Seor visitar a Israel pola mia man dentro do intervalo deses das
fixados para entrega-la cidade s nosos inimigos. 34Pola vosa parte, non intentedes saber
que o que vou facer, pois non volo direi ata que o poa por obra".
35Ozas e os demais xefes da cidade respondronlle:
-"Vai en paz e que o Seor Deus vaia canda ti, a fin de que te vingues dos nosos
inimigos".
36E deixando a tenda, marchou cada un seu posto.
Pregaria de Xudit
9 1Xudit postrouse rostro a terra, botou cinsa na cabeza, descubriu o saco con que se
cinguira e, mesma hora en que se ofreca o incenso daquela tarde en Xerusaln no
templo de Deus, orou Seor en voz alta, dicindo:
2-"Seor, Deus de meu pai Simen,
519

A BIBLIA

na sa man puxeches unha espada para que se vingase dos estranxeiros

que tiveran o atrevemento de desata-la cintura dunha virxe, para a sa deshonra,
que espiron a sa cadeira
para cometeren unha accin vergoenta,
profanando o seu seo e aldraxndoa.
Contra os teus mandamentos obraron eles,
3e foi por iso polo que entregche-los seus prncipes morte violenta,
e o seu leito, testemua dos seus enganos, derramamento de sangue.
Ferche-los prncipes xunto cos escravos e os escravos xunto cos prncipes.
4Entregche-las sas mulleres como botn, as sas fillas catividade,
tdolos seus espolios para seren repartidos
entre os teus fillos ben queridos,
que se mostraron cheos de celo por ti,
e aborreceron a impureza no seu sangue
e que suplicaron a ta axuda.
Ouh Deus, meu Deus, escitame tamn na mia viuvez.
5Ti, en efecto, e-lo autor das fazaas pasadas, das de agora e das que virn despois,
Ti plana-lo presente e o futuro,
o que ti queres, faise;
6os teus designios presntanse e din:
Aqu estamos.
Pois tdolos teus camios foron preparados
e tdolos teus xuzos encrranse na ta presciencia.
7Olla agora para as forzas que multiplicaron os asirios,
fachendosos dos seus cabalos e xinetes,
fiados dos seus escudos e das sas lanzas,
arcos e fondas;
e non saben que ti e-lo Seor,
que quebrnta-las guerras.
8O teu nome Seor.
Desbarata as sas forzas co teu poder;
reprime o seu dominio coa ta clera,
pois teen a intencin de profanaren o teu santuario,
lixaren o tabernculo no que repousa
a gloria do teu nome,
e abateren co ferro os cornos do altar.
9Mira o seu orgullo,
fai baixa-la ta clera sobre as sas cabezas,
e d forzas mia man
para que poida executa-lo que cavilo,
eu que non son mis ca unha pobre viva.
10Fire pola astucia dos meus beizos
que obedece e que manda,
que goberna e que o serve;
quebranta a sa fereza
pola man dunha muller.
11Pois a ta forza non est na multitude,
e o voso poder non depende dos que son poderosos,
antes ti e-lo Deus dos humildes,
o socorro dos pequenos,
520

A BIBLIA

o protector dos que se ven abandonados,

o salvador dos que xa non teen outra esperanza.
12Si, si, Deus de meu pai,
Deus dese pobo de Israel, que a ta herdanza,
Mestre soberano dos ceos e da terra,
Creador das augas,
Rei de tdalas tas criaturas,
escoita a mia pregaria.
13Dme unha linguaxe engadante
para ferir e quebrantar
a eses homes que maquinan plans aleivosos
contra a ta alianza,
contra a casa por ti consagrada,
contra a montaa de Sin,
e contra a casa que habitan os teus fillos.
14Fai que todo o teu pobo e tdalas tribos saiban
que ti es Iav, o Deus de todo poder e de todo imperio,
e que non hai ningun fra de ti que protexa a estirpe de Israel".
IV. XUDIT E HOLOFERNES
Baixa Xudit campamento asirio
10 1Rematada a sa pregaria Deus de Israel, e ditas estas palabras, 2levantouse Xudit
do lugar onde se postrara, chamou pola sa serva e baixou casa na que tia o costume
de pasa-los sbados e as festas. 3Quitou o saco co que se cinguira e os vestidos de
viuvez; lavou o corpo con auga e perfumouno cun ungento exquisito; compuxo os seus
cabelos e puxo unha fita na cabeza; vestiuse coas roupas de festa, as que levaba cando
anda viva o seu marido Menaxs. 4Pxose sandalias, colares, brazaletes, aneis,
pendentes e tdalas sas xoias, en fin, que se cubriu de todo o de mis atraccin para
seduci-los ollos de cantos homes a visen. 5Deu logo sa serva un fol de vio e unha
botella de aceite, e encheu o seu saco de tortas de figos e pans puros. Envolveuno todo e
deullo tamn criada. 6Entn saron e camiaron ata a porta da cidade de Betulia, onde
se atoparon con Ozas e cos ancins da cidade, Abrs e Carms. 7O vela co seu rostro
transfigurado e mudados os vestidos, asombrados da sa beleza, dixronlle:
8-"Que o Deus de nosos pais te favoreza
e cumpra canto te props,
para gloria dos fillos de Israel
e exaltacin de Xerusaln".
9Ela adorou a Deus e dxolles:
-"Mandade que me abran a porta da cidade e eu irei poer por obra iso que me dixestes".
Eles ordenaron s mozos que lle abrisen a porta, segundo peda. 10As o fixeron e Xudit
sau xunto coa sa serva. Os homes da cidade segurona coa mirada ata que baixou a
montaa e atravesou o val; despois disto xa non a viron mis.
11Elas seguiron dereitias polo val ata que unha avanzadilla dos asirios lles sau paso.
12Detivrona e preguntronlle:
-"De que pobo es ti? De onde vs? A onde vas?".
Ela respondeu:

521

A BIBLIA

-"Son unha filla dos hebreos; escapei deles, porque vos sern entregados en presa.
13Veo presentarme a Holofernes, o xeneralsimo do voso exrcito, para falarlle a
linguaxe da verdade, e expoer diante del o camio a seguir para se facer dono de todas
esas montaas, sen que pereza ningn dos seus homes".
14Aqueles homes, despois de escoita-la sa fala e de contempla-lo seu rostro, que lles
pareca admirable, dixronlle:
15-"Salvche-la ta vida dreste prsa para vires presencia do noso seor. Agora,
pois, vai sa tenda, que algns dos nosos te acompaarn ata que esteas nas sas mans.
16Cando te vexas na sa presencia, non teas medo; dille o que a ns nos dixeches e
tratarate ben".
17E elixiron de entre eles cen homes para que a escoltasen, xunto coa sa serva, e
levronas ata a tenda de Holofernes.
18A noticia da sa chegada foise correndo por tdalas tendas e xuntouse moita xente no
campamento. E cada un que chegaba rodebaa, mentres ela segua agardando fra da
tenda de Holofernes, en tanto non se informase. 19Todos se pasmaban da sa beleza e
por ela pasmbanse dos israelitas, e dicanse uns s outros:
-"Quen desprezar a este pobo que ten no seu seo tales mulleres? Non convn que quede
nin un s home de entre eles; pois un s que quede capaz de enganar a toda a terra".
20Nisto saron os da escolta persoal de Holofernes e cantos o servan e metrona na
tenda. 21Holofernes estaba repousando no seu leito, baixo un dosel de prpura e ouro,
recamado con esmeraldas e pedras preciosas. 22Anuncironlla e sau ata a parte exterior
da sa tenda, precedido de lmpadas de prata. 23Cando Xudit chegou diante de
Holofernes e de cantos o servan, admiraron todos a fermosura do seu semblante. Entn
ela postrouse diante del, rostro en terra, e os servos levantrona.
Coloquio de Xudit e Holofernes
11 1Holofernes dxolle:
-"Animo, muller, non temas: eu nunca lle fixen mal a ningun que estea disposto a servir
a Nabucodonosor, o rei de toda a terra. 2Tampouco non levantara a lanza contra o teu
pobo que habita na montaa, se non se desen desprezo: foron eles mesmos os que
acarrexaron estes males. 3Agora, pois, dime por que razn escapaches deles para vires a
ns. Salvche-la vida esta noite e no sucesivo. 4Ningun ousar facerche mal, senn que
sers tratada coma o resto dos servidores de Nabucodonosor, o meu rei e seor".
5Xudit respondeulle:
-"Acolle as palabras da ta serva, permitndome falar na ta presencia. Non lle mentirei
meu seor esta noite. 6Se fas caso de canto che vai dicir a ta escrava, Deus levar o
asunto a bo termo e non fracasar o meu seor na sa empresa. 7Pois, pola vida de
Nabucodonosor, rei de toda a terra, e polo poder de quen te enviou para endereitar a toda
alma vivente, que non s os homes lle sern sometidos, senn que tamn os animais
domsticos, e as feras, e as aves do ceo, estarn baixo o dominio de Nabucodonosor e da
sa casa.
8En efecto, chegou ata ns a sona da ta sabedora e gran intelixencia, e divulgouse na
nosa terra que ti e-lo mellor home de todo o reino, poderoso pola ta ciencia e admirable
na maneira de leva-la guerra. 9Chegou ata ns o discurso que Ahicar pronunciou no teu
consello e omo-las sas palabras, xa que a xente de Betulia o colleu prisioneiro, e el
comunicoulles todo canto falara na ta presencia. 10Referente a iso, seor e mestre
soberano, non desprce-las sas palabras, antes grdaas moi dentro do teu corazn, pois
canto dixo moi certo: a nosa raza non pode ser ferida e a espada non ten ningunha forza
contra ela, se eles non pecaron contra o seu Deus. 11Agora precisamente, para que o meu
522

A BIBLIA

seor non falle o golpe, antes ben a morte caia sobre eles, deixronse enredar nun crime
polo que o seu Deus se alporizar, unha vez cometida esa tolemia. 12Como xa lles faltan
os vveres e a auga, teen o propsito de botar man s animais domsticos, e estn
dispostos a consumir incluso o que Deus polas sas leis lles prohibiu comer. 13Decidiron
tamn consumi--las primicias do trigo, os dezmos do vio e do aceite, que, como cousas
santas, se reservan para os sacerdotes que asisten en Xerusaln na presencia do noso
Deus, e que ningn leigo pode nin tocar coa man. 14Enviaron mensaxeiros a Xerusaln, e
os seus moradores fixeron o mesmo, para pediren permiso Consello dos Ancins.
15Cando o obtean e o realicen, nese mesmo momento seranche entregados para a sa
runa. 16 por isto polo que a ta serva fuxiu deles, sabedora de todas esas cousas. Deus
envioume para que realice en ti cousas das que se pasmarn tdolos que as saiban en toda
a terra. 17Pois a ta serva piadosa e serve Deus do ceo da e noite. Quixera, polo
tanto, ficar teu lado, meu seor, e a ta escrava sair pola noite para ir val, onde
pregar a Deus e el dirame cando eles tern cometido o seu pecado.
18Eu virei dicircho e entn ti sairs con todo o teu exrcito, e non haber nin un s home
de entre eles que poida resistir. 19Eu mesma te guiarei polo medio da Xudea, ata chegar
diante de Xerusaln e porei o voso asento no medio desta cidade, e conduciralos coma
ovellas sen pastor. Nin sequera un can ladrar contra ti. Pois dxoseme todo isto a travs
dun coecemento que se me deu das cousas futuras. Isto foime anunciado, e fun enviada
para comunicarcho".
20Moito lles gustaron estas verbas a Holofernes e s seus oficiais, que, admirados da sa
sabedora, comentaron:
21-"Dun extremo outro da terra non hai muller semellante, nin pola beleza do seu
rostro, nin pola intelixencia que sae de canto di".
22Holofernes dxolle:
-"Que ben fixo Deus mandarte diante do teu pobo e traerte aqu, para que o poder estea
nas nosas mans, e caia a runa sobre cantos se mofan do meu mestre! 23Polo que a ti
toca, es unha preciosidade e moi discreta nas tas palabras. Se fas canto prometiches, o
teu Deus ser o meu Deus, e ti tera-lo teu asento no pazo de
Nabucodonosor e sers famosa en toda a terra".
12 1Despois mandou que a conducisen lugar onde gardaba a sa vaixela de prata e
dispuxo que a servisen na mesa dos seus propios manxares e que lle desen a beber do seu
propio vio. 2Pero Xudit dixo:
-"Non probarei nada diso, non me vaia servir de ocasin; senn que comerei do que
trouxen comigo".
3Holofernes preguntoulle:
-"E no caso de que se esgote o que trouxeches ti, de onde che traeremos outros
alimentos coma eses? Pois entre ns non hai ningun dos teus".
4Xudit respondeulle:
-"Pola ta vida, meu seor, que non rematar a ta serva canto trouxo, antes de que o
Seor leve a feliz termo pola mia man o seu designio".
5Entn os ministros de Holofernes acomparona ata a sa tenda e durmiu ata a
medianoite, e ergueuse hora da vixilia matutina. 6Mandou este recado a Holofernes:
-"Que o meu seor ordene que se lle permita ta serva sar para orar".
7Holofernes mandou sa escolta que de ningunha maneira llo impedisen. Ela
permaneceu tres das no campamento. Tdalas noites a val de Betulia e lavbase, fra
do campamento, na fonte das augas. 8S sar da auga, poase a rezar seu Seor, Deus
de Israel, a fin de que dirixise o seu camio para exaltacin dos fillos do seu pobo.
9Despois, xa limpa, entraba na tenda e agardaba a comida que lle traan pola tarde.
523

A BIBLIA

A noite do triunfo
10Entn chegou o cuarto da e Holofernes deu un banquete s seus servidores ss, sen
invitar a ningn dos seus ministros. 11E dxolle eunuco Bgoas:
-"Vai e persuade a esa muller hebrea, que est teu coidado, para que vea onda ns, e
coma e beba connosco. 12Pois sera unha vergonza que unha tal muller fose despedida
sen troulear con ela. Se non a conquistasemos, irase rindo de ns". 13Bgoas, sando da
presencia de Holofernes, entrou no departamento dela e dxolle:
-"Non teas medo, fermosa nena, de ires onda meu seor, para seres honrada na sa
presencia, e connosco bebas vio e te enchas de ledicia, e sexas desde hoxe unha das
doncelas dos asirios, presentes no pazo de Nabucodonosor".
14Xudit respondeu:
-"Non contradicirei endexamais meu seor; antes farei gustosa canto lle praza, e
gabareime de obrar as toda a mia vida".
15Entn ergueuse, puxo os vestidos e enfeites de muller e, adiantndose a sa serva,
estendeu diante de Holofernes o tapiz que lle dera Bgoas para o seu uso cotin, para que
se recostase nel toma-lo seu alimento. 16Despois entrou Xudit e recostouse nel. O
corazn de Holofernes quedou prendado contemplala, e a sa alma encheuse de
emocin, e cobizaba vivamente xuntarse con ela; pois, desde o da que a viu, buscaba
unha ocasin de seducila. 17Holofernes dxolle:
-"Vea!, bebe ti tamn e algrate connosco".
18Xudit respondeu:
-"Si que beberei, Seor; pois, de tdolos das da mia vida, este o mis glorioso".
19E comeu e bebeu na presencia de Holofernes de todo canto lle preparara a sa serva.
20Holofernes alegrouse moito vndoa, e bebeu moitsimo vio, mis do que endexamais
bebera ningn outro da da sa vida, desde que nacera.
13 1Chegado o anoitecer, os seus servos dronse prsa en se retiraren, e Bgoas pechou a
porta por fra; mandou sar da presencia do seu seor a todos cantos tia onda el. E eles
fronse deitar, pois todos estaban cansos, debido a que o festn se prolongara mis da
conta. 2Xudit quedou soa na tenda; Holofernes ficaba deitado na cama, cheo de vio.
3Xudit dixralle serva que se mantivese fra do cuarto, agardando a que ela sase, coma
os outros das. Ira, en efecto, te-la sa oracin. Isto tamn o falara con Bgoas.
4Cando xa todos se foran, sen que quedase ningun, nin pequeno nin grande, Xudit, en
p onda o leito de Holofernes, orou caladamente:
-"Ouh Seor, Deus todopoderoso!
Pon neste momento os ollos na obra das mias mans
para gloria de Xerusaln.
5Chegou a hora de coller nimo en favor da ta herdade
e de levar a feliz termo
o que comecei para runa dos inimigos
que se levantaron contra ns".
6E, achegndose ata a columna do leito, que estaba onda a cabeza de Holofernes,
descolgou o seu sabre, 7e, mantndose en p fronte leito, agarrou polos cabelos a
cabeza de Holofernes e dixo:
-"Dme forzas, Deus de Israel, nesta hora".
8E, con toda a forza, asestoulle dous golpes no pescozo, e cortoulle a cabeza. 9Despois
fixo roda-lo corpo de encima do leito e arrincou o dosel das columnas. Un pouco mis
tarde sau e entregou sa serva a cabeza de Holofernes, 10que a meteu na alforxa das
524

A BIBLIA

provisins. Entn saron as das xuntas como de costume e atravesaron o campamento,

rodearon o val, rubiron polo monte de Betulia, chegando ata as portas da cidade.
Xudit mostra a cabeza de Holofernes
11Xudit, desde lonxe, gritoulles s sentinelas das portas:
-"Abride, abride a porta. Deus, o noso Deus, est connosco, disposto a que o seu poder
contra os inimigos siga escintilando sobre Israel, tal como fixo hoxe".
12Cando os homes da cidade oron a sa voz, dronse prsa a baixar porta da sa
cidade, e convocaron s ancins. 13Todos concorreron, pequenos e grandes, pois
parecalles imposible que poidese volver, e, abrindo a porta, recibronas. Acenderon lume
para veren e fixeron coro arredor delas. 14Ela dxolles a grandes voces:
-"Bendicide a Deus, louvade, louvade a Deus, que non retirou a sa misericordia da casa
de Israel; senn que, esta noite, pola mia man, feriu s nosos inimigos".
15Despois, sacando da alforxa a cabeza, mostrullela, e dxolles:
-"Velaqu a cabeza de Holofernes, o xefe dos xenerais do exrcito asirio, e velaqu tamn
o dosel baixo do que xaca coa sa bebedela. O seor feriuno pola man dunha muller.
16Viva o Seor, que me gardou no camio que emprendn. O meu rostro seduciuno para
a sa runa, sen que chegase a realizar comigo vileza ningunha para oprobio".
17Todo o pobo quedou mudo de estupor, e, postrndose, adoraron a Deus e dixeron todos
vez:
-"Bendito sexas, noso Deus, que hoxe aniquilche-los inimigos do teu pobo".
18Ozas dxolle:
-"Bendita sexas ti, filla de Deus Altsimo, mis ca tdalas mulleres da terra.
E bendito sexa Deus, o Seor, creador do ceo e da terra,
que te acompaou para que ferse-la cabeza do xefe dos nosos inimigos.
19Louvarante polos sculos cantos se lembren desta ta fazaa,
froito da ta confianza no poder de Deus.
20Faga Deus que isto redunde no teu favor para eterna gloria,
e mstrese benigno contigo,
por canto non perdoche-la ta propia vida,
para vingre-la nosa runa,
e pores remedio pena do teu pobo;
camiando sempre con rectitude diante do noso Deus".
E o pobo respondeu:
-"Amn, amn".
V. O TRIUNFO
Os de Betulia apodranse do campamento inimigo
14 1Xudit dxolles:
-"Escoitdeme, irmns: tomade esta cabeza e colgdea nas almeas das vosas murallas; 2e
cando a aurora empece a brillar e o sol tea sado sobre a terra, cada un coller a sa
arma, e sairedes tdolos homes valentes, co xefe sinalado, coma se quixesedes baixar a
campo aberto, do lado da avanzada dos fillos de Asur, mais non baixedes. 3Entn eles
collern as armas e irn seu campamento. Espertarn s prefectos do exrcito asirio;
corrern tenda de Holofernes. O non atopalo, veranse presa do pavor e fuxirn diante de

525

A BIBLIA

vs. 4Vs, entn, e cantos habitan nas montaas de Israel, seguirdelos ata exterminalos
polos camios.
5Mais, antes de facer todo isto, chamdeme amonita Ahicar, a fin de que vexa e
recoeza que desprezou a casa de Israel, que o mandou a ns como morte".
6Fixeron, pois, vir a Ahicar da casa de Ozas. O chegar e ve-la cabeza de Holofernes nas
mans dun dos da asemblea do pobo, caeu a terra sen coecemento. 7Reani-mado de
novo, axeonllouse s ps de Xudit e as postrado diante dela, dixo:
-"Bendita ti en tdalas tendas de Xud
e en tdalas nacins; cantos oian o teu nome
encheranse de estupor.
8Agora, pois, dime que foi o que fixeches neses das".
Xudit contoulle, no medio do pobo, todo canto fixera desde o da en que sara, ata ese
mesmo momento en que lles falaba. 9E, rematado o relato, o pobo desatouse en gritos de
ledicia. 10O ver Ahicar todo canto fixera o Deus de Israel, creu en Deus de todo corazn,
e circuncidou a carne do seu prepucio, e uniuse casa de Israel ata o da de hoxe.
11O levantarse a aurora, colgaron a cabeza de Holofernes no muro, e todo varn de Israel
botou man s sas armas, e saron en escuadrns, dirixndose s camios que suban
monte. 12Os asirios, velos, avisaron s seus xefes, e estes s xenerais, tribunos e a
cantos tian mando. 13Correron tenda de Holofernes para drenlle a noticia
procurador da sa casa:
-"Esperta noso amo, pois eses escravos atrvense a baixar a ns para loitaren e atoparen
a sa runa, sen que fique un".
14Entn Bgoas entrou e moveu as cortinas da tenda, pois imaxinou que durma con
Xudit. 15Mais, como ningun oa, separou as cortinas e entrou na tenda, e atopouno
morto e tendido na entrada, coa cabeza cortada. 16Deu un gran berro, con xemidos e
prantos, e rachou os seus vestidos. 17Despois entrou na tenda onde paraba Xudit e non a
atopou, e correu cara pobo, bradando:
18-"Eses escravos saron coa sa: unha muller dos hebreos encheu de vergonza a casa do
rei Nabucodonosor; pois, velaqu a Holofernes xacente no chan, co seu corpo sen
cabeza".
19O oren isto os xefes do exrcito de Asur, racharon os seus vestidos, e apoderouse
deles un gran terror, e levantouse no campamento un gran alarido e clamores.
15 1Cando os que estaban nas tendas souberon o que pasara, enchronse de estupor.
2Apoderouse deles un gran pavor e tremor, e xa non se contia ningun lado do
compaeiro; senn que todos se esparexeron e fuxiron por tdolos camios dos campos e
dos montes. 3Tamn se deron fuga os que tian os seus campamentos arredor de
Betulia. Neste mesmo intre, tdolos guerreiros de entre os fillos de Israel caeron sobre
eles. 4E Ozas mandou ir a Betomaszn, a Beb, Coba e a Cola, e a tdolos confns de
Israel, para que lles anunciase o acaecido, para que se botasen todos contra os inimigos e
os exterminasen. 5Odo isto, tdolos israelitas caeron vez sobre eles e fronos matando
ata Coba. Chegaron tamn os de Xerusaln e de tdalas montaas, pois tamn recibiran a
noticia de canto lles ocorrera s inimigos no seu campamento. Os que eran de Galaad e
de Galilea tamn lles ocasionaron unha gran runa, ata que atinxiron Damasco e chegaron
s seus dominios. 6Outros dos que vivan en Betulia botronse sobre o campamento dos
asirios e saquerono, apoderndose de moitas riquezas. 7Despois os israelitas que
volveron da matanza colleron canto anda quedaba e tanto os das vilas coma das aldeas
esparexidas polas montaas e pola chaira, adonronse de moitos espolios, pois tratbase
dunha cantidade innumerable.

526

A BIBLIA

Accin de gracias
8O sumo sacerdote Ioaquim e o Senado dos fillos de Israel que habitaban en Xerusaln
foron contempla-las marabillas realizadas polo Seor en favor de Israel, e para veren a
Xudit e saudala con verbas de paz. 9Chegados sa presencia, louvrona unanimemente
e dixeron:
-"Ti e-la gloria de Israel,
ti o xbilo de Xerusaln,
ti a honra da nosa raza.
10Coa ta man fixeches todo isto,
procurche-la dita a Israel,
e Deus foi compracido.
Bendita sexas do Seor omnipotente
por sempre xamais".
E todo o pobo respondeu: -"Amn".
11Todo o pobo estivo saqueando o campamento durante trinta das, e dronlle a Xudit a
tenda de Holofernes e toda a vaixela de prata; os seus leitos e as sas armas e tdolos
seus mobles. Ela recibiu todo isto e cargouno no seu macho; e, preparados os seus carros,
colocouno todo encima. 12Tdalas mulleres de Israel correron a vela e felicitala e,
xuntndose en coro, bendicrona. Ela tomou tirsos e distribunos entre as que a
acompaaban. 13E teceron coroas de oliveira, e tanto ela coma as que con ela estaban,
camiaron diante do pobo. Xudit presida o coro das mulleres. Seguan tdolos homes de
Israel con armas e coroas, cantando himnos. 14Entn Xudit entoou, no medio de todo
Israel, esta cntiga de accin de gracias e todo o pobo repeta os seus louvores.
16 1-"Louvade meu Deus con tmpanos, cantade meu Seor con cmbalos;
entodelle un salmo novo,
enxalzade e invocade o seu nome.
2Porque Deus creba as guerras;
o Seor Deus, que ten o campamento no medio do seu pobo,
libroume dos que me perseguan.
3Veu Asur das montaas de Aquiln,
veu cun exrcito de moitos miles,
cunha multitude cegaba os torrentes,
cunha cabalera que cubra os montes.
4Resolvera queima-los meus territorios,
matar espada s meus mozos,
escachar contra o chan os meus menios,
ter coma botn os meus nenos,
e arrebata-las mias virxes.
5O Seor omnipotente desbaratounos pola man dunha muller.
6Pois non foi abatido o poderoso por xente nova,
nin o feriron fillos de titns,
nin o venceron altos xigantes,
senn Xudit, a filla de Merar,
engadndoo coa fermosura do seu rostro.
7Quitou os vestidos da sa viuvez,
para sublima-los aflixidos de Israel;
perfumou o seu rostro,
8suxetou cunha fita os cabelos
527

A BIBLIA

e puxo un vestido de lio para seducilo.

9O seu calzado fascinou os seus ollos;
a sa beldade cativou a sa alma,
e o sabre tallou o seu pescozo!
10A sa audacia fixo tremer s persas,
a sa fe fixo que se conturbasen os medos.
11Por aquel tempo xeman os fillos do meu pobo;
enchanse de pavor os febles e vanse abouxados;
mais non fixeron outra cousa que berrar,
e os seus inimigos fuxiron.
12Foron frechados por fillos dunhas mocias,
matronos como a escravos fuxitivos;
foron borrados polo exrcito do meu Seor.
13Cantarei meu Deus unha cntiga nova:
Ti, Seor, es grande e glorioso,
admirable na ta forza, invencible.
14Srvate todo canto creaches,
pois ti dixchelo e as cousas foron creadas;
mandche-lo teu Esprito e creounas,
e ningun pode resisti-la ta voz.
15Os montes, desde os seus mesmos alicerces,
vronse sacudidos xunto coas augas;
na ta presencia as rochas derreteranse coma cera;
pero ti ters compaixn dos que te temen.
16Pois pouca cousa
toda vctima de recendo suave;
levsima cousa para ti
toda graxa de animais dos holocaustos;
mais os que temen Seor
sern sempre grandes.
17Ai daqueles que se ergan contra a mia raza!
O Seor omnipotente vingarase deles
no da do xuzo.
Entregar as sas carnes lume e s vermes,
para que se doian e choren eternamente".
18Cando chegaron a Xerusaln adoraron a Deus, e o pobo, xa purificado, ofreceu os seus
holocaustos e donativos voluntarios, coas ofrendas de costume. 19E Xudit entregou
Seor tda a vaixela de Holofernes, a que lle dera o pobo, xunto co dosel que collera do
seu leito.
20O pobo alegrouse en Xerusaln diante do santuario, durante tres meses, e Xudit
permaneceu con eles.
Morte de Xudit
21Despois destes das retornou cadaqun s seus eidos, e Xudit volveu a Betulia e
permaneceu nos seus dominios, administrando os seus bens; e mentres viviu foi estimada
con moita honra en toda a terra. 22Desexbana moitos; pero ela non coeceu a ningn
varn en toda a sa vida, desde que morreu o seu marido, Menaxs, e se foi xuntar co seu
pobo. 23E atinxiu suma gloria e envelleceu na casa de seu home ata os cento cinco anos .
Deixou libre a criada, e morreu en Betulia, e enterrrona na cova do seu marido,
528

A BIBLIA

Menaxs. 24Chorouna a casa de Israel durante sete das. Distribuu os seus bens antes de
morrer entre tdolos consanguneos do seu home, Menaxs, e entre os seus propios
familiares.
25Mentres Xudit viviu, ningun atemorizou s fillos de Israel, nin despois da sa morte,
durante moito tempo.

529

A BIBLIA

ESTER
(Texto recollido da versin dos LXX)
1 1a O ano segundo do reinado do rei Axuero, o Grande, o da un do mes de Nisn, tivo
un soo Mardoqueo, fillo de Iar, fillo de Xim, fillo de Quix, da tribo de Benxamn,
1bxudeu, que moraba na cidade de Xuxn, home importante, adicado servicio do pazo
do rei. 1cEra un dos que Nabucodonosor, rei de Babilonia, levara cativos de Xerusaln
con Ieconas, rei de Xud. 1dO soo foi este: berros, estrondo, trebns e terremotos e
barafunda na terra. 1eDas cobras grandsimas corran unha cara a outra para se
combateren e botaron un asubo estarrecente, 1fe seu asubo tdolos pobos se ergueron
para facerlle a guerra nacin dos xustos. 1gEra un da cheo de escuridade e tebras, de
dores e angustias, de runa e grande barafunda na terra. 1hToda a nacin dos xustos se
conturbou polo temor da desgracia que lle via enriba e dispanse a perecer, 1ie gritaron
a Deus. O seu clamor medrou coma dunha fontela medra un ro grande, de moitsima
auga. 1lXurdiu a luz e mailo sol e os humildes erguronse e devoraron s soberbios.
1mO espertar Mardoqueo, que tivera este soo, andou preocupado matinando e
matinando ata a noite para comprende-lo seu significado e descubri-lo que quera facer
Deus.
Conspiracin contra o rei
1nMardoqueo estaba repousando no pazo con Gabat e Tarra, os dous eunucos do rei que
gardaban o patio, 1ou os seus designios e pescudou a sa intencin e decatouse de que
intentaban porlle a man enriba rei Axuero e denunciounos rei, 1oque interrogou s
dous eunucos, e despois de confesa-la verdade, foron levados patbulo. 1pO rei fixo
escribir estas cousas para lembranza e tamn Mardoqueo escribiu sobre o mesmo caso.
1qPor mor daquel feito o rei agasallou con regalos a Mardoqueo e deulle un posto mellor
no seu servicio do pazo. 1rPero Hamn, fillo de Amedata, agaguita, era moi ben mirado
polo rei e buscaba a maneira de prexudicar a Mardoqueo e seu pobo, polo asunto dos
dous eunucos do rei.
Texto hebreo)
1 1Nos das do rei Axuero -aquel Axuero que reinou desde a India ata Etiopa en cento
vintesete provincias-, 2naqueles das, cando o rei Axuero sentaba no seu trono real do
castelo de Xuxn, 3no ano terceiro do seu reinado, convidou a comer a tdolos seus
prncipes e ministros diante del, s xefes de exrcito dos persas e dos medos, s nobres,
prncipes e strapas das provincias. 4Quxolles mostra-la riqueza e a gloria do seu reino e
o relucente grandor do seu poder, durante moitos das, cento oitenta das.
5Pasados eses das, ofreceu o rei a todos cantos vivan no castelo de Xuxn, desde o
meirande mis pequeno, un xantar de sete das no patio do xardn do pazo real. 6Haba
colgaduras brancas e violeta suxeitas con cordns de lio fino e prpura en arios de
prata enriba dun piso de mrmore e de alabastro, de madreprola e turquesa con
columnas de alabastro e leitos de ouro e prata. 7Bebase en copas de ouro, todas distintas,
vio a treu, de acordo coa fartura real. 8A norma para a bebida era que non se forzase a
ningun, pois o rei mandralles s camareiros da casa que cadaqun bebese sa
vontade.
530

A BIBLIA

Comportamento da raa Vaxt

9Tamn a raa Vaxt ofreceu un convite para as mulleres no pazo do rei Axuero. 10No
da stimo, cando o corazn do rei estaba alegre por mor do vio, mandou a Mehumn,
Bizet, Harbon, Bigt, Abagt, Zetar e Karks, os sete eunucos que servan rei
Axuero, 11que lle trouxesen a raa Vaxt coa coroa real sa presencia, para mostrarlles
s pobos e s prncipes a sa fermosura, pois era de belida presencia. 12Pero a raa
Vaxt rexeitou a orde que lle dera o rei por medio dos eunucos. O monarca enrabexouse
moito e colleuno unha fonda carraxe. 13E o rei consultou os sabios expertos no dereito
real (pois era costume somete-los asuntos reais s coecedores da lei e do dereito),
14sendo os mis achegados a el Karxen, Xetar, Admat, Trxix, Meres, Marsen e
Memukn, os sete prncipes de Persia e Media, os nicos que podan ver cara a cara rei
e que ocupaban os primeiros postos no reino. Preguntoulles:
15-"De acordo coa lei que lle hai que facer raa Vaxt por non obedece-la orde do rei
Axuero, dada por medio dos eunucos?" 16Entn Memukn dixo diante do rei e dos
prncipes: -"A raa Vaxt non soamente ofendeu rei, refugando a sa orde, senn
tamn a tdolos prncipes e a tdolos pobos que viven en tdalas provincias do rei
Axuero; 17porque o feito da raa chegar a coecemento de tdalas mulleres, que
desprezarn s seus homes. Dirn: O rei Axuero mandou vir onda el raa Vaxt, e ela
non veu. 18Desde hoxe mesmo as princesas de Persia e Media que saiban o feito pola
raa, desprezarn a tdolos prncipes do rei, e xurdir un vergoento desprezo e unha
grande liorta. 19Se lle parece ben rei publquese un decreto real que se incla entre as
leis de Persia e Media, que non se poida retrucar e que diga que a raa Vaxt non se
presente mis diante do rei Axuero, e que o monarca lle dea a sa coroa a outra mis
digna ca ela. 20E, cando o decreto do rei sexa escoitado en todo o seu reino, anda sendo
tan grande, tdalas mulleres lles tern respecto s seus homes desde o mis grande mis
pequeno". 21Pareceulle ben rei e s prncipes a proposta de Memukn e o rei fixo de
acordo coas sas verbas; 22mandou decretos a tdalas provincias do reino, a cada
provincia de acordo coa sa escritura e a cada pobo segundo a sa lingua, ordenando que
todo marido fose dono da sa casa.
Ester escollida para se-la raa
2 1Despois daquilo, cando a carraxe do rei Axuero minguou, recordouse de Vaxt e
tamn do que fixera ela e do que el decretara contra ela. 2E dixeron os funcionarios s
seus ministros: -"Temos que lle buscar rei doncelas virxes de belida presencia. 3Que en
cada provincia do reino escolla o rei encargados de recolle-las doncelas virxes de belida
presencia e que as xunten no pazo de Xuxn, na casa das mulleres, baixo as ordes de
Hegu, o eunuco real custodio das mulleres, e que lles dea canto precisen para o seu
adorno, 4e a moza que mis lle praza rei ser raa no posto de Vaxt". E gustoulle rei
a proposta e as se fixo.
5Haba no castelo de Xuxn un xudeu, de nome Mardoqueo, fillo de Iair, fillo de Xim,
fillo de Quix o benxaminita. 6Este fora deportado de Xerusaln cos cativos levados con
Ieconas, rei de Xud, por Nabucodonosor, rei de Babilonia. 7Criara el a Hadasah, ou
sexa, Ester, filla dun seu to, orfa de pai e nai, rapaza de fermosa figura e belida
presencia, a quen adoptara Mardoqueo coma filla tras de lle morreren a ela pai e nai.
8E aconteceu que coecerse a orde do rei, o seu decreto, e se xuntaren moitas mozas
no pazo de Xuxn, baixo a autoridade de Hegu, foi tamn escollida Ester para a casa do
rei e confiada a Hegu, o custodio das mulleres.
531

A BIBLIA

9Gustoulle a Hegu a rapaza, que achou gracia s seus ollos, e de seguido lle deu as
cremas de tocador e a correspondente mantenza, e sete doncelas escollidas da casa do rei,
e levouna coas sas doncelas mellor sala do harn das mulleres. 10Ester non desvelou
nin o seu pobo nin a sa parentela, porque Mardoqueo lle aconsellara que non o
descubrise. 11Mardoqueo paseaba a coto por diante do patio da casa das mulleres para
saber da sade de Ester e de canto lle suceda. 12A cada rapaza chegballe a sa vez para
ir onda o rei Axuero, despois de se preparar durante doce meses, segundo prescriba o
regulamento das mulleres. Os meses do tratamento repartanse as: seis meses con leo de
mirra e outros seis con aromas e cremas para mulleres. 13Cando unha rapaza entraba
onda o rei, dbanlle todo o que peda para levar consigo desde a casa das mulleres ata a
casa do rei. 14Presentbase tardia e voltaba amaecer a outra casa das mulleres, que
vixiaba Xaaxgaz, o eunuco encargado das concubinas. Non volvera a entrar onda o rei, a
non ser que a chamase polo seu nome, por lle ser do seu agrado.
15Cando a Ester, filla de Abihail, to de Mardoqueo, que el profillara, lle chegou a sa
vez de entrar onda o rei, non pediu cousa ningunha, fra do que lle dixera Hegu, o
eunuco do rei, custodio das mulleres. Ester enfeitizaba a tdolos que a van. 16Ester foi
levada onda o rei Axuero, pazo real no dcimo mes, o mes de Tebet, no ano stimo do
seu reinado. 17O rei quxolle mis a Ester do que a tdolas outras mulleres; tanto que lle
puxo na cabeza a coroa real e declarouna raa no posto de Vaxt.
18O rei ofreceu un gran banquete a tdolos xefes e servidores en honra de Ester;
concedeu un da festivo en tdalas provincias e repartiu regalos en abundancia, como
corresponde riqueza do rei.
Ester na casa das concubinas
19Cando Ester se xuntou coas outras doncelas na casa das concubinas, Mardoqueo estaba
destinado servicio da porta do rei. 20Ester non desvelou a sa parentela nin o seu pobo,
como lle aconsellara Mardoqueo, pois ela obedeca os mandados de Mardoqueo como
cando se criaba con el. 21Naqueles mesmos das, cumprindo Mardoqueo o seu servicio
na porta do rei, Bigtn e Trex, dous eunucos do rei, gardas da porta, estaban
descontentos e preparaban un atentado contra o rei. 22Informouse Mardoqueo do asunto
e contoullo raa Ester e ela dxollo rei de parte de Mardoqueo. 23Pes-cudouse o caso
e resultou ser verdade; polo que foron colgados os dous do madeiro e o caso quedou
escrito nos anais do rei.
Hamn e Mardoqueo
3 1Despois destas cousas, o rei Axuero ascendeu a Hamn, fillo de Amedata, o agaguita,
e distinguiuno poendo a sa cadeira mis alta c de tdolos seus compaeiros ministros;
2e tdolos funcionarios da corte se axeonllaban ante Hamn por orde real, facndolle
homenaxe; pero Mardoqueo nin lle dobraba os xeonllos nin o reverenciaba. 3Os
funcionarios do pazo preguntronlle: -"Por que ti desobedce-lo mandado do rei?".
4Despois de que llo dixeron un da e outro, sen que lles fixese caso, sucedeu que o
comentaron con Hamn, para ver se as razns de Mardoqueo lle abondaban, pois
afirmaba facelo por ser xudeu. 5E comprobou Hamn que Mardoqueo non se axeonllaba
nin se domeaba diante del e encheuse de carraxe; 6pero pareceulle pouco castigar s a
Mardoqueo -pois dixranlle de que pobo era-, e intentou exterminar a tdolos xudeus que
haba no reino enteiro de Axuero. 7No mes primeiro, o mes de Nisn, do ano doce do rei
Axuero, botaron Pur, isto , sortes, diante de Hamn, para saberen o da e o mes; e caeu a
sorte no da trece do mes doce, que o mes de Adar. 8Entn Hamn dxolle rei
532

A BIBLIA

Axuero: -"Hai un nico pobo, espallado e estendido entre os pobos por tdalas provincias
do teu reino, que ten leis diferentes das doutros pobos, e non obedecen as leis do rei. Non
lle convn rei consentirllo. 9Se o rei o xulga conveniente, mande publicar un decreto
para exterminalo e entregarei dez mil talentos de prata nas mans dos contadores, para as
arcas do tesouro real". 10O rei tirou da sa man o anel e pxollo a Hamn, fillo de
Amedata, o agaguita, inimigo dos xudeus, 11e dxolle: -"A prata doucha a ti; en canto
pobo fai o que queiras con el".
12O da trece do primeiro mes foron chamados os escribns do rei para escribir, e
escribiuse, de acordo con todo o que mandara Hamn, s strapas do rei, s gobernadores
que haba fronte de cada distrito e s prncipes de cada pobo: a cada distrito segundo a
sa escritura, e a cada pobo, segundo a sa lingua, a todos no nome do rei Axuero, e
selouse co anel do rei. 13E mandaron os decretos, por medio dos correos, a tdalas
provincias do rei para matar e exterminar e aniquilar a tdolos xudeus, mozos e vellos,
nenos e mulleres nun s da, o da trece do mes doce, que o mes de Adar, e saquea-los
seus bens.
13aEi-lo texto da carta: -"O grande rei Axuero s xefes e gobernantes, s seus sbditos
das cento vintesete provincias que hai desde a India ata Etiopa, escrbelle-lo seguinte:
13bSendo xefe de moitos pobos e dono de toda a terra habitada, coidei de non me deixar
levar pola soberbia do poder, senn de gobernar sempre con afabilidade e mansedume, e
de manter decote en calma as vidas dos que me estn sometidos, procurando un reino
tranquilo e asisado ata as sas fronteiras e facendo xermola-la paz, tan arelada por
tdolos homes. 13cConsultados os meus conselleiros sobre como podera levar a cabo
isto, Hamn, que sobrancea entre ns polo seu siso, pola sa inalterable lealdade e rexa
fidelidade, e que foi promovido segundo posto do reino pola sa dignidade,
13ddemostrounos que entre tdalas tribos da terra hai mesturado un pobo inimigo, oposto
polas sas leis a tdalas nacins, que refuga continuamente as ordes dos reis de maneira
que non se poida establecer un goberno seguro, endereitado por ns con acerto.
13eDecatmonos de que este pobo o nico que prexudica a tdolos homes, afastado
pola estraa maneira de vivir coas sas leis, resultando inimigo dos nosos intereses
comete-las peores maldades para que non se consiga un reino estable. 13f Polo tanto,
mandamos que tdolos sinalados nos escritos de Hamn, encargado dos nosos negocios e
que coma noso segundo pai, sexan todos exterminados de raz coas sas mulleres e
fillos pola espada dos seus inimigos sen compaixn ningunha nin consideracin o da
catorce do mes doce, mes de Adar, deste mesmo ano, 13gde maneira que os inimigos
antigos e de hoxe sexan violentamente botados nun mesmo da sepulcro, e as nos
deixen manter no futuro os nosos asuntos en seguranza e paz".
14A copia deste escrito tia que ser publicada coma lei en tdalas provincias e tia que se
dar a coecer en tdolos pobos para que estivesen dispostos naquel da. 15Os correos
saron urxentes por orde do rei, e o decreto foi publicado no pazo de Xuxn. Mentres o
rei e Hamn beban ledos, a cidade estaba abraiada.
Os xudeus fan d e Ester arreda o perigo
4 1Soubo Mardoqueo canto se fixera e rachou os seus vestidos, vestiuse de saco, cubriuse
de borralla e sau medio da cidade dando laios e dicindo: -"Desaparece un pobo
inocente". 2Chegou ata a porta do pazo, pois ningun pode entrar da porta para adentro
vestido de saco. 3En cada provincia, onde a chegando a orde do rei, o seu decreto, os
xudeus facan pranto, xexn, d e loito; e o saco e a cinsa eran o leito para moitos. 4As
doncelas e os eunucos de Ester entraron onda ela e contronlle todo. A raa quedou
abraiada, e mandoulle roupa a Mardoqueo para que se vestise e quitase o saco, pero el
533

A BIBLIA

non quixo. 5Chamou Ester a Hatak, un dos eunucos do rei, que el puxera servicio dela,
e mandouno onda Mardoqueo para informarse de que era aquilo e a que se deba.
6Sau Hatak e foi onda Mardoqueo, que estaba na praza que hai diante da porta do pazo,
7e Mardoqueo contoulle todo o que acontecera e a cantidade de dieiro que Hamn
prometera botar nas arcas do tesouro de rei polo exterminio dos xudeus. 8Deulle unha
copia escrita do decreto publicado en Xuxn para destrulos, para que llo mostrase a Ester
e que ela o coecese; e mandouna que se presentase rei para lle rogar e suplicarlle que
se considerase do seu pobo. 8aMandoulle dicir: -"Lembra cando eras pequena e que eu
che dei de comer pola mia man. Hamn, o segundo despois do rei, decretou contra ns a
morte. Roga Seor, e flalle rei en favor noso e lbranos da morte".
9Entrou Hatak e transmitiulle a Ester as verbas de Mardoqueo. 10Ester mandou a Hatak
que lle dixese a Mardoqueo: 11-"T-dolos funcionarios do rei e tdolos habitantes das
provincias saben que calquera home ou muller, que se presente diante do rei no patio
interior sen ser chamado, condenado a morte pola lei, ags aquel a quen o rei toque coa
punta do cetro de ouro; e eu xa hai trinta das que non fun chamada para entrar onda o
rei". 12Comunicronlle a Mardoqueo as verbas de Ester, 13e Mardoqueo mandoulle
dicir: -"Non vaias imaxinar que, por estares na casa do rei, s ti de entre tdolos xudeus
te vas salvar, 14porque se neste intre ti calas, doutra parte vir a axuda e a liberacin dos
xudeus, mentres ti e maila casa do teu pai pereceredes. Quen sabe se para un momento
coma este chegaches a ser raa?". 15Ester mandoulle dicir a Mardoqueo: 16-"Vai e
xunta a tdolos xudeus que hai en Xuxn e xexuade por min, sen comer nin beber nada
en tres das e tres noites. Eu e mailas mias doncelas tamn xexuaremos. Despois entrarei
onda o rei, anda que tea que morrer por culpa do decreto real". 17Mardoqueo foise e
fixo todo o que lle mandara Ester.
Oracin de Mardoqueo
17aMardoqueo rogou Seor, lembrando tdalas obras do Seor e dixo: 17b-"Seor,
Seor, Rei dos poderes todos, na ta potestade est todo, e non hai quen cho poida
impedir se ti decides salvar a Israel. 17cTi fixche-lo ceo e a terra e todo canto hai de
admirable debaixo do ceo e e-lo Seor de todos, e non hai quen poida retruca-lo teu
seoro. 17dTi coeces tdalas cousas; ti sabes, Seor, que non foi por orgullo, nin por
soberbia, nin por vaidade polo que eu fixen isto de non me axeonllar diante do
fachendoso Hamn, pois de boa gana ata lle beixara eu os ps pola salvacin de Israel.
17eEu fxeno para non lle dar gloria a un home por riba da gloria de Deus; e non me
axeonllarei diante de ningun, senn s diante de ti, meu Seor; e non o fago por
vaidade.
17fE agora, Seor, Deus, Rei, Deus de Abraham, perdoa teu pobo, porque nos andan
encima vendo como nos han destrur e devecen por extermina-la que desde sempre foi a
ta herdade. 17gNon deixes de mirar pola ta parcela que rescataches para ti do pas de
Exipto. 17hEscoita a mia splica, mstrate propicio ta herdade; cambia o noso loito
en festa, para que, vivindo, cantemos himnos teu nome, Seor. Non pche-la boca dos
que te louvan". 17i Todo Israel berraba con forza, pois tian a morte ante a vista.
Oracin de Ester
17l Tamn a raa Ester se refuxiou onda o Seor, apreixada pola agona de morte. Espiu
os vestidos de gloria e puxo unha roupa run de loito e tristura. En vez de caros aromas,
botou na cabeza cinsa e po lixoso, desfigurou o seu corpo canto puido, e cos seus cabelos
revoltos tapou a belida fermosura do seu corpo, e suplicou Seor dicindo: 17m-"Meu
534

A BIBLIA

Seor e noso Deus, ti es nico. Vn no meu socorro, que estou soa e non teo outro
socorro ca ti, e a mia vida est en perigo. 17nDesde o meu nacemento xa na tribo dos
meus devanceiros on que ti, Seor, escolliches a Israel de entre tdolos pobos, s nosos
pais de entre tdolos seus antepasados, para que fosen a ta herdade por sempre, e
cumprcheslle todo canto lle prometeras. 17Temos pecado moito contra ti e
entregchesnos nas mans dos nosos inimigos porque honramos s seus deuses. Xusto es,
Seor. 17oPero agora non lles abonda a nosa amarga escravitude, senn que puxeron as
sas mans no poder dos seus dolos para borra-lo decreto da ta boca e destru-la ta
herdade; para pecha-las bocas dos que te louvan e apaga-la gloria da ta Casa e do teu
altar; 17pe para abrir, en troques, as bocas dos xents e louvaren os seus deuses e admirar
eternamente a un rei de carne.
17qNon lles deixes, Seor, o teu cetro s que non son nada; que non festexen a nosa
cada; volve contra eles o seu destino, e, xa que se ergueron eles primeiro contra ns, fai
que sirvan de escarmento.
17rAcrdate, Seor, e faite coecer no momento da nosa tristura e faime valente, rei dos
deuses e Seor de toda autoridade. 17sPon nos meus beizos verbas feiticeiras, cando
estea na presencia do len; troca o odio do seu corazn en contra do que nos persegue
para desfeita sa e dos que pensan coma el. 17tA ns lbranos co teu poder e acude no
meu socorro, que estou soa, e non teo a ningun mis ca ti, Seor.
17uTi coeces tdalas cousas, sabes que eu aborrezo a gloria dos malvados, que abomino
o leito incircunciso e o de calquera estranxeiro. 17vTi coeces ben a angustia na que me
atopo, que me anoxan as alfaias de grandeza cando cinguen as mias tempas nos das
solemnes, como d noxo un pano impuro, e que non as poo en privado. 17xA ta
escrava non comeu mesa de Hamn nin tivo por gloriosos os xantares reais nin bebeu
do vio das libacins. 17zA ta serva non tivo un s momento de ledicia desde o da do
meu encumamento ata hoxe mis ca en ti s, Seor e Deus de Abraham. 17abOh Deus,
que dominas a todos, escoita o clamor dos privados de esperanza, lbranos da man dos
malfeitores, e sobre de todo, lbrame a min do meu medo".
Ester presntase no pazo do rei
5 1aO terceiro da, cando acabou de rezar, espiu as roupas runs e vestiuse de raa.
Recuperada a sa brillante beleza, invocou a Deus, que coida de todos e a todos salva, e
collendo consigo a das doncelas, apoiouse con suavidade nunha delas, mentres a outra
a detrs sostndolle o fondo do vestido. 1bIa ela relucente, no cume da sa fermosura,
coa cara alegre coma a dunha namorada, anda que o seu corazn estaba apreixado pola
angustia. 1cAbrindo tdalas portas, chegou presencia do rei; estaba o rei sentado no
trono real, vestido coa roupa das celebracins pblicas, todo cuberto de ouro e de pedras
preciosas e cunha aparencia impresionante. 1dLevantando o rostro, relucente de gloria,
botoulle unha ollada tan chea de ira, e a raa esvaeceu; perdeu a cor e apoiou a cabeza
enriba da serva de diante. 1eTrocou Deus, entn, o corazn do rei en dozura, e,
angustiado, ergueuse de prsa do trono e colleuna nos seus brazos e en canto ela volva
en si, el dicalle verbas suaves 1fcoma: -"Que che pasa, Ester? Eu son o teu irmn, ten
confianza. Non morrers, pois o meu decreto s para a outra xente. Achgate". 2E
collendo o rei o cetro de ouro pousouno no pescozo de Ester e bicouna, dicindo:
-"Flame". 2aEla respondeu: -"Seor, vinte coma un anxo de Deus e o meu corazn
turbouse polo respecto da ta gloria. Porque es admirable e o teu rostro est cheo de
maxestade". 2bDito isto volveuse a esvaecer. O rei turbouse e tdolos seus servos
puxronse a reanimala. 3O rei preguntoulle: -"Que sucede, raa Ester? Que desexas?
Darse-che anque sexa a metade do reino". 4Respondeu Ester: -"Se rei lle prace, vea o
535

A BIBLIA

rei con Hamn hoxe convite que lle teo preparado". 5O rei dixo: -"Correde onda a
Hamn e que faga o que pide Ester". 6Despois de bebe-lo vio do convite dxolle o rei a
Ester: -"Cal a ta peticin? Darseche. Que desexas? Darseche anque sexa a metade
do reino". 7Ester respondeu, dicindo: -"Esta a mia peticin e o meu anceio: 8se atopei
gracia s ollos do rei, e se ademais lle prace rei darme o que lle pido e face-lo que eu
arelo: que vea o rei con Hamn convite que ma lle vou ofrecer, de acordo coa
palabra do rei".
9Nese da Hamn sau cheo de ledicia e de gozo no seu corazn; pero cando Hamn viu a
Mardoqueo na porta do pazo e que non se ergueu nin sequera se moveu diante del,
encheuse de carraxe Hamn contra Mardoqueo. 10Hamn alporizouse e foi para a sa
casa e avisou e fixo vi-los seus amigos e a sa muller Zrex. 11Contoulles Hamn a
grandeza da sa riqueza e a multitude dos seus fillos e tdalas cousas con que o tia
engrandecido o rei e como o enxalzara por riba dos prncipes e dos ministros do rei, 12e
engadiu Hamn: -"Ademais a raa Ester convidoume a min s co rei convite que lle
ofreceu, e tamn ma s eu fun convidado por ela co rei. 13Pero todo isto non nada
para min en canto siga vendo a Mardoqueo, xudeu, sentado porta de rei". 14Dxolle
Zrex, a sa muller, e tdolos seus amigos: -"Que fagan un madeiro de cincuenta cbados
de alto, e ma pdelle rei que sexa pendurado nel Mardoqueo, e as poders entrar
contento despois convite co rei". Gustoulle o consello a Hamn e mandou face-lo
madeiro.
Exaltacin de Mardoqueo e runa de Hamn
6 1Aquela noite fiselle o sono rei e mandou trae-lo libro das relembranzas antigas e
foron lidas na presencia do rei. 2E atoparon o escrito no que se contaba que Mardoqueo
denunciara a Bigtn e a Tarra, dous eunucos do rei, dos que gardaban a porta, que
intentaran estende-la man contra o rei Axuero. 3O rei preguntou: -"Que homenaxe se lle
fixo e que recompensa se lle deu por isto a Mardoqueo?". Respondronlle os cortesns do
rei, os seus servos: -"Non se lle fixo nada".
4Entn dixo o rei: -"Quen est no patio?". Naquel mesmo intre chegaba Hamn patio
do pazo real, que via de fra para lle pedir rei que pendurase a Mardoqueo do alto do
madeiro, que mandara erguer para el. 5Os camareiros comunicronlle rei: -"Hamn est
no patio". O rei dxolles: -"Que entre". 6Entrou Hamn e preguntoulle o rei: -"Que se lle
debera facer a un home a quen o rei quere homenaxear?". Hamn cavilou para si: -"A
quen vai querer honra-lo rei mis ca a min?". 7Entn Hamn respondeulle rei: -"O
home a quen o rei quere homenaxear, 8que lle traian as roupas con que se veste o rei, e o
cabalo do rei, que leva na cabeza a coroa real. 9O mis importante dos ministros do rei, o
primeiro, que recolla os vestidos e o cabalo do rei e que vista home a quen o rei quere
honrar e que o poa no seu cabalo e que o leve polas prazas da cidade pregoando diante
del: Velaqu como se lle debe facer home a quen o rei quere homenaxear".
10Entn o rei dxolle a Hamn: -"Vaite de seguido e colle o vestido e mailo cabalo que
dixeches e faille todo isto xudeu Mardoqueo, que est sentado porta do pazo e non
suprimas nada de todo o que dixeches".
11Hamn colleu o vestido e o cabalo, vestiu a Mardoqueo, sentouno no cabalo no medio
da praza da cidade e a berrando diante del: -"As se lle fai home a quen o rei quere
homenaxear persoalmente".
12Mardoqueo volveu para a porta do pazo e Hamn foi para a sa casa chorando e coa
cabeza encuberta. 13Contoulle Hamn sa muller Zrex e a tdolos seus amigos canto
lle acontecera e dixronlle os seus amigos e sa muller Zrex: -"Se Mardoqueo, diante do
que xa tiveches que humilla-la cabeza, pertence raza xuda, non o poders vencer,
536

A BIBLIA

senn que caers sen remedio diante del". 14Anda lle estaban falando cando chegaron os
eunucos do rei buscar de prsa a Hamn para levalo convite que lle preparara Ester.
Ester salva seu pobo e Hamn aforcado
7 1O rei e Hamn foron de contado convite preparado pola raa Ester. 2O rei
preguntoulle a Ester, tamn o segundo da, despois de comer e beber: -"Cal a ta
peticin, raa Ester? Serache concedida; e cal o teu anceio? Darseche ata a metade
do reino". 3A raa Ester, respondendo, dixo: -"Meu rei, se achei gracia s teus ollos, e se
rei lle prace, concdaseme a mia vida: esta a mia peticin; e a vida do meu pobo:
este o meu anceio; 4pois fomos vendidos eu e o meu pobo, para sermos borrados,
aniquilados e exterminados. Se soamente fosemos vendidos como escravos ou servas, eu
quizais calara, porque esta desgracia non prexudicara tanto rei".
5Alporizouse o rei Axuero e preguntoulle raa Ester: -"Quen ese e onde est aquel a
quen se lle ocorreu facer tal cousa?".
6Ester respondeulle: -"O perseguidor e inimigo este malvado Hamn". Entn Hamn
estarreceu diante do rei e da raa, 7e o rei ergueuse da mesa levado da carraxe, e sau da
casa xardn do pazo mentres Hamn quedou al para pedir pola sa vida cabo da raa
Ester, pois viu que a sa runa estaba decretada polo rei.
8Cando o rei volveu do xardn do pazo para a sala do convite, Hamn deixrase caer
enriba do divn onde repousaba a raa Ester. O rei exclamou: -"Seica anda dentro do
meu pazo e diante de min quere forzar raa". Non acabara de dici-lo rei estas verbas e
tapronlle a cara a Hamn. 9Entrou Harbonah, un dos eunucos, e suxeriu diante do rei:
-"Ei-lo madeiro que fixo Hamn para Mardoqueo, que tan ben defendera rei; est
ergueito a cincuenta cbados diante da casa de Hamn". E dixo o rei: -"Colgdeo no alto
del". 10E colgaron a Hamn no madeiro, o que el fixera erguer para Mardoqueo e deste
xeito apaciguou o rei a sa carraxe.
Decreto en favor dos xudeus
8 1Aquel mesmo da o rei Axuero deulle raa Ester a casa de Hamn, o perseguidor
dos xudeus, e Mardoqueo foi presentado rei, que xa lle descubrira que era familiar da
raa. 2E colleu o rei o anel que lle quitara a Hamn e deullo a Mardoqueo, e Ester pxoo
fronte da casa de Hamn.
3Volveu Ester a falar diante do rei e prosternouse na sa presencia ata os seus ps, e
chorando suplicoulle que mandara anular tdolos males que Hamn, o agaguita, decretara
contra os xudeus, e tdalas maquinacins que intentara contra eles. 4O rei estendeu o seu
cetro de ouro de cara a Ester e fxoa levantar diante sa. 5Ester dxolle: -"Se rei lle
prace e se atopei gracia s seus ollos, e se xulga axeitada a mia palabra na sa presencia
e me ten a min por boa sa vista, que se escriba a revocacin das cartas das
maquinacins de Hamn, fillo de Amedata, agaguita, que el escribira para aniquila-los
xudeus de tdalas provincias do rei. 6Porque como podera eu ve-la desventura do meu
pobo e soporta-la desfeita da mia raza?".
7O rei Axuero respondeulle raa Ester e a Mardoqueo, o xudeu: -"Xa lle dei a Ester a
casa de Hamn, e a el mandei que o pendurasen no madeiro que el mesmo fixera erguer
para os xudeus. 8Vs, pola vosa parte, no que se refire s xudeus, escribide o que vos
pareza ben a xuzo voso no nome do rei e seldeo co anel do rei, porque todo escrito feito
no nome do rei e selado co seu anel non se pode revocar". 9Foron chamados os escribns
do rei naquel mesmo intre no terceiro mes, o de Sivn, no da vintetrs, e escribiron todo
o que lles mandaba Mardoqueo s xudeus, s strapas, s inspectores e xefes das
537

A BIBLIA

provincias desde a India ata Etiopa, cento vintesete provincias; a cada provincia segundo
a sa escritura e a cada pobo de acordo coa sa lingua e s xudeus tamn de acordo coa
sa escritura e lingua. 10Escribiron no nome do rei Axuero e selaron co anel do rei e
mandaron os escritos por medio dos correos montados en cabalos das cortes do rei.
11Nos escritos, o rei autorizaba s xudeus que habitaban en tdalas cidades, a se poderen
xuntar para defende-las sas vidas, para ferir, matar e exterminar a toda persoa dos pobos
que os atacasen, sen lles perdoar s mulleres nin s nenos, e para lles saquea-los seus
bens; 12e todo isto no mesmo da en tdalas provincias do rei Axuero, o da trece do mes
doce, o mes de Adar.
12aEi-lo texto da carta: 12b-"O gran rei Axuero s strapas das cento vintesete
provincias que hai desde a India ata Etiopa, e a tdolos sbditos fieis, sade.
12cHai moitos que, cantos mis favores reciben dos seus benfeitores, tanto mis
soberbios se fan, e non soamente causan dano s nosos sbditos, senn que son incapaces
de lle pr lindes sa insolencia, conspirando en contra dos propios benfeitores; 12dnon
s acaban co agradecemento dos homes, senn que, enfonchados coa fachenda dos que
fan o mal, imaxinan que van escapar da xustiza de Deus, que o ve todo e odia o mal.
12eA mido, a moitos que teen autoridade lles sucede que se deixan manexar polos seus
amigos nos seus negocios e fanse responsables de sangue inocente e venlles infortunios
irremediables, 12fpois con malignas matinacins nacidas da sa perversidade chegaron a
engana-la nobre e natural lealdade dos que gobernan. 12gE para comprobar isto non
preciso acudir a historias antigas, que vos estamos contando; abonda con ollar con
atencin o que est diante de vs, as cousas que fan con conducta pestilente os que
detentan o poder indignamente. 12hPor iso temos que nos dispor a procurar para o futuro
paz e tranquilidade para tdolos homes do reino, 12iintroducindo os cambios oportunos e
xulgando as cousas que van aparecendo con nimo acolledor e benevolente. 12l Pois
Hamn, fillo de Amedata, macedonio, alleo sangue dos persas e moi afastado da nosa
cordura, foi acollido entre ns coma hspede, 12mchegando a disfrutar da amizade que
ns temos cos outros pobos, ata o punto de ser proclamado noso pai e sendo reverenciado
por todos, ocupando o segundo posto no reino. 12nPero non podendo soporta-lo peso da
sa grandeza, intentou privarnos do poder e da vida. 12Pediu a destruccin do noso
salvador e continuo benfeitor, Mardoqueo, e a de Ester, cabal consorte do reino, e a de
toda a raza sa, con toda sorte de falaces razoamentos. 12oPor estes procedementos
quixo pasar dominio dos macedonios o poder dos persas, pillndonos desamparados.
12pPero ns comprobamos que os xudeus, destinados exterminio polo tres veces
criminal, non son malfeitores, senn que se dirixen polas leis mis xustas; 12qe que son
fillos do altsimo e grandsimo Deus vivente que endereita o reino co maior acerto tanto
para ns coma para os nosos devanceiros. 12rPolo tanto faredes ben non usando os
escritos mandados por Hamn o de Amedata, xa que o autor deles foi colgado s portas
de Xuxn xunto con toda a sa familia, dndolle ben axia o Deus que todo o domina o
castigo xusto. 12sPonde unha copia desta carta en todo lugar pblico e deixade que os
xudeus se gobernen polas propias leis; e axuddenos para que poidan refugar a cantos se
ergan contra eles no da da tribulacin, isto , o da trece do mes doce, Adar, 12tporque o
Deus que o domina todo trocou en da de ledicia o destinado destruccin e exterminio
da raza escolleita. 12uVs, xudeus, celebrade este da sinalado con toda ledicia coma
unha das vosas acostumadas festividades, para que agora e no futuro sexa de salvacin
para vs e para os persas de boa intencin, pero para os falsos e tramposos contra vs,
que lles sirva de lembranza de exterminio.
12vToda cidade ou rexin que non faga de acordo con isto ser aniquilada coa lanza e
lume con ira; non soamente quedar erma de homes, senn que ser noxenta para feras e
paxaros eternamente".
538

A BIBLIA

13O texto deste documento deba ser publicado, coma lei, en todas e cada unha das
provincias, e promulgado en tdolos pobos, para que os xudeus estivesen preparados
naquel mesmo da para se vingaren dos seus inimigos. 14Os correos, montados en
cabalos da mellor caste, saron correndo de prsa, como ordenaba o decreto do rei; o
edicto foi publicado tamn no castelo de Xuxn. 15Mardoqueo sau da presencia do rei
vestido con roupas reais de prpura, violeta e lio branco, cunha gran diadema de ouro e
un manto de fino lio e prpura; a cidade de Xuxn rebordaba de ledicia e gozo. 16Para
os xudeus foi todo luz, ledicia, triunfo e gloria. 17En tdalas provincias e cidades, en
tdolos lugares nos que se publicaba a orde e decreto do rei, entre os xudeus haba ledicia
triunfal, xantares e rexouba de festa. Moitos xents daquelas terras se fixeron xudeus,
porque un gran temor se apoderou deles con relacin s xudeus.
A Festa de "Purim". Vinganza dos xudeus
9 1No mes doce, o mes de Adar, no da trece, o da mesmo en que foi publicada a orde do
rei, o seu decreto, para que fose executado no da mesmo no que os inimigos dos xudeus
intentaban facerse donos deles, sucedeu todo revs, pois foron os xudeus os que se
fixeron donos dos que os odiaban. 2Os xudeus xuntronse en tdalas cidades e provincias
do rei Axuero, para lles p-la man enriba s que maquinaban a sa runa e ningun lles
retrucou, porque un gran temor e medo caeu enriba de tdolos pobos. 3E tdolos xefes
das provincias, os strapas, gobernadores e demais funcionarios do rei se puxeron da
parte dos xudeus por mor do respecto que lles meta a todos eles Mardoqueo, 4porque
Mardoqueo era grande na casa do rei e a sa sona espallrase por tdalas provincias, e o
nome de Mardoqueo medraba mis cada da.
5Os xudeus atravesaron coa espada a tdolos seus inimigos; degolronos, acabaron con
eles; fixeron o que quixeron cos que lles tian xenreira. 6No castelo de Xuxn mataron
os xudeus a cincocentos homes, exterminndoos. 7A Parxandata, a Dalfn, a Aspata, 8a
Porata, a Adali, a Aridata, 9a Parmaxta, a Arisai, a Aridai e a Iezata, 10os dez fillos de
Hamn, fillo de Amedata, inimigo dos xudeus, matronos, pero non lles botaron man s
seus bens. 11Naquel mesmo da dronlle a coecer rei o nmero dos executados no
castelo de Xuxn. 12O rei dxolle raa Ester: -"S no castelo de Xuxn os xudeus xa
mataron e exterminaron a cincocentos homes e s dez fillos de Hamn; no resto das
provincias do rei que che parece que faran? Cal e agora a ta peticin?
Concederseche. Seguirase facendo o que ti anceies".
13Ester faloulle: -"Se rei lle prace, concdaselles s xudeus que tamn ma sigan
facendo de acordo co decreto de hoxe en Xuxn e que penduren s dez fillos de Hamn
do alto do madeiro". 14Mandou o rei que se fixese as e promulgou o decreto en Xuxn, e
colgaron s dez fillos de Hamn.15Os xudeus de Xuxn xuntronse no da catorce do
mes de Adar e mataron en Xuxn outros trescentos homes, pero non lles botaron man s
seus bens.
16Os xudeus das restantes provincias do rei xuntronse para defende-las sas vidas e a
seguranza contra os seus inimigos e mataron a setenta e cinco mil dos que lles tian
xenreira, pero non lles botaron man s seus bens.
17Isto aconteceu no da trece do mes de Adar e no da catorce foi declarado da de
repouso, da de xantar de festa e de rexouba. 18Pero os xudeus de Xuxn xuntronse no
da trece e catorce, e repousaron no da quince e declarrono da de festexo e rexouba.
19Por iso os xudeus que habitan nas cidades sen muralla fan festa no da catorce do mes
de Adar e celbrano con xantares e rexouba, e nese da agasllanse os uns s outros con
regalos. 19aMentres que os que habitan nas cidades con muralla celebran o seu da de
festa, facndose regalos mutuamente no da quince do mes de Adar. 20Mardoqueo
539

A BIBLIA

escribiu estas verbas e mandoulles cartas a tdolos xudeus espallados por tdalas
provincias do rei Axuero cercanas e distantes, 21decretando que tian que festexa-lo da
catorce e o da quince do mes de Adar de tdolos anos, 22coma das nos que os xudeus
conseguiron a paz contra os seus inimigos e nese mes o seu pranto tornouse en ledicia e o
seu loito en festa, e deban festexalos con xantares, con rexouba e facndose regalos os
uns s outros e socorrendo s pobres. 23Os xudeus recolleron entre os seus usos e
costumes o que comezaron a facer como lles prescribira Mardoqueo. 24Hamn, fillo de
Amedata, o agaguita, o perseguidor de tdolos xudeus, intentara acabar con eles e botara
sortes (Pur) para aniquilalos e exterminalos. 25Pero cando ela, Ester, se presentou diante
do rei, dxolle o rei por decreto que o malvado designio que maquinara contra os xudeus,
se trocase contra a sa propia cabeza, e foi colgado do alto do madeiro, el e mailos seus
fillos.
26Por iso chamaron a estes das os Purim, da palabra pur (sorte). As como tamn por
tdalas palabras da carta aquela, e por todo o que viran con relacin a este asunto, e todo
canto lles sucedera, 27os xudeus fixeron destes das unha institucin perpetua para si e
para os seus descendentes, e para todos aqueles que se lles xuntasen, de non deixar de
facer nestes dous das canto est prescrito e nos das sinalados de tdolos anos, 28e que
estes das fosen relembrados e festexados en cada xeracin, en cada clan, en cada
provincia e en cada cidade. E que estes das do Purim non se poderan esquecer entre os
xudeus, nin a sa lembranza se podera borrar dos seus descendentes.
29A raa Ester, filla de Abihail, e o xudeu Mardoqueo escribiron con toda a sa
autoridade urxindo o cumprimento desta carta segunda dos Purim para lle dar forza de
lei. 30Mandronse cartas a tdolos xudeus das cento vintesete provincias do rei Axuero
con verbas de paz e fidelidade, 31para confirmar estes das do Purim nas sas datas, tal
como llelo decretara Mardoqueo, o xudeu, e a raa Ester, e de acordo co que eles
mesmos ordenaron para si e para os seus descendentes; dicir: todo o que se determinou
tocante xexn e s lamentacins. 32O decreto de Ester ratificou estas cousas referentes
s Purim, e as foi escrito no libro.
Gabanza de Mardoqueo
10 1O rei Axuero impuxo un tributo pas e s illas do mar. 2Tdalas mostras de podero
e de forza e o relato da grandeza de Mardoqueo, coas que o engrandeceu o rei, non
certo que se atopan escritas no libro das crnicas dos reis dos medos e dos persas? 3Nelas
cntase: -"O xudeu Mardoqueo foi o segundo despois do rei, o meirande dos xudeus, o
mis querido da multitude dos irmns, home sempre adicado a procura-lo ben para o seu
pobo e promotor da paz de toda a sa raza".
3aE dixo Mardoqueo: -"Todas estas cousas vieron de parte de Deus; 3bporque
relembrando o soo que tiven tocante a isto, non fallou nin sequera unha delas: 3cnin a
fontelia que se converteu en ro e a luz e o sol e a auga abundante. O ro Ester, a quen
o rei fixo esposa e raa. 3dAs das cobras somos eu e Hamn. 3eOs pobos son os que se
xuntaron para destru-lo nome dos xudeus. 3fA mia nacin Israel, que clamou a Deus
e foi salvada. O Seor salvou seu pobo e liberounos de todos estes males; obrou Deus
grandes sinais e prodixios coma endexamais non os houbera no resto das nacins. 3gPor
iso Deus sinalou das sortes, unha para o seu pobo e outra para o resto dos pobos; 3he
estas das sortes cumprronse na hora, no intre e no da determinado na presencia de
Deus e de tdolos pobos. 3iEntn Deus lembrou seu pobo e fxolle xustiza sa
herdade; 3lpara estes, os das catorce e quince do mes de Adar sern das de xuntanza, de
ledicia e gozo diante de Deus por xeracins para sempre no seu pobo Israel".

540

A BIBLIA

Nota encol da traduccin grega do libro

3lNo ano cuarto de Tolomeo e Cleopatra, Dositeo, que dica ser sacerdote e levita, e o
seu fillo Tolomeo, trouxeron a presente carta dos Purim, que dixeron ser verdadeira e
traduciuna Lismaco, fillo de Tolomeo, dos de Xerusaln.

541

A BIBLIA

LIBRO 1 DOS MACABEOS

INTRODUCCION
1 1Alexandro, o macedonio, o fillo de Filipo, que reinaba en Grecia, sau de Macedonia,
venceu a Daro, o rei dos persas e dos medos, e reinou no seu sitio. 2Despois fixo moitas
guerras, ocupou fortalezas, asasinou reis, 3chegou ata cabo do mundo, e apoderouse de
moitsimas nacins, e a terra quedoulle sometida. Daquela enfonchouse e encheuse de
orgullo; 4xuntou un exrcito potentsimo e someteu seu imperio pases, pobos e
soberanos, que lle tiveron que pagar tributos. 5Despois de todo isto encamou e, vendo
que a cousa era de morte, 6chamou s xeneris mis ilustres, que se criaran con el desde
a mocidade, e repartille-lo seu reino anda antes de morrer. 7Alexandro morreu cando
levaba doce anos de reinado; 8entn os seus xenerais fixronse cargo do reino. 9Despois
que morreu todos se puxeron a coroa de rei, e logo os fillos deles por moitos anos, de
xeito que se multiplicaron os males no mundo.
Antoco IV Epfanes
10Deles sau un xermolo perverso, Antoco Epfanes, fillo do rei Antoco; estivera en
Roma como refn e apoderouse do reino o ano cento trinta e sete da era selucida.
11Daquela houbo algns israelitas malvados que convenceron pobo dicndolle: -"Vea,
hai que facer un pacto coas nacins vecias, pois desde que nos desvencellamos delas
vironnos moitas desgracias".
12A proposta caeu moi ben, 13e algns do pobo acordaron ir onda o rei; e o rei deulles
autorizacin para seguiren os costumes pagns; 14entn, por se amoldar s usos pagns,
fixeron un ximnasio en Xerusaln, 15disimularon os prepucios, abandonaron a alianza
santa, emparentaron cos pagns e vendronse maldade.
16Antoco, cando xa se sentiu seguro no seu trono, decidiu apoderarse tamn de Exipto,
para reinar nos dous pobos. 17Invadiu Exipto cun exrcito moi poderoso, con carros,
elefantes, cabalos e cunha grande flota, 18e atacou a Tolomeo, o rei de Exipto. Tolomeo
colleu medo e fuxiu, pero tivo moitas baixas. 19Entn Antoco apoderouse das prazas
fortes de Exipto e saqueou o pas.
20O ano 143, de volta xa da conquista de Exipto, Antoco subiu contra Israel e achegouse
a Xerusaln cun exrcito poderoso. 21Entrou todo fachendoso no santuario, colleu o altar
de ouro, o candelabro con tdolos seus utensilios, 22a mesa dos pans presentados, as
cuncas das libacins, as fontes, os incensarios, a cortina, as coroas, e arrincou todo o
decorado de ouro que recubra o templo, 23levou tamn a prata, o ouro, a vaixela de
valor e os tesouros escondidos que puido atopar; 24e marchou con todo para a sa terra,
despois de facer moitas mortes e dicir arrogancias incribles.
25Oronse queixas en todo Israel,
26laironse os prncipes e os vellos;
as mozas e os mozos perderon as forzas,
fiselles s mulleres a sa fermosura.
27Entoaron os casados cntigas de queixa,
as casadas no seu leito enchronse de tristura.
28Tremeu a terra pola grima dos seus habitantes,
a casa de Xacob encheuse de vergonza.

542

A BIBLIA

29De al a dous anos o rei mandou un axente do fisco s cidades de Xud e presentouse
en Xerusaln cun exrcito moi grande; 30faloulles con falsa palabras de paz e creron
nelas. Pero de speto botouse contra a cidade e castigouna con moita dureza e matou a
moitos israelitas. 31Saqueou e incendiou a cidade, desfixo as sas casas e as murallas
que a rodeaban, 32levou cativas as mulleres e os nenos e apoderouse do gando.
33Despois converteron a cidade de David nunha cidadela rodendoa con murallas altas e
fortes e tamn con torres. 34Meteron na cidadela a pagns perversos e a xudeus
renegados que se instalaron al para defendela; 35almacenaron armas e mantenza e
xuntaron al os espolios que recolleron en Xerusaln, e deste xeito veu ser un grande
perigo, 36unha insidia para o santuario, unha ameaza continua para Israel.
37Verteuse sangue inocente arredor do santuario e profanrono.
38Por culpa deles fuxiron os de Xerusaln,
que se converteu as en morada de estranxeiros,
casa estraa para os seus, abandonrona os seus fillos.
39O seu santuario quedou s coma un deserto;
as sas festas convertronse en d,
os seus sbados, en oprobio; o seu honor, en aldraxe.
40A sa deshonra igualou a sona doutros tempos,
a sa magnificencia cambiouse en d.
41O rei Antoco mandou por un decreto que tdolos sbditos do seu Imperio formasen
soamente un pobo, 42e que cada un abandonase os seus costumes particulares. Tdalas
nacins se avieron mandado polo rei, 43e moitos israelitas adoptaron a relixin
mandada, sacrificando s dolos e profanando o sbado. 44O rei mandou mensaxeiros a
Xerusaln e s cidades de Xud con ordes escritas para que todos seguisen as leis
estranxeiras; 45nelas prohibase ofrecer holocaustos no santuario, os sacrificios e as
libacins, garda-los sbados e as festas; 46e mandbase contamina-lo santuario e os fieis,
47construr altares, templos e dolos, e sacrificar porcos e animais impuros; 48mandbase
tamn que non circuncidasen s nenos e que se profanasen a si mesmos con impurezas e
abominacins de toda clase, 49de xeito que esquecesen a Lei, e cambiasen tdolos
costumes. 50O que non cumprise as ordes do rei sera condenado morte.
51Isto foi o decreto publicado en todo o reino. Puxo inspectores en todo Israel, e mandou
que se ofrecesen sacrificios en tdalas cidades de Xud, unha por unha. 52Xuntuselles
moita xente do pobo, tdolos traidores Lei, e cometeron tan grandes barbaridades no
pas 53que os israelitas verdadeiros tiveron que acocharse en calquera escondedeiro que
aparecese.
54O da 15 de Kisleu do ano 145 puxeron enriba do altar unha ara sacrlega, e despois
foron poendo aras por tdalas cidades de Xud; 55ofrecan incenso diante das portas das
casas e nos rueiros, 56rachaban os libros da Lei que atopaban e botbanos lume. 57O
que tivese un Libro da Alianza e o que vivise de acordo coa Lei era condenado a morte,
segundo o decreto real.
58Un mes atrs doutro facan o mesmo cos israelitas que se atopaban nas sas cidades.
59O da 25 de cada mes sacrificaban na ara construda enriba do altar dos holocaustos.
60Mataban s nais que circuncidaban s seus fillos, segundo mandaba o decreto, 61cos
menios colgados pescozo; saqueaban as casas e mataban s que circuncidasen s
nenos.
62Pero houbo moitos en Israel que se mantiveron firmes na sa decisin de non comer
nada impuro; 63e preferan antes morrer que lixarse cos alimentos e profana-la alianza
santa; e morreron.
64A clera que descargou sobre Israel foi cousa terrible.

543

A BIBLIA

Rebelin de Matatas
2 1Daquela xurdiu Matatas, fillo de Xon, fillo de Simen, sacerdote da familia de
Ioarib; era de Xerusaln, pero viva en Modn. 2Tia cinco fillos: Xon, alcumado Cadix;
3Simn, alcumado Tas; 4Xudas, alcumado Macabeo; 5Elazar, alcumado Avarn, e
Ionatn, alcumado Aptos. 6O ver Matatas as abominacins que se estaban cometendo en
Xud e mais en Xerusaln, 7dixo:
-"Pobre de min! Por que nacn eu para ve-la desfeita do meu pobo e da cidade santa?
Eu aqu sentado mentres a cidade est en poder do inimigo, e o seu santuario en mans
alleas!
8O seu templo coma un home deshonrado;
9os seus vasos preciosos foron levados coma botn;
os seus nenios foron asasinados nos turreiros;
os seus mozos caeron baixo a espada inimiga.
10Que nacin non ocupou os seus pazos,
e non se apoderou dos seus espolios?
11Roubronlle toda a sa fermosura,
era libre e fixrona escrava.
12Vela o noso santuario:
era o noso honor e a nosa gloria,
e est desolado e profanado polos pagns.
13Para que seguir vivindo?".
14Matatas e os seus fillos racharon os seus vestidos, puxronse un saio e fixeron un d
moi grande.
15No intre chegaron a Modn os enviados do rei para facer apostatar pola forza mediante
a ofrenda do incenso; 16moitos israelitas fixeron o que lles mandaban, mentres Matatas
e os seus fillos quedaron a un lado.
17E os enviados do rei dixronlle:
-"Ti es un personaxe de sona e grande nesta cidade, amparado por moitos fillos e
parentes; 18as que achgate ti, o primeiro, e fai o que o rei mandou, como xa o fan
tdalas nacins, os mesmos xudeus e os que quedaron en Xerusaln. Ti e mailos teus
fillos seredes amigos do rei e hsevos dar ouro e prata e moitos regalos".
19Matatas respondeulle en voz alta:
-"Anque tdalas nacins do Imperio abandonen a relixin de seus pais e obedezan rei,
20eu e mailos meus fillos e parentes viviremos segundo a alianza de nosos pais. 21Deus
nos libre de abandona-la Lei e os nosos costumes! 22Non faremos caso s ordes do rei,
non nos apartaremos da nosa relixin nin dereita nin esquerda".
23Anda non acabara de falar, cando sau un xudeu al medio de todos para ofrecer
incenso sobre a ara de Modn, segundo o que mandara o rei.
24O velo, a Matatas deulle tanto noxo que ata trema de carraxe, e levado dunha
arroutada santa foi correndo e cortoulle a cabeza a aquel home enriba do altar. 25E no
mesmo acto matou enviado do rei que obrigaba a sacrificar, e desfixo o altar. 26As
mostrou o seu celo pola Lei, como fixera Pinhs con Zimr, o fillo de Xalum. 27Logo
empezou a berrar Matatas na cidade, e dica:
-"Todo o que sinta celo pola Lei e queira mante-la alianza, que me siga!" 28E botouse
monte cos seus fillos, deixando na cidade todo canto tia.
29Por aquel tempo moitos que queran vivir segundo dereito e xustiza, baixaban
deserto 30cos seus fillos, as sas mulleres e o seu gando, e instalronse al, pois as
desgracias xa non tian medida.

544

A BIBLIA

31Os enviados do rei e s tropas que haba en Xerusaln chegulle-la nova de que algns
homes baixaran para esconderse no deserto despois de desobedece-las ordes do rei;
32seguronos moitos; deron con eles, e acamparon enfronte deles, e atacronos un
sbado. 33Dicanlles:
-"Non vos avisamos mis. Sade e cumpride as ordes do rei, e viviredes".
34Pero eles contestaron:
-"Non sairemos nin cumprirmo-las ordes do rei profanando o sbado".
35Os soldados atacronos de seguida, 36e eles non replicaron, nin lles tiraron unha pedra,
nin cubriron os refuxios; 37dican:
-"Morramos todos anda sendo inocentes, e que o ceo e maila terra sexan testemuas de
que nos matades inxustamente".
38E atacronos en sbado. E morreron eles, coas sas mulleres, os seus fillos e o seu
gando; eran arredor de mil persoas.
39Cando o souberon Matatas e os seus fillos, doeulles moito, 40pero comentaban:
-"Se todos facemos coma os nosos irmns, e non loitamos contra os pagns pola nosa
vida e pola nosa Lei, axia nos farn desaparecer da terra".
41E aquel mesmo da tomaron esta decisin: a calquera que nos ataque en sbado
respondermoslle loitando, e non nos deixaremos matar todos, coma os nosos irmns,
nos nosos refuxios.
42Entn xuntuselles un grupo de asideos, israelitas loitadores, todos moi apegados
Lei; 43xuntronselles tamn tdolos que escapa-ban dalgunha persecucin, e con isto
vronse reforzados, 44ata o punto de formar un exrcito, e con el cargaron con
asaamento e carraxe contra os pecadentos e desleigados. Os que se libraban buscaban
refuxio entre os pagns.
45Matatas e os seus partidarios percorreron as cidades desfacendo as aras 46e obrigando
a circuncidar a tdolos pequenos non circuncidados de Israel e 47perseguindo s
rebeldes. O seu poder medraba cada vez mis, 48de xeito que defenderon a Lei contra os
pagns e os reis, e non se deixaron asoballar polos malvados.
Testamento de Matatas
49Cando lle chegou a hora de morrer, Matatas dxolles s seus fillos:
-"Polo de agora triunfou a soberbia e o impudor; son tempos de subversin e de carraxe.
50Meus fillos, sede celosos da Lei e dade a vida pola alianza dos vosos maiores.
51Lembrdevos das fazaas que os vosos antepasados fixeron no seu tempo e acadaredes
gloria e sona sen medida. 52Abraham permaneceu fiel no medio dos pobos, e isto
consideruselle como positivo. 53Xos gardou a Lei nos das difciles, e chegou a ser
amo de Exipto. 54Pinhs, o noso pai, polo seu grande celo, recibiu a promesa do
sacerdocio eterno. 55Xosu por cumpri-la Lei chegou a ser xuz de Israel. 56Caleb, polo
seu testemuo diante do pobo, recibiu a herdade da terra. 57David, pola sa misericordia,
herdou o trono real polos sculos dos sculos. 58Elas polo seu grande celo pola Lei foi
arrebatado para o ceo. 59Hananas, Azaras e Mixael, pola sa fe, foron librados do lume.
60Daniel, pola sa inocencia, foi librado da boca dos lens.
61Reparade deste xeito en tdalas xeracins, e veredes como os que confan en Deus
xamais non se senten burlados.
62Non lles teades medo s ameazas dese malvado, pois que a sa galanura hase
converter en esterco e vermes. 63Hoxe anda todo fachendoso, pero ma desaparecer,
volver po e os seus planos quedarn en nada.
64Vs, meus fillos, sede valentes e combatede coma homes pola Lei, e as chegaredes a
ter moita gloria.
545

A BIBLIA

65Eu ben sei que o voso irmn Simn home asisado; escoitdeo sempre, e que el sexa
coma un pai para vs. 66Xudas o Macabeo forte e valente xa desde mozo; que sexa o
capitn das tropas e que dirixa a guerra contra o estranxeiro. 67A ver se atraedes a
tdolos que gardan a Lei, e vingde-las aldraxes do voso pobo. 68Ddelles s pagns o
seu merecido e tede moito coidado en cumpri-los preceptos da Lei".
69E despois de os bendicir, foise xuntar cos seus antepasados. 70Morreu o ano 146. Os
fillos enterrrono no sartego de seus pais, en Modn, e todo Israel fixo grandes funerais
por el.
Xudas o Macabeo
3 1Sucedeulle o seu fillo Xudas, chamado o Macabeo; 2apoirono seus irmns e tdolos
que seguiran a seu pai; e loitaban por Israel con moito nimo.
3Xudas espallou a sona do seu pobo;
pxose a coiraza coma un xigante,
colleu as armas para face-la guerra
e defendeu coa espada os seus campamentos.
4Semellaba un len nas sas fazaas,
un cachorrio que brada pola presa.
5Perseguiu s renegados ata os seus refuxios
e fixo queima-los axitadores do seu pobo.
6Os desleigados collronlle medo e turbronse os malfeitores;
as sas mans fixeron triunfa-la liberacin.
7Deu que pensar e facer a moitos reis
e foi a ledicia de Xacob coas sas fazaas.
O seu recordo ser bendito por sempre.
8Percorreu as cidades de Xud,
acabou cos impos que nelas haba
e arredou de Israel a carraxe de Deus.
9A sa sona encheu a terra
e xuntou un pobo en desfeita.
As victorias de Xudas, o Macabeo
10Apolonio organizou un exrcito de estranxeiros e veu de Samara con moitas tropas
para facerlle a guerra a Israel. 11Pero cando o soubo Xudas, foille encontro, venceuno e
matouno; moitos dos inimigos morreron e os demais fuxiron. 12Recolleron os espolios e
entre eles a espada de Apolonio, que desde aquela Xudas empregou sempre na guerra.
13Cando soubo Sern, xefe do exrcito de Siria, que Xudas xuntara moita xente e que,
polo celo da Lei, loitaban canda el, 14dxose:
-"Voume facer sonado e collerei gloria no Imperio vencendo a Xudas e sa xente que
fan riso das ordes do rei".
15Preparouse e subiu cun exrcito poderoso, que se xuntaron os impos para axudarlle
a vingarse dos israelitas. 16O chegaren costa de Bethorn, saulles encontro Xudas
cuns poucos homes; 17cando viron o exrcito que via contra eles, dixronlle a Xudas:
-"E como imos loitar ns contra esa chea de xente, ns que somos tan poucos e que
andamos mazmidos, sen comer en todo o da?"
18Xudas contestoulles:
-" cousa fcil que uns poucos poidan con tanta xente, pois que a Deus tanto lle ten
salvar con moitos coma con poucos; 19a victoria na guerra non depende do nmero de
546

A BIBLIA

soldados, xa que a forza vn do ceo. 20Eles vennos atacar cheos de fachenda e

impiedade para esnaquizarnos e para apoderarse das nosas mulleres e dos nosos fillos,
21pero ns loitamos pola nosa vida e os nosos costumes. 22Deus vainos esmagar a eles
diante de ns; non lles teades medo".
23Cando acabou de falar, botouse de speto contra eles, e derrotou a Sern e seu
exrcito. 24Persegurono pola baixada de Bethorn ata a terra cha; quedaron no campo de
batalla uns oitocentos homes, e os demais fuxiron pas dos filisteos. 25Con isto as
nacins vecias deron en sentir abraio e medo por Xudas e mais por seus irmns. 26A
sa sona chegou s odos do rei, pois todos falaban das sas batallas. 27Cando o rei
Antoco coeceu todo isto, alporizouse moitsimo e mandou xuntar tdalas forzas do
Imperio, un exrcito moi poderoso. 28Abriu os seus tesouros e deulles s soldados a paga
dun ano, e mandoulles que estivesen preparados para calquera eventualidade. 29Pero,
ver que se lle acababan os tesouros e que os tributos eran poucos, debido s disensins e
s desgracias que el mesmo motivara no pas coa sa teima por acabar coas leis que vian
de vello, 30entn colleu medo de que, como xa lle pasara outras veces, non lle chegase
para os gastos e os regalos que adoitaba facer con mis xenerosidade cs reis anteriores a
el. 31Vndose neste apreto, decidiu ir a Persia para cobra-los tributos daquelas rexins e
xuntar moitos cartos. 32Deixou a Lisias, home ilustre e de familia real, fronte do
goberno, desde o ufrates ata as fronteiras de Exipto, 33e encargoulle que coidase do seu
fillo Antoco ata que volvese. 34Deixoulle a metade do exrcito e os elefantes e
mandoulle executa-los seus planos, maiormente os referentes a Xud e Xerusaln: 35que
mandase un exrcito contra eles para desfacer totalmente as forzas de Israel e o que
quedaba de Xerusaln; 36que borrase o seu recordo daquel sitio e que repartise o pas
entre xente do estranxeiro.
37O rei levou con el a outra metade do exrcito. O ano 147 sau de Antioqua, a capital
do seu Imperio, e atravesando o ufrates dirixiuse cara s rexins do norte.
38Lisias escolleu a Tolomeo de Dorimeno, a Nicanor e a Gorxias, homes valentes e
amigos do rei, 39e mandounos con corenta mil homes e sete mil cabalos para que
invadisen e arrasasen Xudea, segundo as ordes do rei. 40Partiron con todo o seu exrcito
e foron acampar cerca de Emas, na terra cha. 41Cando os tratantes do pas souberon que
chegara, foron de seguida campamento con moito ouro e prata e con cadeas para
compraren s israelitas como escravos. Tamn se lles xuntaron tropas de Idumea e de
Filistea.
42Xudas e seus irmns viron que a cousa se lles poa moi seria, pois os exrcitos
acampaban no seu territorio e coecan tamn as ordes do rei de destrur e de exterminalo pobo; 43entn dixronse:
-"Defendmo-lo noso pobo desta desfeita. Loitemos pola nosa nacin e polo noso
templo".
44E a xente xuntouse para prepararse para a guerra e rezaban pedndolle a Deus piedade
e misericordia.
45Xerusaln estaba despoboada coma un deserto,
ningn dos seus fillos entraba nin saa.
O seu santuario era pisoteado,
os estranxeiros vivan na cidadela, coveira de pagns.
A ledicia de Xacob desaparecera
non se oan nin a frauta nin a ctara.
46Xuntronse e foron a Mispah, fronte a Xerusaln, pois noutros tempos Israel tia en
Mispah un templo. 47Aquel da fixeron xexn, puxronse un saio, botaron cinsa pola
cabeza, e racharon os vestidos; 48desenvolveron o libro da Lei e procuraron nel o que os
pagns procuran nos seus dolos. 49Levaron os vestidos sacerdotais, as primicias e os
547

A BIBLIA

dezmos, e fixeron ir s nazireos que xa acabaran os das do seu ofrecemento, 50e

berraron ceo dicindo:
-"Que imos facer con estes e onde os imos levar? 51O teu templo est pateado e
profanado e os teus sacerdotes andan tristeiros e humillados; 52e agora os pagns
xuntronse para exterminarnos. Ti ben sabes os planos que teen contra ns. 53Como
lles imos facer fronte, se ti non nos axudas?"
54Tocaron as trompetas e deron grandes berros.
55Despois Xudas nomeou s xefes do pobo para que mandase cadaqun en mil, cen,
cincuenta e dez homes. 56E s que estaban facendo unha casa, s que casaran, s que
acababan de plantar unha via e s coitados dxolles que se volvesen para a sa casa,
como manda a Lei. 57Despois fronse de al e acamparon sur de Emas. 58Xudas
dxolles:
-"Prepardevos, sede valentes e dispodevos a loitar ma pola fresca contra eses
pagns que se xuntaron contra ns para acabar connosco e co noso templo. 59 mellor
morrer loitando que ve-las calamidades do noso pobo e do noso templo. 60Sen embargo
que se faga a vontade de Deus".
Batalla de Emas
4 1Gorxias colleu cinco mil homes de infantera e mil cabaleiros escolleitos e levantou o
campamento de noite, 2para atacar de speto exrcito xudeu e desfacelo. Servronlle de
guieiros algns da cidadela.
3Xudas suboo e entn foi cos seus guerreiros para ataca-lo exrcito do rei que quedara
en Emas, 4mentres o groso do exrcito andaba lonxe do campamento.
5Gorxias chegou de noite campamento de Xudas, e, como non atopou a ningun,
pxose a buscalos polos montes, pensando que fuxiran del. 6Pola maancia apareceu
Xudas na terra cha con tres mil homes, anque sen escudos e espadas -quen lles dera
telos-. 7Cando viron o campamento dos pagns, fortificado e ben equipado, protexido
pola cabalera e con homes loitadores, 8Xudas dxolles s seus compaeiros:
-"Non lle teades medo a esa multitude, nin vos acovardedes pola sa combatividade.
9Recordade como se salvaron os nosos maiores no mar Rubio, cando os persegua o
Faran co seu exrcito. 10Fagamos chegar ceo a nosa voz para que Deus nos bote unha
man e se lembre da alianza que fixo con nosos pais, e desfaga hoxe diante de ns a este
exrcito. 11As tdolos pobos se decatarn de que hai algun que libra e salva a Israel".
12Cando os inimigos levantaron os ollos e viron que vian de fronte, 13saron do
campamento para a batalla. Os de Xudas tocaron as trompetas 14e comezou o combate.
Os pagns foron derrotados e fuxiron cara terra cha; 15os fuxitivos mis retrasados
caeron mortos espada. Os outros fronos perseguindo ata Guzer e a terra cha de
Idumea, Axdod e Iamnia; matronlles uns tres mil homes.
16Cando Xudas e o seu exrcito volveron de persegui-los inimigos, 17dxolle el sa
xente:
-"Non devezades polos espolios, porque anda temos outra batalla.
18Gorxias anda cos seus soldados polos montes do arredor. As que agora facdelle
fronte inimigo e loitade, e despois xa recollerde-los espolios de vagario".
19Anda estaba Xudas falando, cando asomou polo monte unha divisin inimiga.
20Decatronse de seguida de que os seus fuxiran e de que o campamento estaba ardendo,
pois o fume que saa era unha boa proba; 21quedaron abraiados, e ver que o exrcito de
Xudas estaba disposto para o combate na terra cha, 22fuxiron todos cara pas dos
filisteos.

548

A BIBLIA

23Entn Xudas volveu para arrepaa-los espolios do campamento. Colleron moito ouro,
prata, panos de prpura vermella e violeta e grandes riquezas. 24E foron de volta
cantndolle louvanzas e bendicins a Deus,
"porque bo,
porque o seu amor dura para sempre".
25Aquel da Israel conseguiu unha grande victoria.
Derrota de Lisias
26Os estranxeiros que conseguiran fuxir fronlle contar a Lisias todo o que pasara; 27
escoitar tales novas, quedou abraiado e aflixido, porque en Israel as cousas non
marchaban como el quera e como lle mandara o rei. 28As que, seguinte ano recrutou
sesenta mil infantes e cinco mil cabaleiros para acabar dunha vez cos xudeus. 29Chegou
por Idumea e acampou en Betsur. Xudas saulle encontro con dez mil homes 30e, ver
aquel exrcito tan grande, rezou as:
-"Bendito es ti, Salvador de Israel, que destruche-la forza do xigante valndote do teu
servidor David, e puxche-lo campamento dos filisteos nas mans de Ionatn, o fillo de
Xal, e do seu escudeiro. 31Pon agora este exrcito nas mans do teu pobo, Israel; e que a
sa infantera e a sa cabalera queden avergonzadas. 32ncheos de medo, bota por terra
a seguridade que teen no seu podero e que se avergoncen coa derrota. 33Derrtaos coa
espada dos que te queren, para que che canten himnos tdolos que coecen o teu nome".
34Empezou o combate, e morreron cinco mil homes do exrcito de Lisias.
35O ver Lisias a derrota do seu exrcito e o valor das tropas de Xudas, disposto a vivir ou
morrer con gloria, marchou para Antioqua con fin de recrutar tropas mercenarias e
volver outra vez contra Xudea mellor preparado.
Purificacin do templo
36Daquela Xudas e seus irmns dixeron:
-"Agora que xa derrotmo-los nosos inimigos, imos purificar e consagra-lo templo".
37Xuntouse todo o exrcito e subiron monte Sin. 38Viron o templo desolado, o altar
profanado, as portas queimadas, a herba medrando nos adros, coma se fosen montes ou
carballeiras, e os cuartos do templo destrudos; 39entn racharon os vestidos e
manifestaron unha grande dor botando cinsa pola cabeza abaixo 40e abatndose contra o
chan; e a un sinal das trompetas, clamaron ceo.
41Xudas mandou a algns dos seus homes que tivesen raia s da cidadela mentres
purificaban o templo. 42Escolleu sacerdotes sen defectos e amantes da Lei, 43que
purificaron o templo e botaron na inmundicia as pedras do altar idoltrico. 44Despois
deliberaron o que cumprira facer co altar dos holocaustos profanado 45e acordaron
destrulo; as non sera unha deshonra para eles por ser profanado polos pagns.
Destruron, pois, o altar 46e colocaron as pedras no monte do templo, nun sitio axeitado,
ata que un profeta dixese o que haba que facer coas pedras. 47Logo colleron pedras sen
labrar, conforme o manda a Lei, e fixeron un altar novio, igual c de antes. 48Fixeron o
santuario e o interior do templo, e consagraron os adros. 49Fixeron vasos sagrados novos
e meteron no templo o candelabro, o altar do incenso e a mesa. 50Queimaron incenso
derriba do altar e acenderon as lmpadas do condelabro para que alumasen no templo.
51Colocaron os pans derriba da mesa e colgaron as cortinas. E con isto puxeron fin seu
traballo.
52O da vintecinco do mes noveno, o mes de Kisleu, do ano cento corenta e oito,
erguronse moi cedio 53para ofrece-lo sacrificio que manda a Lei no altar dos
549

A BIBLIA

holocaustos que acababan de construr. 54Xustamente no mesmo da e mes en que os

pagns o profanaran volvrono consagrar eles cantando himnos son da ctara, das
harpas e dos pandeiros. 55Todo o pobo se abateu contra o chan adorando e dndolle
gracias a Deus polo triunfo que lles dera. 56Celebraron a consagracin durante oito das
ofrecendo con ledicia holocaustos e sacrificios de paz e de louvanza.
57Enfeitaron a fachada do templo con coroas de ouro e con escudos, e reconstruron as
portadas e os cuartos e puxronlles portas. 58Moita festa fixo o pobo por poder arredar de
si a aldraxe dos pagns.
59Por ltimo, Xudas e seus irmns e toda a asemblea de Israel mandaron que tdolos
anos se festexase con moita ledicia o recordo da nova consagracin do altar durante oito
das a partir do da vintecinco do mes de Kisleu.
60Daquela construron murallas e torres fortes e grandes arredor do monte Sin, para
que, se vian os pagns, non o puidesen profanar, como fixeran antes; 61e deixou al
unha gornicin para que o defendese. Fortificou tamn Betsur, para que o pobo tivese
unha defensa pola porta de Idumea.
Campaas contra pobos vecios
5 1Cando os pobos vecios souberon que os xudeus reconstruran o altar e restauraran o
templo coma antes, alporizronse moitsimo, 2e decidiron acabar cos descendentes de
Xacob que vivan entre eles; empezaron a matar e a perseguir xente do pobo. 3Entn
Xudas declarou a guerra s descendentes de Esa en Acrabatene, Idumea, porque se
andaban metendo con Israel. Derrotounos completamente, someteunos e sa-queounos.
4Tamn se lembrou da maldade dos beonitas, un grande perigo para o pobo coas sas
emboscadas nos camios. 5Obri-gounos a meterse nas torres, cercounos e entregounos
anatema e pegoulles lume s torres con tdolos que se atopaban dentro. 6Despois
marchou contra os amonitas e atopouse cun exrcito forte e numeroso mandado por
Timoteo. 7Atacounos varias veces, ata que os destrozou totalmente. 8Apode-rouse de
Izer e da sa bisbarra e volveuse para Xudea.
9Os pobos de Galaad tamn se xuntaron contra os israelitas que vivan no seu territorio,
para acabar con eles. Os israelitas refuxironse na cidadela de Dotema, 10e environlle a
Xudas e a seus irmns a seguinte mensaxe:
-"Xuntronse contra ns os pobos do arredor e queren acabar con ns, 11e estanse
dispoendo para vir e apoderarse da fortaleza na que nos refuxiamos; Timoteo o
xeneral do exrcito. 12Vennos librar das sas mans, porque moitos dos nosos xa caeron
13e tdolos nosos irmns da rexin de Tob foron asasinados; e roubaron as sas
mulleres, os seus fillos e os seus bens; morreron al unhas mil persoas".
14Estaban lendo a carta, cando chegaron outros mensaxeiros de Galilea coa roupa
rachada, 15anunciando que Tolemaida, Tiro e Sidn e tdolos xents de Galilea se
xuntaran contra eles para aniquilalos.
16Cando Xudas e o seu pobo oron tales novas, convocouse unha xuntanza especial para
delibera-lo que cumprira facer polos seus irmns naquel intre angustioso, atacados polos
seus inimigos. 17Xudas dxolle a seu irmn Simn:
-"Colle xente contigo e vai libra-los nosos irmns de Galilea; eu e mais meu irmn
Ionatn iremos a Galaad". 18Deixou o resto do exrcito mando de Xos, o de Zacaras,
e de Azaras para que defendesen Xud, 19e deulles esta orde:
-"Queddevos mando do pobo, pero non loitedes cos pagns ata que ns volvamos".
20Simn colleu tres mil homes para ir a Galilea, e Xudas oito mil para ir a Galaad.
21Simn sau para Galilea, e, despois de moitos combates cos pagns, derrotounos 22e
perseguiunos ata as portas de Tolemaida; morreron uns tres mil pagns e Simn
550

A BIBLIA

apoderouse dos seus espolios. 23Despois colleu s xudeus que vivan en Galilea e en
Arbatah, coas sas mulleres, os seus fillos e todo canto tian, e levounos para Xudea no
medio dunha grande alegra.
24Xudas o Macabeo e seu irmn Ionatn atravesaron o Xordn e camiaron tres das polo
deserto; 25atopronse cos nabateos que os recibiron moi ben e que lles contaron o que
lles pasara s seus irmns xudeus de Galaad: 26moitos estaban prisioneiros en Bosrah, en
Bser, en Alemah, en Casfor, en Maqued e en Carnaim, todas elas cidades grandes e
fortes; 27outros xuntronse nas outras cidades de Galaad; o inimigo mandara atacar da
seguinte as prazas fortes, conquistalas e acabar con tdolos xudeus nun s da.
28Xudas e o seu exrcito atravesaron de seguida o deserto dirixndose cara a Bosrah;
apoderouse da cidade, matou a tdolos homes, rapinouno todo e pxolle lume. 29Pola
noite fronse de a e dirixronse cara fortaleza. 30O abrente viron unha chea de xente
con escadas e mquinas de guerra, disposta a ataca-la fortaleza. 31O ver que xa comezara
o ataque e que da cidade suban ceo berros de combate e o son das trompetas,
32dxolles s seus soldados:
-"Loitade hoxe polos vosos irmns".
33E avanzaron en tres grupos polas costas do inimigo, tocaban as trompetas e rezbanlle
a Deus berrando.
34Cando o exrcito de Timoteo se decatou de que era o Macabeo, botaron a correr. A
desfeita foi moi grande e quedaron no sitio ata oito mil inimigos mortos. 35Logo
volveuse contra Alemah; atacouna e tomouna, matou a tdolos homes, rapinrono todo e
pxolle lume. 36Marchou de al e tomou Casfor, Maqued, Bser e as demais cidades de
Galaad.
37Despois de todo isto Timoteo xuntou outro exrcito e acampou fronte a Rafn, no lado
de al do torrente. 38Xudas enviou xente para espia-lo campamento e trouxronlle estas
novas:
-"Xuntronse con Timoteo tdolos pagns do arredor; che un exrcito grandsimo.
39Ademais contrataron rabes como auxiliares, e estn acampados lado de al do
torrente, dispostos a vir contra ti".
Xudas saulles encontro, 40e mentres el e o seu exrcito se achegaban torrente,
Timoteo dxolles s seus oficiais:
-"Se atravesa el primeiro o torrente cara a ns, non lles poderemos facer fronte, e seguro
que nos vence; 41pero se colle medo e acampa lado de al, iremos ns contra el e
vencermolo".
42Cando Xudas chegou beira do torrente, fixo formar al s oficiais do exrcito e
deulles esta orde:
-"Non deixedes acampar a ningun. Todos combate".
43El foi o primeiro en atravesa-lo ro contra o inimigo, e todo o exrcito foi tras el.
Derrotaron s pagns que guindaron as armas e fronse gardar no templo de Carnaim.
44Os xudeus tomaron a cidade e incendiaron o templo con toda a xente que haba dentro.
O caer Carnaim xa ningun lle puido facer fronte a Xudas.
45Xudas xuntou a tdolos israelitas de Galaad, pequenos e grandes, coas sas mulleres,
os seus fillos e os seus bens -toda unha chea de xente- para levalos a Xud. 46Chegaron a
Efrn, cidade importante e ben fortificada, situada na entrada dun desfiladeiro; era
obrigado pasar por ela, non se poda apartar nin pola esquerda nin pola dereita. 47Pero a
xente da cidade non lles deixaba paso e atrancaron as portas con pedras. 48Xudas
mandoulles dicir polas boas:
-"Deixdenos pasar polos vosos dominios camio da nosa terra; ningun vos far mal,
soamente queremos pasar".
Pero eles non quixeron abrir.
551

A BIBLIA

49Entn Xudas mandou dicir sa xente que cadaqun acampase al onde se atopaba.
50Os soldados mis valentes tomaron posicins e atacaron a cidade todo aquel da e a
noite seguinte, ata que se rendeu. 51Xudas matou a tdolos homes, arrasou a cidade
despois de rapinalo todo, e atravesouna pasando por riba dos cadveres. 52Despois
atravesaron o Xordn e chegaron grande terra ch en frente de Betxen. 53Xudas a
axuntando os mis tardeiros e animando pobo durante toda a camiada, ata que
chegaron a Xud. 54Subiron monte Sin moi ledos e contentos e ofreceron holocaustos
por regresaren con ben e sen que ningun morrese.
55Mentres Xudas e Ionatn estaban na rexin de Galaad, e o seu irmn Simn en Galilea,
en fronte de Tolemaida, 56Xos, o fillo de Zacaras, e Azaras, xefes do exrcito, tiveron
novas dos acontecementos e das batallas que aqueles tiveran, 57e dixeron:
-"Fagmonos tamn ns famosos. Imos loitar contra as nacins vecias".
58Deron a orde tropa e marcharon contra Iamnia.
59Pero Gorxias sau da cidade cos seus homes para facerlles fronte; 60Xos e Azaras
fuxiron, e Gorxias foi tras eles ata a fronteira de Xud. Aquel da morreron uns dous mil
israelitas; 61o exrcito sufriu unha grande desfeita, porque aqueles, cobizosos de gloria,
non quixeron obedece-las ordes de Xudas e de seus irmns. 62Eles non eran da raza dos
destinados a salvar a Israel. 63En troques, o valeroso Xudas e mais seus irmns fixronse
moi famosos por todo o pobo de Israel e por tdolos pases a onde chegaron novas deles.
64Axuntbanse todos arredor deles e aclambanos.
65Xudas e seus irmns foron ataca-los fillos de Esa no sur do pas. Tomaron Hebrn e a
sa bisbarra, destruron as fortificacins e prendronlles lume s torres das murallas.
66Despois foi contra o pas dos filisteos e pasou por Marexah. 67Aquel da morreron no
combate algns sacerdotes que, querendo face-lo valente, saron a loitar sen siso.
68Xudas foi despois contra Axdod, na terra dos filisteos; derrubou os altares, queimou as
estatuas dos deuses e saqueou a cidade; de seguida volveuse para Xud.
Morte de Antoco
6 1Cando o rei Antoco percorra as provincias do norte, ou dicir que en Persia haba
unha cidade chamada Elimaida, de moita sona pola sa riqueza en prata e ouro; 2tia un
templo riqusimo onde se gardaban armaduras de ouro, coirazas e armas que al deixara
Alexandro, o de Filipo, rei de Macedonia, o primeiro rei dos gregos. 3Antoco chegou al
e quxose apoderar da cidade para saqueala; pero non puido, porque os da cidade,
coece-las sas intencins, fixronlle fronte coas armas. 4Entn tivo que fuxir e volverse
para Babilonia con moita tristura.
5En Persia chegoulle un mensaxeiro coa nova de que as forzas enviadas contra Xud
foran derrotadas, 6e de que Lisias, que partira para al cun grande exrcito, fuxira diante
dos xudeus; estes aumentaran o seu poder coas armas e os espolios collidos s exrcitos
vencidos, 7destruran o altar sacrlego que mandara colocar enriba do altar de Xerusaln,
e rodearan cunha muralla tan alta coma antes o santuario e a cidade de Betsur.
8O escoitar tales novas, o rei quedou aterrado e moi impresionado, ata o punto de ter que
encamar pola tristeza, porque non lle saran as cousas como el quera. 9As pasou moitos
das cada vez mis morriento. Vendo que xa morra, 10chamou a tdolos seus
achegados para lles dicir:
-"Foxe o sono dos meus ollos e sntome premido polas preocupacins, 11 ve-la afliccin
e a inquedanza na que me atopo neste instante, eu, sempre tan feliz e querido cando era
poderoso. 12Pero agora recordo as inxustizas que cometn en Xerusaln, os obxectos de
ouro e prata que al roubei, a xente de Xudea que mandei matar sen razn ningunha.

552

A BIBLIA

13Recoezo que por iso me veen estas desgracias. Vela que vou morrer de tristura en
terra estranxeira".
14Chamou a Filipo, un dos seus achegados, e nomeouno rexente de todo o seu reino.
15Deulle a sa coroa, o seu manto e o seu anel, e encargoulle que lle educase e preparase
para o goberno seu fillo Antoco.
16O rei Antoco morreu al no ano cento corenta e nove. 17Cando Lisias soubo que
morrera o rei, puxo no seu lugar seu fillo Antoco, que el educara desde neno, e pxolle
o ttulo de Euptor.
Guerra e paz con Antoco Euptor
18Entrementres a gornicin da cidadela molestaba s israelitas polos arredores do
templo, prexudicndoos a coto e apoiando s pagns. 19Xudas determinou botalos de
al, e convocou a todo o exrcito para cercalos. 20Concentrronse todos e empezaron o
cerco no ano cento cincuenta con catapultas e mquinas que construran. 21Sen embargo
algns dos sitiados romperon o cerco, e con algns israelitas desleigados, 22fronlle dicir
rei:
-"Cando has facer xustiza e defendera-los nosos irmns? 23Ns decidimos someternos a teu pai e obedece-las sas ordes e
disposicins. 24E por iso os nosos irmns se volveron contra ns e teen a cidadela
cercada; amais diso mataron s nosos que caeron nas sas mans e rapinaron os seus bens.
25E non soamente erguen a man contra ns, senn que tamn contra tdolos teus
dominios. 26Agora mesmo estn acampados contra a cidadela de Xerusaln, para
apoderrense dela; xa fortificaron o santuario e Betsur, 27e se non lles clle-la dianteira
de contado, anda han ir a mis e non os poders dominar".
28O rei alporizouse moito escoitar todo isto. Convocou a tdolos seus achegados, s
xefes de infantera e cabalera. 29Ata lle vieron tropas mercenarias dos outros reinos e
do aln mar. 30O seu exrcito tia cen mil soldados de infantera, vinte mil cabaleiros e
trinta e dous elefantes afeitos loita. 31Atravesaron Idumea e cercaron Betsur. Atacrona
durante moitos das con mquinas caso, pero os sitiados fixeron unha sada, e loitando
valentemente puxronlles lume.
32Entn Xudas ergueu o cerco da cidadela e acampou onda Bet-Zacaras, diante do
campamento do rei. 33Pola maancia ergueuse o rei e mandou que o exrcito avanzase
lixeiro polo camio de Bet-Zacaras. Colocronse os exrcitos para combater; soaron as
trompetas de guerra.
34Os elefantes dronlles zume de uvas e de amoras para excitalos para a loita;
35repartronos entre os escuadrns, e con cada un deles an mil soldados con coirazas e
con elmos de bronce na cabeza, e tamn cincocentos cabaleiros escolleitos 36que
precedan e acompaaban elefante fose para onde fose, sen arredarse del para nada.
37Derriba dos elefantes an montadas unhas torres de madeira, fortes e ben protexidas,
atadas animal con adivais; en cada torre an catro guerreiros que combatan desde al
arriba e o guieiro indio. 38O resto da cabalera colocouna nas das alas do exrcito,
dereita e esquerda, para protexe-la infantera e fustiga-lo inimigo.
39Cando o sol empezou a brillar nos escudos de ouro e de bronce, brillaban os montes
con eles e resplandecan coma se fosen fachns acesos. 40Parte do exrcito real estaba no
cumio dos montes, e parte na encosta; avanzaban con paso firme e moi ben ordenados.
41Os xudeus, cando oron o estrondo daquela chea de xente avanzando e entrechocando
as armas, quedaron abraiados. Certamente era un seor exrcito.
42Xudas avanzou co seu exrcito, empezou a loita e caeron seiscentos homes do exrcito
do rei. 43Elazar, alcumado Avarn, viu un elefante recuberto con coirazas reais que
553

A BIBLIA

sobresaa por riba dos outros e pensou que o rei ira nel. 44Entn, ofrecendo a vida para
sal-va-lo seu pobo e acadar as unha fama inmortal, 45botou a correr destemidamente
cara elefante polo medio do escuadrn, matando a quen se lle poa por diante; a xente
apartaba del. 46O chegar a carn do elefante, meteuse debaixo del e espetoulle a espada.
Pero o elefante caeulle enriba e morreu al mesmo.
47Os xudeus, ve-las forzas e a combatividade do exrcito do rei, retirronse. 48O
exrcito real perseguiunos ata Xerusaln; entraron en Xudea e acamparon fronte monte
Sin.
49O rei fixo as paces cos de Betsur, que saron da cidade porque xa non tian provisins
para prolonga-la resistencia por mis tempo, pois aquel ano era ano sabtico para o pas.
50O rei ocupou Betsur e deixou nela unha gornicin para a sa defensa. 51Despois
pxolle cerco templo durante moitos das; montou al seteiras, mquinas, lanzachamas,
catapultas, escorpins para lanzar frechas, e tirapedras. 52Pola sa parte, os xudeus
construron tamn armas defensivas contra as dos atacantes, e loitaron durante moitos
das. 53Pero acabronselle-las reservas que tian nos almacns, porque era ano stimo, e
porque os que se refuxiaran al, fuxindo a Xud desde o estranxeiro, consumiran as
provisins que quedaban; 54entn, como a fame os apretaba moito, deixaron uns poucos
no templo e os demais esparexronse cadaqun polo seu lado.
55Daquela soubo Lisias que Filipo, aquel a quen o rei Antoco antes de morrer lle
encomendara a crianza do seu fillo Antoco para que logo o sucedese, 56volvera de
Persia e de Media, fronte da expedicin que acompaara rei, e que quera apoderarse
do reino. 57Lisias decidiu partir rapidamente, e dxolle rei, s xenerais do exrcito e s
soldados:
-"Cada da somos menos, rarean as provisins, a praza que cercamos moi forte e temos
que ocuparnos dos negocios do reino. 58As que, demoslle a man a esa xente e fagmolas paces con eles e con todo o seu pobo. 59Pomonos de acordo con eles para que
poidan vivir segundo as sas leis coma antes, pois por lles querer quitar esas leis foi polo
que se arrepuxeron e nos fixeron todo isto".
60O rei e s xenerais pareceulles ben a proposta. O rei mandou negocia-la paz e os
xudeus aceptrona. 61O rei e os xenerais confirmaron o pacto cun xuramento, e entn os
sitiados saron fra da fortaleza. 62Pero cando o rei subiu monte Sin e viu as
fortificacins que tia, quebrantou o xuramento que fixera e mandou destrur toda a
muralla. 63Despois partiu axia para Antioqua, e atopouse con que Filipo xa era dono da
cidade; pero o rei atacouno e apoderouse da cidade pola forza.
Demetrio, Bquides e Alcimo
7 1No ano cento cincuenta e un, Demetrio, fillo de Seleuco, marchou de Roma cuns
poucos homes, desembarcou nunha cidade da costa e proclamouse rei nela. 2Un da,
cando a entrar no palacio real dos seus maiores, as tropas prenderon a Antoco e mais a
Lisias para entregarllos a Demetrio. 3Cando se informou Demetrio, dixo:
-"Non quero nin vrlle-la cara".
4Entn os soldados matronos e Demetrio subiu trono real. 5E foron estar con el
tdolos israelitas desleigados e impos, guiados por Alcimo, que quera ser sumo
sacerdote, 6e acusaron pobo de moitas cousas; dixronlle:
-"Xudas e seus irmns acabaron con tdolos partidarios teus e a ns botronnos fra da
nosa terra. 7Manda a unha persoa da ta confianza para que vexa a estragueira que
fixeron no medio de ns nos teus territorios, e castigue a Xudas con tdolos seus
colaboradores".

554

A BIBLIA

8O rei escolleu a Bquides, un dos seus amigos, home importante na corte e fiel rei,
gobernador das terras do aln ro. 9Enviouno co desleigado Alcimo, confirmado xa como
sumo sacerdote, para castiga-los israelitas. 10Partiron cun exrcito moi grande, e
chegaren terra de Xud, enviaron uns mensaxeiros a Xudas e a seus irmns cunha
proposta falsa de paz. 11Os xudeus, cando viron que vieran cun exrcito moi grande,
non lles fixeron caso. 12Con todo, un grupo de escribas foi ter unha xuntanza con
Bquides e Alcimo para chegar a unha solucin xusta; 13de entre os israelitas os
primeiros en pediren a paz foron os asideos, 14pois dican:
-"O que chegou co exrcito un sacerdote da familia de Aharn; non nos vai enganar".
15El faloulles palabras de paz e xuroulles:
-"Non vos faremos ningn mal, nin a vs nin s vosos amigos". 16E eles crronllo. Entn
foi e colleu a sesenta homes e matounos nun s da, segundo aquilo que di a Escritura:
17Arredor de Xerusaln ciscaron os
cadveres
e verteron o sangue dos teus fieis
e ningun os enterraba.
18Todo o pobo se encheu de medo e de espanto, e dican:
-"Son xente inxusta e mentireira, pois non respectaron o acordo e o xuramento que
fixeron".
19Bquides retirouse de Xerusaln e foi acampar en Betsaid. Mandou prender a moitos
dos seus que se pasaran de bando e a algns do pobo; matounos e botounos nunha poza
moi grande. 20Deixou logo o pas nas mans de Alcimo con tropas que o defendesen, e el
foise xunto rei. 21Alcimo loitou moito para conserva-lo sumo sacerdocio;
22xuntronselle tdolos argalleiros do pobo, apoderronse de toda Xud e fixeron moito
mal en Israel.
23O ver Xudas que Alcimo e os da sa camarilla facan anda mis mal s israelitas cs
mesmos pagns, 24percorreu tdalas terras de Xud castigando os desleigados e poendo
fin s sas correras polo pas. 25Alcimo decatouse de que Xudas e os seus an a mis, e
recoecendo que non era el quen para resistilos, voltou onda o rei e acusounos de cousas
moi graves.
Derrota de Nicanor
26Entn o rei enviou a Nicanor, un dos seus xenerais mis sonados, inimigo declarado de
Israel, coa orde de acabar co pobo. 27Nicanor chegou a Xerusaln cun grande exrcito e
mandoulle a Xudas e a seus irmns esta mensaxe con falsas palabras de paz:
28-"Non vaiamos loita; eu irei cuns poucos homes para vernos e falar coma amigos".
29E as foi, chegou onda Xudas e saudronse coma amigos, pero os inimigos an
preparados para prendelo. 30Xudas decatouse de que vieran con malas intencins,
colleulles medo e xa non quixo velo nunca mis. 31Nicanor viu que o seu plan fora
descuberto; entn sau combate contra Xudas cerca de Cafarxaln. 32Caeron uns cinco
centos soldados de Nicanor e os demais fronse refuxiar Cidade de David.
33Despois destes acontecementos, Nicanor subiu monte Sin. Algns sacerdotes e
ancins do pobo saron do templo para saudalo amistosamente e para mostrarlle o
holocausto que ofrecan polo rei. 34Pero el moqueouse deles, aldraxounos, cuspiunos,
falou coma un barballoas 35e xuroulles enrabexado:
-"Se non me entregades agora mesmo a Xudas e seu exrcito, asegrovos que cando
volva victorioso voulle poer lume templo".
E sau adoecido.

555

A BIBLIA

36Os sacerdotes entraron e, de p diante do altar e do santuario, exclamaron entre

bgoas:
37-"Ti escolliches este templo para que nel se invocase o teu nome e fose casa de oracin
e splica para o teu pobo; 38castiga a este home e seu exrcito, que caian a fo de
espada. Lmbrate das sas blasfemias e non lles deas boa fin".
39Nicanor sau de Xerusaln e acampou en Bethorn; al xuntuselle un exrcito sirio.
40E Xudas acampou en Hadaxah con tres mil soldados, e rezou as:
41-"Cando os mensaxeiros do rei blasfemaron, veu un anxo teu e matoulle cento oitenta e
cinco mil homes. 42Esmaga hoxe igualmente a este exrcito diante de ns, para que
todos saiban que blasfemou contra o teu nome; xlgao segundo a sa maldade".
43No da trece do mes de Adar, os exrcitos entraron en combate. O exrcito de Nicanor
foi derrotado, e el mesmo foi o primeirio en morrer. 44Cando o seu exrcito viu que
Nicanor caera, guindaron as armas e fuxiron. 45Os xudeus perseguronos un da, desde
Hadaxah ata Guzer, tocando tras eles as trompetas. 46A xente de tdalas aldeas do
arredor saa para acosar s que fuxan; loitaron contra eles e matronos a todos a fo de
espada, non quedou o primeiro. 47Despois recolleron os espolios e o botn, e a Nicanor
cortronlle a cabeza e a man dereita que erguera destemidamente; levronas e colgronas
fronte a Xerusaln.
48O pobo alegrouse moitsimo, e aquel da fixeron unha festa moi grande. 49Acordaron
celebralo tdolos anos por aquela data, trece de Adar.
50Por algn tempo houbo paz en Xud.
Xudas pacta cos romanos
8 1Chegou s odos de Xudas a sona dos romanos: eran moi poderosos, mostrbanse
benvolos con tdolos seus aliados e facan pactos de amizade con cantos acudan a eles.
2Contronlle tamn as guerras e as proezas que fixeran na Galia, como a conquistaran e
agora talles que pagar tributos. 3E todo o que fixeran en Espaa, para se apoderaren das
minas de prata e de ouro que al hai; 4como mantian o seu dominio naquela terra con
paciencia e prudencia, e iso que estaba moi lonxe do seu pas. Tamn lle falaron da
derrota que lles meteran s reis que desde moitas partes da terra os atacaran; foi tan
grande que os demais xa lles pagaban tributos anualmente. 5Tamn derrotaron e
someteron a Filipo, a Perseo, rei de Macedonia, e a tdolos que se levantaron contra eles.
6E o mesmo fixeron con Antoco, rei de Asia, que foi guerra contra eles con cento vinte
elefantes, cabalera, carros e unha infantera moi numerosa; 7collrono vivo e obrigrono
a el e s seus sucesores a pagar grandes tributos, amais da entrega de refns e da cesin
8das sas mellores provincias, India, Media e Lidia; eles despois pasronllas rei
Eumenes.
9Tamn os gregos decidiron atacalos e acabar con eles. 10Pero cando os romanos se
informaron do plano, mandaron contra eles un s xeneral; combateunos e matou a moitos
dos gregos, levou presas s mulleres e s fillos, rapinou tdolos seus bens, apoderouse
das terras, derrubou as fortalezas e fxoos escravos, e as estn anda hoxe. 11Destruron
e escravizaron s demais reinos e illas que se lles opuxeron. 12Pero son fieis s seus
amigos e cos que confan neles. Dominaron s reis vecios e s de lonxe. Tdolos que
oen falar deles, lles collen medo. 13Reinan aqueles a quen axudan eles a reinar,
destronan s que queren. Teen un poder enorme. 14Entre eles ningun leva coroa nin se
viste de prpura para engrandecerse con ela. 15Formaron un Senado, e a coto tres centos
vinte senadores miran polo bo goberno do pobo. 16Cada ano entregan o mando e o
goberno de tdolos seus dominios a un s home, e todos lle obedecen sen envexas nin
rivalidades.
556

A BIBLIA

17Xudas escolleu a Euplemo, fillo de Xon de Hacs, e a Iasn, fillo de Elazar, e

mandounos a Roma para firmar un tratado de amizade e alianza, 18coa intencin de sar
do xugo dos gregos, pois van que estes queran escravizar a Israel.
19Chegaron a Roma, a viaxe fora moi longa. Entraron no Senado e dixeron:
20-"Xudas, o Macabeo, seus irmns e o pobo xudeu mndannos para facer convosco un
tratado de amizade e de alianza, de xeito que de agora en adiante nos contedes entre os
vosos amigos e aliados".
21A peticin foi ben acollida.
22Velaqu a copia da carta que escribiron en lminas de bronce e enviaron a Xerusaln,
para que al ficase como garanta do tratado de paz e alianza:
23-"Prosperidade sen fin para romanos e xudeus, na terra e no mar, e que a espada
inimiga estea lonxe deles!
24Se algun lles declara a guerra s romanos ou a algn dos seus aliados en calquera
parte do seu imperio, 25os xudeus loitarn con eles decididamente, segundo o pidan as
circunstancias. 26Os inimigos nin lles darn nin fornecern vveres, armas, cartos nin
barcos. decisin dos romanos. Gardarn estes compromisos sen ningunha
compensacin.
27Do mesmo xeito, se algun lles declara a guerra s xudeus, os romanos loitarn con
eles decididamente, segundo o pidan as circunstancias. 28Os inimigos non lles darn
vveres, armas, cartos nin barcos. decisin dos romanos. Gardarn este compromiso
con toda lealdade.
29Estas son as condicins que os romanos poen para pactar cos xudeus. 30Se mis
adiante algn dos pactantes quere engadir ou retirar algo, hase facer chegando a un
acordo; e o engadido ou retirado ser obrigatorio.
31No que se refire mal que o rei Demetrio lles fixo, xa lle escribmo-lo seguinte: Por
que asoballas con tanta dureza s nosos amigos e aliados? 32Se se nos volven queixar de
ti, defendermo-los seus dereitos atacndote por terra e por mar".
Derrota e morte de Xudas
9 1Demetrio, cando ou que Nicanor e o seu exrcito pereceran no combate, volveu
mandar a Xudea a Bquides e a Alcimo coa ala dereita do seu exrcito. 2Colleron polo
camio de Guilgal, atacaron e tomaron Mesalot de Arbelah e mataron al moita xente.
3No primeiro mes do ano cento cincuenta e dous acamparon fronte a Xerusaln; 4despois
marcharon cara a Berea con vinte mil infantes e dous mil xinetes.
5Xudas acampou en Elasa con tres mil homes escolleitos. 6O veren semellante multitude
de inimigos, enchronse de medo, e moitos fuxiron do campamento; soamente quedaron
uns oitocentos. 7Xudas viu a desfeita do seu exrcito no instante en que a batalla a xa
empezar, e desalentouse, pois xa non tia tempo de xuntalo. 8Moi abatido dxolles s que
quedaran:
-"Animo! Imos combate-lo inimigo, que mellor podmoslle facer fronte".
9Pero os seus desanimrono dicndolle:
-"Non poderemos. Agora mellor salva-las nosas vidas; volveremos despois coa nosa
xente e combateremos contra eles. Agora somos moi poucos".
10Xudas respondeulles:
-"Xamais non fuxiremos diante do inimigo. Se que nos chegou a hora, morramos coma
valentes polos nosos irmns e non lixemos con isto a nosa fama".
11O exrcito inimigo sau entn do campamento e preparouse para o combate. A
cabalera dividiuse en das partes; os fondeiros e os arqueiros diante do exrcito, e na
primeira fila os mis fortes. Bquides a na ala dereita. 12A falanxe avanzou polos dous
557

A BIBLIA

lados toque das trompetas. Os de Xudas tamn tocaron as trompetas. 13O chan tremeu
polo estrondo dos exrcitos e o combate durou desde o abrente ata o sern.
14Xudas viu que Bquides e a parte mis forte do exrcito estaban na ala dereita; colleu
con el s mis valentes 15e desfixo a ala dereita e perseguiuna ata os montes de Axdod.
16Pero os da ala esquerda ver que a ala dereita fora derrotada e fuxa, perseguiron a
Xudas e s seus polas costas. 17A batalla pxose dursima, e caeron moitos das das
partes. 18Xudas tamn caeu, e os outros fuxiron. 19Ionatn e Simn colleron o corpo de
seu irmn Xudas e enterrrono en Modn, no sartego da familia. 20Todo Israel fixo
grandes funerais por el, e chorouno moitos das; dican:
21-"Como caeu o valente,
o salvador de Israel!"
22Non se escribiron aqu outros feitos de Xudas, as guerras e fazaas que levou a cabo, e
a gloria que acadou, porque non teen nmero.
Ionatn pasa a ser xefe
23Despois da morte de Xudas, levantaron cabeza outra vez por todo o pas os
desleigados, e reapareceron tdolos que facan o mal. 24Coincidiu que daquela houbo
unha fame moi grande e o pobo pasouse a eles. 25Bquides escolleu uns homes impos e
entregulle-lo goberno do pas. 26Andaban caza dos partidarios de Xudas, e
levbanllos a Bquides, que os castigaba e aldraxaba. 27Non houbera unha tribulacin
tan grande en Israel desde o tempo en que se acabaran os profetas.
28Xuntronse tdolos partidarios de Xudas e dixronlle a Ionatn:
29-"Desde que morreu teu irmn Xudas, non hai ningun que, coma el, sexa capaz de
facer fronte inimigo, a Bquides e s que perseguen noso pobo. 30Por iso ns hoxe
escollmoste a ti para que ocpe-lo seu posto de xefe e capitn e dirixas con xito os
nosos combates".
31Ionatn aceptou o mando e desde aquel momento sucedeu a Xudas.
32Bquides suboo, e quera matalo. 33Pero Ionatn e seu irmn Simn e tdolos seus
seguidores soubrono e fuxiron deserto de Tecoa; acamparon a carn das augas da
cisterna de Asfar.
34Cando Bquides o soubo era sbado, e pasou el mesmo co seu exrcito lado de al do
Xordn. 35Ionatn mandou a seu irmn fronte dun grupo para pedirlles s seus amigos
os nabateos a ver se lles tian conta da bagaxe, que era moita. 36Pero os fillos de Iambr,
de Medeb colleron a Xon e o que levaba, e marchronlle con todo.
37Pasado algn tempo, comunicronlle a Ionatn e a seu irmn Simn que os fillos de
Iambr celebraban unha grande festa de casamento, e que conducan con moita aquela
desde Medeb moza, que era filla dun ricachn de Canan. 38Recordronse da morte
de seu irmn Xon, e foron esconderse no monte. 39Ergueron os ollos e viron unha
caravana moi festeira; era o mozo que a encontro da sa moza cos amigos e parentes,
cantando e tocando o tambor e outros instrumentos. 40Entn saron do seu recuncho e
caeron sobre eles para matalos. Feriron a moitos, e os demais escaparon para o monte.
Rapinronlles todo o que levaban, 41e o casamento converteuse en loito, e os cantos de
festa en laios. 42As vingaron a morte de seu irmn. Despois volvronse para a ribeira
pantanosa do Xordn. 43Cando Bquides coeceu isto, dirixiuse fronte dun grande
exrcito cara s ribeiras do Xordn. 44Entn Ionatn dxolles s seus:
-"Animo! Loitemos pola nosa vida; hoxe non coma onte ou antonte. 45Estamos en
perigo por diante e por detrs; e a as augas do Xordn, as sas marxes pantanosas e
bosques; non hai escape. 46As que rezdelle a Deus para que nos libre dos nosos
inimigos".
558

A BIBLIA

47Trabouse o combate. Ionatn estendeu o brazo para ferir a Bquides, pero este botouse
para atrs e non lle deu. 48Ionatn e os seus botronse Xordn e pasaron a nado outra
beira; os inimigos non atravesaron o Xordn para perseguilos. 49Aquel da caeron uns
mil homes de Bquides.
50Bquides regresou a Xerusaln, construu fortalezas na Xudea, as de Ieric, Emas,
Bethorn, Betel, Tmnah, Piratn e Tefn, con altas murallas, con portas e con ferrollos;
51deixou nelas tropas para fustigar a Israel.
52Fortificou tamn as cidades de Betsur, Guzer e a cidadela, e instalou nelas tropas e
almacns de vveres. 53Colleu como refns s fillos da xente grande do pas e
encadeounos na cidadela de Xerusaln.
54No segundo mes do ano cento cincuenta e tres Alcimo mandou desface-lo muro do
adro interior do templo, destrundo as a obra dos profetas. Empezaron o traballo, 55pero
de speto a Alcimo deulle un ataque e suspendronse as obras. Unha parlise pechoulle a
boca, de maneira que xa non puido nin falar nin dispoe-las cousas da sa casa. 56E
morreu no medio de grandes dores.
57Cando Bquides recibiu a nova da sa morte, volveuse para onda o rei, e Xud estivo
en paz durante uns dous anos.
58Entn tdolos desleigados acordaron nunha xuntanza o seguinte:
-"Ionatn e os seus estn tranquilos e confiados; imos chamar a Bquides para que unha
noite os prenda a todos".
59E fronllo propoer a Bquides.
60Bquides pxose en camio cun exrcito moi grande, e s caladas mandou cartas a
tdolos seus partidarios da Xudea para que prendesen a Ionatn e s seus compaeiros;
pero non o puideron facer, porque lles descubriron o plan. 61Foron Ionatn e Simn os
que colleron uns cincuenta homes do pas, os cabezas daquela conspiracin, e matronos.
62Despois Ionatn, Simn e os seus compaeiros retirronse a Betbas, no deserto;
levantaron as sas runas e fortificrona. 63Cando o soubo Bquides, xuntou a toda a sa
xente e avisou s de Xud. 64Acampou fronte de Betbas, e atacouna durante moitos das
con mquinas de guerra. 65Ionatn deixou na cidade a seu irmn Simn, e marchou polos
arredores cuns poucos homes. 66Derrotou a Odomer e s seus parentes e s fillos de
Fasirn nas sas tendas, e as loitando foi medrando o seu poder. 67Entn Simn e os
seus saron da cidade e pegronlles lume s mquinas de guerra. 68Atacaron e derrotaron
a Bquides; humillrono ben humillado, pois os plans e a expedicin acabaron nun
fracaso.
69Entn enfadouse cos desleigados que lle aconsellaran vir pas, matou a moitos deles,
e acordou volver para a sa terra.
70Cando Ionatn o soubo, mandou onda el uns mensaxeiros para ver de face-las paces e
intercambiar prisioneiros. 71Bqui-des recibiunos e aceptou a proposta e xurou que non
lle fara mal ningn a Ionatn en toda a vida. 72Entregoulle os prisioneiros que fixera
antes en Xud, e volveu para a sa terra, e xa non veu mis por Xud. 73As acabou a
guerra en Israel. Ionatn foi vivir a Micms; al empezou a goberna-lo pobo e a
extermina-los impos de Israel.
Ionatn, Demetrio e Alexandro
10 1No ano cento sesenta Alexandro, fillo de Antoco, o titulado Epfanes, embarcou e
ocupou Tolemaida; foi ben acollido e empezou a reinar al.
2Cando Demetrio se puxo corrente disto, xuntou un exrcito moi grande, e foi contra el
para facerlle a guerra. 3Demetrio mandoulle a Ionatn unha carta moi amistosa
prometndolle acrecenta-lo seu poder. 4Pois pensaba:
559

A BIBLIA

-"Cmpre face-las paces cos xudeus, antes que Ionatn se poa de acordo con Alexandro
en contra mia 5 lembrarse de tdolos males que lle teo feito a el, a seus irmns e seu
pobo".
6Deulle autorizacin para formar un exrcito e para fabricar armamento; terao como
aliado de guerra seu. Amais diso mandou que lle entregasen os refns que tia na cidade.
7Ionatn foi a Xerusaln e leulle a carta a todo o pobo e s da cidade. 8Todos se
encheron de medo cando souberon que o rei lle dera autorizacin para formar un exrcito.
9Os da cidade entregronlle os refns a Ionatn, e el entregullelos a seus pais. 10Ionatn
pasou a vivir en Xerusaln e empezou a reconstrur e a restaura-la cidade. 11Mandoulles
s canteiros que levantasen a muralla e que rodeasen o monte Sin cun muro de cantera.
E as o fixeron.
12Os estranxeiros que vivan nas fortalezas construdas por Bquides fuxiron. 13Todos
deixaron as sas casas e marcharon para a sa terra. 14Soamente en Betsur quedaron
algns desleigados que renunciaron Lei e s mandamentos, porque a cidade era un bo
refuxio.
15O rei Alexandro chegronlle novas da promesa que Demetrio lle fixera a Ionatn, e
contronlle tamn as batallas e fazaas que levaran a cabo el e seus irmns, e tdolos
traballos que pasaran. 16E dixo:
-"Poderemos atopar outro home coma este? Fagmolo de contado amigo e aliado noso".
17E escribiulle a seguinte carta:
18-"O rei Alexandro sada seu irmn Ionatn. 19Estamos informados de que es un
home poderoso e digno da nosa amizade. 20Por iso hoxe declarmoste sumo sacerdote da
ta nacin e concedmosche o ttulo de amigo do rei, para que defnda-la nosa causa e
sexas amigo noso".
E mandoulle un manto de prpura e unha coroa de ouro.
21Ionatn puxo os ornamentos sagrados, no stimo mes do ano cento sesenta, na festa
dos Tabernculos, formou un exrcito, e equipouno ben equipado.
22Sabedor Demetrio de todo isto, comentou moi disgustado:
23-"Que fariamos ns para que Alexandro se nos adiantase en facer amizade cos xudeus
para fortalece-la sa casa? 24Voulles escribir eu tamn, a ver se os convenzo
prometndolles cargos e regalos para que sexan aliados meus".
25E escribiulles esta carta:
-"O rei Demetrio sada pobo xudeu. 26Recibmo-la boa nova de que estades gardando
os acordos firmados connosco, e de que vos mantedes fieis nosa amizade, sen vos pasar
inimigo. 27Seguide, pois, nesta lealdade e ns habmosvos compensar todo o ben que
nos facedes. 28Retirarmosvos moitos tributos e farmosvos grandes regalos.
29Xa desde agora eximo a tdolos xudeus dos tributos e dos impostos do sal e das
coroas. 30Renuncio, de hoxe en diante, e para sempre, tercio das colleitas e metade da
froita que me corresponde na terra de Xud e nos seus tres distritos anexos de Samara e
Galilea. 31Xerusaln ser unha cidade santa e exenta, coa sa bisbarra, de dezmos e
tributos. 32Tamn renuncio mia soberana sobre a cidade de Xerusaln, e entrgolla
sumo sacerdote; que el poa nela os homes que queira para defendela. 33Concedo a
liberdade, gratuitamente, a tdolos xudeus que foron levados cativos desde Xud a
calquera parte do meu reino, e todos quedarn libres dos tributos, mesmo dos do gando.
34Tdalas festas, os sbados, a la nova, os outros das santos e os tres das antes e
despois dunha festa sern das de exencin e de liberacin para tdolos xudeus do meu
reino, 35e ningun ter dereito para perseguilos, ou para meterse con eles por razn
ningunha.
36Alistaranse no exrcito do rei trinta mil soldados xudeus, e pagarselles coma a
tdolos soldados do rei. 37De entre eles escollerase xente para as fortalezas mis
560

A BIBLIA

importantes e para cargos de confianza do reino. Os seus xefes e oficiais sern xudeus e
podern vivir segundo as sas leis, como o rei o mandou para Xud.
38Os tres distritos de Samara, que son anexos da Xudea, formarn con ela unha nica
circunscricin e dependern soamente da autoridade do sumo sacerdote.
39Fago doazn de Tolemaida e da sa bisbarra templo de Xerusaln para cubri-los seus
gastos. 40E tamn hei dar cada ano quince mil siclos de prata, a recoller das rendas do rei
al onde mis convea. 41As cantidades que os encargados do fisco non entregaron, coma
nos anos anteriores, entrega-ranas agora para as obras do templo. 42Tamn perdomo-los
cinco mil siclos de prata que cada ano retirabamos dos ingresos do templo, e dmosllelos
s sacerdotes, que exercen as funcins sagradas.
43Tdolos debedores do rei por razn de tributos dunha ou doutra cousa calquera que se
refuxien no templo de Xerusaln ou no adro, quedan libres, eles e todo canto tean no
meu reino. 44Os gastos de construccin e de restauracin do templo sern pagados pola
facenda real. 45Tamn corrern pola conta do rei os gastos de reconstruccin das
murallas de Xerusaln e de fortificacin do seu recinto, e o mesmo a reconstruccin
doutras murallas en Xudea".
46Cando Ionatn e o seu pobo oron tales palabras, non creron nelas nin as aceptaron,
pois acordbanse ben do moito mal que lle fixera a Israel o rei Demetrio, e das sas
moitas humillacins. 47As que decidronse por Alexandro, que fora o que primeiro lles
falara de paz, e declarronse aliados del para sempre.
48O rei Alexandro xuntou un exrcito moi grande e saulle encontro a Demetrio.
49Trabaron combate os dous reis, e os do exrcito de Demetrio fuxiron. Alexandro
persiguiunos e foi superior. 50Foi unha batalla sanguenta que durou ata a posta do sol. O
rei Demetrio morreu aquel da.
Ionatn, Alexandro e Tolomeo VI
51Entn Alexandro enviou mensaxeiros a Tolomeo, rei de Exipto, para dicirlle:
52-"Volvn meu reino, e consegun ocupa-lo trono de meus pais e conquista-lo poder
vencer a Demetrio; agora son dono desta terra; 53pois enfronteime con el, e vencmolo a
el e seu exrcito, e agora ocupo o seu trono. 54Fagamos, pois, unha alianza: dsme a
ta filla por muller; eu serei o teu xenro e dareille a ela e mais a ti os regalos que
mereces".
55O rei respondeulle:
-"Ditoso o da en que volviches terra de teus pais e en que ocupche-lo trono real.
56Con gusto farei o que me pides; ven, pois, a Tolemaida, para vernos, e serei o teu
sogro, como ti queres".
57Tolomeo partiu de Exipto coa sa filla Cleopatra e chegou a Tolemaida no ano cento
sesenta e dous. 58O rei Alexandro saulle encontro. Tolomeo deulle a sa filla
Cleopatra por muller e celebrouse o casamento en Tolemaida con moita pompa, como
adoitan face-los reis.
59O rei Alexandro escribiulle tamn a Ionatn para que o fose ver.
60Ionatn marchou a Tolemaida cun grande acompaamento, e entrevistouse cos dous
reis. Fxolles moitos regalos de ouro e prata a eles e s seus amigos, e gaou as sas
simpatas. 61Chegaron de Israel uns malvados e desleigados para acusar a Ionatn diante
do rei, pero o rei non os recibiu. 62E non soamente iso, senn que mandou que lle
quitasen a Ionatn a sa roupa e que o vestisen de prpura; as o fixeron. 63E o rei
sentouno seu lado e dxolles s seus achegados:
-"Sade con el pola cidade e proclamade que ningun tea o atrevemento de acusalo de
nada nin de meterse con el por cousa ningunha".
561

A BIBLIA

64Cando viron os honores pblicos que lle tributaban e como a vestido de prpura, os
seus acusadores fuxiron.
65O rei encheuno de honores, elevouno dignidade de amigo do rei, e nomeouno xeneral
e gobernador. 66Ionatn volveu a Xerusaln en paz e contento.
Ionatn e Demetrio II
67No ano cento sesenta e cinco Demetrio, fillo de Demetrio, chegou de Creta terra de
seus pais. 68O sabelo o rei Alexandro volveuse para Antioqua moi contrariado.
69Demetrio puxo de gobernador en Celesiria a Apolonio, que xuntou un exrcito moi
grande e acampou fronte a Iamnia. Desde al mandoulle dicir sumo sacerdote Ionatn:
70-"Ti e-lo nico que te rebelaches contra ns, e pola ta culpa a xente rise e moquase
de ns. Por que te fa-lo valente na montaa? 71Se de verdade ts fe nas tas tropas,
baixa abaixo, terra cha, e medirmo-las forzas, pois est comigo o exrcito das cidades.
72Pregunta e sabers quen son eu e quen son os meus aliados, e xa o vers como che han
dicir que non podedes resistir, e que xa teus pais fuxiron das veces na sa mesma terra.
73Non dars resistido mia cabalera e un exrcito tan grande, nesta chaira, onde non
hai pedras nin penedos, nin sitio para onde fuxir".
74Cando Ionatn ou a mensaxe de Apolonio, encheuse de indignacin; escolleu dez mil
homes e sau de Xerusaln. Seu irmn Simn veuno axudar con reforzos. 75Acampou en
fronte de Iafa, pero os da cidade pechronlle as portas, porque haba nela unha garnicin
de Apolonio. Eles atacrona, 76e os habitantes da cidade, cheos de medo, abrronlle as
portas, e Ionatn apoderouse dela.
77Cando Apolonio coeceu o que pasara, dispuxo para a batalla a tres mil xinetes e a
moitos de infantera, e marchou cara a Axdod, simulando pasar de largo diante de Iafa;
pero mesmo tempo avanzaba cara chaira, pois confiaba na sa numerosa cabalera.
78Ionatn foi atrs del, cara a Axdod, e os dous exrcitos trabaron combate. 79Apolonio
deixara escondidos s costas dos xudeus mil xinetes; 80pero Ionatn decatouse de que
tia unha emboscada por detrs, e, anque o rodearon e lle estiveron tirando frechas contra
a sa tropa desde a ma ata a noite, 81esta aguantou ben, seguindo as ordes de Ionatn
ata que os cabalos do inimigo cansaron.
82Cando xa cansaron os cabalos, Simn avanzou co seu exrcito, atacou a falanxe;
venceuna e fxoos fuxir. 83A cabalera espallouse pola chaira; os outros fuxiron cara a
Axdod, para refuxiarse no templo do deus Dagn e as salvarse. 84Ionatn incendiou
Axdod e as aldeas do arredor, despois de rapina-lo todo; pegoulle lume tamn templo
de Dagn con tdolos que se refuxiaran nel. 85Entre os cados espada e os queimados
polo lume morreron arredor de oito mil homes.
86Ionatn levantou o campamento e marchou para Axqueln. Os da cidade saron para
recibilo con moita festa. 87Ionatn volveu para Xerusaln coas sas tropas cargadas de
espolios.
88Cando o rei Alexandro coeceu estes acontecementos anda lle concedeu a Ionatn
mis honores; 89mandoulle unha fibela de ouro, como costume regalar s familiares
dos reis, e deulle o poder sobre Ecrn e a sa bisbarra.
Tolomeo traiciona a Alexandro
11 1O rei de Exipto xuntou un exrcito moi grande, coma a area da praia, e intentou
apoderarse con raposera do reino de Alexandro e de engadilo seu reino. 2Marchou cara
a Siria con aires de paz, e a xente das cidades abralle as portas e saa seu encontro, pois
o rei Alexandro mandara que o recibisen xa que era o seu sogro. 3En cada unha das
562

A BIBLIA

cidades que visitaba Tolomeo a deixando gornicins. 4Cando entrou en Axdod,

ensinronlle o templo de Dagn queimado, a cidade e os seus arredores en runas, os
cadveres tirados polo campo adiante, amoreados polas beiras dos camios os corpos
calcinados dos que morreran na batalla contra Ionatn. 5Contronlle o que fixera Ionatn
para desacreditalo, pero o rei calou.
6Ionatn foino recibir a Iafa con grande acompaamento. Saudronse e pasaron al a
noite. 7Ionatn acompaou rei ata o ro Eluzeros e volveu para Xerusaln.
8O rei Tolomeo apoderouse de tdalas cidades da costa ata Selucida do Mar, e,
argallando plans perversos contra Alexandro, 9enviou embaixadores rei Demetrio coa
seguinte mensaxe:
-"Temos que facer un pacto entre ns; eu dareiche a mia filla, a muller de Alexandro, e
ti reinars no reino de teu pai. 10Estou arrepentido de lle da-la mia filla, pois el
quxome matar".
11Calumniouno porque desexaba apoderarse do seu reino.
12Quitoulle a filla e deulla a Demetrio. As rompeu as relacins con Alexandro e quedou
descuberto a sa inimizade. 13Tolomeo entrou en Antioqua e cinguiu a coroa de Asia;
as cinguiu a sa fronte con das coroas, a de Exipto e a de Asia.
14Por aqueles das o rei Alexandro estaba en Cilicia porque os habitantes daquela rexin
revoltranse. 15Cando o soubo, marchou contra eles, pero Tolomeo saulle encontro
cun exrcito poderoso e tivo que fuxir. 16Alexandro escapou cara a Arabia na procura de
proteccin, e o rei Tolomeo quedou dono da situacin.
17O rabe Zabdiel cortoulle a cabeza a Alexandro e mandoulla a Tolomeo. 18Dous das
despois morra tamn o rei Tolomeo e os habitantes das fortalezas mataron as gornicins
que el deixara nelas.
Demetrio II e Ionatn
19As Demetrio comezou a reinar no ano cento sesenta e sete.
20Por aquel tempo Ionatn xuntou os homes de Xud para ataca-la cidadela de
Xerusaln, e construu moitas mquinas de guerra. 21Pero uns desleigados e inimigos do
seu pobo, fronlle dicir rei que Ionatn estaba cercando a cidadela. 22O rei pxose
doente cando tal cousa ou; partiu cara a Tolemaida, e desde al escribiulle a Ionatn
dicndolle que levantase o cerco e que acudise axia a Tolemaida para falar con el.
23O recibi-la carta, Ionatn mandou continua-lo cerco, escolleu algns ancins de Israel e
algns sacerdotes e decidiu expoerse perigo. 24Foise presentar rei en Tolemaida ben
provisto de prata, ouro, roupas e outros regalos, e o rei recibiuno ben, 25e iso que algns
desleigados do seu pobo acusrono. 26O rei tratouno como o trataran os seus
predecesores, honrndoo diante de tdolos seus amigos. 27Confirmouno no cargo de
Sumo Sacerdote, e en tdolos honores que xa tia, e elevouno categora de amigo
ntimo do rei. 28Ionatn pediulle rei que librase de tributos a Xud e s tres distritos de
Samara, e prometeulle en troques trescentos talentos de prata. 29O rei pareceulle ben, e
escribiulle sobre isto a seguinte carta a Ionatn:
30-"O rei Demetrio sada seu irmn Ionatn e pobo xudeu. 31Para que esteades
corrente, mandmosvos unha copia da carta que acerca de vs lle escribimos noso
parente Lstenes: 32'O rei Demetrio sada a seu pai Lstenes. 33Polas disposicins que
ten para connosco resolvemos favorece-lo pobo xudeu, amigo noso e fiel cumpridor das
sas obrigacins connosco. 34Confirmmoslle a posesin dos territorios de Xud e dos
distritos de Ofrah, Lida e Ramah, que foron desprendidos de Samara e agora son anexos
de Xudea. A tdolos que ofrecen sacrificios en Xerusaln perdomoslle-lo importe que o
rei reciba deles tdolos anos pola froita e os froitos. 35Tamn perdoamos, de hoxe en
563

A BIBLIA

diante, outros impostos s que temos dereito, os dezmos e os tributos das salinas e das
coroas. 36Estas disposicins non se cambiarn nunca.
37Sacade unha copia deste decreto e entregdella a Ionatn, para que sexa colocada nun
sitio visible no monte santo".
Revolta de Trifn
38O rei Demetrio pareceulle que o pas estaba pacificado baixo o seu mando e que xa
ningun se lle opoa; entn licenciou tdalas tropas, menos as mercenarias estranxeiras,
e mandounas para a sa casa. Por isto inimistouse con tdolos soldados que pertenceran
exrcito de seus pais. 39Entn Trifn, antigo partidario de Alexandro, vendo que o
exrcito murmuraba contra Demetrio, foi falar co rabe Imalce, preceptor de Antoco, o
fillo de Alexandro, 40e pediulle con teimosa que llo entregase para facelo rei como
sucesor de seu pai. Pxoo corrente de todo canto fixera Demetrio e do odio que lle
tian os soldados. Trifn pasou al bastantes das.
41Entrementres Ionatn mandou rei Demetrio unha peticin no senso de que retirase a
gornicin da cidadela de Xerusaln e das outras fortalezas, porque lle facan moito mal a
Israel. 42Demetrio respondeulle as a Ionatn:
-"Por ti e polo teu pobo non s farei iso, senn que vos hei de cubrir de honores tan axia
como poida. 43Pero agora fai o favor de me mandar algunhas tropas auxiliares, porque
todo o meu exrcito desertou".
44Ionatn mandou para Antioqua tres mil homes escolleitos. Cando se presentaron
diante do rei, moito se alegrou pola sa chegada. 45Pero os habitantes da cidade, uns
cento vinte mil, amotinronse no centro da cidade e queran mata-lo rei. 46O rei
refuxiouse no seu pazo, mentres a multitude ocupou tdalas ras da cidade e comezou o
asalto. 47O rei chamou na sa axuda s xudeus; de seguida xuntronse todos arredor del;
despois espallronse pola cidade e mataron naquel da uns cen mil homes. 48Queimaron
a cidade e recolleron moitos espolios. As salvaron rei.
49Cando viron os da cidade que os xudeus dominaban a situacin como queran,
desanimronse e suplicronlle rei:
50-"Fagmo-las paces, e que os xudeus deixen xa de loitar contra ns e contra a nosa
cidade".
51Depuxeron as armas e fixeron as paces. Os xudeus colleron moito creto diante do rei e
do seu pobo, e volveron para Xerusaln cheos de espolios.
52Demetrio ocupou o trono real, e o pas quedoulle sometido. 53Pero non cumpriu o que
lle prometera a Ionatn, e arredouse del, pois ademais de non agradece-los servicios que
lle prestara, molestbao moito.
54Despois destes sucesos, Trifn volveu con Antoco, un rapaz moi novio anda, que
cinguiu a coroa e empezou a reinar. 55Xuntronselle tdalas tropas que Demetrio
licenciara, e fixronlle a guerra e Demetrio tivo que fuxir derrotado. 56Trifn apoderouse
dos elefantes e ocupou Antioqua. 57Entn o mozo Antoco escribiulle a Ionatn o
seguinte:
-"Confrmote no cargo de Sumo Sacerdote, pote mando dos catro distritos e
declrote amigo do rei".
58E mandoulle unha vaixela completa de ouro, e deulle autorizacin para beber en copas
de ouro, para vestirse de prpura e para usar fibela de ouro. 59E a seu irmn Simn
nomeouno xeneral no territorio comprendido entre a Escada de Tiro e a fronteira de
Exipto.
60Ionatn empezou a percorrer tdalas cidades da parte de ac do ro ufrates, e
engadronselle tdalas tropas sirias. Chegou a Axqueln, e os habitantes da cidade
564

A BIBLIA

fixronlle un grande recibimento. 61De al pasou a Gaza, pero os de Gaza pechronlle as

portas. Entn el cercouna, e queimou e saqueou os seus arredores. 62Os moradores da
cidade pedronlle a paz e concedullela, pero colleu coma refns os fillos da xente grande
e mandounos a Xerusaln. E el seguiu o seu percorrido polo pas ata Damasco. 63Al
informouse de que os xenerais de Demetrio estaban reunidos en Qudex de Galilea cun
grande exrcito para facerlle abandona-lo seu proxecto. 64Deixou a seu irmn Simn en
Xud e el saulles encontro. 65Simn foi atacar Betsur, cercouna e combateuna durante
moitos das, 66ata que pediron a paz; el aceptouna, pero fixo evacua-la cidade,
apoderouse dela e deixou nela unha gornicin.
67Entrementres Ionatn acampou co seu exrcito p do lago de Xenesaret, e pola
maancia avanzou cara chaira de Hasor. 68O exrcito inimigo saulle encontro na
terra cha, pero deixara feita unha emboscada nos montes contra Ionatn. Empezou o
combate; 69os homes emboscados saron dos seus recunchos 70e tdolos soldados de
Ionatn fuxiron, non quedou ningn, a non ser Matatas, fillo de Abxalom, e Xudas, fillo
de Calfeo, capitns do exrcito. 71Ionatn colleu e rachou as sas roupas, botou terra
pola cabeza e pxose a rezar. 72Despois volveu combate contra os inimigos,
derrotounos e fxoos fuxir. 73Cando viron isto os seus soldados que fuxiran volveron
para onda el, e entre todos perseguiron s inimigos ata o seu campamento de Qudex, e
al detivronse. 74Aquel da caeron uns tres mil inimigos. Ionatn volveu despois para
Xerusaln.
Renovacin da alianza con Roma e con Esparta
12 1Vendo Ionatn que era o momento oportuno, escolleu algns homes e mandounos a
Roma para confirmar e renova-lo tratado de amizade cos romanos. 2Tamn s espartanos
e s outros pobos lles remitiu cartas co mesmo fin.
3Os mensaxeiros saron para Roma, entraron no senado e dixeron:
-"O Sumo Sacerdote Ionatn e o pobo xudeu mandronnos para renovar convosco o
antigo tratado de amizade e alianza".
4Os romanos entregronlles cartas de recomendacin para as autoridades de cada lugar,
co fin de que puidesen chegar con paz terra de Xud.
5Copia da carta que Ionatn escribiu s espartanos:
6-"O Sumo Sacerdote Ionatn, o consello da nacin, os sacerdotes e todo o pobo xudeu
sadan s seus irmns, os espartanos.
7Noutrora o Sumo Sacerdote Onas recibiu do voso rei Areios unha carta na que se dica
que vs erde-los nosos irmns, como consta pola copia adxunta. 8Onas recibiu con
tdolos honores voso mensaxeiro, e recibiu a carta que falaba claramente de alianza e
amizade. 9Ns, anda que non precisamos destes tratados pois contamos co alento das
nosas santas Escrituras, 10acordamos enviarvos uns mensaxeiros para renovar convosco
os lazos de irmandade e amizade que nos vinculan, co fin de non vos tratar coma
estraos, pois pasou xa moito tempo desde que recibmo-la vosa carta.
11Non vos esquecemos nos sacrificios e oracins que facemos por causa das festas e das
santos, pois cousa xusta e razoable lembrarse dos irmns.
12Alegrmonos moito pola vosa prosperidade. 13Ns tivemos que pasar por moitas
tribulacins e facer fronte s moitas guerras que nos fixeron os reis vecios; 14pero non
vos quixemos molestar nin a vs nin s outros aliados e amigos nosos, 15porque
contamos coa axuda constante do Ceo, e as librmonos dos nosos inimigos, que foron
derrotados.
16As que escollemos a Numenio, fillo de Antoco, e a Antpatro, fillo de Iasn, e
envimolos a Roma para renovar con eles o noso antigo tratado de amizade e alianza, 17e
565

A BIBLIA

mandmoslles tamn que se presentasen a vs, que vos saudasen e que vos entregasen
esta carta para renova-la nosa irmandade. 18Esperamos que nos contestedes
favorablemente".
19Copia da carta enviada a Onas:
20-"Areios, rei de Esparta, sada Sumo Sacerdote Onas.
21Atopamos nalgns documentos escritos que espartanos e xudeus son irmns por seren
da raza de Abraham. 22Agora que o sabemos pedmosvos que teades a ben falarnos da
vosa prosperidade. 23Pola nosa parte dicmosvos que o voso gando e os vosos bens son
nosos, e os nosos, vosos. Por iso dei a orde de que se vos comunique isto".
24Ionatn informouse de que volveran os xenerais de Demetrio cun exrcito moito mis
grande c de antes para atacalo; 25e sau de Xerusaln seu encontro cara bisbarra de
Hamat, sen lles dar tempo a que invadisen o pas. 26Os espas que mandara
campamento inimigo volveron dicindo que o inimigo resolvera atacalos pola noite.
27O solpor Ionatn mandou s seus homes que estivesen alerta toda a noite, armados e
dispostos loita, e colocou sentinelas arredor do campamento. 28Cando os inimigos
souberon que Ionatn e os seus estaban preparados para a loita, colleron medo, acenderon
fogueiras no campamento e fuxiron. 29Pero Ionatn e os seus como van o lume das
fogueiras non se decataron do feito ata o amencer. 30Entn Ionatn perseguiunos, pero
non os deu alcanzado, porque xa pasaran o ro Eluzeros. 31Ionatn volveuse contra os
rabes zabadeos, derrotounos e apoderouse dos espolios. 32Despois levantou o
campamento, foi para Damasco e percorreu toda aquela rexin.
33Entre tanto Simn partira cara a Axqueln e as fortalezas vecias; e dirixiuse logo cara
a Iafa, e conquistouna, 34pois ora que os habitantes quixrana entregar s de Demetrio, e
deixou nela unha gornicin de defensa.
35Cando volveu Ionatn fixo unha xuntanza cos ancins do pobo, e decidiron construr
fortalezas en Xud, 36levantar mis as murallas de Xerusaln e construr un muro alto
entre a cidadela e a cidade, para illa-la cidadela e para que as non puidesen nin mercar
nin vender na cidade.
37Xuntronse para reconstru-la cidade, pois caera unha parte do muro oriental, o que d
torrente; restaurrono e puxronlle o nome de Capenat. 38Simn reconstruu tamn
Hadid, na Xefelah, fortificouna e pxolle portas con ferrollos.
Traicin de Trifn a Ionatn
39Trifn teimaba apoderarse do trono de Asia, cingui-la coroa e deixar a un lado rei
Antoco, 40pero talle medo posible oposicin e declaracin de guerra por parte de
Ionatn, e por iso andaba procura do momento para prendelo e matalo. Con esta
intencin dirixiuse a Betxen. 41Ionatn saulle encontro con corenta mil homes
escolleitos, e achegouse tamn a Betxen. 42Trifn, ver que Ionatn chegara cun
exrcito tan grande, temeu botarlle a man. 43Fxolle un grande recibimento e
presentullelo a tdolos seus xenerais; agasallouno con moitos regalos e mandoulle seu
exrcito que o obedecesen coma a el mesmo. 44Despois dxolle a Ionatn:
-"Por que molestaches a esta chea de xente, se entre ns non hai guerra? 45Licn-ciaos,
escolle uns poucos para que che fagan compaa e ven comigo a Tolemaida; heiche
entrega-la cidade coas outras fortalezas, o resto do exrcito e tdolos funcionarios.
Despois eu marcho, que para isto vin".
46Ionatn fxolle caso, e dispuxo conforme lle dixera: licenciou as tropas, que regresaron
a Xud, 47e quedou el con tres mil homes; destes, dous mil quedaron en Galilea e mil
acomparono a el.

566

A BIBLIA

48Cando Ionatn entrou en Tolemaida, os da cidade pechronlle as portas, prendrono e

mataron a tdolos que o acompaaban. 49Trifn mandou tamn tropas de infantera e
cabalera a Galilea e chaira do Esdreln para acabar cos soldados de Ionatn. 50Pero
estes, que xa saban que prenderan e mataran a Ionatn e s que an na sa compaa,
animronse os uns s outros, e avanzaron dispostos a loitar. 51Os seus perseguidores,
vendo que se decidan a loitar pola sa vida, volvronse. 52E as chegaron todos sans e
salvos a Xud. Choraron moito por Ionatn e polos seus compaeiros, tempo que
teman pola sa sorte. Todo Israel gardou grande loito.
53Entn tdolos pobos vecios intentaron acabar con eles, pois dican:
-"Xa non teen nin xefe nin quen os defenda; ataqumolos, pois, e fagamos desaparece-lo
seu recordo de entre os homes".
Simn, Sumo Sacerdote e xefe do pobo
13 1Cando Simn soubo que Trifn formara un grande exrcito para ir contra a terra de
Xud e devastala, 2e viu que a xente estaba tremendo, subiu a Xerusaln 3e alentounos
con estas palabras:
-"Ben sabedes canto fixemos pola Lei e polo templo eu, meus irmns e toda a mia
familia, as guerras e desgracias que sufrimos. 4Por iso morreron meus irmns por Israel e
xa s quedo eu. 5Pero non queira Deus que neste momento de perigo vaia eu recuar por
amor mia vida, pois non son mellor ca meus irmns. 6Polo contrario, defenderei
meu pobo, templo, s vosas mulleres e s vosos fillos, agora que tdolos estranxeiros,
cheos de carraxe, se xuntan contra ns para exterminarnos".
7O olo falar, o pobo animouse 8e todos responderon a berros:
-"Ti e-lo noso xefe, despois de Xudas e de Ionatn. 9Dirixe a nosa guerra, que faremos
canto nos mandes".
10Simn convocou a tdolos soldados, e buliu para acabar de constru-las murallas de
Xerusaln, e fortificouna toda arredor. 11Enviou a Iafa a Ionatn, fillo de Abxalom, cun
exrcito regularcio, e Ionatn botou fra da cidade s seus habitantes e estableceuse
nela.
12Trifn sau de Tolemaida fronte dun grande exrcito para invadir Xud; levaba con el
a Ionatn prisioneiro. 13Simn acampou en Hadid na chaira. 14Cando Trifn soubo que
Simn reemprazara a seu irmn Ionatn e que estaba disposto e facerlle fronte, mandoulle
a seguinte mensaxe:
15-"Temos prisioneiro a teu irmn Ionatn, polos cartos que deba tesouro real en razn
dos cargos que tia. 16Mndanos cen talentos de prata e a dous dos seus fillos, como
refns, para que non se revolte contra ns verse ceibe, e libertarmolo".
17Anda que Simn saba que Trifn o quera enganar, mandoulle os cartos e os dous
fillos para que o pobo non se enfadase con el 18e andase dicindo despois:
-"Mataron a Ionatn por non lle manda-los cartos e os fillos".
19Mandoulle, pois, os fillos e os cen talentos. Pero Trifn faltou sa palabra e non
liberou a Ionatn.
20Despois Trifn marchou para invadir e devasta-lo pas. Rodeou polo camio de
Adoraim, pero Simn co seu exrcito saalle encontro onde queira que el fose. 21Os da
cidadela mandronlle mensaxeiros a Trifn pedndolle que se dese prsa en ir na sa
axuda atravesando polo deserto, e que lles levase vveres. 22Trifn preparou toda a sa
cabalera para ir al aquela mesma noite, pero caeu unha nevada tan grande que non
puido partir. Entn marchou para Galaad. 23O chegar cerca de Basamah matou a Ionatn
e enterrouno al. 24Despois Trifn deu a volta e marchou para a sa terra.

567

A BIBLIA

25Simn mandou recolle-los restos de seu irmn Ionatn e enterrouno en Modn, o pobo
de seus pais. 26Todo Israel fixo grandes funerais por el e chorouno durante moitos das.
27Simn construu enriba do sepulcro de seus pais e de seus irmns un monumento alto e
visible desde moi lonxe, recuberto de pedras labradas por diante e por detrs. 28Ergueu
tamn sete pirmides, unhas enfronte doutras, para honrar a seu pai, a sa nai e s seus
catro irmns. 29Para decora-las pirmides pxolles grandes columnas arredor, e nas
columnas mandou esculpir trofeos para eterna lembranza, e a carn dos trofeos, barcos,
para que os visen tdolos navegantes. 30Este monumento que mandou construir en
Modn anda hoxe existe.
Simn e Demetrio II
31Trifn, que conspiraba contra o rei Antoco, anda novo, acabou por matalo. 32Ocupou
o seu trono, cinguiu a coroa de Asia e foi causa de moitos males para o pas.
33Simn reconstruu as fortalezas de Xud, ergueu arredor delas torres e murallas moi
altas, con portas e ferrollos, e deixoulles moitas provisins. 34Escolleu algns homes e
enviounos rei Demetrio para pedirlle que perdoase os impostos pas, porque as
intervencins de Trifn foran verdadeiras rapinadas. 35O rei Demetrio contestou a esta
peticin coa carta seguinte:
36-"O rei Demetrio sada a Simn, Sumo Sacerdote e amigo dos reis, s ancins e
pobo xudeu.
37Recibmo-la coroa de ouro e a palma que nos mandastes, e estamos dispostos a facer
convosco unha paz duradeira, e a escribir s funcionarios para que vos perdoen os
impostos.
38Segue tendo valor todo canto ordenamos en favor voso, e as fortalezas que construstes
quedan para vs.
39Tamn vos perdomo-las faltas e as ofensas cometidas ata o da de hoxe, e a coroa que
me debedes. E se Xerusaln ten algn imposto, non se vos cobrar mis.
40Se algn de vs est disposto a alistarse na nosa garda persoal pdeo facer.
E que haxa paz entre ns".
41No ano cento setenta Israel ceibouse do xugo estranxeiro, 42e empezronse a datar as
os documentos e os contratos: -"Ano primeiro de Simn, Sumo Sacerdote, xeneral e xefe
dos xudeus".
43Daquela acampou Simn fronte a Guzer e cercouna coas sas tropas; construu unha
torre de asalto, achegouna cidade e atacou un dos torrens, que deu tomado. 44Cando
os que an na torre de asalto entraron na cidade, armouse dentro unha grande axitacin.
45Os habitantes da cidade coas sas mulleres e os seus fillos, subiron s murallas,
racharon os seus vestidos e pedronlle a paz a Simn berrando:
46-"<Non nos trates como merecen as nosas maldades, senn segundo a ta
misericordia".
47Simn calmouse e deixou de atacar, pero expulsounos da cidade, purificou as casas nas
que haba dolos e entrou logo entre cntigas de louvanza e de agradecemento. 48Botou
fra da cidade toda impureza, e instalou nela xente observante da Lei; fortificouna e
construu nela unha casa para el.
49Os que vivan na cidadela de Xerusaln, como non podan nin sar nin entrar na
bisbarra, pasaban moita fame, e moitos deles morreron mazmidos. 50Pedronlle a Simn
que lles concedese a paz, e el concedullela, pero expulsounos de al e limpou a cidadela
de tdalas profanacins. 51O da vintetrs do mes segundo do ano cento setenta e un os
xudeus entraron na cidadela entre cntigas de louvanza, con palmas, e son de ctaras,

568

A BIBLIA

tambores e harpas, con himnos e cancins, porque acabaran por fin cun grande inimigo
de Israel.
52Simn mandou que tdolos anos se celebrase cunha festa aquela data. Fortificou o
monte do templo, que est p da cidadela, e viviu al cos seus. 53E vendo que o seu
fillo Xon era xa todo un home, nomeouno xefe de todo o exrcito, con residencia en
Guzer.
Louvanza de Simn
14 1No ano cento setenta e dous o rei Demetrio xuntou as sas tropas e marchou a Media
na procura de axuda para facerlle a guerra a Trifn. 2Cando Arsaces, rei de Persia e de
Media, soubo que Demetrio entrara no seu territorio, mandou un dos seus xenerais para
que o prendesen vivo. 3Foi al o xeneral, derrotou exrcito de Demetrio, prendeuno e
levoullo a Arsaces; e Arsaces meteuno na cadea.
4Mentres Simn viviu, houbo paz en Xud,
traballou polo ben do seu pobo,
o seu goberno gustoulles sempre a todos,
e o mesmo a sa grandeza.
5Fixo medra-la sa grandeza
coa conquista do porto de Iafa;
as abriu un camio cara s pobos martimos.
6Estendeu as fronteiras da sa nacin
e conservou o mando do seu pas.
7Rescatou moitos cativos,
apoderouse de Guzer, de Betsur e da cidadela;
botou fra dela tdalas profanacins
e non houbo quen lle resistise.
8A xente traballaba en paz as sas terras;
as leiras daban as sas colleitas,
e as rbores da terra cha os seus froitos.
9Os vellios sentbanse nos rueiros
falando do ben que an as cousas,
e os mozos vestan gloriosos uniformes de guerra.
10Abasteceu de viandas as cidades
e dotounas de medios de defensa,
chegou a sa sona ata o cabo do mundo.
11Pacificou todo o pas,
e Israel encheuse de alegra.
12Todos acougaron sombra da sa parra e da sa figueira
sen que ningun os inquedase.
13Acabou cos inimigos do pas,
e no seu tempo os reis eran derrotados.
14Deu axuda xente humilde do pobo,
preocupouse pola Lei
e desterrou os desleigados e perversos.
15Devolveulle templo o seu honor
e aumentou os vasos sagrados.
16En Roma e en Esparta, cando souberon a noticia da morte de Ionatn sentrono
moitsimo. 17Pero cando souberon tamn que seu irmn lle sucedera como Sumo
Sacerdote e como gobernador da nacin e das sas cidades 18escribronlle en tboas de
569

A BIBLIA

bronce para renovar con el o tratado de amizade e de alianza que fixeran con seus irmns
Xudas e Ionatn. 19As cartas lronse en Xerusaln nunha xuntanza do pobo.
20Esta a copia da carta que mandaron os espartanos:
-"Os maxistrados e a cidade de Esparta sadan a Simn, Sumo Sacerdote, s ancins, s
sacerdotes e a todo o pobo dos xudeus, nosos irmns.
21Os embaixadores que mandastes informronnos da prosperidade e esplendor que tedes.
A sa chegada alegrounos moito, 22e rexistrmo-las sas palabras no libro de actas do
seguinte modo: Numenio, fillo de Antoco, e Antpatro, fillo de Iasn, embaixadores dos
xudeus, visitronnos para renovar connosco o tratado de amizade. 23O pobo pareceulle
ben facerlles un grande recibimento e depositar unha copia das sas palabras entre os
documentos pblicos, para que os espartanos o recorden sempre. Fixemos unha copia
disto para o Sumo Sacerdote Simn".
24Despois Simn enviou a Roma a Numenio cun gran escudo de ouro de mil minas de
peso, para renova-la alianza cos romanos.
Agradecemento do pobo a Simn
25Cando o pobo soubo de todas estas cousas, dixo:
26-"Que recompensa lles imos dar a Simn e s seus fillos? Pois o certo que tanto el
coma seus irmns e toda a sa familia loitaron con valor contra os nosos inimigos e
gracias a eles consegumo-la liberdade".
Gravaron unha inscricin en placas de bronce e colocronas nunhas columnas no monte
Sin. 27A inscricin dica:
-"O da dezaoito do mes de Elul do ano cento setenta e dous -o ano terceiro de Simn,
Sumo Sacerdote- 28nunha asemblea extraordinaria dos sacerdotes, do pobo, dos
dirixentes do pobo e dos ancins de Israel, acordouse o seguinte:
29Cando o pas estaba en guerra continua, Simn, fillo de Matatas, da familia de Ioarib,
e seus irmns expuxronse perigo e fixeron fronte s inimigos da patria, para manter
inclume o templo e maila Lei; e as cubriron de gloria seu pobo. 30Ionatn realizou a
unin do seu pobo, fixo de Sumo Sacerdote e foise xuntar cos seus. 31Entn os inimigos
de Israel quixeron invadir e devasta-lo pas e apoderarse do templo. 32Pero ergueuse
Simn e loitou pola sa patria, gastou gran parte dos seus bens en equipar e pagarlles s
soldados do seu pobo. 33Forti-ficou as cidades de Xud e Betsur que est na fronteira de
Xud, onde antes estaban as tropas inimigas, e deixou al unha garnicin xuda.
34Fortificou tamn Iafa, na beira do mar, e Guzer que linda con Axdod, morada
noutrora dos inimigos, e estableceu nelas colonias xudas que abasteceu de canto lles
cumpra para a sa defensa. 35Cando a xente viu a lealdade de Simn e o interese que
poa en engrandece-lo seu pas, nomeouno xefe e Sumo Sacerdote seu, como premio por
canto fixera, pola xustiza e lealdade de que dera proba en favor do seu pobo, e por
tdolos esforzos que fixera por engrandecelo. 36No seu tempo conseguiuse expulsar do
pas s estranxeiros, sobre todo s que estaban na cidade de David, en Xerusaln, que
fixeran dela unha fortaleza, de onde baixaban para profana-los arredores do templo e
aldraxa-la sa santidade. 37Simn puxo na cidadela tropas xudas, fortificouna para
seguranza do pas e da cidade, e deulles mis altura s murallas de Xerusaln. 38Por iso o
rei Demetrio confirmouno no cargo de Sumo Sacerdote, 39deulle o ttulo de amigo do rei
e concedeulle moitos honores, 40porque o rei informrase de que os romanos tian s
xudeus por amigos, aliados e irmns, e de que lles fixeran un grande recibimento s
embaixadores de Simn, 41e de que o pobo xudeu e os seus sacerdotes acordaran o
seguinte: que Simn fose o seu xefe e Sumo Sacerdote de por vida -mentres non
aparecese un profeta digno de fe-; 42que fose tamn o seu xeneral para coidar do templo,
570

A BIBLIA

da inspeccin das obras, da administracin do pas, do armamento e das fortalezas; 43que

coidara do santuario; que todos lle obedecesen; que se redactasen no seu nome tdolos
documentos pblicos do pas, que vestise de prpura e ouro. 44A ningun, fose leigo ou
sacerdote, lle estara permitido violar ningunha destas disposicins, contradici-las ordes
que el dese, facer xuntanzas no pas sen o seu permiso, vestirse de prpura ou levar fibela
de ouro. 45Se algun non fixese caso destas disposicins e violase algunha delas, sera
castigado".
46Todo o pobo acordou que se lle dese a Simn autoridade para obrar conforme a estas
disposicins. 47Simn aceptou agradecido ser Sumo Sacerdote, xefe e etnarca dos
xudeus e dos sacerdotes e gobernalos a todos. 48Acordaron gravar este documento en
placas de bronce e colocalo no adro do templo, nun sitio ben visible, 49e que unha copia
do mesmo se deixase no tesouro a disposicin de Simn e de seus fillos.
Antoco VII e Simn
15 1Antoco, fillo do rei Demetrio, mandoulle unha carta desde unha illa do
Mediterrneo a Simn, Sumo Sacerdote e xefe dos xudeus, e a todo o pobo. 2A carta
dica:
-"O rei Antoco sada a Simn, Sumo Sacerdote e xefe do pobo, e nacin xuda.
3Tendo en conta que algns malvados se apoderaron do reino de meus pais, estou
decidido a recuperalo e a devolverlle a grandeza anterior. Con este fin recrutei un grande
exrcito e equipei barcos de guerra, 4co desexo de desembarcar no pas e castigar s que
botaron a perde-lo reino e devastaron moitas das sas cidades.
5As que confrmoche as exencins de impostos e calquera outra exencin que che
concederan os reis que me precederon. 6Permtoche cuar moeda propia para o teu pas.
7Xerusaln e o seu templo sern libres. Seguirn no teu poder tdalas armas que
conseguiches e tdalas fortalezas que construches, e que hoxe son tas. 8Perdoche,
desde agora e para sempre, tdalas dbedas tesouro real, presentes ou futuras. 9Cando
tome posesin do meu reino honrarmosvos a ti, ta nacin e templo con honores tan
grandes que a vosa gloria ser coecida en todo o mundo".
10No ano cento setenta e catro Antoco entrou na terra de seus pais, e case tdalas tropas
se pasaron seu bando, soamente uns poucos quedaron con Trifn.
11Antoco perseguiu a Trifn que se foi refuxiar en Dor do Mar, 12pois decatrase de
que estaba nunha situacin angustiosa desde que o abandonaran as sas tropas.
13Antoco acampou en fronte de Dor con cento vinte mil soldados de infantera e oito
mil xinetes. 14Cercaron a cidade e os seus barcos fronse achegando, de maneira que a
cidade quedou cercada por terra e por mar e ningun poda nin entrar nin sar dela.
15Entre tanto chegaron de Roma Numenio e os seus compaeiros cunha carta para os reis
dos diversos pases que dica as:
16-"Lucio, cnsul romano, sada rei Tolomeo.
17Chegaron aqu, onda ns, uns embaixadores xudeus, mandados polo Sumo Sacerdote
Simn e o pobo xudeu para renova-los tratados de amizade e alianza, 18e trouxronnos
un escudo de ouro que pesaba mil minas. 19Pareceunos acertado escribir s reis dos
diversos pases para que non lles fagan mal ningn, nin os ataquen a eles, s sas cidades
e seu pas, e para que non se alen cos seus adversarios. 20Tamn nos pareceu ben
acepta-lo devandito escudo.
21Se se atopan refuxiados entre vs algns xudeus escapados do seu pas, entregdellos
Sumo Sacerdote Simn para que os castigue de acordo coa Lei".
22E escribiu cartas semellantes rei Demetrio, a Atalo, a Ariarates, a Arsaces, 23e a
tdolos pases: Snsame, Esparta, Delos, Mindos, Sicin, Caria, Samos, Panfilia, Licia,
571

A BIBLIA

Halicarnaso, Rodas Farslida, Cos, Side, Arades, Grtina, Cnidos, Chipre e Cirene. 24O
Sumo Sacerdote Simn mandronlle copia destas cartas.
25Entretanto o rei Antoco segua cercando Dor; atacouna con tdalas sas forzas e
construu mquinas de guerra. O cerco era tal que Trifn nin poda sar nin entrar.
26Simn mandoulle unha axuda de dous mil homes escolleitos, con prata, ouro e moito
armamento; 27pero el non os quixo recibir, e non soamente iso, senn que ademais
anulou os acordos anteriores e rompeu con el. 28Envioulle a Atenobio, un dos seus
amigos, para verse con el e dicirlle:
-"Vs estades ocupando Iafa, Guzer e a cidadela de Xerusaln, cidades todas do meu
reino. 29Devastste-los seus territorios, fixestes moito mal no pas e apoderstesvos de
moitas poboacins do meu reino. 30As que devolvdeme as cidades ocupadas e os
tributos das poboacins de que vos apoderastes fra das fronteiras de Xud. 31E se non,
ddeme en compensacin cincocentos talentos de prata, e outros cincocentos polos
prexuzos causados e polos tributos das cidades; do contrario farmosvo-la guerra".
32Cando Atenobio, amigo do rei, chegou a Xerusaln, quedou abraiado diante da
magnificencia de Simn, a vaixela de ouro e de prata e a riqueza admirable. E entregoulle
a mensaxe do rei. 33Simn respondeulle:
-"Ns non ocupamos terra estranxeira, nin nos apoderamos de bens alleos, senn da
herdanza dos nosos maiores, que os nosos inimigos retiveron inxustamente por algn
tempo. 34Aproveitando o momento oportuno non fixemos mis que recupera-la herdanza
dos nosos maiores. 35As cidades de Iafa e Guzer, que ti reclamas, fixronlle moito mal
noso pobo e devastaron a nosa terra. Por elas estamos dispostos a darche cen talentos".
36Atenobio non lles dixo nin palabra; volveuse todo furioso onda o rei e comunicoulle a
resposta; tamn lle falou da magnificencia de Simn e de todo o que el vira. O rei pxose
doente.
37Entrementres Trifn conseguiu fuxir nunha barca a Ortosia.
38O rei nomeou a Cendebeo xeneral da zona costeira e entregoulle tropas de infantera e
de cabalera. 39Mandoulle que acampase en fronte de Xud, que reconstruse Cedrn,
que reforzase as sas portas, e que fustigase pobo. O rei foi perseguir a Trifn.
40Unha vez que Cendebeo chegou a Iamnia, empezou a meterse co pobo, a invadir Xud,
a facer prisioneiros e a matar xente. 41Reconstruu Cedrn e nela colocou soldados de a
p e de a cabalo, para que fixesen correras polos camios de Xud, segundo mandara o
rei.
Xon derrota a Cendebeo
16 1Xon subiu de Guzer e comunicoulle a seu pai Simn o que Cendebeo andaba a
facer. 2Simn chamou s seus dous fillos mis vellos, Xudas e Xon, e dxolles:
-"Eu e mais meus irmns e mais toda a mia familia combatemos s inimigos de Israel
desde que eramos mozos ata hoxe, e co noso esforzo conseguimos liberar a Israel. 3Eu xa
vou vello, pero vs, gracias a Deus, estades na idade mellor. Ocupade o meu posto e
mailo de meu irmn, e ide loitar pola patria. Que a axuda do Ceo vaia convosco".
4Escolleron vinte mil do pas entre guerreiros valentes e xinetes, e partiron contra
Cendebeo. Pasaron a noite en Modn, 5e pola maancia erguronse e avanzaron cara a
terra cha; entn saulles encontro un poderoso exrcito de infantera e cabalera. S os
separaba un torrente. 6Xon e as sas tropas dispuxronse a atacar. Xon, decatarse de
que as sas tropas tian medo a pasa-lo torrente, atravesouno el primeiro, e as sas
tropas, velo, pasaron atrs del. 7Dividiu a sa xente en dous corpos, e colocou no
medio s de a cabalo, porque os xinetes inimigos eran moitsimos. 8Soaron as trompetas
e Cendebeo e o seu exrcito foron vencidos; moitos deles caeron feridos e os demais
572

A BIBLIA

fuxiron fortaleza. 9Tamn foi ferido Xudas, o irmn de Xon. Xon perseguiunos ata a
cidade de Cedrn, reconstruda por Cendebeo. 10Os inimigos fuxiron para as torres do
campo de Axdod, pero Xon pegoulles lume, e as morreron arredor de dous mil
contrarios. Despois volveu victorioso a Xud.
Asasinato de Simn
11Tolomeo, fillo de Abubos, fora nomeado gobernador da terra cha de Ieric. Tia moita
prata e ouro, 12porque era o xenro do sumo sacerdote. 13Pero tanto se ensoberbeceu que
quera apoderarse de todo o pas, e as decidiu matar traicioneiramente a Simn e s seus
fillos.
14Simn visitaba daquela as cidades do pas para ver como an os asuntos, e baixou a
Ieric cos seus fillos Matatas e Xudas; era no undcimo mes, ou sexa no mes de Xebat,
do ano cento setenta e sete. 15O fillo de Abubos recibiunos arteiramente na fortaleza de
Doc, construda por el mesmo. Ofreceulles un gran banquete, pero deixou escondidos uns
poucos homes. 16Cando Simn e os seus fillos estaban bbedos, Tolomeo fixo un sinal;
entn os escondidos saron coas armas e botronse contra eles, e mataron a Simn, s
seus dous fillos e a algns dos seus acompaantes. 17Cometeu unha gran traicin
devolvendo mal por ben.
18Despois Tolomeo escribiulle rei dicndolle o que pasara e pedndolle que lle mandase
tropas de auxilio para apoderarse do pas e das sas cidades. 19Mandou tamn algns a
Guzer para que matasen a Xon. Escribiu cartas s oficiais do exrcito para que se
pasasen seu bando, e prometeulles prata, ouro e outros regalos. 20Enviou outro grupo
para que ocupasen Xerusaln e o monte do templo. 21Pero algun foi correndo a Guzer
e comunicoulle a Xon que mataran a seu pai e a seus irmns e que mandaran matalo a el
tamn. 22O saber isto, Xon quedou estarrecido; mandou prender s que o vian matar e
matounos, pois saba as sas intencins.
23Os demais feitos do Xon, as fazaas que levou a cabo, os muros que ergueu, e tdalas
sas obras, 24pdense ver escritas nos anais do seu pontificado, desde o da en que
sucedeu a seu pai como Sumo Sacerdote.

573

A BIBLIA

LIBRO 2 DOS MACABEOS

Cartas s xudeus de Exipto
Primeira carta
1 1Os irmns xudeus de Xerusaln e de Xud sadan s irmns de Exipto e desexnlles paz e
prosperidade.
2Que Deus vos encha das sas bendicins e que se acorde da alianza que fixo con Abraham,
Isaac e Xacob, fieis servos seus. 3Que vos dea a todos un bo corazn para adoralo e cumpri-los
seus mandamentos animosamente e de boa gana. 4Que abra o voso corazn sa Lei e s seus
preceptos, e que vos conceda a paz. 5Que escoite as vosas oracins, se reconcilie convosco e non
vos abandone nos momentos de desgracia.
6Vela a nosa oracin por vs.
7Durante o reinado de Demetrio, no ano cento sesenta e nove, ns, os xudeus escribmosvos:
-"Envoltos nas desgracias e na persecucin que estabamos sufrindo naqueles anos, cando Iasn e
os seus partidarios traicionaron a causa da terra santa e do reino, 8incendiaron o prtico do
templo e verteron sangue inocente, ns acudimos Seor e El escoitounos. Ofrecmoslle un
sacrificio e flor de faria, acendmo-las lmpadas e presentmo-los pans".
9Polo tanto celebrade vs agora a festa das Tendas do mes de Kisleu.
Ano cento oitenta e oito.
Segunda carta
10Os habitantes de Xerusaln e de Xud, o senado e Xudas sadan e desexan prosperidade a
Aristbulo, preceptor do rei Tolomeo, da familia dos sacerdotes consagrados, e s de Exipto.
11Dmoslle moitas gracias a Deus por ternos salvado de grandes perigos e por guiarnos na loita
contra o rei, 12pois de certo foi El quen desfixo s que fixeron a guerra contra a cidade santa.
13E as cando o seu xeneral, acompaado dun exrcito que pareca invencible, chegou a Persia,
foi esnaquizado no templo de Nanea, gracias a unha trampa que lle armaron os sacerdotes de
Nanea. 14Co motivo de casar coa deusa Nanea, Antoco entrou no templo cos seus amigos para
apoderarse das sas inmensas riquezas coma dote. 15Cando os sacerdotes de Nanea lle trouxeron
e mostraron o tesouro, el entrou no recinto do santuario cuns cantos compaeiros; despois de que
entrou Antoco, pecharon o santuario, 16e, abrindo unha trampa no teito, mataron a cantazos
xeneral e s seus acompaantes. Despois esnaquizronos, cortronlle-la a cabeza e botronllela
s que estaban fra. 17Sexa sempre bendito o noso Deus que acabou cos impos!
18Como imos celebra-la purificacin do templo no da vintecinco do mes de casleu, pareceunos
cousa obrigada comunicrvolo para que tamn vs calebrdela festa das Tendas e mais do lume
que se atopou cando Nehemas ofreceu sacrificios despois de reconstru-lo templo e mailo altar.
19Pois cando os nosos maiores foron deportados a Persia, os piadosos sacerdotes de entn
colleron lume do altar e s agachadas escondrono nunha cova que pareca un pozo seco; e tan
ben o esconderon que ningun deu co sitio. 20Moitos anos despois, cando Deus quixo,
Nehemas, enviado polo rei de Persia, mandoulles busca-lo lume s fillos dos sacerdotes que o
esconderan; pero, segundo dixeron eles, en vez de atopar lume o que atoparon foi un lquido moi
mesto. Nehemas mandou que collesen dese lquido e que llo levasen. 21Cando as vctimas
estaban xa preparadas derriba do altar, Nehemas mandoulles s sacerdotes que botasen daquel
lquido pola lea e polo que haba sobre ela. 22As o fixeron. E de al a pouco sau o sol que
antes estaba encuberto polas nubes, e acendeuse unha labarada que deixou abraiado a todo o
mundo. 23Mentres se a consumindo o sacrificio, os sacerdotes e tdolos presentes rezaban,
Ionatn principiaba e os demis respondan con Nehemas. 24Esta era a oracin:
-"Seor, Seor Deus, creador de tdalas cousas, terrible e forte, xusto e garimoso, nico rei
bondadoso, 25nico benfeitor e nico xusto; todopoderoso e eterno, que salvas a Israel de todo
mal, que escolliches e santificaches a nosos pais: 26acolle este sacrificio por todo o teu pobo
Israel, garda e santifica a ta herdanza, 27xunta s nosos emigrantes, dlle-la liberdade s que
estn vivindo coma escravos dos pagns, protexe s desherdados e asoballados, para que
574

A BIBLIA

recoezan os pagns que ti e-lo noso Deus. 28Castiga s opresores que nos aldraxan cheos de
soberbia. 29Transplanta teu pobo para o teu lugar santo, como dixo Moiss".
30Os sacerdotes cantaban himnos.
31Cando xa se consumiu o sacrificio, Nehemas mandou bota-lo lquido que sobrara derriba
doutras penas. 32As o fixeron, e acendeuse un lume; pero apagouse de seguida diante do
resplandor da luz do altar.
33Cando isto se soubo, e lle dixeron rei de Persia que no sitio en que os sacerdotes deportados
esconderan o lume aparecera un lquido co que os compaeiros de Nehemas prenderan lume
sacrificio, 34o rei, despois de comproba-lo feito, mandou acouta-lo sitio e declarouno sitio
sagrado. 35Aquel da foi da de festa, e o rei recibiu e deu moitos regalos. 36Os compaeiros de
Nehemas chamronlle a aquel lquido nftar, que quere dicir purificacin, pero moitos
chmanlle nafta.
2 1Dise nos documentos que o profeta Xeremas mandou s deportados que collesen do lume
devandito 2e, entregrlle-la Lei, recomendoulles que non esquecesen os mandatos do Seor,
nin se deixasen levar polos dolos de ouro e prata tan ben enfeitados. 3E exhortounos con outros
consellos semellantes para que non arredasen a Lei dos seus corazns.
4Dise tamn neste escrito que o profeta, segundo unha revelacin divina, mandou levar con el a
tenda e maila arca cando foi cara monte a onde subira Moiss para ve-la herdanza de Deus.
5En chegando monte, Xeremas atopou unha cova, e meteu nela a tenda, a arca e mailo altar do
incenso, e pechou a entrada. 6Algns dos que o acompaaron foron al despois para marca-lo
camio, pero non puideron dar con el. 7Cando o soubo Xeremas, berroulles e dxolles:
-"Este sitio vai permanecer descoecido ata que Deus tea piedade e redima seu pobo. 8Entn
mostrar o Seor outra vez eses obxectos, e aparecer a gloria do Seor e a nube, como
aparecera no tempo de Moiss e tamn cando Salomn pediu que o templo fose santificado
solemnemente".
9Tamn se dica no devandito documento que Salomn, home moi sabio, ofreceu o sacrificio do
remate e da dedicacin do templo. 10O mesmo que Moiss rezou Seor e baixou lume do ceo
que acabou coas vctimas, as tamn rezou Salomn e baixou lume do ceo que acabou co
holocausto. 11Moiss dixo: -"Por non comeren a vctima ofrecida polo pecado, o lume acabou
con ela". 12Tamn Salomn celebrou a festa durante oito das.
13Tamn se contan estas cousas nos escritos e memorias de Nehemas, e que este montou unha
biblioteca na que estaban os libros dos reis, os escritos dos profetas e de David, e as cartas dos
reis sobre doazns. 14Tamn Xudas se fixo con tdolos libros esparexidos por mor das guerras
que tivemos que aguantar; agora estn nas nosas mans, 15as que, se tedes necesidade deles,
mandade algun que volos leve.
16E como estamos xa para celebra-la festa da Purificacin, mandmosvos esta carta, para que
neses das tamn vs fagades festa.
17Deus salvou a todo o seu pobo e deulles a todos a herdanza, o reino, o sacerdocio e o
santuario, 18como o prometera na Lei; esperamos agora que tea axia misericordia de ns e que
nos xunte no lugar santo desde tdalas nacins do mundo, pois El librounos xa de grandes
desgracias e purificou o santuario.
Prlogo
19A historia de Xudas o Macabeo e de seus irmns, a purificacin do gran templo, a dedicacin
do altar, 20as guerras contra Antoco Epfanes e o seu fillo Euptor, 21e as aparicins celestes en
favor dos que loitaron xenerosamente polo xudasmo, para que, anque eran poucos, puidesen
reconquistar todo o pas e poer en fuga a toda unha chea de brbaros, 22restaura-lo templo tan
sonado en todo o mundo, libera-la cidade, restablece-las leis a piques xa de seren abolidas,
gracias a que o Seor se compadeceu deles con grande misercordia, 23todas estas cousas foron
escritas por Iasn de Cirene en cinco libros, e ns imos ver de resumilas nun s volume.
24En efecto, considerando a chea de nmeros que hai e o traballoso que ten que resultar tanta
materia xunta para quen se interesa polos feitos histricos, 25procuramos ofrecer entretemento

575

A BIBLIA

espiritual s amantes da lectura, dar facilidades s estudiosos que aprenden as cousas de

memoria, e ser de utilidade a todos cantos lean este libro.
26Para os que emprendmo-lo traballo de facer este resumo, non foi cousa doada, contrario,
custounos moitas suores e vixilias. 27Quen prepara un banquete co desexo de dar gusto s
outros, emprende un traballo difcil; pois as ns, para merece-la gratitude de moitos soportamos
de boa gana este traballo. 28Deixando, pois, historiador a tarefa de conta-las cousas con todo
detalle, monos ater s normas dun resumo. 29Podmonos comparar -coido eu- co arquitecto que
levanta unha casa; el ten que planea-lo conxunto da construccin, mentres que o decorador e o
pintor soamente se coidan da ornamentacin. 30O historiador pdeselle que pescude e indague os
feitos con todo detalle e detemento; 31pero a quen fai un resumo permteselle que sexa breve e
non se lle esixe que conte os feitos con todo detalle.
32Comecemos, entn, a narracin, pois abonda xa de prlogo, que unha cousa sen sentido
alonga-la introduccin dunha historia e logo ser breve contndoa.
Historia de Heliodoro
3 1Mentras na Cidade Santa se viva en paz e se observaban con moito coidadio as leis, gracias
piedade do Sumo Sacerdote Onas e sa severidade contra o mal, 2ata os reis honraban o
lugar santo e facanlle ricos e farturentos regalos. 3As Seleuco, rei de Asia, sacaba das sas
rendas para cubri-los gastos necesarios con que ofrecer sacrificios.
4Pero un tal Simn, da familia de Bilgah, nomeado inspector do templo, enfadouse co Sumo
Sacerdote por mor da fiscalizacin do mercado da cidade. 5Simn, ver que non se poda
impoer a Onas, foi ver a Apolonio, fillo de Tarso, daquela gobernador da Celesiria, 6e dxolle
que o tesouro de Xerusaln estaba cheo de riquezas innumerables, que a suma dos fondos era
incalculable e que o rei se podera apoderar deles pois sobraba moito dos gastos necesarios para
os sacrificios.
7Entn Apolonio foi xunto rei e pxoo tanto das riquezas denunciadas. O rei escolleu a
Heliodoro, ministro da Facenda, e mandouno coa orde de apoderarse das riquezas. 8Heliodoro
pxose en camio de contado e faca que a visitando as cidades de Celesiria e de Fenicia, pero o
que de verdade intentaba era cumpri-las ordes do rei. 9O chegar a Xerusaln foi moi ben
recibido polo Sumo Sacerdote da cidade; deulle conta a este do que lle comunicaran e da razn
da sa viaxe, e preguntoulle se todos aqueles ditos eran certos.
10O Sumo Sacerdote explicoulle, en contra da opinin do desleigado Simn, que se trataba de
fondos para as vivas e os orfos, 11fra dunha cantidade que pertenca a Hircano, fillo de
Tobas, home de moi boa condicin social; que a suma de todo o que haba era de 400 talentos
de prata e douscentos de ouro, 12e que de ningunha maneira se poda prexudicar s que se fiaran
da santidade do lugar e da inviolabilidade do templo venerado en todo o mundo.
13Pero Heliodoro contestoulle que, seguindo as ordes do rei, aquelas riquezas tian que pasar
tesouro real. 14Sinalou un da e dispxose a entrar para facer un reconto do tesouro.
Isto provocou unha grande inquedanza na cidade. 15Os sacerdotes estaban botados polo chan
diante do altar coas vestiduras sacerdotais, pedndolle Deus do ceo, instaurador das leis dos
depsitos, para que gardase intactos os cartos da xente que al os deixara. 16Non se poda olla-lo
rostro do Sumo Sacerdote sen que lle doera a un o corazn, ata tal punto a sa cara e cor
cambiadas deixaban ve-la angustia que levaba dentro; 17o medo que o invadiu e o tremer do seu
corpo daban fe a quen o ollase da fonda mgoa do seu corazn. 18A xente saa en riolas das sas
casas para participar nas rogativas pblicas en favor do lugar santo a piques de ser aldraxado.
19As mulleres, cinguindo o peito con sacos, enchan as ras; as mozas, que estaban recollidas
nas casas, unhas corran cara s portas da cidade, outras cara s murallas e outras debruzbanse
nas vents; 20todos rezaban erguendo as mans cara ceo.
21Daba pena ver toda aquela chea de xente angustiada botndose por terra, e a ansiedade do
Sumo Sacerdote cheo de aprensin.
22Mentres todos lle pedan Seor todopoderoso que gardase intactos os cartos da xente que al
os metera, 23Heliodoro comezou a levar a cabo o seu plano. 24Estaba xa coa sa escolta p do
tesouro, cando o Soberano dos espritos e de todo poder se manifestou de forma extraordinaria,
de xeito que tdolos que se atreveron a entrar quedaron sen forzas e atordoados, feridos polo
576

A BIBLIA

poder de Deus. 25Aparecuselles un cabalo enfeitado con moita riqueza e montado por un
cabaleiro terrible; nunha arrincada violenta botouse contra Heliodoro coas patas dianteiras; o
cabaleiro levaba posta unha armadura de ouro. 26Aparecronselles tamn dous mozos fortes e
varudos, vestidos magnificamente, que se colocaron un a cada lado de Heliodoro, e azoutndoo
dronlle unha malleira grandsima. 27De speto Heliodoro caeu no chan envolto nunha negrura
pecha, e tivrono que recoller e colocrono nunha liteira.
28As quen haba pouco entrara no tesouro con grande acompaamento e cunha forte escolta,
saa agora levado por outros sen se poder valer, e cunha boa experiencia da soberana de Deus.
29Mentres el, ferido pola forza de Deus, estaba al deitado, mudo e sen moita esperanza de
salvacin, 30os xudeus louvaban Seor porque manifestara a sa gloria no lugar santo, e o
templo, pouco antes cheo de medo e de inquedanza, reloucaba agora de alegra e xbilo pola
aparicin do Seor todopoderoso. 31Algns dos compaeiros de Heliodoro foron de seguida
pedirlle a Onas que invocase Altsimo para que lle dese a vida a aquel que estaba a morrer.
32O Sumo Sacerdote, temendo que o rei puidese sospeitar que os xudeus atentaran contra
Heliodoro, ofreceu un sacrificio pola sa cura. 33No momento en que o Sumo Sacerdote ofreca
o sacrificio de expiacin, aparecronselle outra vez a Heliodoro os mesmos mozos, coa mesma
vestimenta, e dixronlle:
-"Xa lle podes dar gracias sumo sacerdote Onas, pois por el concdeche o Seor a vida. 34E
xa que fuches castigado por Deus, anuncia a todo o mundo o seu grande poder".
En dicindo esto, desapareceron.
35Heliodoro, despois de ofrecer un sacrificio Seor e de facer grandes promesas a quen lle
outorgara a vida, despediuse de Onas e volveuse coas sas tropas para onda o rei, 36e daba fe
diante de todos dos milagres do Deus altsimo que vira cos seus mesmos ollos. 37E cando lle
preguntou o rei quen sera o mis apropiado para mandalo a Xerusaln, contestoulle:
38-"Se tes algn inimigo ou algun que conspire contra o teu reino, mndao al, e ti has ver
como volve ben castigado; iso si que volve con vida, porque naquel sitio ten que haber unha
forza divina. 39O que habita no ceo pousa os ollos naquel lugar para gardalo, e castiga coa morte
s que al se achegan para facer mal".
40Esta foi a historia de Heliodoro e da conservacin do tesouro.
Persecucin de Antoco Epfanes. Onas, Iasn e Antoco Epfanes
4 1O devandito Simn, o que denunciara o tesouro e traicionara a patria, falaba mal de Onas,
dicindo que fora el quen maltratara a Heliodoro e quen lle fixera mal. 2Tia o atrevemento de
chamar inimigo do pobo benfeitor da cidade, defensor dos seus vecios, e afervoado
partidario das leis. 3E chegou a tanto a xenreira que algns dos de Simn ata cometeron
asasinatos.
4Onas decatouse do risco que corran con aquelas rivalidades e de que Apolonio, fillo de
Menesteo, gobernador de Celesiria e de Fenicia, encirraba a ruindade de Simn. 5Foi falar co
rei, non para acusar s seus convecios, senn coa boa intencin de favorece-lo interese de todos
e cada un, 6pois dbase conta de que sen a intervencin do rei sera imposible ter paz no pas e
que Simn parase de facer toladas.
7Cando morreu Seleuco, sucedeulle Antoco, o chamado Epfanes; Iasn, o irmn de Onas,
teimaba en acada-lo sumo sacerdocio valndose de artimaas. 8As nunha audiencia prometeulle
rei trescentos sesenta talentos de prata e oitenta doutras rendas; 9e a maiores diso prometa
poer cento cincuenta talentos se lle daba autorizacin para construr un ximnasio e un clube
para os mozos, e para que os habitantes de Xerusaln gozasen de cidadana antioquena.
10O rei pareceulle ben, e Iasn tomou o mando, e o primeirio que fixo foi introducir no pobo os
xeitos de vida dos gregos; 11suprimiu os privilexios que os reis tiveran a ben conceder s xudeus
gracias a Xon, pai de Euplemo, que fora de embaixador a Roma para face-lo tratado de
amizade e alianza, e suprimiu tamn as institucins legais para introducir costumes alleos Lei;
12e ata chegou a construr un ximnasio debaixio mesmo da cidadela e xuntou al s mozos mis
distinguidos.
13A tanto chegaron os costumes dos gregos e tanto se espallou a moda estranxeira, por culpa de
Iasn, que mis ca sumo sacerdote era un desleigado, 14que os sacerdotes xa non se preocupaban
577

A BIBLIA

dos servicios do culto; todo contrario, desprezaban o templo e desinteresbanse dos sacrificios
e bulan axia para participar nos xogos prohibidos da palestra e nas competicins de
lanzamento de disco. 15Non tian ningunha estima polos propios valores, e coidaban que as
glorias gregas eran o mellorio. 16Pero por isto mesmo sufriron unha gran desgracia: aqueles a
quen se queran asemellar en todo seguindo os seus costumes, aqueles mesmos convertronse
nos seus inimigos e verdugos. 17vos cousa moi seria violar polas boas as leis divinas, como se
pode ver nos feitos que imos contar.
18Cando se celebraron en Tiro os xogos quinquenais na presencia do rei, 19o desleigado Iasn
mandou uns legados antioquenos en representacin de Xerusaln, con trescentas dracmas de
prata para o sacrificio de Hrcules. Pero os que as levaban chegaron acordo de que era mellor
deixar eses cartos para outros gastos antes que empregalos nun sacrificio que non via caso.
20E as foi como aquel dieiro, que o doante entregara para o sacrificio de Hrcules, foi
destinado a construr trirremes pola decisin dos que o levaban.
21Apolonio, o de Menesteo, foi enviado a Exipto para asistir coroacin do rei Filomtor;
daquela Antoco informouse de que este rei non estaba de acordo coa sa poltica, e deu en
tomar medidas de seguridade, e por esta razn pasou por Iafa e chegou ata Xerusaln. 22Iasn e
a cidade enteira recibrono por todo o alto con fachos e moitas aclamacins. Despois seguiu coas
sas tropas cara a Fenicia.
Menelao, sumo sacerdote
23De al a tres anos, Iasn mandou onda o rei a Menelao, o irmn do devandito Simn, para que
lle levase os cartos e tratase con el algns asuntos de urxencia. 24Pero Menelao, apoiado por
boas recomendacins, deulle honores rei e fxose pasar por todo un personaxe, e acadou para si
mesmo o sumo sacerdocio, ofrecendo trescentos talentos de prata mis ca Iasn. 25E volveuse co
nomeamento real, sen outros mritos para ser sumo sacerdote co asaamento dun opresor cruel e
a xenreira dun animal adoecido. 26E as Iasn, que suplantara seu mesmo irmn, foi
suplantado por outro, e tivo que fuxir para a terra dos amonitas. 27Pero Menelao, unha vez que
tomou posesin do seu cargo, xa non se preocupou de paga-los cartos que lle prometera rei,
28e iso que llos reclamaba Sstrates, o prefecto da cidadela, que levaba o asunto dos impostos.
As que o rei chamounos s dous. 29Menelao deixou como suplente no cargo de sumo sacerdote
a seu irmn Lismaco, e Sstrates deixou a Crates, o xefe dos chipriotas.
30Mentres, os habitantes de Tarso e de Malos sublevronse porque as sas cidades foran dadas
como dote a Antioquida, unha concubina do rei. 31O rei foi al de seguida para poe-las cousas
en orde, e deixou encargado do goberno a Andrnico, un dos seus dignatarios.
32Menelao coidou que aquela era unha boa oportunidade, e roubou algns obxectos de ouro do
templo; deles deulle algns a Andrnico e outros vendeunos en Tiro e nas cidades de arredor.
33Cando tivo noticias certas do caso, Onas, que se gardara nun sitio sagrado, en Dafne, cerca de
Antioqua, reprendeuno. 34Entn Menelao, foi falar a soas con Andrnico e pediulle que matase
a Onas. Daquela Andrnico foi ver a Onas; e con moitos enganos deulle a man e fixo
xuramento, e convenceu a Onas, que non se acababa de fiar de todo, para que sase fra do sitio
sagrado; pero, as que sau, matouno sen respectar ningn dereito. 35Por esta razn tanto os
xudeus coma outra xente doutros pobos enchronse de indignacin e non podan aturar aquela
morte inxusta. 36Cando volveu o rei de Cilicia foron onda el os xudeus da cidade e os gregos
que reprobaban aquela morte, e contronlle o asasinato inxustificado de Onas. 37Antoco,
fondamente apenado e cheo de compaixn, chorou polo defunto lembrando a sa prudencia e a
sa rectitude; 38tanta carraxe lle deu que de contado foi e arrincoulle a Andrnico a prpura e
rachoulle os vestidos; despois mandou que o paseasen por toda a cidade ata o sitio onde matara a
Onas; e al acabou co asasino. Deste xeito recibiu do Seor o castigo merecido.
39Lismaco fixera moitos roubos sacrlegos en Xerusaln co consentimento de Menelao; xa
desapareceran moitos obxectos de ouro cando se aireou o asunto; daquela o pobo sublevouse
contra Lismaco. 40Lismaco decatouse de que o pobo andaba alporizado e cheo de carraxe, as
que armou a uns tres mil homes e mandouno reprimir con violencia; o xefe de operacins era un
tal Aurano, home xa de bastantes anos e de maior tolera. 41O ve-lo ataque de Lismaco, uns con
pedras, outros con estacas e algns collendo presas de cinsa que al haba, a xente atacou s de
578

A BIBLIA

Lismaco. 42Feriron a moitos, mataron a algns, e a tdolos demais os fixeron fuxir, e

sacrlego matrono p do tesouro.
43Por estes incidentes Menelao foi procesado, 44e cando o rei chegou a Tiro, tres homes
enviados polo Senado presentronlle o caso. 45Vndose xa perdido, Menelao prometeulle unha
boa manchea de cartos a Tolomeo, o de Dorimeno, se convenca rei; 46e as foi, Tolomeo
invitou rei a dar unha voltia por un prtico coma se fosen toma-lo fresco, e fxoo cambiar de
parecer. 47Absolveu de tdalas acusacins que era culpable de todo, e, en cambio, condenou a
morte a uns coitados que seran declarados inocentes anda que fosen xulgados nun tribunal
brbaro. 48Os que defenderan a cidade, o pobo e os vasos sagrados, sufriron de contado un
castigo inxusto. 49Por esa razn, os de Tiro, en sinal de desacordo co crime cometido, pagaron
os gastos do funeral. 50E Menelao, gracias avaricia dos caciques, seguiu no poder; a sa
ruindade a a mis cada da e converteuse nun asaado perseguidor dos seus concidadns.
Antoco toma Xerusaln e profana o templo
5 1Por aquel tempo Antoco preparou unha segunda expedicin a Exipto. 2E sucedeu que
durante uns corenta das se van por toda a cidade cabaleras a galope polo aire, con vestidos de
ouro, escuadrns armados con lanzas, 3batallns de cabalera en formacin, refregas e cargas
polas das partes, escudos en movemento, moreas de lanzas, disparos de frechas, resplandor de
armaduras douradas e coirazas de tdolos tipos. 4Todos pedan que aquela visin fose un bo
agoiro.
5Espallouse entn a falsa nova de que morrera Antoco, e Iasn, fronte de mil homes polo
menos, atacou de speto a cidade. Os que defendan as murallas foron rexeitados, a cidade fin
foi tomada e Menelao refuxiouse na cidadela. 6Daquela Iasn matou sen piedade a moitos dos
seus concidadns, sen decatarse de que unha victoria sobre os seus mesmos irmns era a
meirande derrota; parecalle que triunfaba sobre os seus inimigos e non sobre os seus irmns.
7Con todo, non chegou a colle-lo poder, e, por fin, aldraxado pola sa mesma traicin, tivo que
se volver outra vez para a terra dos amonitas. 8E as foi como acabou este home run: levado
cadea por Aretas, rei dos rabes, fuxindo dunha cidade para outra, perseguido por todos,
aborrecido como apstata das leis, odiado como verdugo da patria e dos seus concidadns, foi
exiliado a Exipto. 9E as o que a tantos compatriotas seus desterrara, foi morrer en terra allea,
cando fuxa cara a Esparta, onde contaba atopar refuxio por razns de parentela. 10Ningun
chorou que a tantos deixara sen sartego; nin lle fixeron funerais de ningunha clase, nin puido
ser enterrado no sartego de seus pais.
11Cando Antoco soubo o que pasara, pensou que Xud quera sublevarse. Por iso volveu de
Exipto furioso coma un can danado, e tomou a cidade polas armas. 12Mandoulles s soldados
que degolasen sen piedade a cantos atopasen e que matasen s que se gardaban nas casas.
13Aquilo foi unha matanza de mozos e vellos, un exterminio de homes, mulleres e nenos, un
linchamento de mozos e picarios. 14Naqueles das desapareceron oitenta mil: corenta mil
mortos e outros corenta mil vendidos coma escravos. 15E non satisfeito con esto, tivo o
atrevemento de entrar no templo mis santo do mundo enteiro, guiado por Menelao, convertido
nun traidor das leis e da patria. 16E colleu coas sas mans lixadas os vasos sagrados, e coas sas
mans sacrlegas arrepaou tamn as ofrendas que fixeran outros reis para enriquecemento, gloria
e honra do lugar santo. 17Antoco, todo enfachendado, non se decataba de que o Seor estaba
alporizado por pouco tempo polos pecados dos habitantes da cidade, e de a via o seu
desinterese polo lugar santo; 18certamente, se o pobo non estivese tan cheo de pecados,
Antoco sera castigado con s da-lo primeiro paso, e tera que renunciar seu atrevemento,
como lle pasara a Heliodoro, cando fora enviado por Seleuco para inspecciona-lo tesouro.
19Pero o Seor non escollera o pobo para o templo, senn o templo para o pobo; 20e por iso o
mesmo lugar santo que participara nas desgracias do pobo, participou despois tamn no seu
esplendor; e o templo, esquecido mentres durou a carraxe do Todopoderoso, foi refeito con todo
esplendor reconcilirense co Seor altsimo.
21Antoco colleu uns mil oitocentos talentos de prata do templo, e marchou axia para
Antioqua, coidando -tanta era a sa fachenda!- que podera navegar pola terra e andar de p
polo mar. 22Deixou uns gobernadores que maltrataron pobo: en Xerusaln, a Filipo, natural de
579

A BIBLIA

Frixia, home mis cruel anda ca quen o mandou; 23en Garizim, a Andrnico, e xa para rematala,
a Menelao, o peorio de todos pola ruindade con que tratou s seus concidadns e polo odio que
lles tia s xudeus.
24Amais diso, Antoco mandou a Apolonio, xefe dos mercenarios de Misia, cun exrcito de
vintedous mil soldados coa orde de matar a tdolos homes e vende-las mulleres e os nenos.
25Chegou a Xerusaln con aparencia de paz, e agardou a que chegase o da santo do sbado;
entn, aproveitando o descanso do sbado, mandou que as sas tropas desfilasen, 26e matou a
coiteladas a tdolos que saron ve-lo desfile; despois percorreu toda a cidade e asasinou a
moitsima xente.
27Mentres, Xudas o Macabeo retirouse deserto con nove homes mis, e viva con eles polos
montes, coma se fosen feras, e coman herbas para non contaminarse.
As leis da persecucin relixiosa
6 1De al a pouco tempo, o rei mandou un senador ateniense para que obrigase s xudeus a
abandona-los costumes dos seus maiores, e a non gobernarse pola Lei de Deus, 2coa orde de que
profanase o templo de Xerusaln e de que o dedicase a Zeus Olmpico, e o de Garizim, a Zeus
Hospitaleiro, como llo pediran os habitantes do lugar.
3O progreso do mal foi terrible e ningun o poda aturar, 4pois encheron o templo de libertinaxe
e de orxas dos pagns, que andaban de rexouba coas prostitutas e deitbanse con mulleres nos
adros sagrados, e enchano todo de carnes prohibidas. 5O altar estaba cheo de vctimas noxentas,
prohibidas pola Lei. 6Non se podan celebra-los sbados, nin garda-las festas tradicionais, nin
tan sequera declarar que un era xudeu. 7Pola forza e contra a sa vontade tian que tomar parte
no sacrificio que se ofreca tdolos meses no da en que o rei nacera; e cando se celebraban as
festas de Dinisos, facanos participar na procesin dedicada a este deus, coroados con hedras.
8Por insinuacin de Tolomeo, publicouse un decreto nas cidades gregas vecias para que fixesen
outro tanto cos xudeus, obrigndoos a tomar parte nos sacrificios 9e condenando a morte s que
non quixesen acepta-los costumes gregos. Estbanse vendo xa os males que an vir.
10Das mulleres foron denunciadas por circuncida-los seus fillos. Paseronas publicamente pola
cidade cos fillios pendurados dos peitos e despois guindronas da muralla embaixo. 11A outros,
que se xuntaran nunha cova dos arredores para celebra-lo sbado s agachadas, tamn os
denunciaron a Filipo, e queimounos a todos, e nin sequera pensaron en defenderse por respecto
relixioso santidade do sbado.
12Pdolles, por favor, a todos aqueles que tean este libro nas sas mans que non se escandalicen
por estes sucesos; pensen que aqueles sufrimentos non tian por finalidade acabar co noso pobo,
senn corrixilo. 13Certamente, un grande beneficio non deixar sen castigo por moito tempo s
que pecan, antes ben corrixilos de seguida que o fan; 14mentres que o Seor agarda con
paciencia que os outros pobos enchan a medida dos seus pecados para castigalos, connosco
decidiu facer doutro xeito, 15e non agarda a que cheguemos s lindeiros do mal para castigarnos.
16Xamais non arreda de ns a sa misericordia; non abandona seu pobo, nin sequera cando o
corrixe coa desgracia. 17Cmpre que non esquezamos esta advertencia. E volvamos xa nosa
historia.
Martirio de Elazar
18A Elazar, un dos principais letrados, home entrado en anos e de aspecto venerable, abrronlle a
boca forza para que comese carne de porco. 19Pero el prefiriu morrer con gloria a vivir con
vergonza, foi voluntariamente suplicio 20cuspindo na carne, como deben face-los que teen
valor para non come-lo que non est permitido, anda que lles custe a vida.
21Os que presidan aquel sacrificio ilegal, de vello amigos deste bo home, levrono parte e
pedronlle que trouxese carne permitida preparada por el mesmo, e que fixese como que coma a
carne do sacrificio mandado polo rei. 22Deste xeito poderase librar da morte. Facanlle isto pola
amizade que lle tian. 23Pero el tomou unha dignsima determinacin, como lle acaa sa
idade, sa venerable ancianidade, s sas canas ben honradas, sa conducta inmellorable xa

580

A BIBLIA

desde neno, e maiormente como lle acaa lei santa establecida por Deus; respondeu en
consecuencia que o enviasen reino dos mortos. E dxolles:
24-"Acabade axia comigo! Pois non lle acae a un home da mia idade ese engano; ademais
moitos mozos van pensar que Elazar, s noventa anos, se pasou paganismo, 25e a mia
simulacin polo apego pouca vida que me queda vainos desnortar. Iso sera unha vergonza e
unha aldraxe para a mia vellez; 26e anque polo de agora puidese escapar das mans dos homes,
nin vivo nin morto me librara das mans do Todopoderoso. 27As que renuncio vida e morro
coma un valente para ser digno da mia vellez 28e deixar s novos un nobre exemplo de como se
debe morrer con valenta e xenerosidade pola nosa lei santa e venerable".
Cando acabou de falar, foi cara suplicio.
29Os que o levaban, escoitar este razoamento, cambiaron en xenreira o trato humano que lle
deran, pois pensaban que eran verdadeiras toleadas.
30Cando xa estaba para morrer de tantos golpes que lle daban, dixo entre salaios:
-"Ben sabe o Seor coecedor de todo, que podndome eu librar da morte sufro no meu corpo as
atroces dores da flaxelacin; pero aturo con gusto todo isto na mia alma polo temor que lle
teo".
31E as morreu Elazar, deixando coa sa morte non soamente s mozos senn tamn a todo o seu
pobo unha exemplar lembranza de afouteza e de virtude.
Martirio dos sete irmns con sa nai
7 1Daquela meteron na cadea a sete irmns e a sa nai, e o rei mandou que os azoutasen con
trallas e vergas para facer que comesen carne de porco, cousa prohibida pola Lei. 2Un deles
falou deste xeito no nome de todos:
-"Que o que queres conseguir de ns? Estamos dispostos a morrer antes que quebranta-las leis
dos nosos maiores". 3Entn o rei, todo enrabexado, mandou poer no lume as tixelas e as potas.
Cando deron en ferver, 4o rei mandou que lle cortasen a lingua que falara no nome dos demais,
que lle arrincasen o coiro cabeludo e que lle cortasen as extremidades vista dos outros irmns e
mais da nai. 5Cando o rapaz estaba fanadio de todo, o rei mandou que lle puxesen lume e que o
fritisen; anda acoraba o rapaz. Mentres o cheiro da tixela se espallaba todo arredor, os outros
dbanse azos coa nai para morrer con dignidade e dican:
6-"O Seor Deus estanos ollando e xa veredes como se compadece de ns, segundo o que
Moiss dixo na cantiga de protesta contra Israel: Hase compadecer dos seus servos".
7Cando morreu deste xeito o primeiro, levaron segundo suplicio; arrincronlle o coiro
cabeludo e preguntronlle se quera comer antes que o torturasen membro por membro. 8El
respondeu na sa fala:
-"Non!"
Por iso sufriu tamn o mesmo martirio c primeiro.
9E cando xa estaba nas ltimas, dixo:
-"Ti, criminal, qutasno-la vida presente, pero o rei do universo hanos resucitar para unha vida
eterna a cantos morremos pola sa Lei".
10Despois deron en meterse co terceiro. Mandronlle botar fra a lingua e fxoo de contado;
estendeu as mans todo decidido 11e dixo con valenta:
-"De Deus recibn estes membros, e pola sa Lei os entrego; espero recibilos del novamente".
12O rei e os que estaban xunto del quedaron abraiados polo valor do rapaz que non tia medo s
tormentos.
13Cando este morreu, torturaron de xeito semellante cuarto; 14e cando estaba xa para morrer,
dixo:
-"Paga a pena que os homes maten a un, cando se espera que Deus nos vai resucitar. Pero ti non
has resucitar para a vida".
15De seguida trouxeron quinto e atormentrono. 16Este, mirando para o rei, dxolle:
-"Ti, anda que es un mortal, fa-lo que queres porque tes poder sobre os homes; pero non vaias
pensar que Deus esqueceu noso pobo. 17Agarda unha miguia e xa vera-lo seu poder, pois que
te ha castigar a ti e s teus descendentes".
18Despois colleron sexto, e, estando xa a piques de morrer, dixo:
581

A BIBLIA

-"Non te enganes coma un parvo; ns padecemos isto porque pecamos contra o noso Deus; por
iso pasan estas cousas abraiantes. 19Pero non vaias pensar que has quedar sen castigo, ti, que
ousaches loitar contra Deus".
20Pero o caso mis admirable e digno de lembranza foi o da nai. Nun s da viu morrer s sete
fillos seus, e sufriuno toda valente, poendo a esperanza no Seor; 21chea de nobres sentimentos
alles dando azos a cada un deles na sa propia fala, e con forza de home e tenrura de muller
22dicalles:
-"Eu non sei como aparecestes no meu seo, pois eu non vos dei nin o alento nin a vida, nin
artellei os vosos membros. 23Foi o creador do mundo, o modelador do home e o principio de
tdalas cousas. El havos devolver misericordiosamente o alento e a vida a vs que agora vos
sacrificades pola sa Lei".
24Antoco coidaba que a muller o estaba desprezando e que aquelas palabras eran aldraxes; con
todo anda intentou convence-lo mis pequeno, que era o que quedaba, prometndolle, con
xuramento e todo, que, se abandonaba as sas tradicins, o haba facer rico e feliz, que sera o
seu amigo, e que lle dara un bo cargo.
25Vendo que o picario non lle faca caso ningn, o rei chamou nai e pediulle que aconsellase
fillo para proveito del. 26Tanto teimou o rei que fin a nai aceptou convence-lo seu fillo.
27Inclinouse cara rapaz e, moquendose do cruel tirano, dxolle na sa fala:
-"Meu fillio, ten piedade de min que te levei nove meses no meu seo, que che dei de mamar tres
anos, que che dei mantenza e crianza ata hoxe. 28Pdoche, fillio, que mires para o ceo e para a
terra; olla canto hai neles, e recoece que Deus fixo todo isto da nada, e esa tamn a orixe do
home. 29Non lle teas medo a ese verdugo; ponte altura de teus irmns e acolle a morte, para
que no da da misericordia te atope a carn deles".
30Anda estaba a nai falando e dixo o rapaz:
-"Que agardas, ho? Eu non acepto o decreto do rei, soamente obedezo os mandamentos da Lei
dada por Deus s nosos maiores por medio de Moiss. 31Ti, que tanto mal nos ests facendo s
hebreos, non te has librar das mans de Deus. 32Certo, ns sufrimos polos nosos pecados, 33e se
o Deus vivo est irritado contra ns por certo tempo para castigarnos e corrixirnos, xa se
reconciliar outra vez cos seus servos. 34Pero ti, home malvado e criminal sen comparanza, non
te enfachendes coma un parvo confiando en esperanzas baleiras, tempo que te alporizas contra
os servos de Deus, 35porque anda non escapaches do xuzo de Deus Todopoderoso, a quen nada
se lle pasa. 36Meus irmns, despois de sufriren agora un pouquio, xa disfrutan da promesa
divina dunha vida eterna; pero ti no xuzo de Deus has recibi-los castigos que merece o teu
orgullo. 37Eu, coma meus irmns, entrego o meu corpo e a mia vida polas leis de meus pais, e
pdolle a Deus que tea misericordia do seu pobo, que ti mesmo entre castigos e tormentos
confeses que soamente El Deus 38e que a xenreira do Todopoderoso, que tan xustamente se
desencadeou contra o meu pobo, se detea en min e en meus irmns".
39Entn o rei, todo enrabexado e ferido pola retranca do rapaz, asaouse nel con mis crueldade
anda ca nos outros. 40E as morreu o picario, sen lixo ningn e con toda a confianza posta no
Seor.
41A derradeira morreu tamn a nai, despois de seus fillos. 42E co que contei hai abondo xa
sobre os sacrificios e a cruel represin do rei.
Primeiras victorias de Xudas o Macabeo
8 1Entre tanto, Xudas o Macabeo e os seus compaeiros, entrando s agachadas nas aldeas,
falbanlles s seus parentes e s que permaneceran fieis xudasmo, e xuntaron arredor de seis
mil homes. 2Pedanlle Seor que puxese os seus ollos no seu pobo asoballado por todos e que
se compadecese do templo profanado por homes malvados; 3que tivese piedade da cidade
arrasada e xa a piques de ser achanzada de todo, que escoitase o berro do sangue que peda
vinganza, 4que se lembrase da inxusta matanza de picarios inocentes e dos xuramentos ditos
contra o seu Nome e que dese a ve-la sa ira contra o mal.
5Cando o Macabeo se viu cun exrcito organizado, os inimigos non o puideron vencer, porque
cambirase en misericordia o enfado do Seor. 6Chegaba de speto s cidades e aldeas e
poalles lume; ocupaba as mellores posicins e faca fuxir a moitos inimigos; 7aproveitaba a
582

A BIBLIA

complicidade da noite para estes ataques. Por todas partes chegou a ser moi sonada a sa
valenta.
8Filipo decatouse de que este home a a mis cada da e de que medraban as sas victorias; entn
escribiulle a Tolomeo, gobernador da Celesiria e da Fenicia, para que defendese os intereses do
rei. 9Tolomeo escolleu de contado a Nicanor, o de Patroclo, un dos mis achegados rei, e
mandouno fronte de mis de vinte mil homes de tdalas razas para acabar dunha vez con todo o
pobo xudeu; e tamn se lle engadiu Gorxias, un xeneral con moita experiencia de guerra. 10Coa
venda dos escravos xudeus Nicanor contaba facer 2.000 talentos de prata para paga-los tributos
que o rei lles deba s romanos. 11Mandou de seguida aviso s cidades costeiras para que
viesen mercar escravos xudeus, prometendo dar noventa escravos por un talento de prata. Non
sospeitaba o castigo do Todopoderoso que xa lle via enriba.
12Cando Xudas soubo que Nicanor estaba en camio, deu coecemento sa xente da
proximidade do inimigo. 13Os covardes e os que non confiaban na xustiza divina fuxiron e
fronse meter noutros sitios; 14pero os outros vendan canto tian e pedanlle Seor que os
librase do malvado Nicanor que xa os tia vendidos antes da batalla; 15senn por eles, menos
pola promesa feita s seus maiores e polo nome venerable e magnfico con que o invocaban.
16O Macabeo xuntou s seus homes, arredor duns seis mil, e animounos a que non lle tivesen
medo inimigo, nin se preocupasen por aquela chea de xente que os atacaba inxustamente;
contrario, que loitasen con valenta 17tendo en conta a aldraxe que lle fixeron lugar santo, o
asoballamento inxurioso da cidade e a supresin das sas institucins. 18E dxolles:
-"Se eles confan nas sas armas e no seu destemor, ns confiamos no Deus Todopoderoso, que
cun s aceno pode esnaquizar a cantos nos atacan e ata o mundo enteiro".
19Lembrulle-las intervencins de Deus en favor dos seus maiores, aquela no tempo de
Senaquerib, cando morreron cento oitenta e cinco mil homes; 20e aqueloutra da batalla contra os
glatas de Babilonia, cando estaban para combater oito mil xudeus axudados por catro mil
macedonios, e anque nos macedonios case se deu a desfeita, os oito mil xudeus derrotaron a
cento vinte mil inimigos, gracias axuda que lles veu do ceo, e conseguiron moito botn.
21E deste xeito deulle tantos azos que xa estaban dispostos a morrer pola patria e pola Lei.
Xudas dividiu o exrcito en catro corpos, 22e fronte de cada un deles puxo a un irmn seu,
Simn, Xosefo e Ionatn, con mil cincocentos homes cada un. 23E mandoulle a Elazar que lese o
libro sagrado. Deulles como contrasinal "Deus axuda", pxose fronte do primeiro corpo e
arremeteu contra Nicanor. 24Coa axuda do Todopoderoso mataron a mis de nove mil inimigos,
feriron e esnaquizaron a maiora do exrcito de Nicanor e s outros obrigronos a fuxir.
25Colleron os cartos dos que vieran para mercalos a eles, e logo perseguronos moito tempo,
pero, como xa era tarde, recuaron, 26pois o da seguinte era sbado, e por iso non seguiron mis
lonxe. 27Recolleron as armas e o botn dos inimigos e celebraron o sbado louvando e
bendicindo Seor porque coa salvacin daquel da lles mostrara os primeiros gromos da sa
misericordia. 28Cando pasou o sbado repartiron os espolios entre os damnificados, as vivas e
os orfos, fra dunha parte que gardaron para si e para os seus fillos. 29E despois organizaron uns
actos de oracin pblica para pediren Seor misericordioso que se reconciliase de todo cos
seus servos.
30Loitaron tamn contra Timoteo e Bquides e fixronlles mis de vinte mil baixas;
apoderronse con valenta das cidadelas e repartiron por igual os moitos espolios que colleron:
entre eles, os damnificados, os orfos, as vivas e os vellos. 31Gardaron con coidadio en sitios
axeitados as armas que lles colleron inimigo e levaron a Xerusaln o resto dos espolios.
32Mataron comandante dos homes de Timoteo, un verdadeiro criminal que lles fixera moito
mal s xudeus. 33Polas festas da victoria, celebradas na capital, queimaron vivos s que lles
puxeran lume s portas sagradas, e a Kalstenes, que se agachara nunha casoupa; as recibiron o
pago da sa ruindade.
34Nicanor, ese grande criminal, que trouxera mil tratantes para a venda dos escravos xudeus,
35humillado, coa axuda de Deus, polos mesmos que el coidaba seren do peorio, despoxado dos
seus luxosos vestidos, andou coma un escravo fuxitivo a travs das leiras e chegou a Antioqua,
con ben mis sorte c seu exrcito esnaquizado. 36E as, quen contaba facerse cos tributos
debidos s romanos gracias venda dos escravos de Xerusaln, proclamaba agora que os xudeus
tian unha axuda incomparable e que eran invulnerables, pois seguan as leis que Deus lles dera.
583

A BIBLIA

Morte de Antoco Epfanes

9 1Daquela tamn Antoco se tivera que retirar en desorde do pas dos persas, 2pois cando entrou
na cidade de Perspolis, intentou saquea-lo templo e apoderarse da cidade; pero o pobo
amotinouse e botouse s armas, as que Antoco, derrotado polos habitantes do pas, tivo que
emprender unha retirada vergonzosa.
3Cando chegaba a Ecbtana, contronlle o que lle pasara a Nicanor e s tropas de Timoteo. 4E,
todo alporizado, decidiu vingarse nos xudeus das aldraxes que lle fixeran os que o puxeran en
fuga. E as deulle orde carreteiro de que levase o carro sen parar ata o remate da viaxe. Pero
non saba o castigo que Deus lle tia gardado, pois dixo con moita fachenda:
-"Cando chegue a Xerusaln hei facer dela un cemiterio de xudeus".
5Pero o Seor que todo o ve, o Deus de Israel, castigouno cunha doenza invisible e incurable;
pois de seguida que dixo estas palabras deulle unha dor de ventre insoportable acompaada de
agudas picadas no intestino 6-cousa xusta, xa que tamn el torturara as entraas doutros con
moitos tormentos requintados-. 7Pero anda as non desistiu da sa soberbia; contrario, cada
vez mis enfachendado e comendo lume contra os xudeus, mandou acelera-la marcha. Pero
pasou que, cando a a toda velocidade, caeu do carro e co golpe tdolos membros do corpo lle
quedaron trillados. 8Entn, quen haba pouco, cheo de arrogancia, pensaba dar ordes s ondas do
mar e pesar na romana os cumes dos montes, estaba agora tirado no chan e tia que ser levado
nunha liteira de xeito que todos puidesen comproba-la forza de Deus. 9Do corpo deste malvado
saan vermes, e a carne, viva e todo, alle caendo a anacos entre dores grandsimas; e non haba
quen parase no campamento co cheiro que botaba o seu corpo podre. 10A tanto chegou o fedor
que ningun poda transportar a aquel que antes semellaba poder colle-lo ceo coas mans.
11Entn, verse en tal abatemento, deu en depo-la sa fachenda; como a dor a a mis cada vez,
decatouse de que aquilo era un castigo de Deus, 12e, sen poder aturar xa o seu propio cheiro,
dixo:
-" xusto que o mortal se someta a Deus e que non tea o atrevemento de se encarar con El".
13O malvado aquel rezballe Seor, que xa non se compadeca del, e dica 14que deixara libre
a cidade santa cara que se dirixa a toda prsa para a derrubar e facer dela un cemiterio; 15que
os mesmos dereitos que tian os atenienses llelos dara tamn s xudeus, dos que antes dixera
que lles negaba a sepultura, e que os botara a eles e s seus fillos s feras e s paxaros
carniceiros; 16que adornara con ofrendas riqusimas o templo santo que pouco antes saqueara, e
devolvera en maior nmero os vasos sagrados; que pagara os gastos do sacrificio coas sas
propias rendas, 17e que ata se fara xudeu e ira polo mundo adiante proclamando o poder de
Deus.
18Pero, como as dores non pasaban, pois caera sobre el o xusto xuzo de Deus, xa sen esperanza
de mellora, escribiulle esta carta s xudeus en ton suplicante:
19-"O rei e xeneral Antoco sada e desexa prosperidade e benestar s honrados cidadns
xudeus.
20Coa esperanza posta en Deus, espero que vos atopedes ben, vs e vosos fillos e que os vosos
negocios vaian segundo os vosos desexos. 21Eu, estando como estou, doente e sen forzas na
cama, lmbrome con agradecemento da vosa estima e achego. Cando volva de Persia can
gravemente enfermo, e coidei que era necesario pensar na seguridade de todos. 22Isto non quere
dicir que non tea esperanza de curar, eu conto con mellorar; 23pero quero segui-lo proceder do
meu pai que sempre que faca unha expedicin blica cara s rexins da montaa nomeaba un
sucesor seu, 24para que, se pasaba algo imprevisto ou se tian malas novas, os sbditos non se
inquedasen, pois xa saban quen collera o mando; 25amais diso, eu ben sei que os reis dos pobos
vecios estn axexando e agardando o momento oportuno; por todo isto nomeei rei meu fillo
Antoco, que xa vos presentei moitas veces cando tia que percorre-las rexins do norte.
Escribinlle a el a carta adxunta.
26As que vos pido de corazn que lembrde-los beneficios xerais e particulares que vos teo
feito, e que teades co meu fillo a mesma lealdade ca comigo. 27Eu estou seguro de que el,
seguindo a mia lia moderada e humana, hase de entender ben con vs".

584

A BIBLIA

28E as foi como aquel asasino e blasfemo, envolto en terribles sufrimentos, morreu nas
montaas en terra allea, cunha morte miserable, como el tratara tamn s outros. 29O seu ntimo
amigo Filipo trasladou o seu cadver, pero despois tvolle medo fillo de Antoco e fuxiu para
Exipto onda Tolomeo Filomtor.
Purificacin do Templo
10 1O Macabeo e os seus homes, coa axuda de Deus, apoderronse do templo e da cidade,
2derrubaron os altares levantados polos estranxeiros nos rueiros e nos lugares sagrados.
3Purificaron o templo, construron outro altar, e despois dunha interrupcin de dous anos,
ofreceron un sacrificio con lume sacado dos croios, queimaron incenso, acenderon as lmpadas e
presentaron os pans da proposicin. 4Despois que fixeron isto, botronse chan e pedronlle
Seor que non os deixase caer mis en semellantes desgracias; que El os castigase con brandura,
se que volvan a pecar, e non os entregase s brbaros e blasfemos estranxeiros. 5No mesmo
da en que os estranxeiros profanaron o templo fxose a purificacin, o da 25 do mes de Kisleu.
6Celebraron con moita diversin a festa durante oito das coma na festa das Tendas, para facer
lembranza de que haba pouco, no tempo desta festa das Tendas, vivan coma feras nos montes e
nas covas. 7Por iso, con varas enramadas, ramallos verdes e palmas nas mans, cantbanlle
himnos que lles concedera chegar purificacin do seu templo. 8E ordenaron a todo o pobo
xudeu, mediante un decreto aprobado por unanimidade, que celebrasen tdolos anos aquelas
festas.
Victorias de Xudas
9E as foi como acabou Antoco, chamado Epfanes.
10Imos falar agora de Antoco Euptor, o fillo daquel malvado, resumindo as desgracias que
trouxeron as guerras.
11Cando tomou posesin do reino, puxo fronte do goberno a un tal Lisias, comandante maior
da Celesiria e de Fenicia. 12Entre tanto Tolomeo, o alcumado Macrn, facase notar polo trato
xusto que daba s xudeus para compensa-las inxustizas de que foran obxecto, e procuraba
gobernalos pacificamente; 13pero, por isto foi denunciado polos achegados rei, que decote o
estaban acusando tamn de traidor porque abandonara Chipre, que lle confiara Filomtor, e
pasrase bando de Antoco Epfanes. Desesperado, vendo que non poda desempea-lo seu
cargo honradamente, envenenouse.
14Gorxias, nomeado xeneral daquelas rexins, sostia tropas mercenarias e cada pouco andbase
metendo cos xudeus. 15Pola sa banda os idumeos, despois de apoderarse de fortalezas ben
situadas, tamn molestaban s xudeus e facan por manter viva a guerra acollendo s fuxitivos de
Xerusaln. 16Os homes do Macabeo pedronlle a Deus na oracin que os viese axudar, e logo
atacaron as fortalezas idumeas; 17atacronas con todo o valor, apoderronse delas, rexeitaron a
cantos loitaban nas murallas e acoitelaron s que caeron nas sas mans. Cando menos mataron a
vinte mil.
18Arredor de nove mil refuxironse en das torres moi fortes e con viandas abondo para
resistiren o cerco. 19O Macabeo deixou a Simn, a Xos e a Zaqueo con xente bastante para
mante-lo cerco, e el marchou a outros sitios onde precisaban mis del. 20Pero os de Simn,
levados pola avaricia, deixronse subornar por algn dos refuxiados nas torres, pagronlles sete
mil dracmas e deixronos fuxir. 21Cando o Macabeo se informou do caso, xuntou s xefes do
pobo e acusounos de que venderan a seus irmns por cartos deixar fuxi-los inimigos.
22Mandou que os executasen por traidores e conquistar de seguida as torres. 23Gracias sa
valenta puido poer bo final a aquela empresa; nas das fortalezas matou a mis de vinte mil
homes.
24Timoteo, derrotado antes polos xudeus, xuntou un exrcito moi grande de tropas mercenarias,
trouxo moitsima cabalera de Asia e chegou coa intencin de conquistar Xud. 25Cando os
homes do Macabeo souberon que andaba cerca, rezronlle a Deus cubrindo a cabeza con cinsa e
envolvendo o corpo nun saco, 26e pedronlle, postrndose diante do altar, que lles botase unha
man, que se fixese inimigo dos seus inimigos e adversario dos seus adversarios, como est dito
585

A BIBLIA

na Lei. 27As que acabaron de rezar, colleron as armas, saron bastante da cidade e detivronse
cando viron que os inimigos estaban cerca.
28O abri-lo da empezou a loita. Uns tian como garanta de xito e victoria, amais do seu valor,
a confianza no Seor; outros so-mente an guiados pola sa ousada. 29Cando mis dura estaba a
loita, os inimigos viron no ceo cinco personaxes relucentes, montados en cabalos con freos de
ouro; puxronse fronte dos xudeus, 30colocaron no medio Macabeo e defendano coas sas
armas e gardbano inclume mentres disparaban frechas e raios contra os inimigos, que cegados
e desnortados, desorganizronse de todo. 31Morreron vinte mil cincocentos de a p e seiscentos
de a cabalo.
32O mesmo Timoteo tivo que refuxiarse nun forte moi ben defendido chamado Guzer, fronte
do cal estaba Zuereas. 33Os soldados do Macabeo asediaron a torre con moita afouteza durante
catro das. 34Os de dentro, moi confiados na boa defensa da cidadela, non paraban de maldicir e
de botar xuramentos. 35Pero, alborexa-lo da quinto, vinte mozos do exrcito do Macabeo,
cheos de carraxe por tanto xuramento, asaltaron valerosamente a muralla e mataron con
asaamento a cantos se lles puxeron por diante. 36Outros sorprenderon s sitiados escalando a
muralla por outra parte; pegronlles lume s torres, fixeron fogueiras e queimaron nelas s
blasfemos. Entre tanto outros tiraron coas portas e dronlle entrada resto do exrcito e
conquistaron a cidade. 37Mataron a Timoteo que se agachara nunha cisterna, e tamn a seu
irmn Zuereas e a Apolfanes.
38Despois desta fazaa louvaron con himnos e cntigas Seor que tanto fixera por Israel
dndolles aquela victoria.
Desfeita de Lisias e paz cos xudeus
11 1Moi pouco tempo despois Lisias, titor, primeiro ministro e parente do rei, moi entristecido
polo que pasara, 2xuntou cerca de oitenta mil homes e toda a cabalera e avanzou contra os
xudeus, co plan de facer da cidade unha colonia grega, 3somete-lo templo a tributos, coma os
santuarios estranxeiros, e poer en venda tdolos anos o sumo sacerdocio. 4Nin sequera se lle
via cabeza pensar no poder de Deus, tan cegado estaba polos seus milleiros de soldados de a
p e de a cabalo e polos seus oitenta elefantes.
5O entrar en Xud, achegouse a Betsur, fortaleza situada nun desfiladeiro que est a cinco leguas
de Xerusaln, e cercouna. 6Cando se informaron os homes do Macabeo de que Lisias cercaba a
fortaleza, xuntndose con todo o pobo pedronlle Seor con moitos laios e bgoas que mandase
un anxo bo para salvar a Israel. 7O mesmo Macabeo foi o primeirio que colleu as armas, e
arengou s outros para que se expuxesen perigo coma el polo ben dos seus irmns. Marcharon
todos decididos, 8e, anda cerca de Xerusaln, aparecuselles un cabaleiro con vestidos brancos
e armas de ouro, que se puxo fronte do exrcito. 9Entn todos louvaron Deus misericordioso,
animronse e estaban dispostos a arremeterlles xa non contra os homes, senn tamn contra as
salvaxes feras e murallas de ferro.
10Avanzaban con orde, coa confianza posta naquel aliado do ceo, pois o Seor compadecrase
deles. 11Botronse coma lens contra o inimigo, deixaron fra de combate once mil de a p e
mil seiscentos de a cabalo, e fixeron fuxi-los demais. 12A maiora dos que se salvaron quedaron
feridos e desarmados. O mesmo Lisias librouse fuxindo vergonzosamente.
13Pero, como non era un home parvo, matinou moito na desfeita que sufrira, e decatouse de que
os hebreos eran invencibles, pois loitaba en favor deles o Deus todopoderoso, e por iso mandou
un mensaxeiro 14coa proposta de paz en condicins xustas, prometndolles que convencera
rei da necesidade de facerse amigo deles. 15O Macabeo, tendo en conta o ben de todos, aceptou
a proposta de Lisias, e o rei concedeu todo canto o Macabeo lle pedira por escrito a Lisias en
favor dos xudeus.
16A carta escrita por Lisias s xudeus dica as:
-"Lisias sada pobo xudeu.
17Xon e Abxalom, os vosos embaixadores, entregronme o documento e pedronme que
confirmase canto contia. 18Eu xa lle presentei rei todo o que lle tia que presentar, e el
concedeu o que lle pareca aceptable. 19Se seguides nesa boa disposicin cara reino, de agora

586

A BIBLIA

en diante hei facer por vos axudar. 20En canto s miudezas xa lles mandei s vosos mensaxeiros
e s meus que as traten convosco.
21Que teades sorte. A vintecatro do mes de Zeus Corintio, do ano cento corenta e oito".
22A carta do rei dica o seguinte:
-"O rei Antoco sada seu irmn Lisias.
23Despois que meu pai se foi xuntar cos deuses, quixen que tdolos sbditos do noso Imperio se
adicasen sen medo ningn s seus negocios; 24e como teo odo que os xudeus non queren
adopta-los costumes gregos, segundo desexaba meu pai, senn que prefiren conserva-las sas
tradicins e piden que se lles permita seguir coa sa lei, 25tendo en conta isto, e co desexo de
que este pobo viva tranquilo, decidimos devolvrlle-lo templo e que se gobernen seguindo os
costumes dos seus antepasados. 26As que mndalles embaixadores que fagan as paces con eles,
para que, coecendo o noso querer, poidan vivir contentos e atender ledamente os seus asuntos".
27A carta do rei pobo xudeu dica as:
-"O rei Antoco sada Senado e pobo xudeu.
28Sera para min unha grande alegra saber que estades ben. Ns estamos ben.
29Menelao falounos de que queredes volver onda os vosos. 30Pois a cantos volvan antes do 30
de Xntico prometmoslles paz e seguridade. 31De agora en diante os xudeus podern usa-los
seus alimentos e as sas leis coma antes, e ningn deles ser molestado por infraccins
cometidas noutros tempos. 32Amais diso envovos tamn a Menelao para que vos dea confianza.
33Que teades sorte. A quince de Xntico do ano cento corenta e oito".
34Tamn os romanos lles mandaron a seguinte carta:
-"Quinto Memmio e Tito Manio, legados de Roma, sadan pobo xudeu.
35Estamos de acordo con todo o que vos concedeu Lisias, parente do rei. 36No referente que
Lisias creu conveniente presentar rei, manddenos a algns de seguida con instruccins
detalladas, para que llas presentemos rei como a vs vos interese, pois imos ir a Antioqua.
37As que ddevos prsa en mandarnos algun para que coezmo-lo voso parecer.
38Que teades sorte. A quince de Xntico do ano cento corenta e oito".
Victorias de Xudas sobre os pobos vecios
12 1Cando cerraron as negociacins, Lisias volveu onda o rei, e os xudeus dedicronse s
traballos do campo. 2Pero os gobernadores locais Timoteo, Apolonio o de Gueneo, Xerome e
Demofn, e tamn Nicanor o xefe dos chipriotas, non os deixaban vivir tranquilos e en paz. 3E
os habitantes de Iafa cometeron un crime arrepiante. Invitaron s xudeus que vivan entre eles a
subir coas sas mulleres e cos seus fillos s barcas que eles mesmos prepararan, sen mostrar
ningunha inimizade 4e coma se se tratase dun desexo comn de toda a cidade. Os xudeus
aceptaron porque queran vivir en paz e non sospeitaban nada malo. Pero, cando estaban en alta
mar, botronos auga; eran arredor de duascentas persoas. 5Cando Xudas coeceu aquela
crueldade contra os seus compatriotas, comunicoullo sa xente, 6e, invocando a Deus, xuz
xusto, foise contra os asasinos dos seus irmns. Queimulle-lo porto de noite, pxolles lume s
barcos e matou s que se refuxiaran al. 7Como a cidade estaba pechada, retirouse, pero coa
intencin de volver outra vez e acabar con tdolos habitantes de Iafa. 8O saber que os de Iamnia
pensaban face-lo mesmo cos xudeus que al haba, 9atacounos por sorpresa de noite e pxolles
lume porto e s barcos, e tanto foi o clamor do incendio que se va desde Xerusaln, que est a
douscentos corenta estadios.
10A nove estadios de al, cando an contra Timoteo, saronlle camio cando menos cinco mil
rabes con cincocentos de a cabalo. 11O combate foi moi duro, pero venceron os de Xudas,
gracias axuda de Deus. Os rabes derrotados pedronlle a paz e prometanlle entregarlles gando
e axudalos de al en diante. 12Xudas viu que certamente lle poderan ser tiles en moitas cousas,
e fixo as paces con eles; e despois disto os rabes fronse para as sas tendas.
13Atacou tamn unha cidade chamada Caspn, que estaba defendida con foxos e murallas e
poboada por xente de tdalas razas. 14Os de dentro, confiados nas fortes murallas e nos moitos
vveres que tian, portronse coma bocalns cos homes de Xudas, aldraxbanos, e ata
blasfemaban e botaban xuramentos. 15Os de Xudas, invocando mis grande soberano do
mundo, que no tempo de Xosu derrubara Ieric sen arietes e sen mquinas de guerra, botronse
587

A BIBLIA

contra as murallas cheos de afouteza. 16Cando, porque Deus o quixo, conquistaron a cidade,
fixeron unha matanza tan grande que unha lagoa que al cerca haba duns dous estadios de ancho
pareca chea do sangue que nela entrara.
17Despois dunha marcha de 750 estadios, chegaron a Craca, onde viven os xudeus tobianos.
18Non atoparon a Timoteo por aquela bisbarra, porque non conseguir nada, marchara de al,
pero deixara no sitio unha gornicin moi forte. 19Entn dous oficiais do Macabeo, Dositeo e
Sospatros foron al e mataron a toda a gornicin que Timoteo deixara al, mis de dez mil
homes.
20O Macabeo dividiu o seu exrcito en escuadrns, puxo fronte deles a Dositeo e Sospatros, e
marchou contra Timoteo, que tia un exrcito de cento vinte mil de a p e dous mil cincocentos
de a cabalo. 21Sabedor do avance de Xudas, Timoteo mandou as mulleres e os menios e toda a
bagaxe para un lugar chamado Carnaim, inexpugnable e de difcil entrada porque aquela bisbarra
era moi accidentada. 22Anda ben non apareceu o primeiro escuadrn de Xudas, o pnico
apoderouse dos inimigos. Unha aparicin de quen todo o ve meteulles tal medo no corpo que
deron en fuxir, botndose por cadanseu lado, estorbndose e ferndose os uns s outros.
23Xudas perseguiu con valenta a aqueles criminais e matou arredor duns trinta mil. 24O mesmo
Timoteo caeu nas mans dos homes de Dositeo e de Sospatros, e pedalles que o deixasen libre,
pois tia no seu poder os pais e irmns de moitos que o an pasar mal se o mataban a el.
25Prometeu con toda clase de seguridade que os devolvera sans e salvos e soltrono porque
queran salva-los irmns.
26Despois Xudas asaltou Carnaim e o santuario de Atargates e matou a vintecinco mil homes.
27Logo desta derrota e matanza, marchou contra Efrn, cidade ben fortificada onde viva Lisias
cunha chea de xente de tdalas razas. Defendan as murallas mozos membrudos postos en rea
p delas, que loitaban con valor, e dentro tian boa provisin de material e de mquinas de
guerra. 28Pero os xudeus, invocando Omnipotente, que co seu poder esnaquiza a forza dos
inimigos, apoderronse da cidade e mataron a vintecinco mil dos seus habitantes.
29Partiron de al e dirixronse cara a Escitpolis, que dista de Xerusaln mis de seiscentos
estadios. 30Pero como os xudeus daquel sitio deron fe de que os de Escitpolis foran bos con
eles e que os acolleran con humanidade nos das difciles, 31Xudas e os seus agradecronllelo e
pedronlles que seguisen tratando ben sa xente; despois volveron para Xerusaln porque xa
estaba cerca a festa das Semanas.
32Despois da festa de Pentecosts os xudeus marcharon contra Gorxias, gober-nador da Idumea.
33Gorxias sau con tres mil de a p e catrocentos de a cabalo. 34Empezaron o combate e caeron
algns xudeus. 35Un tal Dositeo, cabaleiro valente dos de Bacenor, agarrou a Gorxias polo
manto e arrastrouno con forza, pois quera coller vivo a aquel malvado; pero un dos xinetes
tracios botouse contra Dositeo e deslombouno, e as Gorxias puido fuxir cara a Marexah.
36Os soldados de Esdras andaban moi cansos porque estiveran loitando moito tempo; entn
Xudas pediulle Seor que fose o seu aliado e gua no combate. 37Entoou na sa propia lingua
un canto de guerra e atacou por sorpresa s de Gorxias que tiveron que fuxir. 38Xudas xuntou o
exrcito e marchou cara cidade de Adulam. No da stimo purificronse seguindo o costume e
celebraron al o sbado.
39O da seguinte os soldados de Xudas, como cumpra facer, foron recolle-los cadveres para
depositalos cos seus parentes nos sepulcros da familia. 40E debaixo dos mantelos dos mortos
atoparon amuletos dos dolos de Iamnia, que lles estn prohibidos s xudeus pola Lei. Todos se
decataron entn da razn daquelas mortes, 41e todos deron gloria Seor, Xuz xusto, que
descobre o escondido 42e rezaron para que se lles perdoase de todo o pecado cometido. O nobre
Xudas exhortou tropa para que non pecase, pois ben van cos seus mesmos ollos as
consecuencias do pecado nos que morreran. 43Despois fixo unha colecta, e as das mil dracmas
de prata que recolleu mandounas a Xerusaln para que ofrecesen un sacrificio de expiacin. Un
feito digno e nobre para o que pensa na resurreccin; 44pois se non crese na resurreccin dos
mortos, non sei a que vira rezar polos defuntos. 45Pero para o que pensa que s que morren
piadosamente lles est reservada unha recompensa magnfica, 46a cousa piadosa e santa. Por
iso mandou ofrecer un sacrificio de expiacin polos mortos, para que se lles perdoasen os
pecados.

588

A BIBLIA

13 1No ano cento corenta e nove coeceron os homes de Xudas que Antoco Euptor avanzaba
cara a Xud cun exrcito moi grande, 2e que tamn via con el Lisias, preceptor seu e encargado
do goberno; o exrcito que traan era de cento dez mil soldados gregos de a p, cinco mil
trescentos de a cabalo, vintedous elefantes e trescentos carros. 3Xuntuselles tamn Menelao
que con moita raposera animaba a Antoco, e non porque quixese libra-la sa patria, senn
porque esperaba ser restitudo no seu cargo.
4Pero o Rei de reis excitou a carraxe de Antoco contra aquel criminal. Lisias fxolle ver rei
que Menelao fora o causante de tdalas revoltas; entn Antoco mandou que o levasen a Berea e
que o axusticiasen al seguindo os costumes daquel pobo. 5Haba al unha torre duns cincuenta
cbados de alto, chea de remol, cun aparato viradoiro, que do lado que fose, sempre deitaba a un
cara cinsa; 6al botaban para que morrese que fixera un roubo sacrlego ou outros crimes
igualmente graves. 7E as foi como acabou o desleigado aquel, Menelao, que nin sequera foi
honrado cunha sepultura. 8Cousa xustsima que quen tantos delitos cometera contra o altar, que
ten un lume e unhas cinsas santas, atopase na cinsa a sa morte.
9O rei seguiu avanzando cheo de sentimentos feroces e disposto a mostrarse mis duro cos
xudeus ca seu pai. 10Xudas, sabelo, mandou que a sa xente pedise de da e de noite Seor
para que, como fixera noutros momentos, tamn agora viese axuda-los que estaban en perigo de
quedrense sen Lei, sen patria e sen templo, 11e para que non permitise que xentes blasfemas
asoballasen o pobo, agora que este principiaba a alentar. 12Puxronse todos a rezar xuntos, e
pedronlle Seor misericordioso con laios, xexns e axeonllamentos durante tres das. Xudas
animounos e mandoulles que estivesen dispostos. 13E, despois de consultar cos senadores,
decidiu emprende-la marcha e resolve-la situacin -sempre contando coa axuda de Deus- antes
de que o rei invadise Xud co seu exrcito e se apoderase da capital. 14Poendo todo nas mans
do Creador do mundo, deulle azos tropa para que loitase con afouteza ata a morte polas leis, o
templo, a cidade, a patria e as sas institucins. E foi acampar nos arredores de Modn.
15Deulles s seus homes o contrasinal de "victoria de Deus", e cun fatio de mozos dos mis
valentes atacou de noite a tenda do rei; matou case dous mil homes e tamn o elefante principal
co que estaba enriba del. 16Logo encheron o campamento de pnico e confusin e largronse
victoriosos. 17O alborexar xa todo estaba feito, gracias axuda que o Seor lles concedera.
18O ve-lo rei o destemidos que eran os xudeus, intentou apoderarse das fortalezas valndose de
trampas. 19Achegouse a Betsur, un outeiro xudeu fortificado; atacouno, e foi rexeitado; volveu a
atacar e vencrono. 20Xudas mandou provisins s sitiados. 21Rodoco, un soldado do exrcito
xudeu, comunicoulle inimigo segredos da defensa; descubrrono, prendrono e axusticirono.
22O rei volveu a parlamentar cos de Betsur; fixeron as paces e retirouse. Logo foi atacar s de
Xudas, pero vencrono. 23Entre tanto soubo que Filipo, a quen deixara como encargado do
reino, se revoltara en Antioqua. Quedou abraiado. Pedulle-la paz s xudeus e xurou que
aceptara tdalas peticins xustas; fixeron as paces e ofreceu un sacrificio, honrou o templo,
gardoulle respecto lugar santo. 24Recibiu moi ben Macabeo e puxo a Hexemnides como
gobernador do territorio que vai desde Tolemaida ata Guerar. 25Despois foise para Tolemaida;
pero os habitantes desta cidade non viron ben os tratados, estaban indignados e queranos anular.
26Lisias, entn, subiu tribuna e esforzouse por defende-la cousa; conseguiu devolvrlle-la
calma, e regresou para Antioqua.
Esta a historia da chegada e da marcha do rei.
Intrigas de Alcimo. Alianza e loitas con Nicanor
14 1De al a tres anos, Xudas e os seus informronse de que Demetrio, o fillo de Seleuco,
desembarcara no porto de Trpoli cun exrcito poderoso e cunha escuadra, 2e de que se
apoderara do pas despois de matar a Antoco e seu titor Lisias. 3Un tal Alcimo, que fora antes
Sumo Sacerdote, pero que se contaminara voluntariamente nos tempos da revolta, decatndose
de que para el xa non haba posibilidade de ser rehabilitado nin de acceder altar santo, 4foi
onda o rei Demetrio, al polo ano cento cincuenta e un e ofreceulle unha coroa de ouro, unha
palma, e, amais diso, os tradicionais ramos de oliveira do templo; naquel da non fixo mis nada.
5Pero aproveitou a ocasin de mostra-la sa raposera cando Demetrio o chamou consello. O
ser preguntado sobre as disposicins e planos dos xudeus, 6respondeu:
589

A BIBLIA

-"Hai uns xudeus que se chaman asideos e que, baixo as ordes de Xudas, o Macabeo, fomentan
guerras e revoltas e non deixan que o reino viva en paz. 7Por iso eu, desposudo da dignidade
dos meus avs -estoume referindo sumo sacerdocio- vin aqu agora 8maiormente preocupado
de verdade polos intereses do rei, e despois tamn pensando nos meus compatriotas, xa que pola
irreflexin dos devanditos homes, toda a nosa xente est sufrindo moito. 9Infrmate ben, rei, de
todo isto, e mira polo noso pas e pola nosa xente desgraciada, de acordo cos sentimentos
humanitarios que tes con todos. 10Mentres Xudas siga vivindo imposible que haxa paz".
11Cando el acabou de dicir isto, os demais amigos que estaban a mal con Xudas de contado
deron en enardece-los nimos de Demetrio. 12Este escolleu de seguida a Nicanor, xefe do
escuadrn dos elefantes, nomeouno gobernador de Xudea e mandouno al 13coa orde de matar a
Xudas, de espalla-las sas tropas e de rehabilitar a Alcimo como Sumo Sacerdote do templo
aquel tan maxestuoso. 14Os estranxeiros que en Xudea andaban escapados por mor de Xudas
xuntronselle en riolas a Nicanor, coidando que a desventura e a desgracia dos xudeus seran de
proveito para eles.
15Cando os xudeus tiveron noticias da expedicin de Nicanor e de que os estranxeiros se lle
xuntaran, cubrronse de po e deron en suplicar a Aquel que estableceu seu pobo para sempre e
que arreo coida da sa herdanza con feitos prodixiosos. 16Por orde do seu xefe saron axia
daquel sitio e trabaron batalla con eles cerca de Dessau. 17Simn, o irmn de Xudas, atacou a
Nicanor, pero, por mor da aparicin inesperada de inimigos, sufriu unha pequena desfeita.
18Mais Nicanor, coecedor da afouteza dos homes de Xudas e do valor con que loitaban pola
patria, non quixo resolve-la situacin polo sangue. 19E por iso enviou a Posidonio, a Teodoto e
mais a Matatas para concerta-la paz. 20Despois dun longo estudio das propostas o xefe
comunicoullas tropa, e vendo que todos estaban de acordo determinaron de da-lo visto e prace
tratado. 21Puxeron un da para atoparse nun mesmo lugar os dous xefes. De cada lado
adiantouse un carro e colocaron asentos. 22Xudas deixara apostados homes armados en sitios
estratxicos, dispostos a intervir no caso de que os inimigos actuaran de speto con falsa. Pero o
encontro foi sen novidade. 23Nicanor quedouse algn tempo en Xerusaln, sen facer nada que
chamase a atencin e despediu as multitudes que en riolas vieran onda el. 24Tia sempre a
Xudas seu lado, pois chegara a collerlle afecto. 25Aconselloulle que casase e que tivese fillos.
Xudas casou, viviu con tranquilidade e disfrutou da vida.
26Alcimo, ve-las estreitas relacins que os unan, fxose cunha copia dos acordos establecidos
e presentouse onda Demetrio dicindo que Nicanor actuaba en contra dos intereses do estado,
pois designara sucesor seu a Xudas, o perturbador do reino. 27O rei alporizado e enrabexado
polas falsedades deste home de mal, escribiulle a Nicanor dicndolle que non aprobaba o tratado
e mandndolle que de contado lle remitise Macabeo encadeado a Antioqua.
28Cando Nicanor recibiu estas ordes moito se entristeceu, pois non quera anula-lo acordado, xa
que Xudas nada malo fixera. 29Pero como non poda desobedecerlle rei, andaba procura do
momento a xeito para cumpri-las ordes do rei valndose dun engano. 30O Macabeo decatouse de
que Nicanor o trataba dunha maneira mis dura e de que era mis fro nas sas relacins
normais; e coidou que tal comportamento non era bo sinal. Xuntou a bastantes seguidores seus e
escondeuse con eles de Nicanor. 31Cando este advertiu que fora burlado pola habilidade de
Xudas, chegouse grandioso e santsimo templo na hora en que os sacerdotes ofrecan os
sacrificios rituais, e esixiu que lle entregasen a aquel home. 32Eles aseguraron con xuramento
que non saban onde se atopaba; 33entn estendendo a man dereita cara templo dixo este
xuramento:
-"Se non me entregades preso a Xudas, arrasarei este santuario, esnaquizarei o altar e construirei
aqu mesmo un templo marabilloso a Dinisos".
34Despois de que dixo isto, marchou; os sacerdotes coas mans ergueitas cara ceo, deron en
rezarlle que sempre loita en favor do noso pobo dicindo:
35-"Ti, Seor de tdalas cousas, anda que non andas necesitado de nada, tiveches a ben poer
no medio de ns o templo da ta morada. 36Agora, pois, Seor santo de toda santidade, garda
para sempre sen lixo esta casa hai pouco purificada".
37Daquela, Razas, un dos ancins de Xerusaln, foi denunciado a Nicanor. Era un home amante
dos seus concidadns, de moi boa fama, que polo seu bo corazn era chamado "pai dos xudeus";

590

A BIBLIA

38denuncirono por culpa de que nos tempos anteriores revolta fora acusado de xudasmo e de
que por el arriscara o corpo e a vida cunha teima admirable.
39Nicanor quera deixar ben claro o aborrecemento que lles tia s xudeus, e entn mandou mis
de cincocentos soldados para prendelo, 40pois coidaba que co seu arresto lles causaba un bo
prexuzo. 41Cando as tropas estaban xa a piques de apoderarse da torre e de forza-la porta do
adro, con orde de poerlles lume s portas e queimalas, Razas cercado todo de arredor, botouse
sobre a sa espada; 42quixo mellor morrer con honra que caer naquelas mans criminais e ser
aldraxado dun xeito que non lle acaa sa nobreza. 43Pero, non acerta-lo golpe por razn da
precipitacin do asalto, vendo que a tropa xa irrompa polas portas adentro, botouse a correr con
afouteza cara s murallas e guindouse coma un valente sobre a multitude; 44a xente retirouse de
seguida e el veu caer no oco aberto. 45Anda vivo e co nimo enardecido, ergueuse a pesar de
que o sangue lle saa a burbullns e de que as feridas eran graves; botouse s carreiras polo
medio da tropa, subiu a un penedo fragoso, 46e al, xa case sen sangue, arrincou os seus
intestinos e colleunos coas das mans, lanzounos contra as tropas, e despois de rezar dono da
vida e mais do esprito para que llos devolvese outra vez, finou.
Derrota de Nicanor
15 1Soubo Nicanor que Xudas e mailos seus andaban pola bisbarra de Samara, e acordou
atacalos sen correr risco no da do descanso. 2Os xudeus que o tiveran que acompaar pola forza
dixronlle: -"Non mates de maneira tan inhumana e brbara; respecta o da santificado de xeito
especial por Aquel que todo o ve". 3Pero aquel home, run sen comparanza, preguntou se no ceo
haba un Seor que mandara santifica-lo da do sbado. 4Eles respondronlle: -"Hai un Seor
que vive como soberano do ceo; El mandou santifica-lo da stimo". 5Entn Nicanor dixo: -"Pois
eu son o soberano da terra; e mando colle-las armas e servi-lo rei". Mais non puido realizar aquel
proxecto malvado.
6Mentres Nicanor, fanfarreando, pensaba erixir un trofeo pblico pola victoria sobre os homes
de Xudas, 7o Macabeo esperaba cunha fe cega a axuda de parte do Seor, 8e exhortaba s que
estaban xunto del a que non temesen o ataque dos estranxeiros, e a que, lembrndose do amparo
que noutrora lles viera do Ceo, agardasen tamn agora a victoria que lles haba vir de parte do
Todopoderoso. 9Alentbaos con citas da Lei e dos Profetas, recordballe-las batallas que xa
superaran e as devolvulle-la coraxe. 10Para enardece-los nimos fxolles ve-la ruindade dos
estranxeiros e a violacin dos xuramentos. 11Armounos a todos, mis ca coa seguridade dos
escudos e das lanzas, con palabras alentadoras; e contoulles un soo digno de fe, unha visin que
os alegrou a todos. O seu soo era este:
12Onas, que fora Sumo Sacerdote, home bo e honrado, distinguido pola sa amabilidade, polas
sas boas maneiras, e polas sas palabras xustas e precisas, dado desde a sa nenez prctica do
ben, rezaba polo pobo xudeu cos brazos abertos. 13E aparecuselle un home distinguido pola sa
idade e maila sa dignidade, rodeado dunha maxestade abraiante e magnfica. 14Onas falou e
dixo: -"Velaqu o que lles quere ben s seus irmns, o que reza moito polo seu pobo e pola
cidade santa, Xeremas, o profeta de Deus". 15Xeremas coa sa man dereita entregoulle a
Xudas unha espada de ouro, e dxolle: 16-"Recibe, como regalo de Deus esta espada sagrada;
con ela esnaquizara-los inimigos".
17Animados con estas fermosas palabras de Xudas, capaces de levar herosmo e de enfortecelos corazns dos mozos, acordaron non se gardar no refuxio, senn atacar valentemente e
resolve-la situacin loitando con afouteza, pois a cidade, a relixin e mailo templo estaban en
perigo. 18Para eles a preocupacin polas sas mulleres, fillos, irmns e demais parentes era
cousa secundaria; o primeiro e mis importante era o templo sagrado. 19Os que quedaron na
cidade tamn eles estaban angustiados coa preocupacin pola loita en campo aberto. 20Todos
agardaban o resultado que se a producir. Os inimigos concentrronse e dispuxronse para a
loita; os elefantes estaban nos seus postos e a cabalera en orde polas alas. 21O Macabeo, ve-lo
avance das tropas, a variedade do seu equipamento e a fereza dos elefantes, estendeu as mans
cara ceo e deu en invoca-lo Seor que fai prodixios, pois ben saba que a victoria non depende
das armas, senn da decisin daquel que lla d a quen merecente dela. 22Velaqu o rezo que
fixo Xudas:
591

A BIBLIA

-"Ti, Seor, nos tempos de Ezequas, rei de Xud, mandche-lo teu anxo que matou cento oitenta
e cinco mil homes do exrcito de Senaquerib; 23manda tamn agora, Soberano dos ceos, un anxo
bo diante nosa que poa medo e arrepo. 24Que a forza do teu brazo desfaga s que blasfemando
vieron ataca-lo teu pobo santo". E non dixo mis nada.
25A tropa de Nicanor avanzaba son das trompetas e dos cantos de guerra; 26os homes de
Xudas principiaron a loita con rezos e pregarias. 27Loitaban coas mans, pero rezaban a Deus no
seu corazn; deste xeito abateron trinta e cinco mil homes, ou mis. Moito se alegraron por
aquela axuda manifesta do Seor. 28Cando xa volvan, cheos de gozo polo xito, descubriron
que Nicanor estaba morto no chan coa sa armadura. 29Entn no medio dos berros e do balbordo
dronlle gracias a Deus na fala de seus pais. 30E o que loitara con tdalas forzas do seu corpo e
da sa alma polo ben dos seus concidadns e que desde mozo se mantivera fiel seu pobo,
mandou que a Nicanor lle cortasen a cabeza e o brazo dereito polo ombreiro, e que os levasen a
Xerusaln.
31Tan axia como chegou al, convocou pobo e s sacerdotes, pxose diante do altar e
mandou vir s da cidade. 32Amostrulle-la cabeza do malvado Nicanor e o brazo que aquel
blasfemo erguera insolente cara santa morada do Todopoderoso; 33despois cortou a lingua do
malvado Nicanor e mandou que llela deran en anacos s paxaros e mais que pendurasen enfronte
do templo o instrumento da sa tolera. 34Daquela todos ergueron os seus ollos cara Ceo e
bendiciron Seor que se lles manifestara, dicindo: -"Benia o que conservou sen lixo o seu lugar
santo".
35A cabeza de Nicanor quedou pendurada na cidadela, coma sinal claro e evidente para todos da
axuda do Seor. 36E acordaron todos por unanimidade non deixar pasar aquel da sen
solemnizalo, e celebra-lo da trece do duodcimo mes, chamado en siraco Adar, a vspera do da
de Mardoqueo.
Eplogo
37Estes son os acontecementos relacionados con Nicanor. Como desde aquela a cidade quedou
en poder dos hebreos, eu tamn vou poer fin aqu mesmo meu traballo. 38Se quedou fermoso
e ben redactado, ese era o meu desexo; se deficiente e mediocre, eu fixen o que puiden. 39Do
mesmo xeito que o vio s e a auga soa non fan ben, e cmpre mesturalos para acadar un gusto
bo e agradable, as tamn a axeitada disposicin dun relato grata s odos dos que lean a obra.
E con isto acabei.

592

A BIBLIA

XOB
PROLOGO
Presentacin de Xob
1 1Houbo unha vez un home na terra de Us, que se chamaba Xob. Era o tal un home
ntegro e xusto, que tema a Deus e se arredaba do mal.
2Nacranlle sete fillos e tres fillas.
3Compase a sa habenza de sete mil ovellas, tres mil camelos, cincocentas xugadas de
bois, cincocentas burras, e servos numerosos. Aquel home era o mis rico dos orientais.
4Tian os fillos costume de facer cadanseu banquete nas sas casas, en cadanseu da; e
mandaban convite s tres irms para comeren e beberen xuntos. 5O remate deses das de
festa facaos vir Xob para purificalos; erguase de ma e ofrendaba holocaustos por
todos eles, pois dica para si: -"E quen sabe se non tern pecado estes meus fillos,
renegando de Deus nas sas conciencias?" E deste xeito obraba sempre.
Primeira disputa no ceo
6Aconteceu, pois, un da que, viren os anxos render acatamento diante de Iav,
achegouse tamn con eles Satn.
7E preguntoulle Iav a Satn: -"De onde chegas?" Respondeulle Satn a Iav: -"De dar
unha volta pola terra".
8Dxolle Iav a Satn: -"Xa reparaches no meu servo Xob? Home coma el non o hai no
mundo, ntegro e xusto, temeroso de Deus e arredado do mal".
9Respondeu Satn a Iav: -"Seica Xob teme a Deus de balde!
10Non ser que o tes ti ben cinguido cun valado, el, o seu lar, e canto pose, e que
bendiciches canto fai, e que o seu gando se espalla por toda a campa? 11Pero ponlle a
man enriba e tcalle no que pose, e has ver se non te mald na cara!" 12Dxolle Iav a
Satn: -"Ben: fai o que queiras coas sas cousas; soamente non poas a man nel". Entn
sau Satn de diante de Iav.
Primeira proba
13E aconteceu no da en que estaban a xantar e beber vio os seus fillos e fillas no pazo
de seu irmn o vinculeiro, 14cando chegou a Xob un criado dicindo: -"Es-taban os bois
arando e as burras a carn pacendo 15e caeu sobre eles unha banda de xabeos que
roubaron, despois de pasaren polo ferro s mozos. Salveime s eu para cho contar".
16Anda non rematara este de falar cando chegou outro a dicir: -"Caeu un lstrego do
ceo, e consumiu ovellas e pastores. Salveime s eu para cho contar".
17Anda non rematara este de falar cando chegou outro a dicir: -"Os caldeos, formados
en tres bandas, botronse contra os camelos e levronos, despois de pasaren polo ferro s
mozos. Salveime s eu para cho contar".
18Anda non rematara este de falar cando chegou outro a dicir: -"Estaban os teus fillos e
fillas a xantar e beber vio no pazo de seu irmn o vinculeiro, 19cando velaqu que
xurdiu un furacn de mis al da estepa, e deu polos catro cantos na casa, que caeu sobre
os rapaces, e matounos. Salveime s eu para cho contar".
20Daquela ergueuse Xob, rachou o manto, rapou a cabeza, e botndose por terra,
prosternouse dicindo:
593

A BIBLIA

21-"Espido san do seo da mia nai

e espido a el hei de tornar.
Iav deu, Iav quitou:
bendito sexa o nome de Iav!"
22Con todo, non pecou Xob botando renegos contra Deus.
Segunda disputa no ceo
2 1Foron outro da os anxos presentarse diante de Iav; chegou con eles tamn Satn e
rendeulle acatamento.
2Preguntoulle Iav a Satn: -"De onde chegas?"
Respondeulle el: -"De dar unha volta pola terra".
3Dxolle Iav a Satn: -"E reparaches no meu servo Xob? Home coma el non o hai no
mundo, ntegro e xusto, temeroso de Deus e arredado do mal; e anda se mantn na sa
honradez, por mis que ti me teas aburrido contra el para que o acabe sen motivo".
4Respondeulle Satn a Iav: -"A pel pola pel! Por salva-la vida d o home todo canto
ten. 5Mais ponlle a man enriba e mncao nos sos e na carne, e xa habas ver se non te
mald na cara!"
6Dxolle Iav a Satn: -"A o tes! Fai o que queiras con el, pero respctalle a vida!"
Segunda proba
7Foise o Satn da presencia de Iav, e feriu a Xob cunha mala praga desde a planta do p
ata a coroa da cabeza.
8Collendo unha tella estbase Xob raando, sentado no medio dunha esterqueira.
9Dxolle a sa muller: -"E anda te mants na ta honradez? Maldice a Deus, e morre!"
10Pero el contestoulle:
-"Falas coma unha tola!
Se o bo o aceptamos como de Deus,
non habemos recibir tamn o mal?"
E a pesares de todo isto, non pecou Xob cos seus labios.
A chegada dos amigos
11Souberon tres dos amigos de Xob da desgracia que lle viera enriba, e sando cadaqun
do seu lugar -Elifaz o de Temn, Bildad o de Xuh e Sofar de Namat- concertaron de
chegar xuntos para lle daren o psame e consolalo. 12O ergueren os ollos desde lonxe e
non recoecelo, deron en chorar botando grandes laios; racharon os mantos e espallaron
po por riba das cabezas e cara ceo.
13Despois sentronse no chan seu carn sete das e sete noites, sen falarlle nin palabra,
pois van canto tia de inaturable a sa dor.
A DISPUTA COS AMIGOS (3-27; 29-31)
Maldicin do nacemento
3 1Tras estes feitos abriu Xob a boca, maldicindo o seu da, 2deste xeito:
3-"Pereza o da en que nacn
e a noite que dixo: concebiuse un varn!
594

A BIBLIA

4Que aquel da se troque en tebra!

Non leve conta del Deus desde enriba
nin lle resplandeza a luz da alborada!
5Que o reclamen para si sombras de morte,
que pouse enriba del o neboeiro
e que o enchan de medo coas eclipses!
6Que a noite aquela a leve a escuridade,
e non a sumen nos das do ano,
nin entre na conta dos meses!
7Que unha tal noite fique estril!
Non haxa nela canto de ledicia!
8Que a reneguen os que maldn o mar
e os prcticos en esconxura-lo Leviatn!
9Que se lle enfosquen os luceiros do mencer,
que agarde polo sol e non lle saia,
e que non vexa as plpebras do abrente!
10Pois non pechou as portas do ventre
nin dos meus ollos afastou a coita.
Nacer morto
11Por que non morrn eu fra do seo,
sar do tero non expirei?
12Por que me atoparon uns xeonllos
e por que houbo peitos dos que mamase?
13Pois agora durmindo descansara
e no meu sono xa tera acougo,
14xunto cos reis e ministros do pas
que se constren mausoleos
15ou cos prncipes que arrecadan ouro,
e encheron de prata os seus pazos.
16Ou ben xa coma o aborto non vivise,
coma os menios que non ollan a luz.
17Al remata o rebulir dos impos
e repousan tamn os esgotados.
18Xunto con eles os encadeados cobran folgos,
xa non senten os berros do capataz.
19O pequeno e o grande al son un,
e o escravo fica ceibe do seu dono.
O cerco de Deus
20Por que lle deron coitado a luz
e a vida corazn amargurado,
21s que anceian a morte e non lles vn,
que sachan por ela coma por un tesouro;
22s que se alegran coa cova
e reloucan atoparen unha tumba;
23 home a quen lle choen o vieiro
e arredor del Deus quen fai o valo?
595

A BIBLIA

24Pois en vez do meu pan veen salaios

e os meus saloucos flen coma auga.
25O que mis eu tema veume enriba
e o que mis me anguriaba, iso atopoume.
26Non teo xa sosego nin acougo;
non teo paz; asoballoume o asao!"
CICLO DA PRIMEIRA DISPUTA (4-14)
Elifaz (4-5)
4 1Respondeu Elifaz o temanita:
2-"Se un se atreve a falarche, aturaralo?
Mais quen pode xa frea-las palabras!
3Vela, ti que ensinaches a moitos
e reforzaches tantos brazos febles,
4que erguiches coas tas palabras s cados,
e sosta-los xeonllos que amolecan,
5cando che chega a ti, xa non o sofres;
tcache a ti, e trbaste.
6Non entn a piedade a ta fianza
e a ta esperanza o teu vivir honrado?
7Fai memoria: quen sendo inocente morreu?
Onde se viu que perecesen os xustos?
8O que eu vexo que os que labran malicias
e os que sementan coitas, tamn as colleitan:
9co sopro de Deus logo esmorecen,
coa treboada da sa ira consmense.
10Urra o len e brada a cra,
os dentes dos cachorros son quebrados.
11Morre o len sen atopar presa
e esparxense as cras da leona.
12Chegoume s agachadas unha verba,
percibiu o meu odo o seu murmurio,
13nun pesadelo, nas visins noitbregas,
cando cae o sopor sobre os homes.
14Achegronseme o pavor e o temor,
tremronme de medo os sos todos.
15Un esprito pasou diante de min;
arrepironseme na pel os pelos.
16Estaba al -eu non o coecaunha figura diante dos meus ollos;
fxose a calma; entn on a voz:
17Ter un home mis razn ca Deus?
Ser mis puro o humano ca quen o fixo?
18Se anda dos seus servos El non fa
e atopa erros mesmo nos seus anxos,
19canto mis nos que moran en casoupas de lama
e que teen no po os seus fundamentos,
596

A BIBLIA

que se poden esmagar coma a traza!

20Entre a ma e a noite esmganos,
morren para sempre sen se decataren;
21Arrncanlles tamn as cordas da tenda;
perecen sen saberen como!
5 1Chama a ver quen che responde!
A que santo te vas ofrecer?
2Pois a carraxe a que mata tolo
e a envexa a que d morte parvo.
3Vin eu un tolo botar raigaas,
pero de speto apodreceulle o casal;
4os seus fillos non teen axuda:
asobllanos no tribunal da porta
sen ningun que os defenda;
5un famento calquera cmelle-la colleita
roubndollela por entre os toxos,
e os sedentos zganlle-los seus bens.
6Pois non agroma de entre o po a maldade
nin que a desgracia xermole da terra;
7mis ben o home quen nace para a desgracia,
como reloucan as fascas no aire.
8Eu no teu lugar rogaralle a Deus,
pora a mia causa nas sas mans.
9El quen fai o grande, o insondable,
el fai milagres sen conta;
10quen bota a chuvia sobre a face da terra
e enva as augas sobre os terrns;
11pon no alto s humildes
e os tristes achan nel o seu acougo.
12El desfai as matinacins dos arteiros
para que as sas obras non logren o xito.
13El enmalla s sabidos nas sas artes
precipitando os plans dos falsarios:
14 polo da, e van dar nas tebras;
medioda, e apalpan coma noite.
15El salva pobre dos labios coma espadas,
e da man do poderoso.
16O coitado gaa nova esperanza
e tpaselle a boca iniquidade.
17Benia o home a quen Deus corrixe:
non rexite-la proba do Omnipotente!
18Porque se el fere, tamn pon a venda;
se che d un golpe, a sa man sndao.
19Hate librar de seis calamidades
e na stima o mal xa non te atinxe;
20nunha gran fame cibate da morte
e na guerra, do fo das espadas;
21do azoute da lingua haste reparar,
non ters medo estrago, se que chega;
597

A BIBLIA

22rirs do estrago e mais da fame,

non temera-las feras da campa;
23ters concerto cos espritos das agras
e paz coas feras da fraga;
24sabera-lo que paz na ta tenda;
percorrera-los eidos sen botares cousa en falta;
25ollars como medra a ta familia,
ser a ta proxenie coma o grelar das leiras;
26e baixars rufo cova na vellez,
cal van dar no celeiro os monllos seu tempo.
27Isto as, que o temos pescudado;
xa o escoitaches: agora dlle voltas".
Xob (6-7)
6 1Resposta de Xob:
2-"Oxal que se pesase a mia dor
e se amoreasen as mias mgoas na balanza!
3Pesaran mis cs areas dos mares:
por iso desvara a mia lingua.
4Pois levo en min as frechas do Poderoso
e o meu nimo bebe o seu veneno.
rguense contra min os terrores de Deus.
5Ponse o burro a ornear cando ten herba?
Ou bra o boi diante do seu penso?
6Quen xantar sen sal o manxar insulso?
E que gusto ten o zume dunha herba?
7Repgnalle mia gorxa nin sequera tocala
pois para min coma un xantar impuro.
8Ouh se chegase a porto a mia demanda
e o Seor concedese aquilo no que espero!
9Decdase por fin Deus a esnaquizarme,
retire a man e tronce xa o meu fo!
10Iso sera para min un consolo;
reloucara ledo a pesar desta dor sen piedade,
pois non tera eu renegado das palabras do Santo.
11Que forzas teo xa para me soster?
Cal ser o meu remate, para eu ter folgos?
12Teo por caso a rixeza dos penedos?
Son de bronce as mias carnes?
13Nada hai en min que me poida axudar
cando a mesma sorte a que me foxe.
14Un home non lle nega a boa lei seu amigo
nin refuga o temor do Omnipotente!
15Mais os meus irmns traicionronme coma a enxurrada,
coma os regueiros cando rebordan a canle,
16baixando revoltos coa xeada
cando neles se fundiu a neve;
17pero que desaparecen no tempo da seca,
e en canto chega a calor, enxoito queda o seu leito.
598

A BIBLIA

18Torcen as caravanas a sa rota,

prdense no deserto e perecen;
19as caravanas de Temn procranos,
contan con eles os bedunos de Sab;
20confundidos pola longa espera
chegan al, e atpanse enganados.
21Deste xeito fostes vs para min,
ollste-lo espanto e deuvos medo.
22Pedinvos eu que me deades nada
ou que paguedes suborno do voso peculio,
23ou que me libredes do meu inimigo,
ou me rescatedes da forza dos tiranos?
24Ensindeme vs, e eu calarei!
Aclardeme no que ande errado!
25Como non aceptar un discurso sincero?
Pero que valor pode ter unha correccin da vosa boca?
26Estades aparellando verbas para aldraxar?
Non contan as razns dun home sen esperanza?
27Vs sodes capaces de botar sortes por un orfo
e mesmo de relear por un vecio!
28Agora estade quedos e escoitdeme:
Xuro que non vos estou mentindo na cara!
29Deixade a teima, non suceda outra desgracia!
Abonda xa, que anda est en xogo o meu dereito!
30Hai mala lei na mia lingua?
Non distingue as razns o meu padal?
7 1O home ten na terra unha dura laboura;
os seus das son coma os do xornaleiro.
2Coma o escravo que anceia a sombra,
coma o xornaleiro que agarda o que gaou:
3as herdei eu meses baldeiros
e tocronme en sorte noites de angustia.
4Penso para min deitarme: cando me hei erguer?
e desde o mesmo sern nchome de inquedanza ata o abrente.
5Vestiuse a mia carne de vermes, dunha cotra de terra;
a mia pel arregaa e supura.
6Os meus das correron mis axia c lanzadeira de tecer
e foxen sen esperanza.
7Recorda ben que a mia vida vento,
e que o meu ollo non ver mis a ledicia!
8Pois non me dar visto un ollo humano,
e cando ti me espreites, xa non estarei.
9Coma unha nube que se desfai e pasa,
as non sobe o que baixa para o Xeol.
10Non voltar de novo s seus eidos
e o seu lar non saber mis del.
11Non hei, por iso, de prlle freo boca,
e falarei con nimo angustiado;
voume laiar desde o amargor da alma:
599

A BIBLIA

12Son eu o mar ou o dragn mario

para que poas vixa contra min?
13Cando penso: vaime alivia-lo leito,
a mia cama amainar o meu choro,
14vs ti e arrepasme cos soos,
espntasme con visins de pesadelo;
15tal que case escollera eu morrer aforcado
e prefiren a morte os meus sos.
16Xa estou canso! Non vou vivir para sempre:
Dixame xa, que son un sopro os meus das!
17Que o home para que tanto o consideres,
para que del as te ocupes,
18para que o poas proba cada ma,
para estares controlndoo a cada intre?
19Cando vas tira-la vista de riba de min
e me deixars sequera traga-lo cuspe?
20Se por caso pequei, que o que che fixen a ti, Garda-homes?
Para que me apuntas coma un branco?
Por que son para ti unha carga?
21Por que non perda-la mia culpa
e deixas pasa-lo meu pecado?
Entn podera deitarme no po
e por mis que me procurases, xa non existira".
Bildad
8 1Pola sa parte dxolle Bildad o xuhta.
2-"Ata cando falars deste xeito
e van se-las tas razns un vento arroutado?
3Ia Deus torce-lo dereito?
Pode o Omnipotente vira-la xustiza?
4Se os teus fillos pecaron contra El,
xa os deixou na man do seu crime.
5Mais se ti voltas cedo a Deus
e se lle rogas mercede Omnipotente,
6se ests limpo e es xusto,
velar El sobre ti,
restaurar o casal que tes dereito.
7Daquela os teus comezos semellarn pequenos
e o teu futuro acrecerase en moito.
8E se non, inqureo dos devanceiros
e procura no que dexergaron seus pais;
9pois ns somos de onte e non sabemos
e os nosos das son coma a sombra no chan.
10Pero eles ensinaranche e contaranche,
farn xurdir da sa sabencia as palabras.
11Xermola o papiro fra do lameiro?
Medra o vimbio sen auga?
12Anda en gromo e sen cortar,
antes doutras herbas esmorece.
600

A BIBLIA

13Tal o vieiro dos que esquecen a Deus

tal se perde a esperanza dun malvado.
14A sa confianza est posta no po
e a sa esperanza nun fo de araa.
15Afncase na sa casa, e non se ten en p;
afrrase nela, e non se mantn.
16Mstrase cheo de seiva cara sol,
bota bacelos polo seu horto;
17enreda as raigaas polas pedras,
apiase nas rochas.
18Pero se o arrincan do seu posto,
este renega del dicindo: Non o vin xamais.
19Tal o remate do seu ledo camio,
e outra planta vn xermolar na terra.
20De xeito que Deus non refuga o ntegro,
como non aferra tampouco a man dos impos.
21Pode El anda enche-los teus beizos de sorriso
e os teus labios de aturuxos.
22Daquela irn os teus inimigos cubertos de vergonza;
ollas cara a tenda dos impos, e esta esvaeceu".
Xob (9-10)
9 1Respondeu Xob:
2-"Abof, ben sei que as;
pois que dereito podera ter un home ante Deus?
3Se se puxese a preitear con El,
non lle sabera responder unha cousa entre mil.
4Deus de sabio entender e moi potente,
quen, tras facerlle fronte, lle vai ficar parello?
5El quen abala os montes sen que se dean conta,
pois conmveos na sa carraxe;
6quen remexe a terra no seu alicerce,
e as sas columnas abanean.
7Dlle unha orde sol, e xa non sae;
encerra as estrelas baixo selo.
8El s tende os ceos
e camia polo lombo do mar.
9Fixo a Osa e o Orin
as Pliades e as Cmaras do Sur.
10El fai cousas egrexias insondables,
e milagres a non contar.
11Se viese onda min, non o vera;
se pasase meu carn, non me decatara.
12Cando El arrepaa, quen llo fai tornar?
Quen lle vai dicir: Para que fas isto?.
13Deus non ten ningun por quen rete-la sa ira.
Debaixo del humllanse os axudantes de Rahab.
14Pero quen son eu para lle dar resposta
e para escoller contra El as mias razns?
601

A BIBLIA

15Anque estivese eu no certo, non se dignara responder:

Sera rogarllo meu acusador!
16E se o citase a preito e respondese,
non creo que escoitase os meus laios.
17Asaltarame coa treboada;
amoreara sen motivo as mias feridas;
18Non me soltara nin para coller folgos,
enchera a mia alma de amargura.
19Se cousa de poder: El o mis forte!
Se cuestin dun xuzo: quen o chama a dar testemuo?
20Pois anque eu fose inocente, habame condena-la sa boca;
anda que eu apareza coma honrado, habame considerar perverso.
21Son inocente! Que me importa xa da mia vida?
A mesma existencia dme noxo.
22Que mis me ten! E por iso, eu afirmo:
El destre do mesmo xeito inocente e culpable.
23Cando unha desfeita sbita sementa mortes,
brlase El das mgoas dos coitados.
24Deixa o pas na man dos opresores,
encobre o rostro dos xuces.
Se non El, entn quen ?
25Os meus das correron mis ca un mensaxeiro
fuxiron de min sen proba-la boa vida.
26Esvararon coma falas de papiro,
coma se lanza a aguia sobre a presa.
27Se penso: Vou esquece-la mia teima,
vou pr boa cara e animarme,
28amedanme tantas desfeitas;
ben sei eu que non me declaras inocente.
29E se fose culpable
para que cansarme en balde?
30Se me lavase con auga de xabrn
e limpase con lixivia as mias mans,
31debozarasme na lama
e darame noxo o meu vestido.
32Pois non el un home coma min para dicirlle:
Imos xuntos a xuzo;
33non existe un rbitro entre ns,
que pouse a sa man sobre entrambos.
34Que aparte de min a sa aguillada
e que o seu terror non me espavente!
35Daquela falareille sen medo,
pois non recto o que fai comigo.
10 1Dme noxo a vida,
vou dar vento o meu laio,
hei falar con corazn amargo.
2Heille rogar a Deus: Non me condenes!
Faime saber cal a ta causa contra min!
3Coidas ti que est ben oprimresme,
602

A BIBLIA

e rexeita-la obra das tas mans,

mentres favorce-las matinacins dos impos?
4Tes ti ollos de carne?
Ves ti as cousas como as ven os homes?
5Son os teus das coma os dos humanos?
Son os teus anos coma os do home?
6Ti, que ests a pescudar na mia chata,
que esclca-lo meu pecado,
7por mis que me sabes non culpable
e que ningun se ceiba das tas mans!
8Esas tas mans fixronme na olera,
todo me moldearon, e vasme agora aniquilar?
9Lmbrate que me moldeaches de arxila
e que me has tornar po!
10Non me vertiches ti coma o leite
e coma o queixo me callaches?
11Vestchesme de pel e carne
tecchesme con sos e tendns;
12dchesme a vida, tivchesme boa lei;
o teu coidado gardaba o meu esprito.
13E con todo, acochabas isto na ta mente!
Agora sei cal era a ta teima!
14Estabas a axexar por se eu pecaba
para non me deixar ir absolto.
15Se teo culpa, pobre de min!,
e anda inocente, non erguerei a testa,
farto de aldraxes e bbedo de coitas.
16E se a erguese, cazarasme coma len,
renovando fazaas contra min.
17Reps contra min as tas testemuas,
multiplicas cara a min a ta carraxe,
a coto renva-las tropas que me atacan.
18E logo, por que me tiraches do ventre?
Mellor que morrese e que ningun me ollase!
19Sera igual que se nunca existise:
conducido desde o ventre para a cova.
20Non son xa poucos os meus das de vida?
Dixeme El en paz para que relouque un intre
21antes de que parta sen retorno
para o pas das tebras e a negrume mortal
22para a terra da escuridade mis noitbrega,
sombra da morte, arredada da orde,
onde o mesmo alumar tebra!"
Sofar
11 1E Sofar o namateo empezou a dicir:
2-"Vai ficar sen resposta tal falabarato?
Vai leva-la razn o leriante?
3Vai silenciar s demais o teu latricar?
603

A BIBLIA

Habaste de mofar sen que ningun se opoa?

4Ti ben que dixeches: A mia doutrina limpa,
estou diante de ti coma home puro.
5Mais oxal Deus falase
e abrise os seus labios contra ti!
6Mostrarache os misterios da Sabedora,
pois ten moitos aspectos o saber;
decataraste entn de que xa tolleu parte da ta culpa.
7Podes ti, por caso, dexerga-lo profundo de Deus?
Poderaste achegar ata os confns do Omnipotente?
8 mis alto c ceo: que lle vas facer ti?
Mis fondo c Xeol: que podes ti saber?
9 mis longo c terra;
mis ancho c mar.
10Cando El pasa a conta, encadea
e chama a xuzo, quen o disuadir?
11Coece ben xente falsa;
olla a iniquidade sen que ningun o albisque.
12Pero o home tolo recobrar o seu siso
cando o onagro monts naza desbravado!
13Mais se ti entras en razn
e estendes cara a El as tas mans,
14se arrda-lo mal das tas palmas
e non cobexas na ta tenda a ruindade,
15poders ergue-la fronte sen chata,
afincarte no chan sen ter medo.
16Daquela esquecera-las tas mgoas;
recordaraste delas coma de auga pasada.
17Coma o medioda xurdirache a vida
e mesmo a tebra trocarase en abrente.
18Poders entn afiunzar, porque existe esperanza,
ollar teu arredor, e adormecer acougado,
19pousarte sen que ningun te espante;
e haber moitos que vean gaa-lo teu favor.
20Mais os ollos dos impos devecen:
perduselle-lo refuxio,
qudalles coma esperanza soamente o expirar".
Xob (12-14)
12 1E Xob respondeulle:
2-"Vs si que sodes xente!
Convosco vai morre-la Sabedora!
3Tamn eu teo siso coma vs;
non vos son menos.
Quen non sabe todo isto?
4Mais vin se-la burla do vecio,
eu, un que chamaba a Deus e El me escoitaba,
o xusto e ntegro, son motivo de escarnio.
5Sobre o cado, aldraxes -pensa o que est seguro-;
604

A BIBLIA

dndolle-lo que lles convn s de p vacilante.

6Pero, mentres, as tendas dos ladrns estn en paz
e teen seguridade os que alporizan a Deus,
os que levan o seu Deus na man.
7Inquire logo s bestas, e elas ensinaranche;
e s aves do ceo, que cho han contar;
8ou s bechos do chan, e daranche leccins;
hante informar mesmo os peixes do mar!
9Quen non sabe destes seres
que foi a man de Deus quen os fixo?
10Pois na sa man est a alma de canto vive
e o esprito do corpo de cadaqun.
11Non o odo o que distingue as palabras?
Non o padal o que saborea a comida?
12Non anda entre os vellos o saber
e o entendemento por entre os ancins?
13Pois El ten a Sabedora e o Poder,
ten o Consello e maila Intelixencia!
14Se El bota abaixo, non hai quen constra;
se pecha, non hai quen abra.
15Se contn as chuvias, scase todo;
pero dixaas ir, e revolven a agra.
16Ten El a forza e mailo xito,
son seus o enganado e o que engana.
17El quen fai tolear s ministros,
volve parvos s gobernadores,
18solta as insignias dos reis
e cnguelle-los lombos cunha corda;
19fai correr nus s sacerdotes,
trabuca s aristcratas,
20deixa sen fala s especialistas,
qutalle-lo bo senso s ancins,
21verte a vergonza sobre os nobres
e afrouxa o cinto dos valentes.
22Descobre cousas mis fondas cs tebras
e fai xurdi-la luz da sombra mis escura.
23Fai grandes s pobos ou estrgaos;
fai que as nacins prosperen ou desaparezan.
24Tralle-la razn s xefes
e extravaos por estepas sen vieiros;
25van atoutiando nas tebras sen luz
a fainos andar s toas coma bbedos.
13 1Todo iso xa o viron os meus ollos,
escoitrono os meus odos, e can ben na conta.
2O que saibades vs, tamn o sei eu,
que en nada vos son menos.
3Pero quen me dese falarlle Omnipotente!
O que eu anceio discutir con El.
4Vs sodes, abof, uns cuspe-trolas
605

A BIBLIA

falaces mencieiros todos vs.

5Quen me dese que caledes dunha vez:
vindo de vs, sera gran sabedora!
6Ode, por favor, o meu agravio!
Entendede a disputa dos meus labios!
7Ides defender a Deus con falsidades,
pronuncindovos no seu favor con engano?
8Ides darlle vantaxe
ou tomar partido seu favor?
9Sentaravos ben que El vos sondease?
Coidades de entrampalo, como se fai cos homes?
10Por certo que vos haba zorregar,
se o queredes favorecer s agachadas!
11Non vos arrepa a sa maxestade?
Non cae o seu medo sobre vs?
12Os vosos ditos son refrns borrallentos,
e as vosas defensas, escudos de arxila.
13Estdeme calados! Vou falar eu,
e que sexa o que queira!
14Collerei cos meus dentes a mia carne
e levarei nas mans a mia vida.
15Anda que me dese a morte, xa tera esperanza
con tal de defender na sa cara o meu obrar.
16Iso xa sera para min unha victoria,
pois El non deixa impo comparecerlle diante.
17Escoitdeme atentos esta razn,
que a mia declaracin chegue s vosos odos!
18Teo ben preparada a mia defensa,
pois estou certo de se-lo inocente.
19Quen o que quere preitear comigo?
Pois calar agora sera morrer.
20Soamente non me fagas das cousas,
e entn xa non me esconderei de ti.
21Aparta de min a ta opresin,
e que tampouco o teu terror non me espante!
22Inqureme despois, e responderei!
E, se non, podo eu expoer, e ti replicas.
23Cantas son as mias culpas e pecados?
Mstrame ti as mias faltas e os meus erros!
24Por que oclta-lo rostro
e me tes por inimigo?
25Teimas en amedoar unha folla que foxe?
Vaste pr a perseguir unha palla seca?
26Pois anotas na mia conta rebelins,
fasme leva-las chatas da mia mocidade,
27tasme os ps no cepo
e estasme a vixiar cada vieiro,
debuxando as marcas dos meus pasos.
28Btase a perder coma cousa podre,
coma a roupa comesta pola traza.
606

A BIBLIA

14 1O home, nado de muller,

curto de das,
farto de inquedanzas,
2agroma coma a flor e logo murcha,
e foxe coma a sombra sen deterse.
3E contra este vixan os teus ollos
e chmalo a preitear contigo?
4Quen tirar o puro do impuro? -Ningun!
5Se estn determinados os seus das,
se depende de ti o nmero dos seus meses
e lle puxeches un valado que non ha de pasar,
6aparta del a ta vista, para que acougue!
Que, igual c xornaleiro, goce da sa xornada!
7Unha rbore ten esperanza:
se a cortan, anda se renova,
non cesa de botar plas.
8Se as races avellentan na terra,
anda que morra a cana entre os terrns,
9 contacto coa auga torna a agromar
e d ramallos coma unha planta nova.
10Pero o home, en morrendo, fica inerme;
despois de expirar, onde est?
11Retranse as augas do mar;
consmense e secan os regatos,
12pero o home que se deitou non rexorde;
ata que o ceo desapareza non se ergue,
non ha despertar do seu sono.
13Quen me dera que me acochases no Xeol,
que me escondeses mentres non pase a ta ira
e que me deses prazo para de min te lembrares!
14(Se morre o home, volver a vivir?).
Eu ben esperara tdolos das do meu traballo
ata que me chegase a vez.
15Chamarasme entn e eu respondera;
teras saudade da obra das tas mans,
16pois se daquela controlse-las mias pegadas
non habas ter conta dos meus pecados.
17Selaras nun saquio as mias culpas,
ou botaras unha man de cal sobre os meus erros.
18Abof que mesmo os montes caen a tombos,
e as rochas ceden do seu posto;
19desgasta a auga os pelouros
e alaga a riada os terrns da agra.
As ti prde-la esperanza do home,
20asobllalo e vaise para sempre;
cmbiaslle o rostro e desbtalo.
21Se os fillos gaan sona, el non o sabe;
e se son uns pobrios, el non se decata.
22Soamente o seu corpo se doe del;
607

A BIBLIA

por el s fai pranto o seu esprito".

CICLO SEGUNDO DA DISPUTA (15-21)
Elifaz
15 1Pxose a falar Elifaz o temanita:
2-"Respondera o sabio cun saber que vento
coma se enchese o ventre co Siroco,
3con razns sen fundamento,
paroladas sen xeito nin dereito?
4Ti ests a subverte-la relixin
e brlaste do rogarlle a Deus.
5A mala lei inspira a ta boca;
escollche-la lingua dos arteiros.
6Clpate a ta boca, que non eu;
testemuan contra ti os teus labios.
7Fuches ti o primeiro home en nacer?
Parronte antes dos outeiros?
8Dronche audiencia na asemblea divina?
Apaaches al a Sabedora?
9Que sabes ti, que non saibamos ns?
Que albiscas ti, que ns non entendamos?
10Haiche canas de ancins entre ns,
e mis cheos de das c teu pai.
11Non te abrandan os agarimos de Deus
nin a palabra que contigo foi tan lene?
12Cara onde te arrastra o sentimento
e detrs de que se che van os ollos?
13Revraste contra Deus coa ta xenreira
e botas aldraxes por esa boca.
14Quen o home para se ter por puro
e como se declara inocente un fillo de muller?
15Aquel non se fa nin dos anxos;
nin os ceos son puros s seus ollos.
16Canto mis un ser run e corrompido,
un mortal que bebe a maldade coma auga!
17Voute ensinar, ti escitame;
vouche conta-lo que vin,
18o que os sabios transmitiron
pois non llelo ocultaron os seus mestres;
19-soamente a eles lles deron o pas;
non conviviu con eles o estranxeiro-:
20Decote o impo anda anguriado,
e son poucos os anos reservados tirano;
21leva nos odos o bruar do medo;
se pensa estar en paz, cenlle enriba os bandidos;
22non imaxina xa poder voltar das tebras,
teno reservado para o coitelo.
608

A BIBLIA

23Vai errante coma pasto dos voitres;

sabe ben que o seu final cousa feita.
24Amedao xa o da sombro;
a anguria e a opresin estremceno,
coma un rei que se prepara ataque.
25Pois estendeu a man contra Deus
e desafiou Omnipotente:
26correu de cabeza contra El
levando por diante o seu escudo.
27Porque cubriu de gordura a sa cara
e ten ben enlardados os cadrs,
28habitar en cidades arruinadas,
en casas que xa ningun habita,
dispostas a seren moreas de pedras.
29Non ha enriquecer, nin manter fortuna,
nin baixarn cova os seus haberes.
30Non fuxir da sombra,
a labarada secar os seus xermolos,
lvalle o vento os gromos.
31(Que non se apoie no baldeiro que engana
e que paga con vaidade).
32Antes de tempo mrchanselle os gallos;
e non lle florecen as plas.
33Coma o bacelo perder os seus acios,
coma da oliveira desprenderase a sa flor.
34Pois erma a xuntanza dos impos
e o lume engole as tendas subornadas.
35Concebiu a miseria e pariu a maldade;
est o seu ventre a prepara-lo engano".
Xob (16-17)
16 1Respondeulle Xob:
2-"Razns coma estas toas odo a milleiros.
Valentes consoladores sodes todos vs!
3Non haber un lmite para as verbas baldeiras?
ou que o que te move a responder?
4Tamn eu podera parolar coma vs,
con tal que estivesedes vs no meu posto.
Aparellara por vs as palabras,
abaneando contra vs a testa.
5Coa mia boca daravos forza,
calmaravos co mover dos meus labios.
6Pero se falo, non cede a mia dor
e se desisto, non se aparta de min.
7E agora Deus tenme acabado,
destruu canto era a mia compaa
8e aprtame con gadoupas de ferro;
ergueuse coma testemua contra min
e btame en cara a mia fraqueza.
609

A BIBLIA

9A sa carraxe, chea de furia, esgzame;

renxe contra min os dentes;
o meu adversario afa os ollos cara a min.
10En contra mia brense bocas;
por burla losquanme na cara;
todos se xuntan contra min.
11Ponme Deus na custodia dos malvados,
e btame nas mans dos criminais.
12Estaba eu quedo, e esmagoume;
colleume do pescozo, e esnaquizoume;
colocoume por branco dos seus tiros.
13Roderonme os seus arqueiros,
espetoume nos riles sen piedade,
espallou polo chan o meu fel,
14atravesoume con ferida tras ferida,
arremeteu contra min coma un guerreiro.
15Levo un saco cosido mia pel
e humillei no po o meu vigor.
16Teo a face vermella de tanto chorar,
cbreme as plpebras unha negra sombra,
17por mis que non haxa crime nas mias mans
e sexa sincero o meu rogar.
18Terra, non encbra-lo meu sangue
e que o meu laio non atope tobo!
19Anda est no ceo a mia testemua;
o meu garante, no mis alto,
20o meu intrprete, o meu amigo ante Deus:
diante del choran os meus ollos.
21Que el dirima entre o home e mais Deus
coma se xulga un preito entre home e home!
22Pois acaban, estn contados os meus anos,
vou marchar polo camio sen retorno.
17 1O meu esprito vital vai esmorecendo,
tan s a cova me resta.
2Para min non hai mis ca aldraxes,
entre amarguras consmense os meus ollos.
3Leva da ta conta a mia fianza!
Se non o fas ti quen me vai dar unha man?
4Se ti ocultaches das sas mentes a razn,
non a vas facer medrar agora.
5(Hai quen fala de herdanzas cos vecios,
mentres os ollos dos seus fillos esmorecen).
6Fixchesme andar na boca das xentes,
un a quen se pode cuspir na cara.
7Os meus ollos consmense de tristura;
os meus membros son xa unha sombra.
8Os honrados abrianse por iso
e o inocente alporzase contra o rprobo.
9Pero quen ten razn mantense na sa conducta
610

A BIBLIA

e o de mans limpas colle folgos.

10Voltade todos vs e vinde,
que non penso atopar en vs un sabio!
11Foxen os meus das na vergonza,
estrganse as ansias do meu corazn.
12Hai quen troca a noite en da,
a alborada no canto das tebras!
13Eu xa non espero ren! O Xeol o meu lar
e estendo nas sombras o meu leito.
14Dgolle cova: Ti e-lo meu pai;
mia nai, mia irm, chmolles s vermes.
15Onde ficou a mia esperanza?
E a mia felicidade quen a albisca?
16Vai descender comigo ata o Xeol?
Imonos afundir xuntos na terra?"
Bildad
18 1Falou de novo Bildad o xuhita e dixo:
2-"Ata cando vas armar trampas coas verbas?
Repnsao, e despois falaremos!
3Por que nos tes por bestas?
Coidas que somos badocos?
4Ti estrgaste na ta xenreira,
e pola ta causa haber que deixar deserta a terra
ou remove-las rochas?
5Tamn se extingue a luz dos impos
e non brillan fascas no seu lume;
6escurcese a luz da sa tenda
e sobre el apgase a candea.
7Fanse mis breves os seus pasos firmes
e derrbao a sa propia matinacin;
8vai dar na rede polos seus ps,
remxese entre as mallas;
9atrapllao o lazo polos nocelos
e aferra nel o cepo.
10Para el est escondida a corda no chan
e o cepo de caza na sa corredoira
11O seu arredor espntano os terrores,
escorrntano a cada paso.
12Est famenta del a desgracia
e a calamidade prepralle a cada.
13A doenza relle na pel,
morde nos seus membros o vinculeiro da morte.
14Arrncano da sa cmoda tenda,
lvano diante do rei dos terrores;
15mora na sa tenda a pantasma;
espallan xofre polos seus eidos.
16Scanlle por debaixo as races,
mrchanlle por riba as ponlas.
611

A BIBLIA

17Desaparece a sa fama do pas,

non ten sona na rexin.
18Empxano da luz para a escuridade,
refgano do mundo.
19Sen prole nin descendencia no seu pobo,
sen quen lle sobreviva nos seus eidos.
20Tremern co seu fado os occidentais,
encheranse de arrepo os orientais:
21Velaqu as moradas do inicuo;
este o posto de quen rexeita a Deus".
Xob
19 1Respondeu Xob:
2-"Ata cando me estaredes a atormentar,
a me esmagar con discursos?
3Xa van dez veces que me asoballades,
e non vos d vergonza aldraxarme?
4Anda que de verdade ande errado,
o erro vai comigo!
5Non ser que queredes avantaxarvos mia conta
acusndome por mor da mia desfeita?
6Sabede que Deus quen me fai dano,
cingundome coa sa rede.
7Berro inxustiza!, pero ningun responde;
pido axuda, pero non me fan xustiza.
8Choeu o meu carreiro e non podo pasar,
encheu de tebras o meu vieiro.
9Espiume da gloria,
arrincoume da cabeza a coroa.
10Destruu todo meu arredor, e teo que irme;
fendeu coma unha rbore a mia esperanza.
11Acendeu a sa ira contra min
e tenme por seu inimigo.
12Xntanse as sas bandas para atacar:
contra min enlousan a calzada,
poen o campo arredor da mia tenda.
13Foxen de min os meus irmns,
os meus parentes trtanme coma alleo;
14boto en falta vecios e coecidos,
esquzome dos que estaban meu cargo;
15trtanme de forasteiro as mias servas:
llanme cal se fose un estranxeiro.
16Chamo meu escravo e non responde
teo que lle rogar eu mesmo;
17dlle noxo o meu alento mia muller,
fdolles s meus irmns;
18mesmo os picarios me refugan
e dan volta cando tenciono erguerme.
19Os da tertulia abuxanme,
612

A BIBLIA

os benqueridos rexitanme!
20Apgaseme a pel do corpo s sos,
caen os meus dentes das xenxivas.
21Piedade, piedade, meus amigos,
que a man de Deus me feriu!
22Por que me perseguides coma Deus
e non vos dades fartos na mia carne?
23Se algn da se escribisen as mias palabras!
Oxal fixesen delas unha inscricin!
24Que con cicel e chumbo
se labrasen para sempre nun penedo!
25Con todo, eu sei: o meu Liberador est vivo
e remate hase erguer sobre a terra;
26despois de ter esgazada a mia pel,
anda sen carnes hei ver a Deus.
27Eu mesmo o hei ver;
hano ve-los meus ollos, non os doutro.
Esmorceme o corazn nas entraas!
28E se teimades: Como o perseguiremos
ou como poderiamos collerlle as voltas?
29Tende medo da espada!
Pois estes son delitos dignos dela;
e para que o saibades: hai un xuz!"
Sofar
20 1Sofar o namateo respondeulle:
2-"A este propsito rebole en min un matinar,
por isto desacugase a mia mente.
3Tiven que o-la burla do teu aviso
e, con todo, responde en min un esprito asisado:
4Non sabes ti de sempre,
desde que foi posto o home sobre a terra,
5que o reloucar dos malvados para pouco
e que a ledicia dos impos dura un intre?
6Anque chegue ata o ceo a sa soberbia,
e anque toque ata as nubes coa cabeza,
7coma o esterco perderase para sempre
e han pregunta-los que o ollaron: Ulo?
8Voar coma un soo sen que o atopen
e pasar coma visin noitbrega.
9Xa non o albiscarn os que o miraron,
non o ver mis o lugar onde moraba.
10Os seus fillos indemnizarn s pobres,
pois coas mans tern que repoe-la sa fortuna.
11A sa osamenta chea de xuventude
con el ten que se deitar no po.
12Se era tan doce para a sa boca o mal
que o deixaba eslur baixo a lingua,
13que o mantia sen o deixar pasar,
613

A BIBLIA

retndoo no padal,
14podrece agora o seu xantar no ventre
e fiselle al dentro fel de cbregas.
15Riquezas que enguliu, tenas que vomitar;
Deus mesmo quen llas saca do ventre.
16Zugar a pezoa das cbregas;
hao remata-la lingua das serpes.
17Non corrern para el fontes de aceite,
nin ros de mel e manteiga.
18Ter que devolve-los productos sen os consumir,
e non se gozar do que gaou mercando,
19pois oprimiu deixando espidos s pobres
e acaparou as casas que el non construra.
20Pois no seu corazn non coeceu descanso
e a sa cobiza non deixou fuxir ren;
21nada ficaba salvo do seu trabar,
por iso non vai perdura-lo seu deleite.
22Da enchenta vai pasar angustia,
botarselle enriba a forza da desgracia.
23Para que encha o seu ventre
halle enviar Deus a sa ardente carraxe,
far chover por riba o lume do seu noxo.
24Se foxe da arma de ferro
alcnzao o arco de bronce;
25a frecha selle polas costas,
a punta da lanza polo fel;
asltano os terrores.
26Tdalas tebras estn para el reservadas;
un lume, non atizoado por home, consmeo;
mal lle vai ir a quen se refuxie na sa tenda!
27O ceo ha pregoa-lo seu pecado,
e contra el revoltarase a terra.
28Un torbn de auga desfaralle a casa,
as torrenteiras do da da carraxe.
29Este o quin que ten Deus para o home impo,
a herdanza divina para o rebelde!"
Xob
21 1Entn Xob respondeu:
2-"Escoitade atentos o meu propsito:
Que iso sexa para min o voso consolo!
3Aturdeme un intre mentres falo,
cando remate xa vos mofaredes:
4Presento eu o meu agravio contra un home?
Non teo razn para me impacientar?
5Ollade para min e estarrecede,
e ponde a man na boca.
6Cando o penso, alporzome
e aprtanseme as carnes co medo:
614

A BIBLIA

7Como que anda viven os malvados

e de vellos se cadra son mis ricos?
8A sa caste medra a carn deles;
a sa prole, diante dos seus ollos.
9Nas sas casas hai paz, non hai temores,
non bate nelas o fungueiro de Deus.
10O seu touro cobre a vaca sen fallar,
a sa vaca pare sen abortar.
11Deixan os seus nenos choutando coma aos,
bailan os seus pequenos;
12entoan ritmo do pandeiro e da ctola,
flganse son da frauta,
13transcorren os seus das na ledicia
e baixan tranquilos Xeol,
14por mis que lle tean dito a Deus: Arreda de ns,
non queremos saber dos teus camios!
15Quen o Omnipotente para que o sirvamos?
Que proveito tiramos de rogarlle?
16(Non teen no seu control a sa prosperidade,
non estou eu de acordo co matinar dos malvados).
17Cantas veces se lle apaga a candea impo?
Cantas veces d neles o malfado
ou lles reparte Deus dores na sa ira
18ou se converten en palla diante do vento
ou coma lixos que a treboada esparexe?
19Garda Deus a miseria para os seus fillos?
Que lla faga pagar a el para que o sinta!
20Que vexan os seus ollos a desfeita!
Que beba a carraxe do Omnipotente!
21Pois que vai ser da sa casa despois del
cando remate a conta dos meses?
22Vai un darlle leccins a Deus
que xulga s mis egrexios?
23Uns morren na plenitude das sas forzas,
zumegando paz, e sen cavilacins,
24cos lombos cheos de graxa
e anda mol a cana dos seus sos;
25morren outros fartos de amargor,
sen gusta-lo que bo,
26e xuntos ditanos na mesma cinsa,
cbrenos s dous os vermes.
27Ben sei eu os vosos pensamentos
e as arteras que contra min tecedes.
28Dicides: Onde est o pazo do poderoso
e onde a morada dos malvados?
29Seica non o dades inquirido dos viandantes?
Non o dades pescudado nas sas historias?:
30Que nos das malditos se salva s o impo
e se ceiba no da do furor.
31Quen lle bota en cara a sa conducta
615

A BIBLIA

e o forza a pagar polo que fixo?

32En troques, lvano solemnemente nicho,
pnselle garda de honor no mausoleo;
33sbenlle ben mesmo os terrns da cova,
arrastra tras de si un xento,
e diante del desfilan a milleiros.
34Como teimades entn consolarme tan en van?
Das vosas respostas o que queda fraude!"
CICLO TERCEIRO DA DISPUTA (22-27)
Elifaz
22 1Elifaz de Temn empezou a resposta:
2-"Vai poder un home beneficiar a Deus?
Non! S de si mesmo tira proveito o sabio.
3Que vantaxe tira Deus de que ti sexas xusto?
Que gaa con que ti te portes ben?
4Iate el probar pola ta piedade,
levarte a preito por iso?
5Non mis ben enorme a ta maldade
e incontables as tas culpas?
6Pois sen razn demandbaslles peores s teus irmns
e mesmo s farrapentos lles arrincba-los vestidos.
7Non dabas a beber auga sedento,
e famento negbaslle o pan:
8A terra para os forzudos,
quen arrecada honor, que viva nela!
9As vivas botchelas fra baleiras,
e arruinche-los brazos dos orfos.
10Por iso rodanche as trampas,
e o medo sbito espavntate,
11ou escurece e xa non podes ver
e algate o pulo da enxurrada.
12Non se alza Deus tanto coma o ceo?
e olla para estrela do cnit, que tan alta!
13E, con todo, ti pensas: Que sabe Deus?
Vai gobernar El por entre o neboeiro?
14As nubes son o seu veo, por iso non ve;
El fai a rolda polo rimeiro do ceo.
15Queres segui-lo vieiro antigo
por onde calcaron os inicuos
16que foron arrincados antes de tempo,
cando a riada lles afundiu os alicerces?
17Dicanlle eles a Deus: Arreda de ns!
Que nos pode vale-lo Omnipotente!
18E fora El quen lles enchera ben de todo as casas,
pero eles apartbano dos seus plans inicuos.
19Ven isto os xustos e algranse,
616

A BIBLIA

fai burla deles o inocente:

20Abof que esgotaron os seus haberes
e o que quedaba devorullelo o lume.
21Ti axusta as contas e ten paz con El
e dese xeito acadars un bo pasar.
22Ten por bo o ensino dos seus beizos!
Toma a peito as sas palabras!
23Se te volves Omnipotente hate sandar.
Afasta da ta tenda a inxustiza!
24Bota o teu ouro polo chan,
o teu ouro de Ofir entre os callaos dos regatos!
25E que sexa o teu ouro o Omnipotente.
El mesmo, as tas moreas de prata.
26Ser entn o Omnipotente o teu folgar,
erguers diante de Deus o teu rostro.
27Cando lle rogues hate escoitar,
e ti cumprira-los teus votos.
28Todo canto decidas hase realizar
e o sol alumar nos teus camios.
29Pois El rebaixa a arrogancia dos fachendosos
mais axuda s que humildes baixan os ollos,
30rescata home sen chata;
por iso hate librar, se tes limpas as mans".
Xob
23 1Respondeu Xob:
2-"Tamn hoxe rebelde a mia queixa
pois a sa man fai pesado o meu xemido.
3Oxal soubese eu como o encontrar!
Habame achegar ata o seu trono,
4para expo-la mia causa diante del
levando a boca chea de argumentos;
5coecera con que razns responde,
sabera o que me ten que dicir.
6Levara El adiante o preito pola forza?
Non!, que me haba de ter en conta.
7Pois daquela sera un home honrado quen contende con El,
gaara eu de certo a causa para sempre.
8Mais se torno para o leste, non o atopo;
vlvome para o poente, e non o albisco;
9procroo no norte, e non o vexo,
vlvome cara sur e non o descubro.
10Mais, dado que El coece o camio do meu lar,
que me vea probar e hei sar coma o ouro:
11Mantvose o meu p na sa pegada,
gardei o seu vieiro sen torcerme,
12non me afastei da orde dos seus labios,
no meu seo escondn a sa palabra.
13Pero se El xa decidiu, quen capaz de o cambiar?
617

A BIBLIA

El fai todo canto lle agrada:

14vai levar a cabo o que me decretou;
deste xeito obra sempre.
15As fico eu diante del, estarrecido,
e cando o penso, cllolle medo.
16Tal Deus amolceme o nimo
trbame o Omnipotente.
17Pero non hei calar diante da escuridade,
por mis que estea s e que me encubran as tebras.
Xob (24, 1-17.25)
24 1Por que non se reserva o Omnipotente os tempos?
Por que os que o coecen non saben dos seus das?
2Os malvados cambian os marcos dos lindeiros,
rouban as greas para os seus pastos;
3levan o asno dos orfos,
collen en prenda o boi da viva;
4desbotan s pobres do camio
e teen que acocharse os mendigos do pas.
5Coma onagros monteses saen a face-la sa tarefa:
a procurar xantar polo deserto,
comida para os seus fillos;
6colleitan pola noite nas agras
ou estragan os viedos dos ricos;
7ditanse nus, sen vestidos,
sen teren nin unha manta cando vai fro;
8fican enchoupados co orballo das montaas,
e por falta de acougo engranse contra as rochas.
9(Rouban do peito da nai orfo,
collen en peor o neno do mendigo).
10Van espidos, sen roupa,
famentos, acarrexan as espigas;
11deitando aceite entre as rodas do muio
e pisando no lagar, pasan sede;
12saloucan na cidade os moribundos,
berra socorro! o esprito dos feridos;
mais Deus non atende os seus rogos.
13Outros son rebeldes contra a luz,
que non queren saber dos seus camios,
nin tripan polos seus vieiros.
14De maancia rguese o homicida
para matar pobre e coitado;
axexa o ladrn de noite,
16afura as casas nas tebras.
15O ollo do adltero esculca no solpor,
dicndose: Non me ha ollar ningun,
e vai coa cara tapada.
16b.cPolo da escondranse,
non queren atoparse coa luz.
618

A BIBLIA

17Para todos eles a ma noxenta,

mvense ben entre os medos das tebras.
18Escorre lixeiro pola face das augas,
as sas leiras son malditas na bisbarra
e ningn traballador se dirixe s sas vias.
19Coma a calor e maila seca lles rouban a auga s neves,
as fai o Xeol cos que pecan.
20Esquceo o ser que o enxendrou,
ningun recorda xa o seu nome;
a maldade tallada coma unha rbore
21(asaouse coa estril e sen fillos,
non socorreu viva).
22Favoreceu co seu haber s violentos,
rexurda cando xa non contaba con vivir.
23Dixao medrar seguro
mais cos ollos El fita os seus camios.
24Alzanse en pouco tempo e despois esmorecen,
logo arrncanos, mrchanse coma os demais,
sganos coma as cristas das espigas.
25Se non as, que diga algun que minto,
que demostre que son vas estas palabras!"
Bildad
25 1Dxolle entn Bildad o xuhita:
2-"O seu dominio arrepiante,
El quen mantn a harmona nas alturas.
3Quen contar as sas lexins?
Contra quen non pode po-la sa emboscada?
4Vai un home ter razn ante Deus?
Pode ser puro o nacido de muller?
5O mesmo luar non lle brilla abondo,
nin son puras s seus ollos as estrelas!
6E canto menos o home, o verme,
o ser humano, esa mioca!"
Xob
26 1Deu Xob a sa resposta:
2-"Como poders ti axudar feble,
ou salva-los de brazos sen forzas?
3Como que aconsellas s que non saben
e lles mostras como van ter sorte en todo?
4Quen che axudou a compor estas razns?
De quen a inspiracin que sae de ti?
5Mesmo as nimas tremen diante del
por embaixo das augas e dos seus habitantes;
6fica espido diante del o Xeol,
non hai cuberta para o antro da Perdicin.
7El tendeu o Norte sobre o Baldeiro
619

A BIBLIA

e pendurou a terra sobre a nada;

8pechou cun atado a auga nas nubes,
e non se racha con elas o nubeiro;
9logo encubriu a face do luar
botndolle por riba unha nube;
10gravou o horizonte sobre as augas
na fronteira entre a luz e as tebras;
11abanean os pilares do ceo
espantados diante do seu berro;
12coa sa forza alporizou mar,
coa sa habilidade destruu a Rahab;
13co seu vento varreu o ceo,
coa sa man feriu a serpe fuxida.
14E isto non mis c ladeira do seu poder.
S un pequeno murmurio o que del omos.
Quen entender o trebn do seu poder?"
27 1Seguiu Xob declamando o seu poema:
2-"Por Deus, que tolleu o meu dereito,
polo Omnipotente, que me encheu de tristura:
3que mentres tea folgos
e alento de Deus no meu nariz
4non han falar en falso os meus labios
nin sar mentiras da mia lingua!
5Lonxe de min o drvo-la razn!
Deica expirar non cederei na mia integridade!
6Hei soste-la mia inocencia sen afrouxar!
Nin por un dos meus das me reprende a conciencia.
7Que o meu inimigo sexa considerado coma o malvado,
e o meu adversario coma o impo!"
Sofar (27, 8-23; 24, 18-24)
8-"Pois que esperanza lle queda rebelde cando fina,
cando Deus lle quere arrinca-la vida?
9Escoitar Deus os seus laios,
cando a angustia se lle bote enriba?
10Vaise alegrar no Omnipotente?
Chamar a Deus a cada intre?
11Falareivos do poder de Deus,
non vos esconderei o que matina o Omnipotente.
12Vs mesmos o tedes visto,
para que estades entn a face-lo parvo?
13Esta a sorte do home impo ante Deus,
a herdanza que recollen do Omnipotente os tiranos:
14Se multiplican os fillos para a espada,
os seus xermolos non se han ver fartos de pan.
15O resto dos que lles queden, hllelos levar a Morte,
non lles han facer pranto as sas vivas.
16Se amorea coma terrns a prata,
620

A BIBLIA

e dispn de vestidos coma o barro,

17gardounos para que os vista o xusto,
e o inocente repartirase a prata.
18Se edificou a sa casa coma un vixa,
como constre o garda unha casoupa,
19hase deitar rico por vez derradeira:
cando abra os ollos, xa non atopa ren.
20Asltano os temores polo da
e pola noite arrebtao o temporal;
21arrmbao o vento do leste
e emprrao do seu lugar;
22disparar contra el sen piedade
por mis que teime fuxir da sa forza;
23bater palmas por el e asubiar,
para que desapareza do seu posto".
Himno Sabedora
28 1"Ten por certo a prata unha veta
e o ouro ten lugar para ser refinado.
2O ferro trase da terra,
e da pedra fundida sae o bronce.
3Penlle un tope tebra
e pescdano todo ata os confns,
ata as rochas mis mouras e mis negrizas.
4Furan galeras lonxe dos casais,
carreiros esquecidos polo p;
descenden pendurados, afstanse dos homes.
5A terra da que saen os alimentos
ferve no fondo coma lume;
6eses penedos son as minas dos zafiros,
neles atpanse as carabuas do ouro.
7O seu vieiro non o coece o voitre
nin o dexerga o ollo do falcn;
8non o pisaron as mis altivas feras
nin os lens tripan nel.
9O home btalle a man seixo,
trastoca os montes desde as races,
10nas rochas fende galeras
co ollo atento para todo o de vala;
11contn os mananciais dos regatos,
tira luz o escondido.
12Pero a sabedora onde se atopa?
Onde ten o seu posto a intelixencia?
13Non sabe o home da sa morada:
non se atopa na terra dos viventes.
14Di o ocano: Non est en min,
e di o mar: Non vai comigo.
15Non se cambia por ouro,
nin por ela se pon prata na pesa;
621

A BIBLIA

16non se paga co ouro de Ofir,

co nice de prezo ou con zafiros.
17Non a igualan nin o ouro nin o vidro,
nin se troca por nforas douradas;
18non contan para ela corais e cristal da rocha,
e un folequio de sabedora vale mis cs perlas;
19non se emparella co crislito de Etiopa,
nin o ouro mis puro lle ten comparacin.
20De onde sae entn a sabedora?
Onde ten o seu posto a intelixencia?
21Est encuberta para todo ollo vivo,
acochada mesmo das aves do ceo.
22A Perdicin e a Morte afirman:
Cos nosos odos escoitamos algo da sa sona.
23 Deus quen sabe do seu camio
e quen coece o seu posto,
24pois el dexerga ata os confns do mundo
e olla todo o que existe baixo o ceo.
25O porlle peso vento
e controla-las augas,
26 darlle lei chuvia
e un carreiro turbn da treboada:
27foi entn cando a viu e a calculou,
estableceuna despois de pescudar nela.
28E dxolle home:
Fxate: o temor do Seor sabedora,
e arredarse do mal intelixencia".
O RETO DE XOB (29-31)
Outrora
29 1Proseguiu Xob co seu poema, dicindo:
2-"Quen me dera voltar s meses de antano,
a aqueles das en que Deus me gardaba!
3Cando a sa lmpada alumaba a mia cabeza
e a sa luz atravesaba as tebras;
4tal como era nos meus das mozos,
cando Deus via facer xuntanza mia tenda.
5Cando anda estaba comigo o Omnipotente
e me rodeaban os meus fillos mis novos;
6cando baaba os meus ps no leite,
e a mesma pedra me daba regatos de aceite,
7cando saa para a porta da cidade
e tia na praza a mia cadeira fixa.
8Ollbanme os mis novos e afastbanse,
erguanse e tanse en p os vellos;
9os principais abstanse de verbas,
levando a man para os beizos;
622

A BIBLIA

10pousaban a voz os dirixentes

e apegaban a lingua seu padal.
11Odo que me escoitaba, dbame parabns,
ollo que me miraba, apoibame;
12pois eu ceibaba pobre que peda axuda
e orfo sen defensa.
13Botbame bendicins o agoniado,
exaltbame o corazn da viva;
14por vestido pame a xustiza,
o dereito foi o meu manto e turbante.
15Eu fun ollos para o cego
e ps para o coxo.
16Eu era o pai dos pobres,
preparei a defensa dos que nin coeca;
17rompinlle a queixada inicuo
arrincando dos seus dentes a presa.
18Pensaba para min: Coma o Fnix morrerei no meu nio,
coma os del sern numerosos os meus das;
19a mia raz chegar s augas,
o orballo pousar nos meus gallos;
20a mia sona renovarase comigo
na mia man tornar o arco a disparar.
21Eles oanme e agardaban,
calaban esperando a mia opinin;
22nada engadan despois de falar eu:
beban coma orballo as mias razns;
23anceibanme coma a chuvia temper,
abran a boca coma para a chuvia serodia;
24sorra para eles e non daban creto,
non deixaban pasar un xesto meu de aprezo;
25decida o seu proceder, sentado coma xefe,
pame coma o Rei entre a sa garda,
ou coma quen consola s acorados.
Agora
30 1Agora, en troques, fanme burla
rapaces mis novos ca min,
fillos daqueles pais s que eu considerara
mesmo indignos de os comparar s cans do meu rabao,
2fillos dos que nin forzas tian para servirme,
pois perderan os folgos para o traballo.
3A causa da caresta e da fame estril
van rillando raiceiras pola estepa,
pola terra baleira e desolada,
4recollendo xestas e silveiras
e raigaas de uces para se quecer,
5desbotados de onda as xentes dos casais
que berran tras eles coma s ladrns.
6Habitaban nas paredes dos barrancos,
623

A BIBLIA

nas covas da terra e mesmo das penas;

7gritan por entre os matos
facendo as sas xuntanzas nas toxeiras.
8Xentualla e fillos de ningun,
zorregados para fra do pas!
9E agora fixeron de min o retrouso das sas cntigas,
motivo das sas murmuracins,
10qurenme mal e afstanse de min
e non reparan en cuspirme na cara;
11cando afrouxou a corda do meu arco
perderon ante min todo freo.
12A mia dereita ergueuse a canalla, faime esvara-los ps,
enlusame o carreiro da runa;
13estragan o meu vieiro, procuran que me perda:
non hai quen os detea;
14entran por unha fenda moi ampla,
varrendo coma unha treboada.
15Vltanse contra min os medos,
esvaece coma o vento a mia dignidade
e fuxiu coma nube a mia sorte.
16Agora derrtese o meu nimo,
acranme os das da anguria,
17fura a noite nos meus sos,
non dormen os que me torturan;
18pois El con violencia clleme da roupa
cngueme arredor coma o colo da tnica;
19gundame despois na lama,
xa semello po e mais cinsa.
20Brroche socorro!, e non me fas caso;
pome diante de Ti, e nin me consideras.
21Troccheste no meu verdugo,
con man dura voltcheste o meu inimigo;
22lzasme vento e fasme cabalgalo
e dixasme randeado pola galerna.
23Ben sei eu que me ests a levar cara morte,
adro das xuntanzas de todo canto vive.
24Non tende a man o que afoga,
non berra socorro! na sa desesperanza?
25Acaso non chorei co coitadio
ou non tiven piedade co pobre?
26Abof que, agardando o ben, chegoume o mal
e agardando a luz, apareceume a tebra.
27Remxenseme as entraas sen acougo,
vironme en contra das de tristura;
28lonxe do sol camio, facendo o pranto,
rgome na reunin pregando axuda;
29convertinme no irmn dos chacais
e no vecio das avestruces;
30ceseme a pel denegrida,
frvenme os sos coa febre;
624

A BIBLIA

31tanxe co loito a mia ctola,

e a mia frauta acompaa o pranto.
Prego de descargo
31 1Cos meus ollos fixen trato
de non andar fitando as mozas.
2Que sorte garda Deus desde o alto?
Cal a herdanza do Omnipotente desde as alturas?
3Non se cadra a desgracia para os inicuos
e a perdicin para quen fai ruindade?
4Non est El a albisca-los meus camios,
levando a conta das mias pegadas?
5Se levo eu unha conducta va
e se me van os ps tralo engano,
6pseme Deus nunha balanza xusta,
e saber da mia integridade!
7Se os meus pasos se afastan do camio
e o meu anceio se me vai tras dos ollos,
ou se me apega algn lixo s mans,
8se sementei, que outro detrs o coma!
que arrinquen de raz os meus xermolos!
9Se o meu corazn se enreda cunha muller
ata axexar na porta dun amigo,
10que moia a mia muller para outro
e se deiten os alleos con ela!
11Pois facer tal sera unha infamia
e un delito para levar xulgado,
12un lume que roe ata a perdicin
e que haba consumir todo o meu haber.
13Se neguei o dereito do meu servo
ou da mia criada rifaren comigo,
14que vou facer cando se erga Deus?
que lle hei responder cando me pregunte?
15Quen me fixo no ventre, non o fixo tamn a el?
Non formou no seo a entrambos do mesmo xeito?
16Se lle neguei pobre o seu degoiro
e deixei que se consumisen os ollos das vivas;
17se comn o meu pan gardndome dos outros
e o orfo non puido morder nel,
18-por certo que desde a mocidade o criei coma un pai
e o conducn desde a mia infancia-;
19se ollei algun esmorecido sen roupa,
a algn pobrio sen cobertor,
20e non me bendiciron os seus lombos
cando os quencn coa l dos meus cordeiros;
21se alcei a mia man contra un xusto
por ver amigos meus no tribunal,
22que das costas se esgace o meu ombreiro!,
que caia o brazo do meu cbado!
625

A BIBLIA

23Pois haba vi-lo terror de Deus sobre min,

e non resistira a sa maxestade.
24Endexamais non puxen no ouro a esperanza
nin chamei s lingotes: O meu creto.
25Non me alegrei por ter moita facenda
nin de que fose de peso o meu prestixio.
26Nunca fitei para o sol no seu cnit,
nin para a la cando camia esplendorosa;
27non cedn tentacin de os adorar
botndolles bicos coa man.
28(Ese tamn un crime procesable,
pois renegar do Deus de arriba).
29Non gocei da desfeita dun inimigo,
nin relouquei cando o mal o alcanzou,
30e non deixei peca-la mia boca
pedindo contra el a maldicin.
31Ben poden dici-los do meu campamento:
Onde hai un que non se fartase da sa carne?
32O forasteiro xamais non pernoctou fra,
e camiante abrinlle a mia porta.
33Non encubrn dos homes o meu erro
atobando no peto a mia culpa,
34por non lle ter medo xento;
nin por teme-la aldraxe do meu clan,
calei e non san porta.
35Quen me dera que me escoitase algun!
Velaqu a mia sinatura! Responda o Omnipotente!
Que o meu opoente suscriba o documento!
36Abof que habera de levalo no ombreiro
e cinguilo coma unha diadema,
37pois podo darlle conta de tdolos meus pasos.
Entn achegarame ata El coma un prncipe!
38Se a mia agra berra contra min
e se choran con ela os seus sucos,
39se consumn, sen pagar, o seu producto
tollndolle-lo alento s aparceiros,
40que no sitio de trigo nazan toxos,
e no lugar da cebada crezan xestas!"
40cAqu rematan as razns de Xob.
OS DISCURSOS DE ELIHU (32-37)
Prlogo narrativo
32 1Deixaron xa os tres homes de responder a Xob, coidando que era inocente. 2Pero
encheuse entn de carraxe o Elih, fillo de Baraquel o de Buz, do clan de Ram,
alporizndose contra Xob, pola sa teima de leva-la razn contra Deus. 3Deulle tamn a
xenreira contra os tres amigos, pois

626

A BIBLIA

non atoparan resposta, deixando a Deus por culpado. 4Aturara Elih a Xob mentres
aqueles falaban, pois eran os seus maiores, 5mais se decatar que ningn deles tres daba
contestacin, acendeuse de ira 6e empezou o seu discurso Elih, fillo de Baraquel o
buzita, dicindo:
Introduccin
-"Eu son anda novo e vs sodes ancins,
por iso tiven reparo e medo de exprvo-lo meu saber.
7Pensei para min: Xa falarn os de idade;
os de moitos anos han mostra-la sa sabencia.
8Pero un esprito no home,
un alento do Omnipotente, o que d a intelixencia.
9Non fai sabio o ser vello
nin os ancins cobran mis xuzo.
10Coido, logo, que tedes que escoitarme;
tamn eu hei expo-lo meu saber.
11Vede, eu agardei mentres falabades,
e ben atento estiven s vosas razns
mentres procurabde-las verbas,
12e por mis que vos considerei,
ningun de vs corrixiu a Xob refutando os seus ditos.
13E non me veades dicindo: Ns tmo-la verdade;
a el xa o refugar Deus, e non un home.
14Anda non discutiu comigo as sas razns
nin vou eu responderlle coas vosas verbas.
15Achantaron eles sen engadiren ren;
fuxronlle-las palabras.
16Pero seica vou eu agardar cando eles xa non falan,
cando eles fican quedos sen replicar de novo?
17Voulle contestar da mia parte
e exporlle tamn eu o meu saber:
18que estou cheo de razns
e a inspiracin pxame por dentro.
19Ei-lo meu corazn: coma vio pechado
que fai estoupa-los foles novos:
20hei falar para me dar un respiro,
abrirei os meus labios coa resposta.
21Non me porei da parte de ningn
e a ningun vou agasallar,
22pois non sei adular;
se tal fixese, lveme o creador.
Discurso primeiro
33 1Pois ben, escoita, Xob, as mias razns
atende os meus discursos.
2Fxate, estou a abri-la mia boca,
o que vai dici-la lingua xa est no meu padal:
3sonche palabras sabias dun corazn sincero,
627

A BIBLIA

o que os meus labios falen ser enxebre e verdade.

4Fxome o alento de Deus
e deume vida o sopro do Omnipotente.
5Se que podes, respndeme;
preprate, ponte de p diante de min:
6Vela, para Deus son eu tanto coma ti,
tamn eu fun formado da lama.
7Non te vou arrepiar co meu tremor,
non premer sobre ti o meu peso,
8pero ti dixeches ante os meus odos,
e eu percibn, este son das tas verbas:
9Estou limpo e sen delito,
son inocente e non teo pecado,
10mais El procura motivos contra min
e cntame entre os seus inimigos,
11mteme os ps no cepo,
espa tdolos meus vieiros.
12Niso non levas razns: respndoche eu,
que Deus meirande c home.
13Como que lle fas tal acusacin:
non respondeu nin a unha das mias razns?
14Deus fala de xeitos moi diversos,
s que un non se decata.
15Nos soos, na visin nocturna,
cando cae o sopor sobre os homes
durmiren no seu leito,
16abre entn El os odos humanos
e amedrntaos coa sa represin
17para afastalos dos seus feitos malos,
e preservalos da soberbia humana,
18aforrndolles que vaian dar na cova
e que as sas nimas atravesen a Canle da morte.
19E tamn os corrixe coas dores no leito,
cunha agona dos sos, que non cesa;
20nos seus antollos o xantar dlles noxo,
a sa boca refuga as lambetadas;
21mrranselle-las carnes ata desaparecer,
vnselle-los sos que antes non se van;
22a alma achgaselles cova,
a sa vida s mensaxeiros da morte;
23mais se encontra algn anxo seu carn,
un mediador, un de entre os Mil,
dos que lle din home a sa obriga,
24ter piedade del e dir:
dixao ceibe, e que non baixe cova,
pois teo eu disposto o seu rescate.
25Daquela medrar en xuventude o seu corpo
e tornarase coma nos seus das mozos,
26cando lle rogue a Deus, halle ser propicio,
ver o seu rostro entre aturuxos,
628

A BIBLIA

mentres lle anuncia home a sa sade.

27Cantar diante da xente e dir:
certo que pequei e torcn o dereito,
pero Deus non me deu o merecido;
28salvoume cando a dar na cova,
e a mia vida viu a luz.
29Este o xeito de como acta Deus
unha e outra vez para co home,
30facndolle sa-la alma da tumba
e iluminndoo coa luz da vida.
31Atende, Xob, e escitame,
fica calado mentres eu che falo;
32se tes algo que responder, do,
pois gustarame darche a razn.
33Pero se non tes, escitame;
cala, e heiche ensinar sabedora".
Discurso segundo
34 1Segua falando Elih e dixo:
2-"Sabios, escoitade as mias verbas,
ddeme odos os que moito sabedes!
3Igual que a orella pode distinguir palabras
e o padal saborea o que come,
4podemos ns proba-lo que dereito
recoecer por ns o que sexa bo.
5Foi Xob mesmo quen dixo: Son inocente,
Deus quen trastoca o meu dereito;
6anque teo a razn, paso por trouleiro;
vou ferido de frecha sen culpa da mia parte.
7Que home hai coma Xob
que beba o escarnio coma auga,
8sempre de camio para a xuntanza dos malfeitores,
sempre na ra a carn dos malvados?
9Di para si: Non trae vantaxe ningunha
o darlle gusto a Deus.
10Por iso, vs, asisados, ode:
lonxe de Deus o ser culpable,
lonxe do Omnipotente o obrar inxusto,
11xa que conforme fai o home as paga,
e segundo a sa conducta retribeo.
12Abof que Deus non pode obra-lo mal
e que o Omnipotente non torcer o dereito.
13Quen lle encomendou a El a terra
e quen lle decretou o cargo do universo?
14Con s que El decidise
retira-lo seu esprito e o seu alento,
15afogaran tdolos viventes
e o ser humano voltara po.
16Se tes entendemento, escoita isto,
629

A BIBLIA

presta atencin son das mias verbas:

17Podera gobernar quen refuga o dereito?
Condenaras ti a quen xusto e poderoso?
18Chamaras ti badoco rei
e diraslles s nobres criminais?
19A El, que cos principais non ten favoritismo,
que non se pon da parte do podente contra o pobre,
pois todos eles son obra das sas mans.
20Morren de speto media noite,
expiran os podentes e pasan;
o forte cede o posto sen que o toque ningunha man.
21Pois os seus ollos dexergan os vieiros humanos
albiscando tdolos seus pasos;
22non hai sombra nin tebras
onde os malfeitores poidan atobar,
23xa que Deus non lle d home un prazo
para vir onda El a xuzo.
24Desfai s violentos sen mis enquisas
e no seu posto dlle-lo cargo a outros,
25porque pescuda tdolos seus feitos
trastocndoos de noite ata os esnaquizar;
26malla neles como se estivesen presos,
onde todos os vexan,
27por deixaren de seguilo
e por non matinaren nos seus camios,
28facendo chegar a El os salaios dos pobres,
facndolle escoita-los choros dos oprimidos.
29E se El fica inmbil, quen o mover?
e cando esconde a face, quen o contemplar,
a El que vela sobre as nacins e os homes
30para que non reine o inicuo
nin lle poa trampas pobo?
31Ter Deus que dicirche:
Errei, mais non tornarei face-lo mal;
32non vin o que faca, ensname ti;
e se obrei o mal, non o repetirei?
33Ha de retribur El coma ti pensas cando condenas,
xa que es ti quen decide e non eu?
Fala, se tanto sabes!
34Mais homes asisados hanme responder
xunto cos sabios que me escoiten:
35Xob est a falar do que non sabe
e as sas razns van sen xeito.
36Deber ser probado Xob ata o remate
por contestar como fan os impos,
37pois engade outra culpa seu pecado
e anda fai festas diante de ns
multiplicando verbas contra Deus".
Discurso terceiro (33, 31-35 e 35, 2-16)
630

A BIBLIA

35 1Falou de novo Elih:

2-"Coidas que es xusto dicires:
Levo eu razn e non Deus?
3E engades: Que proveito tiro eu?
En que me axuda o non ter pecado?
4Vouche responder eu coas mias verbas,
e s teus amigos tamn.
5Olla para o ceo e mira;
fita as nubes tan altas por riba de ti!
6Por mis que peques, que mal lle vas causar a El?
Por moito que te rebeles, que lle vas facer?
7Se es bo, que o que lle ds
ou que vai recibir da ta man?
8Se a algun danas, a un home coma ti;
e se fas xustiza, a outro ser humano.
9Hai quen se laia das moitas opresins
e clama socorro ante a forza dos potentes;
10pero ningun di: Onde est o Deus que me creou,
o que repn as forzas pola noite,
11que nos d leccins coas bestas da campa
e nos fai mis aleutos cs paxaros do ceo?
12Outros dan gritos, e ningun responde
diante da soberbia dos malvados.
13Pero Deus non escoita a vaidade,
o Omnipotente non se d por sabedor.
14Cando ti dis: Non me atende,
xa ten presente o caso: Espera nel!
15Mais agora, como a sa ira non castiga
e non est El a coidar das transgresins,
16Xob enche a boca con tolemias
e amorea as sas verbas sen siso".
Discurso hmnico (36, 1 - 37, 13)
36 1Dixo Elih de seguido:
2-"Soprtame un intre, voute instrur:
anda teo palabras a prol de Deus.
3Desde lonxe aportarei o meu saber,
dareille a razn meu Facedor,
4pois non hai engano nas mias verbas
e tes ante ti a un que as sabe todas.
5Certo que Deus poderoso,
mais non rexeita s de conducta sincera;
6non deixa con vida s malvados
e failles xustiza s pobres;
7non afasta os seus ollos dos xustos,
cos reis sntaos no trono,
exltaos para sempre;
8e cando estn presos con cadeas,
631

A BIBLIA

vinculados con cordas que os contristan,

9ponlles diante as sas obras,
os pecados con que se insolentaron:
10brelle-los odos correccin
e anmaos para que se arrepintan.
11Se o obedecen e serven,
rematan os seus das felizmente
e os seus anos nas delicias.
12Se non o escoitan, pasarn a Canle da morte,
expirarn sen se decataren.
13Pero os malvados anxanse rancorosos,
non claman socorro cando os encadea.
14Morre deste xeito a sa alma anda nova
e a sa vida cando son mozos,
15mais El ceiba coitado da sa coita,
brelle o odo co sufrimento.
16En canto a ti, ben que te librou da anguria,
pxote nun espacio sen estreituras,
a ta mesa estaba chea de manxares.
17Con todo, ti non xulgche-la causa do malvado,
negcheste a defende-lo dereito do orfo.
18Ten ollo non te seduza a abundancia,
non te dobregue unha ddiva copiosa!
19Nunha liorta con El, hanche vale-los teus bens
ou tdolos recursos da ta riqueza?
20Non suspires por aquela noite
na que pobos enteiros sern arrincados!
21Grdate de te voltar para o mal,
pois xa outrora preferiches rebelda a sufrimento!
22Ei-lo Deus que sublime no seu poder.
Quen o mestre que se lle asemella?
23Quen lle corrixe a conducta
ou quen lle di: Fixeches unha boa!?
24Lmbrate de louvarlle os seus feitos,
que toda a xente canta!
25Todo humano o contempla,
todo home o observa desde lonxe.
26Deus mis grande do que coecemos,
non hai quen leve a conta dos seus anos,
27pois El deixa cae-las pingas de auga
a esvarar como chuvia desde o ceo,
28orballando desde as nubes
petando a chuvieira contra o chan.
29Quen entende o pendurar das nubes
colgantes da sa tenda?
30Por riba delas estndese a sa luz,
nas races do mar pon o seu trono.
31Por medio delas alimenta xente
dndolles xantar abondo.
32Coas das mans aferra o lstrego
632

A BIBLIA

para guindalo dereito contra o branco.

33Annciao por diante o seu tronar,
encirra-la sa xenreira contra a maldade.
37 1Por iso o meu corazn treme
e sltame fra do sitio.
2Ode o son da sa voz tonante,
o balbordo que sae da sa boca!
3Dispara o raio por embaixo do ceo
e chega o lstrego ata os confns da terra;
4tras del vn o bruar do trono
retumbando coa alteza da sa voz;
non se contn o lstrego
cando se empeza a o-la treboada.
5Amsanos Deus as sas marabillas,
fai prodixios que ns non comprendemos.
6Dille neve: Cae no chan!
orballo e chuvia: Sede fortes!
7Encerra os homes todos coma nun curro,
para que a humanidade coeza os seus feitos.
8As feras foxen para os seus recunchos,
atbanse nos seus cubs;
9sae a galerna da sa alcoba
e a xeada dos seus piornos;
10co sopro divino frmase o xelo
e calla todo longo das augas;
11Tamn El quen lles d humidade s nubes
e fai xurdi-lo raio dos nubeiros,
12que se moven arredor
e van e veen segundo os goberne,
cumprindo tdolos seus mandatos
sobre a face do orbe:
13sexa para castigar coa vara,
sexa para favorecer, eles sempre dan no fito.
Conclusin
14Escoita todo isto, Xob,
ponte en p e pescuda as marabillas de Deus!
15Entendes ti como dispn Deus deles todos
e como fai brilla-los lstregos no neboeiro?
16Que sabes ti do cimbrarse das nubes,
marabilla dunha ciencia insondable?
17Ti, a quen xa queima o vestido,
cando a terra adormece baixo o vento do sur.
18Tendiches ti con El a cpula celeste,
impenetrable coma un espello fundido?
19Aconsllanos ti o que lle teamos que dicir!
Non atopamos razns na nosa ignorancia.
20Coidas que o informarn, se eu lle quero falar;
633

A BIBLIA

que llo comunican cando un home di algo?

21Se xa agora non hai quen mire o sol
cando resplandece no ceo
pasa-lo vento e varrelo!
22Do norte vn un resplandor dourado,
a tremenda maxestade arredor de Deus!
23Ns non alcanzamos Omnipotente,
que sublime en poder e dereito
e non destre a sa Orde grandiosa!
24Por iso tremen ante El tdolos humanos
e non ten en conta s que se cren sabios".
A RESPOSTA DE DEUS (38, 1 - 42, 6)
Ttulo e introduccin
38 1Entn respondeulle Iav desde o trebn:
2-"Quen este que escurece o meu plan
cunha leria sen tino?
3Cingue os lombos coma un home!
Vouche preguntar para que ti me ensines:
Iav creou o mundo
4Onde estabas cando fundei a terra?
Dimo, se tes tanto siso!
5Quen lle deu as proporcins, se que o sabes?
ou quen lle tendeu por riba a corda de medir?
6Onde afincan os seus alicerces?
Quen colocou a sa pedra angular
7entre o choutar dos luceiros do abrente
e os aturuxos dos seres celestes?
8Quen pechou os portns do mar
xurdir debruzndose do seo materno,
9cando lle impuxen coma embozo as brtemas
e o envolvn en nboas coma panos?
10Daquela marqueille os lmites
e asegureille os ferrollos e as portas,
11e dxenlle: Ata aqu has chegar e non pasar.
Aqu han remata-las tas altas ondas.
12Cando, na ta vida, mandaches no abrente
ou lle fixeches sabe-lo seu lugar aurora,
13para que aferrase a terra polas abas
e sacudise dela s malvados,
14para que tome forma coma a arxila baixo o selo
e se tinga de cor coma a roupa;
15para que se lles negue s impos a luz
e se lle rompa o brazo malvado?
Iav abrangue e coece o universo
634

A BIBLIA

16Teste achegado s mananciais do mar?

Pasecheste pola canle do ocano?
17Descubrronseche os cancelos da morte?
Ollche-los portns das tebras?
18Pescudaches ti as longuras da terra?
Cntamo se que o sabes todo!
19Cal o camio onde mora a luz
e onde habita a tebra,
20para que as poidas levar ata os seus eidos,
coecendo os vieiros do seu casal?
21Tal debes ti saber, pois xa para entn naceras
e a cifra dos teus anos son milleiros!
22Achegcheste s celeiros da neve,
axexaches nos piornos da sarabia,
23que eu conservo para o tempo da afliccin
e para o da da loita e da guerra?
24Onde o lugar no que se parte o vento?
Onde se esparexe o son pola terra?
Deus dirixe e goberna a creacin (38, 25 - 39, 30)
25Quen lles arou a canle s chuvieiras
e o vieiro s chispas da treboada,
26para que chova na campa erma,
na estepa onde non hai ningun,
27fartando as pramos e desertos,
para que agromen as herbas na estepa?
28Ten pai a chuvia?
ou quen enxendrou as pingotas do orballo?
29De que ventre sau o xelo
ou quen pariu a xeada do ceo,
30cando a auga endurece coma pedra
e se conxela a superficie do ocano?
31Es ti quen amarra as cadeas das Pliades
ou quen desata os lazos do Orin?
32Fas ti xurdir seu tempo a Coroa
ou guas ti a Osa cos seus fillos?
33Coeces ti por caso a lei do ceo
ou decrta-las normas que van rexer na terra?
34Erguers ti a voz ata as nubes
para que un bulln de auga te alague?
35Mandas ti nos lstregos, e vanse
para dicirche remate: xa estamos de volta?
36Quen lle deu a sabedora ibis
e o seu instinto galo?
37Quen conta sabiamente as nubes?
e quen emborca as sellas do ceo
38cando o po se funde en lama
e se apegan os terrns os uns cos outros?
635

A BIBLIA

39Czaslle ti a presa da leona

ou frtaslle a fame dos cachorros,
40cando atoban nas sas covas
ou axexan deitados entre as silvas?
41Quen lle asegura corvo a sa mantenza,
cando berran a Deus as sas cras
toleando por non teren que comer?
39 1Sabes ti cando pare a cabra montesa?
Puideches observa-la cerva nas sas dores?
2Contcheslle-los meses de preez?
Sabes cando lles vn o intre do parto?
3Dbranse, dan sada s seus fillos
e libranse das cras.
4Os pequenos collen forzas e medran,
foxen e xa non voltan.
5Quen deixou ceibe asno salvaxe,
quen lle soltou as cinchas onagro,
6a quen lle dei por eido a estepa
por morada as chairas salitrosas?
7Rise do xento da cidade,
non ten que o-los berros do arrieiro;
8esculca os montes procura do pasto,
procura o verde onde queira que estea.
9Vaite querer servi-lo touro bravo?
Pasar a noite no teu cortello?
10Manteralo da corda no teu suco?
Vai el ara-las eiras tras de ti?
11Faste del porque ten moita forza
e descargas nel o teu traballo?
12Confas en que torne
para recolle-lo gran da ta eira?
13As s da avestruz baten prsa,
anda que non tean plumas coma a cigoa,
14cando deixa polo chan os ovos
a quencer entre o po
15e non coida que un p os pode esmagar
ou tripar neles unha fera salvaxe.
16 cruel cos seus fillos, como se non fosen dela,
non lle importa ter sufrido de balde,
17xa que Deus lle tolleu a Sabedora
e non lle deu parte na intelixencia.
18Mais cando ergue o voo,
burla a cabalo e cabaleiro.
19Dslle ti o bro cabalo?
Revsteslle de crinas o pescozo?
20Ensnaslle a saltar coma a lagosta?
O seu resoprar altaneiro abraiante!
21D patadas de ledicia no chan
e lnzase encontro das coirazas;
636

A BIBLIA

22rise do medo, e ningun o aterra,

non d volta ante a espada;
23por riba del sona a alxaba,
a punta da lanza e mailo alfanxe;
24cun tremer de estrondo corre a terra,
non se detn por mis que soe a trompa;
25cando escoita o clarn responde: eia!
de lonxe venta a loita,
o bruar dos xefes e o grito de guerra.
26Es ti quen lle ensina a voar falcn,
tendendo as s no vento do Sur?
27Remonta a aguia por orde ta,
e coloca elevado o seu nio?
28Nas rochas vive e fai a morada,
nos curutos das penas ten a sa atalaia;
29desde al axexa a presa,
os seus ollos pescudan desde lonxe;
30as sas cras anceian zuga-lo sangue,
e onde haxa cadveres, al est".
Conclusin do discurso de Deus (40, 2.8-14)
40 1Engadiu Iav falando con Xob:
2-"Quere porfiar o censor do Omnipotente?
O que corrixe a Deus, que lle responda!"
3Respondeulle Xob:
4-"Eu son un home feble, que che hei responder?
porei a mia man sobre a boca.
5Xa falei unha vez, non replicarei;
das veces, nada engadirei".
6Respondeu Iav a Xob desde o trebn:
7-"Cingue os teus lombos coma un home;
vouche preguntar para que ti me ensines:
8Vas en verdade anula-lo meu dereito?
Declrasme culpable para sares ti inocente?
9Tes ti un brazo coma o de Deus
ou atrona a ta voz coma a sa?
10Anda, vstete de gloria e maxestade,
envlvete nun esplendor glorioso!
11Derrama a furia da ta carraxe,
bota unha ollada s soberbios e abteos!
12Olla para os altaneiros e humllaos,
esnaquiza os impos onde estean,
13afndeos todos a eito no po,
encadaos no mis oculto!
14Entn tamn eu te hei louvar:
De certo que a ta dereita che deu o triunfo!
Instruccin das bestas monstruosas (40, 15 - 41, 26)

637

A BIBLIA

15Mais olla para o hipoptamo,

a quen eu fixen igual ca ti;
pace na herba coma os bois;
16pero observa a forza dos seus lombos,
a potencia nos msculos do seu ventre.
17Ergue o rabo coma un cedro,
os tendns das sas coxas entretcense;
18ten os sos coma tubos de bronce,
articulacins coma varas de ferro:
19 do mellor que Deus produciu,
s o creador pode aplicarlle a espada.
20Aprtanlle o seu xantar os montes,
onde brincan as feras montesas;
21ditase entre os xuncos,
atobado nos caneiros dos pantanos;
22os lotos fanlle sombra,
rodano os salgueiros do regato.
23Por mis que o ro vea cheo, non se turba,
fica confiado anque o Xordn lle chegue s fucios.
24Quen poder amarralo de fronte
ou furarlle o nariz por mis que estea no cepo?
25Podes pescar co anzol o crocodilo
ou atalo da lingua cunha corda?
26Podes pasarlle polo nariz unha lia
ou perforarlle a queixada cun gancho?
27Vir onda ti suplicarche
ou falarche con lingua agarimosa?
28Far trato contigo,
para que o recibas coma servo perpetuo?
29Podes xogar con el coma cun paxaro
ou deixarsllelo atado s tas nenas?
30Far comercio del o gremio dos pescadores,
poxarano entre os mercadores?
31Feriras de dardos o seu coiro
ou a sa cabeza con arpns?
32Ponlle a ta man enriba:
pensa ben na pelexa, e non o fars das veces!
41 1O que del se fa engnase,
xa dunha ollada queda un derrubado;
2ningun hai tan cruel cando o encirran;
quen lle far fronte?
3Quen bateu con el, e sau salvo?
Nin o primeiro baixo o ceo!
4Ningun acalar o seu poder
nin a forza vital que a sa defensa.
5Quen lle abriu o seu manto exterior
ou traspasou a sa dobre coiraza?
6Quen espalancou as portas dos seus beizos
rodeadas de dentes estarrecedores?
638

A BIBLIA

7O seu lombo ten ringleiras de placas

seladas con remaches de pedernal,
8unha a unha encaixadas;
nin o aire pasa por entre elas,
9apganse as unhas s outras,
tan trabadas que non se poden separar.
10O seu esbirro solta fascas de lume,
os seus ollos son coma as plpebras do abrente.
11do fucio sltanlle muxicas,
xorden fascas de lume;
12do seu nariz sae fume
coma dun crisol aceso e fervente;
13o seu bafo consome brasas,
chutanlle labaradas do fucio.
14A forza resdelle no pescozo;
diante del baila o medo;
15ten carnes ben trabadas,
fundidas nel, e non remexen.
16O corazn slido coma un croio,
dunha peza, coma pedra de moer.
17Cando el se ergue, tremen os fortes,
debalan coma a marea.
18A espada do que o atope non resistir,
nin lanza, nin dardo, nin frecha,
19pois para el o ferro palla
e o bronce, madeira podre.
20Non o axota unha frecha,
e as pedras da fonda son para el coma lixos.
21Para el a maza estopa,
e rise do asubo da azagaia.
22O seu ventre son tellas afiadas
que coma grade de ferro fan regueiros na lama.
23Fai ferver coma un pote os fondos,
deixa o mar coma un botafumeiro;
24tras el fai lucir un ronsel,
e imaxinas que o mar ten unha cabeleira branca.
25Non hai no mundo quen se lle semelle,
algun coma el, creado sen medo de nada.
26Fai fronte a canto haxa de elevado;
el o rei de tdalas feras".
A derradeira resposta de Xob (40, 3-5; 42, 2-3c.d. 5-6)
42 1Falou Xob respondndolle a Iav:
2-"Confeso que ti o podes todo
e non hai designio que che sexa imposible.
3Quen se arrisca a embazar un plan por ignorancia?
Por iso, falaba eu sen tino
de prodixios que non coeca!
4Escoita o que che vou dicir,
639

A BIBLIA

preguntareiche para que ti me ensines.

5Coecate eu de odas,
mais agora contmplante os meus ollos,
6por iso retiro o dito e arrepntome
no po e na cinsa".
Eplogo
7Despois de falar Iav estas razns con Xob, dxolle a Elifaz o temanita: -Frveme a ira
contra ti e contra os teus dous amigos porque non falastes de min o que debido, coma o
meu servo Xob. 8Collede logo sete vacas e sete carneiros e ide onda o meu servo Xob,
para que os ofreza por vs en holocausto; e que o meu servo Xob pregue por vs, para
que eu vos sexa propicio e non faga convosco un escarmento, porque non falastes de min
o que era debido coma fixo o meu servo Xob.
9Foron entn Elifaz o temanita, Bildad o xuhta e Sofar o namateo e fixeron o que lles
mandara Iav, e El escoitou a Xob.
10Iav trocou a sorte de Xob cando interceda polos seus amigos, e multiplicou polo
dobre todo canto Xob puidera ter antes. 11Chegaron daquela tdolos seus irmns e as
sas irms e todos cantos o coeceran antes, e comeron con el do pan da casa e dronlle o
psame, consolrono por tdalas mgoas que Iav lle impuxera, e dronlle cadansa
cantidade de dieiro e aneis de ouro.
12Bendixo Iav a fin da vida de Xob mis anda cs comezos, e chegou a ter catorce mil
ovellas, seis mil camelos, mil xugadas de bois e mil xumentas.
13Tivo sete fillos e tres fillas. 14Chamoulle primeira "Rula", a segunda "Flor de
Camela" e terceira "Pomo de aromas". 15Non houbo en toda a bisbarra mulleres tan
belidas coma as fillas de Xob, e o pai deulles herdanza coma a seus irmns.
16Anda viviu Xob cento corenta anos despois destes sucesos, e viu os seus fillos, os seus
netos e os seus bisnetos. 17E morreu Xob vello e farto de vida.

640

A BIBLIA

OS SALMOS
SALMO 1
Dous camios
1Benaventurado aquel
que non se gua polo consello dos malvados,
nin se detn no camio dos pecadores,
nin senta na xunta dos burlns,
2senn que ten o seu contento na vontade do Seor
e nela remoe da e noite.
3 coma rbore plantada onda os regueiros:
d froito seu tempo,
as sas follas non murchan,
e todo o que fai acaba ben.
4Non son as os malvados,
sern coao que leva o vento.
5Abof non se erguern os malvados no xuzo
nin os pecadores no concello dos xustos,
6pois do camio dos xustos coida o Seor,
mentres vai perdicin o camio dos malvados.
SALMO 2
O Seor co rei-mesas
1Por que barullan as nacins
e os pobos planean en balde?
2Os reis da terra levntanse,
os prncipes conspiran entre si
contra o Seor e o seu mesas:
3-"Rompmo-las sas sogas,
botemos de ns as sas cadeas".
4O que mora no ceo sorr,
o Seor brlase deles.
5Logo flalles con ira
e estarrceos con asao.
6-"Eu son quen puxo o meu rei
sobre Sin, o meu monte santo".
7Pregoarei o decreto do Seor;
foi El quen me dixo: -"Ti es meu fillo,
eu mesmo che dei hoxe a vida.
8Pdeme, e dareiche por herdade as nacins;
por posesin, os termos da terra.
9Poders rexelos con cetro de ferro,
rompelos, coma ola de barro".
10Entendede ben, reis,
641

A BIBLIA

aprendede, os que rexde-la terra:

11Servide o Seor con temor,
con tremor facdelle festa;
12non se alporice e perezades,
pois nun instante se acende a sa ira.
Ditoso o que nel busca agarimo.
SALMO 3
Axuda certa
1Salmo, de David. Cando fuxa do seu fillo Abxalom.
2Seor, moitos son os meus opresores,
moitos os que se levantan contra min,
3moitos os que din de min:
-"Non ten salvacin de Deus".
4Mais ti es, Seor, o meu escudo,
a mia gloria e o meu triunfo.
5Chamo a berros polo Seor,
e El respndeme desde o seu monte santo.
6Ditome, durmo e acordo,
e, namentres, sostenme o Seor.
7Non teo medo multitude
que est arredor contra min.
8rguete, Seor; slvame, meu Deus.
Ti dslles na cara s meus inimigos
e rmpeslle-los dentes s malvados.
9Ti tes, Seor, a salvacin
e a bendicin para o teu pobo.
SALMO 4
O home xusto non ten medo
1Do mestre do coro, con instrumentos de corda. Salmo, de David.
2Cando te chame, respndeme, Deus, meu liberador;
ti que na angustia me consolas,
apidate e escoita a mia oracin.
3Ata cando, homes, aldraxarde-lo meu nome,
amarde-la vaidade e buscarde-lo engano?
4Sabede que o Seor fai milagres co seu amigo,
que o Seor me escoita, cando o chamo.
5Tremede e non pequedes,
meditade nos vosos leitos e calade;
6ofrecede sacrificios xustos
e confiade no Seor.
7Moitos din: -"Quen nos mostrar a felicidade,
se fuxiu de ns, Seor, a luz da ta presencia?"
8Ti pos no meu corazn maior ledicia
642

A BIBLIA

c dos que teen fartura de trigo e de vio.

9En paz ditome e logo adormezo,
porque s ti, Seor, me ds seguridade.
SALMO 5
Os que agardan xustiza
1Do mestre do coro, con frautas. Salmo, de David.
2Escoita, Seor, a mia palabra,
atende a mia queixa.
3Oe o balbordo dos meus xemidos,
ti, meu rei e meu Deus.
A ti dirixo, Seor, a mia splica,
4de ma escoitara-la mia voz;
de ma presentareiche a mia causa
e quedarei agardando.
5Ti non es un Deus que queira a maldade:
non lles ds hospedaxe s malvados
6nin os soberbios se sosteen ante ti.
Aborrce-los malfeitores
7e prde-los mentireiros;
s falsos e sanguientos
abomnaos o Seor.
8Mais eu, pola ta moita bondade,
podo entrar na ta casa.
Postrareime diante do teu templo,
cheo do teu temor.
9Guame, Seor, na ta xustiza;
por causa dos meus inimigos,
achanza ante min o teu camio.
10Na sa boca non hai sinceridade,
por dentro estn corrompidos.
A sa gorxa sartego aberto
e a sa lingua aloumieira.
11Castgaos ti, Seor,
que fracase o seu proxecto.
Abteos polos seus moitos crimes,
pois son rebeldes contra ti.
12Alegraranse os que a ti se acollen,
tern un xbilo eterno.
Protxeos ti e algrense contigo
os que aman o teu nome.
13Ti, Seor, bends s xustos,
cbrelos co teu favor, coma escudo.
643

A BIBLIA

SALMO 6
Doente de corpo e alma
1Do mestre do coro, con instrumentos de corda, co octacordio. Salmo, de David.
2Seor, non me reprendas con ira
nin me corrixas con asao.
3Apidate, Seor, que estou esmorecido,
sname, Seor, que tremen os meus sos.
4A mia alma treme,
e ti, Seor, a que esperas?
5Volve, Seor, slvame a vida,
lbrame, pola ta misericordia.
6Non hai entre os mortos quen te lembre,
e no abismo quen te louva?
7Estou esgotado de tanto xemer:
de noite rego cos choros o meu leito
e mollo de bgoas a mia cama.
8Os meus ollos estn anubados coa dor,
avellados, por culpa dos opresores.
9Arreddevos de min os malfeitores,
pois o Seor escoita o meu salouco;
10o Seor escoita a mia splica,
acolle a mia oracin.
11Avergonzaranse e tremern os meus inimigos,
nun instante voltarn avergonzados.
SALMO 7
Haber xustiza para o oprimido
1Lamentacin, de David. Cando lle cantou Seor, polo de Cux o benxaminita.
2Seor, meu Deus, en ti acllome;
lbrame dos meus perseguidores, slvame,
3non me atrapen coma lens:
destrozan e non hai quen se salve.
4Seor, meu Deus, se fixen isto,
se nas mias mans hai maldade,
5se lle correspondn mal amigo,
deixando escapa-lo inxusto opresor,
6que o inimigo me persiga e me aprese,
que me esmague vivo contra o chan
e bote por terra o meu honor.
7rguete, Seor, na ta ira,
imponte rabia do opresor,
sae por min, ti que chamas a xuzo.
8Que te rodee a asemblea das nacins,
644

A BIBLIA

e ti pon o asento enriba dela.

9O Seor xulga os pobos:
xlgame, Seor, conforme mia xustiza,
ten en conta a mia inocencia.
10Que se acabe a maldade dos impos,
e confirma s inocentes,
ti, que sonda-lo corazn e as entraas,
ti, que e-lo Deus xusto.
11Deus o meu escudo,
el salva s que son rectos.
12Deus un xuz xusto,
un Deus que ameaza cada da.
13Se non se converten, afa a espada,
tensa o arco e apunta;
14prepara armas de morte,
tira frechas acesas.
15Quen concibe a maldade
est preado de malicia e d a luz o engano.
16Cava unha cova e afndaa,
e cae el mesmo na cova que fixo.
17A sa maldade recae na sa cabeza,
sobre a propia testa volva a sa violencia.
18Louvarei Seor pola sa xustiza,
cantarei o nome do Altsimo.
SALMO 8
Canto creador do home
1Do mestre do coro, coa ctara de Gat. Salmo, de David.
2Seor, noso Seor,
que grande o teu nome en toda a terra!
A ta maxestade rguese por enriba do ceo.
3Na boca de nenos e naipelos fnda-la ta fortaleza
contra os teus adversarios,
para faceres calar a inimigos e rebeldes.
4Cando vexo o ceo, feitura da ta man,
a la e as estrelas que fixaches al,
5que o home, para que o lembres,
o fillo do home, para que del te ocupes?
6Por pouco non o fixeches coma os anxos,
corochelo de honor e dignidade;
7dcheslle mando sobre as obras das tas mans,
puxchelo todo s seus ps:
8rabaos de ovellas e touros,
e mesmo as bestas do monte,
9os paxaros do ceo e os peixes do mar,
645

A BIBLIA

que fan carreiros polas augas.

10Seor, noso Seor,
que grande o teu nome en toda a terra!
SALMO 9
Gracias a Deus que xulga os pobos
1Do mestre do coro, segundo "A morte do fillo". Salmo, de David.
2Douche gracias, Seor, de todo corazn,
proclamo as tas marabillas.
3Algrome, relouco contigo
e canto o teu nome, Altsimo.
4Os meus inimigos retroceden,
caen e perecen ante ti,
5pois ti defnde-la mia causa, o meu dereito,
sentado, xusto xuz, no tribunal.
6Ti reprnde-las xentes, destre-los malvados
e borras para sempre os seus nomes.
7Os inimigos acaban en runa eterna:
ti arrsa-las sas cidades,
prdese a sa memoria.
8O Seor asntase firme,
prepara a sede para xulgar.
9El xulgar o mundo con xustiza,
rexer as nacins con equidade.
10O Seor abeiro dos oprimidos,
o seu abeiro no tempo da angustia.
11En ti confan os que coecen o teu nome,
porque ti non abandna-los que te buscan, Seor.
12Cantdelle Seor que mora en Sin,
anuncidelles s pobos as sas obras.
13El vinga o crime, lvao en conta,
non lle esquece o grito dos pobres.
14Ten d de min, Seor,
olla cmo me aflixe o inimigo.
Trame ti da man da morte,
15para que poida canta-las tas louvanzas
s portas de Sin,
e celebrar xubiloso o teu socorro.
16Os xents afondarn na cova que cavaron,
na rede que tenderon quedar preso o seu p.
17O Seor manifstase para face-la xustiza;
os malvados caen na propia trapela.
646

A BIBLIA

18Voltan abismo os malvados

e as xentes todas que se esquecen de Deus;
19mais o pobre non ser esquecido eternamente,
non finar para sempre a esperanza do humilde.
20rguete, Seor, que non triunfe o home,
sexan xulgadas as xentes ante ti.
21Ponlles medo, Seor:
aprendan as xentes que nada mis son homes.
SALMO 10 (9)
A fachenda dos malfeitores
1Por que, Seor, quedas lonxe,
escndeste na hora do apreto?
2Mentres os malvados triunfan,
son asoballados os pobres,
collidos nas insidias que lles traman.
3O malvado glorase da sa mesma cobiza,
o avarento blasfema e despreza Seor.
4Di o malvado, na sa insolencia:
-"Deus non pide contas; non est":
iso todo o que pensa.
5Os seus camios prosperan,
o teu xuzo queda lonxe da sa mente,
brlase dos seus adversarios.
6Pensa para si: -"Non caerei,
nunca na vida non terei unha desgracia".
7Ten a boca chea de maldicin,
de inxurias e de fraude;
a sa lingua encobre insidia e maldade.
8Senta axexo nos currais
para matar s agachadas inocente.
Cos ollos esculca os desvalidos,
9axexa nos recantos, coma len no tobo,
axexa s pobres, para os roubar,
rouba a quen pilla na sa rede.
10Agchase, encllese,
e cae con todo o peso sobre os inocentes.
11Pensa para si: -"Deus esqucese,
ten a cara tapada e non ve".
12rguete, Seor; levanta, Deus, a ta man,
non te esquezas dos pobres.
13Por que ten que desprezar a Deus o malvado
e matinar para si: -"Non pide contas"?
14Ti mesmo podes ve-los traballos e as penas,
647

A BIBLIA

fixarte e collelos na ta man.

A ti encomndase o desvalido,
orfo es ti quen o axuda.
15Rompe o brazo do impo,
pdelle contas da maldade,
fai que desapareza.
16O Seor reinar para sempre,
e acabaranse os xents na sa terra.
17Ti acolles, Seor, o desexo dos pobres:
confrtaos e atndeos;
18defende o dereito do orfo e do oprimido,
e que ningn mortal exerza mis a insolencia.
SALMO 11 (10)
A cadaqun o seu merecido
1Do mestre do coro. De David.
Eu busco agarimo no Seor,
Como ousades anda dicirme:
-"Voa, paxaro, teu monte"?
2Mais os malvados tensan o arco,
axustan na corda as setas,
para tirar, na escuridade, contra os honrados
3Se os fundamentos se derruban,
que poden face-los xustos?
4O Seor desde o seu santuario,
o Seor desde a sa sede no ceo,
axexa cos seus ollos s homes,
escrtaos coas sas pupilas.
5O Seor proba os xustos,
pero aborrece o impo e violento.
6Far chover sobre os malvados
carbns acesos e xofre;
vento queimante ser a sa sorte.
7O Seor xusto e ama a xustiza:
os rectos disfrutarn da sa presencia.
SALMO 12 (11)
Anda vir a hora da xustiza
1Do mestre do coro, co octacordio. Salmo, de David.
2 Salva, Seor, que se acaban os xustos,
desaparecen os rectos de entre os homes.
3Falsidade o que se din uns s outros,
linguaxe garatuxeira e fraudulenta a que falan.
4Arrinque o Seor tdolos labios aloumieiros
648

A BIBLIA

e as linguas arrogantes dos que din:

5-"A lingua a nosa forza,
contamos cos nosos labios: quen ser o noso dono?".
6-"Pola opresin dos humildes e os xemidos dos pobres,
agora mesmo me levanto -di o Seor-:
porei en salvo a tdolos que o arelan".
7Os ditos do Seor son ditos verdadeiros,
prata limpa de escoura,
sete veces refinada.
8Ti, Seor, hasnos gardar,
librarasnos para sempre desta xente.
9Irn sen rumbo os malvados,
mentres os humildes se erguen.
SALMO 13 (12)
Por canto tempo anda, Seor?
1Do mestre do coro. Salmo, de David.
2Canto tempo anda, Seor, me seguirs esquecendo?
Por canto tempo me escondera-la ta cara?
3Canto tempo anda hei levar angustia na alma,
pesar no corazn, o da enteiro?
Ata que da me poder o inimigo?
4Atende, Seor; respndeme, meu Deus:
aluma os meus ollos, que non adormeza na morte.
5Que non diga o inimigo: -"Puiden con el",
nin se alegre o opresor da mia runa.
6Eu confo no teu amor,
o meu corazn relouca coa ta axuda.
Cantareille Seor
polo ben que me fixo.
SALMO 14 (13)
Non hai quen faga o ben
1Do mestre do coro. De David.
Pensan os parvos para si:
-"Deus non est".
Corrompidos, de conducta abominable:
non hai quen faga o ben.
2O Seor observa os homes desde o ceo,
para ver se hai algn asisado,
algn que pregunte por Deus.
3Andan todos desviados,
por xunto corrompidos;
non hai quen faga o ben,
non hai sequera un.
649

A BIBLIA

4Pero non aprendern os malfeitores?

Engolen o meu pobo coma pan,
sen preguntar polo Seor.
5Al treman de pavor,
porque Deus est cos xustos.
6Desprezde-lo proxecto dos pobres,
pero o Seor o seu refuxio.
7Quen lle traer de Sin a salvacin a Israel?
Cando vire o Seor a sorte do seu pobo,
exultar Xacob, alegrarase Israel.
SALMO 15 (14)
A hospitalidade do Seor
1Salmo, de David.
Quen, Seor, se hospedar na ta tenda?
Quen habitar no teu monte santo?
2Aquel que anda rectamente e practica a xustiza:
que ten sinceridade no corazn
3e non calumnia coa sa lingua;
o que non lle fai mal vecio
e non difama seu prximo;
4o que estima desprezable malvado
e apreza s que temen Seor;
o que non se vira no xuramento,
anda que sexa no seu dano;
5o que non presta con usura o seu dieiro
e non se deixa subornar contra o inocente.
Quen as se comporte,
endexamais non perecer.
SALMO 16 (15)
No camio da vida
1Miktam, de David.
Grdame, Deus, que en ti busco agarimo.
2Eu dgolle Seor: -"Ti e-lo meu dono,
s ti e-lo meu ben".
3Outros van cos deuses da terra,
teen afecto s poderosos.
4Fan dolos sen conta
e van correndo tras eles.
Eu non quero verte-las sas libacins de sangue
nin pronunciar cos meus labios os seus nomes.
5Ti es, Seor, a mia herdade e a mia sorte,
ti coidas do meu porvir.
650

A BIBLIA

6As sortes caronme en bo eido,

gstame a mia herdade.
7Bendigo Seor que me gua
e mesmo de noite me ensina no meu ntimo.
8Teo Seor sempre diante;
con El dereita non caerei.
9Por iso o meu corazn est contento,
as mias entraas reloucan
e o meu corpo est seguro.
10Ti non abandonars morte a mia vida,
nin deixars que o teu amigo vexa a corrupcin.
11Mostrarasme o camio da vida:
a ta presencia ncheme de alegra;
a ta dereita, de gozo eterno.
SALMO 17 (16)
Como a menia dos teus ollos
1Pregaria, de David.
Oe, Seor, a causa xusta,
atende meu clamor;
escoita a mia pregaria
de labios sen engano.
2Que a mia causa saia ben de onda ti,
que os teus ollos vexan o dereito.
3Se snda-lo meu corazn,
se me visitas de noite,
se me probas lume,
nada atopars:
a iniquidade non atravesa a mia boca,
4como costume nos homes.
Conforme palabra dos teus labios,
sigo o camio marcado;
5guo polas tas pisadas os meus pasos,
por iso os meus ps non tremelean.
6Eu chmote, Deus; ti respndeme;
volve a min o teu odo, escoita a mia voz.
7Mostra a ta compaixn admirable,
ti que libras do inimigo
s que se acollen ta dereita.
8Grdame coma menia dos teus ollos,
escndeme sombra das tas s
9dos malvados que me asaltan,
dos inimigos que me cercan.
10Pechan as sas entraas
e falan con soberbia.
651

A BIBLIA

11Dan pasos para rodearme,

espritanme para botarme por terra,
12coma o len que degora a sa presa,
coma o leoncio engruado na coveira.
13rguete, Seor; failles fronte e dobrgaos;
lbrame coa ta espada dos malvados,
14coa ta man, Seor, dos mortais,
dos mortais do mundo, que teen sorte na vida:
enchen o ventre cos teus bens,
frtanse os seus fillos
e deixan o resto para os seus nenos.
15Mais eu verei con felicidade a ta presencia,
despertar, saciareime de verte.
SALMO 18 (17)
Canto de victoria
1Do mestre do coro. De David, servo do Seor, que recitou
esta cntiga dediante do Seor, por telo librado do
poder de tdolos seus inimigos e da man de Xal. Dixo:
2Eu mote, Seor, a mia forza,
3Seor, a mia rocha, o meu castro, o meu refuxio,
meu Deus, penedo onde me acollo,
o meu escudo, o meu alczar, o meu castelo.
4Eu invoco Seor, o adorable,
e salvarame dos meus inimigos.
5As ondas da morte rodanme,
as correntes do averno atroplanme;
6cnguenme as cordas do abismo,
sorprndenme as trampas da morte.
7No apreto chamo Seor,
suplico cara meu Deus.
El escoita a mia voz desde o santuario,
o meu clamor chega s seus odos.
8A terra estarrcese e treme,
os fundamentos dos montes estremecen,
abalan por causa da sa ira.
9Do seu nariz sobe fume,
da sa boca lume devorante,
de todo el ascuas acesas.
10Abaixa o ceo e descende
con mesta nboa debaixo dos seus ps.
11Voa a cabalo dun querube,
subindo nas s do vento.
12Das tebras fai o seu cerco;
das augas escuras e das mestas nubes,
652

A BIBLIA

a tenda que o rodea.

13Co relampo da sa presencia
as nubes desfanse en sarabia e lstregos.
14O Seor atrona desde o ceo,
o Altsimo fai resoa-la sa voz.
15Lanza as sas setas e disprsaos,
os seus lstregos enlouqucenos.
16Os fondos do mar dixanse ver,
os fundamentos do orbe quedan espidos,
polas tas ameazas, Seor,
polo soprido da ta ira.
17Desde o ceo tende El a man e clleme,
trame das augas caudais.
18Lbrame do inimigo poderoso,
de rivais mis fortes ca min.
19No da funesto fanme fronte,
pero o Seor o meu arrimo:
20scame a campo aberto,
slvame, porque me ama.
21O Seor premia a mia rectitude,
retribe a mia pureza de conducta.
22Eu gardo os camios do Seor
e non son rebelde meu Deus;
23teo vista os seus preceptos,
non eludo os seus mandatos,
24son sincero diante del
e grdome do pecado.
25O Seor retribe a mia rectitude
e a mia pureza de obrar na sa presencia.
26Co piadoso mstraste piadoso
e co sincero es sincero;
27co puro mstraste puro
e co renarte es retorto.
28Ti slva-los humildes
e abte-los soberbios.
29Ti fas luci-la mia candea,
o Seor, meu Deus, aluma as mias tebras.
30Contigo podo encararme cunha tropa;
co meu Deus, saltar murallas.
31Os camios de Deus son perfectos,
a palabra do Seor ben probada:
o escudo para cantos a El se acollen.
32Quen Deus, fra do Seor?
Quen unha rocha, fra de noso Deus,
653

A BIBLIA

33o Deus que me cingue de forza

e fai perfecto o meu camio?
34El dme ps coma os dos cervos
e ponme nas alturas;
35adestra as mias mans para a loita
e os meus brazos para tensa-lo arco de bronce.
36Ti dixasme o teu escudo salvador,
a ta dereita sostenme,
a ta bondade engrandceme.
37Fasme dar pasos longos,
e non tremen os meus ps.
38Perseguirei o inimigo ata o pillar,
non voltarei sen acabar con el;
39esmagareino xa e non se poder erguer,
caer debaixo dos meus ps.
40Ti cnguesme de forza para a loita,
sometes a cantos se me enfrontan.
41Fas que os meus inimigos volvan a espalda,
para que eu poida destru-los que me odian.
42Piden socorro, pero ningun os axuda,
xemen cara Seor, mais El non lles responde.
43Espallareinos, coma po diante do vento,
varrereinos, coma lama das ras.
44Ti lbrasme do pobo en motn,
posme cabeza das xentes:
pobos non coecidos rndenme homenaxe.
45Nada mis or, xa me obedecen,
adlanme os estranxeiros;
46os estranxeiros embarllanse
e saen tremendo dos seus refuxios.
47Viva o Seor, bendita a mia rocha;
sexa exaltado Deus, o meu salvador,
48o Deus que me d satisfaccin
e somete pobos meu xugo.
49Ti lbrasme dos inimigos,
rguesme sobre os adversarios,
slvasme dos violentos.
50Por iso hei de louvarte, Seor, diante dos pobos:
cantarei o teu nome,
51o que lle d rei grandes victorias
e mostra misericordia seu unxido,
a David e sa liaxe, para sempre.
SALMO 19 (18)
654

A BIBLIA

Os ceos pregoan
1Do mestre do coro. Salmo, de David.
2Os ceos proclaman a gloria de Deus,
o firmamento pregoa as obras das sas mans.
3Un da psalle outro a mensaxe,
unha noite transmtelle outra a noticia.
4Sen que falen nin conten,
sen que se sinta a sa voz,
5por toda a terra vai o seu anuncio,
ata os confns do mundo a sa palabra.
O sol pxolle al no ceo unha tenda:
6coma un desposado, sae da sa alcoba
e, ledo coma un heroe, percorre o seu camio.
7Ten nun extremo do ceo a sada
e, no seu xiro, chega outro extremo:
nada se sustrae sa calor.
8A lei do Seor perfecta:
reconforta a alma;
a declaracin do Seor firme:
fai sabio inxenuo;
9os mandatos do Seor son rectos:
aledan o corazn;
o precepto do Seor limpo:
ilumina os ollos;
10o temor do Seor puro:
permanece por sempre;
as decisins do Seor son verdadeiras:
enteiramente xustas.
11Son mis cobizables c ouro
mis c metal precioso;
son mis doces c mel,
mis c zume da antera.
12Anda que o teu servo os quere cumprir
e pon coidado en gardalos,
13quen se decata dos erros?
Lmpame ti de canto se me esquece,
14preserva teu servo da soberbia,
para que non me domine.
Entn serei perfecto,
limpo de pecados graves.
15Dgnate acepta-la palabra
da mia boca,
e o sentir do meu corazn,
Seor, a mia rocha e o meu redentor.

655

A BIBLIA

SALMO 20 (19)
Oracin polo rei
1Do mestre do coro. Salmo, de David.
2Que te escoite o Seor na hora do apreto,
que te protexa o Deus de Xacob;
3que do santuario che mande socorro,
que te sostea desde Sin.
4Lembre as tas ofrendas,
gstenlle os teus sacrificios;
5outrgueche o que queres,
cumpra os teus proxectos.
6Que poidamos ns festexa-la ta victoria
e no nome do noso Deus ergue-las bandeiras:
outrgueche o Seor canto lle pidas.
7Xa sei que o Seor lle d a victoria seu unxido,
que lle responde desde o seu ceo santo
coa forza liberadora da sa dereita.
8Uns confan nos seus carros, outros na sa cabalera;
pero ns invocmo-lo Seor, noso Deus.
9Abananse eles e caen,
mentres nosoutros nos erguemos e quedamos en p.
10Dlle, Seor, a victoria rei,
escitanos, cando te chamamos.
SALMO 21 (20)
Bendicin para o rei
1Do mestre do coro. Salmo, de David.
2Seor, co teu poder algrase o rei,
exulta coa ta victoria.
3Ti outrgaslle o que arela o seu corazn,
non lle nga-lo que piden os seus labios.
4Seslle encontro coa ta bendicin
e poslle na cabeza coroa de ouro fino.
5Pdeche vida, e ti dslle
duranza de das sen fin.
6A sa gloria medra coa ta axuda;
revstelo de honor e maxestade.
7Dslle constante bendicin,
algralo coa ta presencia.
8O rei confa no Seor,
e co favor do Altsimo non cae.
9Aprese a ta man a tdolos teus inimigos,
agarre a ta dereita s que te odian;
656

A BIBLIA

10prndelles lume, coma a un forno,

na hora en que te mostres.
Que o Seor os consuma na sa ira,
que enteiros o lume os engula.
11Extirpa da terra o seu froito,
a sa caste de entre os homes.
12Anque boten maldade sobre ti
e urdan insidias, non han prevalecer,
13pois ti faralos fuxir,
tensara-lo arco contra eles.
14rguete, Seor, no teu poder;
ns cantaremos con salmos a ta forza.
SALMO 22 (21)
O xusto que sofre
1Do mestre do coro, segundo "A cerva do abrente". Salmo, de David.
2Meu Deus, meu Deus, por que me abandonas,
lonxe do meu socorro e das palabras do meu xemido?
3Meu Deus, clamo de da, e non respondes;
de noite, e non atopo sosego.
4Mais ti e-lo santo
para ti a louvanza de Israel.
5En ti confiaron nosos pais,
confiaron, e ti liberchelos;
6clamaron cara a ti, e foron salvos,
confiaron en ti e non lles fallaches.
7Pero eu son un verme mis ca un home,
vergonza da xente e desprezo do pobo.
8Tdolos que me ven fan burla de min,
torcendo os labios, movendo a cabeza:
9-"Acode Seor, que El o libre,
que El o salve, se que o ama".
10Ti es quen me sacou do seo materno,
quen me achegou s peitos de mia nai;
11a ti estou encomendado desde o nacemento,
desde o ventre materno ti e-lo meu Deus.
12Non te apartes de min, pois o perigo est preto,
e non hai quen acorra.
13Rodame un fato de xuvencos,
crcanme touros de Baxn;
14abren a boca cara a min
lens que devoran e bran.
15Son coma auga que se verte,
teo tdolos sos esnogados;
o meu corazn, coma cera,
657

A BIBLIA

derrtese nas mias entraas.

16A mia gorxa est reseca, coma tella,
a lingua apegada padal:
botchesme no po da morte.
17Rodanme cans,
crcame un fato de malvados,
atan as mias mans e os meus ps.
18Eu podo conta-los meus sos
eles observan, non me quitan ollo.
19Reparten os meus vestidos
e botan s sortes o meu manto.
20Pero ti, Seor, non esteas lonxe;
meu socorro, ven axia axudarme.
21Salva a mia vida da espada;
o meu nico ben, da gadoupa do can;
22lbrame da boca do len,
defndeme dos cornos do touro.
23Eu falareilles de ti s meus irmns,
louvareite no medio da asemblea.
24Servidores do Seor, louvdeo,
liaxe de Xacob, glorificdeo,
liaxe de Israel, temdeo.
25Pois El non despreza nin desdea
a afliccin dos humildes;
non lles esconde o seu rostro,
e, cando piden axuda, El escoita.
26De ti vn a mia louvanza na asemblea;
cumprirei os meus votos, ante os que te temen.
27Os pobres comern ata fartarse,
louvarn Seor os que o buscan
e disfrutarn de vida duradeira.
28Acordarn e volvern Seor
tdolos confns da terra;
axeonllaranse na sa presencia
as familias todas dos pobos.
29Abof, o reino do Seor,
e El goberna as nacins.
30A El s adorarn os satisfeitos da terra,
ante El axeonllaranse os que baixan po
coa sa alma sen vida.
31A sa posteridade hao servir
e proclamar Seor polas xeracins.
32Cando vean, cantarn a sa xustiza
e as sas obras para os que nazan.
SALMO 23 (22)
O bo pastor
658

A BIBLIA

1Salmo, de David.
O Seor o meu pastor: nada me falta.
2Os pastos verdecentes lvame a repousar,
lvame a beber s augas tranquilas:
3El repn as mias forzas.
Guame por vereas rectas,
por mor do seu nome.
4Se tiver de pasar por vagoadas sombrizas,
ningn mal temera, pois ti vas comigo:
o teu bastn e o teu caxato son o meu sosego.
5Ti pos para min a mesa,
cara dos meus inimigos;
nxesme con perfume a cabeza,
e a mia copa reborda.
6A ta bondade e o teu amor vanme seguindo
tdolos das da vida.
Eu habitarei na casa do Seor
longo dos meus das.
SALMO 24 (23)
O rei glorioso
1De David, salmo.
Do Seor a terra e canto a enche,
o orbe e canto nel habita.
2El quen a fundou sobre os mares
e quen a asegurou sobre as correntes.
3Quen poder subir monte do Seor?
Quen poder quedar no seu santuario?
4O que ten as mans limpas e puro o corazn,
o que non pon a mente en cousas vas
e non xura nunca en falso.
5Ese recibir do Seor bendicin
e xustiza de Deus, o seu salvador.
6As a liaxe dos que o buscan,
dos que buscan a presencia do Deus de Xacob.
7Erguede, portas, os linteis,
alzdevos, antigos portais,
para que entre o rei da gloria.
8Quen ese rei da gloria?
O Seor, forte e valente,
o Seor, valente nas batallas.
9Erguede, portas, os linteis,
alzdevos, antigos portais,
659

A BIBLIA

para que entre o rei da gloria.

10Quen ese rei da gloria?
O Seor dos exrcitos,
El o rei da gloria.
SALMO 25 (24)
Mstrame os teus camios
1De David.
Cara a ti ergo, Seor, a mia alma,
2en ti, meu Deus, confo.
Que non se ran de min os inimigos.
3Ningun que en ti espere quedar defraudado,
mentres se avergonzarn os traidores sen razn.
4Mstrame, Seor, os teus camios,
ensname os teus sendeiros,
5dirxeme na ta verdade, aprndeme,
pois ti es, Deus, o meu salvador
e estoute a esperar todo o da.
6Lmbrate, Seor, da ta compaixn e do teu amor,
pois existen desde sempre.
7Dos erros e das culpas da mia mocidade non te lembres:
acrdate de min segundo o teu amor,
Seor, pola ta bondade.
8O Seor bo e recto:
por iso ensnalle-lo camio s extraviados,
9dirixe s xustos no xuzo
e mstralles s humildes o vieiro.
10Os camios do Seor son todos amor e lealdade,
para os que gardan a sa alianza e as sas instruccins.
11Polo teu nome, Seor,
perdoa as mias culpas, que son grandes.
12Quen o que teme Seor?
El ensnalle o camio que ha elixir:
13pasar a vida con ben,
herdarn a terra os seus fillos.
14O segredo do Seor para os que o temen,
e instreos coa sa alianza.
15Teo sempre postos os ollos no Seor,
pois El tira da rede os meus ps.
16Vltate cara a min e tenme compaixn,
pois estou s e aflixido.
17No meu corazn medra a pesadume;
lbrame ti das angustias.
18Olla a mia afliccin e os meus traballos,
e perdoa os meus erros.
19Olla os meus inimigos, cantos son,
660

A BIBLIA

e o odio violento que me teen.

20Grdame a vida, slvame;
non me vexa defraudado por acollerme a ti.
21A inocencia e a rectitude hanme protexer:
a mia esperanza est en ti.
22Redime, Deus, a Israel
de tdalas sas angustias.
SALMO 26 (25)
Invocacin do inocente
1De David.
Faime xustiza, Seor,
pois a mia conducta inocente.
Confo no Seor, e non esvararei.
2Examname, Seor, e ponme proba,
esculca o meu interior e o meu corazn.
3Teo ante os ollos a ta misericordia
e ando na ta verdade.
4Non me paro con xente falsa,
nin me xunto cos hipcritas;
5aborrezo a reunin dos malfeitores,
e non sento cos impos.
6Purifico, Seor, as mias mans
e dou voltas arredor do teu altar,
7proclamando a ta louvanza,
contando as tas marabillas.
8Amo, Seor, a casa onde moras,
o lugar onde habita a ta gloria.
9Non xnte-la mia alma cos pecadores,
a mia vida coa xente sanguinaria,
10que leva o crime nas mans,
chea de suborno a sa dereita.
11A mia conducta inocente.
Slvame; ten compaixn de min.
12O meu p mantense en bo camio;
nas asembleas bendigo Seor.
SALMO 27 (26)
Na terra da vida
1De David.
O Seor a mia luz e salvacin,
a quen hei de temer?
O Seor o meu castelo,
ante quen hei de tremer?

661

A BIBLIA

2Cando os malfeitores me atacan

para devora-la mia vida,
son eles, os meus inimigos e opresores,
os que esvaran e caen.
3Mesmo se un exrcito acampase contra min,
o meu corazn nin temera;
anda que rompese o combate contra min,
tamn entn confiara.
4Unha cousa pdolle Seor,
unha cousa procuro:
habitar na casa do Seor,
tdolos das da vida,
para gozar da dozura do Seor,
visitando o seu templo.
5Na hora mala escndeme na sa tenda,
aclleme na sa morada,
rgueme enriba dunha rocha.
6Por iso levanto a cabeza
dominando os inimigos que me rodean.
Ofrecerei na sa morada sacrificios xubilosos,
cantarei e entoarei salmos Seor.
7Escoita, Seor, a voz que chama,
ten piedade e respndeme.
8Por ti dime o corazn:
-"Buscade a mia presencia".
A ta presencia eu busco, Seor.
9Non te escondas de min,
non me desbotes con ira.
Ti e-la mia axuda; non me deixes,
non me abandones, Deus, meu salvador.
10Se meu pai e mia nai me abandonan,
acollerame o Seor.
11Ensname, Seor, o teu camio,
guame pola senda recta,
por causa dos meus perseguidores.
12Non me entregues capricho do opresor,
pois rguense contra min falsas testemuas,
que respiran violencia.
13Eu espero gozar dos bens do Seor
na terra da vida.
14Espera no Seor;
ten corazn forte e valente
e espera no Seor.
662

A BIBLIA

SALMO 28 (27)
Splica e accin de gracias
1De David.
Por ti chamo, Seor;
non te fga-lo xordo, mia rocha,
pois se calas ti no meu caso,
serei coma os que baixan cova.
2Escoita o meu lamento, cando berro cara a ti
e levanto as mias mans cara teu templo.
3Non me arrebates cos impos e malfeitores,
que sadan coa paz s vecios,
mentres pensan mal nos adentros.
4Pgalles conforme os feitos
e conforme a maldade das sas accins;
dlles segundo a obra das sas mans,
devlvelle-lo seu merecido.
5Non contan coa accin do Seor,
nin coas obras da sa man:
que el os destra e non os restaure.
6Bendito sexa o Seor,
que escoita a mia splica.
7O Seor a mia forza e o meu escudo;
eu confo nel e axdame.
Algraseme o corazn
e doulle as gracias co meu canto.
8O Seor a forza do seu pobo,
fortaleza de salvacin do seu unxido.
9Salva teu pobo, bendice a ta herdade,
apacntaos e lvaos por sempre.
SALMO 29 (28)
Linguaxe da tempestade
1Salmo, de David.
Tributdelle Seor, fillos de Deus,
tributdelle Seor honor e forza;
2tributdelle Seor o honor do seu nome,
adorade Seor con ornamento sagrado.
3Unha voz:
"O Seor sobre as augas,
o Deus glorioso fai treboar,
o Seor sobre as moitas augas".
4Unha voz: "O Seor no seu poder".
Unha voz: "O Seor na sa maxestade".
5Unha voz:
663

A BIBLIA

"O Seor tronza os cedros,

tronza o Seor os cedros do Lbano;
6fai choutar, coma un becerro, o Lbano,
o Sirin coma un antlope".
7Unha voz: "O Seor fai lostregar".
8Unha voz: "O Seor estarrece o deserto,
estarrece o Seor o deserto de Cadex".
9Unha voz: "O Seor retorce os carballos
e arrinca os arboredos.
No seu santuario todo di: Gloria!
10O Seor pon o asento sobre as augas,
pon asento de rei eterno.
11O Seor dlle forza seu pobo,
o Seor bend seu pobo coa paz".
SALMO 30 (29)
Gracias pola vida
1Salmo, canto da dedicacin do templo do Seor. De David.
2Eu luvote, Seor, que me liberas
e non deixas que o inimigo faga riso de min.
3Seor, meu Deus,
eu suplico, e ti sndasme;
4scasme do abismo
e mantesme na vida,
lonxe dos que baixan sepulcro.
5Cantdelle Seor os seus amados,
louvade o seu santo nome.
6O seu asao dura s un intre;
o seu favor, toda a vida.
Se hai pranto tardia,
abrente xa hai ledicia.
7Eu digo ben seguro:
-"Nunca perecerei".
8O teu favor, Seor, sostn a mia forza;
pero se oclta-lo rostro, quedo conturbado.
9Por ti chamo, Seor,
meu dono suplico.
10Que gaas ti coa mia morte
e con que eu baixe sepulcro?
Ou que pode louvarte o po
e proclama-la ta fidelidade?
11Escoita, Seor; ten compaixn de min,
se ti, Seor, a mia axuda.
12Ti podes troca-lo loito en danza,
espirme do saco e vestirme de festa,
664

A BIBLIA

13para que o meu peito che cante, sen calar.

Seor, meu Deus,
por sempre te hei louvar.
SALMO 31 (30)
Nas tas mans est o meu porvir
1Do mestre do coro. Salmo, de David.
2A ti, Seor, eu acllome:
que endexamais non me vexa defraudado.
3Pon o odo cara a min,
dte prsa en socorrerme.
Se a rocha do meu refuxio,
o castelo forte onde me salve.
4Xa que ti e-la mia rocha e o meu castelo,
por mor do teu nome, dirxeme e guame.
5Trame da rede que me tenden,
pois ti e-lo meu refuxio.
6Nas tas mans encomendo a mia vida,
e ti librarasme, Seor, Deus fiel.
7Aborrezo a quen adora dolos vans;
en canto a min, eu confo no Seor.
8Teo gozo e ledicia na ta misericordia,
pois ti lla-la mia afliccin,
e coce-las mias angustias.
9Non me entregas nas man do inimigo,
ti pos en campo aberto os meus ps.
10Ten compaixn, Seor, pois estou aflixido,
gstanse de tristura os meus ollos,
a alma e mailas entraas.
11A mia vida consmese na dor,
os meus sos en xemidos;
a mia forza treme coa afliccin,
e consmense os meus sos.
12Son o riso dos inimigos,
a burla dos meus vecios.
Para os meus coecidos son espanto:
foxen verme na ra.
13Esqucense de min, coma dun morto;
eu son coma un cacharro que non serve.
14Oio o murmurar da xente
-terror por tdolos lados-,
cando se xuramentan contra min
e traman quitarme a vida.
15Mais eu teo confianza en ti, Seor,
665

A BIBLIA

e digo: -"Ti e-lo meu Deus.

16Nas tas mans est o meu porvir:
lbrame do poder dos inimigos e dos meus perseguidores.
17Fai brilla-lo teu rostro para o teu servo,
slvame, pola ta misericordia.
18Seor, que non me avergonce de invocarte;
que se avergoncen os malvados
e baixen, mudos, abismo.
19Enmudezan os labios mentireiros,
que falan en contra dos xustos
con insolencia, soberbia e desprezo.
20Que grande o ben
que reservas para aqueles que te temen,
o que lles fas s que a ti se acollen,
vista de tdalas xentes!
21Na ta presencia faslles un refuxio,
un agarimo contra a conxura humana.
Escndelos na ta tenda
das linguas maliciosas.
22Bendito sexa o Seor,
que me mostra un amor admirable
nunha vila amurallada".
23Moi apurado eu dica:
-"Botchesme de diante dos teus ollos".
Pero a verdade que me escoitas,
cando clamo cara a ti.
24Amade o Seor, tdolos xustos:
o Seor garda os leais
e dlle-lo seu pago s soberbios.
25Sede fortes e valentes
os que esperades no Seor.
SALMO 32 (31)
Perdoche-la mia culpa
1De David, maskil.
Feliz o que ten perdoada a sa culpa,
encuberto o seu pecado.
2Feliz aquel a quen o Seor
non lle ten en conta o seu pecado
e non leva fraude no esprito.
3Mentres calaba, consumanseme os sos;
era un laiarme todo o da.
4Da e noite a ta man pesaba sobre min
e o meu vigor murchou coma no ardor do vern.
5Confeseiche o meu pecado,
non che escondn o meu delito;
666

A BIBLIA

dixen para min: -"Confesarei os erros Seor",

e ti perdoche-la mia culpa.
6Por isto implorarante tdolos xustos,
na hora da sa angustia
e a enxurrada das augas
non os tocar.
7Ti e-lo meu agarimo: grdasme dos perigos
e cnguesme co gozo do rescate.
8Eu instruireite e ensinareiche
o camio que has de seguir;
aconsellareite, pousarei os meus ollos sobre ti.
9Non sexades coma o cabalo e o mulo,
que non teen entendemento:
hai que domrlle-lo mpetu coa rdea e mais co freo,
doutro xeito non se acercan.
10Moitas son as dores dos malvados,
pero quen confa no Seor
experimentar a sa gracia.
11Alegrdevos no Seor e reloucade os xustos,
aclamdeo tdolos rectos de corazn.
SALMO 33 (32)
Canto palabra creadora
1Alegrdevos, xustos, no Seor:
s rectos acelle-la louvanza.
2Festexade Seor con ctolas,
tocade con harpa de dez cordas.
3Cantdelle unha nova cntiga,
tanxdelle ben, con aturuxos.
4A palabra do Seor recta
e tdalas sas obras son leais:
5El quere o dereito e a xustiza,
a sa misericordia enche a terra.
6Pola palabra do Seor foron feitos os ceos,
polo alento da sa boca tdolos astros.
7Xuntou, coma nun fol, a auga do mar,
meteu en depsitos o ocano.
8Adore Seor a terra enteira,
estremzase diante del a poboacin do orbe,
9pois falou El, e existiron,
mandouno El, e xurdiron.
10O Seor estraga o consello das nacins,
desbarata os designios dos pobos.
11O consello do Seor dura por sempre,
667

A BIBLIA

os seus plans de xeracin en xeracin.

12Feliz a nacin que ten a Deus por Seor,
o pobo que El elixiu como herdade.
13Desde o ceo mira o Seor,
olla para tdolos homes;
14desde a sa morada observa
a tdolos habitantes da terra.
15El modelou o corazn de todos eles
e esculca as sas obras.
16Non os moitos soldados lle dan a victoria rei
nin a moita forza a que salva guerreiro;
17engano a cabalera para a victoria,
un grande exrcito non a salvacin.
18Os ollos do Seor miran polos seus fieis,
polos que esperan na sa misericordia,
19para libra-la sa vida da morte,
para os manter no tempo da miseria.
20Ns agardmo-lo Seor:
El o noso socorro, o noso escudo.
21Nel algrase noso corazn
e confiamos no seu nome.
22Vea a ns, Seor, a ta misericordia,
como de ti o esperamos.
SALMO 34 (33)
Prosperidade para os pobres
1De David. Cando se finxiu louco dediante de Abimlec e marchou despedido.
2Eu bendigo Seor en todo instante,
teo sempre na boca a sa louvanza;
3glorome no Seor,
e os humildes algranse, escoitalo.
4Exaltade comigo Seor,
louvemos xuntos o seu nome.
5Eu busco Seor, e El responde,
lbrame de tdolos temores.
6Ollade para El e refulxide,
non poades caras murchas.
7O Seor escoita pobre que o chama
e lbrao de tdolos apretos.
8O anxo do Seor acampa en torno s seus fieis
668

A BIBLIA

e dlles seguridade.
9Gustade e vede que bo o Seor:
feliz quen a El se acolle.
10Temede Seor os seus devotos,
pois nada lles falta s que o temen.
11Empobrecen os ricos, pasan fame,
pero s que buscan Seor ningn ben lles faltar.
12Vinde, fillos; escoitade:
ensinarivo-lo temor do Seor.
13Quen ama a vida
e arela das de prosperidade?
14Garda a ta lingua do mal,
os teus labios de falas enganosas.
15Arrdate do mal e fai o ben,
busca a paz, corre tras ela.
16Os ollos do Seor estn cara s xustos,
os seus odos cara seu clamor;
17mais o Seor mira con enfado s malvados,
para borrar da terra a sa memoria.
18Claman aqueles, e o Seor escoita,
lbraos de tdalas angustias.
19O Seor est preto do aflixido,
salva asoballado.
20Moitos son os males dos xustos,
pero de todos os libra o Seor.
21El coida dos seus sos,
nin un s rompern.
22A maldade mata impo;
quen aborrece os xustos ser castigado.
23O Seor redime os seus servos:
non ser castigado quen a El se acolle.
SALMO 35 (34)
O oprimido espera xustiza
1De David.
Ataca, Seor, s que me atacan,
combate s que me combaten.
2Colle escudo e broquel,
rguete para axudarme;
3brande a lanza, failles fronte s meus perseguidores,
dime: -"Eu son a ta salvacin".
4Avergncense e confndanse
os que buscan a mia vida;
volten avergonzados
os que buscan o meu dano.
5Sexan como coao ante o vento,
669

A BIBLIA

e que os axote o anxo do Seor.

6Sexa o seu camio tebregoso e esvaradizo,
e que os persiga o anxo do Seor.
7Sen razn tndenme redes,
sen razn cvanme foxos.
8Que lles vea a runa de improviso,
que os collan as redes que tenderon
e que caian nos foxos que cavaron.
9Eu alegrareime no Seor,
folgareime co seu socorro.
10Dir todo o meu ser:
-"Seor, quen hai coma ti,
que defnde-los humildes dos poderosos,
os pobres e indixentes dos que os desposen?"
11Presntanse testemuas violentas
e interrganme sobre cousas que non sei.
12Pganme mal por ben,
desposenme de todo.
13Pero eu, cando estaban eles enfermos,
vestame de saco,
aflixame co xexn
e inclinbame na splica.
14Como por amigos e irmns andaba de aqu para al,
como en d pola nai, estaba triste e murcho.
15Agora, no meu tropezo, algranse eles e xntanse:
xntanse contra min, baten de speto,
tronzan nun sen parar;
16profanan e fan burla,
renxen os dentes contra min.
17Canto tempo, Seor, o estars vendo?
Slvame a vida dos seus ruxidos,
o meu ben nico, dos lens.
18Eu dareiche gracias na asemblea,
louvareite ante a multitude.
19Que non se ran de min os que sen razn me queren mal,
non chisquen o ollo os que sen razn me odian.
20Endexamais non sadan coa paz,
contra a xente tranquila arman as trampas.
21Abren a boca contra min, para dicir:
-"Vaites, vaites! Vmolo cos nosos ollos".
22Ti, Seor, que ves, non cales,
non esteas lonxe de min.
23Esperta, aprate, por mor do meu dereito,
670

A BIBLIA

meu Deus e meu Seor, por mor da mia causa.

24Xlgame ti, Seor, meu Deus, conforme a ta rectitude,
que non se ran de min;
25que non poidan pensar: -"Ah! O que queriamos",
que non poidan dicir: -"Xa o engulipamos".
26Avergncense e confndanse
os que se alegran do meu mal;
cbranse de aldraxe e deshonra
os que se envalentan contra min.
27Que canten e se alegren
os que queren o meu triunfo,
e que poidan dicir: -"Sexa exaltado o Seor,
que quere a paz do seu servo".
28A mia lingua proclamar a ta xustiza
e a ta louvanza o da enteiro.
SALMO 36 (35)
Vinganza e providencia
1Do mestre do coro. De David, servo do Seor.
2Unha sentencia de culpa contra o impo
levo no corazn.
O temor de Deus non conta s seus ollos,
3gbanse de non atopar en si maldade que aborrecer.
4Os ditos da sa boca son malignos e falsos,
deixou de entender e de face-lo ben.
5No seu leito remoe na maldade,
teima no mal camio,
non ten repugnancia do mal.
6A ta misericorda, Seor, alcanza o ceo,
a ta fidelidade chega s nubes.
7A ta xustiza alta coma os montes,
os teus xuzos son fondos coma o mar.
Ti, Seor, socorres a homes e animais.
8Que precioso, Deus, o teu amor!
Os humanos acllense sombra das tas s,
9frtanse coa abundancia da ta casa.
Ti dslles a beber do ro das tas delicias,
10pois est en ti a fonte da vida,
e a ta luz fai que vexamos ns a luz.
11Alonga o teu favor s que te recoecen,
a ta providencia s rectos de corazn.
12Que os ps do soberbio non me atrapen,
que non me mova a man do impo.
13Al caen xa os malfeitores,
e, cados, non poden mis erguerse.
SALMO 37 (36)
671

A BIBLIA

Hai un porvir para os xustos

1De David.
Non te alporices por cousa dos malvados,
nin envxe-los malfeitores,
2pois axia secan, coma feno,
murchan, coma a herba.
3Confa no Seor e fai o ben,
vive na terra, practicando a lealdade;
4pon as delicias no Seor:
El darache o que arela o teu corazn.
5Encomenda Seor o teu porvir
e confa nel, que El far:
6El far sa-la ta xustiza coma a luz,
o teu dereito coma o sol do medioda.
7Descansa no Seor e espera nel,
non te irrites polos que triunfan
e polos que manexan a intriga.
8Calma a ira, reprime o noxo,
non te irrites: poderas facer mal.
9Os malvados sern certamente destrudos,
mais os que esperan no Seor posuirn a terra.
10Un pouco anda: xa os impos non existen,
fxate no seu lugar: xa non estn;
11os humildes, en cambio, herdan a terra
e gozan de paz perfecta.
12O malvado trama o mal contra os xustos
e renxe os dentes contra eles;
13pero o Seor ri das sas contas,
vendo que lles chega o seu da.
14Os impos desenvaan as espadas,
tensan os seus arcos,
para abate-los pobres e os humildes,
para lles da-la morte s honrados,
15Pero a sa propia espada lles atravesar o corazn
e hanse quebra-los seus arcos.
16Vale mis a migalla dos xustos
c opulencia dos malvados,
17pois s malvados rmpenlle-los brazos,
pero os xustos sostenos o Seor.
18O Seor coida da sorte dos honrados,
a sa herdade duradeira.
19No tempo da desgracia non quedarn defraudados,
nos das de fame han ter fartura.

672

A BIBLIA

20Perecern en troques os malvados,

murcharn os inimigos do Seor
coma o verde dos prados,
han esvaecer coma o fume.
21O malvado pide prestado e non devolve,
mais o xusto apidase e fai dons.
22Aqueles que El bendiga posuirn a terra,
os que El maldiga sern exterminados.
23O Seor asegura os pasos do home
que co seu camio o comprace.
24Non quedar por terra, anda que caia,
pois o Seor teno da man.
25Fun mozo e agora vou vello,
e nunca vin un xusto abandonado,
nin os seus fillos pedindo pan.
26Apidase sempre e presta,
e a sa descendencia louvada.
27Fuxe do mal e fai o ben,
e ters casa duradeira;
28porque o Seor ama a xustiza
e non abandona os seus fieis.
Estes perdurarn,
mentres a caste dos malvados arrincada.
29Os xustos herdarn a terra
e habitarn nela para sempre.
30A boca do xusto deita sabedora,
a sa lingua fala o que recto.
31Leva no corazn a lei de Deus,
e os seus pasos non tremelean.
32O malvado axexa xusto,
buscando darlle morte.
33Pero o Seor non o deixa da sa man
nin permite que o condenen no xuzo.
34Confa no Seor e garda o seu camio:
el levarate posesin da terra
e a ve-lo exterminio dos malvados.
35Vin o malvado fachendear,
crecer coma o cedro frondoso;
36pasei de novo e xa non estaba,
busqueino e non o atopei.

673

A BIBLIA

37Garda a inocencia e gusta do dereito,

pois para a xente de paz hai posteridade,
38mentres os pecadores sern dun golpe exterminados,
a posteridade dos malvados extinguida.
39A salvacin dos xustos vn do Seor:
El o seu refuxio no tempo da angustia.
40O Seor axdaos e lbraos,
lbraos dos malvados e presrvaos,
porque se acollen a El.
SALMO 38 (37)
Eu confeso a mia culpa
1Salmo, de David, en lembranza.
2Seor, non me reprendas con ira,
non me corrixas con noxo.
3As tas frechas espetronse en min,
sobre min descende a ta man.
4Non hai membro san no meu corpo
por mor da ta indignacin;
non hai sosego para os meus sos,
por causa do meu pecado.
5As mias culpas sbenme cabeza,
coma carga que non podo aturar;
6as mias chagas feden e deitan pus,
por culpa dos meus erros.
7Ando encollido, derreado,
sombrizo, todo o da.
8Os meus riles estn cheos de quentura,
non hai no meu corpo membro san.
9Estou esgotado, de todo deprimido,
bruando cos bramidos do meu peito.
10Tdalas mias ansias, Seor, che estn presentes,
os meus suspiros non se che esconden.
11O meu corazn palpita, as forzas abandnanme
e mesmo me falta a luz dos meus ollos.
12Amigos e compaeiros foxen das mias chagas,
os meus parentes qudanse lonxe.
13Os que atentan contra a mia vida tenden lazos,
os que buscan o meu mal falan de runa
e traman traicin todo o da.
14Pero eu son coma xordo que non oe,
coma mudo que non abre a sa boca.
15Son coma o que non oe
674

A BIBLIA

e non ten resposta que dar.

16En ti, Seor, confo,
e ti responders, Seor, meu Deus.
17Eu pido: -"Non se ran mia conta,
non me asoballen, se esvara o meu p".
18Porque, en verdade, estou para caer,
e a mia dor sempre comigo.
19Eu confeso a mia culpa,
inqudame o meu pecado.
20Os inimigos da mia vida son potentes;
son moitos os que me odian sen razn;
21os que volven mal por ben sonme hosts,
por buscar eu o ben.
22Non me abandones ti, Seor,
non esteas lonxe, meu Deus.
23Dte prsa a axudarme,
Seor, a mia salvacin.
SALMO 39 (38)
A medida dos meus das
1Do mestre do coro, segundo Iedutn. Salmo, de David.
2Propxenme coidar do meu comportamento,
non errar coa mia lingua,
gardar con freo a mia boca,
namentres o impo est diante.
3Afundinme no silencio, calei diante da sorte,
pero a mia dor recrudeceu.
4O corazn ardame por dentro,
o meu cavilar botaba lume,
e deixei libre a mia lingua.
5Mstrame, Seor, cal o meu porvir,
cal a medida dos meus das,
para que entenda o efmero que son.
6Dchesme vida de poucos palmos,
a mia existencia unha nada ante ti.
Como moito, un sopro
o que dura un home.
7Vaise coma unha sombra.
Axtase para nada,
atesoura sen saber para quen.
8E agora, Seor, que esperanza me queda?
A mia confianza est en ti.
9Lbrame ti dos meus pecados,
non me expoas burla dos parvos.
675

A BIBLIA

10Eu calo; non quero abri-la boca,

pois es ti quen acta.
11Arreda os teus golpes de min,
pois desfaime o furor da ta man.
12Ti castga-los homes para escarmento
e como a traza re-la sa fermosura:
soamente un sopro son os homes.
13Escoita, Seor, a mia oracin,
atende a mia queixa
e non fga-lo xordo s mias bgoas.
Eu son para ti un forasteiro,
un peregrino coma os meus antepasados.
14Deixa de espreitarme, para que poida alentar,
antes de que me vaia e non exista.
SALMO 40 (39)
Non escondo a ta xustiza
1Do mestre do coro. De David, salmo.
2Esperar, eu espero no Seor:
El vlvese para min e escoita o meu lamento.
3Trame do pozo burbullante,
da poza lamacenta;
ergue os meus ps sobre a rocha
e afirma os meus pasos.
4Ponme na boca un cantar novo,
louvanza do noso Deus.
O velo, moitos temern
e confiarn no Seor.
5Feliz o que pon no Seor a esperanza
e non acode s arrogantes,
que se extravan no engano.
6Grandes cousas fas, Seor, meu Deus;
nos teus proxectos sobre ns ningun se che semella.
Se quixese referilos e pregoalos,
excederan toda conta.
7Ti non queres sacrificios e ofrendas
-sobre iso abrchesme o odo-,
non pides holocaustos nin vctimas expiatorias.
8Entn digo: -"Aqu veo
co libro escrito para min".
9Face-la ta vontade, meu Deus, o que eu quero;
a ta lei est no fondo de min mesmo.
10Proclamo a ta salvacin na asemblea,
non pecho os meus labios: ben o sabes, Seor.
11Non escondo no peito a ta xustiza,
676

A BIBLIA

anuncio a ta fidelidade e o teu auxilio.

Non encubro o teu amor e a ta verdade
diante da gran asemblea.
12E ti, Seor, non me crre-las entraas;
que me garden sempre o teu amor e verdade,
pois males sen conto me rodean,
atrpanme as mias culpas,
xa non podo nin ver.
13Son mis numerosas cs pelos da cabeza,
e fltame o alento.
14Ten a ben, Seor, salvarme,
corre, Seor, a axudarme.
15Que se vexan confusos e corridos
os que me perseguen morte;
que volten para atrs, avergonzados,
os que buscan a mia runa;
16que enmudezan de vergonza
os que se rin de min.
17Algrense e folguen contigo
tdolos que te buscan;
que poidan sempre dicir
os que arelan a ta salvacin:
-"Exaltado sexa o Seor".
18Eu son humilde e pobre,
pero o Seor coida de min.
Ti e-la mia rocha, o meu liberador:
meu Deus, non te demores.
SALMO 41 (40)
Conforto na enfermidade
1Do mestre do coro. Salmo, de David.
2Feliz quen coida do coitado:
no da da calamidade librarao o Seor.
3O Seor gardarao, conservaralle a vida,
farao feliz sobre a terra
e non o entregar capricho do inimigo.
4O Seor socorrerao no leito da dor,
aliviarao na sa enfermidade.
5Eu digo: -"Seor, ten compaixn de min,
sndame, que teo pecado contra ti".
6Os meus inimigos agiranme o peor:
-"A ver se morre e se perde o seu nome".
7Se algn me vn ver, finxe,
garda nos adentros cousas de malicia,
677

A BIBLIA

para pregoalas sar.

8Os meus inimigos xntanse para murmuraren de min,
e apenme o mal que padezo:
9-"Unha peste maligna caeu sobre el;
deitouse para non se erguer nunca mis".
10Mesmo o amigo en quen confiaba,
que coma do meu pan,
levanta o seu p contra min.
11Pero ti, Seor,
ten compaixn de min e ponme en p,
para que poida pagarlles.
12Nisto saberei que teo o teu favor:
que o meu inimigo non cante victoria sobre min.
13Se eu estou san, que ti me sosts
e mantesme sempre diante de ti.
14Bendito sexa o Seor, Deus de Israel,
desde sempre e para sempre. Amn. Amn.
SALMO 42 (41)
A mia alma ten sede
1Do mestre do coro. Maskil, dos coretas.
2Como devece a cerva pola auga dos regatos,
as devece por ti, meu Deus, a mia alma.
3A mia alma ten sede do Deus vivo:
cando verei o rostro de Deus?
4As mias bgoas son, da e noite, o meu pan,
mentres decote me din:
-"Onde est o teu Deus?".
5Cando diso me lembro,
desafoga comigo a mia alma:
-"Eu marchaba fronte do pobo
cara casa de Deus,
entre voces de xbilo e louvanza
de xento en festa".
6Por que desacougas, mia alma,
e por que andas inqueda?
Volverei anda a louvalo:
a mia salvacin, o meu Deus.
7A mia alma esmorece,
e por iso lmbrome de ti,
desde o Xordn, o Hermn e o Misar.
8Un abismo chama a outro
con voces de cachoeira;
as tas cristas e as tas ondas
678

A BIBLIA

pasan por riba de min.

9Polo da outorga o Seor a sa axuda,
pola noite cntolle Deus da mia vida.
10Direille: -"Mia rocha, por que te esqueces de min?
Por que terei que andar penando,
asoballado polo inimigo?".
11Qubranseme os sos
polas burlas dos opresores,
que decote me din:
-"Onde est o teu Deus?".
12Por que desacougas, mia alma,
e por que andas inqueda?
Espera en Deus.
Volverei anda a louvalo:
a mia salvacin, o meu Deus.
SALMO 43 (42)
A mia alma ten sede
1Faime xustiza, Deus; defende a mia causa
da xente sen piedade;
lbrame do home falso e perverso.
2Ti e-lo meu Deus e o meu refuxio.
Por que, pois, me rexeitas?
Por que terei que andar penando
asoballado polo inimigo?
3Manda a ta luz e a ta verdade,
que elas me guiarn;
levaranme teu monte santo,
ta mesma morada.
4Achegareime altar de Deus,
o Deus da mia alegra,
e louvareite son da ctola,
Deus, o meu Deus.
5Por que desacougas, mia alma,
e por que andas inqueda?
Espera en Deus.
Volverei anda a louvalo:
a mia salvacin, o meu Deus.
SALMO 44 (43)
rguete e redmenos
1Do mestre do coro. Dos coretas, maskil.
2Ns mesmos, Deus, omolo,
e nosos pais nolo contaron:
679

A BIBLIA

a obra que fixeches nos seus das,

nas idades remotas.
3Coa ta propia man
desherdaches xente, para establecelos,
destruches nacins, para estendelos.
4Non adquiriron o pas coa sa espada,
nin foi o seu brazo quen lles deu a victoria,
senn a ta dereita e o teu brazo
e a luz da ta presencia, porque os amabas.
5Es ti, meu Deus e meu rei,
quen lle d a victoria a Xacob.
6Contigo rexeitmo-los nosos agresores,
no teu nome calcamos nos nosos adversarios.
7Non no meu arco en quen confo
nin a mia espada a que me d a victoria.
8Ti es quen nos libra dos que nos aldraxan,
quen confnde-los que nos odian.
9En Deus est a nosa gloria,
no seu nome, a nosa gabanza.
10Mais agora rexitasnos, exposnos vergonza,
non saes cos nosos exrcitos guerra.
11Dixasnos recuar diante dos inimigos,
esplianno-los nosos agresores.
12Entrgasnos, coma res de matadeiro,
espllasnos entre tdalas xentes.
13Vendes sen prezo teu pobo,
sen gaar na sa venda.
14Fas de ns o riso dos vecios,
a burla e o escarnio do arredor.
15Fas de ns a rexouba das xentes
e o aceno burln dos demais pobos.
16A deshonra est todo o da ante min,
cbreme a cara a vergonza
17cando escoito s que insultan e aldraxan,
cando vexo inimigos e adversarios.
18E todo isto pasounos sen te esquencermos,
sen violrmo-la ta alianza,
19sen volver atrs o noso corazn,
nin desvia-los ps do teu camio.
20Ti botchesnos s chacais,
cubrchesnos de tebras.
21Se esquecesmo-lo noso Deus,
ou erguesmo-las mans a un deus alleo,
22non o a Deus descubrir,
680

A BIBLIA

El, que coece os ntimos segredos?

23Pola ta culpa somos decote degolados,
tratados coma res de matadeiro.
24Esperta, por que ests, Seor, durmido?
rguete. Non nos rexeites para sempre.
25Por que escnde-la ta cara,
esquce-la nosa miseria e opresin?
26O noso alento est postrado no po,
o noso ventre polo chan.
27rguete na nosa axuda,
redmenos, pola ta misericordia.
SALMO 45 (44)
Unha cntiga para o rei
1Do mestre do coro, con ctolas de Xuxn. Dos coretas, maskil. Cntiga de amor.
2No meu corazn bole unha palabra fermosa:
vou recitar unha cntiga para o rei;
a mia lingua lixeira, coma pluma de escribn.
3Ti e-lo mis fermoso dos nacidos de home,
os teus labios deitan a gracia;
por iso Deus te bend para sempre.
4Cingue, valente, a ta espada,
ela o teu brillo e a ta gloria.
5A ta gloria est en loitar
pola verdade e pola xustiza;
os teus adornos son os escarmentos da ta dereita.
6As tas setas son agudas: diante de ti caen os pobos
e no medio deles os inimigos do rei.
7O teu trono, coma o de Deus, duradeiro,
un cetro de equidade, o teu cetro real.
8Ti ma-la xustiza e aborrce-la iniquidade;
por iso Deus te unxiu
con leo de alegras, entre os teus compaeiros.
9A mirra, loe e casia recenden os teus vestidos,
en pazos de marfil algrante as harpas.
10Fillas de reis tes por amigas,
e ta dereita, a raa, con ouro de Ofir.
11Escoita, filla; olla e atende:
esquece o teu pobo e a casa de teu pai.
12O rei est prendado da ta fermosura:
rndete a el, pois el o teu seor.
13Os de Tiro veen con presentes,
os prceres dos pobos buscan o teu favor.
14Entra con todo o honor dunha princesa,
bordados en ouro os seus vestidos;
681

A BIBLIA

15con variado atavo conducida rei,

acompaada polas sas doncelas.
Presntante as amigas,
16condcente con xbilo algareiro,
introdcente no pazo do rei.
17No canto de teus pais tera-los teus fillos
e poralos por prncipes da terra.
18Eu farei que por xeracins se recorde o teu nome,
e que por sculos te louven as nacins.
SALMO 46 (45)
O Seor est connosco
1Do mestre do coro. Dos coretas, segundo Alamot, cntiga.
2Deus para ns refuxio e forza,
axuda certa na angustia.
3Por iso non tememos, anda que a terra trema
e os montes abalen cara mar;
4Anda que fervan e escumen as sas augas
e se estremezan os montes coa sa furia.
O Seor dos exrcitos est connosco,
o noso castelo o Deus de Xacob.
5Un ro: as sas correntes alegran a cidade de Deus,
a morada santa do Altsimo.
6Deus est no medio dela, e non pode caer,
Deus socrrea, despunta-lo da.
7Bran as xentes, revltanse os reinos;
fai El treboar, e derrtese a terra.
8O Seor dos exrcitos est connosco,
o noso castelo o Deus de Xacob.
9Vinde e vede as obras do Seor,
o que fai escarmentos na terra.
10Contn a guerra en tdolos confns,
rompe os arcos, quebra as lanzas,
queima os carros de guerra.
11-"Desistide e recoecede que eu son Deus,
por riba das xentes, por riba da terra".
12O Seor dos exrcitos est connosco,
o noso castelo o Deus de Xacob.
SALMO 47 (46)
O rei de toda a terra
1Do mestre do coro. Dos coretas, salmo.
2Aplaudide, pobos todos,
aclamade a Deus con cancins.

682

A BIBLIA

3O Seor excelso e terrible,

o grande rei de toda a terra.
4El subxuga os pobos para ns,
pon debaixo nosa as nacins.
5Escolle para ns a nosa herdade,
orgullo de Xacob, o seu amado.
6Deus sobe entre aclamacins,
o Seor, son de trompetas.
7Cantdelle a Deus, cantdelle,
cantdelle noso rei, cantdelle.
8Deus o rei de toda a terra:
cantdelle con xeito.
9Deus reina sobre as nacins,
sentado no seu trono sagrado.
10Os nobres dos pobos xntanse
co pobo de Deus de Abraham,
pois de Deus son os grandes da terra:
e El, o mis excelso.
SALMO 48 (47)
A cidade do noso Deus
1Cntiga. Salmo, dos coretas.
2Grande o Seor e digno de louvanza
na cidade do noso Deus.
3O monte santo, fermoso outeiro,
o gozo de toda a terra;
o monte Sin, cima setentrional,
a capital do gran rei.
4Deus nos seus alczares
deuse a coecer coma refuxio.
5Vede que se uniron os reis,
para marcharen xuntos contra ela;
6mais, vela, admirronse,
turbronse, fuxiron asustados.
7Colleunos al o terror,
un tremor coma de parto,
8coma cando o vento do leste
esnaquiza as naos de Trxix.
9Como o oiramos, as o vimos
na cidade do Seor dos exrcitos,
a cidade do noso Deus:
Deus fxoa firme para sempre.
10Ns festexamos, Deus, o teu amor
dentro do teu santuario.
11Coma o teu nome, Deus, as a ta louvanza
chega s confns da terra.
683

A BIBLIA

A ta dereita est chea de xustiza;

12algrase o monte Sin,
as cidades de Xud reloucan,
vista dos teus xuzos.
13Ddelle a volta a Sin,
contade as sas torres,
14fixdevos nos seus muros,
percorrede os seus pazos,
para podelo contar xeracin futura.
15O noso Deus de sempre e para sempre,
El quen nos gua por riba da morte.
SALMO 49 (48)
O porvir dos satisfeitos
1Do mestre do coro. Dos coretas, salmo.
2Ode isto, pobos todos,
escoitade, habitantes do mundo,
3o mesmo os humildes cs nobres,
os ricos e mailos pobres.
4Vou falar con sabedora,
matinar con intelixencia.
5Abrirei o odo sentencia,
exporei o encuberto son da lira.
6Por que hei ter medo da desgracia,
do mal con que me rodean os meus perseguidores?
7Dos que confan na riqueza
e se gloran da sa fartura,
8ningun pode librarse
nin pagar a Deus o seu rescate.
9O prezo das sas vidas cara por demais,
est para sempre fra do seu alcance:
10non podern vivir eternamente
sen pasaren pola morte.
11Vese que morre o sabio
e que igualmente perecen o parvo e mailo insensato.
12O sartego ser a sa casa para sempre,
a sa morada perpetua,
por mis que desen s terras os seus nomes.
13O home non dura na opulencia,
perece coma os animais.
14Este o camio dos parvos
e o porvir dos satisfeitos.
15Coma ovellas caen no abismo,
o seu pastor a morte:
cedo van al dereitos.
684

A BIBLIA

A sa figura desfaise,
a sa morada o abismo.
16Mais Deus rescatar a mia vida
do poder do abismo:
El hame recoller.
17Non desacougues se algun se enriquece
e aumenta os bens da sa casa,
18pois nada levar consigo cando morra
nin a sa riqueza ir tras el.
19Anda que en vida se gabe:
-"Admiran o ben que vives",
20ir xuntarse con seus pais,
que endexamais non vern a luz.
21O home na opulencia non reflexiona,
coma os animais que perecen.
SALMO 50 (49)
Chamada a xuzo
1Salmo, dos asafitas.
Fala o Seor, o Deus dos deuses,
convoca a terra desde oriente a occidente.
2Desde a fermosa Sin Deus resplandece,
3o noso Deus vn e non cala.
Diante del un lume que abura,
arredor del a tempestade que bra.
4Desde o alto convoca o ceo e maila terra
para xulga-lo seu pobo.
5-"Congregade ante min os meus fieis,
que cun sacrificio fixeron comigo alianza".
6Os ceos anunciarn a sa xustiza,
pois Deus mesmo quen xulga.
7-"Escoita, meu pobo, que che falo,
Israel, que vou declarar contra ti.
Eu son Deus, o teu Deus.
8Non te reprendo polos teus sacrificios,
pois os teus holocaustos estn sempre ante min.
9Eu non aceptarei becerros do teu gando
nin carneiros dos teus rabaos,
10pois mias son as feras todas dos bosques
e nos meus montes hai animais a milleiros,
11coezo os paxaros do ceo,
e teo man canto bole nos campos.
12Se tivese fame, non cho ira dicir,
pois meu o mundo e canto o enche.
13Acaso como eu carne de touros
e bebo sangue de carneiros?

685

A BIBLIA

14Ofrcelle a Deus a louvanza

e cumpre os teus votos Altsimo.
15Invcame no tempo do apuro:
eu salvareite e ti darasme gloria".
16Dille Deus impo:
-"Para que recta-los meus mandatos
e levas na boca a mia alianza,
17ti que desprza-la instruccin
e te viras de costas contra os meus preceptos?
18Cando ves un ladrn, corres con el
e entre os adlteros atpa-lo teu sitio.
19Abre-la boca para o mal
e a ta lingua trama o engano.
20A penas sentas, falas do irmn
e traslle a sona filla da ta nai.
21Cando isto fas, terei eu que calar?
Pensas que son coma ti?
Reprndote e acsote cara".
22Entendede ben isto, os que esquecedes a Deus,
antes que vos destroce, sen que ningun vos salve.
23O que ofrece louvanza dme gloria;
que vai por bo camio
dareille a salvacin de Deus.
SALMO 51 (50)
Miserere
1Do mestre do coro. De David.
2Cando o veu ver Natn o profeta, despois de se ter
xuntado David con Batxeba.
3Apidate de min, meu Deus, pola ta bondade,
pola ta misericordia, borra o meu pecado;
4lvame ben da mia iniquidade,
lmpame da mia culpa.
5Eu recoezo o meu pecado
e teo sempre presente a mia culpa.
6Contra ti, contra ti mesmo, eu pequei
e fixen o que malo s teus ollos:
por iso ser xusta a ta sentencia
e aparecer recto o teu xuzo.
7Si, eu nacn no pecado,
no mal concebiume mia nai;
8e ti ma-la verdade no corazn
e no ntimo ensnasme sabedora.
9Purifcame co hisopo, e serei limpo,
lvame ti, e quedarei branco coma a neve.
686

A BIBLIA

10Faime senti-lo gozo e a ledicia,

que relouquen os meus sos quebrantados.
11Arreda do meu pecado a ta vista
e borra as mias culpas.
12Crea, Deus, en min un corazn puro,
renvame por dentro cun esprito firme.
13Non me botes da ta presencia
e non tires de min o teu santo esprito.
14Devlveme a alegra da ta salvacin,
sostenme co esprito xeneroso.
15Ensinarei o teu camio s pecadores
e volvern a ti os descarriados.
16Lbrame dos delitos de sangue,
Seor, meu Deus e salvador,
e a mia lingua contar a ta xustiza.
17Abre, Seor, os meus labios,
e a mia lingua pregoar a ta louvanza.
18Con sacrificios ti non te compraces,
se che ofrezo holocaustos, non os aceptars:
19O meu sacrificio, Deus, ser o esprito contrito:
o corazn contrito e humilde
ti, Deus, non o desprezas.
20Faille ben a Sin, pola ta bondade,
restaura os muros de Xerusaln.
21Entn aceptara-los sacrificios puros,
inmolaranse xuvencos nos teus altares.
SALMO 52 (51)
Malos e bos tern a sa recompensa
1Do mestre do coro. Maskil, de David.
2Cando veu Doeg o edomita onda Xal para lle dicir: David est na casa de Abimlec.
3Que gloria atopas na maldade,
home potente e despiadado?
4Psa-lo da a tramar crimes,
a ta lingua coma navalla afiada,
ti, artfice do engano.
5Prefre-lo mal ben,
a mentira palabra xusta;
6gustas das conversas que corroen,
ti, lingua embusteira.
7Por iso Deus hate destrur enteiramente:
hate coller e botar da ta tenda,
arrincarache a raz da terra da vida.
8O velo, os xustos crern,
687

A BIBLIA

e farn a burla del:

9-"Este o valente
que non buscaba en Deus refuxio.
Confiaba nas sas riquezas,
facase forte nos seus crimes".
10Mais eu son oliveira verde
na casa do Seor.
Confo no amor de Deus
polos sculos, por sempre.
11Louvarei decote os teus feitos,
esperarei no teu nome,
porque ti es bo cos amigos.
SALMO 53 (52)
Non hai quen faga o ben
1Do mestre do coro, segundo Mahalat. Maskil, de David.
2Pensan os parvos para si:
-"Deus non est".
Corrompidos, de conducta abominable:
non hai quen faga o ben.
3Deus observa os homes desde o ceo,
para ver se hai algn asisado,
algn que pregunte por Deus.
4Andan todos desviados,
por xunto corrompidos.
Non hai quen faga o ben,
non hai sequera un.
5 que non aprendern os malfeitores?
Engolen o meu pobo coma pan,
sen preguntaren por Deus.
6Al van tremendo de medo,
cando non haba razn para temer.
Deus esparexe os sos dos traidores;
e eles avergnzanse de ti
porque Deus os rexeita.
7Quen lle traer de Sin a salvacin a Israel?
Cando vire o Seor a sorte do seu pobo,
exultar Xacob, alegrarase Israel.
SALMO 54 (53)
A mia axuda
1Do mestre do coro, con instrumentos de corda. Maskil, de David.
688

A BIBLIA

2Cando vieron os de Zif dicirlle a Xal: David escndese onda ns

3Slvame, Deus, polo teu nome,
co teu poder defende a mia causa.
4Escoita, Deus, a mia splica,
atende a mia palabra.
5rguense contra min homes soberbios,
homes violentos buscan a mia vida,
sen teren a Deus en conta.
6Mais Deus a mia axuda,
o Seor quen sostn a mia vida.
7Recaia a desgracia sobre os meus perseguidores,
extermnaos, pola ta fidelidade.
8Eu ofrecereiche gustoso sacrificios,
louvareite, Seor, porque es bo.
9Ti lbrasme de tdolos apretos
e mstrame os inimigos en desfeita.
SALMO 55 (54)
Un refuxio da violencia
1Do mestre do coro, con instrumentos de corda. Maskil, de David.
2Escoita, Deus, a mia oracin,
non te escondas da mia splica.
3Atndeme, respndeme,
que me abalan as coitas.
4Contrbame a ameaza do inimigo,
o barullo dos malvados.
Botan calamidades sobre min,
afrntanme con asao.
5O corazn retrceseme dentro,
asltanme medos de morte;
6ntranme terrores e tremores
e cbreme o espanto.
7Penso: -"Quen me dese s de pomba
para voar e pousar!
8Fuxira moi lonxe,
fara pousada no deserto.
9Atopara axia agarimo
do furacn e da treboada".
10Confunde, Seor, baralla as sas linguas,
pois vexo na cidade violencia e discordia:
11da e noite xiran
redor das sas murallas.
Dentro dela estn o crime e a intriga;
689

A BIBLIA

12no seu seo, a calamidade;

das sas prazas non se afastan
a opresin e o engano.
13Se fose meu inimigo o que me aldraxa,
eu sabera aturalo;
se fose meu adversario o que me oprime,
eu agacharame del.
14Mais es ti, un do meu igual,
meu amigo e compaeiro,
15con quen tiven doce intimidade,
con quen fun de festa casa de Deus.
16Que a morte os sorprenda,
que caian vivos no abismo,
xa que dentro deles mora a maldade.
17Eu invoco meu Deus,
e o Seor hame salvar.
18A tarde, ma e medioda,
quixome suspirando,
e el hame escoitar.
19Sacarame con ben da loita,
anda que sexan moitos contra min.
20Deus escoitar e humillaraos,
El, que goberna desde sempre,
pois nin hai neles enmenda
nin teen temor de Deus.
21Erguen a man contra os amigos
e violan os pactos.
22Falan coa suavidade da manteiga,
pero pensan na guerra;
as sas palabras soan moles coma aceite,
pero son coitelos afiados.
23Encomenda Seor a ta sorte,
que El te soster:
El non deixa nunca que o xusto abanee.
24Ti, Deus, botaralos
no pozo da perdicin.
Os criminais e os traidores
non mediarn os das da sa vida;
pero eu confo en ti, Seor.
SALMO 56 (55)
Do meu peregrinar ti levas conta
1Do mestre do coro, segundo Ionat lem rehoquim. De David,
miktam. Cando os filisteos o tian preso en Gat.
2Apidate, Deus, de min, que me asoballan,
que me atacan e me oprimen todo o da;
690

A BIBLIA

3asobllanme o da enteiro os inimigos,

son moitos os que me atacan.
4Cando o terror me colle,
eu confo en ti.
5En Deus, de quen celebro a promesa,
en Deus confo e non temo,
que poden facerme os homes?
6Aflxenme o da enteiro,
os seus proxectos son todos para mal.
7Pense axexo,
esculcan os meus pasos,
en busca da mia vida.
8Escaparn sa maldade?
Abate, Deus, os pobos con asao.
9Do meu peregrinar ti levas conta:
recolle as mias bgoas no teu odre,
Non estn xa no teu libro?
10Os meus inimigos recuarn
o da en que eu te chame:
eu ben sei que Deus est por min.
11En Deus, de quen celebro a promesa,
no Seor, de quen celebro a palabra,
12en Deus confo e non temo,
que poden facerme os homes?
13Quero pagar, Deus, os votos que che fixen,
eu cumprirei a accin de gracias.
14Ti libras da morte a mia vida,
os meus ps dos tropezos,
e podo camiar na ta presencia
luz dos que estn vivos.
SALMO 57 (56)
Namentres pasa a afliccin
1Do mestre do coro, segundo "Non destras". De David,
miktam. Na caverna, fuxindo de Xal
2Apidate, Deus, apidate de min,
pois en ti busco agarimo;
busco agarimo sombra das tas s,
namentres pasa a afliccin.
3Eu invoco Deus Altsimo,
o Deus que cumpre comigo.
4Desde o ceo mandarame a salvacin,
confundir s que me oprimen,
mandar o seu amor e a sa verdade.
691

A BIBLIA

5Teo que morar entre lens,

que devoran s homes.
Os seus dentes son lanzas e frechas,
as sas linguas coitelos afiados.
6rguete, Deus, sobre o ceo,
enche a terra da ta gloria.
7Tenden redes meu paso,
para abate-la mia vida;
abren unha cova diante de min,
e nela caern eles mesmos.
8O meu corazn, Deus, est firme,
o meu corazn est firme:
quero cantar e tocar salmos.
9Espertade, mias entraas,
espertade, harpa e ctola:
quero espertar coa aurora.
10Heite louvar, Seor, diante dos pobos,
cantareiche entre as nacins.
11O teu amor alcanza ata o ceo,
a ta fidelidade, ata as nubes.
12rguete, Deus, por riba do ceo,
enche a terra da ta gloria.
SALMO 58 (57)
Requisitoria s gobernantes
1Do mestre do coro, segundo "Non destras". De David, miktam.
2De verdade sentenciades con xustiza, gobernantes?
Xulgades con rectitude entre os homes?
3Non. Co voso corazn tramades aleivosas
e as vosas mans esparexen violencia pola terra.
4Os malvados desvanse desde o seo materno,
desde o seo materno erran os mentireiros.
5Teen un veleno que semella o da serpente,
son coma spide xorda que tapa os odos
6para non o-la voz do feiticeiro,
do mago experto en esconxuros.
7Rmpelles, Deus, na boca os dentes,
qubralles, Seor, as moas de lens.
8Que se eslan coma a auga que escorre,
que cando tiren setas, estean despuntadas.
9Que pasen coma a lesma, que se some toda,
e coma aborto de muller, que nunca viu o sol.
10Antes de que o espio quente as vosas olas,
verde ou seco, que o leve o furacn.

692

A BIBLIA

11Os xustos alegraranse vista do escarmento

e no sangue dos malvados baarn os seus ps.
12Dirase entre as xentes:
-"Hai recompensa para os xustos,
de verdade hai un Deus que goberna na terra".
SALMO 59 (58)
Lbrame dos malfeitores
1Do mestre do coro. De David, miktam. Cando Xal mandou
cerca-la casa para matalo.
2Lbrame, Deus, dos meus inimigos,
defndeme dos que se erguen contra min;
3lbrame dos malfeitores,
slvame dos sanguinarios.
4Olla como me axexan
e traman contra min os poderosos;
5sen que haxa en min, Seor, pecado nin delito,
sen maldade en min, axtanse, baldoan.
Esperta, ven e ve.
6Ti, Seor, Deus dos exrcitos,
Deus de Israel,
esperta, castiga as xentes,
non te apiades dos traidores.
7Veen escurecer, ladrando coma cans,
rondando pola cidade.
8Olla como fachendean,
son coitelos os seus labios:
-"Hai algun que escoite?".
9Mais ti, Seor, brlaste deles,
mfaste de tdolos xents.
10Cara a ti, mia forza, estou atento,
pois Deus o meu castelo.
11O Deus que me ama adintase
e mstrame os meus inimigos en desfeita.
12Non lles dars ti morte,
para que o meu pobo non me esquenza?
Disprsaos, abteos co teu poder,
Seor o noso escudo.
13As palabras dos seus labios
son delito na sa boca.
Que se vexan atrapados na sa mesma soberbia,
nas mentiras e nas maldicins que eles botan.

693

A BIBLIA

14Consmeos con noxo,

consmeos, que non existan.
Saberase que Deus domina en Israel,
e ata os confns da terra.
15Veen escurecer, ladrando coma cans,
roldando pola cidade.
16Xiran buscando que comer,
ouvean ata fartarse.
17Eu festexarei o teu poder,
cantarei de ma o teu amor.
Ti e-lo meu refuxio,
o meu agarimo, na hora do apreto.
18Cantareiche a ti, mia forza:
Deus o meu agarimo,
o Deus do meu amor.
SALMO 60 (59)
Pobo rexeitado, en desfeita
1Do mestre do coro, coa ctara de Xuxn, edut. Miktam, de David, para ensino.
2Cando loitou contra Aram Naharaim e contra os arameos de Zoba e bateu os edomitas
no Val do Sal: doce mil homes.
3Ti tesnos, Deus, rexeitados e fendidos,
ests irado connosco. Restablcenos.
4Fixeches treme-la terra, fendchela;
repara as sas fendas, porque cambalea.
5Ti fixchesllas pasar duras teu pobo,
dchesnos a beber vio atordoante.
6Dlles un sinal s que te temen
e que poidan fuxir da frecha;
7para que poidan librarse os teus amigos,
respndenos coa salvacin da ta dereita.
8O Deus santo tia dito:
-"Cantarei triunfo, partirei Xequem
e parcelarei o val de Succot;
9meu Galaad, meu Menaxs
elmo da mia cabeza Efram
e Xud o meu cetro;
10Moab a tina en que me bao,
sobre Edom poo as sandalias
e canto triunfo sobre Filistea".
11Quen me levar a unha praza forte?
Quen me guiar ata Edom?
12Quen, se non ti, Deus, que nos rexeitaches,
o Deus que non sae co noso exrcito?
13Axdanos ti no apreto,
694

A BIBLIA

pois a axuda do home va.

14Con Deus faremos fazaas,
el esmagar os nosos opresores.
SALMO 61 (60)
O agarimo das tas s
1Do mestre do coro, con instrumentos de corda. De David.
2Escoita, Deus, a mia splica,
atende a mia oracin.
3Chmote desde o cabo da terra
co corazn desfalecido.
Lvame a unha rocha inaccesible:
4ti e-lo meu refuxio,
a mia torre forte fronte inimigo.
5Quixera vivir por sempre na ta tenda,
esconderme agarimo das tas s.
6Ti, Deus, aclle-los meus votos
e dsme o herdo dos que respectan o teu nome.
7Os das do rei engdelle das,
que dure por longas xeracins;
8que na presencia de Deus reine por sempre,
que o garden o seu amor e a sa fidelidade.
9Eu cantarei sempre o teu nome,
cumprirei a coto os meus votos.
SALMO 62 (61)
S en Deus acouga a mia alma
1Do mestre do coro, segundo Iedutn. Salmo, de David.
2Soamente en Deus acouga a mia alma,
del vn a mia salvacin.
3El a mia rocha, o meu acorro,
o meu castelo. Xamais eu non caerei.
4Por canto tempo atacaredes contra un,
para, entre todos, o abater,
coma muro en runa,
coma parede esborrallada?
5S pensan en tiralo do seu posto,
flganse coa mentira:
coa sa boca bendn,
co seu corazn maldn.
6Soamente en Deus acouga, alma mia:
El a mia esperanza.
7El a mia rocha, o meu acorro,
695

A BIBLIA

o meu castelo. Xamais eu non caerei.

8Deus a mia salvacin e a mia gloria;
el a mia rocha, o meu castelo.
9Pobo seu, afinza sempre nel,
desafoga diante del o corazn.
Deus o noso agarimo.
10S un sopro son os homes,
unha aparencia os humanos.
Postos na balanza, soben
mis leves ca un sopro, todos xuntos.
11Non confiedes no froito da opresin,
non vos precedes do roubado.
Se crecedes en riqueza,
non poades nela o corazn.
12Unha cousa dixo Deus,
estas das cousas on:
que en Deus est o poder
13e en ti, Seor, o amor.
Abof, ti pagars a cada un
de acordo cos seus feitos.
SALMO 63 (62)
Saudade infinita
1Salmo, de David. Cando se encontraba no deserto de Xud.
2Deus, meu Deus, por ti madrugo,
de ti ten sede a mia alma;
por ti devece o meu corpo,
en terra reseca, sedento e sen auga.
3Miro cara a ti no santuario,
para ve-lo teu poder e a ta gloria.
4O teu amor mellor c vida,
luvante os meus labios;
5toda a mia vida te bendigo
e levanto no teu nome as mias mans.
6Como de graxa e manteiga, estou satisfeito,
con labios alegres luvate a mia boca.
7No leito relmbrote,
nas vixilias da noite penso en ti.
8Ti e-lo meu auxilio,
sombra das tas s estou contento;
9a ti est unida a mia alma,
a ta dereita o meu apoio.

696

A BIBLIA

10Os que queren a mia runa

baixarn profundo da terra;
11caern fo da espada,
sern racin dos chacais.
12En Deus algrase o rei,
gloranse os que xuran no seu nome,
mentres pechan a boca os mentireiros.
SALMO 64 (63)
Palabras velenosas
1Do mestre do coro. Salmo, de David.
2Escoita, Deus, a mia voz que se queixa;
grdame dos inimigos que me aterran;
3escndeme da conxura dos malvados,
do barullo dos malfeitores.
4Afan coma coitelos a sa lingua
e disparan coma frechas palabras velenosas;
5tiran desde o tobo inocente,
para o ferir por sorpresa, sen seren vistos.
6Teiman nos seus proxectos maliciosos,
acordan poer trapelas
e din: -"Quen as descubrir?".
7Inventan maldade e esconden o invento
nos recantos do corazn.
8Mais tira Deus as sas frechas
e freos de improviso.
9As sas linguas vlvenselles runa,
e cantos o ven brlanse deles.
10Tdalas xentes temen,
refiren a accin de Deus
e meditan nos seus feitos.
11Algranse os xustos co Seor,
buscan nel agarimo,
exultan os de recto corazn.
SALMO 65 (64)
Ti coidas da terra
1Do mestre do coro. Salmo, de David, cntiga.
2Deus, a ti dbeseche louvar en Sin,
a ti cmprenseche os votos.
3A ti que escita-la oracin,
tdolos homes se achegan.
4Os nosos pecados oprmennos,
697

A BIBLIA

pero ti perda-las culpas.

5Feliz o que ti elixes e acolles
para morar nos teus adros.
Fartarmonos cos bens da ta casa
e coas ofrendas sagradas do teu templo.
6Ti fasnos xustiza con prodixios,
Deus, o noso salvador,
esperanza dos confns da terra
e das praias remotas.
7Ti afnca-los montes con forza,
cinguido do teu poder.
8Ti amina-lo rebumbio do mar,
o estrondo das ondas,
e o tumulto dos pobos.
9Os que habitan nos extremos do mundo
tremen diante dos teus sinais.
Ti algra-las sadas
da ma e da tarde.
10Ti coidas e rga-la terra,
arriqucela de mil maneiras:
os ros de Deus van cheos de auga.
Para da-lo trigo prepra-la terra:
11rga-los sucos, achnza-los terrns,
fala amolecer coas chuvias
e bendi-las sas sementes.
12Ti cora-la anada cos teus bens,
das tas pisadas zumega abundancia.
13Destilan os pastos do deserto
e vstense de alborozo os outeiros.
14Cbrense de rabaos os campos
e enmantlanse de espigas os vales,
cheos de ecos e de cantos.
SALMO 66 (65)
Aclama a Deus, terra enteira
1Do mestre do coro, cntiga, salmo.
Aclama a Deus, terra enteira,
2canta a gloria do seu nome;
rndelle o honor da louvanza,
3dille: Que sorprendentes son as tas obras!
polo teu moito poder
adlante os teus inimigos,
4pstrase a terra toda ante ti
e canta salmos teu nome.
5Vinde e vede as obras do Seor,
os seus sorprendentes feitos entre os homes.
698

A BIBLIA

6El mudou o mar en terra seca

e pasaron o ro a p:
felicitmonos por iso.
7Co seu poder domina o mundo,
cos seus ollos observa as xentes:
que non ensoberbezan os rebeldes.
8Bendicide, nacins, o noso Deus,
facede resoa-la sa louvanza:
9El salva as nosas vidas
e non deixa cambalea-los nosos ps.
10Mais ti, Deus, puxchesnos proba,
refinchesnos como a prata no crisol,
11fixchesnos caer na trampa,
puxchesnos lombo unha carga.
12Deixaches pasa-las xentes
por riba das nosas cabezas;
pasamos por lume e auga,
pero logo dchesnos respiro.
13Eu irei ta casa con ofrendas,
cumprireiche os votos
14que pronunciaron os meus labios,
que prometeu a mia boca na afliccin.
15Ofrecereiche sacrificios de grosos animais,
fume recendente de carneiros,
inmolareiche bois e cabritos.
16Vide os que temde-lo Seor,
e contarivo-lo que El fixo por min.
17Chameino coa mia boca
e louveino coa mia lingua.
18Se eu tivese maldade no corazn,
non me escoitara o Seor.
19Pero Deus escoitoume,
atendeu a mia splica.
20Bendito sexa Deus,
que non desbotou a mia splica
nin afastou de min o seu amor.
SALMO 67 (66)
Luvente os pobos todos
1Do mestre do coro, con instrumentos de corda. Salmo, cntiga.
2Deus se apiade de ns e nos bendiga,
mstreno-la luz da sa presencia.
3Que se coezan na terra os seus camios
e en tdolos pobos a sa salvacin.
699

A BIBLIA

4Luvente, Deus, os pobos,

luvente os pobos todos.
5Algrense e canten as nacins,
porque ti gobrna-los pobos rectamente
e guas na terra as nacins.
6Luvente, Deus, os pobos,
luvente os pobos todos.
7O agro d os seus froitos,
bendinos o noso Deus.
8Que Deus nos bendiga e que o teman
os confns todos do mundo.
SALMO 68 (67)
Desde o Sina santuario
1Do mestre do coro. De David, salmo, cntiga.
2rguese Deus e disprsanse os seus inimigos,
foxen da sa presencia os adversarios.
3Dispanse coma fume que esvaece,
coma cera que co lume derrete.
As perecen diante de Deus os malvados,
4pero os xustos algranse, exultan na sa presencia,
reloucan de contento.
5Louvade o Seor, cantade o seu nome,
abride camio que cabalga polas gndaras.
Chmase Seor: exultade diante del.
6Os orfos teen un pai, as vivas un vingador:
Deus na sa morada santa.
7Deus dlles fogar s solitarios,
libra os presos e enriquceos,
mentres os rebeldes quedan en terra reseca.
8Cando saas, Deus, fronte do teu pobo
e avanzabas polo deserto,
9a terra tremeu e os ceos destilaron,
diante do Deus do Sina,
diante do Deus de Israel.
10Vertiches, Deus, chuvia xenerosa,
fortalecche-la herdade extenuada.
11O teu rabao aposentou no lugar
que ti, Deus, dispuxeras na ta bondade para os pobres.
12O Seor d a palabra
e miles de mensaxeiros pregoan a boa nova.
13Foxen os xefes do exrcito, foxen;
e mentres vs descansades nos pasteiros,
700

A BIBLIA

as mulleres da casa reparten o botn:

14pombas de s de prata,
plumas de ouro brillante.
15Mentres o Todopoderoso dispersa al s reis,
cae a neve no Salmn.
16Montaas altas, montaas de Baxn,
montaas picudas, montaas de Baxn,
17por que, montaas picudas, ollades con envexa
o monte que Deus elixiu para a sa morada?
O Seor habitar por sempre nel!
18Os carros de Deus son miles de milleiros,
o Seor vn neles do Sina santuario.
19Subiches altura e levaches cativos,
colliches tributo en homes, tamn homes rebeldes,
para a ta morada, Seor Deus.
20Bendito sexa o Seor, cada da:
Deus, o noso salvador, coida de ns,
21Deus para ns un Deus que salva,
no Seor Deus temos escape da morte.
22Deus esmgalle-la cabeza s inimigos,
o cranio s que camian na maldade.
23O Seor di: -"Traereinos de Baxn,
traereinos do profundo do mar,
24para que tnga-los pes no sangue do inimigo,
e a lingua dos teus cans tea tamn a sa parte".
25Vense, Deus, s tas procesins,
as procesins do meu Deus, do meu rei, no santuario.
26Diante van os cantores,
detrs os que tocan as harpas,
no medio as doncelas, tocando pandeiros.
27Bendicide a Deus en coros,
Seor desde a orixe de Israel.
28Al dirixe Benxamn, o mis novo,
os xefes de Xud coas sas tropas,
os xefes de Zebuln e de Naftal.
29Desprega, Deus, o teu poder,
o poder que despregas por ns,
30e teu templo de Xerusaln
traeranche presentes os reis.
31Ameaza fera do canaval,
tropa de touros e xuvencos das nacins.
Que se sometan, pagndoche tributo,
dispersa os pobos guerreiros.
32Que vean os magnates de Exipto
e que Etiopa estenda cara a Deus as sas mans.

701

A BIBLIA

33Louvade a Deus, reinos da terra,

cantade salmos Seor,
34o que cabalga polos ceos, polos ceos antigos,
o que lanza a sa voz, a sa voz potente.
35Recoecdelle a Deus o poder
a sa maxestade brilla en Israel,
e sobre as nubes o seu poder.
36Desde o seu santuario Deus mstrase terrible:
o Deus de Israel
quen lle d forza e vigor seu pobo.
Bendito sexa Deus!
SALMO 69 (68)
Pobre e enfermo
1Do mestre do coro, con ctolas de Xuxn. De David.
2Slvame, Deus,
que me chegan as augas pescozo;
3que me estou afogando nunha lama profunda,
sen poder facer p;
que me estou mergullando no abismo das augas,
envolto polas correntes.
4Estou esgotado de berrar,
a mia gorxa est rouca;
os meus ollos anbanse
agardando meu Deus.
5Son mis cs meus cabelos
os que me aborrecen sen razn,
mis duros cs meus sos
os que inxustamente me perseguen;
debo devolve-lo que nunca roubei.
6Ti, Deus, coce-la mia ignorancia,
os meus delitos non se che esconden.
7Que en min non se defrauden os que esperan en ti,
Seor, Seor dos exrcitos;
non se avergoncen por min os que te buscan,
Deus de Israel.
8Por ti aturo eu afrentas
e cbreme a cara a vergonza.
9Volvinme estrao para meus irmns,
alleo s fillos da mia nai.
10Consmeme o celo da ta casa
e as aldraxes dos que te aldraxan
caen enriba de min.
11Se me aflixo co xexn,
fan escarnio de min;
702

A BIBLIA

12se me visto de saco,

vlvome o conto de todos:
13sentados porta murmuran contra min
e scanme coplas, mentres beben.
14Mais eu, Seor, suplico cara a ti,
na hora, meu Deus, do teu favor.
Pola ta moita bondade,
respndeme, pois ti e-lo socorro verdadeiro.
15Scame da lama e que non afogue,
lbrame dos que me aborrecen
e das augas sen fondo.
16Non me envolvan as correntes,
non me engula o remuo
e non peche o pozo a boca sobre min.
17Respndeme, Seor, conforme teu amor,
pola ta misericordia, vlvete a min.
18Non escnda-la ta cara teu servo;
estou no apreto; respndeme axia;
19achgate a min, resctame,
lbrame dos meus inimigos.
20Ti coce-la mia afronta,
a mia aldraxe, o meu oprobio;
ta vista estn os que me asoballan.
21A afronta qubrame o corazn, e desfalezo,
agardo compaixn, e non a hai;
quen me console, e non o atopo.
22Na comida btanme fel
e para a sede danme vinagre.
23Que se lles converta en lazo a sa mesa
e os seus banquetes nunha trampa;
24que se lles anuben os ollos e non vexan
e que lles treman os lombos.
25Verte a ta ira sobre eles,
e que o teu noxo os atrape.
26Que os seus campamentos sexan arrasados
e que non haxa habitantes nas sas tendas.
27Xa que abouran a quen ti feriches
e contan as chagas da ta vctima,
28engdelles culpas sobre culpas
e non tean acceso ta xustificacin.
29Sexan borrados do libro dos vivos
e non sexan inscritos entre os xustos.
30Mais a min, pobre e doente,
703

A BIBLIA

rgueme, Deus, co teu socorro.

31Louvarei a Deus con cantos,
gabareino con accin de gracias.
32Praceralle Seor mis ca un touro,
ca un xuvenco de cornos e de unllas.
33Olldeo, humildes, e alegrdevos,
avivecede o corazn os que buscde-lo Seor,
34pois o Seor escoita s humildes,
non despreza s seus na cadea.
35Luvente o ceo e maila terra.
36Abof, salvar Deus a Sin:
recompor as vilas de Xud,
haber quen as herde e as habite.
37Herdaranas os fillos dos seus servos,
habitaranas os que aman o seu nome.
SALMO 70 (69)
Ven axia
1Do mestre do coro. De David, en lembranza.
2Corre, Deus, para librarme,
dte prsa, Seor, en socorrerme.
3Que se vexan confusos, cubertos de vergonza,
os que buscan a mia morte;
recen avergonzados
os que queren o meu mal;
4volten atrs deshonrados
os que se alegran da mia runa.
5Relouquen e algrense contigo
tdolos que te buscan.
Poidan sempre dicir: -"Deus grande",
os que aman a ta salvacin.
6Eu son pobre e humilde:
ven axia, Deus, a min.
Ti e-la mia axuda, o meu refuxio:
non me tardes, Seor.
SALMO 71 (70)
Darasme vida de novo
1En ti, Seor, acllome,
que endexamais non me vexa confundido.
2Pola ta xustiza, lbrame, defndeme,
inclina o teu odo e slvame.
3Se ti a rocha do meu refuxio
sempre disposta para salvarme:
Ti que e-la mia forte cidadela.
704

A BIBLIA

4Resctame, meu Deus, do poder dos malvados,

do puo do criminal e do opresor.
5Ti es, Seor, a mia esperanza,
a mia confianza, Seor, desde a mocidade.
6Desde o nacemento apiome en ti,
desde o seo materno ti e-lo meu amparo,
a ti vai sempre o meu louvor.
7Para moitos convertinme en escarmento,
mais ti es para min forte refuxio.
8Da ta louvanza est chea a mia boca,
e da ta glorificacin, o da enteiro.
9Non me rexeites na vellez,
non me abandones cando me faltan as forzas,
10pois diran de min os inimigos,
murmuraran os que me axexan:
11-"Deus teno abandonado:
persegudeo, agarrdeo,
pois non hai quen o salve".
12Non te afastes, Deus, de min,
date prsa en axudarme.
13Que se vexan confusos e abatidos
os que atentan contra min;
que se cubran de vergonza e confusin
os que buscan o meu mal.
14Eu sigo sempre esperando,
engadindo louvanza ta louvanza.
15A mia boca pregoa a ta xustiza,
a ta salvacin, o da enteiro.
Anda sen as poder contar,
16falarei das fazaas do Seor:
de ti, s de ti, cantarei a xustiza.
17Desde a mocidade ensnasme ti, Deus,
e anda hoxe eu canto os teus prodixios.
18Agora na vellez e na canicie
non me abandones, meu Deus,
para lle contar do teu brazo xeracin presente,
e do teu poder a tdalas vindeiras.
19A ta xustiza, Deus, chega s alturas,
ti fixeches cousas grandes:
quen coma ti, meu Deus?
20Ti fixchesme probar apretos e afliccins,
pero de novo me dara-la vida
e volverasme erguer dos abismos da terra.
705

A BIBLIA

21Acrecera-la mia dignidade

e outra vez has consolarme.
22Eu dareiche as gracias coa harpa,
meu Deus, pola ta fidelidade;
tocarei para ti a ctola,
Santo de Israel.
23Aclamarante con cantos os meus labios
e esta vida que ti rescataches.
24A mia lingua cantar decote a ta xustiza,
mentres fican avergonzados e confusos
os que buscan o meu mal.
SALMO 72 (71)
Os bens da era mesinica
1De Salomn.
Outrgalle, Deus, o teu xuzo rei;
fillo de reis, a ta xustiza.
2Que rexa teu pobo rectamente
e s teus pobres con equidade.
3Os montes ofreceranlle prosperidade pobo,
os outeiros, xustiza.
4El dar o dereito s humildes,
socorrer os indixentes,
esmagar os opresores.
5Durar canto dure o sol
tanto coma a la, polas xeracins.
6Ser coma chuvia no prado,
coma trebn que rega os terreos.
7Florecer a xustiza nos seus das,
unha prosperidade duradeira como a la.
8Dominar de mar a mar,
desde o gran ro ata o cabo da terra.
9Diante del caern os inimigos,
lambern o po os adversarios.
10Traeranlle dons os reis de Trxix e das illas,
os reis de Saba e de Seb pagaranlle tributo.
11Postraranse ante el tdolos reis da terra,
servirano tdalas nacins.
12El librar pobre que suplica,
aflixido que est sen axuda.
13Ter piedade dos febles e indixentes,
salvar a vida dos pobres;
14rescataraos da inxuria e da opresin,
pois a sa vida e o seu sangue
son preciosos s seus ollos.

706

A BIBLIA

15Vivir e traeranlle ouro de Saba,

pedirn sempre por el,
todo o da o bendicirn.
16Abundar o trigo nos campos,
nos montes ondularn coma no Lbano os froitos,
florecern as vilas coma a herba dos agros.
17Que o seu nome dure por sempre
e a sa sona igual c sol.
Que se bendigan nel tdolos pobos
e que o proclamen ditoso.
18Bendito sexa o Seor, Deus de Israel,
o nico que fai marabillas.
19Bendito sexa por sempre o seu nome glorioso
e que a terra se encha da sa gloria.
Amn. Amn.
SALMO 73 (72)
A sorte dos malvados
1Salmo, de Asaf.
Que bo Deus cos rectos
e cos limpos de corazn!
2Mais eu por pouco non esvaro,
por nada os ps non se me van,
3por envexa dos fatos,
vista da prosperidade dos malvados.
4Eles non sofren contratempos,
forte e san teen o seu corpo;
5non teen parte nas miserias dos humanos
nin padecen cos demais.
6Por iso a soberbia o colar que os adorna;
a violencia, a capa que os cobre.
7O seu corpo graxento deita maldade,
pola sa mente anda a presuncin.
8Falan con retranca e con malicia,
ameazan desde o alto coa opresin.
9Poen no ceo a sa boca,
a sa lingua percorre a terra.
10Por iso o pobo vaise con eles
e bebe os seus ditos.
11Eles din: -"Que sabe Deus?
Ten coecemento o Altsimo?"
12As son os malvados,
sempre en paz, crecendo en poder.
13Entn, para nada gardo eu limpo o corazn
e manteo puras as mans.
707

A BIBLIA

14O da enteiro sufro golpes,

escarmentos cada ma.
15Pero se dixese: -"Vou falar igual ca eles",
sera traidor liaxe dos teus fillos.
16Meditei para ver se o entenda,
mais parecame moi penoso;
17ata que entrei no santuario dos deuses
e me decatei de cal sera a sa fin.
18Ti plos, en verdade, no esvaradoiro,
preciptalos na runa.
19Como son destrudos nun instante;
sucumben e perecen de espanto!
20Coma un soo, espertar, Seor,
as cando te ergues desprezas ti as sas figuras.
21Se o meu corazn estaba amargurado
e tia un cravo nas entraas,
22 que era parvo e sen entendemento,
coma unha besta diante de ti.
23Mais eu estou sempre contigo
e ti cllesme da dereita.
24Condcesme co teu consello
e acllesme con honor.
25A quen outro teo eu no ceo?
Contigo xa nada cobizo na terra.
26O meu corpo e o meu corazn consumiranse,
pero Deus para sempre a mia rocha e a mia sorte.
27Os que se arredan de ti vense perdidos:
ti consomes s que de ti arrenegan.
28O meu ben estar cerca de Deus:
eu busco en ti, Seor, o meu refuxio
e canto as tas obras.
SALMO 74 (73)
Runas que fan chorar
1Maskil, de Asaf.
Por que, Deus, nos rexeitas? Ser por sempre?
Por que se inflama a ta ira coas ovellas do teu rabao?
2Acrdate da comunidade que desde antigo adquiriches,
do pobo que rescataches para a ta posesin,
do monte Sin, onde fixche-la ta morada.
3Dirixe os teus pasos cara s eternas runas:
no teu santuario todo o arrasou o inimigo.
4Os teus adversarios roxen no lugar das asembleas
e levantan al os estandartes.
5Son coma os que branden o machado na madeira:
6nun intre esnaquizan tdalas sas portas,
708

A BIBLIA

con machado e martelo.

7Puxeron lume teu santuario,
arrasaron e profanaron a morada do teu nome.
8Din entre si: -"Acabemos con eles",
e queiman tdolos santuarios do pas.
9Ns non vemos sinais nin existe un profeta,
e ningun de entre ns sabe por canto tempo anda.
10Ata que da, Deus, nos asoballar o opresor?
Aldraxarn por sempre os inimigos o teu nome?
11Por que arrda-la ta man
e rete-la ta dereita no seo?
12Pero ti, Deus, es desde sempre o meu rei,
o que obras liberacins en toda a terra.
13Ti fnde-lo mar co teu poder
e nas augas, a cabeza dos dragns.
14Ti esmgaslle a cabeza Leviatn
e btasllelo s monstros marios de comida.
15Ti abres fontes e regachos
e secas ros caudais.
16Teu o da e ta a noite,
ti establecche-la la e mailo sol.
17Ti marccheslle mundo as sas fronteiras,
fixche-lo vern e o inverno.
18Recorda, Seor, que os inimigos te aldraxan,
que xente insensata mald o teu nome.
19Non lles entregues s voitres a vida da ta pomba,
non te esquezas por sempre da vida dos teus pobres.
20Fxate na ta alianza;
tdolos recantos da terra son tobos de violencia.
21Que non acaben na vergonza os oprimidos:
os humildes e os pobres louvarn o teu nome.
22rguete, Deus, defende a ta causa,
recorda as continuas aldraxes dos necios;
23non esquza-las voces dos inimigos,
o tumulto crecente dos que se rebelan contra ti.
SALMO 75 (74)
Deus quen goberna
1Do mestre do coro, segundo "Non destras". Salmo, de Asaf, cntiga.
2Dmosche as gracias, Deus, dmosche as gracias,
invocmo-lo teu nome
e contmo-las tas marabillas.
3Cando eu determine a hora,
xulgarei con rectitude.
709

A BIBLIA

4Se treme a terra e quen a habita,

eu sosteo as sas columnas.
5Eu aviso s soberbios: -"Non runfedes",
e s malvados: -"Non ergde-la testa;
6non ergde-la testa s alturas,
non faledes con gorxa insolente".
7Non vn do nacente nin do poente,
nin do deserto o que ergue;
8Deus quen goberna:
el abate a un e exalta a outro.
9Na man do Seor hai unha cunca
chea de vio velenoso.
Dela d a beber ata as borras,
bebern dela tdolos malvados.
10Eu proclamarei por sempre,
cantarei Deus de Israel.
11El romper a testa dos malvados,
mentres se ergue a cabeza dos xustos.
SALMO 76 (75)
Para salva-los oprimidos
1Do mestre do coro, con instrumentos de corda. Salmo, de Asaf, cntiga.
2Deus coecido en Xud,
en Israel grande o seu nome.
3Ten a sa tenda en Xalem
e a sa morada en Sin.
4Al rompe o arco flamexante,
o escudo, a espada e as guerras.
5Ti es resplandecente, poderoso,
dono de montaas de botn.
6Os valentes son espoliados mentres dormen;
s guerreiros non lles responden as sas mans.
7Ante a ta ameaza, Deus de Israel,
paralzanse carros e cabalos.
8Ti, Seor, es temible,
quen resistira ante ti,
ante a forza da ta ira?
9Desde o ceo pronuncias sentencia,
treme a terra e cala.
10Cando te ergues, Deus, para xulgar,
para salva-los oprimidos da terra,
11a carraxe humana proclama a ta gloria
e os salvados da ta ira sern a ta coroa.

710

A BIBLIA

12Facede votos Seor voso Deus, e cumprdeos

e que os pobos do arredor traian tributo terrible,
13o que lles corta s prncipes o folgo,
que terrible para os reis da terra.
SALMO 77 (76)
O meu esprito esculca
1Do mestre do coro, segundo Iedutn. De Asaf, Salmo.
2Ergo cara a Deus a mia voz e clamo;
ergo cara a Deus a mia voz e El escitame.
3Busco Seor na hora do apreto,
a mia man tndese na noite sen repouso
e a mia alma refuga o consolo.
4Relembrando a Deus eu son un xemido;
meditando, enclleseme o alento.
5Ti amrrasme as plpebras dos ollos,
estou conturbado e sen fala.
6Penso nos das pasados,
nas idades remotas;
7relembro a msica nas noites,
penso para min e esculca o meu esprito.
8Ser que o Seor rexeita para sempre
e non mostrar mis a sa bondade?
9Acabarase para sempre o seu amor
e calara polas xeracins a sa palabra?
10Esquecera Deus a compaixn
e cerrara, irado, as sas entraas?
11Digo para min: -"A mia dor esta:
que se mudou a conducta do Altsimo".
12Eu recordo os feitos do Seor,
lmbrome dos prodixios doutros tempos;
13medito nas sas obras,
cavilo nas sas fazaas.
14Os teus camios, Deus, son santos,
quen dos deuses grande coma Deus?
15Ti e-lo Deus que fai prodixios
e mostras poder ante os pobos.
16Rescataches co teu brazo o teu pobo,
os fillos de Xacob e de Xos.
17O vrente, Deus, as augas,
vrente, as augas tremeron
e os abismos estremeceron;
18as nubes desfixronse en auga,
os nubeiros deron voces,
voaron as tas frechas;
19o trono foi retumbando,
711

A BIBLIA

os lstregos alumaron os espacios,

a terra estremeceuse e tremelou.
20Abriches camio nas augas,
un carreiro nas augas caudais,
sen deixares rastro dos teus pasos.
21Guiaches coma un rabao teu pobo,
da man de Moiss e de Aharn.
SALMO 78 (77)
As leccins da historia
1Maskil, de Asaf.
Escoita, meu pobo, a mia instruccin,
atende as mias palabras.
2Vouche falar en parbolas,
exporche vellas adivias.
3O que omos e sabemos,
o que os pais nos contaron,
4non llelo podemos calar a seus fillos;
tmolo que contar s xeracins vindeiras:
as glorias do Seor, o seu poder,
e os milagres que fixo.
5El fixou unha norma en Xacob,
deulle unha lei a Israel
e mandou a nosos pais
que llela ensinasen a seus fillos,
6para que a xeracin vindeira a coeza
e os fillos que nazan llela conten s seus fillos.
7Estes porn en Deus a sa esperanza,
non se esquecern das sas obras,
gardarn os seus mandatos.
8As non sern coma seus pais,
xente rebelde e teimuda,
raza de nimo inquedo,
de esprito infiel a Deus.
9Os fillos de Efram, bos arqueiros,
voltaron as costas hora do combate;
10non gardaron o pacto de Deus,
refugaron a sa lei;
11esqueceron as sas obras,
os prodixios que El lles mostrara.
12Diante de seus pais fixera marabillas,
na terra de Exipto, nos campos de Son.
13Fendeu o mar para lles dar paso,
712

A BIBLIA

as augas fixeron diques.

14Coa nube guibaos polo da
e con faro de lume pola noite.
15Fendeu rochas no deserto
e deulles de beber con abundancia;
16da rocha sacou caudais,
auga corrente coma ros.
17Eles seguiron pecando,
ofendendo no deserto Altsimo.
18Tentaron a Deus no corazn,
pedronlle comida por cobiza.
19Falaban as contra Deus:
-"Poder Deus pr unha mesa no deserto?
20Se bateu a rocha e deitou auga,
e reverteron os regachos,
poder tamn darnos pan
e prover pobo de carne?".
21Sentiuno o Seor e indignouse,
acendeuse a sa ira contra Xacob,
ferveu o seu noxo contra Israel,
22por non teren confianza en Deus
nin esperanza no seu socorro.
23Ordenou logo s nubes desde arriba,
abriu as portas do ceo,
24e fixo chover man para comeren;
deulles trigo do ceo.
25Comeu o home pan dos fortes,
deulles sustento a fartar.
26Fixo soprar no ceo o vento do leste,
dirixiu con poder o vento do sur,
27e choveu, coma po, carne sobre eles
e, coma area do mar, aves aladas.
28Botullelos no mesmo campamento,
arredor das sas tendas.
29Comeron ata se fartaren,
cumprulle-los seus degoros.
30Pero non desistiron no antollo,
cando tian anda na boca a comida.
31A ira de Deus acendeuse contra eles,
deu morte s mis fortes,
e dobregou a flor de Israel.
32Con todo isto anda pecaron,
non creron nos seus prodixios.
33El reduciu a sa vida a un sopro,
os seus anos a un suspiro.
34Cando os castigaba, eles buscbano,
voltbanse e corran cara a Deus,
713

A BIBLIA

35lembrando que Deus era a sa rocha,

o Deus Altsimo o seu redentor.
36Coa boca tratbano de enganar;
coa lingua, de lle mentir.
37Mais o seu corazn non era firme,
non eran fieis sa alianza.
38Por piedade perdoaba El as sas culpas
e non os destrua.
Moitas veces contivo a sa ira,
non deixou acende-lo seu noxo,
39facendo conta de que eran carne,
sopro que se vai e que non volve.
40Cantas veces se rebelaron no deserto
e incomodaron a Deus na soidade!
41Tentaron a Deus moitas veces,
incomodaron Santo de Israel.
42Non facan conta da man
que un da os redimira da opresin,
43cando fixo sinais en Exipto,
escarmentos nos campos de Son.
44Converteu en sangue os seus ros
e non podan bebe-las sas augas.
45Mandoulles moscas que os picaban
e ras que os infestaban.
46Entregoulles s saltns as sas colleitas;
o froito do seu traballo, langosta.
47Bateu coa sarabia as sas vias
e coa xeada as sas figueiras.
48Entregou os seus gandos pedrazo;
s raios, as sas facendas.
49Descargou sobre eles a sa ira,
o noxo, o furor, a indignacin,
mensaxeiros de desgracias arreo.
50Deu renda solta seu noxo,
non escondeu da morte as sas vidas,
mais entregounos peste.
51Feriu os primoxnitos de Exipto,
as primicias do vigor nas tendas de Cam.
52Sacou coma rabao seu pobo,
guiouno coma un fato polo deserto.
53Conduciuno seguro, sen temor,
mentres o mar cubra os inimigos.
54Levounos sa terra santa,
monte que adquirira coa sa dereita.
55Botou de diante deles s pobos,
714

A BIBLIA

deulles en sorte o seu herdo,

aposentou nas sas tendas as tribos de Israel.
56Eles tentaron, provocaron Deus Altsimo,
non gardaron os seus preceptos.
57Coma seus pais, desertaron, traicionaron,
voltronse, coma arco enganoso.
58Cos seus santuarios nos altos provocrono,
cos dolos acenderon os seus celos.
59Sentiuno Deus e indignouse,
mesmo refugou a Israel.
60Abandonou o templo de Xiloh,
tenda da sa morada entre os homes.
61Deixou na catividade os seus valentes,
o seu orgullo en poder do opresor.
62Entregou o seu pobo espada,
incomodouse contra o seu herdo.
63O lume engulipou os seus mozos
e non houbo cantares para as mozas.
64Os seus sacerdotes caeron pola espada
e as sas vivas non choraron.
65Espertou o Seor coma dun sono,
coma guerreiro arrolado polo vio,
66e bateu nos seus inimigos polas costas,
deixounos para eterna vergonza.
67Desbotou as tendas de Xos,
non elixiu a tribo de Efram,
68elixiu a tribo de Xud,
e o monte Sin que El amaba.
69Construu o seu santuario nun outeiro
fundamentouno para sempre, coma a terra.
70Elixiu seu servo David,
colleuno dos curros do rabao.
71De detrs das ovellas levouno
para alinda-lo seu pobo Xacob,
o seu herdo Israel.
72Alindouno con recto corazn,
dirixiuno con man intelixente.
SALMO 79 (78)
Vinganza do sangue vertido
1Salmo, de Asaf.
As xentes entraron, Deus, na ta herdade,
profanaron o teu santo templo,
reduciron Xerusaln a unha runa.
2Botaron os cadveres dos teus servos
por pasto s aves do ceo;
a carne dos teus amigos,
715

A BIBLIA

s animais do monte.
3Verteron sangue coma auga
arredor de Xerusaln,
sen haber quen enterrase.
4Convertmonos en escarnio dos vecios,
en burla e riso dos que nos rodean.
5Por canto anda, Seor?
Ser para sempre o teu enfado?
Arder coma o lume o teu noxo?
6Descarga a ta ira
sobre as xentes que non te recoecen,
sobre os reinos que non invocan o teu nome,
7pois devoran a Israel,
alagan as sas moradas.
8Non nos teas en conta os pecados dos pais,
chegue axia a ta piedade,
que estamos esgotados.
9Axdanos, Deus, Salvador noso,
pola gloria do teu nome;
lbranos, perdoa as nosas culpas,
por mor do teu nome.
10Por que han de dici-las xentes:
-"Onde est o seu Deus?".
Que vexamos cos nosos ollos entre as xentes
a vinganza do sangue vertido dos teus servos.
11Que chegue ata a ti o pranto dos cativos
e que o teu brazo poderoso salve os condenados morte.
12Pgalles sete veces s vecios
o oprobio, Seor, con que te aldraxan.
13Ns, o teu pobo, ovellas do teu rabao,
cantaremos polas xeracins as tas louvanzas.
SALMO 80 (79)
Mstrate e seremos salvos
1Do mestre do coro, con ctaras de Xuxn. Edut, de Asaf, salmo.
2Escoita, pastor de Israel,
que gua-lo rabao de Xos;
ti que sentas sobre os querubns,
3mstrate ante Efram, Benxamn e Menaxs,
esperta o teu poder e ven salvarnos.
4Resturanos, Deus;
mstrate e seremos salvos.
5Seor, Deus dos exrcitos,
716

A BIBLIA

por canto tempo anda estars irritado

contra os rogos do teu pobo?
6Dcheslle a comer un pan de pranto
e a beber bgoas a grolos.
7Puxchesnos de rifa entre vecios
e brlanse de ns os nosos inimigos.
8Resturanos, Deus dos exrcitos;
mstrate, e seremos salvos.
9Arrincaches de Exipto unha vide,
expulsaches nacins para a plantar;
10preparcheslle o chan,
botou races, encheu a terra.
11A sa sombra cubra os montes,
os seus bacelos eran coma cedros;
12estendeu as sas ramas ata o mar
os seus gromos ata o ro.
13Por que lle derrubche-los valados,
para que a vendimen cantos pasan?
14Os xabarns estragan nela
e devrana as bestas do campo.
15D a volta, Deus dos exrcitos,
olla desde o ceo e ve.
Atende esta vide,
16este sarmento que plantaches coa ta man,
o bacelo que ti fortaleciches.
17Queimrono, chapodrono:
perezan ante o furor da ta presencia.
18Que a ta man protexa teu elixido,
o home que ti fortaleciches.
19Non nos afastaremos mis de ti;
dnos vida de novo, e invocarmo-lo teu nome.
20Resturanos, Seor dos exrcitos;
mstrate e seremos salvos.
SALMO 81 (80)
Ai, se o meu pobo me escoitase!
1Do mestre do coro, coa ctola de Gat. De Asaf.
2Cantade a Deus, a nosa forza,
aclamade Deus de Israel;
3pulsade o salterio, tocade o pandeiro,
a donda ctara e a harpa.
4Tocade a trompeta na la nova,
na la chea, no da da festa.
5Para Israel isto unha lei,
717

A BIBLIA

un precepto do Deus de Xacob.

6Impxollo por lei a Xos,
cando sau da terra de Exipto.
7Escoitei a fala dun descoecido,
tireille a carga do lombo,
as sas mans deixaron as cestas.
8No apreto chamchesme e libreite,
respondinche agachado entre trebns,
pxente a proba nas augas de Meribah.
9Oe, meu pobo, que quero avisarte,
escitame ben, Israel.
10-"Non ters contigo un deus estrao,
non adorars un deus alleo.
11Eu son o Seor, o teu Deus,
quen te sacou da terra de Exipto:
abre a ta boca, que eu a encherei".
12Pero o meu pobo non escoitou a mia voz,
Israel non quixo nada de min.
13E deixeinos sa teima,
que fixesen seu xeito.
14Ai, se o meu pobo me escoitase,
se Israel seguise o meu camio!
15Abateralle nun intre os inimigos,
volvera a mia man contra os opresores.
16Os que aborrecen Seor, adularano,
e a sa sorte sera duradeira.
17Manterao con flor de trigo,
con mel bravo o fartara.
SALMO 82 (81)
Facede xustiza s pobres
1Salmo, de Asaf.
Deus rguese no concello divino,
fai xuzo na xunta dos deuses.
2Por canto tempo anda xulgaredes inxustamente
favorecendo a causa dos malvados?
3Facede xustiza s pobres e s orfos,
dade o seu dereito s humildes e s pobres,
4rescatade s pobres e oprimidos,
librdeos da man dos malvados.
5Eles non saben nin entenden; camian s escuras,
mentres o mundo treme desde os alicerces.
6Eu dixera: -"Sodes deuses,
fillos todos do Altsimo;
718

A BIBLIA

7pero morreredes coma os homes,

caeredes o mesmo cs tiranos".
8rguete, Deus, goberna ti a terra,
pois tdolos pobos che pertencen.
SALMO 83 (82)
Os pobos en conxura
1Cntiga, salmo, de Asaf.
2Seor, non quedes calado,
non esteas, Deus, mudo e quedo.
3Mira que os teus inimigos se reviran,
os que te aborrecen erguen a cabeza.
4Traman un proxecto en contra do teu pobo,
conspiran contra os teus protexidos.
5"Vide -din-; borrmolo de entre os pobos
que non se recorde mis o nome de Israel".
6Estn de acordo na conxura,
entran no pacto contra ti
7as cabilas de Edom e de Ismael,
moabitas e agarenos,
8Guebal, Amn e Amalec,
filisteos e mais tirios;
9tamn os acompaan os asirios,
axudando s fillos de Lot.
10Failles coma a Madin e coma a Ssera,
coma a Iabn no torrente Quixn:
11foron destrudos en Endor
e ficaron coma esterco dos campos.
12Trata s seus xefes coma a Oreb e a Zeeb,
s seus nobres coma a Zbah e Salmun,
13que dican: -"Conquistmo-las terras de Deus".
14Convrteos, meu Deus, en folla seca,
en cisco diante do vento.
15Coma lume que queima os bosques,
coma fogueira que abura os montes,
16persgueos as coa tempestade,
atrraos co furacn.
17Frtaos de vergonza,
ata que invoquen, Seor, o teu nome.
18Queden avergonzados, enteiramente abatidos,
que se vexan perdidos e confusos.
19Que aprendan que s ti, Seor,
e-lo Altsimo en toda a terra.

719

A BIBLIA

SALMO 84 (83)
O meu corazn relouca
1Do mestre do coro, coa ctola de Gat. Dos coretas, salmo.
2Que garimosa a ta morada,
Seor do universo!
3A mia alma ten saudade,
consmese polos teus adros;
o meu corazn e todo o meu corpo
reloucan polo Deus vivo.
4Mesmo o paxaro atopa casa,
a andoria un nio
onde poe-los fillios,
p dos teus altares,
Seor dos exrcitos,
meu rei e meu Deus.
5Ditosos os que habitan na ta casa
e decote te louvan.
6Ditosos os que atopan en ti forza
e pensan nos teus camios.
7O pasaren polo val rido,
trcano en oasis
e a chuvia primeira cbreo de bens.
8Atravesan de forte en forte,
ata veren a Deus en Sin.
9Seor, Deus dos exrcitos,
oe a mia splica,
escoita, Deus de Israel.
10Atende, Deus, noso rei,
mira o rostro do teu Unxido.
11Un da nos teus adros vale por mis de mil:
eu prefiro o limiar da casa do meu Deus
que habitar na tenda dos malvados.
12O Seor adarga e escudo,
o Seor outorga gloria e favor.
Non nega ben ningn
s que camian na inocencia.
13Seor dos exrcitos,
benia quen en ti confa.
SALMO 85 (84)
Ti es bo coa ta terra
1Do mestre do coro. Dos coretas, salmo.
2Seor, ti es bo coa ta terra,
ti restura-la sorte de Xacob.
720

A BIBLIA

3Ti perda-las culpas do teu pobo,

ti cbre-los seus pecados.
4Ti reprme-la ta ira
e arrda-lo ardente noxo.
5Resturanos, Deus, noso salvador,
depn a ta indignacin contra ns.
6Vas estar enfadado connosco para sempre?
Vas mante-la ta ira polas xeracins?
7Non volvers xa a darnos vida
e que poida o teu pobo alegrarse contigo?
8Mstranos, Seor, o teu amor,
dno-la ta salvacin.
9Escoitarei o que di o noso Deus:
certamente o Seor fala de paz
para o seu pobo e os seus amigos,
para aqueles que se converten e confan.
10A salvacin est xa preto dos que o temen,
a sa gloria habitar na nosa terra.
11O amor e a fidelidade atoparanse,
abrazaranse a xustiza e maila paz.
12Na terra xermolar a fidelidade,
a xustiza ollar desde o ceo.
13O mesmo Seor dar os bens,
a nosa terra dar os froitos.
14A xustiza ir dediante del,
guiar os seus ps no camio.
SALMO 86 (85)
Un sinal da ta bondade
1Pregaria, de David.
Seor, abaixa o odo e atndeme,
que son pobre e coitado;
2grdame, que son amigo teu,
salva, meu Deus, a este servo
que confa en ti.
3Apidate, Seor,
que te estou a chamar o da enteiro;
4alegra o meu esprito
que se dirixe a ti.
5Ti, Seor, es bo e indulxente,
cheo de amor para aqueles que te invocan.
6Escoita, Seor, a mia splica,
atende a mia pregaria.
7Chmote na hora do apreto,
721

A BIBLIA

e ti hasme axudar.
8Ti, Seor, non tes semellante entre os deuses,
non hai feitos coma os teus.
9Os pobos todos que fixeches
virn, Seor, adorarte,
honra-lo teu nome.
10Ti es grande e fas prodixios,
ti e-lo nico Deus.
11Ensname, Seor, os teus camios,
e andarei coa ta verdade;
recolle o meu corazn
no temor do teu nome.
12Eu louvareite, Seor, meu Deus, de todo corazn,
glorificarei decote o teu nome,
13pois o teu amor comigo moi grande,
ti lbrasme do abismo.
14Os soberbios, meu Deus, rguense contra min,
un fato de violentos busca a mia vida,
sen repararen en ti.
15Pero ti, Seor, es Deus compasivo e clemente,
tardo ira, grande en amor e lealdade.
16Mira para min, apidate,
dlle forzas teu servo,
salva o fillo da ta serva.
17Fai de min un sinal da ta bondade,
para que vexan e se avergoncen aqueles que me aborrecen,
pois ti, Seor, es para min axuda e consolo.
SALMO 87 (86)
Cidade de Deus
1Dos coretas, salmo, cntiga.
Os seus alicerces estn no monte santo:
2O Seor ama as portas de Sin
mis ca tdalas moradas de Xacob.
3Gloriosas cousas dinse de ti,
cidade de Deus.
4Citarei a Exipto e a Babilonia
entre os que me veneran;
vela os filisteos e os tirios
e os mesmos etopes que naceron al.
5De Sin hase dicir:
-"Un por un naceron todos nela
e fundouna o mesmo Altsimo".
6O Seor escribir no rexistro dos pobos:
722

A BIBLIA

-"Este naceu al".

7E cantarn danzando:
-"As mias fontes estn todas en ti".
SALMO 88 (87)
Farto de males
1Cntiga, salmo, dos coretas. Do mestre do coro, segundo
Mahalat, para cantar. De Hemn o indxena.
2Seor, Deus, o meu salvador,
a ti clamo, da e noite.
3Chegue a ti a mia splica,
abaixa o teu odo meu clamor.
4Estou farto de males,
a mia vida beira do abismo.
5Cntanme xa entre os que baixan sepulcro,
son home sen remedio.
6Estou abandonado entre os mortos,
coma os cadveres deitados no sepulcro,
dos que xa non te lembras.
7Botchesme na cova profunda,
nas tebras do abismo.
8Sobre min pousa a ta indignacin,
tdalas tas ondas me envolven.
9Arredas de min s da familia,
fasme noxento para eles.
10Estou pechado e sen sada,
anubados os ollos de pesar.
Todo o da estou a te chamar,
estendendo as mans cara a ti.
11Fas ti prodixios cos mortos?
rguense os defuntos a te louvaren?
12Flase do teu amor no sepulcro,
da ta fidelidade no reino da morte?
13Cocense nas tebras as tas marabillas,
a ta xustiza na terra do olvido?
14Pero eu, Seor, clamo a ti,
a mia oracin vai de ma teu encontro.
15Por que, Seor, me rexeitas
e escondes de min a ta presencia?
16Desde neno son pobre e malpocado,
dobrado de atura-los teus terrores.
17O teu furor asobllame,
consmenme os teus espantos;
18rodanme, coma auga, o da enteiro,
asltanme todos a un tempo.
19Arredaches de min amigos e compaeiros,
723

A BIBLIA

por nica compaa teo as tebras.

SALMO 89 (88)
O pacto co rei unxido
1Maskil, de Etn o indxena.
2Quero cantar por sempre o amor do Seor,
pregoar polas xeracins a sa fidelidade:
3-"Penso que o teu amor est fundado co mundo,
a ta fidelidade asentada cos ceos".
4Co meu elixido firmo unha alianza,
meu servo David fgolle un xuramento:
5-"Afincarei a ta liaxe para sempre,
construireiche un trono duradeiro".
6Os ceos proclaman, Seor, as tas marabillas,
a asemblea dos santos, a ta fidelidade.
7Quen, sobre as nubes, se comparara co Seor?
Quen lle semella entre os seres divinos?
8Deus no consello dos santos temido,
grande e terrible para canto o rodea.
9Seor, Deus dos exrcitos, quen hai coma ti,
cinguido, Seor, de poder e fidelidade?
10Ti domna-la soberbia do mar,
acla-las ondas levantadas.
11Ti esmagas a Rhab coma un cadver
e desbaratas con brazo poderoso os teus inimigos.
12Teu o ceo e ta a terra,
o mundo e canto o enche ti o fundaches.
13Ti creche-lo norte e o sur,
o Tabor e o Hermn exultan no teu nome.
14Ti tes brazo potente,
a ta man forte, a ta dereita ergueita.
15Xustiza e rectitude fundamentan o teu trono,
amor e fidelidade marchan ante ti.
16Feliz o pobo que sabe aclamarte
e camiar, Seor, na luz da ta presencia.
17O teu nome fai a sa ledicia o da enteiro,
a ta xustiza a sa gloria.
18Ti es, en verdade, a sa gloria e a sa forza,
polo teu favor erguemos ns a testa.
19O Seor o noso escudo,
o santo de Israel o noso rei.
20Un da falaches as en visin s teus amigos:
-"Pxenlle a coroa a un valente,
ergun do medio do pobo un elixido;
724

A BIBLIA

21atopei o meu servo David

e unxino con leo santo.
22A mia rexa man estar con el,
o meu brazo farao forte.
23Non podern con el os inimigos
nin o abatern os malvados.
24Eu desfarei ante el os meus adversarios,
ferirei s que me aborrecen.
25A mia fidelidade e o meu amor irn con el
e no meu nome erguer a testa.
26Estenderei sobre o mar a sa man,
sobre os ros a sa dereita.
27El dirame: -Ti es meu pai,
meu Deus, rocha da mia salvacin.
28Eu dareille a primoxenitura,
a soberana sobre os reis da terra.
29Gardareille o meu amor eternamente
e a mia alianza con el ser leal.
30Dareille unha posteridade duradeira,
o seu trono sosterase coma os ceos.
31Se os seus fillos abandonan a mia lei
e non se rexen polas mias decisins;
32se profanan os meus mandatos
e non gardan os meus preceptos,
33eu fustrigarei coa vara os seus delitos
e con azoutes as sas culpas.
34Pero non lles retirarei o meu amor
nin faltarei mia fidelidade;
35non violarei a mia alianza
nin mudarei o dito dos meus labios.
36Unha vez xurei pola mia santidade
que non mentira a David.
37A sa posteridade ser eterna,
o seu reino durar coma o sol ante min,
38coma a la, que est firme por sempre,
signo fiel no alto do ceo".
39Pero ti rexeitchelo, desdechelo,
incomodcheste co teu unxido;
40rompche-la alianza co teu servo,
profanaches polo chan a sa coroa.
41Derrubche-los seus muros,
convertcheslle en runa as fortalezas.
42Os que pasan saquano,
o riso dos vecios.
725

A BIBLIA

43Erguche-la man dos seus adversarios,

alegraches s seus inimigos.
44Gafche-lo fo da sa espada
e non o sostiveches na batalla.
45Tirchelo do seu esplendor,
botaches por terra o seu trono.
46Acurtche-los das da sa mocidade,
cubrchelo de ignominia.
47Por canto tempo anda, Seor? Esconderaste para sempre?
Arder coma lume o teu furor?
48Recorda cal a mia duracin
e que caducos creche-los homes.
49Que home vivir sen ve-la morte?
Quen librar a sa vida das poutas do abismo?
50Onde est, Seor, o antigo amor
que pola ta fidelidade lle xuraches a David?
51Ten en conta, Seor, a aldraxe dos teus servos,
o que teen que aturar de tdalas nacins;
52os insultos, Seor, dos teus inimigos,
os insultos s pasos do teu Unxido.
53Bendito sexa por sempre o Seor.
Amn. Amn.
SALMO 90 (89)
Ensnanos a conta-los nosos das
1Pregaria, de Moiss, home de Deus.
Seor, ti fche-lo noso agarimo,
longo das xeracins.
2Primeiro que os montes xurdisen,
e que fosen formados a terra e o mundo,
desde sempre e por sempre es ti Deus.
3Ti podes volver en po os mortais,
con dicirlles:- "Fra, homes".
4Mil anos ante ti
son coma o onte que pasou
e coma unha vixilia da noite.
5Ti falos pasar, e son coma sono maanceiro,
coma herba que agroma:
6de ma florece e verdea
e tarde sgana e seca.
7A ta ira fainos desfalecer,
a ta clera tennos desmaiados,
8porque po-las nosas culpas ante ti,
os nosos segredos luz da ta ollada.
726

A BIBLIA

9Os nosos das esvaecen na ta indignacin,

acabamos coma un suspiro os nosos anos.
10A nosa vida de setenta anos,
de oitenta a dos mis fortes;
e os mis deles son de traballos e miserias:
esvaecen de prsa, e ns voamos.
11Quen puidese valora-la forza da ta ira,
a ta indignacin, co debido temor!
12Ensnanos a conta-los nosos das,
para que aprendamos a ser asisados.
13Volve, Seor. Por canto anda?
Apidate dos teus servos.
14Dnos axia a fartura da ta misericordia,
para que a nosa vida tea felicidade e ledicia.
15Algranos polos das en que nos aflixiches,
por tantos anos de coitas.
16Que se vexa a ta obra nos teus servos
e a ta gloria nos teus fillos.
17Que a bondade do Seor, noso Deus, sexa connosco
e que el asegure as accins das nosas mans.
SALMO 91 (90)
Nas palmas das mans
1O que habita agarimo do Altsimo
e mora sombra do Omnipotente,
2dgalle Seor: -"Meu refuxio, mia forza,
meu Deus, en quen confo".
3El quen te libra do lazo do cazador
e da peste maligna.
4Cbrete coas sas plumas,
protxete coas sas s,
escndete co seu brazo e defndete.
5Non temera-las sorpresas da noite
nin as frechas que voan polo da,
6nin a peste que ronda nas tebras
nin o andazo que estraga medioda.
7Se teu lado caen mil,
e dez mil ta dereita,
a ti non te tocar.
8S con abri-los ollos,
vera-lo pago dos malvados.
9Abof o Seor o teu refuxio,
tes no Altsimo a defensa.
727

A BIBLIA

10Ningn mal non te tocar,

ningunha praga non se achegar ta tenda.
11Pois El manda os seus anxos
para que te garden en tdolos camios.
12Levarante nas palmas das mans,
para que non batan nas pedras os teus ps.
13Esmagars spides e serpes,
calcars lens e dragns.
14Xa que me ten afecto, librareino,
poreino en seguro, xa que coece o meu nome.
15Chamarame, e respondereille,
estarei con el nos apretos,
defendereino e honrareino.
16Dareille das a fartar,
mostrareille a mia salvacin.
SALMO 92 (91)
Os xustos medrarn
1Salmo, cntiga, para o sbado.
2 bo louvarte, Seor,
canta-lo teu nome, Altsimo,
3pregoar de ma o teu amor
e de noite a ta fidelidade,
4 son da harpa e da lira,
coas soantes cordas da ctola.
5As tas obras, Seor, danme alegra,
as accins das tas mans fanme cantar;
6os teus feitos, Seor, que grandes son!
Que profundos os teus proxectos!
7O ignorante non o sabe,
o parvo non o entende.
8Se medran os malfeitores coma a herba,
se os malvados florecen,
sern destrudos para sempre,
9mentres ti, Seor, es eternamente excelso.
10A estn, Seor, os teus inimigos,
a estn os teus inimigos perecendo
e dispersos os malfeitores.
11Mais a min dsme a forza dun touro
e nxesme con leo fresco.
12Cos meus ollos verei a runa do opresor,
cos meus odos a dos meus inxustos agresores.
13Os xustos medrarn coma palmeiras,
ergueranse coma cedros do Lbano.
728

A BIBLIA

14Plantados na casa do Seor,

florecern nos adros do noso Deus.
15Anda na vellez seguirn dando froito,
estarn fortes e frescos,
16para pregoar que recto o Seor,
a mia rocha, en quen non hai iniquidade.
SALMO 93 (92)
Reina o Seor
1Reina o Seor, vestido de maxestade,
o Seor est vestido, cinguido de poder,
e o mundo non abanea, est firme.
2O teu asento est afincado desde sempre,
ti ests a desde a eternidade.
3As correntes erguen, Seor,
as correntes erguen a sa voz,
as correntes erguen o seu fragor.
4Pero, mis c voz das moitas augas,
mis podente cs ondas do mar
potente nas alturas o Seor.
5A revelacin do Seor verdadeira,
a santidade o ornato da ta casa,
polos sculos, Seor.
SALMO 94 (93)
O pago dos soberbios
1Seor, Deus xusticieiro,
Deus xusticieiro, manifstate;
2xuz da terra, rguete,
dlle-lo seu pago s soberbios.
3Ata que da os malvados, Seor,
ata que da os malvados triunfarn?
4Os malfeitores latrican,
falan con insolencia e xactancia.
5Oprimen, Seor, o teu pobo,
asoballan o teu herdo;
6matan vivas e estranxeiros,
asasinan orfos.
7Din: -"O Seor non o ve,
o Deus de Xacob non se decata".
8Entendede, xente insensata,
cando teredes xuzo, ignorantes?
9Non vai or quen plantou o odo?
Non vai ver quen fixo os ollos?
10Non vai castigar quen educa os pobos
729

A BIBLIA

e ensina a ciencia s humanos?

11O Seor coece ben as ideas dos homes:
verdadeira vaidade.
12Feliz o que ti corrixes, Seor,
e lle ensna-la ta vontade.
13Despois das horas malas dslle o sosego,
mentres para os malvados se cava unha cova.
14Certamente o Seor non rexeita o seu pobo
nin abandona o seu herdo.
15O xuzo ser outra vez xusto
e tdolos rectos o gardarn.
16Quen se erguer por min contra os malvados?
Quen me axudar en contra dos malfeitores?
17Se o Seor non me acorrese,
xa estara morando no silencio da morte.
18Cando digo: -"O meu p tremelica",
o teu amor, Seor, sostenme.
19Cando medran as coitas no meu peito,
o teu consolo algrame o esprito.
20Pode ser aliado teu o tribunal inxusto,
que no nome da lei amaa a opresin?
21Asaltan a vida dos rectos
e condenan os inocentes.
22Pero o Seor o meu refuxio,
o meu Deus, a rocha onde me acollo.
23El pagarlle-la sa iniquidade,
destruiraos na sa mesma maldade,
destruiraos o Seor, noso Deus.
SALMO 95 (94)
Vide
1Vide, cantmoslle Seor,
aclammo-la nosa rocha salvadora;
2achegumonos sa presencia con louvanza,
aclammolo con cancins.
3O Seor un Deus grande,
rei poderoso sobre tdolos deuses.
4Ten os fundamentos da terra na sa man,
pertncenlle os cumes dos montes.
5Seus son os mares, que El fixo,
os continentes, que formou a sa man.
6Vide, adormolo postrados,
axeonllmonos ante o Seor, que nos creou.
7El o noso Deus
730

A BIBLIA

e ns smo-lo seu pobo,

o rabao que gua a sa man.
Se escoitasedes hoxe a sa voz!
8Non endurezde-lo corazn, coma en Meribah,
coma o da de Masah, no deserto,
9cando vosos pais me tentaron,
provocronme anda que viran os meus feitos.
10Corenta anos anoxoume aquela xente,
e dixen: -"Son un pobo de extraviado corazn,
que non recoece os meus camios".
11E xurei na mia clera:
-"Non entrarn no meu acougo".
SALMO 96 (95)
Rexer con xustiza
1Cantdelle Seor un cntico novo,
cntalle Seor, terra enteira;
2cantade Seor e bendicide o seu nome,
pregoade tdolos das a sa salvacin;
3cantade entre as xentes a sa gloria;
ante tdolos pobos, as sas marabillas.
4Grande o Seor e digno de louvanza,
mis temible ca tdolos deuses.
5Os deuses das nacins son aparencia,
pero o Seor fixo os ceos.
6Na sa presencia, gloria e maxestade;
no seu santuario, forza e fermosura.
7Tributade Seor, pobos todos,
tributade Seor honor e forza,
8tributade Seor a gloria do seu nome.
Collede ofrendas, entrade nos seus adros,
9adorade o Seor con vestido sagrado,
treme na sa presencia a terra enteira.
10Dicide entre as xentes:
-"O Seor reina,
asenta o mundo, e non se move,
goberna os pobos rectamente".
11Algrese o ceo, exulte a terra,
bre o mar e canto o enche;
12ran os campos e o que hai neles,
rebrinquen as rbores do bosque,
13diante do Seor que vn,
que vn para rexe-la terra.
El rexer o mundo con xustiza
731

A BIBLIA

e os pobos con rectitude.

SALMO 97 (96)
Dono do mundo
1O Seor reina, algrese a terra,
exulten tdalas illas.
2Rodano nubes e nboa,
xustiza e rectitude sosteen o seu trono.
3Un lume vai diante del
e queima os inimigos arredor.
4Os seus lstregos aluman os espacios,
e, velo, estarrcese a terra,
5os montes derrtense coma cera,
diante do Seor, dono do mundo.
6Os ceos pregoan a sa rectitude
e tdolos pobos contemplan a sa gloria.
7Avergnzanse os que adoran imaxes
e os que presumen dos seus dolos:
diante del axenllanse os deuses.
8O escoitalo, algrase Sin,
reloucan as vilas de Xud,
polas tas decisins, Seor.
9Ti, Seor, e-lo soberano de toda a terra,
no cumio de tdolos deuses.
10O Seor ama a quen aborrece a maldade,
garda a vida dos seus amigos,
lbraos das mans dos malvados.
11A luz despunta para os xustos
e para os rectos a ledicia.
12Alegrdevos, xustos, no Seor,
louvade o seu nome santo.
SALMO 98 (97)
Aclamade Seor rei
1Salmo.
Cantdelle Seor un cntico novo,
pois fixo marabillas,
a sa dereita e o seu brazo
dronlle a victoria.
2O Seor d a coece-la sa salvacin,
revela a sa xustiza ante os pobos.
3Lembra o seu amor e a sa fidelidade
coa casa de Israel.
Os pobos todos vern
732

A BIBLIA

a salvacin do noso Deus.

4Aclama Seor, terra enteira,
rompede a cantar e a tocar.
5Tocade para o Seor a ctara,
a ctara e o salterio;
6con clarns e con trompetas
aclamade Seor, noso rei.
7Bre o mar e canto o enche,
o mundo e cantos o habitan;
8aplaudan os ros,
xuntos canten os montes,
9diante do Seor que vn
para rexe-la terra.
El rexer o mundo con xustiza
e os pobos con rectitude.
SALMO 99 (98)
Santo o Seor
1O Seor reina, conmvense os pobos,
senta sobre querubns, estremcese a terra.
2O Seor grande en Sin,
no cumio de tdolos pobos.
3Festexan o teu nome grande e terrible,
rei poderoso, que ama a xustiza.
4Ti asnta-lo xuzo no dereito
e fas xustiza en Israel.
5Enxalzade Seor, noso Deus,
postrdevos s seus ps,
pois santo o Seor.
6Moiss e Aharn cos sacerdotes,
Samuel cos que invocaban o seu nome:
invocaban Seor, e o Seor responda.
7Deus faloulles desde a nube,
e eles gardaron as revelacins,
os preceptos que lles deu.
8Seor, noso Deus, ti escoitchelos:
fuches para eles o Deus que perdoa
e que vinga os delitos.
9Enxalzade Seor, noso Deus,
postrdevos ante o seu monte santo,
pois santo o Seor, noso Deus.
SALMO 100 (99)
733

A BIBLIA

Con louvanzas e cntigas

1Salmo, para dar gracias.
Aclama Seor, terra enteira,
2servide o Seor con alegra,
achegdevos con cntigas sa presencia.
3Sabede que o Seor Deus,
que El nos fixo e que del somos,
o seu pobo, o seu rabao.
4Entrade polas sas portas con louvanzas:
polos seus adros con cntigas.
Celebrdeo e bendicide o seu nome,
5porque o Seor bo.
O seu amor dura por sempre;
por xeracins a sa fidelidade.
SALMO 101 (100)
Propsitos dereitos
1De David, salmo.
Cantarei o amor e a xustiza,
louvareite a ti, Seor.
2Quero atopa-la senda recta,
cando virs a min?
Quero andar con mente pura
dentro da mia casa.
3Non cobizo a vaidade,
aborrezo os rebeldes:
a min non se achegarn.
4Apartaranse de min os malfeitores,
non terei tratos cos malvados.
5O que calumnie en segredo seu vecio
fareino eu calar.
Os soberbios e s altivos
non os aturarei.
6Os meus ollos fxanse nos leais:
eles habitarn comigo.
O que anda por camio recto
ese o que me serve.
7Non ter asento onda min
o facedor de engano;
o que conta mentiras
non permanecer ante os meus ollos.
8Cada ma farei calar
734

A BIBLIA

s malvados da terra,
ata arrincar da cidade do Seor
a tdolos malfeitores.
SALMO 102 (101)
Escoita o pranto dos cativos
1Laios dun home aflixido, que expn a sa queixa ante o Seor.
2Seor, escoita a mia splica,
chegue a ti o meu clamor.
3Non me escnda-lo teu rostro
no da do apreto.
Pon cara a min o odo
e, cando te chame, respndeme axia.
4Os meus das esvaecen coma o fume,
os meus sos queiman coma as ascuas;
5o meu corazn est murcho, seco coma o feno,
e mesmo de come-lo pan me esquezo.
6A forza de xemer,
a pel apgaseme s sos.
7Estou como a curuxa do deserto,
coma o moucho nas runas.
8Ando sen toca-lo sono,
coma paxaro senlleiro no tellado.
9Os inimigos aldrxanme decote,
e xuran coma loucos contra min.
10En vez de pan como cinsa
e mesturo coas bgoas a bebida.
11Con noxo e indignacin
rguesme en alto e trasme.
12Os meus das son coma sombra alongada,
estou seco coma o feno.
13Pero ti, Seor, manteste por sempre;
o teu recordo, por tdalas idades.
14Ergueraste e apiadaraste de Sin,
pois tempo de ter d dela,
e a hora xa chegou.
15Os teus servos tenlles cario s sas pedras,
teen d das sas runas.
16As xentes temern o nome do Seor,
os reis da terra a sa gloria,
17cando o Seor reconstra Sin
e se mostre na sa gloria;
18cando o Seor atenda a oracin dos expoliados
e non desprece a sa pregaria.
735

A BIBLIA

19Isto escribirase para as xeracins vindeiras,

e o pobo entn creado louvar Seor.
20O Seor olla desde o seu santuario excelso,
desde o ceo mira para a terra.
21Escoita o pranto dos cativos,
libra os condenados morte.
22En Sin falarase do nome do Seor,
en Xerusaln da sa gloria,
23cando pobos e reinos se xunten
para daren culto Seor.
24A mia forza deveceu no camio,
os meus das minguaron.
25E digo: -"Meu Deus,
non me leves no medio dos meus das;
os teus anos duran por tdalas idades.
26O comezo asentche-la terra
e os ceos son obra das tas mans.
27Eles pasan, mais ti quedas;
gstanse coma a roupa,
coma un traxe que se muda;
28pero ti e-lo mesmo,
os teus anos non acaban.
29Os fillos dos teus servos estableceranse,
a sa posteridade estar segura ta vista".
SALMO 103 (102)
Os seus beneficios
1De David.
Alma mia, bendice Seor
e todo o meu ser, o seu santo nome.
2Alma mia, bendice Seor,
non esquza-los seus beneficios.
3El perdoa as tas culpas
e sanda as tas doenzas;
4rescata a ta vida da morte
e corate de amor e de tenrura;
5farta de bens a ta existencia
e renova coma a da aguia a ta mocidade.
6O Seor fai xustiza
e defende o dereito do oprimido.
7Mostroulle a Moiss os seus camios,
s fillos de Israel as sas fazaas.
8O Seor misericordioso e clemente,
736

A BIBLIA

tardo ira e rico en mercedes.

9Non contende por moito tempo
nin se anoxa para sempre.
10Non nos trata conforme s nosos erros
nin nos paga conforme s nosas culpas.
11Canto se alza o ceo sobre a terra,
as grande o seu amor para os que o temen;
12canto dista o nacente do poente,
as arreda de ns as nosas culpas;
13canto un pai ama s seus fillos,
as ama o Seor s que o temen.
14El sabe de que estamos feitos,
recorda que somos lama.
15Os das do home son coma o feno,
o seu florecer coma o da flor:
16anda non a roza o vento, xa se foi,
e o seu sitio xa non a volve a ver.
17Mais para os que o temen, o amor do Seor dura por sempre,
a sa xustiza chega s fillos e s netos
18dos que gardan a sa alianza,
dos que recordan os seus mandatos e os cumpren.
19O Seor asentou no ceo o seu trono
e o seu reino goberna o universo.
20Bendicide Seor, os seus anxos,
seres poderosos s sas ordes,
que obedecde-la sa palabra.
21Bendicide Seor, os seus exrcitos,
servidores que facde-la sa vontade.
22Bendicide Seor, as sas obras,
en tdolos lugares do seu reino.
Alma mia, bendice Seor.
SALMO 104 (103)
O alento creador
1Alma mia, bendice Seor.
Seor, meu Deus, ti es moi grande,
vestido de gloria e maxestade,
2envolto en luz coma nun manto.
Ti estnde-lo ceo coma unha tenda,
3constre-la ta morada sobre as augas;
ti po-las nubes por carro
e camias nas s do vento.
4Dos ventos fas mensaxeiros;
das labaradas de lume, os teus ministros.

737

A BIBLIA

5Ti asentche-la terra nos seus alicerces

e non abalar endexamais.
6Cubrchela co manto do ocano
e as augas suban alto dos montes.
7Ante a ta ameaza, fuxiron;
voz do teu trono, escaparon.
8Erguronse os montes e abaixronse os vales
lugar que ti lles fixaches.
9Puxcheslles fronteiras que non traspasarn:
non volvern cubri-la terra.
10Ti encna-las fontes polos ros,
que corren entre montaas.
11Beben as feras do monte,
apagan a sede os onagros.
12Nas sas ribeiras habitan paxaros,
que cantan na ramallada.
13Desde a ta morada rga-las montaas,
do froito das tas obras frtase a terra.
14Ti fas xermolar herba para o gando,
e plantas para uso dos homes,
para que da terra saquen pan
15e vio que alegra o corazn do home;
para que co aceite fagan brilla-lo seu rostro
e co pan repoan as forzas.
16Frtanse as rbores do Seor,
os cedros do Lbano que El plantou.
17Al fan os paxaros o seu nio,
a cigoa pon casa no seu cume.
18Os picoutos son para as cabras,
os penedos para a tobeira dos teixos.
19Ti fixche-la la e as sas fases
e o sol que coece o seu poente.
20Mnda-las tebras, e anoitece,
e osman as feras salvaxes.
21Os leoncios bran pola presa,
piden a Deus o sustento.
22O sa-lo sol arrdanse,
vanse deitar nos seus tobos.
23Entn sae o home seu traballo,
seu labor, ata o sern.
24Cantas son, Seor, as tas obras,
todas feitas con saber!
A terra est chea das tas creaturas.
25Al o mar grande e espacioso,
con repts que non se contan,
738

A BIBLIA

con animais pequenos e grandes.

26Al navegan as naos e o Leviatn,
que fixeches para que rebrinque.
27Todos agardan de ti
que lles botes comida seu tempo.
28Cando a botas, atrpana;
bre-la man, e frtanse de bens.
29Escnde-lo teu rostro, e estremecen;
retra-lo teu alento, e expiran,
voltando seu po.
30Mnda-lo teu alento, e son creados
e renva-la cara da terra.
31Gloria Seor por sempre,
algrese o Seor coas sas obras.
32Cando El a enxerga, a terra treme;
cando toca os montes, botan fume.
33Cantarei Seor mentres viva,
salmearei meu Deus mentres exista.
34Que El acolla o meu cantar
e alegrareime eu no Seor.
35Que se borren da terra os pecadores
e que non existan mis malvados.
Alma mia, bendice Seor.
SALMO 105 (104)
Lembrou a promesa
1Louvade o Seor, invocade o seu nome,
dade a coece-las sas fazaas entre os pobos,
2Cantdelle, tocdelle,
contade as sas marabillas.
3Gloridevos no seu nome santo
e que se alegre o corazn dos que buscan Seor.
4Preguntade polo Seor e o seu poder,
buscade sempre a sa presencia.
5Relembrade as marabillas que fixo,
os prodixios e as decisins da sa boca.
6Liaxe do seu servo Abraham,
fillos de Xacob, os seus elixidos,
7o Seor o noso Deus,
o que goberna a terra enteira.
8El recorda por sempre a sa alianza,
a palabra que deu polas xeracins.
9O que pactou con Abraham
e xurou a Isaac,
10confirmouno como lei a Xacob
e a Israel como alianza eterna,
739

A BIBLIA

11dicindo: -"Dareiche a terra de Canan

por sorte e por herdade".
12Sendo eles poucos en nmero,
apoucados, forasteiros,
13errando de nacin en nacin,
dun pas noutro pas,
14non permitiu que ningun os oprimise
e mesmo reis castigou por eles.
15Non toqude-los meus unxidos,
non fagades mal s meus profetas.
16Chamou a fame sobre a terra,
cortou o abasto do pan.
17Mandou diante deles un home,
foi vendido Xos coma escravo.
18Atronlle os ps con grillns,
botronlle cadeas de ferro pescozo,
19ata que chegou a hora de se cumpri-lo agoiro,
e a palabra do Seor lle devolveu o creto.
20Mandou o rei soltalo,
o soberano de pobos abriulle a prisin,
21e fxoo dono da sa casa,
administrador da sa facenda,
22para que seu xeito instruse s seus ministros
e lles ensinase o saber s ancins.
23Entn Israel entrou en Exipto,
Xacob foi vivir terra da Cam.
24Deus fixo fecundo seu pobo,
mis forte cs seus inimigos.
25A estes virulle-lo corazn, e aborreceron o seu pobo,
fixeron aleivosas cos seus servos.
26Mandou El seu servo Moiss
e seu elixido Aharn,
27que fixeron sinais sa vista,
prodixios na terra de Cam.
28Mandou tebras e escureceu,
mais eles non se pregaron s sas ordes.
29Converteu as augas en sangue
e fixo morre-los peixes.
30Formigou a terra coas ras,
ata as alcobas reais.
31Mandouno, e vieron moscas,
mosquitos en tdolos sitios.
32Deulles chuvia de pedrazo
chamas de lume nas sas terras.
33Abateu viedos e figueiras,
740

A BIBLIA

estragou as rbores nos seus eidos.

34Mandouno, e veu a lagosta,
saltns que non se contaban,
35rillaron a herba dos campos
e comeron os froitos dos agros.
36Feriu os primoxnitos en todo o pas,
as primicias do seu vigor.
37Entn fxoos sar con prata e ouro,
sen unha falta nas sas tribos.
38Alegrronse os exipcios da sa sada,
pois caera sobre eles o terror.
39Tendeulles por cuberta unha nube,
un lume que os alumaba pola noite.
40Pediron, e vieron paspalls
e deulles con fartura pan do ceo.
41Fendeu unha pena e sau auga,
que corra polo deserto coma un ro.
42Abof, lembrouse da promesa
que lle fixera seu servo Abraham.
43Sacou o seu pobo con ledicia,
con cantos de triunfo os seus elixidos.
44Dulle-las terras dos xents
e herdaron os froitos dos pobos,
45para que gardasen os seus preceptos
e observasen a sa lei.
Aleluia
SALMO 106 (105)
O pobo confesa
1Aleluia.
Louvade o Seor, que bo
e o seu amor eterno.
2Quen podera conta-las proezas do Seor,
cumpridamente as sas obras gloriosas?
3Felices os que respectan o dereito
e fan sempre a xustiza.
4Recrdame, Seor, polo amor teu pobo,
vistame coa ta salvacin,
5para que poida ve-la felicidade dos teus elixidos,
alegrarme coa ledicia do teu pobo,
gloriarme coa ta herdanza.
6Ns pecamos igual cs nosos pais,
cometemos maldade e iniquidade.
7Os nosos pais en Exipto
741

A BIBLIA

non aprezaron os teus prodixios,

non lembraron o teu amor,
foron rebeldes no mar Rubio.
8Por mor do seu nome Deus salvounos,
para mostra-lo seu poder.
9Increpou mar Rubio e secou;
conduciunos polo mar como se fose o deserto,
10librounos da man dos adversarios,
rescatounos dos inimigos.
11As augas alagaron os perseguidores,
sen quedar sequera un.
12Creron entn na sa palabra
e cantaron as sas glorias.
13Esqueceron axia as sas obras,
non creron nos seus proxectos.
14Dronse no deserto a tdolos caprichos,
tentaron a Deus na soidade.
15El dulle-lo que queran,
pero acurtou as sas vidas.
16Envexaron a Moiss no campamento
e a Aharn, consagrado Seor.
17Abriuse a terra e tragou a Datn,
pechouse sobre o bando de Abiram.
18O lume alampou os seus adictos,
a chama aburou os malvados.
19No Horeb fixeron un touro,
adoraron un dolo,
20trocaron a sa gloria
pola imaxe dun boi que come herba.
21Esqueceron o Deus que os salvara,
que fixera portentos en Exipto,
22prodixios na terra de Cam,
escarmentos no mar Rubio.
23Deus falou de destrulos,
se non fose por Moiss, o seu elixido,
que se puxo na brecha diante del,
para arredalo do seu noxo destructor.
24Desprezaron a terra cobizable,
non creron na sa palabra.
25Murmuraron nas sas tendas,
e non obedeceron Seor.
26El ergueu a man e xuroulles
que os abatera no deserto,
27que espallara a sa descendencia entre as xentes,
que os espallara entre as nacins.

742

A BIBLIA

28Collronlle devocin a Baal-Peor

e comeron as ofrendas dos mortos.
29Provocrono coas sas obras,
e pegou neles a peste.
30Levantouse Pinhs para reparar,
e a peste cesou.
31Foille apuntado na sa conta
por tdalas xeracins.
32Irritaron a Deus nas augas de Meribah
e por eles pagounas Moiss:
33amargronlle o esprito
e el foise da lingua.
34Non destruron os pobos
que o Seor lles mandara.
35Mesturronse coas xentes,
aprenderon os seus costumes.
36Deron culto s seus dolos,
caeron nas sas trampas.
37Inmolaron para os demos
os seus fillos e as sas fillas.
38Verteron sangue inocente
-o sangue dos fillos e das fillas
sacrificados s dolos cananeose profanaron a terra con sangue.
39Lixronse coas sas obras,
corrompronse coas sas accins.
40O Seor irritouse co seu pobo
e aborreceu a sa herdanza.
41Entregounos nas mans das xentes
e dominaron neles os que os odiaban.
42Os seus inimigos oprimronos,
humillronos baixo a sa man.
43Moitas veces os librou,
pero eles, obstinados na sa teima,
afondaban na iniquidade.
44Mais El ollaba a sa afliccin
e escoitaba os seus salaios.
45Lembraba a alianza en favor deles
e, no seu amor, compadecase.
46Facalles ter d deles
s que os levaran cativos.
47Slvanos, Seor, noso Deus,
axntanos de entre as xentes.
743

A BIBLIA

Louvarmo-lo teu santo nome,

a ta louvanza ser o noso gozo.
48Bendito sexa o Seor, Deus de Israel,
desde sempre e por sempre.
Diga o pobo todo:
Amn.
Aleluia.
SALMO 107 (106)
Os redimidos do Seor
1Louvade o Seor, que bo
e o seu amor eterno.
2Dgano os redimidos do Seor,
os que El redimiu da man dos opresores
3e reuniu de tdolos pases,
do nacente e do poente,
do norte e do sur.
4Errando polo deserto solitario,
non atopaban camio de cidade habitable.
5Famentos e sedentos,
encollaselle-lo esprito.
6No apreto clamaron Seor
e El librounos da afliccin.
7Levounos por camio dereito
cara a unha cidade habitable.
8Dean gracias Seor pola sa misericordia,
polos seus prodixios cos humanos.
9El sacia s sedentos
e farta de bens s famentos.
10Xacan na escuridade e nas tebras,
presos de coitas e ferro,
11por se teren rebelado contra a palabra de Deus
e desprezado o consello do Altsimo.
12Aflixiunos El con traballos,
e eles cambaleaban, sen ningun que lles valese.
13No apreto clamaron Seor
e El librounos da afliccin.
14Sacounos da escuridade e das tebras
e rompeu as sas cadeas.
744

A BIBLIA

15Dean gracias Seor pola sa misericordia,

polos seus prodixios cos humanos.
16El rompeu as portas de bronce
e esnaquizou os ferrollos.
17Doentes polos seus erros,
aflixidos polas sas culpas,
18dballes noxo a comida
e andaban s portas da morte.
19No apreto clamaron Seor
e El librounos da afliccin.
20Mandou a sa palabra e sanounos,
rescatounos da perdicin.
21Dean gracias Seor pola sa misericordia,
polos seus prodixios cos humanos.
22Ofrzanlle sacrificio de louvanza
e pregoen con xbilo os seus feitos.
23Os que baixan nos barcos mar,
para face-lo seu traballo nas augas abismais,
24poden ve-los feitos do Seor,
os seus prodixios no ocano.
25Cun aceno del rguese o vento de temporal
e levntanse fortes as ondas:
26rguense cara ceo e caen no abismo.
Co estmago revolto, mareados,
27dan voltas coma borrachos:
toda a sa pericia queda en nada.
28No apreto clamaron Seor
e El librounos da afliccin.
29El troca a tempestade en brisa lene,
e quedan caladas as ondas.
30Algranse eles coa calma,
e El lvaos porto arelado.
31Dean gracias Seor pola sa misericordia,
polos seus prodixios cos humanos.
32Celbreno na asemblea do pobo,
luveno na xunta dos ancins.
33El converte os ros en deserto,
o mananto en terra reseca;
745

A BIBLIA

34a terra vizosa en salinas,

pola maldade dos moradores.
35El cambia o deserto en lagoa
e a terra seca en manancial.
36Asenta al os famentos,
e fundan cidade para habitar.
37Sementan agros, plantan vias
e recollen os froitos.
38Dlle-las bendicins, e van a mis
e as sas facendas non minguan.
39Se minguasen e fosen abatidos,
sera polo peso da malicia e das ansias.
40O que bota desprezos sobre os grandes
e os fai errar por unha soidade sen camios,
41ergue os pobres da miseria
e acrecenta coma rabaos as sas casas.
42O velo, algranse os rectos,
mentres que a iniquidade pecha a sa boca.
43O sabio ter en conta isto,
entender a misericordia do Seor.
SALMO 108 (107)
O meu corazn est disposto
1Cntiga, salmo, de David.
2O meu corazn est disposto, meu Deus:
quero cantarche e louvarte.
Espertade, mias entraas,
3espertade, ctola e harpa:
eu quero cantar coa aurora.
4Louvareite, Seor, diante dos pobos,
cantareiche diante das nacins.
5O teu amor mis alto c ceo,
a ta fidelidade chega ata as nubes.
6rguete, Deus, sobre o ceo,
enche a terra da ta gloria.
7Para que os teus amigos sexan liberados,
socrrenos coa salvacin da ta dereita.
8O Deus santo tia dito:
-"Cantarei triunfo, partirei Xequem,
parcelarei o val de Succot,
9Meu Galaad, meu Menaxs,
elmo da mia cabeza Efram,
e Xud o meu cetro.
10Moab o estanque en que me bao,
sobre Edom poo a sandalia
746

A BIBLIA

e canto victoria sobre Filistea".

11Quen me levar a unha praza forte?
Quen me guiar ata Edom?
12Quen, se non ti, Deus, que nos tes rexeitados
e xa non saes, Deus, co noso exrcito?
13Axdanos ti no apreto,
pois intil a axuda dos homes.
14Con Deus faremos fazaas,
El esmagar os nosos opresores.
SALMO 109 (108)
Imprecacins
1Do mestre do coro. De David, salmo.
Deus a quen louvo, non cales,
2pois brense contra min bocas malvadas e dolosas.
Falan de min con lingua mentireira,
3crcanme con palabras de odio,
combtenme sen razn.
4En pago do meu amor eles acsanme,
mentres eu estou rezando.
5Vlvenme mal por ben,
xenreira por amor.
6Apurra contra el a un malvado,
que tea sa dereita un acusador.
7Que no xuzo saia condenado
e a sa apelacin se converta en culpa.
8Que os seus das se acurten
e que outro colla o seu posto.
9Que queden orfos seus fillos
e viva sa muller.
10Que seus fillos vaian errantes e pedindo,
e que os boten das sas runas.
11Que os acredores collan os seus bens
e xente allea rapine o froito do seu traballo.
12Que ningun tea d del,
ningun se apiade dos seus orfos.
13Que a sa posteridade sexa arrincada
e que se borre o seu nome nunha xeracin.
14Que o Seor tea en conta as culpas do pai
e que non borre os pecados da nai.
15Que o Seor os tea diante
e que tache da terra a sa memoria.
16Xa que nunca pensou en facer ben,
perseguiu pobre e humilde,
e empurrou morte o angustiado.
747

A BIBLIA

17Xa que prefire a maldicin, que vea sobre el,

xa que non quere bendicin, que se lle aparte.
18Vstese de maldicin coma dun traxe:
que coma a auga lle entre nas entraas,
coma o aceite nos sos;
19que sexa o manto que o cobre,
e o cinguidor que o cingue!
20Dea o Seor este pago s que me acusan,
s que pronuncian calumnias contra min.
21Pero ti, Seor, o meu dono,
acta, polo teu nome, en favor meu,
lbrame, conforme teu amor.
22Eu son humilde e pobre,
e co corazn ferido.
23Voume coma a sombra que debala,
espantado, como a langosta.
24Os meus xeonllos cambalean co xexn,
o meu corpo anda esmorecido.
25Fan burla de min,
verme, abanean a cabeza.
26Seor, meu Deus, axdame,
slvame, conforme teu amor.
27Saberase que a ta man est aqu
e que es ti, Seor, quen o fai.
28Que maldigan, con tal que ti bendigas:
ergueranse eles para vergonza,
mentres se alegra o teu servo.
29Vestiranse de vergonza os meus acusadores,
cubriranse de confusin coma dun manto.
30Eu dareille as gracias Seor,
louvareino ante a multitude.
31El ponse dereita dos pobres
para os librar dos seus xuces.
SALMO 110 (109)
A victoria do rei mesas
1De David, salmo.
Palabra do Seor meu seor:
-"Senta mia dereita
mentres poo os teus inimigos
por estrado dos teus ps".
2O cetro do poder
mndacho o Seor desde Sin:
domina nos teus inimigos.
3-"Es prncipe desde o da que naciches,
748

A BIBLIA

tes aura sagrada desde o seo,

desde o albor da ta infancia".
4O Seor xurouno, e non se arrepinte:
-"Ti es sacerdote para sempre
conforme rito de Melquisdec".
5A ta dereita o Seor
esmaga reis, no da da sa clera,
6xulga xentes, amorea cadveres,
esmaga cabezas sobre a vasta terra.
7Bebe do regato, no camio,
e de seguida ergue a cabeza.
SALMO 111 (110)
Feitos poderosos
1Aleluia.
Louvarei o Seor con todo o corazn
na xuntanza dos xustos, na asemblea.
2Grandes son as obras do Seor,
dignas de estudio para tdolos que as aman.
3Gloriosos e esplendentes son os seus feitos,
a sa xustiza eterna:
4fai prodixios memorables.
5D mantenza a quen o teme
e recorda por sempre a sa alianza.
6El mstralle seu pobo feitos poderosos,
dndolle a herdanza das nacins.
7As obras das sas mans son xustas e leais,
os seus preceptos son firmes:
8estn fixados polos sculos,
feitos con sinceridade e rectitude.
9El mndalle a liberacin seu pobo,
corrobora por sempre a sa alianza;
santo e terrible o seu nome.
10O temor do Seor o principio da sabedora:
asisados son os que o practican;
a sa louvanza eterna.
SALMO 112 (111)
A prosperidade duradeira
1Aleluia.
Ditoso o que teme Seor
749

A BIBLIA

e ten gozo nos seus preceptos.

2A sa descendencia ser forte na terra,
a liaxe dos rectos bendita.
3Na sa casa hai bens abondo
e a sa prosperidade duradeira.
4Nas tebras brilla unha luz para os rectos,
os xustos, os misericordiosos e os clementes.
5Benia quen se apiada e presta,
e goberna os seus bens con xustiza.
6Endexamais non perecer,
pois de eterna lembranza son os rectos.
7Non ter medo de malas noticias,
pois o seu corazn confa no Seor.
8O seu corazn est firme e sen medo,
mentres olla os seus opresores na desfeita.
9Dlles xenerosamente s pobres,
a sa prosperidade duradeira:
erguer con honor a sa fronte.
10O malvado irrtase velo,
renxe os dentes, ensmese,
pois os seus proxectos btanse a perder.
SALMO 113 (112)
Deus ergue os pobres do esterco
1Aleluia.
Louvade, servidores do Seor,
louvade o nome do Seor.
2Bendito sexa o nome do Seor,
agora e por sempre.
3Desde o nacente poente
louvado sexa o nome do Seor.
4Excelso sobre as xentes o Seor,
sobre o ceo a sa gloria.
5Quen coma o Seor, noso Deus,
que habita nas alturas
6e que baixa para coidar
do ceo e mais da terra?
7El ergue do po os indixentes,
levanta os pobres do esterco,
8para lles dar asento cos nobres,
cos nobres do seu pobo.
9El fai da estril da casa
nai ditosa de fillos.
750

A BIBLIA

Aleluia.
SALMO 114 (113 A)
A terra danza
1Cando Israel sau de Exipto,
a familia de Xacob dun pobo estrao,
2foi Xud o seu santuario,
Israel o seu dominio.
3Viuno o mar e fuxiu,
o Xordn botouse atrs;
4os montes brincaron coma carneiros,
os outeiros coma aos.
5Que che pasa, mar, para fuxires,
Xordn, para te botares atrs,
6montes, para brincardes coma carneiros,
e vs, outeiros, coma aos?
7Na presencia do Seor danza a terra,
na presencia do Deus Xacob,
8o que converte o penedo en estanque,
a rocha en fonte de augas.
SALMO 115 (113 B)
Deus e os dolos
1Non a ns, Seor, non a ns,
senn teu nome dlle a gloria,
polo teu amor e a ta fidelidade.
2Por que han dici-las xentes?:
-"Onde est o seu Deus?"
3O noso Deus est no ceo
e fai todo canto se propn.
4Os seus dolos son prata e ouro,
feitura das mans dos homes.
5Teen boca e non falan,
teen ollos e non ven,
6teen orellas e non oen,
teen nariz e non olen,
7teen mans e non apalpan,
teen ps e non andan,
a sa gorxa non ten voz.
8Coma eles son os que os fan
e cantos neles confan.
9Israel confa no Seor,
El o seu auxilio e o seu escudo;
751

A BIBLIA

10a casa de Aharn confa no Seor:

El o seu auxilio e o seu escudo;
11os amigos do Seor confan no Seor:
El o seu auxilio e o seu escudo.
12Que o Seor se lembre de ns e nos bendiga:
bendita a casa de Israel,
bendita a casa de Aharn,
13benditos os amigos do Seor,
os pequenos e os grandes.
14Que o Seor vos faga medrar,
a vs e a vosos fillos.
15Benditos sexades do Seor,
que fixo o ceo e maila terra.
16O ceo pertncelle Seor,
e a terra dullela s homes.
17Os mortos non louvan Seor
nin os que baixan silencio.
18Pero ns bendicmo-lo Seor,
agora e por sempre.
Aleluia.
SALMO 116 (114-115)
Alzo a copa da salvacin
1Amo Seor que escoita
a mia voz suplicante,
2e pon cara a min o seu odo
no da en que o chamo.
3Cando me envolven lazos de morte
e as redes do abismo me atrapan;
cando me atopo en apreto e afliccin,
4invoco o nome do Seor:
Ai, Seor, slvame a vida!
5O Seor xusto e clemente,
o noso Deus compasivo.
6O Seor garda os humildes:
na mia febleza hame socorrer.
7Alma mia, recobra o sosego,
pois o Seor cumpre contigo.
8Ti libras da morte a mia vida,
os meus ollos das bgoas,
os meus ps da cada.
9Camiarei vista do Seor
na terra da vida.

752

A BIBLIA

10Confo, anda que diga:

-"Eu son un desgraciado".
11E no meu apuro digo:
-"Todo enganos son os homes".
12Con que lle pagarei Seor
todo o ben que me fai?
13Alzarei a copa da salvacin,
invocando o nome do Seor;
14cumprirei os meus votos Seor,
vista de todo o seu pobo.
15Moi custosa s ollos do Seor
a morte dos seus amigos.
16Ai, Seor, que eu son o teu servo,
servo teu e fillo da ta serva,
a quen ti rompche-las cadeas!
17Ofrzoche sacrificios de louvanza,
invocando o nome do Seor.
18Cumprirei os meus votos Seor,
vista de todo o seu pobo,
19nos adros da casa do Seor,
no medio de ti, Xerusaln,
Aleluia.
SALMO 117 (116)
O amor firme
1Louvade o Seor tdalas xentes,
aclamdeo tdolos pobos.
2O seu amor connosco firme,
a sa fidelidade dura sempre.
Aleluia.
SALMO 118 (117)
Cantares na casa dos xustos
1Louvade o Seor porque bo,
porque o seu amor eterno.
2Que o diga a casa de Israel:
o seu amor eterno;
3que o diga a casa de Aharn:
o seu amor eterno;
4que o digan os que temen Seor:
o seu amor eterno.
5No apreto invoco o Seor
e El escitame e lbrame.
753

A BIBLIA

6O Seor est comigo: non teo cousa que temer;

que me poden face-los homes?
7O Seor est comigo: El quen me axuda:
verei os meus inimigos en desfeita.
8Mellor acollerse Seor
que fiarse dos homes.
9Mellor acollerse Seor
que fiarse dos grandes.
10Rodame un fato de pobos:
no nome do Seor esmagareinos;
11penme cerco e apranme:
no nome do Seor esmagareinos;
12envlvenme coma abellas,
quimanme coma o lume os espios:
no nome do Seor esmagareinos.
13Empurran, empurran para tirarme,
pero o Seor o meu auxilio.
14O Seor a mia forza, o meu cantar,
El a mia salvacin.
15Oense cantares de gozo e de victoria.
nas moradas dos xustos:
a dereita do Seor valente,
16a dereita do Seor poderosa,
a dereita do Seor valente.
17Non hei morrer, vivirei
e cantarei os feitos do Seor.
18O Seor, certo, castgame,
mais non me entrega morte.
19Abrdeme as portas da victoria:
quero cantar e dar gracias Seor.
20Esta a porta do Seor:
os xustos entran por ela.
21Douche as gracias porque me escoitas:
ti e-la mia salvacin.
22A pedra que desbotaron os canteiros
convrtese en pedra angular.
23Isto cousa do Seor,
admirable feito nosa vista.
24Este o da en que obra o Seor:
relouquemos e alegrmonos nel.
25Ai, Seor, dno-la salvacin!
Ai, Seor, dnos prosperidade!
26Benditos os que veen no nome do Seor:
754

A BIBLIA

bendicmosvos desde a casa do Seor.

27O Seor Deus: El dno-la luz.
Ordenade festa con ramos
ata beira do altar.
28Meu Deus, douche as gracias,
meu Deus, quero enxalzarte.
29Louvade o Seor porque bo,
porque o seu amor eterno.
SALMO 119 (118)
Andar coa lei de Deus
1Ditosos os de conducta intachable,
os que andan coa lei do Seor.
2Ditosos os que observan os seus mandatos
e o buscan de todo corazn;
3os que non cometen iniquidade,
e van polos seus camios.
4Ti dche-los teus preceptos
para que se cumpran con esmero.
5Que a mia conducta sexa firme
en garda-los teus decretos.
6Non sufrirei decepcin,
se me fixo nos teus dictados.
7Louvareite con recto corazn,
aprende-las tas xustas decisins.
8Quero cumpri-los teus mandatos,
endexamais non me abandones.
9Como atinar un mozo no camio?
Gardando a ta palabra.
10Eu bscote de todo corazn,
non me deixes desviar dos teus mandatos.
11No meu corazn escondo os teus ditos,
para non pecar ante ti.
12Bendito es ti, Seor:
ensname a ta vontade.
13Cos meus labios eu anuncio
toda decisin da ta boca.
14Na ta revelacin teo mis gozo
ca en tdalas riquezas.
15Medito os teus decretos
e fxome nos teus vieiros.
16Atopo consolo na ta lei
e non esquezo a ta palabra.
17Faille ben teu servo, para que viva
e garde a ta palabra.
18Abreme os ollos para que vexa
755

A BIBLIA

as marabillas da ta lei.
19Eu son na terra un forasteiro:
non me escnda-los teus mandatos.
20A mia alma esmorece,
arelando sempre as tas decisins.
21Ti reprnde-los soberbios,
malditos os que se afasten das tas ordes.
22Arreda de min aldraxes e desprezos,
pois eu gardo as tas revelacins.
23Anda que os grandes senten a murmurar de min,
o teu servo medita os teus mandatos.
24Os teus preceptos son a mia delicia
eles son os meus conselleiros.
25A mia alma est apegada po;
alntame ti coa ta palabra.
26Expoche os meus camios, para que ti me respondas
e me ensne-los teus preceptos.
27Instreme nos teus mandatos
e meditarei as tas marabillas.
28A mia alma chora entristecida;
confrtame ti coa ta palabra.
29Arrdame do camio enganoso
e dme a gracia da ta instruccin.
30Eu elixo o camio da verdade
e fago mias as tas decisins.
31Apgame s tas revelacins;
Seor, non me decepciones.
32Eu corro tras dos teus mandatos,
pois ti ensnchasme o corazn.
33Mstrame, Seor, a va dos teus mandatos
e seguireina ata a fin.
34Dme entendemento para observa-la ta lei,
e gardareina de todo corazn.
35Dirxeme polo vieiro dos teus mandamentos,
pois teo nel o meu contento.
36Inclina o meu corazn s tas revelacins
e non mia comenencia.
37Arreda da vaidade os meus ollos
e faime vivir no teu camio.
38Confrmalle teu servo a ta promesa,
a que leva teu temor.
39Trame do oprobio que temo:
os teus xuzos son amables.
40Mira como amo os teus mandatos;
faime vivir na ta xustiza.
41Vea, Seor, a min o teu amor,
o teu socorro, conforme a ta promesa.
42Eu responderei s que me inxurian
que confo na ta palabra.
756

A BIBLIA

43Non quites da mia boca a palabra sincera;

eu confo nas tas decisins.
44Gardarei a ta lei,
por sempre, eternamente.
45Andarei con folgura,
porque busco os teus mandatos.
46Falarei ante os reis das tas revelacins
e non me avergonzarei.
47Flgome cos teus mandatos
e tolles afecto.
48Bendigo os teus amados mandamentos
e medito na ta lei.
49Lembra a ta promesa teu servo,
na que fixeches que esperase.
50Este o meu conforto na afliccin:
que a ta palabra me d vida.
51Os soberbios brlanse de min,
mais eu non me arredo da ta lei.
52Recordo as tas decisins doutros tempos
e conslome, Seor.
53Sinto indignacin contra os malvados,
que abandonan a ta lei.
54Os teus preceptos son o meu cantar
no lugar da mia peregrinaxe.
55De noite, Seor, recordo o teu nome
e fgolle a garda ta lei.
56Isto o meu:
observa-los teus mandatos.
57A mia sorte o Seor:
eu propoo observa-la ta palabra.
58De todo corazn busco a ta presencia:
apidate de min, conforme a ta promesa.
59Examino os meus camios
e volvo cara ta revelacin os meus pasos.
60Dilixente, non demoro
cumpri-los teus preceptos.
61Cnguenme os lazos dos malvados,
pero eu non esquezo a ta lei.
62rgome media noite para louvarte
polas tas xustas decisins.
63Son amigo dos que te temen
e gardan os teus mandatos.
64Do teu amor, Seor, est a terra chea:
mstrame os teus estatutos.
65Ti dslle bens teu servo,
Seor, conforme a ta palabra.
66Dme bo xuzo e discrecin,
pois eu teo fe nos teus preceptos.
757

A BIBLIA

67Antes de coece-la afliccin, eu andaba errado,

pero agora observo os teus ditos.
68Ti es bo e ds bens:
ensname a ta vontade.
69Os soberbios aumentan mentiras contra min,
mais eu gardo de corazn os teus preceptos.
70O seu corazn craso coma sebo,
para min delicia a ta lei.
71Foime boa a afliccin,
para aprende-los teus mandatos.
72A ta vontade para min mellor
ca milleiros de ouro e prata.
73As tas mans fixronme e formronme:
ensname a coece-los teus mandatos.
74Os que te temen vern e alegraranse
de que eu confe na ta palabra.
75Eu sei, Seor, que o teu xuzo xusto
e que tes razn de aflixirme.
76Que o teu amor me console,
conforme llo prometiches teu servo.
77Que a ta piedade vea a min e vivirei;
a ta lei a mia alegra.
78Que se vexan confusos os soberbios que me aflixen sen razn;
eu medito os teus preceptos.
79Que volvan onda min os que te temen
e os que coecen a ta revelacin.
80Que o meu corazn sexa perfecto nas tas normas,
para que non sufra decepcin.
81A mia alma eslumece pola ta salvacin,
eu confo na ta palabra.
82Os meus ollos devecen pola ta promesa
e din: Cando me consolars?
83Anda que estou coma pelica afumada,
non esquezo as tas normas.
84Canto contan os das do teu servo?
Cando dictars sentencia contra os meus perseguidores?
85Os soberbios cvanme fosas,
desprezando a ta lei.
86Os teus mandatos son firmes;
axdame, que me abouran sen razn.
87Por pouco non me borran da terra,
pero eu non deixo as tas normas.
88Polo teu amor, fai que viva
e gardarei a revelacin da ta boca.
89A ta palabra, Seor, eterna,
firme coma o ceo.
90A ta verdade mantense polas xeracins,
758

A BIBLIA

ti fundche-la terra e permanece.

91A ta decisin todo o sostn ata hoxe,
e todo est teu servicio.
92Se non tivese as delicias na ta lei,
xa tera perecido na miseria.
93Non esquecerei xamais os teus preceptos,
pois dsme a vida por eles.
94Eu son teu, slvame ti;
eu esculco os teus mandatos.
95Os malvados axexan para perderme,
mais eu estou atento ta revelacin.
96A toda perfeccin lle atopo un lmite,
mais o teu mandamento non ten fin.
97Canto amo eu a ta lei!
Medito nela o da enteiro.
98Os teus preceptos fanme mis cordo cs inimigos,
pois estn sempre comigo.
99Avantaxo en sabedora s meus mestres,
porque medito na ta revelacin.
100Son mis asisado cs vellos,
porque cumpro os teus preceptos.
101De todo mal camio arredo os ps,
observando a ta palabra.
102Non disinto das tas decisins,
porque ti es quen me ensina.
103Que doce meu padal a ta palabra!
Mis doce c mel na mia boca.
104Os teus mandamentos fanme asisado,
por iso aborrezo o vieiro enganoso.
105A ta palabra o faro dos meus ps,
a luz do meu camio.
106Xurei e cumprireino:
observa-las tas xustas decisins.
107As mias coitas son moi grandes;
dme vida, Seor, conforme a ta promesa.
108Acepta, Seor, os meus votos
e ensname as tas decisins.
109A mia vida est decote exposta,
pero eu non esquezo a ta lei.
110Os malvados penme trampas,
mais eu non me desvo das tas normas.
111A ta revelacin a mia herdanza duradeira,
o gozo do meu corazn.
112Poo atencin en garda-los teus preceptos,
por sempre e cumpridamente.
113Eu aborrezo os hipcritas
759

A BIBLIA

e teo afecto ta lei.

114Ti e-lo meu refuxio, o meu escudo:
eu confo na ta palabra.
115Arreddevos de min, malfeitores,
eu quero cumpri-las normas do meu Deus.
116Sostenme ti, conforme a ta promesa, e vivirei,
non decepcine-la mia esperanza.
117Protxeme e serei salvo;
estarei sempre atento s teus mandatos.
118Ti rexita-los que abandonan as tas normas;
a sa retranca enganosa.
119Coma lixo remve-los malvados,
por iso eu amo a ta revelacin.
120O meu corpo treme ante ti
e venero as tas decisins.
121Eu practico o dereito e a xustiza;
non me entregues s opresores.
122Responde polo teu servo,
que non me asoballen os soberbios.
123Os meus ollos devecen pola ta axuda
e pola ta palabra xusta.
124Trata teu servo conforme o teu amor,
ensname os teus mandamentos.
125Eu son o teu servo: dme intelixencia
para coece-la ta revelacin.
126 hora de que actes, Seor,
pois violan a ta lei.
127Eu amo os teus mandamentos,
por riba do ouro mis puro.
128Guome polas tas normas
e aborrezo o camio da mentira.
129A ta revelacin admirable,
por iso eu a observo.
130A ensinanza da ta palabra reloce,
fai sabios s ignorantes.
131Eu abro a boca e collo alento,
arelando as tas normas.
132Vltate cara a min e apidate,
como fas cos que aman o teu nome.
133Afirma os meus pasos nos teus ditos
e que a iniquidade non me asoballe.
134Resctame da opresin dos homes
e gardarei os teus preceptos.
135Fai brillar ante o teu servo a ta presencia
e ensname os teus mandatos.
136Regatos de auga corren dos meus ollos,
polos que non gardan a ta lei.

760

A BIBLIA

137Ti es xusto, Seor,

e as tas decisins, rectas.
138Os teus mandatos son xustos,
cumpridamente verdadeiros.
139Consmeme o celo,
ver que o inimigo se esquece dos teus ditos.
140Os teus ditos son ben probados
e o teu servo tenlles afecto.
141Pouca cousa son eu e desprezable,
mais dos teus preceptos non me esquezo.
142A ta xustiza eterna,
a ta lei verdadeira.
143Angustias e coitas dan en min,
mais os teus mandatos son a mia alegra.
144A ta revelacin sempre xusta:
ensname ti e vivirei.
145Chmote de todo corazn;
respndeme, Seor; eu cumprirei as tas normas
146Chmote a ti; socrreme;
eu observarei a ta revelacin.
147rgome abrente pedindo a ta axuda;
eu confo na ta palabra.
148Os meus ollos adiantan as vixilias da noite,
para meditar nos teus ditos.
149Escoita a mia voz, segundo o teu amor,
dme vida, Seor, conforme a ta decisin.
150Aproxmanse os que me perseguen con maldade,
os que se afastan da ta lei.
151Ti ests preto, Seor,
e os teus preceptos son firmes.
152Hai tempo que coezo a ta revelacin;
ti asentchela por sempre.
153Olla a mia dor e lbrame,
pois non me esquezo da ta lei.
154Defende a mia causa e resctame,
dme vida, conforme a ta promesa.
155A salvacin est moi lonxe dos malvados
que non estudian os teus preceptos.
156Grande , Seor, a ta misericordia;
dme vida, conforme a ta decisin.
157Moitos son os meus perseguidores e opresores,
mais da ta revelacin non me arredo.
158Vexo os traidores e sinto noxo
de que non tean en conta os teus ditos.
159Mira que eu amo os teus decretos;
dme vida, Seor, conforme o teu amor.
160O principio da ta palabra a verdade,
as tas xustas decisins son eternas.
761

A BIBLIA

161Os poderosos persguenme sen causa,

pero o meu corazn respecta a ta palabra.
162Teo na ta promesa maior ledicia
c do que atopa un grande tesouro.
163Aborrezo, destesto a mentira
e tolle afecto ta lei.
164Luvote sete veces da,
polas tas xustas decisins.
165Para os que aman a ta lei todo paz,
non hai para eles tropezo.
166Eu agardo, Seor, o teu socorro,
mentres cumpro os teus mandatos.
167Observo a ta revelacin
e tolle moito afecto.
168Gardo as tas normas e a ta revelacin,
tdolos meus camios estn diante de ti.
169Chegue ata ti, Seor, a mia queixa,
dme sabedora conforme a ta palabra.
170Entre na ta presencia a mia splica,
slvame segundo a ta promesa.
171Os meus labios publicarn a ta louvanza,
pois ti ensnasme os teus preceptos.
172A mia lingua pregoar a ta palabra,
pois os teus decretos son xustos.
173Socrreme coa ta man,
pois eu escollo as tas normas.
174Eu arelo, Seor, a ta salvacin,
a ta lei a mia delicia.
175Que eu viva para louvarte
e que me axuden as tas decisins.
176Ando errante coma ovella descarriada:
terma ti do teu servo,
pois eu non esquezo os teus mandatos.
SALMO 120 (119)
Falas mentireiras
1Cntiga das subidas.
Eu clamo Seor na mia angustia,
e El dme resposta.
2Salva, Seor, a mia vida
de falas mentireiras,
de linguas enganosas.
3Con que se vos podera pagar de abondo,
linguas enganosas?
4Con afiadas frechas de guerreiro
e con ascuas de xesta.
5Ai de min, estranxeiro en Mxec,
762

A BIBLIA

de pousada nas tendas de Quedar!

6Tempo de mis levo vivindo
cos que aborrecen a paz.
7Mentres eu falo de paz,
eles andan de guerra.
SALMO 121 (120)
O teu gardin non dorme
1Cntiga das subidas.
Alzo os meus ollos cara s montes:
de onde vir o meu socorro?
2O meu socorro vn do Seor,
que fixo o ceo e maila terra.
3El non deixa que esvare o teu p,
o teu gardin non dorme;
4non dorme nin adormece
o gardin de Israel.
5O Seor o teu gardin,
o teu arrimo, sempre ta dereita.
6O sol non che far mal polo da
nin a la pola noite.
7O Seor grdate do mal,
El garda a ta vida.
8O Seor garda as tas idas e voltas,
agora e por sempre.
SALMO 122 (121)
Sado a Xerusaln
1Cntiga das subidas, de David.
Alegreime, cando me dixeron:
imos para a casa do Seor.
2Xa estn os nosos ps
s tas portas, Xerusaln,
3Xerusaln, cidade ben feita,
de compacta harmona.
4Al soben as tribos, as tribos do Seor,
conforme o costume de Israel,
para festexa-lo nome do Seor.
5Al estn os tribunais da xustiza,
a sede da casa de David.
6Saudade as a Xerusaln:
-"Tean prosperidade os que te queren,
7que haxa paz nos teus muros
e contento nos teus pazos".
8Por mor de meus irmns e compaeiros
direi eu: -"A paz contigo".
763

A BIBLIA

9Por mor da casa do Seor, o noso Deus,

desxoche todo ben.
SALMO 123 (122)
Cos ollos cara ceo
1Cntiga das subidas.
Cara a ti alzo os meus ollos,
cara a ti que moras no ceo.
2Coma os ollos do servo no seu seor,
coma os ollos da serva na sa seora,
as estn os nosos ollos en ti, Seor, noso Deus,
en tanto El non se apiade de ns.
3Apidate de ns, apidate, Seor,
pois estamos fartos de desprezo;
4farta est a nosa alma
das burlas dos satisfeitos,
do desprezo dos poderosos.
SALMO 124 (123)
O Seor connosco
1Cntiga das subidas, de David.
Se o Seor non estivese connosco,
-que o diga Israel-,
2se o Seor non estivese connosco,
cando se ergueron os homes contra ns,
3terannos engulido vivos
no incendio da sa ira;
4as augas xa nos teran sulagado
e o torrente pasado sobre ns;
5xa nos teran mergullado
as augas escumantes.
6Bendito sexa o Seor,
que non nos fixo presa dos seus dentes.
7A nosa vida coma o paxaro que se zafa
da trampa do cazador.
Rmpese a trampa,
e ns escapamos.
8O noso socorro est no nome do Seor,
que fixo o ceo e maila terra.
SALMO 125 (124)
Firmes coma o monte Sin
1Cntiga das subidas.
Os que confan no Seor
son coma o monte Sin, que non se move,
que est asentado para sempre.
764

A BIBLIA

2A Xerusaln rodana as montaas,

e o Seor rodea seu pobo,
agora e por sempre.
3Non se pousar o cetro dos malvados
sobre a sorte dos xustos,
para que estes non tendan
as sas mans maldade.
4Failles ben, Seor, s bos
e s rectos de corazn.
5Pero s que van por vieiros tortos
que os leve o Seor cos malfeitores.
A paz sobre Israel!
SALMO 126 (125)
Cando vire a sorte
1Cntiga das subidas.
Cando vire o Seor a sorte de Sin,
estaremos coma en soos.
2Termo-la boca chea de risos
e a lingua de cantares.
3Os pagns dirn entn:
-"O Seor fai con eles cousas grandes".
O Seor fai connosco cousas grandes,
estamos cheos de alegra.
4Vira, Seor, a nosa sorte,
coma os regatos no deserto.
5Os que entre bgoas sementan,
entre cantares recollen.
6Cando van, van chorando
os que levan a semente.
O viren, veen cantando
os que traen os monllos.
SALMO 127 (126)
O que fai a casa
1Cntiga das subidas, de Salomn.
Se o Seor non fai a casa,
en balde se esforzan os canteiros.
Se o Seor non garda a cidade,
en balde vixan as sentinelas.
2En balde vs madrugades
e tardades en deitarvos:
765

A BIBLIA

comedes pan de traballos,

cando el llelo d s seus amigos mentres dormen.
3Os fillos son a herdanza do Seor;
o froito do ventre, o seu xornal.
4Coma as setas na man do guerreiro,
as os fillos da mocidade.
5Feliz quen encheu deles a sa alxaba:
non se ver avergonzado cando discuta
cos inimigos na praza.
SALMO 128 (127)
Os fillos, gromos de oliveira
1Cntiga das subidas.
Ditosos os que temen Seor
e van polos seus camios.
2Cando comes do froito das tas mans,
ditoso ti e afortunado.
3A ta muller coma parra fecunda
no medio da ta casa.
Os teus fillos coma gromos de oliveira
arredor da ta mesa.
4As bendito
quen teme Seor.
5Bendgate o Seor desde Sin,
que vexas na prosperidade a Xerusaln
tdolos das da ta vida,
6e que vxa-los fillos de teus fillos.
A paz sobre Israel!
SALMO 129 (128)
Suco no lombo
1Cntigas das subidas.
Abondo me combateron desde a mocidade
-pode dicir Israel-,
2abondo me combateron desde a mocidade,
pero non puideron comigo.
3Riba do meu lombo araron os aradores,
abriron longos sucos.
4Pero o Seor xusto
e rompe as correas dos malvados.
5Avergonzados, hanse marchar
tdolos que renegan de Sin.
6Sern coma herba dos tellados,
que seca antes da sega.
766

A BIBLIA

7Con ela non enche a man o segador,

nin fai brazada quen ata os feixes.
8Nin os que pasan saudarn:
-"A bendicin do Seor sobre vs,
bendicmosvos no nome do Seor".
SALMO 130 (129)
Desde os abismos
1Cntiga das subidas.
Desde os abismos chmote, Seor;
2escoita, Seor, a mia voz.
Ten atentos os odos
clamor da mia splica.
3Se ti levas conta dos pecados,
quen, Seor, se ter en p?
4Mais en ti est o perdn,
para te faceres respectar.
5Eu espero no Seor, a mia alma espera;
eu confo na sa palabra.
6A mia alma vlvese Seor,
mis do que os vixas aurora.
Se os vixas esperan a aurora,
7que Israel espere Seor,
pois no Seor est o amor
e a redencin cumprida.
8El quen redime a Israel
de tdolos pecados.
SALMO 131 (130)
Ansias acaladas
1Cntigas das subidas, de David.
O meu corazn, Seor, non soberbio
nin os meus ollos altaneiros.
Non persigo grandeza
nin marabillas que me exceden.
2Eu acalmo e acalo a mia ansia,
coma un menio no colo da sa nai;
coma nun menio est en min a mia ansia.
3Espera, Israel, no Seor,
desde agora e para sempre.
SALMO 132 (131)
Eleccin de David e de Sin
1Cntiga das subidas.
Seor, tenlle en conta a David
767

A BIBLIA

as sas moitas afliccins,

2cando xurou Seor
e fixo este voto Deus de Xacob:
3-"Non entrarei na mia casa
nin subirei leito do repouso,
4non concederei sono s meus ollos
nin acougo s mias plpebras,
5ata lle atopar sitio Seor,
morada Deus de Xacob".
6Omos dela en Efrtah,
atopmola nos campos de Iar.
7Entremos na sa morada,
postrmonos perante o estrado dos seus ps.
8rguete, Seor, cara ta mansin,
ti e maila Arca da ta maxestade.
9Que os teus sacerdotes vistan de festa
e os teus devotos relouquen.
10Por mor do teu servo David,
non desde-lo teu unxido.
11O Seor xuroulle a David
-promesa da que non renega-:
-"Prole da ta liaxe
porei sobre o teu trono.
12Se teus fillos gardan a mia alianza
e este precepto que lles ensino,
tamn os fillos deles por sempre
sentarn no teu trono".
13O Seor elixiu a Sin
e quxoa por morada:
14-"Esta ser para sempre a mia casa,
habitarei nela, porque a quero.
15Bendicirei as sas provisins,
fartarei de pan os seus pobres;
16vestirei os seus sacerdotes de festa
e reloucarn os seus devotos.
17Al farei florece-lo vigor de David,
acendereille meu unxido unha lmpada.
18Cubrirei de confusin os inimigos,
mentres brilla sobre el a diadema".
SALMO 133 (132)
Irmns en unin
1Cntiga das subidas, de David.
Vede que doce e delicioso
o habitaren os irmns en unin.
768

A BIBLIA

2 coma leo recendente na cabeza

que vai baixando pola barba
-a barba de Aharn que lle cae
ata a orla do vestido-;
3 coma orballo do Hermn que baixa
sobre as montaas de Sin.
Al manda o Seor a bendicin,
a vida para sempre.
SALMO 134 (133)
Bendicin
1Cntiga das subidas.
Vide, bendicide o Seor,
tdolos servidores do Seor.
Os que estades de noite na casa do Seor,
2alzade as mans cara santuario
e bendicide o Seor.
3Desde Sin te bendiga o Seor
que fixo o ceo e maila terra.
SALMO 135 (134)
Canto dos elixidos
1Aleluia.
Louvade, servidores do Seor,
louvade o nome do Seor,
2os que estades na casa do Seor,
nos adros da casa do noso Deus.
3Louvade o Seor, que bo,
cantade o seu nome, que amable.
4Elixiu para si a Xacob,
a Israel coma posesin de seu.
5Eu sei que o Seor grande,
o noso Deus mis cs deuses todos.
6O Seor fai canto se propn
no ceo e mais na terra,
nos mares e nos abismos.
7El fai subi-las nubes no horizonte,
solta a chuvia con lstregos,
saca dos seus depsitos os ventos.
8El feriu os primoxnitos de Exipto,
o mesmo os dos homes cs dos gandos.
9En Exipto fixo sinais e prodixios
769

A BIBLIA

contra o faran e os seus servos.

10Bateu a moitas nacins
e matou a reis poderosos,
11a Sihn, rei dos amorreos,
a Og, rei de Baxn,
a tdolos reis de Canan,
12e deulle as sas terras en herdanza,
en posesin, seu pobo.
13O teu nome, Seor, eterno,
o teu recordo vive polas xeracins.
14O Seor goberna seu pobo,
ten piedade dos seus servos.
15Os dolos dos xents son prata e ouro,
feitura das mans dos homes.
16Teen boca e non falan,
teen ollos e non ven,
17teen orellas e non oen
e non hai alento na sa boca.
18Coma eles son os que os fan
e cantos neles confan.
19Casa de Israel, bendice o Seor,
casa de Aharn, bendice o Seor,
20casa de Lev, bendice o Seor,
amigos do Seor, bendicide o Seor.
21Bendito o Seor en Sin,
o que habita en Xerusaln.
Aleluia.
SALMO 136 (135)
O seu amor eterno
1Louvade o Seor porque bo,
porque o seu amor eterno.
2Louvade o Deus dos deuses,
porque o seu amor eterno;
3louvade o Seor dos seores,
porque o seu amor eterno.
4S El fai grandes prodixios,
porque o seu amor eterno.
5Fixo os ceos con saber,
porque o seu amor eterno;
6asentou a terra sobre as augas,
porque o seu amor eterno.
7Fixo luminarias xigantes,
770

A BIBLIA

porque o seu amor eterno;

8o sol para que rexa o da,
porque o seu amor eterno;
9a la e as estrelas para que rexan a noite,
porque o seu amor eterno.
10Feriu os primoxnitos de Exipto,
porque o seu amor eterno;
11sacou de entre eles a Israel,
porque o seu amor eterno,
12con man forte e brazo rexo,
porque o seu amor eterno.
13Partiu en dous o mar Rubio,
porque o seu amor eterno;
14fixo pasar polo medio a Israel,
porque o seu amor eterno;
15alagou no mar Rubio faran co seu exrcito,
porque o seu amor eterno.
16Guiou seu pobo no deserto,
porque o seu amor eterno;
17feriu a grandes reis,
porque o seu amor eterno;
18matou a reis poderosos,
porque o seu amor eterno;
19a Sihn, rei dos amorreos,
porque o seu amor eterno,
20a Og, rei de Baxn,
porque o seu amor eterno.
21Dulle-la sa terra en herdanza,
porque o seu amor eterno,
22en herdanza a Israel, o seu servidor,
porque o seu amor eterno.
23No noso abatemento acrdase de ns,
porque o seu amor eterno,
24e lbranos dos nosos opresores,
porque o seu amor eterno.
25Dlle mantenza a todo ser vivo,
porque o seu amor eterno.
26Louvade o Deus dos deuses,
porque o seu amor eterno.
SALMO 137 (136)
A beira dos ros de Babel
1A beira dos ros de Babel
sentabmonos e chorabamos,
lembrndonos de Sin.
771

A BIBLIA

2Nos salgueiros das ribeiras

pendurmo-las ctolas,
3pois os nosos carcereiros pedannos cntigas
e os nosos verdugos himnos alegres:
-"Cantdenos cntigas de Sin".
4Como cantar un canto do Seor
estando en terra allea?
5Se me esquecese de ti, Xerusaln,
que seque a mia man dereita;
6que se apegue a mia lingua padal,
se deixo de pensar en ti,
se non poo a Xerusaln
por riba de toda ledicia.
7Tmalles contas, Seor, s edomitas
do da de Xerusaln,
cando dican: -"Arrasdea, arrasdea,
ata os alicerces".
8Babilonia estragadora,
bendito quen che pague
co mal que nos fixeches;
9bendito quen colla os teus pcaros
e os estrele contra as pedras.
SALMO 138 (137)
Obra das tas mans
1De David.
Douche as gracias, Seor, de todo corazn,
cntoche diante dos anxos;
2pstrome cara teu templo
e bendigo o teu nome,
polo teu amor e a ta fidelidade.
Mesmo mis grande c ta sona
fixche-la ta promesa.
3Cando te chamo, ti respndesme
e acrecnta-las mias forzas.
4Daranche as gracias, Seor,
tdolos reis da terra,
cando oian os ditos da ta boca.
5Cantarn os camios do Seor,
pois grande a gloria do Seor.
6Abof, o Seor excelso:
pon a sa atencin nos humildes
e coece os soberbios desde lonxe.
7Cando me vexo en apreto,
772

A BIBLIA

ti consrvasme a vida.
Contra o furor dos meus inimigos
estnde-la ta man,
a ta dereita librame:
8o Seor leva ata o final a mia causa.
O teu amor, Seor, eterno;
non abandne-las obras das tas mans.
SALMO 139 (138)
Omnipresencia
1Do mestre do coro. De David, salmo.
Seor, ti esclcasme a fondo e cocesme ben,
2ti sabes cando sento e me levanto,
penetras nos meus pensamentos desde lonxe.
3Ti distingues cando me movo e cando estou quedo
e os meus camios sonche todos familiares.
4Anda non est na mia lingua a palabra
e xa ti, Seor, a coeces enteira.
5Envlvesme por detrs e por diante,
e sobre min tes posta a ta man.
6Admirable por demais me resulta este saber,
tan alto que non o alcanzo.
7Onde me podera arredar do teu alento?
A onde fuxir da ta ira?
8Se subo ceo, al ests;
se baixo abismo, ests presente.
9Se me ergo nas s da aurora
e emigro extremo dos mares,
10ata al me leva a ta man
e me colle a ta dereita.
11Se digo: -"Que alomenos me encubran as tebras
e a luz meu arredor se faga noite",
12as mesmas tebras non son para ti escuras
e a noite che clara coma o da:
tanto che ten a luz coma as tebras.
13Ti formche-las mias entraas,
tecchesme no seo da mia nai.
14Luvote polo prodixio que hai en min:
as tas obras son marabillosas.
Ti coeces a fondo o meu esprito;
15non che estaba oculta a mia esencia,
cando no segredo era formado,
tecido no fondo da terra.
16O meu embrin vano os teus ollos,
e escribanse xa no teu libro
os das todos que haban vir,
773

A BIBLIA

sen que existise anda o primeiro.

17Que preciosos atopo, Deus, os teus proxectos!
Que grande o seu conxunto!
18Se os quixese contar, son mis c area,
se chegase ata a fin, quedaras ti anda.
19Se bateses, Deus, nos malvados,
se arredasen de min os sanguinarios!
20Arrepense contra ti arteiramente
e mentan en van os teus proxectos.
21Non hei de odia-los que te odian,
aborrece-los que se erguen contra ti?
22Odioos con odio cumprido
e toos por inimigos meus.
23Examname a fondo, Deus; coece o meu corazn;
prbame, e coece os meus sentimentos.
24Olla se torto o meu camio,
guame ti polo camio eterno.
SALMO 140 (139)
Lbrame do home malo
1Do mestre do coro. Salmo, de David.
2Lbrame, Seor, do home malo,
grdame do home violento.
3Matinan maldade no corazn
e promoven contendas todo o da.
4Afan, coma a serpe, as sas linguas,
con veleno de spide nos labios.
5Defndeme, Seor, do poder dos malvados,
grdame dos homes violentos,
que traman facerme caer.
6Os soberbios tndenme lazos,
esconden cordas e rede,
penme trampas beira do camio.
7Eu dgolle Seor: -"Ti e-lo meu Deus,
escoita, Seor, a mia splica".
8Seor, o meu dono, o meu poderoso salvador,
o que no da da loita me cobre a cabeza;
9non consintas, Seor, o antollo dos malvados,
non favorza-los seus proxectos e que triunfen.
10A cabeza dos que me abouran
que a cubran as intrigas dos seus labios;
11que chovan carbns acesos sobre eles,
que os boten en fosas das que non poidan levantarse.
12Que non asenten na terra as malas linguas,
774

A BIBLIA

que a desgracia sorprenda s violentos.

13Eu sei que o Seor lles far xustiza s pobres
e lles dar o seu dereito s aflixidos.
14os xustos louvarn, de certo, o seu nome,
os rectos habitarn na ta presencia.
SALMO 141 (140)
Pon garda na mia boca
1Salmo, de David.
Seor, estoute a chamar: ven axia;
escoita, cando te chamo.
2Suba a mia oracin coma o incenso ante ti,
as mias mans alzadas, coma a ofrenda da tarde.
3Pon garda, Seor, na mia boca,
vixilancia na porta dos meus labios.
4Non deixes declina-lo meu corazn cara maldade,
e que cometa delitos;
nin cara s malfeitores,
e que coma dos seus banquetes.
5Que os xustos me castiguen e que os bos me reprendan,
pero que o leo dos malvados non unxa a mia testa:
eu seguirei pregando contra a sa maldade.
6Precipitan nos penedos s seus xuces
e escoitan por burla as mias palabras.
7Coma a terra sucada e arregaada,
as estn espallados os nosos sos
pola boca do abismo.
8Pero os meus ollos, Seor, vlvense cara a ti;
a ti me acollo, non me deixes.
9Grdame do lazo que me tenden,
da trampa dos malfeitores.
10Caian nas sas mesmas redes os malvados,
mentres eu logro salvarme.
SALMO 142 (141)
Ti coce-los meus vieiros
1Maskil, de David. Cando estaba na caverna. Pregaria.
2Clamo a voces polo Seor,
cara Seor eu suplico;
3verto diante del a mia queixa,
conto diante del o meu apreto.
4Cando o esprito se me encolle,
ti coce-los meus vieiros.
No camio por onde vou
775

A BIBLIA

tenme postas trampas.

5Miro dereita para ver,
e non hai un coecido.
Non teo onde refuxiarme,
non hai quen coide de min.
6Cara a ti clamo, Seor, e digo:
-"Ti e-lo meu refuxio,
a mia sorte na terra da vida".
7Atende meu clamor,
pois estou esgotado.
Lbrame dos meus perseguidores,
pois son mis fortes ca min.
8Trame da prisin,
e louvarei o teu nome.
En min veranse os xustos coroados,
porque ti cumpres comigo.
SALMO 143 (142)
Por unha terra cha
1Salmo, de David.
Escoita, Seor a mia oracin,
pola ta fidelidade, atende a mia splica,
respndeme, pola ta xustiza.
2Non veas a xuzo co teu servo,
pois ningn home vivo xusto ante ti.
3O meu inimigo persgueme de morte,
tripa a mia vida polo chan;
relgame s tebras,
coma s xa mortos noutro tempo.
4O meu esprito encllese en min,
qudame xeado o corazn.
5Eu recordo os tempos pasados,
considero os teus feitos
e medito as accins das tas mans.
6Estendo as mans cara a ti:
coma a terra reseca, a mia alma ten sede de ti.
7Respndeme axia, Seor,
que me falta o alento.
Non me escnda-la ta cara,
non me asemelle s que baixan cova.
8Faime sentir de ma o teu favor,
pois eu confo en ti.
Ensname que camio collerei,
776

A BIBLIA

pois cara a ti alzo a mia alma.

9Lbrame, Seor, dos meus inimigos,
pois eu acllome a ti.
10Aprndeme a face-la ta vontade,
pois ti e-lo meu Deus.
Que o teu alento bo me gue
por unha terra cha.
11Polo teu nome, Seor, consrvame a vida,
pola ta bondade trame do apreto:
12pola ta misericordia destre os meus inimigos,
extermina os que de morte me perseguen,
pois eu son o teu servidor.
SALMO 144 (143)
Victoria e prosperidade
1De David.
Bendito o Seor, a mia rocha,
o que entrena as mias mans para a loita,
os meus dedos para a contenda.
2El para min defensa e fortaleza,
refuxio, escudo e agarimo,
o que somete para min os pobos.
3Que , Seor, o home, para que ti te ocupes del,
o fillo do home, para que ti lle fagas caso?
4O home coma un sopro;
coma sombra que pasa, son os seus das.
5Abaixa, Seor, o ceo e descende,
toca os montes e que ardan;
6fai relustrar e disprsaos,
lanza as tas setas e confndeos.
7Tende a ta man desde a altura,
defndeme, lbrame das augas,
do poder dos estranxeiros,
8que falan en van coa boca
e enganan cos seus feitos.
9Eu cantareiche, Deus, un cantar novo,
tocarei para ti a harpa de dez cordas.
10Ti que d-la victoria s reis,
que librche-lo teu servo David da cra espada,
11defndeme, lbrame da man dos estranxeiros,
que falan en van coa boca
e enganan cos seus feitos.
12Que os nosos fillos sexan
coma plantas vizosas na sa mocidade,
777

A BIBLIA

e as nosas fillas coma columnas angulares,

talladas para ornato dos pazos.
13Que os nosos hrreos se enchan
e ateiguen de froitos.
Que os nosos rabaos crezan
por millares nos campos
14e que os nosos bois cheguen cargados.
Que non haxa invasin nin desterro,
nin alarma nas nosas prazas.
15Benia o pobo a quen as lle vai,
benia o pobo que ten a Deus por Seor.
SALMO 145 (144)
A fartura de tdolos viventes
1Himno de louvanza, de David.
Meu Deus e meu rei, quero enxalzarte
e bendicir por sempre o teu nome.
2Bendicireite o da enteiro,
louvarei por sempre o teu nome.
3Grande o Seor e digno de louvanza,
a sa grandeza insondable.
4Unha xeracin gballe a outra os teus feitos
e cntalle as tas fazaas.
5Falan da gloria da ta maxestade,
e eu refiro as tas marabillas.
6Pregoan os teus poderosos escarmentos,
e eu anuncio a ta grandeza.
7Transmiten a memoria da ta gran bondade
e cantan a ta xustiza.
8O Seor clemente e compasivo,
tardo ira e rico en amor.
9O Seor bo para todos,
garimoso con tdalas sas obras.
10Luvente, Seor, as tas obras,
bendgante os teus amigos.
11Pregoen a gloria do teu reino,
proclamen as tas fazaas.
12Ensinen s homes a ta forza
e a maxestade gloriosa do teu reino.
13O teu reino reino eterno,
o teu goberno dura por xeracins.
14O Seor sostn a tdolos que caen
e endereita os que se dobran.
15Tdolos ollos cara a ti agardan
778

A BIBLIA

que ti lles da-lo sustento seu tempo.

16Abres ti a ta man
e dslle fartura a todo ser vivo.
17O Seor xusto nos seus camios todos,
bo en tdolos seus feitos.
18O Seor est cerca dos que o chaman,
dos que sinceramente o invocan.
19El cumpre a vontade dos que o temen,
escoita o seu pranto e socrreos.
20O Seor garda s que o aman,
pero desbota os malvados.
21A mia boca pregoar as louvanzas do Seor
e tdolos seres vivos bendicirn o seu nome santo
polos sculos dos sculos.
SALMO 146 (145)
Abre os ollos dos cegos
1Aleluia.
Louva, mia alma, o Seor.
2Louvarei o Seor, mentres viva,
cantareille meu Deus, mentres exista.
3Non confiedes nos potentes,
humanos que non poden salvar.
4Vaise deles o alento, e retornan terra,
e con eles esvaecen os seus proxectos.
5Feliz quen ten no Deus de Xacob a sa axuda,
no Seor, o seu Deus, a sa esperanza.
6El fixo o ceo e maila terra,
o mar e todo o que contn.
7El garda por sempre a sa fidelidade:
failles xustiza s oprimidos
e dlles pan s famentos.
O Seor libra os cativos,
8o Seor abre os ollos dos cegos,
o Seor endereita os dobrados,
o Seor ama os xustos.
9O Seor protexe os forasteiros,
sostn os orfos e as vivas,
extrava os camios dos malvados.
10Reine o Seor por sempre,
o teu Deus, Sin, polas xeracins.
779

A BIBLIA

Aleluia.
SALMO 147 (146 - 147)
Marabillosos feitos
1Louvade o Seor,
pois bo cantarlle noso Deus;
a louvanza lle debida.
2O Seor reconstre Xerusaln
e rene os dispersos de Israel.
3Sana os corazns quebrados
e venda as sas feridas.
4Conta as estrelas sen nmero
e chama a cada unha polo nome.
5O noso Seor grande e poderoso,
para a sa sabedora non hai medida.
6O Seor ergue os humildes
e abaixa no chan os malvados.
7Cantdelle Seor accin de gracias,
tocdelle a harpa noso Deus.
8El cobre o ceo de nubes
e dispn a chuvia para a terra;
fai sar herba nos montes,
9dlle gando o sustento,
s pitios dos corvos o que piden.
10Non pon a sa compracencia na forza do cabalo
nin nos riles dos homes o seu contento.
11O Seor pon o seu contento nos que o temen,
nos que confan na sa misericordia.
12Glorifica Seor, Xerusaln,
louva o teu Deus, Sin.
13El reforza os ferrollos das tas portas
e bendice os teus fillos no teu seo.
14Establece a paz nos teus confns
e frtate de flor de trigo.
15El manda terra a sa mensaxe
e a sa palabra corre lixeira.
16Produce neve coma la
e espalla xeada coma cinsa;
17esparexe coma faragullas o carambelo
e de fro xanse as augas.
18Manda a sa palabra e derrtense,
780

A BIBLIA

sopra co seu alento e corre a auga.

19El anuncia a Xacob os seus proxectos,
os seus estatutos e mandatos a Israel.
20Non fai as con outros pobos
que descoecen as sas decisins.
Aleluia.
SALMO 148
Canto de tdalas criaturas
1Aleluia.
Louvade o Seor desde o ceo,
louvdeo al nas alturas.
2Louvdeo os seus anxos,
louvdeo os seus exrcitos.
3Louvdeo, sol e mais la,
louvdeo, lucentes estrelas.
4Louvdeo os ceos dos ceos
e as augas dos espacios celestes.
5Louven o nome do Seor,
pois mandouno El e foron feitos;
6estableceunos para sempre
e deulles leis que non fallan.
7Louvade o Seor desde a terra,
monstros e abismos do mar,
8raios e sarabia, neve e nboa,
furacn que cumpre as sas ordes,
9montes e tdolos outeiros,
rbores froiteiras e mais cedros,
10feras e gando todo,
repts e mais paxaros;
11os reis e tdalas nacins,
os prncipes e os xuces da terra,
12os mozos e mailas doncelas,
os vellos e mailos nenios.
13Louven o nome do Seor,
pois s o seu nome excelso,
a sa maxestade cobre a terra e mailo ceo.
14El ergue a cabeza do seu pobo,
louvanza de tdolos xustos,
dos fillos de Israel, os seus achegados.
Aleluia.

781

A BIBLIA

SALMO 149
Cantos do pobo de Sin
1Aleluia.
Cantdelle Seor un cntico novo,
louvdeo na asemblea dos xustos.
2Algrese Israel co seu facedor
e os fillos de Sin relouquen co seu rei.
3Festexen coa danza o seu nome,
cntenlle con pandeiros e harpas,
4porque o Seor ama o seu pobo
e coroa os humildes coa victoria.
5Exulten os xustos no triunfo
e canten xubilosos nos seus postos,
6coa louvanza de Deus nas gargantas
e a espada de dobre fo na sa man.
7Farn vinganza entre as xentes
e escarmentos nas nacins;
8atarn con cordas s seus reis
e con cadeas s seus nobres.
9cumprir neles a sentencia dictada,
ser un honor para os seus amigos.
Aleluia.
SALMO 150
Aleluia
1Aleluia.
Louvade o Seor no santuario,
louvdeo no seu augusto firmamento.
2Louvdeo polas obras poderosas,
louvdeo pola sa inmensa grandeza.
3Louvdeo con sons de trompeta,
louvdeo con harpa e con ctara,
4louvdeo con pandeiro e con danza,
louvdeo con trompas e frauta,
5louvdeo con cmbalos resoantes,
louvdeo con cmbalos xubilosos.
6Todo ser que respira louve o Seor.
Aleluia.

782

A BIBLIA

INTRODUCCION OS PROVERBIOS
1 1Proverbios de Salomn, fillo de David, rei de Israel,
2Para aprender sabedora e boas maneiras,
para comprender ditos intelixentes,
3para adquirir doutrina asisada,
o dereito, xustiza e boa lei,
4para lle dar inexperto habilidade
e rapaz novo, ciencia e discernimento;
5-o sabio escoita e acrece o seu saber,
o intelixente adquire a arte de se gobernar6para dar co senso dun refrn ou dun dito agudo,
das sentencias dos sabios e das adivias.
7O temor do Seor o comezo do saber;
s os necios se burlan da Sabedora e da Instruccin.
PRIMEIRA COLECCION (1, 8-9, 18)
Fuxe dos cobizosos
8Fillio, escoita a instruccin de teu pai
e non refgue-lo ensino de ta nai;
9sern unha graciosa diadema na ta cabeza
e un colar no teu pescozo.
10Meu fillo, se os pecadores tencionan enganarte
non llelo consintas.
11Se din: -"ven connosco,
fagamos unha emboscada s agachadas,
axexmo-lo inocente porque nos peta,
12devormolos en vivo como fai o Xeol,
nunha peza, coma s que descenden para a cova,
13atoparemos toda clase de cousas prezadas,
imos enche-las nosas casas de espolios.
14Bota a ta sorte connosco,
imos facer bolsa comn!".
15Meu fillo, non os acompaes nesa viaxe!
Afasta as tas pegadas dos seus vieiros!
16Porque as sas pernas corren mal,
danse prsa a esparexe-lo sangue;
17(pois en van se lanza a rede
vista mesma dos seres alados)
18e eles estn a insidiar contra o propio sangue,
axexan, pero contra as propias vidas.
19Tales son sempre os camios de quen cobiza ganancias
que perden as vidas dos seus donos.
A Sabedora predicadora
20A Sabedora bota o pregn pola ra,
alza a sa voz polas ras,
783

A BIBLIA

21fai a prdica desde o alto dos muros,

s entradas das portas da vila di o seu discurso:
22-"Ata cando, inxenuos, amarde-la inxenuidade,
e os burlentos se gozarn coa burla
e os parvos refugarn o saber?
23Se vos convertedes cando vos amoeste,
fareivos burbulla-lo meu nimo,
comunicarivo-los meus pensamentos.
24Mais xa que vos chamei e recusastes,
tendnvo-la man e ningun atendeu,
25rexeitastes calquera consello meu
e non acollste-la mia reprensin,
26tamn eu vou rir da vosa desgracia
e botar gargalladas cando vos chegue o terror:
27cando o medo vos sorprenda coma un turbn
e vos vea a calamidade coma unha treboada,
cando se vos acheguen agona e angustia.
28Berrarn por min daquela, mais non responderei,
ergueranse cedo a procurarme, e non me atoparn.
29Xa que aborreceron o saber
e non preferiron o temor do Seor;
30non quixeron acepta-lo meu consello
e desprezaron tdalas mias amoestacins.
31Xantarn do froito do seu proceder,
fartaranse das sas matinacins,
32porque s parvos mtaos a sa indisciplina
e os tolos prdense pola sa indolencia;
33mais quen me escoita morar ben seguro,
tranquilo, sen temor do mal".
Consellos programticos
2 1Meu fillo, se te aprpia-los meus ditos
e atesura-los meus mandatos
2dando odo Sabedora,
inclinando o teu nimo discernimento;
3certo, se chamas pola intelixencia
e reclamas con berros a razn,
4se a procuras como faras coa prata
e cavas por ela coma por un tesouro,
5entenders entn o temor do Seor
e atoparaste co coecemento de Deus;
6pois o Seor quen d a Sabedora,
da sa boca chegan a ciencia e a intelixencia;
7reserva El a competencia para os honrados,
un escudo para os de conducta sen chata,
8gardando os vieiros da xustiza
e coidando o camio dos seus fieis.
9Distinguirs entn o dereito, a xustiza
e boa lei: tdalas xeiras da felicidade;
784

A BIBLIA

10porque a Sabedora entrar no teu nimo

e o coecer dar gusto teu padal;
11a discrecin velar sobre ti,
gardarate o discernimento,
12rescatndote do mal camio
dos que falan con retranca,
13dos que abandonan os vieiros sinxelos
para camiar por ras entebrecidas,
14dos que gozan facendo o mal
e se deleitan na perversidade,
15dos que seguen vieiros tortos
e van por camios extraviados.
16Preservarate da muller allea,
da descoecida que fala con agarimo
17que se alongou do compaeiro da sa mocidade
e esqueceu a alianza do seu Deus,
18pois a sa casa inclnase cara morte,
as sas xeiras cara s sombras dos mortos;
19quen a ela vai non torna
nin acada os vieiros da vida.
20As poders marchar polo camio dos bos
e garda-los vieiros dos xustos.
21Pois os homes honrados habitarn na terra,
os ntegros sern deixados nela,
22mais os malvados sern desbotados da terra
e os traicioneiros desraizados dela.
A prctica relixiosa
3 1Fillio, non esquza-lo meu ensino
e garda no nimo os meus mandatos
2pois hante acrecentar longura de das,
anos de vida e prosperidade;
3que non te abandone a lealdade constante,
cnguea arredor de ta gorxa,
escrbea na tboa do teu corazn.
4Acadars aceptacin e boa sona
vista de Deus e mais dos homes.
5Confa no Seor con todo o teu ser
e non te apoies na propia intuicin;
6teno en conta en tdolos teus camios
e El achanzar os teus vieiros.
7Non te teas por sabio,
teme Seor e arreda do mal;
8Ese ser un tnico para a ta sade
e un remedio para os teus sos.

785

A BIBLIA

9Honra Seor cos teus bens,

coa primicia de todo canto gaes;
10encheranse os teus cabazos de gran
e as tas pipas estouparn de mosto.
11Fillio, non rexite-la instruccin do Seor,
non leves a mal a sa correccin,
12pois o Seor reprende a quen ama
e aflixe fillo benquerido.
Louvanza da Sabedora
13Ditoso o home que d coa Sabedora
e o que vn dotado de discernimento,
14pois adquirila de mis proveito c prata
e de mis ganancia c ouro;
15 de mis prezo c coral,
non se lle compara canto poidas desexar.
16Na sa dereita leva unha vida longa,
na esquerda, a riqueza e a honra.
17Os seus camios son deliciosos,
os seus vieiros, cheos de paz;
18 a rbore da vida para os que a aferran,
os que a reteen son felices.
19O Seor fundou a terra por medio da Sabedora,
afirmou o ceo co discernimento;
20polo seu saber burbullan as fontes abismais
e as nubes destilan o orballo.
Deberes da convivencia humana
21Meu fillo, non as perdas de vista:
pon garda competencia e habilidade.
22Sern vida para a ta gorxa,
beleza no teu pescozo.
23Irs entn seguro no teu camio
sen tropezar co p.
24O te ires deitar, non pasars medo;
unha vez deitado, ser doce o teu sono.
25Non che far tremer un espanto sbito
nin a destruccin que cae sobre os malvados,
26pois o Seor estar teu carn
e gardar da trampa o teu p.
27Non lle negues un favor a quen ten dereito a el,
cando est no teu poder o concedelo.
28Non lle digas teu vecio: -"Vai e volta outra vez,
ma eu che darei", se tes con que.
29Non amaes un mal contra o teu prximo
cando el vive confiado ta beira.
30Non lle poas preito a ningun sen motivo,
786

A BIBLIA

cando non che fixo prexuzo ningn.

31Non envxe-lo violento
nin adpte-los seus procedementos,
32pois o Seor aborrece perverso,
e reserva a sa intimidade para os honrados.
33A maldicin do Seor cae sobre o casal do impo,
pero bend a morada dos xustos.
34Cos burlentos, brlase deles,
mais demostra o seu favor s humildes;
35Os sabios herdan a honra,
os parvos gaan a vergonza.
A Sabedora desposada
4 1Escoitade, fillos, a instruccin dun pai,
dade atencin para aprender intelixencia;
2 unha boa tradicin o que vos dou,
non esquezde-lo meu ensino,
3pois tamn eu fun fillo de meu pai
fillo nico e querido de mia nai.
4Cando el me ensinaba, dica:
-"Que o teu nimo recolla as mias palabras,
garda os meus mandatos e medrars!
5Adquire Sabedora, adquire intelixencia,
non as esquezas nin te afastes dos meus ditos.
6Non a repudies; ela hate gardar;
qurea ben e hate protexer.
7Esencia de Sabedora : Adquire Sabedora!
e mesmo por canto teas, procura a intelixencia.
8Faille agarimos, e enxalzarate;
dlle unha aperta, e encherate de honor;
9por na ta cabeza unha diadema xeitosa,
darache en agasallo unha coroa esplndida".
Aparta do mal camio
10Fillio, escoita e acolle as mias razns
para que se che multipliquen os anos de vida.
11Eu dirxote polo camio da Sabedora
guote por un vieiro recto;
12O camiares non sern impedidos os teus pasos;
se botas a correr non tropezars.
13Afrrate instruccin, non a deixes da man;
grdaa, pois nela vaiche a vida.
14Non collas para o vieiro dos malvados
nin te encamies pola xeira dos perversos:
15traa da cabeza, non atraveses por ela,
d un rodeo e sigue adiante;
16pois os tales non dan durmido se non fixeron algunha,
non lles vn o sono se non afundiron a algun;
787

A BIBLIA

17xantan do pan do crime,

beben do vio da violencia.
18Nembargantes o vieiro dos xustos coma a luz do abrente
e vai medrando ata o pleno da;
19en troques o camio dos malvados coma a tebra,
non saben contra onde van bater.
O control da conciencia
20Meu fillo, est atento s mias palabras,
tende a orella que che vou dicir,
21non as perdas de vista,
grdaas ben no sentido;
22son vida para quen d con elas,
e un tnico total para o seu corpo.
23Por riba de todo garda o corazn
pois del burbullan os mananciais da vida;
24afasta de ti a fala perversa
alonga de ti os labios falsos;
25que os teus ollos miren dereito
e as tas olladas vaian de fronte;
26ten coidado onde po-las tas pegadas,
e sexan firmes tdalas tas vas;
27non vires nin para a dereita nin para a esquerda,
arreda os teus ps do mal.
Das castes de muller
5 1Meu fillo, atende mia Sabedora
d odo meu discernimento;
2dese xeito poders gardar confidencias
e os teus labios conservarn saber.
3Os labios de muller allea pingan mel
e o seu padal esvara mis c aceite;
4pero remate amarga mis c loe,
mis tallante ca unha espada de dous fos;
5os seus ps van descendendo para a morte,
as sas pegadas van dar no Xeol;
6non ten ela en conta o camio da vida,
os seus vieiros cambian, nunca ten sosego.
7Polo tanto, fillio, escitame,
non te afastes das mias razns;
8arreda dela o teu camio,
non te achegues porta da sa casa;
9non sexa que deixes para outros o teu honor
e os teus anos a un ser cruel;
10non sexa que aproveiten os alleos o teu vigor
e as tas fatigas na casa da estranxeira,
11que entn te laiaras virche enriba a fin,
se che consumiren o corpo e mailas carnes;
788

A BIBLIA

12diras daquela: "Malia de min, que aborrecn a instruccin

e o meu corazn desprezou a correccin!
13Non quixen escoita-la voz dos meus mestres
e non prestei odo s meus ensinantes;
14pouco faltou para me ver totalmente arruinado
diante da asemblea e do consello".
15Bebe a auga da ta cisterna,
e as burbulladas do teu pozo.
16Ias derramar pola ra os teus regatos
polas prazas as tas canles?
17Que sexan para ti s
non para as compartires cos estraos!
18Que sexa bendita a ta fonte
e goces coa compaeira da ta mocidade,
19cerva amada, gacela xeitosa!
Que os seus peitos te tean sempre bbedo
e decote te envolva o seu amor!
20Por que, meu fillo, irte axuntar coa allea?
Por que abraza-lo seo dunha estranxeira?
21Que Deus ten diante dos ollos o proceder dos homes,
enxerga tdolos seus vieiros;
22as propias culpas cazan malvado,
enrdase nas cordas do seu pecado
23e morre pola sa indisciplina;
ser amortallado na sa necidade.
Non deas fianza
6 1Meu fillo, se saches fiador polo teu vecio,
ou deches unha aperta de mans por un estrao;
2se te enguedellaches nas tas propias verbas
ou te cazaron con palabras da ta boca,
3obra deste xeito, meu fillo, e ponte a salvo
xa que caches na man do teu vecio:
vai, humllate e importnao,
4non lles deas sono s teus ollos
nin acougo s tas plpebras;
5cibate, coma gacela, do cazador,
coma o paxaro da man do trampeiro.
O nugalln e a formiga
6Ergue e vai cabo da formiga, preguiceiro,
considera o seu xeito, e faite sabio:
7Ela non ten xefe,
nin capataz, nin gobernante;
8almacena o seu gran no esto,
achega o seu xantar durante a colleita.
9E ti, nugalln, canto tempo vas durmir?
789

A BIBLIA

Cando te vas erguer do sono?

10Un pouquio a durmir, un pouquio a durmiar,
un pouquio a deitarse cos brazos cruzados
11e a pobreza chega coma un vagabundo
e a necesidade coma un mendigo.
O malvado
12Persoa argalleira o malvado:
procede con retranca falar,
13chisca o ollo, fai xogos cos ps
e sinala co dedo,
14trama perversidades e matina o mal,
e sempre anda a espallar liortas;
15por iso lle ha vir de speto a desgracia
e nun intre ser esnaquizado sen remedio.
O antisocial
16Seis cousas hai que o Seor refuga
e mais unha stima que El aborrece:
17ollos altivos, lingua mentireira,
mans que esparexen sangue inocente,
18mente que cisma en planos malintencionados,
pernas que corren cara maldade,
19quen levanta falso testemuo
e quen sementa preitos entre irmns.
Fuxe da adltera
20Garda, meu fillo, o mandato de teu pai
e non refgue-lo ensino de ta nai;
21lvaos decote atados ta conciencia,
pendraos do teu pescozo.
22Estando de viaxe guiarante;
deitado, vixiarante;
ergueito, falarn contigo.
23Pois o mandato unha candea; o ensino, unha luz,
e a instruccin correctiva camio da vida,
24para te gardares da muller maligna,
da suave lingua da estranxeira.
25Non anceies con paixn a sa beleza,
que non te escravice coas sas plpebras,
26porque o prezo da rameira un anaco de pan
mais a casada vai caza dunha vida preciosa.
27Pode algun levar lume no peto
sen que lle ardan os vestidos?
28Poder camiar sobre ascuas
sen que se lle queimen os ps?
29Pois tal acontece co que se achega muller do vecio;
790

A BIBLIA

quen a toque non quedar indemne.

30Non se aldraxa a un ladrn cando rouba
para enche-lo seu estmago famento,
31pero se o atrapan ter que restitu-lo sptuplo,
ha de deixar canto tea de valer na casa.
32Quen comete adulterio cunha muller non ten siso;
o que a viola, destrese a si mesmo;
33atopar violencia e infamia,
non borrar a sa vergonza,
34porque os celos inflaman marido
e non ter piedade cando se vingue,
35non considerar compensacin ningunha,
nin aceptar agasallos por moitos que lle mandes.
Retrato da seductora
7 1Meu fillo, atende as mias razns,
garda dentro de ti os meus mandatos;
2observa os meus preceptos para que vivas
e o meu ensino coma a menia dos teus ollos;
3taos s teus dedos,
escrbeos na tboa do teu corazn.
4Dille sabedora: -"Ti e-la mia noiva",
chmalle intelixencia: -"Prometida",
5de xeito que te garde da muller allea
e das verbas suaves da estranxeira.
6Por certo, estaba eu na fiestra da mia casa,
ollando pola cancela,
7e velaqu que descubrn entre os inxenuos,
percibn entre os rapazotes,
un mozo sen siso
8atravesando a ra na revolta
e dirixirse camio da sa casa.
9Era entre lusco e fusco, no sern,
no escuro da la nova.
10E vela que lle sae encontro unha muller
co vestido e xeitos arteiros dunha mala femia,
11desenvolta e inqueda;
os ps non a puideran reter na casa:
12sexa na ra, sexa na casa,
est sempre a axexar por tdolos recantos.
13Entn aferra nel e bcao
e con descaro dille:
14-"Estaba a preparar un banquete sacrificial,
pois hoxe teo que cumpri-los meus votos;
15por iso san por te invitar,
procureite por tdalas partes e xa te encontrei;
16cubrn o meu leito de tapetes,
con cobertores de cor, de lio de Exipto;
791

A BIBLIA

17perfumei a alcoba
con mirra, loe e cinamono.
18Ven, embriagumonos de agarimos ata o amencer,
gocmonos cos nosos amoros,
19que o meu home non est na casa,
vai de viaxe para tempo;
20levou consigo a bolsa do dieiro
e non voltar ata a la chea".
21Sedceo ela deste xeito coas sas moitas razns
e arrstrao cos seus labios falaces.
22E o parvio vai tras ela
coma vai o boi matadeiro,
coma o cervo se enguedella no lazo,
23coma o paxaro voa cara trampa
ata que a frecha lle atravesa o fgado,
sen se decatar que a lle vai a vida.
24Polo tanto, fillios, escoitdeme,
atendede as mias palabras:
25Non dobrgue-lo teu nimo para os seus camios,
non te extraves nas sas vereas,
26que moitos son os feridos que ela guindou,
tdalas suas vctimas son innumerables,
27a sa casa o camio do Xeol
que descende ata as moradas da morte.
A Sabedora onda Deus
8 1Ei-la Sabedora que chama,
o discernimento ergue a sa voz
2nos cumios, beira dos camios,
apstase nas congostras,
3xunto s portas da cidade,
a carn das cancelas, pregoa:
4 por vs, homes, por quen chamo,
a mia voz dirxese humanidade.
5Inxenuos, aprendede a habilidade,
necios, adquiride siso;
6escoitade, que vou dicir cousas elevadas,
o que dirn os meus labios honrado,
7pois a mia boca susurra a verdade
e os meus labios aborrecen o mal.
8Tdolos meus ditos son honestos,
non hai neles cousa torta nin perversa;
9todos eles son sinceros para o home xuizoso,
e rectos para cantos acadaron saber.
10Aceptade a mia instruccin mellor c dieiro
e o coecemento mis c ouro refinado,
11pois a sabedora vale mis do que as perlas
e non ten comparanza co mis prezado.
792

A BIBLIA

12Eu, a Sabedora, convivo coa prudencia,

sei dar cos procedementos axeitados.
13(Temer a Deus odia-lo mal)
Eu aborrezo o orgullo e a fachenda,
a mala conducta e a boca perversa;
14meus son o plano poltico e a competencia,
a intuicin e mailo poder;
15polo meu medio reinan os reis
e os gobernantes decretan leis xustas;
16por min administran os estadistas
e mailos magnates: todo o que ten dereito a gobernar.
17Eu amo a quen me ama
e quen me procura hame encontrar;
18eu traio fartura e honra,
riqueza ben fundada e xustiza;
19o meu froito mellor c ouro bruto e c refinado,
o meu producto vale mis c prata de lei;
20eu marcho polo vieiro da xustiza,
polas vereas da equidade,
21repartindo propiedades s que me aman
e enchendo os seus tesouros.
22O Seor produciume enceta-la sa tarefa,
antes das sas actividades;
23desde a antigidade, desde o remoto pasado fun formada,
antes das orixes da terra.
24Cando non haba ocanos abismais, fun parida,
cando non haba fontes, mananciais de auga;
25anda non foran afincadas as montaas,
antes dos outeiros, fun dada a luz;
26cando anda non fixera a terra e as campas
nin os terrns primeiros do mundo,
27cando afirmaba o ceo, al estaba eu;
cando gravaba o cerco arredor do abismo,
28cando aseguraba as nubes no alto
e daba enerxa s fontes subterrneas,
29cando lle impuxo os lindes mar
de xeito que as augas non incumprisen o seu mandato,
cando fixaba os alicerces da terra,
30al mesmo estaba eu, cabo del, coma un mestre de obras,
dndolle gusto da tras da,
folgando diante del continuamente,
31recrendome no orbe da terra,
e o meu pracer foron os seres humanos.
32Escoitdeme, xa logo, fillios:
felices os que seguen os meus camios;
33atendede a instruccin e sede sabios,
non a refuguedes.
34Feliz o home que me escoita
velando as mias portas da a da,
793

A BIBLIA

gardando os marcos da mia cancela;

35pois quen me atopa atopou a vida
e obtivo o favor do Seor;
36mais quen me ofende, a si mesmo se violenta,
tdolos que me odian, aman a morte.
O banquete da Sabedora
9 1A Sabedora construu a sa casa
tallou as sas sete columnas,
2fixo a matanza do gando, mesturou o seu vio,
e preparou a sa mesa;
3despachou as sas criadas a anuncia-lo convite
polos altos da cidade:
4-"Quen sexa inxenuo, que se achegue aqu";
que carece de siso dille:
5-"Vide, comede do meu pan
e bebede do vio que mesturei,
6deixade a vosa inxenuidade e viviredes,
camiade pola va da intelixencia".
7Quen corrixe burlento, carga el coa aldraxe;
quen reprende impo, el a deshonrarse.
8Non corrixas burlento, non sexa que te odie;
corrixe a un sabio, e hate amar.
9Dlle instruccin sabio: tornarase mis sabio;
informa xusto, e acrecer a sa doutrina.
10O comezo da Sabedora o Temor do Seor,
e o coecemento do Santo intelixencia.
11Polo meu medio multiplicaranse os teus das,
hnsete acrecenta-los anos da vida;
12se te fas sabio, ser para o teu proveito,
se te fas burln, sers ti s a sufrilo.
13Dona Tolemia turbulenta,
simplona, non sabe ren.
14Sntase porta da casa
nunha cadeira no alto da vila,
15para chamar polos paseantes,
polos que van dereitos polo seu camio:
16-"Quen sexa inxenuo, que se achegue aqu".
E que carece de siso, dille:
17-"Doces son as augas roubadas
e o pan prohibido mis gustoso".
18E o tal non sabe que al fican os mortos
e os seus convidados, nos vales do Xeol.
SEGUNDA COLECCION
PROVERBIOS DE SALOMON (10-22, 16)
Antoloxa "A" (10-15)
794

A BIBLIA

10 1Proverbios de Salomn.
Fillo sabio alegra a seu pai,
fillo necio d mgoa a sa nai.
2Tesouros mal gaados non dan proveito,
pero a xustiza libra da morte.
3O Seor non deixa pasar fame gorxa do xusto
mais por impedimento degoiro dos malos.
4Man indolente acarrexa pobreza,
brazo dilixente enriquece.
5Quen recolle no vern asisado,
quen dorme durante a colleita unha desgracia.
6As bendicins para a cabeza do xusto,
pero a violencia tapa a boca do malvado.
7A lembranza do xusto provoca bendicins,
mais a sona dos perversos podrece.
8Home de mente sabia acolle directrices,
o de labios necios btase a perder.
9Quen camia a dereitas vai seguro,
quen vai polas tortas atrapado.
10Quen fai que non ve acarrexa dor,
quen corrixe na cara constre a paz.
11Manancial de vida a boca do xusto,
mais o parolar dos perversos encobre violencia.
12O odio encende liortas,
pero o amor pasa por riba da ofensa.
13Nos labios do intelixente atpase a Sabedora,
no lombo do parvo, o fungueiro.
14Os sabios amorean saber,
mais a boca do necio runa inminente.
15A fortuna do rico o seu castelo almeado,
o terror dos pobres a sa miseria.
16A paga do xusto a vida,
a ganancia do malvado o erro.
17Camia para a vida quen acepta a instruccin,
o que refuga a correccin prdese.
18 de labios falaces o que acocha xenreiras
e quen espalla calumnias un insensato.
19Nunha chea de verbas non faltar o erro,
o que contn os labios sabe o que fai.
20Lingua de xusto, prata de lei;
matinar de perversos, refugallo.
21Os labios do xusto pastan a moitos,
os parvos morren por falta de siso.
22 a bendicin do Seor a que fai rico
e o esforzo non engade nada.
23Tramar un plano torcido o xogo do necio,
e do home intelixente a Sabedora.
24O malvado vnlle enriba o que teme,
s xustos dselle-lo que arelan.
795

A BIBLIA

25Pasou a galerna, esvaeceu o malvado;

mais o xusto un alicerce perenne.
26Vinagre para os dentes, fume para os ollos;
tal o preguiceiro para quen lle d un mandado.
27O Temor do Seor acrecenta das,
os anos dos malvados abrvianse.
28Leda a expectacin dos xustos,
a esperanza dos malvados perecer.
29Salvagarda do honrado o poder do Seor,
mais terror para os que fan o mal.
30O xusto non ser endexamais abaneado,
os malvados non habitarn a terra.
31A boca do xusto produce Sabedora,
a lingua mentireira ser tallada.
32Os labios do xusto flen boa vontade;
a boca malvada, dobres intencins.
11 1Balanzas enganosas aborrceas o Seor,
o seu gusto son as pesas axustadas.
2Detrs da fachenda chega a vergonza,
pero a Sabedora vai cos modestos.
3A integridade gua s rectos,
a falsidade destre s traidores.
4De nada vale a fortuna no da da ira,
mais a xustiza salva da morte.
5A xustiza dos ntegros enderitalle-lo camio,
pola sa maldade vn o malo a caer .
6A xustiza dos rectos slvaos,
pola sa cobiza son atrapados os traidores.
7Morto o malvado, acabuselle a esperanza
e o seu afiunzar nas riquezas perece.
8O xusto lbrase da angustia,
o malvado ocupa o seu lugar.
9O hipcrita coa boca afunde vecio,
mais polo seu saber slvanse os xustos.
10Polo xito dos xustos algrase a vila,
e pola perda dos malvados fai festa.
11Coa bendicin dos honrados medra a cidade,
coa leria dos malvados arrunase.
12Quen aldraxa vecio non ten siso,
o home prudente cala.
13Quen anda con contos descobre segredos,
home de fiar garda a palabra.
14Sen boa direccin prdese un pobo,
o progreso est nos moitos expertos.
15Mal lle ir a quen sae fiador por un estrao,
quen refuga eses tratos ter seguridade.
16A muller xeitosa btanselle flores,
e os arriscados conquiren riqueza.
17O home piadoso para si mesmo bo,
796

A BIBLIA

o cruel a si mesmo se dana.

18O malvado leva unha paga ilusoria,
quen sementa xustiza leva un salario de lei.
19O que sementa a xustiza ten por destino a vida,
quen persegue o mal vai cara morte.
20Aborrece o Seor os corazns torcidos,
e comprcese nos de conducta honrada.
21Abof que o malvado non quedar impune,
a descendencia dos xustos ser posta en liberdade.
22Anel de ouro no fucio dun porco
a muller fermosa pero sen xeito.
23O anceio dos xustos s o ben
a esperanza dos malvados enxendra ira.
24Hai quen xeneroso e se fai mis rico;
hai quen aforra de mis e vive na miseria.
25Quen crea prosperidade el mesmo medra,
e quen abebera ser abeberado.
26Toda a bisbarra mald que retn o trigo,
e enche de bendicins a quen o vende.
27Quen madruga para face-lo ben atrae o favor,
mais o mal sae encontro de quen o busca.
28Quen afinza na sa riqueza murcharase,
pero os xustos agromarn coma follas.
29Quen arruna o casal vai herdar vento,
e o parvo chegar a escravo do sabio.
30O froito dun home recto a rbore da vida,
e o sabio atrae as persoas.
31Se o xusto recibe na terra o seu debido,
moito mis o perverso e o pecador.
12 1O que ama a instruccin ama o saber,
mais o que odia a correccin estpido.
2O bo acada o favor do Seor,
pero El condena retorto.
3O home non se ten en p sobre a maldade,
mais a raiceira dos xustos non se conmove.
4A muller maosa a coroa do seu home,
a desvergonzada carie nos sos.
5Teima dos xustos a equidade;
matinacin dos malvados, o engano.
6As verbas dos perversos son emboscadas criminais,
o falar dos rectos fainos ceibes.
7Os malvados son abatidos e desaparecen,
pero o casal dos xustos mantense.
8Louvan a un polo seu siso,
mais o arteiro ser aldraxado.
9Mellor lle vai a un home modesto que tea de que vivir,
do que fachendoso que non ten pan.
10O de bo natural atende fame do gando,
mais os sentimentos do malvado son crueis.
797

A BIBLIA

11Quen traballa a sa terra fartarase de pan,

o que anda s nugallas parvo.
12O alicerce dos malvados derrubado,
mais o raigao dos xustos mantense.
13Enguedllase o malo no exceso dos seus labios,
pero o xusto foxe da estreitura.
14Pode un home encherse co froito do que fala,
e ser recompensado polo que faga coas mans.
15O parvo parcelle recta a sa conducta,
mais soamente sabio quen escoita un consello.
16A carraxe do parvo axia se mostra,
mais o astuto disimula unha inxuria.
17O home veraz conta a verdade;
a testemua falsa, a mentira.
18Persoas hai que falan a estocadas,
a fala dos sabios medicina.
19Falar sincero dura para sempre;
fala embusteira, tan s un intre.
20O engano a intencin dos que argallan o mal,
mais a ledicia a paga dos que aconsellan a paz.
21Ningn mal caer sobre o xusto,
mais os malvados fican cheos de coitas.
22Aborrece o Seor os labios mentireiros,
comprcese, en troques, nos que practican a verdade.
23O home astuto esconde o seu saber,
os parvos pregoan as sas tolemias.
24Man dilixente, goberno;
man nugall, a servir.
25A ansiedade no corazn do home angstiao,
a verba agarimosa algrao.
26O home de ben mstralle a va amigo,
o camio dos perversos extrava.
27O preguiceiro non asa o que cazou,
mentres o dilixente amorea riquezas.
28No vieiro da xustiza atpase a vida,
o camio da necidade leva morte.
13 1O fillo asisado acolle a disciplina paterna,
o petulante non d escoita reprensin.
2Un home pode xantar abondo do froito do seu falar,
mais o degoiro dos traidores a violencia.
3Quen garda a boca garda a vida,
o laretas busca a sa runa.
4Moito anceia o nugalln, mais en van;
en troques, a arela dos dilixentes vese cumprida.
5Odia o xusto as verbas mentireiras,
o malvado deshnrase e deshonra.
6A xustiza garda home sen chata,
a desgracia bota abaixo pecador.
7Hai quen se fai o rico e non ten nada,
798

A BIBLIA

e quen pasa por pobre e reborda de bens.

8Algns coa riqueza rescatan a vida,
o pobre non teme as ameazas.
9A luz dos xustos rebrilla,
a candea dos malvados esmorece.
10O testaln fai xurdir liortas coa sa fachenda,
a sabedora est cos que se aconsellan.
11Riqueza gaada axia pouco dura,
o que a xunta pouco a pouco acreceraa.
12Esperanza aprazada fai adoece-lo corazn,
arela cumprida unha rbore de vida.
13Quen despreza o mandato arrunase,
a quen respecta a norma iralle ben.
14O ensino do sabio fonte de vida
que afasta das trapelas da morte.
15O bo senso gaa favores,
as maneiras dos falsos son a sa perda.
16O astuto todo o fai con siso,
o parvo espalla necidade.
17O mensaxeiro malvado fai caer en desgracia,
o mensaxeiro fiel leva curacin.
18Pobreza e vergonza para o que desbota a instruccin,
mais quen escoita a crtica acadar honra.
19Desexo satisfeito, dozura para o esprito;
para os necios un horror apartarse do mal.
20Vai onda os sabios: voltars sabio;
quen fai compaa s necios, ter que sufrir.
21A desfeita persegue s pecadores,
os bos son premiados con felicidade.
22A herdanza do home bo chega ata os netos,
o pecador xunta a fortuna para o xusto.
23Agra de ricos d moita mantenza,
mais prdese por falta de xustiza.
24O que aforra vara, odia seu fillo;
quen lle ten boa lei dase prsa en corrixilo.
25O xusto xanta a boca chea,
a andorga dos perversos fica baleira.
14 1A muller sabia constre o seu lar,
a tolemia destreo coas propias mans.
2Quen ten bo proceder teme o Seor,
o de camios tortos desprzao.
3O falar do parvo unha vara nas sas costas,
as palabras dos sabios defenden.
4Falta de gando, merma de gran;
forza no boi, colleita farturenta.
5Testemua de lei non mente,
testemua falsa burbulla mentiras.
6O burlento procura sabedora e non a atopa,
mais para o intelixente o saber cousa doada.
799

A BIBLIA

7Fuxe do rastro do tolo,

non encontrars nel labios xuizosos.
8O saber do astuto aclralle o camio,
a tolemia dos parvos lvaos engano.
9Os necios brlanse da culpa,
os honrados distinguen o facer axeitado.
10S o esprito sabe da propia amargura,
ningn alleo ten parte na sa ledicia.
11O casal dos perversos vnse abaixo,
a tenda dos honrados prospera.
12As veces coida un que recto o seu camio,
e, remate, vai dar na morte.
13Mesmo no rir sofre o corazn,
e a ledicia acaba na dor.
14O renegado fartarase do seu proceder,
e o home b, do das sas obras.
15O inxenuo d creto que sexa,
o asisado calcula os seus pasos.
16O sabio cauto e afstase do mal,
o parvo chmpase tan seguro.
17O impulsivo fai toleiradas,
mais o que bota contas agarda.
18Os inxenuos teen por herdanza a necidade,
o asisado abrangue o saber.
19Os malvados dobrganse diante dos bos,
e os impos, s portas do xusto.
20O pobre odiado mesmo do seu compaeiro,
o rico ten amigos a milleiros.
21Quen aldraxa seu vecio, peca;
bendito quen se apiada dos pobres.
22Por caso non erran os que argallan o mal?
A bondade e a fidelidade son para os que fan o ben.
23Todo traballo ten o seu proveito,
mais o parolar leva miseria.
24A coroa dos sabios a sa riqueza,
diadema dos insensatos a necidade.
25Testemua de fiar salva vidas,
o perxuro un enredante.
26O temor do Seor a fortaleza dun home,
para os seus fillos un refuxio.
27O temor do Seor fonte de vida
que afasta das trapelas da morte.
28Pobo numeroso orgullo do rei;
merma de xente, runa do prncipe.
29Demostra bo siso o lento na ira,
quen ten arroutadas ben proba que parvo.
30Animo temperado, sade no corpo;
a envexa corroe os sos.
31Quen asoballa pobre inxuria seu creador,
e faille honra quen acorre a un mendigo.
800

A BIBLIA

32Pola sa malicia o malo refugado,

mais ten confianza o xusto cando morre.
33En mente atinada mora a sabedora,
no interior dos necios expira.
34A xustiza fai grande a unha nacin,
o pecado a desgracia dos pobos.
35O favor do rei vai ministro avisado;
a sa carraxe, desvergonzado.
15 1Unha resposta doce alonga a clera,
unha verba ferinte acende a ira.
2A lingua dos sabios fai destilar saber,
a boca dos tolos burbulla tolemia.
3Os ollos do Seor atpanse en todo,
vixiando tanto os malos como os bs.
4Unha lingua apacible rbore de vida;
cando perversa, fere no esprito.
5O tolo despreza a correccin paterna,
mais trnase asisado quen ten en conta a reprensin.
6No casal do xusto reina a fartura;
nas ganancias do impo, a inquietude.
7Labios de sabios espallan saber,
o matinar do impo non acouga.
8Aborrece o Seor a ofrenda dos impos,
mais a pregaria dos rectos acada o seu favor.
9Aborrece o Seor a conducta do impo,
mais que procura a xustiza tenlle amor.
10Ter un severo castigo quen aparta do seu vieiro,
e quen refuga a reprensin vai dar na morte.
11O Xeol e a perdicin estn ante os ollos do Seor,
canto mis as mentes dos humanos!
12Non lle agrada burlento que o critiquen,
nin se rene cos sabios.
13O corazn feliz alegra a cara,
o sufrir interno creba o esprito.
14O de nimo sensible procura o saber,
a boca dos necios frtase de parvadas.
15Tdolos das do desgraciado son tristes;
para o de nimo alegre, un banquete continuo.
16Mellor un pouquio con temor do Seor,
ca moreas de bens con inquedanza.
17Mais vale cunca de grelos con cario
ca xato cebado con xenreira.
18Home acalorado fai alampa-la liorta,
o cachazudo pon sosego na disputa.
19O camio do preguiceiro ten por sebe as silveiras,
o vieiro do recto est ben acalcado.
20Un fillo sabio alegra a seu pai,
o necio deshonra a sa nai.
21A tolemia troulada para o falto de siso,
801

A BIBLIA

o home intelixente camia a dereitas.

22Onde non se fai xuntanza malgranse os planos,
pero cmprense cos moitos conselleiros.
23Que ledicia para un home saber responder por si!
e que boa unha palabra seu tempo!
24Hai un vieiro de vida -costa arriba- para o sabio,
para se afastar do Xeol -costa abaixo-.
25O Seor destre o casal dos fachendosos,
pero afinca o lindeiro da viva.
26Aborrece o Seor as malignas matinacins,
mais as verbas axeitadas son limpas.
27O famento de lucro arruna a sa casa;
quen odia os regalos interesados, vivir.
28A mente do xusto medita antes de responder,
a boca dos perversos burbulla maldades.
29Aprtase o Seor dos perversos,
pero escoita a pregaria dos xustos.
30Uns ollos brillantes alegran o corazn,
unha boa noticia fortalece os sos.
31Odo que escoita a correccin saudable,
asentar no medio dos sabios.
32Quen refuga a instruccin, rexeita a vida;
quen d escoita correccin, faise asisado.
33O temor do Seor escola da Sabedora,
pois a humildade precede gloria.
Antoloxa "B" (16, 1-22, 16)
16 1Cousa do home ordena-los pensamentos,
mais a resposta da lingua vn do Seor.
2Todo o proceder dun home semella recto s seus ollos,
pero o Seor quen sopesa os motivos.
3Ofrndalle Seor os teus feitos,
para que os teus proxectos saian ben.
4Todo o fixo o Seor cun designio;
mesmo malvado, para o da da desfeita.
5O nimo soberbio aborrceo o Seor,
tarde ou cedo non sair impune.
6Coa bondade e a verdade prgase a culpa,
e temendo Seor evtase o mal.
7Cando o Seor se comprace no proceder de algun,
mesmo os seus inimigos lle van ofrece-las paces.
8Mis conta ten ter pouco honradamente,
ca moreas de bens con inxustiza.
9A mente humana proponse un camio,
mais o Seor quen afianza o paso.
10Dos labios dun rei sae un orculo,
a sa boca non erra no veredicto.
11Romana e balanzas xustas son cousa do Seor;
asunto seu, tdalas pesas da caixa.
802

A BIBLIA

12 un horror para os reis que se cometa un crime,

pois na xustiza afncase o seu trono.
13Un rei asente s labios veraces,
e tenlles lei s que falan rectamente.
14Carraxe de rei: mensaxeiro de morte,
o home sabio procura aplacala.
15O raiolar do rostro do rei trae a vida,
o seu favor coma roibns de orballo.
16Moito mellor c ouro adquirir Sabedora;
preferible prata mercar intelixencia!
17Va real dos xustos o afastarse do mal,
garda a sa vida quen vixa a propia conducta.
18Por diante da desfeita vn o orgullo,
e antes da cada, a fachenda.
19Mellor ser humilde entre os pobres
que ter parte no botn dos opresores.
20O que as colle v, medra;
pero feliz s quen espera no Seor.
21O de mente aleuta ten sona de entendido,
e a fala doce promove a comprensin.
22O bo siso manancial de vida para quen o pose,
pero a crtica dos necios necidade.
23A mente do sabio fai atinado o seu falar,
polos seus labios progresa a doutrina.
24Panal de mel son as palabras xeitosas,
doces para a gorxa, saudables para os sos.
25Coidaba algun que o seu camio era recto,
e remate levaba morte.
26A fame do obreiro traballa por el,
pois aguilloa a sa boca.
27Home malicioso cava malicias,
coma se un lume alampase nos seus labios.
28Home perverso provoca liortas,
e o difamador separa do amigo.
29Home violento engana seu prximo,
conducndoo por un mal camio.
30Quen torce a ollada, matina intrigas;
quen remorde os labios, xa fixo o mal.
31Coroa de gloria son os cabelos brancos,
chgase a eles polo vieiro da xustiza.
32Mis vale o temperado heroe
e quen domina a paixn c que conquire unha vila.
33Remxense as sortes no pano,
mais a decisin vn toda do Seor.
17 1Mellor a codia seca con paz
c casa farta de matanzas e discordia.
2O criado avisado chegar a mandar nun fillo innobre,
e ir s partes na herdanza cos irmns.
3O crisol proba a prata; o forno, o ouro;
803

A BIBLIA

e o Seor quen proba os corazns.

4O malicioso presta odo a labios argalleiros,
e o mentireiro ponlle a orella lingua maldicente.
5Quen se burla do pobre, insulta seu creador;
quen se alegra na desgracia, non quedar impune.
6Coroa dos vellos son os netos,
e adorno dos fillos son os pais.
7Non di ben no parvo un falar escolleito,
moito menos no nobre a fala mentireira.
8O suborno un amuleto s ollos de quen o emprega:
onde queira se torne, ter xito.
9Quen encobre unha chata, procrase un afecto;
quen repite un rumor, perde un amigo.
10Unha reprensin ten mis efecto no home asisado,
ca cen fungueirazos no parvo.
11O argalleiro non procura mis ca liortas,
pero seralle enviado un cruel mensaxeiro.
12Atope eu unha osa que perdeu as cras,
e non parvo na sa tolemia!
13Quen paga ben con mal,
non aparta a desgracia do seu casal.
14Encetar un preito coma ceiba-la auga:
retrate antes que comece o proceso.
15A quen absolve culpable e a quen condena xusto,
a mbolos dous aborrece o Seor.
16De que serve a paga na man dun parvo?
Para mercar Sabedora? -Pero se non ten siso!
17Un amigo ama en todo tempo,
e un irmn nace para a hora da adversidade.
18O falto de siso vai dando apertas de mans,
sando fiador por outro.
19Quen ama a culpa, ama a liorta;
quen constre a porta alta de mis, busca a runa.
20O retranqueiro non atopar a felicidade,
e o de lingua falsa ir dar na desgracia.
21Quen tivo un fillo parvo cargou con boa coita,
pois non ten lecer o pai dun tolo.
22Animo ledo, corpo rufo;
o esprito abatido seca a cana dos sos.
23O malvado tira do peto o suborno,
para desvia-lo curso da xustiza.
24O intelixente ten os ollos na Sabedora,
os ollos do badoco andan s biosbardos.
25Fillo tordas mgoa de seu pai,
tristura para a nai que o deu.
26Abof que non est ben multa-lo inocente,
anda menos mallar sen xustiza na xente de ben.
27No aforro de palabras aprzase o sabio,
e quen mantn o sangue fro home de tino.
28Mesmo o tolo calado pasa por sabio;
804

A BIBLIA

quen pecha a boca, por intelixente.

18 1O que anda apartado procrase manas
e disente de calquera plano.
2O necio non se comprace na prudencia,
senn tan s nas sas matinacins.
3Onde chega a maldade, chega o desprezo;
coa mala sona chega a aldraxe.
4Augas profundas son as palabras dun home,
canle burbullante, fonte de Sabedora.
5Inicuo favorece-lo culpable,
e prexudica-lo inocente co veredicto.
6Labios de necio levan a preito,
a sa boca chama liorta.
7A boca do necio a sa propia runa,
e os seus labios son para el mesmo unha trampa.
8Verbas de intrigante son coma lambetadas,
que penetran no mis fondo do ventre.
9O neglixente no seu traballo
irmn do destructor.
10O nome do Seor forte torren:
acllese nel o xusto, e acouga seguro.
11A facenda do rico o seu castelo fortificado,
considraa coma unha alta muralla.
12O corazn do home rguese orgulloso antes da desfeita,
pero a humildade a que precede gloria.
13Quen responde unha cuestin antes de escoitar,
conseguir fatuidade e mais vergonza.
14Animo baril sostn no sufrimento,
pero quen soerguer un nimo decado?
15Mente prudente acada o saber,
odo de sabios procura a ciencia.
16Regalos abren camios,
e levan a ter tratos cos grandes.
17O primeiro en falar nun preito semella levar razn,
ata que chega o outro e fai a rplica.
18A sorte apaga as contendas,
e decide entre os potentes.
19Irmn ofendido pchase mis ca unha fortaleza,
e as liortas son ferrollos de castelo.
20Do froito da sa boca nchese o ventre do home,
e frtase co producto dos seus labios.
21Morte e vida estn no poder da lingua;
dos froitos que prefira, xantar.
22Quen encontra muller encontra un ben,
e recibiu favor do Seor.
23O pobre fala xemendo,
o rico responde bruando.
24Hai compaeiros s para parolar,
e hai amigos mis ntimos ca irmns.
805

A BIBLIA

19 1Mellor pobre de recto proceder,

ca rico de falar retorcido.
2Vitalidade sen siso non vale ren,
ps inquedos dan no erro.
3A necesidade do home trceo na sa conducta,
e con todo o seu nimo irrtase contra o Seor.
4A fortuna amorea amigos,
mais o pobre abandonado polo propio vecio.
5Falsa testemua non ficar impune,
nin fuxir o perxuro da xustiza.
6Cortexan moitos o favor do nobre,
todos son amigos para o que fai agasallos.
7Odian pobre tdolos seus irmns;
moito mis se apartarn del os vecios!
Est anda a falar, e xa fuxiron.
8Quen adquire bo siso, mase a si mesmo;
quen garda prudencia, atopar a felicidade.
9Testemua falsa non ficar impune,
e o perxuro perecer.
10Non cadra co necio a boa vida,
e menos anda que un escravo goberne nos prncipes.
11O home sabio mstrase tolerante,
a sa gloria deixar de lado a ofensa.
12Bruar de len a xenreira do rei,
mais coma orballo na herba o seu favor.
13Fillo insensato, estrago para o seu pai;
muller lianta, goteira constante.
14Casal e fundamento hrdanse dos pais,
mais a muller competente da o Seor.
15A preguiza leva sono,
mais o indolente pasar fame.
16Quen garda o mandamento, garda a vida;
quen rexeita a sa autoridade, morrer.
17Quen bo co pobre prstalle Seor,
que lle reparar cumpridamente a dbeda.
18Corrixe teu fillo mentres haxa esperanza,
pero non te deixes levar ata matalo.
19Quen fai alampa-la ira, cargue co castigo:
se o deixas pasar por alto, anmalo a repetir.
20Escoita o consello e acepta a represin,
para que remate sexas sabio.
21En moitos proxectos matina o home,
mais o plano do Seor o que se impn.
22O que se demanda dun home a lealdade,
pois mis vale pobre ca falso.
23O temor do Seor promove a vida:
pdese un deitar farto sen ser visitado pola desgracia.
24O preguiceiro mete a man na cunca,
e xa non ten azos nin para volvela boca.
806

A BIBLIA

25Malla no burln, e o inxenuo farase asisado;

reprende xuizoso, e acrecer o seu saber.
26Quen d maltrato a seu pai e desbota a sa nai,
un fillo deshonrado e infame.
27Meu fillo, se deixas de atende-la correccin,
errars lonxe das palabras prudentes.
28A testemua perversa brlase da xustiza,
as bocas dos malvados engulipan o crime.
29Para os burlentos prepranse fungueiros,
e para os lombos dos parvos, zorregadas.
20 1O vio burln e a augardente pelexona,
ningun a quen eles acaneen chegar a sabio.
2Bruar de len a xenreira do rei:
quen nela incorre, xgase a vida.
3Honor para calquera desistir dun preito,
pois mesmo o ltimo parvo sabe amaar unha liorta.
4O preguiceiro non ara no outono:
busca despois a colleita, e nada.
5O proxecto auga profunda na mente do home,
o entendido sabe tirala fra.
6Moitos proclaman a sa lealdade,
mais quen atopa un home de fiar?
7O xusto procede integramente;
Benia os fillos que o sucedan!
8Asenta o rei na sede do tribunal,
e xa coa ollada disipa toda a maldade.
9Quen pode dicir: -"teo limpa a conciencia,
estou ceibe de pecado?"
10Pesas trastrocadas, medidas cambiadas,
a mbalas das aborrece o Seor.
11Polos seus feitos mostra xa un rapaz
se o seu proceder limpo e recto.
12Odo atento e ollo observador,
mbolos dous son obra do Seor.
13Non collas gusto sono, non sexa que empobrezas;
rguete cedo, e encheraste de pan.
14-"Malo, malo", di o feirante,
e despois vai gabndose do trato.
15Existe o ouro, e moreas de perlas,
mais os labios sabidos son un raro tesouro.
16Cllelle mesmo o vestido a quen deu aval por un estranxeiro,
e tmalle peor a quen sau fiador por un alleo.
17Sbelle ben xente o pan da falsidade,
pero despois a boca ncheselle de cascallo.
18Os proxectos asegranse no consello,
fai por tanto a guerra con estratexia.
19Quen vai parolando descobre segredos,
non te xuntes co lingoreteiro!
20A quen mald do seu pai e da sa nai,
807

A BIBLIA

esmorzalle a candea na tebra mis fonda.

21A facenda feita s presas no comezo,
non medrar remate.
22Non digas: -"Hamas de pagar";
afinza no Seor, que El te axudar.
23Aborrece o Seor as pesas falsas,
nin xusto pr trampa na balanza.
24Do Seor proceden os pasos do home,
que poder este saber do seu camio?
25Para moitos unha trampa farfallar: -"Prometido",
e pensar s despois de feitos os votos.
26Un rei sabio aventa os malvados,
e fai pasar sobre eles a roda.
27O esprito do home candea do Seor,
que enxerga tdolos recunchos das entraas.
28Lealdade e firmeza protexen un rei
e na clemencia afinca o seu trono.
29Gloria dos homes novos a sa forza,
o ornamento dos ancins son os cabelos brancos.
30Ferida que sanga purga do mal;
e os golpes, o interior das entraas.
21 1Coma as canles da auga, a mente do rei est na man do Seor,
el vraa para onde quere.
2Todo o proceder do home semella recto s seus ollos
pero o Seor quen sopesa os motivos.
3Face-lo recto e o xusto,
prefreo o Seor s sacrificios.
4Ollar altaneiro e corazn finchado:
o facho dos impos o pecado.
5Os planos do dilixente dan boa renda,
pero quen anda s prsas anda s perdas.
6Gaar tesouros con lingua embusteira
sopro que foxe e trampa de morte.
7A violencia dos perversos arrstraos,
por se teren negado a practica-lo xusto.
8O proceder do arteiro todo reviravoltas,
mais recto o facer do home cabal.
9Mellor habitar nun recuncho do faiado,
ca con muller rifeira en casa grande.
10O instinto do impo tende mal,
non repara con piedade no seu prximo.
11Cando o burln as paga, aprende o inxenuo,
mais cando se instre a un sabio, el acrece o seu saber.
12O xusto controla o casal do malvado,
e precipita s impos na runa.
13Quen peche a orella laio do pobre,
tamn el berrar e non ser escoitado.
14Regalo baixo corda desva a ira;
e suborno no peto, a mis fera xenreira.
808

A BIBLIA

15 ledicia do xusto o face-la xustiza,

e unha desgracia para os malfeitores.
16Quen desva do vieiro da prudencia,
rematar na compaa dos mortos
17Quen gusta da esmorga, rematar pobre;
e quen se afai vio e perfume, non enriquecer.
18O malvado ser o rescate do home de ben,
e o traidor, o do home recto.
19Mellor morar nun ermo
ca ter muller fungona e rifadora.
20Na morada dun sabio grdanse tesouros desexables e requintados,
namentres que o parvo consmeo todo.
21Quen procura xustiza e lealdade,
acada vida e mais honra.
22O sabio sabe como atacar un castelo de paladns,
e demoe-la fortaleza na que afiunzaban.
23Quen controla boca e lingua,
garda a sa vida de estreituras.
24Leva alcume de petulante o fachendoso insolente,
que no actuar se pasa de presuntuoso.
25O degoiro do preguiceiro lvao morte,
pois as sas mans refugan o traballo.
26Cobiza e mis cobiza todo o da!
S o home de ben d sen reserva.
27Sacrificios de impos son de aborrecer,
e anda mis cando os fan de mala lei.
28A falsa testemua desaparece,
mais o bo escoitador fala para sempre.
29O perverso pon a forza nas aparencias,
o recto afianza a sa conducta.
30Non hai Sabedora, nin discernir,
nin plano que valla diante do Seor.
31Aparllase o cabalo para o da da loita,
mais a victoria cousa do Seor.
22 1Mis vale a boa sona c moita facenda;
e o ser aprezado, c prata e o ouro.
2Rico e pobre vense encontrar:
a mbolos dous fxoos o Seor.
3O asisado ve o perigo e aprtase;
os docas tiran para diante, e pganas.
4Tralas pegadas da humildade e do temor do Seor.
veen a facenda, a honra e a vida.
5Silvas e trapelas inzan o camio do perverso,
quen mira pola sa vida aprtase delas.
6Afai mozo seu vieiro:
anda de vello non se apartar del.
7O rico goberna nos pobres,
e quen debe escravo do que lle emprestou.
8Quen sementa maldade recolle afliccin,
809

A BIBLIA

e vai dar nel mesmo a vara do seu exceso.

9Os bos e xenerosos sern benditos,
xa que lles deron o seu pan s pobres.
10Bota fra cnico; rematar a liorta
e cesarn a rifa e maila aldraxe.
11O Seor ama a quen ten a mente limpa,
e o de falar xeitoso ten por amigo rei.
12Os ollos do Seor protexen o saber,
mais confonden as verbas dos traidores.
13Pretexta o preguiceiro: -"Vai un len na ra,
e pdeme matar na encrucillada".
14As verbas das estranxeiras son cova profunda,
o que o Seor refuga vai caer nela.
15Apgase a tolemia corazn do mozo,
mais a vara da correccin tal de a despegar.
16Quen asoballa pobre, estao engrandecendo;
quen fai regalo rico, estase a empobrecer.
DITOS DE SABIOS (22, 17-24, 22)
17Inclina o odo e escoita as mias palabras,
aplica a ta mente meu saber,
18pois axeitado que as gardes no teu seo,
e que as teas prontas nos teus labios.
19Para que pa-la ta confianza no Seor,
tamn a ti vou eu instrur hoxe.
20Abof toche escritos trinta ditos,
consellos e ciencia por xunto,
21para te informar da verdade das palabras axustadas,
e poidas as traer razns exactas a quen te enve.
22Non despoxes mendigo por ser tal
nin asoballes pobre das portas,
23pois o Seor defende a sa causa
e tiraralle a vida a quen malle neles.
24Non te xuntes con home rifador
nin camies co que se alporiza,
25non sexa que te afagas s sas maas
e vaias dar nunha trampa mortal.
26Non andes dando apertas de man
nin sando garante de dbedas;
27se non tes recursos para as saldares:
por que expoerte a que che incauten mesmo o leito?
28Non remva-los lindeiros de sempre,
que puxeron os teus devanceiros.
29Viches a algun maoso no seu oficio?
-Poder presentarse diante de reis,
non servir a xentes ignoradas.
810

A BIBLIA

23 1Cando sentes a xantar co xefe,

considrate ben de quen tes diante;
2ponte ti mesmo unha navalla na gorxa
se es bo papador;
3que non te tenten as sas lambetadas,
pois son xantar que engana.
4Non te esgotes en facer fortuna,
deixa de darlle voltas maxn;
5apartas dela os ollos, e esmorece.
pois pode botar s
e coma a aguia fuxir voando cara ceo.
6Non vaias banquete do avarento
nin arle-las sas peperetadas;
7 coma un pelo de travs na gorxa;
dirache: -"come e bebe!"
mais non lle interesas ren.
8Vomitara-lo que comiches
malgastando as tas amables razns.
9A odos parvos non fales,
desprezarn o bo senso das tas palabras.
10Non remva-los lindeiros de sempre
nin te metas nas leiras dos orfos,
11pois o seu vingador poderoso,
e defenderaos no preito contra ti.
12Pon mentes na correccin,
e ten odo para as palabras instructivas.
13Non lle afrre-lo reproche mozo:
porque lle deas coa vara non vai morrer;
14en troques, se o bates coa vara,
acaso o salves do Xeol.
15Meu fillo, se o teu corazn sabio,
hase alegrar tamn o meu corazn,
16e reloucarn as mias entraas,
se os teus labios falan axeitadamente.
17Non sinta envexa a ta mente dos pecadores,
matine mis ben tdolos das no temor do Seor,
18dese xeito agardarache un bo porvir
e a ta esperanza non ser frustrada.
19Escoita, fillio, e faraste sabio,
endereita a ta mente pola va xusta.
811

A BIBLIA

20Non te xuntes cos bbedos

nin cos engulidores de carne,
21pois o bbedo e o larpeiro empobrecen
e darse nugalla leva a vestir de farrapos.
22Escoita a teu pai, que te enxendrou;
e non desbte-la ta nai, se vai vella.
23Merca a verdade e non a vendas,
a Sabedora, a Instruccin e a Intelixencia.
24Reloucar gozoso o pai do xusto;
quen enxendrou a un sabio, aledarase con el,
25teu pai e ta nai encheranse de alegra
e exultar a que te deu.
26Meu fillo, prstame atencin,
que os teus ollos aproben os meus camios,
27pois cova profunda a prostituta,
pozo estreito a estranxeira,
28tamn axexa ela coma o atracador
e multiplica os traidores antre os homes.
29Quen di: -"Ai!"? Quen grita: -"Mam!"?
De quen son os preitos e para quen os laios?
Quen leva sen motivo as zorregadas?
De quen son os ollos chispos?
30-"Dos que se demoran no vio
e van cata-los vios mesturados".
31Non olles para o vio cando pinta de vermello
e reloce na cunca:
esvara lixeirio,
32mais remate morde coma cobra
e pica coma vbora.
33Os teus ollos vern cousas estraas,
a mente farate falar trabucado;
34estars coma quen se deita na mareira
ou asenta no picouto do mastro.
35-"Bateron en min e non me doeu,
calcronme coma uva e non me decatei.
Cando voltarei a estar sobrio?
Anda pedira outra rolda".
24 1Non envxe-los malvados
nin anceies xuntarte con eles,
2pois as sas mentes matinan destruccin
e os seus labios traman a desgracia.
3Un casal constrese coa Sabedora
e afncase co discernimento,
4as sas pezas nchense co saber
dos bens mis prezados e elegantes.
812

A BIBLIA

5Mis baril o sabio c forzudo,

e persoa de saber afianza o podero,
6pois coa estratexia gaara-la guerra
e o triunfo est nos moitos conselleiros.
7A Sabedora queda lonxe do parvo:
o tal non abrir a boca na asemblea da porta.
8O que matina para mal,
levar alcume de intrigante;
9pecado a intriga do necio
e a xente refuga cnico.
10Se te mostras feble no tempo da proba,
feble era a ta forza.
11Libera s condenados morte,
non negues axuda s que van ser executados,
12xa que se despois dis: -"Ns non sabiamos tal",
pensas que o que sopesa as intencins non se decata?
O que vixa a ta vida ben que o sabe,
el retribuir a cadaqun conforme s feitos.
13Fillio, toma mel, que che bo,
o panal doce padal;
14tales son o coece-la Sabedora para a ta vida:
se a acadas, ters futuro,
e non ser frustrada a ta esperanza.
15Non axxe-lo casal do home xusto
nin destra-lo seu acougo,
16pois se sete veces cae o home honrado, outras tantas se ergue,
mais os perversos tropezan e non se levantan.
17Non te alegres cando caia o inimigo
nin botes risadas cando tropece,
18non sexa que, velo, desagrades Seor,
e retire del a sa xenreira.
19Non te alporices contra os malvados
nin envxe-los perversos,
20pois o impo non ten futuro
e a candea dos perversos esmorece.
21Meu fillo, teme Seor e rei,
non te comprometas cos que conspiran,
22pois a sa desfeita sobrevn de speto,
e quen sabe cando chegar a runa das sas vidas.

813

A BIBLIA

OUTROS DITOS DE SABIOS ( 24, 23-24)

23Tamn estas mximas se atriben s Sabios:
Dar un xuzo parcial non est ben.
24A quen lle di culpable: -"te-la razn"
maldino os pobos, detstano as nacins,
25mais os que os reprenden quedarn contentos,
e vir sobre eles a bendicin cumprida.
26Bica nos labios
quen responde francamente.
27Pon orde no teu traballo exterior,
arrnxate na ta leira;
despois poders constru-la casa.
28Non fagas sen mis de testemua contra o teu vecio,
gstache enganar coa boca?
29Non digas: -"Farei con el o que el fixo comigo;
vaimas pagar conforme seu feito".
30Pasei pola leira do preguiceiro,
preto da via do insensato,
31e estaba toda inzada de silveiras,
toda cuberta de estripos
e o valado de pedra derrubado.
32O velo reflexionei,
ollalo foi aprender unha leccin:
33dormes un pouco, moqueas outro pouco,
crza-los brazos un intre para repousar,
34e achgaseche a pobreza coma un moinante
e a necesidade coma un mendigo.
TAMN ESTES SON PROVERBIOS DE SALOMON (25-29)
Antoloxa "A" (25-27)
25 1Tamn estes son Proverbios de Salomn, transcritos polos homes de Ezequas, rei de
Xud.
2Gloria de Deus agachar unha razn,
honra dos reis inquirila.
3A altura do ceo, o fondo da terra
e a mente dos reis non hai quen os abranga.
4Remove a escoura da prata,
e o ourive far dela unha obra de arte;
5aparta malvado do servicio do rei,
e o seu trono afincar na xustiza.
6Non te deas aires na presencia do rei
nin ocpe-los postos dos grandes;
814

A BIBLIA

7mellor que che digan: -"achgate aqu",

que ter que ser deposto diante da nobreza.
O que os teus ollos viron
8non te apures a citalo no proceso,
pois que fars remate,
cando o teu contrincante logre avergonzarte?
9Arranxa o teu preito co vecio,
e non descubras segredos doutro,
10non sexa que quen te escoite te inxurie
e non se poida repara-la ta infamia.
11Mazs douradas en bandexas de prata
son as palabras ditas con xeito.
12Anel de ouro e alfaia de ouro fino
a reprensin dun sabio para o odo atento.
13Frescor de neve nun da de seitura
o mensaxeiro fiel para quen o enva:
reconforta o nimo do seu amo.
14Nubes e vento sen chuvia
quen se gaba de regalar quincalla.
15Tendo paciencia persudese a un prncipe,
pois unha lingua suave quebra sos.
16Se atopas mel, come s o que cmpre,
non sexa que te fartes e o vomites;
17pon o p de raro en raro na casa do vecio,
non sexa que se farte de ti e te malqueira.
18Maza, espada e frecha afiada
quen testemua en falso contra o amigo.
19Moa picada e p tolleito
afiunzar no traidor o da da angustia.
20Andar espido nun da de xeada,
botar vinagre nunha ferida,
iso o cantar cntigas co corazn magoado.
21Se o teu inimigo ten fame, dlle pan a comer;
e se ten sede, dlle auga a beber;
22poraslle carbns ardentes na cabeza
e o Seor hache recompensar.
23O vento nords pare chuvias;
a lingua murmuradora, facianas irritadas.
24Mellor habitar nun recuncho do faiado,
ca con muller rifadora en casa grande.
25Auga fresca para boca sedenta
unha boa noticia de pas remoto.
26Manancial trbido e fonte emporcada
815

A BIBLIA

o xusto que abranda ante o impo.

27Non san darse unha enchente de mel,
nin procurar honores tras honores.
28Cidadela desmantelada e sen muro:
o home que non se sabe conter.
26 1Non vai a neve co vern, nin a chuvia coa seitura,
nin di ben o honor co parvo.
2Coma o pardal a alear e andoria a revoar:
a maldicin inxusta non vai para ningures.
3A tralla para o cabalo; para o burro, o freo,
e o fungueiro para o lombo dos necios.
4Non respondas necio cando fala parvadas,
non sexa que te lle asemelles.
5Respndelle necio cando fala parvadas,
non se vaia ter por sabio.
6Corta as propias pernas e bebe vinagre
quen enva recado por medio dun parvo.
7Abananlle as pernas tolleito,
e o refrn na boca do necio.
8Coma quen amarra a pedra na fonda,
quen da honra necio.
9Espias de toxo na man dun bbedo
iso o proverbio na boca dun parvo.
10Arqueiro que fere a quenquera que pasa,
quen contrata un parvo ou un bbedo.
11Coma o can volta seu vmito,
repite o parvo a sa tolemia.
12Viches a algun que se tea por sabio?
Anda hai mis que esperar dun parvo ca del.
13Di o nugalln: -"Anda un leopardo no camio;
vai un len no medio das ras".
14Xira a porta no seu gonzo,
e o nugalln no seu leito.
15O preguiceiro mete a man na cunca,
e fltanlle forzas para tornala boca.
16Coida o nugalln que el mis sabio
ca sete dos que responden con siso.
17Atrapa un can polas orellas
quen se enreda nunha disputa allea.
18Coma tolo que dispara
fachicos, frechas e morte,
19 quen engana a un amigo
e despois lle di: -"Estaba a bromear".
20Por falta de achas, esmorece o lume;
ausente o chismoso, apgase a rifa.
21Coma o fol para as ascuas e a lea para o lume,
o rifador para facer alampar liortas.
816

A BIBLIA

22As verbas do intrigante son coma lambetadas,

que penetran ata o mis fondo do ventre.
23Esmalte que recobre a cunca de arxila
son os labios suaves nun corazn perverso.
24O que odia, coa boca faise pasar por outro,
mais no seu interior pon a falsidade;
25anda que suavice a voz, non lle deas creto,
pois leva sete perfidias no corazn.
26Pode encubrirse o odio coa simulacin,
pero a intencin maliciosa descbrese na asemblea.
27Quen cava unha cova caer nela,
e a pedra dar enriba de quen a bota a rolar.
28Lingua falsa amorea vctimas,
boca gasalleira leva runa.
27 1Non te gabes do ma,
que non sabes que traer o hoxe.
2Luvete outro, e non a ta boca;
un alleo, e non os teus labios.
3Peso de pedra, carga de area:
mis cs dous pesa a carraxe do tolo.
4Cruel a ira; e unha enxurrada, o noxo,
pero contra os celos quen se pode manter?
5Mellor reproche patente
c amizade acubillada.
6As feridas de amigo son de lei,
os bicos do inimigo son finxidos.
7Andorga farta patea no mel,
para a gorxa famenta doce o amargo.
8Pardal que revoa lonxe do nio,
quen anda errante lonxe do seu eido.
9Perfume e incenso alegran o corazn,
a dozura da amizade dlle forza esprito.
10Non desbotes teu amigo nin de teu pai,
e non ters que ir casa de teu irmn no da da desgracia.
11Meu fillo, faime feliz sendo sabio,
e terei resposta que dar a quen me aldraxe.
12O asisado ve o perigo, e aprtase;
os docas tiran para diante, e pganas.
13Queda ti co seu vestido, pois deu prenda por un alleo
e puxo fianza por unha estranxeira.
14Quen xa de maancia sada vecio a berros,
coma se o maldicise.
15Pingar arreo nun da de orballada
e muller rifadora son cousas parellas;
16quen a retn, retn vento,
e recolle aceite na man.
17Co ferro afase o ferro,
e o home a carn do prximo.
18Quen coida da figueira, xantar do froito;
817

A BIBLIA

quen garda seu amo, ser honrado.

19Coma as augas reflicten o rostro,
as a intencin reflicte home.
20Xeol e abismo non se dan fartos,
tampouco se enchen os ollos do home.
21O forno proba a prata; o crisol, o ouro;
e o home, a opinin de quen o gaba.
22Anda que esnaquce-lo tolo cun mazo
nun morteiro mesturado coa area,
non lle tirars fra a necidade.
23Repara ben no aspecto da ta grea
e ten boa conta dos teus rabaos,
24pois a facenda non dura sempre
nin as riquezas de xeracin en xeracin;
25apaada a herba e despuntado o gromo,
recolleita a forraxe das montaas,
26os aos forneceranche vestido
e as cabuxas tern o prezo dunha leira,
27ters leite de cabra abondo para a ta mantenza
para a mantenza da ta casa e sustento das tas criadas.
Antoloxa "B" (28-29)
28 1O perverso foxe sen que ningun o persiga,
o xusto vai seguro coma un len.
2Polos crimes dun pas multiplcanse os seus tiranos,
mais cun home intelixente e prudente mantense a orde.
3Quen oprime o pobre e asoballa os mendigos,
chuvia devastadora que non trae trigo.
4Os que esquecen a lei, gaban malvado;
os que gardan a lei, alporzanse contra el.
5Os homes perversos non queren saber de dereito,
os que procuran Seor comprenden todo.
6Mellor un pobre que se comporta honradamente,
do que un rico de vas tortas.
7Un fillo asisado garda a lei,
o amigo de esmorgas avergonza a seu pai.
8Quen amorea facenda por usura e interese,
xntaa para o que se apiada dos pobres.
9Quen retira o odo para non o-la lei,
mesmo a sa pregaria de aborrecer.
10Quen extrava s xustos por mal camio,
caer na sa propia cova,
mais os ntegros herdarn a felicidade.
11O rico tense por sabio,
mais un pobre intelixente cllelle as voltas.
12Cando os honrados medran, grande a festa;
cando os perversos soben, a xente agchase.
13Quen esconde as sas faltas, non prosperar;
quen as confesa e corrixe, encontrar piedade.
818

A BIBLIA

14Benia quen sempre ten temor reverencial,

mais quen endurece o corazn caer no mal.
15Len bruante, oso esfameado
o gobernante malvado que asoballa a un pobo pobre.
16Xefe sen intelixencia amorea opresins,
o que aborrece a rapina vive longos anos.
17Quen leva s costas a carga dun delito de sangue
ata a tumba que ningun o detea!
18O de conducta irreprochable est a salvo,
o de vieiros tortos caer no foxo.
19Quen cultiva a sa leira, fartarase de pan;
quen anda s biosbardos, fartarase de pobreza.
20Home leal vai cheo de bendicins,
o que corre a enriquecerse non o far sen culpa.
21Privilexiar a algun non honrado,
mesmo por un anaco de pan hai quen se fai culpable.
22Home de ollar torcido aprase a enriquecer,
non se decata de que a penuria se lle bota enriba.
23Quen a outro reprende, remate ser mis respectado
c que fala con verbas solermias.
24Quen lles rouba pai e nai e di: -"Non pecado",
equiprase a un salteador.
25Home cobizoso alampa liortas,
quen ten fe no Seor medrar.
26Quen confa no seu tino parvo,
o que procede sabiamente slvase.
27Quen lle d pobre xamais carecer,
a quen lle pecha os ollos maldicirano abondo.
28Cando os malvados soben poder, a xente agchase;
cando perecen, multiplcanse os honrados.
29 1Quen endurece despois da reprensin,
vai runa nun momento, sen remedio.
2Cando mandan os xustos, o pobo algrase;
mais se un impo goberna, o pobo xeme.
3Quen ama a Sabedora alegra a seu pai,
quen frecuenta prostitutas malgasta a facenda.
4Un rei fai prspero o pas coa xustiza,
mais quen aumenta os impostos arrunao.
5O que lle di verbas suaves vecio,
tndelle unha rede diante dos ps.
6Na maldade do impo escndese un lazo,
namentres que o xusto reloucar ledo.
7Recoece o xusto o dereito dos pobres,
mais o malvado non ten comprensin.
8Homes arrogantes turban unha cidade,
mais os sabios aquedan a ira.
9Cando un sabio ten preito cun necio,
819

A BIBLIA

enfdase ou ri, pero non ten sosego.

10Os sanguinarios odian ntegro,
pero os rectos considranse del.
11O parvo dixase levar de calquera impulso,
mais o sabio reprmeo e aclmao.
12Cando un gobernante d creto a razns falsas,
tdolos seus ministros sern malvados.
13Pobre e explotador teen algo en comn:
O Seor deulles s dous a luz dos ollos.
14Rei que xulga equitativamente os pobres,
o seu trono afncase para sempre.
15A vara e a reprensin dan sabedora,
rapaz consentido avergonza a sa nai.
16Cando mandan malvados acrecntase o crime,
pero os xustos ollarn a sa desfeita.
17Corrixe teu fillo: servirache de acougo
e dar satisfaccins teu esprito.
18Onde non hai revelacin, o pobo perde o freo;
mais benia o que respecta a lei!
19S con razns non se corrixe un criado,
pois anda que comprenda non obedece.
20Viches un que fala a toda prsa?
Mis se pode esperar dun tolo que non del.
21O que consente seu criado desde pequeno,
remate sairalle respondn.
22Home alporizado alampa liortas,
o acalorado multiplica as faltas.
23O orgullo do home humillarao,
quen ten nimo humilde acadar honra.
24Quen ten parte co ladrn odia a sa vida,
pois escoita a maldicin e non denuncia.
25O respecto humano tende un lazo,
mais quen afinza no Seor ponse a salvo.
26Moitos procuran o favor do gobernante,
mais do Seor de quen se obtn xustiza.
27 abominable para os xustos o home inicuo,
aborrecible para o malvado o de conducta recta.
PALABRAS DE AGUR
30 1Palabras de Agur, fillo de Iaqueh, o de Mas. Sentencia deste home: -"Non hai Deus,
non hai Deus, e estou canso,
2pois eu son mis unha besta ca un home
e non teo discernimento humano;
3non aprendn Sabedora
nin acadei coecemento do Santo".
4Quen ascendeu ceo e de al baixou?
Quen recolleu o vento nos seus puos?
Quen envolveu as augas no seu manto?
820

A BIBLIA

Quen afincou os lindeiros da terra?

Cal o seu nome e cal o de seu fillo,
acaso o sabes?
5Toda palabra de Deus est acrisolada,
El un escudo para os que nel se refuxian.
6Non acrecentes ren s sas palabras,
non sexa que te reprenda e sexas convencido de mentira.
7Das cousas che pido,
non mas negues antes de que eu morra:
8Afasta de mn a falsidade e a mentira,
non me deas nin pobreza nin riqueza,
dixame come-la mia racin de pan,
9non sexa que, farto, renegue
dicindo: -"Quen ese, o Seor?";
ou que, empobrecido, roube,
aldraxando o nome de Deus.
10Non critque-lo criado diante do amo,
para que non te maldiga e a teas que pagar.
PROVERBIOS NUMRICOS
11Hai xente que mald propio pai,
e non bend sa nai.
12Hai xente que se ten por limpa,
e non se lava da sa cotra.
13Hai xente que se xulga a si mesma moi importante,
que leva a altiveza na ollada.
14Hai xente con espadas por dentes
e coitelos por queixadas,
para engulipa-los pobres do pas
e os miserentos, arrincndoos da terra.
15A samesuga ten das fillas: -"Dme" e "Dame"!
Eis tres cousas que non se dan fartas,
e unha cuarta que non di: -"abonda!":
16O Xeol, o seo estril,
terra non farta de auga,
lume que xamais non di: - "abonda".
17Ollos de quen se burla do pai
e aldraxa nai anci,
que os arrinquen os corvos na torrenteira
e sexan comestos das aguias!
18Tres cousas hai que me deixan abraiado,
e unha cuarta que non entendo:
821

A BIBLIA

19O camio da aguia polo ceo,

o camio da cobra pola rocha,
o camio da barca pola alta mar
e o camio do varn pola doncela.
20Tal o xeito da adltera:
come, limpa a boca e di: -"Non fixen mal ningn".
21Por tres cousas estremcese a terra,
e anda catro non pode aturar:
22que un escravo chegue a gobernar,
que o insensato se farte de pan,
23que case a muller odiosa
e que a criada leve a herdanza da ama.
24Catro cousas pequechas hai na terra,
e, con todo, mis sabias cs mesmos sabios:
25As formigas, pobo feble
que polo vern asegura a sa mantenza;
26os porco-teixos, pobo sen podero
que nembargantes furan o seu tobo nas rochas;
27as lagostas, que non teen rei
e marchan todas ordenadas;
28a lagarta, que a podes coller coas mans
e case no pazo real.
29Tres cousas hai de paso egrexio,
e anda catro de fermoso camiar:
30O len, o heroe de entre as feras,
que diante de ningun reca;
31o galo, que camia fachendoso; tamn o arroallo;
e un rei diante do seu pobo.
32Se te ensoberbeciches por lixeireza
ou adrede, man boca!
33pois, prme-lo leite e sae manteiga;
prme-lo nariz e sae o sangue;
prme-la ira e sae a liorta.
PALABRAS DE LEMUEL
31 1Verbas de Lemuel, rei de Mas, coas que o instruu sa nai:
2Non, meu fillo! Non, fillio das mias entraas!
Non, fillo das mias promesas!
3Non cda-lo teu vigor s mulleres
nin a ta potencia s que perden s reis.
4Non di ben cos reis, Lemuel,
non di ben cos reis o beber vio,
nin convn a gobernantes o licor,
5non sexa que, bbedos, esquezan as leis
e trastornen o dereito dos miserentos.
822

A BIBLIA

6D o licor afundido;
e vio, s de esprito magoado,
7para que beban e esquezan a miseria
e non se lembren mis da sa coita.
8Pronnciate a favor do mudo
e a prol da causa dos abandonados.
9Abre a boca e pronuncia sentencia xusta,
e defende o dereito do coitado e do pobre.
A muller de valer
10Unha muller xeitosa quen a atopar?:
o seu valer supera o das perlas.
11O seu marido pon nela a confianza
e non lle han faltar ganancias;
12procralle felicidade, e non desgracia,
tdolos das da sa vida.
13Consegue l e lio,
e traballa gustosa coas sas mans;
14 coma os barcos mercantes,
traendo de lonxe a sa mantenza.
15rguese cando anda noite,
dando ordes s da casa
e distribundo os mandatos entre as criadas.
16Mira unha leira e mrcaa,
e co que producen as sas mans planta unha via.
17Cingue de fortaleza os seus cadrs
e reafirma os seus brazos;
18dectase de que a sa tarefa prospera
e a sa candea non esmorece na noite.
19Bota as mns roca
e os seus dedos manexan o fuso.
20Tende a palma indixente
e achega as sas mns mendigo.
21Non teme polos da casa cando neva,
pois todos eles levan roupas dobradas.
22Fxose ela mesma os cobertores,
e o seu vestido de lio escolleito e prpura.
23O seu marido estimado no tribunal,
cando asenta cos ancins da bisbarra.
24Confecciona tea e vndea,
e fornece de faixas s viaxantes.
25Forza e elegancia son o seu vestido,
e ri cara da de ma.
26Cando abre a boca con sabedora,
e na sa lingua hai unha instruccin piadosa.
27Est pendente do ir e vir dos da casa,
e non xanta un pan ocioso.
28rguense os seus fillos e bendcena,
e o marido fai a sa louvanza:
823

A BIBLIA

29-"Hai moitas mozas de valer,

mais ti vncelas a todas".
30A gracia engana e a fermosura esvaece:
s a muller que teme Seor merece ser louvada.
31Que falen por ela as obras das sas mans,
e os seus feitos lle dean honra na praza!

824

A BIBLIA

QOHELET (ECLESIASTES)
1 1Verbas de Qohlet, fillo de David, rei en Xerusaln.
2Nada mis ca un sopro, -di Qohlet- un lene sopro, un breve aire todo.
I. O home, limitado e fuxido
3Que proveito tira o home de tdalas angueiras polas que traballa
baixo o sol?
4Vaise unha xeracin, vn outra,
e a terra sempre queda.
5Sae o sol, ponse o sol,
volta sen folgos seu posto;
de al torna a xurdir.
6Torna Sur, vira para o Norte,
xira que xira, camia o vento;
volve o vento s sas reviravoltas.
7Tdolos ros van dar no mar,
e o mar non se enche.
Para onde os ros camian,
al tornan incesantes.
8Tdalas verbas se esgotan;
ningun acada a expresarse.
O ollo non se d farto de ver,
non se enche a orella de or.
9O que foi, iso ser;
o que xa se fixo, farase;
pois nada hai novo baixo o sol.
10Supn que de algo se diga:
-"Mira que isto novo".
...Pois xa aconteceu nos tempos que nos precederon.
11Non hai memoria dos devanceiros,
nin a haber dos vindeiros;
non os relembrarn os que vean despois.
Cal o senso da vida, da sabedora e do pracer?
12Eu, Qohlet, reinei sobre Israel en Xerusaln,
13e propxenme pescudar e investigar aleuto todo canto acontece baixo o sol: dura tarefa
que Deus lles impn s humanos para que nela se afanen.
14Contemplei tdalas accins que se fan baixo o sol. Resultado: todo efmero e papar
ventos.
15O torcido non se pode endereitar,
co que non hai non se pode contar.
16Pensei para min: sen dbida fxenme famoso amoreando mis sabedora ca tdolos que
me precederon en Xerusaln; e a mia mente acadou grande saber e ciencia.
17Esforceime as en coece-lo que a Sabedora e o que son a Necidade e a Tolemia, e
agora dectome de que tamn iso papar ventos, 18pois:
"moito saber, moita molestia,
825

A BIBLIA

e canta mis ciencia, mis sufrir".

2 1Dixen entn para o meu interior: Vea! Probemos coa Ledicia, e a gozar do que
bo! Mais velaqu que tamn iso efmero.
2Chameille rir "Parvadas", e da ledicia dixen: "Para que serve?"
Vaidade do pracer: Salomn
3Cavilei no corazn de da-lo corpo vio, mantendo a mia intencin sabia,
aplicndome loucura ata descubrir se esa a felicidade que o home poida acadar baixo
o ceo no par de das que vai vivir.
4Fixen cousas magnficas: edifiquei pazos, plantei vias; 5fixen para min xardns e
soutos e plantei neles toda clase de froiteiras; 6cons-trun estanques de auga para con eles
regar na fraga as rbores en agromo; 7merquei servos e servas e tiven escravos nados na
casa; e anda gando de vacas e greas de ovellas abondo, mis que cantos me precederon
en Xerusaln.
8Amoreei tamn prata e ouro e tesouros de reis e provincias; procurei cantores e cantoras,
e a delicia dos homes: amoros a eito.
9Superei en magnificencia a tdolos que me precederon en Xerusaln; nembargantes
meu carn mantvose a Sabedora.
10De canto os meus ollos me demandaban, nada lles neguei. Non recusei ledicia meu
anceio; pois o meu nimo gozaba de toda esta riqueza coma premio de todo o meu
degoiro.
11Voltei entn os ollos para as obras que fixeron as mias mans e para o traballo que me
custara realizalas, e velaqu que todo fora un sopro e papar ventos, e que nada hai de
proveitoso baixo o sol.
O valor da Sabedora
12Pxenme a reparar daquela na Sabedora e na Necidade e na Tolemia (por certo: Que
vai face-lo home que lle suceda Rei? -O que xa antes del outros fixeron), 13e observei
que a Sabedora ten unha vantaxe sobre a Tolemia, coma a que lle leva a luz tebra:
14"O Sabio ten ollos na cara,
o Necio camia na tebra",
mais sei tamn que igual destino lles cae enriba s dous.
15Dixen entn para min: o que lle toque Necio, iso tocarame a min tamn; para que
souben tantsimo? -E conclun que tamn isto un sensentido, 16xa que:
"A longo prazo non hai lembranza
nin do sabio nin do Necio";
"axia virn os das en que todos os esquezan".
"Ai! Morre o Sabio coma morre o Necio".
17Cheguei as a odia-la vida, pois pareceume mal todo canto acontece baixo o sol, xa que
todo efmero e puro papar ventos.
Nada se consegue baixo o sol
18E aborrecn toda a ganancia pola que traballei baixo o sol, pois heina de deixar a un
descendente meu, 19e quen sabe se ser un Sabio ou un badoco? Un tal ser o herdeiro
do que con tanto esforzo consegun con grande habilidade baixo o sol! Tamn iso cousa
sen xeito.
826

A BIBLIA

20A punto estiven de desesperar de toda a fatiga que soportei baixo o sol; 21pois, pon
por caso un home que lle debe o que gaou seu saber, prudencia e xito, e que o tea
que deixar en herdanza a un que non o traballou. vos tamn un grande sensentido e
grande mal.
22Abof, que tira un home tal de todo o seu esforzo e de darlle voltas maxn,
traballando baixo o sol?
23"Dores tdolos das,
molestias do seu bregar,
noites en branco matinando",
E isto sonvos tamn andrmenas!
Aproveita-la felicidade, que vn de Deus
24Non lle resta home cousa mellor senn comer e beber e darse boa vida do froito do
seu esforzo. E ata estou certo que facer iso pende da man de Deus.
25Pois quen ten de que comer e quen pasa apuros se non por El?
26O home que lle agrada dlle El sabedora, ciencia, ledicia; e que erra, ponlle coma
tarefa recoller e achegar para dalo despois a quen Deus considera. Tamn isto sen tino e
papar ventos.
Poema do tempo e a hora
3 1Todo ten a sa hora, e hai un tempo fixado para cada asunto baixo os ceos:
2Un tempo para nacer, e un tempo para morrer,
un tempo para plantar e un tempo para arrinca-lo plantado,
3un tempo para asasinar e un tempo para vendar,
un tempo para derrubar e un tempo para edificar,
4un tempo para chorar e un tempo para rir,
un tempo para face-lo pranto e un tempo para bailar,
5un tempo para espallar pedras e un tempo para apaalas,
un tempo para abrazar e un tempo para se abster de abrazos,
6un tempo para buscar e un tempo para perder,
un tempo para gardar e un tempo para desbotar,
7un tempo para rachar e un tempo para coser,
un tempo para calar e un tempo para falar,
8un tempo para amar e un tempo para odiar,
un tempo para a guerra e un tempo para a paz.
O tempo est na man de Deus
9Que proveito pode acadar quen se esforza no seu traballo?
10Decateime da tarefa que Deus lles deu s homes para nela se ocuparen.
11Todo o fixo axeitado no seu tempo, e pxolles na conciencia o senso do
inconmensurable, sen que o home descubra a razn da obra que Deus fai desde o
principio fin.
12Recoecn daquela que non hai cousa mellor para o home que se alegrar, e procura-la
felicidade mentres viva.
13Mais tamn que o home coma e beba e o pase ben conta do seu, don de Deus.
14Comprendn que todo o que faga Deus durar para sempre:
Nin se lle debe engadir
827

A BIBLIA

nin se lle debe toller,

Deus mesmo foi quen o fixo
para que eles o respecten.
15O que sucede xa pasou antes; o que vai vir xa acaeceu; mais Deus pode busca-lo que
fuxiu.
II. Inxustiza na administracin
16Anda vin outra cousa baixo o sol: no tribunal, o delito; na sede da orde, a transgresin.
17Pensei para min: tanto xusto coma impo haos de xulgar Deus, pois:
"Hai un tempo para todo
e para cada accin hai un decreto".
18No tocante s humanos, matinei deste xeito: prbaos Deus para que vexan que de seu
son coma as bestas, 19xa que igual o destino dos homes e o das bestas: como morre
este morre aquel; entrambos teen o mesmo alento. Nin lle leva o home vantaxe bruto,
xa que todos son un sopro.
20Todos van dar no mesmo lugar: "Todos veen do po; todos tornan po". 21Quen
pode saber se o alento dos homes ascende s alturas ou se o bafo das bestas baixa terra?
22Decateime que non hai cousa mellor que o que o home se goce das sas obras. Tal o
seu quin, pois:
"Quen pode darlle a ver
o que vir despois del?"
A opresin dos poderosos
4 1De novo pxenme a observar tdalas opresins que se cometen baixo o sol. E velaqu
as bgoas de inocentes, sen que ningun se apiade; vnlles violencia da banda dos
opresores, sen que ningun se apiade.
2E felicitei s mortos que xa finaron mis felices do que os vivos que han vivir anda, 3e
por riba deles os que nin sequera naceron, pois non ollaron a dura tarefa que acontece
baixo o sol.
A competencia nos negocios
4Teo observado que o traballo todo e toda empresa nace da competencia dos uns cos
outros. Iso tamn efmero e papar ventos:
5"O parvo crzase de brazos
e consmese a si mesmo",
6Mais: "Mellor unha man chea, e paz,
ca das, e traballo",
.....e papar ventos.
III. A soidade e a compaa
7Tornei a considerar outra cousa efmera baixo o sol:
8O caso onde hai un e non hai dous: un home sen fillo nin irmn e, con todo, traballando
decote sen se dar farto de riquezas. (E non matina: -"Para quen traballo eu e me privo da
felicidade?"). Tamn vos boa tolemia e esforzo ingrato!
9Mellor son dous ca un: tirarn bo proveito do traballo de entrambos. 10Se caen, un pode
axudar outro. Mais, malia o s! Cando caia non ter quen o erga. 11E anda mis:
828

A BIBLIA

"Dous xuntos a durmir, quencen ben; un s como se quentar?". 12E: "A un s,

pdeselle; dous xuntos, resisten". E: "Corda de tres fos non se rompe axia".
13Mis vale mozo pobre e listo ca rei vello e parvo, que xa non sabe facerse aconsellar.
14Abof, aquel sae da cadea para reinar, por mis que nacese pobre durante o reino do
outro.
15E observei a tdolos viventes que camian baixo o sol porse da parte do mozo
aspirante trono que colla a sucesin.
16Non se contaba a xente diante da que marchaba.
E nembargantes, os vindeiros xa non irn tan ledos; pois tamn isto un sopro e papar
ventos.
IV. O comportamento relixioso
17Ten conta dos teus pasos cando vaias casa de Deus: "Achegarse para escoitar
mellor c moito sacrificar dos alpabardas", pois a eses fltalles siso mesmo para face-lo
mal.
5 1Non te precipites coa ta boca; non se che apure o pensamento presentares ante
Deus o teu afn. Pois Deus est no ceo e ti na terra: sexan poucas as tas verbas!
2Xa que: "No moito se ocupar, vn o sono e nas moitas palabras, a voz do necio".
3Se fas unha promesa a Deus non te demores en cumprila. A Deus non lle compracen os
badocos: o que prometiches, cmpreo!
4"Mellor non prometer que prometer e non cumprir".
5Non deixes que a ta boca leve o teu corpo a un erro, e non digas despois ministro
sagrado: equivoqueime. Por que dar motivo para que Deus se irrite polo que dixeches, e
destra as obras das tas mans?
6Pois: "Onde abundan os soos e as moitas lixeirezas, al se atopa o exceso de palabras".
Teme a Deus, logo!
Pobres e ricos
7Se ollares na bisbarra pobre asoballado, e violados o dereito e a xustiza, non te
asombres do asunto!
"Un home nun posto alto vixa outro e anda teen por riba deles s seus maiores".
8E, a pesar de todo, sempre de interese para un pas ter un rei que controle a agricultura.
9"O que ama o dieiro non se d farto del, e a quen ama a riqueza non o sacian
ganancias"; e tamn isto vaciedade.
10"Co aumento de fortuna, moreas de comensais", e que proveito tira o seu dono,
parte de vela cos seus ollos?
11"Doce o sono do obreiro, coma pouco ou coma moito", mais a fartura tllelle a paz
rico e non dorme.
12Hai un mal de adoecer que eu contemplei baixo o sol: riquezas aforradas por algun
para o seu propio dono.
13A un tal prdeselle por un casual a facenda nun mal negocio, e o fillo que lle naceu fica
coas mans baleiras, 14e: "Como sau do ventre da sa nai, volta espido como veu".
Non pode levar consigo dos seus bens, nin o que cabe na palma da man.
15Tamn esa cativa sorte, o terse de ir como se veu.
Que vantaxe tirou do seu traballar para o vento?
16Tdolos das comendo s agachadas, e por enriba tantas mgoas, doenzas e xenreiras.

829

A BIBLIA

17Vela, por tanto, o que eu considero o mellor: o que ten conta comer e beber e gozar
da felicidade co que se gaou fatigndose baixo o sol, nos das contados que lle concede
Deus a un. Pois tal a sa herdanza.
18Que a un home lle dea Deus riqueza e bon vivir, e lle permita comer do seu disfrutando
da sorte e aledndose co que pose, iso si que don de Deus.
19Non se por xa tanto a matinar nos das que vai vivir, pois dlle Deus ocupacin coa
ledicia interior.
V. O desexo que non se sacia
6 1Outro mal vin baixo o ceo que preme moito nos homes:
2Dlle Deus a un riquezas, bo vivir, boa sona; nada lle faltou seu apetito de canto
puidese anceiar; pero Deus non lle permite disfrutalo, senn que un alleo llo goza. Iso si
que absurdo e unha desventura grande.
3Por mis que cre cen fillos e viva unha morea de anos; por moitos que sexan os seus
das, se non pode farta-la sa fame de felicidade, nin acada sepultura, coido eu que mis
sorte ten un aborto, 4xa que:
"Chega en van, vaise coas tebras, e na sombra ocltase o seu nome".
5Anda que non ollase o sol e non coeza nada, con todo mis repousa este c outro.
6E mesmo se un vivise dous milleiros de anos sen experimentar goce ningn, non van
dar todos no mesmo lugar?
7"Todo canto o home trasfega para a sa boca mais a sa gorxa non se d enchida".
8Que vantaxe lle leva o sabio necio, ou o pobre que sabe arranxarse pola vida?
9"Mellor ter algo vista, que deixar vaga-lo anceio".
Pero tamn isto un sopro e papar ventos.
10O que sucede xa estaba determinado hai tempo. O que un home xa se saba. Non el
quen para debatelo con quen pode mis ca el.
11O moito falar disto non fai mis que aumenta-lo sensentido. De que lle serve home?
12Pois quen sabe o que lle cmpre home na sa vida cos das contados do vivir
efmero que esmorece coma a sombra? E quen pode informalo do que vai acontecer
despois del baixo o sol?
VI. Que o mellor?
7 1"Mis vale unha boa sona do que un perfume caro" e "o da da morte c dia de nacer".
2"Mellor ir a un velorio que ir a unha casa en festa". Al se atopa un coa fin de todo
home, e a quen anda vive dlle en que matinar.
3Mellor sufrir que rir, pois a faciana seria faille ben conciencia.
4"A reflexin dos sabios acouga na casa en loito; mais o anceio dos parvos, onde haxa
troulada".
5 preferible ter que escoita-la reprensin dun sabio que soporta-los cantos dos
alpabardas, 6xa que:
"Como o chispear dos toxos baixo o pote a gargallada do necio"; e tamn iso vaidade.
7E outra cousa sen tino: a chantaxe pode facer tolea-lo Sabio e o suborno corromperlle o
bo xuzo.
8Mellor o remate dun asunto c comezo; mellor a paciencia c fachenda.
9Non te alporices axia, que a xenreira acouga no colo dos necios.
10Non penses: Como que os tempos pasados eran mellores ca estes? Semellante
pregunta non de sabio.
11Tan boa a sabedora coma unha herdanza: unha vantaxe para os que ven o sol.
830

A BIBLIA

12Abof: "Sombra da Sabedora, sombra do dieiro", mais cunha vantaxe: que o coecela Sabedora fai vivir a quen a pose.
13Contempla a obra de Deus: quen poder enmenda-lo que El torceu?
14Cando vean ben dadas, disfruta! Cando vean malas, cavila! Tanto unhas coma as
outras fxoas Deus, de sorte que o home non descubra nada do seu futuro.
VII. Nada de mis
15De todo vin na mia vida efmera: xente de ben que perece por mor da sa inocencia,
e xente impa que medra pola sa maldade.
16Non sexas bo de mis nin sabio de mis! Para que arruinarte?
17Non te pases de malo nin de parvo! Para que morrer antes de tempo?
18O axeitado que collas disto sen deixar de man aquilo, porque o que teme a Deus foxe
dos dous extremos.
19"A Sabedora dlle Sabio mis poder ca s dez que gobernan na cidade".
20Abof, non hai na terra home tan perfecto que faga sempre o ben e nunca erre.
21Non prestes atencin s paroladas que se falan nin deas odos teu escravo cando
renega de ti.
22De sobra sabes cantas veces falaches ti mesmo mal dos outros.
23Probeino todo de modo sistemtico coidando que chegara a Sabio, mais que lonxe
ficou de min a Sabedora!
24Todo o que acaece contina lonxe, e profundo o que era profundo; quen o acadar?
VIII. A muller
25Volvinme con todo siso a estudiar, pescudar e inquiri-lo que sexan a Sabedora e a
razn das cousas, e a recoecer que a Maldade Necidade, e a Necidade unha Tolemia.
26E isto atopei: que mis amarga c morte a muller, que unha rede de cazar; as sas
teimas son lazos, e os seus brazos, cadeas; quen agradable a Deus, lbrase dela e quen
pecador, cazado por ela.
27Velaqu o que descubrn -di Qohlet- pescudando unha cousa despois da outra para lle
atopar razn; 28o que anda estou buscando e non atopei: se entre un milleiro anda se d
cun home, unha muller, entre todas, nin se encontra.
29Soamente, mira ti, descubrn o seguinte: Deus, de seu, fai home xusto; mais son eles
os que se buscan moitas complicacins.
IX. Inseguridade e inquedanza
8 1Quen coma o Sabio? Quen capaz de interpretar un feito?
"A Sabedora dun home brllalle no rostro, e trcalle a dureza da face".
2Ti cumpre a orde do rei e non te precipites no tocante xuramento a Deus.
3Sae da sa presencia, non quedes, se ests nunha mala situacin, pois pode facer todo
canto quere.
4Porque: "A palabra do rei poderosa e quen lle vai dicir: Que fas ti al?".
5"Quen cumpre co mandado, non sufrir malfado" e: "Do momento oportuno e do xuzo,
sabe o corazn sabio".
6Xa que todo asunto ten o seu tempo e a sa razn, e sobre o home penden moitos males;
7non coece o que lle pode acaecer, e quen o vai informar do que est por vir?
8Non hai home que poida controla-lo esprito, como non hai control do da da morte, nin
evasin da loita, nin riqueza que deixe libre seu dono.
831

A BIBLIA

9Todo isto considerei prestando atencin a canto se fai baixo o sol durante o tempo en
que un home domina sobre outro para mal.
X. O problema da retribucin
10Deste modo vin eu levar para a cova s impos. E vaise con eles, e vltase do
camposanto. E esqucese na vila o que fixeron.
Tampouco isto non ten xeito!
11E se a sentencia por un mal proceder non se executa de seguido, os homes collen
folgos para face-lo mal; 12con todo, anque verdade que o pecador que fai o mal cen
veces, tolerado, ben sei eu aquilo de: "Os que temen a Deus tern a felicidade
xustamente por temelo"; 13e tamn: "Non lle ir ben impo; igual c sombra non
prolongar os seus das, porque non teme a Deus".
14Anda hai outra cousa absurda na terra: Xustos s que lles vai coma se obrasen coma
impos; impos s que lles vai coma se fixesen igual cs xustos. Eu penso que tamn isto
un absurdo.
15Eu aprobo a ledicia, pois non hai cousa mellor para o home baixo o sol que comer e
beber e gozarse. Isto o que o acompaa no seu esforzo os das de vida que Deus lle dea
baixo o sol.
XI. Tampouco os Sabios coecen o obrar de Deus
16Apliqueime a coece-la Sabedora e a considera-lo traballo que se realiza na terra: nin
de noite nin de da albisca o home o sono cos seus ollos.
17E observei todo o facer de Deus: o home non consegue descubri-lo propsito do que se
fai baixo o sol; e por mis que o home se esgote en procuralo, non o atopa; e anda que o
Sabio coida que o sabe, non pode dar con el.
9 1Pois ben, a todo isto apliquei a mia mente para chegar seguinte resultado: que os
xustos e os sabios e as sas obras estn na man de Deus. Se amar ou se aborrecer,
tampouco o sabe o home. Todo canto ten diante 2efmero; xa que a todos alcanza o
mesmo destino: inocente e culpable, puro e impuro, que ofrece sacrificios e a
quen non, home de ben e pecador, que xura e a quen ten medo de xurar.
3Este o mal que acompaa a canto acaece baixo o sol: o tocarlles a todos a mesma
sorte; e xuntamente, o esta-lo corazn dos homes cheo de malicia, con arroutadas no
maxn mentres viven e co porvir entre os mortos.
4Quen anda estea asociado cos vivos, ten esperanza, xa que:
"Mis conta can vivo ca len morto".
5Pois: "Os vivos saben que han morrer; os mortos non saben xa mis nada" nin van ter
recompensa, pois esqucese a sa memoria.
6Amor, odio, envexa, para eles rematou todo. Nin tern mis parte no que se fai baixo o
sol.
Aproveita o don de Deus
7Vai xantar no teu pan con ledicia! Bebe contento do teu vio! Pois Deus xa se
compraceu nas tas accins.
8Viste en todo tempo vestes brancas e non falte o perfume sobre a ta cabeza!
9Goza da vida coa muller que amas todo o que dure a ta efmera existencia, a que se
che concedeu baixo o sol, o total dos teus das efmeros! Tal o teu quin de vida e de
traballo polo que te atarefas baixo o sol.

832

A BIBLIA

10Canto estea na ta mn facer, faino! Porque non hai actividade, nin clculo, nin
coecer, nin Sabedora no Xeol, para onde camias.
Incertidume do tempo
11De novo observei baixo o sol que non dos veloces a carreira nin a guerra dos heroes,
nin dos asisados o ter pan, nin dos entendidos a riqueza, nin o favor dos sabedores, senn
que a ocasin e a sorte cenlles por igual a todos.
12Por enriba diso o home non sabe do seu momento: coma os peixes se enmallan na rede
fatal, e os paxaros se pillan coa trampa, do mesmo xeito atrpanse os homes nun mal
momento cando lles vn enriba de improviso.
XII. Mis vale maa ca forza
13Vin anda outro caso aleccionador baixo o sol, que me encolleu o nimo:
14Haba unha pequena vila na que habitaban poucos homes. E chegou ata ela un gran rei,
que a cercou e construu contra ela grandes torrens.
15Atopbase al un home, pobre pero maoso, que coa sa sabenza salvou a vila. E
nembargantes ningun se lembrou mis daquel home pobre.
16Dixen entn para mn:
"Mis vale maa ca forza" s que a maa do pobre desprezada se ningun presta odos
s sas razns.
17"Verbas de Sabios escoitadas con sosego valen mis cs berros dun comandante de
Parvos".
18"Mellor a astucia cs armas guerreiras", pero un erro s bota a perder moitos bens.
XIII. Tolemia e Necidade
10 1"Unha mosca morta fai feder un perfume de marca", e un pouco de Tolemia custa
mis caro c saber e a gloria.
2"Se o Sabio dirixe a mente para a dereita o Tolo faino para a esquerda".
3Por onde queira que camie o Parvo, fltalle siso: vai proclamando a todo o mundo que
est tolo.
4Se a xenreira do que manda se dirixe contra ti, non dixe-lo teu posto, xa que: "A
mansedume sanda grandes erros".
Ineptos, no poder
5Vin que hai un mal baixo o sol, unha especie de falta que ten orixe no soberano:
6Un inepto posto en altos cargos, mentres que os aptos e capaces sentan por debaixo.
7Vin servos de a cabalo e principais camiando coma servos pola terra.
Tamn o ben pode traer males
8"O que cava unha foxa, pode caer nela
e quen derruba un muro pode ser mordido pola cobra".
9"Quen pica pedras pdese ferir con elas,
quen parte lea pdese mancar con ela".
10"Cando o ferro se embota (por non lle afia-lo gume),
cmpre facer mis forza",
833

A BIBLIA

mais unha vantaxe empregar ben a habilidade.

Distintos falares
11"Cando a serpe pica antes do esconxuro, de nada vale o esconxurador".
12"As verbas da boca do Sabio son axeitadas, os labios do Tolo son os que o perden";
13o seu exordio xa unha parvada e a sa peroracin, un fatal desvaro, 14e conste que o
Tolo fala abondo.
Con todo, o home non sabe o que vai suceder, e quen lle contar o que vir despois del?
15Cando por fin ficar canso o Tolo no seu esforzo se nin sequera d co camio para a
vila?
Crtica s gobernantes
16Ai de ti, terra onde o rei un monifate, e onde os ministros esmorgan desde a alba!
17Benia ti, terra na que o rei un notable, e onde os ministros xantan s sas horas!,
bars, non bbedos.
Temas varios
18"Por neglixencias afndense as trabes do teito, por mans nugalls pinga toda a casa".
19Para folgar fanse os banquetes, e o vio aleda a vida, e o dieiro concede todo.
20Non renegues do rei nin en pensamento! Non fales mal do rico nin na alcoba! Pois
ata os paxaros do ceo lle irn co conto, e mesmo os seres alados comadrean.
Risco e valor na empresa
11 1"Enva o teu trigo polo mar, despois de moitos das halo de recobrar!"
2"Reparte en sete e anda en oito partes pois non sabes das desgracias que poden suceder
no pas".
3"Cando as nubes van cheas vai descarga-la chuvia polo chan". "Caia para o sur ou caia
para o norte, onde se deite a rbore al queda".
4"Quen moito olla para o vento, non sementa; quen moito olla para as nubes, non
colleita".
5Do mesmo xeito que non coeces como chega o sopro da vida s sos no seo da muller
preada, tampouco sabes ti do obrar de Deus que o fai todo.
6"Sementa de ma a ta semente e pola tarde non puse-las tas mans", xa que ignoras
cal das das sementes vai medrar, nin se as das son igual de boas.
XIV.Louvanza da vida
7Doce a luz, e amable para os ollos ve-lo sol.
8Por moitos anos que viva o home, goce deles todos, e lembre os das escuros que tamn
sern moitos, pois o futuro efmero.
9Flgate, rapaz novo, na ta mocidade
aleda o corazn no tempo da xuventude,
sigue os impulsos do teu nimo
e o que cobicen os teus ollos!
(Sabendo nembargantes que de todo te ha chamar Deus a render conta).
10Desbota a tristura do teu corazn,
834

A BIBLIA

arreda o sufrimento do teu corpo!

Pois infancia e mocidade son un sopro.
Alegora da vellez
12 1Lembra teu creador nos anos mozos
antes de que cheguen os das malos
e te atopes cos anos dos que dirs:
"Non sinto pracer neles"!
2Antes de que se enfosque o sol e a luz,
a la e as estrelas,
e retornen as nubes trala chuvia;
3o da en que treman os gardins da casa
e se dobren os fortes,
e deixen de moe-las muieiras, que sern poucas,
e escurezan os que ollan desde as fiestras.
4Cando se pechen os portns que dan ra,
e esmoreza o fungar do muio
convertido en rechoucho de paxaros,
e se esgoten os cantares;
5Darn espanto mesmo os tropezos do chan
e amedoarn as ras.
Cando floreza a amendoeira
e o saltn se pouse
e non tea a alcaparra o seu amargor,
porque o home camia para a morada eterna
e xa roldan polo adro as carpideiras.
6Antes de que crebe o fo de prata
e rompa o pichel de ouro
e quebre a cntara na cisterna
e se fenda a roldana no pozo;
7e torne o po terra que antes era,
e volva o esprito cara a Deus, que o deu.
8Nada mis ca un sopro, di Qohlet, todo un sopro!
EPILOGO I
9Qohlet, amais de ser Sabio, ensinou pobo o que saba. Recolleu, examinou e
recompuxo moitos ditos.
10Procuraba Qohlet dar coas verbas asisadas, escribindo con xeito palabras verdadeiras.
11"As sentencias do Sabio son coma aguilladas;
e cravos ben afincados o que se atopa nas escolmas,
cando os presenta o Pastor en persoa".
EPILOGO II
12Por enriba de todo, meu fillo, dixate aconsellar: o moito escribir libros non ten fin, e o
moito matinar fatiga o corpo.
13Conclusin de todo o escoitado:

835

A BIBLIA

Ti teme a Deus, e garda os meus mandatos, pois iso ser home cabal; xa que Deus vai
levar a xuzo tdalas accins, anda as ocultas, sexan boas ou malas.

836

A BIBLIA

O CANTAR DOS CANTARES

1 1O mellor dos Cantares, de Salomn.
Limiar: bicos e agarimos
2-Que me bique cun bico da sa boca!
Abof, mellores son c vio os teus amores,
3mellores c recendo dos teus perfumes;
coma esencia que esvara o teu nome,
ben que te amen tanto as raparigas.
4Arrstrame contigo: Corramos!
Introdzame o Rei na sa alcoba.
Folgumonos en ti, ledas abondo,
louvmo-los teus amores mis c vio.
Que ben fan en te amaren!
Morenia e fermosa
5Morena eu son pero xeitosa
-menias de Xerusalncoma as tendas de Quedar,
coma as cortinas de Xalmah.
6Non reparedes en que son morenia:
foi que o sol me queimou.
Fillos de mia nai anoxronse comigo,
puxronme de garda nas sas vias,
e a mia, a mia via, non a gardei.
Buclica
7Dime ti, meu ben amado,
onde apacentas?
Onde fas repousa-lo gando medioda?
Para que hei andar sen rumbo
onda os rabaos dos teus amigos?
8-Non o sabes ti, belida entre as mulleres?
Vai tralas pegadas das ovellas!
Pasta os teus cabuxos
onda as cabanas dos pastores!
goa de reis
9A unha egua de carros faranicos
comprote eu, mia amada.
10Que ben feitas as meixelas entre os pendentes,
e a gorxa entre os colares!
11Farmosche colgantes de ouro puro,
coas doas prateadas!
837

A BIBLIA

Aromas
12-Mentres o Rei se deita no divn,
ponse o meu nardo a recender.
13Folequio de mirra para min o meu amigo,
repousa entre os meus peitos;
14coma acio de fiafeira para min o meu amigo,
das vias de En-Gued.
Declaracin na aurora
15-Si que es belida, mia amada,
si que es belida!
Os teus ollos son pombias!
16-Si que es ti belido, meu amigo,
e ben garrido!
Frondoso o noso leito,
17de cedro ten as trabes a nosa casa,
de ciprs son os teitos.
Lirio e maceira
2 1-Eu son o narciso do Xarn,
unha azucena das valgadas.
2-Coma lirio de entre os toxos
tal a mia amada entre as rapazas.
3-Coma a maceira entre as rbores da fraga
tal o meu amigo entre os mozos.
A sa sombra devezo por me sentar
pois doce o seu froito meu padal.
Doenza de amor
4Meteume el na cmara do vio
e a sa bandeira para min chmase amor.
5Sostdeme con tortias de uvas pasas,
confortdeme con mazs,
que doente vou de amor!
6Puxo a sa esquerda baixo a mia cabeza,
coa sa dereita unha aperta me est a dar.
7Conxrovos, menias de Xerusaln,
polas gacelas ou as cervas montesas,
non espertedes nin desvelde-lo amor,
ata que el queira!
O amado s portas
8Escoitade! o meu amigo! A o vn!
Choutando polos montes, brincando por outeiros!
838

A BIBLIA

9Semella o meu amigo unha gacela

ou un cervio novo.
Vela que parou tralo noso muro,
albisca polas fiestras,
axexa polas reixas!
A vn o maio
10Faloume o meu amigo; as dica:
-"rguete, amada mia, fermosa mia,
ven xa!
11Xa fuxiu o inverno,
foron pasando as chuvias,
12florias asomaron na campa,
vn o tempo das ruadas,
os arrolos da rula resoan nos nosos campos;
13o figueiral ten gromos,
as vides botan flores recendentes.
rguete e ven, amada,
fermosa mia, ven xa!
Pomba escondida
14Mia pomba, nas fendas dos penedos,
nos recantos das rochas,
faime ve-la ta figura,
faime o-lo teu falar,
que doce esa voz ta,
e o teu xeito, lanzal!"
Raposias
15Aferrdeno-las raposas,
as raposas pequenias
que nos estragan as vias,
nosas vias a agromar!
16Para min o meu amigo e eu son para el
que pasta nos lirios.
17Ata que sopre o da
e fuxan as sombras
volve, meu amigo,
semllate gacela
ou cervo novio
nos montes de Beter.
Ensoacin
3 1-Sobre o leito, de noite,
busquei a quen ben quera.
839

A BIBLIA

Busqueino e non o atopei.

2Heime erguer e rolda-la vila,
polas ras, polas prazas,
buscar hei a quen ben quera!
Busqueino e non o atopei!
3Encontrronme a min os gardas,
os que roldan a vila:
-"Vistes a quen ben quera?"
4Apenas eu os deixara
e encontrei a quen ben quera;
aferrei nel, non o ceibo,
ata o meter na casa de mia nai,
na cmara da que me enxendrou.
5Conxrovos, menias de Xerusaln,
polas gacelas ou cervas montesas,
non espertedes nin desvelde-lo amor
ata que el queira!
Cortexo de prncipes
6Que aquilo que sobe da estepa
coma columnas de fume,
recendendo a mirra e mais a incenso
e a canta especia tea o mercader?
7 a liteira de Salomn!
Sesenta homes garridos a rodean
de entre os cabaleiros de Israel;
8todos eles levan a man na espada,
veteranos de loitas;
portan cadansa espada xunto coxa
contra as alarmas da noite.
O trono de Salomn
9Fxose o rei Salomn un palanqun
de madeiras do Lbano.
10De prata fixo as columnas,
e o seu respaldo de ouro;
de prpura o asento,
incrustado en almaf
Coral
11Menias de Xerusaln, sade!
Vinde ver, nenas de Sin,
o rei Salomn coa coroa
con que sa nai o coroou
no da das sas vodas,
da de folgar de corazn!
840

A BIBLIA

Corpo xeitoso
4 1-Si que es belida, mia amada,
si que es belida!
Os teus ollos son pombias
por entre o teu veo.
Os teus cabelos, un fato de cabuxas
que baixan serpeando do monte Galaad;
2os teus dentes, grea de ovellas tosquiadas
subindo de se lavar,
todas elas preadas de xmeos
e ningunha hai mania.
3Cal fita carmes son os teus labios,
doce a ta fala;
metades de granada as tas meixelas
por entre o teu veo.
4Atalaia davdica o teu pescozo,
ben fornecida de almeas;
mil escudos van dela pendurados,
tdalas adargas dos guerreiros.
5Os teus dous peitos son coma das cras
xmeas de gacela,
a pastar nos lirios.
6Ata que sopre o da
e fuxan as sombras
hei subir monte da mirra,
ata o cume do incenso.
7Toda ti es belida, mia amada,
non hai en ti lixo ningn.
Ven xa!
8Ven do Lbano, noiva!
Ven do Lbano, baixa!
Deixa o cumio do Amanah,
o cimo do Senir e mailo Hermn,
as covas dos lens,
o monte das panteras!
Meigallo
9Botchesme o meigallo, cario, mia noiva!
Botchesme o meigallo,
cunha das tas olladas,
cunha das xoias que levas na gorxa!
Mel e favo
841

A BIBLIA

10Que belos os teus amores, cario, mia noiva!

Canto mellores c vio son os teus amores,
e a ta fragancia ca tdolos aromas!
11Un favo a destilar son os teus labios, noiva!
Mel e mais leite hai baixo a ta lingua!
O recendo da ta tnica recendo do Lbano!
Epigrama admirativo
12Es ti un horto pechado, cario, mia noiva.
Es ti un horto pechado, unha fonte selada.
Recendo do paraso
13A ta ramaxe un paraso de granados,
cheo de froitos exquisitos.
14Azafrn, canela e cinamomo,
toda madeira de gorentoso fume.
O nardo, a mirra, o loe,
coas mellores matas de blsamo.
15Fonte do meu xardn,
manancial de augas vivas que flen desde o Lbano!
16-Ergue, vento nordeso!
Ven ti, vento galopante!
Venteade o meu xardn:
que espalle os seus aromas!
Meu xardn, teu xardn
Que vea o meu amigo seu xardn,
que coma daquel froito que cobiza!
5 1-Xa veo para o meu horto, cario, mia noiva;
colln xa a mia mirra e o meu blsamo,
comn xa do meu panal o do meu mel,
bebn xa do meu vio e do meu leite.
Comede, pois, amigos, e bebede
ata embebedarvos de agarimos!
Atopar e perder
2-Estaba eu a durmir, pero o meu corazn en vela,
cando chama petando o meu amigo.
-"Abreme, meu cario, mia amada,
mia pomba, todo o meu ben!
Porque teo a cabeza toda enchoupada de orballo,
842

A BIBLIA

de pingotias da noite os meus rizos".

3-"Espinme xa da tnica, heime vestir de novo?
Lavei xa os meus ps, habaos de lixar?".
4Pasou o meu amigo a man polo poxigo
e en min tremeron as entraas.
5Erguinme para lle abrir meu amigo,
pois fuxame a alma seu falar;
as mias mans destilaban coma mirra,
os meus dedos eran mirra refinada
sobre o pasador da pechadura.
6Abrinlle meu amigo,
pero o meu amigo partira, xa pasara.
Busqueino e non o atopei;
chameino e non respondeu.
7Atopronme os gardas
que roldan a vila;
batronme e ferronme;
arrincronme o dengue
os gardas das murallas.
8Conxrovos, menias de Xerusaln
se que atopde-lo meu amigo,
que lle habedes dicir, se non
que doente vou de amor?
Mozo garrido
9-"Que caste de amigo o teu,
belida entre as mulleres?
Que caste de amigo o teu
para as nos conxurares?".
10-" o meu amigo esplendente e loiro,
escolleito entre milleiros.
11A sa cabeza de pan de ouro fino,
son acios de palmeira os seus cabelos
e mouros coma o corvo.
12Ten ollos coma pombas
das fontes dos regatos,
que baadas no leite
repousan beira dun estanque.
13As sas meixelas son matas de blsamo
onde medran as especias;
os seus labios son lirios
a destilar mirra fina.
14As sas mans, torques de ouro
engastados con xoias de Trxix;
o seu ventre, unha placa de marfil
salferida con zafiros.
15Son as sas pernas dous esteos de mrmore
843

A BIBLIA

afincados sobre basas de ouro.

Ten o aspecto do Lbano
e lanzal coma os cedros,
16e o seu bicar, tan doce.
Todo el de arelar!
Tal o meu amigo,
tal o meu compaeiro,
menias de Xerusaln.
Xardineiro e pastor
6 1-Para onde foi o teu amigo,
belida entre as mulleres?
Cara a onde voltou o teu amigo
e contigo o iremos buscar?
2-Baixou o meu amigo seu horto,
vai nas matas do blsamo;
foi pastar no xardn
e face-la colleita de lirios.
3Eu son do meu amigo
e o meu amigo meu,
que pasta nos lirios.
Medo
4-Fermosa es ti, mia amada, coma Tirsah,
xentil coma Xerusaln,
terrible cal batalln, pendns vento.
5Torna os ollos de min
que me fan arrepiar!
Os teus cabelos son fato de cabuxas
que baixan serpeando do Galaad.
6Os teus dentes, grea de ovellas nais
subindo do lavado,
todas elas preadas de xmeos,
e ningunha hai mania.
7Rebandas de granada son as tas meixelas
por entre o teu veo.
Fachenda
8Se son sesenta as raas,
oitenta as favoritas
e sen conta as doncelas,
9s unha a mia pomba,
a mis perfecta,
a nica de sa nai,
preferida daquela que a xerou.
Vrona as doncelias, e gabrona,
844

A BIBLIA

as raas e favoritas, e louvrona.

10-"Quen esta que est a xurdir coma a alborada,
fermosa coma a la chea,
a brillar coma o sol,
terrible cal batalln, pendns vento?"
11O nogueiral baixei
ver xermola-las palmas,
ollar se agroma a vide
e florecen os granados.
12Non sei o que me pasa
pois que me puxo a tremer
ela, a filla de xentes nobres.
Danza da Xulamita
7 1-Vira, vira, Xulamita!
Vira, vira, que te estamos a ollar!
-Que estades a ollar para a Xulamita
cando se pon a bailar na regueifa?
2-Que xeitoso o teu puntear nas sandalias,
filla de nobre!
As combas dos teus cadrs son coma aneis,
feitura de man de artista.
3O teu embigo, unha cunca en media la,
non ter falta de licor.
O teu ventre monllo de trigo
cinguido de lirios.
4Os teus peitos son coma das cras
xmeas de gacela.
5O teu pescozo, cal torre de almaf.
Os teus ollos, estanques de Hexbn
xunto porta de Bat-Rabim.
o teu perfil coma a torre do Lbano
que vixa Damasco.
6Tes ergueita a cabeza coma o Carmelo;
son as tas trenzas da color da prpura.
Un Rei prenderase nos teus rizos!
Palmeira
7Que belida ti es, que garimosa,
meu amor apaixoado!
8O teu van semllase palmeira
e os teus peitos s acios.
9E dixen eu: Subir hei palmeira
e coller hei os dtiles!
Sern para min os teus peitos coma acios de vide,
e o teu alento, un aroma de mazs.
845

A BIBLIA

10O teu bicar un vio xeneroso

que corre dereitio
esvarando por labios e por dentes.
11-Eu son do meu amigo, e de min a sa arela!
Don na aberta campa
12-Ven, meu amigo, e saiamos para o campo;
pasarmo-la noite nos lugares,
13e nas vias habemos de espertar;
veremos se xa xermola a vide,
se xa agroman as flores
e estn a abrocha-los granados;
al hei darche os meus agarimos.
14As mandrgoras dan a sa fragancia;
hai xunto s nosas portas mil froitos cobizosos,
dos novos e dos secos,
que eu reservei, amigo, para ti.
Se foses meu irmn
8 1Quen te me dera coma irmn,
criado s peitos de mia nai!
Se te atopase na ra,
poderache dar un bico
e ningun me aldraxara.
2Traerte haba eu e meterte
na casa da que me criou.
Darache a beber un vio mesturado,
o doce mosto das mias granadas.
3Puxo a sa esquerda baixo a mia cabeza,
coa sa dereita unha aperta me est a dar.
4Conxrovos, menias de Xerusaln,
non espertedes nin desvelde-lo Amor
ata que el queira!
5-Quen esta que sobe da estepa
do brazo xa do seu amigo?
-Baixo a maceira esperteite,
onde ta nai te deu a luz,
onde por ti sufriu quen te xerou.
6Mrcame coma un selo no corazn,
coma un selo no teu brazo!
Pois rexo coma a morte o Amor,
duros coma o Xeol son os celos;
846

A BIBLIA

son os seus lstregos coruscar de lume,

divina labarada.
7Mil torrenteiras non o poden amatar
nin alagalo a riada.
Se algun quixese dar
todo o haber da sa casa en pago do Amor,
ben sera escarnecido.
8Temos unha irmancia que anda non ten peitos:
Que faremos ns da nosa irm
o da en que a vean pretender?
9Se coma unha muralla,
sobre ela construiremos un almear de prata;
se coma unha porta,
contra ela afincaremos un taboado de cedro.
10-Son eu unha muralla, son torres os meus peitos,
e fxenme s seus ollos coma a que porta a paz.
11Salomn tivera unha via en Baal-Hamn
e cedeuna s aparceiros,
que lle han rendar polo froito
ata mil siclos de prata.
12O que a mia via, srveme s a min!
Para ti os miles, Salomn,
e dlles anda douscentos s que che gardan as rendas!
13Ti, a que moras nos hortos,
os compaeiros estn a escoitarte!
Faime senti-la ta voz!
14Fuxe, meu amigo, e semllate
gacela ou cervo novio
polos montes de blsamo!

847

A BIBLIA

SABEDORIA DE SALOMON
I. LOUVANZA DA SABEDORIA
Procura-la Sabedora. Xustiza e sabedora
1 1Amade a xustiza os que gobernde-lo pas,
tede do Seor un bo concepto
e procurdeo cun corazn sinxelo,
2que se deixa El atopar polos que non o tentan
e revlase s que del non desconfan.
3Argumentos revirados son os que afastan de Deus
mais o seu poder, posto a proba, acusa s insensatos;
4pois non entra a Sabedora nunha alma retorcida
nin mora nun corpo suxeito pecado.
5O esprito santo foxe da educacin ficticia,
afinca lonxe das matinacins necias
e, sobrevindo a inxustiza, refugado.
O Seor castiga a lingua impa
6En verdade a Sabedora un esprito benvolo co home
mais non deixar impune blasfemo lareteiro
porque Deus testemua das sas entraas,
controlador veraz do seu corazn
e oidor da sa lingua;
7dado que o esprito do Seor enche o mundo
e quen mantn unido o universo sabe canto se di.
8Por iso quen fala impiamente non poder ocultarse
nin o pasar de longo a Vinganza sen acusalo.
9Farase pescuda das matinacins do impo,
a sona das sas verbas chegar ata o Seor
para acusacin dos seus delitos;
10pois un odo celoso escoita todo,
nin sequera se lle oculta o susurro das murmuracins.
11Garddevos, logo, da murmuracin intil
e preservade a lingua da maledicencia
pois o dito mis secreto non se profire en balde
e a boca mentireira mata a alma.
12Non provoqude-la morte coa vosa vida extraviada
nin vos acarrexde-la runa coas obras das vosas mans
13porque non fixo Deus a morte
nin se aleda co exterminio dos vivos;
14creouno todo, de certo, para que subsista
e as criaturas do mundo son saudables;
non hai nelas veleno mortal
nin ten o Hades imperio sobre a terra,
15porque a Xustiza inmortal.
A vida dos impos
848

A BIBLIA

16Os impos, en troques, chmana con xestos e verbas;

coidando que unha amiga, devecen por ela,
fan con ela alianza:
merecen en efecto ser da sa faccin.
2 1Pois din para si argndo erradamente:
curta e triste a nosa vida;
non hai mencia para o esmorecer do home
e de ningun se sabe que voltase do Hades.
2Nacemos por acaso
e pasado o tempo seremos coma quen non existiu,
xa que o bafo do noso nariz fume
e o pensamento, fasca do latexar do noso corazn.
3Cando ela esmoreza, o corpo hase trocar en cinsa
e esvaecerase o esprito coma aire levin.
4Co tempo esquecerase o noso nome,
ningun vai xa lembra-los nosos feitos,
fuxir a nosa vida coma rastro de brtema,
disipada coma nboa perseguida das raiolas do sol
e esmagada pola sa calor.
5O noso momento o do fuxir da sombra
e non ten retorno o noso final:
pnselle o selo, e xa ningun retorna.
6Vea logo! Gocemos dos bens que estn man!
Disfrutemos do creado co rebulir de xente nova!
7Enchmonos de vios de marca e de perfumes,
non deixemos fuxir ningunha flor da primavera!
8Coromonos cos broches das roseiras antes de que murchen!
9Que non haxa curranto alleo nosa esmorga;
deixemos, todo arredor, sinais do reloucar!
Tal a nosa parte, a nosa sorte.
10Asoballmo-lo pobre honrado,
non perdomo-la viva
nin teamos respecto para as canas venerables do ancin!
11Que sexa a nosa forza a norma da xustiza,
xa que o ser feble se estima intil!
12Espreitmo-lo home xusto que nos d tanto noxo
e se opn s nosos feitos,
botndonos en cara as transgresins da lei,
reprochndonos faltas da nosa educacin.
13Glorase de coecer a Deus,
nomase a si mesmo fillo do Seor.
14Converteuse en censura dos nosos criterios;
soamente ollalo xa nos irrita,
15pois a sa vida difire das dos outros
e os seus vieiros son estraos.
16Coida que somos falsarios
e afstase dos nosos camios coma da podredume;
849

A BIBLIA

considera feliz o destino dos xustos

e presume de ter por pai a Deus.
17Examinemos se son veraces as sas razns,
comprobemos como o seu finar.
18Se o xusto fillo de Deus, vir El a acorrelo
e ceibarao da man dos seus inimigos.
19Pomolo na proba da aldraxe e do tormento
para constatrmo-la sa mansedume
e experimentrmo-la sa resistencia mal!
20Condenmolo a unha morte ignominiosa,
pois, segundo el fala, ter quen o protexa!
21Tal pensan, mais engnanse:
cgaos a sa malicia.
22Non se decatan dos misterios de Deus
nin esperan no premio da virtude
nin afinzan na recompensa das persoas sen chata.
23Pois Deus creou home para a incorrupcin
e fxoo imaxe do seu propio ser,
24mais pola envexa do demo entrou a morte no mundo,
e os seus secuaces tena de probar.
A vida dos xustos est na man de Deus
3 1Pero as vidas dos xustos estn na man de Deus:
non haber tormento que as toque.
2As xentes insensatas coidaban que morreran
e o seu trnsito semellaba unha desgracia,
3o seu partir de entre ns, unha desfeita,
mais eles fican en paz.
4Anda que para o ollar humano fosen magoados,
a sa esperanza a preada de inmortalidade;
5corrixidos no pouco, acadarn moito
pois foi Deus quen os probou
e atopounos dignos de si.
6Depurounos coma ouro no crisol,
aceptounos coma sacrificio de holocausto.
7No momento de lles pedir contas resplandecern,
saltarn coma as muxicas dos carozos;
8gobernarn pases, dominarn nos pobos
e sobre eles reinar o Seor eternamente.
9Os que nel afinzan acadarn a verdade,
os fieis no amor serviranlle moi cerca,
pois concede El o seu piadoso favor s virtuosos
e a proteccin s que El elixiu.
10Mais os impos sufrirn o castigo conforme seu pensar
por abandonaren xusto e se arredaren do Seor.
11Malpocado o que desbota Sabedora e Instruccin!
Baleira a sa esperanza, intiles os esforzos,
850

A BIBLIA

sen xeito as sas obras,

12tolas as sas mulleres,
retorcidos os seus fillos,
maldita a sa caste.
A esterilidade dos xustos non anula a bendicin
13Benia, en troques, a estril sen chata
que non coece un leito de pecado.
Colleitar o seu froito no xuzo das vidas.
14Do mesmo xeito eunuco que non fixo delito coas sas mans
nin arelou o mal contra o Seor,
darselle pola sa fidelidade un premio escolleito,
e a funcin mis cobizada no templo do Seor.
15Pois o froito de se atarefar polo ben magnfico
e inmortal a raiceira da prudencia.
16En canto s fillos dos adlteros, non acadarn a madurez,
e a descendencia dun leito ilextimo esvaecer.
17Por mis que vivan longos anos, non os considerarn nada
e, remate, a sa vellez ser sen sona.
18Se por caso morren cedo, non tern esperanza
nin quen lles dea nimos no da do proceso,
19pois funesta a fin dunha caste inicua.
4 1Mellor non ter fillos e si virtude,
pois a sa lembranza xa unha inmortalidade
recoecida de Deus e mais dos homes:
2presente, imtana; ausente, arlana;
coroada, desfila triunfal na eternidade,
vencedora na lide de trofeos sen chata.
3Pola contra, a numerosa plebe dos inicuos non servir para nada,
dos seus gromos bastardos non botar fondos raigaos
nin asentar sobre rexo alicerce.
4Xa que, por moito que un tempo agromen as sas ponlas,
frouxamente afincada, abanear co vento,
e ser arrincada pola forza da galerna;
5quebraranse os seus xermolos deformes,
o seu froito intil, sen sazn para comer
e sen proveito ningn.
6Pois os fillos nacidos de soos ilextimos
son testemuas da maldade contra os pais
cando verbo deles se faga unha enquisa.
A morte prematura do xusto, mellor c longa vida do impo
7Mais o xusto, anda morrendo prematuro, gozar de repouso.
8A ancianidade venerable non a lonxevidade
nin se mide por nmero de anos.
9Cabeza cana para os humanos a prudencia
e vellez madura unha vida inmaculada.
851

A BIBLIA

10Un fxose agradable a Deus, e Deus amouno,

e como viva entre os pecadores, foi trasladado;
11foi arrebatado para que a malicia non lle mudase a conciencia
nin o engano lle seducise a alma.
12Pois o engado vicioso corrompe o que bo
e o turbn da paixn trastorna a mente inxenua.
13Madurecido cedo, completou longos anos;
14a sa alma era aceptable Seor,
foi por iso axia tirado do medio da maldade.
A xente llao e non se decata
nin presta atencin feito.
15Pois El pon o favor e a misericordia nos seus elixidos
e a proteccin nos seus devotos.
16O xusto morto condena s impos que anda viven,
e a mocidade madurecida cedo
condena a vellez chea de anos do inxusto.
17Ollarn, en efecto, o morrer do sabio
sen se decataren dos designios de Deus tocante a el
nin de para que o Seor o puxo a salvo.
18Ollarano con menosprezo
mais o Seor rir deles;
19e cabo converteranse nun cadver infame,
obxecto de aldraxe entre os mortos para sempre;
pois El vainos guindar mudos cabeza abaixo,
acanear neles desde os alicerces
e sern esmagados ata o lmite;
vivirn na dor
e perecer o seu recordo.
Xustos e impos ante o xuzo
20Achegaranse acovardados a render conta dos seus erros
e os seus propios delitos acusaranos na cara.
5 1Erguerase daquela o xusto moi seguro de si
diante dos que o asoballaron
e desprezaron os seus esforzos;
2 ollalo tremern cun medo arrepiante
abraiados por unha salvacin tan paradxica.
3Dirn para si, arrepentidos,
saloucando co nimo angustiado:
4-"Este aquel que noutrora escarnecemos
con cntigas burleiras, ns, os mal asisados;
coidabamos que a sa vida era unha tolemia
e o seu finar infame.
5Como que o enumeran entre os fillos de Deus
e ten parte na herdanza xunto cos santos?
6Ata nos afastamos do camio da verdade
e non nos alumaba a luz da xustiza
nin para ns alboreaba o sol;
852

A BIBLIA

7enguedellmonos nas silveiras da impiedade e da perdicin,

atravesamos desertos impracticables
mais non recoecmo-lo camio do Seor.
8Que proveito nos trouxo a nosa fachenda?
e o gabarnos de ricos de que nos serviu?
9Todo aquilo pasou coma unha sombra,
coma fugaz noticia,
10coma a dorna que suca as augas galopantes
sen que se atope o rastro do seu vogar
nin deixe o ronsel da quilla por entre as ondas;
11ou coma o paxario que fende o aire voando
sen deixar un vestixio da sa viaxe;
s o abaneo das s azouta o aire levin,
rchao coma asubo intenso,
abrndose camio co bulir das s,
mais cabo non resta sinal do seu voar;
12ou como despois da frecha disparada branco,
o aire fendido volta a se xuntar de sbito
talmente que se lle ignora a traxectoria.
13Do mesmo xeito ns, non xa nacemos, esvaecemos
sen ter sinal ningn de virtude que amosar,
malgastndonos na nosa malicia.
14Pois a esperanza do impo coma lixo levado do vento,
ou coma folerpa mida que espalla a galerna,
ou coma fume que disipa o vento,
e coma a lembranza pasada do hspede dun da".
15Mais os xustos viven eternamente,
garda o Seor a sa recompensa
e o Altsimo mira por eles.
16Recibirn, con razn, a magnfica coroa
e a diadema da beleza da man do Seor,
porque os encubrir coa sa destra
e co seu brazo escudaraos;
17coller o seu celo coma armadura
e armar a creacin para a defensa contra s inimigos;
18vestir coma coiraza a xustiza,
cinguir de casco o xuzo sincero,
19embrazar coma escudo unha santidade invencible,
20afiar a sa ira inexorable coma unha espada
e a seu carn loitar o universo contra os necios;
21partirn certeiros os lstregos disparados,
do ben curvado arco das nubes saltarn ata o branco;
22da funda da sa carraxe xurdirn sarabiadas incensantes,
cara a eles alporizaranse as augas do mar
e os ros asulagaranos implacables;
23erguerase contra eles un sopro poderoso
e coma unha galerna disiparaos;
a iniquidade estragar a terra enteira,
e a maldade abater os tronos dos podentes.

853

A BIBLIA

A Sabedora, don de Deus

6 1Escoitade, reis, logo, e sede perspicaces!
Aprendede, gobernantes das terras mis remotas!
2Dade odos, os que dominde-la xente
e vos gabades de ter multitudes de pobos!
3Do Seor vnvo-lo poder
e a soberana da parte do Altsimo;
El examinar as vosas obras e esculcar as vosas intencins,
4porque sendo ministros do seu reinado non gobernastes conforme a dereito
nin gardste-la lei
nin procedestes segundo a vontade de Deus.
5Arrepiante e repentino caer sobre vs,
pois faise un xuzo severo de quen est no alto.
6Xa que pequeno se lle disimula por piedade
mais os grandes son xulgados con grande rigor,
7porque non se deixa amedoa-lo dono do universo
nin o impresionan as grandezas,
dado que foi El quen fixo a pequenos e grandes
e por igual se considera de todos,
8mais s que se cren fortes espraos unha enquisa rigorosa.
9A vs, polo tanto, soberanos, dirixo as mias verbas
para que aprendades Sabedora e non teades tropezos,
10pois s os que santamente observan as cousas santas sern estimados santos
e os que se instran nelas atoparn defensa.
11Arelade, por tanto, as mias verbas;
anceideas e seredes instrudos.
Busca-la Sabedora
12Raiolante e perenne a Sabedora
e enxrgana sen dificultade os que a aman;
dixase atopar dos que a procuran.
13Adintase a se dar a coecer polos que a anceian.
14Quen madrugue por ela non ha de cansar:
atoparaa chantada a carn da sa porta.
15O matinar nela xa o cumio da prudencia,
quen por ela deixa o sono axia se ver libre de preocupacins,
16pois ela de seu vai de ac para al procura dos que dela sexan dignos,
aparceselles benigna nos vieiros,
selles encontro en calquera proxecto.
17O seu comezo mis autntico a arela de instruccin:
18xa o degoiro de instruccin amor,
e amor a garda das sas leis;
a observancia desas leis garanta da incorruptibilidade;
19a incorruptibilidade, pola sa conta, achega a Deus;
20logo o anceio da Sabedora gua cara Reino.
21De xeito que, se gustades dos tronos e dos cetros, soberanos das nacins,
facede aprezo da Sabedora para que reinedes para sempre.
854

A BIBLIA

II. SABEDE O QUE A SABEDORA

Introduccin: A Sabedora para todos
22Vouvos conta-lo que Sabedora e como naceu
sen vos esconder segredo ningn;
pola contra, pescudareina desde a sa orixe
deixando ben en claro o seu coecemento
sen me afastar da verdade.
23Non camiarei canda a envexa chuchoa
pois non ten ela tratos coa Sabedora.
24Multitude de Sabios salvacin do mundo;
e rei ben asisado, prosperidade do pobo.
25Deixdevos, pois, ensinar das mias verbas
e tiraredes proveito!
A Sabedora non privilexio dos Reis
7 1Tamn eu son un home mortal, igual ca todos,
descendente daquel primeiro moldeado de arxila.
No seo da mia nai fun en carne plasmado,
2callado por dez meses no seu sangue
polo seme do home e o pracer que fai compaa sono.
3Tamn eu, nacer, respirei o aire comn
e caer do mesmo xeito nesta terra coitada
dei a mia voz primeira, semellante s de todos: un berro.
4Fun criado entre panos e agarimos;
5non tivo outro principio ningn rei:
6para todos igual o entrar na vida, e idntica a sada.
A Sabedora, don divino superior poder
7Roguei entn e foime dada a prudencia,
supliquei e veu a min o esprito da Sabedora.
8Preferina a cetros e tronos,
en comparanza a ela, coidei ser nada a riqueza;
9non se lle asemella a alfaia de mis prezo,
pois todo o ouro, seu lado, unha manchea de area,
e xunto a ela a prata coma a lama.
10Ameina por riba da sade e da beleza,
escolln posula en troques da luz,
pois o seu raiolar non ten solpor.
11Con ela vironme xuntos tdolos bens,
polas sas mans, riquezas incontables.
12De todos gocei eu; pois a Sabedora a que goberna neles,
se ben anda non me decatara de que era ela a nai de todos.
A Sabedora, ciencia da creacin

855

A BIBLIA

13O que aprendn sen retranca, sen envexa, comuncoo,

non gardo para min a sa riqueza,
14pois para os homes un tesouro inesgotable,
os que o posen, nense con Deus en amizade,
recomendados polo don da instruccin.
15Dame Deus falar axeitadamente
e formular de acordo co que se me dotou!
Porque El o guieiro da Sabedora
e quen dirixe s sabios,
16xa que nas sas mans estamos ns e as nosas razns,
todo o noso siso e a nosa habelencia no obrar.
17Foi El en persoa concederme a ciencia exacta dos seres,
o saber da estructura do universo e da actividade dos elementos,
18o comezo, o remate e mailo medio dos tempos,
o trocarse dos solsticios
e o sucederse das estacins.
19Os ciclos do ano e as posicins dos astros,
20a natureza dos animais e os instintos das feras,
a potencia dos espritos e os raciocinios dos homes,
as variedades das plantas e as virtudes das raiceiras.
21Coecn canto hai de oculto e manifesto
22pois instruume a artes do universo: a Sabedora.
Excelencia e misterio da Sabedora
De feito dse nela un esprito intelixente, santo,
nico, multiforme, sutil,
xil, penetrante, non contaminado,
difano, invulnerable, amante do ben, afiado,
23libre, benfeitor, amigo do home,
estable, seguro, sen angurias,
que todo o pode e todo o observa
e que traspasa tdolos espritos
intelectivos, puros, e os mis suts.
24Abof, mis mbil ca todo movemento a Sabedora;
traspasa e atravesa por onde quere en razn da sa enxebreza,
25porque o alento do poder de Deus,
a emanacin mis pura da gloria do Omnipotente;
por iso nada inmundo entrar nela.
26 o raiolar da luz eterna,
espello sen chata da actividade de Deus,
imaxe da sa bondade.
27Sendo unha soa, todo o pode,
permanecendo de seu, todo o renova,
e descendendo en cada xeracin nas almas boas
prepara amigos de Deus e profetas,
28pois Deus non ama senn a quen convive coa Sabedora.
29, en verdade, mis belida c sol,
excedendo a tdalas constelacins;
comparada coa luz anda mis clara;
856

A BIBLIA

30pode a noite suceder luz do da,

mais contra a Sabedora non ten poder o mal.
8 1Tndese poderosa de extremo a extremo,
e goberna o universo como convn.
A Sabedora, fonte de tdolos bens
2Ela foi a quen quixen e procurei desde a mia mocidade
e propxenme tomala por esposa,
namorado da sa beleza.
3Ela amosa a sa nobreza no convivir con Deus:
o dono do universo en persoa amouna,
4pois unha iniciada na ciencia de Deus
a que fai a escolma das sas obras;
5e se as riquezas nesta vida son cousa de arelar,
que hai mis ricaz c Sabedora que o realiza todo?
6Se a intelixencia a que ten eficacia,
quen mis artfice de tdolos seres ca ela?
7Se hai quen ame a xustiza,
froitos do seu obrar son as virtudes:
ela ensina a temperanza e a prudencia,
e equidade e a fortaleza;
non hai na vida humana cousa mis til ca elas.
8E se algun anceia unha experiencia mltiple,
ela coece o pasado e entrev o futuro,
domina os xiros da linguaxe e as solucins dos enigmas,
prev os signos e os prodixios
e os remates das pocas e dos tempos.
A Sabedora, compaeira da vida
9Decidn, polo tanto, facela compaeira da mia vida,
consciente de que sera a mia conselleira na ledicia
e consolo nas coitas e tristuras.
10Por mor dela acadarei boa sona entre as xentes,
e, anda novo, honraranme os ancins;
11 preitear teranme por asisado,
sendo admirado diante dos poderosos;
12se calo, poranse espreita;
se comezo a falar, atendern;
se me alongo en razns,
levarn a man boca.
13Gracias a ela conseguirei a inmortalidade
deixando eterna lembranza nos vindeiros.
14Gobernarei pobos, someternseme nacins.
15Tiranos terribles tremern oren falar de min;
co pobo serei piadoso
e na loita, baril.
16Cando volte para a casa, acougarei a seu carn
857

A BIBLIA

pois o tratar con ela non cousa de amargura,

nin d mgoas a sa convivencia,
senn que trae o gozo e a ledicia.
A Sabedora, gracia de Deus
17Cavilando para min mesmo deste xeito
e matinando no meu interior
no feito de que a inmortalidade ten parentesco coa Sabedora
18e que a sa amizade un pracer honesto,
e o traballo das sas mans, riqueza inesgotable,
e a constante asiduidade do seu trato, prudencia,
e que no participar das sas razns se atopa a boa sona,
andei eu s voltas procurando como facela mia.
19Era eu, daquela, rapaz de bo natural
e carame en sorte unha alma boa;
20ou ben, sendo xa bo, entrei nun corpo sen chata.
21Consciente, nembargantes, de non a poder acadar
se Deus non ma concedese,
-e xa era sinal de prudencia o saber de quen era esta graciavolvinme cara a Deus e rogueille
dicndolle de todo corazn:
Pregaria de Salomn pedindo a Sabidura
9 1-"Deus de meus pais, Seor de misericordia
que fixche-lo universo coa ta Palabra
2e que na ta Sabidura formche-lo home
para dominar nas tas criaturas
3e para que goberne o mundo piadosa e xustamente
e administre o xuzo rectamente,
4concdeme a Sabedora que asenta no trono teu lado
e non me rexeites de entre os teus fillos;
5pois eu son servo teu e fillo da ta escrava,
un feble ser humano, de curta vida,
pequeno para entender dereito e leis.
6Pois mesmo se un fose o mis perfecto dos homes,
faltndolle a Sabedora non vale nada.
7Escollchesme ti para rei do teu pobo
e para gobernante dos teus fillos e fillas;
8mandchesme edificar un templo no teu monte santo
e un altar na cidade da ta morada,
copia do santuario que preparaches desde o comezo.
9E contigo est a Sabedora, que ben coece as tas obras
e estaba teu lado cando fixche-lo mundo
e moi ben sabe ela o que aleda os teus ollos
e canto vai conforme s teus mandados.
10Envaa desde os sagrados ceos,
mndaa desde o teu trono glorioso
para que me asista nos traballos
858

A BIBLIA

e me ensine o que sexa mis do teu agrado;

11pois ela, que todo o sabe e comprende,
hame guiar axeitadamente nas mias empresas
protexndome co seu prestixio.
12Sern entn aceptables as mias obras,
gobernarei xustamente teu pobo
e serei digno do trono de meu pai.
13Que home de feito poder coece-lo plan de Deus
ou quen se decatar do que quere o Seor?
14Abof, os pensamentos dos mortais son covardes
e inseguros os nosos proxectos.
A Sabedora salva xusto
15Porque o corpo corruptible pesa na alma
e a tenda terrestre oprime a mente cavilosa.
16Se con dificultade imaxinmo-lo que hai sobre a terra
e con traballo atopmo-lo que est a man,
quen pescudar o que hai no ceo?
17Quen coecer o teu consello se ti non lle ds sabedora
mandando o teu esprito santo desde o alto?
18Soamente deste xeito se endereitaron os vieiros dos terrestres,
aprenden os homes o que do teu gusto
e son salvados pola Sabedora.
10 1Ela protexeu pai do mundo, o primeiro en ser plasmado,
que fora creado s,
e tamn o ergueu da sa cada
2dndolle a forza para sometelo todo.
3Cando un criminoso se afastou dela na sa xenreira,
pereceu xunto cos seus degoiros fratricidas.
4Cando pola sa culpa a terra ficou alagada,
de novo a salvou a Sabedora
patroneando xusto nun madeiro inservible.
5Foi ela por igual a que, cando as nacins se confundiron confabuladas no mal,
recoeceu xusto e conservouno sen chata diante de Deus,
mantndoo firme ata por riba do amor polo seu fillo.
6No tempo do exterminio dos impos
ela salvou xusto,
fuxitivo do lume que caeu sobre as cinco cidades.
7E como testemua de tal ruindade
anda resta un ermo fumegante
e rbores que dan o froito antes do tempo cumprido,
e, monumento a unha alma incrdula, mantense en p a estatua de sal.
8Pois deixando de lado a Sabedora
non s se prexudicaron non coecendo o ben,
senn que deixaron nos viventes unha lembranza da sa necidade
de tal xeito que non puideron agacha-los seus erros.
9A Sabedora, en troques, librou de traballos s seus fieis.
859

A BIBLIA

10Por vieiros rectos conduciu Ela xusto fuxitivo da carraxe fraterna.

Mostroulle o Reino de Deus
e deulle o coecemento das cousas santas;
axudouno nos seus traballos
e fixo fructifica-los seus esforzos,
11estivo seu carn fronte cobiza dos opresores,
e enriqueceuno;
12protexeuno dos inimigos e asegurouno contra os que o axexaban;
deulle o premio do triunfo nunha dura liorta
para que se decatase de que a piedade a mis poderosa.
13Non abandonou ela xusto vendido
senn que o librou de caer en pecado;
14xunto con el baixou crcere
e non o deixou na cadea,
ata conseguir para el o cetro real
e o poder sobre os seus tiranos.
Os que o calumniaban, convenceunos de falsa,
e a el concedeulle gloria imperecedeira.
15Foi ela a que liberou dunha nacin asoballante
pobo santo, caste irreprochable.
16Penetrou a alma dun servidor do Seor
e opxose a reis terribles con prodixios e signos;
17recompensou s santos coa paga dos seus traballos,
levounos por un camio marabilloso,
trocuselles en sombra polo da,
esplendor de luminarias pola noite.
18Fxoos atravesar polo mar Rubio
conducndoos por entre inmensas augas;
19alagou os seus inimigos
e a resaca rexeitounos desde o fondo abismal.
20Por iso os xustos despoxaron s impos
e cantaron un himno, Seor, teu santo nome,
louvando concordes a ta man victoriosa;
21porque a Sabedora abriu a boca dos mudos
e deu axilidade s linguas dos menios,
11 1facendo prospera-las sas obras por medio dun profeta santo.
III. A SABIA GUA DE DEUS CO SEU POBO
Introduccin
2Percorreron un deserto inhabitado
e cravaron as tendas en lugares inasequibles;
3fixeron fronte a guerreiros
e rebateron inimigos.
4Cando tiveron sede berraron por ti,
e unha rocha fragosa deulles auga,
curounos da sede un duro penedo;
5canto serviu para castiga-los seus inimigos
860

A BIBLIA

foi para eles axuda na dificultade.

Primeiro contraste: a auga da rocha, en lugar de sangue no ro
6No sitio de mananto perenne,
dun ro trbido de sangue e po,
7pena do decreto infanticida,
dcheslles a eles inesperadamente auga abonda,
8mostrndolles por medio daquela sede
de que xeito castigra-los seus adversarios.
9Porque cando os puxeches a proba,
se ben corrixndoos con piedade,
comprenderon como eran atormentados os impos
xulgados con ira;
10xa que a eles os probaras coma un pai que amoesta,
mais s outros examinchelos coma un rei inflexible que condena;
11ausentes e presentes, por igual esmorecan:
12unha dobrada tristura apreixbaos
e tamn un salaio coa lembranza do pasado,
13pois, oren que por medio das sas probas
outros se beneficiaban, perciban niso a presencia do Seor.
14A quen noutrora deixaran abandonado e rexeitaran burlentos,
tiveron que admiralo remate dos sucesos,
sufrindo unha sede moi diversa da dos xustos.
Segundo contraste: paspalls en lugar de bechos
15En razn das sas desaxeitadas tolemias
polas que, extraviados, adoraron repts irracionais e viles bestas,
enviaches contra eles, en vinganza, unha grea de animais sen razn
16para que comprendesen que cadaqun castigado naquilo no que peca.
Digresin: estilo de Deus nos seus castigos
17Abof que non lle faltaban modos ta man omnipotente,
que creara o universo da materia informe,
para lles botar enriba bandas de osos e de feros lens
18ou feras de nova invencin, descoecidas, furibundas,
exhalando un bafo de lume
ou botando un alento fumegante,
ou fulminando polos ollos muxicas arrepiantes,
19que ben poderan exterminalos non xa coas sas feridas
senn destrulos s coa sa estarrecente ollada.
20E sen chegar a tanto, cun simple aire, podan caer
perseguidos pola ta vinganza
e varridos polo teu potente sopro,
mais arranxchelo todo con medida, nmero e peso,
21pois sempre tes a disposicin o usar do teu gran poder
e quen poder oporse forza do teu brazo?
22Porque o universo todo, de fronte a ti, coma un lixo na balanza
861

A BIBLIA

e coma pinga de orballo da alborada caendo sobre a terra.

Deus ten sempre misericordia
23E nembargantes compadeccheste de todo, pois todo o podes
e pasas por alto os pecados dos homes para que se convertan,
24pois amas a tdolos seres
e non rexeitas nada do que fixeches:
se algo che dese noxo, xa non o crearas.
25Como podera algo subsistir se ti non o queres
ou conservarse o que ti non chamas?
26Mais ti todo o perdoas porque todo teu,
Seor, amigo da vida.
12 1Pois o teu sopro incorruptible mora en tdalas cousas.
2Por iso corrixes pouco a pouco a aqueles que tropezan
e amostalos lembrndolle-los seus erros
para que, deixando a maldade, crean en ti, Seor.
3Deste xeito foi como s antigos moradores da ta terra santa
4os aborreciches, por culpa das sas prcticas infames,
feitizos e impas iniciacins;
5inmisericordes sacrificadores de seus fillos,
devoradores das vsceras e carnes humanas,
e iniciados co sangue, no curso de xuntanzas orxisticas,
6pais asasinos de vidas sen defensa;
a eses tales determinaches exterminalos pola man de nosos pais,
7de xeito que aquela terra, para ti a mis cara de todas,
puidese recibir unha colonia digna de fillos de Deus,
8mais mesmo con estes, coma homes que eran, amosaches moderacin
envindolles tabns, precursores do teu exrcito,
para que os fosen exterminando pouco a pouco.
Deus deixou s cananeos tempo de se arrepentiren
9Ben podas someter nunha batalla os impos s xustos
ou aniquilalos dunha vez por medio de bestas feroces
cunha verba inflexible,
10mais, sentencindoos paulatinamente,
dcheslles oportunidade de se arrepentiren,
por mis que non ignorabas que a maldade lles via de caste,
que a malicia lles era connatural
e que nunca trocaran as sas matinacins,
11porque eran una raza maldita desde o principio.
Tampouco non foi que por medo de algun
deixases sen pena os seus delitos,
12xa que, quen pode demandarche: -"Que fixeches"?
Ou quen pode rebate-lo teu veredicto?
Quen te vai convocar a xuzo pola destruccin de nacins que ti creaches?
Ou quen se constituir contra ti en vingador de homes inxustos?
13Non hai, fra de ti, un Deus que se considere de tdalas cousas,
862

A BIBLIA

a quen tiveses que probar que non xulgaches inxustamente;

14nin hai rei nin tirano que poida encararse contigo
demandando a razn de por que os castigaches.
15Ti es xusto e todo o disps xustamente,
de xeito que condenar a quen non merece castigo
considralo indigno do teu poder.
16Xa que o teu poder a fonte da xustiza,
e seres ti o dono de todo lvate a amosarte indulxente.
17S fas proba da ta forza cando non se d creto totalidade dese poder
confundindo a audacia dos que o coecen;
18as, dominando a ta forza, xulgas con equilibrio
gobernndonos con toda consideracin,
pois na man te-lo podero cando queres.
Tamn o xusto debe ter misericordia
19Con feitos semellantes ensinaches teu pobo
que xusto lle cmpre ser humano;
e a teus fillos dcheslle-la ditosa esperanza
de concederlles despois dos pecados tempo de se arrepentir.
20Pois se s inimigos de teus fillos, merecentes da morte,
castigchelos con tanta consideracin e indulxencia
dndolles tempo e lugar para se afastar da maldade,
21con canto meirande coidado non xulgara-los teus fillos
se a seus pais lles concediches xuramentos e alianzas de promesas magnficas?
22De sorte que mentres a ns nos corrixes,
flaxla-los inimigos nosos con mesura
para que, xulgarmos, cavilemos na ta bondade,
e sermos xulgados, esperemos na misericordia.
Xuzo de burla contra os dolos
23De maneira que s que perversamente pasaban a vida na necidade
atormentchelos cos seus propios obxectos abominables.
24Extraviranse, de feito, moi lonxe por vieiros errados,
chegando a considerar deuses mesmo s mis viles e repugnantes animais,
deixndose enganar coma nenos sen siso.
25Foi as que, como a menios sen razn,
os fixeches sufrir un xuzo de burla.
26Mais os que non se deixaron enmendar coas correccins burlentas
tiveron que soportar un castigo digno de Deus,
27porque se irritaban contra os que os facan sufrir,
contra aqueles mesmos s que consideraban deuses e polos que eran abourados,
ollando agora e confesando coma verdadeiro Deus
a quen noutrora se negaran a recoecer;
por tal razn veu sobre eles a condena plena.
Digresin: tratado sobre a idolatra. Adoracin da Natureza
13 1Vans eran, abof, de seu, tdolos homes que ignoraban a Deus
863

A BIBLIA

e que non foron capaces de coecer Aquel que ,

a travs das cousas boas que estn vista,
nin de descubri-lo Artfice contemplando as sas obras;
2senn que foi lume, ou ben vento, ou zoar lene,
bveda astral, auga impetuosa,
ou s luminarias do ceo, a quen consideraron coma deuses rexedores do cosmos.
3Que se, enmeigados pola sa beleza, creron cousas tales seren deuses,
cmpre que saiban ben canto mis belido o Seor delas,
pois foi o autor da fermosura o que as creou!
4Se ficaron abraiados pola sa potencia e enerxa
cavilen a partir delas canto mis poderoso ser o que as formou!
5Pois da grandeza e a beleza das creaturas
pdese intur por analoxa o seu Facedor.
6E, nembargantes, estes merecen unha reprensin pequena
xa que pode que se trabuquen
na procura de Deus e teimando atopalo.
7Pois se ocuparen das sas obras para pescudalas,
fascnaos a aparencia, pois son fermosas as cousas que contemplan.
8E, con todo, nin estes son excusables
9xa que, se puideron acadar tanta sabenza
ata chegaren a enxerga-los principios do universo,
como que non descubriron mis axia Seor deles?
Culto s dolos
10Mis miserentos, por afincaren en cousas mortas a sa esperanza,
son aqueles que chaman deuses s feituras das mans dos homes,
ouro e prata, materiais de artista,
e semellanzas de animais,
ou ben unha pedra intil, feitura de man antiga.
Idolos de madeira
11Supoamos que un carpinteiro entendido, despois de talar
un tronco, doado de traballar,
descscao con xeito por enteiro,
e, manexando a sa arte como convn,
prepara un trebello til para as necesidades da vida.
12Os residuos do seu traballo
emprgaos en prepara-la comida e fartarse.
13O que anda resta, que para nada xa non serve,
unha torada retorta e chea de ns,
cllea e vaina labrando para se distraer nas horas de folganza;
coa experiencia e sen esforzo vaina modelando
e asemllaa a unha imaxe humana,
14ou faina parecida a un vulgar animal;
dlle unha man de minio,
vernzalle de vermello a superficie
e repinta tdalas chatas.
15Fabrcalle entn unha peaa xeito
e colcaa no muro, asegurndoo cun ferro;
864

A BIBLIA

16ten esta previsin para que non caia

pois ben sabe que de seu non se pode valer:
non mis ca unha estatua, e cmprelle esa axuda.
17E, nembargantes, rogarlle polos seus bens, por unha voda ou polos fillos,
non se avergonza de se dirixir a un ser inanimado!
E implora a sade do que feble,
18pdelle vida a un morto,
prgalle axuda mis inerme,
e unha feliz viaxe a quen non pode nin move-los ps.
19Polos seus negocios, empresas e sorte nos traballos
vaille pedir barileza ser de mans mis torpes.
14 1Outro, pola sa banda, aparellando para se facer mar e percorrer-las encrenchadas
ondas
invoca a un madeiro mis frxil c barca que o leva;
2pois a esta proxectouna a cobiza da ganancia,
e foi a habelencia artesanal quen a construu.
Transicin: a providencia paternal de Deus
3Mais a ta providencia, ouh Pai, quen a goberna,
pois puxeches un camio no mar
e un vieiro seguro por entre as ondas,
4demostrando que podes salvar de todo perigo,
de xeito que anda sen coece-la arte, pode calquera embarcar.
5Ti non queres que queden inservibles as obras da ta Sabedora
e por iso os homes afinzan as sas existencias ata nun madeiro fraxilsimo,
atravesan as maresas nunha balsa, e arriban sans.
6E as, nos comezos, cando pereceron os soberbios xigantes,
a esperanza do universo, fuxindo nunha barca
e gobernada pola ta man, transmitiu mundo
a semente da xeracin.
7Benia o madeiro polo que foi realizada a xustiza!
8Mais malia o dolo feito a man e tamn quen o fixo!
Este por fabricalo, aquel porque, sendo corruptible, foi chamado deus.
9Porque para Deus son por igual odiosos o impo e a sa impiedade
10e sern, en consecuencia, castigados a obra e quen a fabricou.
11Polo tanto hnselles tamn de pedir contas s dolos dos xents
xa que, de entre as criaturas de Deus, convertronse en obxecto de abominacin,
en tropezo para as almas dos homes
e en trapela para os ps dos insensatos.
Orixe da idolatra
12A idea de facer dolos foi o comezo da inmoralidade
e o seu invento trouxo a corrupcin da vida,
13pois principio non os haba, nin han existir para sempre;
14vieron mundo pola superficialidade dos homes
e por esa razn estalles decretado un final sbito.
865

A BIBLIA

15Un pai amargurado por un loito prematuro

fai unha imaxe do fillo malogrado tan cedo
e a quen hai pouco era un ser humano morto
dlle agora honra coma a un deus,
impondo s seus subordinados misterios e iniciacins.
16Despois, co tempo, afrmase ese impo costume
e vn a ser observado coma lei.
Tamn por mandados dos tiranos adranse esculturas:
17O non pode-la xente honralos de presente, por habitaren lonxe, reproducindo a remota
fasqua,
confeccionaron unha imaxe visible do rei venerado
para agasallaren deste hbil xeito ausente coma presente.
18A emulacin do artista estimulou a difusin do culto
anda entre os que non o coecan,
19pois desexando quizais compracer poderoso,
forzou con artificio a copia tirndoo favorecido;
20e a xente, atrada polo engado da obra,
considera agora digno de culto a quen haba pouco respectaba
coma home.
21Isto todo resultou un engano para os viventes,
xa que os homes, escravizndose calamidade ou tirana,
chegaron a impor s pedras e s madeiros o nome incomunicable.
Consecuencias da idolatra
22De seguido, non lles abondou o erraren no coecemento de Deus,
senn que, mergullados na inxente loita da ignorancia,
aclaman tamaos males co nome de paz.
23Celebrando inciacins infanticidas ou misterios arcanos
ou as esmorgas furibundas de ritos alleos,
24xa non respectan o decoro da vida e do matrimonio
senn que os uns s outros se suprimen en emboscadas
ou se fan sufrir con adulterios.
25Un caos de sangue e crime ncheo todo;
roubo e fraude, corrupcin, infidelidade, revolta e perxurio,
26confusin dos bos, esquecemento dos favores,
degradacin das almas, inversin dos sexos,
desorde nos matrimonios, adulterio e impudor.
27Pois a veneracin dos dolos innomeables
orixe, causa e trmino de todo mal:
28porque ou se volven tolos se divertiren,
ou profetizan en falso,
ou viven na inxustiza,
ou perxuran lixeira.
29O poren a fe en dolos sen vida
non recean de ser condenados por xurar en falso.
30Mais por entrambos motivos vailles chega-lo merecido:
por pensaren mal de Deus, dndose s dolos,
866

A BIBLIA

e por xuraren inxusta e falsamente desacatando a Santidade;

31pois non o poder daqueles polos que xuran,
senn a xustiza contra os pecadores.
Transicin: pregaria a Deus
15 1Mais ti, Deus noso, es bo e fiel,
de grande paciencia; e gobernas con clemencia o universo.
2Anda que pequemos, somos teus, conscientes do teu dominio,
mais non hemos pecar, sabendo que nos consideras do teu grupo.
3Pois o saber de ti a xustiza perfecta,
e o coece-lo teu poder a raiceira da inmortalidade.
4Non nos extraviou a fraudulenta invencin dos homes
nin o esforzo estril dos pintores,
figuras recubertas de cores variadas;
5a sa visin empuxa a paixn dos alpabardas
ata arelaren a fasqua exnime dunha imaxe morta.
6Namorados do mal, dignos de tales esperanzas
son os que as fan, os que as anceian e os que as veneran!
Os dolos de barro
7Un oleiro, amasando con esforzo arxila mol,
modela para o noso uso diversos cacharros;
mais coa mesma lama dlles forma
s olas que serven para usos nobres e para os contrarios,
todo do mesmo xeito;
e quen xulga do emprego que tern uns e outros
o oleiro.
8Despois, traballo perverso, forma da mesma arxila un deus falso
que, nado hai pouco da terra,
pronto voltar al de onde o tiraron
coa obriga de dar conta do emprstito da sa alma;
9e, nembargantes, non o preocupa o ter que morrer
nin que a sa vida sexa breve
senn o competir con alfaiates e prateiros
imitando s fundidores
e gabndose de modelar quincalla.
10A sa conciencia borrallenta;
a sa esperanza, mis vil c terra;
a sa vida vale menos c lama,
11pois non recoeceu a Aquel que o plasmou
nin a quen lle inspirou unha alma operativa
e lle infundiu un esprito vital.
12Pola contra, coida que o noso existir un xogo
e a nosa vida unha feira onde gaar:
-"Cmpre tirar proveito do que sexa -di el- mesmo do mal".
13Este, mellor cs outros, sabe que peca
fabricando do material de terra
frxiles olas e mais dolos.
867

A BIBLIA

O ridculo dos exipcios

14E con todo, os mis insensatos, mis infelices c alma dun neno,
foron os inimigos do teu pobo, os que o tiranizaron.
15Pois tiveron por deuses a tdolos dolos das nacins
que nin poden usar dos ollos para ver,
nin do nariz para aspira-lo aire,
nin dos odos para oren,
nin dos dedos das mans para apalparen,
nin lles serven os ps para camiar,
16pois son feitura humana
e moldeounos un ser de alento emprestado:
o home non pode formar un deus nin semellante a si.
17Sendo mortal, produce con mans inicuas un ser morto,
el, que de mis valer ca todo o que venera,
pois el est vivo por certo, e aqueles non endexamais.
Prosegue o contraste: os paspalls
18E por riba, adoran os animais mis repugnantes,
os que, en comparanza cos outros, son os peores;
19non hai nada neles que os volva atraentes
-coma s veces ocorre ollar para os animaispois os tales ficaron excludos da louvanza de Deus e da sa bendicin.
16 1Por iso foron xustamente castigados por seres semellantes,
atormentados dunha praga de bechos.
2En troques, teu pobo, en lugar de castigalo, favorecchelo
preparando coma xantar para o seu apetito ardente
un alimento extraordinario: os paspalls!
3De sorte que, mentres aqueles, anda que esfameados,
perdan o apetito do mis necesario
polo noxo que lles daban os bechos que lles enviaches,
estes, despois de pasaren privacins por pouco tempo,
gustaron o sabor dun xantar exquisito;
4pois cumpra que a tales opresores lles sobreviese unha caresta insoluble
e a estes soamente se lles indicase como eran atormentados os seus inimigos.
Digresin: o castigo das serpentes, unha instruccin divina
5En efecto, cando se abateu contra eles a terrible carraxe das feras
e perecan coas picaduras das retortas cbregas,
non mantiveches ata a fin a ta ira.
6Por un momento espantchelos para que ficasen avisados,
mais tian un sinal de salvacin
en lembranza do mandado da ta lei;
7e quen voltaba cara a ela era salvado
non pola forza do contemplado,
senn por ti, salvador de todos.
868

A BIBLIA

8Deste xeito convencche-los nosos inimigos

de seres ti quen libera de todo mal.
9A eles matronos as picaduras dos saltns e das moscas
e non houbo remedio para as sas vidas:
tian merecido o seren castigados por tales bechos;
10mais cos teus fillos non puideron nin os dentes das cbregas pezoosas
pois valeulles para salvalos a ta misericordia;
11eran aguilloados para se lembraren das tas verbas,
e salvados de seguido,
de xeito que non caesen nun profundo esquecemento
e para se manteren atentos s teus beneficios;
12xa que non foi herba nin emplasto o que os sandou,
senn, Seor, a ta verba que todo o cura.
13Pois ti disps da vida e mais da morte,
fas baixar ata as portas do Hades e retornar.
14O home, ben certo, pode matar pola sa maldade,
mais unha vez fuxido o esprito
non quen de facelo voltar
nin de ceibar unha alma xa encadeada.
Terceiro contraste: man en lugar da treboada
15Fuxir da ta man non posible
16e os impos que negaron coecerte
foron fustigados polo teu potente brazo,
perseguidos por extraas chuvias, sarabiadas e augaceiros sen parada
e aniquilados polo lume.
17E o mis extraordinario foi que, na auga, que o apaga todo,
o lume alampaba mis forte.
18As veces esmoreca a chama
para non queima-los animais enviados contra os impos
e para que eles se decatasen, velo, de seren perseguidos polo xuzo de Deus;
19outras veces arda no medio da auga con mis virtude c lume
para destru-los productos dunha terra inicua.
20O teu pobo, sen embargo, alimentchelo cun manxar de anxos
e distribucheslles sen esforzo un pan xa preparado desde o ceo
que contia tdolos sabores gorentosos, axeitndose gusto de cadaqun.
21Este sustento revelaba a ta dozura cos teus fillos
xa que, axeitndose degoiro de quen o recolla,
trocbase naquilo que cadaqun anceiaba.
22A neve e mailo xelo resistan o lume e non se derretan
para se decataren eles de que o lume consuma os froitos dos inimigos,
ardendo entre a sarabia e lostregando por medio dos chaparrns,
23mentres que, noutra ocasin, para se alimentaren os xustos,
chegou a esquece-la propia virtude.
24Porque a creacin, servndote a ti, o seu facedor,
rexa cando castiga os malvados,
mais amolece para facer ben s que en ti afizan;
25por tal razn, daquela, transformndose en moitas cousas
pxose servicio da ta xenerosidade que a todos nutre
869

A BIBLIA

de acordo coa arela dos necesitados,

26para que os teus fillos, Seor, os que tanto amas, aprendesen
que non a variedade de froitos a que alimenta home,
senn a ta verba que conserva os que en ti cren.
27Pois o que non era consumido polo lume
derretase logo coa calor dunha lene raiola do sol,
28para que fose patente que cmpre erguerse antes do sol para darche as gracias,
e conversar contigo antes do abrente,
29pois a esperanza do ingrato esvaece coma a xeada da inverna
e esvara coma auga intil.
Cuarto contraste: columna de lume en lugar das tebras
17 1Grandes e inexplicables son os teus xuzos,
por iso as almas indciles erraron.
2Cando homes impos teimaron poder oprimi-la nacin santa,
xacan encadeados nas tebras e prisioneiros dunha longa noite,
pechados baixo os seus teitos, fuxitivos da eterna providencia;
3coidando que ficaban escondidos os seus pecados secretos
baixo do mesto veo do esquecemento,
foron espantados, terriblemente arrepiados,
conturbados por alucinacins,
4pois nin o tobo que os acolla os defendeu do pavor:
rebumbios medoentos bruaban seu arredor
e aparecanlles pantasmas tristeiras de facianas ttricas.
5Non houbo lume ningn que os puidese alumar;
nin as brillantes labaradas dos astros
foron tales de iluminar aquela fosca noite.
6Soamente se lles amosaba
unha fogueira arrepiante, acesa de seu;
e abraiados esvaecer aquela visin,
coidaban que o que viran fora anda peor do que era.
7As ilusins da arte mxica caan fracasadas
e foi vergoento o descreto da sa fachendosa ciencia,
8pois aqueles que se daban aires de poder afasta-los medos e
as turbacins dun esprito doente,
eles mesmos sufran un temor ridculo,
9xa que o mesmo suposto que non os espantase cousa medoenta,
aterrados polo paso das animalias e os asubos das cbregas,
10morran de pavor estarrecidos,
refugando mesmo ollar para o aire que non podan evitar.
11Pois a malicia covarde de seu, e niso d testemuo contra si:
acurrada pola conciencia, presupn sempre o peor.
12O medo, en efecto, non senn o desamparo das axudas da reflexin.
13Canto mis pequena a esperanza interior,
meirande semella a razn ignorada do tormento.
14As, naquela noite verdadeiramente impotente,
xurdida das entraas do abismo estril,
mentres durman todos o mesmo sono,
15en parte eran abouxados por pantasmas monstruosas,
870

A BIBLIA

en parte ficaban tolleitos polo abatemento da alma

se sentiren invadidos por un medo sbito e impensado;
16de xeito que, quenquera que al caese
quedaba aferrollado, pechado coma nun crcere sen cadeas;
17fose labrego ou pastor,
ou obreiro que traballa por si,
sorprendido, tia que soporta-lo fado ineludible,
18pois todos ficaban atados pola cadea das tebras.
O zoar do vento,
o rechoucho meldico dos paxaros nas mestas silveiras,
o balbordo das augas baixando impetuosas,
19o rouco estrondo das rochas que se esfragan,
o correr invisible de bestas desbandadas,
o bruar das feras mis salvaxes,
o eco a retombar nas fouces das montaas,
todo os paralizaba estarrecidos.
20E mentres o mundo todo lampexaba cunha luz raiolante
dedicndose sen tropezos s sas labouras,
21soamente sobre eles prema unha noite abafante,
imaxe da tebra que estaba para envolvelos.
E as eran eles para si mesmos mis pesados cs tebras.
18 1Para os teus santos, en troques, xurda a suma luz;
os outros, escoita-la voz sen olla-la figura,
dbanlles parabns por non teren sufrido coma eles;
2agradecanlles que, sendo antes ofendidos, non se vingasen,
e rogaban o perdn por teren sido hosts.
3Pola outra banda proporcionaches s teus
unha columna flamexante,
guieiro nun camio non sabido
e sol inofensivo dunha emigracin sonada.
4Os outros eran en verdade merecentes de seren privados da luz
e prisioneiros das tebras,
pois mantiveran encadeados s teus fillos,
por medio dos que se a conceder s idades a luz incorruptible da ta lei.
Quinto contraste: liberacin do pobo de Deus en lugar da morte dos primoxnitos
exipcios. A noite da liberacin
5Cando deron en mata-los nenos dos santos,
-s un pequeno expsito foi salvadoarrebatcheslles en castigo unha multitude de menios
e fixchelos perecer por xunto nas augas impetuosas.
6Aquela noite fralles anunciada de antemn s nosos pais de modo que, sabendo de
certo a que promesas deran creto, se sentisen fortes.
7O teu pobo estaba xa espera
da salvacin dos xustos e do exterminio dos inimigos;
8co mesmo feito co que castigba-los adversarios
dchesnos sona convocndonos a ti.

871

A BIBLIA

9As agachadas facan sacrificios os piadosos fillos dos xustos

e, postos de acordo, impuxeron esta divina lei:
que os santos compartisen por xunto os bens e os perigos
- tempo que xa entoaban os himnos dos antepasados-.
10Facalles eco o discorde clamor dos inimigos,
difundirse o lgubre laio polos fillos chorados;
11con pena semellante eran castigados o escravo e mailo amo,
e tanto padecan o paisano coma o rei.
12Todos por igual e co mesmo xnero de morte
contaban defuntos sen nmero
e os vivos non daban feito a soterralos
xa que nun momento se consumira o mellor da sa caste.
13As os que de seu non cran, por mor dos feitizos
e ante o exterminio dos primoxnitos,
tiveron que confesar que aquel pobo era fillo de Deus.
14Pois, cando un silencio mainio o envolva todo
e a noite a mediada na sa pronta carreira,
15deborcouse a ta verba omnipotente desde o ceo, o teu trono real,
coma guerreiro inexorable,
botndose no medio dun pas consagrado exterminio.
16Levaba coma espada afiada o teu decreto irrevocable;
ergundose, encheuno todo de
morte;
tocaba no ceo mentres camiaba sobre a terra.
17Entn foi cando de speto os conmoveron pesadelos terribles
e apoderronse deles temores impensados;
18deitados ac e al por terra, medios mortos,
daban testemuo de cal era a causa da sa morte,
19pois os soos que os axitaran xa os amoestaban,
de xeito que non perecesen sen
saberen o motivo daquel mal que sufran.
Digresin: expiacin e purificacin
20Tamn s xustos lles chegou a proba da morte,
e houbo no deserto grande mortandade;
con todo, a carraxe non durou moito tempo,
21xa que un home sen chata loitou na primeira lia
coas armas do seu ministerio:
a oracin e o incenso da expiacin.
Opxose carraxe e deu remate desfeita
demostrando ser ministro teu.
22Venceu aquela ira, non coa forza do corpo,
nin co pulo das armas;
mais coa palabra desarmou que castigaba,
relembrando os xuramentos e os pactos feitos cos devanceiros.
23Cando xa os cadveres se amoreaban uns por riba doutros,
ergundose no medio, contivo a carraxe
coutndolle o camio ata os vivos.
24Pois sobre a sa veste talar estaba todo o universo
872

A BIBLIA

e as glorias dos devanceiros na cudruple ringleira de pedras preciosas,

e a ta maxestade na diadema da sa cabeza.
25Ante tales obxectos retrocedeu o exterminador cheo de respecto,
pois xa abondaba co mero amosar da ta ira.
O paso do mar Rubio
19 1Mais sobre os impos abateuse ata a fin un furor despiadado
pois Deus preva o seu futuro proceder:
2que, despois de deixalos partir
e despedilos con prsa,
cambiando de parecer, perseguiranos.
3Anda, en efecto, ocupados en face-lo pranto
e laindose a carn das covas dos defuntos,
decidiron outro proxecto insensato:
perseguir coma fuxitivos s que forzaran a sar con rogos.
4Ata tal punto os arrastrou o fado merecido
facndoos esquece-lo pasado,
para que enchese a medida do castigo que faltaba s sas coitas.
5E en tanto que o teu pobo descubra unha etapa insospeitada,
eles pola sa banda atoparon unha estraa morte.
Dimensin csmica da liberacin
6Porque a creacin enteira, cumprindo os teus mandados,
trocouse de novo no seu propio natural
para que os teus fillos fosen conservados salvos;
7apareceu a nube sombreando o campamento,
xurdiu terra enxoita do que antes fora auga;
un vieiro practicable no mar Rubio;
verdecente campa, do que fora mareira forte.
8Por al foron pasando, mesto pobo, os que ti protexas coa ta man,
ollando estupendos prodixios,
9apacentados coma poldros,
choutando coma aos,
e louvndote a ti, Seor, que os ceibaras.
10Relembrbanse anda do que lles acontecera no exilio:
como en troques de criar animais, a terra producira mosquitos,
como en lugar de peixes, o ro librou moreas de ras.
11Mis adiante ollaron un novo nacer das aves
cando, devecendo de fame, demandaron un manxar escolleito,
12pois para deixalos fartos alzronse do mar os paspalls.
Excursus: castigo de Sodoma
13Os pecadores, non obstante, sobreviranlles castigos,
non sen os signos precursores de lstregos violentos.
E xustamente sufriron polas sas propias culpas
por odiaren tan duramente s estranxeiros:
14Uns non acolleron os descoecidos chegaren;
873

A BIBLIA

os outros escravizaron os hspedes benfeitores.

15E non soamente isto. Mais que conta se lles ha de demandar?
Pois se aqueles recibiron hostilmente os estranxeiros.
16estes, despois de agasallalos con festas
e cando xa participaban dos mesmos dereitos,
maltratronos con rudos traballos.
17Feriunos xuntamente a cegueira
-do mesmo modo ca a aqueles outros porta do xustocando, envoltos na pecha escuridade,
cadaqun buscaba apalpando a entrada da sa porta.
Prosegue o tema da liberacin csmica
18Os elementos intercambibanse entre eles
coma as notas da harpa poden muda-lo ritmo
mantendo o mesmo ton;
pdese tal deducir exactamente dando unha ollada s feitos:
19Os animais terrestres trocbanse en acuticos,
os que nadan camiaban pola terra,
20o lume mantia a sa forza na auga
e a auga esqueca a sa virtude de apagar.
21Pola contra, as labaradas non consuman
as carnes dos febles animais que camiaban por medio delas,
nin desfacan aquel xnero de manxar celeste
semellante xeada, tan doado de derreter.
Confesin conclusiva
22Abof, Seor, que de todo xeito engrandeciches e glorificche-lo teu pobo,
e non te desdeixaches, mantndote seu carn en todo tempo e lugar.

874

A BIBLIA

LIBRO DO ECLESISTICO
LIMIAR
1Xa que tantas e tan grandes ensinanzas nos foron transmitidas na Lei, nos Profetas e nos
restantes que os sucederon -polo que ben merecen ser louvadas a Instruccin e a
Sabedora de Israel- e posto que non s cmpre que sexan doctos os escribas 5senn que
estes amigos do saber poidan asemade ser tiles s profanos cos seus discursos e escritos,
o meu av, Xess, despois de se ter intensamente dedicado estudio da Lei, dos Profetas
10e dos outros libros recibidos dos nosos devanceiros, e acadando neles unha ampla
habelencia, quixo el pola sa banda compor algunha cousa sobre a Instruccin e a
Sabedora para que os que tean degoiros de aprender, sometndose a estas disciplinas,
puidesen tanto mellor progresar no xeito de vida segundo a Lei.
15Prgovos, xa que logo, que o leades cunha atencin benvola e que excusedes aqueles
pasos nos que dea a impresin 20de non traducir ben algns xiros, a pesar dos nosos
esforzos de interpretacin. Pois de feito non teen a mesma forza as cousas ditas no seu
propio idioma, que o hebreo, cando se verquen noutra lingua. E isto non s na presente
obra, senn que a mesma Lei, as Profecas 25e os libros restantes difiren non pouco do
seu texto orixinal.
Pois ben, chegado eu a Exipto no ano 38 do finado rei Euerxetes, mentres faca al
morada, como tivese boa ocasin de me instrur, 30coidei que sera moi necesario
empregar algo do meu traballo e esforzo en traducir este libro; dediqueille daquela moitas
vixilias e ciencia co obxecto de rematar e dar publicidade este libro para uso daqueles
emigrados que anceien instrurse 35e estean dispostos a mante-los bos costumes vivindo
de acordo coa Lei.
PARTE PRIMEIRA
O Libro das Mximas (1,1-42, 14)
Volume I
Louvanza da Sabedora
1 1Toda Sabedora vn do Seor
e fica onda El para sempre.
2A area dos mares, as pingas da chuvia
e os das da eternidade quen poder contalos?
3O alto do ceo, o grande da terra,
o fondo do abismo quen os sondar?
4Antes de todo foi creada a Sabedora,
a intelixencia prudente desde a eternidade.
6A raiceira da Sabedora a quen se lle revelou?
E os seus planos secretos quen os coeceu?
8Non hai mis ca un que sexa Sabio e moi terrible
cando asenta no seu trono:
9O Seor!
875

A BIBLIA

Foi El quen a creou, mirou e mediu;

e esparexeuna sobre tdalas sas obras,
10entre tdolos seres vivos, conforme a sa xenerosidade;
e dullela en agasallo s seus amigos.
A actitude relixiosa
11O temor do Seor boa sona e motivo de orgullo,
gozo e coroa de xbilo.
12O temor do Seor d folgos corazn,
procralle gozo, ledicia e vida longa.
13Para quen teme Seor todo remata ben,
no da do seu pasamento ser bendicido.
14O principio da Sabedora teme-lo Seor;
xa no seo materno foi creado xunto cos fieis.
15Entre os homes fixo un nio, alicerce eterno,
e hase manter leal a carn da sa caste.
16Plenitude da Sabedora: teme-lo Seor;
pois dos seus froitos embebdaos;
17nchelles todo o casal de tesouros
e os piornos dos seus productos.
18Coroa da Sabedora o temor do Seor
que fai florece-la paz e a cura saudable.
19Fai orballa-la ciencia e o coecer intelixente
e agranda a sona dos que a posen.
20A raiceira da Sabedora teme-lo Seor;
e as sas plas, a lonxevidade.
Ser sabio ser paciente
22Quen sen razn se alporiza non sair impune
pois o pulo da paixn far a sa runa.
23O paciente, sen embargo, mantense ata o momento oportuno,
e remate a ledicia recompnsao.
24Contn por certo tempo as sas razns
mais moitas bocas pregoarn o seu siso.
Ser sabio ser piadoso
25Entre os tesouros da Sabedora atpase o modelo da prudencia,
mais para o pecador a relixiosidade de aborrecer.
26Cobza-la Sabedora? Garda os mandamentos!
O Seor daracha a eito;
27porque Sabedora e instruccin o temor do Seor
e quen o deleita son a sinceridade e a humildade.
Ser sabio ser autntico

876

A BIBLIA

28Non andes con retrancas perante o temor do Seor

nin te achegues a El cun corazn dobre.
29Non fga-lo hipcrita diante da xente
e pon tino nos teus labios.
30Non te exaltes, non sexa que caias
e atria-la infamia;
pois o Seor descubrir os teus segredos
e botarate por terra no medio da asemblea
por te achegares temor do Seor
levando o corazn cheo de engano.
Para chegar a sabio, resiste a adversidade
2 1Fillio, se te achegas a servi-lo Seor,
preprate para a proba;
2ten firme o corazn, se constante,
non te axites no intre da conmocin;
3apgate a El, non te lle afastes
e remate sers exaltado.
4Canto che vea enriba, acptao,
anda na doenza e na pobreza, ten paciencia.
5Pois no lume prbase o ouro
e os homes elixidos, na forxa da humillacin.
6Afinza nel, e hache axudar,
endereita os teus camios e espera nel.
7Vs, que temde-lo Seor, agardade a sa misericordia
e non vos extraviedes para non caer.
8Vs que temde-lo Seor, afiunzade nel
non se vos negar a paga vi-la noite.
9Vs que temde-lo Seor, esperade bens,
eterna ledicia e misericordia.
10Considerdevos das xeracins antigas e ollade:
quen afiunzou no Seor e foi avergonzado?
Ou quen perseverou no seu temor e foi desatendido?
Ou quen berrou por El e foi pasado por alto?
11Pois o Seor compasivo e piadoso,
perdoa o pecado e salva na hora da angustia.
12Malia os corazns covardes e as mans febles
e o pecador que discorre por dobre vieiro!
13Malia o corazn que afrouxa porque non cre
pois ficar sen proteccin!
14Malia vs que desbotste-la perseverancia!
Que faredes cando o Seor vos vea pedir contas?
15Os que temen o Seor non transgreden os seus mandados
e os que o aman gardan os seus camios.
877

A BIBLIA

16Os que temen o Seor procuran compracelo

e os que o aman cumpren coa lei.
17Os que temen o Seor teen o corazn disposto
e saben facerse pequenos diante del.
18Botmonos nas mans do Seor
que non nas mans dos homes!,
pois tal como a sa maxestade
tamn a sa piedade.
O cuarto mandamento
3 1Escoitade, fillos, a correccin paterna
e obrade de xeito que vos salvedes;
2pois o Seor honrou pai mis cs fillos
e afincou o dereito da nai sobre o dos nenos.
3Quen honra a seu pai redime as culpas.
4Quen enxalza a sa nai coma quen atesoura.
5Quen honra a seu pai gozar dos fillos
e cando vaia pregar ser atendido.
6O que respecta pai ter vida longa
e quen obedece Seor daralle consolo a sa nai
7e servir coma a amos a aqueles que o enxendraron.
8Meu fillo, honra a teu pai de palabra e de obra
para que vea sobre ti toda clase de bendicins.
9A bendicin dun pai fai botar raigaos,
a maldicin dunha nai arrinca a planta.
10Non te glores coa deshonra de teu pai
pois non para ti un motivo de honor.
11A un home vnlle honor da honra de seu pai
mais quen mald de sa nai fai un grave pecado.
12Meu fillo, persevera no honrar a teu pai,
non o desatendas nos das da ta vida.
13Anda que perda o xuzo, tenlle miramento
e non o aldraxes todo o tempo que viva.
14O ben que se lle faga a un pai non ser borrado,
hache valer coma compensacin do pecado;
15no da da proba terseche en conta;
coma coa calor a xeada esluiranse as tas culpas.
16 coma un blasfemo quen avergonza a seu pai
e provoca seu creador quen mald de sa nai.
Humildade e teimosa
17Meu fillo, cando sexas rico procede modestamente
e virs a ser mis amado c que fai moitos agasallos;
18faite pequeno diante das grandezas do mundo
e encontrars favor onda Deus;
19pois grande a misericordia de Deus
que revela os seus segredos s humildes.
878

A BIBLIA

21Non vaias procura do difcil de mis para ti

nin pescde-lo que te supera;
22dedica a ta reflexin que est no teu poder
e non te ocupes do profundo e escondido.
23Non te afanes no que te supera
pois amosronseche cousas que non podes comprender.
24Certamente moitas son as teimas dos humanos
mais as matinacins perversas desvaran.
25Sen pupila falta a luz
e onde falta o coecemento non hai Sabedora.
26Mente teimuda ter mal final
e quen ama os praceres neles ser alindado.
27Mente teimuda multiplica as sas coitas,
quen se atormenta engade culpa culpa.
28Non corras a sanda-la ferida do burln;
non ten cura pois grelo de planta cativa.
29A mente sabia comprende os ditos dos Sabios,
o odo atento Sabedora aledarase.
Caridade co marxinado
30Coma a auga mata o lume flamante,
a esmola encobre os pecados.
31Quen fai o ben, atpao nos seus camios,
cando tropece encontrar un acougo.
4 1Fillio, non te burles da vida do coitado
nin atristes a quen sofre mgoas;
2non deixes que xema o necesitado
nin te escondas dos deprimidos.
3Non contrbe-las entraas do asoballado
nin causes mgoa no interior do miserento;
non negues unha ddiva s mendigos.
4Non refgue-las demandas do pobre,
5non lle deas motivo de te maldicir
6pois queixarase co corazn amargurado da dor
e a sa Rocha escoitara o son do seu laio.
7Fai que te queiran ben na comunidade
e abaixa a cabeza diante do maxistrado.
8Prate a escoitar pobre
e devlvelle con modestia o sado.
9Ceiba asoballado do seu opresor
e non teas reparo en defender unha causa xusta.
10Sers coma un pai para os orfos,
fai as veces de marido para as vivas;
daquela Deus hate chamar fillo,
seraslle grato e ceibarate da cova.
879

A BIBLIA

A Sabedora, pedagoga
11A Sabedora instre s seus fillos
e exhorta s que a estudian.
12Os que a aman, aman a vida,
os que a procuran, acadan beneplcito de Iav.
13Os que a acaden, encontrarn gloria,
farn morada na bendicin de Iav.
14Dan culto Santo os que a serven,
Deus en persoa ama s que a aman.
15Quen me escoita, vive seguro;
quen me preste atencin morar nas mias cmaras.
16Se afinza en min, terame en herdanza
e a sa descendencia conservar a mia posesin,
17pois disfrazada, camiarei seu carn:
de primeiras probareino con tentacins,
infundireille terror e medo,
e en tanto o seu corazn non se encha de min
poreino a proba cos meus exames;
18volverei entn a conducilo
e revelareille os meus segredos.
19Mais se se afasta refugareino,
e entregareino s cadeas.
Respecto humano e sinceridade
20Meu fillo, no tempo da fartura, grdate con temor do mal
para non ter que te avergonzares de ti mesmo
21pois hai vergonza que leva aparellada a culpa,
como outra vergonza acarrexa boa sona e favor.
22Non andes con miramentos que te prexudiquen
e non te rebaixes ante quen te quere humillar.
23Non conteas unha palabra seu tempo
nin agche-la ta sabedora,
24pois falando dse a coece-la Sabedora
e o discernimento na resposta da lingua.
25Non lle lve-la contra a Deus;
somtete a Deus.
26Non te avergonces de te converter da culpa:
non fagas fronte corrente.
27Non te sometas mal asisado
nin te revires contra os que gobernan.
28Loita ata a morte pola xustiza
e Iav combater do teu lado.
29Non sexas de lingua fachendosa
nin frouxo nin remiso nos teus feitos;
30non sexas coma un len no teu casal
mais tampouco afastado e tmido cos teus criados.
880

A BIBLIA

31Que a ta man non estea aberta para recibir

e pechada cando se trata de dar.
Fachenda
5 1Non te apoies nas tas riquezas
nin digas: -"Est no meu poder".
2Non te apoies na ta forza
seguindo os impulsos do teu devezo.
3Non digas: -"Quen poder comigo?",
pois Iav pide contas de canto sucede.
4Non digas: -"Pequei e que me aconteceu?",
s porque Deus paciente.
5Non contes co perdn
para engadires culpa culpa
6dicindo: -"Grande a sa misericordia
e perdoar a multitude dos meus pecados".
Pois nel van xuntas misericordia e ira
e sobre os malvados emborca a sa carraxe.
7Non tardes en volver a El,
nin o deixes dun da para outro,
pois xorde de speto o seu furor
e no da da vinganza perecers.
8Non pa-la confianza nas riquezas inxustas
que non che han valer no da da carraxe.
Control da palabra
9Non aventes a todo vento
nin xires para onde vaian as espigas;
10tente firme nas tas conviccins
e sexa unha a ta palabra.
11Se pronto para escoitares
e calmo responderes.
12Se podes, responde teu vecio;
e se non podes, pon a man na boca.
13Honor e vergonza fican a carn do paroleiro
e a lingua do home a sa runa.
14Non collas sona de home dobrado
nin aldraxes coa ta lingua,
pois para o ladrn creouse a vergonza
e o escarnio severo para o de falar dobrado.
15Non fagas mal nin pouco nin moito,
non pases de ser amigo a ser inimigo,
6 1pois mal nome e aldraxe son producto da infamia
e tal sucede co malvado de lingua dobrada.
881

A BIBLIA

A paixn
2Non caias no poder da ta paixn
pois consumir o teu vigor,
3devorar as tas follas, arrincar os teus froitos
deixarate coma unha rbore seca;
4xa que a paixn violenta abate s que a posen
e convrteos en motivo de troula dos seus inimigos.
A amizade autntica
5Unha fala xeitosa multiplica os amigos,
uns labios graciosos atraen sados.
6Ten moitas relacins,
mais, coma confidente, un de entre mil.
7Se fas un amigo, faino despois da proba,
non fes de contado nel.
8Pois amigos hai que van co tempo
e non resisten nos das difciles.
9Amigo hai que se troca en inimigo
e descobre despois as tas liortas vergonzantes.
10Amigo hai, compaeiro de mesa,
que non se atopa no da da desfeita;
11mentres teas facenda, estar teu carn;
vaiche mal, e aprtase de ti;
12se te atrapa a desgracia, vlvese en contra ta,
escndese da ta presencia.
13Arreda dos teus inimigos,
ten coidado cos teus amigos.
14Amigo fiel, amigo seguro,
quen o atopa, encontra un tesouro.
15Amigo leal non ten prezo,
non hai quen pese o seu valer.
16Coma talismn para a sade o amigo leal,
quen teme a Deus acdao.
17Quen teme a Deus dirixe rectamente a sa amizade;
tal coma un , tal o seu amigo.
A iniciacin Sabedora
18Meu fillo, desde a ta mocidade acolle a instruccin
e ata a ancianidade acadars Sabedora;
19achgate a ela coma quen ara ou sega
e espera colleita farturenta,
pois no seu cultivo ters que traballar un pouco
mais axia xantars dos seus froitos.
20Ela espienta para o necio
882

A BIBLIA

e insoportable para o mal asisado;

21afunde nel coma pedra pesada:
non tardar en desbotala;
22pois a iniciacin coma o que amosa o seu nome,
inaccesible para moitos.
23Escoita, meu fillo, e acolle o meu ensino
e non refgue-lo meu consello.
24Mete os ps nos seus cepos
e o pescozo no seu xugo;
25baixa as costas e carga con ela,
que non te irriten as sas cordas.
26Achgate a ela con toda a alma
e con toda a ta forza garda os seus camios.
27Procura, inquire, busca e encontrars,
se plla-la instruccin non a ceibes;
28pois remate, atopara-lo seu acougo
e converterseche en firme deleitamento,
29aquelas redes sas trocarnseche en firme alicerce
e as sas ataduras en adobo de pan de ouro;
30o seu xugo, en diadema dourada;
os seus lazos, en lias de prpura;
31vestiralas coma traxe de festa
cinguiralas coma coroa de luxo.
32Fillio, se ti queres, podes chegar a Sabio,
se pos todo o teu tino, volveraste prudente;
33se tes anceio de escoitar, aprenders,
se prestas odo, haste instrur;
34presntate na xuntanza dos ancins
e se hai algn Sabio, apgate a el;
35atende gustoso calquera discurso
e non che fuxa un dito agudo;
36observa quen o intelixente e corre cedo a visitalo
e que os teus ps desgasten a soleira da sa porta.
37Cavila no temor do Altsimo
e de contino medita os seus mandados.
El ilustrar a ta intelixencia,
farate Sabio canto anceies.
Integridade e bondade
7 1Non fga-lo mal
e non che vir o mal.
2Afstate da culpa
e ela apartar de ti.
3Non sementes nos sucos da inxustiza,
non teas que recoller sete por un.
4Non pidas a Deus un mando
883

A BIBLIA

nin rei un posto honorfico.

5Non te gabes de xusto perante Deus
nin te fga-lo sabido diante do rei.
6Non areles gobernar
se non tes valor para controla-la fachenda,
non sexa que te intimides diante dun prncipe
e botes unha chata na ta integridade.
7Non deas motivo de ser condenado na reunin da porta
para non seres humillado na asemblea.
8Non te endurezas ata repetir un pecado
pois anda cun s non fuxirs impune.
9Non digas: -"Ter El en conta a morea das mias ofrendas;
cando lle faga un don Deus Altsimo, aceptarao".
10Non sexas impaciente na pregaria
nin dixe-la esmola para mis adiante.
11Non aldrxe-lo home magoado,
pensa que hai quen exalta e humilla.
12Non matines violencia contra teu irmn
nin contra o vecio e compaeiro;
13non te afagas a dicir unha mentira despois doutra
pois o remate non sera feliz;
14non esbardalles na reunin dos prncipes
nin repitas verbas na pregaria.
15Non refgue-la tarefa penosa
nin o traballo do campo, disposto por Deus.
16Non te deas aires de importante entre a xente da aldea:
ten en conta que a xenreira non tardara.
17Abaixa todo o que poidas a ta fachenda,
que o que lle espera home son os vermes.
Non te apresures a falar e cambiar de opinin;
consulta a Deus e contntate co que dispn.
18Non troques un amigo por unha fortuna
nin un irmn verdadeiro polo ouro de Ofir;
19non despreces unha muller discreta;
se por riba xeitosa, vale mis do que as perlas.
20Non asoblle-lo criado fiel
nin o xornaleiro que pon todo o seu esforzo;
21ama coma a ti mesmo criado intelixente
e non lle dengue-la liberdade.
22Tes gando? - Teno do teu ollo;
se che til, consrvao.
23Tes fillos? - Edcaos
e procralles muller cando anda son novos.
24Tes fillas? - Vixa os seus corpos
e non lles amoses unha faciana condescendente.
25Casa a filla e irase a preocupacin,
884

A BIBLIA

mais csaa con home asisado.

26Tes muller? - Non a repudies;
mais se non a queres, non te fes dela.
27Honra a teu pai de todo corazn
e non esquza-las dores de ta nai;
28lembra que naciches gracias a eles;
con que lles vas poder compensa-lo que por ti fixeron?
29Con todo o nimo teme a Deus
e trata s seus sacerdotes coma cousa santa.
30Ama teu Facedor con tdalas tas forzas
e non abandne-los seus ministros.
31Honra a Deus e respecta o sacerdote,
dlle a sa parte como est prescrito:
a carne dos holocaustos, a ofrenda das mans,
os sacrificios de rigor, e o tributo sagrado.
32Tende tamn pobre a ta man
para que a ta bendicin sexa cumprida.
33Fai agasallos a tdolos viventes;
tampouco non lles ngue-la piedade s mortos.
34Non fuxas dos que choran,
fai o pranto cos enloitados.
35Que o teu nimo non refugue doente
e sers amado del.
36En tdalas tas accins lembra a fin
e endexamais non pecars.
Discusins problemticas
8 1Non teas preito con home poderoso,
non vaias dar nas sas mans.
2Non rifes con home adieirado,
non vaia medi-lo teu prezo e te perdas;
pois o ouro fai finchados s grandes
e a riqueza desvara a mente dos prncipes.
3Non discutas co lingoreteiro
para non botares lea lume.
4Non teas trato co necio
para que non se burle das xentes nobres.
Desprezos inxustificados
5Non escarnezas a quen se converte do pecado,
lembra que todos somos culpables.
6Non poas en apuros home de idade,
que tamn ns imos chegar a vellos.
7Non te aledes por un morto,
885

A BIBLIA

lembra que todos imos morrer.

Ciencia e tradicin
8Non desbte-las razns dos sabios,
atarfate nos seus enigmas;
pois neles aprendera-la tradicin
e poderaste presentar diante de prncipes.
9Non descide-las historias dos ancins,
que eles pola sa banda escoitaron de seus pais,
pois con elas adquirirs prudencia
para saberes dar resposta cando cmpre.
Perigos nos homes
10Non atce-las brasas do pecador
para non te queimares coa sa labarada.
11Non cedas diante do cnico
para que non prepare a emboscada ante ti.
12Non prestes a quen mis forte ca ti;
se lle prestaches, teno por perdido.
13Non saias fiador por mis do que podes;
se xa te comprometiches, considrate debedor.
14Non fagas preito a un xuz,
pois xulgar o que lle vea ben.
15Non fagas viaxe cun temerario
para non agranda-los teus males;
pois el vai dereito seu
e ti ters que pagar pola sa tolemia.
16Non sexas teimudo co irascible
nin viaxes beira del polo camio,
pois para el cousa de nada o esparexer sangue
e desfarase de ti onde non teas quen te acorra.
17Non consultes co inxenuo
pois non sabe gardar un segredo.
18Diante dun forasteiro non fagas nada sospeitoso
pois non sbe-lo que el pode deducir.
19Non descbra-la ta mente a calquera
para non escorrenta-la felicidade de onda ti.
Perigos coas mulleres
9 1Non teas cimes da ta propia muller
para non ensinarlle a ser maliciosa contigo.
2Non te entregues de todo ta muller
para que non che pise as costas.
3Non te achegues muller allea
para non caeres nas sas redes.
Non teas tratos con prostituta,
886

A BIBLIA

non te vaia cazar coas sas maas.

4Non lles botes piropos s cantantes,
non te vaian queimar coas sas boquias.
5Non pa-lo ollo na moza nova
para non levares castigo por culpa sa.
6Non te entregues a unha prostituta
para non disipa-la ta herdanza
7ficando por tolo s teus propios ollos
e arruinando por riba o teu casal.
8Afasta a vista da muller fermosa
e non olles para unha beleza que non ta.
Por unha muller prdense moitos,
e o seu amor queima coma o lume.
9Non xantes cunha muller casada
nin roldes bbedo na sa compaa,
para que non te arrastre a ela o corazn
e despois, sangrando, descendas cova.
Outras clases de homes
10Non deixes amigo vello,
pois o novo non o iguala.
Amigo novo vio novo:
cando envelleza, beberalo.
11Non envxe-lo perverso
pois ignoras cando lle vir o seu da.
12Non envxe-la fachenda do afortunado;
pensa que no da da morte non ficar impune.
13Tente lonxe do home capaz de matar
e non ters terrores mortais;
se te lle achegas non fagas faltas
para que non che arrinque o alento da vida;
leva conta de que marchas entre trampas
e que camias sobre unha rede.
14Na medida en que poidas ten trato co vecio
e consulta cos sabios;
15sexa a ta conversa co asisado
e con eles, tdolos teus segredos.
16Sexan os teus comensais xente de ben
e pon no temor de Deus a ta gloria.
Do goberno
17Con mans hbiles mantense o dereito
e goberna seu pobo o home elocuente.
18Tmenlle na cidade bardallas
e renegan das laretadas da sa boca.
887

A BIBLIA

10 1Un maxistrado pblico instre seu pobo

e o goberno dun home asisado ordenado.
2Como o gobernante do pobo, as son os subalternos;
e coma o rexedor, os cidadns.
3Un rei insensato arruna a cidade
pois a cidade asenta na prudencia dos xefes.
4Nas mans de Deus est o goberno do mundo
e suscita en cada momento o home que convn.
5Nas mans de Deus est todo poder humano
e ten en mis a sa gloria c gobernante.
Tratado sobre a soberbia
6Non devolvas mal vecio por unha inxuria calquera;
non te deixes ir polo camio da soberbia.
7A soberbia odiada do Seor e mais dos homes;
e de entrmbolos dous, o esforzo do que asoballa.
8Dun pobo a outro pasa a hexemona
e razn da violencia e da soberbia.
9De que se gaba o po e maila cinsa
e quen, anda de vivo, ten podres as entraas?
10O ataque da doenza ri do mdico:
"Rei hoxe, defunto ma".
11Cando morre o home herdan os vermes:
as lombrigas, as larvas e os insectos.
12O celme do orgullo est no home insolente
que aparta o seu pensar do Creador;
13pois manancial de orgullo o pecado
e a sa fonte burbulla malicia,
por iso Deus castgao terriblemente
e bate nel ata esnaquizalo.
14Derruba Deus o trono dos soberbios
e asenta no seu posto s humildes.
15Deus arrinca as raiceiras das nacins
e planta no seu lugar s sinxelos.
16O Seor encobre as pegadas dos pobos
e talla os seus raigaos a ras do chan,
17vrreos da terra e arrncaos
e borra do mundo a sa lembranza.
18Non di co home o orgullo
nin a carraxe co nado de muller!
Nobreza e temor de Deus
19Cal a raza honrada? - A raza humana.
Cal a raza honrada? - A que teme a Deus.
Cal a raza desprezable? - A raza humana.
Cal a raza desprezable? - A que viola o mandado.

888

A BIBLIA

20Entre irmns tense respecto vinculeiro,

mais o que teme a Deus vaille por diante.
22Emigrante ou alleo, estranxeiro ou mendigo,
a gloria deles o temor de Deus.
23Non de rexeitar un pobre intelixente
nin ter por honrado a calquera home encumiado.
24O prncipe, gobernante e maxistrado dbenselles respecto
mais ningun meirande c que teme a Deus.
25O escravo xuizoso servirano homes libres
sen que un home intelixente tea que obxectar.
Presuncin e autorrespecto
26Non te chufes de listo face-lo teu traballo
nin presumas no tempo da estreitura.
27Mis vale un obreiro que abunda en facenda
do que o presuntuoso que non ten mantenza.
28Meu fillo, con modestia respctate a ti mesmo
e darseche o alimento que che cmpre.
29Quen declarar inocente a quen se di culpable?
Quen vai respectar a quen se rebaixa?
30Pobres hai que son respectados por mor da sa prudencia
coma hai quen honrado por causa da sa riqueza.
Honrado pola riqueza? - Por canto tempo?
Aldraxado pola pobreza? - Por canto tempo?
31Se o respectan na pobreza, canto mis na riqueza.
Se o aldraxan na riqueza, canto mis na pobreza.
11 1A Sabedora do pobre faille andar coa cabeza alta
e faino asentar entre os nobres.
Xuzo recto dos homes
2Non louves a un home pola sa beleza
nin o refugues por ser mal parecido.
3Ben pequena a abella entre os voltiles
mais o seu froito o producto mis exquisito.
4Non aldraxes a quen vai en farrapos
nin ras dos que sofren das tristes,
pois Iav fai cousas sorprendentes
e o seu obrar fica escondido para o home.
5Moitos asoballados sentaron despois no trono,
xentes en quen ningun pensaba cinguiron a diadema.
6Moitos homes importantes caeron moi baixo
e xente de prestixio foi entregada en mans alleas.
Sen prsas, aprate
7Non censures antes de te informares,
889

A BIBLIA

inquire primeiro e despois reprende.

8Meu fillo, non respondas antes de escoitares
e non interrompas no medio do discurso.
9Non te alporices polo que non che molesta
e non te entremetas no preito dos poderosos.
10Meu fillo, non acrecnte-las tas preocupacins:
quen moito bole a facer fortuna non o far sen culpa.
Meu fillo, se non espertas, non chegars;
se non procuras, non atopars.
11Hai quen se esforza, bole e corre
e nembargantes queda atrs.
12E hai quen pobre e coitado,
falto de todo e cheo de miserias,
mais a ollada de Iav obsrvao con favor
para erguelo da lama que o lixa.
13Alzalle a cabeza e exltao
e moitos admranse por causa del.
Nas mans de Deus
14Ben e mal, vida e morte,
pobreza e facenda, veen do Seor;
15Sabedora e prudencia e o saber falar
veen do Seor.
O erro e os camios rectos
veen do Seor.
16A necidade e a tebra foron feitos para os pecadores
e a desfeita failles compaa s malvados.
17A recompensa do xusto vn do Seor
e a sa benevolencia faino feliz para sempre.
Retribucin e traballo
18Hai quen se enriquece pasando estreituras,
a quen sempre lle pouco o que gaa,
19e cando di: -"Xa podo acougar,
agora vou comer do que gaei"
non se decata de cando ser o da prefixado
no que tea que deixa-lo seu a outros e morrer.
20Meu fillo, mantente na ta tarefa e matina nela,
que poidas chegar a vello no teu labor.
21Non admires s malvados;
afinza no Seor e agarda a sa luz
pois ben doado s ollos do Seor
enriquecer de speto a un pobre.
22A bendicin do Seor a partilla do xusto
no momento oportuno florecer a sa esperanza.
23Non digas: -"Que proveito tirei de face-lo meu traballo?
De que me serve agora?".
890

A BIBLIA

24Non digas: -"Teo o que me cmpre;

que mal me pode vir?".
25O ben dun da fai esquece-la desgracia,
o mal dun da fai esquece-la felicidade.
26Ben doado para o Seor retribur home
no da da sa morte segundo os seus feitos.
27Chega o tempo da desgracia e fai esquece-los goces:
no remate cando un home amosa o que era.
28Non chames a ningun feliz
antes de inquirilo con certeza,
pois no remate cando se mostra se o era de certo.
Estrao no casal
29Non invites na ta casa a calquera
pois o moinante coece moitos trucos;
coma gaiola chea de paxaros
as son eles por dentro, cheos de enganos.
30Coma ave pechada no cesto
o corazn do soberbio
e coma un lobo axexando a presa.
Moitos son os pecados do tratante:
coma un can a engulir facendas;
violentamente chega o intermediario
poendo preitos sobre tdolos bens.
Axexa o moinante coma un oso
o casal dos que o burlan
e procrase unha fenda, como fan os espas.
31O calumniador troca o ben en mal;
atopa defectos no que ti mis apreces.
32Cunha fasca multiplcanse as brasas
e o prfido axexa para esparexer sangue.
33Fuxe do malo porque enxendra o mal
para que tes que levar unha chata permanente?
Non te xuntes co malvado para que non torza o teu camio
e te afaste do teu compromiso.
34Tes de hspede un estranxeiro?
Trocar os teus costumes
e estraarate dos teus.
Saber a quen se d
12 1Se lle fas mal a quen bo, a quen fars ben
de xeito que tires proveito do beneficio teu?
2Faille ben xusto e ters recompensa,
se non del, do Seor.
3Non hai proveito no acorre-lo malvado
pois nin as dar esmola;
4atopars un mal dobrado cando peor che vea
891

A BIBLIA

por todo o ben que lle teas feito.

5Non lle deas armas de guerra
para que non te ataque con elas,
6pois Deus en persoa rexeita os malvados
e volve sobre eles a vinganza.
7Dlle bo, ngalle malvado,
axuda humilde, non lle deas fachendoso.
Desconfianza
8Non se recoece un amigo na prosperidade
nin disimula un inimigo na desgracia.
9Cando un medra, mesmo o inimigo compadre;
cando un vai mal, mesmo o vecio se afasta del.
10Endexamais non confes no inimigo
porque a sa maldade enferruxa coma o bronce;
11por mis que te escoite e se porte mainio,
ti vixa e ten reparo del;
fai coma se descubrises un segredo
e sabers onde a da-lo seu celo.
12Non o poas ta beira
para que non te chimpe e ocupe o teu posto;
non o deixes asentar ta dereita
pois cobizar o teu asento;
daquela comprendera-las mias razns
e teras que xemer xunto comigo.
13Quen se apiada do encantador rillado
ou do que se achega fera con dentes?
14Tal sucede co que se achega a home insolente
e se enguedella nas sas culpas.
15Mentres esteas de p non deixa el ver quen ,
mais se tropezas non te manter.
16O inimigo todo dozura nos labios
mais no seu interior pensa en abismos profundos;
tamn pode o inimigo ter bgoas nos ollos,
mais, se atopa ocasin, non se dar farto de sangue;
17chgache unha desgracia: al anda el,
semellando apoiarte porache un tropezo;
18despois, abanea a cabeza, bate coas mans
e todo murmurar e demuda-la face.
Diferencias sociais: coidado co rico
13 1A quen toca o pez pgaselle a man,
quen se xunta co burln aprende seu xeito.
2Non queiras erguer peso co que non podes
nin te asocies co mis rico ca ti,
non xnte-la cunca co pote:
se este peta nela, esnaquzaa;
892

A BIBLIA

do mesmo xeito non se dan xuntado rico e pobre.

3O rico asoballa e anda por riba gbase,
o pobre humillado e anda pide disculpas.
4Mentres lle sexas til, servirase de ti;
cando afrouxes, prescindir de ti.
5Mentres teas do teu, falarache composto,
mais empobrecerate sen chisco de remorso.
6Se lle cmpres, farache as beiras,
rir contigo, darache esperanzas,
dirache falangueiro: -"De que tes necesidade?".
7Cos seus banquetes confundirate.
Mentres lle es de proveito, entrmpate;
por das ou tres veces meterache medo;
despois, cando te vexa, pasar de largo
e abanear a cabeza en contra ta.
Caciques e mandados
8Grdate de face-lo fachendoso
para non semellares s insensatos.
9Achgaseche un principal? - Ti afstate;
e canto mis, hate convidar.
10Non te aproximes para non seres apartado,
nin te arredes de xeito que te aborreza.
11Non ouses falarlle abertamente
nin deas creto s sas moitas razns,
pois os seus numerosos discursos son para probarte
e entre sorrisos anda examinndote.
12Cruel quen goberna
e non se apiada da vida de moitos.
13Cidate e est atento,
non fagas compaa a homes violentos.
Cuestin de feito: a irreconciliabilidade
15Todo animal ama s da sa caste
e as todo home seu semellante.
16Todo animal emparella cos da sa especie,
tamn o home se une sa raza.
17Que o que une lobo co ao?
-O mesmo que une malvado co xusto.
18Como se van leva-la hiena e mailo can?
-Pois tampouco haber paz entre o rico e o pobre.
19A presa do len son os asnos da estepa
e o pasto do rico son os pobres.
20Para a soberbia a humildade de aborrecer,
para o rico de aborrece-lo pobre.
21Cando o rico tropeza, ten apoio no amigo;
se abanea o pobre: empxano de vecio en vecio.
22Discursea un rico: defndeo unha morea de xente;
893

A BIBLIA

por mis que diga parvadas danse por boas.

Fala un pobre e berran: Vea, vea!;
xa pode ter razns asisadas, que para el non hai posto.
23Un rico parola: faise silencio
e poen polas nubes a sa discrecin.
Fala o pobre e din: -"E quen ser este?".
E se tropeza, anda por riba o empuxan.
24 boa a riqueza cando sen pecado
e a pobreza run se a produce a soberbia.
Conciencia
25A conciencia do home trcalle a faciana,
sexa para ben, sexa para mal.
26Sinal de boa lei un rostro raiolante;
o xesto preocupado, sinal dun triste matinar.
14 1Benia o home a quen non d mgoa o que poida ter falado
e non xeme baixo o xuzo da sa conciencia.
2Benia o home a quen non lle faltan azos
nin o abandona a esperanza.
Cobiza e avaricia
3O tacao non lle convn a riqueza
nin cobizoso o ouro;
4quen o nega para si, apaa para outro;
dos seus bens gozar un estrao.
5Quen para si mesmo duro, para quen ser bo?,
se nin sequera el goza dos seus bens.
6Ningun hai mis run c run consigo mesmo,
leva consigo a paga da sa maldade.
7Se fai un favor sen se decatar
e cabo amosa a sa mesquindade.
8Mal home o cobizoso
que volve a cara e despreza as vidas doutros.
9Para o ollo do avarento a sa parte sempre pequena,
mais en tanto rouba a do vecio, perde a sa.
10O ollo do envexoso cobiza o pan,
en tanto, a sa mesa fica baleira.
11Meu fillo, se tes con que, aprovitao;
se tes con que, trtate ben.
12Lembra que no Xeol non hai disfrute
e que a morte non tarda
e que o momento fixado para ir cova non cho dixeron.
13Antes de morreres trata ben amigo
e ofrcelle de acordo co que teas.
14Non te prives da felicidade presente
894

A BIBLIA

nin deixes fuxi-lo anaco dun anceio lextimo.

15Non vas deixar a outro a ta facenda
e o froito dos teus traballos s que fan as partillas?
16Dlle a teu irmn e queda ti mesmo satisfeito
pois en van procurars praceres no Xeol.
17Toda carne se vai estragando coma un vestido
pois o decreto perenne : "Tes de morrer".
18Como agroman as follas nunha rbore vizosa,
e mentres unha murcha outra abrocha,
do mesmo xeito as xeracins de carne e sangue:
cando unha acaba, nace outra.
19As perecen tdalas sas accins,
e as obras das sas mans seguirn despois del.
Feliz o Sabio
20Feliz o home que cavila na Sabedora
e se considera da intelixencia,
21que pon a atencin nos seus camios
e medita nos seus vieiros,
22o que sae tras ela para axexala
e observa as sas cancelas;
23olla polas sas fiestras,
escoita nas sas portas,
24pon campo arredor do seu casal
e crava as estacas no seu muro;
25estende a sa tenda a carn dela,
abof, deu con boa morada.
26Pousa o nio na sa fraga,
acouga nas sas ponlas;
27repara da calor sa sombra
e habita nos seus refuxios.
15 1Deste xeito comprtase quen teme Seor
pois quen se aferra lei, acdaa.
2Sairalle encontro coma unha nai
e acollerao coma a recn casada.
3Manterao co pan da prudencia,
daralle a beber auga de sinxeleza;
4se se apoia nela non abanear,
afiunzar nela e non ser confundido;
5soerguerao por riba dos seus compaeiros
para darlle a palabra no medio da asemblea;
6atoparase co gozo e a ledicia,
ela procuraralle sona perdurable.
7Non se fan con ela os homes vans
nin a albiscarn os fachendosos;
8fica lonxe dos burlentos,
non se lembran dela os mentireiros.
895

A BIBLIA

9Non di ben a sa louvanza na boca do perverso

pois Deus non lla concedeu.
10Pola boca do Sabio exprsase a sa louvanza
e quen a domina, ensnaa.
O mal non vn de Deus
11Non digas: -"De Deus vn o meu pecado"
pois El non fai aquilo que aborrece.
12Nin digas: -"Foi El quen me fixo caer"
pois non ten El que ver cos pecadores.
13O Seor odia a maldade e a abominacin
e non llelas propn s que o temen.
14Desde o comezo Deus creou home
e deixouno sa libre intencin.
15Se ti queres, podes garda-lo precepto,
face-la sa vontade sinal de intelixencia.
16Puxo diante de ti o lume e maila auga:
bota a man que prefiras.
17Diante de cada home estn a vida e a morte:
o que anceie: iso darselle;
18pois grande a Sabedora do Seor,
El potente e egrexio e todo o dexerga.
19Os ollos de Deus contemplan as sas creaturas
e El penetra as accins de cadaqun.
20Non lle mandou home que pecase
nin deu p s homes falsos.
Deus xulga
16 1Non te deleites no bo parecer de mozos nugallns
nin goces en ter fillos impos:
2anda que fosen moitos, non te aledes neles
se lles falta o temor do Seor;
3non confes en que estean vivos
nin esperes no seu porvir:
non van ter unha boa posteridade;
pois mellor un que fai o seu debido ca non milleiros,
e morrer sen fillos mellor que ter descendentes soberbios.
4Por un que tema a Deus xa se enche unha vila,
mentres un fato de perversos a arruna.
5Moitos casos semellantes teo eu visto
e o meu odo escoitou meirandes cousas:
6Contra unha morea de malvados foi prendido o lume,
contra unha nacin impa alampou a ira;
7non deixou impunes os xigantes antigos
que se revolveron na sa arrogancia;
8nin perdoou os convecios de Lot
896

A BIBLIA

se excederen con fachenda;

9tampouco houbo piedade para o pobo danado,
que foi desposudo pola sa culpa;
10tal aconteceu s seiscentos mil de a p
exterminados polo seu nimo orgulloso,
11de xeito que anda que fose un s o teimudo,
milagre sera que ficase impune.
Verdade que nel van xuntas misericordia e carraxe,
e que transixe e perdoa,
mais sobre os pecadores bota o seu furor.
12Grande coma a sa compaixn o seu castigo
e xulga a cadaqun de acordo cos seus feitos.
13Non fuxir o malvado co seu furto
nin constantemente ser o xusto privado da sa esperanza.
14Para quen faga esmola haber premio
e cadaqun ser tratado de acordo coas sas obras.
16As sas misericordias estn vista de tdalas criaturas,
El reparte luz e tebra s seres humanos.
Deus todo o ve
17Non digas: -"Escondinme de Deus,
quen se vai acordar de min al arriba?
Entre tanta xente non me recoecern
que son eu entre tal multitude de persoas?
18Vela os ceos e o mis alto dos ceos,
o ocano e maila terra:
cando descende para eles, tremen,
cando pasa revista, abananse.
19Tamn os raigaos dos montes e os alicerces do orbe
conmvense cando Deus lles bota unha ollada.
20Pero en min non vai reparar,
quen descubrir o meu proceder?
21Se peco, ningun me ver
se minto s furtadelas, quen o sabe?
22E quen lle vai ir conta-las mias boas obras?
Que esperanza vou ter se cumpro co debido?"
23Xente sen siso matina deste xeito,
tal o pensar dos parvos.
Deus creador quen xulga
24Escoitdeme e aprendede da mia discrecin,
poede atencin nas mias verbas;
25vou expoer con tino o meu pensamento
e a dar razn con xusteza do que eu sei:
26Cando no comezo Deus creou as sas obras,
non ben existiron, distribuulle-los papeis;
27organizoulles para sempre as tarefas
e os seus elementos por xeracins.
897

A BIBLIA

Nin pasan fame nin cansan

nin fallan nos seus traballos,
28ningunha molesta sa vecia
e endexamais non desobedecen o seu mandado.
29Despois ollou o Seor para a terra
e encheuna cos seus bens;
30cubriulle a faciana con toda caste de viventes
que a ela debern volver.
17 1Da terra creou o Seor home
e de novo faino volver a ela.
2Concedeulles das contados, un tempo xusto
e deixou no seu poder canto hai sobre ela,
3revestiunos dunha forza coma a sa
e fxoos sa imaxe,
4impuxo o temor do home en toda criatura
para que impoa o seu dominio nas bestas e nas aves.
6Dotounos de discernimento, lingua e ollos,
deulles odos e unha mente para cavilar;
7encheunos de sabedora e intelixencia,
mostrulle-lo ben e o mal;
8pxolle-la sa luz nos corazns
para lles amosa-la magnitude das sas obras,
9de xeito que pregoen a grandeza dos seus feitos
10e louven o nome santo.
11Engadulle-la ciencia
e concedeulles en herdanza a lei da vida.
12Concluu con eles unha alianza eterna
e deulles a coece-las sas determinacins;
13cos propios ollos contemplaron a dimensin da sa gloria
e os seus odos escoitaron a sa voz magnfica;
14e dxolles: -"Garddevos de toda impiedade";
e deu a cadaqun mandatos verbo do seu prximo.
15A sa conducta tena sempre diante,
non se esconde s seus ollos.
17A cada pobo pxolle un gobernante
mais Israel a porcin do Seor.
19Tdalas sas accins son para El manifestas coma o sol
e os seus ollos pousan decote nos camios deles,
20nin lle foxen as inxustizas que fan
e tdolos seus pecados fican diante do Seor.
22A esmola que un home fai vale para El coma un selo
e o favor feito grdao coma a propia pupila;
23erguerase polo tanto para recompensalos
e far recaer sobre cadaqun o que lle cmpre.
24Os que se arrepintan permitiralles volver
e dar consolo s que perdan a esperanza.

898

A BIBLIA

Chamada conversin
25Volve Seor e deixa os pecados
prega diante del e reduce as cadas;
26torna para o Altsimo e afstate da inxustiza,
refuga con forte pulo a iniquidade;
27pois quen vai louva-lo Altsimo no Hades
igual que o fan os que viven confesndoo?
28Para un morto que xa non existe rematou a louvanza;
o vivo e quen ten sade quen louva Seor.
29Que grande a piedade do Seor
e o perdn para os que voltan cara El!
30Pois entre homes non todo posible
xa que o ser humano non inmortal.
31Que cousa hai mis resplandecente c sol?
Non obstante eclpsase.
32El quen pasa revista exrcito das alturas do ceo
mentres que os homes todos son terra e cinsa.
Deus, o home e a piedade
18 1Aquel que vive eternamente creou todo xunto.
2S o Seor leva razn.
4A ningun lle foi dado o poder proclama-las sas obras.
Quen pescudar as sas grandezas?
5Quen calcular o podero da sa maxestade
ou quen poder narra-las sas misericordias?
6Non se lle pode minguar nin engadir
nin doado descubri-las marabillas do Seor.
7Cando o home remata, entn comeza El;
se un para a pensar, fica estanto.
Dar co corazn
8Que o home? Para que vale?
Que ten de bo ou de malo?
9O nmero dos das do home
coma moito son cen anos.
10Coma unha pinga de auga do mar ou un gran de area,
as son os seus poucos anos perante o da eterno.
11Velaqu por que Deus ten mesura con eles
e esparexe sobre eles a sa piedade;
12El ben sabe que o seu remate miserento,
por iso fai medra-lo perdn.
13O home ten piedade do seu prximo
mais o Seor apidase de todo canto vive
reprendendo, corrixindo, ensinando
e recuperando, coma o pastor a sa grea.
14Apidase dos que acollen a correccin
899

A BIBLIA

e dos que aceptan as sas disposicins.

15Meu fillo, cando fagas beneficios, non os mestures con crticas
nin verbas molestas con ddivas.
16Non calma o orballo a quentura?
Pois a palabra fai mellora-la ddiva.
17Abof, mis vale unha palabra ca un bo regalo;
mbolos dous atpanse no home corts.
18O insensato aldraxa de malas maneiras
e a ddiva do envexoso irrita os ollos.
A precaucin
19Antes de falares, instrete;
antes de caeres enfermo, cidate;
20antes de seres xulgado, examnate:
cando se che pidan contas sers perdoado;
21antes de enfermares, humllate;
e cando peques, mostra que te arrepintes;
22nada te demore en cumprir un voto seu tempo,
non espre-la morte para paga-la dbeda.
23Antes de faceres promesa, preprate;
non sexas coma quen tenta Seor.
24Pensa na carraxe dos ltimos das,
no momento da vinganza, cando El torna a face.
25Lembra a fame no tempo da fartura,
a pobreza e a miseria no tempo da riqueza.
26Do mencer solpor o tempo cambia,
todo pasa axia ante o Seor.
27O home sabio mantense sempre presto,
no tempo de pecados presrvase da falta.
28Todo home asisado coece a Sabedora,
quen d con ela merece ser louvado;
29tamn os de razns suts se fan sabios
facendo chover ditos axustados.
Control das paixns
30Meu fillo, non te deixes levar das tas paixns,
frea os teus degoiros,
31pois se ds solta satisfaccin do teu desexo,
faraste motivo de riso para o teu inimigo.
32Non te aledes por un momento de pracer
que vai dar nunha pobreza dobrada.
33Non sexas lambn nin bbedo,
se te-lo peto baleiro.
19 1Quen tal fai non chegar a rico,
quen desbota o pequeno arrunase s poucos.
2O vio e as mulleres volven o nimo lercho
e quen se xunta con rameiras faise mis desvergonzado anda;
900

A BIBLIA

3a podremia e os vermes farn presa del,

pois o temerario ser aniquilado.
Do falar e das faladuras
4O que axia confa un esprito lixeiro
e quen peca faise mal a si mesmo;
5quen se goza no mal ser danado,
6quen aborrece as lerias dimine en malicia.
7Non vaias repetindo unha faladura
e ningun te amolar;
8non leves contos a amigo nin inimigo
e se non con dano teu, non o reveles,
9doutro xeito quen te escoite gardarase de ti
e chegar a odiarte.
10Escoitaches algo? -Que morra contigo!
Resiste, que non vas estoupar.
11Diante dunha noticia o insensato entra en dores
coma a parturenta chega-lo neno.
12Coma unha frecha espetada na coxa
unha noticia na entraa do parvo.
13Inquire do teu amigo; pode que non fixese nada,
e se fixo algo, para que non contine.
14Inquire do vecio; pode que non dixese nada,
e se dixo algo, para que non o repita.
15Inquire do teu amigo: dinse tantas calumnias!
Non deas creto a todo o que se fala!
16Tamn hai quen esvara sen pretendelo.
Quen hai que nunca pecase coa lingua?
17Inquire do teu vecio antes de chegares s ameazas,
e deixa lugar lei do Altsimo.
Falsas sabedoras
20O temor de Deus o celme de toda Sabedora
e en toda Sabedora hai cumprimento da lei.
22Non Sabedora coece-la malicia,
nin prudencia o matinar dos pecadores.
23Hai unha habilidade que abominable
como existe un parvo que carece de Sabedora.
24Mellor o mermado de siso, mis temeroso
c que abonda en intelixencia e viola a lei.
25Hai sagacidade sutil, mais inxusta:
a de quen recorre a manexos para se dar aires de recto.
26Hai quen camia cangado pola coita,
mais no seu interior est cheo de engano;
27baixa a cabeza, faise o xordo,
mais cando non te decatas aprovitase de ti;
28e se por falta de forzas non pode pecar,
cando atope ocasin far o mal.
901

A BIBLIA

29Polo aspecto cocese o home

e polo porte da faciana o sabio.
30O atavo dun home, o riso dos seus labios
e o xeito de camiar amosan o seu carcter.
A arte de corrixir
20 1Hai correccins fra de tempo
e tamn hai quen, calando, amosa siso.
2Canto mellor corrixir que alporizarse.
3O que confesa a culpa lbrase dun mal peor.
4Coma o eunuco que arela desflorar unha virxe
quen quere impo-la xustiza pola forza.
Calar e calar
5Hai quen cala e pasa por sabio
e quen fala de mis e non hai quen o ature.
6Hai quen cala por non ter resposta
e quen cala porque agarda a sa quenda.
7O Sabio cala ata o momento xusto,
o parvo non ten en conta a ocasin.
8O paroleiro faise odioso
e quen se adxudica a autoridade ser aborrecido.
Facendas, regalos, doazns
9Un home en angustias pode acadar fortuna
mais tamn pode que unha ganancia traia runa.
10Hai regalos sen proveito
e regalos polos que pagar dobrado.
11Hai quen por certos honores queda humillado
e quen desde a humillacin ergue a cabeza.
12Hai quen merca moito a baixo prezo
e quen paga sete veces polo mesmo.
13O Sabio con pouco faise amar,
os favores dos necios btanse a perder.
14A ddiva do necio non che de proveito
pois espera unha compensacin sete veces meirande;
15o que el d pouco, mais btao moito en cara,
abrindo a boca coma pregoeiro,
presta hoxe e reclama ma;
un home as de aborrecer.
16Di o parvo:- "Non teo amigos,
ningun agradece os meus regalos";
17os que lle comen o pan son malas linguas;
cantas veces e cantos se burlan del!
Palabras fra de tempo

902

A BIBLIA

18Trae mis conta esvarar no chan que esvarar coa lingua;

-tan axia chega a cada dos perversos-.
19Un home sen xeito coma unha sada a destempo:
atpase de contino na boca dos ignorantes.
20Na boca do parvo o refrn estrgase:
nunca o dir no momento xusto.
Animos febles
21Hai quen non pode pecar por pobreza
e as cando acouga non ten remorsos.
22Hai quen se perde por respecto humano
e quen se perde por descaro.
23Hai quen por timidez fai promesa a un amigo
e para si gaa un inimigo sen necesidade.
Mentiras danosas
24Chata grave no home a mentira,
atpase sempre na boca dos malvados.
25Un ladrn de preferir que mente a eito,
mbolos dous herdarn a perdicin;
26o mbito do mentireiro a mala sona,
qudalle para sempre esa vergonza.
A condicin do Sabio
27Quen ten sabias razns progresa
e un home asisado agrada s grandes.
28Quen traballa a terra acrece os seus monllos,
e a quen lles d gusto s grandes perdano.
29Regalos e agasallos cegan ollos sabios,
coma buceira na boca conteen os reproches.
30Sabedora oculta e tesouro escondido,
para que serven entrambos?
31Mis vale o que esconde a sa tolemia
c que esconde a sa sabedora.
Pecado e Sabedora
21 1Se pecaches, meu fillo, non o fagas mis,
e pide perdn polas culpas pasadas;
2fuxe do pecado coma da cbrega:
se te lle achegas, hate rillar,
os seus dentes son dentes de len
que tollen a vida dos homes.
3Toda transgresin coma espada de dous fos,
non ten cura a sa ferida.
4O terror e a violencia arrasan a facenda
e o casal do soberbio tamn ser arrincado.
903

A BIBLIA

5O laio do pobre vai da sa boca s odos de Deus,

o seu veredicto chegar de speto.
6Quen refuga a correccin vai tralas pegadas do pecador,
mais quen teme Seor convrtese de corazn.
7De lonxe descbrese farfalln,
mais o asisado sabe cando esvara.
8Quen constre a sa casa co dieiro doutros
coma quen amorea pedras para o seu sartego.
9O fato dos impos un feixe de estopa
e o seu final, unha labarada.
10O carreiro dos pecadores est ben enlousado,
mais remata no abismo do Xeol.
11O que garda a lei enxuga os seus instintos,
e o temor do Seor o celme da Sabedora.
O sabio e o necio
12Non se poder instrur quen non sexa espilido,
se ben hai habelencia que enche de amargura.
13O saber do Sabio reborda coma a enxurrada,
o seu parecer coma fonte viva.
14A mente do parvo coma sella fendida:
non pode conter saber ningn.
15Se un home instrudo escoita unha verba sabia
pode aprezala, e anda lle engade do seu;
tamn a escoita o toleirn, mais brlase dela
e btaa s costas.
16O relato do parvo coma ter que facer camio cun fardelo,
mais nos labios do intelixente atpase a gracia.
17Na reunin procrase o parecer do prudente,
as sas razns darn en que matinar.
18Para o necio a Sabedora coma un casal arruinado,
a ciencia do home sen siso son verbas sen xeito nin dereito.
19A disciplina para o parvo coma pexas nos ps,
coma ter encadeada a man dereita.
21Orla de ouro a instruccin para o asisado,
coma un brazalete no seu brazo dereito.
20O necio ri s gargalladas,
o sabio sorr polo baixo.
22aO p do necio entra nunha casa s prsas,
22bo home de boas maneiras agarda fra.
23aO insensato desde a porta curiosea a casa,
23ba un home de mundo daralle rubor.
24 de mal educado andar escoitando tralas portas,
para o prudente sera unha vergonza.
25Labios sen xeito argallan en cousas alleas,
mais as verbas dos prudentes sopsanse na balanza.
26Na boca teen os parvos a sa mente,
na mente teen os sabios a sa boca.
27Cando o impo mald a Satans
904

A BIBLIA

estase a maldicir a si mesmo.

28A si mesmo se lixa o murmurador
e aborrceno todos na bisbarra.
O preguiceiro
22 1O preguiceiro semella un pelouro emporcado,
todo o mundo lle asuba do noxo que d.
2O preguiceiro semella unha bosta,
quenquera que a toque sacode a man.
Educar a tempo
3Vergonza para un pai dar vida a un fillo malcriado,
tamn boa perda que lle naza unha filla.
4A rapaza prudente un tesouro para o seu marido,
a rapaza lercha d mgoa a quen a enxendrou.
5A desvergonzada afronta pai e marido;
mbolos dous a refugan.
6Botar un sermn a destempo coma levar msica a un velorio;
corrixir co fungueiro sempre foi boa sabedora.
O necio irrecuperable
9Ponse a pegar rachas quen instre a un necio;
coma espreguizar a un dormichn dun sono profundo.
10Tanto ten darlle razns a un necio e darllas a un sonmbulo,
remate dir: -"que pasou?".
11Chora por un morto: perdeu a luz;
chora por un necio: perdeu o siso.
Non chores tanto polo morto: xa acouga;
mais a vida do necio peor anda c morte.
12O d por un morto dura sete das
o do necio e do impo dura toda a sa vida.
13Co necio non fales moito
nin camies co parvo,
grdate del para non ter molestias
para non te lixar cando zampulle;
evtao e ters acougo
e non te importunar coa sa teima.
14Que hai mis pesado c chumbo?
Como se chama? -O necio.
15A area, o sal, unha masa de ferro,
son mis doados de aturar ca un home sen siso.
Plans e riscos
16Entaboado de madeira encaixado no edificio
non se descompn co terremoto.
Do mesmo xeito, unha actitude afincada nun plan ben madurado
905

A BIBLIA

non se conmove co perigo.

17Actitude afincada no cavilar argucioso
coma adorno de pasta na parede de perpiao.
18Seixos pequenos por riba do muro
non resisten vento;
mente timorata ante proposta tola
non resistir medo.
A frxil amizade
19Quen fere nun ollo arrinca bgoas,
quen fere no corazn fai xurdi-lo sentimento.
20Quen tira pedras s paxaros fainos fuxir,
quen aldraxa a un amigo destre a amizade.
21Por mis que teas desenvaiado a espada contra un amigo,
non desesperes; anda hai retorno.
22Por mis que teas berrado cun amigo
non teas medo; poddesvos compor.
Mais a aldraxe, o desprezo, o contar un segredo e ferir a traicin:
iso o que fai fuxir a un amigo calquera.
23Acada creto ante o teu vecio namentres pobre;
cando lle vaia ben tamn ti medrars.
Mantente a carn del nos momentos difciles
para teres parte con el na sa herdanza.
24Na lareira, vapor e fume preceden sangue.
25Non me avergonzarei de protexer a un amigo
nin fuxirei de encontralo.
26Se por culpa del me viese algn mal,
quen o saiba xa se gardar del.
Pregaria para comeza-lo ensino
27Quen por garda na mia boca
e nos meus labios o selo da prudencia
para non caer por causa deles
e para que a lingua non me bote a perder?
23 1aSeor, pai e dono da mia vida,
non me deixes caer por culpa deles.
2Quen zorregar nas mias matinacins
e por na mia mente unha disciplina sabia
que non pase por alto os meus erros
nin lle fuxan os meus pecados?
3Para que non medren as mias ignorancias
nin se acrecenten as mias culpas,
de xeito que vaia caer diante dos meus contrarios
e se alede mia conta o meu inimigo?
4Seor, pai e Deus da mia vida,
1bnon me abandones seu antollo;
5non me consintas ter ollos altaneiros
906

A BIBLIA

e aparta de min a concupiscencia,

6non me asoballen a gula e a luxuria
nin me abandones a un esprito impuro.
O falar
7Escoitade, fillios, o ensino sobre o falar;
a quen o garde non o atraparn.
8Polos labios enguedllase o pecador,
por eles tropezan o maldicente e o soberbio;
9non afga-la ta boca xuramento
nin adoites pronuncia-lo nome santo,
10pois as como o criado vixiado de contino
non fuxir sen azoutes,
tamn quen xura e o nomea a cada momento
non ficar libre de pecado.
11Home que moito xura abunda en impiedade
e non afastar a tralla da sa casa.
Se foi por descoido, leva enriba o pecado;
se o fai lixeira, pecou das veces;
se xurou en falso, non o absolvern
e a sa casa encherase de desgracias.
12Verbas hai de tal caste que semellan a morte:
que non se dean na herdanza de Xacob!
As xentes piadosas refganas
para non se revolcaren nos pecados.
13Non acostme-la boca grosera impura:
tamn nela se atopa motivo de pecado.
14Pensa no teu pai e na ta nai
cando sentes entre os grandes,
non sexa que o esquezas diante deles
e te comportes coma un tolo;
desexaras non nacer
e maldicira-lo da do teu nacemento.
15Home afeito a aldraxar
non se corrixir en toda a vida.
A inmoralidade
16Das castes de seres amorean pecados
e a terceira atrae a carraxe:
17a paixn ardente coma o lume aceso
que non esmorece ata ensumirse,
o home impdico con algun do seu sangue
que non cesa mentres o lume non o abrase
(para o home impdico todo pan doce,
non vai repousar ata que morra),
18o home que peca contra o propio leito
e di para o seu interior: -"Quen me ve?
Rodame a sombra, encbrenme as paredes,
907

A BIBLIA

non me ha de ollar ningun, de que vou ter medo?

Nin sequera o Altsimo lembrar s meus pecados".
19Teme a ollada dos homes
sen se decatar de que os ollos do Seor
aluman mil veces mis c sol,
esculcan tdolos comportamentos humanos
e dexergan os recunchos mis recnditos;
20coece El canto pasa antes de que suceda
e, do mesmo xeito, despois de rematar.
21Ese ser polo tanto castigado na praza pblica,
ser atrapado onde menos o espere.
22Parella sorte corre a muller que deixa marido
e lle d por herdeiro un fillo alleo,
23pois, primeiro, desobedece a lei do Altsimo;
segundo, fltalle seu marido;
e, terceiro, lixouse cun adulterio
xerando fillos dun home estrao.
24Esa ser arrastrada diante da asemblea,
farase enquisa sobre seus fillos,
25fillos semellantes non botarn raigaos
e as sas ponlas non darn froito;
26deixar unha lembranza maldita,
non se limpar o seu escarnio;
27entn decataranse os que veen atrs
que nada vale mis c temor do Seor,
e que nada hai mis doce que garda-los seus mandados.
Volume II
Eloxio da Sabedora
24 1A Sabedora fai a propia louvanza
e gbase no medio do seu pobo;
2Abre a boca na asemblea do Altsimo,
proclama a sa gloria diante do seu exrcito:
3-"Eu san da boca do Altsimo
e recubrn a terra coma a nboa;
4plantei a mia tenda no mis alto
e pousei o meu trono nunha columna de nubes.
5Eu soa rodeei o cerco dos ceos
e dei unha volta polo fondo dos abismos;
6tiven poder sobre as ondas do mar, sobre toda a terra
e en todo pobo e nacin.
7Entre todos eles procurbame acougo
e a herdanza en que afinca-la mia morada;
8foi entn cando o creador universal me ordenou
e o que me formou fxome planta-la tenda
dicndome: Afinca en Xacob,
colle por herdanza a Israel.
908

A BIBLIA

9Antes dos sculos, desde o comezo, creoume

e endexamais non deixarei de existir;
10oficiei na sa tenda santa, diante del,
e deste modo estableceume en Sin;
11do mesmo xeito, fxome acougar na sa cidade amada,
Xerusaln, onde goberno.
12Botei raiceiras nun pobo de moita sona
e teo a mia herdanza na parcela do Seor.
13Medrei coma o cedro no Lbano
e coma o ciprs nos montes do Hermn;
14crecn coma a palmeira en Engad
e coma a roseira en Ieric,
coma a oliveira lanzal na chaira,
e medrei coma o pltano.
15Espallei un recendo coma o da canela e a lavanda
ou coma o da mirra refinada,
coma o glbano, a nix e o estacte
e coma a nube de incenso na tenda;
16alonguei as mias ponlas coma o terebinto
e os meus ramos son maxestuosos e belidos;
17coma unha vide agromei xeitosa,
as mias flores dan froito sonado e ricaz.
19Vinde onda min os que me anceiades
e enchdevos dos meus froitos,
20pois a mia lembranza mis dce c mel
e a mia herdanza mis dce c favo.
21Os que me coman anda han ter fame;
e os que me beban anda han ter sede;
22quen me obedeza non ter que avergonzarse
e os que fagan as mias obras non pecarn".
23Isto todo non mais c libro da alianza do Deus Altsimo,
a lei que Moiss nos promulgou
coma herdanza para as asembleas de Xacob.
25Coma o Pisn, vai chea de Sabedora,
ou coma o Tigris no tempo da enchente;
26nchese de intelixencia coma o ufrates,
coma o Xordn nos das da seitura;
27coma o Nilo borbolla a instruccin,
coma o Guihn no tempo da vendima.
28O primeiro anda non a deu sabida,
tampouco o derradeiro non chegar a pescudala,
29pois o seu pensamento mis amplo c mar
e o seu consello meirande c ocano.
30Eu tamn xurdn coma regueiro de ro
ou coma unha canle que vai dar nun xardn,
31dicindo para min: -"Regarei a mia leira,
alagarei o meu horto";
mais velaqu: o meu regueiro volveuse ro
909

A BIBLIA

e o meu ro trocouse nun mar.

32Anda farei brilla-la ilustracin coma o abrente,
fareina relucir ben lonxe.
33Anda hei de espalla-la mia doutrina coma unha profeca,
deixareina para as xeracins vindeiras.
34Decatdevos de que non traballei s para min
senn tamn para tdolos que a procuran.
Gozos e dores de Ben Srah
25 1Con tres cousas relouca o meu esprito,
cousas ben vistas do Seor e dos homes:
concordia entre irmns, amizade co vecio,
muller e home que se levan ben.
2E tres castes de xente aborrece o meu esprito
sen que ature o seu xeito de vida:
o pobre orgulloso, o rico falso,
o vello godallo e sen siso.
Sabedora da ancianidade
3O que non amoreaches na mocidade
como o queres atopar na ancianidade?
4Que ben di coas canas o bo tino
e cos ancins o saber dar consello!
5Que ben vai a sabedora nos ancins
e o matinar ponderado nos homes venerables!
6A moita experiencia coroa dos ancins,
e o seu orgullo est no temor do Seor.
Declogo da felicidade
7Venme mente nove cousas felices meu ver
e coa lingua vou proclama-la dcima:
Benia o home que goza de seus fillos
e quen vive para ve-la desfeita dos seus inimigos.
8Benia o casado con muller prudente
e quen non ten que arar cun boi xunguido co burro.
Benia quen non esvara coa lingua
e quen non ten que servir a un inferior.
9Benia quen atopa persoa comprensiva
e quen fala a odos que escoitan.
10E que grande o que atingue a Sabedora!
Mais non meirande c que teme Seor.
11O temor do Seor sobreponse a todo;
con quen comparar a quen o acada?
Da muller
a) A esposa insoportable
910

A BIBLIA

13De feridas, calquera menos a do corazn;

de maldade, calquera menos a de muller;
14de agresins, calquera menos a dos que odian;
de vinganzas, calquera menos a dos inimigos.
15Non hai pezoa peor c da serpente
nin carraxe peor c da muller.
16Prefiro convivir con len ou dragn
a ter que habitar con muller perversa.
17A rabia da muller mdalle a cara,
ponlle a faciana fosca coma un oso,
18cando o marido senta cos amigos,
mal que lle pese fxenlle os salaios.
19Toda maldade pouca en comparanza coa da muller,
cialle enriba a sorte do pecador!
20Costa areosa para andar de vello
a muller lingoreta para un home quedo.
b) A muller perversa
21Non te enguedelles en fermosura de muller
nin deas en arela-la sa facenda
22pois unha escravitude e unha vergonza
que unha muller mantea seu marido.
23Animo coitado, faciana tristeira,
corazn ferido: muller perversa;
brazos cangados, xeonllos frouxos:
muller que non fai feliz marido.
24Por unha muller comezou o pecado
e por culpa dela todos morremos.
25Non deas paso auga
nin deixes falar libremente muller run;
26se non se somete,
corta en seco e btaa lonxe de ti.
c) A muller boa
26 1Benia o marido de muller xeitosa:
vive das dobrados.
2A muller de valer engorda marido:
anos que viva, sempre andar ledo.
3Muller boa, boa partilla:
tcalle en sorte a quen teme Seor;
4sexa rico ou pobre sempre d bo tempo
e en todo momento pon cara riseira.
d) A muller inmoral
5Tres cousas fanme treme-lo nimo
e unha cuarta arrepame:
911

A BIBLIA

calumnia de vila, xuntanza de turba,

falsa testemua: todo peor c morte.
6Dor de corazn e pranto a muller que se cela doutra;
e a tralla da lingua ten que ver con isto todo.
7Muller perversa coma un xugo frouxo
e quen a aferra pilla un alacrn;
8grande noxo d a muller bbeda,
non lle ser doado agacha-lo seu baldn.
9A imprudencia da muller ntaselle no ollar descarado,
coceselle ben no pestanexar.
10Diante dunha moza lercha reforza a garda,
non sexa que vendo debilidade se aproveite.
11Garda ben os ollos ante unha descarada,
non te estraes se despois che falta,
12pois abre a boca coma viaxeiro sedento
e bebe da primeira auga que atopa;
senta diante de calquera esteo
e a calquera frecha abre a sa alxaba.
e) A muller xeitosa
13O engado da esposa aleda marido
e o seu siso refrzalle os sos.
14Don do Seor a muller calada
e non ten prezo a ben educada.
15Gracia sobre gracia, a muller recatada,
nin se paga con nada a que se contn.
16Coma raiola o sol por riba dos cumios
as a beleza da muller na casa ben gobernada.
17Candea que aluma no santo lampadario
unha cara belida sobre un corpo xeitoso.
18Columnas de ouro baseadas en prata
son as pernas lanzais sobre ps ben plantados.
Escndalos
28Das cousas nchenme o nimo de tristura
e unha terceira de carraxe:
o paladn impedido pola pobreza,
o desprezo de homes intelixentes,
e o que vira da virtude pecado;
o Seor resrvalle a espada.
Pecados do negociante
29Dificilmente se libra de culpa o negociante
nin o tratante fica libre de pecado.
27 1Moitos pecaron por culpa da ganancia
e quen procura encherse desva os ollos.
912

A BIBLIA

2Entre a xuntura das pedras afncase unha estaca,

entre a venda e a compra case o pecado.
3A quen non firme no temor do Seor,
ben axia se lle derrubar o casal.
A proba do home
4Tralo abaneo da peneira, queda o farelo;
tamn queda o refugallo do home cando o examinan.
5As potas do oleiro saen segundo arda o forno,
un home o que segundo o que pensa.
6Conforme o que se coide unha rbore sern os seus froitos,
e o raciocinio segundo a inclinacin que un tea.
7Non louves a ningun antes de que razoe
pois tal a proba dos homes.
Vivir na verdade
8Se persgue-la rectitude, acadarala
e levarala vestida coma tnica de gloria.
9Os paxaros pousan xunto cos da sa especie
e a verdade achgase s que a practican.
10O len axexa a presa
e o pecado s que cometen inxustizas.
11A conversa do home relixioso sempre sabia,
o necio cambia coma a la.
12Demora o momento de ires cos insensatos,
cos intelixentes alonga a morada.
13A conversa dos parvos molesta,
as sas risadas delitanse no pecado.
14A linguaxe do xurafaz d arrepo,
cando rifa tes que pecha-los odos.
15Liorta de fachendosos, derramamento de sangue:
d noxo escoita-las sas inxurias.
Segredo e amizade
16Quen descobre un segredo perde o creto,
non atopar amigo seu gusto;
17gaa un amigo e afinza nel,
mais se descbre-lo seu segredo, non corras tras el,
18pois coma quen botou a perde-la herdanza
botaches ti a perde-la amizade do teu amigo;
19como se deixases fuxir da man un paxario;
deixares irse o amigo, xa non o recuperars.
20Non tenciones seguilo, xa vai lonxe,
escapou coma a gacela do lazo.
21 doado enfaixar unha ferida
e reconciliar tras unha liorta,
mais para quen descobre un segredo, finou a esperanza.
913

A BIBLIA

Comenencias
22Quen chisca o ollo, traza cousa mala,
o que se decata diso afastarase del;
23diante de ti endozar a sa boca
marabillndose das tas razns;
despois muda a linguaxe
e dlles s tas verbas un senso escandaloso.
24Moitas cousas aborrezo, mais ningunha coma esta;
tamn o Seor o refuga e o mald.
Onde as dan, lvanas
25Quen tira a pedra alto, celle na cabeza,
quen bate a traicin leva parte nas feridas.
26Quen cava a cova ir a dar nela,
quen tende unha rede enmallarase nela;
27a quen fai o mal hselle volver contra el
e non saber de onde lle veu.
28Escarnio e aldraxe son cousas do soberbio
mais a vinganza ndalle espreita coma un len.
29Os que gozan coa cada dos piadosos sern pillados na trampa,
a dor faralles compaa ata a morte.
Xenreira
30Xenreira e asaamento son de aborrecer;
o pecador quen os pose.
28 1Quen fai vinganza atoparase coa vinganza do Seor,
pediralle razn estreita dos seus pecados.
2Perdalle a inxuria teu prximo
e entn pregares seranche perdoados os teus pecados.
3Home que lle garda a outro xenreira,
como lle vai pedir Seor que o cure?
4De algun que coma el non se apiada,
e vai rogar polos seus pecados?
5Se el, que carne, mantn a ira,
quen lle vai expia-las sas culpas?
6Pensa na fin e deixa de asaarte,
recorda a corrupcin e a morte e cumpre os mandamentos.
7Lembra os mandamentos e non rifes co prximo,
recorda a alianza co Altsimo e non deas valor falta.
O lume das liortas
8Tente lonxe das rifas e minguara-los pecados
pois o home iracundo quen acende as liortas
9e o home pecadento quen perturba s amigos
914

A BIBLIA

metendo a disputa entre os que se levan ben.

10Segundo sexa a lea, alampa mis o lume;
segundo sexa a teimosa, agrndase a loita.
Conforme sexa a forza dun home, tanto mis se alporiza,
conforme sexa un rico, tanto mis se enrabexa.
11Fasca sbita acende o lume,
liorta precipitada derrama o sangue.
12Sopras na muxica e alampa,
cspeslle enriba e apgase,
e mbalas das cousas saen da ta boca.
Linguas maliciosas
13Malia o murmurador e o de lingua dobrada:
ten estragado moita xente de paz.
14Lingua de terceiros exiliou a moitos
facndoos pasar de nacin en nacin,
derrubou cidades fortificadas,
arruinou pazos principescos.
15Lingua de terceiros fixo repudiar mulleres de vala
privndoas do froito dos seus traballos;
16quen lle presta odos non ter mis acougo
e xa non morar en paz.
17Un traballo deixa negrns,
a zoupada da lingua quebra os sos.
18Moita xente morreu a fo de espada,
mais non tantos como pola lingua;
19feliz quen se furta dela,
a quen non alcanza o seu furor,
quen non tira do seu xugo
nin vai atado coas sas cadeas;
20pois o seu xugo de ferro
e as sas cadeas de bronce.
21Duro morrer por culpa dela,
mellor ca ela o Hades.
22Sobre os piadosos, sen embargo, non ten poder,
non se queimarn na sa labarada;
23caern nela os que se afastan do Seor,
consumiraos sen esmorecer;
chimparase sobre eles coma un len.
esfaragullaraos coma unha panteira.
24aMira: cingue a ta leira con sebe de toxos
25be pecha a ta boca con porta e ferrollo;
24bencerra ben a ta prata e o teu ouro
25ae ponlles s tas verbas balanza e mais pesas.
26Coida de non dares con ela un mal paso,
non vaias caer diante de quen te axexa.
Problemas de xenerosidade
a) O prstamo
915

A BIBLIA

29 1Fai unha caridade quen empresta prximo,

quen bota unha man garda os mandamentos.
2Empresta teu prximo cando o precise
e pola ta banda devlvelle no prazo acordado.
3Cumpre coa palabra, selle honrado
e en todo momento atopara-lo necesario,
4porque moitos pensan que un emprstito unha ganga
e enchen de preocupacins a quen os axudou.
5Ata conseguilo, todo bicarlle as mans
e abaixa-la voz diante das riqueza do prximo;
tempo de devolver, todo aprazar,
responder con mal humor
e bota-la culpa situacin.
6Se ten con que, coma moito recobrarase a metade
e xa sera un milagre;
se non ten, defrudalle os bens
e gaa por riba un inimigo
que retrucar con maldicins e insultos
e en vez de honra pagaralle con aldraxes.
7De xeito que moitos, non por mala vontade, nganse,
pois teen medo de seren desposudos sen razn.
b) A esmola
8Ti, non obstante, acorre pobre
e non lle demre-la ta esmola.
9En razn do mandamento, acolle mendigo,
e segundo a sa necesidade non o despidas baleiro.
10Gasta o teu dieiro por un irmn ou un amigo
e non se che perda enferruxado baixo a lousa.
11Coloca o teu capital segundo os mandados do Altsimo
e producirache mis c ouro;
12nas tas arcas garda con chave a esmola
e librarate de todo mal;
13mis do que un rexo escudo e unha lanza pesante
loitar teu favor contra o teu inimigo.
c) A fianza
14Un home de ben d fianza polo seu prximo
e s quen perde a vergonza retraa.
15Non esquza-lo favor de quen te afianzou
pois puxo a sa persoa teu favor.
16O pecador non ten en conta a bondade do fiador,
17e o de natural ingrato esquece a quen o salvou.
18A fianza perdeu a moitos que medraban,
abaneounos coma a onda do mar;
fixo emigrantes de homes poderosos
que andaron errantes por nacins alleas.
916

A BIBLIA

19O pecador trabcase por culpa da fianza:

procurar proveito vai dar nun proceso.
20Axuda prximo segundo os teus medios
mais grdate de caeres ti tamn.
Vivir co necesario, pero libre
21O necesario para vivir auga, pan, vestido
e unha casa para encubri-la nudez.
22Mis conta ten vivir pobre baixo teito de tboas
ca banquete esplndido en casa allea.
23Pouco ou moito que teas, vive contento,
non ters que escoitar coma insulto: "forasteiro".
24Vida dura a de andar de casa en casa,
onde sexas forasteiro non poders abri-la boca;
25dars comida e bebida e non cho agradecern
e anda por riba ters que escoitar verbas acedas:
26-"ven ac, forasteiro, arranxa a tboa,
dme a xantar do que teas a man";
27-"lisca, forasteiro, que hai xente importante:
chegou o meu irmn, cmpreme a casa".
28Para un home asisado cousa ben dura
ser burlado de "forasteiro" e aldraxado de "debedor".
Coidado dos fillos
30 1Quen ama a seu fillo dlle coa vara arreo,
remata-la sa vida ter de que aledarse.
2Quen corrixe a seu fillo tirar del proveito,
ter de que gabarse entre os coecidos.
3Quen instre a seu fillo d envexa seu inimigo,
e gozarase del diante dos amigos;
4cando o pai fina coma se non morrese
pois deixa despois de si un semellante a el.
5De vivo tivo contento en ollalo,
e non se entristeceu no seu pasamento.
6Deixou un vingador de fronte s seus inimigos;
e de cara s amigos, quen devolva os favores.
7Quen moito aloumia a un fillo xa lle vendar as feridas
e cada berro conmoveralle as entraas.
8Besta non domeada sae test,
fillo consentido sae teimudo.
9Afaga teu fillo, ters de que tremer;
anda a xogos con el e hate contristar.
10Non ras con el para non chorares por el
e para non ter remate que renxe-los dentes.
11Non o deixes seu antollo na mocidade
nin pases por alto os seus malos costumes;
12faille baixa-la cabeza namentres rapazote,
trabllalle os lombos mentres pequeno,
917

A BIBLIA

non che vea plantar cara e revirarse

e se che troque en motivo de angustia.
13Corrixe a teu fillo, faille pesado o xugo
para que non se che opoa nunha das sas arroutadas.
Boa sade
14Mellor pobre san e rexo
ca rico coa eiva no corpo.
15Prefiro vida sa ouro puro
e o bo natural s perlas.
16Non hai riqueza meirande ca un corpo rufo
nin outro ben coma o corazn bondadoso.
17Mellor a morte ca unha vida coitada
e o acougo eterno c doenza crnica.
18Lambetadas postas diante de boca pechada
son coma ofrendas de comida diante dun dolo;
19para que levar ofrendas a dolos pagns
que nin comen nin olen?
Pois as vn sucedendo co que ten facenda
e non pode gozar dela;
20llaa coa vista e salaia
como salaia o eunuco que apreixa unha moza.
Procura da alegra
21Non te deixes dominar pola tristura,
non te abaixes por mor da ta culpa.
22O corazn ledo a vida do home
e a ledicia faino comprensivo.
23Abre o teu nimo, colle folgos,
afasta de ti a mgoa;
pois a moitos ten matado a seardade
e nada aproveita a coita.
24Envexa e ira acurtan a vida
e as arelas avellentan antes de tempo.
25Para un nimo feliz, durmir xa un banquete
e canto come aprovitalle.
Coidados da riqueza
31 1O insomnio do rico mrralle as carnes
e a preocupacin pola mantenza escorrntalle o sono;
2a coita do sustento impdelle o descanso
e, mis ca unha grave doenza, non o deixa durmir.
3Atarfase o rico para amorear facenda
e cando repousa para se encher de praceres;
4o pobre fatgase e sempre andar escaso,
e se repousa, convrtese en mendigo.

918

A BIBLIA

5Quen corre tralo ouro non quedar impune

e quen ama o lucro por culpa del extraviarase.
6Moitos foron vctimas do ouro
e afiunzaron nas perlas,
mais non foron tales de libralos da desgracia
nin de salvalos no da da ira;
7pois un lazo para o necio
e todo inxenuo enmllase nel.
8Feliz o home que foi atopado ntegro
e non errou tralo dieiro.
9Quen este?, para agasallalo,
xa que fixo marabillas no medio do seu pobo.
10Quen foi tentado e permaneceu indemne?
Sexa para el motivo de gloria.
Quen podendo extraviarse non se extraviou,
podendo face-lo mal, non o fixo?
11A sa felicidade estar a seguro
e a asemblea publicar a sa louvanza.
Educacin mesa
a) Urbanidade no banquete
12Fillio, se asentas mesa dun magnate,
non bra-la boca diante dela
nin digas: -"Canta fartura hai aqu!"
13Pensa no run que o ollo malicioso
-Deus refuga o ollo retranqueiro,
non creou cousa peor ca el;
por iso chora adoito-.
14Considrate do vecio coma de ti mesmo;
ten en conta o que a ti non che gusta.
15Non bte-la man que el ten de ollo,
nin tropeces con el na bandexa.
16Xanta coma un home do que che sirvan
e non o embullas s prsas para non dares noxo.
17Remata o primeiro coma ben educado
e non recunques para que non te desprecen.
18E anda que asentes con outros moitos
non te sirvas antes c compaeiro.
19Abof, home asisado con pouco lle abonda
e despois no leito non rebuliga.
20As dores, o insomnio, afogos, sofocos
e clicos, tcanlle inmoderado;
en troques, un sono saudable de estmago baleiro:
erguerase de ma ben aleuto.
21Se, nembargantes, te sentes cheo co xantar,
rguete, vomita, e acougars.
22Escoita, fillio, e non me despreces,
mis tarde comprendera-lo que che eu digo:
919

A BIBLIA

sers moderado en todo o que fagas

e non haber mal que te alcance.
23As bocas bendn hspede xeneroso
e a sona da sa liberalidade permanece.
24Do hspede rooso murmrase polas ras
e tamn dura a sona da sa avaricia.
b) O vio
25Diante do vio non presumas de forte
pois o mosto ten feito tatexar a moitos.
26A forxa pon a proba o traballo do ferreiro
e o vio as liortas dos bars.
27Para quen san o vio?
-Para o que bebe a modo.
Que sera da vida sen vio
se desde o comezo foi creado para a ledicia?
28Animo xubiloso, troula e simpata:
o vio bebido seu tempo e con tino;
29resaca, tristura e vergonza:
vio bebido con rabia e carraxe.
30O moito alcohol unha trampa para o necio:
tllelle as forzas e ncheo de feridas.
31Cando bebas non corrxa-lo vecio
nin o burles se se pon alegre;
non lle digas verbas inxuriosas
nin te poas pesado con reclamacins.
c) O simposio
32 1Se te invitan presidencia non te enfonches
coma un deles,
ocpate dos outros, despois ponte mesa.
2Atende que lles cmpre,
s despois ditate no divn
para te deleitares cos seus honores
e amosares bo tino coa ta compostura.
3Se es un ancin, fala cando che toque,
agudo nas razns, e non impda-lo canto.
4Cando cheguen os brindes non prolngue-lo discurso
e anda que non haxa msica non presumas de sabio a contratempo.
5Broche de rub engastado en ouro
un cantar ben acordado nun banquete con vio.
6Colar de ouro con pedra de zafiro
o son do cantar despois dun licor agradable.
7Se es rapaz novo, fala se necesario
despois de seres invitado con insistencia das ou tres veces.
8Sers breve: di moito en poucas verbas;
fai impresin de que, ben informado, sabes calar.
9Non interveas cando falen os ancins
920

A BIBLIA

nin te prodigues en explicacins cos magnates.

10Antes da sarabia brilla o lstrego,
por diante do modesto fulxe o seu engado.
11No intre de partires non te demores,
volta para a ta casa e fai al o que che pete.
12Di entn o que che vea en mente
mais con temor de Deus e non sen siso;
13e, por riba de todo, d gracias creador
que te fartou con tantas cousas boas.
Actitudes perante a Lei
14Quen consulta a Deus aprende a disciplina,
quen por El se ergue cedo atopar resposta.
15Quen pescuda na Lei tirar dela froito
mais quen a toma a xogo enmallarase nela.
16Quen teme Seor aprender o dereito,
do seu interior tirar as decisins axeitadas.
17O home argucioso desva as refutacins
e retorce a Lei conforme gusto seu.
18Un home sabio non agacha o seu saber
coma tampouco o insolente garda a lingua.
19Nada fagas sen aconsellreste
para non teres que te arrepentir despois do feito.
20Non vaias por camio cheo de trampas
nin batas por das veces nun tropezo.
21Non vaias confiado por camio de bandoleiros
e garda as costas.
22En tdalas accins vixate a ti mesmo;
quen obra dese xeito garda a Lei.
23Quen cumpre coa Lei, a si mesmo se garda;
e quen afiza no Seor non ser confundido.
33 1A quen teme Seor non lle sucede mal ningn
pois anda da tentacin sair salvo.
2Non chega a sabio quen refuga a Lei,
ser abaneado coma a dorna na galerna.
3Un home asisado comprende a palabra do Seor,
o seu ensino seguro coma os Urim.
Precipitacin do parvo
4Prepara a ta razn e despois pasa s obras,
pensa con calma, despois discutirs.
5Coma a roda do carro a mente do parvo
e coma o eixo a xirar, os seus pensamentos.
6Coma cabalo en celo o amigo molesto,
monte quen o monte, rincha.
A lei das oposicins
921

A BIBLIA

7Por que un da non coma o outro

se todo o ano lles vn a luz do sol?
8-A Sabedora do Seor fxoos distintos
de xeito que houbese das de festa;
9algns de entre eles bendiciunos santificndoos
e s outros fxoos das correntes.
10Tamn os homes todos estn feitos de arxila
-pois de terra foi formado Adam11mais a Sabedora do Seor distinguiunos
e diferenciou os seus camios:
12bend e honra a algns,
a outros santifcaos e adcaos a si;
a algns deles maldos e humllaos
e gundaos fra dos seus postos.
13Coma a arxila na man do oleiro,
que a manexa seu gusto,
as o home est nas mans do seu creador
que lle fixa un papel na sa presencia.
14De fronte mal, o ben;
de fronte vida, a morte;
de fronte bo, o malvado;
de fronte luz, a tebra.
15Considrate de tdalas obras de Deus,
todas elas feitas por parellas
e unha oposta outra.
Autopresentacin
16Tocante a min, eu cheguei derradeiro,
coma quen rebusca despois dos que vendiman,
17mais pola gracia de Deus san avantaxado
e coma vendimante enchn o meu lagar.
18Considerade que non traballei para min s
senn tamn para quenquera que procura Sabedora.
19Escoitdeme, gobernantes dun gran pobo,
prestade odos, os presidentes da asemblea.
Testamentos, seu tempo
20A fillo ou a esposa, a amigo e vecio,
non deas poder ningn mentres ti vivas.
21Mentres esteas en vida e teas folgos
non te deixes dominar de ningun.
22Mellor que os teus fillos che pidan
que estar ti dependendo deles.
23Sers ti quen decida en tdolos teus negocios
sen botares chatas na ta dignidade.
24Cando remate a conta dos teus curtos das,
estando para morrer, distribe a herdanza.
922

A BIBLIA

Escravos
25O burro, penso, tralla e carga;
criado, mantenza e traballo arreo.
26Atarefa criado para que non busque vagar,
como erga a cabeza hseche revirar.
28Fai traballar criado para que non se subleve
29pois o vagar acarrexa moitos males.
30A criado torcido, moitas cadeas,
mais non te pases con ningun
nin fagas nada sen xustiza.
31Tes soamente un criado? -Que sexa coma ti,
pois cando esteas feble ters necesidade del;
tes soamente un criado?- Trtao coma irmn,
non teas celos do teu propio sangue.
32Se o asoballas fuxir, e prdelo,
por que camio habas de atopalo?
Vaidade dos soos
34 1Quen procura a vaidade atopa o erro
e os soos dan azos s parvos.
2Apreixa sombras e persegue vento
quen lles d creto s soos.
3O soo coma un espello:
reflicte o rostro, unha imaxe do rostro.
4Que pode haber de limpo no lixado?
Que pode haber de verdade na mentira?
5Adiviacins, agoiros e soos son cousas vas:
andrmenas de mente parturenta.
6Se non foron enviados polo Altsimo nunha visin,
non acredites neles.
7Os soos teen feito errar a moitos,
e afiuzando neles, pereceron.
8A Lei, en troques, cmprese sen falsidade,
e a Sabedora ntegra cando a boca veraz.
Seguridade nas viaxes
9Quen tea viaxado coece moitas cousas,
quen ten moita experiencia fala asisadamente.
10Quen non pasou por probas, pouco coece;
mais o que viaxou abunda en maas.
11Moito teo eu ollado nas mias viaxes,
tenme pasado mis dunha aventura.
12En perigo de morte atopeime a mido
e salveime gracias feito seguinte:
13que o esprito dos que temen a Deus mantense en vida
pois a sa esperanza afinca no que os salva.
923

A BIBLIA

14Quen teme Seor non ten medo de nada

nin perde azos pois pon nel a sa esperanza.
15Feliz o esprito de quen teme Seor:
en quen afinca? quen o seu alicerce?
16Os ollos do Seor pousan naqueles que o aman
como potente escudo e rexo apoio,
reparo na calor e sombra medioda,
defensa de tropezos e axuda contra os tombos,
17erguendo o nimo e alumando os ollos,
dando a sade, a vida e bendicin.
tica do culto
a) Culto viciado
18Sacrificar un ben mal adquirido unha ofrenda impura
e os dons da xente sen lei non son aceptados.
19Non acolle o Altsimo donativos de impos
nin lles perdoa as culpas polas moitas oblatas.
20Coma inmolar a un fillo na presencia do pai
ofrendar sacrificios cos bens dos pobres;
21dunha escasa mantenza depende a vida dos pobres,
quen os priva dela un asasino.
22Mata seu prximo quen lle colle o sustento,
esparexe sangue quen lle nega a paga obreiro.
23Un a edificar e outro a demoler,
que proveito tiran se non mis traballo?
24Un a bendicir e outro a maldicir,
cal das das voces escoitar o Seor?
25Quen se lava despois de tocar un cadver e volve tocalo,
de que lle vale o bao?
26Do mesmo xeito, a quen xexa polos propios pecados
e torna a face-lo mesmo,
quen lle vai acolle-la sa pregaria
e de que lle valeu mortificarse?
b) O verdadeiro sacrificio
35 1Aquel que observa a Lei fai ofrendas cumpridas,
2o que garda os mandamentos fai sacrificio de comunin.
3Quen se amosa indulxente ofrece flor de faria,
4e o que doa unha esmola fai sacrificio de louvanza.
5Se afastarse do mal comprace Seor,
fuxir da inxustiza propiciacin.
6Non te achegues Seor coas mans baleiras
7pois isto todo faise por mor do precepto.
8A ofrenda do xusto enche de graxa o altar,
o seu recendo atingue Altsimo.
9O sacrificio do xusto ben acollido,
o seu memorial non ser esquecido.
10D honor Seor con xenerosidade
924

A BIBLIA

e non andes a relear coas primicias das tas mans.

11En todo canto doares, pon rostro amable
e consagra o teu dcimo con nimo ledo.
12Dlle a Deus segundo El che doou,
con xenerosidade e conforme s teus posibles,
13pois Deus recompensaracho
devolvndoche o sptuplo.
c) O que Deus, de feito, escoita
14Non lle vaias con subornos, que non os acepta,
non poas esperanza na ofrenda extorsionada,
15porque El un Deus xusto
e non ten preferencias de persoa;
16non tomar parte contra o pobre
mais presta odos s demandas do asoballado,
17non refuga os saloucos do orfo
nin da viva que repite o seu laio
18en tanto lle esvaran as bgoas polas meixelas
19e salaia de fronte a aqueles que as fan correr.
20Semellante laio acada o seu favor,
o seu berro chega ata as nubes.
21O grito do pobre traspn as nubes,
non apousa ata chegar meta,
non cede ata que Deus o atende
e que o xuz veraz faga xustiza;
22tampouco Deus a retardar
nin, coma baril, hase deter
ata esfola-los lombos do cruel
e cumprir vinganza nas nacins,
23ata elimina-lo cetro orgulloso
e esnaquiza-lo fungueiro impo;
24ata retribur a cadaqun segundo as sas obras,
e os feitos do home segundo as sas matinacins;
25ata defende-la causa do seu pobo
aledndoo coa sa salvacin.
26Apreciada a sa misericordia no tempo da opresin
coma a orballada no tempo da seca.
Pregaria da liberacin
36 1Slvanos, Deus do universo,
2espalla o teu terror en tdalas nacins;
3brande a ta man contra un pobo estranxeiro
para que experimenten o teu podero.
4Como te amosaches santo s seus ollos a costa nosa,
manifstate glorioso nosa vista en contra deles,
5para que aprendan, como fixemos ns,
que non hai Deus fra de ti.
6Renova os prodixios, repite os milagres,
925

A BIBLIA

7honra a ta man, fai forte o teu brazo dereito,

8excita a carraxe, esparexe a ira,
9humilla opresor
arreda inimigo,
10adianta o remate, ten en conta a data fixada
pois quen poder dicirche: -"Que fas?".
11Arda no alampar da ta carraxe o que tentou fuxir
e que os que asoballaron teu pobo vaian dar na runa.
12Abate a cabeza dos prncipes de Moab,
dos que din: -"Non hai coma min".
13Rene a tdalas tribos de Xacob
e que reconquisten a herdanza coma nos vellos tempos.
14Ten piedade do pobo que leva o teu nome,
de Israel a quen designaches primoxnito.
15Ten piedade da ta cidade santa,
Xerusaln, lugar da ta morada.
16Enche Sin coa ta maxestade;
e o teu templo, de gloria.
17D testemuo a prol da mellor das tas obras,
cumpre a visin proclamada no teu nome.
18Recompensa s que en ti esperan
para que se lles dea creto s teus profetas.
19Escoita a pregaria dos teus servos
segundo o que te compraces no teu pobo;
recoezan tdolos confns da terra
que ti e-lo Deus sempiterno.
Saber escoller
a) Que caste de muller
20A gorxa acepta un xantar calquera,
por iso uns alimentos son mis saborosos ca outros.
21O padal distingue o sabor dunha cousa,
a intelixencia capta o sabor da mentira.
22Un corazn arteiro procura mgoas,
o home asisado retrceas contra el.
23A muller acolle marido que sexa,
sen embargo unhas mozas valen mis cs outras.
24A beleza da muller aleda o rostro
e supera canto anceia o ollo,
25se por riba pose unha doce fala
o seu home xa non se conta entre os humanos.
26Acadar muller o sumo das ganancias,
unha axuda, fortaleza e columna de apoio.
27Onde non hai sebe estrgase a via;
onde falta a muller, ndase errante e s tombos.
28Quen afiza nunha banda armada
que anda s correras de vila en vila?
Pois tal o home non ter nio,
que apousa onde o pilla a noite.
926

A BIBLIA

b) Que caste de amigo

37 1Calquera amigo di: -"Toche boa lei",
mais hainos s de nome.
2Non por caso unha mgoa de morte
que un amigo ntimo se volva inimigo?
3Ouh maligna tendencia! Para que fuches creada?
Para enche-la face da terra de engano.
4Amigo falso non quita ollo da mesa
mais no tempo de estreituras mantense lonxe.
5Un bo amigo loita contra o adversario
e apresta o escudo contra os agresores.
6Non esquza-lo compaeiro na contenda
nin lle roubes recolle-la presa.
c) De quen pedir consello
7Todo conselleiro fai indicacins
mais hai conselleiros que suxiren para o seu proveito.
8Grdate ben do conselleiro,
considera de primeiras cal o seu interese,
pois tamn el est a pensar para si:
"Por que habera este de tira-lo proveito?"
9Non che vaia dicir: -"A ta idea boa",
e se poa parte para contempla-la ta desfeita.
10Non te aconselles con quen te envexa,
e esconde o teu plan de quen che ten cimes:
11Nin con muller verbo da sa rival,
nin co adversario no tocante guerra,
nin co tratante no tocante compra,
nin co comprador no tocante venda,
nin co malicioso sobre unha boa accin,
nin co cruel sobre o ser humano,
nin co asalariado no tocante seu traballo,
nin co que arrendou por un ano sobre o valor da colleita,
nin co criado preguiceiro no tocante a un traballo duro.
Non te apoies neles para proxecto ningn.
12Consltate mis ben con quen de sempre respectuoso,
que coeces coma observante da Lei,
que tea o teu mesmo sentir
e que en caso de tropezo, che acorra.
13Por riba diso, atende s suxerencias do teu corazn
pois quen che vai ser fiel coma el?
14O corazn agiralle home o momento oportuno
mellor ca sete astrlogos na atalaia.
15E ademais disto, suplcalle a Deus
para que afinque as tas pegadas na verdade.
Peneira dos sabios: o uso da palabra
16Comezo de toda accin a palabra
927

A BIBLIA

e comezo de toda tarefa, a reflexin;

17raiceira dos proxectos a mente,
e dela despuntan catro plas:
18o ben e o mal, a vida e a morte;
e a lingua domina totalmente sobre elas.
19Sabio hai que tal para moita xente
e consigo mesmo un imbcil,
20e sabio hai desprezado polo seu falar
e excludo de todo banquete delicioso.
22Sabio hai que o para si
e ntaselle no corpo o froito da sa ciencia;
23e sabio hai que sabio para o seu pobo
e o froito da sa ciencia ser perdurable.
24Quen sabio para si frtase de satisfaccins,
os que o ven felictano.
25Quen sabio para o pobo herdar gloria
e a sa sona vivir eternamente.
26A vida dun home son das contados,
a vida do pobo de Israel son das innumerables.
Vida e morte
a) Control na comida
27Meu fillo, mentres vivas controla a gorxa;
observa o que lle fai mal, para refugalo,
28pois non todo bo para todos
nin todo xantar lle vai ben a calquera.
29Non devezas por toda lambetada
nin te botes sobre calquera peperete
30pois nas moitas lambetadas ania a enfermidade
e a inmoderacin provoca a nusea.
31Moitos morreron por intemperancia,
mais o que se controla alonga a vida.
b) Eloxio do mdico
38 1Respecta mdico pois necesario,
a el tamn o creou Deus.
2De Deus recibiu o mdico a habilidade,
e do rei os agasallos.
3A ciencia do mdico faille ergue-la cabeza
e acobadarse cos prncipes.
4Deus fai que a terra produza as mencias
e o home asisado non as desbota.
5Non foi adozada a auga cun leo
para que todos descubrisen a sa virtude?
6Do mesmo xeito deulle home intelixencia
para se gloriar no seu poder.
7Con tales medicinas o mdico mata a dor
928

A BIBLIA

e o boticario prepara as sas mesturas,

8de xeito que a creacin de Deus non desapareza
nin a habelencia dos fillos de Adam.
c) Deberes na enfermidade
9Fillio, cando esteas enfermo non te deixes ir,
rgalle a Deus e El hate sandar;
10fuxe do mal e da parcialidade,
purifica o corazn de toda culpa,
11ofrenda incenso e a oblacin memorial
e sacrificios de unto segundo os teus medios,
12mais bota man por igual do mdico
e que non se afaste, pois tamn el preciso.
13Hai momentos en que o xito est da sa man
14xa que tamn el prega a Deus
para que lle conceda atinar coa diagnose
e aplica-lo tratamento que cure.
15Peca contra o seu creador
quen fai resistencia diante do mdico.
d) Deberes cos defuntos
16Fillio, derrama bgoas por un defunto;
amosa a ta mgoa e fai o pranto,
sotrrao despois segundo o uso que lle corresponda
e non o esquezas tralo pasamento.
17Chora tristeiro, salaia por el,
pon o loito que convn por el
un da ou dous para evitar faladuras;
despois conslate da coita
18pois, como coa mgoa xorde a desgracia,
tamn coa tristura medra a dor.
19Despois do pasamento cmpre deixa-la coita,
o nimo mald unha vida msera.
20Non volvas para el o teu maxn,
refuga o seu recordo e lembra a fin;
21non penses mis nel pois non ten esperanza,
para el non vai valer e a ti faiche mal.
22Pensa na sa sorte que tamn a ta:
"Onte a min, hoxe a ti".
23Cando o morto repousa, repouse a sa memoria,
conslate ti tamn, unha vez que partiu a sa alma.
Crtica de oficios e louvanza do escriba
a) Os oficios artesanais
24A aplicacin do escriba acrece o seu saber;
o libre de ocupacin farase sabio.
25Como vai chegar a sabio quen aferra a aguillada
929

A BIBLIA

ou quen d aires de brandi-la lanza,

o que gua os bois repetindo unha cntiga
e non fai mis que falar dos xatos?
26Ese atarfase en ter gobernado o cortello,
pon todo o intento en facer sucos.
27O mesmo se diga de calquera artesn ou obreiro
que non acouga noite e da:
os que gravan as figuras dos selos
e poen a sa teima en varia-los relevos;
aplican a atencin reproduccin do debuxo
e as sas vixilias a remata-la obra.
28Outro tanto o ferreiro, asentado a carn da xunca,
obrando a conciencia trebellos de ferro;
a labarada scalle as carnes
mentres se atafega calor da forxa;
o son do martelo aburalle os odos,
ten os ollos fixos no modelo do aparello,
ocpase en remata-la obra
e consome as sas vixilias en deixar todo ben acabado.
29Tal acontece co oleiro, sentado seu traballo,
xirando cos ps a roda,
sempre a cismar no seu oficio,
pois da produccin depende o seu labor.
30Co brazo dlle forma arxila
amolecndolle a dureza coa axuda dos ps;
preocpase por deixar ben vernizado
e todo o seu anceio deixar limpo o forno.
31Estes todos poen confianza nas sas mans
e cadaqun entende do seu oficio,
32sen eles non habitable unha cidade,
ningun podera morar nin viaxar.
33Mais non van procura deles para o consello do pobo,
nin teen asento de mrito na asemblea;
non asentan na sede do xuz,
non cavilan sobre a lei e o dereito,
non amosan unha cultura penetrante
e de sentencias suts non entenden;
34emprganse s en tarefas profanas
e a sa teima esgtase no exercicio do seu mester.
b) O sabio de novo cuo
39 1Aquel, en troques, que aplica o seu esprito
a cavilar na Lei do Altsimo,
esculca na Sabedora dos devanceiros,
d tempo estudio das profecas,
2pescuda as disertacins de homes famosos
e penetra nas dificultades das sentencias;
3inquire o senso oculto dos proverbios,
cllelle-las voltas s enigmas das parbolas.
930

A BIBLIA

4Presta servicio ante os grandes,

comparece ante os prncipes;
viaxa por nacins estranxeiras
experimentando o que hai de bo e de malo entre os homes.
5Desde o amencer dirxese con todo o seu nimo
Seor que o creou
e suplica na presencia do Altsimo;
abre a boca cunha pregaria
e roga perdn polos pecados.
6Se o grande Seor quixese,
ser colmado dun esprito intelixente;
faralle orballar verbas sabias
de xeito que confese Seor na sa pregaria;
7dirixiralle o querer e o saber
para que abonde nos seus segredos;
8revelaralle a doctrina do seu ensino
para que tea o seu orgullo na Lei da alianza do Seor.
9Moitos louvarn a sa perspicacia
que non ser endexamais esquecida;
non perecer o seu recordo
e a sa sona manterase viva por xeracins.
10Comentarn as nacins a sa Sabedora
e a asemblea proclamar a sa louvanza.
11En canto viva ser mis famoso ca moitos miles,
cando morra abondaralle co seu nome.
Deus todo o fixo ben
12Vou anda prosegui-las mias reflexins
pois estou delas cheo coma o luar a mes mediado:
13escoitdeme, fillos piadosos, e agromaredes
coma a roseira plantada beira da corrente;
14recenderedes coma o incenso,
floreceredes coma o lirio.
Erguede a voz louvando a coro
e celebrade Seor por tdalas sas obras,
15engrandecede o seu nome,
proclamade a sa louvanza
son da ctola e toda clase de cntiga,
dicindo deste xeito, aclamando:
16as obras de Deus son todas boas,
todo canto cmpre dispono El seu tempo.
17A sa voz detense a auga e emblsase,
xorde da sa cmara co mandado da sa boca;
18o seu parecer realzase de speto,
ningun pode dete-lo seu triunfo;
19sonlle patentes as obras de todo vivente,
nada se esconde s seus ollos;
20olla da eternidade eternidade,
nada hai extraordinario para el.
931

A BIBLIA

21Non se pode dicir: -"Isto para que vale?"

pois cada cousa foi escolleita para o seu fin;
nin doado dicir: -"Isto peor ca aquilo"
pois cada cousa ten valor no seu tempo.
22A sa bendicin reborda coma o Nilo,
coma o ufrates alaga o universo;
23tamn a sa carraxe espolia as nacins
e troca en estepa de sal campas de rego.
24Os seus vieiros son terreo chan para os ntegros,
por contra son fragosos para os impos.
25Desde o comezo fixo os bens para os bos
e para os malvados, bens e males.
26De primeira necesidade para unha vida humana, son:
auga e lume, ferro e sal,
a flor do trigo, o leite, o mel,
zume de uva, aceite e vestido;
27isto todo de proveito para os bos
mais para os malvados trcase en mal.
28Existen ventos creados para a vinganza
que na sa carraxe arrincan as montaas;
no tempo da ira amosan a sa forza
amainando a xenreira do seu creador;
29lume e sarabia, fame e peste
tamn foron creados para o castigo;
30bestas feras, alacrn e vbora,
e a espada vingadora, para a extincin de impos.
Cada un deles foron creados para o seu propsito
e esperan no celeiro o seu tempo oportuno;
31cando lles d un mandado aldanse,
non se reviran contra os seus decretos.
32Velaqu o que desde o comezo tencionei cavilar,
o que examinei e deixei por escrito:
33-"Tdalas obras de Deus son boas,
todo canto cmpre, dispono El seu tempo".
34Non se pode dicir: -"Isto peor ca aquilo"
pois cada cousa ten valor no seu momento.
35Aleddevos, logo, de todo corazn
e bendicide o nome do Santo.
Da vida e da morte
a) Canseira da vida
40 1Deus distribuu unha grande angueira
e un pesado xugo s fillos de Adam,
desde o da no que saen do ventre materno
ata o da no que voltan para a nai de todo vivente:
2matinacins, tremor de corazn,
aprensin polo futuro, da da morte.
3Desde o que asenta no elevado trono
ata o que se deita sobre po e cinsa,
932

A BIBLIA

4desde o que cingue tiara e diadema

ata o que se acobilla no seu mantelo de pelexo:
soamente celos, degoiros e angustia,
terror morte, xenreira e liortas.
5E cando procura repousar no leito
o sono nocturno trballe o nimo;
6acouga un momento, repousa un instante,
e xa o alporizan os pesadelos;
abafado polas imaxes internas
sntese coma o fuxido correndo diante do perseguidor;
7cando est para ceibarse, esperta
e dectase de que non tia motivo o medo.
8Deste xeito ocrrelle a todo vivente sexa home ou besta,
e sete veces peor s pecadores:
9peste e sangue, febre e seca,
desfeita e destruccin, fame e morte.
10En contra do malvado foi creado o mal,
por culpa sa non faltar a runa.
11Canto procede da terra volta para a terra,
canto provn do alto torna alto.
b) A lealdade permanece
12Todo regalo inxusto desaparecer
mais a lealdade permanece para sempre;
13facenda mal adquirida coma a crecida constante,
coma regato cheo co arroiar da treboada;
14co seu xurdir fai rolda-los penedos
e nun momento esmorece para sempre.
15O gromo da violencia non abrocha
pois raiceira cativa sobre cumio de rocha,
16 coma os caneiros beira do regato
que secan antes de calquera verdura,
17mentres que a lealdade non se conmove endexamais
e a esmola perdura sempre.
c) "Anda mellor"
18Doce a vida coma o vio forte;
mellor cs dous atopar un tesouro.
19Fillos e cidades fundadas perpetan a sona;
mellor cs dous atopar Sabedora;
ceba de gando e plantacins fan clebre a un home,
pero mis cs das, unha muller sen chata.
20Vio e licor aledan o corazn,
mellor cs dous un amor garimoso.
21Frauta e harpa embelecen o canto,
mellor cs das unha voz ben temperada.
22Beleza e xeito engadan os ollos,
mellor cs dous o verdecer da campa.
933

A BIBLIA

23Amigo e compaeiro chegan no intre xusto,

mellor ca eles dous, a muller asisada.
24Irmn e salvador chegan no tempo da angustia,
mis ca eles dous salva a esmola.
25Ouro e prata afincan ben os ps:
mellor cs dous un bo consello.
26Riqueza e podero exaltan o esprito,
mellor cs dous o temor de Deus.
Co temor do Seor non hai falta de nada,
e tndoo non cmpre mis apoio.
27O temor de Deus coma un Edn de felicidade
e o seu dosel est todo cheo de gloria.
d) Vida sen dependencia
28Fillio, non leves unha vida de mendigo,
mis conta ten morrer que andar a pedir,
29quen ten que estar a ollar para a mesa allea
leva unha vida que non vida;
pois un fica lixado cun xantar semellante,
a un home sabio revolveralle o estmago.
30A un home sen dignidade sbelle ben o mendigado
mais no interior quimao coma o lume.
e) A morte: laio e bendicin
41 1Ouh morte, que aceda a ta lembranza
para quen mora quedo nos seus eidos,
para quen vive en paz e todo lle vai ben
e anda ten folgos para gozar de pracer!
2Ouh morte, que bo o teu decreto
para o home msero e falto de vigor,
para quen tropeza e se ve atrapado por todas partes,
para quen abanea e perdeu a esperanza!
3Non teas medo do teu destino mortal,
lembra que o mesmo vale para os que te precederon e te sigan.
4 a sorte que Deus impuxo a todo vivente,
como vas refuga-la Lei do Altsimo?
Vivas mil, cen ou dez anos,
non se protesta no Xeol polo que dura a vida.
f) Descendencia e sona
5Descendencia desbotada a dos malvados
que van a mido casa dos impos.
6Arrincaranlle o podero fillo do perverso
e a aldraxe acompaar sa prole.
7A un pai malvado maldo seu fillo
pois por culpa del sofre a deshonra.
8Ai de vs, impos,
934

A BIBLIA

que abandonde-la Lei do Altsimo!

9Se vos multiplicades ser para a desventura,
se xerades ser para a coita,
caerdes haber escarnio permanente,
cando morrades ser na maldicin.
10Canto vn da nada volve nada,
as o impo: do baleiro baleiro.
11Un home no seu corpo un sopro,
mais o nome do piadoso non perece.
12Coida do teu bo nome pois hache valer mis
do que un milleiro de tesouros prezados.
13A ledicia de vivir dura das contados;
a boa sona, anos sen fin.
Clases de vergonza
14bSabedora agachada e tesouro oculto
de que serven mbolos dous?
15Mis vale quen agacha a sa tolemia
c que esconde a sa sabedora.
14aFillios, escoitade a instruccin sobre a vergonza
16e confunddevos seguindo o meu xuzo;
pis non valiosa unha vergonza calquera
nin aceptable calquera rubor.
17Avergnzate da fornicacin diante de teu pai e de ta nai,
e diante do principal e o maior, pola mentira;
18da falsidade ante o dono e a ama;
diante da asemblea do pobo, por un crime;
ante o compaeiro e vecio, pola traicin;
19no lugar da ta morada, por un roubo,
por non manter compromisos xurados,
por afinca-los cbados na mesa,
por refugar un don que se che pide;
21apor non recoecer a un amigo,
por impedi-lo reparto das partillas;
20por face-lo xordo a quen te sada,
por fitar muller allea
21cou frecuenta-la sa criada;
22diante do amigo, por verbas inxuriosas,
e despois de facer un don, por botalo en cara;
42 1de repetir unha verba que escoitaches
e descubrir un plano secreto.
Deste xeito avergonzaraste de verdade
atopando favor s ollos de todos.
Mais do seguinte non te avergonces
nin teas respectos pecaminosos:
2da Lei do Altsimo e do mandato,
do dereito, ata absolver un culpado,
3de face-las contas co socio e o patrn,
935

A BIBLIA

de distribu-la herdanza e a facenda,

4de limpa-la balanza e os pratios,
de comproba-la medida e o peso,
dun prezo de venda nin moi alto nin moi baixo,
5de axusta-lo mercado co tratante;
de corrixi-los fillos a mido
e de escorrerlle o sangue do lombo criado tzaro;
6de atrancar con ferrollo a muller viciosa
e botar chave onde anden mans lixeiras;
7de levar conta do que che deixan en depsito
e ter anotado no libro o debe e o haber;
8de corrixir desasisado e inxenuo
e vello decrpito que coa luxuria perdeu os cascos.
Dese xeito sers verdadeiramente sabido
e home de ben ante todo vivente.
Crianza das fillas
9Para un pai unha filla un tesouro incerto,
coa preocupacin lvalle o sono:
de moza, que se non vai casar,
de casada, que se a van repudiar;
10cando virxe, por se lla violan,
vivindo no lar do marido, para que non sexa infiel;
no lar de seu pai, que non fique preada,
no lar do seu home, que non sexa estril.
11Fillio, vixa a ta rapaza
non che vaia procurar mala sona,
murmurios na cidade, escarnio do pobo,
e che cause deshonra na asemblea da porta.
Na sa alcoba, nada de fiestras,
nin peza con accesos visible pola volta.
12Que non amose a sa beleza a home ningn
nin vaia comadrear no xineceo,
13pois, se dun vestido sae a couza,
dunha muller sae a malicia doutra.
14Mellor malicia de home ca boas maneiras de muller,
e moza deshonrada acarrexa baldn.
PARTE SEGUNDA
Libro da Grandeza de Deus
I A Creacin
Grandeza de Deus na creacin
15Quero lembra-las obras de Deus,
contarei canto teo contemplado:
Pola palabra de Deus foron creadas
e foi instruccin del que fagan a sa vontade.
936

A BIBLIA

16Coma o sol do abrente resplandece sobre todo,

as a gloria do Seor sobre tdalas obras.
17Nin os santos de Deus foron tales
de narraren as marabillas do Seor.
Concede Deus a forza s seus exrcitos
para se manteren rexos na presencia da sa maxestade.
18El sondea o abismo igual c corazn
e inquire tdolos seus segredos,
porque o Altsimo coece todo o coecible
e albisca os signos do mundo futuro,
19manifesta o pasado e o vindeiro
e desvela o celme dos misterios.
20Non lle foxe saber ningn,
non hai cousa que se lle esconda.
21A magnitude da sa Sabedora est ben confirmada
desde a eternidade o nico
sen que se lle poida engadir ou quitar
e non precisa de sabidos.
22Non son por caso admirables tdalas sas obras
sendo s unha fasca o que delas se ve?
23El vive e permanece para sempre
e, en canto se precisa, escoita a todos.
24Calquera cousa diversa doutra
mais nada fixo en van.
25Unha supera a outra na perfeccin
e quen se dar farto de contemplar beleza tal?
As marabillas da creacin
43 1Esplendor das alturas o firmamento na sa enxebreza
e a fasqua dos ceos un espectculo maxestuoso.
2rguese o sol espallando a calor,
-que admirable feitura do Seor!3 medioda abura a terra:
quen pode facer fronte sa quentura?
4Forno ben atizado pon candente o metal fundido,
as raiolas do sol incendian os montes;
unha labarada do astro consome a terra habitada,
un facho que deslumbra os ollos.
5Abof, grande o Seor que o fixo,
coas sas verbas fai brilla-los seus seres poderosos.
6Tamn a la reloce en tempos sucesivos
medindo os perodos coma sinal constante;
7ela determina festas e datas
coa sa luz suave que vai esmorecendo;
8renvase mes tras mes:
que admirable nas sas fases!
Axuda para as caravanas, candea celeste
que aluma o firmamento co seu esplendor.
9As estrelas son fermoso ornamento do ceo,
937

A BIBLIA

a sa luz resplandece nas alturas divinas,

10 mandado de Deus seguen quedas no seu lugar
e non ceden dos seus postos de vixa.
11Olla para o arco da vella e bendice a quen o fixo.
Que marabilloso no seu esplendor!
12Cingue o ceo cun crculo glorioso,
a man de Deus a que o tende.
13O seu podero fai corusca-lo lstrego
e fulxi-las fascas de acordo cunha orde;
14a este fin creou os seus piornos
e fixo voa-las nubes coma voitres;
15a sa potencia condensa as nubes
e esfaragulla as pedras da sarabia.
16O seu trebn bruante arrepa terra
e coa sa forza tremen as montaas;
17 sa orde rguese o vento do sur,
o nords, a treboada e a galerna;
18coma banda de paxaros esparexe a neve
que cae coma cando apousan os saltns;
o brillar da sa brancura enfeitiza os ollos,
farrapear fica o nimo arroubado.
19Espalla a xeada coma o sal
e as sas florias resplandecen coma zafiros.
20Ceiba o fro xistral
que conxela a lagoa coma unha codia,
pon un cobertor sobre toda superficie de auga
e reveste a fonte dunha coiraza;
21do mesmo xeito que a seca, queima a vexetacin dos montes
e os pasteiros da campa coma unha chama;
22mencia disto todo a sbita nube de orballo
que se esparexe para amolece-lo sequeiro.
23Co seu plan puxo orde no ocano
e plantou illas no mar;
24os marieiros contan dos seus confns
e escoitalos cos nosos odos ficamos abraiados;
25nel atpanse as mis estraas das sas criaturas,
toda caste de bestas e monstros ocenicos;
26gracias a el o mensaxeiro cumpre co seu mandado
e as sas verbas levan a cabo o intento.
27Non cousa de seguir repetindo outro tanto;
en conclusin: -"El o todo".
28Continuaremos a louvalo pois non doado definilo,
El meirande ca tdalas sas obras.
29O Seor digno de toda admiracin
e as sas empresas son marabillosas.
Exhortacin louvanza
30Vs que enxalzde-lo Seor, erguede a voz
con tdolos azos, pois sempre ser pouco;
938

A BIBLIA

os que entoades, renovade os folgos

sen darvos cansos, que non o esgotaredes.
31Quen o viu para poder describilo?
A quen lle dado enxalzalo como ?
32Moitas cousas hai mis arcanas ca estas;
eu s considerei un anaquio das sas obras;
33porque o Seor fxoo todo
e s piadosos concdelle-la Sabedora.
II Louvanza dos devanceiros
Introduccin solemne
44 1Farei louvanza dos homes de ben,
dos nosos devanceiros, pola sa orde;
2o Altsimo concedeulles unha gloria inmensa
e engrandeceunos desde das antigos:
3a gobernantes do pas, pola dignidade real,
a homes famosos, polos seus grandes feitos,
a conselleiros, pola sa habelencia,
a visionarios universais, polas sas profecas,
4a prncipes de nacins, pola sa perspicacia,
a maxistrados, pola sa profundidade,
a razoadores tribunos, pola sa elocuencia,
a relatores de sentencias, pola sa vixilancia da tradicin,
5a compositores de cntigas segundo as normas,
a escolmadores de refrns por escrito,
6homes ricos e cheos de poder
que viviron pacficos nas sas moradas;
7todos eles foron distinguidos entre os seus contemporneos
e glorificados xa no seu tempo;
8mis dun deixou tras de si un nome
que vai unido sa herdanza.
9Doutros non se conserva a lembranza,
eles finaren, acabouse,
e foron como se non existisen,
e outro tanto os seus fillos despois deles.
10Mais estes foron homes virtuosos
e a sa esperanza non tivo fin;
11na sa prole mantense a felicidade
e a sa herdanza chega ata os seus netos;
12os descendentes manteen os seus compromisos
e, polo medio deles, tamn os netos;
13a sa lembranza permanece eternamente,
non se borrar a sa caridade;
14o seu corpo foi enterrado en paz,
a sa sona vive por idades sen trmino;
15a sa Sabedora cntaa a comunidade,
o seu louvor repteo a asemblea.
Os fundadores
939

A BIBLIA

a) Patriarcas no tempo do diluvio

16Henoc foi atopado ntegro no seu camiar co Seor,
exemplo de mstica para tdalas xeracins.
17No, home xusto, foi encontrado perfecto;
no tempo do exterminio foi coma un reabrochar,
por el subsistiu un resto,
polo seu pacto cesou o diluvio,
18concludo con el por medio dun sinal eterno
de xeito que non fosen aniquilados tdolos viventes.
b) Os pais da raza
19Abraham foi pai dunha chea de nacins,
no seu honor non se atopa chata
20pois observou os mandatos do Altsimo
e estableceu con El unha alianza
tallando na sa carne o que lle fora prescrito
e amosndose fiel na proba.
21Por iso prometeulle con xuramento
bendici-las nacins na sa posteridade
multiplicndoo coma o po da terra
e exaltando s seus descendentes coma astros,
concedndolles unha herdanza de mar a mar
desde o ufrates ata as lindes do mundo.
22Tamn con Isaac fixo o mesmo
en razn de seu pai Abraham.
23A alianza de tdolos devanceiros pousou
e a bendicin descendeu sobre a cabeza de Israel.
Confirmouno na bendicin
e deulle a sa herdanza.
Organizouno en tribos,
dividiuno nunha ducia de grupos.
c) Os pais da lei e do culto
45 1Del sau un home
que atopou favor s ollos de todo vivente,
amado de Deus e dos homes:
Moiss, de feliz lembranza.
2Constituuno Elohim
e fxoo potente entre os ilustres;
3 sa palabra acelerou os signos,
enforteceuno diante do rei,
pxoo mando do seu pobo
e reveloulle a sa gloria.
4Pola sa fidelidade e sinxeleza
escolleuno de entre tdolos viventes;
940

A BIBLIA

5fxolle escoita-la sa voz

e deixouno aproximarse mesta nube;
puxo na sa man o mandato,
a lei da vida e a comprensin dela,
para que ensinase a Xacob os seus decretos
e os seus preceptos e dereito a Israel.
6Soergueu a outro santo, Aharn, da tribo de Lev,
7institundoo cun decreto eterno,
impondolle a dignidade
para que fixese o servicio da sa gloria;
cinguiuno coa forza do bfalo,
vestiuno co manto de honor.
8Revestiuno de ornamentos magnficos,
adornndoo con alfaias preciosas,
cos calzns, a tnica e o manto;
9pxolle, todo en torno, campaas
cunha morea de granadas arredor
que repinicasen harmoniosas camiar,
de xeito que a sa msica se ose no Santo dos Santos,
coma memorial para os fillos do pobo;
10vestimentas sagradas de ouro e prpura
e vermellas, traballo de bordador,
o peitoral do xuzo, o Efod e o cinto,
o pano escarlata, feitura do tecedor;
11as xoias sobre o folequio peitoral,
as tallas nos selos engastados,
cunha inscricin incisa para a lembranza
segundo o nmero das tribos de Israel;
12a coroa de ouro no turbante
e a lmina coa inscricin: "Santo",
dignidade gloriosa, poderosa nobreza,
delicia para os ollos, fermosura perfecta.
13Antes del non houbo nada semellante,
endexamais non as vestira un profano;
soamente un de seus fillos
e os fillos deles conforme as xenealoxas.
14As sas oblacins consmense totalmente,
das veces no da sen interrupcin.
15Consagrouno Moiss
unxndoo co aceite sacro;
isto foi para el un compromiso eterno
e para a sa proxenie, mentres o ceo dure
de xeito que sirvan a Deus e fagan de sacerdotes,
e bendigan pobo no seu nome.
16Escolleuno de entre tdolos viventes
para que presente o holocausto e as graxas,
para fumega-lo aroma suave e o memorial
e para expiar polos fillos de Israel.
17Encargouno dos seus mandamentos,
deulle poder sobre decretos e dereito,
941

A BIBLIA

para que ensinase seu pobo o prescrito

e a sa lei s fillos de Israel.
18Algns profanos acendronse contra el,
envexndoo no deserto:
xentes de Datn e Abirn
co grupo dos de Cor, cheos de carraxe.
19O Seor, velo, encheuse de ira
e exterminounos na sa ardente xenreira;
fxolles vir enriba un prodixio,
a labarada do seu lume que os engulipou.
20En troques a Aharn acreceulle o honor
determinndolle a sa herdanza
e asignndolle por xantar as primicias sagradas
21para que coman das ofrendas do Seor:
o pan da presentacin a sa parte,
don para el e para a sa descendencia.
22Soamente na terra non tern herdanza
nin percibirn posesins de entre eles;
partilla e herdanza sa son as oblacins do Seor
no medio dos fillos de Israel.
23Tras el vn Pinhs, fillo de Elazar,
coma terceiro en sona polas sas fazaas;
no seu celo polo Deus do universo
mantvose na brecha a favor do seu pobo,
e co seu nobre corazn
fixo expiacin polos fillos de Israel.
24Con el estableceu tamn un decreto,
o contrato pacfico de mante-lo Santuario
de xeito que fose del e da sa prole
o Sumo Sacerdocio para sempre;
25pois se ben a alianza con David,
o fillo de Iex, da tribo de Xud,
herdanza individual en razn da sa dignidade,
a herdanza de Aharn pasa a tdolos descendentes.
E agora, bendicide Seor, o bo,
que vos coroou de gloria.
26Davos El a Sabedora do corazn
para gobernardes con xustiza seu pobo
e para que El non se esqueza da nosa felicidade
e da vosa grandeza por xeracins sen conta.
Heroes, reis e profetas
a) Tempo da posesin da terra
46 1Heroico guerreiro foi Xosu, fillo de Nun,
axudante de Moiss no oficio proftico,
creado para acadar nos seus das
unha grande victoria a prol dos elixidos
942

A BIBLIA

vingndose dos inimigos

e distribundo a herdanza a Israel.
2Que glorioso cando tenda o brazo
ou cando branda a lanza en contra dunha vila!
3Quen foi tal de lle facer fronte
cando loitaba as guerras do Seor?
4Non se detivo o sol seu mandado
trocando un da en dous?
5Pois invocou Deus Altsimo
cando arredor o envolvan os inimigos
e o Deus Altsimo respondeu
con pedras de sarabia e de xelo,
6dando con elas sobre o pobo adversario
e destrundo na "Baixada" s rebeldes,
de xeito que todo este pobo consagrado exterminio
soubese que era Iav quen dirixa as sas batallas.
7E por riba diso, dado que seguira a Deus en todo
e se mantivera fiel no tempo de Moiss
xunto con Caleb, fillo de Iefun,
resistindo subversin da asemblea
para afastaren a ira da comunidade
e facer cesa-la maliciosa murmuracin,
8foron gardados s os dous
de entre seiscentos mil homes de a p
para seren introducidos na sa herdanza
nunha terra que deita leite e mel.
9A Caleb concedeulle Deus un tal pulo,
que lle haba durar ata a vellez,
para facelo subir ata os altos do pas
e que a sa posteridade conservase tamn a herdanza,
10e para que deste xeito toda a descendencia de Xacob se decatase
de que boa cousa dedicarse de cheo Seor.
b) Tempo dos Xuces
11Doutra banda estn os Xuces con cadanseu nome,
todos persoas que non deixaron perverte-lo seu nimo
e non se apartaron de Deus:
Bendita sexa a sa lembranza!
12Que os seus sos reflorezan na cova
e a sa sona se renove nos seus fillos!
13Querido do pobo e predilecto do seu facedor,
chamado desde o ventre da sa nai,
consagrado do Seor para profeta,
foi Samuel, xuz e sacerdote.
Por mandado de Deus instituu a monarqua
e unxiu prncipes sobre o pobo.
14Gobernou a comunidade segundo os mandamentos do Seor
inspeccionando as tendas de Xacob;
15pola sa fidelidade foi consultado coma vidente
943

A BIBLIA

e pola sa palabra deuse fe a un pastor.

16Tamn el invocou a Deus
cando o envolvan os seus inimigos
tempo que sacrificaba un ao mamote;
17tronou o Seor desde o ceo
e a sa voz ouse cun estrondo terrible;
18esnaquizou os caudillos adversarios
e destruu a tdolos prncipes filisteos.
19Cando xaca no seu leito
puxo por testemuas Seor e seu Unxido:
-"De quen xamais aceptei un regalo ou un par de sandalias?"
e ningun lle puido responder.
20Anda despois do seu pasamento fixronlle consultas
e prediciulle rei o seu futuro,
facendo xurdir da terra a sa voz proftica.
c) Forza e febleza da Monarqua
47 1Despois del xurdiu Natn
para servir a David,
2pois o mesmo que se reserva a graxa do sacrificio
as foi escolleito David entre Israel.
3Xogaba cos leoncios coma con cabuxas
e cos osos coma con aos.
4De rapazote matou un xigante
afastando as a infamia do pobo,
xirando coa man a fonda
para destru-lo orgullo de Goliat,
5xa que invocara a Deus Altsimo
que reforzou a sa destra
para que derrubase a un experimentado guerreiro
e refixese o vigor do seu pobo;
6por iso cantbanlle as rapazas
celebrndoo polos "dez mil".
7Cinguida a coroa, seguiu loitando
pois someteu tdolos inimigos seu arredor,
desbaratando s filisteos
que ata o da de hoxe non se refixeron.
8Por tdolos seus feitos daba as gracias
Deus Altsimo, proclamando a sa gloria;
amaba de todo corazn seu facedor
e tdolos das lle cantaba himnos.
9Dispuxo instrumentos musicais diante do altar
e harmonizou co salterio o canto dos himnos;
10deu grande brillo s festas
e regulou as solemnidades anuais;
cando louvaba o seu santo Nome
antes do amencer faca resoa-lo Santuario.
11Deste xeito o Seor perdoou a sa culpa
e exaltou eternamente o seu podero,
944

A BIBLIA

concedeulle a institucin monrquica

fundndolle o trono en Xerusaln.
12Por mor del sucedeulle
un fillo sabio que viviu en tranquilidade,
13Salomn, que reinou en tempos prsperos.
Deus concedeulle paz seu arredor
para que erguese unha casa seu Nome
e fundase un templo perenne.
14Que sabio fuches na ta mocidade
rebordando instruccin coma un Nilo!
15Enchche-lo pas coa ta intelixencia
cubrndoo coa sublimidade do teu canto.
16A ta sona viaxaba ata as apartadas illas
e fuches desexado polo teu reino pacfico.
17Cos teus cantos, refrns, enigmas
e ditos agudos deixaches abraiados s pobos,
18e dronche un nome glorioso
que anda se invoca a prol de Israel.
Mais amoreaches ouro coma ferro
e acugulaches prata coma chumbo;
19entregche-los teus lombos s mulleres
e permitiches que dominasen no teu corpo;
20botaches unha chata teu honor
profanando o teu leito,
atraendo a ira sobre a ta descendencia
e saloucos sobre a ta cama;
21dividindo pobo en das estirpes
e soerguendo en Efram un reino rebelde.
22Deus, non obstante, non retirou a sa piedade
nin deixar caer ningunha das sas promesas;
non extingue a prole nin a caste dos seus elixidos
nin aniquila a descendencia dos seus amigos,
senn que concedeu a Xacob un resto
e a David unha raiceira da sa caste.
23Salomn repousou desilusionado.
Deixou tras si un fillo,
home de grande tolemia e desasisado,
que coa sa poltica revoltou pobo.
Entn xurdiu -nin se faga lembranza delo que, pecando, fixo pecar a Israel
introducindo o escndalo en Efram
24ata facelo deportar do seu pas.
O seu pecado foi enorme
25dndose a tdolos vezos.
d) Os profetas taumaturgos
48 1Ata xurdir un profeta semellante lume,
con verbas que foron coma un forno aceso.
2Este quitulle-lo sustento do pan
945

A BIBLIA

e no seu celo decimounos;

3coa palabra de Deus pechou os ceos
e fixo descender lume por tres veces.
4Que terrible fuches, Elas!
Gloria a quen te semelle!
5Ti soerguiches da morte un cadver
tirndoo do Xeol co favor do Seor;
6reis fixeches baixar para a cova
e principais desde os seus leitos.
7Ti escoitaches no Sina as reprensins
e no Horeb os xuzos de vinganza;
8ti unxiches reis que levasen a cabo o desquite
e deixaches no teu posto un profeta que te sucedese;
9ti fuches arrincado no alto por un trebn
entre escuadrns de lume, ata o ceo;
10ti ests reservado -segundo a Escritura- para o instante xusto
de proclama-la carraxe antes de que chegue o da do Seor,
para reconcilia-los pais cos fillos
e restaura-las tribos de Israel.
11Feliz quen te poida ver antes de morrer!
Con todo, mis feliz anda ti, que vives.
12Cando Elas desapareceu no trebn
quedou Eliseo, cheo do seu esprito;
este multiplicou por dous os signos
e todo canto sau da sa boca foi prodixioso.
De vivo non cedeu ante ningun
nin houbo quen dominase no seu esprito.
13Nada lle foi imposible
e mesmo se reanimaban os corpos debaixo del;
14mentres viviu fixo milagres
e de morto, cousas sorprendentes,
15e nembargantes o pobo non se converteu
nin cesou de pecar
ata que foron arrincados do pas
e espallados por toda a terra.
Pouco quedou de Xud
cun prncipe da casa de David.
16Algns deles actuaron rectamente,
mais outros fixeron maldades insospeitadas.
e) Reformadores e profetas
17Ezequas fortificou a sa cidade
levando as augas seu interior;
furou co bronce as rochas
e fixo represas entre os montes para construr encoros.
18No seu tempo xurdiu Senaquerib
que enviou seu Rab-Saqu
para que tendese o brazo contra Sin
946

A BIBLIA

blasfemando de Deus na sa fachenda.

19Daquela cederon na soberbia dos seus corazns
se retorceren coma muller en parto
20e invocaron Deus Altsimo
tendendo cara a El as mans.
Escoitou o Seor a sa pregaria
e salvounos por medio de Isaas,
21batendo no campamento de Asur
e aniquilndoos coa peste,
22pois Ezequas fixo o ben
mantndose nas vas de David
segundo a recomendacin de Isaas, o profeta,
grande e preciso nos seus presaxios;
23polo seu medio o sol recuou
prolongndolle rei a vida,
24co seu esprito potente viu o futuro
e deu consolo s abourados de Sin;
25anunciou as cousas vindeiras ata a fin dos tempos,
e o mis oculto antes de que sucedese.
49 1O nome de Ioxas coma incenso recendente,
ben mesturado, arte de perfumista;
a sa lembranza doce coma o mel no padal
coma unha cntiga nun banquete,
2pois entristeceuse cos nosos extravos
e fixo cesa-las vas abominacins;
3dedicou a Deus por enteiro o seu corazn
e en tempos de violencia foi piadoso;
4fra de David, Ezequas
e Ioxas, todos prevaricaron;
abandonaron a Lei do Altsimo,
os reis de Xud, ata o derradeiro,
5que cedeu o seu poder a outro
e a sa dignidade a un pobo estranxeiro,
6que meteu lume santa cidade
e baleirou as sas ras
7conforme o de Xeremas cando o asoballaron,
quen xa desde o ventre foi formado para profeta,
para demoler, arrincar e derrubar,
mais tamn para destrur, plantar e restaurar.
f) Outras figuras
8Ezequiel tivo unha aparicin
e describiu a fasqua do carro;
9tamn fixo lembranza de Xob
que foi consumado nas xeiras da xustiza.
10Dgase o mesmo dos doce profetas
-reflorzanlle-los sos na cova!947

A BIBLIA

Eles sandaron a Xacob

e salvrono coa sa rexa esperanza.
11Que grande foi Zerubabel!
Foi coma selo na man dereita.
12Outro tanto Iexa, fillo de Iosdec;
no seu tempo reconstruuse o altar
e reedificouse o santo templo
destinado a unha gloria perdurable.
13Nehemas, como brilla a sa lembranza!
El soergueu as nosas runas,
reparou as fendas dos nosos muros,
repuxo portas e ferrollos.
14Poucos houbo na terra coa feitura de Henoc!
Tamn el foi arrebatado en persoa.
15Non naceu ningn semellante a Xos;
mesmo o seu corpo foi gardado con veneracin;
primoxnito entre os irmns, honra do seu pobo.
16Xem, Xet e mis Enox foron enxalzados,
mais a sona de Adam sobrepuxa a de todo vivente.
Simen
50 1Simen, fillo de Onas o sacerdote, foi grande:
na sa xeracin reparouse o templo
e nos seus das reforzouse o santuario;
2tamn no seu tempo se construu o muro
cos torrens reforzados coma un pazo real;
3na sa poca cavouse o estanque,
unha poza capaz coma o mar.
4Protexeu seu pobo contra a bandidaxe
e fortificou a capital contra o inimigo.
5Que maxestuosa a sa aparicin na tenda,
sar do pavilln!
6Era coma o luceiro por entre as nubes,
coma a la chea nos das de festa,
7coma o sol raiolando sobre o pazo real,
coma o arco da vella aparecendo no neboeiro,
8como a flor na ponla pola festa da primavera,
coma o lirio beira das correntes,
coma o abrochar do Lbano polo vern,
9como a lumerada do incenso sobre a ofrenda,
coma vaso de ouro macizo
engastado con pedras preciosas,
10coma vizosa oliveira ateigada de olivas,
coma acivro de mestas gallas,
948

A BIBLIA

11cando vesta a roupa de gala

e se pua as vestimentas magnficas,
cando suba glorioso altar
e ornaba o recinto do santuario,
12cando reciba da man dos irmns as porcins,
de p, a carn do feixe da lea,
arredor del a coroa dos seus fillos,
semellantes s gromos dos cedros do Lbano,
e cando -coma salgueiros dos regatos- o cinguan
13tdolos fillos de Aharn na sa gloria,
tendo nas mans as ofrendas do Seor
perante toda a asemblea de Israel.
14O remata-lo servicio do altar
e dispo-los sacrificios do Altsimo
15tenda a man cliz
e libaba o zume da uva
esparexndoo p do altar
coma recendente aroma para o Altsimo;
16entn aclamaban os fillos de Aharn, os sacerdotes,
coas sas trompetas metlicas,
resoaban e facan or un clamor potente
para anuncia-la presencia do Altsimo.
17Toda a xente por xunto dbase prsa
a se botar rostro en terra
postrndose diante do Altsimo
na face do Santo de Israel,
18mentres o coro entoaba,
espallndose o canto pola multitude.
19Alegrbanse tdalas xentes do pas
pregando diante do Misericordioso
ata que remataba o sacrificio do altar
dndolle o culto debido.
20Entn baixaba el, ergua os brazos
sobre toda a asemblea de Israel
coa bendicin do Seor nos beizos,
e gloribase do nome do Seor.
21Nese intre voltaban eles a se postrar
para recibir del a bendicin.
Eplogo
22Bendicide, logo, Seor, Deus de Israel,
que fai marabillas na terra,
que engrandece home desde o seo
e frmao segundo a sa bondade.
23Que El vos dea a Sabedora do corazn
e haxa paz entre vs.
24Que sostea o seu favor a Simen
e lle mantea o pacto de Pinhs;
949

A BIBLIA

que non llo retire a el nin s seus descendentes

namentres dure o ceo.
Pobos infames
25Hai das nacins que aborrezo
e unha terceira que nin pobo :
26os habitantes de Seir e Filistea
e o pobo de tolos que mora en Xequem.
Colofn primeiro
27Instruccin prudente e proverbios rimados
de Iexa, fillo de Elazar, fillo de Srah,
difundidos segundo a sa mente os cavilaba
e esparexidos con intelixencia.
28Benia quen neles matine;
quen a eles se aplique farase sabio,
29o que os practique sempre ter xito
pois o temor do Seor a vida.
Apndice primeiro: Himno de Accin de Gracias
51 1Quero louvarte, meu Deus, meu salvador,
e darche as gracias, Deus de meu pai,
celebra-lo teu nome, refuxio da mia vida,
2pois liberche-la mia alma da morte
e preservche-lo meu corpo da cova
librando os meus ps do poder do Xeol,
librndome da zorregada da lingua
e dos labios que propagan mentiras;
puxcheste a meu carn contra os meus adversarios.
3Acorrchesme coa ta grande piedade
salvndome da trampa dos que espreitaban trala rocha
e do poder dos que atentaban contra a mia vida,
e de angustias sen nmero,
4da estreitura das labaradas que me rodeaban,
do incendio dun lume inextinguible,
5do ventre profundo do ocano,
dos labios malintencionados e argalladores de mentiras,
das frechas dunha lingua falsa.
6Xa estaba eu a morrer
e afundido no Xeol,
7volvame arredor sen ningun que me acorrese,
procuraba un apoio e non o haba,
8cando lembrei a piedade do Seor
e as sas bondades permanentes
de quen salva a cantos a El se acollen
rescatndoos de todo mal.
9Lancei o meu berro desde a terra,
950

A BIBLIA

pedn axuda desde as portas do inferno;

10gritei: -"Seor, ti e-lo meu pai,
es ti o meu heroe salvador,
non me deixes no da da angustia,
no tempo da desfeita e da destruccin;
11louvarei de contino o teu nome,
lembrareite na mia pregaria".
Daquela escoitou o Seor a mia voz
e ou a mia splica;
12libroume de todo mal,
salvoume no da da angustia;
por iso doulle gracias e luvoo
bendicindo o nome do Seor.
Salmo de louvanza
ILouvade o Seor porque b
porque a sa bondade non ten fin;
IILouvade o Deus das gabanzas
porque a sa bondade non ten fin;
IIILouvade o protector de Israel
porque a sa bondade non ten fin;
IVLouvade o creador do universo
porque a sa bondade non ten fin;
VLouvade o redentor de Israel
porque a sa bondade non ten fin;
VILouvade o que xunta os dispersos de Israel
porque a sa bondade non ten fin;
VIILouvade o constructor da sa cidade e Santuario
porque a sa bondade non ten fin;
VIIILouvade o que fai remoza-la forza da casa de David
porque a sa bondade non ten fin;
IXLouvade o que elixe sacerdote de entre os fillos de Sadoc
porque a sa bondade non ten fin;
XLouvade o escudo de Abraham
porque a sa bondade non ten fin;
XILouvade a rocha de Isaac
porque a sa bondade non ten fin;
XIILouvade o forte de Xacob
porque a sa bondade non ten fin;
XIIILouvade o que escolleu a Sin
porque a sa bondade non ten fin;
XIVLouvade o rei de reis
porque a sa bondade non ten fin;
XVEl ergueu a nobreza do seu pobo
para louvanza de tdolos seus santos,
dos fillos de Israel, o pobo que lle ntimo.
Aleluia!
Apndice segundo: Poema da Busca da Sabedora
951

A BIBLIA

13Cando eu era novo, antes de me pr a viaxar

devecn por ela e procureina;
14veume arredor
e eu seguireina ata a fin.
15Coma cando cae a flor madurece-los acios,
aledouse nela o meu corazn;
o meu p seguiu fielmente as sas pegadas:
desde a mia mocidade estudiei a Sabedora.
16Tendinlle un pouco o meu odo
e adquirn grande coecemento;
17o seu xugo foi para min glorioso
e doulle gracias a quen me ensinou.
18Resolvn procurala
e non tiven que avergonzarme cando a atopei.
19abA mia alma apegouse a ela
e xa non a deixei de vista.
20abDeime a seguila
e xa non me afastarei dela endexamais
19cdA mia man abriu a sa porta,
contemplei a sa intimidade e atopeina pura.
20cdNo meu nimo desposeina desde o comezo,
e por iso xa non a abandonarei.
21Coma un forno ardan as mias entraas ollala,
por iso conseguina coma posesin prezada.
22Concedeume o Seor o xito cos labios,
coa mia lingua heille da-las gracias.
23Achegdevos onda min, ignorantes,
e instaldevos na mia escola.
24Por canto tempo seguiredes baleiros de tantas cousas
e as vosas almas tan sedentas?
25Abro a boca e exhrtovos:
-"adquiride gratis Sabedora,
26sometede o pescozo seu xugo
e cargue a vosa alma co seu peso;
fica ela preto dos que a procuran
e quen se aplica atpaa".
27Ollade vs mesmos que, sendo eu ben pouco,
pxenme sa beira, e atopeina.
28Escoitade o meu ensino por pequeno que sexa
e con el adquiriredes prata e ouro.
29Aldase o meu nimo nos meus alumnos;
non teredes de que vos avergonzar co meu canto.
30Facede con xustiza as vosas obras
e Deus darvo-lo premio seu tempo.
Bendito sexa o Seor para sempre,
e louvado o seu Nome de xeracin en xeracin.

952

A BIBLIA

Ata aqu, as verbas de Simen, ben Iexa, de sobrenome Ben Srah.

Sabedora de Simen, fillo de Iexa, fillo de Elazar, fillo de Srah.
O Nome do Seor sexa bendito desde agora e para sempre.

953

A BIBLIA

ISAIAS
Ttulo
1 1Visins que Isaas, fillo de Ams, viu acerca de Xud e de Xerusaln, nos das de
Ozas, de Iotam, de Acaz e de Ezequas, reis de Xud.
Proceso de revisin da fidelidade de Xud
2Escoita, ceo! Oe, terra! Ollade, que fala o Seor:
"Engrandecn fillos, si, fxenos grandes, pero eles rebelronse contra min.
3Coece o boi seu novo dono; e o burro, o cortello do seu amo:
Israel non me coece, o meu pobo non ten xuzo".
4Ai, xente pecadenta, pobo cangado de iniquidade,
semente de pervertedores, fillos de corrompidos!
Deixaron o Seor, refugaron o Santo de Israel, volvronlle as costas.
5Anda que sempre se vos estivese castigando, aumentaride-la vosa rebelda.
Toda a cabeza unha enfermidade! Agoniza de todo o corazn!
6Desde a planta do p ata a cabeza non hai nel nada bo:
feridas, mgoas e golpes sanguientos;
nin os espremeron, nin os vendaron, nin os aliviaron con unturas.
7A vosa capital unha desolacin, as vosas cidades, brasas acesas.
As vosas terras devranas diante de vs os estranxeiros.
Que desolacin!, que destruccin a dos estranxeiros!
8Vela queda senlleira a filla de Sin. Vela se esconde entre a via.
Vela dorme no cabazal. Vela a cidade asediada.
9Se o Seor Todopoderoso non quedase connosco, que resto tan pequeno seriamos!
Seriamos coma Sodoma, asemellarimonos a Gomorra.
Rexeitamento do culto concreto e esixencias de Deus
10Acollede as palabras do Seor, xefes de Sodoma.
Prestade atencin lei do noso Deus, pobo de Gomorra.
11"Para que preciso eu os vosos moitos sacrificios? -di o Seor.
Estou farto dos holocaustos dos vosos carneiros,
e do sebo dos vosos cebns:
non me gusta o sangue dos vosos becerros, carneiros e chibos.
12Entrades a contempla-la mia presencia,
pero quen vos pediu que pisde-lo meu sagrado?
13Non sigades traendo ofrendas vas:
o seu fume abominacin para min.
Non luxde-la xuntanza na festa da La Nova e no sbado,
que non soporto a iniquidade e a opresin.
14Aborrezo as vosas Las Novas e as vosas festas;
son na mia presencia unha carga; xa estou cansado de soportala.
15Si, cando alongde-las vosas palmas, tapo os ollos para non vos ver.
Cando, a forza de berros, aumentde-la vosa oracin, non son eu quen vos escoita.
As vosas mans estn cheas de sangue.
16Lavdevos, purificdevos,
apartade dos meus ollos a ruindade dos vosos feitos.
954

A BIBLIA

Deixade de berrar.
17Aprendede a face-lo ben, buscade a xustiza
encamiade avergonzado, facdelle xustiza orfo, defendede a viva.
18Agora vinde ac, e razoemos xuntos -di o Seor:
Anda que os vosos pecados fosen coma o granate, coma a neve branquexarn;
anda que fosen vermellos coma o carmes, coma l se volvern.
19Se vos convertedes e facedes caso, comeredes do mellor da terra.
20Pero se non queredes e resistides, coa espada seredes comidos.
Ollade que fala a boca do Seor.
Xuzo purificador contra a cidade infiel
21Por que se volve prostituta a cidade que foi fiel?
Estaba chea de xuzo, a xustiza habitou nela, mais agora habtana os asasinos.
22As tas moedas de prata volvronse ferruxe, augronse as tas bebidas.
23Os teus xefes volvronse rebeldes. Os teus compaeiros, un fato de ladrns.
Pola calada aman o suborno, mira como corren tralos regalos;
orfo non lle fan xustiza, e o preito da viva non chega onda eles.
24 orculo do Seor Todopoderoso, o Forte de Israel:
Ai, voume vingar dos meus contrarios,
vou castiga-los meus inimigos!
25Vou volve-la mia man contra ti,
purificarei como platino a ta escoura,
e quitareiche toda a ganga impura.
26Volverei os teus xuces coma no principio,
volverei os teus conselleiros coma antes.
Despois de suceder isto, chamarseche cidade da xustiza,
chamarseche cidade fiel".
Redencin de Sin
27Sin ser redimida con xusto xuzo,
con xustiza o Seor farao vir.
28Libertar os transgresores, e os pecadores alegraranse,
pero os que abandonan Seor perecern.
Castigo dos cultos naturalistas
29Avergonzardesvos polas rbores que tanto queriades,
poerdesvos rubios polos xardns que tanto vos gustan.
30Abof que seredes coma o terebinto que lle cae a folla,
e coma xardn que non ten auga.
31Velaqu, o valente vlvese estopa, e a sa soldada hase volver muxica:
ardern os dous xuntos, e non haber quen apague.
Ttulo
2 1Palabras que en visin proftica recibiu Isaas, fillo de Ams, acerca de Xud e
Xerusaln:

955

A BIBLIA

Canto a Sin, morada da lei e da paz para as nacins

2Vede: fin dos das ser creado o monte da Casa do Seor.
Vede: ser levantado por enriba dos montes e mis cs petoutos,
xuntaranse nel tdalas xentes.
3Irn a el pobos numerosos que dirn:
"Vinde, subamos monte do Seor, casa do Deus de Xacob,
para que nos mostre os seus camios, e camiemos polos seus vieiros.
Vede: de Sin sair a Lei, a Palabra do Seor sair de Xerusaln".
4Xulgar os preitos entre as xentes, decidir o que xusto entre os pobos.
Coas espadas forxarn arados; coas lanzas, podadeiras.
Non levantar un pobo contra outro a espada,
nin aprendern de novo a face-la guerra.
5Casa de Xacob, ven; vaiamos
e camiemos luz do Seor!
Himno proftico da do Seor contra toda soberbia humana
6Olla: vou destru-lo teu pobo! Destruirei a Casa de Xacob!
Est cheo de adivios desde oriente ata os filisteos;
e sbranlle fillos de estranxeiros.
7A sa capital est chea de prata e ouro, non teen fin os seus tesouros.
A sa cidade est chea de cabalos, os seus carros non teen fin.
8A sa cidade est chea de dolos,
pstranse diante da feitura das sas mans,
diante do que fixeron os seus dedos.
9Abaixaranse os homes, humillaranse os varns,
pero non os ergas.
10Mtete entre as pedras, escndete entre o po,
lonxe da presencia pavorosa do Seor,
lonxe do esplendor da sa maxestade.
11Os ollos orgullosos abaixaranse, sern dobrados os homes ergueitos,
soamente o Seor ser enxalzado naquel da.
12Velaqu o da do Seor Todopoderoso:
contra todo o alto e levantado,
contra todo o ergueito e admirable.
13Contra tdolos cedros do Lbano altos e levantados,
contra tdolos carballos de Baxn.
14Contra tdalas altas montaas,
contra tdolos petoutos ergueitos.
15Contra toda torre esgrevia,
contra todo muro inaccesible.
16Contra tdolos barcos de Trxix,
contra tdalas naos esperadas.
17O Seor dobrar o orgullo do varn,
humillar a soberbia dos homes.
Enxalzarase o Seor, El s, naquel da;
18El ocupar o lugar de tdolos dolos.
19Entrade nas fendas dos penedos,
nas gretas do xabre e da barreira,
956

A BIBLIA

lonxe da cara do Seor,

lonxe do esplendor da sa maxestade,
cando El se levante para estarrece-la cidade.
20Aquel da os homes botarn fra os dolos de prata,
e os dolos que fixeron co seu ouro,
para adoraren toupeiras e morcegos.
21Entrade nas fendas dos penedos
e nas regaas das pedras,
lonxe da cara terrible do Seor,
lonxe do esplendor da sa maxestade,
cando El se levante para estarrece-la cidade.
22Deixade de tratar entre vs co home
a quen esmagan o nariz:
foi el quen inventou de seu o culto dos altos.
Anarqua en Xerusaln: Xuzo da historia
3 1Si, vela o Seor, Deus dos Exrcitos:
retirar de Xerusaln e de Xud bastn e apoio,
todo apoio de comida e todo apoio de bebida:
2capitn e soldado, xuz e profeta, adivio e senador;
3oficial e dignatario; conselleiro,
experto en bruxeras e coecedor de feitizos.
4Poereilles a rapaces por xefes,
gobernaranos uns menios caprichosos.
5A xente atacar unha outra,
cada un seu vecio;
o mesmo rapaz portarase aleivosamente co ancin venerable,
os runs cos nobres.
6Cada un usar a violencia contra o seu irmn, contra a propia familia:
"Tes un vestido, pois fai ti de xefe:
colle o mando desta runa".
7O da aquel el erguerase para dicir:
"Eu non son albeite nin teo na mia casa pan nin vestido:
non me poades de xefe do pobo".
8Vela: derrbase Xerusaln e cae Xud,
vela os seus ditos e os seus feitos contra o Seor,
rebelndose contra a sa presencia gloriosa.
9A estraeza do semblante testemua contra eles,
mostran coma Sodoma o seu pecado: non o encobren.
Ai deles! Como consuman a sa propia runa!
10Ollade, que feliz o xusto!
Como consome o froito dos seus traballos!
11Ai do malvado! Que desgraciado!
Como actuarn contra el as obras das sas mans!
12 Meu pobo, os que o oprimen son xente caprichosa:
gobrnano mulleres.
Meu pobo, os teus directores fante andar descarriado,
enredan a direccin dos teus vieiros.
13O Seor est de p para preitear,
957

A BIBLIA

est firme para xulga-lo seu pobo.

14O Seor entra en preito cos senadores e prncipes do seu pobo:
"Vs arrasste-la via: tendes nas vosas casas o roubado s pobres.
15Que facedes? Esmagde-lo meu pobo,
e oprimde-lo semblante dos pobres?"
-Orculo do Seor, Deus dos Exrcitos-.
Contra o luxo das mulleres
16O Seor di:
"Xa que se ensoberbecen as fillas de Sin,
e camian co pescozo arrichado e ollos pintados de rubio,
xa que camian a pasios midos, e nos tobelos levan arios",
17o Seor halles de apega-la sarna sa cabeza,
Iav halles descubri-la sa fronte.
18O da aquel o Seor quitarlle-los seus adornos:
arios para os tobelos, diademas e medias las,
19pendentes, pulseiras e veos,
20panos da cabeza, cadeas para os ps e cintos,
caixas de talismns e amuletos,
21aneis e arios para o nariz,
22vestidos de festa, abrigos, estolas e bolsos,
23vestidos de gasa e vestidos de lio, turbantes e toquillas.
24En vez de perfume haber podremia; en vez de cinto, corda;
en vez de penteado de trenzas, calva;
en vez de lenzo fino, un cinguidor de saco.
En vez de fermosura, vergonza.
25Os teus homes caern pola espada; e os teus escolleitos, na guerra.
26As xuntanzas das sas portas lamentaranse e farn loito,
e ela sentarase desolada no chan.
4 1O da aquel, sete mulleres collern un s home.
Diranlle: "Comermo-lo noso pan e vestirmo-lo noso manto,
con tal de que poidamos leva-lo teu apelido:
qutano-la nosa deshonra".
Proteccin do Seor sobre o resto de Xerusaln
2O da aquel o retoo do Seor servir de honra e gloria;
e o froito da terra ser o orgullo e honor dos escapados de Israel.
3Entn o que quede en Sin, e o resto de Xerusaln chamarase santo.
Si, todo el ser inscrito en Xerusaln no libro da vida.
4Cando o Seor limpe a sucidade das fillas de Sin,
e cando lave do medio de Xerusaln o seu sangue,
cun vento de xuzo e cun vento de desolacin.
5Entn o Seor sobre o templo do monte de Sin
e sobre a sa xuntanza crear de da unha nube;
e de noite, fume e labarada esplendente
coma un dosel sobre a Gloria do Santuario.
6Unha tenda que ser sombra para o da contra a seca
958

A BIBLIA

e refuxio e cuberto contra o trebn e maila chuvia.

Cancin via do amigo do esposo
5 1Voulle cantar meu amigo a cancin do meu amor sa via.
Tia o meu amigo unha via nunha das frtiles ladeiras.
2 Cavou, quitoulle as pedras, e plantouna de cepa selecta;
construu no medio dela unha torre e tamn dispuxo un lagar;
esperaba que dese boas uvas, pero s llas deu agraces.
3E agora, habitantes de Xerusaln e homes de Xud,
facede, por favor, de xuces,
entre min e a mia via.
4Que mis lle puiden facer mia via que non llo fixera?
Por que, esperando eu que dese boas uvas, deu tan s agraces?
5Pois agora vouvos dici-lo que lle vou facer mia via:
quitarlle o valado para que sirva de pasteiro,
romperlle a cerca e que se volva un torreiro.
6Convertereina nun ermo, non se podar nin cavar;
o cardo e maila silveira medrarn nela;
s mesmos trebns mandareilles que non chovan sobre ela.
7Si, a via do Seor dos Exrcitos a casa de Israel;
e os homes de Xud, a sa preferida plantacin.
Esperaba deles o cumprimento do dereito, e vela: sangue vertido.
Esperaba deles xustiza, e vela: berros de auxilio.
Serie de maldicins contra os grandes de Xud
8Ai dos que xuntades unha casa e outra casa!
Ai dos que achegades un campo e outro campo de punta a punta,
para vivirdes vs ss no medio do pas!
9Nos meus odos resoa o xuramento do Seor dos Exrcitos:
"As moitas casas volveranse unha runa,
as grandes e boas quedarn sen dono que as habite!
10Si, cinco xugadas de via darn tres olas,
vintecinco ferrados de semente darn dous e medio!".
11Ai dos madrugadores que xa de maancia andan procura do licor,
e dos retrasados ata alta noite, quentes polo vio!
12A lira e a harpa, o pandeiro e maila gaita,
acompaan o vio das sas bebedeiras,
pero nas obras do Seor non se fixan,
non ollan para o que fan as mans do Seor.
13Por isto o meu pobo vai catividade, por falta de siso:
a sa nobreza son homes con fame, a sa plebe est reseca coa sede.
14Si, o Xeol ensancha a sa gorxa e abre sen medida a sa boca,
a nobreza e maila plebe destinadas Xeol baixarn a el,
Xeol baixarn o barullo e a ledicia.
15As dobregarase o home e humillarase cada un,
abaixaranse os ollos dos soberbios,
16mentres o Seor dos Exrcitos se enaltecer co seu xuzo
o Deus Santo demostrar a santidade na sa sentencia.
959

A BIBLIA

17Aqu pastarn os aos coma na seara

e nas runas comern as ovellas cebadas.
18Ai dos que terman da iniquidade con trelas de ovella,
e do pecado con trelas de xuvenca!
19Eles din: "Que se apure: faga logo a sa obra, para que a vexamos;
que chegue: vea o plan do Santo de Israel para que o coezamos".
20Ai dos que lle chaman mal ben; e ben, mal;
dos que consideran as tebras luz; e a luz, tebra;
dos que consideran o amargo doce; e o doce, amargo!
21Ai dos que s seus propios ollos son sabios;
e desde o seu punto de vista, intelixentes!
22Ai dos valentes para beber vio,
e dos resistentes en mesturar licores,
23dos que declaran culpable inocente por un regalo
e apartan do inocente a sentencia favorable!
24 Como as linguas de lume devoran o restrollo
e a chama destre a pallugada,
as a sa raz volverase podre,
e os seus retoos voarn coma o coao,
pois rexeitaron a instruccin do Seor dos Exrcitos
e desprezaron a palabra do Santo de Israel.
25Por isto arde a ira do Seor contra o seu pobo
e estende a sa man para bater nel.
Tremen os montes, e os seus cadveres son carniza no medio das ras.
Pero con todo isto non acouga a sa ira
e a sa man segue anda estendida.
Chamada proftica s asirios
26Desde lonxe rguelle unha bandeira a unha nacin
e asuballe desde unha esquina do mundo.
Vela chega prsa e lixeira.
27Nese pobo non hai ningun canso nin esmorecido,
ningun adormece nin sonea.
Os cintos non se retiran de ningunha das cinturas dese pobo,
nin se deslean os amalls das sas sandalias.
Eilos coas sas frechas aguzadas e cos seus arcos tensos!
28As ferraduras dos seus cabalos son duras coma seixos,
e as ferraxes das sas rodas semellan unha treboada.
29Ruxidos hai nel coma de lens, ruxidos como de leoncios.
Logo roxe e apreixa a presa, pona ben segura e non hai quen a salve.
30Aquel da o seu salvador ruxir contra el,
sair de debaixo da terra coma o brudo do mar.
Ser angustiosa a escuridade: escurecerase a luz coas nubes do inferno.
LIBRO DO ENMANUEL (6-12)
Relato de teofana vocacional

960

A BIBLIA

6 1O ano da morte do rei Ozas, vin o Seor sentado nun trono alto e levantado. A orla do
seu manto encha o santuario.
2De p na sa presencia estaban dous serafns; cada un tia seis s: con das tapaban a
cara; coas outras das, os ps; e coas outras das voaban.
3Exclamaban un cara outro: "Santo, Santo, Santo, o Seor dos Exrcitos: a terra toda
est chea da sa gloria!".
4Estremecan os marcos das portas da entrada co seu clamor, e o santuario estaba cheo de
fume.
5Eu dixen: "Ai de min! Estou perdido!
Pois sendo un home de labios lixados,
e que vive entre un pobo de labios lixados,
vin cos meus ollos o mesmo Rei, o Seor dos Exrcitos".
6Entn un dos serafns voou onda min;
tia na sa man unha brasa que collera de enriba do altar cunhas tenaces,
7e achegouna mia boca, dicndome:
"Olla: isto tocou os teus labios,
a ta culpa desapareceu, o teu pecado est perdoado".
8Entn escoitei a voz do Seor que dica:
"A quen mandarei? Quen ir da nosa parte?".
Entn dxenlle: "Aqu estou, mndame a min".
9Respondeume: "Vai e dille a ese pobo:
Escoitade atentamente, que non entenderedes.
Ollade con todo o xeito, que non comprenderedes.
10Entulla o corazn deste pobo,
endurcelle os odos, cgalle coa luz os ollos;
que non vexa cos seus ollos, nin escoite cos seus odos,
que o seu corazn non comprenda e non se arrepinta e o cure".
11Entn eu pregunteille: "Ata que da, Seor?".
Respondeume: "Ata que se volvan desoladas as cidades
por falta de habitantes e as casas por falta de homes,
e a terra se arrune e quede despoboada.
12Desterrar o Seor home e os ermos aumentarn no medio do pas.
13E se anda queda nel a dcima parte, volver a ser lea para o lume.
O mesmo que corta-la ancieira e o carballo se lles deixa o coto,
as o coto do pobo ser semente santa.
Para Acaz: mensaxe de esperanza e denuncia da incredulidade
7 1No tempo do rei de Xud, Acaz, fillo de Iotn, fillo de Ozas, subiron a Xerusaln
Resn, rei de Siria e Pcah, fillo de Remalas, rei de Israel, atacrona, pero non foron
capaces de a conquistar.
2Daquela chegou a noticia descendencia de David nestes termos:
"Os sirios estn acampados en Efram"; estremeceuse o seu corazn e mailo corazn do
seu pobo, o mesmo que se estremecen as rbores do souto en presencia do vento.
3Entn dxolle o Seor a Isaas: "Sade encontro de Acaz, ti e mailo fillo que se chama
Un-Resto-Volver, cruce da canle do Estanque de Arriba co camio que vai campo
do tundidor. 4Haslle dicir:
Atento: ten moita calma, non teas medo e que o teu corazn non se afrouxe por eses dos
dous tizns que fumegan: a rabia de Resn de Aram e do fillo de Remalas. 5Porque
Aram aconselloulles calamidades contra ti a Efram e fillo de Remalas, dicndolles:
961

A BIBLIA

6Subamos contra Xud e infundmoslle pavor; abramos brecha contra ela e constituamos
rei nela fillo de Tabel".
7As fala o Seor Iav: "Isto non se cumprir nin suceder,
8pois Damasco a capital de Aram, e a cabeza de Damasco Resn
( cabo de sesenta e cinco anos Efram deixar de ser un pobo);
9a capital de Efram Samara, e a cabeza de Samara o fillo de Remalas.
Vs non credes. Pois non subsistiredes!"
Para Acaz: o Emmanuel, final de esperanza
10O Seor volveulle falar a Acaz nestes termos:
11"Pide para ti un sinal de parte do Seor, o teu Deus, nas profundidades do Xeol ou
arriba nas alturas".
12Respondeu Acaz:
"Non o pido, pois non quero poer a proba Seor".
13Entn dixo Isaas:
"Escoitade vs, casa de David: Non vos pouco domina-los homes, que anda queredes
domina-lo meu Deus? 14Por isto, o meu Seor daravos El mesmo un sinal: Vela a
doncela: est en cinta e d a luz un fillo, que lle pon de nome Deus-connosco;
15comer nata e mel, xa que saber rexeita-lo mal e escolle-lo ben. 16Anda antes de que
o menio saiba rexeita-lo mal e escolle-lo ben, sern abandonados os pases dos dous reis
ante os que ti tremes.
17O Seor far vir sobre ti, sobre o teu pobo e sobre a casa do teu pai, das que non
vieron desde que se apartou Efram de Xud.
Anuncio dunha invasin asiria
Coa axuda do rei de Asiria, 18suceder o da aquel,
que o Seor lles asubiar s moscas que estn al nas canles do Nilo en Exipto
e s abellas que hai no pas de Asiria;
19virn todas e apousarn nos regueiros das quebradas e nas fendas das penas, nas
silveiras todas e nos abeberadoiros.
20O da aquel afeitar o meu Seor, con navalla de aluguer de aln do ufrates, rei de
Asiria:
a cabeza e os pelos das pernas, e tamn a barba.
21Suceder o da aquel, que cada un poder manter
unha xuvenca de gado grande e un par de reses do rabao.
22Producirase tanto leite que se comer nata.
Si, quen fique no pas comer nata e mel.
23Suceder o da aquel, que calquera viedo,
con mil cepas por valor de mil moedas de prata,
volverase unha silveira e un toxal.
24Entrarase dentro del con frechas e con arco:
todo o pas ser unha silveira e un toxal.
25Tampouco se entrar nos soutos rozados coa sacha,
por medo s silveiras e s toxos;
todo quedar a monte: para meter bois e ser pisados das cabras".
Nacemento e nome simblico dun fillo do profeta

962

A BIBLIA

8 1O Seor dxome:
"Colle unha tboa grande e escribe nela con buril ordinario: Pronto Botn - Rpido
Saqueo".
2Eu colln como testemuas a homes de creto: a Uras, o sacerdote, e a Zacaras, fillo de
Ieberequas. 3Logo achegueime profetisa: ela quedou en cinta e deu a luz un fillo.
Entn o Seor dxome:
"Chmalle de nome Pronto Botn - Rpido Saqueo, 4pois antes de que o menio saiba
pronunciar meu pai e mia nai, levar presencia do rei de Asiria as riquezas de
Damasco e o botn de Samara".
Mis orculos acerca do Emmanuel
5Continuou o Seor falndome de novo nestes termos:
6"Porque este pobo rexeitou as augas de Xilah que camian mansamente,
e porque ten a sa alegra con Resn e co fillo de Remalas",
7vela que o meu Seor far subir contra eles,
as augas furiosas e crecidas do ro ufrates,
(o rei de Asiria e o todo o seu esplendor).
Rebordar e arrasar toda a sa ribeira.
8Inundar Xud, rebordar, invadir e chegar ata o pescozo.
A estensin dos seus regatos encher toda a ta terra, Emmanuel.
9Asocidevos, pobos; ides ser confundidos;
facede por escoitalo, tdolos confns da terra:
Cingudevo-las armas, que seredes confundidos.
10Trazade un plan, e ser esnaquizado;
falade o asunto, e non se manter;
pois connosco-est-Deus.
O Seor o verdadeiro conspirador e pedra onde o pobo tropeza
11As dixo o Seor, cando me colleu da man e me apartou do vieiro deste pobo:
12"Non chamedes conspiracin a todo o que este pobo chama conspiracin;
non temde-lo que el teme, nin lle teades medo".
13O Seor dos Exrcitos, El o Conspirador,
El ser a causa do voso temor e do voso medo:
14converterase, para as das casas de Israel, no Conspirador,
na pedra de tropezo, na pedra que fai caer,
en lazo e trampa para os habitantes de Xerusaln.
15Si, moitos deles tropezarn nelas, tropezarn moitos, caern e esnaquizaranse,
quedarn atrapados e presos.
A palabra proftica, testemuo perpetuo
16Envolvo o rolo da exhortacin xunto cos meus discpulos, selo o ensino.
17Despois espero no Seor, que esconde da casa de Xacob a sa cara. Agardo por El.
18Vela: eu e mailos fillos que o Seor me deu servimos de sinais e presaxios en Israel,
de parte do Seor dos Exrcitos, que reside no monte Sin. 19E cando vos digan:
"Consultade os nigromantes e os adivios que rosman e murmuran: Non pode un pobo
consulta-los seus deuses e os mortos en favor dos vivos?". 20Vela a exhortacin! Vela
o ensino! Esta a palabra coa que se lles ha de responder, e que non ten forza mxica.
963

A BIBLIA

21Un atravesa o pas deprimido e famento;

cando lle d fame, desesprase.
Empeza a maldici-lo seu rei e o seu Deus;
volve a cara para o alto, 22e olla para a terra:
todo, angustia e escuridade, negrura, opresin,
e profunda escuridade espallada por todo.
23Pero non hai escuridade para o que foi afirmado.
Significado do nacemento do Emmanuel: alba de luz e paz
As como nun primeiro momento humillou o pas de Zebuln e o pas de Naftal,
as no derradeiro glorificar o camio do mar, a rexin do Xordn, a bisbarra dos xents.
9 1O pobo que camiaba na escuridade, viu unha grande luz.
Unha luz brillou sobre os que habitaban no pas das sombras da Morte.
2Multiplicche-lo xbilo, fixeches grande a ledicia.
Alegrronse coa ta presencia, como coa alegra da seitura,
o mesmo que saltarn de xbilo repartiren o botn.
3Vela o xugo da sa carga e o varal do seu ombreiro
-o bastn de quen o oprime-: rompchelos coma o da de Madin.
4Pois toda bota que tropeza con rudo, e todo manto cuberto de sangue
sern para a queima, sern pasto de incendio.
5Pois vela que nos naceu un menio, dusenos un fillo:
a soberana estar sobre o seu ombreiro,
e ser invocado con estes seus nomes:
Marabilla de conselleiro, Heroe divino,
Pai eterno, Soberano da Paz.
6Oh, que grande a sa Soberana!
A paz non ter fin no trono de David e no seu reino,
para afincalo e para afirmalo, co dereito e coa xustiza,
desde agora e para sempre.
O celo do Seor dos Exrcitos far isto.
Sentencia divina contra Israel
7Unha palabra mandou o Seor contra Xacob, e caeu en Israel.
8Cocea todo o pobo, Efram e os habitantes de Samara,
que dican con orgullo e na soberbia das sas intencins:
9"Se caeron os ladrillos, construiremos con pedra labrada;
se foron cortados os sicmoros, cambiarmolos por cedros".
10Si, o Seor protexeu seu inimigo Resn,
azurrou s seus adversarios,
11a Aram por diante e s filisteos por detrs,
que devoran a Israel a boca chea.
Por todo isto non se muda a sa ira
e a sa man est anda estendida.
12Pois o pobo tampouco non se converteu a quen o castigou,
nin busca Seor dos Exrcitos.
13Por isto o Seor cortoulle a Israel a cabeza e mailo rabo,
a palmeira e o xunco no mesmo da.
14O ancin e o dignatario son a cabeza,
964

A BIBLIA

o profeta que d a coecer imposturas o rabo.

15Os conductores deste pobo foron os que o descarriaron,
e os conducidos foron os destrudos.
16Por isto o meu Seor non ser clemente coa xuventude do pobo,
nin ter compaixn dos seus orfos e das sas vivas,
pois todos eles son malvados e runs,
e tdalas bocas falan parvadas.
Por todo isto non se muda a sa ira
e a sa man est anda estendida.
17A ruindade arde coma o lume
que devora silveiras e espios,
prendeu lume na espesura do bosque,
e lanzou en remuo unha grande fumareda.
18Co paso do Seor dos Exrcitos queda abrasado o pas,
e o pobo pasto do lume,
ningun ten compaixn de seu irmn.
19Un recolle froitos pola dereita, e queda con fame;
come pola esquerda, e non se farta;
cadaqun ten que come-la carne do seu brazo.
20Menaxs come a Efram; Efram, a Menaxs; os dous xuntos a Xud.
Por todo isto non se muda a sa ira,
e a sa man est anda estendida.
Stimo Ai contra os xuces inxustos (cf 5, 8-25)
10 1Ai dos que impoen prescricins de iniquidade,
e dos que escribiren, escriben para desgracia
2privando s pobres do xuzo,
roubndolle-la xusta sentencia s oprimidos do meu pobo,
convertendo as vivas na sa presa e saqueando os orfos.
3Que faredes no da das contas,
e no da devastacin que xa vn desde lonxe?
Xunto a quen correredes a pedir socorro?
Onde deixarde-las vosas riquezas?
4Non! Teredes que axeonllarvos entre os prisioneiros
e caeredes entre os asasinados.
Con todo isto non se muda a sa ira,
e a sa man est anda estendida.
Ai contra Asiria pola sa soberbia
5Ai!, Asiria, bastn da mia ira,
e vara na man do meu furor.
6Vouna mandar contra o pobo impo,
e voulle dar ordes contra o pobo da mia indignacin,
para saquealo e para roubalo,
para convertelo nun pisadoiro, coma a lama dos camios.
7Si, Asiria non imaxinaba a cousa as, o seu corazn non o planeaba deste xeito,
pois no seu corazn estaba desolar, e arrasar non poucos pobos.
8As pensaba: "Non son reis cada un dos meus prncipes?
965

A BIBLIA

9Non Kaln coma Krkemix? Non Hamat coma Arpad?

Non Samara coma Damasco?
10O mesmo que a mia man atopou os reinos dos dolos
(e iso que os seus dolos son mis cs de Xerusaln e Samara),
11non puiden facerlles a Samara e s seus dolos
o mesmo que lles hei facer a Xerusaln e s seus dolos?"
12Si, cando o meu Seor remate a sa obra no monte Sin e en Xerusaln,
examinar os soberbios plans do rei de Asiria
e o altaneiro orgullo dos seus ollos,
13pois (Asiria) pensaba as:
"Fxeno coa forza da mia man e coa mia habilidade: que lista fun!
Apartei as fronteiras das nacins, saqueei os seus almacns,
como un heroe afundn os seus habitantes.
14A mia man deu, coma cun nio, coas riquezas das nacins;
como quen colle ovos abandonados, eu recolln tdolos pases,
e non houbo quen batese as s, nin quen abrise o pico e piase".
15Enorgullcese a machada ante quen corta con ela?
Engrandcese a serra ante quen a move?
Levanta a vara a quen a ergue a ela?
Ergue o pau a aquel que non pau?
16Por isto o Seor Iav dos Exrcitos
mandar enfraquecemento s que El engordou.
E debaixo da sa opulencia acender unha fornalleira,
si, unha fornalleira de incendio.
17Resultar que a Luz de Israel se converter en incendio,
e o seu Santo en chama, que queimar e devorar espios e silvas no mesmo da,
18que consumir totalmente o esplendor do seu bosque e do seu verxel.
Si, ser coma o decaemento dun enfermo.
19O resto das rbores do bosque ser tan pequeno
que un menio as poder cortar.
O resto de Israel volver Seor
20Suceder no da aquel que o resto de Israel
e o que queda da casa de Xacob,
non volver afiuzar no pobo que o castigaba,
senn que afiuzar con firmeza no Seor, o Santo de Israel.
21Un resto, o que queda de Xacob, volver Deus Forte.
22Anda que o teu pobo, Israel, fose coma a area do mar,
soamente un resto volver a El.
A destruccin est decidida, rebordante de xustiza.
23Si, a destruccin xa se decidiu.
O meu Seor, o Deus dos Exrcitos, vaina facer en todo o pas.
Xud, non lle teas medo a Asiria
24Por isto as fala o meu Seor, Deus dos Exrcitos:
"Non lle teas medo a Asiria, meu pobo, que habitas en Sin,
que cunha vara en ti bate e contra ti levanta o seu pau no camio de Exipto,
25porque un pouco, un pouquio mis, e acabarase o meu noxo,
966

A BIBLIA

a mia ira pronto vai desaparecer totalmente".

26Pero anda mostrar o Seor dos Exrcitos o seu ltigo espido contra el,
como cando a derrota de Madin no penedo de Horeb
levantar o seu bastn contra o mar no camio de Exipto.
27Suceder no da aquel que retirar a sa carga do teu ombreiro,
e o seu xugo de enriba da ta cerviz:
romper o xugo pola presencia do seu Nome.
Sentencia divina contra a invasin sirio-efraimita
28Est chegando a Aiat, pasa por Migrn,
e Micmax pasa revista s sas armas;
29cruzade polo desfiladeiro, Gueb sexa o voso cuartel de noite.
Xa treme Ramah, xa foxe Guib, a de Xal.
30Entoa os teus cantos de xbilo, filla de Galim,
escoita, Laixah. Responde, Anatot.
31Xa escapou Madmenah, os habitantes de Guebim xa estn a seguro.
32Hoxe mesmo paran en Nob, move a sa man cara monte da filla de Sin,
cara outeiro de Xerusaln.
33Vela o Seor Deus dos Exrcitos: vai corta-las ponlas con furor;
as ponlas do curuto xa estn partidas; as mis altas caen;
34a espesura do bosque vai ser sacudida co ferro, e o Lbano co seu esplendor caer.
Orculo do Emmanuel
11 1Sair un retoo do p da rbore de Ixa
e un gromo brotar da sa raz.
2Descansar sobre el o Esprito do Seor,
esprito de sabedora e discernimento,
esprito de consello e fortaleza,
esprito de ciencia e temor do Seor.
3Sentir a sa compracencia no temor do Seor.
Non xulgar conforme a aparencia dos seus ollos,
nin sentenciar conforme as faladuras dos seus odos.
4Xulgar pobre conforme a xustiza,
e sentenciar con rectitude s oprimidos da nacin.
Castigar violento coa vara da sa boca,
e co esprito dos seus labios matar malvado.
5Ser a xustiza o cinguidor da sa cintura
e a fidelidade o cinguidor do seu lombo.
6O lobo habitar co carneiro
e o leopardo deitarase co cabrito;
o becerro e o leoncio pacern xuntos:
un menio pequeno sacaraos pasto.
7A vaca e a osa pacern xuntas, xuntas deitaranse as sas cras;
o len, o mesmo c boi, comer palla.
8Un menio de leite xogar no tobo da cobra,
e un neno destetado coller a vbora coa sa man.
9Ningn ser malvado nin far o mal en todo o meu monte santo:
o pas estar cheo de coecemento do Seor,
967

A BIBLIA

o mesmo que as augas enchen o mar.

Volta dos desterrados de Israel e Xud trala bandeira mesinica
10Suceder o da aquel que a raiz de Ixa estar ergueita de bandeira das nacins,os
pobos procurarana, e a gloria ser o seu lugar de descanso.
11Suceder o da aquel que volver o meu Seor a levanta-la sa man,
para redimi-lo resto do seu pobo, os poucos que quedaron de Asiria
(e de Exipto e de Patrs, de Cux e de Elam,
de Xinar, de Hamat e das illas do mar).
12Levantar a bandeira entre os pobos, xuntar os dispersados de Israel,
recoller os esparexidos de Xud das catro bandas do mundo.
13Cesar a envexa de Efram, e Xud deixar de oprimir;
Efram xa non ter celos de Xud, e Xud xa non oprimir a Efram.
14Corrern cara mar ombreiro con ombreiro contra os filisteos;
xuntos saquearn s pobos do nacente: Edom e Moab sern presa da sa man,
e os fillos de Amn estarn sometidos sa obediencia.
15O Seor deixar seco o golfo do mar de Exipto,
e mover a sa man contra o ufrates;
co ardor do seu alento romperao en sete brazos,
e far que se poida pasar con sandalias.
16Haber unha calzada para o resto do seu pobo, para os que quedaron en Asiria,
o mesmo que a houbo para Israel, o da que subiu do pas de Exipto.
Salmo proftico de accin de gracias pola salvacin
12 1O da aquel dirs:
"Douche as gracias, Seor. Estabas anoxado comigo,
pero calmouse a ta ira, e consolchesme.
2Vela, Deus a mia salvacin, terei confianza, e non medo.
El a mia forza, por isto louvareino.
Si, o Seor a mia salvacin".
3Sacaredes auga con gozo das fontes de salvacin.
4O da aquel diredes: "Ddelle gracias Seor, invocade o seu nome.
Dade a coecer entre os pobos os seus feitos,
facdelle a lembranza de que grande o seu Nome.
5Cantdelle Seor. De verdade fixo cousas magnficas,
que sern coecidas en toda a terra.
6Clamade con gozo e ledicia, habitantes de Sin:
Que grande no medio de ti o Santo de Israel".
ORACULOS DE XUIZO DE CASTIGO CONTRA AS NACIONS
Contra Babilonia
13 1Orculo que contra Babilonia recibiu en visin Isaas, fillo de Ams.
2No alto dunha montaa pelada, levantade a bandeira, berrdelles ben alto,
movede os brazos para que entren polo portn dos nobres.
3Mandillelo eu s meus consagrados,
968

A BIBLIA

a berros convoquei s meus valentes ante min, s que gozan coa mia grandeza.
4Rudo de axitacin nas montaas, coma un exrcito numeroso.
Rudo de tumulto dos reinos, dos pobos reunidos.
O Seor dos Exrcitos pasa revista exrcito de combate.
5Veen de terras afastadas, do cabo do ceo,
o Seor e os instrumentos da sa ira,
veen para arrasar toda a cidade.
6Gritade triunfantes: "Est preto o da do Seor!
Xa chega a devastacin do Deus Devastador!".
7Por isto tdalas mans se tornarn febles e todo proxecto humano vir abaixo.
8Todos quedarn estarrecidos. Angustias e dores posenos,
como as dores da muller que se retorce no parto!
Cada un horrorzase do seu compaeiro: as caras de ambos volveranse coma o lume.
9Vela chega cruel o da do Seor,
vela o arrebato e o incendio da sa ira,para converte-la cidade nunha desolacin,
e para borrar dela o seu pecado.
10As estrelas do ceo e as constelacins non emitirn a sa luz.
O sol unha vez que saia escurecerase, e a la non brillar coa sa luz.
11Castigarei o orbe pola sa maldade e os malvados pola sa iniquidade.
Derrubarei a soberbia dos insolentes, e humillarei o orgullo dos que provocan medo.
12Os homes sern mis escasos c ouro fino,
a humanidade mis c ouro de Ofir.
13Por isto o ceo tremer e a terra moverase do seu sitio,
polo arrebato do Seor dos Exrcitos, polo incendio da sa ira.
14O mesmo que a gacela espantada e o rabao que non ten quen o xunte,
as cada un se encamiar seu pobo, e fuxir cara seu pas.
15Todo o que encontren ser atravesado,
todo o que atrapen caer pola espada;
16os seus menios sern estrelados ante os propios ollos,
as sas casas sern saqueadas, e as sas mulleres, violadas.
17Vela: vou excitar contra eles os medos,
que nin estiman a prata nin se compracen no ouro.
18Os arcos dos mozos sern esnaquizados,
pois non tern compaixn do froito do ventre,
nin os seus ollos tern piedade dos fillos.
19Si, Babilonia, a perla dos reinos, ser adorno do orgullo dos caldeos.
Si, ser coma a destruccin total de Sodoma e de Gomorra.
20Non ser habitada con esplendor, nin repoboada por xeracins e xeracins;
ningn nmada plantar al a sa tenda,
nin os pastores deixarn descansa-los seus rabaos.
21Al descansarn os gatos monteses e as sas casas encheranse de mouchos;
habitarn al os polios da avestruz,
e darn brincos os stiros;
22desde os pazos ouvearn os cans salvaxes, e os chacais desde os pazos de luxo.
Si, a sa hora est prxima a chegar, os seus das non se retrasarn.
Orculo acerca da volta do desterro
14 1Certo, o Seor ter compaixn de Xacob, volver escoller Xerusaln
e faraos descansar na sa terra.
969

A BIBLIA

Estranxeiros xuntaranse con eles, e asociaranse coa casa de Xacob.

2Eles collern pobos e levaranos seu lugar;
e a casa de Israel recibiraos en herdanza coma servos e servas na terra do Seor,
e os que a fixeron cativa sern os seus cativos: eles dominarn os seus opresores.
3E cando o Seor te faga descansar da ta afliccin e do teu tormento
e da cruel escravitude coa que fuches escravizado,
4entoars este canto contra o rei de Babilonia:
Reflexin acerca da morte dun tirano
"Como acabou o opresor, como acabou o tirano!
5O Seor rompeu a vara dos malvados, o pau dos dominadores,
6que nos pobos con furor mallaba sen parar,
oprima con carraxe as nacins, perseguaas sen sosego.
7Xa descansa e est tranquilo todo o mundo:
Exaltade con cantos de alegra!
8Os cipreses gritan de gozo por ti, e tamn os cedros do Lbano:
Desde que ti caches xa non sobe onda ns o leador.
9Debaixo treme o Xeol por causa ta, proclamando a ta chegada:
esperta s defuntos, a tdolos xefes do outro mundo.
Fai levantarse dos seus tronos a tdolos reis dos pobos.
10Todos eles tomarn a palabra e diranche:
Tamn a ti che tocou a nosa febleza e te volviches semellante a ns.
11O Xeol fixo abaixa-la ta soberbia, deu morte s tas loucuras.
Debaixo de ti hai un leito de bechos, e a ta manta son vermes.
12Como caches do ceo, la en crecente, filla da alba!;
fuches abatido abismo, vencedor dos pobos!
13Si, ti dicas no teu corazn: subirei ceo,
mis alto cs divinas estrelas levantarei o meu trono.
Morarei na montaa da Asemblea divina no extremo norte,
14subirei mis alto das nubes, asemellareime Altsimo.
15Como baixas Xeol, fondo do Abismo!
16Os que ollen para ti, fixaranse atentamente, discorrendo:
Este aquel que fixo estremece-la terra, abanea-los reinos,
17o que converteu o orbe nun deserto e arrasou as sas cidades,
o que non lles abra o crcere s prisioneiros?
18Tdolos reis dos pobos, todos descansan con gloria, cada un na sa tumba,
19pero ti fuches botado lonxe da ta, coma un vstago abominable,
-cuberto de mortos atravesados a espada,
botado s pedras do Abismo-, coma cadver tripado.
20Non te xuntars con reis na sepultura,
xa que destruche-lo teu pas e acoitelche-lo teu pobo.
A raza dos malvados non se nomear xamais.
21Preparade para os seus fillos a degolacin pola iniquidade de seus pais,
non sexa que se levanten e tomen posesin da terra enchndoa de cidades.
22Levantareime contra eles -as fala o Seor dos Exrcitose farei desaparecer de Babilonia o seu nome e o seu resto,
a sa descendencia e a sa raza -as fala o Seor dos Exrcitos-.
970

A BIBLIA

23Convertereina en herdanza de ourizos cachos, en lameiro,

e varrereina con vasoira de destruccin" -as fala o Seor dos Exrcitos-.
Orculo contra Asiria
24O Seor dos Exrcitos xurou nestes termos:
"Tal como o planeei, as suceder;
tal como o decidn, as se far:
25esnaquizarei a Asiria no meu pas, esmagareino sobre a mia montaa;
retirarase o seu xugo de sobre eles; o fardo, do seu ombreiro".
26Este o proxecto decidido sobre toda a terra,
esta a man estendida sobre tdolos pobos.
27Si, o Seor dos Exrcitos teno decidido: quen o far fracasar?
A sa man est estendida: quen a far volver atrs?
Aviso dirixido Filistea
28O ano da morte do rei Acaz tivo lugar este orculo:
29"Non te alegres, Filistea toda, de que xa rompeu a vara que te mallaba,
porque da raz da serpente sair unha vbora,
e o seu froito ser un dragn voador.
30Pero os pequenos pacern onda min, e os pobres descansarn tranquilos,
pois de fame farei morre-la ta raz, matarei o que quede de ti".
31Xeme, porta! Clama, cidade! Treme ti, Filistea toda!
que veu do norte unha fumareda e ningun deserta dos seus escuadrns.
32Que se lles responder s mensaxeiros do pobo?
-Que o Seor fundou Sin
e nela poden refuxiarse os oprimidos do seu pobo.
Lamentacin de Moab polo seu desastre, e novo castigo divino
15 1Orculo de castigo sobre Moab.
Si, de noite foi saqueada; Ar-Moab foi destruda.
De noite foi saqueada; Quir-Moab foi destruda.
2Subiu templo, a Dibn; s santuarios dos outeiros para chorar,
no alto do Neb e de Medeb Moab xeme,
con tdalas cabezas rapadas e tdalas barbas afeitadas.
3Polas sas ras van vestidos de saco; sobre as sas terrazas
e nas sas prazas todo Moab xeme, desfacndose en bgoas.
4Hexbn e Elaleh gritan, os seus berros ense ata en Iahas,
por isto se lle estremece o lombo a Moab, acora sen alento.
5O meu corazn clama auxilio para Moab:
os seus fuxidos chegan ata Soar, a terceira becerra.
Si, soben a costa de Luhit chorando, camio de Horonaim lanzan berros esgazantes.
6Si, as augas de Nimrim vlvense un sequedal,
est seca a herba, murchan as plantas, xa non hai verdor.
7Por isto todo o que fixeron: as sas propiedades
lvanas outro lado do regato dos Salgueiros.
8Si, o clamor fai un crculo polas fronteiras de Moab:
ata Eglaim chega o seu xemido, a sa queixa est en Beer-Elim.
971

A BIBLIA

9As augas do Dimn estn cheas de sangue.

Pois anda mis lle engadirei Dimn:
Un len contra os fuxidos de Moab, e contra o que queda do pas!
Os fuxitivos moabitas participarn no reino mesinico en Xud
16 1Mandade carneiros dos seores do pas,
desde o Penedo do Deserto, monte da filla de Sin.
2Pois o mesmo cs paxaros espantados ou unha niada escorrentada,
sern as fillas de Moab nos peares do Arnn.
3Presenta ti un plan, toma unha decisin.
Converte a ta sombra en noite luz do medioda,
esconde fuxido, escapado non o descubras.
4Que vivan contigo coma estranxeiros os fuxitivos de Moab.
Sers ti a sa proteccin ante o asolador.
Cando se acabe a opresin, desapareza o asolamento,
e o pisoteador desapareza completamente do pas,
5establecerase un trono de amor e reinar con fidelidade na tenda de David
un que xulgue con xusto xuzo e que sexa perito na xustiza.
Desastre poltico e agrcola
6Omos falar da soberbia de Moab, da sa soberbia que vn de antigo,
da sa altanera, do seu orgullo e do seu furor,
das sas faladuras que non son verdade.
7Por isto xeme Moab, todo Moab xeme,
polas doces uvas de Quir Hars quixanse os aflixidos.
8Os campos de Hexbn estn murchos e o mesmo as vias de Sibmah:
nas sas cepas selectas mallaron os seores das nacins.
Chegaban ata Iazer, perdanse no deserto,
as sas vides estendanse, cruzaban o mar.
9Por isto vou chorar, mesmo tempo ca Iazer, polas vias de Sibmah.
Vouvos regar coas mias bgoas, Hexbn e Elaleh,
porque as cntigas desapareceron da ta seitura e da ta colleita.
10Desaparecen dos campos a alegra e o xbilo
e nas vias non se brinca de ledicia, non se danza co gozo.
As uvas nas tinallas xa non as pisa o pisador,
vin desaparece-la cancin da vendima.
11Por isto as mias entraas tremen por Moab, coma unha harpa,
e o meu interior treme por Quir Hars.
12Verase que se esforza Moab por subir outeiro,
intenta ir seu santuario rezar, pero non pode.
13Esta a palabra que o Seor lle falou desde antigo a Moab, 14pero agora o Seor di
as: "Dentro de tres anos, da a da coma anos de mercenario, a gloria de Moab xunto con
toda a sa xente volverase desprezable, e o seu resto ser pequenio de todo e sen poder".
Contra a liga sirio-efraimita
17 1Orculo contra Damasco.

972

A BIBLIA

a) Reinos de Damasco e Efram

Vela Damasco: deixa de ser cidade, ser unha runa derrubada.
2As sas cidades van ser abandonadas,
unha vez arrasadas, van ser para os rabaos,
que se tumbarn nelas,
sen que ningun os espante.
3Acabarnselle a Efram as fortalezas,
e a Damasco, o reino,
e o resto de Aram ser semellante
gloria dos fillos de Israel.
- o Seor dos Exrcitos quen fala-.
b) Reino de Israel
4Suceder no da aquel que a gloria de Xacob ser humillada,
o orgullo dos seus praceres quedar humillado.
5Suceder como cando o segador vai apreixando o trigo que est de p,
e logo o seu brazo sega as espigas.
Suceder como cando un recolle as espigas na veiga dos Refam,
6e soamente queda nela un resto,
o mesmo que cando se varea a oliveira,
e quedan das ou tres olivas na puntia,
catro ou cinco nas ponlas que dan froito.
- o Seor, Deus de Israel quen fala-.
7No da aquel ollar o home para o seu Creador,
os seus ollos mirarn para o Santo de Israel;
8non ollarn para os altares, obra das sas mans,
nin mirarn para o que os seus dedos fixeron:
smbolos de Axerah e estelas dedicadas a Baal.
9No da aquel as sas cidades de refuxio
sern coma o abandono da bouza do bosque,
que queda abandonada polos fillos de Israel e vlvese unha desolacin.
10Ti esqueccheste do Deus da ta salvacin,
do Penedo do teu refuxio non te lembraches,
por iso plantaches plantas de delicias e enxertaches pugas estranxeiras.
11De da medra o teu planto, e pola ma agroma o teu enxerto,
pero no intre de recolle-la colleita, desaparece. Que dor incurable!
12Ai! Rudo de pobos numerosos; ser coma o rudo dos mares.
Retumbar de nacins, coma o retumbar de augas poderosas.
13Si, nacins que retumbarn como o retumbar de moitas augas.
O inimigo amezao co rudo, e foxe para lonxe,
perseguido como a mua das montaas ante a presencia do vento,
o mesmo c poeira ante a presencia do vendaval.
14O chega-la tardia, vela o terror; antes da maancia, xa non existe.
Este o lote dos nosos saqueadores, a sorte dos que nos queren roubar.

973

A BIBLIA

Orculo acerca de Cux

18 1Ai do pas de barcos voadores,
que est longo dos ros de Cux,
2que manda polo mar embaixadores,
sobre a auga os manda en barcos de papiro!
Ide, xiles mensaxeiros, pobo alto e relucente,
nacin temible aqu e mais al,
pobo poderoso, que pisotea;
pola sa terra corren ros.
3Tdolos habitantes do orbe e os que vivides na terra,
levantaren a bandeira nos montes, tende medo,
e, soaren o corno, escoitade.
4Si, as me falou o Seor:
"Quedarei quieto e ollarei atento desde o sitio onde estea:
unha calor abrasadora vn do sol, unha nube de orballo na calor da seitura.
5Na hora da seitura, cando a floracin do vio est completa,
e a flor se volve gran verde que vai madurar,
pdanse os sarmentos coa coitela, e esgzanse da cepa os gallos ladrns.
6Dixase todo xunto para os gabins das montaas
e para os bechos da terra:
os gabins han pasa-lo vern sobre a cepa;
e os bechos da terra, o inverno sobre ela".
7Nesa hora no monte de Sin presentaranlle Seor dos Exrcitos un regalo de parte dun
pobo alto e relucente, dun pobo temible aqu e mais al, unha nacin poderosa, que
pisotea; pola sa terra corren ros.
Traern o regalo para o Santuario do Nome do Seor dos Exrcitos, monte de Sin.
Orculo contra Exipto
19 1Orculo contra Exipto.
Vela o Seor montado nunha nube lixeira;
vai a Exipto, tremen os seus deuses por mor da sa presencia,
o corazn de Exipto derrtese nos seus adentros.
2Vou encirrar un Exipto contra o outro:
faranse a guerra, cada un co seu irmn,
cada un co seu vecio, cidade con cidade, reino con reino.
3Sobresaltarase o esprito de Exipto e destruirei o seu plan,
anda que consulten s deuses, s bruxos, s nigromantes e s adivios.
4Entregarei a Exipto no poder de donos severos e reinar nel un rei cruel
- o Seor, Deus dos Exrcitos, quen fala-.
5Secarn as augas da corrente, o ro secar e estiar;
6botarn fedor os canais, os brazos do ro no Baixo Exipto baixarn e secarn,
a canivela e o xunco murcharn.
7As xunqueiras de onda o ro e do esteiro,
tdolos campos da ribeira secarn e desaparecern: non sern.
8Suspirarn os pescadores, lamentaranse tdolos que botaban o anzol no ro,
esmorecern os que largaban a rede sobre a superficie da auga.
974

A BIBLIA

9Os que traballaban o lio avergonzaranse,

as cardadoras e os tecelns quedarn mirrados,
10as sas tecels andarn humilladas,
e tdolos que traballan por xornal estarn co nimo abatido.
11Que loucos estn os prncipes de Son,
os sabios que aconsellan Faran consellos estpidos!
Como lle podern dicir Faran:
"Eu son fillo de sabios, fillo de reis orientais"?
12Onde estn, logo, os teus sabios?
Que che mostren e dean a coece-lo que ten planeado
o Seor dos Exrcitos sobre Exipto.
13Puxronse loucos os prncipes de Son,
estn enganados os prncipes de Nof,
os prncipes das sas tribos fan descarriar a Exipto.
14O Seor vrtelles no seu interior un esprito de confusin;
por isto abanean Exipto con tdalas sas obras,
o mesmo que cambalea o borracho co seu vmito.
15Deste xeito non haber para Exipto
obra que poida face-la cabeza ou o rabo, a palmeira ou o xunco.
Sinais da conversin de Exipto
16No da aquel Exipto ser coma as mulleres,
abanear e tremer ante a man do Seor dos Exrcitos,
que a vai mover contra el.
17E a terra de Xud converterase en causa de vergonza para Exipto,
todo aquel que lla lembre a Exipto sentir temor
ve-lo que o Seor dos Exrcitos dispuxo contra Exipto.
18No da aquel haber cinco cidades no pas de Exipto,
que falarn a lingua de Canan,
e que farn os xuramentos polo Seor dos Exrcitos:
a unha chamarselle a cidade do Sol.
19No da aquel haber un altar consagrado a Iav no medio de Exipto,
e unha estela adicada Seor lado da sa fronteira,
20serviralle Seor dos Exrcitos de sinal e testemuo no pas de Exipto.
Cando eles clamen Seor pola presencia dos opresores,
o Seor mandaralles un salvador e un xefe para que os libre.
21O Seor darselle a coecer a Exipto,
e os exipcios recoecern o Seor no da aquel:
daranlle culto con sacrificios e oblacins,
e farn Seor votos, que cumprirn.
22O Seor ferir a Exipto con ferida curable,
pois converteranse Seor, que se lles mostrar propicio
e os curar.
23No da aquel haber unha calzada desde Exipto a Asiria,
Asiria ir a Exipto e Exipto a Asiria,
Exipto dar culto xunto con Asiria.
24No da aquel Israel ser igual ca Exipto e Asiria,
ser causa de bendicin no medio da terra,
975

A BIBLIA

25pois o Seor dos Exrcitos hao bendicir nestes termos:

"Bendito o meu pobo, Exipto, a obra da mia man, Asiria,
e a mia herdanza, Israel".
Isaas espido e descalzo, sinal para Exipto
20 1No ano no que veu o xeneral en xefe a Axdod, cando o mandou Sargn, rei de
Asiria, a atacar Axdod e conquistala, 2entn falou o Seor por medio de Isaas, fillo de
Ams, nestes termos:
"Vai e solta o saco da ta cintura e quita as sandalias dos teus ps".
El fxoo as, camiando espido e descalzo. 3Logo dixo:
"O mesmo que o meu servo Isaas camiou espido e descalzo, durante tres anos, como
sinal e imaxe referente a Exipto e a Cux, 4as o rei de Asiria levar os prisioneiros de
Exipto e os deportados de Cux, rapaces e vellos, espidos e descalzos, e coas ndegas en
coiro: a vergonza dos exipcios. 5Estarn confundidos e avergonzados por causa de Cux, a
sa esperanza, e por causa de Exipto, a sa gloria. 6E dirn os habitantes daquela costa
no da aquel: Vede como quedou a nosa esperanza, a onde corriamos por axuda para nos
librarmos da presencia do rei de Asiria, e como escaparemos ns?".
Cada de Babilonia
21 1Orculo contra o Deserto Martimo:
Como o furacn atravesa polo sur, vindo do deserto, da terra terrible,
2as duseme a coecer unha visin cruel.
O traidor est traicionando, o saqueador est saqueando:
"Sube, Elam, asedia, Media, que xa acabei con toda a sa soberbia!"
3Por isto os meus riles retrcense de angustia,
aprtanme dores coma as da parturenta.
Retrzome polo que vin, estou estarrecido polo que on.
4Trbaseme o sentido, clleme un tremor,
a mesma frescura da tardia, tan agradable, vlveseme terror.
5A prepara-la mesa, a estende-lo mantel, a comer e a beber:
Pndevos de p, prncipes, untade os escudos.
6Si, dxome as o meu Seor:
"Vai e fai estar de p vixiante, que dea a coece-lo que vexa.
7Cando vexa carros, tiros de cabalos, carros de burros, carros de camelos,
que espreite con atencin, con moita atencin".
8Entn o vixiante exclamou:
"Na vixilancia, meu Seor, mantome de p durante o da,
na mia garda eu estou firme tdalas noites;
9e, vela vn: un carro, tiros de cabalos".
Entn un colleu a palabra e dixo: "Caeu, caeu Babilonia,
e tdalas imaxes dos seus deuses esnaquizronse contra a terra".
10A mia malla e o froito da mia eira!
O que on de parte do Seor dos Exrcitos, Deus de Israel,
divolo a coecer.
A liberacin de Dumah
11Orculo sobre Dumah.
976

A BIBLIA

Algun berra por min desde Seir:

"Sentinela, que tal a noite? Sentinela, que tal a noite?".
12A sentinela responde: "Chegou a maancia e tamn a noite.
Se queredes preguntar, preguntade; dade a volta, vide".
A sorte das cidades e tribos rabes
13Orculo sobre o deserto.
Entre a bouza da estepa pasade a noite, caravanas de dedanitas.
14Levade auga encontro do sedento, habitantes da cidade de Tem;
ofrecdelle fuxido o seu pan.
15Si, foxen da presencia das espadas, da espada desenvaiada,
afstanse do arco, escapan do fragor da guerra.
16Pois as falou o meu Seor:
"Despois dun ano, da a da, toda a gloria de Quedar desaparecer. 17E o resto dos
arqueiros, fillos de Quedar, ser ben pequeno. Si, dxoo o Seor, Deus de Israel".
Xerusaln, librada por Deus do perigo, expiar a sa iniquidade coa morte
22 1Orculo do Val da Visin.
Que che pasa agora, que con tdolos teus ests subido nas terrazas?
2Est chea de rudo a cidade rebuldeira, a vila festeira.
Os teus cados non son acoitelados coa espada, nin mortos na guerra.
3Tdolos teus xefes fuxiron vez, foron collidos co arco.
Tdolos que te pillaron, foron collidos xuntos, escapaban lonxe.
4Por isto dixen: "Non olledes para min, que vou amargurar con choros,
non vos empeedes en consolarme pola desolacin da filla do meu pobo,
5porque o da da confusin, do esmagamento e do escarnio
vn do meu Seor, Deus dos Exrcitos.
No Val da Visin derrbase unha muralla,
os berros dirxense montaa.
6Elam levantou a alxaba, homes en carros de cabalos,
Quir destapa os escudos.
7Carros e cabalos encheron o mellor da ta barxa,
tomaron posicin xunto porta,
8e puxeron descuberto a defensa de Xud".
No da aquel ollastes para o arsenal da Casa do bosque,
9vste-las brechas da cidade de David -cantas eran!e xuntste-las augas do estanque de abaixo.
10Contste-las casas de Xerusaln e botastes algunhas abaixo,
para facer inaccesible a muralla.
11Fixestes unha presa entre os dous muros, para a agua do estanque antigo;
pero non ollastes para quen a faca,
nin vistes a quen desde lonxe a ideaba.
12No da aquel o meu Seor, Deus de Israel,
fixo unha chamada pranto e lamentacin,
a raparse e vestirse de saco.
13Pero vela: vs, xbilo e ledicia:
977

A BIBLIA

matar becerros, sacrificar reses, comer carne e beber vio.

"A comer e beber, que ma imos morrer".
14Pero o meu Seor, Deus dos Exrcitos, reveloume odo:
"Esta iniquidade non vos ser expiada ata que morrades",
-dxoo o meu Seor, Deus dos Exrcitos-.
Cada de Xebn e subida de Eliaquim, coa conseguinte cada
15As falou o meu Seor, Deus dos Exrcitos:
"Ponte de camio e entra onda ese maiordomo, Xebn,
que est fronte da casa do rei, e dille:
16Que tes ti aqu? A quen tes ti aqu,
pois cavaches aqu unha sepultura para ti?
Eu estou cavando no alto a mia sepultura,
estou tallando na pedra o meu lugar de descanso".
17Vela: o Seor vaite estender ben estendido,
valente, e logo vaite envolver,
18vaite enrolar ben, e facerte rolar,
coma unha pelota cara a un pas de anchas fronteiras.
Al vas morrer, al irn as tas gloriosas carrozas,
vergonza do pazo do teu Seor.
19Chimpareite do teu posto encumiado,
botareite abaixo do teu pedestal.
20Suceder no da aquel, que chamarei meu servo, Eliaquim, fillo de Hilquas.
21Farei que vista a ta tnica, e fortalecereino co teu cinguidor
e porei na sa man o teu posto de mando:
ser un pai para os habitantes de Xerusaln e para a casa de Xud.
22Porei a chave da casa de David sobre o seu ombreiro:
abrir, e non haber quen feche; e fechar, e non haber quen abra.
23Cravarei a caravilla da sa tenda nun lugar seguro,
e ser trono de gloria para a casa de seu pai.
24Colgarase nel todo o peso da casa de seu pai -ramas e follas-, tdolos cacharros
pequenos, desde as tazas ata os pucheiros.
25No da aquel - o Seor dos Exrcitos quen fala- abanear a caravilla cravada en lugar
seguro, fallar e caer, e esnaquizarase todo o peso que estaba sobre ela, porque o dixo o
Seor.
Lamentacin e senso teolxico da cada de Tiro
23 1Orculo contra Tiro.
Facede lamentacin vs, barcos de Trxix,
que o porto de refuxio quedou destrozado.
De volta do pas de Kitim foille revelado isto a Trxix.
2Chorade, habitantes da costa, traficantes de Sidn.
Os teus mensaxeiros cruzan por augas abundantes:
3a semente de Xihor via da colleita do Nilo,
a sa ganancia era o comercio cos pobos.
4Avergnzate Sidn, que fala o mar, o refuxio de Iam, nestes termos:
"Non me retorcn de dor nin te dei eu luz:
nin criei fillos xa mozos, nin saquei adiante fillas mozas".
978

A BIBLIA

5Cando pasa a noticia s exipcios, retrcense de dor, coa noticia de Tiro.

6Cando pasa a Trxix, os habitantes da costa fan lamentacin.
7 isto causa de alegra para a vosa cidade que ten a orixe nos das remotos,
e ps que a levarn lonxe a vivir de emigrante?
8Quen planeou isto contra Tiro, que distribua coroas,
cando os seus comerciantes eran prncipes e os seus traficantes honrados no mundo?
9O Seor dos Exrcitos foi quen o dispuxo, para humilla-lo orgullo do seu esplendor,
para facer desprezables a tdolos nobres do mundo.
10Pasa teu pas, que eu lle puxen emboscada a Trxix e xa non hai porto de refuxio.
11A mia man estaba estendida contra Iam, fixo treme-los reinos.
O Seor ordenou que a Canan lle destrusen as prazas fortes,
12e dixo: "non volvers a alegrarte, moza maltratada (filla de Sidn; anda que vaias a
Kitim, tampouco al haber descanso para ti.
13A mesma cidade dos caldeos non ser para ti. Asiria fundouna para os barcos.
Ergueron as torres de asalto, arrasaron os seus castelos, volvrona unha runa.
14Facede lamentacin, barcos de Trxix,
que o voso porto de refuxio quedou destrozado".
A liberacin de Tiro
15Suceder no da aquel, que Tiro quedar esquecida durante setenta anos. Pero nos anos
doutro rei, cabo dos setenta anos, sucederalle a Tiro coma no cantar da prostituta:
16"Colle a harpa, dlle a volta cidade, prostituta esquecida.
Toca ben a harpa, alonga o teu cantar para que sexas recordada".
17E suceder cabo dos setenta anos que o Seor visitar Tiro, e Tiro volver a face-la
sa ganancia de prostituta. Prostituirase con tdolos reinos que hai sobre a superficie da
terra. 18A sa ganancia no comercio e a sa paga de prostituta consagraralla Seor.
Non se almacenar nin amorear, senn que a sa ganancia ser para os que habitan ante
a presencia do Seor: comern e fartaranse e vestirn esplendidamente.
APOCALIPSE GRANDE
I. Deus fai xustiza arrasando o mundo:
A) Xuzo csmico de Deus
24 1Vela o Seor: arrasa a terra e desvstaa,
revolve a sa superficie e dispersa os seus habitantes:
2Aconteceralles isto s sacerdotes o mesmo ca pobo,
servo o mesmo ca seu seor, serva o mesmo ca sa seora,
a quen compra coma a quen vende, a quen presta coma a quen recibe prestado,
debedor o mesmo ca acredor.
3A terra quedar totalmente asolada e saqueada.
Si, o Seor decidiu estas cousas.
Lamentacin polo asolamento do mundo e da cidade da nada
4Est de loito, murcha a terra; est reseco e murcho o orbe, estn resecos tanto o que est
arriba coma a terra.
5A terra est profanada baixo os ps dos seus habitantes,
979

A BIBLIA

porque quebrantaron leis, pasaron por enriba dos preceptos,

romperon a alianza eterna.
6Por isto a maldicin devorou a terra, e son culpables os que habitan nela,
por isto se consomen os habitantes da terra: queda s un pequeno resto.
7Est de loito o vio novo, murchou a via,
lamntanse tdolos de alegres ilusins.
8Acabouse o xbilo dos pandeiros, rematou o rudo dos lediciosos,
acabouse o son xubiloso da harpa.
.9Co canto xa non bebern vio,
o licor xa non far tusir s que o beben.
10Quedou asolada a cidade da nada,
tdalas casas quedaron pechadas, ningun entrou nelas;
11a lamentacin polo vio resoou nas ras,
desapareceu toda a ledicia, o xbilo da cidade foi deportado.
12Soamente quedou na cidade a desolacin, a porta est arrasada.
13Certo, as acontecer no medio da terra, no medio dos pobos,
coma no vareo da oliva, coma nos rebuscos cando acabou a vendima.
Cantos de louvanza Deus Xusto.
14Eles levantarn a sa voz, aclamarn a grandeza do Seor,
exultarn desde o mar,
15por isto glorificarn Seor no nacente do sol;
nas costas do mar o Nome do Seor, Deus de Israel.
16Desde as beiras da terra omos alegres cantares: Gloria Xusto!
Repercusin universal da maldade humana
Pero eu pensei: "Pobre de min! Pobre de min! Ai de min!
Os impos seguen cometendo maldades; si, seguen cometndoas!".
17Terror, cova, trampa estn sobre ti, habitante da terra!
18E suceder que o fuxitivo do terror caer na cova,
e quen sae do medio da cova caer na trampa.
Si, as xanelas que hai na altura fchanse
e abalan os alicerces da terra.
19Estoupando, rmpese a terra; parte en anacos, estremcese toda.
20Cambalea a terra coma un borracho, mvese dun lado para outro,
coma se fose unha tenda improvisada, pois pesa sobre ela a sa rebelda:
caer e non se volver a erguer.
Xuzo de Deus sobre os reis e reinado de Deus en Sin
21Suceder no da aquel que o Seor lles pedir contas
arriba exrcito de arriba, e na terra s reis da terra;
22sern amoreados presos no pozo e pechados no crcere,
e despois de moitos das pedirnselles contas.
23A la chea virar rubia de vergonza,
e o sol do medioda quedar branco de estupor.
O Seor dos Exrcitos reinar no monte de Sin e en Xerusaln:
e a gloria aparecer ante os seus ancins.
980

A BIBLIA

B) Himno accin de Deus na transformacin do seu pobo

25 1Seor, ti e-lo meu Deus: enxlzote, louvo o teu Nome,
porque realizaches plans marabillosos,
a ta fidelidade vn de lonxe.
2Si, convertche-la cidade nunha morea de pedras; a fortaleza, nunhas runas;
a cidadela dos soberbios desapareceu, endexamais non ser reconstruda.
3Por isto un pobo forte hate glorificar,
a capital de pobos poderosos mostrarache o seu respecto,
4pois fuches refuxio para o pobre, e para o miserable na sa angustia
acubillo para escapar da tormenta, sombra para se librar da calor.
Pois o resoprido dos poderosos como a tormenta no inverno,
5coma forte calor na terra reseca.
Acabars co tumulto dos soberbios, coma nube espesa coa calor:
o canto de triunfo dos poderosos ser humillado.
O banquete do Reino de Deus
6Nesta montaa o Seor dos Exrcitos ofreceralles a tdolos pobos
un banquete de boas talladas, de vios anellos,
carnes ben condimentadas, vios refinados.
7Destruir nesta montaa o veo que tapa a tdolos pobos, a cuberta que cobre a tdalas
nacins.
8O meu Seor, Deus dos Exrcitos, destruir a morte para sempre,
enxugar as bgoas de tdalas caras,
afastar de todo o pas a vergonza do seu pobo.
Si, dxoo o Seor.
II. A esperanza do crente
A) A cada de Moab signo apocalptico
9No da aquel dirase:
"Ollade, este o noso Deus, esperamos nel: El hanos salvar.
Este o Seor, esperamos nel, gozaremos e alegrarmonos coa sa salvacin".
10Si, a man do Seor descansa sobre esta montaa;
Moab ser esmagada no seu sitio, coma a palla no montn de esterco.
11O Seor estender no medio del as sas mans, como fai o nadador cando nada.
As humillar o seu orgullo, anda que el erga as mans.
12O empinado e a altura das sas murallas abaixarase, virase abaixo, ser tirado por
terra, estrado no po.
A vila forte de Deus
26 1No da aquel cantarase este cantar no pas de Xud:
"Temos unha vila forte, El ponlle de defensa parede e muralla.
2Abride as portas e que entre un pobo xusto, que garde a fidelidade.
3Con plan firme ti cra-la felicidade dos que confan en ti.
4Confan no Seor para sempre, si, no Seor;
o Seor Rocha para sempre.
981

A BIBLIA

5Pois abate os habitantes da altura, cidade alta faina abaixar,

faina abaixar ata a terra, dixaa estrada no po.
6Pisarana os ps; os ps do oprimido, as pisadas do pobre".
B) Salmo sapiencial - apocalptico
7O vieiro do xusto a rectitude,
ti achnza-lo camio dereito do xusto.
8Camiando nos teus xustos decretos, Seor, esperamos en ti,
a nosa arela o teu Nome e a ta lembranza.
9O meu alento anciate de noite, o esprito nas mias entraas madruga por ti.
Cando os teus xustos decretos se cumpren na terra,
aprenden xustiza os habitantes do mundo.
10Anda que o malvado se vexa favorecido, non aprende a xustiza,
no pas da rectitude obra mal e non recoece a grandeza do Seor.
11Seor, a ta man est levantada, pero non a ven;
que se avergoncen veren o celo polo teu pobo.
Si, o lume destinado s teus inimigos, consumiraos.
12Seor, concedersno-la paz, pois tdalas nosas empresas
es ti quen as leva a bo termo.
13Seor, noso Deus, seores alleos a ti mandaron en ns;
pero soamente de ti nos lembraremos, do teu Nome.
14Os mortos non vivirn, os defuntos non se levantarn.
Pedcheslles contas, fixchelos desaparecer, borrche-la sa lembranza.
15Seor, ti aumentche-lo pobo,
aumentche-lo pobo e engrandeccheste ti,
ancheaches tdalas fronteiras do pas.
16Seor, na angustia buscmoste: a angustia e a humillacin foron a ta leccin para ns.
17O mesmo que a muller que est para dar a luz se retorce e berra nas dores,
as fomos ns por causa da ta presencia, Seor.
18Concebimos, retorcmonos, e damos a luz vento;
pero non producmo-la salvacin do pas,
nin damos a luz reis do orbe.
19Revivirn os teus mortos, o meu cadver resucitar,
espertarn e brincarn de alegra os habitantes do po.
Rosada de nacementos a ta rosada, o Xeol dar a luz os mortos.
III. A salvacin chega xa
A) Proteccin do pobo de Deus e castigo da cidade inimiga
20Ven, meu pobo, entra nas tas habitacins e pecha as portas detrs de ti,
escndete rapidamente un pouquio ata que pase a ira.
21Porque, vela o Seor que sae do seu santuario,
para castiga-la iniquidade, a dbeda do que reina na cidade.
A cidade descubrir o sangue que verteu
e non agachar de novo os seus asasinados.
27 1No da aquel o Seor castigar coa sa espada dura, grande e poderosa,
a Leviatn, a serpente fuxida,
a Leviatn, a serpente retorcida,
matar o dragn que hai no mar.
982

A BIBLIA

B) Canto proteccin divina sobre a sa via (Israel)

2No da aquel cantdelle via deliciosa:
3Eu, o Seor, son o seu gardin, regareina decote,
non se castigarn as sas dbedas. Protexereina de da e de noite, 4non precisarei
alpendre de garda.
Quen ma encheu de silvas e espios?
Eu avanzarei en guerra contra el e consumirao o meu lume.
5Ou, se non, que se aferre mia proteccin
e que faga a paz comigo, que a paz comigo faga.
6Chega o da no que enraizar Xacob, florecer e botar gromos Israel,
e as sas vides enchern a face do mundo.
A dispersin de Xacob e o seu castigo purificador
7D Deus un golpe coma o que feriu a Xacob?
Ou mata con pualada, coma a dos que o feriron?
8Axotndoos, botndoos fra, fa-lo teu xuzo contra eles;
espllalos por causa da sa crueldade, nun da de vento leste.
9Con isto quedar expiada a iniquidade de Xacob,
este ser o seu froito, que afastar o seu pecado:
cando El deixe en anacos as pedras dos seus altares,
cando non se levanten imaxes de
Axerah nin estelas clticas.
Desolacin da cidade inimiga
10A cidade fortificada quedar soa,
un lugar despoboado e abandonado coma o deserto,
al pacer o xato e al se tumbar e destruir os retoos.
11Cando sequen os seus retoos, fenderanos as mulleres
que anden a buscar con que prende-lo lume.
Certo, non un pobo intelixente,
por iso o seu creador non ten compaixn del,
o que o formou non ten piedade del.
Volta de tdolos fillos de Israel a Xerusaln
12Suceder no da aquel que o Seor
empezar a dar paus desde o curso
do ufrates ata o regato de Exipto,
e vs seredes reunidos un por un, fillos de Israel.
13Suceder no da aquel que se tocar cun corno grande,
e virn os abandonados no pas de Asiria, e os dispersados polo pas de Exipto,
e postraranse diante do Seor na montaa santa, en Xerusaln.
ORACULOS CONTRA ISRAEL E XUDA
Ai contra a coroa fermosa que Samara
983

A BIBLIA

28 1Ai da coroa arrogante dos borrachos de Efram!

Ai da grilanda murcha, o seu fermossimo adorno,
que est na cabeceira do seu frtil val,
na cabeza dos soberbios atordoados co vio!
2Vela o Seor poderoso e valente, coma unha tormenta de pedrazo.
Coa man tirar por terra, 3cos ps pisar a coroa arrogante dos borrachos de Efram.
4A grilanda murcha, o seu fermossimo adorno,
a que est na cabeceira do seu frtil
val,
ser como un figo tempern, de antes do tempo da seitura:
quen o ve clleo, devrao sen o reter na man.
5O da aquel o Seor dos Exrcitos ser a fermosa coroa
e a diadema de adorno do resto do seu pobo,
6esprito de xuzo para o que se senta no tribunal,
e forza para os que retiran as tropas da porta da cidade.
Contra os profetas do templo
7Tamn estes cambalean co vio e tropezan co licor.
O profeta e o sacerdote cambalean co licor,
estn devorados polo vio, tropezan por causa do licor,
cambalean coa bebida, beben mestura alcohlica a fartar.
8Tdalas mesas estn cheas de vmito,
a sucidade xa non cabe.
9A quen lle vai ensina-la mensaxe,
a quen lle vai facer comprende-lo que ou?
Os recn apartados do leite? Os recn retirados do peito?
10As ten que ser: b, a: ba; b, a: ba; c, a: ca; c, a: ca; un pouco al, un pouco al.
11Si, con labio burln e en lingua estraa vaille falar a este pobo.
12Dxolles as: "Este o lugar de descanso, facede descansa-lo fatigado.
Este o voso lugar de tranquilidade".
Pero non quixeron facer caso.
13As soar para eles a palabra do Seor:
"b, a: ba; b, a: ba; c, a: ca; c, a: ca
un pouco al, un pouco al",
para que anden e caian para atrs,
partan o lombo e sexan cazados e collidos.
Contra as falsas seguridades das alianzas polticas
14Por isto escoitade a palabra do Seor, xente burlona,
mestres de contos para este pobo que est en Xerusaln.
15Porque vs dixestes: "Fixemos un pacto coa Morte
e co Xeol fixemos un trato:
O castigo da inundacin chegar, pero non nos alcanzar,
porque nos refuxiamos na Mentira e nos agachamos no Engano".
16Por isto o meu Seor Deus fala as:
"Velaqu estou: poo de alicerce de Sin unha pedra;
unha pedra de granito, de fundamento; unha esquina pesada, asentada polo que sabe
afincar e non se apura.
984

A BIBLIA

17O cordel ser o dereito; a chumbada a xustiza, o pedrazo varrer o refuxio da Mentira,
as augas arrasarn o seu toco.
18A vosa alianza coa Morte ser fendida,
e o voso pacto co Xeol non se manter.
O castigo da inundacin chegar, e ficaredes esmagados.
19Sempre que pase, levaravos a vs.
Si, pasar de ma en ma, de da e de noite,
e non haber mis ca terror comprende-la noticia.
20Porque a cama moi curta para se estirar,
e a manta moi estreita para se envolver.
21Pois o Seor erguerase coma o monte Perassim
e moverase coma o val de Gaban
para executa-la sa obra, a estraa obra sa,
e para face-lo seu traballo, estrao traballo o seu.
22Pois agora non vos burledes tanto que caiades na vosa trampa,
porque on do meu Seor, o Deus dos Exrcitos,
unha destruccin segura, decretada contra todo o pas.
Parbola da sabedora do labrego
23Prestade atencin e escoitade a mia voz,
atendede e facede caso meu discurso.
24Ara o labrador tdolos das?
Sen sementar sacha e grada a sa terra?
25Tan s cando achanza a superficie da terra,
esparexe a nichela e bota o comio;
sementa o trigo, o millo, a cebada e o centeo
e a avea na beira.
26O seu Deus instreo, ensnao como debido.
27Certo, non se trilla a avea co trillo,
nin a roda do carro d voltas sobre o comio,
senn que coa vara se varea a avea e o comio co pau.
28O trigo trllase, pero non sen nunca parar,
trllase coa trilla precisa.
Se o machica coa roda do seu carro e cos seus cabalos, non o trilla.
29Isto tamn sae do Seor dos Exrcitos,
que d o consello axeitado e fai grande o xito".
Ai contra Ariel (= Xerusaln)
29 1Ai Ariel, Ariel, cidade onde acampou David!
Engadide un ano a outro ano, e que as festas corran o seu ciclo!
2Entn eu asediarei a Ariel, e haber lamentacin sobre lamentacin,
e Xerusaln ser de verdade a mia Ariel.
3Acamparei, aldea, arredor de ti, cercareite con campamentos
e levantarei teu arredor obras de asedio.
4Falars baixio desde debaixo da terra,
e o teu falar soar apagado desde o po,
a ta voz ser como un esprito de debaixo da terra,
e o teu falar ser un gorxeo desde o po.
985

A BIBLIA

5A tropa dos estranxeiros ser para ti coma o po fino,

coma arganas que voan ser a tropa dos estranxeiros.
Suceder de repente nun abrir e pechar de ollos,
6que sers visitada polo Seor dos Exrcitos,
con trono, con derrubamento e con grande barullo,
con cicln, con vento e chama de lume devoradora.
7Coma un soo ser a visin nocturna:
tropa de tdolos pobos facendo a guerra contra Ariel,
si, tdolos que loitan contra ela penlle sitio e asdiana.
8Suceder coma cando un soa que ten fame;
come, pero espertar ten a gorxa baldeira;
e coma cando un soa que ten sede:
bebe, pero espertar est reseco e a sa gorxa sedenta.
As ser a tropa de tdolos pobos que fan a guerra contra o monte Sin.
9Pasmdevos, quedade pasmados; cegdevos, quedade cegos,
vs que estades borrachos, pero non de vio,
cambaleades, pero non de licor,
10porque o Seor verteu dentro de vs un esprito de sono profundo:
pechou os vosos ollos, profetas; e cubriu as vosas cabezas, videntes.
11Entn a visin de todo ser para vs coma palabras dun rolo selado: cando llo dan a un
que sabe ler, dicndolle: "Olla, le isto", el di: "Non son capaz, est selado"; 12cando se
pon o libro diante dun que non sabe ler, dicndolle: "Olla, le isto", el responde: "Non sei
ler".
Orculo contra o culto formalista
13O meu Seor dixo:
"Este pobo achgase a min coa sa boca, hnrame cos seus labios,
pero o seu corazn est lonxe de min:
a sa adoracin un ritual de homes, algo que aprendeu.
14Por isto, vela: eu volverei a asombrar este pobo, facendo marabillas e prodixios:
a sabedora dos seus sabios perecer
e a intelixencia dos seus intelixentes quedar enterrada".
Ai contra os falsos sabios, e xurdir duns novos sabios
15Ai dos que manteen o seu plano en lugar secreto,
ben enterrado, lonxe do Seor!
Ai daqueles que fan as obras na escuridade,
e pensan: "Quen nos ve? Si, quen nos coece?"
16Perversidade a vosa!
O oleiro coma o pote que el modela?
De quen a modelou dir a obra: "El non me fixo"?
Pero a criatura dixo do seu creador: "El non entende".
17Vela: dentro dun pouco, ben pouquio,
o Lbano converterase nun verxel
e o Carmelo ser considerado un bosque.
18No da aquel os xordos oirn a lectura dun rolo
e desde a escuridade e as tebras os ollos dos cegos vern.
19Entn os pobres anda se alegrarn mis no Seor,
986

A BIBLIA

e os campesios miserables brincarn de gozo polo Santo de Israel,

20porque se acabar o tirano, desaparecer o burln,
e tdolos que intentan face-la iniquidade sern exterminados:
21os que declaran culpable a un home con calumnia,
e poen lazos s que deciden nas portas da cidade
para botaren o inocente deserto.
22Por isto as fala acerca da casa de Xacob
o Seor Deus, o que redimiu a Abraham:
"xa non se avergonzar Xacob, xa non virar branca a sa cara,
23porque cando vexa no medio del os seus fillos, froito das sas entraas,
eles santificarn o meu Nome".
Santificarn o Santo de Xacob e revenciarn o Deus de Israel.
24Entn os de esprito extraviado coecern o que ter siso,
e os murmuradores aprendern a instruccin que se lles d.
Ai contra a rebelda idoltrica de facer alianza con Exipto
30 1Ai, fillos que se rebelan - o Seor quen fala-,
facendo un dolo de pau sen que isto saia de min,
e vertendo metal nun dolo de fundicin, sen contar co meu Esprito,
engadindo as pecado sobre pecado!
2Sen consulta-la mia boca, baixan de prsa a Exipto,
para buscaren refuxio no poder do Faran e se refuxiaren sombra de Exipto.
3Pero o poder do Faran volverselles vergonza,
e o refuxio sombra de Exipto volverselles desgracia.
4Anda que os seus xenerais estn en Son,
e os seus mensaxeiros chegan a Hans,
5todos estn humillados por causa do pobo,
que non saca proveito para si nin axuda nin utilidade,
senn a vergonza e mailo oprobio.
6A carga das bestas de Arabia que chegou por terra de angustia e perigo,
con leoas e lens ruxintes, con vboras e serpentes voadoras,
eles lvana sobre os lombos de burros, pois son as sas riquezas;
sobre a xiba dos camelos levan os tesouros
para un pobo do que non sacan proveito.
7Si, Exipto aire: va a sa axuda,
por isto deille este nome: Rhab, "rudo-inactivo".
Orculo de xuzo de castigo, testemuado por escrito
8Agora vai, escrbeo nunha tboa, ven e grvao nunha lousia,
que sirva para os das futuros, de testemua para sempre,
9porque son un pobo rebelde, fillos traidores,
fillos que non lle queren facer caso lei do Seor,
10que lles din s videntes: "Non teades visins"
e s que reciben mensaxes: "Non teades para ns mensaxes da verdade.
Comunicdenos palabras moles, tende visin de cousas agradables.
11Apartade do noso camio, quitade do noso vieiro,
retirade de diante de ns Santo de Israel".
12Por isto, as fala o Santo de Israel:
987

A BIBLIA

"Por rexeitrde-la mia palabra,

confiando no tirano mis perverso, e descansando fiados nel,
13por isto esa iniquidade estar contra vs,
como unha greta nun muro alto,
que alomba ameazando runa.
Cando de repente chega a sa ruptura,
14rompe coma cacharro de oleiro, cando o escachan sen compaixn
e non se atopa entre os seus anaquios un cacho
para coller lume do fogar ou para sacar auga do pozo".
15Porque as fala o meu Seor, Iav, o Santo de Israel:
"Seredes salvados con s sentarvos espera,
a vosa forza est en quedarvos quietos e tranquilos";
pero, non quixestes, 16senn que dixestes:
"Non! Fuxiremos a cabalo!".
"De verdade que fuxiredes!".
"Montaremos cabalos rpidos!" "Rpidos sern tamn os vosos perseguidores!".
17Co bramido dun s fuxiredes mil,
co bramido de cinco fuxiredes: s quedar un, coma o mastro na cima do monte, coma
bandeira nun outeiro.
Orculo salvfico para Xerusaln
18Certo, o Seor est esperando mostrrvo-lo seu favor,
o Altsimo est esperando ter compaixn de vs.
O Seor Deus da Xustiza: felices tdolos que esperan nel.
19Ai, pobo de Sin, que habitas en Xerusaln, non chores mis:
o seu favor acoller o teu berro de auxilio;
cando El o escoite, responderache;
20o Seor darache o pan na hora da angustia e auga na hora do asedio;
e o que che d a chuvia non volver a marchar,
os teus ollos volverano a ver,
21os teus odos escoitarn unha palabra:
"Este o vieiro, camiade por el",
cando vos desviedes para a dereita e cando vos desviedes para a esquerda.
22Entn profanarde-lo revestimento de prata dos vosos dolos, e botaredes fra os
adornos de ouro das vosas imaxes:
coma pano ensanguentado, declarardelas unha inmundicia.
23Entn daralle a chuvia para a sementeira que sementaches na ta terra,
e o gran, producto da ta terra, ser abundante e gordo.
No da aquel o teu rabao pacer en pasteiros anchos,
24e os bois e os burros que aren a ta terra,
comern forraxe ben sazonada, aventada coa galleta e a forquita.
25Sobre todo monte alto e todo outeiro erguido
haber auga, correr a regos,
no da da grande matanza, cando caian as torres.
26Entn a luz da la ser coma a luz do sol
e a luz do sol ser sete veces maior,
cando o Seor sande a ferida do seu pobo
e cure a chaga do seu castigo.

988

A BIBLIA

Teofana de castigo contra Asiria

27Vela o Nome do Seor: est chegando desde lonxe,
arde o seu nariz e o seu fgado bota
fume,
os seus labios estn cheos de carraxe, a sa lingua coma o lume devorador,
28a sa respiracin coma un ro desbordado que chega ata o pescozo:
xunguir s nacins co xugo da destruccin,
un freo aniquilador estar na boca dos pobos.
29O voso canto ser como o da vspera das festas e a ledicia do voso corazn ser como
cando un marcha coa frauta
para entrar na montaa do Seor Deus, o Penedo de Israel.
30Entn o Seor far o-lo esplendor da sa voz,
mostrar o golpe do seu brazo,
co resoprido do seu nariz e a chama do lume devorador,
coa tempestade, a tormenta e o pedrazo.
31Pois co pau da voz do Seor Asiria ser esnaquizada:
32cada azoute da vara con que o Seor a castigue, estar acompaado de tambores e de
liras,
de danzas de guerra e de ritos de loita contra ela.
33Si, Deus preparou o Tfet contra ela, preparouno para o rei;
afondou, ancheou o seu pozo, amoreou paus e lume,
o alento do Seor, coma un ro de xofre, prendeu lume nel.
Ai contra os que poen a sa confianza na axuda de Exipto
31 1Ai dos que baixan a Exipto por axuda!
Apianse nos cabalos, confan nos moitos carros,
e nos tiros de cabalos, tantsimos son!,
pero non ollan para o Santo de Israel nin buscan Seor.
2El o nico Sabio, que leva adiante o seu plan,
e non deixa que fallen as sas palabras:
levantarase contra a nacin dos malvados
e contra a axuda dos que cometen a iniquidade.
3Exipto home e non deus,
os seus cabalos son carne e non esprito,
por isto, o Seor estender a sa man;
e caer quen axuda xunto co axudado:
os dous xuntos perecern.
O Seor o protector de Sin e do seu pobo fiel
4Dxome as o Seor:
"Como roxe o len, o cachorro do len, pola sa presa,
cando acode contra el o grupo de pastores,
que cos seus berros non o asustan
nin co seu barullo o espantan,
as baixar o Seor dos Exrcitos para facer guerra
sobre o monte Sin, sobre o seu outeiro.
5Coma bandadas de paxarios en voo,
as botar o Seor dos Exrcitos o seu escudo sobre Xerusaln,
989

A BIBLIA

botar o escudo e salvar; estar de garda e rescatar".

6Volvdevos a Aquel de quen tanto se apartaron os fillos de Israel.
7Porque no da aquel cada un
rexeitar
os dolos de prata e os dolos de ouro
que as vosas mans de pecado fixeron para vs.
8Asiria caer coa espada daquel que non home,
ser devorada pola espada daquel que non humano.
Asiria andar fuxida por medo espada
e os seus mellores irn a traballos forzados.
9O seu Penedo escapar co terror
e os seus xenerais abandonarn a bandeira
-quen fala o Seor que ten o fogar en Sin,
e o forno en Xerusaln.O rei xusto e xeneroso, ben diferente do rei louco
32 1Vela un gran rei: reinar con xustiza
e prncipes gobernarn con xustos decretos.
2Entn cada un ser como un refuxio contra o vento,
un pendello para o temporal,
coma regos de auga nun sequedal,
coma a sombra dun penedo nunha terra reseca.
3Se os ollos dos que ven, queren ver;
se os odos dos que escoitan, queren estar atentos;
4se a mente dos intelixentes trata de coecer;
e se a lingua dos tatexos quere falar con claridade,
5entn louco non se lle volver a chamar xeneroso,
nin sa loucura se lle chamar sabedora.
6Porque o louco fala loucuras
e co seu corazn inventa a
iniquidade,
facendo sacrilexios e falando blasfemias contra o Seor,
deixando baleira a gorxa do famento
e negndolle a bebida sedento.
7O mis ntimo da sa entraa malo,
el inventa plans
para arruina-los pobres con discursos mentireiros
e calumnia-lo necesitado no tribunal.
8Mentres que o xeneroso planea plans xenerosos
e mantense firme neles.
Chamada s mulleres para a liturxia penitencial
9Mulleres compracentes, pndevos de p, escoitade a mia voz.
Fillas presumidas, prestade odos meu dito.
10No ano que vn, tremeredes vs, presumidas,
porque desaparecer a vendima e a seitura non vir.
11Espantdevos, compracentes; treme ti, presumida,
spete e queda en coiros, cingue o saco sobre a cintura;
12sobre os peitos que fan lamentacin polos campos deleitosos,
pola via fructuosa, 13pola terra do meu pobo.
990

A BIBLIA

Medran silvas e cardos en tdalas casas de pracer da vila alegre.

14Porque o pazo estar abandonado,
a cidade rebuldeira quedar
Ofel e Bahan quedarn para sempre baleiros,
sern lugar de pracer para burros salvaxes, pasteiro de rabaos,
15ata que sobre vs se verta o esprito desde o alto,
e o deserto se volva verxel e o verxel pareza un bosque.
16Entn o xuzo xusto habitar no deserto
e a xustiza morar no verxel;
17o froito da xustiza ser a paz,
e o seu resultado vivir tranquilo e seguro para sempre.
18Entn o meu pobo vivir nun campo de paz,
en casas seguras e en mansins tranquilas,
19e demoucar o bosque cunha machada,
e coa sa cada caer aquela cidade.
20Felices vs que sementaredes beira de tdalas augas,
e deixaredes andar soltos os cascos do boi e do burro.

deserta.

A liberacin da Xerusaln asediada

I. O saqueador saqueado
33 1Ai saqueador, ti non es saqueado! Ai traidor, a quen non traicionan!
Cando ti acabes de saquear, sers saqueado;
cando remates de facer traicin, traicionarante a ti!
2Seor, mstrano-lo teu favor; a ti chamamos esperanzados.
Sers ti a nosa forza cada ma, a nosa salvacin na hora do asedio.
3Que co rudo das tas tropas escapen os pobos,
que co ruido dos teus soldados desaparezan as nacins.
4O botn ser amoreado, como se amorean os saltns:
como ataca a lagosta saltarn eles no botn.
5Enxalzado sexas, Seor, pois moras no mis alto.
Que se encha Sin de rectitude e de xustiza,
6e que o Seor sexa a seguridade do seu templo.
O tesouro da sa salvacin sabedora e coecemento;
a sa riqueza, o temor do Seor.
II. Xuzo contra os mensaxeiros da fartura
7Vela os xefes clamando polas ras, os mensaxeiros da fartura chorando amargamente.
8Estn desertas as calzadas, o paseante da ra non camia,
romperon a alianza, rexeitaron os garantes do pacto,
non teen respecto para ningn home.
9O pas anda de loito, est estril,
o Lbano vlvese plido, est sen forza,
o Xarn coma un deserto,
o Baxn e o Carmelo quedan espidos.
10"Agora voume levantar -dixo o Seor-,
vou estar ben alto, voume erguer.
11Vou concebir herba e vou dar a luz palla,
coma o lume o meu Esprito vaivos devorar;
12o meu pobo ser unha queima con cal,
991

A BIBLIA

coma silvas cortadas arder no lume.

III. O xusto librarase do castigo de Deus
13Vs, que estades lonxe, escoitade o que eu fixen;
coecede, os que estades preto, a mia valenta".
14Que os pecadores se estremezan en Sin,
e o terror apreixe os impos:
Quen habitar entre ns nun lume devorador?
Quen habitar entre ns nas chamas eternas?
15O que se comporta con xustiza e fala o que correcto,
o que rexeita as ganancias da opresin,
o que sacode a sa man para non coller subornos,
o que pecha os seus odos para non verter sangue,
o que pecha os seus ollos para non favorece-la maldade.
16Este morar no mis Alto,
a Praza forte do Penedo ser o seu refuxio,
o seu pan seralle dado, e a sa auga estar asegurada.
IV. Canto Sin liberado
17Os teus ollos vern o Rei na sa fermosura,
vern a cidade remota.
18O teu corazn contemplar unha visin terrible:
U-lo que conta? U-lo que pesa? U-lo que enumera as torres?
19Non vers un pobo estranxeiro, un pobo de lingua misteriosa de or,
de lingua burlona que non se entende.
20Vela Sin, a cidade da nosa solemne asemblea;
os teus ollos vern Xerusaln, morada tranquila,
tenda que non cambiar,
os seus cravos nunca se arrincarn,
nin se rompern as sas cordas.
21Si, olla para o Maxestuoso, o Seor,
o noso encoro de ros,
de regos anchos s das bandas:
non pasar por el barco de remos,
nin barco grande o poder cruzar.
22Si, o Seor ser o noso Rexedor,
o Seor ser o noso lexislador,
o Seor, o noso Rei, El s nos salvar.
23As sas cordas afrouxaranse,
non erguern o mastro nin izarn a bandeira.
Entn ser dividido o botn, o riqusimo botn;
os coxos podern colle-la sa parte,
24quen al reside non dir: "Estou impedido".
O pobo que resida al quedar libre da iniquidade.
PEQUEO APOCALIPSE

992

A BIBLIA

A cada de Edom, vista como xuzo de Deus sobre as nacins

34 1Pobos, acercdevos a escoitar; nacins, prestade atencin;
escoita, terra e o que a enche; o orbe, e o que sae del.
2A ira do Seor est contra tdolos pobos,
o seu noxo contra os seus exrcitos,
consagrounos exterminio, entregounos matanza.
3Os mortos pola espada sern tirados fra,
o fedor subir dos seus cadveres,
4os montes desfanse co d, e fndense as chairas.
Vela todo o exrcito do ceo:
enrlase coma un rolo de escribir,
e todo o seu exrcito cae murcho,
como cae murcha a folla da via,
e coma o figo mirrado da figueira.
5A sa espada aparece no ceo,
vela baixa sobre Edom,
sobre o pobo consagrado exterminio,
furiosa para o xuzo.
6A espada do Seor est chea de sangue,
est engraxada de sebo,
do sangue de carneiros e chibos,
de sebo dos riles dos carneiros.
Vela, en Bosrah, o sacrificio en honor do Seor,
a grande matanza no pas de Edom.
7Si, un exrcito presenta bfalos,
un exrcito de valentes presenta becerros:
o seu pas emborracharase co seu sangue,
e o seu pobo engrosar coa sa graxa.
8Porque o da da vinganza do Seor,
o ano das contas do xuz de Sin.
9Os seus regueiros sern de pez,
e o seu po ser xofre,
a sa terra volverase brea ardente,
10non se apagar de da nin de noite,
eternamente subir a sa fumareda,
de xeracin en xeracin quedar unha desolacin,
por eternidade de eternidades ningun cruzar por ela.
11Collerana en posesin o pelcano e o ourizo cacho,
a ibis e mailo corvo morarn nela.
O seu enterrador estender sobre ela o cordel da Devastacin,
e as pedras da Nada.
12Al non quedar nada que se chame reino,
e tdolos seus prncipes tern fin.
13O espio medrar nos seus palacios,
a estruga e mailo cardo nas sas torres.
Al estar o campo de chacais e o cercado para os pitos da avestruz.
14Al atacarn os gatos monteses s hienas,
e o stiro chamar polo seu compaeiro.
Tamn Lilit se establecer al,
993

A BIBLIA

e dentro dela atopar lugar de acougo.

15Al fixo o nio a serpente agatuadora e logo escapou,
pero chocar os ovos, xuntndoos no seu escondedoiro.
Tamn al se axuntarn os voitres,
cada un co seu compaeiro.
16Buscade no libro do Seor e lede:
"Ningn deles se perder,
cada un mirar polo seu compaeiro".
Si, ordenouno a boca do Seor, e o seu esprito xuntounos.
17El mesmo botou as sortes para eles,
e a sa man fixo o reparto co cordel de medir,
para sempre posuirn eles o pas,
habitarn nel de xeracin en xeracin.
Transformacin gloriosa de Xerusaln
35 1Que se alegren o deserto e maila terra reseca,
que brinque de ledicia a estepa e que floreza!
Que, coma a lis, 2floreza abundantemente,
que brinque en exultante danza!
Conceduselle a gloria do Lbano,
o esplendor do Carmelo e do Xarn.
Eles mesmos vern a gloria do Seor,
o esplendor do noso Deus.
3Fortalecede as mans adormecidas,
e ponde firmes os xeonllos que tremen.
4Dicdelles s de corazn tmido:
"Collede nimo, non temades.
Vela o voso Deus.
Chega a vinganza, a recompensa de Deus.
Chega El mesmo, e salvaravos".
5Entn abriranse os ollos dos cegos,
e os odos dos xordos destaparanse.
6Entn o coxo saltar coma un corzo
e a lingua do mudo cantar xubilosa.
Si, saen luz augas no deserto e ros na estepa:
7a terra reseca convrtese nunha lagoa,
e a terra sedenta en manantiais de auga.
No campo onde os chacais se tumban,
a herba converterase en canivelas e xuncos.
8Al haber unha calzada, unha verea,
e calzada chamarselle Va Sacra.
Nada impuro pasar por ela:
o mesmo Seor camiar con eles,
e os homes non se desviarn.
9Non haber al len, e ningn animal salvaxe subir,
ningn se atopar.
Por al camiarn os redimidos,
10e os rescatados do Seor volvern por ela,
entrarn en Sin con xbilo,
994

A BIBLIA

felicidade eterna sobre as sas cabezas.

Conseguirn ledicia e felicidade,
pois o sufrimento e o pranto fuxirn.
COMPLEMENTO HISTORICO
Ameaza de Senaquerib contra Xerusaln
36 1No ano catorce do rei Ezequas subiu Senaquerib, rei de Asiria, contra tdalas
cidades fortificadas de Xud, para apoderarse delas. 2O rei de Asiria enviou o ministro
do tesouro desde Lquix a Xerusaln, onda o rei Ezequas, cun grande exrcito. Este
tomou posicin xunto canal do estanque de arriba, no camio do campo do bataneiro.
3Entn saron a xunto del o ministro do pazo real Eliaquim, fillo de Hilquas, o escriba
Xebn e o chanceler, Ioah, fillo de Asaf. 4O ministro do tesouro dxolles:
"Dicdelle a Ezequas: As fala o grande rei, o rei de Asiria: Que clase de confianza esa
na que ti confas? 5Pensaches que as meras palabras dos labios son o plan e a forza para
a guerra? En quen confas, xa que te rebelaches contra min? 6Olla, ti confas en Exipto,
no apoio desa canivela rota e a quen se apoia nel pentralle a man e atravsalla; asi o rei
de Exipto para tdolos que confan nel.
7Pero certo que me vas dicir: no Seor, o noso Deus, en quen confiamos!
Acaso non foi El a causa de que Ezequas retirase os seus santuarios e os seus altares
dos outeiros, e de que lles dixese a Xud e a Xerusaln: Diante deste altar habedes de
postrarvos en adoracin? 8Pois ben, aposta agora co meu seor, o rei de Asiria: douche
dous mil cabalos, se es capaz de pr pola ta conta soldados de equipamento sobre eles.
9De que xeito, pois, poders facer recua-lo ataque dun s gobernador de entre os mis
pequenos servidores do meu seor? anda pola ta confianza en Exipto e nos seus
carros e cabalos? 10E ademais, acaso subn eu a este pas para arrasalo sen o
consentimento de Iav? O Seor dxome: Sube a ese pas, e arrsao".
11Entn Eliaquim, Xebn e Ioah dixronlle ministro do tesouro:
"Flalles, por favor, s teus servos en arameo, que ns entendemos, e non nos fales en
xudeu s odos do exrcito que est sobre a muralla".
12O ministro do tesouro respondeu:
"Acaso o meu seor me mandou soamente onda o teu seor e onda ti para pronunciar
estas palabras? Acaso as palabras non van tamn para os homes que estn sentados
sobre a muralla, comendo o seu propio esterco e bebendo o seus propios ourios a canda
vs?".
13Entn o ministro do tesouro pxose de p e berrou con grandes voces en xudeu e dixo:
"Escoitade as palabras do grande rei, do rei de Asiria. 14As fala o rei: Que non vos
engane Ezequas, que el non capaz de salvarvos. 15Que non vos faga confiar en Iav
dicindo: Certo, o Seor hanos salvar; esta cidade non ser entregada nas mans do rei de
Asiria. 16Non lle fagades caso a Ezequas, que as fala o rei de Asiria: Facede comigo un
pacto de bendicin. Sade para onda min; comede cada un da sa via e cada un da sa
figueira, e que beba cada un da auga do seu pozo, 17ata que eu vea e vos colla para vos
levar a un pas coma o voso pas, terra de trigo e de mosto, terra de gran e de vias.
18Que non vos engane Ezequas dicindo: O Seor hanos salvar. Acaso os deuses das
nacins salvaron cada un seu pas da man do rei de Asiria? 19Onde estaban os deuses
de Hamat e de Arpad? Onde estaban os deuses de Sefarvaim? Que! Algns deles
salvaron Samara da mia man? 20Quen foron entre tdolos deuses destes pases os que
puideron salva-lo seu pas da mia man? Ser precisamente Iav quen libre a Xerusaln
995

A BIBLIA

da mia man?" 21Entn eles quedaron calados e non lle responderon nin palabra, pois a
orde do rei era nestes termos: "Non lle respondades".
22Logo o ministro do pazo real Eliaquim, fillo de Hilquas, o escriba Xebn e o
chanceler Ioah cos vestidos rachados volveron onda Ezequas e dronlle a coece-las
palabras do ministro do tesouro.
Consulta a Isaas
37 1Cando o rei Ezequas viu isto, rachou os seus vestidos, cubriuse de saco e entrou no
templo do Seor. 2Logo mandou ministro do pazo real Eliaquim, escriba Xebn e s
mis vellos de entre os sacerdotes, cubertos de sacos, onda o profeta Isaas, fillo de
Ams, 3a dicirlle:
"As fala Ezequas: O da de hoxe da de angustia, de castigo e de desprezos, pois os
fillos chegan sada da matriz e non hai forza para parir. 4Quizais o Seor, o teu Deus,
ou as palabras do ministro do tesouro que o rei de Asiria mandou para insulta--lo Deus
vivente e o queira castigar polas palabras que o Seor, o teu Deus, escoitou. Fai, pois,
subir unha oracin polo resto que anda queda".
5Entn os servidores do rei Ezequas foron onda Isaas, 6e Isaas dxolles:
"As lle habedes dicir voso seor: As fala o Seor: non teas medo das palabras que
oches, coas que blasfemaron contra min os mozos do rei de Asiria. 7Olla: eu vou pr nel
un esprito, oir un dito e voltar seu pas; logo, no seu pas, fareino caer coa espada".
8Cando o ministro do tesouro deu a volta, atopou rei de Asiria facendo a guerra contra
Libnah, xa que ora que marchara de Lquix. 9Entn on esta mensaxe acerca de
Tirhacah, rei do Alto Exipto: "Sau a pelexar contra ti", e fxolle caso dito.
Segunda embaixada de Senaquerib
A continuacin enviou mensaxeiros a Ezequas: 10"As lle falaredes a Ezequas, rei de
Xud, dicndolle:
Que non te engane o teu Deus en quen ti confas, pensares que Xerusaln non ser
entregada na man do rei de Asiria. 11Ti xa escoitche-lo que os reis de Asiria lles fixeron
a tdolos pases, entregndoos exterminio. E ti vaste salvar? 12Os deuses dos pobos
que meus pais arrasaron salvronse acaso? Gozn, Harn, Resef e xente de Edn que
viva en Telasar. 13Onde est o rei de Hamat, o rei de Arpad e o rei de Lair, de
Sefarvaim, de Hen e de Ivah?".
Oracin de Ezequas
14Entn colleu Ezequas o escrito da man dos mensaxeiros e leuno. Logo subiu templo
do Seor e Ezequas mesmo o estendeu diante do Seor, 15e Ezequas rezoulle Seor
nestes termos:
16"Seor dos Exrcitos, Deus de Israel,
que tes trono de querubns.
Ti creche-lo ceo e maila terra.
17Achega, Seor, o teu odo, e escoita.
Abre, Seor, os teus ollos, e mira.
Si, escoita tdalas palabras de Senaquerib,
coas que mandou xente para insulta-lo Deus vivente.
18 verdade, Seor! Os reis de Asiria destruron
tdolos pases e as capitais de cada un deles,
996

A BIBLIA

19e botaron no lume os seus deuses, pois eles non son deuses,
senn feito de mans do home, pau e pedra,
e por isto destruronos.
20Pero agora, Seor, noso Deus, slvanos da sa man
e tdolos reinos da terra recoecern
que ti, soamente ti, e-lo Seor".
Intervencin de Isaas
I. Orculo contra Senaquerib
21Logo Isaas, fillo de Ams, mandou a dicirlle a Ezequas:
"As fala o Seor, Deus de Israel, a quen ti lle rezaches por causa de Senaquerib, rei de
Asiria.
22Estas son as palabras que acerca del dixo o Seor:
A virxe, filla de Sin, desprzate, brlase de ti.
A filla de Xerusaln move a cabeza por detrs de ti.
23A quen ofendiches e insultaches? Contra quen levantche-la voz
e levantaches cara arriba os teus ollos? Contra o Santo de Israel.
24Por mediacin dos teus servos ofendche-lo Seor,
pois dicas: coa multitude dos meus carros de guerra,
eu mesmo subn alto das montaas, s mesmos cumes do Lbano.
Cortei os troncos dos seus cedros, o mis escollido dos seus cipreses.
Si, cheguei mis alto do seu cume, mis espeso da sa foresta.
25Eu mesmo cavei e bebn augas estranxeiras,
e sequei coa planta dos meus ps tdolos brazos do Nilo de Exipto.
26Acaso non oches? Hai moito tempo que o veo facendo,
desde os tempos de antes voo planeando, agora fxeno chegar;
e ti fuches quen arrasou: moreas de pedras que proveen de cidades fortificadas!
27e os seus habitantes, impotentes, aterrorizronse e avergonzronse;
foron herba do campo, verdume das leiras,
herba tenra dos tellados abrasada coa presencia do vento leste.
28O teu reinar, o teu sar e o teu entrar das campaas militares, eu coecino,
e tamn o teu arrepoerte contra min.
29Porque te arrepueches contra min e porque a ta soberbia chegou s meus odos,
porei o meu anel de ferro no teu nariz e o meu freo nos teus beizos, e fareite volver do
vieiro por onde andaches.
II. Sinal salvfica para Xud
30Este ser para ti o sinal:
comeredes neste ano o que brota de seu, e o ano que vn comerde-lo que volva a brotar;
pero no terceiro ano sementade e colleitade, plantade vias e comede o seu froito.
31Si, os escapados da casa de Xud que queden,
volvern a enraizar por abaixo e darn froito por arriba.
32De Xerusaln sair un resto, o escapado do monte Sin.
O celo do Seor dos Exrcitos far isto.
III. Sntese dos dous orculos anteriores
33Vela: as fala o Seor acerca do rei de Asiria:
997

A BIBLIA

non volver a esta cidade nin lanzar aqu frechas,

non estar diante dela con escudos, nin levantar contra ela terraplns.
34Polo camio por onde veu, volver; pero nesta cidade non entrar
- o Seor quen fala-.
35Eu protexerei esta cidade, salvndoa, por mor de min mesmo e do meu servo, David".
36Entn o anxo do Seor sau e feriu a 185.000 homes no campamento de Asiria, e
cando chegou a ma, todos eles eran corpos mortos. 37Entn Senaquerib, o rei de
Asiria, pxose en movemento, marchou e volveu reinar en Nnive. 38E, cando estaba
postrado en adoracin no templo de Nisrok, o seu deus, os seus fillos Adramelec e
Sarser matrono coa espada. Eles escaparon para o pas de Ararat e logo, no seu posto,
subiu trono o seu fillo Esar-Hadn.
Enfermidade e curacin de Ezequas
38 1Naqueles das Ezequas caeu enfermo de morte, e o profeta Isaas, fillo de Ams, foi
onda el para dicirlle:
"As fala o Seor: d ordes ta casa, que ests morrendo e non seguirs vivindo".
2Entn Ezequas volveu o seu rostro cara parede e rezoulle Seor:
3"Ah, Seor, lmbrate por favor, de que camiei na ta presencia con fidelidade e con
corazn enteiro, e de que fixen o que est ben s teus ollos".
E chorou Ezequas con grande pranto.
4Logo veulle a palabra do Seor a Isaas nestes termos:
5"Vai e dille a Ezequas: as fala o Seor, Deus de teu pai David: fxenlle caso ta
oracin e ollei compracido para as tas bgoas. Eu engado sobre os teus das quince anos.
6Librareite a ti e esta cidade do puo do rei de Asiria, e protexerei esta cidade. 7Si, este
ser da parte do Seor o sinal de que cumprir esta palabra que falou: 8Vela: vou facer
cea-la sombra os mesmos chanzos que baixou pola escaleira de Acaz: dez chanzos para
atrs".
Entn o sol ceou dez chanzos para atrs, os chanzos que baixara.
Oracin de Ezequas
9Escrito de Ezequas, rei de Xud, de cando estivo enfermo e reviviu da sa enfermidade:
10Eu pensaba: teo que marchar na metade dos meus das,
estou posto s portas do Xeol para o resto dos meus anos.
11Pensei: xa non poderei ve-lo Seor, o Seor que est no pas da vida,
xa non volverei contempla-la terra, estarei cos que moran no mundo dos mortos.
12A mia morada me arrancada e enrolada, coma a mia tenda de pastor.
Estendn coma unha tea a mia vida, pero crtanme a urdime.
Abandonchesme desde o da ata a noite, 13pido auxilio ata a maancia.
Igual ca un len, algun esnaquiza os meus sos, desde o da ata a noite
abandonchesme.
14Coma unha andoria, as estou piando, arrulo coma unha pomba.
Os meus ollos levantronse cara Altsimo, pero o meu Seor oprimiume, cubriume de
escuridade.
15Que direi? -pensei para min-. Se foi El quen o fixo.
Amareino tdolos meus anos, a pesar das amarguras da mia vida.
16Ti, Seor, ests por enriba das amarguras; volveranse felicidade,
e a felicidade do meu esprito ser superior a todo o que hai nelas.
Si, volverasme san e farasme feliz:
998

A BIBLIA

17vela: o meu amargo sufrimento volverase felicidade.

Ti mesmo preservche-la mia vida do pozo da destruccin,
pois botaches sobre o teu lombo tdolos meus pecados.
18Porque o Xeol non che d gracias, nin a Morte louvanza,
non esperan a ta fidelidade os que baixan Xeol.
19O que vive, e vive feliz, quen te louva, o mesmo ca min hoxe.
O pai ensinaralles s fillos a ta fidelidade.
20Seor, ti salvchesme: tocarmo-las mias harpas
tdolos das da nosa vida no templo do Seor.
21Entn dixo Isaas:
"Collede unha cataplasma de figos e pndella sobre o tumor, e vivir".
22Entn dixo Ezequas:
"Cal o sinal de que subirei templo do Seor?".
Embaixada babilnica e xuzo acerca dela
39 1No tempo aquel o rei de Babilonia Merodak-Baladn, fillo de Baladn, mandou
funcionarios e regalos a Ezequas xa que ora que estivera enfermo e se puxera bo.
2Ezequas alegrouse moito con eles, e mostrulle-la casa do tesouro, a prata e mailo
ouro, o blsamo e mailos aceites preciosos, e toda a sa adega; e todo o que se atopaba
nos seus almacns; non houbo cousa que non lles ensinase no seu pazo e en todo o seu
dominio. 3Entn foi o profeta Isaas onda o rei Ezequas e dxolle:
"Que dixeron eses homes? De onde vieron onda ti?"
Contestoulle Ezequas:
"Vieron onda min dun pas afastado, de Babilonia".
4El volveulle preguntar:
"Que viron no teu pazo?"
Respondeu Ezequas:
"Viron todo o que hai no meu pazo; non houbo cousa nos meus almacns que eu non
llela mostrase".
5Entn Isaas dxolle a Ezequas:
"Escoita a palabra do Seor dos Exrcitos: 6vela chegan das nos que ser levado a
Babilonia todo o que hai no teu pazo e todo o que amorearon os teus pais ata o da de
hoxe; non quedar cousa ningunha desas. Dxoo o Seor. 7Tamn collern algns dos
teus fillos, s que ti enxendraras, e sern oficiais no pazo do rei de Babilonia".
8Entn dxolle Ezequas a Isaas:
" boa a palabra que o Seor pronunciou".
Pois pensaba: "Cando menos que haxa paz e seguridade nos meus das".
DEUTEROISAIAS (II Is)
Poema vocacional: chamada consolacin
40 1Consolade, consolade o meu pobo: -do o voso Deus.
2Faldelle corazn de Xerusaln; si, dicdelle ben alto
que a sa milicia est cumprida, que a pena pola sa culpa est aceptada.
Si, xa recibiu da man do Seor o dobre por tdolos seus pecados.
3Unha voz clama:
"No deserto prepardelle o camio Seor.
999

A BIBLIA

Endereitdelle na estepa a calzada noso Deus.

4Que todo val sexa levantado, que todo monte e outeiro sexa rebaixado;
que a terra fragosa se volva unha chaira; e as ladeiras, un val achanzado.
5Pois vaise revela-la gloria do Seor, e toda carne ver o Unico.
Falou a boca do Seor".
6Unha voz di: "Clama". El responde: "Que vou clamar!".
"Toda a carne herba; e toda a fidelidade da carne, flor do campo.
7Seca a herba, murcha a flor, cando o alento do Seor sopra nela.
(Si, o pobo a herba).
8Seca a herba, murcha a flor, pero a palabra do noso Deus mantense firme para sempre".
9Sube a un monte alto, mensaxeira de Sin,
levanta con forza a ta voz, mensaxeira de Xerusaln,
levntaa, non teas medo.
Dilles s cidades de Xud: "Vela o noso Deus".
10Vela o meu Seor Iav que chega con poder; si, o seu brazo domina.
Vela a sa paga con el,
o seu xornal diante del.
11Igual ca un pastor, pastorea o seu rabao, reclleo co seu brazo,
leva s aios no seo e protexe os que anda maman.
Himno grandeza de Deus ante os dolos; e a crise de fe do seu pobo
12Quen mediu coa sa man a auga do mar? Quen mantn fixo o ceo coa sa palma?
Quen colleu en tres puados o po do mundo?
Quen pesou os montes coa romana e os outeiros coa balanza?
13Quen creou o esprito do Seor?
Quen o seu conselleiro, que o instra?
14Con quen se aconsella para entender?
Quen lle fixo coller prctica en sentenciar con xustiza?
Quen lle ensinou a ciencia? Quen o instruu no camio da intelixencia?
15Vela as nacins: son coma pingotia dentro da sella; son coma unha area na balanza.
Vela as illas, pesan coma o po.
16O Lbano non chega para face-la queima, os seus animais non chegan para un
holocausto.
17Tdolos pobos son nada en comparacin con El,
son considerados nada e vaco en comparacin con El.
18Con quen asemellaredes a Deus? Que semellanza lle buscaredes?
19Un artista fonde co metal a imaxe dun deus, logo o ourive recbrea de ouro,
mesmo tempo que fonde unha cadea de prata.
20O superintendente da ofrenda escolle un pau que non podreza,
busca un artista experto, para que del faga un dolo que non se mova.
21Non o sabedes? Non o ostes? Non se vos anunciou desde un principio?
Non o entendestes desde que se fundamentou a terra?:
22Que El reina sobre o orbe da terra, e que os habitantes da terra son coma saltns;
que el estende coma unha cortina o ceo, estndeo coma unha tenda onde habitar;
23que converte s xefes en nada, aniquila os rbitros do mundo.
24Non estn anda plantados, non estn anda sementados, anda o seu plantn non
enraizou a terra,
sopra neles e secan, o vendaval levntaos coma coao.
25Con quen me asemellaredes, a quen serei comparable? -di o Santo-.
1000

A BIBLIA

26Levantade os vosos ollos alto, ollade: Quen fixo esas cousas?

O que fai sar con orde o exrcito
celeste, e a todo el o chama polo nome,
coa enormidade do seu poder, coa sa vigorosa forza, e non falta ningn.
27Xacob, por que dis? Israel, por que afirmas?:
"O meu comportamento est escondido para o Seor, meu Deus esqueceulle a sentencia
meu favor".
28Pero ti, non o sabes? Non o tes odo?:
O Seor Deus da Eternidade, El creou os extremos do mundo
e non est canso nin fatigado, a sa intelixencia insondable.
29El dlle forza cansado, que non ten enerxa multiplcalle o vigor.
30Os mozos cansan e fatigan, os atletas escolleitos tropezan e caen;
31pero s que teen esperanza no Seor renvanselle-las forzas, soben con s de aguia:
corren, e non se fatigan; camian, e non cansan.
Deus suscita un xusto que trae consigo a paz
41 1Gardade silencio:
Eu fortalezo as nacins costeiras, as nacins renovan as forzas.
Que se acerque, e falarn; reunmonos para o xuzo.
2Quen suscita do oriente un xusto? Quen o chamar ante o seu trono?
Quen lle pon diante os pobos? Quen lle somete os reis?
Quen fixo as sas espadas numerosas coma o po e os seus arcos coma palla esparexida?
3Quen os persegue, deixando paz seu paso, sen toca-lo camio cos seus ps?
4Quen obrou e fixo isto?
O que convoca existencia s xeracins desde un principio.
Eu, o Seor, o Primeiro. Tamn cos derradeiros estarei eu.
5As nacins costeiras veno e collen medo, os confns da terra tremen,
pero acercaranse e virn.
6Cada un axudar seu prximo e diralle seu irmn: "Ten nimo!"
7O tallista animar ourive, que pule co martelo, que malla na zafra;
diralle da lmina incrustada: "Est ben",
e logo aseguraraa con cravos para que non se mova.
Orculo salvfico: eu son quen te axuda e redime
8Ti, Israel, e-lo meu servo; Xacob, ti es quen eu elixn;
ti e-la descendencia de Abraham, que me amaba;
9ti es quen eu colln dos confns da terra e a quen chamei desde os seus extremos.
Dxenche: "Ti e-lo meu servo, quen eu escolln e non rexeitei".
10Non teas medo, que estou contigo; non mires con medo, que eu son o teu Deus.
Fortalecinte e axudeite, collinte coa mia destra xustificadora.
11Vela: avergonzarn e sern aldraxados tdolos que rabiaban contra ti,
sern coma nada e perecern os homes que loitan contra ti;
12buscars e non atopara-los homes que rifan contigo,
sern coma nada e nulidade os homes que guerrean contra ti,
13porque eu, o Seor, son o teu Deus, que te collo da man dereita.
Eu son quen che digo: non teas medo. Eu son quen te axuda.
14Non teas medo, verme de Xacob, bechio de Israel,
Eu son quen te axuda - o Seor quen fala-; si, o que te redime, o santo de Israel.
15Eu convrtote en carro de trilla, novo, con dentes:
1001

A BIBLIA

trillara-los montes e volveralos po, convertera-los outeiros en coao.

16Esparexeralos, botndoos vento, e o vendaval espallaraos.
Entn ti brincars de ledicia por mor do Seor, alegraraste polo Santo de Israel.
17Os pobres e os necesitados buscan auga e non a hai, a sa lingua seca coa sede.
Eu, o Seor, respondereilles; eu, o Santo de Israel, non os abandonarei.
18Abrirei regueiros nas gndaras peladas; e no medio dos barrancos, manantiais,
converterei o deserto nun pozo de auga, e a terra seca en fontes.
19Porei no deserto cedros, acacias, buxos e oliveiras,
porei xuntos na estepa amieiros, olmos e cipreses,
20para que todos vexades e saibades,
para que vos apliquedes e vos decatedes
de que a man do Seor fixo isto e o Santo de Israel o creou.
Polmica contra os dolos
21Presentade a vosa defensa, aducide as vosas probas -dixo o Rei de Xacob-.
22Alegade e mostrdeno-lo que vai acontecer,
mostrdenos cales foron as cousas pasadas e prestarmoslles atencin.
Entenderimo-las cousas futuras se anunciasde-lo que ha de vir.
23Mostrdeno-lo que ha de vir para o futuro, e recoeceremos que vs sodes deuses.
Facdenos, pois, algn ben ou algn mal, que todos ns vos ollaremos con respecto e
termosvos medo.
24Vela: non sodes ningun, vela os vosos feitos, que non son nada:
elixirvos a vs unha abominacin.
25Eu fgoo xurdir do Norte, e vn desde o nacente do sol;
ser chamado por causa do meu nome.
El esmaga os nobres coma se fosen barro, o mesmo que o oleiro pisa o barro.
26Quen o deu a coecer desde un principio?, que o recoeceremos.
Quen desde o tempo pasado?, que lle diremos: "Este o xusto".
Non, ningun o deu a coecer; non, ningun o anunciou; non, ningun ou os vosos ditos.
27O primeiro Sin: vela fala; si, deille a Xerusaln un mensaxeiro de paz.
28Ollei, e non haba un; ollei entre aqueles, e non haba quen aconsellase.
Se lles preguntase, devolveranme a pregunta.
29Vela, todos eles son ningun; os seus feitos non son nada;
as sas imaxes fundidas, vento e nada.
Primeiro poema do Servo de Iav. Orculo salvfico
42 1Vela o meu servo, a quen teo collido da man;
vela o meu escollido no que eu me comprazo.
Teo posto sobre el o meu esprito:
dictaralles sentencia xusta s nacins.
2Non berrar,
non levantar a sa voz nin a far or nas ras.
3Canivela fendida non a romper,
e torcida esmorecente non a apagar.
Con fidelidade proclamar a xustiza,
4non desfalecer nin crebar
ata establecer na terra a xustiza,
e a sa lei, que esperan as nacins.
1002

A BIBLIA

5As fala, Deus, o Seor,

o que crea o ceo e o estende, o que sustenta a terra e os seus productos,
o que lle d alento pobo que hai sobre ela, e esprito s que camian por ela:
6Eu, o Seor, chameite por causa da xustiza, collinte pola man e protexinte,
e convertinte en Alianza dun pobo e en luz das nacins,
7para que lles bra-los ollos s cegos, para que libres do crcere s presos,
da prisin s que viven na escuridade.
8Eu, Iav, este o meu Nome!
A mia gloria a outro non lla dou; nin a mia louvanza s dolos.
9As antigas prediccins xa chegaron, e as novas estounas a anunciar:
antes de que despunten, fgovolas or.
Himno poftico Deus salvador
10Cantdelle Seor un cntico novo; a sa louvanza, desde o confn da terra.
Sern humillados o mar e todo o que o enche, as ribeiras e os seus habitantes.
11Sern enaltecidos o deserto e as sas cidades, as fondas veigas onde habita Quedar.
Exultarn os habitantes de Sela, berrarn lediciosos desde o cume dos montes.
12Daranlle gloria Seor, e pregoarn nos pases costeiros.
13O Seor sae coma un heroe, coma un guerreiro excita a sa bravura, berra, bota
aturuxos de guerra, contra os seus inimigos mostra o seu poder:
14"Levo quedo desde hai moito, estou en silencio, contome.
Coma a muller que est no parto, berro, suspiro e acaso todo mesmo tempo.
15Vou asola-los montes e os outeiros, vou secar todo o seu verdor;
vou converte-los ros en barrancos e vou reseca-las lagoas.
16Farei camia-los cegos por un vieiro que non coecen, por corredoiras descoecidas
fareinos ir.
Converterei diante deles a escuridade en luz, e as revoltas do camio en dereitura.
Estas cousas fareillas; si, non os abandonarei".
17Eles deron a volta cara atrs. Avergonzaranse os que confan nos dolos,
os que lles din s imaxes fundidas: "Vs sde-lo noso deus".
Israel o servo cego e mudo para comprende-lo plan de Deus
18Escoitade vs, mudos! Fixdevos ben para ver, vs, cegos!
19Quen o cego, senn o meu servo? Quen o mudo, senn o mensaxeiro que eu
enviei?
Quen est cego? -O meu enviado. Quen est mudo? -O servo do Seor.
20Olla moito, pero non cumpre; abre os odos, pero non fai caso.
21Por amor sa xustiza, o Seor
quere engrandecer e glorifica-la sa lei.
22Pero este un pobo saqueado e arruinado.
Todos eles estn pechados en covas, e presos no crcere.
Serviron de botn, e non houbo quen os librase; serviron de pillaxe, e non houbo quen
dixese: "Devlveos".
23Quen de entre vs escoitar isto, prestar atencin e far caso para o futuro?
24Quen entregou Xacob pillaxe e Xerusaln saqueo?
Acaso non foi o Seor contra quen ns pecamos?
Si, non quixeron camiar polo seu vieiro nin fixeron caso da sa lei,
25por isto o Seor verteu sobre o pobo o furor da sa ira e a sa forza de guerra,
que o consumiron de todo sen que se decatase, e que prenderon nel sen que o advertisen.
1003

A BIBLIA

O plan salvfico e de autorrevelacin de Deus

43 1Pois agora, as fala o Seor, o teu creador, Xacob, o que te formou, Israel:
"Non teas medo, que eu son o teu redentor; impoche o meu nome: ti-es-meu.
2Cando pases a travs das augas, eu estarei contigo; cando pases a travs dos ros, non te
engulirn.
Cando pases a travs do lume, non te queimars; cando pases por entre as chamas, non
prendern en ti.
3Porque eu son o Seor, o teu Deus, o santo de Israel, o teu salvador.
Porei a Exipto de expiacin ta; a Cux e a Seb poreinos no teu lugar.
4Porque ti fuches ben querido s meus ollos; fuches glorificado, o meu predilecto; e
por isto, farei que a humanidade expe no teu lugar; e que os pobos paguen pola ta vida.
5Non teas medo, que eu estou contigo:
traerei desde o nacente a ta descendencia, e desde occidente xuntareite,
6direille Norte: Dmos, e Sur: Non os reteas:
treme os meus fillos desde lonxe, e
as mias fillas desde o cabo da terra,
7todo o que se chama co meu Nome, e todo o que creei para a mia gloria,
pois eu o formei e o fixen".
8Que saia un pobo cego, pero con ollos; xordo, pero con odos.
9Os pobos todos xntanse a un tempo, e congrganse as nacins.
Quen entre eles d a coecer isto e nos fai o-las antigas prediccins?
Que presenten testemuas e xustifiquen a sa postura, que se oia e se tea que dicir: "
verdade!"
10Vs sde-las mias testemuas - o Seor quen fala-; si, o meu servo que eu escollin,
para que me coezades e creades en min, e para que recoezades que s eu son.
Antes de min non foi formado ningn deus, e despois de min non existe ningn.
11Eu, eu son o Seor, e fra de min non hai outro salvador.
12Eu anuncieino e pxeno a salvo, fxeno or e non fun un estrao entre vs,
e vs sde-las mias testemuas - o Seor quen fala-, mentres eu son Deus.
13Si, desde hoxe eu seguireino sendo, e ningun estar desprotexido da mia man.
O que eu realizo, quen o far cambiar?
14As fala o Seor, o voso Redentor, o santo de Israel:
"Por causa vosa envoo contra Babilonia e farei caer tdolos seus ferrollos;
en canto s caldeos, transformarei con lamentacins os seus berros de alegra.
15Eu son o Seor, o voso Santo, o Creador de Israel, o voso Rei".
Actualizacin renovada da liberacin do xodo
16As fala o Seor, que fixo un camio polo mar e unha verea polas augas impetuosas,
17que fixo sar carros e cabalos, un exrcito moi poderoso.
Eles deitaranse e non se levantarn, apagronse coma a torcida dun candil, extinguronse.
18Non vos lembrades das cousas pasadas? Non comprendde-las cousas antigas?
19Ollade: eu estou facendo algo novo; xa agroma: non vos dades conta?
Si, vou abrir un camio no deserto, ros na estepa.
20Os animais do campo honraranme, os chacais e os polios da avestruz,
porque porei augas no deserto, ros no ermo,
para darlle de beber meu pobo, meu escollido,
21 pobo que eu criei para min, e que contar a mia louvanza.

1004

A BIBLIA

Careo de Deus co seu pobo, con finalidade purificadora

22Pero ti, Xacob, non me invocaches, senn que te cansaches de min, Israel.
23Non me trouxche-las reses para os teus holocaustos, nin me honraches cos teus
sacrificios,
anda que non te obriguei a darme culto coa ofrenda, nin te carguei coa obriga do incenso.
24Non me compraches perfumes con cartos, nin me fartaches coa graxa dos teus
sacrificios;
contrario, cos teus pecados obrigchesme a actuar, e canschesme coas tas
iniquidades.
25Eu, eu mesmo, pola mia bondade son quen limpa as tas rebeldas, e dos teus pecados
non me lembro.
26Fai acordo, cando botmo-las contas: cntaos ti mesmo para probre-la ta xustiza.
27O teu pai primeiro pecou, e os teus farsantes dirixentes rebelronse contra min,
28por isto deshonraba eu os xefes do Santuario, entregaba Xacob destruccin e Israel s
burlas.
Autorrevelacin de Deus a travs da historia salvfica, e polmica antiidoltrica
44 1Agora, pois, escoita, Xacob,
meu servo; Israel, a quen eu escolln.
2As fala o Seor, que te creou, e que te formou, quen desde o seo te vn axudando:
"Non teas medo, meu servo Xacob; Iexurn, a quen eu escolln,
3porque eu verterei auga sobre o sedento, e regueiros sobre a reseca.
Verterei o meu esprito sobre a ta descendencia, e a mia bendicin sobre os teus
retoos,
4e brotarn coma entre xuncos, como os amieiros xunto s correntes de auga.
Este dir: Eu son do Seor; e aquel chamarase co nome de Xacob;
5este escribir na sa man: Pertenzo Seor; e ser titulado co nome de Israel".
6As fala o Seor, Rei de Israel, o seu Redentor, o Seor dos Exrcitos:
"Eu son o Primeiro, e tamn o Derradeiro; non hai outro Deus fra de min.
7Quen coma min? Que o diga, que o manifeste e que se compare comigo,
porque eu establecn un pobo eterno e cousas que han vir: comprenderano cando
cheguen.
8Non teades medo nin pavor. Acaso non volo fixen or e volo manifestei desde entn?
Vs sode-las mias testemuas: hai acaso un Deus fra de min?
Non, non hai Penedo: eu non o coezo".
Stira contra a fabricacin de dolos
9Os escultores de dolos, todos eles, son nada: para nada serven as sas cousas preciosas.
Si, eles mesmos son testemuas, pero non o queren ver nin recoecer, porque se
avergonzaran.
10Quen esculpiu un deus e fundiu un dolo, sen esperar unha ganancia?
11Vela: tdolos seus devotos avergnzanse, s seus artistas senlle-las cores.
Xntanse todos, fican quedos, atrranse, avergnzanse.
12O artista corta o ferro co cicel, quntao co carbn;
co martelo dlle forma, trabllao coa forza do seu brazo.
Por veces ten fame e non ten forza; non bebe auga e est canso.
13Corta madeira, estende o cordel,
fai unha marca co lapis, trabllaa coa garlopa,
1005

A BIBLIA

logo trzaa co comps, e faina semellanza dun home,

conforme a fermosura dun humano, para que habite no templo.
14Si, corta para si uns cedros ou colle un toro de acieira ou de carballo,
dixao endurecer entre as rbores do bosque,
e planta no seu lugar un cedro que a chuvia far medrar.
15A madeira srvelle home para queimar,
colle parte dela e acende o lume; quenta o forno e coce o pan.
Tamn pode traballar un deus e postrarse ante el, pode facer un dolo e adoralo.
16A metade da rbore quimaa no lume, sobre a outra asa carne, come o asado e frtase.
Tamn se quenta e di: "Ah, quntome, vexo o resplandor!"
17O que lle sobra para un deus, fai o seu dolo, adrao e pstrase ante el,
rzalle seu deus e dille: "Slvame, que ti e-lo meu deus".
18Non saben nada nin entenden, estn ofuscados;
os seus ollos non ven, e a sa mente non pensa.
19Non medita, non ten saber nin intelixencia dicir:
"Queimo a metade no lume, e sobre as sas brasas cozo o pan,
aso a carne e cmoa, e do resto del fago algo abominable:
adoro a ponla da rbore".
20A quen mancha a cinsa, engnao o corazn e extravao:
non por a salvo a sa vida,
pois non pode recoecer: "O que teo na mia dereita unha mentira"
Chamada a converterse Deus Salvador
21Lmbrate de Deus, Xacob; Israel, ti e-lo meu servo: eu te formei, o meu servo es ti,
Israel: non te esquezas de min.
22Fixen desaparece-las tas rebeldas coma unha nube, e como a nboa espesa os teus
pecados.
Convrtete a min, que eu son o teu Redentor.
23Xubilade, ceos, porque o Seor actuou; gritade alegres, profundidades da terra.
Montes, estalade de ledicia: o bosque e toda rbore que hai nel,
porque o Seor redime a Xacob, vai mostra-la sa gloria en Xerusaln.
O Deus creador e Seor da historia presenta a Ciro
24As fala o Seor, o teu Redentor, o que te formou desde o seo.
Eu son o Seor que o fago todo:
estendo o ceo eu s e expando a terra. Quen est comigo?
25Frustro os sinais dos agoireiros e volvo loucos os adivios,
fago volver para atrs os sabios e converto a sa ciencia en tolemia.
26El fai firme a palabra do seu servo, e completa o plan dos mensaxeiros.
Di: "Xerusaln, sers habitada; cidades de Xud, seredes reedificadas,
que volverei levanta-las sas runas".
27Di: "Ocano, seca; vou seca-los teus ros".
28Di: "Ciro o meu pastor, cumprir tdolos meus gustos,
anunciando:Xerusaln, sers reedificada; templo, sers cimentado".
Misin de Ciro
45 1As fala o Seor acerca do seu unxido,
1006

A BIBLIA

Ciro, a quen eu colln da man dereita:

el someter ante si s pobos, eu descubrirei ante el o lombo dos reis.
El abre ante si os portns dobres, as portas non se pecharn ante el.
2Eu camiarei diante de ti e fareiche favorables os presaxios,
romperei os batentes de bronce e farei anacos as trancas de ferro.
3Dareiche os tesouros pechados e as riquezas dos lugares ocultos,
para que recoezas que eu son o Seor, quen te chamou polo teu nome,
son o Deus de Israel que te chamou
4por causa do meu servo, Xacob, e de Israel, o meu elixido.
Si, chameite polo teu nome; creeite, anda que non me coecas.
5Eu son o Seor e non hai outro, fra de min non hai deus.
Ameite, anda que non me coecas,
6para que se saiba desde o nacente solpor que non hai cousa sen min.
Eu son o Seor e non hai outro,
7o que forma a luz e crea a tebra,
o que fai a felicidade e crea a desgracia.
Eu, o Seor, o que fago todas estas cousas.
8Ceo, fai caer desde arriba; bveda celeste, bota para abaixo a xustiza,
que a terra se abra e dea como froito a salvacin, que a xustiza faga brota-la felicidade.
Eu, o Seor, son quen a crea.
9Ai do que preitea con quen o formou! Ai do cacharro que preitea con quen o fixo do
barro!
Dille a ola a quen a formou: "Que fas? A ta obra non ten xeito!"
10Ai de quen lle di pai: "Que enxendraches?", e sua nai: "Que deches a luz?!"
11As fala o Seor, o Santo de Israel, o que o formou:
"Idesme pedir contas do futuro dos meus fillos, e ides dar ordes sobre a obra das mias
mans?
12Eu fixen a terra e creei o home sobre ela.
Eu, coas mias propias mans estendn o ceo, deilles ordes a tdalas sas constelacins.
13Eu suscitei a Ciro por causa da xustiza e achanceille tdolos seus vieiros.
El reconstruir a mia cidade e mandar al os meus exiliados,
sen prezo nin regalo".
O preanuncio e cumprimento das promesas salvficas provoca a conversin dos pagns
Seor
14As fala o Seor:
"A man de obra de Exipto, os traficantes de Cux, os sebas, homes de grande estatura,
virn onda ti e sern teus, camiarn detrs de ti con cadeas,
virn postrarse ante ti e confesarn:
Soamente contigo est Deus e non hai outro; non hai mis deuses".
15Certo, ti e-lo Deus escondido, o Deus de Israel, o Salvador.
16Avergonzaranse, cubriranse de oprobio todos eles, camiarn con oprobio os tallistas
de dolos.
17Israel ser salvado polo Seor con salvacin eterna:
Non vos teredes que avergonzar e endexamais non vos cubriredes de oprobio.
18Si, as fala o Seor, o Creador do ceo, El Deus,
o formador da terra e o seu facer, El creouna,
non a creou coma un caos, formouna para ser habitada.
"Eu son Iav e non hai outro.
19Non falei en secreto, nun lugar do inferno, na escuridade.
1007

A BIBLIA

Non lle dixen descendencia de Xacob: buscdeme no abismo.

Eu, o Seor, proclamo a xustiza, dou a coece-la rectitude".
20Xuntdevos! Vinde! Achegdevos a un tempo, escapados das nacins:
Que non o saiban os que levan en alto ese pau, o seu dolo,
e os que lle rezan a un deus que non capaz de salvar.
21Expoede, presentade as vosas probas; aconselldevos uns cos outros.
"Quen fixo or isto desde antigo? Quen o fixo saber desde o tempo pasado?
Acaso non fun eu, o Seor? Si, non hai outro Deus fra de min!
Eu son Deus, o Xusto e o Salvador, non hai outro fra de min.
22Volvdevos cara a min e salvdevos, tdolos confns da terra,
que eu son Deus, e non hai outro.
23Xroo por min mesmo: da mia boca sae -para cumpri-lo que xusto- unha palabra
que non se volve atrs:
ante min dobrarase todo xeonllo, por min xurar toda lingua.
24De min dirase: Si, no Seor estn a xustiza e o poder".
Onda El virn, avergonzados, tdolos que se levantaron contra El.
25Toda a descendencia de Xacob recibir a xustiza de parte do Seor e nel se gloriar.
Polmica contra os dolos: s Iav o Seor
46 1Caeu Bel, derrubouse Neb: foron os dolos deles.
As cousas que vs portabades en alto son levadas por bechos e animais,
son carga para un animal cansado.
2Derrubronse e caeron a un tempo, non foron capaces de salvar a quen os levaba.
Si, eles mesmos van catividade.
3Escoitdeme, casa de Xacob, e todo o que queda da casa de Israel,
vs que fostes levados desde o ventre, vs que fostes levantados desde o tero:
4eu son quen vos leva ata a ancianidade, quen vos levantar ata a vellez.
Eu fxeno e eu seguireino a facer. Si, levareivos e salvareivos.
5A quen me igualaredes e compararedes? A quen me asemellaredes coma a un igual?
6Algns sacan ouro da bulsa e pesan a prata na balanza,
e pganlle ourive para que seu xeito faga un deus,
pstranse ante el, e adrano.
7Levntano no ombreiro, e lvano;
peno no seu lugar, e est firme no seu santuario, e non abanea.
Algn clama cara a el, pero non responde, non o libra da sa angustia.
8Lembrdevos disto e animdevos, rebeldes; facede volver isto corazn.
9Lembrdevos das cousas primeiras desde antigo:
de que eu son Deus e non hai outro, de que son Deus e non hai coma min.
10Eu son quen manifesta desde o principio o que ha vir;
desde antigo, as cousas que anda non se fixeron.
Eu son o que digo: o meu plan manterase firme, realizarei canto decidn.
11Eu son quen chamo do nacente unha aguia, da terra afastada home do meu plan.
Si, dxeno, e farei que suceda; planeeino, e cumprireino.
12Facdeme caso vs, duros de corazn, que estades lonxe da xustiza:
13Eu aproximo a mia xustiza, que non est lonxe,
e a mia salvacin, que non tardar.
Si, eu poo en Sin a salvacin, en Xerusaln o meu esplendor.
Lamentacin pola cada de Babilonia
1008

A BIBLIA

47 1Baixa e senta no po, virxe, filla de Babilonia!

Senta na terra, que non hai trono, filla dos caldeos!
Que non volvers a ser chamada: "A doce, a delicada".
2Colle as pedras do muo e moe o gran,
envlveo no teu veo, remanga a ta saia,
descubre as ndegas, cruza os ros.
3Descubre a ta nudez, mostra as tas vergonzas.
Vou tomar vinganza, e non se me apoer ningun.
4O noso Redentor chmase o Seor Todopoderoso: o Santo de Israel.
5Reina no inferno, entra na escuridade, filla dos caldeos,
xa que non se che volver a chamar: "raa de raas".
6Anoxeime co meu pobo, profanei a mia herdanza,
por iso entregueichos na ta man, non tiveches compaixn deles,
sobre o ancin cargaches moi pesado o teu xugo,
7e dixeches: "Para sempre serei a raa perpetua".
Non tomaches isto en consideracin, nin te lembraches do que haba vir.
8Pois agora escoita isto, ti, amante do pracer, a que reinabas na seguridade,
a que pensabas no teu corazn: "Son eu, e non hai outra,
non reinarei viva, non saberei o que quedar sen fillos".
9Estas das cousas aconteceranche de repente nun s da:
quedares sen fillos e viva; ambas cousas vieron sobre ti,
pola multitude dos teus feitizos, polo poder dos teus moitos embruxos.
10Estabas segura coa ta ruindade, pensabas: "Non hai quen me vexa".
A ta sabedora e a ta ciencia foron a ta perdicin,
pois pensabas no teu corazn: "Son eu, e non hai outra".
11Por isto vir sobre ti unha desgracia, que non sabers esconxurar,
caer sobre ti unha maldade, que non sers capaz de expiar,
vir sobre ti de repente unha runa, que ti non prevas.
12Monta garda cos teus embruxos, coa multitude dos teus feitizos,
nos que es mestra desde a ta mocidade;
tal vez sexas capaz de conseguir xitos, quizais poidas meter medo.
13Ests xa cansa coa chea de consellos que recibes.
Que se presenten diante de ti e que te salven os que len no ceo,
os que ven presaxios nas estrelas,
os que anuncian cada la nova o que che vai acontecer.
14Vela: son coma o coao: queimaraos o lume:
non salvarn as sas vidas do poder da chama,
non sern brasa para coce-lo pan, nin lume para sentarse a carn.
15Vela o que eles foron para ti,
xa que te exercitaches cos feiticeiros desde a ta mocidade.
Cada un andou extraviado polo seu camio, non houbo quen te
salvase.
Anuncio proftico da liberacin de Xacob
48 1Escoitade isto, casa de Xacob,
os que se chaman co nome de Israel e saron do sangue de Xud,
os que fan o xuramento polo nome de Iav
e nomean o Deus de Israel, sen verdade e sen xustiza.

1009

A BIBLIA

2Chmanse a si mesmos co nome da cidade santa e apianse no Deus de Israel, que ten
de nome Seor Todopoderoso.
3As cousas pasadas hai tempo que volas manifestei, da mia boca saron e fxenas or,
realiceinas en seguida, e aconteceron.
4Xa me decatei de que ti es obstinado, a ta testa un nervo de ferro, a ta fronte de
bronce:
5por isto fxencho coecer desde antigo; antes que sucedese, fxencho or,
non fose que dixeses: "Fxoo o meu dolo, ordenrono a mia imaxe e a mia talla".
6Ti oches: "Ollade todo isto". E como que non o destes a coecer?
Desde agora fareiche or cousas novas, encubertas, que antes non coecas.
7Agora -non antes- son creadas: antes de hoxe non as oches; se non, diras: "Certo que
as on".
8Non, non as oches, non as coeciches: nunca as escoitou o teu odo,
pois ben sei que ti es un grande traidor, a quen se chama "Rebelde desde o seo da nai".
9Por causa do meu Nome, refreei a mia ira ante ti,
contvenme por mor da mia gloria, para non te facer desaparecer.
10Vela: refineite, pero non coma a prata; purifiqueite no forno da afliccin.
11Por min, fgoo por min,
porque cmo se vai profana-la mia gloria, que a ningn outro darei?
12Escoitame, Xacob; Israel, por quen son invocado.
Eu son o Seor, eu son o Primeiro e tamn o Derradeiro.
13A mia man cimentou a terra e a mia dereita estendeu o ceo;
chmoos eu, e mbolos dous comparecen.
14Xuntdevos todos vs e escoitade: quen entre eles fixo coecer estas cousas?
O Seor, movido polo seu amor, fai o que quere con Babilonia,
e tamn cos caldeos, coa forza do seu brazo.
15Eu fixen vir a aquel a quen chamei e lle falei, ter xito nos seus plans.
16Achegdevos a min e escoitade isto:
nunca desde o principio falei en secreto; e desde o tempo en que aquilo sucedeu, eu
estiven al.
Agora o Seor Iav envioume tamn o seu Esprito.
17As fala o Seor, o teu Redentor, o Santo de Israel:
Eu son o Seor, o teu Deus, o que te ensina para que saques proveito,
quen te fai camiar polo camio por onde debes ir.
18Oxal tiveses feito caso dos meus preceptos:
entn a ta prosperidade sera coma un ro, e o teu triunfo coma as ondas do mar,
19a ta descendencia sera coma a area, e o froito das tas entraas como os grans da
area.
Non se acabara nin desaparecera o teu nome da mia presencia.
20Sade de Babilonia, fuxide de onda os caldeos,
con berros de xbilo manifestade isto, facdeo or,
levdeo ata o cabo da terra,
dicide: o Seor redime seu servo, Xacob,
21e os que marchen polos sequedais non tern sede:
far brotar para eles augas do penedo,
fender un penedo e corrern ugas.
22Para os impos -dixo o Seor- non haber fartura.
Segundo poema do Servo de Iav: luz das nacins

1010

A BIBLIA

49 1Escoitdeme, pobos da costa, facdeme caso nacins afastadas.

O Seor chamoume desde o seo, desde as entraas da mia nai repetiu o meu nome.
2Puxo na mia boca coma unha espada afiada, escondeume na sombra da sa man,
converteume en frecha escolleita, gardoume na sa alxaba,
3e dxome: "Ti e-lo meu servo, Israel, de ti virame a sona".
4Pero eu dica: "Cansei en balde, consumn a mia forza para nada,
pero a mia sentencia est onda o Seor, e a mia recompensa onda o meu Deus.
5cSerei glorificado coa presencia do Seor, e o meu Deus ser a mia forza".
5Pois agora -fala o Seor que desde o seo da nai me formou para se-lo seu servo,
para facer voltar onda El a Xacob e para que Israel se xunte con El-:
6" moi fcil para ti se-lo meu servo,
restablecendo as tribos de Xacob e facendo volta-los protexidos de Israel,
pois convrtote en luz das nacins,
e sera-la mia salvacin ata o confn da terra".
7As fala o Seor, o Redentor de Israel, o seu Santo:
"A ti, o desprezado da xente, abominado do pobo, servo dos gobernantes, verante os reis
e levantaranse; os prncipes postraranse ante ti,
porque a ti te escolleu o Seor que fiel, o Santo de Israel".
8As fala o Seor:
"Nun momento de amor respondinche e no da da victoria axudeite:
escollinte, e convertinte en alianza dun pobo,
para que levnte-lo pas e reprta-las herdanzas arrasadas,
9dicndolle: Presos, sade! Os que estades na escuridade, mostrdevos!
Pastarn beira dos camios e nos montes pelados tern os seus pasteiros,
10non tern fame nin sede, non lles dar o son nin o sol:
quen ten compaixn deles guiaraos e conduciraos s nacentes augas.
11Converterei as mias montaas en vieiro, construiranse as mias calzadas.
12Vela chegan de lonxe: do norte, do poente, e do pas de Sinim".
Canto consolacin de Sin
13Exulta, ceo; brinca de ledicia, terra; que se fendan os montes coa alegra,
pois o Seor consolou o seu pobo, e compadeceuse dos seus pobres.
14Sin di: "Iav non me abandonou, o Seor non se esqueceu de min".
15"Esqucese unha muller do seu menio? Non se compadece do fillo das sas
entraas?
Anda que ela se esqueza, eu non me esquecerei de ti.
16Vela, ests escrito nas palmas das mias mans,
as tas murallas estn sempre ante min.
17Que apuren os que te reconstren, que marchen os que te arruinaron e arrasaron.
18Levanta os teus ollos arredor e olla: Todos eles se xuntan, veen a ti.
Pola mia vida - o Seor quen fala- que os vestirs a todos con mantos,
e que os cinguirs coma a unha noiva!
19Vela as tas desolacins e as tas runas, vela a ta capital destruda:
agora sers demasiado pequena para os teus habitantes!
Os mesmos que te devoraron farante mis grande.
20Os fillos que che quitaron volvern dicir s teus odos:
Non teo sitio: apretdevos por min, para que poida vivir aqu.
21E ti pensars no teu corazn: Quen me deu estes?
Pois eu quedei sen fillos e estril, desterrada e apartada. A estes quen os criou?
1011

A BIBLIA

Vela: eu quedei soa; estes de onde son?"

22As fala o Seor Iav:
"Vela: eu ergo a mia man cara s pobos, e levanto cara s pobos a mia bandeira,
para que traian os meus fillos no colo, e as mias fillas lombo.
23Entn reis sern os teus titores; e as sas princesas, as tas amas de cra.
Diante de ti postrarn o rostro na terra, e lambern o po dos teus ps.
Entn recoecers que eu son o Seor, porque non se avergonzarn os que esperan en
min.
24Pdeselle quita-la presa a un heroe? Poder escapa-lo cativo de quen o ten preso?"
25Porque as fala o Seor:
"Anda que a presa lle sea quitada heroe e o cativo escape do tirano,
eu preitearei con quen preitee contigo, e salvarei os teus fillos,
26farei que os teus opresores coman a sa propia carne,
e que beban o seu propio sangue coma vio doce.
Entn toda carne recoecer que eu son o Seor que te salvo,
o teu Redentor, o Valente de Xacob".
Castigo e salvacin
50 1As fala o Seor Deus:
"Onde est esa acta de divorcio da vosa nai, a quen eu despedn?
Quen dos meus prestamistas foi aquel a quen vos vendn?
Polas vosas iniquidades fostes vendidos, polas vosas rebeldas foi despedida a vosa nai.
2Por que cando eu cheguei non haba ningun e cando chamei ningun respondeu?
Acaso a mia man demasiado curta para non rescatar? Acaso non hai en min forza
para liberar?
Cando eu bro, fago seca-lo mar, converto os ros nun deserto,
feden os peixes por falta de auga e morren coa sede.
3Eu vestirei o ceo de escuridade, e poreille unha cuberta de saco".
Terceiro canto do Servo de Iav: desprezado e maltratado, pero seguro da axuda do Seor
4O Seor Deus concedeume lingua de discpulo,
para saber instru-lo cansado cunha palabra que o anime na ma.
El espreguiza pola ma o meu odo para escoitar coma discpulo.
5O Seor Iav abriu o meu odo,
e eu non me rebelei, non me botei para atrs.
6Ofrecn o lombo s que me azoutaban, e a mia cara s que me arrincaban a barba.
Non escondn a mia cara dos insultos e das cuspiadas.
7Pero o Seor axudarame,
por isto non me sinto avergonzado, e poo a mia cara coma un diamante,
pois sei que non me avergonzarei.
8O que defende a mia causa est cerca.
Quen litigar comigo, cando comparezamos ante a comunidade?
Quen traballa a mia xusta sentencia est detrs de min.
9O Seor Iav axudarame: quen ser o que me declare culpable?
Vela: todos eles se gastarn coma un vestido, sern comidos pola traza.
10Quen de entre vs respecte o Seor, que escoite a voz do seu servo,
pois camia na escuridade e non hai claridade para el,
pero confa no Nome do Seor e apiase no seu Deus.
1012

A BIBLIA

11En cambio todos vs estades prendendo o lume, rodedelo de tizns.

Camiades co resplandor do voso lume e cos tizns que prendestes.
Da mia man provn isto para vs: deitardesvos nun lugar de sufrimentos.
Liturxia da consolacin de Sin. Chamada confianza no poder salvfico do Seor
51 1Escoitdeme os que procurde-la xustiza, os que buscde-lo Seor.
Ollade para o penedo de onde fostes tallados e para o pozo de onde fostes excavados.
2Ollade para o voso pai Abraham e para Sara, a que vos deu a luz.
El era un s cando o chamei, pero bendicino e multipliqueino.
3Cando o Seor console a Sin e a tdalas sas runas,
far do deserto coma o Edn e da estepa coma o xardn do Seor,
contento e ledicia haber nel, accin de gracias e son de cntigas.
A mia salvacin durar para sempre
4Atndeme, pobo meu!
Poboacin mia, escitame!:
unha lei sae de onda min,
e a mia sentencia ser a luz dos pobos.
5Poo en movemento a mia pronta victoria,
sae a mia salvacin
e o meu brazo xulgar os pobos.
En min porn a esperanza as nacins costeiras,
e esperarn no meu brazo.
6Levantade os vosos ollos cara ceo,
e ollade para a terra que est abaixo,
pois o ceo esvaecer coma fumareda,
e a terra cambiar coma un vestido:
os seus habitantes morrern coma mosquitos,
pero a mia salvacin durar para sempre
e a mia xustiza non decaer.
7Escoitdeme os que coecde-la xustiza,
pobo que te-la mia revelacin no teu corazn:
Non lle teades medo desprezo dos homes,
cos seus insultos non estarrezades,
8o carbuncho comeraos coma a un vestido,
e a traza devoraraos coma a l,
pero a mia xustiza durar sempre,
e a mia salvacin por xeracins de xeracins.
Splica poder do Seor e resposta
9Esperta, esperta e revstete de poder,
brazo do Seor!
Esperta coma nos das de antes,
coma nas xeracins eternas.
Acaso non fuches ti quen matou a Rhab,
e acoitelou Dragn?
10Acaso non fuches ti quen secou o Mar,
1013

A BIBLIA

as augas do grande Abismo,

que converteu o profundo do mar nun camio,
para o paso dos redimidos?
11Si, os rescatados do Seor volvern
e entrarn en Sin con xbilo.
Haber ledicia eterna sobre as sas cabezas,
invadiraos o xbilo e a alegra;
o tormento e os suspiros xa fuxiron.
Eu, Iav, son o que te consola
12Eu, eu son quen te consola.
De que ters medo ti? Dos homes? -Morrern.
Do fillo do home? -Non mis ca herba.
13Esqueccheste do Seor, o teu creador,
o que estendeu o ceo e fundamentou a terra,
por isto estiveches estarrecido todo o da,
pola furia do opresor, cando se decidiu a arrasar.
Pero onde est a furia do opresor?
14O preso ser librado axia:
non morrer no pozo nin lle faltar o seu pan,
15pois eu son o Seor, o teu Deus,
que axito o mar de xeito que braden as sas ondas.
-Seor dos Exrcitos o meu nome-.
16Si, puxen as mias palabras na ta boca,
e cubrinte coa sombra da mia man;
desde que plantei o ceo e fundamentei a terra,
dxenlle a Sin: "O meu pobo es ti".
A copa da ira do Seor pasa agora s seus inimigos
17Esperta, esperta, levntate, Xerusaln!,
que xa bebiches da man do Seor a copa da sa ira:
da borracheira, xa a bebiches ata o fondo.
18Entre tdolos fillos que deu a luz,
non hai quen a gue.
Entre tdolos fillos que ela criou,
non hai quen a colla pola man.
19Estas das cousas acontecronche: Quen se doa de ti? Saqueo e cada, fame e espada.
Quen se doa de ti?
20Os teus fillos non tian forzas,
caeron nos cruces de tdalas ras,
coma o antlope na rede do cazador,
esmagados pola ira do Seor, pola furia do teu Deus.
21Por isto, escoita ti,
aflixida e borracha, anda que non de vio.
22As fala o teu Seor, Iav,
o teu Deus que se querelaba co seu pobo:
"Vela: xa colln da ta man a copa da borracheira,
non seguirs bebendo o cliz da mia ira,
1014

A BIBLIA

23pois o puxen na man dos que te aflixiron,

dos que che dixeron a ti mesmo: Tmbate para que pasemos,
pon o teu lombo como a terra, como a ra para os que pasen".
Anuncio da liberacin
52 1"Esperta, esperta, revstete do teu poder, Sin!;
viste os teus vestidos de esplendor, Xerusaln, Cidade Santa!,
que non seguirn entrando en ti nin incircunciso nin impuro.
2Sacude o po, levanta, Xerusaln cativa!"
3As fala o Seor: "fostes vendidos de balde: sen prata seredes redimidos".
4As fala o Seor Iav:
"nun principio o meu pobo baixou a Exipto para vivir al coma emigrante,
e logo Asiria oprimiuno por nada.
5Pois ben! Quen son eu aqu - o Seor quen fala- para que se me colla meu pobo sen
mis,
e os seus dominadores berren triunfantes - o Seor quen falae se ande a desprezar decote o meu Nome?
6Por isto o meu pobo recoecer de certo o meu Nome naquel da, cando eu diga: Aqu
estou!"
Anuncio da boa Nova: o teu Deus reina
7Que fermosos son sobre os montes
os ps do mensaxeiro de boas novas,
que anuncia a fartura,
que proclama a felicidade,
que pregoa a salvacin,
que di:
Sin, o teu Deus reina!
8Un grito! Os teus vixas levantan a voz, berran xubilosos a un tempo:
"Tdolos ollos contemplarn a volta do Seor a Sin".
9Berrade a coro con xbilo, runas de Xerusaln,
que o Seor consolou o seu pobo, redimiu Xerusaln.
10O Seor remangou o seu brazo santo s ollos de tdolos pobos,
e tdolos confns da terra viron a salvacin do noso Deus.
11Apartade, apartade, sade de a, non toquedes cousa impura.
Sade do medio dela, mantdevos limpos, os que levde-los vasos do Seor.
12Non saiades de prsa nin marchedes escapada,
que diante de vs camia o Seor, e a vosa retagarda o Deus de Israel.
Cuarto poema do Servo de Iav
13Vela: o Excelso, o Sublime, o Altsimo daralle xito seu Servo.
14A grande multitude quedar abraiada ante el,
pois o seu aspecto non pareca o dun home,
a sa figura non pareca a dun fillo de Adam.
15Pero agora far conmover a pobos numerosos:
por causa del os reis pecharn a sa boca,

1015

A BIBLIA

porque contemplarn o que

escoitaron.

nunca se lles contou, e comprendern o que nunca

53 1Quen creu o que lle dixemos?

A quen se lle revelou o brazo do Seor?
2El subiu coma tenro gromo na sa presencia,
coma raz en terra reseca.
Non tia beleza nin esplendor;
vmolo, e o seu aspecto non era atraente.
3Desprezado, o mis rexeitado dos homes,
varn de sufrimentos, familiarizado coa dor.
Coma algun de quen se esconde a cara,
desprezado, non lle tivemos aprezo.
4El cargou coas nosas dores,
el soportou os nosos sufrimentos.
Ns considermolo ferido,
castigado por Deus e aflixido.
5Pero foi ferido por causa das nosas rebeldas,
foi esmagado polas nosas iniquidades.
O castigo que nos trouxo a paz caeu sobre el,
a sa ferida foi a nosa curacin.
6Todos ns coma rabao andabamos perdidos,
cada un polo seu camio.
Pero o Seor puxo nel a iniquidade de todos ns.
7Foi oprimido, foi aflixido;
pero el non abriu a sa boca.
Foi levado coma unha res matanza,
e, coma ovella muda ante o tosquiador,
non abriu a sa boca.
8Foi levado cun xuzo perverso,
ningun se preocupou da sa vida.
El foi arrincado do mundo dos vivos,
para o noso ben foi ferido pola rebelda do seu pobo.
9Puxeron a sa sepultura entre os malvados,
e a sa tumba entre os ricos,
anda que non cometeu violencia,
nin houbo fraude na sa boca.
10O Seor quixo esmagalo co seu sufrimento:
Si, entrega a ta vida en expiacin polo pecado.
Pero el ver descendencia, alongar os seus das
e por medio del cumprirase a salvacin do Seor.
11Polos traballos da sa vida ver a luz,
alcanzar a sabedora.
O Xusto volver xusto o seu Servo
para o ben de moitos
e as iniquidades destes el soportar.
12Por isto repartirei con el xunto cos grandes,
e cos poderosos ter parte no botn,
porque entregou a sa vida morte
e foi contado cos malvados.
1016

A BIBLIA

Si, el foi o que cargou co pecado de moitos

e fai a intercesin polos malvados.
Restauracin gloriosa de Sin
A) Restauracin humana
54 1Berra lediciosa ti, estril,
a que non deches a luz,
rompe en aclamacins,
exulta ti, a que non sentche-las dores do parto,
porque os fillos da abandonada sern moitos mis
cs fillos da casada -dixo o Seor-.
2Alonga o espacio da ta tenda,
estende as cortinas das tas moradas,
non te negues;
alonga as tas cordas, afinca as tas ferraxes,
3que ters que estenderte para a dereita e para a esquerda,
pois a ta descendencia herdar nacins
e volver habitar cidades arrasadas.
4Non teas medo, que non te avergonzars,
non teas vergonza, que non ters que arrubiarte,
pois esquecera-la vergonza da ta mocidade,
e do oprobio da ta viuvez non te lembrars mis.
5Pois vela o teu Facedor, o teu Creador,
Seor Todopoderoso o seu nome.
Certo que o teu Redentor o Santo de Israel,
chmase Deus de toda a terra.
6Si, o Seor chamoute
coma a esposa abandonada e aflixida no esprito,
e coma a esposa da xuventude,
que de certo foi rexeitada;
o teu Deus dxoche:
7"Durante un pouco tempo abandoneite,
pero con inmensa compaixn recollereite.
8Por un arrebato de ira escondn a mia cara de ti algn tempo
pero con amor eterno teo compaixn de ti
-dixo o Seor, o teu Redentor-.
9Si, nos das de No aconteceume isto:
xurei que as augas de No non volveran cruzar sobre a terra,
as tamn xurei que non me enfadara contra ti nin te ameazara.
10Pois os montes moveranse e os outeiros abanearn,
pero o meu amor non se mover de onda ti
e a mia alianza de paz non cambalear
-dixo o Seor, que ten compaixn de ti-.
B) Restauracin material
11Aflixida, azoutada polos ventos, non es compadecida.
Olla que eu asento con cordel de color as tas pedras
e cimntote con zafiros.
1017

A BIBLIA

12Asento as tas torres con rubs, e as tas portadas con pedras de cuarzo.
Toda a ta muralla con pedras preciosas.
13Tdolos teus fillos son discpulos do Seor,
e mestres da paz son os teus fillos,
14(e) estabas ben afincada na xustiza.
Grdate lonxe da opresin. Non teas medo!
E lonxe do terror. Que a ti non se arrime!
15Se algun te atacase, non o far da mia parte,
quen te atacase, caer por causa ta.
16Olla: eu creei o ferreiro que sopra nos carbns do lume,
e fabrica ferramentas para o seu traballo;
pero eu tamn creei o Destructor para arruinar.
17Toda arma que se faga para ir contra ti, non ter xito,
e toda lingua que se levante contra ti no tribunal,
ti probars que culpable.
Este o quin da herdanza dos servos do Seor.
Si, a xustiza deles vn de min,
- o Seor quen fala-.
C) Restauracin espiritual: a alianza eterna e o mesianismo universal
55 1Ouh, sedentos todos, vinde por auga!
Os que non tedes prata, vinde,
comprade comida e comede,
vinde e comprade comida;
sen prata e sen dieiro (comprade) vio e leite.
2Porque cambiades prata polo que non pan
e o voso xornal polo que non farta.
Escoitdeme ben:
comede ben e que a vosa gorxa se alegre coa graxa.
3Baixade o odo e vinde onda min,
facdeme caso e revivirn as vosas ilusins,
pois pactarei convosco unha alianza eterna,
os beneficios de David que se manteen firmes.
4Vela: fareino pregoeiro das nacins,
prncipe e lexislador das nacins.
5Convocars un pobo que non coeces,
e un pobo que non te coece correr onda ti,
polo Seor, o teu Deus, e polo santo de Israel,
que tanto te glorificou!
6Buscade o Seor mentres se deixa atopar,
invocdeo mentres est cerca.
7Que o malvado deixe o seu vieiro,
e que o home pecador (deixe) os seus plans,
que se volva Seor para que tea misericordia del,
que (se volva) noso Deus
que tanto engrandece perdoar!
8Pois si, os meus plans non son os vosos plans,
nin os vosos vieiros son os meus vieiros
- o Seor quen fala-.
1018

A BIBLIA

9Canto mis altos son os ceos c terra!

As son mis altos os meus plans cs vosos plans,
e os meus vieiros do que os vosos vieiros.
Conclusin de II Isaas
10Vela: como a chuvia e a neve baixan do ceo
e non voltan al sen enchoupa-la terra,
fecundala e facela brotar,
para que lle dea semente que sementou
e pan que come,
11as tamn ser a mia palabra que sae da mia boca:
non voltar a min en van,
senn que far o que eu queira,
e conseguir aquilo para o que a mandei.
12Si, sairedes con ledicia e seredes trados con fartura,
os montes e os outeiros estalarn de xbilo na vosa presencia,
e tdalas rbores do campo batern as palmas.
13En vez de silvas medrar o ciprs,
en vez de estrugas medrar o buxo,
e isto serviralle Seor de renome,
de sinal eterno que non desaparecer.
TRITOISAIAS (III Is)
A fidelidade sbado e Alianza acercan a salvacin
56 1As fala o Seor:
cumpride o dereito e practicade a xustiza,
que a mia salvacin est prxima a chegar
e a mia xustiza (est prxima) a mostrarse.
2Benaventurado o home que cumpra isto
e o fillo de Adam que se mantea nisto firme,
gardando o sbado sen profanalo
e gardando a sa man de facer calquera maldade.
3Que o fillo de estranxeiro que se apega Seor non fale nestes termos:
"O Seor aprtame totalmente do seu pobo".
Que o eunuco tampouco diga: "Son a penas unha rbore seca".
4Porque as fala o Seor:
Os eunucos que gardan os meus sbados,
e elixen o que a min me gusta
e que se manteen firmes na mia Alianza,
5dareilles no meu templo e dentro dos meus muros
racin de comida e renome,
mellor do que fillos e fillas.
Dareilles un nome eterno que non desaparecer.
6E s fillos de estranxeiro que se apegan Seor,
servindo e amando o Nome do Seor, sendo os seus servos,
a todo o que garde o sbado sen profanalo
1019

A BIBLIA

e s que se mantean firmes na mia Alianza,

7traereinos meu monte santo
e alegrareinos na mia casa de oracin.
Os seus holocaustos e os seus sacrificios
servirn de ofrenda de amor sobre o meu altar.
A crise da volta do desterro
Pois o meu templo chamarase casa de oracin para tdolos pobos.
8As fala o Seor, Iav,
quen rene s dispersados de Israel:
"Volverei congregar arredor de Israel s que se lle xunten".
9Tdalas sas feras do campo, vinde comer,
tdalas sas feras do bosque.
10Os seus vixas estn todos eles cegos, non coecen,
todos eles son cans mudos, non son capaces de ladrar,
dormen, ditanse, son amigos de sestear.
11Vela os cans de poderosa gorxa, que non se saben fartar.
Vela os pastores que non saben distinguir:
Todos eles van polo seu vieiro, cada un tras da sa ganancia sen lmite.
12Vinde, que eu collo o vio, e emborrachmonos de licor,
que ma ser coma hoxe, abundancia moito maior.
57 1O xusto perece e non hai un que o considere.
Si, os homes de ben desaparecen, sen ningun que o note.
Cando o xusto desaparece da presencia do malvado, 2chgalle a paz.
Que descanse nos seus lugares de repouso,
pois cada un deles camiou dereito polo seu camio!
Contra as prcticas idoltricas
3Eh, vs, achegdevos aqu, fillos da adivia!
Raza adltera, como te prostites!
4De quen vos burlades? A quen lle abrde-la boca, (e) lle sacde-la lingua?
Acaso non sodes vs, fillos da rebelda, descendencia da mentira?
5Vs, que vos excitades sexualmente entre os terebintos,
debaixo de toda rbore enramada,
que degolde-los fillos nos regueiros,
debaixo das fendeduras dos penedos.
6Os coios do ro son o teu quin,
eles mesmos son a ta sorte,
tamn sobre eles vertche-la libacin
e presentche-la ofrenda.
Voume consolar eu con estas cousas?
7Sobre o monte alto e levantado puxche-lo teu leito,
tamn al subiches para ofrece-lo sacrificio.
8Si, detrs da porta e do marco puxche-lo teu memorial,
pois mil veces te espiches e subiches teu leito para anchealo.
Si, fixeches con eles un pacto,
amche-los seus leitos, vche-las sas vergonzas.
1020

A BIBLIA

9Ti marchaches onda Mlec co teu aceite, aumentaches os teus perfumes, mandche-los
teus mensaxeiros ata moi lonxe, fixchelos baixar ata o Xeol.
10Co teu longo camio cansaches, (pero) non dixeches: "Isto desesperante".
(Logo) atopche-la vitalidade do teu sexo, por isto non estabas enfermo.
11De quen amedoaches e temiches, por lle seres desleal?
Porque de min non te lembraches, nin sequera en min pensaches!
Acaso non foi porque estiven en silencio,
si, desde sempre, e por isto non me respectaches?
12Eu farei ve-la ta xustiza e as tas obras, que non che axudarn.
13Cando ti clames para que te salven os que se xuntaron teu lado,
a todos eles levaraos o vento, un sopro arrebataraos.
Pero quen confe en min herdar a cidade e posuir o meu monte santo.
A salvacin para os humildes e abatidos
14(O Seor) di:
"Amontoade, amontoade terra, achanzade o camio,
levantade os atrancos do camio do meu pobo".
15Porque as fala o Altsimo, o Excelso,
o que reside na sala do seu trono, que ten de Nome o Santo:
"Eu resido no templo celeste,
(pero) tamn co humillado e co de esprito abatido,
para reanima-lo esprito dos abatidos,
e para revitaliza-lo corazn dos humillados.
16Certo que non me querelarei sempre,
nin estarei enfadado constantemente,
senn o esprito languecera lonxe da mia presencia
e os viventes que eu creei.
17Alporiceime pola iniquidade da sa cobiza
e castigueino escondndome no meu noxo,
18eu observaba o seu comportamento
e el, rebelde, segua no comportamento do seu corazn.
Pero curareino e dareille descanso,
enchereino de consolacins,
e para os seus enloitados 19crearei un canto de louvanza:
Paz, paz, para os de lonxe e mais para os de cerca
-fala o Seor-,
si, curareino".
20Pero os malvados sern coma o mar axitado,
que non capaz de estar quedo,
con augas que botan lama e lodo.
21"Para os malvados -fala o meu Deusnon haber paz".
O xexn que Seor lle gusta
58 1Clama coa ta gorxa, non pares,
levanta a ta voz coma unha trompeta.
Denncialle meu pobo a sa rebelda,
e casa de Xacob os seus pecados.
1021

A BIBLIA

2Da tras da bscanme a min

e comprcense no coecemento dos meus vieiros,
coma se fosen un pobo que practicase a xustiza
e non abandonase a lei do seu Deus.
Pregntanme polos preceptos da xustiza
e comprcense coa proximidade de Deus.
3Por que xexuamos, se ti non o ves?
Por que aflixmo-la nosa gorxa, se ti non te decatas?
Vela: no da do voso xexn atopde-lo voso negocio,
e oprimde-los vosos traballadores.
4Vela: xexuades para a querela e para a disputa,
si, para darlle pancadas malvado.
Non xexuedes coma hoxe, para facer or no ceo a vosa voz.
5 acaso coma este o xexn que eu quero
no da en que o home aflixe a sa gorxa,
dobra a sa cabeza coma un xunco
e estende saco e cinsa para se deitar?
A isto chamas xexn e da agradable para o Seor?
6Non estoutro o xexn que eu quero?
Rompe-las cadeas inxustas, deslea-las sogas do xugo,
mandar libres os oprimidos e romper todo xugo.
7Non acaso reparti-lo teu pan co famento
e acoller na ta casa os pobres sen pobo?
Cando vxa-lo espido, vsteo
e non te escondas da ta propia carne.
8Entn resplandecer a ta luz coma a alba
e a carne nova da ta ferida brotar logo.
Si, a ta xustiza camiar diante de ti
e a gloria do Seor pechar a marcha.
9Entn clamars Seor e responderache,
pediraslle axuda e dirache: "Aqu estou".
Se apartas do medio de ti o xugo,
o sinalar co dedo e a palabra mala,
10se lle quitas famento a gana que ti sentes,
e frta-la gorxa aflixida,
entn a ta luz brillar na escuridade
e a ta tebra ser coma o medioda.
11E o Seor conducirache constantemente
e fartar a ta gorxa nas sequidades,
fortalecer os teus sos
e sers coma un horto ben regado.
Si, como un manantial de augas
que non deixan de manar.
12Reconstruiranse contigo as runas eternas,
e ti erguera-los cimentos de xeracins e xeracins,
a ti chamarseche "Albanel de gretas",
"Restaurador das vereas da antigidade".
13Se aprta-lo teu p do sbado,
de facre-lo que ti queres no meu da santo,
se lle chamas sbado: "Delicia";
1022

A BIBLIA

da santo do Seor: "Venerable",

e se o veneras, deixando de face-las tas viaxes,
de atopa-los teus negocios e de trata-los teus asuntos,
14entn atopara-lo teu pracer no Seor
e eu fareite montar a cabalo das alturas da terra,
e dareiche a come-la herdanza de Xacob, teu pai.
Si, falou a boca do Seor!
O pecado impide a chegada da Salvacin, que vir certamente
59 1Vela a man do Seor:
non tan curta que non poida salvar,
nin o seu odo tan duro que non oia,
2senn que as vosas iniquidades foron as que vos separaron do voso Deus,
e os vosos pecados tapronlle a cara para non vos escoitar.
3Certamente as palmas das vosas mans estn lixadas de sangue vertido,
e os vosos labios falan mentiras
e a vosa lingua murmura maldades.
4Non hai quen clame pola xustiza,
nin hai quen sexa xulgado con verdade,
confase no caos e flase a falsidade;
estase preado de ruindade e prese a maldade.
5Chocan ovos de vbora e tecen teas de araa:
quen come eses ovos morre,
e quen creba un deses ovos choca unha vbora.
6As sas teas non serven para vestidos,
pois non tapan os seus feitos:
os seus feitos son traballos da maldade,
e obra da violencia hai nas sas mans.
7Os seus ps corren para o mal,
e apuran para verter sangue inocente.
Os seus plans son plans de maldade,
nos seus vieiros hai saqueo e arraso.
8O camio da paz non o coecen
e nos seus vieiros non hai xustiza,
torcen as sas vereas para o seu proveito,
todos corren a onde non se coece a paz.
9Por isto a xustiza afastouse de ns,
e a moralidade non nos alcanzou.
Espermo-la luz e vela a escuridade,
espermo-lo esplendor e camiamos nas tebras.
10Andamos coma cegos apalpando a parede,
si, coma o que non ten ollos andamos apalpando.
Tropezamos medioda coma na escuridade,
estando entre os sans coma estando entre mortos.
11Todos ns bruamos coma osos, coma pombas arrolamos.
Espermo-la xustiza e non a hai,
espermo-la moralidade e afastouse de ns.
12Si, multiplicamos diante de ti as nosas rebeldas,
e os nosos pecados que testemuan contra ns,
1023

A BIBLIA

porque as nosas rebeldas estn connosco

e as nosas iniquidades coecmolas:
13Rebelarse, renegar do Seor,
retirarnos de seguir noso Deus,
falar da opresin e da apostasa,
estar preado de maldade
e rosmar no corazn palabras mentireiras.
14A xustiza foi rexeitada para atrs,
e a moralidade est de p lonxe,
pois a xustiza tropezou na praza
e a rectitude non capaz de entrar,
15e a fidelidade est faltando
e o que se retira da maldade est sendo saqueado.
O Seor viuno e pareceulle mal que non houbese xustiza.
16Viu que non haba ningn,
e admirouse de que ningun intercedese,
pero foi o brazo do Seor quen o salvou,
e a sa xustiza foi quen o asistiu,
17pois revestiuse de xustiza xeito de coiraza
e a salvacin foi o casco da sa cabeza;
puxo de vestido as roupas da vinganza
e cubriuse de celo coma mantn.
18Segundo a dbeda dos feitos,
as impoerei o castigo pola dbeda:
noxo para os seus adversarios,
represalias para os seus inimigos,
as nacins costeiras castigaraas coa represalia.
19Desde o occidente respetarn o Nome do Seor,
e desde o nacente do sol a sa gloria,
pois vir como ro apretado, que dirixe o Esprito do Seor.
20Vir para rescatar Sin,
e mailos de Xacob que se convertan da sa rebelda -orculo do Seor-.
21Olldeme aqu:
esta a mia Alianza convosco -fala o Seor-:
o meu Esprito est sobre ti,
e as mias palabras, que roxen na ta boca, non desaparecern
da ta boca
nin da boca da ta descendencia
nin da boca da descendencia
da ta descendencia,
desde agora e para sempre -fala o Seor-.
A glorificacin escatolxica de Xerusaln
60 1Levantate, brilla, que a ta luz xa chegou;
si, a gloria do Seor resplandece sobre ti.
2Pois, olla, a escuridade encobre a terra
e a negrura os pobos,
pero sobre ti resplandece o Seor
e a sa gloria faise ver sobre ti.
1024

A BIBLIA

3Certo que os pobos camiarn coa ta luz

e os reis co resplandor do teu alborexar.
4Levanta os teus ollos arredor,
todos estes xuntronse, vieron a ti.
Os teus fillos veen de lonxe
e as tas fillas son tradas no colo.
5Entn, cando o vexas,
estars radiante
e o teu corazn latexar e ensanchar,
pois as riquezas do mar traernchese a ti
e os bens dos pobos virn para ti.
6Estars cuberta dunha chea de camelos,
de dromedarios novos de Madin e de Efah.
Todos eles virn de Sab.
Virn cargados de ouro e incenso,
e proclamarn lediciosos a louvanza do Seor.
7Tdolos rabaos de Quedar xuntaranse en ti,
os castrns de Nebaiot estarn teu servicio,
subirn meu altar por amor,
e eu glorificarei o meu preciado templo.
8Quen son estes que voan como unha nube,
si, coma pombas cara s seus pombais?
9Certamente, xuntaranse onda min as nacins costeiras
e os barcos de Trxix estarn cabeza,
para traeren de lonxe os teus fillos,
(e) a sa prata e o seu ouro con eles,
para o Nome do Seor, o teu Deus,
e para o Santo de Israel, que en verdade te enche de gloria.
10Os fillos do estranxeiro reconstruirn as tas murallas,
e os seus reis estarn teu servicio,
pois pola mia ira castigueite,
pero polo meu amor tiven compaixn de ti.
11As tas portas estarn sempre abertas,
non se pecharn nin de da nin de noite,
para que che traian as riquezas dos pobos,
tradas polos seus reis.
12Porque o pobo e o reino que non te sirvan a ti perecern,
e os pobos sern totalmente arrasados.
13A riqueza do Lbano vir a ti,
o ciprs, o amieiro e o buxo xuntos,
para adorna-lo lugar do meu santuario,
o lugar onde eu piso cos meus ps.
14Virn postrarse ante ti os fillos dos que te oprimiron,
e postraranse ante a planta dos teus ps tdolos que te desprezaron,
e chamaranche "Cidade do Seor",
"Sin do Santo de Israel".
15En vez de estares abandonado, aborrecido,
e sen xente que por ti pase,
convertereite en esplendor eterno,
en causa de gozo por xeracins e xeracins.
1025

A BIBLIA

16Mamara-lo leite dos pobos

e do peito dos reis mamars,
entn recoecers que eu son o Seor, o teu Salvador,
si, o teu Redentor, o Forte de Xacob.
17En vez de bronce traereiche ouro;
e en vez de ferro traereiche prata;
en vez de madeira, bronce; e en vez de pedras, ferro.
Converterei a Paz no teu inspector
e a Xustiza no teu rexedor.
18Non se volver a or falar de violencia no teu pas,
nin de saqueo e de arraso dentro dos teus confns.
"Salvacin" ser o nome dos teus muros
e o das tas portas "Louvanza".
19Non che volver a servi-lo sol de luz durante o da,
nin te alumar o resplandor da la,
senn que o Seor ser a ta luz eterna
e o teu Deus ser a ta luminosa gloria.
20Non se volver a po-lo teu Sol e a ta La non desaparecer.
Si, o Seor ser a ta luz eterna
e acabaranse os das do teu loito.
21Tdolos do teu pobo sern xustos
e posuirn a terra eternamente,
(sers) retoo dos seus plantos,
obra das sas mans para que se mostre a sa gloria.
22O mis pequeno volverase un millar,
e o mis mido, un pobo poderoso.
Eu, Iav, dareime prsa para realizalo seu tempo.
O profeta, portador da boa nova da restauracin e do universalismo salvfico
61 1O Esprito do Seor, Iav, est sobre min,
porque o Seor me unxiu.
Mndame anuncia-la boa nova s pobres,
cura-los de corazn destrozado,
proclamarlles s cativos a liberdade
e s presos que abran os ollos,
2para proclamar un ano de gracia do Seor
e o da do rescate do noso Deus,
para consola-los entristecidos,
3para agasalla-los tristes por Sin,
para darlles xoias en vez de po,
perfume de ledicia en vez de loito,
vestido de festa en vez de esprito amoucado.
Chamarselles terebintos da lexitimidade,
planto do Seor para mostra-la sa gloria.
4Reconstruirn as runas antigas
e levantarn os entullos doutro tempo,
renovarn cidades en runas,
entullos de xeracins e xeracins.
5Presentaranse estranxeiros
1026

A BIBLIA

e pastorearn os vosos rabaos

e os fillos do estranxeiro sern os vosos xornaleiros e viadores.
6Pero vs seredes chamados sacerdotes do Seor,
dirsevos servidores do noso Deus.
Comerde-los bens dos pobos
e coas sas riquezas fortalecerdesvos.
7A cidade nova est amedoada pola vosa vergonza,
e o conxunto deles refxiase na aldraxe.
(Pero) certo que a cidade nova posuir a sa terra,
e haber para eles ledicia perpetua.
8Pois eu son o Seor, que amo a xustiza,
(e) aborrezo o roubo malvado:
Si, eu darille-la sa recompensa lealmente
e pactarei con eles unha alianza eterna.
9Ser recoecida entre os pobos a descendencia deles
e os seus renovos no medio das
nacins.
Tdolos que os vexan recoeceranos,
pois eles son a descendencia que o Seor bendiciu.
10Exultarei ledicioso polo Seor,
e a mia alma brincar de xbilo polo meu Deus,
xa que me fixo vestir roupas da salvacin
e envolveume co manto da xustiza,
coma o noivo que veste solemnemente o turbante,
e coma a noiva que se adorna coas sas xoias.
11Pois, como a terra fai sa-los seus gromos,
e como un horto fai brota-las sas sementeiras,
as o Seor Iav far brota-la
xustiza,
e a louvanza ante tdolos pobos.
Canto restablecemento da alianza de Deus con Sin
62 1Por Sin non quedarei en silencio,
e por Xerusaln non ficarei quedo,
ata que a sa xustiza saia como un resplandor
e a sa salvacin alume coma unha lmpada.
2Os pobos vern a ta xustiza e tdolos reis a ta gloria,
chamarseche cun nome novo, o que indique a boca do Seor.
3Sers coroa preciosa na man do Seor
e turbante rexio na palma da man do teu Deus.
4Non se che volver chamar "Abandonada",
nin ta cidade se lle volver dicir "Runa",
senn que a ti se che chamar "Ti e-lo meu amor"
e ta cidade se lle chamar "A casada".
Si, o amor do Seor estar en ti,
e a ta cidade casar.
5Como casa un mozo cunha virxe,
as casar contigo o teu Constructor.
O gozo que sente o noivo pola noiva,
sentirao o teu Deus por ti.
6Sobre as tas murallas, Xerusaln,
1027

A BIBLIA

fixen poer vixiantes,

que durante todo o da e durante toda a noite,
non estarn calados un momento,
son os que fan que o Seor se lembre,
e non descansan no voso favor.
7Si, non o deixaredes descansar ata que cree,
si, ata que converta a Xerusaln na louvanza do mundo.
8O Seor xurou pola sa destra e polo seu poderoso brazo:
"Certo que os fillos do estranxeiro non bebern o teu vio novo
polo que ti te fatigaches,
9senn que os que colleiten o gran
comerano e louvarn o Seor,
e os que vendimen
bebern o vio nos adros do meu santuario".
10Cruzade e cruzade polas portas,
achanzade o camio da cidade,
amontoade, amontoade terra para o camio,
enlousdeo con laxes,
erguede a bandeira para os pobos:
11Vela o Seor que se fai or ata o cabo do mundo.
"Dicdelle filla de Sin:
Vela chega o teu Salvador.
Vela a sa paga con El,
e a sa recompensa diante del".
12Entn chamarselles: "Pobo santo",
"Os redimidos do Seor",
e a ti chamarseche "Buscada",
"Cidade non abandonada".
APOCALIPSE FINAL
Castigo das nacins, tipificadas en Edom
63 1"Quen este que chega de Edom,
de Bosrah con vestidos tinxidos de vermello?
Quen este que est adornado cos seus vestidos,
cangado co peso do seu moito poder?"
"Eu, que falo da xustiza, que son Seor para salvar".
2"Por que est vermella a ta roupa e os teus vestidos
coma os do que pisa no lagar?"
3"Eu s pisei na pa
e non houbo do meu pobo quen estivese comigo.
Si, piseinos coa mia ira
e esmagueinos coa mia furia.
E o zume deles salpicou as mias roupas
e lixou tdolos meus vestidos.
4Vela o da da vinganza: est no meu corazn
e o ano do meu desquite xa chegou.
5Si, mirei con atencin e non houbo quen axudase,
1028

A BIBLIA

asombreime de que non houbese quen apoiase,

pero o meu brazo salvoume,
a mia furia foi a que me apoiou.
6Esmaguei os pobos coa mia ira,e emborracheinos coa mia furia,
fixen baixar terra o seu propio zume".
Grande splica a Deus Pai pola restauracin de Xud
7Voume lembrar dos favores do Seor, das louvanzas do Seor:
Vela toda a dbeda que nos pagou o Seor,
si, un montn de bens para a casa de Xacob,
que El nos concedeu segundo a sa misericordia,
segundo a abundancia dos seus favores.
8El dixo: "Si, son o meu pobo, os fillos que non traicionan",
e convertuselles no seu Salvador 9en calquera angustia.
Non houbo mensaxeiro nin enviado:
a sa presencia salvounos:
polo seu amor e a sa compaixn redimiunos,
si, levantounos e levounos enriba de si en tdalas pocas pasadas.
10Pero eles rebelronse e entristeceron o seu Esprito Santo,
que se voltou inimigo deles, facndolle-la guerra.
11Pero o seu pobo lembrouse das pocas pasadas, de Moiss.
Onde est o que os fixo subir do mar xunto co pastor do seu rabao?
Onde est o que puxo no interior do peso o seu Santo Esprito?
12O que fixo avanza-lo seu glorioso brazo por medio da destra de Moiss,
o que partiu as augas diante deles, construndose para si un renome eterno.
13O que os fixo camiar polos abismos,
coma cabalos polo deserto, sen tropezar.
14Como baixa o gando para o val,
as o Esprito do Seor nos fixo descansar.
Asi, conducche-lo teu pobo, construndote para ti un renome glorioso.
15Olla atentamente desde o ceo e mira desde a ta santa e gloriosa morada.
Onde est o teu poderoso celo, o conmoverse das tas entraas?
Onde est a ta compaixn, meu Deus, que se viu coaccionada?
16Pois ti e-lo noso Pai.
Certamente Abraham non nos recoece, nin Israel nos entende,
(pero) ti, Seor, e-lo noso Pai,
o "noso Redentor desde sempre" o teu Nome.
17Por que, Seor, nos deixaches extraviar lonxe dos teus vieiros,
e fixeches endurece-lo noso corazn apartndose do teu respecto?
Cambia de actitude por amor dos teus servos,
por amor das tribos da ta herdanza!
18Por que unha banda de mozos se apoderou da cidade do teu santuario?
Por que os nosos opresores esmagaron o teu santuario?
19Fomos desde hai tempo xente na que ti non mandaches,
(e) sobre os que non se invocou o teu nome.
Ai, se rachse-lo ceo (e) baixases!
Coa ta presencia rebuliran os montes,
64 1o mesmo que se lle prende lume bouza
1029

A BIBLIA

e o lume fai burbulla-la auga,

para lles facer coece-lo teu nome s teus inimigos,
para que estremezan os pobos coa ta presencia,
2 faceres cousas temibles que non esperamos.
Baixaches, (e) coa ta presencia tremeron os montes:
3unha cousa que desde antigo nunca se ora,
(pero) certo que se nos fixo escoitar:
O ollo non viu fra de ti ningn deus, que tal lle faga a quen espera nel.
4Atopcheste co que se alegraba e practicara a xustiza,
cos que se lembraban de ti nos teus vieiros.
Vela: estabas enfadado porque pecaramos,
(pero) estaremos sempre nos teus vieiros e salvarmonos.
5Todos ns fomos coma un impuro,
e toda a nosa xustiza como a roupa da menstruante.
Todos ns murchamos coma a folla,
e as nosas iniquidades levronnos coma o vento.
6Non haba quen invocase o teu nome,
quen espertase para acollerse a ti,
porque ti escondcheno-la ta cara,
e alagchesnos co lote das nosas culpas.
7Pero agora, Seor, ti e-lo noso Pai.
Ns smo-lo barro e ti e-lo oleiro,
pois obra das tas mans somos todos ns.
8Seor, non te enfades anda mis,
non te lembres para sempre da iniquidade.
Olla, fxate ben: todos ns smo-lo teu pobo.
9As tas santas vilas estn feitas un deserto,
Sin quedou feita un deserto,
Xerusaln unha desolacin.
10O noso santo e glorioso templo,
onde te adoraron os nosos pais,
volveuse unha fornalleira de lume,
e tdalas nosas cousas aprezadas resultaron unha runa.
11Ante estas cousas vaste seguir contendo, Seor,
seguir calado e oprimirnos anda mis?
Primeiro despregue apocalptico: resposta oracular oracin: acusacin e anuncio xeral
de castigo
65 1Eu deixei que me buscasen os que non me consultaban,
(e) deixei que me atopasen os que non me procuraban.
Dxenlle a unha nacin que non se chamaba co meu nome:
"Aqu estou!" "Aqu estou!".
2Boteille unha man todo o tempo a un pobo rebelde,
s que camiaban por un vieiro non bo,
seguindo os seus propios plans,
3o pobo que me provocaba continuamente ante a mia presencia,
ofrecendo sacrificios nos xardns
e queimando incenso sobre os ladrillos;
4viven nas sepulturas e pasan a noite nas covas,
1030

A BIBLIA

comen carne de porco

e talladas de carnes abominables nos seus pratos.
5Din: "Arreda, non me toques, que te podera consagrar".
Estas cousas son fume nos meus narices, lume que arde todo o tempo.
6Vela: isto est escrito na mia presencia.
Non podo calar,
senn que lles teo que bota-la paga na abada do seu manto,
7as sas abominacins
e as abominacins dos seus pais, todo xunto
-fala o Seor-,
porque queimaron incenso no cume dos montes
e aldraxronme nos outeiros.
Si, botareilles na abada do manto a paga do seu pasado.
Do castigo quedar un resto, portador das bendicins
8As fala o Seor:
"O mesmo que se atopa mosto no acio,
e se di: non o destras,
que hai bendicin dentro del,
as farei cos meus servos: non os destruirei a todos.
9Farei sar de Xacob descendencia
e de Xud (farei sar) o herdeiro dos meus montes:
os meus elixidos herdarn isto
e os meus servos morarn al.
10O Sarn ser o pasteiro do rabao,
e o val de Acor ser o curral do gando,
para o meu pobo, que me buscou".
11Pero vs sde-los que abandonde-lo Seor,
os que vos esquecedes do monte do meu santuario,
os que preparde-la mesa para (ir a) Gad,
os que enchde-la bota de vio mesturado para (ir a) Men.
12Pois eu destnovos para a espada
e todos vs caeredes na matanza,
porque eu clamei e vs non respondestes,
eu falei e vs non fixestes caso,
senn que fixste-lo mal s meus ollos
e escollste-lo que non me gustaba.
13Por isto, as fala o Seor Iav:
"Vela os meus servos: eles comern e vs pasaredes fame.
Vela os meus servos: eles bebern e vs pasaredes sede.
Vela os meus servos: eles alegraranse e vs avergonzardesvos.
14Vela os meus servos: eles exultarn con corazn ledicioso,
e vs clamaredes con corazn triste
e con esprito destrozado lamentardesvos.
15Deixardeslle-lo voso nome s meus elixidos para un xuramento:
Que o Seor Iav te faga morrer!,
e chamarn s meus servos cun nome diferente".
Os elixidos do Deus Amn, no mundo novo escatolxico
1031

A BIBLIA

16O que queira ser bendito coa felicidade na terra,

ha de ser bendito polo Deus Amn.
E o que queira facer un xuramento na terra,
ha de xurar polo Deus Amn.
Si, que se esquezan das aflicins pasadas,
e certamente estarn escondidas da mia percepcin.
17Pois vela: eu creo ceos novos e terra nova,
e non sern lembradas as cousas vellas,
nin pasarn consideracin de ningun,
18senn que: exultade e brincade de ledicia para sempre,
coa felicidade que eu creo,
pois eu creo Xerusaln: "A Exultacin";
e o seu pobo: "A Ledicia".
19E eu brincarei de ledicia por Xerusaln,
e exultarei pola mia cidade,
e non se volver a or nela rudo de choros nin rudo de berros.
20Non volver a nacer nela menio falto de das
nin vello que non os cumpra de cheo,
senn que o que morra s cen anos ser un rapaz,
e o que consiga os cen anos ser un maldito.
21Construirn casas e habitaranas
e plantarn vias e comern os seus froitos.
22Non construirn para que outro habite,
nin plantarn para que outro coma,
senn que os das do meu pobo sern coma os das dunha rbore,
e os meus elixidos disfrutarn da obra das sas mans.
23Non se fatigarn en van, nin darn a luz para calamidade,
pois eles son a raza dos benditos do Seor,
e os seus descendentes sern coma eles.
24Anda antes de que chamen, eu respondereilles;
mentres eles volven falar, eu xa lles farei caso.
25O lobo e o ao pacern xuntos,
e o len comer palla coma o boi,
pero a serpente ter de comida o po.
Non farn mal
nin provocarn matanza en todo o meu santo monte
-do o Seor-.
Segundo despregue apocalptico: o Seor desde o seu trono celeste olla para os que
tremen ante as sas palabras
66 1As fala o Seor:
"O ceo o meu trono e a terra o estrado dos meus ps.
Cal a casa que me ides construr?
Cal o lugar do meu descanso?
2Si, todas estas cousas fxoas a mia man.
A estn todas elas!
- o Seor quen fala-.
Pero hei de ollar por este, polo pobre,
1032

A BIBLIA

polo abatido de esprito

e que treme ante as mias palabras".
Xuzo de castigo contra os idlatras
3Sacrifcase un touro e tamn se mata a un home,
sacrifcase un ao e tamn se descroca un can.
Presentase en ofrenda o sangue de porco,
faise unha lembranza con incenso
e tamn se bend un dolo.
Certo que eles escolleron os seus vieiros,
e o seu gusto compraceuse nas abominacins.
4Certo que eu escollerei os malos tratos para eles,
e traereilles terrores para eles,
porque chamei e ningun respondeu,
falei e non fixeron caso,
senn que fixeron o mal s meus ollos,
e escolleron o que non me gusta.
Sin d a luz un pobo nun s da
5Escoitade a palabra do Seor,
os que tremedes coa sa palabra.
Os vosos irmns que vos aborrecen
e que vos rexeitan por causa do meu nome
dixeron:
"Que o Seor mostre a sa gloria
para que vexmo-la vosa ledicia",
pero eles quedarn avergonzados.
6Berros de tumulto saen da cidade,
berros saen do templo.
Berros! O Seor estalles pagando a dbeda s seus inimigos.
7Antes de se retorcer de dor, deu a luz,
antes de que lle chegasen as dores do parto,
deu a luz un home.
8Quen ou cousa como esta?
Quen viu cousas como estas?
Prese unha cidade nun s da?
Dse a luz un pobo dunha soa vez?
Sin, si que estivo de parto,
certo que deu a luz os seus fillos!
9Vou eu facer abri-la matriz
e non vou facer que paira?
-fala o Seor-.
Eu, o que fai parir, vou pecha-la matriz?
-fala o teu Deus-.
As glorias e bendicins de Xerusaln
10Alegrdevos con Xerusaln,
1033

A BIBLIA

e brincade de ledicia por ela,

tdolos que a amades.
Exultade con xbilo con ela
tdolos que vos enloitastes por causa dela,
11porque mamaredes
e fartardesvos do peito das sas consolacins,
porque zugaredes e gozaredes do seo da sa riqueza.
12Porque as fala o Seor:
"Ollade que eu estendo ata ela a fartura coma un ro,
si, coma un ro desbordado a riqueza das nacins.
Vs mamaredes, no colo seredes levados,
sobre os xeonllos seredes
aloumiados.
13Coma un neno, a quen sa nai consola,
as vos consolarei eu.
Si, en Xerusaln seredes consolados.
14Entn veredes que se alegra o voso corazn
e que os vosos sos florecen coma un campo".
A man do Seor darselles a coecer s seus servos
e o noxo do Seor darselles a coecer s seus inimigos.
Terceiro despregue apocalptico: xuzo de castigo divino contra os idlatras
15Pois vela o Seor, chega coma o lume,
e os seus carros coma o furacn,
para converte-la sa ira en furia
e o seu noxo en chamas de lume.
16En verdade o Seor mstrase xusto xuz
respecto de toda carne co lume e coa espada
e multiplicaranse os abatidos polo Seor,
17os que se santifican e se purifican (indo) s xardns detrs dun que est no medio,
comen carne de porco, animais abominables e ratos,
as sas obras e os seus plans perecern a unha - o Seor quen fala-.
As nacins pags sern as testemuas e os pregoeiros da gloria do Seor
18Eu chego para xuntar tdolos pobos e as linguas, para que vean e vexan a mia gloria.
19Porei no medio deles un sinal e mandarei os superviventes de entre eles s nacins:
a Trxix, a Pul e a Lud, s que tensan o arco, a Tubal e a Iavn,
s remotas nacins costeiras que non oron o meu renome, nin viron a mia gloria.
Eles manifestarn a mia gloria entre os pobos. 20Eles traern a tdolos seus irmns
coma ofrenda para o Seor, en cabalos e en carros, en liteiras, en
mulos e en
dromedarios, ata o meu santo monte de Xerusaln -do o Seor-, as como os fillos de
Israel traen templo do Seor a ofrenda en vasillas limpas. 21Tamn collerei a algns
deles para sacerdotes e levitas -do o Seor-.
No novo mundo todos se postrarn na presencia do Seor
22As, o mesmo que o ceo novo e a terra nova que vou crear permanecern na mia
presencia - o Seor quen fala-, as permanecer a vosa descendencia e o voso nome.

1034

A BIBLIA

23Resultar que desde a la nova ata a outra la nova e desde o sbado ata outro sbado,
vir todo o mundo postrarse na mia presencia -do o Seor-.
24Eles sairn e vern nos cadveres dos homes que se rebelaron contra min que o seu
verme non morre e que o seu lume non se apaga, e sern o noxo de todo o mundo.

1035

A BIBLIA

XEREMIAS
Ttulo
1 1Historia de Xeremas, fillo de Hilquas, que pertenca s sacerdotes que haba en
Anatot, na bisbarra de Benxamn, 2a quen lle veu a palabra de Deus desde o tempo de
Ioxas fillo de Amn, rei de Xud, desde o ano trece do seu reinado, 3e continuou desde
o tempo de Ioaquim, fillo de Ioxas, rei de Xud, ata acabar s once anos do reinado de
Sedecas, fillo de Ioxas, en Xud, e ata o quinto mes do desterro de Xerusaln.
I. ORACULOS CONTRA XUDA
Vocacin do profeta
4A palabra do Seor veume dicir:
5-Antes de que te sacara do seo da ta nai, mireite;
antes de lle sares das entraas, consagreite;
constitunte profeta para as nacins.
6Entn eu dxenlle:
-Ai, meu Seor, Deus!
Repara en que non sei falar,
que son un rapaz.
7Logo o Seor respondeume:
-Non digas: "son un rapaz",
pois a onde eu te mande, irs;
o que eu che ordene, dirs.
8Non lles teas medo,
Eu estou contigo para te salvar - o Seor quen fala-.
9Alongou o Seor a sa man e tocou con ela na mia boca; logo dxome:
-Fxate: poo a mia palabra na ta boca,
10mira que hoxe te fago inspector
sobre as nacins e sobre os reinos,
para arrincar e derrubar,
para destrur e arruinar,
para construr e plantar.
11A palabra do Seor veume de novo:
-Que ests a ollar, ti, Xeremas?
Repuxen:
-Unha vara de amendoeira o que estou ollando.
12Volveume dici-lo Seor:
-Viches ben: eu estou alerta coa mia palabra
para a cumprir.
13Volveume de segundas a palabra do Seor:
-Que ests a ollar?
Repuxen:
-Vexo un pote co lume atizado,
coa boca do tiro cara norte.
14Dxome o Seor:
1036

A BIBLIA

-Do norte atizarase a calamidade,

sobre tdolos habitantes do pas.
15Velaqu, estou para chamar
a tdalas dinastas do norte - o Seor quen fala-:
Virn, e cada unha afincar o trono
e abrir as portas de Xerusaln
no crculo de tdolos seus muros,
en tdalas cidades de Xud.
16Dictarei por medio deles as mias sentencias
por causa da maldade dos que me abandonaron,
dos que adoraron a outros deuses,
dos que se postraron ante as obras das sas mans.
17Pero ti has cingui-lo teu van
has erguerte e dicirlles
todo o que eu che mande.
Non te acovardes por medo deles,
non sexa que eu te faga esmorecer diante deles.
18Fxate: hoxe convrtote en cidade cortada a pico,
en columna de ferro, en muralla de bronce, para todo o pas,
para os reis de Xud e para os seus prncipes,
para os seus sacerdotes e para a xente do campo.
19Faranche guerra, pero non podern contigo,
pois contigo estou eu para te salvar - o Seor quen fala-.
As contas que Deus pide
2 1Veume a palabra de Deus:
2-Vai e berra nos odos de Xerusaln:
As me ten dito o Seor:
quero recordarche o agarimo da ta xuventude,
o amor do teu namoro,
o teu camiar tras de min polo deserto,
por terras sen sementeira.
3Israel era a propiedade escollida de Deus,
primicia da sa colleita;
sempre que calquera se atreva a comela, pagarao,
viralle enriba unha calamidade - o Seor quen fala-.
4Escoitade a palabra de Deus, fillas de Xacob,
tdalas tribos descendentes de Israel:
5-As ten falado o Seor:
Que cousa torta atoparon en min vosos pais,
para se afastaren de min?
Fronse tras dos que son nada
e volvronse nada.
6En vez de preguntar: onde est o Seor
que nos sacou de Exipto e nos deu forzas
para camiar polo deserto,
por terras ermas e fragas,
por terras requeimadas e sombras de morte,
por sitios que ningun pasa
1037

A BIBLIA

e onde o home non habita?

7Eu conducinvos pas dos hortos,
para que comesde-los seus froitos e os seus bens;
pero vs entrastes e luxste-la mia terra,
convertestes en algo noxento o meu eidio.
8Os sacerdotes xa non preguntan:
Onde est o Seor?
Os que tian que conserva-la Lei,
xa non me coecen,
os pastores aborrcenme,
os profetas profetizan en nome de Baal,
van tras deuses que de nada serven.
9Vea un trono, que vou preitear convosco!
- o Seor quen fala-.
Si, cos fillos dos vosos fillos tamn preitearei.
10Ollade: atravesade ata as costas de Chipre e mirade,
mandade xente a Quedar e repasade desde antigo:
ollade: hai algo coma esto?
11Cambiou de deuses un pobo algunha vez?
(e iso que aqueles non son deuses).
Pero o meu pobo cambiou a mia adoracin
pola dun deus que non serve.
12Os ceos vense fixando nisto,
estn estarrecidos e alporizados desde entn,
- o Seor quen fala-,
13pois das maldades cometeu o meu pobo:
deixoume a min, viveiro de auga vivificadora,
polos pozos gretados que non reteen a auga.
Amargas consecuencias do abandono do Seor
14 Israel un escravo ou un fillo nado na familia?
Como que se converteu en presa
15pola que roxen os lens e lanzan os seus ruxidos?
Converten a sa terra en algo horrible,
as sas cidades estn arrasadas sen habitantes.
16Con berros as xentes de Nof e de Tafnes
excitan a ta altiveza.
17Acaso isto non che est pasando,
por abandonre-lo Seor, o teu Deus,
aquel que te faca camiar polo seu vieiro?
18Pois que se che perde camio de Exipto?
Acaso bbe-la auga do Nilo?
Que se che perde camio de Asiria?
Acaso bbe-la auga do ufrates?
19A ta maldade ser quen te instra co seu castigo
e as tas apostasas sern as que te castiguen.
Recoece o desastroso, o amargo
que che resulta abandona-lo Seor,
e non respecta-lo teu Deus
1038

A BIBLIA

- o Seor, Iav todopoderoso, quen fala-.

20Fxate: desde antigo rompche-lo teu xugo
e fixeches salta-las tas piogas,
e dixeches: "nunca mis serei servo".
Velaqu que sobre todo monte alto,
e baixo toda rbore frondosa,
ndaste agachando para dreste prostitucin.
21Eu fixen de ti un planto de cepa escollida,
todo el de patrn lextimo,
con que dereito te me volviches cepa brava, dexenerada?
22Se te lavas con lixivia
e se multiplca-los teus lavados con xabrn,
a ta culpa ser expiada ante min
- o Seor, o teu Deus, quen fala-.
Respostas s declaracins de inocencia do pobo
23Como te atreves a dicir:
"non estou manchada,
non fun tras dos baales"?
Olla as tas pegadas polo val,
e recoece o que fixeches,
lixeira poldria de camela
que trotea o seu vieiro,
24burra salvaxe afeita s ermos,
que no seu celo cheira o vento:
quen a volver?
Quenquera que a busque
non se precisa cansar,
atpaa no seu celo.
25Deixa de andar sen ferraduras,
abandona a clareira onde pasas sede.
Ti respondes: "Non porfes!
pois quixen sempre os estranxeiros,
e ireime tras eles".
26Como est avergonzado un ladrn cando o sorprenden,
as sorprendida hase avergonza-la casa de Israel,
ela e mailos seus reis e os seus prncipes,
os seus sacerdotes e mailos seus profetas.
27Eles son os que lle din a un anaco de madeira:
"ti e-lo meu pai",
e a unha pedra: "ti e-la que me pariu".
Eles vlvenme as costas, e non dan a cara.
Pero cando lles vea a desgracia,
aparecern ante min a dicir:
"Ei, Seor, slvanos!"
28E logo onde estn os teus deuses, os que para ti fixeches?
Que eles esperten, se te poden salvar
na hora da ta calamidade!
Olla, Xud: o nmero das tas cidades
1039

A BIBLIA

o mesmo c nmero dos teus deuses.

29Por que preiteaches comigo,
se todos vos rebelastes contra min?
- o Seor quen fala-.
30Estou castigando os vosos fillos en van:
non aprenden;
a vosa propia espada devorou os vosos profetas
Vede que un len devorador vos anda arredor!
31Tede coidado coa palabra do Seor.
Por acaso volvinme eu para Israel un ermo,
ou unha terra escursima?
Por que entn di o meu pobo: "queremos ser libres,
non volveremos mis xunto a ti"?
32Acaso esquece a rapaza os seus enfeites,
e a esposa os seus lazos?
Pero o meu pobo esqueceuse de min,
desde tempo sen conto.
33Que ben coce-lo teu camio para procura-lo amor!
Para facre-lo mal aprendiches ben os teus vieiros!
34Nas tas mans sangue,
a vida dos pobres inocentes;
non o sangue dos que son sorprendidos furando nas paredes
senn o que sau de todos estes.
35Ti respondes: "pois eu son inocente,
e a ira de Deus apartouse de min".
Repara: eu estou litigando contigo,
por iso que dis: "non pequei";
36pois como te apartas desde tan antigo,
como cmbia-lo teu vieiro!
Avergonzaraste de Exipto,
como ests avergonzada de Asiria:
37A berros sairs entn un cento de veces
coas mans na cabeza.
O Seor rechazou os que che eran de confianza:
non ters sorte con eles.
3 1Dilles:
-Se un deixa a sa muller, e ela se vai de onda el,
e ela doutro home, volver onda ela o primeiro?
Por acaso non est profanada esta cidade?
E ti non e-la prostituta de moitos amantes?
Pero volve a min - o Seor quen fala-.
2Ergue os ollos para os teus dous amantes:
onde non fornicaron contigo?
A beira dos camios sentbaste agardndoos,
como fan os nmadas de Arabia no deserto.
Profanche-la terra
coas tas prostitucins e coas tas maldades.
3Non se che dan as chuvias do ceo, non hai a chuvia do abril.
1040

A BIBLIA

Ti tes cara de prostituta, e non queres avergonzarte.

4Acaso non vieches onda min? Acaso non me clamaches: "meu Pai,
ti e-lo amigo da mia xuventude"?
5Seguir Deus enfadado para sempre,
ou gardarame rancor perpetuo?
Velaqu o que ti dis, pero segues facendo as maldades
e cada vez con mis forza.
6Nos tempos do rei Ioxas dxome o Seor:
-Non vche-lo que fixo a apstata Israel, que suba a todo monte alto e se agachaba
baixo toda rbore frondosa, para se dar al prostitucin? 7Despois que ela fixo contra
min todas estas cousas, eu dixen: "Converterase", pero non se converteu.
Ollouno Xud, a prfida da sa irm. 8Mostrei quen son castigando a apstata Israel por
se dar adulterio: rechaceina e deille a acta de divorcio. Pero non colleu medo a prfida
da sa irm Xud, e vai e dse prostitucin tamn ela. 9A sa lixeireza para a
prostitucin corrompe o pas, xa que comete adulterio cos que son pedra e madeira. 10A
prfida de Xud non se aparta convertndose a min de corazn, senn soamente na
aparencia - o Seor quen fala-.
Tres chamadas conversin
11Logo dxome o Seor:
-Mis xusta a actitude da apstata Israel c da prfida Xud.
12Vai e proclama a berros este orculo cara norte:
Volve, apstata Israel - o Seor quen fala-,
e non deixarei cae-lo meu enfado sobre vs;
ollade que eu son compasivo - o Seor quen falae non me quero enfadar contra a vosa rebelda.
13Recoece a ta impiedade,
pois pecaches contra o Seor, teu Deus,
dirixche-los teus camios a deuses estranxeiros
baixo calquera rbore frondosa
e non quixeches escoita-la mia voz
- o Seor quen fala-.
14Arrepentdevos, fillos apstatas
- o Seor quen fala-,
velaqu, eu serei o voso defensor:
collereivos a un de cada cidade, e a dous de cada tribo
e traereivos a Sin.
15Dareivos pastores conforme a mia idea
que vos gobernen con sabedora e sexan prudentes.
16Habdesvos de multiplicar
e aumentar no pas naqueles das - o Seor quen fala-.
Ningun falar da arca da alianza do Seor,
nin se lles vir cabeza, nin se lembrarn dela,
nin a botarn de menos, nin farn unha nova.
17No tempo aquel chamaranlle a Xerusaln "trono de Deus"
e xuntaranse nela tdolos pobos
polo poder do Seor e por mor de Xerusaln,
e xa non volvern a segui-los desexos do seu run corazn.
1041

A BIBLIA

18Desde aqueles das xuntaranse

o reino de Xud co reino de Israel
(e xuntos virn da rexin do norte pas
que eu lles dei en herdanza a seus pais).
19Velaqu que eu xa teo dito:
-Con que amor te conto entre os meus fillos
e che dou un pas precioso,
e herdas unha gloria superior s demais nacins!
Con que gusto eu repito: chamardesme "meu Pai",
endexamais non deixaredes de seguirme!
20O mesmo que unha muller traiciona o seu marido,
as vs me traicionades a min, reino de Israel
- o Seor quen fala-.
21Escitanse berros nos petoutos,
choros suplicantes dos fillos de Israel.
Velaqu que perderon o seu camio,
esqueceron o Seor, seu Deus.
22-Volvede, fillos apstatas,
eu fareivos abandona-las vosas apostasas.
Autoconfesin dos pecados do pobo
-Mranos aqu, que vimos xunto a ti,
xa que ti, Seor, e-lo noso Deus.
23En verdade, que engano hai nos outeiros,
que confusin nos montes!
En verdade, no Seor noso Deus,
est a salvacin de Israel.
24Cousas vergonzosas consumiron os aforros dos nosos pais
desde a nosa xuventude
(as sas ovellas e vacas, os seus fillos e fillas).
25Deitmonos coa nosa desvergonza e tapounos a nosa ignominia;
pecamos contra o Seor, o noso Deus, ns e nosos pais,
desde a nosa xuventude ata hoxe;
non fixemos caso da palabra do Seor, noso Deus.
Promesas salvficas condicionadas
4 1Se te volves, Israel - o Seor quen fala-, volve a min;
se deixas a un lado as tas ignominias,
non andars vagabunda lonxe de min;
2se xuras "Vive o Seor!"
(con verdade, con xustiza e con dereito),
El bendicir por ti os pobos e cubriraos de gloria.
II.SERIE DE ORACULOS DE COMENTARIOS DO PROFETA
3Ollade o que lles di o Seor s homes de Xud e de Xerusaln:
-Desarmdevos a vs mesmos, que sodes campos ermos,
1042

A BIBLIA

e non sementedes cardos.

4Circunciddevos en ofrenda Seor
sacade do voso corazn os impuros prepucios,
homes de Xud e vecios de Xerusaln,
senn a mia ira saltar coma lume
e queimar sen ter quen o apague,
vista da maldade dos vosos feitos.
5Facdello saber a Xud,
facdello escoitar a Xerusaln e dicdelle:
tocan o corno polo pas, chaman a formar, a porse en filas,
tommo-las cidades do Inexpugnable,
6collede a bandeira de Sin, fuxide sen parar.
Ollade, eu estou traendo do norte unha desgracia,
unha grande runa,
7est subindo o len da frondosidade,
btase fra o devorador de pobos,
sae do seu tobo para converte-lo teu pas en algo horrible,
para que as tas cidades sexan arruinadas
polo aniquilador dos seus vecios.
8Por iso vestdevos de saco,
facede loito e lamentdevos,
ollade que non se apartan de ns
a ardente indignacin e a ira do Seor.
9No da aquel - o Seor quen falaesvaecer o corazn do rei e mailo dos prncipes,
aparvarn os sacerdotes, e pasmarn os profetas.
10Entn eu dixen:
-Ai, Seor, meu Deus!
En verdade enganaches a este pobo e a Xerusaln,
dicndolle: "Teredes fartura e paz",
Velaqu a espada que nos chega gorxa.
11No tempo aquel diranlle a este pobo e a Xerusaln:
-Un vento quente de arriba vn do deserto,
camio da capital do meu pobo;
non vento de erguer nin de limpar;
12coma ese vento, un esprito forte de maldicin apodrase de min.
Agora eu dictarei a berros sentencia contra eles:
13"Velaqu que sobe coma unha nube,
os seus carros coma unha poeira,
os seus cabalos mis veloces cs aguias.
Ai de ns, que nos esnaquizan!"
14-Limpa da ruindade o teu corazn, Xerusaln,
para que poidas salvarte,
Por canto tempo durmirn no teu peito os plans da ta desgracia?
15Velaqu que se est ondo unha voz que vn de Dan,
escoitade unha desgracia que vn dos montes de Efram:
16Acorddellelo s pobos: "Eilos aqu!";
facdello escoitar a Xerusaln:
1043

A BIBLIA

"Os atacantes chegan dun pas remoto,

xa lanzan os seus gritos de guerra contra as cidades de Xud".
17-Os gardas do Poderoso estn arredor contra ela,
pois ela est contra min! - o Seor quen fala-.
18O teu comportamento e os teus feitos trouxronche isto,
sta a calamidade que te aflixe. Que amargura!
Como chega teu corazn!
19-As mias entraas! As mias entraas retrcense de dor!
Chamo meu corazn; anda solto:
non son capaz de atalo.
Estou ondo o rouquido do corno, o estrondo dos gritos de guerra:
o barullo das gorxas da guerra,
20un arrasamento chama por outro, todo o pas est estragado,
dun golpe estragan as mias tendas, dun empurrn os meus campamentos.
21Ata que da ollarei a bandeira
e oirei o rouquido do corno?
22-Que aparvado est o meu pobo: a min non me recoece;
son fillos aparvados, non as pensan;
son espabilados para face-lo mal, non saben face-lo ben.
23Enxergo o pas, e vexo un caos,
enxergo o ceo, e non ten a sa luz;
24enxergo os montes, e estn tremendo,
enxergo os petoutos e todos estarrecen;
25miro atentamente, e nin cultivo hai,
tdolos paxaros do ceo voaron;
26miro, e o horto volveuse un deserto,
tdalas cidades do meu pobo estn arrasadas,
ante a presencia do Seor, polo ardor da sa ira.
27Ollade o que di o Seor:
-Todo o pas se volver un estrago,
a estragueira serei eu quen a faga;
28por iso a terra volverase erma,
e o ceo escuro, por causa de tanto delito;
ollade que o dixen, penseino ben,
non me arrepinto nin retiro a mia palabra.
29Soamente co rudo dos xinetes e dos arqueiros
foxe toda a cidade, mtense na espesura, ruben s penedos;
toda a cidade est abandonada; non queda sequera un vecio.
30Olla para ti, como ests arrasada!
Que fas! Como te vestes de seda?
Como te enfeitas con adornos de ouro?
Como estendes con negro a raia dos teus ollos?
Poste bonita para nada;
os teus amantes desprzante,
buscan acabar coa ta vida!
31Xa houbo berros coma de quen se retorce no parto,
angustias coma dunha primeiriza;
o grito da filla de Sin que xeme,
ela quen estende as sas mans:
"Ai de min, xa non teo forzas!
1044

A BIBLIA

Ai da mia vida, que me matan!"

5 1Percorrede as ras de Xerusaln, ollade ben e fixdevos,
esculcade as sas prazas por se atopades a algun,
por se hai quen faga o que xusto, quen busque a verdade,
as eu perdoarei a cidade.
2Se din: "Vive o Seor!",
para xuraren en falso.
3-Acaso non a verdade o que enxergan os teus ollos, Seor?
Batcheslles e non lles doeu,
esnaquizchelos e non aprenderon a leccin;
puxeron caras mis duras c pedra,
refugaron converterse.
4E eu pensaba para min: que ignorantes, que loucos,
non coecen o camio do Seor,
o precepto do seu Deus.
5Irei eu mesmo onda os grandes e falareilles,
pois eles coecen o camio do Seor,
o precepto do seu Deus.
-Vela, todos a unha partiron o xugo,
fenderon os cancs,
6por iso feriraos o len que sae da selva,
devoraraos o lobo que sae da carpaceira,
unha pantera est espreita das sas cidades,
esnaquizar a tdolos que saian delas,
porque multiplicaron os seus pecados
e as sas apostasas.
7Como che podo perdoar isto,
se os teus fillos me seguen abandonando
e xuran polos que non son deuses?
Como os podo fartar se seguen facendo adulterio
e indo en manada casa da prostituta?
8Son cabalos cebados e en celo,
cada un rincha trala muller do vecio.
9Acaso de todo isto non vos vou pedir contas?
- o Seor quen fala-.
Acaso non me vou vingar eu mesmo dun pobo coma este?
10Subide s sas vias e destrudeas;
facede a desfeita mis completa,
facdelle desaparece-las vides,
pois xa non lle pertencen Seor.
11Si, fronme infieis a casa de Israel e a casa de Xud
- o Seor quen fala-;
12renegaron do Seor, e dixeron: "El non ningun,
por iso non nos pode vir ningunha calamidade,
non sentirmo-la espada nin a fame.
13Os seus profetas son vento,
a sa palabra non est neles".
Pero todo iso lles pasar.
14Por isto, as fala o Seor, Deus dos exrcitos:
1045

A BIBLIA

-Xa que vs dixestes estas cousas,

vede que converterei en lume as palabras que eu poo na ta boca:
consumirs este pobo coma un montn de lea.
III. SERIE DE ORACULOS DE CASTIGO
Anuncio de castigo
15Ollade que eu estou traendo contra vs,
un pobo remoto, casa de Israel - o Seor quen fala-:
un pobo imperecedeiro, un pobo que vn de moi antigo,
un pobo que non lle coce-la fala, nin comprnde-lo que di;
16as sas alxabas son coma sepulturas abertas,
a sa destruccin a dos heroes.
17Comern as tas colleitas e o teu pan,
devorarn os teus fillos e as tas fillas,
comern as tas ovellas e as tas vacas,
comern as tas vias e as tas figueiras,
arrasarn coa espada as tas cidades inexpugnables,
nas que ti pos tanta confianza.
Deportacin do pobo de Xud
18Velaqu o que ben alto vos di o Seor:
-Naqueles das eu provocarei entre vs a destruccin.
19E se preguntan:
-Por que o Seor, noso Deus, nos inflixiu todos estes males?
Ti responderaslles:
-O mesmo que vs me abandonastes a min, para servirdes deuses alleos no voso pas, as
tamn serviredes vs os estranxeiros nun pas que non o voso.
Orculo de acusacin
20Comunicdelle isto casa de Xacob,
proclamdello a Xud, dicindo:
21-Escoitade isto, pobo louco e sen xuzo:
teen ollos e non ven,
teen odos e non escoitan.
22A min non me tedes respecto? - o Seor quen fala-.
Non tremedes ante a mia presencia?
Eu son o que puxen a area de lindeiro para o mar:
marxe eterna que el non traspasa;
enfurcense as sas ondas, pero non son capaces,
revlvense, pero non traspasan a marxe.
23Este pobo ten un corazn duro e aparvado,
apartouse e marcha para lonxe.
24Nin sequera pensa no seu corazn:
"Respectmo-lo Seor, o noso Deus,
ollade que nos est instrundo,
1046

A BIBLIA

drno-la chuvia de cedo e a chuvia de tarde seu tempo,

manter para ns as semanas xustas para a seitura".
25As vosas iniquidades impedirn estas cousas,
os vosos pecados apartarn a chuvia de vs.
26Velaqu que no meu pobo hai malvados;
estn, coma cazadores, alerta contra o teu remedio,
levantan firme a runa, cazan homes.
27Como un cesto cheo de paxaros
as estn as sas casas cheas de roubos;
28as medran, fanse ricos,
crecen gordos e lustrosos.
A berros proclaman a sentencia inxusta,
non xulgan conforme o dereito;
o xuzo do orfo endexamais non ten xito,
nin sentencian o dereito dos pobres.
29Destas cousas non vou pedir contas? - o Seor quen fala-;
dun pobo coma este non me vingarei eu mesmo?
30Cousas horribles e vergonzosas pasan no pas:
31os profetas profetizan con mentira,
os sacerdotes asoballan levantaren as sas mans,
e o meu pobo est contento vivindo deste xeito.
Que far cando chegue o desenlace?
Ameazas divinas, co preanuncio do asedio de Xerusaln
6 1Fuxide do medio de Xerusaln, descendentes de Benxamn:
tocade o corno da desbandada desde Tecoa,
facede seas desde o alto de Bet-ha-Qurem;
ollade que o desastre xa se ve vir desde o norte,
unha enorme desgracia.
2Eu estou a cortar da casa de Sin o bo pasto:
3van entrar nela pastores cos seus rabaos,
plantarn arredor dela as tendas,
cada un pastorear polo seu lado.
4Declarade a guerra santa contra ela;
ergudevos, subamos contra ela medioda:
mgoa que se nos vai o da,
que se estenden as sombras da tardia.
5En p! Subamos de noite,
destrumo-los seus palacios.
6Ollade o que di o Seor dos Exrcitos:
-Cortdelle as rbores, e construde con elas
un terrapln de asedio contra Xerusaln.
Ela a cidade merecente de castigo;
no seu interior toda ela opresin.
7Como unha cisterna recolle as sas augas,
as ela xunta a sa maldade,
ense nela violencias e opresins,
na mia presencia sempre se oen xemidos e golpes.
8Faime caso, Xerusaln,
1047

A BIBLIA

senn eu apartareime de ti,

e convertereite nunha desolacin, en cidade deshabitada.
A ira de Deus, para os ladrns da cepa de Israel
9As fala o Seor dos Exrcitos:
-Que medre forte coma unha cepa o resto de Israel,
que a ta man, coma de vendimador, limpe os seus sarmentos.
10-A quen llo direi?
A quen porei por testemua para que me escoiten?
Teen o odo incircunciso,
non son capaces de poer atencin.
Velaqu a Palabra de Deus: para eles
palabra de censura que non lles agrada.
11Eu estou cheo da ira do Seor,
xa non a podo reter mis.
-Btaa sobre os rapaces na ra,
btaa dunha vez sobre a xuntanza dos mozos,
pois irn cativos o home xunto coa muller,
o vello e mailo cangado de anos.
12Deste xeito as sas casas pasarn a estranxeiros,
xunto coas sas tenzas e mulleres,
pois eu estenderei a man contra os habitantes do pas
- o Seor quen fala-.
13Xa que desde o mis pequeno ata o mis grande
se consomen cobizando o alleo,
e desde o profeta ata o sacerdote devecen por facer enganos.
14Queren cura-la runa do meu pobo, dun xeito fcil, dicndolle:
"Paz, felicidade". Pero non hai paz.
15Que se avergoncen, pois fixeron o que abominable.
Pero nin se avergonzan, nin saben o que a vergonza.
Por iso caern cos que han de caer:
cando eu lles pida contas, irn runa -fala o Seor-.
O castigo do pobo e a chamada conversin
16As fala o Seor:
-Mantdevos nos vieiros doutros tempos e observade,
consultade as normas antigas:
Onde est o Deus do Bo Camio?
Camiade por el,
e deste xeito atoparedes tranquilidade
para a vosa vida.
Pero eles responderon:
"Non queremos camiar".
17Pxenvos sentinelas:
"Estade atentos toque do corno".
Pero responderon:
"Non queremos estar atentos".
18Por isto escoitade, pobos;
1048

A BIBLIA

dte conta, xuntanza dos pobos,

do que hai para eles;
19escitao, terra enteira.
Mirade que estou traendo a desgracia
para este pobo,
o froito dos seus proxectos;
pois non puxeron atencin
s mias palabras
e mesmo rexeitaron a mia Lei.
20Por que me traedes entn o
incenso desde Sab,
e a cana recendente desde terras remotas?
Os vosos holocaustos
non son do meu agrado,
nin os vosos sacrificios me contentan.
21Por isto, fala o Seor deste xeito:
-Velaqu que estou a pr atrancos a este pobo,
para que tropecen pais e fillos xuntos,
para que morran o do pas
e mailo seu vecio.
22As fala o Seor:
-Ollade: do norte vn un pobo,
desde a outra esquina do mundo
avanza un gran pobo;
23empuan o arco e a lanza curta,
son crueis e non teen compaixn,
os seus berros resoan coma o mar,
montan cabalos;
coma un s home
estn formados para a guerra
contra ti, filla de Sin.
24-O escoita-la grande sona deste pobo,
estremecen as nosas mans,
aprtano-la anguria,
unha dor coma de muller no parto.
25-Non saias campo, non sga-lo camio,
pois eu infesto coa espada:
todo o entorno terror
e o terror est por todo o arredor.
26-Filla do meu pobo, vstete de saco,
cbrete de cinsa.
Fai por ti un loito coma por un fillo nico,
entristece e chora polo teu ben;
axia chega contra ns o destructor.
O Seor dlle autoridade divina xuzo negativo do profeta
27-Eu constitote
en examinador do meu pobo,
para que examne-la mia cidade
1049

A BIBLIA

cortada a pico,
para que prbe-lo seu comportamento.
28-Todos eles son os mis rebeldes,
impuros coma o bronce e o ferro:
son un fato de desnaturados.
29Moven con forza o fol para fundi-lo chumbo;
pero en van fonde o fundidor: os malvados non se purifican.
30Prata de refugallo hai que chamarlles,
xa que o Seor os refuga.
IV. DISCURSO NA PORTA DO TEMPLO
O feito de te-lo templo non ofrece seguridade s malvados
7 1Ordes que de parte de Deus recibiu Xeremas:
2-Ponte de p onda a porta do templo,
e proclama al este discurso:
Escoitade a palabra do Seor,
todo Israel,
os que entrades por estas portas
para adora-lo Seor!
3As fala o Seor dos Exrcitos,
Deus de Israel:
-Mellorade o voso comportamento
e os vosos feitos,
e consentirei en que plantde-la tenda
neste sagrado.
4Non vos fiedes das palabras mentireiras
que se repiten:
"Velaqu o templo do Seor,
o templo do Seor, o templo do Seor".
5Se mellorde-la vosa conducta
e os vosos feitos,
se facedes xustiza
entre un home e o seu prximo,
6se non explotde-lo estranxeiro,
o orfo e a viva,
se non vertedes sangue inocente
neste lugar santo,
e se non vos ides tras deuses alleos, para a vosa desgracia,
7eu morarei convosco neste lugar santo,
no pas que lles dei a vosos pais
desde hai tanto tempo e para sempre.
8Fidesvos, en cambio,
desas palabras mentireiras sen proveito.
9E logo non matades, roubades,
cometedes adulterios e xurades en falso?
Acaso non ofrendades incenso a Baal
e ides tras deuses alleos
1050

A BIBLIA

que antes nin coeciades?

10E anda vides presentarvos
diante de min neste templo
no que se invoca o meu Nome,
e dicides: "Estamos salvados",
coa intencin de seguir facendo
todas estas abominacins!
11Acaso unha cova de bandidos
este templo,
onde se invoca en alto
o meu Nome s vosos ollos?
Ollade que eu o estou vendo
- o Seor quen fala-.
12Ide meu templo de Xiloh
onde nun principio
fixen mora-lo meu Nome
e mirade o que lle fixen
por causa da ruindade
do meu pobo Israel.
13Pois agora por facerdes vs todas esas maldades - o Seor quen falae por non me escoitardes, a pesar dos meus oportunos e serios consellos,
e por non me responderdes,
anda que vos berrei;
14por todo iso a este santuario,
no que se invoca o meu Nome,
no que vs pode-la vosa confianza,
e a este templo que vos dei
a vs e a vosos pais,
eu fareille o mesmo
que antes lle fixen templo de Xiloh.
15Rexeitareivos da mia presencia,
o mesmo que rexeitei
a tdolos vosos irmns,
e a toda a descendencia de Efram.
Orculo para prohibirlle profeta a intercesin
16Ti, non intercedas por este pobo,
nin levantes por eles
splica fervente nin oracin,
pois non me atoparas;
eu non estou presente para escoitarte a ti.
17Acaso non ests vendo o que eles fan
nas cidades de Xud
e nas ras de Xerusaln?
18Os fillos xuntan os cangos,
e os pais prndenlles lume;
as mulleres fan a masa,
para lle faceren bicas Raa dos ceos;
ofrecen libacins a deuses alleos
1051

A BIBLIA

para me anoxaren a min.

19Acaso a min a quen anoxan?
- o Seor quen fala-.
Non mis ben a si mesmos
a quen deshonran,
para vergonza das sas caras?
20Por iso Iav, o noso Seor Iav,
fala deste xeito:
-Ollade que a mia ira e a mia carraxe
se van verter neste templo,
nos homes e nos gandos,
nas rbores do campo
e nos froitos da terra,
o meu noxo e a mia ira
ardern sen apagarse.
O culto, sen obediencia, non agrada Seor
21As fala o Seor dos exrcitos,
o Deus de Israel:
-Engadide holocaustos s vosos sacrificios:
comede a sa carne.
22Ollade que cando saquei os vosos pais do pas de Exipto,
non lles falei, nin lles impuxen ningunha obrigacin de holocaustos e de sacrificios,
23senn que foi este o precepto que lles impuxen:
"Escoitade a mia voz:
Eu serei o voso Deus,
e vs serde-lo meu pobo;
camiade polo vieiro que vos mando,
para que vos vaia ben".
24Pero non fixeron caso,
nin prestaron atencin,
senn que se comportaron
conforme s seus plans,
conforme dureza do seu run corazn:
dronme as costas, e non a cara.
25Desde o da en que saron de Exipto
os vosos pais ata hoxe,
estvenvos mandando
os meus servos, os profetas:
mandivolos cedo e a tempo,
26pero non fixeron caso,
nin me prestan atencin,
senn que endureceron a sa testa,
volvndose peores cs seus pais.
27Xa lles podes repetir todo este discurso,
que non te escoitarn;
xa lles podes berrar,
que non che respondern.
28Haslles dicir: "Este o pobo,
1052

A BIBLIA

que non fixo caso da voz do Seor,

o seu Deus,
nin d aprendido.
Perdeuse a fidelidade,
arrincronllela da boca".
29Corta os cabelos da ta consagracin
e btaos fra,
entoa unha elexa
ante os dous traveseiros da ta lareira,
porque o Seor refugou e abandonou,
enfadado, a xeracin esta.
30Fixeron o mal mia vista
os fillos de Xud - o Seor quen fala-.
Profanaron con cousas abominables
o templo onde se invoca o meu Nome;
31ergueron os altares de Tfet,
no val de Ben Hinnom,
para queimar no lume
os seus fillos e fillas,
algo que nin eu mandei,
nin me pasou pola cabeza.
32Por isto, ollade que estn chegando os das - o Seor quen falanos que xa non se nomear o Tfet, nin o val de Ben Hinnom:
chamarase o val da Morte, pois faranse enterramentos en Tfet, por falta de sepultura.
33Os cadveres deste pobo sern carniza,
para os paxaros do ceo e para as bestas da terra,
sen que ningun os espante.
34Nas cidades de Xud e nas ras de Xerusaln,
farei cala-los aturuxos de ledicia e os berros de felicidade,
os cantos do mozo e mailos da moza,
pois o pas volverase un deserto.
8 1No tempo aquel
- o Seor quen falasacarn das sas sepulturas os sos
dos reis de Xud e dos seus prncipes,
os sos dos sacerdotes e dos profetas,
e mailos sos
dos habitantes de Xerusaln,
2estenderanos luz do sol
e claror da la,
e brillo de tdalas estrelas do ceo,
s que tanto quixeron,
servicio das que se puxeron,
tralas que camiaron,
as que espreitaron e adoraron.
Os sos non se xuntarn
nin sern enterrados,
servirn de esterco por riba da terra.
3A morte ser preferible vida
1053

A BIBLIA

para todo o resto:

para os superviventes
desta caste perversa,
e para os de tdolos lugares
a onde eu os expulso
- o Seor dos Exrcitos quen fala-.
V. SERIE DE PEQUENAS UNIDADES LITERARIAS
Refugan converterse
4Haslles dicir:
-As fala o Seor: Caen e non se erguen?
Apostata o pobo e non se converte?
5Por que apostata este pobo?
Por que Xerusaln se pon fronte da apostasa?
Empanse en traicionarme,
refugan converterse.
6Prestei atencin e escoitei:
falan o que non ,
non hai quen se arrepinta
da sa ruindade,
non hai quen diga: "Que fixen!".
Ollade: ningun volve seu fervor,
como non d volta o cabalo
lanzado guerra.
7As cigoas do ceo coecen todas
o tempo da sa volta,
as rulas, as andorias e os grous
volven no seu tempo;
pero o meu pobo non recoece
o mandato do Seor.
O rexeitaren a Palabra do Seor, a sabedora e a Lei vlvense mentira
8Con que dereito dicides: "Somos sabios,
temos connosco a Lei do Seor?".
Ollade: vlvese mentira a realidade da Lei,
pois os seus peritos pregoan a falsidade.
9Avergnzanse os sabios,
empavorecen e caen prisioneiros.
Velaqu ,
rexeitaron a Palabra do Seor!
Que clase de saber o que teen?
Orculo de castigo contra os dirixentes
10Por isto entregarei as sas mulleres s estranxeiros,
as sas tenzas s conquistadores;
1054

A BIBLIA

xa que do mis pequeno ata o mis grande consmense cobizando o alleo,

desde o profeta ata o sacerdote consmense facendo enganos.
11Queren cura-la runa do meu pobo
dun xeito fcil, dicndolle:
"Paz, felicidade". Pero non hai paz.
12Que se avergoncen,
pois fixeron o abominable;
pero nin se avergonzan,
nin saben o que a vergonza.
Por isto caern cos que han caer;
cando eu lles pida contas, irn runa - o Seor quen o di-.
Elexa do crculo proftico polo castigo contra Xerusaln
13Teo que facer neles a colleita - o Seor quen fala-:
non hai acios na via
nin figos na figueira;
teen as follas secas;
entregareinos e fareinos desaparecer.
14-Que facemos ns aqu sentados?
Xuntmonos,
subamos s cidades amuralladas,
fagamos loito al
porque o Seor, noso Deus,
nolo manda facer;
mndanos bebe-las bgoas
dos nosos ollos,
xa que pecamos contra El.
15Esperamos confiados a paz,
e non hai ningn ben;
espermo-lo tempo da cura,
e chega o terror.
16Desde Dan ese o rincho dos seus cabalos;
cos rinchos dos seus corceis
estremcese toda a capital;
entran e devoran
a capital e os seus moradores,
a cidade e mailos seus habitantes.
17-Ollade: eu mando contra
vs serpentes velenosas,
para as que non hai encantamento posible,
senn que vos mordern
- o Seor quen fala-.
Elexa do profeta pola deportacin do ano 598/97
18-Do meu fgado sobe a tristeza,
sobe do meu corazn o desacougo.
19Berros de socorro
para a filla do meu pobo
1055

A BIBLIA

veen da capital dos estranxeiros:

E logo non est o Seor en Sin?
Acaso non est al o seu Rei?
Por que me aldraxaron cos seus dolos,
coas vaidades do culto estranxeiro?
20Pasou a seitura, acabouse o vern,
pero ns non fomos salvados.
21Ando eu aflicto pola angustia
da filla do meu pobo,
estou triste, o pavor atenllame.
22Non hai blsamo en Galaad?
Non hai al curandeiro?
Como que non cerra
a ferida da filla do meu pobo?
23Quen lle dera bgoas meu rostro,
s meus ollos unha fonte de bgoas!,
para chorar da e noite
as profanacins da filla do meu pobo.
Tentacin de Xeremas de abandona-lo pobo
9 1Quen me dera no deserto
unha pousada de arrieiros,
para deixa-lo meu pobo
e afastarme deles,
pois son todos uns adlteros,
unha banda de traidores.
2Manexan coma un arco a sa lingua,
a mentira prevalece sobre a verdade,
e dominan o pas,
pois dunha maldade pasan a outra,
pero e a min non me recoecen
- o Seor quen fala-.
3Garddevos cada un do seu vecio,
non confe ningun no seu irmn,
pois tdolos irmns enganan
e tdolos vecios calumnian.
4Os vecios adlanse entre eles,
pero ningun di a verdade;
adestran as sas linguas para a mentira,
cnsanse de cometer iniquidades.
5Devolven inxuria por inxuria,
traicin por traicin,
refugan recoecerme a min
- o Seor quen fala-.
6Por isto as fala o Seor dos Exrcitos:
-Ollade: eu heinos de castigar e probar.
Como os tratarei
diante da filla do meu pobo!
7A sa lingua frecha mortfera,
1056

A BIBLIA

cada un di traicins coa sa boca,

e sada coa "paz" seu vecio,
pero no seu corazn
estalle poendo unha emboscada.
8Destas cousas non lles vou pedir contas? - o Seor quen fala-;
dun pobo coma este
non vou eu tomar vinganza?
Elexa pola futura runa do pobo
9Desde o alto dos montes entoarei
pranto e lamento,
desde as carpaceiras do descampado entoarei elexas,
pois mesmo os paxaros marcharon, fuxiron os animais.
10Converterei Xerusaln
nun montn de runas,
en cova de serpentes monstruosas,
arrasarei as cidades de Xud;
non quedar un habitante.
11Quen o sabio? Quen entende disto?
A quen lle falou a boca do Seor? Que responda:
Por que se arruna o pas? Por que est feito unha desolacin,
un deserto polo que ningun pode pasar?
12Repuxo o Seor, o Altsimo:
-Eles abandonaron a Lei,
que eu puxen ante os seus ollos,
non fixeron caso da mia voz,
nin camiaron conforme ela;
13antes ben, seguiron a teima
do seu corazn,
seguiron tralos baales,
que seus pais lles aprenderan.
14Por isto as fala o Seor dos Exrcitos,
o Deus de Israel:
-Velaqu que eu lle hei dar a este pobo
o asente por comida,
heilles dar bgoas por bebida.
15Dispersareinos entre pobos
que nin eles nin seus pais coeceron;
mandarei tras eles a espada,
de novo os destruirei.
Elexa pola runa do pobo
16As fala o Seor dos Exrcitos:
-Avisade, chamade s pranxideiras, que vean!
manddelles recado polas mulleres mis sabias, que vean!
17Que vean a toda prsa
e entoen un pranto por ns,
que os nosos ollos se desfagan coas bgoas,
1057

A BIBLIA

que as nosas plpebras chorreen auga.

18Escitase o canto dunha elexa desde Sin:
"Que arruinados estamos!
Que vergonza tremenda para ns!
Velaqu , temos que deixa-lo pas, btannos dos nosos lares".
19Escoitade, mulleres, a palabra de Deus,
achegade o odo s palabras da sa boca,
aprenddelles s vosas fillas
un canto de loito,
cada unha aprndalle sa vecia
o pranto.
20Subiu a Morte polas nosas fiestras, entrou nos nosos torrens,
para arrinca-los rapaces das ras,
e os mozos das prazas.
21Cantade as - o Seor quen fala-:
-Hai un estrume de cadveres de homes,
coma o esterco na herdade,
coma os monllos detrs dos segadores;
non hai quen os recolla.
A soberbia humana e a estima do Seor
22As fala o Seor:
-Que non se ensoberbeza o sabio da sa sabedora,
que non se ensoberbeza o forzudo da sa forza,
que non se ensoberbeza o rico da sa riqueza.
23Se algun se quere ensoberbecer, que se ensoberbeza disto:
de aprezarme e terme en estima a min,
pois eu son o Seor que obra a misericordia,
e exerce o xuzo e a xustiza na terra.
Nestes en quen eu me comprazo - o Seor quen fala-.
24Mirade: estn chegando os das
- o Seor quen falanos que lles pedirei contas a tdolos circuncisos das sas impurezas,
25a Exipto, a Xud e a Edom, s ammonitas e a Moab,
a tdolos que teen a cabeza rapada polos lados e viven no deserto,
(pois todos estes pobos son incircuncisos,
pero todo Israel ten sen circuncida-lo corazn).
10 1Escoitade as palabras que vos di o Seor, casa de Israel:
2As fala o Seor;
-Non aprendde-lo comportamento dos xents,
non lles teades medo s sinais do ceo;
os xents si que lles teen medo.
3A relixin dos xents: que cousa baleira!
Cortan unha rbore na bouza, trabllana con gubia as mans dun artista,
4adrnana con prata e con ouro, asegrana con cravos e martelo,
para que non se mova.
5Fan abominacins na sa presencia,
pero eses deuses
1058

A BIBLIA

non responden co castigo;

levntanos, pero non camian;
non lles teades medo,
porque non fan mal,
e tampouco nada lles fai ben.
6O seu aniquilador es ti, Seor,
ti es grande, e grande o teu Nome.
Polo teu poder 7quen non te respectar a ti, Rei dos xents?
Que ben che acae o teu poder!
Entre os sabios dos xents
e entre tdolos reis,
que aniquilador hai coma ti?
8Son todos necios e aparvados;
insensatos s que congrega unha madeira.
9Traen follas de prata de Trxix,
e ouro de Ofir
traballo de artistas,
mans de fundidor,
vestidos de prpura violeta
e prpura vermella,
todos eles obra de expertos.
10En troques, Iav o Deus da firmeza,
El o Deus da vida eterna,
o Rei eterno;
coa sa ira estremcese a terra,
os pobos non son capaces
de aguanta-lo seu noxo.
11Por iso habdeslles dicir:
"Os deuses que non fixeron o ceo
nin a terra
desaparecern da terra
e de debaixo do ceo".
12Fixo a terra co seu poder,
fixo existi-los campos coa sa sabedora,
e coa sa intelixencia estendeu o ceo.
13D el un berro, e retumban
as augas no ceo,
fai subi-las nubes desde o cabo da terra,
fai que os lstregos se volvan chuvia
e fai sar das sas arcas o vento.
14Queda abraiado todo home
polo que est vendo,
todo fundidor se avergonza
dos seus dolos,
pois as sas imaxes son mentira,
non teen esprito en si,
15son unha cousa va,
producto dunha burla,
1059

A BIBLIA

perecern o da que se lles pidan contas.

16Non coma elas o Deus
que lle tocou a Xacob,
pois El o creador de todo:
Israel a tribo da sa herdanza.
O seu nome Seor dos Exrcitos.
Lamentacin e oracin no momento do asedio
17Xunta xente na cidade humillada,
pois vivirs no asedio.
18As fala o Seor:
-Velaqu que esta vez tirareilles pedras s habitantes da cidade,
farei que os cerquen ata que os collan.
19Ai de min! Quebranto a mia paga,
a ferida a mia herdanza.
Mais dixen para min: coidarei a ferida,
soportareina.
20A mia tenda est destruda,
tdalas sas cordas estn arrincadas,
os meus fillos escaparon de min,
e xa non existen;
non hai quen estenda de novo
a mia tenda,
quen erga as mias lonas.
21-Velaqu os pastores: estn parvos,
xa non buscan a Deus,
por isto non dan tino,
e todo o seu rabao anda disperso.
22Velaqu: est chegando
o rudo que ostes,
o grande boureo desde o pas do Norte,
para converter en desolacin
as cidades de Xud,
en escondedoiro de serpentes.
23Xa sei, Seor, que o home
non dono do seu camiar,
e que ningun capaz de marchar
e asegura-los seus pasos.
24Corrxeme, Seor, pero con xeito,
non con ira; se non, vlvesme nada.
25Desafoga a ta ira contra os pobos
que non te recoecen,
contra as tribos
que non invocan o teu Nome;
pois quixeron devorar a Xacob,
devoralo e facelo desaparecer,
e esnaquizaron os seus lares.
Xeremas, portavoz e defensor da Alianza
1060

A BIBLIA

11 1Palabra que de parte do Seor recibiu Xeremas:

2-Escoitade os termos desta alianza,
proclamdeos a cada un dos xudeus,
e s habitantes de Xerusaln.
3Haslles dicir:
-As fala o Seor, o Deus de Israel:
Maldito o home que non fai caso
dos termos desta alianza,
4que eu mandei a vosos pais,
o da en que os saquei do pas de Exipto,
dun forno de fundir ferro, dicndolles:
"Facdelle caso mia voz, e poede por obra o que vos indico;
conforme a todo o que vos mandei:
as seredes para min o meu pobo,
e eu serei para vs o voso Deus".
5Deste xeito cumprirei a promesa que con xuramento fixen a vosos pais,
de darlles para eles a terra que deita leite e mel, coma o da de hoxe.
E eu repuxen dicindo:
-De acordo, Seor.
6Logo o Seor dxome:
-Proclama todas estas palabras nas cidades de Xud,
e nas ras de Xerusaln, dicndolles:
"Facdelles caso s termos desta alianza e poede por obra o que vos indico.
7Ben lle-lo declarei solemnemente s vosos pais,
desde o da en que os fixen subir do pas de Exipto e ata o da de hoxe
encargndolles e recomendndolles
que me escoiten.
8Pero non me escoitaron
nin me fixeron caso,
senn que cada un seguiu as apetencias
do seu corazn run.
Por isto eu trouxen contra eles
tdalas maldicins desta alianza,
que lles mandei poer por obra
e non puxeron".
9Dxome o Seor:
-Hai confabulacin contra min entre cada un dos xudeus e dos habitantes de Xerusaln.
10Volveron s iniquidades dos seus pais, que refugaron facer caso s mias palabras.
Fronse tras deuses alleos para lles daren culto. O reino de Xud e mailo reino de Israel
romperon a mia alianza, a que eu fixen cos seus devanceiros.
11Por isto as fala o Seor:
-Velaqu que eu mandarei contra eles un desastre do que non sern capaces de fuxir;
a gritos pediranme axuda, pero eu non os hei escoitar.
12Entn as cidades de Xud e mailos habitantes de Xerusaln irn pedir axuda s deuses,
s que ofrendaron sacrificios de incenso; pero eses deuses non sern capaces de salvalos
da sa situacin de desastre.
13Velaqu o nmero das tas cidades: ese tamn o nmero dos teus deuses, Xud;
segundo o nmero das ras de Xerusaln, as erguestes altares das vergonzas, para
ofrecer sacrificios de incenso a Baal.
1061

A BIBLIA

14E ti non intercedas en favor deste pobo,

nin eleves clamores nin oracins en favor deles.
Sabe que non serei eu quen faga caso,
cando ti clames a min en favor deles,
mentres siga a sa ruindade.
15Que fai a mia amiga no meu templo?
Cumpri-los seus propsitos?
Acaso a graxa e maila carne sacrificada farn desaparece-las tas dbedas?
Mira o mal que fixeches.
Valo celebrar entn con solemnidade!
16"Oliveira frondosa e bonita,
froito que brilla";
chamouche Deus con ese nome,
anuncio dun pobo grande.
O lume prende na sa follaxe,
e rmpense as ramas.
17O Seor dos Exrcitos que te plantou,
anuncia contra ti unha calamidade,
por causa da maldade do reino de Israel
e do reino de Xud,
maldade que fixeron contra si mesmos;
si, anoxronme a min
ofrecndolle o incenso a Baal.
SIMBOLISMO TEOLOXICO DA CONFABULACION CONTRA XEREMIAS
1. O Seor decbrelle profeta a confabulacin contra el
18O Seor mostroumo, e entn comprendino, fxome ve-los seus feitos.
19Eu era coma ao manso levado morte,
e non me daba conta de que tramaban maquinacins contra min:
"Cortmo-la rbore no seu vigor,
arrinqumola da sa terra vital,
que non se lembre o seu nome endexamais".
20Seor dos Exrcitos,
ti que xulgas con xustiza,
ti que ps proba as entraas
e mailo corazn;
que eu vexa a vinganza
que ti tomas contra eles,
pois a ti che confiei o meu preito.
21Por isto, as fala o Seor
contra os homes de Anatot:
-Estes estn buscando matarte dicndoche:
"Deixa de profetizar
no nome do Seor dos Exrcitos,
e as non morrers nas nosas mans".
22Por isto as fala o Seor dos Exrcitos:
-Sabdeo: eu voulles pedir contas:
os mozos morrern a espada,
1062

A BIBLIA

os seus fillos e fillas morrern de fame;

23deles non quedar nin resto,
pois heilles mandar unha desgracia
s homes de Anatot,
o ano en que lles pida as contas.
2. Cuestins do profeta sobre o xito dos malvados
12 1Seor, se eu che poo preito,
ti tes sempre razn,
pero quero expoerche unhas cuestins:
Por que ten xito o comportamento dos malvados?
Por que viven tranquilos tdolos traidores?
2Ti plntalos, e eles botan races,
medran e dan froitos;
ti ests preto dos seus labios,
pero lonxe dos seus sentimentos.
3En troques, ti cocesme ben,
estasme vendo,
ti pescda-la mia actitude contigo.
Ponos parte
coma cordeiros para a matanza.
Sepraos para o da da desfeita.
4Cnto tempo anda estar en tristura a cidade
e as herbias de tdolos campos requeimados?
Pola ruindade dos seus habitantes
a cidade est privada de gando e de paxaros,
pois din: o Seor non pode ve-la nosa fin.
5Se correndo cos soldados de infantera, eles vncente,
como vas competir cos de cabalera?
Se nunha cidade tranquila vives confiado,
como te comportaras no alto do Xordn?
6Pois ei-la razn: o teu irmn e maila familia do teu pai
traicinante abertamente,
a gritos chaman tras ti, si, a gritos.
Non te fes deles, anda que che dean boas palabras.
Resposta a "canto tempo anda?"
7Abandonei a mia casa,
deixei a mia herdanza,
entreguei o amor da mia vida
na man dos seus inimigos.
8A mia herdanza volveuse para min coma unha leoa na selva,
que lanza contra min o seu brado,
por isto renego dela.
9A mia herdanza volveuse para min un paxaro pinto,
outros paxaros andan arredor contra ela:
Vinde, xuntdevos tdalas feras do monte,
traede a algun que devore.
1063

A BIBLIA

10Moitos pastores arruinaron a mia via,

triparon a mia parte,
converteron a parte dos meus amores nun ermo estragado;
11fixrona un estrago lamentable;
contra min o estrago.
Todo o pas est estragado,
ningun o ten en consideracin.
12Por tdolos outeiros do deserto vieron os saqueadores:
pois a espada de Deus devora
dunha punta outra do pas,
non hai paz para ningn dos vivos.
13Sementaron trigo e colleitaron cardos,
cansaron e non sacan proveito,
avergnzanse da colleita:
amoreouse o furor da ira do Seor.
A promesa salvfica para Israel segue en p se ten fe no Seor
14As fala o Seor Altsimo:
-En canto s runs, vecios que atacaron a mia herdanza,
a que eu lle dei meu pobo Israel.
eu mesmo os arrincarei das sas terras,
e casa de Israel arrincareina do medio deles,
15e despois de arrincalos, volverei a compadecerme deles
e farei volver a cada un
sa herdanza e sua terra.
16E suceder que se aprenden ben a se comportar coma o meu pobo,
xurando polo meu Nome, vive o Seor!, igual que eles lle ensinaron meu pobo a xurar
por Baal,
entn sern constitudos en pobo meu.
17Pero se non fan caso hei de arrincar e destrur este pobo - o Seor quen fala-.
Xesto simblico da faixa que podrece: corrupcin total do pobo
13 1As me dixo o Seor:
-Vai mercar unha faixa de lio, e pona sobre os cadrs;
pero na auga non a metas.
2Eu merquei a faixa, conforme o mandato do Seor, e cingun con ela os cadrs.
3Volveu de segundas falarme o Seor:
4-Colle a faixa que mercaches, a que tes sobre os cadrs; colle o camio do ufrates e
esconde al a faixa na fendedura dunha pena.
5Eu fun, e escondina no ufrates conforme o Seor me mandou.
6E cabo de moito tempo dxome o Seor:
-Colle o camio do ufrates e recolle al a faixa no lugar onde cha mandei esconder; 7eu
fun ufrates, cavei un pouco e recolln a faixa no lugar onde a escondera: a faixa estaba
podre, non serva para nada.
8Veume de novo a palabra do Seor nestes termos:
9-As fala o Seor:
Do mesmo xeito farei podrece-la gloria de Xud,
e a grande gloria de Xerusaln.
1064

A BIBLIA

10Este pobo malvado que non quere escoita-las mias palabras,

que se comporta segundo os antollos do seu corazn,
e que vai tras deuses alleos para lles dar culto e os adorar,
ser coma esa faixa que xa non serve para nada.
11As como a faixa cingue os cadrs, as quixen eu cinguirme de Israel e coa casa toda de
Xud, de xeito que fose o meu pobo, o meu renome, a causa da mia louvanza e da mia
gloria; pero non me fixeron caso.
Os dirixentes son pelexos cheos da ira do Seor
12Haslles anunciar este orculo:
-As fala o Seor, o Deus de Israel: "Tdolos pelexos han de se encher de vio". E
responderanche: "Acaso non o sabemos de abondo, que tdolos pelexos se han encher
de vio?". 13Ti responderaslles: "As fala o Seor:
Ollade: eu estou enchendo de vio da borracheira
a tdolos habitantes deste pas:
s reis, sucesores de David, que sentan no seu trono;
s sacerdotes e s profetas,
e mais a tdolos habitantes de Xerusaln.
14Hei facer que os escachicen,
cada un contra o seu irmn,
os pais e mailos fillos volveranse agresivos - o Seor quen fala-,
xa non teo compaixn nin sinto lstima
nin me compadezo de acabar con eles".
Exhortacin debida adoracin Seor, baixo a ameaza do desterro
15Ode, escoitade, non sexades soberbios,
que o Seor quen fala:
16Ddelle Seor, o voso Deus, a debida adoracin,
antes de que apareza a escuridade,
antes de que tropecen os vosos ps
contra os montes das sombras;
vs esperades con ansia a luz do nacente,
e vela a escuridade mortfera que se volve espesa nube.
17Se non lle facedes caso, eu chorarei s agachadas,
por causa da vosa soberbia corrern as mias bgoas,
bgoas baixarn dos meus ollos,
xa que vai cativo o rabao do Seor.
Exhortacin rei e raia nai
18Dilles rei e raa:
-Humilldevos, sentdevos no chan,
pois est caendo das vosas cabezas
a coroa da vosa gloria.
19As cidades do sur estn pechadas xa,
e non hai quen as abra;
levan a Xud desterro, a todo el,
deprtano en masa.
1065

A BIBLIA

Interpretacins teolxicas da historia daquel momento

20Levanta os teus ollos,
olla para os que veen do norte.
Onde estn as ovellas que se che deron,
o rabao da ta gloria?
21Que dirs cando che pidan contas das tas dbedas?
Ti xa lles ensinche-la ta dbeda:
das mil moedas por cabeza.
Acaso non che van quita-los rabaos?
Como que te desesperas
por culpa da dbeda?
22E como que non pensas
para os teus adentros:
"Por que berran estes comigo"?
Polos teus moitos pecados
levntanche as faldas,
tratan con violencia os teus calcaares.
23Poder cambia-la sa pel o etope?
O leopardo poder cambia-la sa pelaxe pintada?
O mesmo vs, seredes capaces de obrar ben, estando afeitos ruindade?
24Pois eu esparexereinos coma a palla,
que desaparece co vento do deserto.
25Esta ser a ta sorte,
a paga que recibes da mia parte polas tas mans - o Seor quen fala-.
A ti que me deixaches a min a un lado
e confiaches na mentira,
26tamn eu che levantarei
as faldas ata a ta cara,
para que se vexan as tas vergonzas,
27os teus adulterios,
os teus rinchos de luxuria,
os proxectos da ta fornicacin.
Nos outeiros do campo
vin as tas abominacins.
Ai de ti, Xerusaln,
que non queres purificarte!
Apra-la ta morte eterna!
A gran seca
14 1Palabras do Seor que lle vieron a Xeremas acerca do asunto da seca:
Splica de lamentacin colectiva
2Xud morre de sede,
os gardas das sas portas estn esmorecidos,
viven entre escuridades no pas,
soben os clamores de Xerusaln.
3Os mis grandes de entre eles mandan s seus rapaces por auga,
van ata os pozos, non atopan auga,
1066

A BIBLIA

traen de volta as suas olas baleiras,

estn avergonzados e confundidos,
pola burla cobren a cabeza.
4Cando se atravesan as terras,
estas son algo terrible,
pois non hai chuvia no pas.
Estn avergonzados os labregos que labraron,
cobren a cabeza.
5Velaqu que tamn a corza pariu na camposa
e deixou abandonada a sa cra,
pois non hai herba verde.
6Os burros do monte pranse nos altos,
ventan o aire coma os chacais,
teen os ollos cansos,
pois non hai herba verde.
7As nosas iniquidades falan contra ns;
Seor, acta por mor do teu Nome;
certo que son moitas as nosas perversidades,
ofendmoste a ti, 8Esperanza de Israel, Sade no momento da angustia.
Por que es ti coma un forasteiro no pas,
coma o que vai de viaxe e se aparta do camio para pasa-la noite?
9Por que es coma un que se retira,
coma un soldado que non capaz de salvar?
Pero ti, Seor, ests entre ns,
e o teu Nome invcase sobre ns,
non nos abandones.
Resposta divina para o pobo
10O Seor respndelle as a este pobo:
-Ben que lles gustou ir en romara,
non lles aforraron traballos s pernas!
Pero o Seor non os ollou con amor.
Agora acrdase das sas iniquidades,
pdelles contas dos seus pecados.
11E o Seor dxome a min:
Resposta divina profeta
-Non intercedas por este pobo para o seu ben,
12anda que xexen,
non serei eu quen escoite a sa clamorosa splica;
anda que ofrezan holocaustos e ofrendas,
non serei eu quen se lles mostre favorable,
senn que acabarei con eles pola espada,
a fame e a peste.
13E eu repuxen:
Consulta de Xeremas acerca da mensaxe dos falsos profetas

1067

A BIBLIA

-Ai, meu Seor Iav!

Velaqu o que lles anuncian os profetas:
Non habedes ve-la espada, nin pasaredes fame,
a paz o que vos hei dar neste lugar santo.
14Volveume dici-lo Seor:
Resposta divina contra os falsos profetas e o pobo
- mentira o que os profetas profetizan no meu Nome:
Eu nin os mandei, nin lles dei ordes,
nin lles falei;
o que eles lles profetizan son falsas visins e adivianzas,
ouveos e pantasmas da sa mente.
15Por isto, as fala o Seor Altsimo:
-Os profetas que profetizan no meu Nome,
sen que eu os tea mandado,
os que din: "nin espada nin fame haber neste pas",
eses profetas pola espada e pola fame acabarn.
16E o pobo que eles profetizan,
xacer pisado nas ras de Xerusaln,
por causa da fame e da espada,
e non tern quen lles dea sepultura
a eles, s sas mulleres, s seus fillos e s sas fillas;
deste xeito farei vir sobre eles a sa ruindade.
Nova splica de lamentacin colectiva
17Proclmalles este orculo:
-Os meus ollos chorrean bgoas,
de da e de noite moito choran!
pois a Mocia, a filla do meu pobo, arruinouse cun enorme desastre,
est completamente deshonrada cunha grande ferida.
18Saio campo e velaqu:
asasinados a espada;
entro na cidade e velaqu:
esmorecidos coa fame.
Olla para o sacerdote e para o profeta:
andan deriva polo pas e nin conta se dan.
19Refugaches definitivamente a Xud?
Tes noxo de Sin?
Por que nos feriches e non hai remedio para ns?
Por que se est espera da paz, e non hai cousa boa,
e no momento do remedio se presenta o terror?
20Seor, recoecmo-la nosa impiedade,
a iniquidade dos nosos devanceiros,
pois temos pecado contra ti.
21Por mor do teu Nome, non rexeites,
non trates a golpes o trono da ta gloria;
fai memoria e non rmpa-la ta alianza connosco.
22Acaso hai entre os deuses intiles dos pagns algn que poida da-la chuvia?
1068

A BIBLIA

Acaso o ceo quen d as chuvias benfeitoras?

Acaso non es ti, o Seor, noso Deus?
En ti pomo-la nosa esperanza,
pois ti sempre nos deches todo isto.
Resposta final do Seor
15 1Dxome o Seor:
-Anda que Moiss e Samuel intercedesen ante min,
eu non estara por este pobo.
Btaos fra da mia presencia, que se vaian.
2E se che preguntan: "A onde imos?", dilles:
As fala o Seor:
o que est destinado morte ir morte,
o que est destinado espada, ir espada,
o que est destinado fame, ir fame;
o que est destinado catividade, ir catividade.
3Polles de verdugos para eles catro tipos de castigo - o Seor quen fala-:
A espada para matar,
os cans para arrastrar polo chan,
os paxaros do ceo e os animais de debaixo da terra
para devorar e destrur.
4Heinos converter en algo que faga estremecer tdolos reinos da terra,
por causa de Menaxs, fillo de Ezequas, rei de Xud,
polo que el fixo en Xerusaln.
Interpretacin proftica da capitulacin do 598/7
5Olla, Xerusaln, quen vai ter compaixn de ti?
Quen te consolar?
Quen far unha viaxe para preguntarche como vas?
6Ti refugchesme a min
- o Seor quen fala-,
recuaches para atrs;
e eu estendn a mia man contra ti para destrurte,
estaba canso de ter compaixn.
7Erguinos coma o trigo coa forquita da limpa, nas portas da capital;
deixei sen fillos e destrun o meu pobo,
pois do seu comportamento non se arrepentan.
8Multipliquei as sas vivas
mis c area do mar,
fixen vir sobre eles a dbeda de sa nai,
o soldado que destre medioda.
Fixen caer de repente sobre elas
a sa dbeda,
o pavor e mailo terror.
9Desfaleceu a que poda parir sete veces,
expirou a sa vida;
pxose o sol para os seus das,
morreu de vergonza e confusin.
1069

A BIBLIA

E o resto deles heino entregar espada,

na presencia dos seus inimigos - o Seor quen fala-.
Crise vocacional do profeta. Oracin e confirmacin na sa vocacin
10Ai de min, mia nai truxome mundo para ser home de preitos,
home de litixios contra todo o pas!
Nin prestei nin me prestaron,
pero todos eles me maldn.
11Pois falan: "Seor, eu srvote fielmente,
eu non te ofendo!:
a calamidade encher de terror o inimigo, invadirao a angustia".
12Pero acaso vai quebra-lo ferro, o ferro que vn do norte, ou o bronce?
13As tas posesins e mailos teus tesouros dounos saqueo,
dounos de balde, por culpa de tdolos teus pecados en tdalas tas montaas.
14Eu fareite pasar poder dos teus inimigos,
a un pas que ti non coeces,
pois o lume inflamou a mia ira,
pola vosa causa segue ardendo.
15Ti ben o sabes:
Seor, lmbrate de min e faime xustiza,
vngame dos que me perseguen.
Revstete da ta paciencia, clleme coma cousa ta,
sabe que eu por ti aguanto inxurias.
16Cando haba palabras tas, eu devorbaas,
as tas palabras eran para min unha alegra,
e a ledicia do meu corazn;
olla que Ti mesmo invocche-lo teu Nome sobre min,
Seor Deus dos Exrcitos.
17Eu non me sentei na xuntanza dos que o pasan ben nin me alegrei,
senn que, pola presencia do teu poder,
sentei senlleiro, pois enchrasme da ta ira.
18Por que se volve crnica a mia dor?
E por que a mia dorosa ferida se resiste a curar?
A ferida si que se volveu para min coma un regueiro enganoso,
coma a auga que non segura.
19Por isto as fala o Seor:
-Se volves, eu fareite volver a min,
estars comigo na mia presencia;
se aprta-lo que correcto do que baixo,
ti sera-la mia boca.
Que volvan eles a ti, pero ti non volvas a eles.
20Eu constitote a ti en muralla de bronce indestructible para este pobo:
loitarn contra ti pero non te
podern.
Eu estou contigo para salvarte e librarte - o Seor quen fala-.
21Heite librar das mans dos malvados,
heite rescatar do puo dos opresores.
A vida do profeta sinal do castigo

1070

A BIBLIA

16 1Recibn a palabra do Seor, que me dixo:

2-Non cases con muller deste lugar,
nin teas fillos nin fillas neste lugar,
3porque deste xeito lles fala o Seor s fillos e fillas
nados neste lugar,
s nais que os pariron, e s pais que os enxendraron neste pas:
4Morrern da morte mis adoecida,
non sern chorados nin sepultados,
quedarn de esterco na terra,
perecern a espada e de fame;
os seus cadveres servirn de comida
s paxaros do ceo e s animais de debaixo da terra.
5O Seor fala deste xeito:
-Non entres en casa onde se faga o banquete do enterro,
nin vaias formar parte do d,
non lles da-lo psame,
pois eu retiro deste pobo a mia paz
- o Seor quen fala-; retiro a mia fidelidade e misericordia.
6Morrern grandes e pequenos neste pas,
non se enterrarn nin se far d por eles,
non se farn incisins nin raparn o pelo por eles.
7Non haber quen comparta con eles a tristeza,
non haber quen console por un morto,
non haber quen lles dea a bebe-la copa da consolacin
polo pai ou pola nai.
8Ti non entres na taberna para facelos deixar de comer e beber.
9As fala o Seor omnipotente, o Deus de Israel:
-Velaqu que eu estou facendo desaparecer deste lugar,
s vosos ollos e nos vosos das,
o canto da alegra e as tonadas de ledicia,
o canto do esposo e a voz da esposa.
10Cando lle anuncies a este pobo todos estes orculos, hanche dicir:
"Por que decretou o Seor contra ns
toda esta enorme calamidade?
Cal a nosa culpa? Cal o noso pecado,
o que cometemos contra o Seor, o noso Deus?"
11Ti responderaslles:
"Porque vosos pais me abandonaron a min - o Seor quen falapara iren tras deuses alleos, dndolles culto e adorndoos;
si, abandonronme a min e non cumpriron a mia lei.
12E vs obrastes peor ca vosos pais,
pois cada un de vs segue os apetitos do seu perverso corazn,
sen me facer caso a min.
13Por isto heivos botar desta terra para outro pas,
que nin coecedes vs nin vosos pais;
al adoraredes, da e noite, os deuses alleos,
porque eu non vos concederei favor ningn".

1071

A BIBLIA

Orculo salvfico: volta dos desterrados pas

14Certo, velaqu veen os das - o Seor quen falaen que xa non se dir:
"Vive o Seor, que sacou os israelitas da terra de Exipto".
15Senn que se dir:
"Vive o Seor, que sacou os israelitas do pas do norte,
e de tdalas terras a onde os dispersara".
E fareinos volver terra deles,
terra que lles dei a seus pais.
Purificacin do pas cos invasores
16Velaqu, eu mando moitos pescadores,
para que os pesquen - o Seor quen fala-;
e despois mandarei moitos cazadores,
para que os cacen por tdolos montes e por tdolos outeiros,
e polas fendeduras das penas.
17Os meus ollos estn sobre o seu comportamento,
que non ten reparo da mia presencia,
e a sa iniquidade non se agacha diante dos meus ollos.
18Saldarei por primeira e segunda vez a sa iniquidade e mailo seu pecado,
porque profanaron a mia terra cos cadveres das sas abominacins
e coas sas execracins encheron a mia herdanza.
Himno Seor: a correccin dos xents
19Seor, ti e-la mia forza e o meu refuxio,
ti e-lo lugar seguro para os das de afliccin.
A ti virn os xents, desde o cabo da terra e diranche:
"Lerias son o que herdaron os nosos pais,
deuses vans, que de nada lles servan".
20Pode, acaso, o home facer para si os deuses?
Pero estes non son deuses.
21Por isto, ollade o que eu lles mostro esta vez:
eu mstrolle-lo meu poder e maila mia forza,
e sabern que o meu nome "Iav".
O pecado de Xud xa vello, pero ser castigado co desterro
17 1O pecado de Xud est escrito cun punteiro de ferro,
cunha punta de diamante est ben gravado na tboa do seu corazn,
e nos cornos dos vosos altares.
2Os fillos lembraranse dos seus altares e das sas estelas,
seguirn correndo polo agro onda as rbores ramudas,
onda os altos outeiros.
3As tas riquezas e tdolos teus tesouros entregareinos saqueo;
polo teu pecar, sairs dos teus altos e dos teus lindeiros;
4e pola ta propia culpa, sairs da ta herdanza, a que eu che dei.
Fareite servo dos teus inimigos, nun pas que non coecas,
1072

A BIBLIA

pois o lume encndese na mia cara,

e arde para sempre.
TEXTOS SAPIENCIAIS
I. A confianza no home e a confianza en Deus
5As fala o Seor:
-Maldito o home que confa no home:
pon a sa forza na carne, e retira do Seor o seu corazn.
6Ser coma un cardo no ermo, non ver vi-la fartura;
habitar nas pedras do deserto, terra salobre e inhabitable.
7Bendito o home que confa en Deus:
a sa esperanza o Seor.
8Ser coma unha rbore trasplantada xunto auga,
que bota as sas races para o regueiro;
non notar cando vea a seca,
e a sa follaxe estar frondosa;
nos anos de seca non ter preocupacins,
pois non deixar de dar froito.
II. Soamente Deus coece as intencins e os sentimentos
9O mis persoal e propio de todo o corazn;
o mis ntimo: quen o coecer?
10Eu, o Seor, son quen escruto as intencins,
quen examina os sentimentos,
para lle dar a cada un conforme o seu comportamento,
conforme o froito das sas obras.
III. As riquezas inxustas abandonarn o home
11O macho da perdiz choca o ovo que non puxo,
o mesmo quen xunta riquezas, pero non con xustiza;
metade da sa vida abandnano, e final queda coma un parvo.
O Seor a nica fonte de esperanza
12O trono da gloria a montaa primordial,
o sitio do noso santuario.
13Ti, Seor, e-la esperanza de Israel:
tdolos que te abandonan, hanse avergonzar;
a min foime dito que todos estes se han escribir debaixo da terra,
porque deixaron a fonte das augas da vida: o Seor.
Oracin de splica e imprecacin
14Sndame, Seor, e quedarei san,
slvame e quedarei salvo:
para ti a mia louvanza.
1073

A BIBLIA

15Velaqu que eles me estn a dicir:

Onde est a palabra do Seor? Que se cumpra!
16Pero eu, si, apureime a correr tras de ti por mor da desgracia,
eu desexei para min das tranquilos.
Ti sbelo ben:
a manifestacin dos meus labios est ante a ta cara.
17Non me deas un susto,
ti, o meu amparo no da da desgracia.
18Que se avergoncen os que me perseguen, e non me avergonce eu,
que se empavorezan eles e non me empavoreza eu.
Fai que vea contra eles o da da desgracia,
quebrntaos con dobre quebranto.
Garda-lo descanso sabtico condicin para a salvacin de Xud
19O Seor faloume deste xeito:
-Vai e ponte na porta dos Fillos do pobo, por onde entran e saen os reis de Xud, e en
tdalas portas de Xerusaln. 20Dilles: Escoitade a palabra do Seor, reis de Xud, todo
Xud, e tdolos habitantes de Xerusaln que entrades por estas portas. 21As fala o
Seor: Pola vosa vida, garddevos de levar cargas no sbado e de metelas polas portas de
Xerusaln. 22Non saquedes cargas das vosas casas o sbado, nin fagades ningn traballo;
mis ben santificade o da do sbado conforme lles mandei s vosos pais. 23Pero non
escoitaron nin prestaron atencin, senn que endureceron a sa testa, obstinronse na
desobediencia e en non aprender.
24En cambio se me facedes caso - o Seor quen fala-, non metendo cargas polas portas
desta cidade no sbado, e santificando o sbado sen facer durante el ningn traballo,
25entn entrarn polas portas desta cidade os reis e prncipes, que sentan no trono de
David, montados en carros e cabalos, acompaados dos seus oficiais, e maila xente de
Xud e os habitantes de Xerusaln; e esta cidade durar para sempre. 26Virn das cidades
de Xud e dos arredores de Xerusaln, da terra de Benxamn, da Xefelah, da Montaa e
do Ngueb, traendo holocaustos, sacrificios, ofrendas e incenso, e eles sern os que
ofrezan a accin de gracias no templo do Seor. 27Pero se non me facedes caso nisto de
santifica-lo sbado e de non levar cargas e metelas polas portas de Xerusaln en sbado,
entn prendereilles lume s portas de Xerusaln, lume que consumir os seus palacios e
non se apagar.
Parbola do oleiro
18 1Esta a orde que recibiu Xeremas da parte do Seor:
2-Anda, baixa taller do oleiro, pois al che comunicarei as mias palabras.
3Eu baixei taller do oleiro e vin que estaba no torno co seu traballo. 4Cando oleiro lle
saa mal o cacharro que estaba facendo, co barro que tia na sa man transformbao
noutro cacharro distinto, segundo lle pareca que o barro serva mellor.
5Veume de novo a palabra do Seor nestes termos:
6-Acaso non serei eu capaz de facervos a vs, casa de Israel, como fai este oleiro? - o
Seor quen fala-. Como est o barro na man do oleiro, as estades vs na mia man, casa
de Israel. 7De pronto falo contra un pobo e contra un reino, de arrincalo, arrasalo e
destrulo; 8pero, se este pobo contra quen eu falei se volve da sa iniquidade, eu
arrepntome do mal que pensei facerlle. 9E de repente flolle pobo e reino de
edificalo e plantalo.
1074

A BIBLIA

10Pero se comete a iniquidade s meus ollos, non facendo caso da mia chamada, entn
arrepntome do ben con que falei de o favorecer.
11E agora flolles s xudeus e s vecios de Xerusaln:
As fala o Seor:
-Ollade, eu son o oleiro e estou dndolle forma a un desastre contra vs,
estou maquinando algo contra vs.
Volvdevos, por favor, cada un do seu camio de maldade,
mellorade o voso comportamento e as vosas obras.
12Pero eles din: -Fra! Seguirmo-las nosas ideas,
cada un de ns obrar conforme o seu corazn obstinado na maldade.
Comportamento relixioso e castigo
13Por iso, as fala o Seor:
-Preguntdelles s pagns: quen ou tales cousas coma estas?
Vergonzosamente se espiu a virxe de Israel.
14Deixa o Poderoso de ser Rocha?
Deixa a neve o Lbano?
Minguan as augas alleas? Minguan as fontes que corren?
15Como se esquece de min o meu
pobo,
como ofrece incenso a Nada,
como tropeza nos seus camios,
para camiar por corredoiras, por carreiros sen construr,
16convertendo as a sa terra nunha desolacin,
nun noxo para sempre!
Todo o que a atravese quedar pasmado,
daralle cabeza para un lado e para outro.
17Coma cun aire son heinos esparexer na presencia dos inimigos;
verille-las costas, non a cara, o da da sa desgracia.
Atentado contra Xeremas, lamentacin e imprecacin
18Eles dixeron:
-Ollade, tramemos plans contra Xeremas,
pois a Lei non lle faltar sacerdote,
nin o consello lle faltar sabio,
nin a palabra profeta;
vinde, castigumolo pola sa lingua,
e non fagamos caso das sas verbas.
19-Atndeme, Seor,
escoita a voz dos meus inimigos.
20Pgase, acaso, mal por ben?
Velaqu que cavaron para min un pozo.
Lmbrate de que estiven ante ti,
para falar ben a favor deles,
para apartar deles o teu noxo.
21Por iso, entrega os seus fillos fame,
fainos desangrar coa forza da espada;
queden as sas mulleres sen fillos e vivas,
sexan os seus homes mortos pola peste,
1075

A BIBLIA

os seus mozos feridos con espada na guerra.

22Que se oian sar das sas casas os berros,
cando de repente traias contra eles bandas de asasinos,
porque cavaron un pozo para collerme
e esconderon al trampas para os meus ps.
23Pero ti, Seor, coeces ben tdolos seus plans de morte contra min:
non lles perde-la sa iniquidade;
o seu pecado non o borres da ta presencia.
Sexan eles quen tropecen e caian ante ti;
na hora da ta ira acta contra eles.
Xeremas, cunha ola na man, vai denuncia-lo culto idoltrico Val de Ben Hinnom
19 1O Seor falou deste xeito:
-Vai, mrcalle unha ola a un oleiro, e toma contigo algn dos vellos do pobo e algn dos
vellos sacerdotes. 2Logo saes para o Val de Ben Hinnom, que est onda a porta das
Telleiras, e pregoa al as palabras que eu che direi. 3Dilles: Escoitade a palabra do
Seor, reis de Xud e vecios de Xerusaln! As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de
Israel:
"Velaqu que eu estou a traer contra este lugar unha tal desgracia que a quen a oia
retumbaranlle os odos, 4xa que me abandonaron a min e volveron estrao este lugar,
queimando nel sacrificios a deuses alleos, que nin coeceron eles nin seus pais nin os reis
de Xud, enchendo este lugar de sangue de inocentes. 5Construron o santuario a Baal
para queimar no lume os seus propios fillos en holocausto a Baal, cousa que nin eu lles
mandei nin lles dixen nin se me pasou pola cabeza.
6Por isto, velaqu veen os das - o Seor quen fala- nos que xa non se chamar este
lugar o Tfet nin o Val de Ben Hinnom, senn o Val da Morte.
7Frustrarei neste lugar o plan de Xud e de Xerusaln, e fareinos caer coa espada diante
dos seus inimigos e nas mans dos que axexan a sa vida; dareinos de comida s paxaros
do ceo e s bechos da terra.
8Converterei esta cidade nunha desolacin e nun noxo,
todo o que a atravese quedar pasmado,
sentir noxo pola aldraxe da sa devastacin.
9Si, farei que eles coman a carne dos fillos,
e a carne das fillas,
e cada un comer a carne do seu compaeiro,
por mor do cerco e da estreitez
con que os oprimirn os seus inimigos,
e os que buscan a sa morte".
Xeremas rompe a ola: anuncio de castigo para Xerusaln
10Logo esnaquiza a ola na presencia dos homes que te seguen,
11e dilles: as fala o Seor dos Exrcitos:
"Deste xeito hei de esnaquizar este pobo e esta cidade, o mesmo que se esnaquiza o
cacharro do oleiro, que non se pode recompoer.
Han enterrar en Tfet por falta de sepultura para enterrar.
12Do mesmo xeito lles hei facer a esta cidade e s seus vecios, hei facer desta cidade
coma un Tfet.
13As casas de Xerusaln e mailos palacios dos reis de Xud sern coma o Tfet;
1076

A BIBLIA

inmundas estn tdalas casas, onde queimaron incenso nas terrazas a toda a milicia
celeste,
e onde verteron libacins a deuses alleos".
Xeremas leva unha tunda: anuncio do exilio de Babilonia
14Volveu Xeremas do Tfet, a onde o mandou o Seor a profetizar, e parou no adro do
templo do Seor a dicirlle a todo o pobo:
15-As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:
"Ollade que eu estou facendo vir contra esta cidade e as sas vilas
toda a calamidade que contra ela anunciei,
porque endureceron as sas testas para non facer caso das mias palabras".
20 1Paxhur, fillo de Imer, sacerdote e inspector xefe do templo do Seor, ou a Xeremas
cando profetizaba estes orculos. 2Paxhur fixo que lle desen unha tunda profeta
Xeremas e meteuno no cepo que hai no templo do Seor xunto a porta maior de
Benxamn.
3O da seguinte Paxhur sacou a Xeremas do cepo e entn dxolle Xeremas:
-O Seor non te chama Paxhur, senn Magor Misabib. 4As fala o Seor: "Olla que eu te
constito en terror para ti e para tdolos teus amigos, que caern debaixo da espada dos
seus inimigos e os teus ollos hano de ver, e entregarei a todo Xud no poder do rei de
Babilonia, que os levar cativos a Babilonia e os matar a espada. 5Entregareille tdalas
riquezas desta cidade, todo o froito do seu esforzo, tdalas sas cousas aprezadas e
tdolos tesouros dos reis de Xud: entregarillelos poder dos seus inimigos, que os
saquearn, roubarn e levarn a Babilonia. 6E ti, Paxhur, e tdolos que viven na ta casa
iredes catividade; ti entrars en Babilonia, onde morrers e sers enterrado, ti e mais
tdolos teus amigos para os que profetizaches en falso".
Lamentacin individual: profunda crise do profeta
7Seor, seducchesme e deixeime seducir;
collchesme e puideches comigo.
Sirvo a coto de burla;
a destruccin o meu pan.
8Sempre que falo, teo que proclamar: Desastre!;
teo que clamar: Destruccin!
A palabra do Seor volveuse para min un escarnio, unha burla continua.
9Se digo: "Non me vou acordar mis del,
non falarei mis no seu Nome",
entn a sa palabra vlvese coma un lume abrasador no meu corazn,
un lume prendido nos meus sos;
fago forza por apagalo, pero non son capaz.
10Xa estou ondo a sentencia,
aumenta o terror arredor:
"Denuncideo, denuncimolo".
Tdolos que se fiaban da mia mensaxe de paz,
agardan a mia cada:
"A ver se se deixa seducir: poderemos con el, e vingarmonos del".
11Polo Seor suspiro, como por un forte loitador;
por isto os meus perseguidores caen, non me poden.
1077

A BIBLIA

Quedarn cubertos de vergonza porque non tiveron xito,

non deixarn esquecida esta vergonza perpetua.
12Seor dos Exrcitos, que pos a proba o xusto,
que ve-los sentimentos e mailas intencins,
eu hei ver como te vingas deles,
pois a ti encomendei o meu preito.
13Cantdelle Seor,
louvade o Seor,
pois libra a vida dun pobre do poder dos malvados.
Elexa pola propia sorte
14Maldito o da en que nacn!
O da en que me pariu a mia nai non sexa bendito!
15Maldito o home que lle deu boas novas a meu pai:
"Naceuche un fillo varn". Que alegra lle deu!
16Oxal se volvese este home coma as cidades
que sen piedade destruu o Seor;
oxal ose berros de ma e o fragor da loita medioda.
17Por que non me matou cando estaba no ventre?
A mia nai sera a mia sepultura;
o seu ventre, unha preez para sempre.
18Por que san do ventre para ver traballos e afliccins?
Por que os meus das se consomen na vergonza?
Anuncio da cada de Xerusaln
21 1Palabra que da parte do Seor lle veu a Xeremas, cando o rei Sedecas mandou a
onda el a Paxhur, fillo de Malaquas, e sacerdote Sefanas, fillo de Maseas, para lle
dicir:
2-Por favor, consltalle Seor da nosa parte, porque Nabucodonosor, rei de Babilonia,
estanos atacando. Quen nos dera que o Seor nos tratase segundo as sas intervencins
prodixiosas e o volvese incapaz de nos atacar!
3E Xeremas dxolles:
-A Sedecas transmitdelle isto: 4as fala o Seor, Deus de Israel:
"As armas que tendes nas vosas mans e coas que loitades, devlvollas eu rei de
Babilonia e s caldeos que vos cercan desde fra da muralla, e heinas de xuntar no medio
desta cidade. 5Eu en persoa loitarei contra vs, coa man estendida e con brazo forte, con
ira, con noxo e con grande rabia. 6Farei feri-los habitantes desta cidade, homes e animais,
que morrern dunha grande peste.
7Despois disto - o Seor quen fala- hei entregar a Sedecas, rei de Xud, os seus
servidores, o pobo, e os que nesta cidade queden con vida da peste, da espada e da fame,
heinos de entregar nas mans de Nabucodonosor, rei de Babilonia, nas mans dos seus
inimigos, e nas mans dos que atentan contra a sa vida. El pasaraos polo fo da espada,
sen piedade, nin respecto, nin compaixn".
Invitacin desercin do pobo sitiado
8A este pobo haslle dicir: -As fala o Seor:
"Vede que poo diante de vs o camio da vida
1078

A BIBLIA

e o camio da morte:
9o que siga vivindo nesta cidade morrer de espada, de fame e de peste; o que saia e se
renda s caldeos, que vos estn sitiando, vivir: as, cando menos, conservar a sa vida
como botn.
10Poo a mia ira nesta cidade para mal e non para ben - o Seor quen fala- e entrgoa
na man do rei de Babilonia, para que a queime con lume".
A MONARQUIA DE XUDA
Principais obrigacins da casa real
11Ollade, casa do rei de Xud, escoitade a palabra do Seor:
12-Casa de David, as fala o Seor:
"Examinadores, administrade a xustiza,
librade o oprimido da man do opresor;
se non, a mia ira xurdir coma lume,
queimar e non haber quen a apague,
por mor da maldade dos seus feitos.
13Velaqu estou contra ti,
que dominas nos fortes e e-la rocha dos xustos - o Seor quen fala-:
vs sde-los que dicides:
quen baixar contra ns? Quen entrar nos nosos casais?
14Eu castigareivos
conforme o froito das vosas accins
- o Seor quen fala-.
Prendereille lume seu bosque, e o lume consumir todo no arredor".
22 1O Seor dxome isto:
-Baixa palacio do rei de Xud, e proclama al esta palabra: 2Dilles:
-Escoita a palabra do Seor, rei de Xud, que sentas no trono de David, ti, os teus
servidores, e o pobo que entra por estas portas. 3As fala o Seor:
"Practicade o dereito e maila xustiza,
librade o oprimido da man do opresor;
non oprimades nin tratedes con violencia o estranxeiro, o orfo e a viva;
non vertades sangue inocente neste lugar.
4Ollade que se de verdade cumprides este precepto, entn poderedes entrar polas portas
deste palacio os reis que, despois de David, vos sentades no seu trono, montados en
carrozas e en cabalos, acompaado cada un dos seus servos e do seu pobo. 5Se non
facedes caso destas recomendacins, xuro por min mesmo - o Seor quen fala- que este
palacio se converter nun palacio en runas".
6As fala o Seor contra o palacio real de Xud:
-Ti es para min coma Galaad, coma o cume do Lbano;
pero olla que te vou converter nun deserto,
en cidade deshabitada;
7vou consagra-los destructores que virn contra ti,
a cada un e mailo seu armamento:
eles cortarn o mellor dos teus cedros
e botaranos lume.

1079

A BIBLIA

8Pasarn diante desta cidade moitos pobos xents, e cada un diralle seu compaeiro:
"Por que lle fixo isto o Seor a esta gran cidade?". 9E responderanlles: "Porque
abandonou o pacto do Seor, seu Deus, para adorar e dar culto a deuses alleos".
Elexa polo desterro de Xalum
10Non choredes por quen est morto,
nin poades loito por el;
chorade a lgrima viva polo que marcha,
sabede que non volver outra vez
nin volver ve-la terra onde naceu.
11Pois isto o que lle di o Seor a Xalum, fillo de Ioxas, rei de Xud, que sucede a seu
pai, Ioxas, no reinado: "O que sau deste lugar, non volver aqu outra vez, 12pois
morrer no lugar a onde o desterraron e non volver ver esta terra".
Contra Ioaquim
13Ai do que constre a sa casa inxustamente,
e as habitacins de arriba inicuamente;
usa coma escravo gratuto o seu prximo,
a quen para el traballa non lle d o seu.
14Este o que di: "Voume facer unha casa ben grande,
unhas habitacins ben anchas";
alngalle as sas fiestras, faina de cedro e pntaa de encarnado.
15Acaso vas ser rei por superar s demais no cedro?
O teu pai acaso non comeu e bebeu?;
practicou o dereito e a xustiza, e por isto lle foi ben.
16Xulgou a causa do coitado e do pobre e entn foille ben.
Non consiste nisto coecerme a min? - o Seor quen fala-.
17Pero ti non tes ollos nin corazn
mis que para a ta tallada;
para o sangue inocente co fin de vertelo,
para a opresin e para a violencia co fin de practicala.
18Por iso as lle di o Seor a Ioaquim, fillo de Ioxas, rei de Xud:
-Non chorarn por el: "Ai, meu irmn, ai mia irm!".
Non se lamentarn por el: "Ai Seor! Ai, Maxestade!".
19Enterrarase co enterro dun burro,
ser arrastrado e botado fra das portas de Xerusaln.
Anuncio da cada de Xerusaln antes do ano 598
20Sube Lbano e berra, d gritos en Baxn,
berra desde Abarim, porque esnaquizaron os teus amantes.
21Faleiche cando a ta prosperidade, e respondchesme:
"Non quero escoitar".
Este o xeito de te comportares desde a ta mocidade:
non escoitche-la mia voz.
22O vendaval apacentar a tdolos teus pastores,
e os teus amantes irn catividade;
entn si que te vas avergonzar,
1080

A BIBLIA

vaste sentir aldraxada por toda a ta ruindade.

23Eu habito no Lbano, eu teo o nio nos cedros:
como aguantars cando che vean as dores
e o retorcreste coma no parto?
Orculos e elexa acerca de Ieconas
24Pola mia vida - o Seor quen fala- anda que Ieconas, fillo de Ioaquim, rei de Xud,
fose o anel da mia dereita, si que te sacara de a 25e te entregara nas mans dos que
atentan contra a ta vida, nas mans ante as que ti sentes angustia, na man de
Nabucodonosor, rei de Babilonia e nas mans dos caldeos. 26Logo botareite a ti e maila
ta nai, a que te pariu, a outro pas, onde non nacestes, e morreredes al. 27Pero terra
onde con toda alma anceian volver, nunca volvern.
28Este tal Ieconas acaso unha vasilla artstica desprezable e escacharrada?
unha xerra onde non hai arte?
Por que o botaron fra a el e maila sa descendencia?
Por que os afastaron nun pas que non coecan?
29Cidade, cidade, cidade, escoita a palabra do Seor!
30As fala o Seor:
-Inscribide este home coma
"sen fillos",
home que na sa vida non ten sorte,
pois non consegue un da sa descendencia
para que se poida sentar no trono de David,
para que poida mandar de novo en Xud.
Os pastores escorrentan o rabao, pero o Seor reunirao
23 1Ai dos pastores que deixan que se perda o rabao
e que o espantan do meu pasteiro! - o Seor quen fala-.
2Por isto, as lles fala o Seor, Deus de Israel,
s pastores que apacentan meu pobo:
-Vs espantde-las mias ovellas,
escorrentdelas e non coidades delas;
ollade que eu vos pedirei contas da maldade dos vosos feitos - o Seor quen fala-.
3Eu xuntarei o resto das mias ovellas,
trandoo de tdolos pases a onde as esparexn,
e fareinas volver s seus pasteiros,
onde criarn e se multiplicarn.
4Para elas constituirei pastores que as apacenten,
de xeito que xa non volvan ter medo, nin se espanten,
nin se perda ningunha - o Seor quen fala-.
5Ollade que chegan os das - o Seor quen falaen que farei abrollar de David un retoo lextimo,
ser rei de verdade e comportarase con prudencia,
administrar o dereito e a xustiza no pas.
6Desde os seus das Xud vivir a salvo,
e Israel vivir en paz.
O ttulo que se lle dar ser este: "O Seor a nosa xustiza".

1081

A BIBLIA

7Por iso vela chegan os tempos - o Seor quen fala-,

cando xa non se dir: "Vive o Seor, que fixo subi-los fillos de Israel do pas de Exipto",
8senn: "Vive o Seor, que fixo subir e que trouxo a descendencia da casa de Israel,
desde o pas do norte e desde tdolos outros pases a onde os botara, para que vivan na
sa terra".
SECCION ACERCA DOS FALSOS PROFETAS
Os profetas falsos, responsables dos males do pas
9Profeta! Desfiseme o corazn dentro do peito,
tremen tdolos meus sos;
estou coma un borracho,
coma un home a quen se lle subiu o vio,
por mor do Seor, por mor dos seus santos preceptos.
10Vela o pas cheo de adlteros.
Pola presencia dunha maldicin o pas est reseco,
secan os pasteiros do deserto.
Porque o seu xeito de comportarse a maldade,
e a sa forza o que non existe.
11Tanto os profetas coma os sacerdotes son uns impos,
mesmo na mia casa atopei a sa ruindade - o Seor quen fala-.
12Por iso, o seu camio converterselles nun escorregadoiro:
sern empurrados barranco e caern nel,
pois eu traerei contra eles a desgracia,
o ano en que lles pida contas - o Seor quen fala-.
Xuzo contra os profetas de Xerusaln
13Nos profetas de Samara observei unha loucura:
profetizaron no nome de Baal
e deste xeito extraviaron o meu pobo, Israel.
14Nos profetas de Xerusaln estou vendo algo mis horrible:
quebrantan a sa fe e seguen s que son mentira,
apoian o partido dos malvados,
para que ningun se volva da sa maldade.
Considroos a todos eles coma a Sodoma,
e s vecios de Xerusaln coma a Gomorra.
15Por iso, as lles fala o Seor dos Exrcitos s profetas:
-Vouvos dar asente para comer,
e bgoas para beber,
porque dos profetas de Xerusaln
de onde sae a irrelixiosidade para todo o pas.
Exhortacin a abandona-los falsos profetas
16As fala o Seor dos Exrcitos:
-Non lles fagades caso s profetas que vos estn profetizando,
son eles os que vos enganan.
1082

A BIBLIA

Anuncian visins que saen da sa cabeza,

non mensaxes da parte do Seor.
17Reptenlles unha e outra vez s que desprezan a palabra do Seor:
"Teredes fartura",
e a todos cantos seguen a obstinacin do seu corazn:
"Non vos vir desgracia ningunha".
18Pois, quen estivo presente no concello do Seor,
para percibir e escoita-la sa palabra?
Quen puxo atencin sa palabra, para lle facer caso?
19Ollade a tormenta do Seor:
irrompe a calor da sa ira,
arremuase a tormenta,
d voltas sobre a cabeza dos malvados.
20Non se retirar a ira do Seor,
ata que poa por obra os plans da sa mente e os cumpra.
Soamente final destes das caeredes ben na conta.
21Eu non mandei estes profetas a profetizar, pero eles correron;
eu non lles falei, pero eles
profetizaron.
22Se estivesen presentes no meu concello,
faranlle or meu pobo a mia palabra,
e arredarano do seu mal camio,
e da ruindade dos seus feitos.
Orculo de acusacin contra os falsos profetas
23Acaso son Eu soamente Deus dos de cerca
- o Seor quen falae non tamn Deus dos de lonxe?
24Acaso non son eu
quen enche ceo e maila terra?
- o Seor quen fala-.
25Escoitei o que din eses profetas que profetizan mentiras no meu Nome, cando claman:
"Tiven un soo proftico, tiven un soo". 26Acaso o destino da mia xente est no
corazn destes profetas que profetizan a mentira e vaticinan os enganos do seu corazn?
27Estes son os que cos seus soos -que cada un lle conta seu vecio- proxectan facer
que o meu pobo esqueza o meu Nome, o mesmo que os seus pais esqueceron o meu
Nome polo de Baal. 28O profeta que ten un soo, que conte o seu soo; e o que recibe a
mia palabra, que a proclame con exactitude.
Que ten que ve-la palla co gran? - o Seor quen fala-.
29O que a mia palabra transmite coma o lume - o Seor quen fala-;
coma o martelo que esnaquiza un penedo.
30Por iso, aqu estou eu - o Seor quen fala- contra estes profetas que se rouban uns s
outros as mias palabras. 31Aqu estou eu - o Seor quen fala- contra estes profetas que
exercitan a sa lingua para vaticinar orculos. 32Aqu estou eu - o Seor quen falacontra os profetas de soos mentireriros, que eles contan para extravia-lo meu pobo coas
sas mentiras e toladas. Pois nin eu os constitun profetas nin os mandei, nin lles valen
absolutamente de nada a este pobo - o Seor quen fala-.
33Cando este pobo ou o profeta ou o sacerdote che pregunta: "Cal a carga do Seor?",
ti haslles responder: "Vs sde-la carga, e eu vouvos abandonar" - o Seor quen fala-.
1083

A BIBLIA

34Se o profeta ou o sacerdote ou este pobo volven dicir: "a carga do Seor", eu pedireille
contas a ese tal e sa casa. 35Habedes de falar as, cada un co seu vecio ou co seu
irmn: "Que responde o Seor? Que di o Seor?". 36Non repitades nunca mis "a
carga do Seor", porque a carga de cada un de vs ser a sa propia palabra para
terxiversrde-las palabras do Deus da vida, o Seor todopoderoso, o noso Deus.
37O profeta flalle as: "Que che respondeu o Seor? Que che dixo o Seor?". 38Pero
se repetides carga do Seor, entn, as fala o Seor: "Por dicirdes esta palabra carga do
Seor, sendo as que eu vos mandei dicir: Non digades carga do Seor, 39velaqu que vos
hei levantar en peso e arrebolar lonxe da mia presencia a vs e esta cidade que vos dei a
vs e a vosos pais, 40e hei mandar sobre vs un escarnio e un castigo perpetuo que non
se esquecer".
A visin das das cestas de figos: o verdadeiro pobo de Deus o dos deportados
24 1Aparecuseme o Seor, e vin dous cestos de figos que eran as sas testemuas diante
do templo do Seor. Foi despois de que Nabucodonosor, rei de Babilonia, fixo deportar
de Xerusaln a Ieconas, fillo de Ioaquim rei de Xud, s principais de Xud, s ferreiros
e zarralleiros, e os levou a Babilonia.
2Un dos cestos contia figos mellores cs brevas, e o outro cesto contia figos tan malos
que non se podan comer.
3Entn dxome o Seor:
-Que ests vendo, Xeremas?
Repuxen:
-Das clases de figos. Os figos bos son moi bos, e os runs son tan runs que non se
poden comer.
4Veume entn a palabra do Seor e dxome: 5-As fala o Seor, Deus de Israel:
Igual que estes figos son bos,
as tamn eu me preocuparei dos desterrados de Xud,
que botei deste lugar terra dos caldeos.
6Poerei neles os meus ollos para o ben,
volvereinos traer a esta terra:
edificareinos, e non os hei destrur;
plantareinos, e non os hei arrincar.
7Dareilles corazn para me coecer:
eu serei o Seor, e eles sern o meu pobo.
Eu serei o seu Deus,
e volvern a min con todo o seu corazn.
8Coma estes figos runs,
que de tan runs non se poden comer
-as fala o Seor-,
igual tratarei eu a Sedecas, rei de Xud,
s seus principais e resto de Xerusaln,
que quedou neste pas,
e s que viven en Exipto.
9Heinos converter en algo arrepiante,
desgraciados ante tdolos reinos da terra,
obxecto de aldraxes e de coplas,
tema de escarnios e maldicins,
en tdolos lugares a onde os dispersei.
10Mandarei contra eles a espada, a fame e a peste,
1084

A BIBLIA

ata que desaparezan de sobre a terra,

que lles dei a eles e a seus pais.
Interpretacin dos sinais dos tempos: castigo divino por mans dos caldeos
25 1O ano cuarto de Ioaquim fillo de Ioxas, rei de Xud, que foi o ano primeiro de
Nabucodonosor, rei de Babilonia, veulle a Xeremas este discurso para todo o pobo. 2O
profeta Xeremas anuncioullo a todo o pobo de Xud e a tdolos vecios de Xerusaln,
dicndolles: 3-Desde o ano trece de Ioxas, fillo de Amn, rei de Xud, ata hoxe estame
vindo a palabra do Seor e vovos falando, madrugo para falarvos; pero non facedes
caso. 4O Seor manduvo-los seus servos, os profetas, madrugou para mandrvolos; pero
non fixestes caso nin prestste-lo voso odo para escoitar. 5Vovos dicindo:
"Volvdevos cada un do seu mal camio e da ruindade dos vosos feitos e vivide na terra,
que desde sempre e para sempre vos deu o Seor a vs e a vosos pais. 6Non vos vaiades
tras deuses alleos, nin os sirvades e adoredes, nin me enchades de ira coas obras das
vosas mans, e deste xeito non vos farei mal".
7Pero non me fixestes caso - o Seor quen fala-, e enchstesme de ira coas obras das
vosas mans, para a vosa desgracia.
8Por iso, as fala o Seor dos Exrcitos:
-Xa que non fixestes caso da mia palabra, 9velaqu que eu pola mia conta - o Seor
quen fala- envovos tdalas tribos do norte e mais a Nabucodonosor, rei de Babilonia, o
meu servo; heinos de traer contra esta cidade e os seus habitantes e contra tdolos pobos
que estn seu arredor, e consagrareinos destruccin total; heinos converter nunha
vergonza, nunha burla e nunha runa para sempre.
10Farei desaparecer entre eles os berros de alegra e os berros de gozo, as cntigas dos
mozos, as cntigas das mozas, o rudo das pedras de moer e a luz do candil. 11Todo este
pas ser unha desolacin e un estrago, e todos estes pobos sern servos do rei de
Babilonia durante setenta anos. 12Pero cando se cumpran os setenta anos, heilles pedir
contas rei de Babilonia e seu pobo das sas iniquidades, o mesmo que pas dos
caldeos, que converterei nunha desolacin para sempre. 13E cumprirei con este pas
tdalas ameazas que contra el pronunciei.
Cumprirei todo o escrito neste libro, que contn o que Xeremas profetizou contra
tdolos pobos. 14Xa que eles escravizaron a moitos pobos e a grandes reis, tamn eu lles
pagarei conforme os seus feitos e as obras das sas mans.
O profeta failles bebe-la taza do vio envelenado s nacins
15O Seor, Deus de Israel, dxome isto:
-Clleme esta taza de vio, colle da mia man este veleno:
fillelo beber a tdolos pobos, s que eu che mando.
16Que beban, que vomiten a borracheira,
que enlouquezan ante a espada que eu boto entre eles.
17Colln a taza da man do Seor,
e deilles de beber a tdolos pobos s que o Seor me mandou.
18Deilles de beber a Xerusaln e s cidades de Xud, s seus reis e s seus nobres, para
os converter nunha runa desoladora, en mofa e en maldicin tal como hoxe estn.
19Deilles de beber Faran, rei de Exipto, s seus criados, s seus principais, a todo o
seu pobo, 20e a tdolos seus sacerdotes; a tdolos reis do pas de Us, a tdolos reis de
Filistea: a Axqueln, a Gaza, a Ecrn e que quedaba de Axdod.

1085

A BIBLIA

21Deilles de beber a Edom, a Moab e s amonitas: 22a tdolos reis de Tiro, a tdolos reis
de Sidn e s reis da illa que est poente do mar; 23a Dedn, a Tem e a Buz e a
tdolos que levan a cabeza rapada polos lados. 24A tdolos reis da Arabia, e a tdolos
reis do poente que viven na estepa; 25a tdolos reis de Zimr, a tdolos reis de Elam e a
tdolos reis de Madai. 26A tdolos reis do norte, s de preto e s de lonxe. A cada un
despois do outro, e a tdolos reinos que viven na superficie da terra, pero o rei de Xexac
beber despois deles.
27Haslles dicir: -as fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:
"Bebede, emborrachdevos, vomitade e caede,
sen serdes capaces de vos ter de p,
vista da espada que eu estou lanzando no medio de vs".
28E se refugasen colle-la taza da ta man para beber, dilles:
-As fala o Seor dos Exrcitos:
"Beber si que haberedes beber".
29Pois se eu comezo a castigar empezando pola cidade onde se invoca o meu Nome,
ides quedar vs libres? Non quedaredes libres, pois eu estou reclamando a espada contra
tdolos habitantes do mundo - o Seor dos Exrcitos quen fala-.
Xuzo do Seor contra as nacins e elexa polos pastores e os seus pobos
30-Ti proclama contra eles todos estes orculos e dilles:
"O Seor roxe desde o alto,
lanza a sa voz desde a sa santa morada;
roxe contra as sas posesins,
lanza berros, coma os dos que pisan no lagar,
a tdolos habitantes do mundo".
31A devastacin chega cabo da terra,
xa que o Seor ten un preito cos pobos,
est xulgando a tdolos homes,
e os culpables entregaraos espada
- o Seor quen fala-.
32As fala o Seor dos Exrcitos:
-Vela a desgracia que salta dun pobo a outro pobo,
unha gran tempestade ponse en camio desde os extremos da terra.
33No da aquel os feridos de morte polo Seor
estenderanse dun cabo outro da terra;
non se far loito por eles,
non sern retirados nin enterrados;
quedarn de esterco sobre a tona da terra.
34Ouveade, pastores! Dade gritos!
Enzoufdevos na lama, xefes do rabao!
Vela cumpridos os vosos das para serdes degolados;
eu fxenvos nadar na fartura,
pero vs caedes coma un vaso precioso.
35Perdeuse todo refuxio para os pastores,
e todo escriba para os xefes do
rabao.
36Oense berros de desesperacin dos pastores,
ouveos dos xefes do rabao:
o Seor quen est arruinando os seus pasteiros.
37Desaparecen os pasteiros da fartura,
1086

A BIBLIA

por causa do furor da ira do Seor.

38Coma o len deixa a sa cova,
as o pas vlvese unha desolacin,
por causa do furor do Poderoso,
por causa do furor da sa ira.
ORACULOS SALVIFICOS E EPISODIOS DA VIDA DO PROFETA
Discurso contra o templo e proceso de Xeremas. Martirio de Uras
26 1No comezo do reinado de Ioaquim, fillo de Ioxas, rei de Xud, veu de parte do
Seor este orculo:
2As fala o Seor: -Ponte de p no adro da Casa do Seor, e pronuncia contra tdalas
cidades de Xud, que veen adorar na Casa do Seor, cantas palabras che mandei
comunicarlles sen deixar ningunha. 3Quizais che fagan caso e se converta cada un do seu
mal comportamento, e as tamn eu me arrepentirei do mal que teo pensado facerlles
por mor da ruindade dos seus feitos.
4Haslles dicir deste xeito: as fala o Seor:
"Se non me facedes caso cumprindo a Lei que vos puxen diante, 5escoitando as palabras
dos meus servos os profetas, que vos mandei ben de madrugada e sen parar -pero non lles
fixestes caso-, 6entn eu volverei este templo coma o de Xiloh e converterei esta cidade
nunha sorte de maldicin para tdolos pobos do mundo".
7Os sacerdotes, os profetas e todo o pobo escoitaba a Xeremas, mentres el proclamaba
no templo estas palabras. 8Logo, cando Xeremas acabou de dicir todo o que o Seor lle
mandara dicir a todo o pobo, collrono os sacerdotes, os profetas e todo o pobo e
dixronlle: "Merce-la condena morte, 9porque te atreves a profetizar no nome do
Seor, dicindo que este templo se volver coma o de Xiloh e que esta cidade se quedar
nas runas e sen habitantes". Todo o mundo se puxo arredor, contra Xeremas, no templo.
10As autoridades de Xud, cando souberon estas cousas, subiron desde o palacio real
templo do Seor e sentronse entrada da porta nova do templo do Seor. 11Entn os
sacerdotes e os profetas dixronlles s autoridades e a todo o pobo:
-Este home merece a pena de morte, xa que profetizou contra esta cidade, segundo vs
mesmos ostes cos vosos odos. 12Logo Xeremas respondeulles a tdalas autoridades e
pobo todo:
-O Seor mandoume a profetizar contra este templo e contra esta cidade tdalos orculos
que vs ostes. 13Agora ben, mellorade o voso comportamento e os vosos feitos, e
facdelle caso chamada do Seor, voso Deus, e o Seor arrepentirase das ameazas que
proferiu contra vs.
14E en canto a min, velaqu estou, no voso poder: tratdeme o mellor e mis xusto que
vos pareza. 15De verdade, tede ben aprendido, que, se vs me facedes morrer, facedes
culpables da morte dun inocente a vs mesmos, a esta cidade e s seus habitantes, xa que,
sinceramente, foi o Seor quen me mandou a vs, a anunciar todos estes orculos de
xeito que os entendades.
16As autoridades e todo o pobo dixronlles s sacerdotes e s profetas:
-Este home non merece a pena de morte, vede que nos fala no nome de Iav, o noso
Deus.
17Logo uns homes dos ancins da cidade erguronse para lle dicir a toda a asemblea do
pobo:

1087

A BIBLIA

18-Miqueas, o de Morxet, que foi profeta durante o reinado de Ezequas, rei de Xud,
faloulle a todo o pobo de Xud, dicndolle: as fala o Seor dos Exrcitos: Sin ser arada
coma un campo. Xerusaln ser un montn de runas e o monte do templo volverase un
outeiro.
19Acaso trataron de matalo Ezequas, rei de Xud, e todo o seu pobo? Acaso non
trataron de respecta-lo Seor, e de aplaca-lo seu rostro irado, para que o Seor se
arrepentise do mal que lles anunciara? Ns imos cometer semellante barbaridade, que
pagaremos coas nosas vidas.
20Haba entn outro home que profetizaba no nome do Seor: Uras, fillo de Xemaas,
natural de Quiriat Iearim. Predicaba contra esta cidade e contra este pas orculos do
mesmo xeito cs de Xeremas. 21Logo que o rei Ioaquim, toda a sa garda e os seus
ministros escoitaron os seus orculos, o rei buscbao para matalo; pero suboo Uras, e
cheo de medo fuxiu para Exipto. 22O rei Ioaquim mandou homes a Exipto: a Elnatn,
fillo de Acbor e o seu destacamento. 23Sacaron a Uras de Exipto e levronllo rei
Ioaquim. O rei fxoo morrer pola espada e botou o seu cadver na fosa comn.
24Pero Ahicam, fillo de Xafn, protexeu a Xeremas, para que non caese nas mans do
pobo, que o quera matar.
SUMISION O REI DE BABILONIA: contra os falsos profetas
Accin simblica do envo das cangas e mensaxe s reis dos pobos vecios
27 1Nos comezos do reinado de Ioaquim, fillo de Ioxas, rei de Xud, veulle de parte do
Seor a Xeremas este orculo. 2As me falou o Seor:
-Faite cunhas cangas e cuns cancs e ponos no teu pescozo; 3logo mndallelos rei de
Edom, rei de Moab, rei dos amonitas, rei de Tiro e rei de Sidn polos
embaixadores que veen de Xerusaln onda Sedecas o rei de Xud.
4Mndalles que lles digan s seus seores:
-As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel;
as lles habedes dicir s vosos seores:
5"Eu son quen creou o mundo,
cos homes e cos animais que hai sobre a superficie da terra,
co meu enorme poder e co meu poderoso brazo:
e doullo a quen me parece ben.
6Agora eu poo todas estas nacins
na man de Nabucodonosor, o rei de Babilonia, o meu servo;
tamn lle dou tdolos animais salvaxes para que o sirvan.
7Hano servir tdalas nacins, a el, seu fillo e seu neto;
testemua da chegada do perodo de gloria da sa nacin serao tamn el,
cando pobos numerosos e reis poderosos sexan os seus vasalos.
8O pobo ou reino que non o sirva a el,
a Nabucodonosor, rei de Babilonia,
a ese pobo que realmente non poa o seu pescozo baixo o xugo do rei de Babilonia,
eu pedireille contas
coa espada, coa fame e coa peste
- o Seor quen falae acabarei con eles, servndome de Nabucodonosor.
9Pero vs non lles fagades caso nin s vosos profetas,
nin s vosos adivios, nin s vosas soadoras,
nin s vosos agoireiros, nin s vosos feiticeiros,
1088

A BIBLIA

xa que eles vos repiten a coto:

Non vos sometades rei de Babilonia.
10Sabede que mentira o que eles vos estn profetizando,
para vos afastaren a vs da vosa terra.
Si, heivos facer desaparecer, e vs pereceredes.
11Pero pobo que poa o seu pescozo baixo o xugo do rei de Babilonia,
e se someta a el,
eu fareino vivir tranquilo na sa terra
- o Seor quen fala-,
traballar e vivir nela".
Mensaxe a Sedecas
12A Sedecas, rei de Xud, dgolle isto mesmo:
"Sometede o voso pescozo xugo do rei de Babilonia;
servdeo a el e seu pobo, e deste xeito, viviredes.
13Por que queredes morrer, ti e o teu pobo,
pola espada, de fame e de peste,
tal como lles dixo o Seor s pobos que non se queren someter rei de Babilonia?
14Non lles fagades caso s consellos dos profetas que vos din:
Non vos sometades rei de Babilonia;
falso o que eles vos profetizan,
15pois eu non os mandei - o Seor quen fala-,
e por iso o que eles profetizan no meu Nome mentira,
de sorte que eu vos vou facer desaparecer
e pereceredes vs e os profetas que profetizan para vs".
Mensaxe s profetas e pobo
16Os profetas e a todo este pobo eu dgolles: -As fala o Seor:
Non fagades caso das palabras dos vosos profetas que vos profetizan dicindo: "Velaqu
os utensilios do templo do Seor que van ser trados de volta de Babilonia agora, de
seguidia"; mentira o que eles vos estn profetizando. 17Vs non lles fagades caso.
Sometdevos rei de Babilonia e viviredes; para que converter esta cidade nun montn
de runas? 18Se eles son profetas, se a palabra do Seor est da sa parte, que intercedan
ante o Seor dos Exrcitos para que non vaia a Babilonia o resto dos utensilios que
quedaron no templo do Seor, no palacio do rei e en Xerusaln. 19En efecto, as fala o
Seor dos Exrcitos acerca das columnas, do Mar e das bases con rodas e do resto dos
utensilios que quedan nesta cidade, 20os que non colleu Nabucodonosor, rei de
Babilonia, cando el deportou, de Xerusaln a Babilonia, a Ieconas, fillo de Ioaquim rei
de Xud, e a toda a nobreza de Xud e de Xerusaln.
21As fala o Seor dos Exrcitos, Deus de Israel, acerca dos utensilios que quedan no
templo do Seor e no palacio do rei de Xud e de Xerusaln:
22"Levaranos a Babilonia e quedarn al ata o da en que eu me ocupe deles - o Seor
quen fala- para os facer subir e volver a este lugar sagrado".
Polmica entre Xeremas e Hananas: revelacin do verdadeiro profeta

1089

A BIBLIA

28 1Despois deste ano, o do comezo do reinado de Sedecas, rei de Xud, no ano cuarto e
no quinto mes, o profeta Hananas fillo de Azur, natural de Gaban, dxome no templo
do Seor, en presencia dos sacerdotes e de todo o pobo:
2-As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:
Estou disposto a rompe-lo xugo do rei de Babilonia,
3Dentro de dous anos completos eu farei volver a este lugar os utensilios do templo do
Seor, que o rei de Babilonia, Nabucodonosor, colleu deste sitio e levou a Babilonia.
4Tamn traerei eu a este lugar - o Seor quen fala- a Ieconas, rei de Xud, fillo de
Ioaquim e tdolos cativos de Xud levados a Babilonia, xa que romperei o xugo do rei de
Babilonia.
5Entn Xeremas, o profeta, respondeulle profeta Hananas en presencia dos sacerdotes
e de todo o pobo que se atopaba no templo do Seor. 6O profeta Xeremas dixo:
-Amn, que o Seor o faga deste xeito! Que o Seor cumpra a profeca que ti acabas de
profetizar, traendo de Babilonia a este lugar os utensilios do templo do Seor e a tdolos
cativos. 7Pero fai o favor de escoitarme estas palabras que vou dicir para ti e para todo o
pobo: 8"Os profetas que, coma min e coma ti houbo desde sempre, profetizaban guerras,
calamidades e peste a nacins numerosas e a grandes reinos. 9Se o profeta anunciaba
fartura, cumprirse a sa palabra proftica, o profeta era recoecido como
verdadeiramente mandado polo Seor".
10Entn o profeta Hananas colleu o xugo que o profeta Xeremas tia posto pescozo e
rompeuno, 11e diante de todo o pobo dixo:
-As fala o Seor: deste mesmo xeito hei romper dentro de dous anos completos o xugo
que Nabucodonosor, rei de Babilonia, ten sobre o pescozo de tdalas nacins.
O profeta Xeremas colleu o seu camio e marchou.
12Despois que o profeta Hananas rompeu o xugo que Xeremas o profeta tivo pescozo,
veulle a Xeremas esta palabra do Seor:
13-Vaille dicir profeta Hananas: As fala o Seor:
Ti rompiches xugos de madeira, pero despois destes hei facer xugos de ferro, 14pois as
fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel: "Eu poo un xugo de ferro pescozo de
todas estas nacins, para que sirvan a Nabucodonosor, rei de Babilonia, e sexan os seus
vasalos, e anda os mesmos animais salvaxes doullos a el".
15Logo Xeremas, o profeta, dxolle profeta Hananas:
-Escitame, Hananas; o Seor non te mandou, senn que ti es quen fai que este pobo se
fe de ilusin. 16Por iso, as fala o Seor: "Voute expulsar de sobre a superficie da terra:
este mesmo ano morrers, xa que predicche-la oposicin Seor".
17E o profeta Hananas morreu o stimo mes dese mesmo ano.
Escrito de Xeremas s deportados no ano 598
29 1Estas son as palabras do escrito que desde Xerusaln mandou Xeremas, o profeta,
resto dos ancins desterrados, s sacerdotes, s profetas e a todo o pobo, que deportou
Nabucodonosor de Xerusaln a Babilonia, 2despois de que o rei Ieconas, a raa nai, o
persoal da corte, os principais de Xud e de Xerusaln, os tcnicos e os ferreiros deixaron
Xerusaln. 3Mandouno a Nabucodonosor, rei de Babilonia, por Elasah fillo de Xafn, e
por Guermaras, fillo de Hilquas, s que Sedecas, o rei de Xud mandaba a Babilonia.
4-As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel, a tdolos desterrados que eu deportei
de Xerusaln a Babilonia:
5Construde casas e habitdeas,
plantade terreos e comede os seus froitos.
6Casade e tende fillos e fillas,
1090

A BIBLIA

tratade de casar s vosos fillos e s vosas fillas,

para que vos dean netos e netas;
multiplicdevos a, e non mingedes.
7Procurade a fartura da cidade a onde eu vos desterrei,
rezade Seor por ela,
xa que a sa fartura ser a vosa fartura.
8As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:
Que non vos enganen os profetas que estn entre vs,
nin os vosos adivios:
Non lles fagades caso s vosos soos, que vs mesmos provocades.
9Ollade que vos profetizan ilusins no meu Nome,
Eu non os mandei - o Seor quen fala-.
10-As fala o Seor: tan axia como se lle cumpran a Babilonia os setenta anos,
heivos facer unha visita, para cumprir convosco
a mia promesa de vos traer outra vez a este lugar.
11Soamente eu coezo os proxectos que eu planeo para vs
- o Seor quen fala-,
proxectos de fartura e non de desgracia,
de darvos un porvir e unha esperanza.
12Habdesme invocar e viredes onda min;
rezardesme a min, e eu escoitareivos.
13Andaredes mia procura e habdesme atopar.
Buscardesme de todo corazn,
14e eu deixarei que me atopedes - o Seor quen falapara cambia-la vosa sorte:
xuntareivos de entre tdalas nacins e lugares
a onde vos dispersei - o Seor quen falae fareivos volver de novo a este lugar de onde vos levei cativos.
15Si, vs dicides: "O Seor suscitounos profetas en Babilonia".
16As fala o Seor acerca do rei que senta no trono de David e de toda a xente que vive
nesta cidade, os vosos irmns que non saron convosco para a catividade. 17As fala o
Seor dos Exrcitos: -Vede: vou mandar contra eles a espada, a fame e a peste e vounos
volver coma figos pasados, que de malos non se poden comer.
18Vounos perseguir coa espada, coa fame e coa peste,
e convertelos en algo arrepiante para tdolos reinos da terra,
que se nomear nas maldicins:
desolacin, burla e vergonza entre tdalas nacins a onde os dispersei.
19Xa que non escoitaron as mias palabras - o Seor quen falaanda que eu lles mandei os meus servos, os profetas:
madruguei a mandalos, pero non fun escoitado
- o Seor quen fala-.
20E vs, tdolos deportados que eu mandei de Xerusaln a Babilonia, escoitade a palabra
do Seor:
21-As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel, acerca de Acab, fillo de Colaas e de
Sedecas, fillo de Maseas, que profetizan mentiras no meu Nome: "Mirade que os
entrego no poder de Nabucodonosor, rei de Babilonia, para que os axusticie diante dos
vosos mesmos ollos. 22Tdolos desterrados de Xud que viven en Babilonia recollern
da sa historia esta maldicin: que te trate o Seor coma a Sedecas e coma a Acab, a
quen o rei de Babilonia asou no lume. 23Pola sa culpa cometeuse unha deshonra en
1091

A BIBLIA

Israel: cometeron adulterio coa muller do seu prximo e dixeron cousas falsas no meu
Nome, cousas que eu non lles mandei. Quen o sabe e testemua son eu - o Seor quen
fala-".
Anuncio de castigo contra un falso profeta do desterro
24Dille a Xemaas, o de Nehelam:
25-As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel: ti mandaches no teu nome uns
escritos a toda a poboacin que reside en Xud e sacerdote Sefanas, fillo de Maseas, e
a tdolos sacerdotes, dicndolles: 26"O Seor constitete sacerdote, sucesor do sacerdote
Iehoiad para sre-lo responsable do templo e de todo aquel que se considere profeta da
destruccin: a este tal mteo no cepo e na cadea. 27Entn por que non reprendiches a
Xeremas, natural de Anatot, quen se considera o voso profeta? 28Canta culpa ten!
Chegou a nos mandar dicir en Babilonia: A cousa vai para lonxe: facede casas e vivide
nelas, plantade terreos e comede os seus froitos".
29O sacerdote Sefanas leulle esta carta a Xeremas, o profeta. 30E veulle a Xeremas
esta palabra do Seor:
31-Mndalles dicir a tdolos deportados:
As fala o Seor acerca de Xemaas, o nehelamita:
"Xa que Xemaas vos anunciou orculos sen que eu o mandase,
e deste xeito vos fixo confiar en ilusins, inxustamente,
32as fala o Seor:
Velaqu que eu lle pedirei contas a Xemaas, o nehelamita, e sua descendencia,
non ter ningn descendente que habite con este pobo,
compracndose do ben que eu lle farei meu pobo,
- o Seor quen falaxa que predicou a rebelda contra o Seor".
Orculos salvficos para o Reino de Israel e Xud
30 1Palabra que de parte do Seor lle veu a Xeremas nestes termos:
2As fala o Seor, o Deus de Israel:
-Escribe para o teu servicio tdalas palabras que eu che dicte.
3Velaqu veen os das - o Seor quen fala- nos que eu cambiarei a sorte do meu pobo
Israel e Xud -do o Seor- e volvereinos traer pas que lles dei a seus pais, para que o
reciban en herdanza.
4Estas son as palabras que o Seor lles di a Israel e a Xud.
Angustias dun parto de esperanza
5As fala o Seor:
-Estamos ondo berros de angustia,
de pavor sen acougo.
6Preguntade, ollade:
Estn de parto os varns?
Como que vexo a tdolos homes
coas mans nos riles coma a muller que est de parto,
tdalas caras desfiguradas?
Ai, que palidez!
7Que da tan grande ese!
1092

A BIBLIA

Non o hai coma el!

Momentos de angustia para Xacob,
pero verase libre dela.
Esnaquizarei o xugo de Xacob
8Aquel da - o Seor dos Exrcitos quen falaesnaquizarei o xugo de Xacob que ti levas sobre a cabeza,
e romperei as tas piogas,
e os estranxeiros xa nunca mis o sometern escravitude,
9senn que se sometern Seor, o seu Deus, e a David, o seu rei,
a quen eu constituirei sobre eles.
Voute traer a salvo de terras remotas
10E ti, meu servidor Xacob, non teas medo - o Seor quen falaIsrael, non te sintas abatido.
Mira que te vou traer a salvo desde terras remotas,
e vou traer a salvo a ta descendencia desde o pas do seu desterro.
Volver Xacob e vivir tranquilo,
estar seguro e non haber quen o atemorice.
11Atende: eu estou contigo - o Seor quen falapara terte a salvo.
Provocarei a destruccin entre tdolos pobos,
a onde te dispersei,
pero a ti non te destruirei:
soamente che farei aprender con castigos o que xusto,
sen deixar nada sen correccin.
12As fala o Seor:
profundo o teu quebranto,
incurable a ta ferida,
13non hai quen faga xustiza na ta causa: que desangramento!
Non hai remedio para ti: que rego de sangue!
14Esquecronte tdolos teus amantes,
a ti xa non te buscan,
castigueite con castigo de inimigo,
con correccin cruel;
os teus pecados multiplican a dbeda
da ta moita ruindade.
15Por que berras polo teu quebranto,
pola ta profunda ferida?
Si, os teus pecados son os que multiplicaron a dbeda da tua moita ruindade,
son eu quen che fixen isto.
16Con todo, tdolos que te devoran sern devorados,
e tdolos que te perseguen irn desterro,
os que te rouban servirn de botn,
e a tdolos que te saquearon entregareinos saqueo.
17Restablecerei a ta sade,
curareite das tas feridas
1093

A BIBLIA

- o Seor quen fala-.

Chamronte "a desaparecida",
"Sin non ten quen a busque".
18Pero, as fala o Seor:
-Eu son o que transformarei o desterro das tendas de Xacob,
e terei piedade do seu xeito de vivir;
cada cidade ser construda no seu petouto,
e cada pazo asentar no seu lugar propio.
19Sairn deles cntigas de agradecemento,
e os aturuxos dos que estn de festa.
Multiplicareinos e non minguarn,
fareinos xente de ben e non sern desprezables.
20Os seus fillos tern os privilexios de antes,
e a sa asemblea manterase firme na mia presencia.
Eu castigarei a tdolos seus opresores.
21O xefe ser un dos seus,
e o soberano nacer deles;
eu fareino achegarse, e achegarase a min, pois quen o que pola sa conta se achegara
a min?
- o Seor quen fala-.
22E deste xeito volveredes ser para min o meu pobo,
e eu serei para vs o voso Deus.
23Vela a tormenta do Seor:
sae o seu furor,
a sa tempestade vlvese ameazadora,
d voltas sobre a testa dos malvados.
24Non ceder o ardor da ira do Seor
ata que realice e cumpra os proxectos do seu corazn.
O que pasen estes das, entenderdelo.
31 1E entn - o Seor quen falaeu serei Deus para tdalas tribos de Israel,
e eles sern o meu pobo.
Quxente con amor eterno: por isto volverei reconstrurte, virxe de Israel
2As fala o Seor:
-No deserto atopa Bondadoso
o pobo dos que fuxiron da espada;
Israel vai procura do seu acougo,
3de lonxe aparceselle o Seor.
Quxente cun amor eterno,
por iso mantiven moito tempo a mia fidelidade.
4Volverei construrte e quedars construda,
virxe de Israel;
volvers a arranxa-los teus pandeiros,
e sairs danza cos que estn de festa.
5Volvers a plantar vias nos montes de Samara;
os mesmos que as plantan, danzarn.
6Pois chegar o da en que berren os vixas
1094

A BIBLIA

desde o monte de Efram:

"En p! Subamos a Sin,
onda o Seor, o noso Deus".
7As fala o Seor:
-Aclamade a Xacob con gritos de alegra,
gritdelle primeira das nacins.
Pregoade, louvade, clamade:
"Salva, Seor, o teu pobo,
salva o resto de Israel".
8Vede: vounos traer do pas do norte,
vounos reunir desde os cabos do mundo.
Entre eles haber cegos e coxos,
a que est en cinta xunto coa parida,
volvern en enorme multitude.
9Vela, chegarn chorando;
pero entre aclamacins de agradecemento,
heinos conducir, heinos levar s regueiros de auga
por un camio seguro onde non han tropezar.
Si, volvereime pai de Israel,
e Efram ser o meu primoxnito.
Participacin dos rescatados en banquetes
10Escoitade a palabra do Seor, pobos,
facdea coecer nas illas de lonxe, anuncidea:
-O que dispersou a Israel, xuntarao,
e gardarao coma un pastor o seu rabao.
11Certo, rescatar o Seor a Xacob,
librarao dunha man mis forte.
12Chegarn para festexalo cima de Sin,
corrern cara s bens do Seor,
tralo trigo, o mosto e o aceite,
tralas cras do rabao e do gando.
As sas vidas sern coma un horto ben regado,
xa nunca mis volvern a enfraquecer.
13Entn a virxe alegrarase na danza,
os mozos e os vellos andarn ledos;
eu cambiarei o seu loito en ledicia,
consolareinos e alegrareinos
despois da sa afliccin.
14Enchouparei en graxa a gorxa dos sacerdotes,
e o meu pobo fartarase dos meus bens
- o Seor quen fala-.
Orculos salvficos
15As fala o Seor:
-Oense berros en Ramah, cantos de loito,
choros de amargura:
1095

A BIBLIA

Raquel est a chorar polos seus fillos,

non se quere consolar.
Polos seus fillos, vela o noso loito!
16As fala o Seor:
-Non da-la ta voz pranto,
nin os teus ollos s bgoas,
que os teus traballos tern
recompensa
- o Seor quen o di-:
os fillos volvern do pas inimigo.
17O teu porvir est cheo de esperanza
- o Seor quen o di-:
os fillos volvern sa patria.
18Escoitar estou escoitando
como se lamenta Efram:
"Para que eu fose ben ensinado,
ti ensinchesme con castigo,
a min, becerro que non se doma.
Para que eu me convertese,
fixchesme converter ti, Seor, o meu Deus.
19Desde que me convertn,
sentinme consolado,
e despois de me dar conta
empecei a petar nos cadrs:
cubrinme de vergonza e de ignominia,
de ter que soporta-lo oprobio da mia xuventude".
20Non Efram para min o fillo tan estimado,
non o fillo do meu contentamento?
Cantas veces falo contra el,
outras tantas o teo que relembrar,
por iso conmvense as mias entraas por el,
teo que compadecerme del
- o Seor quen fala-.
Chamada a voltar do desterro e conversin
21Levanta os marcos de sinal nos teus camios,
pon os teus indicadores,
pon moita atencin vieiro,
verea por onde vas.
Volve, virxe de Israel,
volve a estas tas cidades.
22Ata que da andar de aqu para al
esta filla divorciada?
Cando o Seor cree o novo pacto no pas,
a muller volver seu home.
Restauracin de Xud
23As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:
-Cando eu traia os desterrados, volveranse repetir
1096

A BIBLIA

no pas de Xud e nas sas cidades estas verbas:

"Que o Seor te bendiza,
rexin de lextima morada, monte do santuario".
24Al morarn Xud e tdalas sas cidades,
al se xuntarn os xornaleiros
para saren canda o rabao.
25Eu saciarei de auga sa gorxa esgotada,
encherei toda gorxa esmorecente.
26E, nisto, espertei e deime conta
de que o meu soo resultaba ledo.
Reconstruccin de Xud e nova orde de xustiza
27Velaqu estn os das
- o Seor quen falanos que sementarei a casa de Xud
e a casa de Israel
con semente de homes e semente de animais.
28E do mesmo xeito que os tiven en vixilancia
para arrincar e derrubar,
para aniquilar, para destrur e para danar,
as tamn montarei vixilancia sobre eles
para construr e para plantar
- o Seor quen fala-.
29Nos das que estn a chegar,
xa non se volver dicir:
"Os pais comeron as uvas verdes, e os fillos teen os dentes limados",
30senn que cada un morrer pola sa propia culpa.
Se algun come uvas verdes,
ser el quen perda os dentes.
A nova alianza
31Velaqu os das
- o Seor quen falanos que pactarei coa casa de Xud e co reino de Israel
unha alianza nova;
32non coma a alianza que pactei cos seus pais,
o da no que os colln pola man
para os sacar do pas de Exipto;
pois eles quebrantaron o meu pacto,
anda que eu segun sendo o seu Seor
- o Seor quen fala-.
33Velaqu o pacto que eu hei pactar coa casa de Israel
despois deses das - o Seor quen fala-:
Hei mete-la mia lei nas sas entraas,
escribireina nos seus corazns,
serei para eles o seu Deus,
e eles sern para min o meu pobo.
34Xa ningun ter que instru-lo compaeiro,
1097

A BIBLIA

xa ningun ter que instru-lo seu irmn,

dicndolle: "Respectade o Seor";
senn que todos eles me farn caso,
desde o mis novio mis grande
- o Seor quen fala-,
pois eu perdoarille-la sa iniquidade,
e xa non me lembrarei mis dos seus pecados.
Inquebrantable fidelidade do Seor alianza nova
35As fala o Seor, que establece o sol para luz do da,
que establece as leis da la e das estrelas
para luz da noite;
o que alporiza mar e braman as sas ondas;
o seu nome Seor dos Exrcitos:
36Cando fallen todas estas leis
na mia presencia - o Seor quen fala-,
tamn a raza de Israel deixar
de ser pobo na mia presencia para sempre.
37As fala o Seor:
Cando se cheguen a medi-los ceos desde o alto,
cando se exploren os alicerces da terra no profundo,
tamn eu rechazarei a toda a estirpe de Israel,
por todo o que fixo - o Seor quen fala-.
Reconstruccin de Xerusaln
38Veen das - o Seor quen falanos que se construir a cidade para o Seor
desde a Torre de Hananel Porta da Esquina.
39E o seu cordel de medir continuarase estendendo
en presencia do Seor pola ladeira de Gareb
e dar a volta na direccin de Goat.
40Todo o barranco ser para os sos e para a cinsa
das graxas dos sacrificios,
e tdolos campos ata o nacente
ata o regato Cedrn e ata a esquina da Porta dos Cabalos
sern cousa sacra dedicada Seor,
que nunca mis volver ser destruda nin arrasada.
A merca dun campo durante o asedio, sinal e anticipo da Salvacin
32 1Esta a palabra que de parte do Seor lle veu a Xeremas no ano dcimo de
Sedecas, rei de Xud, o que corresponde ano dcimo oitavo de Nabucodo-nosor.
2Naquel entn os exrcitos do rei da Babilonia estaban a cercar Xerusaln, mentres o
profeta Xeremas estaba preso no patio da garda que haba no palacio do rei de Xud.
3Prendrao Sedecas, o rei de Xud, acusndoo:
-Por que profetizas ti dicindo: as fala o Seor: "Eu entrego esta cidade poder do rei de
Babilonia, para que a conquiste? 4E Sedecas, o rei de Xud, non se escapar das mans
dos caldeos, senn que ser entregado de certo no poder do rei de Babilonia, e falarn
1098

A BIBLIA

cara a cara, e veranse fronte a fronte. 5El conducir a Babilonia a Sedecas, quen quedar
al ata que eu me ocupe del - o Seor quen fala-. Anda que resistades contra os caldeos,
non sairedes con xito".
6Entn dixo Xeremas:
-A palabra do Seor veu a min nestes termos: 7Vela vn Hanamel, fillo do teu to
Xalum, onda ti, a dicirche: "Merca para ti o campo que eu teo en Anatot, xa que es ti o
que ten dereito de rescate para adquirilo". 8E, efectivamente, segundo a palabra do Seor,
chegou Hanamel, o meu primo, o fillo do meu to, patio da garda, e dxome: "Mrcame
o campo que teo en Anatot, na rexin de Benxamn, xa que ti te-lo dereito de herencia e
a ti correspndeche rescatalo: cmprao para ti". E eu comprendn que aquilo era unha
orde de Deus, 9e merqueille a Hanamel, fillo do meu to, o campo que el tia en Anatot e
peseille a prata: dezasete siclos foi o prezo. 10Escribn o documento de compra, seleino e
cerreino, fxenllelo asinar s testemuas e pesei a prata na balanza. 11Logo colln a
escritura da compra, o texto selado e cerrado coa lei e coas determinacins, e o texto
aberto, 12e entregueille o documento de compra a Baruc, fillo de Neras, fillo de
Maseas, vista de Hanamel, o meu primo, vista das testemuas, que asinaran a
escritura da compra, e vista de tdolos xudeus que estaban presentes no patio da garda:
13 vista deles, deille a Baruc esta orde: 14"As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de
Israel:
Colle estes documentos, a escritura desta compra, a escritura cerrada e selada e esta
escritura aberta, e ponos nunha ola de barro para que duren moito tempo, 15pois as fala
o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel: Anda se volvern mercar casas, campos e vias
neste pas".
16Despois de lle dar a Baruc, fillo de Neras, o documento da compra, dirixinlle Seor
esta oracin:
17-Ai, meu Seor, meu Deus! Ti fixche--lo ceo e maila terra
co teu grande poder e co teu brazo estendido,
nada hai demasiado difcil para ti.
18Ti usas de fidelidade con miles e miles,
mentres que devlve-la iniquidade dos pais
seo dos fillos que os suceden.
Este o gran Deus, o guerreiro valente;
Seor dos Exrcitos o seu Nome.
19Grandeza a deste plan, sublimidade a destes feitos!
Pois os teus ollos estn ben abertos
sobre o comportamento de tdolos homes,
para darlle a cada un conforme a sa conducta
e os froitos das sas obras.
20Mostrcheste realizando sinais e prodixios
no pas de Exipto ata o da de hoxe,
e deste xeito en Israel e en todo o mundo
adquiriches un renome coma o que hoxe tes,
21xa que sacche-lo teu pobo Israel
do pas de Exipto con sinais e con prodixios,
con man forte e brazo estendido,
con impresionante poder,
22e dcheslles esta terra
que lles xuraras dar a seus pais,
terra que deita leite e mel.
23Entraron e tomaron posesin dela,
1099

A BIBLIA

pero non escoitaron a ta voz,

nin seguiron as tas normas,
non fixeron o que ti lles mandaras facer.
Por isto fixeches que lles acontecese toda esta desgracia.
24Velaqu as rampas de asedio que chegan cidade para conquistala,
a cidade entrgase poder dos caldeos,
que a estiveron asediando coa espada, a fame e a peste.
Est a suceder o que eu dixen, e ti estalo a ver.
25Pero, ti, meu Seor, Deus, acbasme de dicir:
"Merca o campo con prata, fai asinar s testemuas",
cando a cidade est sendo entregada s caldeos.
26Entn veulle a Xeremas a palabra do Seor nestes termos:
27-Eu, o Seor, son o Deus de tdolos homes:
acaso hai algo imposible para min?
28Por isto, as fala o Seor:
-Vou entregar esta cidade poder dos caldeos, poder de Nabucodonosor, rei de
Babilonia, que a conquistar.
29Os caldeos que estn asediando esta cidade entrarn nela e prenderanlle lume;
incendiarn as casas onde, nas terrazas, queimaron incenso en honor de Baal e verteron
libacins a deuses alleos para anoxarme a min. 30Pois foron os fillos de Xud e mailos
fillos de Israel os que xa desde a sa mocidade estiveron cometendo maldades s meus
ollos; certo, os fillos de Israel estanme a ofender coas prcticas idoltricas - o Seor
quen fala-. 31A pesar da mia ira e a pesar do meu furor, esta cidade est contra min
desde o da en que a construron ata o da de hoxe. Que se aparte da mia presencia,
32por toda a maldade dos fillos de Israel e dos fillos de Xud que me fixeron enfadar:
eles, os seus reis, os seus principais, os seus sacerdotes, os seus profetas, os homes de
Xud, os habitantes de Xerusaln! 33Volvronme as costas e non deron a cara.
Ensinille-la sabedora, pero eles non aprenderon a leccin do castigo. 34Poen as sas
abominacins no templo sobre o que se invoca o meu Nome para profanalo. 35Ollade:
nos outeiros do val de Ben-Hinnom construron os altares de Baal para pasar polo lume
os seus fillos e mai-las sas fillas en honor de Molok, cousa que nin eu lles mandei; nin
se me veu cabeza que fixesen semellante horror, extraviando deste xeito a Xud. 36Pois
ben, agora as fala o Seor, Deus de Israel, encol desta cidade, que vs vedes que est
mercede do poder do rei de Babilonia, da espada, da fame e da peste.
37"Vede que os vou xuntar de tdolos pases a onde os dispersei por causa da mia ira,
da mia furia e do meu grande noxo, e farei que volvan a este lugar e que vivan con toda
a seguridade. 38Eles sern o meu pobo e eu serei o seu Deus. 39Darille-la mesma
mentalidade e o mesmo comportamento, de xeito que me respecten sempre. Que ben
ser para eles e para os fillos que os sucedan! 40Pactarei con eles unha alianza eterna;
non me apartarei deles para lles facer ben e porei o meu respecto no seu corazn, de xeito
que non se aparten da mia presencia. 41Alegra-reime neles facndolles ben e na mia
fidelidade heinos plantar nesta terra con todo o meu corazn e con tdalas mias forzas".
42As fala o Seor: -O mesmo que trouxen sobre este pobo toda esta grande calamidade,
as tamn lles traerei todo o ben que lles estou prometendo. 43Mercarase o teu campo
neste pas que vs estades vendo feito unha desolacin por falta de homes e de animais,
que est sendo entregado poder dos caldeos. 44Mercarn campos con prata, redactarase
a escritura, asinarana e cerrarana e firmarn as testemuas na rexin de Benxamn, nos
arredores de Xerusaln, nas cidades de Xud, nas cidades da montaa, nas cidades da
Xefelah e nas cidades do Ngueb, xa que eu farei volve-los seus cativos - o Seor quen
fala-.
1100

A BIBLIA

Orculos salvficos para Xud e Xerusaln

33 1A palabra do Seor veulle de segundas a Xeremas nestes termos, mentres
continuaba anda preso no patio da garda.
2As fala o Seor, que o far; o Seor, que lle dar forma;
o Seor daralle o ser;
o seu nome Iav:
3-Chmame e respondereiche,
e mostrareiche cousas grandes e inaccesibles:
ti non as coeces.
4As fala o Seor, Deus de Israel, acerca das casas desta cidade e dos palacios dos reis de
Xud que estn para ser arrasados. A forza das rampas de asedio e a forza da espada
5veen loitar xunto cos caldeos: encheranos a eles de cadveres de homes que eu fern
coa mia ira e co meu furor, xa que lle escondn a mia cara a esta cidade por toda a sa
maldade. 6Pero velaqu que eu lle poerei cidade remedios e curas, e curareina;
descubrirille-las riquezas da paz e da fidelidade.
7Farei volve-los cativos de Xud e os cativos de Israel, e restablecereinos coma no
principio. 8Purificareinos de toda a sa iniquidade, coa que pecaron contra min;
perdoarei tdalas iniquidades coas que pecaron contra min e coas que se rebelaron contra
min. 9Isto ser para min un alegre renome, un motivo de louvanza e de gloria ante
tdolos pobos da terra, que oian todo o ben que eu lles fixen a Xud e a Israel; os pobos
saltarn e brincarn de ledicia por todo o ben e toda a paz que eu lles fixen.
10As fala o Seor: neste lugar que vs vedes que est devastado por falta de homes e por
falta de animais; nas cidades de Xud e nas ras de Xerusaln, desoladas por falta de
homes, por falta de habitantes e por falta de animais, anda se volvern or 11berros de
alegra e voces de gozo, o cantar do esposo e a cntiga da esposa, e a salmodia dos que,
presentaren o sacrificio de accin de gracias no templo do Seor, dirn: "Louvade o
Seor dos Exrcitos Que bo o Seor! Eterna a sa fidelidade!".
Si, eu farei volve-los cativos desta nacin coma nun principio -do o Seor-.
12As fala o Seor dos Exrcitos: neste pas desolado por falta de homes e por falta de
animais, e en tdalas sas cidades, anda volver haber pasteiros de pastores que fagan
descansa-los seus rabaos. 13Nas cidades da montaa, nas cidades da Xefelah, nas
cidades de Ngueb, na rexin de Benxamn, nos arredores de Xerusaln e nas cidades de
Xud, anda volvern pasa-las reses ante as mans do que as conta -di o Seor-.
Fidelidade de Deus Alianza
14Velaqu os das - o Seor quen falanos que cumprirei a promesa
que lles fixen casa de Israel e casa de Xud.
15Nos das aqueles e no intre aquel
farei abrollar de David un retoo lextimo,
que practicar o dereito e a xustiza no pas.
16Nos das aqueles
salvarase Xud,
e Xerusaln descansar na seguridade,
e este lugar chamarase: "Iav, nosa xustiza!".

1101

A BIBLIA

17Certo, as fala o Seor: non ser privado David dun que sente no trono da casa de
Israel, 18nin s sacerdotes levticos os privarn de que me sirvan na mia presencia
ofrecendo holocaustos, queimando ofrendas e celebrando o sacrificio de tdolos das.
19Veulle a palabra de Deus a Xeremas nestes termos: 20As fala o Seor: -Cando
quebrantan a mia alianza de da e cando a quebrantan de noite, o meu corazn estarrece
da e noite polo seu matinar; 21de certo que rompe o meu pacto co meu servo David, que
non lle faltara un fillo que fose rei no seu trono, e rompe o meu pacto cos sacerdotes
levticos, meus servidores. 22Pero o mesmo que non se contan as estrelas do ceo, nin se
d medido a area do mar, as hei de multiplica-la descendencia de David, o meu servo, e
a dos levitas que me serven a min.
23Logo veulle a palabra do Seor a Xeremas nestes termos:
24-Acaso non viches o que este pobo di? "As das familias que o Seor escollera,
rechazounas". As rexeitan o meu pobo e non o consideran pobo ante eles.
25As fala o Seor:
Tan certo como cumpro a mia alianza co da e coa noite, e teo establecidas as leis do
ceo e da terra, 26as non rexeito a descendencia de Xacob e de David, o meu servidor, nin
deixarei de coller dela os xefes para a descendencia de Abraham, Isaac e Xacob. Certo,
eu rescatarei a sa catividade e compadecereime desta descendencia.
Orculos sobre Sedecas
34 1Cando Nabucodonosor, rei de Babilonia e o seu exrcito, tdolos reinos da zona do
seu dominio e todos estes pobos estaban en guerra contra Xerusaln e contra tdalas sas
cidades, a palabra de parte do Seor veulle a Xeremas nestes termos: 2as fala o Seor,
Deus de Israel:
-Vai e dille a Sedecas, rei de Xud: As fala o Seor: eu entrego esta cidade nas mans do
rei de Babilonia que a incendiar. 3Ti non escapars da sa man; ben certo que sers
arrestado e entregado sa disposicin; os teus ollos vern os ollos do rei de Babilonia e
el en persoa falar contigo, e irs a Babilonia. 4Con todo, escoita Sedecas, rei de Xud, a
palabra do Seor: as fala o Seor acerca de ti: non morrers a espada. 5Morrers en paz
e o mesmo que se queimaron perfumes polos teus pais, os primeiros reis, teus
antepasados, as tamn os queimarn por ti e chorarn por ti: "Ai, Seor". Son eu quen
che dou a mia palabra - o Seor quen fala-.
6E o profeta Xeremas dxolle a Sedecas, o rei de Xud, todas estas cousas en Xerusaln,
7mentres as forzas do rei de Babilonia estaban loitando contra Xerusaln e contra as
cidades de Xud que anda resistan: contra Laquix e Azecah, pois elas eran, entre as
cidades de Xud, as cidades fortes que quedaban.
8Esta a palabra que lle veu a Xeremas de parte do Seor, logo que o rei Sedecas fixo
con todo o pobo, que se atopaba en Xerusaln, o pacto de proclamaren a liberdade dos
escravos; 9o pacto de que cada un mandara libres o seu escravo e a sa escrava, hebreo
ou hebrea, de xeito que por eles -por hebreos- non fose servido ningn irmn seu.
10Fixronlle caso tdalas autoridades e todo o pobo que entrara no pacto de que cada un
mandara libres o seu servo e maila sa serva, de xeito que non seran mis servidos por
eles. Mantiveron a palabra e deixronos ser libres. 11Despois volvronse da palabra dada
e fixeron retorna-los servos e servas que deixaran libres, e fixeron que os servisen coma
servos e coma servas.
12Entn veulle de parte do Seor a Xeremas a palabra do Seor nestes termos: 13As
fala o Seor, Deus de Israel:
-Eu son quen fixo un pacto con vosos pais o da que os saquei do pas de Exipto, da casa
de escravos, nestes termos: 14"O cabo de sete anos, cada un de vs liberar o seu irmn
1102

A BIBLIA

hebreo que lle fora vendido. Servirate seis anos, logo mandaralo libre de onda ti". Pero os
vosos pais non me fixeron caso, nin prestaron odo. 15E vs hoxe xa vos converterades e
fixerde-lo que xusto s meus ollos, proclamardes cada un a liberdade para o seu
irmn e facerdes un pacto diante de min, na casa onde se invoca o meu Nome. 16Pero
volvstesvos atrs e profanste-lo meu Nome, facendo cada un de vs volve-lo seu servo
e a sa serva, que mandarades libres, e sometstelos a ser servos e servas vosos.
17Por iso, as fala o Seor: vs non me fixestes caso proclamardes cada un a liberdade
para o seu irmn e para o seu compaeiro. Eu estou a proclamar contra vs a liberdade da
espada, da peste e da fame, e convertereivos en algo que far estremecer a tdolos reinos
da terra - o Seor quen fala-. 18Os homes que quebrantaron o meu pacto, que non
mantiveron os compromisos que eles pactaron, a estes entregareinos s maldicins
pronunciadas na presencia do becerro que cortaron en dous, pasando por entre os anacos.
19As autoridades de Xud e s autoridades de Xerusaln, s eunucos e s sacerdotes e a
tdolos campesios, que pasaron entre os dous anacos do becerro, 20entre-gareinos
poder dos seus inimigos e poder dos que andan busca da sa vida, e o seu cadver
servir de carniza para os paxaros do ceo e para os animais da terra. 21E a Sedecas e s
seus ministros entregareinos poder dos seus inimigos, poder dos que andan axexo
da vida e poder dos exrcitos do rei de Babilonia que se estn retirando da vosa
presencia. 22Eu dou unha orde - o Seor quen fala-, e fareinos volver a esta cidade:
loitarn contra ela e prenderanlle lume; converterei as cidades de Xud nunha desolacin
sen habitantes.
Xesto simblico cos recabitas: discurso
35 1Esta a palabra que de parte do Seor lle veu a Xeremas no tempo de Ioaquim fillo
de Ioxas, rei de Xud, nestes termos:
2-Vai familia dos recabitas e trata con eles de que vean templo do Seor, a un dos
comedores, e logo dlles de beber vio.
3Eu fun buscar a Iazanas, fillo de Xeremas, fillo de Habasinas, s seus irmns, a toda a
sa familia e a toda a familia dos recabitas, 4e truxenos templo do Seor, comedor
dos fillos de Hann, fillo de Igdalas, o home de Deus; ese comedor est lado do das
autoridades e enriba da alcoba de Maseas, fillo de Xalum, garda da entrada. 5Puxen
diante dos fillos do clan dos recabitas xarras cheas de vio e tazas, e dxenlles:
-Bebede vio.
6Pero eles responderon:
-Ns non beberemos vio, xa que Ionadab, fillo de Recab, o noso pai, deunos estas
normas: "Non bebades vio nunca mis nin vs nin os vosos fillos; 7non construades
casa, nin sementedes semente, nin plantedes vias nin as teades, xa que habitaredes en
tendas toda a vosa vida, para deste xeito vivirdes moitos das na terra onde viviredes
peregrinos". 8E ns vimos obedecendo as instruccins que Ionadab nos deu, tocantes a
non bebermos vio durante toda a nosa vida, nin ns nin as nosas mulleres, nin os nosos
fillos, nin as nosas fillas; 9e tocantes a non construrmos casas para vivir, nin termos
vias, nin campos, nin sementes, 10e vivirmos en tendas. Ns obedecemos e facemos
todo o que nos mandou Ionadab, noso pai. 11Pero cando Nabucodonosor, rei de
Babilonia, subiu a este pas, ns dixemos: " mellor entrar en Xerusaln para fuxir do
exrcito dos caldeos e do exrcito dos arameos", e por isto vivimos en Xerusaln.
12Logo veulle a Xeremas a palabra do Seor nestes termos:
13-As fala o Seor dos Exrcitos, Deus de Israel: vai dicirlle a cada home de Xud e s
habitantes de Xerusaln: Non aprendde-la leccin para obedecrde-las mias palabras?
- o Seor quen fala-. 14Eles gardan as palabras de Ionadab, fillo de Recab, quen lles deu
1103

A BIBLIA

s seus fillos instruccins para que non bebesen vio, e non o beben ata o da de hoxe;
eles si que obedecen o mandato de seu pai. Pero a min, anda que madruguei a dicrvolo e
o fixen insistentemente, non me fixestes caso; 15anda que madruguei a mandrvo-los
meus servos os profetas, e repetidas veces volos mandei a dicirvos: "Arrepentdevos cada
un de vs do seu mal vieiro, mellorade o voso comportamento, non vaiades tras deuses
alleos para lles dar culto, e as viviredes na terra que vos dei a vs e a vosos pais", vs
non prestastes odo, nin me fixestes caso. 16Os fillos de Ionadab, fillo de Recab, si que
manteen o precepto que seu pai lles ordenou, pero este pobo non me fai caso. 17Por iso,
as fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel: "Ollade: vou traer contra Xud e contra
tdolos habitantes de Xerusaln a enteira calamidade que lles anunciei, porque lles falei e
non escoitaron, berreilles e non me responderon".
18Polo contrario, clan dos recabitas, dxolle Xeremas:
-As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:
"Visto que obedecste-lo precepto de Ionadab, voso pai, e observste-lo seu mandado, e
fixestes todo o que el vos mandou 19-as fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel-:
non lle faltarn a Ionadab, fillo de Recab, descendentes que se mantean na mia
presencia tdolos das".
PAIXON DE XEREMIAS
O rolo inicial dos orculos de Xeremas
36 1No ano cuarto de Ioaquim, fillo de Ioxas, rei de Xud, veulle a Xeremas esta
palabra de parte do Seor:
2-Colle un rolo limpo, e escribe nel tdolos orculos que eu che comuniquei acerca de
Xerusaln e de Xud e de tdolos pobos, desde o da que che empecei a falar nos tempos
de Ioxas ata o da de hoxe.3Tal vez escoiten os de Xud toda a desgracia que estou
pensando causarlles, de xeito que se arrepintan cada un deles do seu mal comportamento,
e eu lles poida perdoa-las sas iniquidades e mailos seus pecados.
4Entn Xeremas chamou a Baruc, fillo de Neras, e Baruc escribiu no rolo limpo,
dictado de Xeremas, tdolos orculos que o Seor lle dixera. 5Logo Xeremas deulle
esta orde a Baruc:
-Eu estou preso, non podo entrar no templo do Seor. 6Vai ti e le no rolo o que
escribiches meu dictado, tdolos orculos do Seor, na presencia de todo o pobo que se
atopa no templo do Seor nun da de xexn; leralos tamn en voz alta na presencia de
tdolos xudeus que veen das sas diferentes cidades. 7Tal vez a sa oracin caia ben na
presencia do Seor e se arrepintan cada un do seu mal comportamento, porque terrible a
clera e furor que o Seor anunciou sobre este pobo.
8Baruc, fillo de Neras, fxoo todo tal como lle mandou o profeta Xeremas; unha vez no
templo do Seor leu no rolo tdolos orculos do Seor.
9No ano quinto de Ioaquim, fillo de Ioxas, rei de Xud, no mes noveno, convocouse un
xexn na presencia do Seor para todo o pobo de Xerusaln, e para todo o pobo que,
procedente das cidades de Xud, se xuntaba en Xerusaln. 10Unha vez no templo do
Seor e na presencia de todo o pobo leu Baruc no libro tdolos orculos de Xeremas na
sala do notario Guemaras, fillo de Xafn, no patio de arriba, entrada da Porta Nova do
templo do Seor.
11Miqueas, fillo de Guemaras, fillo de Xafn, escoitou tdolos orculos do Seor que
estaban no escrito, 12e, de seguido, baixou palacio real, sala do notario e al estaban
en sesin tdalas autoridades: Elixam, o notario, Delaas, fillo de Xemaas, Elnatn, fillo
1104

A BIBLIA

de Acbor, Guemaras, fillo de Xafn, Sedecas, fillo de Hananas e tdalas restantes

autoridades. 13Miqueas contoulles tdalas cousas que lle ora ler a Baruc, cando este la
o libro na presencia do pobo. 14Entn o consello de ministros mandou onda Baruc a
Xehud, fillo de Netanas, fillo de Xelemas, fillo de Cux, a que lle dixese: Colle na ta
man o rolo que liches en presencia do pobo e ven. Colleu Baruc, fillo de Neras, na sa
man o rolo, e entrou onda os ministros. 15Eles dixronlle:
-Senta e leo diante de ns.
E Baruc leuno diante deles. 16O oren tdolos orculos, cheos de pnico, miraron uns
para os outros e dixronlle:
-Ben certo, Baruc, que lle comunicaremos rei todos estes orculos.
17E a Baruc preguntronlle:
-Indcanos como recolliches por escrito da sa boca todos estes orculos.
18Respondeulles Baruc:
-El en persoa dictbame todos estes orculos e eu escribaos no libro con tinta.
19Logo, os ministros dixronlle a Baruc:
-Vai e escndete ti xunto con Xeremas, e que ningun saiba onde estades.
20Eles, logo que puxeron o rolo na oficina de Elixam, o notario, entraron no patio onda
o rei e contronlle a el en persoa tdalas cousas que pasaran. 21Entn o rei mandou a
Iehud busca-lo rolo. El colleuno na oficina de Elixam, o notario, e o mesmo Iehud o
leu na presencia do rei e na presencia de tdalas autoridades que estaban de p ante o rei.
22O rei estaba sentado no palacio de inverno -estaban no noveno mes- e cun braseiro
aceso diante del. 23E cando Iehud tia lidas tres ou catro columnas, o rei rachbaas cun
coitelo de escribn, e botbaas lume do braseiro, ata consumir todo o rolo no lume do
braseiro. 24Nin o rei nin os seus servidores escoitaren todos estes orculos se
amedoaron nin racharon os seus vestidos. 25E anda que Elnatn, Delaas e Guemaras
lle insistan rei para que non queimase o rolo, el non lles fixo caso. 26E o rei
mandoulles a Ierahmel, prncipe real, a Seraas, fillo de Azriel, e a Xelemas, fillo de
Abdel, que arrestasen a Baruc, o escribn, e mais a Xeremas, o profeta. Pero o Seor
mantvoos escondidos.
27Despois que o rei queimara o rolo e mailos orculos que Baruc escribira dictado de
Xeremas, veulle a palabra do Seor a Xeremas nestes termos:
28-Volve a facerte con outro rolo e escribe de novo nel tdolos orculos de antes, os que
haba no primeiro rolo que queimou Ioaquim, rei de Xud. 29E a Ioaquim, rei de Xud,
haslle dicir: as fala o Seor: ti queimaches aquel rolo, dicindo: Por que escribiches nel
"vir o rei de Babilonia e destruir esta capital e far desparecer dela homes e animais?".
30Por isto, as fala o Seor acerca de Ioaquim, rei de Xud: -Non ter quen sente no trono
de David, e o seu cadver quedar exposto calor durante o da e fro durante a noite.
31Pedireille contas a el, sa descendencia e s seus servidores das sas iniquidades; e
traerei contra eles, contra tdolos habitantes de Xerusaln e contra cada un dos xudeus,
toda a desgracia que lles anunciei e da que non fixeron caso.
32Entn Xeremas colleu outro rolo e deullo a Baruc, fillo de Neras, o escribn, que
escribiu nel, dictado de Xeremas, tdolos orculos do libro que Ioaquim, rei de Xud,
queimara no lume. E anda se lles engadiron a aqueles outros moitos orculos
semellantes.
Sedecas. Introduccin: xuzo xeral sobre el
37 1O rei Sedecas, fillo de Ioxas, reinou en vez de Ieconas, fillo de Ioaquim, xa que
Nabucodonosor, rei de Babilonia, o constituu rei no pas de Xud. 2Pero ningun fixo

1105

A BIBLIA

caso das palabras que o Seor comunicou por medio do profeta Xeremas: nin el nin os
seus ministros nin os terratenentes.
3O rei Sedecas mandou a Iehucal, fillo de Xelemas, e sacerdote Sefanas, fillo de
Maseas, a dicirlle a Xeremas: -Se fa-lo favor, reza Seor, noso Deus, por ns.
4Naquel entn Xeremas andaba libremente entre o pobo, pois anda non o meteran no
crcere.
Resposta do profeta embaixada de Sedecas
5Daquela as tropas do Faran saron de Exipto, e tan pronto como os caldeos, que
estaban cercando Xerusaln, oron a noticia, levantaron o cerco de Xerusaln. 6Entn
veulle a palabra do Seor profeta Xeremas nestes termos:
7-As fala o Seor, Deus de Israel: as tedes que lle falar rei de Xud, que vos mandou
onda min para que eu consultase: velaqu as tropas do Faran que saron para axudarvos,
pero volveran seu pas de Exipto. 8E os caldeos darn volta e loitarn contra esta
cidade, tomarana e prenderanlle lume. 9As fala o Seor: Non levantde-los vosos
nimos dicindo: "De seguro que os caldeos marchan da nosa presencia". Porque non
marcharn. 10Anda que derrotasedes a tdolos exrcitos dos caldeos que loitan contra
vs, de xeito que non quedase mis que soldados acoitelados, cada un deles erguerase da
sa tenda e prenderalle lume a esta cidade.
Xeremas na cadea
11Cando o exrcito dos caldeos levantou o cerco de Xerusaln a causa da presencia do
exrcito do Faran, 12sau Xeremas de Xerusaln para ir rexin de Benxamn, a fin de
asistir reparto dunha herencia entre o pobo. 13O chegar el porta de Benxamn, xa
estaba tamn al o xefe da inspeccin, chamado Ieras fillo de Xelemas, que prendeu
profeta Xeremas, dicndolle:
-Ti estaste pasando s caldeos.
14Xeremas repuxo:
-Mentira! Non me estou pasando s caldeos.
Pero Ieras non lle fixo caso e prendeu a Xeremas, e levouno xunto s autoridades. 15As
autoridades anoxronse con Xeremas, fixrono azoutar e metrono na cadea, na casa de
Ionatn, o escribn, pois tana convertida en crcere. 16As entrou Xeremas no interior
da cisterna, nas bvedas. Al estivo vivindo Xeremas moito tempo.
Consulta secreta de Sedecas e mellora da prisin do profeta
17O Rei Sedecas mandouno buscar, e interrogouno en secreto na sa casa:
-Hai algunha palabra de parte do Seor?
Respondeulle Xeremas:
-Si.
E engadiu:
-Sers entregado no poder do rei de Babilonia.
18Dxolle Xeremas rei Sedecas:
-Que delito cometn contra ti, ou contra os teus servidores ou contra este pobo, para que
me metades no crcere? 19Onde estn os vosos profetas que vos profetizaron dicindo:
"O rei de Babilonia non vir contra ns nin contra este pas". 20Pois agora, meu seor,
meu rei, escitame, por favor. Que a mia splica sexa ben acollida na ta presencia, non
permitas que volva casa de Ionatn, o escribn, non permitas que eu morra al.
1106

A BIBLIA

21Entn o rei Sedecas deu a orde de que detivesen a Xeremas no patio de garda e de
que lle desen da unha bola de pan -da Ra dos Panadeiros-, ata que se acabase o pan da
cidade. Deste xeito viviu Xeremas no patio da garda.
Xeremas, no pozo. Intercesin de bed-Mlec
38 1Xefatas, fillo de Matn, Guedalas, fillo de Paxhur, Iucal, fillo de Xelemas e
Paxhur, fillo de Malaquas, oron estes orculos que Xeremas lle dica a todo o pobo:
2-As fala o Seor: Quen siga vivindo nesta cidade morrer de espada, de fame e de
peste; quen se pase s caldeos vivir, ter como ganancia a sa respiracin e a sa vida.
3As fala o Seor: Esta cidade ser de certo entregada poder dos exrcitos do rei de
Babilonia, que a conquistar.
4Entn as autoridades dixronlle rei:
-Fgase morrer a este home, pois deste xeito est a afrouxa-los nimos dos homes de
guerra que quedan nesta cidade e os nimos de todo o exrcito, dicndolles cousas coma
estas. Certamente este home non est a busca-lo benestar para o pobo, senn que est a
busca-la sa desgracia.
5O rei Sedecas repxolles:
-A o tendes no voso poder, pois o rei non pode nada contra vs.
6Eles colleron a Xeremas e botrono na cisterna de Malaquas, prncipe real que estaba
no patio da garda, baixando a Xeremas con cordas. No pozo non haba auga, senn lama,
e Xeremas enterrouse na lama.
7bed-Mlec, o etope, eunuco, que viva no palacio do rei, ou que puxeran a Xeremas
na cisterna. Mentres o rei estaba sentado na porta de Benxamn, 8sau bed-Mlec do
palacio real e faloulle rei nestes termos:
9-Meu seor, meu rei, estes homes cometeron unha inxustiza con todo o que lle fixeron a
Xeremas, o profeta, e con botalo na cisterna; vai morrer onde est por falta de pan, xa
que non hai pan na cidade.
10Entn o rei deulle esta orde a bed-Mlec, o etope:
-Colle s tas ordes tres homes destes, e sube da cisterna profeta Xeremas, antes de
que morra.
11bed-Mlec colleu s suas ordes os homes e entrou no palacio real, onde estaba o
tesouro, e colleu al farrapos de estopa e de sacos, e con cordas botoullos na cisterna a
Xeremas.
12E dxolle bed-Mlec o etope a Xeremas:
-Pon os farrapos de estopa e de sacos nos sobacos por debaixo das cordas.
Xeremas fxoo as. 13Tiraron de Xeremas coas cordas e subrono da cisterna; e
Xeremas seguiu vivindo no patio da garda.

TRIUNFO DO PROFETA
Derradeira consulta de Sedecas a Xeremas en secreto
14O rei Sedecas mandou buscar a Xeremas, o profeta, terceira entrada do templo do
Seor. Dxolle o rei a Xeremas:
-Eu quero preguntarche unha cousa: non me escondas nada.
15Xeremas repxolle a Sedecas:
-Se cha digo, vasme matar; se che dou un consello, non me vas escoitar.
1107

A BIBLIA

16O rei Sedecas xuroulle en secreto a Xeremas deste xeito:

-Vive o Seor que est a chegar, e que nos d a vida que temos, que non te deixarei
matar nin te entregarei nas mans destes homes que buscan acabar coa ta vida!
17Entn Xeremas dxolle a Sedecas:
-As fala o Seor, Deus dos Exrcitos, Deus de Israel: Se te rendes s xenerais do rei de
Babilonia, salvara-la ta vida, e esta cidade non ser queimada; vivirs ti e maila ta
familia. 18Pero se non te rendes s xenerais do rei de Babilonia, entregarei esta cidade
nas mans dos caldeos, que lle prendern lume, e ti non fuxirs das sas mans.
19O rei Sedecas, repxolle a Xeremas:
-Tolles medo s xudeus que se pasaron s caldeos; poida que os caldeos me entreguen
no seu poder e se burlen de min.
20Respondeulle Xeremas:
-Non te entregarn; faille caso voz do Seor, sorte que eu che comunico, e irache ben
e conservara-la ta vida. 21Pero se non queres ti sar, esta a escena que me mostrou o
Seor: 22Velaqu: as mulleres que queden no palacio real de Xud sern entregadas s
xenerais do rei de Babilonia e isto o que cantarn:
"Enganronte e puideron contigo
os amigos da ta intimidade;
enterrronche os ps na lama
e volvronse atrs".
23Entregaranlles s caldeos tdalas tas mulleres e os teus fillos, e ti non fuxirs das sas
mans, senn que sers apresado polo rei de Babilonia, que lle prender lume a esta
cidade.
24Entn Sedecas dxolle a Xeremas:
-Que ninguen saiba esta conversa e ti non morrers. 25E se se enteiran as autoridades de
que falei contigo, e se logo van onda ti e che din: cntano-lo que lle dixeches rei, non
nolo ocultes, que non te mataremos: que lle dixeches rei?", 26ti haslles dicir:
"Estvenlle presentando rei a mia peticin para que non me levasen casa de Ionatn a
morrer al".
27En efecto, tdalas autoridades vieron xunto a Xeremas e preguntronlle; pero el
contestoulles en todo conforme estas instruccins que lle dera o rei. E eles quedaron
mudos diante del, pois a conversa non se soubo.
28Desde entn Xeremas viviu no patio da garda ata que foi tomada Xerusaln.
Coa cada de Xerusaln e de Sedecas cmprense as palabras de Xeremas
39 1No ano noveno de Sedecas, rei de Xud, no mes dcimo, veu Nabucodonosor, rei de
Babilonia, e tdolos seus exrcitos a Xerusaln, e roderona. 2No ano undcimo de
Sedecas no mes cuarto, o nove do mes, abriron brecha na cidade. 3Tdolos xenerais do
rei de Babilonia entraron nela, e sentronse na porta central: Nergal, prncipe de ser,
Samgar-Neb, prncipe de Sequim, gran xefe de eunucos e todo o resto dos xenerais do
rei de Babilonia. 4E sucedeu que cando os viron Sedecas, rei de Xud e tdolos homes
de guerra, fuxiron a correr da cidade de noite, a travs do xardn do rei, pola porta entre
os dous muros, e saron camio da Arabah. 5Pero os exrcitos dos caldeos perseguronos
e dronlle alcance a Sedecas nas chairas de Ieric; collronno e levronno a Riblah, na
rexin de Hamat onda Nabucodonosor, rei de Babilonia, quen dictou sentencia contra el.
6O rei de Babilonia fixo matar a tdolos fillos de Sedecas na sa presencia, en Riblah; e
a tdolos nobres de Xud tamn os fixo morrer o rei de Babilonia. 7Tamn cegou os
ollos de Sedecas e o atou con das cadeas de bronce para levalo a Babilonia. 8Os
caldeos prendronlle lume palacio real e s casas do pobo, e botaron abaixo as murallas
1108

A BIBLIA

de Xerusaln 9e resto do pobo que quedaba na cidade, e s desertores que se pasaran a

Nabucodonosor e a tdolos restantes, levounos cativos a Babilonia Nebuzardn, xefe da
garda persoal. 10Pero s pobres de entre o pobo, que non tian nada, deixounos quedar
Nebuzardn, xefe da garda persoal, no pas de Xud, e entregoulles aquel da as vias e
os campos.
Especial consideracin de Nabucodonosor co profeta
11Nabucodonosor, rei de Babilonia, deulle estas ordes a Nebuzardn, xefe da garda
persoal, acerca de Xeremas:
12-Clleo teu cargo e mira por el; non lle fagas nada malo: mis ben cmprelle o que
che pida.
13Nebuzardn, xefe da garda persoal, Sangar-Neb, xefe dos eunucos, Nergal, prncipe
de ser e xeneralsimo, e tdolos xefes do rei de Babilonia 14mandaron buscar a
Xeremas patio da garda e entregronllo a Guedalas, fillo de Ahicam, fillo de Xafn,
para que o deixase ir sa casa e vivir entre o pobo.
Orculo Salvfico de agradecemento para bed-Mlec
15Cando estaba preso Xeremas no patio da garda veulle a palabra do Seor nestes
termos:
16-Vai, e dille isto a bed-Mlec, o etope:
As fala o Seor dos Exrcitos, Deus de Israel:
Eu vou trae-las mias palabras a esta cidade,
para mal e non para ben:
o da aquel cumpriranse na ta presencia.
17Pero a ti salvareite no da aquel - o Seor quen fala-,
non sers entregado poder dos homes s que lles tes medo;
18seguro que te salvarei e non caers a espada,
e a ta vida ser o teu botn,
pois confiaches en min - o Seor quen fala-.
XEREMIAS E O POBO NON DEPORTADO DESPOIS DA CIDA DE XERUSALEN
Xeremas decide quedar co pobo
40 1Palabra que de parte do Seor lle veu a Xeremas, despois que Nebuzardn, xefe da
garda persoal, o mandou desde Ramah, cando o colleu seu cargo, pois el estaba preso
con cadeas entre tdolos cativos de Xerusaln e de Xud, que eran levados cativos a
Babilonia. 2O xefe da garda persoal colleu a Xeremas seu cargo e dxolle:
-O Seor, o teu Deus, anunciou este desastre contra este lugar; 3o Seor fxoo vir e
realizouno tal como el predixera; fostes vs os que pecastes contra o Seor e non fixestes
caso da sa voz, e por iso sucdenvos estas cousas. 4E agora, eu solto hoxe as cadeas que
tes nas tas mans. Se prefires vir comigo a Babilonia, ven, que eu mirarei por ti; se non
queres vir comigo grande Babilonia, vela todo o pas diante de ti: vai onde che pareza
que mellor e mis xusto que vaias. 5Se o noso xeito de vida non che gusta, vlvete
xunto a Guedalas, fillo de Ahicam, fillo de Xafn, a quen o rei de Babilonia constituu
gobernador das cidades de Xud, e vive con el entre o pobo; ou a onde che pareza mis
xusto ir, vaite.
1109

A BIBLIA

E logo de darlle o xefe da garda persoal provisins para o camio e regalos, despediuse
del. 6E Xeremas foi onda Guedalas, fillo de Ahicam, a Mispah, e residiu xunto con el
entre o pobo que quedara no pas.
Reorganizacin da comunidade xuda baixo Guedalas en Mispah
7Cando se enteiraron tdolos capitns das tropas que haba no campo xunto cos seus
homes de que o rei de Babilonia constitura gobernador do pas a Guedalas, fillo de
Ahicam, e de que lle confiara o goberno dos homes, das mulleres, dos menios e dos
mis pobres do pas -os que non foran levados cativos a Babilonia-, 8foron onda
Guedalas a Mispah: Ismael, fillo de Netanas, Iohann e Ionatn, fillos de Carah;
Sedacas, fillo de Tanhmet, os fillos de Ofai o netofata, Iezanas, fillo de Macateo,
todos eles e mailos seus homes. 9Entn Guedalas, fillo de Ahicam, fillo de Xafn,
xuroulles a eles e s seus homes nestes termos:
-Non teades medo de vos someterdes s caldeos; vivide neste pas sometndovos rei
de Babilonia, para que vos vaia ben. 10Pois eu, velaqu que teo que vivir en Mispah,
para representa-lo pas ante os caldeos que vean visitarnos; pero vs recollede vio e
trigo, e podeo nas vosas olas; vivide nas cidades que escollestes.
11Tdolos xudeus que estaban en Moab entre os amonitas, en Edom e en tdolos pases,
tamn se enteiraron de que o rei de Babilonia lle deixara un resto a Xud, e de que
constitura gobernador deste resto a Guedalas, fillo de Ahicam, fillo de Xafn.
12Tdolos xudeus volveron desde os sitios a onde fuxiran, e vieron pas de Xud,
onda Guedalas, a Mispah, e colleitaron vio e trigo en moita cantidade.
Atentado de Ismael contra Guedalas, apoiado polos moabitas
13Iohann, fillo de Carah, e tdolos xefes das tropas que haba no campo, vieron onda
Guedalas en Mispah, 14e dixronlle:
-Acaso ti non sabes que o rei dos amonitas, Bals, mandou a Ismael, fillo do Netanas a
que te matase?
Pero Guedalas, fillo de Ahicam, non lles deu creto.
15Entn Iohann, fillo de Carah, dxolle en secreto a Guedalas en Mispah:
-Dixame ir, que eu matarei a Ismael, fillo de Netanas; ningun o saber. Por que vai
matarte e dispersarse todo Xud, que se xuntou teu lado, e por que vai perece-lo resto
de Xud?
16Guedalas, fillo de Ahicam, respondeulle a Iohann, fillo de Carah:
-Non fagas iso. O que ti me contas de Ismael mentira.
Asasinato de Guedalas polo prncipe davdico Ismael
41 1No stimo mes, Ismael, fillo de Netanas, fillo de Elixam, de raza rexia e un dos
xefes do rei, veu con dez homes onda Guedalas, fillo de Ahicam, a Mispah; e, mentres
coman xuntos en Mispah, 2levantronse Ismael, fillo de Netanas, e os dez homes que
estaban con el, e golpearon coa espada a Guedalas, fillo de Ahicam, fillo de Xafn, e
dronlle morte a quen o rei de Babilonia constitura gobernador do pas. 3E a tdolos
xudeus que estaban con el, con Guedalas, en Mispah, e a tdolos caldeos que se
atopaban al, os homes de guerra, tamn os matou Ismael.
4Dous das despois de matar a Guedalas, anda ningun saba nada, 5e uns homes de
Xequem, de Xiloh e de Samara, uns oitenta, cada un coa barba rapada, cos seus vestidos
rachados, e con incisins rituais, vian traendo ofrendas e incenso nas sas mans para o
1110

A BIBLIA

templo do Seor. 6Ismael, fillo de Netanas, sau de Mispah seu encontro, chorando
mentres camiaba. Cando se xuntou con eles, dxolles:
-Vinde onda Guedalas, fillo de Ahicam.
7Cando chegaron centro da cidade Ismael, fillo de Netanas, fxoos espertar da xtase e
botounos fondo do pozo, axudado polos homes que estaban con el. 8Pero dez homes,
que se atopaban entre eles, dixronlle a Ismael:
-Non nos mates, pois temos riquezas escondidas no campo: trigo, cebada, aceite e mel.
E el deixounos, e non os matou coma a seus irmns.
9O pozo onde Ismael botou tdolos cadveres dos homes que matou con Guedalas, foi o
pozo que fixo o rei As por medo a Bax, rei de Israel. Ismael, fillo de Netanas,
encheuno de cadveres.
Iohann libera s cativos de Mispah que Ismael quere pasar a Amn
10Ismael levou cativos a todo o resto do pobo que estaba en Mispah, s princesas e a
todo o pobo que al quedaba, e que Nebuzardn, xefe da garda persoal, confiara
goberno de Guedalas, fillo de Ahicam. Ismael, fillo de Netanas, levounos cativos e
marchou coa idea de pasarse s amonitas.
11Cando Iohann, fillo de Carah, e tdolos capitns das tropas que estaban con el, oron
todo o mal que fixera Ismael, fillo de Netanas, 12colleron a tdolos homes e foron loitar
contra Ismael, fillo de Netanas, e alcanzrono xunto grande lagoa que hai en Gaban.
13As que todo o pobo que estaba con Ismael viu a Iohann, fillo de Carah, e a tdolos
capitns das tropas que estaban con el, encheuse de alegra. 14E todo o pobo que Ismael
levaba cativo desde Mispah deu media volta, e, cambiando de direccin, pasouse a
Iohann, fillo de Carah. 15Ismael, fillo de Netanas, escapou con oito homes do alcance
de Iohann, e foise xunto s amonitas. 16Entn Iohann, fillo de Carah, e tdolos
capitns das tropas que estaban con el, recolleron a todo o resto do pobo, oriundo de
Mispah, que trouxeran de xunto a Ismael, fillo de Netanas, despois que este matara a
Guedalas, fillo de Ahicam: homes valentes, homes de guerra, mulleres, menios e
eunucos, foi o que trouxeron de Gaban; 17puxronse camio e pararon nun refuxio de
perseguidos que hai lado de Beln, para logo continua-lo camio e penetrar en Exipto,
18lonxe da presencia dos caldeos, pois tanlles medo, xa que Ismael, fillo de Netanas,
matara a Guedalas, fillo de Ahicam, a quen o rei de Babilonia constitura gobernador do
pas.
Splica xuramentada, dirixida a Xeremas
42 1Entn tdolos xenerais das tropas, en especial Iohann, fillo de Carah, e Iezanas,
fillo de Hoxaas, e todo o pobo desde o mis pequeno ata o mis grande, achegronse 2a
Xeremas, o profeta, para lle dicir:
-Que a nosa splica sexa ben recibida por ti; reza por ns Seor, o teu Deus, por este
resto, pois de moitos quedamos uns poucos, como os teus ollos estn a ver. 3Que o
Seor, o teu Deus, nos mostre o camio que temos que seguir, e as cousas que debemos
facer.
4Entn Xeremas, o profeta, repxolles:
-De acordo. Vou interceder ante o Seor, o voso Deus, de acordo coas vosas splicas, e
todo canto o Seor vos responda, hivolo de comunicar; non vos gardarei oculto nada.
5E eles dixronlle a Xeremas:
-Que o Seor sirva de testigo verdadeiro e fiel contra ns, se ns obramos conforme a
tdalas palabras que o Seor, o teu Deus, che comunique a ti para ns: 6Sexa favorable
1111

A BIBLIA

ou desfavorable, farmoslle caso voz do Seor, noso Deus, o digno de confianza a quen
ns te mandamos, para que a sorte nos sexa boa. De certo, farmoslle caso voz do
Seor, o noso Deus.
Orculos de resposta proftica
7E cabo de dez das veulle a palabra do Seor a Xeremas, 8quen chamou a Iohann,
fillo de Carah e a tdolos xenerais das tropas que estaban con el e a todo o pobo desde o
mis pequeno ata o mis grande, 9e dxolles:
-As fala o Seor, Deus de Israel, a quen vs me mandastes presentarlle a vosa splica:
10Se volvedes a habitar neste pas,
eu construireivos e non vos destruirei,
plantareivos e non vos arrincarei;
Moito sinto o mal que vos fixen!
11Non lle teades medo rei de Babilonia,
a quen agora estades temendo;
non lle teades medo - o Seor quen fala-:
vede: eu estou convosco
para salvarvos e para librarvos da sa man.
12Infundireille misericordia para con vs e compadecerse de vs e deixaravos habitar na
vosa terra.
13Pero vs estades a dicir: "Non viviremos neste pas" -desobecendo a voz do Seor, o
voso Deus. 14Isto que dicides: Resistamos, pois iremos pas de Exipto,
onde nin vermo-la guerra, nin escoitarmo-la voz da trompeta, nin pasaremos fame de
pan e onde viviremos". 15Por iso, escoitade agora a palabra do Seor, resto de Xud:
As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:
se vs vos empeades en ir a Exipto,
e se ides para habitar al,
16a espada da que vs tendes medo estar al,
alcanzaravos a vs no pas de Exipto;
e a fame, que tanto medo vos d,
perseguiravos deica Exipto, e morreredes al.
17Al estarn tdolos homes que decidiron marchar a Exipto,
para viviren al,
morrern pola espada, de fame e de peste,
e non quedar deles supervivente,
nin escapado da presencia do desastre que eu mandarei contra eles.
18As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:
O mesmo que a mia ira e o meu noxo se verteron
sobre os habitantes de Xerusaln,
as tamn se verter a mia ira sobre vs,
cando entredes en Exipto;
serviredes de frmula de imprecacin
e de exemplo de desolacin, de maldicin e de inxuria,
e non volveredes a ver este lugar.
19O Seor divos a vs, resto de Xud:
Non vaiades a Exipto.
Que vos quede ben sabido, que eu me converto hoxe en testemua contra vs.
20Certamente fun enganado por vs mesmos, pois mandsteme onda o Seor, o voso
Deus, dicindo: "Intercede por ns ante o Seor, o noso Deus, e todo canto o Seor o noso
1112

A BIBLIA

Deus che diga, mstranolo, que o faremos". 21Mostrivolo hoxe, pero vs non lle
facedes caso nin voz do Seor, o voso Deus, nin a todo o que el mandou dicirvos.
22Pois agora tende ben sabido que morreredes pola espada, de fame e de peste no lugar a
onde quixestes ir vivir.
Marcha cara a Exipto en aberta desobediencia s orculos profticos
43 1Cando Xeremas acabou de anunciar pobo enteiro tdalas palabras do Seor, o seu
Deus, porque o Seor o seu Deus o mandara a xunto deles con tdalas devanditas
palabras, 2Azaras, fillo de Hoxaas, e Iohann, fillo de Carah e tdolos homes
soberbios tomaron a palabra para lle dicir a Xeremas:
-Ti estasnos comunicando mentiras. O Seor o noso Deus non mandou que digas: "Non
entredes a Exipto para vivirdes al", 3senn que Baruc, fillo de Neras est a incitarte
contra ns, a fin de que ti nos entregues poder dos caldeos, para que nos maten ou nos
deporten a Babilonia.
4E deste xeito nin Iohann, fillo de Carah, nin ningn dos xenerais da tropa, nin ningun
do pobo lle fixo caso orde do Seor de continuar vivindo no pas de Xud; 5senn que
Iohann, fillo de Carah e tdolos xenerais da tropa, puxronse a fronte de todo o resto de
Xud que volvera a vivir no pas de Xud de entre tdolos pobos a onde se dispersara:
6os homes e as mulleres, os menios e as princesas e todos cantos Nebuzardn, xefe da
garda persoal, confiara coidado de Guedalas, fillo de Ahicam, fillo de Xafn, e tamn o
profeta Xeremas e Baruc, fillo de Neras; 7e marcharon pas de Exipto, pois non lle
fixeron caso voz do Seor, senn que chegaron ata Tafnes.
Accin simblica e orculo: invasin de Exipto por Nabucodonosor
8En Tafnes veulle a palabra do Seor a Xeremas nestes termos:
9-Na presencia dalgns xudeus colle coas tas mans unhas pedras grandes e entrraas no
barro que hai na telleira que se atopa en Tafnes entrada do palacio do Faran, 10e
dilles: As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel: Vou mandar buscar a
Nabucodonosor, rei de Babilonia, o meu servo, e poerei o seu trono enriba destas pedras
que enterrei, e el estender sobre elas o seu baldaquino.
11Vir castiga-lo pas de Exipto;
a quen ten o destino para a morte, coa morte;
a quen ten o destino para o desterrro, co desterro;
a quen ten o destino para a espada, coa espada.
Poeralles lume s templos dos deuses de Exipto,
12queimar os deuses ou levaraos cativos,
espiollar o pas de Exipto, coma un pastor espiolla o seu manto,
e sair de al en paz.
13Esnaquizar os obeliscos do templo do Sol, que hai en Exipto,
e prenderalles lume s templos dos deuses de Exipto.
Derradeiro discurso oracular contra a idolatra practicada polos xudeus en Exipto
44 1Esta a palabra que lle veu a Xeremas para tdolos xudeus que vivan no pas de
Exipto, en Migdol, en Tafnes, en Nof, e no pas de Patros:
2-As fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel: Vs ollastes toda a desgracia que
trouxen sobre Xerusaln e sobre tdalas cidades de Xud: vdeas a hoxe: unha
desolacin e sen un habitante nelas. 3Por causa da maldade que cometeron, anoxndome
1113

A BIBLIA

a min, ir queimar incenso e dar culto a deuses alleos, s que nin eles nin vs nin vosos
pais coeciades. 4Por isto eu, ben cedo e decote mandivo-los meus servos os profetas a
dicirvos: "Por favor, non cometades estas abominacins que eu detesto". 5Pero nin
fixeron caso nin prestaron atencin para se arrepentiren da sa maldade deixando de
queimar incenso a deuses alleos. 6Por isto a mia ira e mailo meu noxo vertronse e
abrasaron as cidades de Xud e as ras de Xerusaln, que se volveron unha morea de
runas e unha desolacin, tal coma hoxe estn.
7Pois agora, as fala o Seor, Deus dos Exrcitos, Deus de Israel: Por que seguides
facendo tan grande mal para vs mesmos, exterminando do medio de Xud a homes e
mulleres, a menios e nenos de peito, para a vosa desgracia, de xeito que non vos quede
nin resto? 8Moito me enfadan as obras das vosas mans, queimardes incenso a deuses
alleos no pas de Exipto, a onde viestes vivir, acabando as convosco e convertndovos
nunha frmula de maldicin e inxuria para tdalas nacins da terra! 9Xa esquecste-las
maldades dos vosos pais, as maldades dos reis de Xud, as maldades dos prncipes de
Xud, as vosas maldades e as maldades das vosas mulleres: maldades cometidas no pas
de Xud e nas ras de Xerusaln, 10Ata o da de hoxe non sentiron arrepentimento nin
respeto, nin se comportaron conforme as mias leis nin os preceptos que eu promulguei
na vosa presencia e na dos vosos devanceiros. 11Por iso, as fala o Seor dos Exrcitos, o
Deus de Israel:
Eu estou volvendo a mia cara irada contra vs para mal,
para exterminar a todo Xud.
12Collerei resto de Xud, que se decidiu a ir residir no pas de Exipto,
e perecern todos no pas de Exipto;
caern pola espada e coa fame,
perecern desde o mis pequeno mis grande,
pola espada e coa fame morrern,
e volveranse unha frmula de imprecacin, e unha desolacin,
unha maldicin, unha vergonza.
13Castigarei s que viven no pas de Exipto,
o mesmo que castiguei a Xerusaln coa espada, coa fame e coa peste.
14Non haber sobrevivente nin escapado de entre o resto de Xud
que veu para residir no pas de Exipto,
e para logo volverse terra de Xud, onde eles anceian volver a vivir.
pero non volvern, a non ser algns fuxidos.
Reaccin do pobo polo discurso
15Tdolos homes que saban que as sas mulleres ofrecan incenso s deuses alleos, e
tdalas mulleres que estaban presentes -unha grande asemblea-, e todo o pobo que viva
en Patrs, no pas de Exipto, respondronlle a Xeremas nestes termos:
16-Non queremos volver a escoitar de ti este orculo,
que nos proclamaches no Nome do Seor.
17 ben certo que faremos todo o que prometemos coa nosa boca:
ofrecerlle incenso Raa do ceo,
e verterlle libacins,
como xa o fixemos ns e nosos pais, os nosos reis e as nosas autoridades,
nas cidades de Xud e nas ras de Xerusaln,
e entn fartabmonos de pan, estabamos felices e non vimo-la desgracia.
18Pero desde que deixamos de ofrecer incenso
Raa do ceo e de lle verter libacins,
1114

A BIBLIA

faltounos todo e morremos pola espada e de fame.

19Ben certo que ns lle ofrecemos incenso Raa do ceo e lle vertemos libacins.
Acaso lle fixemos bicas para representala ou vertemos libacins no seu honor sen o
consentimento dos nosos homes?
Resposta do profeta pobo
20Entn Xeremas dxolle a todo o pobo, s homes e s mulleres e a tdolos que lle
responderan deste xeito:
21-Acaso das ofrendas de incenso, que nas cidades de Xud e nas ras de Xerusaln
ofrescestes vs e vosos pais, os vosos reis e as vosas autoridades, e os vosos
terratenentes, non se acordou o Seor e non lle vieron sa cabeza? 22O Seor xa non
puido soporta-la maldade dos vosos feitos, as abominacins que cometestes, e por isto o
voso pas volveuse unha morea de runas, algo que d medo e que se mald por falta de
habitantes, tal como est hoxe. 23Polo feito de que pecastes contra o Seor, ofrecendo
incenso e non fixestes caso da voz do Seor e non vos comportastes conforme a sa lei,
os seus preceptos e as sas prescricins, por isto aconteceuvos esta desgracia, tal coma
hoxe.
24Entn Xeremas dxolle a todo o pobo e a tdalas mulleres:
-Escoitade a palabra do Seor, tdolos xudeus que estades no pas de Exipto: 25As fala
o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel: Vs e mailas vosas mulleres, o que falades coa
vosa boca
cumprdelo coas vosas mans, dicindo:
"Certo que temos que cumpri-las nosas promesas
de ofrecer incenso Raa do ceo e de lle verter libacins".
De seguro que manterde-las vosas promesas,
de seguro que cumprirde-los vosos votos.
26Por isto escoitade a palabra do Seor tdolos xudeus que vivides no pas de Exipto:
Xuro polo meu grande nome -do o Seor- que non volver a ser invocado o meu nome
en todo o pas de Exipto pola boca de ningn xudeu, dicindo: "Vive o meu Seor, Iav".
27Sabede que eu estou en vela sobre vs para facervos mal e non ben. Tdolos xudeus
que estn no pas de Exipto perecern pola espada e de fame ata o seu exterminio. 28Os
escapados da espada, poucos en nmero, volveranse do pas de Exipto pas de Xud e
entn saber todo o resto de Xud que veu habitar no pas de Exipto, se a palabra que se
cumpre a mia ou a deles. 29Tende para vs este sinal - o Seor quen fala- que eu vos
hei castigar neste lugar, para que saibades que de verdade que as mias palabras contra
vs se han cumprir para mal.
30As fala o Seor: Eu entrego o Faran Hofr, rei de Exipto, no poder dos seus
inimigos, no poder dos que buscan acabar coa sa vida, o mesmo que entreguei a
Sedecas, rei de Xud, no poder de Nabucodonosor, rei de Babilonia, o seu inimigo, que
buscaba acabar coa sa vida.
Orculo salvfico para Baruc
45 1Este o orculo que lle dirixiu o profeta Xeremas a Baruc fillo de Neras, cando, no
ano cuarto de Ioaquim, rei de Xud, Baruc escriba estes orculos nun rolo dictado de
Xeremas:
2Ti dis: Ai de min! O Seor engade afliccins mia dor;
estou canso de tanto chorar, e non atopo acougo.
4Respndelle deste xeito: As fala o Seor:
1115

A BIBLIA

O que construn, vouno destruir eu,

e o que plantei, vouno arrincar,
(e tamn a todo este pas).
5Seica ti buscas grandes cousas para ti? -Non as busques.
Porque eu vou trae-la desgracia sobre tdalas criaturas
- o Seor quen fala-,
pero a ti, coma despoxo, fareiche o don da ta propia vida,
en tdolos lugares a onde vaias.
ORACULOS ACERCA DAS NACIONS
Escarnio pola desfeita exipcia en Krkemix
46 1Circunstancia na que lle comezou a vir a Xeremas a palabra do Seor contra as
nacins. 2Sobre Exipto, contra as tropas do faran Nek, rei de Exipto, cando se atopaba
xunto ro ufrates, en Krkemix, cando o derrotou Nabucodonosor, rei de Babilonia, no
ano cuarto de Ioaquim, fillo de Ioxas, rei de Xud:
3Preparade os escudos e os petos,
marchade guerra.
4Aparellade os cabalos,
montade os corceis.
Mantdevos na vosa posicin cos cascos,
afiade as lanzas,
vestide as courazas.
5Que o que estou a ollar?
Eles estn cheos de pavor,
retranse para atrs,
os mis valentes de entre eles son tallados en anacos,
escapan refuxio,
non volven a cara,
terror por todo o arredor
-orculo do Seor-.
6O mis lixeiro non pode fuxir,
o mis valente non pode escapar polo norte,
contra un brazo do ro ufrates tropezan e caen.
7Quen este que sobe coma o Nilo,
este con augas que medran coma as dos ros?
8 Exipto que sobe coma o Nilo,
coma ros engordan as sas augas.
Dica: "Subirei e alagarei o pas,
destruirei a cidade e os seus habitantes.
9Subide, cabalos;
que saian os mis valentes:
os de Etiopa e os de Libia que embrazan o escudo,
e os luditas que agarran e tensan o arco.
10O da aquel ser, para o noso Seor Deus dos Exrcitos,
o da da vinganza para se vingar dos seus inimigos.
A espada devora e frtase,
est borracha do seu sangue.
1116

A BIBLIA

Que sacrificio para o noso Seor, Deus dos Exrcitos,

no pas do Norte, xunto ro ufrates!
11Sube a Galaad a buscar blsamo,
virxe, filla de Exipto:
en van multiplca-las curas,
non hai remedio posible para ti.
12As nacins entiranse da ta vergonza,
os teus berros enchen a terra:
Velaqu un valente, tropeza contra outro valente,
e os dous caen xuntos.
13Esta a palabra do Seor que lle veu profeta Xeremas, cando Nabucodonosor, rei de
Babilonia, veu castigar pas de Exipto:
14Comunicdeo en Exipto, pregodeo en Migdol,
pregodeo en Menfis e en Tafnes,
dicide: En posicin, firme, ti!,
que a espada devora teu arredor.
15Por que foxe Apis?,
Por que o teu touro non se ten de p?
Vela o Seor que o empurrou,
16tropeza moito, caeu ruidosamente.
Cada un diralle seu compaeiro:
"En p! volvamos co noso pobo,
terra da nosa orixe,
por causa da espada poderosa".
17Invocade o nome do Faran, rei de Exipto;
seu poder xa lle pasou o momento.
18Pola mia vida -orculo do Rei
que ten por nome Seor dos Exrcitos-,
que as como o Tabor est sobre as montaas,
e como o Carmelo est sobre o mar,
as vir.
19Axeita os teus tiles para a catividade,
poboacin, filla de Exipto,
vela Menfis que se volver unha desolacin,
quedar devastada, sen habitantes.
20Como xuvenca bonita presntase Exipto:
desde o norte vela vn un tabn.
21Vela os seus mercenarios no medio dela:
son coma xatos de ceba.
Tamn eles lle volven a cara,
corren todos xuntos sen parar,
o da da desgracia vn sobre eles,
a hora do seu castigo.
22A sa voz coma a da serpente que asuba,
porque veen con forza;
con machadas veen contra el,
coma os que cortan as rbores;
23cortan a sa floresta - o Seor quen falaanda que impenetrable;
1117

A BIBLIA

multiplicronse mis cs saltns

non teen nmero.
24A filla de Exipto est chea de vergonza,
entrgase poder do pobo do Norte.
O castigo da falsa confianza de Exipto traer a salvacin para Israel
25O Seor dos Exrcitos, Deus de Israel, di:
-Hei castigar deus Amn de Tebas, Faran e a Exipto, s seus deuses e s seus reis,
Faran e s que confan nel, 26e entregareinos poder dos que buscan acabar coa sa
vida, poder de Nabucodonosor, rei de Babilonia, e poder dos seus servidores. Despois
disto, Exipto vivir tranquilo, coma nos tempos pasados - o Seor quen fala-.
27Pero ti, meu servo, Xacob, non teas medo,
non te asustes, Israel,
pois eu voute salvar trandote dun pas remoto,
e a ta descendencia desde o pas da sa catividade.
Xacob volver e vivir tranquilo,
estar en paz e non haber quen o moleste.
28Ti, meu servo, Xacob, non teas medo
- o Seor quen fala-,
mira: eu estou contigo;
realizarei a destruccin entre tdolos pobos,
a onde te dispersei,
pero a ti non te destruirei,
senn que te castigarei como debido,
pois non te puiden declarar inocente.
Orculo contra os filisteos
1Circunstancia na que a palabra do Seor lle veu profeta Xeremas acerca dos filisteos;
foi antes de que o Faran castigara a Gaza.
2-Vela que desde o Norte estn a subir augas
que se volven un ro alagador,
alagan a capital do pas e s que a enchen,
a cidade e s que nela habitan.
Gritan os homes e lamntase
todo o que vive na capital.
3Pola troupelada dos cascos dos seus cabalos,
polo retumbar dos carros, polos rechos das rodas.
Os pais xa non miran polos fillos,
polo cansanzo dos seus brazos,
4ante o da que chega para acabar con tdolos filisteos,
para apartar de Tiro e de Sidn
a tdolos fuxitivos que poden axudar.
Si, o Seor destre s filisteos, resto da illa de Creta.
5Chgalle a Gaza o da de rapa-la cabeza,
o lamentarse chega para Axqueln.
Resto da chaira filistea,
por canto tempo anda fars incisins en ti mesma?
6Ai! A espada do Seor!
1118

A BIBLIA

Xa nunca non estars quieta?

Recllete na vaa,
descansa e para quieta.
7Como vas estar quieta,
se o Seor che mandou dominar?
A Axqueln e beira do mar,
a foi onde te destinou.
Xuzo de castigo divino contra Moab
48 1Acerca de Moab, as fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:
-Ai do poder do Neb! Est arrasado.
Ai da sa capital! Est arrasada e conquistada.
Ai da sa fortaleza, desolada e desfeita!
2Xa desapareceu o renome de Moab.
Desde Hexbn proxectaron desgracias contra el:
"Vaiamos e eliminmolo de entre os pobos".
Desde Dimn chorars a berros,
pois persguete a espada.
3Desde Horonaim veen gritos pedindo socorro,
grande runa e devastacin.
4Moab est devastada,
os seus aflixidos fan or grandes clamores.
5Quen excita as sas meixelas
con choro aumenta o choro.
O rebelarse contra os seus vieiros angustiosos
escoita os gritos de desolacin:
6Correde e salvade a vosa vida!
Sede no deserto coma o burro salvaxe.
7Vela: por fiarte das tas obras
e dos teus tesouros,
tamn ti sers conquistada.
E Kemox ir desterro,
xunto cos seus sacerdotes e os seus prncipes.
8O conquistador entrar en tdalas cidades,
e ningunha cidade escapar.
Perderase a veiga,
ser devastada a chaira
- a sorte que dixo o Seor-.
9Ddelle sal a Moab,
pois certo que se render.
As sas cidades volveranse unha desolacin,
por falta de quen habite nelas.
10Maldito quen cumpre o encargo do Seor con pouco xeito,
maldito quen retn a sa espada apartada do sangue.
11Moab est en paz desde a sa xuventude,
descansa tranquilo coma o vio na sa borra,
pois non foi trafegado dunha cuba a outra:
desterro non foi;
por isto permanece nel o sabor,
1119

A BIBLIA

e o aroma non se alterou.

12Pois ben, vela chegan das
- o Seor quen falanos que lle mandarei trafegadores que o trafeguen;
derramarn as cubas
e esnaquizarn as cntaras de barro.
13Moab avergonzarase de Kemox,
como a casa de Israel se avergonzou de Betel,
o motivo da sa confianza.
14Como vos atrevedes a dicir: Ns somos valentes,
homes fortes para a guerra?
15O devastador do Moab e das sas cidades sobe,
o escollido dos seus soldados baixa matadeiro
-orculo do Rei, que ten por nome Seor dos Exrcitos-.
16A desgracia de Moab est a punto de chegar,
o seu desastre vn prsa desde as augas abismais.
17Chorade por el tdolos seus vecios,
tdolos que coecde-lo seu renome.
Dicide: Como se partiu a vara de mando,
o cetro da gloria!
18Baixa do trono, senta no chan seco,
poboacin da filla de Dibn,
porque o devastador de Moab sobe contra ti,
destre as tas cidades ben muradas.
19Mantente firme no camio,
e estate en vela, poboacin filla de Aroer,
pregntalles fuxitivo e que escapa, e dilles:
"Que pasou?".
20Moab est avergonzada, est tan horrorizada:
-Lamntate, pide auxilio;
anuncideo no Arnn:
Moab est arrasada!
21Xa vn o xuzo de condenacin sobre a terra ch:
Sobre Holn, Iasah, Mofeat,
22sobre Dibn, Neb e Bet-Diblataim,
23sobre Quiriataim, Bet Gamul, Bet Men,
24sobre Queriot e Bosrah,
e sobre tdalas cidades do pas de Moab,
as de lonxe e as de cerca.
25Partiu o corno de Moab,
e o seu brazo rompeu - o Seor quen fala-.
26Emborrachdea, pois a sa dbeda co Seor fxose grande;
que caia Moab no seu vmito,
que se converta en obxecto clamoroso de riso para ti.
27Acaso Israel non foi para ti o mesmo obxecto de riso,
cando se atopou entre ladrns?
Acaso non abaneche-la cabeza burlonamente,
todas cantas veces as tas verbas se dirixiron a ela?
28Deixade as cidades e vivide entre os penedos,
habitantes de Moab;
1120

A BIBLIA

sede coma as pombas que anian outro lado dun barranco.

29Estamos enteirados da soberbia do orgulloso Moab,
crecen a sa insolencia e o seu orgullo,
a sa presuncin e maila altivez do seu corazn.
30Eu coezo a sa arrogancia - o Seor quen fala-:
inxustiza o que fan coas sas mans.
31Por isto lamentareime por Moab, clamarei por todo Moab,
haber pranto polos homes de Quir-Heres.
32Mis cs choros por Iazer,
chorarei eu por ti, via de Sibmah:
os teus sarmentos traspasan o mar,
mis al do mar chega a ta axuda;
pero o devastador caer sobre a ta colleita e a ta vendima.
33Desaparecer o gozo e a alegra
das vias e das chairas de Moab.
Acabarei co vio das sas cubas;
o trono da tormenta si que o avolver,
un trono e mais dous tronos.
34Os berros de auxilio de Hexbn chegan ata Elaleh, ata Iahs. Lanzan os seus gritos
desde Soar ata Horonaim, a xuvenca de tres anos; pois mesmo as fontes de Nimrim se
volven unha desolacin.
35En Moab acabarei - o Seor quen falacon quen ofrece holocaustos
nas ermidas dos outeiros,
e con quen queima incenso s seus deuses.
36Por isto o meu corazn axtase por Moab como unha frauta
e como unha frauta xeme o meu corazn polos homes de Quir-Heres,
por isto o mis precioso da arada volverase un ermo.
37Vela toda cabeza pelada; e toda barba rapada;
en tdalas mans incisins; e sobre os riles os sacos;
38en tdalas terrazas de Moab e en tdalas sas prazas
todo unha lamentacin,
pois eu esnaquicei a Moab coma cacharro intil
- o Seor quen fala-.
39Que horrorizada est! Lamentdevos!
Como volve as costas Moab avergonzada!
Converteuse na burla e no escarnio de tdolos seus vecios.
40As fala o Seor:
Vela, coma unha aguia voa e estende as sas s contra Moab.
41As sas cidades sern conquistadas, e as sas fortalezas tomadas.
No da aquel o corazn dos soldados de Moab
ser coma o corazn dunha muller nas angustias do parto.
42Moab deixar de ser un pobo,
porque se ensoberbeceu contra o Seor,
43O terror, o pozo e o cepo estn ante ti,
habitante de Moab - o Seor quen fala-.
44Quen escapa da presencia do terror, cae no pozo;
e quen sobe do pozo collido no cepo.
Eu fago vir sobre el, sobre Moab,
o ano das sas contas - o Seor quen fala-.
1121

A BIBLIA

45O amparo de Hexbn detense os fuxitivos sen forzas,

de Hexbn sae lume,
e chamas saen do neutral Sihn,
devoran a cabeza de Moab polos dous lados
e o crneo dos fillos da destruccin.
46Ai de ti, Moab! Est perdido o pobo de Kemox.
Os teus fillos son levados catividade,
e as tas fillas desterro.
47Pero cabo duns anos volverei a traer s desterrados de Moab
- o Seor quen fala-.
Ata aqu o xuzo de Moab.
Orculo de castigo contra os amonitas
49 1Acerca dos amonitas, as fala o Seor:
-Acaso Israel non ten fillos?
Acaso non ten herdeiro?
Por que Milkom herdou Gad
e o seu pobo vive nas cidades de Gad?
2Por isto: vela veen das
- o Seor quen falanos que farei or berros de guerra
contra a capital dos amonitas,
que se converter nun outeiro de desolacin,
e as sas cidades filiais sern incendiadas con lume,
mentres Israel herdar dos herdeiros deles
-do o Seor-.
3Fai lamentacins, Hexbn, pois, ai, est devastada;
gritade, cidades filiais da capital, Rabah,
vestdevos de saco, facede loito,
andade dun lado para o outro entre muros.
Pois Milkom vai catividade
xunto cos seus sacerdotes e xefes.
4Por que te gloras da ta forza?
A ta forza amolece, filla rebelde
que confa nas sas riquezas:
"Quen vir contra min?".
5Eu traerei contra ti o terror
de parte de tdolos teus vecios
-quen fala o Seor, Deus dos Exrcitos-.
Seredes expulsados, cada un pola sa parte,
e non haber quen xunte s que escapan.
6Pero despois disto volverei a traer s desterrados, fillos de Amn
- o Seor quen fala-.
Orculos de castigo contra Edom
7Acerca de Edom, as fala o Seor dos Exrcitos:
-Xa non hai sabidura en Temn?
Faltoulles s intelixentes o consello?
1122

A BIBLIA

Corrompeuse a sa sabidura?
8-Escapade, dade a volta, cavade foxos onde morar,
habitantes de Dedn;
a calamidade de Esa o que traio contra Dedn,
o intre no que eu lle pedirei contas.
9Cando entren en ti os vendimadores,
non deixarn acio ningn;
cando entren de noite os ladrns,
destruirn canto lles cumpra.
10Serei eu quen descubra a Esa,
quen poa vista os seus escondedoiros,
de xeito que non se poida ocultar.
Est destruda a sa descendencia e a sa parentela,
os seus vecios xa non os ten.
11-Abandona s teus orfos, que eu os farei vivir,
e as tas vivas confiarn en min.
12Certo, si, as fala o Seor:
Os que non teen a condena de bebe-la copa,
certo que a bebern:
e vas ser ti quen se libre do castigo?
Non te librars, senn que sen remedio a bebers.
13Pois xuro por min mesmo
- o Seor quen falaque Bosrah se converter nunha desolacin,
nunha morea de runas, nun ermo e nun obxecto de maldicin,
e tdalas sas cidades se convertern nun ermo perpetuo.
14On unha mensaxe de parte do Seor,
e un mensaxeiro foi mandado s nacins:
"Xuntdevos, subide contra ela;
en p, guerra!".
15Vela: convrtote no mis pequeno dos pobos,
no mis desprezable da humanidade.
16O espanto que produces enganoute,
a temeridade do teu corazn.
-Vive nas fendeduras das penas!
Agrrate cima dos montes!
Anda que levantes coma a aguia o teu nio,
heite baixar de al - o Seor quen fala-.
17Edom volverase unha desolacin: todo o que pase por el
suspirar e asubiar en presencia das sas feridas,
18igual que en presencia da destruccin de Sodoma e Gomorra
e das sas cidades vecias -do o Seor-.
Ningun vivir al,
ningn fillo de home morar nela.
19Vela un len que sobe da fraga do Xordn:
sa morada heino volver,
heino espantar e facer correr desde al.
Cal o escollido de entre o seu exrcito, que o hei castigar?
Pois quen hai coma min? Quen me desafa a un xuzo?
Quen o pastor que se mantn de p na mia presencia?
1123

A BIBLIA

20Por isto, escoitade o plan do Seor,

o que el formulou contra Edom,
e as decisins que tomou contra os habitantes de Temn.
ben certo que os arrasarn os pastorios do rabao,
si, a sa morada quedar destruda ante estes.
21Co estrondo da sa cada tremar o pas, que clamar
e desde o mar dos Xuncos se oir o seu clamor.
22Vela unha aguia que subir e planear,
estender as sas s sobre Bosrah;
o corazn dos soldados de Edom volverase no da aquel
coma o corazn dunha muller nas angustias do parto.
Orculo de castigo contra Damasco
23Sobre Damasco:
-Estn cubertos de vergonza Hamat e Arpad,
pois oron unha mala noticia,
asustounos o Monstro mario,
a angustia que non se pode calmar.
24Quedou sen forzas Damasco,
d volta para escapar,
o terror apodrase del,
angustias e dores apodranse del coma dunha muller en parto.
25Como estar abandonada a cidade renomada, a vila alegre!
26Certo, caern os seus soldados nas sas prazas,
e tdolos homes de guerra perecern no da aquel
-orculo do Seor dos Exrcitos-.
27Prendereilles lume s murallas de Damasco,
e consumir os palacios de Ben-Hadad.
Orculo de castigo contra Quedar e os rabes
28As fala o Seor acerca de Quedar e dos reinos de Hasor,
que destruu Nabucodonosor, rei de Babilonia:
-En marcha! Subide contra Quedar,
devastade as tribus de Oriente.
29Collan as sas tendas e mailos seus rabaos,
as sas cidades e tdolos seus tiles;
apodrense dos seus camelos e brrenlles:
"Pavor por todas partes".
30-Fuxide, escapade da calamidade,
cavade moradas, habitantes de Hasor
- o Seor quen fala-,
pois Nabucodonosor, rei de Babilonia,
maquinou un plan contra vs,
tomou decisins contra eles.
31En marcha! Subide contra o pobo descoidado,
que vive na tranquilidade
- o Seor quen fala-,
sen dobre porta e sen ferrollo;
1124

A BIBLIA

viven ss.
32Os seus camelos servirn de botn,
e a multitude dos seus rabaos servir de ganancia;
dispersareinos a tdolos ventos coas tempas rapadas
e de tdalas rexins traerille-la sa calamidade
- o Seor quen fala-.
33Hasor converterase en morada de serpes monstruosas,
nunha desolacin para sempre.
Ningun habitar mis al,
e non residir nela home ningn.
Orculo de castigo contra Elam
34Cando lle veu a palabra do Seor a Xeremas acerca de Elam nestes termos, foi no
comezo do reinado de Sedecas, rei de Xud.
35-As fala o Seor dos Exrcitos:
Vela vou eu rompe-lo arco de Elam,
o mellor das sas forzas varons;
36vou traer contra Elam os catro ventos
dos catro cantos do ceo:
dispersareinos con tdolos ventos,
e xa non existir mis este pobo,
porque non volver mis al,
desterrado para sempre.
37Farei tremer a Elam ante os seus inimigos,
ante os que buscan acabar coa sa vida;
traerei sobre eles unha desgracia,
o incendio da mia ira
- o Seor quen fala-.
Mandarei tras eles a espada,
ata que eu acabe con eles.
38Poerei o meu trono en Elam,
farei desaparecer de al rei e s ministros
- o Seor quen fala-.
39Pero, andar dos das, volverei do revs a catividade de Elam
- o Seor quen fala-.
A CAIDA DE BABILONIA E A SALVACION DE ISRAEL: ORACULOS E
LAMENTACIONS
Ttulo
50 1Esta a palabra que o Seor dirixiu a Babilonia, o pas dos caldeos, por medio do
profeta Xeremas.
Primeiro orculo de castigo para Babilonia e salvfico para Israel e Xud
2-Facdeo saber entre as nacins, anuncidellelo,
levantade a bandeira, anuncidellelo,
non o ocultedes, dicide:
Foi conquistada Babilonia,
1125

A BIBLIA

quedou avergonzado Bel,

quedou horrorizado Marduk;
avergonzadas quedaron as sas imaxes,
horrorizados os seus dolos.
3Vela: desde o norte sobe contra ela un pobo
que converte a sa terra nunha desolacin;
xa non haber quen habite nela;
desde os homes s animais fuxiron desbandada.
4Nos das aqueles e naquel intre,
- o Seor quen falavirn os fillos de Israel canda os fillos de Xud,
camiarn decididos e esbagullando,
e buscarn Seor, o seu Deus.
5Preguntarn por Sin,
polo camio que leva al, que est diante deles.
"Camiade e levemos a trmino, ante o Seor,
unha alianza eterna que nunca se esqueza".
6Un rabao de ovellas descarriadas o meu pobo;
os seus pastores escorrentronas da mia montaa,
camian descarriadas de montaa en outeiro,
esqueceron o seu redil.
7Tdolos que as atopan, devranas,
e os seus opresores din:
"Ns non temos culpa,
xa que eles pecaron contra o Seor;
o seu lugar lextimo e a esperanza dos seus pais o Seor".
8Fuxide da presencia de Babilonia,
sade do pas dos caldeos,
sede coma castrns a fronte do rabao.
9Eu estou suscitando e facendo subir
contra Babilonia unha xuntanza de grandes pobos,
desde a terra do norte alinearanse contra ela,
e desde al conquistarana.
As sas frechas son coma un guerreiro que deixa pais sen fillos,
que non volve da guerra en vano.
10Caldea converterase en presa,
tdolos ladrns fartaranse con ela
- o Seor quen fala-.
Primeira lamentacin pola cada de Babilonia
11Algrate! Brinca de ledicia
arrasadora da mia herdanza!
Brinca coma xuvenca arrasadora en celo!
Rincha coma os cabalos da parada!
12A vosa nai estar avergonzada por culpa da calamidade,
estar alporizada a que vos deu a luz;
vdea: ser o ltimo dos pobos,
un deserto, terra reseca e unha estepa.
13Por causa da ira do Seor non ser habitable,
1126

A BIBLIA

toda ela se volver unha desolacin.

Todo o que pase xunto a Babilonia suspirar,
e asubiar vista de tdalas sas chagas.
14Alinadevos en crculo contra Babilonia,
tdolos que tensde-lo arco,
tirdelle a ela, non aforredes frechas,
xa que pecou contra o Seor.
15Lanzade berros en todo o arredor contra ela:
o seu poder rndese, caen as sas columnas,
derrbanse os seus muros.
Esta a vinganza do Seor, vingdevos dela;
como ela fixo, facdelle a ela.
16Exterminade de Babilonia sementador
e que colle a fouce no tempo da sega.
Que, lonxe da espada opresora,
cada un se dirixa seu pobo,
que cada un fuxa seu pas.
Segundo orculo de castigo contra Babilonia e de salvacin para Israel
17Ovella descarriada era Israel,
persegurona lens:
o primeiro que a devorou foi o rei de Asur,
e o derradeiro que lle rompeu os sos
foi Nabucodonosor, rei de Babilonia.
18Por isto, as fala o Seor dos Exrcitos, Deus de Israel:
Eu vou castigar rei de Babilonia e seu pas,
o mesmo que castiguei rei de Asur.
19Traerei a Israel seu pasteiro
e pastar no Carmelo e en Baxn,
nas montaas de Efram e en Galaad;
fartarase a sa gorxa.
20No tempo aquel e naquel intre
- o Seor quen falabuscarase a iniquidade en Israel e non existir,
buscarase o pecado de Xud e non se atopar,
pois eu perdoarei a cantos deixe quedar vivos.
Segunda lamentacin
21Sube pas de Merataim,
sube contra el e pasa pola espada s habitantes de Pecod,
consagra destruccin o resto deles
- o Seor quen falae failles conforme o que eu che mando.
22Gritos de guerra no pas,
un gran fracaso!
23Como se rompe e se esnaquizou
o martelo de toda a terra!
Como se converteu Babilonia
1127

A BIBLIA

nunha desolacin entre as nacins!

24Pxenche unha trampa, Babilonia,
e caches nela sen te dares conta,
fuches encontrada e ben apresada,
pois rebelcheste contra o Seor.
25O Seor abriu os depsitos
e sacou as armas da sa ira,
pois na capital dos caldeos ten traballo
o Seor, Deus dos Exrcitos.
26Despois, volta da seitura, entrade nela,
limpade o seu gran como debido,
apildeo coma en medas,
e consagrdea destruccin:
que non quede nin resto.
27Acoitelade tdolos seus touros,
que os baixen matadeiro.
Ai deles! Certo, chegou o seu da,
o intre de lle pedir contas.
28Un estrondo! O dos que foxen e escapan do pas de Babilonia,
para anunciar en Sin a vinganza do Seor, o noso Deus,
a vinganza polo seu templo.
29Recrutade contra Babilonia arqueiros,
a tdolos que tensan o arco;
acampade en crculo contra ela,
que non haxa escape.
Tratdea conforme o seu comportamento:
tal como ela fixo, facdelle a ela;
ben certo que foi insolente co Seor,
co Santo de Israel.
30Por isto caern os seus soldados nas sas prazas,
e tdolos seus guerreiros perecern o da aquel
- o Seor quen fala-.
Terceiro orculo de castigo contra Babilonia e salvfico para Israel
31Velaqu estou contra ti, "Insolencia"
- o Seor quen fala, o Deus dos Exrcitos-,
chegouche o da,
o intre de pedirche contas.
32A Insolencia tropezar e caer,
e non haber quen a erga;
eu prndolles lume s sas cidades,
consumo tdolos seus arredores.
33As fala o Seor dos Exrcitos:
Na opresin estn os fillos de Israel,
o mesmo cs fillos de Xud:
tdolos que os deportaron retenos,
impdenlles marchar.
34Pero o seu Salvador forte:
1128

A BIBLIA

Seor dos Exrcitos o seu nome.

El defender enerxicamente a sa causa,
poendo en calma o seu pas,
pero facendo estremecer s habitantes de Babilonia.
35Unha espada est sobre os caldeos
- o Seor quen falae sobre os habitantes de Babilonia,
sobre os seus principais e sobre os seus sabios.
36Unha espada est sobre os sacerdotes
que pronuncian orculos,
que xa non o querern facer.
Unha espada est sobre os seus soldados
que estarn estarrecidos.
37Unha espada est sobre os cabalos de cada un deles,
e sobre os carros de cada un deles,
e sobre a ms que est diante de Babilonia,
pois todo isto quedar para as mulleres.
Unha espada est sobre as sas provisins,
que sern roubadas.
38Unha espada est sobre as sas augas,
que estarn secas.
un pas de dolos
que enlouquece con figuras monstruosas.
39Habitarn nela os vampiros xunto cos faunos,
e morarn nela as fillas da avestruz;
non servir de morada para nunca xamais,
nin ser habitable de xeracin en xeracin.
40Suceder coma cando o Seor destruu Sodoma,
Gomorra e as cidades vecias
- o Seor quen fala-,
que ningun habitar en Babilonia,
nin residir nela ningn humano.
Terceira lamentacin: O Seor decidiu a cada de Babilonia
41Vela un pobo que vn do norte,
unha grande nacin e numerosos reis pense en movemento,
desde os recantos do mundo.
42Empuan o arco e a fouce longa,
son crueis e non teen compaixn;
os seus berros resoan, retumban coma o mar,
montan cabalos adestrados para a guerra,
coma un s home contra ti, filla de Babel.
43Enteirouse o rei de Babilonia da noticia:
tremen as sas mans,
a angustia apoderouse del,
retrcese coma a muller no parto.
44Vela un len: sobe da profundidade do Xordn,
sa morada heino de volver,
heino espantar e facer correr desde onde subiu.
1129

A BIBLIA

Cal e o escollido de entre o seu exrcito que o hei de castigar?

Pois quen hai coma min? Quen me desafa?
Quen o pastor que se mantn de p na mia presencia?
45Por isto, escoitade o plan do Seor
que el formulou contra Babilonia,
as decisins que tomou contra o pas dos caldeos:
ben certo que os arrasarn os pastorios do rabao,
ben certo que a sa morada quedar destruda ante eles.
46Co estrondo da toma de Babilonia retumba a terra,
o clamor da toma de Babilonia ese entre as nacins.
Cuarto orculo de castigo contra Babilonia e salvfico para Israel e Xud
51 1As fala o Seor:
Vou suscitar contra Babilonia
e contra os habitantes do Nio,
contra os que se levantan contra min, unha forza destructora.
2Mandarei a Babilonia uns ventos,
que a aventarn e deixarn baleira a sa terra.
De todo o arredor caern sobre ela
no da da desgracia.
3Que o exrcito avance, avance,
que o exrcito tea garbo da sa armadura;
non teades compaixn dos seus soldados,
consagrade destruccin todo o seu exrcito.
4Que caian feridos de morte na capital dos caldeos,
que caian atravesados pola espada nas sas ras.
5Pois nin Israel nin Xud estn vivas
do seu Deus, do Seor dos Exrcitos,
anda que as suas capitais estn cheas de culpa
ante o Santo de Israel.
6-Fuxide do medio de Babilonia,
que cada un salve a sa vida,
non perezades por causa da sa iniquidade,
pois o momento da vinganza para o Seor,
o momento do desquite para quen lle paga o seu merecido.
Cuarta lamentacin pola cada de Babilonia
7Na man do Seor, Babilonia era unha copa de ouro
que emborrachaba a todo o mundo:
do seu vio beberon as nacins
e por isto todas se volveron tolas.
8Babilonia caeu de repente e esnaquizouse:
lamentdevos por ela.
Collede blsamo para a sa dor,
Quizais cure!
9Ns tratamos de curar a Babilonia,
pero non curou.
Abandondea e marchemos cada un seu pas,
1130

A BIBLIA

pois a sa sentencia chega ceo,

e rguese ata as nubes mis finas.
10O Seor sacou luz os nosos dereitos:
Vinde e cantemos en Sin a obra do Seor noso Deus.
Himno proftico Seor que xulga a Babilonia
11Limpade as frechas, enchdeas de veneno.
O Seor espertou o esprito dos reis de Media.
Contra Babilonia est o seu plan de destrula.
Si, a vinganza do Seor
a vinganza polo seu templo.
12Fronte s murallas de Babilonia levantade a bandeira,
reforzade a garda,
poede postos de sentinelas,
colocade xentes para emboscadas.
Si, tal como o Seor dixo dos habitantes de Babilonia,
tal como o planeou, as o fai.
13Ti, seora de riquezas,
vives entre moitas augas,
chegou a ta fin,
a medida da ta existencia.
14O Seor dos Exrcitos xura pola sa vida:
Heite encher de homes coma de saltns,
que clamarn contra ti: "Victoria!".
15El fixo a terra co seu poder,
creou a terra de labor coa sa sabidura,
estendeu o ceo coa sa intelixencia.
16Un trono! El pon no ceo un fragor de augas
e fai subir nubes do cabo da terra,
produce os lstregos para a chuvia,
e saca o vento dos seus depsitos.
17Embrutcese o home coa sa suor,
avergnzase todo fundidor cos seus dolos,
pois as sas imaxes son mentira,
e non hai esprito nelas,
18son cousa va, obra de burla:
o da en que lles pidan contas, perecern.
19Non coma elas o Lote de Xacob,
pois o que crea todo;
nin coma elas o Cetro da sa herdanza
que ten por nome o Seor dos Exrcitos.
20Ti e-lo meu martelo, a mia arma de guerra:
contigo esmagarei pobos, contigo destruirei reinos.
21Contigo esmagarei cabalos e os seus cabaleiros,
contigo esmagarei carros e os seus aurigas.
22Contigo esmagarei home e muller,
contigo esmagarei a vellos e rapaces,
contigo esmagarei a mozos e mozas,
23contigo esmagarei pastor e seu rabao,
1131

A BIBLIA

contigo esmagarei arador e sa xugada,

contigo esmagarei a rexedores e maxistrados.
24E deste xeito volvereille a Babilonia e s caldeos
tdalas atrocidades que s vosos ollos cometeron contra Sin,
- o Seor quen falaQuinto orculo de castigo
25Velaqu vou contra ti, Montaa de Perdicin,
- o Seor quen fala-,
que extermna-la terra toda.
Estendo a mia man contra ti,
btote a rolos desde os penedos,
e convrtote na Montaa da Queima.
26E xa non collern de ti pedras de ngulo,
nin pedras para alicerces,
pois sers eterna desolacin
- o Seor quen fala-.
Quinta lamentacin: A Guerra Santa contra Babilonia
27Levantade a bandeira nas capitais,
tocade o corno entre as nacins,
declarade a guerra santa das nacins contra ela,
convocade contra ela os reinos:
a Ararat, a Min e a Axquenaz;
constitude contra ela oficiais de recrutamento,
mandade contra ela cabalos coma horribles saltns.
28Declarade a guerra santa das nacins contra ela:
os reis dos medos, os seus gobernadores
e tdolos seus rexedores e tdalas cidades do seu imperio.
29Tremer a cidade e retorcerase,
pois o pecado de Babilonia mantn firmes os plans do Seor:
converte-la cidade de Babilonia nunha desolacin
por falta de habitantes.
30Os heroes de Babilonia deixan de loitar,
sentan nas fortalezas;
afrouxan a sa valenta,
vlvense mulleres.
Queimaron as moradas de Babilonia,
estn rotos os seus ferrollos.
31Un correo corre encontro doutro correo,
un mensaxeiro encontro doutro mensaxeiro,
para anunciarlle rei de Babilonia
que a sa cidade foi tomada dun cabo outro.
32As pasaxes estn tomadas,
s defensas dos fortns prendronlles lume,
e os combatentes estn estarrecidos.
Sexto orculo de castigo contra Babilonia
1132

A BIBLIA

33Si, as fala o Seor dos Exrcitos, o Deus de Israel:

A capital de Babilonia coma unha eira no tempo de achanzala,
dentro dun pouco vir o tempo da malla.
34Nabucodonosor comeunos e chupuno-lo sangue,
o rei de Babilonia deixounos coma un prato ben arrepaado,
enguliunos coma o Tann,
encheu a sa panza, seu pracer,
fxonos desaparecer.
35"A opresin que sufriu e a vinganza do meu sangue est sobre Babilonia",
-di a poboacin de Sin"O meu sangue est sobre os habitantes de Caldea"
-di Xerusaln-.
36Por isto as fala o Seor:
Eu defenderei o teu pleito,
e voume encargar da ta vinganza;
vou seca-lo seu mar, vou enxoita-las sas fontes.
37Babilonia volverase unha morea de runas,
unha morada de serpentes,
un horror e unha burla, por falta de habitantes.
38Roxen en moreas coma lens,
roxen coma cachorros de lens:
39cando estean excitados, eu prepararille-lo seu banquete,
emborrachareinos para que estean alegres,
e durmirn un sono eterno,
non espertarn
- o Seor quen fala-.
40Fareinos baixar matadeiro, como aos,
coma carneiros e castrns.
Sexta lamentacin pola cada de Babilonia e orde de abandona-la cidade
41Como? Foi conquistada Xexak,
foi capturado o esplendor de toda a terra?
Como? Volveuse unha desolacin
Babilonia entre os pobos?
42Subiu o mar sobre Babilonia,
est cuberta polo tumulto das ondas do mar;
43as sas cidades vlvense unha desolacin,
terra reseca e erma,
cidades nas que ningun habita,
polas que ningn humano pasa.
44Pdolle contas a Bel en Babilonia,
e qutolle da boca o seu bocado;
as nacins xa non volvern onda el,
mesmo caer a muralla de Babilonia.
45Sae, meu pobo, do medio dela,
salvade cada un a vosa vida
do incendio da ira do Seor.
1133

A BIBLIA

46Que non se vos intimide o corazn,

non teades medo s noticias que se oen no pas:
nun ano corre unha noticia,
despois disto noutro ano, outra noticia:
opresin no pas,
un tirano contra outro tirano.
Stimo orculo de castigo contra Babilonia e de liberacin para Xud
47Pois ben! Vela chegan os das,
nos que lles pedirei contas s dolos de Babilonia,
e todo o seu pas se avergonzar,
e tdolos seus feridos de morte caern no medio dela.
48Entn cantarn sobre Babilonia un canto de triunfo
o ceo e a terra e todo o que hai neles,
pois do norte vn cara a ela o que a vai destrur
- o Seor quen fala-.
49Certo, caer Babilonia por causa dos mortos de Israel,
as como por causa de Babilonia caeron mortos do mundo enteiro.
50Os que escapedes da espada,
marchade e non vos deteades,
desde lonxe invocade Seor,
que Xerusaln se afinque no voso corazn.
51Sentmo-la confusin o-los insultos,
a vosa cara cubriuse de vergonza,
entraren estranxeiros
nos lugares santos do templo do Seor.
52Pois ben! Vela chegan os das
- o Seor quen falanos que lles pedirei contas s seus dolos,
e os feridos queixaranse en todo o seu pas.
53Anda que Babilonia suba ata o ceo,
anda que faga mis esgrevia a altura do seu refuxio,
baixo as mias ordes entrarn nela os devastadores
- o Seor quen fala-.
Stima lamentacin pola cada de Babilonia
54Alaridos de socorro veen desde Babilonia,
prantos angustiosos desde o pas dos caldeos.
55 o Seor que est a destrur Babilonia,
que fai desaparecer dela todo grito.
Retumba o fragor das sas ondas coma a mar ocana,
resoa o tumulto dos seus gritos:
56 que vn contra ela, contra Babilonia, o destructor;
ela a que fai rompe-los seus arcos,
pois o Seor o Deus da retribucin:
devolve ben s claras.
57Eu emborracho s seus grandes e s seus sabios,
s seus rexedores, s seus maxistrados e s seus soldados:
1134

A BIBLIA

durmirn un sono eterno,

e non espertarn
-Orculo do Rei que ten por nome Seor dos Exrcitos-.
Oitavo orculo: Orculo de castigo definitivo contra Babilonia
58As fala o Seor dos Exrcitos:
As anchas murallas de Babilonia sern arrasadas,
as sas altas portas sern queimadas.
Para nada traballaron as nacins,
para o lume cansaron os pobos.
Xesto simblico de Xeremas contra Babilonia
59Este foi o encargo que lle ordenou o profeta Xeremas a Seraas, fillo de Neras, fillo
de Maseas, cando este marchou a Babilonia con Sedecas, rei de Xud, no ano cuarto do
seu reinado (Seraas era o xefe das provisins).
60Xeremas escribira nun libro toda a desgracia que a vir sobre Babilonia; todos estes
orculos escritos contra Babilonia. 61Xeremas dxolle a Seraas:
-Cando chegues a Babilonia trata de ler todos estes orculos. 62Entn dirs: "Seor, ti
mesmo declaraches acerca deste lugar que os destruiras de tal xeito que non quedase nel
habitante, nin home nin animais: volverase unha eterna runa". 63E cando acabes de ler
este libro, haslle atar unha pedra e botaralo no ufrates, 64dicindo: "Deste xeito hase
afundir Babilonia e non se levantar, por causa da desgracia que eu vou traer sobre ela".
Ata aqu chegaron os orculos de Xeremas.
APNDICE HISTORICO
Sedecas de Xud
52 1Sedecas tia vinten anos cando empezou a ser rei, e foi rei once anos en Xerusaln.
A sa nai chambase Hamital, filla de Xeremas, natural de Libnah. 2Portouse mal ante o
Seor, o mesmo que se portara Ioaquim.
3Tal provocacin da ira do Seor houbo en Xerusaln e Xud, que El os botou de diante
da sa presencia.
Sedecas rebelouse contra o rei de Babilonia.
Sitio e cada de Xerusaln. Prendemento de Sedecas
4E sucedeu que no ano noveno do seu reinado, no dcimo mes, o dez dese mes, veu
Nabucodonosor con todo o seu exrcito contra Xerusaln; plantaron os campamentos
fronte a ela, e por todo arredor construron terraplns de sitio contra ela. 5A cidade
quedou en estado de sitio ata o ano once do reinado de Sedecas. 6No cuarto mes, o da
nove, arrexou a fame na cidade, de xeito que xa non tian pan nin os terratenentes.
7Entn abriuse brecha na cidade e tdolos combatentes fuxiron, sando da cidade de noite
pola porta que estaba entre as das murallas, fronte xardn do rei, mentres os caldeos
estaban a cerca-la cidade; marcharon polo camio da Arabah.
8As tropas caldeas perseguiron rei e alcanzaron a Sedecas nas chairas de Ieric,
mentres as sas tropas se dispersaban, abandonndoo. 9Entn prenderon rei e
1135

A BIBLIA

levronno a Riblah, na comarca de Hamat, onda o rei de Babilonia, quen dictou sentencia
contra el.
10O rei de Babilonia degolou s fillos de Sedecas ante os seus propios ollos, e tamn
degolou en Riblah a tdolas autoridades de Xud. 11O rei de Babilonia cegou a Sedecas
e atouno con das cadeas de bronce, levouno a Babilonia e meteuno no crcere ata o da
da sa morte.
Arrasamento de Xerusaln e roubos no templo
12No quinto mes, o dez do mes, do ano dezanove do reinado de Nabucodonosor, rei de
Babilonia, entrou en Xerusaln Nebuzardn, xefe da garda e membro do servicio persoal
do rei de Babilonia. 13Pxolles lume templo do Seor, palacio do rei e a tdalas
casas de Xerusaln: tdalas casas grandes queimounas. 14As tropas dos caldeos, que
estaban co xefe da garda, botaron abaixo tdalas murallas que haba arredor de
Xerusaln. 15Nebuzardn, xefe da garda, levou cativos a unha parte da xente humilde do
pobo, resto do pobo que se quedara na cidade, s desertores que se pasaran rei de
Babilonia e resto dos artesns.
16Outra parte da xente humilde deixouna quedar Nebuzardn, xefe da garda, para que
traballasen as vias e arasen as terras.
17Os caldeos fixeron anacos as columnas de bronce, que haba no templo do Seor, as
tinas con rodas e o mar de bronce, que haba no templo do Seor, e levaron todo o bronce
de Babilonia. 18Tamn colleron as olas, as pinzas e as tenaces de avivece-lo lume, os
caldeiros e os cazos para as aspersins e tdolos demais utensilios de bronce que se
empleaban no culto. 19O xefe da garda tamn colleu as barreas, os braseiros, os
caldeiros para as aspersins, e as bandexas das ofrendas, tanto de ouro coma de prata.
20Tendo en conta as das columnas, o nico mar, os doce bois en bronce, que estaban
debaixo das tinas rodantes, que fixo o rei Salomn para o templo do Seor, incalculable
o peso do bronce de todos estes obxectos. 21En canto s columnas, cada unha meda de
alto dezanove cbados, cinguaa arredor un cordel de doce cbados, e o seu espesor era
de catro dedos, pois eran furadas. 22Sobre cada unha delas haba un capitel de bronce, e a
altura dun capitel era de cinco cbados; sobre e toda a superficie do capitel haba unha
rede e granadas, todo de bronce; na segunda columna haba cousas coma estas e
granadas. 23As granadas eran noventa e seis en baixorrelevo; o total das granadas de todo
o arredor en altorrelevo entre a rede eran cen.
Execucins e deportacins
24O xefe da garda colleu a Seraas, sumo sacerdote, a Sefanas, segundo sacerdote, e a
tres gardas da entrada. 25Tamn colleu na cidade a un eunuco que era o inspector da
tropa e a sete homes do servicio persoal do rei, que se atopaban na cidade, secretario do
xefe do exrcito, que recrutaba para o exrcito s terratenentes, e a sesenta homes de
entre os terratenentes, que se atopaban na cidade. 26Nebuzardn, xefe da garda,
prendeunos e levounos a Riblah, rei de Babilonia. 27O rei de Babilonia castigounos, e
logo condenounos a morte en Riblah, comarca de Hamat; deportou a Xud da sa terra.
28Esta foi a poboacin que deportou Nabucodonosor no ano stimo: 3.023 xudeus; 29no
ano vintetrs de Nabucodonosor, deportou Nebuzardn, o xefe da guardia, 745 persoas; o
que fai un total de 4.600 persoas.
Liberacin do rei Ioaqun

1136

A BIBLIA

31No ano trinta e seis da catividade de Ioaqun rei de Xud, o mes dcimo segundo, o
vintecinco deste mes, Evil-Merudak, rei de Babilonia, no ano da sa entronizacin,
concedeulle o indulto a Ioaqun.
32Falaba con el amistosamente; colocou o seu trono por riba do trono dos reis que
estaban con el en Babilonia; 33cambioulle os seus vestidos da prisin e coma na sa
mesa tdolos das da sa vida. 34A sa comida, a de cada da, dbaselle coa do rei de
Babilonia; a racin do da ata o da da sa morte, tdolos das da sa vida.

1137

A BIBLIA

LIBRO DAS LAMENTACIONS

Primeira lamentacin
1 1Alef 1Ah, como senta soa a cidade, seora dun pobo!
Est coma unha viva, a seora dos pobos,
a princesa das cidades est en traballos forzados.
Bet 2Chora, chora, durante a noite,
e as sas bgoas estn sobre a sa meixela.
De entre tdolos seus amantes non ten un que a console,
tdolos seus amigos a traicionaron, volvronselle inimigos.
Gumel 3Xud foi catividade despois da humillacin e da moita servidume.
Ela, que reinaba entre as nacins, non atopa lugar de descanso.
Tdolos que a perseguen pdena coller entre as cercas.
Dlet 4Os vieiros de Sin estn de loito, por non haber quen vaia festa.
Tdalas sas portas estn desoladas,
choran os seus sacerdotes,
as sas mozas estn aflixidas; ela mesma ten amargura.
He 5Os seus opresores estn victoriosos, os seus inimigos estn felices,
pois o Seor aflixiuna pola multitude das sas rebeldas.
Os seus menios van catividade diante do opresor,
Vau 6e sair da filla de Sin todo o seu esplendor.
Os seus prncipes son coma corzos que non atopan pasteiro,
e camian sen forzas diante do perseguidor.
Zain 7Xerusaln conmemora os das da sa humillacin, a perda da sa patria,
a falta de tdalas preciosidades que tivo desde antigo,
cando o seu exrcito caa no poder do inimigo sen que ningun lle axudase.
Vena os inimigos e rin da sa desaparicin.
Het 8Pecou, pecou Xerusaln, por isto vlvese cousa abominable.
Tdolos que a honraban, desprzana, pois estn vendo a sa nudez.
Ela chora en voz alta e vrase de costas.
Tet 9A sa impureza estaba nas sas saias, non se decataba do que lle via enriba.
Si, caeu desastradamente; non hai quen a console.
"Olla, Seor, para a mia miseria Como a aumenta o inimigo!"
Iod 10O opresor estendeu a sa man sobre as cousas apetecidas.
Si, ve como os xents entran no seu santuario, si,
anda que ti mandaches que non entrasen na ta asemblea.
Kaf 11Todo o seu pobo se lamenta, busca pan,
entregan as sas alfaias por comida para cobrar folgos.
"Olla, Seor, fxate ben Que miserable estou!".
Lmed 12Fixdevos ben, tdolos que pasades polo camio!: observade e ollade,
se hai pena coma a mia pena,
1138

A BIBLIA

coa que o Seor me aflixiu no da da sa ira.

Mem 13Mandou lume do ceo e fixo baixa-los meus sos.
Estendeu unha rede s meus ps e fxome voltar para atrs.
Deixoume desolada, tdolos das na impureza.
Nun 14Xa est formado o xugo que as mias rebeldas consolidaron na sa man.
O seu xugo est sobre o meu pescozo, fai tropeza-las mias forzas.
O Seor somteme xugo, non aguanto de p.
Smek 15O Seor botou do medio de min a tdolos meus valentes.
Convocou contra min a asemblea, para esnaquiza-los meus soldados;
pisou o Seor no lagar virxe, filla de Xud.
Ain 16Por isto eu estou chorando, e o meu ollo unha fonte,
porque est lonxe de min o consolador, o que me devolve o alento.
Os meus fillos estn desolados, porque o inimigo forte.
P 17Sin estende as sas mns, non ten quen a console.
O Seor ordena s vecios de Xacob que sexan os seus inimigos.
Xerusaln vlvese cousa abominable entre eles.
Sade 18O Seor xusto, porque eu me rebelei contra a sa palabra.
Escoitade, pobos todos, e ollade a mia dor:
as mias mozas e os meus mozos foron catividade.
Qof 19Chamei s meus amantes, pero eles traicionronme.
Os meus sacerdotes e os meus profetas faleceron na cidade.
Si, buscade comida para ns, para devolvrno-los folgos.
Rex 20Olla, Seor, como estou angustiada; ferven as mias entraas.
O meu corazn retrcese dentro de min, por culpa da mia rebelda.
Fra, a espada deixa sen fillos; na casa est a mesma morte.
Xin 21Escoitade como choro eu; non teo quen me console.
Tdolos meus inimigos escoitaron a mia desgracia,
alegrronse de que ti o fixeses.
Fai ti vi-lo da que proclamaches e volveranse igual ca min.
Tau 22Toda a sa maldade vea ta presencia e trtaos a eles
tal como me trataches a min por tdalas mias rebeldas.
Certo, os meus prantos son moitos, e o meu corazn un noxo.
Segunda lamentacin
2 1Alef 1Ai! O Seor coa sa ira envolveu en nubes filla de Sin.
Tirou do ceo na terra o esplendor de Xerusaln.
Si, no da da sa ira, non se acordou do estrado dos seus ps.
Bet 2O Seor devorou, sen ter compaixn, tdolos pasteiros de Xacob,
destruu co seu noxo as prazas fortes da casa de Xud,
emborcallou na terra e profanou o seu reino e os seus prncipes.
Gumel 3No ardor da sa ira arrincou todo o poder de Israel,
fixo voltar para atrs a sa dereita, lonxe da presencia do inimigo,
e incendiou a Xacob con lume flamexante, que devora todo arredor.
Dlet 4Tensou o seu arco coma un inimigo, puxo en posicin a sa dereita, coma un
adversario matou a tdolos que antes eran preciosos s seus ollos,
tamn na tenda da filla de Xud verteu o lume da sa ira.
He 5O Seor mesmo foi o inimigo que devorou a Israel,
destruu tdolos seus pazos, arrasou as sas prazas fortes
e multiplicou na filla de Xud o choro e o lamento.
1139

A BIBLIA

Vau 6Arremeteu violentamente contra a sa tenda coma contra un escudo,

destruu a tenda do seu encontro,
o Seor fixo esquecer en Sin festas e sbados,
e rexeitou co furor da sa ira rei e sacerdote.
Zain 7Profanou o Seor o seu altar, desprezou o seu santuario,
abandonou no poder do inimigo as paredes dos pazos de Xud.
Lanzouse un berro no templo do Seor coma nun da de lamentacin.
Het 8Decidiu o Seor destru-la muralla da filla de Sin.
Estendeu o cordel (a sa man), non apartou a destruccin.
El fixo que o terrapln e a muralla dobrasen, derrubronse a un tempo.
Tet 9As sas portas afundronse debaixo da terra,
os seus ferrollos desfixronse e romperon,
o seu rei e os seus prncipes estn entre os pagns.
Non hai orculo ningn.
Tampouco os seus profetas atopan revelacin do Seor.
Iod 10Os ancins da filla de Sin estn sentados no chan, choran,
botan po sobre a cabeza, vstense de saco,
as mozas de Xerusaln abaixan a cabeza ata a terra.
Kaf 11Os meus ollos consmense en bgoas, frvenme as entraas,
o meu humor est polo chan, por causa da runa da filla do meu pobo,
cando vexo os rapacios e os menios de peito esmoreceren nas prazas da cidade.
Lmed 12Dinlles s sas nais: "Onde est o pan e mailo vio?";
mentres quedan sen folgos, asasinados, nas prazas da cidade,
mentres expiran no seo das sas nais.
Mem 13Que testificarei a teu favor? Con que te comparerei, filla de Xerusaln?
A que te asemellarei para consolarte, virxe, filla de Sin?
grande, grande coma o mar a ta runa! Quen te curar?
Nun 14Os teus profetas proclaman coma revelacins a falsidade e a impostura,
non denuncian a ta iniquidade para que poidas voltar da catividade.
Si, anncianche coma revelacin orculos de falsidade e seduccin.
Smek 15Tdolos que pasan polo camio baten as palmas contra ti,
asuban e moven a cabeza cara a ti, filla de Xerusaln:
"Esta a cidade da que se debera dicir: fermosura perfecta, alegra de toda a terra".
P 16Abren a sa boca contra ti tdolos teus inimigos,
asuban e renxen os dentes, din: "Tragmola!"
Ah, este o da que esperabamos: xa chegou, xa o vemos!
Ain 17O Seor fixo o que se propuxera, cumpriu o seu dito,
o que El mandou desde os tempos antigos.
Destruu e non tivo compaixn.
O teu inimigo alegrouse de ti, ergueuse o poder dos teus adversarios.
Sade 18Que o teu corazn lle pida axuda Seor, porque lle falta a muralla filla de
Sin:
Verte lgrimas coma un ro de da e de noite.
Non cedas ante o teu cansazo! Que non descanse a menia dos teus ollos!
Qof 19Levntate, berra durante a noite, comezo do cambio da garda.
Verte coma auga os teus coidados diante da presencia do Seor.
1140

A BIBLIA

Levanta cara a El as tas palmas, pola vida dos teus menios,

que estn esmorecidos de fame nas pracias de tdalas ras.
Rex 20Olla, Seor, e considera a quen tratas deste xeito:
as mulleres teen que devora-los seus fillos, os menios que anda maman!
O sacerdote e o profeta son asasinados no templo do Seor!
Xin 21O rapaz e o vello ditanse por terra nas ras;
as mias mozas e os meus mozos caen pola espada.
No da da ta ira asasinas e degolas sen teres compaixn.
Tau 22Convocars a tdolos que me encheron de pavor, coma no da da asemblea,
pois no da da ira do Seor non houbo fuxido nin escapado:
o meu inimigo acabou cos que eu alimentei e criei.
Terceira lamentacin
3 1Alef 1Eu son o home que probou a humillacin, o pau da ira do Seor.
2Conduciume e fxome camiar na escuridade e non na luz.
3Si, volve e revolve tdolos das contra min a sa man.
Bet 4Consome a mia carne e a mia pel, rompe os meus sos.
5Crea a mia runa e asedia a capital e a sa altura.
6Faime morar nas tebras coma os mortos dos tempos pasados.
Gumel 7Encrrame cun muro arredor e non podo sar, volve pesada a mia cabeza.
8Clamo en voz alta e pido axuda; El crtalle o paso mia oracin.
9Pecha o meu camio con pelouros, volve intransitables as mias corredoiras.
Dlet 10El para min o oso que axexa, o len nos escondedoiros,
11que d voltas arredor dos meus camios para esnaquizarme e volverme unha
desolacin.
12 Tensa o seu arco e faime se-lo branco das sas frechas.
He 13Fai entrar nos meus riles os dardos da sa alxaba.
14Eu son a burla para tdolos pobos, a sa copla de cada da.
15Frtame de amargura e emborrchame de asente.
Vau 16Lmame os dentes con croios, esmgame contra o chan.
17Afasta a mia vida da fartura, esquzome da felicidade,
18e digo: "Acabouse a mia superioridade e a mia esperanza no Seor".
Zain 19Lmbrate da mia miseria e do meu desterro, que son asente e veleno.
20Lmbrate de que a mia culpa est mandando abismo a mia vida.
21Isto traio no meu corazn, por isto teo esperanza:
Het 22as bondades do Seor non se acabaron, nin tampouco desapareceron as sas
misericordias,
23pois son novas cada ma, a ta fidelidade grande.
24O Seor o quin da mia herdanza -di o meu corazn-, por isto teo esperanza nel.
Tet 25Bo o Seor para quen espera nel, para aquel que o busca.
26 bo que un espere en silencio a salvacin do Seor.
27lle bo home cargar co xugo desde a sa xuventude;
Iod 28que se sinta s e que estea calado cando o ten que aguantar;
29que poa a sa boca no po: quizais haxa anda esperanza!;
30que ofreza a meixela que lle bate e que se farte de oprobios.
Kaf 31Certo, o Seor non se afasta para sempre (...);
32se aflixe, compadcese conforme abundancia das sas bondades;
1141

A BIBLIA

33non oprime de corazn nin aflixe os fillos do home.

Lmed 34Cando un esmaga debaixo dos seus ps a tdolos prisioneiros do pas,
35cando se torcen os dereitos dun home ante a presencia do Altsimo,
36cando se lle prexudica a un home no seu xuzo, o Seor non o vai ver?
Mem 37Quen este que falou, e aconteceu? Non llo mandou o Seor?
38Non sae o mal e o ben da boca do Altsimo?
39De que se queixa o home? Da vida feliz? De que se queixa o home? Do castigo
dos seus pecados?
Nun 40Investigumo-lo noso comportamento e examinmolo. Convertmonos Seor.
41Levantmo-lo noso corazn, non as palmas das nosas mans,
Deus que est no ceo.
42Ns pecamos e rebelmonos. Ti non nos perdoaches!
Smek 43Cubrcheste de ira e perseguchesnos, mataches sen teres compaixn.
44Cubrcheste coa ta nube, para que non pasase a oracin.
45Convrtesnos en varredura e esterco, no medio dos pobos.
P 46Tdolos nosos inimigos abren as sas bocas contra ns.
47A ns tcano-lo terror e o foxo, a destruccin e a runa.
48O meu ollo verte regueiros de bgoas pola runa da filla do meu pobo.
Ain 49Os meus ollos esbagullan, sen pararen, non teen acougo,
50ata que o Seor olle desde arriba e vexa desde o ceo.
51Os meus ollos qutanme a respiracin por causa de tdalas fillas da mia cidade.
Sade 52Os meus inimigos cazronme coma un paxario, sen razn.
53Quixeron perde-la mia vida no pozo, botaron dentro pedras contra min.
54Cubrronme de auga ata enriba da cabeza. Dixen: "Estou perdido".
Qof 55Invoquei o teu Nome, Seor, desde o pozo do abismo.
56Ti escoitche-la mia voz; non tapche-lo teu odo mia liberacin, meu clamor de
auxilio.
57Acerccheste o da que eu clamaba a ti. Dixeches: "Non teas medo".
Rex 58Ti, Seor, defendche-la causa da mia existencia, redimche-la mia vida.
59Ollaches, Seor, a mia opresin, a mia sentencia foi dictada con xustiza.
60Viches toda a sa vinganza, tdolas sas matinacins contra min.
Xin 61Escoitaches, Seor, os seus insultos, tdalas sas maquinacins contra min,
62os discursos dos meus adversarios e os seus complots contra min tdolos das.
63Olla atentamente a sa conducta, que eu son a sa cntiga.
Tau 64Devlvelles, Seor, o merecido conforme a obra das sas mans.
65Dlle-la cegueira do corazn, que a ta maldicin sexa para eles.
66Persgueos con ira e fainos desaparecer de debaixo do ceo, Seor.
Cuarta lamentacin
4 1Alef 1Ah, como se enferruxou o ouro, como escureceu o ouro mis fino!
As pedras do templo estn esparexidas na cabeceira das ras!
Bet 2Os fillos de Sin, gloriosos (e) merecentes de aprezo coma o ouro fino,
como son considerados olas de barro, obra das mans do oleiro?
Gumel 3Si, os chacais ofrecen os peitos para que mamen as sas cras,
(pero) a filla do meu pobo, cruel!, que avestruz do deserto!
Dlet 4A lingua dos menios de leite pgaselles ceo da boca coa sede,
1142

A BIBLIA

os rapacios piden pan, non hai quen llelo reparta.

He 5Os que coman manxares saborosos, alentan inando nas ras,
os que foron criados sobre a prpura, abrazan (agora) o esterco.
Vau 6A iniquidade da filla do meu pobo era mis grande c pecado de Sodoma,
foi aniquilada nun instante coma ela, sen que nela se movesen as mans.
Zain 7Os seus nazireos eran mis puros c neve, eran mis brancos c leite,
o seu corpo era mis vermello cs corais, a sa figura era zafiro.
Het 8(Agora) o aspecto deles mis negro c ferruxe, non se recoecen nas ras,
a sa pel est pegada s seus osos, est reseca coma un pau.
Tet 9Foron mis ditosos os mortos pola espada cs mortos da fame.
Si, aqueles foron mis valentes sendo acoitelados (cs que) careceron dos productos do
campo.
Iod 10As mans das piadosas mulleres coceron a seus propios fillos,
que lles serviron de alimento durante a cada da filla do seu pobo.
Kaf 11O Seor esgotou a sa furia, librou o incendio da sa ira,
prendeu o lume (da sa ira) en Sin, que devorou os seus cimentos.
Lmed 12Non creron os reis da terra, nin tdolos que reinan no mundo,
que o adversario e inimigo entrase polas portas de Xerusaln.
Mem 13Por causa dos pecados contra os seus profetas, (e) da iniquidade contra os seus
sacerdotes,
por verteren no medio dela sangue de xustos,
Nun 14andaron cegos polas ras, lixronse co sangue vertido,
sen que se lles puidese toca-los vestidos.
Smek 15"Apartade! Un impuro!" dicasenos. "Apartade! Apartade! Non toquedes!"
Cando fuxiron tamn andaron errantes. Dican os pobos: "Non continuarn de emigrantes
(aqu)".
P 16A presencia do Seor mandounos abismo (para) non seguir contemplndoos,
(pois) non respectaran os sacerdotes, non tiveran piedade dos ancins.
Ain 17Os nosos ollos consumiranse de novo, procurando a nosa axuda en van.
Desde as nosas atalaias outeamos por un pobo que non nos poder salvar.
Sade 18Espreitan os nosos pasos, sen podermos camiar polas nosas prazas.
Est preto a nosa fin, cmprense os nosos das. Si, chega a nosa fin.
Qof 19Os nosos perseguidores son mis lixeiros cs aguias do ceo,
polos montes persguennos, no deserto pennos emboscada.
Rex 20O perfume dos nosos narices, o unxido do Seor, est preso nos calabozos de eles,
del pensabamos: "A sa sombra viviremos entre os pobos".
Xin 21Exulta e nchete de ledicia, filla de Edom, que habitas no pas de Us,
tamn onda ti chegar a copa, beberala ata espirte de borracha.
Tau 22El completou o castigo da ta iniquidade, filla de Sin, non volver a levarte
catividade.
El pasa revista ta iniquidade, filla de Edom, dbeda do teu pecado.
Quinta lamentacin
5 1Lmbrate, Seor, do que nos aconteceu: mira atentamente, si, olla a nosa vergonza!
2A nosa herdanza pasou a estranxeiros; as nosas casas, a xentes de fra.
3Quedamos orfos, non temos pai, as nosas nais son vivas.
4Bebmo-la nosa auga a prezo de prata, tramo-la nosa lea con cartos.
5Co xugo nos nosos pescozos somos perseguidos, estamos cansos, (e) non se nos deixa
descansar.
1143

A BIBLIA

6Estendmo-la man ante Exipto, ante Asiria, para fartarnos de pan.

7Os nosos pais pecaron, xa non existen; ns cargamos coas sas iniquidades.
8Os servos mandan en ns, non hai quen (nos) libere das mans deles.
9Para a nosa gorxa sacmo-lo noso pan deserto lonxe da presencia da espada.
10A nosa pel est quente coma un forno pola presencia da fame arrabiada.
11Violan s mulleres en Sin, s virxes nas cidades de Xud.
12Os prncipes son pendurados das sas mans, non se respecta a presencia dos ancins.
13Os mozos levan a moa do muo e os rapaces cambalean coa lea lombo.
14Os ancins deixan os xuzos das portas; os mozos, os cantos da ctara.
15Acabouse a ledicia do noso corazn, a danza cmbiase en luto.
16Caeu a coroa da nosa cabeza. Ai de ns, certo que pecamos!
17Por isto est triste o noso corazn, por estas cousas escurcense os nosos ollos.
18Sobre o monte Sin produciuse devastacin, as raposas camian por el.
19Pero ti, Seor, reinars eternamente, o teu trono por xeracins e xeracins.
20Por que te esqueces de ns para sempre, (e) nos abandonas longo dos das?
21Fainos voltar a ti, Seor, e voltaremos; renova os nosos das, coma noutros tempos.
22Ou rexeitchesnos completamente, ests anoxado contra ns ata mil veces?

1144

A BIBLIA

BARUC
Introduccin
1 1Este o texto do libro que Baruc, fillo de Neras, fillo de Maseas, fillo de Sedecas,
fillo de Asadas, fillo de Hilquas, escribiu en Babilonia, 2no ano quinto, o sete do mes,
na poca en que os caldeos tomaron Xerusaln e lle prenderon lume.
3Baruc leu o texto deste libro ante Ieconas, fillo de Ioaquim, rei de Xud e ante todo o
pobo que viera escoita-lo libro; 4e ante as autoridades, os fillos dos reis, e os ancins;
ante todo o pobo, desde o mis pequeno ata o mis grande, e ante tdolos que habitaban
en Babilonia xunto ro Sur. 5Todos choraban, xexuaban e rezaban diante do Seor.
6Despois xuntaron dieiro segundo lles permitan os haberes de cadaqun, 7e
mandronlle a Xerusaln, a Ioaquim, fillo de Hilquas, fillo de Xalum, e s sacerdotes e a
todo o pobo que con el se atopaba en Xerusaln. 8(Porque Baruc collera os utensilios do
templo do Seor, que foran levados do santuario, para devolvelos pas de Xud, no da
dez do mes de Sivn; eran os utensilios de prata que fixera Sedecas, fillo de Ioxas, rei
de Xud, 9despois de que Nabucodonosor, rei de Babilonia, deportou de Xerusaln a
Ieconas e o levou a Babilonia, xunto cos xefes, os cativos, as autoridades e o pobo do
pas).
10Dxolles:
-Ollade que vos mandamos dieiro, a fin de que compredes con el vctimas para os
holocaustos e os sacrificios expiatorios, e tamn incenso, e para que fagde-la ofrenda,
presentando os sacrificios sobre o altar do Seor, noso Deus. 11Rezade tamn pola vida
de Nabucodonosor, rei de Babilonia e pola de Baltasar, seu fillo, a fin de que os seus das
sexan coma os do ceo sobre a terra. 12Entn o Seor daranos forza e iluminar os nosos
ollos e viviremos felices sombra de Nabucodonosor, rei de Babilonia, e sombra de
Baltasar, o seu fillo, e servirmolos durante moitos anos, alcanzando favor diante deles.
13Habedes rezar tamn por ns ante o Seor, noso Deus, porque fixemos pecados contra
o Seor, noso Deus, e ata o da de hoxe o furor e maila ira do Seor non se apartaron de
ns. 14Habedes de ler este libro que vos mandamos para que o leades en pblico no
templo do Seor, o da da festa e os das xa marcados. 15Diredes:
Oracin penitencial: A) Confesin dos pecados
O Seor, noso Deus, pertncelle a xustiza, pero a ns pertnceno-la vergonza das nosas
caras, como lles pasa hoxe s homes de Xud e s habitantes de Xerusaln, 16s nosos
reis e s nosos xefes, s nosos sacerdotes e s nosos profetas, e s nosos pais. 17Porque
pecamos contra o Seor, 18fmoslle infieis e non fixemos caso orde do Seor, noso
Deus, de nos comportarmos segundo os mandamentos que o Seor puxo na nosa
presencia. 19Desde o da no que o Seor sacou os nosos pais do pas de Exipto ata o da
de hoxe, fomos infieis Seor, noso Deus, e segumo-lo noso capricho, sen facer caso
das sas ordes. 20Por isto, tal coma hoxe acontece, perseguronnos as desgracias, os
males e a maldicin que o Seor lle prediciu seu servo Moiss, na poca en que sacou
os nosos pais do pas de Exipto para nos dar unha terra que deita leite e mel.
21Tampouco lle fixemos caso voz do Seor, noso Deus, de acordo con tdalas
mensaxes dos profetas que El nos mandou, 22senn que cada un de ns se comportaba
conforme capricho do seu run corazn, dndolles culto a deuses alleos, facendo as o
mal s ollos do Seor, noso Deus.

1145

A BIBLIA

2 1Por isto o Seor executou a sentencia que pronunciara contra ns e contra os xuces
que xulgaban a Israel e contra os nosos reis, os nosos xefes e os homes de Israel e de
Xud. 2Non se fixo debaixo do ceo cousa semellante que se fixo en Xerusaln, como
xa se escribira na Lei de Moiss, 3cando comemos cada un de ns a carne do seu propio
fillo e a da sa propia filla, 4porque o Seor os entregara nas mans de tdolos reinos que
estaban noso arredor, para que servisen de vergonza e maldicin entre tdolos pobos
circundantes, a onde o Seor os dispersou. 5Si, quedaron por baixo e non por riba,
porque pecaramos contra o Seor, noso Deus, non lle facendo caso sa voz.
6O Seor, noso Deus, pertncelle a xustiza, pero a ns e a nosos pais pertnceno-la
vergonza das nosas caras, coma o da de hoxe. 7Todo o que o Seor nos revelou, todas
estas calamidades vieron sobre ns, 8porque ns non invocarmo-lo rostro do Seor,
para que cada un se apartase dos plans do seu run corazn. 9Por isto o Seor lembrou
estas calamidades e mandounas contra ns. O Seor xusto en tdalas accins que nos
mandou cumprir, 10pero ns non lle fixemos caso sa voz para que camiasemos
conforme os preceptos que o Seor puxo ante a nosa presencia.
B) Splica
11Pero agora, Seor, Deus de Israel, ti que sacche-lo teu pobo do pas de Exipto con
man poderosa, con sinais, con prodixios e con grande poder e con brazo en alto, e
conseguiches para ti mesmo un renome, coma o que hoxe se ve: 12ns, Seor, noso
Deus, temos pecado e cometido impiedades e inxustizas contra tdolos teus decretos.
13Aprtese o teu furor de ns, porque quedamos uns pouquios, abandonados entre as
nacins onde nos dispersaches. 14Escoita, Seor, a nosa oracin e a nosa splica, e
lbranos por ti mesmo. Concdenos atopar favor ante a presencia dos que nos deportaron,
15para que toda a terra recoeza que ti e-lo Seor, noso Deus, porque o teu Nome foi
invocado sobre Israel e sobre a sa raza. 16Seor, olla para abaixo desde a ta santa
Casa, e pensa en ns. Achega o teu odo, e escoita. 17Abre, Seor, os teus ollos e mira,
porque non sern os mortos, no Hades, a quen o esprito lles foi quitado das entraas, os
que recoecern a gloria e as accins do Seor; 18sern, mis ben, os de nimo moi
entristecido, os que camian encollidos e enfermos, os ollos que escurecen e a gorxa que
pasa fame, os que recoezan, Seor, a ta gloria e a ta accin salvadora. 19Pois non
polas obras de xustiza dos nosos pais e dos nosos reis polo que ns suplicamos
compaixn ante ti, Seor, noso Deus, 20xa que lanzche-lo teu furor e a ta ira contra
ns, tal como o anunciaras por medio dos teus servos, os profetas, dicindo:
21"As fala o Seor: inclinade o voso lombo e servide o rei de Babilonia, e asentdevos
na terra que eu lles dei a vosos pais. 22Pero se non facedes caso da voz do Seor,
servindo o rei de Babilonia, 23eu farei que desapareza das cidades de Xud e de
Xerusaln o canto de alegra e o canto de pracer, o canto do noivo e o canto da noiva, e
todo o pas se volver algo intransitable, sen habitantes".
24Pero ns non lle fixemos caso ta orde de servi-lo rei de Babilonia, e ti cumprchelas tas palabras, que revelaras por medio dos teus servos os profetas, de deporta-las
persoas dos nosos reis e as persoas de nosos pais, dos seus lugares. 25E vela estn
tirados os seus sos calor do da e xeada da noite, pois morreron con terribles
sufrimentos: coa fame, coa espada e coa separacin. 26A Casa onde se invoca o teu
Nome volvchela tal como est o da de hoxe, por culpa da ruindade da casa de Israel e da
casa de Xud.
27Non obstante, ti, Seor, noso Deus, comportcheste connosco conforme a ta inmensa
indulxencia e ta grande compaixn, 28tal como o dixeras por medio do teu servo
Moiss, cando ti lle mandaches escribi-la ta Lei diante dos fillos de Israel:
1146

A BIBLIA

29"Se non lle facedes caso mia voz, esta grande e numerosa multitude volverase
pouca cousa entre as xentes onde os hei de dispersar, 30porque sei ben que non me farn
caso, pois son un pobo de cabeza dura. Pero converterase o seu corazn no pas do seu
desterro, 31e recoecern que eu son o Seor, o seu Deus, e eu dareilles corazn e odos
para que poidan facer caso; 32louvaranme no pas do seu desterro e lembraranse do meu
Nome. 33Apartaranse da sa obstinacin e dos seus malos feitos, pois lembraranse do
comportamento de seus pais; de como pecaron contra o Seor. 34E eu fareinos volver
terra que lles prometn con xuramento a seus pais, a Abraham, Isaac e Xacob, e sern os
seores dela. Si, multiplicareinos e non minguarn de ningn xeito! 35Estable-cerei con
eles unha alianza eterna, de modo que eu sexa o seu Deus e eles sexan o meu pobo, e non
volverei a mover meu pobo da terra que lle dei".
3 1Seor todopoderoso, Deus de Israel, un nimo angustiado e un esprito esmorecido
est clamando a ti.
2Escoita, Seor, e ten piedade, pois pecamos contra ti.
3Ti es Rei para sempre, pero ns para sempre estamos perdidos.
4Seor todopoderoso, Deus de Israel, escoita a splica dos desgraciados de Israel, dos
fillos que pecaron contra ti,
que non fixeron caso da voz do Seor, o seu Deus, e, por isto, nos perseguiron
desgracias.
5Non te lembres das inxustizas dos nosos pais, lmbrate nesta hora do teu poder e do teu
Nome,
6porque ti e-lo Seor, noso Deus, e louvarmoste, Seor.
7Para isto puxche-la fe en ti no noso corazn,
para que o teu Nome fose invocado e para que te louvasemos no noso desterro.
Apartamos xa do noso corazn toda a iniquidade dos nosos pais, que pecaron contra ti.
8Ollanos aqu no noso desterro, onde nos dispersaches,
convertidos no escarnio, na maldicin e no pago de toda a iniquidade de nosos pais,
que se apartaron do Seor, noso Deus.
Meditacin sapiencial: A) Exhortacin a escoitar para aprende-la Sabedora
9Escoita, Israel, mandamentos de vida;
atende ben, para aprender a discernir.
10Que sucede, Israel? Por que ests no pas dos inimigos,
e avellentaches nun pas estranxeiro?
11Por que te volviches impuro cos seus cadveres,
e fuches contado cos que van Hades?
12Abandonche-la fonte da sabedora.
13Se camiases polo vieiro de Deus,
habitaras en paz para sempre.
14Aprende onde est o discernir,
onde est a forza,
onde est a intelixencia para coecer;
aprende tamn onde est a vida longa e a felicidade,
onde est a luz dos ollos e a paz.
B) A Sabedora inaccesible home
15Quen atopou o seu lugar?
1147

A BIBLIA

Quen entrou nos seus tesouros?

16Onde estn os xefes das nacins
e os seores das feras da terra?
17Os que xogan cos paxaros do ceo
e fan os seus tesouros con prata e con ouro
-o ouro no que os homes tian posta a sa confianza-,
aqueles dos que a cobiza non ten fin?
18U-los que labran con todo coidado o ouro,
e nin sequera hai invencin ningunha nas sas obras?
19Desapareceron e baixaron Hades,
e outros ocuparon o seu posto.
20Outros mis novos viron a luz
e habitaron na terra,
pero o camio da sabedora non o coeceron,
21nin fixeron caso dos seus vieiros,
nin se preocuparon dela;
os seus fillos quedaron atrs dos mesmos pais.
22Non se ou en Canan,
nin se viu en Temn,
23nin os fillos de Agar que procuran o saber sobre a terra,
nin os arrieiros de Merrn e de Temn,
os expertos en mitos e os que buscan o saber,
non coeceron o camio da sabedora
nin se lembraron dos seus vieiros.
24Israel, que grande a Casa do teu Deus!
Que ancho o lugar dos seus dominios!
25Grande, e non ten fin;
alto, e non ten medida.
26Al foron xerados os famosos xigantes dun tempo,
foron grandes, expertos na guerra.
27Pero a estes non os escolleu Deus,
nin lles ensinou o camio da ciencia,
28e pereceron por non teren discernimento,
pereceron por falta de reflexin.
29Quen subiu ceo para colle-la sabedora
e facela baixar desde as nubes?
30Quen pasou outra beira do mar,
para buscala e traela a prezo de ouro precioso?
31Non hai quen coeza o seu camio,
nin quen discorra o seu vieiro.
C) Tan s Deus a coece e, coa Lei, deulla a Israel
32Pero o que o sabe todo, cocea,
invntaa co seu saber.
O que formou a terra para a eternidade,
encheuna de animais de catro patas.
33O que lle manda luz que vea,
chamouna e ela obedeceu con temor.
1148

A BIBLIA

34As estrelas lampexaron lediciosas nos seus escondedoiros,

35El chamounas e respondronlle:
"Aqu estamos!"
Lampexaron con ledicia para o seu Creador.
36Este o noso Deus,
non hai outro a El comparable.
37El inventou todo o camio da sabedora
e ensinoullo a Xacob,
o seu servo, e a Israel, o seu benquerido.
38Despois disto, a sabedora apareceu sobre a terra
e viviu entre os homes.
4 1Ela o libro dos mandamentos de Deus,
a Lei que permanece para sempre.
Tdolos que a aprezan tern a vida,
e os que a deixan a un lado perecern.
Exhortacin conversin e a camiar luz da Lei
2Convrtete, Xacob, e abrzaa;
camia cara claridade, encontro da sa luz.
3Non lle deas a outro a ta gloria;
nin os teus privilexios a unha nacin estranxeira.
4Somos felices, Israel,
porque o que agrada a Deus dusenos a coecer.
Exhortacin e consolacin proftica de Xerusaln: A) Exhortacin s exiliados
5Ten coraxe, meu pobo, memorial de Israel!
6Fostes vendidos s nacins,
pero non para a perdicin;
por anoxardes a Deus
fostes entregados s vosos inimigos,
7pois enchestes de ira voso creador,
ofrecendo sacrificios s demos e non a Deus.
8Esquecste-lo Deus eterno que vos deu de comer,
e entristecestes a Xerusaln, que vos alimentou.
B) Xerusaln exhorta e consola os seus fillos
9Vela, Xerusaln viu a ira
que via contra vs de parte de Deus, e dixo:
"Escoitade, vecias de Sin,
Deus trae sobre min unha gran dor,
10pois vin a deportacin dos meus fillos e das mias fillas,
que o Eterno fixo vir sobre eles.
11Crieinos con gozo,
pero mandeinos con xemidos e con dores.
12Que ningun se alegre por min,
viva e abandonada de todos.
1149

A BIBLIA

Volvinme un deserto polos pecados dos meus fillos,

porque se apartaron da Lei de Deus
13e non coeceron os seus preceptos,
nin camiaron polos camios dos seus mandamentos,
nin marcharon polos vieiros da educacin conforme a sa xustiza.
14Que vean as vecias de Sin!
Si, lembrdevos da catividade dos meus fillos e das mias fillas,
da catividade que o Eterno lles botou enriba,
15pois trouxo contra eles unha nacin de lonxe,
unha nacin fachendosa, e de lingua estraa,
que non tivo respecto ancin
nin piedade co menio,
16que levou os fillos queridos da viva
e que a deixou soa, privada das sas fillas.
17E eu, en que vos podo axudar?
18Pero o que trouxo estas calamidades sobre vs,
libraravos das mans dos inimigos.
19Camiade, fillios, camiade,
que eu quedei feita un deserto.
20Xa quitei a roupa da fartura
e vestn o saco da mia splica,
clamarei Eterno durante os meus das.
21Tede nimo, fillios.
Clamade a Deus,
que El vos librar da tirana, da man dos inimigos,
22pois eu puxen no Eterno a esperanza da vosa salvacin,
e xa me veu do Santo unha ledicia,
pola misericordia
que moi logo vos vir do voso eterno Salvador.
23Pois mandeivos con dor e xemidos,
pero Deus devolveravos a min
con ledicia e gozo para sempre.
24Como as vecias de Sin viron o voso desterro,
as vern axia a salvacin que vn do voso Deus;
salvacin que vos vir coa grande gloria e co esplendor do Eterno.
25Fillios, aguantade con paciencia a ira de Deus que veu sobre vs.
O teu inimigo perseguiute,
pero ben logo vera-la sa runa
e camiars sobre as sas cabezas.
26Os meus menios mimados marcharon por camios esgrevios,
fronme arrebatados coma un rabao roubado polos inimigos.
27Animo, menios: clamade a Deus,
que o que vos castigou lembrarase de vs.
28Como discorrestes para vos apartardes de Deus,
as, unha vez convertidos a El, buscdeo con moitos mis azos.
29Porque o que vos mandou estas desgracias,
mandarvo-la alegra eterna xunto coa vosa salvacin".
O profeta consola a Xerusaln

1150

A BIBLIA

30Animo, Xerusaln!
Que o que che deu o seu nome consolarate.
31Malditos os que che fixeron mal e se alegraron coa ta cada.
32Malditas as cidades s que serviron teus fillos,
maldita a que recibiu os teus fillos,
33pois, o mesmo que se alegrou da ta cada
e se encheu de gozo pola ta runa,
as entristecer por quedar erma ela mesma.
34Certo, quitareille a alegra sa poboacin numerosa,
e a sa fachenda converterase en dor.
35Pois o Eterno far vir sobre ela un incendio durante moitos das,
e estar habitada polos demos durante moito tempo.
36Mira para o nacente, Xerusaln,
e olla a ledicia que vn de Deus.
37Vela veen os teus fillos, os que ti deixaches marchar,
veen desde o nacente ata o poente,
reunidos pola palabra do Santo,
alegrndose coa gloria de Deus.
5 1Xerusaln, quita o vestido da ta dor e da ta desgracia,
e viste para sempre o esplendor da gloria que vn de Deus.
2Envlvete no manto glorioso da xustiza que vn de Deus:
pon na ta cabeza a diadema da gloria do Eterno.
3Deus vai mostra-lo teu esplendor a toda cidade baixo o ceo,
4pois Deus far que o teu nome sexa para sempre "paz da Xustiza e Gloria da Piedade
diante de Deus".
5Ponte de p, Xerusaln, ponte de p no alto,
e mira cara nacente,
olla s teus fillos reunidos pola palabra do Santo,
alegres pola lembranza do Seor
desde o poente ata o nacente.
6Saron de onda ti,
levados a p polos inimigos,
pero Deus devlvechos en andas de gloria,
coma un trono de realeza.
7Pois mandou o Seor que se rebaixasen
os montes altos e os vellos outeiros
e que os barrancos se enchesen volvndose chairas,
para que Israel camie con paso seguro,
guiado pola gloria de Deus;
8e por orde de Deus as rbores do bosque e as plantas recendentes
dronlle sombra a Israel.
9Si, Deus conducir a Israel con alegra luz da sa gloria,
coa misericordia e a xustiza que estn con El.

1151

A BIBLIA

EZEQUIEL
Relato da vocacin proftica. Data e circunstancias
1 1Desde os trinta anos, no da quinto do mes cuarto, cando eu me atopaba entre os
deportados onda o ro Quebar, vuseme abrindo o ceo e veo tendo visins de Deus.
2O da cinco deste mes era o ano cinco da deportacin do rei Ioaqun.
3Veulle a palabra do Seor a Ezequiel, fillo de Buz, o sacerdote, no pas dos caldeos
xunto ro Quebar, e foi al onde a man do Seor pousou sobre el.
Visin da teofana vocacional
4Tiven unha visin, e vela que un vento de tormenta via desde o norte, unha nube
enorme, un lostregueo continuado, un resplandor arredor da nube, e do medio da nube
baixaba coma un gran resplandor de ouro branco. 5Tamn baixaba a figura de catro seres
viventes. O seu aspecto era este: tian semellanza de homes; 6cada un deles tia catro
caras e catro s; 7as sas pernas eran rectas, e a planta dos seus ps era coma o casco do
p dun becerro e brillaban coma o resplandor do bronce brunido. 8De debaixo das sas s
botaban vermello de sangue para os catro lados, e as sas caras e as sas s miraban para
os catro lados. 9As sas s xuntbanse cada unha coa sa compaeira. Non se volvan
camiaren: cada un marchaba de fronte. 10A forma das sas s era a de caras de home e
de caras de lens, dereita dos catro; de caras de touros, vistas desde a esquerda dos
catro; e de caras de aguias, os catro. 11Tales eran as sas caras! As sas s estaban
estendidas cara arriba: cada un deles tia das s que se xuntaban e das que lle cubran o
corpo. 12Cada un marchaba de fronte, cara onde o Esprito o mova a camiar, e
camiaba; non se volva camiar.
13Vela a forma dos seres viventes: o aspecto deles era coma o de carbns ardendo en
labarada; coma unha luminaria que se mova; a visin reluca por mor da labarada, e da
labarada saan lstregos.
14Os seres viventes corran para un lado e volvanse para o outro coma lstregos. 15Ollei
para os viventes e vela unha roda no chan a carn dos viventes, s catro lados. 16O
aspecto das rodas e a sa feitura era coma o resplandor dunha perla de crislito, e a
mesma forma era a das catro. O aspecto e a feitura delas era coma se unha roda estivese
encaixada na outra. 17O camiaren nas catro direccins camiaban de fronte, non se
volvan camiaren. 18Vela as sas lamias: eran sublimes e impresionantes! Pois as
catro lamias estaban cheas de resplandor por todo arredor. 19O se moveren os seres
viventes, movanse tamn as rodas xunto con eles; se levantaren os seres viventes da
terra, levantbanse tamn as rodas sobre o sitio. 20O Nome era o Esprito do camiar;
camiaban cara mesmo sitio, o Esprito do camiar e mailas rodas, que se levantaban a
un tempo, pois o Esprito de cada vivente estaba nas rodas. 21O camiaren, camiaban a
un tempo; pararen, paraban a un tempo; e levantrense da terra, levantbanse a un
tempo, pois o Esprito de cada vivente estaba nas rodas.
22Sobre as cabezas de cada un dos viventes haba algo parecido a unha plataforma, coma
o resplandor dun cristal abraiante, estendida por riba das sas cabezas. 23Por debaixo da
plataforma estaban as sas s esten-didas, unha cara outra; cun par tapaban a cara e co
outro tapaban os seus corpos. 24Es-coitei o rudo das sas s, fragor de augas
caudalosas!, rudo do Todopoderoso! O camiaren, rudo dunha multitude! Barullo
dun exrcito! O pararen deixaban quedas as sas s. 25Do alto da plataforma que estaba
sobre as sas cabezas veu un estrondo. O pararen, deixaron quedas as sas s. 26No alto
1152

A BIBLIA

da plataforma que estaba sobre as sas cabezas, vela a visin dunha pedra de zafiro da
forma dun trono e sobre esta especie de trono sobresaa cara arriba unha figura co aspecto
dun home.
27Desde o que pareca a sa cintura para arriba, vin coma o resplandor do ouro branco,
coma unha especie de lume que lle serva de marco arredor; e desde o que pareca a sa
cintura para abaixo, vin coma unha especie de lume e resplandor seu arredor. 28Coma
o aspecto do arco que hai nas nubes un da de chuvia, as era o aspecto e resplandor que
haba arredor. Era o aspecto da forma da gloria de Iav.
O ollala, can rostro en terra e on unha voz que falaba.
Misin proftica
2 1Dxome:
-Fillo de Adam, ponte de p, que che vou falar.
2Entn, mentres me estaba a falar, entrou en min un esprito que me puxo de p, e
escoitei o que estaba a falar.
3Dxome:
-Fillo de Adam, eu voute mandar onda os fillos de Israel, onda un pobo de rebeldes que
se reviraron contra min -eles e mailos seus pais-, que pecaron contra min, ata o mesmo
da de hoxe. 4Estes fillos, que duros son de cara! Que obstinados de corazn! Voute
mandar onda eles, e vaslles dicir: "As fala o Seor, Iav". 5Deste xeito, eles -es-citente
ou rexitente, pois son casa rebelde- han saber de certo que hai un profeta no medio
deles. 6E ti, fillo de Adam, non teas medo nin a eles nin que eles che digan. Certo que
se reviraron contra ti e que te rexeitaron, pero anda que sentes sobre alacrns, non teas
medo que che digan, nin te sintas acovardado ante eles, pois son casa rebelde.
7Dirslle-las mias palabras, escitente ou rexitente, pois son rebeldes.
Rito de consagracin proftica: visin
8E ti, fillo de Adam, escoita o que eu che digo: "Non sexas rebelde coma a casa rebelde!
Abre a ta boca e come o que eu che dou".
9Entn tiven unha visin, e vela unha man estendida cara a min, e, na man, un libro en
forma de rolo. 10Estaba escrito por unha cara e mais pola outra; estaban escritas nel
elexas, prantos e mais lamentacins.
3 1Logo dxome:
-Fillo de Adam, o que tes diante, cmeo: come este rolo, e vai logo falarlle casa de
Israel.
2Entn eu abrn a mia boca e deume a comer este rolo, 3dicndome:
-Fillo de Adam, alimenta o teu ventre, enche as tas entraas con este rolo que che dou.
Comino e volvuseme na boca doce coma o mel. 4E dxome:
-Fillo de Adam, marcha casa de Israel e flalle coas mias palabras, 5pois non se te
manda a un pobo de inintelixible falar e de lingua difcil; mndasete casa de Israel,
6non a pobos numerosos de inintelixible falar e de lingua difcil, dos que ti non
comprnde-lo seu falar. Certo, se te mandase onda eles, eles faranche caso; 7pero a casa
de Israel non querer escoitarte, porque non me quere facer caso a min, pois toda a casa
de Israel dura de cabeza e obstinada de corazn. 8Mira que eu volvo a ta cara tan dura
coma a sa cara e a ta cabeza tan dura coma a sa. 9Eu volvo a ta testa coma o
diamante, que mis duro ca un croio. Non lles teas medo nin te amedoes diante deles,
pois son casa rebelde.
1153

A BIBLIA

10E dxome tamn:

-Fillo de Adam, tdolos orculos que eu che diga, aprndeos de memoria e escitaos
atentamente. 11Vai onda os deportados, onda os fillos do teu pobo e -as te escoiten, as
te rexeiten- dilles: "As fala o Seor".
Remate da visin
12O Esprito colleume en arroubo e escoitei detrs mia o rudo dun gran terremoto:
"Bendita a gloria do Seor no seu templo!". 13Despois, o rudo das s dos seres
viventes, se daren o sculo as dun contra as do outro, e mesmo tempo o rudo das
rodas: o rudo dun gran terremoto. 14O Esprito colleume en arroubo, e marchei
fortalecido polo ardor do meu esprito, pois a poderosa man do Seor estaba sobre min.
15E fun onda os deportados de Tel Abib, os que vivan xunto ro Quebar, pois era al
onde eles vivan, e quedei al sete das, sendo un horror entre eles.
O profeta, sentinela responsable do malvado
16E cabo de sete das sucedeu que me veu esta palabra do Seor:
17-Fillo de Adam, constitote sentinela para a casa de Israel. Cando escoites unha
palabra da mia boca, avsaos da mia parte. 18Se eu lle digo malvado "vas morrer", e
ti non o avisas -isto , non falas avisando malvado de que deixe o seu run
comportamento, para que el viva-, el, sendo malvado, morrer por culpa da sa
iniquidade; pero a ti pedireiche contas do seu sangue. 19Pero se ti avsa-lo malvado, e el
non deixa a sa ruindade nin o seu comportamento malvado, el morrer por culpa da sa
iniquidade; pero ti salvara-la ta vida. 20Se o xusto deixa a sa xustiza, e comete
iniquidades, eu poerei diante del un tropezo e morrer, porque ti non o avisaches;
morrer polo seu pecado e non se recordarn as obras de xustiza que fixo, pero a ti
pedireiche contas do seu sangue. 21Pero se ti avsa--lo xusto, para que non peque e el non
peca, de certo vivir, porque foi avisado, e ti salvara-la ta vida.
Xesto simblico: o profeta atado e mudo
22Estando al, pxose sobre min a man do Seor, que me dixo:
-Levntate e sae cara val, que che vou falar al.
23Entn levanteime e fun cara val, e vela a Gloria do Seor, a mesma Gloria que eu
vira xunto ro Quebar; e entn can rostro en terra. 24Entrou en min un esprito que me
puxo de p, faloume e dxome:
-Vai cerrarte dentro da ta casa. 25Es-coita ti, fillo de Adam, vela que che porn cordas
e atarante con elas, de xeito que non poidas sar de entre elas. 26Eu farei que se che
apegue a lingua padal e volveraste mudo, de xeito que xa non sers para eles o home
que os reprende, pois son casa rebelde. 27Pero cando eu che fale, abrira-la ta boca e
diraslles: "As fala o Seor Deus". O que che faga caso, que cho faga; e o que te rexeite,
que te rexeite, pois son casa rebelde.
SERIE DE XESTOS SIMBOLICOS ACERCA DA CAIDA DE XERUSALN
O asedio da vila, marcado nun ladrillo
4 1-Oe ti, fillo de Adam, colle un ladrillo,
1154

A BIBLIA

pono diante de ti e grava nel unha cidade: Xerusaln;

2pon contra ela un asedio,
constre contra ela muros de asalto,
levanta contra ela rampas;
pon contra ela campamentos militares,
e coloca contra ela arietes todo arredor.
3E ti, colle unha tixola de ferro
e pona de muro entre ti e esta cidade;
dirixe a ta face cara a ela;
quedar en asedio, pois ti montars asedio contra ela.
Isto un sinal para a casa de Israel.
O profeta expa a iniquidade do pobo
4-Oe ti, ditate para o teu lado esquerdo,
e pon para este lado as iniquidades da casa de Israel:
cantos das te deites para este lado,
outros tantos soportara-las sas iniquidades.
5Pero eu sinloche en nmero de das os anos das sas iniquidades:
trescentos noventa das,
que ti cargars coa iniquidade da casa de Israel.
6O acabares estes das, ditate de novo para o lado dereito,
para cargares coas iniquidades da casa de Xud
durante corenta das, da por ano:
mrcoche o tempo, da por ano.
7Mantn a ta cara e mailo teu brazo
do lado do asedio de Xerusaln
e profetizars contra ela.
8Vela que che poo cordas
e non poders da-la volta dun lado para o outro,
ata acabre-los das de estares atado.
A comida impura e taxada do profeta, smbolo do asedio
9-Oe ti, colle para ti trigo e mais cebada,
fabas e lentellas, millo e centeo mocho:
pon todo nunha ola
e logo con todo isto fars para ti pan,
que has comer tdolos das que estars deitado de lado:
trescentos noventa das.
10E a ta comida, que ti comers taxada,
ser de vinte siclos por da,
comerala de da en da.
11A auga beberala taxada:
un litro e cuarto,
beberala de da en da.
12Unha bola de pan de cebada o que ti comers;
cocera-la bola na presencia deles
con excrementos humanos.
13E dixo o Seor:
1155

A BIBLIA

-Deste mesmo xeito comern os fillos de Israel o seu pan impuro

nas nacins onde eu os dispersarei.
14E repuxen:
-Ai, meu Seor, Deus! Fxate: a mia gorxa nunca estivo lixada,
nunca comn carne morta nin res matada por unha fera
desde a mia nenez ata hoxe,
nin entrou na mia boca carne impura.
15El respondeume:
-Pois ben, permtoche bosta de vacas
en vez de excremento humano,
para facre-lo teu pan sobre ela.
16Logo dxome:
-Fillo de Adam, vela que vou suprimi-lo suministro de pan a Xerusaln:
van come-lo pan taxado e con preocupacins,
e van bebe-la auga racionada, e con medo
17de que lles falte o pan e maila auga;
deste xeito vivirn atemorizados uns e outros,
e consumiranse por culpa da sa iniquidade.
O rapado e afeitado do profeta, sinal da destruccin de Xerusaln
5 1-E ti, fillo de Adam,
colle unha coitela ben afiada,
colle unha navalla barbeira,
e psaa pola ta cabeza e mis pola ta barba.
Despois colle unha balanza de pesar e distribe o pelo en partes.
2Unha terceira parte quimaa no lume no medio da cidade,
cando se acaben os das do asedio;
logo colle outro tercio e dlle cortes coa espada
todo arredor da cidade;
e o outro tercio esparxeo vento:
certo, eu desenfundarei a espada tras eles.
3Destes ltimos pelos collers unha pequena cantidade
e meteralos ben apretados na dobrez do teu manto;
4logo volvers coller algns deles
e botaralos no medio do lume e queimaralos nel,
e deste lume sair un incendio para toda a casa de Israel.
5Isto di o Seor, Iav:
-Esta Xerusaln!
Pxena no medio dos pobos,
arredor dela puxen pases;
6pero rebelouse contra as mias ordes,
mis desleal cs pobos pagns;
rebelouse contra os meus preceptos
mis desleal cs pases
que hai seu arredor.
Rexeitaron as mias ordes,
non se comportaron conforme os meus preceptos.
7Por isto as fala o Seor, Iav:
-Xa que a vosa seguridade provia das nacins
1156

A BIBLIA

que se atopaban arredor voso,

non seguste-los meus preceptos,
nin cumprste-las mias ordes,
e nin sequera vos comportastes de acordo cos costumes
dos pobos que estn arredor voso.
8Por isto as fala o Seor, Iav:
-Olla: eu estou contra ti, eu mesmo,
para facer en ti xustiza vista dos pobos.
9Farei en ti o que nunca fixen,
nin volverei facer cousa semellante,
por causa de tdalas tas abominacins.
10Pois os pais devorarn os fillos no medio de ti
e os fillos devorarn a seus pais;
e executarei a sentencia en ti,
esparexer s catro ventos o que queda de ti.
11Pois, pola mia vida - o Seor, Iav, quen fala-,
por teres profanado o meu santuario cos teus dolos
e coas tas abominacins,
xuro que tamn eu te rexeitarei,
e que o meu rostro non ter compaixn de ti
e eu tampouco non te perdoarei.
12Unha terceira parte de ti morrer pola espada
e consumirase de fame no medio de ti;
o outro tercio caer pola espada arredor de ti;
e ltimo tercio esparexereino s catro ventos
e logo desenfundarei a espada tras eles,
13e a mia ira chegar fin,
desabafarei o meu furor contra eles,
e quedarei tranquilo
cando o meu furor contra eles chegue fin:
entn daranse conta de que eu son o Seor que falei coa paixn dos meus celos.
14Pois eu vista de tdolos que pasan
convertereite nunha morea de runas
e nunha vergonza entre tdolos pobos que estn teu arredor,
15e sers para tdolos pobos que estn teu arredor
obxecto de vergonza e de escarnio,
de escarmento e horror,
cando faga en ti xustiza con ira e furor,
con furiosos castigos.
Son eu, o Seor, quen o digo.
16Cando eu lance as fatdicas frechas da fame,
vs seredes destrudos por elas,
que se convertern no destructor,
pois son eu quen as lanzarei.
Aumentarivo-la fame e privareivos da abundancia de pan.
17Mandarei contra vs fame e animais salvaxes:
deixarante sen fillos,
pois a peste e mailo sangue pasarn por ti,
e mandarei a espada contra ti.
Eu, o Seor, son quen o di.
1157

A BIBLIA

A devastacin dos montes idoltricos levar recoecemento do Seor

6 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, dirixe o teu rostro cara s montaas de Israel
e profetiza contra elas.
3Dilles: Montaas de Israel, escoitade a palabra do Seor, Iav!
As lles fala o Seor Deus s montaas e s outeiros,
s regueiros e s veigas:
-Velaqu que eu mando a espada contra vs
e destruirei os santuarios dos vosos outeiros;
4sern arrasados os vosos altares de sacrificios,
esnaquizados os vosos altares de queimar incenso,
e farei que caian os vosos mortos diante dos vosos dolos.
5Poerei os cadveres dos fillos de Israel
diante dos seus altares.
Esparexerei os vosos sos arredor dos vosos altares.
6En tdalas vosas bisbarras
as cidades quedarn devastadas,
e os santuarios dos vosos outeiros
quedarn destrudos,
de xeito que os vosos altares de sacrificio
queden arrasados, esnaquizados os vosos dolos,
desfeitos os vosos altares para queimar incenso
e desaparezan os que son obra vosa.
7No medio voso caern mortos os homes
e vs recoeceredes que eu son Iav.
8Cando de vs non queden mis cs que escaparon da espada
por entre as nacins, eu manterei un resto;
cando vos vexades esparexidos por entre os pases,
9os que de vs escaparon lembraranse de min
nas nacins onde sexan deportados,
pois eu farei que se rompa o seu corazn prostitudo
que se apartou de min,
e os seus ollos prostitudos que se foron tralos dolos;
sentirn nas sas caras a vergonza
polas maldades que cometeron,
por tdalas sas abominacins.
10Entn recoecern que eu son o Seor,
non en van lles dixen que lles causara tal desgracia.
11As fala o Seor, Iav:
-Bate as tas palmas, patea cos teus ps e di:
Ai de tdalas malignas abominacins
da casa de Israel!
Por fin! A casa de Israel caer pola espada, de fame e mais de peste.
12Os que estn lonxe morrern de peste,
os que estn cerca caern pola espada,
os que queden asediados morrern de fame:
eu chegarei colmo da mia ira contra eles.
13Coeceredes que eu son o Seor
1158

A BIBLIA

cando os seus mortos estean entre os seus dolos,

arredor dos seus altares,
sobre todo outeiro elevado,
en toda cima de montaa,
debaixo de toda rbore ramuda
e debaixo de toda acieira retorta,
lugares onde eles ofrecen recendentes perfumes s seus dolos.
14Estenderei o meu brazo contra eles
e converterei esta terra nunha desolacin:
unha desolacin en tdalas sas bisbarras
desde o deserto ata Diblah.
Entn recoecern que eu son o Seor.
A chegada do da do Seor levar a recoecelo
7 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Oe ti, fillo de Adam:
As lle fala o Seor, Iav, terra de Israel:
A fin! Chega a fin
polas catro esquinas do pas!
3Agora chega a fin para ti,
pois mandarei a mia ira contra ti
e xulgareite conforme o teu comportamento comigo,
e cargareite coas tas abominacins.
4Os meus ollos non tern piedade de ti,
nin me compadecerei de ti,
senn que te cargarei co teu mesmo comportamento
e as tas abominacins estarn diante de ti.
Entn recoeceredes que eu son o Seor.
5As fala o Seor, Iav:
-Unha desgracia nica! Unha desgracia!
6Vela chega a fin, a fin chega,
esprtase contra ti, vela chega.
7A ta vez chega, habitante do pas,
chega a hora, aproxmase o da do pnico,
e o estrondo mis forte cs montaas.
8Agora, de seguida, vou verte-lo meu noxo sobre ti,
vou desfoga-la mia ira contra ti;
voute xulgar conforme o teu comportamento,
vou presentar cargos contra tdalas tas abominacins.
9Os meus ollos non tern compaixn,
nin eu me compadecerei;
consonte o teu comportamento
vou presentar cargos contra ti,
e as tas abominacins estarn vista na ta presencia.
Entn recoeceredes que eu son o Seor, que castiga.
10Vela o da do Seor, vela chega,
tcalle a vez.
Xermina a inxustiza,
florece o orgullo,
1159

A BIBLIA

11a violencia rguese sobre a inxustiza dos runs,

e ser mis forte ca eles,
ser mis forte c seu exrcito,
ser mis forte c seu barullo:
a gloria do Seor prevalecer sobre eles.
12Chega a hora, aproxmase o da:
o que merca, que non estea ledo;
o que vende, que non se poa triste,
pois a ira do Seor alcanza toda a sa riqueza.
13O que vende xa non ollar para o que vendeu
e, anda que viva entre os vivos,
non voltar a sa vista a toda a sa riqueza,
e por culpa da sa dignidade ningun conservar a vida.
14Tocarn a trompeta e todo estar preparado;
pero non haber quen vaia guerra,
pois a mia ira alcanzar toda a sa riqueza.
15A espada est fra, a peste e maila fame saen da casa:
quen estea nas terras, morrer pola espada;
que estea na cidade, devorarano a fame e a peste.
16Os seus fuxitivos escaparn, estarn nas montaas;
coma as pombas no val, todos eles andarn escorrentados,
cada un por culpa da sa iniquidade.
17Tdolos brazos se debilitarn
e tdalas pernas perdern a forza;
18vestiranse de saco e cubriraos o terror,
en tdalas caras haber vergonza
e en tdalas cabezas, calvicie.
19Botarn nas ras a sa prata,
e considerarn o seu ouro unha vasura;
nin o seu ouro nin a sa prata sern capaces de os salvar
o da da ira do Seor;
non se fartarn as sas gorxas,
nin se encher o seu ventre,
pois o ouro e maila prata foron a causa da sa iniquidade.
20Foi precisamente o esplendor das xoias
o que converteron en motivo de orgullo,
e nelas esculpiron as sas abominables imaxes
e mailos seus dolos;
por isto lles converto as xoias en vasura.
21Convertereinas en botn nas mans dos estranxeiros,
darillelas en ganancia s peores do mundo,
que as profanarn.
22Retirarei deles os meus ollos,
para que sigan profanando o meu tesouro escondido:
estraos entrarn nel e profanarano,
23facndoo encadear,
pois a capital est chea de xuzos sanguinarios
e a cidade est chea de violencia.
24Traerei os pobos mis malvados
para que se apoderen das sas casas,
1160

A BIBLIA

e acabarei co orgullo dos poderosos,

e os que eles consideran sagrados sern profanados.
25Chega a angustia do castigo,
buscan a paz, pero non a hai.
26Vir desastre tras desastre,
unha mala noticia seguir a outra mala noticia;
pediranlle orculos profeta,
faltaralle a normativa sacerdote,
e o consello ancin.
27O rei porase de loito,
o prncipe vestirase de desolacin,
e s campesios tremernlle-las mans;
tratareinos conforme o seu comportamento,
e xulgareinos conforme os seus inxustos xuzos.
Recoecern que eu son o Seor.
RESPOSTA DE EZEQUIEL A CUESTION DE QUEN E O VERDADEIRO ISRAEL
Visin da idolatra no templo de Xerusaln
8 1No anosexto, no mes sexto, o cinco deste mes, estando eu sentado na mia casa e
estando sentados os ancins de Xud diante de min, caeu al sobre min a man do Seor,
Iav. 2Entn tiven unha visin: e vela unha forma, coma o aspecto dun home: desde o
que pareca a sa cintura para abaixo, era lume; e desde a sa cintura para arriba tia
coma o aspecto do fulgor, coma o brillo do electro. 3Alongou unha especie de man e
colleume polas guedellas da cabeza; entn o Esprito levantoume entre a terra e o ceo, e
en visins divinas levoume a Xerusaln, entrada da porta interior, que d norte, onde
est o sitio da imaxe dos celos, a imaxe do creador.
4E al estaba a gloria do Deus de Israel, semellante visin que eu tivera na chaira.
5Entn dxome:
-Fillo de Adam, levanta os teus ollos, en direccin norte. Eu levantei os meus ollos en
direccin norte, e vela que norte da porta do altar estaba a imaxe dos celos, a que
estaba na entrada. 6Logo engadiu:
-Fillo de Adam, non ests a olla-lo que eles fan: as grandes abominacins que comete
aqu a casa de Israel apartarse do meu santuario? Anda volvers ver abominacins
maiores.
7Logo levoume porta do adro; ollei, e vin unha fsgoa na parede. 8Dxome:
-Fillo de Adam, fai que a fsgoa se abra no muro.
Eu fixen que a fsgoa se abrise no muro, e haba unha abertura.
9Logo dxome:
-Entra e olla as perversas abominacins que eles estn facendo aqu.
10Entrei e ollei, e vin todo xeito de repts e animais, as abominacins e tdolos dolos da
casa de Israel esculpidos sobre o muro arredor. 11E al, tamn arredor, setenta homes
dos ancins da Casa de Israel, con Iezanas, fillo de Xafn no medio deles; estaban de p
cara s imaxes; cada un tia o seu incensario na man e o perfume da nube de incenso
suba. 12Dxome:
-Non ves, fillo de Adam, o que estn a face-los ancins da Casa de Israel na escuridade,
cada un no camarn da sa imaxe? Oe o que estn a dicir: "O Seor non capaz de nos
ver, o Seor abandonou o pas".
1161

A BIBLIA

13E seguiume dicindo:

-Anda volvers a ve-las abominacins mis grandes que eles fan.
14Entn levoume entrada da porta do templo do Seor que d norte, e vin as mulleres
sentadas chorando por Tamuz. 15Dxome:
-Non ves, fillo de Adam? Anda volvers ver abominacins mis grandes ca estas.
16Entn levoume adro interior do templo do Seor, e vin na porta do templo do Seor,
entre a entrada e mailo altar, coma uns vintecinco homes, de costas para o templo do
Seor e coa cara para o nacente: eles estaban postrados cara nacente adorando o sol.
17Dxome:
-Vchelo, fillo de Adam? Parcelle pouco Casa de Xud comete-las abominacins
que est a cometer aqu, que enche o pas de violencia e volve enfadarme! Ve-la que
envan tropa forzuda, a sa forza irada!
18Pois eu tamn obrarei con carraxe,
nin o meu rostro ter compaixn deles, nin os perdoarei;
clamarn a grandes berros s meus odos,
pero eu non os escoitarei.
Visin do anuncio de castigo contra Xerusaln
9 1Unha gran voz resoa nos meus odos, dicindo:
-Xa chegan os verdugos da cidade, cada un ten na propia man a sa arma de destruccin.
2Vela seis homes que entran polo camio da porta de arriba, que d norte, cada un ten
na propia man a sa arma de esmagar. No medio deles, un home vestido de lio, co
tinteiro de escribn sa cintura. Entraron e puxronse de p lado do altar de bronce.
3Entn a gloria do Deus de Israel levantouse de enriba dos querubns, sobre os que
estaba, camio da soleira do templo, e chamou home vestido de lio, que tia na
cintura o tinteiro de escribn, 4e dxolle o Seor:
-Atravesa a cidade, cruza Xerusaln e pon unha marca na fronte dos homes que fan d e
suspiran por causa de tdalas abominacins que se cometen no medio dela.
5E s outros dxolles s meus odos:
-Percorrede a cidade detrs del e dade golpes,
que o voso rostro non se apiade, nin teades compaixn.
6Os vellos, s mozos e mozas,
s menios e s mulleres,
matdeos ata o exterminio;
pero non vos arrimedes a ningn home que leve a marca.
Comezade polo meu santuario.
E eles comezaron cos homes vellos que estaban diante do templo.
7Seguiulles dicindo:
-Profanade o templo, enchede os adros de cadveres, e sade.
Eles saron a matar pola cidade. 8Resultou que cando eles mataban, quedei eu s con
vida. Entn can rostro en terra e berrei deste xeito:
-Ai, meu Seor Iav! Vas ti acabar con todo o resto de Israel, lanzando a ta ira contra
Xerusaln?
9Respondeume:
-A iniquidade da Casa de Israel e de Xud
grande, grande abondo;
o pas est cheo de sangue
e a cidade est chea de inxustiza;
pois din: "O Seor abandonou o pas,
1162

A BIBLIA

o Seor xa non ve".

10Pero, pola mia parte, o meu rostro non se apiadar, nin terei compaixn; o
comportamento deles volvereino sobre a sa cabeza.
11E o home vestido de lio, que tia o tinteiro na cintura, deu contas nestes termos:
-Fxeno tal como ti me mandaches.
A gloria de Iav deixa o templo e vaise cos deportados
10 1Entn tiven unha visin: enriba da plataforma que estaba sobre a cabeza dos
querubns haba coma unha pedra de zafiro, cun aspecto parecido dun trono, que se va
por enriba deles. 2E faloulle home vestido de lio nestes termos:
-Entra no sitio que hai entre as rodas, no sitio que hai debaixo dos querubns e enche os
teus puos de brasas ardentes, das que hai entre os querubns, e logo esparxeas pola
cidade. El entrou mia vista. 3Cando el, o home, entrou, os querubns detivronse
dereita do templo e a nube encheu o adro interior. 4Entn a gloria do Seor levantouse de
enriba dos querubns, camio da soleira do templo; o templo encheuse da nube e o adro
estaba cheo do resplandor da gloria do Seor. 5Entn o rudo das s dos querubns ouse
ata o adro exterior: era coma a voz de Deus todopoderoso, cando fala.
6Cando El lle deu ordes home vestido de lio, dicndolle: "Colle lume de entre as
rodas, de entre os querubns", el foi e pxose lado dunha das rodas; 7un dos querubns
alongou o seu brazo por entre os querubns cara lume que haba no medio dos
querubns; levantouno e pxoo nos puos do que estaba vestido coa roupa de lio, que o
colleu e sau. 8Os querubns aparecalles debaixo das s unha especie de man de home.
9Ollei, e vin catro rodas lado dos querubns. O aspecto das rodas era coma o brillo do
crislito. 10Este era o aspecto delas: a mesma forma era a das catro, pois unha roda
estaba encaixada no medio da outra; 11 camiaren, camiaban cara s catro lados; non
se volvan camiaren, pois camiaban cara lugar a onde se dirixa a cabeceira, sen se
volveren camiar. 12Todo o seu corpo e as sas costas, as sas mans e as sas s e
mailas rodas estaban cheas de resplandores arredor, nas catro caras das sas rodas.
13A odas mias, eles s rodas chambanlles "A Roda". 14Cada un tia catro caras; as
primeiras caras eran caras de querubn, as segundas eran caras de home, as terceiras eran
caras de len, e as cuartas de aguia, 15pois os querubns podanse levantar. Estes eran os
catro animais que eu vira xunto ro Quebar. 16O camiaren os querubns, camiaban as
rodas seu lado, e nin sequera levantaren os querubns as sas s para se alzaren de
sobre o chan, non se apartaban as rodas do seu lado. 17O parrense eles, tamn elas se
detian, e levantrense eles, levantbanse tamn elas, porque o esprito dos viventes
estaba nelas.
18A gloria do Seor sau de enriba da soleira do templo, e pxose sobre os querubns.
19Os querubns ergueron as sas s e levantronse do chan, diante dos meus ollos, eles e
mailas rodas xunto con eles; logo pararon entrada da porta do templo do Seor; a gloria
do Deus de Israel sobresaa por enriba deles. 20Estes eran os viventes que eu vira por
debaixo do Deus de Israel, xunto ro Quebar, e deime conta de que eran querubns.
21Os catro tian catro caras cada un, e cada un catro s, e forma de mans de home
debaixo das sas s. 22A forma das sas caras era a mesma c aspecto e sinal das que eu
vira xunto ro Quebar. Cada un camiaba de fronte.
Anuncio de castigo contra as falsas seguridades dos dirixentes de Xud

1163

A BIBLIA

11 1O Esprito arrebatoume e levoume porta oriental do templo do Seor, que d

nacente, e vin entrada da porta vintecinco homes; no medio deles vin a Iezanas, fillo de
Azur e mais a Pelatas, fillo de Benaas, xefes do exrcito. 2Entn o Seor dxome:
-Fillo de Adam, estes son os homes que estn a maquinar iniquidades e a dar malos
consellos nesta cidade. 3Estn a dicir: "Certo, antes de que se aproxime o tempo de
construr casas, a cidade ser a pota e ns sermo-la tallada".
4Por isto, profetiza contra eles, profetiza, fillo de Adam. 5Entn caeu sobre min o
Esprito do Seor e dxome:
-Dilles: as fala o Seor: Deste xeito falades vs, Casa de Israel; o que se vos sobe
cabeza seino ben eu. 6Multiplicste-los vosos cados nesta cidade e enchste-las ras de
vctimas. 7Por isto, as fala o Seor, Deus: as vosas vctimas, as que vs puxestes no
medio da cidade, elas son a tallada e a cidade a pota; pero a vs fgovos sar da cidade.
8Tdeslle medo espada, pero a espada traereina contra vs - o Seor Iav, quen fala-.
9Heivos facer sar do medio da cidade,
heivos entregar no poder de estranxeiros
e hei facer convosco xustiza.
10A espada caeredes,
sobre o territorio de Israel heivos xulgar,
e deste xeito recoeceredes que eu son o Seor.
11A cidade non vos servir de pota
nin vs serviredes de tallada no medio dela:
heivos xulgar sobre o territorio de Israel.
12E deste xeito recoeceredes que eu son o Seor,
do que non seguste-los preceptos
senn que obrastes segundo os costumes dos pobos
que estn voso arredor.
13Mentres eu profetizaba, Pelatas, fillo de Benaas, morreu. Entn eu can rostro en terra
e gritei con forte berro:
-Ai, meu Seor, Iav! Vas ti extermina--lo resto de Israel?
O verdadeiro resto de Israel
14Entn veume a palabra do Seor nestes termos:
15-Fillo de Adam, os teus irmns, os teus propios irmns, os homes da ta familia e toda
a Casa de Israel desapareceron, pois os habitantes de Xerusaln dinlles a eles:
"Queddevos lonxe do Seor; a ns a quen se nos deu esta terra en herdanza". 16Por iso
dilles: as fala o Seor, Iav:
-Certo que os fixen apartar entre os pobos,
certo que os esparexn polos pases;
pero por un pouquio eu fun para eles
un santuario nos pases a onde foron.
17Por isto, as fala o Seor Iav:
-Heivos reunir de entre os pobos,
heivos xuntar de entre os pases
a onde fostes esparexidos,
e heivos da-la terra de Israel.
18Entrarn nela e retirarn dela
tdolos seus dolos e tdalas sas abominacins.
19Heilles dar un s corazn
e infundirei en vs un esprito novo:
1164

A BIBLIA

arrincarei da sa carne o corazn de pedra

e dareilles un corazn de carne,
20para que se comporten conforme os meus preceptos,
garden os meus mandamentos e os cumpran;
eles sern o meu pobo
e eu serei o seu Deus.
21Pero se o seu corazn se apega
crenza dos dolos e das sas abominacins,
eu farei recae-lo seu comportamento sobre as sas cabezas,
- o Seor, Iav, quen fala-.
A gloria do Seor abandona o templo e vai a Caldea sobre o profeta
22Entn os querubns levantaron as sas s, estando as rodas xunto a eles; a gloria do
Deus de Israel sobresaa sobre eles. 23A gloria do Seor levantouse do medio da cidade e
detvose sobre o monte que est nacente da cidade. 24Logo o Esprito arrebatoume e,
en xtase baixo o efecto do Esprito do Seor, levoume a Caldea onda os desterrados, e a
visin que eu vira subiu por enriba de min. 25Eu conteilles s desterrados tdalas cousas
que o Seor me concedera ver.
Xesto simblico da deportacin para o prncipe e para os dirixentes
12 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, ti ests vivindo no medio da Casa Rebelde:
teen ollos para ver, e non ven;
teen odos para escoitar, e non escoitan,
pois son Casa Rebelde.
3-Oe ti, fillo de Adam, prepara o teu fardelo de desterrado,
e marcha desterro en pleno da, ante os seus propios ollos;
marcha do teu lugar a outro lugar vista deles,
a ver se o ven, pois son Casa Rebelde.
4Colle o teu fardelo, fardelo de deportado,
en pleno da vista deles;
e sairs polo sern e vista deles,
como os que saen para o desterro.
5A vista deles fura o muro e saca por el o fardelo.
6A vista deles btao s costas, scao de noite,
cubre a ta cara para non ve-lo pas,
fxate: fago de ti un sinal para a casa de Israel.
7Eu fixen tal como se me mandara:
colln en pleno da o meu fardelo coma fardelo de desterrado,
furei polo sern no muro coa man, saquei o fardelo na escuridade
e cargueino lombo vista deles.
8A ma seguinte veume a palabra do Seor nestes termos:
9-Fillo de Adam, acaso non che preguntou a Casa de Israel, a Casa Rebelde, que era o
que estabas a facer? 10Dilles: as fala o meu Seor, Iav: -Este orculo para o prncipe
que hai en Xerusaln e para toda a Casa de Israel que est no medio dela. 11Dilles:
Eu fun un sinal para vs:
o mesmo que eu fixen, as se lles far a eles:
Irn deportados desterro.
1165

A BIBLIA

12O prncipe que vive entre eles cargar lombo o seu fardelo na escuridade e sair polo
muro que furaron para poderen sar por el, tapar a sa cara para non ver cos seus ollos o
pas. 13Eu estenderei a mia rede sobre el, e ser cazado na mia trampa; levareino a
Babilonia, pas dos caldeos, pero el non a ver, anda que morrer al. 14E a tdolos que
estn seu arredor, s seus axudantes e s sas tropas esparexereinos s catro ventos, e
desenfundarei a espada tras eles. 15E recoecern que eu son o Seor, cando os esparexa
por entre os pobos e os disperse polos pases.
16Pero deixarei de entre eles un resto, uns poucos homes escapados da espada, da fame e
da peste, para que conten as sas abominacins nos pobos a onde vaian. Entn
recoecern que eu son o Seor.
Xesto simblico contra Xerusaln
17Veume a palabra do Seor nestes termos:
18-Fillo de Adam, come o teu pan con estremecemento,
bebe a ta auga con tremor e aprensin.
19Haslle dicir xente do pas:
-As fala o Seor Iav acerca dos habitantes de Xerusaln,
dos que viven na terra de Israel:
Comern o seu pan con aprensin
e bebern a sa auga con medo,
pois a sa terra estar feita unha desolacin
chea da violencia de tdolos que habitan nela;
20as cidades que agora estn habitadas, estarn devastadas,
e o pas ser unha desolacin.
Entn recoecern que eu son o Seor.
Dinamismo e eficacia das visins e palabras de Iav contra os ditos populares
21Veume a palabra do Seor nestes termos:
22-Fillo de Adam, que significa para vs este dito na terra de Israel, cando dicides: "Os
das alnganse, e perde forza a visin?" 23Pois ben, dilles: as fala o Seor Iav: -Eu
acabo con este dito que non se volver a usar mis en Israel. Mis ben, dilles ti estoutro:
"Estn cerca os das do cumprimento de toda visin proftica".
24Certo, non volver a haber visins vas nin adivianzas mentireiras na Casa de Israel.
25Pois eu, Iav, falarei o que tea que falar, unhas palabras que se cumprirn e non se
volvern a demorar; si, nos vosos das, Casa Rebelde, falarei unha palabra e cumprireina
- o Seor Iav quen fala-.
26Veume a palabra do Seor nestes termos:
27-Fillo de Adam, vela a Casa de Israel que anda a dicir: "As visins deste van para
longo, este profetiza para tempos remotos".
28Pois ben, dilles: as fala o Seor, Iav: -Ningunha das mias palabras se demorar, pois
eu digo unha palabra e cmprese - o Seor Iav quen fala-.
Orculos reelaborados contra os falsos profetas de Xerusaln
13 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, profetiza contra os profetas de Israel, profetiza e dilles s que
profetizan desde o seu propio corazn: escoitade a palabra do Seor:
3As fala o Seor Iav:
1166

A BIBLIA

-Ai dos profetas que profetizan

e seguen o seu propio esprito,
pero sen veren!
4Coma as raposas entre as runas
son os teus profetas, Israel.
5Non subistes s brechas,
non erguestes un muro
ante a Casa de Israel,
para que resistise firme na guerra,
o da do Seor.
6Viron cousas ilusorias,
e adiviaron mentiras
os que dican "orculo do Seor",
cando El non os mandou,
anda que agardaban que lles confirmase a palabra.
7Acaso non vistes vs visins ilusorias,
e acaso non dixestes adivianzas mentireiras,
cando diciades "orculo do Seor",
pero eu non falara?
8Por iso, as fala o Seor Iav:
-Por falardes en van
e terdes visins mentireiras,
por isto estou eu contra vs,
- o Seor, Iav quen fala-:
9A mia man estar contra os profetas
que profetizan visins ilusorias
e adivianzas mentireiras;
eles non formarn parte da asemblea do meu pobo,
nin sern inscritos no censo da Casa de Israel,
nin entrarn na terra de Israel.
As recoeceredes que eu son o Seor, Iav.
10Polo feito de que eles extravan o meu pobo,
dicndolle: "Haber paz", cando non a haber,
e cando o meu pobo constre un muro,
eles danlle o recebo;
11por isto dilles s que fan o recebo:
Caer de certo,
haber unha tormenta arrasadora,
farei que caian bolas de pedrazo
e que irrumpa un vento de furacn.
12E vela: caer o muro. Non se vos preguntar entn:
"Onde est o recebo que vs destes?".
13Por isto, as fala o Seor Iav:
-Desencadearei un vento de furacn coa mia ira,
coa mia ira haber unha tormenta arrasadora,
e co meu noxo haber pedrazo para a destruccin.
14Eu tirarei o muro que vs lle destes recebo,
e fareino vir terra;
os seus alicerces quedarn descuberto;
caer, e vs pereceredes debaixo del.
1167

A BIBLIA

Entn recoeceredes que eu son o Seor.

15Eu levarei extremo a mia ira contra o muro,
e contra os que lle deron o recebo,
e logo direivos: "Xa non hai nin muro
nin os que lle deron o recebo.
16Os profetas de Israel profetizan sobre Xerusaln,
e ven acerca dela visins de paz,
pero non hai paz",
- o Seor, Iav, quen fala-.
Orculos de xuzo contra as falsas profetisas
17-Oe, fillo de Adam, encrate coas fillas do teu pobo, que profetizan o que lles sae do
seu corazn, e profetiza contra elas.
18Dilles: as fala o Seor Iav:
-Ai das que cosedes lazos en tdolos pulsos
e facedes carapuchos para as cabezas de calquera medida
para caza-la vida!
Declarades cazada a vida do meu pobo,
mentres mantedes viva a vosa propia vida.
19Profandesme a min diante do meu pobo
por un puado de cebada, por un bocado de pan,
sentenciando morte a vida que non deba morrer,
e mantendo viva a vida que non tia dereito a vivir,
embelecando o meu pobo que escoita os vosos embustes.
20Por iso, as fala o meu Seor Iav:
-Vela que eu estou contra os vosos carapuchos,
cos que vs cazde-las vidas coma paxaros;
arrincareinos dos vosos brazos,
e deste xeito deixarei libres as vidas que vs cazades,
a vida dos paxaros.
21Racharei os vosos carapuchos
e librarei das vosas mans o meu pobo,
que non volver a ser presa das vosas mans.
Deste xeito recoeceredes que eu son o Seor.
22Por aflixrde-lo corazn do xusto con mentiras,
sen que eu o aflixa;
e por apreixardes forte as mans do impo,
para que non se retire do seu mal comportamento
e deste xeito poida vivir;
23por isto, non volveredes ter mis visins ilusorias,
non volveredes adiviar mis adivianzas mentireiras;
librarei o meu pobo das vosas mans.
Entn recoeceredes que eu son o Seor.
Esixencia de pureza da fe para consulta-lo profeta
14 1Vieron onda min uns homes de entre os ancins de Israel,
que sentaron en fronte de min. 2Entn veume a palabra do Seor nestes termos:

1168

A BIBLIA

3-Fillo de Adam, estes homes traen os dolos no corazn, poen diante deles o que os fai
caer nas sas iniquidades, voume deixar consultar?, voume deixar consultar por eles?
4Por isto flalles e dilles: as fala o Seor, Iav:
-Calquera home da casa de Israel que traia os seus dolos no corazn, e que traia diante
del o que o fai caer nas sas iniquidades, se vn onda o profeta, eu, Iav, virareime contra
o profeta por culpa del, por culpa da multitude dos seus dolos. 5Deste xeito, sorprenderei
casa de Israel nos seus pensamentos, pois apartronse de min por culpa de tdolos seus
dolos. 6Por isto, dille casa de Israel: as fala o Seor, Iav. Arrepentdevos e
convertdevos das vosas idolatras, e retirade a cara de tdalas vosas abominacins,
7pois, se un calquera da casa de Israel ou dos forasteiros que residen en Israel se aparta
de min e trae os seus dolos no corazn e pon diante de si o que o fai caer nas sas
abominacins, e logo vn a xunto do profeta consultarme por medio del, eu, Iav,
virareime contra o profeta por culpa sa. 8Encarareime con el, convertereino nun
escarmento proverbial e arrincareino do medio do meu pobo. Deste xeito vs
recoeceredes que eu son o Seor. 9En canto a ese profeta, se se deixa seducir e
pronuncia un orculo, eu, o Seor, seducirei a ese profeta, estenderei a mia man contra
el e extirpareino do medio do meu pobo, Israel. 10Os dous cargarn coa sa culpa, pois a
culpa do profeta a mesma c culpa do que fai a consulta. 11Deste xeito a casa de Israel
non volver apartarse de min, nin volver profanarse con tdalas sas infidelidades,
senn que sern o meu pobo e eu serei o seu Deus - o Seor, Iav, quen fala-.
Irremediable castigo contra Xerusaln
12Veume a palabra do Seor nestes termos:
13-Fillo de Adam, pomo-lo caso dunha cidade: se peca contra min e comete un
sacrilexio, entn eu estendo a mia man contra ela, crtolle as provisins de pan, mando
contra ela a fame e retiro dela homes e animais. 14Se estivesen no medio da cidade estes
tres homes, No, Daniel e Xob, eles salvaran a vida por mor da sa xustiza.
15Ou se non, se eu soltase feras salvaxes nesa cidade deixndoa sen fillos, volverase
unha desolacin por falta de quen pasase por ela a causa das feras; 16anda que estes tres
homes estivesen no medio dela, xroo pola mia vida - o Seor, Iav, quen fala- que nin
salvaran os seus fillos nin as sas fillas, senn que soamente eles se salvaran e a cidade
quedara feita unha desolacin.
17Ou se non, se mandase a espada contra esa cidade e dese ordes de que a espada
atravesase a cidade, e deste xeito eu eliminase dela homes e animais, 18anda que
estivesen dentro da cidade estes tres homes, xroo pola mia vida! -quen fala o Seor,
Iav- que non salvaran os seus fillos nin as sas fillas, senn que se salvaran eles ss.
19Ou se non, se eu mandase peste a ese pas e contra el vertese o meu noxo en sangue,
eliminando dese pas homes e animais, 20anda que No, Daniel e Xob estivesen no pas,
xroo pola mia vida! -quen fala o Seor, Iav- que non salvaran nin fillo nin filla,
anda que por mor da sa xustiza eles salvaran a vida.
21Vela o Seor Iav, que fala as: -Anda que eu mande contra Xerusaln os meus catro
terribles castigos: a espada, a fame, as feras salvaxes e maila peste para eliminar dela
homes e animais, 22dela quedarn s os fuxidos, os fillos e mailas fillas que puideron
escapar. Ollade que virn onda vs, e vs comprobarde-lo seu comportamento e os seus
feitos; deste xeito consolardesvos da desgracia que eu trouxen contra Xerusaln, de todo
o que trouxen contra ela. 23Os mesmos fuxidos vos consolarn, pois comprobarde-lo
seu comportamento e mailos seus feitos. Vs recoeceredes que non sen razn fixen eu
todo o que fixen nela -quen fala o Seor Iav-.

1169

A BIBLIA

A parbola das vides: orculo contra Xerusaln

15 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam,
que a madeira da vide
comparada coa de tdalas rbores?
As vides que lugar teen
entre as rbores do bosque?
3Cllese, por acaso, dela a madeira
para facer algo til?
Cllese dela un gancho
para colgar calquera cousa?
4Vela, btase no lume para que a consuma,
e o lume consmelle as das puntas,
e o seu centro arde en labarada;
servir, anda, para algunha cousa?
5Se cando estaba enteira
non se empregaba para cousa ningunha,
moito menos, cando a consome o lume e arde en labarada,
se poder volver a empregar en obra til!
6Por iso, as fala o meu Seor, Iav:
-O mesmo que entre a madeira do bosque
eu destinei a madeira da vide para pasto do lume,
as destinarei lume os habitantes de Xerusaln
7e dirixirei contra eles o meu noxo:
escaparon do lume,
pero o lume consumiraos.
E vs recoeceredes que eu son o Seor,
cando dirixa contra eles a mia cara irada,
8e converta a sa terra nunha desolacin,
xa que se comportaron perfidamente
- o Seor quen fala-.
Alegora dos amores culpables de Xerusaln
16 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam,
faille saber a Xerusaln as sas abominacins,
3dille: as fala o meu Seor, Iav:
-Xerusaln! As tas orixes e mailos teus devanceiros
proveen do pas dos cananeos:
teu pai o amorreo e ta nai hitita.
4Tales son os teus devanceiros:
O da que naciches,
non che ataron o cordn do embigo,
non te lavaron con auga por pura compaixn,
nin te lavaron con auga salgada,
nin te enfaixaron.
5Ningun se apiadou de ti
facndoche algunha destas cousas,
1170

A BIBLIA

por compaixn de ti,

senn que dabas noxo,
e fuches botada campo
o da que naciches.
6Pero pasei eu onda ti, e olleite
no teu propio sangue,
e a ti, que estabas no teu propio sangue, repetinche:
"Vive 7e medra, vlvete coma as herbas do campo".
E ti medraches e fixcheste moza,
chegaches ledicia do teu crecemento:
os dous peitos afirmronseche
e naceuche o teu pelo,
pero estabas espida e en coiros.
8Volvn pasar onda ti e fixeime en ti:
Vela, a ta idade era a idade do namoro;
estendn o meu manto sobre ti
e cubrn a ta nudez;
comprometinme contigo con xuramento,
e entrei en alianza contigo
- o meu Seor, Iav, quen falae fuches mia.
9Logo laveite con auga, limpeiche o sangue de enriba de ti
e unxinte con aceite.
10Despois pxenche roupas bordadas,
calceite con pel de coiro fino,
pxenche un cinto de lio ben curado,
e cubrinte cun mantn de seda.
11Engalaneite de xoias:
puxen pulseiras nos teus brazos
e colares no teu pescozo.
12Puxen un anel no teu nariz,
pendentes nas tas orellas
e unha coroa preciosa na ta cabeza.
13Engalanbaste con ouro e prata,
os teus vestidos eran de lio ben curado, seda e bordados;
coma-la flor da faria, mel e aceite;
estabas moi fermosa e conseguiches ser raa.
14O teu nome correu entre as nacins por mor da ta beleza,
co esplendor que eu puxera en ti,
tan perfecta era a ta beleza!
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
15Ficheste da ta beleza
e afincada no teu renome,
dcheste prostitucin.
Ofreciches a cantos pasaban os teus engados de prostituta
- ben certo que as segue sendo-.
16Collche-los teus vestidos
e fixeches con eles prostbulos de cores,
para fornicar fra sobre os vestidos;
e deste xeito segue sendo.
1171

A BIBLIA

17Collche-las tas preciosas xoias,

feitas co ouro e a prata que eu che regalara,
e facas para ti imaxes de homes
para prostiturte con elas.
18Colla-los teus vestidos bordados
para as cubrires, e ante elas
ofreca-lo meu aceite e mailo meu incenso.
19A comida que eu che daba
-a flor da faria, o aceite e mailo mel con que eu te alimentabaofrecchela ante elas coma perfume agradable:
as segue sendo,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
20Colla-los teus fillos e fillas,
os fillos que ti me deras,
e ofrecalos en sacrificio s imaxes para que os comesen.
Acaso isto menos grave c ta prostitucin?
21Degolba-los meus fillos,
e facalos pasar polo lume en honra delas.
22Ante as tas abominacins e prostitucins
non te lembrabas dos das da ta mocidade,
cando estabas espida e en coiros,
a rebolos no teu propio sangue.
23E vela, ademais de toda a ta ruindade,
Ai, ai de ti! - o meu Seor, Iav, quen o di24construa-los teus altares,
e faca-los teus enganos en tdalas prazas.
25Por tdolos camios mis importantes
construa-los teus enganos;
emporcallba-la ta fermosura;
ofrecendo o teu corpo a todo aquel que pasa,
multiplicando as as tas prostitucins.
26Dcheste prostitucin cos exipcios, os teus vecios,
de robusta natureza;
e tanto multiplicche-las tas prostitucins,
que me anoxaches a min.
27E as eu estendn a mia man contra ti,
e cortei as tas pretensins;
entregueite s apetencias das tas inimigas,
as fillas dos filisteos,
que estaban avergonzadas do teu comportamento infame.
28Fornicaches cos fillos de Asur sen te fartares,
e volviches fornicar con eles
e tampouco te fartaches.
29Multiplicche-las tas fornicacins con Caldea,
no pas de Canan,
e nin con isto te fartaches.
30Que ardoroso estaba o teu furor sexual
- o Seor, Iav, quen falacando facas todas estas cousas,
feitos de esposa prostituta e dominante!
1172

A BIBLIA

31Cando construa-los teus altares

nos camios mis importantes,
e faca-los teus enganos en tdalas prazas,
non eras coma as outras prostitutas.
Ti burlbaste da paga!
32E-la muller adltera, que en vez de seu esposo,
acolle a alleos!
33A tdalas prostitutas lles dan regalos,
pero ti dbaslle-lo teu regalo de voda
s teus amantes, e agasallbalos
para que viesen a ti de todo o arredor
por mor das tas prostitucins.
34Pasaba contigo, nas tas prostitucins,
o contrario das outras mulleres:
detrs de ti non a ningun,
ti dba-lo teu regalo,
pero regalo a ti non che daban,
e deste xeito ti andabas revs.
35Por iso, ti, prostituta, escoita a palabra do Seor:
36As fala o meu Seor, Iav:
-Xa que a lisura da ta pel se murchou,
e a ta nudez se descubriu nas fornicacins
cos teus amantes e con tdolos teus abominables dolos,
polo sangue dos teus fillos,
que ti lles ofreciches;
37por isto vou eu reunir
a tdolos que odias, a tdolos teus amantes,
os que ti compraciches,
a tdolos que lles queras ben:
vounos reunir na ta presencia de todo o contorno
e vou descubri-la ta nudez diante deles,
para que miren toda a ta nudez.
38Xulgareite coa sentencia das adlteras
e das que verten sangue
e lamentaraste baixo o meu furor e os meus celos.
39Poereite nas sas mans, para que destran os teus prostbulos
e rompan os teus enganos,
para que che quiten os vestidos
collan as tas preciosas alfaias,
e te deixen espida e en coiros.
40Farn subi-la xente contra ti,
para que te acantacen con pedras
e te esnaquicen coas sas espadas.
41Queimarn as tas casas con lume
e cumprirn contigo a sentencia
vista de moitas mulleres;
farei que deixes de ser unha prostituta,
e non volvers facer regalos.
42Aplacarei a mia ira contra ti,
os meus celos apartaranse de ti
1173

A BIBLIA

e quedarei tranquilo para non volver irarme.

43Por non te dares acordado dos das da ta mocidade,
e mostra-lo teu enfado contra min con todas estas cousas,
tamn eu farei recae-lo teu comportamento
sobre a ta cabeza,
- o meu Seor, Iav, quen falae realizarei de certo o meu plan,
vista de tdalas tas abominacins.
44E tdolos que fan refrns,
din este acerca de ti:
"De tal nai, tal filla".
45Es ben filla de ta nai,
que renega do seu home e mais dos seus fillos;
es ben irm das tas irms
que renegaron dos seus homes e mais dos seus fillos.
A vosa nai era hitita
e o voso pai amorreo.
46A ta irm maior Samara e mailas sas fillas,
vive ta dereita;
e a ta irm mis nova,
a que vive ta esquerda,
Sodoma e mailas sas fillas.
47Non imitaches moderadamente o seu comportamento
nin s cometche-las sas abominacins,
senn que con todo o teu comportamento
pecaches mis ca elas.
48Xuro pola mia vida - o meu Seor, Iav, quen falaque Sodoma, a ta irm, e mailas sas fillas,
non se comportaron como vos comportastes ti e mailas tas.
49Ei-lo delito de Sodoma:
soberbia, fartura de pan e tranquilidade imperturbable
tian ela e mailas sas fillas,
pero non sostiveron o poder do desgraciado e do pobre.
50Ensoberbecronse e cometeron abominacins na mia presencia,
e entn eu refugueinas tan pronto como as vin.
51E Samara non cometeu nin a metade dos teus pecados;
ti multiplicche-las tas abominacins mis ca ela,
de xeito que coas abominacins que ti cometiches
fixeches parecer xustas as tas irms.
52Pois ti soporta logo a ta vergonza,
xa que cos teus pecados fas de mediadora
en favor das tas irms.
Xa que te fixeches mis abominable ca elas,
son elas mis xustas ca ti.
Avergnzate, pois, e soporta a ta vergonza,
xa que fas parecer xustas as tas irms.
53Trocarei a sa catividade:
a catividade de Sodoma e das sas fillas,
1174

A BIBLIA

e maila catividade de Samara e das sas fillas.

Catividade ser a ta en comparanza coa delas,
54para que soprte-la ta vergonza e te avergonces
de todo canto fixeches,
servndolles as de consolacin a elas.
55As tas irms, Sodoma e mailas sas fillas,
volvern seu estado anterior,
e Samara e mailas sas fillas
volvern seu estado de antes;
pero tamn ti e mailas tas fillas
volveredes voso estado de antes.
56Sodoma, a ta irm, serviu de burla na ta boca
o da do teu orgullo, 57antes de que se descubrise a ta ruindade.
Certo, est chegando a vergonza das fillas de Aram
e tdalas sas vecias, e as fillas dos filisteos,
vanse burlar de ti por todo o arredor.
58Soporta, pois, a ta depravacin e mailas tas abominacins
- o Seor quen fala-.
59Pois, as fala o meu Seor, Iav:
-Comportareime contigo tal coma ti fixeches comigo,
pois desprezche-lo xuramento
e rompche-la alianza.
60Pero eu lembrareime da mia alianza,
do sinal que che dei desde os das da ta mocidade,
e manterei contigo unha alianza eterna.
61E ti lembraraste do teu comportamento
e avergonzaraste, cando ti aclla-las tas irms,
a mis vella e a mis nova,
pois dareichas a ti por fillas,
e farei firme a ta alianza.
62Porque eu manterei a mia alianza contigo,
e ti recoecers que eu son o Seor,
63para que te acordes e te avergonces
e nunca mis teas que abri-la boca con vergonza,
cando eu che perdoe todo o que fixeches
- o Seor quen fala-.
Alegora de xuizo de castigo e de salvacin
17 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam propn un enigma,
imaxina unha parbola para a casa de Israel,
3dille: as fala o meu Seor, Iav:
-A aguia grande, de grandes s,
de longa envergadura,
de espesa plumaxe,
de cor pintada,
voou ata o Lbano;
e colleu a copa do cedro,
1175

A BIBLIA

4esgazou a punta do seu gromo,

levouna a unha cidade de traficantes,
e pxoa nunha cidade de arrieiros.
5Logo colleu parte da semente da cidade
e sementouna en terra de labrado,
beira de augas abundantes,
xunto a un remanso.
6Prendeu e converteuse
nunha cepa opulenta, de baixa altura,
dirixa as sas ramas cara cedro,
e as sas races puxronse debaixo del,
e converteuse nunha cepa.
Botou vides e sacou abrochos,
e agromou cos sarmentos.
7Logo apareceu unha aguia grande,
de grandes s
e de moita plumaxe;
e, vela, a cepa estendeu avidamente as sas races cara aguia
e dirixiu cara a ela as sas ramas,
para beber dela mis ca no bacelo do seu planto,
8anda que estaba plantada nun terreo chuvioso,
xunto a augas abundantes,
para botar vides e para dar froito,
para ser unha cepa excelente.
9Dille: as fala o meu Seor, Iav:
-Seguir adiante?
Non a arrincar de raz a aguia
e non lle esgazar o froito e secar?
Tdolos renovos da sa medra secarn,
pois ela con brazo forte e cun pobo numeroso
forte abondo para a levantar de raz.
10Olldea, a plantada cepa,
seguir adiante?
Acaso non secar cando a azoute
o vento son?
Acaso non secar no bacelo onde foi plantada?
11Veume a palabra do Seor nestes termos:
12-Dille casa rebelde:
Non sabde-lo que quere dicir isto?
Dille: vede, o rei de Babilonia veu a Xerusaln,
colleu o seu rei e mailos seus prncipes,
e levounos a xunto del a Babilonia.
13Colleu un de estirpe real
e fixo con el un pacto
comprometndoo con xuramento;
levou os nobres do pas,
14para que fose un rei humilde
e deste xeito non se levantase,
1176

A BIBLIA

para que gardase a sa alianza

e que esta fose estable.
15Pero rebelouse contra el,
mandando mensaxeiros a Exipto,
para que lle desen cabalos e moitos soldados.
Ter xito?
Librarase o que fixo tales cousas?
Quebrantou o pacto, e librarase?
16Xuro pola mia vida, - o meu Seor, Iav, quen fala- que no pas do rei que o fixo
reinar a el, o do xuramento que el desprezou e o do pacto que el quebrantou, nese pas, el
morrer, no medio de Babilonia. 17Pero o Faran non se far ver na guerra cun grande
exrcito e cunha numerosa multitude, cando se levanten terraplns e se constran muros
de asedio para segar moitas vidas. 18Desprezou o xuramento, quebrantando o pacto. Pois
xa que deu a sa man, pero fixo todas estas cousas: non se librar.
19Por iso, as fala o meu Seor, Iav:
-Xuro pola mia vida que o xuramento que desprezou,
e o pacto que quebrantou,
llos volverei de certo sobre a sa cabeza.
20Botarei sobre el a mia rede,
e cazareino na mia trampa;
conducireino a Babilonia
para preitear con el no xuzo da deslealdade
que contra min cometeu.
21A tdolos fuxitivos
dos seus exrcitos decapitaranos,
e os fuxitivos dispersaranse s catro ventos:
as saberedes que eu, o Seor, fun quen falou.
22As fala o meu Seor, Iav:
-Eu collerei das ramas do cedro a mis alta e fixareina;
dos gallos mis novos arrincarei un retoo,
e plantareino nun monte alto e elevado,
23no monte elevado de Israel plantareino;
botar gromos e dar froitos
e volverase un cedro magnfico;
aniarn debaixo del tdolos paxarios,
tdalas aves aniarn sombra das sas ramas.
24Entn tdalas rbores do monte
caern na conta de que eu, o Seor,
derreo a rbore ergueita
e levanto a rbore derreada;
seco a rbore verde
e fago florece-la rbore seca.
Eu, o Seor, dxeno e fareino.
O Deus xusto e a retribucin individual
18 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Que vos pasa a vs, que andades repetindo este dito na terra de Israel:
"Os pais comeron as uvas verdes
1177

A BIBLIA

e os fillos sofren a denteira"?

3Pola mia vida - o meu Seor, Iav quen falaxuro que vs non volveredes repetir
este dito en Israel.
4Pois, de certo, tdalas vidas son mias;
o mesmo c vida do pai,
tamn a vida do fillo mia;
a persoa que peque, esa a que morrer.
5Se un home xusto,
e practica o dereito e maila xustiza:
6non come banquetes sacros nas montaas
nin levanta os seus ollos
cara s dolos da casa de Israel;
non profana a muller do seu prximo,
nin se achega muller menstruante;
7se o tal non explota a ningun,
devolve a fianza da sa dbeda,
non comete roubo,
dlle o seu pan famento
e cobre espido con vestidos;
8se non presta con usura
nin cobra os intereses;
se aparta a sa man da iniquidade,
e xulga conforme o dereito e a verdade entre home e home;
9se camia conforme os meus preceptos
e garda os meus mandamentos,
practicando a verdade e a xustiza:
este certamente vivir.
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
10Pero se un enxendra un fillo asasino,
ou se o familiar comete algunha destas cousas
11anda que el non faga ningunha:
tal coma comer banquetes sacros nas montaas
e profana-la muller do seu prximo;
12explota-lo desgraciado e o pobre,
roubar e non volve-lo peor da fianza,
ergue-los seus ollos cara s dolos
e cometer abominacins;
13prestar con usura, cobrar intereses,
acaso vivir? -Non vivir:
cometeu todas estas abominacins
e morrer sen remedio;
o sangue dos seus crimes volverase contra el.
14Pero, vela, un ten un fillo
que ve os pecados que fai seu pai,
veos pero non se comporta conforme a eles;
15non come banquetes sagrados nas montaas,
non ergue os seus ollos cara s dolos da casa de Israel;
non profana a muller do seu prximo;
1178

A BIBLIA

16non explota, nin retn o peor da fianza;

non rouba, dlle o seu pan famento
e veste espido;
17aparta a sa man de provocar afliccins,
non cobra intereses nin usura;
cumpre os meus mandamentos
e camia polos meus preceptos:
este non morrer polos pecados de seu pai,
ben certo que vivir.
18O seu pai, xa que oprimiu e roubou irmn
e xa que non fixo no medio do seu pobo o que est ben,
morrer de certo pola sa iniquidade.
19Pero vs dicides: "por que non carga o fillo coa iniquidade do pai?"
-Porque se o fillo observou o dereito e a xustiza,
e se gardou tdolos meus preceptos e se os puxo en prctica,
vivir certamente.
20O que peque ser quen morrer;
o fillo non cargar coa iniquidade do pai,
o pai non cargar coa iniquidade do fillo;
sobre o xusto reverter a sa xustiza,
sobre o malvado reverter a sa ruindade.
21Se o malvado se converte de tdolos pecados que cometeu,
e garda tdolos meus preceptos
e practica o dereito e a xustiza,
vivir de certo, non morrer;
22Tdalas maldades que cometeu non se lle tern en conta:
por mor da xustiza que practicou, vivir.
23 acaso verdade que sinto eu pracer coa morte do malvado,
- o meu Seor, Iav, quen falae non en que se converta do seu camio
e que viva?
24Cando o xusto se aparta da xustiza
e comete a maldade,
e se comporta e vive segundo tdalas abominacins que comete o malvado,
tdalas obras boas que fixo non se tern en conta:
polas infidelidades que cometeu
e polos pecados que fixo,
por eles morrer.
25E vs respondedes: "Non xusto o proceder do Seor".
Escoitade, Casa de Israel:
-Non xusto o meu xeito de comportarme?
Non mis ben o xeito de vos comportardes vosoutros o que inxusto?
26Cando o xusto se aparta das sas obras de xustiza
e comete iniquidades e morre debido a elas,
morre debido s iniquidades que el cometeu.
27Cando o malvado se aparta da maldade que cometeu
e practica o dereito e a xustiza,
entn el consegue a vida.
1179

A BIBLIA

28Se cae na conta e se aparta da maldade que cometeu,

vivir de certo, non morrer.
29E responde a Casa de Israel:
"Non xusto o xeito de se comporta-lo Seor".
-Non xusto o meu comportamento, Casa de Israel?
Non mais ben o voso comportamento o que inxusto?
30Por isto, xulgareivos a cada un de vs
conforme o propio comportamento, Casa de Israel,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
Convertdevos e apartdevos das vosas ruindades,
e non terde-lo tropezo para caer na iniquidade.
31Quitade de diante de vs as vosas maldades
coas que pecastes,
e facdevos un corazn novo e un esprito novo.
Por que queredes morrer,
Casa de Israel?
32Non sinto eu pracer pola morte do que morre
- o meu Seor, Iav quen falaConvertdevos e viviredes!
Elexa polos reis de Xud
19 1-Ti entoa unha elexa polos prncipes de Israel,
2dilles:
Que leoa foi a ta nai no medio de lens!
Tumbada no medio dos lens,
criaba a sa camada.
3Criou un dos seus cachorros,
que se volveu un leoncio,
aprendeu a esnaquiza-la presa,
devorou homes.
4Souberon del as nacins:
cazrono nas sas foxas
e levrono con ganchos pas de Exipto.
5Ela, ver que a sa esperanza
e a sa ilusin estaban perdidas,
colleu outro dos seus cachorros
e constituno nun leoncio.
6El daba voltas entre os lens,
feito un xove len;
7aprenda a esnaquiza-la presa,
devoraba homes;
abusaba das sas vivas e desolaba as sas vilas;
o pas e os seus habitantes estaban amedoados
polo rudo dos seus ruxidos.
8Pero os pases de toda a volta vieron contra el,
desde as provincias estenderon sobre el as sas redes
e atraprono nas sas foxas.
1180

A BIBLIA

9Metrono con ganchos na gaiola

para o levaren xunto rei de Babilonia;
levrono a Babilonia, para que non se volva a o-la sa voz
nos montes de Israel.
10Ta nai era semellante a unha vide da ta caste
plantada xunto auga:
daba froito e estaba chea de ramas
por mor da abundante auga.
11Daba bacelos de tal poder
que servan para cetros de reis;
a sa altura sobresae por entre as nubes;
imponente pola sa altura
e pola multitude das sas ramas.
12Foi arrincada con carraxe
e foi tirada por terra,
o vento do nacente
secou o seu froito
que se desprendeu; e secou as sas ramas poderosas
e o lume consumiunas.
13E agora est plantada no deserto,
en terra reseca e sedenta.
14Sau lume dunha das ramas
e consumiu os bacelos e os seus froitos.
Xa non hai nela ramas poderosas,
bculos para reinar.
Esta unha elexa, e cntase coma unha elexa.
Historia das infidelidades de Israel
20 1No ano stimo, o dez do mes quinto, vieron algns dos ancins de Israel consulta-lo
Seor e sentronse diante de min.
2Veume entn a palabra do Seor nestes termos:
3-Fillo de Adam, flalles s ancins de Israel e dilles:
As fala o meu Seor, Iav:
-Seica vindes consultarme a min?
Xroo pola mia vida que non deixarei que me consultedes
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
4Non os vas xulgar ti?: non os vas xulgar, fillo de Adam?
Mstralle-las abominacins de seus pais;
5has de lles dicir: as fala o meu Seor, Iav:
-O da no que eu escolln a Israel,
xureille coa mia man erguida liaxe da Casa de Xacob,
cando me dei a coecer a eles, xureilles coa man levantada:
Eu son o Seor, o voso Deus.
6No da aquel xureilles coa man erguida,
que os sacara do pas de Exipto,
para a terra onde eu me aparecera a eles,
terra que deita leite e mel,
terra que a mis gloriosa de tdalas terras.
7Tamn lles dixen:
1181

A BIBLIA

Cada un de vs botade fra as abominacins que vos levan os ollos,

e non vos lixedes cos dolos de Exipto.
Eu son o Seor, o voso Deus.
8Pero eles revoltronse contra min,
e non me quixeron facer caso.
Ningun deles botou fra as abominacins que lles levan os ollos,
nin abandonou os dolos de Exipto.
Entn vuseme pensamento verter contra eles o meu noxo,
e desfogar contra eles a mia ira en pleno pas de Exipto.
9Pero obrei de acordo co meu nome,
de xeito que non fose profanado vista dos pobos
no medio dos que vivan,
e na presencia dos cales me dera a coecer a eles,
sacndoos do pas de Exipto.
10Saqueinos da terra de Exipto
e leveinos deserto.
11Dille-los meus preceptos
e fxenlles coece-las mias leis,
que dan vida home que as cumpre.
12E tamn lles dei os meus sbados
para que sirvan de sinal entre min e eles,
para que se saiba que eu son o Seor que os consagra.
13Pero rebelouse contra min a Casa de Israel no deserto:
non seguiron os meus preceptos,
senn que rexeitaron os meus mandamentos,
que dan vida home que os cumpre,
e profanaron os meus sbados desde antigo.
Eu vinme tentado de verter contra eles
o meu noxo para os exterminar.
14Pero obrei por mor do meu Nome,
para que non fose profanado
vista dos pobos,
presencia dos cales os saquei.
15Pero volvn xurarlles no deserto,
coa man levantada,
que non os levara terra
que lles dera,
que deita leite e mais mel,
e que a mis gloriosa de tdalas terras;
16por rexeitaren as mias leis
e por non se comportaren conforme s meus preceptos,
e por profanaren os meus sbados,
pois aselle-lo corazn tralos seus dolos.
17Pero o meu ollo tivo compaixn de facerlles mal,
e as non os exterminei no deserto.
18Os seus fillos dxenlles no deserto:
Non sigde-los preceptos de vosos pais
nin gardde-las sas leis,
nin vos contaminedes cos seus dolos.
19Eu son o Seor, o voso Deus:
1182

A BIBLIA

seguide os meus preceptos,

gardade as mias leis e cumprdeas,
20santificade os meus sbados:
que sirvan de sinal entre min e vs,
para que se saiba que eu son o Seor, o voso Deus.
21Pero os fillos rebelronse contra min:
non seguiron os meus preceptos,
nin gardaron as mias leis, nin as cumpriron,
pois o home que as cumpre ten a vida por elas,
e profanaron os meus sbados.
Entn vuseme pensamento verter contra eles o meu noxo,
e desfoga-la mia ira contra eles no deserto.
22Pero retirei a mia decisin de forza
e entn decidn obrar de acordo co meu Nome,
de xeito que non fose profanado vista dos pobos,
presencia dos cales eu os fixera sar.
23Volvn xurar coa man levantada contra eles no deserto
que os dispersara entre os pobos e que os esparexera entre os pases,
24por non cumpriren as mias leis e por rexeitaren os meus preceptos,
por profanaren os meus sbados,
e por renselle-los seus ollos
tralos dolos de seus pais.
25Por iso non fun tamn eu quen lles dei preceptos que non son bos,
e leis que non os fan vivir?
26Non fixen eu que se contaminasen coas sas ofrendas,
faceren pasar polo lume a tdolos primoxnitos,
para volvelos unha desolacin
e para que as recoezan que eu son o Seor?
27Por isto, fillo de Adam, flalle Casa de Israel e dille:
As fala o meu Seor, Iav:
-Anda as me inxuriaron vosos pais,
coa sa infidelidade, coa que me traicionaron.
28Eu truxenos pas que, coa mia man levantada,
xurara llelo dar a eles;
pero eles, veren calquera outeiro elevado
ou calquera rbore enramallada,
ofreceron al os seus sacrificios,
deron al as sas ofrendas provocadoras,
puxeron al os perfumes que, segundo eles, aplacan
e verteron al as sas libacins.
29Eu dxenlles:
"Que ese outeiro onde ides?".
E quedoulle de nome o "outeiro"
ata o da de hoxe.
30Por isto dille Casa de Israel:
As fala o meu Seor, Iav:
-Non verdade que vs vos lixades
segundo o vieiro dos vosos pais,
e que vos ides prostitur cos seus mesmos dolos?
1183

A BIBLIA

31Cando vs levantde-las vosas ofrendas,

cando facedes pasa-los vosos fillos polo lume,
estdesvos lixando con tdolos vosos dolos ata hoxe,
e voume deixar eu consultar por vs, Casa de Israel?
Pola mia vida - o meu Seor, Iav, quen fala-,
que non me deixarei consultar por vs.
32O que se vos vn cabeza
non suceder de ningn xeito,
pois vs pensades:
"Debemos ser coma os demais pobos e razas dos outros pases,
dando culto pau e mais pedra".
33Pola mia vida - o Seor, Iav, quen falaxuro que con man forte,
con brazo estendido,
e con noxo rebordado,
hei reinar sobre vs,
34pois con man poderosa,
con brazo estendido,
e con noxo rebordado,
heivos facer sar de entre os pobos,
e heivos xuntar,
trandovos dos pases onde estades esparexidos,
35e heivos levar deserto dos pobos,
para preitear al convosco cara a cara.
36O mesmo que preiteei cos vosos pais,
no deserto do pas de Exipto,
as preitearei convosco,
- o meu Seor, Iav, quen fala-,
37fareivos pasar por debaixo do cetro,
e fareivos entrar no compromiso da alianza;
38separarei de entre vs os que se rebelen e pequen contra min:
a estes fareinos sar do pas do seu desterro,
pero non entrarn nas terras de Israel.
Deste xeito recoeceredes que eu son o Seor.
39Decatdevos, Casa de Israel! As fala o meu Seor, Iav:
-Uns ide, e adorade os vosos dolos;
e os demais, que ningun de entre vs
deixe de me facer caso,
e non volvades profana-lo meu santo Nome
coas vosas ofrendas e cos vosos dolos.
40Que no meu monte santo,
no alto monte de Israel,
- o meu Seor, Iav quen falaque al me adore toda a Casa de Israel,
toda ela no pas.
Al me sentirei compracido deles,
al pedirei os vosos tributos,
as vosas ofrendas,
e todo o que vs consagredes.
41Coma do perfume que aplaca, sentireime compracido de vs,
1184

A BIBLIA

cando vos faga sar de entre os pobos

e vos xunte trandovos dos pases
onde estades esparexidos:
entn mostrarei por medio voso a mia santidade
vista dos pagns.
42E vs recoeceredes que eu son Iav,
cando vos faga entrar na terra de Israel,
no pas que, coa man levantada, lles xurara dar a vosos pais.
43Unha vez al, lembrdevos do voso comportamento
e de tdalas obras coas que vos lixastes,
e sentiredes noxo de vs mesmos
por tdalas maldades que cometestes.
44Entn recoeceredes que eu son Iav,
cando me comporte convosco conforme o meu Nome,
non segundo o voso mal comportamento
e segundo as vosas obras perversas, Casa de Israel,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
Catro orculos de castigo con lamentacin simblica sobre Xerusaln e Xud
21 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, pon a ta cara mirando para o sur,
e profetzalle medioda,
profrelle orculos bosque do campo do Ngueb.
3Dille: Bosque de Ngueb,
escoita a palabra do Seor!
As fala o meu Seor, Iav:
-Velaqu, vouche prender lume,
que devorar tdalas tas rbores verdes
e tdalas tas rbores secas.
A ardente chama non se apagar,
senn que con ela se queimarn tdalas terras,
desde o Ngueb ata o norte.
4E todo mortal ver que son eu, o Seor,
quen o prendn e non se apagar.
5Entn eu respondn:
-Ai, meu Seor Iav! Eles estn dicindo de min:
"Non el o que conta contos?"
6Entn veume a palabra do Seor nestes termos:
7-Fillo de Adam, pon a ta cara mirando a Xerusaln,
e profetiza contra o santuario,
e profire orculos contra a terra de Israel,
8e di: terra de Israel, as fala o Seor:
-Vede, estou contra ti,
e saco a mia espada da sa vaa,
para exterminar de ti xustos e pecadores.
9Porque teo que exterminar de ti
xustos e pecadores,
por isto sae a mia espada da sa vaa
1185

A BIBLIA

contra todo mortal desde o Ngueb, ata o norte.

10Deste xeito recoecer todo mortal
que eu, o Seor, saquei a mia espada da sa vaa,
e que a ela non volver.
11E ti, fillo de Adam, fai lamentacins
dobrando a cintura,
e con amarguras fai lamentacins na sa presencia.
12Cando eles che pregunten: "Por que fas ti lamentacins?",
ti has de lles responder:
Por causa dunha noticia que chega sen remedio,
e entn todo corazn fraquear,
tdolos brazos se debilitarn,
todo esprito desfalecer,
e tdolos xeonllos se desfarn en auga.
Vela chega e xa se fai realidade,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
13Tamn me veu a palabra do Seor nestes termos:
14-Fillo de Adam, profetiza e di:
As fala o Seor:
-Unha espada, unha espada afiada
e para mis brunida!
15Afiada para executa-la gran matanza,
brunida para que escintile.
Ai! Levantan un cetro contra o meu fillo,
un cetro que rexeita a tdalas
rbores!
16Entregan a espada a brunir
para despois a apreixaren coa man;
xa est a espada afiada,
xa est brunida,
para a poer na man do matador.
17Berra e desfaite en gritos, fillo de Adam,
que xa est contra o meu pobo,
xa est contra tdolos prncipes de Israel;
os horrores da poderosa espada estn co meu pobo,
por isto date golpes nas ndegas.
18Que proba! Pero que non sera anda,
se eu non rexeitase o cetro?
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
19E ti, fillo de Adam, profetiza e bate puo con puo:
-Que se duplique a espada,
que se triplique:
a espada dos atravesados,
a espada do gran traspaso,
a que os ten acurralados;
20para que lles desmaie o corazn
e se multipliquen os cados;
contra tdalas sas portas puxen a ameaza da espada,
feita irm do lstrego,
1186

A BIBLIA

disparada para a matanza.

21Revltate, espada, dereita,
ponte cara esquerda,
a onde os teus dous fos se volven.
22Tamn eu baterei puo con puo
e desfogarei a mia ira.
Eu, o Seor, fun quen falei.
Xesto simblico de castigo, na marcha de Nabucodonosor contra Xerusaln
23Veume a palabra do Seor nestes termos:
24-Oe ti, fillo de Adam, traza ti mesmo dous vieiros para que vaia a espada do rei de
Babilonia; os dous sairn da mesma metrpoli. Marca un sinal no comezo do camio da
cidade, mrcaa. 25Indica un vieiro para que entre a espada en Rabah dos amonitas e en
Xud, na inaccesible Xerusaln. 26Vela o rei de Babilonia, que se para na encrucillada,
no comezo dos dous camios para consulta-las sortes: baralla as frechas, consulta os
deuses familiares, observa o fgado. 27Xa ten na sa man dereita a sorte: A Xerusaln!
A emprazar arietes, a prorromper en alaridos, a lanzar gritos de guerra, a emprazar
arietes fronte s portas, a encher rampas, a construr torres de asalto! 28Isto resultaralles a
eles coma un vaticinar en balde s seus propios ollos, fartos dos seus propios xuramentos
de fidelidade; pero el lembrarase da inicua infidelidade para a castigar.
29Vela, as fala o meu Seor, Iav:
-Para que vos lembredes das vosas iniquidades
descubrrense as vosas rebelins,
vrense os vosos pecados en tdolos vosos feitos,
para que os lembredes,
habedes ser apreixados con man forte.
30Oe ti, malfeitor infame,
prncipe de Israel,
a quen lle chega o seu da no intre da iniquidade final,
31as fala o meu Seor, Iav:
-Saca o turbante,
quita a coroa!
As cousas xa non son como eran:
o baixo alto,
e o alto baixo;
32Runa, runa! Unha runa hei facer.
Pero isto non suceder ata que chegue aquel que ten o poder
de xulgar, que eu lle darei.
33-Oe ti, fillo de Adam, anuncia este orculo:
Ameaza contra os amonitas.
As fala o meu Seor, Iav, contra os amonitas e contra a sa violacin do xuramento,
dilles:
-Unha espada, espada desenfundada para a matanza!
Espada afiada para collela e lanzar lstregos!
34Cando acerca de ti hai xa quen ten visins vas,
cando acerca de ti hai quen adivia mentiras,
pente sobre os pescozos de infames malfeitores,
1187

A BIBLIA

s que lles chega o da,

a fin, na hora da iniquidade.
35Retira o poder do seu gume do lugar onde fuches creada,
da terra da ta orixe, onde te vou xulgar:
36Verterei en ti o meu noxo,
soprarei o incendio do meu furor contra ti,
e entregareite poder de xentes salvaxes,
artfices de destruccin.
37Ti volveraste unha rima de lea para o lume,
o teu sangue caer no medio do pas.
Nunca mis sers lembrada,
porque eu, o Seor, son quen falei.
O castigo de Deus, chamada conversin
22 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Oe ti, fillo de Adam,
acaso non vas condenar,
si, condenar, a cidade sanguinaria,
e facerlle ver tdalas sas abominacins?
3Dille: as fala o meu Seor, Iav:
-A cidade que verte sangue en medio de si
chegaralle de certo o seu momento:
e a que se constre dolos diante de si
volverase de certo impura.
4Co sangue que ti vertiches
volvcheste culpable,
e cos dolos que ti fixeches
volvcheste impura,
e deste xeito aveciche-la ta hora,
e chegaches fin dos teus anos,
por isto convrtote en escarnio
para os pobos, e en burla para tdolos pases.
5Pases vecios e pases remotos
burlaranse de ti,
famosa pola ta impureza,
grande na consternacin.
6Fxate: os prncipes de Israel
estn dentro de ti para verteren sangue,
cada un canto lle d o seu brazo.
7Dentro de ti trtase con desprezo a pai e nai,
dentro de ti trtase con violencia emigrante,
dentro de ti son oprimidos o orfo e a viva.
8Ti desprza-las mias santas institucins,
e profna-los meus sbados.
9En ti hai xente que calumnia
a fin de que se verta sangue;
en ti cmense banquetes sacros na cima dos montes,
e dentro de ti fanse cousas infames.
10En ti hai quen destapa a nudez que pertence pai,
1188

A BIBLIA

en ti abusan da muller na impureza da regra.

11En ti uns cometen abominacins coa muller do irmn,
outros manchan con impureza a propia nora,
e outros abusan da irm, filla de seu pai.
12En ti acptanse regalos para verter sangue,
ti cobras intereses de usura
e enriquceste violentamente conta dos teus prximos;
pero a min esquecstesme,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
13Vela, vou bater en ti cos meus puos
por tdolos inxustos negocios
que ests facendo,
e polo sangue que se est vertendo en medio de ti.
14Manterase firme o teu corazn?
Seguirn fortes os teus brazos
os das que eu proceda contra ti?
Eu, o Seor, son quen o digo e quen o farei.
15Hei de dispersarte entre as nacins,
hei de esparexerte por entre os pases,
hei de levar ata o colmo a ta impureza por culpa ta,
16e deste xeito ti recibirs de ti mesmo a herdanza
vista de tdalas nacins.
Entn recoecers que eu son o Seor.
Deus purificar a Xerusaln coa sa ira
17Veume a palabra do Seor nestes termos:
18-Fillo de Adam,
a Casa de Israel resulta escoura para min;
todos eles son bronce e estao,
ferro e chumbo;
no medio do forno resultan escoura de prata.
19Por iso as fala o meu Seor, Iav:
-Volvstesvos todos escoura,
por isto, vede, vouvos xuntar
no medio de Xerusaln.
20Xa xuntei a prata e o cobre,
o bronce, o chumbo e o estao:
aticei neles o lume para fundilos;
as vos xuntarei a vs,
na mia ira e no meu noxo,
si, metereivos e fundireivos.
21Heivos xuntar,
e atizar contra vs o lume do meu noxo
onde vos fundiredes.
22O mesmo que se fai a fundicin de prata
no medio do forno, as habdesvos de fundir
no medio do meu furor, e saberedes que
eu, o Seor, son quen vertn a mia ira sobre vs.

1189

A BIBLIA

Interpretacin teolxica da cada de Xerusaln

23Veume a palabra do Seor nestes termos:
24-Fillo de Adam, dille a Xerusaln:
Ti es terra non lavada,
non tes chuvias fortes desde o da do enfado.
25No medio dela hai unha confabulacin dos seus profetas;
coma un len ruxidor que esnaquiza unha presa,
devoran vidas, apodranse de riquezas e obxectos de valor,
e fan aumentar na cidade o nmero das sas vivas.
26Os seus sacerdotes violan a mia lei
e profanan as mias institucins santas,
non distinguen o sacro do profano,
non fan nota-la diferencia entre o impuro e o puro,
pechan os seus ollos para os meus sbados,
e deste xeito eu son profanado entre vs.
27Os seus xefes estan no medio dela
coma lobos que esnaquizan a presa,
vertendo sangue e acabando coa xente para se enriqueceren.
28Os seus profetas caleronos de branco,
anuncindolles visins ilusorias,
e profetizndolles mentiras, dicndolles:
"As fala o meu Seor Iav",
cando o Seor non falara.
29Os donos da terra practican a violencia
e cometen roubos,
oprimen o humilde e mailo pobre,
e maltratan o emigrante coa inxustiza.
30Eu busquei entre eles un que volva a levanta-la muralla,
que se mantea na brecha diante de min,
por mor do pas, para que eu non o destra,
e non o atopo.
31Por iso vertn sobre eles a mia ira,
destrunos co lume do meu furor,
volvn sobre a sa cabeza
o castigo do seu comportamento,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
Castigo de Samara e Xerusaln pola sa infidelidade
23 1Entn veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, haba das mulleres,
fillas da mesma nai;
3dronse prostitucin en Exipto;
sendo mocias xa se deron prostitucin.
Al apalpronlle-los seos,
apretronlle-los seus peitos de virxes.
4Vela os seus nomes: Oholah, a mis grande;
e Oholibah, sa irm.
Despois foron mias
1190

A BIBLIA

e dronme a luz fillos e mais fillas.

Vela os seus nomes: Oholah chmase Samara
e Oholibah, Xerusaln.
5Oholah, en lugar de ser mia, deuse prostitucin
e namorouse dos seus amantes, dos asirios:
6guerreiros vestidos de prpura,
gobernadores e correxedores;
todos eles novos, bos mozos,
xinetes montados en cabalos.
7Os encantos da sa prostitucin
entregullelos a eles,
a toda a flor dos asirios,
e lixouse con tdolos que eran a sa paixn
e con tdolos seus dolos volveuse impura.
8Non retirou de Exipto as sas fornicacins,
xa que se vian deitando con ela desde a mocidade,
e eles foron quen lle apalparon os seus peitos de virxe
e quen puxeron nela os anceios de fornicacin.
9Por isto entregueina poder dos seus amantes,
poder dos asirios de quen ela estaba namorada.
10Eles destapronlle as sas vergonzas,
collronlle os fillos e as fillas,
e a ela matrona coa espada.
Ela converteuse nun nome simblico para as nacins,
pois os asirios executaron a sa sentencia condenatoria.
11Viu isto a sa irm Oholibah,
e degradou o seu namoro mis ca ela,
e degradou a sa fornicacin mis
c fornicacin da irm.
12Namorouse dos asirios:
gobernadores e correxedores,
guerreiros vestidos de luxo,
xinetes montados en cabalos,
todos eles novos, bos mozos.
13Eu vin como se volva impura:
as das colleran o mesmo camio.
14Aumentou as sas fornicacins
vendo as esculturas de homes sobre as paredes
e as figuras dos caldeos pintadas en vermello,
15cun cinto polo van
e con turbantes que lles agrandaban a cabeza,
parecan todos eles xenerais,
tian o aspecto de babilonios de Caldea,
a terra da sa orixe.
16Coa soa visin dos seus ollos namorouse deles
e mandoulles mensaxeiros a Caldea.
17Os babilonios vieron onda ela,
leito dos amoros,
volvrona impura coas sas fornicacins,
e ela sentiuse impura con eles,
1191

A BIBLIA

e a sa gorxa sentiu noxo deles.

18Descubriu os seus xeitos de prostituta
e descubriu as sas vergonzas,
e entn a mia gorxa sentiu noxo dela,
o mesmo que sentira noxo da sa irm.
19Pero ela aumentou as sas prostitucins
lembrndose dos das da sa mocidade,
cando se prostitura no pas de Exipto.
20Ela seguiu namorada daqueles mancebos,
a carne deles era de burros,
a sa semente era semente de cabalos.
21Por isto eu castiguei a lascivia da ta mocidade,
de cando os teus peitos eran apalpados por Exipto
por causa dos teus seos de moza.
22Por isto, Oholibah, as fala o meu Seor:
-Vela, estou incitando contra ti os teus amantes,
eses dos que a ta gorxa sente noxo,
e fareinos vir contra ti de todo o arredor.
23Os babilonios e tdolos caldeos, anoxados dela,
visitan en demanda de axuda a tdolos asirios,
a eles, novos, bos mozos,
gobernadores e correxedores todos eles,
s xenerais e oficiais, montados en cabalos todos eles.
24Vir contra ti un exrcito de xinetes e carros,
con multitude de tropas;
e porn diante de ti todo arredor
as forcadas, os escudos e mailos elmos;
eu expoerei diante deles a causa
e eles xulgarante segundo a sa xustiza.
25Verterei contra ti os meus celos
e tratarante con rabia;
arrincaranche o nariz e as orellas
e o que che quede caer a espada;
prendern os teus fillos e as tas fillas
e o que che quede ser consumido polo lume.
26Quitaranche os teus vestidos
e arrebataranche as tas xoias.
27Farei desaparecer de ti a ta lascivia
e da terra de Exipto a ta fornicacin de prostituta;
non volvers levanta-los teus ollos cara a eles
nin te volvers lembrar mis de Exipto.
28Pois as fala o meu Seor, Iav:
-Vela, entrgote poder dos que ti odias,
poder daqueles dos que a ta gorxa sente noxo.
29Tratarante con odio
e apoderaranse de tdalas tas riquezas,
deixarante espida e en coiro,
e quedarn descuberto as tas vergonzas de prostituta.
30A ta lascivia e as tas prostitucins trouxronche isto,
por te prostitures indo tralas nacins,
1192

A BIBLIA

e por te volveres impura cos seus dolos.

31Collche-lo camio da ta irm,
e por isto eu porei na ta man a sa mesma cunca.
32As fala o meu Seor, Iav:
-Bebera-la cunca da ta irm,
ben fonda e ben ancha.
Servir para rir e para burlarse
pola sa grande cabida.
33Ti encheraste de borracheira e de pesares,
cunca de horrores e de desolacin a cunca da ta irm Samara!
34Beberala e deixarala baldeira,
rillara-lo seu barro,
e logo rachara-los teus peitos,
pois son eu quen falei,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
35Por isto as fala o meu Seor, Iav:
-Por te esqueceres de min
e por me dre-las costas,
por isto, ti soporta
o castigo da ta lascivia e da ta prostitucin.
36O Seor dxome:
-Fillo de Adam, xulga a Oholah e a Oholibah,
btalles na cara as sas abominacins.
37Si que cometeron adulterios!
Teen sangue nas sas mans
e cometeron adulterios cos seus dolos;
e ademais os seus propios fillos,
que para min deran a luz,
servronllelos en comida s dolos.
38E anda me fixeron isto:
contaminaron o meu santuario o da aquel
e profanaron os meus sbados.
39O ofreceren os seus fillos s dolos en sacrificio,
o da aquel entraron no meu santuario, profanndoo.
Vela o que fixeron dentro da mia Casa.
40Anda mis, fanlles regalos
a homes que veen de lonxe,
s que mandaron mensaxeiros;
e vela que vieron con sorte:
ti bacheste, pintche-los ollos
e engalancheste con xoias.
41Logo deitcheste en divn pomposo,
cunha mesa preparada diante do divn,
e puxeches fronte divn
o meu incenso e os meus perfumes aceitosos.
42No divn oase o gritero dunha multitude leda,
e un exrcito de homes, que foron invitados a vir do deserto,
-unha abundancia de homes- enchanse de beber.
1193

A BIBLIA

Entn eles puxeron brazaletes nos brazos delas

e unha diadema esplndida nas cabezas.
43Eu dixen: Certo, agora adulterios!
Ai, prostituta, lasciva tamn ela!
44Veen onda ela,
como se vai xunto dunha prostituta!
As vieron onda Oholah e Oholibah,
esas mulleres impdicas.
45Vela os homes xustos que as han xulgar
coa sentencia das adlteras
e coa sentencia das asasinas,
pois elas son adlteras
e teen sangue nas sas mns.
46Pois as fala o meu Seor, Iav:
-Fai subir contra elas unha multitude
e entrgaas aldraxe e saqueo.
47Que a xente lance pedras contra elas
e que as esnaquicen coas sas espadas,
que maten s seus fillos e s sas fillas,
e que queimen co lume as sas casas.
48Farei desaparece-la lascivia do pas,
e escarmentarn tdalas mulleres,
que non volvern imita-la vosa infamia.
49Farase caer sobre vs a vosa lascivia
e soportarde-los vosos pecados de idolatra.
Entn recoeceredes que eu son o Seor, Deus.
Anuncio do asedio de Xerusaln: a ola enferruxada
24 1O ano nove do mes dcimo, o dez deste mes, veume a palabra do Seor nestes
termos:
2-Fillo de Adam, escribe ti mesmo a data de hoxe, a data deste preciso da. Neste preciso
da o rei de Babilonia atacou Xerusaln. 3Proponlle Casa Rebelde unha parbola,
dicndolles:
As fala o meu Seor, Iav:
-Pon, pon no fogn unha ola,
e btalle dentro auga;
4bota nela os anacos de carne,
tdalas talladas mellores,
pernil e solombo.
nchea dos mellores sos.
5Colle o mellor do rabao.
Que un feixe de sos debaixo dela
fagan ferve-lo seu cocido!
Que cozan os sos que ten dentro!
6Por isto, as fala o meu Seor, Iav:
-Ai da cidade lixada de sangue!
Ai da ola emporcallada e enferruxada,
da que non sae a ferruxe!
Que a baleiren tallada a tallada,
1194

A BIBLIA

pois non houbo sorte con ela!

7O seu sangue est no medio dela;
pxoo sobre un penedo pelado,
non o verteu na terra,
para que o po o tape.
8Para aumenta-lo meu noxo
para toma-la mia vinganza,
deixeina poe-lo seu sangue sobre un penedo pelado,
para que non se cubra.
9Por isto as fala o meu Seor, Iav:
-Ai da cidade lixada de sangue!
Eu mesmo farei mis grande a rima de lea,
aumentarei a lea,
10prenderei o lume e farei que se consuma a carne,
botareille graxas recendentes
e queimaranse os sos.
11Logo poerei a ola baleira sobre as brasas
para que o seu bronce se requeime
e se poa relucente;
e derreterase a porcara que ten dentro,
consumirselle a sa ferruxe.
12Anda que multiplicase os meus traballos,
non lle saira a sa moita ferruxe,
nin con lume saira a ferruxe.
13Na ta impureza hai lascivia;
por mis que te limpei,
ti non quedaches limpa da ta impureza,
e non volvers estar limpa
ata que desfogue contra ti a mia ira.
14Eu, o Seor, dixen:
Chega a mia ira, e fareino,
non o descoidarei,
non me apiadarei, nin me compadecerei;
sers xulgada conforme o teu comportamento
e conforme as tas accins
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
15Veume a palabra do Seor nestes termos:
16-Fillo de Adam, vela, vouche arrebatar de repente
a alegra dos teus ollos.
Non fagas d nin chores
e que non che vean as bgoas.
17Quixate en silencio pola ta morta,
non fagas d;
cingue o teu turbante
e calza nos ps as tas sandalias;
non cbra-la barba
nin comas pan doutros homes.
18Pola ma faleille pobo,
e polo sern morreu a mia muller
e ma seguinte
1195

A BIBLIA

fixen tal como se me mandou.

19Entn dxome a xente:
-Acaso non nos vas mostrar
que queren dicir estas cousas?
Que o que ests facendo?
20Logo, dxenlles:
-Veume a palabra do Seor nestes termos:
21Dille Casa de Israel: isto di o meu Seor, Iav:
-Sabede que eu vou profana-lo meu santuario,
o orgullo da vosa cidadela,
a alegra dos vosos ollos,
e instrumento de expiacin polas vosas vidas.
Os fillos e as fillas que deixastes
caern pola espada.
22Entn faredes tal como eu fixen:
Non taparde-la barba
nin comeredes pan doutros homes.
23Seguiredes cos turbantes nas vosas cabezas
e coas sandalias nos vosos ps;
non faredes d nin choraredes,
consumirdesvos por culpa das vosas iniquidades,
e lamentardesvos cada un polo seu irmn.
24E cando isto vea,
Ezequiel serviravos de sinal admirable:
faredes todo tal coma el fixo
e recoeceredes que eu son o Seor, Iav.
25E ti, fillo de Adam,
o da que eu lles arrebate a sa fortaleza,
a alegra da sa gloria,
a ledicia dos seus ollos,
e o rexurdir das sas vidas,
os seus fillos e as sas fillas,
26o da aquel
ir onda ti o que puido fuxir,
para trae-la noticia s teus odos.
27E o da aquel a ta lingua soltarase
e falars co fuxitivo;
non volvers estar mudo,
senn que sers para eles un sinal admirable.
Recoecern que eu son o Seor.
ORACULOS CONTRA AS NACIONS
Contra os amonitas
25 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, ponte cara s amonitas
e profetiza contra eles,
3dilles s fillos de Amn:
1196

A BIBLIA

Escoitade a palabra do meu Seor Iav:

-Por dicirdes contra o meu santuario:
"Ei, que sexa profanado!"
E contra a terra de Israel:
"Que vaian catividade!",
4por isto velaqu que eu te entrego en herdanza
s fillos do Nacente,
que asentarn en ti as sas cercas de pedra,
e chantarn en ti os seus campamentos;
eles comern os teus froitos,
e bebern o teu leite;
5converterei a Rabah nun pasteiro de camelos
e as construccins de Amn nun curral de ovellas.
Deste xeito recooceredes que eu son o Seor.
6As fala o meu Seor, Iav:
-Por bateres palmas e pateares cos ps,
e por te alegrares con todo o teu desprezo
polas terras de Israel,
7por isto estendo a mia man contra ti:
entregareite en botn s nacins
e exterminareite de entre os pobos;
fareite desaparecer de entre os pases e devastareite.
Deste xeito recoecers que eu son o Seor.
Contra Moab
8As fala o meu Seor, Iav:
-Por dicirdes, Moab e Seir: "Vela a Casa de Xud,
igual ca tdalas nacins",
9por isto, fxate: vou abrir un costado a Moab,
por falar burlescamente;
de entre as sas cidades quitareille a xoia do pas,
o Casal da Desolacin, o Casal de Baal, Men e Quiriataim:
10entregareina s fillos do Nacente
en herdanza ante os fillos de Amn,
para que nunca mis sexan lembrados os fillos de Amn entre os pobos.
11Farei xustiza en Moab.
Entn recoecern que eu son o Seor.
Contra Edom
12As fala o meu Seor, Iav:
-Por mor do comportamento de Edom
practica-la vinganza contra a Casa de Israel,
e se facer culpable da sa vinganza contra ela,
13por isto as fala o meu Seor, Iav:
-Estendo o meu brazo contra Edom:
exterminarei del homes e animais,
convertereino nunha desolacin,
desde Temn ata Dedn caern espada.
14Descargarei a mia vinganza contra Edom
pola man do meu pobo Israel,
1197

A BIBLIA

que tratar a Edom conforme o meu xenio e a mia ira.

Entn coecern a mia vinganza
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
Contra os Filisteos
15As fala o meu Seor, Iav:
-Por obraren os filisteos a traicin
e por se vingaren con profundo desprezo persoal
dunha morte que trouxo odio secular,
16por isto as fala o meu Seor, Iav:
-Vede que vou estende-la mia man contra os filisteos,
vou extermina-los quereteos,
vou arruina-los que queden da beira do mar.
17Vou facer neles unha terrible vinganza,
con castigos despiadados.
Entn, cando eu me vingue deles,
recoecern que eu son o Seor.
Orculo de castigo contra Tiro
26 1Sucedeu no ano undcimo, no primeiro do mes, que me veu a
palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam:
Xa que Tiro dixo acerca de Xerusaln:
"Eis!, estn esnaquizadas as portas da cidade,
e pasa meu poder:
fartarei nela a mia espada".
3Por isto, as fala o meu Seor, Iav:
-Ollame aqu contra ti, Tiro!
Levanto contra ti os pobos en masa
o mesmo que o mar levanta as sas ondas.
4Destruirn as murallas de Tiro
e botarn abaixo as sas fortalezas;
eu varrerei dela o mesmo po
e deixareina na nudez do penedo.
5Ser un secadeiro de redes no medio do mar.
Son eu quen o dixo! -orculo do Seor-.
E servir de botn para as nacins.
6As sas vilas que estn en terra firme
sern traspasadas coa espada.
Entn recoecern que eu son o Seor.
7Pois as fala o meu Seor, Iav:
-Vela, eu traio contra Tiro
a Nabucodonosor, rei de Babilonia;
desde o Norte traio o rei de reis,
con cabalos, con carros e con cabaleiros,
cun exrcito de moita xente.
8As tas vilas que estn na terra firme
1198

A BIBLIA

sern traspasadas coa espada,

construir contra ti un muro de asedio,
levantar contra ti un terrapln
e erguer contra ti un teito de proteccin.
9Dirixir os golpes dos seus arietes
contra as tas murallas,
e derrubar as tas fortalezas coas sas machadas.
10Coa multitude dos seus cabalos
cubrirate de po.
E co rudo dos animais de arrastre, das rodas e dos carros,
bambearn as tas murallas,
cando el entre polas tas portas,
coma quen entra nunha cidade onde se abriron brechas.
11Cos cascos dos seus cabalos ir esmagando
tdalas tas ras.
Coa espada atravesar teu pobo,
e as tas poderosas estelas caern por terra.
12Saquearn o teu tesouro
e farn botn das tas mercancas.
Botarn abaixo as tas murallas
e derrubarn os teus suntuosos palacios.
As tas pedras, as tas madeiras e as tas runas
botaranas medio do mar.
13Eu farei para-lo son dos teus cantares
e a msica das tas liras non se volver or.
14Deixareite na nudez do penedo,
sers un secadeiro de redes,
non volvers ser reedificada,
pois eu, o Seor, son quen falei,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
15As fala o meu Seor, Iav:
-Tiro, escoita: as costas estremeceranse
co rudo da ta cada,
co lamentarse dos teus acoitelados,
coa matanza das vctimas dentro de ti.
16Baixarn dos seus tronos tdolos prncipes marieiros,
despoxaranse dos seus mantos
e quitaranse os seus vestidos bordados;
vestiranse de estremecemento,
sentarn no chan, tremern horrorizados
sentiranse estarrecidos por mor de ti.
17Entoarn unha elexa por ti, dicindo:
"Como desapareciches e fuches esnaquizada
no mar, vila renomada!
A que era mis forte c Mar,
ela e mailos seus reis,
os que sementaban o terror en seu favor,
si, tdolos reis!
18Agora as illas tremen no intre da ta cada,
1199

A BIBLIA

as illas que hai no mar estn aterrorizadas

por causa da ta desfeita".
19Pois as fala o meu Seor, Iav:
-Cando eu te converta en cidade asolada,
coma as cidades onde xa non se habita;
cando eu erga o Abismo sobre ti,
e te cubran as grandes augas,
20entn fareite baixar onda os que baixaron Foxo,
onda os pobos doutros tempos,
e fareite habitar nas profundidades,
nas eternas runas,
cos que baixaron Foxo,
para que non volvas reinar,
nin volvas encher de esplendor a terra dos vivos.
21Convertereite en espanto,
e xa non existirs;
buscarante e non te atoparn nunca mis,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
Elexa sobre a cada de Tiro
27 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Oe ti, fillo de Adam, entoa sobre Tiro unha elexa:
3Tiro, a ti que sentas rexiamente entrada do mar,
que a moitas costas vas traficando cos pobos,
as fala o meu Seor, Iav:
-Tiro, ti pareces un barco de acabada fermosura,
4os teus lindeiros estn no corazn do mar,
os que te construron consumaron a ta fermosura;
5de cipreses de Senir fixronche todo o teu casco,
colleron un cedro do Lbano
para face-lo mastro para ti;
6con carballos de Baxn fixeron os teus remos,
fixeron os bancos de almaf;
os cuartos, de cedro trado das costas de Chipre;
7de lio curado de Exipto con bordados
era a tea que che serva de vela;
de prpura azul e de prpura vermella das costas de Elixah era o teu toldo.
8Prncipes de Sidn e de Arvad eran os teus remeiros,
sabios de Tiro estaban en ti: eran os teus marieiros.
9Expertos de Biblos e os seus sabios
estaban en ti tapando as tas fendas;
tdolos barcos do mar e mailos seus marieiros
aparecen en ti para facer comercio coa ta carga;
10persas, lidios e mais libios
estaban no teu exrcito, eran os teus homes de guerra;
escudos e elmos colgaban en ti, dbanche esplendor.
11Os de Arvad eran o teu exrcito, dos teus muros todo arredor,
e os gamaditas estaban nas tas fortalezas;
1200

A BIBLIA

colgaban os seus escudos nos teus muros todo arredor,

e consumaban a ta fermosura.
12Trxix era o teu arrieiro pola abundancia da ta riqueza;
por prata, bronce, estao e chumbo cambiaban a ta mercadora.
13Iavn, Tubal e mais Mxec eran os teus mercaderes,
por escravos e tiles de bronce cambiaban a ta mercadora.
14Os do estado de Togarmah cambibanche a ta mercadora
por cabalos, corceis e mais mulos.
15Os homes de Rodas eran os teus traficantes;
os de moitas costas eran comerciantes intermediarios teus,
dbanche en paga dentes de almaf e mais madeira de bano.
16Aram era o teu mercader pola abundancia da ta produccin;
por granate, prpura, fo, corais e rubs
cambiaban parte da ta mercadora.
17Xud e o pas de Israel eran os traficantes;
por trigo de Minit e por bicas doces, mel, aceite e blsamo
cambiaban as tas mercadoras.
18Damasco era quen traficaba, coa abundancia dos teus productos,
coa abundancia das tas riquezas,
polo vio de Helbn, pola l de Sahar,
19e polas xerras de vio de Izal cambiaban parte da ta mercadora;
ferro forxado, canela e canivela aromtica eran parte das tas mercadoras.
20Dedn era o teu mercader en mantas de montar a cabalo.
21Arabia e os prncipes de Quedar eran traficantes dos teus haberes
en aos, carneiros e castrns;
eran os teus traficantes nestas mercadoras.
22Os traficantes de Sab e de Ramah eran os que traficaban contigo;
polo mellor de tdalas especias, pedras preciosas e ouro
cambiaban as tas mercadoras.
23Harn, Caneh e Edn eran os que traficaban
con Sab, Asur e Kilmad a ta mercadora;
24estes eran os teus traficantes en vestidos elegantes,
en mantos de prpura e bordados, en alfombras de l de varias cores,
en cordas ben torcidas e fortes;
eran os teus traficantes nestas mercadoras.
25Os barcos de Trxix eran os que che transportaban a ta mercanca;
enchcheste e pesabas moito no corazn do mar;
26os que te traan a maltraer, levronte a alta mar,
e o vento do leste esnaquizoute no corazn do mar.
27As tas riquezas, as tas mercadoras e o teu comercio,
os teus marieiros e os teus homes do mar,
os que tapan as tas gretas e os que trafican coa ta mercadora,
tdolos teus homes de guerra que haba en ti,
e toda a ta tripulacin que est dentro de ti
caern corazn do mar no intre da ta cada.
28O grito de auxilio da ta tripulacin estremecer o espacio remoto:
29entn tdolos que empuan o remo baixarn dos seus barcos,
marieiros e tdalas tripulacins do mar quedarn en terra.
30Levantarn a sa voz e berrarn amargamente por ti,
botarn po nas sas cabezas e revoltearanse na cinsa.
1201

A BIBLIA

31Raparn a sa cabeza por ti, e vestiranse de saco.

Chorarn por ti con amargura persoal, con lamentos amargos.
32E no seu d entoarn por ti unha elexa,
cantarn por ti esta elexa:
"Quen foi coma Tiro, coma a Fortaleza
no medio do mar?".
33Coa exportacin das tas mercadoras polo mar
fartba-los pobos das tas riquezas;
coa abundancia dos teus bens e das tas mercadoras
enriqueca-los reis do mundo.
34Agora ti ests desfeita polo mar,
ests nos profundos do mar;
as tas mercadoras e a ta tripulacin naufragaron.
35Tdolos habitantes das costas estn estarrecidos por causa ta,
e os seus reis estn horrorizados, conmveselle-lo semblante.
36Os traficantes entre as nacins asuban por ti:
volvcheste algo horrible,
deixaches de existir para sempre!
Contra o prncipe de Tiro: 1. Orculo de castigo
28 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, dille prncipe de Tiro:
As fala o meu Seor, Iav:
-Dado que se ensoberbeceu o teu corazn
e pensaches: "Son un deus,
estou sentado nun trono de deuses
no corazn do mar",
sendo ti un home, non un deus;
anda que ti pensaches que tias unha sabedora
coma a dos deuses.
3Seica ti es mis sabio ca Daniel e
ningn misterio se che resiste!
4Coa ta habilidade e coa ta agudeza
conseguiches ouro e prata entre os teus tesouros.
5Con aguda listeza nos teus tratos
aumentche-la ta fortuna,
e coa riqueza o teu corazn volveuse orgulloso.
6Por isto as fala o meu Seor, Iav:
-Porque considerche-la ta sabedora
coma a sabedora dun deus,
7por isto, vela que eu vou traer contra ti
os brbaros, os mis tiranos dos pobos;
desenfundarn as sas espadas contra a ta preciosa sabedora
e acoitelarn o teu esplendor.
8Farante baixar Abismo, e no corazn do mar
morrers coa morte do acoitelado.
9Anda te atrevers a dicir: "Eu son un deus"
na presencia dos que te van matar?
Pois ti es un home, non un deus,
1202

A BIBLIA

nas mans dos que te van acoitelar.

10Nas mans dos brbaros morrers coa morte dos castrados,
pois eu son quen falei,
-orculo do Seor-.
2. Elexa
11Veume a palabra do Seor nestes termos:
12-Fillo de Adam, entoa unha elexa sobre o rei de Tiro:
As fala o meu Seor, Iav:
-Ti e-la serpente da perfeccin,
cheo de sabedora, e perfecto en fermosura;
13ti vives no Edn, o xardn de Deus,
toda sorte de pedras preciosas son o teu valo:
cornalina, topacio, augamaria,
crislito, berilo e nice;
zafiro, rub e esmeralda,
e o ouro que hai en ti por causa da ta fermosura,
e do teu esplendor; foi preparado para ti
o da que fuches creado.
14Ti eras un querubn coas s estendidas,
pxente de gardin, estabas no monte santo dos deuses,
e movaste por entre carbns ardendo.
15Ti eras perfecto polo teu comportamento,
desde o da en que fuches creado
ata o da no que se atopou en ti a iniquidade.
16Coa abundancia do teu comercio aste enchendo
por dentro de violencia e pecados,
por isto eu destitunte da categora sacra,
lonxe da montaa de Deus,
e elimineite a ti, querubn protector,
de entre os carbns encendidos.
17O teu corazn ensoberbeceuse por mor da ta fermosura,
e ti destruche-la sabedora
a causa do teu esplendor;
eu boteite no Xeol e pxente diante dos reis
para que te contemplasen.
18Coa multitude das tas iniquidades
e a inxustiza do teu comercio
profanche-lo teu santuario;
por isto farei sar lume do medio de ti,
que te devorar, e convertereite en cinsa,
sobre a terra, na presencia de tdolos que miren.
19Tdolos teus amigos entre as nacins
estarn horrorizados por causa ta;
ti sers algo horrible,
e nunca mis volvers existir.
Orculo de castigo contra Sidn

1203

A BIBLIA

20Veume a palabra do Seor nestes termos:

21-Fillo de Adam, dirixe a ta ollada cara a Sidn e profetiza contra ela:
22As fala o meu Seor, Iav:
-Velaqu, eu estou contra ti, Sidn,
e vou ser glorificado dentro de ti.
Entn recoecern que eu son o Seor,
cando execute nela a sentencia
e mostre nela a mia santidade.
23Mandarei contra ela a peste
e o sangue s sas ras;
caer o asasino sobre ela,
coa espada subir a Sidn de todo o arredor.
Entn recoecern que eu son o Seor.
24E xa non volver haber para os da Casa de Israel
espio que se crava nin aguilln que fura
de parte de tdolos vecios que os desprezan.
Entn recoecern que eu son o Seor, Deus.
Restauracin de Israel e castigo contra os seus vecios
25As fala o meu Seor, Iav:
-Cando eu rena a Casa de Israel
de entre os pobos onde estn esparexidos,
mostrarei a mia santidade neles vista de tdolos pobos
e asentarn na terra que eu lle dei meu servo, Xacob.
26Asentarn nela con tranquilidade,
construirn casas e plantarn vias
e vivirn na tranquilidade,
cando eu execute as sentencias
contra tdolos que seu arredor os desprezan.
Entn recoecern que eu son o Seor, o seu Deus.
Tres orculos de castigo contra Exipto
29 1O ano dez, o da doce do mes dcimo, veume a palabra do Seor
nestes termos:
2-Fillo de Adam, dirixe a ta ollada cara Faran, rei de Exipto,
e profetiza contra el e contra todo o Exipto.
3Fala e dille:
As fala o meu Seor, Iav:
-Vela, eu estou contra ti, Faran, rei de Exipto,
grande monstro, deitado entre as canles do Nilo,
que di: "De min sae o meu Nilo,
e eu prodzoo para min".
4Poerei dous ganchos nas tas queixadas,
e apegarei os peixes do Nilo s tas escamas;
farei que subas do medio do Nilo,
e leves pegados tdolos peixes do Nilo nas tas escamas.
5Arrastrareite deserto
a ti e a tdolos peixes do Nilo;
1204

A BIBLIA

morrers sobre a superficie do campo,

sen que te recollan nin te enterren.
Poereite de pasto para os bechos de debaixo da terra
e para os paxaros do ceo;
6entn tdolos habitantes de Exipto
recoecern que eu son o Seor.
Por seren eles un bastn de canivela,
para a Casa de Israel,
7cando ti os apretes coa ta man, sentiraste dbil
pero rompers ante eles todo apoio;
cando eles se apoien en ti, romperaste,
pero fars que tdalas tas forzas
se restablezan para o ben deles.
8Por isto as fala o meu Seor, Iav:
-Vela, vou trae-la espada contra ti
e exterminar de ti homes e animais,
9e o pas de Exipto volverase desolacin e runa.
Entn recoeceredes que eu son o Seor.
Por dicires: "O Nilo sae de min,
eu son quen o fixen",
10por isto, vela, eu estou contra ti
e contra o teu Nilo;
eu vou converte-lo pas de Exipto en runas,
nunha runa desrtica desde a Torre das Caravanas
ata a fronteira de Etiopa.
11Non o atravesar p de home
nin casco de animal o cruzar;
nin ser habitado durante corenta anos.
12Converterei o pas de Exipto nunha desolacin
maior cs pases que estn desolados:
as sas cidades que foron arruinadas,
durante corenta anos.
Esparexerei a Exipto entre os pobos
e espallareino entre os pases.
Orculo salvfico para Exipto, subordinado a sade espiritual de Israel
13Vela o que di o meu Seor, Iav:
-O cabo de corenta anos reunirei a Exipto
de entre os pobos a onde foi esparexido;
14deste xeito cambiarei a sorte da catividade de Exipto
e fareinos volver pas do Sur,
a sa terra de orixe,
e formarn al un reino humilde,
15que ser mis humilde cs outros reinos;
e non se volver levantar contra os outros pobos,
fareino mido para que non oprima s demais pobos.
16Exipto nunca mis ser para a Casa de Israel a seguridade,
que fai lembra-la iniquidade de cando Israel
se volva tras el,
1205

A BIBLIA

senn que a Casa de Israel recoecer

que eu son o Seor, Iav.
Deus entrgalle Exipto a Nabucodonosor, en paga dos seus servicios
17O ano vintesete, o un do primeiro mes, veume a palabra do Seor nestes termos:
18-Fillo de Adam: Nabucodonosor, rei de Babilonia, fixo traballar seu exrcito en dura
campaa contra Tiro;
tdalas cabezas quedaron peladas,
e tdolos ombreiros quedaron sen pel;
pero nin el nin o seu exrcito sacarn proveito de Tiro,
a pesar da campaa que contra el fixeron.
19Por isto, as fala o meu Seor, Iav:
-Vela, voulle entrega-lo pas de Exipto a Nabucodonosor, rei de Babilonia,
que coller os tesouros de Exipto, roubar as sas ganancias
e arrebatar o seu botn,
e as ter salario para o seu exrcito.
20En paga da esforzada campaa que fixeron contra Tiro,
eu entregarille-lo pas de Exipto, pois fixrono por min,
- o meu Seor, Iav, quen o di-.
21O da aquel medrar a puxanza da Casa de Israel,
e a ti concedereiche o poder abri-la boca no medio deles.
Entn recoecern que eu son o Seor.
O da do Seor: orculos de castigo contra Exipto
30 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, profetiza e di: as fala o Seor, Iav:
-Facede esta lamentacin:
Ai do da aquel!
3Chega o da,
chega o da do Seor!:
Ser un da de nubes,
ser o instante das nacins!
4Unha espada penetrar en Exipto,
e o estremecemento chegar ata Etiopa,
cando caian os acoitelados en Exipto;
arrebataranlle os seus tesouros,
e derrubaranlle os seus alicerces.
5Etiopa, Put, Lud e toda a Arabia,
Cub e xente do pas aliado,
caern mortos pola espada xunto con eles.
6As fala o Seor:
-Caern os que sosteen a Exipto,
e derrubarase o seu orgulloso poder;
desde a Torre das Caravanas todos caern en Exipto,
- o meu Seor, Iav, quen o di-.
7Exipto quedar mis desolado cs pases desolados,
e as sas cidades quedarn mis arrasadas ca cidade ningunha.
1206

A BIBLIA

8E recoecern que eu son o Seor,

cando lle poa lume a Exipto
e sexan desbaratados tdolos que o axudan.
9O da aquel sairn, en barcos, mensaxeiros de onda min,
para aterroriza-la tranquila Etiopa;
haber angustia entre os etopes o da de Exipto,
si, vela chega!
10As fala o meu Seor, Iav:
-Eu poreille fin riqueza de Exipto,
por medio de Nabucodonosor, rei de Babilonia.
11El e mailas sas tropas con el, as mis poderosas das nacins,
sern levados para destru-lo pas;
desenvaiarn as sas espadas contra Exipto,
e enchern o pas de mortos.
12Farei un sequedal dos Nilos,
e entregarei en venda o pas na man dos malvados,
por man de brbaros arrasarei o pas e canto o enche.
Eu, o Seor, son quen falei.
13As fala o meu Seor, Iav:
-Eu vou destru-los seus dolos,
e facer desaparecer de Menfis os deuses importantes,
e da capital de Exipto o prncipe,
que nunca mis volver haber.
Impoerei respecto sagrado no pas de Exipto.
14Destruirei o pas do Sur,
poereille lume a Tanis
e executarei a sentencia contra Tebas.
15Desafogarei o meu noxo en Pelusio,
praza forte de Exipto;
e destruirei as riquezas de Tebas;
16prendereille lume a Exipto,
Pelusio retorcerase de dor,
e a muralla de Tebas estar para fenderse,
e Menfis ter o seu asedio no seu da.
17Os escollidos de One e de Pibset caern a espada;
e as mulleres irn catividade.
18En Tafnes deterase o da,
cando eu rompa al os cetros de Exipto,
e se acabe nela o orgullo do seu podero.
A ela cubriraa unha nube,
e as sas fillas irn catividade.
19Entn eu executarei sentencia contra Exipto,
e recoecern que eu son o Seor.
O Seor dirixe os procesos histricos
20O ano once, o sete do primeiro mes, veume a palabra do Seor nestes termos:
21-Fillo de Adam, rompn o brazo do Faran, rei de Exipto,
e vela que non est recomposto para poerlle medicamentos
e aplicarlle vendaxes, non est atado nin colle forza
1207

A BIBLIA

para empua-la espada.

22Por isto, as fala o meu Seor, Iav:
-Vela, eu estou contra o Faran, rei de Exipto;
voulle rompe-los brazos, o brazo san e mailo quebrado,
e vou facer cae-la espada da sa man.
23Vou espallar a Exipto entre as nacins,
e a dispersalo entre os pases.
24Dareilles forza s brazos do rei de Babilonia,
e entregarei a mia espada na sa man;
pero romperei os brazos do Faran,
que lanzar diante del xemidos de acoitelado.
25Farei fortes os brazos do rei de Babilonia,
mentres que os brazos do Faran caern;
recoecern que eu son o Seor
cando poa a mia espada na man do rei de Babilonia,
para que a manexe contra o pas de Exipto.
26Dispersarei a Exipto entre as nacins,
e espallareino entre os pases.
Entn recoecern que eu son o Seor.
Grandeza, cada e lugar de Exipto
31 1O ano once, o primeiro da do mes terceiro, veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, dilles Faran, rei de Exipto, e sa tropa:
A quen te pareces na ta grandeza?
3Vela unha exuberante ramaxe,
ramallada umbrosa, impoente altura,
as sas plas estn entre as nubes.
4As augas da chuvia fano medrar,
e as aguas de baixo terra fano crecer,
a sa raizada camia por todo o arredor
cara s correntes de baixo terra,
que manda os seus regos onda tdalas rbores do campo.
5Por isto a sa altura supera a tdalas rbores do campo,
as sas plas multiplicronse,
o seu talo ensanchou,
lanzarse el onda as augas abundantes.
6Nas sas plas aniaban tdolos paxarios do ceo,
debaixo da sa ramallada paran tdolos animais do campo,
e sa sombra descansaban tdolos pobos ricos.
7Que fermoso era coa sa grandura
e coa anchura da sa ramaxe!
Como alongaba as sas races cara s augas abundantes!
8No xardn dos deuses os cedros non eran mis altos ca el,
nin os cipreses se podan comparar sa ramaxe,
nin os pltanos eran coma as sas ramas;
ningunha rbore do xardn dos deuses
se poda comparar con el na sa beleza.
9Esplndido o fixen, coa abundancia da sa ramaxe,
Como lle tian envexa tdalas rbores do Edn,
1208

A BIBLIA

que est no xardn dos deuses!

10Pois ben, as fala o meu Seor, Iav:
-Por ensoberbecerse da altura,
e por poe-la sa ramaxe entre as nubes,
e por enorgullcerense os seus pensamentos coa altura,
11eu entregueino poder do xefe das nacins,
que o ha tratar conforme sa maldade,
12Deixeino para que o corten os brbaros,
os mis tiranos de entre os pobos,
e o abandonen no monte,
e as sas plas caian por tdolos barrancos,
e a sa ramaxe sexa esnaquizada polos mis valentes do mundo,
e tdolos poderosos do mundo saian da sa sombra
e o rexeiten.
13Nas sas plas cadas pousronse tdolos paxarios do ceo
e tdolos animais do campo estiveron na sa ramaxe.
14Deste xeito ningunha rbore ben regada se enorgullecer coa altura,
nin poer a sa ramaxe entre as nubes,
nin ningunha rbore ben regada
se manter firme na sa soberbia fronte s outras,
pois todas elas estn destinadas morte,
s profundidades da terra, a estaren cos fillos de Adam,
cos que baixan abismo.
15As fala o meu Seor, Iav:
-O da que o cedro baixou reino dos mortos,
eu fixen que o Abismo fixese loito por el,
e que o cubrise:
parei a sa corrente
e detivronse as augas caudalosas.
Fixen que o Lbano se puxese de loito por el,
e cubrronse de loito por el tdalas rbores do campo.
16Fixen que co estrondo da sa cada
se estremecesen as nacins,
cando o fixen baixar reino dos mortos
cos que baixaban Abismo;
consolronse nas profundidades da terra
tdalas rbores do Edn,
e o escollido e o mellor do Lbano,
tdalas rbores ben regadas de auga.
17Pois tamn baixaron elas xunto co cedro reino dos mortos,
o exrcito dos atravesados pola espada e os renovos do cedro,
que vivan sa sombra no medio das nacins.
18E, as, a quen te parecas en gloria e grandeza
entre as rbores do Edn?
Farante baixar xunto coas rbores do Edn
s profundidades da terra,
e deitaraste no medio dos incircuncisos,
xunto cos pasados pola espada.
1209

A BIBLIA

Tal ser o Faran e todo o seu exrcito

- o meu Seor, Iav, quen fala-.
Elexa polo Faran, crocodilo do Nilo
32 1O ano doce, no mes doce, o primeiro do mes, veume a palabra
do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, entoa unha elexa sobre o Faran, rei de Exipto, e dille:
Parecas o leoncio das nacins,
pero eras coma crocodilo nas canles do Nilo,
a rebolos atoldba-la auga cos ps e alodba-las correntes.
3As fala o meu Seor, Iav:
-Estenderei sobre ti a mia rede:
cando se xunten as nacins populosas,
sacarante na mia rede varredeira;
4botareite contra a terra,
e contra a superficie do chan esnaquizareite,
farei pousar sobre ti a tdalas aves de rapina do ceo,
e farei que se farten de ti tdolos animais carnvoros da terra.
5Porei a ta carniza sobre as montaas
e encherei os vales da ta carne podrecida.
6Dareille de beber terra,
vertndote a ti co teu sangue sobre as montaas,
e os barrancos encheranse de ti.
7Cando ti te apagues, cubrirei o ceo
e porei de loito as sas estrelas,
o sol tapareino con nubes
e a la non alumar coa sa luz.
8A tdolos astros luminosos que hai no ceo,
poreinos de loito por ti,
e porei as tebras sobre a ta terra,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
9Perturbarei o corazn dos pobos ricos,
cando leve os teus despoxos a nacins,
a pases que non coecedes.
10Farei que se sintan desolados por ti os pobos ricos,
e s seus reis pornselle-los pelos de punta por ti,
cando eu faga voa-la mia espada na sa presencia;
tremern conturbados cada un pola sa vida,
o da da ta cada.
11Pois, as fala o meu Seor, Iav:
-Chegar sobre ti a espada do rei de Babilonia,
12farei cae-la ta tropa por espadas de valentes,
que en conxunto forman o mis tirano dos pobos:
eles arrasarn o orgullo de Exipto
e quedar devastada toda a sa tropa.
13Farei desaparecer tdolos seus
animais
da presencia do caudaloso ro,
e nin p de home o volver a alodar,
1210

A BIBLIA

nin casco de animal o atoldar.

14Entn lanzarei Abismo as sas augas,
e farei correr os seus afluentes de cor amarela,
- o meu Seor, Iav quen fala-.
15Cando se converta o pas de Exipto nun deserto,
entn quedar despoxado de todo o que o enche;
cando eu fira a tdolos seus habitantes,
entn recoecern que eu son o Seor.
16Esta ser a elexa que cantarn,
cantarana as cidades das nacins,
cantarana por Exipto e por toda a sa tropa
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
Lamentacin proftica sobre a baixada do Faran Abismo
17O ano doce, o quince do mesmo mes, veume a palabra do Seor nestes termos:
18-Fillo de Adam, entoa unha lamentacin pola tropa de Exipto;
fai baixa-la tropa cos seus anceios de poder,
e as cidades das nacins poderosas ata as profundidades da terra,
xunto cos que baixan abismo.
19Foi acaso Exipto mis agraciado cs mis?
Pois anda vagabundo e cae xunto cos incircuncisos,
20que caen canda os acoitelados pola espada.
Entrganse espadas que dispersan a Exipto e a toda a sa tropa.
21Un exrcito de valentes persegue a tropa de Exipto,
persegue ata o medio do Xeol os reforzos da tropa:
os incircuncisos baixarn a descansar no Abismo,
acoitelados con espada.
22Al est Asur e todo o seu exrcito,
arredor da tropa de Exipto,
arredor das sas sepulturas,
todos eles acoitelados, cados a espada.
23Pois a sepultura de Asur est posta no mis fondo do Abismo,
e o seu exrcito est arredor da sa sepultura;
todos eles caeron acoitelados con espada,
pois puxeron terror no mundo dos vivos.
24Al est Elam e tdalas sas tropas arredor da sa sepultura:
todos eles caeron acoitelados con espada,
e as baixaron incircuncisos profundo da terra,
pois puxeron terror no mundo dos vivos;
levaron a sa deshonra xunto cos que baixaban Abismo.
25Entre os acoitelados puxronlle o leito a Elam,
con toda a sa tropa arredor do leito,
arredor da sa sepultura.
Todos eles foron incircuncisos, acoitelados con espada,
pois o seu terror estendeuse polo mundo dos vivos;
por isto levaron a sa deshonra xunto cos que baixaron Abismo,
e foron colocados entre os acoitelados.
26Al est Mxec, Tubal e todo o seu exrcito arredor do leito,
1211

A BIBLIA

arredor da sa sepultura:
todos eles incircuncisos, acoitelados con espada,
pois estenderon o seu terror polo mundo dos vivos.
27Pero non estn deitados xunto cos heroes
que caeron separados dos incircuncisos
e que baixaron Xeol coas sas armaduras de guerra,
que puxeron as sas espadas debaixo das sas cabezas
e os seus escudos sobre os seus esqueletes,
pois o terror dos heroes estendrase polo mundo dos vivos.
28Pero ti iraste descompoendo entre incircuncisos
e descansars cos acoitelados con espada.
29Para al van Edom, os seus reis e tdolos seus prncipes,
que coas sas poderosas mulleres foron sepultados
xunto cos acoitelados con espada;
eles mesmos descansan xunto cos incircuncisos
e cos que baixan Abismo.
30Para al van os prncipes do Norte,
todos eles e tdolos sidonios,
que, apartados das sas poderosas mulleres,
polo seu propio terror baixaron Abismo xunto cos acoitelados,
e, incircuncisos, descansaron xunto cos acoitelados a espada;
e levaron a sa deshonra xunto cos que baixaron Abismo.
31O ver a estes, o Faran consolarase de toda a sa tropa,
pois os mortos a espada son o Faran e todo o seu exrcito
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
32Pois eu deixei que provocase o terror no mundo dos vivos,
para que o Faran e toda a sa tropa
se deitase entre incircuncisos,
cos acoitelados a espada,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
PARABOLA DOS VIXIAS
Responsabilidade do profeta e do pobo
33 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, flalles s fillos do teu pobo e dilles:
-Se eu traio contra unha cidade un exrcito,
a poboacin da cidade colle a un dos seus
e pono seu servicio coma vixa;
3e el, ver que vn o exrcito contra a cidade,
toca o corno e avisa poboacin.
4Se algun oe o toque do corno e non fai caso nin avisa,
cando chegue o exrcito e o colla
ser responsable da propia vida.
5Ou o toque do corno e non colleu o aviso,
responsable do seu propio sangue.
1212

A BIBLIA

Quen colle o aviso salva a propia vida.

6Pero se o vixa ve que vn o exrcito e non toca o corno,
e a poboacin non est avisada,
se cando chega o exrcito mata a algn deles,
este morre pola culpa sa,
pero do sangue pedirnselle contas vixa.
7Eh ti, fillo de Adam!: a ti constitunte vixa para a Casa de Israel,
vas escoitar da mia boca as palabras,
e valos avisar da mia parte.
8Cando eu lle diga malvado:
"Malvado, vas morrer",
se ti non lle falas para avisalo do seu destino,
el, o malvado, morrer pola sa culpa;
pero a ti pedirnseche contas do seu sangue.
9Pero se ti avsa-lo malvado do seu destino
para apartalo del, e el non cambia de conducta,
el morrer pola sa culpa
pero ti salvara-la ta vida.
10-Oe ti, fillo de Adam, dille Casa de Israel:
As vindes dicindo:
"Vela, as nosas rebeldas e os nosos pecados
estn contra ns, e con eles estmonos consumindo:
como poderemos seguir vivindo?"
11Dilles, pola mia vida! - o meu Seor, Iav, quen falaque non me d gusto que morra o malvado,
senn que o malvado se converta da sa conducta e viva.
Convertdevos, cambiade a vosa conducta depravada!
Por que queredes morrer, Casa de Israel?
12Oe ti, fillo de Adam, dilles s fillos do teu pobo:
-A xustiza do xusto non o salvar o da da sa rebelda,
e a maldade do malvado non o far caer
o da en que el se arrepinta da sa maldade;
nin o xusto ser capaz de vivir na sa xustiza o da do seu pecado.
13Se eu lle digo xusto: "Certo que vivirs"
e el, porque confa na sa xustiza, comete iniquidade,
tdalas sas obras xustas non se tern en conta,
senn que, pola iniquidade que cometeu,
por ela morrer.
14Cando eu lle digo malvado: "Certo que morrers",
pero logo el convrtese do seu pecado,
e practica o dereito e a xustiza,
15devolve a fianza inxusta, restite o roubado,
e comprtase conforme os preceptos de vida,
de xeito que non comete iniquidade,
ben certo que vivir, non morrer.
16Tdolos pecados que cometeu non se lle tern en conta;
practicou o dereito e a xustiza, pois certo que vivir.
17Entn respondern os fillos do teu pobo:
"Non xusto o comportamento do Seor",
1213

A BIBLIA

cando o comportamento deles o que non xusto.

18Cando o xusto se aparta da sa xustiza,
e comete iniquidades, entn morre por culpa delas.
19Cando o malvado se aparta das sas maldades
e pon en prctica obras conforme o dereito e a xustiza,
por mor destas obras polo que el vive.
20Vs dicides: "Non xusto o comportamento do Seor".
Pois eu xulgareivos a cada un, Casa de Israel,
conforme o seu comportamento.
A terra non pertence s que quedaron en Xud
21O ano doce da nosa deportacin, o da cinco do mes once,
veu onda min un escapado de Xerusaln dicirme:
"A cidade foi abatida".
22A man do Seor estivo sobre min a tarde aquela, antes de que chegase o escapado, e
abriu a mia boca tan pronto como el chegou onda min pola ma; abriuse a mia boca e
non volvn estar mudo. 23Entn veume a palabra do Seor nestes termos:
24-Fillo de Adam, os habitantes desas runas sobre a superficie de Israel andan falando
deste xeito:
"Se Abraham era un s
e tomou posesin desta terra,
canto mis a ns, que somos moitos,
nos deron esta terra en posesin!
25Por isto dilles: as fala o meu Seor, Iav:
-Vs andades facendo banquetes sobre o sangue vertido,
levantando os vosos ollos cara s vosos dolos
e vertendo sangue,
e ides ter en posesin esa terra?
26Vs mantdesvos firmes, confiados nas vosas espadas.
Vs, mulleres, cometedes delitos abominables
e cada un de vs, homes, profana a muller do seu prximo,
e ides quedar en posesin desa terra?
27Dilles isto: as fala o meu Seor, Iav:
-Pola mia vida que os que estean nas runas caern a espada,
a quen estea no campo entregareino en pasto s feras,
e os que estean nas fortalezas e refuxios morrern de peste.
28Eu converterei esa terra nunha soidade deserta,
e acabarselle o orgullo do seu podero;
os montes de Israel volvern ser un deserto
sen que haxa quen pase por eles.
29E entn recoecern que eu son o Seor,
cando converta esa terra nunha soidade desrtica
por mor de tdalas abominacins que cometeron.
Mala acollida da palabra proftica
30-Oe ti, fillo de Adam, os fillos do teu pobo cnsanse falando de ti beiria das paredes,
s portas das casas, e din cada un seu vecio, deste xeito: "Imos escoitar cl a palabra
que nos vn da parte do Seor".
1214

A BIBLIA

31Veen onda ti coma s xuntanzas do pobo.

As os do meu pobo sentan na ta presencia;
escoitan as tas palabras,
pero cumprir, non as cumpren;
coas sas bocas estn facendo promesas de amor,
pero os seus corazns van tralas inxustas ganancias.
32Vela, ti es coma un canto de promesas de amor,
coma unha voz temperada e que se acompaa ben cun instrumento de corda.
Escoitan as tas palabras,
pero entre eles non hai quen as cumpra.
33Cando se cumpran -e vela que se estn cumprindorecoecern que hai un profeta no medio deles.
Os pastores de Israel, o Pastor divino e o Pastor mesinico
A) Xuzo divino contra os pastores
34 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, profetiza contra os pastores de Israel,
profetiza e dilles:
Pastores, as fala o Seor Deus:
-Ai dos pastores de Israel
que se estn apacentando a si mesmos!
Non o rabao o que teen que apacenta-los pastores?
3Comdeslle a manteiga,
vestdesvos da sa l;
matde-la res gorda,
pero o rabao non o apacentades.
4Non fortalecste-la res dbil
nin curste-la enferma,
nin vendste-la da pata partida;
nin fixestes volve-la extraviada,
nin buscste-la perdida,
senn que as dominastes
e con que opresin!
5Espallronse por falta de pastor
e convertronse en pasto de tdalas feras do monte,
e como se descarreiraron!
6Andaron perdidas as reses do meu rabao
por tdalas montaas, por tdolos altos outeiros;
e por toda a superficie da terra erraron as reses do meu rabao,
por falta de quen lles seguise as pisadas
e por falta de quen as buscase.
7Por isto, pastores, escoitade a palabra do Seor:
8-Pola mia vida! - o meu Seor, Iav, quen falapor converterse o meu rabao en presa
e por se-lo meu rabao pasto de tdalas feras do monte, por falta de pastor,
pois os meus pastores non seguiron o rastro do meu rabao,
senn que os meus pastores se apacentaron a si mesmos,
e o meu rabao non o apacentaron;
9por isto, pastores, escoitade a palabra do Seor:
1215

A BIBLIA

10As fala o meu Seor, Iav:

-Vede, eu estou contra estes pastores:
voulles reclamar a eles as reses do meu rabao
e retirarei o meu rabao do seu poder,
pois estes pastores non se volvern apacentar a si mesmos;
vou salva-las mias reses das bocas dos pastores,
e non lles servirn mis de comida.
11Pois as fala o meu Seor, Iav:
-Vela, eu en persoa virei
segurlle-las pisadas s mias reses e buscalas.
12O mesmo que mira o pastor polos aos,
o da en que el se atopa diante do rabao dispersado,
as eu vou mirar polas mias reses,
e vounas salvar, sacndoas de tdolos sitios
por onde se espallaron un da de nubes e escuridade.
13Vounas sacar de entre os pobos,
vounas reunir dos pases,
e vounas facer volver sa terra
e pastorealas nos montes de Israel,
nos vales e en tdolos lugares habitables do pas.
14Fareinas pastar en bos pasteiros,
e nos montes do alto Israel estarn as sas pradeiras,
acougarn al en boas camposas
e pastarn en pasteiros frtiles nos montes de Israel.
15Eu mesmo apacentarei o meu rabao,
e eu en persoa fareino acougar
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
16Buscarei a ovella perdida,
farei volve-la extraviada,
vendarei a que ten a pata partida,
fortalecerei feble,
pero farei que perezan a gorda e a forte.
Apacentarei o meu rabao conforme a xustiza.
B) Xuzo divino entre as ovellas
17Ode vs, meu rabao! As fala o meu Seor, Iav:
-Vede, eu vou xulgar entre ovella e ovella,
entre carneiros e castrns.
18Anda vos pouco o pastrde-lo pasto mellor,
que, por enriba, esmagades cos vosos ps
o que vos sobra dos pastos?
Anda vos pouco bebrde-la auga clara,
que, por enriba, cos vosos ps alodde-la que vos sobra?
19E logo as ovellas do meu rabao teen que pacer
do estragado polos vosos ps,
e teen que bebe-lo alodado cos vosos ps.
20Por iso, as lles fala o meu Seor, Iav:
-Vela, eu mesmo en persoa vou dictar sentencia
entre as reses gordas e as reses fracas.
1216

A BIBLIA

21Xa que empurrastes de lado no lombo,

e turrastes cos vosos cornos contra tdalas dbiles
ata que as fixestes espallar por fra do pasteiro,
22por isto eu vou salva-lo meu rabao,
para que non volva servir de presa,
e vou dictar sentencia entre ovella e ovella.
23Vou suscitar fronte deles un pastor nico,
que os apacente: ser o meu servo David;
el mesmo os apacentar: el en persoa ser para eles o seu pastor.
24Eu, o Seor, serei para eles o seu Deus,
e o meu servo David ser prncipe no medio deles
-son eu o Seor, quen o dixen-.
25Pactarei con eles unha alianza de paz,
e farei desaparecer do pas os animais feroces,
para que poidan vivir con tranquilidade no deserto,
e adormecer na foresta.
26Entn farei deles
e do que hai arredor do meu monte unha bendicin,
e farei baixa-la chuvia no seu tempo
e sern chuvias de bendicin.
27As rbores do campo darn froito
e a terra dar a sa colleita;
estarn na sa terria con tranquilidade.
Entn recoecern que eu son o Seor,
cando rompa os cancs do seu xugo
e os libre do poder dos que os estn escravizando.
28Nunca mis volvern servir de botn para as nacins
nin as feras do pas os devorarn,
senn que vivirn na tranquilidade
sen que ningun lles meta medo.
29Eu fareinos medrar nun planto de sona
e xa non volver haber no pas mortos de fame
nin volvern soporta-la vergonza das outras nacins.
30Entn recoecern que eu, o Seor, son o seu Deus,
que estou con eles, e que eles son o meu pobo, a Casa de Israel,
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
31Vs serde-lo meu rabao, o rabao dos pastos da mia terra seredes vs.
Eu serei o voso Deus - o meu Seor, Iav, quen fala-.
Orculos de xuzo de castigo para o monte Seir e orculos salvficos para os montes de
Israel
35 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, dirixe a ta mirada cara monte Seir
e profetiza contra el:
3As fala o meu Seor, Iav:
-Vela estou contra ti, monte Seir,
e estendo contra ti a mia man;
voute converter en desolacin e soidade.
4E as tas cidades convertereinas en runas,
1217

A BIBLIA

e ti sers unha desolacin.

Entn recoecers que eu son o Seor.
5Por manteres inquina perpetua
e por atacre-los fillos de Israel
coa forza da espada no tempo do seu desastre,
no tempo en que a sa iniquidade chegou fin,
6pois ben, pola mia vida!
- o meu Seor, Iav, quen faladeixo que ti fagas grande sangra,
pero o sangue perseguirate.
Certo que aborrce-la sangradura?
Pois o sangue perseguirate.
7Converterei o monte Seir en desolacin e soidade,
e retirarei del a quen al vai
e a quen de al vn.
8Encherei os seus montes cos acoitelados;
nos teus outeiros e petoutos
e en tdalas tas veigas caern os acoitelados pola espada.
9Convertereite en desolacin perpetua
e as tas cidades non sern habitadas.
Entn recoeceredes que eu son o Seor.
10Por dicires: "O que resulte dos dous pobos,
e o que resulte dos dous pases ser para min,
recibirmolo en herdanza",
cando era o Seor quen estaba al,
11por isto, pola mia vida!
- o meu Seor, Iav, quen falaque obrarei conforme a ta ira
e conforme o noxo
que ti, levado do teu odio, exerciches contra eles,
e serei recoecido por eles
polo xeito como te xulgarei.
12Entn ti recoecers que eu son o Seor.
Escoitei tdolos desprezos que ti dicas
contra os montes de Israel:
"Son unha desolacin: fronnos dados a ns
para os devorarmos".
13Encoraxstesvos contra min pola vosa boca,
e inzaron mis da conta as vosas palabras contra min,
-e eu estbao ondo-.
14As fala o meu Seor, Iav:
-Xa que todo o pas est alegre,
eu voute converter nunha desolacin.
15O mesmo que te alegraches
da herdanza da Casa de Israel
por volverse unha desolacin,
o mesmo farei contigo:
sers unha desolacin, monte Seir,
e todo o Edom, todo enteiro.
Entn recoecern que eu son o Seor.
1218

A BIBLIA

36 1-Fillo de Adam, profetiza sobre os montes de Israel e di:

Montes de Israel, escoitade a palabra do Seor:
2As fala o meu Seor, Iav:
-Por diciren os vosos inimigos:
"Que ben! O outeiro perpetuo
queda para ns en posesin",
3por iso, profetiza e di:
As fala o meu Seor, Iav:
-Xa que de propio intento vos desolaron
e vos esmagaron por todo o arredor,
para que vs fosedes posesin do resto dos pobos,
e xa que andastes nas linguas difamadoras e calumniadoras dos pobos,
4por iso, montes de Israel,
escoitade a palabra do meu Seor, Iav:
As lles fala o meu Seor, Iav, s montes e s outeiros, s veigas e s vales, s runas
desoladas e s cidades abandonadas,
que serviron de botn e de escarnio
refugallo dos pobos do arredor:
5Ben certo que as fala o meu Seor, Iav:
-Xuro que no incendio dos meus celos
falei contra o resto dos pobos
e contra todo o Edom,
porque lles entregaron a mia terra en posesin
con alegra de tdolos corazns e con desprezo de todo anceio lextimo,
xa que a superficie da mia terra lles serva de botn.
6Si, profetiza acerca da terra de Israel
e dilles s montes e s outeiros,
s varcias e s vales:
As fala o meu Seor, Iav:
-Vela: nos meus celos e na mia ira
dixen que cargasedes coa vergonza que vos causaron as nacins.
7Pero as fala o meu Seor, Iav:
-Eu xuro coa mia man levantada
que as nacins que estn voso arredor,
elas cargarn coa sa ignominia.
8E vs, montes de Israel,
florecerde-las vosas plas
e dardeslle-los vosos froitos
meu pobo Israel,
porque el est para chegar.
9Pois sabede que eu vou cara a vs
e me volvo cara a vs:
seredes traballados e seredes sementados.
10Multiplicarei sobre vs a poboacin
da casa de Israel, toda ela,
e as cidades sern habitadas
e as runas sern reconstrudas.
11Multiplicarei sobre vs a poboacin e o gando
que se multiplicar e dar cras,
1219

A BIBLIA

e fareivos habitar coma noutros tempos vosos,

e fareivos mellores ca nos vosos comezos.
Entn recoeceredes que eu son o Seor.
12E farei camiar sobre vs unha poboacin,
o meu pobo Israel;
eles apoderaranse de ti e ti volveraste herdanza deles
e nunca mis os volvers privar de fillos.
13As fala o meu Seor, Iav:
-Porque dixeron de vs: "Ti es quen devora a poboacin,
ti e-la que deixa sen fillos teu pobo".
14Por isto, non volvers devora-lo teu pobo,
nin o volvers deixar sen fillos
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
15Eu farei que non se volvan o-las burlas
entre as nacins contra ti,
e ti non volvers soporta-los insultos dos pobos,
e o teu pobo non volver quedar sen fillos
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
Teoloxa da historia en perspectiva salvfica: o santo Nome do Seor
16Veume a palabra do Seor nestes termos:
17-Fillo de Adam, cando a Casa de Israel habitaba na sa terra,
volvrona impura co seu comportamento e cos seus feitos;
o seu comportamento foi na mia presencia
coma a impureza dunha muller na menstruacin.
18Pero eu desafoguei o meu noxo neles polo sangue
que verteron sobre a terra,
e polos feitos cos que a mancharon.
19Entn eu esparexinos por entre os pobos
e dispersronse polos pases;
xulgueinos conforme o seu comportamento
e conforme os seus feitos.
20O entraren nas nacins onde foron,
profanaron o meu santo Nome,
e dicase deles:
"Estes son o pobo do Seor,
e tiveron que sar da terra del".
21Entn eu tiven consideracin co meu santo Nome,
o que profanara a Casa de Israel
entre os pobos onde fora.
22Por isto, dille Casa de Israel:
As fala o meu Seor, Iav:
-Casa de Israel, non por vs vou eu actuar,
senn por mor do meu santo Nome,
que vs profanastes entre as nacins onde fostes.
23Pois vou facer que se recoeza a santidade do meu grande Nome,
profanado entre as nacins nas que vs o profanastes.
Entn recoecern estas nacins que eu son o Seor
- o meu Seor, Iav, quen fala-,
1220

A BIBLIA

cando eu vos faga recoece-la mia santidade na sa presencia.

24Pois recollereivos das nacins,
xuntareivos de tdolos pases
e traereivos vosa terra.
25Asperxerei sobre vs auga purificadora e quedaredes puros;
de tdalas vosas impurezas e de tdalas vosas idolatras heivos purificar.
26Dareivos un corazn novo
e poerei nas vosas entraas un esprito novo;
sacarei da vosa carne o corazn de pedra
e poreivos un corazn de carne.
27Porei nas vosas entraas o meu esprito
e farei que camiedes conforme os meus preceptos
e que gardde-los meus mandamentos e os cumprades.
28Viviredes no pas que lles dei a vosos pais:
serde-lo meu pobo e eu serei o voso Deus.
29Librareivos de tdalas impurezas,
chamarei polo pan, e farei que o haxa abondo:
non vos impoerei a fame.
30Farei que abunden os froitos das rbores
e os productos dos campos,
para que non volvades recibir de parte das nacins
o desprezo de pasar fame.
31O lembrarvos do voso comportamento perverso
e dos vosos feitos nada bos,
sentiredes noxo en vs mesmos das vosas iniquidades e das vosas abominacins.
32Que vos quede sabido que non por vs
que eu vou actuar;
sentide a vergonza e a confusin do voso comportamento,
Casa de Israel.
33As fala o meu Seor, Iav:
-O da que vos purifique das vosas iniquidades,
farei que as cidades se habiten
e que as runas se reconstran.
34O pas que estea desolado
ser traballado despois de estar ermo,
vista de tdolos que o cruzaban.
35Vela o que estes dican:
"O pas este, antes desolado, agora coma o xardn do Edn;
e as cidades, arruinadas, desoladas e esborralladas,
son agora fortalezas inaccesibles".
36As nacins que queden voso arredor
recoecern que eu son o Seor,
que reconstro o esborrallado
e replanto o desolado,
eu o Seor, dxeno e fareino.
37As fala o meu Seor, Iav:
-Volverei deixar que me busquen para isto, para lles facer ben;
multiplicareinos coma un rabao humano.
38Coma os rabaos do templo,
coma os rabaos de Xerusaln na sa asemblea pola festa,
1221

A BIBLIA

as as cidades arruinadas estarn cheas de rabaos humanos.

Entn recoecern que eu son o Seor.
O Esprito do Seor fai revivi-los sos resecos
37 1A man do Seor apousou sobre min e fxome sar coa forza do seu esprito, e
pxome no medio do val, que estaba cheo de sos. 2Fxome pasar ante eles dando voltas:
e vela que haba moitsimos sobre a superficie do val, e estaban totalmente resecos.
3Entn dxome:
-Fillo de Adam, podern revivir estes sos?
Eu repuxen:
-Seor, Iav, ti sbelo.
4Logo dxome:
-Pronuncia un orculo sobre estes sos e dilles:
-Osos resecos, escoitade a palabra do Seor:
5As lles fala o meu Seor, Iav, a estes sos:
-Vela: vou traer sobre vs o alento
e reviviredes.
6Porei sobre vs tendns
e farei que criedes carne;
cubrireivos con pel, porei en vs o alento,
e reviviredes.
Entn recoeceredes que eu son o Seor.
7Eu pronunciei o orculo tal como se me mandara; e mentres eu pronunciaba o orculo,
houbo un trono e logo un terremoto, e os sos xuntronse cada un co seu compaeiro.
8Logo ollei e vin que sobre eles haba tendns, a carne a medrando e a pel aselles
estendendo por riba. Pero non haba neles alento. 9Logo dxome:
-Pronncialle un orculo esprito,
pronnciao, fillo de Adam,
e dille esprito:
As fala o meu Seor, Iav:
-Desde os catro ventos, vn, esprito,
e sopra nestes cadveres, para que revivan.
10Eu pronunciei o orculo, conforme me mandara.
Entn o esprito entrou neles,
e reviviron, e tanse de p sobre as sas pernas:
era un exrcito enormemente grande.
11Entn dxome:
-Fillo de Adam, estes sos son a Casa de Israel enteira.
Vela o que din: os nosos sos estn resecos,
a nosa esperanza est perdida;
estamos esnaquizados.
12Por iso profetiza e dilles: as fala o meu Seor, Iav:
-Vela que eu vou abri-las vosas sepulturas,
e vouvos facer subir das vosas sepulturas, meu pobo,
e vouvos levar terra de Israel.
13Recoeceredes que eu son o Seor,
cando eu abra as vosas sepulturas,
e cando vos faga subir das vosas sepulturas, meu pobo.
14Vou poer en vs o meu esprito
1222

A BIBLIA

e vouvos facer revivir na vosa terra.

As recoeceredes que eu, o Seor, o digo e o fago
- o Seor quen fala-.
Xesto simblico da unin dos dous paus
15Veume a palabra do Seor nestes termos:
16-Oe ti, fillo de Adam, colle un pau
e escribe nel "Xud e os fillos de Israel, os seus aliados";
logo colle outro pau e escribe nel "Xos, pai de Efram
e toda a Casa de Israel, os seus aliados".
17E que algun chos empalme un co outro
para que formen un s pau
e dos dous resulte na ta man un s pau.
18Cando che digan os fillos do teu pobo:
"Non nos explicas que queren dicir para ti estas cousas?",
19respndelles: -As fala o meu Seor, Iav:
-Vela que eu vou colle-lo pau de Xos,
que est na man de Efram, e os cetros de Israel, os seus compaeiros,
e poreinos sobre o cetro de Xos, xunto co pau de Xud,
e convertereinos nun s pau,
para que resulten un s pau,
para que resulten un s na mia man.
20Os dous paus, nos que escribas,
teralos na ta man vista deles,
21e haslles dicir:
As fala o meu Seor, Iav:
-Sabede que eu recollerei os fillos de Israel
de entre os pobos onde marcharon,
xuntareinos do arredor,
e traereinos sa terra.
22Convertereinos en nacin nica no seu pas, nos montes de Israel,
e un nico rei far de rei para todos eles,
e ese pobo non se volver converter en dous,
nin se volver dividir en dous reinos nunca mis.
23E nunca mis se volvern manchar cos seus dolos,
nin coas sas abominacins,
nin con tdolos seus pecados,
senn que os librarei de tdolos lugares
onde viven, nos que pecaron.
Purificareinos e sern para min o meu pobo,
e eu serei para eles o seu Deus.
24E o meu servidor David ser o seu rei,
o pastor nico de todos eles,
e camiarn conforme as mias leis,
gardarn os meus preceptos e cumpriranos.
25Entn habitarn no pas
que eu lle dei meu servidor Xacob,
no que habitaron vosos pais,
e habitarn nel para sempre,
1223

A BIBLIA

eles, os fillos e os fillos de seus fillos;

e o meu servidor David ser o seu prncipe para sempre.
26Establecerei con eles unha alianza perfecta,
e o sinal que eu lles darei
que a alianza ser eterna,
e farei que se multipliquen.
Porei para sempre o meu santuario no medio deles,
27e a mia morada estar no medio deles;
serei o seu Deus e eles sern o meu pobo.
28E cando o meu santuario estea no medio deles para sempre,
recoecern que eu son o Seor,
o que consagra a Israel.
Seccin escatolxica: orculos contra Gog, do pas de Magog
38 1Veume a palabra do Seor nestes termos:
2-Fillo de Adam, ponte de cara a Gog,
oriundo do pas de Magog, gran prncipe de Mxec e de Tubal,
e profetiza contra el.
Primeiro orculo de castigo contra Gog, que atacar a Israel
3Di: as fala o meu Seor, Iav:
Vela que eu veo contra ti, Gog,
grande prncipe de Mxec e de Tubal:
4voute sacar fra e pr
ganchos nas tas meixelas;
fareite sar a ti e todo o teu exrcito:
cabalos e cabaleiros,
vestidos esplendidamente todos eles,
unha grande multitude militar de rodelas e de escudos,
todos eles empuando espadas.
5Persia, a Nubia e Put irn con eles;
todos eles con escudo e elmo.
6Gmer e tdalas sas formacins militares,
Bet-Togarmah, no remoto norte,
con tdolos seus exrcitos
valentes e numerosos, estarn contigo.
7Certo! Estate ben preparado
ti e toda a ta multitude militar,
reunida teu lado,
pois serviraslle de proteccin.
8O cabo de moitos das recibirs unha orde mia;
remate deses anos entrars nunha nacin,
rescatada da espada, de entre moitos pobos.
Congregada sobre os montes de Israel,
foi unha continua desolacin,
pero logo foron sacados de entre as nacins
e por ltimo todos eles viviron na tranquilidade.
9Ti subirs coma o nubrado dunha tormenta,
1224

A BIBLIA

entrars coma unha nube a cubrir esta nacin,

ti, tdolos teus exrcitos,
e os moitos exrcitos que estn contigo.
Segundo orculo: Fracaso do ataque de Gog
10As fala o meu Seor, Iav:
-Suceder no da aquel,
que se che subirn os proxectos cabeza,
e cismars en matinacins de destruccin.
11Pensars: "Subirei contra un pas de chairas,
entrarei a xunto das xentes pacficas,
que viven todas elas na tranquilidade,
que viven sen murallas, nin trancas,
e nin sequera portas teen".
12Entrarei a saquear e a conseguir botn,
a facer que a ta man se volva contra as runas repoboadas,
e contra un pobo reunido de entre as nacins,
que conseguiu gando e bens, e que vive no embigo do mundo.
13Sab e Dedn, os traficantes de Trxix
e tdolos seus moradores, diranche:
" a saquear que vieches?
Xuntche-lo teu exrcito para conseguir botn,
para levar prata e ouro,
para roubar gando e bens,
para facer un grande saqueo?".
Terceiro orculo: orde divina de atacar a Israel
14Si, por iso, profetiza, fillo de Adam,
e dille a Gog: as fala o meu Seor, Iav:
-No da aquel, cando o meu pobo Israel
viva na tranquilidade,
non te vas dar conta?
15Virs desde o teu lugar, desde o remoto norte,
ti, e contigo numerosos exrcitos, todos eles montados a cabalo,
unha multitude enorme, un exrcito numerossimo.
16E subirs contra o meu pobo Israel,
coma unha nube que cobre o seu pas;
cabo deses das estars al
e eu fareite entrar en ataque contra o meu pobo,
para que as nacins me recoezan a min,
cando ti, Gog, me recoezas por santo vista deles.
Cuarto orculo de castigo contra Gog: teofana no terremoto
17As fala o meu Seor, Iav:
-Es ti aquel de quen eu falei nas pocas antigas
por medio dos meus servidores, os profetas de Israel,
que veen profetizando desde aquelas pocas e aqueles anos
1225

A BIBLIA

que eu te traera contra eles?

18Pois suceder o da aquel,
o da que vea Gog contra a terra de Israel
- o meu Seor, Iav, quen fala-,
que o noxo subir mia cara.
19Movido polos celos
e polo lume da mia ira, dixen:
Ben certo que o da aquel
haber un grande terremoto no territorio de Israel.
20E tremern ante a mia cara anoxada
os peixes do mar, os paxarios do ceo,
os animais salvaxes, tdolos bechos que serpean pola terra,
e tdolos homes da superficie da terra;
estomballaranse os montes, e derrubaranse as fragas,
e caern as murallas da capital: virn chan.
21Por tdolos meus montes chamarei a espada contra el
- o meu Seor, Iav, quen falae a espada de cada un volverase contra seu irmn.
22Executarei a sentencia contra el coa peste e co sangue;
e unha chuvia de diluvio e pedrazo,
lume e xofre, farei chover sobre el, sobre as sas tropas
e sobre os numerosos exrcitos que estarn con el.
23Deste xeito mostrarei a mia grandeza e a mia santidade,
e dareime a coecer na presencia de pobos numerosos.
Recoecern que eu son o Seor.
Quinto orculo de castigo contra Gog e de salvacin para Israel
39 1-Oe ti, fillo de Adam,
profetiza contra Gog e di:
As fala o meu Seor, Iav:
-Vela, eu estou contra ti, Gog,
grande prncipe de Mxec e de Tubal,
2vou conducirte fra e facerte sar,
fareite subir desde o remoto norte,
e levareite s montes de Israel.
3A golpes farei que slte-lo arco da ta man esquerda,
e farei cae-las frechas da ta man dereita.
4Nos montes de Israel caers ti e tdalas tas tropas,
e os exrcitos que estarn contigo.
Entregareite en pasto s aves de rapina,
s paxarios, s paxaros de toda clase
e s animais salvaxes.
5Caers no campo raso,
pois eu son quen o dixen
-orculo do meu Seor, Iav-.
6Mandarei lume contra Magog
e contra os que viven nas illas con tranquilidade.
Entn recoecern que eu son o Seor.
7Darei a coece-lo meu santo Nome entre o meu pobo Israel,
1226

A BIBLIA

e non deixarei que volvan profana-lo meu santo Nome.

Recoecern as nacins que eu son Iav,
o Santo de Israel.
8Vela que isto chega, que acontece
-orculo do meu Seor, Iav-:
o da do que falei.
9Entn os que viven nas cidades de Israel sairn
e prendern lume e queimarn as armas:
rodelas e escudos, arcos e frechas grandes,
mazas e lanzas.
Con isto tern para facer lume durante sete anos.
10Xa non levarn dos montes a madeira,
nin cortarn lea para a traer desde a touza,
senn que coas armas farn lume.
Saquearn s seus saqueadores,
e roubarn s seus ladrns
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
Sexto orculo salvfico: a purificacin do pas
11Suceder no da aquel que eu lle darei a Gog sepultura al,
unha tumba en Israel, no Val dos Camiantes,
nacente do mar Morto,
o val que lles cerra o camio s camiantes.
Al enterrarn a Gog e a toda a sa tropa,
por isto lle chamarn o val das tropas de Gog.
12A Casa de Israel enterraraos
para face-la purificacin do pas en sete meses.
13Enterraraos toda a xente do pas,
e o da no que eu me cubra de gloria seralles memorable
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
14Os membros da confrara dos medidores da terra
escollern s que percorran o pas,
para enterraren -eles que percorren o pass que queden sobre a superficie da terra,
e deste xeito a limpen.
O cabo de sete meses empezarn a inspeccin.
15Os corredores percorrern o pas,
e quen ollare uns sos humanos,
poralles lado, de sinal, unha pedra dereita.
De tanto enterraren sos os sepultureiros
no val das tropas de Gog,
16empequenecer a cidade coas sepulturas da tropa,
pero limparn o pas.
Stimo orculo: a victoria definitiva sobre Gog e o recoecemento da gloria de Iav
17-Oe ti, fillo de Adam:
As fala o meu Seor, Iav:
-Dilles s paxarios de toda clase de pluma,
1227

A BIBLIA

e a tdolos animais do campo:

-Xuntdevos, vinde, reundevos de todo o arredor
para a matanza coa que vos vou convidar,
unha grande matanza nos montes de Israel.
Comeredes carne e beberedes sangue.
18Comerde-la carne dos heroes,
e beberde-lo sangue dos prncipes da terra;
todos eles sern os carneiros, os aos, os castrns,
os xatos e os becerros de Baxn.
19Comeredes graxa ata fartarvos
e beberedes sangue ata emborracharvos:
tal ser o banquete que vos teo preparado.
20Na mia mesa fartardesvos de cabalos e de cabaleiros,
de heroes e de todos cantos interveen na guerra
- o meu Seor, Iav, quen fala-.
21Porei a mia gloria no medio das nacins
e tdalas nacins vern a sentencia que eu executarei
e a mia man, que eu porei sobre eles.
22Desde o da aquel e de al para adiante
recoecer a Casa de Israel
que eu son o Seor, o seu Deus.
23E as nacins recoecern que a Casa de Israel
marchou desterro pola sa culpa,
porque se rebelaron contra min,
e entn eu escondnlle-la mia cara,
e entregueinos na man dos seus inimigos:
todos eles caeron pola espada.
24Trateinos de acordo coas sas porcalladas,
e conforme as sas rebeldas,
e escondnlle-la mia cara.
Oitavo orculo: a restauracin definitiva de Israel, realizada coa efusin do Esprito
25Pero, fixdevos, as fala o Seor:
-Agora eu fago volve-los desterrados de Xacob
e compadzome de toda a Casa de Israel,
pois sinto celos polo meu santo Nome.
26Esquecern a sa vergonza e a sa rebelda
coa que se rebelaron contra min,
cando vivan na sa terra con tranquilidade
e sen haber quen os atemorice.
27Cando os faga volver de entre os pobos
e os rena trandoos dos pases dos seus inimigos,
mostrarei a mia santidade neles,
na presencia doutros pobos grandes e numerosos.
28E recoecern que eu son o Seor, o seu Deus,
pois, anda que os levei deportados a outras nacins,
xuntareinos na sa terra e non deixarei
que volva quedar al ningn deles.
29Nin lles volverei esconde-la mia cara
1228

A BIBLIA

porque vertn o meu esprito sobre a Casa de Israel

- o meu Seor, Iav, quen fala-.
A RECONSTRUCCION
ESCATOLOXICO

REORGANIZACION

EXTERNA

DO

ISRAEL

Introduccin
40 1O ano vintecinco despois de que nos levaron desterrados, no comezo do ano, o da
dez do mes, catorce anos despois da cada da cidade, nese mesmo da, veu sobre min a
man do Seor e levoume al. 2En xtase levoume pas de Israel e deixoume nun monte
altsimo e na cima del, cara sur, haba coma as construccins dunha cidade. 3Levoume
al, e vin un home: o seu aspecto era coma o aspecto do bronce; tia na sa man un cordel
de lio e unha cana de medir. Estaba de p porta. 4Entn o home dxome:
-Fillo de Adam, olla cos teus ollos, escoita atentamente cos teus odos, e pon toda a ta
atencin en todo o que eu che vou mostrar, pois fuches trado aqu para que vexas.
Cntalle Casa de Israel todo o que ti vas ver.
O novo templo: o muro exterior
5E vela: unha muralla exterior do templo en todo o arredor. A cana de medir que o home
tia na man, era de seis cbados (en cbados vellos, de cbado e palmo). El mediu a
anchura da construccin: unha cana; e a altura, unha cana.
A porta do nacente
6Logo foi porta que mira cara nacente e subiu polos seus escalns e mediu a entrada
da porta: unha cana de fondo; e cada entrada, unha cana de ancho. 7As garitas eran dunha
cana de longo por unha cana de ancho; entre as garitas haba cinco cbados; a entrada da
porta, desde o lado de dentro da porta polo lado do santuario, era dunha cana. 8E mediu o
interior da porta, desde o que xa santuario: unha cana. 9Logo mediu o portal interior:
oito cbados; e as sas pilastras: dous cbados.Tal era a soleira da porta polo lado do
santuario. 10As garitas da porta que daba nacente eran tres dun lado e tres do outro
lado. As tres tian a mesma medida e tamn as pilastras dun lado e mis do outro tian a
mesma medida. 11Logo mediu a anchura do oco da portada: dez cbados; e o longo,
trece cbados. 12Haba un adro diante das garitas dun cbado por un lado, e un cbado
de adro polo outro lado; e cada garita meda seis cbados por un lado e seis cbados polo
outro. 13Logo mediu a entrada, desde o teito dunha garita teito da garita oposta: un
ancho de vintecinco cbados; cada entrada estaba fronte outra entrada. 14Fixo a
medicin das pilastras: sesenta cbados; e diante das pilastras, todo arredor, o adro da
entrada. 15Enfronte estaba a fachada da porta; haba un corredor de cincuenta cbados,
ata a fachada interior do vestbulo da porta. 16E nas garitas e nas sas pilastras de cara
interior da portada, todo arredor, haba fiestras enreixadas; tamn haba a barreira para a
morte con fiestras todo arredor cara a dentro, e sobre as pilastras haba adornos en forma
de palmeira.
O adro exterior: medidas e salas

1229

A BIBLIA

17Logo levoume adro exterior, e vela as salas e un enlousado; haba no adro todo
arredor unha construccin: trinta salas lado do enlousado. 18O enlousado estaba a
carn mesmo das portas, en proporcin coa lonxitude das portas: tal era o enlousado de
mis abaixo. 19Logo mediu a anchura desde fronte porta de abaixo ata a porta interior,
por fra da porta: cen cbados. Isto polo nacente.
A porta do norte
E polo norte, 20vela a porta que d cara norte: no adro exterior mediulle o longo e
maila anchura. 21As sas garitas -tres dun lado e tres do outro-, as sas pilastras e a sa
entrada tian as mesmas medidas c primeira porta: cincuenta cbados de longo e
vintecinco cbados de ancho. 22As sas fiestras, a sa entrada e os adornos en forma de
palmeira eran das mesmas medidas c porta que miraba cara nacente; subase a ela por
sete banzos, e o vestbulo estaba fronte a eles. 23Haba unha porta no adro interior
enfronte da porta que daba norte, o mesmo que cara nacente; mediu de porta a porta:
cen cbados.
A porta do sur
24Logo levoume cara sur, e vela unha porta cara medioda. Mediu as sas pilastras e
o seu vestbulo: o mesmo cs medidas das outras portas. 25As sas fiestras e o seu
vestbulo todo arredor eran da mesma medida cs outras fiestras: cincuenta cbados de
longo e vintecinco cbados de anchura. 26As sas escaleiras eran de sete banzos e tian o
seu vestbulo enfronte delas; e sobre as pilastras haba esculturas en forma de palmeira,
unha nunha cara e outra noutra. 27Haba unha porta no adro interior cara sur; mediu de
porta a porta cara sur: cen cbados.
O adro interior: a porta sur
28Logo fxome entrar no adro interior pola porta do sur, e logo mediu a porta do sur: as
mesmas medidas cs outras. 29As sas garitas, as sas pilastras e o seu vestbulo tamn
tian as mesmas medidas cs outras; tia fiestras e o seu vestbulo todo arredor meda
cincuenta cbados de longo; e de ancho, vintecinco cbados. 30Haba vestbulos todo
arredor de vintecinco cbados de longo por vintecinco cbados de ancho. 31O seu
vestbulo daba adro exterior, e tamn haba palmeiras esculpidas nas sas pilastras; as
sas escaleiras eran de oito banzos.
Adro interior: porta do nacente
32Logo fxome entrar no adro interior pola entrada do nacente, e mediu esta porta, que
deu as mesmas medidas cs outras. 33As sas garitas, as sas pilastras e o seu vestbulo
deron as mesmas medidas cs outras; tamn tia fiestras, e o seu vestbulo todo arredor
meda cincuenta cbados de longo por vintecinco cbados de ancho. 34O seu vestbulo
daba adro de fra, e tamn haba palmeiras esculpidas nas sas pilastras dun lado e do
outro; as sas escaleiras eran de oito banzos.
Adro interior: porta do norte
35Logo levoume porta do norte, e mediuna: as mesmas medidas cs outras. 36Tia as
sas garitas, as sas pilastras, o seu vestbulo e as fiestras todo arredor: cincuenta
1230

A BIBLIA

cbados de longo por vintecinco de ancho. 37O seu vestbulo daba adro de fra, e
tamn haba palmeiras esculpidas nas sas pilastras dun lado e do outro; as sas
escaleiras eran de oito banzos.
Complemento descricin das portas do adro interior
38Haba unha sala, e a sa porta daba vestbulo desta porta; nela era onde se lavaban as
vctimas dos holocaustos. 39No vestbulo desta porta haba das mesas a un lado e das
mesas outro, para sacrificar sobre elas as vctimas dos holocaustos e as vctimas dos
sacrificios polos pecados e as ofensas.
40Polo lado de fra das escaleiras da entrada da porta norte haba das mesas e polo
outro lado, isto , no vestbulo desa porta, haba outras das mesas. 41Catro mesas a un
lado e catro mesas outro. O lado desta porta, oito mesas, sobre as que sacrificaban.
42As catro mesas para as vctimas dos holocaustos eran de pedras de labra; tian un
cbado e medio de longo, un cbado e medio de ancho, e un cbado de alto; sobre elas
tamn puxeran as ferramentas coas que sacrificaban as vctimas dos holocaustos e as dos
sacrificios. 43Das repisas dun palmo estaban amarradas no interior todo arredor; sobre
as mesas estaba a carne das ofrendas.
44Fra da porta interior, no adro interior, estaban as salas dos xefes: a que estaba lado
da porta do norte, tia a sa fachada cara sur; a outra estaba lado da porta do nacente,
e tia a fachada de cara norte. 45Entn dxome: -Esta sala que ten a fachada cara sur
para os sacerdotes que atenden o servicio do santuario. 46A sala que ten a sa fachada
cara norte para os sacerdotes que atenden o servicio do altar; eles, fillos de Sadoc, son
os que de entre os fillos de Lev estn cerca do Seor para o serviren.
Medidas do adro interior
47Logo mediu o adro: cen cbados de longo e cen cbados de ancho: un cadrado. O altar
estaba fronte santuario.
O Santuario: a) O vestbulo
48Logo fxome entrar no vestbulo do santuario e mediu as pilastras do vestbulo: cinco
cbados dun lado e cinco cbados do outro; o ancho da porta era de tres cbados dun
lado e tres cbados do outro. 49O longo do vestbulo era de vinte cbados, e o ancho, de
doce cbados; por dez banzos subase ata el, e tia columnas xunto s pilastras: unha dun
lado e outra do outro.
O Santuario: b) A sala santa: o "Hekal"
41 1Logo fxome ir cara santuario, e mediu as pilastras: seis cbados de ancho dun lado
e seis cbados de ancho do outro; este era o seu ancho. 2O ancho da porta era de dez
cbados e o das paredes laterais da entrada era de cinco cbados dun lado e cinco
cbados do outro; logo mediu o longo do santuario: corenta cbados; e o ancho, vinte
cbados.
O Santuario: c) O lugar mis santo: o "Debir"
3Despois entrou dentro, e mediu a pilastra da entrada: dous cbados; a entrada: seis
cbados, e o ancho da entrada: sete cbados. 4Logo mediu o longo do santuario: vinte
1231

A BIBLIA

cbados; e o ancho: vinte cbados; estaba cara fachada do santuario. Logo dxome:
-Este o lugar mis santo.
5Logo mediu a parede do Santuario: seis cbados, e o ancho das salas laterais: catro
cbados, todo arredor do Santuario.
As salas laterais, a columnata do Santuario e o lugar sen edificar
6As salas laterais, sala sobre sala, eran tres pisos de trinta; as mesmas salas laterais
seguan todo arredor, todo longo do muro do templo, para serviren de apoios, e para
que os apoios non estivesen no muro do templo. 7A anchura a aumentando nas salas
laterais conforme an subindo, pois o contorno do edificio a aumentando por todo o
arredor do edificio; por isto a anchura do templo a crecendo, e desde a sala terrea subase
de riba pola do medio. 8A columnata do templo era alta todo arredor; a cana de seis
cbados chegaba cumpridamente desde os fundamentos das salas laterais ata a cima. 9A
anchura do muro das salas laterais por fra era de cinco cbados; e o lugar sen edificar
entre os espacios de entre as columnas laterais do templo 10e as salas, era de vinte
cbados todo arredor do templo. 11As salas laterais tian entrada lugar sen edificar:
unha entrada cara norte e unha entrada cara sur, o ancho do espacio sen edificar era
de cinco cbados todo arredor.
O edificio do poente
12Enfronte do patio, no lado que daba cara poente, haba un edificio de setenta
cbados de ancho; o muro deste edificio tia cinco cbados de ancho todo arredor; e a
longura do edificio era de noventa cbados.
Dimensins do Santuario
13Logo mediu o santuario; cen cbados de longo. O patio , o edificio e os seus muros,
medan de longo cen cbados. 14A anchura da fachada do templo e do patio que daban
cara nacente, era de cen cbados. 15Despois mediu o longo do edificio, pola cara que
d patio que estaba detrs do edificio, e as sas galeras dun lado e do outro: deu cen
cbados. Tboas de madeira recubran por todo o arredor o interior do santuario e mailos
vestbulos que daban adro, 16as entradas e as fiestras enreixadas, e as galeras por todo
o arredor das tres caras de fronte entrada; tamn recubra a madeira desde o chan ata as
fiestras. As fiestras estaban tamn recubertas 17ata por cima da abertura; e tamn o
interior do santuario, por fra e por todo o arredor do muro; por dentro e por fra haba
paneis 18e esculturas de querubns e palmeiras, unha palmeira entre un querubn e outro
querubn. Os querubns tian das caras: 19unha cara de home en direccin palmeira,
dun lado; e outra cara de len en direccin palmeira, do outro lado. As esculturas
estaban sobre todo o santuario por todo o arredor. 20Desde o chan ata o van da entrada
haba querubns e palmeiras esculpidas. Tal era a parede do santuario! 21O santuario
tia os marcos da porta cadrados e de fronte santuario haba coma unha especie 22de
altar de madeira de tres cbados de alto e dez cbados de longo; tia de madeira as sas
esquinas, a sua tboa de arriba e as paredes. Entn dxome: -Esta a mesa que est diante
do Seor.
23A sala santa tia porta dobre; e o santuario 24tamn tia porta dobre. Cada porta tia
das follas. Un portal tia das portas; e outras das portas tia o outro portal. 25Nelas,
isto , nas portas da sala santa, haba esculturas de querubns e de palmeiras, do mesmo
xeito cs esculpidos sobre o muro. Tamn haba un cobertizo de madeira fronte fachada
1232

A BIBLIA

do vestbulo, polo lado de fra. 26As como fiestras enreixadas e palmeiras, dun lado e
do outro, sobre as paredes dos lados do vestbulo e sobre os lados do templo e do
cobertizo.
Habitacins do edificio
42 1Entn fxome sar adro exterior polo corredor do norte, e levoume s habitacins
que estn fronte adro e fronte edificio que d norte: 2a fachada era de cen cbados
de longo, coa porta cara norte, e a sa anchura era de cincuenta cbados. 3Diante do
altar das libacins que est no adro interior, fronte enlousado que est no patio exterior,
haba galeras, unha sobre outra, en tres pisos. 4Diante destas habitacins haba un
camio de dez cbados de ancho, e no interior das habitacins un corredor dun cbado, e
as portas das habitacins daban norte. 5As habitacins de arriba estaban acurtadas, pois
as galeras collan mis edificios ca elas, mis cs habitacins de abaixo, e mis c do
medio; 6e pola outra banda, anda que as habitacins formaban tres pisos, non tian
columnas coma as columnas dos outros adros; por isto, as habitacins de arriba
comparadas coa planta do edificio eran mis pequenas cs de abaixo e cs do medio.
7Haba un muro polo lado de fra das habitacins, polo adro exterior, e estaba lado da
fachada das habitacins, e meda cincuenta cbados de longo. 8A lonxitude das
habitacins que haba no adro exterior era de cincuenta cbados; e a das habitacins que
haba fronte fachada do santuario era de cen cbados. 9Por debaixo destas habitacins
estaba a entrada que via do nacente, e que daba entrada a elas desde o adro exterior.
10Todo ancho do muro do adro, en direccin do nacente, fronte fachada do adro e
fronte fachada do edificio, haba habitacins, 11e mais un corredor diante delas. Tian
o mesmo aspecto cs salas que haba contra o norte; tian o mesmo longo ca ancho,
tdalas sas sadas e as sas distribucins e as sas portadas eran do mesmo xeito. 12O
mesmo cs portas das habitacins que daban medioda, haba unha porta no comezo do
corredor; era o corredor que haba na fachada do muro de proteccin, o corredor do
nacente que as habitacins daban paso.
13Entn dxome: -As habitacins do norte e mailas habitacins do medioda que estn
nas fachadas do adro son as habitacins do templo, onde os sacerdotes que se chegan
xunto Seor comen comidas santsimas. al onde se poen as cousas santsimas, as
ofrendas, as vctimas dos sacrificios polos pecados e mailas vctimas para sacrificios de
reparacin; ben certo que o lugar santo.
14Cando os sacerdotes entran al non saen do santuario adro exterior, senn que deixan
al as vestiduras coas que oficiaron, pois son vestiduras santas. Han de vestir outras
roupas para se achegaren lugar que lle corresponde pobo.
Medicin exterior do conxunto do templo
15Cando acabou a medicin do interior do santuario, fxome sar pola porta que d
nacente, e logo mediu o templo todo arredor. 16Mediu o lado do nacente coa cana de
medir: cincocentas canas, en cana de medir. Deu a volta e 17mediu a cara norte:
cincocentas canas con cana de medir. Deu a volta 18 lado do medioda, e mediu
cincocentas canas con cana de medir. 19Deu a volta para o poente, e mediu cincocentas
canas con cana de medir. 20Mediu o templo polas catro caras: tia un muro todo arredor
de cincocentas canas de longo por cincocentas de ancho, para separa-lo santo do profano.
Volta da gloria do Seor santuario

1233

A BIBLIA

43 1Entn El levoume cara porta, a porta que mira en direccin do nacente, 2e vin que
a gloria do Deus de Israel chegaba da parte do nacente, e o seu rudo era como o rudo de
augas caudalosas e a cidade resplandeca coa sa gloria.
3Vela a visin! A visin que eu vin foi como a visin que tivera cando a gloria de Deus
viera destru-la cidade. Vela a visin! Fora coma a que tivera xunto ro Quebar.
Entn postreime en adoracin, 4e a gloria do Seor entrou no santuario pola porta que
mira nacente.
5O esprito arrebatoume e fxome entrar no adro interior, e vela que a gloria do Seor
encha o templo. 6Entn on un que me falaba desde o templo, mentres que o home
segua de p meu lado, 7e dxome:
-Fillo de Adam, aqu te-lo lugar do meu trono,
velaqu o sitio do estrado dos meus ps,
onde eu habitarei entre os fillos de Israel para sempre.
Xa non volvern profana-lo meu santo Nome
nin a Casa de Israel nin os seus reis,
coas sas fornicacins e cos cadveres dos seus reis,
e mais cos seus sepulcros.
8Poendo eles a sa portada xunto mia portada
e os marcos das sas portas lado dos marcos das mias portas,
e maila parede entre min e eles,
profanaron o meu santo Nome
coas abominacins que cometeron;
por isto os consumn levado do meu noxo.
9Agora puxeron lonxe de min as sas fornicacins
e mailos cadveres dos seus reis,
e por isto eu habitarei entre eles para sempre.
10Ti, fillo de Adam, descrbelle este santuario Casa de Israel, e que se avergoncen das
sas abominacins. Que midan o plano do templo, 11e se avergoncen de todo o que
fixeron. A organizacin do santuario e a sa estructura, as sas entradas e as sas sadas,
tdalas sas ordenacins e tdolos seus preceptos, tdalas sas ordenacins e as sas leis,
fillelas coecer e escrbelle-las perante os seus mesmos ollos para que observen tdalas
ordenacins e tdalas leis do santuario e as poan por obra. 12Esta a lei do santuario:
na cima do monte, todo terreo que lle corresponde santuario, todo arredor, santsimo.
Certo! Esta a lei do santuario.
Descricin do altar
13Estas son as medidas do altar en cbados (este cbado era dos de cbado e palmo).
Haba unha foxa dun cbado destes e un cbado de ancho; e a altura do altar na sa beira
era dunha cuarta todo arredor: esta era a foxa do altar. 14Desde o fondo da foxa ata o
zcalo mis baixo haba dous cbados, e un cbado de ancho; e desde o zcalo mis
pequeno ata o zcalo mis grande haba catro cbados, e un cbado de ancho.
15A sagrada elevacin da ara tia catro cbados; e do divino fogn saan os catro cornos.
16O divino fogn tia doce cbados de longo por doce cbados de ancho. Era cadrado
polos seus catro lados. 17O zcalo tia catorce cbados de ancho por catorce de longo
polos seus catro lados, e o reborde que tia arredor meda medio cbado. O zcalo tia
unha foxa dun cbado todo arredor. As escadas do altar miraban nacente.
Consagracin do altar

1234

A BIBLIA

18Entn dxome:
-Fillo de Adam, as fala o Seor:
-Estes son os preceptos acerca do altar:
Cando se acabe de facer, para poder ofrecer holocaustos nel e verter sangue sobre el, 19ti
haslles presentar s sacerdotes levticos, que son da estirpe de Sadoc, e que se achegan a
min para me daren culto - o meu Seor, Iav, quen fala-, un becerro, fillo de vaca, para
sacrificio polos pecados. 20E ti collers do seu sangue, e untars con el os catro cornos
do altar e os catro lados, o zcalo e o reborde todo arredor, para facer sobre o altar a
expiacin e maila sa propiciacin. 21Collera-lo becerro do sacrificio de expiacin e
queimaralo no lugar do templo axeitado para isto, fra do santuario. 22O segundo da
presentars en ofrenda un chibo, sen defecto, e farase a expiacin sacrificial o mesmo que
se fixo co becerro. 23Cando acabes co sacrificio de expiacin, presentara-la ofrenda dun
becerro, fillo de vaca, sen defecto, e mais un carneiro do rabao, sen defecto:
24presentaralos en ofrenda ante o Seor, e os sacerdotes botaranlles sal e ofreceranllos en
holocausto Seor. 25Durante sete das, cada da fara-lo sacrificio de expiacin co chibo
e tamn se far o sacrificio de expiacin co becerro, fillo de vaca, e co carneiro do
rabao, todos eles sen defecto.
26Durante sete das farase a propiciacin do altar e purificarase e consagrarase. 27O
pasaren estes das, o da oitavo e os seguintes, os sacerdotes farn sobre o altar os vosos
holocaustos e mailos vosos sacrificios de reconciliacin e eu aceptarivolos
benevolamente - o meu Seor, Iav, quen fala-.
A porta do santuario, soamente para o prncipe
44 1O home fxome volver en direccin porta exterior do santuario que mira nacente,
e estaba pechada. 2Entn o Seor dxome:
-Esta porta seguir pechada, nunca se abrir.
Ningun poder entrar por ela
porque o Seor, Deus de Israel, entrou por ela.
Seguir pechada.
3Pero cando chega un prncipe, se prncipe, por o seu trono ante ela para come-la sa
comida diante do Seor. Entra polo vestbulo desta porta e sae polo mesmo sitio.
Normas de admisin no santuario, e os seus responsables
4Logo fxome entrar pola porta do norte ata a fachada do templo. Ollei, e vela que a
gloria do Seor encha o templo do Seor, e entn postreime en adoracin. 5O Seor
dxome:
-Fillo de Adam, fixa a ta atencin, mira cos teus ollos, escoita cos teus odos todo o que
eu che vou dicir acerca de tdolos preceptos do templo do Seor e de tdalas sas leis;
pon a ta atencin na entrada do templo e en tdalas sadas do santuario. 6Dilles s
rebeldes, Casa de Israel: as fala o meu Seor, Iav: -Xa hai abondo en contra vosa, con
tdalas vosas abominacins, Casa de Israel. 7Pois trouxestes estranxeiros, xentes sen
circuncidar nin na carne nin no corazn, para que estivesen no meu santuario, para que
profanasen a mia mesma casa; ofrecstesme a mia comida, graxa e sangue, mesmo
tempo que rompide-la mia alianza con tdalas vosas abominacins. 8Non observstelos meus preceptos clticos, senn que voso antollo puxestes no meu santuario
oficiantes do servicio cltico.
9As fala o meu Seor, Iav: -Ningn estranxeiro, home sen circuncidar no corazn e na
carne, poder entrar no meu santuario; si, ningn estranxeiro dos que viven entre os fillos
1235

A BIBLIA

de Israel. 10Canto s levitas, que vos apartaron da mia presencia, cando Israel se
perdeu, e que se extraviaron da mia presencia ndose tralos dolos, cargarn coa sa
iniquidade. 11Eles sern no meu santuario os encargados da vixilancia fronte s portas do
santuario e os servidores do santuario. Eles mesmos lle matarn pobo as vctimas dos
holocaustos e dos sacrificios, e eles mesmos estarn de p diante do pobo para o serviren.
12Xa que veen servindo pobo no culto s dolos e estn servindo de incitamento
Casa de Israel para caer no pecado, xuro contra eles coa mia man - o meu Seor, Iav,
quen fala- que cargarn coa sa iniquidade. 13Non se podern achegar a min oficiando
coma sacerdotes meus e arrimndose a tdalas mias cousas santas no lugar santsimo,
senn que soportarn a sa vergonza e as abominacins que cometeron. 14Eu fgoos
encargados do servicio do templo en tdolos oficios do templo e en todo o que se fai nel.
O sacerdocio sadoquita
15Os sacerdotes levticos, fillos de Sadoc, que respectaron os preceptos clticos do meu
santuario, cando os fillos de Israel se afastaban lonxe de min, s eles se achegarn a min
para me dar culto, e estarn de p diante de min para me ofrecer graxa e mais sangue - o
meu Seor, Iav, quen fala-. 16S eles entrarn no meu santuario e s eles se arrimarn
mia mesa para me daren culto, e observarn os meus preceptos clticos. 17Cando entren
nas portas do adro interior, han de ir vestidos con vestidos de lio; e cando acten dentro
das portas do adro interior e dentro do templo, non levarn sobre eles roupa de l.
18Levarn nas sas cabezas turbantes de lio; e nos cadrs faixas de lio. Non levarn
faixa que transpire a suor. 19Cando eles saian adro exterior, onda a xente, mudarn os
vestidos cos que oficiaron, e deixaranos nas habitacins do templo; vestiranse con outros
vestidos, para non sacraliza-lo pobo cos seus vestidos. 20Non raparn a sa cabeza, nin
andarn guedelludos; cortarn decentemente o seu cabelo. 21Ningn sacerdote beber
vio cando vaia entrar no adro interior. 22Nin viva nin divorciada podern coller para
eles como muller, senn virxes da liaxe de Israel; tamn podern escoller unha viva,
pero viva dun sacerdote.
23Han de lle aprender meu pobo a diferencia entre o sacro e o profano, e han de lle
ensina-la diferencia entre o impuro e o puro. 24Nos preitos sern eles os que
autoritativamente presidan para xulgar; conforme meu dereito como han de xulga-los
preitos. Gardarn as mias leis e mailos meus preceptos acerca de tdalas mias festas, e
santificarn os meus sbados. 25Non entrarn xunto home morto, por mor da impureza;
pero poderanse volver impuros co pai ou coa nai, cun fillo ou cunha filla, cun irmn ou
cunha irm que non tea marido.
26Despois de purificarse este tal, contarnselle sete das, 27e o da que entre no
santuario, no adro interior para oficiar no santuario, ofrecer un sacrificio de expiacin
polo seu pecado - o meu Seor, Iav, quen fala-. 28Non tern ningunha propiedade
herdada: eu son a sa herencia. Non se lles dar posesin en Israel: eu son a sa posesin.
29Eles comern da ofrenda e das vctimas dos sacrificios polo pecado e das vctimas dos
sacrificios de expiacin; e todo o que se consagra Seor en Israel ser para eles. 30O
mellor das primicias de todo, e o mellor das contribucins sobre todo -de tdalas vosas
contribucins- ser para os sacerdotes; tamn lle daredes sacerdote o mellor da vosa
muiada, para que a bendicin descanse na ta casa. 31Os sacerdotes non podern comer
carne morta nin ningunha carne escalazada por fera, trtese de paxaro ou de animal.
Partilla da terra: a parte do Seor

1236

A BIBLIA

45 1Cando repartades en porcins a terra, reservade para o Seor unha parte de ofrenda,
unha parte sacra separada do resto da terra, de vintecinco mil cbados de longo e dez mil
cbados de ancho. Ser un lugar sagrado, con todo o seu muro de separacin arredor.
2Disto deixarase para o santuario un cadrado de cincocentos por cincocentos cbados
todo arredor, e o santuario ter arredor unha eira de cincuenta cbados. 3E despois destas
medicins, mediredes vintecinco mil cbados de longo por dez mil de ancho, pois aqu
estar o santuario, o lugar mis santo, 4o mis sagrado do pas; e isto ser para os
sacerdotes que son ministros do santuario, os que se acercan a dar culto Seor. Deste
xeito tern un lugar para casas e mais un lugar sagrado para santuario. 5Vintecinco mil
cbados de longo por dez mil de ancho sern para os levitas, ministros oficiantes do
templo; eles posuirn a sa cidade para habitar. 6E como propiedade de tal cidade,
concederdeslle cinco mil cbados de ancho por vintecinco mil cbados de longo, lado
da parte destinada santuario; isto ser de toda a Casa de Israel. 7O prncipe tocaralle a
un lado e outro do lugar do templo e da parte da cidade, enfronte lugar do templo e
enfronte lugar da cidade, polo lado do poente, cara mar; e polo lado do nacente, cara
nacente, e a longura ser do mesmo xeito para cada unha das partes: desde a fronteira
do poente ata a fronteira do nacente 8do pas. Esta ser a sa propiedade en Israel, e os
meus prncipes xa non volvern oprimi-lo meu pobo, senn que lle repartirn a terra
Casa de Israel segundo as sas tribos.
9As fala o Seor, Deus:
-Xa hai abondo convosco, prncipes de Israel!
Deixade a opresin e a violencia;
practicade o dereito e a xustiza;
retirade as vosas explotacins de sobre o meu pobo
- o Seor, Deus, quen fala-.
10Usade balanzas fieis e fanegas xustas e canadas xustas. 11Que o efah e o bat tean a
mesma cabida: o bat que levante a dcima parte do hmer, e o efah que levante tamn a
dcima parte do hmer: que a sa proporcin se faga con hmer. 12O siclo son vinte
gueras; vinte siclos mis vintecinco siclos mis quince siclos sern para vs unha mina.
13Este ser o imposto que vs recolleredes: seis efhs por hmer de trigo e outros seis
efhs por hmer de centeo. 14Vela o precepto do aceite, do bat de aceite: a dcima parte
dun bat por cada kor, pois dez bates fan un hmer e tamn dez bates fan un kor.
15Tamn unha res do rabao por cada duascentas reses do ben regado chan de Israel ser
para a ofrenda, para o holocausto, para o sacrificio de comunin, para face-la expiacin
sobre eles - o meu Seor, Iav, quen fala-.
16Toda a poboacin do pas ter parte nesta contribucin a favor do prncipe de Israel,
17pois o prncipe o responsable dos holocaustos, da ofrenda, das libacins nas festas,
nas las novas, nos sbados e en tdalas romaras da Casa de Israel. El mesmo far o
sacrificio polos pecados, a ofrenda, o holocausto e os sacrificios de comunin para facela expiacin en favor da Casa de Israel.
18As fala o meu Seor, Iav:
-O da primeiro do primeiro mes collers un becerro, fillo de vaca, sen defecto, e
purificars de pecados o santuario. 19O sacerdote coller o sangue do sacrificio de
purificacin dos pecados, e untar con el os marcos do santuario, as catro esquinas do
zcalo do altar e os marcos da porta do adro interior. 20O mesmo has de facer o da sete
dese mes, por mor do home que pecou por descoido ou por ignorancia, e as facde-la
expiacin do templo. 21O da catorce do mes primeiro celebrarde-la Pascua, unha festa
de sete das, nos que se comer pan sen fermento. 22Ese da, o prncipe ofrecer un
becerro en sacrificio de expiacin por si mesmo e por toda a poboacin do pas.
23Durante os sete das de festa, ofreceralle Seor, cada da, un holocausto de sete
1237

A BIBLIA

becerros e sete carneiros, sen defecto. Durante os sete das tamn ofrecer, cada da, un
sacrificio de expiacin polo pecado, un chibo, 24e far a ofrenda dun efah de faria por
becerro e doutro efah por carneiro e dun hin de aceite por cada efah de faria.
25Na festa do da quince do stimo mes farase o mesmo que nestes sete das: os mesmos
sacrificios de expiacin polo pecado, os mesmos holocaustos, a mesma ofrenda e o
mesmo aceite.
46 1As fala o meu Seor, Iav:
-A porta do adro interior que d nacente estar pechada os seis das de traballo; pero o
sbado e o da da la nova abrirase, 2para que desde fra entre o prncipe polo vestbulo
da porta e se quede de p xunto s marcos desta porta. Logo, os sacerdotes ofrecern o
seu holocausto e o seu sacrificio de comunin, e el postrarase no vestbulo da porta, e
logo sair. A porta non se pechar ata o sern. 3Os sbados e pola la nova a xente toda
do pas postrarase diante do Seor, entrada desta porta. 4O holocausto que ofrecer o
prncipe Seor ser este: os sbados, seis aos sen defecto e un carneiro sen defecto, 5e
maila ofrenda dun efah de faria; polo carneiro e polos aos, a ofrenda da sa libre
vontade; e un hin de aceite, por cada efah de faria. 6Os das da la nova constituirn o
holocausto do prncipe un becerro, fillo de vaca, sen defecto, seis aos e un carneiro, sen
defecto. 7O prncipe tamn far a ofrenda dun efah de faria polo becerro e un efah polo
carneiro e polos aos, segundo libremente queira, e mais un hin de aceite por efah de
faria.
8Cando entre o prncipe, entrar polo vestbulo da referida porta, e logo sair polo seu
mesmo camio. 9Pero cando, durante as festas, a xente toda do pas entre diante do
Seor, os que entren pola porta do norte para postrarse en adoracin, sairn pola porta do
sur; e os que entren pola porta do sur, sairn pola porta do norte: non se volvern atrs
pola mesma porta pola que entraron, sairn por enfronte desta porta.
10O prncipe entrar con eles, cando eles entren; e, cando saian, sairn xuntos.
11Nas festas de romaras e nas solemnidades, a ofrenda consistir nun efah de faria
polo becerro; e un efah, polo carneiro; e polos aos, segundo a sa libre vontade; e un hin
de aceite, por efah de faria.
12Cando o prncipe queira ofrecer Seor un holocausto da sa libre vontade ou un
sacrificio de comunin da sa libre vontade, abrirselle a porta que mira nacente e far
o seu holocausto e o seu sacrificio de comunin como o fai os sbados; logo sair e
pecharase a porta, despois de que el saia. 13Ofrecers Seor en holocausto diario un
ao, fillo de ovella, sen defecto; ofreceralo tdalas mas. 14Como ofrenda, ti ofrecers
tdalas mas a sexta parte dun efah de faria e a terceira parte dun hin de aceite para
molla-la faria: ser unha ofrenda Seor de obrigacin perpetua para sempre.
15Ofrecern tdalas mas o ao, a ofrenda e o aceite en holocausto perpetuo.
16As fala meu Seor, Iav:
-Cando o prncipe lle faga un regalo a algn dos seus fillos, ese regalo ser para os seus
fillos; a sa parte de herdanza e o dereito de propiedade deles ser por herencia. 17Cando
o prncipe lle faga un regalo, do que lle pertence como herdanza, a un dos seus
servidores, o regalo ser del ata o ano da liberacin: entn volver prncipe; a sa
herdanza s ser para os seus fillos: a eles a quen lles pertence. 18O prncipe non
coller nada do que xa herdanza do pobo, expropiando as sas posesins. Das sas
posesins s far herdeiros s seus fillos, para que ningun do meu pobo se disperse,
privado da sa propiedade.

1238

A BIBLIA

19Pola entrada que est lado da porta, fxome entrar nas habitacins do santuario
reservadas s sacerdotes, as que miran norte. E vela que al haba un local na parte de
atrs, cara poente. 20Entn dxome:
-Este o local onde os sacerdotes farn ferve-las vctimas dos sacrificios de expiacin e
dos sacrificios polo pecado, e onde cocern no forno a ofrenda, para, deste xeito, non
saren adro exterior e non consagraren o pobo.
21Logo fxome sar patio exterior e fxome pasar polas catro esquinas do adro, e haba
un patio nunha esquina do adro e outro patio na outra esquina do adro. 22Nas catro
esquinas do adro haba patios cercados, de corenta cbados de longo por trinta de ancho:
os catro patios das esquinas medan o mesmo. 23Os catro tian unha fila de claraboias
todo redor delas, e cocias preparadas por debaixo das claraboias todo arredor. 24Entn
dxome:
-Estas son as cocias, onde os servidores do templo cocern os sacrificios do pobo.
47 1Logo fxome volver entrada do templo, e vela que debaixo do vestbulo do templo
saa auga cara nacente, pois a fachada do templo daba nacente e a auga baixaba polo
lado dereito do templo, sur do altar. 2Logo fxome sar pola porta do norte e da-la volta
polo exterior ata a porta exterior, que mira nacente, e vela que a auga a correndo pola
ladeira dereita. 3Cando o home sau cara nacente, levaba un cordel na sa man e mediu
mil cbados; logo fxome atravesar pola auga, que me chegaba s nocelos. 4Volveu
medir mil cbados, e fxome atravesar polas augas, que me chegaban ata os xeonllos;
volveu medir mil cbados, e fxome atravesar: a auga ata a cintura! 5Volveu medir mil
cbados: era un ro que eu non era capaz de cruzar. Tanto subiran as augas, que eran
augas de nadar, un ro que non se poda cruzar. 6Entn dxome:
-Viches, fillo de Adam?
Logo fxome da-la volta, e levoume beira do ro. 7E cando dei a volta, vela, beira do
ro, unha enorme arboreda dun lado e do outro. 8Entn dxome:
-Esta auga est correndo cara bisbarra do nacente, e baixar sobre a Arabah e entrar no
mar Morto; estas augas conducidas cara mar, quedarn de certo saneadas. 9E todo ser
vivente, que rebula en calquera lugar onde vai tal ro, vivir; peixes haberaos abondo,
pois estas augas chegarn al e farn revivir todo o lugar: onde desemboque o ro haber
vida.
10E os pescadores estarn de p beira do ro:
desde En-Gued ata Eneglaim
haber secadeiros para as redes;
os seus peixes sern por especies
tan abundantes coma os peixes do Mediterrneo.
11Nas sas marismas e nas sas lagoas
non haber saneamento,
senn que se deixarn para ter sal.
12A beira do ro, nunha marxe e noutra,
medrar toda clase de rbores froiteiras:
a sa follaxe non murchar,
e a sa froita non acabar,
senn que cada mes dar unha nova colleita,
pois as augas do ro
son as que saen do santuario;
por isto a sa froita servir para comer,
e as sas follas servirn para remedios.

1239

A BIBLIA

13As fala o Seor, Deus:

-Estas son as marxes, dentro das que vs repartirde-la propiedade da terra entre as doce
tribos de Israel: a Xos tocaranlle das partes de terra. 14Repartirde-la terra, tocndolle
a cada un o mesmo c seu irmn, xa que eu xurei coa man levantada, que llela dara s
vosos pais, e por iso esta terra tocaravos a vs en partes de herdanza.
15Estes son os lindeiros do pas: polo lado do norte: desde o mar Mediterrneo, polo
camio de Hetln, entrando en Sedadah, 16Hamat, Berotah, Sibraim -entre a marxe de
Damasco e a marxe de Hamat-, Haser do medio que est cerca do territorio de Havern.
17As esta fronteira ir desde o mar ata Haser Enn, lindando co territorio de Damasco
polo norte, e norte tamn o territorio de Hamat. Tal ser o lado norte. 18Ei-lo lado do
nacente: medide vs entre Havern e Damasco, e entre Galaad e a terra de Israel, logo o
Xordn ser a linde ata o mar do nacente. Tal ser o lado do nacente. 19Vela o lado do
Ngueb, cara sur: desde Tamar ata o oasis de Meribah de Cadex, na direccin do ro e
ata o mar Mediterrneo: tal ser o lado do sur, na direccin do Ngueb. 20Vela o lado do
poente: o mar Mediterrneo serve de marxe fronte entrada de Hamat: este o lado do
poente.
21Vs repartirdesvo-la terra esta entre as tribos de Israel, 22pero fardelo botando s
sortes as partes da herdanza para vs e para os estranxeiros que viven entre vs, os que xa
tiveron fillos entre vs; sern para vs coma nativos entre os fillos de Israel, e con eles
botaredes s sortes as partes da herencia no medio das tribos de Israel. 23Ser na tribo na
que resida o estranxeiro onde lle darde-la sa parte de herdanza - o Seor, Deus, quen
fala-.
48 1Estes son os nomes das tribos:
Desde o extremo norte, seguindo cara comarca que se atopa camio de Hetln,
entrada de Hamat, seguindo cara a Masar-Enn, e a fronteira de Damasco cara norte, e
comarca de Hamat: todo desde o lado do nacente ata o poente, esta ser a parte de Dan.
2A beira do territorio de Dan, desde o lado do nacente ata o lado do poente, estar o
territorio de Axer. 3A beira do territorio de Axer, desde o lado do nacente ata o lado do
poente, estar o territorio de Naftal. 4A beira do territorio de Naftal, desde o lado do
nacente ata o lado do poente, estar o territorio de Menaxs. 5A beira do territorio de
Menaxs, desde o lado do nacente ata o lado do poente, estar o territorio de Efram. 6A
beira do territorio de Efram, desde o lado do nacente ata o lado do poente, estar o
territorio de Rubn. 7A beira do territorio de Rubn, desde o lado do nacente ata o lado
do poente, estar o territorio de Xud. 8A beira do territorio de Xud, desde o lado do
nacente ata o lado do poente, estar a ofrenda de terra que vs ofrendaredes, de
vintecinco mil cbados de longo e de ancho, desde o lado do nacente lado do poente,
o mesmo que cada unha das outras partes. No medio dela estar o santuario. 9A ofrenda
de terra que vs ofrendaredes Seor ser de vintecinco mil cbados de longo e dez mil
de ancho.
10A ofrenda da terra para o santuario ser para estes:
Para os sacerdotes: vintecinco mil cbados de longo ata o norte; cara poente, dez mil
cbados de ancho; cara nacente, dez mil cbados; e cara sur de ancho, vintecinco mil
cbados; e no medio estar o santuario do Seor. 11Para os sacerdotes, os consagrados de
entre os fillos de Sadoc, que cumpriron as mias prescricins clticas -pois non se
desviaron, cando se extraviaron os fillos de Israel, como se desviaron os levitas-, 12eles
tern unha parte ofrecida da ofrenda da terra, a parte mis santa, lado do territorio dos
levitas. 13En canto s levitas, o seu territorio ser parello dos sacerdotes: vintecinco
mil cbados de ancho e dez mil de longo. En total, o ancho da ofrenda da terra ser de
vintecinco mil cbados e dez mil longo.
1240

A BIBLIA

14Non podern vender nada, nin se poder cambiar nin traspasar nada desta parte da
terra, pois cousa consagrada Seor.
15Os cinco mil cbados que quedan de longo lado dos vintecinco mil, sern a zona
profana da cidade, para solares e pasteiros comunais; e no medio estar a cidade.
16As sas dimensins sern estas: pola banda do norte, catro mil cincocentos cbados; e
pola banda do sur, catro mil cincocentos cbados; pola banda do nacente, catro mil
cincocentos cbados; e pola banda do poente, catro mil cincocentos cbados.
17Os pasteiros comunais da cidade tern: cara norte, douscentos cincuenta cbados;
cara sur, douscentos cincuenta cbados; cara nacente, douscentos cincuenta; e cara
poente, douscentos cincuenta cbados.
18O que queda dentro da anchura proporcional ofrenda da terra do santuario, sern dez
mil cbados cara nacente e dez mil cbados cara poente, e ser proporcional
ofrenda da terra do santuario; e co que produza comern os empregados da cidade. 19Os
empregados da cidade, procedentes de tdalas tribos de Israel, sern os que traballen este
resto.
20O total da ofrenda da terra ser de vintecinco mil cbados por vintecinco mil, e a
cuarta parte dela ofrecerdela en ofrenda sacra para a propiedade da cidade. 21O resto
ser para o prncipe, a un lado e outro da terra ofrendada santuario e da propiedade da
cidade: desde a fronteira de vintecinco mil cbados da ofrenda da terra ata a fronteira do
nacente; e polo poente, desde a fronteira de vintecinco mil cbados ata a fronteira do
poente. O prncipe corresponderalle igual cs outras partes, pero ter no medio a ofrenda
da terra para o santuario e o santuario do templo. 22Desde a propiedade dos levitas e
desde a propiedade da cidade, no medio dos terreos para o prncipe, entre a fronteira de
Xud e a parte de Benxamn, estarn os terreos para o prncipe.
23Resto das tribos: desde o lado do nacente ata o lado do poente estar o territorio de
Benxamn. 24A beira do territorio de Benxamn, desde o lado do nacente ata o lado do
poente, estar o territorio de Simen. 25A beira do territorio de Simen, desde o lado do
nacente ata o lado do poente, estar o territorio de Isacar. 26A beira do territorio de
Isacar, desde o lado do nacente ata o lado do poente, estar o territorio de Zebuln. 27A
beira do territorio de Zebuln, desde a banda do nacente ata a banda do poente, estar o
territorio de Gad. 28A beira da fronteira estar Gad, cara fronteira do Ngueb cara
sur; e a fronteira ser desde Tamar, e o oasis de Meribah de Cadex, seguindo o ro cara
mar Mediterrneo. 29Esta ser a terra que vos repartiredes s sortes de entre a herdanza
que lles pertence s tribos de Israel, e estas son as partes - o Seor, Deus, quen fala-.
30Estas sern as sadas da cidade: pola cara do norte, catro mil cincocentos cbados de
medida, 31e as portas da cidade sern motivo para lembranza das tribos de Israel. Polo
norte tres portas: a porta de Rubn, a porta de Xud e a porta de Lev. 32Pola cara do
nacente catro mil cincocentos cbados e tres portas: a porta de Xos, a porta de
Benxamn e a porta de Dan. 33O lado sur ter catro mil cincocentos cbados de medida e
tres portas: a porta de Simen, a porta de Isacar e a porta de Zebuln. 34A cara do
poente ter catro mil cincocentos cbados e tres portas das tribos: a porta de Gad, a
porta de Axer e a porta de Naftal. 35A volta ser de dezaoito mil cbados.
E desde ese da o nome da cidade ser "O Seor est al".

1241

A BIBLIA

DANIEL
EPISODIOS DA HISTORIA DE DANIEL (cc. 1-6)
Daniel e mailos seus compaeiros en Babilonia
1 1No ano terceiro de Ioaquim, rei de Xud, chegou a Xerusaln Nabucodonosor, rei de
Babilonia, e asediouna. 2O Seor puxo nas sas mans a Ioaquim, rei de Xud, e mais boa
parte dos vasos da casa de Deus, que fixo levar para o pas de Xinar. Os vasos
depositounos na casa do tesouro dos seus deuses.
3O rei ordenou a Axpenaz, xefe dos oficiais, que trouxese de entre os israelitas de estirpe
real ou de familia nobre, 4algns rapaces que non tivesen ningunha tara, fosen de bo
parecer e instrudos en toda clase de sabedora, cultos e intelixentes e xeitosos para
serviren no pazo real. Tamn ordenou que lles ensinasen a lingua e maila literatura
caldeas. 5O rei fixoulles unha racin diaria da comida e mais do vio da mesa real. A sa
crianza deba durar tres anos; despois pasaran a servi-lo rei.
6Entre eles atopbanse uns xudeus: Daniel, Hananas, Mixael e Azaras. 7O xefe dos
oficiais troculle-los nomes: a Daniel pxolle Baltasar; a Hananas, Xadrac; e Mixael,
Mixac; e a Azaras, Abedneg.
8Daniel propxose non se contaminar compartindo a comida do rei e mailo vio da sa
mesa, e suplicoulle xefe dos oficiais que non o obrigase a se contaminar. 9Deus fixo
que o xefe dos oficiais tivese d e consideracin de Daniel, 10e dxolle:
-Eu teo medo do meu seor, o rei, polo feito de que el determinou o que habiades de
comer e beber, e, se vos vise cun aspecto mis raqutico c dos rapaces da vosa idade,
poeriades en perigo a mia cabeza diante do rei.
11Dxolle entn Daniel garda posto polo xefe dos oficiais coidado de Daniel, de
Hananas, de Mixael e mais de Azaras:
12-Por favor, ponnos a proba durante dez das: que nos sirvan legumes para comer e auga
para beber. 13Despois podes comproba-lo noso aspecto en relacin co dos mozos que se
alimentan cos manxares do rei, e fas connosco conforme vexas.
14El aceptou a proposta, e someteunos proba durante dez das. 15O cabo dos dez das
tian mellor aspecto e estaban mis gordos ca tdolos mozos que coman dos manxares
do rei. 16Desde entn o garda retirballe-la racin da comida e mais do vio que deban
tomar, e dballes legumes.
17Deus concedeulles a estes catro mozos ciencia e intelixencia en toda clase de letras e
sabedora. Daniel tamn saba interpretar visins e soos.
18Cando se cumpriu o tempo sinalado polo rei para seren presentados os mozos, o xefe
dos oficiais levounos ante Nabucodonosor. 19O rei conversou con eles, e non encontrou
entre todos ningn coma Daniel, Hananas, Mixael e Azaras. Quedaron, pois, servicio
do monarca. 20En tdalas cuestins de sabedora e intelixencia que o rei lles propuxo,
atopounos dez veces superiores a tdolos meigos e adivios que existan en todo o seu
reino.
21Daniel permaneceu al ata o ano primeiro do reinado de Ciro.
O soo misterioso do rei
2 1No ano segundo do seu reinado, Nabucodonosor tivo un soo, e o seu esprito quedou
tan turbado que non puido continuar a dormir.

1242

A BIBLIA

2O rei mandou chama-los meigos, astrlogos, agoireiros e adivios, para que lle
explicasen o soo. Eles vieron e presentronse monarca. 3Dxolles o rei:
-Tiven un soo, e o meu esprito sente desacougo tratando de comprender.
4Respondronlle os adivios rei, en arameo:
-Que viva o rei para sempre! Conta o soo s teus servidores, que ns che expormo-la
sa interpretacin.
5Respondeu o rei advertndolles s adivios:
-Xa teo a mia decisin tomada! Se non me dicde-lo soo e maila sa interpretacin,
vs seredes cortados en anacos e as vosas casas quedarn reducidas a esterqueiras; 6en
troques, se me expode-lo soo e mailo seu significado, recibiredes de min regalos,
agasallos e grandes honores. Polo tanto contdeme o soo e maila sa interpretacin.
7Respondendo eles por segunda vez, dixronlle:
-Que o rei diga o soo s seus servidores, e ns darmo-la interpretacin do mesmo.
8Replicou o rei:
-Ben vexo que estades a gaar tempo, porque xa sabedes que a mia palabra est dada.
9Pero se non me dades a coece-lo soo, haber para todos vs unha mesma sentencia.
Xuntstesvos para me contar mentiras e falsidades en tanto non mudan os tempos. As
que contdeme o soo e quedarei convencido de que o sabedes interpretar.
10Os adivios respondronlle rei nestes termos:
-Non hai home na terra que poida manifesta-lo que pide o rei; polo mesmo, endexamais
ningn monarca -por mis grande e poderoso que el sexa- esixe cousa semellante a
ningn meigo, astrlogo ou adivio. 11A cousa que o rei pide difcil e non existe mis
ningun que llo poida dicir rei, a non seren os deuses; pero a sa morada non est entre
os mortais.
12Con tal motivo, o rei pxose moi alporizado e ordenou matar a tdolos sabios de
Babilonia. 13Promulgouse o decreto e os sabios an ser executados. Tamn andaban
procura de Daniel e mais dos seus compaeiros para os mataren. 14Entn Daniel tivo
unha entrevista sabia e asisada con Arioc, xefe da garda real, quen sara co plan de matar
s sabios de Babilonia. 15Tomou a palabra e dxolle a Arioc, oficial do rei:
-Por que un decreto tan severo de parte do rei?
Entn Arioc explicoulle o asunto a Daniel. 16Daniel acudiu onda o rei e suplicoulle que
lle concedese un prazo para lle dar a coece-la interpretacin.
17Voltou Daniel sa casa e informou acerca do caso Hananas, Azaras e Mixael, os
seus compaeiros, 18rogndolles que implorasen misericordia do Deus do ceo para que
lles revelase aquel segredo e non tivesen que perecer Daniel e mailos seus compaeiros
co resto dos sabios de Babilonia.
19O segredo foille revelado a Daniel nunha visin nocturna, polo que Daniel bendiciu o
Deus do ceo, 20dicindo:
"Bendito sexa o nome de Deus
polos sculos dos sculos,
pois El ten a sabedora e mailo poder.
21El quen fai muda-los tempos e mailas estacins,
depn os reis e entronzaos.
El d sabedora s sabios
e ciencia s que entenden.
22El quen revela as cousas profundas e mailas ocultas,
coece o que est nas tebras,
pois a luz est onda El.
23Luvote e douche as gracias, Deus de meus pais,
porque me deches sabedora e mais forza,
1243

A BIBLIA

e agora mostrchesme o que che pediramos,

revelchesme o asunto do rei".
24Despois Daniel foi onda Arioc, a quen o rei encargara o exterminio dos sabios de
Babilonia, e dxolle:
-Non fagas perece-los sabios de Babilonia! Ti lvame a xunto do rei, que eu lle indicarei
a interpretacin.
25Arioc introduciu a toda prsa a Daniel na presencia do rei, e dxolle:
-Achei un home de entre os deportados de Xud que lle vai indica-la interpretacin rei.
26O rei tomou a palabra e preguntoulle a Daniel, a quen se lle chamaba Baltasar.
-Ti sers capaz de contarme o soo que tiven e maila sa interpretacin?
Explicacin do soo
27Daniel respondeu ante o rei:
-O segredo que quere sabe-lo rei non son capaces de llo indicar nin os sabios, nin os
astrlogos, nin os bruxos, nin os adivios; 28pero no ceo hai un Deus que revela os
segredos e El tivo a ben dar a coecer rei Nabucodonosor canto vai suceder no decorrer
dos tempos. O teu soo e mailas visins da ta cabeza que tiveches estando na cama, eran
estes: 29Mira, maxestade; as matinacins que acudiron ta mente no leito versaban
sobre canto vai acontecer no futuro, e aquel que revela os segredos deuche a sabe--lo que
vai suceder.
30En canto a min, non que eu tea unha sabedora maior que tdolos viventes, senn
que me foi revelado este segredo unicamente coa fin de lle manifestar rei a
interpretacin e, de tal xeito, comprnda-las cavilacins da ta mente.
31Ti, rei, estabas vendo, e velaqu, unha estatua grande. A estatua era enorme, e o seu
brillo extraordinario; erguase diante de ti, e o seu aspecto era terrible. 32A cabeza da
estatua era de ouro puro; o peito e mailos brazos, de prata; o ventre e mailos cadrs, de
bronce; 33as pernas, de ferro; e os ps, parte de ferro e parte de barro. 34Seguas
fitndoa, cando se desprendeu unha pedra sen a tocar ningun, foi bater contra os ps da
estatua, que eran de barro e mais de ferro, e esnaquizounos. 35Nun instante volvronse
po o ferro e mailo barro, o bronce, a prata e mailo ouro; tornronse coma a palla mida
das eiras no vern; o vento arramplou con eles sen deixar rastro. Pola sa banda, a pedra
que desfixo a estatua creceu e transformouse nunha montaa tan grande que encha toda a
terra.
36Este foi o soo; agora imos expoer ante o rei o seu significado: 37ti, maxestade, rei
de reis, a quen o Deus do ceo concedeu o imperio, a forza, o poder e maila maxestade,
38a quen deu poder sobre os homes, onde queira que eles habiten, sobre os animais do
campo e as aves do ceo, para que reines sobre todos eles: ti e-la cabeza de ouro.
39Despois de ti alzarase outro imperio, inferior teu; e, mis adiante, un terceiro imperio
que ser de bronce e dominar sobre a terra toda. 40Mis tarde haber un cuarto imperio,
forte coma o ferro; do mesmo xeito que o ferro destroza e tritura todo, tamn el ha
destrozar e triturar a tdolos outros.
41Os ps e mailos dedos que viches, de ferro mesturado con barro de oleiro, representan
un reino dividido, anda ter algo da consistencia do ferro, tal como vche-lo ferro
mesturado co barro. 42Conforme eran as dedas dos ps, en parte de ferro e en parte de
barro, as, unha parte do imperio ser forte e outra parte ser frxil.
43O feito de ve-lo ferro mesturado co barro quere dicir que se mesclarn as liaxes, pero
sen se fusionaren unha coa outra, como tampouco o ferro se amalgama co barro. 44No
tempo deses reis, o Deus do ceo suscitar un reino que endexamais non ser derrubado
nin ceder o poder a outro pobo; mis anda: destruir e acabar con todos estes reinos, e
1244

A BIBLIA

el subsistir para sempre, 45tal e como viches que se desprendeu a pedra do monte, sen
intervencin de ningunha man, e esnaquizou o ferro, o bronce, o barro, a prata e mailo
ouro.
O Deus grande deu a coecer rei canto vai acontecer no futuro. O soo verdadeiro e a
sa interpretacin, digna de creto.
46Entn o rei Nabucodonosor postrouse rostro en terra e rendeulle homenaxe a Daniel, e
mandou que lle ofrecesen sacrificios e mais perfumes. 47O rei dirixiuse a Daniel e
dxolle:
-Sen dbida que o voso Deus o Deus dos deuses e mailo Seor dos reis; El revela os
segredos, pois ti fuches capaz de me explicar este segredo.
48Despois o rei ascendeu a Daniel e outorgoulle numerosos e importantes regalos,
nomeouno gobernador da provincia de Babilonia e tamn presidente de tdolos sabios de
Babilonia. 49A peticin de Daniel, o rei encargou da administracin da provincia de
Babilonia a Xadrac, Mixac e Abedneg. Daniel permaneceu na corte real.
A estatua de ouro
3 1O rei Nabucodonosor fixo unha estatua de ouro: a sa altura era de sesenta cbados, e
a sa anchura, seis cbados. Ergueuna na chaira de Dura, na provincia de Babilonia.
2Despois o rei Nabucodonosor mandou convoca-los strapas, gobernadores, prefectos,
conselleiros, tesoureiros, letrados, maxistrados e xuces, e tdalas autoridades provinciais
para que acudisen inauguracin da estatua que erixira o rei Nabucodonosor.
3Reunronse, pois, os strapas, prefectos, gobernadores, conselleiros, tesoureiros,
letrados, maxistrados e mailas restantes autoridades provinciais para a inauguracin da
estatua que erixira o rei Nabucodonosor, e, estando colocados na fronte dela, 4o
pregoeiro berrou con voz forte:
-A tdolos pobos, nacins e linguas, fisevos saber: 5no momento en que oiades o son do
corno, da frauta, da ctola, da lira, do salterio, da zanfona e dos restantes instrumentos
musicais de toda clase, postrardevos e adorarde-la estatua de ouro que erixiu o rei
Nabucodonosor. 6O que non se postre en adoracin, ser botado inmediatamente no
medio dun forno co lume aceso.
7Con tal motivo, exactamente no momento de oren toca-lo corno, a frauta, a ctola, a
lira, o salterio, a zanfona e toda clase de instrumentos musicais, tdolos pobos, nacins e
linguas postrronse e adoraron a estatua de ouro que erixira o rei Nabucodonosor.
Os tres mozos hebreos no forno
8Naquel momento presentronse algns caldeos para denunciaren s xudeus. 9Toma-ron
a palabra e dixronlle rei Nabucodonosor:
-Que viva o rei eternamente! 10Ti, rei, ordenaches que todo home, en canto oia o son do
corno, da frauta, da ctola, da lira, do salterio, da zanfona e das restantes clases de
instrumentos musicais, se axeonlle e adore a estatua de ouro; 11e o que non se postre
para adorala ser botado nun forno co lume aceso. 12Pois hai uns xudeus, Xadrac, Mixac
e Abedneg -a quen encargaches da administracin da provincia de Babilonia-, que nin
fan caso de ti, maxes-tade, nin serven os teus deuses; tampouco adoran a estatua de ouro
que ti erixiches.
13Entn Nabucodonosor pxose furioso e mandou traer a Xadrac, Mixac e Abedneg,
que foron levados presencia do monarca. 14Nabucodonosor tomou a palabra e dxolles:
-Xadrac, Mixac e Abedneg, certo que vs non servde-los meus deuses nin adorde-la
estatua de ouro que eu ergun? 15Agora, pois, se estades dispostos orde-lo son do
1245

A BIBLIA

corno, da frauta, da ctola, da lira, do salterio, da zanfona e mais dos restantes

instrumentos musicais, pordesvos de xeonllos e adorarde-la estatua que eu erixn.
Como non a adoredes, seredes botados forno co lume aceso; e que deus haber que
vos poida librar das mias mans?
16En resposta, Xadrac, Mixac e Abedneg, dixronlle rei Nabucodonosor:
-Sobre este asunto ns non temos por que che contestar. 17Se o noso Deus, a quen
servimos, quere librarnos do forno do lume abrasador e mais das tas mans, hanos salvar,
rei. 18E anda que non o fixese, ouh rei, que che conste que ns non servirmo-los teus
deuses, nin adorarmo-la estatua de ouro que erixiches.
19Entn Nabucodonosor, cheo de furia contra Xadrac, Mixac e Abedneg e co aspecto
do seu rostro alterado, tomou a palabra e ordenou que se acendese o forno sete veces
mis forte do que se acostumaba acender. 20Seguidamente ordenou a algns dos homes
mis fortes do seu exrcito que atasen a Xadrac, Mixac e Abedneg para os botar forno
co lume acendido. 21De modo que estes homes foron atados, vestidos cos seus calzns,
tnicas, puchas e demais roupa e botronos no medio do forno co lume ardente.
22Como a orde do rei era tan severa e o forno estaba tan extraordinariamente aceso, a
lapa do lume causulle-la morte s que meteron a Xadrac, Mixac e Abedneg. 23Entre
tanto os tres homes, Xadrac, Mixac e Abedneg caan atados no medio do forno en
chamas.
Oracin de Azaras
24Paseaban polo medio das chamas, louvando a Deus e bendicindo o Seor. 25Entn
Azaras, ergueito no medio do lume, abriu a boca e dixo:
26"Bendito sexas, Seor, Deus de nosos pais,
louvado e glorificado sexa o teu nome por sempre.
27Pois ests xustificado en todo canto fixeches connosco,
tdalas tas obras son verdadeiras,
rectos os teus camios,
tdolos teus xuzos son verdade.
28Tomaches decisins conforme verdade
traendo todo isto sobre ns
e sobre a cidade santa de nosos pais, Xerusaln;
si, con verdade e xustiza provocaches todo isto,
por causa dos nosos pecados.
29Pois pecamos, procedemos mal afastndonos de ti.
Temos cometido toda clase de pecados,
non obedecmo-los teus mandamentos,
30nin os tivemos en conta, nin puxemos en prctica
o que se nos mandaba para o noso ben.
31Todo canto fixeches que nos sobreviese,
todo o que fixeches connosco
foi un castigo merecido.
32Entregchesnos nas mans dos nosos inimigos,
xente sen lei, psimos renegados,
e dun rei inxusto, o mis perverso de toda a terra.
33Agora ns non ousamos abri-la boca;
vergonza e oprobio premen os que te serven e adoran.
34Por mor do teu nome!,
non nos abandones para sempre,
1246

A BIBLIA

non rmpa-la ta Alianza,

35non afastes de ns a ta misericordia,
por Abraham, o teu benquerido;
por Isaac, o teu servo;
por Israel, o teu santo;
36a quen prometeras multiplicrlle-la sa descendencia
coma as estrelas do ceo
e coma as areas na praia do mar.
37Por causa dos nosos pecados, Seor,
somos hoxe a mis pequena das nacins,
humillada por toda a terra.
38Agora xa non temos nin prncipe, nin profeta,
nin xefe, nin holocausto, nin sacrificio,
nin oblacin, nin incenso, nin lugar
onde che presenta-las primicias e acadar misericordia.
39Pero que, alomenos, con corazn contrito e esprito humillado
encontremos acollida,
como se fosen holocaustos de carneiros e bois,
de milleiros de aos cebados.
40Ese vai ser hoxe o noso sacrificio ante ti,
para te aplacar plenamente,
porque os que confan en ti non quedan defraudados.
41Por iso agora segumoste de todo corazn,
temmoste e buscmo-lo teu rostro: non nos defraudes,
42trtanos conforme a ta bondade,
e segundo a ta gran misericordia.
43Lbranos co teu poder prodixioso
e d gloria teu nome, Seor.
44Sexan abafados os que maltratan os teus servos,
fiquen avergonzados, vxanse privados de todo poder
e sexa quebrantada a sa forza;
45saiban eles que Ti e-lo Seor, o Deus nico
e glorioso sobre toda a terra".
46Os criados do rei que os botaran no forno non paraban de aviva-lo lume a base de
betume, pez, estopa e mais lea mida. 47A chama sobresaa por enriba do forno corenta
e nove cbados. 48O estenderse abrasou os caldeos que se achaban arredor do forno.
49Pero o anxo do Seor baixou forno onda Azaras e os seus compaeiros, afastou as
chamas para fra do forno, 50e introduciu dentro del un vento hmido; de tal xeito que
non lles tocou o lume o mis mnimo, nin os mancou, nin tan sequera lles fixo estorbo.
O canto dos tres mozos
51Entn os tres, unsono, louvaban, glorificaban e bendican a Deus no forno, dicindo:
52"Bendito es Ti, Seor, Deus de nosos pais,
digno de gloria e da meirande louvanza polos sculos.
Bendito o teu nome, santo e glorioso,
moi digno de gloria e moi enxalzado polos sculos.
53Bendito es Ti no templo da ta santa gloria,
moi digno de gloria e moi enxalzado polos sculos.
54Bendito es Ti sobre o trono do teu reino,
1247

A BIBLIA

moi digno de gloria e moi enxalzado polos sculos.

55Bendito es Ti que sonda-los abismos sentado sobre querubns,
moi digno de gloria e moi enxalzado polos sculos.
56Bendito es Ti no firmamento do ceo,
louvado e cheo de gloria para sempre.
57Tdalas obras do Seor, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
58Anxos do Seor, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
59Ceos, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
60Tdalas augas que estades por enriba do ceo, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
61Tdolos exrcitos, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
62Sol e la, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
63Estrelas do ceo, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
64Toda chuvia e orballo, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
65Tdolos ventos, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
66Lume e calor, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
67Friaxe e quentura, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
68Orballos e nevadas, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
69Carazo e fro, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
70Xeadas e neves, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
71Noites e das, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
72Luz e tebras, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
73Lstregos e nubes, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
74Bendiga a terra o Seor,
luveo, exlteo polos sculos.
75Montes e outeiros, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
76Tdalas plantas da terra, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
77Fontes, bendicide o Seor,
louvdeo, exlteo polos sculos.
78Mares e ros, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
79Cetceos e toda a fauna acutica, bendicide o Seor,
1248

A BIBLIA

louvdeo, exaltdeo polos sculos.

80Tdalas aves do ceo, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
81Tdolos animais salvaxes e domsticos, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
82Tdolos homes, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
83Israel, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
84Sacerdotes do Seor, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
85Servos do Seor, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
86Espritos e almas dos xustos, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
87Santos e humildes de corazn, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos.
88Hananas, Azaras e Mixael, bendicide o Seor,
louvdeo, exaltdeo polos sculos:
Porque El nos sacou do abismo,
salvounos do poder da morte,
librounos do forno de chama abrasadora,
arrincounos do medio do lume.
89Ddelle gracias Seor, porque bo,
porque eterna a sa misericordia.
90Tdolos que o adorades, bendicide o Deus dos deuses,
louvdeo e exaltdeo,
porque eterna a sa misericordia".
Nabucodonosor recoece o milagre de Deus
24O rei Nabucodonosor ficou pasmado e, levantndose a toda prsa, preguntoulles s
seus ministros:
-Non eran tres os homes que botamos atados medio do forno?
Respondronlle:
-Sen dbida, maxestade.
25Replicou el:
-Pois eu vexo catro homes desatados que pasean polo medio do lume sen sufriren ningn
dano, e o aspecto do cuarto semella o dun ser divino.
26Entn Nabucodonosor aproximouse boca do forno aceso, tomou a palabra e dixo:
-Xadrac, Mixac e Abedneg, servos do Deus Altsimo, sade fra e vinde aqu.
Xadrac, Mixac e Abedneg saron entn do medio do lume. 27Estando xuntos os
strapas, os ministros, os prefectos e mailos conselleiros do rei, observaron a estes
homes: o lume non lles producira ningn dano nos seus corpos, nin sequera tian
chamuscados os pelos da sa cabeza, os pantalns estaban intactos e nin daban cheiro a
queimado.
28Entn Nabucodonosor dixo:
-Bendito sexa o Deus de Xadrac, Mixac e Abedneg, que mandou un anxo a salva-los
seus servos, que, confiando nel, desobedeceron o decreto real e entregaron os seus corpos
por non serviren nin adoraren outros deuses fra do seu Deus. 29Polo que a min toca, eu
1249

A BIBLIA

dispoo que o que blasfeme contra o Deus de Xadrac, Mixac e Abedneg -sexa do pobo,
nacin ou lingua que sexa-, ser tallado en anacos e a sa casa quedar arrasada, porque
non existe outro deus capaz de salvar de tal modo.
30O rei fixo prosperar a Xadrac, Mixac e Abedneg na provincia de Babilonia.
A visin da rbore
31O rei Nabucodonosor, a tdolos pobos, nacins e linguas que habitan por toda a terra:
"Que a vosa paz sexa grande. 32Teo o gusto de vos conta-los signos e prodixios que
fixo comigo o Deus Altsimo.
33Que grandes son os seus signos,
que poderosos os seus prodixios!
O seu reinado un reinado eterno,
o seu poder dura de xeracin en xeracin.
4 1Eu, Nabucodonosor, estaba tranquilo na mia casa, e satisfeito no meu pazo. 2De
repente tiven un soo que me asustou. As imaxinacins que tiven no leito e mailos
pensamentos da mia mente deixronme arrepiado.
3Mandei que se me presentasen tdolos sabios de Babilonia, para que me desen a coecela interpretacin do soo. 4Vieron entn os meigos, os adivios, os astrlogos e os
agoireiros; contei o soo diante deles, pero non foron capaces de me explica-lo seu
significado. 5Ata que, por fin, se presentou Daniel -a quen se lle chama Baltasar en
relacin co nome do meu deus-, home no que mora o esprito dos santos deuses. E
conteille o meu soo:
6-Baltasar, xefe dos meigos, ben sei que te-lo esprito dos santos deuses e que ningn
misterio che ofrece dificultade; velaqu o soo que tiven, ti vasme da-la sa explicacin.
7Estando deitado, observei as visins da mia cabeza: haba unha rbore no medio da
terra, a sa altura era enorme. 8A rbore foi medrando e robusteceuse, chegando a sa
altura ata o ceo, e vase desde tdolos extremos da terra. 9A sa ramallada era fermosa e
o seu froito abundante; haba nela alimento para todos, debaixo dela acubillbanse os
animais do campo; nas sas ponlas aniaban as aves do ceo; mantanse dela tdolos
seres viventes. 10Eu observaba no meu leito as visins da mia cabeza; nisto descendeu
do ceo un vixiante, un santo. 11Berrou con voz forte e dixo as:
-Derrubade a rbore, cortade as sas ponlas, arrincdelle as follas, ciscade os seus froitos,
fuxan os animais de debaixo dela, e as aves das sas ramas. 12Pero deixade na terra a
cepa coas sas races, con cadeas de ferro e bronce, entre a herba do campo. Que sexa
baada polo orballo do ceo, que cos animais comparta a herba da terra. 13Que se lle
cambie o corazn de home e que lle dean un corazn de animal; e pasen por ela sete
anos. 14Por decreto dos Vixiantes pronnciase esta sentencia; a cuestin decidida polos
Santos, para que todo ser vivente recoeza que o Altsimo o dono da realeza humana,
que lla d a quen lle comprace e pode elevar a ela o mis humilde dos homes.
15Este o soo que tiven eu, o rei Nabucodonosor; ti, Baltasar, explcame o seu
significado, pois ningn dos sabios do meu reino foi capaz de mo interpretar; pero ti es
competente, porque o esprito dos deuses santos est en ti".
Daniel explica o soo
16Entn, Daniel, chamado Baltasar, quedou desconcertado por un momento, turbrono
os seus pensamentos. O rei tomou a palabra e dxolle:
-Baltasar, que non te asusten o soo e maila sa interpretacin.
1250

A BIBLIA

Replicou Baltasar:
-Meu Seor, que o soo sexa para os teus inimigos e a sa interpretacin para os teus
adversarios.
17-A rbore que viches, que se fixo grande e vigorosa, cunha altura que chegaba ata o
ceo e resultaba visible desde toda a terra, 18que tia unha ramallada fermosa e os seus
froitos eran abundantes, de maneira que nela haba alimento para todos, e debaixo dela
acubillbanse os animais do campo, e nas sas ponlas aniaban as aves do ceo, 19es ti
mesmo, maxestade, que te fixeches grande e forte, a ta grandeza creceu ata toca-lo ceo,
e o teu poder diltase ata as extremidades da terra.
20-En canto que viches, maxestade: un Vixiante, un Santo que baixou do ceo e dixo:
"Derrubade a rbore, destrudea, pero deixade na terra a cepa coas sas races, atada con
cadeas de ferro e bronce no medio da herba do campo, que se molle co orballo do ceo e
comparta a sorte dos animais do campo ata que pasen sobre ela sete anos", 21este o seu
significado, maxestade: o decreto do Altsimo que lle afecta meu Seor, o rei.
22Afastarante da xente, e morars cos animais do campo. Manteraste de herba o mesmo
cs bois, e mollarate o orballo do ceo; pasarn as sete anos sobre ti, ata que recoezas
que o Altsimo domina sobre a realeza dos homes e lla d a quen El quere. 23Mandouse
deixa-la cepa e mailas races da rbore, porque che vai conserva-la realeza tan axia
como recoezas que todo poder vn do ceo. 24Polo tanto, maxestade, acepta o meu
consello: redime os teus pecados con esmolas, e as tas iniquidades con misericordia cos
pobres; as alongarase a ta prosperidade.
Humillacin de Nabucodonosor
25Todo isto aconteceulle rei Nabucodonosor. 26O cabo de doce meses achbase
paseando polo terrado do pazo real de Babilonia. 27O rei fixo o seguinte comentario:
-Non esta, logo, a grande Babilonia, que eu edifiquei para residencia real co meu
inmenso poder e para honra da mia maxestade?
28Anda ben non acabara de fala-lo rei, cando baixou unha voz do ceo:
-Fiseche saber, rei Nabucodonosor, que che queda retirada a realeza: 29afastarante da
xente, vivirs cos animais salvaxes, daranche de comer herba coma s bois, e vas pasar
as sete anos, ata que recoezas que o Altsimo o dono da realeza dos homes e lla
outorga a quen El quere.
30Naquel momento cumpriuse a sentencia contra Nabucodonosor: afastrono da xente,
paca herba coma os bois, o orballo do ceo mollaba o seu corpo; mesmo medraron os
seus cabelos coma plumas de aguia e as sas unllas coma as das aves.
31O remate do tempo sinalado, eu, Nabucodonosor, ergun os ollos cara ceo, e recobrei
a mia razn; entn bendicn o Altsimo, louvei e glorifiquei o que vive eternamente. O
seu reino un reino eterno, o seu imperio subsiste por tdalas xeracins. 32Tdolos
habitantes da terra diante del non contan nada: fai canto quere co exrcito do ceo e cos
habitantes da terra. Non hai quen lle poida dete-la man e dicirlle: "Que ests facendo?".
33Naquel momento recobrei a razn, tamn se me devolveu -para gloria do seu reino- a
mia maxestade e mailo meu esplendor. Reclamronme os conselleiros e mailos
dignatarios, fun reposto no meu reino e foime outorgado un poder moito meirande.
34Agora, eu, Nabucodonosor, louvo, exalto e glorifico rei do ceo, porque son verdade
tdalas sas obras; e xustiza os seus vieiros; El ten poder para humilla-los que proceden
con soberbia.
O convite de Baltasar

1251

A BIBLIA

5 1O rei Baltasar ofreceu un gran banquete s seus mil dignatarios, e pxose a beber vio
en compaa de todos eles. 2Despois de proba-lo vio, Baltasar mandou trae-los vasos de
ouro e prata que seu pai, Nabucodonosor, collera do templo de Xerusaln, para que
bebesen neles o rei e mailos seus dignatarios, as sas mulleres e as sas concubinas. 3Tan
pronto como trouxeron os vasos de ouro e prata, levados do santuario do templo de Deus
en Xerusaln, brindaron con eles o rei e mailos seus dignatarios, as sas mulleres e
mailas concubinas. 4Beberon vio e louvaron os seus deuses de ouro, prata, bronce,
ferro, madeira e pedra.
O escrito misterioso
5De repente apareceron os dedos dunha man de home, que, por detrs do candeeiro, se
puxeron a escribir no cal da parede do pazo real. O rei as que viu a palma da man que
escriba, 6virou de cor e os seus pensamentos conturbrono, afrouxronselle os msculos
dos riles e os seus xeonllos batan un contra o outro. 7O rei pediu a berros que fixesen vir
s astrlogos, meigos e adivios. Tomando a palabra, dxolles s sabios de Babilonia:
-O que lea este escrito e me mostre a sa interpretacin, ser vestido de prpura,
poerselle pescozo un colar de ouro e ser o terceiro no goberno do meu reino.
8Acudiron tdolos sabios do reino, pero non foron capaces de le-lo escrito nin de lle
explicar rei o seu significado. 9Entn o rei Baltasar ficou moi alarmado e virou de cor;
tamn os seus dignatarios se sentiron desconcertados. 10A raa, enteirada das palabras
do rei e dos dignatarios, entrou na sala do banquete, tomou a palabra e dixo:
-Viva o rei eternamente! Non te turben os teus pensamentos nin prda-la cor. 11Hai no
teu reino un home en quen mora o esprito dos deuses santos. Xa en tempos de teu pai se
achou nel unha mente lcida e unha sabedora semellante dos deuses; tanto que o rei
Nabucodonosor, teu pai, nomeouno xefe dos meigos, astrlogos, agoireiros e adivios.
12Xa que Daniel, a quen o rei chamaba Baltasar, deu probas de ter un esprito
extraordinario de ciencia e intelixencia, capacidade para interpreta-los soos, descifrar
enigmas e resolver problemas, que se chame a Daniel, pois el indicar a interpretacin.
13Trouxeron de seguida a Daniel ante o monarca. Este, tomando a palabra, preguntoulle
a Daniel:
-Es ti Daniel, un daqueles desterrados que trouxo o rei, meu pai, de Xud? 14Teo odo
contar que mora en ti o esprito dos deuses, e que en ti se descubriu unha intelixencia
despexada e unha sabedora extraordinaria. 15Pois ben, acaban de ser introducidos ante a
mia presencia os sabios e mailos meigos para que lesen este escrito e me desen a sabe-la
sa interpretacin, pero non foron capaces de me explica-lo seu significado. 16On dicir
que ti sabes interpreta-los soos e descifrar enigmas; pois, se consegues ler este escrito e
me ds a sabe-la sa interpretacin, sers vestido de prpura, levars pescozo un colar
de ouro, e sera-lo terceiro no goberno do meu reino.
17Daniel tomou a palabra e dixo en presencia do rei:
-Queda cos teus regalos e dlle a outro os teus agasallos; eu lerei igualmente o escrito
para o rei, e dareille a coece-la sa interpretacin.
18Maxestade: o Deus Altsimo concedeulle a Nabucodonosor, teu pai, o imperio, a
grandeza, a gloria e maila magnificencia; 19e polo poder que lle deu, tdolos pobos,
nacins e linguas temano e respectbano. Mataba a quen quera e deixaba con vida a
quen lle pareca, exaltaba a quen el quera e humillaba a quen lle daba a gana. 20Pero en
canto se ensoberbeceu o seu corazn e se obstinou o seu esprito na insolencia, foi
deposto do seu trono real e despoxado da sa gloria. 21Tivo que vivir arredado da xente,
o seu corazn tornouse semellante dos animais, e conviviu cos onagros; comeu herba
coma os bois, e o seu corpo foi mollado polo orballo do ceo, ata que recoeceu que o
1252

A BIBLIA

Deus Altsimo domina sobre a realeza dos homes e coloca no trono a quen quere. 22Pero
ti, Baltasar, seu fillo, non humillche--lo teu corazn, a pesar de saber todo isto;
23rebelcheste contra o Seor do ceo, fixeches trae-los vasos do seu templo, e ti e mailos
teus dignatarios, xunto coas tas esposas e mailas tas concubinas, bebestes vio neles.
Louvste-los deuses de prata e ouro, de bronce e de ferro, de madeira e de pedra, que non
ven nin oen, nin entenden; en cambio non glorificche-lo Deus que ten nas sas mans o
teu alento e de quen dependen tdolos teus proxectos. 24Por ese motivo foi enviada por
El esa man que trazou este escrito.
Lectura e interpretacin do escrito
25Esta a escritura que foi trazada: "Contado, Pesado, Dividido". 26A interpretacin de
tales palabras esta: "Contado": Deus ten contados os das do teu reinado, e pxolles fin.
27"Pesado": fuches pesado na balanza e atopado falto de peso. 28"Dividido": o teu reino
foi dividido e entregado s medos e s persas.
29Baltasar mandou de contado que se lle puxese a Daniel un vestido de prpura e se lle
colgase un colar de ouro pescozo, e que pregoasen que el ocupara o terceiro posto no
reino.
30Naquela mesma noite foi asasinado Baltasar, rei dos caldeos.
6 1Daro, o medo, tomou o mando do reino idade de sesenta e dous anos.
Daniel na cova dos lens
2Tivo a ben Daro nomear cento vinte strapas para que gobernasen todo o seu reino,
3baixo o mando de tres ministros, a quen deban render contas os strapas, a fin de que
non resultase prexudicado o rei. Un deles era Daniel.
4Daniel sobresaa entre os ministros e os strapas, porque tia un talento extraordinario,
de xeito que o rei xa concebira o proxecto de o pr cabeza de todo o reino. 5Entn os
ministros e mailos strapas trataron de encontrar algo de que acusar a Daniel no tocante
s asuntos do reino, pero non daban encontrado ningn motivo de acusacin nin culpa
ningunha, pois el era home leal, e non se achou nel ningn erro nin descoido. 6Dixeron
entn aqueles homes: -Nisto non imos dar encontrado materia de acusacin contra
Daniel, trataremos de buscala no tocante Lei do seu Deus. 7Foron, pois, a toda prsa os
ministros e mailos strapas onda o rei, e dixronlle:
-Que viva eternamente o rei Daro! 8Tdolos ministros do reino, os prefectos, os
strapas, os conselleiros e mailos gobernadores aconsellan de comn acordo que sexa
promulgado un edicto real para impo-la seguinte veda: quenquera que no prazo de trinta
das lle rece a calquera deus ou home -a non seres ti, rei- ser botado cova dos lens.
9Polo tanto, maxestade, promulga o decreto e sela o documento para que non se
modifique, de acordo coa lei dos medos e persas, que irrevocable. 10E, as, o rei Daro
asinou o documento coa prohibicin.
11Tan axia como soubo Daniel que fora firmado o edicto, entrou na sa casa, que tia
as vents do sobrado orientadas cara a Xerusaln. Tres veces a diario poase de xeonllos
e rezaba dando gracias seu Deus, tal como via facendo antes. 12Vie-ron de contado
aqueles homes e sorprenderon a Daniel que estaba a rezar e a pregar seu Deus. 13Entn
foron onda o rei e falronlle da prohibicin real:
-Maxestade, non asinaches ti unha prohibicin segundo a cal todo aquel que nun espacio
de trinta das lle rece a calquera que sexa, deus ou home, salvo a ti, rei, ser botado na
cova dos lens?
1253

A BIBLIA

Respondeu o rei:
-As est decretado como lei de medos e persas, que irrevocable. 14Entn replicaron
eles en presencia do rei:
-Pois, Daniel, un dos deportados de Xudea, non che fai caso a ti, maxestade, nin
prohibicin que asinaches: el fai oracin tres veces por da.
15En ondo estas palabras, o rei ficou moi contristado e propxose salvar a Daniel.
Estivo ata o solpor tratando de salvalo. 16Pero aqueles homes precipitronse na casa do
rei, e dixronlle:
-Maxestade, ben sabes que, segundo a lei dos medos e persas, ningunha prohibicin ou
edicto confirmado polo rei pode ser modificado.
17Entn o rei mandou que trouxesen a Daniel e que o botasen na cova dos lens. Tomou
a palabra o rei e dxolle a Daniel:
-Que te salve o teu Deus, a quen serves con tanta constancia.
18Trouxeron unha lousa e colocrona na entrada da cova, e o rei selouna co seu anel e
mais co dos seus dignatarios, para que non se puidese cambia-la sorte de Daniel.
19Despois o rei volveu para o seu pazo, e pasou a noite en xexn. Non permitiu que lle
trouxesen concubinas nin puido dormir. 20Pola ma cedio, raia-la aurora, ergueuse o
rei e dirixiuse de contado cova dos lens. 21Estando xa prximo cova, pxose a
gritarlle a Daniel con voz angustiada:
-Daniel, servo de Deus vivo! O teu Deus, a quen serves con tanta fidelidade, deute
salvado dos lens?
22Contestoulle Daniel:
-Que viva para sempre o rei! 23O meu Deus mandou o seu anxo a pecha-la boca dos
lens, e non me fixeron ningn mal, porque fun atopado inocente ante El. Tampouco
cometn falta ningunha contra ti, maxestade.
24O rei alegrouse moito e mandou sacar a Daniel da cova. Sacaron a Daniel da cova, e
non lle encontraron ningunha ferida, porque tivera confianza no seu Deus. 25Despois o
rei mandou traer a aqueles homes que calumniaran a Daniel e que fosen botados na cova
dos lens, non s eles, senn tamn as sas mulleres e mailos seus fillos. Anda ben non
chegaran fondo da cova, cando os lens xa os tian agarrados e triturronlles tdolos
sos.
Daro recoece a gloria do verdadeiro Deus
26Entn o rei Daro escribiu a tdolos pobos, nacins e linguas que moraban sobre toda a
terra: "Que a vosa paz sexa grande! 27Eu dou orde de que en tdolos dominios do meu
reino se tema e se respecte o Deus de Daniel, pois El o Deus que subsiste por sempre. O
seu reino endexamais non ser destrudo, o seu imperio durar sen fin. 28El salva e libra,
obra prodixios e marabillas no ceo e mais na terra; El foi quen librou a Daniel do poder
dos lens".
29As foi prosperando este Daniel durante o reinado de Daro e tamn durante o reinado
de Ciro de Persia.
AS VISIONS DE DANIEL (cc. 7-12)
Visin dos catro animais simblicos

1254

A BIBLIA

7 1No ano primeiro de Baltasar, rei de Babilonia, Daniel tivo un soo -visins da sa
cabeza- mentres estaba na cama. Despois escribiu o soo nas sas lias esenciais.
2Daniel tomou a palabra e dixo:
-Eu estiven vendo as mias visins durante a noite. Vin que os catro ventos do ceo
axitaban o mar grande, 3e catro animais enormes, distintos uns dos outros, saron do mar.
4O primeiro era coma un len, e tia s de aguia. Estveno ollando ata que lle arrincaron
as s, ergurono do chan, puxrono dereito sobre os seus ps coma un home, e dronlle
un corazn de home. 5Nisto apareceu un segundo animal, semellante a un oso; estaba
ergueito dun lado e tia tres costelas na boca, entre os dentes. Dixronlle: "rguete e
come carne abondo".
6Despois disto, eu segun mirando e vin outro animal, coma un leopardo con catro s de
ave no lombo. O animal tia catro cabezas e foille dado o dominio.
7Mis tarde continuei a olla-las mias visins nocturnas, e vin un cuarto animal, terrible,
abraiante e extraordinariamente forte; tia uns dentes de ferro enormes, coma e trituraba,
o que lle sobraba esmagbao coas patas; era diferente dos animais anteriores e tia dez
cornos. 8Eu pxenme a observa-los cornos, e vin xurdir outro corno pequeno no medio
deles, e tres dos cornos precedentes foron arrincados en fronte deste. Aquel corno tia
ollos que semellaban os dun home, e unha boca que dica insolencias.
A visin do ancin e maila do fillo de home
9Eu estaba fitando, cando se colocaron uns tronos e un ancin tomou asento. O seu
vestido era branco coma a neve, e os cabelos da sa cabeza coma pura l; o seu trono
eran labaradas de lume; as sas rodas, lume ardente. 10Un ro de lume corra e
derrambase por diante del; miles de milleiros servano, e dez mil miradas estaban de p
diante del. O tribunal abriu a sesin, e abrronse os libros.
11Segun mirando, atrado polas insolencias que profera o corno; estiven observando ata
que mataron o animal e esnaquizaron o seu corpo e despois botrono lume. 12Os outros
animais foilles quitado o poder, pero conceduselles vida por un certo tempo.
13Prosegun ollando as visins nocturnas, e, velaqu, sobre as nubes do ceo via algun
semellante a un fillo de home, que se dirixiu cara ancin e presentouse diante del.
14Foille outorgado poder, maxestade e imperio, e servrono tdolos pobos, nacins e
linguas. O seu poder un poder eterno, que non pasar nunca, e o seu reino endexamais
non ser destrudo.
Explicacin da visin
15En canto a min, Daniel, o meu esprito quedou profundamente turbado por este
motivo; aterrbanme as visins da mia cabeza. 16Aproximeime a un dos que estaban al
de p e pedinlle que me explicase todo aquilo. El respondeume e deume a coece-la
interpretacin destas cousas:
17-Estes catro animais enormes representan catro reis que xurdirn sobre a terra; 18pero
os santos do Altsimo recibirn o reino e conservarano no seu poder por tdolos sculos,
eternamente.
19Entn quixen saber tamn a verdade acerca do cuarto animal, que era diferente de
tdolos demais: extraordinariamente terrible, con dentes de ferro e gadoupas de bronce,
que devoraba e trituraba e esmagaba coas patas o sobrante; 20e acerca dos dez cornos da
sa cabeza, e mailo outro corno que lle sara e fixera caer outros tres cornos; este corno
tia ollos e unha boca que dica insolencias, e o seu aspecto figuraba mis grande cs
outros. 21Eu tia observado como este corno loitaba contra os santos e os venca. 22Ata
1255

A BIBLIA

que veu o ancin para impr xustiza en favor dos santos do Altsimo, e chegou o tempo
en que os santos tomaron posesin do reino.
23Despois dxome as:
-O cuarto animal ser un cuarto reino que vai haber na terra, diferente de tdolos reinos;
devorar toda a terra, mallar nela e trituraraa. 24Os dez cornos son dez reis que xurdirn
deste reino. Despois deles alzarase outro, que ser diferente dos precedentes e abater a
tres reis; 25pronunciar palabras contra o Altsimo, tratar de extermina-los seus santos e
pretender cambia-lo calendario e maila Lei. Eles sern entregados nas sas mans por un
tempo, dous tempos e medio tempo. 26Pero cando o tribunal decida, seralles quitado o
imperio para ser destrudo e exterminado para sempre. 27O imperio, a soberana e maila
grandeza dos reinos todos que existen debaixo do ceo sern entregados pobo dos santos
do Altsimo. Ser un reino eterno e tdalas soberanas lle mostrarn respecto e sumisin.
28Aqu remata o informe. No tocante a min, Daniel, eu quedei moi asustado polos meus
pensamentos; mesmo cambiou de cor o meu rostro; pero gardei o asunto no meu corazn.
A visin do carneiro e do macho cabrn
8 1No ano terceiro do reinado do rei Baltasar, eu, Daniel, tiven unha visin, despois da
que tivera principio. 2Observei durante a visin, e parecame que estaba en Xuxn, a
fortaleza situada na provincia de Elam; na visin decateime de que me atopaba beira do
ro Ulai.
3Alcei a vista e ollei: haba un carneiro ergueito a carn do ro. Tia dous cornos, os dous
eran altos, pero un era mis c outro, o mis alto nacera mis tarde. 4Observei que o
carneiro acometa contra o poente, contra o norte e contra o sur; ningn animal lle poda
facer cara, ningn se libraba da sa furia; faca canto lle via en gana e andaba runfando.
5Mentres eu estaba cavilando, apareceu un macho cabrn que via de occidente,
percorrendo a terra enteira sen toca-lo chan. Este macho cabrn tia un corno ben visible
entre os ollos. 6Aproximouse carneiro dos dous cornos, que eu vira ergueito a carn do
ro, e botou a correr cara a el con toda a sa furia. 7Vino chegar beira do carneiro e
revirarse contra el; turrou contra o carneiro e rompeulle os dous cornos. O carneiro non
tivo forzas para resistir ante el; botouno por terra e tripouno coas patas. Non houbo quen
puidese libra-lo carneiro do seu poder. 8O macho cabrn fxose moi grande, pero cando
estaba na plenitude do seu poder, rompeulle o gran corno, e no sitio del saronlle outros
catro cornos ben visibles e orientados cara s catro ventos do ceo. 9Dun deles sau
ademais un corno pequeno que creceu moito, apuntando cara sur, cara oriente e cara
Pas do Esplendor. 10Fxose grande incluso respecto do exrcito do ceo, pois botou por
terra parte do mesmo e parte das estrelas, s que pisou coas patas. 11Levantouse contra o
mesmo xefe do exrcito, suprimiulle o sacrificio cotin e derrubou o lugar do seu
santuario. 12O exrcito foille entregado, as coma o sacrificio expiatorio; a verdade foi
tirada por terra; actuou as, e deulle resultado. 13On entn a dous santos que estaban a
falar entre si. Preguntaba un deles:
-Ata cando vai durar iso da visin: o sacrificio cotin e mailo expiatorio abolidos, a
desolacin do santuario e o exrcito esmagado cos ps?
14Contestoulle o outro:
-Das mil trescentas tardes e mas. Despois o santuario ser reivindicado.
Explicacin da visin

1256

A BIBLIA

15Mentres eu, Daniel, observaba a visin e trataba de comprendela, apareceu de p,

diante de min, unha figura humana. 16On tamn unha voz de home na beira do Ulai, que
berrou: -Gabriel, explcalle a visin a este.
17Veu el cara a onde estaba eu e, en canto se me acercou, eu fiquei abraiado e can sobre
o meu rostro; pero el dxome:
-Home, debes comprender que a visin fai referencia tempo final.
18Mentras el me falaba, eu perdn o coecemento, e segun co rostro na terra; pero el
agarroume e pxome de p. 19Despois dxome:
-Heiche explica-lo que vai acontecer no tempo final da ira; porque o prazo derradeiro est
fixado. 20O carneiro de dous cornos que viches, representa os reis de Media e Persia; 21o
macho cabrn o rei de Grecia, e o corno grande que tia entre os seus ollos o primeiro
rei. 22O que rompeu e mailos catro cornos que saron no seu lugar son catro reinos que
xurdirn desta nacin, pero non tern a sa forza. 23O remate dos seus reinados, cando
tean chegado ata o colmo as sas atrocidades, xurdir un rei insolente, experimentado
en astucias. 24Che-gar a ter moito poder, anda que non pola sa forza: causar runas
nunca odas e prosperar nas sas empresas. Destruir os poderosos e o pobo dos santos.
25Pola sa habilidade, o fraude triunfar nas sas mans e cubrirase de soberbia o seu
corazn; arruinar a moitos con sangue fro. Mesmo se alzar contra o Prncipe dos
prncipes, pero ser destrudo sen intervencin humana ningunha. 26A visin referente s
tardes e s mas verdadeira; pero ti mantn secreta a visin, porque se refire a das
afastados.
27Eu, Daniel, desfalecn e can enfermo por algns das. En canto me ergun, pxenme a
atende-los asuntos do rei, pero segua alarmado por causa da visin, sen podela
comprender.
A profeca das setenta semanas
9 1No ano primeiro de Daro, fillo de Axuero, da caste dos medos, que fora constitudo
rei do reino dos caldeos, 2no ano primeiro do seu reinado, eu, Daniel, tratei de comprobar
nos libros da palabra de Deus dirixida profeta Xeremas, o nmero de anos que tian
que pasar sobre as runas de Xerusaln: setenta anos. 3Despois volvn o meu rostro cara
Seor Deus, pregndolle con oracins e splicas, con xexn, saco e cinsa. 4Rogueille
Seor, meu Deus, e fxenlle a mia confesin, dicindo:
-Seor, Deus grande e terrible,
que consrva-la alianza e a benevolencia
cos que te aman e observan os teus mandamentos.
5Ns pecamos, cometemos crimes, fomos impos,
rebelmonos, afastndonos dos teus mandamentos e preceptos.
6Non fixemos caso dos teus servos os profetas,
que lles falaron no teu nome s nosos reis,
s nosos xefes, s nosos pais
e a toda a poboacin do pas.
7Ti, Seor, te-la razn,
pero ns tmo-la cara chea de vergonza,
como lles pasa hoxe s homes de Xud,
s habitantes de Xerusaln
e a todo Israel, vivan preto ou lonxe,
en tdolos pases por onde os espallaches
a causa das infidelidades que cometeron contra Ti.
8Seor, a vergonza canga sobre ns,
1257

A BIBLIA

sobre os nosos reis, os nosos xefes e os nosos pais,

porque pecamos contra Ti.
9Pero propio do Seor, noso Deus,
ter misericordia e perdoar,
anda que nos teamos rebelado contra El.
10Non fixemos caso do Seor, noso Deus,
de obedece-las instruccins que El nos deu
por medio dos profetas, os seus servos.
11Todo Israel incumpriu a ta lei
e afastouse dela sen escoita-la ta voz,
por iso caeron enriba de ns a maldicin
e maila imprecacin escritas na Lei de Moiss, servo de Deus,
pois pecamos contra El.
12El cumpriu a palabra que pronunciara contra ns
e contra os xefes que nos gobernaban,
traendo sobre ns unha calamidade tan grande
que nunca houbo outra debaixo do ceo
como a que acaeceu en Xerusaln.
13Tal como est escrito na Lei de Moiss,
sobreveunos toda esta desgracia;
con todo, ns non tratamos de aplaca-lo Seor, noso Deus,
convertndonos dos nosos crimes
e recoecendo a ta verdade.
14O Seor estivo atento a esta calamidade
e truxoa sobre ns, porque o Seor, noso Deus,
xusto en tdalas obras que fai;
pero ns non escoitmo-la sa voz.
15E agora, Seor, noso Deus,
que fixeches sa-lo teu pobo do pas de Exipto
con man forte, acadando tal sona que dura ata hoxe:
ns pecamos, procedemos inicuamente.
16Seor, en conformidade coa ta xustiza,
prgoche que se afaste a ta ira e mailo teu furor
da ta cidade, Xerusaln, o teu monte santo.
Pois por causa dos nosos pecados e polos delitos de nosos pais
Xerusaln e mailo teu pobo son obxecto de escarnio
para tdolos pobos vecios.
17Agora, pois, noso Deus, escoita
a oracin e mailas splicas do teu servo,
e fai brilla-lo teu rostro sobre o teu santuario desolado,
en atencin a ti mesmo, Seor!
18Meu Deus, inclina o teu odo e escitame,
abre os ollos e mira a nosa desolacin
e a cidade sobre a que se invoca o teu nome,
porque non presentamos ante Ti as nosas splicas
apoiados nas nosas obras de xustiza,
senn na ta gran misericordia.
19Escoita, Seor; perdoa, Seor;
atende e acta, Seor; non tardes mis,
por mor de Ti mesmo, meu Deus!,
1258

A BIBLIA

pois o teu nome invocado sobre a ta cidade

e sobre o teu pobo.
O anxo explica a profeca
20Estaba eu falando anda, pregando e confesando o meu pecado e mailo do meu pobo
Israel, e presentando a mia splica Seor, meu Deus, en favor do seu monte santo.
21Anda estaba pronunciando a mia oracin, cando Gabriel, o personaxe que eu vira na
visin comezo, chegou voando onda min no momento da oblacin vespertina. 22En
chegando, falou comigo; dxome:
-Daniel, acabo de sar para ilustra-la ta intelixencia. 23O comezre-las tas splicas,
tomouse unha decisin, e eu vin para te informar dela, pois ti es un predilecto. Polo tanto,
presta atencin palabra e fai por entende-la visin:
24Foron fixadas setenta semanas
para o teu pobo e a ta cidade santa
coa intencin de facer cesa-lo delito,
prlle fin pecado
e expia-la iniquidade,
para dar cabida xustiza eterna,
para sela-la visin e maila profeca
e unxi-lo lugar santo dos santos.
25Trata de saber e comprender: desde o momento en que sau a orde de reconstrur
Xerusaln ata o Prncipe unxido pasarn sete semanas. Durante sesenta e das semanas
construiranse de novo as prazas e mailos foxos, con seren tempos difciles. 26Despois
das sesenta e das semanas matarn o unxido inocente. O pobo do prncipe que vai vir
destruir a cidade e mailo santuario. O seu remate vir por unha inundacin, pero ata o
final estn decretadas guerra e devastacins. 27Far unha alianza firme con moitos
durante unha semana, e no medio da semana far cesa-lo sacrificio e maila oblacin. E no
templo por a abominacin da desolacin, ata que a runa decretada vea sobre o
devastador.
A visin dos tempos derradeiros
10 1No ano terceiro de Ciro, rei de Persia, a Daniel, chamado Baltasar comunicuselle
unha palabra. A palabra era certa, un exrcito enorme. El comprendeu a palabra e
entendeu a visin.
2Naquel tempo, eu, Daniel, estiven de loito durante tres semanas. 3Non comn manxares
selectos, non probei carne nin vio, nin me perfumei mentres non pasaron as tres
semanas enteiras. 4O da vintecatro do mes primeiro estaba eu na beira do ro grande,
dicir, o Tigris. 5Alcei a vista e mirei: vin un home vestido de lio e cinguido cun cinto de
ouro puro. 6O seu corpo era coma crislito; o seu rostro tia o aspecto dun lstrego; os
seus ollos eran coma fachos acesos; os seus brazos e mailas sas pernas, coma o fulgor
do bronce brunido; e o son das sas palabras, coma o murmurio dun xento.
7Tan s eu, Daniel, vin a aparicin; os homes que estaban comigo, anda que non van a
visin, colleron moito medo e fuxiron a se esconderen. 8Quedei eu s contemplando esta
gran visin, pero fallronme as forzas, quedei sen cor, desfigureime e perdn todo o meu
vigor. 9Entn on o son das sas palabras, e no momento de olas, can de bruzos
desmaiado no chan. 10Nisto tocoume unha man, e sacudiume facndome erguer sobre os
xeonllos e as palmas das mias mans. 11Despois dxome:

1259

A BIBLIA

-Daniel, home predilecto: fxate nas palabras que che vou dicir, e ponte dereito, pois
acabo de ser mandado onda ti.
En canto me dica estas palabras erguinme tremendo. 12Logo dxome:
-Non teas medo, Daniel, pois desde o primeiro da en que trataches de comprender e te
humillaches ante o teu Deus, as tas palabras foron escoitadas, e vin precisamente con
motivo das tas palabras. 13O prncipe do reino de Persia opxoseme durante vinten
das, pero Miguel, un dos xefes principais, acudiu a auxiliarme; foi polo que me detiven
onda os reis de Persia. 14Vin para che dar a coece-lo que lle vai pasar teu pobo nos
tempos derradeiros, pois anda queda unha visin para aqueles das.
15Mentres me dica estas palabras, eu inclinei o rostro cara chan, e gardei silencio.
16Unha figura humana tocoume os labios; entn eu abrn a boca e falei co que estaba
diante de min; dxenlle:
-Seor, debido a esta visin, eu sntome moi angustiado e estou sen forzas. 17E, como
vai poder falar este servo con tal Seor, se me encontro sen forzas e mesmo sen alento?
18Entn a figura humana tocoume outra vez e reconfortoume. 19Dxome:
-Non teas medo, home predilecto! Est tranquilo! Ten valor e anmate.
Mentres me falaba, recobrei forzas, e dxenlle:
-Agora podes falar, Seor, xa que me reconfortaches.
20Entn dixo el:
-Sabes por que vin onda ti? Teo que volver e loitar contra o prncipe de Persia. Tras
partir eu, chegar o prncipe de Grecia. 21Pero vouche comunica-lo que est escrito no
libro da verdade. Ningun me presta axuda contra eles, a non se-lo voso prncipe, Miguel.
A guerra entre Persia e Grecia
11 1Eu, pola mia parte, estiven onda el no ano primeiro de Daro, o medo, para apoialo
e defendelo. 2Agora vouche comunica-la verdade:
-Mira, en Persia vai haber anda tres reis. O cuarto amorear mis riqueza ca tdolos
outros; pero cando se considere poderoso pola riqueza, encirrar a todos contra o reino de
Grecia. 3Xurdir un rei valente, que reinar con moito poder e actuar conforme a sa
vontade. 4Pero tan pronto se consolide, o seu reino ser fraccionado e dividido entre os
catro ventos do ceo; non o herdar a sa posteridade nin ter tanto poder, porque o seu
reino ser desmembrado e pasar a outros distintos destes.
Rivalidade entre Siria e Exipto
5O rei de Medioda farase poderoso, pero un dos seus xefes chegar a ser mis forte ca el,
e prevalecer; ter un imperio moi grande.
6O cabo dalgns anos concertarn unha alianza, e a filla do rei do Medioda vir onda o
rei do Norte, para establece-los acordos; con todo, ela perder a forza do seu brazo;
tampouco subsistir a sa descendencia, pois ela mesma, o seu squito, o seu fillo e
mailo protector sern entregados por certo tempo.
7Pero xurdir no seu lugar un renovo sado das sas races; el avanzar cun exrcito e
penetrar na fortaleza do rei do Norte, loitar contra eles e triunfar. 8Levar consigo
para Exipto tamn os seus deuses coas sas imaxes de metal fundido e tamn os obxectos
preciosos de prata e ouro. Por uns poucos anos deixar en paz rei do Norte. 9Este far
unha incursin no territorio do rei de Medioda, pero logo retornar para o seu pas.
10Os seus fillos volvern s hostilidades, reunirn exrcitos moi grandes, cos que
avanzarn coma unha inundacin; darn volta para atrs, pero repetirn os ataques contra
a sa fortaleza. 11O rei do Medioda, exasperado, sair a loitar contra el, contra o rei do
1260

A BIBLIA

Norte, quen mobilizar un exrcito numeroso; pero tal exrcito caer nas mans daquel.
12Tras aniquilar este exrcito, o corazn do rei encherase de soberbia, e far perecer a
milleiros de homes; pero non triunfar. 13En efecto, o rei do Norte voltar a mobilizar un
exrcito anda maior c anterior; pasados uns anos volver cun exrcito ben fornecido.
14Por aquel tempo alzaranse moitos contra o rei do Medioda. Rebelaranse tamn homes
violentos do teu pobo, tencionando dar cumprimento visin; pero fracasarn. 15Vir o
rei do Norte, construir unha trincheira e conquistar unha das cidades fortificadas. As
tropas de Medioda non darn resistido, nin sequera os mis valentes tern valor abondo
para resistiren.
16Aquel que vai avanzar contra el proceder seu antollo, non haber quen lle faga
fronte. Hase establecer no Pas do Esplendor, levando a destruccin na sa man. 17Posto
no plan de se apoderar de todo o seu reino, concertar alianzas con el e daralle unha filla
por esposa para arruinalo; con todo, o proxecto non lle dar resultado. 18Entn dirixirase
s illas, e conquistar moitas delas; pero un xefe por fin s sas aldraxes, anda que non
lle poida da-la paga delas. 19Despois por a sa mira nas fortalezas da sa propia terra,
pero sufrir un tropezo e caer sen deixar rastro de si.
20Alzarase outro sobre o seu posto, un que mandar un saqueador a requisa-lo tesouro do
reino; pero s poucos das acabar esnaquizado, en circunstancias non de rancor nin de
guerra.
Antoco IV Epfanes
21Ocupar o seu lugar un home desprezable, a quen non se lle conceder a dignidade
real; el empezar con acenos de paz, pero apoderarase do reino a base de intrigas. 22As
forzas armadas sern derrotadas e esbandalladas por el, as coma o xefe da alianza.
23Obrar con engano despois do pacto feito por el, e, a pesares de dispor de pouca xente,
medrar e farase forte. 24Con moito disimulo irase adentrando nas bisbarras mis frtiles
da provincia, e far o que nunca ousaron facer seus pais nin seus avs: distribuir s seus
o botn, os despoxos e mailas riquezas, planear estrataxemas contra as fortalezas; pero
tan s por certo tempo. 25Empregar a sa forza e maila sa fogaxe contra o rei do
Medioda cun gran exrcito; o rei de Medioda disporase para a guerra cun exrcito
tamn moi grande e poderoso; pero non lle poder facer fronte, pois ser victima de
conspiracins. 26Os mesmos que comen sa mesa sern a sa desgracia; o exrcito
quedar afundido e moitos caern feridos de morte.
27Os dous reis, co corazn ateigado de maldade, sentarn mesma mesa para se
intercambiaren mentiras, pero non lles vai valer de nada, pois a fin chegar no tempo
fixado. 28O rei do Norte tornar sa terra con moitas riquezas; pero, tendo proxectos
hosts contra a alianza santa, realizaraos e despois volver seu pas. 29No tempo
determinado invadir novamente o Medioda, pero esta vez non lle dar resultado coma a
vez anterior. 30Virn contra el os barcos de Chipre, e el desistir. Entn descargar de
novo a sa furia contra a alianza santa; tras actuar, regresar e ter consideracin dos
desertores da alianza santa. 31Tropas mandadas por el farn acto de presencia para
profanaren o santuario e maila fortaleza, abolirn o sacrificio cotin e porn al a
abominacin da desolacin. 32Os violadores da santa alianza corromperaos a base de
gabanzas; con todo, o pobo, coecedor do seu Deus, manterase firme e obrar con
consecuencia. 33Os sabios de entre o pobo adoutrinarn a moitos, anda que por algn
tempo tean que sufri-la espada, o lume, o desterro e maila confiscacin dos bens.
34Cando caian, recibirn unha pequena axuda, e moitos uniranse a eles con finximento.
35Algns dos sabios sucumbirn, para someteren a proba, acrisolar e branquear s outros
para o tempo final, pois o prazo est fixado.
1261

A BIBLIA

36O rei actuar sa maneira, ensoberbecerase e aprezarase por enriba de tdolos

deuses, e dir insolencias contra o Deus dos deuses. Prosperar en tanto non chega o
momento do furor, pois hase cumprir o que foi decretado. 37El non venerar os deuses
dos seus devanceiros, nin o predilecto das mulleres; non respectar a ningn deus, pois
coidar ser superior a todos eles. 38En troques, honrar deus das fortalezas; ofrecer
ouro e prata, pedras preciosas e xoias a un deus a quen seus pais non coeceron.
39Adicar as cidades fortificadas a un deus estranxeiro; a cantos o recoezan ateigaraos
de gloria, outorgaralles autoridade sobre moitos e distribuirlle-la terra como
recompensa.
40Nos tempos derradeiros loitar contra el o rei do Medioda, pero o rei do Norte
lanzarase contra el con carros de guerra, xinetes e moitas barcas; invadir as sas terras e
atravesaraas coma unha inundacin. 41Penetrar no Pas do Esplendor. Moitos caern,
pero hanse librar das sas mans os seguintes: os de Edom, os de Moab e os mis selectos
dos habitantes de Ammn. 42Tamn estender a sa man sobre outros territorios, nin
sequera se librar Exipto. 43Apoderarase dos tesouros de ouro e prata e de tdolos
obxectos preciosos de Exipto. Os libios e s etopes halles pasa-lo mesmo. 44Pero
quedar turbado polas noticias chegadas de oriente e mais do norte, e marchar cheo de
furia, disposto a acabar con moitos. 45Plantar as tendas reais entre o mar e o monte
santo do Esplendor. Entn chegar o seu final e ningun lle prestar axuda.
Os tempos mesinicos e a retribucin
12 1Naquel tempo alzarase Miguel, o gran prncipe que protexe os fillos do teu pobo.
Ser poca de angustia, tal que nunca a houbo coma ela desde que as nacins existen ata
aquel tempo. Mesmamente naquel tempo salvarase o teu pobo: tdolos que se atopen
inscritos no libro. 2Moitos dos que dormen no po da terra espertarn: uns para a vida
eterna, outros para a ignominia, para a reprobacin eterna. 3Os sabios brillarn coma o
fulgor do firmamento, e os que educaron na xustiza s demais sern coma as estrelas por
toda a eternidade. 4Pero ti, Daniel, mantn secretas estas palabras e ten o libro selado ata
o momento final. Moitos corrern de aqu para acol e aumentarn o seu saber.
5Eu, Daniel, ollei e vin outros dous homes que estaban de p, un na beira de ac do ro e
outro na beira de al. 6E pregunteille home vestido de lio que estaba sobre as augas do
ro:
-Cando acabarn estas cousas prodixiosas?
7O home vestido de lio, que se achaba sobre as augas do ro, levantou a man dereita
cara ceo, o mesmo c esquerda, e sentinlle xurar por aquel que vive eternamente:
-Por un ano, dous anos e maila metade dun ano. Cando quede totalmente extinguida a
forza do pobo santo, entn cumpriranse todas estas cousas.
8Eu on, pero non cheguei a comprender. Entn preguntei:
-Meu seor, cal ser o resultado destas cousas?
9El respondeume:
-Vaite, Daniel, que estas cousas son secretas, e quedan seladas deica o momento final.
10Moitos tornarn puros, branqueados e acrisolados; pola contra, os malvados seguirn a
facer mal; ningn impo comprender nada, pero os sabios daranse conta. 11Desde o
tempo en que sexa abolido o sacrificio cotin e instalen a abominacin da desolacin,
pasarn mil douscentos noventas das. 12 Benaventurado quen poida agardar ata que
pasen mil trescentos trinta e cinco das. 13Pero ti vaite e descansa. Xa te levantars para
recibre-lo teu destino no remate dos das.

1262

A BIBLIA

OUTROS EPISODIOS DA VIDA DE DANIEL

Historia de Susana
13 1En Babilonia viva un home que se chamaba Ioaquim. 2Casou cunha muller chamada
Susana, filla de Quelcas; era moi fermosa e devota do Seor. 3Seus pais eran honrados e
instruran a sa filla segundo a Lei de Moiss. 4Ioaquim era moi rico e tia un parque a
carn da sa casa. Como era o home de mis prestixio entre todos eles, os xudeus
acostumaban acudir cabo del. 5Naquel ano foran designados xuces dous ancins do
pobo, deses dos que ten dito o Seor: "En Babilonia a iniquidade sau dos ancins, que
eran xuces e finxan ser guas do pobo". 6Estes an a coto pola casa de Ioaquim, e todos
cantos tian pleitos vian onda eles.
7O medioda, cando o pobo se retiraba, Susana saa a pasear polo parque do seu marido.
8Os ancins vana a diario cando saa a pasear, e chegaron a sentir paixn por ela.
9Perverteron a sa mente e desviaron os ollos para non ollaren de cara a Deus nin teren
en conta os seus xustos xuzos. 10Ambolos dous entolecan de paixn por ela, pero non
se manifestaban un outro a sa inquedanza, 11pois dballes vergonza descubri-lo seu
anceio, pois arelaban ter relacins sexuais con ela. 12Un da tras outro buscaban
devecidos ocasin de a veren. 13Un da dxolle un outro:
-Imonos para a casa, que xa hora de xantar.
O saren, separronse; 14pero, dando un rodeo, volveron a se encontrar no mesmo lugar,
e, tras preguntarse mutuamente por que motivo, confesaron a sa paixn. Entn, de
comn acordo, trataban de buscar un momento axeitado para a sorprenderen estando soa.
15Aconteceu que, estando eles espera dun da axeitado, unha vez sau ela -coma en das
anteriores- acompaada s por das criadas, e sentiu ganas de se baar, pois a calor.
16Al non haba ningun, de non seren os dous vellos que a estaban axexando
escondidos. 17Susana dxolles s criadas:
-Trademe o aceite e mailos perfumes e pechade as portas do parque, para que me poida
baar.
18Elas, tal como lles indicara, pecharon as portas do parque e saron pola porta lateral
para traeren o que ela pedira; non se decataron de que os vellos estaban escondidos.
19Tan pronto como saron as criadas, erguronse os dous vellos, correron para onda ela,
20e dixronlle:
-Mira, as portas do parque estn pechadas, non nos ve ningun; ademais ns estamos
desexosos de ti, as que, dno-lo teu consentimento e entrgate a ns. 21Se non, daremos
testemuo contra ti de que estaba contigo un mozo e que por iso mandaches marchar s
criadas.
22Susana xemeu e dixo:
-Vxome acurrada por tdalas partes; pois, se fago isto, agrdame a morte; e, se non o
fago, non darei fuxido das vosas mans. 23Pero me preferible non o facer, anda que caia
nas vosas mans, antes que pecar contra o Seor.
24Entn Susana pxose a gritar a toda voz, pero os vellos berraron tamn contra ela.
25Un deles botou a correr e abriu as portas do parque. 26A xente da casa, tan axia como
ou os gritos no parque, veu correndo pola porta lateral para ver que pasara. 27E cando os
vellos contaron a sa historia, os criados quedaron moi avergonzados, porque Susana
nunca dera que falar cousa semellante.
Sentencia inxusta contra Susana

1263

A BIBLIA

28O da seguinte, cando o pobo se xuntou na casa do seu marido, de Ioaquim, acudiron
tamn os dous vellos, obcecados co propsito criminal de condenar morte a Susana.
29Dixeron diante do pobo:
-Mandade buscar a Susana, filla de Quelcas, a muller de Ioaquim.
Frona buscar. 30Veu ela con seus pais, os fillos e tdolos seus parentes. 31Susana era
moi fina e fermosa. 32Aqueles malvados mandronlle quita-lo veo -pois ela a cubertapara se fartaren da sa beleza. 33Pero tdolos seus e cantos a contemplaban, choraban.
34Entn os dous vellos levantronse do medio da xente e puxronlle as mans sobre a
cabeza. 35Ela, chorando, levantou a vista cara ceo, pois o seu corazn confiaba no
Seor. 36Os vellos declararon:
-Cando ns estabamos paseando ss polo parque, entrou esta con das criadas, pechou as
portas do parque e mandou marchar s criadas. 37Entn veu cabo dela un mozo que
estaba escondido, e deitouse con ela. 38Ns, que estabamos nunha esquina do parque, en
vendo o delito, corremos cara a eles. 39Vmolos abrazados, pero mozo non o puidemos
apreixar, porque era mis forte ca ns, e, tras abri-las portas, fuxiu. 40Pero a esta
apreixmola e preguntmoslle quen era o mozo, 41pero non nolo quixo dicir. Disto
somos ns testemuas.
Como eran ancins do pobo e xuces, a asemblea creu neles e condenaron a morte a
Susana. 42Susana berrou con voz forte, dicindo:
-Deus eterno, que coce-los segredos,
que o sabes todo antes de que pase,
43ti ben sabes que declararon en falso contra min,
e, vela, vou morrer, sendo que non fixen nada
de canto estes argallaron perversamente contra min.
44O Seor escoitou a sa voz.
Daniel salva a Susana
45Cando a levaban camio da morte, Deus suscitou unha santa inspiracin nun rapaz
chamado Daniel, 46quen exclamou con voz forte:
-Eu non son responsable do sangue desta!
47A xente toda volveuse cara a el, e dxolle:
-Que significan esas palabras que dixeches?
48El, pondose de p no medio deles, respondeu:
-Tan parvos sodes, fillos de Israel? Condenastes a unha filla de Israel sen investigar e
sen ter comprobado o caso. 49Volvede lugar do xuzo, porque estes testemuaron en
falso contra ela.
50A xente toda volveu de seguida, e os ancins dixronlle a el:
-Ven, sntate no medio de ns e declrano-lo teu parecer, porque Deus concedeuche o
privilexio da ancianidade.
51Daniel dxolles:
-Separdeos lonxe un do outro, que os vou interrogar eu.
52Logo que estiveron separados un do outro, chamou a un deles e dxolle:
-Avellentado polo tempo e a iniquidade! Agora voltaron sobre ti os pecados que
cometas a mido no pasado: 53dabas sentencias inxustas condenando os inocentes e
absolvendo os culpables, sendo que o Seor ten dito: "Non matara-lo inocente nin o
xusto". 54Polo tanto, se a viches, dime: debaixo de que rbore os viches abrazados?
Respondeu el:
-Debaixo dun lentisco.
55Replicou Daniel:
1264

A BIBLIA

-Verdadeiramente mentiches contra a ta propia cabeza, porque o anxo de Deus, que xa

recibiu a sentencia divina, vaite partir polo medio.
56Despois de mandar retirar a este, deu orde de trae-lo outro, e dxolle:
-Raza de Canan e non de Xud! A fermosura seduciute e a paixn perverteu o teu
corazn. 57As faciades coas fillas de Israel, e elas, por medo, deitbanse convosco; pero
unha filla de Xud non tolerou a vosa maldade. 58Pois logo, dime: debaixo de que
rbore os sorprendiches abrazados?
Respondeu el:
-Debaixo dun carballo.
59Replicou Daniel:
-Exacto; tamn ti mentiches contra a ta cabeza, pois o anxo de Deus est agardando coa
espada para te fender polo medio, e as acabar convosco.
60Entn a asemblea enteira berrou a toda voz bendicindo a Deus, que salva a cantos
esperan nel. 61Despois lanzronse contra os dous vellos, a quen Daniel puxera en
evidencia -mesmo por boca deles- de seren testemuas falsas. 62Procedendo en
conformidade coa Lei de Moiss, aplicronlle-lo castigo que eles tian previsto contra o
seu prximo, e matronos. Deste xeito salvouse aquel da unha vida inocente.
63Quelcas e maila sa muller louvaron a Deus pola filla, o mesmo ca Ioaquim, o seu
marido, e tdolos seus parentes, pois non se atopara nela nada vergonzoso.
64Desde aquel da en diante Daniel gaou moito creto entre o pobo.
BEL E MAILO DRAGON
Daniel e os sacerdotes de Bel
14 1O rei Astiaxes foise xuntar con seus pais, e Ciro, o persa, recibiu o seu reino. 2Daniel
conviva co rei, e era o mis honrado de tdolos seus amigos. 3Tian os babilonios un
dolo chamado Bel; cada da levbanlle medio quintal de faria peneirada, corenta ovellas
e cento trinta litros de vio. 4Tamn o veneraba o rei e a adoralo cada da, en cambio
Daniel adoraba o seu Deus. 5O rei preguntoulle:
-Por que non adoras a Bel?
El respondeu:
-Porque eu non venero dolos feitos pola man dos homes, senn o Deus vivo, que creou o
ceo e maila terra e ten poder sobre todo vivente.
6Replicoulle o rei:
-Entn, ti non cres que Bel un deus vivo? Non ves todo o que come e bebe cada da?
7Contestou Daniel sorrindo:
-Non te enganes, maxestade, porque este por dentro de barro e por fra de bronce,
endexamais non comeu nin bebeu.
8O rei, alporizado, chamou s seus sacerdotes e dxolles:
-Se non me dicides quen o que come este gasto, morreredes; pola contra, se me
demostrades que o come Bel, morrer Daniel por blasfemar contra Bel.
9Daniel dxolle rei:
-Que se faga conforme dixeches.
10Os sacerdotes de Bel eran setenta, sen conta-las mulleres nin os fillos. O rei foi con
Daniel templo de Bel. 11Os sacerdotes de Bel dixronlle:
-Mira, ns imos sar para fra. Ti, maxestade, deposita os alimentos, pon o vio despois
de mesturalo, pecha a porta e slaa co teu anel. Se cando volvas ma cedo descobres que

1265

A BIBLIA

Bel non comeu todo, morreremos ns; en caso contrario, morrer Daniel, que mentiu
contra ns.
12Eles estaban despreocupados, porque fixeran unha entrada secreta por debaixo da
mesa, pola que entraban decote e coman as ofrendas.
13En canto tiveron sado aqueles, o rei depositou os alimentos diante de Bel. 14Daniel
mandou s seus criados que trouxesen cinsa e a esparexesen por todo o templo; s estaba
presente o rei. Tras saren, pecharon a porta, selrona co anel do rei e marcharon. 15Pola
noite, segundo o seu costume, vieron os sacerdotes coas sas mulleres e mailos fillos, e
comeron e beberon todo.
16O rei madrugou moito, e Daniel foi con el. 17Preguntou o rei:
-Estn intactos os selos, Daniel?
El respondeu:
-Intactos, maxestade.
18Tan pronto como abriu a porta, o rei botoulle unha ollada mesa e exclamou con voz
forte:
-Que grande es, Bel! En ti non hai engano!
19Daniel riu e, detendo o rei para que non entrase dentro, dxolle:
-Olla o chan e procura averiguar de quen son estas pegadas.
20Repuxo o rei:
-Vexo pegadas de homes, de mulleres e de nenos.
21Entn o rei, cheo de furor, mandou prende-los sacerdotes, as sas mulleres e os seus
fillos. Eles mostrronlle a porta secreta pola que entraban e coman o que haba sobre a
mesa.
22O rei mandounos matar e a Bel pxoo nas mans de Daniel, quen o desfixo xuntamente
co templo.
Daniel mata o dragn
23Tamn haba un dragn enorme, que veneraban os babilonios. 24O rei dxolle a
Daniel:
-Non podes dicir que este non un deus vivo. As que, adrao.
25Replicou Daniel:
-Eu adoro o Seor, meu Deus, porque El o Deus vivo. Pero ti, maxestade, dame
permiso e eu matarei o dragn sen espada e sen caxato.
26Contestou o rei:
-Estache concedido.
27Entn Daniel colleu pez, graxa e mais pelos, coceu todo xunto, fixo unhas bolas e
meteullas na boca dragn. O dragn comeunas e rebentou. E dixo Daniel:
-Mirade o que estades venerando vs.
Daniel na cova dos lens
28Sucedeu que cando se enteiraron os babilonios, puxronse moi rabiosos, e
manifestronse contra o rei, pois dixeron: "O rei fxose xudeu; derrubou a Bel, matou o
dragn e degolou os sacerdotes". 29Foron onda o rei e dixronlle:
-Entrganos a Daniel; se non, matarmoste a ti e maila ta familia.
30O rei, ver que o ameazaban gravemente, cedendo ante a necesidade, entregoulles a
Daniel. 31Eles botrono na cova dos lens, onde pasou seis das. 32Na cova haba sete
lens, cada da botbanlles dous corpos humanos e mais das ovellas; pero naquela
ocasin non se lles deu nada, para que devorasen a Daniel.
1266

A BIBLIA

33En Xudea viva o profeta Habacuc; acababa de preparar un cocido e de esmiuzar pan
nun prato, e marchaba para o agro a llelo levar s segadores. 34Pero o anxo do Seor
dxolle a Habacuc:
-Leva esa comida que tes, a Babilonia, a Daniel, que est na cova dos lens.
35Habacuc respondeu:
-Seor, nunca vin Babilonia e non coezo a cova.
36Entn o anxo do Seor colleuno polo curuto e, levndoo agarrado polo pelo da cabeza
coa forza do seu esprito, trasladouno a Babilonia, en fronte da cova.
37Habacuc gritou:
-Daniel, Daniel, toma a comida que Deus che enva.
38Respondeu Daniel:
-Meu Deus, lembrcheste de min! Ti nunca desamparaches s que te aman.
39Daniel ergueuse e pxose a comer. E o anxo de Deus volveu levar de contado a
Habacuc seu lugar.
40O stimo da veu o rei para chorar a Daniel. Aproximouse cova e ollou cara a dentro,
e viu a Daniel sentado. 41Entn, berrando con toda a voz, dixo:
-Que grande es, Seor, Deus de Daniel, fra de Ti non hai outro!
42Fxoo sacar, e s causantes do atentado botounos na cova, e nun instante foron
devorados na sa presencia.

1267

A BIBLIA

OSEAS
1 1Palabra do Seor que lle veu a Oseas, fillo de Beer, durante os reinados de Ozas,
Iotam, Acaz e Ezequas, reis de Xud, e durante o reinado de Ieroboam, fillo de Ioax, rei
de Israel.
I. SIMBOLISMO DO MATRIMONIO E FAMILIA DE OSEAS
Datos histricos e o seu simbolismo
2Comezo da palabra do Seor a Oseas.
Dxolle o Seor a Oseas:
"Vai, escolle para ti unha muller dada prostitucin,
e xera fillos de prostitucin,
pois o pas estase prostitundo,
deixando de ir tralo Seor".
3Entn foi e colleu a Gomer, filla de Diblam, que concebiu, e deulle a luz un fillo.
4Daquela, dxolle o Seor:
"Ponlle de nome Iezrael, porque dentro de pouco
pedireille contas casa de Ieh do sangue vertido en Iezrael
e porei fin seu reinado na casa de Israel.
5Suceder no da aquel,
que romperei o arco de Israel,
no val de Iezrael".
6Volveu ela a concebir, e deu a luz unha menia, e o Seor dxolle a el:
"Ponlle de nome Non-Compadecida,
pois non volverei seguir
compadecndome da casa de Israel,
senn que lles retirarei completamente (a mia compaixn).
7(Pero compadecereime da casa de Xud
e farei que se salve gracias Seor, seu Deus,
e non gracias arco,
nin gracias espada, nin gracias guerra, s cabalos e cabaleiros)".
8Cando ela destetou a Non-Compadecida, concebiu e deu a luz un fillo.
9Entn o Seor dxolle:
"Ponlle de nome Non-meu-pobo,
porque vs non sde-lo meu pobo,
e eu son Non-estou-aqu-para-vs".
A salvacin fin dos tempos
2 1O nmero dos fillos de Israel ser coma a area do mar,
que non se pode medir nin contar.
E suceder que no santuario no que se lles dica "Vs non sde-lo meu pobo"
1268

A BIBLIA

dirselles "Fillos do Deus vivente".

2Entn xuntaranse os fillos de Xud cos fillos de Israel,
e constituirn para si un xefe nico,
e rexurdirn do mundo da morte.
Vela o grande que ser o da de Iezrael!
3Dicdelles s vosos irmns: "Meu-pobo"
e s vosas irms: "Compadecida".
Proceso xudicial contra Israel, a esposa adltera
4Pndelle preito vosa nai, pndello,
pois nin ela a mia muller, nin eu son o seu marido.
Que retire da sa cara os signos de prostituta
e de entre os seus peitos as pinturas de adltera;
5se non, deixareina en coiros, poreina coma o da en que naceu,
volvereina coma deserto, fareina un pardieiro,
e matareina de sede.
6Si, non terei compaixn dos seus fillos, pois son fillos de prostitucin.
7Si, a sa nai prostituuse, a que os xerou cometeu desvergonzas.
Certo, dica: "Voume tralos meus amantes,
que me dan o meu pan e a mia auga,
a mia l e o meu lio,
o meu aceite e o meu vio".
8Por isto: vela, voulle pr sebe de silvas seu camio,
vou atranca-lo seu muro,
para que non atope as sas corredoiras.
9Correr tralos seus amantes, pero non os atopar,
buscaraos, e non os encontrar. Entn dir:
"Volvo meu primeiro marido,
pois era mis feliz antes ca agora".
10Ela non saba que eu era quen lle daba
o trigo e o mosto e o aceite
e dballe prata en abundancia,
e ouro que empregaban para Baal.
11Por isto volverei, e quitareille
o meu trigo seu tempo,
e o meu mosto no seu momento,
collerei a mia l e o meu lio,
que haban de tapa-la sa nudez.
12Pero agora vou destapa-la sas vergonzas
s ollos dos seus amantes,
e ningun ma quitar das mias mans,
13e farei cesar tdalas sas ledicias: as sas festas, os seus novilunios
e os seus sbados, e tdalas sas asembleas de festa.
14Tamn arrasarei as sas videiras e as sas figueiras, das que ela dica:
"Elas son a mia paga, a que me deron os meus amantes":
convertereinas nun matogueiro que comern os animais salvaxes.
15Tamn lle pedirei contas polos das de festa en honor dos Baales
cando lles faca ofrendas de incenso
1269

A BIBLIA

e se adornaba cos seus aneis e coas sas alfaias

e a tralos seus amantes
mentres se esqueca de min - o Seor quen fala-.
Fin do proceso: Anuncios de Salvacin
16Por isto, vela, eu mesmo a vou seducir:
levareina deserto e falareille seu corazn,
17e desde al dareille as sas vias,
e convertereille o val da Afliccin en porta da Esperanza,
e al hame responder coma nos das da sa mocidade,
coma o da en que subiu de Exipto.
18E o da aquel - o Seor quen falachamarasme "Meu marido", e non me volvers chamar "Baal-Meu-Dono"
19Eu retirarei da sa boca os nomes dos Baales,
que non volvern ser nomeados cos seus nomes.
20No da aquel farei unha alianza en favor deles,
cos animais salvaxes, cos paxaros do ceo e cos repts do chan:
romperei o arco e a espada e maila guerra, arredndoos do pas,
e fareinos durmir na tranquilidade.
21Casarei contigo para sempre.
Casarei contigo a prezo de xustiza e de dereito,
de bondade e de misericordia.
22Casarei contigo porque me fo de ti
e entn recoecera-lo Seor.
23O da aquel - o Seor quen fala- eu escoitarei ceo,
o ceo escoitar terra, 24e a terra escoitar trigo, mosto e
aceite,
e eles escoitarn a Iezrael.
25Eu sementareino a el -"a sementeira de Deus"- para min no pas,
e compadecereime da Non-Compadecida,
e direille "Non-meu-pobo":
"Ti e-lo Meu-pobo", e el responderame: "Meu-Deus".
A sa reconciliacin onerosa, smbolo do amor do Seor
3 1Dxome o Seor:
"Volve outra vez, e ama unha muller que ten un querido e comete adulterio".
As o amor do Seor s fillos de Israel, mentres eles se estn
volvendo s deuses alleos, delitanse ofrendando tartas de uvas.
2Entn compreina por quince moedas de prata e por un mer
e mis un ltek de cebada 3e dxenlle:
"Durante moitos das vivirs sndome fiel,
non te prostituirs nin sers doutro home,
e tamn eu mandarei en ti".
4Por moitos das vivirn os fillos de Israel
sen rei e sen prncipe,
sen sacrificios e sen estelas, sen efod nin terafim.
5Despois disto volvern os fillos de Israel,
a busca-lo Seor, o seu Deus, e a David, o seu rei,
1270

A BIBLIA

e volveranse tremendo de ledicia cara Seor e cara s seus bens final dos das.
II. OS PREITOS DO SEOR
Contra os que mandan no pas
4 1Escoitade a palabra do Seor, fillos de Israel.
Vela o preito do Seor cos que mandan no pas,
pois non hai fidelidade nin amor
nin coecemento de Deus no pas.
2Os perxurios, a mentira, o asasinato, o roubo e o adulterio
estn difundndose,
e imaxes de dolos estn tropezando con imaxes de dolos.
3Por isto reseca o pas e morre de sede todo o que vive nel,
o mesmo os animais salvaxes cs paxaros do ceo,
e ata os peixes do mar desaparecen.
Contra os sacerdotes e profetas
4Certo, con lume sentencia Deus; si, Deus castiga con lume;
pero contigo precisamente o meu preito, sacerdote.
5Tropezars de da, e contigo tamn tropezar o profeta de noite;
si, reducireinos poderosamente silencio;
certo, 6o meu pobo ser reducido silencio por falta de coecemento.
Xa que refugche-lo coecemento de seres sacerdote para min;
ti esquecche-la lei do teu Deus: as tamn eu
me esquecerei dos teus fillos.
7Canto mis ricos son, mis pecaron contra min.
Cambiarei a sa gloria pola ignominia.
8Alimntanse do pecado do meu pobo.
abren a gorxa anceiando as sas culpas.
9sucederalle pobo o mesmo ca s sacerdotes:
pedireille contas do seu comportamento
e farei volver contra el as sas obras:
10comern e non se fartarn; fornicarn, e non se saciarn,
porque abandonaron o Seor, para venera-la prostitucin.
11O vio e mailo mosto qutanlle o xuzo 12 meu pobo,
que consulta a unha rbore, infrmao unha ponla de rbore,
pois un esprito de prostitucin descarraos, e fornican abandonando o seu Deus.
13Sacrifican no cume das montaas,
e sobre os outeiros ofrendan incenso,
debaixo do carballo e do amieiro e do terebinto,
Que agradable a sa sombra!
Por isto as vosas fillas daranse prostitucin,
e as vosas noras cometern adulterio.
14Non lles pedirei contas s vosas fillas por se prostituren
nin s vosas noras por se daren adulterio;
pois os mesmos sacerdotes van parte coas prostitutas,
1271

A BIBLIA

comparten os banquetes sacrificiais coas prostitutas sagradas;

por isto o pobo, que non entende, vai runa.
15Anda que ti, Israel, es unha prostituta,
que non se volva culpable Xud.
Si, non vaiades a Guilgal,
non subades a Bet-Aven,
nin xuredes al: "Vive o Seor".
16Se Israel escorna coma unha xuvenca, que escorne;
agora o Seor vainos deixar pacer coma os carneiros na chaira do Xeol.
17Efram est asociado s dolos,
el transmite en herdanza 18a apostasa dos que beben no templo;
dse de cheo prostitucin, a fornicar:
aman as vergonzas do seu protector!
19Un vendaval envlveos nas sas s,
e as avergnzanse dos seus sacrificios.
Contra os sacerdotes e os dirixentes polticos
5 1Escoitade isto, sacerdotes;
prestade atencin, os da casa de Israel;
ode, os da casa do rei, pois a sentencia para vs,
xa que fostes unha trampa en Mispah,
e unha rede tendida no Tabor.
2Si, sentanse profundamente afeccionados a sacrificar s imaxes,
pero eu serei quen os castigue a todos eles.
3Eu coezo ben a Efram,
e Israel non se me esconde.
Certo que ti, Efram, te ds agora prostitucin,
si, emporcllase Israel;
4as sas obras non lle permiten apartar dos seus deuses,
xa que teen dentro deles un esprito de prostitucin,
e Seor non o coecen.
5A soberbia de Israel testemua contra el mesmo,
Israel e mais Efram estn a punto de caer pola sa iniquidade,
e con eles cae tamn Xud.
6Coas sas reses e vacas van busca-lo Seor,
pero non atopan o seu liberador.
7Vela: traicionaron Seor,
e enxendran fillos bastardos;
por iso un Novo Baal devoraralles a cada un a sa herdanza.
Anuncios de castigo acerca da guerra Siro-efraimita
8Tocade o corno en Guibah, a trompeta en Ramah,
dade a alarma en Bet-Aven: "Olla para os perseguidos, Benxamn".
9Efram converterase nunha desolacin o da do castigo.
Contra as tribos de Israel anuncio eu o que seguro.
10Os xefes de Xud son os que mudan os marcos:
sobre eles verterei o meu noxo coma auga.
11Efram est oprimido, quebrantada est a xustiza,
1272

A BIBLIA

anda que quere persegui-lo seu dereito;

12pero eu son para Efram coma un tumor,
coma podremia para a casa de Xud.
13Cando viu Efram a sa enfermidade, e Xud a sa chaga,
foi Efram a Asiria, e mandou emisarios gran rei,
pero este non ser capaz de curarvos, nin vos quitar a chaga.
14Si, eu serei coma un len para Efram
e coma un cachorro de len para Xud;
eu, eu en persoa, esgazarei e marcharei;
apresarei, e non haber quen salve.
Retirada do Seor e denuncia da falsidade da liturxia penitencial de Israel
15Voume volver meu santuario, ata que se sintan culpables,
entn buscarn o meu rostro, cando estean na angustia;
na angustia desexaranme ardentemente.
6 1Vinde e volvmonos Seor.
El quen nos desgarra e quen nos curar,
quen nos fere, e nos vendar,
2faranos revivir despois de dous das,
terceiro da restableceranos, e viviremos felices na sa presencia.
3Nisto recoecermolo.
Esforcmonos por coece-lo Seor:
a sa irrupcin segura coma a alba.
Viranos terra certamente unha chuvia forte,
si, a chuvia da primavera
e a chuvia do outono.
4Que che vou facer, Efram? Que che vou facer, Xud?
O voso amor coma a nube da ma,
coma o orballo da madrugada, que pasa.
5Por isto fern co meu terrible orculo,
matei coas palabras da mia boca,
e a mia sentencia brilla coma o sol,
6pois quero amor, e non sacrificios,
prefiro o coecemento de Deus s holocaustos.
7Pero vela: pisaron coma a terra a mia Alianza,
e traicionronme.
8Galaad unha cidade de malfeitores con pisadas de sangue.
9Como espreita unha banda de bandidos,
as a comunidade dos sacerdotes,
asasinan polo camio que vai a Xequem.
Que maldades cometen!
10Na casa de Israel vin cousas horribles:
Vela a prostitucin de Efram,
emporcllase Israel.
1273

A BIBLIA

11Tamn para ti, Xud, est preparada a seitura.

XUIZO SOBRE A HISTORIA CONTEMPORANEA
Introduccin: os golpes de estado
Cando eu queira cambia-la sorte do meu pobo,
7 1cando eu queira curar a Israel,
entn revelarase a culpa de Efram
a ruindade de Samara,
pois practican a falsidade.
O ladrn entra dentro,
a banda dos malfeitores vaga pola ra.
2Non miran para os seus adentros,
que eu me lembro de toda a sa maldade.
Agora as sas accins tenos envoltos,
e estn diante do meu rostro.
3Coa sa maldade alegran rei
e coas sas falsidades s xefes.
4Todos eles son dados adulterio,
eles son coma un forno que arde,
no que o panadeiro deixa de o atizar,
desde que se fai a masa
ata que leveda.
5De da os reis enferman de repente,
os xefes teen a calentura do vio,
e dnlle-la sa man incluso s bandidos.
6Si, levan dentro de si coma un forno,
pois o seu corazn est na trama.
Toda a noite dorme a sa paixn;
pola ma est ardendo coma un lume en labarada.
7Todos eles arden coma un forno,
para devora-los seus soberanos,
caen tdolos seus reis,
sen haber entre eles quen acuda a min.
A actitude de alianzas polticas de Efram
8Efram est entre as nacins, mestrase con elas.
Efram un freix, que non se lle deu a volta.
9Estranxeiros devoran a sa forza, e el non se d de conta.
Xa lle veen pouco a pouco as canas, e el non se d conta.
10A soberbia de Israel testemua contra el mesmo,
pero non se volveu Seor, o seu Deus, nin o busca coa sa conversin.
11Efram coma unha pomba, que se deixa seducir, sen xuzo:
chaman s portas de Exipto, corren a Asiria.
12As que se vaian, eu estenderei sobre eles a mia rede;
coma os paxaros do ceo, fareinos baixar,
1274

A BIBLIA

castigareinos conforme anuncio feito na sa asemblea.

13Ai deles! Pois fuxiron de onda min.
Desgracia para eles! Pois rebelronse contra min.
Si, eu debera rescatalos, pero eles falaron contra min falsidades
14e non clamaron cara a min desde o seu corazn, cando se lamentaban nos seus leitos.
Fixronse clientes de Dagn e de Tirox, e apartronse de min,
15anda que eu os instrun,
fortalecnlle-los seus brazos,
mentres maquinaban o mal contra min.
16Volvronse que non Altsimo, e foron coma un arco falso.
Caeron espada os seus xefes, por culpa da maldicin da sa lingua.
Isto a sa burla, que trouxeron de Exipto.
Xuzo sobre Israel e a sa poltica
8 1Fai da ta boca unha trompeta: unha aguia est sobre a casa do Seor!
Porque transgrederon a mia Alianza e revoltronse contra a mia lei.
2A min claman eles: "Deus de Israel, ns recoecmoste!"
3Israel rexeitou Bo, seguiron inimigo.
4Eles constituron reis, pero sen contar comigo,
constiten xefes, pero non os recoezo.
Da sa prata e do seu ouro fixeron dolos,
para se aniquilaren eles mesmos.
5Certo que rexeitei o becerro de Samara,
a mia ira arde contra eles.
Ata que da sern incapaces da pureza?
6Si, cousa que veu de Israel:
faino un artista, por iso non Deus;
en anacos ser convertido o becerro de Samara.
7Abof, sementan vento e colleitan tempestades.
Xuzo sobre Efram e o seu rei Oseas
A anada non ten froito, non produce gran,
se producise algn, devorarano estranxeiros.
8Devoran a Israel:
agora est entre os pobos coma un obxecto sen valor.
9Vela soben a Asiria;
Efram un asno salvaxe: non fecundo,
pero dnselle os amoros.
10Si, dnselle ben os amoros coas nacins,
pero vouno agarrar: retorcerase algn tempo
baixo o peso do rei de prncipes.
11Si, Efram multiplicou os seus altares para se desempecatar,
pero os altares servronlle para pecar.
12Escrbolles con abundancia as mias leis,
e considranas coma cousa allea.
13Ofrecen sacrificios, por amor a min e comen a sa carne,
pero o Seor non se comprace neles.
Agora El lembra as sas culpas
1275

A BIBLIA

e castiga os seus pecados.

Si, teen que voltar a Exipto.
14Israel esqueceu o seu Creador
e construu palacios.
Xud multiplicou as cidades nas alturas.
Pero eu mando lume contra as sas cidades,
que devorar os seus palacios.
O reinado do efraimita Oseas
9 1Non te alegres, Israel!
Non brinques de xbilo, meu pobo!
Pois prostitucheste apartndote do teu Deus,
e amche-la paga da prostituta,
sobre tdalas eiras de Dagn,
2sobre a eira e o lagar de quen non forte.
O tronador e cambaleante Tirox est entronizado en Israel,
3pero non reinar no pas do Seor.
Por isto Efram ter que voltar a Exipto,
e en Asiria tern que comer alimentos impuros.
4Non ofrendaron Seor libacin do seu vio,
nin lle presentaron os seus sacrificios.
Ter un pan de loito; tdolos que o comen se volvern impuros.
Pois o seu pan servir para as sas gorxas,
pero non entrar na casa do Seor.
5Que prepararedes para o da da xuntanza,
para o da da festa do Seor?
6Anda que queiran escapar da runa,
xuntaraos Exipto, enterraraos Menfis.
Anda que a prata lles resulta cousa preciosa,
as estrugas recibirana en herdanza
e as silvas medran nas sas tendas.
7Chegaron os das das contas,
chegaron os das do desquite. Sbeo ti, Israel.
O profeta est tolo, o home do esprito delira.
Polo enorme da ta iniquidade,
e por multiplicarse a ta hostilidade,
8 o profeta, a sentinela de Efram, quen est con Deus:
(cos seus orculos) fanlle trampa comportamento de Efram,
pon hostilidades no templo da sa divindade.
9Corrompronse profundamente coma nos das de Guibah
pero (o Seor) lembra a sa iniquidade
e pdelles contas dos seus pecados.
10Coma un bacelo no deserto atopei eu a Israel,
coma o primeiro figo maduro da figueira, vin eu os seus pais.
Pero eles foron a Baal-Peor, e consagrronse Vergonza,
e volvronse tan abominables coma o que eles amaban.
1276

A BIBLIA

11Efram coma un paxaro, desaparecer voando a gloria

do seu parto, da sa matriz e da sa preez.
12Anda que cren s seus fillos, eu privareinos de homes.
Si, ai deles! cando eu deles me aparte.
13Vin a Efram marchar xunto concubina instalada no campo,
pero as entregar os seus fillos s asasinos.
14Dlles, Seor! Que lles vas dar?
Dlles teros sen fillos e peitos enxoitos.
15Toda a sa maldade vn desde Guilgal, desde entn aborrecino,
pola maldade das sas accins boteinos da mia casa,
non os volverei amar, pois tdolos seus xefes son rebeldes.
16Efram est ferido, a sa raz est reseca, sen froito;
anda que dea a luz, farei morre-lo froito querido das sas entraas.
17O meu Deus rexitaos, pois non lle fixeron caso,
e por isto andarn escapados entre as nacins.
Efram e Israel xuntan os seus crimes: perecer o rei de Israel
10 1Israel est regada coma un bacelo, madralle o froito;
igual que a chuvia cae sobre o seu froito, as multiplica el os altares;
como as precipitacins caen sobre a sa terra, as mellora el as estelas.
2O seu entendemento est morto; estn perdidos.
O Seor mesmo vai descabeza-los seus altares,
vai arrasa-las sas estelas.
3Si, agora xa poden dicir: "Non temos rei, pois non respectmo-lo Seor.
E o rei, que pode facer en favor noso?"
4Si, falan cousas, fan xuramentos en falso, conclen alianzas,
medran os preitos coma a herba velenosa nos sucos do campo.
5Os habitantes de Samara estremcense, por mor do becerro de Bet-Aven,
pois por el fai lamentacin o seu pobo,
por el fan lamentacin os seus sacerdotes,
revlcanse pola riqueza do becerro
que marchou desterro, lonxe del.
6Tamn o levarn a Asiria, coma tributo para o gran rei.
Efram recoller a vergonza, e Israel avergonzarase do seu plano.
7Desaparecer Samara, o seu rei ser coma escuma sobre a auga
8e sern destrudos os outeiros da iniquidade, o pecado de Israel.
Cardos e silvas medrarn sobre os seus altares;
entn diranlles s montaas: "Esmagdenos",
e s outeiros: "Caede sobre ns".
9Desde os das de Guibah pecaches, Israel; permaneciches no pecado.
De certo, a guerra collerate en Guibah.
10Cando eu desexe mal contra os fillos da Maldade, fareinos desaparecer,
e xuntaranse os pobos contra eles, porque xuntaron os seus dous crimes.
11Efram unha xuvenca amansada, que lle gusta trillar,
por isto eu polle o xugo por riba e xungo o seu fermoso pescozo;
Efram barbeita, Xud ara, oh, Xacob!
12Sementade para vs conforme a xustiza,
1277

A BIBLIA

colleitade segundo a fidelidade Alianza.

Decruade para vs a anovada,
si, e tamn un suco para busca-lo Seor,
ata que vea e teades a chuvia seu tempo.
13Arste-la maldade, colleitste-la iniquidade,
e comste-lo froito da falsidade.
Por pore-la confianza no teu poder,
na multitude dos teus valentes soldados,
14un clamor levntase contra a fortaleza
e tdolos teus fortes son arrasados,
o mesmo que Xalmn arrasou a Bet-Arbel,
o da da batalla, cando estrelaron a nai contra os seus fillos.
15As farn convosco, Betel,
por culpa das vosas enormes maldades:
A alba perecer aniquilado o rei de Israel.
REFLEXION TEOLOXICA SOBRE A HISTORIA
Perspectivas salvficas de futuro
11 1Cando Israel era escravo, eu ameino,
e de Exipto chamei s seus fillos.
2Cando mis os chamaba, mis marchaban de onda min.
Ofrecan sacrificios s Baales,
ofrendaban incenso s dolos.
3Pero eu ensinralle a Efram a camiar,
tao collido nos meus brazos,
e non quera saber que eu era o seu mdico.
4Coas cordas das mias mans acollinos, con brazos de amor,
e fun para eles coma quen lles levanta o xugo do pescozo,
ligueinos a min e dballes de comer.
5Certo que volver pas de Exipto,
e rei de Asiria, que ser o seu rei,
pois non quixeron arrepentirse.
6As a espada dirixirase contra os seus prncipes,
e acabar cos sacerdotes que profiren orculos,
e devorar parte dos seus conselleiros.
7E o meu pobo persistir na sa cada,
Supremo El invocar
e non celebrar Deus Unico.
8Como te vou entregar, Efram? Como te vou deixar, Israel?
Como te vou entregar igual ca Ademah?
Como te vou volver igual ca Seboim?
O meu corazn revlvese contra min,
mesmo tempo que a mia compaixn se conmove.
9Non provocarei o incendio da mia ira,
non volverei a destrur a Efram,
pois son Deus, e non un home,
o Santo no medio de ti: non te volverei a destrur.
1278

A BIBLIA

10Camiarn tralo Seor, que ruxir coma un len.

Si, el ruxir e os seus fillos virn tremendo desde occidente.
11Virn tremendo desde Exipto coma paxarios,
e coma pombas desde o pas de Asiria:
fareinos voltar s sas casas - o Seor quen fala-.
Efram despreza a mensaxe proftica coa sa idolatra e os seus crimes
12 1Efram tenme rodeado de mentira;
e de falsidade, a casa de Israel.
Tamn Xud segue ndose co deus El,
e segue confiando nos dolos.
2Efram pastorea o vento
e segue tralo vento leste todo o da,
a Mentira e os demonios multiplcanse.
Por iso conclen alianza con Asiria,
e levan aceite a Exipto.
3Vela o preito do Seor con Israel
para lle pedir contas a Xacob do seu comportamento,
para lle devolve-la paga das sas accins.
4No ventre da nai suplantou a seu irmn,
e sendo xa maduro loitou con Deus.
5Tamn loitou contra un anxo e venceuno.
Chorou e pediulle que tivese compaixn.
En Betel atopouno e al falou con el:
6"O Seor o Deus dos Exrcitos, Iav o seu tratamento.
7Pero ti, vlvete teu Deus,
garda a fidelidade e a xustiza,
confa sempre no teu Deus.
8Canan ten na sa man unha balanza falsa, gstalle estafar".
9Entn Efram respondeu: "Xa me volvn rico,
consegun riqueza para min;
tdalas mias ganancias abondan para me acusar de culpa e pecado".
10"Eu son o Seor, o teu Deus, desde o pas de Exipto:
obrigareite a vivir en tendas coma nos das do encontro.
11Falareilles s profetas, e eu mesmo lles multiplicarei as visins
e por medio dos profetas falarei en parbolas".
12Si, Galaad foi unha mentira idoltrica,
certamente eles foron unha falsidade.
En Guilgal ofrecan sacrificios de touros,
por iso os seus altares vlvense moreas de pedras nos sucos do campo.
13Xacob fuxiu campo de Siria,
e Israel serviu coma servo por causa dunha muller,
e por unha muller gardou rabaos.
14Pero o Seor fixo subir a Israel de Exipto mediante un profeta,
e por medio dun profeta foi pastoreado Israel.
15Efram provocoulle Seor unha amargusima pena,
pero El esparexer sobre Efram o sangue vertido,
o meu Seor devolveralle as sas inxurias.
1279

A BIBLIA

CHAMADA A CONVERSION E A PENITENCIA

Orculos de condenacin
13 1Cando Efram falaba, daba medo, era sublime en Israel;
pero fxose culpable con Baal, e mereceu morrer.
2Pois agora contina pecando, fai dolos de fundicin,
da sa prata fai con habilidade dolos.
Todo iso obra de artistas.
Din eles: "Ofrecdelles sacrificios a eles, que os homes biquen os becerros".
3Por isto volveranse coma nboa maanceira,
e coma orballo que pasa madrugada,
coma a mua que voa da eira, coma fume que escapa polo ventanuxo.
4Si, eu son o Seor, o teu Deus, desde o pas de Exipto,
e deuses fra de min non debes recoecer, pois non hai outro salvador, senn eu.
5Eu pastoreeite no deserto, na terra do sequedal.
6Si, fxenos pacer e fartronse; fartronse e ensoberbeceuse o seu corazn,
por isto esquecronse de min.
7Si, eu serei para eles coma un tigre que apresa,
coma un leopardo estarei espreita beira do camio.
8Atacareinos coma un oso a quen lle quitaron as cras,
e arrincarille-la caixa do corazn,
al devorareinos coma unha leoa,
os animais salvaxes esgazaranos en triscos.
9Voute destrur, Israel; si, quen vir na ta axuda?
10Onde est o teu rei, para que te auxilie a ti e s tas cidades?
E onde estn os teus soberanos dos que dixeches: "Dme un rei e uns prncipes"?
11Concedinche un rei, movido polo meu noxo; e retireino, movido pola mia ira.
Reflexin acerca da vida e da morte
12Envolta est a iniquidade de Efram, escondido o seu pecado.
13As dores do parto chganlle a Efram, pero el un fillo parvo:
chegou a hora, non entra por onde rompen os fillos.
14Vou libralos do poder do Xeol, vou rescatalos da Morte.
Onde est, Morte, o teu aguilln? Onde est, Xeol, a ta aguillada?
A misericordia est escondida dos seus ollos.
15Si, mentres el est medrando entre a herba, vn o vento do leste,
o vento do Seor que sobe do deserto,
e fai seca-la sa fonte, reseca o seu viveiro.
O Seor vai saquea-los tesouros, tdolos obxectos preciosos.
14 1Samara vai ser arrasada, pois rebelouse contra o seu Deus;
caern a espada, os seus menios sern escachizados,
as sas mulleres en cinta sern rebentadas.
Chamada conversin e liturxia penitencial

1280

A BIBLIA

2Vlvete, Israel, Seor teu Deus, xa que caches por culpa da ta iniquidade.
3Discorrede un discurso, volvede Seor e dicdelle:
"Perdoa totalmente a culpa;
si, aclleno-la palabra; queremos agradecercho co froito dos nosos labios.
4Asiria non nos pode salvar, non queremos montar a cabalo,
non queremos volver a chamar Deus noso obra das nosas mans.
Pois en ti o orfo atopa compaixn".
5Eu curarei a sa apostasa, e querereilles de boa gana,
si, apartarei deles a mia ira.
6Serei coma orballo para Israel,
florecer coma o lirio
e chantar as races coma o bosque do Lbano.
7Os seus retoos medrarn e ser coma a oliveira a sa beleza
e o seu perfume coma o do bosque do Lbano.
8Volvern a habitar mia sombra, cultivarn o trigo,
lembrndose de min florecern coma a via, coma o viedo do Lbano.
9A Efram, para que lle volvern a servi-los dolos?
Eu son, eu, quen o escoito e teo coidado del.
Eu son coma o ciprs sempre verde,
en min atpase froito para ti.
Conclusin sapiencial
10Quen o sabio que entenda estas cousas,
o entendido que as coeza?
Pois son rectos os camios do Seor e os xustos camian por eles,
mentres que os que renegan tropezan neles.

1281

A BIBLIA

XOEL
Ttulo
1 1Palabra do Seor, que lle veu a Xoel,
fillo de Petuel.
I. A LITURXIA PENITENCIAL
Chamada participacin litrxica
2Escoitade isto, vs, os ancins,
odeo tdolos gobernantes do pas.
Sucedeu algo semellante durante a vosa vida,
ou durante a vida de vosos pais?
3Contdellelo s vosos fillos,
e vosos fillos a seus fillos,
e seus fillos xeracin seguinte.
4Aquilo que lle sobrou larva devoradora,
comeuno a lagosta que roe;
e o que lle sobrou eiruga que destre,
comeuno o saltn voador,
e o que lle sobrou saltn voador,
comeuno a eiruga que destre.
5Espertade, borrachos, e pndevos a chorar,
facede lamentacins, tdolos que bebedes vio,
por mor do vio novo, pois qutasevos da boca.
6Vela, un pobo sobe contra o meu pas, poderoso e incontable,
os seus dentes son dentes de len,
e ten poutas de leoa.
7Converteu a mia via nunha desolacin,
e a mia figueira nun cango seco;
escascouna completamente e botouna chan,
as sas vides quedaron brancas.
8Lamntate ti, coma virxe vestida de saco
polo marido da sa mocidade!
9Suprmase do templo do Seor a ofrenda e a libacin;
que fagan d os sacerdotes, servidores do Seor.
10O campo est arrasado, a terra de cultivo est de loito.
Si, est arrasada a colleita, os acios estn secos,
resecan as oliveiras.
11Volvdevos resecos de tristura, campesios,
lamentdevos, viadores,
polo trigo e pola cebada
pois perdeuse a colleita do campo.
1282

A BIBLIA

12A via est seca e a figueira murcha,

a romaceira, tamn a palmeira e maila maceira,
tdalas rbores do campo estn murchas.
Si, secou a ledicia dos fillos de
Adam.
13Vestdevos para facer loito, sacerdotes,
facede lamentacins, servidores do altar.
Vinde pasa-la noite vestidos de saco,
servidores do meu Deus,
porque a casa do Seor est privada da ofrenda e mais da libacin.
14Decretade un perodo sacro de xexn,
convocade a asemblea,
xuntade os ancins, a tdolos que viven no pas,
no templo do Seor, o voso Deus, e peddelle auxilios Seor.
Texto da participacin do profeta na liturxia penitencial. Lamentacin e oracin
15Ai dese da!
Si, xa est preto o da do Seor,
chega coma a runa que vn do Omnipotente.
16Acaso de diante dos nosos ollos non falta a comida
e do templo do noso Deus a ledicia e maila festa?
17Murchou a semente debaixo dos seus sucos;
estn baleiras as arcas, estn no fondo as tullas do gran,
porque o trigo secou.
18Como bra o gando! Coma andan descarriados os fatos de vacas!
Si, non teen quen as pastoree, si, os fatos de ovellas perecen.
19A ti, Seor, pdoche auxilio,
pois un lume consome os pasteiros do monte,
e un incendio queima as rbores do campo.
20Mesmo as feras do campo suspiran por ti,
pois estn secos os regueiros de auga,
e o lume consome os pasteiros do monte.
Chamada a unha nova liturxia penitencial polo da do Seor
2 1Tocade o corno en Sin, dade a alarma no meu santo monte,
que estarrezan tdolos habitantes do pas,
pois chega o da do Seor.
Si, est preto
2o da da escuridade e dos trebns,
o da trubado e de escuras nubes,
coma o Luceiro da Alba estendido sobre as montaas,
forte, enorme e poderoso,
coma el non o houbo xamais, e despois del non se volver contar
no sucederse de xeracins en xeracins.
3Diante del un lume devora, detrs del un incendio consome.
Antes del o pas era coma un xardn de recreo,
despois del, un deserto desolado,
1283

A BIBLIA

onde nin sequera haber refugallo.

4O seu aspecto coma o dos cabalos, que corren coma corceis.
5Coma o zumbido dos carros de guerra, corren sobre os cumes dos montes,
coma o estalar do lume no incendio que consome o restrollo,
coma un pobo poderoso, preparado para a guerra.
6Ante a sa presencia tremern os pobos,
tdolos rostros se xuntarn ante esa maldicin.
7Pois soldados corren, guerreiros agatuan pola muralla,
cada un marcha polo seu camio, non dan rodeos as sas filas.
8Ningn lle estorba seu compaeiro,
cada un dos soldados vai polo seu camio.
Anda que sexa no medio de frechas, non caern,
nin rompern a fila.
9Asaltan a cidade, corren pola muralla,
soben s casas, entran coma ladrns polas fiestras.
10Na sa presencia treme a terra, estremcese o ceo,
o sol e maila la escurecen, as estrelas perden o seu resplandor.
11Si, o Seor levanta a sa voz, diante do seu exrcito.
Que enorme o seu campamento!
Que poderoso o exrcito que cumpre o seu plan!
Que grande o da do Seor e enormemente terrible!
Quen o soportar?
Orculo acerca das esixencias da proximidade do da do Seor
12Pero, agora - o Seor quen fala-,
convertdevos a min de todo corazn,
con xexn, con lgrimas e con loito.
13Esgazade o voso corazn, e non os vosos vestidos,
convertdevos Seor, voso Deus,
pois El compasivo e misericordioso,
calmoso para o enfado e abondoso en bondade,
e ten compaixn da desgracia.
14Quizais cambie e tea compaixn,
e deixe tras de si a sa bendicin,
a ofrenda e maila libacin, para o Seor, o voso Deus.
Contina a chamada participacin na liturxia penitencial
15Tocade o corno en Sin,
dedicdelle un tempo sagrado xexn,
convocade a asemblea.
16Xuntade o pobo, consagrade a asemblea,
reunide os ancins, xuntade os rapaces,
tamn os menios de peito.
Que saia o marido do seu cuarto,
e a muller da sa alcoba.
17Que choren entre o adro e o altar os sacerdotes,
que digan os ministros do Seor: "Perdalle, Seor, teu pobo,
non entregues burla a ta herdanza,
1284

A BIBLIA

de xeito que a dominen pobos alleos.

Por que se vai dicir entre as nacins: Onde est o seu Deus?"
Resposta oracular da acollida da liturxia penitencial
18Entn Seor entrronlle celos do seu pas,
e perdoou seu pobo.
19Respondeu o Seor dicndolle seu pobo:
"Vela: vouvos manda-lo trigo, o mosto e mailo aceite novo
para que vos fartedes de todo iso,
e non vos volverei entregar para servir de burla entre os pobos alleos,
20senn que porei lonxe de vs o inimigo do norte,
e botareino para un pas reseco e deserto:
coa sa vangarda cara mar do nacente,
e coa sa retagarda cara mar do poente;
subir o seu fedor, seguir subindo a sa pestilencia,
xa que quixo facer grandes cousas".
21Non teas medo, terra de cultivo,
brinca de ledicia e algrate,
pois o Seor fai grandes cousas.
22Non teades medo, feras do campo,
que retoan os pasteiros da estepa.
Si, as rbores dan o seu froito,
e a figueira e maila vide agroman con forza.
23Vs, fillos de Sin, brincade de alegra,
alegrdevos polo Seor, o voso Deus,
pois duvo-la chuvia conforme o seu compromiso,
mandouvos chuvia abundante;
a temper e a serodia coma noutros tempos.
24As eiras nchense de trigo e nos lagares reborda o mosto e o aceite novo.
25As compnsovos polos anos nos que as colleitas foron comestas
pola eiruga que roe,
a voadora, a que destre, e mailo saltn,
o meu grande exrcito, que mandei contra vs.
26Si, comeredes ata fartarvos, e louvarde-lo Nome do Seor, o voso Deus,
que actuou convosco facendo milagres,
deste xeito o meu pobo non se avergonzar endexamais.
27Entn recoeceredes que eu estou no medio de Israel.
Si, eu, o Seor, o voso Deus, e ningun mis ca min,
e o meu pobo non se avergonzar endexamais.
II. O DIA DO SEOR
Tempo salvfico pola efusin do Esprito
3 1Despois disto suceder
que verterei o meu Esprito sobre toda carne,
e os vosos fillos e mailas vosas fillas
converteranse en profetas.
1285

A BIBLIA

Os vosos ancins soarn soos,

os vosos mozos vern visins.
2Tamn sobre os servos e mailas servas
verterei naqueles das o meu Esprito.
3Farei prodixios no ceo e mais na terra:
sangue, lume e columnas de fume.
4O sol cambiarase en escuridade
e a la en sangue,
ante a chegada do da do Seor,
do da grande e terrible.
5Pero suceder que todo aquel que invoque o nome do Seor se salvar,
pois no monte Sin e en Xerusaln ser dado o perdn
-tal como o prometeu o Seore tamn para os fuxitivos que chame o Seor.
Tempo de xuzo contra as nacins
4 1Si, vela: naqueles das e naquel intre
cando eu cambie a sorte de Xud e Xerusaln,
2xuntarei a tdalas nacins
e fareinas baixar val de Ioxafat
e unha vez al, entaboarei xuzos cos pobos,
por mor do meu pobo e da mia herdanza, Israel,
a quen eles dispersaron entre as nacins.
Repartiron o meu pas,
3e sortearon o meu pobo,
trocando un rapaz por unha prostituta,
vendendo unha rapaza por vio para se emborrachar.
4E que o que tiades en contra mia, Tiro e Sidn,
e tdalas provincias da Filistea?
Quixestes levar a cabo un desquite contra min?
Quixestes vs facerme algo?
Pois ben, dun golpe rpido farei volver
os vosos feitos sobre as vosas cabezas.
5Xa que me roubste-lo meu ouro e a mia prata,
e levastes para os vosos templos
os meus tesouros preciosos.
6Xa que s fillos de Xud e s fillos de Xerusaln
os vendestes s da Xonia,
para os afastar da sa terra:
7vede: eu vounos arrincar do lugar
onde vs os vendestes,
e farei volve-los vosos feitos
sobre as vosas cabezas.
8Os vosos fillos e mailas vosas fillas
vullelos vender s fillos de Xud,
que llelos vendern s xabeos, un pobo remoto.
Si, dxoo o Seor.
A guerra santa do da do Seor
1286

A BIBLIA

9Comunicade este pregn entre os pobos:

-Declarade a guerra santa,
poede en p de guerra os soldados,
que se xunten e suban
tdolos homes de guerra.
10Batede na zafra as rellas dos vosos arados,
para convertelas en espadas,
e as vosas podadeiras
para convertelas en lanzas,
que o medoso diga: "Eu son un soldado valente".
11Ddevos prsa, sade, tdalas nacins de arredor,
e xuntdevos al:
Seor, fai baixa-los teus valentes.
12Espertade e subide, nacins, val de Ioxafat
xa que al vou sentar para xulgar a tdolos pobos vecios.
13Botade a fouce, que o gran xa est maduro;
vinde e pisade, que a moxega xa est chea.
Facede reborda-las cubas, que grande a sa ruindade.
14Xentos e xentos no val da sentencia!
Si, est preto o da do Seor,
no val da sentencia.
15O sol e maila la escurecen
esmorece o resplandor das estrelas.
16O Seor brama desde Sin,
El lanza o seu berro desde Xerusaln:
tremen o ceo e maila terra.
Pero El ser refuxio para o seu pobo,
e fortaleza para os fillos de Israel:
17as recoeceredes que eu son o Seor, o voso Deus,
que habita en Sin, o monte de meu santuario,
e ser Xerusaln un santuario,
por onde non volvern a pasar estranxeiros.
Conclusin: bendicins divinas para Xud e Xerusaln, e desolacin para as nacins
inimigas
18E suceder no da aquel:
os montes rezumarn mosto e os outeiros deitarn leite;
tdolos corgos de Xud deixarn corre-la auga;
unha fonte sair da casa do Seor,
e verter a sa auga no ro das Mimosas.
19Exipto volverase unha desolacin,
Edom volverase un ermo asolado,
a causa da opresin contra os fillos de Xud,
por verteren sangue inocente no pas.
20Xud estar habitada para sempre,
e Xerusaln por xeracins e xeracins.
21Vingareime do sangue daqueles, certo que o farei,
si, eu o Seor, que habita en Sin.
1287

A BIBLIA

1288

A BIBLIA

AMOS
1 1Palabras de Ams, que pertenceu gremio dos pastores de Tcoa, do que viu no
tocante a Israel en tempos de Ozas, rei de Xud, e en tempos de Ieroboam, fillo de Ioax,
rei de Israel, dous anos antes do terremoto.
2Velaqu o que dixo:
"Brama Iav desde Sin,
desde Xerusaln ergue a sa voz
e murchan os pasteiros dos pastores,
seca o cumio do Carmelo".
3As di Iav:
"Por causa de tres delitos de Damasco
e mais por catro non me hei domear:
Por mallar co mallo de ferro a Galaad,
4heille meter lume casal de Hazael,
que engulipe os pazos de Ben-Hadad.
5Quebrarei os ferrollos de Damasco,
exterminarei o soberano de Val de Vans
e o que leva o cetro de Vila Leda
e o pobo de Aram ser deportado a Quir":
dixo Iav.
6As di Iav:
"Por causa de tres delitos de Gaza
e mais por catro non me hei domear:
Por facer deportacins masivas;
para entregalas a Edom
7heille meter lume muralla de Gaza
ata que engulipe os seus pazos.
8Exterminarei o soberano de Axdod
e o que leva o cetro de Axqueln,
tornarei a mia man contra Ecrn
e o resto dos filisteos perecer",
dixo o meu Seor Iav.
9As di Iav:
"Por causa de tres delitos de Tiro
e mais por catro non me hei domear:
Por entregar deportacins masivas a Edom
esquecendo o pacto de fraternidade,
10heille meter lume muralla de Tiro
ata que engulipe os seus pazos".
11As di Iav:
"Por causa de tres delitos de Edom
e mais por catro non me hei domear:
Por perseguir a seu irmn coa espada
e matar sen compaixn,
1289

A BIBLIA

porque a sa carraxe depreda sen acougo

e mantense a coto a sa ira,
12heille meter lume a Temn
que engulipe os pazos de Bosrah".
13As di Iav:
"Por causa de tres delitos dos amonitas
e mais por catro non me hei domear:
Por fende-lo ventre das embarazadas de Galaad
co gallo de amplia-las sas fronteiras,
14heille meter lume muralla de Rabah
ata que engulipe os seus pazos
entre o ouvear do da da batalla
e o balbordo do da da galerna,
15e o seu rei partir deportado,
el xunto cos seus ministros":
dixo Iav.
2 1As di Iav:
"Por causa de tres delitos de Moab
e mais por catro non me hei domear:
Por queima-los sos do rei de Edom ata volvelos cal,
2heille meter lume a Moab
ata que engulipe os pazos de Queriiot,
e morrer con estrondo Moab
entre o balbordo, son do corno;
3exterminarei do seu medio o gobernante
e xunto con el matarei a tdolos seus ministros":
dixo Iav.
4As di Iav:
"Por causa de tres delitos de Xud
e mais por catro non me hei de domear.
Por rexeita-la lei de Iav
e non observa-los seus mandatos,
xa que os seus falsos deuses os extraviaron,
eses tralos que xa correran seus pais,
5heille meter lume a Xud
ata que engulipe os pazos de Xerusaln".
6As di Iav:
"Por causa de tres delitos de Israel
e mais por catro non me hei domear:
Por venderen o honrado por dieiro
e o necesitado pola dbeda dun par de sandalias.
7Refregan contra o po a cabeza dos mendigos
e desviaron o vieiro dos pobres;
pai e fillo xntanse coa mesma moza
para profana-lo meu santo nome;
8estran o leito con roupas collidas en prenda
a carn dun altar calquera,
1290

A BIBLIA

beben vio cos cartos requisados

no templo do seu deus.
9Cando fora eu o que exterminara por causa deles os amorreos,
que eran altos coma cedros e fortes coma carballos,
destrundo o seu froito por riba
e as sas raiceiras por baixo.
10Eu fxenvos subir desde o pas de Exipto
guindovos pola estepa corenta anos
para darvos en posesin a terra dos amorreos;
11fixen xurdir profetas de entre os vosos fillos
e nazireos de entre os vosos mozos,
non si, israelitas? -Orculo de Iav-.
12E vs, en troques, fixestes beber vio s nazireos
e ordenastes s profetas: Non profeticedes!
13Pois, velaqu, eu vou facer regos no chan debaixo vosa
coma os que fai un carro ateigado de monllos.
14Daquela non vai poder fuxi-lo xil,
nin a forza soster forte
nin o soldado de avangarda salvar a vida;
15o arqueiro non se vai ter en p,
o de ps lixeiros non escapar
nin o que vai de a cabalo salvar a vida;
16o mis valente de entre os paladns
fuxir espido naquel da" -Orculo de Iav-.
3 1Escoitade esta palabra que Iav pronuncia contra vs, israelitas, contra toda a caste
que fixen subir do pas de Exipto:
2"A vs ss elixn
de entre as familias da terra,
por iso vouvos pedir contas
de tdalas vosas maldades".
3Camiarn dous xuntos
se antes non se deron cita?
4Bramar o len no mato
se anda non ten a presa?
Ergue a voz o leoncio desde a sa cova
se anda non cazou?
5Cae o paxaro por terra
se non o alcanzou a trapela?
Salta a rede do chan
se non pillou nada?
6Tcase a trompeta na vila
sen que o pobo se altere?
Pasa unha desgracia na vila
sen que Iav a cause?
7Abof que o Seor Iav nada fai sen descubri-lo seu propsito
s seus servos, os profetas.
8Berrou o len, quen non tremer?
Falou o Seor Iav, quen non profetizar?
1291

A BIBLIA

9Pregodeo nos pazos de Axdod e nos pazos do pas de Exipto,

dicide: xuntdevos sobre os montes de Samara
e contemplade a confusin enorme que nela impera
e os asoballados no medio dela.
10Non saben obrar rectamente
-Orculo de Iav-.
Atesouran violencia e rapina nos seus pazos.
11Por iso as di o Seor Iav:
"Un inimigo vai cerca-lo pas,
vai abate-la ta fortaleza
e vai asola-los teus pazos".
12As di Iav:
"Como salva o pastor das fauces do len
das patas ou un anaco de orella,
dese xeito hanse salva-los israelitas
que moran en Samara,
coma un p de divn ou un cabezal de leito.
13Escoitade e sede as mias testemuas contra a casa de Xacob
-Orculo do Seor Iav, Deus dos Exrcitos-.
14Pois o da no que eu faga contas con Israel polos seus delitos,
hei de pasar tamn revista s altares de Betel,
daquela sern tronzados os cornos do altar
e caern por terra.
15Derrubarei a residencia de inverno
xunto coa residencia de vern
hanse arruina-las casas de almaf,
afundiranse innumerables construccins" -Orculo de Iav-.
4 1Escoitade esta palabra, vacas de Baxn
que morades sobre o monte de Samara,
as que asoballde-los necesitados, as que esfolde-los pobres,
mentres lles dicides s vosos maridos: "Botdenos de beber!"
2Xurou o Seor Iav pola sa santidade:
"Havos chega-lo tempo
no que vos arrastren con adivais
e o resto de vs con garfos.
3Teredes que sar polas gretas
tirando cara adiante,
para serdes levadas s partes do Hermn,
-Orculo de Iav-.
4Ide en romara a Betel para pecar,
ou a Guilgal, e amoreade delitos;
levade de ma os sacrificios
e da terceiro os vosos dcimos.
5Queimade parte do levedado en accin de gracias,
anunciade ben alto as ofrendas voluntarias
1292

A BIBLIA

xa que as vos peta, israelitas,

-Orculo do Seor Iav-.
6Eu, da mia banda, dravos dentes limpos
en tdalas vosas vilas
e carencia de pan
en tdolos vosos casais,
mais non volvestes a min
-Orculo de Iav-.
7Deneguivo-la chuvia
cando faltaban anda tres meses para a colleita,
fixen que chovese nunha vila si e noutra non;
unha leira foi regada
e outra, onde non choveu, murchou.
8Das vilas e ata tres foron a tombos
ata a vecia por beber auga,
mais non se deron saciado
e anda as non volvestes a min -Orculo de Iav-.
9Ferinvos co caruncho e co mildeu,
mandei a seca s vosos hortos e vias;
as vosas figueiras e oliveiras comeunas o saltn,
mais non volvestes a min
-Orculo de Iav-.
10Mandei sobre vs unha peste semellante de Exipto,
pasei pola espada os vosos mozos
tempo que capturaban os vosos cabalos,
fixen subir s vosos narices o fedor do campamento,
mais non volvestes a min
-Orculo de Iav-.
11Derrubeivos coma derrubara Deus a Sodoma e Gomorra
e quedastes coma muxica sada dun incendio,
mais non volvestes a min
-Orculo de Iav-.
12Por iso voute tratar deste xeito, Israel;
e porque te vou tratar as
aparllate para o encontro co teu Deus".
13Pois olla:
Quen moldeou os montes e creou o vento,
quen lle descobre home o que est a matinar,
quen fai o abrente e mailas tebras,
quen camia sobre os lombos da terra,
Iav, Deus dos Exrcitos, o seu nome.
5 1Escoitade esta palabra, este pranto que eu entoo contra vs, casal de Israel:
2Caeu, non rexurdir, a doncela de Israel,
1293

A BIBLIA

tirada polo seu propio chan, non haber quen a erga;

3pois as di o Seor Iav:
"Vila que recrutou un milleiro, recupera cen,
e a que recrutou cen, recupera dez";
4pois as di Iav casal de Israel:
"Buscdeme e viviredes".
5Non busquedes a Betel,
non vaiades a Guilgal,
non vos acheguedes a Beerxeba,
pois Guilgal ha de ir deportada
e Betel quedar en nada.
6Procurade a Iav e viviredes, non vaia da-lo lume no casal de Xos e o engulipe e
ningun o apague por causa de Betel.
7Ai dos que trocan o dereito en asentes
e botan polo chan a xustiza!
8Foi El quen fixo as Pliadas e o Orin,
quen muda as tebras en abrente
e escurece o da en noite,
quen convoca as augas do mar
e as verte sobre a superficie da terra:
Iav o seu nome.
9Quen dispn a desfeita contra o forte,
chegando o saqueo ata a cidadela.
10Odian fiscal no tribunal,
rexeitan a quen d testemuo cumprido,
11por iso:
Xa que esmagde-los foros do pobre
e lle esixides tributos de trigo,
se construstes pazos de perpiao
non os habitaredes,
se plantastes vias farturentas
non beberedes do seu vio.
12Ben sei eu dos vosos innumerables delitos
e dos vosos enormes pecados,
asoballadores do honrado,
aceptadores de suborno
que torcde-lo dereito do pobre no tribunal.
13Por iso o asisado cala neste tempo
pois un tempo cativo.
14Buscade o ben e non o mal de xeito que vivades
e Iav, o Deus dos Exrcitos, quedar convosco,
segundo dicides.
15Rexeitade o mal, amade o ben,
que impere o dereito nos tribunais;
quizais se considere, Iav, Deus dos Exrcitos,
do resto de Xos.
16Por iso as di Iav, Deus dos Exrcitos, o Seor:
1294

A BIBLIA

"En tdalas prazas, loito,

en tdalas ras berran: Ai, ai!
Chaman xornaleiro para o laio
e para o pranto s carpideiras
17e en tdalas vias haber loito
cando eu pase por medio de ti":
dixo Iav.
18Ai daqueles que devecen polo da de Iav!
Que vai significar para vs o da de Iav?
Vai ser tebra; non vai ser luz.
19Vai ser coma cando foxe un do len
e vai dar co oso;
logra anda chegar casa,
apoia a man na parede,
e mrdeo a cbrega.
20Non vai ser acaso tebra o da de Iav e non luz?
Abof que o seu a escuridade e non a claridade!
21"Aborrezo e rexeito as vosas festas,
non soporto o cheiro das vosas liturxias
22(se non cando me ofrendades holocaustos)
as vosas oblacins non me alegran,
o banquete sacrificial dos vosos xatos nin o vexo.
23Arreda de min a charanga dos teus cantos!
Non estou para escoitar msicas das tas harpas.
24O dereito o que ten que flur coma auga
e a xustiza coma manancial perenne.
25Acaso ofrecestes sacrificios e ofrendas
no deserto durante os corenta anos, casal de Israel?
26Levavades daquela a Sicut o voso rei
e a Kiin, imaxes vosas, a estrela dos vosos deuses,
fabricados por vs mesmos?
27Eu si, eu vouvos levar deportados aln de Damasco",
dixo Iav, que ten por nome Deus dos Exrcitos.
6 1"Malia os que viven no lecer en Sin,
os despreocupados no monte de Samara,
a lite das primicias das nacins
s que acode a xente de Israel!
2Ide ata Calno e ollade,
de al pasade Gran Hamat,
baixade despois a Gat dos filisteos.
Valedes vs mis ca eses reinos?
meirande o voso territorio?
3Intentan arreda-lo da funesto
favorecendo o dominio da violencia,
4ditanse en leitos de marfil,
vaguean nas sas camas,
xantando os carneiros do rabao
1295

A BIBLIA

e os xatos sacados da corte.

5Cantarexan son da harpa
e, coma novos Davides, inventan instrumentos.
6Beben vio nas grandes copas
e nxense coa esencia dos perfumes,
mais a desfeita de Xos non os deprime.
7Por iso agora van partir para o exilio
cabeza dos deportados,
pois rematou a esmorga dos nugallns".
-Orculo de Iav, Deus dos Exrcitos-.
8Xurou o Seor Iav por si mesmo:
"Dme noxo a prepotencia de Xacob,
aborrezo os seus pazos e vou entrega-la cidade e canto a enche";
9e se nunha casa quedan dez homes, morrern tamn;
10e cando algun leve un parente ou achegado para sacar da casa os sos, diralle a quen
anda polo recuncho da peza: "Qudache anda algun?"; e responderalle "Ningun".
Entn aquel dir: "Cala!" (pois non se debe menta-lo nome de Iav).
11Porque velaqu o que Iav ten decretado: Reducir a casa grande a entullo e a casa
pequena a faragullas.
12Galopan os cabalos polos penedos
ou rase con bois o mar?
Pois vs trocde-lo dereito en pezoa
e o froito da xustiza en asentes.
13Os que se alegran por Lo Debar e din: "Non conquistamos Carnaim coas nosas
forzas?"
14"Velaqu, vou facer xurdir contra vs, casal de Israel
-Orculo de Iav, Deus dos Exrcitos-,
un pobo que vos asoballe desde Leb-Hamat ata o torrente do Arabah".
7 1Velaqu o que me fixo ve-lo meu Seor Iav:
velaqu: estaba un a criar saltns
cando comezaba a agroma-la herba tarda
(esta a herba tarda que vn despois da sega do rei);
2e cando xa estaban para rillar a rentes toda a herba do chan, dixen eu:
"Meu Seor Iav, perdoa por favor;
como se vai manter Xacob que tan pequeno?"
3Iav arrepentiuse diso: "Non suceder tal": dixo Iav.
4Velaqu o que me fixo ve-lo meu Seor Iav:
velaqu: estaba un a convocar un trebn de lume
que engulipa o grande ocano abisal
e cando xa estaba queimada a agra,
5dixen eu:
"Meu Seor Iav, detente, por favor;
como se vai manter Xacob que tan pequeno?"
6Iav arrepentiuse diso: "Tampouco non suceder": dixo o meu Seor Iav.
7Velaqu o que me fixo ve-lo meu Seor Iav:
1296

A BIBLIA

velaqu: estaba un a carn dun muro

e tia unha chumbada na man.
8E Iav preguntoume: "Que ves ti, Ams?"
-"Unha chumbada"-, respondn.
E dxome entn o meu Seor:
"Velaqu: vou bota-la chumbada no medio do meu pobo Israel.
Non lles vou transixir mis.
9Sern arrasados os altos de Isaac.
Os santuarios de Israel sern destrudos,
vou atacar coa espada a caste de Ieroboam".
10Daquela, Amasas, sacerdote de Betel, mandou recado a Ieroboam rei de Israel,
dicndolle: "Ams est a conspirar contra ti no medio e medio do casal de Israel; o pas
xa non pode aturar por mis tempo as cousas que di.
11Pois, velaqu o que di Ams:
Ieroboam vai morrer a espada,
Israel ser deportado de certo da sa terra".
12Despois dxolle Amasas a Ams:
"Vidente, vaite, fuxe para a terra de Xud;
come al o teu pan, fai al de profeta,
13mais en Betel non volvas profetizar
pois santuario real, templo nacional".
14Respondeu Ams e dxolle a Amasas:
"Nin eu son profeta, nin da caste dos profetas,
xa que son gandeiro e coidador de sicmoros,
15mais foi Iav quen me colleu de trala grea
e foi Iav quen me dixo: vai profetizar meu pobo Israel.
16E agora escoita a palabra de Iav:
Ti dis: non profetices contra Israel,
non fagas agoiros contra o casal de Isaac;
17pois velaqu o que di Iav:
A ta muller far de prostituta en plena vila;
sobre os teus fillos e fillas caer a espada;
as tas leiras partillaranse lia,
ti mesmo irs morrer en terra impura
e Israel vai ser deportado dos seus eidos".
8 1Velaqu o que me fixo ve-lo meu Seor Iav:
velaqu unha canastra de froitos madurecidos;
2e preguntoume: "Que ves ti, Ams?"
Eu respondinlle: "Unha canastra de froitos madurecidos".
Entn dxome Iav:
"Madureceu a fin do meu pobo Israel,
xa non lle vou pasar mis por alto".
3Naquel da laiaranse as cantantes do pazo,
-orculo do meu Seor Iavamorearanse os cadveres que esparexern por tdolos lugares s caladas.
4Escoitade isto, vs que asoballde-lo pobre
e exterminde-la xente humilde do pas;
1297

A BIBLIA

5vs que dicides:

"cando pasar o festivo da la nova para vendrmo-lo trigo
e o sbado para fornece-lo gran
traficando ata co salvado,
para merma-la medida,
aumenta-lo prezo
e defraudar con balanza falsa,
6para mercarmos por dieiro o mendigo
e o pobre pola dbeda dun par de sandalias?"
7Xura Iav pola soberbia de Xacob:
"Endexamais non esquecerei os seus delitos.
8Non haber de treme-la terra por isto
e levar loito cantos nela moran?
Hase erguer toda coma o Nilo,
ha tremer e mirrar coma a corrente de Exipto!
9Suceder naquel da -orculo do meu Seor Iav-,
farei que o sol se poa medioda
e entebrecerei o pas en pleno da,
10trocarei as vosas festas en loito;
tdalas vosas cntigas en laios;
cinguirei tdolos lombos de saco,
deixarei toda cabeza rapada,
vouno dispor coma o pranto polo vinculeiro
e o remate vai ser coma o dun da amargado.
11Velaqu chegan os das -orculo do meu Seor Iavnos que vou manda-la fame pas;
non fame de pan nin sede de auga,
senn de escoita-la palabra de Iav.
12Vagarn de mar a mar,
andarn do norte leste
procura da palabra de Iav
e non a atoparn".
13Naquel da esmorecern de sede
as rapazas belidas e mailos mozos,
14os que facan xuramento polo delito de Samara
dicindo: "Por vida do teu Deus,
Dan",
e "por vida da verea de Beerxeba";
caern, e xa non se han erguer mis.
9 1Vin o meu Seor en p sobre o altar, que bata nos capiteis
facendo treme-los gonzos, e dixo:
"Vou quebra-las cabezas de todos eles
e o resto vouno atravesar coa espada;
non haber de entre eles fuxitivo que fuxa
nin escapado que escape.
2Anque furen deica o Xeol,
de al quitaraos a mia man;
anque suban deica o ceo,
de al fareinos baixar;
3anda que entoben no cumio do Carmelo,
1298

A BIBLIA

al os descubrirei e os pillarei;
anda que se agachen da mia ollada no fondo do mar,
al mandarei a serpente que os morda;
4anda que saian deportados diante dos seus inimigos
darei orde espada de que os fenda;
pois vou pousa-los meus ollos sobre eles
para desfeita, non para ben".
5Pois o meu Seor Iav dos Exrcitos
que se El toca a terra, esta derrtese
e fan loito cantos nela moran,
xa que se ergue toda coma o Nilo
e mirra coma a corrente de Exipto,
6que edificou no ceo o seu solio
asentando na terra a bveda celeste,
que chama as augas do mar
e as esparexe sobre a superficie da terra:
Iav o seu nome.
7"Non sodes acaso vs para min coma cuxitas,
fillos de Israel? -orculo de Iav-.
Non fixen eu subir a Israel do pas de Exipto
coma s filisteos de Kaftor
e a Aram de Quir?"
8Velaqu os ollos do meu Seor Iav que se volven contra o reino pecador:
"Vouno exterminar de sobre a face da terra,
mais non quero aniquila-lo casal de Xacob"
-orculo de Iav-.
9Velaqu: dou orde de abalar de entre tdolos pobos o casal de Israel
como se abala a peneira, sen que caia chan unha pedria.
10Pola espada van perecer tdolos pecadores do meu pobo, os que din: "Non nos
atinxir, non chegar ata ns a desfeita".
11Naquel da erguerei a tenda derrubada de David,
repararei as sas fendas, restaurarei as runas
e reconstruireina coma nos tempos antigos,
12para que se apropien do resto de Edom
e de tdolos pobos sobre os que se proclamou o meu nome,
-orculo de Iav que fai tales cousas-.
13Velaqu veen os das -orculo de Iavnos que o arador enlazar co segador
e o que pisa a uva con quen sementa,
e os montes destilarn mosto
e tdolos outeiros se derretern.
14Daquela repatriarei meu pobo Israel,
reconstruirn as vilas devastadas e habitaranas,
plantarn vides e bebernlle-lo vio,
traballarn leiras e comernlle-los froitos:
15vounos eu plantar no seu terreo
para nunca mis seren arrincados da sa terra,
a que eu lles dera:
dixo Iav, o teu Deus.
1299

A BIBLIA

1300

A BIBLIA

ABDIAS
Orculo introductorio de castigo
1Visin de Abdas.
As lle di a Edom o meu Seor, Iav:
Omos unha mensaxe da parte do Seor,
un mensaxeiro que foi enviado s nacins:
"Arriba! Pomonos en p de guerra contra Edom!"
Orculo de castigo contra Edom
2Vela: convrtote no mis pequeno dos pobos,
e ben desprezable sers ti,
3pois seduciute o orgullo dos teus propsitos.
Edom mora no refuxio da Pedra,
vive na altura pensando para os seus adentros:
"Quen me far baixar Abismo?"
4Pois anda que subas coma unha aguia,
e pa-lo teu nio entre as estrelas,
fareite baixar de al - o Seor quen fala-.
Runa de Edom a mans dos seus aliados
5Se entrasen en ti ladrns,
non che roubaran todo o que lles preciso?
Se che entrasen os salteadores da noite,
non seras totalmente destruda?
Se entrasen en ti os vendimadores,
non che deixaran sen un acio?
6Como son pescudados os descendentes de Esa,
e rebuscados os seus tesouros!
7Fante recuar ata a ta fronteira
tdolos homes que fixeron alianza contigo,
engnante e pdenche;
a xente que goza en paz da ta fartura devrate,
pon lazos debaixo de ti.
Non hai en Edom nin miga de intelixencia!
Causas desta runa: a soberbia e a traicin s seus irmns
8Pero o da aquel - o Seor quen falaacaso non farei desaparece-los sabios de Edom,
e a intelixencia da montaa de Esa?
9Estarrecern os teus valentes, Temn,
desaparecern todos da montaa de Esa.
Por causa do asasinato
10e da violencia contra o teu irmn, Xacob,
a vergonza cubrirate e desaparecers para sempre.
1301

A BIBLIA

11O da en que lle manta-la sa oposicin,

cando estranxeiros levaban cativo o seu exrcito,
e cando estraos entraban polas sas portas
e botaban sortes sobre Xerusaln,
tamn ti eras coma un deles.
O mesmo que fixeches con Xud farache o Seor a ti
12Non olles con agrado para o da de teu irmn,
para o da da sa desgracia.
Non te alegres dos fillos de Xud o da do seu desastre,
non abras demasiado a ta boca o da da sa angustia.
13Non entres pola porta do meu pobo o da da sa calamidade,
non olles tampouco ti
para o seu mal o da da sa calamidade.
Por favor non mandes coma escravos
teu territorio nada do seu exrcito
o da da sa calamidade.
14Non te plantes nas encrucilladas dos camios
para acabar cos seus fuxidos,
non vnda-los que queden o da da angustia.
15Porque est preto o da do Seor contra tdolos pobos:
o mesmo que fixeches, faracho El a ti,
o teu merecido volver ta cabeza.
O da do Seor ser salvfico para Israel e de castigo para Edom
16O mesmo que bebestes da mia ira sobre o monte do meu santuario,
as bebern da mia ira tdolos pobos por turno;
si, bebern e sorbern,
e sern coma se non fosen.
17Pero no monte de Sin haber supervivencia
o monte ser santuario,
a casa de Xacob recobrar a sa herdanza,
18a casa de Xacob ser lume,
a casa de Xos, labarada,
e a casa de Esa servir de estopa,
que prender neles e consumiraos,
e non haber sobrevivente da casa de Esa.
Si!, dxoo o Seor.
Estensin do reino do Seor
19A casa de Xacob e a casa de Xos posuirn o Ngueb,
a montaa de Esa e mailas Terras Baixas, o territorio dos filisteos;
tamn posuirn os campos de Efram
e os campos de Samara, Benxamn e Galaad.
20Os deportados, ese exrcito de fillos de Israel,
perseguirn s cananeos ata Sarpat,
e os deportados de Xerusaln que viven en Sefarad
1302

A BIBLIA

posuirn as cidades do Ngueb,

21e subirn, libertadores, monte Sin,
para gobernar nas montaas de Esa.
Entn o reino ser para o Seor.

1303

A BIBLIA

XONAS
A fuxida de Xons
1 1Veulle a palabra do Seor a Xons, fillo de Amitai, nestes termos:
2-rguete e vai a Nnive, a gran cidade, e proclama contra ela orculos de como subiu
mia presencia a ruindade dos seus habitantes.
3Pero Xons ergueuse para fuxir a Trxix lonxe da presencia do Seor. Baixou a Iafa,
onde atopou un barco que marchaba para Trxix. Pagou o billete do barco e colleuno para
marchar nel a Trxix, lonxe da presencia do Seor.
4Entn o Seor lanzou un forte vento contra o mar, e armouse unha grande tempestade
de xeito que pareca que a parti-lo barco.
5Colleron tal medo os marieiros, que cada un lles peda auxilio a berros s seus deuses;
logo botaron mar tdolos obxectos que haba a bordo, para alixeiraren o barco do seu
peso. Mentres tanto, Xons, que baixara fondo do barco, estaba deitado e durma un
sono profundo.
6Entn o capitn chegouse a xunto del e dxolle:
-Que che pasa a ti para durmires un sono profundo? rguete e pdelle auxilio a berros
teu Deus. Quizais ese Deus se preocupe de ns e non perezamos.
7E dican entre eles:
-Vea! Botmo-las sortes, para podermos coecer por causa de quen nos acontece esta
desgracia.
Botaron as sortes e tocoulle a Xons.
8Entn dixronlle:
-Fai o favor de nos dicir: Por causa de quen nos vn esta desgracia? Cal a ta misin?
De onde vs? Cal o teu pas? De que pobo es ti?
9Respondeulles el:
-Son hebreo e adoro a Iav, o Deus do ceo, que fixo o mar e maila terra firme.
10Cheos de temor sagrado, os homes aqueles dixronlle:
-Que o que fixeches?
Pois dbanse de conta de que fuxa da presencia de Iav (pois xa llelo dixera).
11Preguntronlle:
-Que faremos contigo para que o mar deixe de estar contra ns?
Pois o mar segua embravecndose.
12Respondeulles:
-Colldeme en peso e botdeme mar, pois eu ben sei que culpa mia esta grande
tempestade que est contra vs.
13Entn os homes aqueles remaban para voltar terra firme, pero non eran capaces, xa
que o mar segua embravecndoselles cada vez mis.
14Pero invocaron a Iav con esta splica: -Ai, Seor, que non perezamos por culpa dos
planos deste home. Non nos fagas responsables de sangue inocente, pois ti obras tal como
queres.
15Levantaron en peso a Xons, botrono mar, e o mar aplacou o seu embravecemento.
16Entn os homes sentiron un grande respecto polo Seor, fixronlle un sacrificio e
ofrecronlle votos.
O Seor salva a Xons
2 1Mentres, o Seor dispuxo un grande peixe para que engulise a Xons.
1304

A BIBLIA

Estivo nas entraas do peixe tres das e tres noites.

2Desde as entraas do peixe rezoulle Xons Seor, o seu Deus:
3-Desde a mia angustia chamei Seor e escoitoume;
desde o ventre do abismo pedn auxilio, e escoitche-la mia voz.
4Botchesme nas profundidades, no corazn do mar; e envolvame a corrente.
Os teus golpes de mar e mailas tas ondas pasaron todas sobre min.
5Pero eu pensei: apartronme lonxe da presencia dos teus ollos; como poderei seguir
mirando cara teu santo templo?
6Asulagoume a auga ata a gorxa, envlveme o abismo; as algas ensarllanse na cabeza,
7onde enrazan as montaas.
Baixei profundo da terra: o seu ferrollo pechouse tras de min para sempre.
Pero sacche-la mia vida da foxa, Seor, meu Deus.
8Cando se debilitaban os meus folgos, lembreime do Seor,
e a mia oracin chegou a ti, teu santo templo.
9Os fanticos dos dolos que nada son, abandonan a sa fidelidade.
10Pero eu ofrecereiche un sacrificio cantando a mia accin de gracias.
O que prometn cumprireino.
A salvacin est no Seor.
11Entn o Seor deulle orde peixe, e este vomitou a Xons en terra firme.
Xons en Nnive
3 1Veulle de segunda vez a palabra do Seor a Xons:
2-rguete, vai a Nnive, a grande cidade, e proclmalle a mensaxe que eu che dei.
3Xons ergueuse e marchou a Nnive, conforme palabra do Seor. Nnive era unha
cidade enormemente grande, de tres das para atravesala.
4Xons comezou a entrar na cidade o camio dun da e predicaba as:
-Dentro de corenta das Nnive ser destruda.
5Os homes de Nnive creron en Deus e proclamaron o xexn. Vestronse de saco desde o
mis grande mis pequeno.
6A mensaxe chegou tamn rei de Nnive, que se ergueu do seu trono, quitou os seus
vestidos rexios, cubriuse de saco, sentouse no po, 7e fixo proclamar e impoer en Nnive
coma decreto do rei e dos seus grandes:
Homes e animais, vacas e ovellas non proben nada, non pazan nin beban auga; 8cbranse
de saco homes e animais, e clamen con forza a Deus. Convrtase cada un do seu mal
camio e da violencia que se lle apegou s mans. 9Quen sabe? Quizais Deus cambie de
parecer, se compadeza, apague o incendio da sa ira e as non perezamos.
10Viu Deus as sas obras, como se convertan do seu mal camio, e arrepentiuse do mal
que dixera que lles a facer, e non llelo fixo.
Disgusto de Xons e revelacin de Deus
4 1Isto causoulle a Xons un grande disgusto e enfadouno.
2Rezoulle as Seor:
-Ai, Seor! Non isto o que eu dica, cando estaba na mia terra? Por iso me adiantei a
primeira vez e fuxn a Trxix: porque saba que Ti es un Deus compasivo e
misericordioso, lento para a ira e rico en bondade, e que te arrepintes da ameaza. 3Pois
agora, Seor, trame a vida, pdocho!; porque para min mellor morrer que vivir.
4Respondeulle o Seor:
- xusto que te enfades?
1305

A BIBLIA

5Xons sara xa da cidade e viva leste dela, onde fixera para si unha cabana. Estaba
sentado debaixo dela sombra, esperando a ver que pasaba na cidade.
6Entn o Seor Deus dispuxo unha rbore de ricino, que medrou por enriba de Xons
para darlle sombra sa cabeza e deste xeito libralo do seu mal xenio. Alegrouse
inmensamente Xons por mor do ricino. 7Cando suba a alba para o outro da, dispuxo
Deus un verme que picou o ricino, e este secou. 8Cando o sol apretaba, mandou Deus un
abrasador vento son, e o sol deulle na cabeza a Xons, que se senta esmorecer. Entn
desexou con ansia a morte e dixo: -me mellor morrer que vivir.
9Dxolle Deus a Xons:
- xusta a ta carraxe por mor do ricino?
Respondeulle:
-Si, xusto que eu me enfade ata desexa--la morte.
10Repxolle o Seor:
-Ti ests aflixido por un ricino que non traballaches nin o fixeches medrar, que durante
unha noite se forma e durante outra noite perece. 11E non me vou eu aflixir e
compadecer da grande cidade de Nnive, onde hai mis de cento vinte mil persoas que
non distinguen entre a sa dereita e a sa esquerda, a mis de moitos animais?

1306

A BIBLIA

MIQUEAS
1 1Palabra do Seor que lle foi dirixida a Miqueas, natural de Mrexet, nos das de Iotn,
Acaz e Ezequas, reis de Xud: visin que el tivo encol de Samara e Xerusaln.
I. ACUSACIONS E ANUNCIOS DE CASTIGO
2Escoitade, pobos todos; prestade atencin, terra e o que a enche. O Seor Deus servir
de testemua contra vs; o Seor, que vir do seu templo santo.
3Si, vela o Seor que sae do seu santuario, baixar e camiar sobre as alturas da terra.
4Os montes derreteranse por debaixo del e fenderanse os fondais dos vales.
Coma a cera pola presencia do lume, coma a auga que corre pola ladeira.
5Todo isto suceder pola apostasa de Xacob e polo pecado da casa de Israel.
Quen o causante da apostasa de Xacob? Acaso non Samara?
Quen o outeiro que fai pecar a Xud? Acaso non Xerusaln?
6Converterei a Samara nunha morea de pedras, nunha via plantada de novo.
Farei corre-las sas pedras ata o val, e deixarei descuberto os seus alicerces.
7Tdolos seus dolos sern machucados, e tdolos seus regalos sern queimados no
lume.
Converterei tdalas sas imaxes nunha desolacin, pois foron feitas xuntando ganancias
das prostitutas e ganancias das prostitutas volvern ser.
Lamentacin polas cidades da Xefelah
8Por isto, voume lamentar e chorar, vou camiar descalzo e espido.
Vou facer unha lamentacin coma os chacais e un canto de loito coma os polios da
avestruz.
9Incurable o golpe que d o Seor. Si, chega ata Xud.
O Seor peta ata nas portas do meu pobo, ata en Xerusaln.
10En Gat, non o proclamedes, en Boc non choredes.
En Bet Leafrah espoldrexade no po.
11Que a poboacin de Xafir faga resoa-la trompeta por medio de vs.
Si, que saia espida e avergonzada a poboacin que habita en Caann.
Hai d en Bet Hasel, retresevo-lo seu apoio.
12A poboacin de Marot espera o ben, pero baixa a desgracia de xunto Seor s
mesmas portas de Xerusaln.
13Engancha os cabalos carro, poboacin de Lquix.
o comezo do fracaso, filla de Sin, pois en ti estn as transgresins de Israel.
14A ti, Morxet de Gat, impuxronche o xugo os emisarios. Para os reis de Israel as
casas de Aczib volvronse un regueiro sen auga.
15Farei entrar de novo conquistador en ti, poboacin de Marrexah.
E penetrar ata Adulam a gloria de Israel.
16Corta e arrinca o cabelo polos fillos dos teus praceres, agranda a ta calva coma a do
voitre, xa que eles van desterro lonxe de ti.
Contra os explotadores
2 1Ai dos que maquinan iniquidade e obras de ruindade nos seus leitos!
1307

A BIBLIA

Coa luz da alba penas por obra, pois estn no poder das sas mans.
2Cobizan campos e rubanos; e tamn casas, e levntanse con elas.
Oprime home e maila sa familia, a unha persoa e maila sa herdanza.
3Por isto, as fala o Seor:
"Vela: matino contra esta xeracin unha desgracia,
e non poderedes aparta-los vosos pescozos,
nin poderedes camiar dereitos, pois ser a hora da desgracia.
4O da aquel entoarase contra vs unha stira,
cantarase unha elexa -xa est feita- e dirase:
Rubannos completamente, levarn o quin do meu pobo.
Como se aparta de min! Como fai o invasor as partillas dos nosos campos!"
5Por isto non teredes na asemblea do Seor,
quen bote o cordel sobre a porcin.
Dilogo dos que se opoen profeta
(Opositores):
6"Non embelequde-los pasmarotes. (Eles son os que embelecan os pasmarotes!).
Non embelequde-los pasmarotes con estas cousas.
A ofensa cesar. 7Ese orculo para a casa de Xacob?
Esgotouse o poderoso Esprito do Seor? Son estes os seus feitos?
Acaso non lle prestan ben as sas palabras a quen se comporta rectamente?"
(Profeta):
8"Pero, vs non sde-lo meu pobo, xa que vos erguedes coma inimigos.
A quen consente en deixa-lo manto ordinario, arrebatdeslle o vestido precioso.
Os que pasan confiados, facdelos volver guerra.
9As mulleres do meu pobo botdelas das sas casas.
Arrebatades para sempre s menios do meu pobo a gloriosa liberdade que eu lles dou.
10Levantdevos e marchade, que isto non est para descansos! Pola falta de pureza.
11Pois se algun andase embelecando con vento e mentira, eu fara que un, movido polo
vio e polo licor, embelecase os pasmns:
el sera o profeta que embelecase a este pobo.
12Reunirei a Xacob, a ti enteiro, recollerei o resto de Israel.
Xuntareinos coma as ovellas no curral,
coma rabao no seu pasteiro,
e non tern medo de ningun.
13O que abre camio sobe diante deles,
abrirn, pasarn pola porta e sairn.
O seu rei pasar diante deles. O Seor, cabeza!"
Contra os dirixentes de Israel que oprimen o pobo
3 1Entn, eu dixen:
"Escoitade, xefes de Xacob; vs, dirixentes da casa de Israel: Non cousa vosa o
coece-lo dereito? 2Vs, que odide-lo ben e amde-lo mal?
Vs, que lles arrincde-la pel, e tirde-la carne dos seus sos?
3Si, certo, comen a carne do meu pobo, e arrncanlle-la sa pel.
Rmpenlles en anacos os sos,
1308

A BIBLIA

para os poer coma a carne no pote, coma vianda no medio da cazola.

4Entn clamarn Seor, pero non lles responder; ocultarlle-lo seu rostro naquela
hora,
xa que cometeron crimes cos seus feitos".
Contra os profetas que explotan a sa misin
5As fala o Seor contra os profetas que desorientan o meu pobo, que claman: "paz", se
morden algo cos dentes; pero proclaman guerra santa contra quen non lles pon algo na
boca.
6"Por isto, teredes noite en vez de visin, teredes que estar s escuras en vez de adiviar;
o sol porase para estes profetas e o da volverase escuro sobre eles.
7Os que teen visins avergonzaranse, e os adivios encheranse de vergonza.
Todos eles taparn o bigote, pois Deus non lles d ningunha resposta".
O profetismo de Miqueas
8Pero eu gracias esprito do Seor estou cheo de forza, de sentencias de xuzo e de
coraxe, para lle facer coecer a Xacob a sa rebelda, e a Israel o seu pecado.
Contra tdolos dirixentes de Xud
9Escoitade, pois, isto, xefes de Xacob e dirixentes da casa de Israel, que volvedes
abominable a sentencia xudicial, e facedes torto todo o que dereito.
10"Construdes Sin co sangue vertido e Xerusaln con perversidades.
11Os seus xefes emiten veredictos conforme s regalos,
os seus sacerdotes dan a lei por un prezo,
e os seus profetas adivian por dieiro,
e ademais apianse no Seor, dicindo:
Non est o Seor no medio de ns?
Ningunha desgracia nos acontecer.
12Por isto, por culpa vosa, Sin ser arado coma un campo,
Xerusaln converterase en runas,
e a montaa do templo un conxunto de outeiros a monte".
II. PROMESAS SALVIFICAS
Canto a Sin, berce da lei de paz e fartura universais
4 1Velaqu: fin dos das o monte da Casa do Seor
ser creado no cume das montaas;
velaqu: ser levantado por enriba dos montes,
xuntaranse nel tdalas xentes,
2e irn a el numerosos pobos, que dirn:
"Vinde, subamos monte do Seor,
casa do Deus de Xacob,
para que nos mostre os seus camios,
e camiemos polos seus vieiros.
Ollade: de Sin sair a Lei,
1309

A BIBLIA

e a palabra do Seor sair de Xerusaln".

3Xulgar os preitos entre numerosos pobos
e decidir o que xusto entre os poderosos ata lonxe.
Na forxa as sas espadas volveranse aixadas;
e as sas lanzas, podadeiras.
Non levantar a espada un pobo contra outro,
nin aprendern de novo a face-la guerra.
4Cada un sentar debaixo da sa parra
e debaixo da sa figueira sen que ningun o atemorice.
As falou a boca do Seor dos Exrcitos.
5Si, tdolos pobos camiarn,
cada un no nome do seu deus,
pero ns camiaremos no nome do Seor,
o noso Deus, para sempre xamais.
Deus Rei-Pastor, que xuntar o seu pobo en Sin
6No da aquel - o Seor quen falaarrecadarei as ovellas que coxean,
e atraerei as espantadas para lonxe, as que eu maltratei.
7E das que coxean farei un resto; e das dispersas, un pobo poderoso.
O Seor ser rei sobre elas na montaa de Sin, desde agora e para sempre.
8E ti, Torre do Rabao, montaa da filla de Sin,
a ti vir e entrar a soberana de antano,
a realeza da filla de Xerusaln.
As angustias de Sin acabarn en triunfo sobre os pobos xents
9Agora, por que berras tan forte?
Non tes un rei onda ti? Pereceu o teu conselleiro?
Embrgate unha dor coma a de quen est a parir?
10Retrcete de dor e xeme, filla de Sin, coma quen est a parir
pois agora vas sar da cidade, e vivirs no campo
irs a Babilonia, e de al sers liberada;
irs al e rescatarate o Seor da man dos teus inimigos.
11Agora nense contra ti pobos numerosos, que din:
"Ser execrado, que os nosos ollos se comprazan vendo a Sin".
12Pero eles non coecen os planos do Seor,
nin comprenden a sa intencin de vos amorear coma os mllos na eira.
13Ponte de p e trilla, filla de Sin, que eu volvo de ferro o teu corno,
e os teus cascos vlvoos de bronce para que tritures a pobos numerosos,
e para que entregues exterminio as sas riquezas en honor do Seor,
a sa riqueza en honor do Seor de toda a terra.
14Agora faite incisins, filla de saqueadores; puxronnos asedio;
coa vara vanlle bater no rostro xuz de Israel.
5 1E ti, Beln de Efratah, tan pequenia entre as familias de Xud,
de ti vai sar un que ser o soberano de Israel;
a sa orixe desde antigo, desde os das do comezo.
1310

A BIBLIA

2El seranos conservado para sempre, mentres haxa muller que dea a luz;
o resto dos seus irmns volver,
e sern devoltos os fillos de Israel.
3Manterase firme e pastorear co poder do Seor,
coa gloria do nome do Seor, o seu Deus,
e cando se instalen ata o mesmo cabo da terra, estender a sa grandeza:
4 "o da Paz" ser o seu nome.
Asiria, entrar, as, na nosa terra e penetrar no pas,
pero de entre ns faremos xurdir contra ela sete pastores e oito xefes,
5que pastorearn a terra de Asiria coa espada
e o pas de Nimrod coa lanza.
Si, eles liberarn a esa Asiria, que entrar na nosa terra,
e penetrar nas nosas lindes.
O resto de Xacob, na poca mesinica
6Estar o resto de Xacob no medio das nacins numerosas,
coma a rosada que vn de parte do Seor,
coma a chuvia forte sobre a herba.
Certo que El non confa no home nin espera nada dos humanos.
7Estar o resto de Xacob entre os pobos, e no medio de nacins numerosas,
coma o len entre as feras salvaxes, coma o cachorro do len entre as reses dun rabao;
se entra, atrapa e esgaza, non hai quen salve.
8Ergue a ta man contra os teus adversarios,
que desaparezan tdolos teus inimigos.
O Seor far desaparecer tdolos falsos apoios humanos
9Vela o que suceder no da aquel - o Seor quen fala-:
farei desaparece-los teus cabalos
e vou destru-los teus carros.
10Farei arrasa-las cidades do teu pas,
e derruba-las tas fortificacins;
11tamn farei desaparece-los teus bruxos,
xa non ters mis adivios.
12Si, esnaquizarei os teus dolos,
e as tas imaxes simblicas,
de xeito que non volvas postrarte
ante o feito das tas mans.
13Si, aniquilarei do medio de ti os smbolos da ta Axerah,
e desfarei as tas imaxes espidas.
14Con ira e furor cobrarei a vinganza contra os pobos que non obedezan.
III. PREITO E AMEAZAS CONTRA ISRAEL
Preito de revisin da Alianza
6 1Escoitade, pois, o que di o Seor:
"De p! Convoca os montes a litixio,
1311

A BIBLIA

e que os outeiros escoiten a ta voz".

2Escoitade, montes, o litixio do Seor,
escoitade a sa fidelidade, fundamentos da terra,
pois o Seor ten un litixio co seu pobo,
entra en disputa con Israel.
3"Meu pobo, que che fixen?, en que te quebrantei? Respndeme!
4Si, fxente subir do pas de Exipto, e rescateite da escravitude,
e mandei ta fronte a Moiss, a Aharn e a Miriam.
5Meu pobo, lmbrate do que maquinaba Balac, rei de Moab,
e do que desde Xitim ata Guilgal lle respondeu Balaam, fillo de Beor,
para que recoza-la fidelidade do Seor".
Resposta do pobo, e orculo
6Con que me presentarei diante do Seor?
Con que me postrarei ante o Deus Altsimo?
Presentareime diante del con holocaustos?
Con becerros, cras dun ano?
7Compracerase o Seor en miles de carneiros,
en millares de regueiros de graxa?
Deberei darlle o primoxnito en expiacin polo meu delito?
8"Home, xa se che explicou, que o bo,
que o que o Seor pide de ti:
practica-la xustiza, ama-la fidelidade
e comportarte humildemente co teu Deus".
9A voz do Seor brralle cidade:
"Deste xeito vera-lo triunfo".
Orculo de castigo contra Israel polas sas inxustizas
Escoitade, tribo e asemblea da cidade:
10"Podo eu soporta-lo canado tramposo, tesouros inxustos e tega escasa e maldita?
11Podo eu declarar lextimas as balanzas inxustas e o saco con pesas falsas?
12Si, os ricos das cidades estn cheos de violencia,
os seus habitantes falan mentiras e a sa lingua falsa na sa boca.
13Vela, tamn eu empecei a bater en ti, a volverte unha desolacin por culpa dos teus
pecados.
14Ti comers e non te fartars:
a ta runa est no teu ventre.
Gardars algo, pero non o salvars,
e o que salves eu entregareino espada.
15Sementars, pero non colleitars.
Pisara-las olivas, pero non te perfumars co aceite;
pisara-las uvas, pero non bebera-lo vio.
16Si, obrigusevos a cumpri-los decretos de Omr,
e tdolos feitos da casa de Acab,
e comportstesvos conforme as sas ordes.
Por iso eu convertereivos nun horror;
e s habitantes da cidade, nunha burla.
Teredes que atura-lo escarnecemento dos pobos".
1312

A BIBLIA

Ai pola xeneralizacin da inxustiza

7 1Ai de min! Pois veo ser coma os que fan a colleita do vern,
coma as mulleres que rebuscan na vendima;
non hai nin un acio para comer,
nin figo tempern que satisfaga o meu gusto.
2Desapareceu do pas o home piadoso,
non hai na superficie da terra home recto,
todos eles axexan para verter sangue,
cada un caza con rede a seu irmn.
3As sas mans estn adestradas para o mal:
o prncipe asoballa,
o xuz extorsiona por dieiro,
e o grande fala a palabra do seu propio apetito,
4por el a sa bondade dbrase coma un espio,
a sa rectitude, mis ca unha silveira.
O da das sentinelas, o da da ta inspeccin, xa chegou:
Agora ser a desolacin:
5Vs non confiedes no compaeiro,
non vos fiedes do amigo;
garda ben as portas da ta boca mesmo da que se deita no teu seo.
6Porque o fillo deshonra pai,
e a filla levntase contra sa nai,
a nora contra a sa sogra;
os inimigos sern os da propia casa.
7Pero eu mirarei atentamente para o Seor,
esperarei no Deus da mia salvacin,
e o meu Deus escoitarame.
IV. ESPERANZA SALVIFICA
Resposta esperanzada s insultos da inimiga (Asiria)
8Non te ras de min, inimiga mia.
Se estou cado, levantareime.
Se habito na tebra, o Seor servirame de luz.
9Soporto a ira do Seor, xa que pequei contra El:
ata que xulgue a mia causa e execute a mia sentencia.
El sacarame luz, para que vexa eu a sa salvacin.
10Veralo, inimiga mia, e cubriraste de vergonza,
ti que me dis: "Onde est o Seor, o teu Deus?"
Os meus ollos gozarn contemplndote:
de seguida vas ser pisada coma a lama das ras...
Orculo de restauracin para Israel, e de castigo para a inimiga
11Chega o da de reconstru-la ta muralla,
ese da alongarase a ta fronteira.
1313

A BIBLIA

12O da aquel mesmo desde Asiria e Tiro virn onda ti,

e desde Tiro ata o ufrates, desde un mar outro mar,
desde unha montaa outra montaa.
13E a sa capital volverase unha desolacin
por culpa dos seus xefes polo froito das sas obras.
14Pastorea teu pobo co teu caxato, o rabao da ta herdanza,
que vive solitario na foresta, no medio dunha frtil camposa.
Que pazan en Baxn e Galaad, coma nos das doutros tempos.
15Coma nos das da ta sada de Exipto, fainos ver marabillas.
16Que os pobos o vexan e se avergoncen, a pesar de toda a sa forza,
que poan a man na boca, e que os seus odos enxordezan.
17Que lamban o po coma a cobra, coma os que se arrastran pola terra;
que saian tremendo dos seus buratos onda o Seor, noso Deus,
que estarrezan e che tean medo a ti.
O perdn de Deus
18Que Deus hai coma ti, que quita a iniquidade,
e lle pasa por alto o pecado resto da sa herdanza,
que non se obstina para sempre na ira,
senn que lle ten amor misericordia?
19Cambiar de actitude, ter compaixn de ns,
esmagar as nosas iniquidades.
Si, ti botars no fondo do mar tdolos nosos pecados!
20Dlle a Xacob probas de fidelidade, a Abraham probas de amor:
as llelo xuraches s nosos pais desde os tempos antigos.

1314

A BIBLIA

NAHUM
1 1Orculo contra Nnive. Libro das visins de Nahm, o elcuxita.
Himno poder do Seor, na sa ira e na sa bondade
Alef. 2Deus celoso e vingador o Seor.
O Seor vngase dos seus adversarios,
El quen se acende en ira contra os seus inimigos.
3O Seor vai de vagar para a ira, pero grande en poder,
e non deixa sen castigo a ningun.
Bet. Ten o seu vieiro no furacn e na tormenta,
as nubes son o po dos seus ps.
Gumel. 4Arremete contra o mar e faino secar,
e tdolos ros quedan esteados.
Dlet. Murchan Baxn e o Carmelo, e tamn a flora do Lbano.
He. 5Os montes tremen diante del, estremcense os outeiros.
Vau. A terra sorguese ante a sa presencia,
o mesmo c orbe e tdolos seus habitantes.
Zain. 6Na presencia do seu enfado, quen se ter de p?
Si, quen se levantar ante a indignacin do seu rostro?
Het. O seu furor estndese coma o lume, os penedos esnaquzanse ante El.
Tet. 7O Seor bondadoso, refuxio no da da angustia,
Iod. El coece os que confan nel, 8cando El pasa na inundacin.
Kaf. Realiza a destruccin nos que se levantan contra El,
e s seus inimigos persgueos na tebra.
Palabras dirixidas s xudeus pro-asirios
9Que matinades vs contra o Seor?
El quen realiza a destruccin: a angustia non se levantar das veces.
10O mesmo ca unha silveira revolta sern consumidos totalmente;
coma a palla seca tamn eles sern devorados,
11pois de ti sau o que maquina o mal contra o Seor,
o conselleiro do "que non aproveita".
Orculo salvfico, dirixido a Xud
12As fala o Seor:
"Anda que estean completos e sexan ben numerosos,
sern cortados e pasarn.
Humilleite, pero non te volverei humillar.
13Si, agora romperei o xugo que puxo sobre ti,
e rebentarei as tas cadeas".
Orculo de castigo contra o rei Amn
14O Seor d esta orde contra ti:
"Xa non se volver a esparexe-la semente da ta familia;
1315

A BIBLIA

dos templos dos teus deuses farei desaparece-las imaxes esculpidas e as fundidas.
Prepararei a ta sepultura, pois tes pouco peso".
Orculo salvfico, dirixido a Xud e Israel
2 1Vela: polos montes corre un mensaxeiro de boas novas,
anuncia a paz:
Celebra as tas festas, Xud, cumpre os teus votos,
que "o que non aproveita" xa non cruzar mis polo medio de ti;
est sendo aniquilado totalmente.
A CAIDA DE NINIVE
Visin da cada de Nnive
2Unha forza de choque atcate de fronte.
Monta garda na praza forte, vixa o camio,
cingue ben o teu lombo, fortalece mximo a ta forza.
3Certo, o Seor volver via de Xacob; si, via de Israel.
Tana arrasada os arrasadores, tian esgazadas as sas vides.
4Os escudos dos seus soldados estn vermellos,
os seus soldados estn vestidos de prpura.
Os carros brillan co relucir dos ferros,
o da da sa formacin
axtanse coma as lanzas.
5Os carros dan voltas polas ras,
corren dun lado para outro polas prazas,
parecen fachns, lnzanse coma raios.
6El failles recordar algo s seus capitns,
tropezan entre si no camio,
corren de prsa cara muro da cidade,
e xa est preparado o refuxio.
7Abrense as portas que dan s canles
e o templo derrbase.
8A imaxe da deusa levantada e levada cativa,
lamntanse as sas sacerdotisas coma pombas que arrolan,
dan golpes sobre os seus corazns.
Vanse as riquezas de Nnive
9Vela Nnive!
Toda ela unha poza: como corre a auga!
"Para, detente!" Pero non hai quen a faga dar volta.
10Saqueade a prata, saqueade o ouro!
Non ten fin a sa riqueza, o esplendor das sas alfaias.
11Pillaxe, saqueo, roubo! Os corazns teen quebrantos,
tremen os xeonllos, estremecementos por todo o corpo,
as caras de todos xntanse ante tal maldicin.
12Onde est a gorida dos lens?
1316

A BIBLIA

Onde est o campo de presa para os cachorros dos lens?

Cara onde camia o len para leva-los cachorros da leoa,
sen que haxa quen os asuste?
13O len caza por causa dos cachorros, destroza para as sas leoas;
a cova est chea coas sas presas, e o cubil cos anacos de carne.
14Velaqu me tes contra ti -di o Seor dos Exrcitos-:
vou queimar na fumareda os teus carros
e a espada devorar os teus cachorros,
farei desaparecer da terra a ta cova,
e non se volver a o-la voz dos teus mensaxeiros.
Orculos de castigo contra Nnive
3 1Ai da cidade asasina! Toda ela un grande engano,
est chea de botns, non para de rapinar.
2Estalos das trallas, rudo e estrpito de rodas,
cabalos galopando, carros troupeleando,
3cabalos encabritados, relucir de espadas,
chispear de lanzas, miles de mortos, moreas de cadveres.
4Por culpa das moitas prostitucins da prostituta,
tan fermosamente agraciada, mestra de encantamentos,
a que trafica entre os pobos coas sas prostitucins,
entre os pases cos seus encantamentos.
5Velaqu me tes contra ti -di o Seor dos Exrcitos-:
Levantareiche as saias ata a cara,
para mostrarlles s nacins a ta nudez,
e s reinos as tas vergonzas.
6Tamn botarei por enriba de ti inmundicias,
tratareite con desprezo, volvereite un espectculo.
7Suceder que todo aquel que te vexa,
fuxir de ti, e dir:
"Nnive est arruinada, quen sentir pena por ela?
De onde procurarei quen te console?"
Nnive non mellor ca Tebas
8Acaso es ti mellor c cidade de Amn,
asentada onda o Nilo, con auga seu arredor?
O seu antemuro era o mar; a auga, as sas murallas.
9Etiopa era a sa forza e tamn Exipto, forza sen lmites.
Put e os libios estaban no teu exrcito.
10Tamn a cidade de Amn foi exilio,
ela foi catividade;
os seus menios foron esnaquizados nas encrucilladas de cada ra.
Sobre os seus nobres botronse sortes,
e tdolos seus grandes foron atados con cadeas.

1317

A BIBLIA

11Tamn ti te dars en aluguer, volvers a ser moza de ra;

tamn ti buscars refuxio onda os teus inimigos.
Inutilidade das defensas de Nnive
12Tdalas tas fortificacins son figueiras,
e as tas tropas figos temperns;
se as abalan, caen na boca de quen os come.
13Vela as tas tropas: son mulleres;
as portas da ta cidade brenselles s teus inimigos,
e o lume consome as tas trancas.
14Saca as augas para o asedio, reforza as tas cidadelas.
Entra na telleira e pisa o barro, colle con forza os moldes para os ladrillos.
15Vela o lume que te vai devorar,
a espada farate desaparecer,
vaite devorar como se fose unha larva de saltn.
Multiplcate coma a eiruga do saltn,
multiplcate coma o saltn crecido.
16Multiplica os teus mercadores, mis cs estrelas do ceo:
a eiruga do saltn deixa o casulo e voa.
17Os teus gardas son coma saltns;
e os teus oficiais de recrutamento, coma as eirugas,
que se poen nas murallas un da de fro.
Sae o sol, e vanse, e o seu lugar non se coece.
A desfeita de Nnive ser ledicia para os que sintan falar dela
18Onde estn durmindo os teus pastores, rei de Asiria?
Onde estn descansando os teus nobres?
A ta tropa expira sobre os montes,
e non hai quen a xunte.
19Non hai alivio para a ta fractura,
a ta ferida incurable.
Tdolos que escoiten noticias tas,
batern as palmas por ti,
pois sobre quen non pasou de coto a ta ruindade?

1318

A BIBLIA

HABAUC
Ttulo
1 1Orculo que en visin lle foi encargado prfeta Habaruc.
ORACION DE LAMENTACION POLA INXUSTIZA EN XUDA
2Ata que da, Seor, hei de estar pedindo auxilio,
sen que ti fagas caso?
Ata que da clamarei cara a ti: "Violencia", sen que salves?
3Por que me fas ve-la iniquidade e me fas contempla-lo crime?
Rapina e violencia diante de min: hai rifas e susctase a disputa.
4Por iso o fallo xudicial desvirtase
e a sentencia non sae con esplendor.
Si, o run asedia xusto; por iso o veredicto sae pervertido.
Orculo de resposta divina: os caldeos, instrumentos do castigo de Deus
5Ollade para os pobos e observade ben,
estarrecede, asombrdevos,
que nos vosos das vou realizar unha obra:
non a creriades se volo contasen.
6Si, ollade que eu vou suscita-los caldeos,
pobo violento e rapidsimo,
que vai percorre-las anchuras da terra,
para apoderarse dos lugares que non son seus.
7 terrible e temible,
non recoece mis c seu dereito e a sa grandeza.
8Os seus cabalos son mis xiles cs panteras,
mis mordedores cs lobos da tarde.
Os seus cabalos galopan,
si, os seus cabaleiros veen de lonxe,
voan coma a aguia que se lanza a pico para devorar.
9Todos eles veen para causar violencia,
o ardor das sas caras coma o vento son:
amorea cativos coma area.
10Si, brlase dos reis, os prncipes son o seu riso.
Rise de tdalas prazas fortes;
fai terraplns e apodrase delas.
11Logo cmbialle o aire e vaise.
( culpable, pois converteu a propia forza no seu deus).
Oracin de lamentacin colectiva: a inxustiza, cobiza e opresin dos caldeos contra as
nacins
12Non es ti, desde os tempos antigos?
Non es ti o meu Deus, o meu Santo que non morre?
1319

A BIBLIA

Ti, Seor, puxchelo por executor da sentencia,

Ti, Penedo firme, establecchelo para castigar.
13Os teus ollos son demasiado puros como para ve-lo mal,
non podes contempla-la opresin.
Por que contmpla-los traidores, e quedas calado,
cando o malvado devora a quen mis xusto ca el?
14Trta-la humanidade coma s peixes do mar,
coma s vermes que non teen quen mande neles.
15El levanta a toda a humanidade co anzol,
rgueos para arriba coa sa rede,
e xntaos na sa cesta:
vela como se alegra e danza.
16Vela como ofrece sacrificios sa rede;
e incenso, sa cesta,
pois con elas est ben engraxada a sa racin,
e a sa comida, con carne exquisita.
17Seguir baleirando constantemente a sa rede,
asasinando pobos sen compaixn?
ORACULO DE RESPOSTA DIVINA: O XUSTO VIVIRA POLA SUA FE
2 1Seguirei de p no meu posto de sentinela,
permanecerei ergueito sobre a muralla,
e espreitarei desde o alto,
para ve-lo que me di, o que responde meu interrogante.
2Respondeume o Seor e dxome:
-Escribe a visin e grvaa en taboas,
para que se lea de corrido,
3pois anda volver ser unha visin no seu momento,
falar da fin e non mentir.
Se tarda, espraa, pois vir e non demorar.
4Vela: o temerario faise forte,
o seu alento camia con el,
pero o xusto vivir pola sa fe.
5Vela: a riqueza traidora,
o varn soberbio non ter xito,
el, que anchea a sa gorxa coma o Xeol,
e coma a Morte que non farta,
arrecada para xunto a si tdolos pobos,
amorea seu lado tdalas nacins.
Serie de maldicins, en contexto cltico de lamentacin colectiva
6Logo non lle entoarn todos estes un proverbio,
non entoarn stiras e epigramas contra el? Dirn:
-Ai do que xunta o que non seu! -ata que da?e do que carga sobre si fianzas!
7Non se levantarn de repente os teus acredores,
e non espertarn os teus opresores?
1320

A BIBLIA

Non sers para eles unha presa fcil?

8Xa que ti saqueaches pobos numerosos,
todo o resto dos pobos te saquearn a ti,
por causa do sangue que vertiches,
pola ta violencia contra o pas,
contra a cidade e tdolos seus habitantes.
9-Ai do que amorea ganancias inxustas para a sa casa!,
para p-lo seu nio mis alto,
para librarse da man da desgracia.
10Vergonza foi o que ti decidiches para a ta casa,
abatendo a pobos numerosos,
si, pecaches contra ti mesmo.
11A pedra clamar desde a parede,
a trabe responderalle desde o teito.
12-Ai do que constre unha cidade con sangue,
e do que fundamenta unha fortaleza no crime!
13Non vontade do Seor dos Exrcitos,
que os pobos traballen para o lume,
e que as nacins cansen en van.
14Pois toda a terra coecer a gloria do Seor,
como as augas enchen o mar.
15-Ai do que lles d de beber s vecios,
mesturndolles droga na bebida,
emborrachndoos para lles ve-las sas vergonzas.
16Fartcheste de ignominia mis ca de gloria;
bebe ti tamn, e mostra o teu prepucio!
A copa da dereita do Seor volverase contra ti,
e a ignominia volverase contra a ta gloria.
17A ta violencia contra o Lbano caer sobre ti,
e a matanza de animais baixar sobre ti,
por causa do sangue que vertiches,
pola ta violencia contra o pas,
contra a cidade e tdolos seus habitantes.
18Que vale unha imaxe esculpida? - obra do seu artista.
Que vale unha imaxe de metal? - un orculo de mentira.
Confa nela o artista que a esculpiu,
facendo deuses mudos.
19-Ai do que lle di madeira: "esperta",
e pedra: "levntate"!
O silencio o seu orculo.
Ollao a amarrado con ouro e prata,
pero ningn alento hai no seu peito.
20O contrario, o Seor est no seu santo templo:
Silencio ante a sa presencia, terra toda!

1321

A BIBLIA

ORACION DO PROFETA NA LITURXIA DE LAMENTACION COLECTIVA

3 1Oracin do profeta Habacuc na ocasin das lamentacins.
2-Seor, on o teu renome; venerei, Seor, as tas obras.
No decurso dos anos fainas revivir,
mstraas no decorrer dos tempos;
na ira lmbrate da misericordia.
Himno
3Deus vn de Temn; o Santo, do monte Parn.
A sa maxestade cobre o ceo, e a terra est chea da sa louvanza.
4O seu brillo coma a luz, raios de luz saen da sa man.
Si, aqu est o segredo da sa forza!
5Diante del vai a Peste, e a Febre segue as sas pisadas.
6Levntase El e estremece a terra, olla El e tremen os pobos,
fndense as antigas montaas, afndense os outeiros eternos.
Os seus camios permanecen para sempre.
7Pola maldade vin axitarse as tendas de Cuxn, tremer de medo o pas de Madin.
8 a ira do Seor a que arde contra os ros?
Si, contra os ros a ta clera. Si, contra o mar o teu furor,
cando a salvacin monta nos teus carros e cabalos.
9Sca-lo teu arco, farto de frechas, falares.
Ara-la terra cos ros; 10 vrente, danzan os montes,
pasa unha tromba de auga, e o Abismo lanza a sa voz,
o sol levanta alto as sas mans, 11a la detn a sa carroza;
as tas frechas superan a luz; o escintilar da ta lanza, o resplandor.
12Con ira fa-la ta marcha a travs da terra, con furor esmga-las nacins.
13Saes campaa para salva-lo teu pobo, para salva-lo teu Unxido.
Esmgaslle a cabeza familia do impo, speslle os alicerces ata o penedo.
14Atravesaches cos seus propios dardos
a cabeza dos xefes, que se lanzaban a dispersarnos.
Alegrbanse coma se fosen devorar a un pobre no seu refuxio.
15Ti pische-lo mar cos teus cabalos,
ti, que fas ferve-las augas abondosas.
16Ono, e estremecronseme as entraas; co fragor tremeron os meus labios,
a carie penetra nos meus sos, debaixo de min cambalean os meus pasos.
Espero quedo o da da angustia, cando se erga contra o pobo que nos ataca.
17Vela a figueira: non florece; e non hai colleita nas vias,
falta a froita da oliveira, e o campo non produce alimento,
desaparecen as reses do curral, e non hai gando nas cortes.
18Pero eu exultarei co Seor, reloucarei co Deus da mia Salvacin.
19Iav, o meu Seor, a mia forza, dme ps de gacela,
e faime camiar sobre as alturas.
"Do mestre de coro. Para instrumentos de corda".

1322

A BIBLIA

SOFONIAS
1 1Palabra do Seor dirixida a Sofonas, fillo de Cux, fillo de Guedalas, fillo de
Amaras, fillo de Ezequas, no tempo de Ioxas, fillo de Amn, rei de Xud.
I. O DIA DO SEOR
O xuzo do Seor contra o mundo
2Vou acabar con todo, borrareino da face da terra
- o Seor quen fala-.
3Vou acabar co home e co animal,
vou acabar co paxaro do ceo e co peixe do mar
e coas cousas que fan descamiar s malvados.
Si, vou arrinca-lo home da face da terra
- o Seor quen fala-.
O xuzo do Seor contra Xud e Xerusaln
4Vou estende-la mia man contra Xud
e contra tdolos habitantes de Xerusaln.
Vou arrincar deste santuario todo o que queda de Baal,
e o nome dos seus ministros, xunto cos sacerdotes:
5s que se postran nos tellados adorando exrcito do ceo,
s que se postran xurando por Iav
e mesmo tempo xuran polo seu rei;
6s que deixan de segui-lo Seor
e non buscan o Seor nin o procuran.
7Silencio ante a presencia do meu Seor, Deus!
Est preto o da do Seor.
Si, xa preparou o Seor o sacrificio, xa consagrou os invitados.
8O da dos sacrificios do Seor suceder
que eu lles pedirei contas s ministros e s fillos do rei
e a tdolos que se visten con vestidos estranxeiros.
9Pedireilles contas no da aquel a tdolos que saltan estrado
s que enchen de violencia e engano as casas dos seus seores.
10Suceder o da aquel - o Seor quen fala-:
Un fragor de berros de auxilio que sae da Porta dos Peixes;
un rudo de lamentos que vn da Vila Nova;
un estrondo de derrubamento que vn dos outeiros.
11Lamentaranse os habitantes da Canteira,
porque quedou en silencio o fato dos mercadores,
desapareceron tdolos pesadores de prata.
12Suceder naquela hora:
Pescudarei a Xerusaln con lmpadas,
pedireilles contas s homes
1323

A BIBLIA

satisfeitos polos froitos que producen,

dicindo nos seus corazns:
"O Seor nin fai ben nin fai mal".
13Certo, as sas riquezas sern para botn
e as sas casas para o arrasamento.
Si, construirn casas, pero non as habitarn,
plantarn vias, pero non bebern o seu vio.
Tremede, que o da do Seor est cerca
14Est cerca o grande da do Seor, prximo e a caer.
Amargo o da do Seor, berra de medo o mesmo guerreiro.
15Da de furor ser o da aquel, da de angustia e apretos,
da de desastre e desolacin, da de tebras e escuridade,
da de nubes e trebns,
16da de toques de corno e gritos de guerra,
contra as altas fortalezas, e contra as torres ergueitas.
17Provocarei angustias na xente e camiarn coma cegos,
porque pecaron contra o Seor.
O seu sangue ser estendido coma o po,
e as sas entraas coma o esterco.
18Non os salvarn nin a sa prata nin o seu ouro.
No da da ira do Seor, co incendio do seu celo,
toda a terra ser devorada:
vai face-lo exterminio -que terrible!- de tdolos habitantes da terra.
Conclusin: buscade o Seor, para estar protexidos no da da sa ira
2 1Pndevos de acordo, xuntdevos, pobo que non se anima,
2antes de que o furor dese da se estenda coma a mua,
antes de que vea sobre vs o ardor da ira do Seor,
antes de que vea sobre vs o da da ira do Seor.
3Buscade o Seor, tdolos pobres do pas, que cumprste-los seus decretos,
buscade a xustiza, buscade a humildade.
Quizais poidades escondervos no da da ira do Seor.
II. XUIZO DO SEOR, CONTRA AS NACIONS DO MAR
4Si, Gaza quedar abandonada, e Axqueln ficar arrasado.
A Axdod expulsarano luz do medioda, e Ecrn ser arrincado de raz.
5Ai de vs, habitantes da beira do mar, pobo dos cretenses,
a palabra do Seor vai contra vs, cananeos;
pas dos filisteos, si, voute arrasar
ata que non quede habitante.
6A beira do mar ser lugar de festa para os pastores e cercado para os rabaos.
7Si, a beira do mar ser para o resto da casa de Xud.
Eles levarn a pastar beira do mar,
e pola noite deitaranse nas casas de Axqueln,
1324

A BIBLIA

cando os visite o Seor, o seu Deus, e os faga volver da sa catividade.

Contra as nacins do nacente
8Escoitei os insultos de Moab e os desprezos cos que os fillos de Amn
insultaron meu pobo, eles que se engrandeceron a costa das mias fronteiras.
9Por isto, pola mia vida -orculo do Seor dos Exrcitos, Deus de Israelxuro que Moab se volver coma Sodoma, e os fillos de Amn coma Gomorra:
campo de silvas, pozo de sal e desolacin para sempre.
O resto do meu pobo saquearaos, os que queden da mia nacin herdaranos.
10Isto aconteceralles en paga pola sa soberbia,
por insultaren e se engrandeceren
costa do pobo do Seor dos Exrcitos.
11O Seor ser terrible contra eles,
pois El debilita o poder de tdolos deuses da terra,
e tdalas nacins da costa, cada unha desde o seu sitio,
postraranse en adoracin diante del.
Contra as do sur: Nubia
12Tamn, vs, cuxitas, seredes acoitelados coa mia espada terrible.
Contra as do norte
13Si, El estender a sa man contra o norte, e destruir Asiria,
converter Nnive nunha desolacin, nun sequedal coma o deserto.
14No medio dela deitaranse os rabaos, os outros animais e maila xente.
Tanto o pelcano coma o moucho pasarn a noite nos seus capiteis.
O rudo pasa polas fiestras, a calor pola porta de entrada,
pois quedou destruda a madeirame de cedro.
15 esta a cidade ledamente ruidosa, a que reinaba na seguridade,
e que dica no seu corazn: "Eu e ningun mis"?
Como se volveu unha desolacin, cubil de feras?
Todo o que pase por medio dela asubiar e axitar a sa man.
Contra a cidade rebelde: Xerusaln
3 1Ai da cidade opresora! rebelde e est manchada.
2Non fai caso da chamada, non aprende a leccin co castigo.
Non ten confianza no Seor, non se arrima seu Deus.
3Os seus xefes no medio dela son lens que berran.
Os seis xuces son lobos do sern que nin deixan os sos para a ma.
4Os seus profetas son fonchos e homes de traicin,
os seus sacerdotes profanan o santuario e violan a lei.
5O Seor en cambio, xusto, non comete nela inxustizas.
Ma tras ma d a sa xusta sentencia,
e rompe-lo da non falta,
pero os malvados non coecen a vergonza.
Conclusin: a leccin do xuzo do Seor
1325

A BIBLIA

6Acabei coas nacins, as sas fortalezas quedaron arrasadas,

destrun as sas ras, sen que ningun pase por elas,
as sas cidades quedaron destrudas, sen ningun, sen teren habitantes.
7Pensei: "Certo, ti respectarasme, e aprendera-la leccin:
non desaparecern do seu ollo tdolos castigos que che inflixn".
Pero, contrario, madrugaron para perverter tdalas sas accins.
8Por isto, esperdeme - o Seor
quen fala- no da que me levante para a sentencia,
que a mia sentencia ser: reuni-las nacins e xunta-los reinos
para verter sobre eles a mia ira,
todo o ardor da mia carraxe.
Si, co incendio do meu celo toda a terra ser consumida.
III. PROMESAS SALVIFICAS: UN POBO POBRE E HUMILDE DARALLE CULTO
O SEOR
9Daquela, certo, eu volverei puros os labios do meu pobo
para que todos eles invoquen o nome do Seor,
dndolle culto cun esforzo unnime.
10Desde o outro lado dos ros de Cux, os meus adoradores,
a mia casa dispersa, traern para min as ofrendas.
11No da aquel non te avergonzars de ningn dos feitos cos que me ofendiches,
porque entn eu farei que non te alegres do teu orgullo,
e non volvers a enorgullecerte no meu monte santo.
12Farei que quede no medio de ti un pobo pobre e humilde,
e no Nome do Seor ter o seu refuxio 13o resto de Israel.
Non farn maldades nin dirn mentiras;
non se atopar na sa boca lingua mentireira.
Si, eles pacern e deitaranse sen que ningun os espante.
Xbilo de Xerusaln polo Seor, o seu Rei
14Exulta, filla de Sin; berra lediciosa, Israel,
algrate e relouca con todo o corazn, filla de Xerusaln.
15O Seor retirou o teu castigo, botou para atrs os teus inimigos.
O Seor ser o rei de Israel no medio de ti, non volvers a ter medo da desgracia.
16No da aquel dirselle a Xerusaln:
Non teas medo, Sin, que as tas mans non afrouxen.
17O Seor, o teu Deus, est no medio de ti, un heroe que salva.
El salta de alegra por ti, embrxate co seu amor,
d brincos de alegra por ti.
18Eu aparteite da asemblea festiva; retirei de ti o seu Ai!;
o oprobio que pesa sobre esas asembleas.
19Vela o que eu lles vou facer s teus inimigos naquel intre:
vou salva-la ovella coxa e arrecada-la descarriada,
convertereinas en louvanza e renome en todo o pas,
onde sentiron vergonza.
20No intre aquel traereivos, cando vos tea xuntados.
1326

A BIBLIA

Certo que vos converterei en renome e louvanza

entre tdolos pobos da terra,
cando eu vos cambie a sorte ante os vosos propios ollos
-dxoo o Seor-.
AXEO
1 1No ano dous do rei Daro, no mes seis, o da primeiro do mes, veu a palabra do Seor
por medio do profeta Axeo a Zerubabel, fillo de Xealtiel, gobernador de Xud, e a
Iehoxa, fillo de Iehosadac, o sumo sacerdote, nestes termos:
2As fala o Seor, Deus dos Exrcitos:
"Este pobo anda dicindo: Anda non chegou o momento de reconstru-lo templo do
Seor".
3Pero a palabra do Seor veu por medio do profeta Axeo nestes termos:
4" xa tempo para vs de habitardes en casas ben rematadas,
mentres este templo est en runas?"
5Pois agora, as fala o Seor dos Exrcitos:
"Considerade ben o voso comportamento:
6Sementastes para recollerdes abundantemente,
pero recollestes pouco, comestes sen fartarvos,
bebestes sen saciarvos do licor,
veststesvos sen sentirdes calor con iso,
e o xornaleiro recibiu o xornal en saco roto".
7As fala o Seor dos Exrcitos:
"Considerade ben o voso comportamento:
8Rubide monte, traede madeira e reconstrude o templo,
que eu me compraza nel e nel mostre a mia gloria -di o Seor-.
9Esperastes facer moito: mirade que pouco;
trouxstelo para casa, pero eu boteino vento.
Por que isto? - o Seor dos Exrcitos quen fala-.
Por culpa do meu templo que est en runas,
mentres vs vos compracedes cada un na sa casa.
10Por isto, por culpa vosa, o ceo negou a chuvia
e a terra negou o seu froito.
11Si, eu convoquei a seca sobre a terra e os montes,
sobre o trigo, o vio e o aceite, sobre o que a terra fai brotar,
sobre os homes e os animais e sobre tdolos traballos das mans".
12Zerubabel, fillo de Xealtiel, o sumo sacerdote Iehoxa, fillo de Iehosadac, e todo o
resto do pobo, fixronlle caso voz do Seor, o seu Deus, e s palabras do profeta Axeo,
tal como encomendara o Seor, Deus deles, e o pobo respectou a presencia do Seor.
13Axeo, o mensaxeiro do Seor, faloulle pobo conforme a mensaxe do Seor:
"Eu estou convosco" - o Seor quen fala-.
14O Seor espertou o esprito de Zerubabel, fillo de Xealtiel, gobernador de Xud, e o
esprito do sumo sacerdote, Iehoxa, fillo de Iehosadac, e o esprito do resto do pobo.
Puxronse obra no templo do Seor dos Exrcitos, o seu Deus.
O segundo templo ser mis esplndido e rico c primeiro, a pesar das aparencias

1327

A BIBLIA

15bNo ano segundo de rei Daro

2 1no stimo mes, o vinten do mes, veu a palabra do Seor por medio do profeta Axeo
nestes termos:
2Dille a Zerubabel, fillo de Xealtiel, gobernador de Xud, e sumo sacerdote Iehoxa,
fillo de Iehosadac, e resto do pobo:
3"Quen queda entre vs,
dos que viron este templo co seu esplendor primeiro?
Que estades vendo agora daquel esplendor?
Non algo as coma se non existise s vosos ollos?
4Pero agora nimo!, Zerubabel - o Seor quen fala-.
Animo!, pobo todo do pas - o Seor quen fala-.
O traballo! Eu estou convosco - o Seor dos Exrcitos quen fala-.
5Chegou a promesa que pactei convosco cando saades de Exipto,
o meu esprito mantense firme no medio de vs: non teades medo.
6Pois as fala o Seor dos Exrcitos: anda un pouco mis,
entn eu conmoverei o ceo e a terra, o mar e o chan firme,
7conmoverei a tdolos pobos e virn aqu tdalas sas riquezas,
encherei este templo de esplendor -fala o Seor dos Exrcitos-.
8Mia a prata e meu o ouro - o Seor dos Exrcitos quen fala-.
9O esplendor deste segundo templo ser maior c do primeiro -fala o Seor dos
Exrcitos-, e neste santuario eu concederei a fartura" - o Seor dos Exrcitos quen fala-.
Consulta acerca da impureza, que excle dos traballos s samaritanos
10O da vintecatro do mes noveno, do segundo ano de Daro, veulle a palabra do Seor
profeta Axeo nestes termos:
11As fala o Seor dos Exrcitos: "Pdelles s sacerdotes un dictame sobre esta cuestin:
12Se algun leva carne consagrada na aba do seu manto e toca coa aba o pan, o guisado,
o vio, o aceite ou calquera comida, consagra estas cousas?"
Responderon os sacerdotes.
"Non!"
13Logo Axeo dxolles:
"Se unha persoa, impura por tocar un cadver, toca calquera destas cousas, vlveas
impuras?"
Respondronlle os sacerdotes:
"Vlveas impuras".
14Entn replicoulles Axeo:
"As este pobo, as esta nacin na mia presencia -orculo do Seor-, as toda obra
das sas mans e o que presentan aqu: est impuro".
Os comezos da reconstruccin do templo, sinal da bendicin divina
15aEra o da vintecatro do mes sexto.
15Pois agora, aplicade o voso sentido desde o da de hoxe e para atrs:
antes de pordes pedra sobre pedra no santuario do Seor, 16que erades?
Cando iades arca do gran por vinte medidas, soamente haba dez.
Cando iades pipa para quitar cincuenta olas, soamente haba vinte.
17Tavos castigado coa praga do corniz e coas meras;
co pedrazo tia castigado tdalas obras das vosas mans,
1328

A BIBLIA

e non estaba convosco o meu poder - o Seor quen fala-.

18Aplicade o voso sentido desde o da aquel para atrs,
desde o da vintecatro do noveno mes,
si, desde o da en que se puxeron os cimentos do santuario do Seor,
aplicade o voso sentido.
19Poder quedar anda a semente na arca?
A via, a figueira, o granado e a oliveira non deron foito?
Desde o da aquel qurovos bendicir.
Promesa de restauracin mesinica dirixida a Zerubabel
20A palabra do Seor veulle por segunda vez a Axeo, o da vintecatro do mes, nestes
termos:
21Flalle as a Zerubabel, gobernador de Xud:
"Eu vou conmove-lo ceo e maila terra,
22vou botar abaixo os tronos dos reinos
e acabar co poder dos reinos nos pobos,
vou derruba-los carros que os conducen,
e baixarn os cabalos e os seus cabaleiros,
(cada un caer coa espada do seu irmn).
23No da aquel - o Seor, Deus dos Exrcitos quen falacollereite a ti, fillo de Xealtiel, o meu servo
-orculo do Seor-,
e farei de ti coma un anel de selo,
porque a ti a quen escolln"
- o Seor dos Exrcitos quen fala-.

1329

A BIBLIA

ZACARIAS
PROTO-ZACARIAS
PRIMEIRA PARTE: OCTONARIO DE VISIONS
Chamada conversin
1 1No mes oitavo do ano dous de Daro, veulle a palabra do Seor a Zacaras, fillo de
Berequas, fillo de Id, nestes termos:
2"O Seor est moi anoxado contra vosos pais".
3Has de lles dicir: as fala o Seor dos Exrcitos:
"Volvede cara a min -orculo do Seor dos Exrcitos-,
e eu volverei a vs" -dxoo o Seor dos Exrcitos.
4Non sexades coma vosos pais, contra os que os profetas do pasado clamaron dicindo:
"As fala o Seor dos Exrcitos: volvdevos dos vosos malos vieiros e das vosas obras
runs". Pero non me fixeron caso nin me prestaron atencin - o Seor quen fala-.
5Os vosos pais onde estn?; e os profetas, vivirn eternamente?
6As mias palabras e os meus decretos,
que eu encarguei s meus servos os profetas,
non lles chegaron s vosos pais?
Eles convertronse e dixeron: "Tal coma o Seor dos Exrcitos pensou facernos a ns,
conforme s nosos vieiros e s nosos feitos, as nolo fixo".
Primeira visin: o anxo e os cabalos que estn entre os mirtos
7O da vintecatro do mes undcimo, o mes de Xebat, no ano segundo de Daro, veulle a
palabra do Seor profeta Zacaras, fillo de Berequas, fillo de Id, nestes termos:
8Tiven unha visin durante a noite e vela un home montado nun cabalo vermello. Estaba
de p entre os mirtos, que teen as races nas profundidades, e detrs del haba cabalos
vermellos, cardosos e brancos. 9Entn eu dixen: "Meu Seor, que son estas cousas?" O
anxo que falaba comigo dxome: "Eu vouche facer ve-lo que son estas cousas".
10E o home que estaba de p entre os mirtos, respondeu: "Estes son aqueles a quen o
Seor lles encargou que percorresen a terra". 11Entn eles dirixronse anxo do Seor
que estaba de p entre os mirtos, dixronlle: "Xa percorrmo-la terra, e vela que toda a
terra est habitada e tranquila".
12Entn o anxo do Seor tomou a palabra, e dixo: "Seor dos Exrcitos, ata que da non
te vas compadecer de Xerusaln e das cidades de Xud, coas que levas enfadado setenta
anos?"
13E o Seor respondeulle anxo, que falaba comigo, palabras boas e palabras
consoladoras. 14Entn o anxo que falaba comigo dxome: "Proclama isto: as fala o
Seor dos Exrcitos.
Teo celos por Xerusaln e por Sin, grandes celos.
15Estou moi anoxado coas nacins, fachendosas da sa tranquilidade.
Si, estaba un pouco anoxado, pero eles axudaron co seu mal".
16Por isto as fala o Seor:
"Volvereime a Xerusaln con misericordia, e o meu templo ser reconstrudo por ela,
-orculo do Seor dos Exrcitos- e o cordel de medir estenderase sobre Xerusaln".
17Volve a clamar nestes termos:
"As fala o Seor dos Exrcitos: as mias cidades volvern a fartarse de bens.
1330

A BIBLIA

Si, o Seor volverase compadecer de Sin e volver preferir a Xerusaln".

Segunda visin: os catro cornos e os catro ferreiros
2 1Ergun os ollos e tiven unha visin: e vela catro cornos. 2Logo dxenlle anxo que
falaba comigo: "Que isto?" El contestou: "Estes son os cornos que espallaron a Xud,
a Israel e a Xerusaln". 3Logo o Seor fxome ver catro ferreiros. 4Eu dixen: "Que
veen facer estes?" El respondeume: "Aqueles son os cornos que espallaron a Xud, de
xeito que ningun puido levanta-la sa cabeza e estoutros veen para espantalos, para
botar fra os cornos das nacins, que levantaron o seu corno contra o pas de Xud para o
espallaren".
Terceira visin: Xerusaln ser unha vila aberta
5Logo ergun os meus ollos e tiven unha visin: Vela un home e na sa man un cordel
de medir. 6Dxenlle: "Onde vas ti?" e el contestou: "Medir a Xerusaln, para ver cal a
sa longura e cal a sa anchura". 7O anxo que falaba comigo sau, e outro anxo veu
seu encontro, 8e dxolle: "Corre e flalle a ese mozo nestes termos:
Xerusaln debe seguir sendo cidade aberta.
Por mor do fato de homes e animais que haber dentro dela.
9Eu voume converter -orculo do Seor-na sa muralla de lume todo arredor
e convertereime na sa gloria no medio dela".
Chamada s que quedaron en Babilonia
10Ai! Ai!, fuxide do pas do norte - o Seor quen fala-,
que vos vou esparexer coma os catro ventos do ceo - o Seor quen fala-.
11Ai, Sin!: escapa,
ti que habitas na casa de Babilonia.
12Porque as fala o Seor dos Exrcitos,
quen despois da sa manifestacin gloriosa me enviou
contra as nacins que vos teen saqueado:
"Si, quen vos fere, fere a menia do meu ollo.
13Velaqu que eu movo a mia man contra eles, e sern presa dos seus servos:
entn recoeceredes que o Seor dos Exrcitos me mandou".
Algrate, filla de Sin
14"Exulta e algrate, filla de Sin,
pois, vela, eu chego, e habitarei no medio de ti
- o Seor quen fala-.
15No da aquel pobos numerosos uniranse Seor, sern o meu pobo.
Habitarei no medio de ti, e entn recoecers
que o Seor dos Exrcitos me mandou onda ti.
16O Seor coller en herdanza a Xud, que o seu quin na Terra Santa,
tamn volver escoller a Xerusaln.
17Silencio, carne toda, por mor da presencia do Seor!
Si, esperta e sae da sa Morada Santa!"
Cuarta visin
1331

A BIBLIA

A) Restauracin do sumo sacerdocio de Iehoxa

3 1Apareceume en visin o sumo sacerdote Iehoxa, de p diante do anxo do Seor, e
Satans estaba sa dereita para o acusar.
2O Seor dxolle a Satans: "O Seor reprenderate, Satans; reprenderate o Seor, que
escolle a Xerusaln. Acaso non mis ca un tizn collido do lume?".
3Iehoxa a vestido con roupas lixosas e estaba de p diante do anxo. 4Este colleu a
palabra e dxolles s que estaban diante sa: "Quitdelle as roupas lixosas". E a el
dxolle: "Olla, retiro de sobre ti a ta iniquidade, pero trata de vestirte con vestidos
limpos". 5E engadiu: "Pndelle unha tiara limpa na cabeza". Colocronlle a tiara limpa
na sa cabeza e puxronlle os vestidos. O anxo do Seor estaba al de p. 6Logo o anxo
do Seor fxolle unha declaracin a Iehoxa nestes termos:
7"As fala o Seor dos Exrcitos.
Se camias polos meus vieiros e se grda--los meus mandamentos,
ti gobernara-lo meu templo e gardara-los meus adros
e dareiche entrada libre entre estes que estn aqu.
8Escoita ben, Iehoxa, sumo sacerdote,
ti e os teus compaeiros que sentan na ta presencia porque eles son homes profticos.
B) Restauracin do sacerdocio e do templo na perspectiva mesinica
Si, vede: vou trae-lo meu servo, o Refillo.
9Si, vela a pedra que puxen diante de Iehoxa:
sobre esta pedra nica hai sete ollos:
nela vou esculpi-lo seu gravado
- o Seor dos Exrcitos quen falae no mesmo da quitarei a iniquidade deste pas.
10O da aquel - o Seor dos Exrcitos quen falainvitaredes cada un seu compaeiro,
debaixo da parra e debaixo da figueira".
Quinta visin: o candelabro, o sacerdote e o prncipe mesinico
4 1O anxo que falaba comigo volveu e espertoume, como quen esperta do sono. 2E
dxome: "Que ves ti?" Contesteille: "Tiven unha visin, e vela un candelabro todo el de
ouro coa aceiteira na sa cima e sete lmpadas nel, e sete bicos nas lmpadas que tia na
sa cima. 3O lado haba das oliveiras, unha dereita da aceiteira e outra sa
esquerda". 4Logo colln a palabra e dxenlle anxo que falaba comigo: "Meu Seor, que
son estas cousas? 5E o anxo que falaba comigo respondeume: "Non sabes que son estas
cousas? Eu dxenlle: "Non, meu Seor". 6El repxome: "Esta a palabra do Seor acerca
de Zerubabel, nestes termos:
Non polo poder, nin pola forza, senn polo meu Esprito -di o Seor dos Exrcitos-.
7Quen es ti, grande montaa? -Diante de Zerubabel resultas ser unha chaira.
Si, el quen coloca a pedra da clave do arco.
Hai clamores: Que bonita! Que bonita !"
8Veume a palabra do Seor nestes termos:
9"As mans de Zerubabel puxeron os alicerces deste templo
e as sas mans rematrono.
As recoeceredes que o Seor dos Exrcitos
me encargou de vir a vs.
1332

A BIBLIA

10A quen desprezou o da dos pequenos comezos?

Que se alegren ve-la pedra da chumbada na man de Zerubabel.
10bEstes sete bicos son os ollos do Seor que percorren toda a terra". 11Eu colln a
palabra e pregunteille: "Que significan esas das oliveiras dereita do candelabro e
sa esquerda?" 12Volvn colle-la palabra de segundas e dxenlle: "Que significan as
das ponlas da oliveira, cos dous tubos de ouro que levan o aceite da primeira
prensadura?" 13El dxome as: "Non sbe-lo que significa?" Contesteille: "Non, meu
Seor". 14El dixo: "Estes son os dous que estn marcados co aceite, e mantense de p
lado do Seor de toda a terra".
Sexta visin: o libro da maldicin
5 1Volvn ergue-los meus ollos e tiven unha visin: vela un rolo de escribir que voaba.
2El dxome: "Que ests vendo?" Eu contesteille: "Estou vendo un rolo de escribir que
vai voando; o seu longo de vinte cbados, a sa anchura de dez". 3Entn el dxome:
"Isto a maldicin que se estende por todo o pas; conforme a ela todo o que roube ser
expulsado deste pas, e todo o que perxura, ser tamn expulsado. 4Fxena sar - o Seor
dos Exrcitos quen fala-, para que entre na casa do ladrn e na casa do que xura en falso
polo meu nome para que quede dentro delas e se consuman as sas madeiras e as sas
pedras".
Stima visin: a muller posta na medida de efah
5Logo sau o anxo que falaba comigo e dxome: "Ei! Abre os teus ollos, que iso que
aparece?" 6Contesteille: "Que ?" E el dxome: "Iso unha medida de efah que se
aparece". E engadiu: "Isto a iniquidade deles en todo o pas". 7Daquela levantouse da
terra un disco de chumbo, e onda el unha muller sentada na medida de efah. 8El dixo:
"Esta a Maldade". Logo botouna dentro da medida de efah e pxolle a lousa de chumbo
boca da medida de efah.
9Logo abrn os ollos e tiven unha visin: Apareceron das mulleres: tian esprito nas
sas s, e as s eran coma as s da cigoa. Levantaron a medida de efah entre a terra e o
ceo.
10Entn pregunteille anxo que falaba comigo: "Onde estn levando elas a medida de
efah?". 11El dxome: "Van construrlle unha casa no pas de Xinar, e cando estea feita,
ser posta al sobre o seu pedestal".
Oitava visin
A) Os catro carros e a volta dos exilados
6 1Volvn levanta-los meus ollos, e tiven unha visin: vela, catro carros saan de entre as
das montaas e as montaas eran de bronce. 2No primeiro carro haba cabalos
vermellos; no segundo, cabalos negros; 3no terceiro, cabalos brancos; e no cuarto,
cabalos baios.
4Logo tomei a palabra e pregunteille anxo que falaba comigo: "Que isto, meu
Seor?". 5O anxo respondeu: "Estes catro saen na direccin dos ventos do ceo, despois
de estaren na presencia do Seor de toda a terra. 6O carro no que estn os cabalos negros
sae para o pas do norte; os brancos, para o occidente daqueles; e os baios, para o pas do
sur. 7Os cabalos baios saen e tratan de camiar e de percorre-lo pas". El dxolles:
"Marchade e percorrede o pas". E eles percorreron o pas. 8El berrou e dxome: "Mira,
os que saen para o pas do norte fan repousa-lo esprito do Seor no pas do norte. 15Os
1333

A BIBLIA

que estn lonxe virn e construirn o santuario do Seor, e entn recoeceredes que o
Seor dos Exrcitos me mandou onda vs. Isto suceder, se vs facedes caso en serio da
voz do Seor, o voso Deus".
B) A coroacin de Zerubabel e Iehoxa
9Veume a palabra do Seor nestes termos: 10"Recolle bens de entre os deportados de
Heldai, de Tobas, de Iedaas. O da que volvas, traeralos casa de Ioxas, fillo de
Sefanas, que xa voltou de Babilonia. 11Has de colle-la prata e o ouro, fars unhas coroas
e poralas na cabeza do sumo sacerdote Iehoxa, fillo de Iehosadac, e na de Zerubabel.
12E diraslle a este: As fala o Seor dos Exrcitos:
Vela un home, que ten por nome Refillo,
e por debaixo de si refillar,
e construir o santuario do Seor.
Si, el reconstruir o santuario do Seor.
13Levantar a maxestade rexia,
e sentarase para reinar sobre o seu trono,
haber un sacerdote sobre o seu propio trono,
e entre os dous traern a prosperidade.
14No santuario do Seor a coroa servir de memorial de Heldai, de Tobas e de Iedaas, e
da xenerosidade do fillo de Sefanas".
SEGUNDA PARTE: SERIE DE ORACULOS SALVIFICOS ACERCA DO XEXUN
Primeira resposta pobo de Xerusaln
7 1No ano catro do rei Daro, veulle a palabra do Seor a Zacaras, o da catro do noveno
mes de Casleu. 2Betel encargou a Sarser e oficial do rei e s seus homes de iren
implora-la presencia favorable do Seor, 3e dicirlles s sacerdotes que haba no templo
do Seor dos Exrcitos e s profetas: "Hei de seguir facendo a lamentacin no quinto
mes, privndome de todo tal e como o veo facendo desde hai tantos anos?".
4Entn veume a palabra do Seor nestes termos:
5"Flalles a todo o pobo do pas e s sacerdotes nestes termos:
Vs cando xaxuades e facedes lamentacin no quinto e no stimo mes,
xa hai disto setenta anos, practicde-lo xaxn precisamente por min?
6Cando comedes e bebedes, non o facedes por vs, comellns e bebedores?
7Acaso non coecde-las palabras que o Seor proclamou por medio dos antigos
profetas,
cando Xerusaln estaba habitada e viva tranquila
o mesmo cs cidades do seu arredor
cando o Ngueb e a Xefelah estaban habitados?"
Razn polas que o xaxn anda ha de continuar
8Veulle a palabra do Seor a Zacaras nestes termos:
9"As fala o Seor dos Exrcitos:
Sentenciade sentencia fiel.
Practicade cada un co seu irmn a bondade e a misericordia.
10A viva e orfo, emigrante e pobre, non os oprimades.
1334

A BIBLIA

Non matinedes nos vosos corazns o mal, cada un contra o seu irmn".
11Pero vs rexeitastes facer caso, puxestes ombro rebelde e endurecste-los vosos odos
para non escoitardes 12e volvste-lo voso corazn un diamante, para non facerdes caso
desta lei e destas palabras, que o Seor dos Exrcitos enviou mediante o seu Esprito por
obra dos antigos profetas.
Por isto houbo grande carraxe de parte do Seor dos Exrcitos. 13E sucedeu que, o
mesmo que eu chamaba e vs non faciades caso, as tamn eles clamaban e eu non lles
faca caso -di o Seor dos Exrcitos-. 14Eu espalleinos entre as nacins que non
coecan, e o pas quedou feito unha desolacin detrs deles, sen haber quen o cruzase
nin o habitase. Deste xeito converteron un pas de delicias nunha desolacin".
Septenario de orculos de restauracin
8 1Veu a palabra do Seor nestes termos:
2"As fala o Seor dos Exrcitos:
Sinto grandes celos por Sin, con grande paixn sinto celos por ela.
3As fala o Seor:
Volvo a Sin, e habitarei no medio de Xerusaln:
Xerusaln chamarase cidade fiel;
e a montaa do Seor dos Exrcitos, Montaa Santa".
4As fala o Seor dos Exrcitos:
"Volvern senta-los vellos e mailas vellas nas prazas de Xerusaln,
con cadanseu bastn na man durante moitos das.
5E as prazas da cidade encheranse de mozos e mozas,
xogando nas sas prazas".
6As fala o Seor dos Exrcitos:
"Se isto admirable s ollos do resto deste pobo, naqueles das
tamn ser admirable s meus ollos" - o Seor dos Exrcitos quen fala-.
7As fala o Seor dos Exrcitos:
"Vela, eu serei quen salve o meu pobo do pas do nacente
e tamn do pas do solpor.
8Traereinos e habitarn no medio de Xerusaln,
sern para min o meu pobo, e eu serei para eles o seu Deus,
na fidelidade e na xustiza".
9As fala o Seor dos Exrcitos:
"Que as vosas mans se fortalezan,
vs que nestes das escoitades estas palabras da boca dos profetas;
nestes das nos que se poen os alicerces do templo do Seor dos Exrcitos
para reconstru-lo santuario.
10Certo que antes destes das,
non se atopaba xornal para os homes,
nin haba xornal para os animais,
e tanto quen saa coma quen entraba
non tia paz por culpa do perseguidor,
pois botara a tdolos homes,
a cada un contra o seu prximo.
11Pero agora eu non serei para o resto deste pobo,
coma nos tempos de antes"
- o Seor Deus dos Exrcitos quen fala-.
12"Vela a sementeira da fartura:
1335

A BIBLIA

a via dar o seu froito,

a terra, o seu producto; e o ceo o seu orballo;
darei en herdanza todo isto resto deste pobo.
13Resultar que o mesmo que fostes maldicin entre as nacins,
casa de Xud e casa de Israel,
as tamn eu vos salvarei e seredes unha bendicin.
Non teades medo! Que se fortalezan as vosas mans!".
14As fala o Seor dos Exrcitos:
"O mesmo que eu determinei a desgracia contra vs,
cando os vosos pais me anoxaran
-fala o Seor dos Exrcitose non tiven compaixn,
15as, me arrepentn e tracei nestes das
facerlles ben a Xerusaln e casa de Xud.
Non teades medo!
16Estas son as cousas que habedes de practicar:
Dicide a verdade cada un seu prximo.
Sentenciade con fidelidade e con xuzo de paz nas vosas portas.
17Non maquinedes cada un no voso corazn
o mal contra o seu prximo,
non lles collades gusto s xuramentos falsos,
porque precisamente todo isto o que eu aborrezo"
- o Seor quen fala-.
O xexn converterase en festa de ledicia
18Veume a palabra do Seor nestes termos:
19"As fala o Seor dos Exrcitos:
O xexn do cuarto mes, o do quinto, o do stimo e o do dcimo
converteranse para a casa de Xud en xbilo,
en ledicia e en asembleas de festa gozosa.
Pero amade a fidelidade e a paz.
20Certo, anda virn aqu as nacins e os habitantes das grandes cidades
e os habitantes dunha cidade irn a outra para dicir:
21Marchemos a implora-la presencia favorable do Seor,
a busca-lo Seor dos Exrcitos. Tamn vou eu.
22Virn pobos numerosos e nacins poderosas,
busca-lo Seor dos Exrcitos en Xerusaln,
e implora-la sa presencia favorable".
23As fala o Seor dos Exrcitos:
"Nos das aqueles collern dez homes de tdalas linguas das nacins,
si, collern a un xudeu pola beira do manto dicndolle:
Queremos ir canda vs, porque omos que Deus est convosco".
DUTERO-ZACARIAS
PRIMEIRA PARTE
Un resto dos pagns entrar no clan de Xud
1336

A BIBLIA

9 1Orculo.
A palabra do Seor est no pas de Hadrac,
e Damasco a sa residencia,
porque o mesmo Seor contempla a humanidade,
o mesmo ca a tdalas tribos de Israel,
2igual Hamat e a sa fronteira, Tiro e Sidn.
Que sabedora tan grande!
3Tiro construu unha fortaleza
e aumentou a sa prata coma a terra,
e o seu ouro coma a lama dos camios.
4Vela o Seor: apodranse de Tiro
e castiga co mar a sa riqueza,
e con lume consumido Tiro.
5Axqueln ver isto e ter medo,
e Gaza retorcerase de tanta dor,
e tamn a Ecrn se lle reseca a sa esperanza.
O rei desaparecer de Gaza,
e Axqueln non ser habitada,
6reinar un bastardo en Axdod.
Deste xeito acabarei coa soberbia da Filistea,
7retirarei da sa boca o sangue que ela verteu,
e a abominacin de entre os seus dentes.
Tamn dela quedar para o noso Deus un resto
que ser coma un clan en Xud,
e Ecrn ser como foron os iebuseos.
8Eu acamparei no meu templo,
coma defensor contra o que vai e contra o que volve;
non volver pasar por riba deles o opresor.
Si, agora vino cos meus ollos.
A chegada do Mesas, Rei humilde e pacificador
9Relouca, filla de Sin,
grita de ledicia, filla de Xerusaln.
Vela chega o teu rei,
xusto e protexido do Seor,
humilde e montado nun burro,
si, nun burrio fillo dunha burra.
10Eu acabarei cos carros de Efram
e cos cabalos de Xerusaln,
acabarase o arco de guerra
e El anunciar a paz s nacins,
reinar desde un mar a outro mar,
desde o ufrates s confns da terra.
Restablecemento de Israel na unidade e prosperidade
11Por ti, pola alianza pactada contigo con sangue,
librarei os teus prisioneiros do pozo
1337

A BIBLIA

que non ten auga.

12Volvede praza forte,
prisioneiros que tendes esperanza!
Si, hoxe declaro que vos devolverei o dobre.
13Tensarei a Xud como se fose o meu arco,
cargarei a Efram, o meu arco;
incitarei s teus fillos, Sin,
contra os fillos de Iavn,
farei de ti a espada dun guerreiro valente.
14Si, o Seor farase ver contra eles
e a sa frecha sair coma un lstrego.
O Seor Deus tocar a trompeta,
camiar sobre os furacns do sur.
15O Seor dos Exrcitos protexeraos,
pero as pedras da sa fonda devorarn e esmagarn;
si, bebern sangue coma vio,
e encheranse coma a copa dos sacrificios,
coma os cornos do altar.
16O da aquel o Seor, o seu Deus, salvaraos,
porque eles son o rabao do seu pobo,
porque as pedras da sa diadema relocen sobre a terra.
17Que feliz ser o seu pobo! Que fermoso ser!
O trigo far medra-los mozos,
o vio novo far medra-las mozas.
10 1Peddelle Seor a chuvia no tempo da primavera.
O Seor produce os tronos e a chuvia abondosa,
daralle a cada un a herba no campo.
A infidelidade Seor a causa da sa ira e das deportacins
2Os terafns anuncian falsidade e os adivios ven mentiras,
anuncian soos ilusos, consolan con falsidades.
Vela por que o pobo anda descamiado coma un rabao,
est aflixido por non ter pastor.
A restauracin de Xud e de Efram
3A mia ira incndiase contra os pastores,
e pediralles contas s carneiros-guas.
Si, o Seor dos Exrcitos visitar o seu rabao, a casa de Xud,
e converterao no seu cabalo esplendoroso de guerra.
4De Xud sair o teito das tendas, del as caravillas,
del os arcos de guerra, del sairn tdolos xefes.
Xuntos 5estarn os heroes que na guerra esmagan
coma a lama dos camios.
Si, loitarn, porque o Seor est con eles,
pero os que montan a cabalo quedarn avergonzados.
6Eu fortalecerei a casa de Xud e salvarei a casa de Xos.
Si, fareinos volver, porque teo compaixn deles
1338

A BIBLIA

e sern coma se eu nunca os rexeitase,

pois eu son o Seor, o seu Deus, e heinos de escoitar.
7Os de Efram sern coma heroes,
e o seu corazn alegrarase coma do vio,
e os fillos verano e alegraranse,
e o seu corazn brincar de ledicia polo Seor.
8Chamareinos co asubo e xuntareinos:
Si, rescatareinos e multiplicaranse coma antes.
9Sementareinos por entre as nacins,
e desde lonxe se lembrarn de min:
criarn a os seus fillos, pero estes volvern.
10Fareinos volver do pas de Exipto,
e arrecadareinos desde Asiria,
traereinos pas de Galaad e Lbano,
tantos, que non haber sitio para eles.
11O Seor cruzar a marusa e petar nas ondas
e secarn tdalas profundidades do Nilo.
Humillar a soberbia de Asiria
e retirar o cetro de Exipto.
12Entn, fortalecereinos de parte do Seor,
e camiarn coa forza do seu Nome
- o Seor quen fala-.
Canto da victoria en forma de stira contra os inimigos
11 1Abre, Lbano, as tas portas,
que o lume devora os teus cedros.
2Fai lamentacin, ti, ciprs,
que o cedro xa caeu:
as rbores esplndidas foron arrasadas.
Facede lamentacins, acieiras de Baxn,
que o bosque inaccesible se vn abaixo.
3Berros de lamentacin dos pastores!
Porque a sa gloria quedou arrasada.
Berros de ruxidos dos cachorros de len!
Porque o esplendor do Xordn quedou arrasado.
Ledicia dos pastores
4As fala o Seor, o meu Deus: "Pastorea o rabao destinado matanza. 5Os seus
compradores vano matar, e non se sentirn culpables. Del dirn os seus compradores:
Bendito sexa o Seor, que me fago rico! En cambio os seus pastores non senten
compaixn por el".
6"Certo, eu non volverei a ter piedade dos habitantes do pas - o Seor quen fala- e vela
entrego os homes na man de cadanseu pastor, na man do seu rei; arrasarei o pas e non o
librarei das sas mans".
7Entn eu pastoreei o rabao destinado matanza, en proveito dos seus traficantes.
Colln dous caxatos, e a un chameille: "Bondade"; e outro chameille "Unin", e
pastoreei o rabao. 8Logo fixen desaparecer a tres pastores nun s mes. Perdn a
paciencia con eles, e eles tamn se anoxaron comigo.
1339

A BIBLIA

9Entn dixen: "Xa non vos pastorearei: as ovellas que tean que morrer, que morran; as
que tean que desaparecer, que desaparezan; e as que queden, que cada unha devore a
carne da sa compaeira". 10Logo colln o caxato, a "Bondade", e partino, para rompe-la
alianza que o Seor fixera con tdolos pobos, 11e quedou roto no da aquel. Os tratantes
do rabao, que me observaban, recoeceron que isto era palabra do Seor.
12Logo dxenlles: "Se vos parece ben, ddeme a mia soldada; e se non, deixdea". Pero
eles pesaron a mia soldada: trinta moedas de prata. 13Logo o Seor dxome: "Botdella
fundidor de metais; o esplndido prezo no que fuches taxado por eles". Entn colln
as trinta moedas de prata e boteillas no templo do Seor fundidor. 14Despois partn o
segundo caxato, a "Unin", para rompe-la irmandade entre Xud e Israel.
15E dxome o Seor: "Procura as ferramentas dun pastor que sexa aparvado. 16Pois,
vela, vou suscitar no pas un pastor: das que van runa non se preocupar; pola
descamiada non buscar; ferida, non a curar; da que anda estea de p non coidar,
senn que comer a carne da ovella gorda e arrincaralle as sas unllas".
Crise purificadora na que ferido o pastor, e que remata na nova alianza
17"Ai do pastor de vento,
que abandona o rabao!
Unha espada est contra o seu brazo
e contra o seu ollo dereito.
O seu brazo estase secando,
o seu ollo dereito estase apagando.
Espada, esperta contra o meu pastor,
contra o home do meu acompaamento".
13, 7 o Seor dos Exrcitos quen fala.
"Fire pastor e que se esparexan as ovellas!
Si, eu revolverei a mia man contra as sas cras.
13, 8Suceder en todo o pas
- o Seor quen falaque de tres partes del, das desaparecern
e a terceira quedar.
13, 9Eu farei pasar polo lume esta terceira parte,
purificareinos tal como se refina a prata,
limpareinos tal como se purifica o ouro.
El invocar o meu Nome e eu escoitareino.
Direi: "El o meu pobo". E el dir: "O Seor o meu Deus".
DEUTERO-ZACARIAS
SEGUNDA PARTE
Salvacin e purificacin de Xerusaln e Xud coa morte do "Traspasado"
12 1Orculo. Palabra do Seor acerca de Israel.
Orculo do Seor que estende os ceos e que cimenta a terra,
que forma o esprito dos homes no seu interior.
I. Castigo universal pola opresin contra Xerusaln
1340

A BIBLIA

2Vela: eu converto a Xerusaln en cunca que emborracha a tdolos pobos do arredor.

Tamn lle tocar a Xud, cando sexa o asedio contra Xerusaln.
3Suceder no da aquel que converterei a Xerusaln en pedra de xogo: tdolos pobos
andarn a levantala. Todo o que a queira levantar, ferirase, e uniranse a ela tdalas
nacins da terra.
4No da aquel - o Seor quen fala- atordoarei a golpes a tdolos cabalos; e s seus
cabaleiros, coa loucura. Cos meus ollos inspeccionarei a casa de Xud, pero ferirei a
tdolos cabalos das nacins coa cegueira. 5Entn os xefes de Xud pensarn nos seus
corazns: a forza dos habitantes de Xerusaln est no Seor dos Exrcitos, o seu Deus.
6No da aquel converterei os xefes de Xud nun braseiro con paos acendidos, e nun
fachuco de restrollo aceso: devorarn cara dereita e cara esquerda a tdalas nacins de
arredor. Xerusaln volver reinar no seu lugar, en Xerusaln.
II. Salvacin de Xud e Xerusaln
7O Seor salvar primeiro as tendas de Xud, para que non se levante sobre Xud o
orgullo da casa de David e o orgullo dos que rexen en Xerusaln.
8No da aquel o Seor protexer que rexe en Xerusaln. Aquel da o que mis cambalee
de entre eles ser coma David, e a casa de David ser coma divina, igual c Anxo do
Seor fronte deles.
III. Purificacin de Xerusaln coa lamentacin polo "Traspasado"
9No da aquel tratarei de destrur a tdolos pobos que entran en Xerusaln. 10Estenderei
sobre a casa de David e sobre os habitantes de Xerusaln un esprito de gracia e de
splica: mirarn atentamente meu Poderoso, a quen traspasaron. Farn lamentacin por
el, coma a lamentacin diante do nico Deus, e chorarn amargamente por el, coma o
amargurarse por un primoxnito.
11No da aquel ser grande a lamentacin en Xerusaln coma a lamentacin de HadadRimn no val de Meguido.
12O pas lamentarase, familia por familia, separadamente:
a familia da casa de David, e as sas mulleres;
a familia da casa de Natn, e as sas mulleres,
13a familia da casa de Lev e as sas mulleres;
a familia de Xim e as sas mulleres.
14Tdalas restantes familias, familia por familia,
e as sas mulleres separadamente.
13 1No da aquel haber unha fonte de auga corrente para a casa de David e para os
habitantes de Xerusaln, por culpa do pecado e da inmundicia.
IV. Purificacin do pas (Xud)
2No da aquel - o Seor quen fala- extirparei do pas os nomes dos dolos, e non
volvern ser lembrados. Tamn farei desaparecer do pas os profetas e o esprito de
impureza. 3E suceder que, se algun volve a profetizar, o pai e a nai que o enxendraron,
diranlle: "Non podes seguir vivindo, xa que falaches mentiras no nome do Seor". E
cando el profetice, o pai e a nai que o enxendraron matarano a espada. 4Suceder no da
1341

A BIBLIA

aquel que cada un dos profetas se avergonzar da sa visin, cando profetice en falso, e
non vestirn manto de pelo para mentir. 5Dir cada un: "Eu non son profeta, son un que
traballa a terra, pois a terra a mia posesin desde a mia mocidade". 6Pero diranlle:
"Que son esas feridas entre as tas mans?" E responder el: "Si, ferinme no templo dos
meus amantes".
V. O pastor ferido e o rabao disperso
7rguete, espada, contra o meu pastor,
contra o home que est meu carn
-orculo do Seor dos Exrcitos-.
Fire pastor e que se escorrenten as ovellas.
Daquela voltarei a mia man contra as mis febles.
8E acontecer en todo o pas
-orculo do Seor-,
que dous tercios sern exterminados
e de certo morrern,
mais un tercio quedar nel.
9A ese tercio fareino pasar polo lume
e acrisolareino como se acrisola a prata
e probareino como se proba o ouro.
El invocar o meu nome
e eu escoitareino;
direille "ti e-lo meu pobo"
e el dirame "Iav meu Deus".
Combate escatolxico e instauracin do reinado universal do Seor
I. Combate escatolxico contra Xerusaln
14 1Vela chegar o da do Seor, e o botn que hai no medio de ti quedar repartido.
2Xuntarei a tdolos pobos para a guerra contra Xerusaln,
a cidade ser collida, as casas sern saqueadas e as mulleres violadas.
Media cidade sair deportacin, pero o resto do pobo non ser quitado dela;
3e sair o Seor e pelexar contra aqueles pobos
como cando pelexaba no da do combate.
II. Iav transforma os perigos idoltricos en refuxio do iavismo
4No da aquel os seus ps afincaranse no monte das Oliveiras,
que est cara a Xerusaln polo nacente,
e o monte das Oliveiras partirase en das metades.
Na direccin do nacente e na do poente haber un val moi grande,
pois unha metade do monte retirarase cara norte,
e a outra metade cara sur.
5Entn vs fuxiredes para o val das mias montaas, xa que o val das montaas chega
ata Asal. Si, fuxiredes como fuxistes ante o tremor de terra do tempo de Ozas, rei de
Xud.
Si, ven, Seor, meu Deus, e tdolos consagrados contigo!
6Suceder no da aquel que non haber Sol e
as cousas tentadoras perdern o seu encanto.
1342

A BIBLIA

7Ser un da nico, querido polo Seor, sen da e sen noite, e na tardia haber luz.
III. Transformacin de Xerusaln co reinado do Seor
8Suceder no da aquel que sairn de Xerusaln augas vivas,
a metade delas para o mar Morto,
e a outra metade para o Mediterrneo.
Isto suceder no vern e no inverno.
9O Seor ser entn Rei sobre toda a terra.
No da aquel o Seor ser Unico e o seu Nome ser nico.
10Todo o pas se volver unha chaira, desde Gueba ata Rimn, sur de Xerusaln, que
estar no alto, e toda ela habitada: desde a porta de Benxamn ata o sitio da antiga porta
dos Angulos; e desde a torre de Hananel ata as prensas do rei 11habitarase nela. Non
volver haber destruccin sagrada: Xerusaln ser habitada con seguridade.
IV. Castigo das nacins
12Este ser o castigo con que o Seor castigar a tdalas nacins que combateron contra
Xerusaln: facerlles podrece-la carne, que tean que aguantar sobre os seus ps, que os
ollos lles podrezan nas covas, que a sa lingua lles podreza na boca.
13Suceder no da aquel que o pnico que o Seor provoque entre eles ser grande: cada
un coller as mans do seu prximo e levantar contra el a sa man. 14E tamn Xud
pelexar en Xerusaln, e amorearanse as riquezas de tdolos pobos do arredor: ouro,
prata, e vestidos en grande cantidade.
15E coma este andazo, as ser a peste dos cabalos, das mulas, dos camelos e dos burros,
e de tdolos animais dos seus campos.
V. Transformacin cltica universal
16Suceder que todo aquel que quede de cada un dos pobos que vieron contra
Xerusaln, subir de ano en ano a postrarse ante o Rei, o Seor dos Exrcitos, e a
celebra-la festa das Tendas.
17E resultar que as familias da terra que non suban a Xerusaln para postrarse ante o
Rei, o Seor dos exrcitos, non tern chuvia.
18E se algunha familia de Exipto non sobe ou non vn, vir tamn contra ela a peste coa
que o Seor fere os pobos que non soben a celebra-la festa das Tendas. 19Este ser o
castigo polo pecado de Exipto e polo pecado dos pobos que non soben a celebra-la festa
das Tendas.
20No da ese, nos chocallos dos cabalos estar esta inscricin: "Consagrado Seor" e os
potes do templo do Seor estarn como a copa da aspersin, diante do altar. 21E tdolos
potes que haxa en Xerusaln e en Xud, sern sacrificados Seor dos Exrcitos; tdolos
que queiran ofrecer un sacrificio, virn e colleranos para cocer neles. Xa non volver
haber traficantes no templo do Seor no da aquel.

1343

A BIBLIA

MALAQUIAS
1 1Orculo. Palabra do Seor dirixida a Israel, por medio de Malaquas.
Eleccin gratuta de Israel e reprobacin de Edom
2Qurovos ben -di o Seor-. Pero vs dicides:
"En que nos mstra-lo teu amor?"
"Non era Esa irmn de Xacob? - o Seor quen falae eu amei a Xacob 3e menosprecei a Esa:
convertn as sas montaas nunha desolacin
e dille-la sa herdanza s chacais do deserto".
4Si, Edom di: "Estamos destrudos, pero volveremos reconstru-las runas".
As fala o Seor dos Exrcitos: "Eles reconstruirn, pero eu destruirei,
e chamarselle: Terra da ruindade e Pobo co que o Seor est sempre enfadado.
5Si, os vosos ollos verano; entn pensaredes:
O Seor mais grande cs lindeiros de Israel.
Esixencias dun culto perfecto
6O fillo venera pai, e o servo seor.
Pero, se eu son o Pai, onde est a mia veneracin?
E se eu son o Seor, onde est o meu respecto?"
-dvolo o Seor dos Exrcitos a vs, sacerdotes que desprezde-lo meu Nome.
E vs dicides: "En que desprezmo-lo teu Nome?"
7O presentardes sobre o meu altar ofrendas lixosas,
dicides: "En que te lixamos a ti?"
Cando dicides: "a mesa do Seor desprezable",
8e entn ofrecedes un animal cego para sacrificar: non est isto mal?
Ofrecedes animal coxo e animal enfermo: non est nada mal?
Presntallo teu gobernador. Sentirase agasallado da ta parte
ou mostrarache o seu favor? -fala o Seor dos Exrcitos-.
9Pois agora intentade abranda-lo rostro anoxado de Deus, mostrarsevos benvolo?
Isto est na vosa man, retirar por iso de vs o seu rostro anoxado?
-fala o Seor dos Exrcitos-.
10Quen hai de entre vs que queira pecha--las das portas
para non prenderdes en van o lume no meu altar?
Non teo ningunha compracencia en vs
-fala o Seor dos Exrcitos-;
non me sinto a gusto coa ofrenda que provn das vosas mans.
11Certo, desde a sada do sol ata a sa posta
grande o meu Nome entre os pobos,
e en tdolos lugares arde unha oblacin no meu Nome e unha ofrenda pura,
porque grande o meu Nome entre os pobos
-fala o Seor dos Exrcitos-.
12Pero vs profanste-lo meu Nome dicirdes:
"A mesa do Seor est lixosa e a sa comida desprezable".
13Si, vs dicides: "Ollade, que traballo!"
e desprezde-la comida -fala o Seor dos Exrcitos-,
pero traedes do que collestes.
Si, o animal coxo e enfermo, ese o que traedes de ofrenda.
1344

A BIBLIA

Podo eu recibila con gusto das vosas mans? -fala o Seor-.

14Maldito sexa o tramposo, que ten no seu rabao un macho,
pero cando fai voto, ofrcelle en sacrificio seu Seor algo desprezable.
Pois eu son o grande Rei -fala o Seor dos Exrcitos-,
e o meu Nome temible entre os pobos.
2 1Agora esta orde vai para vs, sacerdotes:
2Se non facedes caso e se non colledes a peito darlle gloria
meu Nome -fala o Seor dos Exrcitos-, botarei contra vs a maldicin
e maldicirei a vosa bendicin. Si, xa a maldicn porque non houbo entre vs quen o
collese a peito.
3Vede: eu romperivo-lo brazo e tirarei bosta contra as vosas caras,
a bosta das vosas festas. Seredes tirados na bosta.
4Entn recoeceredes que eu vos tia enviado esta orde
para que fose realidade a mia alianza con Lev
-fala o Seor dos Exrcitos-.
5A mia alianza con el fora vida e fartura
e tamn lle tia concedido o temor,
para que me respecte
e fose humilde ante a presencia do meu Nome.
6Na sa boca houbo sentencia verdadeira
e falsidade non se atopou nos seus labios.
Con paz e con rectitude camiou comigo,
e a moitos fxoos apartar da iniquidade.
7Si, os labios do sacerdote son fieis ensinanza
e bscase a lei na sa boca:
o mensaxeiro do Seor dos Exrcitos.
8Pero vs apartastes a moitos do vieiro,
desvistelos do cumprimento da lei,
violste-la alianza con Lev -fala o Seor dos Exrcitos-.
9Tamn eu vos volverei desprezables e viles para tdolos pobos, na medida en que vs
non gardste-los meus vieiros,
e na medida en que non considerastes estimable a lei.
Contra os matrimonios mixtos e o divorcio
10Non temos todos ns un nico Rei?
Non vos criou a todos o nico Deus?
Por que traicionamos cada un seu irmn,
violando a alianza de nosos pais?
11Xud obra a traicin; comtese en Israel e en Xerusaln unha abominacin.
Certo, Xud profana o santuario do Seor,
ama e casa coa filla dun deus estranxeiro.
12O Seor far desaparece-lo home que tal cousa fixo,
promotor e testemua:
faraos desaparecer das tendas de Xacob
e do grupo que presenta a ofrenda Seor dos Exrcitos.
13Vela, esta segunda cousa fixestes:
1345

A BIBLIA

cubrir de bgoas o altar do Seor,

de choros e de pranto,
porque xa non fai caso da vosa ofrenda,
nin recibe con gusto o que sae das vosas mans.
14Vs dicides: "Por que?"
Polo feito de que o Seor fixo de testemua entre ti
e a muller da ta mocidade, porque ti a traicionaches,
anda que ela foi a ta compaeira e a muller da ta alianza.
15Certo, o Seor fixo unha unidade,
e a unidade ten carne e esprito.
E que busca a unidade? -Unha descendencia santa.
Tende, pois, coidado do voso esprito,
e non lle fagas traicin esposa da ta mocidade.
16Se algun repudia con odio -fala o Seor, Deus de Israel-,
cobre de violencia o seu manto -fala o Seor dos Exrcitos-.
Tende, pois, coidado do voso esprito e non fagades traicin.
O da da vinda do Seor
17Vs cansde-lo Seor coas vosas palabras,
e dicides: "En que o cansamos?"
Cando dicides: "Tdolos que obran mal
son bos s ollos do Seor:
El sente amor por eses";
ou: "Onde est o Deus dos xustos xuzos?"
3 1Vela: eu envo o meu mensaxeiro,
para que limpe o camio diante de min.
Nun momento entrar no seu santuario
o Seor a quen vs estades buscando,
o mensaxeiro da Alianza, a quen vos lle tendes amor:
vede que chega -fala o Seor dos Exrcitos-.
2Quen aguantar o da da sa chegada?
Quen se manter de p cando El apareza?
Si, El ser coma o lume do fundidor,
coma a lixivia dos que lavan.
3Sentarase coma o fundidor que refina a prata,
refinar os fillos de Lev e purificaraos;
coma a prata e coma o ouro, as sern para o Seor
os que presenten a ofrenda con xustiza.
4Entn seralle agradable Seor a ofrenda de Xud e Xerusaln,
coma nos das remotos, coma nos anos antigos.
5Entn acercareime a vs para o proceso xudicial,
e serei acusador aleuto
contra os feiticeiros e contra os adlteros,
contra os que xuran en falso
e contra os que abusan do pagamento do xornaleiro,
1346

A BIBLIA

da viva e do orfo, e rebaixan os dereitos do emigrante.

Pero non me teen medo -fala o Seor dos Exrcitos-.
A paga das dbedas clticas, sinal de fidelidade e bendicin
6Eu son o Seor, non cambiei,
pero vs, fillos de Xacob (do que engana) anda non acabastes.
7Si, desde os das de vosos pais vdesvos apartando dos meus preceptos,
e non os gardades.
Volvede a min, e eu volverei a vs
-fala o Seor dos Exrcitos-.
Pero vs dicides: "En que temos que volvernos?"
8Pode un home roubar a Deus? Pois vs estdesme roubando a min.
E dicides: "En que che roubamos?" "Nos dcimos e nas primicias".
9Coa maldicin estades sendo malditos,
pero seguides roubndome vs, o pobo enteiro.
10Traede todo o dcimo casa do tesouro.
Para que haxa comida no meu templo.
Si, podeme a proba -fala o Seor dos Exrcitos-,
para ver se eu non vos abro as comportas do ceo,
para librar sobre vs a bendicin ata que nada quede na mia man.
11Rifaralle en favor voso saltn,
para que non vos destruse o froito da terra,
e para que a via no campo non vos quedase sen uva
-fala o Seor dos Exrcitos-.
12Entn proclamaranvos ditosos tdolos pobos,
pois sodes un pas de felicidade,
-fala o Seor dos Exrcitos-.
O da do Seor ser de triunfo e ledicia para os seus servidores
13Os vosos ditos contra min son duros -fala o Seor-.
Preguntades: "Que dixemos ns contra Ti?"
14Dicides: " cousa intil servir a Deus!
Que proveito quitamos de garda-los seus mandamentos,
e de camiarmos en penitencia na presencia do Seor dos Exrcitos?
15Agora ns declaramos felices os soberbios:
Si, os que cometen maldades prosperan,
poen a proba a Deus, lbranse".
16Deste xeito falan entre eles os que respectan o Seor,
cada un co seu prximo,
pero o Seor prstalles atencin e escitaos,
pois o libro das lembranzas estase escribindo na sa presencia,
por mor dos que temen o Seor e estiman o seu Nome.
17Sern para min -fala o Seor dos Exrcitospropiedade persoal no da en que eu acte,
porque lles perdoarei o mesmo que un home perdoa o fillo obediente.

1347

A BIBLIA

18Entn veredes de novo a diferencia entre o xusto e o malvado,

entre quen serve Seor e quen non o serve.
19Pois vela chega o da: abrasar coma un forno,
e os soberbios e tdolos que cometen a maldade sern palla.
Si, o da que chega ser a vosa queima
-fala o Seor dos Exrcitos-:
non vos deixar raz nin ponla.
20Brillar para vs, os que respectde-lo meu Nome,
un sol de xustiza, que trae sade nas sas s.
Vs sairedes e brincaredes coma becerros ceibos:
21esmagarde-los malvados, pois sern po baixo a planta dos vosos ps,
no da en que eu acte -fala o Seor dos Exrcitos-.
Suplementos: mirando s tempos novos
22Lembrdevos da lei de Moiss, o meu servo,
lei que eu lle ordenei no Horeb,
preceptos e decretos para todo Israel.
23Vede: eu vouvos manda-lo profeta Elas
antes de que chegue o da do Seor grande e temible:
24El far volve-lo corazn dos pais cara s fillos,
e o corazn dos fillos cara s pais,
non sexa que eu me vexa obrigado a vir
para castiga-lo pas co exterminio sagrado.

1348

A BIBLIA

NOVO TESTAMENTO

EVANXEO SEGUNDO SAN MATEO

NACEMENTO E INFANCIA DE XESUS
Xenealoxa de Xess (Lc 3, 23-38)
1 1Libro da xenealoxa de Xess Cristo, fillo de David, fillo de Abraham. 2Abraham
enxendrou a Isaac. Isaac enxendrou a Xacob. Xacob enxendrou a Xud e mailos seus
irmns. 3Xud, de Tamar, enxendrou a Peres e mais a Zarn. Peres enxendrou a Esrn.
Esrn enxendrou a Arn. 4Arn enxendrou a Aminadab. Aminadab enxendrou a Naasn.
Naasn enxendrou a Salmn. 5Salmn, de Rahab, enxendrou a Booz. Booz, de Rut,
enxendrou a Obed. Obed enxendrou a Iex. 6Iex enxendrou rei David.
David, da que foi muller de Uras, enxendrou a Salomn. 7Salomn enxendrou a
Roboam. Roboam enxendrou a Abas. Abas enxendrou a As. 8As enxendrou a Ioxafat.
Ioxafat enxendrou a Ioram. Ioram enxendrou a Ozas. 9Ozas enxendrou a Ioatn. Ioatn
enxendrou a Acaz. Acaz enxendrou a Ezequas. 10Ezequas enxendrou a Menaxs.
Menaxs enxendrou a Amn. Amn enxendrou a Ioxas. 11Ioxas enxendrou a Ieconas e
mailos seus irmns, en tempos da deportacin a Babilonia.
12Despois da deportacin a Babilonia, Ieconas enxendrou a Xealtiel. Xealtiel enxendrou
a Zerubabel. 13Zerubabel enxendrou a Abiud. Abiud enxendrou a Eliaquim. Eliaquim
enxendrou a Asor. 14Asor enxendrou a Sadoc. Sadoc enxendrou a Aquim. Aquim
enxendrou a Eliud. 15Eliud enxendrou a Elazar. Elazar enxendrou a Matn. Matn
enxendrou a Xacob. 16Xacob enxendrou a Xos, esposo de Mara, da que naceu Xess,
chamado Cristo.
17Foron, logo, catorce as xeracins desde Abraham ata David, catorce tamn desde
David ata a deportacin de Babilonia, e catorce desde a deportacin de Babilonia ata
Cristo.
Nacemento de Xess (Lc 1, 27-35; 2, 1-7)
18O nacemento de Xess Cristo foi as: Mara, a sa nai, estaba prometida a Xos; e
antes de viviren xuntos apareceu ela embarazada por obra do Esprito Santo. 19Xos, o
seu prometido, home xusto, non a queren-do aldraxar, decidiu repudiala secretamente.
20Tal era a sa resolucin, cando o anxo do Seor se lle apareceu en soos, dicndolle:
-Xos, fillo de David, non repares en levar contigo a Mara, a ta prometida; que o que
nela se concebiu obra do Esprito Santo. 21Dar a luz un fillo, e ti poeraslle de nome
Xess, porque salvar o seu pobo de tdolos seus pecados.
22Todo isto aconteceu para que se cumprise o que dixera o Seor por boca do profeta:
23Mirade: a virxe concebir e dar a luz un fillo,
e poeranlle de nome Emmanuel
(que quere dicir "Deus connosco").
24Acordou Xos do seu soo, e fixo tal como lle mandara o anxo do Seor, levando
consigo a sa prometida; 25e sen que a tocase, ela deu a luz un fillo. E el pxolle de
nome Xess.
Adoracin dos magos
1349

A BIBLIA

2 1Xess naceu en Beln de Xudea, en tempos do rei Herodes. E nisto uns magos de
Oriente chegaron a Xerusaln preguntando:
2-Onde est o Rei dos xudeus que acaba de nacer? Porque vimos sa-la sa estrela al
no Oriente, e vimos para lle rendermos homenaxe.
3Ondo isto, o rei Herodes alporizouse, e con el toda Xerusaln. 4Convocou a tdolos
sacerdotes e letrados do pobo, para lles preguntar onde tia que nace-lo Mesas. 5Eles
responderon:
-En Beln de Xudea, que as o deixou escrito o profeta:
6E ti Beln, terra de Xudea,
de ningn xeito e-la mis pequena,
entre as vilas de Xudea,
que de ti ha sa-lo gua
que ser o pastor do meu pobo Israel.
7Entn Herodes, s agachadas, chamou s magos, para se informar ben de cando lles
aparecera a estrela. 8Logo mandounos a Beln, dicndolles:
-Ide e informdevos ben do que hai dese neno; e unha vez que o atopedes, avisdeme,
para ir eu tamn a lle render homenaxe.
9Eles, despois de oren rei, puxronse en camio. E, vela, a estrela que viran sar no
Oriente foinos guiando ata se deter enriba de onde estaba o neno. 10Grande alegra
sentiron veren sar de novo a estrela.
11E cando entraron na casa atoparon o neno con Mara, sa nai. Postrronse e
rendronlle homenaxe; logo, abrindo os seus tesouros, ofrecronlle coma regalo ouro,
incenso e mirra. 12Logo, avisados en soos de que non volvesen por onda Herodes,
saron para a sa terra por outro camio.
Exilio en Exipto e matanza dos inocentes
13En canto se foron, un anxo do Seor apareceulle a Xos en soos e dxolle:
-rguete, colle o neno e maila nai e fuxe para Exipto. Non te movas de al ata que eu te
avise, porque Herodes vai busca-lo neno para acabar con el.
14Xos ergueuse, colleu o neno e maila nai, pola noite, e al se foi para Exipto. 15Al
permaneceu ata a morte de Herodes, cumprndose as o que dixera o Seor por medio do
profeta:
Chamei o meu fillo para que sase de Exipto.
16Daquela Herodes, decatndose de que fora burlado polos magos, incomodouse moito.
E, botando contas polos datos dos magos, mandou matar a tdolos nenos de dous anos
para abaixo, de Beln e da bisbarra. 17Daquela cumpriuse tamn o dito polo profeta
Xeremas:
18Ouse un berro en Ramah,
choros e moito lamento:
Raquel que chora polos seus fillos,
e non se quere consolar porque xa non existen.
Volta para Nazaret
19En morrendo Herodes, o anxo do Seor aparecuselle en soos a Xos en Exipto 20e
dxolle:
-rguete, colle o neno e maila nai e volve para a terra de Israel, que xa morreron os que
queran acabar co neno.
1350

A BIBLIA

21Ergueuse Xos, e collendo o neno e maila nai, foise para a terra de Israel. 22Pero,
saber que Arquelao reinaba en Xudea, en lugar de seu pai, sentiu medo e non se atreveu a
ir al. Avisado en soos, marchou para a banda de Galilea, 23indo vivir a unha vila
chamada Nazaret. Cumpriuse as o que dixeran os profetas: que se chamara nazareno.
PREPARACION DA PREDICACION DE XESUS
Xon Bautista (Mc 1, 2-8; Lc 3, 1-18)
3 1Naqueles das apareceu Xon Bautista no deserto, proclamando:
2-Convertdevos, que xa chega o Reino dos Ceos.
3El era de quen dixera o profeta Isaas:
Unha voz clama no deserto:
Preparade o camio do Seor,
endereitade os seus vieiros.
4Xon a vestido con pelos de camelo e cun cinguidor de coiro no van, e mantase de
saltns e mel bravo. 5Ia onda el xente de Xerusaln, de toda Xudea e mais da banda do
Xordn. 6Confesaban os seus pecados e el bautizbaos no Xordn.
7Como se decatara de que moitos fariseos e saduceos vian a que os bautizase, dxolles:
-Raza de vboras! Quen vos ensinou a fuxir do castigo que est a chegar? 8Dade froitos
dignos dunha verdadeira conversin, 9e non vos fagades ilusins dicindo entre vs:
"Somos fillos de Abraham", porque vos aseguro que Deus pode sacar fillos de Abraham
mesmo destas pedras. 10Xa est a machada posta contra a raz das rbores, e toda rbore
que non dea froito cortarase e botarase lume.
11Eu bautzovos con auga para que vos convertades. Pero o que vn detrs mia mis
forte ca min, e nin tan sequera son digno de lle leva-las sandalias. El havos bautizar co
Esprito Santo e con lume. 12Porque trae a forcada na man, para limpa-la sa eira e na
hucha recolle-lo trigo; e ha queima-la palla nun lume que nunca se apaga.
Bautismo de Xess (Mc 1, 9-11; Lc 3, 21-22)
13Entn apareceu Xess, que via desde Galilea Xordn, para que Xon o bautizase.
14Xon trataba de impedilo dicindo:
-Como vs ti onda min, se es ti quen me tes que bautizar a min?
15Xess respondeulle:
-Deixa agora, pois convn que cumprmo-la vontade de Deus.
Xon accedeu. 16Tan pronto como foi bautizado, Xess sau da auga. E vela que se
abriron os ceos, e viu o Esprito de Deus baixar como unha pomba ata se pousar enriba
del. 17E ouse desde o ceo unha voz que dica:
-Este o meu fillo benquerido, o predilecto.
As tentacins (Mc 1, 12-13; Lc 4, 1-13)
4 1Foi entn cando o Esprito conduciu a Xess deserto, para que Satn o tentase.
2Despois de xexuar corenta das e corenta noites, acabou por ter fame. 3O tentador,
achegndose a el, dxolle:
-Se es Fillo de Deus, manda que estas pedras se convertan en pan.
4Pero el respondeu:

1351

A BIBLIA

-Est escrito:Non soamente de pan vive o home, senn de toda palabra sada da boca de
Deus.
5Levouno logo o Satn cidade santa, e pxoo na atalaia do templo, 6dicndolle:
-Se e-lo Fillo de Deus, btate de aqu embaixo, que est escrito: Mandar os seus anxos
para que te coiden e te leven nas sas mans; e os teus ps non se mancarn nas pedras.
7Xess respondeu:
-Tamn est escrito: Non tentar-lo Seor, o teu Deus.
8Pero anda o levou o Satn a un monte moi alto e, mostrndolle os reinos todos do
mundo enteiro, cheos de esplendor, 9dxolle:
-Heiche dar todo isto se te postras e me adoras.
10Entn replicoulle Xess:
-Arreda, Satans, porque est escrito: S Seor, o teu Deus, adorars, e s a El dars
culto.
11Deixouno o Satn, e achegronse os anxos para o serviren.
EN GALILEA
A Boa Nova (Mc 1, 14-15; Lc 4, 14-15)
12Cando soubo Xess que encadearan a Xon, retirouse a Galilea. 13Deixando Nazaret,
foise establecer en Cafarnam, na beira do mar, en terras de Zebuln e Naftal, 14para
que se cumprise o dito polo profeta Isaas:
15Terra de Zebuln, terra de Naftal,
camio do mar na outra ribeira do Xordn.
Galilea dos pagns.
16O pobo que xaca na escuridade
viu unha gran luz:
Para os que habitaban no escuro pas da morte
brillou unha alborada.
17E desde aquela empezou Xess a predicar, dicindo:
-Arrepentdevos, que o Reino dos Ceos xa est a.
Os primeiros discpulos (Mc 1, 16-20; Lc 5, 1-11)
18Camiando pola ribeira do mar de Galilea, viu a dous irmns: Simn, tamn chamado
Pedro, e Andrs; os dous, que eran pescadores, estaban largando o aparello no mar.
19Dxolles:
-Vide comigo, e fareivos pescadores de homes.
20Eles deixaron de contado o aparello, e segurono. 21Mis adiante atopou outros dous
irmns: Santiago e mais Xon, fillos de Zebedeo, que estaban co seu pai na barca
arranxando o aparello. Tamn os chamou, e 22eles coa mesma deixaron a barca e mais a
seu pai e segurono.
23Xess percorra a Galilea enteira ensinando nas sinagogas e anunciando a Boa Nova do
Reino, curando canta doenza padeca o pobo. 24Falbase del en toda Siria e traanlle
enfermos con toda clase de doenzas e padecementos, endemoniados, epilpticos,
tolleitos; e a todos curaba. 25Eran moitos os que o seguan, un mundo de xente chegada
de Galilea, Decpolis, Xerusaln, Xudea e da outra banda do Xordn.
Anuncio da verdadeira dita (Mc 9, 50; Lc 6, 20-23)

1352

A BIBLIA

5 1Vendo Xess a multitude, subiu monte e sentou. Achegronselle os seus discpulos,

2e el, tomando a palabra, ensinbaos dicindo:
3-Ditosos os que teen esprito de pobres,
porque deles o Reino dos Ceos.
4Ditosos os que choran,
porque eles sern consolados.
5Ditosos os non violentos,
porque eles herdarn a terra.
6Ditosos os famentos e sedentos de xustiza,
porque eles ficarn fartos.
7Ditosos os misericordiosos,
porque eles acadarn a misericordia.
8Ditosos os de corazn limpo,
porque eles vern a Deus.
9Ditosos os que traballan pola paz
porque eles sern chamados fillos de Deus.
10Ditosos os perseguidos por causa da xustiza,
porque deles o Reino dos Ceos.
11Ditosos vs cando vos aldraxen, persigan e calumnien de calquera xeito pola mia
causa: 12alegrdevos e reloucade, porque grande ser a vosa recompensa nos Ceos; do
mesmo xeito perseguiron s profetas anteriores a vs.
Sal da terra, luz do mundo (Mc 4, 21; 9, 50; Lc 11, 33-36)
13Vs sde-lo sal da terra. Pero se o sal se volve insulso, con que se vai salgar? Para
nada vale xa, senn para tirar con el e que o pise a xente.
14Vs sde-la luz do mundo. Non se pode agachar unha cidade afincada na cima dun
monte. 15Tampouco se encende unha lmpada para poela debaixo da artesa, senn
sobre o candeeiro, para que alume a tdolos da casa. 16Alume as a vosa luz s homes,
para que, vendo as vosas boas obras, glorifiquen a voso Pai que est nos Ceos.
Nova interpretacin da Lei
17Non pensedes que vin derroga-la Lei e os Profetas; non vin para derrogar, senn para
dar cumprimento. 18Porque vos aseguro: mentres non pasen o ceo e maila terra non
pasar nin unha letra nin un til da Lei ata que todo se cumpra. 19E quen falte a un destes
mandamentos mis pequenos e as llelo ensine a facer s outros, ser declarado o mis
pequeno no Reino dos Ceos; pero quen os cumpra e ensine ser declarado grande no
Reino dos Ceos. 20Porque vos aseguro que se a vosa xustiza non maior c dos letrados
e fariseos, non entraredes no Reino dos Ceos.
A ira
21Tedes odo que se lles dixo s vosos devanceiros: Non matars, e quen mate ser reo
ante o tribunal. 22Pero eu dgovos: Todo o que se enrabeche co seu irmn ser reo ante o
tribunal; quen o alcume ser reo ante o Sanedrn; e quen o aldraxe ser reo do lume do
inferno.
23Se presentre-la ta ofrenda no altar te acordas entn de que o teu irmn ten queixas
contra ti, 24pousa a ofrenda al mesmo, diante do altar, vaite primeiro reconciliar co teu
irmn, e logo volve a presenta-la ta ofrenda.
1353

A BIBLIA

25Ponte de acordo, canto antes, co teu preiteante mentres ides de camio; non sexa que te
entregue xuz, o xuz garda, e te boten na cadea. 26Ten por seguro que non sairs de
al ata que deas pagado o derradeiro cntimo.
O adulterio (18, 8-9; Mc 9, 43-49)
27Tedes odo que foi dito: Non cometers adulterio. 28Pois eu dgovos: Todo aquel que
mira a unha muller casada con desexo, xa cometeu adulterio no seu corazn.
29Se o teu ollo dereito che ocasin de pecado, arrncao e tira con el; que mis che vale
que se perda un dos teus membros e non que te boten todo enteiro no inferno. 30Se a ta
man dereita che ocasin de pecado, crtaa e tira con ela lonxe de ti; que mis che vale
que se perda un dos teus membros e non que te boten todo enteiro no inferno.
O repudio (19, 9; Mc 10, 11-12; Lc 16, 18)
31Tnsevos dito: Quen repudie sa muller, dalle acta de repudio. 32Pero eu dgovos:
Todo o que repudia sa muller, fra o caso de estaren malvivindo, expona a ser adltera
e o que case cunha repudiada comete adulterio.
O xuramento
33Tamn tedes odo que se lles dixo s devanceiros: Non xurars en falso, e cumprira-las promesas feitas con xuramentos Seor. 34Pero eu dgovos: Non xuredes nunca: nin
polo ceo, que o trono de Deus; 35nin pola terra, porque escano para os seus ps; nin
por Xerusaln, que a cidade do gran Rei. 36Tampouco xures pola ta cabeza, porque
nin sequera lle podes virar branco ou negro un s pelo. 37Falade, logo, deste xeito: "Si",
cando si; "Non", cando non; e todo o que pase de a vn do Malo.
A vinganza (Lc 6, 29-30)
38Tedes odo que se vos dixo: Ollo por ollo e dente por dente. 39Pero eu dgovos: non
volvades mal por mal. O contrario, se algun che d un lapote na ta meixela dereita,
presntalle a outra; 40a quen queira preitear contigo e che leve a tnica, dixalle ir tamn
o mantelo; 41a quen te obrigue a camiar con el unha milla, acompao das. 42A quen
che pide, dlle; e non te vires de costas a quen che pida emprestado.
Amor s inimigos (Lc 6, 27-28. 32-36)
43Tedes odo que se vos dixo: Amara-lo teu prximo e aborrecera-lo teu inimigo. 44Pero
eu dgovos: amade os vosos inimigos, e pregade polos que vos perseguen. 45As seredes
fillos de voso Pai que est no ceo, que fai sa-lo seu sol sobre malos e bos, e chover sobre
xustos e inxustos. 46Porque, se amde-los que vos aman, que recompensa ides ter?
Non fan o mesmo os recadadores de impostos? 47E se saudades soamente a vosos
irmns, que facedes de mis? Non fan outro tanto os pagns? 48Daquela sede bos sen
exclusivismos, coma o voso Pai celestial totalmente bo.
A esmola
6 1Tede coidado de non practicrde-la vosa xustiza para que vos vexa a xente, que
daquela o voso Pai celestial non vos dar recompensa ningunha.
1354

A BIBLIA

2Cando deas unha esmola non o vaias proclamando diante de ti cunha trompeta, como
fan os hipcritas nas sinagogas e nos rueiros para seren louvados polos homes;
asegrovos que xa recibiron a sa recompensa. 3Ti, en troques, cando deas unha esmola,
que non saiba a ta man esquerda o que fai a dereita. 4As a esmola ser secreta e teu Pai,
que ve o segredo, xa te recompensar.
Sobre a oracin (Lc 11, 2-24)
5Cando recedes non fagades coma os hipcritas, que gustan de rezar moi ergueitos nas
sinagogas e nos recantos das ras para que os vexa a xente; asegrovos que tamn
recibiron a sa recompensa. 6Ti, pola contra, cando queiras rezar mtete no teu cuarto,
pecha a porta e rzalle a teu Pai que est no segredo; e teu Pai, que ve o segredo, hate
recompensar.
7E cando vos poades a rezar non sexades lareteiros coma os pagns. Botan de conta que
os van escoitar polo moito falar. 8Non sexades coma eles, porque voso Pai ben sabe o
que precisades xa antes de que llo pidades. 9Vs, rezade as:
Noso Pai que ests no ceo,
santificado sexa o teu nome;
10vea o teu Reino,
fgase a ta vontade
as na terra coma no ceo.
11Dnos hoxe o noso pan de cada da.
12E perdoa as nosas dbedas
como tamn ns perdoamos xa s nosos debedores.
13E non nos sometas tentacin,
mais lbranos do Malo.
14Porque se vs perdoades s outros as ofensas que vos fan, tamn voso Pai celestial
perdoar as vosas; 15pero se non perdoades s outros, voso Pai celestial tampouco non
perdoar as vosas ofensas.
O xexn
16Cando xexuedes non poades caras tristeiras, como fan os hipcritas: desfiguran as
sas caras para que a xente llelo note. Asegrovos que xa recibiron a sa recompensa.
17Ti, en troques, cando xexes, perfuma a cabeza e lava a cara, 18para que non che se
note ante os homes, senn ante teu Pai celestial; e teu Pai, que ve o que est escondido,
hate recompensar.
O verdadeiro tesouro (Lc 12, 33-34)
19Non amoreedes tesouros na terra onde a traza e maila ferruxe acaban con eles, e os
ladrns asaltan as casas para roubalos. 20Amoreade tesouros no ceo, onde non hai traza
nin ferruxe que acaben con eles, nin ladrns que asalten e os rouben. 21Que onde est o
teu tesouro est o teu corazn.
A luz do corpo (Lc 11, 34-36)
22A luz do corpo o ollo. Se o teu ollo est san, todo o teu corpo estar alumeado;
23pero se o teu ollo est malo, todo o teu corpo estar na escuridade. E se a luz que hai
en ti escuridade, canta escuridade!
1355

A BIBLIA

Deus e o dieiro (Lc 16, 13)

24Ningun pode servir a dous amos, porque ou lle ten lei a un e xenreira a outro, ou ben
atende a un e menospreza outro. Non podedes servir a Deus e mai-lo dieiro.
A Providencia (Lc 12, 22-31)
25Por iso dgovos: non andedes agoniados pola vosa vida (o que ides comer, o que ides
beber), nin polo voso corpo (o que ides vestir). Non vale mis a vosa vida c mantenza,
e non vale mis o voso corpo c vestido?
26Ollade para as aves do ceo: nin sementan, nin seituran, nin recollen nas arcas e, con
todo, son mantidas polo voso Pai celestial. Non valedes vs mis ca elas? 27E quen de
vs, por mis que se angustie, pode engadir un anaco mis tempo da sa vida?
28E polo vestido por que vos angustiades? Aprendede dos lirios do campo: como
medran, e non traballan, nin fan. 29E asegrovos que nin Salomn en toda a sa gloria
se chegou a vestir coma un deles. 30Pois se herba do campo, que hoxe verdexa e ma
ser botada forno, Deus as a viste, canto mis non far por vs, homes de pouca fe?
31Non andedes angustiados dicindo: "Que imos comer?" ou "que imos beber?" ou
"que imos vestir?" 32Por todas esas cousas andan angustiados os pagns; e ben sabe
voso Pai celestial que as precisades. 33Procurade primeiro o Reino de Deus e maila sa
xustiza, e todas esas cousas hnsevos dar de mis a mis. 34As que non vos angustiedes
polo de ma; ma xa traer a sa angueira. Cada da ten abondo cos seus pesares.
Non xulgar s demais (Lc 6, 37-38. 41-42)
7 1Non xulguedes para que non vos xulguen a vs. 2Porque co xuzo que xulguedes
hanvos xulgar a vs, e coa medida coa que midades hanvos medir a vs. 3Por que
reparas no lixo que hai no ollo de teu irmn e non te decatas da trabe que hai no teu? 4E,
como lle vas dicir a teu irmn: "Deixa que che quite o lixo que tes no ollo", tendo ti
unha trabe no teu? 5Hipcrita! Quita primeiro a trabe do teu ollo e logo vers mellor
para quita-lo lixo do ollo de teu irmn.
6Non dede-lo sagrado s cans nin lle botde-las vosas perlas s porcos; non sexa que as
esmaguen cos ps, e, virndose contra vs, vos esnaquicen.
Perseverar na oracin (Lc 11, 9-13)
7Pedide e recibiredes, buscade e atoparedes, petade e abrirsevos. 8Pois quen pide,
recibe; quen busca, atopa; e a quen peta, abrirselle.
9Ou que hai algun entre vs que, se o seu fillo lle pide pan, lle d unha pedra? 10Ou
se lle pide un peixe dlle unha cobra? 11Pois se vs, que sodes runs, ben sabedes darlles
cousas boas s vosos fillos, canto mis voso Pai celestial llelas dar s que llas pidan?
12As que tratade xente en todo conforme queredes que vos traten a vs, porque esta a
Lei e mailos Profetas.
A porta estreita (Lc 13, 24)
13Entrade pola porta estreita. Porque ancha a porta e espacioso o camio que leva
perdicin, e son moitos os que entran por el. 14Pero que estreita a porta e que apretado
o camio que levan vida, e que poucos dan con eles!
1356

A BIBLIA

A rbore cocese polos froitos (Lc 6, 43-44)

15Garddevos dos falsos profetas que veen onda vs con aparencia de ovellas, pero no
fondo non son mis ca lobos rapineiros! 16Polos seus froitos coecerdelos. Ou que se
recollen uvas dos espios ou figos dos abrollos? 17As, toda rbore de boa caste produce
froitos xeitosos, e toda rbore de mala caste produce froitos runs. 18Non pode unha
rbore boa producir froitos runs, nin unha rbore run producir froitos de calidade.
19Toda rbore que non produce froitos bos, crtase e btase no lume. 20As que polos
seus froitos como os coeceredes.
A falsa piedade (Lc 6, 46; 13, 25-27)
21Non todo o que me di: "Seor! Seor!" entrar no Reino dos Ceos, senn o que fai a
vontade do meu Pai celestial. 22Moitos hanme dicir naquel da: "Seor! Seor!, non
profetizamos no teu nome, non botmo-los demos fra no teu nome, e no teu nome non
fixemos moitos milagres?" 23Pero daquela eu heilles dicir abertamente: "Ende-xamais
non vos coecn: arreddevos de min os que praticde-lo mal!"
A piedade autntica (Lc 6, 47-49)
24As pois, todo aquel que escoita as mias palabras e as pon en prctica ser coma o
home asisado que edificou a sa casa sobre rocha. 25Caeu a chuvia, veu a riada, bruou o
vendaval batendo na casa; pero non se derrubou porque estaba asentada na rocha. 26Mais
todo o que escoita as mias palabras e non as leva prctica, prtase coma un tolambn
que edificou a sa casa sobre area. 27Caeu a chuvia, veu a riada, bruou o vendaval, e
batendo na casa derrubouna, sendo grande a desfeita.
28E resulta que, rematando o seu discurso, a xente quedou sorprendida pola sa doutrina;
29porque lles ensinaba con autoridade e non coma os letrados.
Curacin dun gafo (Mc 1, 40-45; Lc 5, 12-16)
8 1Cando Xess baixou do monte foino seguindo moita xente. 2E nestas achegouse a el
un gafo, que, postrndose ante el, dxolle:
-Seor, con s que queiras pdesme limpar.
3El estendeu a man e tocouno, dicindo:
-Quero, queda limpo.
E, coa mesma, quedou limpo da lepra. 4E dxolle Xess:
-Mira, non digas nada; pero vai, presntate sacerdote, e ofrece o donativo que
prescribiu Moiss para que lles sirva de testemuo.
A fe do centurin (Lc 7, 2-10; Xn 4, 46-54)
5O entrar en Cafarnam acheguselle un centurin que lle suplicou 6dicindo:
-Seor, o meu criado xace tolleito na casa e padece moito.
7Dxolle Xess:
-Eu irei e curareino.
8Replicoulle o centurin:
-Seor, non son merecente de que entres baixo o meu teito, abonda cunha palabra ta
para que o meu criado cure. 9Que eu, anque son un subordinado, tamn teo homes baixo
1357

A BIBLIA

as mias ordes; e dgolle a este: "vai", e vai; a aqueloutro: "ven", e vn; e meu criado:
"fai isto", e faino.
10A Xess chamoulle moito a atencin or aquilo, e dxolles s que o seguan:
-Asegrovos que non atopei a ningun cunha fe tan grande en todo Israel. 11E dgovos
que moitos de oriente e mais de occidente virn sentar na mesa de Abraham, Isaac e
Xacob, no Reino dos Ceos. 12Pero s fillos do Reino botaranos para fra, escuridade;
al ser o pranto e o trisca-los dentes.
13E Xess dxolle centurin:
-Vaite, que se cumpra segundo a ta fe.
E naquela hora curou o criado.
Outras curacins (Mc 1, 29-34; Lc 4, 38-41)
14En chegando Xess casa de Pedro atopou sogra deste deitada con febre. 15Tocoulle
na man e fiselle a febre. Ela ergueuse e pxose a servilo.
16Contra a tardia levronlle moitos endemoniados, e coa sa palabra botoulles fra os
espritos e curou os enfermos todos. 17As cumpriuse o que deixara dito o profeta Isaas:
Apandou coas nosas doenzas
e cargou coas nosas enfermidades.
O seguimento de Xess (Lc 9, 57-62)
18Vendo Xess que o rodeaba un mundo de xente, ordenou pasar para a outra banda.
19E achegndose a el un letrado dxolle:
-Mestre, seguireite vaias a onde vaias.
20Respondeulle Xess:
-As raposas teen tobeiras e os paxaros nios, pero o Fillo do Home non ten onde pousala cabeza.
21Outro dos seus discpulos dxolle:
-Seor, deixa que vaia primeiro enterrar a meu pai.
22Xess respondeulle:
-Ti sgueme, e deixa que os mortos enterren s mortos.
Temporal no mar (Mc 4, 35-41; Lc 8, 22-25)
23Subiu barca, e segurono os seus discpulos. 24De speto levantouse tan grande
temporal no mar que as ondas tapaban a barca; pero el durma. 25Os discpulos frono
espertar, exclamando:
-Seor, slvanos que afogamos!
26El dxolles:
-Por que vos acovardades, homes de pouca fe?
E pondose de p increpou os ventos e mailo mar, e veu unha grande calma. 27Os
homes, abraiados, dican:
-Quen ser este que mesmo os ventos e mailo mar lle fan caso?
Os endemoniados de Gadara (Mc 5, 1-20; Lc 8, 26-39)
28En chegando outra banda do mar, pas de Gadara, saronlle camio desde uns
sepulcros dous endemoniados, tan asaados que ningun se atreva a pasar por al.
29E berrando dican:
1358

A BIBLIA

-Que temos que ver contigo, Fillo de Deus? Seica vs para atormentresnos antes de
tempo?!
30Haba lonxe de al unha boa camada de porcos fozando, 31e os demos rogronlle:
-Se nos botas, mndanos para a manada de porcos.
32El dxolles:
-Ide.
Saron, e fronse para os porcos, que, guindndose barranqueira abaixo, foron dar mar,
onde morreron afogados. 33Os porqueiros, fuxindo, chegaron vila e contaron todo,
incluso o dos endemoniados. 34E toda a vila sau encontro de Xess. E cando o
atoparon, pedronlle que abandonase aquela terra.
Curacin dun paraltico (Mc 2, 1-12; Lc 5, 17-26)
9 1Subiu a unha barca, cruzou para a outra banda e chegou sa vila. 2Nisto trouxronlle
un tolleito nunha padiola. Vendo a fe que tian, dxolle tolleito:
-Animo, meu fillo! Qudanche perdoados os teus pecados.
3Entn algns letrados dixeron para si:
-Este home blasfema.
4Coecendo Xess o que pensaban, dxolles:
-Que cavilades nos vosos adentros? 5Que mis fcil, dicir: "perdoados quedan os teus
pecados"; ou dicir: "rguete e anda?" 6Pois para que vexades que o Fillo do Home ten
poder na terra para perdoar pecados -dxolle tolleito-: "rguete, colle a padiola, e vai
para a casa".
7E ergundose foise para a sa casa. 8Vendo isto a xente, asombrouse e glorificaban a
Deus por lles dar tal poder s homes.
Vocacin de Mateo (Mc 2, 13-17; Lc 5, 27-32)
9O pasar Xess por al, viu un home sentado mostrador da contribucin, chamado
Mateo, e dxolle:
-Sgueme.
El ergueuse e seguiuno.
10E resulta que, estando mesa na casa, vieron moitos recadadores e pecadores, e
puxronse tamn mesa con Xess e mailos seus discpulos. 11Cando tal viron os
fariseos, dixronlle s discpulos del:
-Como que o voso Mestre est a comer con recadadores e pecadores?
12El ounos e dixo:
-Non son os sans senn os enfermos os que precisan de mdico. 13Ide, pois, aprende-lo
que significa aquilo de Misericordia quero e non sacrificios. Porque non vin chamar
polos xustos, senn polos pecadores.
O xexn (Mc 2, 18-22; Lc 5, 33-39)
14Entn achegronselle os discpulos de Xon preguntando:
-Ns e mailos fariseos gardamos moito o xexn. Por que non o gardan os teus
discpulos?
15Respondeulles Xess:
-Poden os compaeiros do esposo estar de loito mentres dura a voda? Xa chegar o da
no que lles leven o esposo; entn si que xexuarn.

1359

A BIBLIA

16Ningun lle bota un remendo de pano anda sen remollar a un vestido vello, pois o
novo tirara polo vello e a rachadura farase mis grande. 17Tampouco se lle ocorre a
ningun botar vio novo en pelellos vellos, porque rebentaran os pelellos, irase o vio e
estragaranse os pelellos; pola contra btase o vio novo en pelellos novos para que
mbolos dous se conserven.
A filla de Xairo e a muller con hemorraxias (Mc 5, 21-43; Lc 8, 40-56)
18Mentres Xess lles dica estas cousas, vela apareceu un xefe que, postrndose ante el,
rogballe:
-A mia filla acaba de morrer. Ven, impn a ta man sobre ela e vivir.
19Ergundose Xess, seguiuno cos seus discpulos. 20Nisto unha muller que padeca
hemorraxias desde haba doce anos, achegndose por detrs, tocoulle a orla do seu
manto, 21falando para si:
-Se lle dou tocado a roupa, xa curo.
22Xess virouse e vela dxolle:
-Animo, filla, a ta fe sandoute!
E desde aquel instante a muller quedou salva.
23O chegar Xess casa do xefe, vendo os frautistas e mailo barullo da xente, 24dixo:
-Apartade, que a rapacia non est morta; a rapaza dorme.
A xente faca riso del. 25Pero el, en botando para fra a xente toda, entrou e colleu a
rapaza pola man. E ela ergueuse. 26A noticia espallouse por toda a redonda.
Curacin dos cegos (20, 29-34)
27Cando sau Xess de al, frono seguindo dous cegos que berraban:
-Fillo de David, ten d de ns.
28E entrar na sa casa, os cegos achegronselle. Preguntoulles Xess:
-E vs credes que eu podo facer iso?
Responderon:
-Cremos.
29Entn toculle-los ollos, dicindo:
-Fgase conforme a vosa fe.
30E abrronselle-los ollos. Logo avisounos moi serio:
-Mirade que non o saiba ningun!
31Pero, mal se foron, dronlle unha grande sona por toda aquela terra.
Curacin dun mudo (Lc 11, 14-15)
32O que se foron os cegos, presentronlle un mudo endemoniado. 33E as que lle botou o
demo fra, o mudo falou. A xente quedou coa boca aberta e dica:
-Nunca tal cousa se viu en Israel.
34Pero os fariseos dican:
-Bota os demonios co poder do xefe dos demonios.
Percorre Galilea (Mc 6, 6b; Lc 8, 1)
35Xess percorra tdalas vilas e aldeas ensinando nas sinagogas, anunciando a Boa
Nova do Reino e curando toda enfermidade e doenza. 36Pero, vendo a multitude, sentiu

1360

A BIBLIA

unha fonda compaixn por ela, porque estaban todos derreados e esmorecidos coma
ovellas sen pastor. 37Entn dxolles s discpulos:
-A anada ben boa, pero os xornaleiros son poucos; 38as que rogdelle dono da
colleita que mande xornaleiros sa ceifa.
Misin dos Doce (Mc 3, 13-19; 6, 7-13; Lc 6, 12-16; 9, 1-6)
10 1E chamando s doce discpulos, deulles poder para botaren os espritos malos e
curaren toda enfermidade e doenza. 2Estes son os nomes dos doce apstolos: o primeiro
Simn, chamado Pedro, e mais Andrs seu irmn, Santiago o do Zebedeo e mais Xon
seu irmn, 3Felipe e Bartolomeo, Tom e Mateo, o recadador de impostos, Santiago o de
Alfeo e mais Tadeo, 4Simn o Zelota e Xudas Iscariote, o mesmo que o entregou.
5A estes doce mandounos Xess con estas instruccins:
-Non vaiades a terra de pagns nin entredes en vilas de samaritanos; 6ide mis ben s
ovellas perdidas da casa de Israel. 7E mentres camiades proclamade que xa chega o
Reino dos Ceos. 8Curade enfermos, resucitade mortos, limpade gafos, botade os demos
fra. E xa que de balde recibistes, dade de balde tamn. 9Non levedes nin ouro, nin prata,
nin cobre nas vosas faixas; 10nin alforxa para o camio, nin das tnicas, nin sandalias,
nin caxato; porque o traballador ben merece a sa mantenza. 11En calquera vila ou aldea
que entredes, informdevos se hai algun de confianza e permanecede al ata que
marchedes.
12O entrar na casa, saudade. 13Se a casa digna, vea a ela a vosa paz; pero se non
digna, que a vosa paz volva convosco. 14E se algun non vos acolle nin escoita as vosas
palabras, sade daquela casa ou daquela vila e sacudide o po dos vosos ps.
15Asegrovos que o da do Xuzo ser mis levadeiro para Sodoma e Gomorra do que
para aquela vila.
As persecucins (Mc 13, 9-13; Lc 21, 12-17)
16Vede que vos mando coma ovellas entre lobos! As que sede prudentes coma as
serpes e sinxelos coma as pombas. 17Tede coidado coa xente, porque entregaranvos s
tribunais e hanvos azoutar nas sinagogas. 18E pola mia causa hanvos levar ante
gobernadores e reis, as daredes testemuo de min diante deles e dos pagns.
19E cando vos entreguen, non andedes angustiados polo como ou polo que ides dicir,
porque naquela hora hsevos inspira-lo que tendes que dicir. 20Non sodes vs os que
falaredes, senn que ser o Esprito de meu Pai quen falar por vs. 21Haber irmns que
entreguen a seus irmns morte; pais a fillos; fillos que denuncien a seus pais ata facelos
matar. 22Pola mia causa hanvos odiar, pero o que persevere ata o final hase salvar.
23Cando vos persigan nunha vila fuxide a outra, porque de certo vos aseguro: non
acabaredes de anda-las vilas de Israel antes de que vea o Fillo do Home. 24Non o
discpulo mis c seu Mestre, nin o servo mis c seu Seor. 25Abndalle discpulo
chegar a ser coma o seu Mestre; e servo coma o seu Seor. Se dono da casa o
alcumaron Belcebul, canto mis s da sa casa!
A quen temer (Lc 12, 2-9)
26Pero non lles teades medo, que non hai cousa encuberta que non se acabe
descubrindo, nin cousa oculta que non se acabe sabendo. 27O que vos digo na escuridade
faldeo plena luz; e o que odes s agachadas pregodeo desde as azoteas.

1361

A BIBLIA

28Non lles teades medo s que matan o corpo pero non poden mata-la alma; temede
mis ben a aquel que pode arruina-lo corpo e a alma no inferno. 29Non se venden un par
de pardais por catro patacos? E non cae o primeiro no chan sen o consentimento do voso
Pai.
30Pois vs, mesmo tedes contados os pelos todos da cabeza. 31As que non teades
medo, que vs valedes mis ca tdolos pardais xuntos.
32Todo o que volva por min diante dos homes tamn eu hei volver por el diante de meu
Pai celestial. 33Pero quen me negue diante dos homes, eu negareino a el diante do meu
Pai celestial.
Xess, sinal de contradiccin (Lc 12, 51-53; 14, 26-27)
34Non vaiades pensar que vin traer paz terra: non vin traer paz senn espada. 35Porque vin enfronta-lo home co seu pai, a filla coa sa nai, a nora coa sa sogra 36e os
propios familiares sern os inimigos de cada un. 37Quen ama a seu pai ou a sa nai mis
ca a min, non digno de min. E quen ame a seu fillo ou a sa filla mis ca a min non
digno de min. 38E quen non carga coa sa cruz e me segue, non digno de min. 39Quen
trate de conserva-la vida, perderaa; pero quen a perda por min, ese conservaraa.
40Quen vos recibe a vs, recbeme a min; e quen me recibe a min, recibe que me
mandou. 41Quen recibe a un profeta por ser profeta, ter recompensa de profeta; quen
recibe a un xusto por ser xusto, ter recompensa de xusto. 42E quen dea de beber a un
destes pequenos, anque soamente sexa un vaso de auga fresca, por ser discpulo meu,
asegrovos que non perder a sa recompensa.
11 1En rematando de lles dar estas instruccins s doce discpulos, partiu de al para
ensinar e predicar por aquelas vilas.
Pregunta de Xon e louvanza de Xess (Lc 7, 18-30)
2Xon, ondo falar na cadea das obras de Cristo, mandou os seus discpulos a lle
preguntar:
3-Es ti o que ten que vir ou esperamos a outro?
4Respondeulles Xess:
-Ide e contdelle a Xon o que estades ondo e vendo: 5os cegos ven e os coxos andan, os
leprosos fican limpos e os xordos oen, os mortos resucitan e s pobres estselles
anunciando a Boa Nova. 6E ditoso quen non se escandalice de min!
7Non ben se foron eles, comezou Xess a falar de Xon xente:
-Que fostes ver deserto?: unha cana abaneada polo vento?
8Pois logo, que fostes ver?: un home vestido con roupas finas? Pero os que vesten
roupas finas estn nos pazos dos reis. 9Pois logo, a que sastes?: a ver un profeta? Si, e
abof que moito mis ca un profeta. 10Este de quen est escrito:
Olla, mando o meu mensaxeiro diante de ti,
para que prepare o teu camio.
11Tede por seguro que non naceu de muller ningun meirande ca Xon Batista, anda que
o mis pequeno no Reino dos Ceos meirande ca el.
12Desde o tempo de Xon Batista ata agora o Reino dos Ceos est a ser violentado, e os
violentos arrepano. 13Pois ata Xon profetizaron tdolos Profetas e maila Lei. 14El
Elas, o que tia que vir; as que aceptdeo, se queredes. 15Quen tea odos, que escoite.
Xess xulga a sa xeracin (Lc 7, 31-35)
1362

A BIBLIA

16Con quen comparara eu esta xeracin? Asemllase a eses rapaces que, sentados no
rueiro, rifan entre si 17dicindo:
Tocmo-la frauta, e non bailastes;
fixmo-lo pranto, e non chorastes.
18Porque apareceu Xon, que nin coma nin beba, e din: "ten o demo no corpo";
19apareceu o Fillo do Home, que come e bebe, e din: "que larpeiro, que bebedor e que
amigo de recadadores e pecadores". Con todo, a sabedora quedou acreditada polas sas
obras.
Xess censura as cidades (Lc 10, 13-15)
20Entn empezou a rifarlles s vilas nas que fixera a maior parte dos milagres, pero que
non se converteran.
21-Ai de ti, Corozan! Ai de ti, Betsaida! Porque se en Tiro e Sidn se fixesen os
milagres que se fixeron en vs, hai xa tempo que facan penitencia cubertas de saco e de
cinsa. 22Por iso dgovos: O da do Xuzo ser moito mis levadeiro para Tiro e Sidn do
que para vs. 23E ti, Cafarnam: Seica pensas que vas chegar ata o ceo? Asolagaraste
no abismo! Porque se en Sodoma se fixesen os milagres que se fixeron en ti, anda
duraba hoxe. 24Por iso dgovos que Sodoma ter un da do Xuzo mis levadeiro ca vs.
Achegdevos a min (Lc 10, 21-22)
25Naquel tempo dixo Xess:
-Bendito sexas, meu Pai, Seor do ceo e mais da terra, porque lles escondiches estas
cousas s sabios e s prudentes e llas revelaches xente humilde. 26Si, meu Pai, bendito
sexas por che agradar iso as. 27Meu Pai ensinoume tdalas cousas e ningun coece
Fillo ags o Pai, nin coece Pai ags o Fillo e aquel a quen o Fillo llo queira revelar.
28Achegdevos a min tdolos que estades cansos e oprimidos, que eu vos aliviarei.
29Cargade co meu xugo e aprendede de min, que son bo e humilde de corazn e
atoparedes acougo para as vosas almas; 30porque o meu xugo levadeiro e a mia carga
levi.
O asunto das espigas no sbado (Mc 2, 23-28; Lc 6, 1-5)
12 1Naquel tempo pasou Xess nun sbado por unhas leiras traballadas. Os seus
discpulos sentiron fame e empezaron a arrincar espigas e comelas. 2Os fariseos, vendo
aquilo, dixronlle:
-Mira que os teus discpulos fan o que non est permitido facer no sbado.
3El contestoulles:
-Seica non sabde-lo que fixo David cando sentiu fame el e mailos seus acompaantes?
4Entrou na casa de Deus e comeu pan do ofrecido, cousa que non lle estaba permitida a
el nin s seus acompaantes, senn s s sacerdotes. 5E non tendes lido na Lei que os
sacerdotes no templo quebrantan o sbado sen por iso seren culpables? 6Pois eu
asegrovos que aqu hai algo meirande c templo. 7Se entendesedes ben o que significa:
Misericordia quero e non sacrificios, non condenabades a estes inocentes. 8Porque o Fillo
do Home Seor do sbado.
O home da man tolleita (Mc 3, 1-6; Lc 6, 6-11)

1363

A BIBLIA

9E sando de al foi sinagoga deles. 10Haba al un home que tia unha man tolleita e
preguntronlle para o tentar:
-E logo, est permitido curar en sbado?
11El respondeulles:
-Quen de vs que tea unha soa ovella, se lle cae en sbado nun foxo, non a colle e a
saca de al? 12Pois un home vale moito mis ca unha ovella: polo tanto est permitido
facer ben no sbado.
13E coa mesma dxolle home:
-Estende a ta man.
El estendeuna e pxoselle tan sa coma a outra. 14E con s sar, os fariseos empezaron a
maquinar na maneira de acabar con el.
Xess, o servo de Deus
15Xess, sabelo, decidiu ir para outro lado, seguido por moitos e curando a todos. 16E
mandoulles que non o descubrisen, 17para que se cumprise o que dixera o profeta Isaas:
18Velaqu o meu servo, o meu elixido,
o meu amado, a mia regala.
Apousarei o meu Esprito sobre el,
para que anuncie o dereito s nacins.
19Non discutir nin berrar,
ningun oir a sa voz polos rueiros.
20Non crebar a canivela cascada,
nin apagar a torcida que fumega
ata que faga triunfa-lo dereito:
21El ser a esperanza das nacins.
Xess e Belcebul (Mc 3, 22-30; Lc 11, 14-23; 12, 10)
22Trouxronlle, daquela, un endemoniado cego e mudo. El curouno e o mudo falaba e
va. 23E todos pasmados dican:
-Non ser este o Fillo de David?
24Pero os fariseos, ondo isto, dixeron:
-Este non bota os demos se non co poder de Belcebul, xefe dos demos.
25El, coecendo os seus pensamentos, dxolles:
-Todo reino dividido contra si mesmo fica asolado; nin pode manterse en p unha cidade
ou unha familia dividida contra si mesma. 26E se Satans bota a Satans, est dividido
contra si mesmo. Como se vai manter, logo, en p o seu reino? 27E se eu boto os demos
co poder de Belcebul, os vosos fillos co poder de quen os botan? Por iso eles mesmos
sern os vosos xuces. 28Pero se boto os demos polo Esprito de Deus, vese que xa
chegou a vs o Reino de Deus. 29Pois como poder entrar algun na casa dun home
forte e roubarlle canto ten, se primeiro non ata home forte para logo arramplar con todo
canto hai na casa?
30Quen non est comigo est contra min; e o que non recolle comigo, derrama. 31Por iso
asegrovos que s homes hselles perdoar calquera pecado e blasfemia, pero o pecado
contra o Esprito non ter perdn. 32E a quen fale contra o Fillo do Home poderselle
perdoar, pero a quen fale en contra do Esprito Santo non se lle perdoar, nin neste
mundo nin no vindeiro.
A rbore e os froitos (Lc 6, 43-45)
1364

A BIBLIA

33Se unha rbore boa, dar froito bo; e se mala, o seu froito ser malo. Porque a
rbore cocese polo froito.
34Raza de vboras! Como ides falar ben sendo vs malos? Pois do que reborda o
corazn fala a boca. 35O home bo saca boas cousas do tesouro da sa bondade, pero o
home run saca cousas runs do pozo da sa maldade. 36Asegrovos que toda palabra
falsa que digan os homes hselles ter en conta no da do Xuzo. 37Pois polas tas
palabras declararante xusto e polas tas palabras condenarante.
O sinal de Xons (Mc 8, 11-12; Lc 11, 29-32)
38Entn, para replicar, algns letrados e fariseos dixronlle:
-Mestre, queremos ver un sinal teu.
39Respondeulles el:
-Unha xeracin perversa e adltera reclama un sinal! Pois non se lle dar mis sinal c
de Xons o profeta. 40Que as como estivo Xons no ventre do peixe, as estar o Fillo
do Home no seo da terra tres das e tres noites. 41Os habitantes de Nnive enfrontaranse
no Xuzo con esta xeracin para condenala, porque se converteron cando escoitaron a
predicacin de Xons; pero aqu est quen mis ca Xons. 42A raa do Sur
enfrontarase no Xuzo con esta xeracin e far que a condenen; porque ela veu desde o
cabo do mundo para escoita-la sabedora de Salomn e aqu est quen mis ca
Salomn.
Volta do esprito malo (Lc 11, 24-26)
43Cando o esprito inmundo sae do home vai polos ermos adiante buscando acougo sen
atopalo. 44Entn di: "Voltarei casa de onde san", e chegar atopa a casa desocupada,
varrida e ordenada. 45Entn vai, colle consigo outros sete espritos anda peores ca el e
establcense al; e o final daquel home acaba sendo peor c principio. As lle vai pasar
tamn a esta xeracin malvada.
A nai e os irmns de Xess (Mc 3, 31-35; Lc 8, 19-21)
46Mentres Xess lle estaba falando xente, sa nai e mailos seus irmns presentronse
fra buscando o xeito de falaren con el. 47Dxolle un:
-Mira que ta nai e mailos teus irmns estn a fra, que te buscan para falaren contigo.
48El respondeu que llo dica:
-Quen mia nai e quen son os meus irmns?
49E, sinalando coa man os seus discpulos, dixo:
-Vela a mia nai e mailos meus irmns. 50O que cumpre a vontade do meu Pai celestial,
ese o meu irmn, a mia irm e maila mia nai.
Parbola do sementador (Mc 4, 1-9; Lc 8, 4-8)
13 1Naquel da Xess sau da casa e foise sentar beira do mar. 2Tanta era a xente
reunida p del, que tivo que subir e sentar nunha barca, mentres a xente toda ficaba na
beira. 3E faloulles de moitas cousas en parbolas. Dica:
-Dunha vez sau un labrego a sementar. 4E bota-la semente, parte dela foi caendo polo
camio adiante; vieron os paxaros e comrona. 5Outra caeu entre as pedras, onde a
penas haba terra; e naceu de contado, porque a terra non tia fondura; 6pero non ben sau
1365

A BIBLIA

o sol, queimouna, e, como non tia raz, secou. 7Outra parte caeu na silveira, e
medraren as silvas afogrona. 8Outra caeu en boa terra, dando froito: unha, cen; outra,
sesenta; outra, trinta. 9Quen tea odos que escoite!
O motivo das parbolas (Mc 4, 10-12; Lc 8, 9-10)
10E achegndose os discpulos dixronlle:
-Por que lles falas en parbolas?
11El respondeulles:
-Porque a vs concedusevos coece-los misterios do Reino dos Ceos, pero a eles non.
12Pois a quen ten darselle ata sobrarlle; pero a quen non ten anda o que ten se lle
quitar. 13Por iso flolles eu en parbolas, porque mirando, non ven, e escoitando, non
oen nin entenden. 14Cmprese as neles o que profetizara Isaas dicindo:
Or, oiredes, pero non entenderedes;
ollar, ollaredes, pero non veredes.
15Porque o corazn deste pobo est insensibilizado:
endureceron os seus odos
e pecharon os seus ollos,
para non veren cos ollos, nin oren cos odos,
nin entenderen co seu corazn nin se converteren
para que eu os cure.
16Ditosos, en troques, os vosos ollos, porque ven, e mailos vosos odos, porque oen!
17Pois asegrovos que moitos profetas e xustos arelaron ve-lo que vs vedes, e non o
viron, e o-lo que vos odes, e non o oron.
Explicacin da parbola do sementador (Mc 4, 13-20; Lc 8, 11-15)
18Escoitade, logo, vs a parbola do sementador: 19Sempre que un escoita a Palabra do
Reino e non a entende, vn o Maligno e arrepalle o sementado no seu co-razn: esa a
que caeu no camio. 20O que caeu entre as pedras, vn ser aquel que, escoitando a
Palabra, de seguida a recibe con alegra; 21pero, non ter raz e ser inconstante, as que
veen as dificultades ou a persecucin por causa da Palabra, de seguida abandona. 22O
que cae na silveira, vn ser aquel que escoita a Palabra; pero as preocupacins do mundo
e o engado das riquezas afogan a palabra e queda sen dar froito. 23Pero o que foi
sementado en boa terra, vn ser aquel que escoita a Palabra e a comprende: este si que d
froito e produce nun caso cento, noutro sesenta e noutro trinta.
Parbola do xoio no medio do trigo
24E contoulles outra parbola:
-Parcese o Reino dos Ceos a un home que sementou boa semente na sa leira. 25Pero
mentres todos durman, o seu inimigo veu sementar xoio polo medio do trigo e marchou.
26Cando espigou a planta e deu trigo, apareceu o xoio tamn.
27Os criados do dono fronlle dicir: "Seor, ti non sementaras boa semente na ta leira?
De onde lle vn, logo, o xoio?" 28El contestoulles: "Isto obra dun inimigo".
Os criados preguntronlle: "Queres que o vaiamos arrincar?" 29El respondeulles: "Non,
non sexa que collrde-lo xoio arrinquedes tamn o trigo. 30Deixdeos medrar xuntos
deica a sega, que no tempo da sega heilles dicir s segadores: Apaade primeiro o xoio, e
atdeo en mllos para queimalo; e o trigo recolldeo na mia arca".

1366

A BIBLIA

Parbola do gran de mostaza e mais do fermento (Mc 4, 30-32; Lc 13, 18-21)

31E contoulles outra parbola:
-O Reino dos Ceos semellante a un gran de mostaza que un home sementou na sa
horta. 32A mostaza vn sendo a mis pequerrecha de tdalas sementes; pero cando medra
chega a ser meirande ca tdalas hortalizas, convertndose nunha rbore; de tal xeito, que
mesmo os paxaros veen face-lo nio nas sas ponlas.
33Dxolles outra parbola:
-O Reino dos Ceos semellante fermento que unha muller amasou en tres medidas de
faria ata que todo levedou.
34Todo isto lle falou Xess en parbolas xente, e nada lle falaba que non fose por
medio de parbolas. 35De xeito que se cumprise o que dixera o profeta:
Abrirei a mia boca para dicir parbolas,
proclamarei cousas escondidas desde que o mundo mundo.
Explicacin da parbola do xoio
36Entn, deixando xente, foise para a casa. Achegronselle os seus discpulos e
pedronlle:
-Explcano-la parbola do xoio na leira.
37El respondeu:
-O que sementa a boa semente o Fillo do Home; 38a leira o mundo; a boa semente
son os fillos do Reino; o xoio son os fillos do Malo. 39O inimigo que a sementa o
Satn; a sega a fin do mundo e os segadores son os anxos. 40E as como se entrecolle o
xoio e se bota no lume, as pasar na fin do mundo. 41Mandar o Fillo do Home os seus
anxos, e quitarn do seu Reino tdolos escndalos e a tdolos que fan o mal; 42e
botaranos no forno do lume, onde ser o pranto e o renxer dos dentes. 43Entn, os xustos
resplandecern coma o sol no Reino de seu Pai. Quen tea odos que escoite.
Parbola do tesouro, da perla e mais da

rede

44O Reino dos Ceos semellante a un te-souro agachado nunha leira: o home que o
atopou vlveo a agachar; e, cheo de alegra, vai vender canto ten para mercar aquela leira.
45Tamn se parece o Reino dos Ceos a un tratante de perlas finas: 46en atopando unha
de grande valor, foi vender canto tia e mercouna.
47Do mesmo xeito semellante o Reino dos Ceos a un aparello de rapeta largado no
mar, que recolleu peixes de tdalas castes. 48Unha vez cheo, tiran por el para a ribeira e,
sentados, escollen os bos nun queipo e os malos tiran con eles. 49As ser na fin do
mundo: sairn os anxos e arredarn os malos dos xustos 50para botalos no forno do
lume; al ser o pranto e o renxer dos dentes.
51-Entendedes todo isto?
Eles responderon:
-Entendemos.
52El concluu:
-Por iso todo letrado que se fai discpulo do Reino dos Ceos parcese dono dunha casa
que saca das sas arcas o novo e mailo vello.
Xess en Nazaret (Mc 6, 1-6; Lc 4, 16-30)

1367

A BIBLIA

53E resulta que cando Xess acabou de expoer estas parbolas marchou de al, 54indo
para a sa terra. Al con tal xeito lles ensinaba na sinagoga que dican abraiados:
-De onde lle veen a este esa sabedora e eses milagres? 55Non o fillo do
carpinteiro? Non se chama Mara sa nai; e seus irmns Santiago, Xos, Simn e
Xudas? 56E sas irms non viven connosco? Entn de onde lle vn todo isto?
57Estaban realmente escandalizados por causa del. Pero Xess dxolles:
-A un profeta s o aceptan mal na sa terra e na sa casa.
58E al non fixo moitos milagres pola falta de fe daquela xente.
Morte do Bautista (Mc 6, 14-30; 9, 7-9)
14 1Naquel tempo chegou a sona de Xess s odos de Herodes, o tetrarca.
2Este comentou cos seus cortesns:
-Ese Xon Bautista, que resucitou de entre os mortos con poderes milagrosos.
3Pois Herodes prendera a Xon, metndoo na cadea por cousa de Herodas, muller de seu
irmn Filipo. 4Porque Xon non paraba de lle dicir:
-Non che est permitido vivir arrimado con ela.
5E anque Herodes o quera matar, talle medo xente, que o consideraba un profeta.
6Mais, cando Herodes celebrou o seu cumpreanos, a filla de Herodas bailou diante de
todos. E tanto lle agradou a Herodes 7que lle prometeu baixo xuramento darlle o que lle
pedira. 8Ela, encirrada pola sa nai, dxolle:
-Treme nunha bandexa a cabeza de Xon Bautista.
9O rei entristeceuse, pero, como o xurara e por cousa dos convidados, ordenou que lla
trouxesen, 10e mandou que fosen decapitar a Xon na cadea. 11Trouxeron a cabeza
nunha bandexa e entregronlla rapaza, que lla levou nai. 12Logo vieron os seus
discpulos recolle-lo corpo e sepultalo. Despois foron informar a Xess.
Primeira multiplicacin do pan (Mc 6, 30-44; Lc 9, 10-17; Xn 6, 1-14)
13Cando o soubo Xess retirouse de al nunha barca a un lugar deserto e arredado. En
canto a xente o soubo, foino seguindo por terra desde as vilas. 14As, cando
desembarcaron, atopouse cun gran xento. El, conmovido, curou a tdolos enfermos.
15Che-gada a tarde, os discpulos foron onda el e dixronlle:
-O lugar est moi arredado e a hora moi avanzada: ser mellor que despda-la xente para
que vaian s aldeas e merquen comida.
16Xess dxolles:
-Non precisan marchar, ddelles vs de comer.
17Eles responderon:
-Aqu non temos mis ca cinco bolos de pan e mais dous peixes.
18Pero Xess replicoulles:
-Pois, trademos aqu.
19E mandando recostar xente na herba, colleu os cinco bolos e mailos dous peixes,
ergueu a mirada ceo, dixo a bendicin, partiu os bolos e dullelos s discpulos, que
sa vez llos pasaron xente. 20E comeron todos ata se fartaren, enchendo coas sobras
doce cestas. 21Os que comeron eran uns cinco mil, sen contar mulleres nin nenos.
Anda por riba da auga (Mc 6, 45-52; Xn 6, 16-21)

1368

A BIBLIA

22De seguida mandou s seus discpulos que embarcasen e que fosen diante para a outra
banda, mentres el despeda a xente. 23Despois de despedila, subiu monte para orar el
s, e al colleuno a anoitecida.
24E, xa a moitos metros no medio do mar, as ondas batan na barca, pois levaban o vento
en contra. 25O risca-lo da, Xess foi cara a eles, camiando polo mar. 26E, os
discpulos, vndoo camiar polo mar, asustronse dicindo: " unha pantasma", e, cheos
de medo, empezaron a berrar. 27De seguida faloulles Xess dicindo:
-Tranquilos, non teades medo, que son eu.
28Respondeulle Pedro:
-Seor, se es ti, mndame que vaia onda ti, camiando pola auga.
29El dxolle:
-Ven.
Baixou Pedro da barca, e pxose a camiar pola auga, dirixndose a Xess. 30Pero,
senti-lo vento forte, colleu medo, empezou a afundirse e pxose a berrar:
-Seor, slvame!
31Axia Xess, dndolle a man, agarrouno e dxolle:
-Home de pouca fe, por que dubidas?
32E subiren eles barca, quedouse o vento. 33Os que estaban na barca postrronse ante
el dicindo:
-Realmente ti es Fillo de Deus.
Curacins en Xenesaret (Mc 6, 53-56)
34Rematada a travesa, chegaron terra de Xenesaret. 35O recoecelo, os homes do
lugar mandaron aviso a toda a comarca. Levronlle tdolos enfermos, 36rogndolle que
lles deixase tocar tan sequera a orla do seu manto. E cantos o tocaron, curaron.
A tradicin dos devanceiros (Mc 7, 1-23)
15 1Entn achegronse a Xess un grupo de fariseos e letrados de Xerusaln e
preguntronlle:
2-Por que os teus discpulos quebrantan a tradicin dos devanceiros e non lavan as mans
antes de comer?
3El contestoulles:
-E logo por que quebrantades vs o mandamento de Deus por causa de vosa tradicin?
4Porque Deus dixo: Mira por teu pai e mais por ta nai, e quen abandone a seu pai ou sa
nai reo de morte. 5Pero vs dispoedes: "quen lle diga a seu pai ou a sa nai: ofrzolle
templo o sustento que teo para vs, 6non ten por que coidar de seu pai"; as
invalidde-lo mandamento de Deus por mor da vosa tradicin.
7Hipcritas! Ben profetizou de vs o profeta Isaas cando dixo:
8Este pobo hnrame cos labios,
pero o seu corazn est lonxe de min.
9Inutilmente me renden culto,
porque a doutrina que ensinan
non son mis ca costumes humanos.
10E, convocando xente, dxolles:
-Escoitade e procurade entender: 11Non o que entra pola boca o que mancha home; o
que sae pola boca, iso si que mancha home.
12E, achegndoselle os discpulos, dixronlle:
-Ti sabes que os fariseos se escandalizaron escoitaren a ta palabra?
1369

A BIBLIA

13El contestoulles:
-Toda planta que non plantase meu Pai celestial arrincarase de raz. 14Deixdeos: son
cegos e guas de cegos. Se un cego gua a outro cego, ambos caern na cova.
15Rogoulle Pedro:
-Explcano-la comparanza.
16El dxolle:
-Tamn vs estades anda sen entender? 17Non comprendedes que todo o que entra
pola boca vai dar ventre, e de al escusado? 18Pero o que sae pola boca procede do
corazn, e isto si que mancha home. 19Porque do corazn proceden os malos
pensamentos, os asasinatos, os adulterios, as fornicacins, os roubos, os falsos
testemuos, as blasfemias. 20Isto o que mancha home; pero comer sen lava-las mans,
iso non mancha home.
Viaxe polos arredores de Galilea. A muller cananea (Mc 7, 24-30)
21Sando de al foi Xess para a comarca de Tiro e Sidn. 22E apareceu unha muller
cananea daqueles contornos, que berraba:
-Compadcete de min, Seor, Fillo de David: a mia filla est atormentada por un demo.
23Pero el non respondeu palabra. Achegndoselle os seus discpulos, rogbanlle:
-Despdea, que vn berrando detrs de ns.
24El contestoulles:
-Non fun enviado mis que s ovellas extraviadas da casa de Israel.
25Pero ela alcanzounos e, postrndose, suplicoulle:
-Seor, vleme!
26El respondeulle:
-Non ben quitrlle-lo pan s fillos para llelo botar s cadelos.
27Pero ela contestou:
-Non , Seor, non; pero tamn os cadelos comen das faragullas que caen da mesa dos
seus amos.
28Entn respondeulle Xess:
-Muller, a ta fe ben grande: fgase, logo, como desexas!
E a sa filla ficou sa naquela hora.
Mis curacins
29Marchou Xess daquela terra e chegou onda o mar de Galilea. Subiu a un monte e
sentou al. 30E veu a p del un mundo de xente, traendo consigo coxos, cegos, eivados,
xordos e outros moitos; botbanos s ps de Xess e el curbaos a todos. 31De xeito que
a xente ficaba pasmada vendo os mudos falar, curados os eivados, os coxos andar e os
cegos ver; e glorificaban Deus de Israel.
Segunda multiplicacin do pan (Mc 8, 1-10)
32Chamou Xess polos seus discpulos e dxolles:
-Dme pena esta xente: hai tres das que veen tras mia e non teen que levar boca.
Non os quero despedir sen tomaren nada, porque poderan esmorecer polo camio.
33Dixronlle os discpulos:
-E de onde imos sacar, nun lugar deserto, pan abondo para fartar tanta xente?
34Pero el preguntoulles:
-E logo, cantos pans tedes?
1370

A BIBLIA

Eles responderon:
-Sete e mais algns peixes.
35Mandou que a xente sentase no chan; 36despois colleu os sete bolos e mailos peixes,
rezou a accin de gracias, partiunos e dullelos s seus discpulos; e os discpulos
dbanllos xente. 37Comeu a xente a se fartar, e cos anacos que sobraron encheron sete
cestas. 38Os que comeron eran uns catro mil homes, sen contar mulleres nin nenos.
39Despois, despediu a xente, subiu barca e foise para a terra de Magadn.
Pdenlle un sinal (Mc 8, 11-13; Lc 12, 54-56)
16 1Chegaron os fariseos e mailos saduceos, e, para o poeren a proba, pedronlle que
lles mostrase un sinal do ceo. 2El respondeulles:
-Vs tardia dicides: "Vai vir bo tempo, porque hai roibns no ceo"; 3e maancia:
"vai haber treboada, porque o ceo est sombrizo". As que sabedes discerni-lo cariz do
ceo, e non sodes capaces de interpreta-los sinais dos tempos? 4Esta xeracin malvada e
adltera reclama un sinal! Pois non se lle vai dar mis sinal c de Xons. E deixounos
coa palabra na boca.
O fermento dos fariseos e saduceos (Mc 8, 14-21)
5O pasaren para a outra banda, os discpulos esquenceron levar pan. 6E dxolles Xess:
-Tede coidado. Ollo co fermento dos fariseos e saduceos!
7Comentaban entre eles: " que non trouxemos pan".
8Xess decatouse e dxolles:
-Como, homes de pouca fe: as que estades a debatendo que non tedes pan! 9An-da
non acabades de entender e non vos acordades dos cinco bolos de pan para cinco mil, e
de cantas cestas enchestes? 10Nin dos sete bolos para catro mil, e de cantas cestas
enchestes? 11Como non entendedes que non era de pan do que eu vos falaba? Coidado!
Ollo co fermento dos fariseos e dos saduceos!
12Entn comprenderon que non lles falara de que tivesen coidado co fermento do pan,
senn da doutrina dos fariseos e saduceos.
Profesin de Pedro (Mc 8, 27-30; Lc 9, 18-21)
13Cando chegou comarca de Cesarea de Filipo preguntoulles Xess s seus discpulos:
-Quen di a xente que o Fillo do Home?
14Eles responderon:
-Uns, que Xon Bautista; outros, que Elas; outros, que Xeremas ou algn dos profetas.
15Insistiu:
-E vs, quen dicides que son?
16Respondeu Simn Pedro:
-Ti e-lo Mesas, o Fillo do Deus vivo.
17E Xess contestoulle:
-Ditoso ti, Simn, fillo de Xons; porque iso non cho revelou ningun de carne e sangue,
senn meu Pai que est no ceo. 18E eu asegroche que ti es Pedro, a pedra; e sobre esta
pedra vou edifica-la mia Igrexa; e as portas do Inferno non prevalecern en contra dela.
19Dareiche as chaves do Reino dos Ceos: todo o que ates na terra, ficar atado nos ceos;
e todo o que desates na terra, ficar desatado nos ceos.
20E mandoulles s discpulos que non dixesen nada de que el era o Mesas.

1371

A BIBLIA

Anuncio da morte e da resurreccin (Mc 8, 31-33; Lc 9, 22)

21Desde aquela empezou Xess a aclararlles s seus discpulos que tia que ir a
Xerusaln, e que al o an facer padecer moito os ancins, os sumos sacerdotes e os
letrados; que o an executar e que terceiro da haba resucitar.
22Pedro, collndoo parte, empezou a rifar con el, dicindo:
-Deus te libre, Seor; a ti non che pasar nada diso de maneira ningunha.
23Pero el, volvndose, dxolle a Pedro:
-Arreda de min, Satans! Ti es un tentador para min, porque non te deixas guiar por
Deus senn polos homes.
Como seguir a Xess (Mc 8, 34; 9, 1; Lc 9, 23-27)
24Entn dxolles Xess s seus discpulos:
-Se algun quere vir comigo, que renuncie a si mesmo, que cargue coa sa cruz e que me
siga. 25Porque quen queira poer a salvo a sa vida, perderaa; pero quen a perda pola
mia causa, poeraa a salvo. 26Pois de que lle serve home gaa-lo mundo enteiro se
perde a sa vida? E que pode dar un home para recobra-la sa vida? 27Porque o Fillo do
Home ha vir coa gloria de seu Pai entre os anxos; entn pagar a cadaqun conforme
sa conducta. 28Tende por seguro que algns dos aqu presentes non morrern sen veren
antes o Fillo do Home vir no seu Reino.
A transfiguracin (Mc 9, 2-13; Lc 9, 28-36)
17 1Seis das despois colleu Xess a Pedro, a Santiago e a Xon seu irmn, e subiu con
eles ss a un monte alto. 2Al transfigurouse diante deles; o seu rostro resplandeca coma
o sol, e os seus vestidos viraron brancos coma a luz. 3Nisto apareceron Moiss e mais
Elas falando con el. 4Pedro colleu a palabra e dxolle a Xess:
-Seor, que ben estamos aqu! Se queres, farei aqu tres tendas, unha para ti, outra para
Moiss e outra para Elas.
5E anda estaba falando cando apareceu unha nube luminosa que os cubriu; e unha voz
sando da nube dixo:
-Este o meu Fillo benquerido, o meu predilecto: escoitdeo.
6O escoitaren isto, os discpulos caeron debruzados, cheos de temor. 7Xess
achegndose, tocounos e dxolles:
-Ergudevos, non teades medo!
8E levantando os ollos, non viron a ningun fra de Xess.
9Cando baixaban do monte, Xess encargoulles:
-Non lle faledes desta visin a ningun, ata que o Fillo do Home resucite de entre os
mortos.
10E preguntronlle os discpulos:
-Como que din os letrados que primeiro ten que vir Elas?
11El respondeu:
-Si, Elas tia que vir e volver poer todo en orde e restablecelo todo. 12Pero eu
asegrovos que Elas xa veu, e non o recoeceron, e fixeron con el o que quixeron; do
mesmo xeito tamn o Fillo do Home padecer nas sas mans.
13Entn comprenderon os discpulos que o dixera referndose a Xon Bautista.
O neno luntico (Mc 9, 14-29; Lc 9, 37-43)

1372

A BIBLIA

14E cando chegaron a onde estaba a xente acercuselle un home, que de xeonllos 15lle
suplicou:
-Seor, ten compaixn do meu fillo, porque luntico e sofre moito; xa ten cado no
lume e na auga. 16Presentillelo s teus discpulos e non o deron curado.
17Respondeu Xess:
-Xeracin incrdula e perversa! Ata cando vos terei que soportar? Trademo aqu!
18Entn Xess increpou demonio e sau del. E desde aquela hora ficou curado o rapaz.
19Entn achegronselle os discpulos e preguntronlle en privado:
-Por que non o demos botado ns?
20El respondeulles:
-Pola vosa pouca fe. E asegrovos que se tivesedes sequera unha fe coma un gran de
mostaza, dirideslle a este monte: "vai de aqu para al", e o monte haba ir. E nada sera
imposible para vs.
Segundo anuncio da paixn (Mc 9, 30-32; Lc 9, 44-45)
22Andando eles xuntos por Galilea, dxolles Xess:
-O Fillo do Home vano entregar nas mans dos homes, 23que o matarn; pero terceiro
da resucitar.
Eles ficaron moi tristes.
A contribucin do templo
24Cando chegaron a Cafarnam acercronse a Pedro os cobradores da contribucin do
templo e preguntronlle:
-Seica o voso Mestre non paga a contribucin?
25El respondeulles:
-Si que paga.
E cando chegaron casa, Xess adiantouse a dicirlle:
-Que che parece, Simn: Os reis da terra de quen cobran as taxas ou contribucins: dos
fillos ou dos alleos?
26O responder el que dos alleos, Xess concluu:
-Polo tanto, os fillos estn exentos. 27Sen embargo, para non ser ocasin de escndalo,
vai mar, bota o anzol, colle o primeiro peixe que pique, e brelle a boca: al atopars
unha moeda. Cllea, e entrgaa por min e mais por ti.
O mis importante no Reino dos Ceos (Mc 9, 33-37; Lc 9, 46-48)
18 1Naquel momento acercronse os discpulos a Xess, para lle preguntar:
-Quen o mis importante no Reino dos Ceos?
2El chamou por un menio e pxoo no medio deles, 3e dixo:
-Asegrovolo: se non cambiades e non vos facedes coma nenos, non entraredes no Reino
dos Ceos. 4Quen se faga pequeno coma este cativo ser o mis importante no Reino dos
Ceos. 5E quen acolla un menio coma este no meu nome, aclleme a min.
O escndalo (Mc 9, 42-48; Lc 17, 1-2)
6Pero quen escandalice a un destes pequenos que cren en min, mis lle valera que lle
colgasen unha pedra de muo pescozo, e que o largasen fondo do mar. 7Ai do
mundo polos seus escndalos! irremediable que haxa escndalos, pero ai do home que
provoca escndalos!

1373

A BIBLIA

8Se a ta man ou o teu p te pon en perigo, crtao e trao lonxe de ti: mis che vale entrar
na vida manco ou coxo e non que te boten coas das mans e cos dous ps no lume eterno.
9E se o teu ollo te pon en perigo, arrncao e trao lonxe de ti: mis che vale entrar na vida
cun ollo s e non que te boten cos dous no lume do inferno.
10Coidadio con desprezar a un destes cativos! Asegrovos que os seus anxos, no ceo,
estn sempre contemplando o rostro do meu Pai celestial.
A ovella perdida (Lc 15, 3-7)
12A ver: que vos parece? Se un home ten cen ovellas e perde unha, non deixar as
outras noventa e nove no monte, para ir busca-la descarreirada?
13E se a atopa, asegrovos que se alegrar mis con ela do que coas noventa e nove que
non se perderon. 14Do mesmo xeito, a vontade do voso Pai celestial que non se perda
ningn destes pequenos.
A correccin fraterna (Lc 17, 3)
15Se teu irmn peca contra ti, vai e reprndeo; pero ti s con el. Se te escoita,
conquistche-lo teu irmn. 16Se non te escoita, leva contigo un ou dous, para que por
medio de das ou tres testemuas quede resolto o asunto. 17Se non vos fai caso, dillo
comunidade; e se tampouco lle fai caso comunidade, sexa para ti como un pagn ou un
recadador de impostos. 18Asegrovos que o que atedes na terra ser atado no ceo, e o
que desatedes na terra ser desatado no ceo.
Oracin en comn
19Asegrovos tamn que se dous de vs se poen de acordo na terra para pedir calquera
cousa, conseguirano do meu Pai celestial. 20Porque onde estn dous ou tres reunidos no
meu nome, al no medio estou eu.
Perdn das ofensas (Lc 17, 4)
21Entn Pedro, achegndose, preguntoulle:
-Seor, cantas veces terei que perdoar a meu irmn se me segue ofendendo? Ata sete
veces?
22Respondeulle Xess:
-Non che digo ata sete veces, senn ata setenta e sete.
Parbola do servidor que non perdoaba
23Por iso, o Reino dos Ceos semellante a un rei que quixo face-las contas cos seus
servidores. 24Cando empezaba, presentuselle un que lle deba varios millns. 25E como
non tia con que pagar, o seor ordenou que o vendesen a el con muller, fillos e canto
tia, para que as lle pagase.
26O servidor botuselle s ps e suplicballe:
-Ten paciencia comigo, que cho hei pagar todio!
27O seor tivo d daquel home e deixouno marchar, perdondolle toda a sa dbeda.
28Pero, sar, o servidor aquel atopouse cun compaeiro que lle deba unha
insignificancia e, agarrndoo pola gorxa, esganbao dicndolle:
-Paga o que me debes.
1374

A BIBLIA

29Botndose s seus ps, o compaeiro suplicballe:

-Ten paciencia comigo, que cho hei pagar todo.
30Pero non lle fixo caso e, anda para mis, mandouno meter na cadea ata que lle pagase
a dbeda.
31Os compaeiros, veren tal cousa, moi apesarados, fronlle contar seu seor todo o
que pasara. 32Entn o seor mandouno chamar e dxolle:
-Servidor malvado! Eu perdoeiche toda aquela dbeda, porque mo pediches. 33E logo
non debas ti tamn compadecerte do teu compaeiro, como eu me compadecn de ti?
34E todo anoxado, o seor entregouno s verdugos ata que lle pagase toda a dbeda.
35As tamn far convosco meu Pai celestial, se non perdoades de corazn cada un a seu
irmn.
CAMIO DE XERUSALN
O divorcio (Mc 10, 1-12)
19 1Cando terminou Xess estes discursos, partiu de Galilea e veu para a terra de Xudea,
na outra banda do Xordn. 2Seguiuno moita xente, e el pxose a lles curar al os
enfermos.
3Chegaron onda el uns fariseos e preguntronlle para poreno a proba:
- lcito repudia-la muller por un motivo calquera?
4El respondeu:
-Seica non sabedes que o Creador os fixo varn e femia desde o principio, 5e que dixo:
Por iso deixar o home a seu pai e mais a sa nai, unirase coa sa muller, e sern os dous
unha soa carne? 6De xeito que xa non son dous, senn unha soa carne. Polo tanto, o que
Deus xuntou, que non o separe o home.
7Preguntronlle:
-E logo como que Moiss mandou entrega-lo certificado de divorcio e repudiala?
8El respondeu:
-Debido dureza do voso corazn, permitiuvos Moiss repudia-las vosas mulleres; pero
principio non era as. 9Asegrovos que quen repudia a sa muller (sacado que estea
malvivindo) e casa con outra, comete adulterio.
10Entn dixronlle os dicpulos:
-Pois se a situacin do home respecto muller esa, casar non nos fai avo ningn.
11El contestoulles:
-Non todos entenden esta linguaxe, senn aqueles a quen se lles concedeu. 12Hai-nos que
non poden casar, porque naceron as do ventre da sa nai; outros, porque as os fixeron os
homes; e outros, porque eles mesmos se fixeron as polo Reino dos Ceos. Quen poida
entender, que entenda.
Bend os nenos (Mc 10, 13-16; Lc 18, 15-17)
13Levronlle entn uns nenos, para que lles impuxese as mans, e rezase por eles. Pero os
discpulos rifbanlles. 14Mais Xess dxolles:
-Deixade que os nenos se acheguen a min, non llelo privedes, porque deles o Reino dos
Ceos.
15E despois de lles impoe-las mans, marchou de al.
O xove rico (Mc 10, 17-22; Lc 18, 18-23)
1375

A BIBLIA

16Nisto acercouse un para lle preguntar:

-Mestre, que teo que facer de bo para acada-la vida eterna?
17El contestoulle:
-Por que me preguntas acerca do bo? Soamente Un Bo. E se queres entrar na vida,
garda os mandamentos.
18El preguntoulle:
-Cales?
-Non matars, non cometers adulterio, non roubars, non dars falso testemuo; 19honra
a teu pai e a ta nai, e ama teu prximo coma a ti mesmo.
20O mozo contestou:
-Todas esas cousas xa as gardo. Que o que me falta?
21Respondeulle Xess:
-Se queres ser perfecto, vai, vende canto tes, e dllelo s pobres, e ters un tesouro no
ceo; e despois, ven e sgueme.
22Ondo estas cousas, o xove marchou moi aflixido: tia moitos bens.
O perigo das riquezas (Mc 10, 23-31; Lc 18, 24-30)
23Entn dxolles Xess s seus dicpulos:
-Asegrovos que lles vai ser difcil s ricos entrar no Reino dos Ceos; 24volvo a
asegurarvos; mis fcil para un camelo pasar polo ollo dunha agulla que para un rico
entrar no Reino dos Ceos.
25Ondo aquilo, os discpulos anda estaban mis abraiados e comentaron:
-Pero logo, quen se vai poder salvar?
26Mirando para eles fixamente, dxolles:
-Si, para os homes imposible; pero para Deus todo posible.
27Entn interveu Pedro dicindo:
-Pois ns deixmolo todo, e segumoste. Que nos vai tocar?
28Xess respondeu:
-Asegrovos que vs, os que me seguistes, cando chegue o mundo novo e o Fillo do
Home sente no trono da sa gloria, sentaredes en doce tronos para xulgrde-las doce
tribos de Israel. 29E todo aquel que deixou casas ou irmns ou pai ou nai ou fillos ou
leiras, por causa do meu nome, recibir cen veces mis e herdar a vida eterna.
Parbola dos xornaleiros da via
30E hai moitos que son os primeiros e sern os ltimos; e moitos que son os ltimos e
sern os primeiros.
20 1Porque o Reino dos Ceos parcese a un propietario que sau pola ma cedo a
contratar xornaleiros para a sa via. 2Axustou con eles o xornal dun denario e
mandounos sa via. 3Sau outra vez media ma e atopou outros sen traballo na
praza. 4E dxolles:
-Ide vs tamn mia via, e darivo-lo xusto.
5Eles foron. De novo sau polo medioda, e pola tarde, facendo o mesmo. 6Pero anda
volveu sar tardia, e atopando outros parados na ra, dxolles:
-Pero, que facedes aqu, todo o da sen traballar?
7Eles responderon:
- que ningun nos contratou.
1376

A BIBLIA

El dxolles entn:
-Ide vs tamn mia via.
8Anoitecendo xa, dxolle o dono da via administrador:
-Chama os xornaleiros e pgalle-lo xornal: empzasme polos ltimos e acabas polos
primeiros.
9Chegan os da derradeira hora e dlles un denario a cada un. 10Cando chegaron os
primeiros coidaron que lles daran mis, pero tamn recibiron cadanseu denario. 11O
recibilo, murmuraban contra o propietario:
12-Eses, os derradeiros, traballaron unha hora s e trtalos igual ca ns, que aturmo-lo
peso e a caloraza do da.
13Pero el replicoulle a un deles:
-Amigo, non che fago ningunha inxustiza. Non axustamos un denario? 14Pois colle o
teu, e vaite. E logo, se quero darlle ltimo igual ca a ti, 15non teo dereito a face-lo
que quero co que meu? Ou que ti ves con mal ollo que eu sexa bo?
16As, dese mesmo xeito, os ltimos sern os primeiros, e os primeiros sern os ltimos.
Terceiro anuncio da paixn (Mc 10, 32-34; Lc 18, 31-34)
17Segundo a subindo a Xerusaln, chamou a un lado os Doce polo camio e dxolles:
18-Vede que subimos a Xerusaln, e que al lles van entrega-lo Fillo do Home s sumos
sacerdotes e mais s letrados; condenarano a morte, 19e entregarano s pagns para que
fagan riso del, o azouten e o cruci-fiquen; pero terceiro da resucitar.
Peticin de Santiago e Xon (Mc 10, 35-45)
20Entn acheguselle a nai dos fillos do Zebedeo cos seus fillos, postrndose para
pedirlle algo. 21El preguntoulle:
-Que queres?
Respondeulle:
-Manda que estes dous fillos meus senten un ta dereita e outro ta esquerda no teu
Reino.
22Respondeulle Xess:
-Non sabde-lo que pedides. Poderedes bebe-lo cliz que eu teo que beber?
Respondronlle:
-Podemos.
23Xess replicou:
-O meu cliz beberdelo; pero o sentar mia dereita ou mia esquerda, iso non
depende de min concedelo: para quen o meu Pai o ten preparado.
24O escoitaren isto os outros dez, anoxronse todos cos dous irmns. 25Entn Xess
chamou por eles e dxolles:
-Xa sabedes que os xefes dos pobos os tiranizan, e os poderosos os asoballan. 26Pero
entre vs non pode ser as. Nin moito menos: quen queira ser importante, que sirva s
demais; 27e quen queira se-lo primeiro, que sexa o mis servicial; 28porque o Fillo do
Home non veu a que o sirvan, senn a servir e a entrega-la sa vida en rescate por todos.
Cura a dous cegos (Mc 10, 46-52; Lc 18, 35-43)
29E saren de Ieric, seguiuno moita xente. 30Sentados a carn do camio, haba dous
cegos que, cando oron que pasaba Xess, puxronse a berrar:
-Fillo de David, ten piedade de ns!
1377

A BIBLIA

31A xente rifballes para que calasen, pero eles berraban anda mis alto:
-Seor, Fillo de David, ten piedade de ns!
32Xess parou, chamounos e preguntoulles:
-Que queredes que vos faga?
33Eles responderon:
-Seor, que se nos abran os ollos.
34Compadecido Xess, toculle-los ollos, e de contado recobraron a vista; e foron tras el.
EN XERUSALN
Entrada triunfal en Xerusaln (Mc 11, 1-11; Lc 19, 28-40; Xn 12, 12-19)
21 1E cando se aproximaban a Xerusaln e chegaron a Betfagu, p do Monte das
Oliveiras, mandou Xess a dous discpulos, 2dicndolles:
-Ide aldea que tendes a de fronte, e de seguida atoparedes unha burra atada e un burrio
con ela; ceibdeos e tradeos. 3Se algun vos pregunta algo, responddeslle que lle fan
falta Seor, e que de seguida llos mandar de volta.
4Isto sucedeu para que se cumprise o que fora dito polo profeta:
5Dicdelle filla de Sin:
Vela o teu Rei que vn onda ti,
humilde e montado nunha burra,
nun burro, fillo de animal de carga.
6Foron os discpulos, e fixeron o que Xess lles mandara. 7Trouxeron a burra e mailo
burrio, botronlle enriba os mantos, e Xess montou. 8Moita xente estendeu os mantos
no camio; outros cortaron ponlas das rbores, e estendronas tamn no camio. 9E a
xente que a diante e mailos que o seguan gritaban:
-Hosanna Fillo de David! Bendito o que vn no nome do Seor! Hosanna nas
alturas!
10E entrar en Xerusaln, toda a cidade conmovida preguntaba:
-Quen este?
11A xente responda:
-Este o profeta Xess, o de Nazaret de Galilea.
Xess bota os tendeiros fra do templo (Mc 11, 15-19; Lc 19, 45-48; Xn 2, 13-22)
12Entrou Xess no templo, e botou fra os tendeiros e compradores do templo,
derrubando as mesas dos cambistas e os postos dos vendedores de pombas. 13E dxolles:
-Est escrito: A mia casa ser casa de oracin; pero vs convertdela en cova de
bandidos.
14No templo roderono cegos e coxos, e curounos. 15Pero os sumos sacerdotes e os
letrados, vendo os milagres que faca e os nenos que exclamaban no templo: "Hosanna
Fillo de David!", indignronse; 16e dixronlle:
-Seica non e-lo que estes nenos din?
Xess respondeulles:
-Si, e logo nunca lestes aquilo: Da boca dos menios de peito fixeches sar unha
louvanza?
17E deixndoos, sau da cidade cara a Betania, onde pasou a noite.
A figueira maldita (Mc 11, 12-14. 20-24)
1378

A BIBLIA

18Pola ma cedo, cando regresaba cidade, sentiu fame.

19Vendo unha figueira p do camio, achegouse a ela; pero nada atopou, fra de follas.
Entn dixo:
-Nunca mais dars froito.
E, de speto, secou a figueira. 20Vendo aquilo os discpulos, preguntaron abraiados:
-Por que secou de speto a figueira?
21Xess respondeu:
-Eu asegrovos que se tendes fe, e non dubidades, non faredes soamente o da figueira,
senn que se lle dixerdes a este monte: "arrncate de a, e btate no mar", mesmo iso se
fara. 22Todo canto pidades con fe na oracin, recibirdelo.
A autoridade de Xess (Mc 11, 27-33; Lc 20, 1-8)
23Entrou no templo e mentres ensinaba, acercronselle os sumos sacerdotes e mailos
senadores do pobo, para lle preguntaren:
-Con que autoridade fas esas cousas? Quen che deu tal autoridade?
24Xess respondeulles:
-Vouvos facer tamn eu a vs unha pregunta; e se respondedes, dgovos eu tamn con
que autoridade fago estas cousas: 25o bautismo de Xon, de onde era? Era cousa de
Deus ou dos homes?
Eles razoaban entre si dicindo: "se respondemos de Deus, preguntaranos: entn por que
non crestes nel? 26Pero se respondemos dos homes, temmoslle pobo, porque todos
teen a Xon por profeta". 27E contestronlle a Xess:
-Non sabemos.
Xess replicou:
-Pois eu tampouco non vos vou dicir con que autoridade fago estas cousas.
Parbola dos dous fillos
28-Pero, que vos parece? Un home tia dous fillos. Foi onda o primeiro, e dxolle: "Meu
fillo, vai traballar hoxe na via". 29El respondeu:
"Non quero"; pero despois, arrepentido, foi.
30Foise onda o outro e dxolle o mesmo. El respondeu: "Vou, seor"; pero non foi.
31-Quen dos dous fixo a vontade do pai?
Respondronlle:
-O primeiro.
Entn dxolles Xess:
-Asegrovos que os recadadores e mailas prostitutas entrarn no Reino de Deus antes ca
vs. 32Porque veu Xon para vos ensina-lo camio da xustiza, e non lle fixestes caso; en
cambio, os recadadores e mailas prostitutas, si que llo fixeron. Pero vs, anda despois de
ver aquilo, nin vos arrepentistes nin crestes.
Parbola dos viadores (Mc 12, 1-12; Lc 20, 9-19)
33-Escoitade outra parbola:
Dunha vez haba un propietario que plantou unha via; rodeouna dunha sebe, cavou nela
un lagar e construu un caseto para o garda. Logo, arrendullela a uns viadores e
marchou para lonxe.

1379

A BIBLIA

34Cando chegou o tempo da vendima, mandou os seus criados s viadores, para cobralas rendas. 35Pero os viadores agardronos, e a un zorregronlle, a outro matrono e a
outro apedrrono. 36De novo mandou outros criados, mis numerosos; pero tratronos do
mesmo xeito.
37Por ltimo, mandulle-lo seu propio fillo, dicindo para si: "O meu fillo hano
respectar". 38Pero os viadores, veren o fillo, comentaron: "Este o herdeiro: vea,
matmolo, e a herdanza ser nosa". 39E agarrrono, botrono fra da via, e matrono.
40-Ben, e cando vea o seor da via, que far cos viadores aqueles?
41Respondronlle:
-A eses malvados faraos morrer de mala morte, e arrendarlle-la via a outros viadores,
que lle paguen as rendas no seu tempo.
42Dxolles entn Xess:
-Seica non lestes nunca na Escritura:
A pedra que desbotaron os canteiros
agora o esquinal:
esa pedra colocouna o Seor,
que regala para ns!?
43Por iso dgovos: quitarsevos a vs o Reino de Deus, e darselle a un pobo que
produza bos froitos. 44Quen caia enriba desa pedra, esnaquizarase; pero aquel sobre quen
ela caia, ficar esmagado.
45Ondo as sas parbolas, os sumos sacerdotes e mailos fariseos decatronse de que an
por eles. 46Quixrono prender, pero tivronlle medo xente, que o tia por profeta.
Os convidados voda (Lc 14, 15-24)
22 1E Xess pxose de novo a falarlles en parbolas:
2-Parcese o Reino dos Ceos a un rei que celebrou o casamento de seu fillo. 3Mandou os
seus criados ir chamar polos convidados voda, pero estes non queran ir.
4Volveu mandar outros criados, encargndolles: "Dicdelles s convidados: Mirade que
teo preparado o banquete, xa estn mortos os becerros e mailos demais animais cebados;
todo est disposto: vide voda!" 5Pero eles, sen lles faceren caso, fronse: un s sas
leiras, outro s seus negocios. 6Os demais botronse s criados, maltratronos e
matronos.
7Entn o rei, todo indignado, mandou os seus exrcitos, que acabaron cos asasinos
aqueles e prendronlle lume cidade. 8E dxolles s criados: "A voda est preparada,
pero os convidados non a merecan. 9As que ide s encrucilladas dos camios; e a cantos
atopedes, conviddeos voda".
10Saron s camios os criados e xuntaron a tdolos que atoparon, bos e malos,
enchndose de convidados a sala da voda.
11Cando entrou o rei para olla-los convidados, viu un home que non vesta traxe de voda
12e dxolle: "Amigo, como entraches aqu sen traxe de voda?" El ficou caladio:
13Entn o rei dxolles s camareiros: "Atdeo de ps e mans, e botdeo fra, s tebras,
onde ser o pranto e mailo renxer dos dentes".
14Porque os chamados son moitos, pero poucos os escollidos.
A contribucin do Csar (Mc 12, 13-17; Lc 20, 20-26)
15Entn os fariseos fronse reunir para veren o xeito de pillalo nalgn dito. 16E
mandronlle algns dos seus discpulos e dos partidarios de Herodes, que lle
preguntaron:
1380

A BIBLIA

-Mestre, sabemos que es sincero: que ensna-lo verdadeiro camio de Deus e que non
andas con miramentos, porque non te deixas levar polos respectos humanos. 17Di-nos,
logo, que che parece: est permitido pagarlle o tributo Cesar ou non?
18Xess, catando a malicia, contestoulles:
-Por que me queredes comprometer, hipcritas? 19Mostrdeme a moeda do tributo.
Eles presentronlle un denario. 20E el preguntoulles:
-De quen esta imaxe e de quen fala esta inscricin?
21Contestronlle:
-Do Csar.
Entn replicoulles:
-Pois logo ddelle Csar o que do Csar e a Deus o que de Deus.
22O oren isto ficaron pasmados e, deixndoo, marcharon.
Acerca da resurreccin (Mc 12, 18-27; Lc 20, 27-38)
23Naquel da chegaron onda el uns sadu-ceos, deses que din que non hai resurreccin,
24e preguntronlle:
-Mestre, Moiss dixo: Se un morre sen deixar fillos, que o seu irmn case coa viva, para
lle dar descendencia irmn. 25Pois este era o caso de sete irmns que haba entre ns. O
primeiro casou, pero como morreu sen fillos, deixoulle a muller seu irmn. 26O mesmo
lle pasou segundo e mais terceiro. E as, s sete. 27O cabo, morreu tamn a muller.
28Ora, cando resuciten, de cal deles vai se-la muller, xa que estivo casada cos sete?
29Respondeulles Xess:
-Andades descamiados porque non comprendedes nin a Escritura nin o poder de Deus.
30Cando resuciten, non casarn nin eles nin elas, porque sern coma anxos do ceo.
31E volvendo resurreccin dos mortos, non tendes lido o que vos deixou dito Deus:
32Eu son o Deus de Abraham, o Deus de Isaac, o Deus de Xacob? Ben, pois El non
Deus dos mortos, senn dos vivos.
33E a xente, escoitalo, estaba marabillada da sa doutrina.
O principal mandamento (Mc 12, 28-34; Lc 10, 25-28)
34Os fariseos, se informaren de que Xess lles tapara a boca s saduceos, reunronse;
35e un deles, que era xurista, preguntoulle para poelo a proba:
36-Mestre, cal o mandamento mis importante da Lei?
37El respondeulle:
-"Amara-lo Seor, o teu Deus, con todo o teu corazn, con toda a ta alma e con todo o
teu entendemento. 38Este o mandamento primeiro e mis grande. 39O segundo
semellante a el: Amara-lo teu prximo coma a ti mesmo. 40Destes dous mandamentos
dependen a Lei enteira e mailos profetas.
Fillo de David (Mc 12, 35-37; Lc 20, 41-44)
41Estando reunidos os fariseos, preguntoulles Xess:
42-Que pensades vs do Mesas?: de quen fillo?
Eles responderon:
-De David.
43El replicoulles:
-Como logo que David, movido polo Esprito, o chama Seor, dicindo:
44Dxolle o Seor meu Seor:
1381

A BIBLIA

senta mia dereita,

que vou poe-los teus inimigos
coma estrado dos teus ps.
45Ora, se David o chama Seor, como vai se-lo seu fillo?
46E ningun foi capaz de lle responder palabra; e desde aquel da ningun se atreveu a
facerlle mis preguntas.
Denuncia dos letrados e fariseos (Mc 12, 38-40; Lc 11, 37-52; 20, 45-47)
23 1Entn Xess dirixiuse s discpulos e mais xente 2dicindo:
-Na ctedra de Moiss sentaron os letrados e mailos fariseos. 3Facede, logo, e cumpride
canto vos digan, pero non imitde-la sa conducta porque falan pero non cumpren. 4Atan
fardos pesados e cnganos no lombo dos outros, pero eles nin un dedo poen para os
mover. 5Todo o que fan para que os vexan: visten aparatosamente, ancheando as
filacterias e as franxas dos seus mantos; 6buscan os primeiros postos nos banquetes e os
primeiros asentos nas sinagogas; 7que lles fagan reverencias nos rueiros e que os chamen
"mestre".
8Pero vs non vos fagades chamar "seor mestre", pois un s o voso Mestre, e todos
vs sodes irmns. 9E a ningun chamedes "pai" na terra porque un s o voso Pai: o
celestial. 10Nin tampouco vos fagades chamar "dirixentes", porque un s o voso
dirixente: Cristo. 11O mis importante entre vs debe se-lo voso servidor. 12Porque quen
se enaltece ser rebaixado, e quen se rebaixa ser enaltecido.
13Ai de vs, letrados e fariseos hipcritas, que lles pechades s homes o Reino dos
Ceos! Nin entrades vs nin deixades entrar s que o intentan.
15Ai de vs, letrados e fariseos, hipcritas, que percorredes mar e terra para conseguir
un proslito; e cando o conseguides, facdelo fillo da perdicin das veces mis ca vs!
16Ai de vs, guas cegos, que dicides: "Se algun xura polo templo, non pasa nada; pero
se xura polo ouro do templo, fica obrigado". 17Parvos e cegos! Que mis importante:
o ouro, ou o templo que consagra o ouro? 18E tamn: "Se algun xura polo altar, non
pasa nada; pero se xura pola ofrenda que est enriba do altar, fica obrigado". 19Cegos!
Que mis importante: a ofrenda, ou o altar que consagra a ofrenda? 20Quen xura polo
altar, xura por el e mais por todo o que hai enriba del; 21e quen xura polo templo, xura
por el e mais por Aquel que o habita; 22e quen xura polo ceo, xura polo trono de Deus e
mais por Aquel que est sentado nel.
23Ai de vs, letrados e fariseos hipcritas, que pagde-lo dezmo pola menta, o ans e
mailo comio, e descoidde-lo mis importante da Lei: a xustiza, a misericordia e a
fidelidade! Pero isto o que hai que practicar, anque sen descoida-lo outro. 24Guas de
cegos, que code-lo mosquito e tragde-lo camelo!
25Ai de vs, letrados e fariseos hipcritas, que limpades por fra a copa e mailo prato, e
por dentro estades ateigados de roubos e vicio! 26Fariseo cego, limpa primeiro o interior
da copa para que o seu exterior fique tamn limpo.
27Ai de vs, letrados e fariseos hipcritas, que vos parecedes s sepulcros encalados,
que por fra parecen fermosos e por dentro estn cheos de sos de mortos e de impureza!
28Tamn vs por fra parecedes homes xustos, pero por dentro estades cheos de
hipocresa e inxustiza.
29Ai de vs, letrados e fariseos hipcritas, que lles construdes sepulcros s profetas e
adornde-los monumentos dos xustos, 30e dicides: "Se vivisemos no tempo de nosos
pais, ns non seriamos cmplices deles no asasinato dos profetas". 31De xeito que contra
vs mesmos testemuades que sde-los fillos dos que asasinaron s profetas. 32Pois
vea! Acabade tamn vs de enche-la medida de vosos pais!
1382

A BIBLIA

33Cobras, niada de vboras! Como ides escapar da condena do inferno? 34Porque,

ollade, eu mndovos profetas, sabios e letrados; a uns matardelos e crucificardelos, e a
outros flaxelardelos nas sinagogas, persegundoos de cidade en cidade. 35As recaer
sobre vs todo o sangue inocente vertido na terra, desde o sangue de Abel, o xusto, ata o
sangue de Zacaras, fillo de Baraquas, que matastes entre o santuario e o altar.
36Asegrovos que todos estes crimes recaern sobre esta xeracin.
Laio por Xerusaln (Lc 13, 34-35)
37Xerusaln, Xerusaln, que mta-los profetas e apdra-los que che son enviados!
Cantas veces quixen aconchega-los teus fillos, como a galia aconchega os seus pitios
baixo as sas s, e non quixeches! 38Pois mirade: a vosa casa fica desolada, 39e
asegrovos que xa non me volveredes ver desde agora ata que digades: Bendito o que
vn no nome do Seor!
A destruccin do templo (Mc 13, 1-13; Lc 19, 41-44; 21, 5-19)
24 1Sau Xess do templo e, segundo a camiando, acercronselle os discpulos e
sinalronlle as construccins do templo. 2El dxolles:
-Vedes todo isto? Pois eu asegrovos que se derrubar ata que non quede pedra sobre
pedra.
3Estando el sentado no Monte das Oliveiras, achegronselle os seus discpulos,
preguntndolle en privado:
-Anda, dinos cando van pasar estas cousas, e cal ser o sinal da ta chegada e da fin do
mundo.
4Respondeulles Xess:
-Estade atentos para que ningun vos desoriente. 5Moitos virn dicindo: "Eu son o
Mesas". E desnortarn a moita xente.
6Cando oiades falar de guerras ou de rumores de guerra, coidadio con alarmarvos; pois
teen que vir, pero anda non ser a fin. 7Erguerase pobo contra pobo, reino contra reino;
haber fame e terremotos en diversos lugares; 8e todo isto non ser mis c comezo das
dores.
9Daquela entregaranvos s torturas, mataranvos e odiaranvos tdolos pobos por causa
mia. 10Entn moitos fallarn na fe, traicionaranse uns a outros e aborreceranse
mutuamente. 11Aparecern moitos falsos profetas, enganando a moita xente. 12E,
crece-la maldade, arrufiarase o amor da maiora. 13Pero o que persevere ata o final,
salvarase.
14Proclamarase esta Boa Nova do Reino en todas partes para dar testemuo a tdolos
pobos. Entn ser a fin.
A destruccin de Xerusaln (Mc 13, 14-24; Lc 21, 20-24)
15E cando vexades que a abominacin da desolacin, anunciada polo profeta Daniel, est
no lugar santo -entndao ben o lector-, 16entn quen estea en Xudea que fuxa monte;
17quen estea na azotea que non baixe casa nin para coller cousa ningunha; 18e quen
estea na leira que non volva atrs a pola capa.
19Ai das que estean embarazadas ou criando naqueles das! 20Rogade para que a vosa
fuxida non cadre no inverno, nin nun sbado. 21Porque haber unha gran angustia, como
non a houbo desde o principio do mundo, nin nunca mis a haber. 22E, de non se

1383

A BIBLIA

abreviaren aqueles das, ningun saira con vida; pero por mor dos elixidos han ser
abreviados.
23Se entn vos dixer algun: "Mirade, velaqu est o Mesas", ou "al o est", non lle
fagades caso. 24Pois aparecern falsos Mesas e falsos profetas, que farn grandes sinais
e prodixios para desorienta-la xente, e, se fose posible, incluso os mesmos elixidos.
25Mi-rade que quedades avisados.
26E se vos dixer algun: "Mirade, est no deserto", non saiades; "mirade, est agachado
na casa", non fagades caso. 27Pois, como o lstrego sae do Oriente resplandecendo ata o
Occidente, as ser cando vea o Fillo do Home. 28Onde estea o cadver amoranse os
voitres.
A chegada do Fillo do Home (Mc 13, 24-27; Lc 21, 25-28)
29Inmediatamente despois da calamidade daqueles das, o sol hase escurecer, a la
deixar de aluzar, as estrelas caern do ceo e as potencias celestiais abalarn. 30Entn
aparecer o sinal do Fillo do Home no ceo. E tdalas razas da terra daranse golpes no
peito, vendo chega-lo Fillo do Home enriba das nubes, con moito poder e gloria. 31E
enviar os seus anxos cunha grande trompeta, para reuniren os elixidos desde os catro
ventos, de cabo a cabo do mundo.
Exemplo da figueira (Mc 13, 28-31; Lc 21, 29-33)
32Aprendede da figueira esta comparanza: cando reverdecen as sas ponlas e agroman as
sas follas, botades de conta que o vern est preto. 33As tamn vs, cando vexades que
pasan estas cousas, caede na conta de que est pretio: porta. 34Asegrovos que non
pasar esta xeracin sen que antes suceda todo isto. 35O ceo e maila terra pasarn, pero
as mias palabras non pasarn.
O da e a hora (Mc 13, 32-37; Lc 17, 26-30. 34-36)
36E en canto da aquel e hora, ningun sabe nada, nin os anxos do ceo, nin o Fillo; s
o Pai.
37Coma nos tempos de No, as pasar cando vea o Fillo do Home. 38Antes do diluvio
coman, beban e casaban ata o da que No entrou na arca; 39e de nada se decataron ata
que veu o diluvio, e os enguliu a todos. O mesmo pasar cando vea o Fillo do Home.
40Entn estarn dous homes no agro; levarn a un e deixarn outro. 41Estarn das
mulleres moendo no muo, levarn unha e deixarn a outra.
42Vixiade, porque non sabedes nada do da no que vir o voso Seor. 43Entenddeo ben:
se soubese o dono da casa a que hora vai chega-lo ladrn, estara espreita e non
permitira que lle asaltasen a casa. 44As tamn: estade vs preparados, porque na hora
menos pensada presntase o Fillo do Home.
Parbola do criado fiel (Mc 13, 33-37; Lc 12, 41-48)
45Quen o criado fiel e prudente, a quen o Seor encargou o coidado de dar de comer
servidume no seu debido tempo? 46Ditoso o criado aquel a quen o seu amo, cando
chegue, o atope cumprindo coa sa tarefa! 47Tende por seguro que lle encomendar toda
a sa facenda. 48Pero se aquel mal empregado di para si: "O meu amo anda non vn
para agora", 49e empeza a bourar nos seus compaeiros, comendo e bebendo cos

1384

A BIBLIA

borrachos, 50o da menos pensado e hora mis imprevista chgalle o amo 51e btao
fra, cos hipcritas; al ser o pranto e mailo triscar dos dentes.
Parbola das dez mocias
25 1Entn o Reino dos Ceos parecerase a dez mocias que, collendo os seus cands,
saron recibi-lo noivo. 2Cinco eran parvas e cinco asisadas. 3As parvas colleron os cands
pero non os encheron de aceite; 4as asisadas, en troques, cos cands levaron tamn as
aceiteiras cheas. 5Como o noivo tardaba, pegulle-lo sono, e botaron unha durmidela.
6Al pola media noite ouse berrar: "Vea, que chega o noivo, deo recibir!"
7Erguronse todas aquelas mocias e prepararon os cands.
8Entn dixronlle-las parvas s asisadas: "Ddenos un chisco de aceite, que os nosos
cands esmorecen". 9Responderon as asisadas: "Non vaia ser que non chegue para vs e
para ns; mellor ser que vaiades tenda e que o merquedes".
10No intre que elas an mercalo, chegou o noivo, e as que estaban preparadas entraron
con el no banquete de vodas, e pechouse a porta. 11Mis tarde chegaron as outras
mocias chamando: "Seor, Seor, brenos!" 12Pero el respondeulles: "Asegrovos que
non vos coezo".
13Vixiade, logo, xa que non sabedes nin o da nin a hora.
Parbola dos talentos (Lc 19, 11-27)
14Si, tamn coma un home que, tendo que sar de viaxe, chamou polos seus criados e
dulle-lo coidado da sa facenda. 15A un deulle cinco talentos, a outro dous e a outro un,
a cadaqun segundo a sa capacidade; despois marchou.
16De seguida, o que recibira cinco talentos foi negociar con eles e gaou outros cinco.
17Do mesmo xeito o que recibira dous, gaou outros dous. 18Pero o que recibira un foi
cavar un burato na terra e escondeu os cartos do seu amo.
19O cabo de moito tempo chegou o seor daqueles criados, pedndolles contas. 20Chegou o que recibira cinco talentos e presentoulle outros cinco dicindo: "seor, cinco
talentos me entregaches, velaqu outros cinco que gaei". 21Dxolle o seor: "Ben, criado
fiel e cumpridor; xa que fuches fiel no pouco, poereite fronte do moito: pasa a
disfrutar da festa do teu seor". 22Chegou o que recibira dous talentos e dixo: "seor,
dous talentos me entregaches, velaqu outros dous que gaei". 23E dxolle o seor: "Ben,
criado fiel e cumpridor; xa que fuches fiel no pouco, poereite fronte do moito: pasa a
disfrutar da festa do teu seor".
24Chegou tamn o que recibira un talento e dxolle: "seor, sei moi ben que es un home
duro, que seituras onde non sementaches e recolles onde non botas. 25Por iso colln
medo, e fun agachar na terra o teu talento; aqu te-lo que teu". 26Pero o seor
respondeulle: "Mal criado, lacazn! Conque sabas que seituro onde non semento e
recollo onde non boto? 27Pois, poa-los meus cartos no banco e, as, cando eu volvese,
poda colle--los cartos e mailos intereses. 28As que quitdelle o talento e ddello que
ten dez. 29Porque que ten, hselle dar e abondo; pero que non ten, anda o que ten se
lle ha quitar. 30E criado intil botdeo fra escuridade, onde ser o pranto e mailo
renxer dos dentes".
O xuzo final
31Cando vea o Fillo do Home na sa gloria e tdolos anxos con el, sentar no seu trono
glorioso. 32Diante del xuntaranse tdalas nacins; e separar uns dos outros, como xebra
1385

A BIBLIA

o pastor as ovellas das cabras. 33E poer as ovellas sa dereita e as cabras sa

esquerda. 34Entn dir o Rei s da sa dereita:
"Vinde, benditos do meu Pai; recibide a herencia do Reino preparado para vs desde a
creacin do mundo. 35Porque tiven fame e dstesme de comer; tiven sede e dstesme de
beber; fun forasteiro e acollstesme; 36estiven espido e veststesme; enfermo e
visitstesme; estiven na cadea e vistesme ver".
37Entn preguntaranlle os xustos:
"Seor, cando te vimos famento e che demos de comer; ou sedento e che demos de
beber? 38Cando te vimos forasteiro e te acollemos; ou espido e te vestimos? 39Cando
te vimos enfermo ou na cadea e te visitamos?"
40O rei contestaralles:
"Asegrovos que canto fixestes cun destes irmns meus mis pequenos fixstelo
comigo".
41E diralles logo s da sa esquerda:
"Arredade de min, malditos; ide para o lume eterno preparado para o Satn e para os seus
anxos. 42Porque tiven fame e non me destes de comer; tiven sede, e non me destes de
beber; 43fun forasteiro e non me acollestes; estiven espido e non me vestistes; enfermo e
na cadea e non me visitastes".
44Eles replicaranlle:
"Seor, cando te vimos famento ou sedento, forasteiro ou espido, enfermo ou na cadea e
non che acudimos?"
45El responderalles:
"Asegrovos que canto deixastes de facerlle a un destes mis pequenos, deixastes de mo
facer a min.
46Daquela irn estes castigo eterno, e os xustos vida eterna".
A PAIXON
Conspiracin contra Xess (Mc 14, 1-2; Lc 22, 1-2; Xn 11, 45-53)
26 1Cando Xess rematou este discurso dxolles s seus discpulos:
2-Xa sabedes que pasado ma a Pascua e van entrega-lo Fillo do Home para que o
crucifiquen.
3Entn reunronse os sumos sacerdotes e mailos senadores do pobo no pazo do sumo
sacerdote chamado Caifs, 4e ordenaron prender a Xess traicin e matalo. 5Pero
dican: "Durante a festa non, para que non se arme un rebumbio cando hai aqu tanta
xente".
Uncin en Betania (Mc 14, 3-9; Xn 12, 1-8)
6Estando Xess en Betania na casa de Simn o gafo, 7achegouse a el unha muller cun
frasco de alabastro cheo dun perfume moi caro, e untoulle a cabeza mentres estaba
recostado mesa. 8O veren aquilo, os discpulos indignronse dicindo:
-Pero, a que vn este estrago? 9Podase vender por moitos cartos e drllelos s pobres.
10Xess, decatndose, dxolles:
-Por que molestades a esa muller? Ben est o que fixo comigo. 11Os pobres sempre os
tendes convosco, pero a min non sempre me teredes. 12Unxindo con este perfume o meu
corpo, preparoume para a sepultura. 13E asegrovos que onde queira que se anuncie a
Boa Nova, polo mundo enteiro, falarase, para honra dela, do que acaba de facer.
1386

A BIBLIA

Traicin de Xudas (Mc 14, 10-11; Lc 22, 3-6)

14Entn foi un dos Doce, chamado Xudas Iscariote, onda os sumos sacerdotes e 15dxolles:
-Canto me dades se volo entrego?
Eles acordaron darlle trinta moedas de prata. 16E desde entn andaba buscando o
momento axeitado para llelo entregar.
Preparacin da Pascua (Mc 14, 12-16; Lc 22, 7-13)
17No primeiro da dos Azimos os discpulos fronlle preguntar a Xess:
-Onde queres que che preparmo-la cea pascual?
18El respondeu:
-Ide cidade, casa de fulano e dicdelle: "O Mestre di: O momento est preto; vou
celebra-la Pascua cos meus discpulos na ta casa".
19Os discpulos fixeron tal como Xess lles mandara e prepararon a Pascua.
Anuncio da traicin (Mc 14, 17-21; Lc 22, 14. 21-23)
20Chegado o solpor, pxose mesa cos Doce. 21E mentres ceaban dxolles:
-Asegrovos que un de vs me vai entregar.
22Moi tristes empezaron a preguntarlle un por un:
-Non serei eu, Seor?
23El respondeu:
-Un que meteu comigo a man no prato, ese entregarame.
24O Fillo do Home vaise, como est escrito del; pero ai daquel que entrega Fillo do
Home! Mis lle vala non nacer.
25Entn Xudas, o que o a entregar, preguntoulle:
-Non serei eu, Mestre?
Respondeulle:
-Ti o dixeches.
A Eucarista (Mc 14, 22-25; Lc 22, 15-20)
26Mentres estaban a comer, Xess colleu pan e, dando gracias, partiuno e dullelo s
seus discpulos, dicindo:
-Tomade e comede: isto o meu corpo.
27E collendo unha copa, dando gracias, dullela dicindo:
-Bebede todos dela. 28Que isto o meu sangue, o sangue da Alianza, vertido por todos
para o perdn dos pecados. 29E asegrovos que desde agora non volverei beber este
producto da via ata o da que o beba, novio, convosco no Reino do meu Pai.
Anuncio das negacins de Pedro (Mc 14, 27-31; Lc 22, 31-34; Xn 13, 36-38)
30Despois de cantaren os Salmos, saron para o Monte das Oliveiras. 31Entn dxolles
Xess:
-Esta noite todos ides tropezar na vosa fe por causa mia, conforme est escrito:
Ferirei o pastor e dispersaranse as ovellas do rabao. 32Pero cando resucite, irei diante de
vs a Galilea.
1387

A BIBLIA

33Replicoulle Pedro:
-Anque todos tropecen pola ta causa, eu si que non tropezarei.
34Respondeulle Xess:
-Pois ti ten por seguro que esta mesma noite, antes de que cante o galo, hasme negar tres
veces.
35Dxolle Pedro:
-Anque tea que morrer contigo, endexamais non te negarei.
E o mesmo dixeron tdolos discpulos.
A oracin en Xetseman (Mc 14, 32-42; Lc 22, 39-46)
36Entn chegou Xess cos seus discpulos a un terreo chamado Xetseman e dxolles:
-Sentade aqu, mentres eu vou orar.
37E, levando consigo a Pedro e mais s dous fillos do Zebedeo, empezou a poerse triste
e a sentirse fondamente angustiado. 38E dxolles:
-Morro de tristura; quedade aqu, e vixiade comigo.
39E avantando un pouco, caeu rostro en terra, mentres rogaba:
-Meu Pai, se posible, arreda de min este cliz. Pero non se faga o que eu quero, senn o
que queres ti.
40E, voltando onda os discpulos, atopounos durmindo. Dxolle a Pedro:
-Non puidestes velar comigo nin tan sequera unha hora? 41Estade espreita e orade,
para que non entredes na tentacin. O esprito est disposto, pero a carne dbil.
42E arredndose de novo, por segunda vez pxose a orar dicindo:
-Meu Pai, se este cliz non pode pasar sen que eu o beba, fgase a ta vontade.
43E, volvendo de novo, atopounos tumbados, porque lles caan os ollos co sono.
44Deixounos e arredouse de novo, e pxose a orar por terceira vez, repetindo as mesmas
palabras. 45Despois voltou onda os seus discpulos e dxolles:
-Conque anda durmides e descansades? Pois sabede que xa chega a hora e o Fillo do
Home vai ser entregado nas mans dos pecadores. 46Vea, ergudevos e vaimonos, que
xa est aqu o que me vai entregar!
Detencin de Xess (Mc 14, 43-50; Lc 22, 47-53; Xn 18, 3-12)
47Anda estaba falando cando chegou Xudas, un dos Doce, acompaado dunha
troupelada de xente con espadas e paos, mandada polos sumos sacerdotes e polos
senadores do pobo. 48O traidor dralles esta contrasea:
-A quen eu lle dea un bico, ese , prenddeo.
49De seguida achegouse a Xess e dxolle:
-Sade, Mestre!
E bicouno. 50Xess respondeulle:
-Amigo, e para isto vieches?
Entn, adiantronse, botronlle a man enriba a Xess e prendrono.
51Pero un dos que estaba con Xess, botando man sa espada, desenvaiouna, e feriu
criado do sumo sacerdote, rabenndolle unha orella. 52Pero Xess dxolle:
-Volve a espada seu sitio, pois tdolos que levan espada pola espada perecern.
53Seica pensas que non podo acudir a meu Pai? El poera mia disposicin, agora
mesmio, mis de doce lexins de anxos. 54Pero, como se an entn cumpri-las
Escrituras, que din que ten que suceder as?
55E naquela hora dxolle xente:

1388

A BIBLIA

-Sastes prenderme con paos e espadas, coma se fose un bandido. A diario estiven
sentado no templo ensinando e non me prendestes. 56Pero todo isto pasa para que se
cumpra o que escribiron os profetas.
Entn tdolos discpulos fuxiron, abandonndoo.
Xess ante o Sanedrn (Mc 14, 53-65; Lc 22, 54-55. 63-71; Xn 18, 12-14. 19-24)
57Os que prenderon a Xess levrono casa de Caifs, o sumo sacerdote, onde estaban
reunidos os letrados e mailos senadores. 58Pedro seguiuno de lonxe ata o patio do sumo
sacerdote e, entrando dentro, sentou cos criados para ver como acababa todo aquilo.
59Os sumos sacerdotes e mailo Sanedrn teimaban por encontrar algn falso testemuo
contra Xess para o poderen condenar morte. 60Pero non o atopaban por moitas falsas
testemuas que comparecan. O fin, vieron das 61que dican:
-Este afirmou: podo destru-lo templo de Deus e reconstrulo en tres das.
62Entn ergueuse o sumo sacerdote e dxolle:
-Non respondes nada? Que o que estes testemuan contra ti?
63Pero Xess calaba, e o sumo sacerdote dixo:
-Conxrote polo Deus vivo que me digas se ti e-lo Mesas, o Fillo de Deus.
64Xess contestou:
-Ti o dixeches. E dgovos mis: A partir de agora ides ver como o Fillo do Home senta
dereita do Todopoderoso e vn entre as nubes do ceo.
65Daquela o sumo sacerdote, rachando os vestidos, exclamou:
-Que necesidade temos de testemuas? Vs mesmos oste-la blasfemia. 66Que vos
parece?
Eles responderon:
- culpable: merece a morte.
67Entn cuspronlle na cara e uns dronlle unhas trompadas; outros zorregbanlle 68dicindo:
-Cristo, ora, adivia quen che pegou!
Negacins de Pedro (Mc 14, 66-72; Lc 22, 56-62; Xn 18, 15-18. 25-27)
69Pedro estaba sentado fra, no patio. Acercouse a el unha criada e dxolle:
-Ti tamn andabas con Xess o Galileo.
70El negouno diante de todos:
-Non sei de que me falas.
71O sar cara portaln viuno outra criada e dxolles s que estaban al:
-Este andaba con Xess de Nazaret.
72De novo volveu el negalo con xuramento:
-Non coezo a ese home.
73De al a un pouco achegronse os presentes, dicndolle a Pedro:
-Si, ti tamn es deles; descbrete a ta mesma fala.
74Entn el empezou a maldicir e a xurar:
-Que non coezo a ese home!
E coa mesma cantou o galo. 75Pedro, acordndose das palabras que dixera Xess: "Antes
de que cante o galo hasme negar tres veces", sau para fra e chorou amargamente.
Xess levado a Pilato (Mc 15, 1; Lc 23, 1; Xn 18, 28)

1389

A BIBLIA

27 1O raia-lo da, tdolos sumos sacerdotes e mailos senadores do pobo celebraron

consello contra Xess, para condenalo morte. 2Amarrrono e fronllo entregar a Pilato,
o gobernador.
Morte de Xudas
3Entn Xuds, o traidor, ver que o condenaran, cheo de remordementos, devolvullelas trinta moedas de prata s sumos sacerdotes e mais s senadores 4dicindo:
-Pequei entregando morte a un inocente.
Eles contestaron:
-E a ns que nos contas? Al ti.
5El, guindando as moedas no templo, marchou, e foise aforcar. 6Os sumos sacerdotes,
apaando as moedas, dixeron:
-Non lcito botalas no peto das ofrendas, xa que son prezo de sangue.
7Entn, despois de deliberar, compraron con elas o Agro do Oleiro, para enterrar nel os
forasteiros. 8Por iso, aquel agro chmase anda hoxe o "Agro do sangue". 9Cumpriuse as
o que deixara escrito o profeta Xeremas: Colleron as trinta moedas de prata, prezo co
que taxaran a un home (pois esa era a taxa que poan os fillos de Israel), 10pagando as
o Agro do Oleiro, tal como mo mandara o Seor.
Xess ante Pilato (Mc 15, 2-15; Lc 23, 2-5. 13-25; Xn 18, 29-19, 16)
11Compareceu Xess ante o gobernador, que lle preguntou:
-Es ti o rei dos xudeus?
Xess contestou:
-Ti o dis.
12E s cargos que lle facan os sumos sacerdotes e mailos senadores, non respondeu
nada. 13Entn preguntoulle Pilato:
-Seica non oes todo o que estn testemuando contra ti?
14Pero non respondeu a pregunta ningunha, deixando gobernador moi estraado.
15Resulta que pola festa tia o costume de ceiba-lo preso que a xente lle pedise. 16Tian
daquela un preso de moita sona chamado Xess Barrabs. 17Pilato dirixiuse pobo
reunido:
-A quen queredes que vos solte, a Xess Barrabs ou a Xess, chamado o Cristo?
18Pois el ben saba que llo entregaran por envexa.
19Mentres estaba sentado no tribunal, a sa muller mandoulle a dicir:
-Deixa en paz a ese xusto, que hoxe sufrn moito en soos por cousa del.
20Pero os sumos sacerdotes e mailos ancins persuadiron xente, para que reclamasen a
Barrabs e acabasen con Xess. 21O gobernador insistiu:
-A quen queredes que vos libere?
Eles dixeron:
-A Barrabs.
22Dxolles Pilato:
-E que fago eu con Xess, chamado o Cristo?
E responderon todos:
-Que o crucifiquen!
23El replicou:
-Pero, que mal fixo?
Pero eles berraban mis forte dicindo:
-Que o crucifiquen!
24Vendo Pilato que non consegua nada, senn que, pola contra, o barullo a a mis,
tomou auga e lavou as mans diante de todos dicindo:
1390

A BIBLIA

-Al vs, eu non son responsable deste sangue.

25Todo o pobo respondeu dicindo:
-Pois que recaia o seu sangue sobre ns e sobre nosos fillos.
26Entn soltoulles a Barrabs, e a Xess, despois de o mandar azoutar, entregouno para
que o crucificasen.
Coroacin cos espios (Mc 15, 16-20; Xn 19, 2-3)
27Os soldados do gobernador levaron a Xess Pretorio, e reuniron toda a compaa.
28Esprono, botronlle enriba un manto escarlata; 29e, trenzando unha coroa de espios,
puxronlla na cabeza, e na man dereita unha cana. Axeonllndose diante del, dicanlle
moquendose:
-Sade, rei dos xudeus!
30Cuspanlle e coa canivela dbanlle vergallazos na cabeza. 31Despois de faceren riso
del, quitronlle o manto e puxronlle a sa roupa e quitrono para fra para o crucificar.
Crucifixin (Mc 15, 21-32; Lc 23, 26-43; Xn 19, 17-27)
32O saren atoparon un home de Cirene, chamado Simn; e obrigrono a leva-la cruz de
Xess. 33Cando chegaron a un lugar chamado Glgota, que quere dicir: "lugar da
Caveira", 34dronlle de beber vio mesturado con fel. Xess probouno, pero non o quixo
beber. 35Crucificrono, e repartiron entre eles a roupa botndoa a sorteo. 36Despois
sentaron al a ter conta del.
37Puxronlle tamn enriba da cabeza un escrito co motivo da condena: "Este Xess, o
rei dos xudeus". 38Tamn crucificaron con el dous bandidos, un dereita e outro
esquerda.
39Os que pasaban por al, insultbano, abaneando a cabeza 40e dicindo:
-Vaites, vaites, o que destre o templo e o reconstre en tres das! Ora, slvate a ti
mesmo e baixa da cruz, se es fillo de Deus.
41Do mesmo xeito os sumos sacerdotes, burlndose del xunto cos letrados e senadores,
dicanlle:
42-Salvou a outros, pero non se pode salvar a si mesmo! o rei de Israel! Que baixe
agora da cruz e creremos nel! 43Confa en Deus: pois que o salve agora, se que de
verdade o quere; ben que dixo: "Son fillo de Deus".
44Tamn o aldraxaban os bandidos que estaban crucificados con el.
Morte de Xess (Mc 15, 33-41; Lc 23, 44-49; Xn 19, 28-30)
45Chegado o medioda, a escuridade cubriu a terra ata as das e pico da tarde. 46E nesa
hora Xess berrou moi forte dicindo:
-El, El lem sabactan?
Isto : Meu Deus, meu Deus, por que me abandonaches?
47E algns dos que estaban al, ondo aquilo, comentaban:
-Este chama a Elas.
48Inmediatamente un deles foi correndo coller unha esponxa con vinagre e, espetndoa
nunha cana, deulle de beber. 49Pero os demais dican:
-Deixade, a ver se vn Elas salvalo.
50Pero Xess, dando de novo un grande berro, entregou a alma.
51Entn o veo do Santuario rachouse en dous de arriba abaixo. Tremeu a terra, as rochas
fenderon, 52e abrronse os sepulcros. Moitos corpos dos santos que estaban mortos
1391

A BIBLIA

resucitaron. 53E despois que el resucitou saron dos sepulcros, entraron na cidade santa e
aparecronselles a moitos.
54O centurin e mailos que con el gardaban a Xess, vendo o terremoto e todo o que
pasaba, dixeron aterrados:
-Verdadeiramente este era o Fillo de Deus.
55Haba al, mirando desde lonxe, moitas mulleres que seguiran a Xess desde Galilea
para servilo. 56Entre elas estaba Mara Magdalena, Mara a nai de Santiago e mais de
Xos, e a nai dos fillos do Zebedeo.
Sepultura de Xess (Mc 15, 42-47; Lc 23, 50-56; Xn 19, 38-42)
57A tardia chegou un home rico de Arimatea chamado Xos, que tamn era discpulo de
Xess. 58Foi onda Pilato e pediulle o corpo de Xess. Pilato mandou que llo entregasen.
59Collendo o corpo envolveuno nunha saba limpa 60e pxoo no seu propio sepulcro
novo, que tia cavado nunha rocha; e, facendo rolar unha grande lousa na entrada do
sepulcro, foise. 61Estaban al Mara Magdalena e maila outra Mara, sentadas fronte
sepulcro.
Vixilancia do sepulcro
62O outro da, pasado o da da Preparacin, os sumos sacerdotes e mailos fariseos foron
xuntos onda Pilato 63e dixronlle:
-Seor, lembramos que aquel embelequeiro, cando estaba vivo, dixo: "Resucitarei
despois de tres das". 64As que manda que vixen o sepulcro ata o terceiro da; non vaia
ser que cheguen os discpulos e o rouben e que lle digan xente: "Resucitou de entre os
mortos". E as a derradeira impostura sera peor c primeira.
65Dxolles Pilato:
-Tnde-la garda, ide, e vixideo como mellor saibades.
66Eles foron e selaron a lousa, asegurando a vixilancia do sepulcro coa garda.
A Resurreccin (Mc 16, 1-8; Lc 24, 1-12; Xn 20, 1-10)
28 1Pasado o sbado, na alborada do primeiro da da semana, Mara Magdalena e maila
outra Mara foron visita-lo sepulcro. 2Entn produciuse un grande terremoto, xa que o
anxo do Seor, baixando do ceo, removeu a lousa e sentou enriba dela. 3Tia o aspecto
dun relampo e o seu vestido era branco coma a neve. 4Os gardas tremeron co medo,
ficando coma mortos. 5Mais o anxo dxolles s mulleres:
-Non teades medo, ben sei que buscades a Xess o crucificado. 6Non est aqu,
resucitou tal como dixera. Vinde ve-lo sitio onde estaba. 7E ide axia dicirlles s seus
discpulos: "Resucitou de entre os mortos e vai diante de vs para Galilea: al o veredes".
Iso o que vos tia que dicir.
8Elas marcharon do sepulcro con toda a prsa, con temor pero cheas de gozo; e correron
para llelo comunicaren s seus discpulos.
9Entn Xess saulles encontro dicindo:
-Alegrdevos.
Elas, achegndose, abrazronlle os ps e postrronse ante el. 10Xess dxolles:
-Non teades medo: ide avisar a meus irmns de que marchen para Galilea, que al me
vern.
A versin dos gardas
1392

A BIBLIA

11Mentres elas an, algns da garda foran cidade para informaren s sumos sacerdotes
de canto acontecera. 12Eles, reunndose cos senadores, acordaron darlles unha boa presa
de cartos s soldados, 13encargn-dolles:
-Vs dicide: "os seus discpulos frono roubar de noite, mentres ns durmiamos". 14E, se
o gobernador chega a saber algo, xa o convenceremos ns, sacndovos do apuro.
15Eles, collendo os cartos, fixeron tal como lles mandaran. E as correu este rumor entre
os xudeus ata o da de hoxe.
Misin dos discpulos (Mc 16, 14-16; Lc 24, 38. 46-48; Xn 20, 19-23)
16Os once discpulos fronse para Galilea monte onde Xess os citara. 17E vndoo,
postrronse ante el, anque algns dubidaban. 18Xess, achegndose, dxolles:
-Duseme todo poder no ceo e mais na terra. 19Ide, pois, e facede discpulos meus a
tdolos pobos, bautizndoos no nome do Pai e do Fillo e do Esprito Santo; 20ensinndolles a gardar canto vos mandei. Asegrovos que eu estarei sempre convosco ata a
fin do mundo.

1393

A BIBLIA

EVANXEO SEGUNDO SAN

MARCOS
INTRODUCCION
Predicacin de Xon Bautista (Mt 3, 1-12; Lc 3, 1-18)
1 1Comezo do Evanxeo de Xess Cristo, Fillo de Deus.
2Como est escrito no profeta Isaas:
Mira: mndoche por diante un mensaxeiro,
para que prepare o teu camio.
3Unha voz clama no deserto:
preparade o camio do Seor,
endereitade os seus vieiros.
4Presentouse Xon no deserto bautizando: pregoando un bautismo de conversin, para
logra-lo perdn dos pecados. 5E a onda el xente de toda a provincia de Xudea e de
Xerusaln; confesaban os seus pecados e el bautizbaos no ro Xordn.
6Xon a vestido con pelos de camelo e cun cinguidor de coiro arredor do van, e
mantase de saltns e mel bravo. 7E proclamaba:
-Detrs mia est a chegar o que mis forte ca min, ante quen non son digno de
postrarme para lle desata-los malls do seu calzado. 8Eu bautizo con auga, pero el havos
bautizar con Esprito Santo.
Bautismo de Xess (Mt 3, 13-17; Lc 3, 21-22)
9E aconteceu por aqueles das que chegou Xess desde Nazaret de Galilea, e Xon
bautizouno no Xordn. 10E de seguida, mentres saa da auga, viu abrirse o ceo e baixar
sobre el, coma unha pomba, o Esprito Santo. 11E unha voz deixouse or desde o ceo:
-Ti e-lo meu fillo benquerido, o meu predilecto.
As tentacins (Mt 4, 1-11; Lc 4, 1-13)
12Axia o encamiou o Esprito deserto. 13Al permaneceu corenta das, al o tentou
Satans; viva entre as feras, e servano os anxos.
PREDICACION EN GALILEA
A Boa Nova (Mt 4, 12-17; Lc 4, 14-15)
14Cando prenderon a Xon, marchou Xess a Galilea a anuncia-la Boa Nova de Deus,
15dicindo:
-O tempo est cumprido, e chega o Reino de Deus; convertdevos, e crede na Boa Nova.
Os primeiros discpulos (Mt 4, 18-22; Lc 5, 1-11)
16Camiando pola ribeira do mar de Galilea, viu a Simn e mais a Andrs, seu irmn,
largando o aparello no mar: eran pescadores. 17Dxolles Xess:
-Vide comigo, e fareivos pescadores de homes.
1394

A BIBLIA

18E deixando de contado o aparello, segurono. 19Un pouco mis adiante viu a Santiago,
fillo de Zebedeo e mais a Xon, seu irmn; estaban arranxando o aparello na barca. E de
seguida os chamou. 20Eles, deixando a seu pai, Zebedeo, e mailos seus tripulantes na
barca, segurono.
Curacin na sinagoga (Lc 4, 31-37)
21Vieron a Cafarnam, e, chega-lo sbado, pxose a ensinar na sinagoga.
22Todos estaban abraiados da sa doutrina, pois ensinaba coma quen ten autoridade, non
coma os letrados. 23E cadrou que haba naquela sinagoga un home posudo por un mal
esprito, e pxose a berrar:
24-Que temos que ver contigo, Xess de Nazaret? Seica vieches para acabar
connosco? Ben sei quen es ti: ti e-lo Santo de Deus.
25Xess mandoulle:
-Cala, e btate fra dese home.
26O esprito malo sacudiuno, pegou un berro moi alto e sau del. 27Todos ficaron
pasmados, e discutan entre si, dicindo:
-Que isto? Unha nova doutrina, e con autoridade; enriba, dlles ordes s espritos
malos, e eles obedceno.
28E a sa sona espallouse de contado por toda a rexin de Galilea.
Curacin da sogra de Pedro e doutros enfermos (Mt 8, 14-17; Lc 4, 38-44)
29Despois de sar da sinagoga, foi casa de Simn e mais de Andrs, con Santiago e
Xon. 30A sogra de Simn estaba na cama con febre, e axia lle falaron dela. 31E,
achegndose, colleuna pola man e ergueuna; desapareceulle a febre e pxose a servilos.
32Chegada a tardia, xa de sol posto, levronlle tdolos enfermos e endemoniados; 33a
vila enteira se amoreou na porta. 34E sandou a moitos enfermos de varias doenzas e
botou moitos demonios. Pero s demonios non os deixaba falar, porque o coecan ben.
35Ergundose moi cedo, anda de noite, sau para un lugar arredado, onde se puxo a orar.
36Simn e mailos seus compaeiros frono seguindo, 37e cando o atoparon, dixronlle:
-Todos te andan a buscar.
38El respondeu:
-Vaiamos a outro sitio, s aldeas vecias, para predicarmos tamn al, que para isto vin.
39E foi predicando polas sinagogas de Galilea, botando fra os demos.
Curacin dun gafo (Mt 8, 2-4; Lc 5, 12-16)
40Acercuselles un gafo, e rogoulle de xeonllos:
-Ti, se queres, pdesme limpar.
41-Xess, estremecido, alongou a man, e tocouno, dicindo:
-Pois quero, queda limpo.
42E no instante desapareceulle a lepra, quedando limpo. 43E despediuno, e, pondose
moi serio, mandoulle:
44-Mira, non lle vaias dicir nada a ningun; presntate sacerdote, e fai pola ta
purificacin as ofrendas mandadas por Moiss, para que lles conste.
45Pero, mal se foi, aquel home botouse a pregoa-la nova, espallndoa de tal xeito que
Xess xa non poda entrar en vila ningunha, senn que quedaba fra, nos arredores
apartados. Pero anda as acudan a el de tdalas partes.

1395

A BIBLIA

Curacin dun paraltico (Mt 9, 1-8; Lc 5, 17-26)

2 1De al a uns das entrou de novo en Cafarnam, e subose que estaba na casa; 2tantos
se xuntaron que nin diante da porta haba xa sitio. El expoalle-la Palabra. 3Entn, entre
catro, trouxeron un home tolleito. 4Pero, non podendo chegar p del, pola moita xente
que haba, levantaron o teito onde el estaba, e abriron un furado ata poderen mete-lo leito
co enfermo, e descolgalo. 5Xess, vendo a fe que tian, dxolle tolleito:
-Meu fillo, qudanche perdoados os teus pecados.
6Pero al sentados estaban algns letrados, que matinaban para os seus adentros:
7"Pero, que est a dicir este home? Est blasfemando. Quen pode perdoa-los pecados,
senn unicamente Deus?"
8Xess, decatndose axia do que estaban cavilando, dxolles:
-Por que razoades as nos vosos adentros? 9Que mis fcil: dicirlle a este tolleito:
"quedan perdoados os teus pecados", ou dicirlle: "rguete, colle a padiola e vaite?"
10Pois para que vexades que o Fillo do Home ten poder para perdoa-los pecados 11-dille
tolleito-, colle a padiola, e vaite ta casa.
12E as foi: no instante, ergueuse, colleu o leito, e foise diante de todos; de tal modo que
todos ficaron pasmados, e daban gloria a Deus dicindo:
-Nunca tal cousa vimos.
Vocacin de Mateo (Mt 9, 9-13; Lc 5, 27-32)
13Volveu sar para a beira do mar, e a xente toda segua acudindo. E el ensinbaos. 14O
pasar, viu a Lev, o de Alfeo, sentado no mostrador a cobra-la contribucin, e dille:
-Sgueme.
El ergueuse, e seguiuno.
15Aconteceu que estando Xess mesa de Lev, acompaado dos seus discpulos e mais
outros recadadores de impostos e pecadores -pois eran moitos os que o seguan-, 16os
letrados e fariseos, vndoo comer con eles, dixronlles s discpulos:
-Como que come cos recadadores e pecadores?
17Xess sentiunos, e contestoulles:
-Non son os sans, senn os enfermos, os que precisan mdico. Eu non vin chamar polos
xustos, senn polos pecadores.
Discusin polo xexn (Mt 9, 14-17; Lc 5, 33-39)
18Un da no que os discpulos de Xon e mailos fariseos gardaban o xexn, vironlle
preguntar:
-Como que mentres os discpulos de Xon e mailos dos fariseos gardan o xexn, os
teus non o gardan?
19Xess contestoulles:
-Pero, logo, poden os convidados voda xexuar mentres dura a voda? Mentres tean
consigo o esposo non poden xexuar. 20Xa vir o da no que lles leven o esposo, e
daquela si que xexuarn.
21Ningun lle bota un remendo de pano novo a un vestido vello, porque o novo tirara
polo vello e a rachadura farase mis grande. 22Tampouco ningun bota vio novo en
pelellos vellos, porque o vio rebentara os pelellos, e perderanse pelellos e vio. Xa
sabedes: a vio novo, pelellos novos.
Xess defende os seus discpulos (Mt 12, 1-8; Lc 6, 1-5)
1396

A BIBLIA

23Un sbado cadrou que pasaron por uns terreos sementados; os seus discpulos, mentres
an de camio, empezaron a arrincar espigas. 24Entn dixronlle os fariseos:
-Mira para a, por que fan o que non lles est permitido facer nun sbado?
25El respondeulles:
-Seica non sabde-lo que fixo David, cando el e mailos seus acompaantes se viron
apurados e con fame? 26No tempo do Sumo Sacerdote Abiatar entrou na casa de Deus e
comeu o pan ofrecido -pan que s podan come-los sacerdotes- e repartiu incluso cos seus
compaeiros.
27E concluu:
-O sbado fxose para o servicio do home, e non o home para o servicio do sbado. 28As
que o Fillo do Home Seor incluso do sbado.
A curacin nun sbado (Mt 12, 9-14; Lc 6, 6-11)
3 1De novo entrou na sinagoga; al atopou un home que tia a man tolleita. 2Todos
estaban atentos, a ver se se atreva a curalo en pleno sbado, para o poderen acusar.
3Entn dxolle Xess home da man tolleita:
-rguete e ponte no medio.
4E preguntoulles:
-Que est permitido no sbado: face-lo ben, ou face-lo mal; salva-la vida ou matar?
Pero ningun falou palabra. 5E botndolles unha ollada, chea de carraxe e tristura, debido
dureza dos seus corazns, dxolle enfermo:
-Estende a ta man.
El estendeuna, e a man curou. 6E xa saren da sinagoga, os fariseos empezaron a
maquinar cos herodianos no xeito de acabaren con el.
Novas curacins na ribeira do mar de Galilea (Mt 4, 24-25; Lc 6, 17-19)
7Xess foi cos seus discpulos para a ribeira do mar, seguido por unha grande multitude,
chegada de Galilea e Xudea. 8Tamn de Xerusaln, Idumea, da outra banda do Xordn e
mais da comarca de Tiro e Sidn. Acudiron a el, despois de oren as cousas que faca. 9El
encargoulles s seus discpulos que lle tivesen preparada unha lanchia, para que a xente
non se lle botase enriba; 10porque curara a tantos que todos o queran tocar e ficar as
ceibos das sas doenzas. 11Mesmo os malos espritos, cando o van, se postraban ante el,
proclamando:
-Ti e-lo Fillo de Deus.
12Pero el ameazbaos, para que non o descubrisen.
A eleccin dos Doce (Mt 5, 1; 10, 1-4; Lc 6, 12-16)
13E subindo monte, chamou os que el quixo, e xuntronse con el. 14Logo designou
Doce para que o acompaasen, e para envialos a predicar 15con poder de bota-lo demo
fra.
16Estes foron os Doce que designou: Simn, a quen lle puxo de nome Pedro; 17Santiago, o fillo de Zebedeo e mailo seu irmn Xon, s que lles puxo de sobrenome
Boanerxes, que quere dicir fillos do Trebn; 18Andrs e Felipe, Bartolomeo e Mateo,
Tom e Santiago -o fillo de Alfeo-, Tadeo e Simn o Zelota, 19e Xudas Iscariote, o
traidor.

1397

A BIBLIA

Calumnias dos letrados, e desconfianza dos seus parentes (Mt 12, 24-32; Lc 11,
15-23; 12, 10)
20E foron para a casa; al xuntouse de novo tanta xente, que nin podan comer. 21E
cando o souberon os seus parentes, foron buscalo forza; porque a xente dica que
perdera o sentido.
22Os letrados que baixaran de Xerusaln, dican: "ten dentro a Belceb; bota fra os
demonios co poder do prncipe dos demonios". 23El chamou por eles e pxolles estas
comparanzas:
-Como pode Satans botar a Satans? 24Se un reino est dividido en contra de si
mesmo, non se pode manter en p. 25Se unha casa est dividida en contra de si mesma,
non pode subsistir. 26As que, se Satans est dividido e loita contra si mesmo, non pode
subsistir e est perdido.
27Ningun pode entrar na casa dun home forte, e roubarlle canto ten, se primeiro non o
amarra; s entn poder arramplar con canto hai na casa.
28Tede por seguro que todo se lles perdoar s homes, os pecados e cantas blasfemias
digan; 29pero a quen basfeme contra o Esprito Santo, nunca se lle perdoar, e cargar
eternamente co seu pecado.
30Isto dicao porque eles acusbano de que tia dentro un esprito malo.
A nai e os irmns de Xess (Mt 12, 46-50; Lc 8, 19-21)
31Nisto chegan sa nai e mailos seus irmns, e mandrono chamar desde fra. 32Era
moita a xente que estaba sentada arredor del, e fronlle dicir:
-A fra estn ta nai e mais teus irmns, que te veen buscar.
33El respondeu:
-Quen mia nai, e quen son meus irmns?
34E mirando os que estaban sentados arredor del, dixo:
-Vela a mia nai e mailos meus irmns: 35pois o que cumpra a vontade de Deus, ese o
meu irmn, a mia irm e mia nai.
Parbola da semente (Mt 13, 1-9; Lc 8, 4-8)
4 1E pxose de novo a ensinalos beira do mar. Tanta era a xente reunida p del, que
tivo que subir para sentar nunha barca fondeada no mar, mentres o xento estaba en terra,
na ribeira. 2Ensinoulles moitas cousas en parbolas, e instruaos as:
3-Escoitade: Dunha vez sau un labrador a sementar. 4E resulta que, bota-la semente,
parte dela foi caendo polo camio adiante; vieron os paxaros, e comrona. 5Outra caeu
entre as pedras, onde a penas haba terra; e naceu de contado, porque a terra non tia
fondura; 6pero non ben sau o sol, queimouna, e, como non tia raz, secou. 7Outra parte
caeu na silveira, e, medraren as silvas, afogrona, e non a deixaron dar froitos. 8Outra
caeu en boa terra; naceu, creceu e chegou a dar froitos: o trinta, o sesenta, e anda o cento
por un.
9E concluu:
-Quen tea odos para or, que escoite.
Motivo das parbolas (Mt 13, 10-15; Lc 8, 9-10)
10Mis tarde, cando ficou s, os que o acompaaban xunto cos Doce, preguntbanlle
polas parbolas. 11El respondeu:
1398

A BIBLIA

-A vs concedusevos coece-lo misterio do Reino de Deus; pero s de fra soamente en

parbolas, 12de tal xeito que
mirar miren, pero non vexan;
escoitar escoiten, pero non entendan:
non sexa que se convertan
e se lles perdoe.
Explicacin da parbola (Mt 13, 18-23; Lc 8, 11-15)
13E continuou:
-Se non comprendedes esta parbola, como ides comprender tdalas outras? 14O
sementador sementa a Palabra. 15Os do camio son aqueles nos que se sementa a
Palabra, pero cando a escoitan vn Satans e arrepallela. 16Da mesma maneira son
aqueles que de seguida reciben a semente con alegra, pero psalle-lo mesmo do que
sementada entre as pedras: 17por non teren races e seren inconstantes, mal veen as
dificultades ou a persecucin por causa da Palabra, de seguida abandonan. 18A outros
psalles coma semente cada entre as silvas: si escoitan a Palabra, 19pero moi axia as
preocupacins do mundo, o engano das riquezas e mailas ambicins, asolgana, afgana,
e queda sen froito. 20Pero os que son coma a boa terra, escitana, acllena e dan moito
froito: uns o trinta, outros o sesenta, e outros o cento por un.
Outras comparacins: o candil (Mt 5, 15; 10, 26; Lc 8, 16-18; 11, 33; 12, 2)
21E dicalles tamn:
-Pero que se trae un candil para metelo debaixo dun cazolo ou debaixo da cama? Non
ser para poelo enriba do candieiro? 22Porque se hai algo oculto, para que se
descubra; nin nada se fai en secreto, se non para traelo luz pblica. 23Quen tea odos
para or, que escoite.
24Dicalles tamn:
-Atendede ben que estades escoitando. Coa medida que midades, hanvos medir a vs, e
ben sobrado. 25Porque que ten, hselle dar; pero que non ten, anda o que ten se lle
quitar.
A semente que crece
26E dixo tamn:
-As o Reino de Deus: coma un home que bota a semente na terra, 27e, durma ou estea
desperto, sexa de noite ou de da, a semente agroma e medra, sen que el chegue a saber
como. 28A terra vai dando froito por si mesma: primeiro herba, logo espigas, e por
ltimo o gran ben abundante na espiga. 29E cando xa est achegado o froito, de seguida
se lle mete o foucio por se-lo tempo da seitura.
A gran de mostaza (Mt 13, 32-34; Lc 13, 18-19)
30E tamn dica:
-Con que compararmo-lo Reino de Deus? 31 coma o gran de mostaza, que cando se
sementa na terra a mis miuda de tdalas sementes. 32Pero despois de sementala,
medra ata se-la maior de tdalas hortalizas, chegando a botar unhas ponlas tan grandes
que na sa sombra poden vir ania-los paxaros.

1399

A BIBLIA

33E as con moitas comparanzas coma estas, alles mostrando a mensaxe, de xeito que
puidesen entender. 34Non lles falaba mis que en parbolas, pero logo explicballelas s
seus discpulos.
Calma e tempestade (Mt 8, 18. 23-27; Lc 8, 22-25)
35E naquel da cada da noite, dxolles:
-Ora, vamos para a banda de al.
36Eles, deixando a xente, levrono no bote onde estaba sentado; e an seguidos por
outras barcas. 37E formouse tal turbilln de vento que os salseiros caan enriba do bote e
enchano de auga. 38El, entrementres, estaba na popa durmindo sobre un cabezal. Frono
espertar, berrndolle:
-Mestre, seica non che importa que afoguemos?
39Entn el, espertando, increpou vento, e dxolle mar: -Silencio, e acouga!
O vento amainou, e veu unha gran calma.
40Despois dxolles:
-Por que tendes tanto medo? Seica anda non tendes fe?
41Eles, cheos dun medo enorme, comentaban entre si:
-Pero, quen ser este, que mesmo o vento e o mar o obedecen?
Curacin dun endemoniado (Mt 8, 28-34; Lc 8, 26-39)
5 1Chegaron outra banda do mar, pas de Gadara. 2E conforme saltou da barca, un
endemoniado saulle encontro desde os sepulcros 3onde moraba, pois nin con cadeas o
podan apreixar. 4Moitas veces xa intentaran termar del con cadeas e grillns; pero
rompa as cadeas e esnaquizaba os grillns, e ningun era capaz de o domear. 5Pasaba os
das e as noites berrando polos sepulcros monte adiante, mancndose coas pedras. 6Axia
que viu a Xess de lonxe, foi correndo postrarse ante el, 7gritando con toda forza:
-Que teo que ver contigo, Xess, Fillo do Altsimo? Pdoche por Deus que non me
atormentes.
8Pois Xess mandralle:
-Btate fra dese home, esprito malo.
9E preguntoulle tamn:
-Como te chaman?
El respondeulle:
-Chmanme lexin, porque somos moitos.
10E pedalle con moita ansia que non os botase daquela terra. 11E como haba unha boa
manada de porcos comendo pola aba do monte, 12todos aqueles demos rogronlle a
Xess:
-Mndanos onda aqueles porcos, para entrarmos neles.
13El accedeu e, sando do home, fronse meter nos porcos, que en nmero duns dous mil
se chimparon pola barranqueira abaixo, e foron afogar no mar. 14Os porqueiros fuxiron,
levando a nova vila e s aldeas. A xente a ve-lo que pasaba. 15Chegaron onde estaba
Xess, e viron o endemoniado, o mesmo que tivera a lexin, sentado e cheo de xuzo;
todos ficaron pasmados. 16Os que presenciaron aquilo contronlle-lo que pasara co
endemoniado e mais cos porcos. 17Entn empezaron a pedirlle que se afastara daquelas
terras.
18E cando el se embarcara, o que estivera endemoniado rogballe que o deixase ir con el.
19Pero Xess non llo permitiu, senn que lle dixo:

1400

A BIBLIA

-Vaite para a ta casa, onda os teus, e cntalles todo o que o Seor, compadecido, fixo
contigo.
20El marchou e comezou a pregoar, pola Decpolis adiante, canto lle fixera Xess.
Todos ficaban pasmados.
A filla de Xairo e a muller con hemorraxias (Mt 9, 18-26; Lc 8, 40-56)
21Pasando de novo nunha barca para a banda de enfronte, xuntouse moita xente arredor
del, que estaba na beira do mar. 22Nisto chegou un dos xefes da sinagoga, chamado
Xairo, que, velo, botouse s seus ps 23suplicndolle:
-A mia filla est a piques de morrer; ven impor sobre ela as tas mans, para que sande, e
viva.
24E foise con el, seguido de moito xento, que o estrullaba.
25Haba unha muller, que padeca hemorraxias desde doce anos atrs, 26e levaba sufrido
moito cos mdicos, que lle acababan cos bens; total para nada, porque a cada paso a a
peor. 27Como ora falar do que faca Xess, achegouse entre a xente por detrs e tocoulle
o seu vestido, 28dicindo para si: "Anque non sexa mis que tocarlle o seu vestido, ficarei
sa". 29E secndoselle a fonte da hemorraxia, sentiu no seu corpo que estaba curada do
mal.
30Axia Xess, decatndose da forza que sara del, volveuse e preguntou:
-Quen me tocou na roupa?
31Os discpulos respondronlle:
-Ti ben ve-la xente premndote; e anda preguntas por quen te tocou?
32Pero el segua mirando arredor, para ver quen fora. 33Daquela, a muller, amedoada e
tremendo, sabendo o que lle sucedera, veu caer ante el contndolle toda a verdade. 34El
dxolle:
-Filla, a ta fe sandoute, vaite en paz, curada para sempre da ta doenza.
35Anda estaba el falando, cando chegaron da casa do xefe da sinagoga a dicirlle:
-A ta filla acaba de morrer. Para que andar xa molestando Mestre?
36Pero Xess, escoita-lo que estaban a falar, dxolle xefe da sinagoga:
-Non temas, abonda que teas fe.
37E non permitiu que ningun o acompaase, fra de Pedro, Santiago e Xon, o irmn de
Santiago.
38O chegaren casa do xefe da sinagoga, vendo o gran barullo que facan con choros e
lamentos, 39entrou e dxolles:
-A que vn tanto barullo e tanto chorar? A menia non morreu, est a durmir.
40E todos facan riso del. Pero botndoos a todos fra e levando con el os pais da menia
e mailos seus acompaantes, entrou onde estaba a nena. 41Colleuna pola man e dxolle:
-Talitha, qumi (que quere dicir: "rapaza, rguete").
42A rapacia ergueuse de contado, e botouse a andar, que xa tia doce aos. E aquela
xente quedou coa boca aberta. 43El insistiulles en que non llo contasen a ningun, e
mandou que lle desen de comer.
Na sinagoga de Nazaret (Mt 13, 53-58; Lc 4, 16-30)
6 1Sando de al, foise para a sa vila, acompaado polos seus discpulos. 2Cando chegou
o sbado, empezou a ensinalos na sinagoga. E moita da xente que o escoitaba dica
abraiada:
-De onde lle veen a este todas esas cousas? Que sabedora esa que lle ensinaron, e
como pode facer tantos milagres pola sa man? 3Non este o carpinteiro, fillo de Mara
1401

A BIBLIA

e irmn de Santiago, Xos, Xudas e mais Simn, e as suas irms non viven aqu
connosco?
Estaban realmente escandalizados. 4Pero Xesus dxolles:
-Non hai profeta mis desprezado que na sa terra, na sa casa, ou entre os seus parentes.
5E non puido realizar al ningn milagre, fra dalgunhas curacins, que fixo impoendo
as mans. 6Estaba sorprendido por aquela incredulidade. E adicouse a andar polas aldeas
dos arredores, ensinando.
A misin dos apstolos (Mt 10, 1. 9-15; Lc 9, 1-6)
7Entn chamou os Doce, e empezou a mandalos de dous en dous, dndolles poder sobre
os espritos malos. 8Recomendoulles que non levasen nada para o camio, fra dun
caxato: nin pan, nin alforxas, nin cartos na faixa. 9Que calzasen sandalias, pero que non
levasen mis ca unha tnica. 10E avisounos:
-Cando entredes nunha casa, permanecede nela ata que vos marchedes. 11Se nalgn lugar
non vos acolleren nin vos escoitaren, devos, sacudindo o po dos vosos ps, para que lles
sirva de aviso.
12Marcharon, e predicaron a conversin. 13Botaban fra moitos demonios, e curaban os
enfermos, unxndoos con aceite.
Morte de Xon Bautista (Mt 14, 1-12; Lc 3, 19-20; 9, 7-9)
14Como a sona de Xess se estenda por todas partes, chegou s odos do rei Herodes,
xunto cos comentarios que facan: " o mesmo Xon Bautista resucitado de entre os
mortos, e por iso actuaban nel eses poderes". 15Outros dican que era Elas ou algn
profeta. 16Pero Herodes dica:
- Xon Bautista, a quen eu mandei decapitar, que est resucitado. 17Porque Herodes
mandara encadear a Xon por causa de Herodas, a muller de seu irmn Filipo, coa que el
casara. 18Xon non paraba de lle dicir:
-Non che est permitido vivir coa muller do teu irmn.
19Por iso Herodas collralle xenreira a Xon, e querao matar. 20Pero Herodes tema a
Xon, sabendo que era home xusto e santo, e protexao; mesmo lle gustaba olo falar,
anda que quedase desacougado.
21Pero chegou a ocasin axeitada, cando Herodes no da que faca anos deu un banquete
s ministros, oficiais e xente importante de Galilea. 22Resulta que, entrando a filla da
mesma Herodas, bailou moi ben, e gustoulle moito a Herodes e a tdolos convidados.
Entn o rei dxolle rapaza:
-Pdeme o que queiras, que cho hei dar.
23E xurou.
-Dareiche o que me pidas, anque sexa a metade do meu reino.
24Vaise a rapaza onda a nai e pregntalle:
-Que lle pedirei?
Ela dxolle:
-Pidelle a cabeza de Xon Bautista.
25E voltando axia onda o rei, dxolle:
-Quero que me deas de contado, nunha bandexa, a cabeza de Xon Bautista.
26O rei pxose moi triste, pero, polos xuramentos e mais polos convidados, non quera
defraudala. 27E de seguida mandou a un verdugo trae-la cabeza de Xon; cortoulla,
28truxoa nunha bandexa, para lla dar rapaza, que non tardou en levarlla sa nai.
29Cando os seus discpulos o souberon, recolleron o cadver e frono enterrar.
1402

A BIBLIA

Primeira multiplicacin do pan (Mt 14, 13-21; Lc 9, 10-17; Xn 6, 1-13)

30Cando voltaron a reunirse con Xess, os apstolos contronlle canto fixeran e
ensinaran. 31El dxolles:
-Vide vs comigo a un lugar arredado, e descansade un pouco.
Eran moitos os que an e vian, e nin para comer atopaban tempo.
32Fronse ss na barca a un lugar arredado. 33Pero, velos marchar, a xente foinos
seguindo por terra desde tdalas vilas, e chegaron primeiro ca eles. 34As, cando
desembarcaron, atopouse cunha grande multitude. El, conmovido, porque eran coma
ovellas sen pastor, pxose a predicar ensinndolles moitas cousas.
35Como se faca tarde, acercronselle os discpulos e dixronlle:
-Por aqu non hai casas e xa pasa moito da hora: 36vai ser mellor que os despidas, para
que vaian s aldeas e vilas vecias, e merquen algo de comer.
37Pero el respondeulles:
-Ddelles vs de comer.
Contestaron:
-Imos, logo, mercar douscentos denarios de pan para lles darmos de comer?
38El preguntoulles:
-E, logo, canto pan tendes?
Fixeron o reconto e dixeron:
-Por xunto temos cinco bolos e mais dous peixes.
39El mandounos sentar en grupos na herba verde. 40E fronse sentando en grupos de cen
ou cincuenta. 41El colleu os cinco bolos e mailos dous peixes, ergueu a vista ceo,
bendiciunos, e partiu os bolos, e dullelos s discpulos, para que os servisen; e repartiu
tamn os dous peixes entre todos.
42Comeron todos ata se fartaren 43e recolleron de anacos e das sobras dos peixes doce
cestos cheos. 44E os que comeran os pans eran cinco mil homes.
Anda por riba da agua (Mt 14, 22-33; Xn 6, 16-21)
45De seguida mandou s seus discpulos que embarcasen e fosen indo diante para
Betsaida, mentres el despeda a xente. 46E cando rematou de se despedir, foi orar
monte.
47Fxose noite, e a barca estaba no medio do mar, mentres el quedaba s en terra.
48Vendo o fatigados que estaban de tanto vogar co vento en contra, raia-lo da foi cara
a eles, andando polo mar. 49Pero eles, velo andar polo mar, coidaron que era unha
pantasma, e empezaron a berrar. 50Mais el de contado faloulles:
-Tranquilos, que son eu. Non teades medo.
51E subiu barca, onda eles. Acougou o vento, e todos quedaron abraiados de vez,
52porque non comprenderan o milagre do pan, teren anda cerrado o entendemento.
Cura os enfermos de Xenesaret (Mt 14, 34-36)
53Cando atravesaron para a outra banda, chegaron a Xenesaret, e al desembarcaron. 54A
xente de contado o recoeca. 55Perco-rrendo toda aquela comarca, levbanlle tdolos
enfermos en leitos; 56e en aldeas, vilas e cidades, cando oan que andaba por al,
pousaban os enfermos nas ras, rogndolle que lles deixase tocar tan sequera a orla do
seu manto. E cantos o tocaban, curaban.

1403

A BIBLIA

Conflictos coas tradicins (Mt 15, 1-20)

7 1Reunronse con Xess un grupo de fariseos con algns letrados chegados de
Xerusaln, 2e viron s discpulos comer con mans impuras, dicir, sen antes lavaren as
mans. 3( sabido que os fariseos e os xudeus todos non comen sen lavaren ben as mans,
seguindo as as vellas tradicins; 4e cando chegan da ra, tampouco comen sen se
baaren antes; tamn estn moi apegados a outras tradicins, coma o lavar vasos, xerras e
bandexas). 5Por iso os fariseos e mailos escribas preguntronlle:
-Por que os teus discpulos non se portan conforme a tradicin dos devanceiros, senn
que comen con mans impuras?
6El contestoulles:
-Que ben profetizou Isaas de vs, hipcritas, como est escrito:
Este pobo hnrame cos labios,
pero o seu corazn est lonxe de min.
7Danme un culto intil,
porque a doutrina que ensinan
non son mis que costumes humanos.
8Rexeitde-los mandados de Deus e agarrdesvos s tradicins dos homes.
9E dicalles:
-Que ben quebrantde-los preceptos de Deus, para conserva-las tradicins humanas!
10Porque Moiss dixo: Coida de teu pai e mais de ta nai, e quen abandone a seu pai ou
a sa nai reo de morte. 11Pero vs dicides: Se un home dixese a seu pai ou a sa nai
"o sustento que poderas recibir de min korbn, dicir, vai para o Templo coma
ofrenda", 12xa non lles permitides facer nada por eles, 13invalidando o mandamento de
Deus coa vosa tradicin. E as facedes outras moitas cousas parecidas.
14E convocando xente, dicalles:
-Escoitdeme todos e procurade entender. 15Nada do que hai fra do home pode
manchalo entrar nel; pero o que sae do home, iso si que o mancha.
17E cando entrou na casa, despois de deixa-la xente, os discpulos preguntronlle polo
significado daquilo. 18Dxolles:
-E logo vs tampouco sodes capaces de entender? Non comprendedes que todo o que
vn de fra e entra no home non o pode manchar, 19porque non penetra no seu corazn,
senn no seu ventre, e de al vai parar escusado?
As declaraba puros tdolos alimentos. 20E continuou:
-O que sae de dentro, iso si que mancha; 21porque de dentro, do corazn do home,
xorden os malos pensamentos, as fornicacins, os roubos, os asasinatos, 22os adulterios,
as cobizas, as maldades, os fraudes, os desenfreos, as envexas, as blasfemias, a soberbia,
os desatinos. 23Todos eses males saen de dentro e manchan o home.
VIAXE POR FORA DE GALILEA
A muller cananea (Mt 15, 21-28)
24E foi cara terra de Tiro. Al meteuse nunha casa, porque non quera que ningun o
recoecese. Pero non lle foi posible pasar inadvertido, 25pois de seguida chegou unha
mulleria que tia unha filla posuda por un esprito malo, e botuselle s ps. . 26Esta
muller era pag, unha sirio-fenicia, e rogballe que lle librase a filla do esprito malo.
27Pero el dxolle:

1404

A BIBLIA

-Deixa que se farten primeiro os fillos, pois non ben quitrlle-lo pan s fillos, para
botrllelo s cans.
28Ela contestoulle:
-Non , Seor; non ; pero tamn os cadelios apaan debaixo da mesa as faragullas que
deixan cae-los fillos.
29El dxolle entn:
-Vaite, que polo que acabas de dicir xa o demo sau da ta filla.
30E as foi: que chegou casa, atopou a filla deitada na cama, libre do demo.
Curacin dun xordomudo
31De novo, deixando Tiro, veu dar por Sidn mar de Galilea, atravesando a Decpolis.
32Presentronlle un xordomudo, e suplicronlle que lle impuxese as mans. 33Xe-ss,
separndoo da xente, meteulle os dedos nas orellas, e tocoulle a lingua con cuspe.
34Logo, erguendo os ollos ceo, suspirou e dixo:
-Effat (ou sexa: "brete").
35E no instante abrronselle os odos, e falaba perfectamente. 36Logo prohibiulles
contalo a ningun; pero canto mis llelo prohiba, mis o espallaban. 37E a xente, totalmente abraiada, comentaba:
-Que ben o fai todo! Fai que os xordos oian e que os mudos falen.
Segunda multiplicacin do pan (Mt 15, 32-39)
8 1Por aqueles das, como se xuntaba tamn moita xente arredor de Xess e non tian
que comer, chamou polos discpulos e dxolles:
2-Dme pena esta xente: hai tres das que vn detrs mia e non ten nada que comer. 3Se
os mando para as sas casas, sen que metan algo na boca, poden esmorecer polo camio,
que moitos deles venvos de ben lonxe.
4Os dscpulos responderon:
-E de onde se pode quitar, en pleno descampado, pan abondo para fartalos?
5E preguntoulles:
-E logo canto pan tendes?
Responderon:
-Temos sete bolos.
6Foi el e mandou que a xente sentase no chan; despois colleu os sete bolos, rezou a
accin de gracias, partiunos e dullelos s seus discpulos, para que os repartisen entre a
xente; e as o fixeron. 7Tian tamn algns peixes; el bendiciunos e mandou que os
repartisen. 8A xente comeu a fartar, e cos anacos que sobraron encheron sete cestas.
9Eran uns catro mil. Despediunos, 10e de seguida embarcou cos seus discpulos,
marchando para a rexin de Dalmanuta.
Os fariseos piden un sinal (Mt 16, 1-4)
11Uns fariseos saronlle paso, e metronse a discutir con el. Para probalo, pedronlle un
sinal do ceo. 12El deu un profundo suspiro, e dixo:
-Por que esta clase de xente reclama un sinal? Pois asegrovos que a esta xente non se
lle dar sinal ningn.
13As, deixounos, volveu embarcar e foise para a outra banda.
O fermento dos fariseos (Mt 16, 5-12)
1405

A BIBLIA

14Os discpulos esqueceran levar pan, e non tian mis ca un bolo na barca. 15Xess
recomendoulles:
-Tende coidado, e garddevos do fermento dos fariseos e do fermento de Herodes.
16Pero eles latricaban entre si: "o caso que non temos pan".
17Xess decatndose dxolles:
-Como! As que estades a falar de que non tendes pan! Seica non acabades de
entender, nin caedes na conta do que quero dicir? Tan cegos estades? 18Tendes ollos, e
non vedes; odos e non odes? Xa non vos acorda 19cantas cestas de sobras recollestes,
cando repartn cinco bolos de pan entre cinco mil persoas?
Contestaron:
-Foron doce.
20-E cando repartn sete bolos entre catro mil, cantas cestas recollestes?
Responderon:
-Recollemos sete.
21E concluu:
-E logo anda non comprendedes?
Curacin dun cego
22Chegaron a Betsaida, e trouxronlle un cego, pedndolle que o tocase. 23El, collendo o
cego pola man, sacouno para fra da aldea; botoulle cuspe nos ollos, estendeu as mans
sobre el, e preguntoulle:
-Ti ves algo?
24El, que comezaba a albiscar algo, dixo:
-Vexo homes, anque me parecen rbores que andan.
25Pxolle outra vez as mans nos ollos; entn empezou a enxergar ben: estaba curado, e
va todo claramente. 26Logo mandouno para a casa, dicndolle:
-Nin tan sequera entres na aldea.
A confesin de fe de Pedro, e o primeiro anuncio da paixn (Mt 16, 13-23; Lc 9, 18-22)
27Ia Xess cos seus discpulos cara s aldeas de Cesarea de Filipo, e polo camio
preguntoulles:
-Quen di a xente que son eu?
28Eles responderon:
-Uns, que Xon Bautista; outros, que Elas; e outros, que algn dos profetas.
29El preguntoulles a eles:
-E vs, quen dicides que son?
Respondeu Simn Pedro:
-Ti e-lo Mesas.
30E prohibiulles diciren nada a ningun.
31Entn, con toda claridade, empezou a adoutrinalos acerca de que era preciso que o
Fillo do Home padecese moito, e que o rexeitasen os ancins, os Sumos Sacerdotes e
mailos letrados; que o an matar, e que s tres das haba resucitar.
32Explicoulles isto con toda claridade. Entn Pedro, collndoo parte, empezou a
rifarlle. 33Pero Xess volvndose cara s discpulos, reprendeuno:
-Arreda de min, Satans, que ti non te me deixas guiar por Deus, senn polos homes!
Como seguir a Xess (Mt 16, 24-28; Lc 9, 23-27)
1406

A BIBLIA

34E chamando xente onda os seus discpulos, dxolles a todos:

-Se algun quere vir comigo, que renuncie a si mesmo, cargue coa sa cruz, e que me
siga. 35Pois o que queira poer a salvo a sa vida, perderaa; pero quen perda a sa vida
pola mia causa e pola do Evanxeo, ese poeraa a salvo. 36Pois de que lle serve home
gaa-lo mundo enteiro, se perde a sa vida? 37E que pode dar un home para recobra-la
sa vida? 38Porque quen se avergonce de min e das mias palabras, nesta xeracin
idlatra e pecadora, tamn o Fillo do Home se avergonzar del, cando vea na gloria de
seu Pai entre os santos anxos.
9 1E engadiu:
-Tede por seguro que algns dos aqu presentes non han morrer sen veren antes chega-lo
Reino de Deus con gran poder.
A transfiguracin (Mt 17, 1-13; Lc 9, 28-36)
2Seis das despois colleu Xess a Pedro, Santiago e Xon, e subiu con eles ss coto
dun monte. Al transfigurouse na sa presencia. 3Os seus vestidos virronse
resplandecentes, brancos coma ningn bataneiro do mundo os podera branquexar. 4Nisto
apareceron Elas e mais Moiss, e estaban a falar con Xess. 5E Pedro, tomando a
palabra, dxolle a Xess:
-Mestre, que ben estamos aqu! Imos facer tres tendas: unha para ti, outra para Elas e a
outra para Moiss.
6Tan asustado estaba, que non saba o que dica. 7E unha nube cubriunos coa sa
sombra, mentres saa dela unha voz:
-Este o meu fillo benquerido, escoitdeo.
8E de speto, mirando arredor, xa non viron a ningun, fra de Xess. 9Cando baixaban
do monte, Xess encargoulles que non contasen nada ata que o Fillo do Home resucitase
de entre os mortos. 10Eles colleron ben o aviso; pero empezronse a preguntar uns a
outros o que querera dicir aquilo de "cando resucite de entre os mortos". 11E
preguntronlle:
-Como que din os letrados que primeiro ten que vir Elas?
12El contestoulles:
-Elas ten que vir primeiramente a restablecelo todo. Pero entn, como que est escrito
que o Fillo do Home ten que padecer moito e ser aldraxado? 13O que vos digo que
Elas xa veu e que fixeron con el canto lles petou, como estaba escrito del.
O neno epilptico (Mt 17, 14-21; Lc 9, 38-43)
14O chegaren onde estaban os outros discpulos, atoparon moita xente arredor, e uns
letrados discutindo con eles. 15En canto que a xente o albiscou, correu sorprendida a
saudalo. 16El preguntoulles:
-De que estades a discutir?
17Un deles respondeu:
-Mestre, trouxen o meu fillo, que ten un esprito que non o deixa falar. 18Cando se
apodera del, trao no chan, o rapaz bota escuma pola boca, e renxe os dentes, e fica teso.
Rogueilles s teus discpulos que o librasen, e non puideron.
19El contestou:
-Ouh xeracin incrdula! Ata cando terei que estar convosco? Ata cando terei que
aturarvos? Trademo ac.
1407

A BIBLIA

20Trouxronllo, e, mal viu a Xess, o esprito sacudiu violentamente o neno, que rolou
polo chan, escumando pola boca. 21En-tn preguntoulle Xess pai:
-Desde cando anda as?
El respondeulle:
-Desde picario. 22E hai veces que mesmo o bota no lume ou na auga, para acabar con
el. Pero se podes facer algo, ten d do rapaz e btanos unha man.
23Xess contestoulle:
-Como que "se podo"? Para quen ten fe non hai imposibles.
24Inmediatamente, o pai do neno exclamou:
-Creo; axdame no que lle falta mia fe!
25Vendo Xess que a xente se amoreaba, increpou esprito malo:
-Esprito mudo e xordo, mndocho eu: sae deste rapaz e non voltes entrar nel nunca mis.
26E dando berros e fortes sacudidas, sau, deixando o neno coma morto; de tal xeito que
moitos xa dican que morrera. 27Pero Xess, colleuno pola man e ergueuno ata que se
mantivo de p.
28O entraren con el na casa, preguntbanlle parte os discpulos:
-E por que non o demos botado ns?
29El respondeulles:
-Esta caste non sae se non a forza de oracin.
Novo anuncio da paixn (Mt 17, 22-23; Lc 9, 44-45)
30E marcharon de al, atravesando a Galilea sen enredar nela, porque non quera que o
soubese ningun; 31pois a informando s discpulos, dicndolles:
-O Fillo do Home vano entregar nas mans dos homes, que o matarn; pero, despois de
morto, pasados tres das, ha resucitar.
32Eles non entendan o que lles dica, pero non se atrevan a preguntarllo.
Quen o mais importante? (Mt 18, 1-5; Lc 9, 46-48)
33Chegaron a Cafarnam, e, cando estaban na casa, preguntoulles:
-De que viades discutindo polo camio?
34Eles calaron, porque no camio discutiran entre si sobre quen era o mis importante.
35Xess sentou, chamou polos Doce e dxolles:
-O que queira se-lo primeiro, que sexa o derradeiro e o servidor de todos.
36E, collendo un neno, pxoo no medio deles e abrazndoo, dixo:
37-Quen acolle a un destes nenos no meu nome, aclleme a min; e quen me acolle a min,
non a min a quen acolle, senn a Aquel que me mandou.
Quen non est contra ns, est connosco (Lc 9, 49-50)
38Dxolle Xon:
-Pois vimos un que botaba demos no teu nome e quixmosllo privar porque non dos
nosos.
39Xess contestoulle:
-Pois non llo privedes, porque ningun que faga milagres no meu nome fala despois mal
de min. 40O que non est contra ns, est connosco. 41Ademais, todo aquel que vos dea
un vaso de auga por serdes seguidores de Cristo, tende por seguro que non quedar sen
recompensa.

1408

A BIBLIA

O escndalo (Mt 18, 6-9)

42E a quen escandalizare a un destes pequenios que cren en min, ralle mellor que lle
colgasen do pescozo unha pedra de muo, e o largasen mar. 43E se a ta man te fai
caer, crtaa: mis che vale entrar toco na vida que ir parar coas das mans inferno, no
lume que nunca se apaga. 45E se o teu p te fai caer, crtao: mellor ser que entres coxo
na vida, que ir dar cos dous ps no inferno. 47E se o teu ollo te fai caer, arrncao: mis
che vale entrar cego no Reino de Deus e non que te boten cos dous ollos no inferno,
48onde o verme non morre nin o lume se apaga.
49Pois todo se salga co lume. 50O sal bo, pero se o sal se volve insulso, con que o
salgaredes? Que non falte o sal entre vs, e vivide en paz.
O divorcio (Mt 19, 1-19)
10 1De al foise para os lindeiros de Xudea, na outra banda do Xordn. A xente
amorebase de novo no seu camio, e, coma sempre, pxose a ensinar.
2Achegronselle algns fariseos, preguntndolle para probalo, se lle est permitido
home repudia-la muller. 3El replicoulles:
-Que foi o que mandou Moiss?
4Respondronlle:
-Moiss permitu despedila, dndolle certificado de divorcio.
5Dxolles Xess:
-Tendo en conta a dureza de voso corazn, escribiu Moiss para vs esa norma. 6Pero
desde o principio da creacin, fxoos varn e femia. 7Por iso deixar o home a seu pai e
mais a sa nai, unirase coa sa muller, 8e sern os dous unha soa carne. De xeito que xa
non son dous, senn unha soa carne. 9O que Deus uniu, que non o separe o home.
10Xa na casa, os discpulos volvronlle a preguntar acerca disto. 11El dxolles:
-O que repudia a muller e casa con outra, comete adulterio contra a primeira. 12E se a
muller abandona o marido e casa con outro, comete adulterio.
Bend os nenos (Mt 19, 13-15; Lc 18, 15-17)
13E levronlle uns nenos para que os tocase. Pero os discpulos rifbanlles. 14Mais a
Xess non lle gustou aquilo e dixo:
-Deixade que os nenos se acheguen a min; non llelo impidades, porque deles o Reino
de Deus. 15Asegrovos que aquel que non reciba coma un neno o Reino de Deus, non
entrar nel.
16E abrazounos e bendiciunos e impxolle-las mans.
O mozo rico (Mt 19, 16-22; Lc 18, 18-23)
17No preciso momento en que se pua en camio, chegou un a correr, que se axeonllou
diante del e que lle preguntou:
-Mestre bo, que teo que facer para acada-la vida eterna?
18Xess contestoulle:
-E por que me chamas bo? Ningun e bo, fra de Deus. 19Xa sbe-los mandamentos:
Non mates, non cometas adulterio, non roubes, non deas falso testemuo, non defraudes,
honra a teu pai e maila ta nai.
20El respondeu:
-Mestre, todas esas cousas gardeinas desde a mia mocidade.
1409

A BIBLIA

21Entn Xess pousou nel a sa ollada chea de cario e engadiu:

-Anda che falta unha cousa: vai, vende todo o que tes, e reprteo entre os pobres, e ters
un tesouro no ceo; e despois ven e sgueme.
22Ante estas palabras muduselle o rostro e marchou moi apesarado, pois tia moitos
bens.
O perigo das riquezas (Mt 19, 23-30; Lc 18, 24-30)
23Xess mirando todo arredor, dxolles s discpulos:
-Que difcil lles vai ser s ricos entrar no Reino de Deus!
24E os discpulos ficaron moi sorprendidos por estas palabras. Pero Xess volveu a
insistir:
-Fillos, que difcil entrar no Reino de Deus! 25 mis doado para un camelo pasar
polo ollo dunha agulla, do que para un rico entrar no Reino de Deus.
26Eles, anda moi asombrados, comentaban entre si:
-Entn, quen se vai poder salvar?
27Xess, mirando para eles fixamente, dixo:
-Si, para os homes imposible, pero non para Deus; pois todo posible para Deus.
28Colle Pedro e di:
-Pois ns deixmolo todo, e segumoste.
29Dixo Xess:
-Tende por seguro que non hai ningun que deixe casa ou irmns ou irms ou nai ou pai,
ou fillos ou leiras por cousa mia e polo Evanxeo, 30que pase sen recibir cen veces mis
en casas, irmns, irms, nai, pai, fillos e leiras (anda que con persecucin) agora, e que
no mundo futuro non reciba a vida eterna. 31E moitos que son os primeiros sern os
ltimos; e moitos que son os ltimos sern os primeiros.
Terceiro anuncio da paixn (Mt 20, 17-19; Lc 18, 31-34)
32Suban camio de Xerusaln, e Xess a diante; os discpulos, anda asombrados, an
tras el con medo. E levando parte s Doce, empezoulles a falar do que lle a acontecer.
33-Vede que subimos a Xerusaln, e Fillo do Home vano entregar s sumos sacerdotes
e mais s letrados; condenarano a morte, e entregarano s pagns. 34Burla-ranse del,
cuspiranlle, azoutarano, e logo matarano; pero s tres das ha resucitar.
Peticin de Santiago e Xon (Mt 20, 20-28)
35Achegndose os fillos de Zebedeo -San-tiago e mais Xon-, dixronlle:
-Mestre, ns queriamos que nos fixse-lo que che imos pedir.
36El preguntou:
-E logo, que o que queredes que vos faga?
37Contestronlle:
-Concdenos que na ta gloria sentemos un ta dereita e outro ta esquerda.
38Respondeulles Xess:
-Vs non sabedes ben o que pedides. Seredes capaces de bebe-lo cliz que eu teo que
beber, e recibi-lo bautismo que eu teo que recibir?
39Respondronlle:
-Somos.
Xess replicou:

1410

A BIBLIA

-O cliz que teo que beber, si que o beberedes, e tamn recibirde-lo bautismo que eu
teo que recibir, 40pero o sentardes mia dereita ou mia esquerda, iso non depende
de min o concedelo, senn que para os que est reservado.
41O escoitaren isto, os outros anoxronse con Santiago e con Xon. 42Entn Xess
chamounos e dxolles:
-Xa sabedes que os xefes dos pobos os tiranizan e que os poderosos os asoballan. 43Pero
entre vs non pode ser as. Nin moito menos, quen queira ser importante, que sirva os
outros, 44e quen queira se-lo primeiro, que sexa o mis servicial. 45Que o Fillo do Home
non veu a que o sirvan, senn a servir, e a entrega-la sa vida en rescate por todos.
Curacin dun cego (Mt 20, 29-34; Lc 18, 35-43)
46E chegou a Ieric. Cando saa cos seus discpulos e outra moita xente, Bartimeo, o fillo
de Timeo, un cego pobre de pedir, estaba sentado a carn do camio. 47Ondo que
pasaba Xess o Nazareno, empezou a berrar:
-Xess, Fillo de David, ten piedade de min!
48Moitos mandbano calar; pero el berraba anda mis alto:
-Fillo de David, ten piedade de min!
49Detndose Xess, dixo:
-Dicdelle que vea aqu.
E chamaron polo cego, dicndolle:
-Vea, rguete, que te chama!
50El, ceibndose do manto, veu dando brincos ata onde estaba Xess. 51Este
preguntoulle:
-Que queres que che faga?
O cego respondeu:
-Mestre, que volva a ver.
52Xess dxolle:
-Ve, salvoute a ta fe.
E no instante comezou a ver, e seguiuno polo camio.
XESUS EN XERUSALN
Entrada triunfal en Xerusaln (Mt 21, 1-11; Lc 19, 29-40; Xn 12,12-19)
11 1E cando se aproximaban a Xerusaln, cerca de Betfagu e de Betania, p do Monte
das Oliveiras, mandou a dous discpulos 2dicndolles:
-Ide aldea que tendes a por fronte, e que entredes, ides atopar atado un burro que
ningun montou anda; soltdeo e tradeo. 3Se algun vos pregunta por que o facedes,
dicdelle: "Precsao o Seor, pero de seguida o mandar de volta".
4Foron al, atoparon o burro atado a un portal e desatrono. 5Algns dos que andaban
por al, preguntronlles:
-Que facedes a desatando o burrio?
6Eles contestronlle tal como Xess lles mandara. 7E levronlle o burro a Xess, que
montou nel as que o cubriron cos seus mantos. 8Moitos estendan tamn os seus mantos
no camio, para que lle servisen de alfombras; e outros, ramallos cortados nas chousas.
9E tanto os que an diante coma os de detrs, exclamaban:
-Hosanna! Bendito o que vn no nome do Seor! 10Bendito o reino do noso pai David
que chega! Hosanna no ceo!
1411

A BIBLIA

11Entrou en Xerusaln e foi templo. E despois de dar unha volta por al, como xa a
sendo tarde, sau cos Doce para Betania.
Maldicin da figueira (Mt 21, 18-19)
12O outro da despois de sar de Betania, sentiu fame. 13Vendo de lonxe unha figueira
cuberta de follas, achegouse por se acaso atopaba algo; pero non atopou nada fra de
follas, por non ser tempo de figos. 14Entn dixo:
-Nunca mis ningun coma os teus froitos.
E os discpulos escoitrono.
Bota os tendeiros do templo (Mt 21, 12-17; Lc 19, 45-48; Xn 2, 13-22)
15Chegaron a Xerusaln, e, entrando no templo, empezou a botar de al os tendeiros e
compradores, derrubando as mesas dos cambistas e os postos dos vendedores de pombas.
16E non permita que ningun pasase polo templo carrexando cousas. 17E pxose a
ensinar, dicindo:
-Non est escrito: a mia casa ser a casa de oracin para tdolos pobos? Pois vs
convertstela en cova de bandidos.
18O que o souberon, os sumos sacerdotes e mailos letrados, buscaban o xeito de acabar
con el, pois tanlle moito medo, porque todo o mundo estaba admirado de canto
ensinaba. 19E tardia sau da cidade.
Outra vez a figueira (Mt 21, 20-22)
20O pasaren pola ma cedo, viron a figueira seca desde a raz. 21Pedro acordouse e
dxolle a Xess:
-Mestre, mira para a: a figueira que maldiciches, est seca.
22Xess respondeu:
-Tede fe en Deus. 23Pois asegrovos que se algun lle di a este monte: "arrncate de a e
btate no mar" sen dubidar no seu corazn, senn crendo que se cumprir o que di, as se
far. 24Por iso dgovos: canto pidades na oracin, crede que o conseguiredes, e
darsevos. 25E cando esteades de p facendo oracin, perdoade, se algo tedes contra
outros; para que tamn vos perdoe as vosas culpas o voso Pai que est no ceo.
A autoridade de Xess (Mt 21, 23-27; Lc 20, 1-8)
27Chegaron de novo a Xerusaln, e mentres andaba polo templo, foron onda el os sumos
sacerdotes, letrados e senadores, 28e preguntronlle:
-Con que autoridade fas esas cousas? Quen che deu tal autoridade?
29Xess respondeulles:
-Vouvos facer unha pregunta nada mis, responddema e logo dgovos eu con que
autoridade fago estas cousas. 30O bautismo de Xon, era cousa de Deus ou dos homes?
Vea, ide respondendo.
31Eles razoaban entre si, dicindo: "Se respondemos de Deus, vainos preguntar: e daquela
por que non crestes no que dica? 32Reponderemos entn: dos homes ?" (Pero tian
que andar con moito tino co pobo, que consideraba profeta a Xon).
33E contestronlle a Xess:
-Non sabemos.
Xess replicou:
1412

A BIBLIA

-Pois eu tampouco non vos vou dicir con que autoridade fago estas cousas.
Parbola da via (Mt 21, 33-46; Lc 20, 9-19)
12 1E comezou a falarlles en parbolas:
-Un home plantou unha via, rodeouna cun valado, cavou nela un lagar e construu un
caseto para o garda. Logo arrendullela a uns viadores, e marchou para lonxe.
2No seu tempo, mandou un criado para cobrrlle-las rendas da via s viadores. 3Pero
eles, botronse enriba del, zorregronlle duro, e despedrono coas mans baleiras. 4Vaise
el e mndalles outro criado, pero tamn mallaron nel e aldraxrono. 5Man-doulles outro,
e matrono; e a outros moitos bouraron neles e matronos.
6Pero anda lle quedaba un a quen mandar, o seu fillo benquerido; e mandullelo de
ltimo, dicindo para si: "El fillo meu, e hano respectar". 7Pero os viadores
comentaron: "Oi! Este o herdeiro: vea, matmolo e herdanza para ns!". 8E
agarrrono, matrono e botrono fra da via.
9Que far o dono da via? Voltar, acabar con estes viadores e darlle-la via a
outros.
10Ou seica non lestes aquilo da Escritura:
A pedra que desbotaron os canteiros
agora o esquinal;
11esa colocouna o Seor;
que regala para ns!?
12Decatndose de que a parbola a por eles, quixrono prender, pero por medo xente,
deixrono e fronse.
A contribucin do Csar (Mt 22, 15-22; Lc 20, 20-26)
13Mandronlle algns fariseos e herodianos, para o pillaren nalgunha pregunta. 14O que
chegaron onda el, preguntronlle:
-Mestre, sabemos que es sincero, e non andas con miramentos, porque ti non te deixas
levar polos respectos humanos, senn que ensna-lo verdadeiro camio de Deus. Est
permitido pagarlle a contribucin Cesar, ou non? Pagmoslla ou non lla pagamos?
15Xess, decatndose da sa hipocresa, contestoulles:
-E por que me queredes comprometer? A ver, trademe un denario para que o vexa.
16Eles levronllo, e el preguntoulles:
-De quen esta imaxe e de quen fala esta inscricin?
Contestronlle:
- do Csar.
17Xess replicoulles:
-Pois logo ddelle Csar o do Csar, e a Deus o de Deus.
E ficaron pasmados.
Acerca da resurreccin (Mt 22, 23-33; Lc 20, 27-40)
18Chegaron uns saduceos -deses que negan que haxa resurreccin-, e preguntronlle:
19-Mestre, Moiss deixou escrito: Se lle morre a algun o seu irmn, deixando muller
sen fillos, case coa viva de seu irmn, para lle dar descendencia. 20Pois dunha vez haba
sete irmns. O primeiro casou, e morreu sen fillos; 21o segundo casou coa viva e
morreu tamn sen deixar fillos; o mesmo lle pasou terceiro; 22e ningn dos sete deixou

1413

A BIBLIA

descendencia. O cabo, morreu tamn a muller. 23Ora, cando resuciten, de cal deles vai
se-la muller, se ela estivo casada cos sete?
24Xess contestoulles:
-Non ser que andades descamiados precisamente porque non comprendedes nin a
Escritura nin o poder de Deus? 25Pois cando resuciten nin casarn eles nin elas, porque
sern coma anxos do ceo. 26E volvendo resurreccin dos mortos, non tedes lido no
Libro de Moiss, no episodio da silveira, como lle falou Deus dicindo: Eu son o Deus de
Abraham, o Deus de Isaac e o Deus de Xacob? 27Ben, pois El non Deus de mortos,
senn dos vivos. As que ides moi descamiados.
O principal mandamento (Mt 22, 34-40; Lc 10, 25-28)
28Un letrado, que ora a discusin, decatndose do ben que lles respondera, preguntoulle:
-Cal o mais importante de tdolos mandamentos?
29Xess respondeulle:
-O primeiro : Escoita, Israel: o Seor o noso Deus, o Seor nico, 30e amara-lo
Seor, o teu Deus, con todo o teu corazn, con toda a ta alma, con todo o teu
entendemento e con tdalas tas forzas. 31O segundo : Amara-lo teu prximo coma a ti
mesmo. Non hai mandamentos mis importantes ca estes.
32O letrado replicou:
-Moi ben, Mestre, ests no certo cando dis que El nico e non hai outro fra del; 33e
que amalo con todo o corazn, con todo o entendemento e con tdalas forzas, e o
prximo coma a un mesmo, mais importante do que tdolos sacrificios e holocaustos.
34Xess, vendo que respondera con moito tino, dxolle:
-Non ests lonxe do Reino de Deus.
E ningun se atreveu a facerlle mis preguntas.
Fillo e Seor de David (Mt 22, 41-46; Lc 20, 41-44)
35Ensinando no templo, preguntou:
-Como din os letrados que o Mesas fillo de David? 36O mesmo David dixo, inspirado
polo Esprito Santo:
Dxolle o Seor meu Seor:
senta mia dereita,
que vou poe-los teus inimigos
coma estrado dos teus ps.
37Ora, se David o chama Seor, como vai se-lo seu fillo?
E a numerosa multitude escoitaba engaiolada a Xess.
Denuncia s letrados (Mt 23, 1-36; Lc 11, 43; 20, 45-47)
38El segua ensinando:
-Coidado cos letrados! Gustan moito de se pasearen con vestidos fachendosos, e que lles
fagan reverencias polas ras; 39buscan os primeiros postos nas sinagogas e mais nos
banquetes. 40E acbanlles cos bens s vivas, facndose os piadosos. Pero sern
xulgados como lles cmpre.
Xenerosidade da viva pobre (Lc 21, 1-4)

1414

A BIBLIA

41Sentado fronte por fronte da sala do tesouro, ollaba para a xente que botaba cartos no
peto. E moitos ricos botaban con fartura. 42E nisto viu unha viva pobria botar uns
cntimos nada mis, unha miseria coma quen di. 43Entn chamou s seus discpulos,
dxolles:
-Asegrovos que esa pobre viva botou mis cs ricos todos. 44Pois eles botaron o que
lles sobraba, pero ela na sa pobreza, botou todo canto tia para vivir.
A destruccin do templo (Mt 24, 1-2; Lc 21, 5-6)
13 1Conforme saa do templo, dxolle un dos discpulos:
-Mestre, mira para a: que cantera e que construccin! 2Xess respondeu:
-Vedes eses grandes edificios? Pois han ser derrubados, ata que non quede pedra sobre
pedra.
O comezo dos sufrimentos (Mt 24, 3-14; Lc 21, 7-19)
3Estando outra vez sentado no Monte das Oliveiras, en fronte do templo, preguntronlle
parte Pedro, Santiago, Xon e Andrs:
4-Anda, dinos cando van pasar esas cousas, e como imos saber ns que todo isto vai
acabar.
5Xess empezoulles a dicir:
-Estade atentos, para que ningun vos extrave. 6Moitos virn dicindo: "son eu", e
extraviarn a moita xente.
7Cando oiades falar de guerra, ou de rumores de guerra, non vos alarmedes; teen que
vir, pero anda non ser a fin. 8Erguerase pobo contra pobo, reino contra reino; haber
terremotos e fame en diversos lugares; ser o comezo de grandes sufrimentos.
9Vs tede moito coidado, porque vos entregarn s tribunais e mais s sinagogas,
zorregaranvos duro e hanvos levar ante reis e gobernadores pola mia causa; as daredes
testemuo ante eles. 10De por parte cmpre que a Boa Nova se anuncie a tdalas
nacins.
11E cando vos leven para vos entregaren, non andedes agoniados polo que ides dicir;
falade como vos vea idea no momento; porque non seredes vs, senn o Esprito
Santo quen fale.
12Haber irmns que entreguen os seus irmns morte; pais, que entreguen os seus
fillos; fillos, que denuncien a seus pais, ata os faceren matar. 13Pola mia causa seredes
aborrecidos por todos, pero o que persevere ata o final, ese hase salvar.
A gran angustia de Xerusaln (Mt. 24, 15-25; Lc 21, 20-24)
14E cando vexde-la abominacin da desolacin -entndao ben o lector-, entn quen
estea en Xudea, que fuxa para o monte; 15quen estea na azotea, que non baixe casa nin
para coller cousa ningunha; 16e quen estea na leira, que non volva atrs para colle-lo seu
manto.
17Ai das que estean embarazadas ou criando naqueles das! 18Rezade para que a cousa
non caia en inverno, 19pois van ser das de angustia, como nunca os houbo ata agora,
desde o principio do mundo que Deus creou, nin nunca os haber. 20E se o Seor non
atalla aqueles das, ningun saira con vida. Pero por mor dos elixidos, haos atallar.
21Se entn vos dixer algun: "Mirade o Mesas, aqu est, ou est al", non lle fagades
caso ningn. 22Pois han aparecer falsos mesas e falsos profetas, que farn marabillas e

1415

A BIBLIA

prodixios para desnortaren a xente, e, se fose posible, incluso s mesmos elixidos.

23Pero vs estade atentos; dixovolo todo avisado.
A chegada do Fillo do Home (Mt 24, 29-31; Lc 21, 25-28)
24Pero naqueles das, pasada xa aquela angustia, o sol hase escurecer, a la deixar de
aluzar, 25as estrelas caern do ceo, abalarn as potencias do ceo. 26Entn vern vi-lo
Fillo do Home sobre as nubes con grande poder e gloria. 27E mandar os anxos para
reuniren os elixidos desde os catro ventos do cabo da terra ata o cabo do ceo.
Exemplo da figueira (Mt 24, 32-35; Lc 21, 29-33)
28Aprendede da comparanza da figueira. Cando lle saen os gromos e bota a folla,
comprendedes que o vern est a chegar. 29As tamn vs, cando vexades que pasan
estas cousas, sabede que xa est pretio, porta. 30Asegrovos que non pasar esta
xeracin sen que antes suceda todo isto. 31O ceo e maila terra pasarn, pero as mias
palabras non pasarn.
Hai que estar atentos (Mt 24, 36. 42; 25, 13-15; Lc 12, 35-40)
32En canto da e maila hora no que isto vai acontecer ningun sabe nada, nin os anxos
do ceo, nin o Fillo; sbeo o Pai soamente. 33Estade logo espreita e atentos, que non
sabedes cando ser o momento.
34 coma un home que foi estranxeiro, deixando a casa e maila facenda nas mans dos
seus criados, encargndolles a cada un o que tia que facer; e porteiro ordenoulle que
velase.
35Vixiade vs, polo tanto, pois non sabedes cando chegar o amo da casa: se tardia ou
con noite cerrada, se co canto do galo ou no amencer. 36Non vaia ser que chegue de
repente, e vos atope durmindo. 37E o que vos digo a vs, tamn llelo digo a todos:
Estade en vela!
Conspiracin contra Xess (Mt 26, 1-5; Lc 22, 1-2; Xn 11, 47-53)
14 1Faltaban dous das para a Pascua e os Azimos. Os sumos sacerdotes e mailos
letrados andaban buscando como collelo a traicin, para matalo. 2Pero dican: "Durante
as festas non ben, porque se pode armar un rebumbio cando hai aqu tanta xente".
Uncin en Betania (Mt 26, 6-13; Lc 7, 36-50; Xn 12, 1-8)
3Estando Xess en Betania, na casa do Simn o Gafo, recostado na mesa, chegou unha
muller cun frasco de alabastro cheo de perfume de nardo puro, moi caro; rompeu o
frasco, e unxiulle a cabeza. 4Algns dos convidados comentaban indignados:
-Pero a que vn este estrago de perfume? 5Podase vender en trescentos denarios, e
repartrllelos s pobres.
E alporizbanse contra ela. 6Pero Xess dixo:
-Deixdea, por que a molestades? Ben est o que fixo comigo. 7Os pobres tndelos
sempre entre vs, e poddelos axudar cando queirades; pero a min non me ides ter
sempre. 8Ela fixo o que puido. Adiantouse a unxi-lo meu corpo para o enterro. 9Asegrovos que onde queira que se anuncie a Boa Nova, polo mundo enteiro, falarase, para
honra dela, do que acaba de facer.
1416

A BIBLIA

Traicin de Xudas (Mt 26, 14-16; Lc 22, 3-6)

10Xudas Iscariote, un dos Doce, foi onda os sumos sacerdotes, para lles entregar a Xess.
11Eles alegrronse moito do que lles propoa, e prometronlle cartos. E andaba
buscando o momento axeitado para entregalo.
Preparacin da Pascua (Mt 26, 17-19; Lc 22, 7-13)
12No primeiro da da festa dos Azimos, cando se sacrificaba o ao pascual,
preguntronlle os seus discpulos:
-Onde queres que vaiamos prepara-la Cea Pascual?
13El mandou a dous discpulos, dicndolles:
-Ide cidade, e havos sar paso un home, cunha sella de auga. 14Ide tras el e onde
entre, dicdelle dono da casa: "O Mestre pregunta: onde est o lugar no que podo
come-la Pascua cos meus discpulos?" 15El havos mostrar no sobrado unha grande sala,
xa disposta e arranxada. Vs preparade o que faga falta.
16Marcharon os discpulos e, chegando cidade, atoparon todo tal como llelo el dixera.
E prepararon a Pascua.
Anuncio da traicin (Mt 26, 20-25; Lc 22, 14. 21-23; Xn 13, 21-30)
17A tardia, foi el cos Doce. 18E estando na mesa comendo, dxolles Xess:
-Asegrovos que un de vs me vai entregar, un dos que est comendo comigo.
19Eles, pondose tristes, empezaron a preguntarlle un por un:
-Non serei eu?
20Pero el dixo:
-Un dos Doce, que est mollando no mesmo prato ca min. 21O Fillo do Home vaise,
como est escrito; pero ai daquel que traiciona Fillo do Home! Mis lle valera non
nacer.
A Eucarista (Mt 26, 26-29; Lc 22, 15-20; 1 Cor 11, 22-26)
22Mentres estaban a comer, Xess colleu pan, deu gracias, partiuno e dullelo, dicindo:
-Tomade, isto o meu corpo.
23E collendo unha copa, dando gracias, pasullela, e todos beberon dela. 24E dxolles:
-Isto o meu sangue, da Alianza, vertido por todos. 25Asegrovos que xa non volverei
beber do producto da via ata o da que o beba, novio, no Reino de Deus.
Prediccin das negacins de Pedro (Mt 26, 30-35; Lc 22, 31-34. 39)
26Despois de cantaren os Salmos, saron para o Monte das Oliveiras. 27Dxolles Xess:
-Todos ides tropezar na vosa fe, como est escrito: Ferirei pastor e espallaranse as
ovellas. 28Pero cando resucite, irei diante de vs a Galilea.
29Replicoulle Pedro:
-Anque tropecen todos, eu non caerei.
30Xess respondeulle:
-Ten por seguro que esta mesma noite, antes de que o galo cante das veces, ti hasme
negar tres.
31Pedro insistiu anda:
1417

A BIBLIA

-Anque tea que morrer contigo, endexamais non te negarei. E o mesmo dican os outros.
A oracin en Xetseman (Mt 26, 36-46; Lc 22, 40-46)
32Chegaron a unha finca chamada Xetseman, e dxolles s discpulos:
-Sentade aqu, mentres eu vou orar.
33E levando consigo a Pedro, Santiago e Xon, empezou a sentir arrepo e angustia. 34E
dxolles:
-Morro de tristura; quedade aqu, e vixiade.
35E avanzando un pouco, caeu no chan, rogando para que, se fose posible, pasase del
aquela hora. 36E dica:
-Abba, meu Pai, ti pdelo todo, arreda de min este cliz. Pero non se faga o que eu quero,
senn o que queres ti.
37E voltando onda eles, atopounos durmindo. Dxolle a Pedro:
-Simn, dormes? Seica non podes velar unha hora tan sequera? 38Estade atentos e
rogade, para que non se vos someta tentacin. O esprito est disposto, pero a carne
dbil.
39E arredndose de novo, volveu a pregar do mesmo xeito. 40O voltar, outra vez os
atopou durmindo, pois caanlle-los ollos co sono; e non saban que lle dicir. 41E por
terceira vez, voltou Xess dicindo:
-Conque durmides e descansades? Pois sabede que xa chegou a hora, e Fillo do Home
vano entregar nas mans dos pecadores. 42Vea!, ergudevos e vaimonos, que xa est
aqu o que me vai entregar.
Detencin de Xess (Mt 26, 47-56; Lc 22, 47-53; Xn 18, 1-11. 20).
43Estando anda a falar, presentouse Xudas, un dos Doce, acompaado dunha troupelada
de xente con espadas e paos, mandada polos sumos sacerdotes, letrados e ancins. 44O
traidor dralles unha contrasea:
-Aquel a quen eu bique, ese ; prenddeo, e levdeo con tino. 45E as que chegou,
acercouse e dxolle:
-Mestre!
E bicouno. 46Eles botronselle enriba e prendrono. 47Pero un dos presentes,
desenvaiando a espada, feriu a un criado do Sumo Sacerdote, rabenndolle unha orella.
48Xess reprendeunos dicindo:
-Vndesme prender con paos e espadas, coma se fose un bandido. 49Estiven a diario no
templo entre vs, e non me prendestes. Pero que se cumpran as Escrituras.
50E todos fuxiron abandonndoo. 51S o seguiu un mozo envolto nunha saba.
Detivrono. 52Pero el, desenleouse da saba, e fuxiu espido.
Xess diante do Sanedrn (Mt 26, 57-68; Lc 22, 54-55. 63-71; Xn 18, 12-15. 18)
53Conduciron a Xess casa do Sumo Sacerdote. E xuntronse tdolos pontfices,
ancins e letrados. 54Pedro seguiuno de lonxe ata o pazo do Sumo Sacerdote, e sentou al
para quentarse cos criados, beira do lume.
55Mentres, os sumos sacerdotes e mailo Sanedrn enteiro teimaban por encontrar algunha
testemua contra Xess, para o poderen condenar morte; pero non a atopaban.
56Moitos testemuaban en falso contra el, pero non chegaban a porse de acordo.
57Algns, ergundose, trataron de levantarlle un falso testemuo, dicindo:

1418

A BIBLIA

58-Ns mesmos omoslle dicir: "eu destruirei este Templo, feito por homes, e en tres das
construirei outro non feito por homes".
59Pero nin as chegaban a se poeren de acordo no testemuo. 60Entn, ergundose o
Sumo Sacerdote e adiantndose ata o medio, interrogou a Xess:
-Non respondes nada? Que o que estes testemuan contra ti?
61Pero el calaba, e non respondeu palabra. De novo lle volveu pregunta-lo Sumo
Sacerdote:
-Es ti o Mesas, o Fillo do Bendito?
62Xess contestoulle:
-Eu son. E habedes ve-lo Fillo do Home, sentado dereita do Todopoderoso, vir entre as
nubes do ceo.
63Daquela o Sumo Sacerdote, rachando os vestidos, exclamou:
-Que necesidade temos xa de testemuas? 64Vs mesmos oste-la blasfemia. Que vos
parece?
Todos o declararon culpable, e que mereca a morte.
65Algns empezaron a cuspir nel e tapndolle a cara, dbanlle labazadas, dicindo:
-Adivia, profeta!
Mesmo os criados tamn mallaban nel.
Negacins de Pedro (Mt 26, 69-75; Lc 22, 56-62; Xn 18, 17. 25-27)
66Estando Pedro embaixo, no patio, chegou unha das criadas do Sumo Sacerdote. 67O
que viu a Pedro quentndose, quedou mirando para el e dxolle:
-Ti tamn andabas con Xess de Nazaret.
68El negouno, dicindo:
-Non sei nada, nin comprendo de que me falas.
E sando para fra, cantou o galo. 69A criada volveuno ver outra vez, e empezoulles a
dicir s presentes:
-Este vos un deles.
70E de novo el volveu negalo. Pero de al a pouco tamn os presentes empezaron a
dicirlle:
-Si, ti es un deles, que es galileo.
71El, entn, empezou a maldicir e xurar, dicindo:
-Eu non coezo a ese home de quen falades.
72E, de contado, por segunda vez, cantou o galo. A Pedro acordronselle as palabras de
Xess: "Antes de que o galo cante das veces, ti hasme negar tres"; e sando para fra,
rompeu a chorar.
Xess ante Pilato (Mt 27, 1-2. 11-26; Lc 23, 1-5. 13-25; Xn 18, 28-19, 16)
15 1A maancia cedo, os sumos sacerdotes, os ancins e mailos letrados -todo o
Sanedrn-, despois dunha reunin do Consello, amarraron a Xess e frono entregar a
Pilato.
2Pilato preguntoulle:
-Es ti o rei dos xudeus?
Respondeulle:
-Ti o dis.
3E os sumos sacerdotes acusbano de moitas cousas. 4Pero Pilato volveulle preguntar:
-Non respondes nada? Xa ves de cantas cousas te acusan.
5Pero Xess non respondeu nada, deixando moi estraado a Pilato.
1419

A BIBLIA

6Polas festas tia o costume de solta-lo preso que lle pedisen. 7Estaba daquela na cadea
un tal Barrabs, xunto cos sediciosos que nunha revolta mataran a un home. 8Cando
subiu o xento, empezou a reclama-lo indulto tradicional. 9Pilato respondeulles:
-Queredes que vos solte rei dos xudeus?
10Pois el ben saba que os sumos sacerdotes llo entregaran por envexa. 11Pero eles
encirraban xente, para que lles liberase a Barrabs. 12Pilato respondeu:
-E que fago eu con ese que lle chamades rei dos xudeus?
13A xente volveu berrar:
-Crucifcao!
14Pilato replicou:
-Pero, que mal fixo?
Mais eles berraban mis forte:
-Crucifcao!
15E Pilato, para compracer pobo, soltou a Barrabs; e a Xess, despois de o mandar
azoutar, entregouno para que o crucificasen.
Coroacin cos espios (Mt 27, 27-31; Xn 19, 2-3)
16Os soldados, levrono, para dentro do pazo do gobernador, dicir, do Pretorio, e
chamaron a toda a compaa. 17Vestrono de prpura, e trenzaron unha coroa con
espios e encaixronlla. 18Empezronlle a facer sados:
-Sade, rei dos xudeus!
19E cunha canivela dbanlle golpes na cabeza, cuspan nel e, axeonllndose, rendanlle
homenaxe. 20E despois de faceren riso del, quitronlle a prpura e puxronlle a sa
roupa. Despois levrono fra, para o crucificaren.
Crucifixin (Mt 27, 32-44; Lc 23, 26-43; Xn 19, 17-24)
21Pasaba por al Simn de Cirene, que volva da leira -o pai de Alexandro e de Rufo- e
obrigrono a cargar coa cruz. 22Levrono a un lugar chamado Glgota, ou sexa, lugar da
Caveira. 23Al dbanlle vio con mirra pero non o quixo. 24Crucificrono e repartiron a
roupa, botando sortes para sabe-lo que lle tocaba a cada un.
25Era a media ma cando o crucificaron. 26Un letreiro anunciaba a causa da sa
condena: "O rei dos xudeus". 27Con el crucificaron tamn a dous bandidos, un dereita e
outro esquerda.
29Os que pasaban por al, burlbanse del, abaneando as cabezas, e dicindo:
-Vaites, vaites, o que destre o Templo e o reconstre en tres das! 30Anda, baixa agora
da cruz, e slvate!
31Do mesmo xeito, os sumos sacerdotes, burlndose entre eles cos letrados, dican:
-Salvou a outros, pero non se pode salvar a si mesmo! 32O Mesas, o rei de Israel! Que
baixe da cruz agora, para que vexamos e creamos!
Tamn os que estaban crucificados con el o aldraxaban.
Morte de Xess (Mt 27, 45-56; Lc 23, 44-49; Xn 19, 28-30)
33Chegado o medioda, a escuridade cubriu toda a terra, ata as das e pico da tarde. 34E
nesa hora, Xess berrou moi forte:
-Elo, Elo, lam sabactan (que quere dicir: "Meu Deus, meu Deus, por que me
abandonaches").
35Ondo aquilo, algns dos presentes comentaban:
1420

A BIBLIA

-Ostes? Est chamando por Elas.

36E un deles, botando a correr, empapou unha esponxa en vinagre, espetouna nunha
canivela, e deulle de beber, dicindo:
-Deixade, a ver, logo, se vn Elas baixalo.
37Pero Xess, dando un berro moi alto, expirou.
38O veo do Templo rachou en dous de arriba abaixo. 39O centurin, que estaba diante,
ondo o berro que deu morrer, dixo:
-Verdadeiramente este home era Fillo de Deus.
40Tamn haba mulleres, mirando desde lonxe; entre elas estaban Mara Magdalena,
Mara a nai de Santiago o Menor e de Xos, e mais Salom, 41que o seguan e servan
cando estaba en Galilea; e moitas outras que subiran con el a Xerusaln.
Sepultura de Xess (Mt 27, 57-61; Lc 23, 50-56; Xn 19, 38-42)
42A tardia, como era o da da Preparacin, ou sexa vspera de sbado, 43Xos de
Arimatea, nobre conselleiro que tamn esperaba o Reino de Deus, foi onda Pilato con
gran valor, para lle pedi-lo corpo de Xess. 44Pilato estraouse de que xa estivese morto,
e, chamando polo centurin, preguntoulle se xa morrer; daquela, 45infor-mado polo
centurin, entregoulle o cadver a Xos. 46El, mercando unha saba, baixouno,
envolveuno nela, e acomodouno nun sepulcro excavado na rocha; logo fixo rolar unha
lousa sobre a entrada. 47Mara Magdalena e mais Mara de Xos enxergaban para ver
onde o poa.
A resurreccin (Mt 28, 1-8; Lc 24, 1-9)
16 1Pasado o sbado, Mara Magdalena, Mara de Santiago e mais Salom mercaron
perfumes para iren embalsamalo. 2E moi cedo, no primeiro da da semana, despois da
alborada, foron sepulcro. 3Ian comentando entre elas:
-Quen nos vai arreda-la lousa da entrada do sepulcro?
4Pero, erguendo a vista, descubriron que a lousa estaba arredada; iso que era moi grande.
5Entrando no sepulcro, viron un mozo vestido de branco, sentado no lado dereito, e
quedaron espantadas. 6Pero el dxolles:
-Non vos espantedes. Buscades a Xess Nazareno, o crucificado? Non est aqu,
resucitou. Mirade o lugar onde o puxeron. 7Agora delles dicir s discpulos e mais a
Pedro que el vai diante de vs a Galilea; al o veredes, como vos ten dito.
8Elas saron fuxindo do sepulcro, pasmadas e tremendo; e non lle contaron nada a
ningun, do medo que tian.
Aparicin a Mara Magdalena (Mt 28, 9-10; Xn 20, 11-18)
9Xess resucitou no abrente do primeiro da da semana, e aparecuselle en primeiro lugar
a Mara Magdalena, da que botara sete demos. 10Ela fillelo dicir s compaeiros del,
que estaban chorosos e tristeiros. 11Pero estes, ondolle dicir que estaba vivo e que ela o
vira, non llo creron.
Aparicin a dous discpulos (Lc 24, 13-35)
12Despois disto, aparecuselles, en figura diferente, a dous que an de camio a un lugar.
13Estes fronllelo contar tamn s demais, pero nin a eles os creron.

1421

A BIBLIA

Misin dos discpulos (Mt 28, 16-20; Lc 24, 36-49; Xn 20, 19-23; Feit 1, 6-8)
14Por ltimo, aparecuselles s Once mentres estaban mesa, botndolles na cara a sa
incredulidade e a dureza de corazn, por non creren a aqueles que o viran resucitado de
entre os mortos. 15E dxolles:
-Ide polo mundo enteiro, anunciando a Boa Nova a toda a creacin. 16Quen crea e se
bautice, salvarase; quen non crea, condenarase. 17Os que crean irn acompaados destes
sinais: no meu nome botarn demos, falarn linguas novas; 18collern serpes coas mans,
e se chegan a beber algn veleno, non lles far mal ningn; impornlle-las mans s
enfermos, e estes curarn.
Ascensin de Xess (Lc 24, 50-53; Feit 1, 9-11)
19O Seor, despois de lles falar as, elevouse ceo, e sentou dereita de Deus. 20Eles
saron a predicar por todas partes, contando coa colaboracin do Seor, que confirmaba a
sa palabra cos sinais que os acompaaban.

1422

A BIBLIA

EVANXEO SEGUNDO SAN

LUCAS
Prlogo
1 1Posto que moitos emprenderon a tarefa de narrar axeitadamente os feitos ocorridos
entre ns, 2tal como nolos transmitiron desde o principio as testemuas oculares e mailos
predicadores da palabra, 3decidn eu tamn, despois de me informar con tino desde as
orixes, escribirchos ordenadamente para ti, ilustre Tefilo, 4a fin de que coezas ben a
firmeza das ensinanzas nas que te instruron.
INTRODUCCION
NACEMENTO E VIDA OCULTA DE XOAN BAUTISTA E DE XESUS
Anuncio do nacemento de Xon
5Houbo no tempo de Herodes, rei de Xudea, un sacerdote chamado Zacaras, do grupo de
Abas, casado cunha muller descendente de Aharn, chamada Isabel. 6Ambos eran
xustos ante Deus, pois gardaban sen fallas os seus mandamentos e preceptos.
7Non tian fillos, por ser Isabel estril e estaren os dous moi entrados en anos. 8E resulta
que, estando el exercendo o sacerdocio diante de Deus, segundo a quenda do seu grupo,
9entrou no Santuario do Seor, conforme o ritual, para ofrece-lo incenso, 10mentres a
xente do pobo faca oracin fra. 11Nisto, dereita do altar do incenso, de p,
aparecuselle un anxo do Seor. 12Za-caras, velo, turbouse todo, cheo de temor.
13Mais o anxo dxolle:
-Acouga, Zacaras, que se escoitou a ta peticin, e Isabel, a ta muller, vaiche dar un
fillo, e vaslle chamar Xon.
14Ser para ti gozo e alegra, e moitos se alegrarn co seu nacemento. 15Ser grande ante
o Seor e non beber nin vio nin licor. Desde o mesmo ventre da sa nai estar cheo do
Esprito Santo. 16Converter a moitos fillos de Israel Seor, o seu Deus. 17Camiar
diante del co esprito e poder de Elas, para reconciliar pais con fillos, ensinarlles s
rebeldes o proceder dos xustos e preparar as un pobo ben disposto para o Seor.
18Preguntoulle Zacaras anxo:
-E como me constar iso a min, que xa vou vello e a mia muller tamn xa pasa dos
anos?
19O anxo respondeu:
-Eu son Gabriel, o que estou preto de Deus e mandoume para falar contigo e darche esta
boa nova. 20E fxate ben: vas quedar mudo e non poders falar ata o da no que aconteza
todo isto, xa que non criches nas mias palabras que se han cumprir no seu tempo.
21E, mentres, o pobo esperaba por Zacaras, sorprendido de que se demorase tanto dentro
do Santuario. 22Cando por fin sau, sen lles poder falar, comprenderon que tivera
algunha visin no Santuario. El facalles acenos, permanecendo mudo. 23E, cando
rematou o tempo do seu ministerio, foise para a sa casa.
24Das despois, concebiu a sa muller Isabel, que se ocultou durante cinco meses. E dica
para si:
25-Isto obra do Seor, que se dignou librarme desta vergonza diante da xente.

1423

A BIBLIA

O anuncio do nacemento de Xess (Mt 1, 18-21)

26Os seis meses, Deus mandou o anxo Gabriel a unha vila chamada Nazaret, 27onda
unha mocia prometida a un home da casa de David, que se chamaba Xos; o nome da
mocia era Mara.
28Entrando onde estaba ela, dxolle:
-Algrate, chea de gracia, o Seor est contigo.
29Ela turbouse con estas palabras, cavilando no que podera significa-lo sado aquel.
30O anxo continuou:
-Non teas medo, Mara, porque ti atopaches gracia ante Deus; 31e, fxate, vas concebir
no teu ventre e dars luz un fillo, que lle poers de nome Xess. 32Ser grande e
chamarase Fillo do Altsimo, e o Seor Deus daralle o trono de David, seu pai; 33reinar
por sempre na casa de Xacob, e o seu reinado non ter fin.
34Mara respondeulle anxo:
-E como pode ser isto, pois eu son virxe?
35O anxo replicoulle:
-O Esprito Santo baixar sobre ti e o poder do Altsimo cubrirate coa sa sombra; por iso
o que vai nacer de ti ser santo e chamarase Fillo de Deus. 36A te-la ta curm Isabel,
que concebiu un fillo na sa vellez, e xa est de seis meses a que chamaban estril, 37que
para Deus non hai imposibles.
38Mara contestou:
-Velaqu a escrava do Seor: cmprase en min o que dixeches.
E o anxo marchou de onda ela.
Mara visita a Isabel
39Naqueles mesmos das sau Mara con moita prsa camio da montaa, a unha vila de
Xud. 40Entrou na casa de Zacaras e saudou a Isabel. 41E en ondo Isabel o sado de
Mara, o neno brincoulle no ventre. Entn, chea do Esprito Santo, 42exclamou Isabel, a
grandes voces:
-Bendita ti entre as mulleres e bendito o froito do teu ventre. 43Quen son eu para que
me visite a nai do meu Seor? 44Pois que chegou o teu sado s meus odos, brincou
de alegra a criatura no meu ventre. 45Ditosa ti que criches que se cumprira canto che
anunciaron de parte do Seor!
O Magnficat
46Entn Mara exclamou:
A mia alma proclama a grandeza do Seor,
47e algrase o meu esprito en Deus, o meu Salvador,
48porque reparou na sa humilde escravia.
Vela: desde agora
tdalas xeracins me van felicitar.
49Marabillas o Poderoso fixo en min!
O seu nome Santo;
50a sa misericordia chega xeracin tras xeracin
a tdolos que o temen.
51Manifesta o poder do seu brazo,
desbaratando os plans dos soberbios.
52Derruba do seu trono s poderosos,
1424

A BIBLIA

e fai subi-los humildes;

53s famentos ncheos de bens,
e s ricos despdeos baleiros.
54Ampara a Israel, o seu Servidor,
lembrndose da sa misericordia,
55conforme prometera a nosos pais,
en favor de Abraham e da sa descendencia para sempre.
56Mara permaneceu con ela tres meses, e logo volveuse para a sa casa.
Nacemento de Xon Bautista
57Cando se lle cumpriron os meses a Isabel, deu luz un fillo. 58En sabendo os parentes
e vecios a bondade con que Deus a regalara, frona felicitar. 59Os oito das levrono a
cincuncidar e queranlle poer Zacaras, coma seu pai. 60Pero interveu a nai dicindo:
-Non, chamarase Xon!
61Eles replicaron:
-Pero se non hai ningun na ta parentela que se chame as!
62Preguntronlle por seas pai, como quera que se chamase. 63El pediu con que
escribir e puxo:
-Xon o nome do menio.
Todos ficaron sorprendidos. 64E de speto ceibuselle a lingua, e empezou a falar
bendicindo a Deus. 65Os vecios quedaron todos abraiados, e por toda a montaa de
Xudea non se falaba doutra cousa. 66Tdolos que o oan, dican moi impresionados:
"Que vai ser deste neno?" Porque a man de Deus estaba con el.
67Zacaras, o pai, cheo do Esprito Santo, profetizou dicindo:
68-Bendito sexa o Seor, Deus de Israel
porque veu visitar e redimi-lo seu pobo,
69suscitando para ns unha forza de salvacin
na casa de David, o seu servo,
70conforme prometera desde antigo
por boca dos seus santos profetas:
71que nos salvara dos nosos inimigos
e das mans dos que nos teen odio;
72que tera misericordia dos nosos pais,
tendo presente a sa Santa Alianza,
73tal fora a promesa que lle fixera a Abraham, noso pai,
concedndonos 74que, libres das mans do inimigo,
o sirvamos sen temor,
75en santidade e xustiza, diante del,
tdolos das mentres dure a nosa vida.
76E a ti, meu menio, hanche chamar profeta do Altsimo,
porque irs por diante do Seor,
preparando os seus camios,
77anuncindolle a salvacin seu pobo
mediante o perdn dos pecados,
78pois pola misericordia entraable do noso Deus
amencer desde o ceo un sol para ns:
79luz para os que viven nas tebras
e xacen entre as sombras da morte
para guia-los nosos pasos
1425

A BIBLIA

polos camios da paz.

80O menio medraba, facndose forte de esprito; e viviu no deserto ata o da no que se
manifestou a Israel.
Nacemento de Xess (Mt 1, 18-25)
2 1Sau daquela un decreto do emperador Augusto, ordenando o empadroamento de todo
o mundo. 2Foi o primeiro censo que se fixo; por entn era Quirino gobernador de Siria.
3E todos, en cadansa cidade, fronse empadroar.
4Tamn subiu Xos desde Galilea, da vila de Nazaret, ata Xudea, vila de David
chamada Beln, pois pertenca casa e familia de David, 5para empadroarse con Mara, a
sa muller, que estaba embarazada. 6E resultou que, estando al, chegoulle o tempo do
parto, 7e deu luz o seu fillo primoxnito. Envolveuno nuns capizos e deitouno nunha
manxadoira, na corte das bestas, porque dentro da pousada non haba lugar para eles.
Alegra de anxos e pastores
8Haba naquela comarca uns pastores que pasaban a noite descuberto vixiando o seu
rabao. 9Presentuselles un anxo do Seor, e a gloria do Seor rodeounos co seu
resplandor. Eles levaron un gran susto. 10Pero o anxo dxolles:
-Non vos asustedes, que vos veo anunciar unha boa nova: vai haber unha gran alegra
para todo o pobo. 11Hoxe na vila de David naceuvos un Salvador, o Mesas, Seor.
12Este o sinal: atoparedes unha criatura envurullada e deitada nunha manxadoira,
nunha corte.
13E, de speto, arredor do anxo apareceu unha multitude do exrcito celestial, que
louvaba a Deus dicindo:
14-Gloria a Deus no ceo
e na terra paz s homes
que gozan do seu amor!
15Cando os anxos se retiraron marchndose ceo, comentaban os pastores entre eles:
-Vaiamos a Beln ve-lo que sucedeu e que o Seor nos manifestou.
16Foron a correr e atoparon a Mara e mais a Xos, e criatura deitada na manxadoira.
17O que o viron, contaron todo o que lles dixeran do menio, 18deixando pasmados a
cantos escoitaban o que tal dican os pastores. 19Mara, pola sa parte, conservaba todas
estas cousas no seu corazn. 20Os pastores voltaron, glorificando e louvando a Deus por
canto viran e oran, tal como lles fora anunciado.
Circuncisin e presentacin do neno
21Os oito das tocaba circuncida-lo neno e puxronlle de nome Xess, tal como o
chamara o anxo antes da sa concepcin.
22E cando chegou o tempo da purificacin, conforme a Lei de Moiss, levaron o neno a
Xerusaln, para llo presentaren Seor 23(pois as est escrito na Lei do Seor: Todo
varn primoxnito consagraredes Seor), 24e tamn para faceren unha ofrenda ,
conforme se di na Lei do Seor: Un par de rulas ou dous pombios.
25Viva nese tempo en Xerusaln un home xusto e piadoso, chamado Simen, que
agardaba a restauracin de Israel. O Esprito Santo, que estaba con el, 26talle
prometido que non haba morrer sen ve-lo Unxido do Seor.

1426

A BIBLIA

27Movido polo Esprito, foi templo, e, cando entraban os pais do neno Xess para
cumpriren o mandado pola Lei do Seor, 28el, collndoo nos brazos, louvou a Deus
dicindo:
29-Agora podes, Seor, segundo a ta promesa,
despedir en paz o teu servo,
30porque xa os meus ollos viron o teu Salvador,
31o que preparaches para tdolos pobos:
32luz de revelacin para os xents
e gloria do teu pobo Israel.
33O pai e maila nai do neno ficaron abraiados polo que tal dica do neno. 34Bendiciunos
Simen e dxolle a Mara, a nai:
-Mira, este est disposto para cada ou soerguemento de moitos en Israel, para ser
bandeira de discusin; 35e a ti mesma unha espada hache atravesa-la alma: as ficarn
descubertas as cavilacins de moitos corazns.
36Haba tamn unha profetisa moi vella chamada Ana, filla de Penuel, da tribo de Axer,
que vivira sete anos co seu marido desde que casara, 37e logo como viva ata os oitenta e
catro. Non se apartaba do templo nin de noite nin de da, servindo a Deus con xexn e
oracins. 38Presen-tndose naquel intre no templo, glorificaba a Deus e falaba do neno a
tdolos que esperaban a redencin de Xerusaln.
39Cando remataron todo o ordenado pola Lei do Seor, volveron para Galilea, vila de
Nazaret. 40O neno a medrando lanzal, forte e intelixente; e a gracia de Deus estaba con
el.
Xess queda no templo
41Polas festas da Pascua seus pais an tdolos anos a Xerusaln. 42E as, cando o neno
tivo doce anos, subiron festa, conforme a tradicin. 43Pasados aqueles das, cando eles
voltaban, o neno Xess quedou en Xerusaln, sen que seus pais se decatasen.
44Coidando que ira na comitiva, fixeron unha xornada de camio; entn buscrono entre
os parentes e coecidos. 45Pero como non deron con el, volveron a Xerusaln para
buscalo. 46E resulta que, cabo de tres das, atoprono no templo, sentado no medio dos
doutores e dialogando con eles. 47Tdolos que o escoitaban estaban asombrados do seu
talento e das sas contestacins. 48O velo, ficaron moi impresionados, e a sa nai
preguntoulle:
-Meu fillo! Como te portaches as connosco? Mira que o teu pai e mais eu andamos
cheos de angustia en busca ta.
49El respondeu:
-E logo por que me buscades? Seica non sabiades que eu teo que estar na casa de meu
Pai?
50Pero eles non entenderon a resposta. 51Baixou con eles a Nazaret, e viva baixo a sa
autoridade. A nai conservaba todas estas cousas no seu corazn.
52Xess medraba en estatura, en sabedora e en gracia diante de Deus e mais dos homes.
PREPARACION DO MINISTERIO DE XESUS
Predicacin de Xon Bautista (Mt 3, 1-12; Mc 1, 1-8; Xn 1, 19-28)
3 1No ano quince do reinado do emperador Tiberio Csar, sendo Poncio Pilato
gobernador de Xudea e Herodes tetrarca de Galilea; sendo Filipo, o seu irmn, tetrarca de
1427

A BIBLIA

Iturea e mais da Tracontide, e Lisanias, tetrarca de Abilene: 2durante o pontificado de

Ans e Caifs, chegoulle a Palabra de Deus a Xon, fillo de Zacaras, no deserto. 3Entn
el percorreu toda a rexin do Xordn, pregoando un bautismo de conversin, para acadalo perdn dos pecados, 4conforme est escrito no libro do profeta Isaas:
Unha voz chama no deserto:
Preparade os camios do Seor,
reparade os seus vieiros.
5Toda barranqueira se cubrir
todo monte e outeiro se rebaixar,
os camios tortos hanse endereitar
e os fragosos hanse achanzar.
6E todos vern a salvacin de Deus.
7Ia onda el moita xente a que os bautizase, e el dicalles:
-Camada de vboras! quen vos ensinou a fuxir do castigo que est a chegar? 8Dade
froitos dignos dunha verdadeira conversin, e non empecedes a dicir entre vs: "Somos
fillos de Abraham". Asegrovos que destas mesmsimas pedras pode sacar Deus fillos de
Abraham. 9Xa est a machada posta raz das rbores, e toda rbore que non dea bo
froito, ser cortada e botada no lume.
10E a xente preguntballe:
-E logo, que temos que facer?
11El respondalles:
-O que tea das tnicas, que as reparta con quen non tea ningunha; e que faga o mesmo
o que tea que comer.
12Foron tamn uns recadadores a se bautizar, e preguntronlle:
-Mestre, que temos que facer?
13El contestoulles:
-Non esixades nada mis do que vos est mandado.
14Tamn uns soldados lle preguntaron:
-E ns, que temos que facer?
El contestoulles:
-Non asoballedes nin saqueedes a ningun, e contentdevos coas vosas pagas.
15Como o pobo estaba esperando polo Mesas, empezaba a pensar se acaso non o sera
Xon; 16pero el declarou diante de todos:
-Eu bautzovos con auga, pero est a chegar o que mis forte ca min, e a quen eu non
son digno de lle desata-los amalls do seu calzado. El havos bautizar con Esprito Santo e
con lume. 17Porque trae a forcada na man, para limpa-la sa eira e recoller na hucha o
seu trigo; pero a palla ha de a queimar no lume que nunca apaga.
18Con esta e outras moitas exhortacins anunciballe a Boa Nova xente.
19Pero Herodes, o tetrarca, a quen Xon reprenda por causa de Herodas, a sa cuada, e
por outros crimes, 20colmounos todos facendo anda este: meteu a Xon na cadea.
Bautismo de Xess (Mt 3, 13-17; Mc 1, 9-11)
21Durante un bautismo xeral, e despois de se bautizar tamn Xess, mentres oraba,
abriuse o ceo 22e baixou sobre el o Esprito Santo na aparencia corporal dunha pomba.
Entn ouse unha voz desde o ceo:
-Ti e-lo meu fillo benquerido, o meu predilecto; en ti me comprazo.
Xenealoxa de Xess

1428

A BIBLIA

23Este era Xess, que tia trinta anos empezar; fillo, segundo se pensaba, de Xos, que
o era de Hel, 24o de Matat, o de Lev, o de Melqu, o de Xana, o de Xos, 25o de
Matatas, o de Ams, o de Nahm, o de Esl, o de Nagai, 26o de Mhat, o de Matatas, o
de Semen, o de Ioseh, o de Iod, 27o de Iohann, o de Res, o de Zerubabel, o de
Xealtiel, o de Ner, 28o de Melqu, o de Ad, o de Casam, o de Elmadam, o de Er, 29o de
Xess, o de Eliezer, o de Iozim, o de Matat, o de Lev, 30o de Simen, o de Xud, o de
Xos, o de Ionam o de Eliaquim, 31o de Mele, o de Men, o de Matat o de Natn, o de
David, 32o de Iex, o de Iobed, o de Boaz, o de Sal, o de Naasn, 33o de Aminadab, o
de Admn, o de Arn, o de Esrn, o de Peres, o de Xud, 34o de Xacob, o de Isaac, o de
Abraham, o de Tara, o de Nacor, 35o de Seruc, o de Ragau, o de Plec, o de ber, o de
Sal, 36o de Cainam, o de Arfaxad, o de Xem, o de No, o de Lmec, 37o de Metuxalem,
o de Henoc, o de Iret, o de Malelel, o de Cainam, 38o de Enox, o de Xet, o de Adam, o
de Deus.
As tentacins (Mt 4, 1-11; Mc 1, 12-13)
4 1Entn Xess, cheo de Esprito Santo, voltou do Xordn, e o Esprito levouno deserto
adiante, 2durante corenta das, onde o tentou o Satn. Naqueles das non probou bocado,
pero cabo deles sentiu fame. 3E dxolle o Satn:
-Se e-lo Fillo de Deus, manda que estas pedras se volvan pan.
4Respondeulle Xess:
-Est escrito: O home vive de algo mis ca de pan.
5Despois levouno a un outeiro e mostroulle nun intre tdolos reinos do mundo. 6Dxolle
o Satn:
-Dareiche todo o seu poder e toda a sa gloria, porque mos entregaron a min e doullos eu
a quen quero: 7Se me adoras todo ser teu.
8Respondeulle Xess:
-Escrito est: Adorara-lo Seor, o teu Deus, e s a El dars culto.
9Levouno logo a Xerusaln e plantouno no cumio do templo e dxolle:
-Se e-lo Fillo de Deus, btate de aqu abaixo, 10que est escrito: Mandar s seus anxos
para que te garden; e tamn: 11Leva-rate nas sas mans para que non se manquen os teus
ps nas pedras.
12Xess respondeulle:
-Est mandado:Non tentara-lo Seor, o teu Deus.
13E rematadas as tentacins, o Satn deixouno ata o tempo axeitado.
XESUS EN GALILEA
Comeza a predicar. Xess en Nazaret (Mt 4, 12-17; 13, 53-58; Mc 1, 14-15; 6, 1-6)
14Coa forza do Esprito Santo, Xess voltou a Galilea, e a sa sona estendeuse por toda a
redonda.
15Ensinaba nas sinagogas, e todo o mundo dica moito ben del.
16Chegou a Nazaret, onde se criara, e o sbado entrou, como estaba afeito, na sinagoga.
Ergueuse para face-la lectura, 17e dronlle o libro do profeta Isaas. Abriuno e atopou
unha pasaxe que dica:
18O Esprito do Seor est sobre min
porque El foi quen me unxiu
1429

A BIBLIA

para proclamrlle-la Boa Nova s pobres.

Mandoume para lles anuncia-la liberacin s secuestrados
e a vista s cegos,
para lles dar liberdade s asoballados,
19e proclama-lo ano de gracia do Seor.
20Pechando o libro, devolveullo encargado, e sentou. Tdolos ollos da sinagoga enteira
estaban fixos nel. 21Logo empezoulles a dicir:
-Hoxe cmprese diante de vs esta pasaxe da Escritura.
22E todos se lle puxeron contra, estraados polas palabras de gracia que saan da boca
del. E dican:
-Pero non este o fillo de Xos?
23El dxolles:
-Seguramente me recordaredes aquel refrn: Mdico, crate a ti mesmo; todo canto
omos que fixeches en Cafarnam, faino aqu na ta terra.
24Pero el continuou:
-Asegrovos que ningn profeta ben recibido na sa terra. 25Tede por seguro que no
tempo de Elas haba moitas vivas en Israel, cando o ceo estivo pechado durante tres
anos e seis meses e unha grande fame anegou todo o pas; 26e a ningunha delas
mandaron a Elas, senn a unha muller viva de Sarepta, en Sidn. 27E moitos gafos
haba en Israel no tempo de Eliseo, o profeta, e a ningn deles curou, fra de Naamn, o
sirio.
28Ondo estas cousas, tdolos que estaban na sinagoga puxronse feitos unhas feras;
29as que, erguronse, botrono fra da vila, levrono ata o alto do monte no que est
edificada, coa intencin de o precipitaren embaixo. 30Pero el botou a andar polo medio
deles e marchou.
Curacin dun endemoniado (Mc 1, 21-28)
31Baixou entn a Cafarnam, vila de Galilea, e os sbados adoitaba ensinar. 32Todos
estaban sorprendidos do ensino, porque falaba con autoridade. 33E aconteceu que haba
na sinagoga un home posudo polo esprito dun demonio inmundo, que pegou a berrar
dando grandes voces:
34-Que temos que ver contigo, Xess de Nazaret? Seica vieches para acabares
connosco? Ben sei quen es ti: o Santo de Deus.
35Xess ordenoulle:
-Cala a boca e btate fra dese home!
E o demo tirou co home no medio e medio e sau del sen lle facer mal. 36Todos ficaron
abraiados e falaban entre eles dicindo:
-Que ter a sa palabra? Con autoridade e poder manda nos espritos malos, e eles fanlle
caso.
37E a sona de Xess estendeuse por t-dolos lugares daquela terra.
Curacin da sogra de Pedro e doutros enfermos (Mt 8, 14-17; Mc 1, 29-34)
38O que sau da sinagoga, entrou na casa de Simn. A sogra de Simn tia unha febre
moi alta, e pedronlle por ela. 39Achegn-dose a onde estaba, ordenoulle febre que a
deixase, e deixouna. De seguida ergueuse ela, e pxose a servilos.
40A tardia, cantos tian enfermos de calquera doenza levronllos; el, impoendo as
mans sobre cada un deles, curounos a todos. 41De moitos saan os demos tremendo e
1430

A BIBLIA

dicindo: "Ti e-lo Fillo de Deus". Pero el berrballes e non os deixaba falar, porque saban
que el era o Mesas.
Xess abandona Cafarnam (Mc 1, 35-39)
42O abri-lo da, sau para un lugar arredado. Pero a xente buscouno, indo tras el e
tratando de retelo para que non os deixase. 43Pero el dxolles:
-Tamn cmpre que anuncie o Reino de Deus noutras vilas, que para isto me mandaron.
44E andou predicando polas sinagogas de Xudea.
Primeiros discpulos (Mt 4, 18-22; Mc 1, 16-20)
5 1Estando el beira do lago Xenesaret, mentres a xente se amoreaba seu arredor,
escoitando a Palabra de Deus, 2viu das lanchias que estaban na beira do lago. Os
pescadores que desembarcaran delas lavaban o aparello. 3Subiu a unha barca, que era de
Simn, rogoulle que se apartase un pouco da terra, e desde a barca, sentado, ensinaba
xente. 4Cando acabou de falar, dxolle a Pedro:
-Voga lago adentro, e larga o aparello para pescar.
5Respondeu Simn:
-Mestre, pasmo-la noite faenando e non demos collido un rabo de peixe, pero, xa que ti
o dis, largarei o aparello.
6As o fixeron, e colleron tal cantidade de peixe que o aparello rebentaba. 7Fixronlles
entn acenos s compaeiros da outra lancha para que lles fosen botar unha man. Foron e
encheron as das lanchas tanto que, a pouco mis, van a pique. 8Vendo isto, Simn
Pedro botuselle s ps a Xess, dicindo:
-Seor, arreda de min, que eu son un pecador.
9Porque tanto el coma os seus compaeiros quedaron parvos con tanto peixe como
colleran naquel lance. 10O mesmo lles pasaba a Santiago e mais a Xon, fillos de
Zebedeo, que eran compaeiros de Simn. E dxolle Xess a Simn:
-Tranquilo, desde agora vas ser pescador de homes.
11Varando as barcas en terra e deixndoo todo, segurono.
Curacin dun gafo (Mt 8, 2-4; Mc 1, 40-45)
12Dunha vez estaban nunha vila e un home todo cuberto de lepra, vendo a Xess,
botouse rostro en terra e rogoulle:
-Seor, ti, se queres, pdesme limpar.
13El estendeu a man e tocouno, dicindo:
-Pois quero, queda limpo.
E no intre desapareceu a laceira.
14Logo mandoulle que non lle dixese nada a ningun, e engadiu:
-Vai, presntate sacerdote e ofrece pola ta purificacin o ordenado por Moiss, para
que lles sirva de testemuo.
15Pero a sa sona espallbase a cada paso mis, xuntndose moita xente para escoitalo e
para que lles curase as sas doenzas. 16Mais el retirbase s lugares arredados para orar.
Cura a un tolleito (Mt 9, 2-8; Mc 2, 1-12)

1431

A BIBLIA

17Un da que estaba ensinando, haba sentados algns fariseos e letrados que chegaran de
tdalas aldeas de Galilea, de Xudea e tamn de Xerusaln. E, co poder do Seor, el faca
curacins.
18Nisto uns homes trouxeron nunha padiola a un tolleito, mirando como metelo dentro
para poelo diante del. 19Pero, non atopando por onde o meteren, debido moita xente
que haba, subiron tellado e baixrono co leito por entre as tellas, ata deixalo no medio,
diante de Xess. 20Vendo a fe que tian, dixo:
-Home, qudanche perdoados os teus pecados.
21Os letrados e mailos fariseos empezaron a razoar:
-Pero quen este, que as blasfema? Quen pode perdoa-los pecados, senn unicamente
Deus?
22Decatndose Xess do que pensaban, dxolles:
-Que cavilades nos vosos adentros? 23Que mis fcil dicir: "perdoados quedan os
teus pecados", ou dicir: "rguete e anda". 24Pois, para que vexades que o Fillo do Ho-me
ten poder na terra para perdoar pecados -dxolle tolleito-: rguete, colle a padiola e
vaite para a casa.
25E as foi: ergundose no intre diante deles, colleu a padiola e foise para a sa casa,
louvando a Deus. 26Todos ficaron pasmados, e cheos de temor louvaban a Deus, dicindo:
-Hoxe si que vimos cousas nunca vistas!
Vocacin de Mateo (Mt 9, 9-13; Mc 2, 13-17)
27Despois disto, cando sau, viu un recadador de impostos chamado Lev, sentado
mostrador da contribucin, e dxolle:
-Sgueme.
28El, deixando todo, levantouse e seguiuno.
29Lev ofreceulle na sa casa un gran banquete, e haba moitos recadadores e outra xente
sentados mesa con eles. 30E os fariseos e os seus letrados refungaban, dicndolles s
discpulos:
-Por que comedes e bebedes cos recadadores e pecadores?
31Xess respondeulles:
-Non son os sans, senn os enfermos, os que precisan mdico. 32Eu non vin chamar
polos xustos, senn polos pecadores, para que se convertan.
Discusin acerca do xexn (Mt 9, 14-17; Mc 2, 18-22)
33Mais eles replicronlle:
-Os discpulos de Xon xexan e rezan a mido, como tamn fan os dos fariseos, pero os
teus comen e beben.
34Xess contestoulles:
-E ides facer xexua-los convidados voda, mentres est con eles o esposo? 35Xa
chegar o da no que lles leven o esposo; daquela si que xexuarn.
36Tamn lles propuxo esta parbola:
-Ningun racha un vestido novo para lle botar un remendo a un vestido vello, porque
quedara roto o novo, e no vello tampouco dira ben un remendo de pano novo. 37E
tampouco ningun bota vio novo en pelellos vellos, porque rebentaran os pelellos,
deitaran o vio, e estragaranse os pelellos. 38Xa sabedes: vio novo quere pelellos
novos. 39E ningun que proba o vio vello, quere o novo, pois dir: mellor o vello.
O asunto das espigas no sbado (Mt 12, 1-8; Mc 2, 23-28)
1432

A BIBLIA

6 1Pasando un sbado por unhas leiras sementadas, os seus discpulos arrincaban espigas
e comanas despois de refregalas coas mans. 2Entn dixeron algns fariseos:
-Como facde-lo que non est permitido facer no sbado?
3Respondeulles Xess:
-Seica non sabde-lo que fixo David cando sentiu fame, el e mailos seus acompaantes?
4Entrou na casa de Deus e colleu o pan das ofrendas, comeu el e deulles s seus
acompaantes, iso que non lles estaba permitido comelos a eles, senn s s sacerdotes.
5E engadiu:
-O Fillo do Home o Seor do sbado.
O home da man tolleita (14, 1-6; Mt 12, 9-14; Mc 3, 1-6)
6Outro sbado entrou na sinagoga a ensinar, e atopou un home que tia unha man
tolleita, a dereita. 7Os letrados e mailos fariseos estaban espreita a ver se se atreva a
curalo en pleno sbado, para o poderen acusar. 8Pero el, coecendo os seus pensamentos,
dxolle home que tia a man tolleita:
-rguete e ponte no medio.
El ergueuse e pxose no medio. 9Entn Xess dxolles:
-Fgovos unha pregunta: Que est permitido facer no sbado: o ben ou o mal; salva-la
vida ou perdela?
10E botndolles a todos unha ollada chea de indignacin, dxolle home:
-Estende a ta man.
El fxoo e a man quedoulle curada. 11Pero eles, todos enrabechados, discutan entre si o
que poderan facer con Xess.
Eleccin dos Doce (Mt 10, 1-14; Mc 3, 13-19)
12Por aqueles das foi orar monte, e pasou a noite orando a Deus. 13Cando se fixo de
da, chamou s seus discpulos e escolleu doce entre eles, s que chamou apstolos:
14Simn, a quen lle deu o nome de Pedro, e Andrs seu irmn, Santiago, Xon, Felipe,
Bartolomeo, 15Mateo, Tom, Santiago o de Alfeo, Simn chamado o Zelota, 16Xudas o
de Santiago e Xudas Iscariote, que logo sera o traidor.
17E baixando con eles, detvose nunha vagoada cun bo grupo de discpulos e numerosa
xente de toda Xudea, de Xerusaln e mais de toda a ribeira de Tiro e Sidn, 18que vian
escoitalo e a que os curase das sas doenzas. Os atormentados por espritos inmundos
quedaban curados; 19e toda a xente intentaba tocalo, pois del saa unha forza que curaba
a todos.
Bendicins e maldicins (Mt 5, 1-12)
20Xess coa mirada posta nos seus discpulos dixo:
-Ditosos vs os pobres,
porque voso o Reino de Deus.
21Ditosos os que agora pasades fame,
porque Deus vos fartar.
Ditosos os que agora chorades,
porque riredes.
22Ditosos vs, cando vos aborrezan os homes,
vos expulsen e vos aldraxen,
1433

A BIBLIA

cando poan nas listas negras o voso nome

por causa do Fillo do Home:
23alegrdevos nese da, brincando de gozo,
porque grande ser a vosa recompensa no ceo,
pois as mesmo foi como os pais deles lles fixeron s profetas.
24Pero, ai de vs, os ricos,
porque xa acadste-la vosa satisfaccin!
25Ai de vs, os que agora estades fartos:
xa pasaredes fame!
Ai de vs, os que agora rides:
xa choraredes e xa laiaredes!
26Ai, cando todos falen ben de vs:
o mesmo fixeron os seus pais cos falsos profetas!
Amor s inimigos (Mt 5, 38-48; 7, 1-2. 12)
27Pero a vs, que me escoitades, dgovos: Amade os vosos inimigos, facdelles ben s
que vos odian, 28bendicide s que vos maldn e rogade polos que vos calumnian; 29
que che zoupe nunha meixela, presntalle a outra; e que che leve o manto, non lle
prives de levar tamn a tnica. 30O que che pida, dlle; e que che leve o teu, non lle
reclames nada. 31As que tratade xente tal como queredes que vos traten a vs.
32Se amde-los que vos aman, que facedes de mis? Os pecadores tamn aman a quen
os aman a eles. 33E se lles facedes ben s que vos fan ben, que mrito tedes? Os
pecadores fan outro tanto. 34E, se non emprestades mis que cando esperades cobrar,
poucas gracias! Os pecadores tamn se emprestan entre eles para cobraren despois outro
tanto. 35Vosoutros non; vs amade os vosos inimigos, facede o ben e emprestade sen
esperardes nada a cambio. E as teredes unha gran recompensa e seredes fillos do
Altsimo, pois El bo cos malos e desagradecidos. 36Sede compasivos coma o voso Pai
compasivo.
37Non xulguedes, e non vos xulgarn; non condenedes, e non vos condenarn; perdoade,
e hanvos perdoar. 38Dade, e darsevos a vs: unha boa medida -acugulada, rebordada,
apretada- seravos botada no voso regazo; pois coa medida que midades hanvos medir a
vs.
Comportamento dos discpulos (Mt 7, 3-5. 17-20; 12, 33-35; 15, 14)
39E pxolles unha comparanza:
-Acaso poder un cego guiar a outro cego? Non caern os dous na fochanca? 40Non
est o discpulo por enriba do mestre; anque todo discpulo que chegue a prepararse ben,
ser coma o seu mestre. 41Por que reparas no lixo que hai no ollo de teu irmn, e non te
decatas da trabe que est no teu propio ollo? 42Como lle poders dicir a teu irmn:
"Irmn, deixa que che quite o lixo que tes no ollo", sen reparar na trabe que tes no teu?
Hipcrita! Quita primeiro a trabe do teu ollo, e logo vers mellor para quita-lo lixo do
ollo de teu irmn.
43Non hai rbore boa que produza froitos runs, nin tampouco rbore run que produza
froitos bos. 44As, cada rbore cocese polos seus froitos. Pois dos toxos non se collen
figos, nin das silveiras se vendiman uvas. 45O home bo saca o ben da bondade do seu
propio corazn, e o home malo saca o mal da sa maldade, pois do que reborda o corazn
fala a boca.

1434

A BIBLIA

Obras e non palabras (Mt 7, 21. 24-27)

46Por que me chamades Seor, Seor!, e non facde-lo que vos eu digo? 47Todo aquel
que, achegndose a min, escoita as mias palabras e as pon en prctica, vouvos dicir a
quen se parece: 48Parcese a un home que, edificar unha casa, cavou fondo e puxo os
alicerces sobre rocha. Cando o ro foi por fra, bateu a enchente contra aquela casa, pero
non a puido abanear, porque estaba ben construda. 49Pero quen as escoita e non as pon
en prctica, coma aquel home que edificou unha casa sobre terra, sen cimentos:
romper contra ela a torrenteira, xa se derrubou e converteuse nunha grande runa.
A fe do centurin (Mt 8, 5-13; Xn 4, 46-54)
7 1Cando lle acabou de falar xente, entrou en Cafarnam. 2Haba un centurin que tia
un criado enfermo, a quen estimaba moito e que estaba morte. 3Como tia odo falar de
Xess, mandou onda el uns ancins dos xudeus, para lle rogaren que fose salva-lo criado.
4Eles, presentronse a Xess e suplicbanlle encarecidamente:
-Merece que lle fagas isto, 5pois ama o noso pobo, e el mesmo nos construu a sinagoga.
6Xess foi con eles; mais cando xa estaba preto da casa o centurin mandou uns amigos
a dicirlle:
-Seor, non te molestes, pois non son digno de que entres baixo o meu teito; 7por iso
coidei que non era digno de ir teu encontro. Abonda cunha palabra ta, e o meu criado
quedar curado. 8Pois eu, anque son un subordinado, tamn teo homes baixo as mias
ordes, e dgolle a este "vai", e vai; a aqueloutro "ven", e vn; e meu criado "fai isto", e
faino.
9Ondo aquilo, Xess ficou abraiado, e virndose dxolle xente que o segua:
-Asegrovos que nin en Israel atopei tanta fe.
10E, voltaren casa, os mandados atoparon san o criado.
Resucita fillo dunha viva
11Despois disto foi a unha vila, chamada Nan, acompaado dos seus discpulos e outra
moita xente. 12Cando estaba chegando entrada da vila, sacaban a enterrar a un morto,
fillo nico da sa nai, que era viva; a acompaada por moita xente da vila. 13O vela, o
Seor compadeceuse e dxolle:
-Non chores.
14E achegndose, tocou o cadaleito -os que o levaban pararon-, e el mandou:
-Rapaz, falo contigo: rguete!
15O morto incorporouse e empezou a falar; e Xess entregoullo sa nai. 16Todos
quedaron impresionados e louvaban a Deus, dicindo:
-Un gran profeta xurdiu entre ns; Deus visitou o seu pobo.
17E por toda a Xudea e a sa comarca correron estes comentarios.
Pregunta do Bautista e resposta de Xess (Mt 11, 2-19)
18Os discpulos de Xon informrono de todo isto. Entn Xon, chamando a dous deles,
19mandounos onda o Seor a lle preguntar:
-Es ti o que ten que vir, ou esperaremos por outro?
20Presentronse, logo, onda el os dous homes e dixeron:
-Xon Bautista mndanos a ti, para preguntarche: "Es ti quen ten que vir, ou
esperaremos por outro?".
1435

A BIBLIA

21Naquela mesma hora curou a moitos de doenzas, padecementos e malos espritos, e

devolvulle-la vista a moitos cegos. 22E logo dulle-la resposta:
-Ide e contdelle a Xon o que acabades de ver e or: os cegos ven, os coxos andan, os
gafos fican limpos e os xordos oen, os mortos resucitan e s pobres estselles anunciando
a Boa Nova. 23E ditoso quen non se escandalice de min.
24O que se foron os mensaxeiros de Xon, comezou Xess a falarlle de Xon xente:
-Que fostes ver no deserto? Unha canivela abaneada polo vento? 25Ou que fostes ver,
logo? Un home vestido con roupas finas? Pero os que visten elegantemente e con luxo
estn nos pazos reais. 26Pois logo, que fostes ver? Un profeta? Si, e asegrovos que
moito mis ca un profeta. 27Este de quen est escrito:
Olla, mando o meu mensaxeiro diante de ti
para que prepare o camio ante ti.
28E dgovos: anda non naceu de muller ningun meirande do que Xon Bautista, anque
o mis pequeno no Reino de Deus meirande ca el.
29(A xente toda escoitbao, e mesmo os recadadores de impostos recoecan a gracia de
Deus, facndose bautizar co bautismo de Xon. 30En troques os fariseos e mailos
xuristas frustraron o plan de Deus refugaren o seu bautismo).
31Con quen vos compararei este tipo de xente? A quen se asemellan? 32Semellan eses
rapacios que, sentados nos rueiros, rifan entre eles dicindo:
"Tocmo-la frauta e non bailastes
fixmo-lo pranto e non chorastes".
33Porque aparece Xon Bautista, que non come nin bebe, e dicides: "Ten o demo no
corpo". 34E aparece o Fillo do Home, que come e bebe, e dicides: "Mira que larpeiro,
que bebedor e que amigo de recadadores e pecadores". 35Con todo, a sabedora de Deus
quedou ben acreditada por todos aqueles que son fillos dela.
O fariseo e a pecadora (Mc 14, 3-9; Xn 12, 3)
36Un fariseo convidouno a comer; Xess entrou na casa del e pxose mesa. 37Unha
muller, coecida como pecadora na vila, sabedora de que estaba al, levou un frasco de
alabastro con perfume de mirra, 38botouse por detrs s ps del chorando, e comezou a
regarllos coas bgoas; secballos cos cabelos da sa cabeza e bicballos mentres llos
unxa co perfume.
39Vendo aquilo, o fariseo que o convidara dixo para si:
-Se este fose un profeta, coecera quen , e que caste de muller a que o est a tocar,
unha pecadora.
40Xess tomou a palabra e dxolle:
-Simn, teo algo que che dicir.
El contestou:
-Pois do, Mestre.
41-Un prestamista tia dous debedores, un deballe cincocentos denarios, e o outro
cincuenta. 42Como non tian con que lle pagar, perdooulles s dous. Ora, quen deles o
amar mis?
43Respondeulle Simn:
-Supoo que aquel a quen mis lle perdoou.
El contestou:
-Ben dito.
44E volvndose cara muller, dxolle a Simn:

1436

A BIBLIA

-Ti ves esta muller? Entrei na ta casa, e non me deches auga para os ps, pero ela
regoumos coas sas bgoas e secoumos cos seus cabelos. 45Non me dche-lo bico, pero
ela desde que entrou non parou de me bica-los ps. 46Non me unxche-la cabeza con
aceite, pero ela unxiume os ps con perfume. 47Por iso dgoche: moitos pecados se lle
perdoaron, cando mostra tanto amor; a quen pouco se lle perdoa, pouco amor mostra.
48E dxolle a ela:
-Os teus pecados estn perdoados.
49Entn os demais convidados empezaron a comentar entre eles:
-Quen este, que mesmo pretende perdoa-los pecados?
50Pero el dxolle muller:
-Salvoute a ta fe, vai en paz.
Acompaantes de Xess
8 1Despois disto pxose a percorrer vilas e aldeas, predicando e anunciando a Boa Nova
do Reino de Deus. Ian con el os Doce 2e mais algunhas mulleres que el curara de
doenzas e de malos espritos: Mara, chamada a Magdalena, curada de sete demos,
3Xoana, a muller de Cusa, administrador de Herodes, Susana e outras moitas que o
servan cos seus bens.
Parbola do sementador (Mt 13, 1-9; Mc 4, 1-9)
4Como se xuntaba moita xente, chegada de moitas vilas, propxolles esta parbola:
5-Unha vez sau un labrador a sementar. E bota-la semente, parte dela foi caendo polo
camio adiante, a xente pisouna e os paxaros comrona. 6Outra caeu entre as pedras,
pero anque xermolou, secou, por non ter lentura. 7Outra caeu entre silvas, pero medrala silveira, afogouna. 8Outra caeu en boa terra, e xermolou dando o cento por un.
A continuacin exclamou:
-Quen tea odos para or, que escoite.
O motivo das parbolas (Mt 13, 10-17; Mc 4, 10-12)
9Entn preguntronlle os seus discpulos que significaba aquela parbola. 10El
respondeu:
-A vs concedusevos coece-los misterios do Reino de Deus, pero s outros unicamente
en parbolas, de xeito que
vendo, non vexan
e escoitando, non entendan.
Explicacin da parbola (Mt 13, 18-23; Mc 4, 13-20)
11A parbola significa isto: a semente a Palabra de Deus. 12Os do camio son os que
tan pronto como oen a Palabra, vn o Satn e arrepallela do seu corazn, non vaia ser
que crean e se salven. 13Os das pedras son aqueles que cando a oen, acollen con alegra a
Palabra; pero, como non teen raz, cren por certo tempo, mais, cando vn a tentacin,
abandonan. 14Os das silvas son os que a escoitan; pero por mor das preocupacins,
riquezas e praceres da vida, non chega a madurecer. 15Os da terra boa, son aqueles de bo
e xeneroso corazn, que escoitando a Palabra, retena, producindo froito coa sa
perseverancia.

1437

A BIBLIA

Parbola do candil (11, 33; Mt 5, 15; Mc 4, 21-25)

16Agora ben, ningun encende un candil para cubrilo cunha ola ou para o meter debaixo
da cama, senn para poelo nun candeeiro e alumar as a cantos entren. 17Por-que non
hai cousa oculta que non se chegue a saber nin segredo que non se chegue a descubrir e
traer luz pblica. 18Atendede, logo, ben que estades escoitando, porque a quen ten,
darselle; pero a quen non ten, hselle quitar anda o que cre ter.
A nai e os irmns de Xess (11, 27-28; Mt 12, 46-50; Mc 3, 31-35)
19Apareceron a sa nai e mailos seus irmns, pero debido moita xente non se podan
achegar a el. 20Entn avisrono:
-A ta nai e mailos teus irmns estn fra, e qurente ver.
21El respondeulles:
-A mia nai e mailos meus irmns son os que escoitan a Palabra de Deus e a levan
prctica.
O temporal (Mt 8, 23-27; Mc 4, 35-41)
22Un da embarcou nun bote xunto cos seus discpulos e dxolles:
-Vea! Imos para a banda de al do lago.
Desatracaron 23e mentres navegaban botouse a durmir. Nisto caeu sobre o lago un gran
turbilln de vento, e a lancha anegbase, pondoos en perigo. 24Achegronse a
espertalo, dicndolle:
-Mestre, que afogamos!
El espertou, e berroulles vento e s ondas. Amainaron e veu unha gran calma.
25Dxolles despois:
-Onde est a vosa fe?
Eles, sorprendidos e admirados, dican entre eles:
-Pero, quen este, que manda nos ventos e na auga?
Curacin dun endemoniado (Mt 8, 28-34; Mc 5, 1-20)
26Arribaron pas dos xerasenos, que est en fronte de Galilea. 27O desembarcaren,
saulle paso certo home endemoniado da vila, que desde haba tempo viva sen roupa e
sen casa. Moraba nos sepulcros.
28O ver a Xess, pxose a barullar e foi caer p del berrando:
-Que teo eu que ver contigo, Xess, Fillo do Deus Altsimo? Pdoche por favor que
non me atormentes.
29E era que el lle estaba mandando esprito malo sar daquel home, xa que en moitas
ocasins se apoderara del e tano que atar con cadeas e grillns para contelo; pero
tronzaba os ferrollos, e o demo turraba por el cara s campos ermos.
30Xess preguntoulle:
-Como te chamas?
El respondeu:
-Chmanme Lexin.
E que eran moitos os demos que tia no corpo. 31Suplicbanlle que non os mandase ir
para o abismo. 32E cadrou que andaba unha boa manada de porcos comendo polo monte;
entn eles rogronlle que lles permitise entrar neles; el accedeu. 33E sando do home

1438

A BIBLIA

fronse meter nos porcos, que se chimparon pola barranqueira abaixo, e foron afogar no
lago.
34Vendo os porqueiros tal cousa, fuxiron, levando a novidade pola vila e polas aldeas.
35A xente veu ve-lo que pasara, achegndose a onde estaba Xess. Al atoparon o home,
do que saran os demos, vestido e cheo de xuzo, sentado s ps de Xess; e quedaron
asustados. 36Os que viran o feito contronlles como salvara posudo. 37Entn a xente
toda da rexin vecia dos xerasenos rogoulle que sase de al, porque estaban cheos de
pnico. El, embarcndose, deu volta. 38O home que tivera os demos pedalle que o
deixase ir con el; pero Xess despediuno, dicndolle:
39-Volve para a ta casa, e conta o moito que Deus fixo contigo.
E foise, pregoando pola vila enteira canto Xess lle fixera.
A filla de Xairo e a muller con hemorraxias (Mt 9, 18-26; Mc 5, 21-43)
40O voltar, Xess foi recibido pola xente, pois todos estaban a agardar por el. 41Nisto
chega un home chamado Xairo, que era o xefe da Sinagoga, btase s ps del e
suplicballe que entrase na sa casa, 42porque tia a sa filla nica de doce anos s
portas da morte. E indo para al, a xente non paraba de apretalo.
43Unha muller que padeca de hemorraxias desde haba doce anos, sen que ningun a
puidese curar, 44achegouse por detrs, tocoulle a orla da roupa e no instante cortuselle a
hemorraxia. 45Entn Xess preguntou:
-Quen foi o que me tocou?
Todos dixeron que eles non foran, e Pedro replicou:
-Pero, Mestre a xente estate apretando por tdolos lados!
46Pero Xess porfiou:
-Algun me tocou, que eu ben me decatei de que unha forza saa de min.
47Entn a muller, tremendo, veu caer ante el, manifestando diante de todo o pobo por
que o tocara e como curara no instante. 48El dxolle:
-Filla, a ta fe sandoute, vai en paz.
49Estando anda a falar, chegou un da casa do xefe da sinagoga a dicirlle:
-A ta filla morreu, non molestes mis Mestre.
50Mais Xess escoitou aquilo dxolle:
-Non teas medo: ti ten fe, e a rapaza hase salvar.
51O chegar casa, non permitiu a ningun entrar con el ags Pedro, Xon, Santiago e o
pai e maila nai da nena. 52Todos choraban moi aflixidos por ela. Pero Xess dixo:
-Non choredes: non morreu, est a durmir.
53A xente faca riso del, sabendo ben que estaba morta. 54Entn El, colleuna pola man e
chamouna dicindo:
-Acorda, rapaza!
55A rapaza recobrou o alento e coa mesma ergueuse; Xess mandou que lle desen de
comer rapaza. Os pais quedaron admirados; 56pero Xess mandoulles non contar nada
do sucedido.
Misin dos Doce (Mt 10, 1. 5-15; Mc 6, 7-13)
9 1Despois de convoca-los Doce, deulles autoridade e poder sobre tdolos demos e para
curar doenzas. 2E mandounos a predica-lo Reino de Deus e a sandar enfermidades,
3avisndoos:
-Non levedes nada para o camio, nin tan sequera un caxato, nin alforxa, nin pan, nin
dieiro, nin das tnicas por persoa. 4Na casa onde entredes, quedade ata que marchedes.
1439

A BIBLIA

5Cando non vos acollan, sade daquela vila e sacudide o po dos vosos ps, para que lles
sirva de aviso. 6Eles pillaron camio e percorreron as aldeas, anunciando a Boa Nova e
curando en todas partes.
Desconcerto de Herodes (Mt 14, 1-2; Mc 6, 14-16)
7O saber Herodes, o tetrarca, todo o que pasaba, estaba perplexo, xa que algns dican:
-Resucitou Xon de entre os mortos.
8E outros:
-Apareceu Elas.
E outros:
-Un profeta dos antigos resucitou.
9Pero Herodes dica:
-A Xon mandeino eu decapitar, quen , logo, ese de quen oio tales cousas?
E buscaba a maneira de ver a Xess.
Multiplicacin do pan (Mt 14, 13-21; Mc 6, 30-44; Xn 6, 1-15)
10Cando volveron os apstolos, contronlle todo canto fixeran. E, collndoos consigo,
retirouse a unha vila chamada Betsaida. 11Pero cando a xente o descubriu, foino
seguindo; el acolleunos, falballes do Reino de Deus e curaba a cantos o necesitaban.
12E como empezaba a cae-lo da, achegronse os Doce e dixronlle:
-Despide a xente, para que vaian s vilas e aldeas prximas en procura de sitio para se
hospedaren e para que poidan tamn comprar algo que levar boca, porque aqu estamos
nun descampado.
13Pero el replicoulles:
-Ddelles vs de comer.
Eles contestaron:
-Pero se non temos mis ca cinco bolos de pan e mais dous peixes! A non ser que
vaiamos ns mercar mantenza para toda esta xente.
14Eran uns cinco mil homes. Mais el dxolles s seus discpulos:
-Colocdeos en grupos de cincuenta.
15Dixronllelo, e sentaron todos. 16El, colleu os cinco bolos e mailos dous peixes,
ergueu a vista ceo, bendiciunos, partiunos e dullelos s discpulos, para que llelos
servisen xente. 17Comeron todos a fartar, e coas sobras encheron anda doce cestas.
Confesin de Pedro e primeiro anuncio da
paixn (Mt 16, 13-23; Mc 8, 27-33)
18Unha vez que estaba en oracin nun lugar apartado, acompaado dos seus discpulos,
preguntoulles:
-Quen di a xente que son eu?
19Eles responderon:
-Uns, que Xoan Bautista; outros, que Elas; e outros, que algn dos profetas antigos que
est resucitado.
20Insistiu:
-E vs quen dicides que son eu?
Respondeu Simn Pedro:
-O Mesas de Deus.
21Entn el prohibiulles dicir nada a ningun. 22E engadiu:
1440

A BIBLIA

-Cmpre que o Fillo do Home padeza moito, que o rexeiten os ancins, os sumos
sacerdotes e mailos letrados, e que o executen, e que terceiro da resucite.
Como seguir a Xess (Mt 16, 24-28; Mc 8, 34-9, 1)
23Despois dirixiuse a todos:
-Se algun me quere seguir, que renuncie a si mesmo, que cargue coa cruz de cada da, e
que me siga. 24Pois o que queira poer a salvo a sa vida, perderaa; pero quen perda a
sa vida pola mia causa, ese poeraa a salvo. 25Pois de que lle serve home gaa-lo
mundo enteiro, se el se perde ou arruna? 26Porque quen se avergonce de min e das
mias palabras, tamn o Fillo do Home se avergonzar del, cando vea na sa gloria, na
do seu Pai e mais na dos santos anxos.
27E tede por seguro que algns dos aqu presentes non morrern sen antes veren chega-lo
Reino de Deus.
A transfiguracin (Mt 17, 1-9; Mc 9, 2-10)
28Oito das despois desta conversa, colleu a Pedro, a Xon e mais a Santiago e subiu
monte a orar. 29Mentres estaba orando, cambiou o aspecto do seu rostro, e os seus
vestidos viraron brancos e resplandecentes. 30De speto apareceron dous homes falando
con el; eran Moiss e mais Elas. 31Tian un aspecto glorioso e falaban do seu xodo que
rematara en Xerusaln. 32Pedro e mailos outros caan co sono, pero, mantndose
espertos, contemplaron a sa gloria e os dous homes que o acompaaban. 33Cando eles
se arredaban, dxolle Pedro a Xess:
-Mestre, que ben que esteamos ns aqu! Queres que vos fagamos tres tendas, unha
para ti, outra para Moiss, e outra para Elas?
Pero non saba o que dica. 34E mentres falaba, unha nube cubriunos coa sa sombra;
eles quedaron moi asustados entraren nela. 35Entn unha voz dixo desde a nube:
-Este o meu Fillo, o Elixido: escoitdeo.
36Cando a voz acabou, Xess apareceu s. E eles gardaron silencio. E non lle dixeron a
ningun nada do que viran naqueles das.
O neno epilptico (Mt 17, 14-18; Mc 9, 14-27)
37O outro da, baixando do monte, saulle moita xente encontro 38e un home
exclamou:
-Mestre, suplcoche que repares no meu fillo, que o nico que teo. 39Un esprito
apodrase del, berrando e retorcndoo entre escumallos, e cstanos moito que o deixe, e
queda acorando.
40Pedinlles s teus discpulos que llo botasen fra, pero non llo deron botado.
41El contestou:
-Ouh xeracin incrdula e perversa! Ata que da vou ter que estar convosco e
aturarvos? Treme aqu ese teu fillo.
42E cando llo levaban, o demo retorceuno e zapateouno no chan. Pero Xess berroulle
esprito inmundo e curou o neno, devolvndollo a seu pai. 43Todos quedaron abraiados
da grandeza de Deus.
Novo anuncio da sa paixn (Mt 17, 22-23; Mc 9, 30-32)
Admirado por todos, polas cousas que faca, Xess dxolles s seus discpulos:
1441

A BIBLIA

44-Qudevos isto ben gravado: Fillo do Home vano entregar nas mans dos homes.
45Pero eles non entendan o que dica, porque lles estaba velado; e non ousaron pedirlle
unha aclaracin.
Quen o mis importante (Mt 18, 1-5; Mc 9, 33-37)
46Entn empezaron a discutir sobre quen deles era o mis importante. 47Xess lndollelo pensamento, achegou un neno a si 48e dxolles:
-Quen acolle a este neno no meu nome, aclleme a min, e aquel que me acolle a min,
acolle a quen me mandou; porque o que mis pequeno entre vs, ese o mis
importante.
Quen non est contra vs, est convosco (Mc 9, 38-40)
49Tomando entn a palabra Xon, dixo:
-Mestre, vimos un que botaba demos fra no teu nome, e tratamos de llo impedir, porque
non dos nosos.
50Xess contestoulles:
-Pois non llo privedes, que quen non est contra vs, est convosco.
CAMIO DE XERUSALN
Rexeitan a Xess en Samara
51Cando se a cumpri-lo tempo de que o levantasen deste mundo, decidiu en firme ir a
Xerusaln. 52Mandou mensaxeiros por diante. Entrando estes nunha aldea de
samaritanos, para lle prepararen pousada,
53non o recibiron, porque lle coeceron que an cara a Xerusaln. 54O veren isto, os
discpulos Santiago e Xon dixeron:
-Seor, queres que digamos que baixe do ceo un raio que os parta?
55Pero el volveuse e rifoulles. 56E foron para outra aldea.
Seguir a Xess (Mt 8, 19-22)
57Polo camio, dxolle un:
-Seguireite, vaias onde vaias.
58Respondeulle Xess:
-As raposas teen tobeiras, e os paxaros teen nios; pero o Fillo do Home non ten onde
pousa-la cabeza.
59Dxolle a outro:
-Sgueme.
Pero el contestoulle:
-Dixame ir primeiro enterrar a meu pai.
60Respondeulle:
-Deixa que os mortos enterren os seus mortos: ti vai anuncia-lo Reino de Deus.
61Outro dxolle tamn:
-Seor, seguireite, pero deixa que primeiro me despida da mia familia.
62Contestoulle:
-Quen despois de p-la man no arado, mira para atrs, non apto para o Reino de Deus.

1442

A BIBLIA

Misin dos setenta e dous (Mt 10, 1-2; 9, 37-38; 10, 9-16; Mc 6, 7-11)
10 1Despois disto designou o Seor a outros setenta e dous, e mandounos de dous en
dous por diante del a tdalas vilas e aldeas onde tia pensado ir. 2Dxolles:
-A anada vos ben boa, pero os xornaleiros son poucos; as que rogdelle dono da
colleita que mande xornaleiros sa ceifa.
3Ide e sabede que vos mando coma aos entre lobos. 4Non levedes saco, nin alforxa, nin
calzado, nin vos paredes a parolar con ningun polo camio. 5Cando entredes nunha
casa, antes de mis nada dicide: "Paz a esta casa". 6E se al hai xente de paz, sobre ela
repousar a vosa paz; se non a hai, volver convosco. 7Permanecede na mesma casa,
comendo e bebendo do que tean, que o obreiro ten dereito seu xornal. Non andedes
dunha casa para outra. 8Cando entredes nunha vila e vos acollan, comede do que vos
poan, 9curade os enfermos que haxa e dicdelles: "Xa chega a vs o Reino de Deus".
10Pero cando non vos acollan na vila na que entredes, sade s prazas dicindo: 11Non
queremos levar da vosa vila nin o po que se nos pegou s ps. A vos queda.
Pero sabede que xa chega o Reino de Deus. 12Asegrovos que o Da do Xuzo ser mis
levadeiro para Sodoma do que para aquela vila.
Ai das vilas impenitentes! (Mt 11, 20-24)
13Ai de ti, Corozan! Ai de ti, Betsaida! Porque se en Tiro e Sidn se fixesen os
milagres que se fixeron en vs, hai ben tempo que facan penitencia, cubertos de saco e
de cinsa. 14Pero o da do Xuzo ser moito mis levadeiro para Tiro e Sidn do que para
vs. 15E ti, Cafarnam, seica pensas que vas chegar ata o ceo? Alagaraste no abismo!
16Quen vos escoita a vs, escitame a min, e quen vos rexeita a vs, rexitame a min;
pero o que me rexeita a min, rexeita a quen me mandou.
Regreso dos setenta e dous
17Entn voltaron os setenta e dous moi contentos dicindo:
-Seor, anda os demos tamn se nos someten no teu nome.
18El replicou:
-Eu va a Satans caendo do ceo coma un raio. 19Porque vos dei poder para pisardes
cobras e mais alacrns e poder sobre toda forza inimiga, e nada vos far mal. 20Con todo,
non vos alegredes de que os espritos se vos sometan: alegrdevos, mis ben, de que os
vosos nomes estean escritos no ceo.
O Evanxeo para os sinxelos (Mt 11, 25-27; 13, 16-17)
21E naquel momento exclamou cheo de gozo do Esprito Santo:
-Bendito sexas, Pai, Seor do ceo e mais da terra, porque lles agachaches estas cousas s
sabios e prudentes, e llas revelaches xente humilde. Si, meu Pai, bendito sexas por che
agradar iso as.
22Meu Pai ensinoume tdalas cousas, e ningun coece Fillo a non se-lo Pai, nin
coece Pai a non se-lo Fillo, e aquel a quen o Fillo llo queira revelar.
23E volvndose s discpulos, dxolles parte:
-Benia os ollos que ven o que vs vedes. 24Porque ben certo que moitos profetas e reis
arelaron ve-lo que vs vedes, e non o viron; e o-lo que vs odes, e non o oron.
O gran mandamento (Mt 22, 34-40; Mc 12, 28-31)
1443

A BIBLIA

25Ergueuse certo xurista e preguntoulle para o poer proba:

-Mestre, que teo que facer para herda--la vida eterna?
26El respondeulle:
-Que pon a Lei? Que les?
27Contestou:
-Amara-lo Seor teu Deus con todo o teu corazn, con toda a ta alma, toda a ta forza e
con todo o teu entendemento, e o prximo coma a ti mesmo.
28El dxolle:
-Contestaches perfectamente; cmpreo e vivirs.
Parbola do bo samaritano
29Pero o xurista, querendo xustificarse, preguntoulle a Xess:
-E quen o meu prximo?
30Xess replicou:
-Dunha vez un home baixaba de Xerusaln a Ieric, e asaltrono uns bandidos, que,
despois de o roubaren e bouraren nel, deixrono medio morto. 31Cadrou a baixar polo
mesmo camio un sacerdote, que, velo, deu un rodeo e pasou de largo. 32Igual fixo un
clrigo, que pasaba por al: chegar e velo, deu un rodeo. 33Pero un samaritano, que a
de camio polo mesmo lugar, velo, sentiu lstima; 34e achegndose a el, curoulle as
feridas con aceite e vio e vendoullas. Logo, montouno na sa cabalgadura, levouno a
unha pousada e coidouno. 35O outro da colleu dous denarios, deullos pousadeiro, e
dxolle: "Coida del, e cando volva xa che pagarei o que gastes de mis".
36-Quen dos tres che parece que foi prximo do que caeu nas mans dos bandidos?
37El respondeu:
-O que practicou a misericordia con el.
Dxolle Xess:
-Pois ti vai e fai outro tanto.
Visita a Mara e Marta
38Cando an de camio, entrou en certa aldea, e unha muller chamada Marta acolleuno
na sa casa. 39Esta tia unha irm chamada Mara, que sentada s ps do Seor,
escoitaba as sas palabras. 40Marta, en troques, estaba moi apurada co labor da casa; e
achegndose a el, dxolle:
-Seor, non che importa que a mia irm me deixe a min o traballo? Dille que me bote
unha man.
41Pero o Seor respondeulle:
-Marta, Marta, preocpaste e desacugaste con tantas cousas, 42pero soamente unha a
necesaria. Mara escolleu a mellor parte, e esa nunca se lle vai quitar.
A Oracin (Mt 6, 9-15; 7, 7-11)
11 1Dunha vez despois de estar el orando en certo lugar, un dos discpulos pediulle:
-Mestre, aprndenos a rezar, como lles aprendeu Xon s seus discpulos.
2Respondeulles:
-Cando recedes, dicide:
Pai, sexa santificado o teu Nome!
Pai,
1444

A BIBLIA

vea o teu Reino!

3Dnos cada da o noso pan.
4E perdoa os nosos pecados,
como tamn perdoamos ns
a todo o que nos debe;
e non nos sometas tentacin.
5Logo continuou:
-Botade de conta que un de vs ten un amigo, que vos presentades na casa del pola noite,
fra, e que lle dicides: "Amigo, dixame tres bolos de pan, 6que me veu un amigo de
viaxe, e non teo nada que lle poer diante". 7E que aquel, desde dentro, responde: "Non
me amoles, est a porta pechada, eu e mailos nenos estamos na cama: non me podo
erguer agora para chos dar". 8Desde logo que, se non se levanta para llos dar por se tratar
dun amigo, alomenos por ser teimudo, erguerase e hallos dar.
9Por iso dgovos: "Pedide e recibiredes, buscade e atoparedes, petade a abrirsevos.
10Que todo o que pide, recibe; o que busca, atopa; e a quen peta, abrirselle".
11Ou logo, que pai hai entre vs que, se o seu fillo lle pide un peixe, lle d unha cobra?
12Ou se lle pide un ovo, dlle un alacrn? 13Pois se vs, sendo runs, ben lles sabedes
dar cousa boas s vosos fillos, canto mis o Pai celestial dar o Esprito Santo s que llo
pidan!
Xess e Belcebul (Mt 9, 32-34; 12, 22-30. 43-45; Mc 3, 22-27)
14Estaba botando un demo mudo; e cando sau o demo, falou o mudo. A xente quedou
abraiada, 15pero algns deles dixeron:
-Este bota fra os demonios co poder de Belcebul, xefe dos demos.
16Outros, para probalo, reclambanlle un sinal do ceo. 17Pero el, coecndolle-lo que
pensaban, dxolles:
-Todo reino dividido contra si mesmo fica asolado, caendo casa sobre casa. 18Pois ben,
se Satans est dividido contra si mesmo, como se vai soste-lo seu reino? Vs dicides
que boto os demos co poder de Belcebul. 19Pero se eu boto os demonios co poder de
Belcebul, co poder de quen os botan vosos fillos?
Por iso eles mesmos sern os vosos xuces. 20Pero se boto os demos co poder de Deus,
que xa chegou a vs o Reino de Deus. 21Mentres un home forte e armado garda o seu
pazo, os seus bens estn seguros. 22Pero se chega un mis forte, e o vence, quitndolle as
armas nas que confa, repartir o botn. 23Quen non est comigo est contra min, e quen
non recolle comigo derrama.
Volta do esprito malo (Mt 12, 43-45)
24Cando o esprito malo sae do home, vai polos ermos adiante buscando acougo; se non
o atopa, di: "Voltarei mia casa de onde san"; 25e, chegar, atopa a casa varrida e
ordenada. 26Entn vai, colle consigo outros sete espritos anda peores ca el, e entrando
todos, establcense al; resultando que fin aquel home acaba estando peor do que
principio.
A verdadeira felicidade
27Mentras el dica estas cousas, unha muller de entre a xente exclamou en voz alta:
-Ditoso o ventre que te levou e os peitos que te criaron!
28Pero el replicoulle:
1445

A BIBLIA

-Ditosos mis ben os que escoitan a Palabra de Deus e a gardan.

O sinal de Xons (Mt 12, 38-42; Mc 8, 12)
29A xente xuntbase arredor del e Xess pxose a dicirlles:
-Esta unha xeracin perversa; reclama un sinal, pero non se lle vai dar mis sinal c de
Xons. 30Pois coma Xons foi sinal para os ninivitas, as o ser tamn o Fillo do Home
para esta xeracin.31A reina do Sur enfrontarase no Xuzo con estes homes, e far que os
condenen, porque ela veu desde o cabo do mundo para escoita-la sabedora de Salomn;
e aqu est quen mis ca Salomn. 32Os habitantes de Nnive enfrontaranse no Xuzo
con esta xeracin e farn que a condenen, porque eles convertronse cando escoitaron a
predicacin de Xons; e aqu est quen mis ca Xons.
A lmpada (8, 16; Mt 5, 15; 6, 22-23; Mc 4, 21)
33Ningun encende unha lmpada para metela nun recuncho ou debaixo dun cazolo,
senn enriba dun candeeiro, para que cantos entren vexan a luz. 34A luz do teu corpo o
teu ollo. Se o teu ollo est san, todo o teu corpo estar alumado; pero se est malo, tamn
o teu corpo estar na escuridade. 35Mira ben, logo, que a luz que hai en ti non sexa
realmente escuridade. 36Se o teu corpo est alumado, sen traza de escuridade, estar
resplandecente coma cando a candea te aluma relucente.
Contra os fariseos e xuristas (20, 45-47; Mt 23, 1-36; Mc 12, 38-40)
37Mentres falaba, un fariseo convidouno a comer na sa casa. Entrou e pxose mesa.
38O fariseo estraoulle que non se lavase antes de comer. 39Pero o Seor dxolle:
-Vs, os fariseos, limpades por fra a copa e mailo prato, e por dentro estades ateigados
de roubos e maldade. 40Sodes parvos! O que fixo o de fra, non fixo tamn o de
dentro? 41Pois logo, dade en esmolas o que hai dentro, e veredes como tdalas cousas
sern limpas para vs.
42Ai de vs, fariseos! Pagde-lo dezmo pola menta, pola ruda e por tdalas verduras, e
deixades a un lado a xustiza e mailo amor de Deus. Pero isto o que hai que practicar,
anque sen descoida-lo outro.
43Ai de vs, fariseos, que devecedes polos primeiros postos nas sinagogas, e porque vos
fagan reverencias nos rueiros!
44Ai de vs, que sodes coma sepulcros que non se ven, e que a xente pisa sen se
decatar!
45Entn un xurista, tomando a palabra, replicoulle:
-Mestre, dicindo esas cousas, tamn nos aldraxas a ns.
46El contestoulle:
-Ai tamn de vs, os xuristas, porque botades enriba dos homes fardos insoportables, e
vs nin cun dedo os tocades!
47Ai de vs, que lles facedes grandes pantens s mesmos profetas que asasinaron
vosos pais! 48As aprobades co voso testemuo o que fixeron vosos pais: eles asasinaron
e vs facde-los pantens.
49Por iso dixo a Sabedora de Deus: "Mandareilles profetas e apstolos, e perseguirn a
uns e asasinarn a outros"; 50de xeito que a esta xeracin se lle han pedir contas do
sangue dos profetas vertido desde a Creacin do mundo: 51desde o sangue de Abel ata o
sangue de Zacaras, que morreu entre o Altar e o Santuario. Si, seguro que se lle han
pedir contas a esta xeracin.
1446

A BIBLIA

52Ai de vs, xuristas, porque levste-la chave do saber! Nin vs entrastes nin deixastes
entrar s que queran entrar.
53E sando de al, os letrados e fariseos empezaron a encirralo, tirndolle da lingua,
54para ver se o pillaban no que dica.
Actitudes do discpulo (9, 26; 21, 14; Mt 10, 26-33; 12, 32; 10, 19-20; Mc 8, 38; 3, 29;
13, 11)
12 1Tanta era a xente reunida arredor del que se pisaban uns a outros. El comezou a falar
dicndolles primeiramente s discpulos:
-Coidadio co fermento dos fariseos, que a hipocresa! 2Non hai cousa encuberta que
non se acabe descubrindo nin cousa oculta que non se acabe sabendo. 3Porque canto
tedes dito na escuridade oirase a plena luz, e o que falastes s agachadas nos dormitorios
hase pregoar desde as azoteas.
4E a vs, amigos meus, tamn vos digo: non lles teades medo s que matan o corpo,
pero xa non poden pasar de a. 5Vouvos dicir a quen lle tedes que ter medo: temede a
quen despois de matar pode meter no inferno. As, reptovolo, temede a este. 6Non se
venden cinco pardais por dous patacos? Con todo, Deus non esquece a ningn. 7E
mesmo os pelos da vosa cabeza estn contados. Por iso non teades medo, que vs
valedes mis ca tdolos pardais xuntos.
8E asegrovos: todo o que volva por min diante dos homes, tamn o Fillo do Home
volver por el diante dos anxos de Deus. 9Pero a quen me negue diante dos homes, tamn
o negarn ante os anxos de Deus. 10A todo aquel que fale en contra do Fillo do Home
perdoarselle; pero que blasfeme en contra do Esprito Santo non se lle perdoar.
11Cando vos leven s sinagogas, ante os maxistrados e autoridades, non vos preocupedes
de como vos ides defender e do que ides dicir: 12xa vos ensinar o Esprito Santo
naquela mesma hora o que preciso dicir.
A cobiza: parbola do rico insensato (Mt 6, 25-34; 19, 21)
13Dxolle entn un que estaba entre a xente:
-Mestre, dille a meu irmn que reparta a herdanza comigo.
14El contestoulle:
-Home, quen me nomeou xuz ou albacea entre vs?
15E logo dxolle xente:
-Atencin: garddevos da cobiza, que por moito que un tea non por iso a sa vida
depende dos seus bens.
16E propxolles unha parbola:
-As terras de certo home rico dranlle moito froito. 17Pxose entn a cavilar: "Como
vou facer, que non teo onde mete-lo froito?" 18E dixo: "Xa o sei: vou desface-los meus
celeiros, e constro outros mis grandes e al meto o trigo todo e tdolos meus bens.
19Logo direime a min mesmo: Amigo, xa tes a reservas para moitos anos; descansa,
come, bebe e a vivir!" 20Pero Deus dxolle: "Insensato, esta mesma noite viseche
raclama-la ta vida: para quen ser todo o que fixeches?"
21As quen atesoura riquezas para si, pero non rico para Deus.
Confianza no Pai (Mt 6, 19-21. 25-34)
22E dxolles s seus discpulos:

1447

A BIBLIA

-Por iso dgovos: non andedes agoniados pola vosa vida (que ides comer) nin polo voso
corpo (que ides vestir). 23Non vale mis a vida c mantenza? e non vale mis o corpo
c vestido? 24Ollade para os corvos: nin sementan, nin seituran, nin tampouco teen
tullas e, mesmo as, Deus mantenos. Pois, canto mis valedes vs cs paxaros!
25E quen de vs, por moita ansia que poa lle pode engadir un cbado sa estatura?
26Pois logo, se non podedes acada-lo mis pequeno, por que andades tan agoniados
polo resto? 27Aprendede dos lirios, que nin fan nin tecen, e seguro que nin Salomn en
toda a sa gloria chegou a vestir coma un deles. 28Pois se a herba do campo, que hoxe
verdexa e ma a botamos no forno, Deus a veste as, canto mis non far convosco,
homes de pouca fe! 29Non vos angustiedes polo que ides comer ou beber; non andedes
desacougados. 30Que por esas cousas todas andan agoniados os pagns; e ben sabe o
voso Pai que o que precisades. 31Procurade, mis ben, o seu Reino, e esas cousas todas
hnsevos dar de mis a mis.
32Non teas medo, mia grea pequena, que o teu Pai compraceuse en darche o Reino.
33Vendede os vosos bens e ddeos en esmola, facede bolsas que non se estraguen, un
tesouro inesgotable no ceo, onde o ladrn non pode chegar e onde a traza non o bota a
perder. 34Pois onde est o teu tesouro, estache o teu corazn.
Estade preparados (Mt 24, 42-51)
35Tede posta a roupa de traballo e as lmpadas acesas; 36sdeme coma os que agardan
que volva o seu amo da voda, para que, cando chegue e chame, lle poidan abrir.
37Ditosos os criados a quen o amo atope agardando cando chega. Tede por certo que
poer a roupa de traballo, sentaraos na mesa e serviraos un por un. 38Sexa pola
anoitecida ou sexa pola alborada, se os atopa as, felices eles. 39Entendede ben: se o
dono da casa soubese a que hora vai chega-lo ladrn, non permitira que lle asaltasen a
casa. 40As tamn: estade vs preparados, porque hora menos pensada ha vi-lo Fillo do
Home.
41Dxolle Pedro:
-Seor, a parbola que acabas de contar vai por ns ou por todos en xeral?
42Contestoulle o Seor:
-Quen , logo, o administador fiel e prudente, a quen o seu seor encargar o coidado de
dar no seu tempo a racin de trigo servidume? 43Ditoso o criado aquel, a quen o seu
amo, cando chega, o atopa cumprindo coa sa tarefa! 44Tede por seguro que lle
encomendar toda a facenda. 45Pero se o criado aquel di para si: "O amo anda non vn
para agora" e empeza a mallar nos criados, comendo e bebendo ata se emborrachar; 46o
da menos pensado e hora mis imprevista, chegar o amo do criado aquel, e botarao
fra cos infieis. 47O criado que, coecendo as vontades do amo, non ten todo preparado
nin feitas as cousas como a el lle gustan, levar moitos paos; 48pero o que non os coece,
anda que faga algo que mereza castigo, levar poucos. A quen moito se lle d, moito se
lle esixir; e a quen moito se lle confa, moito se lle pedir.
Xess, causa de divisin (Mt 10, 34-36)
49Lume vin traer terra: e que mis quera eu ca que xa estivese a arder! 50Hanme
bautizar cun bautismo e xa me tarda a hora de que se cumpra! 51Pensades que vin trae-la paz terra? Abof que non: vin traer divisin. 52Pois desde agora na casa onde haxa
cinco, estarn divididos tres contra dous e dous contra tres. 53Estarn enfrontados pai
con fillo e fillo con pai, nai con filla e filla con nai, sogra con nora e nora con sogra.

1448

A BIBLIA

Sinais dos tempos (Mt 16, 2-3; 5, 25-26)

54Dicalle tamn xente:
-Cando vedes que da banda do mar vn unha nube, axia dicides: "Temos chuvia", e as
. 55E cando venta do sur, dicides: "Vela vn o calmizo", e vn mesmo. 56Hipcritas!
Se sabedes interpreta-lo cariz da terra e mailo do ceo, como non sabedes interpreta-lo
momento presente?
57E, por que non xulgades por vs mesmos o que cmpre facer? 58Cando vaias co teu
contrario xuz, mira de librarte del polo camio; non sexa que te arrastre onda o xuz e
este te entregue garda para que te meta na cadea. 59Que de al seguro que non saes ata
que pgue-lo ltimo cntimo.
Parbola da figueira
13 1Naquel intre presentronse algns para contarlle o caso aquel de cando Pilato
mesturara o sangue duns galileos co dos sacrificios que ofrecan. 2El respondeulles:
-Coidades que eses galileos eran mis pecadores cs demais, porque acabaron as? 3Non
tal, e asegrovos que como non vos arrepintades acabades todos igual. 4Seica pensades
que aqueles dezaoito que morreron esmagados pola torre de Silo eran mis culpables
cs outros habitantes de Xerusaln? 5Non tal, e asegrovos que, se non vos arrepentides,
todos acabaredes igual.
6E pxolles esta parbola:
-Un home tia unha figueira plantada na sa via; foi ver se tia froitos e non llos atopou.
7Dxolle viador: "Xa hai tres anos que veo buscar froito nesta figueira e non llo
atopo. Crtaa, para que vai cansar mis a terra?" 8El respondeulle:
"Seor, dixaa anda un ano mis; vou ver se eu lle cavo un pouco arredor e lle boto
esterco; 9a ver se as d froito...; e, onde non, pdela cortar".
A muller dobrada
10Un sbado estaba Xess ensinando nunha das sinagogas. 11Haba al unha muller
eivada por causa dun esprito: haba dezaoito anos que estaba dobrada sen se poder
endereitar. 12Xess vela chamou por ela e dxolle:
-Muller, quedas ceiba da ta enfermidade.
13E impxolle as mans. Ela ficou curada no momento e empezou a louvar a Deus.
14Entn o xefe da sinagoga, indignado de que Xess curase nun sbado, dxolle xente:
-Hai seis das para traballar, vide durante eses das para que vos cure e non precisamente
no sbado.
15Replicoulle Xess:
-Hipcritas! Non ceibades vs, nos sbados, o voso boi ou o voso burro, para os levar a
beber? 16E logo esta filla de Abraham, que leva dezaoito anos atada por Satans, non a
imos poder ceibar por ser sbado?
17Cando tal lles dixo s adversarios, todos viraron rubios diante del e toda a xente se
alegraba das marabillas que faca.
Parbola do gran de mostaza e mais do fermento (Mt 13, 31-33; Mc 4, 30-32)
18E dica tamn:

1449

A BIBLIA

-Con que se parece o Reino de Deus, a que volo comparara eu? 19vos coma un gran
de mostaza que un home sementou na sa horta; medrou e converteuse nunha rbore e os
paxaros do ceo aniaban nas sas ponlas.
20E proseguiu:
-A que vos comparara eu o Reino de Deus? 21vos coma o fermento que unha muller
botou en tres medidas de faria ata que todo levedou.
A porta estreita (Mt 7, 13-14. 21-23; 25, 10-12)
22Atravesaba vilas e aldeas ensinando, camio de Xerusaln.
23Un preguntoulle:
-Seor, e logo son poucos os que se salvan?
El respondeu:
24-Loitade para entrardes pola porta estreita, porque vos aseguro que moitos intentarn
entrar e non podern. 25Despois que o dono da casa peche a porta e empecedes os de fra
a petar nela dicindo: "Seor, brenos", el responder: "Non sei quen sodes". 26Entn
empezaredes a dicir: "Se ns comemos e bebemos contigo e ti ensinaches polas nosas
ras!". 27El repetir: "Non sei quen sodes. Arredade de min os que practicde-la
inxustiza!".
28Daquela habedes chorar e hanvos renxe--los dentes: cando vexades que Abraham,
Isaac, Xacob e tdolos profetas estn no Reino de Deus, e que a vs vos botan para fra.
29E chegarn de Oriente e Occidente, do norte e do sur a sentar na mesa do Reino de
Deus. 30Si, hainos que son ltimos e sern os primeiros, e hainos primeiros que sern os
derradeiros.
Un aviso da morte
31Naquel momento chegaron uns fariseos para lle avisar:
-Vea, vaite de aqu, que Herodes te quere matar.
32El respondeulles:
-Idelle dicir a ese raposo: eu hoxe e ma estou a bota-los demonios fra, e no terceiro
da xa acabo. 33Pero hoxe, ma e pasado ma cmpre que siga para diante, pois non
ben que un profeta morra fra de Xerusaln.
Lamento sobre Xerusaln (Mt 23, 37-39)
34Xerusaln, Xerusaln, que asasna-los profetas e apdra-los que mandan onda ti!
Cantas veces quixen aconchega-los teus fillos, como a galia aconchega os seus pitios
baixo as s e non quixeches! 35Pois mirade: a vosa casa fica baleira e asegrovos que
non me volveredes ver ata que exclamedes: Benia o que vn no nome do Seor!
Outra curacin en sbado (6, 6-11; Mt 12, 9-14; Mc 3, 1-6)
14 1Un sbado a el comer, casa dun xefe dos fariseos; e eles vixibano. 2Entn
apareceu diante del un home hidrpico. 3Xess preguntoulles s xuristas e fariseos:
-El est ou non est permitido curar no sbado?
4Pero eles non abriron a boca. Xess colleu o enfermo, curouno e despediuno. 5E
mirando para eles, dxolles:
-Quen de vs, se un fillo ou un boi lle cae nun pozo, non o tira do pozo no instante
anque sexa sbado?
1450

A BIBLIA

6A isto non lle souberon que contestar.

Os convidados
7Decatndose de que os convidados buscaban os primeiros postos, contoulles unha
parbola:
8-Cando algun te convide a unha voda, non te poas no primeiro posto. Pode suceder
que un mis distinguido ca ti tamn estea convidado 9e que vea o que vos convidou e
che diga: "Dixalle o sitio a este", e cheo de vergonza teas que ir para o derradeiro lugar.
10O revs, ti, cando te conviden, ponte de ltimo, para que cando chegue o que te
convidou che poida dicir: "Amigo, sube mis arriba". E quedars moi ben diante de
tdolos convidados. 11Porque a quen se ten por moito, hano rebaixar e a quen se rebaixe
hano enaltecer.
12E dxolle tamn que o convidara:
-E ti, cando deas un xantar ou unha cea, non chme-los teus amigos, irmns, parentes ou
vecios ricos; non sexa que eles te recompensen convidndote tamn a ti. 13Cando deas
un banquete, convida os pobres, eivados, coxos e cegos; 14e sers ditoso, porque non te
poden recompensar; pero xa se che recompensar na resurreccin dos xustos.
Os convidados que non acoden (Mt 22, 1-10)
15Despois de escoitar todo isto, dxolle un dos convidados:
-Ditoso o que coma pan no banquete do Reino de Deus.
16El propxolle:
-Dunha vez un home deu unha grande cea e convidou a moitos. 17As que chegou a hora,
mandou un criado para que avisase s convidados, dicndolles: "Vide xa, que est todo
preparado". 18Pero todos empezaron a escusarse. O primeiro dixo: "Merquei unha leira e
teo que ila ver; por favor, desclpame". 19Outro dixo: "Merquei cinco parellas de bois,
e teo que probalas; desclpame, por favor". 20Outro dixo: "Acboche de casar e non
podo ir".
21Volveu o criado e contoulle todo isto amo. Entn o dono da casa, todo indignado,
mandoulle seu criado: "Pois vai correndo s prazas e ras da vila e treme para ac os
pobres, eivados, coxos e cegos".
22O criado dxolle: "Xa est feito o que mandaches, e anda hai sitio". 23Entn o amo
mandoulle: "Vai polos camios e corredoiras e obriga xente a entrar; quero que se
encha a mia casa, 24porque vos aseguro que ningn dos convidados probar a mia
cea".
O seguimento de Xess (Mt 10, 37-38)
25Nunha ocasin que o segua moita xente, volveuse a eles e dxolles:
26-Se algun me quere seguir e non est disposto a romper con seu pai e con sa nai, coa
muller e mais cos fillos, cos irmns e coas irms, e incluso coa sa propia vida, non pode
ser discpulo meu. 27O que non carga coa sa cruz e me segue, non pode ser discpulo
meu.
28Pois quen de vs, querendo construr unha torre, non se para a pensar no presuposto, a
ver se a pode rematar? 29Non vaia ser que bote os alicerces e non a dea rematado e a
xente que o vexa faga riso del, dicindo: 30"Este empezou a construr e non deu
rematado".

1451

A BIBLIA

31Ou que rei, que sae guerra contra outro, non se senta primeiro a cavilar se lle
chegarn dez mil homes para loitar contra vinte mil? 32E, se ve que non, cando anda o
ten lonxe, mndalle unha embaixada, pedindo condicins de paz.
33Pois as, como non renunciedes a todo o que tedes, non hai de vs quen poida ser
discpulo meu.
34Ben est o sal; pero se o mesmo sal se volve insulso, con que se pode salgar? 35Xa
non vale para nada: nin para a terra, nin para a esterqueira; hai que tirar con el. Quen tea
odos para or, que escoite.
A ovella perdida (Mt 18, 12-14)
15 1Tamn os publicanos e pecadores se achegaban a el para o escoitaren. 2Por iso os
fariseos e letrados murmuraban:
-Este acolle os pecadores e come con eles.
3Entn Xess contoulles esta parbola:
4-Quen de vs, se ten cen ovellas e perde unha delas, non deixa as noventa e nove no
descampado, e vai en busca da perdida, a ver se a atopa? 5E cando a atopa, volve todo
contento 6para a casa, con ela no lombo; e, chamando por amigos e vecios, dilles:
"Alegrdevos comigo, que atopei a ovella que perdera". 7Pois asegrovos unha cousa: no
ceo haber mis alegra por un pecador que se converta que por noventa e nove xustos
que non precisan conversin.
A moeda perdida
8E que muller que tea dez moedas e perde unha, non encende a luz, e non varre a casa,
buscndoa con coidadio ata atopala? 9E cando a atopa, chama polos amigos e vecios
para lles dicir: "Alegrdevos comigo, que atopei a moeda perdida". 10Asegrovos que
outro tanto se alegran os anxos por un s pecador que se converta.
O fillo estragador e o pai bo
11E dixo tamn:
-Un home tia dous fillos. 12O mis novo dxolle pai: "Pap, dme a parte da herdanza
que me corresponde". El repartulle-los seus bens. 13Das despois, este fillo recibiu todo
xunto e marchou para un pas remoto, onde malgastou a sa fortuna vivindo coma un
perdido.
14Despois de o gastar todo, houbo unha gran fame naquela terra, e empezou a pasar
necesidade. 15Entn, acudindo a un natural do pas, entrou a servir, e mandouno a unha
granxa a coida-los porcos. 16Al chegou a ter gana de enche-lo estmago coas landras
que coman os porcos, pero ningun llas daba.
17Recapacitando, pensou: "Hai que ver! Cantos xornaleiros do meu pai teen pan a
fartar, e eu morro coa fame. 18Si, vou volver de meu pai e voulle dicir: Pap, pequei
contra o ceo e contra ti; 19xa non son digno de que me trates coma un fillo, trtame coma
un xornaleiro".
20Levantouse e volveu onda seu pai. Anda estaba lonxe cando este, enxergndoo, sau
emocionado a recibilo, e botndoselle nos brazos, bicouno garimosamente. 21O fillo
exclamou: "Pap, pequei contra o ceo e contra ti, xa non son digno de que me trates coma
un fillo".
22Pero o pai dxolles s seus criados: "Axia, sacade a tnica mellor e vestdella;
podelle un anel na man e calzado nos ps. 23Preparade un cuxo cebado para comelo e
1452

A BIBLIA

facer unha gran festa. 24Porque este fillo meu estaba morto e volve vida, estaba perdido
e atopmolo". E empezou a festa.
25Pero resulta que o fillo mis vello estaba na leira e cando via para casa, ou a msica
e mailo baile. 26Chamou por un criado e preguntoulle que pasaba. 27O criado
contestoulle: "che que volveu teu irmn, e teu pai mandou mata-lo cuxo cebado por
recuperalo san e salvo". 28Entn alporizouse moito, e non quera entrar.
Pero o pai, sando, intentouno convencer. 29El dxolle: "Tantos anos como levo
servndote sen che faltar nunca en nada, e nunca un cabrito me deches para farrear cos
meus amigos; 30e agora resulta que vn ese teu fillo, que queimou os teus bens con
mulleres de mala vida, e mta-lo cuxo cebado".
31O pai contestoulle: "Meu fillo, ti sempre ests comigo e todo o meu teu, 32que
menos que celebrar unha festa cheos de alegra, xa que ese teu irmn estaba morto e
volve vida, estaba perdido e atopmolo?".
Parbola do administrador infiel
16 1E dxolles tamn s seus discpulos:
-Dunha vez haba un home rico que tia un administrador, do que lle foron contar que
estaba a lle acabar cos bens. 2Cha-mou por el e dxolle: "Que iso que sinto falar de ti?
Dme conta da ta administracin, que quedas despedido".
3O administrador pxose a cavilar: "E agora que vou facer, que quedo sen traballo?
Cavar, non podo; e botarme a pedir, dme vergonza. 4Ora! Xa sei o que vou facer para
que cando me despidan haxa quen me acolla na sa casa!".
5Vaise, e chama por cada un dos debedores do seu amo e pregntalle primeiro: "Ti
canto lle debes meu amo?". 6El respondeulle: "Dbolle cen bocois de aceite". El
dxolle: "Pois colle o teu recibo e escribe axia cincuenta".
7Despois preguntoulle segundo: "Ti canto debes?". Respondeulle: "Debo cen ferrados
de trigo". Dxolle el: "Pois colle o teu recibo e escribe oitenta".
8O amo louvou a aquel administrador inxusto pola renartera con que actuara, pois os
fillos deste mundo son mis asisados nas cousas deles cs fillos da luz.
9Por iso eu avsovos:
-Facede amigos coas riquezas inxustas, para que cando vos falten, vos acollan nas
moradas eternas. 10Quen fiel no pouco, tamn ser fiel no moito; e quen inxusto no
pouco, tamn ser inxusto no moito. 11Pois, se coa riqueza inxusta non sodes fieis,
quen vos vai confia-la verdadeira? 12E se no alleo nos sodes fieis, quen vos vai confialo voso? 13Ningn criado pode servir a dous amos, porque ou lle ten xenreira a un e ama
o outro; ou ben atende a un e menospreza o outro. Non podedes servir a Deus e mailo
dieiro.
14Ondo estas cousas, os fariseos, que tan amigos son dos cartos, facan riso del. 15El
dxolles:
-Vs, moita fachenda de perfectos; pero Deus cocevos por dentro; e o que loce ante os
homes noxento para Deus.
Outros consellos (Mt 11, 12-13)
16A Lei e mailos Profetas chegaron ata Xon. Desde entn annciase o Reino de Deus, e
todos utilizan a forza para entrar nel.
17Pero mis facilmente pasarn o ceo e maila terra do que caia un simple til da Lei.
18Todo o que repudia a sa muller e casa con outra, comete adulterio; e o que casa cunha
repudiada polo seu marido, tamn comete adulterio.
1453

A BIBLIA

O rico comelln e mailo pobre Lzaro

19Haba un home rico que vesta roupa de prpura e lio fino, e que celebraba tdolos
das esplndidos banquetes. 20O p da sa porta xaca un pobre, chamado Lzaro, todo
cuberto de chagas, 21que estaba desexando mata-la fame co que caa da mesa do rico; e
incluso os cans se achegaban a lle lambe-las chagas.
22Resulta que morreu o pobre, e levrono os anxos seo de Abraham. Morreu tamn o
rico, e enterrrono. 23Estando no lugar dos mortos, no medio dos tormentos, erguendo os
ollos viu a Abraham e mais a Lzaro no seu seo. 24Entn suplicoulle dicindo: "Ai, pai
Abraham, ten d de min; mndame a Lzaro para que molle o seu dedo na auga e
refresque a mia lingua, porque me atormenta o lume". 25Pero Abraham contestoulle:
"Fillo, recorda que ti recibiches bens na ta vida, mentres Lzaro recibiu males; agora el
recibe consolo e ti tormento. 26Ademais, entre ns e vs hai un abismo insalvable; de
xeito que desde aqu non se pode pasar onda vs, nin desde a se pode vir onda ns".
27Entn el insistiu: "Suplcoche, pai Abraham, que o mandes a casa do meu pai, 28onde
teo cinco irmns, para que lles fale claramente e non vean dar a este lugar de
tormentos". 29Pero Abraham respondeulle: "Xa teen a Moiss e os Profetas: que lles
fagan caso a eles".
30El volveu insistir: "Pero non llelo van facer, pai Abraham, non; se un morto vai onda
eles, seguro que se convertern". 31Pero Abraham replicoulle: "Se a Moiss e mais s
Profetas non lles fan caso, tampouco llo farn nin a un morto resucitado".
Recomendacins s discpulos (Mt 18, 6-7. 21-22; Mc 9, 42; 11, 22-23)
17 1Dxolles s seus discpulos:
- irremediable que haxa escndalos; pero ai de quen os provoca! 2Mis lle vala que lle
colgasen unha pedra de muo no pescozo e que o largasen mar antes que escandalizar
a un destes pequenios. 3An-dade con coidado.
Se o teu irmn che fai mal, reprndeo; se se arrepinte, perdao. 4E se te ofende sete veces
no da e sete veces volve a ti dicindo: "Sntoo moito", perdao.
5Rogronlle os apstolos Seor:
-Aumntano-la fe!
6O Seor respondeulles:
-Se tivesedes polo menos unha fe coma un gran de mostaza, dirideslle a esta moreira:
"Arrncate e plntate no mar", e seguro que vos obedeca.
7E quen de vs que tea un criado arando ou pastoreando, lle di cando chega da veiga:
"Entra axia e ponte mesa". 8Non lle dir mis ben: "Prepara a cea, viste a roupa de
traballo e ponme a comida; e cando eu remate de comer e beber, comers e bebers ti?"
9Ou que anda lle vai ter que estar agradecido criado por face-lo que lle manda?
10As tamn vs, cando fagades todo o que se vos mande, dicide: "Somos simples
servidores: total, non fixemos mis do que tiamos que facer".
Curacin dos dez gafos
11Indo camio de Xerusaln, mentres pasaba entre Samara e Galilea, 12 entrar nunha
aldea, saronlle paso dez gafos. Pararon lonxe, 13e dando voces suplicronlle:
-Xess, Mestre, ten d de ns.
14El, velos, dxolles:
-Idevos presentar s sacerdotes.
1454

A BIBLIA

E aconteceu que cando an para al, quedaron limpos. 15E un deles, se decatar de que
estaba curado, volveu louvando a Deus con grandes voces. 16E postrndose, rostro en
terra, s ps de Xess, deulle as gracias. Era un samaritano. 17Xess dixo:
-Non foron dez os que quedaron limpos? Onde estn os outros nove? 18Nin-gun,
fra dun estranxeiro, volveu para lle dar gloria a Deus?
19E engadiu:
-rguete e vaite: salvoute a ta fe.
A chegada do Reino de Deus (Mt 24, 23-28. 37-41)
20Preguntado polos fariseos cando chegara o Reino de Deus, respondeulles:
-O Reino de Deus chegar sen deixarse sentir. 21De tal xeito, que non se dir: "Velaqu,
ou vela est"; porque a verdade que o Reino de Deus xa est entre vs.
22E dxolles s seus discpulos:
-Virn tempos nos que arelaredes pasar un s da co Fillo do Home e non poderedes. 23E
diranvos: "Mirdeo a, ou aqu"; pero vs non vaiades nin corrades detrs. 24Porque
coma o lstrego brilla refulxente desde un extremo a outro do ceo, as ser o Fillo do
Home no seu da. 25Pero antes preciso que padeza moito e que esta xeracin o rexeite.
26O que pasou no tempo de No pasar tamn no tempo do Fillo do Home. 27Co-man e
beban e casaban eles e elas, ata o da no que No entrou na arca; logo veu o diluvio e
acabou con todos. 28O mesmo pasou no tempo de Lot: coman, beban, mercaban,
vendan, plantaban, construan. 29Pero cando sau Lot de Sodoma, choveu lume e xofre
do ceo, e acabou con todos. 30O mesmo pasar cando se manifeste o Fillo do Home.
31Aquel da o que estea na azotea e tea as cousas dentro da casa que non baixe por elas;
e o que estea na leira que tampouco non volva atrs. 32Que vos acorde o caso da muller
de Lot. 33Quen intente salva-la sa vida perderaa; e quen a perda salvaraa. 34Asegrovolo: nesa noite estarn dous nunha mesma cama: levarn a un e deixarn outro.
35Estarn das moendo xuntas; levarn a unha e deixarn a outra.
37Eles preguntronlle:
-Onde Seor?
Respondeulles:
-Onde estea o cadver xuntaranse os voitres.
O xuz e maila viva
18 1Propxolles tamn unha parbola acerca da necesidade de orar sempre, sen cansar:
2-Haba nunha vila un xuz que nin tema a Deus nin respectaba o home. 3Na mesma vila
haba tamn unha viva, que acuda a el dicndolle: "Faime xustiza fronte meu
contrario". 4El durante moito tempo non lle fixo caso ningn; pero despois cavilou:
"Anque non temo a Deus nin respecto o home, 5como esta viva me est amolando,
voulle facer xustiza, para que non me siga toleando toda a vida".
6E o Seor continuou:
-Escoitade o que di un xuz inxusto. 7E logo Deus non lles vai facer xustiza s seus
elixidos, que claman da e noite, e non vai ter paciencia con eles? 8Asegrovos que lles
far xustiza a tempo. Pero cando chegue o Fillo do Home, el atopar fe sobre a terra?
O fariseo e mailo recadador de impostos
9Propuxo tamn esa parbola dirixndose a uns que estaban moi seguros de si mesmos,
crndose perfectos e desprezando os demais:
1455

A BIBLIA

10-Dous homes subiron templo a orar; un era fariseo e outro recadador de impostos.
11O fariseo, de p, oraba para os seus adentros deste xeito: "Meu Deus, douche gracias
porque non son coma os demais: ladrn, inxusto e adltero; nin coma ese recadador.
12Gardo o xexn das veces por semana e pago o dezmo de todo canto gao".
13O recadador, en troques, mantndose a distancia, non se atreva nin a levanta-los ollos
ceo, senn que petando no peito dica: "Meu Deus, ten compaixn de min, que son un
pecador".
14Asegrovos que este baixou reconciliado con Deus para a sa casa e, en cambio, o
outro non. Porque a todo o que se tea por moito rebaixarano e a todo o que se rebaixe
enaltecerano.
Xess e os nenos (Mt 19, 13-15; Mc 10, 13-16)
15E levbanlle tamn os menios para que os tocase. Pero os discpulos rifbanlles.
16Entn Xess chamounos e dixo:
-Deixade que os nenos se acheguen a min: non llelo privedes, porque dos que son coma
eles o Reino de Deus. 17Asegrovos que aquel que non reciba coma un neno o Reino
de Deus non entrar nel.
O rico (Mt 19, 16-22; Mc 10, 17-22)
18Un home importante preguntoulle:
-Mestre bo, que teo que facer para acada-la vida eterna?
19El contestoulle:
-E por que me chamas bo? Ningun bo fra de Deus. 20Xa sbe-los mandamentos:
Non cometas adulterio, non mates, non roubes, non deas falso testemuo, honra a teu pai
e maila ta nai.
21El respondeu:
-Todas esas cousas gardeinas desde a mia mocidade.
22Ondo aquilo Xess dxolle:
-Anda che queda unha cousa: vende todo canto tes, e reprteo entre os pobres, e ters un
tesouro no ceo; e despois ven e sgueme.
23O que ou estas cousas, o home aquel quedou moi apesarado, porque era moi rico.
O perigo das riquezas (Mt 19, 23-30; Mc 10, 23-31)
24Xess, velo as, comentou:
-Que difcil lles vai ser s ricos entrar no Reino de Deus! 25 mis fcil para un camelo
entrar polo ollo dunha agulla, que para un rico entrar no Reino de Deus.
26Tdolos que o escoitaban comentaron:
-Daquela quen se vai poder salvar?
27Pero el dixo:
-O que para os homes imposible, posible para Deus.
28Entn dxolle Pedro:
-Pois ns, deixmolo todo, e segumoste.
29Xess respondeulle:
-Tede por seguro que ningun que deixa casa ou muller ou irmns ou pais ou fillos polo
Reino de Deus, 30non pasar sen recibir agora cen veces mis, e no futuro a vida eterna.
Anuncia por terceira vez a sa morte (Mt 20, 17-19; Mc 10, 32-34)
1456

A BIBLIA

31E levando parte s Doce, dxolles:

-Ollade que subimos a Xerusaln, e vaise cumprir todo o que est escrito polos profetas
acerca do Fillo do Home. 32Vano entregar s pagns, burlaranse del, aldraxarano e
cuspirn nel, 33azoutarano e matarano. Pero terceiro da resucitar.
34Pero eles non entenderon nada disto. Resultbanlle enigmticas estas palabras e non
comprenderon o que lles quera dicir.
O cego de Ieric (Mt 20, 29-34; Mc 10, 46-52)
35Cando chegaba a Ieric, un cego estaba a pedir sentado beira do camio. 36Ondo o
barullo da xente que pasaba, preguntou que era aquilo. 37Dixronlle que era Xess de
Nazaret, que pasaba por al. 38El exclamou:
-Xess, Fillo de David, ten mgoa de min!
39Os que an diante empezaron a rifarlle, para que calase pero el anda berraba mis alto:
-Fillo de David, ten mgoa de min!
40Detndose Xess, mandou que llo levasen. Cando se achegou, preguntoulle:
41-Que o que queres que che faga?
El respondeu:
-Seor, que volva ver.
42Xess dxolle:
-Recobra a vista: salvoute a ta fe.
43E no instante recobrou a vista, e foise detrs del, louvando a Deus. E todo o pobo,
vendo aquilo, tamn louvaba a Deus.
Zaqueo
19 1Chegou Xess a Ieric e pasaba atravesando a cidade. 2Haba al un home chamado
Zaqueo, xefe dos recadadores e moi rico. 3Intentaba ver quen era Xess; pero impedallo
a xente, porque el era pequeneiro. 4Entn botou a correr e subiu a unha figueira para
velo, porque a pasar por al. 5O pasar Xess por aquel lugar, levantou a vista e dxolle:
-Zaqueo, baixa de contado, que hoxe teo que parar na ta casa.
6El, baixando de contado, acolleuno moi contento. 7Pero vendo aquilo, a xente empezou
a murmurar:
-Entrou a se hospedar na casa dun pecador.
8Zaqueo, posto de p, dxolle Seor:
-Seor, darei a metade de todo canto teo s pobres e, se algo roubei a algun,
devolvereille catro veces mis.
9Entn Xess dixo:
-Hoxe chegou a salvacin a esta casa, pois tamn este fillo de Abraham. 10Porque o
Fillo do Home vn buscar e salva-lo que estaba perdido.
Parbola das onzas (Mt 25, 14-30)
11Estando a xente escoitando estas cousas, engadiu unha parbola, por estar cerca de
Xerusaln e por pensa-la xente que o Reino de Deus a aparecer de contado. 12Dixo:
-Un home nobre marchou a un pas distante, a que o coroasen rei, e volver despois.
13Chamou logo por dez dos seus criados, repartiulles dez onzas, e encargoulles:
"Negociade ata que volva". 14Pero os seus sbditos, que o odiaban, mandaron tras el
unha embaixada, dicindo: "Non queremos que este sexa o noso rei".
1457

A BIBLIA

15Cando volveu, xa coroado coma rei, mandou chamar polos criados aqueles, s que lles
dera as onzas, para saber canto gaara cada un.
16Presentouse o primeiro, dicindo: "Seor, a ta onza produciu outras dez". 17El
contestoulle: "Ben, criado cumpridor: xa que fuches fiel en cousa pequena, sers rexedor
de dez cidades".
18Chegou o segundo dicindo: "A ta onza, Seor, produciu outras cinco", 19Con-testoulle tamn a este: "Ti tamn sers rexedor de cinco cidades".
20E chegou outro, dicindo: "Seor, aqu te-la ta onza; taa gardada nun panio, 21pois
saba que eras home esixente, que clle--lo que non pos e seitra-lo que non sementas".
22El contestoulle: "As tas palabras condnante, criado intil. As que ti sabas que son
home esixente, que collo o que non poo, e seituro o que non semento. 23Pois logo por
que non deixaches nun banco os meus cartos? As, chegar, eu poda recolle-los
intereses".
24E dxolles s presentes: "Quitdelle a onza e ddella que ten dez!". 25Eles
replicaron: "Seor, se ese xa ten dez onzas!"
El seguiu: 26"Asegrovos que a todo o que ten, hselle dar; pero que non ten, anda o
que ten se lle ha de quitar. 27E a todos eses meus inimigos, que non me queran por rei,
tradeos aqu, e degoldeos na mia presencia".
28E dito isto, botou a andar diante deles camio de Xerusaln.
XESUS EN XERUSALN
Entrada triunfal en Xerusaln (Mt 21, 1-11; Mc 11, 1-11; Xn 12, 12-19)
29E cando se aproximaban a Betfagu e a Betania, p do chamado Monte das Oliveiras,
mandou dous discpulos, 30dicndolles:
-Ide aldea que tedes a diante, e atoparedes atado un burrio que ningun montou anda
nunca. Soltdeo e tradeo. 31E se algun vos pregunta: "Por que o soltades?",
responddelle: "Precsao o Seor".
32Foron os discpulos, e atoparon todo tal como lles dixera. 33E cando ceibaron o
burrio, preguntronlle-los donos:
-Por que soltde-lo burrio?
34Eles contestaron:
-Precsao o Seor.
35Levrono onda Xess, botaron os mantos sobre o burrio e axudrono a montar. 36E
pasar el, a xente estenda os mantos polo camio. 37Cando se aproximaban baixada do
Monte das Oliveiras, a multitude de discpulos, cheos de alegra, comezaron a louvar a
Deus con grandes gritos, por tdalas marabillas que tian visto. 38Dican:
-Benia o que vn, coma rei, no nome do Seor. Paz no ceo, e gloria no mis alto!
39Algns dos fariseos que estaban entre a xente, dixronlle:
-Mestre, reprende a eses teus discpulos.
40Pero el respondeulles:
-Asegrovos que se estes calan, falarn as pedras.
Laio sobre Xerusaln (21, 6; Mt 24, 2; Mc 13, 2)
41E enxergaren a cidade, chorou sobre ela 42dicindo:
-Ai, se ti tamn coeceses neste da o que che poda traer paz! Pero os teus ollos non o
dan visto. 43E virn das nos que os teus inimigos te rodearn de trincheiras; asediarante,
1458

A BIBLIA

e apretarante por todas partes. 44Esnaquizarante contra o chan a ti e mailos teus fillos.
Non che deixarn pedra sobre pedra, por non recoecre-la oportunidade de cando te
visitaron.
Xess bota os tendeiros fra do templo (Mt 21, 12-17; Mc 11, 15-19; Xn 2, 13-22)
45Despois entrou no templo, e empezou a botar fra os tendeiros, 46dicndolles:
-Est escrito: a mia casa ha ser casa de oracin; pero vs convertstela en cova de
bandidos.
47Ensinaba tdolos das no templo. Daquela xa os sumos sacerdotes, os letrados e mailos
notables do pobo buscaban o xeito de acabaren con el. 48Pero non o atopaban, porque
todo o pobo estaba moi atento que el dica.
A autoridade de Xess (Mt 21, 23-27; Mc 11, 27-33)
20 1Estando naqueles das ensinando pobo e anunciando a Boa Nova no templo,
presentronse os sumos sacerdotes, os letrados e mailos senadores, 2e preguntronlle:
-Con que autoridade fas estas cousas? Quen che deu tal autoridade?
3El respondeulle:
-Vouvos facer tamn eu unha pregunta. A ver, contestade: 4O bautismo de Xon era
cousa de Deus ou dos homes?
5Eles matinaban: "Se lle respondemos 'de Deus', vainos preguntar: 'E daquela por que
non lle fixestes caso? 6Pero se lle respondemos: 'dos homes', a xente toda vainos correr a
pedradas, porque est convencida de que Xon era un profeta". 7E acabronlle dicindo
que non o saban.
8Xess replicoulles:
-Pois eu tampouco non vos vou dicir con que autoridade fago estas cousas.
Parbola da via (Mt 21, 33-46; Mc 12, 1-12)
9Entn pxose a contarlle xente esta parbola:
-Un home plantou unha via, arrendullela a uns viadores e marchou para lonxe. 10No
seu tempo mandou un criado para cobrrlle-las rendas da via. Pero os viadores
zorregronlle duro e despedrono coas mans baleiras. 11Volveulles mandar outro criado;
pero eles mallaron nel, aldraxrono e despedrono coas mans baleiras. 12E volveulles
mandar anda un terceiro; pero eles tamn o malferiron e expulsaron.
13Entn dixo o dono da via: "Que farei? Voulles manda-lo meu fillo benquerido:
seguro que o respectan".
14O velo, os viadores apalabrronse uns cos outros entre si: "Este o herdeiro;
matmolo, e a herdanza para ns". 15E botrono fra da via e matrono.
Que far o dono da via? 16Voltar, acabar con estes viadores, e darlle-la via a
outros.
O oren isto exclamaron:
-Non pode ser!
17Pero el, mirndoos fixamente, dxolles:
-Que significa, logo, o que di a Escritura: A pedra que desbotaron os canteiros agora o
esquinal? 18Todo o que caia enriba desa pedra, esnaquizarase; pero aquel enriba do que
ela caia, quedar esmagado.
19Decatndose de que a por eles a parbola, os letrados e mailos sumos sacerdotes
quixeron botarlle as mans naquel mesmo momento; pero tivronlle medo xente.
1459

A BIBLIA

A contribucin Csar (Mt 22, 15-22; Mc 12, 13-17)

20Entn puxronse espreita e mandronlle uns espas, que finxan hipocritamente seren
boa xente, para ver se o pillaban nalgn delito, e as podreno entregar xurisdiccin do
gobernador. 21As dixronlle:
-Mestre, sabemos que falas e ensinas rectamente, e non xulgas polas aparencias, senn
que mstra-lo camio verdadeiro de Deus. 22Est permitido paga-la contribucin
Csar ou non?
23El coeculle-la mala intencin e contestoulles:
24-Mostrdeme un denario. De quen esta imaxe e de quen fala esta inscricin?
Contestronlle:
- do Csar.
25Xess replicoulles:
-Pois logo ddelle Csar o do Csar; e a Deus o de Deus.
26Non puideron pillalo en ningn dito diante do pobo, e, pasmados da sa resposta,
quedaron caladios.
Acerca da resurreccin (Mt 22, 23-33; Mc 12, 18-27)
27Chegaron algns saduceos -eses que negan que haxa resurreccin- e preguntronlle:
28-Mestre, Moiss deixou escrito: "Se lle morre a algun o seu irmn sen deixar fillos,
que case coa viva de seu irmn, para lle dar descendencia". 29Pois dunha vez haba sete
irmns. O primeiro casou, e morreu sen fillos. 30Despois casou con ela o segundo; 31e
logo o terceiro; e as os sete foron casando coa viva, morrendo tamn sen deixar fillos.
32O cabo, morreu tamn a muller. 33Ora, cando resuciten, de cal deles vai se--la muller,
se estivo casada cos sete?
34Xess contestoulles:
-Neste mundo os homes e mailas mulleres casan entre eles. 35Pero os que sexan dignos
da vida futura e da resurreccin de entre os mortos, non casarn nin eles nin elas, 36pois
non poden morrer. Son coma anxos, e son fillos de Deus por naceren na resurreccin.
37E que resucitan os mortos, ben o deixou indicado Moiss, cando dixo do Seor, no
episodio da silveira: O Deus de Abraham, o Deus de Isaac e o Deus de Xacob. 38E Deus
non un Deus de mortos, senn de vivos, para El todos estn vivos.
39E nisto algns dos letrados dixronlle:
-Ben falado, Mestre.
40Pois xa non se atrevan a preguntarlle mis nada.
O fillo de David (Mt 22, 41-46; Mc 12, 35-37)
41Preguntoulles Xess:
-Como din que o Mesas fillo de David? 42O mesmo David di no libro dos Salmos:
Dxolle o Seor meu Seor:
sntate mia dereita,
43que vou poe-los teus inimigos
coma estrado dos teus ps.
44Ora, se David o chama Seor, como vai se-lo seu fillo?
Denuncia dos letrados (11, 37-54; Mt 23, 1-36; Mc 12, 38-40)

1460

A BIBLIA

45E diante de toda a xente, dxolles s seus discpulos:

46-Coidado cos letrados! Gstalles moito de se pasearen ben traxeados, e que lles fagan
reverencias polas ras; buscan os primeiros postos nas sinagogas e mais nos banquetes.
47E acbanlles cos bens s vivas, co pretexto de faceren longos rezos. Pero hanos
xulgar co mis severo castigo.
Xenerosidade da viva (Mc 12, 41-44)
21 1Ergueu a vista e viu uns ricos que botaban os seus donativos na boeta do tesouro. 2E
viu tamn unha viva moi pobre, que botaba unha miseria. 3Entn dixo:
-Asegrovos unha cousa: esta pobre viva botou mis ca todos. 4Porque todos estes
botaron do que lles sobra, pero ela na sa pobreza botou canto tia para vivir.
Destruccin do templo e signos de Xuzo (Mt 24, 1-3; 10, 17-22; Mc 13, 1-13)
5Comentaban algns a fermosa cantera con que estaba construdo o templo, e os exvotos
que o adornaban. Pero el dxolles:
6-Todo isto que estades a contemplar, das virn nos que o derrubarn ata que non quede
pedra sobre pedra.
7Eles preguntronlle:
-Mestre, dinos, cando van pasar estas cousas? Cal ser o signo de que van suceder?
8El empezoulles a dicir:
-Estade atentos, para non vos extraviar. Porque han vir moitos no meu nome, dicindo:
"son eu" e "est a chega-lo momento", pero non os sigades. 9Cando oiades falar de
guerras e desordes, non vos asustedes; que iso ten certamente que acontecer primeiro,
pero anda non ser a fin.
10Entn dxolles:
-Erguerase pobo contra pobo, reino contra reino; 11haber grandes terremotos, pestes e
fames en diversos lugares; cousas espantosas, e grandes sinais no ceo. 12Pero antes de
todo isto botaranse sobre vs, persegundovos: levaranvos s sinagogas e cadea, ante
reis e gobernadores por causa mia; 13as terde-la oportunidade de dar testemuo.
14Metede ben na cabeza que non tedes que preocuparvos pola vosa defensa, 15que eu
vos darei unha elocuencia e mais unha sabedora que non podern resistir nin replica-los
vosos adversarios. 16Entre-garanvos vosos mesmos pais, irmns, parentes e amigos.
Mataranvos a algns de vs, 17e todos vos aborrecern por causa mia, 18e mais non
perderedes nin un pelo da vosa cabeza. 19Coa vosa perseverancia, salvarde--las vosas
vidas.
A destruccin de Xerusaln (Mt 24, 15-21; Mc 13, 14-19)
20Cando vexades a Xerusaln sitiada polos exrcitos, sabede que est a chega-la sa
destruccin. 21Entn os que estean en Xudea, que fuxan para os montes; os que estean na
vila, que se afasten; e os que estean no campo, que non entren na vila; 22porque estes son
das de escarmento, nos que se cumprir canto est escrito. 23Ai das que estean
embarazadas ou criando naqueles das! Porque haber unha grande apretura no pas, e un
terrible xuzo para este pobo. 24Caern baixo a espada, levaranos presos a tdolos pases
do mundo, e os pagns esmagarn cos ps a Xerusaln, ata que se lles cumpra tamn o
tempo s pagns.
A chegada do Fillo do Home (Mt 24, 29-31; Mc 13, 24-27)
1461

A BIBLIA

25Haber sinais no sol, na la e nas estrelas; e na terra as nacins tremern coa angustia
ante o bruar do mar e das ondas; 26os homes morrern cheos de medo e de desacougo,
polo que vir enriba do mundo, pois mesmo os astros abalarn. 27Entn vern o Fillo do
Home vir sobre unha nube con grande poder e gloria.
28Pero cando empece a suceder todo isto, podevos de p e erguede ben a cabeza,
porque chega o da da vosa liberacin.
O exemplo da figueira (Mt 24, 32-35; Mc 13, 28-31)
29E pxolles esta comparacin:
-Reparade na figueira e nas demais rbores: 30cando as vedes agromar, sabedes por vs
mesmos que est vindo o vern. 31Pois vs igual: cando vexades que pasan estas cousas,
caede na conta de que xa est preto o Reino de Deus. 32Asegrovos que non pasar est
xeracin sen que antes aconteza todo isto. 33O ceo e maila terra pasarn, pero as mias
palabras non pasarn.
Hai que estar atentos
34Tede conta de vs mesmos; non sexa que vos atordoedes na borracheira, na libertinaxe
e nas preocupacins da vida, e de speto caia sobre vs aquel da; 35porque caer coma
un lazo sobre tdolos que habitan a terra. 36Vs vixiade sempre, e pregade para que
poidades escapar de todo o que est por vir, e comparecer as seguros diante do Fillo do
Home.
37Pasaba os das ensinando no templo; polas noites saa, e pasbaas no Monte chamado
das Oliveiras. 38E todo o pobo madrugaba para ir onda el templo, escoitalo.
A PAIXON
Complot contra Xess (Mt 26, 1-5. 14-16; Mc 14, 1-2. 10-11; Xn 11, 45-53)
22 1Aproximbase a festa dos Azimos, chamada tamn a Pascua.
2Os sumos sacerdotes e mailos letrados andaban buscando como quitalo do medio,
porque lle tian medo xente.
3Nisto Satans apoderouse de Xudas, chamado o Iscariote, que formaba parte dos Doce,
4e foi falar cos sumos sacerdotes e cos oficiais da garda sobre o xeito de entregalo. 5Eles
alegrronse, e acordaron darlle cartos. 6El aceptou, e andaba vendo a ocasin de
entregrllelo sen que a xente se decatase.
Preparacin da Pascua (Mt 26, 17-19; Mc 14, 12-16)
7Chegou o da dos Azimos, e haba que inmola-lo ao pascual. 8Mandou a Pedro e a
Xon, dicndolles:
-Ide prepara-la cea pascual.
9Eles preguntaron:
-Onde queres que a preparemos?
10El respondeu:
-Mirade, cando entredes na cidade, havos sar paso un home, levando unha ola de auga.
Segudeo ata a casa onde entre, 11dicdelle dono da casa: "O Mestre mndanos
1462

A BIBLIA

preguntar: Onde est o lugar no que poida come-la Pascua cos meus discpulos?". 12El
havos mostrar no sobrado unha sala grande, xa disposta: facede al os preparativos.
13Foron eles, atoparon todo tal como lles dixera, e prepararon a Pascua.
A Eucarista (Mt 26, 26-30; Mc 14, 22-26; 1 Cor 11, 23-25)
14Cando chegou a hora, pxose mesa cos seus apstolos. 15Dxolles:
-Moito levo desexado comer esta Pascua convosco antes de eu padecer! 16Porque vos
digo que xa non a volverei comer ata que chegue o seu cumprimento no Reino de Deus.
17E collendo unha copa, deu gracias e dixo:
-Tomade e repartdea entre vs, 18pois asegrovos que non volverei beber do producto
da via ata que chegue o Reino de Deus.
19E collendo pan, deu gracias, partiuno e dullelo, dicindo:
-Este o meu corpo, que se entrega por vs; facede isto en memoria de min.
20E despois de cear, fixo o mesmo coa copa, dicindo:
-Esta copa a Nova Alianza, selada co meu sangue, que se verte por vs.
21Pero mirade o que vos digo: a man do que me entrega est aqu, sobre a mesa, a carn
meu. 22Porque o Fillo do Home vaise, conforme o determinado; pero ai daquel que o
entrega!
23Entn empezaron a discutir entre eles, sobre quen podera se-lo que a facer iso.
O mis importante (Mt 20, 25-28; Mc 10, 42-45)
24Armouse tamn unha discusin entre eles sobre a quen deles deban considerar mis
importante. Pero el dxolles:
25-Os reis dos xents asobllanos, e os tiranos fanse chamar benfeitores. 26Pero vs non
fagades iso; non: que o maior entre vs sexa coma o mis pequeno, e o que goberna,
coma quen serve. 27Pois, quen mis importante, o que est mesa ou quen o serve?
Acaso non o que est na mesa? Pero eu ando entre vs coma quen serve.
28Pois vs sde-los que quedastes comigo nas mias probas. 29E, coma o meu pai o
dispuxo para min, as eu teo disposto para vs un reino, 30para que, cando eu sexa rei,
comades e bebades na mia mesa, e sentedes en tronos para xulga-las doce tribos de
Israel.
Anuncio das negacins de Pedro (Mt 26, 31-35; Mc 14, 27-31; Xn 13, 36-38)
31Simn, Simn, mira que Satans vos reclamou para vos peneirar coma o trigo! 32Pero
eu roguei por ti, para que a ta fe non falle; e ti, que te arrepintas, debes confirma-los
teus irmns.
33Dxolle el:
-Seor, estou disposto a ir cadea e morte contigo.
34Respondeulle Xess:
-Ten por seguro que hoxe, antes de que o galo cante, negars tres veces que me coeces.
35E logo preguntoulles a todos:
-Cando vos mandei sen bolsa, alforxas e calzado, sentistes falta de algo?
Eles responderon:
-De nada.
36El continuou:
-Pois agora quen tea unha bolsa, que a colla e que colla tamn unha alforxa; e quen non
tea espada, que venda o seu manto e que merque unha. 37Porque vos aseguro que
1463

A BIBLIA

preciso que se cumpra en min aquilo que est escrito: "Foi contado entre os malfeitores".
E o tocante a min vaise cumprir.
38Eles dixronlle:
-Seor, temos aqu das espadas.
Contestoulles:
-Basta. Xa est ben.
No Monte das Oliveiras (Mt 26, 36-46; Mc 14, 32-42)
39Despois de sar, foise como faca sempre Monte das Oliveiras, seguido dos seus
discpulos. 40Cando chegaron sitio, dxolles:
-Rogade que non caiades na tentacin.
41E arredndose deles, coma un tiro de pedra, pxose a rogar axeonllado:
42-Meu Pai, se queres, arreda de min este cliz. Pero que non se faga a mia vontade,
senn a ta.
43E un anxo do ceo aparecuselle para confortalo. 44E cheo de angustia, pregaba con
mis teima anda, mentres suaba coma pingas de sangue que esvaraban ata o chan.
45Ergundose da oracin, volveu onda os discpulos e atopounos durmidos por mor da
tristeza. 46Dxolles:
-Como que estades a durmir? Ergudevos e rogade, para que non caiades na tentacin.
Traicin e arresto (Mt 26, 47-56; Mc 14, 43-50; Xn 18, 3-11. 20)
47Estaba anda falando, cando apareceu xente; fronte deles via o chamado Xudas, un
dos Doce; e achegouse a Xess, para lle dar un bico. 48Pero Xess dxolle:
-Xudas, cun bico entrga-lo Fillo do Home?
49Entn os seus acompaantes, decatndose do que pasaba, preguntronlle:
-Seor, sacmo-las espadas?
50E un deles feriu criado do Sumo Sacerdote, rabenndolle a orella dereita.
51Pero Xess dxolle:
-Deixdeos facer.
E tocndolle a orella, sandoulla.
52Entn dxolles s que vian contra el, sumos sacerdotes, oficiais da garda do templo e
ancins:
-Vistesme prender con paos e espadas, coma se fose un bandido. 53Pero eu estiven a
diario convosco no templo, e non me puxste-las mans enriba. Ben: esta a vosa hora, e
o poder das tebras.
As negacins de Pedro (Mt 26, 57-58. 69-75; Mc 14, 53-54. 66-72; Xn 18, 12-18. 25-27)
54Prendrono e levrono casa do Sumo Sacerdote. Pedro seguao de lonxe. 55Encenderon lume no medio do patio, e sentaron arredor; e Pedro sentou tamn no medio
deles. 56Pero unha criada, viuno sentado a carn do lume, cravou os ollos nel e dixo:
-Este tamn andaba con el.
57El negouno dicindo:
-Muller, eu non o coezo.
58Pouco despois viuno outro criado, e dixo:
-Ti es deles tamn.
Pero Pedro exclamou:
-Non, home, non son.
59Unha hora mis tarde, anda volveu insistir outro criado:
-Si, seguro que andaba con el, que galileo.
1464

A BIBLIA

60Pedro replicou:
-Pero home, eu non che sei de que falas.
E no intre, estando anda el a falar, cantou o galo. 61O Seor, volvndose, mirou a Pedro,
e este acordouse das sas palabras: "antes de que o galo cante hoxe, ti hasme negar tres
veces". 62Sau para fra, e chorou amargamente.
Burlas e golpes a Xess (Mt 26, 67-68; Mc 14, 65)
63Os homes que o tian preso burlbanse del e mallbano; 64tapbanlle a cara e
preguntbanlle:
-Fai agora de profeta: quen che zoupou?
65E aldraxbano, dicndolle outras moitas cousas.
Xess ante o Sanedrn (Mt 26, 59-66; Mc 14, 55-64; Xn 18, 19-24)
66Cando se fixo de da, reuniuse o Consello dos ancins do pobo, os sumos sacerdotes e
mailos letrados, e acordaron levalo Sanedrn. 67E dixronlle:
-Se ti e-lo Mesas, dnolo.
El contestoulles:
-Se volo digo, non me ides crer; 68se vos fago preguntas, non me ides responder. 69Pero
desde agora o Fillo do Home estar sentado dereita do Todopoderoso.
70Preguntronlle todos:
-Logo es ti o Fillo de Deus?
El respondeu:
-Vs o dicides: eu son.
71Eles exclamaron:
-Para que mis testemuas? Xa llo omos ns mesmos da sa boca.
Xess ante Pilato (Mt 27, 1-2. 11-14; Mc 15, 1-5; Xn 18, 28-38)
23 1Cando se levantou a sesin, conduciron a Xess ante Pilato. 2Al empezrono a
acusar, dicindo:
-Atopamos a este revolucionando pobo, impedndolle paga-lo tributo Csar, e
declarndose ademais Mesas e rei.
3Pilato preguntoulle:
-Es ti o rei dos xudeus?
Respondeulle:
-Ti o dis.
4Entn dxolles Pilato s sumos sacerdotes e mais xente:
-Eu non atopo delito ningn neste home.
5Pero eles teimaban dicindo:
-Anda encirrando xente, ensinando por toda Xudea, desde Galilea ata aqu.
Ante Herodes
6Ondo aquilo, Pilato preguntou se aquel home era galileo. 7O saber que pertenca
xurisdiccin de Herodes, remitiullo a el, que casualmente estaba por aqueles das en
Xerusaln.
8Herodes, ver a Xess, alegrouse moito, porque haba tempo que o quera ver, polo
moito que tia odo falar del; de por parte esperaba ver algn milagre. 9Fxolle moitas
1465

A BIBLIA

preguntas, pero Xess non dixo palabra. 10Tamn estaban al os sumos sacerdotes e
mailos letrados acusndoo arrufadamente. 11Herodes e mailos seus soldados
aldraxrono, e, para faceren riso del, vestrono cunha roupa fachendosa; e despois
Herodes mandoullo de volta a Pilato. 12E desde aquel da Herodes e Pilato, que se
levaban moi mal, quedaron amigos.
Condenado morte (Mt 27, 15-26; Mc 15, 6-15; Xn 18, 39-19, 16)
13Pilato convocou os sumos sacerdotes, os xefes e mailo pobo 14e dxolles:
-Trouxstesme este home coma se fose un revolucionario; pero eu, despois de o
interrogar diante de vs, non atopei nel ningn delito deses dos que o acusades; 15nin
tampouco Herodes, que nolo devolveu. Nada que mereza a morte cometeu; 16as que
voulle pr un escarmento, e despois vouno soltar.
18Pero todos empezaron a berrar, dicindo:
-Fra ese, solta a Barrabs!
19(Este estaba na cadea por unha revolta con asasinato, ocorrido na cidade).
20Pilato volveulles falar, pois quera librar a Xess. 21Pero eles berraban:
-Crucifcao, crucifcao!
22Pilato replicou por terceira vez:
-Pero que mal fixo? Ningn delito de morte atopei nel. Dareille un escarmento e
soltareino.
23Pero eles porfiaban a berros e pedan a crucifixin, facendo cada vez mis algareo.
24Por fin Pilato sentenciou tal coma eles queran. 25Soltou que reclamaban -o
encadeado por revolta e asasinato-, e a Xess entregullelo seu antollo.
Crucifixin (Mt 27, 32-44; Mc 15, 21-32; Xn 19, 17-27)
26Cando o levaban, botaron man dun certo Simn de Cirene, que via da leira, e
cargronlle a cruz, para que a levase detrs de Xess. 27Ia tras eles unha chea de xente e
mulleres batendo no peito e laindose por el. 28Xess volvndose a elas, dxolles:
-Fillas de Xerusaln, non choredes por min: chorade mis ben por vs e polos vosos
fillos. 29Porque, mirade, veen das nos que se dir: "Afortunadas as steriles, os ventres
que non enxendraron e os peitos que non criaron". 30E pediranlles s montes: Caede
enriba de ns!, e s outeiros: tapdenos. 31Porque se isto fan coa rbore verde, que lle
pasar seca?
32Levaban con el tamn a outros dous bandidos, para executalos. 33E cando chegaron
lugar chamado "A Caveira", crucificrono al; e con el os dous bandidos: un dereita e
outro esquerda del.
34Xess dica:
-Meu Pai, perdaos que eles non saben o que fan.
E, botando sorte, repartiron a roupa del. 35A xente estaba a mirar, e os xefes
moquebanse del, dicindo:
-A outros salvounos. Pois que se salve agora el, se o Mesas de Deus, o Elixido.
36Tamn os soldados se burlaban del, e achegndose ofrecanlle vinagre, 37dicin-do:
-Se ti e-lo rei dos xudeus, slvate a ti mesmo.
38E haba un letreiro enriba del: "Este o rei dos xudeus".
39Un dos bandidos que estaban crucificados, insultbao tamn:
-Non es ti o Mesas? Pois slvate ti e slvanos a ns.
40Pero contestoulle o outro, reprendndoo:

1466

A BIBLIA

-Seica non temes a Deus, ti que sfre-la mesma condena ca el? 41Ns, polo menos,
recibmo-lo que merecemos, pero este non fixo mal ningn.
42E dicalle:
-Xess, lmbrate de min cando volvas coma rei.
43Xess respondeulle:
-Asegroche que hoxe estars comigo no paraso.
Morte de Xess (Mt 27, 45-56; Mc 15, 33-41; Xn 19, 28-30)
44Chegado o medioda, a escuridade cubriu a terra ata a media tarde. 45Pois houbo unha
eclipse de sol. E o veo do Santuario rachou polo medio. 46Entn Xess, pegou un berro
moi alto e dixo:
-Meu Pai! Nas tas mans entrego o meu esprito.
E dicindo isto, morreu.
47O centurin, vendo o que sucedera, glorificou a Deus, dicindo:
-Realmente este home era inocente.
48E toda a xente que acudira espectculo, ve-lo que pasaba, volva batendo no peito.
49Os seus coecidos seguan todo de lonxe, e igual as mulleres que o acompaaran desde
Galilea.
Sepultura (Mt, 27, 57-61; Mc 15, 42-47; Xn 19, 38-42)
50Un home bo e honrado, chamado Xos, que era conselleiro 51-anque el non estivera de
acordo co proceder do Consello-, natural de Arimatea, vila de Xudea, e que esperaba o
Reino de Deus, 52presentouse a Pilato e pediulle o corpo de Xess. 53Logo, despois de o
baixar, envolveuno nunha saba e pxoo nun sepulcro cavado na rocha, que estaba sen
estrear. 54Era da da Preparacin e xa despuntaba o sbado. 55Tamn estiveron presentes
as mulleres que o acompaaban desde Galilea, pois seguiron a Xos, e viron o sepulcro e
como o depositaba. 56Cando regresaron, prepararon perfumes e blsamos. Pero o sbado
descansaron, conforme o mandado.
A RESURRECCION
Anuncio da resurreccin (Mt 28, 1-10; Mc 16, 1-8; Xn 20, 1-10)
24 1A madrugada do primeiro da da semana foron sepulcro, levando os perfumes que
tian preparados. 2Pero atoparon quitada a lousa, arredada do sepulcro. 3Entraron, e
viron que o corpo do Seor non estaba al. 4Entn, mentres estaban todas perplexas por
aquilo, apareceron dous homes con vestidos resplandecentes. 5Cheas de medo, miraban
para o chan; pero eles preguntaron:
-Por que buscades entre os mortos a quen est vivo? 6Non est aqu; resucitou.
Recordade o que vos dica en Galilea: 7que cumpra que entregasen o Fillo do Home nas
mans dos pecadores, que o crucificasen e que resucitase terceiro da.
8A elas acordronlles aquelas palabras sas, 9e, volvendo do sepulcro, anuncironllelo s
Once e a tdolos demis. 10Eran elas: Mara Magdalena, Xoana, Mara a de Santiago. E
tamn as outras que as acompaaban lles dican o mesmo s apstolos; 11pero eles non
lles daban creto: parecalles un desatino das mulleres.
12Mesmo as, Pedro ergueuse e foi correndo sepulcro; abaixndose, viu as vendas soas;
e, todo abraiado polo acontecido, volveu para a sa casa.
1467

A BIBLIA

Camio de Emas (Mc 16, 12-13)

13Aquel mesmo da dous deles an camio de Emas, unha aldea que est a uns dez
quilmetros de Xerusaln. 14Ian falando de canto pasara. 15E resulta que mentres
parolaban e discutan, Xess en persoa, achegouse e camiaba canda eles. 16Pero os seus
ollos estaban incapacitados para o recoeceren. 17Entn preguntoulles:
-De que ides falando polo camio?
Eles pararon cun semblante moi tristeiro, 18e Cleofs, un deles, respondeulle:
-Seica es ti o nico forasteiro en Xerusaln, que non sabe nada do que pasou al durante
estes das?
19El preguntou:
-De que, logo?
Eles contestaron:
-Do asunto de Xess o Nazareno, que foi un profeta poderoso en obras e palabras, ante
Deus e ante o pobo todo; 20de como os nosos sumos sacerdotes e demais xefes o
condenaron morte e o crucificaron. 21Ns esperabamos que el fose quen liberase a
Israel; pero xa van al tres das desde que pasaron estas cousas. 22Claro que algunhas
mulleres das nosas dronnos un susto, porque foron risca-lo da sepulcro, 23e, non
atoparen o corpo, volveron falando dunha visin de anxos, que lles aseguraron que el
vive. 24E algns dos nosos al foron sepulcro, atopando todo como as mulleres
dixeran; pero a el non o viron.
25Entn dxolles:
-Que parvos e lentos sodes para crer todo o que anunciaron os profetas! 26E logo non
cumpra que o Cristo padecese todo isto, antes de entrar na sa gloria?
27E comezando por Moiss e tdolos profetas, foilles interpretando o que as Escrituras
falaban del.
28O entraren na aldea onde an, fixo coma quen quera seguir para adiante. 29Pero eles
porfironlle, dicindo:
-Qudate connosco, porque se fai tarde, e a noite btase enriba.
Quedou con eles. 30E mentres estaban na mesa, colleu o pan, bendiciuno e partiuno e
dullelo. 31Entn abrronselle-los ollos e recoecrono; pero el desapareceu. 32E
dixeron:
-Non arda o noso corazn, cando nos falaba polo camio, interpretndono-las
Escrituras?
33E levantndose axia, volveron a Xerusaln. Al atoparon os Once reunidos cos seus
acompaantes, 34que dican:
- certo, o Seor resucitou e aparecuselle a Simn.
35Eles tamn contaron o que lles pasara polo camio, e como o recoeceran no parti-lo
pan.
Aparicin s apstolos (Mt 28, 16-20; Mc 16, 14-18; Xn 20, 20-23; Feit 1, 6-8)
36Estando eles comentando estas cousas, presentuselles Xess no medio e dxolles:
-A paz sexa convosco!
37Sobresaltados e cheos de medo, coidaban contemplar un esprito. 38Pero el dxolles:
-Por que estades asustados, e a que veen esas dbidas? 39Mirade para as mias mans e
para os meus ps: sonvos eu. Palpade aqu e decatdevos de que un esprito non ten carne
nin sos, como vedes que teo eu.

1468

A BIBLIA

40E dicindo isto, mostrulle-las mans e mailos ps. 41Pero eles, tolos de contento e sen
saren do seu asombro, non acababan de crer. Xess preguntoulles:
-Tedes por a algo que comer?
42Dronlle un anaco de peixe asado. 43El colleuno e comeuno diante deles. 44Logo
dxolles:
-A isto referame eu cando, estando anda convosco, vos dica que convia que se
cumprise todo o que est escrito na Lei de Moiss, nos Profetas e mais nos Salmos acerca
de min.
45E abriu os seus entendementos para que comprendesen as Escrituras. 46E engadiu:
-As est escrito: o Mesas padecer e resucitar de entre os mortos no terceiro da, 47e
predicarase no seu nome a conversin e mailo perdn dos pecados a tdolos pobos,
empezando por Xerusaln. 48Vs seredes testemuas de todo isto. 49E eu heivos mandar
o don prometido por meu Pai. Mentres tanto seguide na cidade, ata que se vos revista co
poder que vn de arriba.
Ascensin de Xess (Mc 16, 19-20; Feit 1, 9-11)
50Despois levounos para fra, a un lugar preto de Betania, e al, erguendo as mans,
bendiciunos. 51E mentres os bendica, foise separando deles, e foi elevado ceo. 52Eles,
despois de se postraren ante el, voltaron para Xerusaln cheos de alegra. 53E seguan
decote, no templo, bendicindo a Deus.

1469

A BIBLIA

EVANXEO SEGUNDO SAN

XOAN

PROLOGO: Xn 1, 1-18
1 1No principio exista a Palabra,
e a Palabra estaba onda Deus,
e a Palabra era Deus.
2Ela estaba no principio onda Deus.
3Todo foi feito por ela,
e sen ela non se fixo
nada do que foi feito.
4Nela estaba a vida,
e a vida era a luz dos homes;
5a luz aluma na tebra,
e a tebra non a deu apagado.
6Houbo un home
mandado por Deus:
o seu nome era Xon.
7Este veu de testemua
para dar testemuo da luz,
para que todos cresen por el.
8Non era el a luz,
senn que veu para dar testemuo da luz.
9(A Palabra) era a verdadeira luz
que aluma a todo home
que vn a este mundo.
10Ela estaba no mundo,
e o mundo foi feito por ela,
pero o mundo non a recoeceu.
11Veu sa propiedade,
e os seus non a acolleron.
12Pero a cantos a recibiron,
-s que cren no seu nomedulle-lo poder
de seren fillos de Deus.
13Estes, non naceron do sangue,
nin da vontade da carne,
senn de Deus.
14E a Palabra fxose carne,
e plantou entre ns a sa tenda,
e ns vmo-la sa gloria,
gloria coma de Unixnito
que vn do Pai,
cheo de gracia e de verdade.
15Xon d testemuo del,
exclamando:
Este vos de quen eu dixen:
"O que vn detrs mia,
pasa diante mia,
pois exista primeiro ca min".
16E da sa abundancia
recibimos todos ns
gracia e mis gracia.
1470

A BIBLIA

17Pois a Lei deuse

por medio de Moiss;
a gracia e a verdade
realizronse por Xess Cristo.
18A Deus ningun o viu;
o Unixnito, que est no seo do Pai,
foi quen nolo revelou.
O LIBRO DOS SIGNOS: 1, 19-12, 50
Dobre testemuo do Bautista: 1, 19-28. 29-34
19E este o testemuo de Xon cando os xudeus lle mandaron de Xerusaln sacerdotes e levitas
onda el, para lle preguntar:
-Ti quen es?
20El declarou e non negou. Declarou:
-Eu non son o Cristo.
21Preguntronlle:
-Entn quen es ti? Es Elas?
Contestou:
-Non son.
-E-lo profeta?
Respondeu:
-Non.
22Daquela dixronlle:
-E, logo, quen es? Para que lles poidamos dar unha resposta s que nos mandaron. Que dis de
ti mesmo?
23El dica:
-Eu son a voz do que clama no deserto, "endereitade o camio do Seor" (como escribira o
profeta Isaas).
24Algns dos mandados eran fariseos 25e preguntronlle:
-Entn por que bautizas, se non es ti o Cristo nin Elas nin o profeta?
26Xon respondeulles:
-Eu bautizo con auga; mais entre vs est quen vs non coecedes; 27o que vn detrs mia e eu
non son merecente de lle desata-lo amall da sandalia.
28Todo isto pasou en Betania, pola outra banda do Xordn, onde estaba Xon bautizando.
29O outro da, vendo a Xess, que via cara a el, dixo:
-Vela o Ao de Deus, o que arrinca o pecado do mundo! 30Este de quen eu dixen: "Detrs
mia vn un home que pasa diante mia, pois exista primeiro ca min". 31Eu non o coeca, mais
para iso vin eu bautizar con auga: para mostralo a Israel. 32E Xon seguiu testemuando:
-Eu vin o Esprito baixar do ceo coma unha pomba e pousar enriba del. 33Eu non o coeca, pero
o que me mandou bautizar con auga, dxome: "Cando vxa-lo Esprito baixar e pousar sobre un,
ese o que bautiza co Esprito Santo". 34E eu vino e dou testemuo de que este o Fillo de
Deus.
Os primeiros discpulos de Xess: Andrs e Pedro: 1, 35-42
35O outro da estaba outra vez Xon con dous dos seus discpulos 36e, vendo a Xess que
camiaba, dixo:
-Velaqu o Ao de Deus.
37Cando os dous discpulos oron o que el falara, fronse detrs de Xess. 38Volveuse Xess e,
vendo que eles o seguan, preguntoulles:
-Que buscades?
Eles respondronlle:
1471

A BIBLIA

-"Rabb" (que quere dicir "Mestre"), on-de paras?

39El dxolles:
-Vide e veredes.
E eles foron e viron onde paraba e quedaron con el aquel da. Era contra as catro da tarde.
40Un dos dous que escoitaron a Xon e seguiron a Xess era Andrs, o irmn de Simn Pedro.
41Vai e primeiro que atopa a Simn, o seu propio irmn, e dille:
-Encontrmo-lo Mesas (que quere dicir Cristo).
42E levouno onda Xess. O velo, dxolle Xess:
-T es Simn, o fillo de Xon. Ti haste chamar Kefas (que quere dicir Pedro).
Felipe e Natanael: 1, 43-51
43O outro da decidiu Xess sar para a Galilea; atopou a Felipe e dxolle:
-Sgueme.
44Felipe era de Betsaida, da vila de Andrs e mais de Pedro. 45Atopou Felipe a Natanael e
dxolle:
-Encontramos a aquel de quen escribiu Moiss na Lei e mailos Profetas: a Xess, o fillo de Xos,
o de Nazaret.
46Contestoulle Natanael:
-E de Nazaret pode sar algo bo?
Felipe dxolle:
-Ven e vers.
47Viu Xess a Natanael, que se achegaba, e dixo del:
-A tedes un verdadeiro israelita, en quen non hai dobrez.
48Preguntoulle Natanael:
-E de que me coeces?
Contestoulle Xess:
-Antes de que Felipe chamase por ti, xa eu te vira, cando estabas debaixo da figueira.
49Respondeulle Natanael:
-Rabb, ti e-lo Fillo de Deus, ti e-lo rei de Israel.
50Dxolle entn Xess:
-Porque che dixen que te vin debaixo da figueira, xa cres? Pois cousas mis grandes has ver.
51E concluu:
-Con toda verdade volo aseguro: habedes ve-lo ceo aberto, e os anxos de Deus subindo e
baixando onda o Fillo do Home.
O primeiro signo nas vodas de Can: 2, 1-11
2 1O terceiro da houbo un casamento en Can de Galilea, e estaba al a nai de Xess. 2Tamn
foi convidado Xess e mailos seus discpulos casamento. 3Chegou a falta-lo vio e a nai de
Xess dxolle:
-Non che teen vio.
4Replicoulle Xess:
-Muller que ten que ver iso comigo e contigo? Anda non chegou a mia hora.
5Sa nai dxolles entn s servidores:
-Facede o que el vos diga.
6Haba al seis tinas de pedra para as purificacins dos xudeus, que levaban p de cen litros
cada unha. 7E ordenoulles Xess:
-Enchede de auga as tinas.
Eles enchronas de todo.
8Dxolles entn:
-Collede agora e levdelle a proba mestresala.
Eles levrona. 9E, cando o mestresala probou a auga volta vio, sen saber de onda via (os
servidores si que o saban, que eles colleran a auga) falou co noivo 10e dxolle:

1472

A BIBLIA

-Todo o mundo pon de primeiras o vio bo e, cando xa estn bbedos, o mis cativo; ti, en
troques, deixche-lo vio bo para agora.
11Foi as como fixo Xess o primeiro dos signos en Can de Galilea; manifestou a sa gloria, e
creron nel os seus discpulos.
Xess en Cafarnam: 2, 12
12Despois disto baixou a Cafarnam, con sa nai, seus irmns e mailos seus discpulos, e
quedou al uns poucos das.
Expulsa os mercaderes do templo: 2, 13-22
13Estaba a chega-la Pascua dos xudeus e subiu Xess a Xerusaln. 14Atopou no templo os que
vendan bois, ovellas e pombas e mailos cambistas, sentados; 15foi el e fixo un vergallo con
cordas de xunco, botounos a todos fra do templo e as ovellas e os bois tamn; guindou cos
cartos e virou as mesas dos cambistas; 16e s que vendan as pombas, dxolles:
-Arreddeme de aqu estas cousas, non fagades da casa do meu Pai unha casa de negocio.
17Lembrronse os seus discpulos de que estaba escrito: "O celo da ta casa devrame".
18Pola sa parte, os xudeus preguntronlle:
-Que sinal nos mostras, para faceres estes feitos?
19Respondeulles Xess:
-Derrubade este templo e erguereino en tres das.
20Replicronlle os xudeus:
-Corenta e seis anos levou edificar este templo e halo erguer ti en tres das?
21Pero el dicao referndose templo do seu corpo. 22Cando se ergueu de entre os mortos,
lembraron os seus discpulos o que dixera e creron na Escritura e no dito de Xess.
Fe imperfecta de moitos xudeus: 2, 23-25
23Estando Xess en Xerusaln pola festa da Pascua, moitos creron nel, vendo os signos que
faca. 24Pero, pola sa parte, Xess non se fiaba deles, porque os coeca a todos. 25Non
precisaba de que ningun lle dese informacins de ningun, que ben coeca el o que haba no
home.
Conversa de Xess con Nicodemo: 3, 1-21
3 1Haba entre os fariseos un home chamado Nicodemo, maxistrado dos xudeus. 2Este veu onda
el pola noite e dxolle:
-Rabb: sabemos que vieches de Deus coma mestre, pois ningun pode facer estes signos que ti
fas, non sendo que Deus estea con el.
3Respondeulle Xess:
-Con toda verdade cho aseguro: como un non naza de novo, non pode ve-lo Reino de Deus.
4Replicoulle Nicodemo:
-Como pode un home nacer, sendo vello? Pode entrar outra vez no seo da nai e nacer?
5Respondeulle Xess:
-Con toda verdade cho aseguro: como un non renaza pola auga e o Esprito, non pode entrar no
Reino de Deus. 6O que naceu da carne, carne; e o que naceu do Esprito, esprito. 7Non che
estrae que eu che dixese " necesario que vs nazades de novo". 8O vento sopra onde quere e ti
sntelo zoar pero non sabes de onde vn nin para onde vai. As pasa con todo aquel que naceu do
Esprito.
9Replicoulle Nicodemo:
-Como se pode facer isto?
10Respondeulle Xess:
-Ti es mestre de Israel e non o sabes? 11Con toda verdade cho aseguro: falamos do que
coecemos e testemumo-lo que vimos, pero vs non aceptde-lo noso testemuo. 12Se
1473

A BIBLIA

dicndovos cousas terreas, non credes, como iades crer dicndovos cousas celestiais? 13E
ningun subiu ceo, fra do que baixou do ceo, o Fillo do Home.
14Coma Moiss alzou a serpente no deserto, as debe ser alzado o Fillo do Home, 15para que
todo o que cre nel, tea vida eterna. 16Pois de tal xeito amou Deus o mundo, que lle deu o seu
Fillo Unixnito, para que todo o que cre nel non se perda, senn que tea vida eterna.
17Non mandou Deus o Fillo mundo para que xulgue o mundo, senn para que por el se salve o
mundo. 18O que cre nel, non xulgado; mais o que non cre, xa est xulgado, porque non creu no
Fillo Unixnito de Deus. 19Nisto consiste o xuzo: en que, vindo a luz mundo, os homes
escolleron a tebra en vez da luz, pois as sas obras eran runs. 20Pois todo o que fai o mal, odia a
luz e non vn cara luz, para que non o delaten as sas obras. 21Polo contrario, o que obra a
verdade vn cara luz, para que se vexan as sas obras porque estn feitas como Deus quere.
Derradeiro testemuo de Bautista: 3, 22-30
22Despois disto, foi Xess cos seus discpulos terra de Xudea, e al viva con eles e bautizaba.
23Estaba tamn Xon bautizando en Ainn, preto de Saln, porque haba al moita auga e vian
moitos a se bautizar 24(pois anda non meteran a Xon na cadea).
25Houbo entn unha porfa dos discpulos de Xon cuns xudeus a propsito da purificacin.
26Foron onda Xon e dixronlle:
-Rabb, fxate, aquel que estaba contigo para al do Xordn, de quen ti deches testemuo, est
bautizando e todos van onda el.
27Xon contestou:
-Ningun pode recibir nada, se non lle vn dado do ceo. 28Vs mesmos sodes testemuas de que
eu dixen: "Eu non son o Cristo, senn que me mandaron diante del". 29A esposa tena o esposo;
con todo, o amigo do esposo -que est presente e o escoita- algrase de todo corazn coa sa voz.
As a mia alegra, que agora chega seu mximo. 30El debe medrar, e eu minguar.
Xess completa as palabras de Xon: 3, 31-36
31Quen vn de arriba, est por riba de todos; quen da terra, terra pertence e da terra fala. O
que vn do ceo, est por riba de todos; 32do que viu e ou, disto d testemuo; pero ningun
acepta o seu testemuo. 33Quen acepta o seu testemuo, confirma que Deus verdadeiro.
34Porque aquel a quen Deus mandou, fala as palabras de Deus, que non d o Esprito cunha
medida limitada.
35O Pai ama o Fillo e pxolle tdalas cousas nas sas mans. 36Quen cre no Fillo, ten vida
eterna; pero quen non obedece Fillo non ver a vida, que a ira de Deus pesa enriba del.
Xess deixa a Xudea: 4, 1-3
4 1Xess decatouse de que os fariseos oran que el faca mis discpulos e bautizaba mis ca
Xon 2(anque a verdade era que non bautizaba Xess mesmo senn os seus discpulos). 3Entn
deixou a Xudea e partiu outra vez para Galilea.
Conversa de Xess coa Samaritana: 4, 4-42
4Necesitaba pasar pola Samara. 5Chegou, logo, a unha cidade da Samara chamada Sicar, preto
do terreo que lle deixara Xacob a seu fillo Xos. 6Estaba al o pozo de Xacob. E Xess, canso do
camio, sentou onda o pozo. Era p do medioda. 7Chegou unha muller da Samara sacar auga.
E Xess dxolle:
-Dme de beber.
8(Os seus discpulos foran vila, mercar comida).
9Preguntoulle entn a muller samaritana:
-Como que ti, sendo xudeu, me pides a min, muller samaritana, que che dea de beber? (Porque
os xudeus non se levan cos samaritanos).
10Respondeulle Xess:
1474

A BIBLIA

-Se coecse-lo don de Deus e quen o que che di "dme de beber", ti mesma lle pediras a el e
el darache auga viva.
11Replicoulle a muller:
-Seor, se ti nin sequera tes caldeiro e o pozo fondo, de onde pensas quitar esa auga viva?
12Seica es ti mis c noso pai Xacob, quen nos deu este pozo, do que beberon el, seus fillos e
mailo seu gando?
13Xess contestoulle:
-Todo o que bebe auga desta, ter sede outra vez; 14pero o que beba da auga que eu lle darei,
nunca mais ter sede: a auga que eu lle darei, converterase dentro del nunha fonte que saltar ata
a vida eterna.
15A muller suplicou:
-Seor, dme, logo, desa auga para non ter sede nin ter que vir aqu por ela.
16Dxolle Xess:
-Vai chamar polo teu marido e volve aqu.
17A muller contestou:
-Non teo marido.
Xess dxolle:
-Falaches ben, dicindo "non teo marido"; 18tiveches cinco homes e o que tes agora non teu
marido. Desta si que falche-la verdade.
19A muller respondeu:
-Seor, vexo que ti es profeta. 20Os nosos pais adoraron neste monte e vs dicides que en
Xerusaln onde hai que adorar.
21Xess dxolle:
-Faime caso, muller: chega a hora en que nin neste monte nin en Xerusaln adorarde-lo Pai.
22Vs adorde-lo que non coecedes; ns adormo-lo que coecemos, pois a salvacin vn dos
xudeus. 23Pero chega a hora - xa agora- en que os verdadeiros adoradores adorarn o Pai en
esprito e verdade, pois eses son os adoradores que procura o Pai. 24Deus esprito e cmpre
que os que o adoran, o adoren en esprito e verdade.
25Respondeu a muller:
-Sei que est para vi-lo Mesas, o chamado Cristo. Cando el vea, hanos anunciar tdalas cousas.
26Dxolle Xess:
-Son eu, o que est falando contigo.
27Nisto chegaron os seus discpulos e chamulle-la atencin que falase cunha muller. Pero
ningn lle preguntou: "Que pretendes?" ou "De que falas con esa?"
28Entn, deixando a muller o seu cntaro, foi vila e dxolles s vecios:
29-Vide ver un home que me dixo todo canto eu fixen. Non ser el o Mesas?
30Eles saron da vila e vieron onda el.
31Mentres, os seus discpulos insistanlle:
-Rabb, come.
32Mais el dxolles:
-Eu teo para xantar unha comida que vs non sabedes.
33Dicanse entn os discpulos, uns s outros:
-Traeralle algun de comer?
34Xess dxolles:
-A mia comida face-la vontade daquel que me mandou e levar a remate a sa obra. 35Non
dicides vs que anda faltan catro meses para que chegue a seitura? Ben, pois mirade o que vos
digo: erguede os vosos ollos e veredes que os campos estn brancos para a seitura. 36O que sega
recibe a paga e recolle froito para a vida eterna; de xeito que se alegran tanto quen sementa coma
quen sega. 37Pois nisto verdadeiro o dito de que un quen sementa e outro quen recolle. 38Eu
mandeivos recolle-lo que vs non traballastes: outros traballaron e vs recollste-lo froito do seu
traballo.
39Moitos samaritanos daquela vila creron nel, pola palabra da muller, que declaraba: "dxome
todo canto eu fixen". 40Por iso os samaritanos chegados onda el, rogbanlle que quedase con
eles; e quedou al dous das. 41E creron anda moitos mis polo que el lles dixo. 42Dicanlle
despois muller:
1475

A BIBLIA

-Xa non cremos polo que ti nos dixeches: ns mesmos o escoitamos e sabemos que este de
verdade o Salvador do mundo.
Xess en Can: curacin do fillo dun oficial: 4, 43-54
43Pasados os dous das, sau de al para Galilea 44(pois o mesmo Xess afirmara que ningn
profeta honrado na sa patria). 45Entn, cando chegou Galilea, frono espera-los galileos,
pois, como tamn eles foran festa, viran todo canto el fixera en Xerusaln ese da. 46Volveu
as de novo a Can de Galilea, onde cambiara a auga en vio.
Haba en Cafarnam un funcionario que tia o fillo enfermo. 47Ondo que Xess via da Xudea
cara Galilea, foino esperar, e rogballe que baixase a cura-lo seu fillo, que estaba morte.
48Dxolle entn Xess:
-Se non vedes sinais e prodixios, non credes.
49O funcionario insistiu:
-Seor, baixa antes de que morra o meu menio.
50Xess contestoulle:
-Vaite, o teu fillo vive.
O home creu na palabra que lle dixera Xess e foise. 51E, cando xa el baixaba, saronlle
encontro os seus servos, para lle dicir que o neno xa se puxera ben. 52Entn preguntoulles a que
hora empezara a nota-la mellora.
Eles respondronlle:
-Onte, a iso da unha baixoulle a febre.
53Decatouse entn o pai de que aquela fora a hora na que lle dixera Xess "o teu fillo vive", e
creu el e mais toda a sa familia.
54Este segundo signo fxoo Xess cando voltaba da Xudea para a Galilea.
Curacin do paraltico da piscina: 5, 1-15
5 1Despois disto haba unha festa dos xudeus. E Xess subiu a Xerusaln. 2Hai en Xerusaln,
onda a Porta das Ovellas, unha piscina, chamada en hebreo Bezsaz, que ten cinco prticos.
3Neles haba unha chea de enfermos, cegos, coxos, tolleitos, agardando o movemento da agua.
4(Pois de vez en cando baixaba un anxo piscina e remexa a auga; entn, o primero que entrase
despois da axitacin da agua, quedaba curado de calquera mal que tivese).
5Haba al un home que levaba trinta e oito anos enfermo. 6Xess, velo deitado e sabendo que
levaba xa moito tempo, preguntoulle:
-Ti queres quedar san?
7Respondeulle o enfermo:
-Seor, eu non teo a ningun que me bote na piscina cando se remexe a auga; e, mentres eu
veo, sempre baixa outro mis axia ca min.
8Xess dxolle:
-rguete, colle o teu leito e anda.
9No intre pxose bo aquel home, colleu a sa padiola e botou a andar. Pero aquel da era sbado.
10Entn dicanlle os xudeus que quedara curado:
- sbado, non tes dereito a leva-lo leito.
11Mais el respondeulles:
-O que me curou, dxome el mesmo: "Colle o teu leito e anda".
12Eles preguntronlle:
-Quen o home que che dixo "colle e anda"?
13Pero o curado non o saba, pois Xess escapara do xento que haba naquel sitio. 14Mis tarde
atopouno Xess no templo e dxolle:
-Mira que ests san; non volvas pecar, para que non che vea algo peor.
15Foise o home e contoulles s xudeus que fora Xess quen o curara.
As razns polas que acta Xess: 5, 16-29

1476

A BIBLIA

16Por este motivo os xudeus perseguan a Xess, por facer estas cousas en sbado. 17Xess
respondeulles:
-O meu Pai ata o presente est sempre a traballar; eu tamn traballo.
18Por iso os xudeus tian mis interese en matalo, porque non s violaba o sbado, senn que
dica que Deus era seu Pai, facndose a si mesmo igual a Deus.
19Xess saulles paso dicindo:
-Con toda verdade volo aseguro: o Fillo non pode facer en por si nada: s o que lle ve facer a seu
Pai. O que este fai, faino tamn o Fillo: 20pois o Pai ama Fillo, e mstralle tdalas cousas que
el fai, e mostraralle obras meirandes ca estas, para que vos pasmedes. 21Pois, as coma o Pai
resucita os mortos e lles d vida, as tamn o Fillo d vida s que el quere. 22Pois nin sequera o
Pai xulga a ningun, senn que delegou no Fillo todo o poder de xulgar, 23para que todos honren
o Fillo como honran o Pai. O que non honra o Fillo, non honra o Pai, que o mandou. 24Dgovola verdade: quen escoita a mia palabra e cre no que me mandou, ten vida eterna e non
comparecer a xuzo, senn que pasar da morte vida.
25Con toda verdade volo aseguro: chega a hora ou, mellor dito, xa esta a hora en que os mortos
escoitarn a voz do Fillo de Deus e os que a escoiten, vivirn. 26Pois as coma o Pai ten vida en
si mesmo as tamn lle deu Fillo ter vida en si mesmo; 27e deulle tamn poder para xulgar,
pois o Fillo do Home. 28Non vos pasme isto, porque chega o momento en que tdolos que
estn nos sepulcros escoitarn a sa voz; 29e sairn os que fixeron o ben a unha resurreccin de
vida; e os que obraron o mal a unha resurreccin de condena.
Testemuos en favor de Xess: 5, 30-47
30Eu nada podo facer pola mia conta: conforme oio, xulgo; e o meu xuzo xusto, porque non
procuro a mia vontade senn a vontade de quen me mandou. 31Se eu fose testemua en causa
propia, o meu testemuo non tera validez. 32Pero outro o que testemua a favor de min e eu
sei que valedeiro o testemuo que d de min.
33Vs mandastes xente a preguntarlle a Xon e el deu testemuo da verdade. 34Non que eu
apele testemuo dos homes, pero lmbrovos isto pola vosa salvacin. 35Xon era o facho que
arda e alumaba, e vs quixestes gozar un instante da sa luz. 36Mais eu teo un testemuo mis
importante c de Xon, pois as obras que o Pai me encargou de levar a cabo, esas obras que eu
fago, dan fe de que eu son un mandado do Pai. 37E o Pai, que me mandou, d testemuo en
favor de min. Pero vs nin ostes nunca a sa voz, nin vste-lo seu rostro 38e tampouco
conservde-la sa palabra en vs, porque non credes naquel que El mandou. 39Estudide-las
Escrituras, coidando que nelas tedes vida eterna: pois esas son as que testemuan a favor meu
40e vs non queredes vir a min, e as ter vida.
41Non que eu espere gloria dos homes; 42pero ben me decato de que vs non tedes dentro o
amor de Deus. 43Eu veo no nome do meu Pai e non me recibides; se outro vn no seu propio
nome, a ese habdelo recibir. 44Como ides poder crer vs, que vos dades honra uns a outros e
non procurde-la gloria que vn do nico Deus? 45Non coidedes que vos hei acusar Pai: quen
vos acusa Moiss, ese no que vs tde-la esperanza. 46Pois se vs crerades a Moiss, habiades
crer tamn en min, xa que de min escribiu el. 47Mais se non fiades nos seus escritos, como ides
crer nas mias palabras?
Multiplicacin do pan e dos peixes: 6, 1-15
6 1Despois disto foi Xess outra banda do Mar de Galilea (o de Tiberades). 2Seguao unha
chea de xente, porque viran os sinais que faca nos enfermos. 3Subiu Xess monte e sentou al
cos seus discpulos. 4Estaba a chega-la Pascua, a festa dos xudeus. 5Levantou a vista Xess e,
vendo vir tanta xente cara a el, dxolle a Felipe:
-Onde imos mercar pan, para que coma esta xente? 6(Isto dicao para tantealo, que el ben saba
xa o que a facer).
7Respondeulle Felipe:
-Nin medio ano de xornal chega para que cada un deles reciba un codelo.
8Un dos seus discpulos, Andrs, o irmn de Simn Pedro, dxolle:
1477

A BIBLIA

9-Hai aqu un rapaz que ten cinco bolos de pan de cebada e dous peixes. Claro que, que iso
para tantos?
10Xess ordenou:
-Facede senta-la xente.
Haba moita herba naquel sitio. E sentaron como uns cinco mil homes. 11Entn colleu Xess os
pans e, dando gracias, repartiu s sentados canto quixeron e o mesmo os peixes. 12Cando se
fartaron, dxolles s seus discpulos:
-Recollede os anacos sobrantes, para que non se estrague nada.
13Entn xuntronos e encheron doce cestas cos anacos dos cinco bolos de pan de cebada, que
lles sobraran s que comeron. 14O veren aqueles homes o sinal que fixera, dican: "Este si que
o profeta que haba de vir mundo".
15Entn Xess, decatndose de que o an vir coller para proclama-lo rei, retirouse s outra vez
monte.
Xess camia sobre o mar: 6, 16-21
16Como xa caera a tarde, baixaron os seus discpulos mar, 17e, montando nun bote, dirixanse
cara outra beira, a Cafarnam. Xa era noite pecha e Xess anda non chegara onda eles. 18O
mar empezouse a picar, porque ventaba rexo. 19Despois de levaren vogado unhas tres millas,
viron a Xess camiando por riba do mar e, conforme se a achegando bote, empezaron a
coller medo. 20Pero el dxolles:
-Son eu, non teades medo.
21Entn querano facer subir bote, pero naquel instante o bote quedou varado no sitio onde
an.
O discurso do "pan da vida": 6, 22-71
22O outro da, a xente que quedara na outra banda do mar, decatouse de que al non haba mis
ca un bote e que Xess non montara nel cos seus discpulos, senn que estes marcharan ss.
23Nisto chegaron algns botes de Tiberades, de cerca do sitio onde comeran o pan despois de o
Seor dar gracias a Deus. 24As que, en vendo a xente que Xess non estaba al, nin tampouco
os seus discpulos, montaron nos botes e chegaron a Cafarnam buscando a Xess. 25Atoprono
na outra banda do mar e dixronlle:
-Rabb, cando chegaches aqu?
26Xess contestoulles:
-Con toda verdade volo aseguro: buscdesme non porque vistes sinais, senn porque comestes
pan ata vos fartar. 27Traba-llade non polo pan que se acaba, senn polo que dura deica a vida
eterna, o que vos dar o Fillo do Home: pois el a quen o Pai Deus marcou co seu selo.
28Eles preguntronlle:
-Que temos que facer para realiza-las obras de Deus?
29Respondeu Xess:
-Esta a obra de Deus: que creades naquel que El mandou.
30Replicronlle:
-Que sinal fas ti, para que vndoo creamos en ti? Que podes facer? 31Os nosos pais comeron o
man no deserto, conforme est escrito: deulles a comer pan do ceo.
32Entn dxolles Xess:
-Con toda verdade volo aseguro: non foi Moiss quen vos deu o pan do ceo; meu Pai quen vos
d o verdadeiro pan do ceo: 33pois o pan de Deus o que baixa do ceo e que lle d vida
mundo.
34Dixronlle entn:
-Seor, dnos sempre dese pan.
35Xess respondeulles:
-Eu son o pan da vida: quen vn onda min, non pasar fame e quen cre en min, endexamais non
ter sede. 36Pero xa vos dixen que, anda que vistes, non credes. 37Tdolos que o Pai me
entregou, virn onda min; e a quen vn onda min, non o botarei fra. 38Pois eu baixei do ceo
1478

A BIBLIA

non para face-la mia vontade, senn a vontade daquel que me mandou. 39Esta a vontade
daquel que me mandou: que non perda a ningn dos que me entregou, senn que os resucite no
derradeiro da. 40Esta , polo tanto, a vontade do meu Pai: que todo aquel que ve Fillo e cre
nel, tea vida eterna e eu resucitareino no derradeiro da.
41Entn os xudeus comezaron a murmurar del, porque dixera "Eu son o pan que baixou do ceo",
42e dican:
-Non este Xess, o fillo de Xos? Non lle coecmo-lo pai e maila nai? Como di, logo "Eu
baixei do ceo"?
43Xess respondeulles:
-Non esteades a a murmurar. 44Ningun pode vir onda min se non o trae o Pai que me mandou,
e eu resucitareino no derradeiro da. 45Est escrito nos Profetas: todos sern ensinados por Deus:
todo aquel que escoita Pai e aprende, vn onda min. 46Non porque algun vise Pai; o nico
que viu Pai o que estaba onda Deus. 47Con toda verdade volo aseguro: quen cre, ten vida
eterna.
48Eu son o pan da vida. 49Os vosos pais comeron o man no deserto, pero morreron. 50Este o
pan que baixa do ceo, para que quen coma del non morra. 51Eu son o pan vivo que baixou do
ceo: se algun come deste pan, vivir para sempre; e o pan que eu darei, a mia carne, para a
vida do mundo.
52Discutan entn entre eles os xudeus:
-Como pode este darnos a come-la sa carne?
53Dxolles entn Xess:
-Con toda verdade volo aseguro: se non comde-la carne do Fillo do Home e non bebde-lo seu
sangue, non teredes vida en vs. 54Quen come a mia carne e bebe o meu sangue, ten vida
eterna e eu resucitareino no derradeiro da. 55Pois a mia carne verdadeira comida e o meu
sangue verdadeira bebida. 56Quen come a mia carne e bebe o meu sangue, permanece en min
e eu nel. 57As coma o Pai, que me mandou, vive e eu vivo polo Pai, as tamn quen me coma
vivir por min. 58Este o pan que baixou do ceo; non coma o que comeron os pais que mesmo
as morreron: quen come este pan, vivir para sempre.
59Dixo estas cousas ensinando na sinagoga, en Cafarnam. 60Cando tal oron, moitos dos seus
discpulos dixeron:
-Que dura esta doutrina! Quen pode admitir tal cousa?
61Comprendendo Xess que os seus discpulos murmuraban do asunto, dxolles:
-Escandalzavos iso? 62E logo se visde--lo Fillo do Home subindo a onde estaba antes? 63O
esprito quen d vida, a carne non vale para nada; as palabras que eu vos falei, son esprito e
son vida. 64E, anda as, hai algns de vs que non cren.
Pois ben saba Xess desde o principio quen eran os que non cran e mais quen o haba de
entregar. 65E proseguiu:
-Por iso tovos dito que ningun pode vir a min, se non llo concede o Pai.
66Desde aquela moitos dos seus discpulos botronse para atrs, e xa non andaban con el.
67Preguntoulles entn Xess s Doce:
-Vs tamn vos queredes ir?
68Respondeulle Simn Pedro:
-Seor, e onda quen imos ir? Ti tes palabras de vida eterna, 69e ns cremos e recoecemos que
ti e-lo Santo de Deus.
70Xess dixo anda:
-Non vos escolln eu os Doce? E mais un de vs un satn.
71(Falaba de Xudas, o de Simn o Iscariote, pois este, sendo como era un dos Doce, habao de
entregar).
Incredulidade dos parentes de Xess: 7, 1-9
7 1E despois disto, andaba Xess pola Galilea, pois non quera andar pola Xudea, porque os
xudeus querano matar.
2Estaba a chega-la festa dos xudeus chamada "das Tendas".
3Dixronlle entn seus irmns:
1479

A BIBLIA

-Sae de aqu e vai para Xudea, para que tamn os teus discpulos vexan as obras que fas; 4porque
quen quere ser famoso non acta s agachadas. Se fas esas cousas, mstrate mundo. 5(Era visto
que nin seus irmns cran nel).
6Xess contestoulles:
-O meu tempo anda non chegou, pero o voso sempre est man. 7Non pode o mundo
aborrecervos a vs; pero a min aborrceme, porque eu testemuo contra el que as sas obras son
runs. 8Subide vs festa: eu non subo, que anda non chegou o meu tempo.
9Despois desta conversa quedou na Galilea. 10Pero cando seus irmns xa subiran festa, entn
tamn el subiu, non manifestamente, senn en secreto.
Xess na Festa das Tendas: 7, 10-52
11Entn os xudeus buscbano na festa, e dican:
-Onde est ese? 12E polo baixo a xente falaba moito del. Uns dican: " un bo home"; outros,
revs: "nada, nada: un embelequeiro". 13Mais ningun falaba del en pblico, por medo s
xudeus.
14A iso da metade da festa, subiu Xess templo e pxose a ensinar.
15Admirbanse entn os xudeus, dicindo:
-Como que este sabe todo o que sabe sen estudialo?
16-Respondeulles Xess:
-A mia doutrina non mia, senn daquel que me mandou.
17Se algun quere face-la vontade de Deus, distinguir se esta doutrina vn de Deus ou se que
eu falo pola mia conta. 18Quen fala pola sa conta, busca a propia gloria; polo contrario, quen
procura o prestixio de quen o mandou, ese veraz e non hai inxustiza nel. 19Non vos deu
Moiss a Lei? E, con todo, ningn de vs a garda. Por que me queredes matar?
20Respondeu a xente:
-Seica te-lo demo! Quen te quere matar a ti?
21Xess replicou:
-Fixen unha obra s, e todos vos marabillades. 22Vexamos, logo, unha cousa. Moiss duvo-la
circuncisin (que, ben mirado, non vn de Moiss, senn dos Pais) e, anque sexa sbado, vs
circuncidades un home. 23E se circuncidades un home en sbado, sen quebrantrde-la Lei de
Moiss, como que vos alporizades comigo, porque curei en sbado a un home enteiro? 24Non
xulguedes pola aparencia, non; xulgade conforme xustiza.
25Algns dos habitantes de Xerusaln comentaban:
-Non a este que lle trataban a morte? 26Pois mira como fala vista de todo o mundo e mais
non lle din nada. Ser que de verdade as autoridades chegaron a recoecer que el o Mesas?
27O caso que este sabemos de onde ; mentres que o Mesas, cando vea, ningun saber de
onde .
28Gritou entn Xess, mentres ensinaba no templo:
-As que a min coecdesme e sabedes de onde son? Pois non vos vin pola mia conta; a min
mandoume o Veraz, a quen vs non coecedes. 29Eu cozoo, que de onda El son e foi El quen
me mandou.
30Daquela trataban de prendelo; pero ningun lle botou man: anda non chegara a sa hora.
31Moita xente creu nel e dica:
-E o Mesas, cando vea, far mis sinais ca este?
32Oron os fariseos que o pobo andaba nestes falares e entn eles e mailos xefes dos sacerdotes
mandaron gardas para o prenderen. 33Dixo entn Xess:
-Anda estarei un pouquio mis entre vs, e despois voume onda Aquel que me mandou.
34Buscar buscardesme, pero non me encontraredes, pois onde eu estea vs non poderedes vir.
35Dixronlles uns xudeus a outros:
-Para onde ir este, que non o poidamos atopar? Ir quizais para onda os emigrantes en terras
dos gregos, predicarlles a eles? 36Que significar iso que dixo, "buscar, buscardesme, pero
non me encontraredes", e "onde estea eu vs non poderedes vir"?
37No derradeiro da, o mis grande da festa, pxose Xess de p, e gritou:

1480

A BIBLIA

-Se algun ten sede, que vea onda min e beba quen cre en min. 38Como di a Escritura,
deitaranlle do seu ventre regueiros de auga viva. 39(Isto dicao do Esprito que haban recibir
cantos creran nel: pois anda non haba Esprito, porque Xess non fora anda glorificado).
40Cando oron isto, algns de entre a xente, dican: "Este verdadeiramente o Profeta".
41Outros: "Este o Mesas". Outros, en cambio, dican: "Pero que o Mesas vai vir da
Galilea? 42Non di a Escritura que o Mesas ha vir da semente de David, e de Beln, a vila de
onde era David?"
43 E houbo divisin no pobo, por causa del. 44Algns querano prender, pero ningun lle puxo
enriba as mans.
45Foron entn os gardas onda os xefes dos sacerdotes e os fariseos. Eles preguntronlles:
-Por que non o trouxestes?
46Responderon os gardas:
-Nunca ningun falou as coma este home.
47Respondronlles os fariseos:
-Seica vos engaiolou tamn a vs? 48Vistes que algn dos maxistrados ou dos fariseos crese
nel? 49Non. E a xente esa, que non coece a Lei, son uns malditos.
50Un deles, Nicodemo, o que fora primeiro onda el, dixo:
51-Desde cando a nosa Lei xulga un home sen antes escoitalo e investiga-lo que fixo?
52Respondronlle:
-Tamn ti es da Galilea? Pois estudia e vers como da Galilea non sae profeta ningn.
Xess perdoa a unha adltera: 7, 53-8, 11
53E fronse cada un para a sa casa
8 1E Xess sau para o Monte das Oliveiras. 2Pero alborada, presentouse outra vez no templo e
toda a xente veu onda el; el sentouse e empezou a ensinar.
3Os escribas e fariseos trouxronlle unha muller sorprendida en adulterio; puxrona no medio e
medio e 4preguntronlle:
-Mestre, a esta muller collrona en flagrante adulterio. 5Moiss, na Lei, mandounos apedrar a
esta xente. Ti que dis?
6Preguntbanllo mala fe para teren as de que o acusar. Pero Xess, abaixado, escriba co dedo
na terra. 7Como lle seguan preguntando, ergueuse e dxolles:
-Quen de entre vs non tea pecado, que lle tire a primeira pedra, 8E, abaixndose outra vez,
escriba na terra. 9Pero eles, que o escoitaron, foron liscando un a un, comezando polos mis
vellos. Quedou el s coa muller, que segua no medio. 10Ergueuse entn e preguntoulle:
-Muller onde van? Ningun te condenou?
11Ela respondeulle:
-Ningun, Seor.
Dxolle Xess:
-Tampouco eu non te condeno: vaite e desde agora non peques mis.
Xess, a luz do mundo: 8, 12-20
12Xess faloulles outra vez:
-Eu son a luz do mundo: quen me segue, non andar s escuras, senn que ter a luz da vida.
13Dixronlle entn os fariseos:
-Ti fas de testemua en causa propia: o teu testemuo non vale.
14Xess replicoulles:
-Anque eu faga de testemua en causa propia, o meu testemuo vlido, porque eu ben sei de
onde vin e a onde vou; mentres que vs non sabedes de onde veo nin onde vou. 15Os vosos
xuzos seguen normas humanas, mentres que eu non xulgo a ningun. 16E anda que eu xulgase,
o meu xuzo sera vlido, porque non sera eu s a xulgar, senn eu e mais quen me mandou. 17E
na vosa Lei est escrito que o testemuo de das testemuas valedeiro. 18Eu dou testemuo de
min mesmo, pero tamn o d o Pai que me mandou.
1481

A BIBLIA

19Entn eles preguntronlle:

-Onde est teu Pai?
Xess respondeulles:
-Nin me coecedes a min, nin a meu Pai; se me coecesedes a min, coeceriades tamn a meu
Pai.
20Estas cousas dxoas el cando ensinaba no templo, no adro do tesouro; e ningun o prendeu,
porque anda non chegara a sa hora.
A onde vou eu, vs non podedes vir: 8, 21-30
21Dxolles outra vez:
-Eu voume e habdesme buscar e morreredes no voso pecado: onde eu vou, vosoutros non
podedes vir.
22Dican entn os xudeus:
-El irase matar, porque di "onde vou eu, vosoutros non podedes vir"?
23El seguiulles dicindo:
-Vs sodes de aqu abaixo, eu son de al arriba; vs sodes deste mundo, eu non son deste mundo.
24Dxenvos que habedes morrer nos vosos pecados; como non creades que "Eu son", morreredes
nos vosos pecados.
25Preguntronlle entn:
-Pero, logo, ti quen es?
Xess contestoulles:
-O que vos veo dicindo desde o comezo. 26Moito tera que falar de vs e xulgalo; mais quen
me mandou veraz e eu s lle falo mundo do que lle on a El.
27Pero eles non coeceron que lles falaba do Pai. 28Entn Xess continuou:
-Cando ergde-lo Fillo do Home, entn comprenderedes que "Eu son", e que non fago nada pola
mia conta, senn que falo do que o Pai me ensinou. 29E quen me mandou est comigo: non me
deixou s, pois eu fago sempre o que a El lle agrada.
30O dicir estas cousas, moitos creron nel.
A verdade faravos libres: 8, 31-38
31E s xudeus que creran nel dicalles Xess:
-Se permanecedes na mia palabra, seredes de verdade discpulos meus; 32e coecerde-la
verdade e a verdade faravos libres.
33Eles respondronlle:
-Somos semente de Abraham e endexamais non fomos escravos de ningun; como, logo, dis ti
"seredes libres"?
34Respondeulles Xess:
-Con toda verdade volo aseguro: quen comete o pecado escravo. 35E o escravo non queda para
sempre na casa; o fillo queda para sempre. 36Logo, se o Fillo vos libera, seredes libres de
verdade. 37Ben sei que sodes semente de Abraham, pero tratades de me matar, porque a mia
palabra non prende en vs. 38Eu falo do que vin onda o Pai; e vs facde-lo que ostes de voso
pai.
Voso pai o demo: 8, 39-48
39Eles respondronlle:
-O noso pai Abraham.
Xess replicoulles:
-Se fosedes fillos de Abraham faride-las obras de Abraham, 40mais agora procurades matarme,
a min, que vos dixen a verdade que on de Deus: iso non o fixo Abraham. 41Vs facde-las
obras de voso pai.
Dixronlle:
-Ns non nacemos da prostitucin: temos un pai, Deus.
1482

A BIBLIA

42Contestoulles Xess:
-Se o voso pai fose Deus, amaridesme a min porque eu de Deus san e veo. Pois non vin por
min mesmo, senn que El me enviou. 43Por que non comprendde-la mia fala? Porque non
podedes escoita-la mia palabra. 44Vs sodes de voso pai o Satn, e queredes realiza-los
desexos de voso pai. Este foi asasino desde o comezo e non afincou na verdade, que nel non hai
verdade. Se fala falsidade, fala do seu, pois mentireiro e pai da mentira. 45Polo contrario, a
min, porque vos digo a verdade, non me credes. 46Vea! Que probe un de vs que estou en
pecado! Se vos falo a verdade, por que non me credes? 47Quen de Deus, escoita as palabras
de Deus; por iso vs non escoitades, porque non sodes de Deus.
48Os xudeus replicronlle:
-Non dicimos con razn que ti es un samaritano e que te-lo demo no corpo?
Xess, anterior a Abraham: 8, 49-59
49Xess respondeulles:
-Eu non teo demo ningn, eu respecto a meu Pai; e vs estdesme inxuriando. 50Eu non
procuro o meu prestixio: hai quen o fai xa, e El far xustiza. 51Con toda verdade volo aseguro:
quen fai caso da mia palabra, non morrer endexamais.
52Entn dixronlle os xudeus:
-Agora si que vemos que te-lo demo: Abraham morreu e os profetas tamn, e ti dis "quen fai
caso da mia palabra, non morrer endexamais". 53Seica es ti mis c noso pai Abraham, que
morreu? E os profetas tamn morreron Por quen te queres facer pasar?
54Xess respondeu:
-Se eu me dou gloria a min mesmo, a mia gloria nada vale: pero quen me d gloria meu Pai,
de quen vs dicides que voso Deus. 55Pero non o coecedes, mentres que eu si o coezo. Se
dixese que non o coezo, sera un mentireiro, coma vs; pero eu cozoo e axstome sa
palabra. 56Voso pai Abraham encheuse de ledicia na esperanza de ve-lo meu da; viuno e
alegrouse.
57Dixronlle entn os xudeus:
-Anda non tes cincuenta anos e xa viches a Abraham?
58Xess contestoulles:
-Con toda verdade volo aseguro: antes que Abraham chegase a existir, "Eu son".
59Entn colleron pedras para llas tiraren, pero Xess agachouse e sau do Templo.
Curacin dun cego de nacemento: 9, 1-12
9 1O pasar, viu a un cego de nacemento. 2Entn preguntronlle os seus discpulos:
-Mestre, quen pecou, para que nacese cego: el ou seus pais?
3Xess respondeu:
-Nin pecou el nin os seus pais, senn que est cego para que se mostren nel as obras de Deus.
4Precisamos face-las obras do que me mandou mentres da; est a chega-la noite e daquela
ningun pode traballar. 5Mentres eu estou no mundo, son a luz do mundo.
6Dito isto, cuspiu na terra e fixo lama co cuspe e untouna polos ollos do cego, 7dicndolle:
-Vaite lavar na piscina de Silo (que quere dicir "enviado"). El foi, lavouse e volveu con vista.
8Entn os vecios e os que antes o viran andar a pedir preguntaban:
-Non este o que estaba sentado pedindo?
9Uns decan: "che o mesmo"; outros, "non, un que se lle asemella"; e el dica: "son eu".
10Entn preguntbanlle:
-Daquela como se che abriron os ollos?
11El respondeu:
-O home que se chama Xess fixo lama, untoume os ollos, e dxome: "Vai a Silo e lvate".
Entn fun e, que me lavei, comecei a ver.
12Preguntronlle:
-Onde est ese?
El contestou:
1483

A BIBLIA

-Non o sei.
13Levaron onda os fariseos o que fora cego. 14(Era sbado o da que Xess fixera lama e lle
abrira os ollos). 15E outra vez lle preguntaban tamn os fariseos como chegara a ver. El
respondeulles:
-Untoume lama polos ollos, laveime e vexo.
16Algns dos fariseos dican: "Este home non vn de Deus, que non garda o sbado". Outros, en
cambio, dican: "Como a poder un home pecador facer estes sinais?" E haba divisin entre
eles.
17Entn preguntronlle outra vez cego:
-A ti que che parece ese home que lles deu a vista s teus ollos?
El contestou:
-Que un profeta.
18Os xudeus non lle creron que fose cego e que chegase a ver, ata que chamaron polos seus pais
19e lles preguntaron:
- este o voso fillo, o que vs dicides que naceu cego? Logo como que agora ve?
20Os pais responderon:
-Ns sabemos que este o noso fillo e que naceu cego: 21como que agora ve, non o sabemos;
nin sabemos tampouco quen lle deu a vista. Preguntdelle a el, que ten anos para falar en por si.
22(Isto dixrono os pais, porque lles tian medo s xudeus, pois xa se puxeran de acordo en que,
se algun o recoeca coma Mesas, botbano da sinagoga. 23Por isto dixeron seus pais: "Ten
idade, preguntdelle a el").
24Chamaron por segunda vez polo home que fora cego e dixronlle:
-D gloria a Deus: ns sabemos que ese home un pecador.
25El entn respondeu:
-Eu non sei se un pecador; s sei unha cousa: que eu antes era cego e que agora vexo.
26Dixronlle entn:
-Pero que foi o que che fixo? Como che deu a vista?
27Respondeulles:
-Xa volo dixen e non me fixestes caso. Por que queredes olo outra vez? Ou que tamn
queredes facervos discpulos del?
28Eles enchrono de aldraxes e dixronlle:
-Sers ti discpulo del; ns somos discpulos de Moiss. 29Ns sabemos que a Moiss lle falou
Deus; deste, polo contrario, non sabemos de onde .
30O home replicoulles:
-Pois nisto precisamente est o admirable: en que vs non sabedes de onde e el dulle-la vista
s meus ollos. 31Sabemos que Deus non escoita os pecadores, pero se un piadoso e fai a sa
vontade, a ese escitao. 32Endexamais non se soubo de ningun que dese vista a un cego de
nacemento: 33se este non viese de Deus, non poda facer nada.
34Respondronlle eles:
-Ti naciches todo metido en pecados e vasnos ensinar a ns?
E botrono fra.
A cegueira espiritual: 9, 35-41
35Ou Xess que o botaran fra, buscouno e preguntoulle:
-Cres ti no Fillo do Home?
36El respondeulle:
-E quen , Seor, para que crea nel?
37Dxolle Xess:
-che o mesmo que ests vendo e que est a falar contigo.
38El dixo:
-Creo, Seor.
E postrouse diante del.
39Entn dixo Xess:

1484

A BIBLIA

-Para realizar un xuzo vin eu a este mundo: para que os que non ven, vexan; e os que ven, se
volvan cegos.
40Oron isto algns dos fariseos que estaban onda el, e preguntronlle:
-E, logo, ns tamn estamos cegos?
41Xess contestoulles:
-Se estivesedes cegos, non teriades pecado; mais, como dicides que vedes, o voso pecado
permanece.
Xess, porta do curral e Bo Pastor: 10, 1-21
10 1-Con toda verdade volo aseguro: o que non entra pola porta no curral das ovellas, senn que
sobe por outra parte, un ladrn e un bandido. 2En cambio, quen entra pola porta o pastor das
ovellas. 3A ese brelle o porteiro, e as ovellas escoitan a sa voz. Chama as sas polo nome e
lvaas a fra. 4Cando as d sacado todas, vai diante delas e as ovellas sgueno, pois recoecen a
sa voz. 5Pero a un alleo non o seguirn, senn que fuxirn del, pois non coecen a voz dos
alleos.
6Dxolles Xess esta alegora mais eles non coeceron que era o que lles daba a entender.
7Entn dxolles de novo:
-Con toda verdade volo aseguro: eu son a porta das ovellas. 8Tdolos que vieron antes ca min
eran ladrns e bandidos; pero as ovellas non os escoitaron. 9Eu son a porta; se algun entra por
min, salvarase: entrar e sair e atopar pasto. 10O ladrn non entra senn para roubar, matar e
estragar. Eu vin para que tean vida e para que a tean de abondo.
11Eu son o Bo Pastor. O Bo Pastor d a sa vida polas ovellas. 12O criado, que non pastor, de
quen non son as ovellas, cando ve vi-lo lobo, deixa as ovellas e foxe e o lobo rapnaas e
disprsaas; 13porque el anda xornal e as ovellas non lle importan. 14Eu son o Bo Pastor:
coezo as mias e as mias cocenme a min. 15Igual que o Pai me coece a min e eu coezo o
Pai, e dou a mia vida polas ovellas. 16Teo ademais outras ovellas que non son deste curro:
tamn a esas as teo que guiar, e escoitarn a mia voz e farase un nico rabao e un nico
pastor.
17Por iso mame o Pai: porque eu dou a mia vida, para tomala de novo. 18Ningun ma quita;
non, eu douna voluntariamente. Teo poder para dala e teo poder para tomala de novo. Este
mandato recibino do meu Pai.
19Fxose de novo unha divisin entre os xudeus por estas palabras. 20Moitos deles dican:
-Ten o demo e est tolo. Por que o escoitades?
21Pero outros replicaban:
-Estas palabras non son dun tolo endemoniado; ou que un demonio pode drlle--la vista s
ollos dos cegos?
Xess rexeitado polos xudeus na Festa da Dedicacin: 10, 22-42
22Era xa inverno e celebrbase daquela en Xerusaln, a Festa da Dedicacin. 23Xess paseaba
polo Templo no Prtico de Salomn. 24Roderono entn os xudeus e preguntronlle:
-Ata que da nos ters en suspenso? Se es ti o Mesas, dnolo abertamente.
25Xess respondeulles:
-Xa volo dixen e mais non credes: as obras que eu fago no nome do meu Pai son o meu aval.
26Pero vs non credes, porque non sodes das mias ovellas. 27As mias ovellas escoitan a mia
voz: eu cozoas e elas sguenme; 28eu doulles vida eterna, e non se perdern para sempre:
ningun mas quitar da man. 29Meu Pai, que mas deu, mis ca todos, e ningun pode
arrepaalas da man do Pai. 30Meu Pai e mais eu somos un.
31Colleron outra vez pedras os xudeus, para o apedraren. 32Xess replicoulles:
-Moitas boas obras fixen diante de vs de parte do meu Pai. Por cal delas me apedrades?
33Respondronlle os xudeus:
-Non te apedramos por ningunha obra boa, senn por blasfemia, pois ti, sendo home, faste Deus.
34Xess replicoulles:

1485

A BIBLIA

-Non est escrito na vosa Lei Eu dixen: sodes deuses? 35Se lles chamou deuses a aqueles sobre
os que veu a palabra de Deus -e non pode a Escritura perde-la sa forza-, 36por que me
acusades de blasfemia a min, a quen o Pai santificou e mandou mundo, por dicir que "Son Fillo
de Deus"? 37Se non fago as obras do meu Pai, seguide sen crerme. 38Pero se as fago, anque non
creades en min, crede nas obras, para que comprendades e recoezades que o Pai est en min e
eu estou no Pai.
39Unha vez mis trataban entn de o prender; pero Xess liscuselles das mans. 40E foi de novo
outra banda do Xordn, sitio onde estivera Xon bautizando comezo e permaneceu al. 41E
acudiron moitos onda el e dican: "Xon non fixo ningn sinal, mais todo canto Xon dixo
acerca deste, era verdade". 42E moitos comezaron a crer nel al.
A morte de Lzaro: 11, 1-16
11 1Haba un enfermo, Lzaro de Betania, da aldea de Mara e da sa irm Marta. 2Mara fora a
que unxira Seor con perfume e lle enxugara os ps cos seus cabelos; o seu irmn Lzaro era o
enfermo. 3Por iso, as irms mandaron a dicirlle a Xess:
-Seor, mira, o que amas est enfermo.
4O olo, dixo Xess:
-Esta enfermidade non para a morte, senn para a gloria de Deus, a fin de que por ela se
glorifique o Fillo de Deus.
5Xess queralles moito a Marta, irm dela, e mais a Lzaro. 6Anque ou que este estaba
enfermo, deixouse estar anda por dous das no sitio onde se atopaba. 7Despois disto, dxolles s
discpulos:
-Vaiamos outra vez Xudea!
8Os discpulos respondronlle:
-Mestre, anda non hai nada que te queran apedra-los xudeus, e vas ir outra vez al?
9Xess replicou:
-Non hai doce horas de da? Se algun camia de da, non tropeza, pois ve a luz deste mundo;
10mais se algun camia de noite, tropeza, pois non hai luz nel.
11En dicindo isto, proseguiu:
-Lzaro, o noso amigo, dorme; pero eu vouno espertar.
12Dixronlle entn os discpulos:
-Seor, se dorme, curar.
13Xess dicao da morte. Pero eles coidaban que falaba do repouso do sono. 14Entn Xess
dxolles abertamente:
-Lzaro morreu, 15e algrome por vs de non estarmos al, para que creades. As que vamos
onda el!
16Dxolles entn Tom -o chamado Xmeo- s outros discpulos:
-Vaiamos tamn ns morrer con el!
Xess a Resurreccin e a Vida: 11, 17-27
17Cando chegou Xess, atopouse con que Lzaro xa levaba catro das no sepulcro. 18Betania
estaba preto de Xerusaln, a uns tres quilmetros: 19moitos dos xudeus foran onda Marta e
Mara para lles daren o psame polo irmn. 20Cando ou Marta que Xess estaba chegando,
saulle encontro. Mara, en cambio, quedou na casa. 21Dxolle entn Marta a Xess:
-Seor, se ti estiveses aqu, meu irmn non morrera; 22pero eu sei que, anda agora, Deus che
conceder calquera cousa que lle pidas.
23Xess dxolle:
-Teu irmn resucitar.
24Marta respondeulle:
-Ben sei que resucitar na resurreccin, no da derradeiro.
25Dxolle Xess:
-Eu son a resurreccin e a vida. Quen cre en min, anque morra, vivir; 26e todo o que vive e cre
en min, non morrer endexamais. Cres ti isto?
1486

A BIBLIA

27Ela respondeu:
-Si, Seor: eu creo que ti e-lo Cristo, o Fillo de Deus, que haba de vir mundo.
Conmocin e pranto de Xess: 11, 28-37
28E, ditas estas cousas, sau e chamou por Mara, sa irm, dicndolle polo baixo:
-O Mestre est aqu e chama por ti.
29Ela, olo, ergueuse de contado e foi onda el. 30(Anda non chegara Xess aldea, senn que
estaba no mesmo sitio onde o atopara Marta). 31Entn os xudeus que estaban con ela na casa
para lle daren o psame, vendo a Mara que se ergueu de contado e sau, foron detrs dela,
coidando que a sepultura para chorar al. 32Mara chegou onde estaba Xess e, velo, caeu s
seus ps, dicndolle:
-Seor, se ti estiveses aqu, non morrera meu irmn.

33O ver Xess que ela estaba chorando, e tamn os xudeus que vieran con ela,
apretuselle o corazn e, profundamente conmovido, 34preguntou:
-Onde o puxestes?
Contestronlle:
-Seor, ven ver.
35E Xess botouse a chorar.
36Entn comentaban os xudeus: "Ai que ver como o quera!"
37Pero algns deles dixeron: "E logo este, que deu vista s ollos dun cego, non poda facer que
non morrese?"
Xess devlvelle a vida a Lzaro: 11, 38-44
38Xess estremecndose de novo, chegou sepultura. Era unha cova, e tia unha pedra por riba.
39Xess ordenou:
-Arredade a pedra.
Marta, a irm do finado, dxolle:
-Seor, xa cheira, que leva catro das.
40Xess contestoulle:
-Non che dixen que se cres, vera-la gloria de Deus?
41Arredaron entn a pedra. Xess ergueu os ollos e dixo:
-Meu Pai, douche gracias porque me escoitaches. 42Eu ben saba que ti sempre me escoitas, pero
dxeno pola xente que est aqu, para que crean que ti me mandaches.
43E dito isto, gritou con voz forte:
-Lzaro, ven para fra!
44Sau o morto; tia os ps e as mans atados con vendas e a cara envolta nun sudario. Xess
ordenoulles:
-Desenledeo e deixdeo ir.
O Sanedrn decide quitarlle a vida a Xess: 11, 45-53
45Entn, moitos dos xudeus que vieran onda Mara, vendo o que fixo, creron nel. 46Pero
algns deles foron onda os fariseos, e contronlle-lo que fixera Xess. 47Entn os sumos
sacerdotes e os fariseos reuniron o Sanedrn e dican:
-Que imos facer? Porque este home fai moitos signos. 48Se o deixamos as, todos crern nel e
virn os romanos e quitarnno-lo noso lugar santo e maila nosa nacin.
49Pero un deles, Caifs, que era o Sumo Sacerdote aquel ano, dxolles:
-Non entendedes nada. 50Non coidades que vos convn que morra un home polo pobo e non
que pereza a nacin enteira?
51Iso non o dixo pola sa conta, senn que, sendo Sumo Sacerdote aquel ano, profetizou que
Xess haba de morrer pola nacin; 52e non s pola nacin, senn tamn para reuni-los fillos de
Deus que estaban dispersos. 53Por iso, desde aquel da, decidiron matalo.
1487

A BIBLIA

Xess retrase espera da "hora": 11, 54-57

54En consecuencia, Xess xa non andaba vista entre os xudeus. Marchou para a rexin
colindante co deserto, a unha vila chamada Efram, e al permaneca cos seus discpulos.
55Estaba prxima a Pascua dos xudeus e subiron moitos daquela rexin a Xerusaln antes da
Pascua, para se purificaren. 56Andaban entn buscando a Xess, e cando estaban no templo,
preguntbanse entre eles: "Que vos parece? Non vir festa?". 57Pero os sumos sacerdotes e
os fariseos tian dada orde de que, se algun saba onde estaba, que o comunicase para lle
botaren man.
Mara unxe a Xess en Betania: 12, 1-11
12 1Seis das antes da Pascua, foi Xess a Betania, onde estaba Lzaro, a quen resucitara de
entre os mortos. 2Fixronlle al unha cea. Marta serva, mentres que Lzaro era un dos
comensais.
3Entn Mara, collendo unha libra de perfume de nardo puro, de moito prezo, unxiu os ps de
Xess e enxugoullos cos seus cabelos. A casa quedou chea do recendo do perfume.
4Pero Xudas, o Iscariote, un dos seus discpulos, o que o haba de entregar, dixo:
5-Por que non se vendeu ese perfume por trescentos denarios, e non se lles deron s pobres?
6Dixo isto non porque tivese interese polos pobres, senn porque era ladrn e, tendo el a bolsa,
botaba man do que se meta nela.
7Pero Xess replicou:
-Dixaa estar: que garde isto para o da do meu enterro; 8pois s pobres sempre os tedes entre
vs, mentres que a min non sempre me ides ter.
9Unha chea de xente de entre os xudeus soubo entn que el estaba al e vieron non s por
Xess, senn tamn para veren a Lzaro, a quen resucitara de entre os mortos. 10Pero os sumos
sacerdotes decidiron matar tamn a Lzaro, 11pois moitos, por causa del, fuxan dos xudeus e
cran en Xess.
Entrada triunfal en Xerusaln: 12, 12-19
12O outro da, a xente que viera festa, ondo que Xess via a Xerusaln, 13apaou ramas
das palmeiras e saulle encontro exclamando:
Hosanna!:
Bendito o que vn no nome do Seor,
o Rei de Israel!.
14Xess atopou un burrio, e montou nel, conforme est escrito:
15Non temas, filla de Sin,
mira que vn o teu rei,
montado nun burrio.
16O comezo os seus discpulos non comprenderon estas cousas; pero cando Xess foi
glorificado, entn lembrronse de que estaban escritas del e que as llas fixeron.
17As persoas que estaban con el cando mandara a Lzaro sar da sepultura e o resucitara de entre
os mortos, daban pblico testemuo. 18Tamn lle sau encontro a xente, pois oran que el
fixera este sinal. 19Pero os fariseos dixeron entre eles: "Vedes que non conseguides nada;
mirade para a: todo o mundo foi detrs del".
Sinais da proximidade da hora: 12, 20-36
20Algns dos que suban a adorar no da da Festa eran gregos. 21Achegronse a Felipe, o de
Betsaida de Galilea, e pedronlle:
-Seor, queremos ver a Xess.
22Foi Felipe e dxollo a Andrs; Andrs e mais Felipe foron dicirllo a Xess. 23Xess
respondeulles:

1488

A BIBLIA

-Chegou a hora de que sexa glorificado o Fillo do Home. 24vos ben certo: se o gran de trigo
cae na terra pero non morre, quedar el s; pero se morre, dar froito abondoso. 25Quen ama a
sa vida, prdea; mais quen aborrece a sa vida neste mundo, poeraa a salvo para unha vida
eterna. 26Se algun quere servirme, que me siga; e al onde estou eu, estar tamn o meu
servidor. Se algun me serve, hao honra-lo Pai. 27Agora o meu esprito est turbado. E que hei
de dicir: Pai, slvame desta hora? Pero se para iso cheguei a esta hora! 28Pai, glorifica o teu
Nome.
Chegou entn unha voz do ceo:
-Xa o glorifiquei, e glorificareino anda de novo.
29O olo o xento al presente, dica que fora un trono; outros dican: "faloulle un anxo".
30Xess interveu dicindo:
-Esta voz non foi por min, senn por vs. 31Agora o xuzo deste mundo; agora prncipe deste
mundo vano botar fra. 32E eu, cando me ergan da terra, atraerei a todos cara a min.
33Dica isto, indicando de que morte haba de morrer. 34Respondeulle entn a xente:
-Ns coecemos pola Lei que o Mesas permanece para sempre; como dis ti que ten que ser
erguido o Fillo do Home? Quen ese Fillo do Home?
35Xess contestoulles:
-Anda por un pouco estar a luz entre vs. Camiade mentres tde-la luz, para que a tebra non
vos atrape: quen camia na tebra, non sabe para onde vai. 36Mentres tde-la luz, crede na luz,
para que vos volvades fillos da luz.
Xess en falando estas cousas, fuxiu e agachouse deles.
Conclusin do ministerio pblico de Xess: 12, 37-50
37Pero, mesmo facendo Xess tantos dos seus signos diante deles, non creron nel, 38de xeito
que se cumprise a palabra que dixo o profeta Isaas:
Seor, quen creu na nosa predicacin?
E a quen se manifestou o brazo do Seor?
39Por iso non podan crer, pois tamn dixo Isaas:
40Cegou os seus ollos
e endureceu os seus corazns,
non sexa que os seus ollos vexan
e a sa mente entenda e se convertan
e eu os salve.
41Dixo isto Isaas, pois viu a sa gloria e falou del.
42Sen embargo, moitos, tamn de entre as autoridades, creran nel, mais por causa dos fariseos
non o confesaban, para que non os apartasen da sinagoga, 43pois preferiron a gloria dos homes
antes c gloria de Deus.
44Xess gritou:
-Quen cre en min, realmente non cre en min, senn naquel que me mandou; 45e quen me ve a
min, ve a quen me mandou. 46Eu son a luz que veu mundo, para que todo o que cre en min non
permaneza nas tebras.
47Se algun escoita as mias palabras e non as garda, eu non o xulgo, pois non vin para xulga-lo
mundo, senn para o salvar. 48Quen me despreza e non recibe as mias palabras, ten quen o
xulgue: a palabra que eu falei hao xulgar no derradeiro da.
49Porque eu non falei pola mia conta, senn que o mesmo Pai, que me mandou, deume a
encomenda do que debo dicir e do que hei de falar. 50E eu sei que a sa encomenda vida
eterna. Por iso, as cousas que eu falo, floas como mas dixo o Pai.
A DERRADEIRA CEA: 13, 1-17, 26
O lavado dos ps: 13, 1-20

1489

A BIBLIA

13 1Antes da festa da Pascua, saba Xess que lle chegara a hora de pasar deste mundo para
onda o Pai; e xa que amara s seus que estaban no mundo, amounos ata a fin.
2E mentres ceaban -xa o Satn lle movera o corazn a Xudas, o de Simn Iscariote, para que o
entregase-, 3sabendo que o Pai lle puxera todo nas mans, e que sara de Deus e a onda Deus,
4ergueuse da mesa e deixou a tnica; e collendo unha toalla, cinguiuse con ela. 5Despois, botou
auga nunha palangana e comezou a lavrlle-los pes s discpulos e a secrllelos coa toalla que
levaba cinguida. 6Pero, cando chegou onda Simn Pedro, este dxolle:
-Seor, vasme lava-los ps ti a min?
7Xess respondeulle:
-O que eu fago, ti non o entendes agora; halo comprender despois.
8Pedro replicoulle:
-Ti non me lavara-los ps a min endexamais.
Xess respondeulle:
-Se non te lavo, non ters parte comigo.
9Exclamou Simn Pedro:
-Seor, daquela os ps, as mans e maila cabeza.
10Dille Xess:
-Quen se baou, non precisa mis que lava-los pes, pois est todo limpo; e vs estades limpos,
anda que non todos.
11Saba quen o haba de entregar: por iso dixo "non todos estades limpos".
12Despois que Xess lles lavou os ps e vestiu a sa tnica, sentou outra vez e preguntoulles:
-Comprendde-lo que fixen convosco? 13Vs chamdesme "Mestre" e "Seor" e dicides ben
porque o son. 14Logo, se eu, o Seor e o Mestre, vos lavei os ps, tamn vs debedes lavrvo-los
ps uns a outros. 15Deivos as un exemplo, para que, coma eu fixen convosco, as fagades tamn
vs. 16Con toda verdade volo aseguro: o servo non meirande c seu Seor, nin o mensaxeiro
meirande ca quen o mandou. 17Se sabedes estas cousas, seredes felices, con tal de que as
cumprades.
18Non o digo por todos vs: eu sei ben a quen escolln; pero para que se cumpra a Escritura: O
que come comigo o pan, levantou contra min o seu p. 19Dgovolo desde agora, antes de que
suceda, para que cando suceda, creades que eu son. 20Con toda verdade volo aseguro: quen
acolla a aquel que eu mande, aclleme a min; e quen me acolle a min, acolle a quen me mandou.
Xess anuncia a traicin: 13, 21-30
21Dito isto, Xess turbouse no seu interior e declarou abertamente:
-Con toda verdade volo digo: un de vs hame de entregar.
22Os discpulos miraban uns para outros, sen saberen de quen falaba. 23Estaba recostado no
peito de Xess un dos seus discpulos, aquel a quen Xess amaba. 24Entn Simn Pedro fxolle
un aceno, para que lle preguntase a quen aluda. 25Daquela el, as apoiado no peito de Xess,
preguntoulle:
-Seor, quen ?
26Xess respondeulle:
- aquel a quen eu lle vou da-lo pan mollado.
E mollando o pan, deullo a Xudas, o de Simn Iscariote. 27E naquel instante, xunto co pan,
entrou nel Satans. Entn dxolle Xess:
-O que vas facer, faino axia.
28Ningn dos que estaban sentados mesa comprendeu por que lle dixera isto. 29Algns
coidaban que, ter Xudas a bolsa do dieiro, dicalle Xess: "merca o que precisamos para a
festa", ou que lles dese algo s pobres. 30El, collendo o pan, sau axia. Era de noite.
O mandamento novo: 13, 31-35
31Cando sau, dixo Xess:
-Agora queda glorificado o Fillo do Home e Deus queda glorificado nel. 32Se Deus queda
glorificado nel, tamn Deus o glorificar a el e hao glorificar axia. 33Meus fillos: s un
1490

A BIBLIA

pouquio estarei convosco. Habdesme buscar, pero, como lles dixen s xudeus, dgovolo a vs
agora: "onde vou eu, vs non podedes vir". 34Douvos un mandamento novo: amdevos uns a
outros; como eu vos amei, amdevos tamn entre vs. 35Nisto coecern todos que sde-los
meus discpulos: se vos tedes amor uns a outros.
Prediccin da negacin de Pedro: 13, 36-38
36Simn Pedro preguntoulle:
-Seor, onde vas?
Xess respondeulle:
-Onde eu vou non podes ti seguirme agora, seguirasme despois.
37Pedro replicoulle:
-Por que non podo seguirte agora? Estou disposto a da-la mia vida por ti.
38Xess respondeulle:
-Que ti dara-la ta vida por min? Con toda verdade cho aseguro: non cantar o galo, antes de
que me negues tres veces.
Xess camio cara Pai: 14, 1-14
14 1Non vos agoniedes: crede en Deus e mais crede en min. 2Na casa do meu Pai hai moitas
moradas; doutro xeito, teravos dito que vos a arranxar un lugar? 3E cando vaia e vos arranxe
un lugar, voltarei e collereivos comigo, para que, onde estea eu, esteades vs tamn. 4E a onde
eu vou, vs ben sabde-lo camio.
5Dille Tom:
-Seor, se non sabemos onde vas, como imos sabe-lo camio?
6Xess respondeulle:
-Eu son o camio, a verdade e a vida: ningun chega onda o Pai mis ca por min. 7Se me
coecesedes, coeceriades tamn a meu Pai; anque xa desde agora o coecedes e o tedes visto.
8Felipe dxolle:
-Seor, mstrano-lo Pai e abndanos.
9Xess replicoulle:
-Pero, Felipe, levo tanto tempo convosco e anda non me coeces? Quen me viu a min, viu o
Pai. Como dis entn "mstrano-lo Pai"? 10Non cres que eu estou no Pai e o Pai en min? As
palabras que eu vos digo non as falo pola mia conta; o Pai, que permanece en min, quen fai as
sas obras. 11Crdeme que eu estou no Pai e o Pai en min. Se non, polo menos crede por esas
mesmas obras. 12Con toda verdade volo aseguro: quen cre en min, far el tamn as obras que eu
fago, e faraas meirandes anda, pois estou para irme onda o Pai; 13e o que pidades no meu nome,
heino facer, para que o Pai sexa glorificado no Fillo. 14Se algo me pedides no meu nome, eu
fareino.
A promesa do Esprito: 14, 15-31
15Se me amades, gardarde-los meus mandamentos, 16e eu rogareille Pai, e daravos outro
Parclito para que decote estea convosco: 17o Esprito da Verdade. O mundo non o pode acoller,
pois non o ve nin o coece; mais vs coecdelo, pois permanece onda vs e est en vs. 18Non
vos deixarei orfos; logo volvo onda vs. 19Un pouquio mis e o mundo xa non me ver; pero
vs habdesme ver, que eu vivo e tamn vs habedes vivir. 20Naquel da coeceredes que eu
estou en meu Pai, e vs en min, e eu en vs. 21Quen ten os meus mandamentos e os garda, ese
mame; o que me ama ser amado por meu Pai, e eu amareino e manifestareime a el.
22Xudas, o outro, non o Iscariote, preguntoulle:
-Que pasou, para que ti vaias manifestarte a ns e non mundo?
23Xess respondeulle:
-Se algun me ama, gardar a mia palabra, e meu Pai amarao, e viremos onda el, e faremos vida
con el. 24O que non me ama, non garda as mias palabras; e a palabra que escoitades de min,
non mia, do Pai que me mandou.
1491

A BIBLIA

25Dxenvos estas cousas mentres estaba convosco; 26pero o Parclito, o Esprito Santo que meu
Pai mandar no meu nome, ese havos ensinar todo e traeravos memoria canto eu vos dixen.
27Dixovo-la paz, duvo-la mia paz: eu non vola dou coma o mundo a d. Non vos
angustiedes, nin teades medo. 28Ostes que vos dixen "voume e logo volvo onda vs". Se me
amasedes, alegraridesvos de que eu vaia onda o Pai, xa que o Pai mis ca min.
29Dxenvolo agora, antes de que suceda, para que, cando suceda, creades. 30Xa non falarei
moito convosco, pois est a vi-lo prncipe deste mundo. Sobre min non ten nada; 31mais para
que saiba o mundo que eu amo Pai, e que, coma o Pai me mandou, as fago. Erguede, vmonos
de aqu.
Xess, a vide verdadeira: 15, 1-8
15 1Eu son a verdadeira vide, e meu Pai o labrador. 2O sarmento que en min non leva froito,
arrncao; e o que leva froito, lmpao, para que leve mis froito anda. 3Vs xa estades limpos,
pola palabra que vos teo falado. 4Permanecede en min e eu en vs.
As como o ramo non pode levar froito pola sa conta, se non permanece na vide, vs tampouco,
se non permanecedes en min. 5Eu son a vide; vs os sarmentos. Quen permanece en min e eu
nel, ese leva froito abondoso, pois fra de min non podedes facer nada. 6Se algun non
permanece en min, coma os ramos arrincados fra, que secan; apanos, btanos no lume e
arden. 7Se permanecedes en min e as mias palabras permanecen en vs, pedide o que queirades
e hsevos facer. 8Nisto glorificado meu Pai: en que levedes froito abondoso e vos mostredes
coma discpulos meus.
Permanecer no amor: 15, 9-17
9Coma me amou o Pai, as vos amei eu: permanecede no meu amor. 10Se gardde-los meus
mandamentos, permaneceredes no meu amor, coma eu gardei os mandamentos de meu Pai, e
permanezo no seu amor. 11D-xenvos estas cousas, para que a mia alegra estea en vs, e a vosa
alegra sexa plena.
12Este o meu mandamento: que vos amedes uns a outros coma eu vos amei. 13Ningun ten
amor meirande ca este: que un dea a sa vida polos amigos. 14Vs sodes amigos meus, se
facedes canto eu vos mando. 15Xa non vos chamo servos, que o servo non sabe o que fai o seu
seor: a vs trateivos de amigos, pois todo o que lle on a meu Pai divolo a coecer. 16Non me
escollestes vs a min, senn que vos escolln eu a vs; e pxenvos para que vaiades e levedes
froito e o voso froito permaneza; de xeito que todo o que lle pidades Pai no meu nome, volo
conceda. 17Mndovos isto: que vos amedes uns a outros.
O odio do mundo: 15, 18-16, 4a
18Se o mundo vos aborrece, sabede que me aborreceu a min antes do que a vs. 19Se fosedes do
mundo, o mundo amaravos coma cousa propia; pero, como eu vos escolln do mundo, por iso o
mundo aborrcevos. 20Lembrdevos da palabra que vos dixen: non hai servo maior c seu seor;
se a min me perseguiron, hanvos perseguir tamn a vs; se gardaron a mia palabra, tamn
gardarn a vosa.
21Todo isto hnvolo facer por causa mia, pois non coeceron a quen me mandou. 22Se eu non
viese e non lles falase, non teran pecado; mais agora non teen escusa polo seu pecado.
23Quen me aborrece a min, aborrece tamn a meu Pai. 24Se non fixese entre eles as obras que
ningn outro fixo, non teran pecado; mais agora vronas, e aborrecronme a min e a meu Pai;
25de xeito que se cumpra a palabra que est escrita na sa Lei: Aborrecronme sen razn.
26Cando vea o Parclito que eu vos hei de mandar de onda o Pai, o Esprito da Verdade que
vn do Pai, dar testemuo acerca de min; 27e tamn vs daredes testemuo, pois levades
comigo desde o comezo.
16 1Dxenvos estas cousas para que non vos escandalicedes.

1492

A BIBLIA

2Hanvos expulsar das sinagogas; e mesmo chega a hora en que todo aquel que vos mate, coide
que est dando culto a Deus. 3E farn iso, porque non coeceron nin Pai nin a min. 4Mais
dxenvos isto, para que, cando chegue a hora, recordedes que xa eu volo tia dito.
A obra do Esprito: 16, 4b-15
Non vos dixen isto desde o comezo, porque estaba convosco. 5Pero agora voume onda o que me
mandou e ningn de vs me pregunta: "Onde vas?" 6O contrario porque vos dixen estas cousas,
a tristura encheu os vosos corazns.
7Pero eu dgovo-la verdade: convenvos que eu me vaia; pois, se eu non me vou, non vir a vs o
Parclito; en cambio, se eu me vou, mandareino onda vs.
8E cando vea culpar mundo de pecado, xustiza e condena: 9pecado, porque non cren en min;
10xustiza, porque vou onda o Pai e xa non me veredes; 11condena, porque o prncipe deste
mundo xa resultou condenado.
12Anda teo moitas cousas que vos dicir, pero non podedes con elas agora. 13Cando vea El, o
Esprito da Verdade, havos encamiar verdade plena, pois non vos falar pola sa conta, senn
que vos dir o que escoitou e anunciarvo-lo que ha de pasar. 14El hame glorificar, pois recibir
do meu e interpretarvolo. 15Todo o que ten o Pai meu, por iso dxenvos que recibir do meu e
volo interpretar a vs.
A tristura volverase alegra: 16, 16-24
16Un pouquio e xa non me veredes; e outro pouquio, e volverdesme ver.
17Comentaron entn algns dos seus discpulos: "Que isto que nos di un pouquio e xa non
me veredes; e outro pouquio, e volverdesme ver? E iso de porque vou onda o Pai?". 18E
dican: "Que ese un pouquio? Non sabmo-lo que quere dicir".
19Coeceu Xess que lle queran preguntar e dxolles:
-Matinades entre vs acerca disto que vos dixen, "un pouquio e xa non me veredes, e outro
pouquio e volverdesme ver"? 20Con toda verdade volo aseguro: choraredes e
lamentardesvos, mentres que o mundo se alegrar. Vs estaredes tristes, mais a vosa tristura
volverase alegra. 21A muller, cando vai dar luz, ten tristura, pois chegou a sa hora; pero
cando deu luz o neno, xa non lle acorda o apuro, pola alegra de que naceu un home para o
mundo. 22As, tamn vs tedes agora tristura; pero heivos de ver de novo e o voso corazn
alegrarase, e a vosa alegra ningun vola poder quitar. 23E aquel da xa non me preguntaredes
nada.
Con toda verdade volo aseguro: o que lle pidades Pai no meu nome, El hvolo dar. 24Ata agora
non pedistes nada no meu nome. Pedide e recibiredes, de xeito que a vosa alegra sexa plena.
Eu vencn o mundo: 16, 25-33
25Dxenvos estas cousas en comparanzas. Vai chega-la hora en que xa non vos falarei en
comparanzas, senn que vos falarei do Pai abertamente. 26Naquel da pediredes no meu nome. E
non vos digo que eu rogarei por vs Pai, 27xa que o propio Pai vos ama, pois vs amstesme a
min, e crestes que eu san de Deus. 28San do Pai e vin mundo; de novo deixo o mundo e vou
onda o Pai.
29Dixronlle os seus discpulos:
-Mira, agora falas claro, sen andar con voltas. 30Agora sabemos que o sabes todo, e non precisas
que ningun che pregunte: por iso cremos que saches de Deus.
31Xess respondeulles:
-Agora credes? 32Mirade, vai chega-la hora, e xa chegou, en que vos espallaredes cada un pola
sa banda, e a min deixardesme s. Anque eu non estou s, pois est comigo o Pai.
33Dxenvos estas cousas para que teades paz gracias a min. No mundo haberedes ter apretos;
pero tede nimo: eu vencn o mundo.
Oracin sacerdotal de Xess: 17, 1-26
1493

A BIBLIA

17 1Isto dixo Xess. Logo, erguendo os ollos ceo, dixo:

-Pai, chegou a hora: glorifica teu Fillo, de xeito que o fillo te glorifique a ti; 2conforme lle
deches poder sobre todo home, para que dea vida eterna a tdolos que ti lle deches. 3(E nisto
consiste a vida eterna: que te coezan a ti, o nico Deus verdadeiro, e a quen mandaches, Xess
Cristo). 4Eu glorifiqueite na terra, rematando a obra que me deches a facer. 5E agora, Pai,
glorifcame onda ti, coa gloria que eu tia onda ti, antes de que o mundo existira.
6Eu manifesteite s homes que me escolliches do mundo. Eran teus, e dchesmos, e gardaron a
ta palabra. 7Agora coecen que todo canto me deches vn de ti, 8pois entreguille-las palabras
que ti me encomendaches e eles recibronas; coeceron verdadeiramente que san de onda ti, e
creron que ti me mandaches. 9Eu rgoche por eles; non che rogo polo mundo, senn polos que
me deches, pois pertncenche; 10todo o meu teu; e o teu, meu; e neles quedo eu glorificado.
11Eu xa non vou estar no mundo; pero eles quedan no mundo, mentres que eu vou onda ti. Pai
santo, coida ti mesmo dos que me entregaches, para que sexan un coma ns.
12Cando eu estaba con eles, coidbaos no teu lugar. Ti entregchesmos; eu agarimeinos, e
ningn deles se perdeu, fra do fillo da perdicin, de xeito que se cumprise a Escritura. 13Mais
agora estou indo a ti, e falo estas cousas no mundo, para que tean eles a plenitude do meu gozo.
14Eu dille-la ta palabra, e o mundo aborreceunos, pois eles non son do mundo, como
tampouco eu non son de mundo. 15Non che pido que os tires do mundo, senon que os gardes do
malo. 16Eles non son do mundo, como eu tampouco non son do mundo. 17Consgraos na
verdade: a ta palabra verdade. 18Coma ti me mandaches mundo, as os mando eu a eles; 19e
por eles consgrome eu, para que tamn eles sexan consagrados na verdade.
20E non che rogo s por estes, senn tamn polos que han de crer en min pola palabra deles;
21que todos sexan un, coma ti, Pai, en min, e eu en ti; que tamn eles sexan un en ns, para que
o mundo crea que ti me mandaches. 22E a gloria que ti me deches, dillela a eles, para que sexan
un coma ns somos un. 23Eu neles e ti en min, para que cheguen perfecta unidade, de xeito
que o mundo recoeza que ti me mandaches e que os amaches a eles, como me amaches a min.
24Pai, os que me deches, quero que, onde estou eu, estean tamn eles comigo, para que
contemplen a mia gloria, a que ti me concediches, porque me amabas xa antes da fundacin do
mundo. 25Pai xusto, o mundo non te coeceu, pero eu coecinte, e estes coeceron que ti me
mandaches. 26Eu manifestille--lo teu nome e llelo seguirei manifestando, para que o amor co
que me amaches estea neles, e tamn eu estea neles.
A PAIXON: 18, 1-19, 42
Xess entrgase: 18, 1-12
18 1En dicindo isto, sau cos seus discpulos para a outra banda do regueiro Cedrn, onde haba
unha horta, na que entrou el e mailos seus discpulos. 2Tamn Xudas, o que o haba entregar,
coeca aquela horta, pois en moitas ocasins estivera al Xess cos seus discpulos. 3Xudas
levaba a patrulla e a garda dos sumos pontfices e dos fariseos, chegou al con farois, fachos e
armas. 4Entn Xess, sabendo todo o que lle via enriba, adiantouse e preguntoulles:
-A quen buscades?
5Respondronlle:
-A Xess de Nazaret.
Dxolles El:
-Eu son.
Estaba tamn con eles Xudas, o que o entregaba. 6Cando lles dixo Eu son, botronse para atrs e
caeron chan. 7Entn, preguntoulles outra vez:
-A quen buscades?
Eles contestaron:
-A Xess de Nazaret.
8Xess respondeulles:
-Dxenvos que "son eu": as que, se me buscades a min, deixade marchar a estes.
1494

A BIBLIA

9As cumpriuse a palabra que dixera: "non perdn ningn dos que me deches".
10Entn Simn Pedro, que tia unha espada, desenvaiouna e feriu garda do Sumo Sacerdote,
rabenndolle a orella dereita. O nome do garda era Malco. 11Pero Xess dxolle a Pedro:
-Mete a espada na vaa; e, logo, non hei bebe-lo cliz que me deu o Pai?
12Entn a patrulla, o tribuno e mailos gardas dos xudeus, agarraron a Xess e prendrono.
Interrogatorio de Xess: 18, 13-27
13Levrono primeiro onda Ans, que era sogro de Caifs, o Sumo Sacerdote daquel ano. 14(Era
Caifs aquel que lles dera s xudeus o consello: "Convn que un home morra polo pobo").
15Seguan a Xess Simn Pedro e mais outro discpulo. Este discpulo, por ser coecido do
Sumo Sacerdote, entrou con Xess no adro do palacio do Sumo Sacerdote. 16Pedro estaba fra,
na porta. Entn sau o outro discpulo -o coecido do Sumo Sacerdote-, falou coa porteira, e fixo
entrar a Pedro. 17A porteira preguntoulle a Pedro:
-Non es tamn ti dos discpulos dese home?
El contestou:
-Non son.
18Estaban os criados e os gardas facendo unha fogueira, porque faca fro, e aquecanse. Estaba
tamn Pedro con eles, de p, aquecndose.
19Entn o Sumo Sacerdote interrogou a Xess acerca dos seus discpulos e da sa doutrina.
20Xess respondeulle:
-Eu falei vista do mundo, publicamente; eu sempre ensinei na sinagoga e no templo, onde se
xuntan tdolos xudeus, e non falei nada s agachadas. 21Por que me preguntas a min?
Pregntalles s que me oron de que lles falei: eles saben ben o que dixen.
22O dicir isto, un dos gardas al presentes, deulle unha labazada a Xess, dicindo:
-As lle respondes Sumo Sacerdote?
23Xess replicoulle:
-Se falei mal, demstrame en que; e se falei ben, por que me pegas?
24Entn Ans mandouno amarrado onda Caifs, o Sumo Sacerdote.
25Estaba Simn Pedro de p, quentndose, e preguntronlle:
-Non es tamn ti dos seus discpulos?
El negouno, dicindo:
-Non son.
26Un dos criados do Sumo Sacerdote, parente daquel a quen Pedro lle cortara a orella,
replicoulle:
-E logo non te vin eu na horta con el?
27Pedro negou outra vez; e naquel intre empezou a cantar un galo.
Xess perante Pilato: 18, 28-40
28Levaron entn a Xess de onda Caifs Pretorio. Era a amaecida. Eles non entraron no
Pretorio para non se contaminaren e as poderen come-la Pascua. 29Sau entn fra Pilatos, onda
eles, e preguntou:
-Que acusacin traedes contra este home?
30Eles responderon:
-Se este non fose un malfeitor, non cho entregabamos.
31Dxolles entn Pilatos:
-Colldeo vs e xulgdeo segundo a vosa Lei.
Os xudeus contestronlle:
-Non nos lcito matar a ningun.
32As se cumpriu a palabra de Xess, sinalando con que morte haba morrer.
33Entn entrou Pilato outra vez no Pretorio, chamou por Xess e preguntoulle:
-Es ti o Rei dos Xudeus?
34Xess respondeu:
-Dilo ti pola ta conta ou dixroncho outros de min?
1495

A BIBLIA

35Pilato replicou:
-E logo son eu xudeu? A ta xente e os sumos sacerdotes entregronte a min: que fixeches?
36Xess contestoulle:
-O meu reino non deste mundo; se deste mundo fose, os meus oficiais loitaran para que
ningun me entregase s xudeus; pero o meu reino non de aqu.
37Dxolle entn Pilato:
-Logo ti es Rei?
Xess respondeu:
-Tal como o ests dicindo, eu son Rei: para iso nacn e para iso vin mundo, para dar testemuo
da verdade; todo o que est aberto verdade, escoita a mia voz.
38Pilato preguntoulle:
-Que a verdade?
E, dito isto, sau onda os xudeus e dxolles:
-Eu non atopo nel culpa ningunha. 39Hai entre vs o costume de que eu vos solte algun pola
Pascua. Queredes, logo, que vos solte Rei dos Xudeus?
40Berraron entn outra vez, dicindo:
-Non. A ese non; a Barrabs.
(O tal Barrabs era un bandido).
Xess condenado a morte: 19, 1-16a
19 1Entn Pilato colleu a Xess e mandouno azoutar. 2Os soldados, tecendo unha coroa con
espios, puxronlla na cabeza, vestronlle un manto de prpura, 3e, inclinndose diante del,
dicanlle: "Salve, Rei dos Xudeus!". E dbanlle labazadas.
4Pilato sau outra vez fra e dxolles:
-Mirade, triovolo fra, para que vos decatedes de que non atopo nel culpa ningunha.
5Entn sau fra Xess, levando a coroa de espios e o manto de prpura. Pilato dxolles:
-Ei-lo home.
6Cando o viron, os sumos sacerdotes e os gardas berraron:
-Crucifcao, crucifcao!
Pilato respondeulles:
-Colldeo vs e crucificdeo, que eu non atopo culpa nel.
7Os xudeus replicaron:
-Ns temos unha Lei, e conforme a Lei debe morrer, por se facer Fillo de Deus.
8Cando Pilato ou estas palabras, colleu moito medo, 9entrou outra vez no Pretorio e
preguntoulle a Xess:
-De onde es ti?
Pero Xess non lle deu unha fala. 10Entn Pilato insistiu:
-Comigo non falas? Non sabes que teo poder para soltarte e poder para crucificarte?
11Xess respondeulle:
-Non teras ningn poder sobre min, se non cho desen de arriba. Por iso, o que me entregou a ti
ten maior pecado.
12Despois disto Pilato procuraba liberalo. Pero os xudeus berraban:
-Se soltas a ese, non es amigo do Csar: todo o que se fai rei, oponse Csar.
13Pilato, odas estas palabras, levou para fra a Xess e sentouno no tribunal, no sitio nomeado
"O enlousado", en hebreo "gbaza". 14(Era o da da Preparacin da Pascua, al contra as doce do
da).
Dxolles s xudeus:
-Velaqu o voso rei.
15Pero eles berraban:
-Fra, fra! Crucifcao!
Pilato preguntoulles:
-Pero como vou crucifica-lo voso rei?
Os sumos sacerdotes insistiron:
-Non temos mis rei c Csar.
1496

A BIBLIA

16Daquela, entregullelo para que o crucificasen.

Crucifixin de Xess: 19, 16b-27
Entn colleron a Xess. 17Cargando el mesmo coa cruz, sau para o lugar chamado da Caveira,
que se di Glgota en hebreo. 18Al o crucificaron, xunto con outros dous, un a cada lado, e
Xess no medio.
19Escribiu Pilato un ttulo e pxoo na cruz. O escrito era: Xess o Nazareno, o Rei dos Xudeus.
20Moitos dos xudeus leron este ttulo, porque o sitio onde Xess foi crucificado estaba cerca da
vila, e estaba escrito en hebreo, latn e grego. 21Os sumos sacerdotes dixronlle a Pilato:
-Non escribas "O Rei dos Xudeus", senn que el dixo "Son Rei dos Xudeus".
22Pilato respondeu:
-O escrito, escrito est.
23Entn os soldados, cando crucificaron a Xess, colleron a roupa del -e fixeron catro partes,
unha parte para cada soldado-, e maila tnica. Era a tnica sen costura, tecida dunha peza de
arriba abaixo. 24E falaron entre eles:
-Non a rachemos: sortemola a ver a quen lle toca.
As cumpriuse a Escritura, que di:
Repartiron entre eles a mia roupa e sortearon a mia tnica.
Tal fixeron os soldados.
25O p da cruz de Xess estaban sa nai e a irm de sa nai, Mara a de Cleofs, e mais Mara a
Magdalena. 26Xess, vendo a sa nai e, onda ela, o discpulo a quen amaba, dxolle nai:
-Muller, vela o teu fillo.
27Despois dxolle discpulo:
-Vela a ta nai.
Desde aquela hora o discpulo acolleuna con el.
Morte de Xess: 19, 28-37
28Despois disto, sabendo Xess que xa todo estaba acabado, para que se cumprise plenamente a
Escritura, dixo: "Teo sede". 29Haba al un xerro cheo de vinagre. Entn, atando unha esponxa
empapada de vinagre a unha cana de hisopo, achegronlla boca. 30Cando probou Xess o
vinagre dixo: Est cumprido. E, inclinando a cabeza, entregou o esprito.
31Entn os xudeus, como era o Da da Preparacin, para que non permanecesen os corpos na
cruz durante o sbado -pois era grande aquel da de sbado-, rogronlle a Pilato que lles
rompesen as pernas e os retirasen.
32Vieron, logo, os soldados, e rompronlle-las pernas primeiro e mais outro que
crucificaran con el. 33Pero chegaren onda Xess, como o viron xa morto, non lle romperon as
pernas, 34senn que un dos soldados traspasoulle o costado cunha lanza; e no instante sau
sangue e auga.
35Quen o viu, d testemuo e o seu testemuo verdadeiro; el sabe que di a verdade, para que
tamn vs creades. 36Porque isto aconteceu para que se cumprise a Escritura: "Non lle crebarn
so ningn". 37E noutro lugar di: Han mirar para quen traspasaron.
Sepultura de Xess: 19, 38-42
38Despois disto, Xos o de Arimatea, que era discpulo de Xess -anque s agachadas, por medo
s xudeus-, rogoulle a Pilato que lle deixase retira-lo corpo de Xess. Pilato accedeu. Foi e
retirou o corpo. 39Foi tamn Nicodemo -aquel que primeiramente viera onda Xess de noite-,
levando unha mestura de mirra e loe de case cen libras.
40Colleron o corpo de Xess e, segundo costume sepultar entre os xudeus, enfaixrono en
panos, con aromas. 41No sitio onde crucificaran a Xess haba un xardn, e no xardn un
sepulcro novo, que anda non usara ningun. 42Puxeron al a Xess, por mor da Preparacin dos
xudeus, pois o sepulcro estaba cerca.

1497

A BIBLIA

RESURRECCION DE XESUS: 20, 1-10

20 1O da primeiro da semana Mara a Magdalena foi sepulcro moi cedo, cando anda era
escuro, e viu que a pedra do sepulcro estaba quitada. 2Botou a correr e, chegando onda Simn
Pedro e onda o outro discpulo a quen amaba Xess, dxolles:
-Colleron do sepulcro Seor, e non sabemos onde o puxeron.
3Pedro e mailo outro discpulo saron correndo cara sepulcro. 4Corran os dous par. Pero o
outro discpulo correu mis lixeiro ca Pedro, e chegou primeiro sepulcro. 5Abaixndose, viu
que estaban os lenzos, pero non entrou. 6Entn chegou tamn Simn Pedro, que o segua, e
entrou no sepulcro. Viu os lenzos pousados al. 7Pero o sudario que envolvera a sa cabeza, non
estaba cos panos, senn parte, enrolado noutro lugar. 8Entn entrou tamn o outro discpulo,
que chegara primeiro, sepulcro; viu e creu. 9(Pois anda non entenderan que, conforme a
Escritura, era preciso que resucitase de entre os mortos). 10Entn os discpulos voltaron para a
casa.
Aparicin Magdalena: 20, 11-18
11Mentres tanto, Mara quedara p do sepulcro, na parte de fra, chorando. Sen deixar de
chorar, abaixouse a ollar no sepulcro. 12Viu dous anxos de branco, sentados, un cabeceira e
outro s ps do sitio onde xacera o corpo de Xess.
13Eles preguntronlle:
-Muller, por que choras?
Ela respondeulles:
-Porque colleron meu Seor e non sei onde o puxeron.
14Dito isto, virouse cara atrs e viu a Xess al de p, pero sen se decatar de que era Xess.
15Xess preguntoulle:
-Muller, por que choras? A quen buscas?
Ela, coidando que era o xardineiro, dxolle:
-Seor, se o levaches ti, dime onde o puxeches, que eu o collerei.
16Xess dxolle:
-Mara!
Ela, virndose, exclamou en hebreo:
-Rabbuni! (que quere dicir "Mestre").
17Xess dxolle:
-Sltame, que anda non subn onda o Pai; mis ben, vai onda os meus irmns e dilles: "Subo
onda meu Pai e voso Pai, o meu Deus e o voso Deus".
18Mara Magdalena foilles contar s discpulos que vira o Seor, e que lle dixera estas cousas.
Aparicin s discpulos: 20, 19-23
19Naquel da, o primeiro da semana, sern, estando pechadas as portas onde estaban os
discpulos, por medo dos xudeus, chegou Xess, e, pondose no medio, dxolles:
-Paz convosco.
20Dito isto, mostrulle-las mans e mailo costado. Os discpulos alegrronse, vendo o Seor.
21El dxolles outra vez:
-Paz convosco: coma o Pai me mandou a min, tamn eu vos mando a vs.
22E dito isto alentou sobre eles, e dxolles:
-Recibide o Esprito Santo: 23a quen lles perdode-los pecados, quedaranlles perdoados; a quen
llelos reteades, quedaranlles retidos.
Aparicin a Tom: 20, 24-29
24Pero Tom, un dos Doce, o chamado Xmeo, non estaba con eles cando chegou Xess.
25Dicanlle entn os outros discpulos:
1498

A BIBLIA

-Vmo-lo Seor.
Pero el contestoulles:
-Como non vexa nas sas mans as furas dos cravos e non meta nelas o meu dedo; como non meta
a mia man no seu costado, non crerei.
26Oito das despois estaban outra vez dentro os discpulos, e Tom con eles. Chegou Xess,
estando pechadas as portas, e pondose no medio, dixo:
-Paz convosco.
27Despois dxolle a Tom:
-Trae aqu o teu dedo e mira as mias mans; trae a ta man e mtea no meu costado. Non sexas
incrdulo, senn home de fe.
28Tom respondeulle:
-Meu Seor e meu Deus!
29Xess dxolle:
-Tes fe porque me viches? Benia os que creron sen veren!
Remate do Libro da Gloria: finalidade do Evanxeo: 20, 30-31
30Moitos outros signos fixo Xess diante dos seus discpulos, que non se escribiron neste libro.
31Estes escribronse para que creades que Xess o Mesas, o Fillo de Deus e, crendo, teades
vida nel.
APNDICE
Aparicin de Xess beira do lago: 21, 1-14
21 1Mis adiante aparecuselles outra vez Xess s seus discpulos onda o lago de Tiberades.
Foi deste xeito: 2estaban xuntos Simn Pedro, Tom o chamado Xmeo, Natanael o de Can de
Galilea, os do Zebedeo, e mais outros dous discpulos seus. 3Simn Pedro dxolles:
-Vou pescar.
Eles contestaron:
-Imos ns contigo tamn.
Saron, e subiron a bordo. Pero aquela noite non colleron nada. 4Xusto cando acababa de rompelo da, presentouse Xess na ribeira do lago. Pero non se decataron os discpulos de que era
Xess. 5Xess preguntoulles:
-Rapaces, tedes algo que comer?
Eles responderon:
-Non.
6Dxolles entn:
-Largade o aparello por estribor e atoparedes.
Eles largrono, e xa non podan halalo a bordo, de tanto peixe. 7Daquela, aquel discpulo a quen
amaba Xess dxolle a Pedro:
- o Seor.
Entn Simn Pedro, o escoitar que era o Seor, cinguiu o vestido -pois estaba espido- e botouse
mar. 8Os outros discpulos chegaron no bote, porque non estaban lonxe de terra senn a menos
de cen metros, remolcando o aparello cos peixes. 9Cando vararon en terra, viron que haba unhas
brasas cun peixe enriba, e mais pan.
10Xess dxolles:
-Traede peixes dos que acabades de coller.
11Simn Pedro subiu bote e arrastrou para terra o aparello cheo de cento cincuenta e tres
peixes grandes; e, con seren tantos, non rachou o aparello.
12Xess dxolles:
-Vinde comer.
Ningn dos seus discpulos se atreva a preguntarlle __ti quen es__, sabedores de que era o
Seor. 13Foi Xess, colleu o pan e dullelo, e igualmente o peixe.
1499

A BIBLIA

14Esta foi a terceira vez que Xess se manifestou s seus discpulos resucitado de entre os
mortos.
Misin de Pedro: 21, 15-19
15Cando xa comeran, preguntoulle Xess a Simn Pedro:
-Simn de Xon masme mis ca estes?
El contestoulle:
-Si, Seor, ti sabes que te quero.
Xess dxolle:
-Apacenta os meus aos.
16E de novo preguntoulle por segunda vez:
-Simn de Xon, masme?
El respondeulle:
-Si, Seor, ti sabes que te quero.
Xess dxolle:
-Apacenta as mias ovellas.
17E preguntoulle por terceira vez:
-Simn de Xon, quresme?
Entristeceuse Pedro de que lle preguntase por terceira vez "quresme?", e respondeulle:
-Seor, ti sbelo todo, ti ben sabes que te quero.
Xess dxolle:
-Apacenta as mias ovellas. 18Con toda verdade cho aseguro: cando eras novo vestaste ti e as
onde queras; cando te fagas vello, estendera-las tas mans, e vestirate outro e levarate onde non
queres.
19Dixo isto para significar con que clase de morte haba de dar gloria a Deus. E despois engadiu:
-Sgueme.
O discpulo amado: 21, 20-23
20Virndose Pedro, viu que o segua o discpulo a quen amaba Xess, o que se recostara no seu
peito na cea e lle preguntara "Seor, quen o que te ha de entregar?" 21O velo, preguntoulle
Pedro a Xess:
-E este, que?
22Xess contestoulle:
-Se quero que permaneza ata que eu vea, a ti que che importa? Ti sgueme.
23Espallouse entn entre os irmns a voz de que o discpulo aquel non morrera. Pero non dixera
Xess que non haba de morrer, senn: "se quero que permaneza ata que eu vea, a ti que che
importa?"
Conclusins: 21, 24-25
24Este o discpulo que d testemuo destas cousas e o que as escribiu; e sabemos que o seu
testemuo verdadeiro. 25Hai anda moitas mis cousas que fixo Xess, que, de escribilas unha
por unha, coido que o propio mundo non podera conte-los libros que se haban escribir.

1500

A BIBLIA

OS
FEITOS DOS APOSTOLOS
Prlogo
1 1O primeiro libro fxeno, Tefilo, acerca de todo o que Xess obrou e ensinou desde o
comezo, 2ata o da que foi levado ceo, logo de ter dado instruccins polo Esprito Santo
s apstolos que escollera.
Aparicins de Xess resucitado e a sa ascensin
3Os mesmos que tamn se lles amosara vivo, con moitas probas despois da sa paixn,
aparecuselles durante corenta das e falballes das cousas referentes Reino de Deus.
4E comendo con eles, encomendoulles que non se retirasen de Xerusaln, senn que
agardasen a promesa do Pai que me escoitastes a min: 5porque Xon bautizou con auga,
mais a vs bautizarsevos co Esprito Santo, de aqu a poucos das.
6Os que estaban reunidos preguntbanlle:
-Seor, agora cando vas restablece-lo Reino de Israel?
7El respondeulles:
-Non vos acae a vs coece-lo tempo ou a oportunidade que o Pai fixou co seu propio
poder. 8Pero recibirde-la forza do Esprito Santo, que vir sobre vs e serde-las mias
testemuas en Xerusaln, en toda a Xudea e Samara e ata os confns da terra.
9En dicindo isto, elevouse vista deles e unha nube quitullelo da sa vista. 10E estando
eles fitando para o ceo mentres el marchaba, presentronselles dous homes con vestidos
brancos, 11que dixeron:
-Galileos, que facedes ollando para o ceo? Este Xess que vos foi levado de entre vs
ceo, ha volver do mesmo xeito que o vistes ir.
A Igrexa en Xerusaln
12Entn volveron para Xerusaln desde o chamado Monte das Oliveiras, que est cerca
de Xerusaln: distante o camio que se pode facer en sbado. 13Logo que chegaron,
subiron cuarto de arriba, onde residan Pedro, Xon, Santiago, Andrs, Felipe, Tom,
Bartolomeo, Mateo, Santiago o de Alfeo, Simn o Zelota e Xudas o de Santiago. 14E
todos eles dedicbanse conxuntamente oracin, con algunhas mulleres e mais Mara a
nai de Xess e cos seus irmns.
Eleccin de Matas para o lugar de Xudas
15Por aqueles das, Pedro, ergundose en medio dos irmns (haba al un grupo de xente
de case cento vinte persoas), dixo:
16-Irmns, convia que se cumprise a Escritura, onde por boca de David falou o Esprito
Santo acerca de Xudas, que se fixo gua dos que prenderon a Xess; 17el, que foi un de
ns e recibira parte neste servicio. 18E vela que comprou unha leira coa paga do crime,
caeu de cabeza e, rebentando polo medio, saronlle para fra as entraas. 19A cousa foi
coecida por tdolos de Xerusaln, a tal xeito que a aquela leira quedoulle o nome (na
sa lingua) de haqueldam, que quere dicir "leira de sangue". 20Porque est escrito no
libro do Salmos: que fiquen a campo os seus bens e que non haxa quen os habite; e tamn
que outro reciba o seu cargo. 21E, pois, cmpre que dos homes que nos acompaaron
1501

A BIBLIA

todo o tempo que o Seor Xess estivo connosco, 22comezando desde o bautismo de
Xon ata o da en que foi levado de entre ns, un deles sexa connosco testemua da sa
resurreccin.
23E presentaron dous: Xos, o chamado Barsabs e por sobrenome o Xusto, e mais
Matas.
24Daquela oraron as: "Ti, Seor, que coce-los corazns de todos, amosa cal destes
dous escolliches 25para ocupar neste servicio do apostolado o lugar que Xudas deixou
para ir sitio que lle corresponda".
26Sortearon e correspondeulle a Matas, que formou grupo cos Once apstolos.
O da de Pentecosts os apstolos reciben o Esprito Santo
2 1Cando se cumpriron os das de Pentecosts, estaban todos xuntos no mesmo sitio. 2De
speto, veu do ceo un rudo coma dun forte golpe de vento, que encheu toda a casa onde
estaban; 3e apareceron talmente coma linguas de lume, que, repartidas, foron pousando
unha sobre cada un deles. 4Que-daron cheos do Esprito Santo e puxronse a falar
noutras linguas, conforme lles conceda o Esprito.
5Haba daquela en Xerusaln xudeus piadosos de tdalas nacins da terra. 6O se producir
aquel estrondo, xuntouse a xente e ficou moi desconcertada, porque cada un os senta
falar na sa propia lingua. 7Pas-mados e admirados, dicanlles uns a outros: "Olla! E
todos estes que estn a a falar non son galileos? 8E logo como que os sentimos falar
cada un de ns no noso propio idioma nativo? 9Partos, medos, elamitas, xente da
Mesopotamia, Xudea, Capadocia, Ponto, Asia, 10Frixia e Panfilia, do Exipto e da parte
de Libia contra Cirene, forasteiros romanos tanto xudeus coma proslitos, 11cretenses e
rabes, sentimos falar nas nosas linguas das grandezas de Deus".
12Estaban todos pasmados de admiracin e dicanlles uns a outros: "Que ser isto?"
13Outros facan riso deles e dican: "Estn cheos de vio!"
Discurso de Pedro
14Pero Pedro, de p cos Once, levantou a voz e dxolles:
-Xudeus e tdolos que habitades en Xerusaln: entendede ben e escoitade as mias
palabras. 15Non que estes estean bebidos, como vs pensades, sendo como son as nove
da ma; 16senn que isto o que dixera o profeta Xoel:
17Acontecer, nos derradeiros das, di o Seor,
que espallarei o meu Esprito sobre toda carne:
os vosos fillos e as vosas fillas profetizarn,
os vosos mozos tern visins
e os vosos vellos tern soos.
18Neses das espallarei o meu Esprito
sobre os meus servidores e servidoras
e profetizarn.
19Farei marabillas, enriba nos ceos,
e sinais embaixo na terra:
Sangue e lume e bafaradas de fume.
20O sol converterase en tebras
e a la en sangue,
antes que chegue o da do Seor,
grande e glorioso;
21e todo o que invoque o nome do Seor
1502

A BIBLIA

ser salvo.
22Israelitas, escoitade: flovos de Xess de Nazaret, home acreditado por Deus ante vs
por milagres, marabillas e sinais que Deus fixo por el entre vs, como vs mesmos
sabedes; 23a este, entregado conforme plan establecido e previsin de Deus,
matstelo crucificndoo por man de impos. 24Pero Deus resucitouno, librndoo das
dores da morte, pois non era posible que ficase baixo o seu dominio. 25Xa David di del:
Eu va decote o Seor diante mia,
xa que est mia dereita, para que eu non vacile;
26por iso alegrouse o meu corazn e aledouse a mia lingua,
e mesmo a mia carne acougar esperanzada;
27porque non abandonara-la mia alma no sitio dos mortos
nin permitirs que o teu santo vexa a corrupcin.
28Dchesme a coecer camios de vida,
encherasme de gozo coa ta presencia.
29Irmns, permitide que vos diga claramente que o patriarca David morreu e enterrrono
e o seu sepulcro anda est hoxe entre ns. 30Pero, como el era profeta e saba que Deus
lle asegurara con xuramento que un descendente do seu sangue haba sentar no seu trono,
31en visin proftica falou da resurreccin do Mesas, que nin quedou abandonado entre
os mortos nin a sa carne viu a corrupcin. 32A este Xess resucitouno Deus, cousa da
que todos ns somos testemuas. 33E agora, engrandecido pola dereita de Deus e
recibido do Pai o prometido Esprito Santo, espallouno, que o que vs vedes e sentides.
34Porque David non subiu ceo, e nembargantes di:
Dxolle o Seor meu Seor:
senta mia dereita,
35ata que poa os teus inimigos
coma estrado para os teus ps.
36Saiba, logo, con certeza toda a casa de Israel que Deus fixo Seor e Mesas a este
Xess a quen vs crucificastes.
Primeiros bautizos
37O sentiren isto, quedaron moi impresionados e dixronlle a Pedro e s outros
apstolos:
-Irmns, que debemos facer?
38Pedro respondeulles:
-Arrepentdevos e cambiade, que cada un de vs se faga bautizar no nome de Xess para
o perdn dos seus pecados, e recibirde-lo don do Esprito Santo. 39Porque a promesa
para vs e mais para os vosos fillos e para tdolos que estn lonxe, tantos como queira
chamar o Seor noso Deus.
40Con moitas outras palabras testificaba e animbaos, dicindo:
-Salvdevos desta xeracin run.
Vida dos primeiros cristins
41Os que recibiron a sa palabra foron bautizados: e ese mesmo da xuntronselles
arredor de tres mil almas. 42Eran perseverantes en escoita-la ensinanza dos apstolos, na
comun da vida, no rito de partiren o pan, e nas oracins. 43Apoderouse de todos o
respecto, pois os apstolos facan moitas marabillas e sinais. 44Tdolos crentes vivan
unidos e tian todo en comn: 45vendan os seus bens e propiedades, e repartanos entre
eles, conforme s necesidades de cada un. 46Todos a unha asistan diariamente templo,
1503

A BIBLIA

partan o pan nas casas, comendo con alegra e sinxeleza de corazn; 47louvaban a Deus,
e eran ben vistos por todo o pobo. Cada da o Seor aumentaba o nmero dos salvos e
xuntbaos grupo.
Curacin dun tolleito
3 1Pedro e Xon suban templo para a oracin das tres da tarde. 2Haba al un home
tolleito de nacemento, que levaban e poan tdolos das cabo da porta chamada
Fermosa, para que pedise esmola s que entraban no templo. 3Vendo que Pedro e Xon
estaban para entrar, pediulles esmola. 4Pedro -e o mesmo fixo Xon- reparou nel e
dxolle:
-Mira ben para ns.
5El ollaba para eles, esperando recibir algunha cousa. 6Entn Pedro dxolle:
-Non teo prata nin ouro, pero douche o que teo: en nome de Xess Cristo de Nazaret,
rguete e anda.
7Colleuno pola man dereita e levantouno. No instante afirmronselle os ps e os nocelos;
8dun brinco pxose en p e camiaba. Entrou con eles no templo, andando, choutando e
louvando a Deus. 9Todo o pobo o viu camiar louvando a Deus, 10e, recoecendo que
era o mesmo que se sentaba na porta Fermosa pedindo esmola, ficaron pasmados e
desconcertados polo que lle acontecera. 11Como el non deixaba a Pedro nin a Xon, toda
a xente, fra de si, correu tras eles prtico chamado de Salomn.
Pedro flalle xente
12Visto isto, Pedro dirixiuse pobo:
-Israelitas, por que vos admirades disto? Por que mirades as para ns, coma se
fixesemos camiar a este home polo noso propio poder ou santidade? 13O Deus de
Abraham, de Isaac e de Xacob, o Deus de nosos pais, glorificou seu servo Xess, a
quen vs entregastes e negastes diante de Pilato, cando este estaba decidido a deixalo en
liberdade. 14Pero vs rexeitste-lo Santo e o Xusto; pedistes que indultasen a un asasino,
15mentres que matastes dono da vida, a quen Deus resucitou de entre os mortos; disto
ns somos testemuas. 16Pola fe no seu nome, ese mesmo nome enforteceu a este que
vedes e coecedes: esa fe que obra por el, restableceuno completamente diante de vs.
17Xa sei, irmns, que obrastes por ignorancia, como tamn as vosas autoridades; 18pero
Deus cumpriu as o que anunciara por boca dos profetas: que o seu Cristo padecera.
19Arrepentdevos, logo, e convertdevos, para que se borren os vosos pecados; 20a fin de
que vean os tempos do conforto de parte do Seor, e mande o Mesas que vos destinou,
Xess. 21A El convn que o ceo o contea deica o tempo da restauracin de tdalas
cousas, que Deus anunciou por boca dos seus santos profetas. 22Moiss as o dixo:
O Seor Deus far xurdir de entre vosos irmns un profeta coma min: escoitardelo en
todo o que vos diga. 23E quen non escoite a este profeta, quedar excludo do pobo.
24E tdolos profetas que falaron, desde Samuel en adiante, anunciaron tamn estes das.
25Vs sde-los fillos dos profetas e da Alianza que Deus fixo con nosos pais, cando lle
dixo a Abraham: "na ta descendencia sern benditas tdalas familias da terra". 26Deus,
resucitando seu servo, mndavolo primeiro a vs para que vos bendiga, se vos
arredades cada un das vosas ruindades.
Pedro e Xon diante das autoridades xudas

1504

A BIBLIA

4 1Cando estaban a falarlle pobo, chegaron cabo deles os sacerdotes, o xefe da garda do
templo e os saduceos, 2incomodados porque ensinaban pobo e anunciaban a
resurreccin dos mortos verificada en Xess. 3Botaron man deles e metronos na prisin
ata o outro da, porque xa era tarde. 4Non obstante, moitos dos que sentiron a palabra,
creron; s o nmero dos homes subiu a uns cinco mil.
5O outro da xuntronse en Xerusaln os xefes dos sacerdotes, os ancins e os mestres da
Lei, 6as coma o gran sacerdote Ans, e Caifs, Xon, Alexandro e tdolos que eran de
nobreza sacerdotal. 7Trouxeron s apstolos diante deles e preguntronlles:
-Con que poder ou en nome de quen fixestes isto?
8Entn Pedro, cheo do Esprito Santo, dxolles:
-Xefes do pobo e ancins, 9xa que nos demandades polo favor feito a un enfermo e sobre
o xeito como se curou, 10sabede todos vs e sibao o pobo de Israel que no nome de
Xess Cristo de Nazaret, a quen vs crucificastes e Deus resucitou de entre os mortos:
por El est este home en p e san diante de vs. 11El a pedra que refugastes vs, os
constructores, e que se converteu en pedra esquinal. 12En ningn outro hai salvacin,
porque non hai ningn outro nome baixo do ceo, dado s homes, no que nos poidamos
salvar.
13O veren a ousada con que falaban Pedro e Xon, sendo como eran xente do pobo e
homes sen cultura; e comprendendo que eran os que estiveran con Xess quedaban
admirados. 14E vendo onda eles o home que quedara curado, non podan contradicilos en
nada. 15Mandronos sar para fra do consello e conferenciaron entre si, 16dicindo:
"que imos facer con estes homes? Toda Xerusaln sabe que fixeron un milagre
clarsimo, e non o podemos negar. 17Pero, para que non corra mis entre a xente,
ameacmolos, e que en adiante non falen a ningun mis nese nome".
18Chamronos e prohibronlles que baixo ningn pretexto falasen nin ensinasen no nome
de Xess. 19Pero Pedro e Xon respondronlles:
-Xulgade por vs mesmos se est ben diante de Deus obedecervos a vs antes ca a El,
20porque non podemos deixar de falar do que temos visto e sentido.
21Por iso, logo de os ameazaren novamente, deixronos ir, non vendo a maneira de os
castigaren por causa do pobo, xa que todo o mundo glorificaba a Deus polo que sucedera,
22pois tia mis de corenta anos o home milagrosamente curado.
Oracin da comunidade e baixada do Esprito Santo
23Unha vez libres, foron onda os seus e contronlles todo canto lles dixeran os xefes dos
sacerdotes e os ancins. 24Cando tal sentiron, todos vez elevaron a voz cara a Deus e
dixeron:
-Seor, ti fixche-lo ceo, a terra, o mar e canto neles hai. 25Ti dixeches, polo Esprito
Santo, por boca do noso pai David, o teu servo:
Por que se levantan as nacins
e os pobos cavilan parvadas?
26Avironse os reis da terra
e os xefes alironse
contra o Seor e contra o seu Cristo.
27Porque a verdade que nesta cidade se xuntaron contra o teu santo servo Xess, a
quen ti unxiches, Herodes e Poncio Pilato, cos pagns e co pobo de Israel, 28para faceren
o que a ta man e a ta sabedora tian disposto que sucedese. 29E agora, Seor, olla
para as sas ameazas e concdelles s teus servidores proclamar con toda ousada a ta
palabra. 30Estende a ta man para que se fagan curacins, sinais e prodixios polo nome
do teu santo servo Xess.
1505

A BIBLIA

31Cando remataron de rezar, abalou o sitio onde estaban reunidos; todos quedaron cheos
do Esprito Santo e anunciaban afoutos a palabra de Deus.
Vida da primera comunidade
32A comunidade dos crentes tia un s corazn e unha soa alma, e ningun consideraba
coma seu o que posua, senn que t-dalas cousas eran comns. 33Os apstolos, con gran
poder, daban testemuo da resurreccin do Seor Xess, e todos eles eran ben
considerados. 34Non haba entre eles ningn necesitado, porque tdolos que tian bens
ou casas vendanos, levaban os cartos e depositbanos s ps dos apstolos, 35que
repartan a cadaqun segundo precisaba.
36As, Xos, chamado polos apstolos Bernab (que quere dicir fillo da consolacin),
levita, natural de Chipre, 37tia un campo, vendeuno, levou os cartos e depositounos s
ps dos apstolos.
Ananas e Safira: o fraude Esprito
5 1Un home chamado Ananas, de acordo con Safira a sa muller, vendeu unha
propiedade, 2gardou unha parte do prezo, sendo ela sabedora, e o resto depositouno s
ps dos apstolos. 3Pero Pedro dxolle:
-Ananas, por que encheu Satans o teu corazn, para lle mentires Esprito Santo e
defraudares no prezo da propiedade? 4Non eras libre de a venderes ou non? E vendida,
non continuaba no teu poder? Como se che ocorreu faceres isto? Non enganche-los
homes, enganaches a Deus.
5O sentir estas palabras, Ananas caeu morto. E apoderouse un gran temor de tdolos que
sentiron isto. 6Levantronse os mis novos, amortallrono e, levndoo para fra,
enterrrono.
7Pasadas unhas tres horas entrou a sa muller, que non saba nada do caso, 8e
preguntoulle Pedro:
-Dime vendste-la propiedade en tanto?
Ela contestou:
-Si, en tanto.
9Entn dxolle Pedro:
-Por que acordastes isto, para tentrde-lo Esprito do Seor? Mira, chegan porta os ps
dos que enterraron o teu home e vante levar a ti tamn.
10No instante, caeu s seus ps e morreu. Cando entraron os mozos, atoprona morta e
enterrrona a carn do seu home.
11Un gran temor apoderouse entn de toda a Igrexa e de tdolos que sentiron estas
cousas.
Milagres dos apstolos
12Pola man dos apstolos facanse moitos sinais e prodixios entre o pobo. E todos se
xuntaban de comn acordo no prtico de Salomn; 13dos outros ningun ousaba
xuntarse con eles, anda que o pobo os tia en grande estima. 14A cantidade dos que
cran no Seor, homes e mulleres, medraba mis e mis. 15A tal punto que quitaban para
as ras os enfermos en camas e padiolas, para que cando pasase Pedro, polo menos a sa
sombra cubrise algn deles. 16Via moita xente das vilas vecias de Xerusaln e traa
enfermos e atormentados por espritos impuros, e todos quedaban curados.

1506

A BIBLIA

Os apstolos na cadea. Liberados milagrosamente, interrganos as autoridades xudas

17Entn o gran sacerdote e tdolos seus, que formaban a secta dos saduceos, enchronse
de rabia; 18botaron man dos apstolos e metronos na prisin pblica. 19Mais de noite, o
anxo do Seor abriu as portas da prisin pblica, fxoos sar e dxolles:
20-Ide, presentdevos no templo, e faldelle pobo toda a mensaxe desa Vida.
21Sentindo isto, entraron no templo amencer e ensinaban.
Mentres, chegou o xefe dos sacerdotes cos seus, reuniron o Sanedrn e todo o Senado
israelita e mandronos ir buscar prisin, para facelos comparecer. 22Mais, chegados os
gardas prisin, non os encontraron; volveron e anuncironllelo.
23-Certamente o crcere atopmolo pechado con toda seguranza, e as sentinelas
montando garda diante das portas; pero, cando abrimos, non encontramos a ningun
dentro.
24O que sentiron estas palabras, tanto o oficial da garda do templo coma os xefes dos
sacerdotes, cavilaban perplexos como sucedera aquilo. 25Nisto chegou un que lles dixo:
-Os homes que encarcerastes estn no templo e ensinando pobo.
26Entn foi o xefe da garda cos seus axudantes e trouxronos; pero sen violencia, porque
tian medo de que a xente lles tirase pedras.
27En chegando presentronos Sanedrn. O xefe dos sacerdotes interrogounos:
28-Expresamente vos mandamos que non ensinasedes nese nome, e vs enchestes
Xerusaln coa vosa doutrina. Vs queredes botar sobre nosoutros o sangue dese home.
29Pedro e os apstolos responderon:
-Cmpre obedecer a Deus antes cs homes. 30O Deus de nosos pais resucitou a Xess, a
quen vs matastes colgndoo dun madeiro; 31pois a este enxalzouno Deus coa sa
dereita, facndoo Xefe e Salvador, a fin de lle outorgar a Israel a conversin e o perdn
dos pecados. 32E ns somos testemuas destas cousas e tamn o Esprito Santo, que
Deus d s que o obedecen.
33O sentiren isto, rabiaban de carraxe e queranos matar. 34Pero ergundose no consello
un fariseo que se chamaba Gamaliel, mestre da Lei, aprezado por todo o pobo, ordenou
que, por un pouco, levasen para fra s apstolos. 35Dixo:
-Israelitas: coidadio co que ides facer con eses homes! 36Porque nestes ltimos tempos
ergueuse Teudas, dicindo ser algun, e xuntuselle un nmero duns catrocentos homes:
pero, en canto o mataron a el, tdolos que o seguiron disolvronse e non quedou nada.
37Despois del nos das do empadroamento, alzouse Xudas o Galileo, que arrastrou xente
tras el; tamn el morreu e tdolos que o seguan se dispersaron. 38E agora dgovos:
desentenddevos deses homes, deixdeos estar, que, se esta empresa ou esta obra cousa
de homes, desfarase por si mesma; 39pero, se de Deus, non a poderedes desfacer. Non
vaia ser, mesmo, que vos encontredes loitando contra Deus!
E cadraron de acordo. 40Entn chamaron polos apstolos, e, despois de os azoutar,
ordenronlles que non falasen no nome de Xess, e deixronos ir. 41Eles saron de diante
do consello moi alegres de resultaren dignos de sufrir por mor do Nome; 42e cada da, no
templo e nas casas non paraban de ensinar e de anuncia-la Boa Nova de que Xess o
Mesas.
Institucin dos sete diconos
6 1Por aqueles das, como a medrando o nmero dos discpulos, orixinouse un
descontento dos helenistas contra os hebreos, porque se desatenda s vivas de fala
grega no servicio diario. 2Entn os Doce reuniron a asemblea dos discpulos e dixeron:

1507

A BIBLIA

-Non est ben que deixmo-la palabra de Deus para nos dedicarmos servicio das mesas.
3Polo tanto, irmns, escollede de entre vs sete homes de bo creto, cheos de Esprito e
sabedora, e poermolos para este oficio. 4Nosoutros continuaremos dedicados a
oracin e servicio da palabra.
5A proposta gustou asemblea, e elixiron a Estevo, home cheo de fe e do Esprito Santo,
a Felipe e Prcoro, Nicanor, Timn, Prmenas e Nicols, proslito de Antioqua;
6presentronllelos s apstolos, e, despois de orar, impuxronlle-las mans.
7A palabra de Deus creca, e medraba moito o nmero dos discpulos en Xerusaln e
unha gran cantidade de sacerdotes aceptaban a fe.
Arresto e xuzo de Estevo
8Estevo, cheo de gracia e poder, realizaba grandes prodixios e sinais entre o pobo.
9Apareceron algns da sinagoga chamada dos libertos, dos de Cirene, dos de Alexandra
e dos de Cilicia e Asia, para discutiren con Estevo. 10Pero non lle daban replicado
ciencia e Esprito con que falaba.
11Entn subornaron uns homes, para que dixesen: "Sentmoslle blasfemar contra Moiss
e contra Deus".
12As encirraron pobo, s ancins e s mestres da Lei; e, arremetendo contra el,
levrono consello. 13Presentaron falsas testemuas, que dican: "este home non para de
blasfemar contra este lugar santo e contra a Lei; 14sentmoslle dicir que ese Xess de
Nazaret destruir este sitio e cambiar os costumes que nos transmitiu Moiss". 15Entn
tdolos que estaban sentados no consello, fixaron a vista nel e o seu rostro pareceulles
mesmamente o dun anxo.
Discurso e testemuo de Estevo
7 1Daquela o xefe dos sacerdotes preguntoulle:
-Son as as cousas?
2El respondeu:
-Irmns e pais, escoitade: o Deus da gloria aparecuselle noso pai Abraham, cando
estaba na Mesopotamia, antes de se establecer en Harn, 3e dxolle: Sae da ta terra e de
onda os teus, e ven terra que che indicarei. 4Entn, sau da terra dos caldeos, habitou en
Harn e de al, logo que finou seu pai, trasladouno Deus a esta terra na que vivides vs
agora. 5E non lle deu nela herdanza ningunha, nin sequera un p de terreo, mais
prometeulle que lla dara en propiedade, e despois del sa descendencia, anda que non
tia fillos. 6E faloulle Deus: A ta descendencia ser peregrina en terra allea e hana
escravizar e maltratar durante catrocentos anos; 7pero eu xulgarei a nacin a quen sirvan
como escravos, dixo Deus, e logo disto sairn e adoraranme neste sitio. 8E deulle a
alianza da circuncisin e as, lle nacer Isaac, circuncidouno oitavo da; e Isaac a
Xacob, e Xacob, s doce patriarcas.
9Os patriarcas, envexosos de Xos, vendrono con destino a Exipto. Pero Deus estaba
con el, 10librouno de tdolos seus traballos, e deulle gracia e sabedora diante do Faran,
rei de Exipto, que o constituu gobernador do Exipto e de toda a sa casa.
11Veu despois unha fame tan negra e tanta miseria sobre todo o Exipto e Canan, que
nosos pais non achaban alimentos. 12Cando Xacob sentiu dicir que haba trigo en Exipto,
mandou al a nosos pais por primeira vez. 13A segunda vez, Xos deuse a coecer s
seus irmns, e o Faran soubo a sa orixe. 14Entn Xos mandou chamar a seu pai
Xacob e a tdolos seus parentes, en total setenta e cinco persoas; 15e Xacob baixou a

1508

A BIBLIA

Exipto. Morreu el e mailos nosos pais, 16e levronos a Xequem e puxronos na sepultura
que Abraham comprara con prata s fillos de Hamor, en Xequem.
17A medida que se achegaba o tempo da promesa que Deus lle fixera a Abraham, o pobo
medrou e inzou en Exipto, 18ata que subiu trono do Exipto outro rei, que non coeca a
Xos. 19Obrando raposeiramente contra a nosa xente, maltratou a nosos pais, facndolles
abandona-los seus picarios para que non vivisen.
20Nese tempo naceu Moiss, que atopou gracia diante de Deus. Crirono durante tres
meses na casa do pai; 21e, cando o abandonaron, recolleuno a filla do Faran e criouno
coma se fose fillo dela. 22Moiss educouse en toda a ciencia dos exipcios, e era poderoso
en palabras e mais en obras. 23Cando a nos corenta anos, veulle o desexo de visita--los
seus irmns, os israelitas. 24Vendo un que estaban maltratando, tomou a sa defensa,
matou exipcio, vingou oprimido. 25Coidaba el que seus irmns entenderan que pola
sa man Deus lles ofreca a salvacin; pero non entenderon. 26Para o outro da
presentouse cando uns estaban a berrar e tratou de os poer a ben, dicndolles: "Sodes
irmns! Por que pelexades un co outro?". 27Pero o que ofenda seu prximo,
refugouno dicindo: Quen te nomeou a ti xefe e xuz noso? 28Quresme matar a min,
como mataches onte exipcio? 29Cando tal sentiu, escapou e viviu coma estranxeiro na
terra de Madin, onde tivo dous fillos.
30Logo de corenta anos, aparecuselle un anxo no deserto do monte Sina, na lapa do
lume dunha silveira. 31Moiss, vendo isto, ficou admirado coa aparicin. O se achegar
para ver, sentiuse a voz do Seor: 32Eu son o Deus de teus pais, o Deus de Abraham, de
Isaac, e de Xacob. Pero Moiss, arrepiado, non ousaba mirar. 33E dxolle o Seor: Quita
os zapatos dos teus ps, porque o lugar onde ests terra santa; 34vin a afliccin do meu
pobo en Exipto, escoitei os seus laios e baixei para liberalos. Ven logo aqu, que te vou
mandar a Exipto.
35A este Moiss, de quen renegaran dicindo: "quen te constituu xefe e xuz?", foi a
quen Deus mandou coma xefe e liberador pola man do anxo, que se lle aparecera na
silveira. 36Foi el quen os fixo sar, obrando prodixios e sinais na terra de Exipto, no mar
Rubio e no deserto, durante corenta anos. 37Foi este Moiss quen lles dixo s fillos de
Israel: Deus far xurdir un profeta coma min de entre os vosos irmns. 38Foi el quen na
asemblea do deserto estivo coma mediador entre o anxo que lle falaba no monte Sina e
os nosos pais; el foi quen recibiu palabras de vida para nolas transmitir. 39Foi el a quen
nosos pais non quixeron obedecer, senn que o refugaron e no seu corazn volvronse a
Exipto, 40dicndolle a Aharn: Fainos deuses que vaian diante de ns, pois non sabemos
que foi deste Moiss, que nos quitou da terra de Exipto.
41E naqueles das fabricaran un becerro, ofreceran un sacrificio dolo, e festexaran a
obra das sas mans. 42Pero Deus volvulle--las costas, e entregounos culto dos astros,
como est escrito no libro dos profetas: Seica me ofrecestes vctimas e sacrificios
durante corenta anos no deserto, casa de Israel? 43Levste-la tenda de Molok e a estrela
do Deus Refn (imaxes que vs fixestes), para adoralas. Pois eu deportareivos aln de
Babilonia!
44Os nosos pais tian no deserto a tenda da Alianza, como ordenara aquel que lle dixo a
Moiss que a fixese conforme modelo que vira. 45Os nosos pais recibrona en herdanza
e, con Xosu fronte, introducrona na terra dos pagns, que Deus expulsou diante deles.
As foi ata os das de David, 46que achou gracia diante de Deus e que lle pediu permiso
para lle facer unha morada Deus de Xacob. 47Con todo, foi Salomn quen lla
construu. 48Anque o Altsimo non habita en edificios feitos por mans de home; como di
o profeta: 49O ceo o meu trono e a terra o estrado dos meus ps: que casa me
construiredes, di o Seor, ou que sitio para o meu repouso? 50Non foi a mia man a que
fixo todo iso?
1509

A BIBLIA

51Duros de testa e incircuncisos de corazn e odos! Vs sempre resistde-lo Esprito

Santo! Sodes coma vosos pais. 52A que profeta non perseguiron vosos pais? Mataron s
que anunciaron por adiantado a vinda do Xusto, do que vs agora vos fixestes traidores e
asasinos: 53vs que recibste-la Lei por mandado dos anxos e non a gardastes!
Martirio de Estevo
54O sentiren isto, adoecan e renxan os dentes contra Estevo. 55Pero el, cheo do Esprito
Santo e cos ollos cravados no ceo, viu a gloria de Deus e a Xess de p dereita de Deus,
56e dixo:
-Ollade, vexo o ceo aberto e o Fillo do Home, de p, dereita de Deus.
57Entn pegaron a berrar, taparon os odos, e todos xunta arremeteron contra el;
58quitrono fra da cidade e comezaron a apedralo. As testemuas deixaron os seus
vestidos s ps dun mozo chamado Saulo.
59Apedraban a Estevo, que invocaba as: "Seor Xess, recibe o meu esprito!" 60E
posto de xeonllos, berrou con voz forte: "Seor, non lles teas en conta este pecado!"
Dito esto, adormeceu para sempre.
Persecucin da Igrexa. Saulo entre os perseguidores
8 1Saulo aprobaba a sa morte. Aquel da levantouse unha grande persecucin contra a
Igrexa de Xerusaln, e todos, ags os apstolos, dispersronse polas terras da Xudea e da
Samara. 2Uns homes piadosos enterraron a Estevo e fixeron por el un gran pranto. 3En
canto a Saulo, maltrataba a Igrexa: entraba polas casas, arrastraba homes e mulleres e
mandbaos cadea.
EXPANSION DA IGREXA POR PALESTINA
Felipe evanxeliza Samara
4Os que se dispersaron an por todas partes, anunciando a Boa Nova da Palabra. 5Felipe
baixou cidade de Samara e prediculle-lo Mesas. 6O pobo, dun acordo, atenda que
dica Felipe, sentindo e vendo os sinais que faca; 7pois de moitos posudos saan
espritos impuros a berros, e moitos paralticos e coxos quedaban curados. 8A cidade
encheuse de alegra.
9Haba un home naquela cidade, chamado Simn, que exerca de meigo e pasmaba
xente de Samara, dicndolles ser algun importante. 10Todos, desde o mis pequeno
mis grande, facanlle caso, porque dican: "Este a forza de Deus, chamada a Grande".
11E facanlle caso, porque haba tempo que os tia pasmados con meigueras. 12Pero
cando creron a Felipe, que anunciaba o Reino de Deus e o nome de Xess Cristo,
fixronse bautizar homes e mulleres. 13O mesmo Simn tamen creu e, despois de
bautizado, andaba sempre con Felipe e ficaba abraiado ve-los sinais e milagres que se
facan.
14O sentiren dici-los apstolos, que estaban en Xerusaln, que Samara acollera a palabra
de Deus, mandronlles a Pedro e a Xon. 15Baixaron logo al, e oraron polos
samaritanos, para que recibisen o Esprito Santo, 16pois anda non baixara sobre ningn
deles: s os bautizaran no nome do Seor Xess. 17Entn, fronlles impoendo as mans
e recibiron o Esprito Santo.

1510

A BIBLIA

18Vendo Simn que pola imposicin das mans dos apstolos se daba o Esprito,
ofreceulles cartos, 19dicindo:
-Ddeme a min tamn ese poder para que aquel a quen lle impoa as mans, reciba o
Esprito Santo.
20Mais Pedro respondeulle:
-As rebentes ti e mailo teu dieiro! Ti coidas que o don de Deus se pode adquirir con
cartos? 21Non tes parte nin sorte neste asunto, porque o teu corazn non recto diante de
Deus. 22Arrepntete desa malicia ta, e pdelle Seor, a ver se che perdoa o sentir do
teu corazn, 23pois vexo que ests destinado amargura do fel e s cadeas dos malvados.
24Simn respondeu:
-Rezade vs por min Seor, para que non me acaia nada do que acabades de dicir.
25Eles entn, despois de testificaren e anunciaren a palabra do Seor, volveron para
Xerusaln, evanxelizando en moitas aldeas de Samara.
Felipe evanxeliza e bautiza un etope
26Un anxo do Seor faloulle a Felipe deste xeito:
-Anda, dirxete cara sur polo camio que baixa de Xerusaln a Gaza, a travs do
deserto.
27Pxose en camio e dirixiuse cara al. Un etope, eunuco, funcionario de Candaces,
raa da Etiopa, que estaba encargado de tdolos seus tesouros, fora a Xerusaln como
peregrino. 28De volta, sentado no seu carro, a lendo no profeta Isaas.
29Dxolle o Esprito a Felipe:
-Achgate e ponte a par dese carro.
30Correndo Felipe, sentiu que a lendo no profeta Isaas e preguntoulle:
-Entnde-lo que les?
31Contestoulle:
-Como o vou entender, se ningun mo explica?
E convidou a Felipe a que subise a sentar con el. 32A pasaxe da Escritura que la era esta:
Coma ovella levrono matadoiro;
e coma ao mudo diante de quen o rapa,
as El non abra a sa boca.
33Humillrono, negndolle a xustiza,
quen contar a sa descendencia?
A sa vida foi arrincada da terra.
34Dirxndose a Felipe, dxolle o eunuco:
-Por favor de quen di isto o profeta? De si mesmo ou doutro?
35Felipe entn tomou a palabra e partindo desa pasaxe da Escritura, anuncioulle a Boa
Nova de Xess. 36De camio, chegaron a un sitio con auga e dixo o eunuco:
-Aqu hai auga, por que non me podo bautizar eu?
38E mandou para-lo carro. Baixaron os dous auga, Felipe e mailo eunuco, e Felipe
bautizouno. 39Cando subiron da auga, o Esprito do Seor arrebatou a Felipe. O eunuco
xa non o viu mis, pero seguiu o seu camio cheo de alegra.
40Felipe atopouse en Azoto e evanxelizaba tdalas vilas por onde pasaba, ata chegar a
Cesarea.
Conversin de Saulo
9 1Saulo, respirando anda ameazas e morte contra os discpulos do Seor, presentouse
Sumo Sacerdote 2e pediulle cartas para as sinagogas de Damasco, a fin de que, se
1511

A BIBLIA

encontraba algns que fosen deste novo camio, tanto homes coma mulleres, os puidese
levar presos a Xerusaln.
3De camio, cerca xa de Damasco, aconteceu que, de speto, unha luz do ceo o envolveu
co seu fulgor. 4Caeu no chan e sentiu unha voz que lle dica:
-Xal, Xal, por que me persegues?
5El preguntou:
-Quen es ti, Seor?
Contestoulle:
-Eu son Xess a quen ti persegues. 6Pero rguete, entra na cidade, e xa se che dir o que
tes que facer.
7Os compaeiros de viaxe quedaron parados, estantos: sentan a voz, mais non van
ningun. 8Saulo ergueuse do chan, pero, malia te-los ollos abertos, non va nadia.
Levrono pola man, introducrono en Damasco. 9Al botou tres das sen ver, sen comer e
sen beber.
10Haba en Damasco un discpulo, chamado Ananas, e o Seor dxolle nunha visin:
-Ananas!
El respondeu:
-Aqu estou, Seor.
O Seor volveulle falar:
11-Vai ra Dereita, e procura na casa de Xudas a un home chamado Saulo de Tarso,
que est orando. 12(En visin, viu Saulo a un home chamado Ananas entrar e impoerlle
as mans para que recobrase a vista).
13Ananas respondeu:
-Seor, teo odo falar moito dese home e do mal que lles ten feito s teus santos en
Xerusaln. 14E aqu ten poderes dos xefes dos sacerdotes, para prender a tdolos que
invocan o teu nome.
15Pero o Seor dxolle:
-Vai, que ese home un instrumento escollido por min, para leva-lo meu nome diante
dos pagns, dos seus reis e mais dos israelitas. 16Heille mostra-lo que ten que sufrir polo
meu nome!
17Entn Ananas, pondose en camio, entrou na casa, e impondolle as mans,
dxolle:
-Irmn Saulo, quen me manda o Seor Xess, que se che apareceu cando vias polo
camio, para que recbre-la vista e te enchas do Esprito Santo.
18No instante, repelronlle dos ollos como unhas escamas e recuperou a vista; ergueuse,
e bautizouse. 19Despois comeu e volvronlle as forzas.
Saulo en Damasco
Pasou algns das cos discpulos de Damasco, 20e axia comezou a predicar a Xess nas
sinagogas, proclamando que era o Fillo de Deus. 21Tdolos que o sentan ficaban
pasmados e dican: "Pero non este o que en Xerusaln fixo estragos entre os que
invocan ese Nome, e viera aqu para os levar presos diante dos sumos sacerdotes?".
22Pero Saulo con mis nimos confunda s xudeus de Damasco, demostrando que
Xess era o Mesas.
23Logo de bastantes das, os xudeus ordenaron de o matar, 24mais Saulo chegou a sabelo que andaban argallando. Da e noite vixiaban as portas da cidade, para lle daren morte.
25Pero algns dos seus discpulos collrono de noite e descolgrono pola muralla metido
nun cesto.

1512

A BIBLIA

Saulo en Xerusaln e en Tarso

26Chegado a Xerusaln, procuraba xuntarse cos discpulos; pero todos lle tian medo,
non crendo que fose discpulo de verdade. 27Pero Bernab, colleuno consigo e levouno
onda os apstolos. Saulo contoulles que vira o Seor no camio, que lle falara e que en
Damasco predicara publicamente no nome de Xess. 28Conviviu con eles en Xerusaln,
predicando con ousada no nome do Seor. 29Falaba e discuta tamn cos helenistas,
pero estes querano matar. 30O sabelo, os irmns le-vrono para Cesarea e fixrono
seguir a Tarso.
A Igrexa medra en toda Palestina
31Daquela, a Igrexa tia paz en toda a Xudea, Galilea e mais Samara. Creca coma un
edificio, progresaba na fidelidade Seor e coa asistencia do Esprito Santo a
aumentando en nmero.
Pedro visita as Igrexas: curacin dun paraltico
32Pedro, que as visitaba todas, baixou a visita-los santos que vivan en Lida. 33Encontrou al un tal Eneas, que xaca paraltico nun catre desde haba oito anos. 34Dxolle
Pedro:
-Eneas, Xess Cristo vaite curar! rguete e fai ti mesmo o teu leito.
E no intre pxose en p. 35Tdolos habitantes de Lida e de Sarn vrono e convertronse
Seor.
Pedro vlvelle a vida a Tabita
36Haba en Iope unha discpula de nome Tabita (que traducido quere dicir Gacela), chea
de boas obras e de caridades. 37Por aqueles das enfermou e morreu. Despois de a
lavaren, puxrona no cuarto de arriba.
38Como Lida est cerca de Iope, sentindo dici-los discpulos que Pedro estaba al,
mandronlle dous homes con este recado: "non tardes en achegarte aqu". 39Pedro foi
con eles. Cando chegou levrono sala de arriba onde se lle presentaron chorando
tdalas vivas, amosndolle as tnicas e os mantos que faca a Gacela cando estaba con
elas.
40Pedro entn, mandou sa-la xente toda, pxose de xeonllos e orou; despois volveuse
cadver e dixo:
-Tabita, rguete!
Ela abriu os ollos e, ver a Pedro, incorporouse. 41Pedro colleuna pola man, levantouna
e chamando os santos e as vivas presentullela viva.
42Isto subose en toda a cidade de Iope e moitos creron no Seor. 43Pedro, ficou
bastantes das en Iope, na casa dun curtidor chamado Simn.
O Esprito abre as portas da Igrexa s pagns: conversin de Cornelio
10 1Haba en Cesarea un home chamado Cornelio, capitn da compaa chamada
italiana. 2Era piadoso e seguidor da relixin xuda, as como tdolos da sa casa. Dballe
moitas esmolas pobo e decote oraba a Deus.
3A iso das tres da tarde, tivo unha visin e viu claramente o anxo do Seor entrar cabo
del e dicirlle:
1513

A BIBLIA

-Cornelio!
4Cheo de medo, e mirando fixo para el, respondeu:
-Que , Seor?
O anxo respondeulle:
-As tas oracins e as tas esmolas subiron diante de Deus e tenas presentes; 5manda,
logo, uns homes a Iope e manda chamar por un certo Simn, tamn chamado Pedro.
6Est parando en cas dun tal Simn, curtidor, que ten a casa beira do mar.
7Cando marchou o anxo, chamou a dous criados e un soldado piadoso dos que lle eran
mis fieis, 8contoulles todo e mandounos a Iope.
9Para o outro da, indo eles de camio e xa cerca da cidade, subiu Pedro azotea a orar.
Era polo medioda, 10e sentindo fame quixo tomar algo. Mentres llo preparaban, tivo
unha xtase: 11viu o ceo aberto e como un gran lenzo, que, pendurado polas catro puntas,
baixaba cara terra. 12Haba nel toda clase de cuadrpedes e repts da terra e de tdolos
paxaros do ceo. 13Unha voz dxolle:
-rguete, Pedro, mata e come!
14Mais Pedro respondeu:
-De ningunha maneira, Seor, porque nunca comn cousa impura ou profana.
15De novo, por segunda vez, chegoulle unha voz:
-O que Deus purificou non o chames ti profano.
16Isto sucedeu por tres veces, e, de speto, aquel obxecto volveuse para o ceo. 17Estaba
Pedro moi sorprendido cavilando que quera dicir aquela visin que tivera, cando os
homes mandados por Cornelio, acertaren coa casa de Simn, presentronse na porta
18e, dando un berro, preguntaron se paraba al Simn, o chamado Pedro.
19Estando Pedro matinando na visin, dxolle o Esprito:
-Hai a uns homes que te buscan; 20baixa e vaite con eles sen escrpulos, porque os
mandei eu.
21Pedro baixou encontro deles e dxolles:
-Son eu o que buscades, que o que vos trae?
22Eles responderon:
-O capitn Cornelio, home cabal e adepto xudasmo, moi estimado por toda a nacin
xuda, recibiu aviso dun santo anxo para que te mandase chamar sua casa e que te
escoitase.
23Entn Pedro fxoos entrar e deulles pousada. Para o outro da levantouse e marchou
con eles, acompaado por algns irmns de Iope, 24e chegou a Cesarea outro da.
Cornelio, que xuntara os seus parentes e amigos mis ntimos, xa os estaba agardando.
25Cando Pedro a entrar, foi Cornelio porta e botndoselle os ps, postrouse. 26Pero
Pedro levantouno, dicndolle:
-rguete, que eu tamn son un home.
27E, falando con el, entrou. Encontrou moita xente xunta 28e dxolles:
-Vs sabedes que non se lle permite a un xudeu ter trato cun estranxeiro ou entrar na sa
casa; pero Deus ensinoume que non se debe chamar profano ou impuro a home ningn.
29Por iso, me chamardes, vin sen reparos. E pregntovos, logo: "por que me
mandastes chamar?".
30Respondeulle Cornelio:
-Hai catro das, s tres da tarde, estaba eu rezando na mia casa, cando se presentou un
home con vestiduras brancas que relucan 31e dixo: "Cornelio, a ta oracin escoitouse, e
as tas esmolas recrdanse diante de Deus; 32manda, logo, uns homes a Iope, e manda
buscar un tal Simn, tamn chamado Pedro, que para en cas Simn o curtidor, a rentes do
mar". 33Mandeiche recado de contado e tivche-la amabilidade de vir. Agora, todos ns
estamos na presencia de Deus para ormos todo o que o Seor che mandou.
1514

A BIBLIA

34Tomou entn Pedro a palabra e dixo:

-Abof, vexo que Deus non fai distincin de persoas, 35senn que acepta que lle fiel
e practica a xustiza, sexa da nacin que sexa. 36El mandulle-la sa palabra s fillos de
Israel, anuncindolle-la Boa Nova da paz por Xess Cristo: este o Seor de todos.
37Vs sabde-lo que pasou en toda a Xudea, comezando desde Galilea, despois do
bautismo que Xon predicou: 38como Deus unxiu con Esprito Santo e con poder a
Xess de Nazaret, que pasou facendo o ben e curando a tdolos que estaban asoballados
por Satn; pois Deus estaba con el. 39E ns somos testemuas de todo o que fixo no pas
dos xudeus e mais en Xerusaln. Matrono, colgndoo dun madeiro. 40A este
resucitouno Deus terceiro da e concedeulle que se deixase ver, 41non de todo o pobo,
senn das testemuas escollidas de antemn por Deus: ns que comemos e bebemos con
el, logo de que resucitou de entre os mortos. 42E mandounos que predicasemos pobo e
atestemos que el quen foi constitudo por Deus xuz de vivos e de mortos. 43El de
quen tdolos profetas dan este testemuo: tdolos que crean nel recibirn polo seu nome
o perdn dos pecados.
44Anda Pedro estaba a dicir estas cousas, cando o Esprito Santo veu sobre tdolos que
escoitaban a palabra. 45Tdolos crentes da circuncisin, que vieran con Pedro, ficaron
cheos de asombro, veren que o don de Esprito Santo tamn se espallaba sobre os
pagns, 46pois sentanos falar en linguas e louvar a Deus. Entn Pedro dixo:
47-Pode algun negarlle a auga do bautismo s que recibiron o Esprito Santo o mesmo
ca ns?
48E mandou que os bautizasen no nome de Xess Cristo. Entn pedronlle que quedase
con eles algns das.
A Igrexa de Xerusaln vence as sas reservas e acepta os pagns conversos
11 1Os apstolos e os irmns da Xudea sentiron dicir que tamn os pagns recibiran a
palabra de Deus. 2Cando Pedro subiu a Xerusaln, os da circuncisin botbanlle na cara:
3-Ti fuches casa de incircuncisos e comiches con eles!
4Entn Pedro explicullelo punto por punto.
5-Estaba eu na cidade de Iope, orando, cando tiven en xtase unha visin: era un obxecto
talmente coma un gran lenzo, que baixaba do ceo pendurado polas catro puntas e chegou
onda min. 6Mirando para el e observando con atencin, vin os cuadrpedes da terra, as
feras, os repts e os paxaros do ceo; 7e sentn unha voz que me dica: "rguete, Pedro,
mata e come". 8Pero eu dixen: "De ningunha maneira, Seor, porque nunca levei boca
nada profano ou impuro". 9Por segunda vez sentn a voz do ceo: "O que Deus purificou,
non o chames ti profano". 10Isto pasou tres veces, e despois retirouse todo para o ceo.
11E, fixdevos, nisto presntanse na casa onde estabamos tres homes que mandaran
desde Cesarea en busca mia. 12Dxome entn o Esprito que fose con eles sen reparos.
Vieron tamn comigo estes seis irmns, e entramos na casa do home, 13que nos contou
como vira anxo presentrselle na sa casa e dicir: "manda algun a Iope a por Simn,
chamado Pedro; 14el hache dicir palabras polas que te salvars ti e tdolos da ta casa".
15E cando comezaba eu a falar, veu o Esprito Santo sobre eles talmente como veu sobre
ns comezo. 16Lembrei entn as palabras do Seor, cando dica: "Xon bautizou con
auga, pero vos bautizardesvos co Esprito Santo". 17E pois, se Deus lles concedeu o
mesmo don ca a ns, por creren no Seor Xess Cristo, quen era eu para me opoer a
Deus?
18O sentiren isto, acougaron e glorificaron a Deus, comentando; "De xeito que Deus
tamn concedeu s pagns o arrepentimento, para acadaren a vida!".

1515

A BIBLIA

EXPANSION DA IGREXA FORA DE PALESTINA

Antioqua, primeira Igrexa de pagns conversos. Unin coa Igrexa de Xerusaln
19Os que se dispersaran fuxindo da persecucin orixinada por cousa de Estevo, chegaron
ata a Fenicia, Chipre e Antioqua, sen predicaren a ningun a palabra, ags s xudeus.
20Con todo, houbo algns de entre eles, homes de Chipre e de Cirene, que chegados a
Antioqua comezaron a falar tamn cos gregos, anuncindolle-la Boa Nova do Seor
Xess. 21A man do Seor estaba con eles e moitos creron e convertronse Seor.
22Chegaran estas novas s odos da Igrexa de Xerusaln, e mandaron a Antioqua a
Bernab. 23Cando chegou e viu a gracia de Deus, encheuse de alegra e animaba a todos
a se conservaren unidos Seor co corazn firme, 24pois era un home bo, cheo de
Esprito Santo e de fe. E foi moita a xente que se uniu Seor.
25Daquela, Bernab foi a Tarso en busca de Saulo 26e, cando o atopou, levouno para
Antioqua. Durante un ano enteiro estiveron xuntos naquela Igrexa, adoutrinando a moita
xente. Foi en Antioqua onde por primeira vez s discpulos lles chamaron "cris-tins".
27Por aqueles das baixaron a Antioqua uns profetas de Xerusaln. 28Un deles, chamado
Agabo, ergueuse e, movido polo Esprito, anunciou que a haber unha gran fame por toda
a terra (foi a que houbo no tempo de Claudio). 29Os discpulos ordenaron de mandar un
auxilio s irmns de Xudea, cadaqun conforme s seus posibles. 30E as o fixeron
mandndollelo s responsables pola man de Bernab e de Saulo.
Herodes persegue a Igrexa. Martirio de Santiago. Prisin e liberacin de Pedro
12 1Por ese tempo o rei Herodes botou man dalgns membros da Igrexa, para os
maltratar. 2Mandou matar coa espada a Santiago, o irmn de Xon, 3e, vendo que iso lles
agradaba s xudeus, mandou prender tamn a Pedro. Era a semana da Pascua.
4Prendeuno, logo, e meteuno na cadea, gardndoo con catro piquetes de catro soldados
cada un. Quera presentalo diante do pobo despois da Pascua. 5Mentres Pedro estaba
retido no crcere, a Igrexa rezaba intensamente a Deus por el.
6A noite antes de que Herodes o presentase diante do pobo, estaba Pedro durmindo entre
dous soldados, ligado con das cadeas, e unhas sentinelas facan a garda diante da porta
da prisin. 7De speto, presentouse o anxo do Seor, e unha luz resplandeceu na cela; e,
tocndolle no costado, espertou a Pedro e dxolle:
-rguete correndo!
E caronlle as cadeas das mans.
8Entn dxolle o anxo:
-Pon o cinto e calza as sandalias.
E as o fixo. Despois dxolle:
-Bota o manto por riba e sgueme.
9Pedro sau e seguiuno, sen se dar conta que era realidade o que se faca por medio do
anxo, pois coidaba que era unha visin. 10Atravesaron a primeira garda e logo a segunda,
e chegaron porta de ferro que daba cidade e abriuse ela soa. E saren ra, logo o
deixou o anxo.
11Entn Pedro, volvendo en si, dixo: "agora realmente vexo que o Seor mandou o seu
anxo, para me librar das mans de Herodes e de todo o que esperaba o pobo xudeu". 12E
xa con todo o acordo, dirixiuse casa de Mara, a nai do Xon, chamado Marcos, onde
haba moita xente reunida rezando. 13Petou na porta da entrada e unha criada, chamada
Rode, foi ver quen era. 14Recoeceu a voz de Pedro e deulle tal alegra, que, se haba de
1516

A BIBLIA

abri-lo portal, correu a avisar que Pedro estaba na porta. 15"Ests tola!", dixronlle.
Mais ela aseguraba que era certo. Os outros dican: "ser o seu anxo".
16Pedro segua petando. Entn abriron, e velo, ficaron pasmados. 17Acenoulles coa
man para que calasen e contoulles como o Seor o librara da prisin e dxolles:
-Manddelle recado a Santiago e s irmns.
E liscou de al para outro sitio, 18O abri-lo da armouse un bo rebumbio entre os
soldados, preguntndose que sera de Pedro. 19Cando Herodes mandou por el e non o
encontraron, interrogou s gardas e mandounos executar. Despois baixou de Xudea a
Cesarea e quedou al.
Morte de Herodes Agripa I
20Herodes estaba aborrecido cos de Tiro e Sidn. Estes presentronselle en comisin e,
logo de gaaren para a causa deles a un tal Blasto, xefe da casa do rei, solicitaron a paz,
pois o seu pas dependa economicamente do territorio do rei. 21No da sinalado,
Herodes, revestido co manto real e sentado na tribuna, dirixiulles un discurso. 22O pobo
berraba: " a voz dun deus, non a dun home!" 23E no intre feriuno o anxo do Seor por
non ter dado gloria a Deus. Morreu comesto dos vermes.
Bernab e Saulo volven para Antioqua
24A palabra de Deus medraba e multiplicbase. 25Bernab e Saulo, cumprida a sa
misin en Xerusaln, volvronse levando con eles a Xon, de sobrenome Marcos.
PRIMEIRA VIAXE DE PAULO
O Esprito e a Igrexa de Antioqua mandan a Bernab e Paulo primeira viaxe misioneira
13 1Haba na Igrexa de Antioqua profetas e mestres: Bernab, Simen chamado Nxer,
Lucio de Cirene, Menahn -compaeiro de infancia do tetrarca Herodes-, e Saulo.
2Estando nunha reunin litrxica con xexn, dixo o Esprito Santo:
-Apartade a Bernab e Saulo para a obra que os teo chamados.
3Entn, logo de xexuaren e oraren, impuxronlle-las mans e despedronos.
En Chipre. O meigo e a conversin do procnsul
4Por tanto, mandados polo Esprito Santo, baixaron a Seleucia e desde al embarcaron
para Chipre. 5Chegados a Salamina, comezaron a anuncia-la palabra de Deus nas
sinagogas dos xudeus, levando a Xon de axudante. 6Despois de atravesaren toda a illa
ata Pafos atoparon al un xudeu, meigo e falso profeta, chamado Barxess, 7que estaba
co procnsul Serxio Paulo, home prudente. Este mandou chamar a Bernab e Saulo,
arelando escoita-la palabra de Deus. 8Pero Elimas, "o meigo" (que as se traduce o seu
nome), opxoselles, procurando arredar da fe procnsul. 9Entn Saulo, tamn chamado
Paulo, cheo do Esprito Santo, fixando nel os seus ollos, 10exclamou:
-Ests cheo de andrmenas e de ruindade, fillo do demo, inimigo de todo o bo; non
deixars de torce-los camios rectos do Seor? 11Pois agora vai vir sobre ti a man do
Seor; ficars cego, e non vera-la luz do sol por algn tempo.

1517

A BIBLIA

E no instante caeron enriba del a escuridade e as tebras e, tentando arredor, buscaba

quen o guiase pola man. 12Entn o procnsul, vendo o sucedido, abrazou a fe,
impresionado pola doutrina do Seor.
13Paulo e os seus compaeiros embarcaron en Pafos, e dirixronse a Perxe de Panfilia.
Pero Xon deixounos e deu volta para Xerusaln.
A predicacin de Paulo s xudeus en Antioqua de Pisidia
14Eles, desde Perxe, seguiron a Antioqua de Pisidia. Un da de sbado entraron na
sinagoga e sentronse. 15Despois da lectura da Lei e dos Profetas, os xefes da sinagoga
mandronlles dicir:
-Irmns, se tedes algunha palabra para anima-lo pobo, falade.
16Paulo entn, levantndose, acenoulles coa man e dixo:
-Israelitas e os que seguides noso Deus, escoitade: 17o Deus deste pobo de Israel
escolleu a nosos pais e engrandeceu este pobo durante o seu exilio na terra de Exipto;
despois tirounos de al coa forza do seu brazo. 18Durante corenta anos soportounos no
deserto, 19e, despois de destrur sete nacins na terra de Canan, deulles en posesin a
sa terra: 20isto durou uns catrocentos cincuenta anos. Despois diso deulles xuces ata o
profeta Samuel; 21logo pediron un rei e Deus deulles durante corenta anos a Xal, fillo
de Quix, da tribo de Benxamn; 22despois que o refugou, deulles por rei a David de quen
testemuou dicindo: Atopei a David, fillo de Iex, home conforme o meu corazn, que
far en todo a mia vontade. 23Da sa descendencia da que Deus, segundo a promesa,
mandou un Salvador para Israel: Xess. 24Antes da sa chegada, Xon tia proclamado a
todo o pobo de Israel un bautismo de conversin, 25e cando estaba rematando o seu
camio, dica: "non son eu quen vs pensades; pero mirade, vn despois de min un de
quen non son digno nin de desatarlle o calzado dos ps".
26Irmns, descendentes de Abraham e os que seguides noso Deus: a ns a quen se
nos manda esta mensaxe de salvacin. 27 certo que os vecios de Xerusaln e os seus
gobernantes descoeceron a Xess e, condenndoo, cumpriron as palabras dos profetas,
que se len tdolos sbados. 28Anda que non atoparon nel nada que merecese a morte,
pedronlle a Pilato que o mandase matar. 29E, cando cumpriron todo o que acerca del
estaba escrito, baixrono do madeiro e puxrono nun sepulcro. 30Pero Deus resucitouno
de entre os mortos; 31e durante moitos das apareceuse s que subiran con El de Galilea
para Xerusaln, que son agora as sas testemuas diante do pobo.
32E ns anuncimosvo-la boa nova de que a promesa feita s nosos pais 33a cumpriu en
ns, os seus fillos, resucitando a Xess, conforme estaba escrito no salmo segundo: Ti elo meu Fillo: eu enxendreite hoxe.
34E que o resucitou de entre os mortos, para non voltar nunca mais morte, dxoo as:
Heivos concede-los beneficios asegurados a David. 35Por iso di noutra pasaxe: Non
permitirs que o teu Santo experimente a corrupcin. 36Ora ben, David, logo de cumprir
no seu tempo o plan de Deus, morreu, xuntouse cos seus pais e experimentou a
corrupcin, 37mentres que aquel que Deus resucitou non coeceu corrupcin ningunha.
38Sabede, logo, irmns, que por medio del se vos anuncia o perdn dos pecados, e que de
todo aquilo do que vs non vos puidestes xustificar mediante a Lei de Moiss, 39pode,
mediante El, xustificarse todo o que cre. 40Moito coidadio de que non vos pase o que
din os Profetas:
41Mirade, os escpticos,
para que vos pasmedes e caledes,
vou facer nos vosos das tal obra,
que, se vola contan, non a credes!
1518

A BIBLIA

42O saren, pedanlles que para o outro sbado lles seguisen falando do mesmo asunto.
43Cando se desfixo a asemblea, moitos xudeus e proslitos practicantes seguiron a Paulo
e Bernab, que, falando con eles, os animaban a perseverar na gracia de Deus.
Paulo e Bernab deixan os xudeus, e dirxense s pagns de Antioqua. Problemas
44Para o outro sbado xuntouse case toda a cidade para escoita-la palabra de Deus,
45pero os xudeus enchronse de envexa, veren tanta xente, e opoanse cos insultos
que Paulo dica. 46Entn Paulo e Bernab dixeron ousadamente:
-Tiamos que anuncirvo-la palabra de Deus primeiro a vs; pero, visto que a refugades e
non vos considerades dignos da vida eterna, volvmonos cara s pagns; 47pois as nolo
mandou o Seor: Pxente como luz das nacins, para levre-la salvacin ata os confns
da terra.
48Os pagns, sentindo isto, enchanse de alegra, louvando a mensaxe do Seor; e creron
tdolos que estaban destinados vida eterna. 49Deste xeito a palabra de Deus espallbase
por toda a bisbarra.
50Pero os xudeus encirraron s seoras de alta categora que eran devotas e s principais
da cidade e promoveron unha persecucin contra Paulo e Bernab, expulsndoos do seu
territorio.
51Estes, sacudindo contra eles o po dos seus ps, marcharon para Iconio, 52mentres os
discpulos ficaban cheos de alegra e do Esprito Santo.
Evanxelizan en Iconio. Perseguidos polos xudeus, teen que marchar
14 1En Iconio sucedeu o mesmo: entraron xuntos na sinagoga dos xudeus e falaron de tal
xeito que creron moitos xudeus e gregos; 2pero os xudeus que non creron, enlizaron e
puxeron a mal s pagns contra os irmns. 3Con todo botaron al bastante tempo, e
falaban con ousada, pois confiaban no Seor que testemuaba a mensaxe da sa gracia
realizando por medio deles sinais e prodixios.
4Entn dividiuse a xente da cidade en bandos: uns estaban polos xudeus e outros polos
apstolos. 5Pero visto que se organizou unha manifestacin de pagns e xudeus, cos seus
xefes fronte, para os maltrataren e apedraren, 6eles, que se decataron, fronse
refuxiando nas cidades de Licaonia: na de Listra, na de Derbe e nos arredores; 7e al
anunciaban a Boa Nova.
Con palabras e obras evanxelizan en Listra e Derbe. Seguen os problemas cos xudeus
8Xaca en Listra, tolleito dos ps, un home que era coxo de nacemento e que nunca
puidera andar. 9Estaba escoitando a Paulo, que falaba. Paulo, mirando para el e vendo
que tia fe para se curar, 10dxolle en voz alta:
-rguete, e tente dereito sobre os teus ps!
El deu un brinco e botou a andar. 11A xente, ve-lo que fixera Paulo, berraba en idioma
licaonio: "Os deuses baixaron a ns en forma humana". 12E chamaban Zeus a Bernab e
a Paulo Hermes, porque era o que lles falaba.
13Entn o sacerdote do templo de Zeus, que estaba entrada da cidade, levando s portas
touros e grilandas, de acordo coa xente, pretenda ofrecerlles un sacrificio. 14Os
apstolos Paulo e Bernab, en canto se decataron, racharon os seus vestidos e correron
cara xente, 15berrando:
-Que facedes? Ns non somos mis ca homes coma vs, e o que vos predicamos que
deixedes eses falsos dolos e vos convertades Deus vivo que fixo o ceo, a terra, o mar e
1519

A BIBLIA

todo o que hai neles. 16Nas xeracins pasadas permitiu a tdalas nacins seguiren os
seus propios camios; 17pero nin por iso deixou de dar testemuo de si coa sa regala,
dndovos desde o ceo chuvias e estacins fructferas, enchendo de mantenza e de alegra
os vosos corazns.
18E con todas estas palabras, traballio lles custou impedir que lles ofrecesen un
sacrificio.
19Pero chegaron de Antioqua e de Iconio uns xudeus que convenceron xente.
Apedraron a Paulo e arrastrrono fra da cidade, coidando que estaba morto. 20Mais,
cando o rodearon os discpulos, ergueuse e entrou na cidade. Para o outro da marchou
con Bernab cara a Derbe.
21Logo de anunciaren a Boa Nova naquela cidade e de faceren bastantes discpulos,
volveron para Listra, Iconio e Antioqua, 22enfortecendo o esprito dos discpulos e
animndoos a persevararen na fe, porque -dicanlles- temos de pasar por moitos traballos,
para entrarmos no Reino de Deus. 23E despois de designarlles presbteros en cada Igrexa,
oraban, xexuaban e encomendbanos Seor, en quen creran.
Regresan a Antioqua de Siria
24Atravesando a Pisidia, chegaron a Panfilia 25e, logo de anunciaren a palabra en Perxe,
baixaron cara a Atala. 26De al embarcaron para Antioqua, desde onde foran confiados
gracia de Deus para a misin que vian de cumprir. 27Chegando, reuniron a Igrexa e
contaron todo canto Deus fixera con eles e como lles abrira s pagns a porta da fe.
28Botaron al moito tempo cos discpulos.
O CONCILIO DE XERUSALN
A fe en Xess e a Lei de Moiss: o problema presntase en Antioqua
15 1Algns que baixaron desde Xudea ensinaban s irmns: "se non vos circuncidades
conforme tradicin de Moiss, non vos podedes salvar". 2Como se orixinou un
desacordo e unha disputa non pequena de Paulo e Bernab contra eles, acordaron que
Paulo, Bernab e algns outros subisen a Xerusaln a trata-la cuestin cos apstolos e os
responsables. 3As que a Igrexa dulle-lo preciso para a viaxe e eles atravesaron Fenicia e
Samara relatando como se convertan os pagns e alegrando as a tdolos irmns.
O concilio de Xerusaln resolve a cuestin da Lei
4O chegaren a Xerusaln, recibiunos a Igrexa, os apstolos e os responsables e eles
contaron todo o que Deus levaba feito con eles. 5Pero erguronse algns da secta dos
fariseos, que creran, e dican:
-Cmpre circuncidalos e mandarlles cumpri-la Lei de Moiss.
6Entn os apstolos e os responsables xuntronse para examinaren a cuestin. 7E,
despois de moito discutiren, ergueuse Pedro e dxolles:
-Irmns, ben sabedes que desde os primeiros das me escolleu Deus de entre vs, para
que os pagns osen pola mia boca a palabra da Boa Nova e cresen. 8E Deus, que
coece os corazns, testemuou en favor deles, dndolle-lo Esprito Santo coma a ns.
9Non fixo ningunha discriminacin entre eles e ns, pois purificou o seu corazn pola fe.
10Por que, logo, tentades a Deus, querendo cangar no pescozo dos discpulos un xugo

1520

A BIBLIA

que nin nosos pais nin ns fomos quen de aturar? 11Non; ns cremos que nos salvamos
pola gracia do Seor Xess e que eles se salvan igualio ca ns.
12Toda a asemblea ficou en silencio e escoitaban como Bernab e Paulo contaban
tdolos sinais e prodixios realizados por Deus entre os pagns por medio deles.
13Cando calaron, falou Santiago dicindo:
-Irmns, escoitdeme:
14Simen contou como desde o principio Deus procurou entre os pagns un pobo para si,
15e con isto cadran as palabras dos Profetas, conforme est escrito:
16Logo disto hei volver
e reconstruirei a tenda cada de David,
reedificarei as sas runas
e poereina en p,
17para que o resto dos homes busquen o Seor,
as como tdalas nacins que xa invocan o meu nome:
do o Seor, 18que deu a coecer estas cousas desde tempos antigos.
19Por iso coido que non se debe importunar s que de entre os pagns se converten a
Deus; 20chega con escribirlles que se abstean das contaminacins dos dolos, das
unins deshonestas, das carnes afogadas e do sangue; 21pois Moiss ten desde tempos
antigos predicadores en cada cidade e tdolos sbados o lemos nas sinagogas.
Resolucin do concilio
22Entn os apstolos e os responsables de acordo con toda a Igrexa, decidiron elixir
algns de entre eles e mandalos a Antioqua, xunto con Paulo e Bernab; Xudas,
chamado Barsabs, e Silas, homes que destacaban entre os irmns. 23E por medio deles
mandaron esta carta:
"Os irmns apstolos e responsables sadan s irmns de orixe pag, que estn en
Antioqua, Siria e Cilicia. 24Somos sabedores de que algns, sados de aqu e a quen non
demos mandato ningn, andan por a desacougndovos coas sas palabras; 25decidi-mos
escoller uns delegados e mandrvolos, xunto cos nosos benqueridos Bernab e Saulo,
26que teen dedicado a sa vida causa de noso Seor Xess Cristo; 27mandmos-vos,
logo, a Xudas e Silas, que vos dirn de palabra as mesmas cousas. 28Porque decidimos, o
Esprito Santo e mais ns, non impoervos mis cargas cs precisas: 29absterse de carnes
ofrecidas s dolos, do sangue, de animais afogados e da unin deshonesta; faredes ben
en gardarvos destas cousas. Sade".
30Dronlle-lo encargo e baixaron a Antioqua, onde reuniron a xente e entregaron a
carta; 31 que a leron, alegrronse con aquel consolo. 32Xudas e Silas, que eran profetas,
con moitas palabras animaban e enfortecan a fe dos irmns. 33O cabo dun tempo, os
irmns dronlle-la paz de despedida, pois volvan onda quen os mandaron. 35Paulo e
Bernab quedaron en Antioqua, ensinando e predicando con moitos outros a palabra do
Seor.
EXPANSION DA IGREXA POLO MUNDO GREGO
SEGUNDA VIAXE DE PAULO
Separacin de Paulo e Bernab. Segunda viaxe misioneira
36De al a uns das, dxolle Paulo a Bernab:

1521

A BIBLIA

-Volvamos visita-los irmns en tdalas cidades nas que anuncimo-la palabra do Seor,
para vermos como lles vai.
37Bernab quera levar tamn a Xon, o chamado Marcos; 38pero Paulo coidaba que non
o deban levar, porque se separara deles na Panfilia e non participara no traballo.
39Alporizronse a tal punto, que se apartaron un do outro: Bernab colleu a Marcos con
el, e embarcou para Chipre; 40Paulo, pola sa banda, escolleu a Silas e, encomendado
polos irmns gracia do Seor, marchou 41atravesando Siria e Cilicia e animando as
comunidades.
Timoteo nese misin de Paulo
16 1Chegou tamn a Derbe e Listra. Haba al un discpulo, chamado Timoteo, fillo
dunha xuda crente e de pai grego, 2do que falaban ben os irmns de Listra e de Iconio.
3Paulo quixo que fose con el e circuncidouno por mor dos xudeus daquela bisbarra, pois
todos saban que o pai era grego.
4Polas cidades que pasaban transmitanlle--las decisins tomadas polos apstolos e
responsables en Xerusaln, para que as cumprisen. 5Deste xeito as Igrexas quedaban
confirmadas na fe e medraban en nmero cada da. 6Impedidos polo Esprito Santo de
predica-la mensaxe en Asia, atravesaron Frixia e a rexin de Galacia; 7chegados de
fronte a Misia, tentaron de entrar en Bitinia; pero o Esprito de Xess non llelo permitiu;
8as que, atravesando Misia, baixaron a Trade.
9Durante a noite, Paulo tivo unha visin: estaba al de p un macedonio, suplicndolle:
"Pasa a Macedonia e axdanos!"
10Logo desta visin procuramos partir de contado para Macedonia, sabedores de que
Deus nos chamaba a lles anuncia-la Boa Nova.
Conversin de Lidia
11Embarcamos en Trade, dereitos a Samotracia; para o outro da a Nepolis, 12e de al
a Filipos, que era das principais cidades da rexin de Macedonia. Al anda botamos uns
das.
13O da de sbado samos fra da porta cara beira dun ro, onde supoiamos que haba
un lugar de oracin; sentmonos, e comezamos a falar coas mulleres que se xuntaban al.
14Unha delas, que se chamaba Lidia, tratante en prpura, da cidade de Tiatira, que segua
o xudasmo, pxose a escoitar, e o Seor abriulle o corazn, para que fixese caso do que
dica Paulo. 15Despois de se bautizar cos seus, rogbanos as: "se me tedes por unha fiel
do Seor, vide parar na mia casa". E obrigounos.
Prisin de Paulo e Silas
16Un da pasounos que, indo ns cara sitio da oracin, atopamos unha escrava que tia
esprito de adivia e dballes moitos cartos s seus amos coas sas adiviacins.
17Seguanos a Paulo e a ns, berrando: "es-tes homes son servos do Deus Altsimo, que
vos anuncian o camio da salvacin". 18Le-vaba as moitos das. Entn Paulo, xa farto,
volveuse e dxolle esprito: "ordnoche no nome de Xess Cristo que saias desa
muller". E no mesmo intre sau.
19Vendo os amos que se lles a a esperanza do negocio, botaron man de Paulo e Silas e
arrastrronos praza pblica presencia dos xuces. 20Presentronos s autoridades,
dicindo: "estes homes andan perturbando a nosa cidade; son xudeus 21e predican uns
costumes que coma romanos non podemos admitir nin practicar".
1522

A BIBLIA

22A xente arrepxose en contra deles; e os pretores, despois de facer que os espisen,
mandronos azoutar con vergallos. 23Cando xa lles deran moitos vergallazos, metronos
na prisin, ordenndolle carcereiro que os gardase con moito tino. 24El, recibir tal
orde, meteunos na cela de castigo e prendulle--los ps co cepo.
Conversin do carcereiro. Liberacin e partida
25Pola media noite, Paulo e Silas oraban, cantando louvanzas a Deus. Os outros presos
escoitaban. 26De speto veu un terremoto tan grande que abalaron os alicerces da
prisin; de golpe abrronse as portas todas e desprendronse as cadeas de todos eles.
27Cando acordou o carcereiro e viu abertas as portas da prisin quitou a espada para se
matar, coidando que os presos xa fuxiran; 28pero Paulo berroulle: "non te firas, que
estamos todos aqu". 29El pediu unha luz, entrou dentro e, tremendo, botouse s ps de
Paulo e de Silas, 30levounos para fra e dxolles:
-Seores, que teo que facer para me salvar?
31Respondronlle:
-Cre no Seor Xess e salvaraste ti e mailos da ta casa.
32E anuncironlle a palabra do Seor, a el e mais a tdolos da sa casa. 33E naquela
mesma hora da noite levounos consigo, lavulle-las feridas e seguidamente bautizouse el
e tdolos seus. 34Despois fxoos subir sa casa, preparulle-la mesa, e celebraron unha
festa por crer en Deus con tdolos da sa casa.
35O ser da, os pretores mandaron os alguacs para lle dicir carcereiro: "ceiba a eses
homes". 36Entn o carcereiro transmitiu a Paulo a mensaxe:
-Os pretores mandan dicir que vos poa en liberdade; sade, logo, e marchade en paz.
37Pero Paulo replicoulles:
-Ou sexa, que primeiro nos azoutan vista de todo o mundo, despois mtennos no
crcere sen xuzo, a ns, que somos cidadns romanos, e agora quernnos botar s
agachadas? Pois non. Que nos vean ceibar eles en persoa.
38Os alguacs fronlles da-lo recado s pretores, que colleron medo sentiren dicir que
eran cidadns romanos. 39Fronlles pedir desculpas e, acompandoos para fra,
pedronlles que marchasen da cidade.
40O saren do crcere, foron casa de Lidia; viron os irmns, animronos e marcharon.
En Tesalnica. Problemas cos xudeus
17 1Atravesando por Anfpolis e Apolonia, chegaron a Tesalnica, onde haba unha
sinagoga dos xudeus. 2Como de costume, Paulo foi para onda eles e durante tres sbados
discutiron. Apoindose nas Escrituras, 3explicballes que o Mesas tia que sufrir e
resucitar de entre os mortos, e que ese Mesas " Xess, a quen eu vos anuncio".
4Algns deles convencronse e unronse a Paulo e Silas, as coma moitos gregos
seguidores do xudasmo e bastantes mulleres de categora.
5Non obstante, os xudeus, cheos de envexa, xuntando algns pillabns dos peorios,
armaron un rebumbio na cidade, e presentronse en casa de Iasn en busca deles, para
levalos diante do pobo. 6Como non os encontraron, arrastraron a Iasn e algns dos
irmns diante das autoridades locais, berrando:
-Eses, que andan revolucionando o mundo enteiro, tamn vieron aqu, 7e Iasn
recibiunos na sa casa. Todos van contra os decretos do emperador, dicindo que rei un
tal Xess.
8Con isto desconcertaron pobo e s autoridades locais que tal oan. 9Pero, despois de
recibiren unha fianza de Iasn e dos demais, soltronos.
1523

A BIBLIA

En Berea. Boa acollida

10E axia, de noite, os irmns fixeron marchar a Paulo e Silas cara a Berea. O chegaren,
dirixronse sinagoga dos xudeus. 11Es-tes eran mis nobres cs de Tesalnica e
recibiron a palabra con todo interese, investigando tdolos das as Escrituras, para veren
se aquilo era as. 12Moitos deles creron e tamn bastantes seoras gregas das mis
distinguidas, as coma os homes.
13Cando os xudeus de Tesalnica souberon que tamn en Berea anunciara Paulo a
palabra de Deus, foron al enlizar e axita-la xente. 14Entn os irmns, sen tardar,
mandaron a Paulo cara mar. Silas e Timoteo ficaron al.
Paulo en Atenas
15Os que conducan a Paulo levrono a Atenas e volveron coa encomenda de que Silas e
Timoteo fosen con todo o apuro onda el. 16Mentres Paulo agardaba por eles en Atenas,
consumase por dentro, vendo que a cidade estaba chea de dolos. 17Comezou, logo, a
discutir na sinagoga cos xudeus e os seguidores do xudasmo e na praza tdolos das cos
que aparecan por al.
18Algns filsofos epicreos e estoicos conversaban con el; uns dican: "que querer
dicir este lingoreteiro?". E outros: "pare-ce ser un predicador de deuses estranxeiros". (
que anunciaba a Xess e a resurreccin). 19Entn levrono con eles Arepago,
dicndolle:
-Podemos saber que esa nova doutrina que ensinas? 20Porque ti dis cousas que nos
sorprenden e queremos saber de que se trata.
21(Os atenienses e estranxeiros que vivan al pasaban o tempo contando ou escoitando a
ltima novidade).
Discurso de Paulo no Arepago
22Entn Paulo, de p no medio do Arepago, dixo:
-Atenienses, vexo en todo que sodes moi relixiosos, 23pois andando por a e mirando
para os vosos monumentos de culto, incluso atopei un altar con esta inscricin: "O deus
descoecido". Ben, pois o que venerades sen o coecer, o que eu vos anuncio: 24o
Deus que fixo o mundo e todo o que nel hai, o Seor do ceo e mais da terra, non habita
en santuarios feitos pola man dos homes, 25nin o serven mans humanas, coma se
precisase de cousa ningunha El, que a todos d vida e alento. 26Dun s home quitou a
raza humana, para que habitasen toda a terra, e estableceu os lindeiros dos seus tempos e
mais dos seus territorios, 27para que o buscasen a El e o encontrasen, anda que fose
atoutiando. En realidade non est lonxe de cada un de ns, 28posto que nel vivimos, nos
movemos e existimos, como algns dos vosos poetas dixeron: "porque somos incluso da
sa caste". 29As que, sendo da liaxe de Deus, non debemos pensar que a divinidade
sexa semellante ouro, prata ou pedra, traballados pola maa e a imaxinacin do
home. 30Ora ben, pasando por alto os tempos de ignorancia, agora manda Deus s homes
que todos en todas partes se arrepintan. 31Porque estableceu un da no que ha xulga-lo
mundo con xustiza por medio do home que El determinou, dndonos a todos a garanta
disto, resucitndoo de entre os mortos.
32O sentiren falar de "resurreccin de mortos", uns burlbanse e outros dicanlle:
-Ben, home, ben. Diso xa te escoitaremos noutra ocasin.

1524

A BIBLIA

33Con estas, Paulo marchou do medio deles. 34Mesmo as, xuntronselle algns homes e
creron, entre eles Dionisio Areopaxita, unha muller chamada Dmaris e outros.
Paulo en Corinto. Problemas cos xudeus
18 1Despois disto Paulo deixou Atenas e foise para Corinto. 2Al atopou un xudeu
chamado Aquila, natural do Ponto, que acababa de chegar de Italia con Priscila, a sa
muller, por cousa dun edicto de Claudio, que mandaba que tdolos xudeus marchasen de
Roma. Xuntouse con eles, 3e como eran do mesmo oficio, quedou a traballar na casa
deles (eran tecedores de lonas).
4Cada sbado discuta na sinagoga, tratando de convencer a xudeus e a gregos. 5Cando
Silas e Timoteo chegaron de Macedonia, Paulo dedicouse de cheo palabra, atestando
perante os xudeus que Xess o Mesas. 6Pero como eles se lle repoan xurando,
dxolles, sacudindo a roupa:
-Que o voso sangue vea sobre a vosa cabeza; eu non teo culpa. De agora en diante
voume s pagns.
7E marchando de al, foi casa dun tal Ticio Xusto, seguidor do xudasmo, que viva a
carn da sinagoga. 8Crispo, o xefe da sinagoga, creu no Seor con toda a sa familia, e
moitos corintios que escoitaban a Paulo abrazaron a fe e bautizronse.
9Unha noite, en visin, dxolle o Seor a Paulo: "non recees, sigue falando e non cales;
10que eu estou contigo e ningun arremeter contra ti, que teo un pobo numeroso nesta
cidade". 11Entn botou al ano e medio, ensinndolle-la palabra de Deus.
12Sendo Galin procnsul de Acaia, os xudeus todos xunta foron contra Paulo e
levrono diante do tribunal, 13dicindo:
-Este home anda a convencer na xente para que dean culto a Deus dun xeito contrario
Lei.
14Anda Paulo non abrira a boca e Galin dxolles s xudeus:
-Se se tratase dalgunha inxustiza ou delito grave, sera de razn atendervos con paciencia;
15pero como cuestin de palabras, de nomes e da vosa Lei, amadevos vs. Eu non
quero ser xuz desas cousas.
16E mandounos sar do tribunal. 17Entn, botaron man de Sstenes, o xefe da sinagoga,
e dronlle unha malleira diante do tribunal, pero Galin non quixo saber nada.
Regreso a Antioqua por feso
18Paulo anda botou al ben das. Despois despediuse dos irmns e embarcou para Siria
en compaa de Priscila e Aquila. En Cncreas rapou a cabeza, porque se ofrecera.
19Chegaron a Efeso e al separronse. Entrou na sinagoga e discuta cos xudeus;
20pedronlle que ficase mis tempo, pero el non quixo, 21e despediuse dicindo:
-Hei volver onda vs, se Deus quere.
E marchou de feso. 22Logo de desembarcar en Cesarea, subiu a sauda-la Igrexa e
baixou a Antioqua.
TERCEIRA VIAXE DE PAULO
23Pasado algn tempo, marchou e percorreu sucesivamente o pas glata e a Frixia,
enfortecendo a tdolos discpulos.
Predicacin de Apolo en feso e Corinto
1525

A BIBLIA

24Chegou a feso un xudeu chamado Apolo, natural de Alexandra, que falaba moi ben e
dominaba as Escrituras. 25Ins-trurase no camio do Seor e con esprito afouto
predicaba e ensinaba con exactitude no tocante a Xess, anda que s coeca o bautismo
de Xon.
26Pxose a falar barilmente na sinagoga. Priscila e Aquila, que o sentiran, levrono
consigo e expuxronlle con mis precisin o camio de Deus. 27Como el quera ir para
Acaia, os irmns animrono e escribronlles s discpulos, para que o acollesen. De
chegado, foilles de gran axuda s que pola gracia abrazaran a fe, 28pois con forza
refutaba en pblico s xudeus, demostrando polas Escrituras que Xess era o Mesas.
Paulo volve a feso, onde bota dous anos evanxelizando
19 1En tanto Apolo estaba en Corinto, Paulo, logo de atravesa-lo 2interior do pas,
chegou a feso. Encontrou al a algns discpulos, e preguntoulles:
-Recibste-lo Esprito Santo, cando abrazste-la fe?
Eles respondronlle:
-Nin sequera sentimos dicir que haxa un Esprito Santo.
3Dxolles:
-E logo, que bautismo recibistes?
Eles responderon:
-O bautismo de Xon.
4Entn dxolles Paulo:
-Xon bautizaba cun bautismo de conversin, dicndolle pobo que cresen no que via
despois del, dicir, en Xess.
5Despois de sentiren isto, bautizronse no nome do Seor Xess; 6e logo que Paulo lles
impuxo as mans, veu sobre eles o Esprito Santo e comezaron a falar en linguas estraas
e a profetizar. 7En total eran uns doce homes.
8Foi Paulo para a sinagoga e durante tres meses falou abertamente, discutindo e
convencendo no tocante Reino de Deus. 9Pero, como algns estaban endurecidos e non
cran e falaban mal do Camio diante da xente, arredouse deles. Tomando parte os
discpulos, falaba cada da na escola dun tal Tirano. 10Isto durou dous anos, de xeito que
sentiron a palabra do Seor tdolos habitantes da Asia, xudeus e gregos.
11Deus faca milagres extraordinarios polas mans de Paulo; 12a tal punto que
pondolles s enfermos os panos da man ou pezas del que tocaran o corpo, desaparecan
deles as enfermidades, e marchaban os malos espritos.
13Tamn algns xudeus, exorcistas ambulantes, probaron a invoca-lo nome do Seor
Xess sobre os que tian os espritos malos, dicindo: "esconxrovos polo Xess que
Paulo predica".
14(Os que isto facan eran sete fillos dun certo Escevas, sumo sacerdote xudeu). 15Pe-ro
o mal esprito respondeulles: "coezo a Xess e sei quen Paulo; pero vs quen sodes?"
16E o que estaba posudo polo esprito malo botouse a eles dun brinco e fixo deles un
pandeiro, de tal xeito, que tiveron que fuxir da casa aquela en coiro e cheos de feridas.
17Isto soubrono tdolos que vivan en feso, xudeus e gregos. Todos tomaron moito
respecto e recoecan a grandeza do nome do Seor Xess. 18Moitos dos que creran
foron confesar e declara-las sas meigueras 19e moitos dos que foran meigos levaban os
libros e queimbanos diante de todos. Calcularon que valeran unhas cincuenta mil
moedas de prata. 20Deste xeito medraba e enfor-tecase a palabra de Deus.
21Despois destas cousas, Paulo decidiu ir a Xerusaln, pasando por Macedonia e Acaia,
declarando: "despois de estar al, teo que visitar tamn Roma". 22Entn mandou a
1526

A BIBLIA

Macedonia dous dos seus axudantes, Timoteo e Erasto, mentres el pasaba algn tempo
anda en Asia.
O Evanxeo choca cos intereses da industria pag
23Daquela armouse un gran balbordo por causa do Camio. 24O caso foi as: un prateiro
chamado Demetrio, que fabricaba reproduccins en prata do santuario da deusa Artemisa
e que proporcionaban s artesns non pouca ganancia, 25reuniunos con outros da mesma
arte e dxolles:
-Compaeiros, ben sabedes que a nosa prosperidade depende desta industria; 26pero
estades vendo e sentindo que non s en feso senn tamn en case toda a Asia, ese Paulo
convenceu a bastante xente, dicndolles que non son deuses os que se fan coas mans.
27Isto pon en perigo non s o creto da nosa industria, senn incluso do mesmo templo da
gran deusa Artemisa, acabando por desprestixiar a aquela a quen veneran Asia e o mundo
enteiro.
28O sentiren isto, alporizronse e deron en berrar:
-Viva a Artemisa dos efesios!
29Armouse unha algueirada por toda a cidade; a xente botouse en masa cara teatro,
arrastrando consigo s macedonios Gaio e mais Aristarco, compaeiros de viaxe de
Paulo.
30Paulo quera presentarse naquela manifestacin pero os discpulos non o deixaron, 31e
incluso algns das autoridades que eran amigos del, mandronlle aviso de que non
aparecese polo teatro.
32Cadaqun berraba polo seu lado, pois a asemblea estaba revolta e a maiora nin saba
por que se xuntaran. 33Entn, sau de entre a xente Alexandro, animado polos xudeus,
que, acenando coa man, pediu a palabra para darlle explicacins xente. 34Pero cando se
decataron de que era xudeu, estiveron berrando todos xunta case das horas:
-Viva a Artemisa dos efesios!
35Entn o maxistrado calmou xente e dixo:
-Efesios, quen non sabe que a cidade de feso a garda do templo da grande Artemisa e
da sa imaxe baixada do ceo? 36Sendo isto indiscutible, convn que teades calma e non
fagde-las cousas s toas, 37porque trouxestes a uns homes que non son sacrlegos nin
blasfemadores da nosa deusa. 38Polo tanto, se Demetrio e os artesns que van con el
teen queixa de algun, xa hai audiencias e procnsules; que preiteen. 39E, se queredes
algunha outra cousa, xa se resolver na asemblea regulamentaria. 40Mesmo nos
arriscamos a que nos acusen de insurreccin polo que pasou hoxe, pois non hai motivo
ningn que xustifique semellante rebumbio.
En dicindo isto, disolveu a asemblea.
Comeza o regreso de Paulo a Siria. Pasando antes por Macedonia
20 1Cando pasou o boureo, Paulo mandou chamar polos discpulos, animounos,
despediuse deles e marchou cara a Macedonia. 2Despois de percorrer aquela bisbarra,
animndoos moito, chegou a Grecia, 3onde botou tres meses. Cando estaba para
embarcar cara a Siria, como os xudeus lle argallaran unha emboscada, resolveu volver
por Macedonia. 4Levaba de compaeiros a Spatro, fillo de Pirro, natural de Berea, s
tesalonicenses Aristarco e Segundo, Gaio de Derbe, Timoteo e os asiticos Tquico e
Trfimo. 5Estes adiantronse e esperaron polos outros en Trade. 6Pola nosa banda,
embarcamos en Filipos despois das festas da Pascua, e logo de cinco das fomos dar con
eles en Trade, quedando al sete das.
1527

A BIBLIA

En Trade. Episodio do rapaz accidentado

7O domingo estabamos reunidos para parti-lo pan. Paulo, que a marchar para o outro
da, comezou a falar con eles e prolongou a prdica ata a media noite. 8Haba moitas
lmpadas no cuarto alto, onde estabamos reunidos.
9A un rapaz, chamado Eutiquio, que estaba sentado na vent, foille pegando o sono,
mentres Paulo alongaba a sa pltica; e as que adormeceu de vez, caeu en baixo desde o
terceiro piso e recollrono morto.
10Paulo baixou, botouse sobre el e, apertndoo, dixo: "non vos asustedes, que anda
alenta". 11Subiu, partiu o pan e comeuno e, despois de conversar anda ben tempo ata o
amencer, marchou. 12Entn levaron o rapaz vivo e tiveron un gran consolo.
13Pola nosa banda, adiantmonos a embarcar rumbo a Asos, onde tiamos que recoller a
Paulo, pois el dispuxera face-la viaxe por terra. 14Cando nos alcanzou en Asos,
recollmolo a bordo, e chegamos a Mitilene; 15de al fixmonos vela, e outro da
chegamos fronte a Quos. Para o outro da navegamos a Samos, e para o outro chegamos
a Mileto.
Despedida dos presbteros de feso en Mileto
16Paulo tia decidido pasar por feso de largo, para non perder tempo en Asia. Apuraba
por ver de estar en Xerusaln o da de Pentecosts.
17Desde Mileto, mandou chamar polos responsables da Igrexa de feso. 18Cando
chegaron cabo del, dxolles:
-Ben sabedes como me portei convosco desde o primeiro da que cheguei a Asia,
19servindo Seor con toda humildade no medio das bgoas e probas que me vieron
das maquinacins dos xudeus; 20non tiven reparo en instrurvos e predicarvos,
publicamente e polas casas, todo o que vos fose de proveito, 21insistindo solemnemente
a xudeus e gregos que se convertesen a Deus pola fe no noso Seor Xess.
22E agora vouvos a Xerusaln, obrigado polo Esprito, sen sabe-lo que me espera; 23s
sei que o Esprito Santo me avisa de cidade en cidade que me agardan cadeas e
tribulacins. 24Pero non estimo en nada a mia vida, con tal que poida remata-la mia
carreira e o servicio que me encomendou o Seor Xess: dar testemuo da Boa Nova da
gracia de Deus.
25Sei que ningun de vs, entre os que pasei predicando o Reino, me volver ver. 26Por
iso, asegrovos hoxe que non me sinto responsable da perdicin de ningun, 27porque
non me gardei de anunciarvos todo o plan de Deus. 28Coidade de vs e de todo o rabao
do que o Esprito Santo vos constituu inspectores, para pastorarde-la Igrexa que Deus
comprou co sangue do seu propio Fillo.
29Xa sei que despois da mia marcha se han meter entre vs lobos carniceiros, que non
tern mgoa do rabao. 30E incluso de entre vs mesmos sairn homes que ensinarn
cousas perversas, para arrastraren os discpulos tras eles. 31Por iso, vixiade,
lembrndovos que, por tres anos, da e noite, non parei de vos aconsellar con bgoas a
cada un de vs.
32Eu dixovos nas mans de Deus e da sa palabra de gracia: El ten poder para construr e
drvo-la herdanza entre tdolos santificados. 33Non cobicei de ningun prata, ouro nin
roupa: 34ben sabedes todos que para as mias necesidades e as dos meus compaeiros
gaaron abondo estas mias mans. 35En todo vos mostrei que , traballando as, como
cmpre valerlles s necesitados, recordando as palabras do Seor Xess, que dixo: "
mis felicidade dar que recibir".
1528

A BIBLIA

36En dicindo isto, axeonllouse con todos eles, e rezou. 37Todos choraron moito e,
dbanlle apertas e bicos a Paulo, 38aflixidos, sobre todo porque lles dixera que non o an
ver mis. E foron con el ata o barco.
A viaxe a Xerusaln
21 1Despois de nos serpararmos deles, embarcamos e fomos dereitos cara a Cos; da
seguinte, a Rodas; e de al, a Ptara. 2Encontramos un barco que a face-la travesa a
Fenicia, embarcamos nel e segumo-la viaxe. 3Chegando a dexergar Chipre, que
deixamos esquerda, navegamos para Siria e chegamos a Tiro, pois al tia que
descarga-lo barco.
4Atopmo-los discpulos e paramos al sete das. Eles, movidos polo Esprito, dicanlle a
Paulo que non subise a Xerusaln. 5Pasados aqueles das, partimos. Todos, xunto coas
mulleres e mailos fillos, nos acompaaron ata as aforas da cidade e, postos de xeonllos na
praia, rezamos. 6Despois de nos despedirmos uns dos outros, nosoutros embarcamos e
eles volveron para as sas casas.
7Ns, rematando a travesa, fomos de Tiro a Tolemaida, saudmo-los irmns e quedamos
un da con eles. 8Marchamos para o outro da. Chegamos a Cesarea e, entrando na casa
do evanxelista Felipe, un dos Sete, paranos onda el. 9Felipe tia catro fillas virxes, que
falaban inspiradas.
10Botamos al bastantes das e baixou de Xudea un profeta, chamado Agabo, 11que nos
veu ver e, tomando o cinto de Paulo, atouse de ps e mans, dicindo:
-Isto di o Esprito Santo: as atarn os xudeus en Xerusaln dono deste cinto e
entregarano nas mans dos pagns.
12O sentirmos isto, ns e os do lugar insistimoslle a Paulo que non subise a Xerusaln.
13Daquela respondeu Paulo:
-A que vn tanto pranto? Seica me queredes desmoralizar? Eu estou disposto non s a
deixarme atar, senn tamn a morrer en Xerusaln polo nome do Seor Xess.
14E, como non se deixaba convencer, de-sistimos, dicindo: "que se faga a vontade do
Seor".
PAULO PRESO EN XERUSALN
15Pasados aqueles das e feitos os preparativos, subimos a Xerusaln. 16Vieron
connosco algns discpulos de Cesarea, e levronnos a pousar casa dun certo Nasn,
chipriota, discpulo desde o comezo. 17Chegados a Xerusaln, os irmns recibronnos
con alegra.
Visita a Santiago
18Para o outro da, foi Paulo connosco cabo de Santiago, e estaban presentes tdolos
responsables. 19Logo de os saudar, contoulles unha por unha as cousas que Deus fixera
entre os pagns polo seu ministerio. 20O sentilo, glorificaron a Deus pero dixronlle.
-Xa ves, irmn, os milleiros de xudeus que abrazaron a fe; e todos son celosos defensores
da Lei; 21pero de ti sentiron dicir que ensinas a tdolos xudeus que estn entre os pagns
a se apartaren de Moiss, dicindo que non circunciden os seus fillos nin sigan as
tradicins. 22Que imos facer agora? Todos sabern que chegaches. 23Fai logo o que che
dicimos: hai aqu catro homes que estn ofrecidos: 24lvaos canda ti, purifcate con eles
e paga por eles para que rapen a cabeza e que todos saiban que non hai nada do que se di,
1529

A BIBLIA

senn que ti mesmo es un practicante da Lei. 25No que toca s pagns que abrazaron a
fe, mandmoslles por escrito a nosa decisin: que se garden das carnes sacrificadas s
dolos, do sangue, das carnes sen de-sangrar e das unins deshonestas.
26Entn Paulo, para o outro da, levou consigo aqueles catro homes, purificouse xunto
con eles e entrou no templo para avisar cando acababan os das da purificacin e tocaba
presenta-la ofrenda por cada un deles.
Motn contra Paulo e detencin
27Cando estaban para se cumpri-los sete das, os xudeus da Asia, que o viran no templo,
encirraron a todo o persoal e botronlle as mans, 28berrando:
-Israelitas, axuddenos! Este o home que por tdolos sitios anda ensinando a todos en
contra do pobo, da Lei e deste lugar; e para mis meteu uns gregos no templo, profanando
este lugar santo.
29(Vrano antes pola cidade co efesio Trfimo e coidaban que Paulo o metera no
templo). 30O boureo correuse por toda a cidade, e apareceu xente por tdalas partes.
Agarraron a Paulo, arrastrrono fra do templo e pecharon as portas.
31Estaban para o mataren, cando lle chegou a noticia xefe da garnicin militar de que
toda Xerusaln estaba en revolta. 32De contado colleu soldados e oficiais e baixou
correndo cara a eles. Estes, velos, deixaron de mallar en Paulo.
33Cando chegou, o tribuno colleuno, mandouno prender con das cadeas e preguntoulles
quen era e o que fixera. 34Pero de entre a xente cada un berraba sa cousa. Non podendo
saber nada seguro, debido balbordo, mandouno levar para o cuartel. 35O chegaren s
escadas, era tal a violencia da xente, que o tiveron que levar en peso os soldados, 36pois
a xente segua a berrar: "que morra!".
37Cando o an meter no cuartel, dxolle Paulo tribuno:
-Podo falarche unhas palabras?
El preguntoulle:
-Sabes grego? 38Entn ti non e-lo exipcio que hai pouco sublevou e levou deserto
catro mil guerrilleiros?
39Respondeulle Paulo:
-Eu son un xudeu de Tarso, cidadn dunha coecida cidade de Cilicia. Rgoche que me
permitas falarlle xente.
40Deulle permiso, e Paulo, de p nas escadas, acenou coa man pedndolle silencio
xente. Fxose un gran silencio e dxolles isto en lingua hebrea.
Discurso de Paulo s xudeus de Xerusaln
22 1-Irmns e pais, escoitade agora a mia defensa diante de vs. 2(O sentilo falarlles en
hebreo, anda gardaron mis silencio).
Paulo continuou:
3-Eu son xudeu, nado en Tarso da Cilicia, pero criado nesta cidade, instrudo s ps de
Gamaliel en todo o rigor da Lei dos nosos pais, acrrimo defensor de Deus, coma vs
agora.
4Eu persegun morte este Camio, prendendo e metendo na cadea a homes e mulleres,
5tal como o poden atesta-lo Sumo Sacerdote e todo o Senado. De parte deles recibn
cartas para os irmns de Damasco e pxenme en camio para traer presos a Xerusaln s
de al, para castigalos.
6Pero sucedeu que cando a de camio, cerca de Damasco e polo medioda, unha gran luz
do ceo lostregou arredor de min. 7Can chan e sentn unha voz que me dica: "Xal,
1530

A BIBLIA

Xal, por que me persegues?". 8Eu respondn: "Quen es, Seor?". E dxome: "Eu son
Xess de Nazaret, a quen ti persegues". 9Os que an comigo tamn viron a luz, pero non
sentiron a voz do que me falaba.
10Entn dixen: "Que debo facer, Seor?" E o Seor dxome: "rguete, vai a Damasco e
al dirseche todo o que se che pide que fagas". 11E como non va cousa por culpa da
fogaxe daquela luz, cheguei a Damasco pola man dos meus compaeiros.
12Entn un tal Ananas, home devoto conforme a Lei, aprezado por tdolos xudeus de
al, 13veume ver e, chegar onda min, dxome: "Saulo, irmn, recobra a vista" e naquel
mesmo intre puiden velo. 14E dxome: "O Deus dos nosos pais destinoute para que
coecse-la sa vontade, para vre-lo Xusto e sentre-la voz da sa boca; 15porque lle
has ser testemua diante de tdolos homes do que viches e sentiches. 16E agora a que
agardar? rguete, recibe o bautismo e lvate dos teus pecados, invocando o seu nome".
17Xa de volta a Xerusaln, aconteceume que un da, rezando no Templo, tiven unha
xtase, 18e vino a El, que me dica: "Sae axia de Xerusaln, porque non recibirn o teu
testemuo acerca de min". 19Eu dixen: "Seor, eles ben saben que eu andaba polas
sinagogas a prender e azoutar nos que cran en Ti, 20e que cando foi derramado o sangue
de Estevo, a ta testemua, eu tamn estaba al, dndoo por ben feito e gardando os
mantos dos que o mataban". 21Pero el contestoume: "Vai, que te hei de mandar lonxe, s
pagns".
Paulo no cuartel romano
22Frono escoitando ata chegar a estas palabras; pero entn deron en berrar:
-Quita da terra a ese, que non merece vivir!
23E como berraban, abaneaban os mantos e botaban po aire, 24o tribuno mandou que
metesen a Paulo no cuartel e ordenou que o interrogasen a vergallazos para dar sabido
por que berraban as contra el. 25Cando xa estaba ben atado polas correas, dxolle Paulo
centurin que estaba al:
-E vs, podedes azoutar a un cidadn romano que non foi condenado?
26O sentir isto, o centurin foille avisar tribuno:
-Que vas facer? Ese home, disque romano.
27Foi entn o tribuno e dxolle:
-Dime unha cousa: es romano ti?
El respondeulle:
-Son.
28Engadiu o tribuno:
-A min esa cidadana custoume moitos cartos.
Paulo replicoulle:
-Pois eu nacn con ela.
29En seguida marcharon os que o an interrogar e o tribuno, saber que era romano,
colleu medo porque o tivera encadeado.
Paulo comparece diante das autoridades xudas
30Para o outro da, querendo saber con certeza de que o acusaban os xudeus, desatouno,
mandou reuni-los xefes dos sacerdotes e todo o Sanedrn e, levando a Paulo,
presentullelo.
23 1Paulo entn, ollando para o Sanedrn, dixo:
-Irmns, ata hoxe en todo me comportei con boa conciencia diante de Deus.
1531

A BIBLIA

2Pero o xefe dos sacerdotes Ananas, mandou s que o custodiaban que lle batesen na
boca. 3Entn Paulo dxolle:
-Hache pegar Deus a ti, parede encaleada!
Sentas para xulgarme conforme Lei e mandas que me peguen violando a Lei?
4Os que o custodiaban dixronlle:
-Insultas Sumo Sacerdote de Deus?
5Paulo respondeu:
-Irmns, non saba que fose Sumo Sacerdote. Si, a Escritura di: Non dirs mal do xefe do
teu pobo.
6Sabendo Paulo que unha parte deles eran saduceos e outra fariseos, berrou en medio do
Sanedrn:
-Irmns, eu son fariseo, fillo de fariseos, e quero dicir que por causa da nosa esperanza
na resurreccin dos mortos, polo que se me xulga.
7Cando dixo isto, armouse unha disputa entre os fariseos e os saduceos e dividiuse a
asemblea, 8porque os saduceos non admiten nin resurreccin nin anxos nin espritos,
mentres que os fariseos cren nestas tres cousas. 9Fxose un gran rebumbio; erguronse
algns escribas do partido dos fariseos e dican afoutos:
-Non atopamos nada malo neste home: e se certo que lle falou un esprito ou un anxo?
10A liorta a a maiores e o tribuno, temendo que esnaquizasen a Paulo, ordenou tropa
que baixase a quitalo do medio deles para o levar cuartel.
11A noite seguinte, aparecuselle o Seor e dxolle:
-Animo, que as como deches testemuo de min en Xerusaln, cmpre tamn que o deas
en Roma.
Conspiracin dos xudeus para mataren a Paulo
12O raia-lo da, os xudeus fixeron unha conspiracin e conxurronse a non comer nin
beber ata mataren a Paulo. 13Eran mis de corenta os conxurados 14e fronse presentar
s xefes dos sacerdotes e s senadores para dicirlles:
-Xuramos, baixo pena de maldicin, non probar nada ata que matemos a Paulo. 15Vs,
logo de acordo co Sanedrn, peddelle tribuno que volo traia diante de vs, como para
examinardes mis a fondo o seu caso; pola nosa banda, estamos dispostos a matalo antes
de que chegue.
16Pero o fillo da irm de Paulo, soubo da trapela, foi e entrou no cuartel e contoullo a
Paulo. 17Este chamou centurin e dxolle:
-Acompaa a este rapaz cabo do tribuno, pois ten algo que lle comunicar.
18O centurin tomouno e levouno tribuno e dxolle:
-O preso Paulo chamoume para me pedir que che trouxese este mozo, que ten que
falarche unha palabra.
19O tribuno colleuno pola man, levouno parte e preguntoulle:
-Que tes para me dicir?
20E dxolle:
-Os xudeus concordaron en pedirche que ma baixes a Paulo diante do Sanedrn, coa
escusa de examinaren o caso con mis informacin. 21Ti non te fes; mis de corenta
homes deles prepranlle unha celada e comprometronse baixo xuramento a non comeren
cousa nin beberen ata que o maten; e xa estn dispostos, agardando polo teu
consentimento.
22O tribuno, entn, despediu rapaz, recomendndolle que non dixese que o avisara.

1532

A BIBLIA

PAULO PROCESADO EN CESAREA

Proceso ante Fiz
23Despois mandou chamar a dous dos centurins e dxolles:
-Tede preparados para iren a Cesarea douscentos soldados, setenta homes de a cabalo e
douscentos auxiliares, a partir das nove da noite; 24que haxa tamn cabalos para montar
a Paulo e levalo san e salvo gobernador Fiz.
25E escribiu unha carta nestes termos:
26"Claudio Lisias moi excelente gobernador Fiz, sade! 27A este home collrano os
xudeus e ano matar, cando aparecn eu coa tropa e libereino, saber que era romano.
28Querendo saber de que o acusaban, fxeno baixar diante do Sanedrn. 29Resulta que as
acusacins eran por cuestin da Lei deles, sen ningn cargo que merecese a morte ou a
cadea. 30Avisado de que preparan unha conxura para o mataren, remsocho sen agardar
mis, e notifico s seus acusadores que presenten no teu tribunal o que tean contra el".
31Os soldados, tal como se lles ordenara, colleron a Paulo e levrono de noite a
Antpatris. 32Para o outro da, deixando que os de a cabalo fosen con el, volveron
cuartel. 33Chegados os cabaleiros a Cesarea, entregronlle a carta gobernador e
presentronlle tamn a Paulo.
34Lida a carta, o gobernador preguntou de que provincia era, e cando soubo que de
Cilicia, dxolle:
35-Escoitarei cando vean os teus acusadores.
E mandou que o gardasen no pazo de Herodes.
24 1Cinco das despois baixou o xefe dos sacerdotes Ananas con algns senadores e un
tal Trtulo, avogado, e presentaron queixa gobernador contra Paulo. 2Citado Paulo,
Trtulo comezou a acusacin nestes termos:
-A gran paz que gozamos gracias a ti e s reformas que este pas debe ta providencia,
3recoecmola en todo e en todas partes, excelentsimo Fiz, con suma gratitude. 4Pero,
para non te incomodar demasiado, pdoche que nos escoites brevemente coa ta
benevolencia. 5Ns descubrimos que este home unha peste: fomenta enlizos entre
tdolos xudeus que hai polo mundo enteiro e cabeza do partido dos Nazarenos.
6Incluso intentou profana-lo templo; entn ns prendmolo. 8Interrogndoo ti mesmo,
poders coecer por el todas estas cousas de que o acusamos.
9Os xudeus apoirono, asegurando que as cousas eran as.
Paulo defndese
10O gobernador acenoulle para que falase e entn Paulo respondeu:
-Como sei que hai moitos anos es xuz desta nacin, vou facer confiadamente a mia
defensa. 11Ti mesmo podes comprobar que non hai mis de doce das subn a Xerusaln
para adorar, 12e que nin no Templo, nin nas sinagogas nin pola cidade, ningun me viu
discutindo con ningun nin revolvendo na xente. 13Eles non poden proba-las cousas de
que agora me acusan. 14Non obstante confsoche o seguinte: seguindo o Camio, que
eles chaman partido, como adoro Deus dos nosos pais, crendo todo o que est escrito na
Lei e nos Profetas, 15tendo en Deus a esperanza que estes mesmos teen: que haber
resurreccin de xustos e inxustos. 16Por iso, esfrzome sempre en ter unha conciencia
sen lixo diante de Deus e diante dos homes. 17Despois de moitos anos, vin traer esmolas
s da mia nacin e ofrendas. 18Uns xudeus de Asia achronme no templo, xa
purificado, sen xuntanza nin algueirada: 19eles son os que tian que presentarse diante do
1533

A BIBLIA

teu tribunal e acusarme, se tian algo contra min. 20E, se non, que digan estes que crime
descubriron cando comparecn diante do Sanedrn, 21como non sexa aquel berro que
botei no medio deles: " por causa da resurreccin dos mortos, que se me xulga hoxe
diante de vs".
Aprazamento do xuzo. Paulo segue preso dous anos mis
22Entn Fiz, que coeca bastante ben as cousas referentes Camio, aprazulle-la
causa, dicindo:
-Cando baixe o tribuno Lisias, decidirei o voso asunto.
23E ordenou centurin que o gardase, pero con consideracin e sen o privar da
asistencia dos seus.
24Algns das despois chegou Fiz coa sa muller Drusila, que era xuda. Mandou chamar
a Paulo e escoitouno acerca da fe en Cristo. 25Pero, como Paulo falaba da xustiza, do
dominio de si e do Xuzo futuro, Fiz arrepiado dixo:
-Polo de agora vaite, cando tea mis tempo mandareite chamar.
26Contaba que tamn Paulo lle dese cartos; por iso mandbao chamar adoito e
conversaba con el. 27Despois de dous anos, recibiu Fiz como sucesor a Porcio Festo. E
querendo congraciarse cos xudeus, deixou preso a Paulo.
Co novo gobernador romano novo xuzo. Paulo apela emperador
25 1Os tres das da sa chegada provincia, subiu Festo de Cesarea a Xerusaln. 2Os
sumos sacerdotes e os principais dos xudeus presentronse ante el acusando a Paulo e
pedanlle 3de favor, con mala idea, que o fixese ir para Xerusaln, con mentes de
prepararen eles unha trapela para o mataren no camio.
4Pero Festo respondeu que Paulo estaba preso en Cesarea e que el mesmo marchara
axia. 5E dixo:
-Que os principais de entre vs vean comigo e, se hai algns delito nese home, que o
acusen.
6Logo de botar entre eles non mis de oito ou dez das, baixou a Cesarea e para o outro
da sentou no tribunal e mandou traer a Paulo. 7Cando chegou, roderono os xudeus que
baixaran de Xerusaln, presentando contra el moitas e graves acusacins, que non eran
capaces de probar. 8Paulo, pola sa banda, defendase dicindo:
-Non faltei en nada nin contra a Lei dos xudeus, nin contra o Templo nin contra o Csar.
9Entn Festo, querendo poerse a ben cos xudeus, respondeulle a Paulo:
-Queres subir a Xerusaln e que te xulguen al sobre todo isto na mia presencia?
10Pero Paulo respondeu:
-Estou diante do tribunal do Csar e aqu onde se me debe xulgar. Non lles fixen mal
ningn s xudeus, como ti mesmo sabes ben. 11Se son culpable e cometn algunha cousa
que mereza a morte, non me nego a morrer; pero, se non hai fundamento en ningunha das
cousas de que eles me acusan, ningun ten o dereito de me entregar a eles. Apelo
Csar!
12Entn Festo, logo de consulta-los seus conselleiros, respondeu:
-Xa que apelas Csar, irs Csar!
O gobernador flalle de Paulo rei Agripa
13Pasados algns das, o rei Agripa e Berenice chegaron a Cesarea, a saudar a Festo.
14Como botaron al das, Festo informou rei do caso de Paulo, dicndolle:
1534

A BIBLIA

-Hai aqu un home que Fiz deixou preso, 15a quen acusaron os sumos sacerdotes e os
senadores dos xudeus, estando eu en Xerusaln e pediron a sa condena. 16Respondinlles que non costume romano entregar un home sen enfrontalo cos seus acusadores e
dndolle a posibilidade de se defender da acusacin. 17Vieron comigo ata aqu e, sen
demorarme nada, sentei para o outro da no tribunal e mandei trae-lo home. 18Os
acusadores compareceron, pero non presentaron ningunha acusacin dos delitos que eu
sospeitaba; 19s tian en contra del unhas cuestins acerca da sa relixin e dun certo
Xess defunto, de quen Paulo afirma que vive. 20Sen saber que decidir nestas cuestins,
pregunteille se quera ir a Xerusaln para xulgalo al; 21pero Paulo apelou, pedindo que o
seu caso fose reservado xuzo do emperador e mandei que o gardasen ata mandarllo
Csar.
22Entn Agripa dxolle a Festo:
-Gustarame a min tamn escoitar a ese home.
Respondeulle:
-Ma sentiralo.
Paulo diante de Agripa
23O da seguinte, vieron Agripa e Berenice con grande pompa, e entraron na sala da
audiencia, rodeados dos tribunos e dos principais da cidade. A unha orde de Festo,
levaron a Paulo.
24Festo dixo:
-Rei Agripa e tdolos que estades aqu presentes connosco: ese o home contra quen
tdolos xudeus vieron onda min, tanto en Xerusaln coma aqu, berrando que non
debera vivir mis. 25Eu recoecn que non fixera nada que mereza a morte; pero, como
el apelou emperador, decidn mandarllo. 26Pero non sei que lle hei de escribir en
concreto do seu caso emperador. Por iso mandeino traer vosa presencia, sobre todo
ta, rei Agripa, para que, feito o interrogatorio, tea algunha cousa que escribir, 27pois
parceme que non ten xeito mandar un preso sen indica-los cargos que hai contra el.
Discurso de Paulo defendndose diante do rei Agripa
26 1Agripa dxolle a Paulo:
-Tes consentimento para falares na ta defensa.
Entn Paulo, estendendo a man, principiou a sa defensa.
2-Considrome feliz, rei Agripa, de poderme defender diante de ti de todo o que me
acusan os xudeus, 3maiormente por seres coecedor de tdolos costumes e controversias
que hai entre os xudeus. Por iso pdoche que me escoites con paciencia.
4A mia vida a partir da mocidade, que pasei desde o comezo entre o meu propio pobo,
en Xerusaln, sbena tdolos xudeus. 5Eles cocenme desde hai moito tempo e, se
quixesen, poderan atestar que vivn coma fariseo, o partido mis rigoroso da nosa
relixin.
6Curiosamente pola esperanza na promesa feita por Deus s nosos pais polo que me
atopo aqu en xuzo; 7promesa que as doce tribos esperan acadar servindo decote a Deus,
noite e da. Por esa esperanza, maxestade, acsanme os xudeus! 8Por que coidades
incrible que Deus resucite os mortos?
9En canto a min, crinme obrigado a combater con tdolos medios contra o nome de
Xess de Nazaret. 10Iso foi o que fixen en Xerusaln: co poder que me deran os sumos
sacerdotes, eu mesmo metn no crcere moitos cristins e, cando os mataban, dbao por

1535

A BIBLIA

ben feito. 11Moitas veces, polas sinagogas, con torturas, obrigbaos a blasfemar e, cheo
de carraxe contra eles, perseguaos mesmo nas cidades de fra.
12Foi as, que, indo a Damasco con poder e permiso dos sumos sacerdotes, 13
medioda, maxestade, vin no camio unha luz baixada do ceo e mis brillante c sol, que
resplandeca arredor de min e dos meus compaeiros de viaxe. 14Todos caemos chan e
sentn unha voz que me dica en lingua hebrea: "Xal, Xal, por que me persegues? Non
gaas nada con dares couces contra o aguilln". 15Eu preguntei: "Quen es, Seor?". E o
Seor respondeu: "Eu son Xess, a quen ti persegues. 16Pero rguete e ponte dereito,
pois aparecinme a ti para te poer coma servidor e testemua do que de min viches e do
que che amosarei, 17librn-dote do pobo e dos pagns s que te mando, 18para que lles
bra-los ollos a fin de que volvan das tebras luz e do poder de Satans a Deus e, pola fe
en min, reciban o perdn dos pecados e maila herdade entre os santos".
19E non desobedecn, rei Agripa, a visin celestial. 20O contrario, primeiro s de
Damasco, despois s de Xerusaln, e en toda a rexin da Xudea e por fin s pagns,
prediqueilles que se arrepintan e que se convertan a Deus e que vivan como corresponde
conversin. 21Por este motivo prendronme os xudeus no Templo e tentaron de me
matar. 22Pero coa axuda de Deus mantome ata hoxe dando testemuo a pequenos e
grandes, sen me sar do que prediciron Moiss e mailos Profetas: 23que o Mesas tia que
padecer e que, resucitado o primeiro de entre os mortos, anunciaralle-la luz noso pobo
e s pagns.
24Estando neste punto da sa defensa, exclamou Festo:
-Ests tolo, Paulo; tanto saber revirouche o xuzo!
25Pero Paulo dxolle:
-Non estou tolo, excelentsimo Festo; as mias palabras son verdadeiras e asisadas. 26O
rei sabe moito destas cousas e por iso flolle francamente, pois non creo que as ignore,
dado que non ocorreron nun recanto. 27Cres nos profetas, rei Agripa? Ben sei que cres.
28Agripa respondeulle a Paulo:
-A pouco mis convncesme para me facer cristin!
29E Paulo dixo:
-Deus queira que, en moito ou en pouco, non s ti senn tdolos que hoxe me escoitan se
fixesen coma min, fra estas cadeas, claro.
30O rei, o gobernador, Berenice e os que estaban sentados con eles erguronse. 31O se
retiraren comentaban: "este home non cometeu cousa que sexa merecente nin de morte
nin de cadeas". 32E Agripa dxolle a Festo:
-Este home xa poda estar ceibo, se non apelase Csar.
LEVAN A PAULO PRESO A ROMA
Camio de Roma
27 1Cando se decidiu que embarcasemos para Italia, confiaron a Paulo e outros presos a
un centurin chamado Xulio, da cohorte Augusta. 2Embarcamos nunha nave de
Adramitio, que estaba a punto de zarpar para as costas de Asia e samos para o mar,
levando connosco a Aristarco, macedonio de Tesalnica.
3Para o outro da chegamos a Sidn; e Xulio, tratando a Paulo con humanidade,
permitiulle visita-los seus amigos e recibir atencins por parte deles.
4Desde al samos para o mar e navegamos abeiro de Chipre, porque os ventos eran
contrarios; 5despois, atravesando os mares de Cilicia e da Panfilia, chegamos a Mira de
Licia. 6Al, o centurin atopou unha nave alenxandrina, que se dirixa a Italia, e fxonos
1536

A BIBLIA

subir a bordo. 7Durante moitos das navegamos lentamente, e con traballos chegamos
fronte a Cnido; como o vento non nos era favorable, navegamos bolinando amparo de
Creta por Salmona; 8logo de costeala con traballos, chegamos a un sitio chamado BosPortos, cerca da cidade de Lasea.
9Pasando bastante tempo e correndo perigo a navegacin, pois xa pasara o tempo do
xexn, Paulo 10avisounos:
-Amigos, parceme que imos ter navegacin perigosa e con mal para a carga e tamn
para as nosas vidas.11Pero o centurin fibase mis do piloto e do patrn do barco ca das
palabras de Paulo; 12e, como o porto non era axeitado para invernar, a maiora foi do
parecer de largar de al e ver de chegar a Fenice, porto de Creta volto cara suroeste e o
noroeste. 13E levantndose un ventio levin do sur, coidaron poder realiza-lo seu
proxecto. Levanta-ron a ncora e comezaron a costear Creta sempre cerca de terra.
Tempestade e naufraxio
14Os poucos, por iso, levantouse da illa unha ventada chamada euraquiln 15e arrastrou
o barco; como non podiamos facerlle fronte vento, deixmonos levar por el.
16Avanzando protexidos por unha pequena illa chamada Cauda, conseguimos con moitos
traballos apoderarnos do bote; 17izado a bordo, botaron man de recursos de emerxencia,
cinguindo a nave con cables; por medo de bater contra os baixos de Sirte, arriaron velas e
deixronse ir deriva. 18Como o temporal nos abalaba con furia, outro da alixeiraron
a carga; 19e terceiro guindaron no mar os aparellos coas sas propias mans. 20Por
moitos das non vimos sol nin estrelas e, como a tempestade non amainaba, iamos
perdendo a esperanza de nos salvarmos.
21Levabamos moito tempo sen comer, cando Paulo, de p no medio deles, dxolles:
-Amigos, se me fixesedes caso, non saiamos daquela de Creta e aforrabamos agora este
perigo e esta perda. 22Pero agora pdovos que teades azos, que ningn de vs vai
perecer; s se perder o barco; 23esta noite presentuseme un anxo do Deus a quen
pertenzo e a quen sirvo, 24dicindo: "non temas, Paulo, tes que te presentar diante do
Csar e Deus concedeuche a vida de tdolos que navegan contigo". 25Polo tanto,
nimo!, que eu confo en Deus que suceder como se me dixo. 26Temos que ir dar
nalgunha illa.
27A dcima cuarta noite de andarmos deriva polo Adritico, no medio da noite,
ventaron os marieiros que haba terra cerca. 28Botaron a sonda e eran vinte brazas;
pouco despois, botrona de novo e xa eran quince. 29Por medo de ir bater contra algns
cons, botaron catro ncoras por popa esperando con ansia pola chegada do da. 30Os
marieiros, co pretexto de iren bota-las ncoras de proa, arriaban o bote mar, querendo
fuxir da nave. 31Entn dxolles Paulo centurion e s soldados:
-Se eses homes non fican no barco, vs non vos poderedes salvar.
32Daquela os soldados cortaron as amarras do bote e deixrono caer.
33Paulo, conforme a abrindo o da, a animando a todos para que tomasen alimento,
dicndolles:
-Con hoxe son catorce das que estades expectativa, en xexn, sen pasar bocado.
34Recomndovos que vos alimentedes: iso axudar vosa salvacin, pois ningun de vs
perder un pelo da cabeza.
35Dito isto, tomou pan, deu gracias a Deus diante de todos e partndoo, comezou a
comer. 36Animronse todos e tamn eles tomaban alimento. 37Entre todos eramos no
barco duascentas setenta e seis almas. 38Logo de se fartaren, alixeiraron o barco, botando
o trigo mar.

1537

A BIBLIA

39Cando se fixo da, non recoeceron a terra. S van unha enseada cunha praia e
decidiron varar al a nave, se que podan. 40Soltaron as ncoras, que abandonaron no
mar, e afrouxaron as amarras dos peltres que facan de temn; logo, izaron a vela de popa
e puxeron proa praia. 41Pero, indo bater nun baixo con mar por mbolos lados,
encallaron o barco; a proa, ben chantada, non se mova, pero a popa foise
desconxuntando coa forza das ondas.
42Os soldados tomaron a decisin de mata-los presos, para que non fuxise ningn a
nadar. 43Pero o centurin, querendo salvar a Paulo, impedullelo e mandou que os que
saban nadar chegasen a terra, botndose a auga os primeiros; 44e despois os restantes,
uns en tboas e outros en restos do barco. Deste xeito, chegaron todos sans e salvos a
terra.
Paulo cos navegantes na illa de Malta
28 1Xa a salvo en terra, soubemos que a illa se chamaba Malta. 2Os nativos tratronos
cunha humanidade pouco corrente: acenderon un lume e acollronnos a todos, pois
chova e a fro.
3Paulo xuntara algns guizos de lea secos e botalos no lume, unha vbora que fuxa da
calor enroscuselle na man. 4Can-do os indxenas viron o animal pendurado na man
dican entre eles: "seguro que este home un asasino: despois de se salvar do mar, a
xustiza divina non o deixa vivir". 5Pero el botou o animal no lume e non sufriu mal
ningn.
6Eles esperaban velo inchar ou caer morto de speto, pero logo de moito agardar, vendo
que non lle pasaba nada novo, cambiaron de parecer e xa dican que tia que ser un deus.
7Nas proximidades de al -por aquela parte- tia unha propiedade o gobernador da illa,
que se chamaba Publio, quen nos recibiu e nos hospedou amablemente durante tres das.
8Cadrou que o pai de Publio estaba encamado con febre e disentera. Paulo foino ver,
rezou, impxolle as mans e curou. 9A consecuencia disto, comezaron a vir tamn os
outros enfermos que haba na illa e quedaban curados. 10Eles, pola sa banda,
enchronnos de atencins e, cando decidimos partir, dronnos de todo.
Proseguen a viaxe a Roma
11Tres meses despois embarcamos nun barco de Alexandra, que invernara na illa e que
levaba a divisa dos Discuros. 12Atracamos en Siracusa, onde botamos tres das.
13Desde al, costeando, chegamos a Rexio. Para o outro da levantouse o vento do sur e
en dous das chegamos a Putoli, 14onde atopamos irmns que nos convidaron a pasar
sete das con eles. E as chegamos a Roma. 15Os irmns de al, as que souberon de ns,
vironnos recibir ata Foro Apio e Tres Tabernas. Paulo, velos, deu gracias a Deus e
animouse.
Paulo entrevstase cos xudeus de Roma
16Cando entramos en Roma, a Paulo autorizrono a ter domicilio particular cun soldado
que o vixiaba.
17Tres das despois, convocou os principais dos xudeus. Cando se reuniron, dxolles:
-Irmns, sen ter feito nada contra o pobo nin contra os costumes paternos, entregronme
preso s romanos en Xerusaln. 18Estes, logo de me interrogaren, queranme ceibar,
porque non haba nada en min que merecese a morte. 19Pero, como os xudeus se opuan,

1538

A BIBLIA

vinme obrigado a apelar Csar, sen pretender acusar en nada meu pobo. 20Por este
motivo pedn vervos e falarvos, pois pola esperanza de Israel que levo esta cadea.
21Eles dixronlle:
-Non recibimos de Xudea ningunha carta sobre ti e ningn dos teus irmns que chegou
nos falou mal de ti. 22Pero si que nos gustara sentir pola ta boca o que pensas, pois o
que sabemos que esa secta encontra oposicin en tdalas partes.
23Citronse para un da e virono ver sa casa bastantes mis. El comezou a sa
exposicin e daba testemuo do Reino de Deus, tentando de os convencer de quen era
Xess, partindo da Lei de Moiss e dos Profetas, desde a ma noite. 24Uns deixronse
convencer polo que dica, pero outros non cran.
25Estando en desacordo uns cos outros, comezaban a separarse cando Paulo engadiu esta
palabra final:
-Con razn dxolle-lo Esprito Santo a vosos pais, por medio do profeta Isaas, 26dicindo:
Vai e dille a ese pobo:
escoitar escoitaredes, pero non comprenderedes,
ollar ollaredes, pero non veredes;
27porque est endurecido o corazn deste pobo;
fixronse duros de odo
e pecharon os ollos:
non fose que visen cos ollos,
sentisen cos odos,
entendesen coa intelixencia
e se convertesen, para que eu os cure.
28Sabede, logo, que esta salvacin de Deus ofrcese s pagns, e eles si que escoitarn.
Actividade de Paulo en Roma
30Paulo botou dous anos enteiros nunha casa alugada e reciba a tdolos que o vian
visitar, 31predicando o Reino de Deus e ensinando o que se refire Seor Xess Cristo,
con audacia e sen impedimento ningn.

1539

A BIBLIA

CARTA OS
ROMANOS
Sado
1 1Paulo, escravo de Cristo Xess, chamado para ser apstolo, escollido para o Evanxeo
de Deus, 2que El prometera antes por medio dos seus profetas nas Escrituras santas, 3e
que trata do seu Fillo Xess Cristo o noso Seor, que como home naceu da semente de
David, 4pero que polo Esprito santificador foi constitudo Fillo de Deus con pleno poder
ser resucitado dos mortos.
5Por medio del recibmo-lo don de ser apstolos, para promovermos entre tdolos pobos
xents a obediencia da fe, en honor do seu nome. 6Entre eles tamn vos contades vs,
chamados por Xess Cristo. 7A tdolos predilectos de Deus, que estades en Roma,
chamados a serdes santos, desxovos gracia e paz de parte de Deus noso Pai e do Seor
Xess Cristo.
Limiar
8Primeiro de todo, doulle gracias meu Deus por medio de Xess Cristo, a causa de
todos vs, porque a vosa fe ten sona no mundo enteiro. 9Deus, a quen dou culto no fondo
do meu corazn anunciando o Evanxeo do seu Fillo, sabe moi ben que eu me estou a
lembrar a coto de vs 10en tdalas mias oracins, rogando que, se a sa vontade, eu
tea por fin a satisfaccin de vos ir visitar como sexa. 11Teo moita gana de vos ver,
para repartir convosco algn don espiritual que vos enforteza; 12 dicir, para nos animar
mutuamente coa fe duns e doutros: a vosa e maila mia.
13Ademais quero que saibades, irmns, que moitas veces me propuxen irvos visitar, coa
intencin de recoller algn froito tamn entre vs, coma entre os outros pagns e polo de
agora non puido ser. 14Estou en dbeda con gregos, con estranxeiros, con sabios e con
ignorantes; 15as que, en canto dependa de min, estou disposto a vos anuncia-lo Evanxeo
tamn a vs, os de Roma.
A XUSTIFICACION
Enunciacin do tema
16Porque eu non me avergonzo do Evanxeo, que unha forza de Deus para a salvacin
de todo o que cre; primeiramente do xudeu, pero tamn do grego. 17Porque nel a
xustificacin de Deus revlase desde a fe e para a fe, tal como est escrito: o que xusto
pola fe, vivir.
Toda a humanidade pechada no pecado
18Ademais estase manifestando a ira de Deus desde o ceo sobre toda impiedade e
inxustiza dos homes, que coa inxustiza asoballan a verdade. 19Porque o que se pode
coecer de Deus teno ben a vista, que Deus llelo puxo diante dos ollos. 20Porque o que
de Deus invisible, dicir, a sa potencia eterna e a sa divinidade, resltalle visible,
desde que o mundo mundo, a quen reflexiona sobre as sas obras; de xeito que non
teen escusa.
1540

A BIBLIA

21Porque, cando coeceron a Deus, non o louvaron coma tal, nin lle deron gracias; mis
ben, parvearon con matinacins baleiras e o seu corazn insensato encheuse de tebras:
22tndose por moi listos volvronse parvos, 23que trocaron a gloria do Deus inmortal
por imaxes corruptibles de homes, de paxaros, de bestas e de repts. 24Por iso Deus
abandonounos s cobizas dos seus corazns e chegaron a envilece-los seus propios
corpos, 25por trocaren o Deus verdadeiro por un falso, e por honraren e daren culto
criatura en lugar do Creador (Bendito e louvado polos sculos. Amn!).
26Por iso abandonounos Deus s paixns degradantes: as sas mulleres cambiaron o uso
natural polo que contra a natureza. 27E os homes, outro tanto: deixaron o uso natural da
muller, arderon en cobizas duns polos outros, homes con homes, cometendo torpezas e
recibindo o pagamento do seu extravo en si mesmos. 28E, como lles pareceu inadmisible
seguir recoecendo a Deus, Deus abandonounos perverso pensamento de faceren o que
non decente. 29Estn ateigados de toda clase de inxustiza, maldade, cobiza,
perversidade; cheos de envexa, de homicidios, de rifas, de enganos, de depravacin; son
detractores, 30murmuradores, inimigos de Deus, inxuriadores, soberbios, fachendosos,
inventores de males, rebeldes cos seus pais; 31sen xuzo, sen palabra, sen afecto, sen
misericordia. 32Eles coecen ben a xustiza de Deus, que castiga coa morte s que tal fan;
pero, anda as, eles fano e, por riba, apludenlle a quen o faga.
Tamn os xudeus estn no pecado
2 1Por iso, non tes escusa ti, home, quenquera que sexas, cando xulgas; pois dares
sentencia contra outros, estaste condenando a ti mesmo, xa que fas aquilo mesmo que
xulgas condenable. 2Pois sabemos que o xuzo de Deus contra tdolos que tales cousas
fan est conforme coa verdade.
3Seica pensas, home, que por xulgre-los que fan esas cousas (facendo como fas ti o
mesmo) xa vas escapar por iso xuzo de Deus? 4Ou que abusas da sa inesgotable
bondade, do seu aguante e da sa paciencia, e non te decatas de que esa benignidade de
Deus est tratando de te encamiar cara conversin?
5Na medida da ta dureza e do teu impenitente corazn ests amoreando ira contra ti
mesmo para o da da ira e da manifestacin do xusto xuzo de Deus. 6Pois El daralle a
cadaqun conforme s seus feitos: 7s que perseveran nas boas obras e buscan a gloria, a
honra e a inmortalidade, halles dar vida eterna; 8pero s que s pensan no seu e non
seguen a verdade, senn a inxustiza, halles dar castigo e ira.
9Tormento e estreitura para todos cantos cometen o mal, primeiramente para o xudeu,
pero tamn para o grego; 10gloria, honor e paz para todo o que fai o ben, primeiro para o
xudeu, pero tamn para o grego. 11Pois Deus non favoritista: 12os que pecaron sen
estaren baixo a Lei, perecern sen a Lei; e os que pecaron dentro da Lei sern xulgados
por medio da Lei. 13Pois non abonda escoita-la Lei para estar a ben con Deus, senn que
cmpre practicala para recibi-lo seu beneplcito. 14Cando os pagns, con non teren Lei,
practican naturalmente o que manda a Lei, entn anda faltndolle-la Lei, eles son lei para
si mesmos. 15E as amosan que levan escrito nos seus corazns o efecto da Lei; failles de
testemua a sa propia conciencia, e de acusadores ou defensores os seus razoamentos.
16As ser no da en que por medio de Xess Cristo xulgue Deus as cousas escondidas
dos homes conforme Evanxeo que eu predico.
A circuncisin exterior e a Lei non valen
17Imos caso: ti que te consideras xudeu e confas na Lei e te enorgulleces de Deus; 18ti
que coce-la sa vontade e, adoutrinado pola Lei, acrta-lo que mellor; 19que ests
1541

A BIBLIA

convencido de seres gua dos cegos, luz dos que estn na escuridade, 20educador dos
ignorantes, mestre dos simples, porque tes na Lei a plasmacin do saber e da verdade.
21Ben, pois ti, que adoutrinas s outros, non te adoutrinas ti? Ti, que predicas que non
se roube, roubas? 22Ti, que dis que non se pode adulterar, adulteras? Ti, que abominas
dos dolos, roubas nos templos? 23Ti, que te gabas de te-la Lei, deshonras a Deus
transgredindo a Lei?
24Por iso, como est escrito, pola vosa culpa maldn os pagns o nome de Deus.
25Certo, a circuncisin til, se practca-la Lei; pero, se ti es un transgresor da Lei, a
circuncisin convrtese en incircuncisin. 26Pois, se o que incircunciso practica o que
manda a Lei, non certo que a sa incircuncisin se volve circuncisin?
27Fisicamente non est circuncidado, pero, se cumpre a Lei, hate de xulgar a ti, que, con
tre-la Escritura e a circuncisin, es transgresor da Lei.
28Porque non xudeu quen o aparenta externamente, nin autntica a circuncisin s na
carne; 29senn que xudeu quen o por dentro: e a verdadeira circuncisin a do
corazn, por obra do Esprito, non pola letra: ese tal recibe a gabanza non dos homes,
senn de Deus.
Obxeccins
3 1-Cal , logo, a vantaxe do xudeu? Para que vale a circuncisin?
2-Moita, en tdolos sentidos. En primeiro lugar porque se lle confiaron as palabras de
Deus. 3Que importa que algns non cresen? Ou que a incredulidade deles vai anulala fidelidade de Deus? 4De ningunha maneira. Quede ben claro que Deus veraz, e que
todo home mentireiro, como est escrito:
Os teus argumentos amosarn a ta inocencia e no xuzo sairs vencedor.
5-Pero se a nosa inxustiza fai salienta-la xustiza de Deus, que diremos? Falando xeito
humano: non ser inxusto Deus, descargando a sa ira?
6-De ningunha maneira. Se as fose, como vai xulgar Deus mundo?
7-Xa, pero se, por contraste coa nosa mentira, a verdade de Deus queda destacada para a
gloria sa, por que por riba se me condena como pecador? 8E por que non dicir xa
(como algns con calumnia din que dicimos ns): "Fagmo-lo mal para que resulte o
ben?".
-Esa xente merece a condenacin.
9-En resumidas contas, temos algunha vantaxe?
-En definitiva, ningunha, pois acabamos de deixar convictos tanto s xudeus coma s
gregos, de estaren todos baixo o pecado. 10Como est escrito:
Non hai nin sequera un xusto,
11non hai nin un ben asisado,
nin un que busque a Deus.
12Todos se extraviaron, xuntamente se perderon;
non hai quen faga o ben,
non hai nin un.
13Sartego aberto a sa gorxa,
coas sas linguas tecen dolos,
veleno de vbora hai nos seus beizos.
14A sa boca est chea de maldicin e amargura.
15Lixeiros son os seus ps para verter sangue,
16sufrimento e miseria deixan nos seus camios,
17non atoparon camio de paz.
18O temor de Deus non existe para eles.
1542

A BIBLIA

19Ora, sabemos que canto se di na Lei se refire s que estn baixo a Lei: para que toda
boca quede pechada, e todo o mundo quede convicto ante Deus. 20Porque ningun se
poder xustificar ante El polas obras da Lei, xa que a Lei s serve para dar conciencia do
pecado.
A xustificacin s vn pola fe
21Mais agora, con total independencia da Lei, manifestouse a xustiza de Deus; a que
atestaran a Lei e mailos Profetas. 22Esta a xustiza de Deus por medio da fe en Xess
Cristo, para tdolos que cren. Porque non hai distincin ningunha: 23todos pecaron, e
carecen da gloria de Deus. 24Pero todos quedan xustificados, sen o mereceren, pola sa
gracia, mediante a redencin que se realizou en Cristo Xess. 25Pois Deus pxoo a El
coma propiciatorio no que, pola fe, se expan os pecados mediante o seu sangue. As
mostra que era xusto cando deixaba sen castigo os pecados cometidos antes, 26no tempo
da paciencia de Deus, demostrar agora a sa xustiza no tempo presente; de xeito que se
vexa que El xusto e que xustifica a quen ten fe en Xess.
27-Onde est, logo, o orgullo? Quedou eliminado.
-Por que Lei? Pola das obras? -Non; pola lei da fe. 28Pois afirmamos que o home
xustificado pola fe, con independencia das obras da Lei.
29-Ou que Deus Deus dos xudeus soamente? Non o tamn dos xents? -Certo,
tamn dos xents. 30Porque hai un s Deus, que xustificar a ambos: s circuncisos pola
fe, e s incircuncisos tamn pola fe.
31-Logo coa fe derogmo-la Lei? -De ningunha maneira, mis ben a convalidamos.
O exemplo de Abraham
4 1-Que diremos, entn, que conseguiu Abraham, o proxenitor da nosa estirpe?
2Porque, se Abraham foi xustificado polas obras, ten razn de se gabar.
-Si, pero non diante de Deus. 3Porque que di a Escritura?: Fiouse Abraham en Deus e
iso valeulle a xustificacin. 4O traballador non se lle conta o xornal coma regalo, senn
coma algo debido. 5En troques, que non traballa, pero que se fa daquel que xustifica
impo, a sa fe vlelle para xustificacin. 6Xa David declara ditoso o home a quen Deus
lle concede a xustiza sen as obras:
7Benia aqueles a quen se lles perdoaron as sas iniquidades,
s que lles enterraron os seus pecados.
8Benia o home a quen o Seor
non lle ten en conta o pecado.
9Ora, esta benaventuranza tcalles s s circuncisos ou tcalles tamn s incircuncisos?
Pois dicimos: A Abraham a fe valeu-lle a xustificacin. 10Pero como lle valeu?
Estando na circuncisin ou na incircuncisin?
-Non na circuncisin, senn na incircuncisin. 11E recibiu o sinal da circuncisin como
marca da xustificacin que recibira pola fe, estando anda na incircuncisin. Desa
maneira chegou a ser pai de tdolos crentes incircuncisos, para que se lles conte coma
xustificacin; 12e pai tamn daqueles circuncisos que non s estn circuncidados, senn
que ademais seguen as pegadas da fe que o noso pai Abraham tivo antes de se
circuncidar.
A promesa cmprese por medio da fe

1543

A BIBLIA

13Pois a promesa a Abraham ou sa liaxe, de que el herdara o mundo, non se lle fixo
pola Lei, senn pola xustificacin da fe. 14Xa que se fosen herdeiros pola Lei, a fe
quedara baleira e a promesa non se cumprira: 15porque a Lei o que fai trae-la ira, dado
que onde non hai Lei, tampouco hai infraccin.
16Por iso a promesa depende da fe, para que sexa por gracia, e as se mantea firme para
toda a liaxe: non s para o que nace na Lei, senn tamn para o que nace pola fe de
Abraham, 17conforme est escrito: pxente como pai de moitas nacins, el pai de todos
ns ante o Deus en quen el creu, o que fai vivi-los mortos e que chama existencia
mesmo s cousas que non existen.
18Contra toda esperanza el creu na esperanza e as chegou a ser pai de moitas nacins,
como se lle dixera: as ser a ta liaxe. 19E non abalou na fe, anque ben va que o seu
corpo xa estaba morto -tia p de cen anos- e que morto estaba tamn o seo de Sara.
20Ante a promesa de Deus non dubidou por incredulidade, senn que se enforteceu na fe,
dando gloria a Deus, 21plenamente seguro de quen poderoso para cumpri-lo que
promete. 22Por iso valeulle a xustificacin. 23Estas palabras non se escribiron soamente
por el, 24senn tamn por ns. Pois tamn nos vai "valer" a ns que cremos naquel que
resucitou dos mortos a Xess, noso Seor, 25que foi entregado por culpa dos nosos
pecados e foi resucitado por mor da nosa xustificacin.
A SALVACION
A salvacin, efecto da xustificacin
5 1Xustificados, logo, pola fe, estamos en paz con Deus, por medio do noso Seor Xess
Cristo. 2Por El temos tamn entrada a esta gracia na que nos mantemos; e estamos
orgullosos coa esperanza de logra-la gloria de Deus. 3E non s isto, senn que estamos
orgullosos nas tribulacins, sabendo que a tribulacin enxendra a paciencia, 4a paciencia
proba a fidelidade e a fidelidade produce a esperanza. 5E a esperanza non falla, porque o
amor de Deus vrtese nos nosos corazns mediante o Esprito Santo, que se nos deu.
6De certo, xusto cando ns anda estabamos sen forzas, no tempo preciso, Cristo morreu
polos impos. 7Non fcil, en verdade, que algun queira morrer por un home xusto
(anque por un home bo, quizais se atreva algun a morrer); 8pero Deus demostruno-lo
seu amor no feito de que, sendo anda ns pecadores, Cristo morreu por ns. 9Con mis
razn logo, agora que xa estamos xustificados polo seu sangue, seremos por El salvos da
ira. 10Porque, se cando eramos anda inimigos, fomos reconciliados con Deus mediante
a morte do seu Fillo, moito mis, xa reconciliados seremos salvos pola sa vida. 11Anda
mis: mesmo orgullosos estamos en Deus por medio do noso Seor Xess Cristo, por
quen agora recibmo-la reconciliacin.
Adam e Cristo
12Isto entndese cun exemplo: o pecado entrou no mundo por un home s, pero como
polo pecado entrou a morte, a morte pasou a tdolos homes e, en consecuencia, todos
quedaron incursos no pecado. 13Porque, de feito, antes da Lei haba pecado no mundo;
anque o pecado non se ten en conta cando non hai Lei; 14a pesar diso, a morte dominou
desde Adam ata Moiss, mesmo sobre aqueles que non pecaron cunha transgresin
semellante de Adam. E Adam unha figura arquetpica daquel que est para vir.
15Pero de ningn modo hai comparanza entre o delito e o don. Porque, se polo delito dun
morreron tdolos demais, moito mis polo favor dun home, Xess Cristo, a gracia e o
1544

A BIBLIA

don de Deus rebordaron sobre todos. 16Nin pasou co don o mesmo que coas
consecuencias do pecado dun nico home: porque o xuzo, partindo dunha soa
transgresin, rematou en condena; en troques, o don, partindo de tantos delitos, rematou
en absolucin. 17Se, logo, pola transgresin dun home reinou a morte, e por culpa dun
s, canto mis os que recibiron a abundancia da gracia e do don da benevolencia
reinarn na vida por medio dese un que Xess Cristo!
18Por tanto, como pola transgresin dun s veu a condenacin sobre tdolos homes, as
tamn pola xustificacin doutro s vn para tdolos homes a xustificacin que d a vida.
19Como a desobediencia dun nico home volveu pecadores a tdolos homes, as tamn a
obediencia dun s volveu xustos a todos. 20Porque a Lei entrou para que a transgresin
abundase; pero onde abundou o pecado, sobreabundou a gracia, 21para que, como reinou
o pecado traendo a morte, as tamn a gracia reinara pola xustiza, que produce a vida
eterna, por medio de Xess Cristo noso Seor.
Mortos pecado, vivos en Cristo
6 1Que diremos logo? Mantermonos no pecado, para que abunde a gracia?
2-De ningunha maneira. Os que xa morremos pecado, como imos vivir anda nel?
3Ou ignorades que a cantos nos bautizaron para Cristo Xess, bautizronos para unirnos
morte del? 4Enterrmonos, logo, con el polo bautismo para a morte, para que, como
Cristo foi resucitado dos mortos pola gloria do Pai, as tamn ns camiemos nunha vida
nova. 5Pois se fomos enxertados nel pola semellanza dunha morte coma a del, seguro
que tamn o seremos por unha resurreccin semellante.
6Tendo en conta isto, o noso home vello foi crucificado, para que fose destrudo o corpo
pecador, a fin de non servirmos mis pecado. 7Porque o que morre queda liberado do
pecado.
8Se xa morremos con Cristo, cremos que tamn viviremos con El; 9e ben sabemos que
Cristo, resucitando dos mortos, xa non morre mis, a morte xa non pode nada contra El.
10Porque o seu morrer foi un morrer pecado para sempre, mais o seu vivir un vivir
para Deus. 11As tamn, vs considerdevos mortos pecado, pero vivos para Deus en
Cristo Xess.
12Que non domine o pecado o voso corpo mortal, para obedecrde-las sas cobizas.
13Nin ofrezde-los vosos membros coma armas da inxustiza servicio do pecado. Mis
ben podevos disposicin de Deus, coma mortos que volvestes vida. E ofrecede os
vosos membros coma armas da xustiza servicio de Deus. 14Porque o pecado non vos
dominar, que non estades xa debaixo da Lei, senn debaixo da gracia.
Liberados do pecado
15E logo, que? Imonos pr a pecar, porque xa non estamos baixo a Lei, senn baixo a
gracia?
-De ningunha maneira. 16Ben sabedes que se vos ofrecedes a algun coma escravos para
o obedecer, sodes escravos dese a quen obedecedes: se pecado, para acabar na morte; se
obediencia, para acada-la xustificacin.
17Pero, gracias a Deus, vs, anque erades escravos do pecado, obedecestes de corazn a
doutrina fundamental que vos entregaron; 18e, liberados do pecado, fixstesvos
escravos da xustiza 19(falo maneira humana por mor da vosa natural limitacin). As
que, do mesmo xeito que antes puxste-los vosos membros servicio da inmoralidade e
da desorde para caerdes na anarqua moral, as agora poede os vosos membros
servicio da xustiza para chegardes santidade.
1545

A BIBLIA

20Cando erades escravos do pecado, estabades ceibos fronte xustiza. 21Que froito
sacastes entn daquilo do que agora vos avergonzades? Porque a fin diso a morte.
22Agora, en troques, liberados do pecado e feitos escravos de Deus, tedes coma froito a
santidade e coma fin a vida eterna. 23Pois o xornal do pecado a morte, pero o regalo de
Deus a vida eterna en Cristo Xess noso Seor.
Liberados da Lei
7 1Ou descoecedes, irmns -falo para os que coecde-la Lei- que a lei domina no
home unicamente mentres vive? 2As a muller casada est sometida pola lei home
mentres lle vive; pero, se morre o home, queda liberada da vinculacin legal a el. 3Por
iso, se mentres lle vive o home, vai con outro, ser adltera; pero, se lle morre o home,
queda libre desa lei; de forma que xa non ser adltera se casa con outro home.
4As que, meus irmns, tamn vs quedastes mortos para a Lei mediante o corpo de
Cristo, para pertencerdes a outro: a aquel que resucitou dos mortos; de xeito que deamos
froitos para Deus. 5De feito, cando estabamos na nosa condicin irredenta, os degoros do
pecado suscitados pola Lei influan nos nosos membros, a fin de que fructificasemos para
a morte. 6Pero agora, mortos a aquilo que nos encadeaba, quedamos liberados da Lei, de
modo que poidamos servir na novidade do esprito e xa non mis na decrepitude da letra.
Relacin entre a Lei e o pecado
7-Temos que conclur, logo, que a Lei pecado?
-De ningunha maneira. Non obstante, eu non coecn o pecado senn pola Lei, porque
non coecera a cobiza se a Lei non dixese "non cobizars". 8O pecado, aproveitando a
ocasin que lle ofreca o mandamento, fixo inzar en ns toda clase de cobiza; fra da Lei
o pecado est morto. 9De feito houbo un tempo no que eu non estaba baixo a Lei, e viva;
pero, aparece-la Lei, recobrou a vida o pecado 10e morrn eu. Atopeime as con que o
mandamento, que era para dar vida, daba a morte. 11Porque o pecado, aproveitando a
ocasin que lle ofreca o mandamento, extravioume e, valndose del, levoume morte.
12-Por conseguinte, en si a Lei santa e o mandamento santo, xusto e bo. 13Resulta,
logo, que o que era bo se fixo morte para min?
-Non, abof. Pero o pecado, valndose do que era bo, causoume a morte, mostrndose as
no seu autntico carcter de pecado; dese xeito, gracias mandamento, resalta
extraordinariamente o carcter criminal do pecado.
14Certo que sabemos que a Lei espiritual; pero eu son carnal, vendido coma escravo
pecado. 15Realmente, o que fago non o entendo: posto que non fago aquilo que quero,
senn que fago precisamente aquilo que detesto. 16E, se o que fago o que non quero,
con iso recoezo que a Lei boa.
17Pero entn xa non son eu o que obro, senn, mis ben o pecado que mora en min.
18Pois sei que non o ben o que mora en min, dicir, na mia condicin irredenta,
porque o querer est dentro de min, pero o obra-lo ben, non. 19Pois non fago o ben que
quero, senn que fago o mal que non quero. 20E se o que fago xustamente o que non
quero, non son eu quen o fai, senn o pecado que mora en min.
21Atopo, por tanto, en min esa lei: que, querer face-lo ben, o que me sae o mal. 22Na
intimidade do meu ser comprzome coa Lei de Deus, 23pero vexo outra lei no meu
corpo, que lle fai a guerra lei da mia razn, escravizndome lei do pecado, que levo
no meu corpo. 24Pobre de min! Quen me librar deste meu corpo instrumento da
morte? 25-Pero, si: gracias a Deus por medio de Xess Cristo o noso Seor!

1546

A BIBLIA

As que eu mesmo coa razn sirvo Lei de Deus, pero cos baixos instintos lei do
pecado.
A vida no Esprito
8 1Como consecuencia: nin resto de condenacin hai agora para os que estn unidos a
Cristo Xess. 2Porque a lei do Esprito, que rexe a vida unida a Cristo Xess, libroume
da lei do pecado e da morte. 3Pois o imposible para a Lei, por estar incapacitada por
culpa da nosa condicin irredenta, realizouno Deus: mandando, por cousa do pecado, o
seu propio Fillo nunha condicin semellante condicin do pecado, condenou o pecado
nesa propia condicin. 4Deste xeito o mandato da Lei pode cumprirse en ns, que non
vivimos xa conforme a esa condicin, senn conforme Esprito.
5Pois os que viven conforme os baixos instintos buscan as cousas dos mesmos, pero os
que viven conforme o Esprito buscan as do Esprito. 6A cobiza dos baixos instintos
morte, pero a arela do esprito vida e paz. 7Porque a cobiza da baixa condicin
inimiga de Deus, posto que non se somete Lei de Deus, nin sequera pode; 8e os que
viven conforme tal condicin non poden agradar a Deus.
9Pero vs non vivides as, senn conforme o Esprito, posto que o Esprito de Deus
habita en vs: se algn non ten o Esprito de Cristo, ese non de Cristo. 10Se Cristo est
en vs, o voso corpo certamente est morto por culpa do pecado, mais o Esprito vida
por causa da xustiza. 11Se o Esprito do que resucitou dos mortos a Xess habita en vs,
o mesmo que resucitou a Cristo dos mortos vivificar os vosos corpos mortais polo seu
Esprito que habita en vs.
12Polo tanto, irmns, somos de certo debedores; pero non da baixa condicin, para
vivirmos segundo ela. 13Porque, se vivides segundo a baixa condicin, teredes que
morrer pero, se coa axuda do Esprito mortificde--las obras do corpo, viviredes.
14Cantos se deixan guiar polo Esprito de Deus, eses son fillos de Deus. 15Pois non
recibistes un esprito de escravitude, para volverdes medo. Non. Vs recibistes un
esprito de fillos adoptivos, gracias que podemos gritar: "Abb": Pai! 16Este mesmo
Esprito, xuntamente co noso, d testemuo de que somos fillos de Deus. 17E, se fillos,
tamn herdeiros: herdeiros de Deus e coherdeiros con Cristo; xa que, se padecemos con
el, para sermos tamn despois glorificados con el.
A gloria vindeira
18Pois penso que non hai comparanza entre os padecementos da vida presente e a gloria
vindeira, que se vai revelar en ns. 19Pois a esperanza viva da creacin agarda arelante a
revelacin dos fillos de Deus. 20Porque a creacin est sometida fracaso; non pola
propia vontade, senn polo poder daquel que a someteu, anque coa esperanza 21de que
tamn a mesma creacin ser liberada da escravitude da corrupcin e levada salvacin
gloriosa dos fillos de Deus.
22Pois sabemos que toda a creacin vn xemendo ata hoxe e coma con dores de parto.
23E non s isto, senn que ns mesmos, que temos xa as primicias do Esprito, xememos
dentro de ns, degorando pola filiacin, pola liberacin do noso corpo. 24Pois en
esperanza como estamos salvados. Ora, a esperanza do que se ve non esperanza, pois o
que un xa ve como o pode esperar? 25Pero, se espermo-lo que non vemos,
demostramos esperar con constancia.
O Esprito en ns

1547

A BIBLIA

26Do mesmo xeito, tamn o Esprito acode a axuda-la nosa debilidade. Ns non sabemos
como debemos orar para pedi-lo que convn; pero o Esprito en persoa intercede por ns
con xemidos mis fondos cs palabras. 27E o Deus que escruta os corazns, coece a
intencin do Esprito, pois El intercede polos crentes, conforme vontade de Deus.
28Sabemos ademais que todo colabora para o ben dos que aman a Deus, dos que foron
escolleitos segundo os seus designios. 29Pois El distinguiunos primeiro e predestinounos
a reproducrmo-la imaxe do seu Fillo, de tal maneira que el sexa o primoxnito entre
moitos irmns. 30E a eses que predestinou, tamn os chamou; e a eses que chamou,
tamn os xustificou; e a eses que xustificou, tamn lles deu a sa gloria.
O amor de Deus
31Que mis se pode dicir despois disto? Se Deus est connosco, quen contra ns?
32Aquel que non aforrou a seu propio Fillo senn que o entregou por todos ns, como
non nos vai regalar todo xunto con El?
33Quen acusar s escolleitos de Deus? -Sendo Deus o que perdoa,
34quen os vai condenar? Cristo Xess, o que morreu, mellor, o que resucitou, o que
est dereita de Deus e que intercede por ns?
35Quen nos pode arredar do amor de Cristo? a tribulacin, a angustia, a persecucin, a
fame, a nudez, o perigo, ou a espada? 36Porque est escrito:
Por causa ta estamos s portas da morte o da enteiro, parecemos ovellas listas para o
sacrificio.
37-Pero en todas estas cousas vencemos coa axuda daquel que nos amou. 38Porque estou
seguro de que nin a morte nin a vida, nin os anxos nin os principados, nin o presente nin
o porvir, nin as potestades, 39nin a altura nin o abismo, nin calquera outra criatura nos
poder afastar do amor que Deus nos ten en Cristo Xess, noso Seor.
O MISTERIO DE ISRAEL
A eleccin de Israel
9 1Coma discpulo de Cristo digo a verdade, non minto, e dme disto testemuo a mia
propia conciencia, alumada polo Esprito Santo: 2que teo moi grande dor e o meu
corazn sofre seguido. 3Quixera ser eu mesmo maldito, apartado de Cristo, por mor dos
meus irmns, os meus parentes de estirpe. 4Eles son israelistas e a eles pertencen a
adopcin filial, a gloria de Deus e as alianzas, a lexislacin, o culto e as promesas; 5a eles
pertencen os patriarcas; e deles vn Cristo coma home. O Deus que est sobre todo, sexa
bendito polos sculos. Amn.
6Non , de ningn xeito, que a palabra de Deus fallase. O que pasa que non tdolos que
veen de Israel son israelitas, 7nin tdolos que nacen de Abraham son fillos seus. Mis
ben: en Isaac estar a ta descendencia; 8isto , non os fillos da carne son por iso fillos
de Deus, senn que s os fillos da promesa son recoecidos coma descendencia. 9Pois as
palabras da promesa son: Por este mesmo tempo virei e Sara ter un fillo.
10Pero isto non todo. Tamn Rebeca tivo dous fillos dun s home, de Isaac, o noso pai.
11E, cando anda non naceran, nin puideran facer nada, nin bo nin malo -a fin de que
continuase firme o plan de Deus, que depende da sa eleccin: 12non das obras senn
del, que chama- xa se lle dixo a Rebeca: o mis grande servir mis pequeno, 13tal
como est escrito: quixen a Xacob, preferino a Esa.
14Tiramos, logo, a conclusin de que Deus inxusto?
1548

A BIBLIA

-De ningunha maneira. 15Pois dxolle a Moiss:

Heime compadecer de quen eu queira,
e hei ter misericordia de quen eu queira.
16Polo tanto, non depende do querer ou do correr do home, senn de que Deus se
compadeza. 17Pois di a Escritura Faran: Para isto te levantei: para mostrar en ti o meu
poder e para que se proclame o meu nome en toda a terra. 18En resumo: de quen quere
compadcese, e a quen quere endurceo.
Liberdade e misericordia de Deus
19Quizais me dirs: por que anda se queixa, logo? Quen capaz de contradici-la sa
vontade?
20Home! E quen es ti para contradicires a Deus? Poderalle dici-lo barro a quen o
modela: por que me fas as? 21Ou non ten poder o oleiro para facer da mesma masa un
cacharro nobre ou un cacharro para usos comns? 22E que, se Deus, querendo mostra-la
sa ira e dar a coece-lo seu poder, soportou con moita paciencia s que eran obxecto de
reprobacin, listos xa para a destruccin; 23e isto para dar a coece-la abundancia da sa
gloria en favor dos que eran obxecto de misericordia, que de antemn preparou para a
gloria? 24(Estes somos ns, que nos chamou non s de entre os xudeus, senn tamn de
entre os xents).
25Pois iso o que se di en Oseas:
Hei chamar "meu pobo" a quen non o meu pobo,
e non amada, "a mia amada"; 26e no lugar onde se lles dixo:
"vs non sde-lo meu pobo",
al mesmo hanse chamar "fillos do Deus vivo".
27E Isaas proclama a propsito de Israel:
Anda que o nmero dos fillos de Israel sexa coma o das areas do mar,
hase salvar un resto soamente:
28Totalmente e sen tardanza cumprir o Seor a sa palabra na terra.
29E conforme dixo tamn Isaas:
Se o Seor dos Exrcitos
non nos deixase unha descendencia,
pasaranos coma s de Sodoma,
semellarimonos s de Gomorra.
Israel seguiu a Lei
30Temos que conclur, logo, que os pagns, que non buscaban xustificacin,
conseguiron a xustificacin? Si, pero a xustificacin que vn da fe. 31Israel, en cambio,
que buscou con gran esforzo unha lei que dese a xustificacin, non conseguiu tal lei.
32E por que? -Porque non a buscaron pola fe, senn polas obras: bateron na pedra 33da
que fala a Escritura:
Ollo! Que poo en Sin unha pedra de tropezo, un rebo que fai caer;
pero quen crea nel non quedar defraudado.
10 1Irmns o anceio do meu corazn e a mia oracin a Deus por eles para que se
salven. 2Eu dou fe en favor deles de que teen fervor relixioso, pero non un fervor ben
entendido. 3Pois ignorando a xustificacin de Deus, e procurando establece-la sa propia,
non se someteron xustificacin de Deus. 4Porque a culminacin da Lei Cristo, para
xustificar a tdolos que cren.
1549

A BIBLIA

Salvacin para todos

5Pois Moiss escribe da xustificacin que vn pola Lei: quen a practica, slvase por ela.
6Pero a xustificacin que vn pola fe di as: Non digas no teu corazn, quen subir
ceo? ( dicir, para facer baixar a Cristo). 7Ou quen baixar abismo? ( dicir, para facer
subir a Cristo de entre os mortos). 8Que di, logo, positivamente?
-Cerca de ti est a palabra,
na ta boca e no teu corazn.
Esa a palabra da fe que anunciamos. 9Porque, se confesas coa ta boca que Xess
Seor e cres de corazn que Deus o resucitou dos mortos, sers salvo. 10Pois crendo co
corazn como se chega xustificacin; e confesando coa boca como se chega a
salvacin. 11Porque di a Escritura: todo o que crea nel non quedar defraudado. 12Pois
non hai diferencia entre o xudeu e o grego, xa que un mesmo o Seor de todos, rico
para tdolos que o invocan; 13por-que todo o que invoque o nome do Seor ser salvo.
14Ora, como han de invocar a aquel en quen non creron? Como han de crer naquel de
quen non oron falar? Como han de or, sen algun que anuncie? 15Como han de
anunciar, se non os mandan? Por iso est escrito: Benvidos os ps dos que anuncian o
ben.
A infidelidade de Israel
16Pero non todos aceptaron a Boa Nova. Pois xa di Isaas: "Seor, quen fixo caso da
nosa predicacin?". 17Polo tanto, a fe suscitada pola predicacin, e a predicacin vn
pola palabra de Cristo. 18E digo eu: Eles non oiran? -Por forza! Por toda a terra se
espallou a sa voz, e ata o cabo do mundo as sas palabras. 19Pero insisto: ser que
Israel non entendeu? -Moiss o primeiro en dicir:
Eu vouvos meter celos por un pobo que nin tan sequera o ; por un pobo parvo vouvos
enfurecer.
20Isaas atrvese a dicir:
Atopronme os que non me buscaban,
e manifesteime s que non preguntaban por min.
21E referndose a Israel, di:
Todo o da estiven a estende-las mias mans cara a un pobo desobediente e teimudo.
En Israel Deus reservou un "resto"
11 1Pero entn pregunto: e non ser que Deus rexeitou seu pobo?
-De ningunha maneira. Pois tamn eu son israelita, da proxenie de Abraham, pola tribo
de Benxamn: 2non rexeitou Deus seu pobo, o pobo que El escolleu. Ou que non
sabde-lo que di a Escritura na historia de Elas? Como interpela a Deus en contra de
Israel: 3Seor, mataron s teus profetas, desfixeron os teus altares; quedei eu soamente, e
anda buscan a mia vida. 4Pero que lle responde a voz divina?: Reservei para min sete
mil homes, que non dobraron o xeonllo perante Baal.
5Da mesma maneira, tamn neste intre de agora, reservou un resto elixido por pura
gracia. 6Ora, se foi por gracia, non foi polas obras; outramente a gracia xa non sera
gracia.
7Entn que? -Que Israel non logrou o que andaba a buscar, mentres que o lograron os
elixidos. Os demais endurecronse, 8como est escrito:
Deulles Deus un esprito
aparvado, ollos para non veren e odos para non oren,
ata o da de hoxe.
1550

A BIBLIA

9E David di:
Trquese a sa mesa en gaiola e mais en rede,
en tropezo e mais en castigo para eles.
10Entebrezan os seus ollos para non veren.
Dbrelle-lo lombo para sempre.
A salvacin dos xents
11Sigo preguntando: E eles tropezaron para non se ergueren mis? -De ningunha
maneira. O contrario, pola sa cada vulle-la salvacin s xents, a fin de espertar neles
os celos. 12Ora, se a sa cada foi riqueza do mundo e a sa perda foi riqueza dos xents,
que non ser a sa plenitude?
13Isto dgovolo a vs, os xents. E, coma apstolo que son dos xents, fago gala deste
ministerio, 14por ver se esperto celos nos da mia xente e podo as salvar a algns deles.
15Se a sa reprobacin foi reconciliacin do mundo, que ser a sa acollida, senn unha
autntica vida, que xorde de entre os mortos?
16Se as primicias son santas, tamn o ser a masa restante; e se a raz santa, tamn o
sern as ponlas. 17Esgallaron algunhas das ponlas e a ti (que es unha oliveira brava)
enxertronte nelas e fixcheste participante da raz e da seiva da oliveira. 18Non te gabes
de ser mis cs ponlas. Se te pos por mis, pensa que non es ti quen leva raz, senn a
raz a ti.
19Poida que digas: esgallaron as ponlas precisamente para me enxertaren a min. 20-De
acordo: esgallronas pola incredulidade e ti, en troques, pola fe manteste en p. Pero non
te enchas de fachenda e anda con moito ollo. 21Que se Deus non perdoou as ponlas
naturais, vaite perdoar a ti?
22Considera a bondade e a severidade de Deus: para os que caeron, severidade; en
troques, para ti a bondade de Deus, con tal de que permanezas nesa bondade; do
contrario, tamn a ti te esgallar. 23E o mesmo eles; se non se afincan na incredulidade,
re-enxertaraos, porque Deus poderoso para os volver enxertar.
24Pois se a ti te tallaron da ta nativa oliveira brava e contra a natureza prendiches nunha
boa oliveira, canto mellor agromarn eles na oliveira da sa mesma caste!
Restauracin de Israel
25Non quero, irmns, que descoezades este misterio, a fin de que non vos fiedes da vosa
sabedora: que a cegueira dunha parte dos israelitas vai durar ata que entre a totalidade
dos xents 26E as salvarase a totalidade de Israel, como est escrito:
Sair de Sin o Salvador,
afastar de Xacob a impiedade,
27e este ser o meu pacto con eles,
cando lles arrinque os seus pecados.
28Tocante Evanxeo, son inimigos en proveito voso; pero tocante eleccin, son
amados por causa dos patriarcas. 29Pois os dons e a chamada de Deus son irrevocables.
30Porque vs fostes noutrora desobedientes a Deus, pero agora conseguste-la
misericordia por desobediencia deles. 31Do mesmo xeito: tamn eles agora non creron,
para que, con ocasin da misericordia usada convosco, tamn eles logren misericordia.
32Por-que Deus encerrou a tdolos homes na desobediencia, para se compadecer de
todos.
33Que fondos son a riqueza, a sabedora e o coecemento de Deus! Que inescrutables
son os seus xuzos e inexplorables os seus camios! 34Pois quen coeceu a mente do
1551

A BIBLIA

Seor? Ou quen foi o seu conselleiro? 35Quen lle emprestou algo, para que El llo tea
que devolver? 36Del saron, por El e para El existen tdalas cousas. A El a gloria polos
sculos. Amn.
A VIDA CRISTIA
A nova vida en Cristo
12 1Rgovos, logo, irmns, pola misericordia de Deus, que ofrezde-los vosos corpos
coma sacrificio vivo, santo, grato a Deus: coma o voso culto espiritual. 2E non vos
axustedes mundo presente. Transformdevos, mis ben, pola renovacin da mente, para
que poidades coecer cal a vontade de Deus: o bo, o que lle agrada, o perfecto.
3En virtude da gracia que se me deu, dgovos, por tanto, a todos e a cada un de vs: que
ningun se tea por mis do que convn, senn que un se tea no que se debe ter,
conforme medida da fe que Deus lle deu a cadaqun.
4De igual xeito que nun s corpo temos moitos membros, e non tdolos membros teen a
mesma funcin, 5as ns, con sermos moitos, somos un s corpo en Cristo; e
individualmente somos membros uns dos outros. 6Pero, termos dons diferentes, hanse
exercer conforme gracia que se nos concedeu: se temos don de profeca, debe ser en
harmona coa fe; 7se de ministerio, no servicio; se de ensinanza, no ensino; 8se de
consolacin, no conforto; se de dar esmola, con xenerosidade; o que preside, con
solicitude; o que se compadece, con alegra.
Leis da vida cristi
9Que o amor non sexa finxido: afastdevos do mal e apegdevos ben: 10sede cariosos
uns cos outros, coma irmns; competide na estima mutua; 11no traballo non teades
preguiza; no esprito, afervoados; para o Seor, coma escravos. 12Alegres na esperanza,
con constancia no sufrimento, afincados na oracin; 13solidarios nas necesidades dos
santos e practicando a hospitalidade.
14Bendicide s que vos perseguen, bendicide e non maldigades. 15Alegrdevos cos que
estn alegres, chorade cos que choran. 16Tdevos na mesma estima uns a outros: non vos
deades aires de grandeza, senn acomoddevos s humildes. Non vos teades por moi
sabidos.
17Non volvades mal por mal a ningun: que todo o mundo vexa que procurde-lo ben.
18No posible, en canto dependa de vs, mantede a paz con tdolos homes. 19Meus
queridos amigos, non tomedes por vs mesmos a vinganza; deixade mis ben que acte a
ira de Deus, pois est escrito: mia a vinganza, eu darei o merecido, di o Seor. 20Pero
se o teu inimigo ten fame, dlle de comer; se ten sede, dlle de beber: obrando as,
amoreas brasas acesas enriba da sa cabeza. 21Non te deixes vencer polo mal, senn
vence o mal a forza de ben.
Hai que obedece-las leis
13 1Somtase toda persoa s autoridades constitudas. Pois non hai autoridade senn por
disposicin de Deus; e as que existen, instituunas Deus. 2De xeito que quen se opn
autoridade oponse disposicin de Deus; e os que se opoen buscan o propio castigo.
3A autoridade non pon medo cando se obra ben, senn cando se obra mal. Queres vivir
sen medo autoridade? Fai o ben, e tera-la sa gabanza. 4Pois ela para ti servidora de
1552

A BIBLIA

Deus para o ben. Mas se fa-lo mal, tenlle medo, porque non en balde leva a espada: ela
servidora de Deus, vingadora da sa ira contra o que practica o mal.
5As, cmpre obedecer non s por medo castigo, senn por deber de conciencia. 6Por
iso mesmo pagde-los tributos, pois son funcionarios de Deus, decote dedicados a este
oficio. 7Ddelle a cada un o que lle debido: tributo, imposto, respecto ou honor,
segundo o caso.
O amor fraterno
8A ningun lle debades nada, fra de amarvos uns a outros, porque o que ama o prximo,
ten cumprida a Lei. 9Porque o non adulterars, non matars, non roubars, non cobizars
e tdolos outros mandamentos, resmense nestas palabras: amars teu prximo como a
ti mesmo. 10Quen ama o seu prximo non lle fai mal. Verdadeiramente, o amor o pleno
cumprimento da Lei.
Vixilancia e pureza
11E con mis razn sabendo o tempo no que vivimos: xa hora de que espertedes do
sono, pois agora a salvacin xa est mais cerca de ns que cando empezamos a crer. 12A
noite vai andada, e o da est a chegar: rexeitmo-las obras das tebras e vistmo-las armas
da luz. 13Coma en pleno da camiemos decentemente, nada de lupandas nin
borracheiras, nada de obscenidades nin libertinaxe, nada de liortas nin envexas. 14En
lugar diso vestdevos do Seor Xess Cristo, e non lles fagades caso s baixos apetitos.
Non se pode xulga-los irmns
14 1A quen ten a fe dbil, acolldeo sen criticar opinins. 2Hai quen cre poder comer de
todo, pero o feble non come mis ca verduras. 3O que come, non desprece que non
come; e o que non come, non condene que come, pois tamn a este o acolle Deus.
4Quen es ti para xulga-lo criado alleo? Que siga en p ou que caia, cousa do seu
Seor. Pero seguro que seguir en p, porque o Seor ten forza para o manter dereito.
5Hai quen d mis importancia a un da ca a outro; en troques, outro considera tdolos
das igual. Que cadaqun obre por plena conviccin.
6Quen garda un da grdao para o Seor; quen come de todo faino polo Seor e dlle
gracias a Deus; e quen non come tamn o fai polo Seor e, a proba que tamn lle d
gracias a Deus. 7Ningn de ns vive para si, e ningn de ns morre para si. 8Se vivimos,
para o Seor vivimos; e, se morremos, para o Seor morremos; as que, vivamos ou
morramos, somos do Seor. 9Por iso mesmo morreu e resucitou Cristo: para ser dono dos
mortos e dos vivos.
10E ti por que xulgas a teu irmn? E ti por que desprezas a teu irmn? Se todos temos
que comparecer diante do tribunal de Deus! 11Porque est escrito:
Pola mia vida, di o Seor:
todo xeonllo se dobrar diante de min,
e toda lingua ha de confesar a Deus.
Evita-lo escndalo dos irmns
12Por tanto cada un de ns dar conta de si a Deus. 13Non nos xulguemos uns a outros,
mais ben coidade de non lle pr irmn nin tropezo nin escndalo. 14Sei e estou seguro
no Seor Xess que non hai cousa impura de seu. As cousas son impuras para quen as ten
1553

A BIBLIA

por impuras. 15Polo tanto, se por causa de comeres unha determinada comida se
entristece o teu irmn, xa non te portas con caridade. Que por culpa da ta comida non
pereza algun por quen Cristo morreu. 16Que o que ben para vs non sexa ocasin de
maledicencia. 17Pois o Reino de Deus non comida nin bebida, senn xustiza, paz e
alegra no Esprito Santo. 18Quen nisto serve a Cristo agradable a Deus e considerado
polos homes.
19Procuremos, logo, aquilo que leva paz e mutua edificacin. 20Por unha cuestin de
comida non destra-la obra de Deus. Todo certamente puro, pero est mal comer
causando escndalo a outros. 21 mellor non comer carne nin beber vio nin nada, se iso
fai tropezar a teu irmn. 22A conviccin que ti tes, grdaa para ti diante de Deus. Benia
quen toma a sa decisin sen complexos de culpabilidade! 23Pero o que ten dbidas,
condnase se come, porque non o fai con boa conciencia, e todo canto non se fai con boa
conciencia pecado.
Facerlles ben s demais
15 1Ns, os que estamos seguros, temos que atura-las feblezas dos inseguros, e non
compracernos a ns mesmos. 2Cada un de ns compraza seu prximo para o ben, con
miras edificacin. 3Pois tampouco Cristo non se compraceu a si mesmo; contrario,
como est escrito: as aldraxes dos que te aldraxaban a ti caeron enriba de min. 4Ora, todo
canto antigamente se escribiu, escribiuse para a nosa instruccin: para que entre a nosa
paciencia e o consolo que dan as Escrituras, mantemo-la esperanza.
5Que o Deus da paciencia e do consolo vos faga ter un mesmo sentir entre vs, conforme
o exemplo de Cristo Xess. 6Para que cun s corazn e unha soa boca louvedes a Deus,
Pai do noso Seor Xess Cristo.
7Por iso, acolldevos uns a outros, como tamn Cristo vos acolleu, para gloria de Deus.
8Pois dgovos que Cristo se fixo servidor dos xudeus en razn da fidelidade de Deus,
para lles mostra-la firmeza das promesas feitas s patriarcas; 9e tamn para que os xents,
pola sa parte, glorifiquen a Deus en razn da sa misericordia. Tal como est escrito:
Por iso louvareite por medio das nacins e cantarei himnos teu nome.
10E de novo di:
Alegrdevos, nacins, xuntamente co seu pobo.
11E noutro lugar:
Louvade o Seor tdalas nacins,
e celbreno tdolos pobos.
12E tamn di Isaas:
Abrollar a raz de Xes,
e xurdir o que vai domina-las nacins,
e nel poern a esperanza os xents.
13Que o Deus da esperanza vos encha de alegra e de paz na vosa fe, para que rebordedes
na esperanza pola forza do Esprito Santo.
EPILOGO
Ministerio apostlico de Paulo
14Eu sei moi ben, meus irmns, que tamn vs estades cheos de bondade, ateigados de
toda sabedora, e capacitados para vos aconsellar uns a outros. 15Con todo, escribinvos
-cun chisco de atrevemento- para aviva-las vosas lembranzas. Fxeno en virtude da gracia
1554

A BIBLIA

que me deu Deus, 16para ser eu ministro de Cristo Xess en favor dos xents, exercendo
de sacerdote en servicio do Evanxeo de Deus, a fin de que a ofrenda dos xents sexa
agradable, xa que a santificou o Esprito Santo.
17Por tanto, no tocante servicio de Deus, os meus motivos de orgullo estn en Cristo
Xess. 18Pois non me atrevera a falar de nada, fra do que Cristo, para consegui-la
obediencia dos xents, fixo por min de palabra e de obra, 19a forza de milagres e
prodixios e polo poder do Esprito. De maneira que desde Xerusaln e arredores ata o
Ilrico, completei a predicacin do Evanxeo de Cristo. 20De tal xeito que tiven a honra
de evanxelizar onde nunca se falou de Cristo, para non edificar enriba de alicerces alleos;
21senn como est escrito;
Verano aqueles s que anda non se lles falara del,
e comprendern aqueles que nunca oran.
Proxecto de viaxe a Hispania pasando por Roma
22Foi isto mesmo o que decote me impedira ir onda vs. 23Mais agora, non me quedar
xa lugar nestas rexins e, como hai moitos anos que estou con ganas de ir ata onda vs,
24cando vaia a Hispania esprovos ver de paso e que vs me facilitde-la viaxe; anque
primeiro quero disfrutar un pouco convosco.
25Arestora vou ir a Xerusaln para facer un servicio s irmns, 26pois Macedonia e
Acaia quixeron facer unha colecta a prol dos pobres que hai entre os crentes de
Xerusaln. 27As o quixeron, e con razn, posto que estn en dbeda con eles. Porque, se
os xents tiveron parte nos seus bens espirituais, deben tamn sa vez partillar con eles
os materiais.
28Rematado este asunto e entregada oficialmente esa colecta, viaxarei para Hispania,
pasando por a. 29Sei que indo por onda vs irei coa plena bendicin de Cristo.
30E agora pdovos, irmns, polo noso Seor Xess Cristo e polo amor que inspira o
Esprito, que loitedes comigo, dirixindo as vosas oracins a Deus por min; 31para que me
vexa ceibo dos incrdulos de Xudea e que os irmns acollan ben este meu servicio en
Xerusaln.
32Desa maneira poderei ir ledo onda vs e, se Deus quere, repousarei convosco. 33Que o
Deus da paz vos acompae a todos. Amn.
Recomendacins e sados
16 1Recomndovos a Febe, nosa irm, que diaconisa da Igrexa de Cncreas.
2Acolldea coma cristins dun xeito digno dos crentes e axuddea en todo canto lle
cumpra, pois tamn ela axudou a moitos, empezando por min.
3Ddelles sados a Prisca e Aquila, os meus colaboradores na obra de Cristo Xess.
4Todos eles estaban dispostos a p-lo pescozo pola mia vida e a todos lles estou moi
agradecido, non s eu, senn tdalas igrexas dos xents. 5Sados igrexa que se xunta na
casa del. Sados a Epneto, o meu amigo, que a primicia da Igrexa de Asia para Cristo.
6Sados para Mara, que tanto se molestou por vs. 7Sados para Andrnico e Xunias,
os meus parentes e compaeiros de crcere. Eles son insignes entre os apstolos, e creron
en Cristo antes ca min.
8Sados para Ampliato, o meu querido no Seor. 9Sados para Urbano, colaborador meu
na obra de Cristo e para o meu querido Eustaquio. 10Sados para Apeles, xenuno
discpulo en Cristo. Sados para tdolos da casa de Aristbulo.
11Ddelle sados meu parente Herodin. Sados para os de Narciso, que se conservan
fieis Seor. 12Sados a Trifene e Trifosa, que traballan polo Seor. Sados querida
1555

A BIBLIA

Prside, que tanto traballou polo Seor. 13Sados a Rufo, escolleito do Seor, e sa
nai, que tamn mia.
14Sados para Asncrito, para Flegonte, para Hermes, para Patrobas, para Hermas e s
irmns que viven con eles. 15Sados tamn a Fillogo, a Xulia, Nereo e sa irm, e a
Olimpio e a tdolos santos que estn con eles.
16Sauddevos uns a outros co sculo litrxico. Mndanvos sados tdalas igrexas de
Cristo.
17Rgovos, irmns, que vos gardedes dos que son causa de divisins e de escndalo en
contra da doutrina que aprendestes, e arredade deles. 18Todos eses non serven a Cristo
noso Seor, senn seu propio ventre, e con palabras amorosas e adozadas extravan os
corazns dos inocentes.
19A sona da vosa fe chegou a todas partes. Algrome ben por vs. Pero quero que
sexades listos para o ben e inocentes para o mal. 20O Deus da paz esmagar a Satans
ben axia debaixo dos vosos ps. A gracia do noso Seor Xess vos acompae.
21Mndanvos sados Timoteo, o meu axudante, e Lucio e Iasn e Sospatro, os meus
parentes. 22Sadovos no Seor, eu, Tercio, que pasei a limpo esta carta. 23Mndavos
sados Gaio, hospedeiro meu e de toda a igrexa. 24Sadavos Erasto, o tesoureiro da
cidade e mailo noso irmn Cuarto.
Doxoloxa
25A aquel que potente para vos afiunzar no meu Evanxeo e no anuncio de Xess
Cristo, conforme a revelacin do misterio escondido durante tempos eternos, 26pero
manifestado agora polas Escrituras profticas, e por disposicin do Deus eterno dado a
coecer a tdalas nacins para as levar obediencia da fe, 27a Deus, o nico sabio, por
medio de Xess Cristo, sexa a gloria para sempre. Amn.

1556

A BIBLIA

PRIMEIRA CARTA OS
CORINTIOS
Sado e accin de gracias
1 1Paulo, chamado a ser apstolo de Cristo Xess pola vontade de Deus, as coma o
irmn Sstenes: 2 Igrexa de Deus que est en Corinto, s que estn santificados en
Cristo Xess, chamados a ser santos cos que en calquera lugar invocan o nome do noso
Seor Xess Cristo, Seor deles e noso, 3desexmosvos gracia e paz de parte de Deus,
noso Pai, e do Seor Xess Cristo.
4Non paro de lle dar gracias a Deus por vs, pola gracia de Deus que se vos deu por
medio de Cristo Xess. 5Porque por medio del quedastes ricos en todo, nos dons da
palabra e do coecemento: 6e as confirmouse solidamente entre vs o testemuo en
favor de Cristo. 7De xeito que non carecedes de ningn don, mentres agardde-la
revelacin do noso Seor Xess Cristo. 8El quen vos manter firmes deica fin, para
que ningun vos poida acusar de nada no da do noso Seor Xess Cristo. 9Deus fiel e
foi El quen vos chamou comunidade do seu Fillo Xess Cristo, noso Seor.
CORRECCION DOS ABUSOS EN CORINTO. DIVISION NA COMUNIDADE
Partidos na Igrexa de Corinto
10Irmns, polo nome do noso Seor Xess Cristo: rgovos que vos poades todos de
acordo e que non haxa divisins entre vs; contrario, axeitdevos todos nun mesmo
esprito e nun mesmo pensamento.
11Pois, irmns, polos de Cloe cheguei a saber que hai discordias entre vs. 12Refrome a
que cada un de vs anda a dicir: "eu son de Paulo, eu de Apolo, eu de Cefas, eu de
Cristo". 13Pero que Cristo est dividido? que foi Paulo a quen crucificaron por
vs? Ou Paulo o nome no que vos bautizaron?
14Dou gracias a Deus de non ter eu bautizado a ningn de vs fra de Crispo e de Caio;
15as ningun poder dicir que vos bautizaron no meu nome. 16(Ai si, tamn bauticei a
familia do Estevo; pero do resto, que eu acorde non bauticei a ningun). 17Porque non
me mandou Cristo a bautizar, senn a predica-lo Evanxeo; e isto sen habilidades
retricas, para que non quede desvirtuada a eficacia da cruz de Cristo.
A sabedora do mundo e a sabedora de Deus
18Porque a palabra da cruz loucura para os que se perden, pero para ns, os que nos
salvamos, poder de Deus. 19Pois est escrito:
Desmontarei a sabedora dos sabios
e derrubarei a intelixencia dos intelixentes.
20Onde est o sabio? Onde o letrado? Onde est o investigador conforme s criterios
deste mundo?
que non mostrou Deus que a sabedora do mundo unha parvada? 21Mirade, xa que o
mundo con todo o seu saber non recoeceu a Deus na sa Sabedora, tivo Deus a ben
salvar coa loucura da predicacin s que teen fe. 22As os xudeus piden signos e os
gregos buscan a sabedora; 23pero ns

1557

A BIBLIA

predicamos un Mesas crucificado: e isto para os xudeus un escndalo e para os pagns

unha loucura. 24Pero para os chamados, tanto xudeus coma gregos, el Cristo,
marabilla do poder e da sabedora de Deus. 25Porque a loucura de Deus mis sabia ca
toda a sabedora dos homes e a debilidade de Deus mis forte ca toda a fortaleza dos
homes.
26E, se non, irmns, reparade en quen sde-los chamados: entre vs, mirando as cousas
con criterios deste mundo, non hai moitos sabios, nin moitos poderosos, nin moitos da
nobreza. 27O contrario, o que hai de parvo no mundo, iso foi escoller Deus para
desconcerta-los sabios; e o que hai de dbil no mundo, iso foi escoller Deus para
desconcerta-lo poder; 28o plebeo e mailo desprezado, iso foi escoller Deus: o que non ,
para anula-lo que ; 29de xeito que ningn mortal poida campar diante de Deus. 30Por El
por quen existides vs en Cristo Xess, quen se fixo para ns a sabedora e maila
xustiza, a santificacin e maila redencin que veen de Deus. 31E as, como est escrito,
"quen est orgulloso, que o estea do Seor".
A predicacin de Paulo
2 1En canto a min, irmns, cando cheguei onda vs, non cheguei exhibindo elocuencia
nin saber para anuncirvo-lo misterio de Deus. 2Nada pretendn saber entre vs fra de
Xess Cristo; e Cristo crucificado. 3E eu presenteime diante vosa cunha sensacin de
impotencia e tremendo de medo; 4e a mia palabra e maila mia predicacin non se
apoiaban en argumentos persuasivos e sabios, senn que constituan unha demostracin
do poder do Esprito: 5todo para que a vosa fe non se apoie na sabedora dos homes,
senn no poder de Deus.
A sabedora cristi
6E, mesmo as, o que predicamos entre os perfectos sabedora, pero non sabedora deste
mundo nin dos xefes perecedeiros deste mundo. 7Ns predicamos unha sabedora de
Deus, misteriosa, que permaneca gardada, que Deus tia predestinada desde antes dos
sculos para a nosa gloria. 8Ningn dos xefes prncipes deste mundo a coeceu; pois se a
coecesen, non crucificaban o Seor da Gloria. 9Pero como est escrito:
O que o ollo non viu,
o que o odo non sentiu,
e o que non pasou pola mente do home:
iso preparou Deus para os que o aman.
10E a ns revelunolo Deus polo Esprito; pois o Esprito esculca todo, mesmo as
profundidades de Deus, 11porque que home coece o que hai no home, se non o
esprito do home que est nel? Pois igual, o que hai en Deus ningun o coece, se non o
Esprito de Deus. 12Ora, ns non recibmo-lo esprito do mundo, senn o Esprito que
procede de Deus, a fin de que coezamos todo o que Deus nos outorgou pola sa gracia.
13E iso o que tamn predicamos, non con palabras aprendidas de humana sabedora,
senn con palabras aprendidas do Esprito, explicando con verbas espirituais as
realidades espirituais.
14O home "animal" non acolle o que propio do Esprito de Deus, pois parcelle unha
parvada; nin o pode coecer, porque disto s se pode xulgar espiritualmente. 15Pola
contra, o home "espiritual" xulga de todo, mentres que a el non o xulga ningun.
16Porque quen coeceu o pensamento do Seor, como para se poer a darlle leccins?
Pero ns tmo-lo Esprito de Cristo.

1558

A BIBLIA

Inmadurez dos corintios

3 1E eu, irmns, non puiden falarvos coma a homes "espirituais", senn coma a homes
anda "non espirituais", coma a menios en Cristo. 2Alimenteivos con leite, non co
alimento slido, porque anda non o podiades pasar. Claro que anda agora non o
pasades, 3porque anda sodes "carnais" Ou non certo que sodes "carnais" e que vos
portades dun xeito meramente humano, se entre vs hai rivalidade e discordia? 4Mentres
un diga "eu son de Paulo" e outro "eu son de Apolo", non sodes meramente humanos?
O verdadeiro papel dos predicadores
5Porque que Apolo? Que Paulo? Meros servidores por medio de quen aceptste-la
fe; e cada un obrou conforme que o Seor lle deu. 6Eu plantei, Apolo regou; pero Deus
foi quen vos deu o medro. 7De maneira que nin o que planta nin o que rega son ningun,
senn Deus, que quen fai medrar. 8Quen planta e rega veen face-lo mesmo, pero
cadaqun levar a sa paga conforme seu traballo. 9Porque ns somos xornaleiros de
Deus; e vs sde-lo agro de Deus, edificio de Deus.
10Na medida da gracia que Deus deu, coma un bo arquitecto, eu botei os alicerces. Outro
edificou enriba. Que cadaqun olle como edifica. 11Pois ningun pode poer unha
cimentacin distinta da que est posta, que Xess Cristo. 12E sobre esta cimentacin xa
se pode edificar con ouro, con prata e con pedras preciosas ou con madeira, con feno e
con palla, 13e a obra que cadaqun faga ha quedar ben vista, porque o Da far que se
vexa. Pois ese Da hase revelar con lume e o lume probar a calidade da obra de
cadaqun. 14Aquel a quen se lle aguante a obra que edificou, recibir recompensa.
15Aquel a quen lle quede ardida, quedar sen paga: el persoalmente hase salvar, pero s
coma quen d fuxido do lume.
16Non sabedes que sodes templo de Deus e que o Esprito de Deus habita en vs? 17Se
algun destre o templo de Deus, Deus destruirao a el. Porque o templo de Deus
sagrado e iso sodes vs.
Consecuencias
18Que ningun se engane. Se entre vs hai algn que se crea sabio xeito deste mundo,
dectese de que parvo para volverse sabio de verdade. 19Porque a sabedora deste
mundo parvada diante de Deus.
Que est escrito:
El pilla os listos na sa propia astucia.
20E tamn:
O Seor coece os pensamentos dos sabios
e sabe que son vans.
21De modo que ningun apoie o seu orgullo nos homes. Porque todo voso certamente:
22tanto Paulo coma Apolo coma Cefas, tanto o mundo coma a vida e coma a morte, tanto
o presente coma o futuro. Todo voso; 23pero vs sodes de Cristo e Cristo de Deus.
Os ministros de Cristo
4 1Por tanto, que a xente vexa en ns uns servidores de Cristo e administradores dos
misterios de Deus. 2Ora, o que se lles pide s administradores que sexan de fiar. 3Por
min imprtame moi pouco que me pidades contas vs ou un tribunal humano; nin tan
sequera eu me xulgo a min mesmo. 4Certo que de nada me remorde a conciencia. Pero
1559

A BIBLIA

non por iso estou xa xustificado: quen me pide contas o Seor. 5De modo, que non
xulguedes antes de tempo: agardade a que chegue o Seor. Xa se encargar El de sacar
luz os segredos das tebras e de descubri-los motivos dos corazns. Entn quen o mereza
recibir do Seor o seu aprobado.
6En todo isto, irmns, pxenme de exemplo eu e puxen a Apolo por causa vosa, para que
nas nosas persoas aprendades aquilo de que non hai que ir mis al do que est escrito, e
non vos fagades fanticos dun en contra do outro. 7Porque quen te fai mis distinguido?
Que tes ti que non o recibises? E se o recibiches, a que vn gabarse coma se non o
recibises? 8Xa estades fartos, xa estades ricos: sen ns estades feitos uns reis! Quen me
dera que fose certo! As podiamos ns reinar convosco.
9Porque parceme a min que a ns, s apstolos, pxonos Deus no derradeiro lugar,
coma os condenados morte; de xeito que resultamos ser un espectculo para o mundo:
tanto para os anxos coma para os homes. 10Ns somos parvos por Cristo, vs que
cristins mis asisados! Ns somos dbiles, vs fortes; a vs hnranvos, a ns
desprzannos. 11Mesmo na hora presente pasamos fame e sede, e andamos
desfarrapados; recibimos malos tratos e non temos acougo. 12Matmonos a traballar coas
nosas propias mans. Aldrxannos, e ns bendicimos; persguennos e ns aturamos;
13calmniannos e ns falamos ben. Ata o presente vimos sendo algo as como o
refugallo do mundo, o lixo de todos.
14Non escribo isto para vos avergonzar: fgovo-la reprensin coma a fillos moi queridos.
15Coma cristins xa podedes ter milleiros de mestres, que pais non teredes moitos, pois
fun eu quen por medio do Evanxeo vos enxendrei en Cristo Xess. 16As que vos pido
por favor que tratedes de me imitar a min. 17Para iso vos mando a a Timoteo, que fillo
meu moi querido e fiel no Seor. El havos face-lo acordo dos meus principios cristins
que son os mesmos que decote ensino en tdalas igrexas.
18Pensando que eu non a ir onda vs, algns enchronse de soberbia. 19Pero, se o Seor
o quere, axia chegarei a e hei ter en conta non as palabras deses soberbios, senn a sa
capacidade. 20Porque o Reino de Deus non est no que se di, senn no que se capaz de
facer. 21Que queredes? Que vaia onda vs cunha vara ou con cario e esprito de
mansedume?
ESCANDALOS NA COMUNIDADE
O incestuoso
5 1Non se oe falar doutra cousa que da indecencia que hai entre vs; e dunha indecencia
tal, que nin entre os pagns se viu cousa coma ela. Pois chega a darse o caso de que un
vive coa muller de seu pai. 2E vs tan fachendosos, en lugar de poervos de loito, para
que desapareza do medio de vs quen tal cousa fai!
3Pois eu, fisicamente ausente pero presente en esprito, xa tomei unha decisin sobre o
que tal fixo, coma se estivese a: 4que xuntndonos no nome do noso Seor Xess -vs
en persoa e eu en esprito-, co poder do noso Seor Xess, 5entreguemos a ese tal a
Satans: humanamente quedar destrozado, pero o seu "esprito" salvarase o Da do
Seor.
6Non est ben a vosa fachenda. Non sabedes que un pouco de fermento leveda a masa
toda? 7Purificdevos do vello fermento, para serdes unha masa nova, coma pans zimos
que sodes. Pois o noso ao pascual, Cristo, xa foi inmolado. 8Fagamos, logo, a festa pero
non con fermento vello nin con fermento de malicia e perversidade, senn con pan zimo
de pureza e de verdade.
1560

A BIBLIA

9Escribinvos na outra carta que non vos levarades cos indecentes; 10pero non me refera
s indecentes deste mundo, as sen mis, nin s avaros ou s ladrns ou s idlatras,
porque dese xeito tiades que sar do mundo. 11O que entn vos escriba foi que non vos
levarades con aquel que ostentando o nome de irmn, sexa indecente ou avaro ou idlatra
ou faltn ou borracho ou ladrn. Cun home as, nin sentar a comer. 12Por que vou
xulgar eu os de fra? Non os de dentro a quen vs xulgades? 13Os de fra Deus
quen os xulga. Botdeme o perverso do medio de vs.
Preitos dos cristins nos tribunais pagns
6 1Cando algn de vs ten un preito con outro, como que se atreve a ilo demandar
diante dos pagns e non dos cristins? 2Ou que non sabedes que os cristins xulgarn
o mundo? E, se vs ides xulga-lo mundo, seredes incompetentes para xulgar unhas
cousas de nada? 3Non sabedes que xulgaremo-los anxos? Canto mis as cousas desta
vida! 4Pois logo, como posible que, cando tedes preitos por cousas desta vida, vaiades
poer de xuces a aqueles que a Igrexa desbota?
5Seica non tedes vergonza? Ou que non hai entre vs ningn home bo que poida
facer unha avenza entre irmns? 6Pero, non, van preito irmn contra irmn e iso diante
dos non crentes. 7Desde logo, xa bastante baixeza que haxa preitos entre vs. Por que
non aguantades, mis ben, a inxustiza? Por que non vos deixades, mis ben, roubar?
8Pero non, sodes vs os que facedes inxustiza e roubades s outros; iso que son irmns!
9Non sabedes que os inxustos non herdarn o Reino de Deus? Non vos levedes a
engano: nin os indecentes, nin os idlatras, nin os adlteros, nin os afeminados, nin os
homosexuais, 10nin os ladrns, nin os avaros, nin os borrachos, nin os faltns, nin os
caciques herdarn o Reino de Deus. 11E iso erades algns de vs. Pero xa vos lavastes,
xa vos consagraron e xa quedastes xustificados no nome do Seor Xess Cristo e no
Esprito do noso Deus.
A pureza cristi
12"Todo me est permitido" -pero non todo me presta; "todo me est permitido" -pe-ro
eu non me deixarei dominar por nada.
13Os alimentos son para o ventre e o ventre para os alimentos, ademais o Seor destruir
unha cousa e maila outra.
Pero o corpo non para a fornicacin, senn para o Seor; e o Seor para o corpo. 14E
Deus, que resucitou xa a Cristo, tamn nos ha resucitar a ns polo seu poder.
15Non sabedes que os vosos corpos son membros de Cristo? E vou colle-los membros
de Cristo e convertelos en membros dunha prostituta? -De ningunha maneira! 16Ou
non sabedes que quen se achegue prostituta, faise un mesmo corpo con ela? Porque est
dito: Faranse os dous unha soa carne. 17Pola contra, quen se xunta Seor, un mesmo
esprito con El. 18Fuxide da fornicacin. Calquera pecado que o home poida cometer,
cae fra do corpo; pero quen fornica peca contra o seu propio corpo. 19Ou non sabedes
que o voso corpo templo do Esprito Santo que est en vs, porque o recibistes de Deus
e que polo tanto non sodes donos de vs? 20Porque, en verdade, comprusevos a bo
prezo. Glorificade, por tanto, a Deus co voso corpo.
RESPOSTAS AS CONSULTAS DOS CORINTIOS. MATRIMONIO E VIRXINDADE
O matrimonio: dereitos e deberes
1561

A BIBLIA

7 1E agora falemos do que me escribistes.

Ben lle est home non tocar muller; 2pero, para evita-la fornicacin, que cada home
tea a sa muller, e que cada muller tea o seu home. 3Que o home cumpra coa sa
muller, e o mesmo a muller co seu home. 4A muller non a dona do seu corpo, o o
home; e do mesmo xeito, o home non o dono do seu corpo, o a muller. 5Non vos
privedes un outro, a non ser de comn acordo por algn tempo, a fin de terdes vagar
para a oracin; despois volvede mesmo, para que non vos tente Satans por culpa da
vosa incontinencia.
6Isto que vos digo unha concesin, non un precepto. 7Eu ben quixera que tdolos
homes fosen coma min; pero cada un recibe de Deus a sa gracia particular: uns dun
xeito, outros doutro.
8Os solteiros e s vivas dgolles que lles era ben quedaren coma min. 9Pero, se non
aguantan, que casen, que mis vale casar que abrasarse.
10Os casados dgolles non eu, senn o Seor: que a muller non se separe do seu home.
11En caso de que chegue a separarse, ou que siga sen casar ou que se poa a ben co
home. E que o home non repudie sa muller.
12Os outros dgolles eu, non o Seor: se un irmn ten unha muller que non cre, pero que
consente en vivir con el, que non a bote. 13E se unha muller ten un home que non cre,
pero que consente en vivir con ela, que non o bote. 14Pois o home que non cre queda
santificado pola sa muller; e a muller que non cre queda santificada polo marido crente.
Se non fose as, os vosos fillos seran impuros, cando a verdade que son santos. 15Pero,
se o non crente se quere separar, que se separe. En tal caso o irmn ou a irm non quedan
escravizados: Deus chamouvos para vivirdes en paz. 16Porque que sabes ti, muller, se
vas salvar a ese home? Ou que sabes, ti, home, se vas salvar a esa muller?
17Fra disto, que cadaqun viva conforme o Seor lle asignou, no estado en que Deus o
chamou. Tal o que dispoo en tdalas igrexas.
18Que a chamada o colleu circuncidado? -Non o disimule. Que a chamada o colleu
incircunciso? -Non se circuncide. 19Nada vale a circuncisin, nada vale a incircuncisin:
o que vale cumpri-los mandamentos.
20Que cadaqun siga no estado en que o chamaron. 21Que te chamaron sendo escravo?
-Non teas pena. E, anque puideses facerte libre, mellor aproveita a ta condicin.
22Porque aquel a quen sendo escravo chamou o Seor, liberto do Seor. Igualmente,
aquel a quen chamou sendo libre, escravo de Cristo. 23Mercronvos a bo prezo: non
vos fagades escravos dos homes. 24Irmns, que cadaqun siga ante Deus no estado en
que o chamaron.
Os non casados e os vivos
25Polo que toca s non casados non teo orde do Seor, pero dou un parecer coma
persoa que, pola misericordia de Deus, digna de creto. 26Coido eu que, por culpa da
calamidade presente, ben que cadaqun quede como est. 27Que ests ligado a unha
muller? -Non teimes por librarte. Que non ests ligado a muller? -Non busques muller.
28Non obstante, anque cases, non pecas; e, anque case unha moza, tampouco peca. Pero
os que casen tern tribulacins na carne, e eu quixera librarvos delas.
29O que vos digo, irmns, que o tempo contado. O que importa, que os que teen
muller vivan coma se non a tivesen; 30os que choran, coma se non chorasen; os que estn
alegres coma se non se alegrasen; os que comercian, coma se non tivesen nada; 31os que
disfrutan no mundo, coma se non disfrutasen. Porque o mundo, na sa configuracin
actual, est a pasar.
1562

A BIBLIA

32Eu quixera vervos libres de preocupacins. O non casado preocpase das cousas do
Seor, da maneira de lle agradar. 33Pero o casado preocpase das cousas do mundo, da
maneira de lle agradar muller; 34e as est repartido. A muller non casada, o mesmo c
rapaza solteira, preocpanse das cousas do Seor, procurando seren santas de corpo e
alma. Pero a casada preocpase das cousas do mundo, da maneira de lle agradar seu
home. 35Dgovos isto polo voso propio interese, non para vos amarrar botndovos un
lazo; contrario, para vos guiar no que honesto e leva sen divisins Seor.
36Pero se algun se encontra en dificultade respecto da sa noiva, porque est moi
apaixoado e xa non pode aguantar, que faga o que queira: non peca, que casen. 37Pola
contra, quen est firme no seu corazn e non sente unha compulsin irresistible, senn
que permanece dono da sa vontade: se se decidiu no seu interior a respecta-la sa noiva,
fai moi ben. 38De maneira que quen casa coa sa noiva obra ben e o que non casa obrar
anda mellor.
39A muller est ligada seu home mentres el viva. Pero, se o home morre, queda libre
para casar con quen ela queira, sempre que sexa cun cristin. 40Non obstante ser mis
feliz, se se deixa estar as. Ese o meu parecer e parceme que tamn eu teo o Esprito
de Deus.
AS CARNES SACRIFICADAS OS IDOLOS
Os principios tericos
8 1No que toca s carnes inmoladas s dolos, ben sabido que todos temos
coecemento. Pero o coecemento incha, mentres que a caridade constructiva. 2Se
algun cre que xa coece algo, anda non coece como hai que coecer. 3En troques, se
algun ama a Deus, Deus coceo a el.
4As que verbo de come-las carnes sacrificadas s dolos, sabemos que ningn dolo
existe de verdade no mundo, nin deus ningn fra do Unico. 5Porque, anque haxa moitos
deuses de nome, tanto no ceo coma na terra -e hai efectivamente moitos deuses e moitos
seores-, 6para ns non hai mis ca un s Deus, o Pai, de quen todo procede e para quen
ns estamos feitos; nin hai mis ca un s Seor, Xess Cristo, por quen todo existe e por
quen existimos ns mesmos.
O punto de vista da caridade
7Pero non todos teen este coecemento. Algns, por estaren afeitos ata agora
mentalidade idoltrica, comen esa carne coma se fose sagrada; entn, a sa conciencia,
por non estar segura, qudalles lixada. 8Desde logo, non a comida o que nos achega a
Deus: non imos ser menos por non comer, nin por comer imos ser mis. 9Pero tede
coidado de que esa liberdade vosa non sexa tropezo para os dbiles. 10Porque, se algun
te ve a ti, que tes coecemento, sentado mesa nun templo idoltrico, non certo que, a
quen non est anda seguro, o vai tenta-la conciencia a come-lo sacrificado s dolos?
11As, polo teu coecemento prdese o dbil, ese irmn por quen morreu Cristo.
12Dese xeito, pecando contra os irmns e ferindo a sa dbil conciencia, pecades contra
Cristo. 13Por iso, se unha comida escandaliza a un irmn meu, endexamais non probarei
a carne, para non escandalizar a meu irmn.
O exemplo de Paulo

1563

A BIBLIA

9 1Non son eu libre? Non son apstolo? Logo non vin a Xess, o noso Seor? Non
sodes vs a mia obra no Seor? 2Se para outros non son eu apstolo, para vs si que o
son; pois vs sodes, no Seor, o selo do meu apostolado.
3Esta a mia defensa contra os que me demandan: 4Acaso non temos dereito a comer
e beber? 5Non temos dereito a levar connosco unha muller irm, o mesmo cs demais
apstolos e os irmns do Seor e Pedro? 6Ou que soamente eu e mais Bernab
carecemos do dereito de non traballar? 7Quen foi algn da guerra gastando do seu?
Quen planta unha via e non come o seu froito? Quen coida un rabao e non se
alimenta do seu leite?
8Ou estou falando con criterios humanos? Non di tamn a Lei iso mesmo? 9Pois
precisamente na Lei de Moiss onde est escrito: Non lle pa-lo bozo boi que malla.
Imprtanlle acaso os bois a Deus? 10Ou non est ben claro que o di por ns? Sen
dbida est escrito por ns, pois quen labra precisa labrar con esperanza e tamn o que
malla: coa esperanza de leva-la sa parte. 11Se ns sementamos en vs os bens
espirituais, moito que fagamos colleita nos vosos bens materiais? 12Se outros teen tal
dereito sobre vs, non temos ns mis? Pero ns nunca nos aproveitamos dese dereito.
O contrario, aturamos todo para non lle poer ningn tropezo Evanxeo de Cristo.
13Non sabedes que os que celebran o culto viven do templo, e que os que serven no
altar teen parte nel? 14Do mesmo xeito, o Seor prescribiulles s que anuncian o
Evanxeo que vivan do Evanxeo. 15Pero eu non me aproveitei de nada diso. Nin escribo
estas cousas para aproveitarme agora: mellor morrer que... Non, a mia gloria ningun
ma tirar.
16Porque o mero feito de predica-lo Evanxeo non para min gloria ningunha: unha
necesidade que teo enriba de min. Pobre de min se non predico o Evanxeo! 17Pois as:
se fago isto polo meu gusto, xa teo premio; pero, se o fago a contragusto, un simple
cargo que estou obrigado a administrar. 18Onde est, logo, o meu premio? -En que,
cando predico o Evanxeo, fgoo gratuitamente, renunciando s dereitos que este Evanxeo
me confire.
19Pois, sendo como son libre con respecto a todos, de todos me fixen escravo para gaalos mis posibles. 20Fxenme xudeu cos xudeus, para gaa-los xudeus; suxeito a Lei cos
que estn baixo a Lei -eu que non o estou-, para gaa-los que estn baixo a Lei. 21Cos
que estn sen a lei, fxenme coma sen lei -non estando eu sen a Lei de Deus, tendo como
teo a Lei de Cristo- para gaa-los sen lei. 22Cos dbiles fxenme dbil, para gaa-los
dbiles. Fxenme todo con todos, para salvar algns a toda costa. 23Todo o fago polo
Evanxeo, para ter algunha parte nel.
24Non sabedes que os corredores no estadio, corren todos, pero soamente un leva o
premio? Correde, logo, de maneira que levedes premio. 25Tdolos que compiten
impense unha disciplina total; iso que eles para conseguiren unha coroa perecedeira;
ns en cambio, unha imperecedeira. 26Eu, pola mia parte, corro, pero non que saia;
loito, pero non dando golpes aire. 27O contrario, castigo duramente o meu corpo e
trtoo coma un escravo: non vaia suceder que despois de lles predicar s outros, quede eu
descalificado.
O exemplo dos israelitas no deserto
10 1Porque eu non quero, irmns, que ignoredes que os nosos pais estiveron todos baixo
a nube; que todos pasaron polo medio do mar; 2que, na nube e no mar, todos recibiron o
bautismo de Moiss; 3que todos comeron o mesmo alimento espiritual -4pois beban da
pedra espiritual que os acompaaba: e esa pedra era Cristo-. 5Pero, con todo, a maior

1564

A BIBLIA

parte deles non lle agradou a Deus, xa que os seus cadveres ficaron estrados polo
deserto.
6Isto sucedeu coma un exemplo para ns, a fin de que non teamos degaros do mal,
coma eles os tiveron. 7Nin vos fagades idlatras, o mesmo que algns deles; como est
escrito: Sentou o pobo a comer e a beber, e logo levantronse para se divertiren. 8Nin
nos entreguemos impureza, como fixeron algns deles, e nun da caeron vintetrs mil.
9Nin tentmo-lo Seor, coma algns deles o tentaron e pereceron mordidos polas
serpentes. 10Nin murmuredes, coma algns deles e pereceron vctimas do Exterminador.
11Isto sucedeulles a eles coma exemplo, pero escribiuse para o noso escarmento: para
ns que vivimos na fin dos tempos. 12De xeito que o que crea estar de p, tea coidado
de non caer! 13E a vs non vos vieron tentacins que superen as forzas humanas. Fiel
Deus, que non consentir que teades tentacins superiores s vosas forzas: coa tentacin
havos dar tamn os medios para poder sar dela.
O banquete sagrado e os banquetes profanos
14Polo tanto, meus benqueridos, fuxide da idolatra. 15Flovos como se lle fala xente
asisada: xulgade vs mesmos o que digo. 16A copa da bendicin que bendicimos, non
unha comun co sangue de Cristo? O pan que partimos, non unha comun co corpo
de Cristo? 17E como hai un nico pan, tamn ns, sendo moitos, formamos un nico
corpo, porque todos participamos dese nico pan.
18Ollade para o Israel histrico: os que comen as vctimas non estn en comun co
altar? 19Que quero dicir entn? Que a carne inmolada s dolos algo? Ou que algo
o dolo? 20O contrario, digo que os sacrificios que ofrecen os pagns honran s demos e
non a Deus; e eu non quero que entredes en comun cos demos. 21Non podedes bebe-la
copa do Seor e a copa dos demos. Non podedes participar na mesa do Seor e na mesa
dos demos. 22Ou que queremos desafia-lo Seor? Ou somos ns mis fortes ca El?
Solucins prcticas
23"Todo est permitido", -pero non todo me presta; "todo est permitido" -pero non todo
constructivo. 24Que ningun busque o seu propio interese, senn o dos demais.
25Comede todo o que se vende na cortadura, sen preguntar cousa ningunha por motivos
de conciencia, 26pois do Seor a terra e todo o que a enche. 27Se algn infiel vos
convida e queredes ir, comede todo o que vos poan e non preguntedes nada por motivos
de conciencia. 28Pero se un vos di: "isto foi sacrificado s dolos", daquela non comades:
por causa de quen vos avisou e pola conciencia. 29Refrome non vosa conciencia,
senn a do outro.
-Pero, por que a mia liberdade vai ter de xuz a conciencia doutro? 30E, se eu cando
participo nunha comida llo agradezo a Deus, por que me teen que criticar por algo que
como dndolle as gracias?
31-Ollade: tanto que comades, como que bebades, coma calquera cousa que fagades,
facdeo todo para gloria de Deus. 32Non sexades tropezo nin para os xudeus, nin para os
gregos, nin para a Igrexa de Deus.
33As tamn eu procuro agradar a todos en todo, non buscando a mia comenencia,
senn a da maiora, para que se salven.
11 1Procurade imitarme a min, como eu imito a Cristo.

1565

A BIBLIA

NORMAS PARA AS ASEMBLEAS LITURXICAS

As mulleres e o pano da cabeza
2Felictovos por vos lembrar de min en todo, e por mantrde-las tradicins tal como
volas entreguei. 3Pero quero que saibades que a cabeza de todo home Cristo, que a
cabeza da muller o home, e que a cabeza de Cristo Deus. 4Todo home que reza ou
profetiza coa cabeza cuberta deshonra a sa cabeza. 5E toda muller que reza ou profetiza
coa cabeza descuberta deshonra a sa cabeza, pois talmente igual coma se estivese
rapada. 6Logo, se unha muller non se cobre, que se rape. Pero, se unha deshonra para a
muller corta-lo pelo ou raparse, que se cubra.
7O home non necesita, xa que logo, cubri-la cabeza, sendo como a imaxe e reflexo de
Deus. Mais a muller o reflexo do home. 8Porque o home non procede da muller, senn
a muller do home. 9Nin se creou o home para a muller, senn a muller para o home.
10Por iso debe a muller levar na cabeza un sinal de sumisin, por mor dos anxos.
11(Anque polo demais, no Seor nin a muller existe sen o home nin existe o home sen a
muller; 12pois do mesmo xeito que a muller vn do home, o home vn por medio da
muller; e todo vn de Deus).
13Xulgade por vs mesmos: decente que a muller rece a Deus coa cabeza descuberta?
14Non vos ensina a mesma natureza que unha deshonra para o home deixar medra-lo
pelo; 15e que, pola contra, cmpalle muller o pelo longo? Pois a ela as guedellas
dronselle coma pano da cabeza. 16Ademais, se algun ten gana de discusins, saiba que
non temos tal costume, nin tampouco as igrexas de Deus.
A Cea do Seor
17O facervos estas recomendacins, non podo aplaudi-lo feito de que as vosas reunins
produzan mis mal ca ben. 18O primeiro que oio que cando vos xuntades en asemblea
hai divisins entre vs e, en parte, croo. 19Pois necesario que haxa bandos entre vs,
para que se vexa quen entre vs honesto.
20Deste xeito, cando vos xuntades en comn, iso xa non come-la Cea do Seor. 21O
poervos a comer, cada un agrrase sa propia comida e uns pasan fame mentres os
outros se emborrachan. 22Seica non tedes casas para comer e para beber? Ou que
queredes despreza-la Igrexa de Deus e avergonzar s que non teen? Que vos vou dicir?
Vouvos felicitar? -Non, nisto non vos felicito.
23Porque eu recibn do Seor, e transmitinvos tamn a vs, que o Seor Xess, na noite
en que o entregaron, colleu pan 24e, despois de dar gracias, partiuno e dixo: "Isto o meu
corpo, que se entrega por vs; facede isto en lembranza mia". 25Do mesmo xeito,
despois de cear, tomou a copa dicindo: "Esta copa a Nova Alianza, no meu sangue;
cada vez que a bebades, facdeo en lembranza mia".
26Polo tanto, cada vez que comedes este pan e bebedes esta copa, anuncide-la morte do
Seor, ata que El volte.
27De maneira que quen coma o pan ou beba a copa do Seor indignamente, ter que
responder do corpo e do sangue do Seor.
28Examnese cadaqun a si mesmo antes de come-lo pan e de bebe-la copa. 29Porque
quen sen recoece-lo Corpo come e bebe, come e bebe a sa propia condenacin. 30Que
por iso hai entre vs moitos achacosos e enfermos e mortos abondo. 31Se nos
examinasemos ns, non nos xulgara ningun. 32Anque, se nos xulga o Seor, para
educarnos, para que non nos condenemos co mundo.

1566

A BIBLIA

33Pois logo, meus irmns, cando vos xuntedes para comer, atenddevos uns a outros.
34Se algn ten fame, que coma na casa, de modo que non vos xuntedes para
condenacin. O resto xa o arranxarei cando chegue.
Os dons do Esprito
12 1Acerca dos dons espirituais non quero, irmns, que esteades na ignorancia.
2Ben sabedes que cando erades pagns, sentidesvos arrebatados forza cara s dolos
mudos. 3Por iso declrovos que ningun que diga "Arrenegado sexa Xess", fala movido
polo Esprito de Deus; e que ningun capaz a dicir "Xess o Seor", se non baixo o
influxo do Esprito Santo.
Variedade e unidade dos dons
4Hai diversidade de dons, pero un mesmo Esprito. 5Hai diversidade de servicios, pero
un mesmo Seor. 6Hai diversidade de realizacins, pero un mesmo Deus, que quen
realiza todo en todos.
7A cadaqun dselle a manifestacin do Esprito para o ben comn. 8A un o Esprito
dlle palabra de sabedora; a outro dlle palabra de ciencia o mesmo Esprito; 9a aqueloutro o mesmo Esprito concdelle fe. 10A un este mesmo Esprito dlle o don de
curacins; a outro, o don de facer milagres; a outro, o don da profeca; a outro,
discernimento de espritos. A un, don de falar distintas linguas; a outro, o saber
interpretar esas linguas. 11Pero todo isto un e o mesmo Esprito quen o realiza,
repartindo a cada un en particular, como a El lle parece.
A comparanza do corpo
12Porque igual que o corpo, sendo un, ten moitos membros e todos estes membros, con
seren moitos, non fan mis dun corpo: as tamn Cristo. 13Porque a todos nos bautizaron
nun nico Esprito, para formarmos un nico corpo: tanto xudeus coma gregos, tanto
escravos coma libres. E a todos se nos deu a beber un nico Esprito.
14Pois ben, o corpo non est formado por un nico membro senn por moitos. 15Se o p
dixer: "como non son man, eu non son do corpo", non por iso deixaba de ser do corpo.
16E se o odo dixer: "como non son ollo, eu non son do corpo", non por iso deixaba de
ser do corpo. 17Se todo o corpo for ollo, onde estara o odo? Se for todo odo, onde
estara o ulido?
18Ora, foi Deus quen puxo os membros, colocando cada un deles no corpo coma El
quixo. 19Se todo for un nico membro, onde estara o corpo? 20En realidade, hai
moitos membros, pero un corpo s. 21O ollo non lle pode dicir man: "Non preciso de
ti", nin a cabeza s ps: "non preciso de vs". 22Todo o contrario: os membros do corpo
que parecen mis dbiles son os mis necesarios; 23e os que temos por menos decorosos,
cubrmolos con mis decoro; e os menos honestos tratmolos con mis recato; 24cousa
que non precisan os honestos. Deus dispuxo o corpo, dndolle mis honor mis privado
del, 25para que non haxa discordia no corpo; senn que, revs, os membros se
preocupen por igual uns dos outros. 26E as, cando padece un membro, todos padecen
con el; cando a un membro o tratan ben, todos se alegran con el.
O corpo mstico de Cristo

1567

A BIBLIA

27Ben, pois vs sodes corpo de Cristo e tamn membros, cada un pola sa parte. 28Na
Igrexa dispuxo Deus primeiro apstolos, logo profetas, en terceiro lugar mestres. Despois
os que teen poder de facer milagres; finalmente os que teen don de curacins, de
asistencia, de goberno, de falar distintas linguas. 29Ou que todos son apstolos?
Todos son profetas? Todos son mestres? Todos fan milagres? 30Todos teen o don
de curar? Todos falan en moitas linguas? Todos saben interpretar?
31De todos modos, cobizade os carismas mellores. Pero, ademais anda vos vou mostralo camio por excelencia.
Himno amor-caridade
13 1Por moito que eu falase as linguas todas dos homes e as dos anxos, se non tiver
amor, non sera mis ca un bronce que resoa ou un pandeiro que repenica.
2Por moito que eu falase inspirado e comprendese tdolos misterios e mais toda a ciencia
e tivese tanta fe que movese os montes, se non tiver amor, non sera nada.
3Por moito que eu reparta todo o que teo e me deixe queimar vivo, se non tiver amor,
non me sera de proveito ningn.
4O amor de corazn grande, servicial. O amor non ten envexa, non ten fachenda, non
se ensoberbece; 5non malcriado, non busca a sa comenencia, non se alporiza, non
garda malicia; 6non simpatiza coa inxustiza, senn que se alegra coa verdade. 7Desculpa
sempre, fase sempre, espera sempre, atura sempre.
8O amor non pasa endexamais; mentres que as profecas desaparecern, as linguas
calarn, a ciencia acabar. 9Porque a nosa ciencia limitada e limitada a nosa
inspiracin: 10e cando vea o perfecto, desaparecer o limitado. 11Cando eu era neno,
falaba coma un neno, pensaba coma un neno, razoaba coma un neno; cando cheguei a
home, deixei de lado as cousas de neno. 12Igual-mente: agora vemos nun espello,
escuramente; pero daquela habemos ver cara a cara. Agora coezo dun modo incompleto;
pero daquela hei coecer tan ben coma Deus me coece a min. 13En resumo: hai tres
cousas que permanecen: a fe, a esperanza, e o amor. Pero delas a meirande o amor.
Finalidade dos carismas: a edificacin da comunidade
14 1Buscade a toda costa o amor; cobizade tamn os dons espirituais e, mis que nada, o
da profeca. 2Porque o que fala en linguas estraas non fala para os homes senn para
Deus, xa que ningun o entende: o que fai falar polo Esprito cousas misteriosas.
3Mentres, quen profetiza fala para os homes, edifica, anima, consola. 4Quen fala co don
de linguas edifcase a si, pero quen profetiza edifica a comunidade. 5Quixera que todos
faledes en linguas, pero quero mis que faledes profeticamente. Porque quen fala
inspirado mis c que fala en linguas; a non ser que mesmo tempo as interprete, de
maneira que sirva de edificacin comunidade.
6Porque supoamos, irmns, que eu chegase onda vs falando en linguas. De que vos
aproveitara, se a mia palabra non vos aportase nin revelacin, nin ciencia, nin
inspiracin, nin ensinanza? 7Pasa igual que cos instrumentos de msica: unha frauta ou
unha ctola, poamos por caso. Se non dan as notas con precisin, como un vai sabe-lo
que tocan? 8Ou tamn: se unha trompeta toca sen xeito ningn, quen se vai preparar
para o combate? 9Pois igual vs: se co don de linguas non pronunciades palabras claras,
como se vai entende-lo que falades? Falaredes para o vento. 10No mundo hai linguas a
barullo e ningunha carece de sentido. 11Pero se non coezo o significado das verbas,
serei un estranxeiro para quen me fala; e estranxeiro ser el para min. 12Pois logo, xa que

1568

A BIBLIA

desexades tanto os dons espirituais, procurade abundar neles, para edificacin da

comunidade.
13Por iso, quen fale co don de linguas, que pida o don de interpretalas. 14Porque, se rezo
co don de linguas, reza o esprito; pero o meu entendemento queda sen froito. 15Entn
que? -Rezarei co esprito, pero tamn rezarei co entendemento; cantarei himnos co
esprito, pero cantareinos tamn co entendemento. 16Doutro xeito, se ds gracias co
esprito, como van responder Amn ta accin de gracias os que anda estn no grupo
dos simpatizantes?: eles non entenden o que dis. 17Ti fas, de certo, unha excelente accin
de gracias, pero o outro non queda edificado.
18Gracias a Deus teo mis don de linguas ca todos vs. 19Pero na asemblea prefiro
dicir cinco palabras contadas, pero que se entendan e que poidan instrur tamn s
demais, antes ca un discurso enteiro co don de linguas.
20Irmns, non sexades menios no xuzo, senn s na falta de malicia: no xuzo tedes
que ser homes. 21Est escrito na Lei:
Por homes doutra lingua
e con labios alleos,
heille falar a este pobo;
e nin as me escoitarn,
di o Seor. 22De maneira que as linguas serven de sinal non para os crentes, senn para
os incrdulos; a profeca, pola contra, serve para os crentes e non para os incrdulos.
23Poamos por caso que se rene toda a comunidade en asemblea e que todos falan co
don de linguas: se lles cadra entrar a algns simpatizantes ou non crentes, non dirn que
toleastes? 24Pero, se todos profetizades e entra un non crente ou un simpatizate, sntese
argdo por todos, sntese enxuiciado por todos, e 25quedan descuberto os segredos do
seu corazn. Entn postrarase e adorar a Deus proclamando: "realmente Deus est no
medio de vs".
Regras prcticas
26Que facer, entn, irmns? -Cando vos xuntedes, cada un pode cantar un himno, dar
unha ensinanza, manifestar unha revelacin, falar unha vez co don de linguas, facer unha
interpretacin. Que todo sirva de edificacin.
27No caso de que algun fale co don de linguas, que sexan un ou dous soamente ou,
como moito, tres e rolda; e que haxa un intrprete. 28Se non hai intrprete, entn quen
tea ese don que cale na asemblea: que fale para si e para Deus.
29Os profetas, que falen dous ou tres: os demais saquen as consecuencias. 30Se algn
dos que estn sentados ten unha revelacin, que cale quen est falando. 31Porque, un por
un, todos podedes profetizar, de modo que todos aprendan e reciban nimos; 32e ademais
o esprito dos profetas est baixo o control dos propios profetas, 33porque Deus non
Deus de desorde, senn de paz.
Coma en tdalas igrexas dos santos, 34as mulleres na asemblea que calen a boca, que
non lles est permitido falar; que se mostren sumisas, coma a mesma Lei o di. 35Se
queren aprender algunha cousa, que llela pregunten na casa s seus homes, pois non di
ben nunha muller falar na asemblea.
36Acaso empezou por vs a palabra de Deus? Ou chegouvos acaso soamente a vs?
37Se algn se cre profeta ou inspirado polo Esprito, recoeza que o que eu vos escribo
un mandato do Seor. 38Se algun o ignora, sinal de que tamn o ignorarn a el.
39As que, irmns, aspirade a falar profeticamente e non lle privedes a ningun de falar
co don de linguas. 40Pero que todo se faga con dignidade e con orde.

1569

A BIBLIA

A RESURRECCION DOS MORTOS

A resurreccin de Cristo
15 1Quero que vos acorde, irmns, o Evanxeo que vos prediquei, que vs aceptastes, no
que ficades firmes 2e polo que vos estades salvando (se que o gardades tal como volo
anunciei; do contrario, a vosa fe sera intil).
3Transmitinvos, xa que logo, antes de nada o que eu mesmo recibn: que Cristo morreu
polos nosos pecados conforme s Escrituras; 4que o sepultaron, que terceiro da
resucitou conforme s Escrituras 5e que se apareceu a Cefas e despois s Doce. 6Mis
tarde apareceuse dunha soa volta a mis de cincocentos irmns; moitos deles anda viven,
algns xa finaron. 7Despois apareceuse a Santiago e logo a tdolos apstolos. 8En
derradeiro lugar aparecuseme tamn a min, coma nacido deshora.
9Pois eu son o menor dos apstolos, que nin son merecente de me chamar apstolo, xa
que persegun a Igrexa de Deus; 10pero pola gracia de Deus son o que son, e esa gracia
que fixo comigo non ficou baleira. O contrario, traballei mis ca todos eles; anque non
precisamente eu, senn a gracia de Deus que est comigo. 11Pero, en fin, que sexa eu ou
que sexan eles, as predicamos e as crestes vs.
A resurreccin de Cristo: garanta da nosa resurreccin
12Ora, se se predica que Cristo resucitou dos mortos, como que andan algns de entre
vs dicindo que non hai resurreccin dos mortos? 13Se non hai resurreccin dos mortos,
tampouco Cristo est resucitado. 14E, se Cristo non est resucitado, baleira a nosa
predicacin, e baleira tamn a vosa fe.
15Resultara, ademais, que ns acabamos sendo falsas testemuas contra Deus, pois
levantmoslle a Deus o testemuo de que resucitou a Cristo, sendo as que non o
resucitou, caso de que efectivamente os mortos non resuciten. 16Pois, se os mortos non
resucitan, tampouco Cristo est resucitado. 17E, se Cristo non est resucitado, a vosa fe
unha ilusin: estades anda nos vosos pecados.
18Resultara tamn que os que finaron en Cristo pereceron completamente. 19Ora, se a
esperanza que temos en Cristo soamente para esta vida, ns smo-los mis dignos de
compaixn entre tdolos homes.
20Pero non: Cristo resucitou dos mortos, coma primicia dos que dormen. 21Porque xa
que por un home entrou a morte, tamn por un home chegou a resurreccin dos mortos.
22Igual que todos morren por Adam, as tamn por Cristo todos revivirn. 23Pero cada
un no seu intre: primeiro, Cristo; logo, no Da da sa Vinda, os que sexan de Cristo;
24despois ser a fin, cando lle entregue o Reino a Deus Pai, unha vez destrudo todo
Principado, toda Potestade e toda Dominacin. 25Porque necesario que El reine ata que
poa a tdolos seus inimigos por debaixo dos seus ps. 26A morte ser o derradeiro
inimigo destrudo, 27pois todo o puxo por debaixo dos seus ps. (Anque cando di que
"todo est sometido", claro que con excepcin daquel que lle someteu t-dalas cousas).
28E cando lle tea todo sometido, entn tamn o propio Fillo se someter a quen lle
someteu a El todo: para que Deus sexa todo en todo.
Confirmacin da verdade da resurreccin
29De non ser as, que conseguen os que se bautizan polos mortos? Se os mortos non
resucitan en absoluto, por que entn se bautizan por eles? 30E ns mesmos, por que
1570

A BIBLIA

nos poemos en perigo a toda hora? 31Tan certo, irmns, coma o orgullo que por vs
teo en Cristo o noso Seor, que estou tdolos das s portas da morte. 32Se con miras
meramente humanas loitei coas feras en Efeso, cal sera o meu proveito? Se os mortos
non resucitan, comamos e bebamos, que ma morreremos. 33Non vos deixedes enganar,
"malas compaas estragan bos costumes". 34Volvede en vs realidade normal e non
pequedes; porque algns perderon o coecemento de Deus. Para a vosa vergonza volo
digo.
Como ser a resurreccin
35Pero algn preguntar: como resucitan os mortos? Con que clase de corpo volvern
vida? 36-Insensato. O que ti sementas non prende na vida, se primeiro non morre.
37Nin sementas xa o corpo que vai nacer, senn un simple gran de trigo, se cadra, ou de
calquera outra semente. 38Deus quen lle d o corpo que lle parece: a cada semente o
seu.
39Non tdalas carnes son as mesmas: unha cousa a carne dos homes, outra a dos
animais, outra a dos paxaros, outra a dos peixes. 40Hai corpos celestes e corpos
terrestres; pero o brillo dos celestes distinto do brillo dos terrestres. 41Unha cousa o
brillo de sol e outra moi distinta o da la ou o das estrelas: mesmo entre estrela e estrela
hai diferencia de brillo.
42O mesmo pasa tamn coa resurreccin dos mortos: semntase na corrupcin, resuctase
na incorrupcin; 43semntase no desprezo, resuctase na gloria; semntase na debilidade,
resuctase na forza; 44semntase un corpo natural, resucita un corpo espiritual. Se hai un
corpo natural tamn hai un espiritual, 45pois as est escrito: o primeiro home, Adam,
fixrono un ser vivo; o ltimo Adam, un esprito que d vida. 46Pero non foi primeiro o
espiritual, senn o natural, e despois o espiritual. 47O primeiro home, sado da terra, era
terrestre; o segundo home veu do ceo. 48Como era o terrestre, as son os terrestres: e
como o celeste, as son os celestes. 49E o mesmo que antes levmo-la imaxe do
terrestre, tamn levarmo-la imaxe do celeste.
50O que vos digo, irmns, que a carne e o sangue non poden herda-lo Reino de Deus;
nin a corrupcin herdar a incorrupcin. 51Vouvos revelar un misterio: non todos imos
morrer, pero todos nos imos transformar; 52nun instante, nun pecha-los ollos, toque da
derradeira trompeta. Pois soar a trompeta e os mortos resucitarn incorruptibles e ns
apareceremos transformados. 53 necesario que isto corruptible se revista de
incorrupcin e que isto mortal se revista de inmortalidade.
54E cando isto corruptible se revista de incorrupcin e isto mortal se revista de
inmortalidade, entn cumprirase a palabra que est escrita:
a morte foi tragada pola victoria
55Morte, u-la ta victoria?
Morte u-lo teu aguilln?
56O aguilln da morte o pecado e a forza do pecado a Lei. 57Pero demoslle as
gracias a Deus, que El nos d a victoria por medio do noso Seor Xess Cristo.
58As que, meus irmns queridos, mantdevos firmes e inabalables; aplicdevos cada vez
mis obra do Seor, sabendo que os vosos esforzos coma cristins non son en balde.
CONCLUSION
Colecta para os cristins de Xerusaln

1571

A BIBLIA

16 1En canto colecta a prol dos irmns, facede o mesmo que dispuxen para as igrexas
da Galacia. 2Que o primeiro da da semana cada un de vs vaia xuntando na sa casa o
que poida aforrar, para que non haxa que face-la colecta cando vaia eu. 3E, cando
chegue, mandarei a quen vs elixades, con cartas, para levaren a vosa caridade a
Xerusaln. 4No caso de que pague a pena que vaia tamn eu, iran comigo.
Plans de viaxe
5Irei onda vs, cando atravese Macedonia, pois pola Macedonia teo que cruzar. 6Pero
convosco quizais me detea, e se cadra, anda paso o inverno, a fin de que vs me
preparde-la viaxe para onde vaia. 7Porque esta vez non quero vervos s de paso: espero
quedar algn tempo convosco, se o Seor o permite. 8Deica Pentecosts permanecerei en
feso, 9pois breseme al unha porta grande e prometedora e son moitos os adversarios.
Recomendacins e noticias
10Se chega por a Timoteo, mirade que non se sinta acovardado entre vs, pois traballa
coma min na obra do Seor. 11Que ningun mo desprece. Arranxdelle a viaxe para que
vea en paz onda min, porque estou espera del cos irmns.
12En canto irmn Apolo teimei moito nel para que fose onda vs cos irmns; pero
agora non quixo ir de maneira ningunha: ir cando se lle presente unha boa ocasin.
13Vixiade, afincdevos na fe, sede homes, sede rexos. 14Que todo o que fagades sexa
con amor.
15Unha recomendacin, irmns: ben sabedes que a casa de Estevo a primicia da Acaia,
e que todos eles se puxeron servicio dos irmns. 16Podevos tamn vs sa
disposicin e de todo o que colabore e traballe con eles.
17Estou moi alegre coa visita de Estevo, de Fortunato e de Acaico, pois eles enchronme
a vosa ausencia: 18tranquilizaron o meu esprito e mailo voso. Aprezade, logo, a homes
coma eles.
Despedida
19Mndanvos recordos as igrexas de Asia. Mndanvos un caluroso sado cristin Aquila
e Prisca e maila asemblea que se xunta na casa deles. 20Sadanvos tdolos irmns.
Sauddevos uns a outros co sculo litrxico.
21Este sado da mia propia man, Paulo.
22Se algn non ama Seor, botdeo fra. Marana ta.
23A gracia do Seor Xess sexa convosco. 24O meu amor est con todos vs en Cristo
Xess.

1572

A BIBLIA

SEGUNDA CARTA OS
CORINTIOS
Sado e accin de gracias
1 1Paulo, apstolo de Xess Cristo por designio de Deus, e o irmn Timoteo, Igrexa de
Deus que est en Corinto e a tdolos cristins da Acaia enteira desxovo-la 2gracia e a
paz de Deus noso Pai e do Seor Xess Cristo.
3Bendito sexa Deus, Pai do noso Seor Xess Cristo, Pai misericordioso e Deus de toda
consolacin! 4El anmanos en tdalas nosas mgoas, de xeito que poidamos ns animalos outros en calquera afliccin, no consolo que recibimos de Deus. 5Pois, do mesmo
modo que rebordan en ns os sufrimentos de Cristo, tamn gracias a Cristo reborda
igualmente o noso nimo.
6Se pasamos apretos, para que vs teades nimo e vos salvedes; se estamos animados,
para que vs teades nimo e aturedes con paciencia os mesmos sufrimentos que
padecemos ns. 7Sodes para ns motivo de firme esperanza porque sabemos que, se
sodes participantes nas mgoas, tamn o seredes no nimo.
8Non queremos que descoezades, irmns, as tribulacins que pasamos en Asia,
cargados por riba das nosas forzas, ata perde-la esperanza de sarmos con vida. 9Porque
tivemos sobre ns a sentencia de morte. As aprendemos a non pormo-la confianza en
ns senn en Deus, que resucita os mortos. 10El foi quen nos librou de tan evidente
perigo de morte e hanos de seguir librando -confiamos nel, que nos librar no futuro-,
11se colaborades tamn vs coa vosa oracin en favor noso. As, a gracia conseguida
pola intercesin de moitos far tamn que moitos dean gracias por cousa nosa.
Os motivos do seu comportamento
12O noso orgullo o testemuo da nosa conciencia, de nos comportar no mundo -e non
digamos convosco-, coa santidade e transparencia de Deus, non con sabedora humana
senn por gracia de Deus. 13Porque non vos escribimos outra cousa do que ledes e
entendedes. Espero que comprendades de vez, 14xa que nos entendestes en parte, que
smo-lo motivo da vosa honra, como vs o ides ser para ns, o da do noso Seor Xess.
15Precisamente con esta confianza propame comezar eu por visitarvos, para que
tivesedes un dobre regalo: 16pensaba ir a Macedonia pasando por onda vs, e de
Macedonia ir outra vez onda vs, para me arranxrde-la viaxe a Xudea.
17Actuei con lixeireza cando programei as? Ou que eu fago os meus plans con miras
humanas, de xeito que non quede ben claro en min o si coma un si e o non coma un non?
18Ben sabe Deus que, cando trato convosco, non hai si e non, 19porque o Fillo de Deus,
Cristo Xess, que ns vos anunciamos -Silvn, Timoteo e mais eu-, non foi si e non; nel
non houbo mis ca si: 20tdalas promesas de Deus encontraron nel o si; vela o porqu
de respondermos "amn" por el cando damos gloria a Deus. 21O que nos mantn firmes
-a min e a vs- na adhesin a Cristo Deus, que nos unxiu para si, 22que tamn nos
marcou co seu selo e infundiu nos nosos corazns a garanta do seu Esprito.
23Pola mia parte, poo a Deus por testemua (e que me quite a vida se vos minto) que,
se anda non voltei a Corinto, foi por consideracin convosco. 24Non que a vosa fe
dependa de min; pero son colaborador da vosa alegra, pois, de certo, estades seguros na
fe.

1573

A BIBLIA

2 1E tomei a decisin de non ir outra vez onda vs con mgoas. 2Porque, se eu vos
entristezo, quen me vai alegrar a min, non sendo o que est magoado por causa mia?
3E escribinvos todo iso para que, cando eu chegase, non me causasen tristeza os que me
deban producir alegra, confiado como estou en que todos facedes vosa a mia alegra.
4De tanta tribulacin e angustia que senta, escribinvos cheo de bgoas, pero non para
vos poer tristes, senn para que vos decatasedes do moito cario que vos teo.
5Porque-sen esaxerar- se algun me magoou, non me magoou a min, senn dalgunha
maneira a todos vs. 6A ese tal, abndalle a correccin aposta pola maiora da
comunidade. 7Agora, en troques, mellor que o perdoedes e que o animedes, non vaia
sentirse o home amargado por tanta tristeza. 8Por iso recomndovos que lle fagades
senti-lo voso agarimo. 9Pois para iso tamn vos escribn: para coece-la vosa
compostura, a ver se sodes obedientes en todo. 10A quen vs perdoades algo, tamn eu
perdoo: que, ben mirado, o que eu perdoo -se algo teo que perdoar-, por causa vosa,
diante de Cristo, 11para que Satans non saque vantaxe de todo isto, pois non
descoecmo-las sas intencins.
12Cando cheguei a Trade para anuncia-lo Evanxeo de Cristo, anda que tia as portas
abertas para traballar coma cristin, 13non tiven acougo no meu esprito, por non
encontrar al o irmn Tito. Entn despedinme daquela xente e san para Macedonia.
A salvacin "en Cristo"
14Doulle gracias a Deus, que, unidos a Cristo, nos leva decote seu triunfo e que por
medio de ns espalla por todas partes o perfume do seu coecemento. 15Porque somos
recendo de Cristo para Deus, tanto entre os que se salvan coma entre aqueles que se
perden: 16para estes somos un cheiro de morte, para morte; para os outros, un recendo de
vida, para vida. E nestas cousas, hai algun capaz abondo? 17Ns, de feito, non imos
traficando coa mensaxe de Deus, coma tantos outros, senn que falamos con
transparencia, coma quen de Deus e fala diante de Deus, en Cristo.
O ministerio da Nova Alianza
3 1Comezamos outra vez a recomendarnos? Ser que, coma certos individuos,
precisamos de cartas de recomendacin para vs ou da vosa parte? 2A nosa carta sodes
vs: unha carta escrita nos nosos corazns, coecida e lida por toda a xente. 3Ntasevos
que sodes unha carta de Cristo, redactada por ns, e non escrita con tinta senn co
Esprito do Deus vivo; e non en tboas de pedra, senn en tboas de corazns de carne.
4Esta a confianza que temos diante de Deus, gracias a Cristo. 5Non que de noso
teamos aptitudes para poder apuntar nada na nosa conta coma cousa propia: a nosa
capacidade vnnos de Deus, 6que nos capacitou para sermos axentes dunha alianza nova,
non de letra, senn de Esprito; que a letra mata, mentres que o Esprito d vida.
7Se aquela oferta de morte (letras gravadas na pedra) se volveu gloria, ata o punto que os
israelitas non podan fita-lo rostro de Moiss, "polo resplandor do seu rostro" (efmero e
todo como era), 8canto mis gloriosa non ser a oferta do Esprito! 9Porque se a oferta
da condena tivo gloria, canta mis gloria vai te-la oferta da xustiza! 10De feito aquela
gloria xa non gloria, comparada con esta gloria rebordante. 11Daquela se o efmero
tivo o seu momento de gloria, canta mis gloria ter o que permanente!
12Tendo entn esta esperanza, comportmonos con moita afouteza; 13non coma Moiss,
que pua un pano por diante da cara para que os israelitas non percibisen a fin do que era
caduco. 14E embotuselle-lo entendemento, porque ata o da de hoxe permanece anda o
mesmo pano cando len o Antigo Testamento, sen se decataren de que, con Cristo,
1574

A BIBLIA

esvaece. 15Anda hoxe, sempre que len a Moiss, un pano cobre os seus corazns.
16"Pero cando se convertan Seor, quitarase o pano". 17Ora, o Seor o Esprito, e
onde est o Esprito do Seor hai liberdade. 18E ns todos, coa cara descuberta,
reflexando coma nun espello a gloria do Seor, a sa imaxe, monos transformando de
gloria en gloria, pola accin do Esprito do Seor.
As tribulacins dos apstolos e a forza do Evanxeo
4 1Por iso exercendo este servicio pola misericordia de Deus, non nos apoucamos; 2mis
ben puxemos parte todo tipo de simulacin, deixndonos de intrigas e evitando falseala palabra de Deus. Ben contrario, manifestando a verdade, recomen-dmonos ns
mesmos conciencia que todo home ten diante de Deus.
3Se o noso Evanxeo contina velado, para aqueles que se perden: 4pola sa
incredulidade o deus deste mundo cegulle-lo entendemento para que non vexan o
esplendor do Evanxeo da gloria de Cristo, que imaxe de Deus. 5Porque ns non nos
anunciamos a ns, anunciamos a Xess Cristo como Seor; e a ns, coma servos vosos
por causa de Xess. 6Pois o Deus que dixo brille a luz no medio das tebras, alumeou nos
nosos corazns, para que se manifestase o coecemento da gloria de Deus no rostro de
Cristo.
7Mais levamos ese tesouro en vasos de barro. E as esa forza tan extraordinaria aparece
coma forza de Deus, e non nosa. 8Apr-tannos por todas partes, mais non nos esmagan;
andamos en apuros mais non desesperados; 9andamos perseguidos pero non
abandonados; derrbannos pero non nos rematan. 10Por todas partes levamos no noso
corpo a morte de Xess, para que a vida de Xess se manifeste tamn no noso corpo.
11Porque a ns, estando vivos, entrgannos decote morte por causa de Xess, para que
tamn a vida de Xess se manifeste na nosa carne mortal. 12E as a morte acta en ns, e
a vida en vs.
13Mantendo, sen embargo, o mesmo esprito de fe, segundo o que est escrito creo e por
iso falo, tamn ns cremos e por iso falamos. 14Porque sabemos que Aquel que
resucitou a Xess nos ha resucitar tamn a ns con Xess e nos ha colocar convosco onda
el. 15Todo isto acontece por causa vosa, de modo que, estenderse a gracia, se
multiplique o nmero dos agradecidos, para gloria de Deus.
16Por iso non nos apoucamos: anda que o noso exterior vai esmorecendo, o interior,
todo o contrario: renvase de das a das. 17Os sufrimentos transitorios e leves
preprannos unha inmensa carga de gloria eterna por riba de toda medida. 18Non
pomo-las nosas olladas nas cousas que se ven, senn nas que non se ven; porque as que
se ven son efmeras, mentres que as que non se ven son eternas.
Anceios de vida eterna
5 1Sabemos que, se a nosa morada terrestre -que vn ser coma unha cabana-, se
derrubase, contamos cunha edificacin de Deus, unha casa eterna no ceo, non feita por
mans de homes. 2Por iso xememos na cabana actual, co anceio de vestrmo-la morada
celeste, 3pois as atoparmonos vestidos, non espidos. 4Os que vivimos nesta cabana,
xememos oprimidos, porque non queremos quita-lo que temos posto, senn poer outra
roupa por riba, de xeito que o mortal quedase absorbido pola vida. 5Quen nos dispuxo
para isto foi Deus, que nos deu como garanta o Esprito.
6As que estamos sempre cheos de nimo por sabermos que, mentres o corpo sexa o noso
domicilio, vivimos coma desterrados lonxe do Seor, 7e seguimos camiando guiados
pola fe, non polo que se ve. 8E con este nimo, preferimos desterrarnos do corpo e
1575

A BIBLIA

habitar a carn do Seor. 9En todo caso, ora continuemos neste domicilio ora nos
afastemos del, anceiamos agradarlle. 10Porque todos teremos que comparecer tal como
somos perante o tribunal de Cristo, para que cada un recolla o seu merecido polo que tea
feito mentres viva no corpo: ben ou mal.
A reconciliacin con Deus, por Xess
11Por iso, sabendo o respecto que se lle debe Seor, procuramos convencer s homes, e
xa que para Deus somos transparentes, confo en que tamn o sexamos ante as vosas
conciencias.
12Non queremos outra vez recomendarnos diante de vs: s drvo-la oportunidade de
presumir de ns, de modo que teades resposta para os que presumen das aparencias e
non do corazn. 13Se perdmo-lo siso, foi por Deus; e, se agora estamos cordos, por
vs.
14 o amor de Cristo o que nos preme, cando pensamos que, morrer un por todos,
morreron todos; 15el morreu por todos, a fin de que os que viven xa non vivan para si,
senn para o que morreu e resucitou por eles.
16Por iso, ns xa non aprezamos a ningun conforme a criterios mundanos; anda que
teamos coecido a Cristo conforme a eses criterios, agora xa non o coecemos as.
17Polo tanto, quen estea en Cristo, unha criatura nova: o que era vello, pasou. Vedes?
Hai unha realidade nova.
18E todo iso provn de Deus que nos reconciliou consigo por medio de Cristo e nos
encomendou o servicio da reconciliacin. 19Pois Deus estaba en Cristo reconciliando o
mundo consigo, non levando conta dos delitos dos homes e poendo en ns a mensaxe da
reconciliacin. 20Somos, logo, embaixadores de Cristo; e coma se Deus vos exhortase
por medio noso. Pedmovolo por Cristo: deixdevos reconciliar con Deus. 21A aquel que
non tia nada que ver co pecado, Deus fxoo pecado por ns, para que ns, gracias a el,
nos volvesemos nel xustiza de Deus.
Os apretos do ministerio apostlico
6 1Coma colaboradores seus, exhortmosvos a non desaproveita-la gracia de Deus.
2Pois di El: no tempo oportuno, escoiteite; en da de salvacin acudinche.
Pois agora tempo oportuno, agora da de salvacin.
3Nunca damos motivo de escndalo en nada, para que o noso ofrecemento non se poida
censurar. 4O contrario, acreditmonos decote coma servidores de Deus con tanto como
sufrimos: tribulacins, adversidades, angustias, 5golpes, prisins, tumultos, angueiras,
noites en vela, das sen comer; 6actuando con limpeza, con siso, con paciencia, con
bondade, coa gua do Esprito Santo; con amor sincero, 7coa mensaxe da verdade e a
forza de Deus; empuando na dereita e na esquerda as armas da honradez, 8tanto na
honra coma na afronta, tanto na boa coma na mala sona. Pasamos por falsarios, e mais
dicmo-la verdade; 9pasamos por descoecidos, e ben que se nos coece; pasamos por
moribundos, e mais ben vivos que estamos; pasamos por destinados castigo, e mais
nunca non nos executaron; 10pasamos por xente triste, e ben alegres que estamos sempre;
pasamos por pobres, e mais enriquecemos a moitos; pasamos por xente que non ten nada,
e mais tmolo todo.
11Falmosvos francamente, corintios; abrmosvos de todo o noso corazn. 12Non
dentro de ns onde estades apretados; , mis ben, nas vosas entraas. 13Pois
correspondede vosoutros agora: xa que vos falo coma a fillos, sincerdevos tamn vs.

1576

A BIBLIA

As relacins cos pagns

14Nos vos xungades en parella desigual cos infieis. Que ten que ve-la rectitude coa
maldade? Ou que poden andar xuntas luz e escuridade? 15Que sintona pode haber
entre Cristo e Beliar? Pode o crente ser parceiro do infiel? 16Que consenso pode haber
entre o templo de Deus e mailos dolos? Ns somos templo de Deus vivo; as o dixo
Deus: hei vivir e camiar con eles; serei o seu Deus e eles sern o meu pobo. 17Por iso di
o Seor: sade do medio desa xente, afastdevos, non toqude-lo que impuro, e eu
acollereivos. 18Serei un pai para vs e vs seredes para min fillos e fillas, di o Seor que
todo o sostn.
7 1Xa que tales promesas temos, meus amigos, limpmonos de toda inmundicia de corpo
ou de esprito e completmo-la santificacin no temor de Deus.
Cario de Paulo polos corintios
2Facdenos un sitio no voso corazn: a ningun ofendemos, a ningun defraudamos, a
ningun explotamos. 3Non o digo para vos censurar; xa vos dixen que ides tan dentro dos
nosos corazns que estamos xuntos para vivir e mais para morrer. 4Teo moita confianza
en vs e estou orgulloso de vs. Estou moi animado e rebordo alegra no medio de
tdalas nosas tribulacins.
5Certo que tampouco chegar a Macedonia non tivemos acougo, senn contrario,
tribulacins por todas partes: cara a fra, loitas; e cara a dentro, temores. 6Pero Deus, que
lles d alento s abatidos, consoloume coa chegada de Tito. 7Vaia, coa chegada e cos
nimos que traa de vs, contndome da vosa sade, das vosas mgoas, da vosa ansia por
min, o que me alegrou anda mis.
8Por iso, a pesar de que vos contristei coa mia carta, non teo pena. Se o senta - ver
que aquela carta vos contristou, anda que foi momentaneamente-, 9agora algrome, non
de que vos contristasedes senn de que esa tristeza vos levase arrepentimento. A vosa
foi unha tristeza segundo criterios de Deus, as que non perdestes nada por culpa nosa.
10Pois unha tristeza segundo criterios de Deus produce un arrepentimento para a
salvacin, sen volta atrs; mentres que a tristeza por motivos mundanos produce a morte.
11Vela canta ansia provocou en vs o contristarvos segundo criterios de Deus e mesmo
con que desculpas e con que indignacin, con que temor, con que saudade, con que
emulacin, con que escarmento demostrastes de tdolos modos posibles que non tiades
culpas no asunto. 12As que, se vos escribn, non foi en realidade nin polo ofensor nin
polo ofendido; s quera que manifestasedes diante de Deus o interese que tedes por ns.
13E isto foi o que nos consolou.
Ademais desta satisfaccin, alegrmonos moito mis anda ve-la alegra de Tito, a quen
tanto tranquilizastes. 14Se en algo presumn de vs, non quedei mal; do mesmo modo
que vos dixemos sempre a verdade, as tamn as louvanzas que de vs lle fixen a Tito
saron certas. 15E o agarimo que vos ten medra anda mis, lembrar agora a obediencia
de todos vs, e como o recibistes con sumo respecto. 16Algrome de poder contar
convosco para todo.
Colecta para os cristins de Xerusaln: o exemplo dos macedonios
8 1Facmosvos sabedores, irmns, da gracia que Deus lles concedeu s igrexas de
Macedonia. 2No medio de moitas e duras tribulacins, a sa abondosa alegra e a sa
extrema pobreza rebordaron nun derramo de xenerosidade. 3Dou testemuo de que,
1577

A BIBLIA

segundo os seus posibles e por riba deles, espontaneamente e 4insistentemente

pedronno-lo favor de poderen contribur a axudar s outros cristins. 5E non s como
esperabamos, senn que se ofreceron a si mesmos, ante todo Seor e despois a ns, por
vontade de Deus, 6ata o punto de lle pedirmos a Tito que, xa que el a principiara, levase
igualmente a bo termo entre vs esa obra de caridade.
7Xa que abundades en todo -en fe, en palabras, en ciencia, en interese por todo e en amor
a ns-, que abundedes tamn nesta gracia. 8Non unha orde; s que, pola solicitude
doutros, quede probada a enxebreza do voso amor. 9Ben sabde-lo xeneroso que o noso
Seor Xess Cristo: sendo rico, fxose pobre por vs, para que vs vos fixesedes ricos
coa sa pobreza.
10Nisto douvos un consello, pois convenvos: dado que o ano pasado tomste-la iniciativa
-non s na execucin, senn incluso na mesma decisin-, 11levade a termo agora a
execucin da iniciativa, de modo que, prontitude da decisin lle corresponda a
prontitude na realizacin, conforme s vosas posibilidades; 12pois se precede a boa
disposicin, acptase con gusto o que se ten, non o que non se ten. 13Non se trata de que
vs pasedes apretos por aliviardes a outros, senn de que exista igualdade. 14Neste
momento a vosa abundancia pode remedia-la carencia deles, para que a abundancia deles
poida vir en auxilio da vosa carencia. As haber igualdade, 15de acordo co que est
escrito: A quen recolla moito, non lle sobraba; e a quen recolla pouco, non lle faltaba.
Os delegados
16Doulle gracias a Deus porque puxo no corazn de Tito o mesmo interese por vs,
17porque non s aceptou a mia peticin senn que, con toda dilixencia, sau para onda
vs por decisin propia. 18Mandamos con el o irmn tan sonado en tdalas igrexas polo
anuncio que fai do Evanxeo: 19e mesmo isto o elixiron as comunidades, para que fose o
meu compaeiro de viaxe nesta obra de caridade, administrada por ns para gloria do
Seor, e como proba da nosa dilixencia. 20As evitamos que ningun nos poida criticar
pola administracin desta farturenta colecta. 21Pois procurmo-lo que bo, non s diante
do Seor senn tamn diante dos homes.
22Mandmosvos tamn con eles outro irmn noso: del temos comprobado que moi
espilido en variados asuntos; e agora vselle anda, se cadra, mis interese pola confianza
que ten en vs.
23No que se refire a Tito, compaeiro meu e colaborador nos vosos asuntos; os outros
irmns son delegados das igrexas e honra de Cristo. 24Ddelles, logo, probas do voso
agarimo e xustificade ante eles e ante as sas comunidades o noso orgullo por vs.
Motivos de xenerosidade cristi
9 1Excuso escribirvos mis sobre esta colecta en favor dos outros cristins. 2Coezo a
vosa boa disposicin, da que me gabo diante dos macedonios, para a vosa honra,
dicndolles que Acaia ten feitos tdolos preparativos xa desde o ano pasado, e que a vosa
ansia estimulou a moitos mis. 3Con todo, mndovo-los irmns, para que o noso orgullo
por vs non sexa desmentido nese particular senn que, como dica, esteades preparados.
4Non sexa que, se os macedonios que vaian comigo vos atopan sen preparar, ns -e non
digamos vs-, quedemos mal, por termos esa confianza. 5Por iso pareceume necesario
pedirlles s irmns que fosen indo diante onda vs, para que tean preparado de antemn
o xeneroso donativo que prometestes, pois no caso de estar listo, ser expresin de
xenerosidade, e non de mesquindade.

1578

A BIBLIA

6Lembrade aquilo: quen sementa con mesquindade, tamn con mesquindade recolle; e
quen sementa con xenerosidade, tamn con xenerosidade recolle. 7Que cadaqun dea
segundo o que tea decidido no corazn, non contra gusto nin por compromiso, que Deus
ama que d con alegra. 8Deus, pode, de certo, darvos con largueza toda clase de
gracias, de xeito que, tendo sempre en todo o suficiente, anda vos sobre para todo tipo de
boas obras, 9pois est escrito: reparte esmola s pobres, a sa xustiza permanece para
sempre.
10O que fornece a semente sementador e proporciona pan para a comida, ha multiplicar
tamn a vosa sementeira e far medra-lo froito da vosa xustiza. 11Seredes ricos en todo,
para poderdes facer todo tipo de caridades, que producirn por medio de ns gratitude a
Deus.
12Porque a prestacin desta axuda non s d remedio s necesidades dos outros cristins,
senn que fai ademais que moitos non cansen de darlle gracias a Deus. 13Pola
comprobacin deste servicio louvarn a Deus pola vosa obediencia profesa-lo Evanxeo
de Cristo e pola expresin xenerosa da vosa solidariedade con eles e con todos. 14E,
cando recen por vs, manifestarn a benquerencia que vos teen, pola sobreabundante
gracia de Deus en favor voso. 15Gracias sexan dadas a Deus, polo sublime regalo que
nos deu.
A autoridade de Paulo
10 1Eu, Paulo en persoa, pdovos isto, pola paciencia e benignidade de Cristo: eu, que na
vosa presencia parezo coitado pero que, ausente, son ousado convosco. 2Pdovos que,
cando vaia, non tea que poerme atrevido coa firmeza que creo deber usar con algns
que nos acusan de camiar con miras humanas. 3Anda que camiamos coma homes, non
actuamos movidos por miras humanas. 4Porque as armas do noso combate non son
terrenais: son poderes de Deus, capaces de abater fortalezas; destrumos sofismas 5e toda
altivez que se ergue contra o coecemento de Deus; encadeamos todo pensamento
obediencia, sometndoo a Cristo; 6e estamos prontos a vingar toda rebelda, unha vez
que a vosa sumisin sexa cumprida.
7Mirade ben! O que estea convencido de ser de Cristo, que tea en conta tamn que ns
somos tan de Cristo coma el. 8E, anda que tea que alardear un pouco de mis da nosa
autoridade (que o Seor nos concedeu para edificacin e non para destruccin vosa), non
me hei avergonzar; 9as non darei a impresin de querervos amedrentar coas cartas.
10Porque algns din: "por carta duro e enrxico pero en persoa coitado e non fala
ben". 11Pense ese tal que, como somos de palabra nas cartas estando ausentes, as imos
ser de obra cando esteamos presentes.
12Xa non nos atrevemos a equipararnos ou a compararnos con algns deses que tanto se
chufan. Pero a eses, con tanto se poeren de modelos de si mesmos e con tanto se
compararen consigo mesmos, xa non lles goberna a cabeza.
13Pola nosa parte, non nos queremos gabar de mis, senn conforme a medida que
estableceu Deus para ns; a medida de chegar ata vs. 14Non coma se non chegasemos
a vs e tivesemos que nos estirar, pois fmo-los primeiros en chegar a vs co Evanxeo de
Cristo. 15Nin nos gloriamos de mis nin nos gloriamos conta de traballos alleos; pero
timo-la esperanza de que, segundo se a espallando a fe entre vs, imonos multiplicar
mis e mis, conforme a nosa idea, 16para leva-lo Evanxeo aln dos vosos eidos, sen
presumir do traballo alleo metndonos en terreo xa cultivado.
17O que presume, que presuma do Seor, 18porque non queda aprobado o que se pon el
unha alta calificacin, senn aquel a quen lla pon o Seor.

1579

A BIBLIA

Autodefensa de Paulo
11 1Ai, se me aturasedes un pouco de tolera! Aturdema, vea! 2 que sinto cimes de
vs, os cimes de Deus, pois quxenvos desposar cun nico marido, presentndovos a
Cristo coma unha virxe pura. 3Temo que, as como a serpe seduciu a Eva coa sa astucia,
as tamn se trastornen os vosos criterios, arredndovos da sinceridade que lle debedes a
Cristo. 4Porque se vos vai algun anunciar outro Xess diferente do que vos anunciamos
ns, ou se recibides un esprito diferente do que recibistes, ou un evanxeo diferente do
que aceptastes, vs aturdelo coma se nada.
5Pois eu non me considero menos do que eses super-apstolos. 6Terei pouca elocuencia
pero non pouca ciencia e tovolo demostrado en todo e de moitos xeitos. 7Ou que
fixen mal en abaixarme para elevarvos a vs, anuncindovos de balde o Evanxeo de
Deus? 8Para podervos servir a vs, tiven que despoxar outras igrexas, aceptando unha
paga. 9E, mentres estiven entre vs, por moitos apretos que pasase, non fun carga para
ningun: os irmns que vieron de Macedonia subvencionaron as mias necesidades;
gardeime e gardareime de servos gravoso en nada. 10Pola verdade de Cristo que hai en
min: dgovos que esta honra non ma vai quitar ningun nas rexins de Acaia. 11Por
qu? Porque non vos quero? Ben o sabe Deus!
12O que veo facendo seguireino a facer, a fin de privar a eses do pretexto que buscan
para se poderen gloriar de ser iguais ca ns. 13Os tales son falsos apstolos, traballadores
trampulleiros, disfrazados de apstolos de Cristo. 14Pero non estrao, porque o mesmo
Satans se disfraza de anxo da luz; 15non por demais que tamn os seus servidores se
disfracen de servidores da xustiza. Pero a fin desa xente ha ser conforme as sas obras.
As sas tribulacins polo Evanxeo
16Repito: que ningun coide que eu son un insensato. E, se non, se por insensato me
tedes, deixade que tamn eu alardee un pouco. 17O que vou dicir, non o digo conforme o
Seor, senn coma na tolera, no suposto da presuncin. 18Xa que tantos se gaban de
glorias humanas vou presumir eu tamn, 19que vs, tan sensatos, soportades con gusto s
insensatos. 20Soportades que vos escravicen, que vos devoren, que vos exploten, que vos
traten con arrogancia, que vos dean labazadas. 21Con vergonza dgoo: somos, de certo,
demasiado febles...
Pero no que outro se atreva -e dgoo na tolera-, eu tamn me atrevo. 22Que eles son
hebreos? Eu tamn. Que son israelitas? Eu tamn. Que son eles da semente de
Abrahn? Eu tamn. 23Que son servidores de Cristo? Vou dicilo desvariando: pois eu
sono mis ca eles.
Golles en traballos, golles en prisins; sen comparanza en malleiras e en perigos de
morte. 24Cinco veces recibn dos xudeus as corenta azoutas menos unha; 25tres veces
me flaxelaron, unha vez apedrronme; tres veces naufraguei, chegando a pasar unha noite
e un da perdido no mar. 26En camiatas frecuentes: con perigos de ros, perigos de
salteadores, perigos da parte dos da mia raza, perigos da parte dos xents, perigos na
cidade, perigos no despoboado, perigos no mar, perigos entre falsos irmns. 27En
traballos e canseiras, en abondas noites sen dormir, con fame e sede, a mido sen comer,
con fro e sen roupa que vestir. 28E amais doutras cousas, a mia angueira de cada da: a
preocupacin por tdalas igrexas. 29Quen esmorece, sen que esmoreza eu? Quen sofre
escndalo, sen que eu me abrase?
30Se hai que presumir, presumirei da mia fraqueza. 31O Deus e Pai do noso Seor
Xess -que bendito polos sculos- ben sabe que non minto.

1580

A BIBLIA

32En Damasco o gobernador do rei Aretas tia baixo vixilancia a cidade toda, para me
prender; 33pero descolgronme por unha fiestra da muralla, metido nun cesto e as
fuxinlle das mans.
As revelacins
12 1Xa que toca a presumir -anda que non est ben facelo-, acudirei s visins e
revelacins do Seor. 2Sei dun cristin a quen hai catorce anos (se foi no corpo ou fra
do corpo, non o sei, iso sbeo Deus) o levaron ata o terceiro ceo. 3E sei que ese home (se
foi no corpo ou fra do corpo, non o sei, iso sbeo Deus) 4o levaron paraso e ou
palabras inefables, que non se lle permiten pronunciar ser humano.
5De tal home presumirei. Pola mia parte, sen embargo, s me gabarei das mias
fraquezas. 6Anda que, se eu quixer presumir, non sera un insensato, pois s dira a
verdade. Mais desisto para que ningun me valore por enriba do que ve ou oe de min.
7E, debido grandeza das revelacins, por iso, para que non tea soberbia, espetuseme
un aguilln na carne: un emisario de Satans, para que me pegue lapotes, e as non tea
orgullo. 8Por tres veces pedinlle Seor que o arredase de min, 9pero respondeume:
"Chgache coa mia gracia; a forza vese cumprida na fraqueza". Daquela presumirei con
gusto das mias debilidades, para que as resida sobre min a forza de Cristo. 10E por iso
gzome nas fraquezas, nas afrontas, nas necesidades, persecucins e angustias que sufro
por Cristo; porque, cando estou dbil, entn cando son poderoso.
11Sei que acabo de falar aloucadamente: pero fostes vs os que me forzastes a iso. Era eu
quen deba ser acreditado por vs, pois, anda que eu non sexa ningun, en nada fun
menos do que eses super-apstolos. 12Os signos do apstolo realizronse entre vs na
constancia a toda proba e nos sinais, prodixios e milagres. 13En que fostes vs
inferiores s demais igrexas? S nisto: en que non vos ocasionei gastos. E perdodeme a
palabra...
Preparando a prxima visita
14Ben. Xa estou preparado para ir por terceira vez onda vs, e tampouco agora non vos
serei gravoso, que eu non busco as vosas cousas: eu bscovos a vs, pois non son os
fillos os que teen que xuntar para os pais, senn os pais para os fillos. 15Pola mia
parte, con gusto me gastarei e desgastarei polas vosas vidas. Pero, por querervos eu mis
da conta, desme vs querer menos?
16"Ben -pensarn algns-, efectivamente eu non vos fun gravoso; pero, como son moi
renarte, atrapeivos con engano". 17Vexamos. que eu vos explotei por medio dalgn
dos que vos mandei? 18Pedinlle a Tito que fose e con el mandei outro irmn. Ser que
Tito vos explotou? Acaso non actumo-los dous co mesmo criterio? Non segumo-los
mesmos pasos?
19Seguro que hai xa un pouco que coidades que nos estamos xustificando diante de vs.
-Pois non: falamos diante de Deus e coma cristins. E todo , meus queridos, para a vosa
edificacin. 20Temo que, chegar, non vos atope tal como eu quera, e que tampouco
vs non me encontredes a min tal como desexades. Temo que haxa discordias, receos,
incomodos, rivalidades, difamacins, murmuracins, soberbias, desordes. 21Teo medo
de que, cando vaia, o meu Deus me aflixa outra vez a diante vosa e tea que lamentar
que moitos dos que xa antes pecaran, non se arrepentiron da sa inmoralidade, libertinaxe
e desenfreo.

1581

A BIBLIA

13 1Vou ir por terceira vez onda vs. Todo asunto resolverase basndose na palabra de
das ou tres testemuas. 2Xa antes volo dixen, cando estiven entre vs a segunda vez e
reptovolo con tempo agora que estou ausente s antigos pecadores e s demais todos:
cando vaia a outra vez, non vou andar con miramentos. 3Ser a proba que buscades de
que fala por min Cristo, que non dbil convosco, senn que demostra o seu poder entre
vs. 4A el crucificrono pola sa febleza pero agora vive polo poder de Deus. E ns, que
compartmo-la sa debilidade, viviremos con el polo poder de Deus en favor voso.
5Examindevos a vs mesmos, para ver se estades na fe; podevos a proba. Ou non
vos decatades de que Xess Cristo est entre vs? A non ser que esteades reprobados...
6Espero, con todo, que recoezades que a ns non nos reprobaron.
7Pedmoslle a Deus que non vos fagades mal ningn: non por quedarmos ns ben, senn
para que vosoutros practiqude-lo que bo, anda que ns quedemos reprobados.
8Porque contra a verdade non podemos nada pero si a favor da verdade. 9Por iso
alegrmonos de ser febles, con tal de que vs sexades fortes. O que pedimos a vosa
perfeccin. 10Por iso mesmo vos escribo estas cousas mentres estou ausente, para non ter
que ser tallante cando estea presente, coa autoridade que o Seor me deu para construr,
non para derrubar.
Despedida
11Do resto, irmns, estade alegres, procurade a perfeccin, ddevos azos, andade de
acordo, vivide en paz e o Deus do amor e da paz estar convosco. 12Sauddevos uns s
outros co sculo santo. Mndanvos sados tdolos cristins.
13Que a gracia do Seor Xess Cristo, o amor de Deus e a comun do Esprito Santo
vos acompaen a todos.

1582

A BIBLIA

CARTA OS
GALATAS
ENCABEZAMENTO
1 1Paulo, nomeado apstolo non por homes nin por encomenda humana, senn por
encomenda de Xess Cristo e de Deus Pai, que o resucitou de entre os mortos, 2e mailos
irmns todos que estn comigo, s igrexas de Galacia:
3Desexmosvo-la gracia e a paz que veen de Deus, Pai noso, e mais do noso Seor,
Xess Cristo, 4quen, conforme plan do noso Deus e Pai, se entregou polos nosos
pecados, para nos arrincar deste mundo run en que vivimos. 5Que el sexa eternamente
glorificado. Amn!
PARTE APOLOXTICO-HISTORICA
Non hai mis Evanxeo ca un
6Chmame moito a atencin que as, tan correndio, desertedes de quen chamou por vs
gracia de Cristo, para vos facerdes doutro evanxeo. 7Non hai esoutro evanxeo! O que
hai e que algns vos andan a quenta-la cabeza coa idea de lle dar outro xeito Evanxeo
de Cristo. 8Pois mirade: Malia quen vos predique un evanxeo para engadir que vos
temos predicado, anque fosemos ns mesmos ou un anxo baixado do ceo! 9E volvo dicilo mesmo que vos dixen: a quen vos vaia cun evanxeo para engadir que recibistes,
botdeo fra!
10Que! Intento eu agora quedar ben cos homes ou con Deus? Ou que loito por
compracer s homes? Se a estas alturas anda estivese procurando compracer s homes,
non sera un servo de Cristo.
PAULO DEFENDE A SUA AUTORIDADE E A SUA DOUTRINA
Porque o manda Cristo en persoa
11Porque fgovos saber, irmns, que o Evanxeo que eu predico non cousa de homes,
12xa que nin o recibn nin o aprendn de home ningn, senn que mo revelou Xess
Cristo. 13Si: vs tedes odo falar das mias andanzas de cando estaba no xudasmo; do
furor con que dera en persegui-la Igrexa de Deus; 14e de como adiantaba eu no xudasmo
mis ca moitos da mia raza e do meu tempo, porque era moito mis fantico das
tradicins dos meus devanceiros.
15Mais cando a Aquel, que xa desde o seo da mia nai me puxera parte e chamou por
min pola sa gracia, 16lle prougo revelarme o seu Fillo, para que volo predicase s non
xudeus, eu -sen lle pedir consellos carne nin sangue, 17sen tan sequera subir a
Xerusaln onda os que en ser apstolos xa me levaban anos-, de hoxe para ma,
retireime Arabia, de onde volvn de novo a Damasco.
18De al a tres anos subn a Xerusaln para ir coecer a Pedro e cabo del fiquei uns
quince das. 19E non vin a ningn apstolo mis, fra de Santiago, o parente do Seor.
20As Deus me salve, como nos vos minto nisto que vos escribo! 21Despois chegueime
1583

A BIBLIA

s terras de Siria e Cilicia. 22Ora, as comunidades cristis de Xudea non chegaron a

coecerme de vista; 23s sentiran dicir: "Disque o que antes nos persegua, agora predica
a fe que asoballaba"; 24e, por isto meu, glorificaban a Deus.
Porque as autoridades de Xerusaln aproban o que predica
2 1Andando o tempo, volta de catorce anos, subn outra vez a Xerusaln con Bernab,
levando tamn comigo a Tito. 2Deume a alma que tia que ir al. Daquela, a porta
pechada, sometn o Evanxeo que vos predico s non xudeus, xuzo dos que eran algo:
non fose que estivese correndo ou tivese corrido s toas. 3Mais nin tan sequera
apremiaron a Tito, que a na mia compaa e que era grego, para que se fixese
circuncidar: 4a pesar dos falsos irmns que solermiamente se vieron meter polo medio,
para fiscalizaren a liberdade que ns temos en Cristo Xess e para nos aferrollaren. 5Pois
ben, para que esteades seguros na verdade, non lles baixmo-las orellas nin un instante.
6E dos que tian autoridade...(a min non me fai diferencia o que foron noutros tempos,
que Deus non ten ningn aquel polo prestixio do home), pois tampouco eses que eran
algo non me impuxeron cousa ningunha. 7Moi polo contrario, cando viron que a min se
me encomendara a evanxelizacin dos non circuncidados, coma a Pedro a dos
circuncidados 8(pois o que capacitou a Pedro para apstolo dos circuncidados tamn me
capacitou a min para apstolo dos non xudeus), 9e cando recoeceron a gracia que se me
concedera, van Santiago, Pedro e mais Xon (os pilares coma quen di) e dronno-la man
a min e mais a Bernab coma sinal de solidariedade. De xeito que evanxelizarvos s non
xudeus correse pola nosa conta; e evanxelizar s circuncidados, pola deles. 10Soamente
nos mandaron que mirasemos polos pobres: cousa na que sempre eu procurei carga-la
man.
Porque defendeu a sa doutrina, mesmo fronte a Pedro
11Mais, cando Pedro veu a Antioqua, arrepxenme a el na sa mesma cara, porque o
merecera. 12Si, porque antes de chegaren uns poucos mandados de Santiago, Pedro
coma cos non xudeus. Ah, mais nisto chegan os propios e el arredbase e poase
parte, por medo dos circuncidados. 13E os outros xudeus empezaron a aparentar coma el;
tanto que o mesmo Bernab se me deixou arrastrar naquela comedia.
14As que cando vin que, conforme a enxebreza do Evanxelio, xa non camiaban como
debido, dxenlle a Pedro vista de todo o mundo: "Se ti, con seres xudeu, vives coma se
non foses, como que lles fas segui-los costumes xudaicos s que non son xudeus?"
15Ns somos de berce xudeu e non pecadores de devanceiros pagns: 16as e todo, como
sabemos moi ben sabido que ningun se xustifica polas obras da Lei senn pola fe en
Xess Cristo, chegmonos tamn ns fe en Cristo Xess, para sermos xustificados pola
fe en Cristo e non polas obras da Lei, porque polas obras da Lei non se ha xustificar
ningun.
17-Ben, pero se ns, que andamos procurando ser xustificados en Cristo, nos atopamos
anda pecadores, ser Cristo un criado servicio do pecado...?
Ca! 18Se despois de facer vir abaixo unha cousa me poo a recompoela, estoume a
confesar culpable. 19Porque precisamente pola Lei morrn Lei, a fin de vivir para Deus.
Fiquei crucificado con Cristo 20e vivo: mais xa non vivo eu; Cristo quen vive dentro de
min. E anque agora vivo unha vida mortal, vivo na fe do Fillo de Deus, que me amou e
que se deu en sacrificio por min. 21Eu non boto a perde-la gracia de Deus. Pero, iso si, se
a xustificacin nos viese da Lei, Cristo tera morto para nada.

1584

A BIBLIA

PARTE DOGMATICA
A xustificacin vn pola fe e non polas obras
3 1E a vs, glatas sen xuzo, de Cristo crucificado non se vos escribira xa antes? Seica
vos botaron o mal de ollo? 2S quero que me digades se recibste-lo Esprito por terdes
cumprido coa Lei ou pola predicacin da fe. 3E logo sodes tan tarabeleiros que,
principiando no Esprito, vindes rematar agora no mis baixo? 4Seica experimentastes
cousas tan grandes para nada? Daquela sera intil, e mais ben! 5Quen vos concede o
Esprito e anda a facer milagres entre vs faino porque cumprides coa Lei ou porque
obedecestes fe?
O caso de Abraham: a fe o que conta
6Non vedes como Abraham fiou en Deus e iso valeulle a xustificacin?
7Recoecdeme, logo, que os que viven da fe, eses son os fillos de Abraham. 8E a
Escritura, prevendo que Deus haba xustifica-los non xudeus, anuncioulle xa con tempo a
Abraham: En ti han ser benditas tdalas razas. 9De xeito que os que viven da fe son
benditos xunto con Abraham, o crente.
10En cambio tdolos que viven das obras da Lei estn baixo maldicin. Porque est
escrito: Malia quen non se atea a todo o que est escrito no libro da Lei para que se
cumpra. 11Ora, que ningun se pode xustificar diante de Deus gracias Lei, est visto:
porque o que xusto pola fe, vivir. 12Mais a Lei non procede da fe, senn que quen
cumpra eses preceptos vivir por eles. 13Cristo rescatounos da maldicin da Lei,
facndosenos El mesmo maldicin polo noso ben (lembrade que est escrito: Malia quen
est pendurado dun pao), 14para que en Cristo Xess vos chegase s non xudeus a
bendicin de Abraham e para que, por medio da fe, recibismo-lo Esprito prometido.
Primeiro prometeuse a salvacin e despois veu a Lei
15Irmns, vouvos poer un caso da nosa vida: nun testamento, con tal que estea
outorgado como debido, ningun engade nin quita nada; iso que cousa dun home.
16Ben, pois a Abraham e mais descendencia del fixronselle as promesas. Mais a
Escritura non di s seus descendentes, como se fosen moitos, senn seu descendente;
coma quen di a un s, que Cristo. 17E digo eu: un testamento que xa foi outorgado en
condicins por Deus, non o vai invalida-la Lei (que veu de al a catrocentos trinta anos),
ata o punto de cancela-la promesa. 18Pois, se a herdanza viese da Lei, xa non vira da
promesa. Non obstante, Deus concedeu o seu favor a Abraham en forma de promesa.
Valor provisorio da Lei
19A que vn, logo, a Lei? -A Lei engadiuse para nos facer ve-los pecados mentres non
via o descendente, para quen se fixera a promesa; e promulgouse por medio dos anxos,
por man dun mediador. 20Ora, non pode haber mediador dun s: e Deus nico.
21Logo que a Lei vn estar contra as promesas de Deus? -Nin moito menos. Certo
que, se nos desen unha Lei capaz de nos acada-la vida, a xustificacin vira realmente da
Lei. 22Mais a Escritura pinta todo encadeado polo pecado, de maneira que a promesa se
lles cumpra s que cren en Xess Cristo mediante a fe.

1585

A BIBLIA

23Pero antes que a fe chegase, estabamos todos baixo a Lei, agardando a fe que haba ser
revelada. 24Por iso a Lei foi a que nos levou a Cristo (coma un criado que leva o menio
escola) para que logo fosemos xustificados pola fe. 25Por iso, de que chegou a fe,
deixamos de estar baixo a tutela do criado.
26Todos vs sodes fillos de Deus pola fe en Cristo Xess, 27porque s que vos
bautizaron en Cristo, vestronvos de Cristo. 28E todo iso de xudeus e gregos; de escravos
e libres, de homes e mulleres, todo iso acabou, pois sodes coma un s en Cristo Xess.
29Vs, pola vosa condicin de cristins, sde-la "descendencia" de Abraham, herdeiros
conforme a promesa.
O cristin, fillo de Deus e maior de idade
4 1E digo eu: mentres o herdeiro pequerrecho, con se-lo dono de todo, medio parece un
escravo; 2porque, total, est sometido a titores e administradores ata a data sinalada polo
pai. 3Si. Connosco tamn pasou as: cando eramos uns rapaces, estabamos sometidos
coma escravos s elementos do mundo.
4Mais as que chegou a plenitude dos tempos, Deus manduno-lo seu Fillo, nacido de
muller e suxeito Lei, 5para rescata-los que estabamos baixo a Lei e para que
recibismo-la profillacin. 6A proba de que sodes fillos del que Deus mandou s vosos
corazns o Esprito do seu Fillo que exclama Abb! (que quere dicir meu Pai! ). 7Polo
tanto, ti xa non es escravo, senn fillo. E, por seres fillo, tamn, gracias a Deus, es
herdeiro.
8 certo que daquela, como non coeciades a Deus, erades escravos de deuses que, ben
mirado, non eran deuses. 9Mais hoxe en da que, en cambio, coecedes a Deus (ou,
mellor dito, que Deus xa vos coece a vs), como que volvedes s laceirentos e pobres
elementos e desexades facervos escravos deles? 10Andades a gardar certos das, meses,
estacins e anos. 11Total: non sei se non me estara sacrificando por vs para nada.
Que os glatas sigan a confiar en Paulo
12Meus irmns, rgovos que vos fagades coma min, que tamn eu me fixen coma vs.
Non me ofendestes en nada. 13Lembrade que, da primeira volta que vos prediquei o
Evanxeo, eu andaba un pouco cativo; 14as e todo, vs non me desprezastes nin cuspistes
no chan por mor daquela mia doenza (que para vs fora unha tentacin), senn que
anda me acollestes coma se eu fose un anxo do ceo, coma se fose Cristo Xess. 15Onde
vai, logo, todo aquel voso contento? Porque vos podo asegurar que daquela, se for
posible, erades capaces de vos arrincrde-los ollos para mos dar a min. 16Seica me
volvn inimigo voso por vos dicir toda a verdade?
17Eses que tanto miran por vs, fano raposeiramente, porque o que queren arredarvos
de min, para que os rodeedes de atencins a eles. 18Pero, ben mellor ser que me
atendades con sinceridade e sempre, non s cando estou a. 19Ai, meus fillios! Que me
volven a aguilloa-las dores do parto por vs, mentres non vos conformedes segundo a
fasqua de Cristo! 20Convosco un xa non sabe que o que ten que facer. Quen me dera
estar agora a onda vs: a ver se dicndovos unhas palabrias ben ditas...!
A Lei non a que salva
21Dicdeme os que vos queredes someter Lei: que non ode-la Lei? 22Porque est
escrito que Abraham tivo dous fillos: un da escrava e o outro da muller libre; 23e o fillo

1586

A BIBLIA

da escrava naceu como nace todo o mundo, mentres que o fillo da muller libre naceu en
virtude da promesa.
24Todo isto vos quere dicir unha cousa: estas das mulleres veen representa-los dous
Testamentos. O primeiro concertouse no monte Sina; e Agar 25("agar" en rabe indica
o monte Sina); ela d luz fillos escravos e corresponde Xerusaln de hoxe, que vive
de escrava coma os seus fillos. 26En cambio a Xerusaln de arriba libre. Esta a nosa
nai, 27porque est escrito:
Algrate ti, anque es erma e non ds luz!
Aturuxa, anque non che dean vido dores de parto:
que a abandonada ha ter mis fillos c que ten home!
28Vs, irmns, sodes fillos da promesa, coma Isaac. 29Mais hoxe pasa coma daquela: o
enxendrado normalmente anda a paus co enxendrado espiritualmente. 30Ah! E qu o
que di a Escritura?: Bota fra a esa escrava e mai-lo seu fillo: que o fillo da escrava non
partillar a herdanza co da libre. 31As que, irmns, ns non somos fillos da escrava,
senn da libre.
PARTE MORAL
Cristo fxonos libres
5 1Cristo liberounos para que vivamos en liberdade. Estdeme, logo, ben firmes nel!
Que non vos canguen outra vez o xugo da escravitude!
2E mirade que eu, Paulo, xa vos deixo ben avisados de que, se vos facedes circuncidar,
Cristo non vos vai servir de nada. 3E a todo o que se me faga circuncidar, eu vlvolle
asegurar que queda obrigado a cumprir coa Lei enteiria. 4Os que procurades na Lei a
vosa xustificacin, rompestes con Cristo, sastes da gracia.
5Porque a ns o Esprito mvenos a agardar da fe os bens da xustificacin esperada.
6Porque en Cristo Xess estar ou non estar circuncidados non importa para nada: o nico
que importa a fe que acta a travs do amor.
7Tan ben como iades! Quen vos poera o p diante para que xa non obedezades
verdade? 8Esta vosa idea non vn, de certo, do que vos chama: 9cun chisco de fermento
abonda para leveda-la masa toda. 10Mais eu fo no Seor de que vs habedes pensar
coma min. Iso si, ese que vos perturba ha leva--lo seu merecido, sexa quen sexa.
11E eu, meus irmns, se disque anda predico a circuncisin, como que anda me
perseguen? Porque daquela estara eliminado o escndalo da cruz. 12Vaites cos que vos
andan a quenta-la cabeza! Lstima que non se castren eles!
Usar ben a liberdade
13Irmns, a vs chamronvos liberdade. Pero coidadio con servir s baixos instintos
co gallo da liberdade! Habdesme ser escravos uns dos outros mediante o amor.
14Porque toda a Lei est completa neste precepto: Amara-lo teu prximo coma a ti
mesmo. 15Pero, se vos adentellades e devorades, levade tento de non acabardes uns cos
outros.
16Pois qurovos dicir que vivades conforme o Esprito e, que non lles deades polo p s
prodos do instinto. 17Porque os baixos instintos cobizan contra o Esprito e o Esprito
contra os baixos instintos: contraranse entre eles tanto, que non facde-lo que de verdade
queredes. 18Mais, se vos guiades polo Esprito, xa non estaredes mis baixo a Lei.

1587

A BIBLIA

19As obras dos baixos instintos tdelas ben vista: fornicacin, adulterio, libertinaxe,
20idolatra, bruxeras, xenreiras, liortas, cobiza, retesas, discordias, faccins, 21envexas,
bebedelas, enchentas e cousas polo estilo. Xa vos avisei ben avisados de que non
herdarn o Reino de Deus os que tal fagan.
22En cambio o froito do Esprito o amor, alegra, paz, paciencia, agarimo, bondade,
formalidade, 23mansedume e dominio de si. Contra isto non hai Lei que valla.
Vivir no Esprito
24Os de Cristo Xess crucificaron os baixos instintos coas sas paixns e cobizas. 25Se
vivimos no Esprito, sigamos coma norma o Esprito. 26Non hai que ser farfallns. Non
se hai que encirrar uns cos outros. Non nos temos que envexar.
6 1Irmns, se acaso colledes a algun nunha falta, vs, coma homes do Esprito,
reprenddeo polas boas, termando cada quen de si, que ti tamn podes ser tentado.
2Levade ns as cargas dos outros, que as cumpriredes coa Lei de Cristo. 3O que, as
polas boas, coida que algo, non sendo nada, a quen engana a si mesmo. 4Bote contas
cadaqun sobre os propios feitos, e daquela ter en si e non nos outros razn para estar
satisfeito. 5Cadaqun ten que leva-lo seu fardel.
6Cando un vaia doutrina onda outro, faga parceiro dos seus bens que lla ensina. 7Non
vos levedes a engano, que de Deus non hai quen faga riso. Conforme sementes,
recollers. 8O que semente baixos instintos dos baixos instintos recoller podremia; e o
que semente no Esprito, do Esprito recoller Vida eterna. 9Non cansemos de face-lo
ben, que, coma esmorecer non esmorezamos, cumprido o tempo habemos ter boa colleita.
10Polo tanto, fagamos ben a todos, mentres temos tempo, maiormente s nosos irmns
na fe.
Remate autgrafo
11Mirade con que letras tan grandes vos escribo eu pola mia man. 12Os que queren
quedar ben vistos no externo, son xustamente os que vos queren facer circuncidar, para
que non os persigan a eles pola cruz de Cristo. 13Pero se nin tan sequera os
circuncidantes cumpren coa Lei! O que queren que vos circuncidedes vs para se
gabaren da vosa circuncisin. 14Pero a min Deus me libre de gabarme en algo que non
sexa a cruz de Cristo, na que o mundo est crucificado para min como eu para o mundo.
15Pois tanto ten estar circuncidado coma estar sen circuncidar. O que importa a nova
creacin.
16A paz e maila misericordia virn sobre tdolos que se axusten a esta norma e sobre o
Israel de Deus. 17De hoxe en diante que ningun me vea amolar, porque levo no meu
corpo as marcas de Xess. 18Irmns, que a gracia do noso seor Xess Cristo vaia
convosco. Amn.

1588

A BIBLIA

CARTA OS
EFESIOS
Sado
1 1Paulo, apstolo de Cristo Xess por vontade de Deus, s cristins e crentes en Xess
Cristo: 2desxovo-la gracia e paz de Deus noso Pai, e do Seor Xess Cristo.
O designio salvfico de Deus
3Bendito sexa o Deus e Pai do noso Seor Xess Cristo, que por medio de Cristo nos
bendiciu no ceo con toda clase de bendicins do Esprito! 4Porque nos escolleu antes da
formacin do mundo, para que fosemos santos e sen mancha perante El polo amor.
5El decidiu xa daquela profillarnos por medio de Xess Cristo, para El, conforme o
designio da sa vontade, 6para louvanza da sa gloriosa benquerencia, coa que nos
agraciou no Fillo amado, 7quen co seu sangue nos acadou a redencin e o perdn dos
pecados, en proba da xenerosidade da sa gracia. 8E fxoa rebordar sobre ns con toda
sabedora e intelixencia, 9 nos descubri-lo misterio da sa vontade, conforme o designio
que El tia 10para leva-la historia sa plenitude e, por medio de Cristo, levar a cabo a
unidade do universo, do que hai no ceo e do que hai na terra.
11Por El tamn ns tivmo-la sorte de resultar preelixidos segundo o designio daquel que
activa todo conforme o proxecto da sa vontade, 12para sermos imaxe da sa gloria os
que xa antes timo-la esperanza en Cristo.
13Vs tamn, despois de escoitrde-la mensaxe da verdade, o Evanxeo da vosa
salvacin, e crerdes nel, quedastes selados co Esprito Santo prometido, 14que garanta
da nosa herdanza, para redencin dos que chegamos a ser propiedade del, para louvanza
da sa gloria.
A Igrexa, instrumento da salvacin
15Por iso, tamn eu, tendo odo falar da vosa fe no Seor Xess e do voso amor a tdolos
crentes, 16non paro de lle dar gracias a Deus por vs, recordndovos nas mias oracins,
17de xeito que o Deus do noso Seor Xess Cristo, o Pai glorioso, vos conceda esprito
de sabedora e de revelacin, para coece-lo ben; 18que mantea iluminados os ollos da
vosa alma, para que comprendde-las esperanzas que abre a sa chamada, a riqueza que
supn a sa gloriosa herdanza destinada s crentes, 19e o extraordinario portento que o
seu poder verbo de ns, os que cremos, en consonancia co vigor da sa potencia e da sa
forza, 20que exerceu con Cristo resucitndoo de entre os mortos e sentndoo sa
dereita nos ceos, 21por riba de toda soberana, autoridade, forza e dominio, e por riba de
todo ttulo recoecido neste mundo e tamn no vindeiro. 22Someteuno todo baixo os
seus ps e deullo por riba de todo como cabeza Igrexa, 23que o seu corpo, a plenitude
daquel que o enche todo en tdalas cousas.
Trados da morte vida
2 1E tamn vs estabades mortos polos vosos delitos e pecados 2e neles camiabades
daquela seguindo os criterios deste mundo e seguindo prncipe do poder do aire, do
esprito que agora acta nos fillos desobedientes... 3Entre eles viviamos daquela tamn

1589

A BIBLIA

todos ns, satisfacendo os nosos baixos instintos, cumprindo os baixos desexos e os

caprichos dos instintos, sendo naturalmente fillos da ira, coma os mais.
4Pero Deus, que farturento en misericordia, polo grande amor que nos amosou 5cando
estabamos ns mortos polos nosos pecados, fxonos revivir con Cristo (salvronvos por
pura benquerencia) e 6resuci-tounos con El e con El fxonos sentar no ceo en Cristo
Xess, 7para mostrarlles s sculos vindeiros a rebordante riqueza da sa gracia,
manifesta na bondade que tivo connosco en Cristo Xess. 8Porque vos salvaron por
gracia, mediante a fe; e isto non vn de vs: don de Deus; 9e non vn das obras, para
que ningun se dea mritos. 10Somos, logo, feitura del, creados en Cristo Xess para
facrmo-lo ben no que Deus dispuxo de antemn que camiemos.
Un s pobo de salvados por Cristo
11Por iso debedes lembrar que vs, os que hai algn tempo erades xents no corpo
-tratados de incircuncisos polos da chamada circuncisin (pura obra humana no corpo)-,
12estabades daquela sen Cristo, excludos da cidadana de Israel e alleos s alianzas da
promesa: viviades sen esperanza e sen Deus, no mundo.
13Pero vs, que antes estabades lonxe, agora gracias a Cristo Xess estades cerca, no
sangue de Cristo. 14El a nosa paz: o que dos dous pobos fixo un s, derrubando a
medianeira divisoria -a inimizade-, e abolindo na sa carne 15aquela Lei de
mandamentos e normas, para crear en si mesmo cos dous unha nova humanidade,
facendo a paz; 16e reconciliando con Deus mbolos dous nun nico corpo por medio da
cruz, matando nel mesmo a inimizade. 17El veu e anunciou a paz: paz para vs -os de
lonxe-, e paz para os que estaban cerca: 18porque por el temos uns e outros acceso Pai,
nun mesmo Esprito.
19Por tanto, xa non sodes estranxeiros nin xente de fra: sodes concidadns dos crentes e
membros da casa de Deus, 20edificados sobre o alicerce dos apstolos e dos profetas,
sendo a pedra esquinal Cristo Xess. 21Sobre el toda a construccin se vai erguendo ata
formar un templo santo no Seor. 22E nesa construccin tamn entrades vs, para
formardes unha morada de Deus, no Esprito.
A misin de Paulo
3 1Por esa razn eu, Paulo, preso por mor de Cristo Xess e por vos levar este ben a vs,
os xents... 2Coido que ostes falar da encomenda que a gracia de Deus me fixo en favor
voso: 3xa que por medio dunha revelacin se me deu a coece-lo misterio, tal como
escribn antes en poucas palabras; 4polo que, lelo, podedes esculcar como entendo eu o
misterio de Cristo, 5que noutras xeracins non se lle dera a coecer humanidade como
agora llelo manifesta o Esprito s seus santos apstolos e profetas: 6que os xents son
parceiros, membros do mesmo corpo e copartcipes da promesa en Cristo Xess polo
Evanxeo 7do que me fixo servidor a xenerosa gracia que Deus me concedeu coa eficacia
do seu poder. 8A min, o mis cativo de tdolos crentes, conceduseme o honor de
anunciarlles s xents a inimaxinable riqueza de Cristo 9e amosarlles a todos a
realizacin do misterio escondido desde sempre en Deus, que creou tdalas cousas. 10As
desde o ceo e por medio da Igrexa dselles a coecer a principados e autoridades a
variedade de formas da sabedora de Deus, 11contidas no proxecto eterno que se levou a
cabo por medio de Cristo Xess, noso Seor. 12Gracias a El tmo-la liberdade de acceso
confiado, pola fe nel. 13Por isto pdovos que non vos desmoralicedes polas tribulacins
que paso por causa vosa, que precisamente elas son a vosa gloria.

1590

A BIBLIA

Grandeza do amor de Cristo

14Por esta razn axenllome perante o Pai, 15de quen toma nome toda paternidade no
ceo e mais na terra, 16para que vos conceda -segundo a riqueza da sa gloria-, que se
robusteza poderosamente en vs o home interior por medio do seu Esprito; 17que Cristo
habite pola fe nos vosos corazns e que tede-la vosa raz e o voso alicerce no amor,
18de xeito que poidades comprender, con todo o pobo crente, o ancho, o longo, o alto e o
profundo que 19o amor de Cristo, que supera todo coecemento; e as quededes cheos
da plenitude total, que Deus.
Doxoloxa
20A aquel que, con esa potencia que acta en ns, pode facer moito mis -inmen-samente
mis- do que ns poidamos pedir ou imaxinar, 21a El a gloria na Igrexa e en Cristo
Xess, por tdalas xeracins de sculos de sculos. Amn.
Normas xerais
4 1Por tanto, eu, preso polo Seor, pdovos que camiedes segundo a dignidade da
chamada que recibistes, 2con total humildade, sinxeleza e paciencia, aturndovos uns a
outros con amor, 3esforzndovos por mante-la unidade do esprito no vnculo da paz.
4Hai un s corpo e un s Esprito, do mesmo xeito que se vos chamou a unha nica
esperanza na vosa vocacin. 5Hai un s Seor, unha soa fe, un s bautismo, 6e un s
Deus e Pai de todos, que est sobre todos, por todos e en todos.
7A cada un de ns duseno-la gracia segundo a medida do don de Cristo. 8Por iso di a
Escritura: Subiu alto levando cativos; concedulle-los dons s homes. 9Ese "subiu"
que quere dicir senn que tamn baixou fondo da terra?; 10e o que baixou foi o
mesmo que subiu cima do ceo para enchelo todo. 11E a uns fxoos apstolos; a outros,
profetas; a outros, mensaxeiros do Evanxeo; e a outros, pastores e mestres, 12para
fornecer cristins cara tarefa do ministerio, para a edificacin do corpo de Cristo, 13ata
que todos acadmo-la unidade na fe e no coecemento do Fillo de Deus, a madurez do
home perfecto, o desenvolvemento propio da plenitude de Cristo. 14As xa non seremos
nenos, batidos e levados deriva polas ondas de calquera corrente de doutrina, mercede
do engano dos homes e de argucias demagxicas, 15senn que, sendo autnticos no
amor, medraremos en todo cara a Aquel que a cabeza, Cristo. 16Del vn que o corpo
todo -ben axustado e compacto por tdalas xunturas que o alimentan, coa actividade
propia de cada unha das partes-, vaia medrando, construndose el mesmo, no amor.
Vida pag e vida cristi
17Dgovos, por tanto, e recomndovos en nome do Seor que non vivades mis coma os
pagns, coa mente baleira, 18coa intelixencia entebrecida, alleos vida de Deus, pola
ignorancia que hai neles, debido cegueira do seu corazn. 19Os tales volvronse
insensibles, entregronse vicio ata practicaren insaciablemente toda clase de
inmoralidades.
20Vs, sen embargo, non foi as como coecestes a Cristo. 21Supoo que vos falaron del
e que vos ensinaron o que responde verdade en Xess; 22isto , que vos ispades do
home vello da vida anterior, que vai esmorecendo, seducido polos seus anceios; 23que
cambide-la vosa actitude mental, 24e que vistde-lo home novo, creado a imaxe de
Deus, na xustiza e na relixiosidade autnticas.
1591

A BIBLIA

Unha vida no amor

25Por iso rexeitade a mentira e dgalle cadaqun a verdade seu prximo, porque somos
membros uns dos outros. 26Anox-devos, pero non cheguedes a pecar: que o solpor non
vos colla no voso incomodo, 27nin lle deades entrada demo.
28O que antes roubaba, que non roube mis e que se esforce en traballar honradamente
coas sas mans, para poder compartir co necesitado. 29Que non saia da vosa boca unha
palabra run: contrario, a palabra boa, para a edificacin no momento preciso, para que
faga ben s que escoitan.
30Non aflixades Santo Esprito de Deus, que vos selou para o da da redencin.
31Arredade de vs toda retranca, carraxe, ira, berros ou aldraxes e calquera outra
maldade; 32mis ben sede bondadosos e misericordiosos uns cos outros, perdondovos
mutuamente, coma Deus vos perdoou en Cristo.
5 1Facdevos, logo, imitadores de Deus, coma fillos queridos, 2e camiade no amor,
igual ca Cristo, que vos amou e que se entregou por ns coma ofrenda e vctima a Deus
de recendo agradable.
3De inmoralidades ou de cobizas que nin sequera se fale entre vs, como corresponde a
cristins. 4Nin haxa tampouco groseras, estupideces ou choqueiradas: son cousas que
non proceden. En vez diso ddelle gracias a Deus. 5Tede por certo que quen se dea
prostitucin, inmoralidade ou cobiza (que unha idolatra) non herdar o Reino de
Cristo e de Deus.
Vivir "na luz"
6Que ningun vos engaiole con palabras baleiras, que por estas cousas vn a ira de Deus
sobre os fillos rebeldes. 7Non vos fagades cmplices delas; 8porque antes, si, erades
tebras pero agora sodes luz no Seor. As que andade coma fillos da luz, 9(porque a luz
toda bondade, xustiza e verdade), 10tendo en conta o que agrada Seor. 11E non
compartde-las obras estriles das tebras; polo contrario, denuncideas, 12que do
realizado por eses tales s agachadas d vergonza mesmo falar. 13Pero todo iso, cando o
delata a luz, queda descuberto, 14pois todo o que se manifesta luz. Por iso dise:
Acorda, ti que ests a durmir,
rguete do medio dos mortos
e Cristo iluminarate.
15Mirade, logo, con tino como camiades: non coma atolados senn coma sensatos,
16aproveitando ben este tempo, que corren das malos. 17Por iso, non sexades
irreflexivos; contrario, tratade de comprender cal a vontade do Seor.
18Non vos emborrachedes con vio, que leva libertinaxe; en vez diso enchdevos de
Esprito, 19falando entre vs con salmos, himnos e cnticos espirituais, cantando e
salmodiando con toda a alma para o Seor 20e dndolle gracias decote a Deus Pai, por
todo, no nome do noso Seor Xess Cristo.
As relacins domsticas
21Sede ben guiados uns cos outros por respecto a Cristo: 22as mulleres somtanse s
propios maridos, coma se fose o Seor, 23pois o marido cabeza da muller, coma tamn
Cristo cabeza da Igrexa, o salvador do corpo. 24E, coma a Igrexa se somete a Cristo, as
tamn as mulleres s seus maridos, en todo.
1592

A BIBLIA

25Homes, amade as vosas mulleres, coma tamn Cristo amou a Igrexa e se entregou por
ela 26para santificala, purificndoa co bao de auga na palabra, 27e para presentala deste
xeito diante de si, radiante, sen lixo nin enruga nin cousa polo estilo senn santa e
inmaculada. 28As deben tamn os maridos ama-las sas mulleres coma os seus propios
corpos. Quen ama a sa muller, mase a si mesmo, 29porque ningun odiou endexamais
a sa propia carne senn que a mantn e aquece, como fai Cristo coa Igrexa, 30porque
somos membros do seu corpo.
31Por iso deixar o home a seu pai e maila sa nai e unirase sa muller e sern os dous
un nico ser. 32Grande misterio este e eu refroo a Cristo e Igrexa. 33En calquera
caso, todos e cada un de vs, debe ama-la sa muller coma a si mesmo; e a muller, que
respecte seu marido.
6 1Os fillos obedecede a vosos pais no Seor, que iso de razn.
2Honra a teu pai e a ta nai, o primeiro mandamento que trae emparellada unha
promesa: 3de xeito que todo che saia ben e vivas moitos anos na terra. 4E vs, pais, non
sexades rigorosos de mis cos vosos fillos; non: educdeos na disciplina e na doutrina do
Seor.
Escravos e amos
5Escravos, obedecede escrupulosamente s vosos amos neste mundo con sinceridade
coma a Cristo; 6e non s para que vos vexan, para compracer s homes, senn coma
escravos de Cristo que cumpren de corazn a vontade de Deus, 7servindo de boa gana,
coma se fose Seor e non a homes, 8sabendo que quen fai o ben, escravo ou libre,
recibir recompensa do Seor. 9E vs, amos, facede o mesmo con eles, prescindindo de
ameazas, sabendo que eles e vs tedes un Seor no ceo, e que El non anda con
favoritismos.
A vida cristi como combate
10E remato. Enfortecdevos no Seor e na puxanza do seu poder. 11Revestdevos da
armadura de Deus, para que poidades resisti-las estrataxemas do demo. 12Porque non a
nosa loita contra homes de carne e so senn contra os principados, contra as potestades,
contra os que dominan neste mundo tenebroso, contra os espritos do mal, que andan
polo aire.
13Por iso, collede a armadura de Deus, para lles poder facer fronte no da malo, e,
despois de superalo todo, quedar anda en p. 14Estade, logo, en p: cingudevos co cinto
da verdade, revestidos coa coiraza da xustiza 15e calzados os ps co afervoamento do
Evanxeo da paz. 16Tede sempre no brazo o escudo da fe, que con el poderedes apagar
tdolos dardos incendiarios do maligno. 17Collede o casco da salvacin e a espada do
Esprito, que a palabra de Deus, 18con toda clase de oracins e de splicas, orando
decote no Esprito e velando por iso con asiduidade e splicas por tdolos cristins, 19e
tamn por min, a fin de que se me dea a palabra en abrindo a mia boca, para anunciar
abertamente o misterio do Evanxeo 20do que son pregoeiro, mesmo na cadea; que tea
valor para anuncialo abertamente, como debo.
Conclusin

1593

A BIBLIA

21Para que tamn vs saibades que de min e como me vai, informaravos de todo iso
Tquico, o noso irmn benquerido e axudante fiel no Seor. 22Mndovolo para que
saibades de ns e para que vos anime.
23Paz s irmns e amor con fe, de parte de Deus Pai e do Seor Xess Cristo. 24Que a
gracia acompae a tdolos que aman noso Seor Xess Cristo con amor indefectible.

1594

A BIBLIA

CARTA OS FILIPENSES
Encabezamento
1 1Paulo e Timoteo, servidores de Xess Cristo, a tdolos crentes en Cristo Xess que
vivides en Filipos e mais s vosos encargados e diconos 2desexmosvo-la gracia e paz
de Deus noso Pai e do Seor Xess Cristo.
Paulo est satisfeito dos de Filipos
3Doulle gracias meu Deus por todo o que me acorda de vs. 4Sempre que rezo por vs,
fgoo con alegra, 5pola parte que vides tomando na difusin do Evanxeo desde o
primeiro da ata hoxe. 6Eu fo en que o que encetou en vs un traballo bo, halle de ir
dando cabo de aqu da de Cristo Xess. 7E xusto que eu pense as, porque vos levo
no corazn; a vs, que tanto que eu estea preso como que estea a defender e a afiunza--lo
Evanxeo, participades todos na gracia da mia misin. 8Ben sabe Deus con que morria
cristi vos boto a faltar aqu! 9E na mia oracin pido que o voso amor reborde de
penetracin e de sensibilidade para todo: 10as poderedes acertar co mellor para
chegardes enxebres e sen chata da de Cristo Xess, 11e cheos do froito da xustiza que
se consegue por medio de Xess Cristo para gloria e louvanza de Deus.
Situacin persoal de Paulo
12Quero que saibades, irmns, que o que me est a pasar, mis ben aproveitou
espallamento do Evanxeo. 13Porque na residencia do gobernador e nos outros sitios todo
o mundo sabe que estou preso por ser cristin, 14e a maior parte dos irmns, colleren
da mia prisin azos para confiar no Seor, mtense moito mis a anuncia-la palabra de
Deus sen medo. 15Hai, de certo, algns que predican a Cristo por meteren envexa e por
me faceren a competencia. Pero outros fano boa fe. 16Estes, porque me queren e saben
que eu estou posto para a defensa do Evanxeo; 17aqueles anuncian a Cristo retesa, con
mala intencin, coa idea de me faceren mis amolado o meu encadeamento. 18Pero que
mis ten? O importante que, dunha maneira ou da outra, con retranca ou sen ela, vaise
anunciando a Cristo: e diso algrome. Mis anda: continuarei alegrndome, 19porque sei
ben que, gracias s vosas oracins e Esprito de Xess Cristo que me patrocina, "todo
me ha de ser para ben". 20Esta a mia arela e a mia esperanza: que en nada vou sar
fracasado, senn que, con toda seguridade, agora coma sempre, manifestarase a grandeza
de Cristo na mia persoa, tanto que eu siga vivindo como que morra.
Esperanza de que o ceiben
21Porque para min a vida Cristo; e morrer, unha ganancia. 22Ora, como vivir neste
mundo me permite traballar con proveito, non sei o que escoller. 23As das cousas tiran
por min: quera morrer para estar con Cristo, pois era moitsimo mellor. 24Mesmo as,
por vs, cmpre que eu fique neste mundo; 25e as coido que vou ficar e seguir onda vs,
para axudar a que adiantedes alegres na fe, 26a fin de que o orgullo de serdes cristins
reborde xa por causa mia, coa mia presencia outra vez cabo de vs.
A loita pola fe

1595

A BIBLIA

27Unha cousa s: mirade de vos comportar conforme Evanxeo de Cristo, para que,
tanto que vos vaia ver coma que quede lonxe, eu sinta falar de que vos mantedes firmes
nun mesmo esprito e que, todos de acordo, loitades xuntos pola fe do Evanxeo, 28sen
vos deixardes acovardar polos que vos fan a contra: cousa que para eles un sinal de
condenacion e para vs de salvacin; e todo por obra de Deus. 29Porque a vs, por
Cristo, concedusevo-lo privilexio, non s de crerdes nel, senn tamn de padecerdes por
El, 30enlizados como estades na mesma loita en que me vistes a min e na que agora
sabedes de odas que anda ando metido.
Evita-los bandos
2 1As que, se vale de algo o alento que recibides en Cristo, se vos anima o amor mutuo,
se hai comun no Esprito e se hai sentimentos en vs de agarimo e misericordia,
2facede completa a mia alegra, levndovos ben, tendo un mesmo amor, unha soa alma,
unha mesma idea. 3Non fagades nada retesa nin por fachenda. Que cadaqun pense
humildemente que os outros son mis ca el. 4Non mirar cada un polo que lle ten conta a
el, senn tamn polo que llela ten s outros.
O exemplo de Cristo
5Tede entre vs a mesma actitude de Cristo Xess.
6El, con ser de condicin divina,
non se agarrou cobizosamente sa categora de Deus;
7senn que se espiu do seu rango,
asumiu a condicin de escravo;
fxose un home normal e presentouse coma tal
8abaixouse a si mesmo, facndose obediente ata morte,
e a morte na cruz!
9Por iso tamn Deus o exaltou sobre todo
e lle concedeu un ttulo que est por riba de calquera ttulo
10para que ante o ttulo de Xess se dobre todo xeonllo
no ceo, na terra e mais no abismo,
11e para que toda lingua proclame
para gloria de Deus Pai
que Xess Cristo o Seor.
Traballar pola salvacin
12De maneira que, meus amigos, igual que sempre me fixestes caso, traballade con temor
e tremor pola vosa salvacin non s na mia presencia, senn moito mis agora na mia
ausencia. 13Deus efectivamente quen activa en vs tanto o querer coma o facer,
conforme o seu bondadoso designio. 14Facede tdalas cousas sen rosmar nen discutir,
15para serdes sen chata e sinxelos, "fillos de Deus sen mancha no medio dunha xente
raposeira e atravesada", onde vs relucides coma fachos no universo, 16presen-tando a
palabra da vida. Dese xeito o da de Cristo eu voume poder gabar de que nin corrn tuntun nin me cansei en balde. 17Mais, anque verta o meu sangue coma libacin nun
sacrificio servicio da vosa fe, estou alegre e asciome vosa alegra. 18Pois vs, igual:
estdeme alegres e undevos mia alegra.
Timoteo
1596

A BIBLIA

19Coa axuda do Seor Xess esprovos mandar axia a Timoteo, para me animar eu
tamn recibindo noticias vosas; 20que non teo nigun coma el que mire lealmente polas
vosas cousas; 21que todos andan sa comenencia, non de Xess Cristo. 22En cambio
el, xa sabemos ben cmo : que se puxo comigo servicio do Evanxeo, coma un fillo co
seu pai. 23As que, nada mis ver eu claramente que o que vai ser de min, vuvolo
mandar. 24Mesmo as, espero no Seor ir eu tamn axia.
Epafrodito
25Por outra parte, coidei que cumpra mandarvos de volta a Epafrodito, irmn,
colaborador e camarada meu, que vs me mandastes para atenderme na mia necesidade.
26El tia morria de todos vs e andaba amolado porque chegastes a saber da sa
doenza. 27Pois enfermou e mesmo houbo de morrer. Pero Deus tivo d del. Vaia, non s
del, senn de min tamn, para que non me viese unha desgracia enriba da outra. 28As
que volo mando ben axia, para que, velo, volvades a estar alegres e eu me sinta mis
acougado. 29Recibdeo, logo, no Seor con toda alegra e estimade a homes coma el,
30que estivo a piques de morrer pola causa de Cristo, arriscando a sa vida para me
prestar na vosa ausencia os servicios que vs non me podiades prestar.
ATAQUE DOS XUDAIZANTES
O ideal que propoen fora o de Paulo
3 1Do resto, meus irmns, estade alegres no Seor. Repetrvo-lo dito noutras ocasins a
min non me custa e a vs dvos seguranza. 2Ollo s cans! Ollo s obreiros de moita
parola e pouco traballo! Ollo falsa circuncisin! 3Porque a circuncisin verdadeira, esa
smola ns, que, impulsados polo Esprito, damos culto a Deus e pomo-la nosa gloria
en Cristo Xess, sen confiarmos en criterios externos. 4Anque, por confiar, eu tia de que
confiar, incluso en criterios externos. Se algun coida que el ten de que confiar conforme
eses criterios, eu teo mis: 5circuncisin s oito das; do pobo de Israel; da tribo de
Benxamn, nacido e criado hebreo; en canto Lei, fariseo; 6en canto a celo, perseguidor
da Igrexa; en canto xustiza que manda a Lei, home sen tacha.
Pero renunciou a el
7Mais todo o que daquela era para min un proveito, estimeino, por causa de Cristo, unha
perda. 8Mis anda, todo me parece perda comparado co grande que coecer a Cristo
Xess, o meu Seor. Por El tirei con todo e doulle tanto valor coma lixo con tal de
gaar a Cristo 9e de vivir nel; non por ter unha xustiza mia propia por cumpri-la Lei,
senn pola xustiza que se recibe coma resposta fe.
10As podereino coecer a El, experimenta-la forza da sa resurreccin e solidarizarme
cos seus sufrimentos, reproducindo en min a sa morte, 11para ver de chegar eu tamn
resurreccin dos mortos.
12Non que eu xa chegase meta nin que xa tea chegado perfeccin. Non. Eu anda
vou correndo, a ver se a alcanzo, xa que tamn eu fun alcanzado por Cristo Xess.
13Irmns, eu non boto de conta que a tea alcanzado. Ei-lo nico que fago: esquezo o
que quedou atrs, lnzome cara que est diante, 14bulo para pilla-lo premio que Deus
desde arriba nos convoca en Cristo Xess.
1597

A BIBLIA

15Tdolos perfectos, polo tanto, pensamos as. E se nalgn punto pensades doutro xeito,
Deus hvolo esclarecer. 16Fra disto, a onde queira que teamos chegado, sigamos na
mesma lia.
Segui-lo exemplo de Paulo
17Irmns, seguide todos o meu exemplo e reparade nos que camian conforme o modelo
que tedes de ns. 18 que moitos -dos que xa vos teo falado e agora falo a chorarprtanse coma inimigos da cruz de Cristo. 19Esa xente vai acabar na perdicin; o Deus
dela o bandullo; o orgullo dela est na vergonza: xente que s se interesa polas cousas
terreais. 20Pero a nosa patria est no ceo, de onde ns agardamos un salvador, Xess
Cristo, o Seor. 21El ha transfoma-lo noso pobre corpo, reproducindo en ns a gloria do
seu propio corpo con ese poder que lle permite someter incluso o mesmo universo.
4 1Polo tanto, meus irmns tan queridos e por quen sinto saudades, mia alegra e coroa,
seguide as firmes no Seor, queridios!
CONSELLOS
Levarse ben
2Recomndolles a Evodia e mais a Sntique que se entendan, como cristis que son. 3E
tamn a ti, meu leal compaeiro de traballo, pdoche que lles botes unha man: que elas
loitaron canda min polo Evanxeo xunto con Clemenzo e outros colaboradores meus que
teen o seu nome no Libro da Vida.
Estar alegres
4Estade sempre alegres no Seor. Reptovolo: estade alegres. 5Que todo o mundo vexa o
bos que sodes. O Seor est a chegar. 6Non desacouguedes por cousa ningunha. En todo
presentdelle a Deus as vosas peticins con oracins de splica e accin de gracias. 7E a
paz de Deus, que supera toda intelixencia, custodiar os vosos corazns e os vosos
pensamentos en Cristo Xess.
Solidarizarse con todo o bo
8Do resto, meus irmns, todo o que sexa verdadeiro, todo o que sexa serio, todo o que
sexa xusto, todo o que sexa enxebre, todo o que sexa estimable, todo o que sexa honroso,
calquera virtude ou mrito que haxa, iso o que debedes estimar. 9O que aprendestes,
recibistes, ostes e vistes en min, iso o que tedes que levar prctica. E o Deus da paz
ir convosco.
Agradecemento
10Moito me alegrei no Seor de que por fin abrollase o voso interese por min. Ter xa o
tiades, pero non tide-la ocasin de o manifestar. 11Non volo digo pola mia pobreza,
que eu aprendn a gobernarme nas situacins en que estea. 12Hoxe sei vivir na miseria e
na fartura. En calquera situacin estou ensinado para estar farto e para pasar fame; para

1598

A BIBLIA

ter de abondo e para non ter nada. 13Teo forzas para todo gracias a quen me fai forte.
14Mesmo as, fixestes ben en tomardes coma vosa a mia dificultade.
15Vs, os de Filipos, sabedes tamn que de que san de Macedonia, no comezo da
evanxelizacin, ningunha Igrexa tivo comigo nada que anotar no libro de ingresos e
gastos, fra de vs: os nicos. 16Porque xa a Tesalnica me mandarades mis dunha vez
algo para as mias necesidades. 17Non que eu ande pedicha do agasallo; procuro tan
s que os intereses se acugulen na vosa conta. 18Acuso recibo de todo e teo de abondo.
Quedei ben provisto recibir de Epafrodito o que via de vosa parte, agradable recendo,
sacrificio aceptable e que prace a Deus. 19O meu Deus, pola sa parte, cubrir tdalas
vosas necesidades, conforme a sa riqueza con magnificencia en Cristo Xess. 20Gloria
a Deus, noso Pai, polos sculos dos sculos. Amn.
Lembranzas e remate
21Moitos sados a tdolos crentes en Cristo Xess. Recordos dos irmns que estn
comigo. 22Mndanvos un sado tdolos consagrados e, en especial, os que estn
servicio do Csar. 23A gracia do Seor Xess Cristo vaia convosco. Amn.

1599

A BIBLIA

CARTA OS
COLOSENSES
Sado e introduccin
1 1Paulo, apstolo de Xess Cristo pola vontade de Deus e mailo irmn Timoteo, 2s
santos e fieis irmns en Cristo Xess que viven en Colosas: desexmosvo-la gracia e paz
de Deus, noso Pai.
3Dmoslle gracias a Deus, o Pai do noso Seor Xess Cristo, rezando decote por vs,
4desde que nos chegou a nova da vosa fe en Cristo Xess e do amor que tedes a tdolos
cristins, 5por mor da esperanza de quen vos agarda al no ceo; esa esperanza da que
ostes falar na palabra de verdade do Evanxeo 6que chegou ata vs. Tamn entre vs,
coma en todo o mundo, o Evanxeo d froitos e medra desde o da que escoitastes e
coecestes de verdade a gracia de Deus, 7tal coma volo ensinou Epafras, o noso
benquerido compaeiro de servicio, fiel servidor de Cristo no noso lugar; 8tamn el nos
deu novas do amor que pon en vs o Esprito.
9Por esta razn tamn ns, desde o da en que soubemos disto, non deixamos de rezar
por vs. Pedmoslle a Deus que vos encha do coecemento da sa vontade, con todo o
saber e intelixencia que d o Esprito. 10As daredes coma froitos toda clase de obras
boas e medraredes no coecemento de Deus; 11estaredes enfortecidos en todo coa sa
potencia magnfica para serdes con ledicia pacientes e constantes a toda proba; 12e
dardeslle gracias Pai que nos fixo merecentes de participar na herdade dos santos, na
luz.
SECCION DOUTRINAL
Cristo, misterio de Deus
13Porque El arrincounos da pouta das tebras
para nos pasar Reino
de seu Fillo querido,
14en quen ns atopamos
redencin,
o perdn dos pecados.
15El a imaxe do Deus invisible,
de toda criatura el o primeiro nacido,X
16e por medio del fixronse as cousas,
as da terra e tamn as do ceo,
as vistas cos ollos,
as por eles non vistas;
seoros sexan ou ben maxestades,
sexan principados, tamn potestades;
el modelo e fin
do universo creado.
17Antes ca todo est el,
todo nel se cimenta anda hoxe.
18 tamn a cabeza do corpo
-o corpo a Igrexa-.
1600

A BIBLIA

El o principio,
o primeiro en nacer de entre os mortos,
de xeito que en todo
sexa sempre o primeiro.
19Porque nel quixo Deus habitar
coa sa total plenitude:
20reconciliar as o universo
consigo, por el;
e no sangue da cruz
poer paz entre os seres da terra
e do ceo, servndose del.
21Tamn vs estabades noutro tempo afastados e manifestabades cos vosos feitos a vosa
profunda hostilidade; 22pero agora Deus reconciliouvos pola morte do corpo perecedeiro
do seu fillo, para vos presentar santos diante del, sen chata e irreprensibles s seus ollos.
23Unicamente que debedes seguir cimentados e firmes na fe e non vos arredar da
esperanza que escoitastes no Evanxelio; ese Evanxelio que se lles predicou a tdalas
criaturas, debaixo do ceo, e do que a min, Paulo, me fixeron servidor.
Paulo, servidor da Igrexa
24Agora algrome do que teo que padecer por vs; as completo na mia carne o que
lles falta s penalidades de Cristo polo seu corpo, que a Igrexa. 25Desta Igrexa
fxoseme servidor cando Deus me encomendou para o voso ben esta misin: predicar
cumpridamente a palabra de Deus, 26ese misterio escondido desde sculos e xeracins,
pero que agora se manifesta seu pobo santo. 27A este pobo quxolle Deus amosa-la
esplndida riqueza que representa para os pagns este segredo: que Cristo, a gloria
esperada, tamn para vs! 28El a quen ns anunciamos, aconsellando a todos,
adoutrinndoos o mellor que sabemos para facer cristins coma debido. 29Por isto
polo que eu peno e loito coa axuda da sa forza que traballa en min abondosamente.
2 1Pois quero que saibde-la loita tan grande que sosteo por vs e polos de Laodicea e
por tantos que non me coecen persoalmente. 2As atoparn consolo os seus corazns,
para que, ben unidos no amor, logren a gran riqueza dunha comprensin total e coezan o
misterio de Deus, Cristo, 3en quen estn agachados tdolos tesouros de sabedora e da
ciencia. 4E dgovos isto para que ningun vos engane con argumentos capciosos, 5pois
anda que corporalmente estou lonxe de vs, co esprito estou convosco, alegrndome da
boa orde que, segundo vexo, reina entre vs e da firmeza da vosa fe en Cristo.
As doutrinas falsas
6As que, do mesmo xeito que recibistes a Cristo Xess coma Seor, camiade agora
coma cristins; 7enraizados nel, devos construndo, enfortecndovos na fe que se vos
ensinou e rebordando de agradecemento.
8Ollo!, que ningun vos enguedelle con filosofas e especulacins sen contido, fundadas
nas tradicins dos homes, nos elementos deste mundo e non en Cristo. 9Porque nel habita
corporalmente toda a plenitude da divindade 10e nel que cabeza de tdolos principados
e potestades atopades vs a vosa plenitude. 11El foi quen vos circuncidou non cunha
circuncisin feita coas mans dos homes senn librndovos dos vosos baixos instintos; esa
foi a circuncisin de Cristo. 12Sepultronvos con el no bautismo e tamn resucitades nel
pola fe na forza de Deus, que o resucitou de entre os mortos. 13E a vs que estabades
1601

A BIBLIA

mortos polos vosos pecados e por non ter circuncidado os vosos instintos, duvo-la vida
con el. El perdoounos tdolos pecados, 14anulando a cdula dos preceptos legais que a
contra ns: quitouna de diante e espetouna na cruz. 15El destituu os principados e
potestades convertndoos en espectculo pblico levndoos coma cativos no squito
triunfal da cruz.
16As, que ningun vos xulgue por culpa da comida ou da bebida ou polas festas, as las
novas ou os sbados. 17Estas cousas eran sombra do que estaba para vir; pero a
realidade Cristo. 18Que ningun vos prive do premio coa sa humildade aquelada e o
seu culto s anxos: visins e visionarios que se ven enfonchados coma parvos polo seu
entendemento egosta, 19ese desprndese da cabeza que polas xuntas e tendns alimenta
e cohesiona o corpo enteiro, facndoo coma Deus quere.
COMPORTAMENTO CRISTIAN
Preceptos xerais
20Se morrestes con Cristo s elementos do mundo, por que deixades que vos impoan
normas, coma se vivisedes conforme a vida do mundo? 21"Non collas, non probes, non
toques...": 22esas son cousas que se van desfacendo co uso, e que non pasan de seren
preceptos e doutrinas de homes. 23Isto ten, xa que logo, aparencia de sabedora, pola
piedade aquelada, pola humildade e severidade co corpo; pero de feito soamente vale
para dar satisfaccin instinto.
3 1Polo tanto, se resucitastes con Cristo, buscade as cousas de al enriba, onde Cristo
est sentado dereita de Deus; 2arelade o de arriba e non o da terra. 3Vs morrestes e a
vosa vida est agachada con Cristo en Deus. 4Cando se manifeste Cristo, que a vosa
vida, daquela tamn vs vos manifestades con El revestidos de claridade.
5As que, ddelle morte a todo canto tedes de terreal: a fornicacin, a inmoralidade, a
paixn, os malos desexos e a cobiza, que unha idolatra. 6Estas son as cousas polas que
o noxo de Deus cae sobre os fillos rebeldes; 7e nelas andastes vs en tempos cando
viviades emporcallados nelas. 8Pero agora deixdevos de todo iso: furor, carraxe,
ruindade, aldraxes e palabras groseiras, lonxe dos vosos beizos. 9Non mintades uns a
outros, xa que vos espistes do home vello cos seus malos feitos 10e vos revestistes do
home novo, que se vai anovando, conforme a imaxe de quen o creou, para chegar a un
coecemento total. 11Al xa non hai mis nin grego nin xudeu, circuncisin nin non
circuncisin, estranxeiro nin brbaro, escravo nin libre, senn que Cristo todo en todos.
12Vs, logo, coma elixidos de Deus, santos e benqueridos, revestdevos de sentimentos
de misericordia, de bondade, de humildade, de sinxeleza, de tolerancia. 13Aturdevos
uns s outros e perdodevos, cando un tea queixa doutro; coma o Seor vos perdoou,
perdodevos tamn vs. 14E, por riba de todo isto, cingudevos co amor, que o lazo que
todo o une e leva a perfeccin. 15Que a paz de Cristo goberne os vosos corazns, xa que
a ela vos chamaron coma membros dun mesmo corpo. Sede tamn agradecidos.
16Que a palabra de Cristo habite en vs con toda a sa riqueza. Ensindevos e
alentdevos uns a outros o mellor que saibades. Co corazn cheo de agradecemento
cantdelle a Deus salmos, himnos e cntigas inspiradas. 17E todo canto fagades, de
palabra ou de obra, facdeo para honra de Xess, o Seor, dndolle gracias a Deus Pai
por medio del.
Preceptos concretos
1602

A BIBLIA

18Mulleres, sede dciles s vosos homes coma lle acae a unha muller cristi. 19Homes,
amade as vosas mulleres e non sexades rspidos con elas.
20Fillos, sede ben guiados en todo cos vosos pais, que isto cousa agradable Seor.
21Pais non asoballde-los vosos fillos, para que non saian coitados.
22Escravos, obedecede en todo s amos que tedes na terra, non para busca-lo contento
dos homes que ven o voso servicio, senn de corazn por respecto Seor. 23Todo canto
fagades, facdeo con toda a alma, como para o Seor e non para os homes, 24tendo en
conta que recibiredes do Seor a herdade coma recompensa. Servide a Cristo, o voso
Seor. 25Quen cometa inxustiza, recibir o merecido pola sa inxustiza, que Deus non
anda con favoritismos.
4 1Amos, ddelles s vosos escravos o que xusto e obrigado, decatndovos de que
tamn vs tedes un amo no ceo.
Conclusin, sados e despedida
2Sede constantes na oracin: vixiade nela con accin de gracias. 3Rogade mesmo
tempo por ns, para que Deus abra unha porta nosa predicacin, a fin de anuncia-lo
misterio de Cristo, polo que eu estou na cadea: 4que o expoa coma o debo expoer.
5Cos de fra andade con moito tino, aproveitando as ocasins. 6Que a vosa conversa
sexa sempre agradable, cun chisquio de sal, de xeito que saibades darlle a cadaqun a
resposta axeitada.
7Das cousas que se refiren a min xa vos dar novas Tquico, meu irmn benquerido, fiel
auxiliar e compaeiro de servicio no Seor; 8mndovolo mesmamente para iso, para que
teades novas de ns e para que poa acougo nos vosos corazns. 9Vai canda o querido e
fiel irmn Onsimo, que un dos vosos. Xa vos poern tanto de todo o que pasa por
aqu.
10Sados de Aristarco, o meu compaeiro na cadea, e de Marcos, curmn de Bernab
(acerca deste xa recibistes algunhas instruccins: se chega onda vs, acolldeo).
11Sados tamn de Xess, a quen lle chaman o Xusto. De entre os xudeus s estes son os
meus axudantes no traballo polo Reino de Deus, e abof que me foron un bo alivio.
12Sados do servidor de Xess Cristo, Epafras, que dos vosos e que decote est
loitando por vs coas sas oracins por mor de que perseveredes na perfeccin e no
cumprimento de todo canto Deus quere. 13Douvos fe do moito que traballa por vs e
polos que estn en Laodicea e Hierpolis. 14Sados tamn de Lucas, o querido mdico, e
de Dimas.
15Ddelles sados s irmns de Laodicea, e a Ninfas e Igrexa que ten as xuntanzas na
sa casa. 16E cando leades esta carta, facede de xeito que tamn se lea na Igrexa dos de
Laodicea; e a de Laodicea ldea vs tamn.
17Dicdelle a Arquipo: "Ten moito coidado co servicio que se che encomendou coma
cristin e cmpreo ben".
18Esta lembranza vai da mia man: Paulo. Lembrdevos das mias cadeas. A gracia vaia
convosco.

1603

A BIBLIA

PRIMEIRA CARTA OS

TESALONICENSES

1 1Paulo, Silvn e mais Timoteo, Igrexa dos tesalonicenses, en Deus Pai e no Seor Xess
Cristo: desxanvos gracia e paz.
Alegra de Paulo pola fe viva dos tesalonicenses
2Decote damos gracias a Deus por todos vs, facendo memoria de vs nas nosas oracins.
Continuamente 3nos lembramos diante de Deus, noso Pai, da actividade da vosa fe, do esforzo
da vosa caridade e da firmeza da vosa esperanza no noso Seor Xess Cristo.
4Ben sabemos, irmns, benqueridos de Deus, que El vos escolleu. 5Porque o noso Evanxeo non
quedou en palabras no voso caso senn que se volveu forza exuberante do Esprito Santo. Ben
sabde-lo que tal resultou se-la nosa actuacin entre vs para o voso ben. 6E vs seguste-lo noso
exemplo e o do Seor e, anque houbo tantas dificultades, acollste-la mensaxe coa alegra do
Esprito Santo, 7ata chegardes a ser exemplo para tdolos crentes da Macedonia e da Acaia.
8Pois, partindo de vs, resoou a palabra do Seor non s na Macedonia e na Acaia, senn que a
vosa fe en Deus resoou por todas partes, de xeito que non precisamos falar cousa. 9Eles mesmos
contan cal foi a acollida que nos destes e como vos convertestes dos dolos para servi-lo Deus
vivo e verdadeiro, 10e para agardar desde o ceo, seu Fillo, a quen resucitou de entre os mortos,
Xess, quen nos libra da ira vindeira.
Predicacin e apostolado de Paulo
2 1Vs ben sabedes, irmns, que a nosa visita onda vs non resultou estril, 2senn que,
maltratados e aldraxados en Filipos -como sabedes-, tivmo-la coraxe, gracias noso Deus, de
vos expoe-lo Evanxeo de Deus no medio dunha gran loita, 3pois a nosa predicacin non
provia do erro, de motivos inconfesables ou de mala idea, 4senn que, polo contrario, falamos
as porque Deus nos considerou dignos de nos confia-lo Evanxeo sen intentarmos contenta-los
homes, senn contentar a Deus, que pescuda os nosos corazns.
5Nin actuamos endexamais con palabras solermias, como ben sabedes, nin con segundas
intencins de comenencia -ben o sabe Deus!-; 6nin procurando honores dos homes: nin de vs,
nin doutros, 7e iso que podiamos presentarnos con autoridade, coma apstolos de Cristo. Non
obstante, fixmonos tenros no medio de vs, coma unha nai que agarima os seus fillos. 8Polo
cario que vos tiamos estabamos dispostos a entregarvos non s o Evanxeo de Deus, senn a
nosa propia vida: tanto vos fixestes querer. 9Acordaravos, irmns, o noso esforzo e fatiga:
traballando noite e da, por non sermos unha carga para ningn de vs. Asi foi como vos
predicmo-lo Evanxeo de Deus.
10Vs sodes testemuas, e Deus tamn, de que nos comportamos convosco, os crentes, de xeito
correcto, honrado e sen tacha. 11Ben sabedes que eramos para cada un de vs coma un pai para
os seus fillos: 12aconselln-dovos cariosamente ou con firmeza que vos comportasedes como
merece o Deus que vos chamou seu Reino e gloria.
A resposta dos Tesalonicenses
13 tamn por isto polo que lle damos decote gracias a Deus: porque, recibirdes de ns a
palabra de Deus, acollstela non coma palabra de homes senn coma o que verdadeiramente :
coma palabra de Deus, que acta en vs, os crentes. 14Porque vs, irmns, sadeslles s
comunidades cristis que hai na Xudea, pois sufristes dos vosos propios paisanos as mesmas
cousas que elas sufriron dos xudeus; 15eles, que mataron a Xess e mais s profetas,
perseguronnos tamn a ns; non agradan a Deus e van contra tdolos homes, 16porque nos
privan de lles falarmos s xents e que as se salven, acugulando cada vez mis a medida dos
seus pecados. Pero a ira de Deus caeu sobre eles ata o remate.
1604

A BIBLIA

Desexo de os volver visitar

17Ns, irmns, pouco tempo de nos separarmos de vs -separados fsicamente non co
corazn-, xa estivemos ben inquedos, de tanta morria por vos ver. 18Quixemos ir onda vs
-polo menos eu, Paulo- mis dunha vez; pero Satans impedunolo. 19Pois, cal a nosa
esperanza, o noso gozo e maila nosa coroa de gloria diante do noso Seor Xess Cristo, no da
da sa vinda? Ou non sodes vs? 20Si, vs sde-la nosa gloria e a nosa alegra.
3 1Por iso, non aguantando mis, ordenamos de quedar ss en Atenas 2e mandarvos a Timoteo,
o noso irmn e colaborador de Deus no Evanxeo de Cristo, para vos enfortecer e vos dar azos na
vosa fe, 3a fin de que ningun se estremeza coas presentes dificultades: ben sabedes vs que para
iso estamos. 4Cando estabamos anda convosco xa vos avisamos que iades ter que aturar
dificultades. E, como vedes, asi foi. 5Por iso, eu tampouco non aguantei mis e mandeino a que
se informase da vosa fe; non fose que vos seducise o tentador e o noso traballo resultase estril.
6Pero agora, xa chegou Timoteo de onda vs e duno-las boas novas da vosa fe e caridade e de
que tedes sempre bo recordo de ns, anceiando vernos tanto coma ns a vs. 7As, irmns, en
medio de tdalas nosas adversidades e tribulacins, vs coa vosa fe ddesnos nimos, 8e agora
sentmonos vivir sabendo que vs estades firmes no Seor. 9Con que accin de gracias lle
poderemos pagar a Deus por vs, por toda a alegra que pola vosa causa temos diante do noso
Deus? 10Rogmoslle con insistencia noite e da que poidamos visitarvos persoalmente e enchelas fallas que tea a vosa fe.
11Que o mesmo Deus, noso Pai, e o noso Seor Xess, endereiten o noso camio cara a vs. 12E
a vs, que o Seor vos faga medrar no amor duns cos outros e con todos, ata rebordar, como nos
pasa a ns respecto de vs. 13Que El afinque os vosos corazns nunha santidade sen tacha diante
de Deus, noso Pai, cando vea o noso Seor Xess con tdolos seus santos.
Instruccins e avisos
4 1Polo demais, irmns, pedmosvos con insistencia coma cristins que, xa que aprendestes de
ns como cmpre andar para contenta-lo Seor, que sigades as e que progresedes anda mis.
2Porque ben sabedes que instruccins vos temos dado de parte do Seor Xess. 3Pois esta a
vontade de Deus, a vosa santificacin: que vos arrededes da fornicacin, 4que cada un de vs
saiba controla-lo seu propio corpo santa e respectuosamente, 5sen se deixar gobernar pola
paixn coma os xents, que non coecen a Deus. 6Que ningun se sobrepase nin asoballe a seu
irmn neste asunto, pois o Seor vinga todas estas cousas, como xa vos temos dito e redito. 7Que
non nos chamou Deus impureza, senn santidade. 8Por iso, quen rexeita estas instruccins,
non rexeita a un home senn a Deus, que quen vos d o seu Esprito Santo.
9Verbo da caridade non precisades que vos escriba porque Deus mesmo vos ensina a vos
amardes uns a outros, 10cousa que practicades con tdolos irmns longo da Macedonia;
rogmosvos que sigades progresando: 11que anceiedes vivir sosegados, ocuparvos dos vosos
asuntos e traballar coas vosas mans, conforme vos temos mandado; 12deste xeito a vosa
conducta ser correcta ante os de fra e non precisaredes de ningun.
A Vinda do Seor
13Non queremos, irmns, que esteades desinformados verbo dos mortos, para que non vos
agoniedes coma os outros, os que non teen esperanza. 14Porque, se cremos que Xess morreu e
que resucitou, do mesmo xeito Deus, por medio de Xess, levar con El os que xa morreron.
15Iso o que vos dicimos apoiados na palabra do Seor: que ns, os que vivimos, os que
quedemos para a Vinda do Seor, non teremos vantaxe sobre os que xa morreron; 16pois a un
sinal de mando, voz do arcanxo e son da trompeta de Deus, o Seor en persoa baixar do ceo:
entn os cristins defuntos resucitarn primeiro; 17despois, ns, os que quedemos vivos,
seremos arrebatados xunto con eles nas nubes, para irmos encontro do Seor no aire e as
estaremos sempre co Seor. 18Polo tanto, consoldevos uns a outros con estas palabras.

1605

A BIBLIA

5 1Tocante tempo preciso, irmns, tampouco non precisades que vos escriba, 2que vs mesmos
sabedes perfeccin que o "Da do Seor" chegar coma o ladrn pola noite. 3Cando anden
dicindo: "paz e seguridade", daquela caer de speto sobre eles a desfeita, do mesmo xeito que
lle veen as dores muller embarazada; e, de certo, non han de escapar. 4Pero vs, irmns, non
estades nas tebras, para que ese da vos sorprenda coma o ladrn, 5xa que todos vs sodes fillos
da luz, fillos do da: non somos da noite nin das tebras.
6Polo tanto, non adormezamos coma os demais; mis ben, esteamos vixiantes e mantemo-lo
propio control. 7Pois os que dormen, dormen pola noite, e os que se emborrachan,
emborrchanse pola noite. 8Pero ns, que somos do da, mantemo-lo propio control,
revestidos coa coiraza da fe e da caridade e co casco da esperanza da salvacin. 9Pois non nos
destinou Deus ira, senn consecucin da salvacin polo noso Seor Xess Cristo, 10que
morreu por ns para que, vivos ou mortos, pasemos a vivir con el. 11Polo tanto, aconselldevos e
confortdevos uns a outros, como xa o facedes.
ltimas recomendaciones e sados
12Rogmosvos, irmns, que sexades considerados cos que traballan entre vs, presidndovos no
Seor e catequizndovos. 13T-deos no mis grande aprezo e amor polos seus traballos; e que
entre vs haxa paz.
14Exhortmosvos tamn, irmns, a que fagades entrar en razn s inconstantes, que lles deades
azos s abatidos, que coidedes dos febles e que teades paciencia con todos. 15Mirade que
ningun lle devolva a ningun mal por mal; polo contrario, procurdevos sempre o ben uns s
outros, e a todos.
16Estade sempre alegres. 17Orade constantemente. 18Dade gracias en tdalas ocasins: que isto
o que Deus quere de vs coma cristins. 19Non apagude-lo Esprito; 20non desprecde-las
palabras inspiradas. 21Exami-ndeo todo e agarrdevos que bo. 22Arre-dade de toda especie
de mal.
Despedida e sados
23Que o Deus da paz vos santifique totalmente: que todo o voso ser -esprito, alma e corpo- se
conserve indemne na Parusa do noso Seor Xess Cristo. 24Pois o que vos chama fiel, e hao
facer.
25Irmns, rogade tamn por ns.
26Ddelle-lo sado a tdolos irmns co sculo santo. 27Esconxrovos polo Seor a que se lles
lea esta carta a tdolos irmns.
28Que a gracia do noso Seor Xess Cristo vos acompae.

1606

A BIBLIA

SEGUNDA CARTA OS
TESALONICENSES
1 1Paulo, Silvn e mais Timoteo, Igrexa dos tesalonicenses, en Deus, noso Pai, e no
Seor Xess Cristo; 2desexmosvo-la gracia e a paz de Deus Pai e do Seor Xess
Cristo.
3Temos que lle dar gracias seguido a Deus por vs, irmns, e de xustiza porque a vosa
fe vai medrando a cada paso mis e porque o amor que vos tedes todos uns a outros segue
aumentando; 4tanto que ns mesmos presumimos de vs ante tdalas igrexas de Deus
pola vosa paciencia e pola vosa fe en tdalas persecucins e apretos que estades a pasar.
A Vinda do Seor e o xuzo
5Esa a proba do xusto xuzo de Deus, de que vos vai considerar dignos do seu Reino
polo que estades a padecer; 6como xusto que Deus pague con tribulacins s que vos
aflixen 7e que a vs, os aflixidos, vos dea acougo xunto connosco, cando se revele o
Seor Xess, vindo do ceo cos anxos do seu poder, 8con labaradas de lume para lles dalo castigo s que non queren recoecer a Deus e s que non obedecen o Evanxeo do noso
Seor Xess. 9O castigo deles vai se-la perdicin eterna, lonxe da presencia do Seor e
do esplendor da sa gloria, 10naquel da, cando vea para manifesta-la sa gloria nos
seus santos e para manifesta-las sas marabillas nos que abrazaron a fe. Ora, vs
aceptste-lo noso testemuo.
11Por iso rogamos decote por vs, para que o noso Deus vos faga dignos da chamada e
para que co seu poder faga realidade todo propsito de face-lo ben e toda empresa de fe.
12Dese xeito vs daredes gloria noso Seor Xess Cristo e el a vs conforme a gracia
do noso Deus e do Seor Xess Cristo.
O impo e a sa aniquilacin
2 1Tocante Parusa do noso Seor Xess Cristo e da nosa xuntanza con el, rogmosvos,
irmns, 2que non abaledes tan axia nos vosos criterios nin vos desconcertedes por
supostas revelacins, ditos ou cartas nosas coma se o Da do Seor estivese a caer. 3Que
ningun vos trabuque de ningn xeito. Porque primeiro ten que vi-la apostasa e
manifestarse o impo por excelencia, a perdicin en persoa; 4aquel que se opn e se
levanta contra todo o que se chame Deus ou que sexa digno de culto, ata chegar a
sentarse el no templo de Deus, proclamando que el mesmo Deus.
5Non vos acorda que, cando anda estaba convosco, xa volo dica? 6E agora xa sabedes
qu o que o detn, para que se mostre nicamente no seu preciso tempo. 7Pois a
misteriosa iniquidade xa est actuando; s cmpre que lle quiten do medio a quen a
detn. 8E daquela mostrarase o Impo, a quen o Seor matar co sopro da sa boca e
aniquilar co resplandor da sa Vinda. 9A vinda dese Impo ser obra de Satans, ser
con poder, con portentos e con prodixios trapalleiros, 10e con toda a seduccin que
exerce a inxustiza en cantos se han de perder, por non acolleren o amor da verdade que os
a salvar. 11E por iso mndalles Deus unha forza enganadora, para que crean na
falsidade, 12e as se condenen tdolos que non creron na verdade senn que se deleitaron
na seduccin.
Mantdevos agradecidos e animosos

1607

A BIBLIA

13Pero por vs, irmns benqueridos do Seor, debmoslle dar gracias sempre Seor
porque desde o comezo escolleuvos Deus para salvarvos santificndovos co Esprito e
dndovos fe na verdade. 14Para iso chamouvos polo noso Evanxeo, de xeito que logrdela gloria do noso Seor Xess Cristo. 15Polo tanto, irmns, mantdevos rexos e retede
ben as ensinanzas que vos aprendemos tanto de palabra coma por carta. 16E que o
mesmo Seor noso Xess Cristo e mais Deus, o noso Pai, que nos amou e que nos deu
gratuitamente azos duradeiros e boa esperanza, 17vos dea nimos e vos afinque en toda
obra e palabra boa.
Consellos e avisos
3 1Polo demais, irmns, rogade por ns, para que a mensaxe do Seor se difunda e se
acolla con honor como pasou entre vs, 2e deste xeito nos vexamos libres da xente
descamiada e perversa: pois a fe non a teen todos. 3Pero o Seor fiel e afincaravos e
protexeravos do Malo. 4Tocante a vs, fimonos no Seor de que estades facendo e de
que continuaredes a facer canto vos temos mandado. 5Que o Seor encamie os vosos
corazns amor de Deus e paciente espera do Cristo.
6Irmns: no nome do Seor Xess Cristo, mndovos que vos arrededes de calquera irmn
que leve unha vida lacaz e non conforme ensinanza que recibistes de ns. 7Pois ben
sabedes vs de que modo debedes imitarnos, xa que non nos dedicamos a andar sen xeito
8nin comemos de moca o pan de ningun, senn que traballamos noite e da con esforzo
e fatiga por non sermos unha carga para ningn de vs. 9Non porque non tivesemos
dereito, senn para vos dar un exemplo que imitar, 10e porque, cando estabamos onda
vs, xa vos demos esta norma: o que non queira traballar, que tampouco non coma.
11Porque chegou s nosos odos que algns de vs andan descamiados e por riba de
non traballaren nada, entremtense nas cousas dos demais. 12A eses mandmoslles e
aconsellmoslles no Seor Xess Cristo que traballen con acougo e que coman o seu
propio pan. 13E vs, irmns, non cansedes de face-lo ben. 14Agora, se algn non
obedece a mensaxe desta carta, sinaldeo e non vos xuntedes con el, para que se
avergonce. 15Non digo que o tratedes coma inimigo; senn que o corrixades coma irmn.
Despedida e firma
16Que o Seor da paz vos dea a paz decote e de tdolos xeitos. Que o Seor vaia con
todos vs. 17O sado vai da mia propia man: Paulo. contrasea en tdalas cartas. As
escribo. 18Que a gracia do noso Seor Xess Cristo vos acompae.

1608

A BIBLIA

PRIMEIRA CARTA A
TIMOTEO
Sado
1 1Paulo, apstolo de Cristo Xess por mandado de Deus, noso Salvador, e de Cristo
Xess, nosa esperanza, 2a Timoteo, fillo lextimo na fe, desxoche a gracia, a
misericordia e a paz de Deus Pai e de Cristo Xess, noso Seor.
Hai que evita-las doutrinas falsas
3Xa che pedira que quedases en feso, cando eu a marchar a Macedonia, para lles
mandares a algns que non ensinen doutrinas alleas, 4nin se afeccionen s mitos e
xenealoxas sen conta; cousas que se prestan mis para discusins, que para a realizacin
do plan de Deus, que se basea na fe.
5A finalidade desta instruccin o amor, que sae dun corazn puro, dunha conciencia
boa e dunha fe sincera. 6Algns deles, trabucndose, extravironse en lerias; 7pretenden
ser doutores na Lei e non entenden nin o que din nin o que tan rotundamente afirman.
8Ns sabemos que a Lei boa, se se usa como cmpre; 9tendo en conta, que non se dicta
a Lei para o xusto, senn para os prevaricadores e rebeldes, para os impos e pecadores,
para os profanadores e sacrlegos, para os parricidas e matricidas, para os homicidas,
10os fornicarios, homosexuais, tratantes de escravos, mentirns, perxuros e para todo
aquel que se opn boa doutrina, 11que cadra co Evanxeo da gloria do Deus bendito,
que se me confiou.
Accin de gracias polos favores recibidos
12Doulle gracias a Cristo Xess, noso Seor que me enforteceu, porque fiou en min,
encomendndome o ministerio; 13a min que fora un blasfemo, perseguidor e inxuriador.
Pero compadeceuse, porque eu obrei, por ignorancia, sen ter anda fe; 14e a gracia do
noso Seor sobreabundou coa fe e o amor, que hai en Cristo Xess.
15Esta palabra segura merecente de que todos a acollan: que Cristo Xess veu mundo
para salva-los pecadores, dos que eu son o primeiro. 16Pero por iso mesmo
compadeceuse, a fin de que Cristo Xess amosase en min, o primeiro, toda a sa
paciencia coma exemplo para os que haban crer nel para logra-la vida eterna. 17O Rei
dos sculos, inmortal, invisible, nico Deus: honra e gloria polos sculos dos sculos!
Amn.
Recomendacin a Timoteo
18Vouche facer unha gran encomenda, meu fillo Timoteo, conforme as mensaxes
inspiradas que se refiren a ti, para que, apoiado nelas sosteas un bo combate, 19armado
de fe e boa conciencia. Algns rexeitrona e naufragaron na fe; 20entre eles estn
Himeneo e Alexandro, s que entreguei a Satans, para que aprendan a non blasfemar.
Hai que rezar por todos
2 1Recomendo primeiro de todo que se fagan peticins, oracins, splicas, accins de
gracias en favor de tdolos homes, 2polos reis e por tdolos que ocupan altos cargos,
1609

A BIBLIA

para que poidamos ter unha vida calma e serea baseada no pleno respecto mutuo e na
decencia. 3Isto fermoso e grato a Deus noso Salvador. 4El quere que tdolos homes se
salven e cheguen coecemento da verdade.
5Porque hai un nico Deus e un nico mediador entre Deus e os homes: o home Cristo
Xess, 6que se entregou coma rescate por todos. Tal o testemuo dado no tempo
oportuno. 7A min fxome o seu pregoeiro e apstolo -digo a verdade e non minto-,
mestre dos xents na fe e na verdade.
Actitude no culto
8Por iso quero que en tdolos sitios recen os homes levantando as mans limpas, sen ira
nin discusins. 9Do mesmo xeito tamn as mulleres, con vestido decente, con reverencia
e modestia, que se adornen non con rizos, nin con ouro, nin margaridas, nin vestidos
luxosos, 10senn coas boas obras, como cmpre a mulleres que profesan unha piedade
verdadeira. 11A muller que aprenda en silencio e con toda sumisin. 12Non lle consinto
muller que ensine, nin domine home, senn que estea calada. 13Porque primeiro
crearon a Adam, despois a Eva. 14E a Adam non o enganaron, senn que a muller se
deixou enganar e caeu no pecado. 15Salvarase, non obstante, gracias sa maternidade,
se se mantn na fe, no amor, na santidade e na modestia.
Virtudes dos "bispos"
3 1Esta palabra segura: aquel a quen lle tire o "episcopado", arela unha boa funcin.
2Pero cmpre que o "bispo" sexa irreprensible, home dunha soa muller, sobrio, asisado,
comedido, hospitalario, capaz para o ensino; 3nin bebedor nin liorteiro, senn indulxente;
home de paz, non amigo dos cartos. 4Que goberne ben a propia casa e tea os fillos ben
guiados, con dignidade, 5(pois se un non sabe estar fronte da sa familia, como vai
saber coida-la Igrexa de Deus?) 6Non nefito, para que non caia na condenacin como
caeu Satn, ensoberbecndose. 7Cmpre que tea boa sona tamn entre os de fra, para
evita-lo desprestixio e que o atrape o demo.
Boas maneiras dos "diconos"
8Da mesma maneira, que os "diconos" sexan serios, sen retranca, nin moi amigos do
vio nin dos negocios suxos, 9conservando o misterio da fe nunha conciencia limpa.
10Tamn a eles os hai que someter proba primeiro; despois, se estn sen tacha, que
exerzan o ministerio. 11Sexan tamn as as sas mulleres: pdicas, nin lingoreteiras nin
amigas do vio, en todo de fiar.
12Que os "diconos" sexan homes dunha soa muller, que saiban gobernar ben os seus
fillos e as sas familias. 13Porque os que exercen ben este ministerio, adquiren para si un
posto nobre e unha gran liberdade na fe que temos en Cristo Xess.
O misterio cristin
14Escrboche isto, esperando ir onda ti axia. 15Por se tardar rgoche que saibas
comportarte como convn na familia de Deus, que a Igrexa do Deus vivo, columna e
alicerce da verdade.
16Estamos todos de acordo en que grande o misterio da nosa relixin:
Que se manifestou coma home,
xustificou no Esprito,
1610

A BIBLIA

apareceulles s mensaxeiros,
predicronllelo s xents,
creu nel todo o mundo,
foi exaltado na gloria.
Algns afastaranse da fe
4 1O Esprito di ben claro que nos tempos derradeiros algns se afastarn da fe e lles
farn caso a espritos mentireiros e doutrina dos demos, 2extraviados por raposeiros
argallantes que teen cauterizada a sa conciencia. 3Estes prohibirn que a xente case e
coma certos alimentos, sendo as que Deus os creou para que con gratitude os coman os
que cren e os que coecen a verdade. 4Porque todo o que Deus creou bo e nada
rexeitable, cando se come con gratitude, 5porque o santifica a palabra de Deus e a
oracin.
As virtudes do bo ministro de Cristo
6Propondolles estas cousas s irmns, sers un bo servidor de Cristo Xess,
alimentado coas palabras da fe e da boa doutrina, que con tanto coidado seguiches.
7Rexeita as fbulas profanas e antigas, e exerctate na autntica piedade. 8O exercicio
corporal e til para pouco tempo; pero a piedade verdadeira til para sempre, porque
contn a promesa da vida presente e da que est por vir.
9Esta palabra moita verdade e todos deban acollela: 10para isto traballamos e loitamos,
porque esperamos en Deus vivo, que o Salvador de tdolos homes e maiormente dos
que cren.
11Pregoa e ensina estas cousas. 12Que ningun faga pouco de ti por seres tan novo. Ti
faite exemplo dos que cren: en ditos e feitos, en caridade, en fe, en limpeza. 13Mentres
non chego, dedcate lectura, exhortacin, ensino.
14Non descide-lo carisma que hai en ti, que che se deu pola profeca coa imposicin das
mans dos "presbteros". 15Coida estas cousas, mantente nelas, para que todos vexan
como progresas. 16Preocpate de ti e da doutrina; mantente en todo iso, que, facndoo, te
salvars ti e salvara-los que che fagan caso.
Consellos para o bo goberno da comunidade. Os fieis en xeral
5 1A un vello non o reprendas con dureza, senn exhrtao, coma a un pai; s mozos,
coma a irmns; 2s vellas, coma a nais; s mozas, coma a irms, con toda delicadeza.
As vivas
3Honra as vivas que o son de verdade. 4Se unha viva ten fillos ou netos, que aprendan
estes primeiro a respecta-la propia familia e a corresponderlles s seus pais, porque isto
o que lle agrada a Deus. 5A viva de verdade, a que est desamparada, pon a sa
esperanza en Deus e persevera nas oracins e splicas noite e da. 6Pero a que se bota
vida do pracer, xa est morta en vida. 7Recomndalles estas cousas, para que sexan
irreprensibles. 8Se algn non coida dos seus e maiormente dos da propia familia,
arrenega da fe, peor ca un non crente.
9Inscribe coma viva s a que tea mis de sesenta anos, que for muller dun s marido
10e con sona de boas obras: se educou ben os fillos, se foi hospitalaria, se lavou os ps
dos santos, socorreu os que o estaban pasando mal e aproveitou tdalas ocasins de facelo ben.

1611

A BIBLIA

11Non inscribas as vivas novas porque, cando o pracer contrario a Cristo as atrae,
queren casar. 12Incorren as en culpa por teren faltado primeira fidelidade. 13O mesmo
tempo afanse a ser preguiceiras, andando polas casas; e non s preguiceiras senn tamn
baralleiras e falando o que non convn.
14Quero, logo, que as mis mozas casen, cren fillos, gobernen a casa e non dean motivo
ningn de discusin inimigo; 15porque, algunhas xa se extraviaron detrs de Satans.
16Se algunha crente ten vivas seu cargo, que as asista, de xeito que non sexan un peso
para a Igrexa, e as poida esta socorre-las que son de verdade vivas.
Os presbteros
17Os "presbteros" que presiden ben son dignos dun dobre honor, maiormente os que se
afanan na predicacin e no ensino. 18Porque di a Escritura: non lle pors bozo boi que
trilla o gran. E tamn: o obreiro ten dereito seu xornal.
19Contra un presbtero non escoites acusacin, ags no caso de que dous ou tres
testemuas a sostean. 20Os culpables reprndeos diante de todos, para que os demais
collan medo.
21Pdoche de corazn ante Deus e Cristo e os anxos escolleitos, que gardes estes
consellos sen prexuzos e sen facer nada con parcialidade.
22Non impoas de seguida as mans a ningun, para non te faceres cmplice das faltas
alleas. Consrvate limpo ti mesmo. 23Non bebas auga soa, toma un chisco de vio por
mor do teu estmago e das tas frecuentes doenzas.
24Os pecados de certos homes logo se manifestan, xa antes de os levar a xuzo; os
doutros, en cambio, s despois do xuzo se descobren. 25Do mesmo xeito, tamn as
obras boas son pblicas; e as que non o son tampouco non se poden agachar.
Os escravos
6 1Tdolos que estn baixo o xugo da escravitude tean s seus propios amos por dignos
da maior estima, para que non se maldiga o nome de Deus nin se desprece a doutrina.
2Os que tean amos crentes, non lles falten consideracin por seren irmns; contrario,
srvanos mellor, por seren crentes e irmns os que reciben os seus bos servicios.
As falsas doutrinas e as verdadeiras ganancias
Isto o que tes que ensinar e recomendar. 3Se algun ensina outra cousa e non segue as
boas palabras -as do noso Seor Xess Cristo, a doutrina conforme verdadeira piedade-,
4faise un soberbio; non entende nada, senn que se aparva con controversias e discusins
baleiras, das que nacen envexas, rifas, palabras inxuriosas e malas sospeitas, 5discusins
parvas de homes con mente corrompida, carentes da verdade, que teen a verdadeira
piedade coma unha fonte de ganancia. 6E certamente a verdadeira piedade, cando un se
conforma co que ten, a mellor fonte de ganancia. 7Porque nada trouxemos mundo e
nada podemos levar del.
8Contentmonos con ter para comer e para vestir. 9Os que se queren facer ricos caen en
tentacins e trapelas e en moitas cobizas, todas perigosas, que botan os homes a perder e
runa. 10A raz de tdolos males a avaricia: algns, dominados por ela, afastronse da
fe e envullronse a si mesmos en moitas dores.
Encomenda a Timoteo

1612

A BIBLIA

11Pero ti, home de Deus, fuxe desas cousas; procura a xustiza, a piedade verdadeira, a fe,
a caridade, a paciencia e a mansedume. 12Loita na fermosa competicin da fe, procura a
vida eterna que te chamaron e que confesaches de maneira brillante diante de moita
xente. 13Mndocho ante Deus, que fai vivir tdalas cousas, e ante Cristo Xess, que con
tan magnfica confesin deu testemuo ante Poncio Pilato: 14garda o mandamento, sen
lixo e sen tacha, ata a manifestacin gloriosa do Seor noso Xess Cristo. 15No seu
debido tempo amosarao o Deus bendito e nico podente, Rei dos reis e Seor dos
seores. 16O nico que ten a inmortalidade e que habita nunha luz inaccesible. A El
ningn home o viu nin o pode ver. A El a honra e o poder eterno. Amn.
Os ricos
17Os ricos deste mundo mndalles que non sexan altaneiros, nin poan a esperanza na
riqueza incerta, senn en Deus, que nos d para disfrutar tdalas cousas con gran
abundancia. 18Que fagan o ben, enriquecidos en boas obras, xenerosos en dar e
dadiveiros cos demais. 19As atesourarn para si un estupendo capital para o porvir e
acadarn a verdadeira vida.
Sado final
20Timoteo, garda o depsito, evitando as lerias profanas e as obxeccins da falsa ciencia.
21Por andaren niso algns afastronse da fe.
A gracia sexa convosco.

1613

A BIBLIA

SEGUNDA CARTA A
TIMOTEO
Sado
1 1Paulo, apstolo de Cristo Xess por vontade de Deus para anuncia-la promesa da vida
que hai en Cristo Xess, 2a Timoteo, fillo querido: desxoche a gracia, a misericordia e a
paz de Deus e de Cristo Xess noso Seor.
Fidelidade Evanxeo
3Doulle gracias a Deus, a quen sirvo desde o nacemento con conciencia limpa, porque
decote me lembro de ti nas mias oracins, noite e da. 4Cando me acordan as tas
bgoas, venme ganas de te ver para me encher de alegra, 5lembrando a ta fe sincera,
que xa habitou na ta avoa Loide e na ta nai Eunice, e confo que tamn en ti.
6Por esta mesma causa recrdoche que reavve-lo carisma de Deus, que hai en ti pola
imposicin das mias mans. 7Porque Deus non nos deu un esprito feble senn forte, de
amor e de sobriedade. 8Non teas vergonza de noso Seor, nin de min, preso por el;
contrario, faite partcipe dos meus sufrimentos polo Evanxeo, contando co poder de
Deus. 9El vivificounos e chamounos cunha vocacin santa, non polas nosas obras, senn
polo seu designio e pola gracia que nos deu en Cristo Xess antes de tdolos tempos, 10e
que se manifestou agora pola aparicin do noso Salvador, Cristo Xess. El destruu a
morte e alumeou a vida e a inmor-talidade por medio do Evanxeo. 11Deste Evanxeo
constituronme a min pregoeiro, apstolo e mestre.
12Por esta causa precisamente padezo estas cousas. Pero non me importa, porque sei de
quen me fiei, e estou certo que podente para custodiar ata aquel da o depsito que me
confiou. 13Mantn coma regra as palabras saudables que me escoitaches verbo da fe e da
caridade de Cristo Xess. 14Garda o precioso depsito por medio do Esprito Santo, que
mora en ns.
15Sabers que me plantaron tdolos de Asia, entre eles Fxelo e Hermxenes.
16Concdalle o Seor misericordia familia de Onesforo, que me tivo animado moitas
veces e non se avergoou de que eu fora un preso. 17Anda mis, cando cheguei a Roma,
axia me buscou e atopoume: 18que o Seor lle conceda acha-la sa misericordia naquel
da. E cantos servicios fixo en feso cocelos ti mellor ca min.
O bo soldado de Cristo
2 1Polo tanto, ti, meu fillo, faite forte coa gracia que hai en Cristo Xess. 2E todo o que
me escoitaches en presencia de tanta xente, propnllelo ti a homes de confianza que
sexan capaces de llelo ensinaren a outros.
3Comparte os meus traballos coma un bo soldado de Cristo Xess. 4Ningn soldado en
activo se deixa enguedellar nos negocios da vida, se quere compracer que o alistou. 5E
a ningn atleta lle dan o premio se non compite conforme s regras atlticas. 6Pero o
labrego que traballa o primeiro que ten dereito a participar dos froitos. 7Entende ben o
que che digo, pois o Seor hache dar entendemento en todo.
8Lmbrate de Xess Cristo, resucitado dos mortos, da semente de David. Este o meu
Evanxeo, 9polo que padezo ata estar preso coma un vulgar criminal. Pero a palabra de
Deus non est encadeada. 10Por iso soporto tdalas cousas por mor dos escolleitos, para

1614

A BIBLIA

que tamn a eles lles toque en sorte a salvacin que vn de Cristo Xess, coa gloria
eterna. 11Esta unha gran verdade:
Se morremos con el, tamn viviremos con el.
12Se padecemos con el, tamn reinaremos con el.
Se arrenegamos del, tamn el arrenegar de ns.
13Pero se fallamos na fe, el permanece fiel,
porque non pode arrenegar de si mesmo.
Gardarse dos falsos mestres
14Failles diario o acordo disto, amoestndoos diante de Deus, para que non discutan
sobre palabras: que iso non vale para nada mis que para botar a perder s que escoitan.
15Esfrzate por presentarte grato a Deus: coma un traballador que non ten de que se
avergonzar, xa que reparte a palabra da verdade. 16Evita leriar en van; os que se deixan
levar van sempre a mis na impiedade. 17As sas palabras son coma a gangrena. Destes
son Himeneo e Fleto, 18que se extraviaron da verdade, dicindo que a resurreccin xa
aconteceu, e botaron a perde-la fe dalgns.
19Sen embargo, os cimentos slidos de Deus mantense rexos, e teen o selo seguinte:
O Seor coece s que son del; e: "afstese da inxustiza todo o que invoca o nome do
Seor".
20Nunha casa grande non hai soamente vaixelas de ouro e de prata, hainas tamn de
madeira e de barro; e unhas son para uso nobre e outras para uso menos nobre. 21Polo
tanto, se un se limpa destas cousas, ser un utensilio honorable, santificado, til para o
dono, axeitado para todo uso bo.
22Fuxe das paixns da mocidade e procura a xustiza, a fe, o amor e a paz con tdolos
que invocan o Seor cun corazn limpo. 23Evita as discusins parvas e as controversias
testals, que xa sabes que enxendran loitas: 24en quen serve Seor non di ben a
contenda, senn o ser manso con todos, hbil para o ensino, tolerante; 25con moito xeito
para educa-los contradicentes: quizais lles dea Deus a conversin para o coecemento da
verdade, 26e para se desenguedellaren das trapelas de Satn, que os ten apreixados vivos
para que lle fagan o que el quere.
Os homes dos tempos derradeiros
3 1Ten ben sabido isto: que nos das derradeiros haber intres difciles. 2A xente
volverase egosta, avariciosa, fachendosa, presumida, maldicente, mal guiada cos seus
pais, sen caridade, impa, 3desamorada, falsa, calumniadora, altaneira, rspida, inimiga do
bo, 4traicioneira, temeraria, foncha, mis amante do pracer ca de Deus; 5ter aparencia
de piedade, pero arrenegar da verdadeira forza da mesma. Ti con xente desa non te
xuntes. 6Porque destes son os que se meten nas casas e engaiolan as mullerias ateigadas
de pecados e empurradas por moitas castes de paixns, 7que estn sempre aprendendo
pero que non dan chegado coecemento da verdade. 8E da mesma maneira que Ianne e
Iambrs se arrepuxeron contra Moiss, as tamn estes se arrepoen contra verdade:
homes de mente estragada, rprobos na fe. 9Pero non avantarn moito, porque a sa
insensatez ser manifesta a todos, como o foi a daqueles.
Tarefa dura de Timoteo
10Ti, en troques, seguchesme a min na doutrina, no xeito de vida, nos meus plans, na fe,
na paciencia, na caridade, na resistencia 11s persecucins e s sufrimentos (como os que
1615

A BIBLIA

aturei en Antioqua, en Iconio, en Listra). Que grandes persecucins soportei e de todas

me librou o Seor! 12E tdolos que queiran vivir coma bos cristins padecern
persecucin.
13Homes runs e seductores irn de mal en peor, enganadores e enganados. 14Ti
mantente no que aprendiches e no que criches, e que non che esqueza quen cho aprendeu.
15Porque xa desde neno coce-las letras santas, que son podentes para che facer sabe-lo
camio da salvacin pola fe en Cristo Xess.
16Toda a Escritura est inspirada por Deus e til para ensinar, para corrixir, para
enmendar, para educar na xustiza. 17Dese xeito, o home de Deus trnase perfecto e
competente para toda obra boa.
Exhortacin a Timoteo e anuncio da propia morte
4 1E pdoche por favor unha cousa diante de Deus e de Cristo Xess, que ha vir xulgar a
vivos e mortos, pola sa vinda gloriosa e polo seu reinado: 2pregoa a palabra, insiste a
tempo e a destempo, corrixe, reprende, aconsella con toda a paciencia que require a
doutrina.
3Porque virn tempos nos que non escoitarn a verdadeira doutrina, senn que, conforme
os seus caprichos, amorearn mestres que lles agarimen os odos. 4Afastaranse de
escoita-la verdade e extraviaranse polo terreo dos mitos.
5Ti, en troques, mantente sobrio en todo, soporta o mal, fai obra de evanxelista, cumpre
ben o teu servicio. 6Porque a min xa me falta pouco para derrama-lo meu sangue, e o
meu pasamento est a chegar. 7Combatn unha loita brillante, rematei a mia carreira,
gardei a fe. 8O que me resta a coroa da xustiza que me est reservada. E o Seor, que
xuz xusto, hama entregar aquel Da.
E non s a min senn a tdolos que arelan a sa Vinda gloriosa.
Consellos persoais
9Preprate para vires onda min axia, 10porque Dimas me plantou preferindo o mundo
presente e foise para Tesalnica; Crescente, para Galacia; e Tito, para Dalmacia. 11S
Lucas est comigo. Recolle a Marcos e traino contigo, que me cmpre moito para o
ministerio. 12A Tquico mandeino a feso. 13Cando veas, treme o capote que deixei
en Trade onda Carpo, e mailos libros, maiormente os pergamios.
14Alexandro, o ourive, fxome moito mal: o Seor halle da-lo pago do que fixo. 15Ti,
moito ollo tamn, porque fixo moito contra as nosas palabras!
16Na mia primeira defensa non me asistiu ningun, todos me deixaron. Que Deus llelo
perdoe! 17Pero o Seor asistiume e deume forza para que eu rematase a predicacin e
tdalas nacins a escoitaran. E libroume da boca do len. 18O Seor hame librar de toda
obra perversa e hame manter vivo para o seu Reino celestial. Sexa para El a gloria polos
sculos dos sculos. Amn.
Derradeiros sados
19Dlles sados a Prisca, a Aquila e familia de Onesforo. 20Erasto quedou en Corinto,
a Trfimo deixeino en Mileto. 21Apura para te vires antes do inverno. Mndanche
sados ubulo, e Pudente, Lino e Claudia e tdolos irmns. 22O Seor acompae o teu
esprito. A gracia vaia convosco.

1616

A BIBLIA

CARTA A
TITO
Sado
1 1Paulo, servidor de Deus e apstolo de Xess Cristo, para leva-los escolleitos de Deus
fe e mais coecemento da verdade, que conforme piedade verdadeira 2e que se
apoia na esperanza da vida eterna. Deus, que non mente, prometera xa antes de tdolos
tempos esa vida 3e tempo debido cumpriu publicamente sa palabra pola predicacin,
que se me confiou, por mandato do noso Salvador Deus.
4A Tito, meu fillo lextimo na fe comn, desxoche a gracia e a paz de Deus, Pai de
Cristo Xess, o noso Salvador.
Tito, "bispo" da illa de Creta
5Deixeite en Creta, para que seguises endereitando o que faltaba e para que nomeases
responsables en cada vila, tal como che prescribn eu: 6teen que ser xente honesta,
homes dunha soa muller, que tean fillos crentes, non acusados de mala conducta ou
desobedientes. 7Porque cmpre que o responsable sexa sen tacha, coma administrador de
Deus: nin soberbio, nin iracundo, nin insolente, nin rifador, nin amigo dos cartos; 8senn
hospitalario, amigo do ben, asisado, xusto, santo, e dono de si, 9que se afinque na palabra
certa conforme lla ensinaron para que sexa capaz de exhortar pola doutrina verdadeira e
de convence-los contradicentes.
10Porque hai moitos rebeldes, paroleiros, mentirns, maiormente entre os da
circuncisin. 11Cmpre facelos calar, porque perverten familias enteiras, ensinando o
que non deben, nada mis que por gaaren cartos. 12Xa un deles (e teno por profeta)
dixo:
"Cretenses: menten sempre, malas bestas, galbns ventres".
13E este dito sau certo.
Por esta razn reprndeos con severidade, para que cheguen a ter unha fe sa 14e para que
non lles fagan caso a mitos xudaicos nin a mandamentos de homes que se afastan de
verdade. 15Tdalas cousas son limpas para os limpos; en troques, para os contaminados e
incrdulos nada non limpo; teen mesmo contaminadas a mente e maila conciencia.
16Afirmaban coecer a Deus pero coas obras arrenegan del, sendo abominables,
desobedientes e incapaces para toda obra boa.
Ensino san e seguro
2 1Pola ta parte, ensina o que conforme boa doutrina. 2Que os vellos sexan sobrios,
serios, prudentes, sans na fe, na caridade, na paciencia.
3As vellas o mesmo: que sexan honestas no coidado da sa compostura, nin lingoreteiras,
nin moi amigas do vio, mestras do ben, 4para que exhorten s novas a quereren s seus
homes e s seus fillos, 5asisadas, limpas, boas administradoras da casa, sumisas s seus
propios homes, para non desprestixia-la palabra de Deus.
6Exhorta tamn s novos a seren asisados, 7mostrndote ti mesmo en todo coma
exemplo de boa conducta: incorrupto na doutrina e serio. 8Ensina unha palabra sa e
indiscutible, para que o contrario se avergonce, non tendo nada malo que dicir de ns.

1617

A BIBLIA

9Que os escravos se lles sometan en todo s seus amos e sexan serviciais e non
respondns, 10nin rapineiros; contrario, que sexan plenamente fieis e honrados, para
faceren honor doutrina de Deus, o noso Salvador.
11Porque a gracia de Deus viuse que era fonte de salvacin para tdolos homes. 12Ela
ensnanos que arreneguemos da impiedade e das cobizas mundanas e vivamos no mundo
presente dun xeito asisado, xusto e respectuoso, 13agardando a bendita esperanza e a
manifestacin gloriosa do noso gran Deus e Salvador Xess Cristo. 14El entregouse por
ns, para nos redimir de toda iniquidade e purificar para si un pobo escolleito, afervoado,
dedicado s boas obras.
15Di estas cousas, exhorta e reprende con toda autoridade; que ningun te desprece.
Consellos s fieis
3 1Recrdalles que se sometan s autoridades, que as obedezan, que estean dispostos
para toda obra boa. 2Que non difamen a ningun, que sexan pacficos, xustos, amables
con todo o mundo. 3Noutrora fomos tamn ns toleirns, rebeldes, extraviados, escravos
de moitas cobizas e praceres, vivindo na maldade, na envexa, odiados e cheos de odio
uns para os outros. 4Pero cando apareceu a bondade e a humanidade de Deus, o noso
Salvador, 5salvounos non polas obras boas que ns fixemos, senn pola sa misericordia,
por medio do bao do novo nacemento e polo poder renovador do Esprito Santo. 6Ese
Esprito que verteu sobre ns con abundancia, por Xess Cristo, noso Salvador, 7a fin de
que, xustificados pola sa gracia, nos fixesemos herdeiros da vida eterna, conforme
esperanza.
ltimas recomendacins
8Esta doutrina certa. E eu quero que ti te afinques nela, para que os que creron en Deus
se dediquen a practica-las boas obras. Isto bo e til para todos.
9Desbota, en troques, as pescudas extravagantes, as xenealoxas, as rifas, as polmicas
sobre a Lei: son intiles e sen substancia. 10O causante de divisins reprndeo unha vez
ou das. Despois prescinde del, 11tendo ben sabido que ese tal un perverso e peca,
condenndose el mesmo.
12Cando cheguen onda ti Artems ou Tquico, apura a vir onda min a Nicpolis, porque
decidn pasar al o inverno. 13Dlle--lo preciso para a viaxe avogado Zenas e mais a
Apolo para que non lles falte nada. 14Aprendan os nosos a faceren o ben atendendo as
necesidades urxentes e as non sern improductivos.
Sado final
15Mndanche recordos tdolos que estn comigo. Dlles sados a tdolos amigos na fe.
A gracia vos acompae a todos.

1618

A BIBLIA

CARTA A
FILEMON
1Paulo, preso por Cristo Xess, e mailo irmn Timoteo saudmoste a ti, o noso querido
amigo e colaborador Filemn, 2e saudamos tamn a irm Apia, o noso camarada Arquipo
e comunidade que se xunta na ta casa. 3Desexmosvo-la alegra e a paz de Deus, o
noso Pai, e do Seor Xess Cristo. 4Doulle gracias decote meu Deus, me lembrar de
ti nas mias oracins, 5porque oio falar do amor e da fidelidade que tes Seor Xess e
a tdolos membros do pobo santo. 6Pido que a solidariedade da ta fe se poa en marcha,
comprenderes que todo o ben que temos para Cristo.
7Alegroume e animoume moito a ta caridade, meu irmn: gracias a ti o pobo santo est
mis confortado. 8Por iso, anque tea liberdade en Cristo para che manda-lo que vea
caso, 9cdrame mis pedircho, apelando ta caridade. As, sen mis ttulo que ser eu
Paulo, un vello que agora est preso por Cristo Xess: 10pdoche por Onsimo, o meu
fillo, que enxendrei estando na cadea. 11En tempos foiche intil, mais agora vai ser un
verdadeiro "Onsimo", dicir, til para ti e para min tamn. 12Vela cho mando. Vela
che vai unha parte de min. Recbeo!
13Pensei en me quedar con el, para que me axudase no teu lugar, mentres estou preso
polo Evanxeo. 14Pero non quixen facer nada sen contar co teu consentimento, para que
non fagas este ben forza, senn porque che sae de dentro. 15Igual por iso marchou de
onda ti algn tempo: a fin de que agora o recuperes para sempre, 16non xa coma escravo,
senn coma algo mis ca escravo: coma un irmn benquerido. Para min moi querido;
moito mis o vai ser para ti, coma home e coma cristin! 17As que se me consideras un
amigo, aclleo coma a min. 18Se en algo te perxudicou ou se algo che debe, pono na
mia conta. 19Eu, Paulo, firmo co meu puo e letra: pagareino eu. Iso para non falar de
que ti mesmo te me debes. 20Anda, irmn; que eu saque algo de ti no Seor.
Tranquilzate ti coma cristin.
21Escrboche fiando en que me vas facer caso e sabendo que has de facer mis do que
che eu digo.
22Ai, e vaime preparando onde parar, que, gracias s vosas oracins, ides te-lo regalo de
que eu vaia a.
23Recordos de Epafras, o meu compaeiro de cadea, en Cristo Xess. 24Sados dos
meus colaboradores: Marcos, Aristarco, Dimas e Lucas. 25A gracia do Seor Xess
Cristo sexa convosco!

1619

A BIBLIA

CARTA OS HEBREOS
EXORDIO: A revelacin por medio do Fillo de Deus
1 1En moitas ocasins e de moitos xeitos veulles falando Deus en tempos pasados s
nosos devanceiros por medio dos profetas. 2Agora, neste perodo definitivo, falounos por
medio dun que lle Fillo, a quen fixo herdeiro de todo, pois xa creara por medio del o
mundo e as idades. 3El reflexo da sa gloria e imaxe do seu ser, El sostn tdalas
cousas coa sa poderosa palabra e, despois de realiza-la purificacin dos pecados,
sentouse destra da Maxestade nas alturas, 4facndose tanto mis poderoso cs anxos,
canto que herdou un ttulo mis valioso c deles.
TITULO MAIS VALIOSO CO DOS ANXOS
Fillo de Deus
5Porque a cal dos anxos lle dixo algunha vez: "Ti e-lo meu fillo, hoxe enxendreite eu";
ou tamn: "Eu serei para El un pai e El ser para min un Fillo?". 6E outra vez mis,
cando fala de introduci-lo Fillo primoxnito no mundo celeste, di: "Adreno tdolos
anxos de Deus". 7E, por outra parte, dos anxos di: "O que fai dos seus anxos ventos, e
dos seus ministros, chispas". 8Do Fillo, en troques:
"O teu trono, meu Deus, permanece para sempre"
e tamn:
"Cetro de rectitude o teu cetro de Rei.
9Amche-la xustiza e aborrecche-la iniquidade;
por iso Deus, o teu Deus, preferiute s teus compaeiros,
unxndote con perfumes de festa".
10E outra vez di as:
"Ti, Seor, nos comezos cimentche-la terra,
feitura das tas mans o ceo,
11todo iso perecer, pero ti permaneces:
todo se volver vello coma un vestido,
12daraslle a volta, coma se fose unha capa,
e cambiarase coma se fose un vestido.
Pero Ti es sempre o mesmo,
os teus anos non acabarn".
13E, a cal dos anxos lle dixo algunha vez:
"Senta mia dereita,
ata que Eu faga dos teus inimigos un estrado para os teus ps"?
14Que outra cousa son todos eles, se non espritos que estn servicio del, para que os
mande en axuda dos que han herda-la salvacin?
Palabras de nimo
2 1Por isto temos que poer toda a atencin que un da omos, non sexa que andemos
deriva. 2Pois se a Lei dictada por anxos foi valedeira, de xeito que toda transgresin e
desobediencia a ela recibiu xusto castigo, 3de que xeito ns fuxiremos do castigo, se
descoidamos salvacin de tanta vala? Porque esta salvacin tivo principio na predicacin
1620

A BIBLIA

do Seor e confirmronnola despois os que a escoitaron, 4 mesmo tempo que Deus

acompaaba o seu testemuo con prodixiosos sinais e con milagres de varios xeitos e cos
dons do Esprito Santo repartidos conforme a sa vontade.
Irmn dos homes
5Porque non someteu s anxos ese futuro mundo celeste do que falamos. 6Nalgunha
parte o testemua algun, cando di:
"Quen o home para que te lembres del,
ou a raza humana para que mires por ela?
7S o rebaixaches un chisco con respecto s anxos,
corochelo de gloria e dignidade:
8todo llo sometiches a el".
O dicir que lle someteu todo, non puido deixar nada sen lle someter. Certo que agora
anda non vemos que todo estea sometido home; 9con todo, xa vemos que aquel que
"rebaixaron s un chisco con respecto s anxos", Xess, por aguanta-los padecementos
da sa morte, est coroado de gloria e dignidade. Deste xeito, a sa morte foi unha
bendicin de Deus para todo home.
10Efectivamente, convia que Aquel para quen e por quen todo existe, se quera levar
moitos fillos gloria, levase mxima perfeccin por medio do sufrimento o que a ir
cabeza dos que se salvaran; 11pois o consagrante e os consagrados teen que ser todos
da mesma liaxe. Por isto non se avergonza de lles chamar irmns, 12cando di:
"Pregoarei ante os meus irmns o ben que fixeches,
no medio da nosa asemblea heiche de cantar cntigas".
13E noutro sitio di:
"Nel poerei toda a mia confianza",
e anda mis:
"Aqu estamos: eu e mailos fillos que Deus me deu".
14Por isto, xa que os fillos participan todos da mesma carne e do mesmo sangue, tamn
El participou igualmente da carne e do sangue, para que coa sa morte puidese deixar sen
forzas o que retia o poder da morte, isto , Satn; 15e deste xeito, librar a cantos por
medo morte pasaban a vida nunha escravitude.
16Porque est claro que a quen lles vn botar unha man, non s anxos, senn s fillos
de Abraham. 17Por iso tia que asemellarse s seus irmns en todo, para deste xeito
poder ser Sumo Sacerdote, que se doia de ns e de quen un se poida fiar nas cousas que
se refiren a Deus e as poida expia-los pecados do seu pobo; 18porque el xa pasou a
proba de sufrimento, pode axudar s que agora se atopan na proba.
SUMO SACERDOTE QUE SE DOIA DUN E DE QUEN UN SE PODIA FIAR
Fiarse de Moiss e fiarse de Xess
3 1Por iso, meus sagrados irmns, que tedes parte na mesma chamada celeste, atendede
pregoeiro e Sumo Sacerdote da fe e da esperanza que profesamos, Xess. 2El mercelle
fe que o puxo, coma a Moiss, fronte de toda a sa familia. 3Porque Xess ten ben
merecida unha gloria tanto mis grande c de Moiss, canto ten mis honor o que
constre unha casa do que a casa mesma: 4porque toda casa ten un constructor, pero o
que constre todo Deus. 5Ora, Moiss mereceu confianza coma criado, para poder
testemuar a toda a casa o que lle foran dicindo; 6pero Cristo mereceu a confianza coma
1621

A BIBLIA

Fillo e sobre a sa propia casa: casa del somos ns, se nos mantemos achegados a Deus
na liberdade e se nos prezamos do que esperamos.
Chamada fidelidade para entrar no acougo de Deus
7Por isto, fala o Esprito Santo:
"Se hoxe ode-la sa voz,
8non endurezde-lo voso corazn, coma cando vos rebelastes,
coma o da da proba no deserto,
9cando vosos pais me tentaron, para veren onde chegaba,
anda que xa viran os meus feitos 10durante corenta anos:
por isto me deu noxo aquela xente,
e dixen: o corazn ndalles sempre descarriado,
non se deron conta do meu comportamento;
11por iso xurei cheo de carraxe:
endexamais non entrarn no meu acougo!"
12Ollade, irmns, non sexa que algn de vs tea un run e incrdulo corazn, que o
aparte do Deus vivo; 13vs, en troques, alentdevos uns s outros da tras da, mentres se
pregoa este hoxe, de xeito que ningn de vs se deixe endurecer, engaiolado polo pecado.
14Porque seguimos sendo compaeiros de Cristo, sempre que manteamos firme ata a
fin a confianza absoluta de cando comezamos. 15Xa que se nos di:
"Se hoxe ode-la sa voz,
non endurezde-lo voso corazn, coma cando vos rebelastes".
16Pero quen foron os que se rebelaron, cando oron? Acaso non foron tdolos que,
gracias a Moiss, saron de Exipto? 17Quen foron os que lle deron noxo a Deus durante
corenta anos? Acaso non foron os que por pecar caeron mortos no deserto? 18E a quen
lles xurou que non entraran no seu acougo, senn s que se rebelaran? 19E vemos que
non puideron entrar por falta de fe.
4 1Andemos logo, con moito tino, non sexa que, anque Deus mantn firme a promesa de
entrar no seu acougo, algn de vs corra o risco de chegar tarde. 2Porque esta promesa
annciasenos a ns do mesmo xeito ca a eles, pero a eles non lles valeu de nada o-la
promesa, que non se xuntaron cos que a oron con fe.
3Pero ns, os que cremos, entramos no acougo do que falan estas verbas:
"Por iso xurei, cheo de carraxe:
endexamais non entrarn no meu acougo!"
Ora, o seu traballo est concludo desde a creacin do mundo, 4pois, nalgn sitio flase
as do stimo da: "E o stimo da descansou Deus de todo o seu traballo". 5E, con todo,
no lugar citado vlvese dicir: "Endexamais non entrarn no meu acougo". 6De acordo
con isto, se Deus deixa a algns entrar no seu acougo e se os que primeiro recibiron a
promesa non entraron por falta de fe, 7 que El, moito tempo despois, volve marcar un
da, un hoxe, cando di no texto xa citado de David: "Se hoxe ode-la sa voz, non
endurezde-lo corazn".
8Certo que, se Xosu os fixese entrar no acougo, xa non precisara Deus falar doutro
acougo despois disto. 9Logo, qudalle anda unha invitacin acougo pobo de Deus,
10porque quen entrou no acougo de Deus descansa dos seus traballos, o mesmo que Deus
descansou tamn dos seus. 11Collamos a peito o entrar neste acougo, de xeito que
ningun caia nunha rebelda coma aquela.
12Collmolo a peito, xa que a palabra de Deus viva e dinmica, mis cortante do que
unha espada de dobre fo e que penetra mesmo al onde se diferencian a alma e o esprito,
as xuntas e a mdula. Ela xulga os proxectos e os pensamentos. 13Non hai cousa que se

1622

A BIBLIA

lle esconda, todo est nu e penetrable s seus ollos: a ela a quen lle hemos de dar
contas.
14Pois logo, xa que temos un gran Sumo Sacerdote que xa penetrou no ceo, Xess, o
Fillo de Deus, mantemo-la esperanza que profesamos.
Xess, Sumo Sacerdote misericordioso
15Pois as : ns non temos un Sumo Sacerdote que non se poida compadecer das nosas
debilidades, senn un Sumo Sacerdote probado en todo coma ns, fra do pecado.
16Achegumonos, con liberdade trono da gracia, para conseguirmos misericordia e
atoparmos gracia para unha axuda no seu debido tempo.
5 1Pois todo Sumo Sacerdote escllese sempre entre os homes e se constite Sumo
Sacerdote para o ben dos homes nas sas relacins con Deus, a fin de que ofreza
oblacins e sacrificos polos pecados. 2 capaz de tratar con indulxencia os ignorantes e
os descamiados, porque tamn el est rodeado de fraquezas. 3Por mor destas fraquezas
ten que ofrecer sacrificios polos pecados, tanto polos pecados do pobo coma polos seus
propios pecados. 4Ora, ningun pode coller en por si este honor, senn que hai que ser
chamado por Deus, como foi chamado Aharn.
5Do mesmo xeito, tampouco Cristo non procurou a sa gloria facndose Sumo
Sacerdote, senn que lla procurou o que lle dixo:
"Ti e-lo meu Fillo,
hoxe enxendreite Eu".
6Entendido conforme o que di noutro sitio:
"Ti es sacerdote para sempre,
maneira de Melquisedec".
7El, nos das da sa vida mortal, a fortes gritos e con bgoas, presentou oracins e
splicas a quen o poda salvar da morte e Deus escoitouno por mor da sa submisin.
8Anda que era Fillo, aprendeu sufrindo o que obedecer; 9e, consumada deste xeito a
sa consagracin sacerdotal, converteuse en causa de salvacin eterna, para tdolos que
lle obedecen, 10 mesmo tempo que Deus o proclamou Sacerdote maneira de
Melquisedec.
SUMO SACERDOTE DUN NOVO CULTO
Prembulo: exhortacin
11Disto anda temos que dicirvos moito e difcil facrvolo comprender, porque vos
volvestes nugallns para escoitardes. 12E iso que polo tempo que levades, xa tiades que
ser mestres, pero anda necesitades que algun vos ensine os primeiros rudimentos dos
orculos de Deus; volvedes precisar leite e non mantenza slida. 13Pois todo aquel que
"est a leite", descoece as razns da esperanza cristi, porque un menio; 14en
troques, a mantenza slida para xente grande, que ten o sentido xa afeito polo costume
e capaz de distingui-lo bo do malo.
6 1Por iso, deixando as primeiras nocins acerca de Cristo, pasemos xa s conceptos que
son propios dos adultos, sen volvermos bota-los alicerces doutrinais: o arrepentimento
das obras mortas, a fe en Deus, 2o ensino acerca dos baos sacros e mais da imposicin

1623

A BIBLIA

de mans, a resurreccin dos mortos e o xuzo final. 3Isto xustamente faremos, se Deus o
permite.
4Porque os que unha vez foron iluminados, os que lle colleron gusto don celestial e
tiveron parte no Esprito Santo que se lles deu; 5os que probaron o saborosa que a
palabra de Deus e mailos poderes do mundo que vir; 6estes, se apostatan, imposible
que se renoven co arrepentimento, xa que polo que a eles toca seguen crucificando o Fillo
de Deus e escarnecndoo publicamente.
7Psalles igual ca unha terra que se enchoupa con chuvias frecuentes e que lles d unha
boa herba s que a traballan: recibe parte da bendicin que Deus manda; 8pero, se non
bota mis ca espios e cardos, entn non serve: est a piques de ser maldita e acabar na
queima.
9Pero, anda que falamos as, meus amigos, polo que a vs toca, estamos convencidos do
mellor e do que leva salvacin; 10pois Deus non inxusto como para que lle esqueza o
voso traballo e o amor que lle mostrabades cando serviades (e seguides anda servindo) o
seu pobo santo por mor del. 11Pero, con todo, ns queremos que cada un de vs
demostre o mesmo ardor en leva-la sa esperanza ata a fartura final, 12de xeito que non
sexades nugallns, senn que imitedes s que, con fe e paciencia, son herdeiros das
promesas.
Promesa e xuramento de Deus
13Porque cando Deus fixo a promesa a Abraham, en vistas de que non tia outro mis
grande por quen xurar, 14xurou por si dicindo: "Abof, heite bendicir con abundancia e
heite aumentar sen taxa". 15E deste xeito Abraham, agardando con paciencia, conseguiu
a promesa.
16Os homes xuran sempre por quen superior a eles; e o xuramento, por ser unha
garanta, marca a fin de calquera litixio. 17Por iso, xa que Deus lles quera demostrar ben
s claras s herdeiros da promesa o inmutable que era a sa decisin, comprometeuse con
xuramento. 18Deste xeito, por dous feitos inmutables de Deus, nos que imposible que
minta, temos unha forte consolacin os que buscamos agarimo en podermos apreixa-los
bens prometidos que esperamos. 19Estes bens son para ns coma unha ncora de
salvacin, segura e firme, que penetra ata o outro lado do veo: 20ata onde, para o noso
ben, penetrou Xess, coma adiantado, unha vez constitudo Sumo Sacerdote para sempre
maneira de Melquisedec.
Sumo Sacerdote maneira de Melquisedec
7 1Este Melquisedec, rei de Saln, sacerdote do Deus Supremo sau encontro de
Abraham, cando voltaba de derrota-los reis, e bendiciuno. 2Abraham con el repartiu a
dcima parte de todo. En primeiro lugar, o seu nome quere dicir: "Rei de xustiza"; logo, o
ttulo Rei de Saln quere dicir "Rei de paz". 3O feito de se nos presentar sen o nome do
pai, nin o da nai, sen xenealoxa, sen a data do comezo dos seus das nin a da fin da sa
vida, faino semellante Fillo de Deus e d a entender que permanece sacerdote para
sempre.
4Ollade que grande tivo que ser este a quen o patriarca Abraham lle deu unha dcima
parte do mellor do seu saqueo. 5Mentres s fillos de Lev, que reciben servicio de
sacerdotes, a Lei lles manda que lle cobren unha dcima parte pobo escollido (isto , s
seus irmns, anda que son coma eles fillos de Abraham), 6Melquisedec, que non ten
unha ascendencia sacerdotal, recibe de Abraham a dcima parte e bend a aquel a quen
Deus lle fixo as promesas. 7Ora, est fra de toda discusin que todo aquel que bend
1624

A BIBLIA

mis c que bendito. 8No caso dos fillos de Lev, os que reciben a dcima parte son
homes que morren; pero no caso de Melquisedec recbea un de quen se testemua que
vive. 9Por as dicir, o mesmo Lev, que recibe a dcima parte, veuna pagar na persoa de
Abraham 10pois xa estaba presente en seu pai, cando lle foi encontro Melquisedec.
Os dous sacerdocios
11Certo que, se a perfeccin da salvacin viese polo sacerdocio levtico, xa que en
relacin con el recibiu o pobo a Lei, que necesidade habera anda de que surxise outro
sacerdote na lia de Melquisedec e de que non se chamase "da lia de Aharn"?
12Porque, cambia-lo sacerdocio, hai que cambiar necesariamente a Lei. 13Pero este de
quen fala o salmo doutra tribo, na que ningun estivera servicio do altar. 14Porque
mis que coecido que o noso Seor vn da tribo de Xud, tribo da que nada dixo Moiss
tocante sacerdocio.
15Pero anda mis claro se surxe outro sacerdote semellanza de Melquisedec, 16quen
non resulta sacerdote por unha Lei que precepta acerca da liaxe, senn por unha forza
que vivifica para sempre, 17pois as o testifica Deus: "Ti es sacerdote para sempre, na
lia de Melquisedec". 18Por un lado, Deus abroga un precepto pasado, porque xa non ten
forza obrigante nin utilidade, 19-isto vese no feito de que a Lei non levou nada
perfeccin-; e, polo outro, introduce unha esperanza mis poderosa, xa que por medio
dela podemos achegarnos a Deus.
20Ademais, Xess, polo feito de o constituren sacerdote cun xuramento (porque s
sacerdotes xudeus constituronos sen xuramento, 21mentres que a El constituuno cun
xuramento dicndolle: "Xurouno o Seor, e non cambiar de pensar: Ti es sacerdote para
sempre"), 22por ese feito resultou ser fiador dunha alianza de moita mis vala.
23Aqueles foron moitsimos sacerdotes, porque a morte non os deixaba ser duradeiros;
24pero este ten un sacerdocio imperecedeiro, xa que dura para sempre. 25Por iso pode
levar plenitude da salvacin para sempre s que por El se achegan a Deus, xa que en
todo momento vive para interceder por eles.
26Pois era xustamente deste xeito o sacerdote que ns precisabamos: santo, sen ruindade
e sen pecado, separado dos pecadores e levantado a unha gloria mis alta c mesmo ceo.
27Non necesita ofrecer sacrificios cada da, en primeiro lugar polos seus pecados e logo
polos do pobo, coma os outros Sumos Sacerdotes; pois isto fxoo dunha vez para sempre,
ofrecndose a si mesmo. 28En sntese, a Lei constite Sumos Sacerdotes a homes
dbiles, mentres que o xuramento que vn despois da Lei constite Sumo Sacerdote
Fillo que logrou a salvacin plena para sempre.
Sumo Sacerdote perfecto, consumado, consagrado
8 1Isto o mis importante de todo o que imos dicindo: que temos un Sumo Sacerdote de
tal categora que tomou posesin do seu trono no ceo dereita do trono da Maxestade, 2
mesmo tempo que oficiou coma sacerdote no santuario e na tenda verdadeira, que erixiu
o Seor, non un home.
3Xa que todo Sumo Sacerdote se constite para ofrecer dons e sacrificos; por iso cumpra
que el tivese algo que poder ofrecer. 4Pois se a sa ofrenda fose terreal, nin sequera el
sera sacerdote, habendo como hai os que lexitimamente ofrendan dons. 5Anda que estes
dan culto a un asomo, a unha sombra das realidades celestes, conforme que se lle
revelou a Moiss cando estaba para constru-la tenda-santuario: "Olla que has de facer
todo, segundo o exemplo que se che mostrou no monte". 6Pero, de feito, noso Sumo
Sacerdote tocoulle unha liturxia tanto mis importante canto mis poderosa a alianza da
1625

A BIBLIA

que mediador, xa que esta alianza est legalmente establecida apoiada en promesas de
mis vala.
Defectos da Antiga Alianza e substitucin pola Nova
7Pois, se aquela primeira alianza fose sen falla, xa non habera lugar para unha segunda.
8Porque Deus, reprendndoos, dilles:
Vede que virn das -di o Seornos que establecerei coa casa de Israel
e coa casa de Xud unha alianza nova;
9non coma a alianza que fixen con seus pais,
cando os colln pola man,
para os sacar de Exipto:
porque eles non permaneceron fieis mia alianza,
e tamn eu me desentendn deles, di o Seor.
10Pois esta a alianza que pactarei coa casa de Israel,
cando cheguen aqueles das -di o Seor-: cando dea as mias leis,
hillelas escribir nos seus corazns e nas sas mentes.
Eu serei para eles o seu Deus e eles sern para min o meu pobo.
11Xa ningun ter que ensinar seu vecio
nin cadaqun seu irmn, dicndolle: "Recoece Seor";
porque hanme coecer todos eles,
desde o mis pequeno mis grande,
12xa que estarei disposto a perdorlle-las sas maldades,
e xa non me lembrarei mis dos seus pecados.
13O chamarlle Deus nova a esta alianza, deixou anticuada a primeira; ora, o anticuado e
avellado est prximo a desaparecer.
Falta de eficacia do culto antigo
9 1Pois tamn a primeira alianza tia as sas normas para o culto e para o seu santuario,
que soamente era terrestre. 2De feito, construuse unha tenda-santuario, a primeira, onde
estaban o candelabro, a mesa e mailos pans ofrendados; chmase o Santo. 3Despois da
segunda cortina est a tenda chamada Santsimo, 4co altar de ouro para o incenso e a arca
da alianza cuberta de ouro por tdolos lados; nela haba unha caixa de ouro co man, a
vara reverdecida de Aharn e mailas tboas da alianza. 5Enriba da arca, os querubns da
Gloria, que cubran coa sa sombra o lugar da expiacin. Pero non hai agora por que
seguir falando destas cousas con detalle.
6Estando todo isto construdo deste xeito, na primeira tenda entran a mido os
sacerdotes, para celebraren o culto. 7Pero na segunda, soamente o Sumo Sacerdote, unha
vez cada ano, el s, levando sangue, para o ofrecer por si mesmo e polos pecados de
descoido do pobo. 8Con iso quere mostra-lo Esprito Santo que, mentres a primeira
tenda estea en p, anda non est aberto o camio para o santuario. 9Todo isto un
smbolo que se ten que aplicar momento actual, pois ofrcense dons e sacrificios, que
non son capaces de facer perfecto na sa conciencia a quen practica este culto; 10soamente teen poder de purificar en relacin con certas comidas, bebidas e diferentes
lavatorios: todas elas normas exteriores impostas ata o momento da reforma.
O sacrificio de Cristo, eficaz e definitivo

1626

A BIBLIA

11Pero presentarse Cristo coma Sumo Sacerdote dos autnticos bens, entrando a travs
dunha tenda-santuario maior e mis perfecta, non de feito humano, isto , non deste
mundo, 12e ofrendando o seu propio sangue, non o sangue de carneiros ou de becerros,
entrou dunha vez para sempre no santuario e, deste xeito, conseguiu unha redencin
definitiva. 13Se o sangue de carneiros e de touros e a cinsa dunha xuvenca asperxida
polos impuros consagra estes, dndolles unha pureza corporal, 14moito mis o sangue de
Cristo (que movido polo Esprito que animou toda a sa vida, se ofreceu a si mesmo a
Deus, coma vctima sen mancha) limpar a nosa conciencia das obras de morte, para as
servmo-lo Deus vivo.
A Nova Alianza
15Por iso mediador dunha nova alianza, xa que morreu para redimir dos pecados
cometidos baixo a primeira alianza, a fin de que os que estn chamados herdanza
eterna, poidan recibi-lo cumprimento desta promesa. 16Porque onde hai un testamento
preciso presentar probas da morte do testador; 17xa que o testamento firme soamente
en caso de morte, porque mentres viva o testador o testamento non firme. 18Por iso nin
sequera a primeira alianza se ten renovado sen sangue, 19pois Moiss, logo que lle leu a
todo o pobo os preceptos que se conteen na Lei, colleu o sangue dos becerros xunto con
auga, con l rubia e mais con hisopo e hisopou no libro e na xente toda, 20dicindo: "Este
o sangue da alianza que Deus pactou convosco". 21Tamn hisopou con sangue, de
forma semellante, na tenda-santuario e mais en tdolos utensilios do culto. 22Conforme
Lei case todo se purifica con sangue e sen verter sangue non hai perdn.
23Porque se foi preciso que os anticipos das realidades celestiais se purificasen con estes
ritos, as realidades celestiais mesmas hanse de purificar con sacrificios ben mis
poderosos ca estes.
A entrada no ceo
24Pois o Mesas non entrou nun santuario de feito humano, copia do verdadeiro, senn
que entrou no ceo, para poder presentarse agora diante do mesmo Deus a favor noso; 25e
non para repetir moitas veces o seu propio sacrificio, como fai o Sumo Sacerdote, que
entra cada ano no santuario levando sangue alleo, 26porque, se as for, debera ter sufrido
moitas veces desde a creacin do mundo; pero a verdade que agora dunha vez para
sempre, no derradeiro dos perodos da historia, co sacrificio de si mesmo, quedou a
disposicin de todos para acabar co pecado.
27O mesmo que o destino de todo home morrer unha vez s e, despois xa da morte, vn
o xuzo, 28as tamn Cristo, unha vez que se ofrendou para quita-los pecados, volver a
aparecerlles por segunda vez, xa sen ter que ver co pecado, para salva-los que o estn
agardando con ansia.
O Sacerdocio de Cristo, causa de Salvacin eterna. Insuficiencia da Lei
10 1Porque xa que a Lei contn soamente unha sombra dos bens futuros e non a imaxe
mesma destas realidades, cos sacrificios que se ofrecen -sempre os mesmos cada ano-,
endexamais non poder a Lei volver perfectos s que se acollen a ela. 2Porque acaso
estes sacrificios non se deixaran de ofrecer, se os que os practican, purificados de vez,
non tivesen xa ningunha conciencia dos seus pecados? 3Polo contrario, nestes sacrificios
conmemranse os pecados un ano tras outro.

1627

A BIBLIA

Substitucin dos sacrificios exteriores polo sacrificio de Cristo

4A verdade que resulta imposible que o sangue de touros e de cabras quite os pecados.
5Por iso, cando Cristo entra no mundo, di:
"Sacrificios e ofrendas non os quixeches,
pero formchesme un corpo;
6holocausto e sacrificio de expiacin
non che gustaron;
7entn dixen:
olla que xa cheguei, meu Deus,
para face-la ta vontade
-como se di de min nun captulo do libro"-.
8Di no comezo: "Sacrificios, ofrendas, holocaustos e sacrificios de expiacin, nin os
quixeches nin che gustaron" (todos eles son sacrificios que a Lei manda ofrecer); 9e di
despois: "Olla que xa cheguei para face-la ta vontade". Deixa sen validez o primeiro
para darlle soamente validez segundo. 10Foi por esta vontade de Deus, como quedamos
ns santificados coa ofrenda nica e para sempre do corpo de Xess Cristo.
Substitucin dos sacerdotes da antiga alianza polo sacerdote entronizado
11Todo sacerdote ten que estar de p a coto para celebra-lo culto e ofrecer un tras outro
os mesmos sacrificios, anda que estes sacrificios de ningn xeito poidan quita-los
pecados. 12Este, en troques, logo que ofreceu un nico sacrificio polos pecados, sentou
para sempre dereita de Deus 13e, deste xeito, non lle queda mis que agardar a que
Deus faga dos seus inimigos un estrado para os seus ps. 14Cunha nica ofrenda deixou
para sempre perfectos s que el santifica.
A nova alianza non precisa novos sacrificios
15Isto mesmo nos testifica o Esprito Santo, xa despois de ter dito: 16"Esta a alianza
que pactarei con eles cando cheguen aqueles das, di o Seor: cando dea as mias leis,
hillelas de escribir nos seus corazns e nas sas mentes", 17e engade: "xa non me
lembrarei mis dos seus pecados e dos seus delitos". 18Ora, se hai perdn dos pecados,
xa non pode haber sacrificios polos pecados.
EXHORTACION
Exhortacin fe, esperanza e caridade
19Pois logo, irmns, xa que temos entrada libre no santuario, debido sangue de Xess,
20un vieiro novo e vivente que el nos abriu a travs da cortina, isto , a travs da sa
carne, 21e, xa que temos un gran sacerdote fronte da casa de Deus, 22mante-monos
con criterios sans na sa presencia con plenitude de fe. Xa que estamos limpos por dentro
de toda consciencia de pecado e xa que estamos lavados por fra con auga limpa,
23mantemo-la esperanza indefectible que profesamos, pois quen prometeu fiel. 24E
considermonos uns s outros de xeito que nos sirvamos de estmulo para o amor e para
as boas obras. 25E non faltedes endexamais nosa reunin, como fan algns, senn que
nos animemos uns s outros e tanto mis canto que ollades que est a chegar aquel da.

1628

A BIBLIA

O medo Deus vingador

26Porque, se permanecemos no pecado, porque nos d a gana, despois de termos recibido
o pleno coecemento da verdade, xa non nos queda outro sacrificio polos pecados:
27soamente a horrible perspectiva do xuzo e a fogaxe de lume que est para devora-los
inimigos. 28A quen non fai caso dalgn precepto da Lei de Moiss, mtano sen
compaixn, basendose en dous ou tres testemuas. 29Canto peor castigo coidades que
merecer un que tripou no Fillo de Deus, que considerou cousa profana o sangue da
alianza, co que fora consagrado, e que aldraxou Esprito da gracia? 30Porque ben
sabemos quen foi o que dixo: "A vinganza tcame a min. Eu hillelas devolver"; e tamn:
"O Seor xulgar o seu pobo". 31Terribe ten que ser caer nas mans do Deus vivo.
Animdevos cos recordos do pasado e coa esperanza confiada do futuro
32Lembrdevos dos primeiros das, nos que recn iluminados soportastes tanta
competicin dolorosa: 33unhas veces por vervos expostos a aldraxes e escarnios
pblicos; outras por sentirvos compaeiros dos que se atopaban nesas situacins. 34A
verdade que vos compadeciades dos presos e aceptabades con alegra as confiscacins
dos vosos bens, xa que tiades ben aprendido que tendes un patrimonio ben mellor e
duradeiro. 35Non deixedes a un lado a vosa esperanzada confianza, que contn unha gran
recompensa. 36Xa que, de feito, cmprevos paciencia para vos conformar coa vontade de
Deus e deste xeito consegui-la promesa: 37__porque anda un pouco, ben pouquio, e o
que est para vir chegar e non se retrasar; 38quen me fiel vivir por mor da sa
fidelidade; pero, se algn se escuda da mia fidelidade, deixar de agradarme__. 39Pero
ns non somos dos que se escudan para acabar na perdicin, senn dos que son fieis e se
salvan.
PRIMEIRA SECCION: A FE DOS DEVANCEIROS
Definicin e primeiros exemplos
11 1A fe un anticipo do que se espera, unha proba convincente das cousas que non se
ven. 2Pois por mor dela Deus testemuou a favor dos nosos devanceiros.
3Pola fe sabemos que a palabra de Deus creou o mundo e as o que se ve resultado do
que non se ve.
4Movido pola fe, Abel ofreceu a Deus un sacrificio mellor c de Can, e por mor dela
deuse fe da sa rectitude; foi Deus quen deu fe dela por mor dos seus dons; e por mor da
fe, anque xa morto, anda segue falando.
5Pola sa fe a Henoc levrono desta vida, para non ter que sufri-la morte: Xa non se
atopaba porque o levara Deus. Xa antes de falar do seu traslado dixase testemuo de que
Deus estaba moi contento con el. 6Pero sen fe imposible que un lle agrade a Deus, pois
quen quere achegarse a Deus precisa crer que El existe e que recompensa os que o
buscan.
7Movido pola fe, No, en recibindo de Deus ordes sobre cousas que anda non se ollaban,
respectuoso con Deus, construu unha arca para salva-la sa familia; co seu exemplo de
fe condenou a conducta do mundo e fxose herdeiro da xustiza que d a fe.
A fe de Abraham

1629

A BIBLIA

8Deus chamou por Abraham, e este, movido pola fe, obecedeuno, sando para un lugar
que haba de recibir en posesin, anda que sau sen saber onde a. 9Movido pola fe,
emigrou terra prometida, como se fose terra allea, habitando en tendas de campaa con
Isaac e Xacob, herdeiros da mesma promesa. 10A verdade que agardaba aquela cidade
con bos cimentos, da que o arquitecto e constructor Deus.
11Pola fe e por considerar merecente de fe que lle prometera descendencia, el, anda
que estaba fra da idade axeitada e anda que a mesma Sara era estril, recibiu poder para
fundar descendencia. 12Deste xeito dun s e xa caduco para estas cousas naceu un
mundo de fillos, coma as estrelas do ceo e coma a area incontable da beira do mar.
13Coa fe morreron todos estes, sen chegaren a consegui-las promesas pero albiscronas e
saudronas desde lonxe e confesaron que eles s eran estranxeiros e peregrinos nesta
terra. 14O diciren estas cousas, daban a entender que degoiraban unha patria. 15Pois se
lles acordaba aquela patria de onde saran, estaban a tempo de se voltaren. 16Pero mis
ben suspiraban por outra patria mellor: a celestial. Por iso Deus non se avergonza de que
o chamen o seu Deus, xa que lles preparou unha cidade.
17Pola fe Abraham, posto a proba, ofrendou a Isaac, o que recibira de Deus as promesas,
18cando se lle dixo: "por Isaac ters descendencia": ofrendou o seu nico fillo,
19pensando que Deus poderoso, incluso para resucitar de entre os mortos. Por esa fe
sa tamn o recobrou coma un misterioso smbolo.
20Pola fe, e tamn en orde futuro, Isaac bendiciu a Xacob e a Esa. 21Pola fe Xacob,
estando para morrer, bendiciu a cada un dos fillos de Xos e postrouse para adorar,
arrimado puo do seu bastn. 22Pola fe, Xos, estando para morrer, lembrouse do
xodo dos fillos de Israel e deu normas sobre os seus restos mortais.
A fe de Moiss
23Pola fe os pais de Moiss escondrono de recn nacido durante tres meses, vendo que
o neno era fermoso e non lle tiveron medo decreto do rei. 24Pola fe Moiss, xa grande,
renegou da filla do Faran que o profillara 25e preferiu padecer malos tratos onda o pobo
de Deus a poder disfrutar do pracer pasaxeiro do pecado; 26deste xeito considerou
meirande riqueza as aldraxes de Cristo cs tesouros de Exipto, xa que el ollaba a
recompensa. 27Pola fe abandonou Exipto sen lle ter medo clera do rei, xa que se
mantivo firme na sa decisin, coma home que vira o Invisible. 28Pola fe deixou
instituda a Pascua e a aspersin co sangue, para que o Exterminador non lles tocase s
seus primoxnitos. 29Pola fe atravesou o Mar Rubio coma quen pasa por terra enxoita;
tentou os exipcios e o mar enguliunos. 30Pola fe vironse abaixo as murallas de Ieric,
despois de lles daren voltas arredor por sete das. 31Pola fe Rahab a prostituta, que
acolleu amistosamente os espas, non morreu xunto cos revoltados.
Vista de conxunto
32E que mis queredes que diga? Non me chegara o tempo, se me puxese a falar de
Guiden, de Barac, de Sansn, de Ieft, de David, de Samuel e dos profetas. 33Eles coa
fe gaaron reinos, fixeron xustiza, conseguiron promesas, pechronlle-la boca a lens,
34apagaron a furia do lume, escaparon fo da espada, repuxronse de doenzas, foron
valentes na guerra e fixeron recua-las filas dos exrcitos estranxeiros; 35houbo mulleres
que recobraron resucitados os seus defuntos; outros, polo contrario, morreron a golpes,
sen quereren acepta-lo rescate, para conseguiren deste xeito unha resurreccin de mis
valer. 36Outros tiveron que sufrir aldraxosas azoutas e cadeas e crcere. 37Morreron
acantazados, serrados, a golpes de espada, tiveron que camiar errantes, cubertos con
1630

A BIBLIA

peles de ovella e de cabra, pasando mil necesidades, tribulacins e malos tratos. 38O
mundo non era merecente deles, por iso andaban a rumbo, perdidos por fra dos lugares,
polos montes, polas covas e tobos da terra.
39Pero todos estes, anda que pola fe Deus testificou a favor deles, non conseguiron
alcanza-la promesa, 40xa que foi mesmamente en vistas a ns como Deus preparou algo
mellor; de xeito que eles non puidesen consegui-la perfeccin sen ns.
SEGUNDA SECCION: A CONSTANCIA NECESARIA
Chamada constancia
12 1Polo tanto, xa que nos vemos cercados arredor por unha tal nube de testemuas,
deixando enteiramente a un lado todo o que nos estorba e o pecado que tan facilmente se
nos apega, corramos con aguante a carreira que temos por diante, 2co ollo posto en
Xess, o primeiro gua que leva perfeccin a nosa fe.
Porque el, sen lles dar importancia s aldraxes, soportou a cruz por mor da ledicia que o
agardaba e desde entn est sentado dereita do trono de Deus. 3Meditade, polo tanto,
naquel que veu soportando tal oposicin contra si mesmo de parte dos pecadores para
non esmorecerdes nin cansardes.
Motivos de nimo
4Anda non resististes ata o sangue na vosa loita contra o pecado 5e xa vos esqueceu
aquela recomendacin de Deus, que vos fala como se lles fala s fillos:
"Meu fillo, non desprce-lo castigo do Seor
nin esmorezas cando El che rife;
6porque o Seor, a quen lle quere ben, castgao,
e azouta a todo aquel que recoece por fillo".
7Aguantade o sufrimento coma un castigo educativo: Deus que vos trata coma fillos.
Porque, quen o fillo a quen seu pai non o castiga? 8Se quedades sen castigo, do que
todos tmo-la nosa parte, ser que sodes bastardos, non fillos. 9Anda mis, nosos pais
terrestres eran os que nos castigaban e con todo respectabmolos. E logo non nos
habemos de someter con moita mis razn Pai do esprito, para podermos vivir?
10Aqueles castigaban uns poucos das, conforme o que eles entendan: pero Deus castiga
como cmpre, para que participemos da sa santidade. 11Ningn castigo resulta
agradable de momento senn triste; pero co tempo s que estn exercitados nel pgalles
co froito pacfico da xustiza.
12Por iso, entesade as vosas mans sen forzas e os vosos xeonllos trementes 13e poede
os vosos ps en vieiros dereitos para que a perna coxa non escorde, senn que mis ben
cure.
POLO VIEIRO DEREITO OS FROITOS DA XUSTIZA
Cmpre estar atentos pois vivimos na etapa final
14Procurade de tdolos xeitos a paz entre todos vs e maila vosa santificacin, xa que
sen ela ningun poder ve-lo Seor. 15Tede moito coidado de que ningn quede sen o
favor de Deus, de que ningunha raz velenosa agromada dane e contaxie a comunidade.
1631

A BIBLIA

16Que ningun, polos seus pareceres, venda o mis sagrado, coma Esa que por un
simple xantar vendeu os seus dereitos de primoxnito; 17vs sabedes que despois, por
mis que quixo herda-la bendicin, non se considerou que fose merecente dela e non a
houbo para el, anda que a pediu con bgoas e todo.
18Non estades diante dun monte que se poida apalpar nin dun lume ardente nin dunha
nube negra e borrascosa nin dunha tormenta 19nin diante do bucinazo dunha trompeta
nin do boureo dunhas palabras coma as que escoitaron aqueles que, sentilas, pediron
que non lles falase mis; 20porque non podan co que se lles estaba mandando: "Quen
toque o monte, anda que sexa un animal, morrer acantazado". 21Tan sublime era a
aparicin que o mesmo Moiss dixo: "Estou abraiado e tremendo". 22Vs, en cambio,
estades diante do monte Sin, da cidade do Deus vivo, da Xerusaln celeste; diante de
milleiros de anxos, da asemblea 23en festa dos primoxnitos censados no ceo, e diante de
Deus, xuz de todos, e das nimas dos xustos que xa chegaron sa perfeccin, 24e
diante de Xess, mediador da Nova Alianza, e diante do sangue da aspersin, que clama
mis forte c de Abel.
25Tede coidado de non rexeitar a quen vos est falando, que se aqueles non deron fuxido
do castigo por rexeitaren a quen os instrua aqu na terra, moito menos poderemos ns
fuxir do castigo, se lle volvmo-las costas a quen nos instre desde o ceo! 26A sa voz
entn fixo treme-la terra, pero agora quen pode falar prometeu: "a derradeira vez farei
tremer non s a terra, senn tamn o ceo". 27A expresin a derradeira vez quere dicir "a
abolicin do que, por ser cousa creada, provisional" de xeito que quede o que
definitivo. 28Por iso, xa que recibimos un reino definitivo, estemoslle agradecidos a
Deus, servndoo como lle agrada a El con reverencia e respecto, 29xa que o noso Deus
lume devorador.
Actitudes cristis
13 1Que o amor e trato de bos irmns se conserve entre vs. 2Que non vos esqueza
darlles pousada s forasteiros, xa que, gracias a isto, algns, sen se decataren, dronlles
pousada s mesmos anxos. 3Mirade polos que estn presos, coma se vs mesmos
estivesedes presos con eles; e mirade polos que padecen malos tratos, coma se vs
mesmos vivisedes no corpo deles. 4O matrimonio merecente de tdolos respectos e o
leito matrimonial ten que ser inmaculado, xa que Deus ha condena-los desvergonzados e
adlteros. 5Que o voso comportamento sexa desinteresado: contentdevos co que tedes,
que El ten dito: "Non te deixarei nin te desampararei." 6De xeito que, cheos de confianza,
podemos dicir:
"Teo no Seor o meu abeiro:
por iso non teo medo,
total que me vai poder facer un home?"
Verdadeira vida cristi
7Mirade polos vosos dirixentes, que vos anunciaron a Palabra de Deus; imitade a sa fe;
que non vos esqueza de que xeito morreron. 8Xess Cristo o mesmo onte e hoxe e ser
o mesmo sempre. 9Por iso, non vos deixedes levar de complicadas e alleas doutrinas, que
sempre preferible que se enfortezan as vosas conviccins coa gracia e non con normas
sobre comidas, das que non sacaron proveito ningn os que as cumpriron. 10Ns temos
un altar do que non teen dereito a comer os que dan culto no templo. 11Porque o mesmo
que se queiman fra do campamento os cadveres dos animais dos que os sacerdotes
levan o sangue dentro do Santuario para faceren a expiacin polos pecados, 12do mesmo
1632

A BIBLIA

xeito tamn Xess morreu fra das portas para consagra-lo pobo co seu sangue.
13Saiamos, logo, para fra do campamento para nos atoparmos con el, levando ns a sa
aldraxe. 14Como non temos aqu cidade que dure, andamos procura da futura. 15Por
medio de Xess ofrezamos decote a Deus un sacrificio de louvanza, quere dicir, a
homenaxe dos beizos que bendn o nome de Deus. 16E que non vos esqueza mirar uns
polo ben dos outros, que eses son os sacrificios que lle agradan a Deus.
17Facdelles caso e sometdevos s vosos dirixentes, que eles se desvelan pensando en
vs. Xa que teen que dar contas de vs, que as dean con alegra e non xemendo, que
estes xemidos non vos faran ben ningn.
18Rezade por ns. Estamos convencidos de que tmo-la conciencia limpa, posto que
queremos portarnos decentemente en todo. 19Pero insisto en que o fagades para que eu
volva a estar convosco canto antes.
Conclusin epistolar
20Que o Deus da paz, que por mor do sangue dunha alianza eterna sacou de entre os
mortos gran Pastor do rabao, o noso Seor Xess, 21vos encha de todo ben, para que
cumprde-la sa vontade. As El realizar en vs o que lle agrada por medio de Xess
Cristo, a quen sexa a gloria polos sculos. Amn.
22Pdovos, irmns, que aguantedes este sermn de conforto, xa que volo mando
resumido. 23Sabede que sau do crcere Timoteo, o voso irmn; se chega logo, ireivos
ver con el.
24Ddelles sados a tdolos vosos directores e a todo o pobo santo. Os de Italia
mndanvos sados. 25Que a gracia vos acompae a todos vs.

1633

A BIBLIA

CARTA DE SANTIAGO
Sado
1 1Santiago, o servidor de Deus e do Seor Xess Cristo, sada as doce tribos que estn
na emigracin.
As tentacins
2Cando vos vexades envoltos en diferentes tentacins, meus irmns, tdevos por moi
ditosos, 3porque xa sabedes que aquilo que somete a proba a vosa fe enxendra paciencia.
4Pero cmpre que a paciencia vaia acompaada de boas obras, de xeito que sexades
perfectos e completos sen fallardes en cousa ningunha.
5Se algn de vs est necesitado de sabedora, que lla pida a Deus, que llela d a todos
abondosamente e sen roar; 6e a ese tal tamn lla ha dar. Pero cmpre que pida con fe e
sen dubidar para nada, que quen dubida coma as ondas do mar, que o vento abala e leva
de aqu para acol. 7Un home as non pense recibir cousa ningunha do Seor: 8 un
indeciso e un inconstante en tdolos seus camios.
9Que o irmn de condicin humilde se glore da sa gran dignidade; 10e o rico, da sa
humillacin, porque pasar coma a flor da herba: 11sorguese o sol coa sa fogaxe e
queima a herba, celle a flor e prdese a sa fermosa aparencia; pois as mesmio
murchar o rico nas sas empresas.
12Benia o home que resiste na tentacin, porque, como a supere, recibir o premio da
vida, que Deus prometeu s que o aman. 13Que ningun diga se ver tentado: "Deus
quen me tenta", porque nin o mal tenta a Deus nin Deus tenta a ningun. 14A cadaqun
tntao a sa cobiza cando o arrastra e engaiola: 15despois a cobiza concibe e pare o
pecado; e o pecado, en consumndose, enxendra morte. 16Non vos trabuquedes, irmns
queridios. 17Todo bo regalo e toda ddiva perfecta vn de arriba, do Pai dos luceiros, en
quen nin hai cambios nin tempos de sombras. 18Pola sa vontade truxonos vida coa
palabra da verdade, para que fosemos como as primicias das sas criaturas.
Escoita-la palabra e cumprila
19Xa o sabedes, meus irmns benqueridos: que todo home sexa espilido para escoitar,
calmo para falar e calmo tamn para o anoxo, 20porque o anoxo do home non leva
conducta que Deus pide.
21Polo tanto, rexeitando calquera lixume ou resto de ruindade, acollede docilmente a
Palabra enxertada en vs, que pode salva-las vosas vidas. 22Sede cumpridores da Palabra
e non vos contentedes con escoitala xustificndovos con razns enganosas. 23Porque
quen escoita a Palabra e non a pon en prctica coma o home que se puxo a olla-la sa
propia cara nun espello; 24mirouse ben nel pero, que deu media volta, esqueceulle
como era. 25En cambio, quen afonda no coecemento da lei perfecta, a que d a
liberdade, e se mantn nela, non para a escoitar e a esquecer deseguida, senn para a
poer por obra, ese ser feliz na sa actuacin.
26Se algun se tiver por home relixioso sendo un badueiro que engana o seu propio
corazn, a sa relixiosidade sera baleira. 27A relixin limpa e sen lixo ningn s ollos
de Deus Pai esta: mirar polos orfos e polas vivas nas sas coitas e gardarse da
contaminacin deste mundo.
Distingos nas comunidades

1634

A BIBLIA

2 1Meus irmns, a fe que temos no noso Seor Xess Cristo, o glorioso, non cadra ben
con certos distingos entre persoas. 2Entra na vosa asemblea - un supoer- un home cun
anel de ouro, vestido con moita galanura, e entra tamn un pobre vestido con farrapos;
3se vos fixades no que vai ben vestido, e lle dicides: "ti acomdate ben aqu", e pobre
"ti queda de p a", ou "senta no chan s meus ps", 4non estades facendo distincins
entre vs mesmos, convertndovos en xuces de criterios inicuos?
5Escoitdeme ben, meus irmns queridios: seica non escolleu Deus os pobres deste
mundo para seren ricos na fe e herdeiros do Reino que Deus prometeu s que o aman?
6Vs, en troques, abafste-lo pobre. Seica non son os ricos os que vos asoballan e os
que vos levan a xuzo? 7Non son eles tamn os que aldraxan o fermoso nome que se
invocou sobre vs? 8Facedes moi ben se, con todo, cumprides perfeccin a Lei rexia da
Escritura que di: "Amara-lo teu prximo coma a ti mesmo". 9Pero se andades con
favoritismos, pecades, e a lei havos acusar de transgresores. 10Porque quen garda toda a
Lei, anda que s quebrante un mandado, ten que responder de todos, 11pois o que dixo:
"non fagas adulterio", tamn dixo: "non mates".
E, se non adulteras pero matas, xa non cumpres coa Lei. 12Falade e facede as cousas
como acae a quen a lei da liberdade vai xulgar, 13pois ter un xuzo sen misericordia o
que non foi misericordioso; a misericordia est por riba do xuzo.
A fe mstrase nos feitos
14Irmns benqueridos, que proveito lle trae a un dicir que ten fe, se non ten feitos?
Acaso o poder salvar esa fe? 15Se un irmn ou unha irm andan espidos e necesitados
do pan de cada da, 16e vai un de vs e dilles: "devos en paz, quentdevos e fartdevos",
pero non lles d aquilo que lle cmpre seu corpo, que proveito levan? 17Pois o
mesmio pasa coa fe: se non ten feitos, leva a morte no seu cerne.
18Pode dicir algun: "ti te-la fe, eu teo os feitos". -Mstrame a ta fe sen feitos que eu
polos feitos heiche de mostra-la mia fe.
19Ti cres que s hai un Deus? -Fas ben, pero iso tamn o cren os demos e mais tremen.
20Queres entender dunha vez, parvo, que a fe sen feitos est morta? 21Os feitos
xustificaron noso pai Abraham, cando ofreceu o seu fillo Isaac enriba do altar, non si?
22Fxaste como a fe colabora cos seus feitos e como polos feitos a fe chegou sa
madurez? 23As se cumpriu a Escritura que di: "Abraham tivo fe en Deus e iso valeulle
de xustificacin", de xeito que mesmo se lle chamou amigo de Deus. 24Xa vos decatades
de como son os feitos os que xustifican o home e non s a fe. 25O mesmo podemos dicir
da prostituta Rahab: seica non a xustificaron os feitos, cando recibiu os mensaxeiros e
os encamiou logo por outros carreiros? 26O mesmo que un corpo sen alento est morto,
as tamn a fe sen feitos morta est.
A verdadeira sabedora
3 1Meus irmns, que non haxa moitos de vs a se poeren de mestres; xa sabedes que s
mestres os han xulgar con maior severidade, 2porque todos pecamos moitas veces. Se hai
algun que non falte no falar, ese un home perfecto, que pode refrea-lo seu corpo
enteiro. 3Ollade: s cabalos pomoslles un freo na boca para que nos obedezan e as
controlmo-lo seu corpo. 4E o mesmo os barcos: con seren tan grandes e iren empurrados
por ventos tan fortes, gobrnanse cun temn pequeno cara a onde o temoeiro os quere
levar.
5Pois outro tanto pasa coa lingua: ser un membro ben pequerrecho, pero pode gabarse
de grandes cousas. A o tedes: cunha fogueiria cantas fragas poden arder! 6E a lingua
1635

A BIBLIA

un lume, un mundo de ruindade. A lingua unha parte dos nosos membros que
contamina o corpo enteiro e, por estar inflamada polo inferno, fai arder ela tamn, pola
sa banda, toda a nosa vida desde os comezos.
7Calquera caste de bestas ou paxaros ou cbregas ou peixes pode domeala o home e, de
feito, domaa; 8a lingua, en troques, ningun a d domeado: un mal sen acougo, cheo
de solimn de morte. 9Con ela bendicimos a Deus, o noso Pai; e con ela maldicimolos s
homes, creados semellantes a Deus. 10Dos mesmos beizos saen a bendicin e maila
maldicin. E isto, irmns, non deba ser as. 11 que hai fonte que polo mesmo picho
bote auga doce e auga amarga? 12Meus irmns, que pode dar olivas a figueira ou figos
a videira? E tampouco unha fontela salgada pode dar auga doce.
13Quen de vs ten bo xuzo e experiencia? Pois quen o tea que manifeste coa sa boa
conducta as obras feitas con asisada mansedume. 14Pero, se tde-lo corazn cheo de
celos acedos e de liortas, deixdevos de fachendas e non andedes mentindo contra a
verdade; 15esta sabedora non vn de arriba senn que da terra, animal, endiaada.
16Pois onde hai receos e liortas, dse tamn al o descontento e toda caste de ruindades.
17Pola contra, a sabedora que vn do ceo primeiramente pura e despois pacfica,
sinxela, acolledora, chea de misericordia e de bos froitos, imparcial, sen finximento. 18O
froito da xustiza semntano coa paz os que van facendo a paz.
As cobizas fan as divisins
4 1De onde veen esas guerras e liortas que se dan entre vs? Non ser das vosas
cobizas, que loitan no voso interior? 2Degoirades e non tedes; enrabechdesvos e
andades cheos de envexa e non logrades cousa; combatdesvos e facdesvo-la guerra e
non conseguides porque non o pedides 3e, se pedides, non recibides, porque pedides s
co devezo de satisfacrde-las vosas cobizas.
4Desleigados! Seica non sabedes que a amizade con este mundo inimiga de Deus? E
as quen quere ser amigo deste mundo faise inimigo de Deus. 5Ou que coidades que a
Escritura di sen razn aquilo de que "o Esprito que puxo en ns ten arelas fortes"? 6Pero
meirande a gracia que nel concede. E por isto di: "Deus arrepnselles s soberbios, pero
s humildes dlle-la sa gracia".
7Sdelle, logo, ben mandados a Deus; facdelle fronte a Satn e arredar de vs.
8Achegdevos a Deus e El achegarase a vs. Lavade as mans, pecadentos, limpade os
corazns, homes falsos. 9Apalpade as vosas miserias, poede o loito e chorade; que o
voso riso se converta en pranto; e a vosa alegra, en tristura. 10Abaixdevos no
acatamento do Seor, que El vos ha soerguer. 11Non andedes falando mal uns dos
outros, irmns. Quen fala mal de seu irmn ou xulga a seu irmn, fala mal da Lei e xulga
a Lei; e, se xlga-la Lei, xa non es cumpridor da Lei, senn o seu xuz. 12S un
lexislador e xuz: o que pode salvar e perder. Pero quen es ti para xulgre-lo prximo?
Pobres dos comerciantes e dos ricos!
13Reparade agora no que dicides: "hoxe ou ma imos ir para esta ou aquela cidade,
botaremos al o ano, negociaremos e teremos beneficio". 14Pero se non sabde-lo que
vai ser de vs ma! Porque que a vosa vida? Unha fumaradia que aparece e
desaparece no mesmo intre. 15En vez diso debiades dicir: "se Deus quere e chegamos
al, imos facer isto ou aquilo". 16Pero vexo que vs sodes uns farfalleiros e semellante
fachenda mala. 17O que coece o ben que ten que facer e non o fai, comete pecado.

1636

A BIBLIA

5 1E vs, os ricos, chorade e berrade polas desgracias que van vir enriba de vs. 2A vosa
riqueza est podrecida; a vosa roupa chea de couza; 3o voso ouro e a vosa prata,
enferruxados; e a mesma ferruxe ser testemuo en contra vosa e, coma se for lume,
comer as vosas carnes. Estades atesourando na fin dos tempos! 4Atencin! O xornal
que non lles pagastes s obreiros que vos fixeron a seitura est clamando e o seu berro
chega s odos do Seor dos Exrcitos. 5Vivistes na terra cheos de fartura e cebste--los
vosos corazns nos praceres para o da da matanza. 6Condenste-lo xusto e matstelo sen
que el vos fixese fronte.
Saber agardar
7Tede, logo, paciencia, irmns, deica a volta do Seor. Reparade en como o labrego coa
esperanza posta nos preciosos froitos da terra agarda con paciencia as augas tempers e as
serodias. 8Tede tamn vs paciencia e collede folgos, porque o Seor axia chegar.
9Non vos queixedes, irmns, uns dos outros, para que non vos sentencien; mirade que o
xuz est xa porta. 10No sufrimento e na paciencia, irmns, seguide o exemplo dos
profetas que falaron no nome do Seor. 11Mirade que agora ns chammoslles
benaventurados s que aturaron todo. Tedes odo falar da paciencia de Xob e xa vde-la
fin que lle concedeu o Seor, porque o Seor compasivo e misericordioso.
12Sobre todo, irmns, non xuredes: nin polo ceo nin pola terra, nin por cousa ningunha;
que o voso si sexa si e que o voso non sexa non, para que non vos sometan a xuzo.
A oracin
13Anda magoado algn de vs? Que rece. Sntese alegre? Que cante salmos.
14Algn de vs ten unha doenza? Faga trae-los ancins da comunidade, para que recen
por el, unxndoo con aceite no nome do Seor. 15E a oracin feita na fe salvar o
enfermo; o Seor far que se erga e, se tiver pecados, perdoarnselle. 16As que
confesdevos mutuamente os vosos pecados e rezade uns polos outros para que teades
sade. Moito pode a oracin teimosa do xusto. 17Elas era un home coma calquera de
ns; pediu afervoadamente que non chovese e non choveu nada en tres anos e medio;
18volveu pedir e o ceo mandou auga e a terra deu os seus froitos.
19Meus irmns, se algn de vs se arreda da verdade e outro o trae bo camio, 20tede
seguro que quen fai que un pecador volva dos seus camios trabucados, salvar a sa
alma da morte e soterrar unha chea de pecados.

1637

A BIBLIA

PRIMEIRA CARTA DE SAN PEDRO

Sado
1 1Pedro, apstolo de Xess Cristo, s emigrantes espallados polas provincias do Ponto,
Galacia, Capadocia, Asia e Bitinia, 2s que xa Deus Pai tia escollidos e a quen
santificou co Esprito para obedeceren a Xess Cristo e para asperxelos co seu sangue.
Para vs gracia e paz con toda abundancia!
PRIMEIRA PARTE: ESIXENCIAS DO BAUTISMO
Louvanza a Deus por renacer cristins
3Louvado sexa o Deus e Pai do noso Seor Xess Cristo!
Que pola sa grande compaixn,
resucitou a Xess Cristo da morte
e nos fixo renacer a unha vida que se nos d en esperanza,
4a unha herdanza que non se corrompe
nin se afea
nin murcha,
predestinada por Deus para vs;
5gracias fe que vs tedes,
estades protexidos polo poder de Deus
en vistas salvacin
que est para se manifestar, no intre final.
6Por iso brincades de alegra, anque agora, se fai falta, teades que sufrir por un pouco
tempo diferentes probas. 7Deste xeito, o xenuno da vosa fe ten mis vala do que o ouro
-que, a pesar de ser pasado, se aquilata no lume- e considrase merecente de louvanza,
gloria e honra cando se revele Xess Cristo. 8A quen amades sen o terdes visto; en quen
credes, anda sen o ver; e brincades, cheos dunha alegra indicible e gloriosa, 9porque
conseguste-lo froito da vosa fe, a vosa salvacin persoal.
10Sobre esta salvacin meditaron e pescudaron algns profetas, que profetizaron acerca
da gracia que se vos concedeu. 11Pescudaron eles a data e as circunstancias s que o
Esprito de Cristo, presente neles, se quera referir, cando lles predica os sufrimentos
reservados a Cristo e as glorias que viran despois. 12Reveluselles que non eran
ministros destes misterios profticos para proveito deles senn para o voso; misterios
profticos, que nesta era vos anunciaron os que vos evanxelizaron movidos polo Esprito
Santo mandado desde o ceo; cousa esta que os mesmos anxos desexan achegarse a ollar.
Ser santos, a imitacin de Deus
13Por iso, preparados espiritualmente para a vosa peregrinaxe e vivindo con sobriedade,
poede toda a vosa esperanza na gracia que se vos conceder cando sexa a revelacin de
Xess Cristo. 14Coma fillos obedientes, non vos axeitedes s desexos de antes, cando
viviades na ignorancia, 15senn que, do mesmo xeito que o que vos chamou santo, as
tamn sede vs santos en calquera circunstancia, 16porque a Escritura di: Seredes santos,
porque eu son santo.

1638

A BIBLIA

17E anda que lle podedes chamar Pai que xulga con imparcialidade as obras de cada
un, comportdevos con respecto durante o tempo do voso peregrinar. 18Porque xa vedes
que non vos rescataron dese tipo idoltrico de vida, que recibistes dos vosos pais, con
algo perecedeiro, tal coma ouro ou prata; 19senn que vos rescataron co precioso sangue
de Cristo, Ao sen defecto nin tacha. 20El xa estaba escollido de antes da creacin do
mundo pero presentouse nos derradeiros tempos para o voso ben. 21Por medio del tedes
fe en Deus que o resucitou da morte e o glorificou e dese xeito a vosa fe e a vosa
esperanza estn postas en Deus.
O amor, esixencia do anuncio cristin
22Xa que a purificacin do voso interior coa aceptacin da Verdade, vos levou a
querervos sinceramente coma irmns, querdevos ben uns s outros, de corazn e con
constancia. 23Porque volvestes nacer, non dunha semente perecedeira, senn dunha
imperecedeira: volvestes nacer por medio da Palabra vivificadora e permanente de Deus.
24Porque
todo mortal coma unha herba,
e toda a sa beleza coma a flor dunha herba:
secou a herba
e caeu a flor.
25En troques, a palabra do Seor permanece para sempre.
Ora, esa a palabra con que vos evanxelizaron.
O sacerdocio dos cristins
2 1As que, espdevos de toda maldade, de toda mesquindade e finximento, da envexa e
de falar mal dos outros. 2Coma nenos que acaban de nacer, ansiade o leite puro, o
espiritual, que recibistes no bautismo, para medrardes con el en orde salvacin, 3xa que
probste-lo bo que o Seor.
4O achegrdevos Seor, pedra vivificadora -de refugallo para os homes, pero pedra
escollida e aprezada s ollos de Deus-, 5sede tamn vs, coma pedras vivas, parte da
construccin do templo espiritual: para os cultos dun sacerdocio santo e para ofrecer
ofrendas espirituais, aceptables a Deus por medio de Xess Cristo. 6Por iso lese na
Escritura:
Ollade que eu poo en Sin unha pedra
angular, escollida e digna de honra,
de xeito que quen fe nela, non levar desengano.
7A sa honra para vs os que credes, pero para os que non cren
a pedra que refugaron os canteiros
e que se converteu en esquinal
8e anda mis:
en pedra onde se tropeza,
en couce onde un se esnafra.
Eles tropezan contra a Palabra, porque non lle fixeron caso: tropezar era o seu destino.
9Pero, en cambio, vs sodes raza escollida, sacerdocio de reis, nacin santa, pobo
adquirido por Deus, para pregorde-las marabillas daquel que vos chamou das tebras
sa luz admirable.
10Vs, os que antes non erades pobo,
agora sde-lo pobo de Deus;
ningun se compadeca de vs,
1639

A BIBLIA

pero agora atopastes quen se compadeza de vs.

DIVERSOS CONSELLOS
Consellos pobo de Deus que vive entre pagns
11Meus amigos, recomndovos que, coma forasteiros e emigrantes que sodes, vos
manteades lonxe dos baixos desexos que loitan contra ns. 12Entre os pagns mantede
un comportamento honrado, para que, anda que vos calumnien polo voso
comportamento coma malfeitores, veren as vosas obras boas, acaben por dar gloria a
Deus, o da que El os visite.
13Sometdevos ante toda institucin humana por mor do Seor, ora sexa o emperador,
coma soberano que , 14ou os gobernadores, coma delegados seus, para castiga-los
malfeitores e premiar s que fan o que est ben. 15Porque isto o que Deus quere: que
portndovos ben, lle tapde-la boca ignorancia dos estpidos. 16Isto facdeo coma
xente libre de verdade e non coma quen toma a liberdade para tapa-la ruindade, senn
coma servidores de Deus. 17Tede consideracin con todo o mundo, querede ben s
irmns, respectade a Deus, honrade o emperador.
Consellos para a vida en familia: os criados
18Os criados sometdevos s vosos amos con todo o respecto; non s s que son bos e
comprensivos, senn tamn s que son tortos, 19pois o mrito est en que un, dndose
conta de que Deus o quere, ature mgoas inxustamente sufridas. 20Porque que mrito
ten que aguantedes que vos enchan de labazadas por vos portardes mal? Pero, se vos
portades ben e, mesmo as, aguantades sufrimentos, isto precioso s ollos de Deus.
21De feito chamouvos Deus para isto,
porque tamn Cristo sufriu por vs,
deixndovos as un exemplo para que sigde-los seus pasos.
22El, que non fixo pecado,
nin engano se atopou na sa boca,
23cando o aldraxaban, non devolva aldraxes;
mentres sufra, non ameazaba,
senn que se pua nas mans do que xulga con xustiza.
24No seu corpo, el ofrendou os nosos pecados sobre a cruz,
para que ns, mortos pecado, vivamos para a xustiza:
curronno-las sas chagas.
25Erades coma ovellas extraviadas,
pero agora volvstesvos voso pegureiro e pastor.
Consellos s mulleres
3 1No tocante s mulleres, que se sometan s seus homes; deste xeito, se algns non cren
na Palabra, sen necesidade de palabra ningunha poderanos gaar 2polo bo xeito de vida
por respecto Seor. 3Que os vosos adornos non sexan os exteriores dunha trenza no
pelo nin rodearvos de xoias de ouro ou vestirvos con variedade de vestidos; 4senn que
sexa a personalidade escondida dentro, no corazn, co adorno indeformable dun esprito
agarimoso e sereo; isto si que algo precioso s ollos de Deus. 5As tamn se adornaban
noutro tempo as santas mulleres que esperaban en Deus, sometndose s seus homes.
1640

A BIBLIA

6As obedeceu Sara a Abraham, chamndolle "o meu dono". Vs, se facde-lo ben e non
vos amedoades por ningunha alarma, porque xa vos fixestes fillas de Sara.
Consellos s homes
7No tocante s homes, convivide coas vosas mulleres con comprensin, mostrndolle-lo
debido respecto, tal como se lle debe a un ser mis feble e coma a herdeiras convosco do
don gratuto da Vida; as seredes capaces de rezar sen estorbos.
Levarse ben
8En fin, andade todos de acordo e cos mesmos sentimentos, querdevos coma irmns,
tede un corazn compasivo e un xeito humilde; 9non vos volvades mal por mal, nin
insulto por insulto; contrario, devolvede bendicins, porque para isto vos chamaron:
para serdes herdeiros dunha bendicin. 10Porque
se un ama a vida
e quere ver das felices,
contea a sa lingua do mal,
e os seus beizos de falar falsidades;
11escape do mal e faga o ben,
procure a paz e esfrcese por pillala.
12Pois a mirada do Seor flgase nos xustos,
e os seus odos atenden os seus rogos;
pero a cara do Seor anxase contra os que fan o mal.
bo sufrir, sendo honrados
13Ademais, quen sera capaz de vos facer mal, se vs estivesedes afincados no ben?
14Pero, anda supoendo que tivesedes que sufrir por serdes xustos, benaventurados vs:
non lles teades medo nin vos asustedes. 15O contrario para os vosos adentros adorade a
Cristo coma Seor, estade sempre dispostos a responder a todo aquel que vos pida razn
da esperanza que levades dentro. 16Pero respondede con bo xeito e con respecto; tede a
conciencia limpa, de xeito que os que desprezan o voso bo comportamento cristin, se
vexan confundidos naquilo mesmo de que vos calumnien. 17Pois sempre sera mellor
sufrir, se tal fose a vontade de Deus, por facrde-lo ben, que por facrde-lo mal.
O exemplo de Cristo e a salvacin polo bautismo
18Tamn Cristo morreu unha vez polos vosos pecados,
o xusto polos pecadores, para vos achegar a Deus;
sufriu a morte na carne, pero recibiu vida no esprito.
19Foi daquela cando lles foi proclama-la salvacin
mesmo s espritos encadeados, 20que foran rebeldes,
cando, nos tempos de No,
Deus, cheo de paciencia,
estbaos agardando, mentres se construa a arca;
dentro dela, uns poucos,
en total oito persoas,
salvronse pola auga;
21esta auga simbolizaba o bautismo que vos salva a vs,
1641

A BIBLIA

non por ser unha limpeza do corpo lixoso,

senn por se-lo compromiso con Deus dunha conciencia honrada,
pola mediacin de Xess Cristo resucitado,
22que subiu ceo e est dereita de Deus,
despois que se lle someteron os anxos, os poderes e as forzas.
O que sofre na carne rompe co pecado
4 1Pois, xa que Cristo padeceu na sa carne, armdevos tamn vs da mesma idea: que
quen sofre na carne rompe co pecado; 2de xeito que vivde-lo resto da vosa vida corporal
para cumprrde-la vontade de Deus e xa non para satisface-las paixns humanas. 3Pois o
tempo pasado foi mis que de abondo para vivirdes vs en plan pagn, afeitos como
estabades luxuria e s vicios, s orxas, esmorgas, borracheiras e infames idolatras. 4E
as estranse ver que non corredes con eles, coma de costume, a estragar cartos e
inmoralidade, e insltanvos. 5Xa darn contas a Aquel que est preparado para xulgar
vivos e mortos; 6pois para isto se lles predicou o Evanxeo mesmo s mortos: para que,
en recibindo na sa carne mortal a sentencia comn a tdolos homes, poidan vivir no
esprito coa vida de Deus.
Para o que falta, paga a pena sacrificarse polos outros
7E, por outra banda, a fin de todo est cerca; polo tanto, tede control e regra con vs
mesmos para poderdes rezar. 8Antes que nada, esforzdevos no amor duns s outros,
porque o amor tapa moitos pecados. 9D-devos pousada uns s outros sen murmurar.
10Cada un esfrcese en servi-los outros cos seus dons, os que de Deus recibiu, como
corresponde a bos administradores dos diferentes dons de Deus. 11Quen fala, que sexa
voceiro de Deus; quen sirva, que o faga coa forza que Deus lle d, para que en todo Deus
reciba gloria por medio de Xess Cristo. A El pertencen a gloria e o poder polos sculos
dos sculos. Amn.
SEGUNDA PARTE
Loar a Deus polas persecucins
12Meus amigos, sade do medo que vos deu o incendio que xurdiu entre vs, para vos
poer a proba, coma se vos viese enriba algo estrao. 13Mis ben alegrdevos,
conforme ides tendo parte nos sufrimentos de Cristo, para que deste xeito cando se
manifeste a sa gloria poidades tamn alegrarvos xubilosos. 14Se se burlan de vs por
serdes cristins, felicitdevos, porque o Esprito da gloria, isto , o Espritu de Deus,
permanece sobre vs. 15Que ningun de vs siga sufrindo por ser asasino ou ladrn ou
mala persoa ou un entremetido; 16pero, se sofre por ser cristin, que non tea vergonza,
mis ben que louve a Deus polo ttulo que ten. 17Isto quere dicir que chegou o tempo do
xuzo, comezando pola casa de Deus. Ora, se os seus principios en ns son as, cal ser a
fin dos que se rebelan contra o Evanxeo de Deus? 18Se caro lle custa xusto salvarse,
que non ser do impo e pecador! 19En conclusin: os que sofren conforme vontade de
Deus, facendo sempre o ben, encomndense Creador que fiel.
Preocupacin pastoral e obediencia na humildade

1642

A BIBLIA

5 1Os responsables das vosas comunidades, exhrtoos eu, responsable coma eles, que fun
testemua dos padecementos de Cristo e que terei parte convosco na gloria que est para
se manifestar: 2coidade o rabao de Deus, que est vosa garda; mirade por el, non por
pura obriga senn, como Deus quere, de boa gana; nin por baixos intereses de lucro
senn porque vos agrada; 3nin dndovolas de seores dos que se vos encomendaron
senn facndovos exemplo para o rabao. 4As, cando apareza o supremo Pastor,
recibirde-la coroa da gloria, que nunca murcha.
5Tamn os mozos habedes ser ben guiados cos responsables. No trato cos demais
revestdevos todos vs dun pensar humilde, porque
Deus oponse s soberbios,
pero concdelle-la gracia s humildes.
6Por iso vs facdevos humildes,
para estardes baixo a man poderosa de Deus,
de xeito que El vos levante no intre oportuno.
7Botade sobre Deus tdalas vosas ansias,
que El coida de vs.
Estar en lia, para vence-lo demo e servir a Deus
8Pero comede e bebede con regra. Alerta!
Que o voso inimigo, o demo, bruando coma un len,
anda arredor procura de quen engulir.
9Resistdelle firmes na fe,
sabendo que os mesmos sufrimentos lles estn reservados
s vosos irmns en todo o mundo.
10Pois Deus, de quen vn toda a gracia e que vos chamou por medio de Cristo sa
gloria eterna, despois dun pouco de sufrimento, El mesmo vos por en forma, vos volver
firmes, fortes e vos dar estabilidade. 11El ten poder polos sculos dos sculos. Amn.
Despedida
12Do puo de Silvn, irmn fiel -as o considero-, escribinvos esta pequena carta, para
vos exhortar e asegurar que esta a verdadeira gracia de Deus. Afincdevos ben nela.
13A comunidade escollida coma vs, que vive en Babilonia, mndavos sados e tamn o
meu fillo Marcos. 14Sauddevos uns s outros cun bico de irmns. Paz a todos vs, os
cristins.

1643

A BIBLIA

SEGUNDA CARTA DE SAN PEDRO

Sado
1 1Simn Pedro, servidor e apstolo de Xess Cristo, s que tiveron a sorte de recibir
unha fe de tanta estima coma a nosa, debido xusto reparto de Xess Cristo, noso Deus e
Salvador: 2que vos aumente a gracia e a paz, irdes coecendo mellor a Deus e a Xess,
noso Seor.
O camio do Reino de Xess
3O coecermos a Aquel, que nos chamou coa sa propia gloria e coa sa forza, o seu
poder divino convidounos con todo canto precisamos para a vida e para a piedade.
4Con esa gloria e esa forza tamn nos convidou s mis preciosos e mellores bens
prometidos, para que por estes bens, fuxindo da podremia que o egosmo produce no
mundo, sexades partcipes da natureza de Deus. 5Por iso mesmo, con toda a dilixencia,
coidade fomentar coa vosa fe a virtude; coa virtude, o xuzo moral; 6co xuzo moral, o
dominio de vs mesmos; co dominio de vs, a constancia; e coa constancia, a piedade;
7coa piedade, o agarimo de irmns; e co agarimo, o amor.
8Pois ben, se xa sodes donos destas boas cualidades e van en aumento en vs, non vos
deixarn ser nugallns e estriles para conseguirdes coece-lo noso Seor Xess Cristo.
9Porque o que non as ten un cego, que non ve de lonxe, xa que lle esqueceu a
purificacin dos seus pecados pasados. 10Por isto, irmns, esforzdevos cada vez mis en
asegurrvo-la chamada e a eleccin que se fixo de vs. Se obrades as, endexamais non
fracasaredes, 11pois deste xeito hsevos franquea-la entrada no Reino eterno do noso
Seor e Salvador Xess Cristo.
Finalidades da carta
12E as eu teimarei sempre en vos lembrar estas cousas, anda que xa as coecedes e
estades firmes na verdade que recibistes. 13Mentres vivo nesta tenda, penso que o meu
deber espabilarvos cun testamento espiritual, 14sabendo que logo teo que abandona-la
mia tenda, como mostrou o noso Seor Xess Cristo. 15Coidarei, logo, de que, en toda
ocasin, anda despois da mia morte, vos poidades lembrar destas cousas.
O testemuo do apstolo e o da palabra proftica
16Se vos demos a coece-la vinda poderosa do noso Seor Xess Cristo, non foi
guindonos por contos argallados con habilidade, senn porque fomos testemuas
oculares da sa grandeza. 17Pois recibiu honor e gloria de parte de Deus Pai, cando desde
a sublime Gloria lle chegou aquela voz tan especial: "Este o meu Fillo, o meu
predilecto, o Fillo do meu contento". 18Esta voz omola ns vir do ceo, estando con el no
monte santo. 19Deste xeito temos confirmacin da palabra proftica, que facedes ben
en estardes atentos, coma un candil aceso en lugar escuro, ata que alboree o da e o
luceiro da alba naza nos vosos corazns.
20Antes que nada, ddevos conta disto: que ningunha profeca da Escritura obxecto de
interpretacin privada. 21Porque ningunha profeca se fixo por proxecto de home senn
que, sendo homes, falaron de parte de Deus, levados polo Esprito Santo.

1644

A BIBLIA

OS FALSOS MESTRES
Denuncia dos falsos mestres
2 1O mesmo que houbo no pobo xudeu profetas falsos, tamn haber entre vs falsos
mestres, que metern arteiramente herexas perniciosas; negaren Seor que os
rescatou, acarrexan para si unha rpida perdicin. 2Moitos extravindose, seguirn o
camio dos libertinos e por culpa deles maldirase o camio verdadeiro. 3Pois, por cobiza,
hanvos explotar con discursos arteiros: a sentencia que merecen xa hai tempo que non
folga; e a perdicin que lles vn enriba non est a durmir, de certo.
Condena dos pecadores e salvacin dos xustos
4Pois Deus non perdoou os anxos que pecaron senn que os botou s alxubes escuros do
inferno, gardndoos al para o xuzo. 5Tampouco non lle perdoou mundo antigo senn
que, cando mandou o cataclismo a aquel mundo de impos, soamente gardou seguras a
oito persoas con No, o pregoeiro da xustiza; 6e condenou as cidades de Sodoma e
Gomorra volvndoas cinsa, deixando deste xeito e para sempre un escarmento para os
impos. 7Pero librou xusto Lot, atormentado polo comportamento lascivo daquela
xente sen decencia, 8pois como era un home xusto, co que lles va e lles oa s homes
entre os que viva un da e outro da, doanlle na sa alma santa aquelas accins inicuas.
9Deste xeito o Seor sabe ben como librar da proba os homes piadosos; e, en troques,
tamn sabe gardar para o da do xuzo os culpables, que xa van ser castigados,
10maiormente os que van tras dos desexos impuros da carne e os que desprezan a
autoridade do Seor. Ousados, pagados de si, destemidos, maldicen os Seres Gloriosos,
11cando nin os mesmos anxos, con seren maiores ca eles en forza e poder, non se atreven
a lles botar unha maldicin diante do Seor. 12Pero esa xente, coma animais irracionais,
nacidos e destinados para que os cacen e os maten, por maldiciren o que nin sequera
coecen, morrern cunha morte coma a destes animais. 13Recibirn as a paga dos seus
erros, xa que pensan que a felicidade consiste en andar de esmorga en pleno da.
Denuncia dos seus pecados na comunidade e contra ela
Que noxo e que vergonza, cando, comendo convosco, se enzoufan nos seus praceres!
14Os seus ollos non se enchen de adulterar nin se cansan de pecar; andan caza dos
recn convertidos, coecen tdalas maas da cobiza, naceron para a maldicin. 15O
deixaren o camio dereito, extravironse, seguindo o camio de Balaam, fillo de Bosor,
quen cobizou a paga por profetizar cousas inxustas; 16pero tivo quen lle botase na cara o
seu pecado: unha burria sen fala falou con voz de home e parou a loucura do profeta.
17Son coma fontes secas, nubes mouras empurradas por unha tormenta: a negra
escuridade est gardada para eles. 18Pois con discursos que soan moi ben pero que non
din cousa caso e aproveitando as paixns lascivas da carne, cazan s que hai pouco se
apartaron dos que vivan no erro. 19Promtenlles liberdade, eles que son escravos da
corrupcin -porque o que nos vence, escravzanos-. 20Se os que se libran das
inmundicias do mundo, gracias a coeceren noso Seor e Salvador Xess Cristo, se
deixan enlizar e vencer de novo polas mesmas inmundicias, o seu final vnlles ser peor
do que o principio. 21Mis lles vala non coece-lo vieiro da xustiza, antes que, de
coecido, voltarse atrs do cumprimento da santa doutrina que se lles entregou.

1645

A BIBLIA

22Pasulle-lo daquel atinado O can que vomitou, o vmito papou e aqueloutro: "Porca
lavada revlcase no bulleiro".
A VOLTA DO SEOR A FIN DO TEMPO
Anque se demore, a Parusa chegar
3 1Meus amigos, esta xa a segunda carta que vos escribo; nas das quero avivece-lo
voso esprito sincero cun testamento espiritual, 2para que vos acorden as palabras que en
tempos dixeron os santos profetas e o mandamento do Seor e Salvador, que vos
transmitiron os vosos apstolos.
3Antes de nada, tede presente que nos derradeiros das virn uns que farn riso de todo e
que se comportarn segundo os seus propios antollos. 4Estes dirn: "Que queda da
promesa da sa volta? Pois desde que morreron os nosos pais, todo segue igual que
estaba desde o principio do mundo". 5Pero as esqucense adrede de que o ceo existe
desde antigo e de que, pola palabra de Deus, a terra se formou da auga e subsiste
mediante a auga. 6E por isto o mundo de entn pereceu alagado na auga. 7En canto ceo
e mais terra actuais, a mesma palabra os ten reservados para o lume e grdaos para o da
do xuzo e da perdicin dos impos.
Sentido desta demora e conseguintes esixencias de santidade no cristin
8Meus amigos, que non vos esqueza unha cousa: que para o Seor un da lle coma mil
anos; e mil anos sonlle coma un da. 9Non est retrasando Deus o cumprimento do que
prometeu, anda que algns o crean as: o que pasa que ten paciencia convosco, porque
non quere que ningun pereza senn que a todos lles dea tempo a se converteren. 10Mis
ben o da do Seor vir coma un ladrn: daquela os ceos desaparecern con estrondo; os
elementos disolveranse abrasados de calor; e a terra e tdalas obras que hai nela nin se
atoparn.
11Xa que todo isto se ha disolver desta maneira, con que santo xeito e prcticas de
piedade tedes que vivir 12mentres esperades e suspirades pola chegada do da de Deus!
Porque neste da cando os ceos incendiados se han disolver e os elementos abrasados de
calor se han derreter. 13Pero ns, conforme sa promesa, esperamos un ceo novo e
unha terra nova, onde exista a xustiza.
Derradeiras recomendacins
14Por iso, meus amigos, mentres agardades isto, collede a peito que El vos atope en paz,
sen tacha nin defecto. 15Tede por seguro que a paciencia do noso Seor sinal de
salvacin, como xa o noso benquerido irmn Paulo volo escribiu co saber que Deus lle
deu. 16El fala diso en tdalas cartas. Anque nelas hai algunhas cousas difciles de
entender, que a xente ignorante e pouco firme interpretan retortamente para a sa propia
runa, como fan co resto das Escrituras.
17Polo tanto vs, meus amigos, ben avisados, estade en vela, para non perdrde-la vosa
firmeza, arrastrados polo erro de xente sen conciencia. 18Non; vs crecede na gracia e no
coecemento do noso Seor e Salvador, Xess Cristo. A el sexa a gloria, agora e deica o
da eterno.
Amn.

1646

A BIBLIA

PRIMEIRA CARTA DE SAN XOAN

Prlogo
1 1O que pasou desde o comezo,
o que temos odo,
o que teen visto os nosos ollos,
o que contemplamos ns e palparon as nosas mans,
a saber, a Palabra que a vida
2(porque a vida manifestouse
e ns vmola e damos testemuo dela,
e anuncimosvola a vs: a vida eterna,
que estaba na intimidade do Pai
e que se nos amosou a ns):
3iso que temos visto e odo
agora tamn volo anunciamos a vs,
para que tamn vs teades parte connosco;
pois compartir connosco
compartir co Pai e co seu Fillo Xess Cristo.
4Escribmosvos isto
para que a nosa alegra sexa ben cumprida.
Primeiro criterio de vida cristi: Deus Luz, debemos vivir na Luz
5Esta a mensaxe que lle temos odo a El e que agora vos anunciamos a vs: que Deus
Luz e que nel non hai escuridade ningunha. 6Se aseguramos que estamos en comunin
con El e vivimos na escuridade, mentimos e non practicmo-lo que cremos. 7Pero se ns
vivimos na Luz, do mesmo xeito que El est na Luz, entn estamos en comun uns cos
outros e o sangue de Xess, o seu Fillo, estanos purificando de tdolos pecados.
8Se dicimos que non temos pecado, desvimonos
e non temos en ns a verdade.
9Se recoecemos publicamente os nosos pecados, fiel e xustificador Deus; El
perdoarno-los pecados e limparanos de toda ruindade.
10Se dicimos que endexamais non pecamos, estamos facendo de Deus un mentireiro e
non podemos ter connosco a sa revelacin.
2 1Meus fillios, escrbovos estas cousas para que non pequedes; pero, se algn peca,
temos quen nos defenda diante do Pai: Xess Cristo, o xustificador. 2El quen expa os
nosos pecados; e non s os nosos senn tamn os de todo o mundo.
Segundo criterio: cumprir cos mandamentos, maiormente o do amor
3Sabemos que o coecemos de verdade polo feito de que cumprimos cos seus
mandamentos. 4O que di: "Eu cozoo" pero non cumpre cos seus mandamentos, un
mentireiro e non ten en si a verdade revelada. 5Quen garda a sa Palabra, nel o amor de
Deus chega de verdade mximo; nisto onde coecemos que estamos con El. 6Quen di
que permanece en comun con El, ten que comportarse como Xess se comportou.
7Meus amigos, non vos comunico un mandamento novo senn un mandamento antigo,
que xa tiades desde o comezo: este mandamento antigo a Palabra que daquela
1647

A BIBLIA

escoitastes. 8E, con todo, comuncovos un mandamento novo: esta novidade verdadeira
sexa polo que a Xess toca, sexa polo que vos toca a vs, porque a escuridade vai
desaparecendo e brilla xa a luz verdadeira.
9Quen di que est na Luz, pero odia a seu irmn, anda est na escuridade.
10Quen ama a seu irmn, est na Luz e nel non hai nada que o faga tropezar.
11En troques, quen odia a seu irmn, est na escuridade e camia na escuridade e, por
isto, non sabe a onde vai, porque a escuridade lle cegou os ollos.
A verdadeira comunin con Deus
12Dgovos, meus fillos,
que os vosos pecados estn perdoados por mor do seu nome.
13Dgovos, pais,
que vs tde-lo coecemento daquel, que desde o comezo.
Dgovos, mozos,
que vs vencste-lo Maligno.
14Dxenvos, por tanto, meus fillios,
que vs tde-lo coecemento do Pai.
Dxenvos, por tanto, pais.
que vs tde-lo coecemento daquel, que desde o comezo.
Dxenvos, por tanto, mozos,
que vs sodes valentes,
que a Palabra de Deus est dentro de vs,
e que por isto vencste-lo Maligno.
15Non lle queirades ben mundo nin que hai nel. O amor do Pai non pode estar en
quen lle queira ben mundo. 16Porque todo o que hai no mundo -as inclinacins mal,
os ollos que endexamais nunca se enchen e o orgullo que d ter moitos cartos- non vn
do Pai, senn que vn do mundo. 17Porque o mundo pasa e as sas cobizas tamn, pero
quen cumpre coa vontade de Deus, permanece para sempre.
18Meus fillos, estamos na hora derradeira. Conforme ostes, tia que vi-lo Anticristo;
ollade que xa estn aqu moitos anticristos; por isto sabemos que estamos na hora
derradeira. 19Os anticristos saron dos nosos, anda que eles non eran dos nosos; se fosen
dos nosos haban quedar connosco; pero non, eles saron para deixar ver que non todos
son dos nosos.
20Vs, en troques, recibistes do Santo unha uncin e todos vs tde-lo coecemento.
21Decidinme a escribirvos, non porque non coezde-la verdade senn xustamente
porque xa a coecedes e porque da verdade non saen mentiras.
22Quen o mentireiro, senn o que nega que Xess o Mesas? Ese tal o Anticristo,
porque nega Pai e Fillo. 23Quen nega Fillo, xa non ten comun co Pai; e quen
profesa a sa fe no Fillo, tamn ten comun co Pai.
24Respecto a vs, contrario: que vos quede dentro o que aprendestes desde o comezo.
Se o que aprendestes desde o comezo vos queda dentro, tamn vs permaneceredes no
Fillo e no Pai, 25xa que esta xustamente a promesa que o Fillo nos fixo: a vida eterna.
26Ben. Dos que vos queren descamiar, xa chega co dito. 27Ademais, vs conservades
dentro a uncin que recibistes de Cristo e deste xeito non precisades que ningun vos
faga de mestre; porque a uncin de Cristo -que unha realidade e non unha ilusin- xa
vos ensina todo. Permanecede nel como ela vos ensinou.
28Pois logo, meus fillos, seguide en comun con el, para que cando se nos manifeste o
da que volva, teamos unha seguridade confiada e non nos sintamos fracasados lonxe
del.
1648

A BIBLIA

Terceiro criterio: practica-la xustiza propio dos fillos

29Xa sabedes que Cristo xustificador; tirade, logo, de aqu a consecuencia: que todo
aquel que fai o que xusto, fillo del.
3 1Vede o moito que nos quixo o Pai, para nos chamarmos fillos de Deus e srmolo de
verdade. Por iso o mundo non nos recoece: porque tampouco non o recoeceu a El.
2Meus amigos, xa somos fillos de Deus, pero anda non est vista o que seremos;
sabemos que cando Xess apareza, ns seremos coma el, xa que o veremos tal e como .
3Todo o que ten posta en Xess esta esperanza, trata de vivir unha vida limpa, para ser
limpo coma el.
4Todo aquel que peca comete unha ruindade, xa que o pecado esa rebelda. 5E xa
sabedes que el se presentou para quita-los pecados, xa que nel non hai pecado. 6A quen
segue en comun con el, non lle d por pecar: quen peca que non o viu nin o coeceu.
7Meus fillos, que ningun vos extrave: quen fai o que xusto, vlvese xusto, xa que
imita a Aquel que xusto. 8Quen comete pecado, vn do demo, xa que o demo pecador
desde o comezo. Por isto se fixo ve-lo Fillo de Deus, para acabar coas obras do demo.
9Quen naceu de Deus, xa non comete pecado, porque a semente de Deus queda nel: xa
non pode pecar, porque naceu de Deus. 10Nisto onde se ven os que son fillos de Deus e
os que son fillos do demo.
Cuarto criterio: o amor prximo
Quen non fai o que xusto, isto , quen non quere ben a seu irmn, non vn de Deus.
11Porque esta a mensaxe que ostes desde o comezo: que ns nos amemos uns s
outros. 12Non coma Can, que, vindo da caste do demo, degolou a seu irmn. E por que
o degolou? Porque os seus feitos eran do demo, mentres que os do seu irmn eran xustos.
13Non vos admiredes, irmns, de que o mundo vos tea odio. 14Ollade que ns sabemos
que pasamos da morte vida en que lles queremos ben s irmns; o que non quere ben,
permanece na Morte. 15Quen odia a seu irmn un asasino e xa sabedes que ningn
asasino leva en si a vida eterna.
16Soubemos o que o amor desde que el deu a sa vida por ns e entn decatmonos de
que ns temos que da-la vida polos irmns. 17Pois como pode esta-lo amor de Deus
naquel que, tendo moitos bens deste mundo e vendo pasar necesidade irmn, lle cerra
as entraas? 18Meus fillios, non amemos de palabra e de lingua, senn con feitos e na
verdade.
Confianza con Deus
19Deste xeito saberemos que vivimos conforme a verdade e sosegarmo-lo noso corazn
diante do tribunal de Deus. 20Porque anda que o noso corazn nos acuse, Deus
meirande c noso corazn e coece todo. 21Meus amigos, se o corazn non nos acusa,
temos confianza para nos achegar a Deus 22e El dno-lo que lle pidamos, porque
cumprimos cos seus mandamentos e facmo-lo que a El lle agrada.
23Isto o que El manda: que creamos no seu Fillo Xess Cristo e que nos queiramos ben
uns s outros, coma el nos mandou. 24O que cumpre cos seus mandamentos, est en
comun con Deus, e Deus en comun con el: coecemos que Deus est en comun
connosco polo Esprito que nos deu.

1649

A BIBLIA

Quinto criterio: a fe en Xess, levados polo Esprito

4 1Meus amigos, non fiedes en calquera esprito; mis ben, poede proba os espritos,
para ver se veen de Deus. Porque de entre ns saron polo mundo moitos falsos profetas.
2O Esprito de Deus podmolo distinguir nisto: vn de Deus todo esprito que profesa
que Xess Cristo veu en carne mortal; 3non pode vir de Deus todo esprito que non
profesa a Xess; ese o esprito do Anticristo, de quen ostes dicir que a vir e agora xa
est no mundo.
4Meus fillios, vs sodes de Deus, e tde-los anticristos sometidos a vs, porque o que
est en vs maior c que est no mundo. 5Eles son dos do mundo, falan xeito do
mundo e por isto escitaos o mundo. 6Ns, en troques, somos dos de Deus: quen coece
a Deus, escitanos; quen non dos de Deus, non nos escoita. Nisto onde coecmo-lo
Esprito da verdade e o esprito do error.
Sexto criterio: a fe no amor de Deus
7Meus amigos, ammonos ns s outros, porque o amor vn de Deus; e todo aquel que
ama naceu de Deus e coece a Deus. 8O que non ama, anda non coece a Deus, porque
Deus amor.
9O amor de Deus fxose ver entre ns en que Deus mandou mundo o seu Fillo
Unixnito, para que nos dese a sa vida. 10Hai amor dentro de ns, non porque ns
teamos amado a Deus, senn porque El nos amou a ns e mandou o seu Fillo para que
expiase os nosos pecados.
11Meus amigos, se Deus nos amou tanto, tamn ns nos temos que amar uns s outros.
12A Deus non o deu visto nunca ningun; pero, se ns nos amamos uns s outros, Deus
est en comunin connosco e o seu amor faise realidade cumprida en ns.
13Coecemos que estamos en comun con El e El connosco, en que nos deu parte no
seu Esprito. 14Ns mesmos o contemplamos e por iso testemuamos que o Pai mandou
o seu Fillo coma salvador do mundo. 15Se un profesa que Xess o Fillo de Deus, Deus
est en comun con el e el con Deus. 16Pero ns xa o coecemos e temos posta a nosa
fe neste amor: o amor que Deus mantn vivo entre ns. Deus amor e quen permanece
no amor, permanece en Deus e Deus permanece nel.
17Nisto chega o amor a ser realidade cumprida en ns: en que miramos para o da do
xuzo con confiada seguridade porque, tamn ns vivimos neste mundo xeito de Cristo.
18No amor non hai temor. Antes ben, o amor perfecto bota fra o temor, pois o temor
temor dun castigo: quen ten medo non chegou a un amor perfecto.
19Ns somos capaces de amar, porque El nos amou primeiro. 20Se un di: "Eu amo a
Deus", pero odia a seu irmn, un mentireiro. Porque quen non ama a seu irmn a quen
est vendo, non pode amar a Deus, a quen nunca viu: 21este xustamente o mandamento
que temos recibido del: que quen ama a Deus, ame tamn a seu irmn.
A fe, razn do amor e da comun con Deus
5 1Todos cantos cren que Xess o Mesas, naceron de Deus; e quen ama que
enxendra, ama tamn a quen aquel enxendrou. 2Sabemos que ammo-los fillos de Deus,
se amamos a Deus e cumprimos cos seus mandamentos.
3Porque o amor a Deus consiste en cumprir cos seus mandamentos. Os mandamentos de
Deus non son pesados, 4porque nacer de Deus permtenos vence-lo mundo. E esta a
victoria que derrota o mundo: a nosa fe. 5Porque quen o que derrota o mundo, senn o
que cre que Xess o Fillo de Deus?
1650

A BIBLIA

6O que veu con auga e sangue, foi el, Xess Cristo; non veu con auga s, senn con auga
e con sangue. E o Esprito quen d testemuo, xa que o Esprito a Verdade. 7Porque
tres son os que dan testemuo: 8o Esprito, a auga e mailo sangue; e os tres testemuan
no mesmo senso. 9Se ns aceptmo-lo testemuo dos homes, maior razn ten o
testemuo de Deus. E este o testemuo de Deus: o que El nos ten dado acerca do seu
Fillo. 10Quen cre no Fillo de Deus leva dentro de si este testemuo; quen non lle d fe a
Deus pono por mentireiro, xa que non cre no testemuo que Deus ten dado acerca do seu
Fillo. 11E nisto consiste ese testemuo: en que Deus nos deu a vida eterna, a vida que
est no seu Fillo. 12Quen ten o Fillo, ten a vida; quen non ten o Fillo, non ten a vida.
Eplogo
13Con esta carta quero que vs, os que credes no Fillo de Deus, esteades seguros de que
tde-la vida eterna. 14Cando acudimos a el, estamos certos de que nos escoita, se o que
lle pedimos est conforme coa sa vontade. 15Se estamos certos de que nos escoita en
calquera cousa que lle pidamos, estamos tamn certos de que xa consegumo-lo que lle
estamos pedindo.
16Se algun ve que o seu irmn peca con pecados que non levan morte, que rece por el
e Deus daralle a vida. Refrome s que cometeron pecados que non levan morte. Porque
hai un pecado que leva morte; e non por este polo que eu digo que se rece. 17Toda
inxustiza pecado, pero hai pecados que non levan morte.
18Sabemos que todo aquel que un nacido de Deus non peca, senn que o garda consigo
aquel que naceu de Deus, para que non lle toque o Maligno. 19Sabemos que ns vimos
de Deus, mentres que o mundo enteiro est nas mans do Maligno. 20Sabemos que o Fillo
de Deus xa est aqu e que nos deu entendemento para coece-lo Verdadeiro; ns
estamos co Verdadeiro, co seu Fillo Xess Cristo. Este o Deus verdadeiro e a vida
eterna. 21Meus Fillios, garddevos dos falsos deuses.

1651

A BIBLIA

SEGUNDA CARTA DE SAN XOAN

1Eu, o Presbtero, escrbolle seora elixida e mais s seus fillos, s que quero na
verdade -e non s eu senn tdolos que recoecen a verdade-, 2gracias verdade que est
dentro de ns e que nos acompaar sempre. 3Obra da verdade e mais do amor ser que
nos acompaen o favor, a misericordia e a paz que nos vn de Deus Pai e de Xess
Cristo, o Fillo do Pai.
4Algns dos teus fillos dronme unha alegra moi grande, cando vin que vivan na
verdade, conforme o que o Pai nos mandou. 5Agora, pdoche, seora, que nos queiramos
ben uns s outros; e con isto non che anuncio un mandamento novo senn o mandamento
que recibimos desde un principio.
6O amor consiste nisto: en vivirmos conforme os seus mandamentos. Este o
mandamento que ostes desde o principio para que vivades conforme el.
7Agora andan polo mundo moitos seductores que non profesan que Xess Cristo veu en
carne mortal: Vela o seductor e o Anticristo! 8Mirade por vs mesmos: para non
perdrde-lo que traballastes, senn para recibrde-la paga enteira. 9Todo aquel que se
pasa da raia e non segue a doutrina de Cristo, non ten a Deus consigo. Quen segue a
doutrina, ten consigo o Pai e mailo Fillo. 10Se vos fai unha visita algun que non traia
esta doutrina, nin lle ofrezades pousada nin lle dede-la "benvida"; 11quen lle dea a
"benvida", faise cmplice das malas obras do tal.
Despedida
12Anda que teo moitas cousas para vos dicir, non o quero facer con papel e tinta.
Espero irvos ver e falarvos cara a cara, para que, deste xeito, a nosa alegra sexa
completa.
13Sadante os fillos da ta irm, a elixida.

1652

A BIBLIA

TERCEIRA CARTA DE SAN XOAN

Sado

1Eu, o Presbtero, escrbolle benquerido Gaio, a quen amo na verdade. 2Meu amigo,
pido para ti sade e que o xito en tdolos teus asuntos te acompae sempre. 3Canto me
alegrei cando chegaron uns irmns e nos falaron da ta aceptacin da mensaxe, de como
vives na verdade! 4Para min non hai alegra meirande ca esta: a de or que os meus fillos
viven de acordo na verdade.
Cooperacin e oposicin
5Meu amigo, estaste comportando conforme a fe en todo o que fas polos irmns e
maiormente polos irmns forasteiros. 6Eles diante da comunidade falaron ben do teu
amor. Faras ben en seguir fornecndoos para a viaxe, como Deus manda. 7Pois, por mor
do Nome marcharon sen recibiren nada dos pagns. 8Por iso, ns tmo-la obriga de
axudar a homes coma estes, para sermos colaboradores do anuncio da verdade.
9Escribinlle unha carta a esa comunidade, pero o dominante Diotrefes non nos acepta.
10Por iso, cando vos vaia ver, botareille na cara o que fai, as palabras malignas con que
nos denigra. Ademais, non satisfeito con isto, nin acepta el os irmns, nin llelo permite
facer s que os queren aceptar e btaos fra da comunidade.
11Meu amigo, non imte-lo mal senn o ben. Quen obra ben, vn de Deus. Quen obra
mal, endexamais non viu a Deus. 12Do Demetrio todos falan ben e falan a verdade. E ns
tamn falmo-lo ben e sabes que o noso testemuo conforme a verdade.
Despedida
13Anda teo moitas cousas que che dicir, pero non o quero facer con tinta e pluma.
14Espero verte moi axia e falar cara a cara. 15A paz sexa contigo. Mndanche sados os
teus amigos. Sada s meus amigos, un por un.

1653

A BIBLIA

CARTA DE SAN XUDAS

Sado
1Xudas, servidor de Xess Cristo e irmn de Santiago, sada s chamados, os
benqueridos de Deus Pai e gardados para Xess Cristo: 2Que a misericordia, a paz e o
amor se realicen en vs con toda abundancia.
Os falsos mestres
3Queridios, levado polo empeo que poo en vos escribir encol da nosa comn
salvacin, crin de necesidade dirixirme a vs para vos pedir un esforzo especial na loita
pola fe que dunha vez por todas se lle entregou pobo santo. 4Pois disimulada
metronse algunhas persoas impas, xa de vello apuntadas para esta condenacin, que
converten en libertinaxe a gracia do noso Deus e rexeitan o noso nico Dono e Seor
Xess Cristo.
5Anque estas cousas as teades xa ben sabidas, qurovos, non obstante, lembrar que o
Seor, despois de saca-lo seu pobo da escravitude de Exipto, acabou logo cos que non
creran. 6E tamn que os anxos que non mantiveran a sa dignidade e abandonaran a sa
morada, tenos gardados nas tebras, encadeados con cadeas eternas ata o da do gran
xuzo. 7O mesmo ca Sodoma e Gomorra e as cidades vecias que, por se deixaren levar
coma eles por inmoralidades e por vicios contrarios natureza, estn coma escarmento
sufrindo o castigo do lume eterno.
8Pois estes, igual: deixndose levar das sas matinacins, lixan a carne, aldraxan o
Seoro e maldn os Seres Gloriosos. 9O mesmo arcanxo Miguel, cando andaba s
retesas co demo, discutindo sobre o corpo de Moiss, non tivo o atrevemento de lle botar
unha sentencia aldraxante senn que dixo: "Que o Seor te reprenda". 10Pero estes, por
unha banda, maldn do que non coecen; e, pola outra, corrmpense naquelas cousas que
como as bestas coecen por instinto. 11Pobres deles! Colleron polo camio de Can e
polos cartos deixronse caer no erro de Balaam e morreron na revolta de Cor.
12Estes son os que deshonran os vosos xantares de irmandade, con enchentes
desaxeitadas e cebndose; nubes sen auga, levadas polos ventos de ac para acol;
rbores outonizas sen froito, das veces mortas, desarraizadas; 13ardentas do mar que
rebotan coma escuma as sas porcalladas; estrelas errantes, s que lles agardan unhas
tebras pechas para sempre.
14Destes tamn profetizou Henoc, o stimo despois de Adam, cando dixo: "Velaqu vn
o Seor rodeado de milleiros de anxos, 15para facer xuzo a todos e para demostrarlles a
tdolos malvados as impiedades todas que runmente fixeron e tdolos arruallos que
contra El esbardallaron estes impos pecadentos". 16Sonvos murmuradores, ndanse a
queixar decote, camian seguindo as sas cobizas, os seus labios pronuncian verbas
abraiantes, afagan as persoas buscando o propio interese.
17Pero vs, queridios, facede lembranza do que prediciron os apstolos do noso Seor
Xess Cristo. 18Eles dicanvos que no intre derradeiro xurdiran homes burlns, que
camiaran na impiedade, seguindo as sas cobizas. 19Ben, pois estes snvo-los tales,
provocadores de divisins, homes "animais" que non teen esprito.
20Pero vs, queridios, edificdevos enriba dos alicerces da vosa fe santsima; rezade no
Esprito Santo; 21mantdevos no amor de Deus, agardando que a misericordia do noso
Seor Xess Cristo vos dar a vida eterna. 22Compadecdevos dos que dubidan:

1654

A BIBLIA

23salvade a algns, arrincndoos do lume; e dos outros tede piedade; pero con receo,
aborrecendo mesmo a roupa lixada polos seus baixos vicios.
Conclusin
24A Aquel que potente para vos gardar sen pecado e as presentarvos na sa presencia
sen mancha e con alegra, 25 nico Deus, noso Salvador por Xess Cristo o noso Seor,
a El, digo, demo-la gloria, a maxestade e a autoridade suprema desde o principio, agora
e por tdolos sculos dos sculos. Amn.

1655

A BIBLIA

O APOCALIPSE
PROLOGO
Introduccin
1 1Revelacin de Xess Cristo que Deus lle outorgou, para que el lles mostrase s seus
servos o que ten que acontecer axia. E fxoa coecer, mandndolla polo seu anxo seu
servo Xon, 2que testemua da palabra de Deus e do propio testemuo de Xess Cristo,
dicindo canto viu. 3Benia quen lea e quen escoite esta profeca e faga caso do que nela
queda escrito, porque est no seu cumprimento.
Sado s destinatarios
4Eu, Xon, desxovos s sete igrexas de Asia gracia e paz de parte do que , o que era e o
que est a vir, de parte dos sete espritos que estn diante do seu trono; 5e de parte de
Xess Cristo, a testemua que merece fe, o primeiro en renacer da morte e soberano dos
reis da terra.
A aquel que nos ama, que nos liberou dos nosos pecados co seu sangue 6e que nos
converteu nun reino, en sacerdotes para o seu Deus e Pai: a el a gloria e mailo poder
polos sculos dos sculos. Amn.
7Velaqu vn nas nubes,
e todo ollo o ver,
mesmo aqueles que o traspasaron:
por el batern no peito tdalas razas da terra.
Certo. Amn.
8Eu son o Alfa e o Omega, di o Seor Deus, o que , o que era e o que est a vir, o que
todo o sostn.
PARTE EXHORTATIVA
Visin vocacional do autor
9Eu, Xon, voso irmn e compaeiro no sufrimento, no reino e na esperanza en Xess,
estaba na illa chamada Patmos, por cousa da palabra de Deus e do testemuo de Xess.
10Can en arroubo o da do Seor e on detrs mia un berro forte, coma dunha trompeta,
11que dica: "o que vas ver escrbeo nun libro e mndallelo s sete igrexas: de Efeso,
de Esmirna, de Prgamo, de Titira, de Sardes, de Filadelfia e de Laodicea".
12E dei a volta para ver de quen era a voz que me falaba e, virar, vin sete candelabros
de ouro 13e no medio dos candelabros unha figura humana vestida cunha tnica talar e
cunha faixa de ouro cinguida altura do peito. 14A sa cabeza e os seus cabelos eran
brancos coma a l branca, coma a neve; e os seus ollos, coma chama de lume; 15os seus
ps semellantes metal, cando se pon roxo na forxa; o seu falar, coma o brudo do mar.
16Na man dereita tia sete estrelas e da boca saalle unha espada de dous fos ben afiada.
A cara resplandecalle coma o sol cando d con toda a sa forza.
17O velo, can s seus ps coma morto. Pero el puxo a sa man dereita sobre min e
dxome: "Non teas medo. Eu son o Primeiro e o Ultimo, 18o que vive; estiven morto
pero repara en que estou vivo polos sculos dos sculos e teo as chaves da Morte e do
1656

A BIBLIA

lugar dos mortos. 19Escribe, logo, todo o que ves, o que hai e o que ha vir despois disto.
20O segredo misterioso das sete estrelas que ollas na mia man dereita e dos sete
candelabros de ouro este: as sete estrelas son os anxos das sete igrexas e os sete
candelabros son as sete igrexas.
As sete cartas. A carta a feso
2 1O anxo da Igrexa de feso escrbelle:
Isto di quen apreixa coa sa dereita as sete estrelas, quen pasea entre os sete candelabros
de ouro. 2Coezo as tas obras e fatigas e maila ta enteireza e vexo que non podes
atura-los malos. Puxeches proba s que se teen por apstolos sen seren apstolos e ti
atopchelos falsos. 3Eu sei ben que tes esperanza e paciencia e por iso aguantaches por
cousa mia e non ests canso.
4Pero teo contra ti que perdche-lo teu amor primeiro. 5Acrdate de onde caches:
arrepntete e ponte a face-las obras de antes. Porque che vou vir cambia-lo teu candelabro
de sitio, caso de non te arrepentires. 6Anque unha cousa tes teu favor: que aborrce-la
conducta dos nicolatas, que eu tamn aborrezo.
7 Quen tea odos, escoite o que o Esprito lles di s igrexas. O vencedor heille dar a
comer da rbore da vida, que est no xardn de Deus.
A carta a Esmirna
8O anxo da Igrexa de Esmirna escrbelle:
Isto di o Primeiro e o Ultimo, o que estivo morto pero volveu vida. 9Coezo o teu
sufrimento e a ta pobreza -anque es rico- e a maledicencia contra ti dos que se teen por
xudeus sen seren xudeus pero que si son sinagoga de Satans. 10Non teas medo ningn
do que vas sufrir. Ollade que Satn vos ha meter a algns de vs no crcere, para vos
poer proba e teredes sufrimento dez das. Pero mantente fiel ata a morte e dareiche a
coroa da vida.
11Quen tea odos escoite o que o Esprito lles di s igrexas. O vencedor promtolle que
non o vai dana-la morte segunda.
A carta a Prgamo
12O anxo da Igrexa de Prgamo escrbelle:
Isto di quen ten a espada de dous fos ben afiada: 13sei que onde vives onde Satans ten
o seu trono e que te mants firme comigo e non negche-la fe en min nin cando Antipas,
o meu mrtir que tamn fiaba en min, caeu asasinado a onda vs, onde vive Satans.
14Pero teo contra ti unhas poucas cousas: que tes a algunha xente enleada coa doutrina
de Balaam, que ensinaba a Balac a escandaliza-los fillos de Israel, incitndoos a comer
carne sacrificada s dolos e a darse prostitucin. 15As tamn ti tes algns que
profesan a doutrina dos nicolatas. 16Arre-pntete, que, como non o fagas, vou vir axia e
loitarei contra eles coa espada da mia boca.
17Quen tea odos escoite o que o Esprito lles di s igrexas. O vencedor heille dar do
man escondido e tamn unha pedria branca; e escrito na pedria un nome novo que
ningun coece, fra daquel que a recibe.
A carta a Titira
18O anxo da Igrexa de Titira escrbelle:
1657

A BIBLIA

Isto di o Fillo de Deus, que ten os seus ollos coma a chama do lume e os ps semellantes
metal: 19coezo as tas obras, o teu amor, a ta fe, o teu servicio, a ta enteireza e as
tas obras ltimas que son mis grandes cs primeiras.
20Pero teo contra ti que deixas que unha muller, Iezabel, se poa o ttulo de profetisa,
que ensine e que engaiole os meus servos para que se dean prostitucin e a comeren
carne sacrificada s dolos. 21Deille tempo para se arrepentir, pero ela non se quere
arrepentir da sa prostitucin. 22Ides ver como a vou encamar, e s que se dean
prostitucin con ela voulles mandar un gran sufrimento, a menos que se arrepintan das
obras dela; 23e s fillos dela vounos matar cun andazo.
As coecern todalas igrexas que eu son o que sondea os sentimentos e as intencins e o
que vos d a cadaqun segundo as vosas obras. 24Pero a vs, s de Titira que non sodes
desta doutrina e que non coecde-los profundos misterios de Satans -como eles din-,
dgovos que non vos impoo outro peso. 25Unicamente que vos agarredes ben que
tedes, ata que eu volva.
26O vencedor, a quen practique ata a fin as mias obras, heille dar poder sobre os xents,
27e ha de os gobernar cun caxato de ferro,
e escachizaraos coma unha ola de barro,
28o mesmo que eu recibn poder do meu Pai;
e heille da-lo luceiro da alba.
29Quen tea odos escoite o que o Esprito lles di s igrexas.
A carta a Sardes
3 1O anxo da Igrexa de Sardes escrbelle:
Isto di quen ten os sete espritos de Deus e as sete estrelas: coezo as tas obras: tes sona
de estar vivo, pero ests morto. 2Ponte alerta, fortalece o que anda che queda sen morrer,
porque non atopei perfectas as tas obras diante do meu Deus. 3Acrdate, logo, do que
recibiches e escoitaches: grdao e arrepntete, que, como non vixes e esteas espreita,
vou vir coma ladrn e non vas saber a que hora vou caer sobre ti.
4Pero tes unhas poucas persoas en Sardes, que non lixaron os seus vestidos. Estas han
pasear comigo vestidas de branco, porque son dignas. 5O vencedor vaise vestir as con
vestidos brancos e endexamais non borrarei o seu nome do libro da vida e responderei
por el diante do meu Pai e diante dos seus anxos.
6Quen tea odos escoite o que o Esprito lles di s igrexas.
A carta a Filadelfia
7O anxo da Igrexa de Filadelfia escrbelle:
Isto di o Santo, o Verdadeiro,
quen ten a chave de David,
quen , se el abre, ningun pecha,
e, se el pecha, ningun abre:
8coezo as tas obras -olla que te puxen diante dunha porta ben aberta, que ningun pode
pechar-; coezo que tes pouca forza, e mesmo as, cumprche-la mia palabra e non me
negaches. 9Vas ver que che vou entregar algns da sinagoga de Satans, dos que din que
son xudeus pero que non o son, porque menten. Vas ver que os vou facer poerse s teus
ps e recoecern que eu te amo.
10Como ti gardche-las mias palabras con perseverancia, tamn eu te gardarei a ti no
intre da proba, que est a vir sobre todo o mundo, para pr a proba a toda a xente. 11Virei
axia. Agarra ben o que tes, para que ningun che colla a ta coroa.
1658

A BIBLIA

12O vencedor fareino columna do templo do meu Deus e prometo que xa non sair fra
del; e escribirei nel o nome do meu Deus e o nome da cidade do meu Deus, da nova
Xerusaln, a que baixa do ceo, de onda o meu Deus, e escribirei nel o meu nome novo.
13Quen tea odos escoite o que o Esprito lles di s igrexas.
A carta a Laodicea
14O anxo da Igrexa de Laodicea escrbelle:
Isto di o Amn, a testemua fiel e lextima, o comezo da creacin de Deus: 15coezo as
tas obras: ti non es fro nin quente. Quen me dera que foses fro ou quente! 16Pero, por
seres morno, nin fro nin quente, voute vomitar da mia boca. 17Porque dis: Son rico, xa
teo fartura e non preciso de nada; pero ti non sabes que es unha besta, ds mgoa, es un
mendigo cego e espido.
18Aconslloche que merques ouro do meu, que se acaba de aquilatar no lume, para te
poeres rico; e que merques roupa branca, para vestires ben e para que non se vexa a
vergonza da ta nudez; e que merques colirio para unta-los teus ollos e as poderes ver.
19Que eu a quen lles quero ben, rfolles e corrxoos. Ponte de xenio e convrtete!
20Mira que hai tempo que estou a petar na ta porta. Se algun escoita a mia voz e abre
a porta, eu entrara cabo del e ceara con el e el comigo. 21O vencedor outorgareille
sentar onda min no meu trono, do mesmo xeito que tamn eu vencn e sentei cabo do
meu Pai no seu trono.
22Quen tea odos escoite o que o Esprito lles di s igrexas.
PARTE APOCALIPTICA
PRIMEIRA SECCION: VISION INAUGURAL DE DEUS E DO AO
4 1Despois disto mirei e vin unha porta aberta no ceo; e a primeira voz, que ora coma
unha trompeta, falando comigo, dicame: "Sube aqu que che vou amosa-lo que ten que
acontecer despois disto".
2Axia can en arroubo. E velaqu un trono posto no ceo e un sentado no trono. 3A
fasqua do que estaba sentado era coma a pedra de xaspe e de sardnica e cunha aureola
arredor do trono, semellante aspecto da esmeralda. 4Arredor do trono vin vintecatro
tronos e, sentados nos tronos, vintecatro ancins, vestidos de roupas brancas e coroas de
ouro nas sas cabezas.
5Do trono saan lstregos, berros e trebns. Sete fachos de lume ardan diante do trono,
que son os sete espritos de Deus. 6Haba diante do trono coma un mar lampexante,
semellante cristal.
E diante do trono e arredor do trono, catro animais, cheos de ollos por diante e por detrs.
7O primeiro animal, igual ca un len; o segundo, semellante a un xato; o terceiro, tia a
cara coma de home; e o cuarto, semellante a unha aguia voando. 8E cada un destes catro
animais tia seis s, cheas de ollos en todo o arredor e por fra. Non tian acougo nin de
da nin de noite, proclamando:
"Santo, Santo, Santo,
Seor Deus, que todo o sostn,
o que era, o que e o que est a vir".
9E cada vez que lle daban gloria, honra e gracias a quen est sentado no trono, que vive
polos sculos dos sculos, 10os vintecatro ancins axeonllbanse ante o que est sentado

1659

A BIBLIA

no trono e adoraban o que vive polos sculos dos sculos e botaban diante do trono as
sas coroas, dicindo mesmo tempo:
11"Merecente es, noso Seor e Deus,
de recibir gloria, honra e poder,
porque ti es quen o creaches todo:
pola ta vontade existe e foi creado".
5 1E vin na dereita do que estaba sentado no trono un libro escrito por fra e por dentro,
pechado con sete selos. 2E vin un anxo forte, que clamaba con gran voz: "Quen pode
abri-lo libro e desenlea-los seus selos?"
3E ningun no ceo nin na terra nin debaixo da terra, daba aberto o libro nin lido nel. 4E
eu choraba moito, porque non se atopaba ningun digno de abri-lo libro nin de ler nel.
5Pero dxome entn un dos ancins: "Non chores, ei-lo len da raza de Xud e retoo da
raz de David: venceu, e deste xeito pode abri-lo libro e os seus sete selos".
6E vin no medio do trono e dos catro animais e diante dos ancins, un Ao en p, coma
se estivese degolado, con sete cornos e sete ollos, que son os sete espritos de Deus,
mandados a toda a terra. 7O Ao achegouse trono e recibiu o libro da man dereita de
quen est sentado no trono. 8Cando o colleu, os catro animais e os vintecatro ancins
axeonllronse diante do Ao, con cadansa ctara e con frascos de ouro cheos de
perfumes, que son as oracins do pobo santo. 9E cantaban un canto novo:
"Ti es merecente de recibi-lo libro,
e de abri-los selos,
porque te degolaron e adquiriches para Deus co teu sangue
xentes de toda raza, lingua, pobo e nacin.
10E fixeches deles un reino de sacerdotes para o noso Deus e reinarn na terra".
11E vin e on a voz de moitos anxos arredor do trono e dos animais e dos ancins: o
nmero deles era de milleiros e milleiros. 12Proclamaban con forte voz:
"Merecente o Ao, por estar degolado,
de recibi-lo poder, a riqueza, a sabedora, a forza,
a honra, a gloria e a bendicin".
13E on que tdalas criaturas que estn no ceo e na terra e debaixo da terra e enriba do
mar e tdalas cousas que hai nelas, proclamaban:
"Para quen est sentado no trono e para o Ao:
a bendicin, a honra, a gloria e o poder
polos sculos dos sculos".
14E os catro animais dican: "Amn" e os ancins caeron en adoracin.
SEGUNDA SECCION:
ABRESE O LIBRO SELADO CON SETE SELOS
Os catro primeiros selos: os catro cabaleiros
6 1E mirei, cando o Ao abriu o primeiro dos sete selos e on que un dos catro animais
berraba con voz de trebn: "Ven". 2E mirei e vin un cabalo branco. O seu cabaleiro tia
un arco. Duselle unha coroa e sau coma vencedor e para seguir vencendo.
3E cando abriu o segundo selo, on que o segundo animal dica: "Ven". 4E sau outro
cabalo vermello. O seu cabaleiro duselle poder de quita-la paz da terra e facer que se
degolen uns s outros e duselle tamn unha espada grande.

1660

A BIBLIA

5E cando abriu o terceiro selo, on que o terceiro animal dica: "Ven". E mirei e vin un
cabalo negro. O seu cabaleiro tia unha balanza na man. 6E on algo, coma se fose un
berro, no medio dos catro animais, que dica: "Un cuarto de ferrado de trigo por un
denario; e tres cuartos de ferrado de cebada por un denario! Pero aceite e vio non
lles fagas mal".
7E cando abriu o cuarto selo, on a voz do cuarto animal, que dica "Ven". 8E mirei e vin
un cabalo cardoso. O seu cabaleiro chmase Morte e seguao o Hades. Duselle o poder
sobre a cuarta parte da terra, para matar coa espada, coa fame, co andazo e coas feras da
terra.
O quinto selo: os mrtires chaman a Deus
9E cando abriu o quinto selo, vin baixo o altar as nimas dos degolados por mor da
palabra de Deus, e por gardaren ben o seu testemuo. 10E a grandes berros preguntaron:
"Ata que da, noso Dono santo e verdadeiro tardars en facer xustiza e en vinga-lo noso
sangue contra os vecios da terra?" 11Duse-lles cadanseu vestido branco e dxoselles
que parasen unha miga, ata que se completase o nmero dos seus compaeiros e irmns,
que os an matar axia como os mataran a eles.
O sexto selo: intervencin terrible de Deus
12E vin, cando abriu o sexto selo, que houbo un gran terremoto. O sol virou mouro coma
un pano de picote e a la volveuse en sangue. 13As estrelas do ceo caeron na terra, como
a figueira solta os seus figos, cando zorrega nela un gran vento. 14O ceo retirouse coma
un rolo de pergamio cando se recolle, e tdolos montes e illas se moveron do seu posto.
15Os reis da terra, e os seus grandes, os xenerais, os ricos, os fortes e todos, servos e
libres, agachronse nas covas e entre os penedos dos montes. 16E dicanlles s montes e
s penedos: "Caede enriba de ns e ocultdenos da presencia do que est sentado no
trono e da ira do Ao! 17Porque chegou o da grande da sa ira e quen o poder aturar?"
Marcan os fieis cun sinal
7 1Despois disto vin catro anxos que apreixaban, nas catro esquinas da terra, os catro
ventos, para que non bourasen contra a terra, nin contra o mar nin contra as rbores. 2E
vin outro anxo mis, que tia o selo do Deus vivente, subir desde o nacente. Dicalles a
berros s catro anxos, a quen se lles deu poder de dana-la terra e o mar: 3"Non lles
fagades mal terra nin mar nin s rbores, ata que marquemos co selo na testa os
servos do noso Deus!". 4E on o nmero dos que tian a marca, cento corenta e catro mil,
marcados de entre tdalas tribos dos fillos de Israel.
5Da tribo de Xud, doce mil marcados,
da tribo de Rubn, doce mil marcados,
da tribo de Gad, doce mil marcados,
6da tribo de Axer, doce mil marcados,
da tribo de Naftal, doce mil marcados,
da tribo de Menaxs, doce mil marcados,
7da tribo de Simen, doce mil marcados,
da tribo de Lev, doce mil marcados,
da tribo de Isacar, doce mil marcados,
8da tribo de Zebuln, doce mil marcados,
da tribo de Xos, doce mil marcados,
1661

A BIBLIA

da tribo de Benxamn, doce mil marcados.

Cantos de victoria a Deus e sorte dos seus fieis
9Despois disto mirei e vin un mundo de xente, que ningun era capaz de contar, de
tdalas nacins, tribos, pobos e linguas, en p diante do trono e do Ao. Vestan roupa
branca e levaban ramallos de palma nas mans. 10Proclamaban con grande voz:
"A salvacin pertncelle noso Deus,
que senta no trono, e mais Ao".
11Tdolos anxos que estaban en p arredor do trono, dos ancins, e dos catro animais,
postrronse diante do trono para adoraren a Deus. 12Proclamaban:
"Amn! A bendicin, a gloria, a sabedora,
a accin de gracias, a honra,
o poder e maila forza pertncenlle noso Deus,
polos sculos dos sculos. Amn".
13Un dos ancins preguntoume: "Quen son e de onde vieron estes que van vestidos de
roupa branca?" 14Eu respondinlle: "Meu Seor, ti xa o sabes". E dxome: "Estes son os
que veen de pasa-las sas grandes penas; lavaron os seus vestidos e branquexronos co
sangue do Ao.
15Por iso estn diante do trono de Deus,
e adrano da e noite no seu santuario.
E quen est sentado no trono chantar a sa tenda cabo deles.
16Non tern mis fame nin sede,
nin caer endexamais sobre eles o sol,
nin ningunha queimadura del.
17Porque o Ao, que est no medio do trono, ser o seu pastor,
levaraos s fontes de auga
e Deus enxugar dos seus ollos toda bgoa".
TERCEIRA SECCION:
O STIMO SELO E A SERIE DAS TROMPETAS
8 1E cando abriu o stimo selo, houbo, como media hora, un silencio no ceo. 2E vin os
sete anxos, que estn sempre en p diante do trono de Deus. Dronselles sete trompetas.
Oracins dos fieis pola chegada do Reino e resposta de Deus
3Chegou outro anxo cun incensario de ouro. Pxose p do altar e duselle moito
incenso, para que o ofrecese no altar de ouro, que est diante do trono, coas oracins de
todo o pobo santo. 4E das mans do anxo que est diante do trono de Deus subiu o fume
do incenso coas oracins do pobo santo. 5Colleu o anxo o incensario, encheuno co
rescaldo do altar e botouno na terra: houbo lstregos, berros, tronos e un terremoto.
6Entn os sete anxos, que tian as sete trompetas, preparronse para tocar.
As catro primeiras trompetas: resposta de Deus
7Tocou o primeiro e caeu na terra unha sarabiada de lume mesturado con sangue: ardeu a
terceira parte da terra e a terceira parte das rbores e toda a herba verde.

1662

A BIBLIA

8Logo tocou o segundo anxo e botouse mar algo coma un monte grande ardendo:
fxose sangue a terceira parte do mar 9e morreu a terceira parte das criaturas vivas do mar
e esnaquizronse a terceira parte dos barcos.
10Tocou logo o terceiro anxo e caeu do ceo unha estrela grande, ardendo en labarada, e
caeu sobre a terceira parte dos ros e das fontes. 11A estrela chambase Asente. E a
terceira parte das augas volveuse en auga de asente e moitos dos homes morreron por
culpa destas augas que se volveron amargosas.
12Logo tocou o cuarto anxo e tremelicou a terceira parte do sol, a terceira parte da la e a
terceira parte das estrelas: escureceuse a terceira parte de cada un deles e un tercio do da
non alumeou e o mesmo a noite.
Aviso de ameaza
13E mirei e on o que berraba con voz potente unha aguia, que estaba voando polo medio
do ceo: "Ai, ai, ai dos vecios da terra, por cousa dos outros toques de trompeta, que tres
anxos van tocar!"
A quinta trompeta ou o primeiro Ai!: os saltns
9 1Logo tocou o quinto anxo e vin que unha estrela caa do ceo na terra. Duselle a ela a
chave do pozo do abismo; 2ela abriuno e subiu do pozo coma unha fumeirada dun gran
forno: escureceuse o sol e mailo aire por cousa da fumeirada do pozo. 3Logo saron da
fumeirada saltns pola terra. Duselles poder, coma o que teen os alacrns da terra; 4e
dxoselles que non danasen nin a herba dos campos nin verde ningn nin rbore ningunha
senn unicamente os homes que non tivesen o selo de Deus na testa.
5Encarguselles que non os matasen senn que os atormentasen por cinco meses: o
tormento deles era coma o tormento do alacrn, cando pica no home. 6Naqueles das os
homes procurarn a morte e non a atoparn, desexarn morrer, pero a morte fuxir deles.
7Os saltns semellaban cabalos aparellados para a guerra: tian nas cabezas coma unhas
coroas que parecan de ouro e as caras coma as caras dos homes; 8tian os cabelos coma
cabelos de mulleres e os dentes eran coma os dos lens; 9tian unhas coirazas como
coirazas de ferro e o zoar das sas s era coma estrondo de carros e de moitos cabalos
correndo para a guerra; 10tian rabos e aguillns semellantes s dos alacrns e nos seus
rabos tian o poder de dana-los homes por cinco meses. 11Teen un rei que os dirixe: o
anxo do abismo, que en hebreo se chama Abaddn e en grego Apolin, o Estragador.
12O primeiro Ai! pasou, pero despois deste anda virn dous Ais! mis.
A sexta trompeta ou o segundo Ai!: a cabalera mortfera do demo
13Logo tocou o sexto anxo e on unha voz, que via dos cornos do altar de ouro, que est
diante de Deus. 14Dicalle sexto anxo, que tia a trompeta: "solta os catro anxos, que
estn presos onda o gran ro, o ufrates". 15E quedaron soltos os catro anxos, que
estaban aparellados para mataren a terceira parte dos homes naquela hora, da, mes e ano.
16O nmero da tropa de cabalera era de douscentos millns; eu mesmo on o nmero.
17E nesta visin os cabalos e os seus cabaleiros aparecan deste xeito: tian coirazas da
cor do rescaldo, violceo e marelo de xofre; as cabezas dos cabalos eran coma as cabezas
dos lens e da boca saalles lume, fumeirada e xofre. 18Unha terceira parte dos homes
quedaron mortos con estas tres pragas: co lume, coa fumeirada e co xofre que saa da
boca dos cabalos. 19Porque estes cabalos tian o poder na boca e no rabo, pois os rabos,
semellantes a cobras, remataban en cabezas e con elas facan mal.
1663

A BIBLIA

20Quedou un refugallo de homes, que nin con estas pragas morreron nin se arrepentiron
do culto dos deuses falsos. Non deixaron de adora-los demos e as imaxes de ouro, de
prata, de bronce, de pedra e de madeira, que nin poden ollar nin or nin camiar. 21Non
se arrepentiron dos seus homicidios nin das bruxeras nin da prostitucin nin dos roubos.
O anxo co seu libro proftico
10 1E vin que outro anxo forte baixaba do ceo, envolto nunha nube co arco iris sobre a
sa cabeza; o aspecto da sa cara era coma o sol e as pernas coma columnas lumeantes.
2Tia na man un librio aberto e puxo o p dereito no mar e o esquerdo na terra. 3Berrou
con toda a forza, coma o brado do len; e, en berrando, falaron os sete tronos coas sas
propias voces. 4Despois de falaren os sete tronos estaba eu para escribir, pero on que
unha voz desde o ceo me dica: "Garda en segredo o que falaron os sete tronos e non o
escribas". 5E o anxo, que eu vira afincado no mar e na terra, ergueu a sa man dereita
cara ceo 6e xurou por aquel que vive polos sculos dos sculos, que creou o ceo e canto
hai nel, a terra e canto hai nela, o mar e canto hai nel: "xa non haber mis demora!;
7pero nos das en que apareza a voz do stimo anxo, cando estea para toca-la trompeta,
hase de cumpri-lo Misterio de Deus, tal como El llelo anunciara, coma boa nova, s seus
servos, os profetas".
8E a voz que ora desde o ceo volveu falar comigo para me dicir: "Vai e colle o librio
aberto, que ten na man o anxo que est afincado no mar e na terra". 9Fun onda o anxo
dicirlle que me dese o pequeno libro e el respondeume: "Clleo e engleo todo: hache
amargar no ventre pero na boca hache ser doce coma o mel". 10Eu colln o librio da
man do anxo e engulipeino de vez e fxoseme na boca doce coma o mel, pero de que o
comn enchuseme de amargor o ventre. 11E dixronme: "Cmpre que volvas profetizar
para moitos pobos, xentes, linguas e reis".
O santuario e as das testemuas
11 1Duseme unha canivela da feitura dunha vara de medir dicndome: "rguete e mide o
santuario de Deus e mailo seu altar e mide os que adoran no santuario. 2Pero o adro que
est fra do santuario, dixao de lado e non o midas, que llelo deron s pagns, que
pisarn a cidade santa durante corenta e dous meses. 3Eu permitireilles s mias das
testemuas que fagan de profetas durante mil douscentos sesenta das vestidas con roupa
feita de sacos.
4Estas son as das oliveiras e os dous candelabros, que estn ergueitos diante do Seor
do mundo. 5E se algun lles quere facer mal, sair das sas bocas lume que devorar os
seus inimigos; se algun lles quixer facer mal, cmpre que morra deste xeito.
6Eles teen poder para pecha-lo ceo, de xeito que non chova durante os das do seu
profetizar. Teen poder de converte-la auga en sangue e de castiga-la terra con calquera
tipo de praga cantas veces queiran. 7Pero, cando acaben o seu testemuo, a fera que sobe
do abismo loitar contra eles, venceraos e mataraos.
8E os seus cadveres quedarn na praza da gran cidade, que se chama en linguaxe
simblica Sodoma e Exipto, onde tamn foi crucificado o seu Seor. 9Xentes de
diferentes pobos, tribos, linguas e nacins ollarn para os seus cadveres durante tres das
e medio e non deixarn poe-los cadveres no sartego. 10Os habitantes da terra
alegraranse e brincarn de alegra e mandaranse regalos uns s outros, porque aqueles
dous profetas atormentaran os habitantes da terra".
11Despois destes tres das e medio, un esprito vivificador mandado por Deus entrou
neles e puxronse en p. Os que miraban para eles entroulles un gran medo. 12E oron un
1664

A BIBLIA

forte berro que desde o ceo lles dica: "Subide aqu!". E subiron ceo nunha nube,
vista dos seus inimigos. 13Naquela mesma hora veu un gran terremoto e derrubouse unha
dcima parte da cidade e morreron no terremoto sete mil homes. Os outros colleron medo
e dronlle gloria Deus do ceo.
14O segundo Ai! pasou: o terceiro Ai! vela vn.
CUARTA SECCION:
A STIMA TROMPETA E A SERIE DAS VISIONS DO DRAGON
Louvanzas e agradecementos
15Logo tocou o stimo anxo e oronse uns fortes berros desde o ceo, que dican:
"O reinado do mundo pasou a ser do noso Deus
e do seu Mesas!
El reinar polos sculos dos sculos".
16E os vintecatro ancins, os que sentan diante de Deus nos seus tronos, postrronse para
adorar a Deus, 17dicindo:
"Dmosche gracias a ti, Seor, Deus que todo o sostn,
que es e que eras
por asumre-lo teu grande poder,
e comezares a reinar.
18Anoxronse contra ti os xents,
pero agora chegou o teu anoxo:
o momento de lles facer xustiza s que morreron,
e de lles da-la paga s teus servos, os profetas,
teu Santo pobo e s que te respetan a ti,
s pequenos e s grandes,
e de esnaquiza-los que destren o mundo__.
Anuncio da intervencin de Deus
19E abriuse o santuario celeste de Deus e apareceu a arca da sa alianza no seu santuario.
Entn houbo lstregos, berros, tronos, un terremoto e unha grande sarabiada.
A muller e o dragn: o nacemento do neno
12 1E apareceu no ceo un gran sinal: unha muller vestida co sol, coa la baixo os seus
ps e, na cabeza, unha coroa de doce estrelas. 2Estaba embarazada e berraba cos
retorzns e as dores do parto.
3Apareceu outro sinal no ceo: era un gran dragn vermello, que tia sete cabezas e dez
cornos e nas cabezas sete diademas. 4Co seu rabo arramplaba cunha terceira parte das
estrelas do ceo e botbaas na terra. O dragn plantouse diante da muller que estaba para
dar luz, coa idea de engulirlle o fillio en canto nacese.
5Tivo un fillo varn; aquel que cun caxato de ferro ha rexer a tdalas nacins. Pero Deus
arrebatou o fillio da muller onda si, seu trono. 6E a muller fuxiu para o deserto, onde
lle tia Deus un lugar axeitado para a manter al mil douscentos sesenta das.
7E produciuse unha guerra no ceo; Miguel e os seus anxos combateron contra o dragn.
O dragn combata cos seus anxos, 8pero non lles puido; e para eles xa non houbo lugar
1665

A BIBLIA

no ceo. 9Deus botou do ceo gran dragn, serpe antiga, chamado Satn e Satans, o que
fai extraviar a tdolos homes: botouno terra; e s seus anxos con el.
10E on un gran berro no ceo, que dica:
"Arestora chegou a victoria, o poder,
e o reino do noso Deus,
as coma a soberana do seu Mesas.
Porque expulsaron o acusador dos nosos irmns,
o que os acusaba diante do noso Deus,
da e noite.
11Pero eles vencrono gracias sangue do Ao,
e pola forza do testemuo que deron,
e porque quixeron mis morrer que vivir neste mundo.
12Por iso alegrdevos, ceos,
e os que vivides neles!
Pobre terra e pobre mar!
Porque baixou Satn onda vs.
Baixou adoecido
porque sabe que ten pouco tempo".
13E cando o dragn se decatou de que o botaran para a terra, perseguiu muller que dera
luz o menio. 14Pero Deus deulle muller as das s da gran aguia, para que fose
voando ata o deserto, o seu lugar; e dselle a mantenza al, lonxe da presencia da serpe
durante un tempo, dous tempos e medio tempo.
15A serpe botou pola boca auga, coma un ro, detrs da muller, para envolvela na
corrente do ro. 16Pero a terra acudiu en axuda da muller: abriu a terra a sa boca e zugou
o ro, que o dragn botara pola boca. 17Enrabexou o dragn contra a muller e foille facela guerra resto da familia dela: s que gardan os mandamentos de Deus e manteen
firme o testemuo de Xess.
As das bestas
18Detvose na area da beira do mar.
13 1Logo vin subir do mar unha besta con dez cornos e sete cabezas e nos cornos tia dez
diademas e nas cabezas tia un nome blasfemo. 2A besta que vin semellaba unha pantera
pero as patas eran coma as do oso e a boca coma a boca do len. O dragn deulle a sa
forza, o seu trono o seu gran poder. 3Unha das sas cabezas estaba degolada de morte,
pero a sa ferida mortal curou. Todo o mundo se admiraba do que lle sucedera besta 4e
adorou o dragn, que tal poder lle dera besta, dicindo: "Quen ser coma a besta e quen
poder facer guerra en contra dela?".
5E duselle dragn unha boca para dicir arrogancias e blasfemias e conceduselle o
poder para facelo longo de corenta e dous meses. 6Abriu a sa boca:
para blasfemar contra Deus,
para blasfemar contra o seu Nome,
contra o seu celeste santuario
e contra os que moran nel.
7Permituselle facerlle a guerra pobo santo e vencelo; e duselle poder sobre toda tribo,
pobo, lingua e nacin. 8E tdolos habitantes da terra, que desde o comezo do mundo non
teen o seu nome escrito no libro da vida do Ao que foi degolado, adoraron a besta.
9Quen tea odos escoite:
10Se algn est para a catividade,
1666

A BIBLIA

ir catividade.
Se algn est para morrer coa espada,
matarano coa espada.
Aqu estn a esperanza e maila fe do pobo santo.
11Logo vin outra besta que suba da terra: tia dous cornos semellantes s do ao e
falaba coma o dragn. 12Exerce, baixo a ollada da primeira besta, a sa completa
vontade: fai que toda a terra e os seus habitantes adoren a primeira besta, que curara da
sa ferida mortal. 13Realiza grandes milagres, ata chegar a facer baixar lume do ceo
terra, vista dos homes. 14Descamia os habitantes da terra cos milagres que se lle
permitiron facer diante da besta, dicndolles que fagan imaxes en honor da besta, que tia
a ferida da espada pero recobrara a vida. 15Conce-duselle segunda besta poder
infundir esprito na imaxe da primeira, para facela falar e para que fixese que tdolos que
non adorasen a imaxe da besta fosen asasinados. 16A todos, grandes e pequenos, ricos e
pobres, libres e servos, ponlles unha marca na man dereita ou na testa 17e ningun pode
mercar ou vender, se non ten a marca, o nome da besta ou o nmero do seu nome.
18Para isto fai falta a sabedora: quen tea intelixencia, calcule o nmero da besta, que
nmero humano e o seu nmero seiscentos sesenta e seis.
O Ao e os mrtires no monte Sin
14 1Logo tiven unha visin. O Ao estaba de p no monte de Sin e con el cento corenta
e catro mil, que tian escrito nas sas frontes o nome do Ao e mailo nome do seu Pai.
2E on unha voz desde o ceo coma o brudo dunha gran tormenta de auga e tronos; a voz
que on semellaba a duns harpistas, floreando nas sas harpas. 3Cantaban un cntico
novo diante do trono e mais diante dos catro animais e dos ancins. E ningun poda
aprende-lo seu canto, fra dos cento corenta e catro mil, os que foran rescatados da terra.
4Estes son os que non se lixaron con mulleres, os que son virxes. Estes son os que
acompaan o Ao a onde el vaia. Estes foron mercados entre os homes, coma ofrenda de
primicias para Deus e para o Ao. 5E na boca deles endexamais non se atopou mentira:
son inmaculados.
Tres anxos anuncian a victoria en tres visins
6E vin outro anxo voando polo medio do ceo: levaba unha boa nova eterna para
pregorllela s habitantes da terra, a tdalas nacins, razas, linguas e pobos. 7Dica a
berros: "Respectade a Deus, ddelle gloria! Porque xa chegou a hora do seu xuzo; e
adorade o Creador do ceo e da terra, do mar e das fontes das augas".
8E outro anxo, o segundo, via despois dicindo: "Caeu, caeu a grande Babilonia!, que
ten borrachas a tdalas nacins co vio do furor das sas fornicacins".
9E outro anxo, o terceiro, via detrs deles, dicindo a berros: "Se algun adora a besta ou
a sa imaxe e recibe o sinal dela na sa fronte ou na sa man, 10este tal beber do vio
da ira de Deus: vio puro, verquido na cunca da sa ira, e ser atormentado con lume e
xofre na presencia dos santos anxos e do Ao. 11O fume que os atormenta sobe polos
sculos dos sculos e os adoradores da besta e mais da sa imaxe e os que reciben a
marca do seu nome, non teen acougo nin de da nin de noite.
12Aqu est a esperanza dos santos, dos que observan os mandamentos de Deus e gardan
a fe de Xess".
13E on unha voz do ceo que me dica: "Escribe: Benia os mortos que, de agora en
diante, morran no Seor. Si -di o Esprito-, que descansen das sas fatigas, porque as sas
obras van con eles".
1667

A BIBLIA

Visin anticipada do xuzo de Deus

14Logo tiven unha visin. Apareceu unha nube branca, e sobre a nube un cabaleiro
semellante a un Fillo de home, cunha coroa de ouro na cabeza e na man unha fouce ben
afiada. 15Outro anxo sau do santuario, berrndolle con fortes berros cabaleiro da nube:
"Agarra a ta fouce e sega que xa chegou o tempo da seitura: a colleita da terra xa est
seca". 16O cabaleiro da nube botou a sa fouce no mundo e fxose a seitura.
17Logo outro anxo sau do santuario celeste, tamn el cunha fouce ben afiada. 18Despois de onda o altar sau outro anxo, o que tia poder sobre o lume, e chamou a berros
que tia a fouce ben afiada e dxolle: "Mete a ta fouce ben afiada e vendima os acios da
via da terra, porque os bagos estn maduros de mis". 19E meteu o anxo a sa fouce na
via do mundo e vendimouna e botou os acios na moxega grande da ira de Deus. 20E
pisouse a moxega fra da cidade e sau sangue da moxega ata os freos dos cabalos,
sesenta leguas arredor.
Introduccin s sete pragas das sete cuncas
15 1Logo vin outro grande e admirable sinal no ceo: sete anxos coas sete pragas; as
derradeiras, pois a ira de Deus chega con elas cabo.
2Despois vin coma un mar de cristal mesturado con lume e os que saron con ben da loita
coa besta, coa sa imaxe e co nmero do seu nome, vinos de p enriba do mar de cristal,
con ctaras para o canto de Deus. 3Cantaban a cntiga do servo de Deus, Moiss, e a
cntiga do Ao, dicindo:
"Grandes e admirables son as tas obras,
Seor Deus, que todo o sosts;
xusto e fiel o teu comportamento,
Rei das nacins.
4Quen non respectar
e glorificar o teu nome, Seor?
Porque s ti es santo.
Tdalas nacins virn
e adorarante postradas perante Ti,
porque os teus xustos xuzos quedaron ben vista".
5E despois disto mirei e vin que se abriu o santuario celeste, a tenda do testemuo. 6Do
santuario saron os sete anxos coas sete pragas, vestidos de lio curado e lucente,
cinguidos con faixas de ouro polo peito. 7E unha das catro bestas deulles s sete anxos
sete cuncas de ouro cheas da ira do Deus que vive polos sculos dos sculos. 8Logo
encheuse o santuario de fume por causa da gloria de Deus e por causa do seu poder. E
ningun poda entrar no santuario, ata que chegasen fin as sete pragas dos sete anxos.
16 1Logo on un berro que desde o santuario lles dica s sete anxos: "Ide e vertede
sobre a terra as sete cuncas da ira de Deus!".
As seis primeiras cuncas
2E sau o primeiro e verteu a sa cunca na terra; e unhas chagas malignas e dolorosas
aparecronlles s homes que tian a marca da besta e mais s que se postraban para
adora-la sa imaxe.

1668

A BIBLIA

3Logo, o segundo, verteu a sa cunca no mar, que se volveu sangue, coma o sangue dun
morto, e morreu canto ser vivo se atopaba no mar.
4Despois, o terceiro, verteu a sa cunca nos ros e nas fontes das augas; e volvronse
sangue. 5Entn onlle dicir anxo das augas:
"Xusto es ti, que es e que eras, o Santo.
Xustiza fas sentenciares deste xeito,
6porque verteron sangue de santos e de profetas
e por iso lles deches tamn a beber sangue.
Tano ben merecido!".
7Entn on que desde o altar dican:
"Si, Seor Deus, que todo o sosts,
verdadeiras e xustas son as tas sentencias".
8Logo, o cuarto, a quen se lle deu o poder de abrasar coa calor s homes, verteu a sa
cunca no sol. 9Os homes sufriron unha gran queimadura e comezaron a xurar contra o
nome de Deus, que tia na sa man o poder sobre estas pragas; pero non cambiaron os
seus pensamentos para lle daren gloria a Deus.
10Despois, o quinto, verteu a sa cunca no trono da besta e o seu reino quedou cuberto
de tebras. Coa dor comezaron a morde-las propias linguas 11e a xurar contra o nome do
Deus do ceo polas sas dores e chagas; pero non se arrepentiron das sas obras.
12Logo, o sexto, verteu a sa cunca no gran ro, o ufrates, e comezou a estia-la auga
para axeitarlles as o camio s reis do Nacente. 13Despois vin sar da boca do dragn,
da boca da besta e mais da boca do falso profeta, tres espritos inmundos semellantes a
sapos; 14son os espritos dos demos que fan prodixios e van onda os reis de toda a terra,
para xuntalos para a guerra do da grande do Deus que todo o sostn.
15"Mira que veo coma un ladrn. Benia o que vixa e garda a roupa para non andar
espido e que non lle vexan as sas vergonzas".
16Efectivamente, os espritos xuntronos no lugar que en hebreo se chama
Harmaguedn.
QUINTA SECCION:
A SEPTIMA CUNCA: INTERVENCION LIBERADORA DE DEUS
Introduccin
17Logo o stimo verteu a sa cunca no aire e entn sau un berro do santuario, de onda o
trono, que dica: "Xa est!". 18Entn apareceron lstregos, berros e trebns e houbo un
terremoto tan grande como endexamais non o houbo de que hai homes sobre a terra: tan
forte foi aquel gran terremoto. 19Deste xeito, a gran cidade partiu en tres anacos, as
cidades dos xents vironse abaixo e gran Babilonia chamrona perante Deus para lle
da-la cunca do vio da sa fervente ira. 20E tdalas illas fuxiron e xa non se atoparon os
montes. 21Logo caeu do ceo enriba dos homes un gran pedrazo, de pedras case de
corenta quilos; e os homes xuraban contra Deus pola praga do pedrazo, porque esta praga
foi terrible.
17 1Logo veu falar comigo un dos sete anxos que tian as sete cuncas e dxome: "Ven
ac, que che hei mostra-lo xuzo de condenacin da gran prostituta que est sentada onda
as augas abundantes; 2foi a prostituta dos reis da terra e co vio da sa fornicacin
emborrachronse os habitantes da terra".

1669

A BIBLIA

VICTORIA DO AO SOBRE A GRAN BABILONIA

Visin da gran Prostituta
3Logo arrebatoume en arroubo deserto e vin unha muller montada nunha besta
vermella, chea de nomes blasfemos, que tia sete cabezas e dez cornos. 4A muller estaba
vestida de prpura e escarlata, adornada de ouro, de pedras preciosas e de perlas; tia na
man unha copa de ouro chea de abominacins e tia tamn as porcalladas da sa
fornicacin. 5Sobre a fronte tia escrito un nome misterioso: "A gran Babilonia, a nai das
prostitutas e das abominacins da terra". 6Logo vin que a muller estaba borracha do
sangue do pobo santo e do sangue dos mrtires de Xess.
E, mirar para ela, quedei abraiado.
Visin clarificadora do significado da gran Prostituta
7E dxome o anxo: "Por que te admiraches? Vouche explicar eu o senso misterioso da
muller e da besta que a leva, a das sete cabezas e os dez cornos. 8A besta que viches
exista pero xa non existe, e vai subir do abismo camio da sa perdicin; e os habitantes
da terra, que non teen os seus nomes escritos no libro da vida desde a creacin do
mundo, hanse admirar ollando que a besta exista, que xa non existe e que volver
aparecer. 9Para isto cmpre entendemento de sabio: as sete cabezas son sete montes
sobre os que est sentada a muller; e tamn son sete reis: 10cinco deles xa caeron, un
anda reina, o outro anda non veu e, cando vea, pouco vai durar. 11A besta, que exista
pero xa non existe, o rei oitavo e mesmo tempo un dos sete; e tamn vai camio da
sa perdicin. 12Os dez cornos que viches, son dez reis, que anda non recibiron a
dignidade de reis; pero han recibir xuntamente coa besta poder coma de reis, anque s
por unha hora. 13Todos eles teen o nico plan de lle daren a sa forza e mailo seu poder
besta. 14Faranlle a guerra Ao. Pero o Ao venceraos: por algo Seor de seores e
Rei de reis; e tamn os vencern os chamados, os escolleitos e os fieis que estn con El".
15Logo dxome: "As augas sobre as que viches sentada a prostituta, son pobos e
multitudes, nacins e linguas diferentes. 16Pero os dez cornos que viches e maila besta
aborrecern a prostituta: deixarana abandonada e espida, comern a sa carniza e
volverana cinsa co lume. 17Pois Deus puxo nos seus corazns que levasen a cabo o seu
plan, un plan comn a todos: de lle daren besta a sa dignidade rexia, ata que tean
cumprimento os decretos de Deus. 18A muller que viches a gran cidade, a que reina
sobre os reis da terra".
Primeiro anuncio da cada de Babilonia
18 1Despois disto vin outro anxo baixar do ceo. Tia gran poder e a terra quedou
iluminada coa sa gloria. 2Berrou con voz poderosa:
"Caeu, caeu Babilonia, a grande,
volveuse morada de demos,
cova de todo esprito impuro,
nio de todo paxaro impuro e noxento.
3Porque do vio rabioso da sa prostitucin
beberon tdalas nacins,
e os reis da terra andaron a fornicar con ela,
e co exceso do seu luxo enriquecronse os traficantes da terra".
1670

A BIBLIA

Segundo anuncio da cada de Babilonia e laio por ela

4Logo on outra voz que via do ceo e dica:
"Sade dela, meu pobo,
para non terdes parte nos seus pecados,
e para que non vos toquen
os seus castigos.
5Os seus pecados fronse amoreando ata o ceo,
e Deus recordou as sas iniquidades.
6Pagdelle coa mesma moeda que ela pagou;
anda mais, dobrdelle as que ela fixo:
coa cunca onde ela remexeu a mestura, remexdelle o dobre para ela;
7canta gloria e praceres ela tivo,
ddelle outro tanto en tormentos e loito.
Porque ela di para si:
Estou sentada nun trono de raa,
e nin estou viva,
nin verei o loito.
8Por isto nun nico da
hanlle vi-las sas pragas:
peste, desgracia e fame,
e volverase cinsa no lume,
porque poderoso o Seor, o Deus que a condena".
9Chorarn e botarn as mans cabeza os reis da terra, os que practicaron a prostitucin
con ela e que se encheron de pecar con ela, cando vexan o fume da sa queima. 10Desde
lonxe e de p por medo seu castigo, dirn:
"Pobre, pobre da gran cidade de Babilonia!,
Pobre Babilonia, cidade poderosa!
Que logo chegou a ta condenacin!".
11Tamn choran e fan o pranto por ela os traficantes do mundo, porque xa ningun lle
compra a sa mercadora: 12a carga de ouro e de prata, de pedras preciosas e perlas, de
lio puro, de prpura, de seda e de escarlata; de tdalas madeiras nobres; de tdolos
obxectos de marfil e de pedras preciosas, de bronce, de ferro e de mrmore; 13as cargas
de canela e de perfumadas unturas, de pos perfumados, de mirra, de incenso, de vio, de
aceite, de flor de faria e de trigo, rabaos de vacas e ovellas, cabalos, carros, escravos e
homes para a venda.
14Os froitos maduros da ta cobiza
fuxiron de ti.
E todo o ben cebado e brillante perdeuse para ti,
e xa non volver endexamais.
15Os traficantes destas cousas, que se enriqueceron a costa dela, estarn de p desde
lonxe, por medo seu castigo. Chorando e laiando 16dirn:
"Ai! Pobre gran cidade
vestida de lio fino,
de prpura e escarlata,
adornada de ouro,
de pedras preciosas e de perlas!
17Porque nun virar da man quedou erma tanta riqueza".

1671

A BIBLIA

E tdolos patrns e pasaxeiros que navegan, os marieiros e cantos traballan no mar,

quedaron de p, desde lonxe; 18e, mirando para o fume da queima, comezaron a berrar,
dicindo: "Que cidade houbo semellante gran cidade?" 19Logo, botaron terra nas sas
cabezas e, entre choros e laios, berraron:
"Ai! Pobre gran cidade
coa que se fixeron ricos tdolos que teen barcos no mar, costa da sa fartura!
Nun virar da man quedou erma.
20Algrate, ceo, por causa dela!
E vs, os santos, os apstolos e os profetas, alegrdevos!
Porque Deus volveu contra ela a sentencia que un da ela lanzara contra vs".
Smbolo proftico da cada de Babilonia
21Entn un anxo forte ergueu unha pedra coma unha grande moa de muo e botouna no
mar dicindo:
"Con forza coma esta han botar
a Babilonia, a gran cidade,
e non a atoparn mis.
22A msica dos citaristas e dos msicos,
a meloda dos frautistas e dos trompetistas
xa non se oir mis en ti;
e artesn ningn, de calquera oficio que for,
non o haber mis en ti;
e o remusms da moa do muo
non se volver sentir mis en ti;
23e a luz do farol
non volver brillar mis en ti,
e as palabras amorosas do esposo e da esposa
non se oirn mis en ti:
Porque, sendo os teus traficantes os mis grandes de todo o mundo,
tdalas xentes se perderon coas tas bruxeras;
24e en ti atopouse sangue dos profetas e do pobo santo,
e o de tdolos que foron inmolados no mundo".
Loas a Deus pola cada de Babilonia
19 1Despois disto on no ceo coma unha forte voz dunha gran multitude, que dica:
"Aleluia!
A salvacin, a gloria e o poder son do noso Deus,
2porque verdadeiras e xustas son as sas sentencias.
El condenou a gran Prostituta,
que coa sa prostitucin corrompeu o mundo,
El vingou o sangue dos seus servos,
que ela tia no seu poder".
3Logo repetiron:
"Aleluia!
O fume do seu castigo sobe por tdolos sculos".
4Entn os vintecatro ancins e os catro animais postrronse para adoraren a Deus, que se
sentaba no trono, e dican:
"Amn! Aleluia!"
1672

A BIBLIA

Canto s vodas do Ao e conclusin

5E do trono sau un berro que dica:
"Louvade o noso Deus,
tdolos seus servidores;
tamn os que o respectades,
pequenos e grandes!"
6Logo on algo coma o algareo dunha gran multitude, coma o ruxido das augas
abundantes e coma o estrondo dun forte trono, que dica:
"Aleluia!
Porque comeza o Reino do Seor,
o noso Deus, que todo o sostn.
7Alegrmonos e relouquemos
e glorifiqumolo,
porque chegaron as vodas do Ao,
e a sa esposa xa se preparou.
8Conceduselle vestir de lio fino, ben curado e limpo, pois o lio fino son as obras boas
do pobo santo".
9Logo o anxo dxome: "Escribe: Benia os que estn convidados xantar das vodas do
Ao!". E volveume dicir: "Estas son cousas verdadeiramente propias de Deus". 10Boteime s seus ps para o adorar; pero el dxome: "Non, non o fagas! Son un servo de Deus
igual ca ti e cs teus irmns, que manteen o testemuo de Xess. Adora a Deus, que dar
testemuo de Xess ter esprito proftico".
VICTORIA DEFINITIVA DO AO
Visin do Verbo de Deus
11Despois vin o ceo aberto. E apareceu un cabalo branco; o cabaleiro que o monta
chmase Fiel e Verdadeiro, xulga e loita con xustiza. 12Ten os ollos coma chamas de
lume, na cabeza ten moitas diademas; e escrito un nome que ningun coece, fra del
mesmo. 13Leva posto un manto tinxido de sangue e o seu nome "Palabra de Deus".
14Os exrcitos celestes, vestidos de ben curado lio branco, van tras el en cabalos
brancos. 15Da boca selle unha espada ben afiada, para ferir con ela os xents: ha de os
rexer cun caxato de ferro e pisa a moxega do vio rabioso da ira de Deus, que todo o
sostn. 16Ten escrito no seu manto e na sa coxa un nome: "Rei de reis e Seor de
seores".
Visin da victoria do Verbo sobre a besta e os reis
17Logo tiven unha visin e vin un anxo de p no sol. A grandes berros chamou por
tdolos paxaros que voan polo medio do ceo, dicndolles: "Vide aqu, xuntdevos para o
gran banquete de Deus! 18Para come-la carniza de reis, de xenerais, de valentes, de
cabalos e de cabaleiros; carniza de tdolos homes: libres e escravos, de pequenos e de
grandes". 19Logo vin que a besta, os reis do mundo e mailos seus exrcitos se xuntaban
para faceren a guerra contra o cabaleiro do cabalo e contra o seu exrcito. 20Colleron
presos a besta e mailo falso profeta que estaba con ela: o que fixo os prodixios, cos que
descamiou s que recibiron a marca da besta e adornaron a sa imaxe; botronos vivos
1673

A BIBLIA

s dous na lagoa de xofre ardendo. 21Os outros matronos coa espada que saa da boca
do cabaleiro que a montado de a cabalo. Tdolos paxaros quedaron fartos da sa carniza.
Visin de encadeamento do dragn
20 1Logo vin que outro anxo baixaba do ceo, coa chave do abismo e unha cadea grande
na man. 2Con ela amarrou forte dragn, serpe antiga, que Satn e Satans, e
encadeouno para mil anos. 3Botouno no abismo e pechou e pxolle selo pechadura
diante do dragn para que xa non extrave mis as nacins ata que se cumpran os mil
anos; despois hano soltar unha miguia de tempo.
Visin do reino milenario
4Logo vin uns tronos. Os que sentaban neles duselle-lo poder de xulgar. Vin tamn as
nimas dos degolados por mor do testemuo de Xess e da palabra de Deus e mailas dos
que non se postraron para adora-la besta nin a sa imaxe nin recibiron a marca da besta
na sa fronte nin nas sas mans. Estes volveron vivir e comezaron a reinar con Cristo mil
anos. 5O resto dos mortos non volveron vida ata completaren os mil anos: sta a
primeira resurreccin. 6Benaven-turado e santo o que participa nesta primeira
resurreccin! Sobre eles non ten poder a morte segunda: sern sacerdotes de Deus e de
Cristo e reinarn con El mil anos.
Victoria definitiva sobre o dragn
7Cando se completen os mil anos, Satans vaise ver ceibe da sa cadea 8e sair para
engaiola-los xents das catro esquinas do mundo, a Gog e a Magog, para os xuntar para a
guerra. O nmero destes coma o das areas do mar. 9Subiron por todo o ancho do
mundo e rodearon o campamento dos santos e maila cidade amada. Pero baixou do ceo
lume e consumiunos. 10E, despois de os engaiolar, demo botrono na lagoa de lume e
xofre, onde xa estaban a besta e mailo falso profeta. Al hanos castigar da e noite polos
sculos dos sculos.
Visin do xuzo universal e da victoria sobre a Morte
11Logo vin un gran trono branco e vin quen estaba nel sentado: da sa presencia fuxiron
o ceo e a terra e deles non quedou nin rastro. 12Logo vin os mortos, grandes e pequenos,
de p diante do trono; e abrronse uns libros. Abriuse tamn outro libro, o libro da vida
s mortos xulgronos polo escrito nos libros, conforme as sas obras. 13O mar entregou
os mortos que nel haba; e a Morte e o Hades entregaron os mortos que neles haba; e a
cadaqun xulgrono polas sas obras. 14A Morte e Hades botronos na lagoa de lume.
Esta a Morte segunda: a lagoa do lume. 15A quen non apareceu inscrito no libro da
Vida botrono na lagoa do lume.
Visin do novo mundo e da nova cidade
21 1Logo vin un ceo novo e unha terra nova, pois o primeiro ceo e a primeira terra xa
pasaran; e o mar xa non exista. 2Tamn vin que a cidade santa, unha Xerusaln nova,
baixaba do ceo de onda Deus, preparada coma a esposa que est engalanada para o seu
esposo. 3E sentn unha forte voz que desde o trono dica:
"Velaqu a tenda de Deus onda os homes.
1674

A BIBLIA

Acampar entre eles:

eles sern o seu pobo
e El ser o seu Deus e compaeiro.
4Enxugar tdalas bgoas dos seus ollos,
e a morte xa non existir mis.
Nin haber mis loito nin pranto nin dor,
porque as primeiras cousas pasaron xa".
5O que estaba sentado no trono dixo: "Vede que volvo novas tdalas cousas". E
manduseme: "Escribe, porque estas palabras merecen fe e din a verdade". 6E seguiu
dicindo: "Xa estn renovadas: eu son o Alfa e o Omega, o Principio e a Fin. A quen tea
sede, heille dar de beber gratis auga das fontes da vida. 7O vencedor ser herdeiro de
todo isto. Eu serei para el o seu Deus e el ser para min o meu fillo. 8Os covardes na
loita, os que negan a fidelidade que prometeron, os corrompidos con abominacins, os
asasinos, os luxuriosos, os bruxos, os idlatras e os que fan en mentiras, tern por lote a
lagoa de xofre ardendo: que a morte segunda".
9Logo veu un dos sete anxos que tian as sete cuncas cheas das sete derradeiras pragas e
falou comigo, dicindo: "Ven ac, que che vou amosa-la noiva, a esposa do Ao".
10Levoume en esprito cima dun monte moi grande e alto e amosoume a cidade santa,
Xerusaln, que baixaba do ceo de onda Deus; 11tia a gloria do mesmo Deus. O seu
resplandor imitaba o dunha pedra moi preciosa, unha pedra cristalina de xaspe. 12Tia
unha muralla grande e alta con doce portas de entrada; e enriba das portas doce anxos; e
escritos nelas os seus nomes, que son os das doce tribos de Israel: 13tres portas polo
Nacente, tres portas polo Norte, tres portas polo Medioda e tres portas polo Poente.
14A muralla da cidade tia doce alicerces e sobre os alicerces, doce nomes, que son os
dos doce Apstoles do Ao.
15O que falaba comigo tia consigo unha canivela de ouro, para medi-la cidade coas sas
portas e murallas. 16A cidade era cadrada, tan longa coma ancha. Tomoulle a medida coa
sa canivela: tia doce mil estadios; longo, ancho e alto eran iguais. 17Tomoulle a
medida muro: tia cento corenta e catro cbados, medida normal de home, que usou o
anxo. 18O material do muro era xaspe e o material da cidade era ouro puro, semellante
cristal pursimo. 19Os alicerces da muralla da cidade estaban con toda clase de pedras
preciosas: os primeiros alicerces eran de xaspe, os segundos de zafiro, os terceiros de
calcedonia, os cuartos de esmeralda, 20o quinto de sardnix, o sexto de cornalina, o
stimo de crislito, o oitavo de berilo, o noveno de topacio, o dcimo de crisopacio, o
undcimo de xacinto e o duodcimo de amatista. 21As doce portas eran doce perlas, cada
unha das portas era dunha soa perla. A praza da cidade era de ouro, puro coma cristal
relucente. 22Nela non vin santuario ningn, porque o seu santuario o Seor Deus, que
todo o sostn, e mailo Ao. 23A cidade non precisa sol nin la que a ilumine, que a
ilumina a gloria de Deus; e o Ao a sa lmpada.
A vida na nova Xerusaln
24Os xents pasearn sa luz e os reis da terra aportarn a ela a sa gloria. 25As portas
endexamais non se pecharn de da, que noite al non a hai. 26Al levarn o esplendor e
mailas riquezas das nacins; 27pero endexamais non entrar nela nada lixado nin ningn
idlatra, ou mentireiro: s os que estn inscritos no libro da vida, que ten o Ao.
22 1Daquela mostroume un ro de auga vivificadora, clara coma un cristal, que saa do
trono de Deus e do Ao. 2Contra do medio da ra principal da cidade, a unha e outra

1675

A BIBLIA

beira do ro, haba unha rbore da vida, que d doce colleitas por ano, unha cada mes e as
follas destas rbores son boas para cura-las nacins.
3Al endexamais non haber nada maldito. Nela estar o trono de Deus e mais do Ao; e
ser al onde os seus servidores o servirn. 4Verano cara a cara e levarn o seu nome
escrito na fronte. 5Al endexamais non haber noite nin precisarn da luz da lmpada nin
da luz do sol, porque o Seor Deus ser a luz que os alumee e eles sern reis polos
sculos dos sculos.
EPILOGO
O anxo, Xon e Xess dan fe do libro
6Logo dxome: "Estas palabras merecen fe e son verdadeiras, pois o Seor, o Deus que
inspira os profetas, mandou o seu anxo, para que lles amosase s que o serven as cousas
que han acontecer axia. 7Mira que veo de seguida. Benia o que fai caso s profecas
que estn neste libro".
8Eu Xon, son o que on e vin todo isto. Cando o acabei de or e ver, postreime en
adoracin s ps do anxo que mo amosaba. 9Pero el dxome: "Non, iso non! Eu son
compaeiro de servicio teu e dos teus irmns os profetas e dos que fan caso das palabras
deste libro: adorar, adora a Deus".
10E dxome: "Non gardes en secreto a mensaxe proftica deste libro, que o intre do seu
cumprimento est a chegar. 11Quen fai mal, que o siga facendo; o que impuro, que siga
na impureza; o que honrado, que siga actuando honradamente; o de conciencia limpa,
que a siga mantendo limpa.
12Mira que vou chegar axia e traio comigo a mia paga, para lle pagar a cada un
conforme o seu traballo. 13Eu son o Alfa e o Omega, o Primeiro e o Ultimo, o Principio
e a Fin.
14Benia os que teen lavada a sa roupa, para teren dereito rbore da vida e a entraren
polas portas da cidade. 15Fra quedarn os cans, os bruxos, os luxuriosos, os asasinos, os
idlatras, e todo o que amigo das mentiras e fai trampas.
16Eu, Xess, mandivo-lo meu anxo, para que vos dese testemuo de todo isto que se
refire s igrexas. Eu son o renovo e a descendencia de David, o luceiro brillante da
ma".
17O Esprito e a esposa din: "Ven".
Quen escoita, que diga: "Ven".
Quen tea sede, que vea;
o que queira, que colla de balde auga da vida.
18A todo o que escoite as profecas deste libro declrolle que, se algun engade algo
aqu escrito, Deus mandaralle as pragas escritas neste libro. 19E se algun quita algo do
contido neste libro proftico, Deus quitaralle a sa participacin da rbore da vida e da
cidade santa, descritas neste libro.
20Quen testemua estas cousas, di: "Si, veo axia". Amn! Ven, Seor Xess! 21A
gracia do Seor Xess vos acompae a todos!

1676