erage youre life Opruizen MOEITE MET OPRUIMEN? MAAK ER EEN PROJECT VAN EN VOOR JE HET WEET HES JE 465 DINGEN JE HUIS UIT GEWERKT. ‘JOURNALIST ANNEKE BOTS DEED HET MET DE MINIMALISM GAME. Honderatwintig dozen werden er vif jaar geleden door het vertwisbecrf bij ons afgeleverd. Ha, vee! te vee!, dacht ik ‘smalend. Maar toen ik eenmaal begon met inpakken, vul- {den de dozen zich mositeloos. Hoe kon het dat we z0 veel ‘spullen hadden weten te verzamelen in ons kleine appar- tement? Het is echt geen bende bij mij thuis. Het meeste Is netjes opgeborgen en bovendien ben ik de afgelopen jaren al fink aan het ontspullen geslagen. De cd-collectiois Uitgedund en min administrate is op orde, De kledingkast heb ik onder handen genomen en ruimte versindende ‘ebruiksvoorwerpen die voor mij geen doe! meer hebben, zn verkocht (denk: buggy/grote Fisher Price-garage/ ‘miskoop-kastje). Maar er biiven nog bergen spullen over ie ik maar niet weggewerkt krig, zoals boeken die ik nocit {93 (herezen, prularia van vroeger of dingen die cot nog hhandig kunnen zn Van opruimcoach en life organizer Yuonne de Bruin heb ik geleerd dat het ‘emotionele lim’ is die weggooien zo in- ‘gewikkeld maakt. Spullen doen denken aan een bepaalde Periode in je leven. In fete is het een veriangen naar de tijd toen, En daarnaast is er de emotionele lim gericht op de toekomst. Het zijn de spullen die te maken hebben met wie je 200 willen zijn of met goede voornemens. Biivoor- beeld spullen die met een hobby te maken hebben die je ‘nog wilt oppakken, het Spaanse cursusboek, of —in mijn {geval - skeelers. Hoog tid om de lim los te weken. BEETJE VALS SPELEN MAG SOMS (Om systematisch mijn huis door te lopen op overbodige 200i, ga ik de Minimalism Game doen, Het idee, bedacht door twee Amerikaanse bloggers van Theminimalists.com, 's simpel:je doet een maand lang spullen weg, op de eer- ste van de maand zorg je dat er 6én ding het huis uit gaat, ‘op de tweede dag van de maand twee dingen en zo ga je verder tot dertig dingen op de dertigste dag. Als het goed is, hab je dan aan hat einde van de maand in totaal 465 spullen naar bulten gowerkt. Ki, dat ruimt lekker op. Dag één begint goed. Te goed eigeniik, want ik doe niet én ding weg, maar wel drie tassen vol kinderkleren en -schoenen. Dat was eigenlik niet de bedoeling, maar het komt 20: de kinderan van een kennis in financisle nood bijken net iets jonger te zi dan die van mij. Of ze mis schien interesse heeft in kleertes, vraag ik haar. Nou en Cf! En 20 viagt me om de hals. Wie haalt het dan nog in 2) hootd om te zeggen: eh, je krigt de zakken pas op de laatste dag van de maand? Ik dus niet. Dan maar vals ‘spelen. Bovendien: weg is weg toch? Zo manoeuvreer ik op de eerste dag van de opruimchallenge met een vol dgeladen flets door de stad. Verrassing: er wacht een nog warme, zelfgebakken appeltaart voor mi als dank. 0.JA, DIE WALKMAN De eerste week is makkelijk, her en der gris ik wat spullen bij elkaar die ik al langer in het vizier heb. Zo zet ik wat ‘oubolige kinderbooken in het straatkastje om de hook en c2en speelgoedauto parkeer ik naast de vulcontainer. Nog {geen haif uur later is hij al weg. Kapotte spullen gaan de vuilnisbak in en een stapel onderlakens, te klein voor ons ‘nieuwe matras, wil de viuchtelingenopvang wel hebben. Die eerste dagen kan ik vr moeiteloos afstand doen van spullen en als ik het er even moeilk mee heb, denk ik aan ‘minimalist Patty Golstelin die haar bezittingen heeft terug- {gebracht tot de inhoud van een paar kotfers. Zi is zichzelf {gaan zien als een 'tideljk beheerder van spuller’. Dat vind ik een mole benadering. Het geett een andere dimensie aan bezit, waardoor wegdoen makkaljker wordt. > flow _ 145Oyu dag date ik 22 chen de dow uit dee, omen erin het, parctijtje van mujrs deckters wnat me Hoe verder in de maand, hoe moelijker het wordt. Om de zoveel dagen open ik een rommeldoos waar ik al tientallen| eerdere opruimronces mee in mijn handen heb gestaan, ©, miin mini-transistorradiootie, de hoofdprijs van een kleurwedstrjd die ik als tienjarige won, Mijn ooit zo hippe ‘blauwe Sony-walkman. En min ouderwetse Klikklak- ‘camera met rolletes, die weer helemal hot is bij hipsters hoor ik van een collega. Haar zon maak ik er bij mee. 146_flow’ Mijn Parker-vulpen die ik echt niet meer aan het schriven rg, gaat deze keer eindeljk wel bij het vuiris. En sommige sspullen verhuizen van de kelder naar boven. Zo ligt mijn luxe passerdoos nu op het bureau van dochterit Er zi ook spullen die ik niet kwit wil. Mijn analoge spiegel- reflexcamera bivoorbeeld, ook al weet ik dat ik nooit meer een rolletievolschiet. Ik denk aan Patty Golstein die zegt: ‘As je twifelt, ben je er nog niet aan toe om er afstand van te doen. Kijk er over een half jaar nog eens naar. Op een gageven moment weet je wanneer het tid is om|os te laten.” VIA DE ACHTERDEUR Bj tid en wille zakt de moed me in de schoenen, Want hoeveel ik ook wegdoe, het ontspullen likt soms één groot | ‘gevecht tegen de bierkaai, Viaallerle sinkse wegen komt te weer van alles ons huis binnengeslopen. Za bots ik op ‘een middag ingens tegen een kiedingrek aan. “Handig he, ‘ij het vuilnis gevonden," verklaart mijn vriend. Nou is dat inderdaad hancig voor Koningsdag, zeker weten dat ik betere zaken had gedaan als ik min oude kleren mooi had kunnen uithangen. En wacht eens even, zo'n rek is ‘00k handig as ik straks min kiedingkast onder handen {ga nemen. Dus dit vergeet ik hem. Maar met de zes () cettafelstosien van veilingsite Catawiki ben i niet bl We hebben vit jaar geleden al zes nieuwe Eames-stoelen ekocht die nog jaren meegaan. Eén gelukje: de nieuwe stoclen zijn stapelbaar En dan min kinderen, toevalig zn ze deze maand allebei jarig. En zo komt het dat er op de dag dat ik 22 tems de eur uit doe, via het partitje van dochter evenveel items bij komen in de vorm van nagellaksetjes, haarversiersels, cen sloutelhanger, een plakbandhouder, puzzel, pennen, games enzovoort.Allemaal materiaal waar ik bij een vol- sgende opruimronde weer lekker mee aan de slag kan. EN DAN DE NOSTALGIEDOOS Ondertussen trekt mijn leven al opruimend aan me voor bij. Op dag 24 open ik miin nostalgiedoos, donkerblauw ‘met witte sterren, ter grootte van een verhuisdoos. Dit is min jougd: stapels schrifties met miin eerste schritsels, ‘sommetjes van het niveau 1 + 1, werkstukken, een map ‘met Kleutertekeningen, een macraméwerkje, middelbareschoolagenda's... Je hosft niet alle schrittes te bewaren, ‘weet ik van opruimcoach Yvonne de Bruin. "Kies er een paar uit, dan kan de rest weg," zei ze. Na wat gewik en ‘geweeg, leg ik een stapel apart voor de papierbak, Moei- teloos gaat het zeker niet, maar kom op, spreek ik mezelf streng toe: je kunt niet alles bewaren. En dan, heel toeval- ig (of niet?), zie ik die avond een van mijn tantes - de tante die voor haar pensioen archivaris was. Als ze hoort over min schrifies, verblaekt ze. “Niet weggooien,” zagt ze. “Nooit wegdoen, die geven zon mooi tidsbeel. Ze heett me overtuigd. Zodra ik thuis ben, gaat de stapel weer terug in de doos. Wat maakt het elgenik uit, een paar spullen meer of minder? Daar loop ik trouwens wel vaker tegenaan deze maand. Waarom wegdoen als het netjes is opborgen en niet in de weg ligt, luistert het iveltie in mijn oor. Ja, waarom eigenlik? Soms heb ik daar even geen antwoord op. KONINGSDAG-KITSCH Teri het einde van de mand nadert, wordt de chaos in dde woonkamer almaar groter.Volgens de regels van het ‘spel moeten de spullen dageliks voor twaalf uur’s nachts het huis ut zn, maar ik beken ~ ik heb de regets een beetje bigesteld. Ten eerste om mezelt extra ries naar de kringloopwinkel en het chemisch afval te besparen, ‘maar ook omdat ik het liefst zie dat mijn spullen naar vrienden of bekenden gaan. Gelukkig neemt mijn schoon: 2us inderdaad de stapel kook- en tuinboeken mee die ik voor haar apart heb gehouden, een buurmeisie graait kritisch door de speelgoeddoos en pakt eruit wat ze mooi vindt en de poetshulp redt nog wat kleren van da contai- ner. Alles wat overblift gaat naar de kringloop. Zelts van letterbakckitsch uit 1980 die al drie keer op Koningsdag ‘op een kleedje heeft gelagen, kan ik het niet over mijn, hart verkrigen die icksichtslos in de atvaloak te gooien. Eerijkis eer, ik heb het moment een paar Keer ultge- steld ~ het zal de emotionele lim wel zn ~ maar als ik dan eindelik met twee volletassen bij de kringloop aankom, 'ben ik verheugd een charmant winkelte te zien. Geen lie! eloze uitdrageri, maar een gezelige pijpenia vol vitrines ‘met snuisterjen en pruliaria waar min spulleties helemaal (op 2'n plaats zijn. Dat maakt loslaten een stuk makkeliker. MEER LUCHT Hé, wat dost dat verroeste cakeblik nog in mijn keuken? En hoe heb ik dle kapotte flessenstop over het hoof kun- nen zien? Ook als de challengemaand al voorbij is, ben ik kritisch op alles wat ik in huis tegenkom. Hopelik blift dt, want opruimen is een continuing story. Nu geniet ik van de ruimte: de boekenkast heeft meer lucht gekregen ten de schoenen liggen niet meer op een grote hoop, maar staan netjes naast elkaar. Vif plastic boxen zjn leag en de keukenkast is stukken overzichtelifer, nat als mijn kKledingkast. Ook in mijn hoofd voelt het opgeruimder, alsof er ballast overboord is gegooid. En ik hoop vooral dat anderen bil zijn als beheerder van de spullen die ik lange tijd onder min hoede heb gehad. @ Me LEZEN % Pattygolstes ju.al % Sloworganizing.ui % Thesinimalists.com flow_ 147