Alay Sa Mga Nakaupo Sa Gilid

Sadyang huwad nga ba ang pagngiti?

Sa isang mundong payak ang kaligayahan
At ang aking pagkalas na pinapangarap
Napasakamay ko na ba o ikaw na ang humahawak?
Ang mga pawis ko'y nagmistulang grasa
Ang mga pader na sinasandalan ay akin na 'ring kinaibigan
At nang mawala ang aking pagkakakilanlan?
Nang maglaho't maligaw?
Marahil ikaw na ang nakakaalam

Katiting lang mula sa kaligayahang iyong yakap-yakap

Ang aking natatanging dalang pangungusap
Ngunit nabigo ang paghalik ng munting pagdamay
Kaya't nagpakagapos sa sariling kahinaan
Hikahos na gumagapang
Nangamba kahit marahan
Pinilit tumayo
'Di bali nang matapakan

Katiting lang mula sa kaligayahang iyong yakap-yakap

Ngunit ang natanggap
Ay ang kaakibat na kalungkutan
Nang mawala ang kaligayahang iyong kinikilala
Salamat sa iyong alay
Ang kabilang mukha ng kagandahan, pag-ibig at pagmamahal

Isang libong mga yapak ang sumiil sa aking paglaya

Ang paglayang-lupit ng parusa ng siklab at ugong ng mga paa
Na kung yanigin ang aking utak at bungo
At tangayin ang paglaya kong tunog
Ako'y pipikit sa umagang buhay
Ako'y ngingiti habang namamatay