Karlos IV.aren eta Maria Luisa Parmakoaren semea zen. Madrilen jaio zen 1784ko urriaren 14an eta baita ere Madrilen hil zen 1833ko irailaren 29an. 1788an, aita Espainiako errege egin zuten eta Fernando Asturiasko printze bilakatu zen 1789ko irailaren 23an. Ezaguna zen errege Desiratua moduan, herri osoa nahi ziolako, baina Jose Bonaparte bidali eta Espainiako tronuaren buru bera jarri zenean, era absolutistan gobernatu zuen eta ez zen herritarren gustuko izan. Hasieratik, printzearen heziketa aita eskolapio zen Felipe Scioren esku utzi zuten, baina, 1795ean, Segoviako apezpiku egin zuten hau eta Orihuelako apezpiku zen Francisco Javier Cabrera izan zuen irakasle handik aurrera, Juan Esciquiz apaizak haren ordea hartu zuen arte. Honen eraginpean, ama eta Manuel Godoy balidoa gorroto handiz hartu zituen Espainiako errege izan zen bitan; bat 1808uan eta bestea 1813-1833. urteen bitartean. 1814-1820, Fernando VII.a Desiratuak Gorteetako diputatuen zatiketa aurkitu zuen eta honen adibide zehatza Persiarren Manifestua dugu. Liberalismoaren aurkako diputatu talde batek sinatu zuen dokumentu hau Cadizeko Gorteetan eta, bertan, Cadizko Gorteen lana salatzen zuten, absolutismoa defendatu eta liberalismoa gaitzetsi eta absolutismoa ezartzeko eskatzen zioten Fernando VII.ari eta gorte ez parlamentarioak konbokatzeko. 1820-1823, Riegoren pronuntziamendua izan zen; 1820an, espainiar gudarosteak Cadizen zeuden Riego teniente koronelaren agindupean, Amerikako altxamenduari aurre egiteko ontziratzeko prest; tropa hauek matxinatu egin ziren eta 1812ko konstituzioa aldarrikatu zuten. Ekintza hark ez zuen hasieran ondoriorik ekarri, baina azkenean, Madrilgo errege-guardia aldeko ez zuela ohartu zenean, Fernando VII.a erregeak men egin zion 1812ko konstituzioari. 1823-1833, Gudaroste frantsesen inbasioak Fernando VII.ari subiranotasun osoa itzuli zion. Liberalen aurkako izugarrizko errepresioa gauzatu zuten eta politikariek, funtzionarioek, letragizonek, armadako ofizialek milaka espainiarrek erbestera jo zuten; lehendabizi Erresuma Batuan eta, 1830etik aurrera, Frantzian finkatu ziren Hamarkada Doilorrak iraun zuen bitartean.Inkisizioa ez zen berriro ezarri, baina Hirurteko Liberalak egindako ia guztia desegin zuten.