Kus me Bart Moeyaert

Lena:
Ik eh, ik nam eens de kortste weg naar huis. Over het jachtpas dat is dichtgegroeid en om de
kreek heen loopt.Aan het begin van de zomervakantie, toen ik nog dikker was en alsmaar zere
voeten had. Op weg naar huis kreeg ik het weer. Mijn moeder had me gezegd dat ik mijn
schoenen moest uit doen en op mijn rug moest gaan liggen, met mijn benen in de lucht. Dan zou
ik van die zeurende pijn in mijn enkels wel afraken. Ik deed mijn knellende schoenen uit en ging
liggen, mijn benen tegen een boom aan. Nu, eh, je weet dat het daar bij de kreek nogal zompig is.
De grond beweegt er van het nat. En dat voelde ik en ehik trok mijn t-shirt uit en ook mijn
short. Ik hing ze in een struik, dan werden ze niet nat en niemand kon me zien, vandaar. Ik ging
dus liggen. Ik voelde me meteen stukken beter. de pijn verdween en omdat de zon op mijn
gezicht scheen, bleef ik liggen. Misschien doezelde ik wel even weg. Later bedacht ik dat ik het
water van de kreek had horen kabbelen. De golven waren weggestorven in het gras en het was
ervan gaan ritselen. Er was ook het doffe bonken geweest van hout dat ergens tegenaan botst.
Maar goed. Op een bepaald moment hoorde ik het water cht. Zoveel lawaai maakt het niet van
zichzelf. Ik hoorde een mens proesten. Zoals je in het zwembad doet als je het water lekker vind,
alleen schrikt er daar niemand van. Daar lag ik dan, met bijna niets aan en ik durfde mijn benen
niet te verroeren, terwijl ze begonnen pijn te doen van het omhoog liggen. Langzaam, hl
langzaam bracht ik ze naar beneden. En lange gymoefening. In diezelfde beweging draaide ik
me om. Ademhalen durfde ik nauwelijks, kon ik ook nauwelijks. Zo op mijn buik kreeg ik bijna
geen lucht, want ik ben te dik. Voor mijn neus zag ik gras, en daarachter bomen met blauwe lucht
erboven. En toen, toen zag ik hem. Het zou kunnen dat hij voor mijn ogen van een kikker in een
prins veranderde, want hij stond op uit het water, nee, hij rs op. Hij was hij was zo bloot als
een slak en zo bruin als een kastanje en zijn huid glansde helemaal. Ik dacht dat ik ter plekke
door de zompige grond zakte. Mijn binnenste zong halleluja van beneden tot boven. tot op dat
moment had ik zelfs niet geweten of mijn vader wel een lichaam onder zijn kleren had. Ik was
perplex. Dit was het eerste bloot van mijn leven. En dit bloot, dit bloot was mooi. Hij stapte in
een boot en draaide zich om. Tegelijk wist ik dat hij me zag. Hij glimlachte. Heel vrolijk. Hij
gooide zijn hoofd naar achter en lachte zo hard dat zijn buik en zijn boot ervan schudde. Ik moest
er zelf om lachen.