Professional Documents
Culture Documents
Si
Si
ng Inglatera, at tinaguriang "Bardo ng Avon". Ang mga akdang ekstante niya ay kiabibilangan ng
mga kolaborasyon, na may mga 38 na dula, 154 na soneta, 2 mahabang tulang salaysay, at iba
pang mga berso, na ang iba ay hindi sigurado kung kanino. Ang mga dula niya ay naisalin na sa
lahat ng pangunahing buhay na wika at mas tinatanghal ang mga ito kompara sa iba pang mga
mandudula.[1]
pinakasalan niya si Anne Hathaway, at nagkaroon sila ng tatlong anak: si Susanna, at ang kambal
na sina Hamnet at Judith. Sa isang panahon sa pagitan ng 1585 at 1592, nagkaroon siya ng
maunlad na karera blang isang aktor, manunulat, at part-owner ng isang playing company na Lord
Chamberlain's Men, na nang naglaon ay tinawag na King's Men. Nagretiro siya sa Stratford marahil
noong 1613, sa edad na 49, kung saan namatay siya tatlong taon ang lumipas. Kaunting mga tal
tungkol sa pribadong bhay ni Shakespeare ang natitir, dahilan upang magkaroon ng malaking
relihiyoso, at kung ang mga akda na inuugnay sa kaniya ay iba ba ang nagsulat.[2]
Nilikha ni Shakespeare ang karamihan sa kaniyang mga kilalang akda sa pagitan ng 1589 at 1613.
Ang mga nauna niyang mga dula ay mga komedya at historya, at ang mga ito ay itinuturing na ilan
sa mga pinakamagandang akda sa mga diyanra na ito. Nang tumagal ay nagsulat naman siya ng
mga trahedya hanggang mga 1608, kablang dito ang Hamlet, Othello, King Lear, at Macbeth, na
mga tinuturing blang ilan sa mga piakamahusay na akda sa wikang Ingles. Sa hul, nagsulat naman
siya ng mga trahikomedya, na kilal rin blang mga romasa, at nakipagtulungan sa iba pang mga
mandudula.
Marami sa kaniyang mga akda ay nilathala sa mga edisyon na may iba-ibang kalidad at katumpakan
noong nabubuhay pa siya. Noong 1623, gayupama, sina John Heminges at Henry Condell,
dalawang kaibgan at kapwa aktor ni Shakespeare, ang naglathala ng depinitibong teksto na kilal
blang First Folio, isang postumong kinolektang edisyon ng kaniyang mga akdang dramatiko na
paunang salita nit ay isang tula ni Ben Jonson, kung saan si Shakespeare ay tinawag
na, presciently, blang "hindi para sa isang panahon kundi para sa lahat ng panahon.". Sa ika-20 at
ika-21 na mga dantaon, ang mga akda niya ay pinauli-ulit nang hinalaw at muling tinuklas ng mga
bagong kilusan sa skolarsyip at pagganap. Ang mga dula niya ay nananatiling sikt, at patuloy na
Haring Juan
Komedya[baguhin | baguhin ang batayan]
Ang Mangangalakal ng Venice
Komedya ng Pagkakamali
Hanggang Gusto mo Pa
Kuwento ng Taglamig
Pinapaamong Daga
Sa Makakapal na Hamog
Trahedya[baguhin | baguhin ang batayan]
Titus Adronicus
Cymbeline
Coriolanus
Julius Caesar
Antony at Cleopatra
Othello
Macbeth
Haring Lear
Hamlet
Romeo at Julieta
Mga tula[baguhin | baguhin ang batayan]
Venus at Adonis
Sonata ni Shakespear
PAG-AARAL AT PANINIWALA
Si Erasmus ay bihasa sa wikang Griego at Latin. Kaya naihambing niya ang mga salin ng Bibliya,
gaya ng Latin na Vulgate, sa mga sinaunang manuskritong Griego ng Kristiyanong Griegong
Kasulatan, na kilala bilang ang Bagong Tipan. Nakumbinsi siyang napakahalaga ng kaalaman mula
sa Bibliya. Dahil diyan, iginiit niya na dapat isalin ang Banal na Kasulatan sa mga wikang ginagamit
noong panahon niya.
Isinulong ni Erasmus ang reporma sa loob ng Simbahang Katoliko. Naniniwala siya na ang pagiging
Kristiyano ay hindi lang mga walang-kabuluhang ritwal kundi dapat na isabuhay. Kaya nang
magprotesta ang mga repormador para sa pagbabago sa Simbahan ng Roma, si Erasmus ang
pinagsuspetsahan ng Simbahan.
Lakas-loob na ibinunyag ni Erasmus ang pagkakamali at pang-aabuso ng
Katolisismo at ng mga repormador
Sa mga akda ni Erasmus, ibinunyag niya ang pang-aabuso ng klero, ang kanilang maluhong
pamumuhay, at ang ambisyon ng mga papa na sumasang-ayon sa mga digmaan. Tutol siya sa mga
tiwaling klerigo na ginamit ang mga tradisyon ng simbahangaya ng pangungumpisal, pagsamba
sa mga santo, pag-aayuno, at peregrinasyonpara manamantala sa mga mananamba. Hindi rin
siya sang-ayon sa mga gawain ng simbahan na gaya ng pagbebenta ng indulhensiya at di-pag-
aasawa ng klero.
Ang isa sa mga pagkakaiba ay ang 1 Juan 5:7. Para itaguyod ang turo ng Trinidad, idinagdag
sa Vulgateang mga salitang, Sa langit, ang Ama, ang Salita, at ang Espiritu Santo: at ang tatlong ito
ay iisa. Bahagi ito ng mga salitang tinatawag na comma Johanneum,pero wala ang mga ito sa
orihinal na mga manuskrito. Inalis ito ni Erasmus sa kaniyang unang dalawang edisyon ng Bagong
Tipan dahil hindi ito lumitaw sa mga manuskritong Griego na saligan niya sa pagsasalin. Nang
maglaon, ginipit siya ng simbahan na ilagay ang pananalitang ito sa kaniyang ikatlong edisyon.
Ang pinahusay na mga edisyon ng Griegong Bagong Tipan ni Erasmus ay naging batayan ng mas
mahuhusay na salin sa iba pang wikang ginagamit sa Europa. Ang mga edisyong ito ay ginamit sa
pagsasalin ni Martin Luther sa wikang German; ni William Tyndale, sa Ingles; ni Antonio Brucioli, sa
Italian; at ni Francisco de Enzinas, sa Kastila.
MAIKLING IMPORMASYON
Noong 1516, inilabas ni Erasmus ang nakaimprentang Bagong Tipan sa wikang Griego.
Nakalagay sa isang kolum ang teksto sa wikang Griego, at sa isa pang kolum, ang kaniyang salin sa
wikang Latin pati na ang detalyadong mga paliwanag dito.
Sa paunang salita sa Bagong Tipan ni Erasmus, isinulat niya: Talagang hindi ako sang-ayon
sa mga tumatangging ipabasa sa indibiduwal [ordinaryo] na mga tao ang Banal na Kasulatan o sa
mga tumatangging isalin ito [ang Kasulatan] sa wika ng mga ordinaryong tao.
Sa ilang lugar sa Europa, sinunog ng mga kritiko ang kaniyang mga akda at sa loob ng
maraming taon, isinama ang mga ito sa listahan ng mga literaturang ipinagbawal ng mga papa sa
Roma.
Si Desiderius Erasmus Roterodamus (27 Oktubre[1] 1466 12 Hulyo 1536), na nakikilala rin
bilang Erasmus ng Rotterdam, o payak na bilang Erasmus, ay isang Olandes na humanista ng
Renasimyento, Katoliko ng pari, kritikong panlipunan, guro, at teologo.
Mga sanggunian[baguhin | baguhin ang batayan]
1. Jump up Gleason, John B. "The Birth Dates of John Colet and Erasmus of Rotterdam: Fresh
Documentary Evidence," Renaissance Quarterly, inilimbag ng The University of Chicago Press para
sa Renaissance Society of America, Tomo 32, Blg. 1 (Tagsibol, 1979), pp. 7376