Alamat ng Itik
Noong araw ay wala pang mga naamoy pa nila ang aroma nito habang
itik. Tangin mga bibe ang mayroon at
masaya silang magkakasama sa isang
lugar na malapit sa ilog.
Sa pgsikat ng araw sa umaga ay
masaya nang nagsisipaglaro ang mga
bibe sa tabi at sa ilog mismo. Kayganda
nilang panoorin habang naghahabulan
sa ibabaw ng malinaw at malinis na
tubig. Lahat silay pawing busilak na
puti ang kulay na simbolo ng kalinisan
ng kanilang puso.
Sama-sama silang lahat saan
man magpunta ngunit pagdating g
hapon ay muling nagbabalik sa tabi ng
ilog sapagkat doon ang kanilang
tahanan. Hindi nila nararanasan ang
magutom dahil ang manilis na ilog na
kanilang nilalanguyan ay sagana sa
gasang na siya nilang pagkain sa araw-
araw. Marami ring maliliit na isda sa
ilog na ginagawa din nilang pagkain.
Sa kanilang lipi, dalawa sa mga
bibeng ito ang si nasisiyahan sa
kagustuhan at kalagayan nila. Sila ay
sina Kitik at Pitik. Sinasawaan na sila
sa kakakain ng gasang at maliliit na
isda sa araw-araw. Minsan kasi sa
kanilang paggagala sa bukid kasama
ng iba pang mga bibe ay nakikita sila
ng isang aso na kumakain ng malaking
piraso ng karne.
Ang tingin nila ay parang
napakasarap ng karneng iyon dahil
kinakain ng aso.
Kailan kaya tayo makakatikim
ng masarap na karne? naglalaway na
tanong ni Pitik kay Kitik isang gabing
nagpapahinga na sila sa tabing ilog.
Pumuwesto sila sa malayo sa kanilang
mga kasamahan upang di marinig ng
mga ito ang kanilang pag-uusap.
Eh, di humiwalay tayo sa kanila
bukas pag namasyal tayo, sagot ni
Kitik. Saka tayo maghanap ng karne
para matikman natin!
Kinabukasan gayon nga ang
kanilang ginawa. Habang sama-
samang namamasyal nang sumunod
na araw ay palihim silang nagpaiwan.
Kanya-kanya silang nagsipagtago sa
malalagong halamang nadadaanan
kaya di sila napansin at naiwan sila ng
mga kasamahan.
Iyon ang sinamantala nila.
Naglibut-libot silang dalawa at
sinuwerte naman silang makakita ng
malaking piraso ng karne sa bakuran
ng isang malaking bahay.
Agad nilang pinaghatian iyon at
kinain. Siyang-siyang silang dalawa
dahil totoong napakasarap pala ng lasa
ng karne.
Mula noon ay palagi na nilang
hinahanap-hanap ang lasa ng karne.
At tuwing namamasyal silang mag-
kakasama ay palagi nang humihiwalay
sina Kitik at Pitik upang humanap ng
karne. Ngunit hindi na sila nakatagpo
pa ng karne. May mga aso silang
nakikitang kumakain ng mga karne
pero ayaw nilang lapitan sa takot na
silay kagatin.
Isang araw ay isang kasamahan
nilang bibe ang namatay sa sobrang
katandaan. Sama-sama nilang dinala
ang bangkay sa isang lugar na
maramng halaman at doon ay inilibing
nila ito. Malungkot silang nagsibalik sa
kanilang lugar sa tabing ilog
pagkatapos ng libing.
Nang gabing iyoon ay
nagkayayaan sina Pitik at Kitik na
hukayin ang bangkay ng kanilang
kasamahang namatay. Nang tahimik
na ang paligid at tulog na ang lahat ay
buoong ingat silang umalis at tinungo
ang pinagbauan nito.
Hinukay nila ito at buong
kasabikang pinangsaluhan.
Ang hindi nila alam ay may isa
silang kasamahan na nakasunod sa
kanila nang palihim. Nang Makita nito
ang kanilang ginagawa ay agad itong
nagsumbong sa kanilang pinuno.
Sumugod ang lahat sa pangunguna ng
kanilang pinuno. Nanghilakbot ang
mga ito nang makitang kianakain nila
ang katawan ng kanilang kasamahan.
Hindi na kayo nahiya sa inyong
mga sarili! galit na sabi ng kanilang
pinuno. Hindi ninyo iginalang ang
sarili ninyong kauri. Hindi na
nababagay sa inyo ang kulay na puti
dahil binahiran na ninyo ng karumihan
sa inyong ginawa.
P-patawarin po ninyo kami!
mapagkumbabang sabi nina Pitik at
Kitik sa kanilang pinuno.
Walang kapatawaran ang inyong
ginawa. Mula ngayon ay mamumuhay
kayo nang hiwalay sa amin. At
isinuumpa kong maiba ang inyong
kulay upang makilala ang inyong
kaibahan sa liping ito.
Sukat sa sumpang iyong ay
biglang nagbago ang kulay nina Pitik at
Kitik. Ang dating puti ay nagging
parang kulay itim at tsokolate. Sa
sobrang kahihiyan dahil nag-iba na
ang kulay nila ay mabilis na lumayo
sina Kitik at Pitik.
Sila ang nagsimula ng
panibagong lahi ng mga bibeng hindi
na puti ang kulay kundi kulay itim at
kulay tsokolate.
Ang kanilang lahi ay tinawag na
itik.