DISKURSO

Ang salitang diskurso ay mula sa wikang

Latin na discursus na nangangahulugang
running to and from na maiiugnay sa
pagsalita at pagsulat na
komunikasyon. Interaktibong gawain tungo
sa mabisang paglalahad ng mga
impormasyon.
Si Webster (1974) ay may ibat ibang
depinisyon para sa terminong ito. Ayon sa
kanya, ang diskurso ay tumutukoy sa berbal
na komunikasyon tulad ng kumbersasyon.
Maaari rin daw itong isang pormal at
sistematikong eksaminasyon ng
isang paksa, pasalita man o pasulat, tulad
halimbawa ng disertasyon. Samakatwid,
masasabing ang diskurso ay isang anyo ng
pagpapahayag ng ideya hinggil sa isang
paksa. Masasabi rin, kung gayon, na ang
diskurso, ay sinonimus sa komunikasyon.
Maraming pagkakaiba ang diskursong pasalita
at pasulat. May kani-kaniyang kalikasan at
pangangailangan (requirements) ang bawat
isa. Sa huling bahagi ng aklat na ito ay higit
na mapagtutuunan ang mga ito. Ngunit
maging ano man ang anyo ng diskurso,
mahalagang taglayin ng mga partisipant nito
ang komunikatib kompitens at ang
linggwistik kompitens.
 Ayon sa Diksyunaryo Ingles-Filipino (1984), ito
ay nangangahulugang magsulat at agsalita
nang may katagalan o kahabaan.
Sa Websters New World Dictionary (1995),
ito ay isangpormal na pagtalakay sa isang
paksa, pasulat man o pasalita. Ito rin ay
pakikipagtalastasan, pakikipag-usap o
anumang paraan ng pagpapahayag ng ideya
tungkol sa isang paksa.
 Mahalaga na:

1. Maging mapanuri hindi lamang sa salita

kundi sa kulturang nakapaloob dito.
2. Mahusay maghinuha ng mga
impormasyon (kilos at salita).
3. Kritikal na pang-unawa sa pag-unawa
ng mga mensahe.
4. Isaalang-alang ang apat na dimension
4k (konteksto, kognisyon, kakayahan at
komunikasyon)