KAPITULLI I PAR

Stresi ishte ende n shtrat, kur iu duk se dgjoj nj trokitje te porta: tang, tang, tang.
Shtrngoi faqen fort pas nnkrejses, me shpres se do ta mbyste trokitjen, por pas pak ajo u
prsrit. Kush dreqin troket q pa gdhir, tha me vete ankueshm duke hedhur mbulesn.
Ndrsa zbriste shkallt, te porta pr her t tret, por tani, nga ritmi i goditjes s dorezs
metalike, Stresi e mori me mend se kush ishte prjashta. Ai hoqi llozin e hekurt dhe e hapi portn
me nj t trhequr. Pyetn <<dreqin ke q m zgjon q pa gdhir?, pavarsisht se nuk e tha, ai
kishte n syt e buhavitur dhe n krejt pamjen e tij.
- Ka ndodhur dika,- shpejtoi t thoshte ndihmsi i tij.
Stresi vazhdonte ta shikonte n nj mnyr pyetse, me syt q dukej sikur thoshin: t shohim
nse ajo q ka ndodhur sht e till, saq ti duhet t vish e t m prishsh qetsin q me nat.
Po Stresi e dinte se n raste t tilla ndihmsi i tij gabonte rrall dhe, sa her q ishte matur ti
shfrynte n astin e fundit, kishte qen i detyruar t hiqte dor prej zemrimit. Tani do t
dshironte q ndihmsi i tij t kishte gabuar vrtet, n mnyr, q t mund ti shfrynte si duhej.