Barazia prkundr dallimeve kusht pr

bashkjetes dhe shoqri t avancuar!

Nj nga mendimet themelore mbi bashksin njerzore sht
pikrisht edhe kjo, pra shtja mbi barazin (e t gjithve).
Lirisht mund t konstatojm se edhe ktu njeriun e ka goditur
dhe lnduar mkati. Prvojat ditore dshmojn kjart se si njerzit
pandrpre dhe gjithnj luftojn pr arritje (me do kusht), gjithnj
e m tepr dshirojn q t tjert ti nnshtrojn, t ngrihen mbi
t tjert, e mos t flasim se far lufte e ashpr bhet rreth
kariers, kjo as q mund t prshkruhet me fjal. T gjith ne jemi
dshmitar t pabarazis s madhe n bot e n shoqrin ton
shqiptare; njerzit ngritn n korriz t tjerve, ngritn mbi t
tjert, disa i marrin dhe i japin vets m tepr t drejt prkundr
t tjerve pamvarsisht racs, prkatsis nacionale-etnike,
fetare, apo n themele t kapitalit apo gjrave tjera. Disa njerz
shpalln rac m e madhe, e lartsuar, e przgjedhur, e
madhruar, autoritative, nga familje m t merituar se t tjert e
mos t flasim ktu mbi priviligjet e panumrta, prfitimet
marramendse t cilat iu hapin dyert e shumta, bjn kto q
njerzit t jan t shrbyer pa far rendi dhe rregulli, t jan t
part gjithkund, bjn q kta (nj pjes) t mund t arrijn tek
pasuria shpejt, leht, e m shum si dhe t jetojn shum m
mir se t tjert! Dhe nse e gjith kt e shiqojm nga ana
humane por edhe m tepr nga ajo fetare ather mund t
konstatojm se kjo sht kundr qllimit t vet Krijuesit, sepse q
nga lindja t gjith njerzit jan plotsisht dhe n gjithka t
barabart, njsoj t shprblyer me dinjitet njerzor pamvarsisht
prkatsis s tij nacionale (etnike), racore, gjinore, fetare apo
ndonj prkatsie tjetr.

Barazia mes njerzve sht e drejt e natyrshme, e

patjetrsueshme, e pacenueshme dhe e pakontestueshme. Kjo
barazi sht e shnuar n vet natyrn njerzore pikrisht sepse
jemi njerz, dhe t gjith jan t barabart. T gjith lindin njsoj
dhe kshtu vijn n kt bot, t gjith edhe at pa prjashtim
duhet t kalojn prmes dyerve t vdekjs, t gjith kan nj
qllim dhe dtyr ktu n tok.
Egzistojn dallime t ndryshme individuale si sht niveli i
ndryshm i talenteve, apo aftsis n disa pun t caktuara,
dallimi i gjinive apo racave e tjer, mirpo asnjra nga kto nuk
mund t shlyej identitetin themelor t qnit njeri. Dhe pikrisht
pr kt edhe flasim ktu, dmth. mbi barazin qnsore t t gjith
njerzve. Sepse, q t gjith, para do dallimi tjetr, jan njerz
dhe me kt kan t drejta t barabarta.

Jemi te barabarte
Nuk e di saktesisht pse-ne, por mendja me shkon shpeshere tek
miqte e mi te femijerise. Ndoshta ngaqe ata gjenden ekonomike
nuk e kane te mire. Kur shikoj gjendjen e tyre, e gjithe koha me
shkon duke menduar sesi tu vij ne ndihme. Ka raste ku fajin ia ve
sistemit per gjendjen e tyre. Here te tjera mendimet me behen
lemsh duke ia vene fajin miqve te mi, duke fajesuar per paaftesi,
per tu pershtatur me kete sistem. Me vone me vjen mendim
tjeter:Po ne qofte se te gjithe njerezit do kishin aftesine per tu
pasuruar nga do e gjenim krahun e lire te punes? A nuk i takon te
kamurve qe te ndajne nje pjese te pasurise per tu ardhur ne
ndihme nevojtareve? Nese jo Cndodh? Te varfrit duhe te rrine
duke pritur te vdesin sepse te kamurit ishin me te zot per te
grumbulluar te mirat materiale?! Apo te cohen te kerkojne ate qe
nene natyra ju ka dhene? Si mundet qe nje shites gomeresh per
shkak te sistemit te jetoj ne lluks, ndersa nje intelektual i cdo
fushe qofte, mos ti plotesoj vetes as kushtet me minimale? A
eshte normale qe gjendja ekonomike e nje filozofi mos ti afrohet
asaj te nje boksieri? Ne qeniet njerezore jemi paksa te cuditshem.
E them kete pasi po te kthehemi pak mbrapa ne kohe e te
kujtojme Romen e lashte se crol kishte ne shoqerine e
atehershme nje filozof ne krahasim me ate te nje gladiatori, do te
kuptojme se as atehere dhe as tani nuk kemi ditur te veme
rregullat me te mira te mundshme per veten tone. Ne harrojme se
ne kete bote jemi si kokrrat e kafes ne mulli. Prandaj individit i
takon te jete sa me shume altruist, por kjo nuk mjafton. Popullit i
intereson nje qeverisje qe te balancoje keto diskordanca, pasi
duhet te kuptojme se te gjithe jemi te barabarte, per vete faktin
se jemi njerez.