MPW1133/2133

Malaysian Studies

Pengenalan

Perlembagaan adalah satu set prinsip-prinsip asas yang ditubuhkan mengikut mana negeri
atau organisasi lain yang ditadbir. Peraturan-peraturan tersebut bersama-sama membentuk
entiti itu. Apabila prinsip-prinsip ini ditulis ke dalam satu dokumen tunggal atau set dokumen
undang-undang, dokumen boleh dikatakan merangkumi perlembagaan bertulis; jika mereka
diturunkan dalam satu dokumen yang menyeluruh, ia dikatakan merangkumi perlembagaan
termaktub.

Perlembagaan melibatkan peringkat organisasi, dari negara-negara berdaulat kepada syarikat-

syarikat dan persatuan yang tidak diperbadankan. Satu perjanjian yang menetapkan sebuah
organisasi antarabangsa juga perlembagaannya, kerana ia akan menentukan bagaimana
organisasi yang ditubuhkan. Dalam negara, perlembagaan mentakrifkan prinsip-prinsip di
mana sesebuah negeri atau negara adalah berdasarkan, prosedur di mana undang-undang
yang dibuat dan oleh siapa. Beberapa perlembagaan, perlembagaan terutama dikanunkan,
juga bertindak sebagai penetap had kuasa kerajaan, dengan mewujudkan garisan yang
pemerintah sebuah negeri tidak boleh menyeberangi, seperti hak-hak asasi. Satu contoh ialah
perlembagaan Malaysia.

Secara amnya, setiap perlembagaan bertulis moden yang memberi kuasa tertentu kepada
organisasi atau entiti institusi, ditubuhkan apabila keadaan utama yang ia mematuhi batasan
perlembagaan itu. Menurut Scott Gordon, sebuah pertubuhan politik adalah perlembagaan
untuk satu tahap di mana mengandungi mekanisme diinstitusikan kawalan kuasa untuk
melindungi kepentingan dan kebebasan rakyat, termasuk orang-orang yang mungkin dalam
minoriti.

Istilah Latin Ultra Vires menggambarkan aktiviti-aktiviti para pegawai di sebuah

organisasi atau tatanegara yang jatuh di luar kuasa perlembagaan atau berkanun. Sebagai
contoh, kesatuan pelajar mungkin dilarang sebagai organisasi daripada melibatkan diri dalam
aktiviti yang tidak berkaitan pelajar; jika kesatuan menjadi terlibat dalam aktiviti bukan
pelajar-aktiviti ini dianggap ultra vires piagam kesatuan itu, dan tiada siapa yang akan
dipaksa oleh piagam untuk mengikuti mereka. Sebagai contoh, dalam undang-undang
perlembagaan negara-negara berdaulat akan menjadi kerajaan wilayah dalam sebuah negeri
persekutuan yang cuba untuk membuat undang-undang di kawasan eksklusif yang disebut
satu persatu kepada kerajaan persekutuan dalam perlembagaan, seperti mengesahkan
perjanjian. Ultra vires memberikan justifikasi undang-undang untuk pemberhentian itu
terpaksa dibuat, yang mungkin dikuatkuasakan oleh rakyat dengan sokongan daripada
keputusan badan kehakiman, dalam kes semakan kehakiman. Pelanggaran hak oleh seorang
pegawai akan ultra vires kerana perlembagaan ialah hak sekatan ke atas kuasa kerajaan.

Tetapi tidak semua moden perlembagaan mempunyai ketuanan ke atas undang-

undang berkanun biasa (lihat perlembagaan Uncodified di bawah); di negeri-negeri itu
apabila suatu tindakan rasmi adalah tidak berperlembagaan, iaitu ia tidak kuasa yang
diberikan kepada kerajaan oleh perlembagaan, tindakan adalah batal dan tidak sah, dan
pemansuhan itu ab initio, iaitu, dari awal lagi, bukan dari tarikh penemuan. Ia tidak pernah
menjadi "undang-undang", walaupun, jika ia telah menjadi suatu statut atau peruntukan
berkanun, ia mungkin telah diterima pakai mengikut prosedur untuk menerima pakai undang-
undang. Kadang-kadang masalah itu tidak adalah bahawa statut adalah tidak
berperlembagaan, tetapi permohonan itu, pada suatu masa tertentu, dan mahkamah boleh
membuat keputusan bahawa manakala ada cara ia boleh digunakan yang perlembagaan,
contoh yang tidak dibenarkan atau yang sah. Dalam kes sedemikian, hanya permohonan itu
boleh diperintah tidak berperlembagaan. Dari segi sejarah, penyelesaian untuk pelanggaran
tersebut telah petisyen untuk writ undang-undang biasa, seperti quo warranto.

Perlembagaan Malaysia

Perlembagaan Persekutuan Malaysia, yang berkuatkuasa pada tahun 1957, adalah undang-
undang tertinggi Malaysia. Persekutuan pada mulanya dipanggil Persekutuan Tanah Melayu
(dalam bahasa Melayu, Persekutuan Tanah Melayu) dan ia diterima pakai nama sekarang,
Malaysia, apabila Negeri Sabah, Sarawak dan Singapura (kini bebas) menyertai Persekutuan.
Perlembagaan menetapkan Persekutuan sebagai raja berperlembagaan mempunyai Yang di-
Pertuan Agong sebagai Ketua Negara yang peranan sebahagian besarnya istiadat. Ia
menyediakan untuk penubuhan dan organisasi tiga cabang utama kerajaan: cawangan
perundangan dwidewan yang dipanggil Parlimen, yang terdiri daripada Dewan Rakyat
(dalam bahasa Melayu, Dewan Rakyat) dan Senat (Dewan Negara); cabang eksekutif diketuai
oleh Perdana Menteri dan Menteri-Menteri Kabinet; dan cawangan kehakiman yang diketuai
oleh Mahkamah Persekutuan.
 Dokumen itu juga mentakrifkan hak dan tanggungjawab kerajaan persekutuan,
negara-negara anggota persekutuan dan rakyat dan hubungan mereka antara satu sama lain.
Asas Perlembagaan Malaysia telah diletakkan pada 10 September 1877. Ia bermula dengan
mesyuarat pertama Majlis Negeri di Perak, di mana British mula untuk menegaskan pengaruh
mereka di negeri-negeri Melayu. Di bawah syarat-syarat Pangkor Engagement 1874 antara
Sultan Perak dan British, Sultan telah diwajibkan untuk menerima Residen British. Hugh
Low, Residen British kedua, meyakinkan Sultan untuk menubuhkan Majlis Penasihat Negara,
pelopor Dewan Undangan Negeri. Majlis yang sama telah ditubuhkan di negeri-negeri
Melayu yang lain apabila mereka berada di bawah perlindungan British.

Pada asalnya memainkan peranan sebagai penasihat, fungsi majlis itu kemudiannya
diperluaskan kepada kedua-dua fungsi perundangan dan eksekutif. Ini berterusan sehingga
1948 apabila Persekutuan Tanah Melayu telah ditubuhkan oleh dua perjanjian iaitu Perjanjian
Negeri dan Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu.

Perjanjian Negeri adalah penting kepada perkembangan perlembagaan Malaysia.

Menurut perjanjian ini, Raja-Raja Melayu dengan nasihat dan persetujuan ketua-ketua
tradisional dan tua-tua negeri diisytiharkan Perlembagaan Negeri masing-masing kecuali
Johor dan Terengganu di mana Perlembagaan telah pun berlaku sejak tahun 1895 dan 1911
masing-masing. Raja-Raja juga dikehendaki membezakan kuasa perundangan di negeri
masing-masing daripada kuasa eksekutif, dengan membentuk suatu badan perundangan, yang
dipanggil Majlis Negeri dan Majlis Mesyuarat Kerajaan Negeri yang nasihat dia dikehendaki
diperolehi.

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu yang berkhidmat sebagai teras sistem

persekutuan semasa kerajaan pusat telah membuat kesimpulan sebagai kompromi untuk yang
amat menentang Malayan Union. Persekutuan ini terdiri daripada Persekutuan Tanah Melayu
(FMS), Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu dan Negeri Selat iaitu Pulau Pinang dan
Melaka. FMS terdiri daripada Perak, Selangor, Pahang dan Negeri Sembilan manakala bukan
FMS adalah Kedah, Perlis, Kelantan, Terengganu dan Johor.
 Kerajaan persekutuan terdiri daripada Pesuruhjaya Tinggi, Majlis Eksekutif dan
Majlis Perundangan. Perjanjian itu juga disediakan untuk Majlis Raja-Raja dengan pengerusi
sendiri dipilih. Setiap satu daripada negeri-negeri mempunyai Majlis Eksekutif sendiri dan
Majlis Amerika untuk menangani semua perkara yang tidak dikhaskan kepada Persekutuan.
Kerajaan Persekutuan adalah bertanggungjawab bagi pertahanan, polis, dan kereta api, buruh,
penyiaran, pos dan kewangan. Ini 1948 Perlembagaan kekal berkuat kuasa dengan beberapa
pindaan penting, sehingga tahun 1957 apabila Persekutuan Tanah Melayu mencapai
kemerdekaan.

Satu sidang perlembagaan telah diadakan di London dari 18 Januari - 6 februari 1956
apabila British berjanji Kemerdekaan dan pemerintahan sendiri kepada Persekutuan Tanah
Melayu. Ia telah dihadiri oleh delegasi dari Persekutuan Tanah Melayu, yang terdiri daripada
empat wakil-wakil Raja-Raja Melayu, Ketua Menteri Persekutuan (Tunku Abdul Rahman)
dan tiga menteri-menteri lain, dan juga oleh Pesuruhjaya Tinggi British di Malaya dan
penasihat-penasihatnya.

Persidangan itu dicadangkan pelantikan sebuah suruhanjaya untuk merangka

perlembagaan untuk Persekutuan serba mengawal dan Tanah Melayu yang merdeka.
Cadangan ini telah diterima oleh Ratu Elizabeth II dan Raja-Raja Melayu. Oleh itu, menurut
perjanjian itu, Suruhanjaya Reid, yang terdiri daripada pakar-pakar perlembagaan dari
negara-negara Komanwel dan rakan-rakan yang diketuai oleh Lord William Reid, yang
cemerlang Tuhan-of-Rayuan dalam biasa, telah dilantik untuk membuat syor bagi
perlembagaan yang sesuai. Laporan Suruhanjaya telah siap pada 11 Februari 1957. Laporan
itu kemudiannya diperiksa oleh pihak bekerja dilantik oleh Kerajaan British, Majlis Raja-
Raja dan Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu dan Perlembagaan Persekutuan telah digubal
pada dasar cadangannya.

Perlembagaan berkuatkuasa pada 27 Ogos 1957 tetapi kemerdekaan rasmi hanya dicapai
pada 31 Ogos namun. Jentera perlembagaan dibuat untuk membawa perlembagaan baru
berkuat kuasa .Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1957, yang dibuat pada 5 Ogos 1957
antara Pesuruhjaya Tinggi British bagi pihak Ratu Elizabeth II dan Raja-Raja Melayu.
Perjanjian yang terkandung dalam Perlembagaan baru Persekutuan Tanah Melayu (dan
perlembagaan baru di Pulau Pinang dan Melaka).

Di Persekutuan, Ordinan Perlembagaan Persekutuan 1957, yang diluluskan pada 27 Ogos

1957 oleh Majlis Perundangan Persekutuan Persekutuan Tanah Melayu yang ditubuhkan di
bawah Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948. Ini perlembagaan baru Persekutuan dan
juga Pulau Pinang dan Melaka telah diberi kuasa undang-undang oleh Ordinan.

Dalam setiap negeri-negeri Melayu, Enakmen Negeri, dan di Melaka dan Pulau Pinang,
resolusi Badan Perundangan Negeri, meluluskan dan memberi kuasa undang-undang
perlembagaan persekutuan. Perlembagaan Persekutuan telah dipinda dengan ketara apabila
Sabah, Sarawak, dan Singapura menyertai Persekutuan untuk membentuk Malaysia pada
tahun 1963.

Perlembagaan Bertulis Dan Tidak Bertulis

Perlembagaan Persekutuan Malaysia dan Perlembagaan Amerika Syarikat adalah sebuah

perlembagaan bertulis. Satu perlembagaan bertulis dibezakan dengan perlembagaan tidak
bertulis oleh fakta bahawa ia dikanunkan, yang ditulis dan yang terkandung dalam satu set
dokumen atau satu siri dokumen yang mengandungi peraturan asas di negeri ini, manakala
perlembagaan tidak bertulis tidak bermakna bahawa ia tidak mempunyai peraturan asas
sebuah negara, tetapi ia tidak termaktub atau termaktub dalam dokumen yang dinyatakan
dengan jelas atau memberikan kaedah-kaedah asas dan hak rakyat. Contoh negara yang
mempunyai perlembagaan bertulis adalah United Kingdom.

Perlembagaan memberikan orang kebebasan asasi mereka dan hak-hak mereka sebagai
seorang warganegara. Satu perlembagaan bertulis adalah satu bentuk perlembagaan yang
menjamin dan dipatuhi hak-hak orang kerana ia tegar di alam semula jadi. Perkataan 'tegar'
bermaksud bahawa perlembagaan tidak boleh dipinda dengan mudah kerana ia perlu
menjalani prosedur khas untuk meminda mana-mana peruntukan dalam perlembagaan,
menjadikannya lebih kompleks dan bukan lulus undang-undang biasa. Ini bertindak sebagai
langkah untuk hak-hak rakyat. Sebaliknya, perlembagaan tidak bertulis tidak memerlukan
prosedur khas sebagai hak rakyat adalah undang-undang biasa yang boleh diluluskan oleh
Parlimen / perundangan oleh cara yang biasa daripada proses undang-undang membuat. Satu
perlembagaan bertulis adalah lebih fleksibel dalam hal ini.

Walau bagaimanapun, perlembagaan tidak bertulis memberikan rakyat hak negatif. Hak
negatif adalah hak rakyat sama ada untuk melakukan atau tidak melakukan sesuatu perbuatan
yang tidak dinyatakan dengan jelas dalam Akta Parlimen. Sebagai contoh, jika tiada Akta
Parlimen yang memberi mereka kebebasan bersuara, itu tidak bermakna mereka tidak
mempunyai kebebasan bersuara, mereka mempunyai dan ia terpulang kepada rakyat untuk
meluahkan perasaan mereka secara terbuka dan bebas tanpa tekanan atau sekatan dari mana-
mana pihak berkuasa awam kerana undang-undang tidak menyatakan ada atau tidak ada
kebebasan bersuara.

Perlembagaan Bertulis

Perlembagaan bertulis adalah salah satu yang terdapat dalam satu atau lebih daripada satu
dokumen undang-undang yang digubal dengan sewajarnya dalam bentuk undang-undang. Ia
adalah tepat, pasti dan sistematik. Ia adalah hasil daripada usaha sedar dan sengaja rakyat. Ia
dirangka oleh badan perwakilan dipilih dengan sewajarnya oleh rakyat pada tempoh tertentu
dalam sejarah. Ia sentiasa diisytiharkan pada tarikh tertentu dalam sejarah. Perlembagaan
India, sebagai contoh, adalah perlembagaan bertulis. Ia telah dirangka oleh Majlis
Perlembagaan wakil dan telah diisytiharkan pada tarikh yang pasti, iaitu, 26 Jan 1950.

Satu perlembagaan bertulis biasanya tegar dan prosedur yang berasingan daripada menggubal
undang-undang biasa disediakan untuk pindaan atau semakan itu. Dalam erti kata lain
perbezaan antara undang-undang perlembagaan dan undang-undang biasa dikekalkan. Yang
pertama adalah dianggap sebagai lebih tinggi daripada yang kedua. Satu perlembagaan
bertulis juga boleh digelar sebagai perlembagaan digubal.

Perlembagaan bertulis moden berhutang asal-usul mereka untuk piagam kebebasan yang
diberikan oleh raja-raja dalam Zaman Pertengahan. Tetapi perlembagaan bertulis pertama
dirangka oleh satu perhimpunan konstituen wakil adalah dari Amerika Syarikat. Contoh ini
telah diikuti oleh Perancis. Semasa abad ke-19 beberapa negeri dirangka perlembagaan
mereka, semua yang ditulis, kecuali perlembagaan England.

Perlembagaan Tidak Bertulis

Satu perlembagaan bertulis adalah salah satu di mana kebanyakan prinsip kerajaan tidak
pernah telah diperbuat dalam bentuk undang-undang. Ia terdiri daripada kastam, konvensyen,
tradisi, dan beberapa undang-undang bertulis yang mengandungi tarikh yang berlainan. Ia
adalah tidak tersusun, tidak tetap dan un-tepat. Itu perlembagaan tidak adalah hasil daripada
usaha sedar dan sengaja rakyat.

Ia secara umumnya hasil daripada perkembangan sejarah. Ia tidak pernah dibuat oleh
satu perhimpunan konstituen wakil di peringkat yang pasti sejarah, tidak juga ia diisytiharkan
pada tarikh tertentu. Oleh itu, kadang-kadang dipanggil perlembagaan sebuah berkembang
atau kumulatif.

Merujuk kepada undang-undang Malaysia yang tidak dikanunkan oleh badan

perundangan dan tidak terdapat dalam Perlembagaan Persekutuan dan Perlembagaan Negeri.
Contoh-contoh perlembagaan tidak bertulis:

(a)Undang-undang lazim(common law)

(b)keputusan-keputusan mahkamah
(c)undang-undang Hindu
(d)undang-undang adat :
-Adat Perpatih
-Adat Temenggung

Adat Perpatih Adat Perpatih dibawa masuk ke Negeri Sembilan oleh orang Minangkabau dari
Palembang , Sumatera pada abad ke-16 . Diwarisi secara lisan . Tidak menggalakkan
perkahwinan antara sepupu. Hukuman yang dikenankan bersifat mencegah . Pembahagian
harta lebih mengutamankan nasab keturunan sebelah ibu . Adat Temenggung Adat
Temenggung dibawa masuk dari Palembang , Sumatera . Adat ini menggalakkan
perkahwinan antara sepupu. Dipengaruhi oleh unsur-unsur Hindu dan Islam . Hukuman di
bawah Adat Temenggung jauh lebih berat daripada Adat Perpatih dan bersifat pembalasan.
Pembahagian harta lebih mengutamakan nasab keturunan sebelah bapa.

Kepentingan Perlembagaan Malaysia

1. Perlembagaan Malaysia adalah undang-undang tertinggi yang menjadi asas kepada

pembentukan kerajaan Malaysia yang ada pada hari ini.

2. Kedudukan perlembagaan adalah lebih tinggi dan mengatasi kekuasaan Yang di-
Pertuan Agong, Parlimen, Jemaah Menteri dan Mahkamah.

3. Perkara 75 menyatakan mana-mana undang-undang negeri yang bercanggah dengan

Perlembagaan Persekutuan akan terbatal dengan sendirinya.

4. Ciri-ciri Perlembagaan Malaysia:

Peraturan atau prinsip asas yang menjadi penentu pentadbiran sesebuah

negara.

Menentukan pembahagian kuasa dan pelaksanaan kuasa sesebuah

pemerintahan.

Sumber kepada penggubalan undang-undang negara.

POLITIK

menjamin kesinambungan pentadbiran dan kestabilan politik.

Menjamin pentadbiran dan pemerintahan yang cekap, adil dan telus.

Menjamin kerjasama antara kerajaan persekutuan dengan kerajaan negeri.

Merupakan panduan pemerintahan negeri.

Menjamin keselamatan dan keamanan rakyat.

EKONOMI

Memastikan wujudnya keadilan sosial antara kaum.

Kestabilan politik menjamin perkembangan ekonomi.

 Kestabilan politik juga menarik kedatangan pelabur luar.

SOSIAL

Mewujudkan integrasi yang membentuk negara dan bangsa yang bersatu padu dan
taat setia kepada negara.

Menjaga dan memelihara hak istimewa orang Melayu dan bumiputera di Sabah dan
Sarawak.

Menjamin keselamatan dan keamanan rakyat.

Analisis Peruntukan Utama Perlembagaan Malaysia

1. Perlembagaan Malaysia terbahagi kepada 15 bahagian dengan 183 perkara.

2. Peruntukan utama Perlembagaan Malaysia merangkumi bahasa, agama,

kewarganegaraan,hak asasi, kedudukan istimewa Orang Melayu dan bumiputera
Sabah dan Sarawak.

BAHASA

Bahasa Malaysia sebagai bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi negara.

Bahasa Malaysia digunakan untuk maksud dan tujuan rasmi, namun penggunaan
bahasa lain tidak ditegah.

AGAMA
 Agama Islam sebagai agama rasmi negara, namun semua orang bebas mengamalkan
dan menganuti agama masing-masing.

Raja/Sultan ialah ketua agama Islam.

KEWARGANEGARAAN

Mempunyai taraf keanggotaan sesebuah negara.

Setiap warganegara mempunyai tanggungjawab dan hak terhadap negara.

Tanggungjawab utama warganegara ialah mempertahankan dan menjunjung

perlembagaan.

HAK ISTIMEWA ORANG MELAYU DAN BUMIPUTERA SABAH DAN SARAWAK

Tiga perkara menjadi hak keistimewaan utama, iaitu peluang dalam perkhidmatan
awam, ekonomi dan pelajaran.

Kedudukan istimewa orang Melayu- berhubung dengan tanah rizab.

HAK ASASI

Kebebasan beragama- setiap individu bebas mengamalkan agama masing-masing.

Kebebasan diri- setiap individu yang tidak bersalah di sisi undang-undang tidak boleh
diambil nyawanya, dipaksa kerja, dihukum, dibuang negeri, dihalang bersuara,
dilarang berkumpul dan ditegah menubuhkan persatuan.

Kebebasan ekonomi- setiap individu bebas menjalankan aktiviti ekonomi selagi tidak
bertentangan dengan undang-undang negara.

Kandungan Perlembagaan

Secara umunnya perlembagaan Malaysia terbahagi kepada 3 isi kandungan terbesar iaitu:

(a)Kebebasan asasi

(b)Kewarganegaraan
(c)Sistem pemerintah

(a)Kebebasan Asasi Kebebasan asasi seseorang individu diperuntukkan dalam bahagian 2

Perlembagaan Persekutuan

.
Kebebasan asasi individu boleh dibahagikan kepada 2 jenis iaitu :

- Kebebasan mutlak Bermaksud kebebasan asasi yang tidak boleh disekat

- Kebebasan bersyarat Merujuk kepada kebebasan yang dihadkan oleh sekatan undang-
undang.

(b)Kewarganegaraan Dalam Bahagian 3,Perkara 14 hingga 22 Perlembagaan Persekutuan

menyenaraikan peruntukan-peruntukan pemerolehan kewarganegaraan. Berdasarkan
Perlembagaan Persekutuan ,seseorang boleh memperoleh kewarganegaraan melalui 4 cara
iaitu:

(I)Secara kuatkuasa undang-undang

(II)Secara pendaftaran
(III)Secara naturalisasi/masukan
(IV)Secara percantuman wilayah

(I)Kewarganegaraan secara kuatkuasa undang-undang Dilahir sebelum Hari Malaysia dan

menjadi warganegara Persekutuan akan mendapat kewarganegaraan secara automatik.
Seseorang yang lahir selepas Hari Malaysia dapat menjadi warganegara Persekutuan dengan
syarat-syarat berikut:

(a)Ibu atau bapa mrupakan warganegara.

(b)Dilahirkan diluar Persekutuan dan bapanya merupakan warganegara atau berkhidmat
dengan kerajaan persekutuan atau negeri.
(c)Dilahirkan di Singapura dan ibu atau bapanya merupakan warganegara.
(d)Dilahirkan di persekutuan dan semasa kelahirannya tidak menjadi warganegara lain .

(II)Kewarganegaraan secara pendaftaran Seseorang boleh memohon warganegara melalui

pendaftaran dengan memenuhi beberapa syarat berikut :
(a)Berumur kurang daripada 21 tahun ,ibu atau bapanya merupakan warganegara
(b)Berumur 18 tahun atau lebih dan menetap di Sabah atau Sarawak daripada 7 tahun hingga
10 tahun dan berkelakuan baik serta berpengetahuan tentang bahasa Melayu

(III)Kewarganegaraan secara naturalisasi Seseorang yang berumur lebih daripada 21 tahun

boleh memohon menjadi warganegara Malaysia jika:
(a)Seseorang itu telah bermastautin 10 daripada 12 tahun sebelum tarikh permohonan
(b)Berniat menjadi warganegara Malaysia
(c)Berkelakuan baik
(d)Berpengetahuan dalam Bahasa Melayu

(IV)Kewarganegaraan secara percantuman wilayah

Jika ada satu wilayah baru yang masuk ke dalam Malaysia selepas hari Malaysia,maka semua
penduduknya akan menjadi warganegara Malaysia. Contohnya seperti :
(a)Sabah
(b)Sarawak
(c)Sistem Pemerintahan Mengamalkan sistem pemerintahan Demokrasi Berparlimen dan
Raja Berperlembagaan

Melalui sistem ini ,rakyat akan melibatkan diri dalam sistem pemerintahan negara . Rakyat
bebas memilih perwakilan melalui pilihan raya . Sistem pemerintahan Malaysia dibahagi
kepada 3 badan :
(a)Badan Eksekutif
(b)Badan Perundangan
(c)Badan Kehakiman

(I)Badan Eksekutif(Pelaksana)
-Badan Pelaksana dasar-dasar kerajaan ialah Jemaah Menteri atau Kabinet . Kabinet adalah
pembuat dasar tertinggi negara . Tugas Jemaah Menteri atau Kabinet ialah menggubal dasar-
dasar kerajaan dalam semua perkara . Perdana Menteri ialah Ketua Jemaah Menteri yang
bertanggungjawab mengetuai bebrapa kementerian.

(II)Badan Perundangan
- Fungsi badan perundangan ialah menggubal undang-undang bagi menjamin keadilan dan
kesejahteraan . Parlimen ialah sebuah badan perundangan yang bertanggungjawab menggubal
undang-undang . Parlimen terdiri daripada:
(a)Yang di-Pertuan Agong
(b)Dewan Negara
(c)Dewan Rakyat

(III)Badan Kehakiman(Judisiari)
-Badan Kehakiman merupakan suatu badan yang mempunyai kuasa mendengar serta
menentukan perkara sivil dan jenayah . Badan Kehakiman boleh menentukan kesahihan
undang-undang yang dibuat oleh badan perundangan dan badan pelaksana . Badan
Kehakiman juga berkuasa mentafsir perlembagaan Persekutuan dan Perlembagaan Negeri.

KESIMPULAN
Perlembagaan memainkan peranan yang penting. Perlembagaan berfungsi sebagai panduan
pentadbir negara untuk mentadbir sesebuah negara. Tanpa perlembagaan, tidak akan wujud
negara yang aman dan damai.
Rujukan

Ruslan Zainuddin, Mohd.Mahadee Ismail & Zaini Othman. (2007). Kenegaraan Malaysia.
Oxford Fajar: Kuala Lumpur.

Mardiana & Hasnah. Pengajian Malaysia. (2001). Penerbit Fajar Bakti: Kuala Lumpur.

INTAN (2007). Malaysia Kita. Kuala Lumpur: Institut Pentadbiran Awam Negara.

Jayum A. Jawan (2002). Politics and Govement in Malaysia, Shah Alam: Karisma
Publication. Asnarulkhadi Abu Samah & Jayum A.Jawan (1997). Kenegaraan Malaysia
Serdang: Penerbit Universiti Putra Malaysia.

Mohamed Suffian Hashim, Tun (1984). Mengenal Perlembagaan Malaysia. Edisi Kedua.
Kuala Lumpur: Dewan bahasa dan Pustaka.