JPs BOEKENKRONKELS

Nu iedereen weer terug is van vakantie wil ik er wel zeker van zijn dat niemand de prachtige
actie Geef mij maar een boek gemist heeft, dat zou zonde zijn. Hiermee proberen wij
jongeren kennis te laten maken met de kroonjuwelen uit de Nederlandse jeugdliteratuur. Na
Oorlogswinter van Jan Terlouw vorig jaar hebben we nu Achtste Groepers huilen niet van
Jacques Vriens in het zonnetje gezet. Het boek vertelt het verhaal van Akkie, een
dondersteentje uit groep acht, die graag voetbalt en altijd de boel op stelten zet. Als zij ziek
wordt heeft dat grote impact op de klas. Op alle mogelijke manieren proberen ze, samen met
de grappige en wijze juf Elise, Akkie er door heen te slepen. Helaas mag dat niet baten, maar
toch ontstaat er gedurende het jaar iets moois in deze klas. Een boek met een traan dus, maar
vooral ook een lach. Het is confronterend en aan de vele reacties van onze, vaak volwassen,
klanten die het boek zien liggen en het in hun jeugd hebben gelezen, is te merken dat het een
diepe indruk achter laat. Sommigen bekennen tranen met tuiten gehuild te hebben, maar het
ook ontzettend mooi en leuk te vinden. Dat blijkt ook wel want iedereen die het boek kent kan
zich feilloos het verhaal van Akkie en haar klas herinneren. En dat is wat literatuur met je doet
natuurlijk. Je leest een mooi verhaal, slaat dat op en het blijft een leven lang bij je. Het vormt
je dus. Dat de auteur, Jacques Vriens, uit eigen ervaring dit boek heeft geschreven, toen hij
nog onderwijzer was had hij zelf een Akkie in de klas, vergroot natuurlijk de herkenbaarheid.
Dus moeders, vaders, omas, opas en onderwijzers gun uw kinderen ook zon prachtig boek,
voor de prijs hoeft u het immers niet te laten. Deze is namelijk slechts 2,-- en daar maakt u
ieder kind tussen de 10 en 15 jaar erg blij mee. Mocht u, in uw jeugd, dit boek gemist hebben
kan ik het u zelf ook aanraden. Bij herlezing, ter voorbereiding op deze actie, ontsnapte zelfs
uw stoere boekverkoper wederom een (klein) traantje.
Een ander boek dat u niet mag missen, ik heb het vorig jaar hier ook al een keer besproken, is
Poubelle van Pieter Waterdrinker. Inmiddels is deze door de luisteraars van de Nieuwsshow
op Radio 1 verkozen tot boek van het jaar en heeft ook onze omgevallen boekenkast uit de
winkel in Wateringen, Riny van Zeijl, het boek herkend als een meesterwerk. Dit is wat zij er
van vindt. Een heel verontrustend boek, zeker in het kader van de komende verkiezingen en
alle internationale spanningen. Het boek is verbijsterend scherp en actueel. (Oekrane,
Rusland). Prachtige, werkelijk prachtig mooie formuleringen. Zeldzame schrijfkunst. Illusies
worden meedogenloos gefileerd en afgebroken. Het meest verontrustende aan dit boek is dat
de elite bestaat en echt geen flauw benul heeft wat er verder dan in hun eigen kring leeft.
Een fantastisch goed boek, leest lekker ontspannen weg. Ik hoop dat dit boek bijdraagt aan
een ander antwoord dan populisme, maar ben er niet zeker van. En dat is zeker ook
verontrustend!. Zo, nu hoort u het eens van een ander, er is geen woord Chinees bij en ik
sluit mij er van harte bij aan. Waterdrinker is een begaafd schrijver en woont al 25 jaar in
Moskou, ver van de Amsterdamse grachtengordel. Omdat hij nogal een grote mond heeft ligt
hij niet zo lekker bij het literaire establishment, door zijn ongezouten mening heeft hij al
menig jurylid en criticus tegen de schenen geschopt, dus nooit veel erkenning gekregen. Maar
door zijn rol als buitenstaander weet hij juist de verhoudingen haarscherp weer te geven. Met
Waterdrinker keert het straatrumoer tenminste weer terug in de literatuur. Al jarenlang is hij
dan ook n van mijn favoriete schrijvers. Lees Poubelle en dan begrijpt u hoe Nederlandse
parlementarirs door de porseleinkast van de internationale politiek strompelen, of waarom
Trump zich toch echt zorgen moet maken over zijn Russische contacten. Niets is wat het lijkt,
lijkt het. Nogmaals, een heerlijk boek dus. Hoe literatuur ook spannend kan zijn. Volg ons op
Facebook voor alle actuele boeken nieuwtjes.