PENGENALAN

Kedatangan Islam ke Nusantara telah memberi kesan dalam

sejarah penulisan Tamadun Melayu. Perkembangan tulisan jawi ini

merupakan pengaruh huruf-huruf Arab yang dimasukkan dalam sistem

penulisan Bahasa Melayu. BErdasarkan penggunaan huruf ini, system

ejaan jawi diperngaruhi oleh pengaruh Arab dan Melayu. Secara amnya,

pengaruh Arab dalam bentuk ejaan tulisan Jawi dipengaruhi dengan

penggunaan tanda-tanda baris; manakala pengaruh ejaan Melayu pula,

wujudnya huruf-huruf vokal sebagai menggantikan penggunaan tanda-

tanda baris.

Dapatan sejarah membuktikan tulisan jawi merupakan tulisan

antarabangang sebagaimana catatan pengembara Barat ke Nusantara

yang menyatakan ia merupakan lingua franca yang diiktirafkan sebagai

bahasa perhubungan utama di zaman Kesultanan Islam di Nusantara.

Kelahiran Sistem Tulisan Jawi yang berasal dari tulisan dan pengaruh Arab

juga menjelaskan bahawa sejarah kewujudannya dalam tamadun Melayu

melalui beberapa sumber khazanah dan bahan-bahan bertulis yang

ditemui seperti; dari batu bersurat, manuskrip lama, kertas lama, majalah,

batu nisan, bahan-bahan yang dibuat daripada logam, kulit, alat senjata,

duit syiling, batu lontar, tembikar, ukiran-ukiran pada masjid, istana,

termasuk sumber penemuan pada azimat dan tangkal.

Terdapat banyak perbezaan dalam sistem ejaan Jawi jika

dibandingkan dengan sistem ejaan Rumi. Terutama pada penggunaan

vokal. Ejaan Rumi mempunyai penggunaan vokal yang konsisten

manakala tulisan Jawi mempunyai lebih kepelbagaian. Ejaan Jawi juga

memerlukan lebih banyak daya ingatan kerana sesetengah huruf Rumi

diwakili oleh lebih daripada satu huruf Jawi dalam sistem tulisan Jawi.

Kepelbagaian dalam pengejaan tulisan Jawi adalah disebabkan oleh

kepelbagaian jenis ejaan dan hukum yang terdapat dalam tulisan

tersebut. Antaranya:

i. Ejaan Tradisi
ii. Ejaan Lazim
iii. Ejaan Mengikut Hukum

EJAAN MENGIKUT HUKUM DARLUNG

Dalam sistem ejaan Jawi mengikut hukum, terdapat beberapa

hukum mengeja seperti hukum darling, hukum di luar darling, hukum ka-

ga, hukum ra-ma, hukum ha-aha dan lampau hukum. Dalam sistem ejaan

Jawi mengikut hukum, terdapat beberapa hukum mengeja seperti hukum

darling, hukum di luar darlung, hukum ka-ga, hukum ra-ma, hukum ha-aha

dan lampau hukum.

Ejaan Jawi mengikut hukum darlung berlaku apabila memenuhi

syarat berikut:

a. Kata Melayu jati dan serapan bukan Arab

b. Suku kata akhir dan praakhir diakhiri dengan vokal /a/.

c. Suku kata akhir dimulai dengan salah satu huruf darlung, iaitu

dal,ra, lam, wau, dan

 nga. Mengikut hukum ini huruf alif hendaklah ditambah di akhir

kata, kecuali pada

ejaan Jawi tradisi seperti ada, tiada, pada, kepada , dan daripada

HUKUM LUAR DARLUNG

Hukum luar darlung adalah berdasarkan syarat yang sama seperti hokum

darlung, kecuali

suku kata akhirnya dimulai dengan salah satu huruf selain daripada huruf

dal, ra, lam, wau,

dan nga. Mengikut hukum ini, huruf

alif tidak diletakkan pada akhir kata kecuali jika berlaku homograf atau

untuk mengelakkan berlaku kekeliruan. Berikut adalah contoh hUkum luar

darlung yang terdapat dalam Pedoman Ejaan Jawi Bahasa Melayu.

EJAAN JAWI PADANAN RUMI

Saya

Baca

Tanya

Masa

mata

KESIMPULAN
 Sistem Tulisan Jawi yang terkandung didalamnya sistem ejaan

dan kaedah ejaan merupakan aspek yang amat penting dalam

mengekalkan identiti budaya Melayu. Kemunculan tulisan Jawi juga

banyak berkaitrapat dengan kedatangan Islam dan budaya al Quran.

Pengaruh al Quran dalam penggunaan kata bahasa Melayu juga wujud

daripada peminjaman perkataan Arab ke atas bahasa Melayu itu sendiri.

Ini kerana pada suatu ketika dahulu, tulisan Jawi pernah menjadi tulisan

antarabangsa seperti bahasa Melayu yang menjadi lingua franca pada

zaman Kesultanan Islam di Nusantara. Kelalaian dan kealpaan dalam

menyanjungi tulisan Jawi bererti mengabaikan budaya yang sudah

berakar umbi dalam alam Melayu sejak dahulu lag