................................................................................................................

...............................

CHAPTER ONE : Unexpected Meeting

................................................................................................................
...............................

***(Fireworks)*****(WELCOME
FRESHMEN!)***************************************

April, 2015 Monday

8:00 a.m.

FIRST DAY OF SCHOOL

Shina: (tumatakbo sa hallway papunta sa Classroom nila sa fifth floor)

HESTIA/SHINA P.O.V. :

**Nareincarnate ako ngayon sa katauhan ni Shina Kajuji, at sa edad kong to dapat

akong pumasok sa school. Nasa senior high na nga pala kami ni Thana (goddess of
death). Ilang siglo na din ang nakakalipas mula noong nasakop ni Erebus (god of
Darkness) ang mundo naming mga diyos. Ilang beses na din kaming
narereincarnate sa iba't ibang panig ng mundo mula noong mapaslang kami ni
Erebus. Nawala samin ang katawang diyos namin pero patuloy pa ring mananatiling
buhay ang mga kaluluwa namin magpakailanman. Unless, maging kaluluwa namin
ay mapuksa niya. Yun na siguro ang kapalaran ng mga diyos na tulad namin ni
Thana. Sa kabilang banda, gusto na muna naming kalimutan ang masalimuot
naming nakaraan. Pero hindi pa rin kami nawawalan ng pag-asa kaya patuloy pa rin
kaming nakikisalamuha sa ibang tao dala-dala ang paniniwalang may natitira pa
ring ibang diyos bukod sa amin. Ako si Hestia ang goddess of Life.
Shina: (sabay bukas ng pinto) Kohana-chan!!

Kohana:(naka-upo sa tabi ng bintana habang pinagmaasdan ang welcome

ceremony sa may school ground nila) Parang kelan lang tayo ang nandun.
Masyadong mabilis ang oras ng mga tao.

Shina: (lumapit at pinagmasdan din ang kaganapan sa baba) tama ka.

(Sabay tingin kay Kohana) Aishh.. Thana este Kohana. Tama na nga yang
kadramahan na yan! Tara na sa baba bilis!! Andaming pagkain!! >__< (sabay hila)

Kohana: Teka! Ambilis mo namang maglakad! Nag-agahan ka na ba?

Shina: Oo!! Hmm! Ambango!!!! (lalo pang binilisan ang lakad)

Kohana: >,> err..Shina,......

**Sa School Ground, punong-puno ng iba't-ibang klase ng booth ang buong

paligid. Nagkalat din ang mga clubs na nag-iinvite ng mga member nila.
(Member ako ng Fine Arts club! ^--^ Si Kohana naman - Kendo Club)
Ganito palagi ang eksena tuwing first day of school sa Furukawa
International Academy.

Speakers: "Principal: blah blah........................................... WELCOME

FRESHMEN!!!"

(applause...........)

Shina: (nagniningning ang mga mata) Wow!! Pakiramdam ko first year ulit ako.

Kohana: (ngumiti) mukha parin naman tayong first year.

Shina: (bumulong) yun na siguro ang edge natin sa kanila hindi tayo tumatanda!
^---^ Tara dun!! Mukhang masarap dun!!

.....................................................................................................................................
...........
HESTIA P.O.V.: Sa loob ng ilang daang taon na pananatili ko dito sa Earth, ngayon
lang ako nagkaroon ulit ng sigla. Simula noong nakita ko ulit si Thana a.k.a. Kohana
Shimizudani tatlong taon na ang nakakaraan, nabuhayan ako ng loob. Buong akala
ko kasi nag-iisa na lang talaga ko sa mundong ito. Kaya naman naniniwala akong
makikita pa namin ang iba pang diyos.

.....................................................................................................................................
...........

Shina: Pancake!!! Cupcake! Spaghetti!! Talaga ba?? Whoaa! kakaiba itsura nila..

Girls: Welcome sa Culinary Arts Club!!.

Shina: Sige... Gusto kong matikman! Ikaw Kohana, gusto mo ba?

Kohana: Hindi. Ayoko. gusto ko ang mga to. Sushi., Tokiyaki.. lahat yan. Ikaw,
Shina, gusto mo ba? libre kita. (w/ sly look)

Shina: (napaatras w/ paiyak na look) sea foods?

Kohana: (nagpipigil na tawa) Alalahanin mo ngayon lang ako nang-alok ng libre.

Ano bang itsura yan ha? ahahah.

Shina: Aisshh! Andaya naman eh!.

Girl: Ito na po ang order nila.

Shina: Ayan na!! (parang batang excited sa pagdating ng pagkain)

Umupo kami ni Kohana sa table nang.....

Reo: Shina-sama!! (^--^) (sabay pabebe wave tapos upo sa harap ni Shina)

Shina: (nawindang) Ehh? (-,-') Ako lang ba ang nandito? (sabay tingin kay
Kohana na busy-ing busy sa pagkain)

Reo: Ah Kohana, Hi.

Kohana: (nagtaas lang ng kilay)

Shina: Anong ginagawa mo dito?

Reo: Syempre kakain! Libre mo ba?

Shina: Sapak gusto mo?

Reo: grabe siya. Oi! May nakita kong chix!

Shina: Asan?! (sabay lingon)

Reo: 12'o clock ko..

Shina: Aishhh! sige! Imik pa! Tutuhugin ko na talaga yang bibig mo nitong stick!!

Reo: (sabay tawa ng malakas)

Kohana: (inihampas ang kamay sa mesa sabay tayo)

*Nabasag ang katahimikan ng lahat at napunta kay Kohana ang atensyon.

Kohana: May gusto nga pala kong itanong sayo?

Reo: (gulat na gulat) huh? s-sakin?

Kohana: (smiled wickedly) Gusto mo na bang mamatay ngayon? (stern voice

w/ deadly look)

lahat: (nagulat)

Reo: (pinagpawisan) ah haha!sige alis na ko! (dali-daling alis)

Shina: (natulala kay Kohana)

**mga one minute bago makarecover......**

Kohana: Oh bakit.?. (sabay kain)

Shina: (sabay ngiti) kinabahan ako dun ah!

Kohana: It was supposed to be a joke. Pero half-meant.

**Nagkatinginan kaming dalawa tapos nagtawanan.

.....................................................................................................................................
..........

**Naka-upo kami ni Kohana sa isang bench habang kumakain ng lolipop.

Shina: (dumighay)

Kohana: (nagtaklob ng ilong)

Shina: Grabe ka!! Hindi lason ang dighay ko. (sabay sandal sa kinauupuan)
Hayy.. nabusog ako dun ah. Sana ganito na lang lagi. (napatingin sa kalangitan)
Kohana-chan,.

Kohana: hmm?

Shina: Umaasa ka pa rin ba na maibabalik natin ang lahat sa dati?

Kohana: Wala namang imposible kung gugustuhin mo. (tumingin din sa langit)
Syempre naman.(stern voice) Sa twing naiisip ko na hindi tayo nabibilang sa
mundong ito. Naiinis ako. Nakakasawa na ding magsimula ng panibago, mapalapit
sa ibang tao tapos iiwan ka lang din nila. (biglang kumunot ang noo at
nalungkot ang mga mata)

Shina: (nakatingin lang kay Kohana)

Kohana: Huwag mo kong tignan ng ganyan kung gusto mo pang mabuhay.

Shina: (nawindang sabay tawa) Nakakatakot ka talaga. Pero di mo ko matatakot

kohana-chan. Ngayon alam ko na. (sabay ngiti)
Kohana: (pumikit) hmm? whatever.

Shina: G-Green Field International University - Japan (binasa yung naka-enscript

sa harap ng school nila.)

Kohana: huh? (sabay mulat)

Shina: Sobrang laki ng school natin. Madami na kong napasukang Akademiya pero
dito na yata ang pinakamasaya. Napakaprestihiyoso pero astig parang ayoko na
tuloy grumaduate. (sabay ngiti)

Kohana: (ngumiti lang din) Edi ibagsak mo ang exams natin.

Shina: Aishh..! Kohana-chan tara sa Arts Department punta tayo sa Club ko!

Kohana: (ngumiti) mabuti pa nga.

................................................................................................................
......................

HESTIA P.O.V. :

Ang GFIU na nga siguro ang masasabi kong pinakacool na school na

napasukan ko. Sa GFIU ko nadiscover na meron din akong ng tinatawag
nilang "talent". Naging hobby ko na tuloy ang gumuhit. Kaya naman
sumali ako sa FINE ARTS CLUB.

Katulad ng isang tipikal na eskwelahan may mga Extra Curricular Activities

(ECA) din ang GFIU. At nahahati ito sa Arts Department, Academics
Department, & Sports Department.

Arts Department: Academics Sports Department:

Culinary Arts Club Department: Badminton Club
Dance Club Computer Technology Club Basketball Club
Digital Arts Club Math Club Chess Club
Drama Club Science Club Kendo Club
Fine Arts Club Robotics Club Table Tennis Club
 Journalist Club Tennis Club
Music Club

Kohana: oi., Shina, sigurado ka ba sa pinupuntahan natin?

Shina: hmm?.. Ang alam ko malapit lang yun dito ehh. Nasan na ba yun? Whaaa!
Kohana-chan, naliligaw na tayo!! (TT)

Kohana: geez. Pano mangyayari yun?

Iyoshi: Shina-chan!! Oi!

Shina & Kohana: Oh?

Sa Math Club.,

Iyoshi: Shina-chan, I miss you!!!

Shina & Kohana:? ? ? ? (=_=)?

Iyoshi: Namiss mo ba ko??

Shina: Aishh.. syempre hindi!. (=,=#)

Iyoshi: Aww..!

Shina: Oi, Iyoshi-kun, alam mo ba kung nasan ang fine arts club.? Kanina pa
kaming naglalakad ni Kohana-chan pero di namin makita.

Iyoshi: Huh? K-Kohana-chan?

Shina: Oo.
Kohana: (nakasandal sa tabi ng booth ng Math Club, sabay lapit kina Shina
at Iyoshi) Bakit anong problema sakin, Iyoshi?

Iyoshi: Ahh! Haha.. wala naman, Kohana-san. Ahh! Sa pagkakaalam ko ang Fine
Arts Club ay malapit dun sa Middle school Building.

Shina: Okay! Maraming salamat, Iyoshi-kun! (sabay bow) Kohana-chan!! (sabay

hawak sa kamay) Let's Go! (^---^)

Iyoshi: (--;--) Shina-chan! Aalis ka na? (T-T)

Kohana: (tumingin kay Iyoshi)

Iyoshi: (0_o') (nasindak sabay atras) Ahaha! Bye!!!

Pagkaalis nila..

Shina: (napatingin kay Kohana) Oh? (0_o)? whe?

Kohana: (=.=) (masama ang tingin) Sinapian ka ba ni Aphrodite?

Shina: (0,o)' ahaha!.(sabay iling) Mali ang iniisip mo!!! Ganyun talaga yun. Tropa
kami. kilala kung sino ang pinopormahan niyan. (^--^')

Kohana: (nagtaas lang ng kilay)

.....................................................................................................................................
...........

Habang sa Math Club..

Reo: Oi Iyoshi!! (kumakaway)

Iyoshi: Reo., San ka galing?! Pambira.

Reo: Oh?! Si Shina-sama ba yun? at si ...

Iyoshi: Kohana-san. Kinakabahan talaga ko kapag nakikita ko siya.

Reo: Same here.

Reo & Iyoshi: (=,=) whoa. (pinagmamasdan yung dalawa)

Reo: Bilib talaga ko sa kanilang dalawa. Sobrang opposite nila pero magkasundong-
magkasundo. Paano nangyari yun?

Iyoshi: (=,=) tama ka.. Hindi ko din alam.

.....................................................................................................................................
...........

Sa Fine Arts Club...

Shina: (^o^) Whooaaa!!

Sobrang haba ng pila sa Fine Arts Club...

Kohana: Kahanga-hanga. Madaming first year ang sumali sa club niyo. (sabay
ngiti)

Shina: tama ka!! ayos! Kung ganun andami pala talagang artistic sa school na to!
Sugoi!!

("sugoi" - japanese word means "amazing")

Kohana: Hindi mo man lang ba sila tutulungan?

Shina: Ahaha! Tama ka. Syempre gusto kong tumulong!! (sabay takbo papunta
sa ibang member) Shinnya! Yno! Rolo!

3 : (^--^) Shina-chan!!! Kohana-san!!!

Kohana: (ngumiti) Hi!

Shina: (niyakap yung 3) Sorry kung ngayon lang ako!

Shinnya: Makakabawi ka pa. Sige iwan ka na namin! Ikaw na ang bahala dyan!
Shina: HA??!

Yno: (tumawa) Huwag kang maniwala sa kanya baliw lang talaga to.

Shinnya: (tumawa lang) peace!! Antagal mong hindi nagpakita eh. Anong
ginawa mo nung bakasyon?

Shina: Hahah! pasensya na! Busy kasi ako sa summer job ko eh.

Shinnya, Rolo at Yno: Whoaa!

Rolo: Napakasipag mo talaga, Shina-chan.

Shina: Haha, nasanay na ko. At saka kasama ko din si Kohana-chan.

Shinnya, Rolo at Yno: Ehhh???!! (0,o)

Kohana: Oh? Bakit ganyan ang reaksyon niyo?

Yno: Ang isang negosyante at mayamang katulad mo? Magsusummer job??

Kohana: (ngumiti lang) Wala naman akong nakikitang masama dun and besides,
nakakaboring din dun sa company na hinahandle ko.

Naiwang nakakatulala yung 3...

Shinnya, Rolo at Yno: Sugoi!!! Ang astig mo talaga!!

Kohana: Oh? (^..^') ah haha.. Hindi pa ba kayo kikilos? Madami pang magsisign-
up.

Shinnya, Rolo at Yno: (biglang naalala ang sign-ups) >_< Naku oo nga!!
(sabay balik sa kanya-kanyang ginagawa)

Shina: (nasa harap ng booth) Hi! Welcome!! (^--^) Magsisign-up po ba

kayo? ........

Kohana- pumunta dun sa may bench malapit sa booth at umupo.. At saka

pumikit...
- dinadama lang ang hangin na dumadampi sa kanyang balat.. Hanggang
sa hindi na niya namalayan na nakaidlip na siya.

Ilang minuto din ang nakakalipas nang...

(whisper): "....Mahahanap din kita..."

Kohana: (biglang mulat ,sabay tayo at defense mode ) (luminga-linga) Sino

ka?! Sinong nandyan?!..

Biglang may kumaluskos sa damuhan sa di kalayuan..

Kohana: (sabay lingon sa direksyon na yon.,)

Ilang saglit pa, nabasag ang katahimikan nang may nabasag na bagay sa
may Arts Club..

Kohana: Shina?!.. (sabay takbo sa booth ng Arts club)

Nagulat si Kohana nang tumambad sa kanya ang mga nagkalat na bubog

ng isang malaking painting sa sahig,.

Kohana: Anong nangyari dito?

Shinnya: Aksidente kasing nasagi ng materials na dala-dala ni Rolo yung painting
na nakasabit sa pader.

Rolo: PASENSYA NA!!! (Sabay limot ng bubog)

Yno: Rolo!!

Rollo: Ahhh! (unti-unti nang pumatak ang dugo sa sahig) d-dugo?

Shina: Huh?! (sabay takip ng kamay sa bibig)

Lahat: (nagulat)

**Dali-dali naman akong lumapit ngunit sa pagmamadali ko ay sumabit

ang I.D. ko sa mesa, hindi ko agad makalas kaya't sa inis ko ay hinubad ko
na lang sa leeg ko. Matapos yun kaagad kong nilapitan si Rolo.

Shina: (hawak hawak ang kamay ni Rolo)Yno! Pakikuha ng first aid kit. Shinnya,
kelangan ko ng tubig. Ngayon na.

Yno & Shinnya: Okay! (sabay alis)

Shina: Rolo, huminahon ka lang. Pumikit ka.

Rolo: (sabay pikit) Shina, takot ako sa dugo.

Shina: Alam ko. Pumikit ka lang. (tumingin kay Kohana)

Kohana: (sabay tango)

Shina: (pumikit at nagconcentrate) { " Mahabaging ama, Diyos ng mga diyos,

paghilumon mo ang sugat niya......." }

Ilang saglit pa, nagliwanag ng bahagya ang sugat ni Rolo at unti-unting

nawala. Matapos yon dumating na sina Shinnya at Yno.
Yno: Heto na!! (ibinaba ang first aid kit)

Shinnya: (ibinaba na din ang basin na may tubig) Rolo...

Shina: (hinugasan agad ang sugat, kaagad pinunusan at nilagyan ng band

aid) (^--^) Tapos na Rolo!

Rolo: (unti-unting iminulat ang mga mata) Oh? (tinignan ang daliri) Ang
weird wala na kong nararamdamang kirot. Maraming Salamat, Shina!

Shina: (^--^) Wala yun.

Kohana: (ngumiti)

................................................................................................................
................................

5:00 p.m.

Shina: Paalam! Mag-iingat kayo!!

Sa di kalayuan..

Yno: (kumakaway kasama ng dalawa) Mag-iingat din kayo!!

Shinnya: Bye!!! Shina-chan, Kohana-chan!

Rolo: Maraming salamat ulit!. Shina-chan, Kohana-san!!

Shina & Kohana: (kumakaway din)

Habang naglalakad kami pauwi..

Shina: (nagbuntong-hininga) Parang andaming nangyari ngayon. Pero ansaya

ko! Ngayon ko lang ulit nagamit yun..

Kohana: (malalim ang iniisip)

Shina: Oh? ok ka lang ba?

Kohana: H-huh? Oo naman..

Shina: (nakakita ng ice cream) Whoa!! Ice cream! Tara??

Kohana: Aish! Di ka pa ba busog? Ikaw na lang. Busog pa ko.

Shina: Hmp! sige. Bahala ka. Basta bibili ako! (sabay takbo sa bilihan)

Kohana: (=_=') Aishh pambihira talaga. Antakaw niya.

Shina: Kohana-chan!! (>_<) alam mo ba matagal ko nang pinapangarap bumili ng

ice cream!! hmm.. ansarap!!

Kohana: Pangarap talaga? Baliw ka talaga.. Ahaha. Nabanggit mo sakin dati

nakatira ka lang sa isang apartment.

Shina: Um! (sabay tango)

Kohana: Maayos ba ang seguridad ng apartment mo?

Shina: (kinapa ang ID niya) Huh?! Ang ID ko?! (Napahinto)

Kohana: Huh? Ano?

Shina: Nakasabit dun ung susi ng apartment ko! (biglang naalala na tinagtag
niya yun sa Arts Club booth) Kelangan kong bumalik!

Kohana: Teka!
**Kaagad akong umikot para bumalik, hindi ko akalaing may kasunod na
ako agad. Bumangga ako sa kanya. Sa lakas ng impact nadurog ung cone
ng ice cream ko at kumayat sa uniform niya. Nawindang ako. At hindi ko
alam kung ano ang gagawin ko. Ramdam ko na nakatingin na samin ang
lahat ng nasa paligid ko.

Shina: Huh?!! S-SORRY!! hindi ko sinasadya! (akmang pupunasan ang damit ng

nakabangga niya)

**Katulad ng expresyon ng karaniwang taong nabangga, sinamaan niya

ko ng tingin.

Guy: Aishh!! Hindi ka ba tumitingin sa dinadaanan mo?! Malag ka ba?! ah-..

(nagulat din sa nasabi)

**Nang magtama ang mga mata namin... Hindi na ko nakagalaw.. Hindi

dahil sa sinabi niya. Kundi, hindi ko inaasahang magkikita kami ulet. Sa
gulat ko muntikan ko nang masambit ang pangalan niya. Biglang sumakit
ang dibdib ko.. at tulad ng madalas kong ginagawa sa twing makikita ko
siya tumatakbo na lang ako.

**Nagulat siya at si Kohana pati narin ang mga taong nakakita samin..

Kohana: Shina!! (tumingin sa nakabangga ni Shina sabay takbo)

Kohana: (inabutan si Shina at kaagad hinawakan sa braso) Shina! Sabi mo di

ba naiwan mo ung susi ng apartment mo?
Shina: (nakatungo lang) Kohana-chan! (sabay yakap kay Kohana at umiyak)

Kohana: Oh? (pinispis ang likod ni Shina) Mabuti pa tawagin ko na ang driver
ko. Dun ka na muna sa bahay.

Shina: (tumango lang)

**Simula noon hindi na tumigil ang luha ko sa pagpatak.

...............................................................................................................
................................

CHAPTER TWO : Tragic Love Story

................................................................................................................
................................

Sa isang kwarto sa mansyon ni Kohana.,.

Shina: (tulala pa din)

maya-maya pa may biglang kumatok..

Kohana: Si Kohana to. (sabay bukas ng pinto) Dinalhan kita ng pagkain.

Shina:(nagpahid ng luha) Salamat. Pasensya ka na sa naidulot kong abala.

Kohana: (lumapit at pinitik sa noo si Shina)

Shina: Aray! Kohana-chan! (T--T)

Kohana: (nagcrossed arms) Itigil mo nga yang kaartehan mo! Ampangit mo na

lalo. Bukas na bukas ayaw na kitang makitang ganyan. Kundi sisipain kita palabas
ng bahay ko. Maliwanag?
Shina: (T--T) Mas masakit yung sinabi mo kesa dun sa pitik mo sakin. Pero,
maraming salamat sa pagiging totoo.

Kohana: Hindi kita tatanungin kung bakit ganyan ang ikinikilos mo. Hahayaan
kitang ikaw mismo ang magsabi sakin. Sige. Good night. (sabay alis)

Shina: Thana,.

Kohana: (biglang hinto) Napag-usapan na natin to di ba? Kohana ang pangalan

ko.

Shina: Hanggang kelan tayo matatakot at tatakas sa kanya? Hanggang kelan tayo
magtatago? Sawa na ko na palaging ganito. (umiyak na ulit) Kanina sa may Arts
Club narinig ko siya. Parang binulungan niya ko at sinabi niya:

Kohana: "Mahahanap din kita"

Shina: (nabigla sabay tingin kay Kohana) Kohana, natatakot ako.

Kohana: (lumapit at niyakap si Shina) Wala kang dapat ikatakot. Makaka-isip

din tayo ng paraan kung paano natin siya matatalo. Alam kong hanggang ngayon
hindi pa niya tayo nahahanap kaya hanggat maari iwasan na muna nating gamitin
ang kapangyarihan natin. At iwasan na muna nating banggitin ang tunay nating
pangalan. Naiintindihan mo ba?

Shina: (tumango lang) Pasensya na.

Kohana: (pinitik ulit sa noo si Shina)

Shina: (>,<) Awww!

Kohana: Ampangit mo! (sabay alis)

Shina: grabe talaga siya. (T--T) (maya-maya pa nalungkot na ulit)

Shina: (nakatungo) Cleive...

................................................................................................................
................................
Sa may terrace...

Kohana: (nakasuot ng itim na robe habang pinagmamasdan ang mga

bituin) (tapos nagclosed fist) err.. Erebus..

................................................................................................................
................................

Guy -nakabangga ni Shina

Guy: (nakaupo malapit sa malaking bintana habang pinagmamasdan ang

kalangitan ) Zoe..,

................................................................................................................
................................

FLASHBACK: (^-^)Y (peace)

HESTIA P.O.V:

**Noong unang beses akong nareincarnate sa katauhan ni Zoe.,

pakiramdam ko isinilang akong muli. Wala akong natatandaang kahit ano.
Hindi ko alam kung san ako nagmula at kung sino ako. Natagpuan ko na
lang ang sarili ko sa isang madilim na lugar kung saan nakakadena ang
mga paa ko. Yun ang mundong bumungad sa akin, nabuhay ako sa dilim at
katahimikan sa loob ng ilang araw. Inakala kong ako lang ang nabubuhay
sa lugar na yon hanggang sa isang araw..

**Nagising ako sa ingay ng tanikala na rumaragasa sa sahig. Kasabay din

nun ang palahaw ng mga taong nagdurusa at inaalipusta. Araw-araw
ganun ang eksena. May mga taong pinaparusahan, pinahihirapan at
inaalila. Saka ko lang naunawaan na isa pala kaming alila.
**Dumating ang oras na may nagbukas na ng selda ko. Hinagupit niya ko
ng hinagupit hangang sa mapunta na kami sa bulwagan ng Hari.
Pakiramdam ko nun isa akong mangmang na walang alam na gawin na
kahit ano. Sa tuwing may mali ako hinahagupit nila ko. Masakit pero
nasanay na ko sa mga sugat at pasa na natatamo ko. Kahit kelan hindi ako
nagpumiglas at sumigaw. Hindi rin ako nagsasalita.

**Hanggang sa isang araw, muntikan na nilang pagsamantalahan ang

pagkababae ko. Hindi ako nakapagpigil, buong lakas kong ipinagtanggol
ang sarili ko. Hindi ko alam kung saan nagmula ang lakas na yon. Basta
ang alam ko lang kelangan kong lumayo sa lugar na yon at kelangan kong
mabuhay. Nilabanan ko sila at tumakbo ko palayo,sa malayong malayo, sa
lugar kung saan man ako dalhin ng mga paa ko. Buong buhay ko nabuhay
ako sa dilim kaya't laking gulat ko nang mapadpad ako sa maliwanag na
lugar. Napadpad ako sa isang kabayanan na punong-puno ng tao.
Pakiramdam ko lahat sila gusto akong saktan kaya patuloy lang ako sa
pagtakbo. Hanggang sa sumalpok ako sa isang bagay. Doon hindi ko na
kinaya ang pagod at nawalan na ako ng malay.

Cleive: (sinalo ang babaeng bumangga sa kanya) Oh?? Binibini!! Tulong!

Tulungan niyo kami!! (Tumawag siya ng tulong pero parang walang
nakakarinig sa kanya. Hanggang sa binuhat na lang niya ang babae at
dinala sa malapit na klinika pero pinaalis din sila dahil hindi sapat ang
pambayad niya. Kaya naman dinala na lang niya ang kawawang babae sa
tinutuluyan niya at inalagaan.)

Makalipas ang ilang araw, nagkaroon na din ako ng malay. Pinagmasdan

ko ang lugar. Nasa isang lugar ako kung saan nakakasilaw ang liwanag.
(Dahan-dahang lumapit malapit sa may bintana) Sa pagkakataong yon
nakakakita ako ng ibang kulay bukod sa itim. Maya-maya pa nagbukas ang
pinto sa likod ko. Kaagad akong tumago sa isang sulok.

Cleive: Oh? Mabuti naman at nagising ka na! Pasensya na kung pumasok ako ng
hindi nagpapaalam. (akmang lalapit)

Babae: (nagpumilit sumiksik sa sulok sa takot) H-huwag k-kang lalapit..

Cleive: (huminto sa kinatatayuan) Oh? Hindi. Huwag kang mag-alala hindi kita
sasaktan. Wala akong gagawing masama sayo.

Babae: P-paki-usap.. (nangingilid ang luha)

Cleive: (tumango na lang at umalis)

Babae: (umiyak lang ng umiyak)

Kinagabihan binalak kong tumakas, hinang-hina ako pero nagpumilit pa

din ako. Maliit lang ang bahay ng lalaking dumakip sakin. Paglabas ko ng
silid ko maaninag ko na agad ang pintuan palabas. Malapit na ko sa pinto
nang natakid ako at mawalan ng balanse. Inakala kong babagsak ako ng
malakas nang maramdaman kong may sumalo sakin.

Cleive: Binibini, ayos ka lang ba? Hindi ka pa malakas. Huwag mo munang pilitin.

Babae: (nagulat at nagpumiglas tapos bumagsak)(niyakap ang sarili) Wag

mo kong hahawakan! Wag mo kong sasaktan.. (nanginginig & nangingilid ang
luha) Nakiki-usap ako...

Cleive: (kumuha ng balabal at isinaklob sa babae at umupo sa harap niya)

Mukhang hindi maganda ang pinagdaanan mo.

Babae: (umatras)

Cleive: (nalungkot) Anong pangalan mo at san ka nanggaling?

Babae: (nagulat at nag-isip)(napatungo) Hindi ko alam. Wala akong pangalan..
Kaya paki-usap, wag mo kong sasaktan.. Hindi rin ako .. ipinagbibili..

Cleive: (nagulat at napansin ang sugat sa buong katawan ng babae) Err..

Sinong gumawa sayo niyan?? Napakasama nila! (closed fist) Hindi ko akalaing
nagagawa din yun ng mga tao.

Babae: (napatingin lang sa lalaki)

Cleive: Ligtas ka dito maniwala ka man o hindi.. (ngumiti) Ako nga pala si Cleive.
Pasensya na nakalimutan kung nakalimutan kong magpakilala.

Babae: C-Cleive?

Cleive:(ngumiti) Tama! Ganyan nga! (sabay pispis sa ulo)

**Nagulat ako nang bigla niya kong pinispis sa ulo ko. Sa pagkakataong
yon hindi na ko nagpumiglas. Sa unang pagkakataon, nagawa kong
magtiwala dahil naramdaman kong hindi niya ko sasaktan at totoo ang
mga sinasabi niya. Bigla akong nakaramdam na ligtas ako sa tabi niya.

**Nakalipas ang ilang araw nanatili lang ako sa silid ko buong araw, unti-
unting naghilom ang mga sugat ko. Isang umaga mula sa bintana ng silid
ko, pinagmamasdan ko lang siya sa labas habang nagpapastol ng mga
hayop. Natuklasan kong nag-iisa lang siya sa buhay katulad ko.

Cleive : (sumigaw at bumagsak)

Babae: (sabay tayo) Cleive!! (sabay takbo palabas)

**Unang beses ko yun na binanggit ang pangalan niya unang beses ko
ding lumabas. Nagulat ako sa sarili ko dahil nakaramdam ako ng kaba at
takot na kakaiba sa naranasan ko sa buong buhay ko.

Cleive: (Dahan-dahang tumayo at nagpagpag)

Babae: (dali-daling lumapit) Cleive! A-ayos ka lang ba?

Cleive: (nagulat tapos tumawa) Nakita mo pala yun. Nakita mo siguro na

nagwala yung alaga kong baka at nakaladkad ako. Nakakahiya. Anlampa ko.
Nagulat ako na nagpunta ka dito sa labas. Mabuti naman at ayos ka na---

Babae: (Nangilid ang luha sabay yakap)

Cleive: (nagulat lalo)

Babae: (nagulat din sa ginawa sabay bitaw) Pasensya na.

Cleive: (ngumiti) Ok lang. Pagmasdan mo ang ganda ng paligid di ba?

Babae: (dinama ang simoy ng hangin sa sumasagi sa mukha niya at

pinagmasdan ang paligid, naririnig niya ang huni ng mga ibon, at ang
damuhang pinapayid ng hangin, nakita rin niya ang mga bulaklak sa
bumubukadkad, at ang matingkad na kulay ng mga puno) Whoaa..
(namangha sabay ngiti)

"Noong araw na yon, unti-unti kong naunawaan ang buhay. Nakita ko ang
kagandahan ng mundo.."

................................................................................................................
................................

Cleive P.O.V. :

Ang tunay kong pangalan ay Andalus, Cleive ang itinawag ko sa sarili ko

nang mapadpad ako sa Earth. Isa akong mandirigma sa mundo namin ang
Paradise 7, madami na din akong napaslang. Masasabi kong nadungisan
na ang mga kamay ko. Mula noong nabalot ng kadiliman ang mundo namin
at naglaho ang mga diyos ng langit. Napadpad ako sa Earth para hanapin
ang mga diyos na nakaligtas mula sa aking diyos na si Erebus. Hindi siya
titigil hangga't hindi niya nakukuha ang kapangyarihan nila lalong higit sa
Goddess of Life & Death. Mahirap ang misyong ibinigay niya sakin
sapagkat nagkukubli ang katauhan nila sa mukha ng isang mortal.

Sa unang araw ko dito sa mundong ito, nahirapan akong makisalamuha sa

kanila. Ilang buwan din bago ko nakabisado kung paano kumilos bilang
tao. Walang araw na hindi inaalam ni Erebus ang paghahanap ko sa mga
diyos . Hanggang sa isang araw, huminto siya sa pakikipag-usap sakin
simula noong nakikilala ko ang isang babae na pinangalanan kong Zoe.

Isang araw habang natitinda ko ng prutas sa tabing kalye, nabigla ako

nang may biglang bumangga saking isang babae. Humingi ako ng tulong
nang hinimatay siya pero walang sumaklolo. Kaya wala akong nagawa
kundi dalhin na lang siya sa tinutuluyan ko at doon kinokop ko siya
hanggang sa gumaling siya. Isa akong alagad ng kadiliman kaya dapat
hindi na ako naaawa sa tulad niya. Normal na dapat sakin na makakita ng
nagdurusa. Simula noong makita ko kung pano siya natrauma naguilty ako
sa sarili ko. Pero simula noong araw na yon, noong unang beses ko siyang
nakitang ngumiti parang gusto ko na siyang pangitiin araw-araw. Ansarap
sa pakiramdam na may napapangiti ka.

Sa may bukid..

Cleive: (nakatingin lang sa babaeng kasama niya at ngumiti) Natutuwa ako

na makita kang nakangiti. Parang bigla kang nagkaroon ng buhay.

Babae:(napatingin kay Cleive) H-huh?

Cleive: Dahil diyan papangalanan kitang Zoe ibig sabihin nun "buhay".

Zoe: Z-Zoe??

Cleive: Nagustuhan mo ba, Zoe?

Zoe: (ngumiti) (^-^) Oo. Ako si Zoe. (bumulong) Maraming Salamat, Cleive...

Cleive: Huh? ano ulet?

Zoe: Sabi ko maraming salamat.

Cleive: Hindi yun ang eksaktong sinabi mo!

Zoe: Aish..Maraming salamat, Cleive!

Cleive: (ngumiti) Wag mong kalilimutan yung "Cleive" (sabay pispis sa ulo ni
Zoe) Alam mo bang ikaw ang kauna-unahang bumanggit sa pangalan kong yun.

Zoe: Oh? ikaw din pareho tayo. (sabay ngiti at napatingin sa mga hayop na
sama-sama) Bakit nag-iisa ka dito? Nasan ang pamilya mo?

Cleive: Ah.., wala na sila matagal nang panahon ang nakakalipas. Ikaw nasan ang
pamilya mo?

Zoe: (nalungkot) ang totoo niyan hindi ko alam kung meron ako nun. Wala kasi
akong naaalala na kahit ano tungkol sakin.

Cleive: Nawalan ka siguro ng memorya kung ok lang sayo pwede kang manatili
muna dito hangga't hindi pa bumabalik ang memorya mo. (ngumiti)

Zoe: (ngumiti) Talaga? Napakabuti mo, Cleive.

**Para akong sinaksak sa dibdib nang marinig ko ang katagang yun.

Biglang pumasok sa ala-ala ko ang mga taong pinaslan ko ng walang awa.

Cleive: (nalungkot) Sandali lang kelangan ko munang hulihin ang nakawala kong
alaga. Gusto mo bang tumulong?
Zoe: Huh? (nalungkot) Ang totoo kasi niyan wala akong alam na gawin na kahit
ano.

Cleive: Hindi totoo yan. Ganyan din ako nung una akong mapadpad dito. Makinig
ka ang gagawin mo lang ay ganito.............

Zoe: HA?!

Cleive: Kaya mo yan!

Zoe: T-TEKA! CLEIVE!!

(nagsimula na silang maghuli ng baka....)

Cleive: (tawa lang ng tawa)

**Masaya ko sa araw-araw ko siyang nakikita. Masaya ko na paulit-ulit

niyang binabanggit ang pangalan ko. Masaya kong makita ang iba't-iba
niyang emosyon. Sa ilang araw ko siyang nakasama, malayo na siya sa
unang beses kong nakilalang Zoe. Masaya ko na kasama ko siya.

................................................................................................................
................................

HESTIA P.O.V.

Tumagal ng ilang buwan ang pananatili ko sa tahanan ni Cleive.

Pakiramdam ko dun na ko talaga nakatira. Dahil sa kanya nagkaroon ako
ng tiwala sa sarili ko. Dahil sa kanya, naging matapang ako. Madami
akong natutunan sa kanya. Tinuraan niya ko kung paano gumawa ng
gawaing bahay, gawaing panlabas, kung paano magpastol, magtanim at
mag-ani, saka ang magtinda. Tinuruan niya din ako kung paano
makipaglaban para maipagtanggol ang sarili ko. Palagi lang kaming
masaya.
Isang umaga habang nagtitinda kami sa bayan, may mga lalaking pamilyar
ang mukha at naksuot ng pandigma. Natakot ako nang makita ko sila pero
binalewala ko na lang.

Zoe: Ginoo, bibili po ba kayo?

Lumapit ang isang lalaki at hinawakan ako sa buhok at inangat ako.

Nagkagulo na sa paligid at nagtakbuhan na ang mga tao.

Cleive: ZOE!!! (tatakbo sana palapit kay Zoe pero may mga lalaking
pumigil sa kanya)

Zoe: Bitiwan niyo ko!

Cleive: (hawak-hawak ng iba) Ano bang kelangan niyo! Bitiwan niyo siya!!!
(nagwawala)

Punong Kawal: hmm. Sinasabi ko na nga ba! (Nakita ang marka sa may batok
ni Zoe) Ikaw nga ang pasaway na alipin na tumakas sa kaharian!!

Zoe: (nanlaki ang mata) Sila.. Sila yun.. Sila ang nanakit samin.. Ayokong
sumama sayo!! (nagwala)

Cleive: Ano? Ulitin mo nga ang sinabi mo?! Hindi siya Alipin!!! (sinipa sa likod
ang mga nakahawak sa kanya at pinagbubugbog tapos humugot ng
espada sa lalaking pinabasak niya)

Zoe: Cleive!!

Cleive: (tumingin sa punong kawal) Bitiwan mo siya! Kung gusto mo pang

mabuhay bitiwan mo siya!! Ano?!! (nakakasindak ang tingin)
Punong Kawal: Matapang ka bata. (inihagis sa kanya si Zoe) Siguraduhin mong
hindi ko na makikita ang pagmumukha niyo dahil sa oras na makita ko kayo ulit
papatayin ko kayo!! (sabay halak-hak)

Cleive: (Niyakap si Zoe)

Zoe: Ayos ka lang ba? Cleive.

Cleive: (Niyakap ng mahigpit si Zoe) Ikaw ang dapat kong tanungin niyan. Hindi
ko hahayaang mahawakan ka niya ulit. (Nagclosed fist)

Zoe: (kumawala at tumingin sa kanya tapos hinawakan ang kamay ni

Cleive) Ok lang ako. Pasensya na hindi ko nai-apply yung tinuro mo sakin.(sabay
ngiti)

Cleive: (nagbuntong-hininga sabay ngiti) Tara na.. umuwi na tayo. Wala na ang
mga tao.

Zoe: (tumawa) Oo nga.

Hindi ako natakot nun, mas natatakot ako na baka masaktan siya..

Pag-uwi namin sa bahay...

Zoe: Cleive..., may ibibigay nga pala ko sayo...

Cleive: Huh? Ano yun?

Zoe: Pumikit ka.. ahh!,.. umupo ka muna pala.

Cleive: Huh? (ngumiti)--umupo tapos pumikit

Zoe: Antangkad mo kasi!

Cleive: (ngumiti) Kasalanan ko ba na matangkad ako?

Zoe: Ok! Wag kang tititngin ah! wag kang madaya! Tutusukin ko yang mata mo!
Cleive: (tumawa) Nakakatakot yun ah.. Bilis na!

Kita ko sa kanya na nagulat siya nang isuot ko sa leeg niya ang isang
kwintas.

Cleive: Oh? (napahawak sa kwintas)

Zoe: Ayan! Pwede na! (^--^)

Cleive: (sabay mulat)--namangha

Zoe: Hindi yan mamahalin.. Sabi nang magtitinda dun sa bayan, kaya ka daw
niyang ilayo sa panganib. Napakahiwaga ng kwintas na yan. Ingatan mo ah! (^--^)

Cleive: Oo naman.. Sobrang nagustuhan ko, Zoe. Maraming salamat.

................................................................................................................
................................

Isang hapon, kasagsagan ng ulan, umuwi si Cleive ng basang-basa, tapos

bumagsak na siya nung makita ako..

Zoe: (kaagad sinalo) Cleive!!

Cleive: (niyakap si Zoe) Zoe, giniginaw ako..

Zoe: Huh? ang init mo!

Cleive: Ok lang ako... Nahilo lang..

Inilalayan ko siya sa silid niya at tinulungang makapagpalit ng damit...

Zoe: Anong gagawin ko?.. May sakit ka!

Cleive: Wag kang matakot. Lagnat lang to..

Ilang saglit pa, may kung ano sakin na parang alam ko na ang dapat
gawin...

Zoe: (hinawakan sa noo si Cleive) Pumikit ka... Aalagaan kita hanggang sa

gumaling ka. Magpahinga ka lang. Ok lang yan....

Cleive: Zoe...(bumulong at hinawakan ang kamay ni Zoe) Huwag mo kong...

iiwan.(nakatulog na)

Zoe: Oh? Hindi ko gagawin yon.. (Pumikit din at bumulong)" Mahabaging ama,
Diyos ng mga diyos, pagalingin mo po siya......"

Nagulat ako sa nasabi ko, lalo akong nagulat nang makita kong
magliwanag ang kamay ko...Naramdaman kong unti-unting bumaba ang
lagnat niya pero kaagad akong bumitaw at bumagsak sa sahig. Sa
puntong yon, sumakit ang ulo ko at nagflash sa utak ko ang lahat lahat ng
ala-ala. Kung sino ako at saan ako nagmulang mundo.

Zoe: Err,...(nakahawak sa ulo niya) Hindi,.... Naaalala ko na ang lahat.. (unti-

unting tumayo at humarap sa salamin) {Sa isip niya: Hindi ito ang totoo kong
itsura.. Hestia ang totoo kong pangalan. At isa akong.... diyos. (napatingin kay
Cleive na natutulog) H-huh?! Ang lalaking to.. kilala ko siya...} (napaatras at
nanlaki ang mata) An..da..lus..., {..Kampon ni Erebus.. Masama siya...pero bakit?!
Niloko niya ko....Naguguluhan ako.!. } HINDI! (sabay takbo palabas habang
umiiyak)

................................................................................................................
................................
Cleive P.O.V.

Kinaumagahan, nagising ako sa pagkaka-idlip. Maayos na ang pakiramdam

ko. At ang unang hinanap ng mata ko ay si Zoe. Bigla akong nakaramdam
ng kaba nang makita kong wala siya sa tabi ko. Pinuntahan ko siya sa silid
niya, kumatok ako nagulat ako nang makita kong nakakawang ang pinto
at wala siya sa loob. Nagmasid ako sa buong bahay pero wala siya,
hanggang sa napansin kong bukas ang pinto. Biglang pumasok sa isip ko
ang punong kawal na nabanta sa amin pero mukhang hindi dahil maayos
ang bahay walang marka na may nagpumilit na pumasok. Inisip ko na lang
na baka may ginagawa lang siya sa labas. Kaya kaagad akong lumabas.

Cleive: ZOE?! Nasaan ka? Zoe?

Paulit-ulit ko siyang tinawag pero walang sumasagot. Hinanap ko siya

kung saan-saan pero wala siya.. Hanggang sa dinala ako ng mga paa ko sa
isang gubat na kahit kelan hindi ko pa napapasok.

Cleive: Zoe! (bumulong) Sinabi mo saking hindi mo ko iiwan. Pero bakit?.

Naglakad lang ako ng naglakad, nang bigla akong makarinig ng umiiyak.

Cleive: (huminto) HUH?! ZOE??

Narinig kong tumigil ang pag-iyak... pero wala pa ring sumasagot.
Hanggang sa may kumaluskos at nakita ko si Zoe na nakatayo ilang metro
lang ang layo sakin.

Cleive: ZOE! Salamat naman!

Lalapitan ko sana siya nang bigla siyang nagsalita..

Zoe: Hanggang diyan ka lang sa kinatatayuan mo..

Cleive: Huh? Ano? B-bakit?

Zoe: (nakatungo) Patayin mo na ko.. Masama kang tao di ba? Niloko mo lang
ako...

Yung pakiramdam na para kang sinaksak sa dib dib ng madaming beses,

naramdaman ko na naman.. Sa pagkakataong ito, sobrang sakit.

Cleive: (napatungo) Totoo ang sinabi mo. Madami na akong napatay.. Nadungisan
na ang mga kamay ko pero..... Hindi totoo na gusto kitang patayin! (unti-unting
pumatak ang luha) Dahil sayo nagbago ang pananaw ko! Para akong nagkaroon
ng panibagong buhay.. Kaya naman hindi kita magagawang saktan--. (biglang
natigilan) HUH?! ZOE!!! ILAG! (sabay takbo)

Zoe: (lilingon sa likod) A-Ano?

Cleive: (itinulak si Zoe)

Zoe: (bumagsak at napatingin kay Cleive-nakahilata na)

**unti-unting tumulo ang dugo ko saka ako nakaramdam ng kirot na
patindi ng patindi ang sakit....

Zoe: HUH?! CLEIVE!!! (kaagad lumapit) Sandali! Huwag kang mag-alala ililigtas
kita! Tiisin mo muna ang sakit ah.. (Sabay hila ng sibat)

Cleive: AAHH! (sumigaw) Z-Zoe...

Zoe: Lumaban ka!!

Cleive: ...M-mahal kita.....(tapos nawalan ng malay)

Zoe: (natigilan)(umagos ang luha niya) Cleive!!!! Anong nagawa ko??

Kasalanan ko to!. (tapos hinawakan si Cleive sa sugat niya at pumikit)

Sinambit niya habang umiiyak: "Mahabaging ama.. Diyos ng mga diyos.

Paghilumin mo ang sugat niya..! Iligtas mo po siya paki-usap..!!." (pagkatapos
nun nagliwanag ang sugat ni Cleive)(Tapos unti-unting naghilom ang sugat
niya)

Zoe: Gumising ka na paki-usap!... ...HUH?!--- (nang Bigla siyang natigilan)

Sa pagdilat ng mga mata ko..Nakita kong naka-ubob sakin si Zoe..

Zoe: C-Cleive.....t-tumakbo ka na... u-umalis ka na dito...

Cleive: Anong sinasabi mo?

Saka ko pa lang napansin na naliligo na kami sa dugo. Nagtaka ko dahil
magaling na ang sugat ko. Pagbangon ko., saka ko lang naunawaang dugo
yun ni Zoe...

Cleive: Zoe??

Punong kawal: Aba! at buhay ka pa!! Magsama kayo sa kabilang buhay!

(Akmang sasaksakin ulit si Zoe)

Cleive: (nanlaki ang mga mata) Anong ginawa mo?!

Sa sobrang galit ko, bumalik ang dati kong bilis at lakas bilang isang
knight. Sa loob ng isang segundo nagawa kong makatayo at naagaw sa
kanya ang espada niya.

Punong kawal: Paanong-?!

Pinatumba ko siya sa isang iglap. Wala akong ibang gustong gawin nung
oras na yon kundi ang patayin siya.

Cleive: (nanlaki ang mga mata) Pagbabayadan mo ang ginawa mo kay ZOE!!!!!!
(Sasaksakin na ang punong kawal)

Zoe: C-Cleive!! (nagpipilit bumangon) Alam kong ...H-hindi ka.... m-mamamatay

tao...

Pero nung oras na marinig ko ang boses ni Zoe., natigilan ako. At naisip
kong hindi ko na dapat pinag-aksayahan ng panahon ang walang
kwentang taong ito.
Cleive: HUH? (natigilan)(ilang pulgada na lang at nakatutok na ang ng
espada sa puso ng punong kawal)

Punong kawal: (natulala at kaagad nagmadaling tumakbo) AAHHH!

Cleive: (nabitawan ang espada)(bumagsak ang luha at napaluhod na lang)

Zoe: (Napahiga na lang) Salamat naman.. (kinakapusan ng hininga)

Cleive: (biglang natauhan at inilagay si Zoe sa binti niya) Zoe?! Dadalhin kita
sa doktor!

bubuhatin ko na sana siya pero pinigilan niya ko..

Zoe: (umiling) Huwag na.. ayos lang ako..

Cleive: Anong sinasabi mo?! Hindi ka ok!! (Tumulo na ang luha) Sabi mo di ba?!
Hindi mo ko iiwan!!

Zoe: (natigilan) H-hindi ko na.... h-hahayaang..... m-mapahamak... ka pa ulit...

(sabay ngiti at hinawakan sa mukha si Cleive) Palagi mong....t-tatandaan... i-
ikaw lang ang..... m-mamahalin ko.... h-habangbuhay.... Cleive...

Ilang sandali pa, unti-unting niya kong binitawan pero hanggang sa huli
paulit-ulit niyang binabanggit ang pangalan ko.

Cleive: H-hindi..... Huwag!!!! ZOE!!!!!!

Binuhat ko siya at dali-dali akong tumakbo sa pag-asang masasagip ko pa

ang buhay niya.. pero, nabigo ako. Yun na ata ang pinakamasakit na
nangyayari sa buong buhay ko.. Yung takot na naramdaman ko nang
magising ako nang wala siya, mas tumindi pa ngayon. Hindi ko maisip na
hindi ko na siya makikita bukas at kailanman. Sobrang sakit. Sana
panaginip na lang ang lahat.... Sana makita kita ulit.. Zoe....

................................................................................................................
................................

HESTIA P.O.V.

...Ikaw ang pinakamaganda kong panaginip.. pero panaginip lang ang

lahat. Kelangan kong magising sa katotohanang hindi tayo pwedeng
magsama.... Paalam, Cleive....

................................................................................................................
................................

CHAPTER THREE: CLASS OFFICERS

................................................................................................................
................................

HESTIA (SHINA) P.O.V.

Kina-umagahan nagising akong puno ng luha ang mga mata ko.

Pakiramdam ko nagkaroon ako ng mahaba at malungkot na panaginip...
Bumangon na ako at nagpahid ng luha. Humarap sa salamin at ngumiti.

Shina: (^--^) Magandang umaga, Shina Kajuji!. Kaya mo yan!! Fighting!!!

................................................................................................................
................................
Pagkatapos kong maligo at magbihis, lumabas ako ng kwarto para
maglibot..

Shina: (namangha) Woww..... Anlaki talaga ng bahay niya! Andami naman ng mga
kwarto..

Isa-isa kong sinilip ang bawa't kwarto, may music room, study room,
entertainment room at madami pang iba.. Mahihilo ata ako kapag sinilip
ko pa ang iba..Habang naglilibot ako, nangilabot ako nang mapansin kong
may kasunod akong nakaputi at itim na babae.

Shina: (0_o)" Inang!!..

Nang maaninag ko siya ng mabuti, Isa lang palang maid ang nakasunod
sakin. Whew.. Akala ko kung ano..Magugulatin pa naman ako, muntik na
kong mapasigaw.

Maid: Ahh.. Good morning po! (sabay bow)

Shina: Haay.. grabe ka ate!. Nagulat ako sayo. Buti na lang wala akong sakit sa
puso.

Maid: Pasensya na po..

Shina: Ahh.. pwede mo ba kong samahan sa kusina.. Pakiramdam ko maliligaw ako.

(^--^)" hehe

Maid: Wala pong problema.. Dito po tayo.

Sumunod lang ako sa kanya hanggang mapunta kami sa ground floor
tapos sa kusina.. Namangha ang mga mata habang naglalakad kami.
Nakakalungkot ding isipin dahil walang ibang nakatira sa mansyong ito
kundi siya lang at mga kasambahay niya.

Maid: Nandito na po tayo.

Shina: Whoaa!! Anlinis naman dito. Andami pang gamit.

Naabutan kong nagluluto ang personal chef ni Kohana na isang Frances.

Mukhang duduguin ang ilong ko nito..

Shina: Ahh,.. excuse me, Can I help you?....

Chef: Sure, why not..

Shina: (^--^)' Ahh,.. thank you.

.....................................................................................................................................
...........

Matapos ang pagluluto, naghanda na ang mga maids ni Kohana para sa

agahan namin.. Tapos bumaba na din si Kohana.

Sa Dining room, naka-upo na ko sa mesa ko nang dumating siya..

Shina: Morning! Kohana-chan.. (^--^)

Kohana: (umupo na sa tapat ni Shina tapos ngumiti) Akala ko masisipa kita

palabas ng bahay ko.
Shina: Alam ko namang hindi mo magagawa sakin yun noh. Grabe! Anlaki pala
talaga ng bahay mo!

Kohana:(ngumiti) Ganun talaga kapag wala ka nang mapaglaanan ng pera..Ikaw

ba? Nagtratrabaho ka din di ba?

Shina: (tumango) Sobrang dami ko nang napasukang trabaho..

Kohana: Bakit hindi ka na lang din magpatayo o bumili ng bahay kagaya nito?
Magkano na ba ang naipon mo?

Shina: Ahh... hindi ko na maalala.. (^--^)' Sandali,. dala ko yung passbook ko..
(kinuha sa bag niya at iniabot kay Kohana) Eto.. matagal ko nang hindi
natitignan yan ehh..

Kohana: (nanlaki ang mata ni Kohana nang mabasa kung magkano na ang
balance ni Shina sa bangko) A-Ahh.. 8-800 M-Million?.....

Nagulat din pati ang mga kasambahay ni Kohana..

Shina: Oh?. Nakakagulat na ba ng amount na yon? (^--^)' Mahigit ilang.. de--

(dekada).. taon ko na yang naipon.. Hindi ko alam na ganun na pala kalaki..

Kohana: Pwede ka nang magpatayo ng sarili mong apartment diyan. Tapos ibenta
mo pagkelangan mo nang umalis.

Shina: Maganda yon pero., masaya na ko sa maliit na apartment ko. (^--^)

Kohana: (ngumiti) Kelangan na nating magmadali,.. hahanapin pa natin I.D. mo di

ba?

Shina: Hala! Naku oo nga!

................................................................................................................
................................
Inihatid kami ng driver ni Kohana sa school at humingi muna ko ng gate
pass para sa nawawala kong I.D. Pagdating namin malapit sa Middle
School Building, saktong nagliligpit na ang mga maintenance kaya
swerteng nakita ko pa ang I.D. ko na nakasabit pa din sa mesa. Tapos
tumakbo na kami ni Kohana papunta sa Senior High School Building dahil
five minutes na lang late na kami.. Mabuti naman saktong dating namin,
dumating na din ang teacher namin. Sobrang hiningal kami nun pero
masaya..

Shina: Success, Kohana-chan.. (^--^) hihikain ata ako..

Kohana: (ngumiti) Oi. mukhang may ngiting-ngiti na naman sayo. Anong gusto
mong gawin natin sa kanya?

Reo: Shina-sama!!! (kumakaway)

Shina: (=_=)' Ehh..? haha.. hayaan mo na lang siya.. kaligayahan niya yan.

Pumasok na din ang teacher sa loob at nagsimula nang magklase..

Sir Asada: Ako nga pala si Asada Hatori. Magandang umaga! (nagbow)

Lahat: Magandang umaga, Sir!

Sir Asada: Ako ang magiging adviser niyo sa taong ito. Ahh.. Sino na nga pala ang
Class President ng klase niyo?

Nagkaroon ng katahimikan.. At nagtinginan lang kaming magkakaklase..

Sir Asada: Kung ganun wala pa, tama ba?

Lahat: Yes. Sir.

Tapos hiningan kami ni Sir Asada ng index card na may pangalan namin at
ipinasa namin sa kanya.

Sir Asada: May magvovolunteer ba na buksan ang nomination?

Katahimikan ulit...

Shina: (=_=) Ano ba yan? Bakit kaya ako kinakabahan??

Ilang ulit nagtanong si Sir pero walang sumasagot samin. Ano ba naman
yun??

Sir Asada: So, walang may gustong magnominate. Walang sisihan.. Ginusto niyo
yan.

Lahat: (kinabahan) (=_=)

Sir Asada: (bumunot sa class card) So, ang maswerteng class president ng
klaseng ito ay walang iba kundi Si!! Kajuji Shina!!!

Shina: HUH?!! (>o>)' Sir..... (>--<)

Nagpalakpakan naman ang mga pasaway kong kaklase.

Kohana: (ngumiti pero may pagkasarcastic ang tono) Congrats. Class
president.

Shina: Hindi...... (T--T) Bakit ako pa?!!

Sir Asada: Ms. President, magpakilala ka muna sa kanila.

Shina: O-ok po.. Ako si Shina Kajuji. Nakatira ko sa apartment malapit dito. Ahh yun
lang..

Dahil may pagka-introvert ako blurred ang tingin ko sa kanilang lahat.

Para akong nahilo.. Hindi pa talaga magsink-in sakin ang kaganapang yon.
Sa ilang daang taon ko na dito sa mundong ito ngayon lang ako naelect sa
ganung klaseng posisyon!! Nakakatense! >.<

Sir Asada: bumunot ka na ng Vice mo.

Shina: O-ok sir..

Dahil nasa unahan lang ang upuan ko effortless lang ako sa paglapit sa
teacher ko na kakaiba ang trip. Tapos bumunot ako ng card at iniabot sa
kanya.

Sir Asada: Thank you! At ang maswerteng Vice President ng klaseng ito ay SI---!!

kinabahan na ang lahat....

Sir Asada: Si---- Yamato Kazuya!!

Nagulat kaming lahat dahil sa pangalang ngayon lang namin narinig.. Sa
loob ng ilang taon, naging block section na kami.. Kami-kami lang parati
ang magkakaklase. At ngayon napunta ang atensyon namin sa kakaibang
mukha sa classroom namin. Kay Yamato Kazuya na nung oras pala na yon
ay sa likudan ko lang naka-upo. Unti-unting luminaw ang paningin ko at
napansin ko ang mukha niya.

Kazuya: (tumayo) Ako nga pala si Yamato Kazuya. Tawagin niyo na lang akong
Kazuya. Ikinagagalak ko kayong makilala. (nagbow)

Nanlaki ang mga mata ko at nanghina ang mga tuhod ko. Sobrang bilis ng
tibok ng puso ko. Hindi ko inasahang mahuhulog ako sa kinatatayuan ko
nung makita ko siya..

Lahat: (nagulat) Shina!!

Kohana: Shina! (kaagad lumapit)

Kaagad lumapit sakin si Kohana at tinulungan akong makatayo. Nakita ko

na nagulat din si Kazuya sa nangyari. Napalingon naman si Kohana sa
direksyon ni Kazuya. Kita ko rin sa reaksyon niya na nagulat din siya na
makita ang taong nakabangga ko kahapon. Si Cleive..

Sir Asada: Miss President, ok ka lang ba?

Shina: Ahh.. Yes, Sir.. kinulang lang po siguro sa tulog. (ngumiti ng pilit)
Tumango lang si Sir. At nagpatuloy sa pagaapoint ng class officers. Sa huli
naapoint ako bilang Class President, si Kohana bilang Auditor, si Kazuya
bilang vice ko, at yung iba pa.... Hindi ako makagalaw sa kinauupuan ko,
pero hindi maiwasan ng mata ko na mapatingin sa kanya. Tapos iiwas ako
kapag tumingin na siya sakin. Hindi pa rin ako makapaniwala na nandito
siya. Walang ipinagbago ang mukha niya napakakisig pa din kagaya nung
dati.. Wala na talaga kong kawala ngayon. Mukhang kelangan ko na siyang
harapin. Kelangan kong maging matapang para din ito sa ikabubuti niya..

Natapos ang buong araw, wala ang focus ko sa klase.. Hindi pa rin ako
makapaniwala. Mag-aalisan na ang lahat nang..

Kazuya: Sandali! Ms. President.

Natigilan ako nung tinawag niya ko.. Hindi ko magawang tumingin sa

kanya, kaya hinintay ko na lang ang sunod niyang sasabihin nang hindi
lumilingon.

Kazuya: Alam kong malayo pa ang second semester pero ugali ko na ang maging
handa. Sa tingin ko kelangan na nating asikasuhin ang project natin na yun.

Shina: Hmm.. kung ok lang sayo ikaw na muna ang bahala dun. Masama kasi ang
pakiramdam ko. (sabay alis)

Kazuya: (napatango lang tapos pumunta sa una at nagsalita)

................................................................................................................
................................

Habang naglalakad palabas ng school..

Kohana: Shina.., meron ba kong hindi nalalaman? Kilala mo ba ang taong yun?
Parati kang namumutla kapag nakikita mo siya.

Shina: Ahh.. Hindi!! Nagkataon lang yun.. (ngumiti ng pilit) Nanibago lang siguro
ko. Mukhang hindi ako nakatulog ng maayos kagabi. Namamahay kasi ako. Hindi
kasi ako sanay. Sige mauna na ko sayo! Paalam!! (sabay takbo)

Kohana: .. Alam kong may itinatago siya sakin...

................................................................................................................
................................

Matapos ang meeting with the class....

Kazuya - dinismiss na ang klase..

Girl 1: Ang astig naman nung Kazuya..

Girl 2: Oo nga! At mukhang madaming alam....

Girl 3: Tapos ampogi pa niya... hihihi (kinilig)

(tapos nagtiliian ang tatlo)

Sa labas ng classroom nina Kazuya

Nariko: (nakasilip sa loob) Err!! Anlalandi naman ng mga babaeng to..! Sarap
sabunutan.

Kazuya: (lumabas ng classroom) Oi., anong ginagawa mo diyan?

Nariko: (0.0)" (>_<) Ahh.! Kazuya! Andyan ka na pala!! Kanina pa kong

naghhintay sayo! Bakit ba ang tagal mo?!

Kazuya: may inasikaso lang ako. Tara na.. (sabay alis)

Nariko: Sandali! (sumunod) (>,<) Bakit ba ayaw mo na maging magkaklase
tayo? Amboring naman dun sa klase ko ehh..!

Kazuya: Mas mabobored ka sa klase ko.. Alam mo namang kelangan nating

magmasid ng mabuti. Dapat nga magkaiba pa tayo ng school na pinasukan.

Nariko: HA??! (Napahinto sa paglalakad) (>__<) grabe naman! Hoy! Hintay!

(sabay habol) Ambilis naman nitong maglakad.. nakakahingal..

Kazuya- patuloy lang sa paglalakad.. hanggang makarating na sila sa roof

top..

Kazuya: Asahina, hindi dapat tayo nagaaksaya ng oras. Kelangan na natin silang
mahanap..

Nariko: Ilang daang taon na ba tayong naghahanap? Pero parati tayong nabibigo.
Puro kutob lang ang pinaiiral natin.

Kazuya: Hindi yun basta kutob. Malakas talaga ang pakiramdam ko na nandito
sila..At sinasabi ko sayo. Huli na ngayon. (naglabas ng binoculars at nagmasid
sa buong school)

Nariko: (umupo sa isang tabi at naglabas na din ng binoculars) ha..ay.. Sana

nga! Magdilang anghel ka sana!

Kazuya: Kapag may napansin kang kakaiba sabihin mo kaagad sakin..

Nariko: Kagaya ng ano?

Kazuya: Aksidente.. tapos biglang may lalapit sa taong yun at hahawakan siya
pagkatapos mapapansin mong parang walang nangyari sa kanya.

Nariko: (ibinaba ang binoculars niya) Kung ganun! Gumawa tayo ng aksidente!
Para malaman natin kaagad kung nandito nga sila o hindi!
Kazuya: (ibinaba din ang binoculars niya) Hindi ko gusto ang ideya mo.. Hindi
natin gagawin yun.

Nariko: Hayys.. alam kong ganun din sasabihin ni panginoong Erebus.

Kazuya: Itikom mo na lang ang bibig mo pwede?

Nariko: (nagpout habang nagmamasid ulit) Aishh! Ewan ko sayo! Hindi na kita
maintindihan ehh! Anlaki na ng ipinagbago mo, Andalus!

Biglang nakarinig na nagsarado na ang pinto...

Nariko: (napalingon) Huh?! Tignan mo yun! Iniwan ako?!! Pagnakita ko talaga ang
Hestia at Thana na yon! Lagot sila sakin! Sila ang dahilan kung bakit hindi kami
magkasundo ni Andalus!

................................................................................................................
................................

Sa dorm...

Kazuya: (lumagpak sa kama niya tapos hinawakan ang kwintas niya) Zoe..

................................................................................................................
................................

Sa apartment ni Shina...

Shina: (nakahiga at nakatulala lang sa kisami) ---naaalala pa din si

Kazuya.. Mahabaging ama.., bakit?

Shina: (sabay bangon tapos pinagsasampal ang sarili) Aishh!! Tama na

pwede ba? Kelangan magfocus ako sa paghahanap sa ibang diyos.

Pumunta muna ko sa C.R. para makapanghilamos.. tapos humarap ako sa

salamin at tinignan ang sarili ko..
Shina: Hindi ka na si Zoe... Si Shina ka na ngayon.. Ok lang yan.. Hindi na ko iiyak
ulit. Pangako. (sabay ngiti)

................................................................................................................
................................

Habang si Kohana:-- nasa byahe pauwi sa mansyon.

Kohana: traffic...(napatingin sa relo niya) haist.. Isang oras na tayo dito hindi pa
tayo nakakalayo..Ngayon lang nangyari to ahh..

Driver: Traffic po talaga, ma'am ehh..

Kohana:(napahawak na lang sa noo) Sige. ok lang.

Makalipas ang ilang sandali ay nakarinig sila ng nagsisigawan at

nagtakbuhan na ang mga tao..,

Kohana: (napatunghay) Anong nangyayari?!

Driver: Ma'am mukhang may krimen pong nagaganap...

Kohana: Hayy... kaya naman pala traffic.

{Sa isip niya: Nangako ako sa sarili ko na hindi na ko makiki-elam sa kahit anong
gulo..., } (pumikit na lang)

Ginang: Tulong!! Tulungan niyo ko!!!

Kohana: Oh? --napatingin sa babaeng humihingi ng tulong sa bawat
madadaanan..

Ginang: Tulungan niyo ang anak ko... Nasa loob po siya ng bangko...

Maya-maya pa nagdatingan na ang mga pulis...

Ginang:(hinarang ang isang pulis) Manong pulis, ang anak ko po! Hinostage
nila! Iligtas niyo po ang anak ko!!! Paki-usap! (napalupasay na sa kinatatayuan)

Kohana: (nagulat) A-ano??

Pulis-- tumango lang tapos tumakbo papunta sa pingyayarihan ng

krimen...

Kohana: (hindi mapakali) {hindi... huwag... Kohana... pero...} (napatingin

ulit sa ale na iyak ng iyak... tapos napapikit siya.. ) {Wala akong tiwala sa
mga pulis....} (sabay tunghay) Klein, pwede ko bang mahiram ang jacket at
sumbrero mo?

Driver: O-Opo, Lady Kohana..(kinuha sa tabi niya at iniabot kay Kohana)

Kohana: Salamat. (sabay suot) Hintayin mo ko dito.. (sabay baba sa sasakyan)

Driver: Ma'am! Saan po kayo pupunta? Delikado na po ang lumabas!

Kohana: Huwag kang mag-alala kaya ko ang sarili ko.. (sabay sara ng pinto)
(tapos tumakbo)
Pagdating niya sa crime scene...nakapalibot ang mga pulis sa nasabing
bangko, habang pinaki-uusapang ilabas ang bata ng ligtas.. Pero hindi
makapaghintay si Kohana na kaagad lumusot sa yellow tape...

Pulis: Miss!! Lumabas ka diyan! Bumalik ka dito!!...

Pipigilan sana nila si Kohana, pero wala silang nagawa sa sobrang bilis ng
takbo niya.. Nakapasok agad si Kohana sa loob ng walang kahirap-hirap...
Nagulat na lang ang mga magnanakaw sa pagdating niya kaya kaagad
siyang pinaputukan ng mga ito..

Kohana: Mga basura lang kayo sakin!! (sabay takbo papunta sa mga
magnanakaw at isa-isang pinabagsak..)

Nasindak sila sa ipinamalas na bilis ni Kohana..

Kohana: Ang mga tulad niyo! Wala na kayong karapatang mabuhay pa sa

mundong ito!! (sabay lapit sa isang magnanakaw sa isang iglap)

Magnanakaw 3: (nabitiwan ang baril niya sa sobrang gulat)

Kohana: (tinignan sa mata ang magnanakaw tapos lumapit sa tenga at

binulungan) ..Bata.,, oras mo na...

Magnanakaw 3: (natulala)

Pagkalampas ni Kohana.. natamaan ng bala ng baril ang magnanakaw na

kausap niya ng kapwa niya magnanakaw..
Kohana: (ngumiti tapos napatingin sa nag-iisa na lang na magnanakaw---
yung may hawak sa bata)

Bata: Mama!! (sumisigaw habang umiiyak)

Magnanakaw 4: (nanlaki ang mata at nanginig habang palapit si Kohana)

Huwag kang lalapit!!! (itinutok ang baril sa bata) Kundi papatayin ko ang
batang ito!!!

Kohana: (naglalakad papunta sa hostage taker) Gusto mo bang malaman

kung gaano na lang kaikli ang buhay mo?? Gusto mo bang basahin ko din kung
kelan ka mamatay?

Magnanakaw 4: Tumahimik ka!!!! (tapos itinutok ang baril kay Kohana

,sabay kalabit sa baril at nadaplisan sa mukha si Kohana na hindi man
lang umilag)

Kohana: (sinamaan ng tingin ang magnanakaw) Yan lang ba ang kaya mo??!
(sa isang iglap lang binali niya ang kamay ng magnanakaw, kaagad hinila
ang bata palayo, tapos hinawakan niya ito sa leeg at itinaas..) Ilang araw ka
na lang sa mundong ito kaya't magdasal-dasal ka na!!

Maya-maya pa pumasok na sa loob ang mga pulis at dinakip ang mga

kriminal...

Matapos yun...

Ginang: Marami pong salamat!!! Utang ko sayo ang buhay ng anak ko!!!

Batang babae: Salamat po... (ngumiti)

Kohana: (ngumiti tapos yumuko at pinispis sa ulo ang batang iniligtas
niya) Huwag po kayong mag-alala, ale, mahaba pa ang buhay ng anak niyo.

Ginang: (ngumiti) Sana nga.. Maraming salamat!!! (tapos niyakap ang anak
niya)

Maya-maya pa nagdatingan ang media para kunan siya ng interview..

Kohana: Ahh..may gusto lang po akong ipaki-usap sa inyo, wag po kayong

magsasalita sa media ng kahit ano tungkol sa itsura ko o anu man....Sige po. mauna
na po ako sa inyo! (sabay takbo)

Ginang: Makakaasa ka... maraming salamat talaga. Pagpalain ka ng diyos.

Media: Miss!!! Sandali!!!

Sa isang tabi.., nalampasan ni Kohana si Kazuya na may dala-dalang

pinamili...

Kazuya: Oh? (hinabol ng tingin si Kohana) ...May kakaiba sa babaeng to....

Nariko: Kazuya!! (lumapit) Anong nangyari dito?

................................................................................................................
................................

Kohana: (sabay pasok sa kotse) Klein!! tara na!!

Sabay alis ng kotse nila..

................................................................................................................
................................

Kinagabihan, sa mansyon ni Kohana,

Kohana: (Nagkakape habang nanunuod ng t.v. sa kwarto niya...) Haay..
nakakapagod ang araw na to..

"Breaking News..., 1 patay, 3 nadakip matapos ang engkwentro ng mga

pulis at hostage takers sa isang bangko kanina bandang ala-singko ng
hapon.. Isang hinihinilang estudyante ang di umanoy nanghimasok sa
gitna ng hostage taking upang iligtas ang batang hostage at iba pang
empleyado ng bangko...."

Kohana: (>,<)" (nabulunan sa iniinom na kape) ...Ehem-ehem!! (0_o)"

"...Hindi pa rin matukoy ang pagkakakilanlan ng bayaning babaeng ito..

Ayon sa mga nakasaksi.:

Lalaki: Napakaganda niyang babae.. Sobrang astig niya! (>..<) "

Kohana: (>,<)"?? Nakakakilabot....

"Babae: hmm.. hindi ko na masyadong naaninag itsura niya.. Sobrang bilis kasi
niyang kumilos ehh pero sa tingin ko estudyante pa lang siya dahil sa suot niya..

Ginang: Ahh.. hindi ko alam kung sino siya pero, (naging emosyonal)
nagpapasalamat ako sa kanya sa pagliligtas sa anak ko.. maraming-maraming
salamat..

Bata: Salamat po.. (ngumiti) "

Kohana: (ngumiti) (sabay baba ng kape)

................................................................................................................
................................

CHAPTER FOUR: BAD DAY!

................................................................................................................
................................

Wednesday morning... 8:00 a.m. ang klase namin.. nag-alarm ako ng 6:00,
tapos 6:30, at 7:00 pero nagising ako 7:30 na!! Sa ka-sisnooze! Hanep!
Dali-dali akong bumangon at naligo! Sobrang sama sa pakiramdam ng
malalate ka na. Naligo ako mga 5 minutes lang. Tapos 5 mins. na bihis, 5
mins ding kumain, mga 6 mins. na naglakad papunta sa harap school,
tapos halos 10 mins na lakad papunta sa room namin.. 5 + 5 + 5 + 6 + 10
= 31 mins!

8:01 nang makarating ako sa pinto ng room namin. Sumilip ako sa loob
nakita kong busy pa ang lahat sa paglilinis tapos maya-maya tumigil din.
Napasandal ako sa may pader sa pagod...

Shina: Geez!! late ako ng 1 minute! (>--<) { Success! Wala pa yung teacher
namin! } haha! Ang galing ko!

Papasok na sana ko sa loob nang pagharap ko sa may pinto may TAO!

Kazuya: Magaling ka nga..Anong klaseng president ka ba? Hindi mo ba alam na

may observers na dadating sa school na to kaya inatasang maglinis ang lahat..
Tapos dumating ka late na.. Akala ko ba malapit lang dito ang apartment mo?
Nagulat ako nang makita ko ang mukha niya...Hindi ako nakapagsalita,
hindi rin ako makatingin ng diretso, parang nafreeze ang dila ko.. Hindi ko
din inaasahang sesermonan niya ko ng ganun. Ouch!

Kazuya: (umiling lang tapos pumasok na sa loob)

Haays.. totoo pala na kapag nasimulan na ang araw ng masama buong

araw masama na... (-_-)

Shina: Aishh!! Sungit mo!! Meron ka? Tss..

Kazuya: (lumabas) May sinasabi ka?

Shina: (>,<)" INAY KO PO!! wala! (sabay pasok ako sa loob) Haay..!
pinagpapawisan ako... kainis..

Bakit kaya ang sungit sungit niya?.. Nagkamali ata ako. Siguro kamukha
lang niya si Cleive.. Anlayo ng ugali nila!

Shina: (sinang-ayunan ang sarili)

Reo: Shina-sama! Aga mo ahh..

Shina: Aishhh! (sinamaan ng tingin si Reo---na tumawa lang)

Shinnya: Shina, dito ka!! (sabay turo sakin ng uupuan ko)

Shina: Nasan si Kohana?

Shinnya: (nagkibit balikat lang)

Yno: Hindi namin alam ehh.. Wala ba siyang nasabi sayo?

Shina: (umiling)

Rolo: (lumapit) Ui,. napanuod niyo ba ang balita kagabi?

Yno: Anong balita?

Rolo: Panuodin niyo to.. (inilabas ang phone niya)

Inilabas ni Rolo ang phone niya tapos sabay play ng video.., tinitigan ko ng
mabuti yung babae sa video na nakajacket, sumbrero at may mahabang
buhok. Nakamamangha ang bilis niya... Tapos napansin kong parang
pamilyar ang mga galaw niya... Saka ko na lang narealize na..

Shina: { Si Thana?! }

Shinnya: Oh? Bakit parang kahawig ng uniform natin yung paldang suot niya..?

Rolo: (tumango) Yun nga din ang gusto kong sabihin sa inyo..

Ilang sandali pa, dumating na ang teacher namin.. Mabuti na lang! Save
by the teacher! Bago pa nila maungkat kung sino ang babae sa video...

................................................................................................................
................................

Lunch time...., sa Cafeteria ng school..

Tinawagan ko si Kohana, para kamustahin siya...

Shina: Hello, Kohana-chan! Bakit hindi ka pumasok? Ok ka lang ba?

Kohana: Oo naman. Napanuod mo ba yung balita sa T.V. ?

Shina: Oo kanina lang, pinapanuod samin ni Rolo.., Sigurado kang ok ka lang?

Kohana: Oo.. nadaplisan lang ako sa mukha kaya hindi muna ko pumasok.. Baka
may makapansin at paghinalaan ako.. Delikado na baka hindi natin alam nasa tabi-
tabi lang ang mga kalaban..

Shina: Huh? dumaan ka na lang sa bahay mamaya.

Kohana: Ok sige.. Huwag ka na ding mag-abala sa notes..

Shina: Hindi din naman ako nagnonotes no! Nagddrawing lang ako kapag may
klase! hahaha! (^---^)

Kohana: (tumawa din) Sira ka talaga! Sige na! Bye..

Shina: Sige! bbye! nga pala may sasabihin sayo sina Yno (sabay bulong) Sabi ko
may sakit ka...

Shinnya, Yno & Rolo: Kohana-chan!! Magpagaling ka!!

Kohana: Ahh sige.. salamat sa pag-alala ninyo...

Shina at yung 3 : Bye!!!

Kohana: bye.

Matapos yun kumain na kami...

Kaming apat: Salamat sa pagkain!!

Shinnya: kawawa naman si Kohana.. Nagkakasakit din pala yun.

Yno: grabe to! anong tingin mo sa kanya?

Tapos nagtawanan sila.. tumawa na lang din ako..

Yno: Oh? Si Kazuya ba yun?

Rolo: Oo siya nga.. mukhang wala pa siyang kakclose sa room natin..

Napatigil kami sa pagkain at napatingin sa direksyong itinuro ni Yno..
Tapos nakita ko si Kazuya na kumakain ng mag-isa. Medyo nakaramdam
ako ng awa kahit na sinungitan niya ko agang-aga. Hanggang ngayon
nalilito pa rin ako kung siya nga si Cleive. Sa mukha walang dudang siya
nga pero sa ugali hindi..

Shinnya: Oh? Sino yun?

Maya-maya pa, may babaeng umupo sa tapat niya, nagulat ako at tinitigan
ko ng mabuti yung babae..Nag-iba agad yung mood ko.. Haiyss.. Tinamaan
na naman ako ng topak ko..

Nariko: Kazuya!! (sabay upo sa harap) pwedeng tumabi? (^--^)

Kazuya: (mejo nagulat)Oh? Asahina.

Nariko: (nagpout) Bakit ba ayaw mo kong tawagin sa pangalan ko?! Grabe talaga
to! Ang pangalan ko--- Natigilan nang sinubuan ni kazuya ng pagkain

Nariko: (>,<)! (sabay nguya) Grabe ka talaga sakin... (-----habang

ngumunguya)

Kazuya: Ingay.

Habang ako... walang awa kong chinop-chop ang pagkain ko nung makita
kong sinubuan ni Kazuya yung babae! (>,<)#! Naku!!... Buong araw na
atang sira ang araw ko.! Lilinawin ko lang hindi ako affected!

Yno: Mukhang mali tayo.. Answeet nun ah.. (sabay ngiti)

Shinnya: Kilala ko yung babaeng yun ah.. taga kabilang section siya,. nagsign-up
din siya sa club natin..

Shina: HA?!

Shinnya: Oo sa pagkakatanda ko siya si Asahina Nariko...

Yno: Oh? Anong problema, Shina?

Shina: Ahh! wala.. (>.<)

Rolo: (tumawa) Kanina ko pang napapansin na lasog lasog na ang pagkain mo..

Shina: hmm.. nawalan kasi ako ng gana... pero uubusin ko to! Huwag kayong mag-
alala! (sabay subo ng malaki) (>,>) { Haist!! }

Gusto ko nang umuwi! (>.<)

................................................................................................................
................................

Pagkatapos naming kumain, nilapitan ako ng isang member ng student

council. Pinapatawag daw ang lahat ng president at vice president ng
klase sa Audio Visual Room 30 mins. after lunch. Kaya ang ibig sabihin
nun. Ako at si Kazuya ang kelangang pumunta! Haay! Anu ba yan! Paano
na?? Anong gagawin ko?!

Nasa canteen pa kami nang sinabihan nila ako at ako na lang daw ang
bahalang magsabi sa vice ko. Malapit na din siyang matapos kumain nung
mapatingin ulit ako sa kanya. Bakit ba kelangang pang isama ang vice? Di
ba pwedeng ako na lang? O kung iwanan ko na lang siya kunyari di ko siya
nakita? Aishh.! Ambad naman nun.
Kaya naman nagdecide na ko na lapitan siya! Nandun pa din yung babaeng
maingay. Tumayo ako at dinala ang backpack ko. Papalapit na ko nung
saktong tumayo na din siya para umalis.

Nariko: (ngumunguya pa) Aalish ka na ba??! Shandali! (nagmadaling sumubo

sabay inom ng tubig)

Kazuya: (napatingin kay Shina) Oh? Anong kailangan mo?

Nariko: (napatingin din kay Shina)

Shina: { sa isip ko: Napakasungit naman ng taong to. } Hmm.. Ipinapatawag

tayo ng president ng student council sa isang meeting. At magsisimula na yun
maya-maya lang.

Kazuya: Saan daw ang venue?

Shina: sa AVR.. (sabay alis)

Tapos umalis na ko...

Kazuya: Asahina, Ikaw na lang muna ngayon. (sabay alis)

Nariko: haay.. ano pa bang magagawa ko? (sabay sandal sa upuan)

Nauuna akong maglakad sa kanya, kaya pinapakiramdaman ko na lang

kung sumunod na siya. Minsan habang naglalakad na kami sinisilip ko na
lang sa gilid ng mata ko kung nandun na siya sa likod ko. Tapos bibilisan
ko ng konti ang lakad ko para mamaintain yung distance namin. Hindi pa
rin mawala sa isip ko kung siya nga talaga si Cleive. Pero malaki ang
posibilidad. Sana wag ko na lang malaman ang totoo... Dire-diretso lang
ako ng lakad nang biglang may humigit sa backpack ko kaya bigla akong
napaatras at napasandal ako sa isang bagay...

Kazuya: San ka ba nakatingin?! Balak mo ba talagang banggain ang pader?!

Shina: Ha??

Bigla akong natauhan at napatingin sa dinadaanan ko.. Liliko na pala

dapat! (>,<) Haay! Ang shonga ko talaga! Bakit hindi ko napansin yun?

Shina: Aishh.. (nagmadaling lumakad paalis)

Binilisan ko ang lakad ko pero bigla niya pa ding hinigit ang bag ko. Kaya
bigla akong napatigil sa paglalakad.

Shina: Ano bang problema mo?!

Kazuya: Ikaw, Anong problema mo?

Shina: Malapit na tayo sa AVR.. Mukhang nagsisimula na sila. Bilisan na natin.

Nagsimula at natapos ang meeting hindi kami nagpapansinan.. Bigla

akong nagtaka nang mapansin ko kung paano siya nakikipag-usap sa iba.
Mukhang gustong-gusto siya ng lahat. Bigla ko tuloy nakita si Cleive sa
kanya. Ngumingiti siya pero mukhang hindi totoo yung ngiti niya. Bakit
sakin lang siya mainit ang ulo? Haist.

................................................................................................................
................................
Nang makabalik na kami sa classroom.., Pumunta ko sa unahan para mag-
announce ng isang mahalagang bagay.. Humarap ako sa kanila at
sinubukang kunin ang atensyon nila.

Shina: Announcement!

Una kong sigaw hindi nila ako pinapansin siguro dahil sa kahinaan ng
boses ko.., Pangalawa hindi pa din, pansin ko na tinutulungan na ako ng
mga kaibigan ko na magsaway sa kanila. Naiinis ako na mahina ang boses
ko pero ang mas nainis ako nang makita ko ang vice president ng klase na
to na nakatingin lang sakin at kumportable na kumportable sa
pagkakaupo.. Ni hindi man lang niya ko tinulungan na makuha ang
atensyon nila.! Nakakabeast mode! Kaya sa inis ko! Hinampas ko ang
lamesa ng malakas! Sa wakas tumahimik na din sila..

Shina: TAHIMIK! (nagpagpag ako ng kamay..) ANNOUNCEMENT!! Good news

and Bad news!

Good news: May gustong iparating ang president ng student council. Nalalapit na
ang foundation week ng university! (nagpalakpakan ang lahat) kaya't
hinihikayat niya ang lahat na maging aktibo sa kung anuman ang iassign sa mga
club niyo. At magsisimula na ang preparasyon ng bawat club sa susunod na linggo!
Kaya naman paki-inform na ang lahat ng president ng clubs para sa list ng gagawin
sa foundation week!

Bad news! Nalalapit na din ang monthly exam at next next week na yun! Yun lang!!
Fighting!! (^--^)

Bakas sa mga mukha nila na natuwa at naexcite sila sa good news at

nalungkot sa bad news.. Matapos ang pag-aanounce, dumating na din ang
teacher namin kasama ang mga observers. Simula nung nagsimula ang
klase nagpakitang gilas na agad ang mayabang na si Kazuya. Sa huli
pinuri din kami ng observers.. (>_=) tss!...

................................................................................................................
................................

Matapos ang first subject sa hapon sunod na subject : Home Economics!,

kaya nagtungo na kami sa Home Economics Room.., Excited ako kahapon
dahil magbabake kami ng pastries! Pero ngayon hindi na dahil absent ang
partner ko sana na si Kohana-chan! (T--T) Kohana-chan!!! bakit ngayon pa?
By 3 ang groupings pero dahil 32 lang kami sa klase may isang group na
dalawa lang ang member. Si Shinnya, Yno at Rolo na ang magkakagroup,
kaya ok lang samin na kahit kami lang dalawa ni Kohana. Naghahanda na
ang lahat habang ako, hindi ko alam kung kaya ko ito ng mag-isa.. (=..=)
Kohana-chan..

Shinnya: Shina, paano ka? Pano kaya kung samin ka na lang sumama? Sabihin na
lang natin kay teacher na absent yung partner mo.

Yno: (tumango) Kausapin mo si Teacher.

Rolo: Kaya mo yan! (^-^)

Shina: Sige!! (^--^)

Dumating na ang teacher namin, kinabahan na ko tuloy. Nag-attendance

muna siya. Matapos yun lumapit ako sa kanya para magpaalam kung
pwedeng sumama na lang ako sa isang group. Pumayag na siya laking
tuwa ko! (^--^) Nang biglang may dumating na teacher at inexcuse si
Iyoshi..

Sir ....: Ma'am excuse ko muna si Iyoshi may aasikasuhin lang kami.
Tr. Yara: Ok lang sir. Go ahead.

Iyoshi: (--.--) Naku pasensya na Kazuya. Mukhang solo ka ngayon. (sabay lapit sa
teacher na nag-excuse)

Kazuya: (ngumiti) Sige ok lang.

Tr. Yara: Mr. Yamato?

Kazuya: (lumapit) Yes , Ma'am?

Tr. Yara: Nasan ang isa mong kagroup?

Kazuya: Absent po. Nagkaron po siya ng emergency kanina..

Shina: Huh? { Absent si Reo? Kung ganun. }

Dahil dun, kinabahan ako bigla.. May nararamdaman akong masama!! (T-T)

Tr. Yara: Ahh. I'm sorry, Miss Kajuji. Nakalimutan ko na may absent pang isa. So
kung ganun, kayo na lang ang magkapartner na dalawa since parehas absent ang
team niyo. Tama?

Yan na nga.. Nagkatinginan lang kami ni Kazuya. (>,<)'.. Hindiiiiiii! (>o>).

Kazuya & Shina: Yes, ma'am..

Tr. Yara: Good! Makaka-upo na kayo.

Pumunta na kami sa table nina Kazuya.. Tapos nagsimula nang magdiscuss

si teacher Yara.. Malayo ang pagitan ng upuan naming dalawa. Tapos
pansin kong pumikit siya. Hinihintay ko siyang dumilat pero mukhang
nakatulog na ang mokong na to!.. Kaya tuloy imbes na makinig, hindi ko
alam na nakatingin lang pala ako siya.

Shina: (bumubulong) hmm..may natutulog ba na parang dilat? Sa bagay may

mga taong ganun.. {Hindi naman siya ganyang matulog ehh.. Ikaw nga ba talaga si
Cleive? }

Nagulat na lang ako ng biglang nagsalita ang teacher namin.

Tr. Yara: Ok class! Simulan niyo na!

Lahat: Yes ma'am!

Shina: (0.o)" HA?! { Lagot!! Wala akong naintindihan!! }

Kazuya: (dumilat tapos ngumiti) tsk! tsk.

Shina: err.. ano ka butiki?

Kazuya: (ngumiti) Sa susunod wag mo kong tinititigan.

Shina: (nagblush) Aishh! Kapal mo! (tumalikod at pinagsasampal ang sarili)

(>_<) { Nawawala na naman ako sa sarili ko! Hindi pwede to! Gising! Shina! }

Kazuya: (nagsimula na sa paggagawa ng pastries) Kung gusto mo maupo ka

na lang diyan at manuod.

Shina: Ayoko nga! Hindi ako ganun no! (bumulong) Psst.. ano ba ang dapat kong
gawin?

Kazuya: Hindi ka ba nakinig kanina?

Shina: hmm nakinig.. nakinig lang. Hindi ko kasi naintindihan ehh. Anlalim ng
words. Eh ikaw? Bakit natutulog ka lang alam mo naman na may klase. Gawain ba
yun ng mabuting estudyante?
Kazuya: kung makapagsalita ka ahh.. Sinong may sabi sayong tulog ako? Nakapikit
ako pero hindi ibig sabihin nun tulog ako. (ngumiti)

Shina: (0.o) Ehh??? Kung ganun.. { Nakatingin siya sakin?? Nahuli niya kong
nakatingin ako sa kanya! Aishh!! (>,<) Shina kasi!.} (nagblush ulitsabay
hawak sa pisngi) Whooh ang init naman dito. (sabay paypay)

Kazuya: (napapangiti lang) Tapos na. (Ilalagay na sa oven)

Shina: Huh?! Ambiis naman! Wala pa kong naitulong ehh! Sandali! Ako na diyan!!
(sabay kuha kay Kazuya ang tray sabay set ng timer) teka ilang minuto ba?

Kazuya: 15 minutes.

Shina: Oo alam ko. Ako na ang bahala dito. Maupo ka na diyan.

Habang nag-iintay, tahimik lang kami. Hindi na naman kami

nagpapansinan. Parehas din pala kaming may topak. Bigla akong
napatingin sa mga babae kong kaklase sa di kalayuan.. Nakatingin sila kay
Kazuya. Alam kong tahimik lang silang nagtitilian dun..Halata namang
kilig na kilig sila. Haay.. ang mga babaeng to talaga.. Minsan mapapagala
ang mata ko sa paligid tapos biglang hihinto at matutulala sa isang
bagay.. Maya-maya, bigla akong natauhan kung saan ako nakatingin..
Nagulat ako sa sarili ko na nakatingin na naman pala ko kay Kazuya!!
(>,<) haay.. ano bang nangyayari sakin??---sabay iwas ako ng tingin.
Nang biglang-----

TING!!!

Shina: (>_<) Anak ng siopao!! (nagulat)

Kazuya: Ako na diyan.

Shina: o-ok. (tumabi)

Kazuya: (nagsuot ng gloves at hinawakan ang mainit na tray ng pastries
sa pagtayo niya aksidenteng tumama ang braso niya dun sa loob ng
oven---biglang dumaing ) Arg!!

Shina: Kazuya!!!

Natahimik ang lahat napatingin sila sa direksyon namin.. Kaagad ko

namang inabot ang braso ni Kazuya.

Shina: Kumuha kayo ng yelo! Dali!

Kaagad naman silang sumunod,. Nagtataka at nagulat ang iba sa

pangyayari pero hindi ko na sila pinansin. Nagdadalawang isip ako bigla
kung gagamutin ko ba siya o hindi. Masyadong halata ang paso kapag
gumaling agad.

Shina: Paso lang yan. Gagaling din yan kaagad. (ngumiti)

Kazuya: (napatungo) Bitiwan mo ko. Ayos lang ako. (Sabay alis)

Shina: Kazuya!!

Pagkaalis niya saka naman dumating ang yelo na hinihingi ko..

Shina: Akin na. Ako na lang magbibigay sa kanya pagbalik niya.

....
Habang si Kazuya Nanghihilamos .. Matapos yun napasandal siya sa may
pader at napatingin sa paso niya.

Kazuya: (biglang humalakhak) Ahahahaha!!! Sinadya kong mapaso? Nasisiraan

na ko. (biglang nalungkot ulit, sabay sapo sa mukha niya) Zoe.., mababaliw
na ata ako.

..

Natapos ang klase hindi pa din bumabalik si Kazuya hanggang sa matapos

ang buong maghapon. Hindi ko alam kung anong problema niya at bigla na
naman siyang nag-iba ng mood. Matapos ang klase nagpaalam na kami sa
isat-isa ng mga kaibigan ko. Tapos naglakad na ko pauwi sa apartment.
Hindi pa din mawala sa isip ko ang mga kakaibang ikinikilos niya. Nang

(Bogsh!)

Shina: (---bumangga sa may basurahan, nagtahulan bigla ang mga aso)

Aray!! Paa ko! (>,<) Aisshh!! (pinagsasampal ang sarili) Shina!! Tama na!
Erase!!! Sa basurahan pa talaga?! (TT)

HOY! Babaeng malag!

Bigla akong napahinto sa paglalakad dahil sa pamilyar na boses,

mabebeast mode na sana ko eh, paglingon ko nakita ko si Kohana na nasa
loob ng magarang sasakyan niya habang nakababa ang windshield.

Kohana: (ngumiti) Sumakay ka na.

Shina: (T---T) Kohana-chan!!!!

Pagdating namin sa apartment ko

Ipinaggawa ko muna siya ng tyaa..

Shina: Eto. Ganito ang ginagawa ng mga Japanese kapag may bisita sila.

Kohana: salamat. (tapos uminom) Hmm.. medyo maliit yung apartment mo pero
ang cozy ng ambiance. Hindi na masama.

Shina: Ikumpara mo naman sa mansyon mo! Maliit talaga to. (tabay tawa) Pero,
salamat. Himala nagcompliment ka! (tawa ulit)

Kohana: (biglang pinitik sa noo si Shina)

Shina: (>0<) Araayy!.. (sinapo ang noo niya) (T-T)

Bigla akong naging serious nang mapatingin ako sa band aid sa pisngi
niya..

Shina: Maiba ko. Ano bang nangyari? Delikado yung ginawa mo.

Kohana: Oo pero hindi ko talaga matiis. Hindi ko maatim na may gumagawa ng

masama.

Shina: (tumango) Kahit naman ako. Hindi ko rin matiis ang iba na hindi iligtas.

Kohana: Sigurado ko dahil sa nangyaring yun. Nakuha ko ang atensyon ng kalaban.

Alam kong nandyan lang sila sa tabi. Ilang araw na kasi akong hindi mapakali. Kaya
doble ingat tayo.
Shina: (nalungkot ang ekspresyon ng mukha) Oo alam ko.. (tumingin kay
Kohana) Lumapit ka na.

Kaagad naming lumapit si Kohana at tinanggal ko ang band-aid sa pisngi

niya.

Shina: Mukhang ilang araw pa ang itatagal ng sugat mo.. (Hinawakan sa pisngi
si Kohana at nagconcentrate)

Maya-maya pa nag-glow ang sugat ni Kohana at unti-unting nawala..

Shina: (ngumiti) (^--^) Ok na!

Kohana: Salamat.

Shina: Kung doktor lang ako, milyon na ang utang mo sakin.

Kohana: Sira!

Shina: (>_<) Oi!! Tara manuod ng movies!!

Kohana: (=,=) Ano? Ayoko nga.

Shina: Isama na din natin yung driver mo. Anong pangalan niya? Clean?

Kohana: Klein..

Shina: Ok! (Sabay takbo sa labas)

Kohana: Oi! San ka pupunta?! (=_=) ?

Shina: Kay Mr. Clean! (^---^) Hahaha!

.
CHAPTER FIVE: The Beast and The Bitch (^--^)Y

Sa Classroom

Shina at Kohana---- (=___=)

Yno: Anong nangyari sa inyo? Mukha kayong..

Shinnya: Zombies.

Yno: (tumawa) Ano bang mga itsura yan ha? Anong nangyari sa inyo?

Shina: Ahh. (==) Nag.. movie marathon kami(naghikab) Mga 3:00 am na

nung matapos kami.

Shinnya: Kaya naman pala. Presenting! The walking deads. (>--<)Y

Kohana: --- nakapikit lang ang mata habang naka-upo.

Shina: iidlip lang talaga ko..pramis. (=o=)Zz ---sabay lugmok sa desk niya.

Yno at Shinnya: (nagtawanan lang) Ang cute nilang dalawa.

Nagklase na ng first period, tulog pa rin kami. Naalimpungatan na lang

ako nang makaramdam ako na may tatama saaking eraser kaya kaagad
kong sinalo habang naka-ub-ob ako at sa ako tumunghay. Biglang
nagpalakpakan ang mga kaklase ko na nakatingin samin. Saka ko lang
narealize kung anong nangyayari. Bigla tuloy akong pinagpawisan.

Teacher: Tahimik!!! Hindi kayo nakakatuwa!!

Sabay tahimik ng lahat..Mukhang beast mode na si Sir.

Shina: patay. (>0<) Sorry po!! (tumayo at nagbow)

Nakita ko si Kohana-chan na napadilat na din..

Teacher: Kayong dalawa! Sagutan nyo to ! ----Nagsulat sa board ng anim na

equations tig 3 daw kami.. Shocksss math! Hindi ko pa naman favorite to!
(TT) whaaa.

Teacher: Ok simplify that. Kapag may mali kayong sagot minus 10 kayo sa exam.
Maliwanag?

Shina: PO?!

Teacher: Ano pang tinatanga-tanga nyo diiyan! Magsagot na kayo ngayon!!!---

Beast mode level 2 xD

Sabay tayo kami ni Kohana at nagsimula nang magsagot.

Kohana: (bumulong)Ansama ng gising ko. Ipakita natin sa matandang to na mali

siya ng hinamon.

Halaa. NaBitch mode na si Kohana.. Napangisi na lang ako at hindi na ko

nagsalita ng kahit ano.

After a minute..,

Kohana: (ibinagsak sa mesa ang white board marker)

Lahat: (nasindak) (>o<)

Teacher: (napanga-nga)

Kohana: (---napa-dont-dare-to-mess-with-me smile) dangerous look at

saka bumalik sa kinauupuan niya.

Lahat: (=__=) ---pinagpapawisan ang lahat.

Rolo: Ambilis nun ahh.. grabe.

Habang si ShinaNakaharap pa din sa board habang nakatungo.

Teacher: Miss Kajuji, ano iiyak ka na ba sa subject ko? Gusto mo na bang magdrop?

Lahat: Oh?

Shina: ---Nakatayo lang sa una.

Kohana: Anong nangyari sa kanya?

Teacher: Miss Kajuji?!

Shina: --(biglang nagulat ) Oh?! Sorry po ulit!! Nakatulog na naman ako..

(ibinaba na din ang marker at bumalik sa pwesto)

Lahat: (0,o)

Nagulat ang lahat na makitang may sagot na din ako sa 3 equations..

Teacher: (napanga-nga na lang)

Reo: Shina-sama! Idol!

Shina: (=_=) . Whoaa (naghikab ulit).... andali naman pala eh.

Habang si Kazuya.. (napangiti na lang)

Teacher: (chineck ang sagot) Dahil diyan plus 5 points kayo sa exam.
Nagpalakpakan silang lahat.. pero antok pa din ako. (=,=)

Nung recess nagtipon-tipon ang lahat ng members ng bawat club.

Ipininaliwanag ng president ng department namin ang mga
kailangan naming gawin.