Chettis in Malaysia

Komuniti Chettiar berasal daripada India. Mereka berhijrah dan menjalankan aktivii di
Thailand dan Myanmar sebelum bertapak di Tanah Melayu 1 . Golongan Chettiar telah mulakan
aktiviti pinjaman wang di Melaka pada tahun 1808, Singapura pada tahun 1823 dan Pulau
Pinang pada pertengahan 1850-an. Sejak itu, golongan Chettiar telah mula menguasai pasaran
opium (candu) di Asia dengan menyediakan model kepada peniaga-peniaga Cina. Mereka telah
melabur dalam perniagaan opium di Pulau Pinang pada tahun 1870 hingga 1880. Pada masa
yang sama, golongan Chettiar telah memainkan peranan utama sebagai ejen atau orang tengah
antara bank-bank dan Cina peniaga.

Komuniti Chettiar menjalankan perdagangan teksil, terutamanya di Melaka dan Pantai

Koromandel. Pihak Portugis telah memberikan peluang kepada mereka untuk menjaga hal ehwal
pedagang India sebagai Syahbandar. Pada masa it juga, komuniti Chettiar yang menetap di
Melaka mendapat pengecualian cukai kastam daripada pihak Portugis2 . Kedatangan komuniti
Chettiar yang pesat telah mula berlaku mulai penghujung abad ke-18 dan abad ke-19. Peluang
ekonomi yang sedia wujud di koloni-koloni British di luar India menjadi faktor tarikan bagi
komuniti Chettiar untuk berhijrah ke Tanah Melayu . Menurut Ummadevi Suppiah, komuniti
Chettiar mengecimpungkan diri dalam aktiviti insurans, bidang perlombongan timah serta
perniagaan oipum. Walaupun golongan Chettiar telah gagal dalam mengembangkan pengaruh
mereka dalam sektor bijih timah, mereka telah berjaya menguasai penanaman padi dan
perladangan getah. Dalam sektor perlombongan bijih timah, golongan Chettiar telah memainkan
peranan aktif sebagai penyedia dan pelabur pada tahun 1890an, tetapi kegiatan ekonomi mereka
menghadapi kemerosatan selepas perang dunia pertama. Dalam sektor pertanian pula, mereka
terus maju sebagai pembekal kredit dan pelabur. Peminjaman wang merupakan perniagaan
ekonomi utama komuniti Chettiar di Tanah Melayu dan mereka juga dikenali sebagai pedagang,

1 Azharuddin Mohd Dali. (2009). Cettiar di Tanah Melayu pada abad ke-20. Sejarah, no.17, 153
- 176.

2 Raman Mahadevan, Pattern of enterprise of immigrant entrepreneurs a study of Chettiars in

Malaya, 1880-1930, Economic and Political Weekly, 13, 4/5, (28 Januari-4 Februari 1978): 146.
pembekal kredit, institusi kewangan swasta, pemilik tanah, dan pelabur.3 Pada pertengahan abad
ke -19 hingga abad ke -20, dasar laissez-faire yang diamalkan oleh British di Tanah Melayu
memberi peluang kepada komuniti Chettiar untuk muncul sebagai kumpulan pinjaman wang
utama, dengan pengamalan kaedah perniagaan adat mereka sendiri. Pelanggan mereka terdiri
daripada pelbagai kaum seperti orang Cina, Melayu dan India. Chettiar mengambil langkah
utnuk meluaskan aktiviti peminjaman wang mereka dengan menerapkan kaedah perbankan dan
menubuhkan beberapa buah bank. Pada awal abad ke 20, golongan Chettiar telah menubuhakan
The Indian Overseas Bank di Pulau Pinang.

Golongan Chettiar juga menjadi agen utama dalam pertukaran nota bank, terutamanya antara
Chartered Bank of India, Australia dan China dan peniaga-peniaga Cina. Mereka juga telah
menggunakan beberapa strategi untuk menarik perhatian peniaga-peniaga Cina terhadap aktiviti
pinjaman wang mereka. Bermula dari tahun 1880, peniaga-peniaga Cina telah menggunakan
keuntungan untuk melabur dalam kegiatan ekonomi yang lain, terutamanya getah dan
perlombongan tin di Tanah Melayu. Golongan para petani, pelombong dan peladang kerap
menggunakan khidmat golongan Chettiar untuk mendapatkan pinjaman. Di samping itu, Tan
Chay Yan (penanam pokok getah pertama di Melaka) dan Tan Cheng Lock (pengasas MCA)
mendapat pinjaman wang daripada komuniti Chettiar untuk membangunkan industri getah di
Melaka.4 Golongan kakitangan awam juga turut meminjam wang terutamanya untuk tujuan
sosial.

Pada masa yang sama, komuniti Chettiar juga turut melibatkan diri dalam industri getah. Di
Melaka sahaja komuniti Chettiar telah memiliki 50,000 ekar tanah ladang getah. Komuniti
Chettiar turut meminjamkan wang kepada komuniti Melayu yang terdiri daripada petani
(penanam padi), pekebun kecil getah, penjawat awam dan golongan aristokrat. Komuniti Chettiar
juga menjadi pemajak kawasan perlombongan, khususnya di negeri Perak dan Selangor. Di
samping itu, Chettiar juga telah menubuhkan beberapa bank dalam usaha memodenkan urusan
peminjaman wang, memudahkan transaksi dan pengiriman wang serta melibatkan diri dalam
pasaran saham. Kedudukan ekonomi komuniti Chettiar bertambah kukuh di sekitar tahun 1930-

3 Azharuddin Mohd Dali. (2009). Cettiar di Tanah Melayu pada abad ke-20. Sejarah, no.17, 153
- 176.

4 Ibid
an apabila berlaku kemelesatan ekonomi yang telah menjejaskan perdagangan getah dan
pendapatan pekebun kecil Melayu. Kemampuan Chettiar memberi pinjaman bukanlah sesuatu
yang aneh, kerana dikatakan sekitar tahun 1924, mereka mempunyai asset di Tanah Melayu yang
dianggarkan bernilai 270 juta. Pada tahun 1929, dana kewangan mereka di Tanah Melayu adalah
sebanyak 280 juta rupee Kemerosotan ekonomi memaksa orang Melayu untuk menggunakan
perkhidmatan Chettiar. Sikap peminjamaan tinggi dalam kalangan orang Melayu memudahkan
aktiviti Cettiar di Tanah Melayu. Sebab utama orang Melayu berhutang dengan Chettiar ialah
untuk keraian majlis perkahwinan, upacara berkhatan atau mengerjakan haji, membiayai kos
pengkembumian. Walau bagaimanapun, orang Melayu menggunakan pinjaman daripada Chettiar
untuk membiayai aktiviti perniagaan 5. Tambahan pula, kebanyakan peniaga telah mengalami
kerugian akibat daripada kejatuhan harga getah dan kemerosostan perdagangan. Kehilangan
pekerjaan sektor awam juga turut merumitkan keadaan pekerja awam.

Keadaan ekonomi Malaysia sekitar tahun 1929 hingga 1933 adalah sangat tenat, harga komoditi
utama tanah melayu seperti getah, timah dan balak jatuh menjunam, dan pada masa yang sama
segala keperluan asas hidup seperti beras, ikan, daging, telur , kelapa dan lain-lain mengalami
kenaikan yang mendadak, ini tidak setimpal dengan pendapatan yang diperolehi oleh orang
melayu yang kebanyakkannya berkerja sebagai peladang getah. Mereka terpaksa mencagarkan
tanah-tanah lot milik mereka kepada cettiar sebagai proses mendapatkan pinjaman wang untuk
meneruskan kelangsungan hidup6. Golongan Chettiar telah memainkan peranan yang sangat
penting di antara tahun 1896 dan 1941 di Malaya. Walau bagaimanapun, sebahagaian besar
daripada perniagaan telah mengalami kerugian akibat daripada kemelesetan ekonomi yang
berlaku di dalam dan luar Tanah Melayu. Ini menyebabkan keuntungan dan penurunan dalam
aktiviti pinjaman wang mereka, tetapi perniagaan mereka kekal stabil sehingga tahun 1941.
Semasa pentadbiran British, golongan Chettiar telah menjalankan perniagaan pinjaman wang
mereka secara professional dan berkesan. Struktur dan kaedah operasi mereka adalah
berdasarkan amalan tradisi lama masyarakat India Selatan. Mereka telah mengambil risiko

5 Kratoska, P. H. (1975). The Chettiar and The Yeoman : British Cultural Categories and Rural
Indebtedness in Malaya. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.

6 Suppiah, Ummadevi. "History of moneylending during British era: A case study of Chettiars as
the major money lenders." (2014): 850-869.
tinggi dan membina struktur perniagaan dengan tujuan menjana keuntungan maksimum. Antara
lima struktur perniagaan pinjaman wang adalah mendapatkan semula modal melalui kutipan
hutang daripada jumlah pinjaman awal yang ditambah dengan faedah, menyediakan pinjaman
yang boleh dikenakan faedah tinggi untuk keuntungan maksimum, penjimatan dan penyimpanan
wang daripada pembayaran pinjaman asing dari luar, memperoleh harta melalui cagaran (modal
aset seperti ladang tetap, tanah, rumah dan rumah kedai) dan mengumpul keuntungan yang
diperolehi daripada perniagaan dan menyimpan jumlah wang selain daripada aktiviti pinjaman
wang setiap hari.7

Melalui lima struktur operasi ini, perniagaan pinjaman wang golongan Chettiar telah
berkembang pesat. Struktur-struktur ini telah memberi tumpuan terhadap menjana keuntungan
dan memperoleh harta dan bukan hanya pada aktiviti pinjaman wang. Strategi ini telah
membolehkan golongan Chettiar untuk mendapat keuntungan yang besar dan memiliki
kekayaan. Modal yang diperolehi telah digunakan untuk mengembangkan perniagaan pinjaman
wang pada skala yang besar. Kepintaran ekonomi golongan Chettiar yang digalakkan oleh dasar-
dasar British membolehkan mereka untuk memegang peranan yang dominan dalam ekonomi
Tanah Melayu. Lima struktur operasi pinjaman kewangan yang ditubuhkan oleh golongan
Chettiar adalah hampir sama dengan perbankan moden. Apabila perbankan moden telah
diperkenalkan pada pertengahan abad ke-19 di India dan Negeri-negeri Selat, kepakaran
golongan Chettiar dalam aktiviti perbankan tradisional telah digunakan oleh bank-bank
perdagangan British di India dan kerajaan kolonial British di Malaya untuk membantu dalam
pembangunan ekonomi.

Golongan Chettiar telah menggunakan sumber kewangan dalaman mereka untuk mewujudkan
dan memastikan aliran modal yang mantap. Sumber kewangan dalaman adalah jumlah modal
yang dikumpul dalam masyarakat Chettiar. Apabila mereka mempunyai keperluan untuk
menggunakan sumber luar untuk mengalirkan lebih banyak modal ke dalam perniagaan mereka,
mereka memperolehi pinjaman daripada sumber di luar komuniti mereka. Sumber luar untuk
mendapat modal adalah bank-bank British, golongan Cina yang kaya atau penjawat awam.
Aliran kitaran modal yang mantap merupakan ciri yang paling penting dalam kejaayaan kegiatan
ekonomi mereka. Ia telah memastikan syarikat pinjaman wang Chettiar menikmati kemasukan

7 Ibid
wang secara berterusan yang boleh digunakan untuk membiayai aktiviti mereka untuk menjana
keuntungan. Melalui aktiviti peminjaman wang, golongan Chettiar telah bermain peranan mereka
sebagai pelabur. Terdapat tiga jenis pelaburan yang ditetapkan oleh syarikat pinjaman wang
Chettiar iaitu pelaburan kapital, cagaran dan pelaburan keuntungan terus dalam aktiviti-aktiviti
ekonomi yang lain. Antara tiga jenis pelaburan ini, pinjaman dengan cagaran telah memperolehi
keuntungan yang tertinggi kepada golongan Chettiar dalam jangka yang panjang dan
mengukuhkan kedudukan dalam profesion tradisional mereka sebagai pemberi pinjaman wang.

Firma-firma pinjaman wang Chettiar ialah organisasi-organisasi perniagaan tradisional yang

berdasarkan satu rangkaian perniagaan keluarga yang saling bergantung. Ia berevolusi untuk
menjadi perkongsian dan beroperasi di bawah satu sistem ejen. Syarikat perniagaan Chettiar
telah didaftarkan di kuil dalam Chettinaadu, walaupun mereka tidak didaftarkan di bawah
undang-undang British. Aktiviti-aktiviti pinjaman wang mereka di Tanah Melayu berfungsi
dengan cekap melalui agen mereka yang menerima dan melakukan arahan dari prinsipal atau
pemilik perniagaan hidup dalam Chettinadu atau Madras Presidency. Kebanyakan firma-firma
pinjaman wang Chettiar terletak di Tanah Melayu dimiliki secara individu atau dalam
perkongsian oleh prinsipal itu yang melantik sekumpulan ejen menguruskan dan beroperasi
mereka. Berdasarkan adat Chettiar, suatu perniagaan dibina dalam nama seseorang, nama nama
rakan-rakan atau Tuhan seseorang yang mana dikenali sebagai vilasam (alamat). Firma-firma
pinjaman wang di Tanah Melayu telah didaftarkan di bawah nama ejen Chettiar. Misalnya,
Vilasam P.A.M Karuppan Chettiar. Setiap vilasam biasanya mewakili sesebuah firma. Sebelum
Perang Dunia Kedua, lebih kurang 800 firma-firma pinjaman wang Chettiar telah wujud di
Tanah Melayu8.Berbanding dengan firma-firma skala kecil, firma-firma sederhana dan besar
melabur dalam aktiviti ekonomi komersial, harta dan juga aktiviti-aktiviti perbankan,
terutamanya Raja Tuan Annamalai Chettiar memiliki firma-firma pinjaman wang yang besar-
besaran dan estet di Selangor dan bertukar semua modalnya untuk menubuhkan Chettinad Bank
Ltd. yang bertempat di Kuala Lumpur dalam 1930. Sejak permulaan 1940-an, Chettiars mula
memodenkan perniagaan meminjamkan wang mereka dengan mendaftar firma-firma besar
mereka di bawah Incorporated Act37 British supaya mewujudkan diri mereka sebagai penubuh
bank. Walau bagaimanapun, kaedah peminjamaan wang baru ini tidak dibenarkan untuk

8 Usha Mahajani, The Role of Indian Minorities in Burma and Malaya (Bombay, 1960): 99.
mengamalkan cara perbankan moden atau bank perdagangan. Maka, walaupun bank-bank
Chettiar secara rasmi ditentukan sebagai bank, mereka tetap berfungsi sebagai firma-firma
pinjaman wang yang besar-besaran (Thomas Timberg & Chandrasekar V Aiyar, 1960).

Sebahagian besar daripada keuntungan yang diperolehi oleh golongan Chettiar bergantung pada
faedah yang penghutang harus bayar untuk pinjaman mereka. Usurious Loans Enactment 1919
telah membenarkan golongan Chettiar untuk mengenakan kadar faedah yang tinggi. Mereka
bebas untuk menetapkan kadar faedah yang tinggi, mengira faedah kompaun, dan memberi
pinjaman wang dengan tanah sebagai cagaran untuk mengikat pelanggan dan memiliki
keuntungan lumayan. Sehingga Perang Dunia Kedua, pengiraan kadar faedah di Tanah Melayu
tidak diselaraskan. Kadar faedah yang biasa adalah antara 12 dan 18 peratus bagi pinjaman
bercagar dan 24 hingga 36 peratus peratus bagi pinjaman tanpa jaminan selama setahun.
Berdasarkan Moneylenders Ordinence of 1934, kadar faedah adalah terhad kepada maksimum 36
peratus tetapi meningkat kepada 48 peratus apabila komuniti Chettiar di Negeri-negeri Selat
membantah. Undang-undang British membenarkan kadar faedah yang tinggi jika faktor risiko
adalah lebih tinggi dalam beberapa jenis pinjaman wang dan ini menunjukkan bahawa usaha
untuk mengawal kadar faedah yang dikenakan oleh golongan Chettiar melalui Usurious Loan
Enactment 1919 tidak berjaya

Pada tahun 1938, pendapatan tahunan petani adalah sekitar $120.27 sahaja, namun mereka
sanggup berhutang dengan Chettiar dengan jumlah yang lebih besar, iaitu diantara $100 hingga
$1000, malah ada yang lebih lagi9.Kadar faedah yang dikenakan oleh Chettiar keatas pinjaman
yang diberikan adalah diantara 12% hingga 40%, dan kadar yang dikenakan ini berbeza diantara
satu kawasan dengan kawasan yang lain, misalnya peminjam di kawasan Kuala Lumpur dan Ulu
Langat dikenakan kadar faedah sebanyak 12% - 36%, dan kawasan yang berisiko seperti
Semenyih pula dikenakan kadar antara 10% - 40% . Walaupun berhadapan dengan kadar faedah
yang tinggi, orang melayu tetap memilih Chettiar kerana proses pinjaman yang segera malah
adakalanya mereka dibenarkan membuat pinjaman melebihi nilai harta yang mereka cagarkan.
9 Kratoska, P. H. (1975). The Chettiar and The Yeoman : British Cultural Categories and Rural
Indebtedness in Malaya. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
Menurut Azharuddin (2009), terdapat 2,301 ladang getah di Tanah Melayu pada tahun 1930, dan
242 buah daripadanya adalah milik Chettiar. Pemilikan mereka keatas ladang-ladang tersebut
adalah melalui kaedah urusniaga biasa serta ada juga yang diperolehi setelah pemilik ladang
yang mencagarkan ladang tersebut gagal melunaskan hutang mereka pada Chettiar. Di Pulau
Pinang, sebanyak 252 lot tanah dengan anggaran bernilai RM2 billion milik orang melayu telah
dirampas oleh Chettiar. Kesemua tanah-tanah ini jatuh ke tangan Chettiar kerana kegagalan
melunaskan hutang. Laporan yang sama juga menyebut kawasan yang terlibat ialah disekitar
perkampungan melayu di Bayan Lepas, Permatang Damar Laut, Teluk Kumbar, Balik Pulau,
Teluk Bahang, Gertak Sanggul, Kampung Seronok dan Kampung Binjai.

Selain Tanah, terdapat juga kes dimana penghutang kehilangan kediaman. Syed Sheikh Al-Hadi
telah membuat pinjaman daripada Chettiar sebanyak $5ooo dengan kadar faedah 26%, selain
turut mencagarkan rumah yang didiaminya. Malangnya, sebelum sempat melunaskan
sepenuhnya hutang yang dibuat, Syed Sheikh Al-Hadi telah meninggal dunia, lalu rumah yang
dicagarkan itu telah jatuh ke tangan Chettiar yang memberi pinjaman. Melihatkan jumlah tanah
milik orang melayu yang tergadai kepada Chettiar adalah sangat tinggi, maka kerajaan British
cuba mengawal fenomena ini dari menjadi buruk melalui jalan perundangan. Maka British telah
memperkenalkan Malay Reservation Enactment of 1913. Walau bagaimanapun, pengenalan
enakmen ini dilihat kurang berkesan, kerana jumlah tanah yang diwartakan adalah terlalu sedikit,
contohnya di Daerah Klian, Parit Buntar Perak, tanah yang dimiliki oleh orang melayu termasuk
sawah padi dan kawasan pertanian yang lain adalah seluas 50,000 ekar, dan dari jumlah tersebut,
hanya 15, 739 ekar sahaja yang diwartakan sebagai rizab melayu. Paling membimbangkan ialah,
di kawasan tersebut terdapat 11 Chettiar yang beroperasi sejak 1908.10

Semasa pendudukan kuasa Jepun, golongan Chettiar mampu meneruskan aktiviti pinjaman wang
mereka walaupun mereka kerap mengalami pelbagai gangguan daripada pegawai-pegawai Jepun.
Pada 23 Februari 1942, tentera Jepun telah mengisytiharkan wang Jepun, iaitu yen sebagai
sebagai mata wang rasmi di Tanah Melayu. Golongan Chettiar telah mula menggunakan mata
wang tersebut kerana ia mempunyai nilai yang sama dengan straits dollar. Serentak dengan
peristiwa pengisytiharaan mata wang Jepun, tentera Jepun juga menguatkuasakan ordinan Tomi
Seirei No.19 (Toku Beta-si, Notis bernombor 160) dan menubuhkan Peoples Bank (Shomin

10 Ibid
Ginko) untuk menghentikan aktiviti-aktiviti perniagaan seperti pemberian pinjaman wang dan
pajak gadai yang menjadi pembekal modal utama kepada pengusaha-pengusaha perniagaan kecil
di Tanah Melayu. Akibat daripada tindakan tersebut, golongan Chettiar telah mengalami
kerugian yang besar. Tambahan pula, tentera Jepun telah merampas dan merobohkan ladang
getah mereka dan ia telah menambahkan lagi kerugian yang dialami olah mereka. Ladang-
ladang getah yang dirampas telah ditukar untuk menjadi pangkalan operasi atau ladang ubi kayu
baru. Walaupun tentera Jepun telah memberi pampasan kepada golongan Chettiar, ia tidak dapat
menggantikan kerugian kewangan besar yang dialami oleh mereka. Tambahan pula, nilai mata
wang yen telah menurun pada masa tersebut dan ia telah merumitkan lagi keadaan ekonomi
mereka. Anggaran kerugian yang dialami oleh mereka adalah sejumlah 120 juta strait dollar 11

Selepas perang dunia kedua sehingga kemerdekaan Malaya, perniagaan golongan Chettiar terus
merosot. British telah kembali ke Tanah Melayu pada August 1945 dan mereka telah
menguatkuasakan undang-undang untuk mengawal semua jenis transaksi kewangan termasuk
pemberian pinjaman wang. Antara langkah yang paling utama adalah perhentian semua
transaksi kewangan di Tanah Melayu dengan serta-merta. Selain daripada itu, mata wang Jepun
telah dilarang daripada pengedaran dan malangnya golongan Chettiar telah ditinggal dengan
wang tunai Jepun dalam kuantiti yang banyak. Pada tahun 1946, golongan Chettiar telah
memulakan Persatuan Nattukottai Chettiar Malaya untuk melindungi hak mereka. Pihak British
telah mengambil pandangan mereka ke dalam akaun dan memperkenalkan beberapa undang-
undang baru seperti Hak Milik Tanah (Tempoh Pekerjaan) 1947, Rang Undang-undang
Pemiutang-Penghutang (Tempoh Pekerjaan) 1948, dan Rang Undang-undang Peminjaman Wang
1951. Walau bagaimanapun, golongan Chettiar telah berpendapat bahawa langkah pihak British
bukan satu peningkatan tetapi sejenis penindasan. Perkembangan ini telah mendorong pemberi
pinjaman golongan Chettiar untuk mencari naungan politik demi menjamin masa depan
perniagaan mereka. Pada tahun 1951, Ramanathan Chettiar telah dipilih sebagai Presiden
Kongres India Malaya (MIC). Bagaimanapun, beliau tidak mendapat sokongan yang luas
daripada masyarakat India di Tanah Melayu kerana golongan Chettiar telah dikenali sebagai
sebagai sebuah masyarakat yang tertutup. Akhirnya, ramai dari golongan Chettiars telah

11 Supiah, Ummadevi, and Sivachandralingam Sundara Raja. "Sejarah asal-usul dan kegiatan
ekonomi Chettiar di Tanah Melayu." Jebat: Malaysian Journal of History, Politics and Strategic
Studies 40.1 (2013): 63-90.
mengambil keputusan untuk menutup perniagaan pinjaman wang mereka di Tanah Melayu dan
kembali ke Madras12.

Rujukan

Azharuddin Mohd Dali. (2009). Cettiar di Tanah Melayu pada abad ke-20. Sejarah, no.17, 153 -
176.

Raman Mahadevan, Pattern of enterprise of immigrant entrepreneurs a study of Chettiars in

Malaya, 1880-1930, Economic and Political Weekly, 13, 4/5, (28 Januari-4 Februari 1978): 146.

Suppiah, Ummadevi. Pendudukan Jepun dan Kedudukan ekonomi komuniti Chettiar. Retrieved
from http://www.scribd.com/doc/48475829/Pendudukan-Jepun-Dan-Kedudukan-Ekonomi-
Komuniti-Chettiar-Keb-USM-1945-57-Ummadevi-Suppi (Diakses pada 19 Mac 2017).

12 Ibid
Supiah, Ummadevi, and Sivachandralingam Sundara Raja. "Sejarah asal-usul dan kegiatan
ekonomi Chettiar di Tanah Melayu." Jebat: Malaysian Journal of History, Politics and Strategic
Studies 40.1 (2013): 63-90.

Suppiah, Ummadevi. "History of moneylending during British era: A case study of Chettiars as
the major money lenders." (2014): 850-869.

Kratoska, P. H. (1975). The Chettiar and The Yeoman : British Cultural Categories and Rural
Indebtedness in Malaya. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.

Usha Mahajani, The Role of Indian Minorities in Burma and Malaya (Bombay, 1960): 99.

Thomas Timberg & Chandrasekar V Aiyar, "Informat Credit Markets in India": 279