THE DREAMCATCHER

GABRIEL

Nagising na naman ako ng may ngiti sa mga labi ko. Nakita ko na

naman ulit siya. Hindi mawala ang ngiti sa mukha ko sa tuwing naiisip ko
siya. Napatingin ako sa dreamcatcher na nakasabit sa dingding ng kwarto ko.
Sabi nila ang dreamcatcher daw ang kumukuha sa masasamang panaginip
para magagandang panaginip na lang ang maiwan.

Sana hindi na muna ako nagising. Lumagpak akong muli sa kama ko at

nagbalot ng kumot. Maya-maya pa, nakarinig ako ng malakas na katok sa
pinto at biglang pumasok si Yaya Felly. Kaagad niyang hinila ang kumot ko at
sinermonan ako.

"GABRIEL! Naku, ikaw na bata ka! Tatanghaliin ka na niyan! Pumarine

ka at ikaw ay bumangon na! "

" 5 minutes pa, ya. " Bigla niya kong pinalo sa pwet, pagkasabi ko nun.

"ahh.. yaya naman.. Malaki na ko eh.. pinapalo mo pa din ako?" Sabay

ngiti ako sa kanya at niyakap ko siya ng mahigpit. Love na love ko talaga
itong si Yaya Felly. Bata pa lang ako siya na ang kasama ko, siya na ang
tumayong pangalawang ina ko. Napangiti din naman si yaya sa paglalambing
ko.

"Sige na. Hindi mo ko madadaan sa mga pakyut mong ganyan. Sige

na.. kumain ka na. Malalate ka na sa photoshoot mo niyan. " Sabay tapik sa
likod ko.

"Opo. Susunod na po ako. Aayusin ko lang po itong kama ko. "

"O siya, bilisan mo ha." Sabi ni yaya habang paalis ng kwarto ko.
 "Yes., ya! Love you!!" Natawa naman si nanay sa sinabi ko.

Pagkatapos kong makapagayos at makapagalmusal lumabas na din

ako kaagad ng bahay para sa trabaho ko.

"Sir, sakay na po." wika sakin ng driver ko.

"Hindi na muna ako magpapahatid ngayon. Tatawag na lang ako kung

anong oras mo ko pwedeng sunduin. "

"Ok sir."

Dahil maaga pa naman at malapit lang ang set, trip ko ngayong araw
na magbike. Nilabas ko ang phone ko at naglagay ng earphones. Napangiti
ako sa kanta. Unang nagplay sa playlist ko ang " One and Only You" ng
Parokya ni Edgar. Sabay padyak sa pedal.

Posible ba talaga na mapanaginipan mo parati ang isang taong kahit

kelan ay hindi mo pa nakikita? Iniisip ko tuloy kung totoong tao siya na
naligaw lang sa panaginip ko. Nakaka-frustate lang na tandang tanda ko ang
mukha niya pero paggising ko blurred na siya sa isip ko. At posible ba talaga
na mainlove ka sa kanya? Paano kung hindi pala talaga siya nag-eexsist sa
mundong to at nilikha lang siya ng malikot kong imahinasyon? Ganun pa
man nararamdaman ko na totoo siya at sinabi ko sa sarili ko na "hahanapin
ko siya".

Six years ago nung una ko siyang mapanaginipan, sa panaginip ko

bumangon daw ako para mag-agahan, nagtaka ako na wala si Daddy, si
Nanay Felly at iba pang maid. Hinanap ko sila sa buong bahay pero wala ni
anino nila. Dinala ko ng mga paa ko sa kusina laking gulat ko nang may
nakita akong babae na nakasuot ng purple dress. Nang mapaharap ang
babae at napatingin sakin, nanlaki ang mga mata niya at sumigaw ng
malakas sabay yuko. Napaatras naman ako sa gulat. Nang matapos siyang
sumigaw,sumilip siya at tinignan ako. Napaatras akong muli. Nung una akala
ko isa siyang multo. Tapos bigla siyang nagsalita.

"Nakikita mo ko?" Wika ng babae habang nakasilip sa likod ng counter.

"H-Ha?" Kinakabahang sabi ko sabay tango.

"Aishh.." Bigla siyang nagbuntong hininga tapos napabulong at

napapikit.

"Oo nga pala. " Tumayo siya at luminga-linga na tila may hinahanap
siya.

"Sino ka? Nasaan na yung bata? " Tanong niya sakin.

"Wow. Ako nga ang dapat magtanong sayo niyan? Sino ka ba? Anong
ginagawa mo dito sa bahay ko? Anong bata ang sinasabi mo? Walang bata
dito."

"Huh? Sandali. Bahay mo? Panaginip mo to?"

"Ha?" Biglang lumapit yung babae at tinignan ako. Ang weird niya at
hindi ko alam kung anong pinagsasasabi niya.

"Hmm. Pamilyar ang mukha mo."

"Natural. Model ako at nagkalat ang mukha ko sa kung saan-saan.

Mabuti pa umalis ka na, miss." Bigla siyang nagtakip ng bibig at nanlaki ang
mata,
 "Ikaw yung.. Ikaw si Gabby???"

"O-oo. B-bakit?"

"Grabe!.. kung ganun, ang haba pala ng naitulog ko." Bulong niya.
Nawiwirdohan ako sa mga pinagsasabi niya. Hindi ko alam kung bakit niya ko
kilala. Matapos yun, tumingin siya sakin at ngumiti siya. Nanakit yung dibdib
ko nung ngumiti siya, tila nakakita ako ng anghel sa katauhan niya.

"Oh? Ano yun?" Tinuro niya yung dreamcatcher na nakasabit sa ding-

ding tapos nilapitan niya. "Oh? meron din dun! Whoa. Andami."

"Dreamcatcher ang tawag dyan. Nagsimula akong mangolekta ng mga

ganyan nung bata pa ko. Simula kasi nun hindi na ko nanaginip ng
masama."Bigla siyang napanguso nang sabihin ko yun.

"Tss. Kalokohan. Naniniwala talaga kayo sa bagay na to? Hindi totoo

yun. "

"Hindi mo kasi naiintindihan. Meron kasing mga bagay na kahit ayaw

mong maalala paulit-ulit paring gumugulo sa isipan mo na kahit sa panaginip
sinusundan ka pa din. Haay, ano bang sinasabi ko? Miss, umuwi ka na lang.
Ok? "

Napatingin akong bigla sa orasan nagulat ako na alas dose na pala.

Sobrang bilis naman ng oras. Late na ko! Dali-dali akong nagpunta sa kwarto
ko at nagbihis. Nawala na sa isip ko ang babaeng trespasser. Nagmadali
akong bumaba at kinuha ko agad ang susi ng kotse ko. Kaagad akong
sumakay at pinihit ang susi ng sasakyan.

Para akong nawala sa sarili ko nung mga oras na yun. Nawala sa isip ko
na may trauma pa din ako sa pagpapatakbo ng sasakyan. Nagulat na lang
ako sa sarili ko dahil sa ginawa ko. Natulala na lang ako sa loob ng kotse.
Hindi ako makagalaw tila naparalisa ang buong katawan ko. Nakita ko ang
mga kamay ko na nanginginig habang nakahawak sa manibela. Di umano'y
biglang tumakbo ang kotse at pabilis ng pabilis ang takbo nito. Pinagpawisan
ako ng malamig at nahirapan akong huminga. Wala akong magawa. Hindi ko
alam kung ano ang gagawin ko. Napasigaw na lang ako sa takot at napapikit.

Maya-maya pa, naramdaman ko na may humawak sa kamay ko.

Pagdilat ko, nakahinto na ang sasakyan. Nakahinga din ako ng maluwag.
Tapos nakita ko ang babaeng naka-purple dress sa tabi ko. Nakahawak siya
sa kamay ko at nakatingin lang sa mga mata ko. Tila malungkot ang mga
mata niya.

Tapos paggising ko, nakita kong hawak-hawak ni Yaya Felly ang mga
kamay ko. Alalang-ala daw siya na baka binabangungot na ko, kaya naman
laking tuwa niya na nagising ako. Nagpasalamat ako kay Yaya at gusto ko din
sanang magpasalamat sa babaeng naka-purple dress kaya hiniling ko na
sana makita ko ulit siya sa panaginip ko.

Simula noon, walang araw na hindi siya nagpakita sa panaginip ko.

Wirdo, makulit, pasaway, maingay, mataray, mabait at parang bata pero
kapag seryoso na nagiging matured na siya kung umasta. Halos mapossess
na niya lahat ng katangian ng isang tao. Noong una nakakairita pero
nakasanayan ko na kaya naman mahirap nang alisin ang tulad niya sa buhay
ko. Six years na kong naghahanap sa kanya. Hindi ko alam kung kelan ako
titigil pero hindi ako susuko. Nakakatawa pero siguro nga nababaliw na ko.

"Brother!"

Naagaw ang atensyon ko ng best friend kong si Eron na mukhang

nahapo na sa kakakaway. Bestfriend ko na siya simula pa nung elem. tapos
magkaklase pa kami simula elementary hanggang college. Sobrang sawa
ako sa itsura niya. Hindi lang kami magbestfriend, tunay na magkapatid ang
turingan namin sa isa't-isa. Rich kid ang batang to. Anak siya ng presindente
ng New Trend, magazine na pinasukan ko. Siya ang inaasahang magmamana
ng kumpanya nito kaya naman palagi siyang sumusulpot sa set namin. May-
ari din sila ng ilang mall dito sa Manila. Tapos magkasosyo pa ang ama
namin sa isang kumpanya.
 Sinakal ako kaagad ni Eron paghinto pa lang ng bike ko sa tapat niya.

"Sakit na ng kamay ko, dude."

"Aaaw.. Bakit ka ba kasi kaway ng kaway?"

"Haist. Hinahanap ka na ni boss. Iniisip mo na naman siguro si Purple-

dress-girl! Whoa pare. Idol na talaga kita. Ang hopeless romantic mo! Baduy
mo!" pang-aasar niya sakin.

Hindi ko mapigilan na hindi matawa sa sinabi niya. Pinark ko muna ang

bike ko sa may parking lane tapos dumiretso na ko kaagad sa set. Outdoor
ang set namin kaya naman mukhang magiging masaya ang araw na to.

Lumapit naman agad sakin ang P.A. ko para iaabot ang outfits na
isusuot ko sa photoshoot. Ang Honeybunch and Cupcake's Book Collection
(HCBC) nga pala ang i-eendorse namin ngayon kaya naman pala may pagka-
nerdy ang look ko ngayon. Malapit na kasing magpasukan ulit. Naalala ko
tuloy noong unang beses akong magendorse ng products, 16 years old pa
lang ako nun. HCBC din ang una kong inendorse.

"Models, come here!" malakas na tawag sa megaphone ng Editor in

Chief ng mag namin.

Nakingiti lahat ng staff nang mapadaan kami. Nakasimangot naman si

Eron.

"Aish! Bakit ba kayo kilig na kilig diyan di hamak naman na mas

magandang lalaki ako diyan-!! "

Natigilan siya nang bigla siyang hinampas sa ulo ng Editor in Chief

namin.
 "Ingay mo!"

"bakit ba?,."

"Aish.. wala ka talagang modo!" Sabay hampas ulit.

Natawa naman ako dun. Binigyan ko ang Brother ko ng dalawang

"Like" bilang pang-asar sa kanya. Napanguso naman siya. Ang Chief Editor
namin na si Miss El, classmate namin siya nung highschool. Kaya naman
nagulat kami ni Eron nang siya ang pumalit na Editor-in-Chief ng magazine
namin. Hindi namin siya kaagad nakilala dahil anlaki na nang ipinagbago
niya. Tapos parati niyang itinatanggi na kilala niya si Eron. Mukhang tinotoo
niya ang sinabi niya kay Eron dati na kapag gumanda siya 'who-you? ka
sakin' , parati kasi siyang binubully ni Eron.

Nagpunta na kaming mga model sa spot namin tapos sinabihan kami

kung ano ang mga kelangan naming gawin. Binigay nila samin yung mga
products na i-eendorse. At dahil daw sa totoong buhay ay artistic talaga ko.
Drawing materials ang inassign sakin. Bigla ko tuloy naalala ang panaginip
ko kagabi.

"Lavender, mukhang napredict mo na naman ang mangyayari sa araw

na to."

(Lavender na ang itinawag ko kay purple-dress-girl dahil ayaw niyang

sabihin ang pangalan niya.)

Nasa sala ang unang setting nun. Nag-iinat daw ako nang dumating si
Yaya Felly na may dala-dalang panlinis.

"Good Morning, ya!" Sabay yakap kay Yaya Felly.

 "Ang batang ito talaga. Oo nga pala may naghahanap sayong
magandang babae nandun siya sa may garden." Sabay ngiti si Yaya.

Napangiti na lang din ako tapos niyakap ko ng mahigpit si Yaya at

kaagad pumunta sa labas. Nakita ko si Purple-dress-girl na naka-upo sa
damuhan. Pinagmasdan ko muna siya ng ilang minuto. Hindi ko mawari kung
anong ginagawa niya tapos maya-maya may lumabas na hugis pusa sa gilid
niya. Yung tipo na mukhang ginuhit lang ang itsura tapos lumapit sakin ang
pusa. Namangha ako sa kakaibang itsura nito.

"Oh? Gabby! May gagawin tayo ngayon. Ta da!! Magic crayons! "
Pinakita niya agad sakin ang crayons niya. " Kahit anong iguhit mo gamit
yan magkakatotoo. Magkakaron sila ng buhay." Sabay ngiti na abot
hanggang tenga. Mukhang masayang-masaya siya sa ginagawa niya. Sa
panaginip mo lang magagawa ang lahat ng bagay na hindi mo magagawa sa
totoong buhay. Lahat ng imposible, dito nagiging posible.

" Ito ba ang pinagkakaabalahan mo ngayon? Aish.. para kang bata. "
Sabay pitik sa noo niya.

"Tsss.. lagot ka ngayon." Sabay ngiti ng nakakaasar at tumakbo palayo

sakin. Abalang abala siya sa pagddrawing. Hindi mawala ang ngiti sa mukha
niya. Nararamdaman ko na pagtitripan na naman niya ko.

Nakangiti lang akong pinagmamasdan siya pero nawala ang ngiti ko

nang makita ko kung ano ang ginuhit niya. Isang malaking gagamba!

"Yah!! Oi! Lavie! Hindi nakakatuwang biro yan ha! " Napaatras ako
bigla at nagsimulang tumakbo. Tawa lang ng tawa si Lavie sa kalokohan
niya.

"Kasalanan mo yan! Huwag kang mag-alala hindi yan nangangain ng

tao! Pakagat ka na lang ng konti! " Sabay tawa.
 Habang tumatakbo, nakakita ako ng magic crayons na nakakalat sa
may damuhan at sabay kuha ng papel. Oras ko naman para gumanti. Ha ha!
Sa pagkakataong yun ginuhit ko ang pinakaayaw ni Lavie.

"Oh? Lavie! Ano yang nasa palda mo?! "

"Huh?? WAaaaahhh!! Gabbbyyy.!" paiyak na niyan sigaw.

Bigla siyang naglulundag nang makita niya ang dalawang butiki sa

may palda niya. Pigil na pigil lang ako sa pagtawa. Nang makita niyang hindi
lumalaglag ang butiki, nagtatakbo siya papunta sa may gripo at nagbukas ng
hose. Binasa niya ang dalawang butiki. Namangha ako nang nabura ang
ginuhit kong butiki. Tapos nakita kong nakatingin sakin si Lavie, na kakaiba
ang ngiti. Mukhang gets ko na agad ang balak niyang gawin. Ang tumakbo,
kagad ang instinct ko sabay higit sa isa pang hose.

"FIRE!"

Napagalitan kami ni Yaya nang makita kaming basang-basa kaya

naman nagluto siya kaagad ng mainit na sopas. Habang kumakain kumuha
ulit si Lavie ng papel at crayons.

"Hey,.. " tinakluban ko agad ng kamay ko ang sopas ko.

"Sira. Manuod ka. May ipapakita ko sayo." Nagdrawing ulit siya,

mukhang marami siyang ginuguhit sa pagkakataong yun tapos hinipan niya
ang papel. Isang-isang naglipadan ang mga paru-paro na kulay violet.
Napakaganda nilang tignan tila naligaw ako sa mundo ng mga diwata.

"Sa tuwing makakakita ka ng maraming paru-paro sana maalala mo ko,

Gabriel."
 "Ok! Compose yourselves. Get ready!" Sigaw ng Editor in Chief namin.
Nagpose na kami at nagsimula na ang photoshoot.

Feel na feel ko ang pagpopose nang may lumaglag na gagamba sa

tapat ng mukha ko. Napapiglas ako sa pagkakatayo ko. Nagkaron tuloy ako
ng pangit na shot. Mauutas naman sa katatawa si Eron nang makita kong
napangiwi sa kamera. Natawa din ang lahat ng nakakita. Nakakaasar.

Sa kalagitnaan ng photoshoot, humangin ng malakas at naglaglagan

ang mga dahon ng puno ng mahogany. Tila mga paru-paro na umiikot sa
hangin ang mga dahon nito bago bumagsak sa lupa. Maya-maya pa, biglang
nag-iba ang panahon at bumuhos ang malakas na ulan. Napostpone tuloy
ang photoshoot at itutuloy na lang daw sa ibang araw. Nang pabalik na ko sa
tent ko, nagulat ako na makita dun si Yaya Felly.

" Tamang-tama pala ang pagpunta ko dito. Kumain ka na ba? Halika

may dala kong paborito mo. Sinigang.. "

" Wow.. the best ka talaga, ya. Ya, naalala mo ba ang lagi kong
kinukwento sayo si Purple-dress-girl? "

" Ang dream girl mo? Paano ko ba makakalimutan eh araw-araw mo

siyang ikinukwento sakin? Bakit anong meron sa kanya? "

" Yung panagip ko kagabi. Yung crayons, yung gagamba, paru-paro,

yung tubig, yung sopas. Ikaw. Nagkatotoo sila ngayon. Siya na lang ang
kulang. "

" Anak, mahirap yang pinagdadaanan mo eh pero sana wag ka ring

aasa dahil baka masaktan ka lang. "

" Yaya! Hugot?" banat ni Eron na bigla na lang sumulpot sabay kuha ng
plato at nakikain.
 " Aish! panira ka ng mood! "

"Ikain mo na lang yan, dude. Brother! Ampunin mo na ko please! "

"Ayoko nga."

" Yaya, magkano ibinabayad nila sayo? Dodoblehin ko. " Natawa naman
si yaya sa Sinabi niya.

" Pilyong bata. Hindi ka pa din nagbabago. "

"Oy! Oo na sige na payag na ko baka maagaw mo pa sakin si yaya."

dagdag ko pa.

Nang makatila na ang ulan, nagsiuwian na ang lahat. Di gaya ng

inaasahan maaga kaming makakauwi kaya naman sinabihan ko ang driver
namin na mag-ikot-ikot na muna. Habang nasa byahe kami, hindi na ko
nagsuot ng blind folds, imbes nagsound trip na lang ako habang nakasilip sa
may wind shield. Nang may natanawan akong tindahan ng dream catcher
kaagad akong nagpatigil sa driver ko at kaagad pumunta sa shop. Punong-
puno ang tindahan ng dreamcatchers na gawa sa iba't ibang materyales
pero namangha ako nang may makita kong silver necklace na dreamcatcher
ang design. Paglabas ko ng shop, agaw pansin agad ang mga gitara na
nakadisplay sa katabing tindahan. Napangiti ako at napa-iling mukhang
mapapagastos na naman ako ngayon.

Pag-uwi ko sa bahay, inaral ko agad ang chords ng paborito kong

kanta. Ilang sandali pa hindi ko namamalayan na naka-idlip na pala ako sa
may sofa.

DREAM:

Pagdilat ko nasa passenger seat ako katabi si Lavender.

 " Saan ba tayo pupunta?" Tanong sakin ni Lavie.

" Ewan ko. Hindi ko din alam. Kadidilat ko nga lang eh."

" Aishh.. Kanino bang panaginip to?" (haist ang cute!)- ang nasa isip
ko.

"Aishh.." ginaya ko ang pag-aangil niya at napangiti na lang sa kanya.

"Tss.. " Mukhang asar na siya.

"AAhh! Meron nga pala akong gustong ipakita sayo. Madami tayong
pupuntahan. Ok?"

"Sige! 'LIKE' " Nagthumbs-up din siya. "Tama ba to? Ganito nga yun?"

Natawa na lang ako sa ginawa niya.

" Haistt!! Bakit ba ang cute mo? "

Bigla lang napabuntong-hininga si Lavender at naging seryoso ang

tono.

" Gabriel, anong gagawin kung sakaling mawala ako?"

" Ha? Anong sinasabi mo? "

 " Sagutin mo na lang."

"Ayokong isipin. Aishh! Hindi ko alam! "

Natahimik na lang si Lavender mukhang tampo siya dahil hindi ko

sinagot ang tanong niya.

"Okay sige na nga. Sasagutin ko na. Kung sakaling mangyari yun,

hahanapin kita. At hindi ako titigil hangga't hindi kita nakikita. Bakit mo ba
natanong? " Biglang huminto ang kotse at paglinga ko sa labas nasa
Enchanted Kingdom na kami.

" Wow!. hoy, kaya mo ba ko dinala dito dahil bata ang tingin mo
sakin?"

" oi, ikaw ang nagsabi niyan. Hindi lang naman mga bata ang
nagpupunta dito eh."

" Pero alam mo ba, yung totoo mas matanda ako sayo. Sobrang laki ng
age gap natin. Super! As in! "

" Tara na nga!" Sabay akbay sa may leeg niya. " kung anu-ano na ang
pinagsasabi mo dyan. Pinagttripan mo na naman ako eh."

"Ahh. Ambigat mo! " Sabay ngiti.

"Wait! Selfie!! "

Sobrang-saya namin ni Lavender nun, napuno na ata nag cellphone ko

ng pictures namin. Halos masakyan namin lahat ng rides. Mukhang nag-
enjoy si Lavie ng husto. Nadiscover tuloy niya na takot ako sa matataas hindi
ko lang ipinapahalata sa kanya pero nahuli pa din niya ko.
 Space shuttle ang huli naming sinakyan. Sobrang hilo ko pagkatapos.
Inalalayan ako ni Lavie hanggang sa maka-upo kami sa isang bench.

" Okay ka lang? " Biglang napatawa. " Anlakas ng loob mo ah. 'LIKE!' "

" Compliment ba yon o pang-aasar? Aww. Umiikot pa din paningin ko. "

" Saglit. Bibili lang ako ng ice cream para gumaan na ang pakiramdam
mo! Diyan ka lang. "

" Sige. Babalik ka kaagad."

" OK." Sabay alis.

Kung sinu-sino na ang nakatabi ko sa bench pero hindi pa din siya

bumabalik. Ilang minuto na ang nakakaraan wala pa din siya. Nang maalis
ang pagkahilo ko, tumayo ako at nagsimulang hanapin siya. Bigla akong
kinabahan nang maaalala ko ang sinabi niya.

"Anong gagawin mo kung sakaling mawala ako? "

Sa pagkakataong yun, pakiramdam ko mababaliw ako. Ansama sa

pakiramdam na hindi ko siya makita. Sa huli napasigaw ako ng malakas.

"LAVENDER!"

Nagtinginan tuloy ang mga tao sakin. Pakiramdam ko sasabog ako

kung hindi ko ginawa yun. Para akong nabunutan ng tinik sa dib-dib nang
makita ko din siya sawakas. Nakatayo siya malapit sakin habang may hawak
na dalawang ice cream sa kamay niya.
 "Ah., naligaw kasi ako. Hindi ko alam kung saan bibili ng ice cream. "

Nagulat siya at kamuntikan pa niyang mabitawan ang ice cream nang

bigla ko siyang niyakap ng mahigpit.

" Para kong mababaliw kanina. Huwag mo na ulit gagawin yun. Hindi
mo na kailangang bumili ng ice cream para mawala ang pagkahilo ko.
Umupo ka lang sa tabi ko, sapat na. Basta huwag ka na ulit aalis. " bulong ko
sa kanya. Pakiramdam ko nun simisinghot siya tapos bigla siyang nagsalita.

" Aah yung ice cream natin.. mukhang matutunaw na. "

" Oo nga pala. " bumitiw na ko sa kanya. Kinuha ko ang isang ice
cream at hinawakan ko ang kamay niya ng mahigpit.

Pagkatapos namin sa amusement park. Sabi ko sa kanya may

pupuntahan pa kaming isa. Hindi pwedeng matapos ang panaginip ko nang
hindi ko naipapakita sa kanya ang inihanda ko.

"Oh? Anong nangyari sa suot ko? School Uniform? Wow.. Bakit ngayon
mo lang naisip na palitan ang damit ko? "

Manghang-mangha si Lavie nang dalhin ko siya sa dati kong school

nung high school. Hindi ko alam kung paano naging school uniform ang outfit
namin nun. Hanggang dun hindi ko pa din binibitawan ang kamay niya.

"Ito ang dati kong school. Hmm.. marami akong naging memories na
naiwan dito. At ang isang ala-alang hindi ko makakalimutan, ay dun sa
punong yon. " Naglakad-lakad kami hanggang marating ang favorite spot ko
sa school na to.
 "Dito ko ginuguhit ang mukha ng first love ko. "

"Eh? Talaga? Sino siya? Bakit ngayon mo lang kinuwento sakin? Aishh
binata ka na ah.."

"Aishhh..! Bata ba ang tingin mo sakin?? Haist. Bakit ba ang slow mo?"

" Naging kayo ba? " Parang hindi niya ko narinig dirediretso lang siya
sa pagtatanong.

"Hindi pa rin kami. Sixteen years old ako nang mainlove ako sa kanya.
Twenty two years old na ko hindi pa rin niya alam. Pakiramdam ko kami pero
gusto kong maging totohanan ang lahat. It's complicated ang status namin
at medyo imposibleng maging kami. " Napatingin ako sa kanya nakita kong
nalungkot siya. " Oh? Bakit ganyan itsura mo? Selos ka na ba?"

"Baliw! Hindi no. Nakakaawa ka naman. " Bigla siyang nagbilang. " Six
years mo siyang gusto tapos hindi mo man lang sinasabi sa kanya."

"Kaya nga eh. Pero balak ko nang sabihin sa kanya ngayon. Hmm.
Kakantahan ko siya tapos may ibibigay ako sa kanya. Tapos ipapakita ko na
din sa kanya ang sketch na ginawa ko para sa kanya. Ano sa tingin mo?"

"Anromantic naman nun. Isang malaking 'LIKE!' Kung ako sayo,

ipagtapat mo na."

"Lavender. Pumikit ka dali!"

"Ha? Bakit? "

"Bilis na!! Huwag kang didilat hangga't hindi ko sinasabi. "

 "Ah okay."

Makalipas ang ilang segundo pinadilat ko na siya. Mukhang

naguguluhan siya nang makita kong may hawak na gitara. Tapos tinugtog ko
kaagad ang kantang inaral ko. Sa panaginip na to mukhang natuto ako agad
tumugtog. Kinalabit ko na ang string ng gitara ko sabay kanta.

It took one look

Then forever laid out in front of me
One smile then I died
Only to be revived by you

There I was
Thought I had everything figured out
Goes to show just how much I know
'bout the way life plays out...

[Chorus:]
I take one step away
then I find myself coming back to you
My one and only, one and only you...ooh...

Naluluha siya nang marinig niya yun.

" Ang totoo kinakabahan ako. First time ko tong ginawa sa buong
buhay ko."

" Nagpaparaktis ka lang di ba? "

Umiling na lang ako. Tapos kinuha ko ang sketch pad mula sa likod ko
tapos ipinakita ko sa kanya ang sketch ng first love ko. Nang makita yon ni
Purple-dress-girl, nagsimula nang pumatak ang mga luha niya.
 " Siguro naman gets mo na ngayon kung sino ang tinutukoy ko. Yung
totoo, hindi pa rin tapos ang sketch na yan dahil hindi ko maiguhit ang
mukha niya dahil sa tuwing gigising ako blurred na mukha niya sa ala-ala ko.
Mabuti naman dito sa panaginip ko tapos na yan. Meron pa kong ibibigay. "
Inilabas ko ang isang maliit na box at iniabot sa kanya.

"Baliw ka talaga. " Sinabi niya yun nang mabuksan niya ang box na
ibinigay ko.

"Aisshh. Nababasa na ng luha mo oh. " Kinuha ko ang kwintas at

isinuot sa kanya. " Nakatingin lang sakin si Lavender habang umiiyak siya.

"Alam mo ba kung bakit paborito ko ang mga dreamcatcher? Simula

kasi nung namatay ang mama ko sa isang car accident. Parati ko nang
napapanaginipan ang aksidenteng yun pero simula nung binigyan ako ng
isang madre ng dreamcatcher natigil na ang masamang panaginip na yun.
Pakiramdam ko din, ang dreamcatcher din ang dahilan kung bakit kita
nakilala. Gusto ko sanang sabihin sayo ang tatlong salitang gusto mong
marinig sa totoong mundo. Pwede ba kitang makita? Pwede ko na bang
malaman kung anong totoong pangalan mo? "

Lalong umiyak si Lavender dahil dun. Hindi ko alam kung bakit ganun
siya after kong magconfess.

"Salamat dahil sinabi mo sakin yan. Pero may hihilingin sana ko sayo,
sana gawin mo na lang ang lahat ng to sa taong nakatadhana para sayo.
Isang taong hindi lang sa panaginip nakikita, yung taong madadamayan ka
kapag kelangan mo siya. At sabihin mo sa kanya ang tatlong salitang
kelangan niyang marinig. Mahalin mo siya ng buong puso at pasayahin mo
siya araw-araw. Maging masaya ka kasama niya. Gusto kong maging masaya
ka. Pwede mo bang gawin yun?"

Natulala ako bigla at nahirapan akong huminga. Nagsimula na ding

pumatak ang luha sa mga mata ko. Simula nang mamatay si mama, hindi na
ko umiiyak ulit. Akala ko nabarahan na ang tear ducts ko. Pero ngayon,
umiiyak ako.
 "Anong sinasabi mo?? Wala akong naiintindihan. Tama na. Wag mo
kong pagtripan please.. Seryoso kasi ako ngayon. "

Aalisin sana ni Lavender ang kwintas na ibinigay ko sa kanya.

"Hindi ako karapatdapat na- "

Pero pinigilan ko siya.

"Huwag.. Kapag tinanggal mo yan lalo lang akong masasaktan. Hindi

ito ang inaasahan kong mangyari " Tapos hinawakan ko ang kamay niya.

"Panaginip lang to di ba? Kahit panaginip to hindi din to totoo di ba.?

Pnaginip lang to sa panaginip ko."

"Gabriel.., Kelangan mo na nang magising sa katotohanan na hindi ako

ang babaeng para sayo. Kalimutan mo na sana ko. Huwag mo rin sana kong
hanapin pa. Huwag mo na rin akong hihintayin pa. Masaya ko na nakilala at
nakasama kita sa matagal na panahon. Mabuti kang tao. Hindi ka dapat
nasasaktan ng ganito. Kasalanan ko ang lahat ng ito. Patawad." Hagul-hol na
niyang sinabi.

" Ansakit.. Sobrang sakit. " Sabay suntok sa dibdib ko.

Pakiramdam ko kakapusin ako ng hininga. Hindi tumigil ang mga luha

sa pagpapatak. Ngayon lang ako umiyak ng ganito. Hawak-hawak ko ng
mahigpit ang mga kamay niya at napapikit na lang ako habang umiiyak.
Ramdam ko na pinahid niya ang luha ko tapos hinalikan niya ako sa noo at
binulungan ako. Tapos ramdam ko na wala na kong hinahawakan at pagdilat
ko, puno na ng paru-paro ang paligid ko. Wala na si Lavender. Napatayo ako
bigla.

" Lavender? LAVENDER! Lumabas ka! Magpakita ka please! "

 Naramdaman ko na ulit yung sakit na naramdaman ko nang nawala
ang mama ko. Napasigaw na lang ako ng malakas, tapos bumagsak na lang
ang mga tuhod ko sa damuhan.

Pag-gising ko bandang 5:00 a.m., basang-basa ang mukha ko. Sobrang

bigat pa rin ng kalooban ko. Sa panaginip lang nangyari ang lahat ng iyon
pero hindi ko pa din lubos akalaing masasaktan ako ng ganito. Pinilit kong
makatulog muli, nagbabakasakali na panaginip lang ang lahat ng iyon sa
panaginip ko. Ngunit sa kasamaang palad, hindi ko na magawang makatulog.
Nagdaan ang mga araw at mga buwan, walang purple-dress-girl na
nagpapakita sa panaginip ko. Pakiramdam ko tuluyan na siyang naglaho.
Tuluyan na niya kong iniwan.

April 5, 2016, tinandaan ko ang araw na iniwan ako ni Lavender. Ito rin
ang araw na nawala na ang dating si Gabriel Ramirez.

Simula noong araw na yon, hindi ko na magawang ngumiti at tumawa

pa kapag wala nang kamera. Simula din nun naging isang ordinaryong
panaginip na lang ang panaginip ko. Sa tuwing makakakita ako ng
dreamcatcher at mga paru-paro naaalala ko siya. Naaalala ko din yung sakit
nang bigla na lang niya kong iniwan. Kaya naman ipinatanggal ko ang lahat
ng bagay na nagpapaalala sa kanya. Ipinatapon ko ang mga dreamcatchers
na kinolekta ko simula nung bata pa ko. Maging ang sketchpad at gitara
ipinatapon ko na din. Siguro nga tama siya. Kelangan ko na sigurong
magising sa katotohanan na hindi totoo ang lahat ng iyon. Panaginip lang
ang lahat.

After 6 months, inappoint ako ng papa ko ng posisyon sa kumpanya

namin. Hindi naging maganda ang impresyon ko sa mga empleyado ko.
Madalas ko silang nasisigawan at mabilis ding uminit ang ulo ko dahil dun
natatakot na silang mag-approach sakin. Hindi ko naman sila masisisi.
Maraming nakapansin sa biglaan kong pagbabago lalo na sa bahay at sa
studio. Maging ang partner-in-crime ko na si Eron pansin na pansin din niya.
Hindi ko alam kung bakit ang hirap ngumiti sa panahong yun. Kahit fake
smile ang hirap ding gawin.
 Five years na ang lumipas, simula nung first heart break ko, madami
nang nangyari, madalas na kong nag-guguest sa TV shows. Inaalok nila
akong maging artista but I refuse. I can't show them the fun-loving Gab
Ramirez from five years ago. All that's left now is a cold-hearted guy. I felt
numb. That five unyielding years is like hell. I think I'm going to be more and
more insane each day I can't see her smiling face. I badly miss her. Where
are you now? Why??

If there's a good thing that happened after that grim years, it is when I
already forgot the fears I had with cars. Finally, I overcome the trauma I
aqcuired when my mother died. However, life is full of sarcasm. I'm suffering
from a new fear now, the fear of being left behind by someone you utterly
love. Then, I've decided to close my foolish heart.

It was past noon, when I walked out from a meeting in my father's

company. My head flared up and temperature here in Manila added to my
burning head. I drove away to wherever my car could reach. I just needed to
breathe. Until I reached an astonishing cliff with green mountains and fields. I
think I'm in Cavite. The serene place is enough to cool down the fire inside
me. I halt my car and rested for a little while. Unknowingly, I fell into a sleep.

I dreamt of her again. Though against my will, the dream that broke my
heart is flashing over again. Until I woke up screaming her name. I saw my
reflection on the mirror above my head. My face is soaking wet and my eyes
are swollen. Man! You look miserable.

It was then when I remember her whispering a word to me. A word I

can't even remember. I tried to think of it again and again until my head
hurts.

All of a sudden, a crazy 'what-if' thought crept inside my mind. What if

something bad happened to her and I failed to get her message? My chest
suddenly felt heavier than before. Within 5 years, I stopped searching for her
and tried to grant her last wish, to forget her. All these years, I was deceived
by pain and only think of myself. If there's something that really happened,
how can I ever forgive myself?
 Walang anu-ano'y hindi na ko nakapag-isip ng tama, pinatakbo ko ang
sasakyan ko at nagpalinga-linga sa bawat madadaanan. Hindi ko alam kung
saan ako magsisimula at kung papaano ko pa siya mahahanap. Hindi ko
namalayan na sa sobrang frustrate ko napabilis ang takbo ko at sa isang
iglap nagdilim na ang lahat.

Pagdilat ng mga mata ko, nasilaw ako sa isang liwanag. Hindi pamilyar
ang paligid. Nasa isang kwarto ko na may mga pagkain sa gilid ng kama ko
at dextrose sa tabi ko, nakakonekta ito sa kamay ko. Nakita ko din na
nakasabit ang kaliwang paa ko at balot ito ng tela at semento. Gumalaw lang
ako ng konti, nanakit agad ang buo kong katawan. Mukhang naaksidente
ako.

One month akong leave sa trabaho dahil dun. Yung totoo magaling na
ko but I insist na hindi pa rin ako okay. Gusto ko munang magpahinga.
Nawalan na kasi ako ng ganang magtrabaho. Sixteen years old pa lang ako
nagtrabaho na ko. 12 years na ko sa industry ng modeling at 6 months sa
company. Nakakapagod din pala.

"Gabby, may bisita ka. " Sabi ni yaya Felly sabay ngiti.

"Sino?" Kasasabi ko pa lang nang bigla na kaagad siyang lumitaw sa

likod ni Yaya.

"Brother!! "

"Iho, ikaw na ang bahala sa alaga ko. "

"Yes, yaya. I will! Aaliwin ko po siya. Madami po akong baong sayaw."

Sabay sayaw ng sexy dance ang lakayo kong kaibigan. Natawa naman ako
bigla. Utas din sa katatawa si Yaya. Mabenta talaga ang mga banat niya kay
Yaya.

"Eeew, bro." Sabi ko sabay ikot sa gulong ng wheelchair ko para

lumapit sa kanya ng konti. Inabutan naman ako ng root beer ni Eron.
 "Namiss mo ko, dude? I miss you too. " Sabay acting na naduduwal
siya sa sinabi niya.

"Sira. Bakit ka ba nandito?"

"Syempre dinadalaw ka. Dude!! Tanda mo ba yung girl na palagi kong

kinukwento ko sayo? Yung babaeng may angelic face pero cool! "

"O? "

"Grabe!!! Dude!!!! I saw her again! I found out na siya pala ang
nagdedeliver ng mga outfits ng models natin. Naeexcite ako brother kaya
magpagaling ka na agad para maipakilala ko siya sayo! Actually meron
akong stolen niya. " Kinuha niya ang phone niya tapos hinanap niya sa
gallery niya yung pic. Iaabot na sana niya ang phone niya sakin nang biglang
may tumawag sa kanya.

"Aishh.. Tumatawag yung witch. " (witch-- step mom niya) Sinagot niya
agad ang tawag sa kanya at mukhang sa tono ng pakikipag-usap niya
mukhang may emergency siya.

"Ok. I understand. I'm coming. Bye." Sabay off ng phone.

"Bakit daw? "

"Dude. May emergency kasi sa work. Hindi makakapunta si dad sa

forum mamaya dahil may minimeet siyang client kaya ako ang pinapaattend.
Haist.. Watch out, bro! You'll meet her soon!.. Adios!" dali-dali niyang sabi
habang palabas ng bahay ko sabay kaway nang makatalikod siya.

"Pagaling ka na!! amboring kasi sa studio eh! Bye! " Pahabol pa niya.
 Masaya ko para sa kaibigan ko. Mukhang na love-at-first-sight ang
mokong. Kahit andami na niyang naging gilfriend ngayon lang siya
nagkwento tukol sa babae. Mabibigyan ko ng award ang babaeng yon.

After a week, nagdecide akong magwork kahit nasa bahay. Sinusulit ko

pa kasi ang one month leave ko. Habang nagb-browse ako sa net, may
nagmessage sakin sa FB. Nang mabuksan ko, Si Eron pala may picture siya
na sinend sakin.

Ki-nlik ko ang message niya at bumungad agad sakin ang stolen shot
ng isang babaeng nakasuot ng purple dress, kulot ang buhok niya, at ang
ganda ng ngiti niya.

Dude, she's here. xD

Natigilan ako bigla. Hindi ako nakakurap nang makita ko ang lawarang
yon. Sa oras na yon, binigyan niyang linaw ang mukha ni Lavender sa isip ko.
Bumigat bigla ang dibdib ko at unti-unti kong naramdaman ang init sa mga
mata ko.

Kaagad akong tumayo sa wheel chair ko. Bumagsak ako nung una pero
nagawa ko pa ring makatayo at nagmadaling umalis. Nagulat sina Yaya sa
naging kilos ko pero tila wala akong naririnig sa paligid ko tanging isip ko
lang ang naririnig ko.

Alam kong siya yun. Hindi ako pwedeng magkamali. Malakas ang kutob
ko. Kailangan ko siyang makita.

THE DREAMCATCHER_II

JAIRA
 Hindi mapakali ang bestfriend kong si Tracy dahil kahit anong oras
pwedeng may tumawag na employer sa kanya kaya naman, napagtripan
niya kong bigyan ng make-over para kumalma siya. Usually, hindi talaga ko
nagmamake-up at nakapony tail lang parati ang buhok ko. Kaya naman
nagulat ako nang makita ko ang sarili ko sa salamin. Nakakita ko nang isang
magandang babae.

"Ako ba to? Ang husay mo pala, bestie." Simple lang ang make-up
hindi halata na may make-up at all. Tapos ang ganda ng pagkacurl ng buhok
ko. The best talaga si Bestie.

"Awww. Ganda mo, sis! Naconfuse tuloy ako kung babae ba talaga ko."
"Sira." Sabay hampas ng unan sa ulo niya. Tumawa naman agad siya
ng malakas.

"Ayokong masira ang look mo kaya hindi na muna ko gaganti. Ahh

wait!" Sabay ngiti naman nang nakakaloko.

"Ya! Alam ko ang ngiti mong yan! Alam kong may binabalak ka!"

"Hihihi. Let's see." Sabay alis

Pagbalik niya may tinatago siya sa likudan niya.

"Ta Dah!!!" inilabas niya ang isang simple pero eleganteng purple
dress.

"Bestie, alam mo naman na hindi ako nagsusuot ng mga ganyan.

Masaya na ko sa T-shirt at jeans. Thanks? "

Napasimangot naman tuloy si Tracy.

"Please. I'm so willing to lend this to you. Please. Ngayon lang."

Aishh.. Hindi ko talaga matiis si Tracy. In the end, napapayag din niya
ko. Napansin ko na marami ang lumilingon sakin nang lumabas ako ng
apartment namin. Nagulat din ang coworkers ko sa naging look ko. Bigla
tuloy akong nakaramdam ng awkwardness sa tuwing pinupuna nila ko. Wala
akong magawa kundi ang ngumiti na lang. Hindi kasi ako sanay.

Hanggang sa makarating na ko sa building nang New Trend, dahil

hindi ako masyadong kilala dito, mas kumportable na ang pakiramdam ko.
Chinecheck ko ulit ang mga damit na dinala ko nang pagtingin ko sa harap
ko may lalaking ngiting-ngiti sakin. Muntikan na kong mapasigaw sa gulat.
Kumportable lang siya na nakahalumbaba sa sampayan ng mga damit.

"Hi." Sabi nang lalaking weird.

"A-anong ginagawa mo?" tanong ko sa kanya.

"Hindi mo ba ko naaalala??" Sa wakas bumitaw din siya dun sa
sampayan. Mukhang dismayado siya sa sagot ko.

Napailing na lang ako.

"Aaaaww. Mean girl. Ako yung pinagkamalan mong holdaper. One week
akong hindi nakapasok nang ginulpi mo ko. Naaalala mo na?" Medyo tumaas
ang boses niya nang sinabi niya yun, pinagtinginan tuloy kami. Napatitig na
lang ako sa mukha niya, pilit kong inaalala ang sinabi niya. Tapos nanlaki ang
mga mata ko at napahawak na lang ako sa bibig ko.

"I-Ikaw yun???"

"Yes! naalala din niya. Grabe, dude, sakit nun ahh! Sa pogi kong to?
Pinagkamalan mo ko?"

"Di nga? One week kang di nakapasok?? Sorry!! Di ko sinasadya!"

Tumawa naman agad siya ng malakas.

"Joke. 1 day? "

"Aisshh.."

"Grabe. Babae ka ba talaga? nakakatakot ka. Sakit nun ah."

"Sorry., nagkataon kasi na napulot mo pa yung bag nung ale. "

 Nang hindi siya sumagot, bumalik na lang ako sa ginagawa ko. Maya-
maya natahimik na lang siya tapos ngiting-ngiti na naman. Nakatayo lang
siya habang nakatingin sakin. Aishh! Ang awkward naman nito.

"Bakit? May muta pa ba ko??" basag ko sa katahimikan.

Tumawa naman agad siya ng malakas yung tipong nakakaloko. Sarap

niyang upakan para matauhan. Tss..

"Aww. You're so funny. Kasalanan mo yan kinikilig tuloy ako."

Ngumiti na lang din ako ng nakakaloko. Nababaliw na ata to. Maya-

maya, pa nagtawag na yung Chief Editor. Magsisimula na ang photoshoot.

"Haist. I have to go." Paalis na sana siya pero may pahabol pa siyang
sinabi.

"By the way. I'm Eron and you owe me something! Please remember
me and dream of me!" Sabi niya habang paalis tapos ngumiti na naman ng
nakakaloko.

"Ha?" Natulala na lang ako sa sinabi niya. "Nasisiraan na talaga ang

isang yun." Bulong ko. Napangiti na lang ako at napailing.

Tapos nagulat ako nang bumalik ulit siya.

"O?"

"Andaya. Hindi mo pa sinasabi pangalan mo. What's your name? "

"J-Jaira.. " Ang awkward talagang sabihin ang pangalan mo.

Nang masabi ko yun umalis na siya hindi pa rin naaalis yung

nakakaloko niyang ngiti.

Maya-maya, tumunog ang phone ko. Si Tracy tumatawag. Lumabas na

muna ko ng building para sagutin ang tawag niya. Pagkasagot ko pa lang
sumisigaw na agad si Tracy at pakiramdam kong tumatalon na siya sa tuwa
ngayon. Ibinalita niya sakin na tanggap na siya at pwede na siyang magstart
bukas. Sobrang natuwa ako nang nalaman ko na sa New Trend pala siya
magtatrabaho. Malaki ang chances na magkita kami parati. End of call.
 Kabababa ko pa lang sa cell phone ko nang biglang may humagip sa
braso ko at niyakap ako ng mahigpit. Naririnig ko ang mabilis na tibok ng
puso niya. Matangkad siya at masasabi mo agad na lalaki siya. Gusto kong
kumawala sa kanya pero talagang malakas siya. Tapos bigla siyang nagsalita.
Naramdaman ko na basa at mainit ang likuran ko. Mukhang umiiyak siya.

"I miss you." Another weird guy. Kinabahan ako nang marinig ko yun.
Hindi ko maisip kung sino siya.

Nang maramdaman ko na lumuwag na ang pagkakahawak niya sakin

kumawala na kaagad ako. Hawak-hawak pa rin niya ang balikat ko. Tapos
nakatingin lang kami sa isa't-isa sa loob ng ilang segundo. Pinipilit kong
inaalala kung saan ko siya nakita. Magara ang suot niya at hindi naman siya
mukhang mapanganib. Nang mapatingin ako sa mga mata niya, sobrang
lungkot nang mga ito. Hindi ko alam kung bakit tagos sa puso ko yung
lungkot niya. Saka lang ako nagkaroon ng lakas ng loob para kausapin siya.
Medyo shaky ang boses ko nang tanungin ko siya.

"S-sino ka?" Biglang natigilan ang lalaki at dahan-dahang bumitaw

sakin.

"I-I'm sorry." Bulong niya sabay alis. Nakatingin pa rin siya sakin
habang umaalis siya tila naguguluhan siya.

Gusto ko na sanang sabihin sa kanya na pasensya na kung kilalala niya

talaga ko at hindi ko siya naaalala kaso malayo na siya.

Five years ago kasi, paggising ko wala na akong naaalala. Nagkaroon

kasi ako ng amnesia after kong magising from comatose. Luckily,
nakasurvive ako sa almost 9 months kong comatose. Naaawa tuloy ako sa
kanya.

One week after matanggap si tracy sa New Trend, naging mas masaya
ako sa trabahao dahil magkasama na kaming dalawa.