Universidad Nacional Autnoma de Mxico

Materia: Literatura Latina II

Profesor: Ivn Salgado Garca

Alumno: Daniel Garca Bonilla

Trabajo: Centn Latino, Sobre la nostalgia de Eneas

1. Expositio de centone

Is cento sensui tristi (desiderium) qui cotidie natans in vitae hominum dedictus
esse. Et quia

memoris eget eum artem clamor, nam, num fama est memoriam pulcherrimam
artem esse?

Fortasse, atque scriptura etiam. Desiderium scriptura memoriaque vivit, sed

magis corde

virorum.

Prima pars (1-4) deliberatio de natura acerba eripiaque desiderii est. Aliquis
alloquitur (5),

fortasse ego, quo modo deinde mater apparet (6), ea carmina primo libro
Aeneidis capta sunt
cum Aeneas in Karthago contenderet.

Secunda pars matris descriptio verbaque est. Ea carmina secundo libro

Aeneidis capta sunt, cum

Minerva Aeneae apparet. Descriptio matris pulcherrima est, post, Minerva

quaerit cur excitatus

est? (11). Deinde aliquis causae irae dixit (11-15), ea carmina capta sunt a liber
primo Tristium

Ovidii. Denique, Minerva respondit (16-19)

Cum videtur is cento inter aliquem et desiderium sermo est, desiderium dea
effictum. Secunda

pars istius centi capta est ab Aeneidis libro sexto cum Aeneas videret patrem.

2. Cento

CENTO EX DESIDERIO AENEIUS

-Tempore iam ex illo casus mihi cognitus artis 1

qui saevamque memoriam acerbam non aliter iactat

infert se, saeptus nebula, mirabile dictu

per medios, miscetque viris, neque cernitur ulli-

Talia iactabam, et furiata mente ferebar: 5

cum mihi se, non ante oculis tam clara, videndam

obtulit et pura per noctem in luce refulsit

alma parens, confessa deam, qualisque videri

caelicolis et quanta solet, dextraque prehensum

continuit, roseoque haec insuper addidit ore: 10

Nate, quis indomitas tantus dolor excitat iras?

causa mea est, dixit, qui non contraria fovi

tot mala sum passus, quot in aethere sidera lucent

multaque credibili tulimus maiora ratamque

pars etiam quaedam mecum moriatur oportet 15

Aspicenamque omnem, quae nunc obducta Tuenti

mortalis hebetat visus tibi et umida circum

caligat, nubem eripiam; tu ne qua parentis

iussa time, neu praeceptis parere recusa:

Ne saevi, magna sacerdos;

20

discedam, explebo numerum, reddarque tenebris.

I decus, i, nostrum; melioribus utere fatis!

Tantum effatus, et in verbo vestigia torsit.

Di, quibus imperium est animarum, umbraeque silentes,

et Chaos, et Phlegethon, loca nocte tacentia late,

25

sit mihi fas audita loqui; sit numine vestro

pandere res alta terra et caligine mersas!

Ibant obscuri sola sub nocte per umbram,

perque domos Ditis vacuas et inania regna:

quale per incertam lunam sub luce maligna

30

est iter in silvis, ubi caelum condidit umbra

Iuppiter, et rebus nox abstulit atra colorem.

Ut primum cessit furor et rabida ora quierunt,

incipit Aeneas heros: Non ulla laborum,

O virgo, nova mi facies inopinave surgit;

35

omnia praecepi atque animo mecum ante peregi.

Dixerat, et tenuis fugit, ceu fumus, in auras.

Aeneas, Quo deinde ruis, quo proripis? inquit,

Quem fugis, aut quis te nostris complexibus arcet?

3. Bibliographia

Ovidio, Publio, Naso, Tristium, Blibliotheca Scriptorum Graecorum et

Romanorum
Teubneriana,

Vergilius, Publio Maro, Aeneis, Blibliotheca Scriptorum Graecorum et

Romanorum

Teubrneriana.

Ovidio, Publio Nasn, Las Tristes, UNAM, Bibliotheca Scriptorum Graecorvm et

Romanorvm Mexicana, Mxico, 1987.

Virgilio, Eneida, tr. de Jos Manuel Pabn, Biblioteca Clsica Gredos, Madrid,
1992.