LEGEND

Legend and folklore has it that the name OLONGAPO was derived in context from the phrase "ULO NG
APO" or Old Man's Head.

The story is that there was once a tribe whose people were disunited. A wise, old man seeing the evils
that disunity sow among his people, exerted great efforts and united the tribe. A group of villains,
however, did not appreciate the fruits of the old man's efforts. They bitterly disliked the idea of the tribe
having a true and good leader. One day, the wise, old man just disappeared. After a long search, the old
man's body was found but the head was missing. The natives launched diligent efforts to locate the
severed head of their leader. However their efforts proved futile. But the search did not end there. A boy,
who made a vow not to stop until he could find the old man's head, indefatigably continued to look for
it. Then one day, he came upon the old man's head resting on the tip of a bamboo pole. The villains,
apparently, wanted to disgrace the wise, old man so that disunity and its evils would again prevail among
the natives. Upon seeing the head, the boy run back to his people crying, "ULO NG APO" around the
village. The phrase suck and the place was known as it is today - OLONGAPO . Legend also adds that the
old man's head became the symbol of the natives unity.

BRIEF HISTORY

Olongapo was a small fishing village of Subic. Records show that the Aetas were its first settlers. In 1884,
Olongapo was occupied buy the Spaniards who made it a settlement of the Spanish navy. Recognizing at
once the advantages of Subic Bay's "uniform depth, wide waters and the protection from strong winds
provided by the mountains on three sides," King Alfonso II, proclaimed Subic Bay as a Spain's stronghold
in the Far East. Lured by the deep water harbor which regarded as "having no equal in the Philippine
island." Admiral George Dewey took Olongapo and the Subic Bay during the Spanish - American war in
1898. The subsequent turn of events made by the bay area and 70,000 acres of adjacent land including
Olongapo, a U.S. military reservation. The United States spent million of dollars in 1951 to convert the
base. On December 7, 1959, after a protracted agitation by its citizens, Olongapo was relinquished by the
United States to the Philippine government and converted into a municipality. Six years later, on the first
day of June 1966, Olongapo was reconverted into a chartered city.
Once upon a time, along the shores of Subic Bay, there was a village. Its leader, an old man, was famous
for his love and care for his tribe. The leader was known as Apo. He was intelligent, good and just. He
favored no one and treated every one fairly. He was loved by all.

The village of this model Apo became a good example for the nearby settlement. His name became a
byword. Any dispute and conflict heresolved with justice and fairness. He inspired goodwill and nurtured
hope in his people to combat sufferings brought about by calamities. However, because of his greatness,
evil men with intentions of conquering his tribe became envious of him.

One morning, the village was awakened by the news that Apo was taken by unscrupulous tribesmen.
The villagers searched for the Apo in the forest and mountains for several days but in vain.

One day, the villagers were taken by surprise when a boy returning from the forest, claimed that he
found the head of the Apo at the foot of the mountain, impaled on a bamboo pole, They soon learned
that the Apo was killed by his abductors, who cut his head off in order to cast fear among the villagers
and succeed in their evil intent.

Realizing that they should now bury their beloved Apo with all the honors, they met the boy carrying
the head amid loud shouts of Ulo ng Apo (head of the chieftain). This become the rallying cry for the
village and inspired the villagers to unite against all the enemies.

But the village, instead of being frightened became enraged because of the hideous thing done to
their beloved leader. The villagers punished the culprits and in order to cherish and emulate the example
of the leadership shown to them by Apo, they called their village ULO NG APO (head of the chieftain).
Thus the community was named OLONGAPO.

from the Official Site of Olongapo City:

http://www.olongapocity.gov.ph/legend
https://www.flickr.com/photos/nccaofficial/17565292943

Sabi sa isang alamat, may isang dating tribu ng mga katutubo na naninirahan sa ngayon ay modernong
siyudad. Mayroon isang matanda na tinatawag na "Apo". Siya ay kinalulugdan ng lahat ng tao sa baryo
na pinanggalingan niya, nais niyang pag-isahin ang naturang tribu. Ngunit, ang mga karatig-bayan nila ay
naiinggit sa Apo kaya noong isang araw, ay biglang nawala ang matanda.

Matapos ang mahabang paghahanap, ay natagpuan ang katawan ng Apo, subalit ang ulo ng naturang
matanda (Apo) ay nawawala. Ayon sa Sambal ang pagpugot ng ulo nito ay isinagawa upang matigil ang
balakin ng "Apo".

Natagpuan ang ulo ng matanda na nakatusok sa ituktok ng isang kawayan. Ipinagsigawan ng nakakita ang
"Olo nin apo!" (Ang ulo ng Apo). Simula noon ay tinawag nilang "Ulo ng Apo" ang lugar na ito na sa
katagalan ay naging Olongapo.

Etimolohiya ng Olongapo (Ang Alamat ng Ulo ng Apo):

https://tl.m.wikipedia.org/wiki/Olongapo

BAYBAYIN

Ang Baybayin (alam sa Unicode bilang Tagalog script o panitik na Tagalog) ay isang lumang paraan ng
pagsulat ng mga kayumangging Pilipino (mga salitang katutubo sa kapuluan ng Pilipinas) bago pa
nakarating sa kapuluan ang mga dayong Kastila. Ito ay supling sa panulat Kavi (gaya ng sa LCI 822 A.D.) na
paraan ng pagsulat ng mga taga-Java at iba pang bahagi ng Timog Silangang Asya. Ito ay bahagi ng
sistema o pamamaraang Brahmic (na nagsimula sa eskrito o sagisag na Sanskrit) at pinaniniwalaang
ginagamit noong ika-8 siglo sa pulo ng Luzon.. Ito ay nasaksihan na ginagamit sa mga kapuluan ng
Pilipinas ng mga Kastila nuong ika 16 na siglo. Ang ibang kahalintulad na mga paraan ng pagsulat ay ang
mga Hanuno, Buhid, at Tagbanwa na nanatili paring gamit sa kasalukuyan sa nasabing pangkat. Ang
salitang baybayn sa kasalukuyang wikang Tagalog ay katunayang nangangahulugan ng pagsulat ng mga
titik ng isang salita, o "to spell" sa wikang Ingles.
Ang sistema ng pagsulat ay ayon sa sistemang abugida na gumagamit ng pagpaparis ng katinig at patinig.
Bawat titik, kung isulat sa payak na anyo, ay isang katinig na nagtatapos sa patinig na "A". Upang isulat
ang isang katinig na nagtatapos sa ibang patinig, maaaring maglagay ng kudlit sa ibabaw (kung nais isama
sa patinig na "E" o "I") o sa ilalim (kung nais isama sa patinig na "O" o "U"). Ang paglagay ng kudlit ay
naaangkop lamang sa mga katinig, at hindi maaaring gawin sa mga patinig. May sariling mga marka ang
mga patinig. Gayon pa man, may isang simbolo lamang para sa D o R dahil ang mga ito ay tinatawag na
"allophones", na kung saan ang D ay maaaring may "initial", "final", "pre-consonantal" o "post-
consonatal" na posisyon, at ang R naman ay may "intervocalic" na mga posisyon.

Sa orihinal na anyo, ang isang nagsosolong katinig (isang katinig na walang kasamang patinig) ay hindi
maaaring isulat. Ito ay dahilan kung bakit ang Kastilang pari na si Francisco Lopez ay nagpasimula ng
paggamit ng mga kudlit sa kanyang pagsasalin ng mga aklat sa katutubong wika. Noong 1620,
nagsimulang gamitin ni Father Francisco Lopez ang kanyang sariling mga kudlit na nag-aalis ng mga
patinig sa mga katinig. Ang ginamit niyang kudlit ay nasa anyong "+", bilang pag-ukoy sa Kristianismo.
Ang simbolong "+" ay ginagamit din sa katulad na dahilan sa virama sa eskriptong Devanagari ng India.

Sa kasalukuyan, ang mga simbolo/sagisag ng Baybayin ay nasa Unicode at kilala sa tawag na Tagalog Sign
Virama.

https://tl.m.wikipedia.org/wiki/Baybayin

Baybayin

Ang Baybayin o Panitik na Tagalog (bilang na ito ay kilala sa Unicode), ay isang pre-Espanyol Philippine
pagsulat ng sistema na kung saan ay isang sangay ng Kawi script na buhat mula sa isla ng Java. Kawi ay
ginagamit din sa Pilipinas sa mga opisyal na dokumento tulad ng Laguna Copperplate Inscription. Ang
sistema ng pagsulat ay isang miyembro ng pamilya Brahmic at ito ay naniniwala na ito ay ginagamit nang
maaga bilang ika-14 na siglo. Ito ang patuloy na ginagamit sa panahon ng Espanyol kolonisasyon ng
Pilipinas hanggang sa huli 19th Century. Ang kataga ng baybayin literal ibig sabihin nito "To Spell" sa
Tagalog. Baybayin ay malawakan dokumentado ng mga Espanyol sa panahon ng kanyang buhay. Ang ilan
ay maiugnay ito ng pangalan na Alibata, ngunit ang pangalan na ito ay hindi tama. (Pangalan ng "Alibata"
mismo ay mula sa unang tatlong titik ng alpabeto Arabic). Philippine script na nagmula mula sa Baybayin
isama hanun, buhd, Tagbanwa, at Kapampangan.
Baybayin ay isa sa isang dosenang o kaya mga indibidwal na mga sistema ng pagsulat na ginagamit sa
Palaro ng Timog Silangang Asya, halos lahat ng mga ito ay mga abugida na kung saan ang anumang mga
katinig ay binibigkas na may likas patinig ng isang sumusunod na ito dyakritiko-marka na ginagamit sa
pagpapahayag ng iba pang mga Vowels (patinig na ito ay nangyayari sa mga pinakadakilang dalas sa
Sanskrit, at marahil din sa lahat ng mga wika ng Pilipinas).

http://fil.wikipilipinas.org/index.php/Baybayin