ANG AKING KABABATA
Kapagka ang bayay sadyang umiibig
sa kanyang salitang kaloob ng langit
sanlang kalayaan nasa ring masapit
Katulad ng ibong nsa himpapawid
Pagkat ang salitay isang kahatulan
Sa bayan sa nayot mga kaharian
At ang isang taoy katulad,kabagay
Ng alin mang likha noong kalayaan.
Ang hindi magmahal sa kanyang salita
Mahigit pa sa hayop at malansang isda
SA MGA KABATAANG PILIPINO
Itaas ang iyong
Malinis na noo
Sa araw na ito,
Kabataang Pilipino!
Igilas mo na rin ang kumikinang mong
Mayamang sanghaya,
Magandang pag-asa ng Bayan kong Mutya!
HULING PAALAM
Paalam,bayan kong kasuyo ng araw,
Pumanaw na edeng mutya ng Silangan,
Malugod kong hain yaring abang buhay,
At kung nagging lalong sariwat maringal,
Laalay ko rin,matubos ka lamang.
Mamamatay akong aking natatanaw
Sa Likod ng dilim ang bukang liwayway
Kung kainlangan mo ang pulang pangulay,
Nang ang liwanag mo ay lalong kuminang!
Mulang pagkabata, ang aking pangrap,
Hanggang sa lumaking kalusugay ganap,
Ay ang Makita ka, silanganing hiyas,
Na ang matay tuyo at ang nooy taas,
Kaya ang marapat pagyamaning kusa
Na tulad sa inang tunay na nagpala
Ang wikang tagalong tulad din sa latin,
Sa ingles,kastila,at sa salitang anghel
Sapgakat abg poong maalam tumingin
Ang siyang naggawad, nagbigay sa atin.
Ikaw ay bumaba
Na taglay ang ilaw
Ng sining at agham
Sa paglalabanan,
Bunying kababata
At iyong kalagin ang gapos mong iyang
tanikalang bakal na kinatalian
ng matulain mong waning kinagisnan.
Walang bahid-lungkot, pangamba o sindak
Aliw naring buhay,maalab kong nasa
Mabuhay! Ang sigaw ng yayaong diwa;
Sintang Pilipinas,itoy huling hibik
Sa iyoy iiwan ang yaman ng dibdib
Tungo koy sa baying walang mapanlupig
Dooy di namatay yaong pananalig,
At ang naghahariy Diyos ng pag-iibig.
Paalam sa inyo,karugtong ng buhay
Mga kababata sa sawing tahanan,
Ipagpasalamat ang aking paghimlay;
Paalam,Giliw ko; paalam sa tanan,
Kamatayay isang pagpaphingalay.
 PAGIBIG SA TINUBUANG LUPA

Aling pag-ibig pa ang hihigit kaya Pagpupuring lubos ang palaging hangad
Sa pagkadalisay at pagkadakila Sa bayan ng taong may dangal na ingat
Gaya ng pag-ibig sa sariling lupa? Umaawit, tumula, kumantat ,sumayaw
Aling pag-ibig pa? wala na nga,wala kalakhan din niyay isinisiwalat.

Walang mahalagang hindi inihadog Pati ang nagdusat sampung kamatayan

Ng pusong mahal sa baying nagkupkop, Wariy ay masarap kung dahil sa bayan,
Dugo,yaman dunong,katiisat pagod, At lalong maghirap,oh himalang bagay.
Buhay may abuting magkalagut-lagot. Lalong pag-irog pa ang sa kanyay alay,

Bakit? Alin ito na sakdal ng laki Kung ang baying itoy mapapasa-panganib
hinahandugan ng buong pagkasi, At siya ay dapat na ipagtangkilik,
na sa lalong mahal makapanyayari At walang tinamo kundi kapaitan
at ginagugulan ng buhay na uwi? Hayo nat ibangon ang naabang bayan.

Kalakip din nitoy pag-ibig sa bayan Kayong nalagasan ng bungat bulaklak

Ang lahat ng lalong sa gunitay mahal Ng kahoy ng buhay na nilantat sukat
Mula sa Masayat gasong kasanggulan Ng bala-balakit makapal na hirap
Hanggang sa katawa;y mapasa-libingan Muling manariwat sa bayay lumiyag.

Sa aba ng abay mawalay sa bayan, Ipahandog-handog ang buong pag-ibig

Gunita may lagging sakbibi ng lumbay At hanggang may dugoy ubusing itigis,
Walang alaalat inaasam-asam Kung sa pagtatanggol, buhay at mapatid,
Kundi ang Makitay lupang tinubuan Itoy kapalaran at tunay na langit.

KATAPUSANG HIBIK NG PILIPINAS

Sumisikat naina sa sinisilangan Ipabilanggo mot sa dagat itapon

Ang araw ng poot ng katagalugan Barilin lasunin nang kamiy malipol
Tatlongdaang taong aming iningatan Sa aming tagalong ito bagay hatol
Sa dagat ng dusa ng karalitaan. Inang mahabagin sa lahat ng kampon.

Walang isinuway kaming iyong anak Aming tinitiis hanggang sa mamatay

Sa bagyong masasal ng dalitat hirap Bangkay ng mistula ayaw pang tigilan
Lisa ang puso nitong pilipinas Kaya kung ihulog sa mga libingan
At ikaw ay di nang ina naming lahat Linsad na ang butot lamuray ang laman

Sa kapuwa ina;y wala kang kaparis Wala nang namana itong Pilipinas
Ang layaw ng anak: dalitat pasakit Na layaw sa ina kundi nga ang hirap
Pag nagpatirapang sa iyoy humibik, Tiis ay pasulong,patentey naglakat
Lunas na gamut mo ay kasakit-sakit. Recargot impuestoy nagsala-salabat.
Sagapusing mahigpit ang mga tagalong Sari-sari silo sa amiy inisip
Makinahit ibiting parang isang hayop Kasabay ang utos tutuparing pilit
Hinain sa sikad kulata at suntok May sa alumbrado bayad kamiy tikis
Ito baga,ina ang iyong pag-irog? Kahit isang ilaw ay walng masilip.

Ang lupa at bahay na tinatahanan Sa sangmaliwanag ngayon ay sasabog

Bukid at tubigang kalawak-lawakan Ang barilat kanyon katulad ay kulog
At gayon din naming mga halamanan Ang sigwang masasal ng dugog aagos
Sa paring kastila ay binubuwisan. Ng kanilang bala na nagpapamook.

Bukod pa sa ritoy ang ibat iba pa Din na kailangan ng Espanya ang awa
Huwag nang saysayin oh linang Espanya Ng tagalong oh! Inang kuhila
Sunod kaming lahat hanggang may hininga Paraiso naming ang kamiy mapuksa
Tagalong diy siyang minamasama pa. Langit mo naman kung kamiy madusta

Ikaw nga oj Inang pabayat sukaban Paalam na Ina.itong Pilipinas

Kami din sa iyo saan man humanggan Paalam na Ina,itong nasa hirap.
Ihanda mo,ina ang paglilibingan Paalam ,Paalam,Inang walang habag.
Sa mawawakawak ng maraming bangkay. Paalam na ngayon,katapusang tawag.