MALNUTRISYON PROBLEMA NG KAHIRAPAN SA PILIPINAS (IMPORMATIBO)

Ang problema ng malnutrisyon ay patuloy pa rin na gumigimbal sa milyon milyong tao sa

buong mundo partikular sa mga mahihirap na bansa kabilang na ang Pilipinas. At patuloy itong
lumalala kasabay ng tumataas na kaso ng kahirapan at lumolobong populasyon. Ayon sa Food
and Agriculture Organization (FAO), ang kaso ng malnutrisyon sa Pilipinas konektado sa
kakulangan ng sapat na masusustansyang pagkain o kayay dahil sa hirap na maiabot ang mga
kinakailangang pagkain sa buong populasyon. Bukod pa rito hindi din daw sapat ang kaalaman
ng lahat tungkol sa kahalagahan ng nutrisyon.
Sinasabing ang kakulangang sa protina (protein-deficiency) ang pangunahing kaso ng
malnutrisyon sa Pilipinas. At tinatayang umaabot sa tatlong milyon ang dumaranas nito. Dahil
dito, laganap ang kakulangan sa timbang at pagiging bansot ng mga kabataan sa mga lugar na
talamak ang kaso ng malnutrisyon. Ayon sa FNRI, ang pagkabansot (stunted growth) ay
problemang matagal nang kinahaharap ng bansa at sadyang nakaaalarma, mula sa 16% rate
ng pagkabansot sa mga kabataan noong 2011, dumoble ito sa 33% rate sa sumunod na taon.
Ayon naman sa World Health Organization, 28 na milyong Pilipino ang nanganganib na
dumanas ng malnutrisyon, dahil pa rin sa hindi maipaabot ng husto ang kinakailangang
nutrisyon sa buong ng populasyon.
Upang malabanan ang kaso ng malnutrisyon sa bansa, nagsasagawa ng ilang programa ang
pamahalaan upang maikalat ang impormasyon sa lahat. Ipinaaabot ang kaalaman sa
kahalagahan ng nutrisyon sa mga kabataan sa mga pampublikong paaralan, kasabay din nito
ay mga feeding program para sa lahat. Target ng pamahalaan na mapababa ang mga kaso ng
malnutrisyon, gayundin ang bilang nga mga kabataan na namamatay dulot din ng
malnutrisyon sa pagsapit ng 2015.
Ayon pa sa mga pag-aaral ng ilang respetadong institusyon, ang mataas na kawalan ng
trabaho sa Pilipinas ay tinuturo ding salik kung bakit hindi sapat ang sustansyang nakukuha ng
bawat pamilya. Ang tinatayang 7.8 na porsyente ng kawalan ng trabaho sa bansa ay
masasabing dahilan kung bakit hindi nabibili ang mga wastong pagkain na kailangan ng bawat
myembro ng pamilya. Dagdag pa rito ang mataas na presyo ng mga bilihin sa merkado. Ang
mga pamilya na biktima ng mga kalamidad ay nanganganib din na maging biktima ng
malnutrisyon.
Sa huli, mahirap man malabanan ang malnutrisyon sa bansa, hindi pa rin dapat mawalan ng
pag-asa na darating at darating pa rin ang panahon na masusugpo ang ito sa bansa.
Kinakailangan lamang siyempre na pag-ukulan ng pansin ang isyung ito, lalo na mula sa
gobyerno. Siyempre pa, kinakailangan din ang pakikiisa ng lahat ng sektor ng lipunan nang sa
gayon ay makamtan natin ang layuning mabura ang malnutrisyon sa mga Pilipino.
Birhen ng Guadalupe (DESKIPTIBO)

Ang Mahal na Ina ng Guadalupe o Birhen ng Guadalupe (Kastila: Nuestra Seora de

Guadalupe, Virgen de Guadalupe;Ingles: Our Lady of Guadalupe, Virgin of Guadalupe, o "Ang
Ating Ina ng Guadalupe") ay isang ika-16 dantaon at Romano Katolikong wangis na larawan
ng Birheng Maria kung kailan nagpakita ito kay San Juan Diego sa burol ng Tepeyak sa
Mehiko.[1] Ito ang pinakamamahal na relihiyoso at pang-kalinangang imahen ng Mahal na
Birhen, at kilala rin sa Mehiko bilang La Virgen Morena o "Ang Kayumangging Birhen". Isang
mahalaging sagisag ng kultura ng katauhang Mehikano ang Birhen ng Guadalupe. Pangalawa
sa pinakabinibisitang dambanang Romano Katoliko sa mundo ang Basilika ng Ina ng
Guadalupe na nasa Lungsod ng Mehiko, kasunod ng Basilika ni San Pedro ng Lungsod ng
Vatican.
Ipinagdiriwang ang kapistahan ng Ina ng Guadalupe tuwing Disyembre 12, na umaalala sa
kaniyang mga pagpapakita kay Juan Diego mula Disyembre 9 hanggang Disyembre 12, 1531
(NARATIBO)
Ang Pasko sa Pilipinas, nag-iisang bansang may malawak na paniniwala sa Simbahang
Katoliko sa Asya, at nangunguna sa pinakamalaking pista ng taon. Ang Pilipinas ay natatangi
sa buong mundo bilang may pinakamahabang pagdiriwang ng Pasko na kung saan ang mga
awit pangpasko ay naririnig mula Setyembre hanggang sa sumunod na taon sa araw ng Pista
ng Epifanio (Araw ng pagdating ng Tatlong Mago/Hari).
Hindi nalalayo ang pagdiriwang ng milyun-milyong mga ofws sa bawat sulok ng mundo. Sa
kanilang natatanging paraan, tuloy na tuloy ang pagsapit ng Paskong Pinoy sa buong mundo

Misa de Gallo (Disyembre 16-24)

Bilang kinaugalian, ang pagdiriwang ng Pasko sa Pilipinas ay nagsisimula sa siyam na araw na
misa tuwing alas-4 ng madaling araw mula Disyembre 16. Kilala bilang Misa de Gallo(o "Misa
ng mga Tandang" sa Kastila) at ang misa ay kilala sa wikang Tagalog bilang Simbang Gabiat
tinawag itong simbang gabi dahil sa nagsisimula at natatapos ang misa bago sumikat ang
araw. Ito ang pinakamahalagang tradisyon ng mga Pilipino.
Itong siyam na misa ay kinikilalang Nobena ng mga Katolikoat ng mga Aglipayan. Ito ay
tumutukoy sa kinasanayang siyam na araw na paniniwala para makakuha ng magandang
biyaya.ang siyam na araw ay nangangahulugan ng siyam na buwan ng pagdadalang tao ng
Birhen Maria.
Nakasanayan o nakaugalian na rin ng mga pilipino na pagkatapos ng misa, ang mga
nagsisimba ay kumakain na ng agahan sa bahay o bumibili sa Plaza o bangketa ng bibingka
(gawa sa harina, kanin, at may itlog sa ibabaw na niluluto gamit ang uling sa lutuang gawa sa
palayok), puto bumbong(malagkit na kanin na pinasok sa kawayan na may asukal at kinayod
na niyog), salabat (mainit na tsaang gawa sa luya) at inuming tsokolate(tradisyonal na
panimpla).
BISPERAS NG PASKO
Pagsapit ng alas-10 ng gabi ng bisperas ng Pasko, nagsisimba ang lahat para sa huling
Simbang Gabi bilang pasasalamat sa biyayang binigay sa nagdaang taon at para ipagdiwang
ang kaarawan ni Hesus. Ang mga Pilipino, tulad ng ibang nagdidiwang ng Pasko sa buong
mundo, ay nagsasalo pagsapit ng alas-12ng hating-gabi sa tradisyonal na Noche Buena. Ang
tipikal na handang Pilipino ay ang queso de bola (English: edam cheese), inuming tsokolate,
hamon de bola (English: Christmas ham), at ibang handa na impluwensya ng Kanluran
(Spaghetti, Macaroni) at Silangan (Lumpiang Shanghai, Pancit). Pagkatapos ng kainan ay
binubuksan na ang mga regalo.
Sa ilang probinsya sa Pilipinas ay may prosisyon bago ang huling Simbang Gabi. Sinasadula
nila ang panunuluyan ni Jose at Birheng Maria hanggang makita ang sabsaban.
ARAW NG PASKO
Ang araw ng Pasko ay tradisyonal na gawaing pampamilya. Ang misa sa umaga pagkatapos ng
huling Simbang Gabi ay tinatawag na Misa de Aguinaldo.
Pagkatapos ng misa, ang mga pamilyang Pilipino ay bumibisita sa kanilang mga kamag-anak,
ang iba sa mga ninong at ninang. Sinisimulan ito sa pagmamano bilang respeto sabay ng pag-
abot ng regalo na tinatawag na Agiunaldo na kadalasan ay perang bagong imprenta ng Bangko
Sentral ng Pilipinas. Pagkatapos nito ay nagsasalo ang buong angkan sa tradisyonal na
tanghalian. Sa hapon, ang ibang pamilya ay umuuwi na o pumunta sa pampublikong lugar
tulad ng parke, mall, sinehan at tabing dagat. Mula 1975, naging tradisyon na ng mga sinehan
sa Maynila, at ngayon sa buong Pilipinas, na hindi magpalabas ng pelikulang banyaga at ito ay
tinatawag na Metro Manila Film Festival. Isa ring kakaibang tradisyon ay nagpapaputok ng
rebentador, kwites at iba pa sa araw ng Pasko.
DEKORASYON
Karaniwang palamuti ng bawat Pilipinong mag-anak ang Parol at Belen. Sa panahon ng
makabagong kultura, sinasabayan na ito ng Christmas Tree at mga palamuting Christmas
Lights. Nilalagyan na rin ng imahe ni Santa Claus at ang reindeer ang bakuran ng bahay
CAROLLING
Tuwing gabi mula Disyembre 16 hanggang Disyembre 24, naging tradisyon na ng mga
kabataang Pilipino mag caroling sa mga bahay. Ang kadalasang pantugtog ay tamborinang
gawa sa tansan ng softdrink at aluminum o stainless na wire, drum mula sa lata ng gatas ng
sanggol

Ang Paskong Pinoy ay itinuturing na may pinakamahabang pagdiriwang ng Pasko na

kadalasang nag-uumpisa sa mga buwan ng "-ber" [September, October, November,
December]. Idinaraos ng mga Pilipino ang Kapaskuhan ng buong kasaganahan at punung-
puno ng mayayamang tradisyon at kaugaliang katangi-tanging Pinoy.
Dahil ang Pilipinas lamang ang namumukod-tanging bansa sa Asya na may pinakamaraming
bilang ng Kristiyano, ginugunita ng mga Pilipino ang kapanganakan ni Hesuskristo, ang
Bugtong na Anak ng Diyos tuwing ika-25 ng Disyembre.
Ang pagdiwang ng Pasko sa Pilipinas ay pormal na nag-sisimula tuwing ika-16 ng Disyembre,
ang unang araw sa siyam na araw ngSimbang Gabi. Ang selebrasyoon ay magtutuloy-tuloy
hanggang sa unang Linggo ng Enero, ang Kapistahan ng Tatlong Hari, ang opisyal na
pagtatapos ng Kapaskuhan.
Totoo bang may Santa Claus? (PERSUASIVE)

Totoo bang may Santa Claus? Di ba tanong mo din sya nung bata ka pa? Tanong ko din sya
noon. Tuwing Pasko kasi, nagsasabit kami ni Bernard (ang nakababata kong kapatid na lalaki)
ng malaking medyas sa Christmas tree. Sabi kasi ni Papa at Mama, binibigyan daw ni Santa
Claus ng regalo yung mababait na bata; utos daw yun ni Papa Jesus sa kanya.
Isang araw bago mag-Pasko, naalala ko na punong-puno ng chocolates at candies ang
malaking medyas na nakasabit sa Christmas tree namin. Sabi ni Papa, advance gift daw yun
ni Santa Claus kasi lagi daw kaming tumutulong kay Mama at mabait daw kaming mga bata.
Sabi pa nya, kung isusulat ko yung hiling ko sa papel at ilalagay sa loob ng medyas,
reregaluhan ako ni Santa Claus pagdating ng Pasko. Mas maganda daw kung may papel sa
loob ng medyas kung saan nakasulat ang hiling (o wish) mo. At least daw, alam ni Santa Claus
kung ano ang regalong dadalhin nya at iiwan sa ilalim ng Christmas tree. Yun daw kasi ang
ginawa nya nung bata pa sya at binigay daw ni Santa Claus lahat ng hiniling nya.
Tinawag ko agad si Bernard pagkatapos naming mag-usap ni Papa. Sabi ko sa kanya, Bilisan
mo, magsulat na tayo ng gusto nating regalo. Sabi ni Papa, sigurado daw syang bibigyan tayo
ni Santa Claus sa Pasko kasi mabait daw tayo. Dahil hindi kami mayaman, medyo big time
yung hiningi namin ni Bernard. Exciting!
Dumating ang Pasko. Ginising ako ni Mama. Sabi nya, Anak, Merry Christmas! Bumangon ka
na at magsisimba pa tayo. Pumupungas-pungas pa kong tumayo at lumabas ng kwarto. Bigla
kong naalala yung wish ko. Sabi ko sa sarili ko, Yehey! Pasko na. Sana may regalo na ko from
Santa.
Pagtingin ko sa ilalim ng Christmas tree, may nakita akong dalawang malaking regalo. Isang
nakapangalan sa akin at isang nakapangalan kay Bernard. Sabi ko, Thank you, Lord. Pinadala
mo kay Santa Claus yung regalo ko. At pagbukas ko ng regalo, isang malaki at magandang
doll house ang bumungad sa kin. Totoo nga! May Santa Claus! Ginising ko agad si Bernard para
mabuksan nya yung regalong nakapangalan sa kanya. Alam mo ba kung ano ang laman? Isang
malaki at mamahaling laruan na tren. Hindi lang basta-basta yung tren nya kasi umaandar at
umiikot (nung panahon naming high-tech na yun, di pas kasi uso nun ang PSP, PS3, ipad at
Wii). Jackpot kami ng kapatid ko. Sabi namin, buong taon kaming magpapakabait para sa
susunod na Pasko, may regalo kami ulit. ;0
Pagkatapos noon, taon-taon, may regalo na kaming natatanggap (Barbie doll, kotse, robot,
atbp.). Minsan, nagdududa na talaga ko kung sino ba talaga si Santa Claus at kung totoo ba
talaga sya. Sabi kasi ng mga kaklase at pinsan ko, joke lang daw si Santa Claus. Pero naisip ko,
paano naging joke si Santa kung may regalo kami ng mga kapatid ko tuwing Pasko?
Isang araw, tinanong ko si Mama, Ma, totoo bang may Santa Claus? Hindi na ko nagulat sa
sagot nya, Hindi. Si Papa mo ang bumibili ng regalo tuwing Pasko tapos nilalagay lang namin
siya sa ilalim ng Christmas tree pag tulog na kayo para di nyo makita. Pero wag mo sasabihin
sa mga kapatid mo ha. Mga bata pa kasi sila, bayaan muna nating mag-enjoy. Pagkatapos
nun, wala nakong natanggap na regalo pero ok lang. Masaya ako tuwing nakikitang masaya
ang mga kapatid ko sa tuwing binubuksan nila ang mga regalong dala ni Santa Claus mga
regalong punong-puno ng pagmamahal galing kay Papa.
Sabi nga nila, inutusan daw ni Papa Jesus si Santa Claus para mamigay ng regalo. Hindi lang
basta mga laruan ang binigay ni Santa sa amin. Binigay din nya sa amin pagmamahal at pag-
aaruga ng isang mabuting ama.
Astig ang tatay ko.
Bakit?
Dahil sya ang Santa Claus namin.