Ang iyong mababasa ay unang bahagi ng pagtatanghal ng Karagatan ng Sulo ng Inang Wika noong ika-19 ng Disyembre 1967, sa Ika-19 na Pagkakatatag ng Unibersidad ng Manuel L. Quezon.
ANG KARAGATAN
(May isang mesang nakalagay ang mga paninda-mga garapon ng pagkainat mga de-bote. May dalawang dalaga at apat na binata sa paligid ng mesa. Maraming tao sapaligid. Isang matanda ang lalapit sa ponda.)
Tandang Terong
:
Humm… tila matagal nang nakasalang ang sinaing ay ‘di
pa nagagatungan.
Isang Manonood
: Kail
angang gatungan ang sinaing nang maluto’t tayo’y
makakain.
Maring
: Ang kahoy na panggato
ng kaya ‘di masindihan ay higit
na marami ang nasakalan kaysa kailangan.
Isa pang manonood
: Tama si Mar
ing. Ang isa’y malungkot kaya’t
naghahanap; dalawaha’y
angkop at siyang anong sarap;
ngunit pag nagtatlo’y isa na ang kalabisan.Kung ‘di
matiyak ni Neneng kung sino sa kanila ang kakausapin,
mga kanayon ano’ng
kailangan?
Lahat
: Tanging paraa’y ang karagatan.
Ingkong Terong
: Ayos ka na ba, Neneng?
Neneng:
Tumanggi man po ako’y walang mangyayari. Kagustuhan rin ninyo ang masusunod.
Ingkong Terong
: At kayong apat?
Apat na Lalaki
: Opo.
Ingkong Terong
: Akin na, Neneng ang iyong singsing. (Aabutin sa dalagaang singsing at ihuhulog sa tubig na nasa garapon).Kayong apat ay magpapalabunutan kung sino ang unangsisisid sa singsing na inihulog ni Neneng. (Palabunutan).At ikaw Berting ang unang sisisid sa dagat ng pag-ibigupang makuha ang singsing.
Mga Tao
: (Palakpakan)
Isang Tao:
Pagbutihin mo, binata at si Neneng ay marami nang nailunod na talisuyo sa karagatan.
Berting
: Magandang gabi sa inyong lahatMga nariritong kanayon ni Neneng
At sa iyo mutya’y muling nagpupugay.
Ipinangangakong nahulog mong singsing
Aking sisiri’t sa iyo’y ibibigay
Tanda ng pag-ibig na walang hangganan.
Dahilan sa ako’y siyang nakabunot
Ng palitong itong nagpapahintulotAko ay sumisid sa dagat ng naisAt ang iyong singsing ay aking makamitAy katunayan nang Diyos ang pumili
Original Title
Ang Iyong Mababasa Ay Unang Bahagi Ng Pagtatanghal Ng Karagatan Ng
Ang iyong mababasa ay unang bahagi ng pagtatanghal ng Karagatan ng Sulo ng Inang Wika noong ika-19 ng Disyembre 1967, sa Ika-19 na Pagkakatatag ng Unibersidad ng Manuel L. Quezon.
ANG KARAGATAN
(May isang mesang nakalagay ang mga paninda-mga garapon ng pagkainat mga de-bote. May dalawang dalaga at apat na binata sa paligid ng mesa. Maraming tao sapaligid. Isang matanda ang lalapit sa ponda.)
Tandang Terong
:
Humm… tila matagal nang nakasalang ang sinaing ay ‘di
pa nagagatungan.
Isang Manonood
: Kail
angang gatungan ang sinaing nang maluto’t tayo’y
makakain.
Maring
: Ang kahoy na panggato
ng kaya ‘di masindihan ay higit
na marami ang nasakalan kaysa kailangan.
Isa pang manonood
: Tama si Mar
ing. Ang isa’y malungkot kaya’t
naghahanap; dalawaha’y
angkop at siyang anong sarap;
ngunit pag nagtatlo’y isa na ang kalabisan.Kung ‘di
matiyak ni Neneng kung sino sa kanila ang kakausapin,
mga kanayon ano’ng
kailangan?
Lahat
: Tanging paraa’y ang karagatan.
Ingkong Terong
: Ayos ka na ba, Neneng?
Neneng:
Tumanggi man po ako’y walang mangyayari. Kagustuhan rin ninyo ang masusunod.
Ingkong Terong
: At kayong apat?
Apat na Lalaki
: Opo.
Ingkong Terong
: Akin na, Neneng ang iyong singsing. (Aabutin sa dalagaang singsing at ihuhulog sa tubig na nasa garapon).Kayong apat ay magpapalabunutan kung sino ang unangsisisid sa singsing na inihulog ni Neneng. (Palabunutan).At ikaw Berting ang unang sisisid sa dagat ng pag-ibigupang makuha ang singsing.
Mga Tao
: (Palakpakan)
Isang Tao:
Pagbutihin mo, binata at si Neneng ay marami nang nailunod na talisuyo sa karagatan.
Berting
: Magandang gabi sa inyong lahatMga nariritong kanayon ni Neneng
At sa iyo mutya’y muling nagpupugay.
Ipinangangakong nahulog mong singsing
Aking sisiri’t sa iyo’y ibibigay
Tanda ng pag-ibig na walang hangganan.
Dahilan sa ako’y siyang nakabunot
Ng palitong itong nagpapahintulotAko ay sumisid sa dagat ng naisAt ang iyong singsing ay aking makamitAy katunayan nang Diyos ang pumili
Ang iyong mababasa ay unang bahagi ng pagtatanghal ng Karagatan ng Sulo ng Inang Wika noong ika-19 ng Disyembre 1967, sa Ika-19 na Pagkakatatag ng Unibersidad ng Manuel L. Quezon.
ANG KARAGATAN
(May isang mesang nakalagay ang mga paninda-mga garapon ng pagkainat mga de-bote. May dalawang dalaga at apat na binata sa paligid ng mesa. Maraming tao sapaligid. Isang matanda ang lalapit sa ponda.)
Tandang Terong
:
Humm… tila matagal nang nakasalang ang sinaing ay ‘di
pa nagagatungan.
Isang Manonood
: Kail
angang gatungan ang sinaing nang maluto’t tayo’y
makakain.
Maring
: Ang kahoy na panggato
ng kaya ‘di masindihan ay higit
na marami ang nasakalan kaysa kailangan.
Isa pang manonood
: Tama si Mar
ing. Ang isa’y malungkot kaya’t
naghahanap; dalawaha’y
angkop at siyang anong sarap;
ngunit pag nagtatlo’y isa na ang kalabisan.Kung ‘di
matiyak ni Neneng kung sino sa kanila ang kakausapin,
mga kanayon ano’ng
kailangan?
Lahat
: Tanging paraa’y ang karagatan.
Ingkong Terong
: Ayos ka na ba, Neneng?
Neneng:
Tumanggi man po ako’y walang mangyayari. Kagustuhan rin ninyo ang masusunod.
Ingkong Terong
: At kayong apat?
Apat na Lalaki
: Opo.
Ingkong Terong
: Akin na, Neneng ang iyong singsing. (Aabutin sa dalagaang singsing at ihuhulog sa tubig na nasa garapon).Kayong apat ay magpapalabunutan kung sino ang unangsisisid sa singsing na inihulog ni Neneng. (Palabunutan).At ikaw Berting ang unang sisisid sa dagat ng pag-ibigupang makuha ang singsing.
Mga Tao
: (Palakpakan)
Isang Tao:
Pagbutihin mo, binata at si Neneng ay marami nang nailunod na talisuyo sa karagatan.
Berting
: Magandang gabi sa inyong lahatMga nariritong kanayon ni Neneng
At sa iyo mutya’y muling nagpupugay.
Ipinangangakong nahulog mong singsing
Aking sisiri’t sa iyo’y ibibigay
Tanda ng pag-ibig na walang hangganan.
Dahilan sa ako’y siyang nakabunot
Ng palitong itong nagpapahintulotAko ay sumisid sa dagat ng naisAt ang iyong singsing ay aking makamitAy katunayan nang Diyos ang pumili
Ang iyong mababasa ay unang bahagi ng : Tanging paraay ang karagatan.
pagtatanghal ng Karagatan ng Sulo ng Inang Wika
noong ika-19 ng Disyembre 1967, sa Ika-19 na Ingkong Terong Pagkakatatag ng Unibersidad ng Manuel L. : Ayos ka na ba, Neneng? Quezon. Neneng: ANG KARAGATAN Tumanggi man po akoy walang (May isang mesang nakalagay ang mga paninda- mangyayari. Kagustuhan rin ninyo ang mga garapon ng pagkainat mga de-bote. May masusunod. dalawang dalaga at apat na binata sa paligid ng mesa. Maraming tao sapaligid. Isang matanda ang Ingkong Terong lalapit sa ponda.) : At kayong apat? Tandang Terong Apat na Lalaki : : Opo. Humm tila matagal nang nakasalang ang Ingkong Terong sinaing ay di : Akin na, Neneng ang iyong singsing. (Aab pa nagagatungan. utin sa dalagaang singsing at ihuhulog sa tubig na Isang Manonood nasa garapon).Kayong apat ay magpapalabunutan : Kail kung sino ang unangsisisid sa singsing na inihulog ni angang gatungan ang sinaing nang malutot Neneng. (Palabunutan).At ikaw Berting ang unang tayoy sisisid sa dagat ng pag-ibigupang makuha ang makakain. singsing. Maring Mga Tao : Ang kahoy na panggato : (Palakpakan) ng kaya di masindihan ay higit Isang Tao: na marami ang nasakalan kaysa kailangan. Pagbutihin mo, binata at si Neneng ay marami nang Isa pang manonood nailunod na talisuyo sa karagatan. : Tama si Mar Berting ing. Ang isay malungkot kayat : Magandang gabi sa inyong lahatMga nariritong kanayon ni Neneng naghahanap; dalawahay At sa iyo mutyay muling nagpupugay. angkop at siyang anong sarap; Ipinangangakong nahulog mong singsing ngunit pag nagtatloy isa na ang Aking sisirit sa iyoy ibibigay kalabisan.Kung di Tanda ng pag-ibig na walang hangganan. matiyak ni Neneng kung sino sa kanila ang Dahilan sa akoy siyang nakabunot kakausapin, Ng palitong itong nagpapahintulotAko ay sumisid mga kanayon anong sa dagat ng naisAt ang iyong singsing ay aking kailangan? makamitAy katunayan nang Diyos ang pumili Lahat