"Pighati"
kung sa bawat sabihin ko ay walang
Mary Grace G. Lancion
Kalungkutan ang sa puso ko'y
namamayani
yaring lambot nito'y hindi
maitatanggi
sa mukha ko'y hindi maikukubli
lungkot na kahit kanino'y hindi ko
masabi
Saan nga ba ako nagkamali?
bakit sa aki'y iba na ang pagtanggi
hindi ba ako karapat-dapat pakinggan
at kahit isa ay intindihin man lang?
ako ba'y minsan nang naituring na
pangalawang magulang?
o sa kabilang banda'y itinuring na
kapwa mag-aaral mo lamang.
saan nga ba ako nagkulang?
mga sinasabi ko ba ay hindi dapat
pahalagahan?
isang buwan pa lang ang nakalilipas
subalit anong hirap na itong dinaranas
na sa halos bawat araw na lumipas
pakiramdam ko ang buhay ko ay
kukupas
ako na dapat ay sa inyo tumutulong
upang problema nyo ay magka-
solusyon
subalit paano ako makatutugon
kung ang mga guro nyo, sakit kau sa
ulo ang dulong
kayo na dapat nagmamahalan
subalit kayo pa itong nagbabangayan
dapat kayo ay magkakapatid kung
magturingan
at bawat isa ay pahalagahan
siyam na buwan pa ang ating bubunuin
siyam na buwan na dapat masasaya
ang araw natin
subalit iyon kaya ay mangyayari pa?
halaga.
inyo sanang mapagbulay-bulayan
mga naganap ng nakalipas na buwan
at sa inyo sanang mga isipan
magkaroon ng katalinuhan
katalinuhan na kung saan
kilos nyo ay mababantayan
alam ko naman na puso nyo ay may
kabutihan
kabutihan na kayang respituhin ang
sinuman
huwag nyo sanang hintayin na
galit ng guro nyo ay sumidhi pa
at sa bawat araw na magkikita
maramdaman nyong hindi kayo kilala
ito ang damdamin ng isang guro
na sa inyo ay magulang na at dilang
nais magturo
kaya sana ay bigyang pansin
at sa tuwina ay respetuhin din
respeto na dapat mong iparamdam
sakin
dahil bilang guro mo, magulang mo na
rin
puso muna ay papayapain
kayo naman ay kayang patawarin
basta kumilos kayo at payo ay sundin
upang matiwasay pagsasama natin.
#buhay guro