APITRO I

TRA LA KUNIKLOTRUON

LICON

komencis multe tedi la sidado

apud sia fratino sur la bordo de la rivereto,

kaj la manko de io farinda; unu-du-foje i

rigardetis transultre la libron kiun legas

ia fratino, sed i havis nek bildojn nek

2 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO

konversaciojn, kaj kiel utilas libro, pensis

Alico, sen bildoj a konversacioj?

Do i konsideradis, en sia menso (laeble,

ar la varmo donis al i senton de dormemo

kaj stulteco), u la plezuro de preparo de

lekanteto-eno valorus la penon levii kaj

pluki la lekantetojn, kiam subite blanka

kuniklo kun palruaj okuloj kuris tre proksime

al i.

Tio ne estis

vere

rimarkinda; kaj Alico

ne opiniis ke estas

tre

malkutime kiam i

adis la Kuniklon diri al si, Ve! Ve! Mi

malfruos! (poste, kiam i pripensis la aferon,

i opiniis ke tio ja estis mirinda, sed kiam

i okazis io ajnis tute natura); sed kiam

la Kuniklo e

prenis horloeton el la poo

de sia veto

, kaj rigardis in, kaj poste plu

kuris, Alico surpiediis, ar i ekpensis ke

neniam antae i vidis kuniklon kun vetopoo,

a kun horloeto kiun i povas preni el la

poo, kaj, plena de scivolo, i kuris trans

la kampon sekvante in, kaj sukcesis

TRA LA KUNIKLOTRUON 3

ustatempe vidi in salti en grandan

kuniklotruon sub la heo.

Post momento Alico sekvis in en la

truon, kaj ne e unufoje pripensis kiel i

reeliros.

La kuniklotruo iris kelkan distancon rekte

kiel tunelo, sed poste eksubeniris, tiom subite

ke Alico ne havis momenton en kiu pensi

pri haltigi sin anta ol i trovis sin falanta

en kio aspektis tre profunda puto.

A la puto estis tre profunda, a i

falis tre malrapide, ar i havis multan

tempon dum i falis por irkarigardi, kaj

por demandi al si kio poste okazos. Unue,

i provis malsupren rigardi por vidi al kio

i falas, sed estis tro obskure kaj i povis

vidi nenion: post tio i rigardis la flankojn

de la puto, kaj rimarkis ke ili estas plenaj

de rankoj kaj librobretoj: tie kaj tie i

vidis mapojn kaj bildojn pendantajn de kejloj.

i prenis poton de unu el la bretoj dum

i pasis; la etiketo diris ORANA

4 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO

MARMELADO, sed agrenate i trovis in

malplena: i ne volis faligi la poton, timante

ke tio eble mortigus iun sube, do i pene

metis in en unu el la rankoj dum i

falpasis in.

Nu! pensis Alico, post tia falo, min

tute ne enos fali suben sur la tuparo!

Kiom brava oni kredos min ehejme! Mi e

ne plendus se mi falus de la supro de la

domo! (Verajne tio ja estis vera.)

Suben, suben, suben. u la falo

neniam

esos? Kiom da kilometroj mi falis is

nun? i diris pervoe. Sendube mi

proksimias al la centro de la tero. Mi

kalkulu: tio signifus ke mi falis sep mil

kilometrojn, mi kredas (ar sciu ke Alico

lernis plurajn faktojn tiajn en siaj lecionoj

en la lernejambro, kaj kvankam nun ne

estis

tre

bona oportuno paradi ian scion,

ar neniu eestis por askulti in, tamen

estis bona ekzerco memori in) jes, jen

proksimume la usta distancosed, kiun

TRA LA KUNIKLOTRUON 5

Latitudon a Longitudon mi atingis? (Alico

tute ne sciis kio estas Latitudo, nek Longitudo,

sed i opiniis ke ili estas tre elegantaj vortoj.)

Balda i rekomencis paroli. u eble

mi falos rekte

tra

la teron? Kiom kurioze

estos, eliri inter homoj kiuj maras kapsube!

La Antipatioj, mi kredas (in iom feliigis

ke neniu askultas

nun

, ar tio tute ne

sonis la usta vorto) sed mi devos demandi

al ili pri la nomo de la lando, sciu. Pardonu,

S-rino, u mi estas en Nov-Zelando a en

Astralio? (kaj i provis riverenci dum i

falisimagu,

riverenci

falante tra la aero!

u vi kredas ke vi kapablus?) Kaj kia

stulta knabineto i opinios min pro tia

demando! Ne, tute ne tagos demandi: eble

mi vidos la nomon sur afio ie.

Suben, suben, suben. Nenio alia estis

farebla, do Alico balda rekomencis paroli.

Dina vere demandos al si kie mi estas

hodia vespere, mi kredas! (Dina estis la

kato.) Mi esperas ke ili memoros ian

6 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO

teleron da lakto je ia vespermano. Dina,

kara! Mi multe volas vin i tie kun mi! Ne

estas musoj en la aero, vere, sed eble vi

kaptus vesperton, kaj tio estas tre simila

al muso, sciu. Sed u katoj manas vespertojn,

u? Kaj nun Alico komencis farii tre laca,

kaj i dare ripetis al si, kvaza sonante,

u katoj manas vespertojn? u katoj

manas vespertojn? kaj kelkfoje, u

vespertoj manas katojn? ar, komprenu, i

povis respondi nek la unuan formon de la

demando nek la alian, do ne multe gravis

kia i faris in. i sentis sin endormii,

kaj us komencis soni ke i maras man-

en-mane kun Dina, kaj diras al i, tre

serioze, Nu, Dina, diru al mi la veron: u

vi iam manis vesperton? kiam subite, tump!

tump! i trafis amason da branetoj kaj

sekaj folioj, kaj la falo esis.

Alico tute ne estis vundita, kaj i eksaltis

sur siajn piedojn post nur momento: i

supren rigardis, sed estis tute obskure supre:

TRA LA KUNIKLOTRUON 7

anta i estis alia longa irejo, kaj la Blanka

Kuniklo estis ankora videbla rapide marante

tra i. Necesis perdi e ne momenton: Alico

kuris kiel la vento, kaj estis ustatempa

por adi in diri, dum i irkairis angulon,

Ho je miaj oreloj kaj vangharoj, kiom

malfruias! i estis proksima malanta i

kiam i irkairis la angulon, sed la Kuniklo

ne plu estis videbla: i trovis sin en longa,

malalta koridoro, kiun lumigis vico de lampoj

pendantaj de la tegmento.

Estis pordoj tute irka la koridoro, sed

iuj estis lositaj: kaj kiam Alico lairis la

longon de unu flanko kaj poste de la alia,

provante iun pordon, i maris malfelie

la la centro, demandante al si kiel i

sukcesos eliri.

Subite i trovis malgrandan trikruran

tablon, tute el solida vitro: estis nenio sur

i escepte de malgranda ora losilo, kaj la

unua penso de Alico estis ke eble i apartenas

al unu el la pordoj de la koridoro; sed, ve!,

8 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO

a la seruroj estis tro grandaj, a la losilo

estis tro malgranda, sed iuokaze i ne

malfermis iun el ili. Tamen, irkairante la

duan fojon, i trovis malaltan kurtenon kiun

i antae ne

rimarkis, kaj

malanta i

estis mal-

granda pordo

irka kvar-

dek centi-

metrojn alta:

i provis la

malgrandan

oran losilon

en la seruro, kaj i oje trovis in usta!

Alico malfermis la pordon kaj trovis ke

i kondukas al malgranda trairejo, ne multe

pli granda ol ratotruo: i surgenuiis kaj

rigardis lalonge de la trairejo en la plej

belan ardenon iam viditan. Kiom i sopiris

eliri el tiu obskura koridoro, kaj vagi inter

TRA LA KUNIKLOTRUON 9

tiuj bedoj de brilantaj floroj kaj tiuj

malvarmaj fontoj, sed i ne povis pui e

sian kapon tra la pordejon; kaj e se mia

kapo ja trairus, pensis kompatinda Alico,

apena utilus sen miaj ultroj. Ho, kiom

mi volonte fermius kiel teleskopo! Mi kredas

ke mi povus, se nur mi sci-povus komenci.

ar, komprenu, tiom da kontrakutimaj

eventoj okazis lastatempe ke Alico komencis

kredi ke vere tre malmulto estas malebla.

ajne ne utilis atendi apud la malgranda

pordo, do i reiris al la tablo, duone

esperante trovi ankora alian losilon sur

i, a almena libron de reguloj por fermi

homojn kiel teleskopojn: ifoje i trovis

malgrandan botelon sur i (kiu certe ne

estis tie antae, diris Alico), kaj ligita

irka la kolo de la botelo estis papera

etiketo sur kiu la vortoj TRINKU MIN

estis bele presitaj per grandaj literoj.

Estis tute bone diri Trinku min, sed

saa malgranda Alico ne intencis fari

tion

10 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO

rapide. Ne, unue mi rigardos, i diris,

por vidi u

dirias

veneno

ar i legis plurajn

belajn rakontetojn

pri infanoj kiuj

bruliis, kaj kiujn

manis sovaaj

bestoj, kaj aliaj

malplaaj temoj,

nur ar ili

rifuzis

memori la

simplajn regulojn

instruitajn al ili

de iliaj amikoj; ekzemple, ke ruarda

fajrostango bruligas se oni tro longe tenas

in; kaj ke, se oni tranas fingron

tre

profunde per tranilo, kutime i sangas;

kaj i neniam forgesis ke, se oni trinkas

tro el botelo signita veneno, preska certe

i montrios malsaniga, pli a malpli frue.

Tamen tiu botelo

ne

estis signita

TRA LA KUNIKLOTRUON 11

veneno, do Alico kurais gustumi in,

kaj, trovinte in tre plaa (efektive i

gustis iom kiel miksao de eriza torto,

kustardo, ananaso, rostita meleagrao, melasa

sukerao, kaj varma buterumita toasto), i

tre rapide plenmanis in.

****

***

****

Kia kurioza sento! diris Alico; certe

mi fermias kiel teleskopo!

Kaj tiel ja estis: i nun estis nur dudek

kvin centimetrojn alta, kaj ia vizao lumiis

pro la penso ke nun i estas uste granda

por trairi la malgrandan pordon en tiun

belan ardenon. Unue, tamen, i atendis

kelkajn minutojn por trovi u i pli rumpos:

i estis iom nervoza pri tio; ar eble,

diris Alico al si, mi fine tute estingios,

kiel kandelo. Kia mi estus tiam? Kaj i

penis imagi kia estas la flamo post la

estingio de la kandelo, ar i ne povis

12 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO

memori iam vidi ion tian.

Post kelka tempo, trovinte ke nenio plia

okazis, i decidis tuj eniri la ardenon;

sed ve, kompatinda Alico! kiam i atingis

la pordon, i trovis ke i forgesis la

malgrandan oran losilon, kaj kiam i reiris

al la tablo por preni in, i trovis ke i

tute ne povas atingi in: i povis tute

klare vidi in tra la vitro, kaj i penegis

grimpi unu el la kruroj de la tablo, sed

i estis tro glitiga; kaj kiam i lacigis sin

per penado, la kompatinda uleto sidiis kaj

ploris.

it! ne utilas plori tiel! diris Alico

al si, iom malafable. Mi konsilas ke vi

esu plori jam tuj! i kutime tre bone

konsilis sin, (kvankam i tre malofte obeis

la konsilon), kaj kelkfoje i tiom severe

riprois sin ke larmoj estiis en iaj okuloj;

kaj i memoris ke unufoje i klopodis frapi

la proprajn orelojn ar i malhoneste ludis

dum kroketa konkurso kontra si mem,

TRA LA KUNIKLOTRUON 13

ar tiu kurioza infano tre amis ludi ke

i estas du personoj. Sed ne utilas nun,

pensis kompatinda Alico, ludi ke mi estas

du personoj! Ho, apena restas sufie da

mi por konsistigi

unu

respektindan personon!

Balda ia okulo ekvidis malgrandan

vitran keston kuantan sub la tablo: i

malfermis in, kaj trovis en i tre malgrandan

kukon, sur kiu la vortoj MANU MIN

estis bele signitaj per riboj. Nu, mi manos

in, diris Alico, kaj se i pligrandigos

min, mi povos atingi la losilon; kaj se

i malpligrandigos min, mi povos rampi

sub la pordon; do la amba manieroj mi

povos eniri la ardenon, kaj ne gravas al

mi kiu el ili okazos!

i manis iometon, kaj diris maltrankvile

al si u supren? u malsupren? tenante

manon sur la supro de sia kapo por senti

kiudirekten i kreskas; kaj in tre surprizis

trovi ke i restas same granda. Kompreneble,

tio kutime okazas kiam oni manas kukon;

14 LA AVENTUROJ DE ALICO EN MIRLANDO

sed Alico jam kutimiis atendi nur strangajn

eventojn, kaj ajnis tre enuige kaj stulte

ke la vivo plu okazas lakutime.

Do i ekis pli mani, kaj tre balda

plenmanis la kukon.

****

***

****