IZOLACIJA I IDENTIFIKACIJA

SEKUNDARNIH METABOLITA
 Odabir procedure za izolaciju sekundarnih
metabolita zavisi od
Biljnogmaterijala
Spojeva koji se izoliraju

Prije odabira metode, potrebno je utvrditi cilj

izolacije, koji moe biti:
nepoznata bioaktivna komponenta
poznata komponenta
grupa spojeva koji su strukturno slini

2
 Fitohemijski screening ukljuuje;

Izbor odgovarjueg biljnog materijala

Adekvatno prikupljanje biljnog materijala

Determinacija biljnog materijala

Suenje

Pakovanje i skladitenje

Ekstrakcija

Separacija

Identifikacija

3
PRIKUPLJANJE BILJNOG MATERIJALA

Potrebno je kod prikupljanja biljnog materijala

voditi rauna o;
Odgovarajua fenoloka faza (koliina i vrsta
konstituenata zavisi od stepena razvoja biljke)
Prikupljena biljka treba biti zdrava (npr. da nije
inficirana nekim virusom, bakterijom ili gljivicom)
Determinaciju biljnog materijala treba izvriti
struno lice
Obavezno ostaviti voucher (reprezentativan uzorak)

4
PRIKUPLJANJE BILJNOG MATERIJALA
Divlje biljke Kultivirane biljke
Limitirano prirodno stanite (rijetke i endemine Prisutni na limitiranom podruju
vrste), raireni na velikom prostoru
Teko dostupni Lako dostupni
Mogue da doe do nedostatka materijala zbog Dostupni kontinuirano
konstatnog prikupljanja
Osoba koja vri prikupljane mora biti iskusan Osoba koja vri prikupljanje ne mora biti
botaniar botaniar
Daje pravu sliku hemijskog sastava na prirodnom Uticaj kontroliranih uslova ivota
stanitu
Neistraen biljni materijal koji prua mogunost
identifikacije novih aktivnih komponenata

5
 Izolacijski proces za biljne materijale ukljuuje sljedee
korake:
suenje i usitnjavanje biljnog materijala (homogenizacija)
odabir i primjena prikladne metode izolacije npr: ekstrakcija,
destilacija ili presovanje
proiavanje ekstrakta
koncentriranje (npr. uparavanjem)
suenje ekstrakata

6
 Suenje biljnog materijala
obino se obavlja u prostorijama koje nisu direktno izloene
sunevoj svjetlosti

Pakuju se u papirne vreice

uvaju se u sredini u kojoj su kontrolirani uslovi

7
 Izolacija volatilnih sekundarnih metabolita vri
se razliitim metodama npr;

Headspace tehnikom
Destilacijom

Cijeenjem

Anfleran (enfleurage)

...

8
HEADSPACE TEHNIKA
Headspace tehnika je razvijena u 80-tim godinama XX vijeka za
odreivanje mirisnih komponenati prisutnih u zraku koji
okruuje razliite objekte.
Headspace predstavlja zrak iznad ili oko mirisnog uzorka koji
sadri volatilne spojeve.
Ova metoda nije destruktivna
Primjenjene tehnike esto se kalsificiraju prema razliitim
principima uzorkovanja, na
statiku
dinamiku

9
HEADSPACE TEHNIKA (HS)
Statika HS metoda se sastoji u tome da se teni ili vrsti
uzorak stavi u vijalicu, koja se zagrijava do odreene
temperature prije zatvaranja.
Termin statika metoda se odnosi na zatvoreno okruenje
gdje se sakupljaju nastale volatilne komponente.

Nakon to uzorak dostigne ravnoteu sa

gasovitom fazom, alikvot se prebacuje
siringom za GC na hromatografsku analizu.

Osjetljivost statike headspace tehnike je u

mikrogramskim koliinama, a zavisi i od
prirode volatilnih komponenata.

10
HEADSPACE TEHNIKA (HS)

Dinamika HS analiza koristi purge and trap (ienje i zamka)

tehniku, provodi se povlaenjem volatilnih komponenata sa
materijala strujom preienog zraka ili inertnog gasa kroz cjevicu
napunjenu nekim vrstim adsorbentom.
Nakon odreenog vremena cjevica se prebacuje u jedinicu za
toplotnu desorpciju gdje se zagrijava, a adsorbovane komponente
noene inertnim gasom se sakupljaju u jedinici trap, u kojoj je
temperatura mnogo nia.
Kada su sve kompnente desorbovane purge, i sakupljene idu dalje
na GC/MS analizu.
Osjetljivost dinamike headspace tehnike je reda veliine
nanograma.
11
DESTILACIJA

Vrste destilacija
destilacije
vodenom parom,
vodene destilacije (hidrodestilacije),

vodeno-parne destilacije.

Sve tri metode se zasnivaju na istim

teorijskim principima destilacije, a razlika
je u primarnom kontaktu biljnog
materijala i vode, tj. vodene pare.

12
 Ilustracija destilacije esencijalnog ulja

13
CIJEENJE
Cijeenjem se dobija esencijalno ulje iz svjee kore npr. limuna i
narande, jer se nalazi ispod same epiderme. I ova ulja se mogu
dobiti destilacijom vodenom parom, ali zbog njihove lake dostupnosti
vri se cijeenje na obinoj temperaturi.

Spugna-proces se sastoji u cijeenju ulja iz svjee kore agruma na

spuvu. Na kori se napravi nekoliko rezova i cijedi. Kada se spuva
napuni uljem, iscijedi se u sud u kome se kasnije, stajanjem, ulje
postepeno odvaja od mutne vode i pliva na njoj. Na ovaj nain se
dobije najbolje ulje, ali je metoda spora, ima mnogo gubitaka, tako
da je prinos mali. Odvojeno ulje se filtrira da se dobije bistar proizvod.
Cijeli plodovi se pritiu i taru u posebno izbuenim posudama od
nerajueg lima koje na unutranjoj strani imaju sitne, vrlo otre iglice.
Ove iglice izbue spoljni dio kore u kome se nalaze velike upljine sa
uljem.

14
ANFLERA (ENFLEURAGE)
(enfleurage) je francuski nain izdvajanja esencijalnih ulja. Metoda
je spora i skupa. Primjenjuje se za sluajeve kada je koliina
esencijalnih ulja tako mala, da se drugi naini ne mogu primjeniti.
Princip se zasniva na tome da se koristi osobina masti da vrlo lako
upijaju mirisne materije bilja na obinoj temperaturi.

Metoda se zasniva na adsorpciji mirisnih sastojaka na preienom

bezmirisnom loju. Dobvena mirisna mast se obrauje
odgovarajuim otapalom.

Na ovaj nain se dobiju najfinija i najskupocjenija esencijalna ulja.

Poto se radi na obinoj temperaturi i s neutralnim materijama za
upijanje, praktino se dobija prirodno esencijalno ulje, onakvo kakvo
se nalazi u biljci, jer se pod tim okolnostima ekstrakcije ne mijenjaju
ni organoleptike osobine, niti fizike i hemijske konstante.

15
EKSTRAKCIJA
proces razdvajanja komponenata iz biljnog materijala,
na osnovu razliite topljivosti u otapalu kojim se vri
ekstrakcija. Ekstrakcija ukljuuje nekoliko
istovremenih procesa:
difuzija otapala u stanice biljnog materijala
otapanje metabolita u otapalu
difuzija otapala s otopljenim tvarima izvan stanica
ispiranje

16
EKSTRAKCIJA
Faktori koji utiu na ekstrakciju su
temperatura,
veliina estica,
kretanje otapala i
pH-vrijednost.

Poeljna svojstva otapala za ekstrakciju:

selektivnost za spojeve koje se ele ekstrahirati,
veliki ekstrakcijski kapacitet,
nereaktivnost s biljnim komponentama,
nekodljivost za ljude i opremu,
potpuna hlapljivost i
niska cijena.

17
EKSTRAKCIJA
esto se metode esktrakcije s otapalima dijele
na kontinuirane i nekontinuirane postupke.
Maceracija
Ultrazvuna ekstrakcija
Perkolacija
Ekstrakcija po Soxhletu
Ekstrakcija s otaplaom pod pritiskom
Ekstrakcija pod refluksom
Ekstrakcija superkritinim fluidima

18
MACERACIJA

usitnjeni biljni materijal u pogodnom otapalu u zatvorenoj

posudi se ekstrahira na sobnoj temperaturi. Povremeno ili
konstantno mijeanje moe poveati brzinu ekstrakcije
(maceracija uz mijeanje ili vrtlona maceracija).

19
ULTRAZVUNA EKSTRAKCIJA
ovo je modificirana maceracija, gdje je ekstrakcija
olakana upotrebom ultrazvuka (visoko-frekventni
pulsevi, 20 kHz)
Ultrazvuk se koristi za mehaniki stres na stanice
stvarajui kavitacije u uzorku. Raspadanje stanica
poveava topljivost metabolita u otapalu i poboljava
ekstrakciju.

20
PERKOLACIJA

usitnjeni biljni materijal se postavlja u

perkolator (cilindrini kontejner s
slavinom na dnu) i natapa u otapalu.
Dodatno otapalo se zatim dodaje na vrh
biljnog materijala i puta da perkolira
polako (kapajui) sa dna perkolatora.

21
EKSTRAKCIJA U SOXHLET-u
Biljni materijal se postavlja u cilindar u
ekstrakcijskoj komori koja se postavlja iznad
posude za sakupljanje, a ispod refluksirajueg
hladila.
Glavna prednost ove vrste ekstrakcije je
kontinuirana ekstrakcija. Svjee otapalo se
kondenzira i ekstrahira biljni materijal
kontinuirano. Otapalo s ekstrahiranim tvarima
prelazi u balon gdje se koncentrira.
Nedostatak je u tome to se ekstrakt kontinuirano
zagrijava na temperaturu vrenja otapala, to moe
dovesti termikih razlaganja.

22
EKSTRAKCIJA POD REFLUKSOM

biljni materijal se uranja u otapalo u tikvici

koja je spojena na hladilo. Otapalo se
zagrijava do kljuanja. Kako otapalo
otparava ulazi u hladilo gdje se
kondenzira i vraa se u tikvicu.

23
EKSTRAKCIJA SUPERKRITINIM FLUIDIMA
(engl. supercritical fluid extraction, SFE) superkritini fluidi
(SCFs) zamjenjuju organska otapala. Kritina taka iste tvari se
definie kao najvia temperatura i pritisak na kojima tvar moe
postojati u parno-tekuoj ravnotei.

Na temperaturama i pritiscima iznad ove take nastaje jedan

homogen fluid, poznat kao superkritini fluid.
SCF je teak kao tekuina, ali ima svojstvo prodiranja
kao gas. SCF nastaju zagrijavanjem gasova iznad
kritine temperature ili komprimiranjem tekuina iznad
kritinog pritiska. Npr: Promjenom pritiska i
temperature mijenja se sposobnost otapanja
superkritinog CO2 (visokokomprimirani CO2 (t > tk i p >
pk), bez mijenjanja sastava otapala. Ekstrakcija se
obino vri na 40-50 oC i pritisku 200-300 bara.
24
ANALIZA SEKUNDARNIH METABOLITA

Volatilni sekundarni metaboliti

GC/MS analizom
Rt, RI, uporeivanjem spektara

Nevolatilni sekundarni metaboliti

HPLC uz upotrebu razliitih detektora
ukupni spektrofotometrijski, fluorimetrijski...

25
GASNA HROMATOGRAFIJA (GC)
Kapilarne kolone,
(duina 25-50 m sa unutranjim dijametrom 0.20 0.32 mm i
debljinom filma stacionarne faze od 0.25 m).
Stacionarna faza moe biti
polarna- spojevi se razdvajaju na osnovu njihove polarnosti, to
rezultira razliitim vremenom zadravanja komponenata u koloni
nepolarna - dolazi do separacije zbog razliitih taaka kljuanja

Esencijalna ulja sastoje od terpena i njihovih derivata koji imaju

sline take kljuanja, eluiraju se u vrlo uskom rasponu na
nepolarnim kolonama. Da bi se prevaziao ovaj limit, analitika
metoda se modificira primjenom sporijeg rasta temperature u
penici, kako bi se proirio eluacioni opseg komponenata ulja.

26
GC
Osnovni kriterij za identifikaciju kada se koriste detektori koji ne daju
informaciju o strukturi jesu retencioni indeksi. Sistem retencionih
indeksa baziran je na injenici da je svaki analit definisan pozicijom
izmeu dva susjedna alkana u homolognom nizu.

Metoda raunanja RI bazira se na logaritamskoj jednaini koju je

razvio Kovats 1958. godine za izotermalne uslove, kao i na jednaini
koju su objavili Van den Dool i Kratz 1963. godine koja nema
logaritamsku formu, a uzima u obzir temperaturno programirane
uslove.
RI n 1 RI n f tR, x f t R ,n
RI n
f tR ,n 1 f tR ,n

Zavisno od funkcije f(tR), koriste se razliiti RI sistemi:

Logaritamska [f(tR) = log tR`], prema Kovatsu
Linearna [f(tR) = tR], to odgovara prijedlogu van den Doola i Kratza.

27
 Openito sistem retencionih indeksa bazira se
na vezi struktura-retenciono vrijeme
(n-alkani
i metilni ili etilni esteri masnih kiselina, tj
svaka homologna serija koja predstavlja linearnu
vezu izmeu retencionih vremena i broja
karbonovih atoma)

28
 Brza gasna hromatografija, fast gas chromatography (FGC),
koja ima dovoljnu mo razdvajanja u kraem vremenu,
upotrebom adekvatnih kolona i instrumentacije u kombinaciji
sa optimiziranim uslovima koji omoguavaju 3-10 puta bre
analize. Ova vrsta hromatografije izvodi se u kratkim kolonama
5-10 m, promjera kolone 0.10-0.18 mm, uz hidrogen kao gas
nosa, i brim temperaturnim programom.

S obzirom na brzinu izvoenja analize ovaj vid gasne

hromatografije moe se podijeliti na
brzu u trajanju 312 min,
veoma brza 13 min,
ultrabrza manje od 1 min.

29
 Najee upotrebljavani detektor kod analize volatilnih spojeva
je spektrometar masa

Kombinovani sistem gasna hromatografija/masena

spektrometrija GC/MS, predstavlja najefikasniju tehniku za
separaciju, detekciju i karakterizaciju komponenata u
kompleksnim organskim smjesama.

Spektrometar masa predstavlja osjetljiv i specifian analitiki

instrument, a ujedno i jednu vrstu hemijskog reaktora u kome
se deava razliita razgradnja molekula.

Primjena spektrometrije masa je neophodna pri ispitivanju

strukture supstanci dobijenih sintezom ili izolacijom iz
biljnog materijala,
praenju metabolizma,

odreivanju strukture metabolita.

30
Satureja montana L.
Headspace; 37 komponentata
Esencijalno ulje; 66 komponenata
H3C CH3
1.25e6 100
119

[SM-HS] TIC #1
[8P07SM] TIC #2
80

60
p-cimen
CH3
40

(37.1 %) 134

20 91

0.75e6 CH3
65 77 135
41 51 103 100

40 60 80 100 120 140 160 180 200 220 240

+
OH

(15.5%)
80

0.50e6
60

40
H3C CH3 karvakrol 150

0.25e6 20
91

77 107 115

41 51 65 121

40 60 80 100 120 140 160 180 200 220

+
240
Headspace

10.00 20.00 30.00 40.00 50.00

Esencijalno ulje

0.25e6

0.50e6

100

CH3
135
(59.1%)
0.75e6
80

(20.1%)
60
OH

40 H3C CH3

timol 150

20 91

1.25e6 115

77 107
39 51 65
121
+ 128 +
40 60 80 100 120 140 160 180 200 220 240

31
HPLC
Najee koritene kolone pri analizi prirodnih produkata su
kolone obrnutih faza gdje su porozne estice silika gela
presvuene nepolarnim materijalom, a najee koritena
otapala za eluiranje su polarne prirode kao to su voda,
metanol, acetonitril, izopropanol.
Dodatkom mravlje, siretne kiseline, trifluoroacetatne kiseline,
amonijum acetata ili fosfatnog pufera u mobilnu fazu mogue
je optimizirati separaciju.
Uobiajeno kolone imaju dijametar 1.04.6 mm i duinu 30
250 mm, dok veliina estica stacionarne faze varira od 27
mm.

32
HPLC
estice u sluaju obrnutih faza su presvuene ugljikovodicima
ija duina lanca moe biti od C4C18. Separacija na obrnutim
fazama je najefikasnija tehnika za separaciju fenolskih spojeva
i to na C18 stacionarnim fazama.
Razdvajanje je mogue izvriti u izokratskom i gradijentnom
reimu.
Izokratski reim podrazumjeva ravnomjernu mobilnu fazu tokom
razdvajanja, a separacija je dobra za polarnije spojeve.
Gradijentno eluiranje se bazira na modifikaciji organskog otapala, a
najee acetonitrila i metanola tokom analize. Ovakav reim rada je
pogodan kada se fenoli nalaze u irokom rasponu polarnosti. Obino je
potrebno vie vremena da se stabilizira kolona i moe doi do promjena
na baznoj liniji usljed promjena sastava mobilne faze.

33
HPLC
Mora se voditi rauna i o pH vrijednosti mobilne faze, gdje
moe doi i do parcijalne disocijacije, to rezultira dodatnim
pikovima, irenju i asimetriji pikova, zbog koeluiranja kisele
forme i baznog konjugovanog oblika.

Najee koriten pH otopine za razdvajanje fenolskih spojeva

je 2.53, kada se razdvajaju kisele forme, a 57, kada se
fenolski spojevi razdvajaju u disociranom obliku.

34
 Odreivanje ukupnih fenola
Folin-Dennis (redukcija smjese fosfovolframatno-fosfomolibdatnog
reagensa u prisustvu fenolskih hidroksilnih grupa tirozina, to rezultira
stvaranjem plavog produkta)
Folin-Ciocalteu (Dodatak litijum sulfata sprjeava formiranje
precipitata koji bi interferirali u kvantifikaciji utiui na intenzitet boje
nastalih kompleksa. Folin-Ciocalteu reagens je po hemijskom sastavu
heksavalentni fosfomolibdo/fosfovolframatni kiseli kompleks)
3H 2O P2O5 13WO3 5MoO3 10 H 2O
3H 2O P2O5 14WO3 4MoO3 10 H 2O

Mo VI ut ArOH Mo V plav 765nm

35
REDUCIRAJUA MO
eng. Reducing power (RP) odnosi se na praenje redukcije nekih prelaznih
metala koji se mogu kompleksirati i na taj nain stvoriti obojeni kompleks, a
koji ima razliitu boju u oksidovanoj i redukovanoj formi.

Smjesa K3Fe(CN)6 i FeCl3 u kiseloj sredini se koristi za odreivanje ukupnih

fenola u biljnom materijalu, ali i kao antioksidacijska metoda. Fenolski
spojevi reaguju sa ovom smjesom dajui obojeni produkt reakcije, iji
intenzitet je proporcionalan koliini prisutnih fenola, a koji su odgovorni za
antioksidacijsku aktivnost.

Reakcija se izvodi u prisustvu vika Fe3+ iona. Ova redoks reakcija poznata
je pod nazivom berlinsko plavo, brza je, ekonomina i jednostavna.
Uklanjanje atoma hidrogena sa fenolske hidroksilne grupe je prvi korak
reakcije, to rezultira stvaranjem fenoksil radikala ArO, koji nakon toga
moe stvarati dimere ili moe reagovati sa drugim radikalom.

36
 Odreivanje ukupnih flavonoida
Taloenjesa formaldehidom + Folin Ciocalteu
Metoda sa AlCl3
+
OH O Al

OH O

HO O AlCl 3 HO O

Glu Glu
O Ram O Ram
OH O O 2+ O
Al
Rutin

37
Metoda sa 2,4-dinitrofenilhidrazinom

Princip ove metode zasniva se na reakciji aldehida i ketona sa

2,4-dinitrofenilhidrazinom.
Flavoni i izoflavoni sa dvostrukom vezom izmeu C2-C3, ne
daju pozitivnu reakciju, dok flavanoni npr. naringin, naringenin i
hesperetin, formiraju hidrazone iji je maksimum apsorpcije na
495 nm.

Zbog selektivnosti reakcija flavonoida sa

AlCl3 i 2,4-dinitrofenilhidrazinom, bilo bi dobro odreivati
sadraj specifinih grupa flavonoida po obje metode, a njihova
suma bi dala realniju vrijednost za sadraj ukupnih flavonoida.
38
METODE ODREIVANJA ANTOCIJANINA
pH - diferencijalna metoda,
bazira se na mjerenju
apsorpcije na jednoj valnoj
duini, obino izmeu 490-
550 nm, to je daleko od
uobiajene valne duine na
kojoj se nalazi maksimum
apsorpcije za ostale fenole, a
koji apsorbuju u UV podruju.
Mjerenje se vri pri razliitom
pH; pri pH 1 su u obliku
obojenih oksonijum soli, dok
pri pH 4.5 su prisutni kao
bezbojni hemiketali

39
VANILINSKI TEST
Ovaj test specifian je za proantocijanine, flavan-3-ol i
dihidrokalkone koji imaju jednostruku vezu na pozicijama
C2-C3. OH
H3C O
+
HO O H
OH
HO +
O OH
OH
vanilin Flavan-3-ol

OH
OH

HO O
HO O OH
OH H3C O
H3C O

OH
OH HO
HO
OH OH
OH OH OH

prelazni spoj crveno obojeni produkt reakcije

40
ANTIOKSIDATIVNA AKTIVNOST

U zdravom organizmu postoji ravnotea izmeu nastajanja

slobodnih radikala i antioksidativne odbrane samog organizma

Slobodni radikali nastaju pucanjem veza unutar molekula u

stanicama naeg organizma, pod uticajem razliitih faktora, kao
to su: puenje, izloenost ionizirajuem zraenju, UV zrakama,
zagaenom zraku, kao posljedica metabolikih procesa te upala
Slobodni radikali u lananoj reakciji stvaraju nove nestabilne molekule, to
rezultira stvaranjem sve veeg broja slobodnih radikala koji oteuju
stanice organizma.

41
 Antioksidansi neutraliziraju slobodne radikale donirajui
im svoj elektron te na taj nain prekidaju lananu
reakciju krae elektrona drugim molekulama,
donirajui im svoj elektron, antioksidansi ne postaju
nestabilni

42
ANTIOKSIDATIVNA AKTIVNOST
Oksidativni stres predstavlja pretjeran debalans reaktivnih
oksigenovih ili nitrogenovih vrsta, npr. superoksid anion,
hidrogen peroksid, hidroksil radikal ili peroksinitrit, u odnosu na
antioksidativni kapacitet, to vodi oksidaciji razliitih
biomolekula, kao to su enzimi, proteini, DNA i lipidi.

Antioksidativni kapacitet oznaava uinkovitost, snagu,

potencijal i aktivnost neke iste hemijske supstance da sprijei
oksidaciju neke druge supstance.

43
ANTIOKSIDATIVNA AKTIVNOST
Pro-oksidans je supstanca koja moe izazvati oksidativna
oteenja na razliitim biolokim biomakromolekulama kao to
su nukleinske kiseline, lipidi, proteini itd.

Antioksidans je supstanca koja moe efikasno reducirati pro-

oksidans, pri emu kao produkti nastaju supstance koje
nemaju tetno djelovanje.

Antioksidansi se definiu kao spojevi koji mogu odgoditi,

inhibirati ili sprijeiti oksidaciju hvatanjem slobodnih radikala
i smanjiti oksidativni stres.

44
ANTIOKSIDATIVNA AKTIVNOST
Odreivanje (antioksidativne aktivnosti) AOA
Metode bazirane na prenosu elektrona, eng. Electron Transfer (ET)

ROO AH / ArOH ROO AH / ArOH

AH / ArOH H 2O A / ArO H 3O
ROO H 3O ROOH H 2O
Metode bazirane na prenosu atoma hidrogena, eng. Hydrogen Atom
Transfer (HAT)

ROO AH / ArOH ROOH A / ArO

45
ANTIOKSIDATIVNA AKTIVNOST
Svaki antioksidans prati razliit uticaj koncentracije, pa se
antiradikalska aktivnost definie kao koliina potrebnog
antioksidansa da smanji poetnu koncentraciju radikala na
50% ili kao ekvivalenti nekog standarda.

Rezultati se izraavaju kao (inhibiciona koncentracija) IC50,

minimalna koncentracija potrebna da izvri 50%-tnu
inhibiciju radikala.

46
METODE

Neke od najee upotrebljavanih metoda za

odreivanje antioksidacijske aktivnosti su;
DPPH (1,1-difenil-2-pikrilhidrazil)

ABTS (2,2'-azino-bis(3-etilbenztiazolin-6-sulfonska kiselina)

ORAC (Oxygen radical absorbance capacity)

RP (Reducing power)
.....

47
ANTIOKSIDATIVNA AKTIVNOST - DPPH
DPPH (1,1-difenil-2-pikrilhidrazil)
% AA A0 At / A0 100
max = 517 nm
IC50

48
ANTIOKSIDATIVNA AKTIVNOST - ABTS
+ -
NH4 + SO 3 S - +
S
ABTS
SO 3 + NH 4
N N
N N
(2,2'-azino-bis(3-etilbenztiazolin- C2H5 H5C2

6-sulfonska kiselina) ABTS

max = 743 nm
- -
-e +e

+ - ABTS
.+
NH4 + SO 3 S - +
S SO 3 + NH 4
N N
% AA A0 At / A0 100 N N
C2H5 H5C2
CH3

HO

COOH
H3C O CH3
CH3
Trolox
+ - CH3
NH4 + SO 3 S - +
S SO 3 + NH 4
N N O
+
N N + COOH
H C2H5 H5C2 H3C O CH3

ABTSH
.+ CH3

49


50
 Slijedee predavanje;

TERPENI

...
51