ΑΜΠΕΛΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
«Κατά τάς γραφάς»-Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου ἑρμηνεία στό χωρίο Α’
Θεσσαλονικεῖς 4, 14……….σελ.
«Βλέπετε μή πλανηθῆτε»- Ἡ Ὁμοιοπαθητική ἀσυμβίβαστη μέ τήν
Ὀρθόδοξο Πίστη…σελ.
«1940»- Ἐλάχιστη τιμή στήν πατρίδα, ἡ προβολή ἡρωϊκῶν μορφῶν της…
σελ.
«Κοινωνία ἁγίων;»- Τηλεόραση : Τό ὑπερόπλο τῆς παγκοσμιοποίησης
-Μέρος Β’- τῆς ἐρευνητρίας-ἱστορικοῦ κ. Δάφνης Βαρβιτσιώτη
Ἀποχαιρετισμός τοῦ καλοκαιριοῦ 2012…σελ.

Εἰσαγωγικό κείμενο
« Ὁ πόλεμός μας δέν εἶναι μέ τούς ἀνθρώπους, ἀλλά μέ τό κακό πού
ὑπάρχει σ’ αὐτούς, μέ τίς ἁμαρτίες πού διαπράττουν αὐτοί, μέ τά
ψέμματα, μέ τίς ἀδικίες, μέ ὅλα τά κακά πού ἐπιτελοῦν αὐτοί, μέ ὅλο τό
σκότος πού βρίσκεται σ’ αὐτούς, μέ ὅλα τά πνεύματα τοῦ κακοῦ…Ὅσο οἱ
ἄνθρωποι εἶναι κοντά στό Θεό, τόσο εἶναι ἅγιοι, καθαροί καί εὐλογημένοι,
…καί ὅσο καθίστανται «’εργαστήριο»καί κατοικητήριο τῆς ἁμαρτίας καί
τοῦ κακοῦ…τόσο αὐτοί ἁμαρτοποιοῦνται (γίνονται πλήρεις ἁμαρτιῶν),
κριματίζονται, διαβολοποιοῦνται! Καί φτάνουν στό τρομερό μέτρο καί
ὅριο τῆς αἰώνιας καταδίκης!»
(Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς «Πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολή Ἀποστόλου Παύλου»,
Ἐκδ. Β. Ρηγοπούλου, 1989, σελ. 348-349)

Στάθη, τό κείμενο αὐτό βάλτο στό τέλος μαζί μέ τίς εὐχαριστίες τῶν
δωρητῶν.
Μήνυμα Σύνταξης : Τά τεύχη Ἰουνίου, Ἰουλίου καί Αὐγούστου 2012 δέν
ἐκδόθηκαν λόγῳ οἰκονομικῶν δυσχερειῶν. Ἄν κάποιος ἐπιθυμεῖ νά
συνδράμει στήν ἱεραποστολική αὐτή προσπάθεια, μπορεῖ νά στείλει
ταχυδρομική ἐπιταγή στή διεύθυνση «Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν,
Ταξιάρχου Ὠρεῶν, Τ.Θ. 25, 34012 Ωρεοί Εὐβοίας» μέ τήν ἔνδειξη ΓΙΑ ΤΟ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΜΠΕΛΟΣ ἤ νά ἐπικοινωνήσει μέ τόν ὑπεύθυνο Ἐφημέριο π.
Στέφανο Στεφόπουλο (22260 71020). Στεῖλτε μας καί τή διεύθυνσή σας
γιά νά σᾶς στείλουμε τή σχετική ἀπόδειξη. Ἔστω καί 2-3 εὐρώ πολύ θά
μᾶς βοηθήσουν. Εὐχαριστοῦμε.

Κατά τάς γραφάς

«Ἔτσι ὁ Θεός καί αὐτούς πού ἔχουν κοιμηθῆ μέ πίστη στόν
Ἰησοῦ, θά τούς φέρη μαζί του». (Α’ Θεσσαλονικεῖς 4, 14)
Στό παρόν τεῦχος, ἄς ἀκολουθήσουμε τό θεόπνευστο λόγο τοῦ ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου πού μᾶς πληροφορεῖ σχετικά μέ τή διαφορά
θανάτου καί κοιμήσεως τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ἅγιος ἐξηγεῖ γιατί ὁ Ἀπόστολος
Παῦλος «ὅταν κάνη λόγο γιά τόν Χριστό ἀποκαλεῖ ‘θάνατο’ τό θάνατό
του, ἐνῶ ὅταν ὁμιλῆ γιά τό δικό μας τέλος, τό ὀνομάζει ‘κοίμησι’ καί ὄχι
θάνατο. Διότι δέν εἶπε, ‘γιά ὅσους πέθαναν’, ἀλλά τί; ‘Γιά ὅσους ἔχουν
κοιμηθεῖ’.
Α
Ὅταν ὅμως ὁμιλῆ γιά τόν Χριστό, δέν τό λέει ἔτσι, ἀλλά πῶς; ‘Διότι,
ἐάν πιστεύουμε ὅτι ὁ Ἰησοῦς πέθανε’. Καί δέν εἶπε ‘κοιμήθηκε’ ἀλλά
‘πέθανε’. Γιά ποιό λοιπόν τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ τόν ὠνόμασε
‘θάνατο’, ἐνῶ τόν δικό μας ‘κοίμησι’; Ἐπειδή δέν χρησιμοποίησε τήν
διάκριση τῶν λέξεων μέ ἐπιπολαιότητα, οὔτε ἄσκοπα, ἀλλά γιά νά διδάξη
κάτι σοφό καί μεγάλο. Στήν περίπτωσι δηλαδή τοῦ Χριστοῦ τόν ὠνόμασε
‘θάνατο’, γιά νά βεβαιώση τό πάθος του. Στήν περίπτωσι ὅμως τήν δική
μας ‘κοίμησι’, γιά νά παρηγορήση τόν πόνο μας. Διότι, ὅπου ἡ ἀνάστασις
ἔγινε πραγματικότητα, μέ θάρρος τό ὀνομάζει ‘θάνατο’. Ὅπου ὅμως τό
πρᾶγμα βρίσκεται στήν ἐλπίδα, τό ὀνομάζει ‘κοίμησι’, καί μ’ αὐτήν τήν
ὀνομασία μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς γεμίζει μέ καλές ἐλπίδες. Διότι αὐτός
πού κοιμᾶται, ὁπωσδήποτε θ’ ἀναστηθῆ, καί τίποτε ἄλλο δέν εἶναι ὁ
θάνατος, παρά ὕπνος μακρύς…
Α
Καί ἐάν πάλι κάποιος ἔχη ἕναν ἀνδριάντα κατεστραμμένο ἀπό τήν
σκουριά καί τόν χρόνο, καί σέ πολλά μέρη σπασμένο, ἀφοῦ τόν
κομματιάση, τόν βάζει μέσα στό καμίνι καί λειώνοντάς τον ἐντελῶς, τόν
παρουσιάζει ἔτσι πιό λαμπρό. Ὅπως ἀκριβῶς λοιπόν ἡ διάλυσις στό καμίνι
δέν εἶναι ἀφανισμός, ἀλλά κάποια ἀνακαίνισις τοῦ ἀνδριάντα ἐκείνου, ἔτσι
καί ὁ θάνατος τῶν δικῶν μας σωμάτων, δέν εἶναι κάποια καταστροφή,
ἀλλά ἀνανέωσις. Ὅταν λοιπόν δῆς, ὅπως ἀκριβῶς στό καμίνι, νά
διαλύεται ἡ σάρκα μας καί νά σαπίζη, μή σταματήσης σ’ αὐτό πού
βλέπεις, ἀλλά περίμενε τήν ἀνανέωσι…
Α
…..ὁ ἀνδριαντοποιός, ὅταν βάζη χάλκινι σῶμα, δέν σοῦ δίνει χρυσό καί
ἀθάνατο ἀνδριάντα, ἀλλά χάλκινο πάλι κατασκευάζει. Ὁ Θεός ὅμως δέν
κάνει τό ἴδιο, ἀλλά, ἐνῶ βάζει μέσα πήλινο καί φθαρτό σῶμα, σοῦ
ἐπιστρέφει χρυσό καί ἀθάνατο τόν ἀνδριάντα. Διότι ἡ γῆ, ἀφοῦ δεχθῆ
σῶμα φθαρτό καί θνητό σοῦ τό ἐπιστρέφει ἄφθαρτο καί ἀθάνατο»!
(Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Χρυσοστομικός Ἄμβων Ζ’ «Παρηγορία
Πενθούντων», Ἐκδ. Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου Νέα Σκήτη Ἁγ.
Ὄρους, 2η Ἔκδοσις 2009, σελ. 84-87)

«Βλέπετε μή πλανηθῆτε»
Ἡ Ὁμοιοπαθητικη ἀσυμβίβαστη μέ τήν Ὀρθόδοξη Πίστη

Στίς μέρες μας ὅλο καί πληθαίνουν οἱ μαρτυρίες πολλῶν συνανθρώπων

μας σχετικά μέ τίς εὐεργετικές ἰδιότητες τῆς γνωστῆς μας ὡς
ὁμοιοπαθητικῆς. Χιλιᾶδες προϊόντα τῆς θεραπευτικῆς (;) αὐτῆς μεθόδου
κατακλύζουν φαρμακεῖα τῆς χώρας μας καί παντοῦ ξεφυτρώνουν οἱ
σχετικές διαφημιστικές πινακίδες. Εἶναι ὅμως πραγματικά μιά
ἐναλλακτική, ὅπως ὑποστηρίζεται ἀπό ὁρισμένους, θεραπευτική μέθοδος
ἤ ἕνας κοινός τρόπος ἐξαπάτησης φορτισμένος, μάλιστα, μέ ἀσυμβίβαστη
μέ τήν Ὀρθόδοξο πίστη φιλοσοφία; Στή συνέχεια θά παρουσιάσουμε-
ἀποσπασματικά- κάποιες πληροφορίες πού μᾶς παρέχει τό Ἐνημερωτικό
Δελτίο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τροοδιτίσσης (Κύπρος) γιά θέματα Αἰρέσεων καί
Παραθρησκειῶν (τεῦχος 1-3 Νοέμβριος 2007-Ἰανουάριος 2008, σελ. 12-
19).
Α
«Ὅταν κανείς ὁμιλεῖ γιά τήν Ὁμοιοπαθητική πρέπει κατ’ ἀρχήν νά
γνωρίζει ὅτι δέν ἀναφέρεται σέ κάποια ἰατρική εἰδικότητα ὅπως εἶναι ἡ
χειρουργική, ἡ μαιευτική κ.λ.π., ἀφοῦ ὅπως οἱ ἴδιοι οἱ ὁμοιοπαθητικοί
ὁμολογοῦν, ‘…σέ καμιά χώρα, τουλάχιστον τοῦ ἀνεπτυγμένου κόσμου, δέν
ὑφίσταται ἡ Ὁμοιοπαθητική σαν ἐπίσημη κρατική πανεπιστημιακή
εἰδικότητα’. Ἡ Ὁμοιοπαθητική εἶναι ἕνα ὁλιστικό θεραπευτικό σύστημα
πού βασίζεται στήν ὁλιστική θεώρηση τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ
ἱδρυτής της Σαμουήλ Χάνεμαν, γερμανός γιατρός, στό βασικό σύγγραμά
του ‘Ὄργανον τῆς θεραπευτικῆς τέχνης’, ὑποστηρίζει τήν ἑξῆς θέση :
‘Μεγάλη ποικιλία δύναμης βρίσκεται κρυμμένη σ’ αὐτά τά ἴδια τά φυτά,
τῶν ὁποίων τά ἐξωτερικά χαρακτηριστικά γνωρίζουμε ἀπό καιρό, ἀλλά
τῶν ὁποίων τίς ψυχές-ἐσωτερικότητες ὅπως ἦταν, καί ὁποιοδήποτε θεῖο
στοιχεῖο ἔχουν αὐτά, δέν ἔχουμε ἀντιληφθεῖ ἀκόμα’.
Α
Αὐτή τήν ὕπαρξη ‘θείου στοιχείου’ σέ ὅλη τήν κτίση ἀναλύει καί ἕνας
συνεχιστής τοῦ Χάνεμαν, ὁ James Tyler Kent, πού γράφει ὅτι ‘…ἡ ἴδια ἡ
ἐνέργεια δέν εἶναι ἐνέργεια, ἀλλά μιά δυναμική οὐσία…ὑπάρχει ἕνας
ὑπέρτατος Θεός, πού εἶναι οὐσιώδης καί εἶναι μία οὐσία. Τά πάντα
προέρχονται, ἀπορρέουν ἀπό Αὐτόν, ὅλα ἀπό τό ἀνώτερο μέχρι καί τό
τελευταῖο ὑλικό σῶμα μέ αὐτόν τόν τρόπο συνδέονται. Ἄν βέβαια ὑπάρχει
διαχωρισμός καί ὄχι συνεχής εἰσροή ἀπό τό πρῶτο στό τελευταῖο, τά
τελευταῖα θά πάψουν νά ὑπάρχουν’. Ἐδῶ ὁ Kent δέν μιλάει γιά τόν Θεό καί
τή Δημιουργία ὅπως τόν βλέπει ἡ Ὀρθοδοξία, δηλαδή γιά ἕνα Θεό
δημιουργό πού ἔχει διαφορετική οὐσία ἀπό τά κτίσματά του, μιᾶς καί ὁ
ἴδιος εἶναι ἄκτιστος, ἀλλά γιά ἕναν ‘οὐσιώδη’ ἀπρόσωπο Θεό πού εἶναι ἕνα
μέ τά κτίσματά του, ἀφοῦ ἡ δική του θεία οὐσία εἶναι ἴδια μέ αὐτή τῶν
κτισμάτων του. Ἐπίσης δέν διακρίνει τή Θεία Ἐνέργεια ἀπό τή Θεία Οὐσία,
διάκριση τήν ὁποία κάνει ἡ Ὀρθοδοξία, πού διδάσκει ὅτι μόνο στή Θεία
Ἐνέργεια μποροῦμε νά μετέχουμε, ἐνῶ στή Θεία Οὐσία ὄχι.
Α
Μέ βάση αὐτή τήν κοσμοθεωρία πού ἐκφράζεται μέ τό γνωστό δόγμα
τοῦ ἀποκρυφισμοῦ «Ὅλα εἶναι ἕνα», ἑρμηνεύει ἡ Ὁμοιοπαθητική καί τό
φαινόμενο τῆς ἀσθένειας: Ἡ ζωή ὑπάρχει, ὅσο ὁ «ὑπέρτατος Θεός», πού
«εἶναι μία οὐσία», ρέει συνεχῶς πρός τά ὄντα…Ἡ διατάραξη λοιπόν τῆς
ροῆς αὐτῆς τῆς θεϊκῆς οὐσίας δημιουργεῖ τήν ἀσθένεια…Αὐτή ἡ θεία
οὐσία ἤ ἐνέργεια πού ὑπάρχει στον ἄνθρωπο καί στήν ὁποία ἐπιδρᾶ τό
ὁμοιοπαθητικό φάρμακο εἶναι αὐτό πού ἡ Ὁμοιοπαθητική ὁνομάζει ‘ζωτική
ἐνέργεια’ τοῦ ἀνθρώπου.
Α
 Ὁ Γεώργιος Βυθούλκας τήν ἐνέργεια αὐτή τήν ἀποκαλεῖ ‘συμπαντική
ἐνέργεια’ καί γράφει ὅτι εἶναι ἡ ἴδια πού ἀποκαλεῖται: ‘Πράνα ἀπό τούς
Ἰνδουϊστές,… Ἀστρικό Φῶς ἀπό τούς Καββαλιστές… Ἡ ἀσθένεια, δηλαδή
οἱ ἀλλαγές στή ροή τῆς ἐνέργειας τοῦ ἀνθρώπου, μποροῦν, ὅπως λέει ὁ
Kent ‘σέ μία μεγάλη ἔκταση…νά παρατηρηθεῖ ἤ νά προξενηθεῖ ἀπό τόν
ἴδιο τόν ἄνθρωπο…Ἀλλά καί ἡ θεραπεία ἐπιτυγχάνεται μέσα ἀπό τόν ἴδιο
τόν ἄνθρωπο…Σ’ αὐτό βοηθοῦν δύο παράγοντες : ἡ ‘αὐτογνωσία’ καί τό
ὁμοιοπαθητικό φάρμακο. Στό ἑπόμενο τεῦχος θά ἀκολουθήσει τό δεύτερο
μέρος σχετικά μέ τά ὁμοιοπαθητικά φάρμακα καί τίς μασωνικές καί
ἀποκρυφιστικές ρίζες τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς.

«1940» : Ἐλάχιστη τιμή στήν πατρίδα ἡ προβολή ἡρωϊκῶν μορφῶν

της
Εἶναι λίαν λυπηρό τό γεγονός τῆς προσπάθειας ἐκμηδενίσεως τῆς
προσφορᾶς καί τῶν θυσιῶν τοῦ ὀρθοδόξου κλήρου στούς
ἀπελευθερωτικούς ἀγῶνες τοῦ ἔθνους μας. Θολοκουλτουριάρηδες,
ψευτοεπιστήμονες πού ξεφυτρώνουν ἀπό τά πιό ἀπίθανα μέρη χωρίς
ἀγάπη καί ἀφοσίωση στήν πατρίδα (στήν πραγματικότητα τή σιχαίνονται),
μέ ἐλλιπῆ γνώση τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, μέ ἐπιστημονικά
ἀντιδεοντολογική συμπεριφορά ἐπιτίθενται μέ μανία στή διαχρονική
παρουσία καί προσφορά τοῦ Κλήρου σέ κρίσιμες περιόδους τῆς Ἱστορίας
μας. Δυστυχῶς ὅμως, γιά τούς πιθηκίζοντες Εὐρολιγούρηδες
Νεογενίτσαρους τῶν Μ.Μ.Ε., ὑπάρχουν καί στοιχεῖα πού πάντα θά τούς
θυμίζουν τήν πραγματική Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.
Α
Πρόκειται, μεταξύ ἄλλων, γιά ἀρχεῖα τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν πού δέν
πρόλαβαν νά ἐξαφανίσουν οἱ γνωστοί μας «ἱστορικοί» τῶν Μ.Μ.Ε. καί πού
ἀναδεικνύουν τά ἀναστήματα τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν τοῦ τόπου
αὐτοῦ. Τρανή ἀπόδειξη ἡ πανηγυρική συνεδρία τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν
στίς 29 Δεκεμβρίου 1949 ὅπου ἡ Ἀκαδημία ἀπένειμε τό Χρυσοῦν Μετάλλιό
της-ὑπέρτατη τιμή, σπανίως ἐπιφυλασσομένη- στούς μάρτυρες Ἕλληνες
ἱερεῖς «τῶν ἀπό τοῦ 1941 μέχρι σήμερον ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος
μαρτυρησάντων ἐκ τῶν ὁποίων μέν ἄλλοι ἐτυφεκίσθησαν, ἄλλοι δέ
ἐσταυρώθησαν, ἄλλοι κατεκρεουργήθησαν καί ἄλλοι ἐτάφησαν ζῶντες…
νέα προσετέθη ἑκατόμβη, ΛΑΜΠΡΥΝΟΥΣΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ…ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΛΗΘΩΣ ΛΑΜΠΡΟΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΒΟΛΟΝ ΜΝΗΜΕΙΟΝ
ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ». Τό μετάλλιο παρεδόθη στόν τότε
Ἀρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα.
Α
Οἱ ἡρωϊκές μορφές Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Διακόνων καί Μοναχῶν εἶναι
τόσο πολλές πού δέν ἀρκοῦν πολλά τεύχη γιά νά παρουσιασθοῦν. Ἔτσι,
ἀναγκαστικά θά γίνει μόνο μιά μικρή, ἐλάχιστη ἐπιλογή γιά νά
συνεχίσουμε καί νά ὁλοκληρώσουμε στό ἑπόμενο τεῦχος μέ τή συμβολή
τοῦ Κλήρου στήν ἀποτρόπαια καί διεθνῶς καταδικασθεῖσα πράξη τοῦ
παιδομαζώματος κατά τή διάρκεια-κυρίως-τοῦ συμμοριτοπολέμου.
 Α
Ἰδιαίτερη μνεία ὀφείλεται στόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης
Ἑλλάδος κυρό Χρύσανθο ὁ ὁποῖος ἔμεινε γνωστός στήν Ἱστορία ὡς ὁ
ἄνθρωπος πού ἀρνήθηκε νά παραδώσει τήν πόλη τῶν Ἀθηνῶν στούς
κατακτητές Γερμανούς μαζί μέ τόν Στρατιωτικό Διοικητή. Ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσανθος ἀπάντησε : «Ὁ Ἀρχηγός τῆς Ἐκκλησίας δέν
παραδίδει τήν πρωτεύουσαν τῆς Πατρίδος του εἰς οὐδένα ξένον. Ὁ
Ἀρχηγός τῆς Ἐκκλησίας ἕν καθῆκον ἔχει : Νά φροντίσῃ διά τήν
ἀπελευθέρωσίν της». Κατόπιν τούτου, παρά τίς σφοδρές πιέσεις,
ἀρνήθηκε νά ὁρκίσει καί τή νέα κατοχική κυβέρνηση. Λιγότερο γνωστό
τυγχάνει τό γεγονός πώς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χρύσανθος διατηροῦσε μέ
κίνδυνο τῆς ζωῆς του στό διαμέρισμά του (Κυψέλη, Σουμελᾶ 3) παράνομο
ἀσύρματο μέ τόν ὁποῖο ἐπικοινωνοῦσε μέ τό συμμαχικό στρατηγεῖο καί
τήν Ἑλληνική Κυβέρνησι πού ἐν τῷ μεταξύ εἶχε καταφύγει στήν Αἴγυπτο.
Ἔμεινε γνωστός ὁ ἀσύρματος ὡς «ὁ ἀσύρματος τοῦ Δεσπότη» καί δέν
κατέστη ποτέ δυνατόν νά βρεθεῖ παρά τίς πολλές προσπάθειες τῶν
Γερμανῶν μέ τά τελειότερα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ραδιογωνιόμετρα!
Α
Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά τονιστεῖ ὅτι σέ βασανιστήρια καί σφαγές
κληρικῶν δέν πρωτοστάτησαν μόνο Γερμανοί ἀξιωματικοί καί
στρατιῶτες, ἀλλά καί Ἰταλοί, Βούλγαροι, Ἀλβανοί καί κομμουνιστές. Ἀπό
τήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν θύματα ὑπῆρξαν 2 Ἀρχιμανδρίτες καί 3 Ἱερεῖς.
Στή Μητρόπολη Θεσσαλονίκης 5 Ἱερεῖς καί 1 μοναχός. Στή Μητρόπολη
Ἀλεξανδρουπόλεως 3 Ἱερεῖς. Στή Μητρόπολη Βερροίας καί Ναούσης 4
Ἱερομόναχοι καί 5 Ἱερεῖς. Στή Μητρόπολη Γρεβενῶν 4 Ἱερεῖς. Στή
Μητρόπολη Δράμας 2 Ἱερομόναχοι καί 8 Ἱερεῖς….καί σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα
πλέον τῶν 345 κληρικῶν χωρίς νά λαμβάνονται ὑπ’ ὄψιν οἱ βασανισμοί, οἱ
ἐξορίες, οἱ θάνατοι ἀπό τίς κακουχίες καί τίς κακοποιήσεις.
Α
Ὅσον ἀφορᾶ στή Μητρόπολη Χαλκίδος, ὁ κλῆρος της κατέβαλε βαρύ
φόρο αἵματος ἀφοῦ ἐκτελέσθηκαν 6 Ἱερεῖς. Συγκεκριμένα, οἱ κομμουνιστές
ἐκτέλεσαν τόν π. Κωνσταντῖνο Φράγκο, ἐφημέριο Ἀμελάντων, τόν π.
Νικόλαο Καράπα, ἐφημέριο Ἄτταλης, τόν π. Κωνσταντῖνο Βασιλείου
Βλάχο, ἐφημέριο Βούνων, τόν π. Ἀντώνιο Παπαϊωάννου, ἐφημέριο
Ἀρτεμησίου, τόν π. Βασίλειο Ζάχο καί τόν π. Ἰωάννη Ἀναστασίου.

«Κοινωνία ἁγίων;»
Τηλεόραση : τό ὑπερόπλο τῆς παγκοσμιοποίησης». Μέρος Β’
«Ἡ Τηλεόραση ὡς Ὑπερόπλο : Ἀπό ὅλους αὐτούς τούς φορεῖς, ἡ
τηλεόραση ἀποδείχθηκε ἡ πιο ἀποτελεσματική, γιά τούς ἑξῆς λόγους :
- Μᾶς βρίσκει ἀνυποψίαστους, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι ἁγνοοῦμε, ὄχι μόνον
τήν ἀφανή της δύναμη, ἀλλά καί ὅτι οἱ παγκοσμιοποιητές τήν
χρησιμοποιοῦν γιά νά ἁλώσουν τό σῶμα, τό πνεῦμα, τήν ψυχή καί τήν
βούλησή μας καί γιά νά ὑποδουλώσουν ἐμᾶς καί τά παιδιά μας.
 - Μᾶς ἐπιβάλλεται, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι, προβάλλει τίς ὑποβολιμαῖες
‘ἀξίες’ καί τά ‘ἰδεώδη’ τῶν παγκοσμιοποιητῶν καί-ἰδίως- μέ τά
ἀντίστροφα ‘πρότυπα’ ἀνδρῶν καί γυναικῶν, μέ τά ὁποῖα ἐμποτίζειτά
πάντα : δελτία εἰδήσεων, τηλεοπτικές συζητήσεις, ἐπιστημονικοφανῆ
ντοκυμαντέρ, τηλεοπτικές σειρές (ἑλληνικές καί ξένες), παιδικά
κινούμενα σχέδια, διαφημίσεις, σατυρικές ἐκπομπές, τό σύνολο τῶν
τηλε-ριάλιτυ καί τῶν ἐκπομπῶν ‘λάιφ-στάυ’ κ.λ.π.
- Μᾶς εὐνουχίζει ψυχοπνευματικά, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι-ἐπειδή
ἀποκλείει, ἀπορρίπτει ἤ γελοιοποιεῖ ὅλες τίς δυτικές παραδοσιακές
ἀξίες καί τά ἰδανικά μας- ἐκμηδενίζει, μέσα στή συνείδησή μας, τίς
ἀρετές, τή δύναμη ψυχῆς καί τούς ἀμυντικούς μηχανισμούς πού οἱ
συγκεκριμένες ἀξίες καί τά ἰδανικά ἐνεργοποιοῦν ἐντός μας.
- Ἁδρανοποιεῖ, σταδιακά, τή σκέψη καί τήν κριτική μας ἱκανότητα, ὑπό
τήν ἔννοια ὅτι, μᾶς προσφέρει ἕτοιμες ἀπόψεις, μέ τίς ὁποῖες μᾶς
βομβαρδίζει ἀδιάλειπτα.
- Χρησιμοποιεῖ τούς χαρισματικούς- ἐπικοινωνιακούς διαμορφωτές
γνώμης, δηλαδή, ἄτομα πού-λόγῳ τῆς ἐμφάνισής τους, τῆς
προσωπικότητός τους καί τῆς πειθοῦς τους-ἔχουν τήν δύναμη νά
μᾶς καθηλώνουν, νά προκαλοῦν τόν θαυμασμό μας καί νά μᾶς
ἐπιβάλλονται, μέ ἀποτέλεσμα νά διαμορφώνουν τήν σκέψη μας καί
νά καθοδηγοῦν τήν γνώμη μας, ἐν ἁγνοία μας, ἐκμηδενίζοντας τήν
δική μας.
Α
Δέν Ὑπάρχουν Ὅρια. Ὅλα Ἐπιτρέπονται : Ἀρχικῶς, ὁ τηλεοπτικός
ἀθέατος πόλεμος-σύμφωνα μέ τό θεωρητικό του- ‘ἀμφισβητεῖ σταδιακά
ὄχι μόνο τήν ἐξουσία τῶν κατεστημένων θεσμῶν κι ἀξιῶν ἀλλά καί τήν
ἐξουσία καθεαυτή. Διαποτίζοντας τήν ἰντελλιγκέτσια (σ.σ. δηλαδή, τήν
διανόηση), τίς μεσαῖες τάξεις, τή νεολαία κι ὅλα τά κοινωνικά στρώματα
γενικότερα, (…) ὑπονομεύει σιγά-σιγά τήν πατριαρχική οἰκογένεια, τό
σχολεῖο σαν ἕνα ὀργανωμένο σύστημα καταπιεστικῆς
κοινωνικοποίησης,τούς κρατικούς θεσμούς καί τήν ἐργοστασιακή
ἱεραρχία. Διαβρώνει τήν ἠθική τῆς ἐργασίας, τή λατρεία τῆς
ἰδιοκτησίας…’.
Α
Ἀπό τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, ὅμως, ὁ πόλεμος αὐτός
ἀντικατέστησε σταδιακά τήν ‘ἀπελευθέρωση ἀπό τήν καταπίεση’, μέ τό
ὑποσυνείδητο μήνυμα ‘δέν ὑπάρχουν ὅρια. Ὅλα ἐπιτρέπονται’. Αὐτό
ἀποσκοποῦσε στό νά μεταλλάξει τήν μέν ἀρετή, σέ διαφθορά, τήν δέ
γενναιότητα, σέ ἀσυδοσία. Μέ τίς γυναῖκες, τά παιδιά καί τούς νέους ὡς
κύριους στόχους του, τό μήνυμα αὐτό ἀντέστρεψε, ἀφανῶς, μέσα τους,
τόν δυτικό τρόπο ἀντιμετώπισης τῶν δύο βασικῶν ἐνστίκτων τοῦ
ἀνθρώπου: τοῦ ἐνστίκτου ἀναπαραγωγῆς καί τοῦ ἐνστίκτου
ἐπιβίωσης.
Α
Ἡ Διαφθορά ὡς Νέα Αὐταξία : Σέ ὅτι ἀφορᾶ στό ἔνστικτο
ἀναπαραγωγῆς, τό μήνυμα ‘δέν ὑπάρχουν ὅρια : ὅλα ἐπιτρέπονται’
κατέστρεψε, μέσα τους, τήν πραγματική ἐρωτική ἐπιθυμία,
μεταλλάσσοντάς την σέ σεξουαλική ἀσυδοσία, ἐξαχρειωτική, ἀναίσχυντη
καί ἀχαλίνωτη χυδαιότητα, ἐκπόρνευση ἀμφοτέρων τῶν φύλων,
διαστροφική σεξουαλικότητα κάθε μορφῆς (δηλαδή, ὁμοφυλοφιλία,
σαδομαζοχισμό, παρενδυτισμό, κ.λ.π.)· συμπεριφορές πού ἐξιδανίκευαν
τηλε-ταινίες, τηλε-ριάλιτυ, ἐκπομπές λάιφ-στάιλ, κωμικές σειρές, ἀκόμα
καί σατυρικές ἐκπομπές (ἐνῶ ἡ παιδοφιλία προωθήθηκε διά τῆς ἀρνητικῆς
διαφήμισης).
Α
Καθ’ ὅλην τήν διάρκεια τῶν μεταλλαγῶν αὐτῶν, οἱ διάφοροι
χαρισματικοί διαμορφωτές σκέψης παρήγαγαν ἀντίστοιχες περίτεχνες
ψυχολογίστικες ὑποστηρικτικές θεωρίες, ἀπόψεις, γνῶμες, πού ὡς
κεντρικό τους ἄξονα εἶχαν ἔμμεσες-ἤ ἄμεσες, καί συχνά λυσσαλέες-,
ἐπιθέσεις κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς κύριου φορέα σαδιστικῆς καταπίεσης
τῶν ‘φυσικῶν ὁρμῶν’ τοῦ ἀνθρώπου. (Πάλι καλά, πάντως, πού ὁρισμένοι
ἐξ αὐτῶν ἐξανέστησαν ἔναντι τῆς-ἐκπεφρασμένης σέ Φ.Ε.Κ.-βούλησης τῆς
Ἑλληνικῆς Πολιτείας νά χορηγήσει ποσοστά ἀναπηρίας σέ
σαδομαζοχιστές καί σέ παιδόφιλους!).
Θά συνεχιστεῖ ἡ παρουσίαση τοῦ σημαντικοῦ ὅσο δέ καί λίαν ἐπικαίρου
ἄρθρου τῆς κ. Δάφνης Βαρβιτσιώτη στό ἑπόμενο τεῦχος μας.

Στάθη στην προτελευταια σελίδα βάλε τή ζωγραφιά του παιδιοῦ Γεώργιος

Θεοδώρου Γ’ Τάξη Γυμνασίου Ἰστιαίας καί γράψε
Μέ τήν ὑπέροχη αὐτή ζωγραφιά τοῦ χαρισματικοῦ -ὅπως ἀποδεικνύεται-
Γεωργίου ἀποχαιρετοῦμε τό ὄμορφο καλοκαιράκι εὐχόμενοι νά μᾶς
ἀξιώσει ὁ Πανάγαθος Θεός νά ὑποδεχθοῦμε μέ ὑγεία καί τό ἑπόμενο. Καλό
φθινόπωρο σέ ὅλους. Εὐχαριστοῦμε κι ἐσένα Γεώργιε Θεοδώρου καί σοῦ
εὐχόμαστε καλή πρόοδο, καλή φώτιση καί νά μᾶς τροφοδοτεῖς πάντοτε μέ
τίς ὑπέροχες ζωγραφιές σου. Ὁ ἅγιος Γεώργιος νά εἶναι πάντοτε βοηθός
καί προστάτης σου.

Στάθη γράψε στήν τελευταία σελίδα μέ τόν τίτλο σέ κεφαλαία

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ τό κάτω κείμενο : Στίς 26 Ὀκτωβρίου 2012 ἑορτάζει τό
παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου στόν Ταξιάρχη.
Ἄν περισσέψει πολύς χῶρος στήν τελευταία σελίδα πές μου γιά νά σοῦ
δώσω κάποιες ἰδέες.