ΑΜΠΕΛΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Εἰσαγωγικό κείμενο :
«Ὅλοι εἴμαστε Ἐκκλησία. Ὅσοι κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησία γιά
τά λάθη τῶν ἐκπροσώπων της, μέ σκοπό δῆθεν νά βοηθήσουν
γιά τή διόρθωση, κάνουν μεγάλο λάθος. Αὐτοί δέν ἀγαποῦν τήν
Ἐκκλησία. Οὔτε, βέβαια, τόν Χριστό. Τότε ἀγαπᾶμε τήν
Ἐκκλησία, ὅταν μέ τήν προσευχή μας ἀγκαλιάζομε κάθε μέλος
της καί κάνομε ὅ,τι κάνει ὁ Χριστός. Θυσιαζόμαστε,
ἀγρυπνοῦμε, κάνομε τό πᾶν, ὅπως Ἐκεῖνος… Νά ζοῦμε τά
μυστήρια, ἰδιαίτερα τό μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας. Σ’ αὐτά
βρίσκεται ἡ Ὀρθοδοξία. Προσφέρεται ὁ Χριστός στήν Ἐκκλησία
μέ τά μυστήρια καί κυρίως μέ τήν Θεία Κοινωνία». (Γέροντος
Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου «Βίος καί Λόγοι», Ἐκδ. Ἱ. Μ.
Χρυσοπηγῆς, Χανιά 2003, σελ. 206-207)

«Κατά τάς γραφάς»

Ἐφεσ. 6, 13 : «Διά τοῦτο ἀναλάβατε τήν πανοπλίαν τοῦ

Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ
καί ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι».
Τό βίωμα καί τήν ἐμπειρία τῶν ἁγίων στό θέμα τῆς
«πονηρῆς ἡμέρας» διατυπώνει ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ὡς
ἑξῆς : «Ἐπειδή ἔχουμε τέτοιους ἀντιπάλους καί ἐπειδή
διεξάγουμε τόσο φοβερό πόλεμο, πρέπει νά ἀναλάβουμε τήν
πανοπλία τοῦ Θεοῦ, γιά νά μπορέσουμε ν’ ἀντισταθοῦμε…Καί
‘πονηρή μέρα’ γιά μᾶς, εἶναι ἡ κάθε μέρα, γιατί ὁ κόσμος ὅλος
‘ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται’, (Α’ Ἰω. 5, 19) καί κάθε μέρα τά
πνεύματα τοῦ κακοῦ ἐπιτίθενται ἐναντίον μας. Ὅπως ἡ ὕλη,
ἔτσι καί ὁ χρόνος εἶναι δημιουργία τοῦ Θεοῦ καί δημιουργήθηκε
ἀπ’ Αὐτόν ‘καλός λίαν’, ἐπιθυμεῖ τόν Θεό καί εἰσάγει τήν
αἰωνιότητα. Ἀλλά καθίσταται ‘κακός’ ὅταν μολύνεται ἀπό τήν
ἁμαρτία. Ἔτσι οἱ δικοί μας προπάτορες ὅταν ἁμάρτησαν στόν
παράδεισο, μετέφεραν, μέ τήν ἁμαρτία, τό κακό στόν χρόνο!
Αὐτό κάνουμε κι ἐμεῖς ‘ἁμαρτάνοντες’. Οἱ μέρες μας ἀπό τίς
ἁμαρτίες πού κάνουμε, καθίστανται πονηρές, πέφτουν στό
πονηρό. Ὅ,τι ‘μεταφέρεται’ στόν χρόνο καί δέν εἶναι ‘ἐκ Θεοῦ’
εἶναι κακό καί ἔτσι ὁ χρόνος καθίσταται κακός, διαμέσου τοῦ
κακοῦ…
» Μέ τήν ἐνσάρκωσή Του ὁ Θεός Λόγος ‘μπαίνοντας’ στό
χρόνο, ἐξαγίασε αὐτόν καί μέ τήν Ζωή Του στήν γῆ, κατέδειξε
πῶς καί πόσο οἱ μέρες καί οἱ νύχτες καθίστανται καλές καί
ἅγιες. Πῶς γίνεται αὐτό; Ὅταν αὐτές ‘πληροῦνται’ μέ τόν Θεό
καί ὅτι εἶναι τοῦ Θεοῦ…Ἡ ἐκκλησία εἶναι τό ἐργαστήριο τοῦ
Θεοῦ, ὅπου οἱ μέρες μας ἀπό κακές μετατρέπονται σέ καλές καί
ἀπό μή ἅγιες σέ ἅγιες. Ἐξαγιάζοντας τούς ἑαυτούς μας, μέσα
στήν ἐκκλησία, μέ τήν βοήθεια τῶν ἱερῶν μυστηρίων καί τῶν
ἁγίων ἀρετῶν, ἐκδιώκουμε τήν ἁμαρτία καί τό κακό ἀπό τίς
μέρες μας καί τίς γεμίζουμε μέ τό καλό τοῦ Χριστοῦ…Μέ τόν
τρόπο αὐτό, ἐξαγοράζουμε τόν καιρό, τόν ὁποῖο ὑποδούλωσαν
τά διάφορα δικά μας κακά καί τόν μεταμορφώνουμε σέ
αἰωνιότητα…
» Γιά νά ἀπελευθερώσει κανείς τόν ἑαυτό του ἀπό τό κακό,
πρέπει νά ‘καταλάβει’ καί νά ‘κατακτήσει τό καλό τοῦ
Χριστοῦ’, νά ‘γεμίσει’ τήν ὕπαρξή του μέ αὐτό, ἀδιάκοπα
πολεμώντας ἐναντίον τοῦ κακοῦ πού ὑπάρχει στόν ἑαυτό μας,
στον κόσμο καί γύρω ἀπό μᾶς. Πρέπει νά ἀναλάβουμε τήν
‘πανοπλία τοῦ Θεοῦ’ καί ὄχι ἕνα τμῆμα της. Γιατί ὅποιος, γιά
παράδειγμα, ἀναλάβει τήν πίστη καί δέν ἀναλάβει μαζί της καί
τήν ἀγάπη καί τήν ἐλπίδα καί τήν προσευχή καί τή νηστεία καί
τίς λοιπές ἅγιες ἀρετές καί δυνάμεις, αὐτός δέν θέλει νά εἶναι
δυνατός στον πόλεμο ἐνάντια στά πνεύματα τοῦ κακοῦ…Πρέπει
ὁ Χριστιανός νά ἀναλάβει ὅλες τίς ἀρετές, ὅλες νά τίς ἐνδυθεῖ,
ὅλες νά τίς ἀσκεῖ καί τότε θά ἔχει ἐνδυθεῖ τήν πανοπλία τοῦ
Θεοῦ…
» Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε καί αὐτό : τά πνεύματα τοῦ κακοῦ
εἶναι παλαιοί, ἔμπειροι μαχητές, πονηροί, πανοῦργοι, ἱκανοί καί
ἐπιτήδειοι! πολέμησαν ἀκόμη καί στόν οὐρανό, μέ τούς ἁγίους
Ἀγγέλους…πολέμησαν καί πολεμοῦν μέ ἁμαρτωλούς καί
ἁγίους…μέ σοφούς καί ἀμαθεῖς…μέ ἀδύνατους καί δυνατούς,
καί γνωρίζουν, αὐτοί, πῶς πρέπει νά πολεμοῦν κα ίνά νικοῦν
τούς ἀνθρώπους. Γι’ αὐτό ἡ ‘πανοπλία τοῦ Θεοῦ’ σέ μᾶς, εἶναι ὁ
παν-νικῶν καί παντοδύναμος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, Αυτός
εἶναι ἡ ἄμυνά μας, ἡ ἐπίθεσή μας καί ἡ νίκη μας ἐναντίον τῶν
πονηρῶν δαιμόνων. Γιατί μόνο Αὐτός στόν γήϊνο κόσμο μας
ἀποδείχθηκε ἰσχυρότερος ἀπό τόν σατανᾶ καί τά λοιπά
πνεύματα τοῦ κακοῦ».
Στό ἑπόμενο τεῦχος ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς θά
συνεχίσει μέ τή θεόπνευστη διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ
Χρυσοστόμου σχετικά μέ τό πῶς μποροῦμε μέ τήν πανοπλία τοῦ
Θεοῦ νά ἀντιμετωπίσουμε τίς μετωπικές σφοδρές ἐπιθέσεις τοῦ
πονηροῦ καί τῶν ἀκαθάρτων αὐτοῦ πνευμάτων.

«Βλέπετε μή πλανηθῆτε»

Ἐπικίνδυνη αἵρεση ἡ «Οἰκουμενική Κίνηση»; Μέρος Β’

2. Ἀναφέρθηκε στό προηγούμενο τεῦχος ὅτι οἱ «Ἐκκλησίες» -

μέλη τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.)
ἀποδέχονται ὅτι τά ἄλλα μέλη διαθέτουν κάποια στοιχεῖα τῆς
ἀληθοῦς Ἐκκλησίας καί ὅτι ὅλες μαζί συνθέτουν τήν «μία ἀληθῆ
Ἐκκλησία». Προσέξτε ὅμως στό συνοθύλευμα αὐτό τῶν
αἱρετικῶν ὁμολογιῶν, μερικές «ἐκκλησίες» μέ τίς ὁποῖες ἡ Μία,
Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία (δηλ. ἡ Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία) πρέπει νά συνδιαλέγεται ἐπί ἴσοις ὅροις!
Α) Βαπτιστές τῶν Η.Π.Α. : πιστεύουν πώς ἡ Θεία Κοινωνία
ἁπλῶς συμβολίζει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου,
ἀπορρίπτουν τή μετουσίωση τῶν Τιμίων Δώρων, «κοινωνοῦν»
δέ καί μέ μπισκότα καί χυμό σταφυλιοῦ!

Β) «Ἐκκλησία» Χάριστ (Harrist) : ἐπιτρέπει τήν πολυγαμία!

Γ) Ἑνωμένη «Ἐκκλησία» τῆς Αὐστραλίας (Μεθοδιστές,

Πρεσβυτεριανοί, Κογκρεσιοναλιστές) : ἐπιτράπουν τή
χειροτονία ὁμοφυλοφίλων καί χρησιμοποιοῦν στή «θεία
λειτουργία» καί χριστιανική ρόκ καί χέβι μέταλ μουσική!
 Δ) Θρησκευτική Κοινωνία τῶν Φίλων (Κουακέροι τῶν
Η.Π.Α.) : Δέν κατατάσσουν τόν ἑαυτό τους μεταξύ τῶν
παραδοσιακῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί «Ἐκκλησιῶν» ἀλλά
περισσότερο μεταξύ τῶν συμπαντικῶν, ἀγνωστικιστῶν,
ἀθεϊστῶν καί παγανιστῶν!

Ε) Μεταρρυθμισμένη «Ἐκκλησία» τῆς Ὀλλανδίας : πιστεύουν

πώς τό Βάπτισμα δέν σώζει!

ΣΤ) «Ἐκκλησία» τῆς Νοτίου Ἰνδίας : συνοθύλευμα

Μεθοδιστῶν, Κογκρεσιοναλιστῶν, Πρεσβυτεριανῶν,
Μεταρρυθμισμένων, Βαπτιστῶν, Πεντηκοστιανῶν πού ἔχουν
παρεξηγήσει τήν εὐαγγελική φράση «ἵνα πάντες ἕν ὧσιν»!

Ζ) Ἑνωμένη «Ἐκκλησία» τοῦ Καναδᾶ : δέχονται τήν

ὁμοφυλοφιλία τῶν κληρικῶν ὡς κάτι τό φυσικό καί ὡς «δῶρο
Θεοῦ»!!! Τάσσονται καί ὑπέρ τῶν ἐκτρώσεων!

Η) Λουθηρανοί : Ἀπορρίπτουν τό Χρίσμα, τήν Ἱερωσύνη, τήν

ἐπίκληση τῆς Θεοτόκου καί τῶν ἁγίων!

Θ) Βαπτιστές : ἀποδέχονται τό χιλιασμό καί ἀπορρίπτουν

τήν σωτηρία διά τοῦ Βαπτίσματος καθώς καί τήν Ἱερωσύνη!

Ι) Ἀγγλικανοί : ἀπορρίπτουν τήν Ἱερά Παράδοση, τό Χρίσμα,

τό Εὐχέλαιο, τόν Γάμο, τήν Μετάνοια ὡς μή μυστήρια τοῦ
Εὐαγγελίου. Μέ τό 19ο ἄρθρο τῆς Ἀγγλικῆς Ὁμολογίας θεωροῦν
τά Πατριαρχεῖα Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας, Ἀλεξανδρείας ὡς
πλανημένα στήν πίστη! Χειροτονοῦν γυναῖκες καί
ὁμοφυλόφιλους!

Εἶναι λίγα ἀπό τά πολλά παραδείγματα τῶν «Ἐκκλησιῶν» μέ τίς

ὁποῖες συνδιαλέγονται οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἐπί ἵσοις
ὅροις!!!
Πρίν κλείσουμε μέ τό δεύτερο αὐτό μέρος νά τονίσουμε καί τό
παράδοξο γεγονός τῆς ἀρνήσεως ἐκ μέρους τοῦ κράτους τοῦ
Ἰσραήλ ἐπί 7 ἤ καί περισσότερους μῆνες νά ἀναγνώριση τόν νέο
Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Θεόφιλο πού εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τήν
ἀδυναμία μετακινήσεως τοῦ Πατριάρχου ἐκτός τοῦ Ἰσραήλ. Ἡ
ἀναγνώριση ἔγινε ἀμέσως μετά τήν ἀπόφαση τοῦ Πατριαρχείου
ἐπιστροφῆς στό Παγκόσμιο Συμβούλιο «Ἐκκλησιῶν»! Τυχαῖο;
Μπορεῖ!

«1821»
Ἐλάχιστο ἀντίδωρο μνήμης καί εὐγνωμοσύνης σέ
γνωστές καί ἄγνωστες ἡρωϊκές μορφές τοῦ Γένους μας
Μέρος Β’

Ἡ Ἐθνική μας ἑορτή πέρασε πρό πολλοῦ ἀλλά δέν πέρασε ἡ

κρίση πού μαστίζει τό Γένος μας. Γιά τό λόγο αὐτό κρίνεται
σκόπιμη ἡ συνέχιση τῶν ἄρθρων αὐτῶν ὡς μιά ὕστατη
προσπάθεια μετάδοσης τῆς ἀληθινῆς ἱστορίας μας καί
ἀνάτασης ἐθνικῆς ἔστω κι ἄν γιά κάποιους νεοέλληνες
«διαφωτιστές»-εὐρολιγούρηδες ἑρμηνεύονται ὡς
ἀρρωστημένος «ἐθνικισμός».
Στή συνέχεια, λοιπόν, θά γνωρίσουμε τόν μοναχό Σαμουήλ πού
εἶχε τό παρατσούκλι «ἡ τελευταία κρίσις». Ἡ προσφορά του
ὑπῆρξε τεράστια στούς ἀγῶνες τῶν Σουλιωτῶν κατά τοῦ Ἀλῆ
Πασᾶ. Ἦταν 30 περίπου ἐτῶν καί ἀσκήτευε σέ σπήλαιο στή θέση
Ἁγία Παρασκευή μεταξύ Κουγκίου καί Κιάφας. Εἶναι
χαρακτηριστικά τά λόγια τοῦ Πουκεβίλ γιά τόν μοναχό Σαμουήλ
: «Ἄνδρας σάν τόν Σαμουήλ, θά μποροῦσε νά μεταβάλη τήν
τύχη τῆς Ἑλλάδος, ἐάν εἶχε σημάνει ἐπί τῶν ἡμερῶν του ἡ ὥρα
τῆς ἀπελευθερώσεώς της». Ἡ παραπάνω προσωνυμία τοῦ
δόθηκε λόγῳ τοῦ συνήθους κηρύγματός του : «Ἰδού, ἤγγικεν ἡ
τελευταία κρίσις, κατά τήν ὁποία θά τιμωρηθῆτε ὅσοι
ἐγκαταλείψετε τά πάτρια ἤθη καί δέχεσθε πρός ἀπόλαυσιν τά
ἄδωρα δῶρα τοῦ ἀπίστου τυράννου. Φύγετε ἀπό μπροστά μου
τέκνα τῆς ἀπώλειας, μή μέ κολάζετε περισσότερο. Καμία
ἐπικοινωνία δέν θέλω νά ἔχω μέ ὅσους δέχονται δῶρα ἀπό τούς
Τούρκους. Οἱ δεχόμενοι αὐτά δέν εἶναι στρατιῶτες τοῦ Ἰησοῦ
Χριστοῦ. Δέν εἶναι ἱκανοί νά προστατεύσουν τήν Πατρίδα».
Αὐτή τή σκληρή γλῶσσα χρησιμοποιοῦσε ὁ μοναχός Σαμουήλ
προκειμένου νά ἀντιμετωπίσει τίς πονηρές μεθόδους τοῦ Ἀλῆ
Πασᾶ πού σκοπό εἶχε μέ δόλιο τρόπο νά καταστείλει τήν
ἐπανάσταση τῶν Σουλιωτῶν. Ὁ Σαμουήλ εἶχε διατελέσει
μαθητής τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Μαζί μέ τούς
Σουλιῶτες πολέμησε πολλές φορές στίς πιό ἐπικίνδυνες θέσεις.
Ἀναφέρονται ἀνδραγαθήματά του ὅπως οἱ δολιοφθορές στά
ἐχθρικά στρατόπεδα ἀφοῦ πρῶτα μεταμφιεζόταν σέ ἐπαίτη!
Ὁ πολέμαρχος μοναχός ἀρνήθηκε στόν Ἀλῆ τή
συνθηκολόγηση καί κατέφυγε στό Κούγκι, στή Μονή τῆς Ἁγίας
Παρασκευῆς καί περίμενε ἐκεῖ τούς Τουρκαλβανούς (1803).
Ὅταν ἦρθε ἀντιμέτωπος μέ τόν γραμματέα τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ
ἐκεῖνος τόν ρώτησε : «Καί τώρα, βρέ καλόγερε, πού θά
παραδοθεῖς, ποια τιμωρία νομίζεις ὅτι θά σοῦ ἐπιβάλλει ὁ
Βεζύρης;». Ὁ Σαμουήλ τόν κοίταξε λίγο καί τοῦ ἀπάντησε :
«Οὐδεμίαν». Τότε πυροβόλησε κατά τῆς πυριτιδαποθήκης καί
ἀνατίναξε τό μοναστήρι μαζί μέ ὅλους σχεδόν τούς
Τουρκαλβανούς πού τό εἶχαν περικυκλώσει! Πολλοί Σουλιῶτες
πραγματοποίησαν στόν τόπο τους ἡρωϊκή ἔξοδο ἐνῶ κάποιοι
ἄλλοι συνελήφθησαν καί ὁδηγήθηκαν στά Ἰωάννινα ὅπου καί
φρικτῶς βασανίσθηκαν προκειμένου νά ἀλλαξοπιστήσουν.
ΚΑΝΕΙΣ τους δέν ἀρνήθηκε τήν ὀρθόδοξο πίστη, βασανίστηκαν
καί ὑπέμειναν μέχρι τέλους ἐμπνεόμενοι ἀπό τά ἱερά
θρησκευτικά καί ἐθνικά κηρύγματα τοῦ Σαμουήλ. (Κείμενα ἀπό
τό βιβλίο τοῦ Κ. Βοβολίνη «Ἡ Ἐκκλησία εἰς τόν ἀγῶνα τῆς
Ἐλευθερίας 1453-1953», Ἐκδ. Κέρκυρα Μονοπρόσωπη ΕΠΕ,
2003, σελ. 89-91)

«Κοινωνία ἁγίων;»
Τηλεόραση καί Νέα Τάξη Πραγμάτων Β’ μέρος

Συνεχίζουμε μέ τήν παρουσίαση τοῦ ἄρθρου τῆς ἱστορικοῦ-

ἐρευνητρίας κ. Δάφνης Βαρβιτσιώτη «Οἱ ‘Ἰνστρούχτορες’ τῆς
Νέας Ἐποχῆς».
 «Ἐνσταλάζουν ἐνοχές σέ ὁλόκληρο τό κοινωνικό σύνολο γιά
πράξεις ἤ παραλείψεις μεμονωμένων ἀτόμων ἤ πολιτικῶν ἤ
διοικητικῶν φορέων. Π.χ. «Ὡς κοινωνία ὀφείλουμε νά
ἀναλάβουμε τίς εὐθῦνες μας πού ὁ δράστης
κατακρεούργησε τό θῦμα»· «ἔχουμε ὅλοι εὐθύνη…», εἴτε
γιά τούς θανάτους ἀπό ναρκωτικά, εἴτε γιά τήν πορνεία, εἴτε
γιά τίς πυρκαγιές, εἴτε γιά τίς πλημμῦρες, τίς καταρρεύσεις
κ.ο.κ.. Ἐφαρμόζουν, δηλαδή, τήν θεωρία τῆς συλλογικῆς
εὐθύνης, πού-συμπτωματικά;- ταυτίζεται μέ τήν ἐπιδιωκόμενη
ἀπό τήν Θεοσοφία ἐξαφάνιση τῆς προσωπικῆς συνείδησης καί
στήν «ὁμαδοποίηση» ὅλων τῶν ἐπιμέρους συνειδήσεων σέ
ΜΙΑ κοινή συνείδηση…

» Ἐνσταλάζουν «συνείδηση μικρότητας» σέ ὅλο τό

κοινωνικό καί ἐθνικό σύνολο, ἐξαπολύοντας ἐναντίον του
καταιγισμό ἐνοχῶν καί ὑποτιμήσεων, συντρίβοντας ὅλα τά
«παλαιά»-κυρίως τά ἐθνικά, πνευματικά, ἱστορικά καί
θρησκευτικά- δεδομένα του : Π.χ. «οἱ Εὐρωπαῖοι, πού εἶναι
πολιτισμένοι…», «ὁ Ἕλληνας εἶναι ἀπαίδευτος,
ἀγράμματος, ἐξυπνάκιας, τεμπέλης, ἐκμεταλλευτής,
νεόπλουτος, σκληρός μέ τά ζῶα, κ. ἄ.», «ὁ
ἀρχαιοελληνικός (ἤ ὁ βυζαντινός) πολιτισμός ἦταν μιά
τυραννική ἀποικιοκρατική ἰμπεριαλιστική δύναμη», «ὁ
Μέγας Ἀλέξανδρος ἦταν σφαγέας τῶν λαῶν», «ζοῦμε σέ
ἕνα ἀνελεύθερο θεοκρατικό καθεστώς»…κ.ο.κ.».

»Παραλύουν ὁποιαδήποτε νόμιμη ἀντίδραση, ἐπιβάλλοντας

τά «ἰδανικά» τοῦ «Νέου Διαφωτισμοῦ» διά τῆς πνευματικῆς
τρομοκρατίας καί μέ ἐκβιαστικές συλλογιστικές. Π.χ. «Ἡ Χ
θέση εἶναι ἡ ὀρθή. Ὅποιος διαφωνεῖ εἶναι
προκατειλημμένος, ἀντιδραστικός, ἐθνικιστής,
θρησκόληπτος, φασίστας, ρατσιστής, κ.ο.κ.»…

» Εὐνουχίζουν ἀνώδυνα κάθε βάσιμη ἀντίδραση,

παρουσιάζοντας τόν Χριστιανισμό ὡς μιά ἄνευ ὅρων
ὑποχώρηση ἔναντι κάθε ἀξίωσης, πρόκλησης ἤ προσβολῆς,
προβάλλοντας μιά ψευδο-χριστιανική ἐκβιαστική ἀγαπολογία
τύπου : «Ὁ Χριστός εἶναι ἀγάπη, ἄρα, ὅποιος ἀντιδρᾶ στις
κοινωνικές, οἰκονομικές, ἐθνικές, ἠθικές, πολιτιστικές,
θρησκευτικές κ.λ.π. μεταβολές πού ἐπιβάλλονται, δέν
εἶναι χριστιανός»· ἤ «Ὁ Χριστός δέν χρειάζεται
προστάτες, συνεπῶς, ἀποδεχθεῖτε ‘πολιτισμένα’ κάθε
βεβήλωσή Του»…

» Παραλύουν τήν βούληση τῶν τηλεθεατῶν, προβάλλοντας

ἤ υἱοθετώντας τίς καταιγιστικές καταστροφολογίες, πού τούς
τρομοκρατοῦν».

» Ἀποσυνθέτουν τήν ‘παλαιά σκέψη’ καί τήν ‘παλαιά’ περί

ἀνθρώπου καί περί κόσμου ἀντίληψη, ὅταν-σέ ἀντιπαραθέσεις
της μέ τά ‘ἰδανικά’ τοῦ ‘Νέου Διαφωτισμοῦ’-τήν
‘ὑπερασπίζονται’ μέ ἀδύναμα καί σαθρά ἐπιχειρήματα, ἤ
καλοῦν ὡς ὑπερασπιστές της ἄτομα ‘ἀνυποψίαστα’, ἤ μέ
ἀνεπαρκεῖς γνώσεις, ἤ ‘ἐπικοινωνιακῶς’ ἀνεπαρκῆ, ἤ ἄτομα
πού ἀνεπίγνωστα τήν ἐκθέτουν, τήν διαστρέφουν ἤ τήν
καταστρέφουν».

» Καθιστοῦν τούς τηλεθεατές πνευματικά καί ψυχικά

ἀπάτριδες, ὑπεραμυνόμενοι- ἀλλά κατά τρόπο βίαιο, χυδαῖο,
ἀκραῖο ἤ ἀκόμα καί γελοῖο- τῶν ‘παλαιῶν’ ἀξιῶν καί ἰδανικῶν,
ἤ τῶν πολιτικῶν ἤ θρησκευτικῶν πιστεύω τους (δηλαδή,
διαβάλλουν, ἐκθέτουν, διαστρεβλώνουν, γελοιοποιοῦν καί
καθιστοῦν ἀποκρουστικές, ἄν ὄχι καί ἐπικίνδυνες τίς ‘παλαιές’
θέσεις».

» Παραλύουν τήν κριτική ἱκανότητα τῶν τηλεθεατῶν,

παρουσιάζοντας ὡς ἔγκυρες προσωπικές γνῶμες ἀσχέτων
ἀτόμων ἐπί σοβαρῶν ἐπιστημονικῶν θεμάτων· π.χ. ἀπόψεις
δημοσιογράφων, ἠθοποιῶν ἤ μουσικῶν πού θεολογοῦν·
μουσικῶν, θεολόγων ἤ ἱερέων πού πολιτικολογοῦν· πολιτικῶν
ἀναλυτῶν πού χριστολογοῦν· ἠθοποιῶν πού ‘δωδεκαθεΐζουν’,
ἀποκρυφιστῶν πού μεταλλάσσουν τήν ἀρχαιοελληνική
φιλοσοφία, ἤ ἀποδίδουν τόν ἀρχαιοελληνικό πολιτισμό σέ
ἐξωγήινους, κ.ο.κ.».

» Οἰκοδομοῦν τόν ‘νέο ἄνθρωπο’, ‘συμβουλεύοντας’ τό

τηλεοπτικό κοινό μέ ‘νέες’ θέσεις ἐπί παντός ἐπιστητοῦ, ‘γιά
τό καλό του’ : Τόν καθοδηγοῦν στό πῶς νά ντύνεται, πῶς νά
διασκεδάζει, ποιόν νά θαυμάζει, ποιόν νά μιμεῖται, τί νά
ἀγοράζει, τί νά τρώει, τί νά τραγουδᾶ, τί νά διαβάζει, τί νά
πιστεύει καί τί νά λατρεύει, πῶς νά σκέφτεται, πῶς νά
γυμνάζεται…πῶς νά φέρεται στά παιδιά του, ἀκόμα καί πῶς νά
ἀναπνέει, πῶς νά κοιμᾶται…πῶς νά πεθαίνει καί πῶς νά
διαθέσει τή σωρό του».

» Ὁδηγοῦν στή μοιρολατρία (ἐξαφάνιση τῆς βούλησης),

μυώντας τούς τηλεθεατές στον ἀποκρυφισμό (συχνά μάλιστα,
ἀναμειγνύοντας σ’ αὐτόν καί τόν Χριστιανισμό), σέ ἀνατολικές
ἤ νεοεποχίτικες δοξασίες (κάρμα, μετενσάρκωση, θετική
σκέψη, θετική-ἀρνητική ἐνέργεια, ‘αὔρα’, πνευματισμό,
ἀναδρομές σέ προηγούμενες ζωές), στήν ἀστρολογία κ.λ.π.
Προωθοῦν ἰδιαίτερα τήν πίστη στή μετενσάρκωση, πρός
μεγάλη ἱκανοποίηση τῆς θεοσοφίστριας Ἄ. Μπέηλυ, ἡ ὁποία
ἔγραφε : ‘Τό δόγμα τῆς μετενσάρκωσης θά εἶναι ἕνα ἀπό
τά καθοριστικά κλειδιά τῆς Νέας Παγκόσμιας
Θρησκείας’».

» Ἑδραιώνουν τή νεοεποχίτικη ὑποκουλτούρα : Προσκαλοῦν

σέ ‘σοβαρές’ ἐκπομπές ἄτομα μέ ‘δυνάμεις’, ‘θεραπευτές’,
‘ἐνορατικούς’, ἀστρολόγους κ.λ.π.· σιωποῦν αἰδημόνως γιά
τόν γενικευμένο καταιγισμό ναρκωτικολαγνείας, διαστροφικοῦ
ἐρωτισμοῦ, μαγείας καί σατανολατρείας, κ. ἄ.». (οἱ
ὑπογραμμίσεις δικές μας)
Θά συνεχιστεῖ ὅμως στά ἑπόμενα 4 τεύχη ἡ τμηματική (λόγῳ
ἔκτασης) παρουσίαση τῆς συμβολῆς τῆς κ. Δ. Βαρβιτσιώτη μέ
τή σχετική εἰσήγησή της στά πλαίσια τῶν ἑσπερινῶν
κηρυγμάτων στήν Ἰστιαία.
 Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου

Στό πολύ ὡραῖο βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου

Σερβίων καί Κοζάνης κυροῦ Διονυσίου («Ἐπί πτερύγων ἀνέμων»,
τομ. Β, Ἐκδ. ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ, 2012, σελ. 108-114) διαβάζουμε γιά
τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ : «δέν χρειάζονται
λογικές κατασκευές καί ἀποδείξεις γιά νά βεβαιώσουμε τήν
Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, γιατί ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἕνα ἱστορικό
γεγονός, καί τά γεγονότα ὁμιλοῦν μόνα τους. Ὅ,τι ἔγινε δέν
ἀπογίνεται, ἀλλά παίρνει τή θέση του μέσα στήν ἱστορία, αὐτό
καί τά ἀποτελέσματά του. Καί δέν ὑπάρχει, ἀλήθεια, γεγονός
τόσο βέβαιο στήν ἱστορία μέ τόσο μεγάλα καί ἀδιαφιλονίκητα
ἀποτελέσματα, ὅσο ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ· εἶναι τό πιο
σημαντικό καί τό πιό ἱστορικά βεβαιωμένο γεγονός ὁλόκληρης
τῆς ἱστορίας.
» Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ὄχι μόνο 40 ἡμέρες
ἐμφανιζότανε ζωντανός ἐνώπιον τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά καί δύο
χιλιάδες χρόνια τώρα ἐμφανίζει τόν ἑαυτό του ζωντανό μέ
πολλά ἐπίσης τεκμήρια, ὥστε νά μή μένη ἀμφιβολία πώς ἡ
Ἀνάσταση εἶναι τό γεγονός πού ἔγινε κι ἐξακολουθεῖ νά
γίνεται…Ἡ Ἀνάσταση, καθώς καί ὅλα τά γεγονότα τῆς θείας
οἰκονομίας, δέν εἶναι φυσικά γεγονότα, ἄν καί εἶναι ἱστορικά,
ἀλλ’ ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, ὑπερφυσικές δηλαδή πράξεις
καί θαύματα μέσα στήν ἱστορία τοῦ κόσμου. Δέν ἔγιναν μιά
φορά, κι ἐμεῖς τώρα τά μνημονεύομε σαν ὅλα τά γεγονότα τῆς
ἱστορίας, ἀλλά εἶναι πράξεις πού συνεχίζονται στήν Ἐκκλησία.
Εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, πού δέν διαιωνίζει καί διατηρεῖ στή
μνήμη της τά γεγονότα, ἀλλά εἶναι αὐτή ἡ ἴδια τό γεγονός, ἡ
Γέννηση, ὁ Σταυρός, ὁ θάνατος, ἡ Ἀνάσταση, ἡ Πεντηκοστή.
» Τά ἱερά Εὐαγγέλια μᾶς ἱστοροῦν γιά πολλές ἐμφανίσεις
τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά τήν Ἀνάσταση, μέ πολλές λεπτομέρειες
πού ἀναφέρονται στήν ἀναστροφή του μέ τούς Ἀποστόλους καί
τόν εὐρύτερο κύκλο τῶν μαθητῶν, στίς 40 μέρες πού ἔμεινε
μαζί τους. Ἐμφανίστηκε πρῶτα στή Μαρία τή Μαγδαληνή, πού
ἐκείνη τόν πέρασε γιά κηπουρό. Ἐμφανίστηκε ὕστερα στίς
μυροφόρες γυναῖκες καί τίς χαιρέτισε. Ὕστερα ἐμφανίστηκε
στόν Πέτρο, πρίν νά ἐμφανιστῆ στούς ἕνδεκα. Ἐμφανίστηκε
ὕστερα σέ δύο μαθητές πού πήγαιναν στούς Ἐμμαούς, καί στό
δρόμο πού πήγαιναν εἶπαν πολλά, χωρίς ἐκεῖνοι νά τόν
γνωρίσουν. Ὕστερα ἐμφανίστηκε στούς δέκα, ὅταν αὐτοί ἦσαν
κλεισμένοι ἀπό τό φόβο γιά τούς Ἰουδαίους, τότε πού ὁ Θωμᾶς
ἔλειπε…Ὕστερα ἀπό 8 ἡμέρες ἐμφανίστηκε στούς ἕνδεκα, ὅταν
ἦταν κι ὁ Θωμᾶς μαζί, τότε πού δέν πρόλαβε καί δέν τόλμησε
νά ψηλαφήση, ἀλλά φώναξε· ‘ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου!’.
Ἐμφανίστηκε ὕστερα στίς ὄχθες τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδας,
τότε πού ψάρευαν οἱ Ἀπόστολοι καί μέ τήν ὁδηγία του ἔπιασαν
153 μεγάλα ψάρια. Ἔπειτα ἐμφανίστηκε στούς ἕνδεκα ἐπάνω σέ
κάποιο ὕψωμα τῆς Γαλιλαίας, τότε πού τούς ἔδωκε τήν ἐντολή
νά πᾶνε κα ίνά κηρύξουν σέ ὅλα τά ἔθνη. Ὕστερα ἐμφανίστηκε
σ’ ὅλους τούς Ἀποστόλους τήν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως…
Ἐμφανίστηκε σέ πεντακόσιους καί παραπάνω μαθητές,
ἐμφανίστηκε στον ἀπόστολο Ἰάκωβο καί τελευταῖα ἐμφανίστηκε
στον Παῦλο ἔξω ἀπό τή Δαμασκό…
» Δέν ἦταν λοιπόν ἡ ἰδέα τῶν Ἀποστόλων ὅτι ἀναστήθηκε ὁ
Χριστός. Ἡ ἀπιστία σκέφτηκε πολλά, γιά νά ἀρνηθῆ τήν
Ἀνάσταση, γιατί ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ μεγάλη πέτρα τοῦ
σκανδάλου στήν ὑπόθεση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῶν Εὐαγγελίων,
τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ καί τοῦ
προορισμοῦ του. Κι αὐτοί οἱ Ἀπόστολοι δέν μποροῦσαν στήν
ἀρχή νά πιστέψουν πώς ὁ Διδάσκαλος ἀναστήθηκε…τά λόγια
τῶν γυναικῶν τά παίρνουν γιά φλυαρίες καί τόν ἴδιο τόν
ἀναστημένο Χριστό τόν βλέπουν γιά φάντασμα. Ὁ Θωμᾶς
δημιουργεῖ ὁλόκληρο ζήτημα…’Ἐάν μή ἴδω…’…Δέν εἶναι,
ἀλήθεια, εὔκολο νά πιστέψουν οἱ Ἀπόστολοι, παρ’ ὅλες τίς
προρρήσεις τοῦ Διδασκάλου, γι’ αὐτό κι ἐκεῖνος, μετά τήν
Ἀνάσταση, ἔμεινε κοντά τους 40 ἡμέρες, καί μέ πολλά τεκμήρια
ἔδειξε τόν ἑαυτό του ὁλόσωμο καί ζωντανό. Ἔπρεπε νά
πιστέψουν καί νά πεισθοῦν ὅτι ‘ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως’, γιατί
ἡ Ἀνάστασή του θά σήκωνε ὁλο τό βάρος τῆς ἀποστολῆς των,
γιά νά κηρύξουν στόν κόσμο τό Εὐαγγέλιο. Μετά τήν
Πεντηκοστή, ὅταν ἔλαβαν τό Ἅγιο Πνεῦμα καί βγῆκαν στόν
κόσμο, οἱ πρῶτα δειλοί καί φοβισμένοι, τώρα κήρυτταν ‘τόν
Ἰησοῦν καί τήν Ἀνάστασιν’…Ἡ Ἀνάσταση σφραγίζει ὅλα ὅσα
εἶπε κι ἔκανε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἡ Ἀνάσταση κρατάει ἑνωμένα
τό πρόσωπο, τά θαύματα καί τή διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Στά Εὐαγγέλια, στίς Πράξεις καί τίς Ἐπιστολές αὐτά τά τρία
δέν χωρίζονται, εἶναι ἡ ἀδιάσπαστη βάση τῆς πίστεως…
» Ἡ χαρά τοῦ κόσμου εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, καθώς
ἔτσι κάπως πρέπει νά τό ἐννοοῦσε ὁ μεγάλος Ρῶσος ἅγιος τοῦ
περασμένου (ἐνν. προπερασμένου) αἰώνα Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ,
ὅταν ἔλεγε σέ κάθε συνάντησή του ‘Χριστός ἀνέστη, ἡ χαρά
μου!’, Ἄς χαροῦμε λοιπόν κι ἐμεῖς σεμνά κι ὄμορφα στή χαρά
τῆς θείας Ἀναστάσεως. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ ἀναγέννηση καί
καινούργια ζωή μέσα μας, ἔτσι καθώς ἀνασταίνεται τώρα καί
ξαναγεννιέται ἡ ὑλική κτίση γύρω μας. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ
Χριστοῦ εἶναι ἡ νίκη τῆς ζωῆς ἐναντίον τοῦ θανάτου, ἡ ἐλπίδα
τῶν ἁγίων, ἡ προσδοκία τῶν δικαίων, ἡ ἀνάπαυση τῶν
κεκοιμημένων, ἡ ὑπομονή τῶν ζώντων. Ὅλοι κρατιούμαστε ἀπό
τήν Ἀνάσταση κι ὅλοι πορευόμαστε πρός τήν Ἀνάσταση, ἡ
Ἐκκλησία, ἡ ὑλική κτίση, ὁ κόσμος ὅλος…Ἀμήν. ‘Ἀληθῶς
ἀνέστη ὁ Κύριος’».

Παιδιά, μπορεῖτε νά τό βρεῖτε;

Ὅποιο παιδί στήν ἡλικία ἤ στό μυαλό, θέλει, ἄς μᾶς στείλει στή
διεύθυνση : Ι. Ν. ΑΓ. ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ, Τ.Θ. 25, 34012 ΩΡΕΟΙ
ἀπάντηση τεκμηριωμένη στό παρακάτω ἐρώτημα : «Ἄν εἶστε
ἀρκετά θαρραλέοι, χτυπῆστε τήν πόρτα τοῦ γραφείου
τῶν καθηγητῶν καί κάντε στό/στή χημικό σας τήν
παρακάτω ἐρώτηση : Κάποιοι, ὅταν πίνουν τσάϊ,
προσθέτουν τό τσάϊ στό γάλα τους, ἐνῶ ἄλλοι τό γάλα
στό τσάϊ τους. Ὑπάρχει κάποια διαφορά στή γεύση καί,
ἄν ναι, γιατί;». Ὁ νικητής θά λάβει μιά κούτα γάλα Νουνού
ἐβαπορέ γιά νά βάζει στό τσάϊ του/της. Μέχρι τίς 20 Μαΐου
2012. Σπεύσατε!
(Ἀπό τό βιβλίο «Χημείας Ἀντίδραση», σειρά Ἐξωφρενική
Βιβλιοθήκη, Ἐκδ. ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ, 1999, σελ. 25)
 ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ;

Ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ ἕνα σύντομο σχόλιο πάνω στό ἐθνικό

πρόβλημα τῶν ἐκλογῶν πού πλησιάζουν, ὄχι μέ διάθεση
πολιτικῆς τοποθέτησης, ἀλλά μέ αἴσθημα εὐθύνης ἀφοῦ ὅπως –
πολύ σωστά κατά τή γνώμη μας- ὑποστηρίζει ὁ λογιώτατος καί
πολυγραφώτατος κληρικός τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν π.
Βασίλειος Βολουδάκης ἡ πολιτική εἶναι καί ποιμαντική!
Στή συνέχεια θά παραθέσουμε λίγα ἀπό τά σοφά πού ἔλεγε ὁ ,
μακαριστός πλέον, Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κυρός Τιμόθεος καί
δημοσιεύθηκαν στό ἐνοριακό περιοδικό «Ἐνοριακή Εὐλογία» (Ἱ.
Ν. Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων, Ἀπρίλιος 2012, τεῦχος 118, σελ.
170-172).
Ὁ μακαριστός Ἱεράρχης τόνιζε μεταξύ ἄλλων πώς «Τό
σοβαρώτερο γεγονός σέ μία χώρα εἶναι ἡ ἐκλογή τῶν
ἀρχόντων πού θά τήν κυβερνήσουν…Δέν εἶναι δύσκολο
νά ἀντιληφθεῖ κανείς τήν τεράστια σημασία πού ἔχει ἡ
ἐκλογή καλῶν ἤ κακῶν ἀρχόντων. Ὅμως ὀλίγοι
σκέπτονται στά σοβαρά τήν ἀξίαν τῆς ψήφου των καί
τήν εὐθύνην των ἀπέναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων, τήν ὥρα
πού ψηφίζουν.
Σέ λίγες μέρες θά κληθεῖ καί ὁ λαός μας γιά ἄλλη μιά
φορά νά ἐκλέξει τούς ἄρχοντας πού θά τόν διοικήσουν.
Θά ξεπεταχτοῦν πολλοί καί διάφοροι ὑποψήφιοι, παλαιοί
καί νέοι γνωστοί καί ἄγνωστοι. Θά τούς ἀκούσωμε νά
ὁμιλοῦν ἀπό τό ραδιόφωνον καί τούς ἐξῶστες στίς
πλατεῖες. Θά γράφουν στίς ἐφημερίδες, θά ἐξαγγέλλου
προγράμματα, θά σκορποῦν ὑποσχέσεις, θά
περιέρχονται τίς συνοικίες καί τά χωριά, θά
περιστοιχίζωνται ἀπό τούς φίλους των καί θά ποζάρουν
χαριτωμένα στά διαφημιστικά ἔντυπα, κολλημένοι στούς
τοίχους καί στά ὀχήματα.
Ἡ Ἱστορία διδάσκει πώς οἱ λαοί εὔκολα παρασύρονται
καί δημαγωγοῦνται. Ἡ ‘Ἀναγέννησις’ (περιοδικό στό
ὁποῖο δημοσιεύθηκε ἀρχικά αὐτό τό ἄρθρο) ἀπό καθῆκον
καί ἀγάπη στό στό λαό μας, ἔξω ἀπό κάθε κομματική καί
πολιτική ἀνάμιξη, θά χαράξει μερικές γραμμές πάνω στίς
βασικές προϋποθέσεις ἑνός σωστοῦ ἐκλογικοῦ
προσανατολισμοῦ.
Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, οἱ ἄρχοντές μας πρέπει νά εἶναι
Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, πραγματικά πιστοί καί εἰλικρινά
ἀφοσιωμένοι στήν θρησκεία τῶν πατέρων μας.
Χριστιανοί ὄχι στούς τύπους καί Ὀρθόδοξοι ὄχι στά
χαρτιά. Εἴμεθα λαός φαινόμενο θρησκευτικῆς
ὁμοιογενείας. Δέν εἶναι ἀνεκτόν οἱ ἄρχοντές μας νά
ἀνήκουν σέ ἀντιχριστιανικές ἰδεολογίες καί ἄλλες
θρησκεῖες καί αἱρέσεις. Μασσῶνοι καί Χιλιασταί καί
ἄθεοι πρέπει νά καταψηφισθοῦν ἀνελέητα μέ τήν ψῆφον
τοῦ εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου λαοῦ μας.
Οἱ ἄρχοντές μας πρέπει νά εἶναι πατριῶτες…
Πατριῶτες σωστοί καί ὁλόκληροι, ὄχι ἀπ’ αὐτούς πού
τάχα κόπτονται γιά τήν πατρίδα καί τά ἰδανικά, χωρίς νά
τά πιστεύουν καί ὑποκριτικά τά βάζουν σάν
προκαλύμματα ἀνόμων συμφερόντων καί φρικτῆς
ἐκμεταλλεύσεως…
Ὁ λαός μας θέλει τούς ἄρχοντές του ἀνθρώπους τοῦ
λαοῦ. Ὄχι ἀπό ἐκείνους πού μιλοῦν γιά τό λαό καί δέν
ἔχουν ἄλλη σχέση μαζί του, παρά νά τόν ἀπατοῦν καί νά
τόν ἐκμεταλλεύονται. Νά ἀκούσουν τούς στεναγμούς καί
τά παράπονα…Νά βρίσκονται πάντα κοντά του, νά
ἀντιμετωπίζουν τά προβλήματα, νά ἀγωνίζονται γιά τή
βελτίωση τοῦ βιοτικοῦ του ἐπιπέδου, νά βοηθοῦν, νά
προστατεύουν, νά θυσιάζονται, γιά νά κλείνουν τά
στόματα τῶν ἐχθρῶν καί τῶν ὑπονομευτῶν, πού
ἐκμεταλλεύονται τή δυστυχία καί τά βάσανα τοῦ λαοῦ.
Ὁ λαός μας θέλει τούς ἄρχοντές του ἀνθρώπους τῆς
Ἐκκλησίας, γιατί γνωρίζει πολύ καλά πώς χωρίς τήν
εὐσέβεια καί τήν προσήλωση στήν Ἐκκλησία, ὁ
ἄνθρωπος ἀποχαλινώνεται καί παρασύρεται σέ κάθε
κακό. Δέν θέλει νά τούς βλέπει μόνο στίς ἐπιδεικτικές
Δοξολογίες καί παρελάσεις, μέ τίς φανταχτερές
ἐμφανίσεις. Τούς θέλει εὐλαβεῖς καί προσευχομένους, νά
ἐκκλησιάζονται, νά ἐξομολογοῦνται καί νά Κοινωνοῦν,
νά πιστεύουν στόν Θεόν, νά ἀγαποῦν τόν Κύριον.
 Γιά τόν λαό μας καί τήν πατρίδα μας εἶναι μέγα
δυστύχημα ὅτι ἀπό τήν ἀνασύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ
κράτους, ἐλάχιστα φωτεινά παραδείγματα πολιτικῶν μέ
ἐκκλησιαστικήν συνείδηση συναντοῦμε. Οἱ
περισσότεροι ἦσαν ξένοι πρός τήν Ἐκκλησία, ἀδιάφοροι
καί ἐχθρικοί.
Ὁ λαός μας, τέλος, θέλει τούς ἄρχοντές του
ἀνθρώπους μέ ὅλη τή σημασία τῆς λέξεως, ἱκανούς,
μορφωμένους, μέ ἦθος, χαρακτῆρα καί ψυχικό μεγαλεῖο.
Σήμερον κατήντησε πολιτικός νά σημαίνει ἕναν
ἐπαγγελματία κακῆς μορφῆς. Ἄνθρωπος ἀρχηγός εἶναι
μέγα εὐτύχημα.
Ἡ ἐκλογή ἀληθινῶν ἀνθρώπων ἐκπροσώπων τοῦ λαοῦ
προϋποθέτει τό ξεδιάλεγμά τους, ὅπου κι ἄν βρίσκονται
καί πάνω ἀπό κόμματα καί προσωπικές ἐπιδιώξεις. Γι’
αὐτό, ὅμως, χρειάζεται ἡ ἀνάπτυξις τοῦ πολιτικοῦ
αἰσθητηρίου τοῦ λαοῦ, γιά νά μή μπαίνει ἡ ψῆφος του
στή ζυγαριά τοῦ κεράσματος, τῆς κουμπαριᾶς, τοῦ
προσωπικοῦ ρουσφετιοῦ, τῆς τυφλῆς ἰδεολογίας.
Πρέπει νά νοιώσει ὁ λαός μας πώς τό παντοδύναμο
ὅπλο, ἡ ψῆφος, μπορεῖ νά δημιουργήσει τήν εὐτυχία ἤ τή
δυστυχία. Ὑπάρχει μεγάλη ἠθική κρίσις παντοῦ καί στήν
πολιτική ἡγεσία. Ἡ ψῆφος μας μπορεῖ νά ἀναζητήσει κα
ίνά τιμήσει τούς ἀνθρώπους μέ τά παραπάνω προσόντα
καί νά τούς καταστήσει κυβερνῆτες μας. Οἱ Ἐκλογές πού
ἔρχονται, ἄς δείξουν πώς εἴμαστε ἄξιοι καλύτερης τύχης,
σάν ἄνθρωποι καί σάν ἔθνος»!!!
Ὑπέροχα λόγια πού πρέπει νά πιάσουν τόπο στίς καρδιές καί
τή χριστιανική λογική μας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
Τήν Τρίτη 22 Μαΐου 2012, παραμονή τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀπόδοσης
τοῦ Πάσχα, θά τελεσθεῖ Ἱερά Ἀγρυπνία στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Ταξιαρχῶν
ἀπό 8:30 μ.μ. ὡς 1:30π.μ. περίπου μετά τό πέρας τῆς ὁποίας θά
προσφερθοῦν ὑλικά καί πνευματικά κεράσματα. Οἱ προσκυνητές
θά ἔχουν τήν εὐλογία νά προσκυνήσουν ἅγια λείψανα πρός
ἐνίσχυση τοῦ πνευματικοῦ των ἀγώνα.

Στούς δωρητές βάλε Στάθη μόνο : ΑΝΩΝΥΜΟΙ