ΑΜΠΕΛΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Εἰσαγωγικό κείμενο πρώτης σελίδας

«Σημασία στήν προσευχή ἔχει ὄχι ἡ χρονική διάρκεια ἀλλά ἡ ἔνταση. Νά

προσεύχεσθε ἔστω καί πέντε λεπτά, ἀλλά δοσμένα στόν Θεό μέ ἀγάπη
καί λαχτάρα. Μπορεῖ ἕνας μία νύκτα ὁλόκληρη νά προσεύχεται καί ὁ
ἄλλος μονάχα πέντε λεπτά κι αὐτή ἡ προσευχή τῶν πέντε λεπτῶν νά
εἶναι ἀνώτερη. Μυστήριο εἶναι αὐτό βέβαια, ἀλλά ἔτσι εἶναι… ‘ἐμπόνως
καί ἐντόνως’, πού λέγει ὁ Ἅγιος Μακάριος… Ἡ προσευχή ὠφελεῖ σέ ὅλα,
καί στά πιό ἁπλά. Γιά παράδειγμα, πάσχεις ἀπό ἀϋπνία· νά μή σκέπτεσαι
τόν ὕπνο. Νά σηκώνεσαι, νά βγαίνεις ἔξω καί νά ἔρχεσαι πάλι μέσα στό
δωμάτιο, νά πέφτεις στό κρεββάτι σάν γιά πρώτη φορά, χωρίς νά
σκέφτεσαι ἄν θά κοιμηθεῖς ἤ ὄχι. Νά συγκεντρώνεσαι, νά λέεις τή
δοξολογία καί μετά τρεῖς φορές τό ‘Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ…’ κι ἔτσι θά
ἔρχεται ὁ ὕπνος.» (Ἁγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου τοῦ Εὐβοέως, «Βίος
καί Λόγοι», Ἐκδ. Ἱ. Μ. Χρυσοπηγῆς, Χανιά 2003, σελ. 177-180)

Κατά τάς γραφάς

Ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, μέ τήν χάρη τοῦ Χριστοῦ μας, ἀξιωθήκαμε καί τή

χρονιά αὐτή νά μποῦμε στήν Ἁγιά καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί νά
ἀτενίσουμε μακρόθεν τά φρικτά Ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου μας ἀλλά καί τήν
λαμπροφόρο ἔνδοξο Ἀνάστασή Του.
Ἡ περίοδος στήν ὁποία ἀναφέρονται οἱ ὕμνοι καί κανόνες τοῦ
ἐκκλησιαστικοῦ βιβλίου τοῦ Τριωδίου ἔχει ξεκινήσει καί μποροῦμε νά
ποῦμε πώς κυριαρχεῖ μεταξύ ἄλλων κατανυκτικῶν περιόδων τῆς
Ἐκκλησίας μας, ὄχι λόγῳ διάρκειας ἀλλά λόγῳ τῶν μεγάλων γεγονότων,
ἀληθειῶν καί ἀξιῶν πού προβάλλονται στή διάρκειά της. Παρακάτω, θά
παρουσιάσουμε τήν μορφωτική ἀξία τοῦ Τριωδίου, μέ ὁδηγό τό ὁμόνυμο
βιβλίο τοῦ Καθηγητοῦ Εὐαγγέλου Δ. Θεοδώρου («Ἡ Μορφωτική ἀξία τοῦ
ἰσχύοντος Τριωδίου» - Συμβολή εἰς τήν ‘Πρακτικήν Θεολογίαν’, Ἀθῆναι
1958).
«Ἡ Κυριακή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου…ὁδηγεῖ στήν πεποίθηση, ὅτι
μόνον ἡ συντριβή τῆς καρδίας καί ἡ διά τῆς ταπεινοφροσύνης ἀποφυγή
τοῦ φρισαϊκοῦ ἐγωϊσμοῦ ἀνοίγει τίς πύλες τῆς ἀληθινῆς μετανοίάς καί
τοῦ θείου ἐλέους. Ἡ ταπεινοφροσύνη δέ καί ἡ μετάνοια συνδέονται
ἀρρήκτως μετά τοῦ πνεύματος τῆς α ὐ τ ο θ υ σ ί α ς, ἀπό τήν ὁποία
διέπονται οἱ εὐσεβεῖς, ὅπως τονίζει τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς
ἡμέρας (Β’ Τιμ. γ’, 10-15).
Α
» Λίαν ἔκδηλο εἶναι τό πνεῦμα τῆς μετανοίας τήν Κυριακή τοῦ Ἀσώτου.
Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας αὐτῆς (Α’ Κορ. στ’, 12-20)
ἀποτελεῖ ἄριστη προτροπή πρός μετάνοιαν διά τοῦ τονισμοῦ τοῦ
μεγαλείου τῆς χριστιανικῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνάγκης τοῦ νά
δοξάσουμε τόν Θεό ἐν τῷ σώματι καί ἐν τῷ πνεύματι. Διά τοῦτο μετά
δακρύων, στεναγμῶν καί ἐσωτερικῆς συντριβῆς ζητοῦμε νά
ἐπιστρέψουμε πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα.
Α
»Τό Σάββατο πρό τῆς Ἀπόκρεω, κατά τό ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία μας ‘μνείαν
ποιεῖται πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος κοιμηθέντων εὐσεβῶς, ἐπ’ ἐλπίδι
ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου, ὄχι μόνο δέν διαταράσσει τήν ὀργανική
συνοχή τοῦ Τριωδίου, ἀλλά ἀντιθέτως συμβάλλει στήν ἐπίτευξη τῶν
σκοπῶν αὐτοῦ, ἀφοῦ λόγῳ καί τῆς ἑπομένης ἡμέρας μᾶς ὑπενθυμίζει τήν
μέλλουσα κρίση καί ἑπομένως μᾶς παροτρύνει πρός ἔντονη μετάνοια.
Ἐπιπλέον, καταδεικνύει τό νόημα τοῦ Πάσχα διά τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ
ἐπί τοῦ θανάτου ἡ ὁποία εἶναι καί δική μας νίκη.
Α
» Ἡ Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς
ὑπενθυμίζει τήν ‘Δευτέρα καί ἀδέκαστον Παρουσία τοῦ Κυρίου ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ’ εἶναι καί αὐτή ἁρμονικά ἐνταγμένη μέσα στήν περίοδο
τοῦ Τριωδίου ὄχι μόνο γιατί μᾶς ὑποδεικνύει τό προοίμιο τῆς νηστείας
διά τῆς ἀποχῆς ἀπό τό κρέας, ἀλλά καί διότι καί αὐτή διά τῆς
εὐαγγελικῆς περικοπῆς καί τῆς ὑπέροχης ὑμνιολογίας της ἀφυπνίζει τό
πνεῦμα τῆς μετανοίας. Ὡς σημαντικότατη ἐκδήλωση τῆς μετανοίας
αὐτῆς, προβάλλεται ἡ ὑλική καί πνευματική φροντίδα τῶν συνανθρώπων
μας. Ἐπίσης, ἔκδηλος εἶναι ὁ πασχάλιος τόνος τῆς ἡμέρας μέ τόν Χριστό
νά παρουσιάζεται καθήμενος ἐπί θρόνου δόξης ὡς ὁ νικητής τῶν
σκοτεινῶν δυνάμεων.
Α
» Ἡ Κυριακή τῆς Τυροφάγου καλεῖται καί ‘Κυριακή τοῦ ἀπολεσθέντος
Παραδείσου’ διότι γιά νά βιώσουμε τό νόημα τοῦ ‘σταυρωσίμου’ καί
‘ἀναστασίμου’ Πάσχα καί προκειμένου νά μετάσχουμε τοῦ
ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία μᾶς θυμίζει ἀφ’ ἑνός τήν
ἔξωση τῶν Πρωτοπλάστων ἀπό τόν Παράδεισο μέ σατανική συνεργία καί
ἀφ’ ἑτέρου τόν δεύτερο Ἀδάμ, δηλαδή τόν Χριστόν, ὁ ὁποῖος ἐλευθέρωσε
τόν πρῶτο Ἀδάμ ἀπό τήν πρώην κατάρα. Τονίζεται δέ ἡ ἀλήθεια ὅτι
ἀφοῦ ὁ Θεός μᾶς συγχωρεῖ καί μακροθυμεῖ, ἔτσι κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νά
συγχωροῦμε τά παραπτώματα τῶν ἀδελφῶν μας. Τέλος, μᾶς ὑπενθυμίζει
τίς εὐεργετικές ἐπιδράσεις τῆς νηστείας κατά τό ἄνοιγμα τοῦ ‘σταδίου
τῶν ἀρετῶν’».
Στό τεῦχος τοῦ Ἀπριλίου θά συνεχίσουμε μέ τίς πέντε Κυριακές τῆς Μ.
Τεσσαρακοστῆς καί τίς ἡμέρες τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου μας. Ὡς τότε, ἄς
εὐχηθοῦμε νά μᾶς χαρίσει ὁ Θεός μας μετάνοια, νηστεία, ἐγκράτεια,
ἀγάπη, ταπεινοφροσύνη, καθαρή ἐξομολόγηση καί ὅλες τίς ἐκεῖνες τίς
ἀρετές πού θά μᾶς ὁδηγήσουν στή βίωση τῶν Ἁγίων Παθῶν καί στήν
πανευφρόσυνο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Ἡ μάστιγα τῆς ἐκκοσμίκευσης τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων καί τῶν

Ἀκολουθιῶν
Μέρος 5ο - Ἡ Θ. Λειτουργία

Μέ πολύ μεγάλο φόβο καί ἀναστολές θά ἐπιχειρήσουμε νά παρουσιάσουμε

ὁρισμένους τρόπους ἐκκοσμίκευσης τοῦ μεγίστου Μυστηρίου τῆς
Ἐκκλησίας μας. Τήν Θεία Λειτουργία. Ἀναφέρθηκαν λέξεις ὅπως «φόβος»
καί «ἀναστολές» γιατί ἀφ’ ἑνός μέν δέν ὑπάρχει πρόθεση κατακρίσεως,
ἐλέγχου καί ἱεροκατηγορίας πολιῶν καί λίαν σεβαστῶν κληρικῶν- πού
ὅμως εὔκολα ἀνατρέπεται ὅταν κανείς πάσχει ἀπό ἀλαζονεία-, καί ἀφ’
ἑτέρου διότι δέν εἶναι καθόλου εὔκολο νά καταπιάνεται κανείς μέ τό
μέγα τοῦτο μυστήριο. Μέ προσοχή, λοιπόν, θά ἐπισημανθοῦν ὁρισμένες
καταστάσεις πού, κατά τήν ταπεινή μας γνώμη, συνιστοῦν ἐκκοσμίκευση
τῆς Θ. Λατρείας μας.
Α
1) Εἶναι γνωστό καί κατανοητό πώς ἡ Θεία Λειτουργία στίς ἐνορίες τῆς
Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας ξεκινᾶ κάθε πρωΐ, συνήθως γύρω στίς 8:00, 8:30, ἤ
9:00 ἡ ὥρα. Ὅταν πρόκειται νά τελεστεῖ, ὅμως, ἀγρυπνία (καί ὄχι
ὁλονυκτία) τί ὥρα θά ἔπρεπε νά ξεκινάει ἡ Θ. Λειτουργία; Περίεργη τάση
τείνει νά γενικευθεῖ στήν πατρίδα μας πού – κατά τήν ἄποψή μας-
ἀλλοιώνει τό χαρακτῆρα της.
Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές, ἄς ὑπενθυμίσουμε πώς ἡ σωστή ὥρα ἔναρξης
τῆς Θείας Λειτουργίας κατά τίς ἀγρυπνίες εἶναι ἀπό τήν 12η
μεταμεσονύκτια ὥρα καί μετά. Διότι:
α) «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός…». Ἄς θυμηθοῦμε
ἐδῶ τήν παραβολή τῶν 10 Παρθένων!
β) Ἡ ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ ἀπό τούς μοναχούς τελεῖται στή
σωστή της θέση, δηλαδή τά μεσάνυκτα. Καί σίγουρα ἡ Θ. Λειτουργία τῆς
ἡμέρας ἕπεται, δέν προηγεῖται.
γ) Ἡ 12η μεταμεσονύκτια ὥρα, κατά τόν μακαριστό λειτουργιολόγο
Ἰωάννη Φουντούλη «θυμίζει τή Δευτέρα ἔνδοξο Παρουσία, τήν ἀνάσταση
τῶν νεκρῶν καί τή μέλλουσα κρίση. Γεγονότα πού τονίζονται καί
βιώνονται ἐξόχως μέσα στή Θ. Λειτουργία».
δ) Ὁ μακαριστός Καθηγητής τῆς Λειτουργικῆς τοῦ Πανεπιστημίου
Ἀθηνῶν ἀναφέρει σχετικῶς: «Ἡ κατά τούς νεωτάτους χρόνους
ἀναζήτηση ποιμαντικῶν λύσεων, τελέσεως δηλαδή τῆς θείας
Λειτουργίας γιά προφανέστατη ἀνάγκη ἐξυπηρετήσεως τῶν νέων καί
τῶν ἐργαζομένων πιστῶν κατά τίς ἑσπερινές ὧρες μέ τίς λεγόμενες
νυκτερινές Λειτουργίες πρό τοῦ μεσονυκτίου, ὁδήγησαν σέ κατάλυση
τῆς παραδόσεως καί τελεία ἀλλοίωση τῶν περί εὐχαριστιακῆς νηστείας
ἀρχαιοτάτων καί σεβασμίων διατάξεων…».
ε) Πότε ἀκριβῶς ἑορτάζεται ἡ ἔνδοξος Ἀνάστασις ἐπισήμως στίς ἡμέρες
μας; Στίς 12μ.μ. καί ἀκολουθεῖ ἡ Θ. Λειτουργία. Διότι καί ὁ Κύριός μας,
κατά τήν Παράδοσή μας ἀνέστη «ὀψέ Σαββάτων».
Καλό θά ἦταν, λοιπόν, νά ἐκλείψει αὐτή ἡ νέα μόδα πού ἔχει σχεδόν
γενικευθεῖ καί ἐνίοτε κατακρεουργεῖ καί τόν ὄρθρο. Παρατηρεῖται,
δηλαδή, τό φαινόμενο νά προγραμματίζεται Θ. Λειτουργία, χωρίς ὄρθρο,
π.χ. 7- 8μ.μ.
Α
2) Παρά τό γεγονός πώς οἱ Κολλυβάδες Πατέρες προσπάθησαν «μέ νύχια
καί μέ δόντια» νά διαφυλάξουν- πολύ σωστά- τόν ἀναστάσιμο χαρακτῆρα
τῆς Κυριακῆς, ἐμεῖς σήμερα καταστρατηγοῦμε τίς ἐμπνευσμένες ὁδηγίες
τους τελώντας μνημόσυνα καί νεκρώσιμα τρισάγια κατά τή διάρκεια τῆς
κυριακάτικης θείας Λειτουργίας. Τό σωστό ὅμως εἶναι νά μή τελοῦνται
κι οὔτε νά ψάλλεται μαζί μέ τά ἄλλα ἀπολυτίκια τό «Μνήσθητι Κύριε ὡς
ἀγαθός τοῦ δούλου σου…». Καλό θά ἦταν δέ, νά γίνεται ἀπόλυση τῆς Θ.
Λειτουργίας τῆς Κυριακῆς καί μετά μέ «Εὐλογητός» τό μνημόσυνο.
Ἄλλωστε, εἶναι λάθος, νομίζω, ἡ διπλή ἀπόλυση (μνημοσύνου καί Θ.
Λειτουργίας) πού γίνεται, πιθανόν, στήν ἀντίθετη περίπτωση. Αὐτά ὅλα
ταιριάζουν στήν ἀκολουθία τοῦ Σαββάτου, ἀφοῦ μάλιστα τό κάθε
Σάββατο εἶναι ἀφιερωμένο στίς ψυχές. Ἀλλά πῶς νά ἐφαρμοστεῖ αὐτό
ὅταν οἱ συγγενεῖς ἐπιμένουν μέ κάθε τρόπο νά ἐξασφαλίσουν τήν
συναίνεση τοῦ ἐφημερίου προφασιζόμενοι τήν ἔλευση «ἀπό μακρυά»
συγγενῶν τους. Τόσο πολλούς συγγενεῖς «ἀπό μακρυά» ἔχουμε πιά;
Α
3) Πολλοί ἐκκλησιάζονται τακτικότατα, ἀλλά κοινωνοῦν 1-2 φορές τό
χρόνο. Αὐτό ὅμως συνιστᾶ ἐκκοσμίκευση ἀφοῦ ἡ Θ. Λειτουργία τελεῖται
προκειμένου νά μεταλάβουν οἱ καλά προετοιμασμένοι διά τῆς μετανοίας,
ἐγκρατείας καί ἐξομολογήσεως, πιστοί. Δέν εἶναι δυνατόν νά καλεῖ ὁ
Χριστός, διά στόματος τοῦ λειτουργοῦ «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί
ἀγάπης προσέλθετε» κι ἐμεῖς νά ἀδιαφοροῦμε ἐπιδεικτικά. Φυσικά, δέ θά
κοινωνοῦμε τόσο συχνά πού νά μᾶς δημιουργηθεῖ ἐπικίνδυνη ἐξοικείωση,
οὔτε καί 1 φορά τό χρόνο ὅμως. Πολλοί, πάλι, πιστεύουν πώς κάθε Μ.
Σάββατο ἐπιτρέπεται σέ ὅλους νά μεταλαμβάνουν, ἔτσι, «γιά τό καλό»!
Μαῦρα μεσάνυχτα!
Ἄλλοι πάλι δέν ἐκκλησιάζονται καί φυσικά δέν κοινωνοῦν λόγῳ…
πένθους! Μεγάλη πλάνη αὐτή! Ἄλλοι μεταλαμβάνουν προσερχόμενοι
στούς ναούς τήν τελευταία δυνατή στιγμή. Χωρίς καθόλου ἐκκλησιασμό.
Βλέπουν φῶτα καί μπαίνουν οἱ ἄνθρωποι νά πάρουν «χρυσό δοντάκι»!
Μερικοί εἶναι τόσο βαθιά νυχτωμένοι πού ρωτοῦν : «αὔριο τί ὥρα
κοινωνᾶτε;» Πρίν ἀρκετά χρόνια, μιά κυρία μπῆκε λαχανιασμένη στό
Ναό, λίγο πρό τοῦ «Δι’ εὐχῶν» , καί ἀπογοητευμένη παραδέχθηκε ὅτι ἀπό
τήν προηγούμενη δέν τό ὑπολόγισε σωστά!!! Τῆς ξέφυγε ὁ χρόνος!
 Α
4) Τό παραπάνω θλιβερό γεγονός μᾶς ὁδηγεῖ στή σκέψη ὅτι εἶναι μᾶλλον
ἄστοχο ἐφεύρημα ἡ 2η Θ. Λειτουργία τά Χριστούγεννα, τή Μ. Πέμπτη καί
τό Μ. Σάββατο. Τέτοιες μέρες οἱ ἱερεῖς κολαζόμαστε, χωρίς ὑπερβολή.
Στά μεγάλα ἀστικά κέντρα τελεῖται 2η Θ. Λειτουργία μέ τό πρόσχημα τῆς
ἀδυναμίας προσελεύσεως ἐργαζομένων. Πόσοι εἶναι ὅμως οἱ ἐργαζόμενοι
πού δουλεύουν καί τή Μ. Πέμπτη καί τό Μ. Σάββατο τό πρωΐ; Πόσοι
δουλεύουν τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως;
Ἔρχονται ἄνθρωποι ἄγευστοι πνευματικῆς ζωῆς, μέ τά χέρια πίσω,
κοιτοῦν καί μπαίνουν μέσα ὅποια ὥρα καί νά εἶναι καί στέκονται στήν
«οὐρά». Κι ἄν δέν τούς μεταλάβει ὁ κληρικός, κάνουν τόσο σαματᾶ,
ξεστομίζουν τόσα πολλά, πού εἶναι ν’ ἀπορεῖ κανείς, «μά καλά, αὐτοί
ἦρθαν νά μεταλάβουν καί μιλοῦν μέ τόσα νεῦρα;»! Ἄς σταματήσουν οἱ
κληρικοί νά τελοῦν 2η Θ. Λειτουργία, συνηθέστατα χωρίς ὄρθρο,
προσθέτοντας τό παράδοξο, ἀντιπαραδοσιακό «ἱερό» τραπέζι μπροστά
στήν Ἁγ. Τράπεζα. Ἀλλά καί οἱ πιστοί ἄς σταματήσουν νά παρακολουθοῦν
αὐτές τίς Θ. Λειτουργίες χωρίς λόγο σοβαρό- ἐκτός κι ἄν κρίνουν ὅτι τό
Σαββατιάτικο ξενύχτι εἶναι καλός λόγος. Σημειωτέον, δέ, πώς στίς
μεγάλες ἐνορίες δέν εἶναι καθόλου εὔκολη ὑπόθεση ἡ ποιμαντική
ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος μέ τόσο πολλούς διερχόμενους πιστούς,
ἐνορίτες ὁμόρων καί μή ἐνοριῶν.
Α
5) Ἄλλη, λίαν ἐκκοσμικευμένη ἐκδήλωση λανθάνουσας εὐλάβειας, ὁ
ἀπρεπής στολισμός ἐντός τοῦ Ναοῦ μέ σημαιάκια τίς ἐθνικές ἐορτές ἤ μέ
χριστουγεννιάτικα στολίδια τήν ἀνάλογη περίοδο. Μά εἶναι δυνατόν νά
στολίζεται μέ κοσμικό τρόπο ἕνας τόσο ἱερός χῶρος πού ἀπό μόνος του
στολίζει τίς ψυχές τῶν πιστῶν μέ τήν θεία χάρη καί αὐτήν τήν παρουσία
τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ; Καί κάτι ἀκόμα πού τείνει- εὐτυχῶς- νά
ἐκλείψει στίς μέρες μας, ἡ παρουσία προσκόπων στούς Ναούς μας μέ
ἀκατάλληλη ἐνδυμασία. Παιδιά καί «μαντράχαλοι» μέ κοντά παντελόνια,
στολές χαρακτηριστικές, κοντάρια καί διακριτικά πού δέν συνάδουν μέ
τήν ἱερότητα τοῦ χώρου. Ἐπαινετή ἡ διάθεση τῶν προσκόπων, ἀλλά
ἄσχημα ἐκτελεσμένη καί ἀπάδουσα ἐντός τοῦ χώρου τοῦ Ναοῦ.
Παρεπιπτόντως, ἡ εὐταξία καί ἡ εὐπρέπεια ἀποτελοῦν εὐθύνη τῶν
ἐκκλησιαστικῶν ἐπιτρόπων καί ὄχι τῶν προσκόπων, τῶν σεκιουριτάδων
καί λοιπῶν δυνάμεων καταστολῆς ἤ πρόληψης.
Α
6) Ἐκκοσμίκευση καί ἀπαράδεκτη συνήθεια ἀποτελεῖ - κυρίως στίς μικρές
πόλεις καί χωριά- ἡ τοποθέτηση «κουτιῶν» καί δίσκων μέ νομίσματα καί
χαρτονομίσματα ἀκριβῶς δίπλα σέ ἅγια λείψανα! Ἀποιεροποιοῦν.
προσβάλλουν, ἀποπροσανατολίζουν, ἴσως δέ σκανδαλίζουν ἀκόμα. Πόσο
δύσκολο εἶναι ἄραγε νά περιφερθεῖ δίσκος γιά τήν ἐνίσχυση τῶν
Μοναστηριῶν ἀπ’ τά ὁποία –κυρίως- προέρχονται; Ἐπιπλέον, ἡ συνήθεια
αὐτή σκανδαλίζει, ἀφοῦ δίνει τήν ἐντύπωση τῆς φαινομενικῆς
«ἐνοικίασης» τῶν ἁγίων λειψάνων. Δέν ἔχουν τέτοια πρόθεση, ἐννοεῖται,
οὔτε οἱ κάτοχοι τῶν σεπτῶν λειψάνων οὔτε καί οἱ φιλοξενοῦντες- εἶμαι
σίγουρος. Ἄς τό σκεφτοῦμε, ὅμως, λίγο καλύτερα καί ἄς προχωρήσουμε
σέ μιά γενναῖα ἀλλαγή ἐπί τά βελτίῳ. Ἐπιτέλους, «οἱ καιροί οὐ μενετοί».
Α
7) Ἕνα ἀκόμη πρόβλημα δημιουργεῖται μέ τόν ἠχητικό «βιασμό» πού
συντελεῖται σέ πολλούς Ναούς, μέ τήν ἀνοχή κλήρου καί λαοῦ. Μερικές
φορές οἱ πιστοί κινδυνεύουν νά ὑποστοῦν ρήξη τυμπάνου-χωρίς καμμία
ὑπερβολή- ἀπό τήν κακή ἕως κάκιστη ἀπόδοση τῶν μεγαφώνων καί τήν
ὑπερβολική ἔνταση τῶν μικροφώνων. Εἶναι δυνατόν νά πιστεύουν ψάλτες
καί λειτουργοί, πώς ἡ ἔνταση δημιουργεῖ συνθῆκες κατάλληλες γιά
κατάνυξη καί προσευχή; Ἀδύνατον. Κι ὅμως συμβαίνει. Ἄλλοι πάλι –
κυρίως ψάλτες- πιστεύουν ὅτι ἀπαραίτητο γιά τήν σωστή ἀπόδοση τῶν
ὕμνων καί τοῦ «ταλέντου» τους εἶναι ἕνα πανάκριβο μικρόφωνο
ρυθμισμένο νά σπάει τύμπανα καί συχνά νά δημιουργεῖ ἀπίστευτα
ἐνοχλητικό θόρυβο.

Α
Ἄλλοτε, πάλι, χρησιμοποιοῦνται μεγάφωνα ἔξω ἀπό τούς Ναούς, στίς
πλατεῖες καί τούς γύρω δρόμους, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀγανακτοῦν οἱ
περίοικοι. Ἡ κατάσταση θυμίζει περισσότερο ντελάλη παρά
θρησκευτική γιορτή. Αὐτά εἶναι θέματα ρυθμισμένα στήν συντριπτική
πλειοψηφία τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων. Πολύ φοβᾶμαι ὅμως πώς
καταστρατηγοῦνται ἀπό μιά διάθεση ἀνωτερότητος καί κακῶς
νοούμενης «ἐξουσίας». Σέ πολλά μοναστήρια τῆς πατρίδος μας δέν
ὑπάρχει ἠχητική κάλυψη καί ἡ ποιότητα τῆς προσευχῆς, τῶν ὕμνων, τῆς
κατάνυξης οὐδόλως μειώνεται. Μᾶλλον τό ἀντίθετο συμβαίνει.
Στήν ἴδια συνάφεια, ἀκροθιγῶς ἀναφέρουμε καί τό πρόβλημα τῆς
ἐπίδειξης ψαλτικῆς τεχνικῆς μέ κορῶνες, ἀργά μέλη, τεριρέμ, ἄριες,
ἄψογη ἐκτέλεση τῶν ἤχων-κυρίως ἀπό ἱερεῖς. Ἐκεῖ, συγχωρέστε τήν
ἀδυναμία μου, δέν ἀντέχω. Μέ ἐνοχλεῖ ἀφάνταστα ἡ κατάσταση αὐτή ὄχι
τόσο γιατί καταστρατηγεῖται τό ψαλμικό «ψάλατε συνετῶς», ἀλλά γιατί
οἱ «ἐπιδειξίες»-δεινοί ψάλτες ὄντως- ἀπολυτοποιοῦν τήν ποιότητα τοῦ
ἤχου εἰς βάρος τῆς προσευχῆς καί τῆς κατάνυξης καί ἐνίοτε
δυσανασχετοῦν φανερά καί κάνουν συνεχεῖς ὑποδείξεις στούς μή
χαρισματικούς συλλειτουργούς τους προκαλώντας δυσφορία, τριβές,
ἀπόσπαση τῆς προσοχῆς καί πολύ περισσότερα δεινά.
Ἐπιτέλους, θεωροῦμε πώς καλό εἶναι νά ψάλλουμε στόν ἦχο τῆς
ἑβδομάδος, ἀλλά καλύτερο εἶναι τό εὐλογημένο «ἴσον» ὥστε νά μή
δημιουργεῖται πρόβλημα στούς ψάλτες καί παράλληλα νά μην
ἀναλώνεται ὁ λειτουργός σέ δευτερεύουσες ὑποθέσεις. Ἄλλωστε,
ἀποστολή τοῦ λειτουργοῦ δέν εἶναι ἡ ψαλτική ἀπόδοση, ἀλλά ἡ
προσευχή.
Α
8) Μέγιστο πρόβλημα δημιουργεῖται καί ἀπό τήν κακῶς νοούμενη
«πανηγυριώτικη» διάθεση. Εἰδικά στά χωριά, ἡ εἰκόνα τῶν πανηγύρεων
θυμίζει κακόγουστη ἐμποροπανήγυρη. Πλαστικές καρέκλες παντοῦ,
ὀβελίες πού ψήνονται γύρω ἀπό τό Ναό, πάγκοι μικροπωλητῶν κάθε
θρησκεύματος, προβολεῖς πού ἀνάβουν τό βράδυ ὑπό τούς
ἐκκωφαντικούς θορύβους τῶν γεννητριῶν, σημαιάκια στούς περιβόλους
καί μέσα στούς Ναούς.
Πραγματευτάδες, πάγκοι μέ φαγητά, ἐσώρουχα, εἰκόνες, παιδικά
παιχνίδια, μαλλί τῆς γριᾶς, κοκκοράκια, ζωντανά ζῶα σέ κλουβιά.
Λιτανεῖες μέ ψάλτες πού μονίμως δέν ἀκούγονται καθώς οἱ θόρυβοι τούς
ὑπερκαλύπτουν, παιδάκια ντυμένα ἀγγελάκια μέ τά χέρια σέ στάση
προσευχῆς, μπάντες πού παιανίζουν ἐμβατήρια, πρόσκοποι μέ τίς στολές
τους πού πλαισιώνουν τίς πομπές καί μονίμως γελαστοί ἄνθρωποι. Μά
τόση χαρά δίνουν οἱ λιτανεῖες; Κυρίες καί κύριοι πού διαρκῶς
κουτσομπολεύουν. Μέ ἄλλα λόγια, εὐκαιρίες γιά ἀναψυχή, διασκέδαση,
ψώνια, μεζέδες καί μπίζνες.
Καί μετά μένουμε καί ἱκανοποιημένοι γιατί ἀνάψαμε ἕνα κερί, ψάλλαμε
δυό ἀράδες, προσκυνήσαμε «στή χάρη του»! Μήπως νά μή γίνονται
καλύτερα πανηγύρια ἄν εἶναι νά γίνονται μέ τόν τρόπο αὐτό; Ἰδού ἡ
ἀπορία.
Α
9) Τέλος, ἐκκοσμίκευση ἀποτελεῖ καί ἡ παρουσία μας στό Ναό μέ
ἀκατάλληλη ἐνδυμασία καί βαρυποίκιλτα κοσμήματα. Κυρίες καί
δεσποινίδες σκορπίζουν παντοῦ ὀσμές τοῦ πατσουλί καί τά ἴχνη τοῦ
κραγιόν τους. Ἀκόμη καί πάνω στίς ἅγιες λαβίδες τῆς Θ. Κοινωνίας!!!
Κουδουνίσματα κινητῶν τηλεφώνων διακόπτουν τήν κατάνυξη τῆς Θ.
Λειτουργίας, καί μάλιστα πολλές φορές μέ ἀνάρμοστους ἤχους καί
μουσικές. Παντοῦ κόσμος. Πουθενά Οὐρανός.
Ἔγινα κουραστικός. Τό γνωρίζω. Ζητῶ συγγνώμη ἀδελφοί. Εὐχηθεῖτε νά
μέ ἐλεήσει ὁ Θεός καί νά δείξει σέ ὅλους μας ὁδούς πρός σωτηρίαν.

Περί Ἔθνους
Ἐπιτρέψτε μας ἕνα σύντομο σχολιασμό σέ ἕνα θέμα πού πολύ ταλανίζει
τούς διανοούμενους τοῦ τόπου μας- ἐπιστήμονες, κληρικούς, λαϊκούς,
πολιτικούς, ἀκαδημαϊκούς. Μιλοῦν τελευταίως περί τῆς ἐγκαταλείψεως
τῆς ἰδέας τοῦ ἔθνους καί τῆς ἐθνικῆς Ἐκκλησίας-ἄριστοι ὑπηρέτες τῶν
ἐνταλμάτων τῆς παγκοσμιοποίησης. Μέχρι καί συνέδρια ὀργανώνουν γιά
νά μᾶς πείσουν περί μιᾶς τέτοιας ἀναγκαιότητος. Ἀπαντᾶμε, ἔστω καί
καθυστερημένα.
Στήν ἐνθρόνιση τοῦ νῦν Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί
Ἀκαρνανίας κ.κ. Κοσμᾶ, τόν Νοέμβριο τοῦ 2005, ὁ μακαριστός
Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Χριστόδουλος στήν προσφώνησή του πρός
τόν νέο Μητροπολίτη τόνιζε, μεταξύ ἄλλων, πώς «Ἡ Ἐκκλησία ἡ
Ὀρθόδοξη εἶναι καί ἐθνική Ἐκκλησία καί αὐτό δέν εἶναι πρός
ψόγον ἀλλά πρός ἔπαινόν της. Μᾶς κατηγοροῦν ὅτι ἔχουμε
συνταυτισθεῖ μέ τό ἔθνος, ἀλλά αὐτό τό ἔθνος τό ἀγαπᾶμε γιατί
σ’ αὐτό τό ἔθνος ἀνήκουμε καί δέ θά ἀφήσουμε νά γκρεμίσει τό
σπίτι μας γιατί ἄμα γκρεμίσει, θά πέσει νά μᾶς πλακώσει ὅλους».
Τό πήρατε τό μήνυμα ἐκεῖ ἀπέναντι ἀπό μᾶς, οἱ τῆς γνωστῆς Ἀκαδημίας;

Γεωπολιτική καί Γεωπολιτισμός

Τούς τελευταίους μῆνες παρακολουθοῦμε μέ κομμένη τήν ἀνάσα τά
τεκταινόμενα σέ χῶρες ὅπως ἡ Λιβύη, ἡ Ἰορδανία, ἡ Αἴγυπτος, ἡ Συρία
ἐνῶ προσφάτως ξεκίνησε καί ἡ ἀναστάτωση στήν Οὐκρανία. Κοινός
παρανομαστής σέ ὅλες σχεδόν αὐτές τίς χῶρες, τό Ἑλληνορθόδοξο
στοιχεῖο.
Σφαγές χριστιανῶν -κυρίως- βλέπουμε στίς χῶρες πού κατά τά ἄλλα
ἐνδιαφέρονται γιά τήν Ἀραβική «Ἄνοιξη»! Παρακολουθεῖ ὁ δυτικός
κόσμος σχεδόν ἀπαθῶς διωγμούς, καραβάνια προσφύγων, ἀπαγωγές,
ἐκφοβισμούς, μετατοπίσεις πληθυσμῶν, βομβαρδισμούς, ἀποστολές
αὐτοκτονίας, ἀνταρτοπόλεμο. Θύματά τους; Ὁπως πάντα, ὁ ἄμαχος
πληθυσμός καί κατά προτίμηση οἱ ὀρθόδοξοι- κληρικοί καί λαϊκοί.
Α
Ποῦ εἶναι τόσο καιρό οἱ ἀνθρωπιστικές- λεγόμενες- ὀργανώσεις; Ποῦ
εἶναι ἡ Ἐπιτροπή Θυμάτων Βασανιστηρίων; Ἡ Ὕπατη Ἁρμοστεία τοῦ
ΟΗΕ; Τό Διεθνές Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων; Τό
Παρατηρητήριο Συμφωνιῶν τοῦ Ἐλσίνκι; Ἡ Γιούνισεφ καί ἡ Οὐνέσκο; Ποῦ
εἶναι οἱ μεγάλοι φιλειρηνιστές ἠγέτες; Οἱ λοιποί παγκόσμιοι ὀργανισμοί;
Ποῦ; Ξέρετε ποῦ; Νά σᾶς ποῦμε ἐμεῖς.
Α
Εἶναι ἀκριβῶς ἐκεῖ πού ἦταν ὅταν πολεμικά ἀεροσκάφη τῶν ΗΠΑ
βομβάρδιζαν νοσοκομεῖα, κατοικημένες περιοχές καί καραβάνια
προσφύγων στή διαμελιζόμενη Γιουγκοσλαβία. Θυμᾶστε ἐκεῖνον τό
«Συγγνώμη. Λάθος»;
Εἶναι ἀκριβῶς ἐκεῖ πού ἦταν ὅταν ΗΠΑ, Βρεταννία, Ἰσπανία, κ.λ.π.
ἰσοπέδωναν τό Ἰράκ διαδίδοντας ψεύδη περί δῆθεν ὕπαρξης πυρηνικοῦ
ὁπλοστασίου.
Ἐκεῖ πού ἦταν ὅταν παρανόμως προωθοῦσαν οἱ ΗΠΑ ὅπλα στούς Κόντρας
γιά τήν ἀνατροπή τοῦ καθεστῶτος στή Νικαράγουα.
Ἐκεῖ πού ἦταν ὅταν ἡ Τουρκία πραγματοποιοῦσε ἀπόβαση στή μαρτυρική
Κύπρο.
Ἐκεῖ πού ἦταν ὅταν οἱ ΗΠΑ ἀναμειγνύονταν σέ ἐσωτερικές ὑποθέσεις τῆς
Σομαλίας, τῆς Ρουάντα, καί ἀλλοῦ.
Ἐκεῖ πού ἦταν ὅταν ὑπέβαλλαν σέ ἐξευτελιστικά, γιά τήν ἀνθρώπινη
ἀξιοπρέπεια, βασανιστήρια τούς ὕποπτους (χωρίς δίκη) φυλακισμένους
στά κολαστήρια τοῦ Γκουαντάναμο.
Ποῦ; Πουθενά!!!
Γιατί; Διότι ὅλες οἱ παραπάνω περιπτώσεις ἔχουν κοινούς παρανομαστές.
Πετρέλαια, φυσικό ἀέριο, διαμάντια, γεωστρατηγική θέση γιά τά
συμφέροντά τῶν διαφόρων κρατῶν-G 8, G12, G 20,...
Α
Ἐνίοτε, γίνονται δίκες, ἀναφορές, ἔρευνες, ἔτσι…γιά τά μάτια τοῦ
κόσμου. Ποτέ ὅμως δέν ὑπάρχουν ἐπιπτώσεις. Ποτέ κανένας δέν πρότεινε
ἐμπορικούς ἀποκλεισμούς, οἰκονομικές κυρώσεις, ἀθέτηση συμφωνιῶν,
ἐφαρμογή τῶν διεθνῶν κανόνων κατά π.χ. τῶν ΗΠΑ. «Γιάννης κερνάει,
Γιάννης πίνει» λέει ὁ λαός μας.
Τό ἴδιο παραμύθι ζοῦμε τίς τελευταῖες ἑβδομάδες μέ τήν Οὐκρανία. Ἡ
μισή δυτικόπληκτη, ἡ ἄλλη μισή στόν ἀντίποδα. Ἡ μισή παπική, ἡ ἄλλη
μισή Ὀρθόδοξη. (Τυχαῖο; Δέ νομίζω!)
Μιά χώρα πού ἔχει μπεῖ στό μάτι τῶν προηγμενων ὑλικά (ὄχι ἀπαραίτητα
καί πολιτισμικά!) κρατῶν, λόγῳ τῆς θέσης της στόν ἐνεργειακό χάρτη.
Τά κράτη, κατά τήν ἀμερικάνικη λογική (!!!) πρέπει νά ἐξαρτῶνται
ἐνεργειακά μόνο ἀπό τόν ,ὄντως σταθερό πολιτικά, δικτατορισμό τῶν
ΗΠΑ. Βλέπε ἀέριο τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν. (Βοηθεῖστε με! Τό Ἀζερμπαϊτζάν
δέν ἀνῆκε στίς πρώην σοβιετικές ἐπαρχίες;) Ποτέ δέν ἐπιτρέπεται ἡ
παραμικρή ἐξάρτηση ἀπό τή Ρωσία πού ἔχει τόσο «ἀσταθές» πολιτικό
περιβάλλον! Ἀφῆστε πού εἶναι καί Ὀρθόδοξη. Πῶς νά τό καταπιεῖ αὐτό ὁ
ἑκάστοτε Ἀμερικανός ἠγέτης; Μά ποῦ ζοῦμε; Στή Ρωσία τοῦ 2014, πρώην
συμπαγῆ κομμουνιστική, ἀθεϊστική Σοβιετική Ἔνωση τοῦ Μπρέζνιεφ, νά
συνομιλοῦμε ἐπί ἴσοις ὅροις μέ Ὀρθόδοξο Πρόεδρο (Βλαντιμίρ Πούτιν)
καί Ὀρθόδοξο Πρωθυπουργό (Ντμίτρι Μεντβέντεφ). Πού κάνουν
ὀρθόδοξο σταυρό, ἐκκλησιάζονται, προσκυνοῦν εἰκόνες, κοινωνοῦν,
κλαῖνε μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς μας! Τί εἶναι αὐτά; Καί νά
σκαμπάζουν καί ἀπό διεθνῆ πολιτική καί νά γνωρίζουν τίς ἀμερικάνικες
παραξενιές; Ἀπίστευτα πράγματα. Ἀλλόκοτα!
Α
Προσπάθησαν πολύ τά «ἀμερικανάκια» πού ἐκδίδουν (δίκην παγκοσμίων
κριτῶν) ἑτήσιες ἐκθέσεις για τίς καταπατήσεις τῶν ἀνθρωπίνων
δικαιωμάτων- ἐκτός τῶν δικῶν τους, βεβαίως- καί βρῆκαν νά
καταγγείλουν τόν Πούτιν γιά καταπάτηση τῶν δικαιωμάτων τῶν
ὁμοφυλοφίλων. Νά σχωρνάει ὁ Θεός τά πεθαμένα τοῦ ἀνθρώπου. Αἰδώς
Ἀργεῖοι!
Μά κι ἐσεῖς κύριε Δαφέρμο πεῖτε κάτι. Γιατί κατάπιατε τή γλῶσσα σας;
Θυμᾶστε πού μᾶς λέγατε ὅτι ἡ Ἀρχή Προστασίας Προσωπικῶν
Δεδομένων ἔκρινε, ὅτι τόσο τό θρήσκευμα ὅσο καί οἱ σεξουαλικές
προτιμήσεις τοῦ καθενός ἀποτελοῦν εὐαίσθητο προσωπικό δεδομένο καί
προστατεύεται; Πέστε τους κάτι, γιατί τό «κουσούρι» τους καί τήν
ἁμαρτία τους (ποῦ εἶσαι μακαριστέ; Μᾶς λείπεις!) τό ἔχουν κάνει σημαῖα!
Ἀλήθεια, ἡ ἐξίσωση τοῦ γάμου πού ὁρίζει καί προστατεύει τό ἑλληνικό
Σύνταγμα -τῶν 2 διαφορετικῶν φύλων- μέ τό «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων
δέν συνιστᾶ παραβίαση τοῦ Συντάγματος καί καταπάτηση τῶν δικῶν μας
δικαιωμάτων- δηλαδή τῶν ἑτερόφυλων;
Ζητῆστε, ἐπιτέλους, ἀλλαγή τοῦ Συντάγματος μέ τήν ἑπόμενη
Ἀναθεωρητική Βουλή κύριε Βαλλιανάτε. Δικαστικές ἀποφάσεις καί
ψηφίσματα δέν μᾶς ἀρκοῦν. Καί ἐπανερχόμαστε στόν κ. Πούτιν.
Α
Ἐκφράζω μιά ἀπορία ἀδελφοί. Μήπως χρειάζεται μιά κοινωνιολογική καί
γλωσσολογική μελέτη γιά νά προλάβουμε τίς ἑπόμενες γενοκτονίες,
ἐθνικές καθάρσεις, μαζικές δολοφονίες; Γιατί, ἴσως προσέξατε ὅτι ὅλα
τά σλαβικά ὀνόματα πού τελειώνουν σέ –ιτς, ἔχουν μιά ροπή πρός τά
ἐγκλήματα αὐτά. Μιλόσεβ-ιτς, Κάρατζ-ιτς, Μλάντ-ιτς, Γιαννουκόβ-ιτς!
Περίεργο δέν εἶναι; Κι ἄς ἔχουμε μεγαλύτερες γενοκτονίες ἀπό ὀνόματα
πού τελειώνουν σέ –ούς Α’, -ούς Β’ , -τόν, -άμα!
Πιστεύω ἀκράδαντα, πώς πέρα ἀπό ἄλλες αἰτίες καί ἀφορμές, ἡ κύρια
αἰτία τῶν τελευταίων γεγονότων εἶναι ἡ σύγκρουση 2 τόσο
διαφορετικῶν κόσμων. ΗΠΑ- Ρωσία. Δύση- Ἀνατολή. Παπισμός-
Ὀρθοδοξία. Μή μοῦ πεῖτε ὅτι οἱ Οὐκρανοί δέν βλέπουν τήν κατάντια τῆς
Ε.Ε. καί ξιφουλκοῦν ὑπέρ της; Ἤ ὅτι δέν εἶχαν καταλάβει ὅτι ὁ
Γιαννουκόβιτς ζοῦσε μέσα στή χλιδή, καί τώρα ξαφνικά πείνασε ὁ λαός
καί σήκωσε κεφάλι; Ἤ ὅτι πείστηκαν ὅτι ζωσμένοι στό ἅρμα τῆς Ρωσίας
θά πεινάσουν, σέ ἀντίθεση μέ τήν Ε.Ε. καί τίς ΗΠΑ πού θά τούς δωρήσουν
πλούτη καί δουλειές!
Α
Νομίζω ὅτι πέρασα τό μήνυμα. Φθάνει ὡς ἐδῶ. Μήν ἀνησυχεῖτε
συνέλληνες. Ἤμασταν πάντα μέσα σέ ὅλες τίς ἐξελίξεις καί μέ τή χάρη
τοῦ Χριστοῦ μας θά συχεχίσουμε νά μεταδίδουμε πολιτισμό, πίστη,
ἀρχές, ἦθος, ἱστορία. Δέν φοβόμαστε. Ποτέ δέν δειλιάσαμε ὡς ἔθνος. Γι’
αὐτό συνεχίζουμε τήν ἀδιατάρακτη πολύχρονη πορεία μας. Μέ τήν
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Μέ τόν ὑπέροχο ἀλληλέγγυο λαό μας. Αὐτοί
εἴμαστε. Κόβουμε τό ξεροκόμματό μας καί δίνουμε στό διπλανό μας.
Ἑλληνική ψυχή. Ὀρθόδοξη πίστη. Ποτέ δέν εἴμασταν ρατσιστές ὡς λαός.
Πάντα συνυπήρχαμε μέ πολλούς ἄλλους λαούς. Ἀκόμη καί τούς Τούρκους,
τούς Ἰταλούς, τούς Γερμανούς, τούς Βούλγαρους, τούς Ἀλβανούς πού
μᾶς πολέμησαν, μᾶς ἔβλαψαν, ἐμεῖς τούς ἀγαπήσαμε, τούς
ἐνσωματώσαμε στήν κοινωνία μας ὅταν αὐτό μᾶς ἐπιβλήθηκε, τούς
θαυμάσαμε, τούς ὑποστηρίξαμε. Ἄλλοι ἦρθαν τώρα, ὅμως, πονηροί,
κακοί πού μᾶς βάπτισαν «ρατσιστές» καί «μισαλλόδοξους». Πρόλαβαν
ὅμως, οἱ πονηροί, καί μᾶς ἔστειλαν μερικά ἐκατομμύρια ἀλλοδαπούς-
παράνομους μετανάστες προκειμένου νά ἀλλοιώσουν τήν ἰδιοπροσωπία
μας, νά μᾶς στερήσουν τό δικαίωμα τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ μας ὡς
Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων. Γιά νά μποροῦν μετά μέ πρόσχημα τά «ἀνθρώπινα
δικαιώματα» νά μᾶς ποδηγετήσουν. Ἔχω μιά τελευταῖα ἀπορία.
Α
 Λένε, πώς οἱ Τούρκοι δουλέμποροι πληρώνονται 3.000-5.000 εὐρώ τό
«κεφάλι». Μιά οἰκογένεια π.χ. 4 ἀτόμων χρειάζεται κατά μέσο ὅρο
10.000-15.000 εὐρώ γιά νά περάσει στήν Ἑλλάδα. Ἀφοῦ, ὅπως μᾶς λένε,
ὅλοι αὐτοί εἶναι ἐξαθλιωμένοι, ποῦ βρίσκουν τόσα χρήματα; Ἐμεῖς, οἱ
μικροί καί μικρομεσαίοι Ἕλληνες ἐργαζόμενοι ποτέ δέ θά καταφέρουμε
νά βροῦμε τέτοια ποσά. Αὐτοί ὅλοι ποῦ τά βρίσκουν; Κι ἄν τά ἔχουν,
γιατί δέν μένουν στις χῶρες τους νά τρῶνε μέ χρυσά κουτάλια; Λάβετε
δέ ὑπόψη σας πώς τά νομίσματά τους εἶναι τραγικά ὑποτιμημένα ἔναντι
τοῦ πανίσχυρου (τρομάρα μας!) παγκοσμίως εὐρώ. Κάποιο λάκκο ἔχει ἡ
φάβα, δέ νομίζετε;
Α
Κλείνουμε μέ λίγες γραμμές ἀπό ἕνα πολύ εὔστοχο ἄρθρο τοῦ κ. Δημ. Κ.
Σέργιου στήν ἐφημερίδα «Τό Παρόν» (Κυριακή 2 Μαρτίου 2014, σελ. 22)
ὅπου ἐπισημαίνεται τό γεγονός ὅτι δέν μπορεῖ ἡ Δύση νά ἀνεχθεῖ
ἁρμονικές συνεργασίες κρατῶν μέ τή Ρωσία. Γράφει ὁ κ. Σεργίου :
«χῶρες ὅπως ἡ …Μολδαβία, Ἀρμενία, Γεωργία καί τώρα ἡ Οὐκρανία
εἶναι γιά τήν Ε.Ε. ἀδιανόητο νά συνεργάζονται στενά μέ τή γείτονα
Ρωσία! Καί πρέπει τάχα νά ἀναζητήσουν θαλπωρή καί παρηγοριά στήν
ἀγκαλιά τοῦ Βεστερβέλε τῶν…γκέι παρέιντ, τοῦ Ὀλάντ τῆς κυρίας
Γκαγιέ, τῶν κυριῶν Ἄστον καί Μάλστρομ τῆς ἀκώλυτης εἰσβολῆς
ἰσλαμιστῶν λαθρομεταναστῶν καί τοῦ Ντάισελμπλουμ μέ τό
χολλυγουντιανό σγουρό μαλλί καί μυαλό…». Βοήθειά μας!
Α
Καλή Μεγάλη Σαρακοστή.
Καλή 25η Μαρτίου. Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννη, Νικηταρᾶ, Μπότσαρη,
Μιαούλη, Καραϊσκάκη, Ἀνδροῦτσο, Μπουμπουλίνα, Νοταρᾶ,
Μαυρογένους, Γκούρα, καί τόσοι ἄλλοι ἥρωες, αἰωνία σας ἡ μνήμη.
Εὐχαριστοῦμε γιά τήν ἀγάπη σας καί τό παράδειγμά σας! Τήν πίστη καί
τήν φιλοπατρία σας.