ΑΜΠΕΛΟΣ ΕΥΚΛΗΜΑΤΟΥΣΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

«Κατά τάς γραφάς»- Ἑρμηνεία Κυριακῆς προσευχῆς (Ματθ.

στ’ 9-13)….σελ.
«Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε»- Ἅγιοι αὐτάδελφοι μάρτυρες
Ζηνόβιος καί Ζηνοβία…σελ.
«Βλέπετε μή πλανηθῆτε»- Πολεμικές «τέχνες»: Μέρος Β’ …
σελ.
Προβατόσχημοι «λύκοι»:Μέρος
Δ’…σελ.
«Κοινωνία ἁγίων;»-Ναρκωτικά καί οἰκογένεια Δ’ Μέρος…
σελ.
Ὑπάρχει «ἐγκεφαλικός θάνατος»; Μέρος Ε’…σελ.
«Ἄφετε τά παιδία»-Τό Διαδίκτυο… ἐπικίνδυνη
ἐξάρτηση;...σελ.
«Ἡ Ἑλλάδα πού…φεύγει»- Εὐεργέτης Παναγῆς
Χαροκόπος…σελ.
Ἐπίκαιρα σχόλια καί εἰδήσεις…σελ.
Ἀνακοινώσεις…σελ.

Κείμενο γιά πρώτη σελίδα:

«Ἔχουμε ἕνα Θεό μέ φιλόστοργα θεϊκά σπλάχνα, πού μᾶς
ὑπομένει καί συνεχίζει νά μᾶς ἀγαπᾶ καί νά μᾶς φροντίζει, καί
ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τόν ἀρνούμεθα, τόν ὑβρίζουμε, καί δέν
ξέρουμε τί λέμε καί τί κάνουμε. Τυπικά τόν πιστεύουμε καί
ὁμολογοῦμε, ἐνῶ μέ τήν ἀπρόσεκτη ζωή μας γινόμαστε
ἀπαίσιοι καί ἐλεεινοί οἱ δυστυχεῖς, ἀπό τά μυαλά μας, τίς
ἐπιλογές μας, τόν ἐγωϊσμό μας, τήν κοσμικοφροσύνη μας».
(«Παραινέσεις Πατρικές» Γέροντος Ἐφραίμ Φιλιθεΐτου, Ἐκδ.
«Ὀρθόδοξος Κυψέλη», 2011, σελ. 55)
 «Κατά τάς γραφάς»

Στό παρόν τεῦχος θά συνεχίσουμε τήν παρουσίαση τῆς

θεόπνευστης ἑρμηνείας τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
στήν Κυριακή προσευχή μέ τή φράση «Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν
ἐπιούσιον, δός ἡμῖν σήμερον».
Ὁ Ἅγιος ἐπισημαίνει πώς αὐτή ἡ φράση σημαίνει τόν ἄρτο τῆς
μιᾶς ἡμέρας. Ὁ Χριστός μας «…συνομιλοῦσε μέ ἀνθρώπους πού
ἔχουν σάρκα, καί αὐτή ἡ σάρκα ὑπόκειται στούς νόμους τῆς
φύσεως…μᾶς προτρέπει νά ἐκτελοῦμε τίς ἐντολές Του,
(‘γεννηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς’)
δείχνει ὅμως συγκατάβαση στήν ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης
φύσεως. Ἀπαιτῶ, λέγει, τέτοια ἀκρίβεια στή ζωή σας, ὅπως
αὐτή τῶν Ἀγγέλων πού βρίσκονται στόν οὐρανό· δέν ἀπαιτῶ
ὅμως καί τήν ἀπάθεια. Διότι δέν τό ἐπιτρέπει ἡ δέσμευσι τῆς
ἀνθρωπίνης φύσεως πού χρειάζεται τροφή.
» Ἐσύ ὅμως πρόσεξε ὅτι καί σέ αὐτά τά σωματικά τοποθετεῖ
πολύ πνευματικό περιεχόμενο. Διότι διέταξε νά προσευχόμαστε
μόνο γιά τήν καθημερινή τροφή. Οὔτε γιά χρήματα, οὔτε γιά
ἄνετη ζωή, οὔτε γιά πολυτελῆ ἐνδύματα, οὔτε γιά κάτι ἄλλο
παρόμοιο. Ἀλλά μόνο γιά τό καθημερινό ψωμί, ὥστε νά
ἀποφεύγουμε τή φροντίδα τῆς αὐριανῆς ἡμέρας. Γι’ αὐτό
πρόσθεσε : ‘Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον’, δηλαδή τῆς ἡμέρας
αὐτῆς.
» Καί δέ σταμάτησε τό λόγο ἐδῶ, ἀλλά πρόσθεσε : ‘Δός ἡμῖν
σήμερον’, γιά νά μήν ταλαιπωροῦμε τόν ἑαυτό μας μέ τή
φροντίδα τῆς ἑπόμενης ἡμέρας. Γιά ποιό λόγο νά ἀγωνιᾶς τόσο
γιά τήν ἑπόμενη ἡμέρα, τήν ὁποία δέ γνωρίζεις ἄν τήν δῆς;
Αὐτό διέταξε παρακάτω λέγοντας μέ περισσότερα λόγια : ‘Μήν
ἀγωνιᾶτε γιά τήν αὐριανή ἡμέρα’ (Ματθ. 6, 34).
» Ἀπό παντοῦ θέλει νά εἴμαστε ἀσφαλισμένοι καί νά εἴμαστε σαν
Ἄγγελοι, ὑποχωρώντας στή φύσι τόσο, ὅσο τό ἀπαιτοῦν οἱ
ἀνάγκες».

«Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε»

Ἅγιοι Μάρτυρες καί αὐτάδελφοι Ζηνόβιος καί Ζηνοβία (30
Ὀκτωβρίου)

Καταγόντουσαν ἀπό τίς Αἰγές τῆς Κιλικίας, ἀπό εὔπορη

οἰκογένεια. Ὁ Ζηνόβιος ἦταν ἀνάργυρος ἰατρός. Ὁ ἔπαρχος τῆς
περιοχῆς Λυσίας, ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ Ζηνόβιος ἐκτός ἀπό τίς
ἰατρικές του ὑπηρεσίες, μιλοῦσε γιά τόν Χριστό, προέτρεπε
τούς χριστιανούς νά καταφρονοῦν τά εἴδωλε καί κατηχοῦσε καί
ἔστελνε πολλούς εἰδωλολάτρες στό Χριστιανικό Βάπτισμα.
Συλληφθείς ὁ Ἅγιος, δέν ἀρνήθηκε ὅτι ἐργαζόταν καί ὑπέρ τῆς
πίστεως στόν Ἰησοῦ Χριστό λέγοντας χαρακτηριστικά :
«Ἐδίδαξα ἐθνικούς, ἀλλά δέν ἐξαπάτησα, οὔτε ἐβίασα κανέναν
νά πιστέψει. Ρώτα νά μάθεις ὅτι δέ διέπραξα ἔγκλημα, ἀλλά
κοινή εὐεργεσία. Διότι ὅλοι ὅσοι προςῆλθαν στό Χριστό,
προσῆλθαν ταυτόχρονα στή δίκαιη ζωή, στή σωφροσύνη, στόν
τίμιο καί εἰρηνικό βίο. Εἶμαι ἄξιος τιμωρίας γιά τό λόγο αὐτό;
Τήν δέχομαι εὐχαρίστως».
Ὁ Λυσίας ἀπάντησε στόν Ζηνόβιο : «Τό νά πιστεύουν ἀμαθεῖς
στόν Ναζωραῖο εἶναι ἀνεκτό, ὄχι ὅμως ἕνας ἰατρός, ἄνδρας
γραμμάτων, ἐπιστήμονας. Τέτοια ἀποπλάνηση πρέπει νά
τελειώσει τό συντομότερο δυνατό». Ὁ εὐλαβής ἰατρός ὅμως
ἀντέτεινε πώς ὁ «Χριστός δέν ὁδηγεῖ στήν ἀμάθεια καί τή
δεισιδαιμονία· ἀντιθέτως εἶναι ἐκεῖνος ὑπό τήν καθοδήγηση
τοῦ ὁποίου δημιουργήθηκαν, ἀνακαλύφθηκαν καί
ἐμπλουτίστηκαν οἱ ἐπιστῆμες. Ἄν ἔκανες τόν κόπο ἔπαρχε νά
μελετήσεις τήν Ἐκκλησιαστική ἱστορία, θά διαπίστωνες ὅτι τά
διδάγματα καί τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου ἀκολούθησαν ὄχι
μόνο ἁπλοϊκοί ἄνθρωποι ἀλλά καί λόγιοι, φιλόσοφοι, ρήτορες,
ἰατροί. Πῶς ἐσύ ἔπαρχε κρίνεις κάτι τό ὁποῖον δέ γνωρίζεις;
Σύγκρινε τόν καλύτερο ἐθνικό μέ τόν ἀτελέστερο χριστιανό καί
θά διαπιστώσεις ὅτι σέ βίο, τρόπους καί ἦθος ὁ χριστιανός
εἶναι ἀσύγκριτα ἀνώτερος».
Ὁ Λυσίας τότε διέταξε νά βασανιστεῖ μέχρι θανάτου ὁ Ζηνόβιος
ὁ ὁποῖος ἀποτεινόμενος στό βασανιστή του, εἶπε : «Τά σώματα
τῶν μαρτύρων πέφτουν, ἀλλά δέν ὑποκύπτουν»! Ἐνῶ
ἀκόμη βασανιζόταν ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ζηνόβιος, τόν
πρόλαβε ἡ ἀδελφή του Ζηνοβία ἡ ὁποία θέλησε νά μαρτυρήσει
μαζί του. Ὁ Λυσίας ἀποκεφάλισε τούς δύο μάρτυρες οἱ ὁποίοι
μέχρι τέλους ἔψελναν ὕμνους καί δοξολογοῦσαν τόν Κύριό μας
Ἰησοῦ Χριστό!

«Βλέπετε μή πλανηθῆτε»
Πολεμικές «τέχνες» - Μέρος Β’

Στό παρόν τεῦχος συνεχίζουμε μέ τήν παρουσίαση τῶν

πολεμικῶν τεχνῶν γιά νά ἀποδείξουμε τή σχέση πού ὄντως
ὑπάρχει μεταξύ ἀποκρυφισμοῦ καί τῶν πρακτικῶν αὐτῶν.
Πρῶτο στή σειρά πού θά ἐξεταστοῦν τό Αϊκίντο.
Τό Αϊκίντο δημιουργήθηκε στήν Ἰαπωνία τή δεκαετία τοῦ 1920
ἀπό τόν Μοριχέϊ Ουεσίμπα. Στόν ἱστότοπο
el.wikipedia.org/wiki/Αικίντο, διαβάζουμε πώς ἡ συγκεκριμένη
τεχνική «βασίζεται περισσότερο στήν ἐκμετάλλευση τῆς
αἴσθησης ἰσορροπίας καί τῆς τεχνικῆς τοῦ ἀμυνόμενου παρά
στή μυϊκή δύναμη, ἐνῶ ἐκτός ἀπό σωματική ἀποτελεῖ καί
πνευματική ἄσκηση».
Μετά ἀπό μιά γρήγορη ματιά στίς σχετικές ἱστοσελίδες,
ἀβίαστα φθάνει κανείς στό συμπέρασμα ὅτι στό Αϊκίντο
ἐφαρμόζεται ἡ φιλοσοφία τοῦ Ζέν, ἀφοῦ ὅπως διατείνονται οἱ
διδάσκοντες τήν τεχνική αὐτή στήν Ἀκαδημία Ἁρμονικῆς
Ἀνάπτυξης, ἡ ἐκμάθησή της σκοπό ἐκτός τῶν ἄλλων ἔχει τό νά
ἔρθει ὁ μαθητής σέ ἐπαφή μέ τόν ἰαπωνικό πολιτισμό καί τόν
τρόπο σκέψης τῶν Ἰαπώνων.
Στή δέ ἱστοσελίδα aikikan.gr μαθαίνει κανείς πώς
χρησιμοποιεῖται ὁ ὅρος : «αὐτοάμυνα μέσῳ τῆς
αὐτοανάπτυξης» (νεοεποχίτικη τεχνική). Ἀκόμη, σύμφωνα μέ
τόν Μοριχέϊ Οὐεσίμπα τό ki (τσί) πού διαπνέει τήν ὅλη
φιλοσοφία τοῦ Αϊκίντο καί σημαίνει τήν ἐσωτερική ἐνέργεια
«προέρχεται ἄμεσα ἀπό τούς θεούς»! Ὁ Οὐεσίμπα πολύ μᾶς
προβληματίζει καί μέ μιά ἄλλη δήλωσή του· ὅτι δηλαδή «τό ki
εἶναι μιά μορφή διαφωτισμοῦ, οἱ σπινθῆρες ἀκτινοβολοῦν ἀπό
τήν κοιλιά σας καί διαπερνοῦν ὁλόκληρο τόν κόσμο…τό μυστικό
τοῦ Aikido εἶναι νά ἐναρμονιστοῦμε μέ τήν κίνηση τοῦ
σύμπαντος…αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή τοῦ Aikido καί πρέπει νά
γίνει ἡ ἀποστολή σας» (πηγή: www.aikikan.gr).
Τέλος, στίς διάφορες σχολές Αϊκίντο βλέπουμε ὅτι διδάσκονται
καί τεχνικές αὐτοσυγκέντρωσης καθώς καί ποίηση Ζέν. Τί εἶναι
ὅμως τό Ζέν; Σύμφωνα μέ τό «Ἐγκυκλοπαιδικό Λεξικό
Θρησκειῶν καί αἱρέσεων» τοῦ Ἐπισκόπου Καρπασίας κ.κ.
Χριστοφόρου (Ἔκδ. Ἱ. Μ. Τροοδιτίσσης, 2002, σελ. 364-365),
«τό Ζέν εἶναι παρακλάδι τοῦ Βουδδισμοῦ πού διδάσκει ὅτι ὁ
ἄνθρωπος ὁδηγεῖται στή φώτιση ὅταν ἀποδεσμευτεῖ ἀπό κάθε
κοσμική πραγματικότητα καί ταυτιστεῖ μέ τό συμπαντικό
ἀπόλυτο, τή συμπαντική δύναμη. Τό Ζέν, σιγά-σιγά ἐπηρέασε
πολλές τέχνες ὅπως ἡ μονοχρωματική ζωγραφική τοῦ μελανιοῦ,
ἡ ἀνθοδετική (ἰκεμπάνα), ἡ τελετή τοῦ τσαγιοῦ, κάποιες
πολεμικές τέχνες κ.λ.π. Ὅλες οἱ δραστηριότητες αὐτές εἶναι
φορτισμένες μέ τίς κοσμοθεωριακές ἀντιλήψεις τοῦ Ζέν, πού
ἔχει ὡς ἐπίκεντρο τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τίς ὑλικές καί τίς
συναισθηματικές καταστάσεις, τήν ἡρεμία, τή λεπτότητα, τή
μύηση στό διαλογισμό καί τήν ταύτιση τοῦ ἑαυτοῦ μέ τή
συμπαντική δύναμη. Μέσῳ αὐτῶν τῶν τεχνικῶν μεταφέρονται
ὅλες οἱ θρησκευτικές καί μή ἀντιλήψεις τῆς ζενικῆς Ἰαπωνικῆς
θρησκείας». Προσοχή δέ χρειάζεται στό νά δεῖ κανείς καί μιά
ἄλλη πτυχή τῆς ‘Νέας Ἐποχῆς’ ὅπως περιγράφεται στό πιό πάνω
Λεξικό. Γράφει ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Καρπασίας (Κύπρος)
πώς «ἡ ὁλιστική θεώρηση τοῦ κόσμου ἀπό μέρους τῆς Νέας
Ἐποχῆς περιλαμβάνει καί τόν Θεό. Ὁ Θεός δέν εἶναι γιά τήν
κίνηση αὐτή πρόσωπο, ἀλλά ταυτίζεται μέ τό ‘Παγκόσμιο
Πνεῦμα’ ἤ ‘Συμπαντική Ἐνέργεια’…». Νά, λοιπόν, πού οἱ
πολεμικές τέχνες χρησιμοποιοῦν -γιά νά ὑποστηρίξουν τό
θρησκευτικο-φιλοσοφικό ὑπόβαθρό τους- τεχνικές καί θεωρίες
ἀποκρυφιστικές ὅπως ἡ «συμπαντική δύναμη ἤ ἐνέργεια», τό
Ζέν, ἡ αὐτοσυγκέντρωση (διαλογισμός) κ. ἄ.

Μέρος Β’- Προβατόσχημοι «λύκοι»

Στό τεῦχος αὐτό λόγος θά γίνει γιά τό τί διδάσκουν οἱ
Χιλιαστές καί πῶς δροῦν παγκοσμίως. Ἀνάμεσα σέ ἄλλες
πλανεμένες διδασκαλίες, διακηρύσσουν πώς :
Α) Δέν ὑπάρχει Ἁγία Τριάδα, Β) Ὁ Χριστός δέν εἶναι Θεός, ἀλλά
ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, Γ) Ἡ Παναγία, οἱ Ἅγιοι, τά μυστήρια, ὁ
Τίμιος Σταυρός, οἱ εἰκόνες εἶναι μισητά πράγματα καί
ἀπαράδεκτα, Δ) Δέν πιστεύουν στήν Ἐκκλησία καί πολεμοῦν καί
διαβάλλουν τούς κληρικούς, Ε) Πιστεύουν πώς ὁ ἄνθρωπος δέν
ἔχει ψυχή καί ὅτι μετά τό θάνατό του ἐκμηδενίζεται, ΣΤ) Τόν
οὐράνιο παράδεισο θά τόν κερδίσουν μόνο οἱ ἡγέτες τῆς
ὀργάνωσης, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι θά κληρονομήσουν τόν ἐπίγειο
παράδεισο τῆς χιλιετοῦς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, Ζ) Ἡ κάθε
κυβέρνηση, οἱ ἐξουσίες, ὁ στρατός, ἡ σημαία ἀνήκουν στό
σατανᾶ. Μόνη νόμιμη κυβέρνηση στή γῆ ἡ ὀργάνωση τῶν
χιλιαστῶν, Η) Ἡ αἱμοδοσία, ἡ μετάγγιση, ὁ ἐμβολιασμός
ἀπαγορεύονται.
Πῶς ὅμως δροῦν;
Κατ’ ἀρχάς πρέπει νά ἐπισημανθεῖ ὅτι δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ
γνωστή θρησκεία, ἀλλά μέ ὀργάνωση, κερδοσκοπική ἑταιρεία
πού καταδυναστεύει τούς «ὄχλους» πού τούς πιστεύουν καί
ἀκολουθοῦν. Κάθε χιλιαστής εἶναι ἐξάρτημα τῆς ἑταιρείας
ΣΚΟΠΙΑ πού ἑδρεύει στό Μπρούκλιν τῆς Νέας ‘Υόρκης. Τό πιό
σπουδαῖο ἔργο τους εἶναι ἡ ἔκδοση καί κυκλοφορία τῶν
περιοδικῶν τους «Σκοπιά» καί «Ξύπνα». Στίς ἐπισκέψεις τους
στά σπίτια οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, πάντα ὑποκριτικά
εὐγενικοί, εἶναι πλήρως προετοιμασμένοι μέ πλούσια
ἐπιχειρηματολογία. Ὅλη τήν ἑβδομάδα ἐκπαιδεύονται
ἀποστηθίζοντας μικρές ὁμιλίες, μαθαίνουν νά ἀναιροῦν τά
συνήθη ἐπιχειρήματα τῶν ἀνθρώπων. Κρατοῦν πληροφορίες γιά
τήν κάθε ἐπίσκεψη σέ εἰδικό δελτίο ὅπου καταγράφουν
ἀντιδράσεις, περιοδικά πού πούλησαν, προσωπικά στοιχεῖα,
κ.λ.π.
Ἀδελφοί ἐν Χριστῷ, πρέπει νά εἴμαστε πολύ προσεκτικοί μέ τούς
Χιλιαστές πού ἔχουν λάβει ἅρτια ἐκπαίδευση ὥστε νά
διαστρεβλώνουν τήν Ἁγία Γραφή. Στηρίζουν τίς βλασφημίες
τους στή δική τους «Γραφή» πού εἶναι γνωστή ὡς «Μετάφραση
τοῦ Νέου Κόσμου». Φεύγετε ἀπό τή μελέτη της ὅπως ἀποφεύγει
ὁ διάβολος τό λιβάνι! Μήν ἀνοίγετε συζήτηση μαζί τους. Τούς
ἀπομακρύνουμε μέ εὐγένεια ἀπό τά σπίτια μας χωρίς δεύτερη
κουβέντα. Καί βέβαια ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ (οὔτε δωρεάν ἄν
μᾶς προσφέρουν) ΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ «ΞΥΠΝΑ» ΚΑΙ «ΣΚΟΠΙΑ»!!!
Ἐκτός τοῦ ὅτι τά περιοδικά αὐτά εἶναι γραμμένα εἰδικά γιά νά
παραπλανοῦν χρησιμοποιώντας τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, χωρίς νά
τό γνωρίζουμε συμβάλλουμε στήν οἰκονομική ἐνίσχυση τῆς
κολοσσιαίας ἐπιχείρησης τῆς Ἑταιρίας Σκοπιά πού ἑδρεύει στό
Μπρούκλιν τῆς Ν. Ὑόρκης. Τέλος, ὅταν κάνουν τήν ἐμφάνισή
τους στά χωριά καί τίς γειτονιές τῶν πόλεων εἰδοποιοῦμε τούς
ἐφημερίους μας.
(Κείμενα ἐπιλεκτικά ἀπό τό σχετικό φυλλάδιο τῆς Ἱ. Μ.
Σαγματᾶ, Ἔκδ. 2000).
 «Κοινωνία ἁγίων;»- Ναρκωτικά καί οἰκογένεια Δ’
μέρος

Συνεχίζοντας τήν ἀναφορά μας στό θέμα τῆς μάστιγας τῶν

ναρκωτικῶν, στό παρόν τεῦχος θά παρουσιαστοῦν ὁρισμένα
πολύ χρήσιμα σημεῖα ἀπό φυλλάδιο σεμιναρίου τῆς Ἱερᾶς
Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν σχετικά μέ τά σημάδια πού ὑποδηλώνουν
κατάχρηση ναρκωτικῶν οὐσιῶν.
«Πιθανές ἀλλαγές στή συμπεριφορά πού ἴσως ὑποδηλώνουν
κατάχρηση ναρκωτικῶν:
1)Ἀσυνήθιστες ἀλλαγές στή διάθεση-τή μιά μέρα
χαρούμενος, τήν ἄλλη λυπημένος/σέ κατάθλιψη τό πρωΐ,
ζωηρός καί ὅλο ἐνέργεια ἀργότερα.
2)Ψέμματα καί μυστικοπαθής συμπεριφορά.
3)Ἀλλαγές στήν ἐμφάνιση.
4)Ἀνεξήγητα συναισθήματα ‘κατάθλιψης’.
5)Ἀλλαγή διατροφικῶν συνηθειῶν. Πιθανή ἀπώλεια ὄρεξης.
6)Πτώση τῆς ἀπόδοσης ἐργασίας. Πιθανόν νά προκαλεῖται
ἀπό ὑπερκόπωση, ἀδιαθεσία, ἔλλειψη ἐνέργειας καί
ἀπώλεια ἐνδιαφέροντος.
7)Ἀλλαγές φίλων. Ἄν ἕνα νεαρό παιδί κάνει κατάχρηση
ναρκωτικῶν, ἴσως ἔχει τήν τάση νά κάνει παρέα μέ
μεγαλύτερα παιδιά καί ὄχι μέ αὐτά πού ἔκανε παρέα ἕως
τώρα.
8)Ἐμπλοκή σέ κλοπές καί ‘ἀνταλλαγή’ προσωπικῶν
ἀντικειμένων γιά χρήματα.
9)Ἀπόκτηση περίεργων ἀντικειμένων καί συσκευῶν. Ἐκτός
ἀπό ταμπλέτες καί σκόνη κ.τ.λ. πού βρίσκονται εὔκολα,
κάποιοι τρόποι λήψης ναρκωτικῶν ἀπαιτοῦν ἐργαλεῖα π.χ.
κομμάτια ἀλουμινόχαρτου, καλαμάκια, πλαστικές
σακκοῦλες, χαρτάκια γιά τό στρίψιμο τοῦ τσιγάρου.
10) Ἀνεξήγητοι λεκέδες στά ροῦχα.
11) Ἐρεθισμός γύρω ἀπό τό στόμα καί τή μύτη, ρούφηγμα
μύτης συνέχεια καί ξερόβηχας.
12) Ἀσυνήθιστες μυρωδιές στό παιδί ἤ στά ροῦχα του, π.χ.
μυρωδιά ἀπό διαλυτικά ἤ κόλλες, ἡ χαρακτηριστική
μυρωδιά τῆς ἰνδικῆς κάνναβης».
Πολλά ἀκόμη σημάδια μπορεῖ νά φανερώνουν χρήση οὐσιῶν.
Ὡστόσο, ἄν δεῖτε κάποια ἀπό τά παραπάνω, χωρίς καμμιά
καθυστέρηση ἀπευθυνθεῖτε στούς εἰδικούς, ὅπως στά
ΚΕ.Θ.Ε.Α. (Κέντρα Θεραπείας Ἐξαρτημένων Ἀτόμων) γιά
πολύτιμες συμβουλές. Καί πρός Θεοῦ! Ἡ ἀπομάκρυνση τῶν
παιδιῶν ἀπό τήν οἰκογενειακή ἑστία δέ λύνει τό πρόβλημα. Δέ
θεραπεύει. Ἄς ἀναζητήσουν ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά διαβάσουν
ὁδηγίες, τά προηγούμενα 3 τεύχη ἤ ἄς τηλεφωνήσουν στό
6973897378 γιά διαθέσιμα τεύχη.
 «Ὑπάρχει «ἐγκεφαλικός θάνατος»; Μέρος
Ε’

Μερικές φορές εἶναι χρήσιμο νά βλέπουμε πῶς ἀντιμετωπίζουν

προβλήματα ὅπως ὁ «ἐγκεφαλικός θάνατος» ἄλλες
χριστιανικές ὁμολογίες ὅπως οἱ Λατῖνοι. Στό περιοδικό
«Παρακαταθήκη» (ἀριθμ. 45, Νοε. – Δεκ. 2005, σελ. 6-10)
διαβάζουμε ἄρθρο σχετικά μέ τή Διακήρυξη τῆς Συνδιάσκεψης
Ἐπιστημόνων στό Βατικανό στίς 3-4/2/05 μέ τίτλο «Ὁ
Ἐγκεφαλικός Θάνατος» δέν εἶναι Θάνατος». (Βλέπε καί
ἱστοσελίδα
http://www.cwnews.com/news/viewstory.cfm?recnum=37837)
Μεταξύ τῶν δημοσιευθέντων σταχυολογοῦνται τά ἑξῆς : «…ἡ
ἀποδοχή τοῦ κόσμου γι’ αὐτά τά νέα κριτήρια ὀφείλεται στή
σχετική διαφήμιση, ἀλλά καί στήν ἄγνοια γιά τίς ἐμπλεκόμενες
διαδικασίες…Ὅσο ὅμως αὐξάνεται ἡ γνώση τῶν διαδικασιῶν,
τόσο ἡ ἄρνηση τῶν συγγενῶν γιά ἀφαίρεση ὀργάνων
αὐξάνεται, ὅπως γιά παράδειγμα στή Βρεττανία, ὅπου τό
ποσοστό ἄρνησης αὐξήθηκε ἀπό 30% τό 1992, σέ 44% τό
2004…Σήμερα μόνο τό 19% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας ἔχουν
ἐγγραφεῖ ὡς δωρητές ὀργάνων…ὅλα αὐτά τά ἔγγραφα
ἀναφέρουν ὅτι τά ὄργανα μποροῦν νά ληφθοῦν ‘μετά τό
θάνατό μου’, ἀλλά δέν ὑπάρχει πουθενά ὁρισμός τοῦ
‘θανάτου’. Ἡ ἀποδοχή τῶν μεταμοσχεύσεων στηρίζεται στήν
ἔλλειψη κατανόησης πού ἔχει ὁ κόσμος γιά τή διαδικασία.
» …Ὁ ἐπίσκοπος (παπικός) στό Lincoln, Nebraska, Fabian
Bruskewitz , τόνισε ὅτι ‘κανείς ἀξιοσέβαστος, κατηρτισμένος
θεολόγος δέν ἔχει πεῖ ὅτι οἱ λόγοι τοῦ Ἰησοῦ «Μείζονα ταύτης
ἀγάπην οὐδείς ἔχει, ἵνα τις τήν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν
φίλων αὐτοῦ» (Ἰωα. 15, 13) ἀποτελοῦν ἐντολή ἤ ἀκόμη ἄδεια
γιά συγκατάθεση πρός αὐτοκτονία, ὥστε νά συνεχισθεῖ ἡ γήϊνη
ζωή κάποιου ἄλλου».
Στή συνέχεια παρουσιάζονται, μεταξύ ἄλλων, τά κα΄τωθι
συμπεράσματα : «1) Ἀπό τή μιά πλευρά ἡ Ἐκκλησία…Ἀπό τήν
 ἄλλη, μιά κοσμική κοινωνία τείνει νά δώσει μεγαλύτερη
ἔμφαση στήν ποιότητα ζωῆς.
2) Ἡ Καθολική Ἐκκλησία…καταδικάζει τόν πρόωρο τερματισμό
τῆς ζωῆς ἑνός ἀθώου δότη ὥστε νά παραταθεῖ ἡ ζωή κάποιου
ἄλλου διά μέσου τῆς μεταμοσχεύσεως μή διπλῶν ζωτικῶν
ὀργάνων.
3) Οὔτε μποροῦμε νά παραμείνουμε σιωπηλοί ἐνώπιον ἄλλων
ὕπουλων, ἀλλά ὄχι λιγότερο σοβαρῶν μορφῶν εὐθανασίας…
5) Ἡ δήλωση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου δέν εἶναι ἐπαρκής ὥστε
νά καταλήξουμε στό συμπέρασμα ὅτι ἕνας ἀσθενής εἶναι
σίγουρα νεκρός. Οὔτε εἶναι ἐπαρκής γιά νά καταλήξουμε σέ
ἠθική βεβαιότητα…
7) Χρησιμοποιοῦνται διαφορετικά σέτ νευρολογικῶν κριτηρίων
χωρίς νά ὑπάρχει παγκόσμια ὁμοφωνία…
10) Ὑπάρχουν συντριπτικές ἰατρικές καί ἐπιστημονικές
ἀποδείξεις ὅτι ἡ πλήρης καί μή ἀναστρέψιμη παύση ὅλης τῆς
ἐγκεφαλικῆς δραστηριότητας (ἐγκέφαλος, παρεγκεφαλίτιδα,
στέλεχος) δέν ἀποτελεῖ ἀπόδειξη θανάτου…δέν μπορεῖ νά
ἀξιολογηθεῖ ἐπαρκῶς. Ἡ μή ἀναστρεψιμότητα ἀποτελεῖ
πρόγνωση καί ὄχι γεγονός ὑποκείμενο σέ ἰατρική
παρατήρηση…»!!! Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πότε θά
ἀρθρώσει παρόμοιο, σαφῆ ἐκκλησιαστικό καί μή
ἐκκοσμικευμένο λόγο;

«Ἄφετε τά παιδία»

Διαδικτυακή Ἐξάρτηση

Στίς μέρες μας πληθαίνουν οἱ φωνές πολλῶν εἰδικῶν

ἐπιστημόνων, ἰατρῶν, κοινωνιολόγων, ψυχολόγων, κληρικῶν
γιά τούς κινδύνους τῆς αὐξητικῆς τάσης παιδιῶν, ἐφήβων καί
νέων στήν ἀλόγιστη καί ἀνεξέλεγκτη χρήση τοῦ μοντέρνου
ψυχο-ναρκωτικοῦ : τοῦ Διαδικτύου ἤ ὅπως τά παιδιά τό ξέρουν
ίντερνετ.
Πολλοί λόγοι συντείνουν στή δημιουργία παιδιῶν πού
«πάσχουν» ἀπό τό διαδικτυακό σύνδρομο καί γιά νά μήν
ἀνακατευόμαστε μέ θέματα πού δέν τά κατέχουμε ἐπαρκῶς, ἄς
δοῦμε τί ἔχουν νά μᾶς ποῦν οἱ εἰδικοί.
Στό ἔνθετο ,«Ὁ γιατρός σας», τῆς ἐφημερίδος «Τό Παρόν»
(τεῦχος 42, Σεπτέμβριος 2011, σελ. 10-11) γράφει ἡ Ἄρτεμις
Τσίτσικα, (Λέκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί Ἐπιστημονική
Ὑπεύθυνη Ἐφηβικῆς Ὑγείας Β’ Παιδιατρικῆς Κλινικῆς τοῦ
Πανεπ. Ἀθηνῶν - Νοσοκομείου Παίδων Π. & Α. Κυριακοῦ) :
«Αἰτίες τοῦ φαινομένου, πού εἶναι πολυπαραγοντικό, εἶναι ἡ
προσωπικότητα τοῦ ἐφήβου, ἡ ὕπαρξη ψυχολογικῶν
καταστάσεων (ντροπαλοί ἔφηβοι, διαταραχές συμπεριφορᾶς,
κατάθλιψη, χαμηλή αὐτοεκτίμηση, δυσκολία στίς κοινωνικές
δεξιότητες, ὑπερκινητικοί ἔφηβοι, κ.λ.π.), τό οἰκογενειακό
περιβάλλον, ἡ ἔλλειψη χώρων φυσικῆς ἐκτόνωσης (γήπεδα,
γυμναστήρια, κ.λ.π.), ἡ ὑπεραπασχόληση τῶν γονέων, ἡ
ἀπομόνωση, κ. ἄ.
» ‘Ἐξάρτηση’ παρατηρεῖται κατά τή μέση ἐφηβεία (15-17) ἐτῶν
κατά τήν ὁποία οἱ ἔφηβοι πειραματίζονται καί σταδιακά
αὐτονομοῦνται, καθώς καί κατά τήν ὄψιμη ἐφηβεία (πάνω ἀπό
τά 17). Οἱ ἐξαρτημένοι ἔφηβοι μπορεῖ νά σταματήσουν τό
σχολεῖο, νά ἀπομονωθοῦν ἀπό τήν οἰκογένεια καί τούς φίλους,
νά εἶναι ἐπιθετικοί μέ τούς γονεῖς, νά κλέβουν χρήματα ἀπό τήν
οἰκογένεια γιά νά ‘παίζουν’, νά ζοῦν κλεισμένοι σ’ ἕνα δωμάτιο,
νά μήν τρῶνε ἤ τό ἀντίθετο, νά μή γυμνάζονται καί νά μή
κοιμοῦνται γιά 24ωρα, νά μήν ἀλλάζουν ροῦχα, νά παραμελοῦν
τήν ὑγιεινή τους καί τήν καθαριότητα». Πολύ σημαντικές οἱ
ἐπισημάνσεις αὐτές γιά ὅλους τούς γονεῖς. Ἀκόμη πιό χρήσιμες
ὅμως εἶναι οἱ συμβουλές πρός τούς γονεῖς γιά τήν πρόληψη-
κυρίως- τῆς διαδικτυακῆς ἐξάρτησης πού θά ἀκολουθήσουν στό
ἑπόμενο τεῦχος. Ὡς τότε ὑπομονή, περισσότερο παιχνίδι καί
κοινωνικές δραστηριότητες καί «περισσότερο» Θεό στήν
οἰκογενειακή ζωή.

«Ἡ Ἑλλάδα πού…φεύγει»
 Ἐθνικός Εὐεργέτης Παναγῆς Χαροκόπος

Γεννήθηκε τό 1835 στό χωριό Πλαγιά, τῆς ἐπαρχίας Σάμης τῆς

Κεφαλλονιᾶς. Πρωτότοκος μεταξύ 8 ἀγοριῶν, μετά τίς βασικές
σπουδές του, τό 1855, κατέφυγε στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά
βρεῖ δουλειά ὡς μεταφορέας ἐμπορευμάτων μέχρι τό 1857 πού
μετακόμισε στήν ἐμπορικά καί ἐπιχειρηματικά ἀνθοῦσα
Ρουμανία.
Ἐκεῖ ἀσχολήθηκε μέ τό ἐμπόριο σιτηρῶν καί τήν καλλιέργεια
καί ἐκμίσθωση τεραστίων ἐκτάσεων γῆς μαζί μέ 3 ἀπό τά
ἀδέρφια του. Ὁ Παναγῆς μέ τό ἐπιχειρηματικό καί συνάμα
ἀνήσυχο ἐμπορικό πνεῦμα του ἐπένδυσε σέ καινοτόμα γιά τήν
ἐποχή ἐκείνη μηχανήματα καί τεχνικές ἀπό τήν Εὐρώπη,
αὐξάνοντας ἔτσι τήν ποσότητα καί τήν ποιότητα τῆς
παραγωγῆς. Μερικά χρόνια ἀργότερα ὁ Παναγῆς ἦταν τόσο
διάσημος στή Ρουμανία γιά τίς γνώσεις καί μεθόδους πού
ἐφάρμοζε στή γεωργία πού ὁ βασιλέας τῆς χώρας Κάρολος Α’
τοῦ ἀπένειμε τό ἐθνικό παράσημο τῆς Ρουμανίας, τό Παράσημο
τοῦ Ρουμανικοῦ Ἀστέρος.
Τό 1899 καί ἀφοῦ εἶχε δημιουργήσει τεράστια περιουσία,
ἐπέστρεψε στήν Ἑλλάδα φροντίζοντας πρίν ἀναχωρήσει νά
ἰδρύσει ἑνα Ἰδρυμα Προικοδοτήσεως γιά τίς ἄπορες κόρες τῶν
Ρουμάνων χωρικῶν. Ἐπίσης, ἀνήγειρε Ἑλληνική Ἐκκλησία στό
Βουκουρέστι, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. (Ἀξίζει ἐδῶ νά
ἀναφερθεῖ ὅτι τήν ἐπίβλεψη τῶν ἐργασιῶν ἀνέγερσης τῆς
ἐκκλησίας ἀνέλαβε ὁ ἐγκατεστημένος στό Βουκουρέστι
μαρμαρογλύπτης Νικόλαος Χαλεπᾶς-ἀδελφός τοῦ Γιαννούλη-
ἀπό τήν Τῆνο, ἐνῶ τά Ἱερά Σκεύη τῆς Ἁγίας Τραπέζης
προσέφερε ὁ ἐγκατεστημένος στή Ρουμανία ἐθνικός εὐεργέτης
Γρηγόριος Μαρασλῆς). Γιά τή μεγάλη αὐτή δωρεά του ὁ
Παναγῆς Χαροκόπος τιμήθηκε τό 1899 μέ τό Χρυσό Σταυρό τοῦ
Τάγματος τοῦ Σωτῆρος ἀπό τόν βασιλέα τῶν Ἑλλήνων Γεώργιο
Α’ .
Ὁ Παναγῆς γυρίζοντας στήν Ἑλλάδα, ἐγκαταστάθηκε στήν
Ἀθήνα (Ἀκαδημίας 4-6) καί ἀσχολήθηκε καί πάλι μέ τήν
ἐφαρμογή πρωτοποριακῶν μηχανημάτων καί μεθόδων γιά τήν
καλλιέργεια τῶν 6 τσιφλικιῶν πού δημιούργησε στή Θεσσαλία.
Ἐκεῖ δημιούργησε νέες ἀγροτικές ἐγκαταστάσεις, ἀνήγειρε
λιθόκτιστα κτίρια, ἀποθῆκες, στάβλους, ἀχυρῶνες, καθώς καί
ἄνετες καί σύγχρονες κατοικίες τῶν χωρικῶν.
Μεταξύ τῶν μεγαλυτέρων εὐεργεσιῶν τοῦ Χαροκόπου,
μνημονεύονται οἱ παρακάτω:
Α) Ἀγορά οἰκοπέδου καί ἀνέγερση τοῦ κτιρίου πού ἀποτέλεσε
τήν πρώτη καί μοναδική στήν Ἑλλάδα Χαροκόπειο Σχολή
(Ἀνωτάτη) Οἰκοκυρικῆς ἡ ὁποία ἀργότερα μετετράπη σέ Τμῆμα
τοῦ Χαροκόπειου Πανεπιστημίου.
Β) Ἴδρυσε πρότυπο Ἀγροκήπιο στή Θεσσαλία μέ κόστος 100.000
δρχ. (τεράστιο ποσό γιά τήν ἐποχή ἐκείνη)!
Γ) Κληροδότησε 100.000 δρχ. στή Γεωργική Ἑταιρεία
Θεσσαλίας γιά ἐκθέσεις καί διαγωνισμούς.
Δ) Προσέφερε 8.000 δρχ. στή Βιοτεχνική Ἑταιρεία γιά
δημιουργία προγράμματος ὑποτροφιῶν.
Ε) Δώρησε 14.000 δρχ. γιά τίς ἀνάγκες τῆς Πολυκλινικῆς
Ἀθηνῶν καί γιά τή δωρεάν νοσηλεία ἀπόρων συμπατριωτῶν του
Κεφαλλήνων.
ΣΤ) Συνέστησε τό Ἴδρυμα Προικοδοτήσεως ἀπόρων γυναικῶν
στήν Κεφαλλονιά καί τό ἐπιχορήγησε μέ 700.000 δρχ.
Ζ) Ἐπιχορήγησε μέ 10.000 δρχ. τίς δύο ἐκκλησίες στό χωριό
του.
Η) Εὐεργέτησε μέ διάφορα ποσά τόν Οἶκο Τυφλῶν στήν
Καλλιθέα.
Ὁ Παναγῆς κατάφερε λίγο πρό τοῦ θανάτου του νά ἐκλεγεῖ ὡς
ἀνεξάρτητος βουλευτής μέ τό κόμμα τῶν Φιλελευθέρων τοῦ
Βενιζέλου. Κοιμήθηκε στίς 8 Ὀκτωβρίου 1911 καί ἐτάφη στό Α’
Κοιμητήριο Ἀθηνῶν.

Ἐπίκαιρα Σχόλια

Λόγῳ τεχνικῶν δυσκολιῶν καθυστέρησε ἡ κυκλοφορία τοῦ

τεύχους τοῦ Σεπτεμβρίου· αὐτό εἶχε ὡς συνέπεια νά
συμπαρασυρθεῖ καί τό παρόν τεῦχος. Ἔτσι, ὅταν τό τεῦχος
Ὀκτωβρίου κυκλοφορήσει, πιθανόν νά ἔχει περάσει ἡ Ἐθνική
ἑορτή («μειωμένης κυριαρχίας») τοῦ 1940. Γιά τό λόγο αὐτό ὁ
συντάκτης αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά μεταφέρει στούς
ἀναγνῶστες σταχυολογήματα ἐμπνευσμένων λόγων ἑνός
ξεχασμένου ἥρωα τοῦ ‘1821’, τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη.
Μπορεῖ νά μήν εἶναι τό πρόσωπό του ἐπίκαιρο χρονικά, ἀλλά
εἶναι ἄκρως ἐπίκαιρα τά λόγια του. Ἔτσι, λοιπόν, ἄς
προβληματιστοῦμε ἀπό ἕναν ἄνθρωπο πού ΑΓΑΠΟΥΣΕ
πραγματικά τήν ΠΑΤΡΙΔΑ του καί πάσχιζε νά τή ΣΩΣΕΙ, καί ἄς
κάνουμε τή δική μας ἐπανάσταση κόντρα στίς διάφορες
ἡμεδαπές καί ἀλλοδαπές «Τρόϊκες». Ἐπανάσταση μνήμης τῶν
ἡρώων!
«Εἰς δόξαν τοῦ δίκιου καί μεγάλου Θεοῦ.
Κύριε Παντοδύναμε! Ἐσύ, Κύριε, θά σώσης αὐτό τό ἀθῶο ἔθνος.
Εἴμαστε ἁμαρτωλοί, εἶσαι Θεός. Ἐλέησέ μας, φώτισέ μας καί
κίνησέ μας κατά τοῦ δόλου καί τῆς ἀπάτης, τῆς συστηματικῆς
τυραγνίας τῆς πατρίδος καί τῆς θρησκείας…Δέν μπορῶ,
πατρίδα, νά σέ βλέπω τοιούτως καί τῶν σκοτωμένων τά παιδιά
καί οἱ γριγές νά διακονεύουν καί τίς νιές νά τίς βιάζουν διά
κομμάτι ψωμί εἰς τήν τιμή τους οἱ ἀπατεῶνες τῆς πατρίδος…
Ἔχετε γειά ὅλοι καί τήν τυραγνία νά μήν τήν ἀφήσετε νά
φωλιάση εἰς τήν πατρίδα, νά μήν ντροπιάσετε τόσα αἵματα
ὁποῦ χύθηκαν…Τό λοιπόν δουλέψαμε ὅλοι μαζί νά τήν φυλᾶμεν
(ἐνν. τήν πατρίδα) κι’ ὅλοι μαζί καί νά μήν λέγη οὔτε ὁ δυνατός
«ἐγώ», οὔτε ὁ ἀδύνατος. Ξέρετε πότε νά λέγη ὁ καθείς «ἐγώ»;
Ὅταν ἀγωνιστῆ μόνος του καί φκιάση ἤ χαλάση, νά λέγη «ἐγώ»·
ὅταν ὅμως ἀγωνίζονται πολλοί καί φκιάνουν τότε νά λένε
«ἐμεῖς». Εἴμαστε εἰς τό «ἐμεῖς» κι’ ὄχι εἰς τό «ἐγώ». Καί εἰς τό
ἑξῆς νά μάθωμεν γνῶσι, ἄν θέλωμεν νά φκιάσωμεν χωριόν, νά
ζήσωμεν ὅλοι μαζί. Ἔγραψα γυμνή τήν ἀλήθεια, νά ἰδοῦνε ὅλοι
οἱ Ἕλληνες ν’ ἀγωνίζονται γιά τήν πατρίδα τους, διά τήν
θρησκεία τους, νά ἰδοῦνε καί τά παιδιά μου κα ίνά λένε· «ἔχομεν
ἀγῶνες πατρικούς, ἔχομεν θυσίες», ἄν εἶναι ἀγῶνες καί θυσίες.
Καί νά μπαίνουν σέ φιλοτιμίαν καί νά ἐργάζωνται εἰς τό καλό
τῆς πατρίδος τους, τῆς θρησκείας τους καί τῆς κοινωνίας. Ὅτι
θά εἶναι καλά δικά τους»!!! Ἡ ἱστορία, λοιπόν,
ἐπαναλαμβάνεται. Κι ὅποιος δέ μαθαίνει ἀπό τά ἱστορικά του
λάθη ἐξαφανίζεται, ἀλλοιώνεται, πεθαίνει! Καλή λευτεριά
συμπατριῶτες!
(Ἀπό τό ἀνάτυπο «Ὁ πόνος τοῦ Μακρυγιάννη», Ἐκδ. Ἱ. Μ.
Παρακλήτου, 2009)

Ὀνόματα δωρητῶν
Εὐάγγελος Καζάνης, Ἀνώνυμος