Για

την έκδοση «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41»... h>ps://www.rizospasIs.gr/storyPlain.do?id=8393990&acIo...

Σάββατο 11 Απρίλη 2015 - Κυριακή 12 Απρίλη 2015

Σελίδα 18

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Για την έκδοση «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεµο 1940-41»
Μια πρώτη απάντηση σε αστικές και οπορτουνιστικές επιθέσεις.
ε αφορµή την έκδοση του Τµήµατος Ιστορίας της ΚΕ «Το
Μ ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεµο 1940-41» βγήκαν και
πάλι στο µεϊντάνι γνωστοί κουκουεδολόγοι αστικών εφηµερίδων,
του «Εθνους της Κυριακής» (5 Απριλίου 2015) και της
«Εφηµερίδας των Συντακτών» (3 Απριλίου 2015), παίρνοντας τη
θέση της δήθεν υπεράσπισης του Νίκου Ζαχαριάδη, τον οποίο η
έκδοση του Τµήµατος Ιστορίας, όπως έγραψαν, ...αποδοµεί!
Γνωστή η τακτική και των ίδιων και όλων της ίδιας κοπής.
Παίρνουν υπό την «προστασία» τους στελέχη του ΚΚΕ, τα
τοποθετούν απέναντί του και µε το γνωστό «αντικειµενικό» τρόπο
τους επιχειρούν να πλήξουν το ΚΚΕ. Πιο συγκεκριµένα, να
χτυπήσουν τη στρατηγική του ΚΚΕ σήµερα. Αυτή ενοχλεί!
Αλλά είναι γνωστή και η τακτική µε την οποία επιχειρούν τα
παραπάνω: Αποσιώπηση βασικών πλευρών της κρινόµενης
έκδοσης, επιλεκτική παρουσίαση αποσπασµάτων της µε τη
συνοδεία εντυπωσιακών τίτλων στα δηµοσιεύµατά τους, για να
µπορούν έτσι να ψαρεύουν στα θολά νερά.
Το επαναλαµβάνουµε: Στόχος είναι η στρατηγική που έχει χαράξει
το ΚΚΕ από το 15ο Συνέδριό του και που εµπλούτισε το 19ο,
καθώς και η θέση του για τον ιµπεριαλιστικό πόλεµο.
Για να φανεί ακόµα καλύτερα η ποιότητα των προαναφερόµενων
δηµοσιευµάτων, υπενθυµίζουµε το πώς αντιµετώπισαν οι
συγκεκριµένοι δηµοσιογράφοι (και οι εφηµερίδες τους) πριν από
λίγα χρόνια την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του
Αποκρύπτουν τις δεκάδες σελίδες της
ΚΚΕ (Ιούλης 2011), όταν αποφάσισε την πλήρη αποκατάσταση του
έκδοσης στις οποίες αναλύεται
Νίκου Ζαχαριάδη.
λεπτοµερώς ότι ο Ν. Ζαχαριάδης δεν
Τότε, ο Φ. Παπούλιας (εργαζόταν στην «Ελευθεροτυπία»), έγραψε ένα αλλά τρία γράµµατα για
ειρωνευόµενος την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του τον ιταλοελληνικό πόλεµο. Εποµένως,
ΚΚΕ, έγραψε: αποκρύπτουν και το γεγονός ότι στο
«Πού εστιάζει το ΚΚΕ τις αδυναµίες του; (σσ: του Ζαχαριάδη): δεύτερο και στο τρίτο γράµµα του
"Δεν οδήγησε έγκαιρα το ΚΚΕ σε ολοκληρωµένα συµπεράσµατα σε χαρακτηρίζει τον πόλεµο
σχέση µε τις αντιφάσεις στη στρατηγική του κόµµατος, αδυναµίες ιµπεριαλιστικό και από τις δύο πλευρές
προγραµµατικής επεξεργασίας, που βάρυναν αρνητικά στο κόµµα
τη δεκαετία του 1940". Και εντοπίζονται οι ευθύνες του "στην αδυναµία να διαµορφωθεί πρόγραµµα στο 7ο
Συνέδριο που θα ενσωµάτωνε την πείρα από την αντικειµενική εκτίµηση των λαθών (Λίβανος, Καζέρτα,
Βάρκιζα), µε αποτέλεσµα αντιφάσεις, καθυστερήσεις και λάθη οργάνωσης του αγώνα του ΔΣΕ"».
Και συνέχιζε ο Φ. Παπούλιας:
«Αντιφάσεις για το ΚΚΕ, ο εµφύλιος, η ήττα, η
ρήξη του Ν. Ζαχαριάδη µε το ΚΚΣΕ...»1
Την ίδια µέρα, ο Π. Τσούτσιας («Εθνος της
Κυριακής») έγραψε για τον Ν. Ζαχαριάδη σε
σχέση µε τους, επίσης αποκατεστηµένους από
την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, Αρη
Βελουχιώτη και Νίκο Βαβούδη:
«Ο Περισσός πλέον και επίσηµα περνά στα
κοµµατικά βιβλία τον Νίκο Ζαχαριάδη, µε
χαρακτηρισµούς όπως ασυµβίβαστος και
πρωτοπόρος ηγέτης, βάζοντας "τάξη" στην
Ιστορία του κόµµατος [...] Και αν ο Νίκος
Ζαχαριάδης είναι πλέον γραµµένος µε "χρυσά"
γράµµατα στην Ιστορία του κόµµατος, ο
καπετάνιος Αρης Βελουχιώτης παρέµεινε µε το
στίγµα του διαγραµµένου από το κόµµα [...] Ο
θάνατος του Νίκου Βαβούδη δεν εµπόδισε τον
τότε γραµµατέα του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη να λέει
ότι ήταν πράκτορας, δεν αυτοκτόνησε και ότι

1 sur 5 25/01/2018 à 22:09

Για την έκδοση «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41»... h>ps://www.rizospasIs.gr/storyPlain.do?id=8393990&acIo...

φυγαδεύτηκε στην Αµερική».2

Ο Ν. Ζαχαριάδης σε όλη την επαναστατική δράση του
Αλλά, µιας που οι ανάγκες της αστικής αποσκοπούσε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας που
προπαγάνδας το επιβάλλουν, ο Φώτης οι ίδιοι υπερασπίζονται. Και σε αυτή την κατεύθυνση,
Παπούλιας, παραβλέποντας τις προηγούµενες θεωρούσε χρήσιµη την εξαγωγή συµπερασµάτων από
τοποθετήσεις του για τις «ιστορικές ευθύνες του τη θετική και την αρνητική πείρα της ιστορίας του ΚΚΕ
Ζαχαριάδη», προστρέχει τώρα να τον
«υπερασπιστεί», γράφοντας για την παραπάνω έκδοση του Τµήµατος Ιστορίας:
«Ουσιαστικά, ο "αποτιµητής" του Α' γράµµατος του ιστορικού γραµµατέα του ΚΚΕ αποδοµεί µια ολόκληρη
ιστορική περίοδο του Κόµµατος στην οποία στηρίχτηκε το έπος της εθνικής αντίστασης· ακυρώνει το µήνυµα του
Ν. Ζαχαριάδη και θέτει εν αµφιβόλω ολόκληρο το οικοδόµηµα της αντίστασης του ελληνικού λαού».3

Ανάλογο είναι το πνεύµα του άρθρου του Π. Τσούτσια, όπου

γράφει:
«Σε µια νέα «ανάγνωση» του πρώτου ανοικτού γράµµατος του
Νίκου Ζαχαριάδη που δηµοσιεύθηκε στις 2 Νοεµβρίου του 1940
και αποτέλεσε ένα από τα σηµαντικότερα ντοκουµέντα της
σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, προχώρησε το ΚΚΕ [...] η ηγεσία
του ΚΚΕ εµµέσως πλην σαφώς το χαρακτηρίζει "λάθος",
αναµοχλεύοντας και πάλι την ιστορία του κόµµατος».4

Τι αποκρύπτουν
Επίσης, είναι γνωστό το εδώ και χρόνια τροπάριο ότι το ΚΚΕ θέτει
εν αµφιβώλω την ΕΑΜική Αντίσταση. Δεν τους ζητάµε να δείξουν
ελάχιστο σεβασµό στο ΚΚΕ και να µην αποτολµούν τέτοιες
αυθαιρεσίες και ανοησίες, µιας που ούτε το µπορούν, ούτε πολύ
περισσότερο το θέλουν. Αλλά, τουλάχιστον, ας έδειχναν λίγο
σεβασµό στους αναγνώστες των εφηµερίδων τους, τους οποίους
παραπληροφορούν, διότι:
1) Αποκρύπτουν τις δεκάδες σελίδες της έκδοσης στις οποίες
αναλύεται λεπτοµερώς ότι ο Ν. Ζαχαριάδης δεν έγραψε ένα αλλά
τρία γράµµατα για τον ιταλοελληνικό πόλεµο. Εποµένως,
αποκρύπτουν και το γεγονός ότι στο δεύτερο και στο τρίτο γράµµα
του χαρακτηρίζει τον πόλεµο ιµπεριαλιστικό και από τις δύο
πλευρές. Καθένας αντιλαµβάνεται ότι η απόκρυψη δεν είναι
τυχαία. Δεν αποκλείουµε βέβαια και το ενδεχόµενο να έγραψαν
όσα έγραψαν δίχως να έχουν διαβάσει το βιβλίο...
2) Αποκρύπτουν το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ν. Ζαχαριάδης, όπως δηµοσιεύεται στο βιβλίο, έγραψε ότι χωρίς το
σκεπτικό των επόµενων γραµµάτων το Α' γράµµα καταντούσε ένα «σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουµέντο»5.
Γιατί, αλήθεια, τα αποκρύπτουν όλα αυτά; Επειδή οι συγκεκριµένοι ενοχλούνται από το γεγονός ότι το ΚΚΕ
βγάζει συµπεράσµατα από την ένδοξη Ιστορία του. Τροφοδοτείται µε ιστορικά διδάγµατα ιδιαίτερα χρήσιµα,
ειδικά στη σηµερινή εποχή της όξυνσης των ταξικών και ενδοϊµπεριαλιστικών αντιθέσεων. Πιο συγκεκριµένα,
επιδιώκουν να χτυπηθεί το παρακάτω συµπέρασµα που, ανάµεσα σε άλλα, αναφέρεται στο βιβλίο:
«...ο δίκαιος ή ο άδικος χαρακτήρας κάθε πολέµου δεν καθορίζεται από το ποιο κράτος επιτίθεται και ποιο
αµύνεται, αλλά από το ποια τάξη και για ποιο σκοπό διεξάγει τον πόλεµο, είτε είναι αρχικά και τη συγκεκριµένη
στιγµή αµυνόµενη είτε επιτιθέµενη. Και οι δύο αστικές τάξεις και οι κυβερνήσεις τους συγκρούονταν, όχι όµως
για τα συµφέροντα των εργατικών τάξεων της Ελλάδας και της Ιταλίας, οι οποίες θα έπρεπε να ακολουθήσουν το
δικό τους δρόµο για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και όχι αυτόν της καπιταλιστικής "εθνικής
ενότητας"».6
Αποσιωπώντας, λοιπόν, το Β' και το Γ' γράµµα του Ν. Ζαχαριάδη, επιδιώκουν να τον εµφανίσουν ως κήρυκα της
«εθνικής ενότητας», ως αβλαβές εικόνισµα, ιδιαίτερα χρήσιµο στο εικονοστάσι της αστικής διαχείρισης,
προκειµένου να ξεγελά τις εργατικές - λαϊκές µάζες και να αποτρέπει τη ριζοσπαστικοποίησή τους, ιδιαίτερα στις
σηµερινές εποχές όξυνσης των ενδοϊµπεριαλιστικών και γενικότερα των κοινωνικών αντιθέσεων.
Κοντολογίς, καλός ο Ζαχαριάδης της «εθνικής συναίνεσης», κακός ο Ζαχαριάδης της επαναστατικής ρήξης.
Δυστυχώς για αυτούς, ο Νίκος Ζαχαριάδης, παρά τις αδυναµίες και τα λάθη του, που σχετίζονται µε
συνολικότερες αντιφάσεις των επεξεργασιών της Κοµµουνιστικής Διεθνούς, ζήτηµα στο οποίο αναφέρεται η εν
λόγω µελέτη του Τµήµατος Ιστορίας, σε όλη την επαναστατική δράση του αποσκοπούσε στην ανατροπή της
αστικής εξουσίας που οι ίδιοι υπερασπίζονται. Και σε αυτή την κατεύθυνση, θεωρούσε χρήσιµη την εξαγωγή
συµπερασµάτων από τη θετική και την αρνητική πείρα της ιστορίας του ΚΚΕ, αποφεύγοντας να µπερδεύει την
κριτική αποτίµηση από επαναστατική σκοπιά µε την αστική και οπορτουνιστική λαθολογία. Γι' αυτό το 1946,
λίγες µέρες πριν την έναρξη του ένοπλου αγώνα του ΔΣΕ και αποτιµώντας τη θετική και την αρνητική πείρα της
τριπλής φασιστικής Κατοχής, του Δεκέµβρη του 1944 και της µεταδεκεµβριανής περιόδου, έγραφε:
«Μας δίνει πραγµατικά η µελέτη της ιστορίας του ΚΚΕ τον εξοπλισµό αυτό;
Μας τον δίνει κάτω από την προϋπόθεση ότι τα διδάγµατά της, θετικά και αρνητικά, γόνιµα και στείρα, θα µας
επιτρέψουν πιο καλά, πιο φωτισµένα, πιο σταθερά ν' αντιµετωπίσουµε και να λύσουµε τα µικρά και µεγάλα

2 sur 5 25/01/2018 à 22:09

Για την έκδοση «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41»... h>ps://www.rizospasIs.gr/storyPlain.do?id=8393990&acIo...

προβλήµατα που η ιστορική πορεία προβάλει για λύση µπροστά µας».7

Οι αστειότητες περί «νεοτροτσκισµού»

Εκτός από τους προηγούµενους, για αποδόµηση(!) του Ν. Ζαχαριάδη και της ιστορίας του ΚΚΕ και του Διεθνούς
Κοµµουνιστικού Κινήµατος έκανε λόγο και ο Γ. Πετρόπουλος, µέσα από τον γνωστό και µη εξαιρετέο «Εργατικό
Αγώνα», κατηγορώντας επιπλέον τη σηµερινή ηγεσία του ΚΚΕ για νεοτροτσκισµό!!!8
Λάθος πόρτα χτύπησε. Ο νεοτροτσκισµός βρίσκεται µέσα και έξω από το ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους,
δυνάµεις µε τις οποίες επιδιώκουν συµπράξεις οι του «Εργατικού Αγώνα», ενώ µε στελέχη του κάνουν και κοινές
εµφανίσεις - οµιλίες.
Φυσικά, ως «νεοτροτσκισµό» περιγράφουν τη στρατηγική του ΚΚΕ που αποτυπώνει ότι: Οι υλικές προϋποθέσεις
για το σοσιαλισµό είναι ώριµες και στην Ελλάδα και εποµένως ότι η επανάσταση θα είναι σοσιαλιστική. Ακόµα, το
ότι το ΚΚΕ έχει αυτοτελή πολιτική, που σηµαίνει ότι δε συνεργάζεται µε κόµµατα της σοσιαλδηµοκρατίας και του
οπορτουνισµού. Επίσης, το ότι έχει απορρίψει οριστικά και αµετάκλητα τη συµµετοχή σε αστικές κυβερνήσεις.
Και άλλα παρόµοια. Ονοµάζουν, λοιπόν, «νεοτροτσκισµό» την αποκρυσταλλωµένη εµπειρία από τα θετικά και
αρνητικά ιστορικά παραδείγµατα, που βοηθά στην ενίσχυση της πάλης του Κόµµατος σήµερα.
Την ίδια στιγµή, λοιπόν, που κάνουν λόγο για «νεοτροτσκισµό», οµολογούν ότι οι θέσεις τους για το φασισµό και
την αστική δηµοκρατία ταυτίζονται µε του Τρότσκι. Σύµφωνα µε το απόσπασµα που παραθέτει ο ίδιος ο Γ. Π., ο
Τρότσκι έγραψε:
«Για πολλές δεκάδες χρόνια, στο εσωτερικό της αστικής δηµοκρατίας, χρησιµοποιώντας την και παλεύοντας
ενάντιά της, οι εργάτες έχτισαν τα φρούριά τους, τις οάσεις τους, τις εστίες της προλεταριακής δηµοκρατίας
τους: συνδικάτα, κόµµατα, µορφωτικές λέσχες, αθλητικές οργανώσεις, συνεταιρισµούς κτλ. Το προλεταριάτο
µπορεί να φτάσει στην εξουσία όχι µέσα στα τυπικά πλαίσια τής αστικής δηµοκρατίας, άλλα µονάχα από τον
επαναστατικό δρόµο. Κι αυτό έχει αποδειχτεί σύγχρονα κι από τη θεωρία κι από την πείρα. Αλλά ακριβώς για τον
επαναστατικό δρόµο το προλεταριάτο έχει ανάγκη από τις βάσεις και τα στηρίγµατα της εργατικής δηµοκρατίας
στο εσωτερικό τού αστικού κράτους. Η δηµιουργία τέτοιων βάσεων υπήρξε το έργο τής 2ης Διεθνούς την εποχή
που εκπλήρωνε ακόµα µιαν ιστορικά προοδευτική αποστολή. Η ουσιαστική και µοναδική αποστολή του φασισµού
είναι να καταστρέφει από τα θεµέλιά τους όλους τούς θεσµούς της προλεταριακής δηµοκρατίας. Το γεγονός αυτό
έχει για το προλεταριάτο κάποια "ταξική σηµασία" ή όχι; Ας το σκεφτούν λιγάκι οι µεγάλοι µας θεωρητικοί».
Το ΚΚΕ αντλεί συµπεράσµατα από τη δική του Ιστορία και του Διεθνούς Κοµµουνιστικού Κινήµατος δίχως να έχει
καµία ανάγκη να ανατρέξει στον Τρότσκι ή σε νεοτροτσκίζοντες. Για παράδειγµα, τον προγραµµατικό του στόχο
για το σοσιαλισµό το ΚΚΕ δεν τον διατύπωσε πρώτη φορά στο 15ο Συνέδριό του. Για µια σειρά χρόνια, ο
χαρακτήρας της επανάστασης στην Ελλάδα οριζόταν ως σοσιαλιστικός και πριν το Β' Παγκόσµιο Πόλεµο. Το ίδιο
όριζαν και οι αποφάσεις της ΚΔ.
Με αυτούς τους αστείους χαρακτηρισµούς, ο Γ. Π., προφανώς δίχως να το αντιλαµβάνεται, κατηγορεί ως
τροτσκιστική τη γραµµή της Κοµµουνιστικής Διεθνούς, η οποία, σε οδηγία της (8 Σεπτέµβρη 1939)
υπογεγραµµένη από τον Γκ. Ντιµιτρόφ, έλεγε:
«Ο παρών πόλεµος είναι ιµπεριαλιστικός και άδικος, για τον οποίο είναι εξίσου υπεύθυνη η αστική τάξη όλων των
εµπολέµων κρατών [...]».9
Αυτή η οδηγία προς τα ΚΚ εκδόθηκε ύστερα από το σύµφωνο µη επίθεσης «Ρίµπεντροπ - Μόλοτοφ» (23
Αυγούστου 1939). Και είναι προφανής η διαφορά που υπάρχει ανάµεσα σε αυτή την οδηγία και στην απόφαση
του 7ου Συνεδρίου για τον πόλεµο (1935). Η τελευταία δεν εξίσωνε τις ευθύνες όλων των αστικών κρατών για
τον πόλεµο όταν έλεγε:
«Οι Γερµανοί φασίστες που είνε οι κύριοι υποκινητές του πολέµου».10
Δεύτερον: Η ίδια οδηγία της ΚΔ (πάλι στις 8 Σεπτέµβρη 1939) υπογράµµιζε:
«Ο πόλεµος άλλαξε κατά τρόπο ριζικό την κατάσταση: η διάκριση των καπιταλιστικών κρατών σε φασιστικά και
δηµοκρατικά έχει πλέον απολέσει την προηγούµενή της σηµασία».
Εχασε την προηγούµενη σηµασία της, λοιπόν, κατά την τότε εκτίµηση της ΚΔ. Που θα πει ότι πριν το 1939 είχε
σηµασία η διάκριση ανάµεσα στα φασιστικά και τα δηµοκρατικά καπιταλιστικά κράτη. Αυτό εκφράζεται σαφώς και
στα ντοκουµέντα του 7ου Συνεδρίου, που όριζαν:
«Αυτό τον καιρό, οι εργαζόµενες µάζες σε µια σειρά καπιταλιστικές χώρες έχουν να διαλέξουν, συγκεκριµένα για
σήµερα, όχι ανάµεσα στην προλεταριακή διχτατορία και την αστική δηµοκρατία, αλλά ανάµεσα στην αστική
δηµοκρατία και το φασισµό».11
Αυτή ήταν η κεντρική γραµµή του 7ου Συνεδρίου. Αυτή υλοποιήθηκε στη συνέχεια.
Τρίτον: Ο Γ. Πετρόπουλος διαµαρτύρεται για τη διαπίστωση του βιβλίου ότι το 7ο Συνέδριο της ΚΔ εκτίµησε το
φασισµό ως αποτέλεσµα των επιδιώξεων του «πιο αντιδραστικού τµήµατος του χρηµατιστικού κεφαλαίου»,
ισχυριζόµενος ότι αυτή η εκτίµηση δεν ήταν του 7ου Συνεδρίου αλλά ήταν της 13ηςΟλοµέλειας της Εκτελεστικής
Επιτροπής της ΚΔ (1933), την οποία υιοθέτησε το 7ο Συνέδριο! Πρόκειται για γελοίο επιχείρηµα.

Αναπάντητα ερωτήµατα και συµπεράσµατα

Ενώ, όµως, καταβάλλει τόση προσπάθεια να αποδείξει τα αναπόδεικτα, αφιερώνοντας εκτεταµένο χώρο για τους
ισχυρισµούς του, δεν απαντά σε µια σειρά σχετικά ζητήµατα που επιπλέον θίγει το βιβλίο, όπως: Ηταν σωστή ή
λάθος η συγχώνευση σειράς κοµµουνιστικών νεολαιών µε σοσιαλδηµοκρατικές (Ισπανία, Λετονία)
και η επιδίωξη συγχώνευσης των ΚΚ µε σοσιαλδηµοκρατικά κόµµατα στην Ισπανία και στη Γαλλία;

3 sur 5 25/01/2018 à 22:09

Για την έκδοση «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41»... h>ps://www.rizospasIs.gr/storyPlain.do?id=8393990&acIo...

Αυτή η κατεύθυνση είχε δοθεί από το 7ο Συνέδριο.

Παρακάτω: Ηταν σωστό το ότι τέθηκαν στο 7ο Συνέδριο οι βάσεις για την αυτοδιάλυση της ΚΔ που
ακολούθησε αργότερα (1943);
Ακόµα: Ηταν, κατά τη γνώµη του, λαθεµένη η στρατηγική του ΚΚΕ, από το 1929 έως και το 1933, που
όριζε το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστικό, που δεν έκανε στρατηγική
διάκριση ανάµεσα στα βενιζελικά και τα αντιβενιζελικά κόµµατα; Αυτές οι τοποθετήσεις του ΚΚΕ
στηρίζονταν σε αντίστοιχες επεξεργασίες της ΚΔ.
Και ένα τελευταίο: Πού βρήκε στο βιβλίο την εκτίµηση ότι το 7ο Συνέδριο δεν όρισε τον πόλεµο ως
ιµπεριαλιστικό;
Τον όρισε (στη βάση που αναφέραµε προηγουµένως) αλλά την ίδια στιγµή όρισε τη στρατηγική του Διεθνούς
Κοµµουνιστικού Κινήµατος στη βάση της αντίθεσης φασισµού - αντιφασισµού. Αυτή η γραµµή υλοποιήθηκε µε
τις κυβερνητικές συνεργασίες των ΚΚ µε τα σοσιαλδηµοκρατικά κόµµατα στο πλαίσιο των Λαϊκών Μετώπων, όσο
και µε τις συµµαχίες που προώθησαν τα ΚΚ (βλέπε, π.χ., Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία κ.α.) στη διάρκεια του πολέµου
και των µεταπολεµικών κυβερνήσεων «εθνικής ενότητας»12. Γι' αυτό, η έκδοση του Τµήµατος Ιστορίας
σηµειώνει ότι «εκ των πραγµάτων η νέα στρατηγική της ΚΔ ωθούσε να διεξάγεται η πάλη του κοµµουνιστικού
και εργατικού κινήµατος υπό ξένη σηµαία».13 Η τραγική κατάληξη του ΕΑΜικού κινήµατος είναι από τους πιο
αδιάψευστους µάρτυρες της παραπάνω διαπίστωσης.
Εποµένως (εδώ απευθυνόµαστε στους καλοπροαίρετους), η τέτοια εξέλιξη και γενικότερα η µετάθεση από τα ΚΚ
του στόχου της εργατικής εξουσίας στο απώτερο µέλλον βοηθούσε τη Σοβιετική Ενωση; Πέρα από το γεγονός ότι
και µετά τον πόλεµο, οπότε ο φασισµός είχε τσακιστεί, καθώς και για πολλά χρόνια αργότερα, η στρατηγική
παρέµενε η ίδια, αυτή των λεγόµενων µεταβατικών κυβερνήσεων.
Τι συµπεράσµατα βγήκαν από αυτή την ιστορική πείρα;
«Δεν επιβεβαιώθηκε η στρατηγική των αντιφασιστικών κυβερνήσεων, ως µεταβατικών για την κατάκτηση της
εργατικής εξουσίας, παρά το γεγονός ότι αρχικά θεωρήθηκε και εκτιµήθηκε ότι συνδύαζε το παραπάνω διπλό
καθήκον. Αντίθετα, υπονόµευσε την αυτοτέλεια των ΚΚ, αποτέλεσε έναν από τους παράγοντες της
σοσιαλδηµοκρατικοποίησης πολλών από αυτά, σε µία πορεία. Αποδείχτηκε ότι η πάλη για την εργατική εξουσία
προϋποθέτει τον απόλυτο διαχωρισµό του ΚΚ από την αστική τάξη και τα κόµµατά της, καθώς και ασίγαστο
ιδεολογικοπολιτικό µέτωπο κατά του οπορτουνισµού».14
Το γεγονός ότι το Κοµµουνιστικό Κίνηµα δεν είχε την προγραµµατική ετοιµότητα να συνδέσει τον αντιφασιστικό
ένοπλο αγώνα µε την ανατροπή της αστικής εξουσίας και σε άλλες χώρες, σε τελευταία ανάλυση, έβλαψε την
ίδια την ΕΣΣΔ, οδήγησε στη µακροπρόθεσµη αποδυνάµωσή της.
Τέλος, ο Γ. Π. και οι υπόλοιποι του «Εργατικού Αγώνα» ας πουν κάτι που επιµελώς δε λένε: Ποια είναι σήµερα η
θέση που παίρνουν στο ενδεχόµενο ιµπεριαλιστικού πολέµου; Αλλά θα επανέλθουµε.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Φώτης Παπούλιας, «Το ΚΚΕ διαγράφει τα λάθη του», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 2 Οκτωβρίου
2011.
2. Παναγιώτης Τσούτσιας, «Καθαρίζει τις "µελανές κηλίδες" της ιστορίας του», «Εθνος της
Κυριακής», 2 Οκτωβρίου 2012.
3. Φώτης Παπούλιας, «Οταν η ιστορία του ΚΚΕ ξαναγράφεται», «Η Εφηµερίδα των Συντακτών», 3
Απριλίου 2015.
4. Παναγιώτης Τσούτσιας, «Το ΚΚΕ διαβάζει ξανά το πρώτο ανοιχτό γράµµα του Ζαχαριάδη», «Εθνος
της Κυριακής», 5 Απριλίου 2015.
5. Τµήµα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεµο (1940-41), «Εκδόσεις
Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015, σελ. 187.
6. Ο.π., σελ. 150.
7. Νίκος Ζαχαριάδης, «Ο κοµµουνιστής λαϊκός αγωνιστής µέλος του ΚΚΕ», στο Νίκος Ζαχαριάδης,
Συλλογή Εργων, Εκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, τοµ. 1, σελ. 273.
8. Γιώργος Πετρόπουλος, «Πώς προσδιορίζεται ο χαρακτήρας ενός πολέµου;», στο
http://ergatikosagwnas.gr/new/ea/index.php/arthra/ideologia/479-pos-prosdiorizetai-
o-xaraktiras-enos-polemou.
9. Τµήµα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεµο (1940-41), Εκδόσεις
«Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015, σελ. 32-3.
10. ΚΟΜΕΠ του 1935, τευχ. 13, σελ. 604.
11. Τµήµα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεµο (1940-41), Εκδόσεις
«Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2015, σελ. 26.
12 Ο.π., σελ. 27-8.
13. Ο.π.
14. Ο.π., σελ. 41.

Του

4 sur 5 25/01/2018 à 22:09

Για την έκδοση «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41»... h>ps://www.rizospasIs.gr/storyPlain.do?id=8393990&acIo...

Κώστα ΣΚΟΛΑΡΙΚΟΥ*
*Ο Κώστας Σκολαρίκος είναι µέλος του Τµήµατος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ

Copyright © 1997-2018 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Σελίδα 18

5 sur 5 25/01/2018 à 22:09