Professional Documents
Culture Documents
Οικονομική κρίση στην Ελλάδα
Οικονομική κρίση στην Ελλάδα
Ποιοί επωφελούνται από όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες
και με ποιό τρόπο; Γιατί συνέβησαν, εάν ήταν σκηνοθετημένα γεγονότα;
Η απάντηση στο ερώτημα "Γιατί συνέβησαν όλα αυτά;" απέχει πολύ από το να είναι
απλή και ίσως μάλιστα να είναι υπερβολικά περίπλοκη. Η ενορχηστρωτές της
παγκοσμιοποίησης έχουν πολύ ευρύ ορίζοντα σχεδιασμού και τα σχέδιά τους συνήθως
πετυχαίνουν πολλαπλούς στόχους ταυτόχρονα, σε διαφορετικά επίπεδα (τοπικό,
περιφερειακό, παγκόσμιο).
Δεν υπάρχει μόνο ένας λόγος για τον οποίο συμβαίνουν όσα συμβαίνουν. Στο σημείο
αυτό, θα πρέπει να εξεταστούν οι λόγοι για τους οποίους έχουμε αυτά τα τεκταινόμενα,
στο βαθμό που η λογική, τα δεδομένα και η διαίσθηση το επιτρέπουν.
Α1) Να αποκτήσουν τον έλεγχο των πόρων στρατηγικής σημασίας που διαθέτει η
Ελλάδα.
Α2) Να εξασφαλιστεί ότι οι Έλληνες δεν θα είναι πάνω από το σύστημα ελέγχου.
Α3) Να διασφαλιστεί ο μακροπολιτικός έλεγχος, μέσω του χρέους.
Α4) Να διασφαλιστεί ο έλεγχος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Γ1) Να επιβάλουν καθολική τρομοκρατία ώστε να εδραιωθεί η εξουσία τους στα επίπεδα
του σχεδιασμού, της διαχείρισης και της αντίδρασης.
Γ2) Να εξασφαλιστεί ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν ο υπ' αριθμόν 1 παίκτης και το
"εκτελεστικό σώμα" της παγκοσμιοποίησης, βοηθώντας το δολάριο να διατηρήσει την
υπεροχή του ως νομισματικό πρότυπο συναλλαγών, έναντι του ευρώ.
Γ3) Να μετατρέψουν την Ελλάδα σε δοκιμαστικό σωλήνα για την εφαρμογή νέων
μεθόδων ελέγχου.
Ακολουθεί μια λεπτομερής ανάλυση:
Α1) Την απόκτηση του ελέγχου των πόρων στρατηγικής σημασίας που διαθέτει η
Ελλάδα:
Η Ελλάδα έχει σημαντικά αποθέματα ορυκτών και πόρων ενέργειας, για τα οποία οι
αρχές της χώρας συστηματικά αποφεύγουν να κάνουν λόγο.
Οι παγκοσμιοποιητές θα επιδιώξουν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο όλων αυτών των
ενεργειακών πόρων, διότι είναι στρατηγικής σημασίας για τα διεθνή σχέδιά τους.
Ο παγκόσμιος έλεγχος των φυσικών πόρων είναι ουσιαστικά ένα σενάριο-τέλος
παιχνιδιού, όπου μπορεί κανείς να επικρατήσει και να ασκήσει πλήρη έλεγχο. Στην
περίπτωση της Ελλάδας, αυτοί οι φυσικοί πόροι περιλαμβάνουν το πετρέλαιο και τον
άνθρακα, καθώς και ορυκτά, πολύτιμα μέταλλα, μάρμαρα κλπ.
Στο παρόν κλίμα, η "υποτιμημένη" χρηματιστηριακή αγορά χρησιμεύει επίσης για να
εξαγοραστούν κάποιες πολύ κερδοφόρες ελληνικές εταιρείες σε πολύ χαμηλές τιμές.
Α2) Τη διασφάλιση ότι οι Έλληνες δεν θα είναι πάνω από το σύστημα ελέγχου:
Οι Έλληνες έχουν μια τάση αυτοσυντήρησης και βάζουν συχνά τον εαυτό τους πάνω από
το συλλογικό καλό. Αυτό τους οδηγεί στο να φοροδιαφεύγουν και υπάρχουν πολλές
περιπτώσεις όπου Έλληνες πολίτες κάνουν κέρδη από τη διαφθορά στο δημόσιο τομέα.
Σε ένα κράτος δίκαιο και με αγαθές προθέσεις (κράτος που επιθυμεί το καλύτερο για
τους πολίτες του), η τάση αυτή είναι καταστροφική για το ίδιο το κράτος.
Για παράδειγμα, αν οι άνθρωποι καταστρέφουν το σύστημα ή φοροδιαφεύγουν, πώς
μπορεί να λειτουργεί αυτό το σύστημα; Απλά δεν θα λειτουργεί και όλοι θα χάσουν.
Αντίθετα, σε ένα κράτος άδικο και με κακές προθέσεις (κράτος που επιθυμεί λιγότερο
από το καλύτερο για τους πολίτες του), η στάση αυτή είναι χρήσιμη για το λαό και
λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας.
Το πρόβλημα για τους παγκοσμιοποιητές, στα πλαίσια αυτού του σεναρίου, είναι ότι με
αυτόν τον τρόπο οι πολίτες παρακάμπτουν τα συστήματα ελέγχου που απαιτούν από τις
μάζες των πολιτών να νοιώθουν φόβο και ευθύνη για το μέλλον τους (και συνεπώς να
γίνονται επιρρεπείς στην χειραγώγηση), ενώ παράλληλα υποδουλώνονται με το να είναι
χρεωμένες, αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια για προβληματισμό και δράση. Είναι
παράδοξο το γεγονός ότι η διαφθορά και η φοροδιαφυγή επιτρέπουν σε ορισμένους να
αυξάνουν τα εισοδήματά τους πάνω από το μέσο επίπεδο και έτσι να ζουν μια καλύτερη
ζωή από τον μέσο πολίτη.
Κανείς λογικός δεν τάσσεται ούτε υπέρ της διαφθοράς ούτε υπέρ της φοροδιαφυγής,
ωστόσο είναι κοινώς γνωστό στην ελληνική κοινωνία ότι, ακόμη και τώρα, σε περίοδο
κρίσης, πολλοί από αυτούς που δημιουργούν "μαύρο χρήμα", δεν περνάνε μόνο "ζωή και
κότα", αλλά φροντίζουν να επανακυκλοφορεί χρήμα στην αγορά, με θετικά
αποτελέσματα.
Από άποψη κοινωνικής λειτουργίας, πολλοί Έλληνες προτιμούν μια ποιότητα της ζωής
όπως έχει (ακόμη και με μείωση -20%-30%) από την πτώχευση. Και αυτό το δίλημμα
τέθηκε στους πολίτες αριστοτεχνικά από τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Αυτοί που
υποστηρίζουν την ανάσχεση των πληρωμών είναι λιγότεροι από εκείνους που
ισχυρίζονται ότι ο διεθνής δανεισμός ήταν η λογική επιλογή. Η ελευθερία έχει ένα
τίμημα και δεν είναι όλοι πρόθυμοι να το πληρώσουν. Η δε τάση των πολιτών να
αντιστέκονται στις αλλαγές και να επιμένουν σε παλιά πρότυπα συμπεριφοράς είναι
κάπως εντονότερη στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Οι ελληνικές τράπεζες, που απέδειξαν ότι είναι αρκετά σταθερές και εξαιρετικά ισχυρές
και κερδοφόρες κατά τη διάρκεια των τελευταίων 15 ετών, δέχονται θανάσιμο πλήγμα
μέσω αυτής της κρίσης (βλέπε ρευστότητα, δείκτες αποπληρωμής δανείων κλπ).
Η αξία τους στην αγορά έκανε βουτιά, πράγμα που τις καθιστά πολύ "ελκυστικές" για
εξαγορές και θα διευκολύνει την ένταξή τους στο παγκοσμιοποιημένο τραπεζικό
σύστημα. Για παράδειγμα, σήμερα οι δείκτες για τις περισσότερες τράπεζες έκαναν
βουτιά 11% έως 13% στη χρηματιστηριακή αγορά της Αθήνας.
Το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης είναι δύσκολο να εκτελεστεί με ένα πλήθος τραπεζών
που εξυπηρετούν πολλαπλά αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Επομένως, οι
περιφερειακές τράπεζες θα πρέπει είτε να κλείσουν (όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ, μαζικά),
είτε να συγχωνευθούν με τις μεγαλύτερες τράπεζες, οι οποίες είναι ήδη
ευθυγραμμισμένες με τους στόχους των παγκοσμιοποιητών. Θα παρακολουθούμε πώς θα
εξελίσσονται τα πράγματα για τις ελληνικές τράπεζες. Έχουν γίνει ήδη συζητήσεις για
συγχωνεύσεις (που ίσως να εξυπηρετούσαν ως μηχανισμοί άμυνας).
Β1) Την "παγκοσμιοποίηση" της Τουρκίας, δηλ. την μετατροπή της σε προτεκτοράτο, με
σκοπό τον έλεγχο και την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και τον έλεγχο των
"περιουσιακών στοιχείων" της Τουρκίας, στρατηγικής ή άλλης φύσεως.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία ελέγχεται από τους παγκοσμιοποιητές μέσω μιας
δυτικού τύπου δημοκρατίας, η Τουρκία έχει μια κυβέρνηση που λειτουργεί σε δύο
επίπεδα, πράγμα που διασφαλίζει τα συμφέροντά της με κάθε κόστος. Στο πρώτο επίπεδο
βρίσκονται οι ένοπλες δυνάμεις και στη δεύτερο οι πολιτικοί. Υπάρχει εδώ μια αναλογία
με το Ιράν, όπου στο πρώτο επίπεδο έχουμε τους ισλαμιστές ηγέτες και στο δεύτερο
επίπεδο τους πολιτικούς. Οι χώρες που έχουν τέτοια συστήματα, όπως ακριβώς και οι
δικτατορίες/ολιγαρχίες, είναι δύσκολο να ελεγχθούν και συνεπώς το πολιτικό τους
σύστημα πρέπει να ευθυγραμμιστεί με δυτικού τύπου δημοκρατίες, δηλαδή κυβερνήσεις
ανδρείκελων.
Σύμφωνα με τη λιγότερο ειρηνική εκδοχή, μια "ασθενής" Ελλάδα θα παίξει το ρόλο του
"δολώματος" για τους υπερεθνικιστές στρατηγούς της Τουρκίας, για να την προκαλέσει
να επιτεθεί στην Ελλάδα.
Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ να πουν στους Τούρκους στρατηγούς:
"Θέλουμε ένα κοσμικό κράτος και όχι ισλαμικό και θα υπάρξει πρόβλημα με τα ζωτικά
μας συμφέροντα αν εσείς αναλάβετε την ηγεμονία της περιοχής". Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν
να παραπλανήσουν τότε τους στρατηγούς δίνοντάς τους την εντύπωση ότι θα έχουν την
υποστήριξή τους σε μια επίθεση κατά της Ελλάδας (όπως έγινε και στην περίπτωση της
εισβολής στην Κύπρο το '74), διαβεβαιώνοντάς τους ότι η Ευρώπη δεν θα εγγυηθεί την
ασφάλεια της Ελλάδας επειδή δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία με την ΕΕ.
Εξάλλου, η ΕΕ με το ζόρι βοήθησε την Ελλάδα στην παρούσα οικονομική κρίση, και το
έκανε μόνο όταν είδε ότι η κρίση θα μπορούσε να προκαλέσει ένα φαινόμενο ντόμινο,
που τελικά θα επηρέαζε και τις υπόλοιπες χώρες. Στη συνέχεια, αφού οι Τούρκοι
στρατηγοί δαγκώσουν το δόλωμα και επιτεθούν, η Δύση θα πάρει το μέρος της "φτωχής
Ελλάδας" και θα αποκρούσει την Τουρκία, επιβάλλοντας στην τελευταία
εξευτελιστικούς και ταπεινωτικούς όρους παράδοσης. Οι στρατηγοί θα κριθούν για τα
κίνητρά τους και στη συνέχεια οι ίδιοι και οι "υπερεθνικιστικές" τους ιδέες θα
θεωρηθούν τα αίτια για την πτώση της Τουρκίας. Στο σημείο αυτό ίσως ακολουθήσει μια
πολιτική μεταρρύθμιση και από τότε και στο εξής η Τουρκία αναγκαστικά θα ελέγχεται
από αυτούς που θα θελήσουν να γεφυρώσουν το χάσμα της με τη Δύση, δηλ. από
κυβερνήσεις-ανδρείκελα.
Ας σημειωθεί εδώ ότι πρόσφατα διέρρευσαν λεπτομέρειες σχετικά με ένα μυστικό σχέδιο
("σχέδιο Βαριοπούλα") υψηλόβαθμων αξιωματούχων του τουρκικού στρατού που
προωθούσε στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία. Αυτό θα συμπεριελάμβανε εισβολή
στην Ελλάδα, κάποιες μυστικές επιχειρήσεις σε τουρκικό έδαφος και την απομάκρυνση
από την εξουσία των ηγετών του Ισλάμ στην Τουρκία. Φαίνεται πως αυτοί που
συνομωτούσαν με στόχο την εκπλήρωση αυτών των στόχων ήταν μάλλον πεπεισμένοι
από τις ΗΠΑ μέσω της προσέγγισης των "αντικρουόμενων συμφερόντων". Δυστυχώς γι'
αυτούς, το όλο σχέδιο να κάνουν στρατιωτικό πραξικόπημα αποκαλύφθηκε, με
αποτέλεσμα να συλληφθούν δεκάδες υψηλόβαθμοι αξιωματικοί.
Γ1) Την επιβολή καθολικής τρομοκρατίας, με σκοπό την εδραίωση της εξουσίας τους
στα επίπεδα του σχεδιασμού, της διαχείρισης και της αντίδρασης.
Εδώ πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν ότι η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα φέρει σε
όλα τα επίπεδα τη σφραγίδα της παγκοσμιοποίησης. Τα πράγματα εξελίσσονται προς την
κατεύθυνση της επίτευξης μιας συναίνεσης μεταξύ διαφορετικών χωρών, οι οποίες θα
έχουν πειστεί για το ότι τα μεμονωμένα έθνη-κράτη αργούν να αντιδράσουν, να
επικοινωνήσουν και να συντονιστούν μεταξύ τους για την αντιμετώπιση απειλών
οικονομικής ή άλλης φύσεως. Διαβάστε την ομιλία του κ. Παπανδρέου υπέρ της
παγκοσμιοποίησης σε συνέδριο του Economist στις 29/04/2010, όπου υπογραμμίζει την
ανάγκη να παγκοσμιοποιηθούν τα συστήματα διαχείρισης κρίσεων σε όλες τις χώρες,
εδώ και τώρα, ενώ παράλληλα τονίζει ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ταυτόχρονα
μια ευκαιρία ώστε όλες οι χώρες να θεσπίσουν μεταρρυθμίσεις προς την δημιουργία ενός
ενιαίου, παγκοσμιοποιημένου κράτους.
Όσον αφορά την ευρωπαϊκή πολιτική, η όλη διαδικασία της διαπραγμάτευσης για να
χορηγηθεί δάνειο στην Ελλάδα πήρε πάνω από δύο μήνες, ένα απίστευτα μεγάλο
διάστημα. Επιπλέον, δεν υπήρξε ταύτιση στις πολιτικές, με τη Γερμανία να διαφωνεί με
τη Γαλλία σε διάφορα σημεία, πράγμα που έκανε για άλλη μια φορά τον παγκόσμιο τύπο
να γράψει ότι "μια ευρωπαϊκή νομισματική ένωση δίχως πολιτική ένωση είναι
καταδικασμένη", δήλωση που υπονοεί ότι αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι μια ενιαία
εξουσία, ένα είδος πολιτικής ένωσης. Κι όμως, η Ελλάδα αποτελεί μόλις το 2% του ΑΕΠ
της Ευρώπης, με οικονομικά προβλήματα που θα έπρεπε να λύνονται με το πάτημα ενός
κουμπιού της ΕΚΤ. Το θέμα της οικονομικής της κρίσης είναι στην ουσία αμελητέο, αν
λάβει κανείς υπ' όψιν τον τρόπο με τον οποίο κάποτε επέτρεψε η εν λόγω τράπεζα στην
Ελλάδα να αναπτυχθεί και να γίνει αυτό που έγινε.
Όλα αυτά τα προβλήματα που τώρα προέκυψαν είναι απλώς πρόσχημα και ευκαιρία για
τους παγκοσμιοποιητές για μια βαθύτερη προώθηση της ευρωπαϊκής "ολοκλήρωσης".
Ακόμα και αν το εγχείρημά τους αποτύχει από ένα σημείο και μετά, το όλο σκηνικό που
έχει στηθεί θα διαθέτει ήδη όλα τα φόντα για "αποδείξεις" ως προς το τι προκάλεσε την
καταστροφή (έλλειψη συντονισμού, έλλειψη πολιτικής "ολοκλήρωσης", πόλεμοι των
αγορών, κλπ). Επομένως, αν πρόκειται να προκύψει ένα νέο σύστημα μετά την πτώση
του παρόντος, θα είναι παγκοσμιοποιημένο, δηλαδή θα βασίζεται στην "ολοκλήρωση".
Τα νομίσματα και οι πόλεμοι των αγορών επίσης θα παίξουν ρόλο, δεδομένου ότι
αποτελούν μια "προβληματική αντίθεση" που θα γίνει αφορμή για την εισαγωγή ενός
παγκόσμιου νομίσματος.
Σε περίπτωση που οι Έλληνες εξεγερθούν εναντίον του ΔΝΤ και της εξόφλησης του
χρέους της χώρας, τότε η κίνηση αυτή θα χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα προς αποφυγή
για άλλες χώρες. Θα είναι σαν να λένε στους πολίτες των άλλων χωρών: "Κοιτάξτε τι
συμβαίνει στην Ελλάδα! Δεν είναι καλύτερα να είστε αραγμένοι στον καναπέ σας και να
μην αντιδράτε παρά να ζείτε μέσα σ' ένα χάος;" Παράλληλα, στην Ελλάδα έχει κανείς
την αίσθηση ότι η κυβέρνηση ασκεί όλο και περισσότερες πιέσεις στους πολίτες,
προκειμένου να τους φέρει στα όρια της ανοχής τους και να εξεγερθούν. Η πίεση αυτή
ασκείται με προσεκτικά ελεγχόμενες δόσεις, έτσι ώστε να μην μοιάζει υπερβολική. Προς
το παρόν, αυτοί που έχουν διαθέσεις για εξέγερση είναι μια μειονότητα, αλλά αυτό ίσως
αλλάξει, μόλις ανακοινωθεί μια νέα δέσμη μέτρων λιτότητας.
Γ2) Την διασφάλιση ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν ο υπ' αριθμόν 1 παίκτης και το
"εκτελεστικό σώμα" της παγκοσμιοποίησης, βοηθώντας το δολάριο να διατηρήσει την
υπεροχή του ως νομισματικό πρότυπο συναλλαγών έναντι του ευρώ.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο κ. Παπανδρέου ήταν απλά η μαριονέτα για την
υλοποίηση όλων αυτών των πολιτικών. Η εκ των έσω προκατασκευασμένη κρίση
δανεισμού είχε ως αποτέλεσμα η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου να σημειώσει πτώση (από 1,55
- € 1 σε 1.25 - € 1), γεγονός τεράστιας σημασίας, αφού η ευρωζώνη δεν εκτυπώνει
τεράστιες ποσότητες τραπεζογραμματίων εκ του μηδενός, ακολουθώντας την πολιτική
του "σκληρού ευρώ".
Ας μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη δεν έχει τα συστημικά προβλήματα στο εμπόριο και το
δημοσιονομικό έλλειμμα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ. Σε γενικές γραμμές, η Ευρώπη
είναι οικονομικά ασύγκριτα πιο ισχυρή απ' ό,τι οι ΗΠΑ, αλλά με τους χειρισμούς της
αγοράς, την εκμετάλλευση του ψυχολογικού παράγοντα και την χειραγώγηση των ΜΜΕ,
που προέβλεπε π.χ. την καταστροφή του ευρώ, ήταν θέμα χρόνου να επιστρέψουν οι
αγορές στα ζεστά, φρεσκοτυπωμένα δολάρια.
Γ3) Τη μετατροπή της Ελλάδας σε δοκιμαστικό σωλήνα για την εφαρμογή νέων μεθόδων
ελέγχου.
Λόγω της ανάγκης για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η Ελλάδα είναι ιδανικός χώρος
για την εφαρμογή των πειραματικών πολιτικών που θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες
να συναντήσουν σθεναρή αντίσταση από τους πολίτες.
Το πιθανότερο είναι να υπάρχουν και άλλες πολλές πτυχές σε αυτή την προμελετημένη
κρίση που δεν έχουν παρουσιαστεί σε αυτή την ανάλυση. Θα πρέπει να τις
παρακολουθούμε και να ενημερωνόμαστε καθώς οι εξελίξεις θα τρέχουν.