` Ι ,_ il Ι .

iαTΊπ
Τεύχοs 88 . 4.g0c
Ιqν.-Οεβρι 2Ο13
Μετίι Σwτέίιειαs Κόσιιο

Ανεεήγnτο - Μαγεία - κτική 'Ερευνα

ραqυiΙρe_
w
π Πόππ των θΗΗ
ΗΡΨΣ™ΜΙm
Ένα «γεωγλυπτό» παρόμοιο με τις διάση-
μες γραμμές της Νάζκα ανακαλύφθηκε στα
Ουράλια της ρωσίας και οι επιστήμονες
πιστεύουν πως μπορεί να είναι χιλιάδες
χρόνια αρχαιότερο από αυτά τα διάσημα
ττερουβιανά μνη μεία. Το γεωγλιjπτό που
αναιtαλύφθηιtε χάρη στο GοοgΙe Εαrth
έχει σχήμα τάρανδου και είναι ορατό από
κοντινή κορυφογραμμή. Στην ευρύτερη
περιοχή έχοι™' βρεθεί περίπου 60 μεγα-
λιΘικά μνημεία, ενώ στο ίδιο το μνημείο
ανακαλύφθηκαν εργαλεία ιtαι ίχνη μέσα
από τα οποία οι επιστήμονες ττροσπαθούν
να μάθοι`\` περισσότερα για τη μυστ.ηριώδη
προ.ι.στορική κοι\'ότητα των Ουραλίων.
msnbC.msn.cοm
 ο Διόνυσος όταν μυήθηι(ε στα μυστήρια της
Κυβέλης. Μάλιστα, η ιtατάληξη-ζώς παραπέ-
μπει στο Ζευς», γεγονός που σημαίνει πως ο Σα-
βάζιος ήταν το αμάλγαμα μιας σειράς Θεοτήτων
ιtαι δοξασιών. Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που οι
σωζόμενες παραστάσεις τον παρουσιάζουν ανά-
μεσα σε μια πλειάδα συμβόλων, που ήταν ιερά σε
όλους τους προαναφερθέντες Θεούς.
Ορισμένες φορές δε, ο Θεός απειιtΟνίζεται έφιππος
δίπλα σε κάποιο δέντρο όττου βρίσκεται τυλιγμένο
ένα φίδι - εικονογραφία που αργότερα Θα γεννήσει
τον δραιtΟκτόνο Χριστιανό Άγιο!
ΤΟ φίδι ήταν ένα από τα βασικά σύμβολα του Σα-
βάζιου. Ενώ, όπως μας εξηγεί ο Κλήμης ο Αλεξαν~
δρινός, κατά τη διάρκεια των μυστηρίων του Θεού ο
ιερέας περνούσε κάτω από τα ρούχα του μυούμενου
ένα μεταλλικό φίδι.
Για ποιο λόγο το φίδι αυτό ήταν από μέταλλο ιtαι
όχι από ξύλο ή πέτρα; Κανείς δεν γνωρίζει, αν ιtαι
πιστεύω πως πιjρακτωνόταν έτσι ώστε η αίσθησή
του να ομοιάσει με τη Θέρμη που διαχέει στον ορ~
γανισμό η αφυπνισμένη ιtουνταλίνι...
Λόγου. Η κεφαλή του κριού είναι έμβλημα
του Δία, η χελώνα της Αφροδίτης, ενώ το ιtου-
κουνάρι (ή Καρδιά του Βάκχου) συμβολίζει την
αναγέννηση.
Το Χέρι χωρίζεται σε τρία νοητά επίπεδα: στη
βάση απειιtονίζεται ένα ερπετό ή μια σπηλιά με τη
γέννηση του βρέφους από την Θεά. Στην παλάμη,
ένα δοχείο όπου καταλήγει το ιtεφάλι του φιδιού
που τυλίγει ολόιtληρο το Χέρι ή ο ίδιος ο Σαβάζιος.
Και στην ιtορυφή των δαχτύλων, το κουκουνάρι ή
ιtαι ένας αετός καθισμένος σε κεραυνό μαζί με την
προτομή του Γανυμήδη.
Η ακολουθία αυτή των συμβόλων δηλώνει την πο-
ρεία της Ψυχής (mysfery τ. 87) από το σιtΟτεινό σπή-
λαιο της γέννησης έως τα πύρινα ύψη, με τον Θεό να
μεσολαβεί σαν ένας άλλος Μίθρας ή Ιησούς...
Η ΜΑΓΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ
ΤΟΥ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙΟΥ
Σε όλο αυτό το ιερό παιχνίδι των συμβόλων, όμως,
υπάρχει μια εξαιρετικά σημαντιι(ή λεπτομέρεια
που δεν πρέπει να αγνοηθεί: μπορεί η Θέση των

ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ
ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ
Με το πέρασμα των αιώνων η λατρεία του
Σαβάζιου κέρδιζε περισσότερη φήμη. Ο Δημο-
σθένης διακηρύσσει μετά τη μύηση «Διέφυγα
το ι(ακό, βρήι(α το καλύτερο», ενώ οι Ρωμαίοι
αναγνωρίζουν στον Γιαχβέ των Ιουδαίων τον
7ονe SαbαΖίυs.
Τη διάδοση του Θεού, βέβαια, ακολουθεί και
η λατρεία του χεριού του - ένα παράξενο
φυλαχτό διαιtοσμημένο με σύμβολα που,
αν και η αιφιβής τους σημασία μας δια-
φεύγει, δεν σημαίνει πως η αποκωδικο-
ποίησή τους είναι αδύνατη...
Τα δάχτυλα του χεριού (πέντε, όπως
και τα ανθρώπινα άι<ρα) αντιστοι-
χούν στα τέσσερα στοιχεία (συν
τον αντίχειρα, που συμβολίζει

ΤΟ χέρi Ίθυ ΣαβάξΕίζBι`.

 συμβόλων να διαφέρει στα σωζόμενα ειδώλια,
το Χέρι του Σαβάζιου όμως είναι σχεδόν πάντα
δεξί! Η αρχαία δοξασία που Θέλει το δεξί χέρι
να αντιστοιχεί στην πνευματική ισχύ επαναλαμ-
βάνεται στη λατρεία του Σαβάζιου και συνεχίζει
μέχρι τις μέρες μας...
Ο ληστής που μετανόησε βρισκόταν δεξιά του
Εσταυρωμένου, όταν Θέλουμε να διώξουμε το ιtαιtό
ρίχνουμε με το δεξί χέρι χούφτες αλάτι, μα ακόμη
και όταν ευχόμαστε λέμε «να πάνε όλα δεξιά».
Παρόμοια με το Χέρι του Σαβάζιου είναι το φυ-
λαχτό Ηαmsα, που συναντάμε σε ολόκληρο τον
αραβικό ι(όσμο. Πρόκειται για την ανοιχτή δεξιά
παλάμη ενός χεριού (διακοσμημένο συνήθως με
ένα ανοιχτό μάτι, για να αποτρέπει τη βασκανία),
ειιtονογραφία δανεισμένη από τη Μεσοποταμία
και το ανοιχτό αποτροπα.ι.κό χέρι της Ινάννα (qαt),
αλλά ιtαι το mαnο ραnteα της αρχαίας Αιγύπτου,
όπου από την ανοιχτή παλάμη ξεχώριζαν πάλι
τρία δάχτυλα που συμβόλιζαν την Αγία Τριάδα:
'Ισιδα-Όσιρις-Ώρος. Αιώνες αργότερα, το έμβλη μα
χωριού του χρησιμοποιώντας ένα μαιtάβριο τε-
λετουργιι(ό που αφορά τα χέρια...
Ιστορίες σαν ιtαι αυτές συναντούμε κατά δεκά-
δες στα αρχεία της Ιεράς Εξέτασης και τα έργα
των δαιμονολόγων. Πρόκειται για περιστατικά
όπου χρησιμοποιήθηκε το Χέρι του Θεού, με την
αρνητιιtή του όμως όψη. Η παράδοση το ονομάζει
«Χέρι της Δόξας» (βλ. Gedυιαh) και πρόκειται για
το ασώματο αριστερό χέρι που έχει τη δύναμη να
σταματάει το χρόνο!
Σύμφωνα πάντα με το Le ΡefΖ.f Α/berέ (1706) για τη
μαγγανεία αυτή έπρεπε να ιtοπεί το αριστερό χέρι
ενός δολοφόνου που ιφεμάστηι(ε το βράδυ μιας
σεληνιαι(ής έκλειψης. Το χέρι έπρεπε να τυλιχτεί σε
ύφασμα ιtαι να πατηθεί ώστε να στεγνώσει τελείως
από αίμα.Έπειτα φυλάσσονταν για δυο βδομάδες
σε ένα δοχείο με αλάτι και άλλα υλιι<ά και στη
rqυm™dkcώ.W&

το ανοιχτού χεριού περνάει στο Ισλάμ ως Χέρι της

Φατίμα (κόρης του Μωάμεθ), στους Εβραίους ως
Χέρι της Μίριαμ (αδερφής του Μωυσή), στους
αποκρυφιστές ως Χέρι των Μυστηρίων ιtαι στους
Χριστιανούς ως Μαnο ΡοderοSα.
Σε κάθε περίπτωση, το δεξί χέρι παριστά πάντο-
τε την επίκληση του ιδιοι(τήτη του για πνευμα-
τιιtή ευδαιμονία ιtαι ιtαλοτυχία στην καθημε-
ρινή ζωή. Τι γίνεται όμως με το αριστερό χέρι,
αυτό που η παράδοση αποδίδει στις δυνάμεις
της νύχτας;

ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ

Το 1588 oι γερμανιιtές αρχές συνέλαβαν
δυο γυναίκες, την ΝίcheΙ και την Βess-
erS, με την καταγγελία πως ξέθαβαν
νειφούς για να τους κόψουν τα χέρια,
ώστε να χρησιμοποιηθούν σε κά-
ποιο ιtαιtόβουλο μαγιιtό. Το 1590 ο
Σκοτσέζος )οhn Fίαn ομολόγησε
πως έκλεψε την εκκλησία του

Το Χέρι της Δόξας.


συνέχεια
ξεραίνονταν
με φωτιά
όπου καίγονταν
βερβένα (βότανο
που διώχνει τους
δαίμονες) ή αφή-
νονταν στον ήλιο την
π€ρίοδο 3 Ιουλίου με 11
Αυγούστου (για να το βλέπει
ο Σείριος, που εκείνες τις μέρες
ανατέλλει και δύει με τον ήλιο), ώστε
αργότερα κατά τη χρήση του να μπορεί να
τρελαίνει ιtαι τα σκυλιά-φύλαιtες.
Έπειτα στερέωναν ένα κερί (φτιαγμένο από το
λίπος ιtαι τις τρίχες του κρεμασμένου) πάνω στην
ιtλεισμένη γροθιά του χεριού και το μαγιι(ό ήταν
έτοιμο. Σύμφωνα δε με τις μαρτυρίες, αν ήθελε κα-
νείς να μπει στο σπίτι κάποιου χωρίς να βρει αντί-
σταση, άναβε απλά το κερί μπροστά στην είσοδο
του σπιτιού ιtαι οι νοικοιtύρηδες μέσα σταματούσαν
να κινούνται, σαν ο χρόνος να πάγωνε ξαφνικά...
ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΕΡΠΕΤΟ
Ή αυτός τουλάχιστον ήταν ένας τρόπος, διότι μια
διαφορετική συνταγή μάς προσφέρει μια εντελώς
άλλη εικόνα, η οποία μάλιστα τονίζει περισσότερο
τα λανθάνοντα σεξουαλικά στοιχεία του μαγικού.
Τι εννοώ με αυτό; Προσέξτε: Σύμφωνα με το Grί.-
mοrz.ί™ νerίtm (18ος αιώνας) Ο μάγος, μετά από
μια συγι(εκριμένη διαδιιtασία, Θα πρέπει να Θάψει
ένα σφραγισμένο κεραμικό δοχείο στο έδαφος ιtαι
εννέα ημέρες μετά να το βγάλει στην επιφάνεια
Το Χριστιανικό Χέρι της Δύναμης.
LL,
για να βρει
μέσα ένα
μικρό φίδι
(που, ανάλογα
με τη μαγική
ικανότητα του
ατόμου, μπορεί
αυτό να έχει κεφάλι
ανθρώπου, όπως ο Σέ-
ραπις ή ο Τυφώνας!). Στη
συνέχεια και κάθε φορά που Θα
σφραγίζει στο δοχείο με το φίδι μια
ορισμένη ποσότητα χρυσού, αυτή Θα διπλα-
σιάζεται...
Στο σημείο αυτό είναι αδύνατο να μην Θυμηθού-
με το φίδι του Σαβάζιου, αλλά και να αποδώσου-
με μια φαλλική σημασία στο όλο τελετουργικό.
Άλλωστε, αιtόμη και η παραδοσιακή συνταγή
για το Χέρι της Δόξας παραπέμπει σε μια πολύ
γνώριμη πρόστυχη χειρονομία, που έχει όμως τις
ρίζες της στο mαnο άcο των Ρωμαίων, μια μαγική
χειρονομία αποπομπής για το καιtό μάτι, αλλά ιtαι
δ/εt'οιδί/οΓ7ς του πνευματικού στοιχείου στα υπόλοι-
πα τέσσερα...
Για τους λάτρεις των συμβόλων, να αναφέρω πως η
παράσταση αυτή παραπέμπει στο Κhefα, την ασώ-
ματη γροθιά-φυλαχτό των αρχαίων Αιγυπτίων που,
αν και κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς τη σημασία του,
σχετίζεται με το χέρι του Ατούμ, τον πρώτο Θεό που
αυνανιζόμενος έφερε σε ύπαρξη τους υπόλοιπους
Θεούς και τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε...
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
ΤΟγ ΧΕΡΙΟΥ
Κλείνοντας δεν γίνεται να μην αναφέρω ίσως την
πιο παράξενη Θεωρία που παρουσιάστηκε ποτέ
για το Χέρι της Δόξας - ανήκει στον διάσημο
μελετητή της γριμοριακής γραμματείας Jοseρh
Ρetersοn, ο οποίος διαιφίνει μια ετυμολογική
σύνδεση ανάμεσα στο γαλλικό όρο για το Χέρι
(mαίndegΙοίre)κ!α\τοmαndrαgοre,τογνωστό
σε όλους μας φυτό Μανδραγόρα ή Κιρκαίο,
αφού ήταν το βασικό σι)στατιιtό στα φίλτρα
της Κίρκης.
Γιατί η σύνδεση με το Μανδραγόρα είναι
σημαντιιtή; Διότι η ρίζα ιtαι οι καρποί του
περιέχουν μεγάλες δόσεις σκοπολαμί-
νης, ατροπίνης ι(αι υοσιtυμίνης, ουσίες
αλκαλοειδείς που έχουν Ψυχεδελιιtές
και υπνωτιιtές ιδιότητες. Μήπως
γι' αυτό τελικά το Χέρι της Δόξας
μπορούσε να... αλλοιώνει την
αίσθηση του χρόνου; ,ΞΞΞ
•+ `+ {
 •, ν Θέλοt7με να κατανοήσουμε φαινόμενα όπως
αυτά που προανέφερα, είναι σημαντικό να ξεκα~
Θαρίσουμε κάποιους όρους, που η λανθασμένη
τους χρήση συχνά προκαλεί παρερμηνείες.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΤΩΝ ΠΝΕγΜΑΤΩΝ
Καταρχήν είναι σημαντικό να διευιtρινίσω πως δεν
υπάρχει ιtάτι το υπερφυσικό σ' αυτά τα φαινόμενα.
'Ολα όσα συμβαίνουν γίνονται με βάση νόμους της
Φύσης που απλά δεν γνωρίζουμε. Κατά συνέπεια, μια
οπτασία δεν υπερβαίνει τη Φύση, αλλά ιjποδεικνύει
την περιορισμένη μας αντίληψη για αυτήν!
Φανrάα#αrα ονομάζουμε τις ορατές οπτασίες, ενώ
αντίθετα Πι;είj#ατα τις ενέργειες που δεν γίνονται
αντιληπτές με το μάτι αλλά με τις υτtόλοιπες αισθή-
σεις. Ρο/fergeΖ.sέ είναι τα περιπαικτικά πνεύματα, ενώ
Σκ4ερο4' οι σχεδόν ανθρώπινες ζωντανές σκιές που μας
παρακολουθούν σε απόσταση.
Λ4όρα είναι η σκιώδης οντότητα που ιtάθεται στο στή-
Θος των ιtοιμισμένων προιtαλώντας πανικό, δύσπνοια
και αδυναμία κίνησης, ενώ οι Φαα#ατύκές Ο#4λλες
(gώsέ/οgs) είναι μικρά, λεπτά νέφη που εμφανίζονται
και εξαφανίζονται στο χώρο το ίδιο ξαφνικά. Τα τελευ-
ταία γίνονται αντιληπτά πιο συχνά με τη ΧΡήση φω-
τογραφικής μηχανής παρά με γυμνό μάτι, και πολλοί
τα εντάσσοιjν στην ίδια ιtατηγορία με τις Φαα#α74κές
Σq]αίρες (οrbS) ν«ιχ\ τα Φασματιι<ά Φώτα σhοSt ΙίghΙs).
Και, αφού ορίσαμε το λεξιλόγιό μας, είναι καιρός να
περάσουμε στις Θεωρίες ερμηνείας...
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΥΠΟΗΧΩΝ
Τρεις είναι οι προσεγγίσεις που μπορούμε να κάνουμε
στο Θέμα μας: η Φυσιιtή, η Ψυχολογική ιtαι η Αποκρυ-
φιστική. Η πρώτη αφορά την επιστήμη των υπόηχων.
'Ηταν το 1988 όταν ο λέκτορας του Πανεπιστημίου
του Cονentry, νίc Ταndy και ο Ψυχολόγος Δρ. Τοny
Lαwrence δημοσίευσαν τα αποτελέσματα μιας έρευνας,
που έδειχνε πως η επίδραση υποηχητιι(ών δονήσεων
στον άνθρωπο προκαλεί φαινόμενα όμοια με αυτά των
στοιχειωμάτων.
Οι υπόηχοι είναι μπάσα κύματα ή δονήσεις που παράγει
ο άνεμος, κάποια είδη σεισμών και μηχανικές συσκευές
με συχνότητα έξω από την ακουστική περιοχή του αν-
Θρωπίνου αυτιού (20ΗΖ με 22ΚΗΖ). Μπορεί, λοιπόν, τα
κύματα αυτά να μην τα ακούμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει
πως δεν μας επηρεάζουν.
Έτσι, στα πειράματα των Ταndy και Lαwrence αποδεί-
χτηκε πως υπόηχοι μπορούν να προκαλέσουν στο άτομο
την αίσθηση πως κάποιος ή κάτι το παρακολουθεί,
ανησυχία, ακόμη και ανεξήγητο πανικό. Μάλιστα, αν ο
υπόηχος αγγίξει τα 18.9 ΗΖ, η δόνηση που προκαλείται
στο μάτι είναι τέτοια, ώστε το άτομο μπορεί να δει με
την άκρη του ματιού του μια φευγαλέα φιγούρα!
Είναι άραγε αυτή η λύση στο αίνιγμα του κόσμου των
πνευμάτων; Αν και ως Θεωρία μπορεί να εξηγήσει πολλά
περιστατικά λανθασμένης αντίληψης, αδυνατεί να απα-
ντήσει σε εκείνα τα περιστατικά όπου την ίδια οπτασία
βλέπουν δυο ή περισσότερα άτομα ταυτόχρονα, όπως
επίσης δεν μπορεί να απαντήσει στο φαινόμενο Ενρ,
όπου παράξενοι ψίθυροι από το πουθενά καταγράφονται
σε κάμερες και μαγνητόφωνα. Μάλιστα, έρευνα του Δρ.
Βαrrίe Cο1νίn το 2010 σε μια σειρά ηχογραφήσεων από
φασματικούς γδούπους και ψιΘύρους, έδειξε πως η κυ-
ματική μορφή των ήχων αυτών διαφέρει από οτιδήποτε
άλλο ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Μήπως, λοιπόν, Θα πρέπει να αναζητήσουμε περισσότε-
ρες απαντήσεις σε κάποια άλλη επιστήμη;
 ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ GΕSΤΑLΤ
Εξαιρώντας φυσικά τις περιπτώσεις οπτιακουστικών
ψευδαισθήσεων που παρατηρούνται στις ψυχωσικές
κρίσεις, τα φασματικά φαινόμενα μπορούν να εξηγη-
Θούν με δυο τουλάχιστον ψυχολογικούς τρόπους.
Ο ένας αφορά τους μηχανισμούς αντίληψης του αν-
ΘΡώπου.
Βλέπετε, έχουμε την έφεση να συνθέτουμε κάθε ασα-
φή εικόνα, προσδίδοντάς της ιδιότητες. Πρόκειται για
το γνωστό geStαιt και επαναλαμβάνεται κάθε φορά
που αντικρίζουμε ένα σκοτεινό δρομάκι ή μια αρκετά
σκούρα γωνία του σπιτιού μας.
Στο μαύρο κενό ο εγκέφαλος αναζητά μοτίβα, με
αποτέλεσμα να συνθέτει μορφές ακόμη και όταν δεν
υπάρχουν!
Γιατί, όμως, ο νους βλέπει φαντάσματα και άλλα
τρομαχτικά πλάσματα στο σκοτάδι; Η απάντηση εδώ
αφορά το μηχανισμό της προβολής. Αυτό σημαίνει πως
ο εγκέφαλός μας όχι απλά ενοποιεί τα άτακτα αισθητά
σημεία στο περιβάλλον, αλλά τους προσδίδει ιδιότητες
με βάση τις εμπειρίες μας.
Σαν φακοί που μπαίνουν στα μάτια του μυαλού, η
γενικότερη ψυχολογία ενός ατόμου, όπως επίσης τα
απωθημένα του στοιχεία, χρωματίζουν δραστικά την
ποιότητα των αντιλήψεών του.
Ένα ανήσυχο μυαλό Θα διαβάζει με τον ίδιο ανήσυχο
τρόπο το περιβάλλον του. Εκείνος που κρύβει πολλά
από τους άλλους (και από τον εαυτό του) μπορεί να
δει μπροστά του το πρόσωπο των απωθημένων του
σκέψεων. Καθόλου παράξενο που στην κλασική γραμ-
ματεία τα φαντάσματα εμφανίζονται στους Θνητούς ως
προσωποποιημένες ενοχές...
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΡΟLΤΕRGΕΙSΤ;
Μπορεί, όμως, το gestαιt να ερμηνεύσει κάθε φασμα-
τικό περιστατικό; Η αλήθεια είναι πως όχι! Αλλά αυτό
δεν σημαίνει πως η ψυχολογία αδυνατεί να απαντήσει
στο ερώτημα των κινητικών φαινομένων.
Τι είναι αυτό που κάνει καρέκλες να χορεύουν, μι-
κροαντικείμενα να τινάσσονται με δύναμη, χτυπή-
ματα να ακούγονται στους τοίχους και γδαρσίματα
να εμφανίζονται στο δέρμα κάτω από αδιευκρίνιστες
συνθήκες;
Πρόκειται εν ολίγοις για ροΙtergeiSt, που με ψυχολο-
γικούς όρους εξηγείται ως ασυνείδητη ψυχοκινητική
προβολή. Αυτό σημαίνει πως ένα κομμάτι του ασυνεί-
δητου εαυτού έχει αυτονομηθεί τόσο, που ενεργοποιεί
τις έμφυτες ψυχοκινητικές δυνάμεις του ανθρώπου
προκαλώντας ένα ξέσπασμα. Η περιπαικτική και επι-
Θετική φύση αυτών των φαινομένων οφείλονται στην
καταπιεσμένη οργή του ατόμου που τα προκαλεί - εν
αγνοία του!
Μοιάζει απίστευτο, είναι όμως διαπιστωμένο γεγονός
από πολλούς επιστήμονες (Ν. Fοdor, Α. ΟWen κ.α.),
που παρατήρησαν πως Θορυβοποιά φαινόμενα έχουν
πάντα στο επίκεντρό τους το νεαρότερο μέλος μιας -
όχι και τόσο λειτουργικής- οικογένειας. Το φάντασμα,
με λίγα λόγια, λειτουργεί σ' αυτές τις περιπτώσεις ως
παράγοντας εκφόρτωσης (και καμιά φορά ως αιτία
επανασύνδεσης) της λανθάνουσας προβληματικής δυ-
ναμικής στην οικογένεια.
Τι συμβαίνει, όμως, όταν ζωντανές σκιές και παρά-
ξενοι ήχοι κατοικούν μόνιμα σε εγκαταλελειμμένους
χώρους; Για να απαντήσουμε εδώ Θα πρέπει να στρα-
φούμε στον αποκρυφισμό ...,:Ξψ
 μέχρι στιγμής αδυνατούν να εξηγήσουν ικανο-
ποιητικά όλες τις περιπτώσεις, αφήνοντας έτσι
περιθώριο σε μια πιο παραφυσιιtή ερμηνεία. Τι
'-τ* Έι-Η$ `. Χ ...ύ#`f `
είναι, λοιπόν, τα φαντάσματα με βάση τον απο-
ιφυφισμό;
nπως αντιλαμβάνεστε, οι Θεωρίες που εξετάσαμε
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΠΕΔΙΟ;
Καθώς οι οccυιt σχολές είναι πολλές, με συχνά αντι-
κρουόμενες απόψεις, αναμενόμενο είναι να μην υπάρ-
χει ομοφωνία σχετιιtά με τον Κόσμο των Πνειjμάτων.
Λίγο ως πολύ, όμως, όλοι συμφωνούν πως ο κόσμος
εκείνος είναι το λεγόμενο Ασzιρίκό Πεδ4'ο.
Ο εξωτικός αυτός όρος δεν αφορά ένα απομαιφυσμένο
άβατο του σύμπαντος, αλλά το χώρο όπου βρισκόμα-
στε ήδη - με τη διαφορά πως ο χώρος αυτός είναι πα-
ράλληλος και απρόσιτος στις πέντε αισθήσεις μας... όχι
όμως και στις υπόλοιπες!
Δύσκολα πάντως μπορεί κανείς να περιγράύει το
Αστρικό Πεδίο και αυτό διότι τα όργανα του μυαλού
μας έχουν αναπτι)χΘεί σε ένα κόσμο τριών διαστάσεων.
Μπορούμε όμως να το ορίσουμε ως την λεπτόφυή,
παράλληλη ι<ατάσταση του χώρου, όπου κάθε υλιιtή Αν τώρα προκαλέσουμε ι(υματισμό στην επιφάνεια
υπόσταση ι<αταλαμβάνει μια διαφοριι(ή Θέση, ικανή (άραγε σε ποιο ιtομμάτι του κόσμου αντιστοιχεί η επι-
να επηρεαστεί και να επηρεάσει το εκάστοτε πεδίο με φάνεια;) ή στον πάτο του δοχείου, αλυσιδωτά Θα δη-
τρόπους πέρα από τα βατά όρια του χρόνου. Τι εννοώ μιουργηθούν μεταβολές και στα υπόλοιπα στρώματα,
με αυτό; Προσέξτε... ανάλογα με τη ρυθμικότητα των κραδασμών και την
πυκνότητα των πεδίων.
Η ΑΣΤΡΟΓΡΑΦΙ Α Κατά αντιστοιχία, όταν κάτι συμβαίνει στο Αστρικό
ΤΟΥ ΑΣΤΡΙΚΟγ ΠΕΔΙΟγ Πεδίο επιδρά στο υλικό, όπως ιtαι το αντίθετο, μέσω
Φανταστείτε μια γυάλα με νερό όπου έχετε ρίξει ρινί- μιας μαγνητικής ρευστότητας.
σματα με διαφορετικό χρώμα και βάρος. Τα πιο βαριά Τέλος, αν βυθίσουμε στο δοχείο μας ένα μαι(ρύ, λεπτό,
σωματίδια Θα ιtαταλήξουν στον πάτο του δοχείου, ενώ δ4άφαιJο νήμα που είναι σrερεω#έιJο στη μια άκρη από
τα υπόλοιπα Θα σχηματίσουν ευδιάιtριτα παράλληλα την επιφάνεια, ενώ είναι δεμένο στην άλλη από ένα
στρώματα, αφήνοντας τα πιο ελαφριά να βρίσκονται μικρό βαρίδιο, Θα παρατηρήσουμε να διαθλάται η Θέση
κοντά στην επιφάνεια. και η όψη του, ενώ στην πραγματικότητα παραμένει
Τα στρώματα αυτά σχηματίζουν την αστρογραφία, δη- ίδια. Αντίστοιχα, ιtάθε υλιιtό ον διαθέτει αστρικές πτυ-
λαδή τις διαφορετικές στρώσεις του Αστρικού Πεδίου χώσεις, προει(τείνεται δηλαδή σε όλα τα στρώματα του
- ο πάτος είναι το υλικό μας σύμπαν, ενώ το δοχείο το κόσμου με (φαινομενικά μόνο) διαφορετικά σώματα.
σύνολο του ιtόσμου. Αυτό -με λίγα λόγια-σημαίνει πως εσύ που με διαβά-

ζεις τώρα δεν περιορίζεσαι στον κόσμο
της απτής μάζας, αλλά είσαι η απόληξη
ενός συνεχούς που σε κάθε επίπεδο
ειtδηλώνεται με ανάλογη υπόσταση.
Μήπως αυτό σημαίνει επίσης πως κατά
την περίφημη Αστριι(ή Προβολή δεν
υπάρχει ταξίδι της Ψυχής; Ακριβώς!
Δεν υπάρχει κιάrt που «βγαίνει» από το
σώμα μας ι(αι ταξιδεύει κιώπου μακριά
- είναι η συνείδηση που προβάλλεται
(ή πιο σωστά «ξυπνάει») στο λεπτοφυές
μας σώμα.
Ωραία όλα αυτά, Θα μου πείτε, όμως
πώς είπαμε πως σχετίζονται με τον Κό-
σμο των Πνευμάτων; Η απάντηση είναι
απλή: ο Κόσμος των Πνευμάτων εί'ι/αύ
τα παράλληλα λεπτοφυή πεδία όπου,
όπως αιφιβώς συμβαίνει με το υλικό
σύμπαν, έτσι και ειtεί ιtατοικούν επιψυ-
χίδια και κελύφη...
«ΦΩΛΙΕΣ»
ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑΚΩΝ
Υπάρχει μια Θεωρία που λέει πως τα
φασματικά φαινόμενα είναι κάποιο
είδος ενεργειακής ηχούς που εντυπώ-
Θηιtε στο χώρο. Η Θεωρία αυτή διιtαι-
ολογεί την επαναληψιμότητα αυτών
των φαινομένων, το ότι εμφανίζονται με
ρούχα, όπως επίσης εξηγεί γιατί αυτά
φθίνουν όσο φθείρεται και ο χώρος που
τα «φιλοξενεί».
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα: αν τα φα~
ντάσματα είναι το ΨίJλρό αποτύπωμα
ενός ανθρώπου που πέθανε, τότε πώς
γίνεται το κατάλοιπο αυτό να αλληλο-
επιδρά; Πώς γίνεται, για παράδειγμα,
οι Ψίθυροι στα Ενρ να απαντάνε στις
ερωτήσεις των ζωντανών; Το Πνευμα-
τιστιιtό κίνημα που γεννήθηιtε τον προ-
περασμένο αιώνα (και επανεμφανίζεται
σήμερα μέσα από την ghοSt
hυntίng κουλτούρα) υποστη-
ρίζει πως είναι οι Ψυχές των
νεκρών που απελει]Θερώθη-
καν από τα σαρκικά δεσμά
ΤΟυς.
Κάποιοι άλλοι, όμως, πιστεύ-
ουν πως το Αστρικό Σώμα
ενός ανθρώπου που όλη του
η προσοχή ήταν στραμμένη
στο υλιιtό περιβάλλον, πύκνω-
σε σε τέτοιο βαθμό ώστε να
αποτελεί ιδανική «φωλιά» για
τα στοιχειακά όντα του Αστρι-
κού. Έτσι ειtείνα εμψυχώνοι)ν
τον ενεργειακό Θύλαιtα του
νεκρού ιtαι, χρησιμοποιώντας
στοιχεία της ταυτότητάς του που είχαν
εντυπωθεί σ' αυτό, επικοινωνούν με τον
ιtόσμο των ζωντανών.
Αν και παράδοξη, η Θεωρία αυτή μπο-
ρεί να ερμηνεύσει την περιπαικτική
φύση των στοιχειωμάτων, όπως και
γιατί τις περισσότερες φορές οι πνευ-
ματιστικές συνεδρίες δεν δίνουν σαφή
συμπεράσματα αλλά μπερδεμένες
πληροφορίες. Δη μιουργείται όμως έτσι
ένα νέο μεγάλο ερώτημα: τι συμβαίνει
με Την Ψυχή του νειφού;
ΑΣΤΡΙΚΟΙ ΒΡΙΚΟΛΑ ΚΕΣ
Ξανά εδώ δεν μπορούμε να δώσουμε
εύκολες απαντήσεις. Ορισμένοι υπο-
στηρίζουν πως κατά το Θάνατο μονάχα
η εσωτερική σπίθα που μας ενώνει με
το Θείο «επιστρέφει», μέχρι να «κα-
τέλθει» πάλι ενδεδυμένη με νέο σώμα.
Άλλοι Θεωρούν πως η σπίθα αυτή κινεί
το Σώμα του Φωτός που, ανάλογα με
το βαθμό καλλιέργειάς του, μπορεί να
διαθέτει Ψήγματα των περασμένων μας
υπάρξεων. Όπως και να έχει, όμως, όλα
τα μέρη του ανθρώπου «ανακυκλώνο-
νται» στο πεδίο που τους αντιστοιχεί.
Μερικές φορές, βέβαια, η πύκνωση της
ταυτότητας που έχει συνθέσει ένα άτο-
μο μπορεί να είναι τόσο «βαριά», ώστε
ως ενεργειακό ρευστό (υπόλειμμα των
πιο έντονων υποσυνείδητων στοιχείων
του) να αναζητά μια καινούργια στερεή
Θέση.
Κάπως έτσι, μπορεί να προσιtολληθεί
σ' έναν τόπο ή να αποιtτήσει το ρόλο
αιθεριιtού βρικόλακα, κάνοντας επιιtίν-
δυνο το ταξίδι όσων δίχως προστασία
περιπλανιούνται στο Αστρικό Πεδίο ή,
αιtόμη χειρότερα, τους επιιtαλούνται σε
πνευματιστικές συνεδρίες~. ίξτΞΞ
 Κόσμος των Πνευμάτων είναι μια πραγματικότη~
τα για την οποία όλοι οι πολιτισμοί του ttόσμου
έχουν να διηγηθούν εμπειρίες, από την αυγή
ακόμη της ιστορίας. Χαρακτηριστιιtό παράδειγ-
μα είναι οι ιστορίες με φαντάσματα από την αρ-
χαία Ελλάδα, με λεπτομέρειες που δεν είναι και
τόσο ξένες στα σύγχρονα περιστατιι<ά...
ΤΑ 4 Ε[ΑΗ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ
Από την εποχή του Ομήρου ακόμη γίνεται λόγος για
τον ιtόσμο των ταραγμένων Ψυχών που επικοινωνούν
με τοι)ς ζωντανούς μέσα από τα πέπλα του ύπνου,
όπως ο Πάτροκλος της Jλ4άδας, όταν εμφανίστηκε
στον Αχιλλέα παραιtαλώντας τον να τον κηδέψει με τις
πρέπουσες τελετουργίες, ώστε να βρει το πνεύμα του
τη Θέση του στον Άδη.
Φαίνεται πως η επαφή των δυο κόσμων είναι πιο εφι~
κτή όταν μεσολαβεί ο ύπνος ή μια κάποια μαγική πρά-
ξη, σαν την προσφορά αίματος του Οδυσσέα που έφερε
κοντά του τις νειφές Ψυχές...
Για τους προΥόνους μας, πάντως, τέσσερα ήταν τα είδη
των πνευμάτων: (1) Οι Άωροι, αυτσί που πέθαιναν πριν
την ώρα τους (δηλαδή όχι από φυσικό Θάνατο), (2) οι
Βιαιοθάνατοι, εκείνοι που έχαναν τη ζωή τους με βίαιο
τρόπο στις μάχες ή που αυτοιtτονούσαν, (3) οι Άγαμοι,
αυτοί που έφυγαν από τη ζωή δίχως να γνωρίσουν τη
χαρά του γάμου, και (4) οι Άταφοι, εκείνοι δηλαδή που
για οποιονδήποτε λόγο δεν έλαβαν τις προβλεπόμενες
ταφιι(ές φροντίδες.
Για την αρχαία ελληνική σκέψη, επομένως, οι ίσκιοι
που περιπλανιούνται έξω από τον Άδη είναι οι νεκροί
που στερήθηκαν το αγαθό (είτε αυτός είναι ο έρωτας
είτε η ορΘοπραξία) και γεμάτοι έγνοιες αδυνατούν να
πορευτούν το μονοπάτι που τους αναλογεί. Τέτοια πα~
ραδείγματα μάλιστα έχουμε πολλά...
ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑΣΠΙΤΙΑ
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που αναφέρει ο
Πλούταρχος σχετικά με τα στοιχειωμένα λουτρά της
Χαιρώνειας. Σύμφωνα με τους τότε μάρτυρες, ανεξή-
γητοι δυνατοί ήχοι έβγαιναν κάθε μέρα από τα λουτρά
-χώρος όπου λέγεται πως είχε δολοφονηθεί κάποιος-
συνθέτοντας ένα τόσο τρομαχτικό σκηνικό, που οι
ιtάτοικοι της περιοχής αναγκάστηιtαν να σφραγίσουν
τις πόρτες του κτιρίου, ώστε ποτέ κανένας να μην μπει
ξανά μέσα!
Στοιχειωμένο ήταν και ένα σπίτι στην Κόρινθο, μας
εξιστορεί ο Λουκιανός, μέχρι που ο πυθαγόρειος Αρί-
γνωτος έμαθε για τον ι(αταραμένο ειtείνο τόπο και κα-
τέφτασε για να τον ξορκίσει.
Πολλοί προσπάθησαν να σταματήσουν τον φιλόσοφο,
εκείνος όμως Θαρραλέα μπήια στο εγκαταλελειμμένο
σπίτι μέσα στην καρδιά της νύχτας ιtαι άρχισε να δια-
βάζει μέχρι που μπροστά του εμφανίστηκε το φάντα-
σμα. Είχε μαιtριά μαλλιά ιtαι ήταν σκιώδες στην όψη,
διηγείται ο Αρίγνωτος, αλλά στη συνέχεια πήρε τη
μορφή ενός σκύλου, έπειτα ενός ταύρου και στο τέλος
το σώμα ενός λιονταριού!
Καθ' όλη τη διάριtεια των μεταμορφώσεων, το φάντα-
σμα προσπαθούσε να εmτεθεί στον φιλόσοφο, αλλά
εκείνος α]τέτρεπε κάθε του κίνηση, διαβάζοντας μαγικά
λόγια από βιβλία που έφερε από την Αίγυπτο. Τελικά
 το φάντασμα οπισθοχώρησε και χάθηκε σε μια γωνιά.
Ο Αρίγνωτος σημάδεψε το σημείο ι<αι την επομένη,
μαζί με τους ντόπιους, ξέθαψαν από το ίδιο αι<ριβώς
μέρος τα κόκκαλα ενός αγνώστου. Η σορός κηδεύτηκε
με βάση Την παράδοση, τερματίζοντας για πάντα το
πολυσυζητημένο στοίχειωμα στο σπίτι της Κορίνθου...
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Ανάλογη, όμως, ήταν ιtαι η περίπτωση που μας αφη-
γείται ο Πλίνιος ο Νεότερος για ένα στοιχειωμένο
σπίτι, αυτήν τη φορά στην Αθήνα. Κάθε βράδυ οι
γείτονες του σπιτιού άκουγαν μεταλλικούς ήχους από
όπλα και αλυσίδες. Μερικοί μάλιστα αντίκρισαν την
οπτασία ενός γέροντα με γενειάδα να περιφέρεται
ειtεί κοντά, έχοντας δεμένα τα.χέρια και τα πόδια τοι]
με αλυσίδες.
Κανείς δεν έμενε στο μέρος εκείνο ττου είχε εγκατα~
λειφτεί από τους ιδιοι<τήτες του, αφού πολλοί από
δαύτους βρήκαν το Θάνατο τρομοιφατημένοι από τα
παράξενα που άιtουγαν και 'έβλεπαν μέσα εκεί.
Μια μέρα, όμως, έφτασε στην περιοχή ο φιλόσοφος
Αθηνόδωρος, ο οποίος Θέλησε να αγοράσει το σπίτι
για δικό του. Μάταια οι ιδιοκτήτες προσπαθούσαν να
τον μεταπείσουν. Και έτσι, την πρώτη νύχτα στο και-
νούργιο του σπιτικό, βρέθηκε μόνος με ένα πυρσό να
περιμένει το φάντασμα.
Και πράγματι αυτό ήρθε, δείχνοντας με το δάχτυλό
του τον φιλόσοφο. Ο Αθηνόδωρος δεν λιΥοΨύχησε,
παρά ακολούθησε το φάντασμα που βάδιζε μέσα στο
δωμάτιο, μέχρι που χάθηκε σε ένα σημείο απροει-
δοποίητα. Την επομένη, ο φιλόσοφος με τη βοήθεια
ορισμένων αντρών έσι(αψαν στο σημείο όττου εξαφα-
νίστηκε το φάντασμα, όπου ιtαι βρήκαν το σκελετω-
μένο σώμα ενός αγνώστου.
Αφότου έγινε η κηδεία, κανένα πνεύμα δεν ενόχλησε
ξανά τον φιλόσοφο και το νέο του σπιτικό...
ΟΝΕΙΡΆ ΜΕ ΝΕΚΡΟΥΣ
Οι ιστορίες με φαντάσματα που μας έρχονται από την
αρχαία Ελλάδα δεν είναι λίγες. Συγκλονιστικά είναι
τα όσα γράφει ο Πλάτωνας στον Φα4'δωιJα για τις
σκιές που περιπλανιούνται κοντά σε τάφους. Γνωστή
είναι η περίπτωση που διασώζει ο Παι]σανίας σχετικά
με τον μυστηριώδη ξένο ττου εμφανίστηκε ξαφνικά
στη μάχη του Μαραθώνα, ενώ έχει εξαιρετικό ενδια-
φέρον το περιστατικό που εξιστορεί ο Κικέρων με δυο
ταξιδιώτες στα Μέγαρα, που κοιμήθηκαν σε διαφορε-
τιιtά δωμάτια.
Τότε ο ένας ονειρεύτηκε τον φίλο του να τον καλεί σε
βοήθεια, όμως ξυπνώντας από το όνειρο σκέφτηκε
πως δεν υπήρχε λόγος να ανησυχεί και έτσι συνέχισε
τον ύπνο του. Λίγο μετά, ο φίλος του ήρθε ξανά στο
όνειρο του για να τον παρακαλέσει αυτήν τη φορά να
τον Θάψει με όλες τις τελετές που υπαγορεύει η πα-
ράδοση. Τρομαγμένος από το δεύτερο αυτό όνειρο,
ο ταξιδιώτης πετάγεται από το κρεβάτι και κατευθύ-
νεται στο δωμάτιο του φίλου του, για να ανακαλύψει
έκπληιtτος πως κάποιος τον είχε δολοφονήσει.„ ,μττ
 ιtτός από διαχρονικό φαινόμενο, οι εμπειρίες επα-
φής με παράξενες οπτασίες είναι και παγιtόσμιο
φαινόμενο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πλούσια
παραδοξολογία της Ιαπωνίας, που αναγνωρίζει
πολλά είδη νεκρών... αιtόμη ιtαι ειtείνων που εμφα-
νίζονται αποκλειστικά στις τουαλέτες!

ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ!

Ονομάζεται JJα#ακο-sα# και Θυμίζει ίσως περισσότερο
Αστικό Θρύλο. Οι πρώτες διηγήσεις, όμως, φτάνουν
από τη δεκαετία του 1950, όπου ιtαι κάνουν λόγο για
την οπτασία μιας μιι(ρής κοπέλας, που πέθανε στις
τουαλέτες του σχολείου της ιtατά τη διάρκεια ενός
βομβαρδισμού.
Σήμερα αποτελεί έναν από τους πιο διαδεδομένους
Θρύλους στα σχολεία ιtαι εμφανίζεται σε διάφορες
παραλλαγές. Συνήθως στοιχειώνει τις τουαλέτες των
κοριτσιών, φοράει ιtόκιtινη φούστα ιtαι έχει ένα περί~
εργο χρώμα στα μαλλιά. Άλλοτε λέγεται πως είναι ένα
λευιtό χέρι που πετάγεται μέσα από τη λεκάνη, προ-
σπαθώντας να αρπάξει όποιον πάει να ιtάτσει εκεί...
Να σημειώσω πως παρόμοιες ιστορίες αναφέρονται και Αντίθετα, αν οι τελετές δεν πραγματοποιηθούν ή το
σε γειτονιιtές χώρες. Χαρακτη ριστιιtό είναι Το περιστα~ άτομο φύγει με βίαιο τρόπο από τη ζωή χωρίς να έχει
τικό με τη μαζική υστερία που ξέσπασε το Δεκέμβριο ολοκληρώσει μια έγνοιά του, μπορεί να στοιχειώσει ένα
του 2011 σε σχολείο της περιοχής Sοn Ηοα του Βιετ- τόπο ως yΖ/reJ'.
νάμ, με ένα φάντασμα που εμφανιζόταν στις τουαλέτες Με αυτήν τη λέξη οι Ιάπωνες περιγράφουν τα «πνεύ-
προκαλώντας πανικό και ιtρίσεις παροξυσμού σε πολ- ματα που φθίνουν» ιtαι τα περιγράφουν συνήθως ως
λούς μαθητές! ανθρωπόμορφες φιγούρες, με λευιtά ρούχα (το νειφικό
κιμονό Καtαbίrα, που δηλώνει αγνότητα), με μαιφιά
ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑ μαύρα μαλλιά, με τα άιtρα τους να κινούνται ακανό-
Με βάση πάντα τις δοξασίες των Ιαπώνων, κάθε άν- νιστα και να συνοδεύονται από τα hίtοdαm, που είναι
Θρωπος έχει μια αθάνατη Ψυχή (reίκοn), η οποία την μιι<ρές φωτεινές σφαίρες (οrbs;) ή χρωματιστές λάμψεις
ώρα του Θανάτου αποσπάται από το σώμα ιtαι περνάει σαν από πράσινη ή γαλάζια φλόγα.
σε μια ενδιάμεση κατάσταση, αναμένοντας από τους
ζωντανούς να τελέσουν όπως πρέπει όλες τις επικήδει- ΟΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕΣ ΓγΝΑΙΚΕΣ
ες τελετουργίες. Μπορεί, λοιπόν, όλα τα ιαπωνικά φαντάσματα να απο~
Αν όλα γίνουν όπως αναφέρουν οι παραδόσεις, τότε το καλούνται yΖ4reί., υπάρχουν όμως πάρα πολλά είδη,
πνεύμα του νεκρού ησυχάζει ι(αι μετέχει μαζί με τους ανάλογα με τον τρόπο που πέθανε κανείς ή τα αίτια
υπόλοιπους προγόνους σε μια μακάρια ι(ατάσταση. που τον οδήγησαν στο στοίχειωμα.
 Από τα πιο χαραιtτηριστικά είδη είναι
τα Οnryο, με αναφορές που φτάνουν
μέχρι τον 8o αιώνα. Πρόκειται για την
Ψυχή μια αδύναμης γυναίκας που στοι-
χειώνει με βίαιη συμπεριφορά μια οιι<ο-
γένεια, έναν ολόκληρο τόπο ή αι(όμη
και ένα αντικείμενο, αν αδικηθεί από
τον άντρα της. 'Οσοι έχετε δει τη σειρά
ταινιών /#-ο#, τώρα ξέρετε πως οι σκη-
νές που περιλαμβάνει είναι βγαλμένες
από την ιαπωνική παράδοση...
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ
100 ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ
Δεν γνωρίζω ακριβώς γιατί, όμως η
ιαπωνική παράδοση είναι γεμάτη από
ιστορίες φαντασμάτων -ίσως περισσό-
τερο από ι<άθε άλλη χώρα- σε σημείο
τέτοιο που το 17ο αιώνα εμφανίστηι(ε
ένα αρκετά περίεργο παιχνίδι με τίτλο
Ηyακυmοnοgαtαrί ΚαίdαnΚαί. Αρχ.κjά
ήταν τρόπος διασιtέδασης για τους
αριστοι<ράτες του νησιού ιtαι δοκιμασία
Θάρρους για τους σαμουράι, σύντο-
μα όμως διαδόθηκε σε όλη τη χώρα.
Όσον αφορά τους κανόνες, αυτοί είναι
απλοί...
Μια ομάδα ανθρώπων μαζεύεται σε ένα
σπίτι με τουλάχιστον δυο δωμάτια. Στο
ένα ανάβουν ειtατό κεριά (ή λιγότερα,
ανάλογα πάντα με τον αριθμό των
παρευρισκομένων), ενώ στο διπλανό
συγκεντρώνονται όλοι και ένας ένας
με τη σειρά διηγείται μια ιστορία με
φαντάσματα που άιtουσε ή διάβασε
από κάπου. Στη συνέχεια πηγαίνει στο
διπλανό δωμάτιο, σβήνει ένα κερί και
επιστρέφει. Έτσι στο δωμάτιο όπου
είναι συγκεντρωμένοι όλοι, πέφτει σιγά
σιγά το σκοτάδι, αφού η μόνη πηγή
φωτισμού είναι τα ιtεριά από το διπλα-
νό χώρο. Τότε, αφού σβήσουν ιtαι το
τελευταίο κερί, καλούνε την Ψυχή ενός
νεκρού να εμφανιστεί μπροστά τους...
Όπως αντιλαμβάνεστε, οι περισσότεροι
δεν κατορθώνουν να ολοκλη ρώσουν το
παιχνίδι, καθώς η ατμόσφαιρα φορτίζε-
ται με όλες αυτές τις διηγήσεις. Όσοι τα
ιtατάφεραν, πάντως, λένε πως ασώματα
χέρια εμφανίζονται από το πουθενά,
όπως και ορισμένες παράξενες φιγού-
Ρες μέσα στο σκοτάδι...
ΠΑΙΔΙΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
Ένα άλλο παράξενο είδος φαντασμά-
των είναι τα ίJbΖύme. Όπως δηλώνει ιtαι
το όνομα, πρόκειται για μητέρες που
πέθαναν κατά τη διάρκεια του τοιtε-
τού, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται
σε περαστιι(ούς τις νύχτες, ι<ρατώντας
ένα φασιtιωμένο βρέφος στην αγκαλιά.
Τότε ζητάνε από τον ξένο να ιtρατήσει
για δυο λεπτά το παιδί τους και την
αμέσως επόμενη στιγμή εξαφανίζονται.
Το παιδί, όμως, που ήταν τυλιγμένο
μέσα στα υφάσματα δεν ήταν αληθινό
βρέφος, αφού αρχίζει να παίρνει βάρος
και να μεταμορφώνεται σε πέτρα...
Και, μιλώντας για παιδιά, οι Ιάπωνες
περιγράφουν ακόμη ένα περίεργο είδος
με το όνομα Ζαshίκί `Wαrαshί ττου, όττως
λένε αυτοί που τα έχουν δει, έχει την
όψη ενός μιιφού παιδιού που αναζητάει
ένα σπιτιιtό. Το πνεύμα αυτό δεν είναι
καιtό, ούτε ποΘεί εκδίκηση, όπως συμ-
βαίνει με τα Οnryο. Αντίθετα, μπορεί
εύιtολα να το καλέσει ιtανείς στο σπίτι
του και αυτό να μείνει εκεί, προκαλώ-
ντας φαινόμενα που Θυμίζουν τα δυτιιtά
ροΙtergeίst: εξαφανίζει αντικείμενα,
μεταιtινεί μαξιλάρια, προιtαλεί ήχους σε
δωμάτια όταν δεν είναι κανείς ειtεί ιt.α.
Συνήθως πρόκειται για ιtαλόβουλο
πνεύμα που μπορεί να φέρει ευδαιμονία
στο σπιτιιtό, το ίδιο ξαφνικά όμως μπο-
ρεί να το εγκαταλείψει και τότε λένε
πως το μέρος που το φιλοξένησε Θα
παραι(μάσει, όπως συμβαίνει στο σπίτι
μιας οικογένειας όταν η χαρά που φέρ-
νει ένα παιδί σβήνει από έναν απροει-
δοποίητο Θάνατο ...,ΞΞΞF

ΗydeSνίιιe της Νέας Υόρι<ης είχαν μια εμπειρία
που Θα γεννήσει ένα ολόιtληρο ιtίνημα, γνωστό
πλέον σήμερα ως Πνευματισμός.
Οι αδερφές μαζί με την οικογένειά τους κατοι-
κούσαν σε ένα σπίτι που είχε την φήμη του στοι-
Ττιςχειωμένου,
31 Μαρτίου 1848 ιtατά
ιtαθώς δυο νεαρά κορίτσια
διαστήματα από το
ακούγονταν
ανεξήγητοι γδούποι. Εκείνο το βράδυ, λοιπόν, οι Καte
και Μαrgαret Fοχ παρατήρησαν πως μττορούσαν να μι-
λήσουν με το πνεύμα του σπιτιού μέσα από χτυπήματα
που έκανε στον τοίχο - ένα χτύπημα για το ι;αύ, δύο
ΧΤυπήματα για το όχί.
Η παράξενη αυτή συνομιλία με σήματα που Θυμίζουν
τηλέγραφο έγινε με παρουσία των γειτόνων και, όπως
εξήγησε το πνεύμα, πρόκειται για την Ψυχή ενός άδικα
δολοφονημένου άντρα, που το σώμα του είχαν κατα-
χωνιάσει ιtάποιοι μέσα στο σπίτι. Και πράγματι, ο σιtε~
λετός ενός αγνώστου βρέθηκε αργότερα στο κελάρι,
επιβεβαιώνοντας έτσι τα λόγια του πνεύματος.
Όπως ήταν φυσιι(ό, η είδηση αυτών των παράξενων
εξελίξεων έκανε το γύρο του ιtόσμου και πολύ σύντο-
μα σε όλη την Αμερική ι(αι την Ευρώπη ειtατοντάδες
άνθρωποι καλούσαν τις Ψυχές των νεκρών σε βραδινές
συναντήσεις, που τις όνόμαζαν seα#Ce...
ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ
ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣγΝΕΔΡΙΑ
Η πραγματοποίηση μιας πνευματιστικής συνεδρίας
δεν είναι δύσιtολη - χρειάζεται απλά μια ομάδα ατό-
μων (καλό είναι να μην είναι λιγότερο από τέσσερα)
που ιtάθονται κυκλικά γύρω από ένα τραπέζι με ενω-
μένα τα χέρια. Ο φωτισμός στο δωμάτιο Θα πρέπει να
είναι χαμηλός, από κεριά ιtατά προτίμηση, με όλες τις
ηλεκτρονιι(ές συσκευές απενεργοποιη μένες.
Αφού οι συμμετέχοντες χαλαρώσουν, το άτομο που
πρόκειται να κάνει τις ερωτήσεις Θα χτυπήσει ένα κα-
μπανάκι, ση μαίνοντας την έναρξη της Seαnce. Έπειτα,
με δυνατή και ιtαθαρή φωνή Θα επιιtαλεστεί οποιοδή-
ποτε πνεύμα βρίσκεται κοντά και Θέλει να επικοινωνή-
σει, να χρησιμοποιήσει την ενέργεια που συσπειρώνε-
ται από την ένωση των χεριών για να προιtαλέσει κινη-
τικά και ακουστικά φαινόμενα, με τον ίδιο απλό κωδικό
που χρησιμοποίησαν και οι αδερφές FΟχ.
Εναλλακτικά, τα άτομα μπορούν να τοποΘετήσουν τα
χέρια τους στο τραπέζι, ζητώντας από το πνεύμα να
εκδηλωθεί μέσα από γδούπους στο τραπέζι ή, ακόμη
καλύτερα, από τη μετακίνησή του. Σ' αυτήν την πε-
ρίπτωση, βέβαια, στην επιφάνεια του τραπεζιού δεν
πρέπει να βρίσκεται κάποιο αντικείμενο, καθώς τις πε-
ρισσότερες φορές οι κινήσεις είναι σπασμωδικές και η
ανύψωση του επίπλου μπορεί να γίνει απότομα!
ΟΙ ΑΛΑΦΡΟΙ.ΣΚΙΩΤΟΙ ΜΕΣΑzΟΝ ΤΕΣ
Προκαλώντας εντυπωσιακά φαινόμενα όπως αυτά, δεν
είναι παράξενο που ο Πνευματισμός γνώρισ€ τόσο έν~
δοξες μέρες. Υποστήριζε εξάλλου πως όχι απλά η Ψυχή
επιβιώνει από το Θάνατο, αλλά μπορεί να διδάξει τους
ζωντανούς, όπως και να εξελιχθεί η ίδια φτάνοντας σε
ανώτερες πνευματικές καταστάσεις!
Ταυτόχρονα έδωσε βήμα στις γι)ναίι(ες, που μέχρι τότε
παρέμεναν στο περιθώριο των πνευματιι(ών ζητη μά-
των. Αντίθετα από τα περισσότερα Θρησκευτικά συστή-
ματα, στον Πνευματισμό σχεδόν όλα τα διάμεσα ήταν
γυναίι(ες, επαναφέροντας στο προσκήνιο το φαινόμενο
των αλαφρο.ί.σκιωτων...
 Σύμφωνα με την παράδοση, αλαφρο.ί.σκιωτος
είναι αυτός που βιώνει πιο λεπτά το διαχωρι-
στιιtό πέπλο με την Άλλη Πλευρά και ως έτσι
μπορεί να αισθανθεί τις ενέργειες που αλλη-
λεπιδρούν με το διιtό μας υλιι<ό κόσμο.
Κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι η βιοφυσική
που επιτρέπει να συμβαίνει αυτό (αν και ως
ικανότητα μπορεί να αναπτυχθεί μέσω ειδι-
κών ασκήσεων στα άτομα με «προδιάθεση»),
παρατηρείται όμως πιο συχνά στις γυναίκες,
ενώ τα ποσοστά κλη ρονομικότητας είναι
υψηλά.
Το μόνο πρόβλημα είναι η Ψυχολογία αυτών
των ατόμων, καθώς ορισμένες φορές η διαί-
σθησή τους μπορεί να μην είναι παραφυσιιtή,
αλλά αποτέλεσμα παθολογιών όπως η μυθο-
μανία, η ιtατάθλιψη ή μια κάποια άλλη διασχι-
στιιtή διαταραχή!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ίδιες οι
αδερφές Fοχ, που ομολόγηdαν το 1888 πως
ί$,;Ί;: όσα συνέβησαν σαράντα χρόνια πριν ήταν μια
ιήΞέ φάρσα, που στη συνέχεια ει(μεταλλεύτηκαν
r,ψ& γιανα κερδίσουν την προσοχή του κόσμου...

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ...
ΠΟΤΗΡΑΚΙ
Φυσικά ιtανείς δεν έδωσε σημασία στην εξο-
μολόγησή τους, πόσο δε ιtατά τον Πρώτο Πα-
γκόσμιο Πόλεμο, οπότε χιλιάδες οικογένειες
ήθελαν διακαώς να έρθουν σε επαφή με τους
πρώιμα νεκρούς συγγενείς τους. 'Ετσι η ζή-
Τηση για την επαφή με τον Κόσμο των Πνευ-
μάτων αυξήθηιω τόσο, που έπρεπε να βρεθεί
ένας τρόπος επιιtοινωνίας χωρίς τη μεσολά-
βηση μέντιουμ, που ειt των πραγμάτων ήταν
λίγα. Το κενό αυτό κάλυψε ο Πίνακας ουίjα.
Η τεχνιι(ή της εν λόγω πλαι<έτας χρησιμοποι-
ούνταν από το Ι853 στη Γαλλία, καθώς ήταν
βασισμένη σε αρχαίες πρακτικές νει(ρομα-
ντείας (mysέery τ. 79), παρ' όλ' αυτά γνώρισε
μεγάλη άνθιση μέσα από το νέο σχεδιασμό
;::,',Ι`.:ί.`,;:.:;:;ί
 του με τα παραταγμένα γράμματα της αλφαβήτου και
τους αριθμούς.
Κυριολεκτικά ο οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμο-
ποιήσει το Ουίjα, αν ιtαι η παρέα που Θα το χειριστεί
Θα ήταν ιtαλά να αποτελείται τουλάχιστον από τρία
άτομα. Όλοι αιtουμπάνε το ένα τους χέρι στο δεί-
κτη (ή στο αναποδογυρισμένο ποτηράκι) ιtαι, αφού
καλέσουν το πνεύμα με το οποίο Θα ήθελαν να επι-
ιtοινωνήσουν, αφήνονται στην ενέργεια του αόρατου
ιtαλεσμένου για να τους ιtατευθύνει.
Δεν υπάρχουν πραγματικά άλλοι κανόνες εδώ, εκτός
ίσως από κάποιες λεπτομέρειες που αξίζει να λάβετε
υπόψη. Για παράδειγμα, στο χέρι που χρησιμοποιείται
δεν πρέπει να υπάρχει κάποιο μεταλλιιtό κόσμημα.
Θα ήταν χρήσιμο η συνεδρία να πραγματοποιηθεί ι<ο-
ντά σε περιοχή με τρεχούμενο νερό. Όλες οι συσιtευές
Θα πρέπει να είναι απενεργοποιημένες, Θα πρέπει να
δείξετε πολλή υπομονή, καθώς η επιιtοινωνία συμβαί-
νει κατά κύματα, ενώ η ανάπτυξη της ενέργειας γίνε-
ται σταδιακά. Το υλικό του πίναιtα Θα πρέπει να είναι
από ξύλο. Εναλλακτικά, μπορείτε να κατεβάσετε από
το αρορhenία.gr την διάταξη του Πίνακα Ουίjα με ελ-
ληνικούς χαραιtτήρες (σύνθεση του αναγνώστη μας
Βαγγέλη Τσάμη), να το εκτυπώσετε και να το βάλετε
κάτω από γυαλί. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι
τόσο εντυπωσιακό, αλλά παρ' όλ' αι]τά Θα μπορείτε
και πάλι να ανοίξετε κάποιο σύνδεσμο.
Τέλος, ιtαι αφού ολοκληρωθεί η συνεδρία, μπορείτε
να σπάσετε το ποτήρι σε καθαγιασμένο χώρο.
ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΦΑΝΤΑ ΣΜΑΤΑ
'Ισως αυτό το τελεύταίο να σας τρομάζει - και δεν
έχετε άδικο. Άλλωστε δεν υπάρχει ασφαλής τρόπος
να πιστοποιηθεί η ταυτότητα της αόρατης παρουσίας,
πόσο δε αν ισχύουν οι απόψεις των αποκρυφιστών
που σας εξήγησα νωρίτερα.
Ο φόβος γύρω από τους κινδύνους του ουίjα έγινε
περισσότερο γνωστός μέσα από την κλασική ταινία
τρόμου Ο Εfορκtσr/ίς (1973), όπου ο δαιμονισμός της
πρωταγωνίστριας ξεκίνησε μετά από τη χρήση του
Ουίjα. Γι' αυτό και ττολλοί εγι(ατέλειψαν τη χρήση του
πίναιtα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όμως, το ενδιαφέ-
ρον για τον Κόσμο των Πνευμάτων επανήλθε δριμύ-
τερο, αυτήν τη φορά μέσα από το Ghοst Ηυntίng και
Τη ΧΡήση της τεχνολογίας για τον εντοπισμό και την
καταγραφή φασματικών εκδηλώσεων.
Αυτός άλλωστε είναι και ο 4ος τρόπος (οι άλλοι είναι:
seαnce, αλαφροτσκιωτοι, Ουίjα) με τον οποίο κανείς
μπορεί να επικοινωνήσει με την Άλλη Πλευρά. 'Οπως
έχουν δείξει δεκάδες τηλεοπτικές ειtπομπές φαντα-
σματοθη ρίας σε όλο τον ιtόσμο (GώsfΑάι;e#fΖύres,
Λ4οsf Ηα##έeώ ιt.α.), αυτό που χρειάζεται ι<ανείς είναι
ένας στοιχειώδης εξοπλισμός από ι(άμερες χειρός με
φαι(ό νυχτερινής λήψης, μερικά Ψηφιαιtά μαγνητόφω-
να, μια συσκευή λευκού Θορύβου (sρίrίt bΟχ) καιj±!gL
#:Ξω:θ:ο#Ρρ±ί*ία
'Ισως το πιο σημαντικό από όλα, όμως, έίναι η σώάτή
οργάνωση και η τήρηση όλων των κανόνων ασφα-
λείας, καθώς οι περισσότερες έρευνες διεξάγονται σε
εγιtαταλελειμμένα μέρη όπου ο κίνδυνος είναι περισ-
σότερος από τις ετοιμόρροπες οροφές, τα σκουρια-
σμένα καρφιά και τις τρύπες στο έδαφος, παρά από
τις αλλόι(οσμες φιγούρες των ζωντανών σκιών.
'Οσον αφορά τις περιοχές όπου μπορεί ιtανείς να ανα-
ζητήσει αποδείξεις για τον Κόσμο των Πνευμάτων,
μπορεί να ανατρέξει στο σχετιι(ό μας αφιέρωμα στο
τεύχος 73 ή απλά να ξεκινήσει από το δωμάτιό του,
διότι αν ο Άλλος Κόσμος είναι μια παράλληλη πραγ-
ματιι(ότητα, δεν χρειάζεται κανείς να ταξιδέψει σε μα-
κρινά μέρη, απλά να ξειtινήσει από το σπίτι του.
Βλέπετε, η Θεωρία που Θέλει μονάχα σε ορισμένους
τόπους η υπεργεωμετρία του χώρου να διαμορφώνει
παραδοξολογιιtούς κόμβους όπου το πέπλο των δια-
στάσεων είναι ασθενές, δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη.
Αν μονάχα σε στοιχειωμένους τόπους παρατη ρείται
φασματική δραστη ριότητα, τότε γιατί μπορούν να
καταγραφούν Ενρ σχεδόν οπουδήποτε;
'Ισως ο Κόσμος των Πνευμάτων να μην είναι μια μα-
κρινή πραγματικότητα, αλλά μια παράλληλη διάταξη
- άγνωστη στις αισθήσεις μας, ιtαθόλου ξένη όμως
στο ανθρώπινο ένστικτο. Μπορεί να μην γνωρίζουμε
ακόμη τους μηχανισμούς που διέπουν ειtείνη τη διά-
σταση, όλα όμως μας βεβαιώνουν πως, με τον ένα ή
με τον άλλο τρόπο, η ζωή δεν σταματά ποτέ, απλά
αλλάζει μορφή και συνεχίζει ...,gΞΞ
 ™ψ „ Β™mΤ -
-ω':όJ

την αρχή, όταν ο ιtόσμος δεν ήταν όπως τον γνωρίζουμε σήμερα,
Ύ`.?`Ι
;:μήαρΞοα;:::ά:χφαωδςυκοαίξε9έ::Ι.αέτΣΟΤ:ΟΝρόρτάοηήττααννττοοΝΊΞί::Έsr:;ΙετΞ,~ Ι+_
το πάγο, πυκνή ομίχλη και ιφύο.
Ανάμεσά τους απλώνονταν η ερημιά του Gίnnυngαgαρ, όπου οι
καπνοί του Νότου συναντούσαν τα παγωμένα ποτάμια του Βορρά.
Και μέσα από αυτήν τη συνάντηση γεννήθηκε ο γmίr, το πρώτο

Τ ον. Από την αριστερή του μασχάλη βγήκαν οι άνδρες και οι γυναί-
ιtες, ενώ από τα πόδια του οι γίγαντες Jotnαr.
Μοναδική τροφή του γmίr ήταν το γάλα της αγελάδας ΑυdhυmΙa που,
ιtαθώς έγλυφε τον αλατισμένο πάγο, απελευθέρωσε τον Βυrί, που ο γιός
του ο Βοr γέννησε τους πρώτους Θεούς, ανάμεσά τους και τον πανίσχυ-
ρο 'Οντιν. Αυτοί κυνήγησαν τους γίγαντες και έσφαξαν τον γmίr, με το
σώμα του οποίου έπλασαν τον κόσμο των ανθρώπων - το αίμα του έγινε
Θάλασσες και λίμνες, η σάρι(α του χώμα, τα κόκκαλά του βουνά και τα
δόντια του βράχοι.

_J
 Από το κρανίο του πλάστηκε ο ουρανός και στις γωνιές του
στάλθηκαν τέσσερις νάνοι για να τον κρατάνε Ψηλά από τη γη.
Έπειτα έχτισαν ένα μεγάλο τοίχος από τα φρύδια του, χωρίζο-
ντας τον κόσμο των γιγάντων από αυτόν των ανθρώπων.
Στη συνέχεια δημιούργησαν το χρόνο, ενώ έστειλαν τη Νύχτα
και τη Μέρα να ταξιδεύουν στον ουρανό με τα άρματά τους.
Μαζί έστειλαν την ιtόρη 'Ηλιο και το αγόρι Φεγγάρι σε διαφο-
ρετικά μονοπάτια, να ταξιδεύουν γοργά γιατί πάντα τους ακο~
λουθούν λύκοι.
Μια μέρα, όμως, το μοιραίο Θα συμβεί και ο μεγάλος λύκος Fen-
rίr Θα καταβροχθίσει τονΉλιο. Τότε Θα σημάνει το RαgnαrοΚ, το
Λυκόφως των Θεών, που Θα καταστρέψει τον κόσμο, για να αρχίσει
και πάλι από την αρχή...

ΤΙ ΕΙΝΑ[ Η ΑSΑΤRυ;
Αυτή συνοπτικά είναι η ιστορία του ι(όσμου σύμφωνα με τους Θρύλους
των βορείων, όπως διασώζονται στα κείμενα της Ποιητιιtής Εddα (13ος αιώνας) - Θρύλοι που σε πολλούς
μπορεί να Θυμίζουν την Τίαματ της Βαβυλώνας, τη Γιγαντομαχία των Ελλήνων και τον χριστιανικό Αρ-
μαγεδδών. Ανεξάρτητα, όμως, από τις μυθολογικές συγκρίσεις, γεγονός είναι πως σήμερα υπάρχει ένας
Ιί Jτραγματικά μεγάλος αριθμός ανθρώπων που ασπάζεται τις ιστορίες αυτές, όπως και μια σειρά από
παραδόσεις και τελετουργίες που τις συνοδεύουν.
ΞΕιί Το αρκετά ζωντανό αυτό ιtίνημα γερμανικού πολυθε.ι.σμού ακούει στο όνομα Αsαfr# ιtαι αριθμεί
Ε-;' εκατοντάδες χιλιάδες σε Ευρώπη, Αυστραλία και Αμερική.
Η λέξη ΑsαfrΖύ είναι νεολογισμός που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην όπερα του Εd-
ναrd Grίeg Ο/α/Γrygιιαsο# (1870) και σημαίνει «πίστη στους Θεούς». Σήμερα έχει πολλά
ic.J
--
παρακλάδια (με σημαντιιtότερο αυτό του Οντινισμού) και είναι επανδρωμένο με
δεκάδες οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, ζωντανές εστίες ανάδειξης και προβολή
της προχριστιανικής γερμανιι(ής Θρησκευτικότητας.
Δεν πρόκειται, όμως, για μια σύγχρονη ματαιόδοξη προσπάθεια, αλλά για μια κί-
νηση που τις ρίζες της έχει στο γερμανικό ρομαντιι(ό μυστικισμό...

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΝΤΙΝΙΣΜΟΣ;
Ήταν στα τέλη του 19ου αιώνα όταν σε Γερμανία και Βρετανία διανοούμενοι και ιtαλλιτέχνες
αναζήτησαν τις χαμένες παραδόσεις μέσα από μια ιδιαίτερη σκοπιά ρομαντικού εξευγενισμού.
Στη Γερμανία, πιο συγκεκριμένα, η δράση των Gυίdο νοn Lίst και Jοrg LίebenfeΙS την περίοδο
1890-1930 Θα γεννήσει μια σειρά από ομάδες (όπως η Germαnίsche GΙαυbenS-GemeίnSchαft, το
Germαnenοrden κ.α.) με ένα παράδοξο αμάλγαμα εθνιιtού χριστιανισμού, ρουνολογίας, γοτθιιtού
αριανισμού, ουμανισμού και άλλων στοιχείων παρμένων από τη βόρεια μυθολογία.
Ήταν στην Αυστραλία, όμως, που τη δειtαετία του 1930 ένας ανεξάρτητος κύιtλος Οντινιστών
(Fίrst ΑngΙecyn Chυrch οf 0dίn) Θα πετύχει την αναγνώριση από το ι(ράτος ως κανονική
Θρησι(εία!ΣήμεραορισμένεςομάδεςΟντινιστώνκατηγορούνταιγιαρατσισμόκαιτηνπροώ-
Θηση φυλετικής ιδεολογίας, αλλά στο σύνολό τους αποτελούνται από «σκλη ροπυρηνικούς
πολυθε.ι.στές» που αντιλαμβάνονται τους Θεούς του ΑSgαrd ως υπαρκτά πνευματικά όντα,
που έχουν τη δύναμη να παρέμβουν στη φύση και στους ανθρώπους, δίχως οι τελευταίοι
να πρέπει να υποδεικνύουν ταπεινότητα, αλλά το σθένος ιtαι την
ελευθερία ενός πολεμιστή.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΝΑzΙ

Οι πρώτες δειtαετίες του 20ού αιώνα δεν γνώρισαν μια συ-
γκροτημένη μορφή του γερμανικού νεοπαγανισμού. Αν
_ __ Γ__ _' _ __

Κα.ι υπήρχαν άνθρωποι-κλειδιά και συλλογικές προσπά- ,7/~:

Θειες, τα πολιτικά γεγονότα δεν βοήθησαν στην ωρί-
μανση του ι(ινήματος. Βλέπετε, το Ναζιστιιtό ιtόμμα,
αν και ήταν φιλικό σε κάθε τι γερμανικό, επίσημα
υποστήριζε το «Θετικό χριστιανισμό», τουλάχιστον
από το 1920.
Η ιδεολογία αυτή γεννήθηιtε από το κύμα αμφι-
σβήτησης του χριστιανισμού από τους διανοητές
 του περασμένου αιώνα. Πολλοί ήθελαν να διαχωρίσουν
τη Θεολογία του Ιησού από την ιστορική του υπόσταση,
καθώς στα μάτια Γερμανών όπως του ΑΙfred RοSenberg
ο Ιησούς ήταν πρωτίστως ένας ήρωας ι(αι επαναστάτης
στα πρότυπα της αρχαίας γερμανικής Ψυχής!
Η ιδέα ενός Αρείου και αντισημιτιιtού χριστιανισμού
γνώρισε μεγάλη άνθιση ανάμεσα στους Ναζί, αν και ο
Χίτλερ επεδίωιtε καλύτερες σχέσεις με τη συντηρητιιtή
Ειtκλησία, ενώ την ίδια στιγμή εργαζόταν για το μπόλια-
σμα της ναζιστικής σκέψης στον Προτεσταντισμό, μετα-
μορφώνοντάς τον σε μια νέα Θρησκευτική δύναμη.
Οι προσπάθειες αυτές συνάντησαν πολλές αντιστάσεις
από τους πάστορες, ενώ την ίδια περίοδο (1933-45) έιtα-
νε την εμφάνισή του το Deυtsche GΙαυbensbewegυng
του ]αcοb Ηαυer, που οραματιζόταν μια Γερμανία με χΡΙ-
στιανικά Θεμέλια (αλλά όχι χριστιανική ηθική), παγανι-
στικές τελετουργίες (με επίκεντρο τη λατρεία του ήλιου),
φυλετική ταυτότητα, προσωπολατρία του Φύρερ ιtαι την
άμεση εμπειρία του Θεού χωρίς μεσάζοντες.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα ατελείωτων προσμίξεων του
εξευγενισμένου χΘες με το ουτοπιιtό αύριο, η ιδέα για
την αναστήλωση μιας καθαρά πολυθε.ι.στιιtής Γερμανίας
Θεωρούνταν απλά μια μάταιη επιστροφή στη δεισιδαι-
μονία και κάπως έτσι, όποιοι τολμούσαν να την υπο-
στηρίξουν ανοιχτά (Frίedrίch Μαrby, Sίegfrίed Κυmmer
ι(.α.), Οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μαζί
με τους Ελευθεροτέιtτονες, που
Ξzziii επίσης εκδιώχτηι(αν σε βαθμό
ολοκαυτώματος από το Ναζι~
στιιtό καθεστώς...
Η ΜΕΓΑΛΗ
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
ΤΟΥ 1970
Τα πικρά γεγονότα του
Β' Παγιtοσμίου Πολέμου
πάγωσαν την ανάπτυξη
του γερμανικού πολυθε-
•ι.σμού. Θα αναγεννηθεί,
όμως, με περίσσια δύναμη τη
Ξ=
δειtαετία του 1970, αυτήν τη φορά βασισμένος περισ-
σότερο σε ιστορικές ιtαι φολκλορικές έρευνες παρά σε
μυστικιστικές Θεωρήσεις.
Πιο συγιtεκριμένα, στην Ισλανδία του 1972 ο ποιητής
Sνeίnbjοrn ΒeίnteίnSSοn Θα ιδρύσει το ΑsαtrυαrfeΙαgίd,
που Θα λάβει κρατική αναγνώριση ως κανονική Θρη-
σιtεία! Σήμερα αριθμεί περισσότερα από 2000 ενεργά
μέλη, διαθέτει δικό του νεκροταφείο στο ReyΚjανίκ, χει-
ροτονη μένους ιερείς και πραγματοποιεί δημόσιες τελε-
τουργίες αφιερωμένες στους αρχαίους Θεούς του Βορρά.
Την ίδια εποχή στην Αυστραλία οι συνεχιστές του πα~
λιού Οντινιστιιtού ιtινήματος ιtερδίζουν εκ νέου νομική
αποδοχή και τη δυνατότητα δημόσιας λειτουργίας των
Θρησκευτικών τους πεποιθήσεων χωρίς το φόβο της φυ-
λάκισης... ιtαι αυτό καθώς πολλοί Οντινιστές είχαν πάρει
κατά το παρελθόν το μέρος του Ναζιστικού κόμματος.
Το 1973 οι }οhn Gίbbs-Βαίιey και Tοhn γeοweΙΙ Θα
ιδρύσουν στην Αγγλία το Οdίnίc Rίte, προωθώντας το
γερμανικό πολυθε.ι.σμό και τη Θρησιtευτιι<ή πρακτιιtή του
(όπως συνοψίζεται στο ΒοοΚ ο/Β/οfCΖr). Σή μερα παραρ-
τήματα του ΟR υπάρχουν στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και σε
άλλες ευρωπα.ι.κές χώρες.
Στη Γερμανία Θα ιδρυθεί το Ηeίdnίsche GemeίnSchαft
το 1985, στη Νορβηγία το ΑsαtrυfeΙΙeSSΚαρet ΒίfrοSt το
1996 (που επίσης Θα αναγνωριστεί από το ιφάτος ως
ιtανονιιtή Θρησιtεία), ενώ το 1992 ο ι(αθηγητής ιστορίας
του Πανεπιστημίου Shαwnee Stαte Dr ΜαrΚ ΜίrαbeΙΙο
Θα δημοσιεύσει μια διδακτορική εργασία για την Αδελ-
φότητα του Όντιν, μια μυστιιtή εταιρία Οντινιστών που
ιδρύθηκε το 1421...
Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΟγ ΟΝΤΙΝ
Η περίπτωση της Αδελφότητας του 'Οντιν έχει ιδιαίτε-
ρο ενδιαφέρον, αν και Θυμίζει τη Θεωρία της Μαrgαret
Μυrrαy για την ύπαρξη cονenS στο Μεσαίωνα, που υπο-
τίθεται ότι συνέχιζαν τις αρχαίες παγανιστικές πραιtτι-
ιtές παρά τις διώξεις της Εκκλησίας.
Με βάση, λοιπόν, τα όσα γνωστοποιήθηκαν από ανώ-
νυμη πηγή στον Dr ΜίrαbeΙΙο, το 1421 ιtαι σε μια αδι-
ευκρίνιστη περιοχή βόρεια της Μαύρης Θάλασσας, η
 Εκκλησία παρέδωσε στην πυρά μια χήρα με την ιtατη-
γορία της μαγείας.
Όμως τα τρία παιδιά της, που εξαναγκάστηι<αν να
παρακολουθήσουν το μαρτυρικό Θάνατο της μητέ-
ρας τους, αν ι(αι δήλωσαν χριστιανοί, ορκίστηιtαν
μυστικά (τελώντας μια τελετή νεκρομαντείας,
όπου και κάλεσαν το πνεύμα της) να διατηρή-
σουν ζωντανή την τέχνη της δύστυχης γυναίκας,
τέχνη που δεν ήταν άλλη από τον λατρευτιιtό
Οντινισμό έτσι όπως κληρονομήθηκε ι(αι στην
ίδια από τους προγόνους της.
Την τέχνη αυτή παρέλαβαν αμόλυντη από το
χρόνο οι σύγχρονοι συνεχιστές της Αδελφότητας,
οι οποίοι όμως επιθυμούν πλήρη ανωνυμία!Έτσι,
τα όσα λίγα γνωρίζουμε σήμερα για αυτήν τη μυστη-
ριώδη οργάνωση που ξειtίνησαν τα τρία παιδιά, είναι
κυρίως από τις μελέτες του Dr ΜίrαbeΙΙο (αν ιtαι φέτος
αναμέ,Νουμε το Ίhe wαy οf the Οdίn Βrοtherhοοd τω cΝΘρω-
πολόγου ]αcΚ wοΙf).
Για παράδειγμα, η τελετή εισδοχής στην Αδελφότητα περιλαμβάνει
μια περίοδο απομόνωσης, δίαιτα με Ψωμί και πάγο, ένα λευκό σάβανο, μια φωτιά ι<αι ένα μαχαίρι
με το οποίο το άτομο Θα πρέπει να χαράξει τρεις φορές τον εαυτό του, στο όνομα της «ιερής,
αναγιtαίας βίας».
Η Αδελφότητα δεν έχει πολιτική δράση, ούτε στοιχεία στη Θεολογία της υπέρ μιας κάποιας
φυλετικής ανωτερότητας των Αρίων. Αποδέχονται, όμως, την οντολογιιtή ύπαρξη των Θεών.
Δεν πρόιtειται, δηλαδή, για αρχέτυπα της ανθρώπινης Ψυχολογίας ή προσωποποιημένες
δυνάμεις της φύσης, αλλά για πολλές, αληθινές οντότητες, με δυνάμεις ανώτερες
από αι)τές των ανθρώπων.

ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΦγΣΗΣ

Βέβαιαδενσυμμερίζονταιόλοιαυτήντηνάποψη!Χαρακτηριστιιtόπαράδειγμααποτελούν
οιπολυθε.ι.στέςτηςΙσλανδίας,πουστερούνταιδόγματος.'Οπωςανέφερεσεσι)νέντευξήτουο
αρχιερέας του ΑsαtrυαrfeΙαgίd Jοrmυndυr ΗαnSen «ο κόσμος είναι ιtατά φύση χωρισμένος στα
δυο, μοιρασμένος στις δημιουργικές δυνάμεις (ΑeSίr) και στις καταστροφιι<ές ενέργειες (Jοtnαr)...
»Αsαtrυ είναι κατά βάση η συνειδητοποίηση αυτής της διχοτομίας ιtαι η απόφαση να πάρεις την
πλευρά των Αesίr. Ο καλύτερος τρόπος να το ιtάνει κανείς αυτό, πάντα κατά τη γνώμη μου, είναι
να είναι συνεπής με τον εαυτό του, να ζει σε αρμονία με τη φύση, να σχετίζεται μαζί της με σεβα-
σμό και να συμφωνεί με τη γενικότερη τάξη...
»Οι Θεοί διαμορφώνουν τις ιtατοικίες των ανθρώπων, τη γη και το ηλιαιtό σύστημα από υλικό
που ήδη υπάρχει. Ως εκ τούτου, μπορούμε να δούμε τις δυνάμεις της φύσης ως τους ίδιους τους
Θεούς ιtαι, σε ένα μεγάλο βαθμό, αυτό έκαναν και οι άνθρωποι στην αρχαιότητα».

ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΨγχΗ„.

Ή, τουλάχιστον, αυτό Θέλουμε να πιστεύουμε! Βλέπετε, δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα
βέβαιοι για το πώς οι αρχαίοι Γερμανοί ερμήνευαν και αντιμετώπιζαν τους Θεούς τους, ιtα-
Θώς έχουν σωθεί ελάχιστα κείμενα από την εποχή τους.
Δεν είναι, λοιπόν, λίγοι εκείνοι που κατηγορούν την Αsαtrυ για Ψευδοαναβιωμένη Θρη-
σκεία, που λειτουργεί περισσότερο ως μια ακόμη φυσιολατριι(ή αντί-
δραση στο Χριστιανισμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι τελετουργικές
Θυσίες ΒΙοt που, αν και στην αρχαιότητα ήταν αιματη-
ρές, σήμερα είναι αναίμακτες, έχοντας προσαρμοστεί ,;Έψ.+, Ξ
στη μοντέρνα
στη μοντέρνα ηθιιtή.
ηθική. ,'` ΞΞ` Ξ:ΞΙ`
Βέβαια, τα ίδια τα μέλη των διαφόρων γερμανικών
πολυθε.ι.στικών οργανώσεων δεν αποδέχονται αυ-
τές τις ι(ατηγορίες, υποστηρίζοντας πως, παρά τις
όποιες μικρές αλλαγές στους παραδοσιαιtούς τρό-
πους, βιώνουν το ίδιο πετυχημένα την επαφή τους
με την αρχαία γερμανική Ψυχή ...,rτF
 ΌmυυmοG&ΑSgqΓd
Οιιοι6τιιτεs ιtυι Διιιφορέs
Δύο Κόσμων

πό άκρη σε άιφη το σύμπαν γεμίζει

από το Δέντρο γggdrαsίιι, λένε μέχρι
και σήμερα οι οπαδοί των αρχαίων
γερμανιι(ών παραδόσεων. Οι τρεις
ρίζες του διαπερνούν τον ιtόσμο των
Θεών (Αesίr), των γιγάντων (Jοtnαr) ιtαι
των νεκρών. Ακριβώς από ι(άτω βρί-
Γράφει ο σι(εται η πηγή της σοφίας του Μίmίr,
ΑΝΕΣΤΗΣ ΓΕΡΟΔΗΜΟΥ του οποίου το κομμένο κεφάλι περιέ-
φερεο'οντινγιαναχρησμοδοτεί.
Στην δε άιφη της ρίζας που αγγίζει τον τόπο των Αesίr βρίσι(εται η πηγή των μοιρών,
των Νοrns. Τρεις στον αριθμό, κάθονται στο πηγάδι του υrdr και γνέθουν τις τύχες των
ανθρώπων, ενώ φροντίζουν τα νερά του πηΥαδιού που πέφτουν στη γη των Θνητών σαν
ΠΡωινή δροσιά.
Στον κόσμο των Θεών -έναν από τους συνολικά εννέα κόσμους του Δέντρου- βρίσκεται το
ΑSgαrd, η πολιτεία του 'Οντιν, που με τη σύζυγό του Frίgg φιλοξενούν όλους τοι]ς Θεούς
πίσω από τιτάνια τείχη, που κτίστηκαν για να προστατεύσουν τη χώρα από τους γίγαντες.
Μονάχα μια γέφυρα από ουράνιο τόξο ενώνει τον κόσμο αυτό με τη γη και, όπως λένε οι
Θρύλοι (βλ. Gy//zzgΖ.##J.#g), πριν αι(όμη υψωθούν εκεί τα ιερά των Θεών, το Αsgαrd ήταν ο
τόπος ενός Θεού παντοδύναμου, που έφερε δώδεκα ονόματα...
ΚΟΙ ΝΕΣ ΜΟΙΡΕΣ
Η κοσμογραφία των Εννέα Κόσμων σίγουρα δεν είναι
ξένη σε εμάς τουςΈλληνες. Μπορεί σε γενιι(ές γραμμές
η μυθολογία των Βορείων να διαφέρει από την ελληνι-
κή, υπάρχουν όμως πάρα πολλές κοινές λεπτομέρειες.
Μπορεί, λοιπόν, να μην είχαμε κάποιο κοσμικό Δέντρο
(αν και είχαμε το ιερό δέντρο της Δωδώνης, για το οποίο
πολλά παράξενα έχουν ειπωθεί από τους αρχαίους), ο
δράκοντας Νίdhοggr που είναι τυλιγμένος στις ρίζες
του, όμως, παραπέμπει εύιtολα στο δελφιιtό Πύθωνα.
Αντίστοιχα το ιtομμένο ιtεφάλι του Μίmίr Θυμίζει έντονα
αυτό του Ορφέα, που επίσης χρησμοδοτούσε.
Πόσο δε οι τρεις ΝοrnS, που αντιστοιχούν αιtριβώς στην
Άτροπο (παρελθόν), στην Κλωθώ (παρόν) ιtαι στην Λά-
χεσις (μέλλον), έτσι όπως τις περιέγραψαν ο Ησίοδος, ο
Πλάτωνας ιtαι άλλοι ι<λασικοί.
Στις Μοίρες υπακούουν μέχρι ιtαι οι Θεοί, όπως οι ΑeSίr
στις δικές τους Νοrns. Ο Δίας Μοιραγέτης, όμως, ήταν
αυτός που τους πρόσφερε τη δύναμη, όπως έκανε και ο
Οντιν.
Βέβαια η λέξη μοίρα βγαίνει από το #ε{'ρο#α4 που σημαί- Όλυμπος βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους, μπορεί
νει #ο4ράζώ, δηλαδή το μερίδιο που παίρνει ο καθένας ιtανείς να τον αντικρίσει σε όλο του το μεγαλείο - ή,
ξεχωριστά από τις Θεές, ενώ το #οr# σημαίνει απλά κλώ- τουλάχιστον, την υλική του υπόσταση.
Θω - έτσι η μοίρα των Γερμανών, το Wyrώ, είναι η δύναμη Βλέπετε, όπως ακριβώς το Αsgαrd εντοπίζεται σε ένα
που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον, μια κοσμική άλλο ι<όσμο, έτσι και ο 'Ολυμπος των Θεών ανήιtει στο
πραγματικότητα ιtΟινή για όλους... πνευματικό πεδίο.
Μπορεί, δηλαδή, οι αρχαίοι να στρέφανε τα βλέμματά
ΔΕΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ τους στο βουνό πάνω από το Λιτόχωρο, γνώριζαν όμως
Αν ιtαι με κοινά στοιχεία, οι διαφορές που συναντάμε πως ιtανείς δεν πρόκειται να συναντήσει ειtεί τα περίλα~
ανάμεσα στις δυο κοσμολογίες είναι σημαντικές. Χα- μπρα παλάτια τους με τις Θνητές αισθήσεις.
ρακτη ριστικό παράδειγμα ο μεταθανάτιος κόσμος, Αυτό, άλλωστε, φανερώνει ι(αι η ετυμολογία της λέξης
όπου τα Ηλύσια Παιδία εμφανίζονται ως ναιhαιια στους Όλυμπος, που σημαίνει ουραι;ός -έτσι, το ιερό βουνό
Βόρειους. Αυτός είναι ο τόπος όπου συγκεντρώνονται των δώδεκα δεν είναι απλά η ιtατοικία των Θεών, αλλά
οι Ψυχές των νεκρών πολεμιστών, που Θα αποτελέσουν μια μεταφυσική γέφυρα που ενώνει τον ουρανό με τη γη,
το φασματικό στρατό στο πλευρό του 'Οντιν τη φρικτή τους Θεούς με την ανθρωπότητα (mysfery τ. 83).
μέρα του RαgnαrΟΚ.
Αντίθετα τα ελληνιιtά μεταθανάτια πεδία, όπου βασι- ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΘΕΟΙ
λεύουν ο Κρόνος ιtαι η Ρέα, είναι τόπος παραδείσιος, Κλείνοντας δεν γίνεται να μην αναφερθούμε ι<αι στην
όπου οι ψυχές Θα πιούνε νέκταρ από τις πηγές της Λή- ομοιότητα μεταξύ των ίδιων των Θεών: ο 'Οντιν, ο πατέ~
Θης για να λησμονήσουν ιtάθε πίκρα του Θνητού κόσμου. ρας όλου του νορβηγιι(ού πάνθεου, Θυμίζει τον παγκρά-
Η μυθολογία των Βορείων είναι σκοτεινή, με τους αν- τη Δία, η γυναίκα του Frίgα, προστάτιδα του γάμου, έχει
Θρώπους να ζούνε σαν πολεμιστές με την ελπίδα πως Θα στοιχεία κοινά με την Εστία και τηνΉρα.
στεφθούν ήρωες από τον Όντιν πριν την τελική μάχη, Παρόμοια ο Ίhοr, που ιtραδαίνει το σφυρί Μίοιnίr (το
που Θα οδηγήσει όλη την πλάση στην ι<αταστροφή και έμβλημα της Αsαtrυ), αλλά και ο πολέμαρχος Τίr πα-
την ανάπλαση. Σιtοπός της γερμανιι(ής Ψυχής είναι ο ραπέμπουν στον δικό μας Άρη. Η Sίρh με τα χρυσά της
αγώνας, απέναντι όμως σε ένα προι<αθορισμένο τέλος. μαλλιά, η προστάτης της γης τον καιρό της συγκομιδής,
Αντίθετα, για τουςΈλληνες η ζωή περιλαμβάνει την ιερή Θυμίζει την Δήμητρα, ενώ ο όμορφος Βαιder τον αλεξί-
μέθη του Διονύσου, την ευδαιμονία της Αριtαδίας ιtαι το κακο Απόλλωνα.
Ψυχανωδιιtό φως του Απόλλωνα. Εδώ οι Ψυχές αγωνίζο- Άραγε πώς εξηγούνται όλες αυτές οι ομοιότητες;
νται για να ομοιάσουν τους Θεούς τους, εργάζονται για Είναι αποτέλεσμα πολιτισμικής επίδρασης ή ιtάτι από
ένα πνευματιιtό όφελος, σε ένα κόσμο που ποτέ δεν Θα τα συλλογικά βάθη της Ψυχής των ανθρώπων
τελειώσει. εμφανίζεται σε κάθε εποχή και τόπο, αλλάζοντας
απλά ονόματα ιtαι όψη; ίΞΞF
© ΜγΣΤΙΚΟΣ ΟΛγΜΠΟΣ
Η ναιhαιια πάντως, και σύμφωνα πάντα με την ΕάcΖα,
βρίσκεται στην καρδιά του Αsgαrd, το οποίο δεν γίνεται
κανείς να μην το συγκρίνει με τον Όλυμπο...
Και τα δυο είναι μητροπόλεις Θεών, ο τόπος όπου συ-
γκεντρώνονται και λαμβάνουν αποφάσεις. Μόνο που ο
Γ. JωαιJι/t'δ7ς.. Διαβάζοντας ι{ανείς τη Βόρεια Μυθο~
λογία δεν μπορεί παρά να διαιφίνει κοινά στοιχεία
με την ελληνιι(ή. Πρόιtειται για έναν κόσμο γεμάτο
ήρωες, περίεργα πλάσματα και Θεούς που πολεμά-
νε, ερωτεύονται ιtαι αλλάζουν μορφές. Πιστεύετε
πως η ελληνιι(ή σκέψη έφτασε και επηρέασε τους
βόρειους λαούς ή ανεξάρτητα ο ι(αθένας ανέπτυξε
τη μυθολογία του;
Β. Ρασαάς..'Ισως φανεί εκ πρώτου ακούσματος περίερ-
γο, όμως με το «ναι» μπορούν τελικά να απαντηθούν ιtαι
οι δύο πλευρές του διαζευτtτικού ερωτήματος.
Όπως όλα τα έθνη, έτσι και τα ευρωπα.ι.κά ανέπτυξαν
τη διιtή τους ιδιαίτερη ιtοσμοαντίληψη (δεν χρησιμο-
ποιώ συνειδητά τον όρο «μυθολογία», για λόγους που Θ'
αναφέρω παρακάτω), ωστόσο σχεδόν όλα τους ήλθαν
με τον α ή β τρόπο ιtαι σε επαφή με το ρωμα.ι.κό κόσμο,
που μετά την εποχή των Αντωνίνων, το 2Ο δηλαδή αιώνα,
τους έφερνε κατά προέκταση σε άμεση επαφή ι(αι με την
κοσμοαντίληψη των Ελλήνων.
Υπάρχει βεβαίως και το αρχαιότερο γεγονός της διασπο-
ράς αυτής της συγκεκριμένης κοσμοαντίληψης σε αρκε-
τά ευρωπα.ι.ι(ά σημεία, μέσω των γνωστών κυμάτων του
ελληνιιtού αποικισμού, ιtαι δεν αναφέρομαι μόνο στη
Μασσαλία ή τοΈλτσε/Ελίκη, αλλά πολύ πιο πέρα. Αιtό-
μα ιtαι εάν ο Πυθέας δεν έκανε πραγματικά ή στο σύνο-
 λό της τη μεγάλη διαδρομή του, η αρχαιολογική
σκαπάνη αποδεικνύει «μυκηνα.ι.ιtή» παρουσία
ακόμα και στο γνωστό σε όλους μας Στόουνχεντζ
(mysέery Τ. 45).
Η κάθε επιμέρους ιtοσμοαντίληψη παράγει το
δικό της αξια1<ό σύστημα ι<αι τη δική της αφηγη-
ματική κωδικοποίηση αξιών ιtαι αληθειών, που
μέσα από διηγηματικό λόγο μεταδίδει σοβαρή ιtαι
αιώνια φιλοσοφική, οντολογική, κοσμολογική και
Θεολογιιtή γνώση. Αυτή ακριβώς η αφηγηματιιtή
κωδιιtοποίηση είναι η «μυθολογία».
Αντίθετα από ό,τι έχει φθάσει ο όρος να σημαίνει
στις ημι-πρωτόγονες «δι1tές μας» ημέρες της Εrα
νυιgαrίs ιtαι ιδίως στους αδαείς ή τους αντιιtειμε-
νιιtά βλάιtες, η «μυθολογία» δεν είναι φαντασιο-
πληξία ιtαι παραμύθι, αλλ' αντιθέτως φιλοσοφική,
οντολογική, κοσμολογική και Θεολογική Αλήθεια,
η οποία, μέσω του μυθιιtού λόγου, έχει ιtαταστεί
εύληπτη και μεταδόσιμη.
Τα ευρωπα.ι.ιtά έθνη, λοιπόν, δη μιουργήματα του
ευρωπα.ι.ιtού τοπίου, αφού -όπως συνηθίζω να
λέω- ο τόπος κατέχει τους ανθρώπους και όχι το
αντίθετο, πέραν ενός ευρωπα.ι.κού αξιακού συ-
στήματος που εστίαζε ι(υρίως στην αξιοπρέπεια
ιtαι την ελευθερία, ανέπτυξαν και μία ευρωπα.ι.κή
μυθολογία, που, παρά τις ανά έθνος και περιοχή
διαφοροποιήσεις της, έχει έναν όμοιο στερεό
Ι(Ορμό.
Βέβαια, με εξαίρεση τη διαστροφή του λεγόμενου
μονοθε.ι.σμού, όλη η ανθρωπότητα ανέπτυξε συγ-
γενείς ιtοσμοαντιλήψεις, αξιαιtά σιιστήματα ιtαι
μυθολογήσεις. Εδώ Θα μπορούσαμε ίσως να μιλή~
σουμε για ένα «προύπάρχον ιtαι πανανθρώπινο
αρχέτυπο», αν και απλούστερη και αρκετά πιο
εύστοχη διατύπωση είναι ότι ο φυσιολογικός άν-
Θρωπος, αυτό το υπέροχο έλλογο ον που οι μονο-
Θε.ι.στές τόσο πολύ έχουν υποτιμήσει και ι<αθυβρί-
σει, όπου και όποτε έθεσε ερωτήματα για τη φύση
του και για τον Κόσμο, αργά η γρήγορα ιtατέληξε
στα ίδια συμπεράσματα. Με την α ή β γλώσσα,
με το α ή β σύμβολο, με την α ή β Θεογονία και
κοσμογονία. Πουθενά δεν βλέπουμε εκ μηδενός
ιtοσμογένεση, πόσω μάλλον δη μιουργία,
πουθενά δεν βλέπουμε γραμμιιtό χρόνο ή - ' --'.
την δήθεν προύττάρξασα και επέκεινα Ι, * -Ι .`Ι-Ι, ^ Ί,

Θεότητα, που αυθαίρετα εφηύραν σε q,

ένα πολύ συγκειφιμένο χρονικό ιtαι
γεωγραφικό σημείο οιπροπάτορες /,
όλων των «εξ αποκαλύψεως» (που
πάει να πει κατασκευασμένων)
Θρησκειών.
'Οπως επίσης, στο κοινωνιιtοπολιτι-
ιtό επίπεδο πουθενά δεν βρίσκουμε,
ούτε καν ως διανοητιιtή σύλληψη,
την έννοια της απολυταρχίας ή του
ολοιtληρωτισμού. Ο σύγχρονος Γάλ-

πΕ!πΉ
ήύk
λος διανοητής Μισέλ Ονφρέ επέδειξε μεγάλη οξυδέρ-
κεια όταν προ ολίγων ετών υπογράμμισε πως, ιστοριι(ά,
ο ολοκληρωτισμός εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην
Ευρώπη όταν ο λεγόμενος «Μέγας» Κωνσταντίνος τής
επέβαλε το χριστιανικό ιφάτος του.
Ποιες ι{ατά τη γνώμη σας είναι οι ιtυριότερες διαφο~
ρές ανάμεσα στη μυθολογία του Ολύμπου (δηλαδή
των Ελλήνων) ιtαι αυτή της Αsgαrd (δηλαδή των «Βο~
ρείων»);
Οι ομοιότητες είναι πάμπολλες, συνεπώς οι διαφορές
ελάχιστες και μάλιστα έχουν να κάνουν με την ιδιο-
συγιtρασία και το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον
αναφοράς της κάθε μιας από τις δύο «πλευρές», και χρη-
σιμοποιώ τον όρο «πλευρά» επειδή οι λεγόμενοι «Βό-
ρειοι» αποτελούνται από περισσότερα του ενός έθνη:
Σάξονες, Τεύτονες, Σιtανδιναβοί, κ.ο.κ.
Η κυριότερη διαφορά είναι ότι στην ελληνορωμα.ι.κή
μυθολογία κυριαρχεί το πολιτικό στοιχείο, καθώς στους
τόπους της αυτοχθονίας της το ιtλίμα ευνοεί το συνέρ-
χεσθαι, ενώ στη «Βόρεια» μυθολογία κυριαρχεί το πο-
λεμικό. Ο ελληνορωμα.ι.κός ι(όσμος οργάνωσε τη σι(έψη
του γύρω από την ιδέα της ευνομίας και ανέδειξε ως
ανώτατη αρετή τη Διιtαιοσύνη, ο «Βόρειος» οργάνωσε
τη σκέψη του γύρω από την ιδέα της αποτελεσματικότη-
τας και ανέδειξε ως ανώτατη αρετή την Ανδρεία, αν ιtαι
το ηρωικό στοιχείο υπήρξε κυρίαρχο και στις δύο «πλευ-
ρές», όπως άλλωστε και σε όλα τα έθνη της Ευρώπης.
Στον ελληνορωμα.ι.ιtό κόσμο ένας όμορφος επιβλητικός
και ένθρονος Ολύμπιος Ζευς, με παραστάτη του τον
ηλιαιtό αετό, εγγυάται την αιώνια συνοχή, διάταξη και
αρμονία του Κόσμου, στον «Βόρειο» ένας μονόφθαλμος
Όντιν/wοdαn, με παραστάτες του δύο λύκους και δύο
κοράκια, συγι<εντρώνει την Ψυχιι(ή αριστεία των Θνητών
στην ναιhαια για να βοηθηθεί το είδος του στη μέλλου-
σα σύγκρουση με τις διασαλευτικές δυνάμεις.
Ο «Βόρειος» μυθολόγος αποτολμά έναν «άσχημο» Θεό,
στην πρόθεσή του να σημάνει ότι το ιtάθε τι έχει το τί-
μημά του: ο Όντιν/wοdαn σταυρώνεται στο Δένδρο της
Ζωής ι<αι προσφέρει το δεξί του μάτι για ν' αποιtτήσει τη
γνώση, η οποία ωστόσο για τους'Ελληνες λ.χ. ήταν μία
αυτονόητη ιδιότητα των Θεών.
Υπάρχει επίσης στους «Βόρειους», του-
λάχιστον κατά την καταγεγραμμένη
μετά τον εκχριστιανισμό τΟυς έμμετρη
«Προφητεία της Βόλβα» (νοιυsρα), η
ει(ι(ρεμότητα του RαgnαrοΚ, δηλαδή
Της μάχης του τέλους του τωρινού ιtό-
σμου. Το RαgnαrοΚ, το οποίο πολλοί
περισπούδαστοι μονοθε.ι.στές μελετη~
τές παρουσιάζουν μέσα στην ασχετο-
σύνη τους 1(αι τις «γραμμικές» αγκυ-
λώσεις τους σαν δήθεν Θεολογιι(ή ήττα
των «παγανιστών», αφού υποτίθεται
πως σαφώς παραδέχονται μέσα από
αυτή τη μυθολογική αναφορά ότι...
«πεθαίνουν οι Θεοί τους».
Μία χονδροειδής ανοησία, σαν να
έλεγε λ.χ. ιtάποιος ότι «πεθαίνουν» και
οιΈλληνες Θεοί επειδή «κατασπαράχθηκε» ο Διόνυσος
Ζαγρεύς ή «εναλλάσσονται» οι Διόσκουροι! 'Ολοι αυτοί
οι τυφλωμένοι από τη μονοθε.ι.στική ανοησία άνθρωποι
απλώς δεν κατανοούν την έννοια του ιtυιtλικού χρόνου,
όπως αι(ριβώς άλλοι όμοιοί τους διάβασαν ένα υποτιθέ-
μενο «τέλος» του σύμπαντος στο χειμερινό ηλιοστάσιο
του «2012» των χριστιανών επάνω σε μία πλάκα των
Μάγια, την πολυσυζητημένη «λίθινη πλάκα του Τορ-
τουγκέρο». «Διάβασαν» κάτι που υπάρχει μόνο στο
μυαλό τους, αφού οι ίδιοι οι Μάγια φιισικά αντιλαμβά-
νονταν το χρόνο όχι όπως οι χριστιανοί αλλά κυκλικά
και δεν τους απασχολούσε ιtαμία απολύτως «συντέλεια»
του κόσμου, απλώς η πλάκα αφηγείτο την ιστορία ενός
ηγεμόνα τους, του Μπαχλάμ Ατζάου. Αρρώστια!
Για να επιστρέψουμε πάντως στο RαgnαrοΚ, Θα τονίσου-
με ότι στον επόμενο, και μάλιστα ειδυλλιακό, κόσμο που
Θα αναδυθεί από τον προηγούμενο, Θα άρχουν κανονικά
οι «επιζήσαντες» Θεοί νίdαr, ναιί, FοrSetί, Μαgnί, υιιr,
οι «αναστηθέντες εκ νεκρών» Ηοd και Βαιder, ιtαθώς και
όλες οι Θεές της πρώην ΑSgαrd.
Εί7τατε ότι οL διαφορές των δύο «πλευρών», όπως
τις περιγράψατε, ι(αθρεπτίζουν τιιν ιδιοσι]γκρασία
της ι(αθεμιάς τους. Τι, επομένως, χαρακτηρίζει την
ελληνική ψυχή και τι την «Βόρεια»; Και πώς αιtριβώς
αυτό φαίνεται μέσα από τη μυθολογία τους;
Πέρα από την υπό ευρεία έννοια ευρωττα.ι.κή Ψυχή, που
χαρακτη ρίζεται από ελευθεροπρέπεια, αξιοπρέπεια,
ευθύτητα ιtαι ισχυρό αίσθημα τιμής, η ελληνική Ψυχή
Χαρακτη ρίζεται επιπρόσθετα από ανοικτότητα, φιλοπε~
ριέργεια, παρρησία, πολιτικό προσανατολισμό (οιΈλ-
ληνες γέννησαν τον «πολιτικό άνθρωπο») και γαλήνια
αποδοχή της Θνητότητας του ανθρώπου. Γι' αυτό και
ανέδειξε τη Φιλοσοφία, τις επ4σ74μες, ταJς Θαί;#ασrοίjς
ελληνικούς πολιτικούς Θεσμούς και την Τραγωδία.
Οι «Βόρειοι», από την άλλη, χαρακτηρίζονται από αυξη~
μένη ορyαιJωτ4κόr7τα, ι(άτι που τους κάνει πειθαρχημέ-
νους ιtαι αποτελεσματικούς. Η μυθολογία των Ελλήνων
αφηγείται διαδρομές Θνητών για κατάκτηση της Αρετής,
κοσμογονικές αλληγορίες ή πράξεις των Θεών κάτω από
τις αυστηρές απαιτήσεις του Νόμου ή της Ανάγι(ης.
Η μυθολογία των «Βορείων», από την άλλη, αφηγείται
 αγώνες, ηρωισμούς, συγιtρούσεις, τόσο σε επίπεδο Θνη-
τών όσο και σε επίπεδο Θεών, με ένα πανταχού παρόν
άρωμα όμορφων Βαλκυριών: μάχη, έρωτας, σοφία, Θά-
νατος.

\z Διαιφίνετε στις σημερινές ιtοινωνικοπολιτιι<ές ιtινή-

σεις των Γερμανών στοιχεία παρόμοια με ειtείνα τα
οποία οι πρόγονοί τοι]ς χρωμάτιζαν τη μυθολογία
τους; Αντίστοιχα, διαιφίνετε στοιχεία της ελληνικής
μυθολογίας στη σύγχρονη ελληνική ψυχή;
Επειδή οι «Βόρειοι», όπως προείπαμε, δεν είναι μόνο οι
Γερμανοί, Θα έλεγα ότι εγγύτερα στους παλαιούς αν-
Θρώπους της «Βόρειας» παράδοσης είναι οι σημερινοί
Σκανδιναβοί, παρά τη μεγάλη βλάβη που έχει προκαλέ-
σει στον εσωτερικό κόσμο τους και τις αξιακές ιεραρχή-
σεις τους η εδώ και 8-9 αιώνες επικράτηση του Χριστια~
νισμού, ρωμαιοκαθολικού αρχιιtά και προτεσταντιιtού εν
συνεχεία. Η έμφυτη πειθαρχία ιtαι αποτελεσματιιtότητα
των προγόνων τους, τους έχει βοηθήσει να οργανώσουν
σήμερα αυτά τα Θαυμαστά «κοινωνιιtά ιtράτη» του λε~
γόμενου «σιtανδιναβικού μοντέλου».
Οι Γερμανοί, από την άλλη, καθώς ι<αι οι Αγγλοσάξονες,
έχοντας ειtχριστιανιστεί πολύ νωρίτερα και έχοντας εν
συνεχεία εκχριστιανίσει σταυροφορικά τα γύρω τους
έθνη, έχουν απορροφήσει στο γονίδιό τους τον ολοκλη-
ρωτισμό ιtαι την ι<άθε είδους αντιδημοιtρατικότητα,
ενώ ταυτόχρονα δείχνουν να έχουν ένα σοβαρό Ψυχο-
λογικό πρόβλημα απέναντι στην ιστορική πραγματι-
κότητα τού ότι στον ελληνορωμα.ι.κό πολιτισμό ειtεί-
νοι αποτελούσαν τους εκτός συνόρων πρωτόγονους.
Λειτουργώντας ήδη φορτωμένοι με την Ψυχολογία
του βλαχαδερού σαν Θρησιtόληπτοι ή έστω ως μύωπες
ηθιιtολόγοι στην ειtκοσμικευμένη εκδοχή, το μόνο που
συνεισέφεραν εν τέλει στον ευρωπα.ι.ιtό πολιτισμό είναι
η απεγνωσμένη απόπειρά τους να ψηλώσουν με εξω~
τερικά μοναρχικά μπιχλιμπίδια, αποικιοκρατίες, «ρά.ι.χ»
και όλα τα σχετικά.
Εάν δεν υπήρχαν οι Γάλλοι με το Διαφωτισμό αρχικά και
τις γκιλοτίνες τους στη συνέχεια, ακόμα και σήμερα -και
παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας~ Θα ιtαίγονταν κανονιιtότα-
Τα «βέβηλα» συγγράμματα ι(αι έργα τέχνης, αλλά και ζωντανοί
άνθρωποι.
Ο χριστιανός Γερμανός και Άγγλος, με μοναδιιtό του υπό-
βαθρο το φθόνο, όπως τολμηρά ιtατήγγειλε ο Νίτσε,
απλώς παράγει αέναα άκαμπτα σχήματα πολι-
τιιtής, στρατιωτικής και οιιtονομικής ισχύος.
Αυτήηκατάντιαεθνώνπουέχουναπαρ- Α - '-`.-
νηθεί τη φυσική, προγονική τους κοσμο- , 4 -
αντίληψη καιαξιαιtό σύστημα, αφορά ψ`
βεβαίως και τους σύγχρονους ιtατά
την υπηιtοότηταΈλληνες ή, ορΘότε- /,
ρα, Ρωμιούς.
Ένα έθνος που από φωτοδότης της
ανθρωπότητας κατήντησε σήμερα
ένα πλήθος Θεοφοβούμενων, t(αη-
μενούληδων, εθελόδουλων, αλλά
ταυτόχρονα και φιλοτομαριστών,
φιλοχρή ματων ιtαι απατεώνων, ο
τέλειος ανθρώπινος πολτός για να

βγάζουν το άχτι τους οι συμπλεγματιιtοί «πολιτισμένοι»
του ευρωπα.ι.κού Βορρά.
Από τα αρχαία στοιχεία είχε τουλάχιστον διασωθεί μέχρι
πρόσφατα η αξιοπρέπεια, που μεταδιδόταν από πατέρα
σε παιδί με την ονομασία «φιλότιμο», μία αποκλειστικά
ελληνική λέξη.Έχει όμως πια και αυτή χαθεί. Στον καιρό
της σπάνης όπου ήδη εισήλθαμε, ο Ρωμιός είναι έτοιμος
να ειtπορνευτεί κυριολεκτιι<ά ή μεταφορικά, όπως ήδη
το έπραξαν με άνεση κατά το πρόσφατο παρελθόν οι
ομόδοξοί του του σλαβιιtού κόσμου.
Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε την άνοδο
μιας συγκεκριμένης παράταξης που. αν ι{αι φέρει
ελληνιι{ή κρούστα, έχει σαφείς γερμανιιtές επιρροές,
ένα (ψευδο;)παγανιστιιtό παρελθόν και μια σύγχρο-
νη φιλεκιtλησιαστική συμπεριφορά! Θα Θέλατε να
σχολιάσετε αυτό το σύγχρονο ελληνιιtό παράδοξο;
Δεν είναι το μόνο παράδοξο σε αυτή την χώρα. Ο «Ελ-
ληνοχριστιανισμός» είναι το πρώτο από μία ατελείωτη
σειρά όχι μόνο παραδόξων αλλά, Θα τολμούσα να πω,
κραυγαλέων γελοιοτήτων.
Όπως προανέφερα, ο ολοι(ληρωτισμός, ο ολο1(λη-
ρωτισμός σε κάθε μορφή του, είναι δημιούργημα του
Χριστιανισμού, όπως αιφιβώς η πολυαρχία και η δημο-
ι(ρατικότητα είναι δημιούργημα των διαφόρων ειδών
του ευρωπα.ι.κού ΠΟλυθε.ι.σμού, με πρώτο και κύριο τον
ελληνιι(ό. Η πολυαρχία πάει χέρι-χέρι με την πολυθε.ι.α,
τον «Παγανισμό» όπως την αποκαλούν κάποιοι, ιtαι
αυτό άλλωστε το διατυμπάνιζαν οι ίδιοι οι χριστιανοί
την εποχή που μόλις είχαν επιιtρατήσει.
Η δημοκρατία ήταν «πολίτευμα του Διαβόλου», «cίνίtαs
dίαbοΙί», ο δε Ευσέβιος Καισαρείας μάς ενημέρωνε ότι
πρέπει να υπάρχει μόνον ένας Θεός στον ουρανό και μό-
νον ένας μονάρχης στην γη. Γι' αυτό και η Δημοκρατία
εξαφανίστηι(ε για όλους τους αιώνες της χριστιανικής
πραγμάτωσης ιtαι επανήλθε μόνο μέσα από τις γκιλοτί-
νες, για αυτό ιtαι όλοι οι ολοκληρωτισμοί αγκαλιάστη-
καν σφιχτότατα και αγαπητι1tότατα με την Εκκλησία.
Το ίδιο έπραξε ο Μουσολίνι, το ίδιο έπραξε ο Φράνκο,
το ίδιο έπραξε ο Χίτλερ, αι<όμα και ο Στάλιν από ένα ση-
μείο και έπειτα. Κι όμως, επειδή ιtάποιοι ολοιtληρωτισμοί
ιδιοποιήθηκαν κάποια σύμβολα του ηττημένου και ακό-
μα ιtαι σήμερα καταδιωκόμενου «Παγανισμού», οι ομό-
Θρησκοι αντίπαλοί τους βγήιtαν να τους παρουσιάσουν
σαν... «παγανιστές». Δύο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένον
αχυρώνα, δηλαδή.
Αλλά πού να το ιtαταγγείλει κανείς αυτό και να ακου-
στεί; Πόσοι γνωρίζουν λ.χ. ότι τους ηγέτες των Γερμανών
«παγανιστών» τους έκλεισαν οι Ναζί στα στρατόπεδα
συγκέντρωσης; Προσωπικά έχω κάνει ειδιιtή επ' αυτού
του ιστορικού ζητήματος ομιλία στο Φιλοσοφικό Αθή-
ναιο Ειtατηβόλος. Ε, και; Το μονοθε.ι.στιιtό κύκλωμα Θα
συνεχίσει ν' αναπαράγει την ίδια κερδοφόρα γι' αυτό
παλαβομάρα, ότι δήθεν οι αυτοδηλούμενοι ως «Θετι-
κοχριστιανοί» Ναζί ήσαν... «παγανιστές». Το ίδιο κάνει
άλλωστε απτόητο και τώρα, στην περίπτωση Της βυ-
ζαντινορθόδοξης Χρυσής Αυγής, την οποία μια σειρά
από φερέφωνα, «προοδευτικάριοι» αλλά ιtαι συστημιι<οί
«Ελληναράδες», επιμένουν να την καταγγέλλουν ως
-ς-„ψ
ΞΞ'ψF-~ΞΞΞΞ~ΞFξ
ΞΕΞΞΕΞ
δήθεν... «παγανιστιιtή». Και οι δύο δήθεν αντιμαχόμενες
πλευρές, οι «ιtαιtοί του έργου» και οι τάχα καταγγέλλο~
ντες τους «και(ούς», πετυχαίνουν να εμφανίζεται ο «Πα-
γανισμός», επί του προκειμένου η Ελληνιιtή Θρησι<εία,
σαν κάτι χειρότερο από την ούτως ή άλλως απεχθή ιδε-
Ολογία της «Χρυσής Αυγής».
Όσον αφορά, τέλος, τη σύγχρονη οργανωμένη ιtί-
νηση του Οντινισμού στο Βορρά, υπάρχουν σημεία
ιδεολογιιtής συνάντησης όπως ιtαι προσπάθεια συ~
νεργασίας ανάμεσα στουςΈλληνες πολυθε.ι.στές ιtαι
Την Αsatrυ;
Η Ελληνική Εθνιιtή Θρησιtεία μέσω του ιtανονιιtού φο-
ρέα της, δηλαδή του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων
Εθνιιtών, συνεργάζεται επίση μα με τους κανονικούς
φορείς της Θρησκείας Αsαtrυ ήδη από την ίδρυση του
Παγκόσμιου Συνεδρίου Εθνικών Θρησκειών (wCΕR,
νυν Ευρωπα.ι.ιtό Συνέδριο Εθνικών Θρησκειών, ΕCΕR)
το 1998 στη Βίλνα της ΛιΘουανίας, αν ι(αι η μεταξύ μας
ανεπίσημη επικοινωνία ξεκίνησε αριtετά χρόνια πριν,
στις αρχές της δει(αετίας του 1980. Το σημαντικό με
τους φορείς της Θρησκείας Αsαtrυ που συμμετέχουν στο
Συνέδριο Εθνικών Θρησκειών είναι ότι όλοι δείχνουν
ιδιαίτερη ευαισθησία στο να εμποδιστεί ιtάθε είδους κα-
πηλεία της Θρησιtείας τους από βαλτά άτόμα ή μα.ι.μού
οργανώσεις, που στην πραγματικότητα ανήκουν στο
νεο-Ναζισμό ή τη λεγόμενη «Αρειοσοφία».
Πολλά μέλη μάλιστα ενός από αυτούς τους Αsαtrυ
φορείς, και συγκειφιμένα της Germαnίsche GΙαυbens
Gemeίnschαft, που έχει ιδρυθεί στις αρχές του περα-
σμένου αιώνα, το 1916, είχαν κλειστεί στις φυλακές ή τα
στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζιστών.
Ποιο πιστεύετε πως είναι το μέλλον των πολυθε.ι.στι~
ι{ών ιtινημάτων; Χαραιtτηριστιι{ά αναφέρω πως το
περασμένο ιtαλοιtαίρι η πολυθε.ι.στιιtή ένωση Αsαtrυ-
αrfeΙαgίd της Ισλανδίας (που είναι αναγνωρισμένη
από το κράτος ως ιtανονιιtή Θρησιtεία) γιόρτασε 40
χρόνια ύπαρξης. Επίσης πώς είναι τα πράγματα στη
χώρα μας σήμερα ι(αι πώς πιστεύετε Θα εξελιχθούν;
 Η Αsαtrυ στην Ισλανδία, τη Δανία και τη Νορβηγία,
ιtαθώς και η Ρόμουβα στη ΛιΘουανία απολαμβάνουν
ένα καθεστώς αναγνωρισμένης Θρησκείας, ωστόσο
στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης οι πολυθε.ι.στι-
κές Θρησκείες είναι σε καθεστώς στέρησης πολιτικών
:Δ/ διιtαιωμάτων, αφού δεν τους αναγνωρίζεται από τα
χριστιανοιφατούμενα κράτη το στοιχειώδες συλλογικό
Θρησκευτικόδικαίωματουναέχουννομιιtόπρόσωπο
κανονικής Θρησκείας ιtαι όχι «φιλανθρωπιιtού» ή «μη
κερδοσιtοπιιtού» οργανισμού.
Το χειρότερο νομικό καθεστώς υπάρχει στις ορΘόδο-
ξες χώρες, όπως σε εκείνες του πρώην «ανατολικού
μπλοκ», αλλά και στη διιtή μας χώρα η οποία, παρ'
όλο που αυταποκαλείται «Ελλάδα» δεν αναγνωρίζει
την ύπαρξη της Ελληνικής Θρησκείας. ΟρΘότερα, δεν
προβλέπεικανδιαδικασίααναγνώρισηςΘρησκειώνστη
νομολογία της, πράγμα εξωφρενικό όσο και γελοίο.
Πέραν των τριών «βυζαντινών» Θρησκειών, δηλαδή της
ΟρΘοδοξίας, του «τουριtιιtού» Μωαμεθανισμού και του
Ιουδα.ι.σμού, το «ελληνικό» κράτος δεν αναγνωρίζει
άλλη Θρησκεία, ούτε καν την αυτόχθονα, ιστορικά προ-
ύπάρξασα και εθνική.
Στην Ευρώπη, βεβαίως, ίσως τα πράγματα βελτιωθούν
με την οικονομική πίεση που μάλλον αναπόφευιtτα Θα
δεχθεί η ήπειρος στα χρόνια που έρχονται από ασια-
τιιtές ανερχόμενες δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ινδία.
Αυτή η πίεση αναγκαστικά Θα συμπαρασύρει και Θα
κάνει να τρίξει το ιουδαιοχριστιανικό Θεμέλιο, που τώρα
μάλιστα προσπαθεί να ενισχυθεί ιtαι με «νέο» αίμα εκ
του Ισλάμ, ασχέτως εάν στις αδαείς μάζες πλασάρεται
το παραμύθι ότι οι τρεις μορφές του μονοθε.ι.σμού δήθεν
αποτελούν αντιμαχόμενες οντότητες.
Με τον Κομφούκιο και τον Σίβα ήδη εντός των τει-
χών τους, οι Ευρωπαίοι μονοθε.ι.στές Θεοκράτες Θα
αντιμετωπίζουν ολοένα και πιο αυξανόμενες δυσιtο-
λίες στην προσπάθειά τους να βάζουν τα υπόδουλα
σε αυτούς κράτη να κρατούν επ' άπειρον σε νομική
ανυπαρξία τις αυτόχθονες, ιστοριιtά προύπάρξασες
και εθνιιtές Θρησκείες της ηπείρου. Στη χώρα μας,
βεβαίως, όπως και στις άλλες χώρες, τις σλαβορθό-
δοξες, όπου η πολιτική εξουσία δεν έχει εκκοσμικευ-
τεί, οι Εθνικές Θρησκείες Θα είναι οι τελευταίες που Θα
δουν την εναντίον τους τυραννία να υποχωρεί.
Αυτό που βλέπει κανείς άλλωστε, τόσο στη χώρα μας
όπου οι πολιτικοί κατευθύνονται ειjΘέως από
«πνευματικούς» και ο λαός -με τις γυναίκες
δυστυχώςναπλειοψηφούν-σταυροκοπιέ- . . Γ---`'
ται παντού, έξω στους δρόμους και μέσα Α Τi,-

στα μέσα μεταφοράς, όσο και στη

χώρα του Πούτιν ι(αι του Κύριλλου,
όπου κλείνονται στις φυλαι(ές με 4
πολυετείς καταδίκες εικοσάχρονες
κοπέλες με την ανατριχιαστική όσο
ιtαι αόριστη κατηγορία Της «βλα-
σφημίας», δεν είναι ενθαρρυντικό.
'Ομως καμία τυραννία δεν μένει
αιώνια. Απλώς όσο πιο πηχτό είναι
το σιtοτάδι, τόσο πιο πολύ φως χρει~
άζεταιγιαναδιαπεραστεί.fΞΞρ
i

νάμεσα στα σύμ~
βολα που χρη-
σιμοποιούν στις
τελετές τους σή-
μερα οι διάφορες
οργανώσεις Αsα-
trυ ξεχωρίζει με
π
διαφορά το ΜjοΙnίr, το
τρομερό σφυρί του Θωρ,
του ατρόμητου Θεού του κεραυ-
νού, προστάτη των Θνητών του
παγωμένοι) Βορρά.
ΤΟ ΣΦγρι ΤΩΝ ΘΑγΜΑΤΩΝ
ΜjοΙnίr ση μαίνει Θρώσr7ς, αί;zύς 77ου σΖ;ιJzιρ4'-
βε4. 'ΟΠως περιγράφεται στους Θρύλους, με το
ΜjοΙnίr ο Θωρ μπορούσε να χτυπήσει όπως
και όπου ήθελε, ανεξαρτήτως του πόσο καλά
σημάδευε, καθώς το σφυρί του δεν αστοχούσε
ποτέ. Επίσης, το σφυρί ποτέ δεν πετούσε τόσο
μακριά ώστε να μην μπορεί να επιστρέψει στο
χέρι τοιJ Θωρ, ενώ είχε ι(αι τη δυνατότητα να
μιι<ραίνει όταν ο Θωρ το επιθυμούσε, έτσι ώστε
να χωρά και ι(άτω από το μανδύα του.
Η δε ισχύς του τρομερή: σύμφωνα με τους
Θρύλους, μπορούσε να ισοπεδώσει ολόκληρα
βουνά, ενώ ήταν πλήρως άθραυστο. Αιtόμη,
διέθετε ζωοδοτικές δυνάμεις. Λέγεται πως σ'
ένα από τα ταξίδια του ο Θωρ βρήκε φιλοξενία
σε ένα αγρόκτημα ιtαι, για να ευχαριστήσει
τους οι1tοδεσπότες του (αν και οξύθυμος,
άγριος στη μάχη και σε πολλές περιπτώσεις
αφελής, ο Θωρ ήταν κατά βάση ένας καλόβο~
λος Θεός, που αγαπούσε και προστάτευε τους
Θνητούς), τους κάνει ένα γεύμα μαγειρεύοντας
τις δύο κατσίκες που έσερναν το άρμα του
(Ταnngrίsnίr και ΤαnngnjοStr, αί;τιό που zιρώε4
και αι;ασzlα4'1/ετα4).
ΤΟ αμέσως επόμενο ττρωί, μαζεύει τα απο-
φάγια και χρησιμοποιεί το ΜjΟΙnίr για να τις
επαναφέρει στη ζωή! Επίσης, στην κηδεία του
Βαιder, ο Θεός του ιtεραυνού ιtαθαγιάζει τη
νεκρική πυρά με το σφυρί του, περνώντας ένα
μήνυμα το οποίο Θα διέπει τη λατρεία του για
πολλούς αιώνες: ο Θωρ προστατεύει ακόμα
και μετά το Θάνατο. Και το κάνει κραδαίνοντας
το πανίσχυρο ΜjοΙnίr, το οποίο υπερασπίζεται
ανθρώπους ιtαι Θεούς από ιtάθε εχθρό.
ΠΩΣ ΔΗΜΙΟγρΓΗΘΗΚΕ
'ΙΌ ΣΦγρι-
Ο πιο δημοφιλής μύθος της δημιουργίας του
ΜjοΙnίr βρίσκεται στο skzz/άsΚαj7αrmα/ της
Εddα του SrLorτί.
Ο Λόκι, Θεός του Ψεύδους ιtαι της απάτης, βά-
ζει στοίχημα το κεφάλι τοι) με δύο νάνους, τον
ΒrοΚΚr και τον Sίndrί, ότι δεν Θα μπορούσαν
ποτέ να φτιάξουν αντικείμενα που να είναι πιο
Θαυμαστά από αυτά που είχαν κατασκευάσει
για τους Θεούς της ΑSgαrd οι επίσης νάνοι, γιοι
του Ιβάλντι - στα δημιουργήματά τους περι-
λαμβάνονταν η λόγχη του Όντιν, το πλοίο του
Freyr ιtαι τα ξανθά μαλλιά της Sίf.
Ωστόσο οι νάνοι, εκτός από λαμπροί τεχνίτες,
είναι ι<αι εξαιρετιιtά πεισματάρηδες. Τα δύο
αδέρφια, λοιπόν, στρώνονται στη δουλειά. Ο Λόκι, που
αρχίζει να φοβάται ότι Θα χάσει το στοίχημα, μεταμορ~
φώνεται σε μύγα και αρχίζει να παρενοχλεί τους νάνους,ι
οι οποίο όμως συνεχίζουν ασταμάτητα τη δουλειά τους
και δημιουργούν τον Gυιιίnbυrstί, τον αγριόχοιρο του ι
Freyr Και το δαχτυλίδι του 'Οντιν.
Ο Λόι(ι, ακόμα με τη μορφή της μύγας, συνεχίζει να πα-
ρενοχλεί όλο και πιο έντονα τα αδέλφια, δαγκώνοντας
τον ΒrοΚΚr στο μάτι, κάτι που τον κάνει να σταματήσει
για μια στιγμή να δουλεύει το φυσερό. Το αποτέλεσμα
είναι το ΜjοΙnίr, το πανίσχυρο σφυρί που Θα κατέληγε
στον Θωρ, να έχει λίγο πιο μικρή λαβή από ό,τι Θα έπρε-
πε, με αποτέλεσμα ο ιtάτοχός του να μπορεί να το χειρι-
στεί μόνο με το ένα χέρι.
Τα δύο αδέλφια γυρνούν στον Λόκι, έχοντας κερδίσει το
στοίχημα, αλλά ο Λόκι δεν έγινε Θεός του Ψεύδους παίζο-
ντας δίκαια: αρνείται να «πληρώσει το χρέος», λέγοντας
ότι για να πάρουν το κεφάλι του πρέπει να του κόψουν το
λαιμό ιtαι αυτό δεν ήταν μέσα στη συμφωνία. Ωστόσο,
οι δύο νάνοι δεν είναι πρόθυμοι να αφήσουν τον Λόκι να
ξεφύγει εύκολα και έτσι του ράβουν το στόμα...
Ο ΓΑΜΟΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ
Το ΜjοΙnίr συνοδευόταν αττό μία ζώνη, τη Μegίngjοrd,
και τα σιδερένια γάντια Jαrngreίρr (ετυμολογιι(ά μπορεί
να διακρίνει κανείς την πιΘανή σύνδεση με τα σύγχρονα
αγγλικά: J.rο7τ grίρ, σ{δ7ρά λαβ/j), που χρησιμοποιούνταν
για να σηιtώνουν το τρομερό σφυρί.
Σε έναν άλλο μύθο, ο γίγαντας
Ρrymr ιtλέβει το ΜjοΙnίr από
τον Θωρ και απαιτεί να του
δώσουν σε αντάλλαγμα την
Freyjα για να επιστρέψει
στο πάνθεον της Αsgαrd
το ισχυρότερό του όπλο.
Ωστόσο, υπολογίζει χωρίς
τον Λόκι: αν ιtαι η αρχική
ιδέα είναι του Ηeίmdαιιr,
είναι ο Θεός του Ψεύδους, που
πείθει τον Θωρ να μεταμφιε-
στεί σε... Freyjα και τον παραδί-
 δει στον Ρrymr, ο οποίος περιχαρής για
τη «νίκη» του επί των Θεών δεν προσέχει
ότι η λαμπρά ντυμένη «νύφη» με τα
ί|Jί\ μακριά χρυσά μαλλιά και το νιιφιάτιιtο
πέπλο είναι πολύ ψηλή και με φαρδιές
πλάτες, ενώ τρώει και πίνει πολύ περισ-
σότερο αr[ό ό,τι Θα περίμενε κανείς από
! τηνπανέμορφηθεάτηςομορφιάς,τηςαγάπηςκαι
της γονιμότητας.
Επίσης, παρά το πέπλο, οι ματιές της «νύφης» είναι
τρομερές όταν ο μέλλων σύζυγός της πάει να τη
φιλήσει (τόσο που καταλήγει να πετάγεται πίσω
έντρομος), και κάποιοι από τους παρευρισκομένους
αρχίζουν να υποπτεύονται πως ιtάτι δεν πάει καλά,
αλλά ο Λόκι, που είναι παρών, μεταμφιεσμένος και
αυτός ως παράνυφος, τους καθησυχάζει λέγοντας
πως απλά η νύφη δεν έχει φάει και ιtοιμηθεί επί
οι<τώ ημέρες.
Η «Freyjα» κάθεται σιωπηλή δίπλα στον Ρrymr, ο
οποίος, στο απόγειο του γαμήλιου γλεντιού, αι<ου-
μπά στην ποδιά της νέας «καλής» τοι] το ΜjοΙnίr,
οπότε ο Θωρ ττετάει από πάνω του τη μεταμφίεση,
αρπάζει το όπλο του και εξοντώνει τον Ρrymr και
τοι)ς γίγαντες καλεσμένους του...
ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Ωστόσο, το ΜjοΙnίr δεν συναντάται μόνο στη
μυθολογία. 'Οπως έδειξαν αρχαιολογικές έρευνες
στη βόρεια Ευρώπη, το σφυρί του Θωρ χρησιμοποι~
ούνταν ως Θρησιtευτιιtό-προστατευτικό σύμβολο
αντίστοιχο του χριστιανικού σταυρού. Το ΜjοΙnίr
παρέμεινε στην κουλτούρα των λαών της βόρειας
Ευρώπης για πάρα πολλά χρόνια, με ιtάποια από τα
πλέον παλαιά ευρήματα να ανάγονται στην εποχή
του Χαλκού ακόμα, όπως εικόνες γάμων που δεί-
χνουν να ευλογούνται από μία φιγούρα που φέρει
ένα σφυρί.
Οι πιστοί φορούσαν στο λαιμό τους ομοιώματα
του σφυριού, όπως οι χριστιανοί με τους μικρούς
σταυρούς, με κάποιους μελετητές να Θεωρούν πως η
συγκειφιμένη χρήση του συμβόλου του σταυρού να
έχει βασιστεί στην αντίστοιχη του ΜjοΙnίr - ειδικά
από τη στιγμή που οι δύο Θρησιtείες συνι)πήρξαν
για πολλά χρόνια σε κάποιες περιοχές, ερχόμενες σε
σύγκρουση ή συμβιώνοντας.
Έχουν βρεθεί μάλιστα τάφοι, στα κτερίσματα των
οποίων ανακαλύφθηκαν τόσο σταυροί όσο και
σφυριά, υποδεικνύοντας αποδοχή και των δύο
σι)μβόλων. Υπάρχουν άλλωστε περιπτώσεις χριστιανών
βασιλέων του Βορρά που προσεύχονταν ιtαι στον Θωρ
για ιtάποια Θέματα.
Σε κάποιες παραλλαγές, το ΜjοΙnίr απειιtονίζεται όχι
ως σφυρί αλλά ως τσεκούρι, ενώ η εικόνα του στη Με-
γάλη Βρετανία σιjνδέεται και με ένα άλλο πανάρχαιο
σύμβολο, αυτό της σβάστικας, πολλούς αιώνες πριν το
Τρίτο Ράιχ.
Αλλά και στη νεότερη εποχή, πολύ πριν την Αsαtrυ, η
εύρεση πανάρχαιων προ.ι.στορικών εργαλείων ή απολι-
Θωμάτων εθεωρείτο καλή τύχη από τους Δανούς, καθώς
αποτελούσαν γούρι -χαραι(τηρίζονταν μάλιστα «πέ-
τρες του κεραυνού» και έδιωχναν μαιφιά ιtαιtά πνεύμα~
τα, τέρατα, ασθένειες ιtαι κάθε είδους ιtακό, ενώ τοποΘε-
τούνταν ιtαι προστατευτικά στις κούνιες νεογέννητων.
Χαρακτηριστικό είναι πως στο γαλλοπρωσιιtό πόλεμο
του 1870, Γερμανοί στρατιώτες αγόραζαν «πέτρες του
ι<εραυνού» για να φυλαχτούν από τις σφαίρες, ενώ τελε-
τουργικά με «σφυροειδή» αντιιtείμενα συναντιούνταν σε
όλη σχεδόν τη βόρεια Ευρώπη.
ΕΑ\`'ΙΒΛΗn''ΙΑ ΤΗΣ ΑSΑΤRυ
Ο Θωρ ήταν ένας από τους πλέον δημοφιλείς Θεούς της
αρχαιότητας και όχι αδικαιολόγητα, ι<αθώς ήταν «φίλος»
των ανθρώπων, που προστάτευε τους πάντες, φτωχούς
και πλούσιους, και υπερασπιζόταν τη διιtαιοσύνη.
Το ΜjοΙnίr ήταν κάτι παραπάνω από το σύμβολό του:
δεν απεικόνιζε απλά ότι ο πιστός λάτρευε τον Θεό του κε-
ραυνού, αλλά και ότι ο Θεός με τη σειρά του τον προστά-
τευε, αποτελώντας έτσι ένα «κανάλι» της δύναμής του,
της δύναμης του ι(εραυνού, η οποία ήταν δύναμη καλού
για τους πιστούς της παλιάς Θρησκείας, που σήμερα επι-
στρέφει δυναμικά στο πρόσωπο της Αsαtrυ. ξΞ=
• `_ Γ ' Ι