Ορφέο Νέγκρο
Orfeu Negro [Black Orpheus] (1959)
Χώρα: Βραζιλία | Είδος: Μουσική, δραματική | Διάρκεια: 103’ | Σκηνοθεσία: Marcel Camus
Ένα κείμενο από τη σελίδα
Περι ταινιών 1
Κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού στο Ρίο ντε
Τζανέιρο, ο Ορφέας ετοιμάζεται να παντρευτεί την
πανέμορφη Λούρδες. Γνωρίζει όμως την Ευρυδίκη, μια
επαρχιωτοπούλα η οποία έχει έρθει στο Ρίο για να
ξεφύγει από έναν άντρα που την καταδιώκει. Μέσα
στις φαβέλες του Ρίο οι δυο νέοι θα ερωτευτούν
σφόδρα, όμως ο θάνατος καραδοκεί για να διεκδικήσει
την Ευρυδίκη για τον εαυτό του.
Το φιλμ είναι μια διασκευή από το θεατρικό μιούζικαλ
του σπουδαίου Βραζιλιάνου ποιητή Vinicius de Moraes
ο οποίος εμπνεύστηκε την ιδέα από τον Αρχαιοελ-
ληνικό μύθο του Ορφέα και της Ευριδίκης και τον
μετέφερε στο σύγχρονο Ρίο και στο φημισμένο
καρναβάλι του. Ο σκηνοθέτης μέσα από την ερωτική
ιστορία των δυο νέων, καταφέρνει να μας δώσει όλο το
κέφι και την φρενίτιδα του καρναβαλιού, με έναν
συνδυασμό χρώματος, μουσικής και χορού. Μεγάλη η
συνεισφορά του Jean Bourgoin στην φωτογραφία ο
οποίος με την εκπληκτική παλέτα ζωντανών χρωμάτων
δημιουργεί μια οπτική πανδαισία. Μεγάλος όμως
πρωταγωνιστής είναι η μουσική. Μέσα από την ταινια η
Bossa Nova συστήθηκε στον κόσμο, με δυο από τα
ιερά τέρατα της να υπογράφουν το soundtrack, ο Luiz
Bonfa και ο Antonio Carlos Jobim.
Ένα κείμενο από τη σελίδα
Σινεφίλ Έλληνες 2
Είναι η μουσική του Vinicius de Moraes που μας βάζει
στην αρχική σκηνή του "Orfeu Negro", ένα αριστούρ-
γημα του σκηνοθέτη Marcel Camus. Ωστόσο, μην
κάνετε κανένα λάθος με την πρώτη εικόνα. Το όμορφο
ελληνικό γλυπτό που ανοίγει το έργο αναφέρεται σε
ένα κόσμο μακριά από τους λόφους του Ρίο, αλλά
σύντομα διακόπτεται από μια απλή επίδειξη της
μουσικής και του χορού γύρω από μια παραγκούπολη.
Οι μαύρες γυναίκες και κουτιά τους γεμάτα με νερό,τα
ντέφια τους, η samba και το μοναδικό θέαμα σ' ένα
ξεχασμένο κομμάτι γης. Ένα αγόρι φτιάχνει ένα
χαρταετό που ο άνεμος παρενοχλεί ," τρέπεται" σε
φυγή και πέφτει σιγά-σιγά προς τη Guanabara Bay.
Είναι η τέλεια νύξη για την τραγωδία, με βάση τη
μυθολογική ιστορία του Ορφέα: η έντονη ευτυχία να
γνωρίζουμε ότι ψάχνουμε το άλλο μας μισό (Ευρυδίκη),
αλλά η ζωή είναι σύντομη...
Ο Vinicius de Moraes πήρε την ουσία αυτού του μύθου
και την μετέτρεψε σε ένα παιχνίδι, ακόμη και στη
δεκαετία του 1950 - η οποία προσέλκυσε αμέσως το
Πηγή: [1] http://cinephilegr.blogspot.gr/ [2] https://www.facebook.com/cinephilegreeks/
site: http://cinediadromes.weebly.com | e-mail: cinediadromes@gmail.com | facebook: cineδιαδρομές
Γάλλο Marcel Camus, θαμπωμένος από την ομορφιά
που του προκάλεσε η ιστορία. Το Ρίο ντε Τζανέιρο
έζησε τις τελευταίες του στιγμές ως η πρωτεύουσα της
Δημοκρατίας, όταν η ταινία κυκλοφόρησε (λίγο πριν το
πραξικόπημα που βύθισε στη δικτατορία την Βραζιλία
για δεκαετίες), και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι
υπάρχει μελαγχολία σε κάθε σκηνή.
Ο Καμί, γνωρίζοντάς το αυτό, μελετά μια πόλη που
συνυπάρχει με την εξαιρετική ομορφιά και την πλήρη
εγκατάλειψη - όλα κατά τη διάρκεια της Αποκριάς. Και
η προϋπόθεση αυτή είναι ότι η Ευρυδίκη (Marpessa
Dawn σύζυγος του σκηνοθέτη από τις ΗΠΑ) φτάνει
στην πρωτεύουσα - φοβάται την οργή του κόμματος
των φτωχών και δείχνει ευχαριστημένη με το μεγαλείο
των αστικών τοπίων. Φεύγει από έναν άνθρωπο ο
οποίος θέλει να την σκοτώσει και ζητά να προστατευ-
τεί από την ξαδέλφη της, Serafina (Léa Γκαρσία), μια
γειτόνισσα στη παραγκούπολη που ζει ο νεαρός
Ορφέας (Breno Mello), ο οποίος έχει σχέση με την Mira
(Lourdes de Oliveira). Σύντομα ανακαλύπτουν την
αγάπη και όλα τα προβλήματα θα ξεκινήσουν.
Υποκύπτοντας στο έντονο Καρναβάλι, συμβολικά,
αρχίζει η κατάβαση στην κόλαση. Ο Καμί, όμως,
εκμεταλλεύεται το γεγονός και αποτίει φόρο τιμής σε
έναν από τους μεγαλύτερους πολιτιστικούς θησαυ-
ρούς της χώρας, χωρίς να θέτει κανένα όριο - από το
άτυπο των δρόμων που καλύπτονται με κομφετί και
σερπαντίνα οι παρελάσεις των παραδοσιακών σχολών
Cariocas, έχουν ένα γενναιόδωρο χώρο που καταλαμ-
βάνει την ταινία.
Το κείμενο χρησιμοποιείται επίσης από τον Vinícius με
μεγαλοπρέπεια, η bossa nova δημιουργεί όμορφες
ερωτικές σκηνές μεταξύ των πρωταγωνιστών - και οι
παραστάσεις επιβεβαιώνουν την ιδέα ότι τα δυο άκρα
Ορφέας, Ευρυδίκη μαγεμένοι καταλήγουν με μαθημα-
τική ακρίβεια, όπως στον μύθο, στην κόλαση του Άδη
(το νεκροτομείο) και στην αιώνια λατρεία στον Όλυμπο
(η παραγκούπολη). Η αναφορά στον Άδη είναι ο ίδιος,ο
απεσταλμένος του θανάτου, που κρύβεται στο σκοτάδι
μιας στολής καρναβαλιού (αντίθεση ζωής - θανάτου)
όπου ένας μακάβριος σκελετός είναι τυπωμένος.
Η Βραζιλία κέρδισε το Oscar για την ξένη παραγωγή με
το Orfeu Negro, αλλά στην πραγματικότητα μισό
βραβείο ήταν για τη Γαλλία - η οποία έφερε στη χώρα
πολλά μυστικά που κάνουν μια ταινία μεγαλη. Ο
Marcel Camus, εκτός από το Όσκαρ, έλαβε επίσης μια
Χρυσή Σφαίρα και το πολυπόθητο Palme d'Or στις
Κάννες.