Βυζάντιο: η Αυτοκρατορία του Σκότους

By alampasis 19 Αυγούστου 2017

Η ιστορική περίοδος που διανύουμε συνιστά απαρχή ευθείας αμφισβήτησης του μεταβυζαντινού
θεοκρατικού μορφώματος, που σκέπασε το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, στον τόπο που το Φως γεννήθηκε
και εκλύθηκε, και βύθισε τους έλληνες σε βαθύ πνευματικό σκοτάδι. Οι έλληνες, ωσάν άλλοι εβραίοι,
ζήσαμε 2000 χρόνια χωρίς πνευματική πατρίδα, αποκομμένοι πλήρως από τις Αρχές και τις Αξίες του το
Αρχαίου Ελληνικού Ιδεώδους. Τα τελευταία 200 χρόνια υποστήκαμε βίαιο αφελληνισμό από το
νεοβυζαντινό θεοκρατικό μόρφωμα που αυτοαποκαλείται «ελληνικό» κράτος • το ανοσιούργημα αυτό
που γεννήθηκε στη βεβήλωση της Δήλου, με την αποξήλωση των ιερών των Δηλιογεννημένων Απόλλων
και Άρτεμις, από τα μάρμαρα των οποίων κατασκευάστηκε η εκκλησία της Παναγίας της Τήνου, που
κτίστηκε στα λείψανα ναού των Ποσειδώνα και Αμφιτρίτης. Οι μεσαιωνικές ανθελληνικές πρακτικές του
βυζαντινοχριστιανικού μιάσματος συνεχίστηκαν ως τις μέρες μας (από το θεοκρατικό υβρίδιο της
μεταπολίτευσης), με αιχμή την αποκοπή των ελλήνων από την Αρχαία Ελληνική Κληρονομιά μας, μέσω
της αυστηρά ελεγχόμενης παιδείας στα ανθελληνικά σχολεία.

Βυζάντιο: η Αυτοκρατορία του Σκότους

Οι βυζαντινοί, οι χειρότεροι διώκτες του Ελληνισμού, ποτέ δεν αυτοπροσδιορίστηκαν ως έλληνες. Το

συνηθισμένο όνομα της αυτοκρατορίας, αυτό που απαντάται στα επίσημα κείμενα της αυτοκρατορίας,
στους χρονικογράφους και τους ιστορικούς της εποχής είναι «το Κράτος», «Η Βασιλεία των Ρωμαίων»,
«Το Χριστιανικό Κράτος», «Το Ορθόδοξον Βασίλειον», «η Ρωμανία». Οι πολίτες της αυτοκρατορίας
προσδιορίζονταν ως «ρωμαίοι». «Έλληνας» για τους βυζαντινούς ήταν όρος υβριστικός, επειδή σήμαινε
λάτρης της αρχαίας (ελληνικής) θρησκείας. Ο «έλληνας» ως εθνοτικός και φυλετικός προσδιοριστικός
όρος είχε ταυτιστεί με την «παλιά» θρησκεία, που λόγω χριστιανισμού έπρεπε να εκριζωθεί βίαια, λόγος
για τον οποίο όσοι αυτοπροσδιορίζονταν έλληνες μαρτύρησαν χύνοντας το αίμα τους στο όνομα της
βυζαντινής θεοκρατίας. Ο Ελληνισμός επιβίωνε εντός της αυτοκρατορίας χωρίς εθνική υπόσταση,
διωκόμενος ανηλεώς ως έθνος και ως πολιτισμός.

Οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, οι θεωρούμενοι ως εκλεκτοί του χριστιανικού θεού και ηγέτες όλων
των υπολοίπων κρατών, οι αιμοσταγείς αυτοί διώκτες των ελλήνων, οι καταστροφείς των ελληνικών
ναών, που ο πεπλανημένος λαός μας προσκυνά ως… «αγίους», δεν στερούνταν ελληνικής καταγωγής
μόνο, αλλά και ελληνικής συνείδησης. Ήταν βούλγαροι, ίβηρες, αρμένιοι, ίσαυροι, καρδούχοι, ιλλυριοί,
σλάβοι, φράγκοι, και ελάχιστοι έλληνες με μικτή καταγωγή (από γονέα έλληνα).

Στους πίνακες που ακολουθούν [εικόνες 1-4] φαίνεται αναλυτικά η εθνική καταγωγή καθενός από τους
αλλοεθνείς αυτοκράτορες του Βυζαντίου (δεν κατέστη δυνατό να βρω την πρωτότυπη πηγή καθόσον οι
παρατιθέμενοι πίνακες κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο).

1
2
3
4
Συνεκτικό στοιχείο της αυτοκρατορίας δεν ήταν ανέκαθεν η ελληνική γλώσσα, ούτε, ασφαλώς, η
ελληνική συνείδηση, όπως το νεότερο θεοκρατικό μόρφωμα προπαγανδίζει. Συνεκτικός δεσμός του
Βυζαντίου ήταν το κοινό θρήσκευμα, η χριστιανική θρησκεία, η οποία επιβλήθηκε από άκρη σε άκρη της
αυτοκρατορίας με βίαιο εκχριστιανισμό. Ο χριστιανισμός καθιερώθηκε ως επίσημη θρησκεία μετά το
έτος 380, με τον ορθόδοξο χριστιανισμό να επικρατεί απόλυτα μετά το 1054.

Σε ότι αφορά στην κοινή γλώσσα, ήτοι την ομιλούμενη ελληνική ως επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας,
πράγματι, η ελληνική καθιερώθηκε μετά το έτος 620 ως επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας κυρίως
λόγω του ότι ο χριστιανισμός βασίστηκε και διαδόθηκε στην ελληνική, γεγονός που εξυπηρετούσε τη
θεοκρατία • επίσης επειδή στην Ασία και την Αίγυπτο μιλούσαν Ελληνικά από την εποχή του Μ.
Αλεξάνδρου. Ως δεύτερη γλώσσα οι βυζαντινές ελίτ μιλούσαν τα λατινικά, που ήταν η επίσημη γλώσσα
πριν το 620. Δεν πρέπει σε καμία όμως περίπτωση να συγχέεται η χρήση της ελληνικής γλώσσας με την
ελληνική συνείδηση και καταγωγή. Η κοινή επίσημη (ελληνική) γλώσσα εξυπηρετούσε τις ανάγκες
αποτελεσματικής διοίκησης της αχανούς Βυζαντινής αυτοκρατορίας, που από τη φύση της κατείχε εδάφη
που κάλυπταν τεράστιες γεωγραφικές περιοχές, με την κάθε περιοχή να έχει τη δική της γλώσσα και
5
ξεχωριστή εθνοτική ταυτότητα. Το γεγονός της χρήσης της ελληνικής (ως επίσημης) από τα κατεχόμενα
έθνη, ουδόλως συνεπάγεται ότι οι υπό κατοχή πληθυσμοί είχαν και συνείδηση ελληνική!

Για να γίνει αντιληπτό ότι η γλώσσα δεν είναι δηλωτική ούτε εθνικής συνείδησης, πόσο μάλλον εθνικής
καταγωγής, αρκεί το παράδειγμα της γαλλόφωνης Αφρικής, ως πρώην γαλλικής αποικίας • το σύνολο
σχεδόν των μπανανιών της Αφρικής ομιλεί ως πρώτη ή δεύτερη γλώσσα τη γαλλική αλλά οι πολίτες των
μπανανιών δεν είναι γάλλοι ούτε στη συνείδηση ούτε στην καταγωγή. Το ίδιο ισχύει και με τις πρώην
ισπανικές και πορτογαλικές αποικίες της Λατινικής Αμερικής. Πορτογαλία και η Ισπανία
πρωτοστάτησαν στην ευρωπαϊκή εξερεύνηση του πλανήτη και εγκαθίδρυσαν τεράστιες πολυπληθείς
αυτοκρατορίες, στις οποίες επίσημη γλώσσα ήταν η πορτογαλική και ισπανική. Ακόμη και σήμερα οι
χώρες της Λατινικής Αμερικής μιλούν την πορτογαλική και την ισπανική (ως μητρική γλώσσα) αλλά οι
βραζιλιάνοι και οι αργεντινοί δεν είναι πορτογάλοι και ισπανοί ούτε στη συνείδηση ούτε στην καταγωγή,
παρότι έχουν κοινό συνεκτικό δεσμό (πλην της κοινής γλώσσας και) τον καθολικισμό • καθολικοί είναι:
94 % των ισπανών, 86,9% των πορτογάλων, 73,6% των βραζιλιάνων και 78% των αργεντινών. Οι ΗΠΑ,
ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, το Χονγκ Κονγκ, η Ινδία, η Κύπρος, η Μάλτα, η
Ζιμπάμπουε, η Νότια Ροδεσία, η Γουιάνα, η Τζαμάικα, τα Μπαρμπάντος και τα υπόλοιπα νησιά της
ανατολικής Καραϊβικής, αποτελούσαν μεταξύ άλλων τις κτήσεις, τις αποικίες, τα προτεκτοράτα της
Βρετανικής Αυτοκρατορίας (British Empire). Επίσημη γλώσσα ήταν -και στις περισσότερες χώρες
εξακολουθεί να είναι – η αγγλική γλώσσα. Μάλιστα οι ανομοιογενείς εθνοτικά πληθυσμιακές ομάδες των
παραπάνω περιοχών, που μεταξύ 1945 και 1965 αριθμούσαν τα 700 εκατομμύρια πληθυσμό, ήταν όλοι
πολίτες υπό βρετανική κυριαρχία έξω από το Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι προφανές ότι, οι αγγλόγλωσσοι
πολίτες των παραπάνω χωρών δεν ήταν και δεν είναι βρετανοί ούτε στη συνείδηση ούτε στην καταγωγή,
παρότι οι περισσότεροι από αυτούς εξακολουθούν να είναι (και) χριστιανοί στο θρήσκευμα. Τέτοια
ακριβώς περίπτωση ήταν και η ελληνική γλώσσα (ως επίσημη) στη βυζαντινή αυτοκρατορία.

Σε ότι αφορά την άποψη σύμφωνα με την οποία τους τελευταίους τρεις αιώνες της αυτοκρατορίας η
κυριαρχούσα συνείδηση ήταν η ελληνική, λεκτέα τα εξής: Μετά τους πρώτους τέσσερις αιώνες της
αυτοκρατορίας οπότε και εκριζώθηκε βίαια ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός, οι διωγμοί κατά των
ελλήνων Εθνικών σταδιακά περιορίστηκαν. Αργότερα, έχοντας ο χριστιανισμός επικρατήσει πλήρως
έναντι τις Πατρώας Ελληνικής θρησκείας, οι διωγμοί σταμάτησαν. Έκτοτε θεμέλιο της βυζαντινής
αυτοκρατορίας αποτέλεσε η χριστιανοσύνη υπό την ελληνική γλώσσα, ενώ από το 1054 και μετά
ορθοδοξία και ελληνική γλώσσα αποτέλεσαν θεμέλιο της αυτοκρατορίας (ανάλογα, θεμέλιο της
Βρετανικής Αυτοκρατορίας αποτέλεσε το Στέμμα και η αγγλική γλώσσα).

Όσοι επικαλούνται «κυρίαρχη ελληνική συνείδηση» στο Βυζάντιο, ιδίως τους τελευταίους τρεις αιώνες
της αυτοκρατορίας, ΔΕΝ την εννοούν ως «ελληνική» με την έννοια των Αρχών και των Αξιών του
Αρχαίου Ελληνικού Ιδεώδους, ΑΛΛΑ την εκλαμβάνουν ως αμιγώς «ελληνοχριστιανική» (ορθόδοξη
χριστιανική πίστη + ελληνική γλώσσα) ΑΠΟΚΛΕΙΟΜΈΝΩΝ ΠΛΉΡΩΣ ΤΩΝ ΑΡΧΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΑΞΙΏΝ ΤΟΥ ΑΡΧΑΊΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ · σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται η
παραχάραξη της Ιστορίας: ελληνισμός = ορθόδοξος χριστιανισμός με βίαιη αποκοπή της Αρχαίας
Ελληνικής Κληρονομίας από την έννοια «Ελληνισμός». Αυτή ακριβώς είναι και η ιδεολογία που
κυριάρχησε στις κοσμικές και θρησκευτικές ελίτ του θεοκρατικού «ελληνικού» μορφώματος που
ιδρύθηκε μετά την επανάσταση του 1821. Όταν η εγχώρια θεοκρατία λέει «Βυζάντιο = ελληνισμός»,
στην πραγματικότητα εννοεί την τελική επικράτηση του ελληνοχριστιανισμού επί των Αρχών και των
Αξιών του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Επίσης ότι, «ΠΟΤΕ δεν παραιτούμαστε από τη μάχη κατά
του Αρχαίου Ελληνικού Ιδεώδους και όσα αυτό πρεσβεύει». Αυτό είναι και το πραγματικό δράμα του
Ελληνισμού, η μεγάλη συμφορά που βρήκε τον Ελληνισμό.

Η ουσία του δράματος του Ελληνισμού αποτυπώνεται στις θέσεις που διατυπώνονται στο «εις τον άγιον
Ιωάννην τον απόστολο κι ευαγγελιστή» (59,370,7-11), που λέγει τα εξής εκπληκτικά που δείχνουν την
απέχθεια και το μίσος του για τον ελληνικό πολιτισμό: «Αν κοιτάξεις στα ενδότερα των Ελλήνων θα δεις
τέφρα και σκόνη και τίποτα υγιές, αλλά σαν τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας αυτών γεμάτος

6
ακαθαρσίες και πύον και τα δόγματά τους γεμάτα σκουλήκια… εμείς δεν παραιτούμαστε της κατ’ αυτών
μάχης». Το «ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΧΗΣ» αποτέλεσε τον
ιδεολογικό και θεολογικό πυρήνα του βυζαντινού μιάσματος, όπως εξάλλου και των συνεχιστών του ως
την περίοδο της ύστερης μεταπολίτευσης.

Την επαναφορά του όρου «έλληνας» οφείλουμε εν πολλοίς στην εμμονή των Δυτικών να μην ταυτίζονται
οι βυζαντινοί (οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν «ρωμαίοι») με την εκχριστιανισμένη «Αγία Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία». Μετά το σχίσμα των εκκλησιών, οι Δυτικοί αποκαλούσαν την «Ανατολική Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία» ως “Royaume de Grece” (“Emperum Graecorum”) διότι θεωρούσαν ύβρη να
χρησιμοποιείται το όνομα της Αυτοκρατορίας από τους «σχισματικούς».

Το «ελληνικό» θεοκρατικό μόρφωμα ως συνεχιστής του Βυζαντίου

Από την ίδρυση του «ελληνικού» υβριδίου μετά την επανάσταση του 1821, η ελληνόγλωσση ορθόδοξη
εκκλησία, ύστερα από 400 χρόνια στενής συνεργασίας του Πατριαρχείου με την Οθωμανική Πύλη,
εγκατέστησε στην ελληνική γεωγραφική επικράτεια ένα στυγνό καθεστώς θεοκρατίας που
καταδυναστεύει τον Ελληνισμό ως τις μέρες μας.

[Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ προχώρησε στον αφορισμό του Πατριαρχείου κατά της Φιλικής Εταιρείας
και του κινήματος Αλέξανδρου Υψηλάντου και Μιχαήλ Σούτσου. Έτσι αφόρισε την επανάσταση των
ελλήνων κατά της Οθωμανικής Πύλης. Την απόφαση για αφορισμό την έλαβε σώμα 72 εκπροσώπων της
ρωμιοσύνης της Κωνσταντινούπολης μεταξύ των οποίων ιερείς και πολιτικοί]

Με την ίδρυση του «ελληνικού» κράτους η ελληνόγλωσση θεοκρατία είδε τον εαυτό της ως… συνεχιστή
της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας!! Υπήρχε όμως σε αυτό ένα ιστορικό πρόβλημα: Καθ’ όλη τη διάρκεια
της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Βυζάντιο και Ελληνισμός ήταν έννοιες ασύμβατες μεταξύ τους • το
Βυζάντιο υπήρξε Μέγας Διώκτης του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Το Βυζάντιο έκαψε, γκρέμισε,
λεηλάτησε τους Ελληνικούς ναούς, κατάσφαξε τους έλληνες Εθνικούς, έκαψε ή πούλησε στους Δυτικούς
τα αρχαία ελληνικά συγγράμματα, έκλεισε τις Φιλοσοφικές Σχολές και στη θέση τους διέδωσε τον
Σχολαστικισμό (δηλαδή την υποταγή της φιλοσοφίας στη θρησκεία), κατήργησε την Ιπποκράτειο Ιατρική
ως εργαλείο του διαβόλου εισάγοντας μαζικά ως θεραπευτική μέθοδο τους εξορκισμούς, κατήργησε τους
Ολυμπιακούς Αγώνες, αντικατέστησε την χαρά και το Φως της Αρχαίας Ελλάδος με το σκοτάδι της
φρίκης, του θανάτου, του ολέθρου, την υποταγή, την υπακοή, την κακοποίηση του σώματος με τον
ασκητισμό και τις εξαντλητικές νηστείες που καταβάλουν σώμα και πνεύμα. Ο συγγραφέας Τζόζεφ Μακ
Κέϊμπ παραδέχθηκε: «Το Βυζάντιο επί δέκα ολόκληρους αιώνες δεν κατόρθωσε να παράξει ούτε ένα
βιβλίο που να διαβάζεται σήμερα από έναν καλλιεργημένο άνθρωπο».

[«Διατάσσουμε όλα τα ιερά και οι ναοί των Ελλήνων, όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν
με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της σεβαστής
χριστιανικής θρησκείας. Αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή εμφανιστεί κάποιος που έχει
παραβλέψει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου». Με αυτό το περιεχόμενο εξεδόθη
διάταγμα από τους αυτοκράτορες Θεοδόσιο και Βαλεντιανό προς Ισίδωρον, Έπαρχο Πραιτωρίου, στις 14
Νοεμβρίου 435 μ.Χ. «Επειδή μερικοί συνελήφθησαν (αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάφτισμα)
διακατεχόμενοι την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα
εξοργίζουν τον φιλάνθρωπο Θεό μας, αυτοί θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία και μάλιστα με
πνεύμα επιείκειας. Αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβληθούν στην εσχάτη των ποινών.
(…) Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλιτήριους Έλληνες». (Ιουστινιάνειος κώδικας 1.11.10).

Ο Κωνσταντίνος, ο αποκαλούμενος από τη μεταβυζαντινή θεοκρατία και ως «Μέγας», ο αιμοσταγής

αυτός διώκτης των ελλήνων που ο πεπλανημένος λαός μας προσκυνά ως «άγιο» (!), συντρίβει τον
ανταγωνιστή του Λικίνιο και αναγνωρίζει τον χριστιανισμό ως εναλλακτική λατρεία της αυτοκρατορίας.
Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος και της Αρτέμιδας κοντά στην Μίλητο και θανατώνει

7
με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του. Στο «άλσος της Αρτέμιδος», το αποκαλούμενο από τους
σφετεριστές της Ιστορίας «Άγιον Όρος» και «Περιβόλι της Παναγιάς», εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των
Εθνικών ελλήνων, καταστρέφονται όλα τα εκεί ελληνικά Ιερά, εκριζώνεται βίαια η λατρεία της
Αρτέμιδας, ξεθεμελιώνεται ακόμη και το μεγαλειώδες άγαλμα του Δία που έστεκε στην κορυφή του
όρους Άθως (βλ. Χερσόνησος του Άθω: Από «Άλσος της Αρτέμιδος» και «Άλσος των Μουσών» έγινε
«Άγιον Όρος» και «περιβόλι της Παναγίας»! )

Ο «Μέγας» Κωνσταντίνος ΔΕΝ ήταν έλληνας. Το όνομά του ήταν Flavius Valerius Aurelius
Constantinus. Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του έτους 272 στην πόλη Ναϊσσός της Μοισίας (στην
πόλη Νας της σημερινής Σερβίας). Πατέρας του ήταν ο Gaius Flavius Valerius Constantius ο οποίος ήταν
Ρωμαίος αυτοκράτορας. Μητέρα του αποκαλούμενου «Μεγάλου» Κωνσταντίνου ήταν η Flavia Iulia
Helena Augusta γνωστή στους σύγχρονους έλληνες ως… Αγία Ελένη (!) γεννημένη στη Βιθυνία της
σημερινής τουρκικής επαρχίας Γιάλοβα. Ο πατέρας της ήταν ξενοδόχος, ενώ ο Φιλοστόργιος στην
Εκκλησιαστική του Ιστορία (Hist. Eccl., 2.16) την κατηγορεί ότι ήταν «κοινή γυναίκα», όχι πολύ
διαφορετική από τις πόρνες (Wikipedia).

Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Flavius Theodosius Augustus (379 – 395), γεννημένος στην επαρχία της
Γαλικίας στη Βορειοδυτική Ισπανία, ο αποκαλούμενος από την ορθόδοξη θεοκρατία «Άγιος Θεοδόσιος ο
Μεγάλος ο βασιλεύς», ο οποίος κατά την ανθελληνική προπαγάνδα «ήταν πρότυπο ηγεμόνος, πλήρης
ευσέβειας και δικαιοσύνης και είχε το χάρισμα της ταπεινώσεως και της συνεχούς μετάνοιας», αποτέλεσε
τον σκληρότερο διώκτη των ελλήνων και του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού (Wikipedia, Εφημ. Το
Βήμα , «Θεοδόσιος A» ο Μέγας 347-395: Ο διώκτης της ειδωλολατρίας» – σημ: «Ο διώκτης της
ειδωλολατρίας» γράφει το εργαλείο προπαγάνδας του ανθελληνικού καθεστώτος, η εφημερίδα «το
Βήμα», αντί του ορθού «Ο διώκτης των ελλήνων και του Ελληνικού Πολιτισμού» – Αν όμως έγραφε «ο
διώκτης των ελλήνων και του Ελληνικού Πολιτισμού», θα ξεκινούσε πόλεμος από το παρακράτος της
Εκκλησίας, αρχής γενομένης με κόψιμο μαχαίρι της διαφήμισης της Εθνικής Τράπεζας από τα έντυπα
του ΔΟΛ). Ο Θεοδόσιος φρόντισε για τα μεγαλειώδη ανθελληνικά νομοθετήματα εκριζώνοντας βίαια
την Ελληνική θρησκεία κατασφάζοντας τους έλληνες Εθνικούς. Μεγαλοπρεπείς ελληνικοί ναοί
καταστράφηκαν, μεταξύ άλλων ο περίφημος ναός του Σεράπιδος στην Αλεξάνδρεια, ο περικαλλής ναός
στην Απαμεία και πολλοί άλλοι. Οι τελετουργίες των Αρχαίων Ελλήνων απαγορεύτηκαν, ενώ το 394,
κατήργησε διά νόμου, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με το σκεπτικό ότι χρησίμευαν στη διατήρηση της
πλάνης των ειδώλων. Ιστορική για τη σκληρότητά της έχει μείνει η σφαγή 15.000 θεσσαλονικέων στον
Ιππόδρομο το 390 μ.Χ., με διαταγή του Θεοδοσίου, ως τιμωρία για την εξέγερση εναντίον της φρουράς
του, που αποτελούταν από Γότθους υπό τον Βουτέριχο. Όταν ο Θεοδόσιος πληροφορήθηκε τα γεγονότα
εξοργίστηκε και αποφάσισε να τιμωρήσει σκληρά τη Θεσσαλονίκη. Η βάρβαρη γοτθική φρουρά της
πόλης εκτέλεσε την τιμωρία που διέταξε ο Θεοδόσιος με σατανικό τρόπο. Την επόμενη μέρα ο λαός
προσκλήθηκε στον Ιππόδρομο τάχα για να παρακολουθήσει τους αγώνες. Κι όταν το ανυποψίαστο
πλήθος συγκεντρώθηκε και παγιδεύτηκε, ξεχύθηκαν μέσα στον ιππόδρομο οι Γότθοι στρατιώτες και
άρχισαν να σφάζουν όποιον έβρισκαν μπροστά τους, χωρίς διάκριση. Τα θύματα της φοβερής αυτής
σφαγής έφτασαν τις 7.000 ή, κατ’ άλλους, τις 15.000. Αυτό αποτέλεσε ένα από τα τραγικότερα σημεία
της Βυζαντινής ιστορίας (Wikipedia). Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Θεοδόσιος τον Φεβρουάριο του 380
καθιέρωσε τον «θρίαμβο της ορθοδοξίας» και υπέβαλε ως επίσημη υποχρεωτική θρησκεία τον
χριστιανισμό. Για τις υπηρεσίες που προσέφερε στον χριστιανισμό ο Θεοδόσιος ονομάστηκε «Μέγας».

Σημειωτέων ότι ούτε το όνομα «Κωνσταντίνος» είναι ελληνικό. Το ίδιο ισχύει και το τοπωνύμιο
«Κωνσταντινούπολη» (Ιστανμπούλ). Κωνσταντίνος κ. με συγκοπή του -ντίνος: Κώστας κ. Κωστής.
Επίσης: Ντίνος, Κωνσταντής κ. Κωσταντάς, διαλ. Κωτίκας κ. Κωστίκας, Κώτσος // θηλ. Κωνσταντίνα κ.
Κωνσταντία κ. Κωστάτζα κ. Κωστούλα. Το ΕΛΝΣΤ αυτό όνομα που διαδόθηκε προέρχεται από το
λατινικό όνομα Constantinus, το όνομα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, < επίθ. constans και σημαίνει
«σταθερός, βέβαιος», οπότε θα σήμαινε «υπομονετικός» ή «αποφασιστικός». Πέραν των λατινικών
ονομάτων, κυρίαρχα στην μεταβυζαντινή Ελλάδα είναι και τα εβραϊκά. Είναι ονόματα εβραϊκής
προέλευσης που επιβλήθηκαν λόγω της σημασίας τους για τον χριστιανισμό. Σε αυτά περιλαμβάνονται

8
ονόματα: του Χριστού (Εμμανουήλ), της Παναγίας (Μαρία), του Προδρόμου (Ιωάννης), των Αποστόλων
(π.χ. Ιάκωβος), και τέλος σημαντικών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης (π.χ. Ηλίας, Δανιήλ). Εβραϊκής
προέλευσης είναι τα: Άννα, Εμμανουήλ, Ηλίας, Θωμάς, Ιάκωβος, Ιωάννης, Μαρία, Ματθαίος, Μιχαήλ,
Σάββας. Η συντριπτική πλειονότητα των ονομάτων που μάς κληροδότησε η εκκλησιαστική παράδοση
ανήκει στην εποχή από τον 3ο αιώνα π.Χ. ως την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα μ.Χ. (που είναι
τα όρια της ελληνιστικής περιόδου της ελληνικής γλώσσας). Τα ονόματα που μας κληροδότησε η
εκκλησιαστική παράδοση είναι τα: Αθανάσιος, Αικατερίνα, Αναστάσιος, Ανδρέας, Βασίλειος , Γεώργιος
, Γρηγόριος, Ελευθέριος, Ευθύμιος, Ευστάθιος , Ευστράτιος, Θεοφάνης, Κυριάκος , Παντελεήμων,
Πέτρος, Σπυρίδων, Σωτήριος, Χαραλάμπης, Χρήστος. Ρωμαϊκά είναι τα: Κωνσταντίνος, Λουκάς,
Μαρίνα, Παύλος. Μεσαιωνικά είναι τα: Αργύρης, Γεράσιμος, Παναγιώτης, Φανούριος, Σταύρος.
Ελληνικά ονόματα από την αρχαία ελληνική παράδοση είναι τα: Αθηνά, Αλέξανδρος, Αλκιβιάδης,
Αντιγόνη, Αριστείδης, Ασπασία, Αφροδίτη, Αχιλλεύς, Δημοσθένης, Ερασμία, Ευγενία, Ευριπίδης,
Ηρακλής, Θεμιστοκλής, Θρασύβουλος, Ιάσων, Ιφιγένεια, Καλλιόπη, Κλειώ, Κλεοπάτρα, Λεωνίδας,
Μελπομένη, Μενέλαος, Μιλτιάδης, Ξενοφών, Οδυσσέας, Περικλής, Πηνελόπη, Πολυξένη, Σωκράτης,
Τηλέμαχος, Χαρίκλεια, Χαρίλαος. (Γιώργος Μπάτζιος – Μαρία Γαλάνη, υλικό από ραδιοφωνικές
εκπομπές, υπεύθυνος σειράς: Γ. Μπαμπινιώτης, κείμενο στο μονοτονικό)]

Η παραχάραξη της Ιστορίας – Η απέχθεια και το άσβεστο μίσος των εκκλησιαστικών ελίτ για τον Αρχαίο
Ελληνικό Πολιτισμό – Ο ρόλος των Μεγάλων Δυνάμεων

Η ουσία του ανυπόστατου και του στερούμενου εθνικής ταυτότητας «ελληνικού» υβριδίου, που ιδρύθηκε
ουσιαστικά με συνθήκη του Λονδίνου στις 6 Ιουλίου 1827 υπό τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία , Γαλλία
και Ρωσία), βρίσκεται στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, το υβρίδιο να ονομαστεί «Ελλάδα»! Είχε
προηγηθεί η «Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος», η οποία υπό την επίβλεψη των Μεγάλων Δυνάμεων
ψήφισε το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» του 1822 . «Η σφραγίς της Διοικήσεως φέρει σημείον
χαρακτηριστικόν την Αθηνάν μετά των συμβόλων της φρονήσεως» (σφραγίδα όπου εμφανίζεται η θεά
Αθηνά με την ένδειξη «Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος»). Κάτω ακριβώς από τη σφραγίδα που
εμφανίζει τη θεά Αθηνά, αναγράφεται «Εν ονόματι της Αγίου και αδιαιρέτου Τριάδος»!!… Παρακάτω
αναγράφεται «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» και ακριβώς από κάτω «Η επικρατούσα θρησκεία
στην ελληνική επικράτεια είναι η Ανατολική Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία». Και ακριβώς από κάτω
η σφραγίδα της Προσωρινή Διοίκησης της Ελλάδος με τη θεά Αθηνά! [εικόνα 5].Το υβρίδιο είχε μόλις
γεννηθεί!

9
10
Δοθέντος όμως ότι στο Βυζάντιο ο ελληνισμός είχε εκριζωθεί πλήρως από τους τέσσερις πρώτους ήδη
αιώνες της αυτοκρατορίας, συνεπώς ο ελληνισμός ως ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ είχε
θαφτεί για πάνω από χίλια χρόνια, η απόφαση το υβρίδιο να ονομαστεί «Ελλάδα» ήταν για την
ελληνόγλωσση θεοκρατία ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ! Η σφραγίδα της θεάς Αθηνάς στην «Προσωρινή Διοίκηση
της Ελλάδος» ήταν για την ελληνόγλωσση χριστιανοβυζαντινή ορθοδοξία ΣΟΚ και ΔΈΟΣ! Η έννοια
«ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ξεθάφτηκε, αναστήθηκε κυριολεκτικά μετά από 9+ αιώνες! ! Αν το υβρίδιο
ονομαζόταν «Ρωμαίικο» αντί «Ελλάς», η ελληνόγλωσση θεοκρατία θα πορεύονταν όπως και στο
Βυζάντιο: θεμέλιο του νεοσύστατου κράτους θα ήταν η ορθοδοξία και η ελληνική γλώσσα (η έννοια
ελληνισμός ΔΕΝ θα υπήρχε ούτε ως ονομαστική αναφορά – ο μεγαλειώδης Ελληνικός Πολιτισμός θα
είχε χαθεί στη λήθη της Ιστορίας). Η ονομασία «Ελλάδα» που επιβλήθηκε για το υβρίδιο ήταν Η
ΚΊΝΗΣΗ «ΜΑΤ» ΤΩΝ ΜΕΓΆΛΩΝ ΔΥΝΆΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΆΣΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ ! Προφανώς οφείλουμε πολλά ως έλληνες στο Μεγάλο Γαλλικό Έθνος, τον «Φύλακα
Άγγελο» του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, στη μυστική διπλωματία μεταξύ των τριών Μεγάλων
Δυνάμεων, στις συμφωνίες που έγιναν μεταξύ τους και στα ανταλλάγματα που δόθηκαν (πιθανώς) στην
ορθόδοξη -και εκχριστιανισμένη επί Βυζαντίου – Ρωσία ! Όμως:

Δεδομένου (α) της ονομασίας του νεοσύστατου κράτους ως «Ελλάδα» και (β) της θεοκρατίας ως βασικής
υπόστασης του κράτους, η ελληνόγλωσση θεοκρατία έπρεπε τώρα να βρει τρόπο ιστορικής ταύτισης
«Βυζαντίου» και «Ελληνισμού! Έπρεπε γι’ αυτό η μεταβυζαντινή θεοκρατία να ΠΑΡΑΧΆΡΑΞΕΙ την
Ιστορία! Αντικειμενικός στόχος της παραχάραξης ήταν η ταύτιση του «Ελληνισμού» με το «Βυζάντιο»
και τον «ορθόδοξο χριστιανισμό» !!! Ταυτόχρονα, η βίαιη αποκοπή του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος
και Πολιτισμού από την έννοια «Ελληνισμός»!! Η ονομασία του υβριδίου ως «Ελλάδα» είχε γυρίσει το
ρολόι χίλια χρόνια πίσω. Η μάχη της ελληνόγλωσσης θεοκρατίας κατά του Αρχαίου Ελληνικού
Πολιτισμού έπρεπε να ξαναδοθεί (πρέπει να καταστεί σαφές και να γίνει πλήρως αντιληπτό ότι, ο
Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός αποτελεί για τις ελληνόγλωσσες εκκλησιαστικές ελίτ του ορθόδοξου
χριστιανισμού εχθρό θανάσιμο, εχθρό μεγαλύτερο του μουσουλμανισμού). Αν το νεοσύστατο κράτος
ονομαζόταν «Ρωμαίικο» δεν θα χρειαζόταν καμία παραχάραξη της Ιστορίας • οι διωγμοί κατά του
Ελληνισμού θα συνεχίζονταν απροκάλυπτα όπου και όταν αυτό απαιτούνταν. Το γεγονός όμως ότι οι
Μεγάλες Δυνάμεις επέβαλαν το νεοσύστατο κράτος να ονομαστεί «Ελλάδα» – εκτός ότι διέσωσε εν
μέρει τον ελληνισμό από ολοκληρωτικό αφανισμό – απαιτούσε πλέον την παραχάραξη της Ιστορίας. Η
παραχάραξη της Ιστορίας έγινε κυρίως μέσω της παιδείας, από τα ανθελληνικά σχολεία, εξ ου και το
Υπουργείο Παιδείας και.. Θρησκευμάτων.

Το «ελληνικό» θεοκρατικό μόρφωμα, το υβρίδιο αυτό που οι κοσμικές και θρησκευτικές ελίτ της χώρας
αποκαλούν «ελληνικό» κράτος, συνέχισε τις ίδιες ακριβώς ανθελληνικές πρακτικές υπονόμευσης του
Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού: παραχάραξη της Ιστορίας, καταστροφές και λεηλασία των αρχαίων
Ελληνικών ναών και μνημείων, τηρώντας κατά γράμμα τις πρακτικές του Βυζαντίου, στη βάση του
βυζαντινοχριστιανικού θεολογικού δόγματος «ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΧΗΣ» («εις τον άγιον Ιωάννην τον απόστολο κι ευαγγελιστή» 59,370,7-11).

[Χαρακτηριστική των ανθελληνικών πρακτικών του μεταβυζαντινού μορφώματος είναι η ατίμαση των
Νεκρών προγόνων μας, στα πλαίσια άτυπης συμφωνίας μεταξύ κοσμικής και θρησκευτικής εξουσίας, με
στόχο και σκοπό την αποσιώπηση της ελληνικής Ιστορίας κάθε φορά που η αρχαιολογική σκαπάνη
έφερνε στο φως τα τιμημένα κόκαλα των προγόνων μας. Εμβληματικότερη περίπτωση, αυτή της
επιβολής απαγόρευσης να «προσκυνήσουμε» οι έλληνες τη σορό του Βασιλέα των Μακεδόνων
Φιλίππου, πατέρα του ενδοξότερου των ελλήνων Αλεξάνδρου του Μέγα. Τα οστά του Βασιλέα Φιλίππου
έφερε στο φως ο αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος το 1977. Ωστόσο επιβλήθηκε απαγόρευση από τη
θεοκρατία να δουν οι έλληνες τον Βασιλιά τους • επειδή η ελληνόγλωσση θεοκρατία αναγνωρίζει ως
βασιλιά της ΟΧΙ τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο τον Μέγα, αλλά τον αλλοεθνή Κωνσταντίνο τον
«Μέγα», τον αιμοσταγή διώκτη των ελλήνων και ιδρυτή του Βυζαντίου! Επίσης οι περιπτώσεις των
οστών στον τάφο του Αγαμέμνονα αλλά και των τιμημένων οστών των 300 ένδοξων Ιερολοχιτών, που
όχι μόνο ουδέποτε αφέθηκε να εκτεθούν στις προθήκες των Μουσείων αλλά σαπίζουν στα μπουντρούμια

11
του ανθελληνικού θεοκρατικού μιάσματος, καταδεικνύουν σαφώς ότι στην Ελλάδα εφαρμόστηκαν
πολιτικές βίαιης αποκοπής των ελλήνων από το Αρχαίο Ελληνικό Ιδεώδες. Η άτυπη απαγόρευση έκθεσης
των οστών των προγόνων μας στις προθήκες των Μουσείων, εδώ ]

«Η επίμαχη σκηνή του ντοκιμαντέρ του Κώστα Γαβρά για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης που
ψαλιδίστηκε με παρέμβαση της Ιεράς Συνόδου επειδή απεικόνιζε ρασοφόρους χριστιανούς να
σκαρφαλώνουν στις μετόπες του Παρθενώνα και να καταστρέφουν τα φειδιακά ανάγλυφα,
επαναλαμβάνεται στις μέρες μας στην Ανάφη, στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής – Παναγίας της
Καλαμιώτισσας, χτισμένο στα λείψανα του επιφανούς αρχαίου ναού του Απόλλωνα Αιγλήτη» (Εφημ.
Ελευθεροτυπία, ηλ. έκδοση 11 Σεπτεμβρίου 2009, «Μοναστήρι της Παναγίας Καλαμιώτισσας: Οι
μοναχοί χτίζουν πάνω σε αρχαία – Προφήτης Ηλίας κατά… Απόλλωνα»). «Στις μέρες μας, «ένα
πολιτιστικό έγκλημα άνευ προηγουμένου διαπράττεται στο μοναστήρι της Καλαμιώτισσας στην Ανάφη»,
όπου, σύμφωνα με το δημοσίευμα, «οι μοναχοί επεμβαίνουν στο αρχαίο ιερό του Απόλλωνα Αιγλήτη,
προκειμένου να χτίσουν μάντρες, πλακόστρωτα και παρεκκλήσια…» (Η εικόνα 6, που δημοσιεύτηκε
στην Ελευθεροτυπία τον Σεπτέμβριο του 2009, είναι από την Ελλάδα του 21ου αιώνα) .

«Ουδείς ενημέρωσε για όλα αυτά ωστόσο την Αρχαιολογική Υπηρεσία, πόσο μάλλον να ζητήσει άδεια.
Ουδείς δηλαδή έλαβε υπόψη του τον κηρυγμένο με νόμο αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος μάλιστα αφορά
μεγάλη έκταση». Δηλώσεις στο ΒΉΜΑ έκανε και η τότε προϊσταμένη της Εφορείας Κυκλάδων, κυρία
Μαρίζα Μαρθάρη: «Όποιος θα ήθελε να κάνει μια μεγάλη επένδυση, για να είναι νομότυπος θα έπρεπε
πρώτα να έλθει στην Αρχαιολογική Υπηρεσία» δήλωσε χαρακτηριστικά. Το δημοσίευμα συνεχίζει,
περιγράφοντας πλήθος παραβάσεων των διατάξεων του νόμου από τον ηγούμενο της μονής Δαμασκηνό
Γαβαλά.

Σύμφωνα με τα σύγχρονα εκκλησιαστικά συγγράμματα που διδάσκονται στις ιερατικές σχολές της
Ελλάδας, οι άγιοι Νικόλαος και Σπυρίδωνας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Και οι δυο υμνούνται από
την ορθοδοξία, γιατί γκρέμιζαν, έκαιγαν και λεηλατούσαν αρχαίους Ελληνικούς ναούς κι έσπαγαν
αγάλματα. Στο βίο του αγίου Σπυρίδωνα (12 Δεκ.) διαβάζουμε: «Ζούσε ακόμη ο άγιος στην επισκοπή
του, όταν ο πατριάρχης Αλεξανδρείας κινούμενος από θείο ζήλο και επιποθώντας να ιδή την επαρχία του
απαλλαγμένη από τα διάφορα Ελληνικά είδωλα και ξόανα, με τα οποία ήταν γεμάτος ο τόπος, κάλεσε
στην επισκοπή του όλους τους αρχιερείς για μια κοινή δέηση. Ήταν συνηθισμένος τρόπος η συντριβή
των ειδώλων με την προσευχή των πιστών. Στην πρόσκληση του πατριάρχη έσπευσαν όλοι οι επίσκοποι

12
κι ένας μεγάλος αριθμός πιστών να ανταποκριθούν. Στη μέρα που ωρίστηκε, άρχισε από όλους θερμή η
κοινή προσευχή κι οι παρακλήσεις. Το αποτέλεσμα ευλογημένο. Ένα ένα τα διάφορα ειδωλολατρικά
σύμβολα με την προσευχή των αγίων πατέρων κατά παραχώρηση θεού άρχισαν να γκρεμίζονται και να
γίνονται συντρίμματα.» Μέχρι σήμερα στα μοναστήρια επιβιώνει η απέχθεια και το άσβεστο μίσος της
ορθοδοξίας προς τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό και τα κλασικά έργα της αρχαιότητας. Στην εικόνα 7,
σύγχρονο λατρευτικό εικόνισμα του αγίου Νικολάου, που προσκυνούν ορθόδοξοι χριστιανοί έλληνες (!),
που απεικονίζει τον άγιο να καταστρέφει ελληνικά γλυπτικά καλλιτεχνήματα.

Την εικόνα προσκυνούν οι πιστοί στην μονή Εσφιγμένου στο άγιον Όρος. «Χαίρε, ο εκτεφρώσας τους
βωμούς των ειδώλων» ψάλλουν ακόμη και σήμερα στους χαιρετισμούς προς τιμή του αγίου Νικολάου (6
Δεκ.) οι ορθόδοξοι έλληνες ιερείς.

13
Στην εικόνα 8, το κίτρινο λάβαρο με το δικέφαλο μαύρο αετό, που οι ορθόδοξοι χριστιανοί θεωρούν
επίσημη σημαία του Βυζαντίου.

Είναι η σημαία του μιαρού Βυζαντίου που η ανθελληνική κρατική προπαγάνδα ταυτίζει με τον
ελληνισμό! Είναι η σημαία του Βυζαντίου που κυριαρχεί έξω από όλες σχεδόν της εκκλησίες και τα
μοναστήρια της χώρας και έχει υιοθετηθεί ως σύμβολο του Ελληνισμού (!) από την εκκλησία της
Ελλάδος. Είναι η σημαία του μιαρού Βυζαντίου, που έκαψε, γκρέμισε, λεηλάτησε τους Ελληνικούς
ναούς, κατάσφαξε τους έλληνες Εθνικούς, έκαψε ή πούλησε στους Δυτικούς τα αρχαία ελληνικά
συγγράμματα, έκλεισε τις Φιλοσοφικές Σχολές και στη θέση τους διέδωσε τον Σχολαστικισμό (δηλαδή
την υποταγή της φιλοσοφίας στη θρησκεία), κατήργησε την Ιπποκράτειο Ιατρική ως εργαλείο του
διαβόλου εισάγοντας μαζικά ως θεραπευτική μέθοδο τους εξορκισμούς, κατήργησε τους Ολυμπιακούς
Αγώνες.

Στο σημείο αυτό, για την ιστορική αντικειμενικότητα στο ακανθώδες εν λόγω εθνικό ζήτημα, πρέπει για
να γίνει ο έξης διαχωρισμός: οι απλοί ορθόδοξοι χριστιανοί δεν φέρουν καμία ευθύνη για το κακό που
βρήκε τον Ελληνισμό. Οι απλοί χριστιανοί, οι πιστοί χριστιανοί που δεν διακατέχονται από θρησκευτικό
φανατισμό και μισαλλοδοξία, δεν είναι παρά πεπλανημένοι έλληνες, όπως εξάλλου όλοι μας – θύματα
της προπαγάνδας του ανθελληνικού νεοβυζαντινού υβριδίου που αποκαλείται «ελληνικό» κράτος. Οι
περισσότεροι από αυτούς, άνθρωποι ενάρετοι και οικογενειάρχες, είναι άδολοι πατριώτες που,
υπηρετώντας την ιδεολογία του βυζαντινοχριστιανισμού, νομίζουν (εσφαλμένα) ότι υπηρετούν τον
Ελληνισμό. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τις ελληνόγλωσσες θρησκευτικές και κοσμικές «ελίτ» του
θεοκρατικού υβριδίου που αποκαλείται «ελληνικό» κράτος. Αυτοί είναι γνήσιοι συνεχιστές του
βυζαντινού ανθελληνικού μιάσματος. Είναι ορκισμένοι εχθροί του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.
Έχουν πλήρη επίγνωση της ταυτότητάς τους καθώς και της ιδεολογίας που φανατικά υπηρετούν. Οι
εχθροί του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, είναι και εχθροί του Ελληνισμού.]

Το νεοσύστατο «ελληνικό» υβρίδιο καμία σχέση δεν έχει το Απολλώνιο Ελληνικό Φως. Πρόκειται για
στυγνή θεοκρατία, που, αφενός ως γνήσιος συνεχιστής του Βυζαντίου υπονόμευσε συστηματικά το
Αρχαίο Ελληνικό Ιδεώδες, αφετέρου δε ως συνεχιστής της παράδοσης της στενής συνεργασίας

14
Εκκλησίας – Οθωμανικής Πύλης υπονομεύει τους ελληνικούς πληθυσμούς της Ελλάδος έως και σήμερα,
όπως, τηρουμένων των αναλογιών, συνέβαινε και επί τουρκοκρατίας.

[Δεδομένου του θεσμικού παρακρατικού ρόλου της εκκλησίας στα πολιτικά πράγματα της χώρας (βλ.
Χριστόδουλος, ταυτότητες, συλλαλητήρια, αποκεφαλισμός Φίλη και άπειρα άλλα), τίθεται επιτακτικά το
ερώτημα, αν η ηγεσία της ελληνικής εκκλησίας διατηρεί θεσμική εξάρτηση από το τουρκικό κράτος και
τις υπηρεσίες του. Πρόσφατα διάβαζα ποστ στο διαδίκτυο (που αλλού?) σχετικό με εξαρτήσεις των εν
Ελλάδι μητροπολιτών από το τουρκικό κράτος, που πάνω κάτω είχε ως εξής: Προϋπόθεση του εκλέγειν
και εκλέγεσθαι των εν Ελλάδι μητροπολιτών στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, είναι (α) η
τουρκική υπηκοότητα και (β) η μητρική γνώση της τουρκικής γλώσσας. Οι έλληνες μητροπολίτες που
διεκδικούν τον πατριαρχικό θρόνο έχουν υποχρεωτικά την τουρκική υπηκοότητα καθώς και,
υποχρεωτικά, γνωρίζουν μητρικά την τουρκική γλώσσα αφού προηγουμένως λάβουν τουρκική παιδεία.
Επίσης ότι, η τουρκική κυβέρνηση ελέγχει και εγκρίνει κάθε υποψήφιο για την πατριαρχία και διαγράφει
όσους δεν είναι της αρεσκείας της. Ξέρει κάνας χριστιανός αν ευσταθεί, αν έλληνες υπήκοοι που δεν
έχουν γεννηθεί στην Τουρκία και που προέρχονται από την Ελλάδα λαμβάνουν από την Τουρκία την
τουρκική υπηκοότητα προκειμένου να διεκδικήσουν την πατριαρχία? Αν έλληνες μητροπολίτες
λαμβάνουν υποχρεωτικά την τουρκική παιδεία, και αν γνωρίζουν μητρικά την τουρκική γλώσσα. Αν
αναλαμβάνουν μυστικά δεσμεύσεις έναντι της Τουρκίας • τι ακριβώς σσημαίνει «διαγράφονται από
υποψήφιοι αν δεν είναι αρεστοί στην Τουρκία». Παράδειγμα: αν κάποιος μητροπολίτης αντιδράσει στους
σχεδιασμούς Ερντογάν για μαζική προώθηση αφρικανών μεταναστών στην Ελλάδα, και στη συνέχεια
αποφασίσει να διεκδικήσει την πατριαρχία, ερωτάται αν θα έθετε τις πατριαρχικές φιλοδοξίες του στον
κίνδυνο της διαγραφής από υποψήφιος ως μη αρεστός στην Τουρκία]

Η ταυτότητα του «ελληνικού» υβριδίου και ο ρόλος της Δύσης στη διάσωση του Αρχαίου Ελληνικού
Πολιτισμού

Το νεοελληνικό αποτυχημένο κράτος, το θεοκρατικό εν λόγω «ελληνικό» υβρίδιο, επέλεξε να βασίσει

την ταυτότητά του αποκλειστικά στη θεοκρατία που επέβαλαν οι μεταβυζαντινές κοσμικές και
θρησκευτικές ηγεσίες. Επιλέχθηκε ο δρόμος του αφελληνισμού, ο ανθελληνική μονοδιάστατη επιλογή η
συνοχή του κράτους να βασιστεί στην «Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Xριστού» υπό την ελληνική
γλώσσα, τηρουμένων των αναλογιών, όπως και στο Βυζάντιο. Επιβλήθηκε η συνταγματική κατοχύρωση
της θεοκρατίας, που διασφαλίζεται από το άρθρο 3 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο
«Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του
Xριστού. H Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό,
υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης (…)».
Ταυτόχρονα συνεχίστηκαν οι λυσσώδεις βυζαντινοχριστανικές πρακτικές της αδυσώπητης καταδίωξης
του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος.

Το ότι καταφέραμε και κρατήσαμε μία υποτυπώδη επαφή με την Αρχαία Ελληνική Κληρονομιά μας το
οφείλουμε στην υποχρεωτική πρόσδεση της χώρας στο δυτικό άρμα και, κυρίως, στις τεράστιες
υπηρεσίες πολιτισμού που προσέφεραν τα ξένα Αρχαιολογικά Ινστιτούτα στην Ελλάδα, με προεξέχοντα
τη Γαλλική Σχολή Αθηνών, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών, την Αμερικανική Σχολή
Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα και το Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών. Τα ξένα
Αρχαιολογικά Ινστιτούτα προορίστηκαν από τη Δύση να λειτουργήσουν ως Θεματοφύλακας της
Ελληνικής Κληρονομιάς, «Φύλακες Άγγελοι» (κυριολεκτικά) του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού,
κόντρα στο θεοκρατικό μεταβυζαντινό καθεστώς που, εν απουσία της Δύσης, θα βανδάλιζε, θα
κατέστρεφε και θα βεβήλωνε τους ελληνικούς ναούς που γλίτωσαν από το Βυζάντιο • της
πραγματικότητας αυτής η Δύση είχε πλήρη επίγνωση. Αν ο Δυτικός Πολιτισμός δεν τιμούσε και δεν
προστάτευε τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, αναγνωρίζοντάς τον ως θεμέλιο του σύγχρονου
πολιτισμένου Κόσμου, η ελληνόγλωσση θεοκρατία θα είχε ξεριζώσει τον Ελληνικό Πολιτισμό από τον
ίδιο το τόπο που γεννήθηκε. Αν η Δύση δεν κρατούσε τα γκέμια της ελληνόγλωσσης θεοκρατίας κι αν τα
Αρχαιολογικά Ινστιτούτα δεν οριοθετούσαν με σαφήνεια το έδαφος που ήλεγχαν (Κόρινθος = ΗΠΑ ,

15
Μυκήνες = Γερμανία, Δήλος = Γαλλία, Αρχαία Αγορά – Στοά Αττάλου = ΗΠΑ, κλπ) καθιστώντας στη
θεοκρατία σαφές ότι «χέρι εδώ να βεβηλώσεις ΔΕΝ σηκώνεις», σήμερα δεν θα υπήρχε ένας ελληνικός
ναός όρθιος • ως και τους Δελφούς θα μπάζωναν και θα ορθώνανε εκκλησιές και μοναστήρια.

Η Άλωση

[Η άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε, κατά τις επίσημες ιστορικές πηγές, το αποτέλεσμα της
πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας τελευταίος αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ’
Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β’. Η πολιορκία
διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Η άλωση αυτή της
Κωνσταντινούπολης, σήμανε και το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο:

Θύμα της συστηματικής παραποίησης της Ιστορίας υπήρξε (και) η αλήθεια για τα γεγονότα που
προηγήθηκαν της πτώσης της πρωτεύουσας του Βυζαντίου, Κωνσταντινούπολης. Την
Κωνσταντινούπολη παρέδωσαν στους οθωμανούς οι ανθενωτικοί της ορθόδοξης εκκλησίας. Είναι
γνωστόν, πως κατά την «άλωση» της πόλης, η εκκλησία λειτούργησε υπονομευτικά, καλλιεργώντας είτε
κλίμα ηττοπάθειας (αντιτιθέμενη στην ένωση των εκκλησιών ) λέγοντας πως «είναι θέλημα θεού η πόλη
να τουρκέψει», είτε ερχόμενοι και σε απευθείας συνομιλίες με τους οθωμανούς. Οι ανθενωτικοί ιερείς
κλειστήκαν στις εκκλησιές όπου, μαζί με το άβουλο και φανατισμένο θρησκευτικά πλήθος, έψελναν
μοιρολατρικά «κύριε ελέησον» περιμένοντας βοήθεια απ’ τον …ουρανό! 30.000 ανθενωτικοί μοναχοί
αρνούνταν να υπερασπιστούν την Κωνσταντινούπολη, παρακολουθώντας απαθείς την πολιορκία της
πόλης, κλεισμένοι στα πάμπολλα μοναστήρια και τις εκκλησιές της περιοχής της Κωνσταντινούπολης.
Μόνο εντός της πόλεως υπήρχαν, όπως λέγεται, 300 μοναστήρια με 10.000 καλόγερους, ενώ διάφορες
αναφορές και εκτιμήσεις ανεβάζουν τον συνολικό αριθμό έως και 300.000, όταν την ίδια στιγμή, την
άμυνα της πόλης προσπαθούσαν να κρατήσουν μετά βίας 4.937 βυζαντινοί άνδρες, ανάμεσά τους 2.000
δυτικοί, με τον Γενουάτη Ιωάννη Ιουστινιάνη να δίνει ηρωικές μάχες για την προάσπιση της πόλης,
απέναντι στους 150.000 περίπου οθωμανούς πολιορκητές (Γεώργιος Φραντζής , «Το χρονικό της
πολιορκία και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης», στον τόμο Γεώργιος Φραντζής- Νικολό
Μπάρμπαρο, Η Πόλις εάλω Το χρονικό της πολιορκίας και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης,
Μετάφραση: Κουσουνέλος, Γιώργος, εκδ. Α. Α. Λιβάνη, Αθήνα 1993, σελ. 26), Νίκος Νικολούδης, «Η
άλωση της Κωνσταντινούπολης», στον συλλογικό τόμο Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, εκδ.
Περισκόπιο 2001, σελ. 28. Ράνσιμαν ,2002, 129).

Δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε και να παραγνωρίσουμε το γεγονός πως στο πλάι των ανθενωτικών
ιερωμένων συντάχθηκαν και πολλοί κοσμικοί, που βλέποντας το τέλος να πλησιάζει προσπάθησαν να
περισώσουν ότι μπορούσαν. Στο ίδιο ιστορικό πλαίσιο αρκετοί ιστορικοί εντάσσουν και το περίφημο
άνοιγμα της Κερκόπορτας (από εσωτερική προδοσία), που εξυπηρετούσε έναν πολύ πιο ουσιαστικό
σκοπό: Το κοράνι προβλέπει την προστασία των «απίστων» κατοίκων μιας πόλης που παραδίδονται
οικειοθελώς (περιοδικό «Δαυλός», Μάρτιος 1993). Πάνω σε αυτή την αρχή του κορανίου, οι
ανθενωτικοί, που αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των ορθοδόξων χριστιανών της
Κωνσταντινούπολης, αποφάσισαν να παραδώσουν την πόλη στον Μωάμεθ τον πορθητή.

Τα παραπάνω ενισχύει κι ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 1993 στο περιοδικό «Δαυλός»,
που φέρει τον τίτλο «Η πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως» και το οποίο συνέταξε η Θεοδώρα Φραντζή,
κόρη του πρωτοβεστιάριου του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, Γεωργίου Φραντζή. Η Θεοδώρα Φραντζή
ήταν σύζυγος του στρατιωτικού σύμβολου του αυτοκράτορα, Εδουάρδου Ντε Ριστόν. Το έγγραφο
εκδόθηκε στην Αγγλία το 1454, όπου είχαν καταφύγει και οι δύο μετά την άλωση. Στο έγγραφο αυτό,
περιγράφεται, μεταξύ άλλων και μια περίπτωση συνδιαλλαγής ανθενωτικών ρασοφόρων και κοσμικών
με τον εκπρόσωπο του Μωάμεθ Β’ του Πορθητή, Ρεσίτ Πασά της Ανδριανούπολης, λίγες ημέρες πριν
την κατάληψη της πόλης. Οι συναντήσεις γινόταν – κρυφά και νύχτα φυσικά- στο μοναστήρι της Αγίας
Ευθυμίας και κατά τύχην υπέπεσαν στην αντίληψη του Εδουάρδου Ντε Ριστόν. Από πλευράς των
ρασοφόρων, στις διαπραγματεύσεις αυτές έλαβε μέρος ο ιεροκήρυκας της Αγίας Σοφίας, Ιωάσαφ, κι από

16
πλευράς των κοσμικών ο Μέγας Δούκας Λεόντιος και ο αρχιναύαρχος Νεόφυτος. (το περιεχόμενο του
εγγράφου, εδώ).

Πληροφορίες για την παράδοση της Κωνσταντινούπολης στους οθωμανούς από τους ανθενωτικούς, μάς
διασώζει ο ιστορικός Καρολίδης. Σύμφωνα με τον Καρολίδη, μόνο 33.000 αιχμαλωτίστηκαν, δηλαδή ο
μισός πληθυσμός. Ο άλλος μισός, οι ανθενωτικοί, είχαν σημαδέψει τα σπίτια τους και δεν έπαθαν τίποτε.
Γιατί, εκτός από το Γεννάδιο, και άλλοι προύχοντες όχι μόνο σώθηκαν, αλλά πήραν και αξιώματα.

Τα ίδια μαρτυρεί και ο μολδοβλάχος ιστορικός, Δημήτρη Καντεμίρ (1673-1723), που έζησε στην
Τουρκία μελετώντας για πολλά χρόνια την άνοδο και την πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ας μην
ξεχνάμε την αλησμόνητη ρήση του -φανατικά ανθενωτικού – πατριάρχη Γεννάδιου, που έβγαινε στους
δρόμους και καταριόταν τον Παλαιολόγο, μόλις έπεσε η πόλη: «Δεν βλέπετε ότι η Ορθοδοξία
εθριάμβευσεν; Από του νυν, ουδέν πλέον φοβείται», όπως κι έκαναν τα πάντα για να μην φύγει απ’ τα
χέρια τους (βλέπε αφορισμούς και προδοσίες).

Την παράδοση (και όχι άλωση) της Κωνσταντινούπολης μαρτυρούν και τα επίσημα τουρκικά έγγραφα. Η
θέση αυτή είναι σύμφωνη με το κοράνι και την μουσουλμανική παράδοση, ώστε να μπορεί να
δικαιολογηθούν τα προνόμια που εδόθησαν από τους οθωμανούς στην εκκλησία μετά την άλωση· για να
δοθούν στους χριστιανούς προνόμια έπρεπε να είχαν προσφέρει υπηρεσίες στον κατακτητή, όπως οι
εβραίοι είχαν προσφέρει υπηρεσίες για την άλωση της πόλης για να κρατήσουν τις συναγωγές, όπως και
τελικά έγινε.

Με άρθρο του στην εφημερίδα Καθημερινή με τίτλο «Έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης;» (ημ.
Δημοσίευσης 20.05.2007) ο Δημήτρης Αποστολόπουλος, διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα
Ερευνών και αντιπρόεδρος της «Διεθνούς Εταιρείας Μελέτης του 18ου αιώνα» (ISECS), υπαινίσσεται
πολιτική απόφαση με την οποία δόθηκαν προνόμια στην εκκλησία, κατόπιν στενής συνεργασίας
πατριαρχείου – οθωμανικής Πύλης. Ειδικότερα, ύστερα από πολλές δυσκολίες αναζητήθηκαν στην
Αδριανούπολη όπου ζούσαν υπέργηροι που είχαν λάβει μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις του 1453 από
την πλευρά των Οθωμανών. Οι πολεμιστές αυτοί δήλωσαν ενώπιον κάποιου ανώτατου πολιτικού
σώματος που συνεδρίαζε στην Πόλη, του Διβανίου πιθανότατα, πως η Κωνσταντινούπολη δεν αλώθηκε
αλλά παραδόθηκε! Έτσι δικαιολογήθηκε (και πολιτικά – τυπικά) η παραχώρηση προνομίων στην
εκκλησία, ώστε η πολιτική παραχώρησης προνομίων να εναρμονίζεται με όσα ορίζει το παραδοσιακό
μουσουλμανικό δίκαιο. Σύμφωνα με το τελευταίο, το καθεστώς του προστατευόμενου δεν
παραχωρούνταν παρά σε πόλεις που είχαν παραδοθεί και σε ομάδες που είχαν συνεργαστεί με τους
επερχόμενους μουσουλμάνους. Ένα μόνο βήμα χρειαζόταν για να γίνουν όλα «όπως πρέπει»: Αν η
Κωνσταντινούπολη είχε παραδοθεί, καλώς είχαν δοθεί όσα δόθηκαν στους ορθόδοξους. (πηγή: Μεγάλη
Ιστορία τής Ελλάδας» τού Γιάννη Κορδάτου, τ. VIII (Βυζάντιο Β΄), κεφ. «Η αλήθεια για την άλωση τής
Πόλης», Περιοδικό Δαυλός, Μάρτιος 1993, Εφημερίδα Καθημερινή, 20/05/2007 Έγινε η άλωση της
Κωνσταντινούπολης;)

Την πτώση της Κωνσταντινούπολης οι ανθενωτικοί ρασοφόροι «προφήτευαν» πολύ καιρό πριν την
άλωση, προετοιμάζοντας με τον τρόπο αυτό τον πληθυσμό της πόλης για την επικείμενη παράδοση, η
οποία, στη συνέχεια, κατόπιν συστηματικής παράστασης ψευδών ιστορικών γεγονότων ως αληθινών,
βαφτίστηκε «άλωση». Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, ως θείο σημάδι του επικείμενου τέλους της
Κωνσταντινούπολης ερμηνεύτηκε η Έκλειψη Σελήνης που συνέβη την 23η Μαΐου 1453, σπέρνοντας τον
πανικό στην πολιορκούμενη πόλη.

Την πολιτική της αμαχητί παράδοσης ακολούθησε και ο αδελφός του Αλέξιου Κομνηνού, Δαυίδ
Κομνηνός, ο τελευταίος αυτοκράτορας της Τραπεζούντας, ο οποίος παρέδωσε την πόλη στον Μωάμεθ
Β΄ενάντια στη θέληση του πολιορκημένου λαού. Ήταν το έτος 1461, το τέλος της αυτοκρατορίας της
Τραπεζούντας, 7 χρόνια μετά την παράδοση της Κωνσταντινούπολης στον Μωάμεθ από τους
ανθενωτικούς. Η παράδοση της πόλης από τον Κομνηνό είχε τα ίδια ευεργετικά (για την εκκλησία)

17
αποτελέσματα όπως και η παράδοση της Κωνσταντινούπολης: Πολλά από τα προνόμια που χορήγησαν
οι Κομνηνοί στη μονή «Παναγία Σουμελά», όπου χτυπούσε η καρδιά του ποντιακού χριστιανισμού,
επικυρώθηκαν και επεκτάθηκαν επί τουρκοκρατίας με σουλτανικά φιρμάνια και πατριαρχικά σιγίλλια. Οι
σουλτάνοι Βαγιαζήτ Β΄, Σελήμ Α΄, Μουράτ Γ΄, Σελήμ Β΄, Iμπραήμ A΄, Μωάμεθ Δ΄, Σουλεϊμάν Β΄,
Μουσταφά Β΄, Αχμέτ Γ΄, αναγράφονται στους κώδικες της μονής «Παναγία Σουμελά» ως ευεργέτες
(Wikipedia).]

Η μονοδιάστατη επιλογή η συνοχή του κράτους να βασιστεί στην «Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του
Xριστού» υπό την ελληνική γλώσσα, με ταυτόχρονη υπονόμευση του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού,
έμελλε να έχει ολέθρια αποτελέσματα. Η επέλαση του δυτικού καταναλωτικού προτύπου, ο
εκμοντερνισμός, η μόρφωση ευρύτερων στρωμάτων της κοινωνίας, η κατακόρυφη άνοδος του βιοτικού
επίπεδου, το άνοιγμα των ευρωπαϊκών ασύνορων, η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια
αλλά και η πλήρης ένταξή της στις δυτικές δομές, που κράτησε τη χώρα όρθια, εμποδίζοντας να
διολισθήσει σε θεοκρατία ισλαμικού τύπου, και κυρίως η έκρηξη της ψηφιακής μετάδοσης της
πληροφορίας μέσω του διαδικτύου, οδήγησαν από τη δεκαετία του 80 και μετά σε απομάκρυνση της
πλειοψηφίας από τις αρχές και τις αξίες της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και παράδοσης.

Ελλείψει άλλου συνεκτικού δεσμού, το κράτος διαλύθηκε στην πρώτη δυσκολία. Την αποσάθρωση του
αποτυχημένου ελληνικού υβριδίου επέτεινε η καθολική αποτυχία των θεσμικών πυλώνων της
λειτουργίας του κράτους, αποτυχία που είχε ως αποτέλεσμα την ακαριαία αποσύνθεση μόλις οι διεθνείς
συνθήκες δυσκόλεψαν. Ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους θα είναι επίπονος και θα έλθει ως
αποτέλεσμα της πτώσης του ελληνικού αποτυχημένου κράτους. Η συστηματική υπονόμευση του
Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, η απομάκρυνση των ελλήνων από τις Αρχές και τις Αξίες του Αρχαίου
Ελληνικού Ιδεώδους, η βίαιη αποκοπή των ελλήνων από την Αρχαία Ελληνική Κληρονομιά μας,
συνεχίστηκαν ως τις ύστερες μέρες της μεταπολίτευσης. Και κάπως έτσι, οι έλληνες χάσαμε την
ελληνική μας ταυτότητα, απωλέσαμε την ελληνική μας συνείδηση, μέχρι που στο τέλος χάσαμε τη
συνοχή μας ως ελληνικό έθνος, πολύ πριν ενσκήψει η οικονομική κρίση. Όταν η κρίση χτύπησε τη χώρα,
ελλείψει ελληνικής συνείδησης, ο πληθυσμός αντέδρασε με πλήρη αδιαφορία για την τύχη του
μεταβυζαντινού μορφώματος. Και κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ: Στην ερώτηση αν θα πολεμούσες για την
πατρίδα σου, το 54% των ελλήνων απαντά «ΟΧΙ». Ο αποκεφαλισμός του υπουργού Φίλη από το
θεοκρατικό «ελληνικό» μόρφωμα, επειδή αποτόλμησε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην παιδεία (που
αποτέλεσε διαχρονικά εργαλείο πνευματικού αφελληνισμού και αποκοπής των σύγχρονων ελλήνων από
την αληθινή Ιστορία μας), θυμίζει τις τελευταίες ημέρες της βυζαντινής θεοκρατίας.

Όπως αναφέρει ο ιστορικός της Άλωσης Γεώργιος Φραντζής στο «χρονικό της Άλωσης», όταν ο
Μωάμεθ ετοιμαζόταν να μπει στην Πόλη, εκείνοι μέσα τσακώνονταν αν οι άγγελοι ήσαν αρσενικού ή
θηλυκού γένους

Αιτιοκρατία: το τέλος του χριστιανισμού

By alampasis 16 Ιουλίου 2017

– Οι Μοίρες, οντότητες της αρχαίας ελληνικής Μυθολογίας, παριστάνονταν συνήθως ως τρεις γυναικείες
μορφές που κλώθουν. Η κλωστή που κρατούν στα χέρια τους, συμβολίζει την ανθρώπινη ζωή,
δεικνύοντας το πόσο μικρή και αδύναμη μπορεί αυτή να είναι.
Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ (συμβολίζει και το παρόν), γνέθει το νήμα της ζωής, η δεύτερη, η Λάχεσις (το
παρελθόν), μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα «λάχει» στον καθένα (εξού και λαχείο). Η τρίτη
Μοίρα, τέλος, η Άτροπος (το μέλλον), κόβει, όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων.

Ο Πίνδαρος πρόσθεσε στις τρεις Μοίρες την Τύχη, που θεωρεί μάλιστα ότι έχει μεγαλύτερο κύρος από
τις άλλες αδελφές της. Η λέξη «μοίρα» βγαίνει από το αρχαίο ρήμα «μείρομαι» (μοιράζω), είναι δηλαδή

18
το «μερίδιο», το κομμάτι που παίρνει ο καθένας από τη μοιρασιά ενός όλου [ειμαρμένη < αρχαία
ελληνική εἱμαρμένη, μετοχή παθητικού παρακειμένου (εἵμαρμαι) του ρήματος μείρομαι < παίρνω το
μερίδιό μου]. Οι Μοίρες είναι επομένως οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής
του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του. Είναι πάντα τρεις γυναίκες, που γνέθουν για τον
καθένα το νήμα της ζωής, μέχρι να τελειώσει το μαλλί ή να κοπεί απότομα. Παρουσιάζονται συνήθως
στη γέννηση του μωρού, τη νύχτα μετά την τρίτη μέρα.

Η Μοίρα είναι πάνω απ’ όλα ιδιοκτησία τού Δία, γι’ αυτό και τον ονόμαζαν «Μοιραγέτη» (ηγέτη, οδηγό,
αρχηγό των Μοιρών), παρόλο που εκείνη τον περιορίζει και αναγκάζεται να τη σεβαστεί. Οι Μοίρες
είναι απλώς το όργανο στην υπηρεσία των θεών, που εκτελούν τη θέλησή τους. Το νήμα της ζωής το
γνέθουν ουσιαστικά εκείνοι, οι οποίοι καθορίζουν τα γεγονότα, τις περιπέτειες, τον πλούτο, τον γάμο, το
σπιτικό, τις χαρές, τις λύπες και το θάνατο για τον κάθε άνθρωπο.

Οι θεοί μπορούν και έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τη μοίρα, αφού οι ίδιοι την ορίζουν στην αρχή της
ζωής των θνητών. Μια τέτοια αλλαγή όμως θα είχε πολύ άσχημες συνέπειες, γιατί θα διατάρασσε την
αρμονία και την τάξη. Ο Δίας, λοιπόν, μπορεί ν’ αλλάξει τη Μοίρα, μα προτιμά να μην το κάνει, γιατί κι
οι άλλοι θεοί θα ζητούσαν να κάνουν το ίδιο για τους δικούς τους προστατευόμενους. Η σύγκρουση
αυτή είναι αναπόφευκτη, γιατί αφορά την ίδια τη ζωή κι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά
της: ποιος είναι πιο πάνω, ο θεός ή «ό,τι είναι γραφτό να συμβεί;». Το ερώτημα απασχόλησε, όπως ήταν
φυσικό, και όλους τους μεταγενέστερους ποιητές και φιλοσόφους.

– Η «Αγία Γραφή» μάς λέει ότι ο χριστιανικός θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατά τη δική του ‘εικόνα
και ομοίωση’, και μια από τις ιδιότητες που έχει ο χριστιανικός θεός είναι η ελευθερία εκλογής. Όταν
δημιούργησε τον άνθρωπο, του έδωσε την ίδια αυτή θαυμάσια ιδιότητα— το δώρο της ελεύθερης
βούλησης. Έτσι, ο θεός έδωσε στον άνθρωπο την ελεύθερη βούληση ως στοιχείο της ίδιας μας της
φύσης. Επειδή γνώριζε τον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργούσαν η διάνοια και τα συναισθήματά μας,
γνώριζε ότι θα ήμασταν πλήρως ευτυχισμένοι αν είχαμε ελεύθερη βούληση. Μαζί με το δώρο της
ελεύθερης βούλησης, ο θεός μας έδωσε την ικανότητα να σκεφτόμαστε, να σταθμίζουμε τα ζητήματα, να
παίρνουμε αποφάσεις και να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος. (Εβραίους 5:14, ΜΝΚ: «Αλλά η
στερεή τροφή είναι για ώριμους ανθρώπους, για εκείνους που μέσω χρήσης έχουν τις δυνάμεις της
αντίληψής τους γυμνασμένες για να διακρίνουν και το ορθό και το εσφαλμένο.»). Συνεπώς, η ελεύθερη
βούληση επρόκειτο να βασίζεται σε νοήμονα εκλογή. Ο θαυμαστός μας εγκέφαλος σχεδιάστηκε έτσι
ώστε να εργάζεται σε αρμονία με την ελευθερία εκλογής που έχουμε [πηγή: Αγία Γραφή, «Το Θαυμάσιο
Δώρο της Ελεύθερης Βούλησης»].

Η αγία Γραφή είναι σαφής ότι δεν έχουμε μόνο την ικανότητα να επιλέγουμε, έχουμε επίσης την ευθύνη
να επιλέγουμε με σύνεση. Στην Παλαιά Διαθήκη, ο θεός επέλεξε ένα έθνος (Ισραήλ) αλλά τα άτομα μέσα
στο έθνος έφεραν την ευθύνη να επιλέξουν υπακοή στον θεό. Και τα άτομα εκτός του Ισραήλ μπορούσαν
να επιλέξουν επίσης να πιστεύουν και να ακολουθούν τον θεό. Στην Καινή Διαθήκη, δίνεται στους
αμαρτωλούς εντολή ξανά και ξανά να «μετανοήσουν» και να «πιστέψουν» (Κατά Ματθαίον 3:2, 4:17,
Πράξεις 3:19, Α΄ Ιωάννη 3:23). Κάθε πρόσκληση για μετάνοια είναι μια πρόσκληση επιλογής. Η εντολή
για πίστη προϋποθέτει ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιλέξει να υπακούσει στην εντολή.

Ο Ιησούς προσδιόρισε το πρόβλημα ορισμένων άπιστων όταν τους είπε «Όμως, δεν θέλετε να έρθετε σε
μένα, για να έχετε ζωή» (Κατά Ιωάννη 5:40). Προφανώς, θα μπορούσαν να πάνε αν το θέλανε, το
πρόβλημά τους ήταν ότι επέλεξαν με τη βούλησή τους να μην πάνε. «Μη πλανιέστε, ο Θεός δεν
εμπαίζεται, επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει» (Προς Γαλάτες 6:7) και εκείνοι που
βρίσκονται εκτός σωτηρίας είναι «χωρίς δικαιολογία» (Προς Ρωμαίους 1:20-21). Αναφερόμενος στην
ελεύθερη βούληση, ο Μέγας Βασίλειος λέει ότι «Ο Θεός προνοεί το καλύτερο στη ζωή σου, όμως το
«καντήλι» της ζωής σου δεν το κρατάει Εκείνος, αλλά σου το δίνει να το κρατήσεις εσύ στα χέρια σου
και Εκείνος θέλει να σε βοηθήσει και να σε στηρίξει. Αν εσύ δεν προσέξεις, σκοντάψεις και πέσεις, τότε

19
το λάδι από το καντήλι θα χυθεί και το δοχείο θα σπάσει. Όμως για αυτό δεν θα ευθύνεται η Πρόνοια του
Θεού, αλλά οι δικές σου επιλογές».

Ο άνθρωπος επιλέγει το καλό μόνο με την χάρη και τη δύναμη του θεού και η ελεύθερη βούληση γίνεται
πραγματικά «ελεύθερη» με την έννοια να μπορεί να επιλέξει την σωτηρία (Κατά Ιωάννη 15:16). Είναι το
άγιο Πνεύμα που εργάζεται μέσα και μέσω της βούλησης ενός ατόμου για την αναγέννησή του (Κατά
Ιωάννη 1:12-13) και να δώσει σ΄ αυτόν / αυτήν μια νέα φύση «…κτίστηκε σύμφωνα με τον Θεό, με
δικαιοσύνη και οσιότητα της αλήθειας» (Προς Εφεσίους 4:24). Κατά το χριστιανικό δόγμα η σωτηρία
είναι έργο του θεού. Την ίδια στιγμή, τα κίνητρα, οι επιθυμίες και οι πράξεις μας είναι εθελοντικές και
είμαστε δικαίως υπεύθυνοι γι’ αυτές. «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας
κατακριθήσεται» (Μαρκ. 16, 16) ισχύει για όλους εκείνους που άκουσαν το κήρυγμα του ευαγγελίου του
και απίστησαν.

Το βουλητικό στοιχείο είναι κυρίαρχο στο χριστιανικό δόγμα ακόμη και για τους μ.Χ. μη χριστιανούς,
αλλ’ όχι άθρησκους: τους μη χριστιανούς, ισλαμιστές, βουδιστές, ινδουιστές κλπ που δεν άκουσαν ποτέ
ευαγγελικό λόγο, άρα απίστησαν ακουσίως, ο χριστιανικός θεός θα κρίνει με βάση τον έμφυτο ηθικό
νόμο της συνειδήσεως και τους νόμους της θρησκείας- πίστεώς τους, αρκεί η μη προσέλευσή τους στο
χριστιανισμό να οφείλεται σε άγνοια Αθέλητη, ενώ η προαίρεσή τους είναι αγαθή και ειλικρινής. «Ουκ
έστι προσωπολήπτης (= δεν κρίνει μεροληπτικά) ο Θεός, αλλ’ εν παντί έθνει ο φοβούμενος Αυτόν και
εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός Αυτώ εστι» (Πραξ. 10, 34-35).

Το βουλητικό στοιχείο αποτελεί θεμέλιο του χριστιανικού δόγματος ακόμη και για την κρίση των π.Χ.
ψυχών (!), που βρίσκονταν στον Άδη (!) πριν απ’ την ανάσταση του Χριστού ! ! Κατά το χριστιανικό
δόγμα, η κρίση των π.Χ ψυχών έγινε ήδη ανάλογα με τη στάση που πήραν στο κήρυγμα της σωτηρίας
του Προδρόμου και του Κυρίου, που κήρυξαν στον… Άδη! ! Όσοι απ’ τη ζωή αυτή δεν είχαν διαστραφεί
εντελώς, «πωρωθεί» πίστευσαν και σώθηκαν, ενώ οι άλλοι έμειναν σκλάβοι στη διεστραμμένη φύση
τους και το Διάβολο! ! (πηγή: Βασιλείου Γ. Μπιλαλή (μοναχού Νικόδημου), θεολόγου – φιλολόγου :
«Ορθόδοξη πίστη και λατρεία» , β’ Λυκείου , Οργανισμός Εκδόσεων …Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα
1977, σελίδες 141-150.)

Στην κριτική που ο χριστιανισμός δέχεται «Αν υπάρχει θεός γιατί οι άνθρωποι υποφέρουν τόσα δεινά»,
το χριστιανικό δόγμα απαντά: «Επειδή ο θεός σέβεται την ελευθερία μας, αφήνει τον κόσμο χωρίς να
επεμβαίνει. Σε όσους τον δέχονται και προσαρμόζουν τη ζωή τους με τη συνταγή του, γίνεται βοηθός,
οδηγός και Πατέρας. Και τους οδηγεί στη θέωση και στην αφθαρσία. Και νικούν το θάνατο. Δεν ισχύει
το ίδιο για όσους δεν τον δέχονται. Αν δεν τον καλέσουμε δεν έρχεται, σεβόμενος την ελευθερία μας,
επειδή με την ελεύθερη βούληση ο άνθρωπος απέκτησε ταυτόχρονα και την ικανότητα να πράττει το
κακό. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν τόσα δεινά». Σύμφωνα με το χριστιανικό δόγμα, «Όταν ο Θεός
έπλασε τον άνθρωπο είδε όσα εποίησε και ήταν καλά λίαν», όπως η αγία Γραφή αναφέρει. Τα πάντα
ήταν όπως έπρεπε. Ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος όπως και ο θεός, πλασμένος κατ’ εικόνα θεού, και
μπορούσε να σωθεί και να διορθωθεί, ακόμα και στην περίπτωση πτώσης. [πηγή: Ορθόδοξη Ομάδα
Δογματικής Έρευνας].

Κατά τους επικριτές της θεολογικής παραπάνω ερμηνείας περί «ελεύθερης βούλησης» και, ταυτόχρονα,
ύπαρξης «παντογνώστη θεού», με αυτήν την εξήγηση δημιουργήθηκαν αυτόματα δύο αντιφάσεις διότι η
ελεύθερη βούληση έρχεται σε αντίφαση με την παντογνωσία του θεού · ‘’Εάν ο θεός γνωρίζει εκ του
προοιμίου πως θα αντιδράσει ο άνθρωπος τότε ουσιαστικά δεν υφίσταται θέμα ελεύθερης βούλησης και
εάν δεν το ξέρει τότε δεν είναι παντογνώστης’’. Πρόκειται για το πλέον δύσκολο και ακανθώδες
φιλοσοφικό και θεολογικό πρόβλημα του χριστιανικού δογματισμού, το οποίο οι ερμηνευτές του
χριστιανισμού αδυνατούν να απαντήσουν πειστικά.

– Αιτιοκρατία (ή Ντετερμινισμός) ονομάζεται η αντίληψη σύμφωνα µε την οποία οτιδήποτε πρόκειται να

συμβεί είναι προκαθορισμένο από «αρχής κόσμου», δηλαδή βασίζεται στην άποψη ότι τίποτε δεν

20
δημιουργείται τυχαία και εκ του μηδενός αλλά το καθετί έχει κάποια αιτία που µε αναγωγικές
διαδικασίες (η αιτία τής αιτίας τής αιτίας…) οδηγεί πίσω, στη δημιουργία του Σύμπαντος. Το τελευταίο,
λοιπόν, διέπεται από μια απόλυτη αναγκαιότητα που καθιστά το παρόν ως σύνολο γεγονότων
καθορισμένων από το παρελθόν και ταυτόχρονα απόλυτο διαμορφωτή του μέλλοντος. Κάποιες από τις
βασικές μορφές αιτιοκρατίας είναι η θεολογική, η μεταφυσική, η λογική και η επιστημονική (Βλ.
Πελεγρίνης Θεοδόσης (2004), Λεξικό της Φιλοσοφίας, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα, σ. 34.).

Ο όρος Ντετερμινισμός (Determinism) όπως έχει διαμορφωθεί στη σύγχρονη αντίληψη, στην Ελληνική
γλώσσα αποδίδεται σήμερα με τους όρους Ετεραρχία ή Ετεροκαθορισμός και τούτο διότι ο όρος
Ντετερμινισμός όπως καθιερώθηκε σήμερα διεθνώς, υποδηλώνει κατά βάση ένα θεωρητικό σύστημα που
πρεσβεύει πως όλα τα αντικείμενα και όλα τα συμβάντα ενός ορισμένου κάθε φορά είδους (που
εμπίπτουν βεβαίως στο ενδιαφέρον ενός επιστημονικού κλάδου) είναι εκ των προτέρων καθορισμένα
(determined) είτε λόγω κάποιων νόμων (laws) είτε κάποιων δυνάμεων (forces) που τα υποχρεώνουν να
παραμένουν ως έχουν. Σύμφωνα με τις αρχές του ντετερμινισμού τα πάντα στον κόσμο γίνονται με μια
αιτιώδη συνάφεια –αιτιοκρατία. Κάθε γεγονός το οποίο εμπεριέχει ανθρώπινη δράση συνδέεται με
αιτιώδη αλυσιδωτή σχέση με τις προγενέστερες καταστάσεις. Δεν υπάρχουν ανεξήγητα ή τυχαία
γεγονότα. Η ιδέα ότι το σύμπαν αποτελεί ένα ντετερμινιστικό σύστημα έχει επιδράσει με καθοριστικό
τρόπο στις Δυτικές και μη φιλοσοφικές και θρησκευτικές αντιλήψεις. (Wikipedia)

Οι πρώτοι που εισήγαγαν τη φιλοσοφία της αιτιοκρατίας (ντετερμινισμός) ήταν οι Αρχαίοι Έλληνες
φιλόσοφοι Λεύκιππος και Δημόκριτος που διατύπωσαν τη θεωρία ότι όλα στον κόσμο μπορούν να
ερμηνευθούν ως συγκρούσεις των αόρατων συστατικών της ύλης τα οποία ονόμασαν άτομα. Η θεωρία
αυτή είναι ταυτόσημη – στο πνεύμα αν όχι στον τύπο – με την κλασική Νευτωνική Φυσική και φαίνεται
να μην αφήνει χώρο για την ελεύθερη βούληση (Wikipedia). Εξάλλου, πολύ προτού τα ζάρια
χρησιμοποιηθούν στα τυχερά παιχνίδια είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούνται ως μέσο μαντείας από τους
Αρχαίους Έλληνες. Οι αρχαίοι στοχαστές πίστευαν ότι οι θεοί καθόριζαν το αποτέλεσμα της κάθε
ζαριάς: η φαινομενική τυχαιότητα προέκυπτε από την άγνοιά μας σχετικά με τις θείες προθέσεις. Την
έννοια «Ειμαρμένη» εισήγαγαν πρώτοι οι Στωικοί οι οποίοι κυρίως τη χρησιμοποιούσαν. Οι Στωικοί,
αποδεχόμενοι πλήρως την καταλυτική επίδραση της Ειμαρμένης στο προκαθορισμένο της πορείας της
ανθρώπινης ζωής, επιχείρησαν να προβλέψουν το μέλλον με μεθόδους που βασίζονταν στην επιστήμη
της Αστρονομίας. Στην προσπάθεια να προβλέψουν τα μελλούμενα παρατηρούσαν τους πλανήτες, τα
άστρα και τους αστερισμούς, αποδίδοντας σημαντικό ρόλο στην επιστήμη της Αστρονομίας, την οποία
συνέδεσαν με την Ειμαρμένη. Οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Αριστοτέλης, αλλά και γιατροί
όπως ο Ηρόφιλος (4ος αιώνας π.Χ.) τοποθετούσαν έξω από το ανθρώπινο σώμα το νου και την ψυχή,
δηλαδή τις ανώτερες γνωστικές λειτουργίες, λέγοντας ότι βρίσκονται σε άλλη διάσταση κι ότι συνδέονται
με το σώμα και συγκεκριμένα με την τέταρτη κοιλία του εγκεφάλου, με κάποιο είδος νήματος. Φυσικά
μιλάμε για τον διαισθητικό ή αφηρημένο νου (που μερικές φορές ονομάζεται και ανώτερος Εαυτός) και
όχι για τον ρηματικό νου που παράγει καθημερινά τις σκέψεις. Ο Αριστοτέλης βλέπει το Σύμπαν σαν
έναν οργανισμό, στον οποίο υπάρχει σκοπιμότητα, όπως και στους έμβιους οργανισμούς. Δεν υπάρχει
τύχη στο Σύμπαν του Αριστοτέλη. Ακόμη και διαδικασίες που ενέχουν εγγενώς την τύχη εθεωρούντο
προκαθορισμένες.

«Ω, είμαι το αναγέλασμα της Μοίρας» λέει ο Ρωμαίος. Ο Ρωμαίος, έχοντας σκοτώσει τον Τυβάλτη και
συνειδητοποιώντας ότι θα πρέπει να φύγει από τη Βερόνα για να γλιτώσει τον θάνατο, εξέφραζε μια
άποψη κοινή στην εποχή του Σαίξπηρ: ότι είμαστε όλοι μαριονέτες και κάποια ανώτερη αρχή κινεί τα
νήματα. Η τύχη – και πόσω μάλλον οι δικές μας αποφάσεις – παίζει μικρό ρόλο στην εξέλιξη των
κοσμικών σχεδίων.

Το 1670 ο Σπινόζα (1632-1677) δημοσίευσε ανώνυμα, στη λατινική γλώσσα, τη Θεολογικοπολιτική

πραγματεία (Tractatus Theologico-politicus), έργο με το οποίο υποστήριξε ότι οι άνθρωποι δεν έχουν
ελεύθερη βούληση. Τον ίδιο τίτλο χρησιμοποίησε αργότερα ο Βιτγκενστάιν (Tractatus Logico-
Philosophicus), για να υπερασπιστεί την ελευθερία της σκέψης. Η ανωνυμία ήταν για τον

21
Σπινόζα απαραίτητη καθώς δώδεκα χρόνια νωρίτερα οι δημοτικές αρχές, υπό την πίεση τόσο της
συναγωγής όσο και του καλβινιστικού ναού, του είχαν απαγορεύσει τη διαμονή στην πόλη αλλά και το
δικαίωμα να δημοσιεύει κείμενα, κατηγορώντας τον ότι οι φιλοσοφικές του θέσεις ήταν ασύμβατες με τη
θρησκευτική ορθοδοξία. Το 1656 η εβραϊκή κοινότητα τον είχε αποβάλει από τους κόλπους της και τον
ίδιο χρόνο είχε εκδηλωθεί δολοφονική απόπειρα εναντίον του. Το έργο γνώρισε αξιοσημείωτη επιτυχία
και πυροδότησε παθιασμένες συζητήσεις σε όλη την Ευρώπη. Ο «αθεϊσμός» του καταρχάς συνιστούσε
σκάνδαλο. Κι ωστόσο ο Σπινόζα δεν δήλωνε παρά την αφοσίωσή του στην ανοχή και στη δημοκρατία.

Κατά τον Σπινόζα οι άνθρωποι δεν έχουν ελεύθερη βούληση, αν και πιστεύουν ότι η βούλησή τους είναι
ελεύθερη. Αυτή η ψευδαισθητική αντίληψη ελευθερίας προέρχεται από την ανθρώπινη συνείδηση, την
εμπειρία και την αδιαφορία για τα προηγηθέντα φυσικά αίτια. Για τον Σπινόζα οι ενέργειές μας
καθοδηγούνται εξ ολοκλήρου από φυσικές παρορμήσεις. Η ελευθερία είναι η ικανότητά μας να
γνωρίζουμε ότι είμαστε καθορισμένοι και να καταλαβαίνουμε γιατί ενεργούμε όπως ενεργούμε. Έτσι
ελευθερία δεν είναι η δυνατότητα να πούμε «όχι» σε ότι μας συμβαίνει, αλλά η δυνατότητα να πούμε
«ναι» και να κατανοήσουμε πλήρως γιατί τα πράγματα ήταν υποχρεωτικό να συμβούν έτσι. Η φιλοσοφία
του Σπινόζα έχει πολλά κοινά με τον Στωικισμό στον βαθμό που και οι δύο φιλοσοφίες επιδίωξαν να
επιτελέσουν θεραπευτικό ρόλο, καθοδηγώντας τους ανθρώπους πώς να αποκτήσουν την ευτυχία.
Εντούτοις, ο Σπινόζα διέφερε από τους Στωικούς στο ότι απέρριπτε εντελώς τον ισχυρισμό τους ότι η
λογική θα μπορούσε να νικήσει το συναίσθημα. Αντίθετα, υποστήριζε, ένα συναίσθημα μπορεί να
αντικατασταθεί ή να υπερνικηθεί από ένα ισχυρότερο συναίσθημα. Πιθανώς ο Σπινόζα να απορρίπτει τον
Φαίδωνα του Πλάτωνα, που όριζε τη φιλοσοφία ως «μελέτη του θανάτου». Το σύστημα του Σπινόζα
προβλέπει ένα θεό, που δεν κυβερνά το σύμπαν με πρόνοια, στο οποίο ο θεός μπορεί να κάνει αλλαγές,
αλλά ο ίδιος ο θεός είναι το αιτιοκρατικό σύστημα, του οποίου τα πάντα στη φύση αποτελούν μέρος,
ενώ απορρίπτει άμεσα έναν υπερβατικό θεό, που αντιδρά ενεργά στα γεγονότα στο σύμπαν. Καθετί που
συνέβη και θα συμβεί είναι μέρος μιας μακράς αλυσίδας αιτίου και αποτελέσματος που, σε ένα
μεταφυσικό επίπεδο, οι άνθρωποι αδυνατούν να αλλάξουν. Καμία προσευχή ή ιεροτελεστία δεν θα
επηρεάσει το θεό. Μόνο η γνώση του θεού, ή της ύπαρξης μέσα στην οποία ζουν οι άνθρωποι, τους
επιτρέπει να ανταποκρίνονται καλύτερα στον γύρω τους κόσμο. Στο σύμπαν οτιδήποτε συμβαίνει
προέρχεται από την ουσιώδη φύση των αντικειμένων, ή από το Θεό/Φύση. Δεδομένης της επιμονής του
Σπινόζα σε ένα τελείως καθορισμένο κόσμο, όπου βασιλεύει η «αναγκαιότητα», το Καλό και το Κακό
δεν έχουν κανένα απόλυτο νόημα. Ο κόσμος, όπως υπάρχει, φαίνεται ατελής μόνο λόγω της
περιορισμένης αντίληψής μας.

Ο Σπινόζα έζησε μια εξαιρετικά απλή ζωή ως τροχιστής φακών, απορρίπτοντας επιβραβεύσεις και τιμές
σε όλη του τη ζωή, περιλαμβανομένων υψηλού κύρους θέσεων διδασκαλίας. Αρνήθηκε να αποδεχθεί
ακόμη και την έδρα της Φιλοσοφίας στο φημισμένο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, που ιδρύθηκε το
1386 και είναι το παλαιότερο Πανεπιστήμιο στη Γερμανία και το τρίτο παλαιότερο στην τότε αγία
ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τα φιλοσοφικά του επιτεύγματα και ο ηθικός του χαρακτήρας έκαναν το
φιλόσοφο του 20ού αιώνα Ζιλ Ντελέζ να τον αποκαλέσει «πρίγκιπα των φιλοσόφων». [«Περί της
ελευθερίας της σκέψης σε ένα ελεύθερο κράτος», του Baruch Spinoza, σε μετάφραση του Επαμεινώνδα
Βαμπούλη και του Άρη Στυλιανού, εκδόσεις «Άγρα»]

Ο Νεύτωνας φανταζόταν το σύμπαν σαν μια γιγαντιαία ωρολογιακή μηχανή η οποία λειτουργούσε
σύμφωνα με τους αμετακίνητους νόμους του για την κίνηση. Στο σύμπαν του Νεύτωνα όχι μόνο δεν
υπάρχει θέση για την ελεύθερη βούληση αλλά ακόμη και ο όποιος θεός παίζει ένα παθητικό και
περιθωριακό ρόλο. Είναι υπεύθυνος μόνο για το ότι έθεσε τις αρχικές συνθήκες. Από εκεί και πέρα το
σύμπαν εξελίσσεται ντετερμινιστικά χωρίς την παρέμβασή του. Ακόμη και όταν η Νευτωνική βαρύτητα
απέτυχε και ο Αϊνστάιν την αντικατέστησε με την γενική σχετικότητα, τίποτε δεν άλλαξε όσον αφορά τον
ντετερμινισμό.

«Ο θεός δεν παίζει ζάρια»: η εμβληματική ρήση Αϊνστάιν που σηματοδοτεί την έναρξη της εντονότερης
επιστημονικής αντιπαράθεσης του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού. Σύμφωνα με την Ειδική Θεωρία

22
της Σχετικότητας η υλική συμπαντική πραγματικότητα δεν είναι παρά «η προβολή (το είδωλο, το
καθρέφτισμα) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν πάνω
σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας». Τον χώρο
αυτό η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει χώρο Minkowski. Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν το
σύμπαν ουσιαστικά υπάρχει όλο μονομιάς και όλα όσα έχουν συμβεί και πρόκειται να συμβούν
βρίσκονται ήδη εκεί, στο λεγόμενο τετραδιάστατο σύμπαν. Όλες οι μελλοντικές στιγμές του χρόνου
έχουν ήδη τοποθετηθεί σε μια σειρά, σε μια τετραδιάστατη πραγματικότητα, τουλάχιστον κατά την
άποψη της γενικής σχετικότητας. Πρόκειται για τον απόλυτο ντετερμινισμό στην πιο καθαρή μορφή
του. Έτσι η έννοια του «χρόνου» στη σύγχρονη Φυσική τροποποιείται ριζικά έτσι ώστε, έννοιες όπως
αυτές του «παρόντος», του «μέλλοντος» και του «παρελθόντος» δεν έχουν πλέον επιστημονικό νόημα.
Ομοίως, δεν έχουν νόημα έννοιες όπως αυτές, του «εδώ» και του «εκεί», του «πάνω» ή του «κάτω». Στο
Σύμπαν της σύγχρονης επιστημονικής πραγματικότητας το «εδώ» είναι «παντού» και το «τώρα»
ταυτίζεται με το «χθες» και το «αύριο». Όπως αναφέρει ο Αϊνστάιν: «Για εμάς τους ορκισμένους
φυσικούς η διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια πεισματάρικη
ψευδαίσθηση». [Δρ. Μάνος Δανέζης, αστροφυσικός του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου
Αθηνών, «Ζούμε σ’ ένα matrix… η ανατροπή είναι ζήτημα χρόνου» («Η ψευδαίσθηση του αισθητού
κόσμου»), Ηώ Αναγνώστου, “Δεν Έχεις Ελεύθερη Βούληση”].

Η χριστιανική θεολογία απορρίπτει το ντετερμινισμό. Για το χριστιανικό δόγμα η σωτηρία του ανθρώπου
θεωρείται, ως προελέχθη, αποτέλεσμα δύο παραγόντων, της θείας χάριτος και της ελεύθερης ανθρώπινης
βούλησης. Για τον χριστιανισμό η αιτιοκρατία είναι επικίνδυνη. Απορρίπτει την απόλυτη αιτιοκρατία
προτάσσοντας την ελεύθερη βούληση, την ικανότητα του ανθρώπου να επιλέξει ή να απορρίψει τη
σωτηρία του χριστιανικού θεού. Σφοδρή κριτική στην αιτιοκρατία άσκησαν, επίσης, πατέρες της
χριστιανικής εκκλησίας, όπως ο Πελάγιος και ο Γρηγόριος Νύσσης.

Στο πανάρχαιο φιλοσοφικό ζήτημα «Εάν ο θεός γνωρίζει εκ του προοιμίου πως θα αντιδράσει ο
άνθρωπος τότε ουσιαστικά δεν υφίσταται θέμα ελεύθερης βούλησης και εάν δεν το ξέρει τότε δεν είναι
παντογνώστης», που αποτελεί το πιο ακανθώδες φιλοσοφικό και θεολογικό πρόβλημα του χριστιανισμού,
ο ιερός Αυγουστίνος, από το θεολογικό πεδίο, υποχρεώνεται να εισάγει την έννοια δύο αντιφατικών
μεταξύ τους όρων, της ελευθερίας της βούλησης και του «απόλυτου προορισμού» (Βλ. Windelband W. –
Heimsoeth H., Εγχειρίδιο Ιστορίας της Φιλοσοφίας, μτφ. Ν. Μ. Σκουτερόπουλος, Αθήνα: Μ.Ι.Ε.Τ., 2001,
Β’ τόμος, σ. 33 – 36), τείνοντας όμως θεολογικά προς την «θεία αιτιοκρατία». Μιλώντας ο Αυγουστίνος
για «απόλυτο προορισμό» εννοεί τη θεωρία σύμφωνα µε την οποία ο θεός έχει εξαρχής αποφασίσει ποιοι
από τους ανθρώπους είναι οι εκλεκτοί και θα σωθούν και ποιοι είναι αυτοί που θα καταδικαστούν αιώνια.
Κατά τη θεολογική έννοια του «απόλυτου προορισμού» του αγίου Αυγουστίνου, «Όσοι σώζονται δεν
πάνε στον ουρανό επειδή είναι ‘καλοί’, αφού ολόκληρο το ανθρώπινο γένος είναι διεφθαρμένο, αλλά
επειδή η επενέργεια της θείας χάριτος τούς καθιστά άσπιλους. ∆εν υπάρχει καµιά δικαιολογία για το ότι
άλλοι σώζονται και άλλοι τιμωρούνται. Αυτό είναι συνέπεια της (αναιτιολόγητης) εκλογής του Θεού και
τόσο η καταδίκη όσο και η σωτηρία αποτελούν μαρτυρία της αγαθότητάς Του, αφού η πρώτη
καταδεικνύει τη δικαιοσύνη Του και η δεύτερη την ευσπλαχνία Του» (πηγή: περιοδικό «Μέθεξη»).

Στην προσπάθειά του ο Πελάγιος να μετριάσει κάπως τον ντετερμινισμό της θεολογίας του «απόλυτου
προορισμού» του ιερού Αυγουστίνου, ισχυρίστηκε πως η θεία χάρη τον µόνο ρόλο που μπορεί να παίξει
είναι αυτός του επίκουρου και συμπαραστάτη στη δοκιμασία που υφίσταται ο άνθρωπος όταν, κάνοντας
χρήση της ελεύθερης βούλησής του, επιλέγει το αγαθό αποφεύγοντας το κακό. Ο Αυγουστίνος κατάφερε
τελικά, µε τις συνόδους της Καρχηδόνας (411 και 418) και της Ρώμης (417), να καταδικάσει τον Πελάγιο
ως αιρετικό. Επιπλέον, ο Γρηγόριος Νύσσης, από τους εξέχοντες πατέρες της ανατολικής χριστιανικής
εκκλησίας, στο λόγο του «Κατά Ειμαρμένης» συμπυκνώνει την αντί – αιτιοκρατική διδασκαλία της
εκκλησιαστικής παράδοσης. Ο λόγος αυτός αποτελεί μια λεπτομερή εξιστόρηση της αντιπαράθεσης του
µε έναν Εθνικό – Στωικό φιλόσοφο για το αν υφίσταται η ελευθερία της βούλησης ή αν πράγματι
υπάρχει αυτή η περιβόητη Ειμαρμένη που καθορίζει τον κάθε άνθρωπο από τη στιγμή της γέννησής του.
Η συζήτηση, αρκετά γενική στην αρχή, επικεντρώνεται στα ουράνια σώματα και στην κίνηση αυτών, ως

23
λίκνο της Ειμαρμένης, µε τον Γρηγόριο να αμφισβητεί τη σύνδεση της κίνησης των ουράνιων σωμάτων
µε την υπόσταση κάθε ανθρώπου και των αποφάσεων αυτού, υποστηρίζοντας τη χρήση της ελεύθερης
βούλησής του ανθρώπου να επιλέξει μεταξύ του Καλού και του Κακού (βλ. Γρηγόριος Νύσσης (1979),
Κατά Ειμαρμένης, Θεσσαλονίκη: Γρηγόριος ο Παλαμάς, σ. 163 – 209).

[Η ορθολογική και φιλοσοφική σκέψη ήταν απαγορευμένη στο Βυζάντιο. Κάθε αναφορά στην Κλασική
Ελληνική Διανόηση συνεπαγόταν κατάρες, αφορισμούς και διώξεις. Οι ελληνόφωνοι υπήκοοι του
Βυζαντίου είχαν αποκοπεί βίαια από το Ελληνικό Ιδεώδες. Τα Μαθηματικά απαγορεύθηκαν ως έργο του
σατανά, η Ελληνική Σκέψη και Φιλοσοφία αφανίστηκε με το κλείσιμο των Φιλοσοφικών Σχολών, ενώ
τη θέση της Φιλοσοφίας πήρε ο σχολαστικισμός (δηλαδή η υποταγή της Φιλοσοφίας στο ορθόδοξο
χριστιανικό δόγμα). Ένας από τους ελάχιστους βυζαντινούς φιλοσόφους του Μεσαίωνα με φιλοσοφική
ορθολογική σκέψη ως προς τη διερεύνηση θρησκευτικών ζητημάτων που άπτονται εκκλησιαστικών
δογμάτων, ήταν ο Ιωάννης ο Ιταλός (1025 – 1090), βυζαντινός φιλόσοφος που επηρεάστηκε από τον
Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα. Κατείχε την έδρα της φιλοσοφίας στο Πανδιδακτήριο της
Κωνσταντινούπολης, ενώ υπήρξε αξιωματούχος της βυζαντινής αυλής και πρεσβευτής. Οι ορθολογικές
θέσεις του προκάλεσαν σημαντική αντίδραση στην κοινωνία της εποχής, με αποτέλεσμα να
αποδοκιμαστούν από την εκκλησιαστική σύνοδο του 1077. Το 1082 δικάστηκε και κρίθηκε ένοχος από
σύνοδο στην οποία συμμετείχαν ο πατριάρχης Ευστράτιος Γαριδάς, ο αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός
και άλλοι εκκλησιαστικοί και κοσμικοί παράγοντες. Την Κυριακή της ορθοδοξίας – το 1082- διαβάστηκε
από τον άμβωνα της Αγιάς Σοφιάς ο αναθεματισμός του: «–Ανάθεμα στους Έλληνες και όσους τους
διδάσκουν. Ανάθεμα σε όσους δεν πιστεύουν στα θαύματα και την Ανάσταση. Ανάθεμα σε όσους
πιστεύουν στην αιωνιότητα της Ύλης, τη Διαλεκτική, τον Πλάτωνα και μελετούν τους Έλληνες!».
Αμέσως μετά ο Αλέξιος Κομνηνός, που είχε βράσει ζωντανό τον αρχηγό των Βογόμιλων- Θεόφιλων, τον
έκλεισε ισόβια σε μοναστήρι. Το Συνοδικό, το οποίο διαβάζεται στην ανατολική ορθόδοξη εκκλησία
κατά την Κυριακή της ορθοδοξίας περιέχει έντεκα αναθέματα με τίτλο του σχετικού κεφαλαίου «Του
Ιταλού Ιωάννου. Κεφάλαιον ια΄». (Wikipedia , άρθρο του Νίκου Λακόπουλου με τίτλο «Κράτος,
Πολιτική και Εκκλησία: Ποιος είναι ο εχθρός» – μια περιεκτική σύνοψη του βυζαντινού σκότους και
ερέβους, το οποίο αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο, εδώ . Κατάλογος με τα ΑΝΑΘΈΜΑΤΑ, ΤΙΣ
ΚΑΤΆΡΕΣ και τα ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΆ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, όσα δλδ χρησιμοποιεί και εγκρίνει ΣΉΜΕΡΑ ή Εκκλησία τής Ελλάδος, εδώ .]

– Στις 6 Ιουλίου 2017, σε άρθρο με τίτλο ‘’The mystery behind Greece’s temples’’ που δημοσίευσε το
έγκυρο βρετανικό δίκτυο BBC αναφέρει ότι, «Η ιδέα του τριγωνισμού του αρχαίου ελληνικού κόσμου
δεν είναι καινούργια, αλλά μάλλον ένα παράδειγμα ‘‘ιερής γεωγραφίας’’, ή πώς τα λατρευτικοί χώροι
τοποθετήθηκαν σύμφωνα με την αστρονομία ή τη μυθολογία. «(…) «Ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο
σχηματίζει τέλειο ισοσκελές τρίγωνο με το ναό του Ηφαίστου στην Αθήνα και το ναό της Αφαίας
Αθηνάς στην Αίγινα. Ο Απόλλων στους Δελφούς, η Αφαία στην Αίγινα και ο Παρθενώνας, τα ίδια: όλα
σχηματίζουν τέλειο ισοσκελές τρίγωνο’’! (…) Ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα λέγεται ότι σχηματίζει
ισοσκελή τρίγωνα με αρκετούς άλλους ναούς σε ολόκληρη την Ελλάδα». Το δημοσίευμα του BBC
αναφέρεται επίσης “(…) σε 12 τομείς του αρχαίου ελληνικού χώρου που αντανακλούν τα 12 σημεία του
ζωδιακού κύκλου, με το Μαντείο των Δελφών ως ομφαλό ή «ομφαλός» της ηπειρωτικής Ελλάδας’’
[BBC, 6 July 2017: ‘’The mystery behind Greece’s temples’’]

Αν και το τρίγωνο που σχηματίζουν ο Παρθενώνας στην Ακρόπολη των Αθηνών, ο ναός του Ποσειδώνα
στο Σούνιο και ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα, που είναι ευρύτερα γνωστό ως το «Ιερό Τρίγωνο της
Αρχαιότητας» και στο οποίο αναφέρεται το BBC ως τη γνωστότερη και πιο μελετημένη περίπτωση
τριγωνισμού Ελληνικών ναών, τείνει ισοσκελές, ωστόσο το γεωδαιτικό αυτό τρίγωνο απέχει αρκετά από
το να χαρακτηριστεί “Τέλειο Ισοσκελές” · η διαφορά των ίσων πλευρών του είναι 456,16 μ. σε έκταση
628.667.779 τετραγωνικών μέτρων, δλδ απόκλιση των ίσων πλευρών του τριγώνου 1,0182551978%.
Από την εμπειρία που έχω αποκομίσει από την ενασχόλησή μου με τον τριγωνισμό των Ελληνικών ναών,
ως ακριβής γεωδαιτικός τριγωνισμός μεταξύ Ελληνικών ναών νοείται ο τριγωνισμός με μηδενική
απόκλιση της απόστασης που καλύπτουν οι γεωδαισιακές γραμμές που αποτελούν ίσα σκέλη τριγώνου

24
που σχηματίζεται μεταξύ τριών ναών, ακόμα κι αν οι αποστάσεις μεταξύ των ναών είναι δεκάδες ή
εκατοντάδες χιλιόμετρα.

Τέλειο Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό της Αφαίας στην Αίγινα, και πλευρές έως (α) το
ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο (44.785,29 μ.) και (β) το ναό της Αρτέμιδας στη Βραυρώνα (44.785,47
μ.). [Βλ. εικόνα]. Είναι η τελειότητα του γεωδαιτικού τριγωνισμού των Ελληνικών ναών.

25
26
Την τελειότητα του γεωδαιτικού τριγωνισμού των Ελληνικών ναών ανέδειξε και η ελληνική έκδοση της
HuffPost στις 6 Ιουλίου 2017. Σε δημοσίευμά της με τίτλο «Τα ιερά τρίγωνα της Αρχαίας Ελλάδας στο
BBC. Το μυστήριο πίσω από την τοποθεσία του κάθε ναού», αναφέρει ότι ‘’Η συζήτηση γύρω από
το θέμα του τριγωνισμού των αρχαίων Ελληνικών ναών σε μέσα ενημέρωσης όπως το BBC, ίσως να
αποτελέσει και την αφορμή για να διευρυνθεί το φάσμα των ενδιαφερόντων των αστρονόμων, αλλά και
των αρχαιολόγων, και ίσως να συσταθεί ένας νέος επιστημονικός κλάδος’’ [HuffPost Greece , «Τα ιερά
τρίγωνα της Αρχαίας Ελλάδας στο BBC. Το μυστήριο πίσω από την τοποθεσία του κάθε ναού»].

Η αναφορά της ελληνικής έκδοσης της HuffPost σε “σύσταση ενός νέου επιστημονικού κλάδου σχετικού
με τον τριγωνισμό των αρχαίων Ελληνικών ναών’’ πιθανόν να είναι σχετική με την (πρώιμη) εφαρμογή
της επιστημονικής μεθόδου της «Αρχαιολογικής Γεωδαισίας» που δημοσιεύθηκε στην επίσημη σελίδα
της Καναδικής Διαστημικής Υπηρεσίας (Canadian Space Agency): «Ένας 15χρονος Καναδός από το
Κεμπέκ ανακάλυψε μία χαμένη πολιτεία των Μάγια εφαρμόζοντας τη γεωδαιτική θεωρία του που θέλει
τον πολιτισμό αυτόν να επιλέγει την τοποθεσία όπου θα οικοδομήσει τις πόλεις του με βάση το σχήμα
των αστερισμών όπως οι αυτοί αποτυπώνονται γεωδαιτικά στους ψηφιακούς χάρτες της Google, σε έναν
συσχετισμό που κανείς επιστήμονας δεν είχε σκεφτεί μέχρι σήμερα». [πηγή: Καναδική Διαστημική
Υπηρεσία]

– Είχαν οι Αρχαίοι Έλληνες ελεύθερη βούληση όταν επέλεγαν τις θέσεις που κτίστηκαν ο ναός της
Αφαίας στην Αίγινα, ο ναός της Βραυρωνίας Αρτέμιδας στη Βραυρώνα και ο ναός του Ποσειδώνα στο
Σούνιο έτσι που δημιουργούν Τέλειο γεωδαιτικό ισοσκελές τρίγωνο? Υπάρχει ελεύθερη βούληση? Η
θέση της σύγχρονης Επιστήμης:

Πόσο ελεύθερες και συνειδητές είναι οι καθημερινές επιλογές μας; Από τη φιλοσοφία μέχρι την κβαντική
φυσική και από τη βιοκυβερνητική μέχρι τη νευροψυχολογία, η σύγχρονη επιστημονική έρευνα
απεργάζεται μια ιδιαίτερα περίεργη και ανοίκεια εικόνα του ανθρώπου: όχι ως ενός ενσυνείδητου δράστη
ικανού να επιλέγει ελεύθερα αυτό που επιθυμεί, αλλά ως μιας θλιβερής βιολογικής μαριονέτας η οποία
κινείται από τα αόρατα νήματα των γονιδίων και των ασυνείδητων εγκεφαλικών επιταγών.

Μέχρι πρόσφατα διαθέταμε μόνο υπερφυσικές και μεταφυσικές απαντήσεις στο πανάρχαιο αλλά
θεμελιώδες ερώτημα: από τι εξαρτάται η τυπικά ανθρώπινη ικανότητά μας να επιλέγουμε συνειδητά και
να δρούμε ελεύθερα;

Κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, ωστόσο, άρχισαν να εμφανίζονται δειλά – δειλά ορισμένες πιο
ρεαλιστικές και κυρίως εμπειρικά ελέγξιμες επιστημονικές εξηγήσεις σχετικά με το πώς αναδύεται η
«ελεύθερη βούληση».Πιο πρόσφατα, μάλιστα, η εντυπωσιακή ανάπτυξη των τεχνικών απεικόνισης των
δομών και των λειτουργιών του εγκεφάλου φαίνεται να ανοίγει τον δρόμο για μια αμιγώς φυσιοκρατική
προσέγγιση: οι εκδηλώσεις της ανθρώπινης ελευθερίας βουλήσεως εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό και
ίσως καθορίζονται από τη λειτουργία του εγκεφάλου μας!

Πράγματι, ολοένα και συχνότερα οι έρευνες των νευροεπιστημόνων και των γνωσιακών ψυχολόγων
αποκαλύπτουν ότι πίσω και κάτω από τις συνειδητές και φαινομενικά προσωπικές επιλογές μας
κρύβονται κάποιες αδιαφανείς – και άρα μη συνειδητές- εγκεφαλικές διεργασίες οι οποίες
προκαθορίζουν αυτό που εμείς, εκ των υστέρων, θεωρούμε ότι έχουμε επιλέξει. Αν όμως ορισμένες
εγκεφαλικές δομές επιλέγουν πράγματι για μας και πριν από εμάς, τότε η ανθρώπινη ελευθερία
βουλήσεως δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί ο νους μας: ένα
καθησυχαστικό κατασκεύασμα που διασφαλίζει και επιβεβαιώνει την ενότητα του «εαυτού» μας.

Οι πρώτες σαφείς νευροψυχολογικές ενδείξεις υπέρ αυτής της μάλλον δυσάρεστης υποψίας προέκυψαν
από τα περίφημα πειράματα του Benjamin Libet στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στις αρχές της
δεκαετίας του 1980. Με σειρά πειραμάτων, που θεωρούνται πλέον κλασικά, ο B. Libet παρακολούθησε
μέσω ενός ηλεκτροεγκεφαλογράφου την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου πολλών εθελοντών, το

27
κρανίο των οποίων είχε συνδέσει μέσω ηλεκτροδίων στον ηλεκτροεγκεφαλογράφο (EEG). Ζήτησε
λοιπόν από τους εθελοντές να κουνήσουν, όποτε αυτοί το αποφάσιζαν, τα δάκτυλα ενός χεριού, τους μυς
των οποίων παρακολουθούσε ταυτόχρονα μέσω ενός ηλεκτρομυογράφου (EMG). Έτσι κατάφερε να
δείξει ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα, που καταγραφόταν από τον EEG, προηγείτο σαφώς από την
εσκεμμένη κίνηση του χεριού, που καταγραφόταν από τον EMG. Για την ακρίβεια, τα εγκεφαλικά
κέντρα που αποφασίζουν την κίνηση του χεριού ενεργοποιούνται μισό δευτερόλεπτο (550 χιλιοστά του
δευτερολέπτου) προτού ο εθελοντής αποφασίσει «συνειδητά» αυτήν την κίνηση. Με άλλα λόγια, οι
δομές του εγκεφάλου μας που είναι υπεύθυνες για την οποιαδήποτε σωματική κίνηση ενεργοποιούνται
προτού εμείς το «αποφασίσουμε» συνειδητά και δώσουμε εντολή γι’ αυτήν την εκούσια κίνηση!

Μετέπειτα εντοπιστικές μελέτες, τόσο σε φυσιολογικά άτομα όσο και σε άτομα που έπασχαν από κάποια
νευρολογική κινητική διαταραχή, έδειξαν ότι το εγκεφαλικό υπόστρωμα των διεργασιών της ελεύθερης
βούλησης, μολονότι είναι αρκετά ευρύ, εντοπίζεται κυρίως στον κατώτερο βρεγματικό φλοιό των
εγκεφαλικών ημισφαιρίων, ενώ περιλαμβάνει και βαθύτερες προκινητικές δομές. Αυτές οι εγκεφαλικές
δομές προάγουν τις μη συνειδητές διεργασίες που καθορίζουν, κατόπιν εορτής, τις συνειδητές «επιλογές»
ή τις κινητικές «αποφάσεις» μας. «Ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση» υποστήριξε ο Daniel
Wegner, ο πολυβραβευμένος Αμερικανός κοινωνικός ψυχολόγος και καθηγητής ψυχολογίας στο
Harvard. «Η ελεύθερη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου».

Οι περισσότερες από τις πιο πρόσφατες μελέτες σχετικά με το εγκεφαλικό υπόστρωμα και τους
βιοψυχολογικούς μηχανισμούς της ανθρώπινης «ελεύθερης βούλησης» βασίστηκαν κυρίως στις
απεικονιστικές τεχνικές της λειτουργικής Μαγνητικής Τομογραφίας (fMRI). Στο πεδίο αυτό
πρωτοποριακές είναι οι μελέτες του Jon-Dylan Haynes και των συνεργατών του, στο Κέντρο Μπερνστάιν
για την υπολογιστική νευροεπιστήμη στο Βερολίνο.Σε μια έρευνα του 2014, ο Haynes ζήτησε από
αρκετούς εθελοντές να επιλέξουν συνειδητά είτε να προσθέσουν είτε να αφαιρέσουν δύο αριθμούς, ενώ
όλες οι εγκεφαλικές διεργασίες της επιλογής τους καταγράφονταν από έναν ισχυρό λειτουργικό
τομογράφο. Έτσι, διαπίστωσε ότι στον εγκέφαλο των εθελοντών εμφανίζονταν πρότυπα ενεργοποίησης
νευρωνικών κυκλωμάτων, τα οποία του επέτρεπαν να προβλέπει επακριβώς αν οι εθελοντές θα επέλεγαν
να κάνουν πρόσθεση ή αφαίρεση. Αυτά τα πρότυπα νευρωνικής ενεργοποίησης εμφανίζονταν
απαρέγκλιτα 4 δευτερόλεπτα πριν οι εθελοντές επιλέξουν συνειδητά τη μαθηματική πράξη που θα
εκτελούσαν!

Σχολιάζοντας αυτά τα εντυπωσιακά δεδομένα, ο Haynes γράφει σε σχετικό άρθρο του στο επιστημονικό
περιοδικό «New Scientist»: «Οι αποφάσεις μας καθορίζονται σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο πολύ πριν
μπει στο παιχνίδι η συνείδηση». Και καταλήγει: «Απ’ ό,τι φαίνεται, τις αποφάσεις τις παίρνει ο
εγκέφαλος πριν από το πρόσωπο». [«Το δίλημμα της μαριονέτας: η ελεύθερη βούληση και τα δεινά της»,
ιστότοπος Αντικλείδι, Επιστήμη, Ψυχολογία/Φιλοσοφία]

Υποψιασμένος ο άγιος Αυγουστίνος από το βάθος της Στωικής Σκέψης και φοβούμενος την
επιστημονική πρόοδο στα βάθη των αιώνων, εντόπισε έγκαιρα το θανάσιμο για τον χριστιανισμό
κίνδυνο της αιτιοκρατίας. Επηρεασμένος από την Στωική Σκέψη οραματίστηκε τη μέρα που το
επιστημονικό περιοδικό «New Scientist» θα δημοσίευσε την επιστημονική θέση σύμφωνα με την οποία
«Οι αποφάσεις μας καθορίζονται σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο πολύ πριν μπει στο παιχνίδι η
συνείδηση». Αν ο χριστιανικός θεός δεν είχε κατασκευαστεί στη σύνοδο της Νίκαιας, θα ήταν η
θεολογική ερμηνεία του Αυγουστίνου η επιστημονικά ορθή: ‘’Η θεία χάρη που καθιστά άσπιλους όσους
προορίστηκε να σωθούν έχει αποφασιστεί από το θεό και δεν εξαρτάται από την βούληση του πιστού’’.
Η «θεία αιτιοκρατία» του Αυγουστίνου, η θεολογική δλδ ερμηνεία τού χριστιανικού δόγματος στη βάση
τού «απόλυτου προορισμού», της θεωρίας σύμφωνα µε την οποία ο θεός έχει εξαρχής αποφασίσει ποιοι
από τους ανθρώπους είναι οι εκλεκτοί και θα σωθούν και ποιοι είναι αυτοί που θα καταδικαστούν αιώνια,
αναδεικνύει τον άγιο Αυγουστίνο στην εμβληματικότερη μορφή του χριστιανισμού.

28
– Αντί-αιτιοκρατικό είναι το θεμέλιο του χριστιανικού δόγματος για τη ζωή, αντί-αιτιοκρατικό είναι και
για το θάνατο

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι δεν χανόμαστε με τον θάνατό μας. Ο Σωκράτης στον διάλογο περί
αθανασίας στο έργο του Πλάτωνος «Φαίδων» λέγει: «Επιόντος θανάτου επί τον άνθρωπον το μεν θνητόν,
ως έοικεν αυτώ, αποθνήσκει, το δ’ αθάνατον και αδιάφθορον οίχεται απιόν». Όταν έρχεται δηλαδή ο
θάνατος στον άνθρωπο, τον μεν θνητό συστατικό του, δηλαδή το σώμα του, όπως του αρμόζει, πεθαίνει,
το αθάνατο όμως συστατικό του, δηλαδή η ψυχή του, αποχωρίζεται και φεύγει. Πάλι ο Σωκράτης σε
άλλο έργο του Πλάτωνος («Φαίδρος») έλεγε «ψυχή πάσα αθάνατος». Η ψυχή είναι αθάνατη, δεν
πεθαίνει. «Ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο διαχωρισμός δύο πραγμάτων, του ενός απ’ το άλλο,
δηλαδή της ψυχής απ’ το σώμα (Πλάτωνας , 524Β)». «Ο, τι πεθαίνει δε χάνεται, αλλά μένει μέσα στη
φύση» (Μάρκου Αυρήλιου , Τα εις Εαυτόν Η,ιη), «Τίποτα δε διαφέρει ο θάνατος απ’ τη ζωή» (Θαλής ,
Διογ. Λαερτ. Βιοι Φιλοσ.Ι,35), «Ο θάνατος τότε θα έλθει, όποτε οι Μοίρες ορίσουν» (Καλλίνος , Ανθολ.
Στοβαίου ΝΑ,19). Ο Σωκράτης διαβεβαιώνει: «Ούτε τους ζωντανούς λοιπόν αφορά ο θάνατος ούτε τους
πεθαμένους, αφού για εκείνους δεν υπάρχει, ενώ αυτοί οι τελευταίοι δεν έχουν πια υπόσταση»,
υπονοώντας ότι το γεγονός που οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε ως βιολογικός θάνατος δεν είναι παρά
πλάνη της αντίληψής μας (Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ.
Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη). Και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος αποφαίνεται: «Ούτε γεννήθηκε,
ούτε υπάρχει κάτι νεκρό στο κόσμο, ούτε θα υπάρξει ποτέ». Και για να μας διαλύσει κάθε πιθανή
παρανόηση, διευκρινίζει: «Τίποτε από όσα υπάρχουν στον κόσμο, δεν θα χαθεί ποτέ». Πρόκειται για τη
μεταφυσική Στωική και Πλατωνική (κυρίως) Φιλοσοφία πάνω στην οποία κατασκευάστηκε το
χριστιανικό δόγμα στη σύνοδο της Νίκαιας.

[Ο Νίτσε ονόμασε τον Πλάτωνα «προϋπάρξαντα χριστιανό», ενώ ο Ένγκελς τον θεωρεί τον μεγάλο
πρόδρομο του χριστιανισμού. Ο άγιος Αυγουστίνος είπε «ο πλατωνισμός είναι ο προθάλαμος του
χριστιανισμού». Αυτή η άποψη συνεχίστηκε από τον Ντιντερό και τον Ρουσσώ (First Discourse, 1751).
Η εκτεταμένη αγιογράφηση των αγίων… Πλάτωνα και Σωκράτη (!) η μορφή των οποίων διακοσμεί
πλήθος χριστιανικών ορθοδόξων ναών, δεν αποτελεί παρά την αναγνώριση της συμβολής της
Πλατωνικής και Στωικής Σκέψης στην κατασκευή της χριστιανικής κοσμοθεωρίας.]

Κατά το αντι-αιτιοκρατικό χριστιανικό δόγμα, ο θεός μέσα στην άρρητη πρόνοιά του οικονόμησε, ώστε
να είναι άγνωστη η ώρα του θανάτου για τον κάθε άνθρωπο. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να προβλέψει
το θάνατο. Για το χριστιανικό δόγμα, ο θάνατος είναι υπόθεση αποκλειστικά του θεού. Για το θάνατο
των χριστιανών είναι ο χριστιανικός θεός που αποφασίζει τον τόπο και το χρόνο και τον τρόπο. Διότι
σύμφωνα με την ορθόδοξη θεολογία, αν ο άνθρωπος γνώριζε πότε θα πεθάνει, δεν θα σταματούσε να
αμαρτάνει και να μην αδιαφορεί για την αρετή (αρχιμανδρίτης Εφραίμ, Ο αιφνίδιος θάνατος από
θεολογικής απόψεως). Το άγνωστο της ώρας του θανάτου κρατεί τον πιστό σε μία διαρκή ετοιμότητα και
εγρήγορση. «Γρηγορείτε ουν ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρχεται» (Ματθ. 24,42) είτε διά του
θανάτου είτε διά της δευτέρας παρουσίας του.

Ως ανωτέρω ελέχθη η θεωρία του ντετερμινισμού υποστηρίζει, αντίθετα με τον χριστιανισμό, ότι το
Σύμπαν διέπεται από μια απόλυτη αναγκαιότητα που καθιστά το παρόν ως σύνολο γεγονότων
καθορισμένων από το παρελθόν και ταυτόχρονα απόλυτο διαμορφωτή του μέλλοντος. Το αυτό
υποστηρίζει και η νευτώνεια Φυσική. Η νευτώνεια μηχανική μάς δίνει (θεωρητικά) τη δυνατότητα, μέσω
ενός πανίσχυρου υπερ-υπολογιστή, να προβλέψουμε όλα τα μελλοντικά γεγονότα, συνεπώς και τον
θάνατο. Σύμφωνα με τον Νεύτωνα, το σύμπαν μοιάζει με ένα γιγαντιαίο ρολόι, που το κούρδισε ο θεός
στην αρχή του χρόνου και μετά το άφησε να χτυπά με βάση τους δικούς του νόμους. Τα παραπάνω
ισχύουν και μετά την αντικατάσταση της νευτωνικής βαρύτητας με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας.
Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν το σύμπαν ουσιαστικά υπάρχει όλο μονομιάς και όλες οι μελλοντικές στιγμές
του χρόνου έχουν ήδη τοποθετηθεί σε μια σειρά, σε μια τετραδιάστατη πραγματικότητα. Στην
προδιαγεγραμμένη σειρά της τετραδιάστατης πραγματικότητας είναι ήδη τοποθετημένος και κάθε

29
μελλοντικός θάνατος. Πρόκειται για τον απόλυτο ντετερμινισμό του γεγονότος που ο άνθρωπος
αντιλαμβάνεται ως ‘βιολογικός θάνατος’ στην καλύτερη μορφή του.

Αν η ντετερμινιστική θεωρία της αιτιοκρατίας είναι βάσιμη, αν στην προδιαγεγραμμένη σειρά της
τετραδιάστατης πραγματικότητας είναι ήδη τοποθετημένο κάθε μελλοντικό γεγονός, όπως ο Αϊνστάιν
είπε, αν η Ελεατική Σκέψη έχει δίκιο και ‘Ο κόσμος των αισθήσεων δεν είναι παρά μια εικονική
φαντασμαγορία’, αν ‘Το Όν δεν υπάρχει και τίποτα από αυτά που σκεπτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε
δεν υπάρχει’, όπως ο Γοργίας υποστήριξε, αν ‘Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ελάχιστα πράγματα, απλές
σκιές αυτών που πραγματικά υπάρχουν’, όπως ο Πλάτων υποστήριξε, αν η θεωρία της εικονικής
πραγματικότητας της Bank of America αποδειχθεί βάσιμη, αν ‘Η υλική πραγματικότητα είναι η προβολή
(το είδωλο, το καθρέφτισμα) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο
Σύμπαν πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις
μας’, όπως η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας υποστηρίζει, τότε το γεγονός που ο άνθρωπος
αντιλαμβάνεται ως ‘’βιολογικός θάνατος’’, είναι στην πραγματικότητα η μεταβολή κατάστασης της
πληροφορίας, όπως η τελευταία γίνεται αντιληπτή από τις (περιορισμένες) αισθήσεις του «ζώντος»· η
κατανόηση και ανάκτηση της πληροφορίας που μεταβλήθηκε επιφέροντας το γεγονός που η ανθρώπινη
νόηση αντιλαμβάνεται ως ‘’βιολογικός θάνατος», θα επιτρέψει τη διασύνδεση του κόσμου των
«νεκρών» με τον κόσμο των «ζωντανών». Εξάλλου, όπως η Ελληνική Μυθολογία, το Ευαγγέλιο την
Νέας Εποχής διδάσκει, η κάθοδος ζωντανών στον κόσμο των ψυχών και η επιστροφή από τον
Άδη πίσω στον κόσμο των ζωντανών, είναι απολύτως εφικτή. [ Ό.τι η Μυθολογία είπε χιλιάδες χρόνια
πριν, έρχεται χιλιάδες χρόνια μετά να επιβεβαιώσει η ανθρώπινη επιστήμη ως ‘’ μαθηματικό γεγονός’’,
μέσω της γεωδαισίας των Διδύμων, όπως αποδεικνύει ο μύθος της δύστυχης Νιόβης, ο συναρπαστικός
και συνάμα γοητευτικός μύθος του πλουτοδότη ποταμού Αλφειού και της πανέμορφης νύμφης
Αρέθουσας, κ.ά. Μύθος και γεωδαισία της Νιόβης, εδώ . Μύθος και γεωδαισία Αλφειού ποταμού και
νύμφης Αρέθουσας, εδώ ]

Σε ντετερμινιστικές δομές και διεργασίες οφείλεται πιθανόν η δημιουργία των τέλειων βιωματικών –
γεωδαισιακών δομών των Διδύμων, που σε πέντε περιπτώσεις επέτρεψαν ως και την μέτρηση του
γεγονότος που οι (αδύναμες) αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται ως ‘’βιολογικός θάνατος’’, με προεξέχουσα
αυτή του θανάτου τεσσάρων ανθρώπων στο τρομερό τροχαίο που συνέβη στο Υπάτιο Όρος, με κύριο
γεωδαιτικό και αστρονομικό σημείο αναφοράς το ναό του Διός Υπάτου (σήμερα μονή μεταμορφώσεως
Σωτήρος Σαγματά). Η μέτρηση του θανάτου με ακρίβεια χιλιοστού αποκωδικοποιεί τον θάνατο – δεν
υπάρχει θάνατος με την έννοια που νομίζουμε. Η μέτρηση του θανάτου με όρους αυστηρά μαθηματικούς
γκρεμίζει το αντί-αιτιοκρατικό θεμέλιο του χριστιανισμού για το θάνατο.

Υπό την προϋπόθεση του ακριβούς των μετρήσεων των χαρτών της Google, η Τέλεια γεωδαισία των
Διδύμων αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση, όπως σωστά υποστηρίζει η κβαντική
Φυσική και μερίδα ψυχολόγων, όπως ο Daniel Wegner, ο πολυβραβευμένος αμερικανός κοινωνικός
ψυχολόγος και καθηγητής ψυχολογίας στο Harvard. Η ελεύθερη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια
ψευδαίσθηση του ανθρώπου. Οι τέλειες γεωδαισιακές δομές μεταξύ των ναών των Απόλλων και Άρτεμις,
αλλά και οι γεωδαισιακές δομές που οι ναοί των Διδύμων δημιουργούν με σύγχρονες δομικές
κατασκευές του πολιτισμού μας [με χαρακτηριστικότερη την βιο- γεωδαισιακή δομή των (Γαλλικού,
Γερμανικού, Αμερικανικού και Αυστριακού) Αρχαιολογικών Ινστιτούτων στην Αθήνα για την
τοποθέτηση των οποίων στη Μερκατορική προβολή του αθηναϊκού χάρτη (Google Maps) από δύο ναούς
της Αρτέμιδας, της Αγροτέρας και της Βραυρωνίας, δεν μπορεί να δοθεί πειστική επιστημονική
εξήγηση], επιβεβαιώνουν τα ευρήματα στις απεικονιστικές τεχνικές της λειτουργικής Μαγνητικής
Τομογραφίας (fMRI), από τα οποία προκύπτει εργαστηριακά ότι «Οι αποφάσεις μας καθορίζονται σε ένα
υποσυνείδητο επίπεδο πολύ πριν μπει στο παιχνίδι η συνείδηση».

Αν η ελεύθερη βούληση είναι αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου, αυτό δημιουργεί βαθιά ρωγμή
σε αυτό που στη νομική επιστήμη ορίζουμε ως «ικανότητα καταλογισμού των ανθρωπίνων πράξεων»,
που αποτελεί θεμέλιο του νομικού μας πολιτισμού και απόλυτο ρυθμιστή της λειτουργίας του Κόσμου

30
μας, ενώ κλονίζει συθέμελα το επιστημονικό και φιλοσοφικό οικοδόμημα του πολιτισμού μας. Κλονίζει
επίσης το χριστιανικό δόγμα, καθότι αφήνει κέλυφος αδειανό την χριστιανική κοσμοθεωρία διαλύοντας
το θεμέλιο του χριστιανισμού: την ελευθερία επιλογής που συνιστά την βασική ιδιότητα του χριστιανικού
θεού.

Η μαθηματική απόδειξη ότι ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση πλήττει το χριστιανικό δόγμα στον
πυρήνα του, αφού αναιρεί την ικανότητα του ανθρώπου να επιλέξει ελεύθερα την σωτηρία του θεού,
καθιστώντας την «Αγία Γραφή» λίβελο για την αληθινή ανθρώπινη φύση.

Το «Ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει», που αποτελεί τον πυρήνα της χριστιανικής αντί-
αιτιοκρατίας, η γεωδαισία των Διδύμων αναιρεί συμφώνα με τους παραδεκτούς κανόνες της ανθρώπινης
επιστήμης ως εξής: «Θέρος και σπορά είναι μαθηματικά προγραμμένα· θα θερίσεις αυτό που η Μοίρα
έχει ορίζει · τα μελλούμενα κανείς δε μπορεί ν’ αλλάξει, ούτε άνθρωπος, ούτε θεός- ούτε καν ο
Μοιραγέτης Δίας αλλάζει».

Στις γεωδαιτικές δομές των Διδύμων καταρρέει η αντί-αιτιοκρατική διδασκαλία της εκκλησιαστικής
παράδοσης. Η αιτιοκρατία αναδύεται σε όλο της το μεγαλείο, και η Γνώση από τους ναούς των Διδύμων
πλημμυρίζει τον Κόσμο όλο. Οι πύρινοι λόγοι «Κατά Ειμαρμένης» του εξέχοντα πατέρα της ανατολικής
χριστιανικής εκκλησίας Γρηγορίου Νύσση, αποδεικνύονται γράμμα κενό. Δεν υφίσταται η ελευθερία της
ανθρώπινης βούλησης. Είναι η Στωική Ειμαρμένη που καθορίζει τον κάθε άνθρωπο από τη στιγμή της
γέννησής του.

Ο θάνατος είναι μαθηματικά ορισμένος, ως ο ναός του Διός Υπάτου έδειξε. Στο Υπάτιο Όρος
κατέρρευσε η αντί-αιτιοκρατία του θανάτου. Για το θάνατο δεν είναι ο χριστιανικός θεός που αποφασίζει
τον τόπο, το χρόνο και τον τρόπο. «Ο θάνατος τότε θα έλθει, όποτε οι Μοίρες ορίζουν», ως ο πρώιμος
ντετερμινιστής Καλλίνος είπε.

Ο ίδιος ο θεός είναι το αιτιοκρατικό σύστημα, του οποίου τα πάντα στη φύση αποτελούν μέρος, όπως ο
Μεγάλος Σπινόζα είπε.

Η θεολογική ερμηνεία του «απόλυτου προορισμού» που ο ιερός Αυγουστίνος εισήγαγε

αντιλαμβανόμενος τον ντετερμινιστικό κίνδυνο που ο χριστιανισμός διατρέχει από την πρόοδο της
επιστήμης, αναδεικνύει τον Αυγουστίνο σε εμβληματική μορφή του χριστιανισμού. Η θεολογική
ερμηνεία της «θεϊκής αιτιοκρατίας» του Αυγουστίνου δεν είναι άλλη από τη Στωική Ειμαρμένη ·
υποψιάστηκε νωρίς ότι ορθή θα μπορούσε να αποδειχθεί η Μεγαλειώδης Στωική Σκέψη. Ο ιερός
Αυγουστίνος οραματίστηκε το επιστημονικό περιοδικό «New Scientist» 2000 χρόνια πριν την έκδοσή
του. Είδε τη μέρα που θα δημοσιευόταν η επιστημονική θέση σύμφωνα με την οποία «Οι αποφάσεις μας
καθορίζονται σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο πολύ πριν μπει στο παιχνίδι η συνείδηση», θέση που θα
σκανδάλιζε το ποίμνιο. Ο ιερός Αυγουστίνος διέβλεψε νωρίς το θανάσιμο για τον χριστιανισμό κίνδυνο
της αιτιοκρατίας.

Ο ιερός άγιος Αυγουστίνος, ο πρώιμος και βαθύς θεωρητικός των χριστιανών, είπε ότι «Ο μεγαλύτερος
κίνδυνος για τον χριστιανισμό είναι τα μαθηματικά. Η πιο καθαρή δηλαδή μορφή της επιστήμης…».

Ο αριθμός είναι πρώτη και απόλυτη αιτία των πάντων, όπως το Πυθαγόρειο Δόγμα ορίζει. «Ο Θεός αεί
γεωμετρεί» διδάσκουν οι ναοί των Διδύμων

Χερσόνησος του Άθω: Από «Άλσος της

Αρτέμιδος» και «Άλσος των
31
Μουσών» έγινε «Άγιον Όρος» και «περιβόλι
της Παναγίας»!
By alampasis 29 Ιανουαρίου 2017

Άθως είναι το τρίτο ανατολικότερο «πόδι» μιας τρίποδης χερσονήσου, στην ανατολική πλευρά της
Μακεδονίας. Το παλιό όνομα της Χερσονήσου του Άθωνα ήταν Ακτή. Οι αρχαιότεροι κάτοικοι του
Άθωνα πιστεύεται ότι ήταν Πελασγοί. Σε αυτούς όμως κυριάρχησαν οι Χαλκιδείς άποικοι από την
Εύβοια, που κατά πάσα πιθανότητα, έδωσαν και το όνομά τους στη Χαλκιδική.
Στη δυτική αιχμή αυτής της χερσονήσου, στο πεδίο της Φλέγρας, διεξήχθη την εποχή πριν ο Θρύλος γίνει
μύθος, η Γιγαντομαχία. Οι Θεοί με επικεφαλής τον Δία, εναντίον των Γιγάντων, των υιών του Ουρανού
και της Γαίας. Σε αυτή τη μεγάλη μάχη ο Γίγαντας Άθως, άρπαξε το ψηλότερο όρος της Θράκης και το
εκσφενδόνησε εναντίον των Θεών. Αστόχησε όμως και έτσι δημιουργήθηκε το τρίτο πόδι της
Χαλκιδικής, που έλαβε το όνομά του. Οι Γίγαντες είχαν τελικά την τύχη των Τιτάνων και οι Ολύμπιοι
επέβαλαν την κυριαρχία τους στον κόσμο.

Σύμφωνα με την μυθολογία στην Κασσάνδρα καταπλακώθηκε ο Εγκέλαδος από τους Θεούς του
Ολύμπου, και προσπαθεί από καιρού εις καιρόν να απελευθερωθεί. Η προσπάθεια αυτή του Εγκέλαδου
δημιουργεί το φαινόμενο των σεισμών. Η Σιθωνία οφείλει το όνοµά της στο Σίθωνα, το γιο του
Ποσειδώνα.

Τόπος ιερός λοιπόν η Χαλκιδική, το πεδίο της νίκης των Θεών. Στην κορυφή του Άθωνα κτίστηκε ναός
με το άγαλμα του Αθώου Διός, για το οποίο η παράδοση λέει πως είχε δύο τεράστια διαμάντια για μάτια
που έλαμπαν το βράδυ. Όπως λεγόταν στην κορυφή του Άθωνα κατά την Αρχαιότητα υπήρχαν πολλοί
βωμοί, οι οποίοι δεν βρέχονταν, γιατί τα σύννεφα σχηματίζονταν σε κατώτερα στρώματα. Θεοί που
λατρεύονταν είναι : ο Ζευς Ομάλιος ή Φύξιος, ο Απόλλων, ο Διόνυσος, ο Ηρακλής, ο Τιτάνας Κρείος, ο
Νηρέας, η Αφροδίτη η Ουρανία, η Μορφώ, η Άρτεμις η Δρυμωναία, Αγραία και Ποτάμια, η Δήμητρα
και άλλες πελασγικές και θρακικές Θεότητες. Αναφέρεται επίσης και η λειτουργία του μαντείου του
Απόλλωνα. Ακόμη πιστευόταν ότι η σκιά του Άθωνα έφτανε μέχρι τη Λήμνο, όπου κάλυπτε ένα άγαλμα
στην πόλη Μύριννα. Ακόμη, η Σκιάθος χρωστά το όνομά της στον Άθωνα (Σκιά + Άθως).

Στον Άθω, λειτούργησαν Μυστήρια μεγίστου κάλλους. Οι μυημένοι στις αλήθειες των μυστηρίων
απέβαλλαν την όποια τάση για κάθε τι μη αρμονικό προς την φύση και ονομάζονταν «Αθώοι». Όρος που
παρέμεινε να ισχύει και στην Δικαιοσύνη για κάποιον που δεν έχει κάνει δυαρμινική πράξη.

Ο Άθως ήταν ο ιερός τόπος που λατρεύτηκε η Δρυμωναία Άρτεμις

Στο Πάνθεον του ιερού αυτού χώρου δέσποζε ως κεντρική θεότητα, αυτή της Αρτέμιδος. Λόγω της
άγριας φύσης και της πλούσιας πανίδας, λατρεύτηκε η Δρυμωναία Άρτεμις και ο Άθως έγινε ο ιερός
τόπος της Θεάς. Η αδελφή του Απόλλωνα, είχε ως βασίλειό της την άγρια παρθένο φύση, που δεν είχε
βεβηλωθεί από ανθρώπινο χέρι. Αυτή την μεταφορική έννοια έχει και η προσωνυμία της ως Αγνή και
Παρθένος – προσωνυμίες στις οποίες αιώνες αργότερα απέδωσε το χριστιανικό δόγμα στην Παναγία για
διαφορετικούς λόγους.

Η προστασία όμως της Θεάς δεν περιορίζεται μόνο στη Φύση. Επεκτείνεται και στους ανθρώπους και
ιδιαίτερα στους νέους. Αυτοί της αφιερώνουν κατά την ημέρα των γάμων τους τη ζώνη τους ή μια
πλεξούδα από τα μαλλιά τους. Η Άρτεμις είναι Θεά των τοκετών γι’ αυτό και την αποκαλούν
Παιδοτρόφο, Εύλοχον, Ειλειθυίαν (για την ίδια φροντίδα και προστασία παρακαλείται και η Παναγία από
γυναίκες που βρίσκονται σε ενδιαφέρουσα). Η Θεά Άρτεμις είναι κατεξοχήν προστάτιδα των γυναικών

32
που την επικαλούνται σε όλα τα στάδια της ζωής τους. Φιλομείραξ ως νεαρά κορίτσια, Φιλοπάρθενος ως
έφηβες, Ορσιλοχεία ως μητέρες και Λυτηρία τη στιγμή του θανάτου τους.

Η Άρτεμις με άλλα λόγια, συμβολίζει την αιώνια παρθενία και ουδέποτε γέννησε ή υπέκυψε σε ερωτικά
καλέσματα. Αφιερωμένη η περιοχή λοιπόν στην κεντρική θεότητα την ουράνια Αρτέμιδα, τα μυστήρια
ετελούντο από τις ιέρειες Μούσες, αυτός ήταν και ο λόγος που απαγορευόταν ρητά η παρουσία του
ανδρικού φύλου. Σε περίπτωση καταπάτησης του άβατον, οι παραβάτες τιμωρούνταν με την ποινή του
θανάτου.

Περίφημη υπήρξε και η πολίχνη Καρυαί (Καρυδιές) με το ονομαστό Ιερό της Καρύας Αρτέμιδος ή
Καρυάτιδος, το οποίο όπως και τα άλλα εκεί Ιερά της Θεάς, αποτελούσε χώρο άβατο για τους άνδρες.
Σύμφωνα με κάποιες ιστορικές πηγές το ιερό της Αρτέμιδος αποτελούσε άβατο για τους άντρες, αλλά όχι
για όλη την χερσόνησο, όπως συμβαίνει σήμερα, παρά μόνο γύρω από το ιερό. Στο ιερό κατοικούσαν
μόνο γυναίκες, ιέρειες της θεάς, όπου και τελούσαν τα Μυστήρια της Αρτέμιδος από ανύπανδρες
γυναίκες, όχι μόνο προς τιμή της αλλά και προς τιμή του Απόλλωνα και της Δάφνης.

Η επικράτηση του χριστιανισμού

Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης στο δρόμο τους προς τη Κύπρο,
έπεσαν σε θύελλα που τους ανάγκασε να πιάσουν λιμάνι 1000 χιλιόμετρα βορειοδυτικά στο μέρος που
είναι τώρα η μονή Ιβήρων. Από τότε αυτή έγινε η μοναχική, γλυκοφιλούσα βασίλισσα του Άθωνα και
απαγορεύθηκε να πατήσει στην περιοχή άλλη γυναίκα. Η παράδοση αναφέρει ότι όταν η Παρθένος
Μαρία βγήκε από την πορεία της όταν προσπαθούσε να πλεύσει προς την Κύπρο και έφτασε στο Άγιο
Όρος, της άρεσε τόσο πολύ που προσευχήθηκε στο γιο της ότι θα πρέπει να της ανήκει και εκείνος
συμφώνησε. Έτσι καθιερώθηκε να αποκαλείται «ο κήπος της μητέρας του Θεού», είναι αφιερωμένος στη
δόξα της, και εκείνη μόνη εκπροσωπεί το φύλο στο Άγιο Όρος.

Κατά το πρώτο ήμισυ του 11ου αιώνα, αρχίζει να επικρατεί η ονομασία που όλοι γνωρίζουμε σήμερα
«Άγιον Όρος». Από την πόλη του Άθωνα, Απολλωνία, πέρασε ο απόστολος Παύλος ενώ μετέβαινε από
τους Φιλίππους στη Θεσσαλονίκη και από τότε χρονολογείται η διάδοση του χριστιανισμού στον Άθωνα.

Ο ιερομοναχός Γεράσιμος Σμυρνιωτάκης στο βιβλίο του «Το Άγιον Όρος», θα περιγράψει την όλη
«μετάβαση» με τρόπο που συντομότερός του δεν θα μπορούσε ίσως να υπάρξει: «Επί μεγάλου
Κωνσταντίνου τω 321μ.Χ υπήρχαν εν Άθω ειδωλολάτραι. Καταπεσόντος δ΄είτα του αγάλματος του Διός
μετά μικρόν και των επιβωμείων αιμάτων καταπαυσάντων, επέλαμψεν το Χριστιανικό φώς».

Ο Παρθενώνας της Ακρόπολις της Αρτέμιδος άρχισε να βεβηλώνεται τον 6ο μ.Χ αιώνα. Μετετράπη σε
φράγκικη εκκλησία το 1204 και με την τουρκοκρατία το 1456 σε τζαμί. Τα μοναστήρια κτίστηκαν πάνω
στα λείψανα αρχαίων ελληνικών ναών και μερικά από αυτά ενσωματώθηκαν στην δόμηση ή την
διακόσμηση των μοναστηριών. Τέλος διατηρούνται σε πολλά σημεία μεγάλα τμήματα ερειπίων των
αρχαίων τειχών.

Το νέο άβατον άρχισε να ισχύει από το 971 και όχι νωρίτερα, όταν την περιοχή καπηλεύθηκε ο
χριστιανισμός για λογαριασμό της Παναγίας, οπότε το άβατον συνεχίστηκε μεν, όμως για τις γυναίκες
αυτήν την φορά δε, λες και έπρεπε να παρθεί… εκδίκηση. Συνειρμικά και αναμενόμενα τα όσα
ακολουθούν, καίτοι η ανοικοδόμηση των εκκλησιών και των μοναστηριών άρχισε πολύ αργότερα,
υπήρχε λόγος που έπρεπε η περιοχή να χαρακτηριστεί ως άβατον νωρίτερα, ώστε να προετοιμαστεί γι’
αυτό που θα ακολουθούσε. Αυτό που ακολούθησε είναι: από «Άλσος της Αρτέμιδος» και «Άλσος των
Μουσών», μετονομάστηκε σε «Άγιον Όρος» από τον Κωνσταντίνο Θ’ τον Μονομάχο (1042-1054) και
«περιβόλι της Παναγίας», οπότε τότε άρχισε και το κτίσιμο των μοναστηριών.

33
Έτσι τις έννοιες της Αρτεμιδικής Αγνείας και Παρθενίας καπηλεύθηκε ο χριστιανισμός, με το κακέκτυπο
της Παναγίας να αντικαθιστά μετά την «πτώση» των Θεών την προαιώνια Αειπάρθενο Άρτεμις. Στον
Άθωνα λαθροβιεί το χριστιανικό κακέκτυπο της Αειπαρθένου Αρτέμιδος, η φιγούρα της «αειπαρθένου
Μαρίας», με την παρασιτική χριστιανική θεολογία να χρησιμοποιεί το σώμα του άτυχου Γίγαντα ως
ξενιστή.

[Βιβλιογραφία Jean Richepin, Ἑλληνικὴ Μυθολογία, Ἐκδ. Αὐλός, Wikipedia, Ιάσωνας Σχίζας, afipnisis]

Η Μονή Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος

Η παράσταση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου καταλαμβάνει εξωτερικά το άνω τμήμα της κύριας όψης
της τράπεζας της Μονής Μεγίστης Λαύρας στο Αγιον Ορος και, όπως και οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό
του κτιρίου, χρονολογείται στην περίοδο 1535 – 1541. Ο ζωγράφος, που μάλλον ταυτίζεται με τον
περίφημο Θεοφάνη τον Κρήτα, παρουσιάζει στο αριστερό μέρος της σύνθεσης τον αρχάγγελο Γαβριήλ
και στο δεξιό την Παναγία. Ακόμα δεξιότερα, τη Θεά Άρτεμις να αποχωρεί κρατώντας ένα αδράχτι, από
το οποίο φεύγει ένα κόκκινο νήμα που καταλήγει τυλιγμένο στο δεξί χέρι της Παναγίας.

Στην κορυφή της σύνθεσης βρίσκεται εντοιχισμένη μία μαρμάρινη αναθηματική ανάγλυφη πλάκα, στην
οποία απεικονίζεται ένα τεράστιο αυτί εντός πλαισίου, πάνω από το οποίο υπάρχει εγχάρακτη η
επιγραφή: ΑΡΤΕΜΙΔΙ ΑΓΡΟΤΕΡΑ / ΝΕΒΡΙΣ ΕΠΙΤΑΓΗΝ / ΑΝΕΘΗΚΕΝ [εικόνα 1]. Από τους
χαρακτήρες εξάγεται το συμπέρασμα ότι η πλάκα ανήκει στην κλασική ελληνική περίοδο και
χρονολογείται στον Ε΄ – Δ΄ π.Χ. αιώνα.

Η τοποθέτηση της αναθηματικής πλάκας στο συγκεκριμένο σημείο ως αφιέρωμα κάποιας Νεβρίδος στην
αρχαία Αρτέμιδα αποτελεί αντικείμενο ενός ενδιαφέροντος άρθρου που υπογράφει ο Ραφαήλ
Λεβαντόφσκι. Στο άρθρο του ο Πολωνός ιστορικός τέχνης και ελληνιστής υποστηρίζει ότι η
ενσωμάτωση της αναθηματικής πλάκας στο κέντρο του εικονογραφικού προγράμματος του
Ευαγγελισμού δεν εξυπηρετεί μόνο διακοσμητικούς λόγους, αλλά σχετίζεται με την ερμηνεία του
Ευαγγελισμού όπως παραδίδεται στις Απόκρυφες Γραφές, καθώς και με την αγιορείτικη παράδοση,
σύμφωνα με την οποία οι αρχαιοελληνικές θεότητες παρέδωσαν στην… Παναγία τον τόπο που έμελλε να
γίνει το Περιβόλι Της.

34
Μεγάλο μέρος της μελέτης του αφιερώνει ο Λεβαντόφσκι στα χαρακτηριστικά της Αρτέμιδος όπως
διαμορφώνονται στην εξέλιξή της ως την ομηρική εποχή, κατά την οποία η θεά «ρυθμίζει την αγνότητα
του πρωτόγονου βίου, όπου η μητρότητα συνδυάζεται με τη γονιμότητα αλλά όχι και με τον έρωτα».
Πρόκειται για αντίφαση που «παρουσιάζεται κυρίως στις αντιθέσεις, π.χ. παρθενία-μητρότητα»,
παρατηρεί ο συγγραφέας. Παραπέμπει στον Γάλλο φιλόσοφο και ιστορικό Πιέρ Γκριμάλ, ο οποίος
παρατηρεί «μια ιδιοτυπία στη λατρεία της Αρτέμιδος: στην παρθένο θεά απευθύνονταν για να ζητήσουν
βοήθεια κατά τον τοκετό», αφού μπορούσε να φανεί και κακότροπη, οπότε «οπλισμένη με τόξο, έριχνε
ένα βέλος στην ετοιμόγεννη, δίνοντάς της αιφνίδιο θάνατο».

Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε», καταλήγει ο Λεβαντόφσκι, «ότι η Άρτεμις με την αντίθεση

παρθενίας-μητρότητας αποτελεί μία προεισαγωγική μορφή της χριστιανικής παρθένου που θα γεννήσει
τον υιό του Θεού. Στην ουσία ο ζωγράφος της τράπεζας της Λαύρας, αν και είναι αδύνατον να αποδείξει
κανείς ότι ενσυνείδητα είχε τοποθετήσει στη συγκεκριμένη θέση την αφιερωματική πλάκα της
Αρτέμιδος, στην οποία υπάρχει εγχάρακτη η επιγραφή «ΑΡΤΕΜΙΔΙ ΑΓΡΟΤΕΡΑ / ΝΕΒΡΙΣ
ΕΠΙΤΑΓΗΝ / ΑΝΕΘΗΚΕΝ», συγκέντρωσε στη σύνθεση αυτή τα κοινά στοιχεία της Θεάς Άρτεμις και
της χριστιανικής Θεοτόκου. [Η Καθημερινή, Αρχείο Πολιτισμού 25.03.2006, «Ευαγγελισμός και
προχριστιανική αρχαιότητα»]

Κτίστηκε η μονή Μεγίστης Λαύρας στα λείψανα Ιερού της Δρυμωναίας Αρτέμιδος?

Είναι η – εντοιχισμένη στην τοιχοποιία της μονής – μαρμάρινη αναθηματική ανάγλυφη πλάκα, στην
οποία απεικονίζεται το τεράστιο αυτί και η επιγραφή «ΑΡΤΕΜΙΔΙ ΑΓΡΟΤΕΡΑ / ΝΕΒΡΙΣ ΕΠΙΤΑΓΗΝ /
ΑΝΕΘΗΚΕΝ», απομεινάρι από δομικά στοιχεία του Ιερού της Δρυμωναίας Αρτέμιδος? Κτίστηκε η μονή
Μεγίστης Λαύρας στα λείψανα Ιερού της Δρυμωναίας Αρτέμιδος?

Δοθείσης της παραδοχής του άβατου που ισχύει για την Αρχαιολογική Υπηρεσία στη Χερσόνησο του
Άθω, απάντηση στο παραπάνω ερώτημα καλείται να δώσει η «Αρχαιολογική Γεωδαισία».

«Αρχαιολογική Γεωδαισία» είναι ο κλάδος των μαθηματικών, της χαρτογραφίας και της αρχαιολογίας
που ασχολείται με τη μελέτη χωρικών αρχαιολογικών σχέσεων, δηλαδή σχέσεων μεταξύ χωροταξικών
σχημάτων μνημείων του παρελθόντος, όπως αυτά εκτείνονται και κατανέμονται στο γεωγραφικό χώρο
βάσει της γεωγραφικής τους θέσης από το Παγκόσμιο Σύστημα Στιγματοθέτησης, ή Θεσιθεσίας, και
έχουν ιδιότητες όπως οι επιφάνειες οι γραμμές και τα σημεία. Κυριολεκτικά η Αρχαιολογική Γεωδαισία
είναι η «μελέτη των αρχαίων μνημείων βάσει της προβολής της γεωγραφικής τους θέσης σε
Μερκατορική χαρτογραφική προβολή της Γης». Ως αυτόνομη επιστήμη περιλαμβάνει τη δική της
μεθοδολογία και εξειδικευμένες τεχνικές των κλάδων της χαρτογραφίας και των μαθηματικών, που
ασχολείται με τη μελέτη χωρικών σχέσεων των μνημείων του παρελθόντος. Λόγω των άμεσων
πρακτικών της εφαρμογών, αντικείμενο της Αρχαιολογικής Γεωδαισίας είναι η συγκέντρωση και
παραγωγή πολιτισμικής πληροφόρησης, καθώς και ο εντοπισμός γεωγραφικών θέσεων αρχαιολογικού
ενδιαφέροντος με σκοπό την συστηματική ανασκαφή. Ως συστηματική ανασκαφή νοείται εν προκειμένω
η επιστημονική μέθοδος και διαδικασία διερεύνησης, αποκάλυψης και καταγραφής κινητών και
ακίνητων μνημείων που διατηρούνται κάτω από επιχώσεις, η οποία προγραμματίζεται με
μαθηματικά/χαρτογραφικά/γεωδαισιακά κριτήρια και κυρίως αποσκοπεί στην αποκάλυψη
αρχαιολογικών μνημείων δια των πιθανολογούμενων ευρημάτων από την προηγηθείσα μελέτη χωρικών
γεωδαισιακών σχέσεων μεταξύ μνημείων του παρελθόντος των οποίων η γεωγραφική θέση είναι
γνωστή. Οι γεωδαισιακές σχέσεις μεταξύ των μνημείων που κυρίως ενδιαφέρουν είναι,
της λοξοδρομικής ευθείας σύνδεσης και του τριγωνισμού λοξοδρομιών μεταξύ των θέσεων σε
Μερκατορική προβολή.

[Πρώιμη εφαρμογή της Αρχαιολογικής Γεωδαισίας δημοσιεύθηκε στις 13/11/2014 στην επίσημη σελίδα
της Καναδικής Διαστημικής Υπηρεσίας (Canadian Space Agency). Ένας 15χρονος Καναδός από το
Κεμπέκ ανακάλυψε μία χαμένη πολιτεία των Μάγια εφαρμόζοντας τη γεωδαιτική θεωρία του που θέλει

35
τον πολιτισμό αυτόν να επιλέγει την τοποθεσία όπου θα οικοδομήσει τις πόλεις του με βάση το σχήμα
των αστερισμών όπως οι αυτοί αποτυπώνονται γεωδαιτικά στο χάρτη, σε έναν συσχετισμό που κανείς
επιστήμονας δεν είχε σκεφτεί μέχρι σήμερα. Το δημοσίευμα στη σελίδα της Καναδικής Διαστημικής
Υπηρεσίας,
εδώ: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=835792003109665&id=150629121625960 ]

Κριτήριο για την ταυτοποίηση μιας γεωγραφικής θέσης ως «σημείο – στόχος συστηματικής
ανασκαφής» είναι, να αποτελεί σημείο αναφοράς με τρία (3) τουλάχιστον γνωστά μνημεία – τρία
μνημεία των οποίων η γεωγραφική θέση πάνω στο χάρτη είναι προσδιορισμένη με ακρίβεια. Οι
μετρήσεις πραγματοποιούνται από την Google Maps, ενώ ο σχεδιασμός και η απεικόνιση των
γεωδαιτικών δομών γίνεται με χρήση ειδικού χαρτογραφικού λογισμικού που επιτρέπει το σχεδιασμό
περίπλοκων γεωδαισιακών δομών.

– Η γραμμή που ενώνει το ιερό της Δρυμωναίας Αρτέμιδος στο Άλσος της Αρτέμιδος (σήμερα μονή
Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος) με το ιερό του Απόλλωνος Δειραδιώτη στο Άργος, διέρχεται ακριβώς
από το ιερό & μαντείο Απόλλωνος Πτώου στο Ακραίφνιο Βοιωτίας. Η γραμμή είναι 316.225,09 μ.
[εικόνα 2]

36
37
– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό του Απόλλωνα Παγασίτη στις Νέες Παγασές Βόλου, και
ίσα σκέλη έως (α) το ναό του Δαφναίου Απόλλωνα (σήμερα μονή Δαφνίου στο Χαϊδάρι) (157.047,48 μ.)
και (β) το ιερό της Δρυμωναίας Αρτέμιδος στο Άλσος της Αρτέμιδος (σήμερα μονή Μεγίστης Λαύρας
στο Άγιον Όρος) (157.045,09 μ.). [εικόνα 3]

38
39
Τα κόκαλα των ελλήνων τα ιερά
By alampasis 5 Φεβρουαρίου 2017

– Το μουσείο Βάσα (σουηδικά: Vasamuseet) είναι πλοίο του 17ου αιώνα το οποίο έχει μετατραπεί σε
ναυτικό μουσείο στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Το πλοίο είναι μοναδικό που διατηρείται μέχρι αυτή τη
στιγμή και η ιστορία του ξεκινά τον 17ο αιώνα. Το 95% των αρχικών τμημάτων του διατηρείται μέχρι
και σήμερα και είναι στολισμένο με εκατοντάδες σκαλιστά γλυπτά, καθιστώντας το πλοίο Βάσα ένα από
τα σημαντικότερα αξιοθέατα του κόσμου.

Στις 10 Αυγούστου 1628 ένα μεγάλο πολεμικό πλοίο ξεκίνησε από το λιμάνι της Στοκχόλμης. Ήταν
ολοκαίνουριο και είχε πάρει το όνομα Vasa από το οικόσημο της κυβερνούσας δυναστείας Vasa. Για την
επισφράγιση της επίσημης και λαμπερής εκδήλωσης καθέλκυσης του πλοίου, εκτοξεύτηκαν
πυροβολισμοί από τα πλευρά του πλοίου ως πολεμικός χαιρετισμός.

Καθώς το μεγάλο πλοίο προχωρούσε αργά προς την είσοδο του λιμανιού, σηκώθηκε δυνατός άνεμος. Το
Bάσα πήρε κλίση, ωστόσο ορθώθηκε και ξαναβρήκε την πορεία του. Μία δεύτερη ριπή ανέμου όμως
ανέτρεψε το πλοίο προς τη μία του πλευρά. Το νερό εισχώρησε από τα ανοικτά πυροβολεία. Το Bάσα
βυθίστηκε, παίρνοντας μαζί του τουλάχιστον 30 ή ίσως και 50 ζωές ανθρώπων από τα 150 μέλη του
πληρώματος.

Έπρεπε να περάσουν 333 χρόνια για να μπορέσει το πλοίο να ξαναδεί τον ουρανό της Στοκχόλμης. Μετά
από αρκετά χρόνια προετοιμασίας, το Βάσα βγήκε από το βυθό της θάλασσας στις 24 Απριλίου του 1961
[εικόνα 1]. Τώρα αποστολή όλων ήταν η συντήρησή του.

40
Μετά την ανακάλυψη του ναυαγίου, βρέθηκαν 17 ανθρώπινοι σκελετοί. Εικάζεται ότι ανήκουν σε μέλη
του πληρώματος αλλά και σε επισκέπτες του πλοίου, οι οποίοι πνίγηκαν σε απόσταση μόλις 100 μέτρων
από τον νησί Γιούργκορντεν, που βρίσκεται στο κέντρο της Στοκχόλμης. Οι σκελετοί από τους άτυχους
ναυτικούς που χάθηκαν εγκλωβισμένοι στο ναυάγιο εκτίθενται σε ειδικές προθήκες [εικόνα 2],
ενώ παρουσιάζονται και τα πρόσωπα τους τα οποία έχουν αναπαρασταθεί από ανθρωπολόγους [εικόνα
3]. Για κάθε συγκεκριμένο κομμάτι που εκτίθεται υπάρχει γραπτή πληροφόρηση, το να πάρεις
φωτογραφίες επιτρέπεται ενώ υπάρχει δυνατότητα για ομαδική ξενάγηση.

41
42
Το πλοίο αυτό βρίσκεται στο ειδικό μουσείο που φτιάχτηκε στη Στοκχόλμη. Το μουσείο αυτό δέχεται
τους περισσότερους επισκέπτες από οποιοδήποτε άλλο μουσείο σε ολόκληρη τη Σκανδιναβία.

– Το προσωπείο του Αγαμέμνονα [εικόνα 4] είναι ένα εύρημα της ανασκαφής των Μυκηνών το 1876 από
τον Ερρίκο Σλήμαν. Το εύρημα είναι ένα χρυσό νεκρικό προσωπείο και βρέθηκε πάνω στο πρόσωπο ενός
σώματος που βρίσκονταν ενταφιασμένο στον ταφικό θάλαμο Ε’ του ταφικού περιβόλου Α’ των
Μυκηνών. Ο Σλήμαν πίστευε ότι ανακάλυψε τον σωρό του θρυλικού αρχαίου βασιλιά Αγαμέμνονα, από
όπου το εύρημα πήρε την ονομασία του.

Τα στοιχεία από τις σημειώσεις του Σλήμαν, καθώς και από την έκδοση του Υπουργείου Πολιτισμού
“Τροία – Μυκήνες – Τίρυνς Ορχομενός” του 1990 όπου υπάρχει και η φωτογραφία από την ελαιογραφία
της μούμιας αυτό δείχνουν [εικόνα 5] .

43
O ίδιος ο Σλήμαν αφηγείται το περιστατικό ανεύρεσης του νεκρού: «Το στρογγυλό πρόσωπο με όλη του
την σάρκα είχε διατηρηθεί θαυμάσια κάτω από την βαριά χρυσή προσωπίδα. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος από
τα μαλλιά, αλλά τα δύο μάτια διακρίνονταν τέλεια, όπως και το στόμα, το οποίο λόγω του τεραστίου
βάρους που είχε δεχθεί, ήταν διάπλατα ανοιχτό, αποκαλύπτοντας 32 όμορφα δόντια. Όλοι οι γιατροί που
ήλθαν να δουν τον νεκρό συμπέραναν από τα δόντια ότι ο άνδρας αυτός πρέπει να είχε πεθάνει στην
νεαρή ηλικία των 35 ετών. Η μύτη είχε τελείως εξαφανισθεί». Με σχόλιο του αργότερα σε ανακοίνωσή
του στον ελληνικό τύπο δηλώνει: «… ο νεκρός ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα που εδώ και πολύ
καιρό είχε πλάσει η φαντασία μου για τον πανίσχυρο Αγαμέμνονα».

Σημειωτέων ότι η αυθεντικότητα του ημερολογίου του Σλήμαν δεν αμφισβητείται. Ωστόσο
αμφισβητήθηκε έντονα η ύπαρξη της ελαιογραφίας. Την αυθεντικότητα πάντως της ελαιογραφίας
φαίνεται να στηρίζει η αρχαιολόγος με ειδίκευση στην προϊστορική αρχαιολογία Λένα Παπάζογλου –
Μανιαδάκη [L. Papazoglou-Manioudaki, A. Nafplioti, J.H. Musgrave, A.J.N.W. Prag, Mycenae
Revisited: The human remains from Grave Circle A at Mycenae. Part 3. Behind the masks: A study of the
bones of Shaft Graves I-V, BSA 105 (2010), 157-224].

Εξάλλου, σύμφωνα με αναφορές που παραπέμπουν στον καθηγητή του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων
στο τμήμα της Ιστορίας και Αρχαιολογίας Ανδρέα Βλαχόπουλο, το έτος 1997 ανοίχτηκε η θήκη στην
οποία φυλάσσονταν η σορός του μυκηναίου νεκρού, για να μελετηθούν τα λείψανα (αυτό που
αμφισβητείται δεν είναι η σορός αλλά η το μουμιοποιημένο πτώμα). Σύμφωνα με τις σχετικές αναφορές
η σορός εξετάστηκε από ειδικούς, οστεολόγους και άλλους, ενώ χρησιμοποιήθηκε και η ανάλυση της
ισοτοπικής αναλογίας του στροντίου (87Sr/86Sr). Σύγχρονες αρχαιολογικές μελέτες απέδειξαν ότι το
προσωπείο ανάγεται το 1550-1500 π.Χ., περίοδος κατά τρεις αιώνες περίπου προγενέστερη από την
εποχή που ο Αγαμέμνονας υποτίθεται ότι έζησε. Το όνομα του προσωπείου παρά την ανακάλυψη
παρέμεινε. Σήμερα το προσωπείο εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.

Ωστόσο, ακόμη και αν ο επιφανής ένοικος του τάφου δεν είναι ο Αγαμέμνων, ποτέ οι έλληνες δεν είδαμε
τη σορό του μυκηναίου νεκρού, στο πρόσωπο του οποίου ανακαλύφθηκε το αριστούργημα της «Μάσκας
του Αγαμέμνονα».

44
– Προσεγγίζοντας τη Χαιρώνεια από το δρόμο της Λιβαδειάς το πρώτο πράγμα που αντικρίζει ο
επισκέπτης είναι ένα μαρμάρινο βάθρο με ένα τεράστιο λέοντα που κοιτάζει προς το δρόμο, σα να τον
καλωσορίζει, περιτριγυρισμένος από κυπαρίσσια. Η έκφραση του λέοντα είναι σοβαρή, σχεδόν θλιμμένη
[εικόνα 6].

Αρκετοί στο παρελθόν ερμήνευσαν την έκφραση αυτή σαν ένδειξη της θλίψης για τον αποδεκατισμό από
τον βασιλιά των Μακεδόνων Φίλιππο τον Β’, της επίλεκτης στρατιωτικής μονάδας των Θηβαίων, του
Ιερού Λόχου.

Ο Ιερός Λόχος των Θηβών ήταν μια από τις κορυφαίες πολεμικές μονάδες που έδρασαν στην Αρχαία
Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 379 π.Χ. από τον Γοργίδα και τον απάρτιζαν 150 ζευγάρια εραστών Θηβαίων
οπλιτών αν και πιθανολογείται πως υπήρχε και σε παλαιότερη εποχή. Στη συνέχεια αναδιοργανώθηκε και
απέκτησε μέγιστη φήμη υπό τον Πελοπίδα. Καταστράφηκε ολοκληρωτικά στη μάχη της Χαιρώνειας (338
π.Χ.).

Κατά τον Πλούταρχο, «ἔνιοι δέ φασιν ἐξ ἐραστῶν καὶ ἐρωμένων γενέσθαι τὸ σύστημα τοῦτο». Αυτό που
οδήγησε στη δημιουργία αυτού του στρατιωτικού σώματος είναι, όπως σχολιάζει ο Πλούταρχος, το ότι
μια μονάδα που βασίζεται στην αγάπη και τη φιλία του ερωμένου και του εραστή, κάνει πιο δύσκολο σε
κάποιον να την εγκαταλείψει κατά τη διάρκεια της μάχης.
45
Ο Λέων στήθηκε λίγο μετά τη Μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. για να σημαδέψει τον ομαδικό τάφο
στον οποίο τάφηκαν κατά την παράδοση οι νεκροί ιερολοχίτες, όταν ο Φίλιππος επέτρεψε την ταφή των
νεκρών στους Θηβαίους. Οι ανασκαφές που διενεργήθηκαν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου
αιώνα αποκάλυψαν πράγματι τους σκελετούς 254 ανδρών μαζί με τμήματα οπλισμού. Από αυτούς, δύο
είχαν αποτεφρωθεί και οι υπόλοιποι απλά ενταφιαστεί. [Krentz, Peter. Συμβολή στο The Cambridge
History of Greek and Roman Warfare – Volume I: Greece, the Hellenistic World and the Rise of Rome
(ed. P. Sabin, H. Van Vees, M. Witby), Cambridge University Press, 2007, σ.175. ISBN 978-0-521-
78273-9].

Που βρίσκονται τα κόκαλα των 254 Ιερολοχιτών σήμερα? Γιατί οι έλληνες δεν μπορούμε να δούμε τα
οστά των ένδοξων προγόνων μας? Γιατί οι σκελετοί των 254 ηρωικά πεσόντων Ιερολοχιτών δεν
εκτίθενται μαζί με τον οπλισμό τους?

– Η κωμόπολη της Βεργίνας στην οποία πιστεύεται ότι βρίσκεται στη θέση των αρχαίων Αιγών,
πρωτεύουσας της αρχαίας Μακεδονίας, έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1977, όταν η Πανεπιστημιακή
Ανασκαφή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, υπό τον καθηγητή αρχαιολογίας Μανόλη Ανδρόνικο και
τους συνεργάτες του, ανακάλυψε τους τόπους ταφής των Μακεδόνων βασιλέων και ανάμεσα στους
άλλους τάφους και ένα ταφικό μνημείο που, σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του Ανδρόνικου, ήταν
του βασιλιά Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου [εικόνα 7].

46
47
Η ανακάλυψη αυτών των ευρημάτων θεωρείται από πολλούς ότι πιστοποίησε και τη θέση της αρχαίας
πόλης των Αιγών, της πρώτης πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου.

Ο αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος πείστηκε από τον καθηγητή του Κ. Ρωμαίο ότι ένας λοφίσκος, που
ανήκε στους τύμβους του νεκροταφείου της αρχαίας πόλης και λεγόταν «η Μεγάλη Τούμπα», έκρυβε
σημαντικούς τάφους. Το 1977 ο Ανδρόνικος ξεκίνησε μια ανασκαφή έξι εβδομάδων στην Τούμπα αυτή
και ανακάλυψε τέσσερα θαμμένα ταφικά κτίσματα, τα δύο από τα οποία ήταν ασύλητα από
τυμβωρύχους. Ο Ανδρόνικος, ενθαρρυμένος και από τη θεωρία του N. Hammond, υποστήριξε ότι αυτοί
οι ταφικοί θάλαμοι ήταν τόποι ταφής Μακεδόνων Βασιλέων, συμπεριλαμβανομένου του τάφου του
Φιλίππου Β΄ -πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου- και μίας από τις γυναίκες του, πιθανώς της Μήδας,
πριγκίπισσας από τη Θράκη, καθώς και του τάφου του έφηβου γιου τού Μεγάλου Αλεξάνδρου και της
Ρωξάνης, Αλεξάνδρου Δ΄ της Μακεδονίας. Η άποψη αυτή προκάλεσε παγκόσμιο ενθουσιασμό.

Το 2010, επιστημονική μελέτη των οστών που βρέθηκαν στον τάφο απορρίπτει την περίπτωση να
πρόκειται για τον Φίλιππο Γ΄ τον Αρριδαίο και υποστηρίζει βάσιμα ότι τα ευρήματα είναι συμβατά μόνο
με τον Φίλιππο τον Β΄ [Musgrave J, Prag A. J. N. W., Neave R., Lane Fox R., White H. (2010) The
Occupants of Tomb II at Vergina. Why Arrhidaios and Eurydice must be excluded, Int J Med Sci 2010;
7:s1–s15].

Σε επίρρωση των παραπάνω έρχεται η επιστημονική ανακοίνωση της τέως διευθύντριας της
πανεπιστημιακής ανασκαφής στη Βεργίνα, καθηγήτριας αρχαιολογίας του ΑΠΘ, Χρυσούλας Παλιαδέλη
με θέμα “Σκελετικό υλικό από τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας – Ερμηνευτικές προσεγγίσεις στα
ανθρωπολογικά δεδομένα”, στην οποία αναφέρεται ότι μετά από επανεξέταση από τον ιππίατρο Θ.
Αντίκα του σκελετικού υλικού από τον τάφο ΙΙ με τη συνδρομή ιατρικών και φυσικοχημικών εξετάσεων
και με βάση σειρά επιστημονικών και ιστορικών δεδομένων τεκμαίρεται ότι «Ο βασιλικός τάφος της
Βεργίνας ανήκει στον βασιλιά Φίλιππο τον Β΄» [27ο αρχαιολογικό συνέδριο στη Θεσσαλονίκη τον
Μάρτιο του 2014: «Ο βασιλικός τάφος της Βεργίνας ανήκει στον βασιλιά Φίλιππο» , Εφημ.
Αγγελιοφόρος ηλεκτρονική έκδοση 13-3-2014].

Που βρίσκονται τα κόκαλα του ένδοξου Μακεδόνα Βασιλιά σήμερα? Γιατί οι έλληνες δεν μπορούμε να
δούμε τα οστά του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου? Γιατί οι έλληνες δεν μπορούν να ακουμπήσουν τη
σορό του βασιλιά που γέννησε τον Μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών, τον Αλέξανδρο τον Μέγα,
που στην Αίγυπτο λατρεύτηκε ως θεός?

– Στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» έφτασε το απόγευμα της Κυριακής 11/05/2015 το ιερό λείψανο της
Αγίας Βαρβάρας. Η Ελλάδα υποδέχτηκε το ιερό λείψανο με τιμές αρχηγού κράτους, υπό τους ήχους της
μπάντας της φιλαρμονικής του Στρατού και του Ναυτικού. Στη συνέχεια, τα ιερά λείψανα
τοποθετήθηκαν σε κιλλίβαντα και συνοδευόμενα από αυτοκινητοπομπή έφτασαν με λιτανευτική πομπή
στον ιερό ναό της Αγίας Βαρβάρας που τα υποδέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος. Στον ιερό ναό Αγίας Βαρβάρας
επικράτησε «λαοθάλασσα», καθώς χιλιάδες πιστοί συρρέαν μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, για να
προσκυνήσουν το ιερό σκήνωμα, που παρέμεινε εντός του ναού για δύο εβδομάδες.

Σε ιερό προσκύνημα τέθηκαν επίσης οι λαστιχένιες παντόφλες του γέροντα Παΐσιου [εικόνα 8], που
προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

48
Πρόκειται για ένα ζευγάρι λαστιχένιες καλοκαιρινές ανδρικές παντόφλες, οι οποίες τοποθετήθηκαν μέσα
σε μια ξύλινη θήκη. Στο πάνω μέρος του ξύλινου κουτιού τοποθετήθηκε μια εικόνα του γέροντα
Παϊσίου, ο οποίος αγιοποιήθηκε με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.(Εφημ. ΤΑ ΝΕΑ
27/03/2015)

«Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη, των ελλήνων τα ιερά», λέει ο εθνικός μας ύμνος. Τα ιερά κόκαλα των
ελλήνων η Ελλάς ατίμασε. Η Ελλάδα ατίμασε τους ένδοξους νεκρούς της • τους Μεγάλους Έλληνες που
έδωσαν τα Φώτα του Ελληνικού Πολιτισμού στα πέρατα της Οικουμένης. Αλλά η Νέμεση, η αρχαία
ελληνική θεότητα, η προσωποποίηση της δίκαιης θεϊκής εκδίκησης, δεν είχε πει ακόμη την τελευταία
λέξη της

Knowing («Αποκάλυψη» του Ιωάννη)

By alampasis 17 Ιουλίου 2016

– Η Πάτμος είναι σήμερα γνωστή κυρίως για το σπήλαιο της Αποκάλυψης που είναι ένα από τα σημεία
αναφοράς όχι μόνο της Πάτμου, αλλά του χριστιανισμού παγκοσμίως. Το καλοκαίρι η κίνηση είναι
ασταμάτητη. Χριστιανοί όλων των δογμάτων από κάθε άκρη της γης σχηματίζουν κυριολεκτικά ουρές
έξω από το μικροσκοπικό σπηλαιώδη ναό. Το σπήλαιο αυτό αποτέλεσε το καταφύγιο του ηγαπημένου
μαθητή του Ιησού Ιωάννη το 95 μ.Χ. , όταν ο αυτοκράτορας Δομητιανός τον εξόρισε στην Πάτμο,
τιμωρώντας τον για την κήρυξη του λόγου του θεού στην Έφεσο. Εκεί σύμφωνα με τη παράδοση σε μια
σπηλιά που υπάρχει και σήμερα και ονομάζεται «Ιερόν σπήλαιον της Αποκαλύψεως», συνομιλεί με τον
θεό και εκείνος του αποκαλύπτει το προφητικό βιβλίο της Αποκάλυψης που ο Ιωάννης καταγράφει με τη
βοήθεια του μαθητή του Πρόχορου. Η παράδοση επίσης υποστηρίζει ότι μέσα στη σπηλιά σχίστηκε ο
βράχος και από εκεί, από τρεις μικρότερες σχισμές που συμβολίζουν την Αγία τριάδα, ακούγονταν η
φωνή του θεού όταν υπαγόρευε στον Ιωάννη το κείμενο της Αποκάλυψης. Η σπηλιά διαμορφώθηκε σε
λατρευτικό χώρο από τον ιδρυτή της μονής της Πάτμου Όσιο Χριστόδουλο και σήμερα περιλαμβάνει ναό
στο νότιο τμήμα του. Όπως και να το κάνουμε είναι λιγοστά τα μέρη πάνω στον πλανήτη μας που
ακούστηκε η φωνή του θεού σύμφωνα με την παράδοση και ένα από αυτά είναι η Πάτμος.
– Αν και η Πάτμος είναι σήμερα γνωστή ως «το νησί της Αποκάλυψης», ωστόσο η Ιστορία του νησιού
49
είναι πανάρχαια και συνδέεται με την λατρεία της θεάς Άρτεμης. Σύμφωνα με το μύθο, τα πανάρχαια
χρόνια η Πάτμος βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας. Ήταν ορατή μόνο όταν η θεά Σελήνη έλαμπε από
πάνω της. Η Σελήνη πήγαινε συχνά στο βουνό Λάτμος για να συναντήσει τον αγαπημένο της, το βασιλιά
Ενδυμίωνα. Πατέρας του ήταν ο Δίας και του είχε παραχωρήσει το προνόμιο να μην γερνάει όταν
κοιμόταν. Καθώς ο Ενδυμίωνας συχνά κοιμόταν, η Σελήνη καθόταν στην κορυφή του βουνού Λάτμος
και μιλούσε με την Άρτεμη, καθώς εκεί βρισκόταν ένας από τους σημαντικότερους ναούς της. Ένα
βράδυ, η Άρτεμη πρόσεξε το μικρό νησί που γυάλιζε κάτω από το νερό από τις ακτίνες της Σελήνης που
πλησίαζε. Η Άρτεμη το ερωτεύτηκε αμέσως και θέλησε να το κάνει δικό της. Επειδή καταλάβαινε ότι δεν
ήταν αρκετά δυνατή για να το ανεβάσει από το βυθό, έστειλε μήνυμα με τη σκέψη της στον δίδυμο
αδελφό της Απόλλωνα. Εκείνος δεν ήταν πρόθυμος να ανεβάσει το νησί και μίλησε στον πατέρα του, το
Δία, ο οποίος υποσχέθηκε να βοηθήσει. Ο Δίας ζήτησε την άδεια από τον αδελφό του, τον Ποσειδώνα,
τον πανίσχυρο και επίφοβο θεό της θάλασσας, ο οποίος δεν ενδιαφερόταν για το νησί και έδωσε την
έγκρισή του. Έτσι λοιπόν, χάρη στη θεϊκή δύναμη του Δία, το νησί της Πάτμου αναδύθηκε από τη
θάλασσα αποκαλύπτοντας την εκθαμβωτική ομορφιά του, ενώ ο θεός Ήλιος (ο αδελφός της Σελήνης),
που βλέπει τα πάντα, ζέστανε το νησί με τις ακτίνες του δίνοντάς του έτσι ζωή. Στη συνέχεια, η Άρτεμη
έπεισε μερικούς κατοίκους της περιοχής γύρω από το βουνό Λάτμος να πάνε να ζήσουν στο νησί, πράγμα
που έκαναν για να την ευχαριστήσουν. Έτσι, προέκυψε το όνομα Πάτμος• από το βουνό Λάτμος απ’
όπου πιστεύεται ότι ήρθαν οι πρώτοι άποικοι μετά από πρόσκληση της θεάς Αρτέμιδας, μεταφέροντας
και τη λατρεία της. Ο Λάτμος βρίσκεται στην αντικρινή ακτή της Μικράς Ασίας και ήταν τόπος λατρείας
της προστάτιδας θεάς.

– Η θέση Καστέλλι αποτελεί αναμφισβήτητα τον σημαντικότερο αρχαιολογικό χώρο τής Πάτμου, όπου
σώζονται ερείπια τής αρχαίας ακρόπολης και θεμέλια ναού τού Απόλλωνα.

– Η ιερά πατριαρχική και σταυροπηγιακή μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο αποτελεί
για όλο τον Χριστιανισμό ένα σημαντικό προσκύνημα και θεωρείται το σημαντικότερο μοναστήρι του
Αιγαίου Πελάγους. Παράλληλα, μαζί με το Σπήλαιο της Αποκάλυψης και την περιοχή της Χώρας της
Πάτμου αποτελεί παγκόσμιο μνημείο κληρονομιάς από την Unesco. Xτισμένη στην κορυφή ενός λόφου,
η μονή εκεί που γύρω της χτίστηκε η σημερινή Χώρα, δεσπόζει σε όλο το νησί και θυμίζει βυζαντινό
κάστρο και με τα συμπαγή τείχη της επισκιάζει την κατάλευκη Χώρα.

Η ιερή μονή της Πάτμου ιδρύθηκε από τον Όσιο Χριστόδουλο. Κατά την περίοδο της Αραβοκρατίας, η
Πάτμος είναι σχεδόν έρημη. Ένας προικισμένος και μορφωμένος μοναχός, ο Όσιος Χριστόδουλος, το
1088, ζητάει και του παραχωρείται όλο το νησί, από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ τον
Κομνηνό, για να ιδρύσει μοναστήρι προς τιμή του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Ο Όσιος Χριστόδουλος μένει
στην Πάτμο μέχρι το 1118, όταν επιδρομές Αράβων πειρατών τον αναγκάζουν να εγκαταλείψει το νησί.
Το όραμα του όμως συνεχίζει να εμπνέει τους μοναχούς που συνεχίζουν το έργο του στους επόμενους
αιώνες. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη της ιεράς νήσου της
Πάτμου, κυρίως πέριξ του μοναστηριού, αν και η μονή κατηγορήθηκε ότι πρωτοστάτησε στο
αρχαιοεμπόριο (μαζί με αυτή του Άθωνα). Λέγεται ότι το 1801 ο ηγούμενος τής μονής Πάτμου, αφού
δωροδοκήθηκε από τούς άγγλους, τούς παρέδωσε πανάρχαια χειρόγραφα, μεταξύ των οποίων κι έναν
πλατωνικό διάλογο. Τις μονές Πάτμου και Άθωνα στιγματίζει και ο Αδαμάντιος Κοραής, ότι
«εγύμνωσαν όλην την Ελλάδα από τα πολύτιμά της αρχαία συγγράμματα» (Προλεγόμενα στην έκδοση
τού Ισοκράτη, 1807).

Η μονή, βασιλική σταυροπηγιακή αφιερώθηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, ο οποίος εμπνεύσθηκε
την πολυσυζητημένη «Αποκάλυψη» όταν, εξόριστος, εγκαταστάθηκε στην Πάτμο. Στη θέση που
βρίσκεται σήμερα η μονή, κατά την αρχαιότητα υπήρξε λαμπρός ναός αφιερωμένος στη Σκυθία Άρτεμη.
Στο μουσείο της μονής του Αγίου Ιωάννη υπάρχει επιγραφή που αναφέρει ότι ο Ορέστης, όταν
καταδιωκόταν από τις Ερινύες για το φόνο της μητέρας του, βρήκε καταφύγιο στην Πάτμο και έχτισε τον
μεγάλο ναό της Άρτεμης στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το μοναστήρι. Σύμφωνα με την χριστιανική
παράδοση κατά την εξορία του στην Πάτμο, ο Ιωάννης κατάργησε τη λατρεία των αιγαιακών θεών

50
Απόλλωνα και Άρτεμις. Λέγεται μάλιστα ότι ήταν τέτοια η θέληση του Ιωάννη να καταργήσει τη λατρεία
των δίδυμων θεών, που σε ένδειξη διαμαρτυρίας παρακολούθησε τις εκδηλώσεις που σχετίζονταν με τη
λατρεία της Εφεσίας Αρτέμιδος ντυμένος στα μαύρα και όχι στα λευκά, όπως όριζε το τελετουργικό της
λατρείας. Ωστόσο ο απόστολος Ιωάννης ήταν ανυποψίαστος για εκείνα που, χιλιάδες χρόνια μετά, έμελλε
να συμβούν. Αγνοούσε τα προγραμμένα, εκείνα που το ανθρώπινο ασυνείδητο θα καθόριζε με σημείο
αναφοράς τους Ναούς του Απόλλωνα και της Αρτέμιδας και, 2000 χρόνια μετά τη λαχτάρα του για την
κατάργηση της λατρείας των δίδυμων θεών, οι χάρτες της Google θα Αποκάλυπταν.

– Η γραμμή που ενώνει το ναό του Φαναίου Απόλλωνος στη Χίο με το ναό της Σκυθίας Αρτέμιδας στην
Πάτμο (σήμερα μονή Αγίου Ιωάννη της Πάτμου), διέρχεται ακριβώς από το σπήλαιο της Αποκάλυψης. Η
γραμμή είναι 113.756,85 μ. [εικόνα 1, εικόνα εμπλουτισμένη με πολυμέσα, εδώ]

51
52
– Η γραμμή που ενώνει το ναό του Απόλλωνα στην Πάτμο με το ναό της Σκυθίας Αρτέμιδας στην Πάτμο
(σήμερα μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Πάτμου), διέρχεται ακριβώς από το σπήλαιο της Αποκάλυψης.
Η γραμμή είναι 2.281,73 μ. [εικόνα 2, εικόνα εμπλουτισμένη με πολυμέσα, εδώ]

53
54
– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό Διδυμαίου Απόλλωνος και της Αρτέμιδος στα Δίδυμα
της Τουρκίας, και πλευρές έως (α) το ναό της Αρτέμιδος της Εφέσου (63.515,19 μ.) και, (β) το σπήλαιο
της Αποκάλυψης (63.515,28 μ.). [εικόνα 3, εικόνα εμπλουτισμένη με πολυμέσα, εδώ]

55
56
Δύο ναοί του Απόλλωνα (Φαναίος Απόλλων Χίου και Απόλλων Πάτμου), δύο ναοί της Αρτέμιδας
(Σκυθία Άρτεμις Πάτμου και Άρτεμις της Εφέσου) και ένας ναός των δίδυμων θεών (ναός Διδυμαίου
Απόλλωνος και της Αρτέμιδος στα Δίδυμα της Τουρκίας), ορίζουν γεωδαισιακά το σπήλαιο της
«Αποκάλυψης», εκατοντάδες χρόνια πριν ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού Ιωάννης, «επιλέξει» το 95
μ.Χ. ως καταφύγιο το σπήλαιο που θεωρείται ως το σημείο όπου είχε τα οράματα που κατέγραψε στο
αμφιλεγόμενο βιβλίο της Αποκάλυψης! Και δεν είναι η γεωδαισία μόνο. Τρία εδάφια της Αποκάλυψης
παραπέμπουν (αμέσως ή εμμέσως) στους δίδυμους θεούς Απόλλωνα και Άρτεμις. Πρόκειται για τα
εδάφια Θ΄ 11, Η’ 8. 10-11 και Η-12.

1. «Έχουν πάνω τους βασιλιά τον άγγελο της αβύσσου· το όνομά του Εβραϊκά είναι Αβαδδών, στην
δε Ελληνική έχει όνομα Απολλύων». (Αποκάλυψη του Ιωάννη, Θ΄ 11 κ.ύ.)

Οι χριστιανικές γραφές εμπεριέχουν την πρώτη γνωστή περιγραφή του Αββαδώνος ως εξατομικευμένη
οντότητα και όχι ως τόπο. Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη (Θ΄ 11 κ.ύ.) ο Αβαδδών αναφέρεται ως άγγελος
της αβύσσου. Βασιλεύς τεραστίων και τρομερών ακρίδων που φέρουν ανθρώπινα πρόσωπα, μακριά
γυναικεία μαλλιά, δόντια λιονταριού, στήθος θωρακισμένο, ενώ τα απαίσια φτερά τους είναι τόσο
θορυβώδη όπως οι άμαξες με πολλά άλογα που τρέχουν στη μάχη. Αυτά τα φοβερά όντα, συνεχίζει ν΄
αναφέρει ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, έχουν επ΄ αυτούς βασιλέα της αβύσσου τον λεγόμενο εβραϊκά
Αβαδδών και στην ελληνική απόδοση το όνομα «Απολλύων».

Σύμφωνα με το λεξικό Μπράουν Ντράιβερ Μπριγκς το εβραϊκό abaddon (Εβραϊκά: ‫ ;אבדון‬avadon) είναι
εντατική μορφή σημιτικής προέλευσης της ρηματικής ρίζας abad (‫« )אָ בַ ד‬απόλλυμι», και απαντάται 184
φορές στην εβραϊκή Βίβλο. Στη μετάφραση των Ο’, ο αβαδδών αποδίδεται ως «ἀπώλεια» while the
Greek Apollyon comes from ‘apollumi (ἀπόλλυμι) «to destroy.» Ο ελληνικός όρος «ο Καταστροφέας»
(Ἀπολλύων) είναι ενεργητική μετοχή του ‘ἀπόλλυμι (The term is not used as a name in classical Greek
texts). [πηγή: Wikipedia (1)]

Κατά μία άποψη το όνομα τού θεού (Απόλλων) προέρχεται από το ρήμα «απόλλυμι», που σημαίνει
«καταστρέφω, εξαφανίζω», άρα Απόλλων είναι «ο καταστροφέας, ο ολετήρας», όνομα που απηχεί την
ιδιότητα τού Θεού ως τοξευτή και καταστροφέα των εχθρικών στρατευμάτων. Κατά μία θεολογική
ερμηνεία, Αββαδών = ο Απολλύων , είναι αυτός που εξολοθρεύει. Ταυτίζεται με τον Απόλλωνα,
θεολογικά ταυτίζεται κατά μία ερμηνεία με τον «διάβολο» (Απόλλων < απόλλυμι = απολλύω,
καταστρέφω, φονεύω). Ωστόσο η έννοια του «διαβόλου» απουσιάζει πλήρως από την αρχαία ελληνική
κοσμοθεώρηση σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν είναι δημιούργημα του Φωτός (κατά την πλατωνική δε
φιλοσοφία, δημιουργός του Κόσμου δεν είναι ούτε οι 12 θεοί!).

[Στην αναζήτηση του λήμματος Εωσφόρος στον πίνακα Κυρίων αλλά και Πραγματικών ονομάτων του
βιβλίου «Ωγυγία ή Αρχαιολογία » του Αθ. Σταγειρίτη η λέξη αυτή δεν υπάρχει. Παρόμοια στην
εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα δεν υπάρχει αναφορά σε πρόσωπο Εωσφόρο αλλά στο
Διάβολο των χριστιανών. Επίσης δεν αναφέρεται στην αρχαία εποχή τέτοιο πρόσωπο, πόσο μάλλον με
τις ιδιότητες που του αποδίδει η χριστιανική πίστη. Στη λαϊκή παράδοση ο Εωσφόρος – Φωσφόρος
ταυτίζεται με τον πλανήτη Αφροδίτη που φαίνεται το πρωί ,πριν ανατείλει ο Ήλιος όπου λέγεται και
Αυγερινός, ενώ το δειλινό λέγεται Έσπερος. Άλλοι λένε ότι ο Εωσφόρος , ήταν ο άγγελος της Μουσικής
γι’ αυτό και πολλά μουσικά συγκροτήματα τον επικαλούνται για να πετύχουν (2). Σύμφωνα με την
Wikipedia, το όνομα Εωσφόρος, που σημαίνει «αυτός που φέρνει την αυγή», μπορεί να αναφέρεται: (Α)
Στον πλανήτη Αφροδίτη όταν αυτός εμφανίζεται πριν την ανατολή του Ήλιου (και συνεπώς είναι σαν να
φέρνει την αυγή της νέας ημέρας). Γνωστότερο όμως με αυτή τη σημασία είναι το συνώνυμο Αυγερινός.
(Β) Στο μυθικό πρόσωπο που προσωποποιούσε τον Αυγερινό. Στην ελληνική μυθολογία ο Εωσφόρος
ήταν η προσωποποίηση του φωτεινού αστέρα που βγαίνει πριν αρχίσει να χαράζει η αυγή, του
Αυγερινού. Τον θεωρούσαν γιο του Αστραίου και της Ηούς ή Αυγής. Σε άλλα μέρη τον θεωρούσαν γιο
του Εσπέρου. (Γ) Στον άγγελο που επαναστάτησε κατά την χριστιανική παράδοση εναντίον του θεού και
εξέπεσε από τα ουράνια. Από τότε είναι γνωστότερος ως Διάβολος ή Σατανάς.]

57
Η έννοια του «διαβόλου» συναντάται για πρώτη φορά στην Π. Διαθήκη, αιώνες δλδ μετά τον Πλάτωνα
και τον Τιμαίο. [Σύμφωνα με μεγάλη μερίδα μελετητών των χριστιανικών γράφων, τα φερόμενα ως
θεόπνευστα βιβλία της Βίβλου είναι κατασκευασμένα από τη Σύνοδο της Νίκαιας, η οποία όρισε τα
πάντα για την χριστιανική πίστη, για την «θεικότητα» του Ιησού, για τον «διάβολο», ακόμη και για το τι
θα περιλαμβάνει η Βίβλος]

Αντιγράφοντας από πηγή που δηλώνει κοντά «σε οραματιστές καλόγερους», παραθέτω για τον
«Απόλλωνα – Εωσφόρο» τα παρακάτω: «Οι χριστιανοί λένε για τον Απόλλωνα ότι ήταν ένας
πανέμορφος ξανθός άγγελος πολύ κοντά στο θεό που αποφάσισε να επαναστατήσει με την ταξιαρχία του
και να γίνει θεός στη θέση του θεού. Τελικά έχασε τη μάχη από τους άλλους αγγέλους και
μεταμορφώθηκε στην μαυριδερή αποκρουστική μορφή του Σατανά». [Κατ’ άλλη άποψη η τρίαινα του
Σίβα – Ποσειδώνος όπως και τα κέρατα του θεού Πάνα παραπέμπουν σε χαρακτηριστικά του Διαβόλου]

«Θα πιστέψω και εγώ τα λόγια των χριστιανών και μάλιστα οραματιστών καλόγερων όπως μου τα
μεταφέρανε ότι ο Εωσφόρος είναι ο Λοξίας. Δηλαδή ο αρχαίος θεός της Μαντικής και της Μουσικής που
«ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει». [Η λέξη Λοξίας ήταν μία αρχαία θρησκευτική επίκληση, και
συγκεκριμένα μια ονομασία-επίθετο του θεού Απόλλωνα. Το επίθετο αυτό αποδίδεται από μερικούς στο
γεγονός ότι οι χρησμοί του Μαντείου των Δελφών ήταν διφορούμενοι («λοξοί»). Η επικρατούσα άποψη
όμως, «χωρίς αμφιβολία» σύμφωνα με κάποιες πηγές που επικαλείται η Wikipedia, είναι ότι συνδέεται
με το όνομα της Λοξούς. Η Λοξώ ήταν η τροφός που ανέθρεψε τον Απόλλωνα. Εκφράσθηκε επίσης η
γνώμη ότι το επίθετο αυτό εξηγεί τον λοξό κύκλο/διαδρομή του ήλιου στον ουρανό, ενώ νεότεροι
μελετητές το συσχετίζουν και με τη λατινική λέξη lux = φως. Εισφέροντας και εγώ την άποψή μου,
πιθανόν το επίθετο «Λοξίας» να εξηγεί τη γεωδαισιακή αποτύπωση των Ναών του θεού στη
Μερκατορική χαρτογραφική προβολή της Γης, ήτοι το λοξό δρόμο (Λοξοδρόμος, στην αγγλική
Loxodrome) που τέμνει με την ίδια γωνία όλους τους μεσημβρινούς και διατρέχει τη γήινη επιφάνεια ως
ελικοειδής γραμμή, που στους Μερκατορικούς χάρτες απεικονίζεται ως ευθεία γραμμή (Rhumb line)
που ενώνει τους ναούς των Απόλλωνα και Άρτεμις στις μεγάλες αποστάσεις. Περισσότερα εδώ ]. Και η
αφήγηση για τον Απόλλωνα συνεχίζει ως εξής: «Είναι εκείνος ο θεός που αμέσως μόλις γεννήθηκε είπε:
θα παρέχω στους ανθρώπους την αλάνθαστη θέληση του Διός. Ο πατέρας του, τον όρισε «άρχων του
κόσμου τούτου » όπως έλεγε ο Ιησούς στα Ευαγγέλια και η εξουσία του θεού πάνω στην ευτυχία και
δυστυχία έχει κοσμικές και ηθικές διαστάσεις» [σημειωτέων ότι το τελετουργικό για το «Άγιο Φως» που
ακολουθούν οι χριστιανοί είναι ένα ακόμη στοιχείο που ο χριστιανισμός δανείστηκε από την Απολλώνεια
λατρεία, από το τελετουργικό που οι Αθηναίοι ελάμβαναν το Άγιον Φως το από τη Δήλο που γεννήθηκε
ο Θεός] «Δε θα επιβαλλόταν στους θνητούς ανθρώπους αλλά οι πράξεις τους θα ήταν στα πλαίσια της
θείας βούλησης. Γι’ αυτό εκτός της μαντικής ικανότητας θα είχε και την καθαρτική ιδιότητα. Θα
βοηθούσε τον άνθρωπο να απαλλαγεί από φυσικά και ηθικά μιάσματα και να εξελιχτεί έτσι σωματικά και
πνευματικά. Θα είναι ο μεγάλος παιδαγωγός, ο καλύτερος καθηγητής. Ο θεός είναι και πολεμικός θεός
και κατέχει την ιερατική τέχνη και την επιστήμη των μαθηματικών που σε αυτή στηρίζεται ο φυσικός
κόσμος. Είναι πατέρας άλλωστε του Πυθαγόρα. Κατέχει την βουκολική και βλαστική ενέργεια και είναι
θεός Τιμωρός. Πολύ βασική ιδιότητα που στοχοποιεί το θεό ως τον αληθινό Εωσφόρο. Σημαδεύει με το
τόξο τους τους ασεβείς όπως τη Νιόβη ,τον σάτυρο Μαρσύα και το γίγαντα Τιτυό». [2]

Οι περισσότεροι μελετητές ετυμολογούν το όνομά του μεγάλου και τρομερού

«Απόλλων» από τη σχέση του με την Αλήθεια και το Φως. Η λατρεία τού Απόλλωνα ως Θεού τού
φυσικού και νοητού φωτός δεν περιορίζεται στην ετυμολογία του ονόματος «Απόλλων», αλλά
επεκτείνεται (και) στο «Φοίβος», που σημαίνει «φωτεινός, διαυγής, λαμπρός» και προέρχεται από τον
όρο «φάος», δηλαδή «φως». Κατ’ άλλη άποψη, «Απόλλων» είναι ο Άλφα (=Πρώτος) των Πολλών, ο
πρώτος δηλαδή μεταξύ των θεών. Κάποτε ρώτησαν τον Πυθαγόρα, τι είναι ο Απόλλων κι εκείνος, δίχως
να μιλήσει, γύρισε κι εκοίταξε προς τον Ήλιο. Ο,τι είναι ο ήλιος, λοιπόν, για την ζωή, είναι ο Απόλλων
για τον πολιτισμό μας, ό,τι δύναται να συμβολίζει το φως (πνευματικότης, αίγλη, ακτινοβολία, τελειότης,
αρμονία, δόξα κ.α.), έχει ως κυβερνήτη τον υπέρλαμπρο θεό. Είναι ο κυρίαρχος θεός της εξελίξεως του
εκδηλωμένου κόσμου της ζωής. Το είδωλο του θεού συμβολίζει κάθε τι στην ωραιότερη εκδήλωσή του.

58
Τις τέχνες στην ακμή τους, την ίδια την ζωή στο μεγαλείο της, (νεότης, ομορφιά, αρτιότης), καθ’ ότι έργο
του είναι η ολοκλήρωσις των διαδικασιών. Είναι, επίσης, σύμβολο – αρχέτυπο του ιδανικού, είναι το
όραμα εκείνο που κατευθύνει τις σκέψεις των ανθρώπων, ώστε να τελεσφορούν στα έργα τους. Ο,τι
καλύτερο έχει να παρουσιάσει ο πολιτισμός μας, έχει δημιουργηθεί με πρότυπο αρμονίας τον θεό του
φωτός. Ως προς τις ανθρώπινες πνευματικές ιδιότητες, ο Απόλλων συνδέεται με την εξελικτική πορεία
προς την σοφία, που αποκτούν οι άνθρωποι μέχρι το ηλιοβασίλεμα της ζωής τους, όταν η ώριμη σκέψις,
πλήρης εμπειριών, έχει απαλλαγεί από τυχόν υβριστικές υπερβολές της νεότητας . Απόλλων είναι ο θεός
της ουρανίας μουσικής και της νεότητος ο απολλύων τις μορφές Υιός του Διός και της Λητούς, η οποία
είναι κόρη των τιτάνων Κοίου και Φοίβης (εξ ου και Φοίβος, ως έκγονος αυτής).

Παρόμοια είναι και η ερμηνεία στον Ελεύθερο Τεκτονισμό ο οποίος πλησίασε τη Συμπαντική Αλήθεια
περισσότερο από κάθε άλλο φιλοσοφικό/θρησκευτικό δόγμα, όπου η ονομασία Αβαδδών (Απολλύων)
αποτελεί περισπούδαστο αξίωμα, τεκτονικό βαθμό με τη σημασία του «Αγγέλου του εξολοθρευτή», που
στρέφεται ενάντια της κάθε κακής κοινωνίας προκειμένου να δημιουργήσει στη συνέχεια μια νέα
κοινωνία ηθική και δίκαια [Wikipedia (3)] [Η πίστη του Ελεύθερου Τεκτονισμού στον Μέγα
Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ) και στη γεωμετρία ως μία από τις κεντρικές δημιουργικές
δυναμικές του σύμπαντος, αποδείχθηκαν πιο κοντά στη Συμπαντική Αλήθεια από κάθε άλλο
θρησκευτικό δόγμα ή φιλοσοφική τάση, αφού η Γη διέπεται από Τέλειο Κανόνα Γεωμετρικής Αρμονίας
τον οποίο υποδεικνύουν οι ιεροί, για την ανθρώπινη επιστήμη, ναοί του Απόλλωνα • ισοσκελή τρίγωνα
δημιουργούνται μεταξύ των εκβολών και των πηγών διαφορετικών ποταμών, μεταξύ των άκρων
διαφορετικών νησιών, των άκρων διαφορετικών φυσικών λιμνών κλπ (απόδειξη εδώ). Να διευκρινίσω
ότι δεν ανήκω σε καμία θρησκεία και δεν υιοθετώ καμία φιλοσοφική τάση με θρησκευτικό περιεχόμενο,
πλην, ασφαλώς, της βεβαιότητάς μου για την υπεράνθρωπη Δύναμη των Συμπαντικών επιστημονικών
Κανόνων που αποδεικνύονται από τους ναούς που είναι αφιερωμένοι στις θεότητες των Απόλλωνα και
Άρτεμις] Η εκδοχή αυτή σύμφωνα με την οποία η ονομασία Αβαδδών (Απολλύων) αποτελεί
περισπούδαστο Τεκτονικό αξίωμα, βρίσκεται πιο κοντά σε εκείνη που απηχεί την ηθικά ορθή ερμηνεία
του ρήματος «απόλλυμι» που σημαίνει «καταστρέφω, εξαφανίζω», και κατά μία άποψη είναι η
ετυμολογία του ονόματος «Απόλλων». Σύμφωνα με την ορθή ερμηνευτική προσέγγιση, το όνομα
«Απόλλων» απηχεί την ιδιότητα τού Θεού ως τοξευτή μεν, που δεν στρέφει, όμως, τα θανατηφόρα βέλη
του προς μια ηθική και δίκαιη κοινωνία • αντίθετα, «Απόλλων» σημαίνει ολετήρας και καταστροφέας
«των εχθρικών στρατευμάτων», Αυτός που στρέφεται ενάντια της κάθε κακής κοινωνίας προκειμένου να
δημιουργήσει στη συνέχεια μια νέα κοινωνία ηθική και δίκαιη. Τη μη ταύτιση του ονόματος «Απόλλων»
με τη φθορά και την καταστροφή υποστηρίζει και ο Σωκράτης, σε διάλογο με τον Ερμογένη, όπου
αναφέρει χαρακτηριστικά: «Τούτο όμως το όνομα (Απόλλων) και τώρα πάλιν το φοβούνται μερικοί,
επειδή δεν εννοούν καλά την δύναμιv αυτού του ονόματος και νομίζουν ότι σημαίνει φθοράν. Αλλά,
καθώς ελέγαμεν προ ολίγου αυτό το όνομα περικλείει όλας τας δυνάμεις του θεού, δηλαδή το «απλούν,
αειβάλλον, απολούον, ομοπολούν» [4]
(https://www.dropbox.com/s/fluel5e388ly2au/Apollo_Socratis.pdf?dl=0 ).

Ωστόσο οι παραπάνω εννοιολογικές προσεγγίσεις του ονόματος του μεγάλου και τρομερού θεού, είναι
επιδερμικές. Την ετυμολογία του ονόματος «Απόλλων» ερευνά σε βάθος ο Απόστολος Πιερρής σε
μια εξαντλητική μελέτη (35 σελίδων) επί της Γραμματικής Θρησκειολογίας του Ελληνισμού με τίτλο
«ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ» [5]. Πρόκειται για την πληρέστερη μελέτη που έχω εντοπίσει για
την εννοιολογική προέλευση του ονόματος «Απόλλων», με έρευνα στο εννοιολογικό πεδίο από τα
κείμενα και τις λεξικογραφικές πηγές, αποσπάσματα της οποίας αξίζει να παρατεθούν αυτούσια.

Ο Απόλλων συμβολίζει τον Ελληνισμό.

Ο Ελληνισμός ορίζεται βασικά επί θρησκευτικού πεδίου από την
Απολλώνεια λατρεία. Όχι φυσικά κατά μονοθεϊστικό τρόπο, αλλά ως
κυρίαρχη ροπή υψηλού πολιτισμού, συλλειτουργουσών και των άλλων ουσιωδών παραμέτρων
της συμβολικής αποκάλυψης του Είναι. Για τους Λυδούς, ο Απόλλων είναι ο χαρακτηριστικός και
ισχυρός θεός των Ελλήνων, το δε Μαντείο των Δελφών τω όντι ομφαλός

59
θειότητος. Στην κρίσιμη συνομιλία του νικημένου Κροίσου με τον νικητή
Κύρο στον Ηρόδοτο, Ι, 86-90, δις αναφέρεται ο πρώτος στον Απόλλωνα ως
«τον θεόν των Ελλήνων», §§87 και 90. Η κύρια
Απολλώνεια θρησκευτικότητα γεννάται στους Γεωμετρικούς χρόνους, παιανίζεται
απαστράπτουσα κατά την Αρχαϊκή Εποχή και επιδεικνύεται στην τελεία της ακμή ως Χρυσούς
Αθηναϊκός Αιών, διαμορφούσα το θαύμα του 5ου π.Χ. αιώνα με την Κλασσική Αθήνα.

Η Σπάρτη αντιπροσωπεύει τον καθαρότατο Δωρισμό.

Οι Δωριείς ήταν κατ’ εξοχήν λαός πολεμιστών. Η οργάνωση
των Σπαρτιατών ήταν στρατιωτική από την παιδική μέχρι την ώριμη
ηλικία. Αγέλες, ίλλες, μόρες είναι ονόματα τέτοιων ιερών ομίλων. Κάθε ομάδα Δωρική είναι μια
στρατιά. Ο Δωριεύς πολεμικός λαός έχει προστάτη και οδηγό
του, αμύντορα και αγητή και ηγέτη, τον Απόλλωνα. Στη Σπάρτη
ευρίσκεται η ρίζα του νοήματος του ονόματος Απόλλων (Απέλλων). Απέλλειν
σημαίνει αποκρούειν, αποκλείειν, αποτρέπειν, κατά συνέπεια επίσης
περιφράσσειν, αμύνεσθαι, προστατεύειν. Απέλλων είναι ο θεός της
Δωρικής ομάδας, ο φρουρών και διασώζων αυτήν. Απέλλων είναι ο
Αμύντωρ, ο Προστάτης, ο συνέχων εσωτερικά την κοινωνία σε
Απέλλα, σε ιερή πολεμική σύνοδο, και αποκρούων κάθε εξωτερική
βλαπτική επενέργεια. Εκφράζει την απερίσπαστη ολοκληρία, την
ακεραιότητα και καθαρότητα της Δωρικής συνανθρωπείας, ιερό λαό πολεμιστών.
Από τη Δωρική του ουσία προκύπτουν όλες οι χαρακτηριστικές ιδιότητες του
κατ’ εξοχήν Θεού του Ελληνισμού.
Προστατήριος και Αποτρόπαιος, Αποτροπεύς Κακού, Υγιαντής και
Άμωμος, Αγνός και Εξαγνίζων, Οδηγός (Αγητής) και Προφήτης. Η
διάρθρωση της θεότητός του παρακολουθείται κατά λόγον μέχρι της τελευταίας λατρευτικής
λεπτομερείας της μυθολογικής και ιεροπρακτικής. Η αρχέγονη Δωρική ειδωλική ιεροφάνεια του
Απόλλωνα ήταν ανεικονική. Το λατρευτικό σύμβολο ήταν λίθος επιμήκης, ένας
«βαίτυλος», οβελίσκος, φαλλικόν ιδέασμα.

Στον Κρατύλο, 404e-406a, ο Πλάτων επιδίδεται να αποδείξει ότι οι βασικές

δυναμικές ιδιότητες του θεού (η θεία τετρακτύς: μουσική, μαντική, ιατρική
και τοξική) συνοψίζονται στο όνομά του. Η μαντική και ιατρική δύναμη
θεμελιώνεται στην αγνότητα και την καθαρτική δράση του Απόλλωνα,
εφόρου κάθαρσης και καθαρμών ικανών (405d) «καθαρὸν παρέχειν τὸν
ἄνθρωπον καὶ κατὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ τὴν ψυχήν… οὐκοῦν ὁ καθαίρων
θεὸς καὶ ὁ ἀπολούων τε καὶ ἀπολύων τῶν τοιούτων κακῶν οὗτος ἂν εἴη;

Αλλά η σκοτεινιά του θεού (νυκτὶ ἐοικώς, ὁ φωταυγής) είναι απλώς

η συζυγής άλλη όψη της ανεκλάλητης λαμπρότητάς του, της ερατής
φωτοχυσίας του, της ασύγκριτης καλλονής του. Και οι δυο όψεις της
ταυτότητάς του αγλαΐζονται στο μεγαλείο του που προοιμιάζει τον Ομηρικό Ύμνο εις αυτόν (1
sqq.).

Την ετέρα λαλούμενη ερμηνευτική απόπειρα υπαινίσσεται ήδη ο

Πλάτων στον Κρατύλο, εναρχόμενος της δικής του ανάλυσης (404e).
…πολλοὶ πεφόβηνται περὶ τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ, ὥς τι δεινὸν μηνύοντος.
Αναφέρεται στην παραγωγή του ονόματος από το «ἀπόλλυμι»,
«ἀπολλύω», ώστε κυρίως να σημαίνει «ο Απολλύων», «ο Καταστροφεύς»,
«ο Όλεθρος». Και βέβαια ο Απόλλων είναι φοβερός θεός, «δεινός θεός» (Ιλιάς, Δ 514).
Βεβαίως ο Ιωνικός τύπος του ονόματός του διέκειτο ευχερώς προς

60
την υπόνοια της δύναμης ολέθρου που θυμούμενος εξαπέλυε. Και ποιητές
και λογογράφοι ενωρίς άρπαξαν την δυνατότητα προς ιδίαν σημαίνουσαν χρήσιν.

Η εξαντλητική αναζήτηση του Απόστολου Πιερρή στα αρχαία κείμενα και τις λεξικογραφικές αρχαίες
πηγές για τον εντοπισμό του εννοιολογικού πεδίου της ερμηνείας του ονόματος Απόλλων, καταλήγει ως
εξής: Η ρίζα επεφάνη. Απόλλων σημαίνει Προστατήρ και Σωτήρ,
Αγητής, Αγός, Αρχηγός, Συνοχεύς της Τάξης έσω και Αποτρόπαιος
των κακών έξω. Ο κορμός της ρίζας αυτής διακλαδώνεται όπως
ποιητές (Αρχίλοχος, Αισχύλος, Ευριπίδης) και φιλόσοφοι (Πλάτων)
και λόγιοι (Απολλόδωρος, Περὶ Θεῶν, Fr.Gr.Hist. 244 Frr. 95-99 Jacoby • ο
Απολλόδωρος είναι η πηγή του Macrobius) επεξηγούν κατακολουθούντες το θρησκευτικό
βίωμα. [εδώ, το κείμενο της μελέτης του Απόστολου Πιερρή, η οποία αξίζει να διαβαστεί
ολόκληρη, https://www.dropbox.com/s/vnldeu9xizs26b9/Apollon_enoiologiki_proeleusi_onomatos.pdf?
dl=0 ]

2) «Και ο τρίτος άγγελος σάλπισε: και έπεσε από τον ουρανό ένας αστέρας μεγάλος που
καίγεται σαν λαμπάδα και έπεσε πάνω στο ένα τρίτο των ποταμών και πάνω στις πηγές των
νερών. Και το όνομα του αστέρα λέγεται ο Άψινθος. Και έγινε το ένα τρίτο των νερών σαν
άψινθος και πολλοί από τους ανθρώπους πέθαναν από τα νερά, γιατί πικράθηκαν» (Αποκάλυψις
Ιωάννου 8. 10-11)

Ο άψινθος ή αψίνθιον ή Αρτεμισία (Artemisia absinthium) αποτελεί είδος της αψίνθης, στο γένος της
Αρτεμισίας, ιθαγενές στις εύκρατες περιοχές της Ευρασίας και της Βόρειας Αφρικής και ευρέως
εγκλιματισμένο στον Καναδά και τις βόρειες Ηνωμένες Πολιτείες. Η ονομασία Αρτεμισία προέρχεται
από το Αρχαίο Ελληνικό ἀρτεμισία από το Ἄρτεμις (Άρτεμις). Στην Ελληνιστική κουλτούρα, η Άρτεμις
ήταν θεά του κυνηγιού και προστάτης του δάσους και των παιδιών. Το absinthum προέρχεται από το
Αρχαίο Ελληνικό ἀψίνθιον. Άλλες Ελληνικές ονομασίες είναι άψινθος, γνωστός και ως αψιθιά,
αγριαψιθιά, απιστιά, πέλινο και αβροβότανο. Η Αρτεμισία το αψίνθιο (Artemisia absinthium) περιέχει
θουγιόνη (thujone), ένα GABAΑ ανταγωνιστή του υποδοχέα, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει
επιληπτικής-μορφής σπασμούς και νεφρική ανεπάρκεια, όταν λαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες. Η
σημερινή νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1988, υπαγορεύει (συνιστά)
πως «το αψέντι μπορεί να πωλείται νόμιμα, υπό την προϋπόθεση να μην περιέχει περισσότερο από 10mg
θυϊόνης (thrujione)». Το φυτό καλλιεργείται από τα βιβλικά χρόνια, για την αντιμετώπιση των επιδημιών
και σαν έντομο-απωθητικό. Η πικράδα της αντιπροσωπεύει μεταφορικά την αμαρτία στην Βίβλο
(Wikipedia). Σημειωτέων ότι, το σύνολο των μελετητών της Αποκάλυψης αποδέχεται τη σύνδεση του
φυτού της αψίνθης με τον καιόμενο αστέρα («Και το όνομα του αστέρα λέγεται ο Άψινθος (όπως και
το φυτό με την κατάπικρη γεύση, την αψινθιά)».

Η θεά Άρτεμις από τη μυθολογία είναι γνωστό ότι ως αδελφή του Απόλλωνα είναι θεά του φωτός, αλλά
στον Όμηρο και τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς είναι θεά της θήρας, του κυνηγιού (φέρει τόξο και
βέλη) και του ελεύθερου αγροτικού και κατά φύση βίου. Επίθετα που τις αποδίδονται είναι τα
«κελαδεινή», «χρυσήνιος», «χρυσόθρονος», «χρυσηλάκατος». Της αποδίδονται επίσης και τα επίθετα
«αγροτέρη» και «ιοχέαιρα». Το πρώτο έχει να κάνει με την αγροτική ζωή. Το δεύτερο με τη δράση και
την ενέργεια. Η γέννηση της ιδιόρρυθμης θεάς τοποθετείται στο νησί Ορτυγία που είναι το ιερό νησί της
Δήλου. Σ’ αυτό το άγονο πετρονήσι και μετά από φοβερές ταλαιπωρίες και περιπλανήσεις είχε
καταφύγει η έγκυος Λητώ προκειμένου να κρυφτεί και να προφυλαχτεί από την καταδιωκτική μανία της
νόμιμης συζύγου του Δία, της Ήρας. Εκεί και με τη βοήθεια όλων των γυναικείων θεοτήτων (εκτός της
Ήρας) ήρθε στο φως η Άρτεμις και λίγο αργότερα ο αδελφός της Απόλλωνας. Από τις πρώτες κιόλας
ώρες της γέννησής της η Άρτεμη παίρνει πρωτοβουλίες. Αν και νεογέννητο βρέφος, βοηθά την
εξουθενωμένη μητέρα της να ξεγεννήσει και το δεύτερο της παιδί, τον Απόλλωνα, και ταυτίζεται με τον
τρόπο αυτόν με την Ειλείθυια, από το ελεύθω+υιός, δηλαδή μαμμή, και άρα τη θεά του τοκετού.
Πανέμορφη και πανέξυπνη η Άρτεμη, είχε από πολύ νωρίς κερδίσει την εκτίμηση των άλλων θεών. Ένα

61
από τα πρώτα πράγματα που ζήτησε η Άρτεμη σαν δώρο από τον πατέρα της ήταν η αιώνια αγνότητα και
παρθενία. Πιστή και σταθερή σ’ ό,τι ζητούσε και τη δέσμευε, η παρθενική θεά δε σπίλωσε ποτέ ούτε το
ήθος της ούτε και τον χαρακτήρα της. Σοβαρή και περήφανη, διατήρησε την αγνότητά της
περιφρονώντας ερωτικές πολιορκίες και επιθέσεις. Αφοσιωμένη στο κυνήγι και τη φύση, αδιαφόρησε για
τις χαρές του γάμου και τις απολαύσεις του έρωτα. Με επιβολή και αυστηρότητα απαίτησε την αθωότητα
και την παρθενικότητα όχι μόνο του εαυτού της, αλλά και των Νυμφών που την περιστοίχιζαν και επίσης
αυτών που με τις υπηρεσίες τους την τιμούσαν. Η Άρτεμη ήταν θεά αμείλικτη που ποτέ σχεδόν δε
συγχωρούσε. Οποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα πιστεύω της και τις
αρχές της, άξιζε την τιμωρία της. Η αδυσώπητη οργή της ήταν έτοιμη να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή
απέναντι στον παραβάτη των αυστηρών της κανόνων. Τα θανατηφόρα της βέλη στόχευαν διαρκώς
θνητούς, θεούς και ήρωες που παρέβλεπαν την ύπαρξή της ή αμελούσαν τις αρχές και τη λατρεία της.

Κατά τη διερεύνηση του χαρακτήρα μιας τόσο πολυσήμαντης και πολυεπίπεδης θεότητας,
είναι ιδιαίτερα χρήσιμη αρχικά η εξέταση του ονόματός της, καθώς στο
παρελθόν ήταν διαδεδομένη η αντίληψη ότι η φύση και ο χαρακτήρας ενός
προσώπου, το ‘σημαινόμενο’, καθρεφτίζεται στο όνομά του, το ‘σημαίνον’.
Επομένως οι διάφορες ετυμολογικές προσεγγίσεις του ονόματός της στην αρχαία
αλλά και στη σύγχρονη εποχή δε μπορεί παρά να είναι αποκαλυπτικές για τη φύση
της θεάς, όπως αυτή έγινε αντιληπτή τόσο από τους αρχαίους, όσο και από τους
σύγχρονους μελετητές.

Στο όνομα λοιπόν Ἄρτεμις ή στη δωρική του μορφή

Ἄρταμις έχει αναγνωριστεί η λέξη ἄρταμος δηλαδή ‘σφαγέας’, ετυμολογία που
συνδέεται άμεσα με τη βίαιη φύση της θεάς και φυσικά τη στενή της σχέση με το
θάνατο. Άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από τη λέξη ἀρτεμής, το οποίο σημαίνει
‘ήρεμος, ήσυχος, ακίνητος’, ως εξής :…ἀπὸ τοῦ ἀρτεμῆ ποιεῖν· λέγεται γὰρ ἡ
θεὸς ἀναιρετικὴ τῶν γυναικῶν·… Ἤ ἀπὸ τοῦ ἀρτεμὴς παρωνύμως Ἄρτεμις,
τουτέστιν ἡ ὑγιὴς καὶ ἀνεπίληπτος διὰ τὴν παρθενίαν· παρθένος γὰρ ἡ θεὸς
καὶ φιλοσώφρων. ῍Ἤ ὅτι ἄρτια καὶ τέλεια καὶ ἀνελλιπῆ ἐποίησε τὰ κατὰ
κόσμον φανεῖσα. Δηλαδή το όνομα της Άρτεμης ετυμολογείται από το ἀρτεμής,
επειδή η ίδια η θεά είναι άρτια, υγιής, αλλά και παρθένος, ή επειδή μπορεί να
προσφέρει αλλά και να αφαιρέσει την υγεία, την αρτιμέλεια, ακόμη και τη ζωή από
τους ανθρώπους, ιδιαίτερα από τις γυναίκες. Εδώ φαίνονται οι δύο όψεις της
Άρτεμης, καθώς αποδίδονται θετικές ιδιότητες στη θεά, η οποία είναι σκληρή και
συχνά προκαλεί τον θάνατο. Η αντίφαση αυτή μπορεί να ερμηνευτεί αν θεωρήσουμε
πως η Άρτεμη ετυμολογείται από το ἄρταμος, δηλαδή σφαγέας, ως αυτή που
προσφέρει ζωή και υγεία κατ’ ευφημισμόν, ή με την επικράτηση της ετυμολογίας από το ἀρτεμής
και όχι το ἄρταμος.
Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως το όνομα Ἄρτεμις ετυμολογείται από το ἀτρεμής,
με μετάθεση του -ρ- (τρ > ρτ) στο ἀρτεμής, κι εστιάζουν στη σημασία του ‘τρέμω’,
παρουσιάζοντας έτσι ένα ακόμη χαρακτηριστικό της θεάς, τον θυμό, την οργή, δεδομένου ότι η
Άρτεμη ήταν οξύθυμη, βίαιη κι εκδικητική. Άλλες ετυμολογικές
απόπειρες θέλουν το όνομα να προέρχεται από τη λέξη ἀρτάω, δηλαδή ‘στερεώνω,
προσαρμόζω’, ή από το ἄρδω δηλαδή ‘ποτίζω’, άρα ‘τρέφω’, συνδέοντας έτσι την
ετυμολογία του ονόματος της Άρτεμης με την ιδιότητά της ως τροφού και
γονιμοποιού δύναμης. Μερικοί μελετητές ετυμολογούν το όνομά της από τη σχέση του ονόματος
της Άρτεμης με τη λέξη ἀήρ και τέμνω, συνδέοντας έτσι τη θεά με τον αέρα άρα και με
τη σελήνη: Ἄρτεμις: Ἡ θεός, ἀερότεμίς τις οὖσα, ἡ τὸν ἀέρα τέμνουσα· ἡ
αὐτὴ γάρ ἐστι τῇ σελήνῃ. Κατά τη στωική αλληγορία η Άρτεμη ισοδυναμεί με τη
σελήνη και ο λόγος για τον οποίο η θεά εμφανίζεται στην Ιλιάδα (Φ 489 κ.ε.) να
μάχεται ενάντια στην Ήρα είναι γιατί το φεγγάρι διαγράφει τις τροχιές του
διασχίζοντας τον αέρα, τον οποίο συμβολίζει η Ήρα. Επιπλέον είναι γνωστή η

62
σχέση της θεάς με τον αέρα. Η Άρτεμη έστελνε ή συγκρατούσε τους ανέμους, κι
επομένως επηρέαζε όσους ταξίδευαν στη θάλασσα. Μάλιστα στην περίπτωση του
Αγαμέμνονα, η θεά, είτε στέλνοντας αντίθετους ανέμους είτε αναστέλλοντάς τους,
εμπόδισε για καιρό το ταξίδι του στόλου των Αχαιών ενάντια στην Τροία. Άλλωστε
και το όνομα της αντίστοιχης Diana στη Ρώμη έχει παρόμοια ετυμολογία από το dius,
το οποίο σημαίνει ‘θεϊκός’ αλλά και ‘ουρανός’. Φαίνεται λοιπόν ότι οι ετυμολογικές δοκιμές, εν
ώ δείχνουν να αποτελούν έξυπνες απλώς παρετυμολογίες, ωστόσο αναδεικνύουν τις διάφορες
εκφάνσεις της προσωπικότητας της ολύμπιας θεάς.
Όπως είναι γνωστό, η Άρτεμη στο ελληνικό πάνθεο επικράτησε με τη μορφή της παρθένας
κυνηγού που συχνάζει στα βουνά και στα δάση, όπου κυνηγά μαζί με τους συντρόφους της.
(πηγή: διπλωματική εργασία Αθανασίας Πενίδου , επόπτρια καθηγήτρια Τσιτσιμπάκου-Βασάλου
Ευανθία)

Αν και η κρατούσα άποψη που οι μελετητές ετυμολογούν το όνομά της είναι από τη σχέση του με
τη λέξη «ἄρταμος», δηλαδή «σφαγέας», από το «αρταμώ» (κομματιάζω, τέμνω, κόβω, τεμαχίζω –
άποψη με την οποία συμφωνεί και η wiktionary «Άρτεμις: Αρτίως τέμνουσα»), ετυμολογία που
συνδέεται άμεσα με τη βίαιη φύση της θεάς και τη στενή της σχέση με το θάνατο, εντούτοις,
όπως ακριβώς συμβαίνει με το σκοτεινό πρόσωπο του διδύμου αδελφού της Απόλλωνα που
είναι απλώς η συζυγής άλλη όψη της ανεκλάλητης λαμπρότητάς του, ομοίως και το όνομα τής
Αειπαρθένου Αρτέμιδος προέρχεται (και) από το επίθετο «αρτεμής», δηλαδή «σώος, ακέραιος, υγιής», το
οποίο, με την σειρά του, συντίθεται από τις λέξεις «άρτιος» (τέλειος, πλήρης) και «τέμνω» (κόβω,
τεμαχίζω). Άρτεμις, λοιπόν, είναι η σώα, η ακέραια, η υγιής, αυτή που
προσφέρει ζωή και υγεία κατ’ ευφημισμόν, που έχει τη
δύναμη να αφαιρέσει την υγεία, την αρτιμέλεια, ακόμη και τη ζωή από τους ανθρώπους. Σε
κατακλείδα, οι ιδιότητες της ανεκλάλητης λαμπρότητάς της, ιδίως αυτές που την ταυτίζουν με τη
Σελήνη, δεν είναι παρά η συζυγής άλλη όψη του σκοτεινού προσώπου της, ήτοι της αμείλικτης θεάς
που ποτέ δε συγχωρεί, και οποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα
πιστεύω της και τις αρχές της, προκαλεί την αδυσώπητη οργή της που ξεσπά πάνω στον παραβάτη των
αυστηρών κανόνων που θέτει.

3) Μία ακόμη σύνδεση της φοβερής και τρομερής θεάς με το κείμενο της Αποκάλυψης, ενδεχομένως να
προκύπτει από το Η-12 εδάφιο: «Και ο τέταρτος άγγελος σάλπισε. Και χτυπήθηκε το ένα τρίτο του
ήλιου και το ένα τρίτο της σελήνης και το ένα τρίτο των αστεριών, για
να σκοτεινιάσει το ένα τρίτο από αυτά, και η ημέρα να μη φωτίσει κατά το ένα τρίτο της και η
νύχτα παρόμοια» (Αποκ. Η-12 ), για τους εξής λόγους:

Αρκετοί μελετητές της αμφιλεγόμενης «Αποκάλυψης» συνδέουν το εδάφιο Η-12 με μια μεγάλη
ηφαιστειακή έκρηξη, αποτέλεσμα της οποίας θα είναι να μειωθεί η ικανότητά μας να βλέπουμε τον ήλιο
και τα αστέρια κατά το 1/3. Ως πιθανά ενδεχόμενα μιας μεγάλης ηφαιστειακής έκρηξης που θα φέρουν
την καταστροφή της 4ης σάλπιγγας αναφέρονται οι εκρήξεις των ηφαιστείων της Αίτνας και του
Eyjafjallajokull της Ισλανδίας, που θα στείλουν την τέφρα του στους ουρανούς της Ευρώπης,
ανακινώντας, ίσως και επισφραγίζοντας, την συμφορά που προβλέπεται από την 4η σάλπιγγα της
Αποκάλυψης.

Τη σύνδεση της θεάς (Άρτεμις) με τους ηφαιστειακούς κρατήρες, πιστοποιεί ο ναός της Αφαίας στην
Αίγινα. [Η Άρτεμις ταυτίζεται με την Ἀφαία στην Αίγινα, η οποία ήταν πιθανότατα ξεχωριστή θεότητα
αρχικά, στη συνέχεια όμως αφομοιώθηκε από την Άρτεμη, ώστε στο τέλος να θεωρείται και οι δυο
υποστάσεις της θεάς, ενώ η ίδια η Άρτεμη έχει μεταξύ άλλων το λατρευτικό όνομα Αφαία (Braund, D.
C. 1980. ‘Artemis Eukleia and Euripides’ Hippolytus’, JHS 100: 184-185, Ι. Θ. Κακριδής, Ελληνική
μυθολογία, 3ος τόμος, σελ. 273)]

63
– Ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό πλάτος με την
ψηλότερη κορυφή του Όρους Αίτνα στη Σικελία • συγκεκριμένα με τον βόρειο κρατήρα του ηφαιστείου,
αυτόν που βρίσκεται σε υψόμετρο 3.350,3 μ. !! Ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα και ο βόρειος κρατήρας
του ηφαιστείου της Αίτνας βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό πλάτος, στις 37 μοίρες, 45 πρώτα
και 15 δεύτερα !! Η γραμμή που ενώνει το ναό της Αφαίας στην Αίγινα με τον ηφαιστειακό κρατήρα
στην κορυφή της Αίτνας, είναι 751.158,88 μ. [εικόνα 4]

64
65
– Η Νέα Καμένη ή παλιότερα και Νέα Καϋμένη, «το ηφαίστειο» για τους ντόπιους, είναι ηφαιστειογενές
νησί στο κέντρο της καλδέρας της Σαντορίνης, το οποίο άρχισε να δημιουργείται το 1570 (ή 1573), με
την δημιουργία αρχικά της Μικρής Καμένης και αποτελεί το πιο πρόσφατα δημιουργημένο τμήμα ξηράς
στη Μεσόγειο Θάλασσα. Ο βασικός κρατήρας ονομάζεται Γεώργιος, προς τιμήν του τότε βασιλέα των
Ελλήνων Γεωργίου του Α΄.

Η Χρυσή Τομή της γραμμής 270.298,34 μ. που ενώνει το Ναό της Αφαίας στην Αίγινα με το σπήλαιο της
Αποκάλυψης, βρίσκεται στα 103.144,78 μ. από το σπήλαιο της Αποκάλυψης (μικρό τμήμα), και στα
167.053,56 μ. από το ναό της Αφαίας στην Αίγινα (μεγάλο τμήμα). Η Χρυσή Τομή της παραπάνω
γραμμής και ο κύριος κρατήρας (Γεώργιος) του ηφαιστειογενούς νησιού Νέα Καμένη στο κέντρο της
καλδέρας της Σαντορίνης, βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό ύψος, στις 25 μοίρες, 23 πρώτα και
47 δεύτερα ! ! [εικόνα 5]

66
67
Δύο κρατήρες, ο βόρειος κρατήρας της Αίτνας και ο κρατήρας Γεώργιος στη Σαντορίνη, πιστοποιούν τη
σύνδεση της θεάς Άρτεμις με τους ηφαιστειακούς κρατήρες • στη δεύτερη μάλιστα περίπτωση, η
σύνδεση του ηφαιστείου της Σαντορίνης με το σπήλαιο της Αποκάλυψης είναι άμεση.

– Ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση, όπως σωστά πιθανολόγησε ο Daniel Wegner, ο
πολυβραβευμένος Αμερικανός κοινωνικός ψυχολόγος και καθηγητής ψυχολογίας στο Harvard. Η
ελεύθερη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου. Η θέση που «επιλέχθηκε» να
κτιστεί ο ναός της Σκυθίας Αρτέμιδας, η θέση που οι πρωτοχριστιανοί «επέλεξαν» να κατασκευάσουν το
μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Πάτμου, πάνω στα λείψανα του λαμπρού ναού της Σκυθίας Αρτέμιδας,
η θέση της αρχαίας ακρόπολης και του ναού τού Απόλλωνα της Πάτμου, η «επιλογή» από τον Ιωάννη
του σπηλαίου που θεωρείται ως το σημείο όπου, κατά τις χριστιανικές γραφές, είχε τα οράματα ο
απόστολος, ήταν όλα (προ)καθορισμένα. Ο Ορέστης που, καταδιωκόμενος από τις Ερινύες για το φόνο
της μητέρας του, «επέλεξε» να χτίσει τον λαμπρό ναό της της Σκυθίας Αρτέμιδας στην κορφή του λόφου
πάνω από την σημερινή Χώρα της Πάτμου, ο Όσιος Χριστόδουλος που «επέλεξε» να χτίσει το μοναστήρι
του Αγίου Ιωάννη της Πάτμου πάνω στα λείψανα του λαμπρού ναού της Σκυθίας Αρτέμιδας, οι αρχαίοι
πάτμιοι που «επέλεξαν» τη θέση όπου σήμερα σώζονται τα θεμέλια του ναού του Απόλλωνα στην
περιοχή της Πάτμου «Καστέλλι», οι αρχαίοι Έλληνες που «επέλεξαν» τις θέσεις όπου οικοδομήθηκαν οι
ναοί, του Φαναίου Απόλλωνος στη Χίο (Δήλιον Χίου), της Αρτέμιδος της Εφέσου στην αρχαία Έφεσο,
του Διδυμαίου Απόλλωνος και της Αρτέμιδος στα Δίδυμα της Τουρκίας, έτσι που ορίζουν γεωδαισιακά
το σπήλαιο της «Αποκάλυψης», ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού Ιωάννης, που το 95 μ.Χ. «επέλεξε» ως
καταφύγιο το σπήλαιο που θεωρείται ως το σημείο όπου είχε τα οράματα που κατέγραψε στο
αμφιλεγόμενο βιβλίο της Αποκάλυψης, δεν είχαν ελεύθερη βούληση να καθορίσουν τα πράγματα όπως
αυτοί θα ήθελαν. Ο άνθρωπος ποτέ δεν μπορεί να δράσει με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που τελικά
δρα. Το είδος μας είναι δέσμιο της βιωματικής ψευδαίσθησης του συνειδητού• μια μαριονέτα του
ασυνείδητου. Το ασυνείδητο κινεί τα νήματα του πολιτισμού μας. Σημείο αναφοράς του ανθρώπινου
ασυνείδητου, οι Ναοί του Απόλλωνα και της Αρτέμιδας.

– «ἔστ’ ἦμαρ ὅτε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καὶ ες αεί ἔσσεται»

Αν ο απόστολος Ιωάννης θεωρηθεί ως υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο, αποδεικνύεται ότι ήταν

ανυποψίαστος για εκείνα που, χιλιάδες χρόνια μετά, έμελλε να συμβούν. Ο αγαπημένος μαθητής του
Ιησού Ιωάννης, που «επέλεξε» ως καταφύγιο το σπήλαιο που θεωρείται ως το σημείο όπου είχε τα
οράματα που κατέγραψε στο αμφιλεγόμενο βιβλίο της Αποκάλυψης, δεν είχε ελεύθερη βούληση να
καθορίσει τα πράγματα όπως αυτός νόμιζε ή θα ήθελε. Αν η περιβόητη «Αποκάλυψη» δεν είναι
κατασκευασμένη από τη Σύνοδο της Νίκαιας πολλά χρόνια μετά από το έτος 95 μ.Χ που κατά τη
χριστιανική παράδοση θεωρείται ότι γράφτηκε, και είναι πράγματι πρωτότυπο έργο του Ιωάννη του
θεολόγου, τότε αποδεικνύεται ότι ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού αγνοούσε τα προγραμμένα, εκείνα
που το ανθρώπινο ασυνείδητο θα καθόριζε με σημείο αναφοράς τους Ναούς του Απόλλωνα και της
Αρτέμιδας και, 2000 χρόνια μετά τη λαχτάρα του ευαγγελιστή για την κατάργηση της λατρείας των
δίδυμων θεών, οι χάρτες της Google θα Αποκάλυπταν.

Δύο ναοί του Απόλλωνα, δύο ναοί της Αρτέμιδας και ένας ναός των δίδυμων θεών, ορίζουν γεωδαισιακά
το σπήλαιο της «Αποκάλυψης», εκατοντάδες χρόνια πριν ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού Ιωάννης,
«επιλέξει» το 95 μ.Χ. ως καταφύγιο το σπήλαιο που θεωρείται ως το σημείο όπου είχε τα οράματα που
κατέγραψε στο αμφιλεγόμενο βιβλίο της Αποκάλυψης! Και 3 εδάφια της Αποκάλυψης παραπέμπουν
(αμέσως ή εμμέσως) στους δίδυμους θεούς Απόλλωνα και Άρτεμις.

Τα παραπάνω ενισχύουν την άποψη όσων υποστηρίζουν τη φωτεινή θεολογική ερμηνεία της περιβόητης
«Αποκάλυψης», σύμφωνα με την οποία η ετυμολογία της λέξης «Αποκάλυψη» δεν έχει εσχατολογικό
νόημα (εμφάνιση μυθικών τεράτων, Αρμαγεδδών κ.ά), αλλά παραπέμπει σε «Φανέρωση» (ΑΠΟ-
Κάλυψη της αλήθειας), σε «Ξεσκέπασμα», νίκη του Φωτός πάνω στο Σκότος

68
Knowing (χριστιανικοί ναοί στο
Θέρμο Τριχωνίδας)
By alampasis 17 Σεπτεμβρίου 2015

69
70
Στην ορεινή Τριχωνίδα βρίσκεται το Θέρμο, κωμόπολη στην οποία μεγάλωσα, χτισμένη Β/Α της λίμνης
Τριχωνίδας σε υψόμετρο 360 μέτρων. Η αρχαία πόλη του Θέρμου ήταν η σημαντικότερη σε ολόκληρη
την Αιτωλία και διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο του Κοινού των Αιτωλών (Αιτωλική Συμπολιτεία).
Μάρτυρας της ιστορίας της πόλης είναι ο αρχαιολογικός χώρος με το μεγάλο πλήθος από δημόσια κτίρια
και ναούς. Στην πόλη υπήρχε ο μεγάλος ναός του «Θερμίου» Απόλλωνα
https://goo.gl/maps/MPNYxrkrnu62 .

Στο Θέρμο υπάρχουν πέντε χριστιανικοί ναοί: ο ναός του Αγίου Νεκταρίου
http://goo.gl/maps/Vm9F4 , ο ναός της Αγίας Τριάδας http://goo.gl/maps/umGur , ο ναός του Αγίου
Δημητρίου http://goo.gl/maps/hiBeh , ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου http://goo.gl/maps/rgOsv και

71
ο ναός του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού http://goo.gl/maps/tZey1 (εικόνα 1).

72
73
Ο Κοσμάς ο Αιτωλός γεννήθηκε το 1714 και πέθανε στις 24 Αυγούστου 1779. Είναι γνωστός και ως
Πατροκοσμάς, και ήταν Ελληνορθόδοξος μοναχός. Το 1961 ανακηρύχθηκε άγιος της Ορθόδοξης
Εκκλησίας και εορτάζεται στις 24 Αυγούστου.Ο Κοσμάς ο Αιτωλός γεννήθηκε στο Μέγα Δένδρο, ένα
μικρό χωριό δίπλα στο Θέρμο, σημείο στο οποίο βρίσκεται το πατρικό σπίτι του Αγίου
https://goo.gl/maps/WvAGbJAcrps (εικόνα 1). Το παλιό εκκλησάκι του Αγίου Κοσμά, χτίστηκε το 1908
και είναι το πρώτο που χτίστηκε στην περιοχή κι αφιερώθηκε στον Πατροκοσμά, 50 χρόνια πριν από την
επίσημη αγιοποίησή του.

Οι εκκλησίες, Άγιος Νεκτάριος, Κοίμηση της Θεοτόκου και Αγία Τριάδα, χρονολογούνται προ του έτους
1975 που η οικογένειά μου εγκαταστάθηκε στο Θέρμο. Ο ναός τού Αγίου Δημητρίου είναι ο πιο
πρόσφατος. Χρονολογείται στις αρχές της δεκαετίας του 80 • κτίστηκε ωστόσο ακριβώς στη θέση που
βρισκόταν ένα παλιό εκκλησάκι το οποίο κατεδαφίστηκε. Όλοι οι χριστιανικοί ναοί – είτε οι παλαιοί, είτε
οι νέοι που κτίστηκαν στη θέση των παλαιών- οικοδομήθηκαν πριν το 1980 που τελειοποιήθηκε το
γεωδαιτικό πρότυπο WGS-84 (World Geodetic System), με το οποίο ο πολιτισμός μας καθόρισε το
τελικό γεωδαιτικό ελλειψοειδές αναφοράς και με το οποίο ο άνθρωπος απέκτησε τη δυνατότητα
τοποθέτησης στο χάρτη δομικών κατασκευών με απόλυτη ακρίβεια.

– Η εικόνα 2 δείχνει τον ναό τού Απόλλωνα και τον χριστιανικό ναό τού Αγίου Νεκταρίου,
τοποθετημένους στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό ύψος, στις 21 μοίρες 40 πρώτα και 5 δεύτερα. Η ευθεία

74
είναι 1,45 χιλιόμετρα.

75
76
– Η εικόνα 3, τον ναό τού Απόλλωνα στην ίδια ακριβώς ευθεία με τους δύο χριστιανικούς ναούς τής
Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Η ευθεία είναι 3,14 χιλιόμετρα.

77
78
– Η εικόνα 4, τον ναό τού Απόλλωνα στην ίδια ακριβώς ευθεία με τους δύο χριστιανικούς ναούς τής
Αγίας Τριάδας και του πατρικού σπιτιού του Αγίου Κοσμά όπου υπάρχει και εκκλησάκι αφιερωμένο

79
στον Άγιο. Η ευθεία είναι 3,85 χιλιόμετρα.

80
81
– Η εικόνα 5, τον ναό τού Απόλλωνα στην ίδια ακριβώς ευθεία με τους δύο χριστιανικούς ναούς τής
Αγίας Τριάδας και του Αγίου Δημητρίου. Η ευθεία είναι 2,26 χιλιόμετρα.

82
83
Οι παραπάνω χριστιανικοί ναοί δεν τοποθετήθηκαν σε τέλεια μόνο ευθεία με τον ναό τού Θερμίου
Απόλλωνα, αλλά τοποθετήθηκαν (και) κατά τρόπο τέτοιο που να δημιουργούν τέλειες γεωδαιτικές δομές
ισοσκελών τριγώνων.

84
– Ισοσκελές τρίγωνο σχηματίζουν ο παλαιός ναός τού Αγίου Κοσμά με τους ναούς τής Κοιμήσεως της
Θεοτόκου και του Αγίου Νεκταρίου. (εικόνα 6)

85
86
– Ισοσκελές τρίγωνο σχηματίζουν ο ναός τού Αγίου Δημητρίου με το πατρικό σπίτι του Αγίου Κοσμά
και τον ναό τής Αγίας Τριάδας. (εικόνα 7)

87
88
– Ισοσκελές τρίγωνο σχηματίζουν ο ναός τής Αγίας Τριάδας με τους ναούς τής Κοιμήσεως της Θεοτόκου
και του Αγίου Νεκταρίου. (εικόνα 8)

89
90
– Ο ναός του Αγίου Δημητρίου και το πατρικό σσπίτι του Αγίου Κοσμά βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς
γεωγραφικό ύψος, στις 21 μοίρες 40 πρώτα και 9 δεύτερα. Η ευθεία είναι 1,68 χιλιόμετρα. (εικόνα 9)

91
92
– Ισοσκελές τρίγωνο σχηματίζουν ο ναός τού Αγίου Νεκταρίου με τους ναούς τής Αγίας Τριάδας και του
Αγίου Δημητρίου. (εικόνα 10)

93
94
Ένα ακόμη σύμβολο του πολιτισμού μας στην κωμόπολη του Θέρμου, είναι το νέο Δημαρχείο.

95
– Η εικόνα 11 δείχνει τον ναό τού Απόλλωνα στην ίδια ακριβώς ευθεία με τον χριστιανικό ναό τής
Κοιμήσεως της Θεοτόκου και με το Δημαρχείο.

96
97
– Ισοσκελές τρίγωνο σχηματίζουν το Δημαρχείο με τους ναούς τής Αγίας Τριάδας και του Αγίου
Δημητρίου. (εικόνα 12)

98
99
– Ισοσκελές τρίγωνο σχηματίζουν ο ναός τού Αγίου Δημητρίου με το Δημαρχείο και τον ναό τού Αγίου
Νεκταρίου. (εικόνα 13)

100
101
Αυτονόητο είναι ότι οι χριστιανικοί ναοί στην κωμόπολη του Θέρμου δεν χτίστηκαν πάνω σε λείψανα
αρχαίων ελληνικών ναών, ώστε να δικαιολογούνται οι αρχαϊκές γεωδαιτικές δομές που εντοπίζονται
μεταξύ αρχαίων ελληνικών ναών και χριστιανικών ναών κάτω από τα θεμέλια των οποίων βρίσκονται
θαμμένοι αρχαίοι ελληνικοί ναοί (βλ. ναός Παναγίας της Τήνου που «δένεται» γεωδαιτικά με 11 ναούς
του Απόλλωνα, επειδή είναι κτισμένος πάνω στα λείψανα του βωμού του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης
και στα ερείπια του ιερού και θεάτρου του Διονύσου).

Η κατασκευή των χριστιανικών ναών και του Δημαρχείου στο Θέρμο Τριχωνίδας, έτσι που δένονται
γεωδαιτικά με τέλειους δεσμούς, τόσο μεταξύ τους όσο και με τον Ναό τού Θερμίου Απόλλωνα, είναι
αδιαμφισβήτητα πράξη ασυνείδητη.
Οι ταπεινοί χριστιανικοί ναοί στην κωμόπολη του Θέρμου Τριχωνίδας καθώς και το Δημαρχείο του
Θέρμου, είναι εντελώς α σ ή μ α ν τ ε ς δομικές κατασκευές του πολιτισμού μας (με λογική μεταξύ τους
σύνδεση και ομοιογένεια) που ενώ τα σημεία στα οποία οικοδομήθηκαν δεν θα μπορούσε ποτέ να
επιλεγούν συνειδητά βάσει ενός σχεδίου γεωδαιτικού μεταξύ τους δεσμού, εντούτοις, δένονται μεταξύ
τους με τέλειες γεωδαιτικές διατάξεις !

Ερωτάται, βάσει ποιου μαθηματικού μοντέλου τοποθετήθηκαν στο χάρτη οι χριστιανικοί ναοί και το
Δημαρχείο στο Θέρμο. Δηλαδή, βάσει ποιας μαθηματικής διεργασίας ολοκληρωτικού λογισμού «όρισε»
ο Ναός τού Θερμίου Απόλλωνα τις γεωγραφικές θέσεις των χριστιανικών ναών και του Δημαρχείου
πάνω στον χάρτη, κατά τρόπο που να δημιουργείται το τέλειο αυτό γεωδαιτικό δίκτυο.

Ο Δημιουργός του Απολλώνιου γεωδαιτικού δικτύου στο Θέρμο, γνωρίζει άριστα τον πολιτισμό μας
καθώς και την ανθρώπινη λειτουργία της νόησης πάνω στα λογικά – μαθηματικά προβλήματα.
Εντολοδόχος της δημιουργίας τού γεωδαιτικού εν λόγω δικτύου, είναι το ανθρώπινο ασυνείδητο των
εμπλεκομένων προσώπων κατά τη διαδικασία επιλογής των θέσεων που κτίστηκαν οι χριστιανικοί ναοί
και το Δημαρχείο. Άγνωστος παραμένει ο εντολέας. Τέλος, φαίνεται ότι «Κάποιος» ή «Κάτι» γνώριζε
ή/καθόρισε το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλό

ΑΝΘΡΏΠΙΝΟ ΔΗΜΙΟΎΡΓΗΜΑ Η
ΒΡΑΧΟΠΥΡΑΜΊΔΑ ΤΟΥ ΤΑΫΓΈΤΟΥ!
By alampasis 19 Απριλίου 2015

102
103
ΑΝΘΡΏΠΙΝΟ ΔΗΜΙΟΎΡΓΗΜΑ Η ΒΡΑΧΟΠΥΡΑΜΊΔΑ ΤΟΥ ΤΑΫΓΈΤΟΥ! 11 ναοί και μνημεία
πιστοποιούν την Πυραμίδα ως έργο ανθρώπινο. Σε απόλυτη γεωγραφική ευθεία η κορυφή του Ολύμπου
με τη γεωπυραμίδα του Ταϋγέτου!

Η υψηλότερη κορυφή του Ταϋγέτου ονομάζεται Αγιολιάς ή Προφήτης Ηλίας, και σε υψόμετρο 2.363
βρίσκεται στο ανώτερο μέρος της τοποθεσίας που ονομάζεται Πυραμίδα, λόγω του χαρακτηριστικού
σχήματος της http://goo.gl/maps/fgjeS . (πηγή)

Η μεγαλύτερη γνωστή πυραμίδα, η οποία, για εκείνους που πιστεύουν ότι είναι ανθρώπινη κατασκευή
είναι η αρχαιότερη παγκοσμίως, βρίσκεται στην κορυφή του Ταϋγέτου, πάνω ακριβώς από τη Λακωνία.
Η κορυφή «Προφήτης Ηλίας» του Ταϋγέτου, έχει εμφανώς το σχήμα μιας πυραμίδας. Το ερώτημα είναι,
το αν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, ή φυσικό.

Υπάρχει μία μεγάλη μερίδα ερευνητών που υποστηρίζουν ότι η κορυφή «προφήτης Ηλίας» του Ταϋγέτου
λαξεύτηκε, προκειμένου να αποκτήσει πυραμιδοειδές σχήμα, ενώ υπάρχουν και άλλοι που υποστηρίζουν
ότι η πυραμίδα είναι φυσική και δεν κατασκευάστηκε από ανθρώπινο χέρι. Όμως γεγονός είναι ότι όσοι
επισκέπτονται την βραχοπυραμίδα παραξενεύονται από την απότομη αλλαγή του τοπίου, στο σημείο που
είναι η βάση της. Στο σημείο που αρχίζει η βραχοπυραμίδα, το βουνό γίνεται σχετικά λείο και ομαλό,
ενώ πιο πριν δεν είναι. Το ότι πρόκειται περί τεχνικού-λαξευτού έργου και όχι φυσικού σχήματος,
αποδεικνύεται από την απόλυτη κανονικότητα της πυραμίδας και κυρίως από την τεχνητή οριζοντίωση
της βάσεώς της. Στοιχεία από την εμφάνιση και το σχήμα της πυραμίδας, συνηγορούν προς την
κατεύθυνση της ανθρώπινης παρέμβασης, αφού υποψιάζουν, όχι μόνο το αφύσικα τέλειο σχήμα της αλλά
και η εμφανής οριζοντίωση της βάσης της, που δείχνει να έχει περάσει από ανθρώπινα χέρια, αφού από
κει και πάνω το πέτρωμα και το χώμα αλλάζουν, σμιλεύονται και ισιώνουν για να φτιάξουν το ισόπλευρο
τρίγωνο. Αν η πυραμίδα είναι τεχνητό κατασκεύασμα, η δόξα της εντείνεται και αφήνει να εννοηθούν
αρχαίες τελετουργίες και πρόθεση ιερατική.

Η πυραμίδα είναι ορατή από τη πόλη της Σπάρτης, αν κοιτάξεις προς τα δυτικά. Οι αρχικές διαστάσεις
της Πυραμίδας του Ταϋγέτου είναι άγνωστες. Η φθορά από τις δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια
είναι τεράστια. Αξιοπερίεργη είναι επίσης σκιά που δημιουργεί η πυραμίδα, στην ανατολή και στην δύση
του ηλίου.

Από την πολύτιμη πηγή του Παυσανία γνωρίζουμε ότι σε πολύ παλιά χρόνια, οι Λακεδαίμονες θυσίαζαν
λευκά άλογα (ηλιακό σύμβολο) στην απόληξή της. Το όνομα της ψηλότερης κορφής του βουνού το
αποκαλούσαν Ταλετόν ή Ταλητόν , λέξη ίδιας ρίζας με την Τελετή, την ιεροπραξία, τη θυσία. Οι
Ορφικοί, αυτοί οι μυστικιστές της αρμονίας, που γνώριζαν περισσότερα και από όσα συναρπαστικά
κατέγραψαν, θεωρούσαν τη γεωπυραμίδα του Ταϋγέτου ιερή, Πύλη κοσμική, μέσα από την οποία η
ουράνια Αρμονία και το αείζωον φως κατέρχονται στον κόσμο.
Και το επίσης, εύγλωττο όνομα της περιοχής, αφήνει να εννοηθεί πως η πυραμίδα στη κορυφή ήταν
κέντρο ύπαρξης και ορισμός για τον γύρω κόσμο. «Λακωνία», με το πρώτο συνθετικό, «λας», να
σημαίνει λίθο και το δεύτερο – «κωνία», να δείχνει το κωνικό, πυραμιδοειδές σχήμα στην κορφή.
«Λακωνία», η χώρα του κωνικού λίθου, ιερή τοποθεσία του Ήλιου και πύλη κοσμική για το φως.
Καθόλου παράξενο που, κάθε χρόνο, η λατρεία αναζωπυρώνεται στο ίδιο σημείο. ( πηγές: 1 , 2)

– Τίθεται εδώ το ερώτημα αν η γεωπυραμίδα του Ταϋγέτου λαξεύτηκε στην κορυφή του Ταϋγέτου από
ανθρώπινο χέρι ή αν απλά πρόκειται για μεγάλο βραχώδη όγκο που δημιουργήθηκε τυχαία και
παραπέμπει σε κάτι που θυμίζει πυραμίδα… Απάντηση στο ερώτημα καλείται να δώσει η επιστήμη της
αρχαιολογικής γαιωδαισίας. Σύμφωνα με τον κανόνα που έχω θέσει, για να αποτελεί ένα γεωγραφικό
σημείο, σημείο – στόχο συστηματικής ανασκαφής, κριτήριο για την ταυτοποίηση του ως τέτοιου, είναι
να αποτελεί σημείο αναφοράς με τρία τουλάχιστον ήδη γνωστά μνημεία.

104
– Η ευθεία που ενώνει το ναό του Απόλλωνα στις Συρακούσες με το Ασκληπιείο της Κω, διέρχεται
ΑΚΡΙΒΏΣ από την κορυφή της Πυραμίδας του Ταϋγέτου!! Η ευθεία «ναός του Απόλλωνα στις
Συρακούσες – Ασκληπιείο Κω» έχει μήκος 1.063,62 χιλιόμετρα.

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή την Κόκκινη Πυραμίδα στη νεκρόπολη του Νταχσούρ της
Αιγύπτου και πλευρές έως α) την Πυραμίδα του Ταϋγέτου και β) την Ακαδημία Πλάτωνος στην Αθήνα.
Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 1.143,51 χιλιόμετρα (Κόκκινη Πυραμίδα – Πυραμίδα του
Ταϋγέτου) και 1.143,51 χιλιόμετρα (Κόκκινη Πυραμίδα – Ακαδημία Πλάτωνος). Το εμβαδόν της
επιφάνειας που καλύπτει είναι 95.267,75 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό του Απόλλωνος του Διδυμαίου στην πόλη των Διδύμων
της Τουρκίας και πλευρές έως α) την Πυραμίδα του Ταϋγέτου και β) τη στοά και την αρχαία αγορά του
Ορχομενού Αρκαδίας. Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 437,85 χιλιόμετρα (ναός του
Απόλλωνος του Διδυμαίου – Πυραμίδα του Ταϋγέτου) και 437,78 χιλιόμετρα (ναός του Απόλλωνος του
Διδυμαίου – στοά Ορχομενού). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι 18.711,17 τετραγωνικά
χιλιόμετρα (pdf).

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή την αρχαία Τροία και πλευρές έως α) την Πυραμίδα του
Ταϋγέτου και β) το εργαστήριο του Φειδία στην αρχαία Ολυμπία. Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές
μήκους 476,12 χιλιόμετρα (αρχαία Τροία – Πυραμίδα του Ταϋγέτου) και 476,06 χιλιόμετρα (αρχαία
Τροία – εργαστήριο του Φειδία στην αρχαία Ολυμπία). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι
23.570,6 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό του Δία στη Δήλο και πλευρές έως α) την Πυραμίδα του
Ταϋγέτου και β) τη στοά και την αρχαία αγορά του Ορχομενού Αρκαδίας. Το ισοσκελές τρίγωνο έχει
πλευρές μήκους 263,82 χιλιόμετρα (Ναός του Δία στην Δήλο – Πυραμίδα του Ταϋγέτου) και 263,56
χιλιόμετρα (ναός του Δία στην Δήλο – στοά Ορχομενού). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι
11.170,29 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό το ναό του Οπλίτη Απόλλωνα στην Καρδίτσα και
πλευρές έως α) την Πυραμίδα του Ταϋγέτου και β) το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Το ισοσκελές
τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 269,05 χιλιόμετρα (ναός του Οπλίτη Απόλλωνα στην Καρδίτσα –
Πυραμίδα του Ταϋγέτου) και 268,4 χιλιόμετρα (ναός του Οπλίτη Απόλλωνα στην Καρδίτσα – ναός του
Ποσειδώνα στο Σούνιο). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι 21.367,96 τετραγωνικά
χιλιόμετρα (pdf).

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το αρχαίο θέατρο στο Θορικό Αττικής και πλευρές έως α) την
Πυραμίδα του Ταϋγέτου και β) το αρχαίο θέατρο της Μεγαλόπολης. Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές
μήκους 174,22 χιλιόμετρα (αρχαίο θέατρο Θορικού – Πυραμίδα του Ταϋγέτου) και 173,86 χιλιόμετρα
(αρχαίο θέατρο Θορικού – αρχαίο θέατρο Μεγαλόπολης). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι
4.693,32 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Βίντεο με τα 11 μνημεία που πιστοποιούν την Πυραμίδα ως έργο ανθρώπινο, στη διεύθυνση
https://vimeo.com/125286387

Προκύπτει, από τα παραπάνω, ότι η γεωπυραμίδα κατασκευάστηκε ως σημείο αναφοράς με 11 ναούς και
μνημεία, έτσι ώστε να μην καταλείπεται αμφιβολία για το ότι είναι έργο ανθρώπινο. Γιατί, όμως, να
λαξεύσουν μια βουνοκορφή? Δεδομένου ότι έχουν χτίσει δεκάδες ναούς και μνημεία σε απόλυτη μεταξύ
τους συμμετρία, γιατί να ταυτίσουν μια πυραμιδοειδή κατασκευή με μια βουνοκορφή? Γιατί να μην
ορθώσουν μια ακόμα «κανονική» πυραμίδα, όπως η πυραμίδα του Ελληνικού, η πυραμίδα του
Λυγουρίου, η πυραμίδα των Χανίων, η «πυραμίδα της Κάμπιας» στην περιοχή της Νέας Επιδαύρου και

105
η «πυραμίδα Νταλαμανάρα» στην περιοχή του Άργους? Ορθώσαν μια πυραμίδα σε υψόμετρο 2345
μέτρων (!), μόνο και μόνο για λόγους εντυπωσιασμού του πολιτισμού μας?

– Το παράξενο, εδώ, είναι ότι η γεωπυραμίδα του Ταϋγέτου http://goo.gl/maps/Acs0y βρίσκεται σε

απόλυτη γεωγραφική ευθεία με την κορυφή του Ολύμπου http://goo.gl/maps/YsTVS !! Η γεωπυραμίδα
του Ταϋγέτου και η κορυφή του Ολύμπου βρίσκονται στις 22,3488 και 22,3489 μοίρες
αντίστοιχα γεωγραφικού ύψους!! Η ευθεία που ενώνει τις δυο κορυφές έχει μήκος 348,29 χιλιόμετρα.

1. Γνωρίζουμε ότι η γεωπυραμίδα του Ταϋγέτου είναι και η ψηλότερη κορυφή του Ταϋγέτου. Άρα η
γεωπυραμίδα δεν «στήθηκε» με σκοπό την ευθυγράμμισή της με την κορυφή του Ολύμπου (αφού οι δύο
κορυφές βρίσκονταν ήδη σε γεωγραφική ευθεία), αλλά λαξεύτηκε πάνω στην –προϋπάρχουσα- κορφή
του Ταϋγέτου. Ένα λογικό συμπέρασμα είναι ότι, η κορυφή του Ταϋγέτου λαξεύτηκε από τους Αρχαίους
Έλληνες με σκοπό να αναδειχθεί, πιθανόν για να τραβήξει την προσοχή του πολιτισμού μας. Γιατί όμως
να λαξευτεί μια κορυφή βουνού και να μετατραπεί σε μνημείο? Ήθελαν μήπως να καταδείξουν ότι οι
κορυφές των δυο βουνών, του Ολύμπου και του Ταϋγέτου, βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό
ύψος? Και αν ναι, για ποιο λόγο? Ή πρόκειται απλώς για σύμπτωση?

2. Οι άνω των 2800 μέτρων κορυφές του Ολύμπου, είναι 5. Με κατεύθυνση από δυτικά, η πρώτη
βρίσκεται στα 2.873,4 μέτρα , η δεύτερη στα 2.836,8 μέτρα, η τρίτη στα 2.872,8 μέτρα , η τέταρτη στα
2.842,2 μέτρα και η πέμπτη στα 2.881,9 μέτρα. Η πρώτη απέχει από τη δεύτερη 665,24 μέτρα, η δεύτερη
από την τρίτη 324,34 μέτρα, η τρίτη από την τέταρτη 211,4 μέτρα και η τέταρτη από την πέμπτη 156,24
μέτρα. Αν και πρακτικά η Πυραμίδα του Ταϋγέτου βρίσκεται στην ιδία γεωγραφική ευθεία και με τις
πέντε, ωστόσο, με αυστηρά μαθηματικά γεωγραφικά κριτήρια, στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό ύψος
βρίσκεται με την πρώτη, αυτή με υψόμετρο 2.873,4 μέτρων, που βρίσκεται στις 22,3489 μοίρες
γεωγραφικού ύψους (η Πυραμίδα του Ταϋγέτου βρίσκεται στις 22,3488). Δεδομένου ότι οι άνω των 2800
μέτρων κορυφές του Ολύμπου είναι 5, το γεγονός ότι η Πυραμίδα του Ταϋγέτου βρίσκεται στο ίδιο
ακριβώς γεωγραφικό ύψος με τη μια, θα μπορούσε να είναι καθαρά συμπτωματικό. Στην περίπτωση αυτή
δεν θα υπήρχε προφανής λόγος συσχετισμού ενός μνημείου με ένα φυσικό γεωγραφικό σημείο, όπως εν
προκειμένω η κορυφή ενός βουνού. Εκτός αν…

3. Ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα http://goo.gl/maps/hjxTV βρίσκεται σε απόλυτη γεωγραφική ευθεία
με την ψηλότερη κορυφή του Όρους Αίτνα (στη Σικελία) και συγκεκριμένα, με τον βόρειο κρατήρα του
ηφαιστείου, αυτόν που βρίσκεται σε υψόμετρο 3350,3 μέτρων http://goo.gl/maps/Tl5IC !!! Ο ναός της
Αφαίας και ο βόρειος κρατήρας του ηφαιστείου της Αίτνας βρίσκονται ακριβώς στις 37,7543 μοίρες
γεωγραφικού πλάτους!! Η ευθεία που ενώνει την κορυφή της Αίτνας με το ναό της Αφαίας στην Αίγινα
έχει μήκος 751,16 χιλιόμετρα. Και για να μην καταλείπεται αμφιβολία ότι η τοποθέτηση του ναού της
Αφαίας στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό πλάτος με την κορυφή της Αίτνας δεν είναι τυχαία, ενώνουν τον
ναό της Αφαίας (και) με την κορυφή του Ολύμπου (!) ως εξής: η ευθεία που ενώνει το ναό της Αφαίας
με την κορυφή του Ολύμπου (σ.σ. την ίδια κορυφή που βρίσκεται στο ίδιο γεωγραφικό ύψος με την
Πυραμίδα του Ταϋγέτου), διέρχεται ακριβώς, από το αρχαίο θέατρο Φθιωτιδών Θηβών και από Καβείριο
Θηβών! Επίσης, διέρχεται στα 980 μέτρα από τις αρχαίες Φέρες και στα 1,34 χιλιόμετρα από τις αρχαίες
Πλαταιές! Πάνω στην ευθεία αυτή, που έχει μήκος 751,16 χιλιόμετρα, τα μεσοδιαστήματα “Φέρες –
θέατρο Φθιωτιδών Θηβών” και “Καβείριο Θηβών – αρχαίες Πλαταιές” είναι ίσα (“Φέρες – θέατρο
Φθιωτιδών Θηβών” = 11,11 χιλιόμετρα και “Καβείριο Θηβών – αρχαίες Πλαταιές” = 11,25 χιλιόμετρα)!
Για να επιβεβαιωθεί η απόλυτη ακρίβεια των μετρήσεων, οι μετρήσεις επαναλαμβάνονται με χάρτες
Google Sat, Google Terrain, Microsoft Bing Aerial, Soviet Military Maps, OppenStreetMap και Open
Cycle Maps. Βίντεο για τον ναό της Αφαίας ως σημείου αναφοράς με τις κορυφές των όρων Αίτνας και
Ολύμπου, στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://youtu.be/eux-gPb3vVQ

Είναι λοιπόν προφανές, ότι ο Μεγάλος Αυτός Πολιτισμός θέλησε να συσχετίσει τους ναούς και τα
μνημεία του (και) με φυσικά γεωγραφικά σημεία, θέλοντας, στην προκείμενη περίπτωση, να υποδείξει
στον πολιτισμό μας τις κορυφές των βουνών. Το ερώτημα είναι, για ποιο λόγο…

106
Η απάντηση μοιάζει αδιανόητη: Φαίνεται να υπάρχει φυσικομαθηματικός ΚΑΝΌΝΑΣ ΑΡΜΟΝΊΑΣ που
διέπει τη δημιουργία και την εξέλιξη της μορφολογίας του γήινου ανάγλυφου! Αυτό καταδεικνύουν
μετρήσεις στο ευρωπαϊκό γήινο ανάγλυφο. Στο αδιανόητο αυτό εύρημα, το οποίο επιβεβαιώνουν οι
εμπορικές εκδόσεις συστημάτων γεωεντοπισμού και οι χάρτες Google Sat, Google Terrain, Microsoft
Bing Aerial, Soviet Military Maps, OppenStreetMap και Open Cycle Maps, θα ήταν αδύνατο να φτάσει ο
πολιτισμός μας, αν η Πυραμίδα του Ταϋγέτου δεν έδειχνε την ψηλότερη κορυφή του Όλυμπου.

Τα 11 μνημεία που πιστοποιούν την Πυραμίδα ως έργο ανθρώπινο

Ισοσκελές τρίγωνο 1: Κόκκινη Πυραμίδα στη νεκρόπολη του Νταχσούρ της Αιγύπτου και πλευρές έως –
Πυραμίδα του Ταϋγέτου – Ακαδημία Πλάτωνος στην Αθήνα

107
108
109
110
111
Ισοσκελές τρίγωνο 2: ναός του Απόλλωνος του Διδυμαίου στην πόλη των Διδύμων της Τουρκίας –
Πυραμίδα του Ταϋγέτου – στοά του Ορχομενού Αρκαδίας

112
113
114
115
116
Ισοσκελές τρίγωνο 3: αρχαία Τροία – Πυραμίδα του Ταϋγέτου – εργαστήριο του Φειδία στην αρχαία
Ολυμπία.

117
118
119
120
Ισοσκελές τρίγωνο 4: ναός του Δία στη Δήλο – Πυραμίδα του Ταϋγέτου – στοά του Ορχομενού
Αρκαδίας.

121
122
123
124
125
Ισοσκελές τρίγωνο 5: ναός του Οπλίτη Απόλλωνα στην Καρδίτσα – Πυραμίδα του Ταϋγέτου – το ναό
του Ποσειδώνα στο Σούνιο

126
127
128
129
130
Ισοσκελές τρίγωνο 6: αρχαίο θέατρο στο Θορικό Αττικής – Πυραμίδα του Ταϋγέτου – αρχαίο θέατρο
της Μεγαλόπολης

131
132
133
134
135
Ευθεία που ενώνει τον ναό του Απόλλωνα στις Συρακούσες και τον Ναό του Απόλλωνος Διδυμαίου στα
Δίδυμα της Τουρκίας και διέρχεται από την Πυραμίδα του Ταϋγέτου

136
137
138
139
140
Η ευθεία » Πυραμίδα του Ταϋγέτου – κορυφή του Ολύμπου»

141
142
143
144
Η ευθεία «κορυφή όρους Αίτνα – ναός της Αφαίας στην Αίγινα»

145
146
147
148
Γεωγραφική συμμετρία του Μνημείου στο λόφο
Καστά της Αμφίπολης
By alampasis 13 Ιανουαρίου 2015

149
150
Αμφίπολη

Η Αμφίπολη ήταν αρχαία πόλη χτισμένη στην ανατολική Μακεδονία, στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα,
στη θέση πόλης που παλαιότερα ονομαζόταν «Εννέα Οδοί» ή πολύ κοντά σε αυτήν. Η Αμφίπολη
ιδρύθηκε από Αθηναίους το 437 π.Χ. με στόχο τον έλεγχο των μεταλλείων της Θράκης, αλλά πέρασε στα
χέρια των Σπαρτιατών κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης του Πελοποννησιακού πολέμου, την περίοδο
431-421 π.Χ. Η Νικίειος Ειρήνη το 422 π.Χ. προέβλεπε να αποδοθεί στους Αθηναίους η Αμφίπολη, μια
υπόσχεση που δεν υλοποιήθηκε. Στη συνέχεια η Αμφίπολη έμεινε στην επιρροή των Σπαρτιατών. Μια
τελευταία προσπάθεια ανάκτησή της από τους Αθηναίους το 358 π.Χ. απέτυχε και τον επόμενο χρόνο
καταλήφθηκε από τον Φίλιππο, τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έγινε μέρος του Βασιλείου των
Μακεδόνων. Ο Φίλιππος φρόντισε να μεταφέρει εκεί μεγάλο αριθμό υπηκόων του για να αλλάξει τη
σύσταση του πληθυσμού προς όφελός του. Την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Αμφίπολη και το
επίνειό της στο Αιγαίο είχαν εξελιχθεί σε πολύ σημαντική ναυτική βάση των Μακεδόνων, και γενέτειρα
τριών σημαντικών ναυάρχων, του Νέαρχου, του Ανδροσθένη και του Λαομέδοντα. Από εκεί ξεκίνησε
και ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την Ασία. Η Αμφίπολη, όμως, δεν είναι η καρδιά της
αυθεντικής Μακεδονικής δυναστείας. (πηγή)

Οι Καρυάτιδες της Ακρόπολης και οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης

Τι συμβολίζουν οι Καρυάτιδες στην είσοδο; Μια δήλωση ενότητας του ελληνικού χώρου;
Κάτι επίσης που κάνει εντύπωση είναι ότι για πρώτη φορά βρίσκονται σε μακεδονικό τάφο Καρυάτιδες,
κάτι που παραπέμπει στην αρχαία Αθήνα. Σύμφωνα με τον διευθυντή της αρχαιολογικής σχολής του
Πανεπιστημίου της Ρώμης La Sapienza, καθηγητή Έντσο Λίπολις, «οι Καρυάτιδες δεν ανήκουν στην
πολιτική παράδοση της εποχής, αλλά ούτε και στην παράδοση της βασιλικής αυλής. Άρα, είμαστε πολύ
μακριά από την ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου». Σύμφωνα με άλλους αρχαιολόγους, οι Καρυάτιδες που
βρέθηκαν στο εσωτερικό του τάφου είναι μια δήλωση ενότητας του ελληνικού χώρου και μια μεγάλη
απόδειξη ότι οι Μακεδόνες είναι Έλληνες όσο και οι αρχαίοι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες.

Η πρόσταση των Καρυάτιδων στην Ακρόπολη δεν ήταν ένα διακοσμητικό στοιχείο μόνο, αλλά έπρεπε να
προστατέψει έναν ιερό χώρο, κι αυτός ήταν ο τάφος του παλιού βασιλιά της Αθήνας, του Κέκροπα.
Πρόκειται για έναν πανέμορφο ναό της Ακρόπολης, το Ερέχθειο, που είναι γνωστός σ’ όλο τον κόσμο
για τις πανέμορφες κοπέλες-κολώνες, τις Καρυάτιδες. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο κτίριο αφιερωμένο
στη λατρεία διάφορων πανάρχαιων θεοτήτων. Κατασκευάστηκε από πεντελικό μάρμαρο στη διάρκεια
του πελοποννησιακού πολέμου, μεταξύ 421 και 406 π.Χ., μάλλον από τον αρχιτέκτονα Μνησικλή. Ο
ναός πυρπολήθηκε πολλές φορές και πολλές φορές ανοικοδομήθηκε, ώσπου τον έκτο μ.Χ. αιώνα
μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό. Όταν η Ελλάδα ελευθερώθηκε το Ερέχθειο πήρε και πάλι την αρχική
του μορφή.
Άλλωστε, και οι Καρυάτιδες δεν ήταν κάτι που οι αρχαιολόγοι ανέμεναν να βρουν στον τύμβο. Με βάση
τον συνειρμό «Καρυάτιδες ίσον Ερέχθειο», όπου οι Κόρες υποκαθιστούν τους κίονες και είναι ολόσωμες,
προκάλεσε εντύπωση, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, το γεγονός ότι το ίδιο ίσχυε τελικά και για τα
γυναικεία αγάλματα εντός του τύμβου Καστά.

Οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης αποκαλύπτουν την καταγωγή τους και κλείνουν στόματα! (κείμενο που
ανήρτησε στην προσωπική της ιστοσελίδα η υπεύθυνη επικοινωνίας για την ανασκαφή, Άννα
Παναγιωταρέα με το οποίο αναλύει τις Καρυάτιδες οι οποίες είναι ελληνικό στοιχείο του τάφου της
Αμφίπολης).

Στην ιατρική ονομάζεται Morton’s toe, στην γλυπτική ονομάζεται Ελληνικό Πόδι. Είναι η κατάσταση
κατά την οποία το δεύτερο δάχτυλο του ποδιού μας, αυτό δίπλα στο μεγάλο, είναι μακρύτερο από το
πρώτο. Στα φυσιολογικά πόδια υπάρχουν 3 τύποι. Το Αιγυπτιακό Πόδι, στο οποίο από το μεγάλο
δάχτυλο μέχρι το μικρότερο υπάρχει μια διαγώνιος ευθεία με το μεγάλο δάχτυλο μακρύτερο από όλα, το
Ρωμαϊκό Πόδι ή και τετράγωνο, όπου όλα τα δάχτυλα είναι σε μία οριζόντια ευθεία και το Ελληνικό

151
Πόδι όπως περιέγραψα πριν. Η μεγάλη (70-80%) πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού έχει το
Αιγυπτιακό Πόδι, καθώς είναι το «κανονικό» οστεολογικά, αυτό το οποίο «πρέπει» να έχει ο κάθε
άνθρωπος με βάση την οστεϊκή κατασκευή του είδους μας. Υπάρχει ολόκληρο κίνημα μάλιστα στις
ιατρικές κοινότητες παγκοσμίως, να καταργηθεί ο όρος «Αιγυπτιακό» καθώς είναι το ορθό επιστημονικά.
Δεν υπάρχει όμως καμιά αμφισβήτηση για τον όρο «Ελληνικό», παρά μόνο η σιωπηρή αντικατάστασή
του από τον όρο Morton’s toe και τον χαρακτηρισμό του ως οστεϊκή δυσμορφία.
Ποιά είναι όμως η διαφορά με τα άλλα είδη εκτός από το μέγεθος των μεταταρσίων οστών; Το Ελληνικό
Πόδι είναι κληρονομικό! Απίστευτο; Αν ήταν μόνο αυτό, πιθανόν όχι. Το απίστευτο είναι ότι η
«δυσμορφία» του Ελληνικού Ποδιού συνδέεται γονιδιακά με Έλληνες. Αυτό σημαίνει ότι όποιος έχει
μεγαλύτερο δεύτερο δάχτυλο στο πόδι του, έχει απαραίτητα Ελληνικά γονίδια; Ναι!!!
Και αυτό είναι απίστευτο και είναι πιθανόν το στοιχείο το οποίο γίνεται προσπάθεια να «ξεχαστεί»,
μετατρέποντας το γενετικό αυτό χαρακτηριστικό σε οστεϊκή δυσμορφία. Στη γλυπτική, υπάρχουν
αμέτρητες αποδείξεις για την γνώση της ύπαρξης του χαρακτηριστικού αυτού στους Έλληνες από τα
πανάρχαια χρόνια. ΟΛΑ τα αγάλματα της Ελληνικής αρχαιότητας τα οποία απεικονίζουν φιγούρες
Ελλήνων, φέρουν αυτό το χαρακτηριστικό καθαρό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το
απεικόνιζαν στα έργα τους. Γνώριζαν την διαφορετικότητα τους και το έδειχναν. (πηγή) (πηγή) (πηγή)
(πηγή)

Αρχαίες Αιγές

Η κωμόπολη Βεργίνα βρίσκεται στη θέση των αρχαίων Αιγών, πρωτεύουσας της αρχαίας Μακεδονίας,
και έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1977, όταν η Πανεπιστημιακή Ανασκαφή του Αριστοτελείου
Πανεπιστημίου, υπό τον καθηγητή αρχαιολογίας Μανόλη Ανδρόνικο και τους συνεργάτες του,
ανακάλυψε τους τόπους ταφής των Μακεδόνων βασιλέων και ανάμεσα στους άλλους τάφους και ένα
ταφικό μνημείο που, σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του Ανδρόνικου, ήταν του βασιλιά Φιλίππου
Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η ανακάλυψη αυτών των ευρημάτων πιστοποίησε και τη θέση της
αρχαίας πόλης των Αιγών, της πρώτης πρωτεύουσας του μακεδονικού βασιλείου. Το 650 π.Χ. περίπου, οι
Αργεάδες, ένας αρχαίος Ελληνικός βασιλικός οίκος με αρχηγό τον Περδίκκα τον Α΄, έφυγαν από το
Άργος και ίδρυσαν την πρωτεύουσά τους στις Αιγές, ιδρύοντας έτσι ταυτόχρονα και το βασίλειο της
Μακεδονίας.

Η προβληματική σχετικά με τη θέση της αρχαίας πόλης των Αιγών

Η θέση της σημερινής Βεργίνας αρχικά θεωρήθηκε από τους ανασκαφείς ότι συμπίπτει με την αρχαία
πόλη Βάλλα, που, σύμφωνα με τον Πλίνιο (Φυσ. Ιστ. 4.10.34), ήταν μια πόλη που βρισκόταν στα Πιέρια
όρη, νότια του ποταμού Αλιάκμονα. Το 1968, ο Βρετανός ιστορικός Nicolas Hammond, καθηγητής στο
πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, πρότεινε τον συσχετισμό του αρχαιολογικού χώρου της Βεργίνας με τις
αρχαίες Αιγές, την πρώτη πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου, στην οποία βρισκόταν το βασιλικό
νεκροταφείο των Μακεδόνων, αλλά η πρότασή του δεν έγινε δεκτή από τους άλλους επιστήμονες. Το
1977, ωστόσο, με την ανακάλυψη από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης του σημαντικού
ασύλητου τάφου της Βεργίνας, ο τότε ανασκαφέας Μ. Ανδρόνικος, αν και αρχικά είχε πολλές
επιφυλάξεις, πείστηκε για την άποψη του Hammond• έτσι, συμφώνησε ότι στη Βεργίνα βρίσκεται το
βασιλικό νεκροταφείο των Μακεδόνων, ότι ο τάφος που ανακάλυψε είναι βασιλικός και ότι στη
σημερινή Βεργίνα πρέπει να ήταν η θέση των αρχαίων Αιγών.
Πολλά, βεβαίως, έχουν γραφτεί σχετικά με το ποια είναι η αρχαία πόλη που υπήρξε στη θέση της
σημερινής Βεργίνας, σε συνδυασμό με το αν οι Αιγές σχετίζονται ή όχι με την Έδεσσα . Σήμερα η άποψη
ότι οι αρχαιότητες της Βεργίνας ανήκουν στις αρχαίες Αιγές και ότι εκεί βρίσκονται οι βασιλικοί τάφοι
είναι πλέον η κρατούσα, παρά το ότι ορισμένοι επιστήμονες εξακολουθούν να την αμφισβητούν [Π.
Φάκλαρης, Αιγαί: Ο προσδιορισμός της θέσης της πρώτης πρωτεύουσας των Μακεδόνων, American
Journal of Archaeology 98 (1994) 609-616.]. (πηγή)

Αρχαία Κόρινθος – Ίσθμια

152
Το 481 π.Χ., στο ιερό του Ποσειδώνα στην Ισθμία, οι Έλληνες για πρώτη φορά μετά τα Τρωϊκά
ενώνονται, για να αντιμετωπίσουν τον περσικό κίνδυνο. Κορίνθιοι, Φλιάσιοι και Σικυώνιοι συμμετείχαν
τόσο στη μάχη των Θερμοπυλών όσο και στων Πλαταιών. Στους Περσικούς πολέμους οι Κορίνθιοι ήταν
από τις ηγετικές δυνάμεις της ελληνικής συμμαχίας εναντίον των Περσών. Συμμετείχαν στη μάχη της
Σαλαμίνας με 40 πλοία, καθώς και στη μάχη των Πλαταιών με 5.000 οπλίτες. Το 336 π.Χ. ο Μέγας
Αλέξανδρος συγκρότησε στην Κόρινθο τη συμμαχία των ελληνικών πόλεων εναντίον των Περσών και
πήρε τον τίτλο που οι Ελληνικές πόλεις απέδωσαν στον πατέρα του . Έτσι ορίζεται αρχηγός της
Πανελλήνιας εκστρατείας εναντίον των Περσών.

Από τότε το Ιερό του Ποσειδώνα στην Κόρινθο απετέλεσε το κέντρο του ενωμένου ελληνισμού, όπου
συγκαλούνταν κατ’ εξοχήν τα Πανελλήνια Συνέδρια. Με βάση τις αρχαίες πηγές το Συνέδριο στα Ίσθμια
διακήρυξε ότι σκοπός της εκστρατείας είναι η εκδίκηση απέναντι στους Πέρσες για τα δεινά που
επέφεραν στην Ελλάδα εδώ και ένα αιώνα. Επίσης έπρεπε να ελευθερωθούν οι Ελληνικές πόλεις από τον
Περσικό ζυγό. Οι Έλληνες είχαν πια καταλάβει ότι μόνο συνασπισμένοι θα μπορούσαν να
αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο από την Ανατολή. Οι μεμονωμένες προσπάθειες τους δεν έβγαζαν πουθενά.
Γνώριζαν ότι είχαν τεράστια πολιτισμική διαφορά με τους άλλους λαούς. Καταλάβαιναν ότι υπερείχαν
πνευματικά. Ήταν πλασμένοι για να δημιουργούν. Μετά το συνέδριο των Ελλήνων στην Κόρινθο, πού
τον ανακήρυξε αρχιστράτηγο για την εκστρατεία στην Ασία, επισκέφθηκε τον φιλόσοφο Διογένη τον
Σινωπέα στο Κράνειο, κοντά στην Κόρινθο, αφού δεν πήγαινε να τον δει ο ίδιος ο φιλόσοφος και όταν
τον ρώτησε αν θέλει κάτι, ο φιλόσοφος είπε το γνωστό : » Μικρόν από τού ηλίου μετάστηθι «, επειδή τού
έκρυβε τον ήλιο. (πηγή) (πηγή) (πηγή) (πηγή)

Δίον Πιερίας

Το Δίον είναι μεγάλος οικισμός του νομού Πιερίας βρίσκεται στα ερείπια του αρχαίου Δίου, 15
χιλιόμετρα νότια της Κατερίνης. Το Δίον ήταν μια αρχαιότατη πόλη στρατηγικής σημασίας και μια από
τις πιο φημισμένες μακεδονικές πολιτείες. Το όνομα της πόλης αποδίδεται στον Δία. Κάθε χρόνο
γίνονταν τα «Δία», με κέντρο τον ναό του πατέρα των θεών. Στο Δίον τελούνταν και Ολυμπιακοί Αγώνες
και επινίκιες εορτές και θυσίες. Οι κάτοικοι του τόπου λέγονταν και Δίοι, Διείς και Διασταί. Ο πρώτος
μήνας του μακεδονικού έτους ονομάστηκε Δίος. Το Δίον ήταν πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο στη
Μακεδονία, εφάμιλλο με τους Δελφούς και την Ολυμπία. Έτσι, οικοδομήθηκαν ναοί, θέατρο, στάδιο,
τείχη και τοποθετήθηκαν γλυπτά και αγάλματα. Ο Ευριπίδης, ο μεγάλος τραγωδός της αρχαιότητας,
παρουσίασε στο θέατρο του Δίου τις «Βάκχες» του, τον «Αρχέλαο» και άλλα έργα. Ο Φίλιππος Β΄
οργάνωσε στην πόλη αγώνες, ευχαριστώντας τους θεούς για τη νίκη του στην Όλυνθο, την οποία
κατάφερε να υποτάξει. Οι αγώνες αυτοί ονομάζονταν «Ολύμπια». Επίσης, στο Δίον θυσίασαν ο Φίλιππος
και ο γιος του, Αλέξανδρος, μετά τη νίκη τους στη Χαιρώνεια το 338 π. Χ. Στα χρόνια του Μεγάλου
Αλεξάνδρου το Δίον έχει σημαίνουσα θέση για τη Μακεδονία αλλά και για την Ελλάδα γενικότερα. Από
εκεί ξεκίνησε ο στρατηλάτης την εκστρατεία του για την Ασία (μετά την καταστροφή των Θηβών, το 335
π. Χ. θυσίασε στο Δίον) και έστειλε στους ναούς του Δίου τους χάλκινους ανδριάντες των 25 νεκρών στη
μάχη του Γρανικού, το 334 π. Χ. (πηγή)

Δήλος

H μυθολογία συνέδεσε τη Δήλο με τη γέννηση των θεών Απόλλωνα και Άρτεμης. Για το λόγο αυτό η
Δήλος αποτελούσε ιερό τόπο κατά την αρχαιότητα. Όπως αναφέρει ο σχετικός μύθος, η Δήλος ήταν
αρχικά ένα μικρό πλεούμενο νησί που έπλεε άσκοπα στο πέλαγος. Όταν η Λητώ, κόρη του Τιτάνα Κόιου,
έμεινε έγκυος από το Δία, προκάλεσε την οργή της Ήρας, η οποία την καταδίωκε και δεν μπορούσε να
βρει καταφύγιο πουθενά. Τότε ο Δίας παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να της προσφέρει καταφύγιο και ο
Ποσειδώνας ακινητοποίησε το πλεούμενο νησί με αποτέλεσμα να σχηματιστεί η Δήλος. Στη Δήλο βρήκε
καταφύγιο η Λητώ και γέννησε τους δύο δίδυμους θεούς. Μετά το τέλος των Περσικών πολέμων, το 478
π.Χ., ιδρύθηκε η Δηλιακή Συμμαχία, μία συμμαχία πόλεων κρατών στην οποία την πρωτοκαθεδρία είχε η
Αθήνα. Η Δήλος ήταν η έδρα της συμμαχίας και σ’ αυτήν φυλασσόταν το κοινό ταμείο μέχρι το 454 π.Χ.

153
Σύμφωνα με τους ιστορικούς και αρχαιολόγους το πρόσωπο του λιονταριού, που υπήρξε ανέκαθεν ιερό
σύμβολο των Μακεδόνων, ανεγείρονταν ως συμβολικό μνημείο, που εξέφραζε μεγάλη δύναμη της
πόλης, όπως συνέβη και με τους Λέοντες της Δήλου. (πηγή)

Δελφοί

Οι Δελφοί ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην οποία λειτούργησε το σημαντικότερο μαντείο του
αρχαιοελληνικού κόσμου. Η πόλη αναφέρεται από τους ομηρικούς χρόνους με την ονομασία Πυθώ. Στην
αρχή των ιστορικών χρόνων ήταν μία από τις πόλεις της αρχαίας Φωκίδας, αλλά σταδιακά ο ρόλος της
πόλης ενισχύθηκε και εξελίχθηκε σε πανελλήνιο κέντρο και ιερή πόλη των αρχαίων Ελλήνων. Ο
Μέγας Αλέξανδρος φέρεται να παραβίασε την ιερότητα των Δελφών και ανάγκασε την Πυθία να δώσει
τον χρησμό που αυτός ήθελε.

Αρχαία Θήβα – μάχη των Πλαταιών

Η μάχη των Πλαταιών διεξήχθη τον Αύγουστο του 479 π.Χ, μεταξύ των Ελλήνων και των Περσών, κατά
τη διάρκεια της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα. Το 480 π.Χ, οι Πέρσες νίκησαν στις
Θερμοπύλες και στο Αρτεμίσιο, αλλά οι Έλληνες απάντησαν με νίκη στη Σαλαμίνα. Ο Ξέρξης
υποχώρησε, τότε, στην Ασία, αφήνοντας 300.000 άνδρες με τον Μαρδόνιο ως αρχηγό. Το 479 π.Χ, οι
Έλληνες συγκέντρωσαν μεγάλο στρατό και συγκρούστηκαν με τους Πέρσες στις Πλαταιές. Αν και ήταν
αριθμητικά λιγότεροι, οι Έλληνες επιτέθηκαν και κατέστρεψαν τον περσικό στρατό. Ο Μαρδόνιος έπεσε
στη μάχη.
Η νίκη στις Πλαταιές συνοδεύτηκε από τη μεγάλη νίκη του ελληνικού στόλου κατά του περσικού στη
Μυκάλη. Οι μάχες στις Πλαταιές και στη Μυκάλη σημαντικότατες, γιατί εξάλειψαν την περσική απειλή
και γιατί μετά απ’ αυτές, οι Έλληνες πέρασαν στην αντεπίθεση, μέχρι να λήξουν οι συγκρούσεις το 450
π.Χ. Ο Αλέξανδρος εξεστράτευσε κατά των Θηβαίων, οι οποίοι επαναστάτησαν και τούς κατέσκαψε την
πόλη. Επειδή μάλιστα δεν ένοιωθε καλά πού τα έβαζε με Έλληνες εδικαιολογείτο ότι φταίγανε οι
σύμβουλοί του. Πράγματι τούς Θηβαίους τούς κατηγόρησαν οι Φωκείς και οι Πλαταιείς. 30.000 τούς
πούλησε ως δούλους και 6.000 θανατώθηκαν. Γλύτωσαν οι ιερείς, οι φίλοι των Μακεδόνων και οι
απόγονοι τού Πινδάρου. (πηγή) (πηγή).

Ο Λέων της Χαιρώνειας

Το 338 π.Χ. έγινε η μάχη της Χαιρώνειας μεταξύ Μακεδόνων και κυρίως Αθηναίων – Θηβαίων.
Πρόκειται για μια από τις πιο πολυσυζητημένες μάχες στην ιστορία για τον τρόπο διεξαγωγής της και
κυρίως για την πολιτική σημασία της. Το μαρμάρινο «Λιοντάρι της Χαιρώνειας» , χτίστηκε κατά τον
Παυσανία, από τους Θηβαίους στην μνήμη των πεσόντων ανδρών του Ιερού Λόχου που ετάφησαν στον
χώρο αυτόν, μετά την νίκη του Φίλιππου το 338 π.Χ. Ο Λέων της Αμφίπολης και ο Λέων της
Χαιρώνειας είναι δύο από τους τρεις Λέοντες που υπάρχουν στην Ελλάδα. Ο παρόμοιος Λέων της
Χαιρώνειας, στη Βοιωτία, δεν στήθηκε σε τάφο Βασιλιά, αλλά για τους πεσόντες Θηβαίους Ιερολοχίτες,
που σκοτώθηκαν από τον στρατό του Φιλίππου και την καίρια επέλαση του ιππικού του νεαρότατου τότε
Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πρόκειται δηλαδή για πολυάνδρειο. Μετά την νίκη εκείνη, οι Έλληνες μόνοιασαν
αναγκαστικά και άνοιξε ο δρόμος για την μεγάλη και παράτολμη αποστολή της Μακεδονίας και των
υπολοίπων πλην Λακαιδεμονίων, την εκστρατεία κατά της ίδιας της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Λέων
της Χαιρώνειας ύψους 5,5 μέτρων, βρισκόταν πάνω σε έναν ορθογώνιο περίβολο, μήκους περίπου 24
μέτρων και πλάτους 15 μέτρων, όπου πράγματι βρέθηκαν 254 σκελετοί μαζί με όπλα, διατεταγμένοι σε
επτά σειρές! Ιδιαίτερη σημασία έχει το τι αναφέρει ακριβώς ο Παυσανίας για τον Λέοντα της
Χαιρώνειας: «Όπως πλησιάζει κανείς την πόλη βλέπει ένα κοινό τάφο των Θηβαίων που σκοτώθηκαν
στη μάχη εναντίον του Φιλίππου. Δεν έχει επιγραφή, αλλά πάνωθέ του στέκεται ένα λιοντάρι, ίσως σαν
αναφορά στην τόλμη των ανθρώπων. Το ότι δεν υπάρχει επιγραφή οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι
το θάρρος τους δεν ανταμείφθηκε με την αντίστοιχη καλή τύχη»… (πηγή) (πηγή)

154
Ναός της Αρτέμιδος της Εφέσου

Ο ναός της Αρτέμιδος βρισκόταν στηνΈφεσο της σημερινής Τουρκίας. Αποκαλείται και Αρτεμίσιο και
κατασκευάστηκε το 440 π.Χ. Θεωρείται ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Αξιοσημείωτο
είναι το γεγονός ότι χρειάστηκαν 120 χρόνια για να αποπερατωθεί ενώ είχε αρχικά ξεκινήσει από τον
βασιλιά της Λυδίας, Κροίσο.Η λατρεία της θεάς στην πόλη, ξεκίνησε από τις Αφρικανές
Αμαζόνες, πιθανά την Σμύρνα ή Μυρίνα, όταν κατέλαβαν την Έφεσο και έστησαν εκεί το πρώτο ξόανο
και έκαναν θυσίες και χορούς. Ο Παυσανίας λέει πως η λατρεία της Εφεσίας Αρτέμιδος ιδρύθηκε από
αυτόχθονες Μικρασιάτες, τον Κόρησο και τον γιο του τοπικού ποταμού Καΰστρου, τον Έφεσο, πριν τις
Αμαζόνες, και φυσικά πολύ πριν την έλευση των Ιώνων. Σήμερα τα απομεινάρια δεν θυμίζουν σε τίποτα
τον μεγαλοπρεπή ναό που υπήρχε.
Όπως αναφέρει και ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος, ο οποίος θεωρείται ο εμπνευστής της λίστας με τα επτά
θαύματα του αρχαίου κόσμου, το μεγαλείο του ναού της Αρτέμιδος υπερβαίνει κάθε άλλο από τα
υπόλοιπα μνημεία. «Έχω δει τους μεγαλοπρεπείς Κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, το Άγαλμα του
Ολυμπίου Διός, τον Κολοσσό της Ρόδουκαι τις Πυραμίδες της Αιγύπτου, όπως ακόμα και το Μαυσωλείο
της Αλικαρνασσού, αλλά όταν βλέπω τον ναό της Αρτέμιδος που αγγίζει τον ουρανό τα υπόλοιπα
μνημεία χάνουν την λαμπρότητά τους. Εκτός από τον Όλυμπο, ο ήλιος δεν φάνηκε πουθενά αλλού τόσο
μεγαλοπρεπής όσο εδώ». – βλ. Αντίπατρος,Ελληνική μυθολογία, (IX, 58).
Ο Στράβων αναφέρει ότι, το 356 π.Χ., τον ναό πυρπόλησε ο άγνωστος κατά τα άλλαΗρόστρατος από την
Έφεσο, για να απαθανατιστεί, όπως είπε, το όνομα του. Μόνο με τη βοήθεια άλλων πόλεων οι Εφέσιοι
άρχισαν να χτίζουν έναν νέο ναό. (πηγή)

Η Πυραμίδα του Χέοπα

Η μεγαλύτερη και πιο διάσημη είναι η πυραμίδα του Χέοπα (ή Χούφου) ενώ οι άλλες δύο είναι
μικρότερες και βρίσκονται κάποια μέτρα μακρύτερα από την πυραμίδα του Χέοπα. Είναι το παλαιότερο
από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Έχει ύψος 146,60 μ. και τέλεια τετράγωνη βάση με πλευρά
230,35 μ. προκαλεί δε εντύπωση στους σύγχρονους ερευνητές για τα δεδομένα της εποχής της
κατασκευής της. Έχει όγκο 2.521.000 κυβικά μέτρα, καλύπτει επιφάνεια 54.000 τετραγωνικών μέτρων
και το υπολογιζόμενο βάρος της φθάνει τους 6,5 εκατομμύρια τόνους. Συμπεριλαμβάνονταν στα Επτά
Θαύματα του κόσμου. Για την αποπεράτωσή της χρειάστηκαν 30 χρόνια δουλειάς από 100.000 εργάτες-
δούλους, πολλοί από τους οποίους πέθαναν κατά τη διάρκεια κατασκευής της. Το μνημείο σήμερα
συγκινεί τους επισκέπτες της Αιγύπτου για το μεγαλείο του και την τεχνική του και προβληματίζει τους
σύγχρονους ειδικούς για το πώς μπόρεσαν να λύσουν τα τόσα προβλήματα μηχανικής και στατικής οι
αρχαίοι συνάδελφοί τους. Εξωτερικά, η πυραμίδα του Χέοπα είναι επιστρωμένη με πλάκες από γρανίτη.
Το εσωτερικό ήταν λαβύρινθος από διαδρόμους και δωματιάκια, που εμπόδιζαν την εύκολη διείσδυση
στον κύριο χώρο, όπου βρισκόταν η σαρκοφάγος του Φαραώ. (πηγή)

Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου

Η Αλεξάνδρεια είναι η δεύτερη πρωτεύουσα της σύγχρονης Αιγύπτου (μετά το Κάιρο), η οποία ιδρύθηκε
το 331 π.Χ. από τον Αλέξανδρο τον Μέγα. Υπήρξε το σπουδαιότερο λιμάνι και πρωτεύουσα της χώρας
κατά την Αρχαιότητα, ενώ στην ακμή της αποτελούσε μία από τις επιφανέστερες εστίες πολιτισμού,
διάσημη για τη βιβλιοθήκη της.
Για να διακρίνεται από τις υπόλοιπες 31 Αλεξάνδρειες έγινε γνωστή ως «Αλεξάνδρεια η εν Αιγύπτω»
(λατ. Alexandria ad Aegyptum) και σήμερα ονομάζεται Ισκανταρίγια. Ο Μέγας Αλέξανδρος όμως
θέλησε να κατασκευάσει τη νέα στις όχθες αδιαφορώντας για την κακή ποιότητα του χώματος και τους
κινδύνους του Δέλτα.
Κατά το πέρασμά του από την Αίγυπτο το 333 π.Χ. ο Αλέξανδρος εμπιστεύτηκε τον Έλληνα αρχιτέκτονα
Δεινοκράτη τον Ρόδιο για να χτίσει την πόλη βάσει ορθογώνιου πολεοδομικού σχεδίου, με
διασταυρούμενες κεντρικές οδούς. Η πόλη άρχισε να ακμάζει, όταν έγινε πρωτεύουσα της Αιγύπτου μετά
τον θάνατο του Αλεξάνδρου και κατά τη βασιλεία του Πτολεμαίου Α’, γιου του Λάγου.

155
Από το πρώτο ήμισυ του 3ου αιώνα π.Χ. η Αλεξάνδρεια στολίζεται με μνημεία και αποκτά σταδιακά τον
χαρακτήρα με τον οποίο θα μείνει γνωστή μέχρι το τέλος της Αρχαιότητας: τα Ανάκτορα, το Μουσείο, τη
Βιβλιοθήκη, το Σεράπειον (ναός αφιερωμένος στον ελληνοαιγυπτιακό μυστηριακό θεό Σέραπι), το ναό
της Ίσιδος, αγορές, το θέατρο και φυσικά ένα από τα επτά θαύματα της Αρχαιότητας, το φάρο του
Σώστρατου πάνω στο νησί Φάρος, από όπου πήραν και το όνομά τους οι φάροι.
Για περισσότερο από μία χιλιετία και μέχρι την κατάκτησή της από τους Άραβες το 641, η Αλεξάνδρεια
θα παραμείνει η πολιτιστική και διανοητική πρωτεύουσα του ανατολικού μεσογειακού κόσμου, αφού
είχε υπάρξει και πολιτική πρωτεύουσα της Αιγύπτου κατά την ελληνιστική εποχή. Σύμφωνα με τις
ιστορικές πηγές η ένδοξη διαδρομή του Αλεξάνδρου τελειώνει στην Αίγυπτο όπου ετάφη με τιμές
Φαραώ. Πιθανότερες τοποθεσίες του τάφου είναι η Αλεξάνδρεια και η Όαση της Σίβα. Πέθανε στην
Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα Β” στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία 32 ετών και
11 μηνών ή 32 ετών και 8 μηνών κατ” άλλους, με αντιστοίχιση στο σύγχρονο ημερολόγιο (πηγή)

Το μαντείο του Άμμωνα Ρα στην όαση Σίουα της Αιγύπτου

Το μαντείο του Άμμωνα, μέσω των Ελλήνων της Κυρηναϊκής ήταν παλαιόθεν γνωστό στους Έλληνες της
κυρίως Ελλάδας, που πίστευαν ότι από εκεί είχε φθάσει η σχετική τέχνη στο αρχαιότερο μαντείο τους,
εκείνο της Δωδώνης. Έχαιρε μεγάλου σεβασμού (ο Αριστοφάνης θεωρούσε το Μαντείο του Άμμωνα ως
το δεύτερο σημαντικότερο μετά από εκείνο των Δελφών, ο Πίνδαρος είχε ιδρύσει στη Θήβα ναό του
Άμμωνα και οι Αθηναίοι είχαν στείλει επίσημη αντιπροσωπεία κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, για
να πάρουν χρησμό).
Είχε τη φήμη του αλάνθαστου και κατά καιρούς το είχαν συμβουλευθεί πολλοί Έλληνες ήρωες. Ο
Αλέξανδρος θέλησε να επισκεφτεί το ξακουστό ιερό του Άμμωνος Διός . Για το τι ακριβώς συνέβη στο
μαντείο έχουμε πολλές παραλλαγές και στην αρχαιότητα ίσως να υπήρχαν ακόμη περισσότερες, αφού το
θέμα και μεταφυσικό ήταν και αφορούσε τη θεοποίηση του Αλεξάνδρου. Το λογικό είναι να υποθέσουμε
ότι οι «σύμβουλοι επικοινωνίας» του Αλεξάνδρου κατασκεύασαν μία συγκεκριμένη ιστορία, η οποία
παραλλάχθηκε στη συνέχεια από τους διάφορους ιστορικούς και μυθιστοριογράφους ανάλογα με το ύφος
και τις αντιλήψεις του καθενός.
Στην παραλλαγή του Πλούταρχου ο προφήτης του μαντείου για λόγους φιλοφρόνησης φέρεται να
προσφώνησε τον Αλέξανδρο στα ελληνικά, αλλά επειδή δεν τα μιλούσε καλά αντί να πει «ὦ, παιδίον»
είπε «ὦ, παιδίος». Αμέσως διαδόθηκε (δηλαδή, κάποιος φρόντισε να διαδοθεί) η φήμη ότι ο προφήτης
προσφώνησε τον Αλέξανδρο «ὦ, παῑ Διός». Δηλαδή ο Αλέξανδρος φέρεται να εκμεταλλεύθηκε τα
άσχημα Ελληνικά του Αιγύπτιου ιερέα, για να διακηρύξει ότι ένα παγκόσμιας αναγνώρισης μαντείο τον
αναγνώριζε ως γιο του ανώτατου θεού της Αιγύπτου. Στην παραλλαγή του Διόδωρου και του Κούρτιου ο
προφήτης φέρεται να είπε «χαίρε, παιδί μου και αυτή η προσφώνηση είναι από τον θεό» και ο
Αλέξανδρος να απάντησε «Το δέχομαι, πατέρα, και στο εξής θα αποκαλούμαι γιος σου». Εδώ ο ιερέας
φέρεται να έσπευσε να προσφέρει στον Αλέξανδρο αυτό, που ήθελε. Σε αμφότερες τις παραλλαγές ο
Αλέξανδρος, πάντοτε γενναιόδωρος προς τους συνεργάτες του, αφιέρωσε στον ναό σημαντικά
αναθήματα. Ο Ιουστίνος λέει ότι είχε στείλει νωρίτερα ανθρώπους του για να δωροδοκήσουν τους ιερείς
και να πουν αυτά που εκείνος ήθελε να ακούσει. Έτσι, όταν μπήκε στον ναό οι ιερείς τον ζητωκραύγασαν
«αυθόρμητα» ως γιο του Άμμωνα. Ο Αρριανός, που δεν εγκρίνει την επιλογή του Αλεξάνδρου να
ανακηρυχθεί θεός, λέει λακωνικά ότι ο Αλέξανδρος «άκουσε αυτά, που επιθυμούσε». Παραδίδεται
ακόμη ότι, στην ερώτηση του Αλεξάνδρου αν είχε τιμωρήσει όλους τους φονιάδες του πατέρα του, ο
προφήτης τον πρόσταξε επιτακτικά να μη βλασφημεί, διότι πατέρας του ήταν ο Άμμων (τον οποίο οι
Έλληνες αντιστοίχιζαν προς τον Δία) τον οποίο ουδείς μπορούσε να σκοτώσει! Σε κάθε πάντως
περίπτωση, εκεί ανακηρύχτηκε υιός του Διός και του επετράπη η είσοδος στο άδυτο του ναού. Αποτελεί
μυστήριο το τι λέχθηκε και αποκαλύφθηκε στον Αλέξανδρο εκεί από τους ιερείς. Να τονίσουμε ότι η
είσοδος στο ναό απαγορευόταν για τους θνητούς και επετράπη κατ’ εξαίρεση στον Αλέξανδρο. Επίσης
αινιγματική ήταν η απάντηση που έδωσε στον Πτολεμαίο ,όταν τον ρώτησε γιατί άφησε ένα τεράστιο
ποσό στο ναό ως προσφορά. Ο Αλέξανδρος είπε . Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το Δέλτα του Νείλου
και ίδρυσε την Αλεξάνδρεια.

156
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές η ένδοξη διαδρομή του Αλεξάνδρου τελειώνει στην Αίγυπτο όπου ετάφη
με τιμές Φαραώ. Πιθανότερες τοποθεσίες του τάφου είναι η Αλεξάνδρεια και η Όαση της Σίβα. Πέθανε
στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα Β” στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία 32 ετών
και 11 μηνών ή 32 ετών και 8 μηνών κατ” άλλους, με αντιστοίχιση στο σύγχρονο ημερολόγιο. (πηγή)
(πηγή)

Αρχαία Βαβυλώνα

Η Βαβυλώνα, ήταν αρχαία περίφημη πόλη που για ολόκληρους αιώνες ήταν η πρωτεύουσα του
Βαβυλωνιακού κράτους. Ήταν κτισμένη πάνω στις δύο όχθες του ποταμού Ευφράτη, στην επαρχία της
Βαβυλωνίας του σημερινού Ιράκ περίπου 85 χιλιόμετρα νότια της σημερινής πρωτεύουσας της χώρας
Βαγδάτης στην πόλη Χιλάχ. Περιτριγυρισμένη από ένα τεράστιο τείχος, που είχε συνολικό μήκος 85χλμ.,
ύψος που έφθανε τα 50 μ. και κάπου τριακόσιους εξήντα πύργους σε απόσταση πενήντα μέτρων ο ένας
από τον άλλον, υπήρξε η μεγαλύτερη οχυρωμένη πόλη ολόκληρης της Ανατολής και παραμένει και μέχρι
σήμερα η μεγαλύτερη από όλες τις πόλεις που χτίστηκαν από ανθρώπινο χέρι. Όταν την κατέλαβε, πολλά
χρόνια αργότερα, ο Μέγας Αλέξανδρος, αποφάσισε να την ανοικοδομήσει, αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος
και έτσι, εγκαταλελειμμένη η παλιά ένδοξη πρωτεύουσα, χάθηκε εντελώς, μέχρι που, από τις ανασκαφές
που άρχισαν το 1942, ήρθαν στο φως τα ερείπιά της και αποκαλύφθηκε ένα μεγάλο μέρος της. Οι
Έλληνες ίδρυσαν θέατρο από οπτόπλινθα που σώζεται σε άριστη κατάσταση και ανακαινίστηκε τον 2ο
αιώνα μ.Χ. Ο Αλέξανδρος έφτασε στη Βαβυλώνα την Άνοιξη του 323π.Χ. Σχεδίαζε να εξερευνήσει την
Αραβική χερσόνησο και να ναυπηγήσει πολλά πλοία. Όμως αιφνίδια ο Αλέξανδρος άρχισε να
παρουσιάζει υψηλό πυρετό ,σύμφωνα με τις πηγές στις 17 Δαισίου. Στις 18 Δαισίου κοιμήθηκε στο
λουτρό και 27 του μηνός Δαισίου ο πυρετός έπεσε αλλά ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να μιλήσει. Οι
στρατιώτες πίστευαν ότι ο Αλέξανδρος είχε πεθάνει και τους το έκρυβαν. Επικράτησε αναταραχή και ο
στρατός ζητούσε επίμονα να δει τον Αλέξανδρο. Όλοι οι στρατιώτες άρχισαν να περνούν μπροστά από
τον Αλέξανδρο που ήταν ξαπλωμένος . Όλοι κλαίγανε και χαιρετούσαν για τελευταία φορά τον βασιλιά
τους που δεν μπορούσε να μιλήσει. Ένας θρήνος είχε απλωθεί σε όλη την Βαβυλώνα. Ο Αλέξανδρος
άφησε την τελευταία του πνοή στις 28 Δαισίου . Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ο Μέγας Αλέξανδρος
πέθανε στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδονόσορα Β” στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία
32 ετών και 11 μηνών ή 32 ετών και 8 μηνών κατ” άλλους, με αντιστοίχιση στο σύγχρονο ημερολόγιο.
(πηγή)

Αρχαία Περσέπολης (Περσίς)

Η Περσέπολη ήταν αρχαία πρωτεύουσα της δυναστείας των Αχαιμενιδών. Βρίσκεται 70 χιλιόμετρα
βορειοανατολικά της σύγχρονης πόλης Σιράζ στο Ιράν. Το μεγαλύτερο και πιο σύνθετο κτίριο στην
Περσέπολη ήταν η Αίθουσα Ακροάσεων (Apadana). Το κύριο χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής στην
Περσέπολη είναι οι ξύλινες κολόνες. Οι αρχιτέκτονες κατέφευγαν στη χρήση πέτρας μόνον όταν δεν
ταίριαζε στις κατάλληλες διαστάσεις το απόθεμα ξυλείας από τους κέδρους του Λιβάνου και ξύλου από
την Ινδία. Τα ερείπια κοιλανάγλυφων γλυπτών και αγαλμάτων προβάλλουν τον ψυχικό κόσμο και τις
δοξασίες των αρχαίων Ιρανών. Τα κτίρια χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: τη στρατιωτική γωνιά της
πόλης, το θησαυροφυλάκιο κι η αίθουσα υποδοχής και διάφορα κτίρια για το Βασιλιά των Βασιλέων,
όπως την Πύλη των Εθνών, το Ανάκτορο Apadana, την Αίθουσα με τις Χίλιες Κολόνες, το Τρίπυλον, το
Αυτοκρατορικό Θησαυροφυλάκιο και το Αρματοδρόμιο.
Μετά τη σύγκρουση που έγινε το 331 π.Χ. στα Γαυγάμηλα όπου ηττήθηκε κατά κράτος ο Δαρείος, παρά
την εντυπωσιακή παρουσία των δρεπανηφόρων αρμάτων τα οποία όμως συνάντησαν την ανυπέρβλητη
στρατιωτική ευφυΐα τού μεγάλου στρατηλάτη, ο Αλέξανδρος έστειλε πολλά λάφυρα στην Ελλάδα,
ιδιαίτερα στους Πλαταιείς, πού είχαν δώσει την πατρίδα τους για να γίνει η μάχη κατά των βαρβάρων.
Ακόμα έστειλε λάφυρα στον Κρότωνα, για να τιμήσει τον Φάϋλο, πού μόνος είχε εξοπλίσει τριήρη και
ήλθε στην Σαλαμίνα να πολεμήσει, ενώ οι άλλοι Έλληνες της Ιταλίας θεωρούσαν τελειωμένους τούς
Έλληνες λόγω της εισβολής τού Ξέρξη. Στα Γαυγάμηλα ο Αλέξανδρος ανακηρύχτηκε βασιλιάς της
Ασίας και άρχισε να κάνει μεγαλόπρεπες θυσίες στους θεούς και να μοιράζει πλούτη, σπίτια και

157
αξιώματα. Η Βαβυλωνία προσεχώρησε αμέσως ολόκληρη στον Αλέξανδρο. Στα Σούσα, την παλαιά
πρωτεύουσα των Περσών, βρήκε στα ανάκτορα 40.000 τάλαντα και σκεύη αμύθητης πολυτέλειας. Τα
ίδια και στην Περσέπολη, όπου διέταξε να σφάζονται ακόμα και οι αιχμάλωτοι. Όταν κάθισε στο θρόνο
τού Δαρείου, ο Δημάρατος ο Κορίνθιος, πατρικός του φίλος, δάκρυσε και είπε πώς στερήθηκαν μεγάλη
χαρά όσοι Έλληνες πέθαναν πριν δουν τον Αλέξανδρο να κάθεται στο θρόνο τού Δαρείου. Τα πλούτη της
Περσέπολης (Περσίς) λένε ότι κουβαλήθηκαν με 10.000 ζευγάρια μουλάρια και 5.000 καμήλες. Εκεί
έμεινε 4 μήνες. Επειδή οι συνεργάτες του άρχισαν να συνηθίζουν στην καλοπέραση, ο Αλέξανδρος τούς
έλεγε » δουλικώτατον μεν εστι τό τρυφάν, βασιλικώτατον δέ τό πονείν «. (πηγή)

Ο περίφημος Λέων της Αμφίπολης

Το 1953 έγινε στο λόφο Καστά η πρώτη τομή από κατοίκους της περιοχής, εξαιτίας ιχνών λιθοδομής στη
κορυφή του. Το 1964 άρχισε επίσημα η ανασκαφή, με επικεφαλής τον Δ. Λαζαρίδη. Ο σεβαστός
αρχαιολόγος Δημήτρης Λαζαρίδης, ο οποίος είχε ανακαλύψει ένα μεγάλο τετράπλευρο οικοδόμημα
διαστάσεων 10×10 μέτρων με 5 μ. ύψος το οποίο πρώτος αναγνώρισε ως το «ταφικό σήμα» του τύμβου.
Σήμερα αποδεικνύεται πως ήταν το υποθεμέλιο του βάθρου πάνω στο οποίο ήταν ο περίφημος Λέων της
Αμφίπολης. Η τετράπλευρη κτιστή κατασκευή η οποία είχε θεωρηθεί από τον Δ. Λαζαρίδη ταφικό σήμα,
στην πραγματικότητα είναι το θεμέλιο του βάθρου επάνω στο οποίο βρισκόταν ο Λέων της Αμφίπολης.
Ο Λέων της Αμφίπολης, αν και καθισμένος, είναι μεγαλύτερος από τον λέοντα της Χαιρωνείας• έχει
ύψος περισσότερο από τέσσερα μέτρα και μαζί με τα βάθρα υπερβαίνει τα οκτώ μέτρα. Μόνο η κεφαλή
του έχει μήκος δύο μέτρα. Η τεχνοτροπία του πιστοποιεί κατά τους ειδικούς ότι είναι έργο του πέμπτου ή
του πρώτου μισού του τετάρτου π.Χ. αιώνα. Το ταφικό μνημείο του Λέοντος συνδέεται άρρηκτα με το
ταφικό σήμα του τύμβου που στην πραγματικότητα είναι το θεμέλιό του και τοποθετείται στο μέσον και
στο υψηλότερο σημείο του βάσει και της γεωμετρίας που δίνει ο ταφικός περίβολος. Όπως
επιβεβαιώνεται από την ανασκαφική ομάδα, το άγαλμα του Λέοντα κοιτούσε νοτιοανατολικά, με
κατεύθυνση προς την Αλεξάνδρεια. Ο Τύμβος Καστά Αμφίπολης και το μνημείο του Λέοντος είναι δύο
μνημεία που συνομιλούν μεταξύ τους συνδυάζοντας συγκρίσιμα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και η
χρονολόγησή τους ανήκει στο τελευταίο τέταρτο του 4ου π.Χ. αιώνα. Σύμφωνα με τους ιστορικούς και
αρχαιολόγους το πρόσωπο του λιονταριού, που υπήρξε ανέκαθεν ιερό σύμβολο των Μακεδόνων,
ανεγέρθηκε ως συμβολικό μνημείο, που εξέφραζε μεγάλη δύναμη, όπως συνέβη και με τους Λέοντες της
Δήλου. Σύγχρονες διαδικτυακές λαϊκές δοξασίες θέλουν τον λέοντα να μην έχει γλώσσα, για να μην
αποκαλύψει σε ποιον ανήκει ο τάφος, κρατώντας το μυστικό.

Ο Περίβολος του Μνημείου και η τεχνοτροπία

Όταν το 2009 ανέλαβε την ΚΗ’ Εφορεία η Κατερίνα Περιστέρη συνέχισε να σκάβει στο ίδιο επίπεδο. Το
2012 όμως αποφασίζει να ψάξει χαμηλότερα για να βρει τα όρια αυτού του τύμβου και έφτασε στον
περίβολο. Μοναδικός σε διαστάσεις και σε επιμέλεια, χωρίς αντίστοιχό του στη Μακεδονία και στα
Βαλκάνια, ο τύμβος της Αμφίπολης φθάνει τα 23 μέτρα ύψος με 158,40 διάμετρο και περίβολο ύψους 3
μέτρων αποτελούμενο από μαρμάρινες βάσεις, ορθοστάτες, ανωδομή και επιστέψεις και χρονολογείται
γύρω στο 325 – 300 π.Χ. την περίοδο της βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο περίβολος, για τον οποίο θα πρέπει να απαιτήθηκαν περί τα 2.500 κυβικά λευκού, καλοδουλεμένου
μαρμάρου Θάσου είναι ένας τέλειος κύκλος κατασκευασμένος με απίστευτη γεωμετρική ακρίβεια, «από
αρχιτέκτονα που είχε υψηλή γνώση της γεωμετρίας» όπως επισήμανε με θαυμασμό ο αρχιτέκτονας της
ανασκαφής κ. Μιχάλης Λεφαντζής κατά την παρουσίαση του Αρχαιολογικού Έργου Μακεδονίας-
Θράκης. Κατά την εκτίμηση της υπεύθυνης της ανασκαφής πρόκειται για έργο του Δεινοκράτη, της
περιόδου 325-300 π.Χ.[7]. Όπως επισημάνθηκε από την επιστημονική ομάδα της ανασκαφής «η
τυπολογία αυτού του περιβόλου δεν υπάρχει αλλού στη Μακεδονία. Αρχιτεκτονικά πρόκειται για ένα
υβρίδιο». Ενδεχομένως, το ίδιο και ο τάφος». (πηγή) (πηγή) (πηγή) (πηγή)

Ακολουθεί έλεγχος της γεωγραφικής θέσης του Μνημείου ως γεωγραφικό σημείο αναφοράς σε σχέση με
άλλα σημαντικά μνημεία της αρχαιότητας. Επιχειρείται στο σημείο αυτό να ελέγχει η ακρίβεια με την

158
οποια το Μνημείο (στο λόφο Καστά) έχει τοποθετηθεί στο χάρτη, σε σχέση με άλλα σημαντικά μνημεία
της αρχαιότητας. Από τα αποτελέσματα που δίνουν οι μετρήσεις, εξάγονται χρήσιμα συμπεράσματα,
ιδίως αναφορικά με την προβληματική σχετικά με την ακριβή θέση που βρίσκονταν κατά την αρχαιότητα
σημαντικοί αρχαιολογικοί τόποι. Παρατίθενται στη συνέχεια τα αποτελέσματα των μετρήσεων από
συγκεκριμένα γεωγραφικά σημεία, με την επιφύλαξη ότι, οι εφαρμογές “MeasureMap 2012 for Android”
(κατασκευαστής Shafik Jininy SHAJI), “Google Maps” (Android) οι οποίες είναι εγκεκριμένες από την
Google και εγκαταστάθηκαν σε phablet LG GFlex με λειτουργικό σύστημα Android έκδοση 4.4.2, καθώς
και οι εφαρμογές “google.com/maps” (περιβάλλον windows 8.1) (κατασκευαστής Google) και
“wikimapia.org” (περιβάλλον windows 8.1), με τις οποίες έγιναν οι μετρήσεις στην επιφάνειά της γης,
λειτουργούν με ακρίβεια και παράγουν αξιόπιστα αποτελέσματα.

1. Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή τον ιερό βράχο της Ακρόπολης (βλ. Ερέχθειο – Καρυάτιδες)
[γ.π 37,9715 , γ.μ 23,7264 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/qqjZk] και πλευρές έως α) το σημείο
που έστεκε ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 , γ.μ 23,8628 / το σημείο στο
χάρτη http://goo.gl/maps/pr2hH ], και β) τον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο (Selcuc Τουρκία [γ.π
37,9501 , γ.μ 27,3657 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/rPrJv ] .
Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 319,47 χιλιόμετρα (Ακρόπολη -τύμβος Καστά ) και 319,4
χιλιόμετρα (Ακρόπολη – Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει
είναι 50.976,14 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ισοσκελές τρίγωνο

159
160
Ακρόπολη

161
162
Τύμβος Καστά

163
164
Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο

165
166
Σημειωτέων ότι, η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (2584-2561 π.Χ.) και ο Ναός της Αρτέμιδος στην
Έφεσο (356 π.Χ), ήταν δύο από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου (ή τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου
Κόσμου).

2. Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το σημείο που έστεκε ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 , γ.μ
23,8628 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/pr2hH ], και πλευρές έως α) το ιερό νησί της Δήλου
[γ.π 37,3775 , γ.μ 25,2685 /το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/z5vYZ ] και β) την αρχαία Ολυμπία
[γ.π 37,6452 , γ.μ 21,6372 /το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/JBp8A )].
Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 404,01 χιλιόμετρα (τύμβος Καστά – αρχαία Ολυμπία) και
404,03 χιλιόμετρα (τύμβος Καστά – Δήλος). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι 59.708,97
τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ισοσκελές τρίγωνο

167
168
Τύμβος Καστά

169
170
Αρχαία Ολυμπία

171
172
Δήλος

173
174
3. Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το σημείο που έστεκε ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 , γ.μ
23,8628 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/pr2hH ], και πλευρές έως α) τον Ναό του Απόλλωνα
στο μαντείο των Δελφών [γ.π 38,4823, γ.μ 22,5011 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/wL3vE ]
και β) την αρχαία Θήβα στο σημείο που έγινε η Μάχη των Πλαταιών [γ.π 38,2949 , γ.μ 23,3162 / το
σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/DPhGN ].
Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 287,16 χιλιόμετρα (τύμβος Καστά – Ναός Απόλλωνα
Δελφοί) και 287,11 χιλιόμετρα (τύμβος Καστά – Θήβα σημείο μάχης Πλαταιών). Το εμβαδόν της
επιφάνειας που καλύπτει είναι 10.553,54 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ισοσκελές τρίγωνο

175
176
Τύμβος Καστά

177
178
Ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς

179
180
Θήβα (Μάχη των Πλαταιών)

181
182
4. Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή την αρχαία Βαβυλώνα [γ.π 32,5441 , 44,4243 /το σημείο στο
χάρτη http://goo.gl/maps/ThIrF ] και πλευρές έως α) το σημείο που έστεκε ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π
40,8394 , γ.μ 23,8628 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/pr2hH ] και β) τον Ναό του Απόλλωνα
στην αρχαία Κόρινθο [γ.π 37,906 , γ.μ 22,8792 /το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/QDphQ ].
Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 2.047,59 χιλιόμετρα (αρχαία Βαβυλώνα – τύμβος Καστά) και
2.042,71 χιλιόμετρα (αρχαία Βαβυλώνα – ναός Απόλλωνα Κόρινθος). Το εμβαδόν της επιφάνειας που
καλύπτει είναι 346.746,07 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ισοσκελές τρίγωνο

183
184
Τύμβος Καστά

185
186
Αρχαία Βαβυλώνα

187
188
Ναός Απόλλωνα Κόρινθος

189
190
5. Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ανάκτορο της αρχαίας Περσέπολης [γ.π 29,935 , 52,8903 /το
σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/tl0nu ] και πλευρές έως α) το σημείο που έστεκε ο Λέων της
Αμφίπολης [γ.π 40,8394 , γ.μ 23,8628 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/pr2hH ] και β) τον Ναό
του Ποσειδώνα στα Ίσθμια [γ.π 37,9157 , γ.μ 22,993 /το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/SVNxb ].
Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 2.882,7 χιλιόμετρα (αρχαία Περσέπολη – τύμβος Καστά) και
2.886,46 χιλιόμετρα (αρχαία Βαβυλώνα – ναός Ποσειδώνα Ίσθμια). Το εμβαδόν της επιφάνειας που
καλύπτει είναι 489.242,47 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ισοσκελές τρίγωνο

191
192
Τύμβος Καστά

193
194
Αρχαία Περσέπολη

195
196
Ναός Ποσειδώνα Ίσθμια

197
198
6. Ορθογώνιο είναι το τρίγωνο με κορυφή την κορυφή της πυραμίδας του Χέοπα [γ.π 29,9797 , γ.μ
31,1348 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/5JBvX ] και πλευρές έως α) το σημείο που έστεκε ο
Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 , γ.μ 23,8628 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/pr2hH ], και β)
το αρχαίο Δίον [γ.π 40,1777 , 22,4915 / http://goo.gl/maps/UKWma ].
Το ορθογώνιο τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 1.379,89 χιλιόμετρα (Πυραμίδα του Χέοπα – Δίον) και
1.375,96 χιλιόμετρα (Πυραμίδα του Χέοπα – τύμβος Καστά). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει
είναι 94.944,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ορθογώνιο

199
200
Πυραμίδα του Χέοπα

201
202
Τύμβος Καστά

203
204
Δίον

205
206
Σημειωτέων ότι, η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (2584-2561 π.Χ.) και ο Ναός της Αρτέμιδος στην
Έφεσο (356 π.Χ), ήταν δύο από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου (ή τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου
Κόσμου).

7. Ορθογώνιο είναι το τρίγωνο με κορυφή 704,73 μέτρα νοτιοδυτικά του Ναού του Απόλλωνα στην
αρχαία Κόρινθο [γ.π 37,8992 , γ.μ 22,8769 /το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/a9ric ], και πλευρές
έως α) το σημείο που έστεκε ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 , γ.μ 23,8628 / το σημείο στο χάρτη
http://goo.gl/maps/pr2hH ] και β) τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο [γ.π 37,6503 , γ.μ 24,0245 /
http://goo.gl/maps/AuzlB ]
Το ορθογώνιο τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 338,11 χιλιόμετρα (ναός Απόλλωνα Κόρινθος – τύμβος
Καστά) και 104,71 χιλιόμετρα (ναός Απόλλωνα Κόρινθος – ναός Ποσειδώνα Σούνιο). Το εμβαδόν της
επιφάνειας που καλύπτει είναι 17.704 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ορθογώνιο τρίγωνο

207
208
Ναός Απόλλωνα Κόρινθος

209
210
Τύμβος Καστά

211
212
Ναός Ποσειδώνα Σούνιο

213
214
8. Ορθογώνιο είναι το τρίγωνο με κορυφή τον Ναό του Απόλλωνα στην αρχαία Κόρινθο [γ.π 37,906 ,
γ.μ 22,8793 /το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/QDphQ ], και πλευρές έως α) το σημείο που έστεκε
ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 , γ.μ 23,8628 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/pr2hH ] και
β) τον κεντρικό αρχαιολογικό χώρο της Δήλου [γ.π 37,3971 , γ.μ 25,268 / http://goo.gl/maps/5tGDI ]
Το ορθογώνιο τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 337,32 χιλιόμετρα (ναός Απόλλωνα Κόρινθος – τύμβος
Καστά) και 218,02 χιλιόμετρα (ναός Απόλλωνα Κόρινθος – Δήλος κεντρικός αρχαιολογικός χώρος). Το
εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι 36.782,77 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ορθογώνιο τρίγωνο

215
216
Ναός Απόλλωνα Κόρινθος

217
218
Τύμβος Καστά

Δήλος (κεντρικός αρχαιολογικός χώρος)

219
220
[Η διαφορά αυτού του ορθογώνιου τριγώνου και του προηγούμενου, σε σχέση με τον ναό του Ποσειδώνα
στο Σούνιο, είναι η εξής εκπληκτική: Η νότια πλευρά (και) των δυο τριγώνων συμπίπτει, με διαφορά 700
μέτρων, στο σημείο που βρίσκεται ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο! Η νότια πλευρά του
προηγούμενου ορθογώνιου τριγώνου (που ξεκινά 704,73 μετρά νοτιοδυτικά του ναού του Απόλλωνα της
Κορίνθου και καταλήγει στο νησί της Δήλου), διέρχεται 721 μέτρα βορείως του ναού του Ποσειδώνα στο
Σούνιο, και καταλήγει στη Δήλο!!! – η νότια πλευρά του εδώ τριγώνου, που ξεκινά από τον ναό του
Απόλλωνα της Κορίνθου καταλήγει στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, η νοητή προέκτασή της
καταλήγει στο νησί της Δήλου!!! ].

Η νότια πλευρά του προηγούμενου τριγώνου (αρχή: 704,73 μέτρα νοτιοδυτικά του ναού του Απόλλωνα
της Κορίνθου, τέλος: νησί της Δήλου)

221
222
Η διαφορά των δυο τριγώνων (700 μ από τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, με κατάληξη και των δυο
στη Δήλο!)

9. Ορθογώνιο είναι το τρίγωνο με κορυφή το σημείο που έστεκε ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 ,
γ.μ 23,8628 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/pr2hH ] , και πλευρές έως α) τον Ναό του
Απόλλωνα στην αρχαία Κόρινθο [γ.π 37,906 , γ.μ 22,8793 /το σημείο στο χάρτη
http://goo.gl/maps/QDphQ ] και β) το ανάκτορο της αρχαίας Περσέπολης [γ.π 29,935 , 52,8903 /το
σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/tl0nu ].
Το ορθογώνιο τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 337,33 χιλιόμετρα (τύμβος Καστά -ναός Απόλλωνα
Κόρινθος) και 2.882,7 χιλιόμετρα (τύμβος Καστά – Περσέπολη). Το εμβαδόν της επιφάνειας που
καλύπτει είναι 494.667,17 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ορθογώνιο τρίγωνο

223
224
Τύμβος Καστά

225
226
Ναός Απόλλωνα Κόρινθος

227
228
Περσέπολη (ανάκτορα)

229
230
Αποδεικνύεται από τις παραπάνω μετρήσεις ότι, α) οι αρχαίοι Μακεδόνες είχαν αδιανόητη -για την
εποχή τους- γνώση ανώτερων μαθηματικών β) είχαν την αδιανόητη ικανότητα γεωγραφικού
προσδιορισμού της θέσης ενός σημείου πάνω στην επιφάνεια της γης με εξαιρετική ακρίβεια (εφάμιλλη
σχεδόν της ικανότητας που έχει ο πολιτισμός μας σήμερα) και γ) ο υπολογισμός των γεωγραφικών
συντεταγμένων της θέσης που έκτισαν το Οικουμενικό εν λόγω Μνημείο, έγινε με γνώμονα τη
γεωμετρική συμμετρία του Μνημείου, ως σημείο αναφοράς σε σχέση με την Αρχαία Ολυμπία, τη Δήλο,
τον Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, την Αρχαία Θήβα (Μάχη των Πλαταιών), την Αρχαία
Βαβυλώνα , τον Ναό του Απόλλωνα στην Κόρινθο, Αρχαία Περσέπολη , τον Ναό του Ποσειδώνα στα
Ίσθμια και τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο.

Αναφορικά με την προβληματική σχετικά με τη θέση της αρχαίας πόλης των Αιγών, η κρατούσα σήμερα
άποψη είναι ότι οι αρχαιότητες της Βεργίνας ανήκουν στις αρχαίες Αιγές και ότι εκεί βρίσκονται οι
βασιλικοί τάφοι, παρά το ότι ορισμένοι επιστήμονες εξακολουθούν να την αμφισβητούν [Π. Φάκλαρης,
Αιγαί: Ο προσδιορισμός της θέσης της πρώτης πρωτεύουσας των Μακεδόνων, American Journal of
Archaeology 98 (1994) 609-616.]. Με τη μειοψηφήσασα άποψη φαίνεται να συντάσσεται και το
Μνημείο της Αμφίπολης!!! Ο λόγος είναι ότι το Οικουμενικό Μνημείο δίνει εκπληκτικές συμμετρίες,
ΟΧΙ με την νεκρόπολη στη Βεργίνα, αλλά με σημείο που βρίσκεται 14,37 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των
βασιλικών τάφων της Βεργίνας!!! Το σημείο αυτό έχει γεωγραφικές συντεταγμένες: γ.π 40,6105 και γ.μ.
22,259 [40°36’37.8″N 22°15’32.4″E / http://goo.gl/maps/Y4r27 ] (στο εξής «Αιγές», με το σκεπτικό, κατ
αρχήν ότι, το σημείο αυτό βρίσκεται πολύ κοντά στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας, που κατά την
κρατούσα άποψη συμπίπτει με τις αρχαίες Αιγές). Ακλουθούν εκπληκτικής ακρίβειας γεωγραφικές
συμμετρίες με ισοσκελή και ορθογώνια τρίγωνα, με το σημείο αναφοράς το σημείο αυτό.

10. Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης (βλ. Ερέχθειο – Καρυάτιδες)
[γ.π 37,9715 , 23,7266 /το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/qqjZk ] και πλευρές έως α) το σημείο που
έστεκε ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 , γ.μ 23,8628 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/pr2hH
] και β) τις «Αιγές» [40,6105 , γ.μ. 22,259 / http://goo.gl/maps/Y4r27 ].
Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 319,47 χιλιόμετρα (Ακρόπολη – τύμβος Καστά) και 319,81
χιλιόμετρα (Ακρόπολη – «Αιγές»). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι 21.492,16
τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ισοσκελές τρίγωνο

231
232
Ακρόπολη

233
234
Τύμβος Καστά

235
236
«Αιγές»

237
238
11. Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το σημείο που έστεκε ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 ,
γ.μ 23,8628 / http://goo.gl/maps/pr2hH ] και πλευρές έως α) το αρχαίο Δίον [γ.π 40,1777 , 22,4915 /
http://goo.gl/maps/UKWma ] και β) τις «Αιγές» [40,6105 , γ.μ. 22,259 / http://goo.gl/maps/Y4r27 ].
Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 137,68 χιλιόμετρα (Τύμβος Καστά – «Αιγές») και 137,46
χιλιόμετρα (Τύμβος Καστά – Δίον). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι 3.516,04 τετραγωνικά
χιλιόμετρα (pdf).

Ισοσκελές τρίγωνο

239
240
Τύμβος Καστά

241
242
«Αιγές»

243
244
Δίον

245
246
12. Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το μαντείο του Άμμωνα Ρα στην όαση Σίουα της Αιγύπτου
[γ.π 29,2053 , γ.μ 25,5436 / http://goo.gl/maps/KAhYp ] και πλευρές έως α) σημείο που έστεκε ο Λέων
της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 , γ.μ 23,8628 / http://goo.gl/maps/pr2hH ] και β) τις «Αιγές» [40,6105 , γ.μ.
22,259 / http://goo.gl/maps/Y4r27 ].
Το ισοσκελές τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 1304,27 χιλιόμετρα (μαντείο του Άμμωνα – «Αιγές») και
1304,06 χιλιόμετρα (Μαντείο του Άμμωνα – Τύμβος Καστά). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει
είναι 89.967,15 τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ισοσκελές τρίγωνο

247
248
Μαντείο του Άμμωνα

249
250
Τύμβος Καστά

251
252
«Αιγές»

253
254
13. Ορθογώνιο τείνει να είναι το τρίγωνο με κορυφή τις «Αιγές» [40,6105 , γ.μ. 22,259 /
http://goo.gl/maps/Y4r27 ], και πλευρές έως α) σημείο που έστεκε ο Λέων της Αμφίπολης [γ.π 40,8394 ,
γ.μ 23,8628 / http://goo.gl/maps/pr2hH ] και β) το σημείο που στέκει ο Λέων της Χαιρώνειας [γ.π
38,4949 , γ.μ 22,8482 / το σημείο στο χάρτη http://goo.gl/maps/vYBUo ].
Το ορθογώνιο τρίγωνο έχει πλευρές μήκους 240,87 χιλιόμετρα (Αιγές – Χαιρώνεια) και 137,68
χιλιόμετρα (Αιγές – Τύμβος Καστά). Το εμβαδόν της επιφάνειας που καλύπτει είναι 16.580,88
τετραγωνικά χιλιόμετρα (pdf).

Ορθογώνιο τρίγωνο

255
256
Αιγές

Τύμβος Καστά

257
258
Χαιρώνεια

259
260
Πιθανολογούνται από τα ανωτέρω τα εξής:

1. Ο Τύμβος στο λόφο Καστά της Αμφίπολης δεν είναι τάφος. Είναι Μνημείο Οικουμενικό. Μνημείο
πολιτισμού, δύναμης, εξουσίας και Γνώσης – ένα θαύμα της επιστήμης των μαθηματικών. Φτιάχτηκε στη
Μνήμη του Αλέξανδρου, ως Μέγα Στρατηλάτη και Ηγέτη όλων των Ελλήνων. Φτιάχτηκε για να υμνήσει
την ενότητα των Ελλήνων. Για να θυμίζει στον αιώνα τον άπαντα αυτό που Έλληνες δεν πρέπει να
ξεχνούν ποτέ: «η ισχύς εν τη ενώσει»! Ενώνει τις εσχατιές του κόσμου φτάνοντας ως τα πέρατα της γης,
στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα · εκεί όπου ο Μεγάλος Στρατηλάτης γεννήθηκε, δοξάστηκε, και
λατρεύτηκε σα Θεός: την αρχαία Περσέπολη, την αρχαία Βαβυλώνα, το μαντείο του Άμμωνα Ρα και την
Αλεξάνδρεια. Για να μείνουν τα όρια της αχανούς Αυτοκρατορίας χαραγμένα στον αιώνα τον άπαντα.
Ενώνει τα ιερά και όσια των Ελλήνων – τα θρησκευτικά σύμβολα και τα σύμβολα εξουσίας, δύναμης και
Γνώσης των ελληνικών Πόλεων. Την Ακρόπολη, τις Αιγές, την αρχαία Ολυμπία, τους πανίσχυρους
Λέοντες της Δήλου, τον ιερό ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, την ένδοξη μάχη των Πλαταιών, την
ηρωική πόλη της Θήβας, το Δίον, τον ναό του Απόλλωνα στην Κόρινθο, τον ναό του Ποσειδώνα στα
Ίσθμια, τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και τον ατρόμητο Λέοντα της Χαιρώνειας. Μέσα Του, η
πρόσταση των Καρυάτιδων της Ακρόπολης (!!!), που έπρεπε να προστατέψουν τον ιερό Μνημείο των
Ελλήνων. Οι Καρυάτιδες που, με το «ελληνικό πόδι» που συνδέεται γονιδιακά με Έλληνες,
αποκαλύπτουν την καταγωγή τους και κλείνουν στόματα… Συνυπάρχουν ο ιωνικός ρυθμός, οι ατρόμητες
σφίγγες και ο Πανίσχυρος Λέοντας που στέκει στην κορυφή του. Όλα, σύμβολα εξουσίας, δύναμης και
Γνώσης των Ελλήνων. Μέλημα των Τιτάνων που το έφτιαξαν, ήταν να διαφυλάξουν το ψηφιδωτό. Ο
νεκρός -όποιος και να είναι- δεν έχει καμία αξία μπρος στο Οικουμενικό τούτο Μνημείο (ασφαλώς και
δεν είναι ο Αλέξανδρος ο Μέγας). Οι «άνθρωποι» που το έφτιαξαν, έμελε να αφήσουν τον πολιτισμό μας
άφωνο… Για να μας θυμίζουν τα 32 χρόνια της ένδοξης ζωής Του, πριν για πάντα περάσει στο πάνθεον
των Αθάνατων. Μαζί Του, ο Μέγας Αρχιτέκτονας του Οικουμενικού τούτου Μνημείου.

2. Το Μνημείο είναι γεωγραφικό σημείο αναφοράς. Είναι άγνωστος ο αλγόριθμος που χρησιμοποιήθηκε
για να τοποθετηθεί το Μνημείο στο λόφο Καστά, ώστε να αποτελεί τέλειο γεωμετρικό σημείο αναφοράς
σε σχέση με τα άλλα μνημεία και σημαντικούς τόπους. Το ψηφιδωτό, αλλά και το Μνημείο συνολικά
(ψηφιδωτό, περίβολος και κορυφή του Τύμβου όπου έστεκε ο Λέων), αποτελεί Θαύμα της επιστήμης των
εφαρμοσμένων μαθηματικών. Το ψηφιδωτό δεν είναι ένα απλό εικαστικό έργο απαράμιλλης τέχνης,
αλλά, πιθανόν, και πολύπλοκος γεωμετρικός μηχανισμός.

Το Μνημείο (συνολικά) είναι ένα από τα σπουδαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα που έχει ανακαλυφθεί
ποτέ. Για την κατασκευή του απαιτήθηκαν εκατομμύρια ακριβείς υπολογισμοί που προϋποθέτουν γνώση
ανώτερων μαθηματικών. Βέβαιο επίσης είναι ότι έγινε χρήση σύνθετων μαθηματικών και γεωγραφικών
αλγορίθμων, με τρόπο μάλιστα που, πιθανόν και σήμερα, παραμένει άγνωστος ή δύσκολο προσομοιωθεί.
Η προσομοίωση της κατασκευής αντιγράφου του ψηφιδωτού σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και η
τοποθέτηση του Μνημείου στο χάρτη, ως γεωγραφικό σημείο αναφοράς, είναι βέβαιο ότι -ακόμα και
σήμερα- αποτελεί εγχείρημα που απαιτεί τεράστια επεξεργαστική ισχύ και χρήση μαθηματικού
λογισμικού υψηλών προδιαγραφών. Για την επιλογή του τόπου ανέγερσης του Μνημείου, που για
λόγους συμβολικούς έπρεπε να είναι εντός της επικράτειας της γενέτειρας του Αλεξάνδρου Μακεδονίας
και, η τοποθέτησή του να γίνει κατά τρόπο που να αποτελεί τέλειο γεωμετρικό σημείο αναφοράς σε
σχέση με τα άλλα μνημεία και σημαντικούς τόπους της Αυτοκρατορίας αλλά και της της ελληνικής
επικράτειας, χρησιμοποιήθηκε σύνθετος μαθηματικός αλγόριθμος, την μαθηματική εξίσωση του οποίου
καλούνται να επιλύσουν οι μαθηματικές πανεπιστημιακές έδρες.

Η τουρκική και η ελληνική σημαία

By alampasis 5 Νοεμβρίου 2017

261
1) Η σημαία της Τουρκίας [εικόνα 1] αποτελείται από μία λευκή Ημισέληνο και ένα Αστέρι σε κόκκινο
φόντο. Το όνομα της σημαίας στα τουρκικά είναι Ay Yıldız (κυριολεκτικά, άστρο της Σελήνης). Το
σχέδιο της σημαίας είναι πανομοιότυπο με την τελευταία σημαία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η
οποία καθιερώθηκε το 1844, ως μέρος των μεταρρυθμίσεων του Τανζιμάτ. Οι γεωμετρικές αναλογίες της
σημαίας με νόμο σταθεροποιήθηκαν βάσει του Νόμου για την Τουρκική Σημαία, το 1936. Η Ημισέληνος
και το Αστέρι, ενώ θεωρούνται γενικά ως ισλαμικά σύμβολα, χρησιμοποιούνταν ευρέως στη Μικρά Ασία
νωρίτερα από την έλευση του Ισλάμ. [Wikipedia]

2) Το Βυζάντιο, ή Βυζαντίς, ήταν αρχαία ελληνική αποικία που ιδρύθηκε στο μυχό του Κεράτιου κόλπου
και των στενών του Βοσπόρου, στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα η Κωνσταντινούπολη (τουρκ.
İstanbul).

Η ονομασία της πόλης του Βυζαντίου παραπέμπει σε θρακική ονοματολογία. O επικρατέστερος

ιδρυτικός μύθος του Βυζαντίου παραδίδεται από τον Στράβωνα στα Γεωγραφικά, σύμφωνα με τον οποίο
η πόλη ιδρύθηκε το 657 π.Χ. από Μεγαρείς αποίκους, με επικεφαλής τον Βύζαντα, από τον οποίο και
πήρε το όνομά της. Ο μυθικός ήρωας Βύζας θεωρείται γιος του βασιλιά Νίσου από τα Μέγαρα ή γιος του
Ποσειδώνα και της Κερόεσσας, κόρης της Ιούς και του Δία, την οποία η μητέρα της γέννησε στον
Κεράτιο κόλπο. Σύμφωνα με τον ιδρυτικό μύθο του Βυζαντίου, όπως παραδίδεται από τον Στράβωνα, οι
άποικοι ακολούθησαν χρησμό — του Μαντείου των Δελφών — ο οποίος τούς προέτρεπε να κτίσουν την
πόλη τους έναντι της πόλης των «τυφλών». Ως τυφλοί υπονοούνταν οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας, οι
οποίοι είχαν ιδρύσει την πόλη τους νωρίτερα στην απέναντι ασιατική ακτή του Βοσπόρου δίχως να
αντιληφθούν τα εξαιρετικά πλεονεκτήματα της απέναντι τοποθεσίας.

262
Το 324 μ.Χ στην πόλη του Βυζαντίου κατέφυγε ο Λικίνιος μετά την ήττα του στη Χρυσούπολη από τον
Ρωμαίο αυτοκράτορα Flavius Valerius Aurelius Constantinus (ελλ. ‘Μέγας Κωνσταντίνος’ ή ‘Άγιος
Κωνσταντίνος’). Ο τελευταίος τον καταδίωξε αναγκάζοντάς τον τελικά να παραδοθεί. Προέβη σε
πολιορκία της πόλης, την οποία κατέλαβε το Σεπτέμβριο του 324 μ.Χ.. Φαίνεται πως ο Ρωμαίος
αυτοκράτορας Κωνσταντίνος αντιλήφθηκε τα σημαντικά πλεονεκτήματα της θέσης του Βυζαντίου, με
αποτέλεσμα να αποφασίσει να μεταφέρει εκεί την πρωτεύουσα του, την ‘Νέα Ρώμη’, που ονομάστηκε
και ‘Κωνσταντινούπολη’. [Wikipedia, Βυζάντιο]

‘Νέα Ρώμη’ (‘Nova Roma’) ήταν το όνομα που δόθηκε από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Flavius Valerius
Aurelius Constantinus (Μέγας Κωνσταντίνος) το 330 μ.Χ. στη νέα αυτοκρατορική πρωτεύουσα στα
ευρωπαϊκά παράλια των στενών του Βοσπόρου, γνωστή μέχρι τότε ως ‘Βυζάντιο’ και στη συνέχεια ως
‘Κωνσταντινούπολη’. Ο Κωνσταντίνος ουσιαστικά ανοικοδόμησε την πόλη με μία μνημειακή κλίμακα,
που εν μέρει βασίστηκε στη Ρώμη. Το όνομα «Νέα Ρώμη» επιδίωκε να τονίσει τη συνέχεια μεταξύ της
παλιάς και της νέας πρωτεύουσας του Ρωμαϊκού κράτους, επειδή ο όρος, λέξη «πρωτεύουσα» δεν υπήρχε
τότε. Έκτοτε το όνομα αυτό συνόδευε πολλές φορές την επίσημη ονομασία της Κωνσταντινούπολης και
ιδίως από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Και σήμερα ακόμη, το όνομα αυτό, διατηρείται στον τίτλο του
Οικουμενικού Πατριάρχη ως: «Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός
Πατριάρχης». [Wikipedia, Νέα Ρώμη]

3) Στο θεολογικό και συμβολικό επίπεδο, η Θεά Σελήνη αποτελεί τη θηλυκή αρχή της δημιουργίας του
Κόσμου, καθώς και την πόρτα προς την απόκρυφη φύση της ανθρωπότητας και του Σύμπαντος, προς
εκείνο δηλαδή που μένει άφατο στην συνηθισμένη θέαση της Φύσεως. Υπό αυτή την έννοια θεωρείται
ότι στοιχειώνει άμεσα το φαντασιακό και το υποσυνείδητο. Τα επίθετα που της αποδίδονται είναι Αίγλη,
Πασιφάη, Μήνη και Φοίβη.

Με την εξέλιξη της μυθολογίας η κύρια Θεά που συσχετίσθηκε με τη Σελήνη είναι η Αειπάρθενος
Άρτεμις. Θεά του κυνηγιού αλλά και της Σελήνης, ως αδερφή του Απόλλωνος: Απόλλων- Ήλιος,
Άρτεμις-Σελήνη. Η Άρτεμις είναι νυκτερόφοιτος, είναι Θεά δαδούχος που την νύκτα περιπλανάται εις
τους δρυμούς και κατά την Ιερά Νύκτα της Ελευσίνος είναι πάντοτε παρούσα, είναι η Ιερά Άρκτος και η
Έλαφος, είναι η Λέαινα που κυνηγά για να εξασφαλίσει την τροφή διότι είναι κουροτρόφος. Επειδή
εσχετίζετο τόσο με τα δάση όσο και με τη Σελήνη, οι Λατίνοι εκ του αριθμού «δύο» duo, την
απεκάλεσαν, Duana-Diana.

Κατά τη στωική αλληγορία η Άρτεμη ισοδυναμεί με τη Σελήνη και ο λόγος για τον οποίο η θεά
εμφανίζεται στην Ιλιάδα (Φ 489 κ.ε.) (Ἡ θεός, ἀερότεμίς τις οὖσα, ἡ τὸν ἀέρα τέμνουσα· ἡ αὐτὴ γάρ ἐστι
τῇ Σελήνῃ.)

Οι ιδιότητες της ανεκλάλητης λαμπρότητάς της, ιδίως αυτές που την ταυτίζουν με τη Σελήνη, δεν είναι
παρά η συζυγής άλλη όψη του σκοτεινού πρόσωπο της, ήτοι της αμείλικτης θεάς που ποτέ δε συγχωρεί,
και οποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα πιστεύω της και τις αρχές
της, προκαλεί την αδυσώπητη οργή της που ξεσπά πάνω στον παραβάτη των αυστηρών κανόνων που
θέτει.

Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Εκάτη εμφανίζεται σαν χθόνια θεότητα. Από γλωσσολογικής άποψης
το όνομά της είναι προφανώς Ελληνικό, το θηλυκό του επιθέτου Έκατος που αποδίδεται και στον
Απόλλωνα και συνήθως εξηγείται ως σύντμηση του Εκατηβόλος (αυτός που βάλει από μακριά).

Η Εκάτη είναι μία από τις μορφές της θεάς Αρτέμιδος. Όπως στην Άρτεμη, οι επικλήσεις στην Εκάτη
γίνονται τη νύχτα, γι’ αυτό της αποδίδονται τα επίθετα Νυχία, Φωσφόρος, Σελάσφορος, Νυχτοφάνεια και
Νυχτοπόλος Lusijera στα Λατινικά. [Επίθετά της και επικλήσεις της είναι οι «Άγγελος», «Αποτροπαία»
(αυτή που αποτρέπει και προστατεύει), «Δαδούχος», «Εινοδία» και «Ενοδία» (η των οδών),
«Θηρόβρομος», «Κλειδούχος» , «Κουροτρόφος», «Λαμπαδηφόρος», «Νυκτερία» και «Νυκτιπόλος»,

263
«Φύλαξ», «Πυλαία» και «Προθυραία» (στον ύμνο του Πρόκλου «Εις Εκάτην και Ιανόν»), «Φωσφόρος»
(η φέρουσα το φως, «ΣΕΛΑΣ ΕΝ ΧΕΙΡΕΣΣΙΝ ΕΧΟΥΣΑ») κ.ά.] Με τον σεληνιακό τίτλο «Φωσφόρος» η
Εκάτη ονομάζεται «φορέας του φωτός» (βλ. Ευριπίδου Ελένη, Wikipedia).
Η Εκάτη περιγράφεται ως Παρθένος, ακριβώς όπως και η Αειπάρθενος Άρτεμις, ενώ ως άγαλμα ήταν
επίσης ντυμένη με φούστα ως το γόνατο και μπότες κυνηγιού, όπως και η Άρτεμις [Apollonius Rhodius,
Argonautica 3. 840 (trans. Rieu) (Greek epic C3rd B.C.) ]. Ο Αισχύλος τη συνδέει με τη Σελήνη και την
παρουσιάζει ως Άρτεμη-Εκάτη. Άγαλμα της Εκάτης είχε στηθεί κοντά στο ναό της Εφεσίας Αρτέμιδος
(Wikipedia). Ειδώλιο που απεικονίζει τη μορφή της Αρτέμιδος ως Δαδοφόρου – Εκάτης βρίσκεται και σε
μία προθήκη του Μουσείου της Βραυρώνας [Εφημ. Το Βήμα, «Η θεά Άρτεμις αναπαύεται στο νέο της
σπίτι», ηλ. έκδοση 22/09/2009].

4) Ο όρος «Ημισέληνος», ισχυρό σύμβολο στο μουσουλμανικό κόσμο, στην ελληνική γλώσσα είναι
λανθασμένος, αφού το σύμβολο δεν απεικονίζει «μισό» φεγγάρι, αλλά το ένα τέταρτο αυτού. Πιο σωστός
θα ήταν ο όρος «αμφίκυρτος Σελήνη». Επειδή όμως έχει καθιερωθεί, έστω και λανθασμένα, στο εξής η
«αμφίκυρτος Σελήνη» θα περιγράφεται ως «Ημισέληνος». Στα τουρκικά την ονομάζουν (περιγραφικά)
ακόμα πιο λάθος ως «φεγγάρι-άστρο» (ay yıldız), σαν να ήταν ολόκληρο φεγγάρι. Το σύμπλεγμα της
Ημισελήνου (δηλ. η Ημισέληνος και το Άστρο) έχει βαθιά σχέση στο χρόνο με την Ελληνική παράδοση
και τον πολιτισμό.

Στην αρχαία Ελλάδα η Ημισέληνος είναι σύμβολο θεοτήτων της νύχτας, όπως της Αρτέμιδος – Εκάτης.
Σε Μυκηναϊκό δακτυλίδι παρατηρήθηκε ο ήλιος και η Σελήνη. Το αρχαιότερο Ελληνικό νόμισμα είναι το
νόμισμα του Μεταποντίου της κάτω Ιταλίας του 6ου αιώνα π.χ. Το σύμβολο βρίσκεται σε νομίσματα της
Κρητικής Κυδωνίας (200-60 π.χ.), σε χρυσό πλακίδιο του Παντικάπιου του Ευξείνου Πόντου, στην
Λευκάδα το 168 π.χ. Την Ημισέληνο τη βρίσκουμε και στην αρχαία ελληνική πόλη – κράτος του
Βυζαντίου, στα ερείπια της οποίας έχει κτιστεί η σημερινή Κωνσταντινούπολη [«Η Ελληνική
Ημισέληνος» του Μουτσόπουλου και Δημητροκάλη].
Το σύμπλεγμα της Ημισελήνου στην τούρκικη σημαία είναι το Ιερό σύμβολο της Άρτεμης Εκάτης και
προέρχεται από αρχαία ελληνική πόλη του Βυζαντίου. Ειδικότερα:

5) Το πανάρχαιο σύμβολο της Ημισελήνου με το Αστέρι, απαντάται σε αρχαία ελληνικά νομίσματα της
πόλης – κράτους του Βυζαντίου [εικόνες 2 και 3 ] ως λατρευτικό σύμβολο της Άρτεμης Εκάτης.

264
265
Η Ημισέληνος και το Άστρο έγινε το σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου όταν ο πατέρας του Μεγάλου
Αλεξάνδρου, Φίλιππος προσπάθησε να την καταλάβει με πολεμιστές οι οποίοι θα περνούσαν τα τείχη και
θα άλωναν την Πόλη μια νύχτα με συννεφιά. Μετά την επιτυχή απόκρουση της επίθεσης κατά της πόλης
τους από τον Φίλιππο, θεωρώντας οι αρχαίοι Βυζαντινοί ότι η ξαφνική εμφάνιση της Σελήνης σε μια
νεφοσκεπή νύχτα, αποκάλυψε τα επιτιθέμενα στρατεύματα και απέτρεψε την άλωση της Πόλης,

266
υιοθέτησαν από εκείνη τη νύχτα την Ημισέληνο και το Άστρο ως σύμβολο της πόλης, καθώς θεωρήθηκε
ότι η Άρτεμις Εκάτη προστάτεψε την πόλη.

Κατ’ άλλη άποψη η εισαγωγή του Άστρου στο Αρτεμίσιο σύμπλεγμα της Ημισελήνου στο αρχαίο
Βυζάντιο, οφείλεται στο γεγονός ότι οι κινήσεις της μακεδονικής Φάλαγγας έγιναν αντιληπτές μετά από
το πέρασμα ενός κομήτη ή ακόμα και μετεωρίτη τη νύχτα εκείνη, που η πόλη κινδύνευσε να αλωθεί από
τον Φίλιππο. Έκτοτε προστάτιδα της πόλης του αρχαίου Βυζαντίου είναι η θεά Άρτεμις. Σύμφωνα με την
εφημερίδα ‘Το Βήμα’, «Η τουρκική σημαία έλκει την καταγωγή της από το αρχαίο Βυζάντιον. Το
πανάρχαιο σύμβολο της Ημισελήνου με το αστέρι έχει ελληνική καταγωγή» (ημ. δημ. 03|02|2012 , οι
εικόνες 2 και 3 που απεικονίζουν το βυζαντινό νόμισμα με το Αρτεμίσιο σύμπλεγμα της Ημισελήνου και
του Άστρου, είναι από την εφημερίδα ‘Το Βήμα’.)

Την ιστορική καταγωγή της Ημισελήνου ως Αρτεμισίου Συμβόλου που σχετίζεται με την Ιστορία του
αρχαίου Βυζαντίου και επιζεί μέχρι σήμερα στη σημαία της Τουρκίας, επιβεβαιώνει και ο William Smith:
«Κατά την επικρατέστερη ερμηνεία, η Ημισέληνος σχετίζεται με την Ιστορία του αρχαίου Βυζαντίου.
Κατά την περίοδο της εξάπλωσης του Φιλίππου Β’, το αρχαίο Βυζάντιο υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με το
Μακεδόνα βασιλιά, ωστόσο εκείνος πολιόρκησε την πόλη, το 341 π.Χ, μετά από άρνηση των
Βυζαντινών να στραφούν εναντίον της Αθήνας. Οι κάτοικοί της πόλης απέδωσαν τη σωτηρία της σε
θαύμα της θεάς Εκάτης, όπως μαρτυράται από άγαλμα που έστησαν προς τιμή της, αλλά και σε
παραστάσεις της σε νομίσματα της εποχής. Η Ημισέληνος που απεικονίστηκε σε αρχαία βυζαντινά
νομίσματα [εικόνες 2, 3] έγινε σύμβολο της πόλεως, γεγονός που θεωρείται πως επιζεί έως σήμερα με
την υιοθέτησή της στη σημαία της τουρκικής δημοκρατίας» (William Smith, Dictionary of Greek and
Roman geography, Vol. I, Boston: Little, Brown and Co., 1854, σ. 658, Wikipedia , «τουρκική σημαία»).

Σημειωτέων ότι σε έγκυρες ιστορικές πηγές όπως της Wikipedia δεν αναφέρεται η περίοδος που
μεσολάβησε από το αρχαίο (Ελληνικό) Βυζάντιο έως το σύγχρονο τουρκικό κράτος, ώστε ο μελετητής
της Ιστορίας της Ημισελήνου ως σύγχρονου τουρκικού (και μουσουλμανικού) συμβόλου να έχει πλήρη
εικόνα της μεταφοράς της Ημισελήνου από το αρχαίο ελληνικό Βυζάντιο στην σύγχρονη τουρκική
σημαία. Γι’αυτό απαιτήθηκε ξεχωριστή έρευνα στα σύμβολα της βυζαντινής Ρωμανίας (Ανατολική
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή χριστιανικό Βυζάντιο).

Πως λοιπόν το Αρτεμίσιο σύμπλεγμα της Ημισελήνου από τα αρχαία ελληνικά νομίσματα της ελληνικής
πόλης – κράτους του Βυζαντίου κατέληξε στην τουρκική σημαία?

6) Η σημαία της αρχαίας ελληνικής πόλης Βυζάντιο (και Βυζαντίς) 667 πΧ -330 μΧ.

Η σημαία της πόλεως του Βυζαντίου (αποικίας του βασιλιά Βύζαντα), ο Σεληνιακός μηνίσκος, ή
Ημισέληνος, ήταν σύμβολο της ελληνικής μυθολογίας που σχετίζονταν με την Άρτεμη Εκάτη. Από το
670 π.Χ. οι πολίτες του αρχαίου Βυζαντίου υιοθέτησαν την Ημισέληνο στη σημαία τους [εικόνα 4], ως
σύμβολο, μετά την επιτυχή απόκρουση της επίθεσης του Φιλίππου.

267
Η Ημισέληνος συμβολίζει και το τόξο της θεάς του κυνηγιού Άρτεμις. Έτσι η πόλη του Βυζαντίου
αφιερώθηκε στην θεά Άρτεμη το 667 π.Χ., της οποίας το σύμβολο, η Ημισέληνος, χρησιμοποιήθηκε ως
σύμβολο της πόλης για περίπου 1.000 χρόνια μεταξύ του 667 π.Χ. και του 330 μ.Χ.

7) Η σημαία της πόλης της Κωνσταντινούπολης (330 μ.Χ-1453)

268
Μετά την κατάκτηση της ελληνικής πόλης του Βυζαντίου από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Flavius Valerius
Aurelius Constantinus (Μέγας Κωνσταντίνος) το 330 μ.Χ., την επικράτηση του χριστιανισμού και την
μετονομασία της πόλης από Βυζάντιο σε Νέα Ρώμη (και αργότερα σε Κωνσταντινούπολη), ο Σεληνιακός
μηνίσκος ή Ημισέληνος, η σημαία της ελληνικής πόλης του Βυζαντίου, υιοθετήθηκε από τον Ρωμαίο
αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ως σημαία της Κωνσταντινούπολης! Με μια λεπτομέρεια: ο Κωνσταντίνος
και οι Ρωμαίοι χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης επαναφέρουν τη σημαία στην αρχική μορφή του
Αρτεμισίου συμπλέγματος, προσθέτοντας στην Ημισέληνο το Αστέρι που απεικονίζεται στα αρχαία
βυζαντινά νομίσματα! Στην εικόνα 5 η σημαία της Κωνσταντινούπολης που καθιερώθηκε από τον Μέγα
Κωνσταντίνο.

269
Για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του «ειδωλολατρικού» Άστρου στη σημαία, που με την, επίσης
«ειδωλολατρική», Ημισέληνο, αποτελούν το πανάρχαιο σύμβολο της Άρτεμης Εκάτης, είπαν στο
χριστεπώνυμο όχλο ότι συμβολίζει το άστρο της Βηθλεέμ! Μάλιστα το άστρο αυτό εξήγησαν ότι
τοποθετήθηκε σαν φόρος τιμής στην Παναγία (!), προφανώς κατά την συνήθη τακτική οικειοποίησης
Ελληνικών συμβόλων, εν προκειμένω του συμπλέγματος της Ημισελήνου, του Ιερού συμβόλου της
Αειπαρθένου Αρτέμιδος. [Η βυζαντινοχριστιανική ταύτιση του Αρτεμισίου Άστρου με την Παναγία
πέρασε αργότερα στους οθωμανούς. «Το αστέρι στην τουρκική σημαία αποκαλείται κάποιες φορές
270
Ρωμαϊκό, συμβολίζοντας την Παναγία, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στις πρώτες τουρκικές σημαίες.»
(Whitney Smith, «ROME AND ROMANIA, 27 BC-1453 AD, Emperors of the Roman and the so-called
Byzantine Empires; Princes, Kings, and Tsars of Numidia, Judaea, Bulgaria, Serbia, Wallachia, &
Moldavia; and the Sultâns of Rûm»).]

Έκτοτε η σημαία με το Αρτεμίσιο σύμπλεγμα της Ημισελήνου χρησιμοποιήθηκε ποικιλοτρόπως ως

αυτοκρατορικό έμβλημα. Στην εικόνα 6, η σημαία του Ισαακίου Δούκα Κομνηνού, αυτοκράτορα της
Κύπρου της δυναστείας των Κομνηνών (1184-1194).

271
272
Το πανάρχαιο σύμβολο της Άρτεμης Εκάτης, την Ημισέληνο με το Άστρο οικειοποιήθηκε ο
βυζαντινοχριστιανισμός ως θρησκευτικό σύμβολο. Παρατηρούμε την Ημισέληνο με το Άστρο στην
ασπίδα του αγίου Γεωργίου, στην κόχη του νάρθηκα της Παναγίας της Ασίνου, στην Κύπρο, του 1333
μ.Χ. [βλ. εικόνα 7 την ασπίδα του αγίου Γεωργίου με το σύμπλεγμα της Ημισελήνου, το Ιερό σύμβολο
της Άρτεμης Εκάτης. Τα μόνα άλλα γνωστά μας παραδείγματα με το σύμπλεγμα της Ημισελήνου στην
ορθόδοξη απεικονιστική είναι το ανάγλυφο προσκυνητάριο του αγίου Γεωργίου, το έμβλημα του Ιησού
του Ναυή σε τοιχογραφία της αλώσεως της Ιεριχούς στο κάστρο τoυ Γερακίου και τοιχογραφία στο ναό
τoυ αγίου Ιωάννου στο χωριό Βλαχιώτη, της περιοχής Έλoυς της Λακωνίας («Η Ελληνική Ημισέληνος «,
του Μoυτσόπουλου και Δημητροκάλη)]

Από το 330 μ.Χ. που ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος κατέκτησε το ελληνική πόλη του
Βυζαντίου κάνοντάς την πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού κράτους (Νέα Ρώμη και αργότερα
273
Κωνσταντινούπολη), ο σταυρός αρχίζει να υποκαθιστά βαθμιαία τα Ελληνικά σύμβολα. Τον 11ο αιώνα
βρίσκουμε τον σταυρό μέσα στην Ημισέληνο με Αστέρια γύρω του! Τότε περίπου ο λαός βλέποντας να
συνυπάρχει η Ημισέληνος με τον σταυρό στα νομίσματα, δημιούργησε τον όρο «ηλιοσελινάτα
νομίσματα». [Βλ. εικόνα 8 , νόμισμα του αυτοκράτορα Αλέξιου του 1ου 1081-1118 μ.Χ στο χριστιανικό
Βυζάντιο. Εδώ ο σταυρός έχει πάρει την θέση του Άστρου και βρίσκεται μέσα στην Ημισέληνο.]

274
Η ίδια πρακτική ακολουθείται και στη Ρωσία. Το πανάρχαιο σύμβολο της Άρτεμης Εκάτης παρατηρούμε
στο ναό του Ευαγγελισμού (1485) στο Κρεμλίνο της Μόσχας, όπου οι σταυροί στις κορυφές των
τρούλων εδράζονται μέσα στην Ημισέληνο [εικόνα 9], όπως ακριβώς στο νόμισμα του Αλεξίου! [«Η
Ελληνική Ημισέληνος «, του Μoυτσόπουλου και Δημητροκάλη]

275
276
[Το Κρεμλίνο της Μόσχας (ρωσικά: Московский Кремль) αποτελεί το αρχαιότερο τμήμα της Ρωσικής
πρωτεύουσας Μόσχας και συνάμα το ιστορικό της κέντρο. Συχνά αναφέρεται και μόνο ως Κρεμλίνο, που
όμως απλά είναι η Ρωσική λέξη για το «φρούριο» ή «κάστρο». Για πολλά χρόνια έχει συνδεθεί τόσο με
τον ρωσικό πολιτισμό, όσο και με τη ρωσική κυβέρνηση. Το 1990 αναγνωρίστηκε ως Μνημείο
Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, από τα Ηνωμένα Έθνη. Εδώ βρίσκονται τα πέντε σωζόμενα
μεμονωμένα εκκλησιαστικά κτίρια του Κρεμλίνου: οι καθεδρικοί ναοί της Κοίμησης της Θεοτόκου, του
Αρχαγγέλου και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ο Ναός της Κατάθεσης της Τιμίας Εσθήτας και το
Καμπαναριό του Ιβάν του Μεγάλου. Η Εκκλησία του Ευαγγελισμού, ήταν ο προσωπικός ναός των
Τσάρων, εδώ παντρεύονταν και βαφτίζονταν.]

8 ) Η σημαία της οθωμανικής Κωνσταντινούπολης μετά το 1453 – Η οθωμανική σημαία στα βάθη των
αιώνων και η τουρκική σημαία σήμερα

Ο Μωάμεθ ο Πορθητής διατήρησε το Αρτεμίσιο σύμπλεγμα της Ημισελήνου με το Άστρο ως σύμβολο

της Κωνσταντινούπολης, που με τα χρόνια εξελίχθηκε σε σύμβολο του τουρκικού κράτους αλλά και
ολόκληρου του μουσουλμανικού κόσμου.

[Φαίνεται λοιπόν η μοίρα της Κωνσταντινούπολης να συμπορεύεται στα βάθη των αιώνων με το
πανάρχαιο σύμβολο της Αρτέμιδας, την Σελήνη. Από το Ελληνικό (αρχαίο) Βυζάντιο ως την κατάληψη
της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή, μέχρι και σήμερα στην τουρκική σημαία, η
Σελήνη ήταν πάντοτε παρούσα στην Ιστορία της πολύπαθης πόλης. Παρούσα ήταν η Σελήνη στον
ουρανό της Κωνσταντινούπολης λίγο πριν η πόλη τουρκέψει, όταν οι έντρομοι μοναχοί ερμήνευσαν ένα
σπάνιο Σεληνιακό φαινόμενο ως οιωνό που προμήνυε το Τέλος της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, ως θείο σημάδι του τέλους της Κωνσταντινούπολης ερμηνεύτηκε η
Έκλειψη Σελήνης που συνέβη την 23η Μαΐου 1453, σπέρνοντας τον πανικό στην πολιορκούμενη πόλη.
Πράγματι. Έκλειψη Σελήνης και ταυτόχρονα Πανσέληνος συνέβη στις 22 Μαΐου 1453 – όχι στις 23
Μαΐου 1453 όπως οι ιστορικές πηγές μαρτυρούν.]

Αν και ως έμβλημα της οθωμανικής αυτοκρατορίας έως τον 19ο αιώνα χρησιμοποιούνταν η τουρά, η
προσωπική υπογραφή του εκάστοτε Σουλτάνου, εντούτοις το σύμπλεγμα της Ημισελήνου εμφανίζεται σε
οθωμανικά λάβαρα πολύ πριν την πτώση της Τυνησίας και την οθωμανική κυριαρχία το 1574.

Το ισπανικό ναυτικό μουσείο στη Μαδρίτη παρουσιάζει δύο οθωμανικές ναυτικές σημαίες με
ημερομηνία 1613. Η μία είναι πράσινη με μια λευκή Ημισέληνο, και η άλλη λευκή με δύο κόκκινες
λωρίδες κοντά στις άκρες της σημαίας και μια κόκκινη Ημισέληνο. Στην εικόνα 10, η Ημισέληνος και το
Άστρο σε τουρά με την προσωπική υπογραφή του Σουλτάνου, σε λάφυρο των βενετσιάνων του 1685.
[εικόνα και κείμενο Wikipedia , Flags of the Ottoman Empire]

277
Στην εικόνα 11, οθωμανικός θυρεός με την Ημισέληνο και το Άστρο, σε λάφυρο των ρουμάνων κατά την
ρουμανική Επανάσταση για την απελευθέρωση από τους τούρκους. [εικόνα και κείμενο Wikipedia ,
Flags of the Ottoman Empire].

278
279
Στην εικόνα 12, ο τουρκικός στρατός προελαύνει στη Σόφια στον πόλεμο με την Αυστρία το 1788. Το
κύριο έμβλημα εμφανίζεται ως λευκή Ημισέληνος σε κόκκινο πεδίο, με τρία οκτάκτινα Αστέρια σε
χρώμα χρυσό. [εικόνα και κείμενο Wikipedia , Flags of the Ottoman Empire]

280
281
Έμβλημα ή θυρεός της οθωμανικής αυτοκρατορίας με την έννοια του επίσημου κρατικού συμβόλου που
έχει στην Ευρώπη, δημιουργήθηκε το 1882. Περιελάμβανε 2 σημαίες: τη σημαία της οθωμανικής
δυναστείας, αποτελούμενη από μια Ημισέληνο και ένα Αστέρι σε κόκκινο φόντο, και τη σημαία του
χαλιφάτου, αποτελούμενη από τρεις Ημισελήνους σε πράσινο φόντο [εικόνα 13]. [εικόνα και κείμενο
Wikipedia, Έμβλημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]

282
283
Είναι λοιπόν προφανές ότι η ιερά Ημισέληνος, το πανάρχαιο σύμβολο της Άρτεμης Εκάτης, επιζεί έως
σήμερα στη σημαία της τουρκικής δημοκρατίας.

«Η τουρκική σημαία έλκει την καταγωγή της από το αρχαίο Βυζάντιον. Το πανάρχαιο σύμβολο της
Ημισελήνου με το αστέρι έχει ελληνική καταγωγή. Το σύμβολο του αρχαίου Βυζαντίου, η Ημισέληνος
με το Άστρο, παραμένει το τουρκικό εθνικό σύμβολο της γείτονος χώρας» [Εφημ. Το Βήμα, ημ. δημ.
03|02|2012].

Η παραπάνω άποψη είναι κυρίαρχη και στην αγγλική έκδοση της Wikipedia. «Έχει προταθεί ότι το
Αστέρι και η Ημισέληνος που χρησιμοποιείται στις οθωμανικές σημαίες είχε υιοθετηθεί από το αρχαίο
Βυζάντιο. Η Ημισέληνος και το Αστέρι βρίσκεται στο νόμισμα του Βυζαντίου από τον 4ο αιώνα π.Χ.
[Nigel Wilson (2013). «Byzantium». Encyclopedia of Ancient Greece. Routledge. p. 136.] και
απεικονίζεται στα νομίσματα και τις ασπίδες των (χριστιανο)βυζαντινών αυτοκρατόρων μέχρι τις αρχές
του 13ου αιώνα [Piotr Grotowski (2010). Arms and Armour of the Warrior Saints: Tradition and
Innovation in Byzantine Iconography (843–1261). Brill. pp. 249, 250].» [Wikipedia , Flags of the
Ottoman Empire]

«Η Ημισέληνος που απεικονίστηκε σε αρχαία βυζαντινά νομίσματα έγινε σύμβολο του αρχαίου
ελληνικού Βυζαντίου, γεγονός που θεωρείται πως επιζεί έως σήμερα με την υιοθέτησή της στη σημαία
της τουρκικής δημοκρατίας» (William Smith, Dictionary of Greek and Roman geography, Vol. I, Boston:
Little, Brown and Co., 1854, σ. 658, Wikipedia , «τουρκική σημαία»).

9) Η σημαία του ελληνικού κράτους, γνωστή στον ελληνικό λαό και ως σημαία των Ρωμιών

[Ρωμαίοι είναι οι κάτοικοι της αρχαίας Ρώμης και κατ΄ επέκταση στην αρχαιότητα οι πολίτες της
Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες θεωρούσαν τους εαυτούς τους Ρωμαίους,
συνεχιστές των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων και καλούνταν «Ρωμαίοι» και όχι Βυζαντινοί, ούτε βεβαίως
Έλληνες (ο όρος ‘Έλληνας’ είχε εκλείψει για 1500 χρόνια καθότι είχε ταυτιστεί με την Ελληνική
θρησκεία και το όνομα ‘Έλληνας’ ήταν απαγορευμένο επί ποινή θανάτου). Στον Μεσαίωνα «Ρωμαίοι»
αυτοαποκαλούνταν οι σημερινοί Έλληνες – χριστιανοί ορθόδοξοι, εξ ου και το νεότερο όνομα «Ρωμιοί»,
που επικράτησε μέχρι τη σύγχρονη εποχή από τους χρόνους της Τουρκοκρατίας (Wikipedia, ‘Ρωμαίοι’).

Η σημερινή ονομασία «Ρωμιός» είναι παραφορά του όρου «Ρωμαίος». Ρωμιός/ Ρωμηός (=Ρωμη-ός),
είναι ο ελληνόφωνος χριστιανός ορθόδοξος. «Ρωμαίοι είναι μόνον οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί οι ηνωμένοι
με την Κωνσταντινούπολιν Νέαν Ρώμην, με επίσημον γλώσσαν την ελληνικήν». «Οι μόνοι Ρωμαίοι είναι
οι ανήκοντες εις την Κωνσταντινούπολιν Νέαν Ρώμην πολίται και ο βασιλεύς αυτών είναι ο μόνος
βασιλεύς των Ρωμαίων». «Πάντοτε ως κύριον εθνικόν όνομα είχομεν ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι το
Ρωμαίος ή το Ρωμηός μέχρι σήμερον» (βλ. «Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ρούμελη», του πρωτοπρεσβύτερου
Ιωάννη Ρωμανίδη που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Ορθόδοξους θεολόγους του 20ού αιώνα και
ανακαινιστής της Ορθόδοξης Θεολογίας, σελ. 7 και 27, εκδόσεις Πουρνάρα, έτος κυκλοφορίας 2003,
ISBN 960-242-144-4).

Το όνομα Ρωμανία σημαίνει «χώρα Ρωμαίων» και δηλώνει την πατρίδα των Ρωμαίων [Clifton R. Fox,
Wikipedia ‘Ρωμανία’]. Αποτελεί ενδώνυμο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ενώ επισήμως
χρησιμοποιήθηκε από τη λεγόμενη Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης (Wolff, Robert Lee
(1948), «Ρωμανία: The Latin Empire of Constantinople», Wikipedia ‘Ρωμανία’).

Οι ελληνόφωνοι Ρωμαίοι του σημερινού ελλαδικού χώρου αποτέλεσαν για 1000+ χρόνια τον πυρήνα της
ελληνόγλωσσης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (χριστιανικό Βυζάντιο ή Ρωμανία). Με τη
συνθήκη του Λονδίνου στις 6 Ιουλίου 1827 υπό τις Μεγάλες Δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία, για
την αναβίωση του Ελληνισμού επιβλήθηκε το νεοσύστατο κράτος να ονομαστεί «Ελλάδα», αν και η
εκκλησία έδωσε σκληρή μάχη για το ενδώνυμο «Ρωμανία». («Πάντως άπαξ και εδέχθησαν οι

284
οπλαρχηγοί του 1821-1827 την ανάγκην να ονομαστούν επισήμως μόνον Έλληνες δια να εξασφαλίσουν
την συμπαράστασιν της Ευρώπης και της Ρωσίας, άφησαν εκτεθειμένα τα συμφέροντα του έθνους.» , βλ.
«Ρωμιοσύνη, Ρωμανία, Ρούμελη», του πρωτοπρεσβύτερου Ιωάννη Ρωμανίδη, σελ. 149, εκδόσεις
Πουρνάρα, έτος κυκλοφορίας 2003, ISBN 960-242-144-4). Για τη διεθνή ονομασία του νεοσύστατου
κράτους επιβλήθηκε το εξώνυμο ‘Greece’.]

Η εθνική σημαία της Ελλάδας περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και
κυανές παράλληλες λωρίδες, καθώς και έναν λευκό σταυρό μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω
προΐστιο μέρος. Η επικρατούσα άποψη είναι πως οι εννέα γραμμές αποτελούν από μία συλλαβή για την
φράση «Ελευθερία ή Θάνατος», και ότι τα χρώματα συμβολίζουν την αγνότητα του σκοπού της
επανάστασης (λευκό) και την ουράνια θεϊκή δύναμη και παρέμβαση (κυανό) που ενίσχυσε και βοήθησε
τους Έλληνες στον άνισο αυτόν, αλλά δίκαιο αγώνα. Σύμφωνα με άλλη θεωρία, η επιλογή των χρωμάτων
έγιναν για να συμβολίζει το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων. Η ελληνική
σημαία εορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του «Όχι».

I) Η ιστορία του σταυρού στις Ρωμαϊκές σημαίες της Βυζαντινής Ρωμανίας και στη σημαία του
ελληνικού κράτους

Όσον αφορά τον σταυρό στην ελληνική σημαία, φυσικά και συμβολίζει τον χριστιανισμό. Φυσικά και
είναι σωστή μια τέτοια σκέψη, όμως είναι ωφέλιμο να δούμε και την ιστορική πορεία της καθιέρωσης
του σταυρού ως Ελληνικού – εθνικού μας συμβόλου. Γυρίζουμε πίσω στην ιστορία, την περίοδο του
Ρωμαίου Αυτοκράτορα Flavius Valerius Aurelius Constantinus (ελλ. ‘Μέγας’ και ‘Άγιος’ Κωνσταντίνος)
και της εποχής που έδινε τις μάχες για να γίνει μονοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τότε, ο
Άγιος μαζί με τους στρατιώτες του, είδε στον ουρανό να σχηματίζεται το σημείο του Τιμίου Σταυρού του
Χριστού με την επιγραφή «Εν τούτω Νίκα». Το βράδυ ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ είδε σε όραμα τον Κύριο
να του λέει, πως με το σύμβολο αυτό θα νικήσει του εχθρούς του, όπως και συνέβη. Τότε ο Aurelius
Constantinus (Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος) έφτιαξε έναν χρυσό σταυρό, με ένα πανί που έφερε την
μορφή αυτού και των γιων του, όπου στην κορυφή του υπήρχε το χριστόγραμμα (ΧΡ) [εικόνα 14].

285
Σημειωτέων ότι μετά την εκτέλεση του πρωτοτόκου γιού του Κρίσπου με διαταγή του Μ. Κωνσταντίνου,
για τον Κρίσπο ο Κωνσταντίνος διέταξε ‘Damnatio memoriae’ , ποινή που προφανώς επιβλήθηκε για την
μορφή του Κρίσπου και στην επίσημη Ρωμαϊκή σημαία με το χρυσό σταυρό. [Damnatio memoriae είναι
λατινική φράση που σημαίνει στη κυριολεξία «καταδίκη της μνήμης» και αναφέρεται στην επίσημη
κύρωση της Ρωμαϊκής πολιτείας που αποσκοπεί στο να ακυρώσει κάθε ίχνος του ατόμου από τη ζωή του,
σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ, προκειμένου να διατηρηθεί η τιμή της (Wikipedia).]

[Ο Φλάβιος Ιούλιος Κρίσπος (Flavius Julius Crispus, 302 – 326) ήταν καίσαρας της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Flavius Valerius Aurelius
Constantinus (‘Μέγας’ και ‘Άγιος’ Κωνσταντίνος). Η ζωή του διαθέτει όλα τα στοιχεία μιας τραγωδίας:
πολυαγαπημένος γιος του Κωνσταντίνου, διέγραψε μια λαμπρή καριέρα ως ανώτατος αξιωματούχος της
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και εκτελέστηκε σε ηλικία μεταξύ 21-27 χρόνων κατά διαταγή του πατέρα του.
Το 326 μ.Χ. ο Κρίσπος σε νεαρότατη ηλικία εκτελείται στην Πούλα της Ίστριας (Κροατία) κατά διαταγή
του ίδιου του του πατέρα. Απολύτως ικανοποιητική εξήγηση των αιτίων που οδήγησαν τον Κωνσταντίνο
να διατάξει την εκτέλεση του γιού του Κρίσπου δεν έχει δοθεί. Πολλούς αιώνες μετά (ο Κρίσπος έζησε
και πέθανε στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα), δύο ιστορικοί, ο Ζωσιμάς τον 6ο αιώνα και ο Ιωάννης
Ζωναράς τον 12ο αιώνα, μας δίνουν μια εξήγηση, η οποία ανεπισήμως έχει καθιερωθεί ως η επίσημη
ερμηνεία της ανεξήγητης πράξης του Κωνσταντίνου. Η Φαύστα, δεύτερη σύζυγος του Κωνσταντίνου,
κατασυκοφαντεί τον Κρίσπο στον Κωνσταντίνο ότι την προσέβαλε και χωρίς να σεβαστεί τον πατέρα
του και την εμπιστοσύνη που του είχε, της πρότεινε παράνομους έρωτες και σχέσεις και όταν εκείνη τον
έδιωξε, ο Κρίσπος αποπειράθηκε να την βιάσει. Έτσι ο Κωνσταντίνος διέταξε την σύλληψη, φυλάκιση
και εκτέλεση του Κρίσπου. Όμως, αυτός ο θρίαμβος της Φαύστας ήταν η αρχή του τέλους της. Λίγους
μήνες μετά την εκτέλεση του γιου του, ο Κωνσταντίνος πληροφορείται όλη τη σκευωρία της Φαύστας
εναντίον του Κρίσπου, την κατηγορεί για μοιχεία και στα τέλη του 326 ή στις αρχές του 327 μ.Χ. η
Φαύστα εκτελείται στο λουτρό της με διαταγή του Κωνσταντίνου (την έβρασε κυριολεκτικά ζωντανή
μέσα σε καυτό νερό στα λουτρά του παλατιού!). Ο Κωνσταντίνος για τους Κρίσπο και Φαύστα διέταξε
«damnatio memoriae», δηλαδή το όνομά τους σβήστηκε από όλα τα επίσημα έγγραφα της αυτοκρατορίας
και τα μνημεία στα οποία είχαν χαραχτεί τιμής ένεκεν, απαγορεύτηκε ακόμη και η απλή αναφορά σε
αυτούς, τα αγάλματά τους γκρεμίστηκαν και δεν έχει σωθεί καμιά πληροφορία για το τι απέγιναν, ενώ
για τον Κρίσπο δεν έχει διασωθεί καμία πηγή ούτε για τη γυναίκα και το παιδί του. Το «damnatio
memoriae» που ο Κωνσταντίνος διέταξε για τους μονάκριβο γιό και τη σύζυγό του πίστευε ότι ήταν
αρκετό για να λησμονηθούν από τους ανθρώπους.

Ωστόσο η ιστορική αλήθεια της «σκευωρίας Φαύστας κατά Κρίσπου» αμφισβητείται έντονα. Το
κυριότερο επιχείρημα των ιστορικών που αμφισβητούν το σενάριο της «δολοπλοκίας Φαύστας», που
στηρίζει την άποψη ότι στην πραγματικότητα ο Κωνσταντίνος ήταν εκείνος που εκτέλεσε τον γιό του
φοβούμενος ότι ο ικανότατος Κρίσπος θα μπορούσε να επιβουλευτεί τον αυτοκρατορικό θρόνο, είναι ότι
ουδέποτε ο Κωνσταντίνος αποκατέστησε την μνήμη του γιου του. «Την μνήμη του Κρίσπου ο
Κωνσταντίνος δεν αποκατέστησε ούτε όταν (υποτίθεται ότι) ανακάλυψε την αθωότητα του, όπως θα ήταν
λογικό και αναμενόμενο ούτε αναφέρεται να ενήργησε με οποιονδήποτε τρόπο για την προστασία της
οικογένειας του αδικοχαμένου Κρίσπου. Γιατί ο Κωνσταντίνος δε διέσωζε τουλάχιστον την υστεροφημία
του γιου του από την ντροπή;» (Wikipedia).

Σύμφωνα με μερίδα ιστορικών, ο Κωνσταντίνος εκτέλεσε τον Κρίσπο φοβούμενος τις ικανότητές του,
την αυξανόμενη δύναμή του και την υποστήριξη που του παρείχαν οι Εθνικοί (της Ελληνικής
θρησκείας). Σύμφωνα με την Wikipedia, «Οι στρατιώτες της αυτοκρατορίας λάτρευαν τον Κρίσπο για τις
στρατηγικές του ικανότητες και για τις νίκες στις οποίες οδηγούσε τα στρατεύματά του και ιδιαίτερα οι
Εθνικοί της Ελληνικής θρησκείας, οι οποίοι μισούσαν τον Κωνσταντίνο για τη φιλοχριστιανική του
πολιτική. Κάτι ακόμη πιο σημαντικό: Ο Κρίσπος δεν ήταν χριστιανός κι ούτε έδειχνε κάποια συμπάθεια
για τη νέα θρησκεία, ήταν η κρυφή ελπίδα όλων των Εθνικών στις δυτικές περιοχές της αυτοκρατορίας
για πλήρη αποκατάσταση των προνομίων τους σε σχέση με τον εξ ανατολής προερχόμενο
Χριστιανισμό.»]

286
Από αυτή την πρώτη χριστιανική σημαία του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, της εικόνας 14, το
λεγόμενο ρωμαϊκό λάβαρο με το χρυσό σταυρό που έφερε την μορφή του Αγίου και του
πολυαγαπημένου γιού του Κρίσπου (πριν το «damnatio memoriae») προέρχεται και ο σημερινός σταυρός
της ελληνικής σημαίας. Οπότε, ας γνωρίζουμε πως ο χρυσός σταυρός της πρώτης σημαίας της
Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του μεγάλου Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου,
αποτυπώνεται σήμερα στην σημαία μας, το σύμβολο του ελληνικού έθνους, όπως και στις ρωμαϊκές
σημαίες. [Πηγή: Wikipedia, με πληροφορίες από δημοσίευμα με τίτλο «Οι Βυζαντινοί προάγγελοι της
σημερινής Ελληνικής σημαίας» με εκατοντάδες αναδημοσιεύσεις.]

II) Η προέλευση της σημαίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους

Η σημαία του σύγχρονου ελληνικού κράτους προήλθε από τη Βυζαντινή Ρωμανία ( = χώρα Ρωμαίων)
την λεγόμενη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Πιο συγκεκριμένα, η
ελληνική σημαία με τις γραμμές είναι ίδια με το ρωμαϊκό φλάμμουλο (σημαία) του δρουγγού
(στρατιωτική μονάδα μεγέθους τάγματος) των Ελλαδικών, ενώ η αντικατασταθείσα απ’ αυτήν, είναι το
οικόσημο των Δουκών (Δυναστεία Δουκών 1059-1087) [εικόνα 15].

(Α) Ο λευκός σταυρός στο μπλε φόντο της ελληνικής σημαίας με τις ισοπαχείς, οριζόντιες και
εναλλασσόμενες λευκές και γαλανές παράλληλες λωρίδες, προέρχεται από το λάβαρο του ιμπεράτορα
Νικηφόρου Α’ (802-11 μ.Χ), που εδραίωσε την ρωμαϊκή ανάκτηση του Ελλαδικού χώρου. Ο λευκός
αυτός σταυρός μεταφέρθηκε στην κυανόλευκη ή γαλανόλευκη επίσημη σημαία του ελληνικού κράτους
(βλ. εικόνα 14 πρώτη από αριστερά σημαία με τον λευκό σταυρό σε γαλανό φόντο).

287
Οι ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και γαλανές παράλληλες λωρίδες της επίσημης
ελληνικής σημαίας προέρχεται από τους Καραβησιάνους (ναυτικός στρατιωτικός θεσμός της Ανατολικής
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για την ελλαδική επαρχία της Αυτοκρατορίας). Η ακτίνα δράσης του
ρωμαϊκού στόλου με τις κυανόλευκες παντιέρες ήταν αρμόδια για την ελλαδική επαρχία, συγκεκριμένα
το Αιγαίο, το Κρητικό και το Λιβυκό Πέλαγος . Δηλαδή, τα παράλια των θεμάτων: Ελλάδος,
Πελοποννήσου, Κρήτης, Αιγαίου, Θεσσαλονίκης και Στρυμόνος, δηλ. των «κατοίκων των Ελλαδικών» ή
των «οικούντων τα Ελλαδικά» όπως αποκαλούσαν οι βυζαντινοί τους κατοίκους των περιοχών αυτών.
Τα διακριτικά του συγκεκριμένου Στόλου περιελάμβαναν ποικιλίες λευκών σταυρών σε κυανό πεδίο,
παντιέρες με κυανόλευκες λωρίδες ή συνδυασμό και των δύο. Τα χρώματα και η σχεδίαση της Ρωμαϊκής
σημαίας του στόλου των Ελλαδικών επηρέασαν τα οικόσημα των αρχοντικών Οίκων του ελλαδικού
χώρου και μεταφέρθηκαν αυτούσια στη σημαία της νεότερης Ελλάδος (βλ. εικόνα 14 δεύτερη και τρίτη
σημαία).

(Β) Η δεύτερη ελληνική σημαία με τον μεγάλο λευκό σταυρό στο μπλε φόντο, είναι το οικόσημο των
Δουκών. Το οικόσημο των Δουκών μεταφέρθηκε αυτούσιο στην δεύτερη σημαία του σύγχρονου
ελληνικού κράτους (βλ. εικόνα 14, οικόσημο με τον λευκό σταυρό σε γαλανό φόντο κάτω αριστερά)
[Πηγές: Ρωμαίικά Εμβλήματα, Γεώργιος Σοφικίτης, καθηγητής θρησκευτικών, «Σημαίες και
δημογραφικά του Σωτηρίου Έτους 1000, φλάμμουλον, το βάνδον, το cημείον, η cημαία της Ρωμανίας»,
επίσης δημοσίευμα με τίτλο «Οι Βυζαντινοί προάγγελοι της σημερινής Ελληνικής σημαίας» με
εκατοντάδες αναδημοσιεύσεις]

[Από το ίδιο γαλανόλευκο διακριτικό στα ρωμαϊκά φλάμμουλα της εικόνας 14 προέρχονται (εκτός από
το οικόσημο των Δουκών) τα οικόσημα των Αγελάστων, των Ροδοκανάκηδων, των Σεβαστών, των
Σανούδων, των Καλλέργηδων, και των Σκαραμαγκών, όπως και η κυανόλευκος ή γαλανόλευκη επίσημη
σημαία του ελληνικού κράτους. Αξίζει στο σημείο αυτό να παρατεθεί το κυανόλευκο οικόσημο των
Σκαραμαγκών που απεικονίζει έναν σπασμένο Αρχαιοελληνικό κίονα (εικόνα 16) ! Το οικόσημο των
Σκαραμαγκών με τον σπασμένο κίονα και το ακρωτηριασμένο κιονόκρανο, το σύμβολο του Ελληνικού
Πολιτισμού, δείχνει το μίσος των ελληνόφωνων Ρωμαίων της Βυζαντινής Ρωμανίας για τους Έλληνες
και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Το οικόσημο των Σκαραμαγκών συμβολίζει τον βίαιο αφανισμό του
Ελληνικού Πολιτισμού, την καταστροφή των Ελληνικών Ναών και τον βίαιο εκχριστιανισμό των
Αρχαίων Ελλήνων – Εθνικών.

288
289
Οι Σκαραμαγκάδες ήταν η βυζαντινή οικογένεια στην οποία οι αυτοκράτορες είχαν αναθέσει να
φυλάγουν το «σκαραμάγγιο», χιτώνα που φορούσαν στις επίσημες τελετές. Από τους Σκαραμαγκάδες
πήρε το όνομά του ο οικισμός που υπάγεται στο Χαϊδάρι. «Το σκαραμάγγιο ήταν εἶδος στρατιωτικοῦ
παλτοῦ ἥταν καί τό «σκαραμάγγιο» οὐνικῆς ἤ κινεζικῆς καταγωγῆς πού φοροῦσαν σέ θαλάσσια ἤ ὁδικά
ταξίδια ὁ βασιλεῦς, οἱ στράτορες – ἐπιτελεῖς – ἀκόλουθοι καί οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ βασιλιᾶ.» (πηγή:
Ενδυμασία βυζαντινών).]

III) Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΣΎΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΣΗΜΑΊΑΣ (της σημαίας του
ελληνικού κράτους με τον σταυρό και τις ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και γαλανές
παράλληλες λωρίδες)

Ως ανωτέρω ελέχθη, από το ίδιο γαλανόλευκο διακριτικό στο Ρωμαϊκό φλάμμουλο του δρουγγού των
Ελλαδικών (εικόνα 15) προέρχεται – εκτός από το οικόσημο των Δουκών και των Σκαραμαγκών – και το
Ρωμαίικο οικόσημο των Καλλέργηδων. ΤΟ ΟΙΚΌΣΗΜΟ ΤΩΝ ΑΡΧΟΝΤΟΡΩΜΑΊΩΝ ΤΗΣ
ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑΣ ΚΑΛΛΈΡΓΗ ΕΊΝΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΣΗΜΑΊΑ, Η ΣΗΜΑΊΑ ΤΟΥ ΣΎΓΧΡΟΝΟΥ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΚΡΆΤΟΥΣ! Το 1665 οι αδελφοί Καλλέργη πάνω στο οικόσημο τους που ήταν πέντε
γαλάζιες και 4 άσπρες λωρίδες έβαλαν τον λευκό σταυρό πάνω σε γαλάζιο φόντο με την επιγραφή «εν
τούτω νίκα» (εικόνα 17) .

290
[Ο εντοπισμός του οικοσήμου της οικογένειας Καλλέργη μετά το 1665, που υιοθετήθηκε αυτούσιο ως η
σημαία του ελληνικού κράτους, είναι εξαιρετικά δύσκολος στο ελληνόγλωσσο ίντερνετ. Το οικόσημο
απουσιάζει επίσης από τα – πλήρως ενημερωμένα – σάιτ των Νεορωμηών. Το ίδιο ισχύει και για την
ελληνική έκδοση της Wikipedia (λήμμα «Οικογένεια Καλλέργη»). Η μοναδική πηγή στην οποία το
βρήκα είναι η αγγλική έκδοση της Wikipedia, στο λήμμα Kallergis family]

Το Ρωμαϊκό φλάμμουλο της οικογένειας σήκωσαν οι Καλλέργηδες κατά την απόσχιση της Κρήτης από
τους Δυτικούς, όταν οι Καλλέργηδες ανακήρυξαν τη «Δημοκρατία του Αγίου Τίτου» όπως ονομάστηκε η
αυτόνομη και ανεξάρτητη δημοκρατία που ανακήρυξαν στην Κρήτη. Ειδικότερα:

Το Δουκάτο Κρήτης, τυπικά μόνο ήταν υπό την κυριότητα των Ενετών, ουσιαστικώς ήταν υπό την
κυριαρχία Βυζαντινών δυνατών οικογενειών (οι αποκαλούμενοι στο Βυζάντιο ως «Αρχοντορωμαίοι»).
Πρώτη σε δύναμη από τους 12 ρωμαίικους οίκους που εποικίζουν την Κρήτη με φεουδαλικά δικαιώματα
το 1182 ή 1082 ήταν η οικογένεια Αρχοντορωμαίων των Καλλέργηδων (πηγή: «κατακερματισμός της
Ρωμανίας, Σωτήριον έτος 1203, δηλαδή ακριβώς πριν από τον διαμελισμό της Ρωμανίας από τους
βαρόνους της Δ΄ σταυροφορίας.»).

Η οικογένεια Καλλέργη είναι παλιά οικογένεια της Κρήτης, οι ρίζες της οποίας ανάγονται στο Βυζάντιο.
Η οικογένεια εγκαταστάθηκε μαζί με άλλες ένδεκα οικογένειες Αρχοντορωμαίων της
Κωνσταντινούπολης στην Κρήτη επί Αλεξίου Α΄ Κομνηνού, ύστερα από απόφαση του τελευταίου για να
εδραιώσει την βυζαντινή επιρροή στο νησί.
Στους Καλλέργηδες απονεμήθηκαν προνόμια, και Βενετικοί τίτλοι αναγνώρισης και Ευγενίας:
εθεωρούντο privilegiati, nobili Veneti. Η οικογένεια ενώθηκε με γάμους με άλλες διαφορετικές
οικογένειες στην Ευρώπη, όπου και φτιάχτηκαν νέες μικτές οικογένειες. Η οικογένεια ήταν συνδεδεμένη
με το ωραίο παλάτι Ca’ Vendramin Calergi στο Μεγάλο Κανάλι (Grand Canal) της Βενετίας που τώρα
είναι επισκέψιμο μουσείο. Ο Βίκτωρ Καλλέργης με την οικογένειά του έμειναν στο παλάτι αυτό πολλά
χρόνια το οποίο τελικά λόγω επιγαμιών έπεσε στα χέρια της οικογένειας Βεντραμίν – Καλλέργη
(Wikipedia, Οικογένεια Καλλέργη).

Δημοκρατία του Αγίου Τίτου ονομάστηκε η αυτόνομη και ανεξάρτητη δημοκρατία που ανακήρυξαν στην
Κρήτη το 1363 Κρήτες και Βενετοί τιμαριούχοι, όταν κατέλυσαν τη βενετική κυριαρχία (απόσχιση από
την Γαληνότατη Δημοκρατία της Βενετίας). Τον 13ο αιώνα με το επίσημο όνομα «Δημοκρατία Αγίου
Τίτου» (στο πρότυπο του ονόματος της «Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου», της Γαληνότατης
Δημοκρατίας της Βενετίας) ανακηρύχθηκε η Κρήτη ανεξάρτητη Χώρα.
Βασικός λόγος της απόσχισης της Κρήτης από την Γαληνότατη Δημοκρατία της Βενετίας ήταν η υψηλή
φορολογία που επέβαλε η μητρόπολη Βενετία στην Κρήτη. Οι βενετσιάνικες φεουδαρχικές οικογένειες
των Gradenigo και Venier συνεννοήθηκαν με τους αδελφούς Ιωάννη, Γεώργιο και Αλέξιο Καλλέργη για
κοινή δράση. Οι αδελφοί Καλλέργη ύψωσαν τη σημαία του Αγίου Τίτου, του προστάτη Αγίου του
νησιού, κι επαναστάτησαν εναντίον της βενετσιάνικης αρχής, έχοντας μαζί τους όλους τους εκεί
φεουδάρχες, ντόπιους και ξένους. Κατά μία εκδοχή, οι Βενετσιάνοι απαρνήθηκαν τον καθολικισμό κι
ασπάστηκαν την ορθοδοξία. Κατά άλλη, συμφωνήθηκε ισότητα και ανεξιθρησκία. Σκοπός της
επανάστασης ήταν η δημιουργία της ανεξάρτητης από Βενετσιάνους ή Βυζαντινούς Δημοκρατίας του
Αγίου Τίτου.

Έτσι οι έποικοι Ενετοί (οι οικογένειες Gradonico και Venier) υπό την ηγεσία του Οίκου των Γραδενίγων,
βοηθούμενοι κυρίως από τον φιλόδοξο Κρητικό Ιωάννη Καλλέργη και τους αδελφούς του Γεώργιο και
Αλέξιο , ισχυρούς Αρχοντορωμαίους της Κρήτης, που συγκρότησαν ένοπλες ομάδες Κρητών, στις 8
Αυγούστου του 1363 στην εκκλησία του Αγίου Τίτου πήραν την απόφαση ν΄ αντισταθούν και την
επομένη 9 Αυγούστου κατέλαβαν το Δουκικό μέγαρο, συνέλαβαν, καθαίρεσαν και φυλάκισαν τον
αρμοστή Λεονάρδο Δάνδολο με τους δύο συμβούλους του, κατέλαβαν όλα τα φρούρια, και κήρυξαν τη
Κρήτη ως ανεξάρτητη δημοκρατία.

291
Στη συνέχεια οι οικογένεια Καλλέργη κατάρτησε τον καταστατικό χάρτη της νέας Πολιτείας. Σύμφωνα
μ΄ εκείνο το Χάρτη η Κρήτη ανακηρύχθηκε: «Πολιτεία αυτοκρατής, αδέσποτος, υπό σεπτήν προστασίαν
Αγίου θαυματουργού Τίτου, αποστόλου και πάτρωνος της νήσου ταύτης». Συγχρόνως καθιερώθηκε ως
επίσημη γλώσσα: «η ιερωτάτη των ιθαγενών γραικική», ενώ καταργήθηκε η σημαία της ενετικής
Δημοκρατίας και συστάθηκε ενδεκαμελές εκτελεστικό Σώμα υπό τη προεδρία μέλους της οικογένειας
Γραδενίγου στον οποίο και τελικά ανατέθηκε η Κυβέρνηση.

Η επανάσταση αυτή τερματίστηκε το επόμενο έτος 1364, όταν οι Ενετοί κατέλαβαν το Χάνδακα
(Ηράκλειο). Η Δημοκρατία του Αγίου Τίτου διατηρήθηκε μόλις 16 μήνες. Όταν η Γαληνότατη
Δημοκρατία πληροφορήθηκε την αποστασία του Βασιλείου (Δουκάτου) της Κρήτης απέστειλε
ενισχυμένο στόλο και στρατό για να καταστείλει την επανάσταση, ενώ ταυτόχρονα επικήρυξε τους
αρχηγούς της. Η επανάσταση πνίγηκε στο αίμα. Οι αδελφοί Καλλέργη δικάστηκαν ως προδότες και
αποκεφαλίστηκαν. Όμως, ως τα τέλη του αιώνα, η προσέγγιση ντόπιων και Βενετσιάνων είχε
ολοκληρωθεί και η συμβίωση είχε επιτευχθεί. (Πηγές: Αρχείο Παπουτσάκης, «Ενετοκρατία στην Κρήτη
(1211 – 1669)», Δημοκρατία του Αγίου Τίτου, Wikipedia, «440 χρόνια των Βενετσιάνων», Έθνος της
Κυριακής, 2001 – 2002.)

Σε κατακλείδα,

(Α) Οι λόγοι που επιλέχθηκαν από το ελληνικό κράτος αυτές οι δύο Ρωμαϊκές σημαίες, η πρώτη του
ναυτικού και η δεύτερη της ξηράς, δεν είναι καθόλου τυχαίοι. Το φλάμμουλο του δρουγγού των
Ελλαδικών, ήταν η σημαία του στόλου της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που είχε ως πεδία
δράσης του, κυρίως την ελλαδική επαρχία της αυτοκρατορίας, ενώ οι Δούκες είναι από τις ελάχιστες
οικογένειες ευγενών και αυτοκρατόρων που καταγόταν από το ελλαδικό θέμα (ελλαδική επαρχία), που
έδωσε αρκετούς διακεκριμένους στρατηγούς και ηγεμόνες στη Βυζαντινή αυτοκρατορία από τον 9ο ως
τον 11ο αιώνα. [Με πληροφορίες από Wikipedia και «Οι Βυζαντινοί προάγγελοι της σημερινής
Ελληνικής σημαίας»]

(Β) Κεντρικό σύμβολο του Ρωμαϊκού οικοσήμου της δυναστείας των Δουκών αλλά και της Ρωμαϊκής
ναυτικής σημαίας, από τις οποίες έλκουν την καταγωγή τους οι δύο επίσημες σημαίες του ελληνικού
κράτους, είναι ο χρυσός σταυρός της πρώτης σημαίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του μεγάλου
Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου.

(Γ) Επομένως, φαίνεται ξεκάθαρα πως το νεοσύστατο κράτος για το οποίο επιβλήθηκε το ενδώνυμο
«Ελλάδα» επέλεξε για εθνική του σημαία, ένα Ρωμαϊκό οικόσημο και ένα ναυτικό Ρωμαϊκό φλάμμουλο,
για τα απελευθερωμένα μέχρι τότε εδάφη της πάλαι ποτέ αχανούς βυζαντινής Ρωμανίας [εικόνα 18],
εδάφη που κατά την αρχαιότητα άκμασε ο Ελληνικός Πολιτισμός.

292
(Δ) Το οικόσημο των Αρχοντορωμαίων Καλλέργηδων μεταφέρθηκε αυτούσιο στην σημαία του
σύγχρονου ελληνικού κράτους. Οι Καλλέργηδες πρωτοστάτησαν στην απόσχιση της Κρήτης από την
φραγκευμένη Δύση όταν ανακήρυξαν τη «Δημοκρατία του Αγίου Τίτου», όπως ονομάστηκε η
αποσχισθείσα και ανεξάρτητη δημοκρατία που ανακήρυξαν στην Κρήτη. Η επιλογή αυτή των
Νεορωμιών της περιόδου 1821 – 1827, να καταλήξουν κατά τις μυστικές διαπραγματεύσεις με τις
μεγάλες δυνάμεις, Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία, στο οικόσημο των Αρχοντορωμαίων Καλλέργηδων ως
σημαία του επίσημου ελληνικού κράτους ενέχει οπωσδήποτε ισχυρούς συμβολισμούς.

Συμβολίζει η απόσχιση των Καλλέργηδων (απο+σχίζω = αρχαία ελληνική ‘σχίζω’, ουσιαστικό ‘σχίσμα’)
το Σχίσμα των δύο Εκκλησιών, τη διαίρεση και διάσπαση της κοινωνίας μεταξύ της Δυτικής και της
Ανατολικής Εκκλησίας? Συμβολίζει η επιλογή αυτή των Νεορωμιών την προαιώνια αντιπαλότητα της
Βυζαντινής Ρωμανίας με την φραγκευμένη Δύση?

Συμβολίζει η σημαία των Αρχοντορωμαίων Καλλέργηδων την αποτυχία τους να αποσχιστούν από τη
Δύση? Συμβολίζει η σημαία των Καλλέργηδων τον αποκεφαλισμό τους, ένα διαχρονικό μήνυμα προς
τους μελλοντικούς επίδοξους αποσχιστές της Ελλάδας από τη Δύση? Ποτέ οι απλοί άνθρωποι δεν θα
μάθουμε.

Ποτέ οι απλοί άνθρωποι δεν ήταν Ηνίοχοι της Ιστορίας. Ήταν πάντα ο τροχός της αμάξης· ο τελευταίος
τροχός. Δυστυχώς, γι’ αυτά που μας συμβαίνουν οι απλοί άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε ελάχιστα, απλές
σκιές αυτών που πραγματικά συμβαίνουν στο ιστορικό γίγνεσθαι. Ωστόσο:

Μετά την πρωτοφανή ηθική κρίση που μας οδήγησε τους έλληνες εδώ, έφτασε η ώρα που οι μάσκες
πέφτουν. Και για τις μάσκες των ελλήνων ταιριάζει αυτό που η βρετανίδα ποιήτρια Edith Sitwell είπε:

«Όλοι φοράμε μάσκες· και έρχεται η στιγμή που δεν μπορούμε να τις βγάλουμε χωρίς να ξεκολλήσουμε
μαζί τους και τη σάρκα μας».

[Τα Μεταφυσικά της ελληνικής σημαίας

Κυρίαρχη αιτιοκρατία των Διδύμων θεών στο Ελλαδικό θέμα, τη γη που κάποτε άκμασε ο Μεγάλος
Ελληνικός Πολιτισμός. Ο Απόλλων, η Άρτεμις, ο βυζαντινός ναός του Αγίου Τίτου στη Γόρτυνα όπου
στις 8 Αυγούστου του 1363 οι Καλλέργηδες πήραν την απόφαση απόσχισης από τη Δύση και

293
ανακήρυξης της ανεξάρτητης Δημοκρατίας του Αγίου Τίτου. Ο Ελληνικός Ναός του Πυθίου Απόλλωνος
στην Αρχαία Γόρτυνα, τα βεβηλωμένα λείψανα του οποίου στέκουν δίπλα στην παλαιοβυζαντινή
βασιλική του Αγίου Τίτου εντός του αρχαιολογικού χώρου της αρχαίας Γόρτυνας. Ο ναός της
Αειπαρθένου Αρτέμιδας πλησίον της μονής Αρκαδίου. Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Τίτου στο
Ηράκλειο.

– Ο απόστολος Τίτος, ο οποίος ήταν πολύ μορφωμένος. Έγινε χριστιανός από τον απόστολο Παύλο, με
τον οποίο και συνεργάστηκε, στην διάδοση του Ευαγγελίου. Τον ακολούθησε στην Ιερουσαλήμ και
κατόπιν επιφορτίστηκε να πάει στην Κόρινθο για να δει την κατάσταση της εκεί Εκκλησίας. Στην
επιστροφή του, συνάντησε τον απόστολο Παύλο στην Μακεδονία και μετά πήγαν μαζί στην Κρήτη, όπου
εκεί ο Παύλος τον έκανε επίσκοπο του νησιού και του είπε να κάνει και ιερείς για όλο το νησί. Ο Παύλος
του έστειλε και την γνωστή προς Τίτον επιστολή. Από την ίδια επιστολή του μαθαίνουμε ότι ο Τίτος είχε
λαμπρούς συνεργάτες στην Κρήτη, τον Ζηνά τον νομικό και τον περίφημο Απολλώ. Απεβίωσε το έτος
105 μ.χ.

– Ο αρχαιολογικός χώρος της Γόρτυνας βρίσκεται 45 χλμ. νότια του Ηρακλείου, δίπλα στο χωριό Άγιοι
Δέκα και εκατέρωθεν του δρόμου που συνδέει τους Αγίους Δέκα με τις Μοίρες. Εκεί στέκουν δίπλα –
δίπλα τα απομεινάρια τού ναού του Πύθιου Απόλλωνα και της βυζαντινής βασιλικής του αγίου Τίτου. Η
πόλη της Γόρτυνας αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Οι
πρώτες έρευνες στη Γόρτυνα ξεκίνησαν το 1884 από τους αρχαιολόγους Federico Halbherr και τον
Στέφανο Ξανθουδίδη, όταν ανακάλυψαν τη Μεγάλη Επιγραφή της Γόρτυνας ή Κώδικας της Γόρτυνας, ο
αρχαιότερος νόμος της Ελληνικής Αρχαιότητας. Το 1898 άρχισαν οι πρώτες ανασκαφές, που
συνεχίζονται ακόμη και σήμερα.

– Η πόλη της Γόρτυνας, η πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Κυρηναϊκής (Αφρική) και έδρα του
διοικητή της Κρήτης, από τον 4ο μ.Χ. αι. υπαγόταν στο ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος (χριστιανικό
Βυζάντιο ή Ρωμανία) και αποτελούσε κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο μία ακμαία πόλη και έδρα της
αρχιεπισκοπής. Κατά τα πρωτοβυζαντινά χρόνια στην αρχαία πόλη της Γόρτυνας έγιναν εκτεταμένες
καταστροφές των Ελληνικών Ιερών της Πατρώας θρησκείας. Στην Ακρόπολη της αρχαίας Γόρτυνας έχει
εντοπιστεί Βυζαντινή βασιλική (6ος αιώνας) κτισμένη στη θέση Ελληνικού ναού της Αθηνάς (7ος αιώνας
πΧ). Ο βυζαντινός ναός χτίστηκε με οικοδομικό υλικό από την καταστροφή του Ελληνικού ναού της
Αθηνάς.

– Μέσα στον κυρίως αρχαιολογικό χώρο στέκεται ακόμη η μισογκρεμισμένη βυζαντινή τρίκλιτη
βασιλική που ήταν αφιερωμένη στον πρώτο Επίσκοπο Κρήτης, τον Άγιο Τίτο. Ο ναός κτίστηκε τον 6ο-
7ο αιώνα και αφιερώθηκε στον άγιο Τίτο όταν καταστράφηκε ο μεγαλύτερος ναός του αγίου Τίτου που
βρισκόταν παραδίπλα. Το μικρό τμήμα που έχει διασωθεί χρησιμοποιείται σήμερα για τη λατρεία της
Θεοτόκου. Δίπλα υπάρχουν πέτρινες σαρκοφάγοι όπου θάβονταν οι ιερείς. Ο μεγαλοπρεπής βυζαντινός
ναός, αφιερωμένος στον πρώτο Επίσκοπο Κρήτης άγιο Τίτο, ιδρύθηκε τον 6ο αι. μ.Χ. επί αυτοκράτορα
Ιουστινιανού (527-565) και «ἐπισκόπου Θεοδώρου» ως μητροπολιτικός ναός της Εκκλησίας των
Γορτυνίων. Είναι κτισμένος στα λείψανα Ελληνικών Ιερών με αρχαίο οικοδομικό υλικό από την
κατεδάφιση των Ελληνικών ναών.

– Ελάχιστα μέτρα βόρεια της μεγάλης βυζαντινής βασιλικής του αγίου Τίτου βλέπουμε το Ελληνικό Ιερό
του Πύθιου Απόλλωνα (7ος αιώνας πΧ), που ανακαλύφτηκε το 1887. Ο ναός ήταν ο σημαντικότερος
ναός της Γόρτυνας πριν την έλευση του χριστιανισμού στην Κρήτη και την ίδρυση του ναού του αγίου
Τίτου. Δίπλα στο ναό υπήρχε μικρό θέατρο, υδραγωγείο και μερικές οικίες.

– Μετά την ανακατάληψη της Κρήτης από τους Βυζαντινούς το 961, η έδρα της επισκοπής μεταφέρθηκε
από τη Γόρτυνα στον Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο), ο οποίος έγινε η πρωτεύουσα του νησιού. Τότε
κατασκευάστηκε στον Ηράκλειο ο πρώτος μητροπολιτικός ναός, αφιερωμένος στον απόστολο Τίτο, τον
πρώτο επίσκοπο Κρήτης. Ο σημερινός ναός του Αγίου Τίτου είναι ορθόδοξη εκκλησία στο Ηράκλειο,

294
αφιερωμένη στον Άγιο Τίτο. Ο σημερινός ναός κατασκευάστηκε το 1869 ως Γενί Τζαμί και το 1925
αποδόθηκε στη χριστιανική λατρεία. Ο ναός ανακηρύχθηκε το 2013 καθεδρικός ναός της αρχιεπισκοπής
Κρήτης.

– Η γραμμή που ενώνει το ναό της Αρτέμιδας στο νομό Ρεθύμνου με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Τίτου
στο Ηράκλειο είναι 47.096,3 μ. Η Χρυσή Τομή της παραπάνω γραμμής βρίσκεται στα 17.989,44 μ. από
το ναό της Αρτέμιδας (μικρό τμήμα) και στα 29.107 μ. από το ναό του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο
(μεγάλο τμήμα).

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό του Πυθίου Απόλλωνος στην Αρχαία Γόρτυνα, και
πλευρές έως (α) το ναό του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο (35.468,84 μ.) και (β) τη Χρυσή Τομή της
γραμμής που ενώνει το ναό της Αρτέμιδας στο νομό Ρεθύμνου με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Τίτου
στο Ηράκλειο (35.463,3 μ.)

295
296
Γιατί ‘Greece’ αντί ‘Hellas’. Γιατί ‘Greeks’
αντί ‘Hellenes’.
By alampasis 20 Αυγούστου 2017

‘’Σχέση με τους αρχαίους Έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι Γάλλοι, οι Εγγλέζοι και οι Γερμανοί. Εμείς, που
τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους Ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε
μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκολογιά και αράπηδες. Είμαστε οι
ορτοντόξ. Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια
των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των
εκκλησιών. Οι Ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το
«ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι
και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και
της Αριστεράς. ‘’Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί (sic) εκατάστρεψαν το έθνος’’. Έτσι γράφει ο
Παπαδιαμάντης. (…) Οι νεοέλληνες ζούμε χωρίς εθνική ταυτότητα. Οι νεοέλληνες είμαστε ένα γέννημα
μπασταρδεμένο και νόθο. Ούτε ίπποι ούτε όνοι, ούτε όνισσες ούτε φοράδες. Είμαστε μούλοι. Δηλαδή
μουλάρια. Και τα μουλάρια δε γεννούν.’’ [Δημήτρης Λιαντίνης].

«Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματα των, γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των, διόλου δεν πέθαναν γι’
αυτό οι θεοί» [Καβάφης]. Δεν αναφέρεται ο Καβάφης στον αφανισμό του Ελληνισμού από το Βυζάντιο,
τον πλέον ανηλεή διώκτη του Ελληνισμού, αλλά αναφέρεται στον εκμαυλισμό των συνειδήσεων των
νεοελλήνων από τις κοσμικές και θρησκευτικές ελίτ του νεότερου ελληνικού κράτους.

– Ο Αφανισμός του Ελληνισμού

Η δειλή εμφάνιση του χριστιανισμού κατά τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, η παγίωσή του αργότερα στη
σύνοδο της Νίκαιας, ο βίαιος εκχριστιανισμός στη συνέχεια τεράστιου αριθμού ελληνόγλωσσων
πληθυσμών από τη βυζαντινή θεοκρατία, που ξεκινά από τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης στις 11
Μαΐου του 330 και φτάνει ως την παράδοση της Κωνσταντινούπολης από τους ανθενωτικούς
χριστιανούς ορθόδοξους στους οθωμανούς, στις 29 Μαΐου του 1453, αποτέλεσαν αποφασιστικής
σημασίας ιστορικά γεγονότα για την Πτώση του Ελληνικού Πολιτισμού και τον ολοκληρωτικό αφανισμό
του Ελληνισμού από το βυζαντινοχριστιανισμό.

Κατά την κρατούσα σήμερα άποψη στους κύκλους των μελετητών της Βίβλου, ιδίως των Μυθικιστών, η
κατασκευή του χριστιανικού δόγματος έγινε το έτος 325 μ.Χ στη Νίκαια της Βιθυνίας, κατά την
σύγκλιση της περιβόητης πρώτης συνόδου της Νίκαιας ή α΄ οικουμενικής συνόδου, που συγκλήθηκε υπό
τον βυζαντινό αυτοκράτορα Flavius Valerius Aurelius Constantinus (γνωστός στους νεοέλληνες ως…
«Μέγας» και… «Άγιος Κωνσταντίνος»!), όπου ορίστηκαν τα πάντα για την χριστιανική πίστη, για την
«θεϊκότητα» του Ιησού, για την γέννηση, για τη σταύρωση και την ανάσταση, για τον «διάβολο», ακόμη
και για το τι θα περιλαμβάνει η Βίβλος. [Η κατασκευή του χριστιανικού δόγματος στη βάση των
Ορφικών και Διονυσιακών Μυστηρίων, εδώ ]

Το 324 ο Κωνσταντίνος ανακηρύσσει τον χριστιανισμό ως εναλλακτική επίσημη λατρεία της Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος και θανατώνει με βασανιστήρια όλους
τους ιερείς με τη κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Στο Ιερό Όρος Άθως εξαπολύεται διωγμός κατά των
ελλήνων – Εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί Ελληνικά Ιερά (Μια Ιστορία Αγάπης – Η Ιστορία
Της Χριστιανικής Επικρατήσεως, του Βλάσση Ρασσιά). Με την επικράτηση των βυζαντινών τα
Ελληνικά Ιερά εκθεμελιώθηκαν, το πανάρχαιον «Αθώον», δηλαδή ο βωμός και το μεγαλειώδες άγαλμα
του Διός, γκρεμίσθηκε και οι Έλληνες εκδιώχθηκαν έκτοτε διαπαντός από τη χερσόνησο, η οποία στη
συνέχεια από μυστικολατρευτικό κέντρο της θεάς της άγριας φύσης και της αγνότητος Αρτέμιδος και

297
άβατο για τους άνδρες, επρόκειτο πολύ σύντομα να καταλήξει «περιβόλι της Παναγίας» και άβατο για
οτιδήποτε θηλυκό (Χριστιανισμός: Η Των Ελλήνων Νόσος, Τόμος Τρίτος, «Ές Έδαφος Φέρειν»). Ο
Παρθενώνας της Ακρόπολης της Αρτέμιδος στο Άθως βεβηλώνεται, ενώ τα βυζαντινά μοναστήρια
κτίστηκαν πάνω στα λείψανα Ελληνικών ναών. Έκτοτε η Χερσόνησος του Άθω, από «Άλσος της
Αρτέμιδος» και «Άλσος των Μουσών» έγινε «Άγιον Όρος» και «περιβόλι της Παναγίας»! [Η αληθινή
Ιστορία του Άλσους της Αρτέμιδος στη χερσόνησο του Άθω, εδώ ]

Κατά τη χιλιόχρονη βασιλεία του, το Βυζάντιο υπήρξε Μέγας Διώκτης του Αρχαίου Ελληνικού
Πολιτισμού. Ο βυζαντινοχριστιανισμός έκαψε, γκρέμισε, λεηλάτησε τους Ελληνικούς ναούς, κατάσφαξε
τους έλληνες Εθνικούς, έκαψε ή πούλησε στους Δυτικούς τα αρχαία ελληνικά συγγράμματα, έκλεισε τις
Φιλοσοφικές Σχολές και στη θέση τους διέδωσε τον σχολαστικισμό (δηλαδή την υποταγή της φιλοσοφίας
στη θρησκεία), κατήργησε τα Μαθηματικά και την Ιπποκράτειο Ιατρική ως εργαλεία του “διαβόλου”
εισάγοντας μαζικά ως θεραπευτική μέθοδο τους εξορκισμούς, κατήργησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες,
αντικατέστησε την χαρά και το Φως της Αρχαίας Ελλάδος με το σκοτάδι της φρίκης, του θανάτου, του
ολέθρου, την υποταγή, την υπακοή, την κακοποίηση του σώματος με τον ασκητισμό και τις εξαντλητικές
νηστείες που καταβάλουν σώμα και πνεύμα. Η τελευταία πράξη του δράματος ήταν το κλείσιμο της
Νεοπλατωνικής Σχολής από τον Ιουστινιανό το 529 μ.Χ. Όσοι επικαλούνται «κυρίαρχη ελληνική
συνείδηση» στο Βυζάντιο, ιδίως τους τελευταίους τρεις αιώνες της αυτοκρατορίας, ΔΕΝ την εννοούν ως
«ελληνική» με την έννοια των Αρχών και των Αξιών του Αρχαίου Ελληνικού Ιδεώδους, αλλά την
εκλαμβάνουν ως αμιγώς «ελληνοχριστιανική» (ορθόδοξη χριστιανική πίστη + ελληνική γλώσσα)
ΑΠΟΚΛΕΙΟΜΈΝΩΝ ΠΛΉΡΩΣ ΤΩΝ ΑΡΧΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΏΝ ΤΟΥ ΑΡΧΑΊΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ · σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται η παραχάραξη της Ιστορίας: ελληνισμός =
ορθόδοξος χριστιανισμός με βίαιη αποκοπή της Αρχαίας Ελληνικής Κληρονομίας από την έννοια
«Ελληνισμός». [Η αληθινή Ιστορία του Βυζαντίου. Η Ιστορία που δεν διδαχτήκαμε. Ο πυρήνας της
αποτυχίας του ελληνικού κράτους, εδώ ]

Σύμφωνα με την Maria Dzielska, «Η καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και η δολοφονία
της Υπατίας ταιριάζει τέλεια με τη θεωρία τού Gibbon ότι η εμφάνιση και εξάπλωση του χριστιανισμού
υπήρξε ο αποφασιστικός παράγοντας που επέφερε την πτώση τού Ελληνικού Πολιτισμού». [βλ.
Βιομηχανική Επανάσταση στην Αρχαία Ελλάδα: Μια Επανάσταση που δεν έγινε ποτέ! Μιάμιση χιλιετία
οπισθοδρόμησης από το χριστιανικό σκότος και έρεβος. Η επίπονη προσπάθεια της εξόδου από τον
Μεσαίωνα ]

– Η παραχάραξη της Ιστορίας. Η απέχθεια και το άσβεστο μίσος των σύγχρονων εκκλησιαστικών ελίτ
για τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. Ο ρόλος των Μεγάλων Δυνάμεων.

Η ουσία του ανυπόστατου και στερούμενου εθνικής ταυτότητας «ελληνικού» υβριδίου, που ιδρύθηκε
ουσιαστικά με συνθήκη του Λονδίνου στις 6 Ιουλίου 1827 υπό τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία
και Ρωσία), βρίσκεται στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, το υβρίδιο να ονομαστεί «Ελλάδα»! Είχε
προηγηθεί η «Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος», η οποία υπό την επίβλεψη των Μεγάλων Δυνάμεων
ψήφισε το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» του 1822. «Η σφραγίς της Διοικήσεως φέρει σημείον
χαρακτηριστικόν την Αθηνάν μετά των συμβόλων της φρονήσεως» (σφραγίδα όπου εμφανίζεται η θεά
Αθηνά με την ένδειξη «Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος»). Κάτω ακριβώς από τη σφραγίδα που
εμφανίζει τη θεά Αθηνά, αναγράφεται «Εν ονόματι της Αγίου και αδιαιρέτου Τριάδος»!!… Παρακάτω
αναγράφεται «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» και ακριβώς από κάτω «Η επικρατούσα θρησκεία
στην ελληνική επικράτεια είναι η Ανατολική Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία». Και ακριβώς από κάτω
η σφραγίδα της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος με τη θεά Αθηνά! Το υβρίδιο είχε μόλις γεννηθεί!

Δοθέντος όμως ότι ο Ελληνισμός είχε εκριζωθεί πλήρως από τους τέσσερις πρώτους ήδη αιώνες του
Βυζαντίου, συνεπώς ο Ελληνισμός ως ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ και ΠΑΤΡΏΑ
ΘΡΗΣΚΕΊΑ είχε αφανιστεί για πάνω από χίλια χρόνια, η απόφαση Γαλλίας, Αγγλίας και Ρωσίας, το
υβρίδιο να ονομαστεί «Ελλάδα», ήταν για την ελληνόγλωσση θεοκρατία ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ! Η σφραγίδα

298
της θεάς Αθηνάς στην «Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος» ήταν για την ελληνόγλωσση
χριστιανοβυζαντινή ορθοδοξία ΣΟΚ και ΔΈΟΣ! Η έννοια «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» ξεθάφτηκε,
νεκραναστήθηκε κυριολεκτικά μετά από 12+ αιώνες! Αν το υβρίδιο ονομαζόταν «Ρωμανία» αντί
«Ελλάς», όπως η ελληνόγλωσση θεοκρατία διακαώς επιθυμούσε ώστε να αναβιώσει τη βυζαντινή
αυτοκρατορία, το νεοσύστατο κράτος θα πορεύονταν όπως και στο Βυζάντιο: θεμέλιο θα ήταν η
ορθοδοξία και η ελληνική γλώσσα (η έννοια Ελληνισμός ΔΕΝ θα υπήρχε ούτε ως ονομαστική αναφορά –
ο μεγαλειώδης Ελληνικός Πολιτισμός θα είχε χαθεί στη λήθη της Ιστορίας). Η ονομασία «Ελλάδα» που
επιβλήθηκε για το υβρίδιο ήταν Η ΚΊΝΗΣΗ «ΜΑΤ» ΤΩΝ ΜΕΓΆΛΩΝ ΔΥΝΆΜΕΩΝ ΓΙΑ ΝΑ
ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΊ ΖΩΝΤΑΝΉ Η ΈΝΝΟΙΑ «ΕΛΛΗΝΙΣΜΌΣ» καθώς και το σύνολο των ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ
ΑΞΙΏΝ πάνω στις οποίες πάτησε η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός. Επίσης, το όνομα ‘Ελλάς’
επιβλήθηκε με στόχευση την εγκαθίδρυση ΚΟΣΜΙΚΟΎ ΚΡΆΤΟΥΣ στο υβρίδιο που μόλις είχε γεννηθεί
!

Αν και οι απλοί άνθρωποι δεν θα μάθουμε ποτέ τι πραγματικά συνέβη, μάλλον οφείλουμε πολλά ως
έλληνες στο Μεγάλο Γαλλικό Έθνος, τον «Φύλακα Άγγελο» του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, στη
μυστική διπλωματία μεταξύ των τριών Μεγάλων Δυνάμεων, στις συμφωνίες που έγιναν μεταξύ τους και
στα ανταλλάγματα που δόθηκαν! Από τη μύησή μου στα Ελληνικά Ιερά και τη γνώση που έχω αποκτήσει
από τη μελέτη της Ιστορίας τους, πιθανολογώ βάσιμα ότι τα πράγματα πρέπει να συνέβησαν κάπως έτσι:

Κατόπιν της απολυταρχικής επιβολής της ονομασίας «Ελλάδα» από τις μεγάλες Δυνάμεις, σε κατάσταση
αλλοφροσύνης η ελληνόγλωσση θεοκρατία ζητά (και παίρνει) τη συνταγματική κατοχύρωση της
θεοκρατίας, το σταυρό στη σημαία και τον έλεγχο της παιδείας των ελλήνων (μέσω του υπουργείου
Παιδείας και… Θρησκευμάτων) ώστε να δώσει τη μεγάλη μάχη της παραχάραξης της Ιστορίας: της
ταύτισης του Ελληνισμού με την ορθοδοξία και το Βυζάντιο! Ταυτόχρονα την αποκοπή του Αρχαίου
Ελληνικού Πολιτισμού από την έννοια Ελληνισμός (όσο αυτό ήταν πλέον δυνατόν).

Ως προς την ομόδοξη Ρωσία: προφανώς και η υπερδύναμη Ρωσία εποφθαλμιούσε ανέκαθεν το
Πατριαρχείο στο Φανάρι. Ποτέ η Ρωσία δεν συμβιβάστηκε με τον ηγετικό ρόλο της ελληνόγλωσσης
ορθοδοξίας στο Πατριαρχείο. Αν η Ρωσία συμφωνούσε το υβρίδιο να ονομαστεί ‘’Ρωμανία’’, θα
αναβίωνε το Βυζάντιο. Με την οριστική ενταφίαση του Ελληνισμού και την εγκαθίδρυση θεοκρατικού
καθεστώτος στο υβρίδιο, η ελληνόγλωσση θεοκρατία θα γινόταν πανίσχυρη. Συμφώνησε λοιπόν η
Ρωσία, με τη Γαλλία και την Αγγλία, να κοντύνουν την ελληνόγλωσση θεοκρατία, βάζοντας την να
βράζει στο ζουμί του προαιώνιου εχθρού της: τον Ελληνισμό – ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΌ
ΕΛΛΗΝΙΣΜΌ, ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΦΙΛΟΣΟΦΊΑ ΚΑΙ ΤΈΧΝΗ ΠΟΥ ΕΚΠΈΜΠΟΥΝ
ΠΑΝΑΝΘΡΏΠΙΝΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΎΝ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΊΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΏΑΣ
ΘΡΗΣΚΕΊΑΣ. Έβαλαν την ελληνόγλωσση θεοκρατία να πολεμήσει ξανά με το φάντασμα του
Ελληνισμού μετά από 1000 ολόκληρα χρόνια νομιζόμενης κυριαρχίας της. Η ελληνόγλωσση θεοκρατία
ποτέ δε συγχώρεσε στη Ρωσία τη συγκατάθεσή της να υποχρεωθεί στην ταπεινωτική ήττα να κυνηγά το
φάντασμα του Ελληνισμού μετά από 1000 χρόνια Βυζαντίου. Γνωρίζει ότι τα ελατήρια πίσω από την
απόφαση αυτή της Ρωσίας είναι οι ηγετικές φιλοδοξίες της ομόδοξης Ρωσίας στο ορθόδοξο δόγμα, με
τελικό σκοπό τον έλεγχο της ορθοδοξίας στο Φανάρι. Αυτός είναι και ο λόγος της παραδοσιακής
εχθρότητας ελληνικής και ρωσικής Εκκλησίας. Όμως:

Δεδομένου (α) της ονομασίας του νεοσύστατου κράτους ως «Ελλάδα» και (β) της θεοκρατίας ως βασικής
υπόστασης του κράτους, με την οικονομική και κοινωνική ζωή ενταγμένη στις εκκλησιαστικές δομές και
εξαρτώμενη πλήρως από τους εκκλησιαστικούς θεσμούς, η ελληνόγλωσση θεοκρατία έπρεπε τώρα να
βρει τρόπο ιστορικής ταύτισης «Βυζαντίου» και «Ελληνισμού»! Έπρεπε γι’ αυτό η μεταβυζαντινή
θεοκρατία να ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΉΣΕΙ την Ιστορία!

Αντικειμενικός στόχος της πλαστογράφησης ήταν η ταύτιση του «Ελληνισμού» με το «Βυζάντιο» και
τον «ορθόδοξο χριστιανισμό»!! Ταυτόχρονα, η βίαιη αποκοπή του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος και
Πολιτισμού από την έννοια «Ελληνισμός»! Η ονομασία του υβριδίου ως «Ελλάδα» είχε γυρίσει το ρολόι

299
12 αιώνες πίσω. Η μάχη της ελληνόγλωσσης θεοκρατίας κατά του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού
έπρεπε να ξαναδοθεί. [Πρέπει να καταστεί σαφές και να γίνει πλήρως αντιληπτό, ότι ο Αρχαίος
Ελληνικός Πολιτισμός αποτελεί για τις ελληνορθόδοξες εκκλησιαστικές ελίτ εχθρό θανάσιμο, εχθρό
χειρότερο των αλλοθρήσκων, εχθρό για τον οποίο η εκκλησία τρέφει αβυσσαλέο μίσος · ο αμέσως
επόμενος εχθρός για τον οποίο η ορθοδοξία τρέφει προαιώνιο μίσος είναι η Ευρώπη, η Δυτική Ευρώπη.]
Αν το νεοσύστατο κράτος ονομαζόταν «Ρωμανία», όπως η θεοκρατία ποθούσε, δεν θα χρειαζόταν καμία
παραχάραξη της Ιστορίας· οι διωγμοί κατά του Ελληνισμού θα συνεχίζονταν απροκάλυπτα όπου και
όταν αυτό απαιτούνταν. Το γεγονός όμως ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις επέβαλαν το νεοσύστατο κράτος να
ονομαστεί «Ελλάδα» – εκτός ότι διέσωσε εν μέρει τον ελληνισμό από ολοκληρωτικό αφανισμό –
απαιτούσε πλέον την παραχάραξη της Ιστορίας. Η παραχάραξη της Ιστορίας έγινε κυρίως μέσω της
παιδείας, από τα ανθελληνικά σχολεία, εξ ου και το υπουργείο Παιδείας και.. Θρησκευμάτων.

Το έργο της πλύσης εγκεφάλου ήταν δύσκολο και επίπονο. Επί 1000 χρόνια ορθοδοξία και ελληνισμός
ήταν ορκισμένοι εχθροί · η πρώτη καταδίωξε ανηλεώς τον ελληνισμό. Γι’αυτό δεν έπρεπε ποτέ οι
έλληνες να μάθουν την πραγματική ιδεολογική ταυτότητα του Βυζαντίου. Δεν έπρεπε ποτέ να διαρρεύσει
στην παιδεία ότι οι αλλοεθνείς ανθέλληνες «άγιος – Μέγας Κωνσταντίνος», «αγία Ελένη», «μέγας- άγιος
Θεοδόσιος» και οι άλλοι αιμοσταγείς διώκτες του Ελληνισμού ονομάζονταν, Flavius Theodosius
Augustus, γεννημένος στην επαρχία της Γαλικίας στη Βορειοδυτική Ισπανία, Flavius Valerius Aurelius
Constantinus γεννημένος στην πόλη Ναϊσσός της Μοισίας, και Flavia Iulia Helena Augusta γεννημένη
στην Τουρκία στην επαρχία Γιάλοβα. Και αυτό ήταν η κορυφή μόνο του παγόβουνου της
πλαστογράφησης της Ιστορίας!

Το κοσμικό σκέλος της θεοκρατίας όφειλε να τηρήσει τη συμφωνία: (Α) Απαγόρευση τα Οστά των
Ελλήνων να εκτεθούν σε δημόσια θέα (βλ. απαγόρευση έκθεσης των Οστών του Βασιλέα Φιλίππου,
πατέρα του ενδοξότερου των ελλήνων Αλεξάνδρου του Μέγα ) για να μην επισκιάσουν χριστιανικά
αλλοεθνή σκηνώματα, (Β) Απαγόρευση αναβίωσης της Κλασικής Ελλάδας και (Γ) ΠΟΤΈ ΟΙ
ΈΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΆΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΉ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥΣ. Το χριστεπώνυμο
πλήρωμα όφειλε να κατευθύνεται σε φαραωνικές τελετές περιφοράς εικόνων και σκηνωμάτων. Η ίδια
συμφωνία έγινε με τους βαρόνους των ΜΜΕ και την οικονομική ολιγαρχία, πρόσωπα που εντάσσονται
στο στενό πυρήνα του μεταβυζαντινού κοσμικού σκέλους της θεοκρατίας. Λάφυρο όλων ήταν το κράτος
που απομυζούσαν από κοινού, με δομή και ιεραρχία που παραπέμπει σε εγκληματική οργάνωση.

Το «ελληνικό» θεοκρατικό μόρφωμα, το υβρίδιο αυτό που οι κοσμικές και θρησκευτικές ελίτ της χώρας
αποκαλούν «ελληνικό» κράτος, συνέχισε τις ίδιες ακριβώς ανθελληνικές πρακτικές υπονόμευσης του
Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού: παραχάραξη της Ιστορίας, στη βάση του ανθελληνικού
βυζαντινοχριστιανικού θεολογικού δόγματος «ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΧΗΣ» («εις τον άγιον Ιωάννην τον απόστολο κι ευαγγελιστή» 59,370,7-11).

Η παρακμή του Βυζαντίου και το τέλος της χιλιόχρονης θεοκρατίας στις 29 Μαΐου 1453 με την
παράδοση της Κωνσταντινούπολης από τους ανθενωτικούς στους οθωμανούς, έπαιξε καθοριστικό ρόλο
στην ολοκλήρωση της Αναγέννησης που συντελέστηκε στα θεμέλια της Κλασικής Ελληνικής Διανόησης,
αν και καταδίκασε τους ελληνόφωνους πληθυσμούς σε υπερχιλιετή πολιτιστικό Μεσαίωνα που φτάνει ως
την περίοδο της ύστερης μεταπολίτευσης, λόγω της καθολικότητας της εδραίωσης της μεταβυζαντινής
θεοκρατίας σε θρησκευτικό και κοσμικό επίπεδο από άκρη σε άκρη της ελληνικής επικράτειας, ως
απότοκος των προνομίων που της παραχωρήθηκαν από τον Μωάμεθ τον Πορθητή σε αντάλλαγμα της
παράδοσης της Κωνσταντινούπολης. Η στενή συνεργασία της τουρκόψυχης (ή κατά το πολιτικώς
ορθότερο τουρκόφρονης) ηγεσίας της εκκλησίας με την οθωμανική Πύλη, συνεχίζεται αδιάλειπτα από
την ίδρυση του μεταβυζαντινού «ελληνικού» υβριδίου το 1831 έως σήμερα. Στα πλαίσια της μακραίωνης
συνεργασίας εκκλησίας – οθωμανικής Πύλης, στις μέρες μας προβλέπεται η χορήγηση από το τουρκικό
κράτος τουρκικής υπηκοότητας στους υποψήφιους μητροπολίτες ως προϋπόθεση διεκδίκησης του
πατριαρχικού θρόνου στο Φανάρι, με την πρόσθετη υποχρέωση της μητρικής γνώσης της τουρκικής
γλώσσας και της συμμόρφωσης των υποψηφίων με την τουρκική πολιτική και διπλωματική ατζέντα.

300
[Στα πλαίσια της παραπάνω συμμόρφωσης, βλ. ανθελληνική δήλωση του πατριάρχη Βαρθολομαίου, μια
μόλις βδομάδα πριν την ενθρόνισή του στις 2 Νοεμβρίου του 1991, που δημοσιεύτηκε από τις
εφημερίδες Αυριανή και Ελεύθερη ώρα στις 30 Οκτωβρίου 1991: «Δυστυχώς οι δυο λαοί (έλληνες και
τούρκοι) διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821
και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές.»]

Οι ελληνόφωνες εκκλησιαστικές ελίτ αποτελούνται από σκληρούς ανθέλληνες. Πρόκειται για

σκληροπυρηνικά μεταβυζαντινά απολειφάδια που στερούνται ελληνικής συνείδησης – ορκισμένους
εχθρούς του Ελληνισμού, που κατέχουν τα πατρώα των Ελλήνων εδάφη ενδεδυμένοι την προβιά του
έλληνα. Η περίπτωση της κατοχής της Ελλάδας από εχθρούς του Ελληνισμού για περισσότερο από 1700
χρόνια και, ταυτόχρονα, η πεποίθηση των υπό κατοχή ελληνόφωνων πληθυσμών ότι οι δυνάστες του
είναι έλληνες στη συνείδηση (!), συνιστά περίπτωση υπερχιλιετούς συλλογικής πλύσης εγκεφάλου
μοναδικής στα παγκόσμια ιστορικά χρονικά! Επιστρέφοντας στο όνομα του υβριδίου ‘Ελλάς’, η χρήση
του ονόματος ‘Ελλάδα’ επιβλήθηκε από τις μεγάλες Δυνάμεις (Γαλλία, Αγγλία και Ρωσία) για εσωτερική
κατ’ αρχήν χρήση. Για τη διεθνή κοινότητα η Ελλάδα είναι γνωστή ως ‘Greece’ και οι έλληνες ως
‘Greeks’, διότι, καταρχήν, δεν είναι οι μεγάλες δυνάμεις εκείνες που αποφασίζουν για τη διεθνή
ονομασία μιας χώρας.

– Οι Έλληνες ήταν γνωστοί με πολλά διαφορετικά ονόματα στην ιστορία. Οι πολεμιστές που έπεσαν στις
Θερμοπύλες έπεσαν ως Έλληνες. Στην Καινή Διαθήκη αποκαλούνται «Έλληνες» ακόμα και οι
ελληνίζοντες Ιουδαίοι. Στη Βυζαντινή εποχή αναφέρονται συνήθως ως Ρωμαίοι, οι γείτονές τους στη
Δύση τους ονόμαζαν Γραικούς, αλλά στο ύστερο Βυζάντιο εχρησιμοποιείτο όλο και πιό συχνά η
ονομασία «Έλληνες» (με αυτοπροσδιοριστικά στοιχεία ΌΧΙ το Αρχαίο Ελληνικό Ιδεώδες, αλλά
αποκλειστικά την ορθοδοξία και την ελληνική γλώσσα). Στους Άραβες και Τούρκους ονομάζονται Αλ
Ρουμ (Ρωμαίοι). Στη μακρά περίοδο για την οποία υπάρχουν γραπτές πηγές, το όνομα για τους Έλληνες
ποικίλει, και πολλές φορές ο ίδιος συγγραφέας χρησιμοποιεί δύο ή περισσότερα ονόματα ανάλογα με την
περίσταση. Στη νεότερη εποχή (μετά τον 19ο αιώνα) η μελέτη των χρησιμοποιηθεισών ονομασιών για
τους Έλληνες έχουν γίνει αντικείμενο μελέτης σε σχέση με την «εθνική ταυτότητα» των Ελλήνων και
συχνά εξετάζονται σε συνάφεια με όρους όπως «γένος», «έθνος» και σε άλλες γλώσσες με όρους όπως
«nation», «race» (πρό του Β’ ΠΠ) κ.ά. [βλ. Reinsch Dieter, «Η θεώρηση της πολιτικής και πολιτιστικής
φυσιογνωμίας των Ελλήνων «, Études Balkaniques, 6, 1999, σ. 69-85, Wikipedia]. Όμως η αρχή της
συζήτησης γύρω από την ελληνική εθνική ταυτότητα και η σχετική χρήση των ονομασιών (Γραικός,
Έλλην, Ρωμαίος) με εθνική σημασία εντοπίζεται τουλάχιστον στους λογίους του 15ου αιώνα. [Γεώργιος
Στείρης, «Οι απαρχές της νεοελληνικής ταυτότητας στο ύστερο Βυζάντιο», Μάιος 2017.] Εμείς
αποκαλούμε τους εαυτούς μας ‘έλληνες’’, όμως οι δυτικοί μας αποκαλούν ‘’γραικούς’’ από τη λατινική
ρίζα «Graec-» (ισπανικά και ιταλικά Grecia, γαλλικά Grèce, αγγλικά Greece, γερμανικά Griechenland,
πολωνικά Grecja) ή την τουρκική «Yunan-» (τουρκικά Yunanistan, ουζμπεκικά Yunoniston, ινδονησιακά
Yunani).

Σον χάρτη της παρακάτω εικόνας τα κράτη απάντησαν σε ένα σχετικά απλό ερώτημα: με ποια ονομασία
αποκαλούν την Ελλάδα οι υπόλοιποι εταίροι. Οι πιο «ισχυρές» ονομασίες είναι Grecia, Grecko, Greeka,
Greece και Grekland που προέρχονται από το λατινογενές Γραικός. Απ΄όλους τους Ευρωπαίους μόνο οι
Νορβηγοί προσφωνούν την χώρα ως «Hellas»! Επίσης το επίσημο όνομα της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή
Ένωση είναι ‘Hellas’, σε έναν σαφή συμβολισμό για τον Ευρωπαϊκό και τον κοσμικό χαρακτήρα του
κράτους.

301
Το διαφορετικό όνομα με το οποίο η Ελλάδα αυτοπροσδιορίζεται είναι γλωσσολογική περίπτωση
ενδωνύμου και εξωνύμου για το πώς διακρίνονται οι όροι Hellas και Greece, που χρησιμοποιούνται για
το ελληνικό κράτος. [Ενδώνυμα ονομάζονται στη γλωσσολογία τα ονόματα, με τα οποία ένας λαός
αποκαλεί τον εαυτό του, το κράτος του και τα μέρη όπου ζει. Εξώνυμα ονομάζονται τα αντίστοιχα
ονόματα που χρησιμοποιούνται σε μια ξένη γλώσσα, όταν αυτά δεν ταυτίζονται με τα ενδώνυμα. Δεν
είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένα εξώνυμο διαφέρει πλήρως από το αντίστοιχο ενδώνυμο, όπως π.χ.
στην περίπτωση της Ελλάδας και της Γερμανίας. Συνηθέστερα όμως, τα εξώνυμα παράγονται από
φωνητική – μορφολογική προσαρμογή ενδωνύμων, είτε των τρεχόντων ή παλαιών που δεν
χρησιμοποιούνται πια (Wikipedia)] Το ενδώνυμο είναι ‘Ελλάδα’ στη δημοτική ή ‘Ελλάς’ στην
καθαρεύουσα, αφού αυτό χρησιμοποιούν οι Έλληνες. Χρησιμοποιείται επίσης σε λίγες γλώσσες όπως η
νορβηγική (Hellas) και η γλώσσα των Κόμι (Эллада). Όλες οι άλλες ονομασίες, είτε αυτές παράγονται
από τη λατινική ρίζα «Graec-» είτε την τουρκική «Yunan-», είναι εξώνυμα, ασχέτως εάν στην
πραγματικότητα οι ρίζες προέρχονται από τα αρχαία ελληνικά ενδώνυμα Γραικοί και Ίωνες αντίστοιχα.

– Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των λαών. Κάθε λαός έχει το δικαίωμα να απαιτήσει από τη
διεθνή κοινότητα να αποκαλεί τη χώρα του όπως θέλει.

302
Εθνική αυτοδιάθεση ή εθνικός αυτοπροσδιορισμός (αγγλικά national self-determination) ονομάζεται το
δικαίωμα ενός έθνους ή λαού να αποφασίζει αυτόνομα για το διεθνές στάτους της επικράτειάς του και
για τα ζητήματα που σχετίζονται άμεσα με αυτό (Wikipedia). Κάθε λαός έχει από το Διεθνές Δίκαιο το
δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού βάσει του οποίου μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να απαιτήσει από τη
διεθνή κοινότητα να αποκαλεί τη χώρα του όπως θέλει, αρκεί το όνομα να μην παραβιάζει τα δικαιώματα
ανθρώπων από όμορα ή άλλα κράτη, όπως συμβαίνει με την περίπτωση του υβριδίου της FYROM. Το
δικαίωμα βασίζεται στην Αρχή της Αυτοδιάθεσης των λαών, που περιλαμβάνει το δικαίωμα
αυτοπροσδιορισμού ή αλλιώς της συλλογικής ταυτότητας στο Διεθνές Δίκαιο. Τούτων δοθέντων, το
ελληνικό κράτος έχει, από συστάσεώς του, το δικαίωμα να απαιτήσει από τη διεθνή κοινότητα τη χρήση
του ονόματος ‘HELLAS’. Αρκεί η πολιτική ηγεσία να ζητήσει επίσημα από τη διεθνή κοινότητα να
αποκαλεί τη χώρα με την εθνική της ονομασία ‘HELLAS’ αντί ‘GREECE’, όπως έκανε το Ιράν το 1935.

[Το Ιράν (περσικά: ‫)ايران‬, επίσημα Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν (περσικά: ‫)جمهوری اسالمی ايران‬,
ανεπίσημα Περσία, είναι χώρα της Μέσης Ανατολής στη Νοτιοδυτική Ασία. Ενώ τοπικά η χώρα ήταν
γνωστή ως Ιράν από την αρχαιότητα, έως το 1935 η επικρατούσα ονομασία παγκοσμίως ήταν Περσία.
Μετά το 1935 χρησιμοποιούνταν διεθνώς και οι δύο ονομασίες, ο όρος Ιράν όμως καθιερώθηκε έκτοτε
ως επίσημη ονομασία της χώρας. Ειδικότερα, ο όρος Περσία είναι το όνομα που χρησιμοποιείτο από τις
ευρωπαϊκές χώρες, από την εποχή της Περσικής Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών κατά τον 6ο αι. π.Χ. Η
ονομασία αυτή επικράτησε στη Δύση μέσω των Ελλήνων, οι οποίοι γενίκευσαν την ονομασία της
περιοχής Παρς (Παρσίς), Φαρς σήμερα, στο νότιο Ιράν, η οποία ήταν και το κέντρο της Περσικής
Αυτοκρατορίας. Σημειωτέων ότι η Περσική γλώσσα λέγεται Φαρσί. Η Περσία ονομάστηκε επισήμως
Ιράν από τις 21 Μαρτίου 1935, όταν ο σάχης Ρεζά Σαχ Παχλαβί ζήτησε επίσημα από τη διεθνή κοινότητα
να αποκαλεί τη χώρα του με την εθνική της ονομασία Ιράν (Wikipedia).]

Ωστόσο, από τις 6 Ιουλίου 1827 έως σήμερα η κοσμική εξουσία του «ελληνικού» κράτους παραλείπει να
ζητήσει τη διεθνή χρήση του ονόματος ‘HELLAS’. Τίθεται εδώ το ερώτημα, γιατί οι κοσμικές και
θρησκευτικές ελίτ ποτέ δεν ζήτησαν τα ‘Hellas’ και ‘Hellenes’, όπως ισχύει για τα ‘Ελλάδα’ και
‘έλληνες’ που επιβλήθηκαν για εσωτερική χρήση από τις Μεγάλες Δυνάμεις κατά την ίδρυση του
υβριδίου…

Τα σενάρια εδώ είναι δύο, ή ορθότερα, μια παραδοχή και μια υπόθεση. Σενάριο 1: Η παραδοχή ότι
ΠΟΤΈ η Ελλάδα δεν ζήτησε από την διεθνή κοινότητα τη χρήση του ονόματος ‘HELLAS’, όπου θα
αναλυθούν οι πιθανοί λόγοι για τους οποίους δεν το κάναμε. Σενάριο 2: Η υπόθεση ότι δεν το ζητήσαμε,
επειδή τα φωτισμένα έθνη μας διαμηνύσαν ότι δεν μας αναγνωρίζουν ως ιστορική συνέχεια της Αρχαίας
Ελλάδας, συνεπώς ποτέ δεν θα μας αποκαλούσαν Hellas και Hellenes!

Σενάριο 2: Δεν αρκεί πώς εμείς βλέπουμε τον εαυτό μας αλλά σημασία έχει και ο τρόπος που οι άλλοι
μας βλέπουν. Με απλά λόγια, ότι εσύ ονομάζεις το υβρίδιό σου «Χ» δεν συνεπάγεται και ότι
υποχρεούμαι και να σε αποκαλώ με το όνομα που αυτοπροσδιορίζεσαι. Χαρακτηριστική είναι η
ρηξικέλευθη πρόταση του καθηγητή Κ. Μπέη για το ανιστόρητο υβρίδιο των Σκοπίων, που οι παλιάτσοι
της Ιστορίας σκοπιανοί επιμένουν να ονομάζουν «Μακεδονία»: «Τίποτε λοιπόν δέν μας εμποδίζει τους
έλληνες, τόσο στις διπλωματικές, όσο και στις τρέχουσες συναλλακτικές σχέσεις μας, να αποκαλούμε
τους σκοπιανούς γείτονές μας «Αλβανοσλάβους» και τη χώρα τους «Αλβανοσλαβία», με όρους δηλαδή
που έχουμε δικαίωμα να τους ονομάζουμε όπως όντως συγκροτούνται εθνολογικώς». [Αλβανοσλαβία και
Μακεδονία, Ρεαλιστική προσέγγιση της διεθνούς νομιμότητας, του Κ. Ε. Μπέη]

Η υιοθέτηση εξώνυμου (π.χ Greece) μπορεί να γίνει για λόγους καθαρά γλωσσικούς, ή οι γλωσσικοί
λόγοι να υποκρύπτουν πολιτικούς λόγους, οπότε με ‘’εξωνυμ-ικά’ προσχήματα όπως ζητήματα
μετάφρασης ή αδυναμίας ακριβούς γλωσσικής απόδοσης, ένα κράτος μπορεί να αρνηθεί το ενδώνυμο
όνομα ενός άλλου κράτους (π.χ Hellas).

303
[Χαρακτηριστικό είναι το εξώνυμο Germany για το ενδώνυμο Deutschland, που κατά την κρατούσα
άποψη επικράτησε για λόγους γλωσσικής απόδοσης: Η ελληνική λέξη Γερμανία προέρχεται από την
Λατινική Germania, που πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα για τους ανθρώπους ανατολικά
του Ρήνου. Ο γερμανικός όρος Deutschland, αντλείται από την λέξη deutsch, και προέρχεται από την
λέξη diutisc, που σημαίνει «δημοφιλής» στα Παλιά Άνω Γερμανικά. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να
αποσαφηνιστεί η γλώσσα των απλών ανθρώπων από τα Λατινικά. Αυτό με την σειρά του προέρχεται από
την Πρωτογερμανική λέξη þiudiskaz, που σημαίνει »δημοφιλής» (δείτε επίσης την Λατινοποιημένη
μορφή Theodiscus), που προέρχεται από την λέξη þeudō, που κατάγεται από την Πρωτοϊνδοευρωπαϊκή
λέξη tewtéh, που σημαίνει «άνθρωποι». Ακόμη, από την λέξη αυτή (tewtéh) προέρχεται η λέξη
»Τεύτονες» (Wikipedia)]

[Αμιγώς πολιτικοί είναι οι λόγοι του εξωνύμου «Ηνωμένο Βασίλειο» με το οποίο η Μεγάλη Βρετανία
εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση: Ο πρόεδρος της Γαλλίας Ντε Γκώλ είχε διαρρήδην απορρίψει την
είσοδο της Αγγλίας στην ΕΟΚ με το όνομα «Μεγάλη Βρετανία», επισημαίνοντας ότι, για εκείνον,
υπήρχε μόνο μία Βρετάνη, η ομώνυμη γαλλική επαρχία. Έτσι, τελικώς πειθαναγκάστηκε η Αγγλία και
δέχτηκε να ενταχθεί με το όνομα «Ηνωμένο Βασίλειο» (Κ. Ε. Μπέης). Πολιτικοί ήταν και οι λόγοι στην
περίπτωση της μεταπολεμικής Αυστρίας: Μεταξύ του 1918 και του 1919, η Αυστρία ήταν επίσημα
γνωστή ως το «Κράτος της Γερμανικής Αυστρίας». Οι συμμαχικές δυνάμεις της Αντάντ δεν επέτρεψαν
την ένωσή της με τη Γερμανία, αλλά αγνόησαν πλήρως και το όνομα «Γερμανική Αυστρία» στις
συνθήκες ειρήνης που υπογράφησαν. Συνεπώς, στα τέλη του 1918, το όνομα άλλαξε σε «Κράτος της
Αυστρίας».]

Η υπόθεση εδώ είναι, ότι η Ευρώπη και ο πολιτισμένος Δυτικός κόσμος δεν θεωρεί το υβρίδιο της
Γραίας ως συνεχιστή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ότι ο πολιτισμένος κόσμος δεν θεωρεί τους
αποκαλούμενους σήμερα ‘έλληνες’ ως έθνος με ιστορική συνέχεια. Και επειδή στην περίπτωση του
‘Hellas’ δεν τίθεται γλωσσικό πρόβλημα απόδοσης του ενδωνύμου ‘Ελλάδα’ στις γλώσσες του
πολιτισμένου κόσμου, συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα δυσκολίας απόδοσης του ‘Ελλάς’ στις περισσότερες
γλώσσες ώστε να δικαιολογείται το εξώνυμο ‘Greece’, το πιθανότερο είναι να μας διαμηνύσαν ότι δεν
μας αναγνωρίζουν ως ιστορική συνέχεια της Αρχαίας Ελλάδας, συνεπώς δεν θα μας αποκαλούσαν ποτέ
Hellas και Hellenes, άρα να μην μπούμε στον κόπο να το ζητήσουμε. Αν η παραπάνω υπόθεση είναι
βάσιμη, το πιθανότερο είναι να μας διαμηνύσαν ότι ούτε ως ‘Greeks’ μας αναγνωρίζουν. Ότι στην
πραγματικότητα μας αναγνωρίζουν με τη μειωτική λατινική λέξη ‘γραικύλος’ (Graeculus), που
χαρακτήριζε τον ξεπεσμένο, παρηκμασμένο και δουλοπρεπή έλληνα. Ότι μας θεωρούν ‘γραικύλους’,
έλληνας ανάξιος του ελληνικού ονόματος, της Ελληνικής Παιδείας και της Ελληνικής Ιστορίας, αυτός
που έχει έλλειψη εθνικής αξιοπρεπείας, ο υπόδουλος του πνεύματος.

Σενάριο 1: Διακύβευμα του ονόματος, ο ΤΕΡΆΣΤΙΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΌΣ της καταγωγής των ελλήνων!
Οι δύο μυθολογικές παραδόσεις για την καταγωγή των ελλήνων και η ΣΚΟΠΙΜΌΤΗΤΑ της παράλειψης
του μεταβυζαντινού συστήματος να ζητήσει από τη διεθνή κοινότητα τη χρήση του ονόματος ‘HELLAS’.

(Α) Μύθος πρώτος (ελληνική εκδοχή της καταγωγής των ελλήνων): Κατά το μύθο του Κατακλυσμού του
Δία, οι έλληνες έλκουν την μυθολογική καταγωγή τους από τον Έλληνα, γιο του Δευκαλίωνα. Μητέρα
όλων των Ελλήνων είναι η νύμφη Ορσηίδα, σύζυγος του Έλληνα. Κατά την ελληνική παράδοση οι
έλληνες προέρχονται από τα σπλάχνα της Γαίας και γενάρχης τους είναι ο κατακλυσμικός ήρωας Έλλην.

Ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα που έγινε το 9600 Π.Χ είναι η πρωτότυπη Ελληνική διατύπωση του
Κατακλυσμού που αναφέρεται σε παραδόσεις πολλών θρησκειών, όπως στην ιουδαϊκή – χριστιανική
παράδοση με τον κατακλυσμό του Νώε, αλλά και στο κοράνι, όπου η παραλλαγή του ιουδαϊκού-
χριστιανικού μύθου θέλει την γιό και τη γυναίκα του Νώε να αρνούνται να επιβιβαστούν στην κιβωτό.
Κατά τον πρωτότυπο ελληνικό μύθο, την εποχή που στη Θεσσαλία βασίλευε ο Δευκαλίωνας ο Δίας
αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένη, με εξαίρεση τον δίκαιο
βασιλέα και την γυναίκα του την Πύρρα.

304
Ο Δευκαλίωνας λοιπόν μετά από συμβουλή του πατέρα του κατασκεύασε ένα πλοίο συγκέντρωσε τα
απαραίτητα εφόδια για την επιβίωση τους και επιβιβάστηκε στο πλοιάριο μαζί με την γυναίκα του. Στο
μεταξύ ο Δίας ανοίγει τους καταρράκτες του Ουρανού και το έδαφος της Ελλάδας γεμίζει με νερό και οι
άνθρωποι χάνονται. Για εννέα μέρες και εννέα νύχτες το βασιλικό ζευγάρι περιφέρεται από τα νερά μέσα
στο πλοιάριο. Την δέκατη όμως ημέρα προσάραξε στο όρος Όθρυς ή κατά άλλη εκδοχή στον Παρνασσό
ή στον Άθω. Εκεί όταν οι βροχές σταμάτησαν και τα νερά υποχώρησαν ο Δευκαλίων και η Πύρρα
κατέβηκαν στην ξηρά και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν θυσία στον Φύξιο Δία (προστάτης των
φυγάδων). Ο Θεός που επικαλέστηκε ο θεοσεβής Δευκαλίωνας έστειλε τον Ερμή για να τους μεταφέρει
την υπόσχεση ότι ο Δίας θα πραγματοποιούσε την πρώτη ευχή τους. Και η πρώτη ευχή του Δευκαλίωνα
και της Πύρρας δεν ήταν άλλη από το να δώσει και πάλι ζωή ο Δίας στο ανθρώπινο γένος.

Κατά μία άλλη εκδοχή η οποία προέρχεται από την Φωκίδα ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα πήγαν στους
Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας για να εκφράσουν και σ’ αυτή την ίδια επιθυμία. Η Θεά τους άκουσε
και τους απάντησε με χρησμό λέγοντάς τους πως, αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα
έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας
τους. Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν
να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης. Οι
πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα
μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας,
γενάρχης των Ελλήνων [Wikipedia].

Οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από τις πέτρες ονομάστηκαν λαός, δηλαδή οι άνθρωποι που
γεννήθηκαν από τις πέτρες (αρχαία ελληνικά: λας=πέτρα) [Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη, Α 7,2, Υγίνος,
Μύθοι, 153]. Το όνομα Δευκαλίων προέρχεται από το «Δευς» < τον Πατέρα των Θεών ‘Ζευς’ και το
«καλίων» δηλαδή αυτός που έχει το κάλλος του Διός. Ἠ ετυμολογία η οποία εξηγεί τί έκανε το πρόσωπο
αυτό είναι ἡ εξής: ΔΕΥΩ=μουσκεύω μέ νερό, ἐξ’ού καί ἀρδεύω ἐΚΑΛήφθη ΙΩΝ=αυτός που πορεύεται,
ἐκ τοῦ εἶμι=πορεύομαι (ὄχι το εἰμι=εἶμαι), ἡ μετοχή του ἰών (Wikipedia). Στον περίβολο του ναού του
Ολυμπίου Διός στην Αθήνα υπήρχε στα αρχαία χρόνια, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, ένας τάφος, όπου
σύμφωνα με την παράδοση ήταν θαμμένος ο Δευκαλίωνας (Wikipedia).

(Β) Μύθος δεύτερος (βυζαντινοχριστιανική εκδοχή της καταγωγής των…ελλήνων): Κατά τον μύθο του
Κατακλυσμού του χριστιανικού θεού, οι έλληνες έλκουν την μυθολογική καταγωγή τους όχι από τον γιό
του Δευκαλίωνα, Έλλην, της Αρχαίας Ελληνικής παράδοσης, αλλά από τον Νώε της ιουδαιο-
χριστιανικής παράδοσης!

Με τον όρο κατακλυσμός του Νώε αναφερόμαστε στην παγκόσμια πλημμύρα, όπως αυτή περιγράφεται
στο βιβλίο της Γένεσης (κεφ. 6-9) της Αγίας Γραφής, καθώς επίσης και στο Κοράνι. Η χρονολογία της
Γένεσης δεν είναι γνωστή αλλά υπολογίζεται πως γράφτηκε μεταξύ 1450 Π.Κ.Ε. και 450 Π.Κ.Ε. Η
βιβλική αφήγηση περιγράφει πώς ο θεός προειδοποίησε τον Νώε για έναν επερχόμενο κατακλυσμό και
τον καθοδήγησε να κατασκευάσει μια κιβωτό για να σωθεί αυτός και τα ζώα που πήρε μαζί του σε αυτή.
Πήρε ένα ζευγάρι από κάθε είδος ζώου. Ένα αρσενικό και ένα θηλυκό για να ζευγαρώσουν και να
αναπαραχθεί η ζωή μετά τον κατακλυσμό. Στην κιβωτό μαζί με τον Νώε υπήρχε και η γυναίκα του με
τους τρείς γιούς του. Η αφήγηση αναφέρει ότι ο κατακλυσμός αυτός, που διήρκεσε 40 ημέρες, έγινε ως
τιμωρία παγκόσμιου αφανισμού ανθρώπων και ζώων, εξ’ αιτίας της ηθικής κατάπτωσης του αρχαίου
βιβλικού κόσμου, όπου ο Νώε διασώθηκε, ως άνθρωπος δίκαιος σε σύγκριση με τους σύγχρονούς του.
Σύμφωνα με την ίδια αφήγηση, μετά από 150 ημέρες τα νερά υποχώρησαν και η κιβωτός βρέθηκε στο
όρος Αραράτ. Τα νερά συνέχισαν να υποχωρούν και τον δέκατο μήνα οι κορυφές των βουνών άρχισαν να
γίνονται ορατές.

Ο ιουδαιο-χριστιανικός κατακλυσμικός μύθος του Νώε αποτελεί δάνεισμα από τις ελληνικές
θρησκευτικές παραδόσεις της Μυθολογίας, με την πρωτότυπη εκδοχή του να είναι οι δύο ελληνικοί
κατακλυσμικοί μύθοι: ο Ωγύγιος Κατακλυσμός που χρονολογείται την Ογδόη Εποχή, δηλαδή πριν

305
25.000 περίπου χρόνια (25.000 χρόνια Προ Εποχής), χρονολόγηση που επιβεβαιώνει και ο Πλάτων στους
Νόμους του όπου υπολογίζει πως η συνέβη 10.000 χρόνια πριν από την εποχή του, και ο Κατακλυσμός
του Δευκαλίωνα που έγινε το 9600 Π.Χ, του οποίου αυτούσια μεταφορά είναι ο κατακλυσμικός μύθος
του Νώε.

– Τα αντικρουόμενα συμφέροντα πίσω από την ΣΚΛΗΡΉ ΜΆΧΗ της ονοματοθεσίας. Η προέλευση της
ετυμολογίας Έλληνας- Γραικός- Ρωμιός. Αυτοπροσδιορισμός των ελληνόφωνων κατοίκων της Γραίας
(‘Greece’ κατά το εξώνυμο, ‘Ελλάδα’ κατά το ενδώνυμο).

Έλληνες

Ό Δευκαλίων ήταν ο βασιλιάς της Φθιώτιδας και ο ήρωας του ελληνικού κατακλυσμού. Διάδοχος του
Δευκαλίωνα ήταν ο ήρωας Έλληνας (ή σε κάποιες αναφορές γιός του ίδιου του Δία), ο οποίος ταξίδεψε
και έδρασε σε πολλές πόλεις. Ο ‘Έλλην σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία ήταν ο Γενάρχης
των Ελλήνων. Ήταν αδελφός του Αμφικτύονα και πατέρας του Αιόλου, του Ξούθου, και του Δώρου. Η
γυναίκα του, μητέρα όλων των Ελλήνων, ήταν η νύμφη Ορσηίδα. Κάθε ένας από τους γιούς του Έλληνα
ίδρυσε από ένα πρωτεύον ελληνικό γένος: ο Αίολος τους Αιολείς, ο Δώρος τους Δωριείς, ενώ από τους
υιούς του Ξούθου, Αχαιό και Ίωνα προέρχονται οι Αχαιοί και οι Ίωνες αντίστοιχα.

Το όνομα Έλληνες στα ομηρικά χρόνια δεν αντιστοιχούσε παρά μόνο σ’ ένα ελληνικό φύλο, που
κατοικούσε στη Θεσσαλία και τη Φθιώτιδα, ανάμεσα στα Φάρσαλα και τη Λαμία, το οποίο είχε ως ηγέτη
του τον μυθικό Αχιλλέα. Φαίνεται λοιπόν ότι οι Έλληνες ήταν ένα από τα παλιά ελληνικά φύλα όπως οι
Δαναοί, οι Αχαιοί, οι Αργείοι, οι Λοκροί, οι Άκαρνάνες. Από το μικρό αυτό έθνος της Κεντρικής
Ελλάδας, πήραν το όνομα τους, κατά την πρώιμη φάση της Ιστορίας, όλοι οι Έλληνες, οι οποίοι
ΕΝΏΘΗΚΑΝ ΜΈΣΩ ΤΗΣ ΠΑΤΡΏΑΣ ΘΡΗΣΚΕΊΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΏΝ ΙΕΡΏΝ Δωδώνης Δελφών
και Ολυμπίας, των ΚΟΙΝΏΝ πανελλήνιων Ολυμπιακών αγώνων και των Μηδικών Πολέμων και μέσα
από την αίσθηση της ΚΟΙΝΉΣ γλώσσας και παιδείας απέκτησαν ΚΟΙΝΉ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Άργεάδες της Μακεδονίας επέμεναν με τόσο πείσμα να μετέχουν στους
Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήδη τον 7ο αι. έχει επικρατήσει η ονομασία Πανέλληνες και από εκεί
αποσπάστηκε και γενικεύτηκε η ονομασία Έλληνες / Έλλην εξ ου και ο τονισμός Έλλην αντί Ελλήν.

Η ετυμολογία της λέξεως Έλλην προκαλεί μέχρι σήμερα συζητήσεις. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι
προέρχεται από τους Σελλούς (< θ. σελ- = φωτίζω), το ελληνικό φύλο της Ηπείρου που ήταν οι ιερείς της
Δωδώνης. [Wikipedia , Η ονομασία: Ελλάς-Έλληνας- Γραικός- Ρωμιός και η προέλευση της
ετυμολογίας, Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσας]

Αργότερα, με τον χριστιανισμό ο όρος ‘Έλλην’ σήμαινε τον ‘ειδωλολάτρη’ ή τον ‘μη χριστιανό’, λόγος
για τον οποίον ο Ελληνισμός αφανίστηκε από το Βυζάντιο είτε με βίαιο εκχριστιανισμό είτε με φυσική
και πνευματική εξόντωση. Η λέξη Έλληνας απαγορευόταν επί 1500 χρόνια με ποινή ΘΑΝΆΤΟΥ! Στη
διάρκεια αυτών των 1500 ετών δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά σε έλληνες σε ότι έμεινε γραπτό στην
ελληνική γλώσσα, που να ταυτίζει εθνικά τον έλληνα με την Αρχαία Ελλάδα. Οι έλληνες
εκχριστιανίστηκαν βίαια και μετατράπηκαν σε ‘ρωμαίους’ ή ‘ρωμιούς’ και η Ελλάδα και οι Έλληνες
ξεχάστηκαν για πάντα. Ο υβριστικός χαρακτηρισμός «ειδωλολάτρης», ο πλέον μειωτικός χαρακτηρισμός
για τους ένδοξους προγόνους μας δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της υπερχιλιετούς ανθελληνικής
προπαγάνδας από το βυζαντινό σκότος και έρεβος.

Τέλος, η ονομασία «Έλληνες» κατά τις προεπαναστατικές ζυμώσεις, υποστηρίζεται κυρίως από αυτούς
που θεωρούν απαραίτητη τη σύνδεση με την κλασική αρχαιότητα. Οι υποστηρικτές του «Έλληνες»
έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με το αυτοκρατορικό βυζαντινό μοντέλο και καταφεύγουν στην
ευρωπαϊκή βοήθεια με κυριότερο αίτημα την ένταξή τους στο δυτικό κόσμο. Αποστρέφονται το Βυζάντιο
το οποίο εξάλλου είχε καταδιώξει το αρχαιοελληνικό πνεύμα. Η ονομασία αυτή συνδέεται με την
γέννηση της εθνικής συνείδησης που ήταν αποτέλεσμα της έλευσης των Διαφωτιστικών ιδεών και της

306
εθνικιστικής έξαρσης στην Ευρώπη. Κορμός αυτής της κίνησης ήταν η αναζήτηση της κοινής καταγωγής
με τους Αρχαίους Έλληνες και της αναγωγής της αρχαιότητας σε καίριο κρίκο για την εθνική αφύπνιση
και ολοκλήρωση. Είναι γεγονός ότι η σύνδεση με την αρχαιότητα έγινε σε πρώτο βαθμό με την εμφάνιση
αρχαιοελληνικών ονομάτων στα παιδιά των Ελλήνων και στα πλοία τους. Επίσης, η συμβολή του
Νεοελληνικού Διαφωτισμού σ’ αυτήν την κατεύθυνση στάθηκε μεγάλη. Το κίνημα βοήθησε στη διάδοση
των Αρχαίων Ιδεών με τη μελέτη τους και στην προσπάθεια μορφοποίησης μιας ελληνικής γλώσσας
καθαρής από τις ξένες επιρροές και κοντινής στην Αρχαία Ελληνική. Το σημαντικό στοιχείο είναι η τάση
της απομάκρυνσης από τους θεοκρατικούς κύκλους και η συνειδητοποίηση ότι για την απελευθέρωση
είναι απαραίτητη η σύνδεση με τους προγόνους. [Wikipedia]

Γραικοί

Γραικός < αρχαία ελληνική Γραικός· η ονομασία του αρχαίου φύλου των Γραικών πέρασε στη λατινική
γλώσσα (Graecus) και από αυτήν στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες και επέστρεψε στην ελληνική
γλώσσα (αντιδάνειο). Είναι ανδρικό όνομα, φέρεται στη μυθολογία των Ελλήνων ότι ίσως υπήρξε ήρωας
Γραικός, γιος του Δία και της Πανδώρας [wiktionary].

Σύμφωνα με τον Ησίοδο στον Κατάλογο Γυναικών από την ένωση της αδελφής του Έλληνος, Πανδώρας
με τον Δία γεννήθηκε ο Γραικός από τον οποίον προέρχονται οι Γραικοί, ενώ από την ένωση της άλλης
αδερφής του Έλληνος Θυίας με τον Δία, γεννήθηκαν ο Μακεδνός από τον οποίο προέρχονται οι
Μακεδόνες και ο Μάγνης από όπου προέρχονται οι Μάγνητες [Wikipedia]. Κατά την κρατούσα γνώμη,
από τη μελέτη του γενεαλογικού δέντρου προκύπτει ότι ο Γραικός ΔΕΝ είναι παιδί του Έλληνα και της
Ορσηίδας αλλά ανιψιός του. Επομένως ο Έλλην και ο Γραικός είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα που
ετυμολογικά και μυθολογικά ΔΕΝ μπορούμε να ταυτίσουμε τους Έλληνες με τους Γραικούς άσχετα αν
καταγόμαστε όλοι από τον Δευκαλίωνα την Πυρρά και τον Δια μυθολογικά. Και τούτο, διότι εμείς σαν
Έλληνες δεν θεωρούμε Γενάρχη μας οποιονδήποτε γιο του Δία, όπως ο Γραικός, ο Αίακος (παππούς του
ήρωα Αίαντα από την Σαλαμίνα), ο Πηλέας (πατέρας του Αχιλλέα), οι περισσότεροι θεοί και πολλοί
ημίθεοι, αλλά θεωρούμε τους εαυτούς μας παιδιά του Έλληνα, γιου του Δευκαλίωνα και γιου του ίδιου
του Δία. Γι’αυτό και λεγόμαστε Έλληνες. [Έλληνας, Γραικός ,Γραικύλος και Ρωμιός , Γεώργιος
Καλλιώρας]. Αυτά όσων αφορά τη μυθολογική καταγωγή των ελλήνων.

Η πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη βοιωτικής πόλης με την ονομασία Γραία βρίσκεται στον Όμηρο.
Απαριθμώντας τις δυνάμεις των Βοιωτών στον πόλεμο της Τροίας και τους αρχηγούς τους, ο Όμηρος
περιλαμβάνει και την Γραία (Ιλ. Β 498).

Ο Παυσανίας μνημονεύει την άποψη των ταναγραίων πως Γραία ήταν η αρχαιότερη ονομασία της
Τάναγρας (σημερινής Τανάγρας).

Αρχαίες πηγές ταυτίζουν τη Γραία με τον Ωρωπό που ονομαζόταν Γραική (Θουκυδίδης) Β 23,3:
«παριόντες δε (σ.σ. οι Πελοπονήσιοι) Ωρωπόν την γην την Γραικήν καλουμένην, ην νέμονται Ωρώπιοι
Αθηναίων, υπήκοοι, εδήωσαν»). [«Γραικοί ή Έλληνες; Μάρκος Νικητάκης»]

Ο Αριστοτέλης, από τα μέσα του 4ου αι π.Χ, μας βεβαιώνει και για την ελληνικότητα του προσδιορισμού
«Γραικοί». Αναφέρει ότι η περιοχή μεταξύ του π. Αχελώου και του ιερού της Δωδώνης, αποτέλεσε μιαν
πρώιμη Ελλάδα, όπου διαβιούσαν οι Σελλοί, και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί νυν δ’ Έλληνες
(Μετεωρολογικά, 352b).

Κατά την Britannica, στο λήμμα Greece, «Το όνομα Greece (λατιν. Graecia) προέρχεται από το Graeci,
που ήταν αρχικά το όνομα Βοιωτικής φυλής (Γραίοι) που εγκαταστάθηκε στην Ιταλία τον 8º αιώνα π.Χ.,
αλλά αργότερα επεκτάθηκε στο σύνολο του ελληνικού λαού».

307
Και ο μεταφραστής και σχολιαστής του Παυσανία, Ν. Παπαχατζής στις σημειώσεις του γράφει: «Επειδή
με Κυμαίους και Χαλκιδείς είχαν αποικίσει την παρά τη Ρώμη Κύμη και Γραείς, είναι πιθανό οι Γραείς
αυτοί (σ.σ. που λέγονταν και γραίοι) να συνετέλεσαν στο να ονομαστούν από τους Ρωμαίους οι Έλληνες
graji (το πολύ κοινό επίθετο grajus σήμαινε τον Έλληνα ή τον ελληνικό)”. (Παυσανία, Βοιωτικά και
Φωκικά, Εκδοτική Αθηνών 1981, τ. 5, σ.136).

Οι αρχαιότατοι γραείς ή γραίοι που αποίκησαν την σημερινή Ιταλία ευθύνονται λοιπόν, για τη λατινική
ονομασία graji που έδωσε τα μεταγενέστερα Graecia και τα πολλά επίθετα (graecus, graecanicus,
graeciensis, graecor, και το επίμαχο graeculus που ήταν απλό υποκοριστικό πριν να αποκτήσει την όντως
υποτιμητική σημασία του γραικύλου, του εκφυλισμένου Έλληνα, που ουδέποτε ταυτίστηκε με το
graecus). Άπαντες συμφωνούν, ότι οι γηγενείς της Ιταλίας για τις αρχαίες ελληνικές φυλές που είχαν
ιδρύσει αποικίες στην Ιταλία γενίκευσαν την ονομασία Γραικοί (Λατινική: Graeci) για όλους τους
Έλληνες και αυτή μετά εξαπλώθηκε σε όλες τις γλώσσες τις Δυτικής Ευρώπης, στις οποίες τα ονόματα
Έλληνες και Ελλάδα είναι αντίστοιχα: στην αγγλική – Greeks και Greece, στην γαλλική – Grecs και
Grèce, στην γερμανική – Griechen και Griechenland, στην ιταλική – Greci και Grecia, στην ισπανική
Griegos και Grecia. Με την πάροδο του χρόνου η λέξη Γραικός άρχισε να σημαίνει τον επιπόλαιο και τον
τυχοδιώκτη, ενώ στον Μεσαίωνα πήρε την σημασία του ελληνορθοδόξου.

Κατά τη wiktionary, η εθνική ονομασία Γραικοί ήταν πολύ αρχαία αλλά εγκαταλείφθηκε και κυριάρχησε
το Έλληνας στα ιστορικά χρόνια. Επανεμφανίστηκε ως λέξη κατά την ελληνιστική εποχή και κυριάρχησε
το μεσαίωνα.

Ένθερμος υποστηρικτής του ονόματος αυτού ήταν ο Αδαμάντιος Κοραής επειδή όπως τόνιζε ο “έτσι μας
ονόμαζαν τα φωτισμένα έθνη της Ευρώπης”. Παράλληλα με το όνομα των Ρωμιών (που στήριζε η
εκκλησία), η ονομασία Γραικοί χρησιμοποιείται από τα φωτισμένα έθνη της Δύσης (για λόγους
πολιτικούς που επέβαλαν τα συμφέροντα των Φράγκων, όπως παρακάτω θα δούμε) και τους Έλληνες της
διασποράς. Εξαιτίας των πολιτικών ζυμώσεων που λαμβάνουν χώρα στην Ευρώπη την περίοδο αυτή, οι
έλληνες της διασποράς έρχονται σε άμεση επαφή με τις νέες πολιτικές ιδέες του Διαφωτισμού και όπως
είναι φυσικό, έρχονται σε ρήξη με το αυτοκρατορικό βυζαντινό μοντέλο. Οι παράγοντες αυτοί είναι οι
έμποροι, επιχειρηματίες, καθώς και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα τα οποία ενστερνίζονται τις
ριζοσπαστικές ιδέες, επιθυμώντας κοινωνική ανάδειξη και συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων. Η
στροφή προς την Ευρώπη έγινε κάτω από συγκεκριμένους παράγοντες. Πρώτα -πρώτα ήταν ομόδοξη,
παρά τις δογματικές διαφορές. Επίσης, θαύμαζε το αρχαίο Ελληνικό μεγαλείο, ενώ ο Ευρωπαϊκός
Πολιτισμός θεμελιωνόταν στον Ελληνικό Πολιτισμό. Το γεγονός της παραμονής της αριστοκρατίας των
Ελλήνων στην Ευρώπη τους βοήθησε ώστε να λάβουν ευρωπαϊκή παιδεία και σκέψη. [Wikipedia]

Ρωμιοί

Η περιοχή της Ελλάδας στα πρώτα χρόνιας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν προπύργιο
του Δωδεκαθεϊσμού, όμως υφίστατο ανηλεείς θρησκευτικές διώξεις. Ο Ιουλιανός (ο ‘παραβάτης’ κατά
την ορθοδοξία) προσπάθησε να αποκαταστήσει την Πατρώα Ελληνική θρησκεία, ανεπιτυχώς. Ο
βυζαντινός Θεοδόσιος (ο «Μέγας») κλείνει τα Μαντεία, διατάζει να καταστραφούν οι Ελληνικοί ναοί και
καταργεί του Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Ιουστινιανός κλείνει την Ακαδημία Πλάτωνος και καταστρέφει ή
ακρωτηριάζει τα Ελληνικά θρησκευτικά μνημεία και έργα τέχνης για να πάρει υλικό έτοιμο για να χτίσει
την Αγιά Σοφιά και να διακοσμήσει την Νέα Ρώμη [Wikipedia].

Το κύριο όνομα Έλλην γίνεται επίθετο «κακόηχο» (sic) και η νέα αυτή έννοια της λέξης θα εξαφανισθεί
εντελώς μόνο μετά τον 8ο αι. μ.Χ., όταν εκχριστιανιστούν βίαια και οι τελευταίοι της Ελληνικής
πατρώας θρησκείας της περιοχής της Μάνης. Η στιγμή είναι ιστορική. Το «πας μη Έλλην βάρβαρος»
αντιστρέφεται. «Πας Έλλην απεχθής ειδωλολάτρης» [Άγγελος Βλάχος (1915-2003), Πυθίας
Παραληρήματα, σ. 219, εκδόσεις Εστία, 1983, Wikipedia].

308
Ενώ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εκχριστιανίζεται βίαια, οι Έλληνες αποκαλούνταν, αφού η ονομασία
Έλλην σήμαινε πλέον τον μισητό και υβριστικό χαρακτηρισμό ‘’ειδωλολάτρης’’ που απαγορεύθηκε με
την ποινή του θανάτου, ‘’Ρωμαίοι’’ ή ‘’Ρωμιοί’’ ένα όνομα το οποίο είχε πολιτικο- θρησκευτικές
προεκτάσεις αφού δήλωνε όλους τους ελεύθερους χριστιανούς πολίτες της Αυτοκρατορίας και όχι την
καταγωγή τους. Σημειωτέων ότι οι βυζαντινοί ονόμαζαν το κράτος τους Ανατολική Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία και όχι Βυζαντινή, ενώ η Κωνσταντινούπολη αρχικά ονομάστηκε Νέα Ρώμη. Άρα η
καταγωγή του ονόματος των Ρωμιών έρχεται από τις απαρχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Είναι
γνωστό ότι κατά τους πρώτους αιώνες της, οι θεσμοί και η δομή της, ήταν εξισωμένοι με τη Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία της οποίας φυσική συνέχεια ήταν η Βυζαντινή. Το όνομα ‘Ρωμιός’ εξακολούθησε να
δηλώνει την πολιτική και θρησκευτική ταυτότητα των κατοίκων της βυζαντινής αυτοκρατορίας καθ’ όλη
τη διάρκεια της βασιλείας της [Wikipedia].

Αρχικά λοιπόν ο όρος Ρωμιός σήμαινε οποιονδήποτε ελεύθερο πολίτη κατοικούσε στα όρια της
Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης και θρησκεύματος. Με την
εδραίωση του Βυζαντίου ο όρος ταυτίστηκε με το κυρίαρχο στοιχείο του Βυζαντίου ως διάδοχο της
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή τους ελληνόγλωσσους χριστιανούς ορθόδοξους. Έτσι οι Ρωμιοί,
συνδέονταν μεταξύ τους με, το ρωμαϊκό δίκαιο, την ορθόδοξη πίστη και την κοινή ελληνική γλώσσα. Με
άλλα λόγια η ονομασία Ρωμιός είναι παραφορά του όρου «Ρωμαίος». Δηλαδή ο κάτοικος της Ρωμανίας,
της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή αυτού που γνωρίζουμε σήμερα σαν Βυζαντινή
αυτοκρατορία η οποία δημιουργήθηκε ως συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από ΜΗ Έλληνες με
πρωτεύουσα την Νέα Ρώμη την Κωνσταντινούπολη.

Οι πρώτοι και οι μόνοι οι οποίοι κατά τον 9ον αιώνα έπαυσαν να μας ονομάζουν Ρωμαίους/Ρωμιούς και
από τότε μας ονομάζουν με το όνομα Γραικός, είναι οι Φράγκοι. Κατά την κρατούσα άποψη στους
κόλπους της ελληνοορθοδοξίας, θέση την οποία ενστερνίζομαι, ο λόγος ήταν πολιτικός και αφορούσε
στην αφομοίωση από τους Φράγκους των κατακτημένων πληθυσμών της αυτοκρατορίας: «είχαν
κατακτήσει τα τεράστια πλήθη των αδελφών Ρωμαίων της γαλλικής και της βορείου και μέσης ιταλικής
Ρωμανίας από τον 6ον μέχρι τον 8ον αιώνα. Οι ομοεθνείς μας Ρωμιοί των επαρχιών αυτών μετατράπηκαν
σε δουλοπάροικους και οι Φράγκοι κατακτητές απετέλεσαν την τάξη των κατά φύση και εκ γενετής
ευγενών απ’ όπου γεννήθηκε ο Ευρωπαϊκός φεουδαλισμός. Για να ξεχάσουν οι δουλοπάροικοι πλέον
Ρωμιοί ότι υπάρχει η ελεύθερη ανατολική Ρωμανία των ομοεθνών τους, την ονόμασαν «Γραικίαν», τους
ανατολικούς Ρωμαίους ονόμασαν μόνον «Γραικούς», τον βασιλέα των Ρωμαίων στη Νέα Ρώμη «βασιλέα
των Γραικών», και τα ανατολικά Πατριαρχεία των Ρωμαίων «Πατριαρχεία των Γραικών». Παραλλήλως
οι Φράγκοι ονόμασαν τον πρώτον ρήγα των Φράγκων «βασιλέα των Ρωμαίων», έδιωξαν τους Ρωμαίους
από το Πατριαρχείο της Νέας Ρώμης, αλλά ονόμασαν τον Φράγκο πλέον Πάπα «Πάπα των Ρωμαίων»,
κράτησαν το όνομα Ρωμανία για το παπικό κράτος.». [Αυτονόητο είναι ότι οι Φράγκοι ποτέ δεν
χρησιμοποίησαν για τους ελληνόφωνους Ρωμιούς της ανατολικής βυζαντινής Ρωμανίας τον
χαρακτηρισμό «έλληνες», αφού ο Ελληνισμός είχε αφανιστεί από τους ρωμιούς του Βυζαντίου αιώνες
πριν.] Μετά το σχίσμα κατέληξε για τους Ευρωπαίους το όνομα Γραικός να σημαίνει «αιρετικός,
κλέπτης, ψεύτης, αλήτης, αγύρτης και απατεώνας». Δείγμα επίσης του μεγάλου μίσους ανάμεσα στα δυο
χριστιανικά δόγματα ήταν και τα λόγια του βυζαντινού Λουκά Νοταρά: «καλύτερα να δω στην Πόλη
φέσι τουρκικό παρά καλύπτρα παπική». [«Έλληνας, Γραικός ,Γραικύλος και Ρωμιός» του Γ. Καλλιώρα].

Για τα ιστορικά γεγονότα της κρίσιμης περιόδου της εθνεγερσίας που δόθηκε η σκληρή μάχη της
ονοματοθεσίας του υπό ίδρυση κράτους, ακολουθεί αυτολεξεί παράθεση από Wikipedia στο λήμμα
«Ονομασίες των Ελλήνων», με κάποιες δικές μου παρεμβάσεις με τις οποίες επαναφέρω λιασμένες
ιστορικά γωνίες:

Επί οθωμανικής αυτοκρατορίας, τα θρησκεύματα που υπήρχαν στην αυτοκρατορία χωρίζονταν σε

μιλέτια: το μιλέτι των πιστών (μουσουλμάνων), το μιλέτι των Εβραίων και το μιλέτι των Ρωμιών (Ρούμ).
Οι «πιστοί» και οι «άπιστοι» (γκιαούρηδες) είχαν τα αντίστοιχα προνόμια και υποχρεώσεις που
προβλέπονται από τον ισλαμικό νόμο. Η ονομασία ‘Ρωμιός’ είχε χάσει επί τουρκοκρατίας την αίγλη του

309
αυτοκρατορικού ‘Ρωμαίος’ και με τις σκληρές συνθήκες της υπό ζυγόν διαβίωσης αποκτά την χροιά του
καταφερτζή, του καπάτσου, του ξύπνιου. Μετά τον αφανισμό του Ελληνισμού, με τον όρο Γένος
εννοείται το σύνολο των χριστιανών ορθοδόξων που κατοικεί στην πάλαι ποτέ Βυζαντινή Αυτοκρατορία,
το οποίο είναι κληρονόμος της. Οι ελληνόφωνοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήδη από τα χρόνια της
παρακμής της αρχίζουν και αυτοπροσδιορίζονται (και) ως «έλληνες» μιας και πλέον ο αληθινός
Ελληνισμός δεν αποτελεί κίνδυνο για τον βυζαντινοχριστιανισμό. [Η ονομασία «έλληνες» που
εχρησιμοποιείτο όλο και πιό συχνά στο ύστερο Βυζάντιο συνδέεται αποκλειστικά με την ορθοδοξία και
την ελληνική γλώσσα, ΌΧΙ με το Αρχαίο Ελληνικό Ιδεώδες]. Με την παράδοση της Κωνσταντινούπολης
στις 29 Μαΐου 1453 από τους ανθενωτικούς χριστιανούς ορθόδοξους στον Μωάμεθ τον Πορθητή, ο
βυζαντινοχριστιανισμός πλέον ακμάζει υπό την οθωμανική Πύλη με την οποία συνεργάζεται στενά.
Κατά την περίοδο παρακμής της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κύρια επιδίωξη ήταν η ανάσταση της
βυζαντινής αυτοκρατορίας που τώρα βρίσκεται εφήμερα κάτω από την κυριαρχία των οθωμανών με την
ανοχή των οποίων οι Ρωμιοί αναρριχήθηκαν στις διοικητικές τάξεις και έλαβαν μέρος της εκτελεστικής
εξουσίας καθώς και προνόμια. Κατά κάποιο τρόπο το Γένος είναι σε αναλογία με τη θρησκευτική
ταυτότητα των Ρωμιών, δεν ερχόταν σε ρήξη με την οθωμανική αυτοκρατορία και ήταν ενταγμένο στο
μιλέτ, τη θρησκευτική ομάδα που ήταν θεσμός των Οθωμανών.

Στην παρακμή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, το Έθνος εκφράζει τις νέες ιδέες. Ο όρος είναι
αποτέλεσμα των εθνικιστικών τάσεων, βασισμένος στα κηρύγματα των Διαφωτιστών, της Γαλλικής
επανάστασης και στη στροφή προς την Αρχαία Ελλάδα με πρότυπα την Αθήνα και τη Σπάρτη. Η
επιδίωξη εδώ είναι η δημιουργία εθνικού δημοκρατικού κράτους, το οποίο δεν έχει κέντρο του την
Κωνσταντινούπολη αλλά την κυρίως Ελλάδα. Παρατηρείται η εμφάνιση του όρου, «ελληνική πατρίδα».

[Αντιλαμβανόμενο το Πατριαρχείο τους τεράστιους κινδύνους από τη νομοτελειακή πτώση της

οθωμανικής αυτοκρατορίας με την οποία συνεργάζεται στενά, αλλά και, κυρίως, τον ΘΑΝΆΣΙΜΟ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΊΑ ΚΊΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΦΟΡΆΣ ΤΟΥ ΟΝΌΜΑΤΟΣ ‘ΕΛΛΆΣ’ ΜΕΤΆ ΑΠΌ
1500+ ΧΡΟΝΙΆ υπό την καθοδήγηση της μισητής Δύσης και τις επιρροές της Αναγέννησης και του
Διαφωτισμού, που εμπνεύστηκαν από την Κλασική Ελλάδα, σπεύδει αμέσως να αφορίσει τους
ενσαρκωτές του Διαφωτισμού. «Ὁ πατριαρχικὸς ἀφορισμός τοῦ 1793 (Νεόφυτος Β΄) συμπεριελάμβανε
‘’τοὺς Βολταίρους καὶ Φρανκμαζόνας καὶ Ροσσοὺς καὶ Σπινόζας’’ –τοὺς πρωτεργάτες δηλαδὴ τῆς
Γαλλικῆς Ἐπανάστασης.» (πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 30/3/2012, «ο τεκτονισμός εις την καθ’ ημάς
Ανατολήν», του πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του
Πανεπιστημίου Αθηνών). Η απόφαση αφορισμού του Διαφωτισμού και, κυρίως, του Βολταίρου,
καθόλου τυχαία δεν ήταν. Ο εμπνευσμένος από την Κλασική Ελλάδα ιστορικός και φιλόσοφος
Βολταίρος, ήταν διάσημος για τις επιθέσεις του εις βάρος της καθολικής εκκλησίας και την υπεράσπιση
της ανεξιθρησκίας, της ελευθερίας του λόγου και του διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους, καθώς επίσης
υπήρξε κορυφαίος εκπρόσωπος του ντεϊσμού, της φιλοσοφικής άποψης ότι η λογική, παρά η θεία
αποκάλυψη πρέπει να τοποθετούνται στη βάση της πίστης μας στον θεό (Wikipedia). Οι απόψεις
Βολταίρου, ιδίως για τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους, ήταν για την ανατολική του Χριστού
ορθόδοξη εκκλησία Κίνδυνος – Θάνατος, λόγος για τον οποίο το πατριαρχείο προχώρησε στον αφορισμό
του. 28 χρόνια μετά τον αφορισμό της γαλλικής Επανάστασης ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ προχώρησε
στον αφορισμό του πατριαρχείου κατά της Φιλικής Εταιρείας και του κινήματος Αλέξανδρου Υψηλάντου
και Μιχαήλ Σούτσου. Έτσι μετά την γαλλική Επανάσταση το πατριαρχείο αφόρισε και την επανάσταση
των ελλήνων κατά της οθωμανικής Πύλης. Την απόφαση για αφορισμό την έλαβε σώμα 72 εκπροσώπων
της ρωμιοσύνης της Κωνσταντινούπολης μεταξύ των οποίων ιερείς και πολιτικοί. Μέχρι του σημείου
αυτού η εκκλησία έκανε το (ανθελληνικό) καθήκον της: προσπάθησε με κάθε μέσο να αποτρέψει την
αναβίωση του Ελληνισμού, τασσόμενη στο πλάι της οθωμανικής Πύλης και απέναντι στην ελληνική και
τη γαλλική Επανάσταση. Επίσης, αφορίζοντας τους ενσαρκωτές του Διαφωτισμού αποστασιοποιήθηκε
σαφώς και εμπράκτως από την Κλασική Ελλάδα, δίνοντας έτσι το στίγμα της για τη στάση που θα
τηρήσει στην επικείμενη Μάχη του αυτοπροσδιορισμού, τόσο για το όνομα όσο και για τον
(κοσμικό/θεοκρατικό) χαρακτήρα του κράτους.]

310
Όπως μπορούμε να συμπεράνουμε, το Έθνος σε αυτή την ιστορική συγκυρία δεν έχει να κάνει με τη
θρησκεία αλλά με την πολιτική και είναι μεταγενέστερο. Η ύπαρξη των όρων αυτών έρχεται σε
αντιστοιχία και με την ονοματοθεσία των Ελλήνων στην οποία δίνουν σφοδρή μάχη συμφέροντα που
εκπροσωπούν τρία ονόματα : Έλλην, Γραικός και Ρωμιός.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Εκκλησία η οποία εκπροσωπούνταν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της
Κωνσταντινούπολης, ήταν αυστηρά ιεραρχημένη, ενώ παράλληλα, τύγχανε προνομίων, όπως οικονομική
διαχείριση, δικαστική εξουσία και σχετική διοικητική αυτονομία. Ο Πατριάρχης ήταν ενταγμένος στους
διοικητικούς θεσμούς των Οθωμανών, και όπως γινόταν για όλα τα αξιώματα, λάμβανε τον πατριαρχικό
θώκο με εξαγορά από το σουλτάνο. [Το τίμημα της εξαγοράς του πατριαρχικού θρόνου ήταν
εκατομμύρια χρυσά γρόσια που συλλέγονται με σκληρή φοροεπιδρομή στους υπόδουλους, σε εκκλησία
και οθωμανική Πύλη, ραγιάδες.] Πλάι στο Πατριαρχείο, στο Φανάρι, της Πόλης, εδραιώθηκε και η
ελληνόγλωσση αριστοκρατία των Ρωμιών, οι Φαναριώτες.

Οι Φαναριώτες αποτέλεσαν καθοριστικό παράγοντα του Γένους για το λόγο ότι, είχαν στα χέρια τους
εκτελεστική εξουσία. Η διοικητική μηχανή των Οθωμανών στηριζόταν στο Βυζάντιο εξαιτίας, όμως, της
αποφυγής των σουλτάνων να δίνουν σε ομόθρησκούς τους υψηλές διοικητικές θέσεις, τις πρόσφεραν
στην αριστοκρατική τάξη των Ρωμιών. Τα αξιώματα του Μεγάλου Δραγουμάνου και του Δραγουμάνου
του Στόλου δόθηκαν στους Φαναριώτες. Μπαίνοντας οι υπόδουλοι στην διοίκηση των απίστων, το
θεώρησαν σαν απαρχή της αφύπνισής τους. Με την πάροδο του χρόνου, οι Φαναριώτες κέρδιζαν όλο και
μεγαλύτερα προνόμια και αξιώματα. Γίνονταν Οσποδάροι, διοικητές των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών. Σε
πολλές περιοχές της σημερινής κυρίως Ελλάδας, υπήρχε οργανωμένη τοπική αυτοδιοίκηση με κύριο
μέλημά της τη συλλογή της φορολογίας για λογαριασμό της εκκλησίας και της οθωμανικής Πύλης. Και
αυτοί οι αξιωματούχοι, οι κοτζαμπάσηδες, οι πρόκριτοι και οι δημογέροντες ήταν με το μέρος των
Φαναριωτών και της Εκκλησίας. Τέλος, οι Φαναριώτες είχαν και καλή σύνδεση με τη Ρωσία πάνω στην
οποία αυτοί και η Εκκλησία στήριζαν τις ελπίδες τους για απελευθέρωση. Ελπίδα τους ότι με την
παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ήδη διαφαινόταν, θα ανέβαιναν χριστιανοί, ακόμη και
στον Αυτοκρατορικό θρόνο και θα έφερναν την αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Η ονοματοθεσία των Ελλήνων ως Ρωμιοί υποστηρίζονται από τους εκπροσώπους της Εκκλησίας και τα
μέλη της άρχουσας ελληνικής τάξης, στενά συνδεδεμένα με αυτή, τους Φαναριώτες, καθώς και οι
αξιωματούχοι του σουλτάνου οι οποίοι έχουν στα χέρια τους την τοπική αυτοδιοίκηση. Φυσικά, οι
πρόμαχοι του τίτλου αυτού επιθυμούν τη, με κάθε τρόπο, διατήρηση του Αυτοκρατορικού Βυζαντινού
μοντέλου. Ο όρος Ρωμιός την εποχή αυτή είναι γεγονός ότι κατέχει θρησκευτικό χαρακτήρα, όχι πολιτικό
ή εθνικό. Ο Δημήτριος Καταρτζής (περ. 1730 – 1807) δίνοντας τον ορισμό της έννοιας, την εξισώνει με
τη θρησκεία, Ρωμιός = χριστιανός ορθόδοξος. Βασίζεται, δηλαδή, στον προσδιορισμό του έθνους μέσα
από το χώρο του μιλετίου και όχι της ιθαγένειας.

Κόντρα στην Εκκλησία και τους Φαναριώτες που υποστηρίζουν την ονοματοθεσία των ελληνόφωνων ως
Ρωμιοί, είναι η άποψη του Ρήγα ο οποίος, αν και αναθρεμμένος σε Φαναριώτικο περιβάλλον μίλησε για
‘’Έλληνες’’, για τη δημιουργία μιας πολυεθνικής ‘’Ελληνικής Δημοκρατίας’’ στα όρια της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας.

Χαρακτηριστική είναι και η άποψη των Δημητριέων οι οποίοι προτείνουν την ονομασία ‘’Έλληνες’’
εξηγώντας παράλληλα και την προέλευση των άλλων δύο ονομασιών, Ρωμιών και Γραικών. Οι
Δημητρειείς μιλούν υποτιμητικά για το όνομα ‘’Ρωμιός’’, επειδή αυτό προέρχεται από τους Ρωμαίους –
Βυζαντινούς που ήταν τύραννοι του Ελληνισμού.

Είναι προφανές ότι μεταξύ των δύο κυρίαρχων ονομασιών (Έλληνες και Ρωμιοί) ενυπάρχει μία
διαφοροποίηση, ως προς τις επιδιώξεις τους. Οι υποστηρικτές του ονόματος «Έλληνες» είναι οι
ριζοσπάστες, αυτοί που δεν αποδέχονται την βυζαντινή αυτοκρατορία και την «Ελέω Θεού» εξουσία.
Είναι εκείνοι που ενστερνίστηκαν και αφομοίωσαν τα διδάγματα των καιρών και έστρεψαν τις ελπίδες

311
τους στην Ευρώπη και τη Δύση. Αντιμετώπισαν το Έθνος όχι σαν ποίμνιο, αλλά σαν έθνος που θέλει, και
δικαιούται, να αποφασίζει για την τύχη του. [Wikipedia]

Συμπερασματικά, μέσα στις ιδεολογικές και πολιτικές ανακατατάξεις της περιόδου της εθνεγερσίας
τίθενται θεμελιώδη για τον Ελληνισμό στοιχεία. Απαραίτητο στοιχείο για τη διαμόρφωση Ελληνικής
συνείδησης ήταν το κρίσιμο ζήτημα Παιδείας, το θεμέλιο της ταυτότητας κάθε έθνους. Δυστυχώς τα
πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά. Με την εκδίωξη της Αντιβασιλείας του Όθωνα τέθηκαν οι βάσεις της
Μεταβυζαντινής θεοκρατίας, που επιβίωσε ως βυζαντινό απολειφάδι ως την περίοδο της ύστερης
μεταπολίτευσης. Όχι όμως χωρίς τρομερές συνέπειες για τους ελληνόφωνους πληθυσμούς της
επικράτειάς του. Η μη εκπλήρωση του βυζαντινοχριστιανικού οράματος της αναβίωσης του
«αυτοκρατορικού» Ρωμιού, λόγω της επιβολής του ονόματος ‘’ Ελλάς’’ από τις μεγάλες Δυνάμεις, σε
συνδυασμό με την ιδεολογική κυριαρχία και την τεράστια διείσδυση της εκκλησίας στην ελληνική
κοινωνία της Μετεπαναστατικής Ελλάδας, είχαν ως αποτέλεσμα μια άνευ προηγουμένου ιδεολογική
σύγχυση κατά τον ατομικό και συλλογικό εθνικό αυτοπροσδιορισμό: έλληνες, ρωμιοί ή γραικοί? Ή
μήπως και γραικύλοι?

Αντί κατακλείδας:

Η επίσημη ονομασία της χώρας, είτε αναφερόμαστε στο εξώνυμο ‘Greece’ είτε στο ενδώνυμο ‘Ελλάς’,
ανάγεται οπωσδήποτε στα αντικρουόμενα συμφέροντα πίσω από την ΣΚΛΗΡΉ ΜΆΧΗ της
ονοματοθεσίας. Και επειδή το διακύβευμα του ονόματος ήταν ο ΤΕΡΆΣΤΙΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΌΣ της
πνευματικής καταγωγής των Ελλήνων, το όνομα του νεοσύστατου κράτους αποτέλεσε για τα
αντιμαχόμενα στρατόπεδα τη μητέρα όλων των Μαχών.

Η εκκλησία έδωσε τον υπέρ πάντων αγώνα υπέρ του ονόματος »Ρωμανία», σε μια ύστατη προσπάθεια να
αναβιώσει τη βυζαντινή αυτοκρατορία. Γαλλία, Αγγλία και Ρωσία επέβαλλαν το ενδώνυμο «Ελλάς» με
σκοπό τη διάσωση και αναβίωση του Ελληνισμού, την εδραίωση του κοσμικού κράτους και τον
περιορισμό της μεταβυζαντινής θεοκρατίας στα ασφυκτικά όρια της Κλασικής Ελλάδας, προφανώς με
γνώμονα τα δικά τους πρωτίστως συμφέροντα. Παράλληλα το εξώνυμο ‘Greece’ καθιερώθηκε για τη
διεθνή ονομασία της χώρας.

Στο ερώτημα «Γιατί η πολιτική ηγεσία δεν ζήτησε ποτέ από τη διεθνή κοινότητα να αποκαλεί τη χώρα με
την εθνική της ονομασία ‘HELLAS’ αντί ‘GREECE’», όπως έκανε το Ιράν το 1935, δεν υπάρχει εύκολη
απάντηση επειδή τα ζητήματα αυτά γνωρίζουν μόνο οι κοσμικές και θρησκευτικές ελίτ και οι
υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της διπλωματίας, τόσο της εγχώριας όσο και της ξένης, ιδίως τα υψηλά
κλιμάκια της μυστικής διπλωματίας, και ποτέ η γνώση αυτή δεν φτάνει στην ανυποψίαστη πλέμπα.

Η υπόθεση της ΣΚΟΠΙΜΌΤΗΤΑΣ πίσω από την παράλειψη του μεταβυζαντινού συστήματος να ζητήσει
από τη διεθνή κοινότητα τη χρήση του ονόματος ‘HELLAS’, παραμένει ισχυρή. Η σκοπιμότητα ανάγεται
στο ύψιστο διακύβευμα της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉΣ ΚΑΤΑΓΩΓΉΣ των Ελλήνων. Συγκεκριμένα στην
μυθολογική παράδοση του Κατακλυσμού του Δία, που οι βυζαντινοχριστιανικές ελίτ μισούν επειδή είναι
Ελληνική και αντιφάσκει με τον κατακλυσμό των ιουδαιοχριστιανικών παραδόσεων, βάσει των οποίων
οι βυζαντινοχριστιανικές ελίτ σφυρηλατήσαν την εθνική συνείδηση των ελληνόφωνων πληθυσμών της
Ανατολικής Ρωμανίας, ως την ύστερη βυζαντινή περίοδο της μεταπολίτευσης.

Η υπόθεση ότι δεν ζητήσαμε το ‘HELLAS’, επειδή τα φωτισμένα έθνη μας διαμηνύσαν ότι δεν μας
αναγνωρίζουν ως ιστορική συνέχεια της Αρχαίας Ελλάδας, συνεπώς ποτέ δεν θα μας αποκαλούσαν
Hellas και Hellenes, αν και ισχυρή, παραμένει στη σφαίρα του υποθετικού.

Ότι και αν συνέβη δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πλέον δεν έχει και σημασία. Όμως:

312
Η φάρα των ραγιάδων, οι γκιαούρηδες, οι γραικύλοι, το ρωμαίικο, το γένος των γραικών και οι έλληνες,
άπαντες οι κάτοικοι της Γραίας, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, θρησκεύοντες και άθρησκοι, άθεοι και
θεοσεβούμενοι, θα κληθούμε από την Ιστορία να πάρουμε θέση. Στη διάρκεια της υπερ- εκατονταετούς
Βασιλείας των Μνημονίων, κάθε ελληνόφωνος θα υποχρεωθεί να απαντήσει για την πνευματική
καταγωγή του, που συνιστά θεμέλιο της ατομικής και της συλλογικής εθνικής συνείδησης, στο παρακάτω
ερώτημα:

Αν αυτοπροσδιορίζεσαι ως ‘’Έλλην’’ που έλκει την πνευματική καταγωγή του από τον γιό του Δία και
του Δευκαλίωνα, Έλληνα, όπως η Κατακλυσμική Αρχαία Ελληνική παράδοση μαρτυρεί. Ή αν
αυτοπροσδιορίζεσαι ως ‘’ρωμιός’’, με την έννοια του ελληνόφωνου χριστιανού ορθόδοξου της
Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, συνέχεια της οποίας είναι η βυζαντινή Ρωμανία, που έλκει την
πνευματική καταγωγή του από τους απογόνους του Νώε, όπως η Κατακλυσμική ιουδαιο-χριστιανική
παράδοση μαρτυρεί

ο χρόνος που γνωρίζουμε είναι αυτός που

βλέπουμε στα ρολόγια (Άλμπερτ Αϊνστάιν)
By alampasis 16 Ιανουαρίου 2017

– Ο χρόνος δεν αποτελεί πραγματικότητα – ο χρόνος που γνωρίζουμε είναι αυτός που βλέπουμε στα
ρολόγια (Άλμπερτ Αϊνστάιν).

Σύμφωνα με τη θεωρία του block world, η εικόνα του σύμπαντος που προκύπτει είναι η εικόνα ενός
“παγωμένου” κόσμου, τον οποίο ορισμένοι επιστήμονες αποκαλούν «μονολιθικό κόσμο» (“block world”
π.χ.: Dickson σ. 165–174). Σε ένα τέτοιο κόσμο, κάθε γεγονός που συνέβη ή που πρόκειται να συμβεί
υπάρχει ήδη εκεί, βρίσκεται δηλαδή στο τετραδιάστατο χωροχρονικό συνεχές.

Τον 5ο αιώνα π.Χ., ο σοφιστής φιλόσοφος Αντιφών έγραψε στο έργο του «Περί αληθείας» ότι «Ο χρόνος
δεν αποτελεί πραγματικότητα (υπόστασιν), αλλά μια έννοια (νόημα), ή μέτρο». Ο Παρμενίδης (περίπου
το 500 π.Χ.), ιδρυτής της Ελεατικής σχολής, προχώρησε ακόμη περισσότερο, υποστηρίζοντας ότι ο
χρόνος, η κίνηση, και η αλλαγή είναι ψευδαισθήσεις. Η ιδέες του Παρμενίδη έγιναν ευρύτερα γνωστές
από το μαθητή-του Ζήνωνα τον Ελεάτη (περίπου το 495 – 430 π.Χ.), που έθεσε τα περίφημα παράδοξά
του σχετικά με το χρόνο.

Ο Πλάτων (περίπου το 427 – 347 π.Χ.) ήταν ο πρώτος που πρότεινε ότι αντιλαμβανόμαστε μόνο μια
διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας, απλές “σκιές” αυτών που πραγματικά υπάρχουν στον
κόσμο.

Ο Gottfried Wilhelm von Leibniz, (1646 – 1716) ήταν ο πρώτος φιλόσοφος μετά τους Έλληνες που
πρότεινε ότι ο χρόνος δεν υπάρχει, ότι είναι μια ψευδαίσθηση της ανθρώπινης διάνοιας. Ο Leibniz
πίστευε ότι ο χρόνος και ο χώρος δεν είναι πραγματικοί αλλά μέρη ενός εννοιολογικού
συνόλου ταυτιζόμενος έτσι με τις απόψεις του αρχαίου Αντιφώντα. Ο Leibniz διατύπωσε την
άποψη ότι ο νους δημιουργεί και δίνει υπόσταση στο χρόνο και στο χώρο. Παρόμοιες απόψεις είχε και ο
Immanuel Kant (1724 – 1804).

Ο Gödel αναφέρεται σε ένα σχετικιστικά δυνατό σύμπαν , γνωστό πλέον ως το σύμπαν του Gödel , στο
οποίο η γεωμετρία του κόσμου είναι τόσο ακραία που περιέχει ετεροχρονικά μονοπάτια αδιανόητα σε πιο
οικεία σύμπαντα σαν το δικό μας. Σε ένα τέτοιο σύμπαν του Gödel, αποδεικνύεται ότι υπάρχουν κλειστές
χρονοειδείς καμπύλες τέτοιες ώστε αν ταξιδέψεις αρκετά γρήγορα, μπορείς, αν και κατευθυνόμενος προς
το τοπικό σου μέλλον, να φτάσεις στο παρελθόν. Αυτοί οι κλειστοί βρόχοι ή κυκλικά μονοπάτια έχουν

313
ένα πιο οικείο όνομα: ταξίδι στο χρόνο. Αλλά εάν είναι δυνατό σε τέτοιους κόσμους, ισχυρίζεται ο
Gödel, να επιστρέψει κάποιος στο παρελθόν-του, τότε αυτό που ήταν παρελθόν δεν παρήλθε ποτέ. Αλλά
ένας χρόνος που ποτέ δεν παρέρχεται πραγματικά, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πραγματικός, διαισθητικός
χρόνος. Η πραγματικότητα του ταξιδιού στο χρόνο στο σύμπαν του Gödel σηματοδοτεί την
εξωπραγματικότητα του χρόνου. Για τον Gödel ο χρόνος δεν υπάρχει• το ίδιο και για τον Αϊνστάιν, ο
οποίος είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν
τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς,
γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια
πεισματάρικη ψευδαίσθηση» • «ο χρόνος που γνωρίζουμε είναι αυτός που βλέπουμε στα ρολόγια».

Ο John Ellis McTaggart έγραψε το “Η μη-πραγματικότητα του Χρόνου” (The Unreality of Time) το 1908
(δημοσιεύτηκε στο Mind: A Quarterly Review of Psychology and Philosophy 17 [1908]: 456–473), ενώ
παρόμοιες ιδέες υιοθετούνται και από τον Palle Yourgrau, στο βιβλίο του “A World Without Time: The
Forgotten Legacy of Gödel and Einstein” (2005).

– Οι γραμμές ΑΒ και ΓΧ της εικόνας 1 υπάρχουν εκεί ανέκαθεν. Αν και σήμερα είναι τραβηγμένες πάνω
στη Μερκατορική χαρτογραφική προβολή της Αττικής (Google Maps του πυκνού αττικού ιστού),
ωστόσο ο χάρτης δεν ήταν πάντα έτσι. Στα προϊστορικά χρόνια, οι δύο γραμμές που σήμερα βρίσκονται
εντός του πυκνού αττικού ιστού πιθανόν ένωναν τη φωλιά ενός Τυραννόσαυρου με τη φωλιά ενός
Βροντόσαυρου, και μια σπηλιά με ένα προϊστορικό γιγάντιο δένδρο. Πάνω στις ίδιες γραμμές, περίπου το
450 π.Χ. οικοδομήθηκε ο ναός του Δελφινίου Απόλλωνα, ενώ λίγο αργότερα, γύρω στο 448 π.Χ.
κτίστηκε ο ναός της θεάς Αρτέμιδος Αγροτέρας, δίδυμης αδελφής του Απόλλωνος. Ο πρώτος ναός
κτίστηκε πάνω στη γραμμή ΑΒ και ο δεύτερος πάνω στη γραμμή ΓΧ. Τα χρόνια εκείνα οι δύο γραμμές
πιθανόν ένωναν ένα εργαστήρι αγγειοπλαστικής με μία οικία, και ένα γυμνάσιο με ένα ωδείο. Καθώς το
φαινόμενο της ζωής και της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού εκτυλίσσεται, φθάνουμε ως στις μέρες
μας. Στο σημείο Γ χτίστηκε ένα συγκρότημα γραφείων, ενώ στα σημεία Α και Β χτίστηκαν δύο
οικογενειακές τριώροφες κατοικίες. Σημειωτέων ότι οι ναοί των Απόλλων και Άρτεμις διασώζονται
πάνω στις ίδιες γραμμές έως σήμερα. Ως βιωματικές γεωδαισιακές γραμμές, οι γραμμές που ενώνουν τα
σημεία Α,Β και Γ (πάνω στις οποίες εξακολουθούν να βρίσκονται οι δύο ναοί των Διδύμων) μπορούν να
ταυτοποιηθούν μόνο αν συσχετιστούν με τον έμβιο βίο συγκεκριμένων προσώπων.

314
315
– Ταυτότητα των σημείων της εικόνας 1 σε Μερκατορική χαρτογραφική προβολή (Google
maps Αθηνών και προαστίων)

Έτος 450 π.Χ. : οικοδόμηση ναού του Δελφινίου Απόλλωνα (σήμερα αρχαιολογικός χώρος Ολυμπιείο
που βρίσκονται οι Στήλες του Ολυμπίου Διός). Δημιουργία πάνω στο χάρτη του σημείου «Απόλλων»,
ως βιωματικό γεωδαιτικό σημείο αναφοράς σε Μερκατορικό χάρτη. [βλ. εικόνα 1 , σημείο «Απόλλων»]

Έτος 448 π.Χ. : οικοδόμηση ναού της θεάς Αρτέμιδος Αγροτέρας (σήμερα περιοχή Μετς στο δήμο
Αθηναίων). Δημιουργία πάνω στο χάρτη του σημείου «Άρτεμις», ως βιωματικό γεωδαιτικό σημείο
αναφοράς σε Μερκατορικό χάρτη. [βλ. εικόνα 1 , σημείο «Άρτεμις»]

Έτος 1985: κατασκευή τριώροφης οικογενειακής πολυκατοικίας Α που σχετίζεται με τον Ψ, καθώς ο Ψ
για πολλά χρόνια επισκέπτεται το οικοδόμημα και διαμένει σε αυτό (το σημείο Α, ο Ψ επισκέπτεται έως
σήμερα). Το έτος 1985 δημιουργείται πάνω στο χάρτη το σημείο Α, το οποίο σήμερα μπορεί
να ταυτοποιηθεί ως βιωματικό γεωδαιτικό σημείο που σχετίζεται με τη ζωή του Ψ. [βλ. εικόνα 1 , σημείο
Α]

Έτος 1964: κατασκευή τριώροφης οικογενειακής πολυκατοικίας Β που σχετίζεται άμεσα με την Ζ, καθώς
είναι το σπίτι που η Ζ κατοικεί από τη γέννησή της. Το έτος 1964 δημιουργείται πάνω στο χάρτη το
σημείο Β, το οποίο σήμερα μπορεί να ταυτοποιηθεί ως βιωματικό γεωδαιτικό σημείο που σχετίζεται
άμεσα με τη ζωή της Ζ. [βλ. εικόνα 1 , σημείο Β]

(Τα πρόσωπα Ψ και Ζ δεν γνωρίζονται μέχρι το 2009)

Έτος 2003: ο Ψ μισθώνει τον επαγγελματικό χώρο Γ ως γραφείο. Το έτος 2003 δημιουργείται πάνω
στο χάρτη το σημείο Γ, ως βιωματικό γεωδαιτικό σημείο που σχετίζεται άμεσα με τη ζωή του Ψ. [βλ.
εικόνα 1 , σημείο Γ]

Έτος 2009: Οι Ψ και Ζ γνωρίζονται και γίνονται ζευγάρι. Φανέρωση και ταυτοποίηση των γραμμών ΓΧ
και ΑΒ ως βιωματικό γεωδαιτικό σύστημα (για τους Ψ και Ζ), με σημείο αναφοράς δύο ναούς των
Απόλλωνα και Άρτεμις. Το 2009 βρίσκει τον Ψ, να έχει διανείμει στο σπίτι Α , κατοικήσει στο σπίτι Β
και εργαστεί στο γραφείο Γ. Έχει δηλαδή σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής του περάσει και
από τα τρία σημεία, Α , Β και Γ.

– Η μαθηματική αποδεικτική συλλογιστική, ήτοι η διαδικασία που επικυρώνει ότι η πρόταση «οι
γραμμές ΑΒ και ΓΧ αποτελούν ενιαίο βιωματικό γεωδαιτικό σύστημα που όρισε την πορεία που
ακολουθήσαν τα πράγματα στις ζωές των Ψ και Ζ, με σημείο αναφοράς δύο ναούς των Απόλλων και
Άρτεμις» είναι ορθή, μέσα στα αποδεκτά πλαίσια του πεδίου των μαθηματικών, έχει ως εξής:

Η γραμμή που ενώνει το σπίτι Α με το σπίτι Β διέρχεται ακριβώς από το ναό του Δελφινίου Απόλλωνα
στον αρχαιολογικό χώρο του Ολυμπιείου (Στήλες του Ολυμπίου Διός). Η γραμμή που ενώνει τη Χρυσή
Τομή (Χ) της προηγούμενης γραμμής (ΑΒ) με το γραφείο Γ, διέρχεται ακριβώς από το ναό της
Αγροτέρας Αρτέμιδος στο Μετς. [εικόνα 1]

[Στο σημείο αυτό πρέπει, για την πληρότητα της απόδειξης, να διευκρινισθεί το εξής κρίσιμο ζήτημα:
Δεδομένου ότι στην παρούσα ιστορική περίοδο οι γραμμές ΑΒ και ΓΧ διέρχονται μέσα από τον πυκνό
αττικό ιστό, άρα οι δύο γραμμές περνούν από χιλιάδες οικοδομήματα, το αμέσως εύλογο ερώτημα είναι
«γιατί τα ευθύγραμμα γεωδαισιακά τμήματα ΑΒ και ΓΧ να ορίζονται από τα τρία συγκεκριμένα
οικοδομήματα Α, Β και Γ, και όχι από τρία από τα χιλιάδες άλλα οικοδομήματα από τα οποία, επίσης,
διέρχονται οι ΑΒ και ΓΧ». Απάντηση που δεν επιδέχεται μαθηματικής αμφισβήτησης δίνουν οι εικόνες 2
και 3.

316
Εικόνα 2: Τα γεωδαιτικά Ισοσκελή τρίγωνα που ορίζονται από τα σημεία , (α) «Χρυσή Τομή ΑΒ –
Χρυσή Τομή ΓΧ – Ναός Δελφινίου Απόλλωνα» με ίσες πλευρές 999,39 μ. , και (β) «Χρυσή Τομή ΓΧ –
Ναός του Δελφινίου Απόλλωνα – Ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος» με ίσες πλευρές 193 μ., ορίζονται
έτσι από τις Χρυσές Τομές των γραμμών ΑΒ και ΓΧ. Αν οι γραμμές ΑΒ και ΓΧ ορίζονταν από άλλα
οικοδομήματα, από τα οποία επίσης διέρχονται, οι Χρυσές Τομές τους δεν θα όριζαν τα δύο Ισοσκελή
τρίγωνα της εικόνας 2, με σημεία αναφοράς τους δύο ναούς των Απόλλων και Άρτεμις.

317
318
Εικόνα 3: Η Χρυσή Τομή Χ(2) της ΑΒ (υπολογισμένη με το μεγάλο τμήμα από το σπίτι Α), βρίσκεται
στα 7.774 μ. από το σπίτι Α (μεγάλο τμήμα) και στα 4.786 μ. από το σπίτι Β (μικρό τμήμα). Η Χρυσή
Τομή Χ(2), που βρίσκεται στην οδό Δεληγιώργη πλησίον της πλατείας Καραϊσκάκη, βρίσκεται στο ίδιο
ακριβώς γεωγραφικό ύψος με το ναό του Απόλλωνα Πατρώου στο Θησείο, στις 23 μοίρες, 43 πρώτα και
20 δεύτερα!

319
320
Προκύπτει από τις γεωδαισιακές δομές των εικόνων 2 και 3 η διπλή ταυτοποίηση των οικοδομημάτων Α,
Β και Γ της εικόνας 1, έτσι που να μην καταλείπεται αμφιβολία ούτε για την ακρίβεια που ορίστηκαν στο
χάρτη σε σχέση με τους ναούς των Διδύμων, ούτε ότι τα ευθύγραμμα γεωδαισιακά τμήματα ΑΒ και
ΓΧ ορίζονται από τα τρία συγκεκριμένα οικοδομήματα Α, Β και Γ]

– Θεώρηση του βιωματικού γεωδαιτικού συστήματος σήμερα σε σχέση με την ροή του χρόνου

Έχοντας σήμερα ταυτοποιήσει τις γραμμές ΓΧ και ΑΒ της εικόνας 1 ως βιωματικές γεωδαισιακές
γραμμές σχετιζόμενες με την πορεία που ακολουθήσαν τα πράγματα στις ζωές των Ψ και Ζ, ισχύουν τα
κάτωθι:

1. Οι γραμμές δεν σχηματίζονται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές • ήταν πάντα εκεί. Και θα υπάρχουν
εκεί για πάντα. Αυτό που με το πέρασμα του χρόνου αλλάζει είναι ο χάρτης πάνω στον οποίο υπάρχουν
οι γραμμές. Δεν αλλάζουν οι γραμμές αλλά η γεωλογία και η ανθρώπινη ιστορία πάνω στις γραμμές.

2. Δεν είναι τα γεγονότα που δημιουργούν τις γραμμές, αλλά είναι οι γραμμές πάνω στις οποίες κυλούν
τα γεγονότα.

[Θεωρητικά (αλλά και πρακτικά) γνωρίζοντας το 2003 τις γεωγραφικές θέσεις, (α) του γραφείου Γ που
στεγάζεται επαγγελματικά ο Ψ, (β) του σπιτιού Α με το οποίο ο Ψ έχει προηγούμενη βιωματική σχέση,
(γ) το σημείο «Απόλλων» που βρίσκεται ο ναός του Δελφινίου Απόλλωνα και, (δ) το σημείο «Άρτεμις»
που βρίσκεται ο ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος, ένας υπολογιστής με μεγάλη επεξεργαστική ισχύ θα
μπορούσε να διαβάσει τον καλά κρυμμένο κώδικα της εικόνας 1, εντοπίζοντας στο χάρτη το σπίτι Β,
πολύ πριν οι Ψ και Ζ γνωριστούν. Οδηγός για τον εντοπισμό του σπιτιού Β στον αττικό χάρτη, οι
γεωδαιτικές δομές των εικόνων 2 και 3. Το ίδιο ισχύει και με χιλιάδες άλλες μελλοντικές εκδοχές
(γραμμές) του τρόπου που θα μπορούσε τα πράγματα να εξελιχθούν στη ζωή του Ψ, με σημείο αναφοράς
άλλους ναούς των Διδύμων]

3. Οι γραμμές ΑΒ και ΓΧ αποτελούν ενιαίο βιωματικό γεωδαιτικό σύστημα των προσώπων Ψ και Ζ,
επειδή η ΓΧ δεν νοείται δίχως την ΑΒ. Η ΓΧ δεν μπορεί να υπάρξει μεμονωμένα. Η γραμμή ΓΧ
εντάσσεται υποχρεωτικά στο (ενιαίο) βιωματικό γεωδαιτικό σύστημα που (καθ)όρισε την πορεία που
ακολουθήσαν τα πράγματα στις ζωές των Ψ και Ζ, για τους εξής λόγους: Η ΓΧ ορίζεται από τη Χρυσή
Τομή της ΑΒ, άρα η ΓΧ είναι βιωματική γεωδαισιακή γραμμή παράγωγη της ΑΒ• προϋπόθεση ύπαρξης
της ΓΧ ως γεωδαισιακής βιωματικής γραμμής των προσώπων Ψ και Ζ, είναι η ύπαρξη της γεωδαισιακής
βιωματικής ΑΒ. Η ΑΒ είναι ο κορμός του βιωματικού γεωδαιτικού δένδρου των προσώπων Ψ και Ζ, ενώ
η ΓΧ είναι βιωματικό γεωδαιτικό κλαδί της ΑΒ.

Περαιτέρω, το σημείο Χ (Χρυσή Τομή της ΑΒ που, διερχόμενη από το ναό του Δελφινίου
Απόλλωνα, ενώνει τα σπίτια Α και Β), βρίσκεται στο ρεύμα ανόδου της λεωφόρου Υμηττού στο ύψος
του πρώτου νεκροταφείου. Το σημείο αυτό (Χ) δεν ταυτοποιείται βιωματικά με τα πρόσωπα Ψ και Ζ,
επειδή, όπως αντιλαμβανόμαστε οι άνθρωποι τη ροή του χρόνου, στο γεωγραφικό εν λόγω σημείο δεν
έχει συμβεί (μέχρι σήμερα) γεγονός που να συνδέεται με τη ζωή των Ψ και Ζ. Άρα προϋπόθεση ύπαρξης
της ΓΧ ως γεωδαισιακής βιωματικής γραμμής των προσώπων Ψ και Ζ, είναι η ύπαρξη της γεωδαισιακής
βιωματικής γραμμής ΑΒ – η ΓΧ ενώνει το γραφείο Γ με τη Χρυσή Τομή (Χ) της ΑΒ.

4. Διαβάζοντας μαθηματικά τις βιωματικές γεωδαισιακές γραμμές ΑΒ και ΓΧ σε σχέση με την χρονική
σειρά των γεγονότων στις ζωές των προσώπων Ψ και Ζ, ισχύει το εξής: προϋπόθεση της επαγγελματικής
εγκατάστασης του Ψ στο γραφείο Γ, ήταν ο βιωματικός συσχετισμός του Ψ με τα σπίτια Α και Β, ήτοι η
γνωριμία του (και) με την Ζ.

Από τις αυστηρά μαθηματικές σκέψεις υπό στοιχείο 3 και υπό στοιχείο 4, από τις οποίες εξάγονται τα
λογικά συμπεράσματα (α) η γεωδαισιακή δομή της εικόνας 1 αποτελεί ενιαίο βιωματικό γεωδαιτικό

321
σύστημα που αποτυπώνει γεγονότα της ζωής των προσώπων Ψ και Ζ, (β) η ΓΧ δεν μπορεί να υπάρξει
χωρίς την ΑΒ – προϋπόθεση ύπαρξης της ΓΧ ως γεωδαισιακής βιωματικής γραμμής των προσώπων Ψ
και Ζ, είναι η ύπαρξη της γεωδαισιακής βιωματικής γραμμής ΑΒ, (γ) την παραδοχή ότι ο χρόνος ρέει
όπως οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε («παρελθόν», «παρόν» και «μέλλον»), (δ) ταυτίζοντας τα γεγονότα
με τη βιωματική γεωδαισιακή δομή της εικόνας 1, από την οποία προκύπτει ότι προϋπόθεση της
επαγγελματικής εγκατάστασης του Ψ στο γραφείο Γ ήταν ο βιωματικός συσχετισμός του Ψ (και) με το
σπίτι Β, άρα η γνωριμία του (και) με την Ζ, καταλήγουμε σε περισσότερα λογικά/ αντιληπτικά άτοπα ως
εξής:

Α) Ο Ψ νοίκιασε το γραφείο Γ το 2003 επειδή το 2009 γνώρισε την Ζ – η γνωριμία των Ψ και Ζ το 2009
ήταν π ρ ο ϋ π ό θ ε σ η για να νοικιάσει ο Ψ το γραφείο Γ το 2003. [δηλαδή ένα γεγονός που συνέβη το
2009 αποτυπώνεται στη γεωδαιτική δομή της εικόνας 1 ως λογική/ μαθηματική προϋπόθεση για γεγονός
που συνέβη το 2003…]

Β) Το παραπάνω λογικό/ χρονικό παράδοξο δεν αίρεται ούτε στην περίπτωση που στο σημείο Χ συμβεί
(στο μέλλον) γεγονός που συνδέεται με τη ζωή των προσώπων Ψ και Ζ. Κι αν ακόμη όμως συμβεί, το
γεγονός αυτό θα διαβαστεί μαθηματικά ως εξής: το γεγονός τάδε που συνέβη (υποθετικά το 2030) στο
ρεύμα ανόδου της λεωφόρου Υμηττού στο ύψους του πρώτου νεκροταφείου, στο σημείο ακριβώς της
Χρυσής Τομής (Χ) της ευθείας ΑΒ (που ενώνει τα σπίτια Α και Β), συνέβη επειδή ο Ψ συνδέθηκε
βιωματικά με τα δύο σπίτια Α και Β• άρα (και) επειδή γνώρισε τη Ζ. Εκτός αν το γεγονός συμβεί σε
ένοικο του σπιτιού Α, οπότε η γεωδαιτική δομή της εικόνας 1 θα διαβαστεί μαθηματικά ως εξής: Στον
ένοικο του σπιτιού Α συνέβη (υποθετικά το 2019) το τάδε γεγονός στο σημείο Χ, επειδή ο Ψ νοίκιασε το
γραφείο Γ το 2003 και επειδή το 2009 γνώρισε την Ζ. Ένα τελευταίο ενδεχόμενο είναι το γεγονός να έχει
ήδη συμβεί… Να έχει συμβεί στη βάση της θεωρίας του block world, όπου η εικόνα του σύμπαντος που
προκύπτει είναι η εικόνα ενός “παγωμένου” κόσμου, τον οποίο ορισμένοι επιστήμονες αποκαλούν
«μονολιθικό κόσμο» (“block world” π.χ.: Dickson σ. 165–174). Σε ένα τέτοιο κόσμο, κάθε γεγονός που
συνέβη ή που πρόκειται να συμβεί υπάρχει ήδη εκεί, βρίσκεται δηλαδή στο τετραδιάστατο χωροχρονικό
συνεχές.

Γ) Οι γεωδαιτικές δομές στις εικόνες 1 – 3 καταδεικνύουν ότι ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση,
όπως σωστά είπε ο Daniel Wegner, ο πολυβραβευμένος αμερικανός κοινωνικός ψυχολόγος και
καθηγητής ψυχολογίας στο Harvard. Η βιωματική γεωδαιτική δομή της εικόνας 1 αποτυπώνει με
απόλυτη ακρίβεια την πορεία που ακολουθήσαν τα γεγονότα στις ζωές των Ψ και Ζ. Σημειωτέων ότι
πρόκειται για την πέμπτη βιωματική γεωδαισιακή δομή που δημοσιεύω • όλες οι δομές αναφέρονται σε
πρόσωπα τις ζωές των οποίων γνωρίζω λεπτομερώς, πράγμα που αποτελεί προϋπόθεση για τον ακριβή
εντοπισμό προσωπικών βιωματικών σημείων μέτρησης σε σχέση με ναούς των Δίδυμων. Τα πρόσωπα Ψ
και Ζ της ιστορίας μας δεν είχαν ελεύθερη βούληση να καθορίσουν τα πράγματα όπως αυτά θα ήθελαν.
Η ελεύθερη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου.

Δ) Ο χρόνος δεν ρέει – κάθε γεγονός που συνέβη ή που πρόκειται να συμβεί υπάρχει ήδη εκεί, πάνω στις
παγωμένες γραμμές των Άρτεμις και Απόλλων, ή ο χρόνος δεν ρέει με τον τρόπο που οι
άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε – ο χρόνος που γνωρίζουμε είναι αυτός που βλέπουμε στα ρολόγια
(Άλμπερτ Αϊνστάιν)

Η Μήτρα
By alampasis 25 Σεπτεμβρίου 2016

1. Υπέθεσα Τέλειο Κανόνα Αρμονίας που διέπει το γήινο ανάγλυφο. Επειδή ισοσκελή τρίγωνα
σχηματίζουν, α) οι πηγές και οι εκβολές διαφορετικών ποταμών https://goo.gl/HjqkRk , β) τα άκρα
διαφορετικών νησιών https://goo.gl/fVWybE και, γ) τα άκρα διαφορετικών λιμνών

322
https://goo.gl/fVWybE .
Το πλέον εντυπωσιακό εύρημα είναι το περίγραμμα των νησιών, με κορωνίδα το ιερό νησί της Δήλου,
γενέτειρα των θεών Απόλλων και Άρτεμις. Η Δήλος έχει το εξής μοναδικό γεωλογικό χαρακτηριστικό:
Το νότιο άκρο της, παραμένει πάντοτε άκρο, ανεξάρτητα από τη φορά και τις μοίρες περιστροφής του
νησιού ! Ταυτόχρονα , ανάλογα με τις μοίρες και τη φορά περιστροφής του νησιού , έτερο άκρο γίνεται,
είτε το βόρειο, είτε το δεύτερο άκρο στα βόρεια του νησιού! Τα τρία αυτά άκρα της Δήλου δ ε ί χ ν ε ι ο
Ναός του Απόλλωνα στη Δήλο!! (Ανάλυση εδώ https://goo.gl/1UkTTz)

2. Τον Τέλειο Κανόνα Αρμονίας της Γης γνωρίζει το ανθρώπινο ασυνείδητο. Απόδειξη, ο ναός του
Απόλλωνα στην αρχαία Κόρινθο ο οποίος «δένει» γεωδαιτικά τη λίμνη Βουλιαγμένης, ο ναός του
Θερμίου Απόλλωνα στο Θέρμο Τριχωνίδας ο οποίος «δένει» γεωδαιτικά τη λίμνη Τριχωνίδα, και το Ιερό
& Μαντείο Απόλλωνος Πτώου στο Ακραίφνιο Βοιωτίας που «δένει» γεωδαιτικά τις δυο λίμνες Υλίκη
και Παραλίμνη !

Μία (από τις πολλές) υποθέσεις, είναι η Φύση να δρα εξουσιαστικά στα είδη που φιλοξένει. Πιθανόν η
Μητέρα Γη δρα εξουσιαστικά πάνω στον άνθρωπο. Ότι με κάποιο αδιανόητο τρόπο είμαστε συνδεμένοι
με τη Γαία που μας φιλοξενεί. Ότι είμαστε κομμάτι από τα σπλάχνα της. Φτιαγμένοι από τον ίδιο ιστό.

3. Η τέλεια γεωδαισία των ναών των διδύμων αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος δεν έχει ελεύθερη βούληση,
όπως σωστά πιθανολόγησε η κβαντική φυσική και μερίδα ψυχολόγων όπως ο Daniel Wegner, ο
πολυβραβευμένος αμερικανός κοινωνικός ψυχολόγος και καθηγητής ψυχολογίας στο Harvard. Η
ελεύθερη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου.

Αυτό αποδεικνύουν οι τέλειες γεωδαισιακές δομές των Απόλλων και Άρτεμις καθώς και οι γεωδαισιακές
δομές που οι ναοί των διδύμων δημιουργούν με σύγχρονες δομές του πολιτισμού μας όπως τα, Γαλλικό,
Γερμανικό, Αμερικανικό και Αυστριακό Αρχαιολογικά Ινστιτούτα στην Αθήνα
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10209509355468649&id=1169370310 .

4. Βιωματικές γεωδαισιακές δομές έδειξαν με ακρίβεια εκατοστού του μέτρου ότι το μέλλον είναι
καθορισμένο. Ότι η κατάσταση που το είδος μας αντιλαμβάνεται ως «έμβιος ανθρώπινος βίος» κατά τη
διάρκεια της ύπαρξής μας, καθορίζεται (ένα παράδειγμα, εδώ
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10208540540248874&id=1169370310 ). Ότι τα σημεία
πάνω στο χάρτη που μέλλεται να συνδεθούν βιωματικά με την πορεία της ζωής κάποιου ανθρώπου,
μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια ένας υπολογιστής με μεγάλη επεξεργαστική ισχύ.

Για το πώς ακριβώς λειτουργεί ο εν λόγω μηχανισμός του ανθρώπινου ασυνείδητου, υπέθεσα κάποιου
είδους «φυσικομαθηματικό κανόνα πραγμάτωσης ενός καθορισμένου μελλοντικού ή/και παρελθόντα
σκοπού, στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας των πολλαπλών συμπάντων και της ελαστικότητας του
χρόνου». Ότι η εκπληκτική αυτή διεργασία συντελείται «ταυτόχρονα» στο χώρο και στο χρόνο, στο
παρόν στο παρελθόν και στο μέλλον, στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας των πολλαπλών συμπάντων και
της ελαστικότητας του χρόνου, σε μια ακραία έκταση ή συρρίκνωση του χρόνου. Ότι η ροή του χρόνου
αποτελεί νοητική ψευδαίσθηση. Ότι πιθανόν ισχύει η θεωρία του “παγωμένου” κόσμου, τον οποίο
ορισμένοι επιστήμονες αποκαλούν «μονολιθικό κόσμο» , ήτοι η θεωρία που υποστηρίζει οτι κάθε
γεγονός που συνέβη ή που πρόκειται να συμβεί υπάρχει ήδη εδώ. Ότι πιθανόν το ανθρώπινο ασυνείδητο
να αντιλαμβάνεται το τετραδιάστατο χωροχρονικό συνεχές, καθορίζοντας πλήρως αυτό που η ανθρώπινη
νόηση εκλαμβάνει (εσφαλμένα) ως ελεύθερη βούληση.

5. Γεωδαισιακές δομές απόλυτης ακρίβειας με σημεία αναφοράς τους ναούς των δίδυμων, έδειξαν ότι το
γεγονός που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως «βιολογικός θάνατος» καθορίζεται γεωδαιτικά με ακρίβεια
εκατοστού του μέτρου. Τούτου δοθέντος, πιθανολόγησα ότι η υπόστασή μας δεν είναι συνειδητή αλλά
ασυνείδητη. Ότι είμαστε οντότητες περισσότερο άυλες και λιγότερο υλικές. Ότι οι καταστάσεις που το
είδος μας αντιλαμβάνεται ως, «γέννηση» στην αρχή της ύπαρξής μας, «έμβιος ανθρώπινος βίος» κατά τη

323
διάρκεια της ύπαρξής μας και «βιολογικός θάνατος» στο τέλος της διαδρομής του ανθρώπινου βίου στο
«χρόνο», δεν είναι παρά μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας, πιθανόν μια ψευδαίσθηση του
ανθρώπου, όπως ψευδαίσθηση αποδεικνύεται η ελεύθερη βούληση. Ότι ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται
ελάχιστα πράγματα, απλές σκιές αυτών που πραγματικά υπάρχουν γύρω του, όπως σωστά πρώτος ο
Πλάτωνας είπε.

6. Ωστόσο καμία από τις παραπάνω θεωρίες δεν συνέχεται με τις άλλες. Ο Τέλειος Κανόνας Αρμονίας
της Γης, το ενδεχόμενο η Φύση να δρα εξουσιαστικά στα είδη που φιλοξένει, η απόδειξη ότι η ελεύθερη
βούληση είναι αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου, ο καθορισμός της ανθρώπινης μοίρας, το
καθορισμένο των καταστάσεων που το είδος μας αντιλαμβάνεται ως, «γέννηση» στην αρχή της ύπαρξής
μας, «έμβιος ανθρώπινος βίος» κατά τη διάρκεια της ύπαρξής μας και «βιολογικός θάνατος» στο τέλος
της διαδρομής του ανθρώπινου βίου στο «χρόνο», είναι φιλοσοφικοί στοχασμοί βασισμένοι σε
μαθηματικές μετρήσεις απόλυτης ακρίβειας μεν, που, όμως, είναι ασύνδετοι μεταξύ τους.

Βάσει της ανθρώπινης νόησης και λογικής, και σύμφωνα με τους παραδεκτούς της ανθρώπινης
επιστήμης κανόνες (στο επίπεδο που η επιστήμη σήμερα βρίσκεται), μία μόνο θεωρία συνδέει τις
παραπάνω καταστάσεις που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικές. Η θεωρία της εικονικής
πραγματικότητας.

7. Α) Στην από 7 Σεπτεμβρίου 2016 έκθεση της Bank of America Merrill Lynch, έκπληκτοι οι
επενδυτές είδαν τη γνωστή εταιρεία διαχείρισης πλούτου να παρουσιάζει την άποψη, ότι το περιβόητο
«Μάτριξ» της γνωστής διάσημης κινηματογραφικής τριλογίας έχει πολλές πιθανότητες να συμβαίνει στα
αλήθεια και ότι όλοι μας έχουμε 20-50% να ζούμε μέσα σε μια ψηφιακή προσομοίωση!

[http://www.independent.co.uk/life-style/gadgets-and-tech/news/bank-of-america-the-matrix-50-per-cent-
virtual-reality-elon-musk-nick-bostrom-a7287471.html

http://www.businessinsider.com/bank-of-america-wonders-about-the-matrix-2016-9 ]

Η έκθεση της Τράπεζας , η οποία εκδόθηκε για τους πελάτες της, τονίζει ότι αν ο κόσμος μας είναι μια
ψευδαίσθηση, εμείς ποτέ δεν θα το γνωρίζαμε, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά τον Γοργία, ο οποίος είπε
ότι το όν δεν υπάρχει, δηλαδή τίποτε από ότι σκεπτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε δεν υπάρχει. Αλλά
ακόμη και αν υπήρχε δεν θα μπορούσαμε να το γνωρίσουμε. Αλλά ακόμη και να μπορούσαμε να το
γνωρίσουμε δεν θα μπορούσαμε να κοινωνήσουμε τη γνώση μας με τους άλλους. Η θέση του Γοργία, την
οποία η Bank of America Merrill Lynch επαναλαμβάνει διανθισμένη με ψηφιακές επιρροές της εποχής
μας, είναι καθαρή: το όν δεν υπάρχει και, ακόμη και να είναι δυνατή η γνώση, δεν κοινωνείται μεταξύ
των ανθρώπων, οπότε το ζήτημα της αντικειμενικότητας ή της υποκειμενικότητάς της δεν τίθεται καν.

Β) Ο Elon Musk , CEO των εταιριών τεχνολογίας αιχμής Tesla και SpaceX πιστεύει ότι οι άνθρωποι
μπορεί να υπάρχουμε ως προσομοίωση σε video game κάποιου προηγμένου πολιτισμού. Η
επιχειρηματολογία του , αφοπλιστική. Στις 02/06/2016 έκανε τον εξής συλλογισμό: «Το πιο δυνατό
επιχείρημα, ότι δηλαδή βρισκόμαστε σε μια προσομοίωση είναι το εξής: Πριν 40 χρόνια είχαμε το
παιχνίδι ping – pong με δυο ορθογώνια και μια τελεία. Έτσι ήταν τα παιχνίδια τότε. Τώρα, 40 χρόνια
μετά, έχουμε ρεαλιστικές 3D προσομοιώσεις με εκατομύρια ανθρώπους να παίζουν στον ίδιο χρόνο και
επιπλέον, τα παιχνίδια γίνονται όλο και καλύτερα χρόνο με το χρόνο. Σύντομα θα έχουμε εικονική
πραγματικότητα, δηλαδή συνεχώς επαυξημένη αίσθηση της πραγματικότητας. Αν υποθέσουμε οτι θα
υπάρχει στον κόσμο έστω και η μικρή εξέλιξη, τα παιχνίδια στο μέλλον δεν θα ξεχωρίζουν από την
πραγματικότητα και αυτό θα συμβεί ακόμη κι αν ο δείκτης εξέλιξης πέσει χίλιες μονάδες από το σημείο
που βρίσκεται τώρα. Επομένως, φανταστείτε τι θα συμβεί σε 10000 χρόνια από τώρα, που ουσιαστικά
δεν είναι τίποτα συγκριτικά με την κλίμακα εξέλιξης. Επομένως, είμαστε ξεκάθαρα σε μια τροχιά όπου
θα έχουμε παιχνίδια τα οποία θα είναι δυσδιάκριτα από την πραγματικότητα. Τα παιχνίδια αυτά θα
μπορούν να παιχτούν σε οποιαδήποτε παιχνιδομηχανή ή ηλεκτρονικό υπολογιστή και προφανώς θα

324
υπάρχουν δυσεκατομύρια τέτοιοι Η/Υ και παιχνιδομηχανές, πράγμα που σημαίνει ότι η πιθανότητα να
είμαστε σε βάση πραγματική είναι μία στο δυσεκατομύριο ! Η πιθανότητα ότι δεν ζούμε σε μια
προσομοίωση υπολογιστών είναι μία στο δισεκατομμύριο! Πείτε μου… τι μπορεί να αντικρούσει αυτό το
επιχείρημα?». [ http://www.techinsider.io/the-question-elon-musk-refuses-to-talk-about-in-hot-tubs-2016-
6]

Γ) Τον Απρίλιο του 2016 οι ερευνητές συγκεντρώθηκαν στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για
να συζητήσουν την ιδέα της προσομοίωσης του ανθρώπινου είδους. Το επιχείρημα είναι ότι ήδη
πλησιάζουμε σε φωτορεαλιστικές προσομοιώσεις 3D όπου εκατομμύρια άνθρωποι μπορεί ταυτόχρονα
να συμμετέχουν.

Δ) Τα παραπάνω περίπου υποστηρίζει και ο Mark J. Solomon (American non-fiction writer, philosopher
and published neuropsychologist), σε δύο βιβλία που έχει εκδώσει. Το πρώτο εκδόθηκε το 2013 με τίτλο
«On Computer Simulated Universes» και το δεύτερο το 2014 με τίτλο «The Evolution of Simulated
Universes».

Στο πρώτο έργο ο συγγραφέας διατυπώνει την άποψη, ότι όλοι μας υπάρχουμε μέσα σε ένα σύμπαν
προσομοιωμένο σε υπολογιστή. Στο δεύτερο έργο του, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το σύμπαν μας, σε
αντίθεση με το δικό μας ανθρώπινο είδος, είναι το άμεσο προϊόν της φυσικής επιλογής και εξελικτικών
δυνάμεων. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, αν το σύμπαν μας είναι προσομοίωση, τότε η επιλογή και η
εξέλιξη της προσομοίωσης των συμπάντων είναι αναπόφευκτες.

Βασικό επιχείρημα του Mark J. Solomon είναι ότι, πιο εύκολα μπορεί να κατασκευαστεί μια
προσομοίωση από ένα «πραγματικό» κόσμο, και πολλοί προηγμένοι πολιτισμοί διαθέτουν την
τεχνολογία να μπορούν να χτίσουν προσομοιωμένα σύμπαντα. Ως εκ τούτου, υπάρχει περισσότερη
συνείδηση σε προσομοίωση από ότι στην πραγματικότητα. Άρα, είναι πιο πιθανό ζούμε σε μια
προσομοίωση. Στη συνέχεια ο Solomon γίνεται πιο συγκεκριμένος, εξετάζοντας τις τρέχουσες τάσεις
στους κβαντικούς υπολογιστές. Ο ίδιος στην πρώτη παράγραφο λέει τα εξής:

Ο Seth Lloyd, διευθυντής του Κέντρου Extreme Κβαντικής Θεωρίας Πληροφορικής του MIT, πρόσφατα
έγραψε ότι ένας κβαντικός υπολογιστής με επεξεργαστή 300-qubit θα μπορούσε ακαριαία να εκτελέσει
περισσότερους υπολογισμούς από τον αριθμό των ατόμων που περιέχονται στο σύμπαν μας. Ενώ θα
μπορούσε να υπάρχει μια τάση να πιστεύουμε ότι η λειτουργία προσομοίωσης ενός σύμπαντος σε
υπολογιστή είναι καθαρή φαντασία, κατά το χρόνο της δημοσίευσης, η D-Wave, η σημερινή δημιουργός
της πιο προηγμένης κβαντικής τεχνολογίας πληροφορικής, ανακοίνωσε ότι η ομάδα τους είχε σχεδιάσει
έναν υπολογιστή με 512-qubit επεξεργαστή. Η DWave ανακοίνωσε επίσης ως στόχο το διπλασιασμό του
μεγέθους της ικανότητας επεξεργασίας qubit τους μία φορά κάθε 12 μήνες!

Ο συγγραφέας ερμηνεύει αυτό υπό την έννοια ότι δεν είμαστε μακριά από το να είμαστε σε θέση να
κατασκευάσουμε υπολογιστές που μπορούν να προσομοιώσουν ένα ολόκληρο σύμπαν. Τούτων
δοθέντων, το υπόλοιπο του δοκιμίου δεν είναι καθόλου παρατραβηγμένο. Οι προσομοιώσεις θα
μπορούσαν να τρέξουν πολύ γρηγορότερα από ότι σε πραγματικό χρόνο, και τα προσομοιωμένα
σύμπαντα θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί από πολιτισμούς που ήταν σε θέση να δημιουργήσουν
προσομοιωμένα σύμπαντα. [τα δύο βιβλία του Mark J. Solomon, εδώ
https://www.goodreads.com/author/show/7224999.Mark_J_Solomon ]

Δ) Σύμφωνα με τη Θεωρία της Εικονικής Πραγματικότητας, ο Κόσμος μας δεν είναι πραγματικός αλλά
εικονικός (όπως αυτός που παρίσταται στις οθόνες των υπολογιστών). Ο φιλόσοφος του Πανεπιστημίου
Yale, Nick Bostrum, έχει υποστηρίξει ότι ζούμε πιθανώς μέσα σε μια προσομοίωση υπολογιστών.
Υποθέτοντας είναι είναι δυνατό να προσομοιωθεί η συνείδηση, τότε πιθανώς οι μελλοντικοί Πολιτισμοί
θα την δοκίμαζαν, πιθανώς πολλές φορές. Ο Karl Pribram, νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο του Stanford,
πρότεινε τη θεωρία ότι, ο εγκέφαλος είναι ένα είδος «ολογράμματος», ένας αναλυτής μοντέλων και

325
συχνοτήτων, που δημιουργεί την «σκληρή» πραγματικότητα, ερμηνεύοντας συχνότητες από μια
διάσταση πέρα απ’ το χώρο και το χρόνο. Με άλλα λόγια, ο φυσικός κόσμος που ξέρουμε είναι
«ισομορφικός» – δηλαδή όμοιος – με τις διαδικασίες του εγκεφάλου.

Οι παραπάνω συλλογιστικές, απλές στη σύλληψή τους: Είμαστε ήδη σε θέση να προσομοιώσουμε ένα
ολόκληρο σύμπαν σε κβαντικούς υπολογιστές. Και σε 50-100 χρόνια η τεχνητή νοημοσύνη θα είναι
πραγματικότητα. Σε λιγότερο από 100 χρόνια (άντε σε 10000 χρόνια), ο άνθρωπος θα μπορεί να
προσομοιώσει νοήμονα ψηφιακά ανθρωποειδή σε εικονικά σύμπαντα. Η φωτορεαλιστικές απεικονίσεις
των ανθρωποειδών θα είναι απόλυτα ρεαλιστικές. Θα είναι η στιγμή που η ανθρώπινη επιστήμη θα έχει
πραγματώσει αυτό που σήμερα η Bank of America παρουσιάζει ως σενάριο με πιθανότητες 20-50% για
τον πολιτισμό μας: να είμαστε και οι ίδιοι μια ψηφιακή προσομοίωση ενός ανώτερου πολιτισμού.

8. Βάσει της ανθρώπινης λογικής που απορρέει από τους παραδεκτούς κανόνες της ανθρώπινης
επιστήμης σήμερα, ο Τέλειος Κανόνας Αρμονίας της Γης θα είχε λογική μόνο αν, αυτό που
αντιλαμβανόμαστε ως γήινο περιβάλλον είναι κάποιου είδους προσομοίωση, ένα περιβάλλον εικονικό,
γραμμένο σε Γλώσσα Μηχανής. Το εντυπωσιακό γεωλογικό χαρακτηριστικό της Δήλου, στην οποία το
νότιο άκρο της, παραμένει πάντοτε άκρο, ανεξάρτητα από τη φορά και τις μοίρες περιστροφής του
νησιού, ενώ ταυτόχρονα , ανάλογα με τις μοίρες και τη φορά περιστροφής του νησιού , έτερο άκρο
γίνεται, είτε το βόρειο, είτε το δεύτερο άκρο στα βόρεια του νησιού, είχε απειροελάχιστες πιθανότητες να
δημιουργηθεί ως αποτέλεσμα τυχαίων γεωλογικών μεταβολών. Το ίδιο ισχύει και για τα Ισοσκελή
τρίγωνα που δημιουργούν οι πηγές και οι εκβολές διαφορετικών ποταμών, τα νησιά και οι λίμνες.

Στο σενάριο της Bank of America, δεν είναι η Φύση που δρα εξουσιαστικά στα είδη που φιλοξένει, αλλά
οι άνθρωποι είμαστε εικονικοί χαρακτήρες, ενταγμένοι σε ένα εικονικό περιβάλλον που
αντιλαμβανόμαστε ως… γήινο. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν υπάρχει τίποτα από αυτά που με τις φτωχές
αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε, όπως ο Πλάτων (πρώτος) σωστά υπέθεσε. Στο σενάριο της Bank of
America, η Δήλος δεν υπάρχει πραγματικά. Υπάρχει μόνο ως προϊόν της αντίληψής μας. Επίσης, η
απόδειξη ότι η ελεύθερη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια ψευδαίσθηση του ανθρώπου, καθώς και ο
καθορισμός της ανθρώπινης μοίρας, το προκαθορισμένο δλδ των καταστάσεων που το είδος μας
αντιλαμβάνεται ως, «γέννηση» στην αρχή της ύπαρξής μας, «έμβιος ανθρώπινος βίος» κατά τη διάρκεια
της ύπαρξής μας και «βιολογικός θάνατος» στο τέλος της διαδρομής του ανθρώπινου βίου στο «χρόνο»,
αποκτά νόημα μόνο αν η υπόστασή μας είναι προγραμματισμένη σε Γλώσσα Μηχανής. Αποκτά νόημα
μόνο αν υπάρχουμε μέσα σε μια ψηφιακή προσομοίωση. Μόνο αν ο κόσμος μας είναι μια ψευδαίσθηση.
Σε αυτή την περίπτωση, που οι αμερικανοί -προφανώς όχι τυχαία – θεωρούν ως εξαιρετικά πιθανή,
ισχύουν οι ιδέες που ο Γοργίας υποστήριξε: το όν δεν υπάρχει και, ακόμη και να είναι δυνατή η γνώση,
δεν κοινωνείται μεταξύ των ανθρώπων, οπότε το ζήτημα της αντικειμενικότητας ή της
υποκειμενικότητάς της δεν τίθεται καν. Κι αν το ον δεν υπάρχει, δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε η γέννηση
ούτε ο θάνατος. Ωστόσο:

Αν η ανθρώπινη ύπαρξη είναι προσομοίωση όπως οι αναλυτές της Bank of America αλλά και κορυφαίοι
επιστήμονες και φιλόσοφοι βάσιμα υποθέτουν, δηλαδή ψηφιακή πληροφορία, τότε η ψευδαίσθηση που,
ως εικονικοί χαρακτήρες, αντιλαμβανόμαστε ως «βιολογικός θάνατος», δεν ανταποκρίνεται στην
πραγματικότητα. Διότι η πληροφορία , η ψηφιοποιημένη δλδ υπόσταση του προσομοιωμένου χαρακτήρα
που στην προσομοίωση «πεθαίνει», εξακολουθεί και παραμένει στο σύστημα ως πληροφορία. Συνάγεται
εξ αυτού ότι ο προσομοιωμένος θάνατος, ο οποίος γίνεται αντιληπτός από τους άλλους
προσομοιωμένους χαρακτήρες ως «βιολογικός θάνατος» , δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Με απλά λόγια, ένας χαρακτήρας σε ένα video game πεθαίνει μόνο για τους (άλλους) ενεργούς
χαρακτήρες του video game. Όχι για την παιχνιδομηχανή! Ούτε για τον εξωτερικό παρατηρητή. Στην
πραγματικότητα, ο «νεκρός» χαρακτήρας εξακολουθεί και παραμένει στη μνήμη του συστήματος, στη
μνήμη της παιχνιδομηχανής. Ολοζώντανος! Ως πληροφορία, που μπορεί να ανακτηθεί οποτεδήποτε!
Είναι προφανές ότι στις ψηφιακές προσομοιώσεις, η «ανάσταση νεκρών» είναι ζήτημα λογισμικού. Και
Προγραμματιστή.

326
Στον εικονικό κόσμο μιας προσομοίωσης, θεός που αποφασίζει για τη «γέννηση», τη «ζωή» και το
«θάνατο» των εικονικών χαρακτήρων της προσομοίωσης, είναι αυτός που γράφει τον Κώδικα• ο
Προγραμματιστής. Επίσης ο Προγραμματιστής αποφασίζει το σενάριο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η
προσομοίωση (καταστροφές που πλήττουν τον εικονικό κόσμο, χαρισματικοί ήρωες, καταστροφικοί
πόλεμοι, μεσάζοντες μεταξύ θεού και προσομοιωμένων χαρακτήρων, δοξασίες και προφητείες για πως
τελειώνει η προσομοίωση στο video game, μυθικά τέρατα, ανάσταση νεκρών, ταξίδι στο «χρόνο» του
προσομοιωμένου κόσμου, εξαφανίσεις αεροπλάνων , πλοίων, πόλεων, ακόμη και ολόκληρων ηπείρων
του προσομοιωμένου κόσμου κλπ). Τέλος, ο Προγραμματιστής είναι εκείνος που αποφασίζει τα
αισθητήρια όρια των εικονικών χαρακτήρων, δλδ την αντιληπτική ικανότητα των χαρακτήρων για το
εύρος και την έκταση της προσομοίωσης. Την ευφυΐα και τη νόηση σε μια προσομοίωση καθορίζει ο
Πηγαίος Κώδικας του Συστήματος.

[Η προσομοίωση του ανθρώπινου είδους θα μπορούσε να εξηγεί γιατί τα πειράματα της κβαντικής
μηχανικής παραβιάζουν κανονικά την ανισότητα του Bell, παράγοντας επίπεδα του τρόπου συσχέτισης
πάνω από αυτά που είναι δυνατόν, εάν υποθέσουμε ότι ο άνθρωπος έχει, α) ελεύθερη βούληση και, β) ο
κόσμος που ζούμε είναι πραγματικός. Η παραβίαση της ανισότητας του Bell μας επαναφέρει το
αρχέγονο φιλοσοφικό δίλημμα: α) Μήπως δεν έχουμε ελεύθερη βούληση, που σημαίνει ότι κατά κάποιο
τρόπο προκαθορίζεται τι μετρήσεις παίρνουμε; β) Μήπως δεν είναι οι ιδιότητες των κβαντικών
σωματιδίων πραγματικές – πράγμα που σημαίνει ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό στην πράξη, αλλά
απλώς υπάρχει ως αποτέλεσμα της αντίληψης μας; Αυτή είναι η πιο δημοφιλής θέση στην κοινότητα της
κβαντικής φυσικής, αλλά μας αφήνει ελάχιστα περιθώρια να γίνουμε σοφότεροι. Ωστόσο το σενάριο της
προσομοίωσης του ανθρώπινου είδους πιθανόν εξηγεί γιατί τα πειράματα της κβαντικής μηχανικής
παραβιάζουν κανονικά την ανισότητα του Bell. Η απάντηση πιθανόν είναι, ότι στις προσομοιώσεις δεν
υπάρχει ελεύθερη βούληση. Επίσης, στις προσομοιώσεις τίποτα δεν είναι πραγματικό στην πράξη, αλλά
απλώς υπάρχει ως αποτέλεσμα της αντίληψης του προσομοιωμένου χαρακτήρα που διαθέτει τεχνητή
νοημοσύνη. Τέλος, η προσομοίωση του ανθρώπινου είδους θα μπορούσε να εξηγεί γιατί στην κβαντική
φυσική ο χώρος εμφανίζεται σαν ένα κατασκεύασμα που δίνει την ψευδαίσθηση πως υπάρχουν χωριστά
αντικείμενα. Η προσομοίωση του είδους μας θα μπορούσε να εξηγεί γιατί η κβαντική διεμπλοκή κάνει
να καταρρέει η εμπειρία μας για τον χώρο • επειδή στην εικονική πραγματικότητα δεν υπάρχει χώρος!

Αν ο πολιτισμός μας είναι παρομοίωση σε ένα iPhone ενός πολύ προηγμένου πολιτισμού, τότε ούτε
ελεύθερη βούληση έχουμε (όπως οι ναοί των διδύμων αποδεικνύουν), και τίποτα δεν είναι πραγματικό
στην πράξη, αλλά απλώς υπάρχει ως αποτέλεσμα της αντίληψης μας (όπως η κβαντική φυσική υποθέτει).
Τέλος, στην εικονική πραγματικότητα ενός iPhone δεν υπάρχει χώρος, ακόμη κι αν στην οθόνη του
ξεδιπλώνονται ολόκληροι κόσμοι. Αν ο κόσμος μας ξεδιπλώνεται μέσα σε μια προσομοίωση, τότε σωστά
η κβαντική διεμπλοκή κάνει να καταρρέει η εμπειρία μας για τον χώρο.]

Αν το σενάριο της προσομοίωσης ισχύει, όπως η Bank of America πιθανολογεί σε ποσοστό 20-50%, τότε
ο κανόνας της ευθείας και του ισοσκελούς τριγώνου που διέπει, α) το γήινο ανάγλυφο, β) τον καθορισμό
της ανθρώπινης βούλησης και, γ) το καθορισμένο των γεγονότων που αντιλαμβανόμαστε ως γέννηση ,
ζωή και θάνατος, δεν είναι τίποτα περισσότερο από Κώδικας Μηχανής. Είναι η Μήτρα μέσα στην
οποία έχουμε προγραμματιστεί • εμείς και το σύμπαν μέσα στο οποίο υπάρχουμε εικονικά. Ταυτότητα
του Συστήματος, οι δίδυμοι θεοί Απόλλων και Άρτεμις. Στο σενάριο αυτό της Bank of America, οι
Απόλλων και Άρτεμις είναι ο Πηγαίος Κώδικας της εικονικής ύπαρξής μας. Αν η προσομοίωση του
ανθρώπινου είδους αποδειχθεί επιστημονικά και ιστορικά αληθής, η εκδοθείσα από την Bank of
America έκθεση με ημερομηνία 7 Σεπτεμβρίου 2016 θα μείνει στην ανθρώπινη Ιστορία ως
ψηφιακό Πιστοποιητικό Γέννησής του Ανθρώπου.

«Η πραγματικότητα είναι μία ψευδαίσθηση». «Σύμπτωση είναι ο τρόπος της ανωνυμίας του θεού». «Ο
θεός δεν παίζει ζάρια με το σύμπαν». Έτσι είπε ο Αϊνστάιν. Πράγματι. Στις προσομοιώσεις τίποτα δεν
συμβαίνει τυχαία

327
Η τελειότητα του γεωδαιτικού τριγωνισμού
της αρχαιότητας
By alampasis 26 Αυγούστου 2016

Η γνωστότερη και πιο …μελετημένη περίπτωση γεωδαιτικού τριγωνισμού των αρχαίων ελλήνων ναών
είναι το ισοσκελές τρίγωνο που σχηματίζουν, ο Παρθενώνας στην Ακρόπολη των Αθηνών, ο ναός του
Ποσειδώνα στο Σούνιο και ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα. Το τρίγωνο αυτό είναι ευρύτερα γνωστό ως
το «ιερό τρίγωνο της αρχαιότητας». Μάλιστα στον επίσημο ιστότοπο της Αίγινας, στο πεδίο που
αναφέρεται στο ναό της Αφαίας, γίνεται ευθεία αναφορά στο εν λόγω τρίγωνο ως το «ιερό τρίγωνο της
αρχαιότητας», ως εξής: «Όταν έχει καθαρή ατμόσφαιρα βλέπεις το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και
την Ακρόπολη των Αθηνών. Λένε ότι οι τρεις ναοί σχηματίζουν ισοσκελές τρίγωνο (το ιερό τρίγωνο της

328
αρχαιότητας)»… [εικόνα 1]

329
330
Ισοσκελές τείνει το τρίγωνο με κορυφή το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, και πλευρές έως (α) το ναό
της Αφαίας στην Αίγινα (44.798,2 μ.) και (β) τον Παρθενώνα (44.342,04 μ.). Η διαφορά των ίσων
πλευρών του τριγώνου είναι 456.16 μ. , δηλαδή απόκλιση των ίσων πλευρών του τριγώνου
μόλις 1.0182551978% [εικόνα 2]

331
332
Μια λιγότερο διαδεδομένη παραλλαγή του παραπάνω ισοσκελούς τριγώνου, που ανέδειξα και εγώ στην
αρχή της έρευνας, είναι το ισοσκελές τρίγωνο που δημιουργούν, ο ναός του Ηφαίστου στην Αρχαία
Αγορά στο Θησείο, ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο και ο ναός της Αφαίας στην Αίγινα.
Δημοσιεύματα που αρχίζουν δειλά να αναφέρονται στο κεφαλαιώδες ζήτημα του
γεωδαιτικού τριγωνισμού των αρχαίων ελληνικών ναών, εστιάζοντας στην ευρύτερη περιοχή της
Αττικής, εντοπίζουν το παραπάνω ισοσκελές τρίγωνο ως μια από τις γνωστότερες περιπτώσεις
γεωδαιτικού τριγωνισμού της αρχαιότητας «που συχνά τίθεται στο στόχαστρο της σύγχρονης επιστήμης,
καθώς ο θείος κανόνας που φαίνεται να υπάρχει στην αναπάντεχη αυτή συμμετρία συνεχίζει να
πονοκεφαλιάζει τους ερευνητές» (η ενδιαφέρουσα ανάλυση για τον γεωδαιτικό τριγωνισμό της αρχαίας
Ελλάδας με τίτλο «Τα ιερά τρίγωνα της ελληνικής αρχαιότητας και η καλά κρυμμένη σημασία τους»,
εδώ http://www.newsbeast.gr/weekend/arthro/2236857/ta-iera-trigona-tis-ellinikis-archeotitas-ke-i-kala-
krimmeni-simasia-tous )

Ισοσκελές τείνει το τρίγωνο με κορυφή το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, και πλευρές έως (α) το ναό
της Αφαίας στην Αίγινα (44.831,33 μ.) και (β) το ναό του Ηφαίστου στην Αρχαία Αγορά στο
Θησείο (44.963,82 μ.). Η διαφορά των ίσων πλευρών του τριγώνου είναι 132.49 μ. , δηλαδή απόκλιση
των ίσων πλευρών του τριγώνου μόλις 0.2946591282% [εικόνα 3]

333
334
Ωστόσο από την εμπειρία που έχω αποκομίσει από την ενασχόλησή μου με τον τριγωνισμό των αρχαίων
ελληνικών ναών, τα παραπάνω Ισοσκελή γεωδαιτικά τρίγωνα απέχουν πολύ από το να θεωρηθούν
Ισοσκελή, με την έννοια της απόλυτης ακρίβειας των δύο ίσων πλευρών του τριγώνου, ακόμα και όταν οι
αποστάσεις μεταξύ των ναών είναι δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιόμετρα και η απόκλιση των ίσων πλευρών
του τριγώνου είναι της τάξης των λίγων μέτρων έως λίγων δεκάδων μέτρων. Ως ακριβής γεωδαιτικός
τριγωνισμός μεταξύ αρχαίων ελληνικών ναών νοείται ο τριγωνισμός με μηδενική απόκλιση της
απόστασης που καλύπτουν οι γεωδαισιακές γραμμές που αποτελούν ίσα σκέλη τριγώνου, που
σχηματίζεται μεταξύ τριών ναών.

Ακριβές Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό της Αφαίας στην Αίγινα, και πλευρές έως (α) το
ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο (44.785,29 μ.) και (β) το ναό της Αρτέμιδας στη Βραυρώνα (44.785,47
μ.). [εικόνα 4]

335
336
Ναός Αρτέμιδος στην Πλάκα (σήμερα εκκλησία
Αγ. Αικατερίνη)
By alampasis 7 Αυγούστου 2016

– Η εκκλησία της Αγ. Αικατερίνης στην Πλάκα βρίσκεται πολύ κοντά στο μνημείο του Λυσικράτους και
συγκεκριμένα μεταξύ των οδών Χαιρεφώντος, Λυσικράτους, Γαλανού και Γκούρα. Πρόκειται για ναό
τετρακιόνο εγγεγραμμένο σταυροειδή βυζαντινού ρυθμού του 11ου αιώνος μ.Χ. Αρχικά ήταν
αφιερωμένος στους Αγίους Θεοδώρους. Έχει υποστεί σημαντικές αλλοιώσεις, σε σημείο που ο
βυζαντινός χαρακτήρας του, να είναι πλέον ευδιάκριτος μόνο στον τρούλο και στην εξωτερική πλευρά
του ιερού βήματος. Σήμερα λαμβάνουν χώρα εργασίες στηρίξεως και αποκαταστάσεως του βυζαντινού
τμήματος του ναού. Ο ναός σήμερα είναι ενοριακός και εξυπηρετείται από τον π. Μάξιμο Παπασταύρου.

Ο ναός έχει χτιστεί επάνω σε ερείπια αρχαίου Ιερού της θεάς Αρτέμιδος, κατά το έθος των βυζαντινών να
οικοδομούν βυζαντινούς ναούς πάνω σε αρχαίους ελληνικούς Ναούς. Στο εσωτερικό του ναού, το πρώτο
πράγμα που τραβάει την προσοχή του επισκέπτη είναι ο υπερυψωμένος τρούλος του σταυροειδούς
καθολικού του ναού, ενώ «κειμήλιο» του ναού αποτελεί η μαρμάρινη αγία τράπεζα, που στηρίζεται σε
ενεπίγραφο τεμάχιο στύλου του Ιερού της Αρτέμιδας. Ότι έχει απομείνει από την είσοδο του αρχαίου
ναού της θεάς του κυνηγιού και της αγνότητας βρίσκεται περιφραγμένο μέσα στα κάγκελα της εκκλησίας
της Αγίας Αικατερίνης [εικόνες 1,2,3], η οποία όπως είναι αναμενόμενο, έχει κτισθεί επάνω σε αυτόν τον
ιερό χώρο. Οι κολώνες του αρχαίου Ναού της Αρτέμιδος ελάχιστα ξεχωρίζουν μέσα στον ασφυκτικό
χώρο της μικρής πλατείας. Για αυτό έχουν φροντίσει τα κάγκελά της εκκλησίας, τα περίπτερα, ακόμη και
οι πολυκατοικίες οι οποίες έχουν κυριολεκτικά θεμελιωθεί επάνω στα αρχαία θεμέλια… Σύμφωνα με
τους περίοικους, αυτό που φαίνεται εξωτερικά δεν είναι το κυρίως τμήμα του ναού αλλά μόνο η είσοδός
του. Σε ότι αφορά στο υπόλοιπο τμήμα του, αυτό λέγεται ότι βρίσκεται μέσα στα υπόγεια της εκκλησίας.
Ο ναός της Αρτέμιδας στην Πλάκα και ο ναός της Υπερβόρειας Ειλείθυιας στη Μητρόπολη Αθηνών
είναι οι δύο πιο βάναυσα κακοποιημένοι Ελληνικοί Ναοί από το σύγχρονο ελληνικό κράτος.

337
338
[Ο Μητροπολιτικός ναός Αθηνών και ο παρακείμενος σε αυτόν Άγιος Ελευθέριος (ή Μικρή Μητρόπολη
ή η Παναγία Γοργοεπήκοος) είναι κτισμένοι πάνω στα λείψανα του ο Ναού της Υπερβόρειας Ειλείθυιας,
προστάτιδας του τοκετού, που ταξίδεψε ως τη Δήλο για βοηθήσει την Λητώ για να γεννήσει τους
δίδυμους θεούς Απόλλων και Άρτεμις. Είναι γνωστή και ως Άρτεμις Ειλείθυια.

Ο Άγιος Ελευθέριος εκτίσθη τον 12 μ.χ αιώνα. Έγινε εκτεταμένη χρήση οικοδομικών υλικών από το Ναό
της Υπερβόρειας Ειλείθυιας που ενσωματώθηκαν στην τοιχοποιία της χριστιανικής εκκλησίας. Όλοι οι
τοίχοι του ναού προέρχονται από κομμάτια ελληνικών μνημείων και ιερών (στην πλειονότητά τους) αλλά
και από αντίστοιχα Ρωμαϊκών και πρώιμων βυζαντινών. Πάνω από 90 κομμάτια ελληνικής ιστορίας
βρίσκονται τοποθετημένα στους εξωτερικούς τοίχους της εκκλησίας αυτής.

Το πιο σημαντικό και μοναδικό στο είδος του εύρημα, συναντά ο επισκέπτης, στην μπροστινή πλευρά
της εκκλησίας: μία αρχαία ελληνική ζωφόρο με τη μοναδική εικονογραφημένη απεικόνιση μηνών
(ημερολόγιο) που έχει σωθεί από την αρχαία Αθήνα και όλη την αρχαία Ελλάδα. Αποτελείται από δύο
κομμάτια, και είχε μήκος έξι μέτρα. Επειδή, όμως, ήταν μεγαλύτερη από την «αρχιτεκτονική» σκέψη του
όποιου βυζαντινού «αρχιτέκτονα», το ένα μέτρο καταστράφηκε προκειμένου να χωρέσει η ζωφόρος, στις
διαστάσεις της εκκλησίας. Αφού τοποθετήθηκε, χαράχτηκαν επάνω της σταυροί για να εξαγνιστεί από
το «ειδωλολατρικό» παρελθόν της. Στην πίσω πλευρά της εκκλησίας, στην οροφή, υπάρχει το
αγαλματίδιο της Ειλείθυιας, κρυμμένο καλά από τους περαστικούς μέσα στις φυλλωσιές των λιγοστών
δέντρων της αυλής.

Η Ειλείθυια, θεότητα του τοκετού και της προστασίας των εγκύων και επιτόκων δεν δυσκόλεψε τους
χριστιανούς να βρουν όνομα για τον δικό τους ναό: Άγιος Ελευθέριος ονομάστηκε, ως συνέχεια του
αρχαίου «Ελθέ, ελθέ» του φώναζαν οι ετοιμόγεννες μάνες στην αρχαία Ελλάδα αλλά και του
χριστιανικού «καλή λευτεριά» που λέγεται ως ευχή στις εγκύους… Σύμφωνα με άλλη άποψη που
παραθέτει η Wikipedia, η Ειλείθυια αποκαλούνταν «Ελευθούσα» (και σήμερα εκ παραφθοράς
339
«Ελευθερούσας»), από το οποίο πιθανόν προήλθε το όνομα «Άγιος Ελευθέριος». Η σύνδεση της
εκκλησίας με την αληθινή ιστορία του ιερού αυτού τόπου φαίνεται και από το γεγονός
ότι χρησιμοποιήθηκε σαν χώρος για την εναπόθεση κατά την νύκτα νεκρών και την βάπτιση νηπίων.
Παραθέτω από τον έγκυρο ιστότοπο authorway.com, ένα πολύ κατατοπιστικό βίντεο, για την αυτούσια
ενσωμάτωση δομικών στοιχείων του ναού της Υπερβόρειας Ειλείθυιας στην τοιχοποιία της μικρής
μητρόπολης του ναού τού Αγίου Ελευθέριου https://youtu.be/eH7FuHrzuew . Το κείμενο για τον Ναό
της Υπερβόρειας Ειλείθυιας, που στα βυζαντινά χρόνια έγινε Άγιος Ελευθέριος, παρατίθεται αυτούσιο
από τον παραπάνω ιστότοπο.

Και μπορεί ο ναός της Υπερβόρειας Ειλείθυιας στη Μητρόπολη Αθηνών να είναι (μαζί με το ναό της
Αρτέμιδας στην Πλάκα) από τους πιο βάναυσα κακοποιημένους ναούς από το σύγχρονο ελληνικό
κράτος, ωστόσο οι δίδυμοι θεοί είχαν, από αρχαιοτάτων χρόνων, προνοήσει για την απότιση τιμής στη
μαμή (τους) Ειλείθυια • μέσω του ανθρώπινου ασυνείδητου που μοιάζει να υπηρετεί ένα θεϊκό σκοπό
των δίδυμων θεών Απόλλωνα και Άρτεμις: την απότιση τιμής στις, Αφροδίτη, Αθηνά, Δήμητρα,
Ίριδα και Υπερβόρεια Ειλείθυια, που έτρεξαν να βοηθήσουν τη μητέρα τους Λητώ για να γεννήσει.
Αποτέλεσμα, ένα εκπληκτικό γεωδαισιακό δίκτυο μεταξύ των εκκλησιών, μετόχι του πανάγιου τάφου
στην Πλάκα το οποίο κτίστηκε πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού αφιερωμένου στη Θεά
Αφροδίτη, εκκλησία της Παναγίας Καπνικαρέας στην Πλάκα η οποία έχει χτιστεί πάνω στα θεμέλια
αρχαίου ελληνικού ναού αφιερωμένου στην Δήμητρα, εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στη μητρόπολη
της Χαλκίδας η οποία χτίστηκε πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού αφιερωμένο στον Απόλλωνα και στην
Άρτεμη, ναός της Αθηνάς στον Ιερό βράχο της Ακρόπολης (Παρθενώνας), και των σωζόμενων σήμερα
ναών του Απόλλωνα• του Απόλλωνα Πατρώου στο Θησείο, του Δελφινίου Απόλλωνα στις Στήλες του
Ολυμπίου Διός, του Απόλλωνα Ζωστήρα στον Αστέρα Βουλιαγμένης, του Απόλλωνα στην Αίγινα και
του Αμυκλαίου Απόλλωνα στη Λακωνία. Το πόστ με τίτλο «Απότιση τιμής των θεών Απόλλωνα και
Άρτεμις στις θεές που έτρεξαν να βοηθήσουν τη μητέρα τους Λητώ για να γεννήσει» , εδώ

Χαρακτηριστικό είναι ότι, παρά την εξόφθαλμη – εκτεταμένη χρήση δομικών υλικών από το Ιερό της
Υπερβόρειας Ειλείθυιας για την κατασκευή του χριστιανικού ναού Άγιος Ελευθέριος στη Μητρόπολη
Αθηνών, εντούτοις, από τη σήμανση του Υπουργείου Πολιτισμού που αναφέρεται στην τοπωνυμία της
εκκλησίας απουσιάζει κάθε αναφορά στο ιερό της Υπερβόρειας Ειλείθυιας [εικόνα 4]! Το ίδιο ισχύει και
για το Ναό της Αρτέμιδος στην Πλάκα (σήμερα Αγ. Αικατερίνη στην Πλάκα), αλλά και για τους
δεκάδες χριστιανικούς ναούς ανά την ελληνική επικράτεια που χτίστηκαν στα θεμέλια αρχαίων
Ελληνικών Ναών.

340
Χαρακτηριστικό επίσης είναι, ότι για τις πινακίδες σήμανσης που αναφέρονται στις τοπωνυμίες
αρχαιολογικών ενοτήτων και μεμονωμένων ναών του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού, και για τις
πινακίδες σήμανσης που αναφέρονται στις τοπωνυμίες χριστιανικών χώρων λατρείας, χρησιμοποιούνται
τα ίδια ακριβώς συνθετικά στοιχεία πινακίδας της εικόνας 4! Σε μια προσπάθεια «εξισωτικής
πολιτισμικής σπουδαιότητας» των χριστιανικών τόπων λατρείας με τους αρχαίους Ελληνικούς Ναούς,
προφανώς για την αποφυγή πρόκλησης πολιτισμικού Σοκ στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας
μας, το ελληνικό κράτος επέβαλε για τους αρχαίους Ελληνικούς Ναούς, τις εκκλησίες, τα μοναστήρια
και τους λοιπούς χριστιανικούς τόπους λατρείας να χρησιμοποιείται ο κοινός τύπος σήμανσης της
εικόνας 4. Πρόκειται για πινακίδες με επίμηκες σχήμα που γίνονται εύκολα αντιληπτές στο χώρο, με
ειδικά επεξεργασμένο φύλλο χάλυβα με – το γνωστό σε όλους- καφέ χρώμα που στην επιφάνειά του
χαράσσονται με ψηφιακή εγχάραξη και εσώγλυφα, όλες οι λεκτικές και οπτικές πληροφορίες σε χρώμα
κίτρινο για την ελληνική γλώσσα και σε λευκό για την αγγλική (το καφέ χρώμα του τύπου αυτού
πινακίδας επιλέχθηκε επειδή αναπτύσσει με την πάροδο του χρόνου μια επιφανειακή ανθεκτική πατίνα
που σκουραίνει με το χρόνο, ενώ η πατίνα που δημιουργείται αναπτύσσεται και προστατεύει
ταυτόχρονα από τη διάβρωσή του). Η διαφοροποίηση από την κοινή σήμανση καθώς και η απλότητα
του σχεδιασμού της πινακίδας της εικόνας 4 απαντά στην ανάγκη της ανταπόκρισης της σήμανσης για
δομικές κατασκευές με πολιτισμική αξία υψηλότερη των κοινών κατασκευών και εγκαταστάσεις
διαφορετικών χωρικών ποιοτήτων.

Και κάπως έτσι εξισώθηκαν, από άποψη πολιτισμικής σπουδαιότητας, οι αρχαίοι Ελληνικοί Ναοί με τις
βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια, που το έθος των βυζαντινών ήθελε να οικοδομούνται πάνω στα
λείψανα Ελληνικών Ναών, αλλά και με τις εκκλησίες που κτίστηκαν από το σύγχρονο ελληνικό κράτος

341
στα θεμέλια Ελληνικών Ναών. Δίχως καν να παρέχεται υποτυπώδης πληροφόρηση για την
προχριστιανική ιστορικότητα του χώρου. Με μια απλή, έστω, πινακίδα…]

[Ένας ακόμη βάναυσα κακοποιημένος αρχαίος Ναός από το σύγχρονο ελληνικό κράτος, που βρίσκεται
στο κέντρο της Αθήνας, είναι ο Ναός της Αγίας Φωτεινής (της Σαμαρείτισσας). Χτίσθηκε πάνω σε
αρχαίο ναό της Εκάτης, σε ρυθμό βασιλικής. Βρίσκεται στην αρχή της οδού Καλλιρόης, στο Ολυμπιείο
(Στήλες του Ολυμπίου Διός), δίπλα στο ναό του Δελφινίου Απόλλωνα. Η Εκάτη λέγεται ότι είναι μία
από τις μορφές της θεάς Αρτέμιδος. Η εκκλησία βρίσκεται εντός της αρχαίας κοίτης του Ιλισσού. Ο
υπάρχων ναός κτίστηκε το 1872, στον χώρο του στρατιωτικού νεκροταφείου των Βαυαρών. Δίπλα του,
υπάρχουν τα απομεινάρια ενός άλλου αρχαίου μνημείου αφιερωμένου στον θεό Πάνα.

Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Εκάτη εμφανίζεται σαν χθόνια θεότητα. Από γλωσσολογικής άποψης
το όνομά της φαίνεται ότι είναι ελληνικό και σχετίζεται πιθανώς με το επίθετο «εκατηβόλος» που
αποδιδόταν στον Απόλλωνα. Υπάρχουν τίτλοι της όπως «άγγελος» και «φωσφόρος». Με τον δεύτερο
τίτλο πολλές φορές η Εκάτη ονομάζεται «φορέας του φωτός» (βλ. Ευριπίδου Ελένη). Η Εκάτη, θεά της
μαγικής τέχνης στον κάτω κόσμο, ήταν το μοναδικό παιδί των Τιτάνων Πέρση και Αστερίας. Με αυτή
την καταγωγή η θεά συγγενεύει με τον Απόλλωνα και την Άρτεμη –με την οποία καθ’ όλη την
αρχαιότητα εν πολλοίς ταυτίζεται, καθώς η Φοίβη είναι μητέρα της Αστερίας και της Λητούς. Από τους
γονείς της κληρονόμησε δυνάμεις πάνω στη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό. Η μορφή της Εκάτης
βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο της Κορίνθου σε μία τρίπτυχη πλάκα μαζί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα.
Στην τρίπτυχη πλάκα η Εκάτη απεικονίζει έναν άγγελο, μορφή όμοια με αυτήν που η χριστιανική πίστη
δανείστηκε από το δωδεκάθεο για τους «δικούς της» αγγέλους • αν και η επικρατούσα άποψη για την
κατασκευή των αγγέλων κατά το χριστιανικό δόγμα είναι ότι βασίστηκε στην πολύχρωμη Ίριδα, την
αγγελιοφόρο των θεών. Οι αρχαίοι Έλληνες φαντάζονταν την Ίριδα ακριβώς όπως αγιογραφούνται
σήμερα από τους χριστιανούς οι αρχάγγελοι: νέα με πλούσιο βραχύ χιτώνα, με μεγάλες πτέρυγες στους
ώμους και χρυσά φτερωτά σανδάλια φέροντας στο χέρι το κηρύκειο. Η Ίριδα αποκαλείται «ἄγγελος
ὠκύς» , Οδύσσεια, π 468 – μ 374).

Το όνομα «Φωτεινή» της σημερινής ορθόδοξης εκκλησίας Αγία Φωτεινή που χτίσθηκε στα θεμέλια του
αρχαίου ναού της Εκάτης στην κοίτη του ποταμού Ιλισσού στο Ολυμπιείο, προήλθε από τον τίτλο
«φωσφόρος», «φορέας του φωτός» που αποδίδονταν στην Εκάτη (βλ. Ευριπίδου Ελένη) ]

– Το ιερό του Απόλλωνα στο Δαφνί ήταν μία από τις πιο σημαντικές στάσεις της ελευσινιακής πομπής.
Αυτό δικαιολογεί και την ύπαρξη οργανωμένης λατρείας προς τιμήν της Δήμητρας και της Περσεφόνης
στο πλαίσιο του απολλωνιακού τεμένους. Ο Απόλλων εδώ είχε την προσωνυμία «Δαφνηφόρος». Το
συμπέρασμα αυτό προκύπτει από επιγραφή σε μαρμάρινη έδρα-θρόνο στο αθηναϊκό θέατρο του
Διονύσου, όπου διαβάζουμε «Ιερέως Απόλλωνος Δαφνηφόρου». Ο ιερός χώρος , τον οποίο περιγράφει
με ακρίβεια ο Παυσανίας, έχει εντοπιστεί στα όρια που καταλαμβάνει σήμερα η βυζαντινή μονή της
Παναγίας Δαφνίου. Το Ιερό του Απόλλωνα περιλάμβανε ναό και κάποιο υπόστυλο οικοδόμημα, καθώς
στον χώρο βρέθηκε μεγάλος αριθμός σπονδύλων και κιονοκράνων ιωνικού και δωρικού τύπου. Ένας
ιωνικός κίονας μάλιστα, έχει χρησιμοποιηθεί στη στήριξη των τοξωτών ανοιγμάτων στη νοτιοδυτική
γωνία του εξωνάρθηκα του καθολικού της μονής Δαφνίου. Υπήρχαν τρεις ακόμα όμοιοι ιωνικοί κίονες,
οι οποίοι αφαιρέθηκαν και αντικαταστάθηκαν με χτιστούς στύλους από τον λόρδο Έλγιν. Οι κίονες
αυτοί, όπως και τα υπόλοιπα Μάρμαρα του Παρθενώνα (Ελγίνεια Μάρμαρα) σήμερα βρίσκονται στο
Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου. Επιπλέον, αρκετά λίθινα κατάλοιπα από το ιερό του Απόλλωνα
βρέθηκαν εντοιχισμένα στα μεταγενέστερα βυζαντινά κτίσματα, και εντός της περιβόλου της μονής.
Σήμερα όλα αυτά τα ευρήματα βρίσκονται εκτεθειμένα σε πλήρως ανακαινισμένη αίθουσα της στοάς των
μοναστικών κελιών στα νότια του καθολικού της μονής του Δαφνιού. Η αρχιτεκτονική μορφή του ναού
του Απόλλωνα αλλά και ολόκληρου του ιερού μάς είναι σχεδόν ολοκληρωτικά άγνωστη. Με την
ανέγερση κατά τα βυζαντινά χρόνια της μονής Δαφνίου, συναντήθηκαν στον χώρο αυτό δύο ιστορικές
περίοδοι, η κλασική αρχαιότητα και το Βυζάντιο.

342
– Ο ορεινός όγκος του Κεντρικού Υμηττού σε σχήμα τραπεζοειδoύς και κορυφή στα 660 μ. Νότια,
συνδέεται μέσω του διάσελου του Σταυρού, με τον Νότιο ή Άνυδρο Υμηττό. Η ανατολική πλευρά του
υψώματος διασχίζεται από μεγάλη χαράδρα. Στη κατώτερο μέρος της κοιλάδας υπάρχει η εκκλησία
προφήτης Ηλίας κτισμένος στη βάση αρχαίου ναού και ένα πανάρχαιο αστείρευτο πηγάδι. Σε ανασκαφές
τα έτη 1949 και 1950 ο αρχαιολόγος Νικόλαος Κοτζιάς αποκάλυψε ότι ο ναός κτίσθηκε στη βάση του
ναού του Προοψίου Απόλλωνα ενώ λίγα μέτρα νοτιοδυτικά αποκάλυψε μέρος του ναού του Ομβρίου
Διός. Αποκάλυψε επίσης τον κοινό βωμό των δυο θεών καθώς και το μεγαλειώδη περίβολο που
προστάτευε τον βωμό από τους μυκηναϊκούς χρόνους (Νικόλαος Χ. Κοτζιάς, «Ανασκαφαί εν Προφήτη
Ηλία, Υμηττού». Πρακτικά της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 1949 και 1950). Ο Ν. Κοτζιάς
έφθασε στην ταυτοποίηση των θεοτήτων που λατρευόταν στα ιερά αναλύοντας τις συνήθειες των
κατοίκων της περιοχής. Συνέδεσε τις ολονύκτιες φωτιές που ανάβουν οι κάτοικοι της περιοχής την
παραμονή της γιορτής του προφήτη Ηλία προς τιμή του αγίου με τη πανάρχαια λατρεία της φωτιάς και
του θεού Απόλλωνα. Το φως, εξάλλου, που λούζει τον λόφο όταν ανατέλλει ο ήλιος είναι ένα ακόμη
σημάδι ότι ο χώρος συνδέεται με τον Φοίβο – Απόλλωνα τον Προόψιο.

Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό της Αρτέμιδας στην Πλάκα (σήμερα εκκλησία Αγ.
Αικατερίνη), και πλευρές έως (α) το ιερό του Δαφνηφόρου Απόλλωνα στο Χαϊδάρι (σήμερα μονή της
Παναγίας Δαφνίου) (9.566,31 μ.) και (β) το ναό του Προοψίου Απόλλωνα στον Υμηττό (σήμερα
εκκλησία προφήτης Ηλίας) (9.566,83 μ.). [εικόνα 5]

343
344
Απόλλων, Άρτεμις, εκκλησίες και μοναστήρια σε
Υμηττό και Επτάνησα
By alampasis 31 Ιουλίου 2016

– Ο ορεινός όγκος του Κεντρικού Υμηττού σε σχήμα τραπεζοειδoύς και κορυφή στα 660 μ. Νότια,
συνδέεται μέσω του διάσελου του Σταυρού, με τον Νότιο ή Άνυδρο Υμηττό. Η ανατολική πλευρά του
υψώματος διασχίζεται από μεγάλη χαράδρα. Στη κατώτερο μέρος της κοιλάδας υπάρχει η εκκλησία
προφήτης Ηλίας κτισμένος στη βάση αρχαίου ναού και ένα πανάρχαιο αστείρευτο πηγάδι. Σε ανασκαφές
τα έτη 1949 και 1950 ο αρχαιολόγος Νικόλαος Κοτζιάς αποκάλυψε ότι ο ναός κτίσθηκε στη βάση του
ναού του Προοψίου Απόλλωνα ενώ λίγα μέτρα νοτιοδυτικά αποκάλυψε μέρος του ναού του Ομβρίου
Διός. Αποκάλυψε επίσης τον κοινό βωμό των δυο θεών καθώς και το μεγαλειώδη περίβολο που
προστάτευε τον βωμό από τους μυκηναϊκούς χρόνους (Νικόλαος Χ. Κοτζιάς, «Ανασκαφαί εν Προφήτη
Ηλία, Υμηττού». Πρακτικά της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας 1949 και 1950).
Ο Ν. Κοτζιάς έφθασε στην ταυτοποίηση των θεοτήτων που λατρευόταν στα ιερά αναλύοντας τις
συνήθειες των κατοίκων της περιοχής. Συνέδεσε τις ολονύκτιες φωτιές που ανάβουν οι κάτοικοι της
περιοχής την παραμονή της γιορτής του προφήτη Ηλία προς τιμή του αγίου με τη πανάρχαια λατρεία της
φωτιάς και του θεού Απόλλωνα. Το φως, εξάλλου, που λούζει τον λόφο όταν ανατέλλει ο ήλιος είναι ένα
ακόμη σημάδι ότι ο χώρος συνδέεται με τον Φοίβο – Απόλλωνα τον Προόψιο. Θεώρησε επίσης ότι η
παμπάλαια – αναφέρεται και από τον Kaupert – συνήθεια των κατοίκων να καταφεύγουν, σε περιόδους
ανομβρίας, σε λιτανείες εκλιπαρώντας την παρέμβαση του θείου για βροχή στην άνυδρη περιοχή τους,
παρέπεμπε στον θεό των καιρών τον Όμβριο Δία.

Η γραμμή που ενώνει το ναό του Απόλλωνος Πατρώου (στο Θησείο) με το ναό του Προοψίου Απόλλωνα
(σήμερα ξωκλήσι προφήτη Ηλία στον Υμηττό), διέρχεται ακριβώς από, (α) το ναό του Δελφινίου
Απόλλωνα (αρχαιολογικός χώρος στις στήλες του Ολυμπίου Διός) και, (β) το ναό της Αρτέμιδος
Αγροτέρας στο Μετς. Η γραμμή είναι 10.489,2 μ. [εικόνα 1]

345
346
– Η Ιερά Μονή Φανερωμένης Λευκάδας είναι ένα ιστορικό Μοναστήρι που βρίσκεται στη Λευκάδα.
Μόλις 3 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Λευκάδα, αποτελεί για αιώνες το θρησκευτικό κέντρο του
νησιού ως το αρχαιότερο και μεγαλύτερο μοναστήρι. Η Παναγία Φανερωμένη είναι αφιερωμένη στη
Κοίμηση της Θεοτόκου που είναι παράλληλα και η προστάτιδα και πολιούχος του νησιού. Είναι ανδρώο
μοναστήρι με έναν Ηγούμενο και τέσσερεις μοναχούς. Ο κανονικός (επίσημος) τίτλος της Μονής είναι
«Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Πεφανερωμένης Λευκάδος».

Η περιοχή που βρίσκεται το μοναστήρι, 3 χιλιόμετρα στα δυτικά της πόλης της Λευκάδας κοντά στον
οικισμό Φρύνι, φιλοξενούσε στην αρχαιότητα καλλιμάρμαρο ιερό της θεάς Αρτέμιδος. Στο πέρασμα του
από την περιοχή της Νικοπόλεως, στη γειτονική Πρέβεζα, ο Απόστολος Παύλος έστειλε το 63 μ.Χ. στο
νησί τους τρεις βοηθούς, Ακύλα, Σωσίωνα και Ηρωδίωνα. Οι τρεις τους κάλεσαν τους Λευκαδίτες στο
χώρο που βρισκόταν ο καλλιμάρμαρος Ναός της Αρτέμιδος και κήρυξαν τη διδασκαλία του Ιησού. Πάνω
στα θεμέλια του καλλιμάρμαρου ιερού της θεάς έχτισαν ευκτήριο οίκο προς τιμή της Παναγίας
δημιουργώντας έτσι την πρώτη εκκλησία στο νησί. Ο Απόστολος Παύλος χειροτόνησε το Σωσίωνα
πρώτο επίσκοπο Λευκάδος. Τον 5ο μ.Χ. αιώνα παραγγέλνεται στην Κωνσταντινούπολη η εικόνα της
Παναγίας. Ο σεβάσμιος Ιερομόναχος και αγιογράφος Κάλλιστος αναλαμβάνει να τη φιλοτεχνήσει. Η
εικόνα θα παρουσιαστεί με θαυμαστό τρόπο μπροστά του σχεδιασμένη «αχειροποίητος» πάνω στο ξύλο
και αυτός συμπληρώνει τα χρώματα, γι’ αυτό και θα ονομαστεί Φανερωμένη.

– Στην Κεφαλλονιά κοντά στο παλιό χωριό της Σκάλας, στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το ξωκλήσι
του Αγίου Γεωργίου, βρίσκεται ναός του Απόλλωνα που χρονολογείται από τον 5ο αιώνα προ Χριστού.
Τα ευρήματα των ανασκαφών δεν επαρκούν για να αναπαρασταθεί σε ικανοποιητικό βαθμό η αρχική
μορφή του, ενώ οικοδομικό υλικό από τον αρχαϊκό ναό του Απόλλωνα της Σκάλας έχει χρησιμοποιηθεί
στους τοίχους και την Αγία Τράπεζα του παρακείμενου ξωκλησιού του Αγίου Γεωργίου», μας λέει η
αρχαιολογική υπηρεσία (Δρ. Λάζαρος Κολώνας, αρχαιολόγος – Γενικός Διευθυντής Αρχαιοτήτων
ΥΠΠΟ). Το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου ξαναχτίστηκε μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1953
χρησιμοποιώντας κάποια από τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα ! !

Πρόκειται για το μοναδικό, έως σήμερα, σωζόμενο δείγμα τεμένους στο νησί. Σημαντικό μνημείο τόσο
λόγω σπανιότητας του αρχιτεκτονικού τύπου, όσο και της εποχής στην οποία εντάσσεται. Η παρουσία
του συμβάλλει στη μελέτη και στην ανάδειξη της λατρευτικής αρχιτεκτονικής καθώς και στη μελέτη των
σχέσεων και των επιδράσεων αντίστοιχων ναών που έχουν αποκαλυφθεί σε άλλους χώρους (π.χ.
Κέρκυρα). Πιθανότατα ο χώρος αποτελούσε τόπο λατρείας, κυρίως για τους ναυτικούς που διέρχονταν
από εκεί στο δρόμο προς την Δύση, όπως συνάγεται από κεραμική που βρέθηκε κοντά στο ιερό μέσα στη
θάλασσα.

Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό του Θερμίου Απόλλωνα, και πλευρές έως, (α) το
καλλιμάρμαρο ιερό της θεάς Αρτέμιδος στη Λευκάδα (σήμερα ιερά μονή υπεραγίας Θεοτόκου
Πεφανερωμένης Λευκάδος) [91.016,73 μ.] και, (β) το ιερό Τέμενος του Απόλλωνα στην Κεφαλλονιά
(σήμερα παρεκκλήσι του αγίου Γεωργίου στη Σκάλα Κεφαλλονιάς) [91.055,45 μ.]. [εικόνα 2]

347
348
– Ο γυναικείος μοναχισμός της Κέρκυρας αναπτύχθηκε κατά την περίοδο της βενετικής κατοχής του
νησιού έξω από την τειχισμένη πόλη και σε κοντινή απόσταση από αυτήν. Στα προάστεια της
Παλαιόπολης και του Μαντουκιού οργανώθηκαν από τον 16ο αιώνα τέσσερις γυναικείες μονές. Μια εξ
αυτών είναι η μονή των Αγίων Θεοδώρων που συγκροτήθηκε για την κάλυψη των πνευματικών
αναζητήσεων των γυναικείων μελών της κερκυραϊκής κοινότητας, που διάλεγαν τη «μοναδική ζωή»,
όπως έγραφαν στα συμφωνητικά που υπέγραφαν με την είσοδό τους στα μοναστήρια, αλλά και για την
αντιμετώπιση συγκεκριμένης ανάγκης, επακόλουθο της συνήθειας της εποχής που ήθελε κάποια από τα
θήλεα τέκνα των ευγενών οικογενειών να ακολουθούν τη μοναχική οδό, με σκοπό την εξασφάλιση της
πατρικής περιουσίας και τη μεταβίβασή της στους άρρενες απογόνους. Η μονή των Αγίων Θεοδώρων,
από την ίδρυσή της στο τέλος του 16ου αιώνα έως σήμερα, λειτουργεί αδιάκοπα, προσφέροντας στον
μελετητή του κερκυραϊκού ορθόδοξου μοναχισμού χαρακτηριστικό παράδειγμα γυναικείας μονής, η
οργάνωση και η λειτουργία της οποίας ακολούθησε τις ιστορικές τύχες του νησιού που τη φιλοξενεί [Η
ιερά μονή Αγίων Θεοδώρων Στρατιάς Κέρκυρας, Ιστορική πορεία – Βιβλιοθήκη – Αρχείο, Αθήνα 2009,
σ. 312+(24), 17Χ24 εκ., ISBN 978-960-931164-9]

Κατά την αρχαιότητα, στον ίδιο χώρο που βρίσκεται σήμερα η μονή των «Αγίων Θεοδώρων», στην άκρη
της λιμνοθάλασσας Χαλικιόπουλου (Υλλαϊκή), υπήρχε ο αρχαϊκός ψευδοδίπτερος δωρικός Ναός της
Θεάς Αρτέμιδος, από πωρόλιθο και αρχικά πήλινη στέγη που το έτος 530 αντικαταστάθηκε από
μαρμάρινη. Τα γλυπτά αετώματα (το περίφημο αέτωμα της Γοργούς, είναι το αρχαιότερο λίθινο αέτωμα
που σώζεται ολόκληρο, όπου απεικονίζεται η Γοργώ και τα δύο παιδιά της Πήγασος και Χρυσάωρ)
κατασκευάστηκαν κατά την περίοδο της κυβέρνησης του υιού του Κορίνθιου Περιάνδρου (590). Τριάντα
μέτρα ανατολικά του Ναού υπήρχε μεγαλοπρεπής Βωμός, που συνδεόταν με αυτόν με πλακόστρωτο
δρόμο. Σώζονται μόνον λίγα ερείπια (βάσεις θεμελίωσης και κρατευτές) του πάλαι ποτέ διαστάσεων
47,89 Χ 22,41 μ. Ναού, που προφανώς λεηλατήθηκε για την ίδρυση της Μονής των «Αγίων Θεοδώρων»
που κτίσθηκε επάνω ακριβώς στον Βωμό της Θεάς.

– Η ιερά πατριαρχική και σταυροπηγιακή μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο αποτελεί
για όλο τον Χριστιανισμό ένα σημαντικό προσκύνημα και θεωρείται το σημαντικότερο μοναστήρι του
Αιγαίου Πελάγους. Παράλληλα, μαζί με το Σπήλαιο της Αποκάλυψης και την περιοχή της Χώρας της
Πάτμου αποτελεί παγκόσμιο μνημείο κληρονομιάς από την Unesco. Xτισμένη στην κορυφή ενός λόφου,
η μονή εκεί που γύρω της χτίστηκε η σημερινή Χώρα, δεσπόζει σε όλο το νησί και θυμίζει βυζαντινό
κάστρο και με τα συμπαγή τείχη της επισκιάζει την κατάλευκη Χώρα.

Η μονή, βασιλική σταυροπηγιακή αφιερώθηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, ο οποίος εμπνεύσθηκε
την πολυσυζητημένη «Αποκάλυψη» όταν, εξόριστος, εγκαταστάθηκε στην Πάτμο. Σύμφωνα με την
χριστιανική παράδοση κατά την εξορία του στην Πάτμο, ο Ιωάννης κατάργησε τη λατρεία των αιγαιακών
θεών Απόλλωνα και Άρτεμις. Λέγεται μάλιστα ότι ήταν τέτοια η θέληση του Ιωάννη να καταργήσει τη
λατρεία των δίδυμων θεών, που σε ένδειξη διαμαρτυρίας παρακολούθησε τις εκδηλώσεις που
σχετίζονταν με τη λατρεία της Εφεσίας Αρτέμιδος ντυμένος στα μαύρα και όχι στα λευκά, όπως όριζε το
τελετουργικό της λατρείας. Στη θέση που βρίσκεται σήμερα η μονή, κατά την αρχαιότητα υπήρξε
λαμπρός ναός αφιερωμένος στη Σκυθία Άρτεμη. Στο μουσείο της μονής του Αγίου Ιωάννη υπάρχει
επιγραφή που αναφέρει ότι ο Ορέστης, όταν καταδιωκόταν από τις Ερινύες για το φόνο της μητέρας του,
βρήκε καταφύγιο στην Πάτμο και έχτισε τον μεγάλο ναό της Άρτεμης στο σημείο όπου σήμερα
βρίσκεται το μοναστήρι.

Η γραμμή που ενώνει το μεγαλοπρεπές Ιερό και Βωμό της Αρτέμιδας στην Κέρκυρα (σήμερα μονή των
Αγίων Θεοδώρων) με το ναό της Σκυθίας Αρτέμιδας στην Πάτμο (σήμερα πατριαρχική και
σταυροπηγιακή μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο), διέρχεται ακριβώς από το Ιερό &
Μαντείο Απόλλωνος Πτώου στο Ακραίφνιο Βοιωτίας. Η γραμμή είναι 631.742,69 μ. [εικόνα 3]

349
350
– Σύμφωνα με τη μυθολογία και τα γραπτά του Ομήρου, το νησί της Ζακύνθου πήρε το όνομά του από
τον εγγονό του Δία και της Ηλέκτρας, γιό του Δάρδανου, ιδρυτή της Τροίας. Ο Ζάκυνθος γεννήθηκε στη
Φρυγία και έπλευσε στο νησί το 1500 π.Χ, όπου το κατέλαβε και έδωσε το όνομα του. Μια άλλη
μυθολογική άποψη είναι ότι η Άρτεμις η θεά του κυνηγιού συνήθιζε να περιπλανιέται στο νησί της
Ζακύνθου, απολαμβάνοντας το δάσος καθώς ήταν ιδανικό για κυνήγι. Επίσης φημίζεται ότι ο αδερφός
της ο Απόλλωνας έπαιζε τη λίρα του κάτω από τα δέντρα προκειμένου να μαγέψει το νησί και να το
καταστήσει πιο όμορφο.

– Το Μοναστήρι της Παναγίας της Σκοπιώτισσας στη Ζάκυνθο βρίσκεται στην κορυφή του όρους
Σκοπός – από το οποίο πήρε και την ονομασία του – σε απόσταση 2 χλμ. από το Αργάσι. Ο
χωματόδρομος προς την Παναγία της Σκοπιώτισσας θα σε ταλαιπωρήσει λίγο καθώς είναι ανηφορικός
και σε ορισμένα σημεία θα συναντήσεις πέτρες και αυλάκια. Φτάνοντας όμως στην κορυφή του βουνού η
θέα είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Το μοναστήρι της Παναγίας της Σκοπιώτισσας όπου βρίσκεται
σήμερα η εκκλησία είναι από τα παλαιότερα του νησιού. Ιδρύθηκε πριν από τα μέσα του 15ου αιώνα και
το 1534 παραχωρήθηκε στην οικογένεια των ευγενών Λογοθετών όπου ανήκει μέχρι και σήμερα. Στις
μέρες μας σώζονται μόνο τα ερείπια του μοναστηριού και ο ναός της Παναγίας που βρίσκεται στο κέντρο
περίπου της Μονής. Στο εσωτερικό σώζονται τοιχογραφίες και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της
Σκοπιώτισσας που κάποτε κατά περιόδους σεισμών οι κάτοικοι την κατέβαζαν στην χώρα όπου γινόταν
μεγαλόπρεπη λιτανεία. Ο ναός της Παναγίας της Σκοπιώτισσας είναι λευκός, έχει κτιστεί σε σχήμα
ελεύθερου σταυρού με τρούλο. Θεμελιώθηκε πάνω σε αρχαίο ναό της θεάς Αρτέμιδος και κομμάτια του
ναού χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο της εκκλησίας, όπως η είσοδος και το δάπεδο του ναού. Εκεί,
στην κορυφή του όρους Σκοπός (Αργάσι), όπου σύμφωνα με τον τοπικό μύθο κατοικούσε η Θεά
Άρτεμις, έστεκε ο αρχαίος Ναός της θεάς. Τίποτε δεν σώζεται σήμερα, διότι ο Ναός κατεστράφη το 1400
μ.χ.χ. εκ θεμελίων για να κτιστεί στην ίδια θέση η μονή της Παναγίας της «Σκοπιώτισσας».

– Τα ερείπια του ναού του Αγίου Δημητρίου βρίσκονται στο Μελινάδο Ζακύνθου (βόρεια του
Μαχαιράδου). Είναι μεταβυζαντινή εκκλησία κτισμένη περίπου το 1478, σύμφωνα με τον ιερωμένο –
Ιστορικό Ιωάννη Κούρτσολα, που πιθανολογεί ως ιδρύτριά της την πριγκίπισσα Κλεώπη του οίκου των
δε Τόκκων. Ο ναός, που ερείπιά του σώζονται σήμερα, ήταν κτισμένος σε ρυθμό μονόκλιτης βασιλικής.
Ο ναός είναι κηρυγμένο Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο. Ο ναός του Αγίου Δημητρίου θεμελιώθηκε πάνω
στον αρχαίο Ναό της Οπιταΐδας Αρτέμιδας και οι κολόνες του Ναού της θεάς χρησιμεύουν σαν
υποστηρίγματα του νάρθηκα της εκκλησίας. Αρχαία μαρμάρινη πλάκα, με αφιερωματική επιγραφή σε
ιέρεια της Οπιταΐδας Αρτέμιδας, είχε τοποθετηθεί σαν αγία τράπεζα. Η μαρμάρινη βάση του αγάλματος
της Οπιταΐδας Αρτέμιδας που στήριζε την αγία τράπεζα σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Ζακύνθου. Η
βάση φέρει αναθηματική επιγραφή στην Αρτέμιδα Οπιταΐδα. Λείπει κάθε, έστω και εικασία,
χρονολόγησης. [Βιβλιογραφία: P.G. Kalligas, Αρχαιολογικό Δελτίο 24 (1969-1970), 279].

Η γραμμή που ενώνει το μεγαλοπρεπές Ιερό της Αρτέμιδας που βρισκόταν στην κορυφή του όρους
Σκοπός στη Ζάκυνθο (σήμερα μοναστήρι της Παναγίας της Σκοπιώτισσας στο Αργάσι Ζακύνθου) με το
ναό Διδυμαίου Απόλλωνος και της Αρτέμιδος στα Δίδυμα της Τουρκίας, διέρχεται ακριβώς από το ιερό
του Απόλλωνος Δειραδιώτη στο Άργος. Η γραμμή είναι 559.225,69 μ. [εικόνα 4]

351
352
Η γραμμή που ενώνει το Ναό της Οπιταΐδας Αρτέμιδας στο Μελινάδο Ζακύνθου (σήμερα ερείπια του
ναού τού Αγίου Δημητρίου) με το Ναό του Δία στην Ολυμπία, διέρχεται ακριβώς από το μεγαλοπρεπές
Ιερό της Αρτέμιδας που βρισκόταν στην κορυφή του όρους Σκοπός στη Ζάκυνθο (σήμερα μοναστήρι της
Παναγίας της Σκοπιώτισσας). Η γραμμή είναι 73.649,48 μ. [εικόνα 5]

353
354
Η παραπάνω γεωδαισιακή γραμμή, που είναι η αποτύπωση του ανθρώπινου ασυνείδητου στη
Μερκατορική προβολή της γης (Google maps), αποτελεί σαφή ένδειξη της βασιμότητας της
«μυθολογίας» και των γραπτών του Ομήρου, που θέλουν το νησί της Ζακύνθου να πήρε το όνομά του
από τον εγγονό τού Δία Ζάκυνθο, που έπλευσε στο νησί το 1500 π.Χ, όπου το κατέλαβε και έδωσε το
όνομά του. Σημείο αναφοράς του ασυνείδητου των αρχαίων ζακυνθινών, οι δύο ναοί της Αρτέμιδας στη
Ζάκυνθο και ο ναός τού Διός στην Ολυμπία

Ο λαμπρός Ναός της Σκυθίας Αρτέμιδας στην

Πάτμο (σήμερα μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη
της Πάτμου)
By alampasis 17 Ιουνίου 2016

Η ιερά πατριαρχική και σταυροπηγιακή μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο αποτελεί για
όλο τον Χριστιανισμό ένα σημαντικό προσκύνημα και θεωρείται το σημαντικότερο μοναστήρι του
Αιγαίου Πελάγους. Παράλληλα, μαζί με το Σπήλαιο της Αποκάλυψης και την περιοχή της Χώρας της
Πάτμου αποτελεί παγκόσμιο μνημείο κληρονομιάς από την Unesco. Xτισμένη στην κορυφή ενός λόφου,
η μονή εκεί που γύρω της χτίστηκε η σημερινή Χώρα, δεσπόζει σε όλο το νησί και θυμίζει βυζαντινό
κάστρο και με τα συμπαγή τείχη της επισκιάζει την κατάλευκη Χώρα.

Η ιερή μονή της Πάτμου ιδρύθηκε από τον Όσιο Χριστόδουλο. Κατά την περίοδο της Αραβοκρατίας, η
Πάτμος είναι σχεδόν έρημη. Ένας προικισμένος και μορφωμένος μοναχός, ο Όσιος Χριστόδουλος, το
1088, ζητάει και του παραχωρείται όλο το νησί, από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ τον
Κομνηνό, για να ιδρύσει μοναστήρι προς τιμή του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Ο Όσιος Χριστόδουλος μένει
στην Πάτμο μέχρι το 1118, όταν επιδρομές Αράβων πειρατών τον αναγκάζουν να εγκαταλείψει το νησί.
Το όραμα του όμως συνεχίζει να εμπνέει τους μοναχούς που συνεχίζουν το έργο του στους επόμενους
αιώνες. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη της ιεράς νήσου της
Πάτμου, κυρίως πέριξ του μοναστηριού • αν και η μονή κατηγορήθηκε ότι πρωτοστάτησε στο
αρχαιοεμπόριο (μαζί με αυτή του Άθωνα). Λέγεται ότι το 1801 ο ηγούμενος τής μονής Πάτμου, αφού
δωροδοκήθηκε από τούς άγγλους, τούς παρέδωσε πανάρχαια χειρόγραφα, μεταξύ των οποίων κι έναν
πλατωνικό διάλογο. Τις μονές Πάτμου και Άθωνα στιγματίζει και ο Αδαμάντιος Κοραής, ότι
«εγύμνωσαν όλην την Ελλάδα από τα πολύτιμά της αρχαία συγγράμματα» (Προλεγόμενα στην έκδοση
τού Ισοκράτη, 1807).

Η μονή, βασιλική σταυροπηγιακή αφιερώθηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, ο οποίος εμπνεύσθηκε
την πολυσυζητημένη «Αποκάλυψη» όταν, εξόριστος, εγκαταστάθηκε στην Πάτμο. Στη θέση που
βρίσκεται σήμερα η μονή, κατά την αρχαιότητα υπήρξε λαμπρός ναός αφιερωμένος στη Σκυθία Άρτεμη.
Στο μουσείο της μονής του Αγίου Ιωάννη υπάρχει επιγραφή που αναφέρει ότι ο Ορέστης, όταν
καταδιωκόταν από τις Ερινύες για το φόνο της μητέρας του, βρήκε καταφύγιο στην Πάτμο και έχτισε τον
μεγάλο ναό της Άρτεμης στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το μοναστήρι. Σύμφωνα με την χριστιανική
παράδοση κατά την εξορία του στην Πάτμο, ο Ιωάννης κατάργησε τη λατρεία των αιγαιακών θεών
Απόλλωνα και Άρτεμις. Λέγεται μάλιστα ότι ήταν τόσο μεγάλη η θέληση του Ιωάννη να καταργήσει τη
λατρεία των δίδυμων θεών, που σε ένδειξη διαμαρτυρίας παρακολούθησε τις εκδηλώσεις που
σχετίζονταν με τη λατρεία της Εφεσίας Αρτέμιδος ντυμένος στα μαύρα και όχι στα λευκά, όπως όριζε το
τελετουργικό της λατρείας. Ωστόσο ο απόστολος Ιωάννης ήταν ανυποψίαστος για εκείνα που, χιλιάδες
χρόνια μετά, έμελλε να συμβούν. Αγνοούσε τα προγραμμένα, εκείνα που το ανθρώπινο ασυνείδητο θα
καθόριζε με σημείο αναφοράς τους Ναούς του Απόλλωνα και της Άρτεμις και, 2000 χρόνια μετά τη
λαχτάρα για την κατάργηση της λατρείας των δίδυμων θεών, οι χάρτες της Google θα Αποκάλυπταν.

355
– Η γραμμή που ενώνει το ιερό της Αρτέμιδας στην Κέρκυρα με το ναό της Σκυθίας Αρτέμιδας στην
Πάτμο (σήμερα μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Πάτμου), διέρχεται ακριβώς από το ιερό & μαντείο
Απόλλωνος Πτώου στο Ακραίφνιο Βοιωτίας. Η γραμμή είναι 631.742,69 μ. [εικόνα 1, εμπλουτισμένη
εικόνα με κείμενο και πολυμέσα, εδώ]

356
357
– Η γραμμή που ενώνει το ναό του Δαφναίου Απόλλωνα στο Χαϊδάρι Αττικής (σήμερα μονή Παναγίας
Δαφνίου) με το ναό της Σκυθίας Αρτέμιδας στην Πάτμο (σήμερα μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της
Πάτμου), διέρχεται ακριβώς από τον πανίσχυρο ναό της Αρτέμιδας στη Βραυρώνα. Η γραμμή είναι
268.279,94 μ. [εικόνα 2, εμπλουτισμένη εικόνα με κείμενο και πολυμέσα, εδώ]

358
359
– Η γραμμή που ενώνει το ναό της Σκυθίας Αρτέμιδας στην Πάτμο (σήμερα μοναστήρι του Αγίου
Ιωάννη της Πάτμου) με το ιερό & μαντείο Απόλλωνος στην Κλάρο της σημερινής Τουρκίας, διέρχεται
ακριβώς από το Ηραίο Σάμου. Η γραμμή είναι 96.081,88 μ. [εικόνα 3, εμπλουτισμένη εικόνα με κείμενο
και πολυμέσα, εδώ]

360
361
– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το λαμπρό Ναό της Σκυθίας Αρτέμιδος (σήμερα μοναστήρι του
Αγίου Ιωάννη της Πάτμου), και πλευρές έως, (α) το ιερό του Φαναίου Απόλλωνα στη Χίο (σήμερα
εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων) (113.753,55 μ.) και, (β) το Απολλώνιο Ιερό στη Δήλο (113.753,4 μ.).
[εικόνα 4, εμπλουτισμένη εικόνα με κείμενο και πολυμέσα, εδώ]

362
363
Καθορισμός του ανθρώπινου ασυνείδητου (3). Ο
θεός δεν παίζει ζάρια.
By alampasis 21 Φεβρουαρίου 2016

Οι Μοίρες, οντότητες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, παριστάνονταν συνήθως ως τρεις γυναικείες
μορφές που κλώθουν. Η κλωστή που κρατούν στα χέρια τους, συμβολίζει την ανθρώπινη ζωή,
δεικνύοντας το πόσο μικρή και αδύναμη μπορεί αυτή να είναι.

Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ (συμβολίζει και το παρόν), γνέθει το νήμα της ζωής, η δεύτερη, η Λάχεσις (το
παρελθόν), μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα «λάχει» στον καθένα (εξού και λαχείο). Η τρίτη
Μοίρα, τέλος, η Άτροπος (το μέλλον), κόβει, όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων. Ο
Πίνδαρος πρόσθεσε στις τρεις Μοίρες την Τύχη, που θεωρεί μάλιστα ότι έχει μεγαλύτερο κύρος από τις
άλλες αδελφές της. Η λέξη «μοίρα» βγαίνει από το αρχαίο ρήμα «μείρομαι» (μοιράζω), είναι δηλαδή το
«μερίδιο», το κομμάτι που παίρνει ο καθένας από τη μοιρασιά ενός όλου. Οι Μοίρες είναι επομένως οι
δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το
θάνατό του. Είναι πάντα τρεις γυναίκες, που γνέθουν για τον καθένα το νήμα της ζωής, μέχρι να
τελειώσει το μαλλί ή να κοπεί απότομα. Παρουσιάζονται συνήθως στη γέννηση του μωρού, τη νύχτα
μετά την τρίτη μέρα.

Η Μοίρα είναι πάνω απ’ όλα ιδιοκτησία τού Δία, γι’ αυτό και τον ονόμαζαν «Μοιραγέτη» (ηγέτη, οδηγό,
αρχηγό των Μοιρών), παρόλο που εκείνη τον περιορίζει και αναγκάζεται να τη σεβαστεί. Οι Μοίρες
είναι απλώς το όργανο στην υπηρεσία των θεών, που εκτελούν τη θέλησή τους. Το νήμα της ζωής το
γνέθουν ουσιαστικά εκείνοι, οι οποίοι καθορίζουν τα γεγονότα, τις περιπέτειες, τον πλούτο, τον γάμο, το
σπιτικό, τις χαρές, τις λύπες και το θάνατο για τον κάθε άνθρωπο. Οι θεοί μπορούν και έχουν τη δύναμη
να αλλάξουν τη μοίρα, αφού οι ίδιοι την ορίζουν στην αρχή της ζωής των θνητών. Μια τέτοια αλλαγή
όμως θα είχε πολύ άσχημες συνέπειες, γιατί θα διατάρασσε την αρμονία και την τάξη. Ο Δίας, λοιπόν,
μπορεί ν’ αλλάξει τη Μοίρα, μα προτιμά να μην το κάνει, γιατί κι οι άλλοι θεοί θα ζητούσαν να κάνουν
το ίδιο για τους δικούς τους προστατευόμενους. Η σύγκρουση αυτή είναι αναπόφευκτη, γιατί αφορά την
ίδια τη ζωή κι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά της: ποιος είναι πιο πάνω, ο θεός ή «ό,τι
είναι γραφτό να συμβεί;». Το ερώτημα απασχόλησε, όπως ήταν φυσικό, και όλους τους μεταγενέστερους
ποιητές και φιλοσόφους.

[Προϋπόθεση της έρευνας που αποδεικνύει τον καθορισμό του ανθρώπινου ασυνείδητου βάσει Φυσικο-
μαθηματικού Κανόνα («γεωδαιτική αποτύπωση του ανθρώπινου ασυνείδητου στην Μερκατορική
Προβολή της Γης/Google Maps»), είναι η λεπτομερής γνώση της ζωής των ανθρώπων που
χρησιμοποιούνται ως υποκείμενα γεωδαιτικής μέτρησης]

Οι γονείς μου γνωρίστηκαν το 1971 και παντρεύτηκαν το 1972. Κατάγονται από το ίδιο χωριό, το χωριό
Σίμος της ορεινής Ναυπακτίας. Ωστόσο το νήμα της ζωής για κείνα που έμελλε να «λάχουν» , Κλωθώ ,
Λάχεσις και Άτροπος, ξεκίνησαν να γνέθουν πολλά χρόνια πριν.

– Το πατρικό σπίτι του πατέρα μου (Σ1) βρίσκεται στο χωριό Σίμος στην ορεινή Ναυπακτία. Για την
επιλογή της θέσης του σπιτιού (Σ1) τα πράγματα συνέβησαν όπως τα χρόνια εκείνα γίνονταν στα χωριά.
Έχτιζαν όπου έβρισκαν. Τη θέση στην οποία χτίστηκε το σπίτι επέλεξαν ο παππούς μου Θανάσης
Αλαμπάσης (1899-1985) και ο αδελφός του Κωνσταντίνος Αλαμπάσης (1901-1988). Τα δύο αδέλφια δεν
διέθεταν μόρφωση και ήταν στο επάγγελμα κτίστες. Ο πρώτος ήταν ένας ευαίσθητος και
συναισθηματικός άνθρωπος, ένας ταπεινός και ενάρετος οικογενειάρχης, χριστιανός ορθόδοξος στο
θρήσκευμα και απόλυτα αφοσιωμένος στο θεό που πίστευε. Ο δεύτερος ήταν ένας σκληρός άνθρωπος,
απόλυτα ορθολογιστής και άθεος. Έχοντας ζήσει από κοντά και τους δύο, θα τους χαρακτήριζα ως

364
κοινούς μέσους της εποχής τους ανθρώπους. Στερούνταν Αρχαίας Ελληνικής Παιδείας και δεν είχαν
ιδέα για τον Απόλλωνα και τους Ναούς του. Η επιλογή της θέσης του σπιτιού έγινε μεταξύ 1915 και
1925. Αρχικά οι δύο άντρες έχτισαν μια πρόχειρη κατασκευή, την οποία η οικογένεια χρησιμοποίησε ως
κατοικία μέχρι περίπου το 1950 όταν και τέθηκαν τα θεμέλια του καινούργιου σπιτιού. Το Σ1, αν και
πέρασαν 70 χρόνια από τότε που χτίστηκε, στέκει ακόμα σε καλή κατάσταση. Η ακριβής θέση του
σπιτιού στο χάρτη είναι εδώ https://goo.gl/maps/wKx9cEvhDRp . Το υψόμετρο του σημείου που είναι
χτισμένο το σπίτι είναι 786,8391 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.

– Η οικογένειά μου διαθέτει ένα μικρό εξοχικό σπίτι (Σ2) που βρίσκεται μέσα στην πόλη της
Ναυπάκτου. Το σπίτι ήταν ιδιοκτησία ενός ηλικιωμένου, ονόματι Ευθύμιος Αλαμπάσης, με τον οποίο ο
πατέρας μου είχε απλή κοινωνική σχέση – οι δύο άνδρες δεν είχαν συγγενική σχέση. Το σπίτι ο
ηλικιωμένος δώρισε στον πατέρα μου (περί το έτος 1970), με το σκεπτικό να παραμείνει στην κυριότητα
προσώπου με το επώνυμο «Αλαμπάσης». Τον παππού Ευθύμιο δεν τον γνώρισα ποτέ. Το σπίτι κτίστηκε
περίπου το 1900. Ανακατασκευάστηκε πλήρως από τον πατέρα μου, από το 1978 μέχρι το 1985. Η
ακριβής θέση του σπιτιού στο χάρτη είναι εδώ https://goo.gl/maps/ob5mnEfAKbH2 . Το υψόμετρο του
σημείου που είναι χτισμένο το σπίτι είναι 4,5955 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.

– ΤΟ ΣΠΊΤΙ Σ1 ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΊΔΙΟ ΑΚΡΙΒΏΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΌ ΎΨΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΠΊΤΙ Σ2, ΣΤΙΣ 21
ΜΟΊΡΕΣ, 49 ΠΡΏΤΑ ΚΑΙ 1 ΔΕΎΤΕΡΑ ! ! ! Η απόσταση μεταξύ τους σε ευθεία γραμμή είναι 16,32
χιλιόμετρα. Αν και, τα δύο σπίτια βρίσκονται σε απόσταση 16,32 χιλιομέτρων το ένα από το άλλο,
έχοντας υψομετρική διαφορά 782 μέτρων μεταξύ τους (το Σ1 βρίσκεται χτισμένο σε ορεινό όγκο σε
υψόμετρο 786 μέτρων, ενώ το Σ2 βρίσκεται στην επιφάνεια της θάλασσας σε υψόμετρο 4 μέτρων),
εντούτοις είναι κτισμένα στο ίδιο ΑΚΡΙΒΏΣ γεωγραφικό ύψος ! ! [εικόνα 1]

365
366
Τα δύο σπίτια δεν βρέθηκαν τυχαία στις θέσεις αυτές. Τοποθετήθηκαν με την εκπληκτική αυτή ακρίβεια,
στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό ύψος, από τον Ναό του οπλίτη Απόλλωνα που βρίσκεται στη λίμνη
Πλαστήρα. Ο Ναός του οπλίτη Απόλλωνα, το σπίτι Σ1 και το σπίτι Σ2, βρίσκονται στο ίδιο γεωγραφικό
ύψος, στις 21°49’1″ ! ! ! [εικόνα 2]

367
368
Ο αρχαϊκός Ναός του οπλίτη Απόλλωνα βρίσκεται στο Δημοτικό Διαμέρισμα Μοσχάτου του Δήμου
Λίμνης Πλαστήρα, 12 χιλ. δυτικά της Καρδίτσας. Με αφορμή την έντονη λαθρανασκαφική
δραστηριότητα ξεκίνησε το 1994 η ανασκαφή, η οποία συνεχίστηκε μέχρι το 1997, φέρνοντας ανέλπιστα
στο φως έναν εκατόμπεδο περίπτερο δωρικό ναό με εσωτερική κιονοστοιχία που χρονολογείται λίγο πριν
τα μέσα του 6ου αι π. Χ. (560-550 π.Χ.).

[Η παραδοχή ότι η τοποθέτηση των δύο σπιτιών με την εκπληκτική αυτή ακρίβεια, στο ίδιο γεωγραφικό
ύψος με το Ναό του οπλίτη Απόλλωνα, ΔΕΝ είναι έργο του πολιτισμού μας (πως θα μπορούσε
άλλωστε?), προκύπτει αβίαστα ως εξής: Το λογικό κενό εδώ είναι ότι το Σ1 κτίστηκε μεταξύ 1915 και
1925, ενώ το Σ2 κτίστηκε περίπου το 1900. Ο ναός του οπλίτη Απόλλωνα χρονολογείται λίγο πριν τα
μέσα του 6ου αι π. Χ. (560-550 π.Χ.). Ήρθε στο φως με την ανασκαφή που ξεκίνησε το 1994, η οποία
ολοκληρώθηκε το 1997. Συνάγεται από αυτά ότι, τα σπίτια Σ1 και Σ2 κτίστηκαν 79 και 94 χρόνια ΠΡΊΝ
την ανασκαφή του 1994, που έφερε στο φως το Ναό του οπλίτη Απόλλωνα. Κατά τον χρόνο δλδ που οι
άνθρωποι της ιστορίας μας επέλεξαν τις θέσεις που κτίστηκαν τα Σ1 και Σ2, αγνοούσαν την γεωγραφική
θέση όπου τα λείψανα του Ναού του οπλίτη Απόλλωνα ήταν θαμμένα. Από την παραπάνω χρονική
αλληλουχία των γεγονότων, προκύπτει η αδιαμφισβήτητη απόδειξη, ότι η τοποθέτηση των Σ1 και
Σ2 στο χάρτη, με την εκπληκτική αυτή ακρίβεια, στο ίδιο γεωγραφικό ύψος με τον Ναό του οπλίτη
Απόλλωνα, ΔΕΝ είναι έργο ανθρώπινο• σε κάθε περίπτωση, όχι έργο ανθρώπινο συνειδητό]

– Το πατρικό σπίτι της μητέρας μου (Σ3) βρίσκεται στον οικισμό Παλαιόχωρι του χωριού Σίμος
Ναυπακτίας, από όπου κατάγεται και ο πατέρας μου. Τη θέση στην οποία το σπίτι χτίστηκε επέλεξε ο
παππούς μου, Γρηγόριος Ράμος (1915-1984), ο οποίος δεν διέθετε μόρφωση και ήταν στο επάγγελμα
κτηνοτρόφος. Ήταν ένας ταπεινός και καλοκάγαθος άνθρωπος, χριστιανός ορθόδοξος στο θρήσκευμα
και πολύ θρησκευόμενος. Έχοντάς τον ζήσει από κοντά, θα τον χαρακτήριζα ως έναν κοινό
μέσο άνθρωπο της εποχής του. Δεν διέθετε Αρχαία Ελληνική Παιδεία και δεν είχε ιδέα για την Άρτεμη
και τους Ναούς της. Η επιλογή της θέσης που κτίστηκε το σπίτι έγινε το 1975. Η ακριβής θέση του
σπιτιού στο χάρτη είναι εδώ https://goo.gl/maps/a6VVk8Hp6Q12 .

– Κοντά στην πόλη της Ναυπάκτου, βορειοανατολικά από το χωριό Μανάγουλη, όπως αναφέρει ο
Θουκυδίδης στο 14ο βιβλίο του, υπήρχε η αρχαία πόλη Ερυθρές που απαριθμούσε κατά τον Θουκυδίδη
14.000 κατοίκους. Στην πόλη των Ερυθρών κατά την αρχαιότητα υπήρχε Ναός αφιερωμένος στο θεό
Απόλλωνα με άλσος ελαιών τον οποίο οι χριστιανοί μετέτρεψαν σε εκκλησία, το σημερινό εξωκλήσι της
Ζωοδόχου Πηγής (Παναγία Φανερωμένη), όπου και το νεκροταφείο του χωριού
http://goo.gl/maps/XGpXN . Το άλσος των ελαιών σώζεται μέχρι σήμερα, ένα δε ελαιόδενδρο μπροστά
από το ναό, έχει ηλικία άνω των δύο χιλιάδων χρόνων κατά την εκτίμηση των ειδικών. [Στο νεκροταφείο
της εκκλησίας της Παναγίας Φανερωμένης βρίσκεται θαμμένη η αδελφή του πατέρα μου, η οποία
γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σ1, τη θέση του οποίου καθόρισε ο Ναός του οπλίτη Απόλλωνα (εικόνα 2).
Ήταν μια ευαίσθητη και συναισθηματική γυναίκα, μια ταπεινή και ενάρετη χριστιανή, αφοσιωμένη
απόλυτα στο θεό που πίστευε. Επί 30 χρόνια υπηρέτησε την εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης ως
νεωκόρος, φροντίζοντας τις ανάγκες που προκύπταν από την σωστή λειτουργία του ναού. Η διακονία της
λατρευτικής ζωής αλλά και όλων των ενοριτών είχε πεσει στους ώμους της, έχοντας ταυτόχρονα
την ευθύνη για την διατήρηση του ναού σε άριστη κατάσταση. Αν και με φόβο θεού αλλά και με ζήλο
διακονούσε με όλες της τις δυνάμεις το ναό της Παναγίας Φανερωμένης, στην πραγματικότητα
υπηρετούσε τον Απόλλωνα, τα λείψανα του ναού του οποίου βρίσκονται θαμμένα κάτω από τα θεμέλια
της Παναγίας Φανερωμένης]

– Στο χωριό Αγία Σοφία Θέρμου βρίσκεται το ναϊκό «δίδυμο» σύμπλεγμα των ναών Αγίου Νικολάου και
Ταξιαρχών https://goo.gl/maps/HwKEDFAzPtA2 . Κολλημένοι ο ένας στον άλλον, ορθώνονται έναντι
του κοιμητηρίου και, αν και χρονολογούνται τον 13ο αι., είναι χτισμένοι με ογκόλιθους από το Ιερό της
Αρτέμιδος που προϋπήρχε εκεί.

369
– Η γραμμή που ενώνει το Ιερό της Αρτέμιδος στο χωριό Αγία Σοφία Θέρμου (σήμερα εκκλησία Αγίου
Νικολάου και Ταξιαρχών) με το Ναό της Αρτέμιδας στη Βραυρώνα, διέρχεται ακριβώς από το Σ3 !
Δηλαδή, οι δύο Ναοί της Αρτέμιδας και το Σ3 βρίσκονται στην ίδια ακριβώς ευθεία ! ! Η γραμμή είναι
217,5 χιλιόμετρα. [εικόνα 3]

370
371
Ο παραπάνω εκπληκτικός τρόπος με τον οποίο καθορίζεται η ανθρώπινη μοίρα, κλείνει με τον πλέον
χαοτικό τρόπο ως εξής:

Η γραμμή που ενώνει το Σ3 με το Ναό της Αρτέμιδος στο χωριό Αγία Σοφία Θέρμου (σήμερα εκκλησία
Αγίου Νικολάου και Ταξιαρχών), είναι 16.307,28 μέτρα [εικόνα 4].

372
373
Η γραμμή που ενώνει το Σ3 με το Ναό του Απόλλωνα στις αρχαίες Ερυθρές Ναυπάκτου (σήμερα
Παναγία Φανερωμένη), είναι 16.307,28 μέτρα [εικόνα 5].

374
375
Η γραμμή που ενώνει το Σ1 με το Σ2, είναι 16.307,95 μέτρα [εικόνα 6]. ΟΙ ΤΡΕΊΣ ΓΡΑΜΜΈΣ ΕΊΝΑΙ
ΑΠΟΛΎΤΩΣ ΙΣΕΣ ! ! !

376
377
Οι εικόνες 4 και 5 δίνουν το τέλειο ισοσκελές τρίγωνο της εικόνας 7, με κορυφή το σπίτι Σ3 και ίσες
πλευρές έως, α) το Ναό της Αρτέμιδας στην Αγία Σοφία Θέρμου (16.307,26 μέτρα) και, β) το Ναό του
Απόλλωνα στις αρχαίες Ερυθρές Ναυπάκτου (16.307,28 μέτρα) ! !

378
379
Οι ναοί των Απόλλωνα και Άρτεμις δεν καθόρισαν τυχαία τις θέσεις των Σ1 και Σ3, ούτε μεμονωμένα
μόνο σε σχέση με τους ναούς τους. Καθόρισαν τη θέση τους πάνω στο χάρτη, έτσι που τα δύο σπίτια να
ευθυγραμμίζονται με τον Ναό του Απόλλωνα στη Νάξο! Το σπίτι Σ1, το σπίτι Σ3 και ο Ναός του
Απόλλωνα στη Νάξο, βρίσκονται στην ίδια ακριβώς ευθεία! ! Η γραμμή είναι 350,56 χιλιόμετρα.
[εικόνα 8]

380
381
Ο πατέρας της μητέρας μου (Γρηγόριος Ράμος) πέθανε μέσα στο σπίτι Σ3. Η Άτροπος του έκοψε την
κλωστή της ζωής στις 20 Νοεμβρίου 1984. Ο πατέρας του πατέρα μου (Αθανάσιος Αλαμπάσης) πέθανε
μέσα στο σπίτι Σ1, έναν ακριβώς χρόνο μετά. Η Άτροπος του έκοψε την κλωστή της ζωής στις 20
Νοεμβρίου 1985 ! ! Τίθεται εδώ το ερώτημα, αν θα μπορούσε η σύμπτωση της ημερομηνίας θανάτου των
δύο ανδρών να συνιστά απλή ένδειξη, ότι αυτό που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως
«βιολογικό θάνατο» ΠΡΟΚΑΘΟΡΊΖΕΤΑΙ – υπό προϋποθέσεις που η ανθρώπινη επιστήμη, στην
παρούσα ιστορική περίοδο, αδυνατεί να διερευνήσει. Αν η ανθρώπινη βούληση είναι μια αυταπάτη, μια
ψευδαίσθηση του ανθρώπου, επομένως και η πορεία της ζωής, η ανθρώπινη μοίρα δηλαδή είναι
προκαθορισμένη, μήπως προκαθορισμένος είναι και ο θάνατος? Η σύμπτωση της ημερομηνίας θανάτου
των δύο ανδρών, αν και είχε 1 στις 365 πιθανότητα να συμβεί, σε καμία περίπτωση δεν συνιστά
επιστημονική απόδειξη του καθορισμού του γεγονότος που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως «θανάτο». Αν
και ο καθορισμός του ασυνείδητου, άρα και της ζωής των ανθρώπων που έζησαν στα σπίτια Σ1 και Σ3,
είχε αυξημένες πιθανότητες να κρύβει τη μαθηματική απόδειξη του «προκαθορισμένου του θανάτου»
τους, ωστόσο δεν κατέστη δυνατό να εντοπιστεί τέτοια απόδειξη. Αντίθετα, αποδείχθηκε πέραν
πάσης αμφιβολίας, ότι το ασυνείδητο που προδιέγραψε την πορεία της ζωής των ανθρώπων που έζησαν
στα σπίτια Σ1, Σ2 και Σ3, καθορίστηκε γεωδαιτικά βάσει Φυσικο-μαθηματικού Κανόνα.

Μοιάζει τη μοίρα των ανθρώπων της ιστορίας μας να έχουν καθορίσει οι θεοί Απόλλωνας και η Άρτεμις.
Μοιάζει οι δίδυμοι θεοί να εκτελούν ένα σχέδιο, που ξεκινά πριν από 107 χρόνια και φτάνει ως στις
μέρες μας, τις μέρες των Goggle maps. Καθορίζοντας το ανθρώπινο ασυνείδητο και, άρα, τη μοίρα
των πρωταγωνιστών της ιστορίας μας, μοιάζει σαν οι Απόλλωνας και Άρτεμις να εκτελούν ένα τέλειο
σχέδιο μέσα από τρεις ανθρώπινες γενιές • από πατέρα σε γιό/κόρη και από γιο/κόρη σε εγγονό/εγγονή.
Απόλλωνας και Άρτεμις, είτε γνωρίζουν το μέλλον, είτε το καθορίζουν, είτε μας δείχνουν ότι δεν υπάρχει
μέλλον. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα τα πράγματα καθορίστηκαν έτσι, για να αποδειχθεί σήμερα
με τη Google ότι η ελεύθερη βούληση είναι μία αυταπάτη, μία ψευδαίσθηση του ανθρώπου.

Η χαοτική αύτη ιστορία ανθρώπων της εποχής μας, που είναι η τρίτη που δημοσιεύω (οι δύο
προηγούμενες, εδώ https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10208540540248874&id=1169370310
και, εδώ https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10208689249526513&id=1169370310 ),
επιβεβαιώνει πλήρως την υποψία μου περί ύπαρξης Μαθηματικού Κανόνα που καθορίζει τη λειτουργία
του ανθρώπινου ασυνείδητου, όμοιου ακριβώς με τον κανόνα βάσει του οποίου επιλέχθηκαν οι θέσεις
που κτίστηκαν οι Ναοί τού Απόλλωνα. Αναζητούσαμε στις νευροεπιστήμες και στους μαγνητικούς
τομογράφους την απόδειξη για το αν οι ανθρώπινες αποφάσεις είναι ασυνείδητα προκαθορισμένες, ενώ
στην πραγματικότητα το ανθρώπινο ασυνείδητο είναι πρόβλημα καθαρά Φυσικής.

Αν οι Ναοί του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος απουσίαζαν από τις ζωές των ανθρώπων της ιστορίας
μας, θα μπορούσε με ευκολία να συνάγουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν αδιανόητο Φυσικο-
μαθηματικό κανόνα καθορισμού του ανθρώπινου ασυνείδητου, σε σχέση με την Μερκατορική προβολή
της Γης (Google maps). Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα θα μπορούσε να ήταν σχετικά απλά. Η
πιθανότητα η Γη να παίζει καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία του ανθρώπινου ασυνείδητου, θα ήταν το
επικρατές επιστημονικό σενάριο. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Διότι εδώ έχουμε να
κάνουμε με γεωδαιτικό καθορισμό του ανθρώπινου ασυνείδητου σε σχέση με τους Ναούς του Απόλλωνα
και της Αρτέμιδος. Το εν λόγω επαναλαμβανόμενο μαθηματικό εύρημα εισάγει το στοιχείο του
Υπεράνθρωπου, όπως Αυτό προσωποποιείται στις αρχαίες ελληνικές θεότητες των Απόλλωνα και
Άρτεμη – πιθανόν το Υπεράνθρωπο να είναι η πιο εξελιγμένη επιστημονικά οντότητα, που βρίσκεται
στην κορυφή της πυραμίδας των όντων του Σύμπαντος.

Ο θεός δεν παίζει ζάρια. Απόλλωνας και Άρτεμις δεν παίζουν ζάρια. Κι αν ακόμη παίζουν, έχουν την
Δύναμη να καθορίζουν το αποτέλεσμα της κάθε ζαριάς. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία της
ανθρωπότητας που το είδος μας βρίσκεται μπροστά σε μαθηματική απόδειξη του θείου. Μέχρι να
αποδειχθεί επιστημονικά αν πρόκειται για Φυσικο-μαθηματικό μόνο Κανόνα βάσει του οποίου
καθορίζεται το ανθρώπινο ασυνείδητο και, άρα, η μοίρα της ανθρωπότητας, ή αν το

382
Υπεράνθρωπο που προσωποποιείται στις αρχαίες ελληνικές θεότητες των Απόλλωνα και Άρτεμις έχει
τη Δύναμη να καθορίζει τα πράγματα στην ανθρώπινη Ιστορία, ο πολιτισμός μας θα βρίσκεται υπό τον
διαρκή φόβο του αφανισμού. Από μια αόρατη Δύναμη μέσα στο ίδιο το ασυνείδητό μας

Καθορισμός του ανθρώπινου ασυνείδητου (2)

By alampasis 3 Ιανουαρίου 2016

Ο αδελφός μου κατοικεί με την σύζυγό του σε διαμέρισμα πολυκατοικίας που επιλέχθηκε πριν από 8
χρόνια. Για την επιλογή του σπιτιού (Σ1) τα πράγματα συνέβησαν όπως συμβαίνουν στις περιπτώσεις
αυτές. Προηγήθηκε έρευνα αγοράς, πολλές αγγελίες, επισκέψεις σε 7 τουλάχιστον υποψήφια
διαμερίσματα, στάθμιση των κριτηρίων που έπρεπε να ληφθούν υπόψη για την επιλογή της θέσης του
ακινήτου, και, γενικά, όλες εκείνες οι ενέργειες που μέχρι σήμερα θεωρούμε ως προϊόν της ελεύθερης
βούλησής μας. Η επιλογή της θέσης της κατοικίας Σ1 έγινε σε κεντρικό σημείο στα Βριλήσσια.

Πρίν από δύο μήνες η αδελφή μου ξεκίνησε να ψάχνει με τον σύντροφό της για σπίτι. Οι περιοχές που
βόλευαν ήταν μεταξύ Χαλανδρίου και Μελισσίων, για να είναι κοντά στη δουλειά τους. Για την επιλογή
του σπιτιού (Σ2) τα πράγματα συνέβησαν όπως συμβαίνουν στις περιπτώσεις αυτές. Προηγήθηκε
εκτεταμένη έρευνα στο διαδίκτυο, πολλές φωτο-αγγελίες, επισκέψεις σε 3 υποψήφια διαμερίσματα,
στάθμιση των κριτηρίων που έπρεπε να ληφθούν υπόψη για την επιλογή της θέσης του ακινήτου, το ύψος
του ενοικίου, η κατάσταση της πολυκατοικίας, η πρόσβαση στα μέσα μεταφοράς, και, γενικά, όλες
εκείνες οι ενέργειες που μέχρι σήμερα θεωρούμε ως προϊόν της ελεύθερης βούλησής μας. Τελικά, μετά
από εκτενή αναζήτηση της αδελφής μου στο διαδίκτυο, τα πράγματα καθόρισε μια… όμορφη φωτο-
αγγελία • ο θεός κυκλοφορεί στο ίντερνετ και ο αλγόριθμος της Google υποτάσσεται στη θέληση του

Απόλλωνα . Η επιλογή της θέσης της κατοικίας Σ2 έγινε σε κεντρικό σημείο στα Μελίσσια.

(Τις λεπτομέρειες του ιστορικού που παραθέτω για το σπίτι Σ2, που είναι περιληπτικά τα γεγονότα που
προηγήθηκαν της επιλογής της θέσης του σπιτιού, ζήτησα από την αδελφή μου να μου περιγράψει
λεπτομερώς, αφού εντόπισα τα ευρήματα αυτού του ποστ. Τα γεγονότα του ιστορικού της επιλογής της
θέσης του σπιτιού Σ1 που παραθέτω, τα έζησα από κοντά.)

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το Μαντείο του Απόλλωνος στην Κλάρο, και πλευρές έως, α) το
Σ1 (294.140,72 μέτρα) και, β) το Σ2 (294.154,97 μέτρα). [εικόνα 1].

383
384
– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το Ναό της Ήρας στο Ηραίο Περαχώρας, και πλευρές έως, α) το
Σ1 (86.505,36 μέτρα) και, β) το Σ2 (86.505,98 μέτρα). [εικόνα 2].

385
386
Δεδομένου ότι τίποτα στα Απολλώνια γεωδαιτικά δίκτυα δεν είναι τυχαίο, υπάρχει λόγος που τα σπίτια
Σ1 και Σ2 τοποθετήθηκαν με τέτοια θαυμαστή ακρίβεια, αντικριστά ακριβώς των Ναών του Απόλλωνα
και της Ήρας.

– ΤΟ ΣΠΊΤΙ Σ1 ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΊΔΙΟ ΑΚΡΙΒΏΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΌ ΎΨΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΠΊΤΙ Σ2, ΣΤΙΣ 23
ΜΟΊΡΕΣ, 50 ΠΡΏΤΑ ΚΑΙ 21 ΔΕΎΤΕΡΑ ! ! ! [εικόνα 3]

387
388
Τα πράγματα τελικά οδηγήθηκαν σε αποτέλεσμα που μοιάζει καθορισμένο. Δεδομένου ότι οι συμμετρίες
των εικόνων 1-3 ήταν ανέκαθεν εκεί, συνάγεται ότι όποιος μπορούσε να διαβάσει τον καλά κρυμμένο
στις εικόνες 1-3 κώδικα, θα μπορούσε και να προβλέψει την ακριβή γεωγραφική θέση που θα
κατοικούσαν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας.

Μοιάζει σαν το μέλλον, είτε «Κάποιος» να το γνωρίζει, είτε «Κάποιος» να το καθορίζει, είτε ότι δεν
υπάρχει μέλλον. Με διαφορά 7 ετών, δύο αδέλφια καταλήγουν να κατοικούν στο ίδιο ακριβώς
γεωγραφικό ύψος, σε απόσταση 2.783,66 μέτρων ο ένας από την άλλη, για να αποδειχθεί ότι η ελεύθερη
βούληση είναι μία αυταπάτη, μία ψευδαίσθηση του ανθρώπου.

Η χαοτική αύτη ιστορία, που είναι η δεύτερη που δημοσιεύω (η πρώτη εδώ
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10208540540248874&id=1169370310), επιβεβαιώνει την
υποψία μου περί ύπαρξης Μαθηματικού Κανόνα που καθορίζει τη λειτουργία του ανθρώπινου
ασυνείδητου, όμοιου ακριβώς με τον κανόνα βάσει του οποίου επιλέχθηκαν οι θέσεις που κτίστηκαν οι
Ναοί τού Απόλλωνα.

Οι ιεροί για την ανθρωπότητα Ναοί του Απόλλωνα, οι οποίοι παίζουν πρωταγωνιστικό (και) εδώ ρόλο,
αποδεικνύουν ότι, είτε το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο και «Κάποιος» το γνωρίζει, είτε «Κάποιος» το
καθορίζει, είτε ότι δεν υπάρχει μέλλον. Επίσης, ότι η ελεύθερη βούληση είναι μία αυταπάτη, μία
ψευδαίσθηση του ανθρώπου. Αναζητούσαμε την απόδειξη για το αν οι ανθρώπινες αποφάσεις είναι
συνειδητές ή ασυνείδητες στις νευροεπιστήμες και στους μαγνητικούς τομογράφους, ενώ στην
πραγματικότητα το ανθρώπινο ασυνείδητο είναι πρόβλημα καθαρά Φυσικής

Η μοναδική ιερότητα της Δήλου

By alampasis 22 Νοεμβρίου 2015

389
390
H μυθολογία συνέδεσε τη Δήλο με τη γέννηση των θεών Απόλλωνα και Άρτεμη. Για το λόγο αυτό η
Δήλος αποτελούσε ιερό τόπο κατά την αρχαιότητα. Όπως αναφέρει ο σχετικός μύθος, η Δήλος ήταν
αρχικά ένα μικρό πλεούμενο νησί που έπλεε άσκοπα στο πέλαγος. Όταν η Λητώ, κόρη του Τιτάνα Κόιου,
έμεινε έγκυος από το Δία, προκάλεσε την οργή της Ήρας, η οποία την καταδίωκε και δεν μπορούσε να
βρει καταφύγιο πουθενά. Τότε ο Δίας παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να της προσφέρει καταφύγιο και ο
Ποσειδώνας ακινητοποίησε το πλεούμενο νησί με αποτέλεσμα να σχηματιστεί η Δήλος. Στη Δήλο βρήκε
καταφύγιο η Λητώ και γέννησε τους δίδυμους θεούς Απόλλωνα και Άρτεμη.

Το Απολλώνιο Ιερό , εδραιωμένο ήδη από τους Ομηρικούς χρόνους, έφθασε στη μεγαλύτερη ακμή του
στη διάρκεια των αρχαϊκών (7ος-6ος αι. π.Χ.) και κλασικών (5ος-4ος αι. π.Χ.) χρόνων. Έλληνες απ’ όλο
τον τότε ελληνικό κόσμο συγκεντρώνονταν στο νησί για να λατρέψουν τον θεό του φωτός Απόλλωνα και
την δίδυμη αδελφή του Άρτεμη, θεά της Σελήνης. Το ναϊκό συγκρότημα του Απόλλωνα αποτελείται από
τρείς ναούς. Ο πρώτος ναός του Απόλλωνος των ιστορικών χρόνων, επιβλητικός παρά το μικρό ακόμη
μέγεθός του, χτίστηκε μεταξύ των ετών 530-510 π.Χ. Λίγο μετά το 478 π.Χ. άρχισε, προς νότον του
πρώτου ναού, η ανέγερση του δεύτερου ναού του Απόλλωνος. Ο ναός ολοκληρώθηκε μετά το 303 π.Χ.
Στο διάστημα 425-417 π.Χ. η Αθήνα, στην αυλαία του μεγαλείου της και βαθύτατα επηρεασμένη από
την γενική κρίση που επέφερε στην πόλη ο λοιμός (429 και 427/6 π.Χ.), ίδρυσε στην Δήλο τον τρίτο ναό
του Απόλλωνος, σε μια προσπάθεια να εξευμενίσει τον καταστροφέα-λυτρωτή θεό. Ο νέος ναός, που
υψώθηκε ανάμεσα στον παλιό (πρώτο) ναό και στον δεύτερο ναό, κατασκευάσθηκε από λευκό
πεντελικό μάρμαρο και πιθανότατα από τεχνίτες που είχαν εργαστεί στα μεγάλα οικοδομικά σύνολα της
Αθήνας. Μάλιστα, η δεξιοτεχνία της εκτέλεσης, η αντίληψη των μορφών καθώς και η πρωτότυπη και
συνάμα άρτια συναρμογή των αρχιτεκτονικών στοιχείων παραπέμπουν στον γνωστό αρχιτέκτονα
Καλλικράτη, συνάδελφο του Ικτίνου στον Παρθενώνα και αρχιτεχνίτη του ναού της Αθηνάς Νίκης.

– Η εικόνα 1 δείχνει τη Δήλο με τα τέσσερα άκρα της • το Νότιο, το Βόρειο, το Δυτικό και το Ανατολικό.
Επισημαίνεται στο χάρτη ένα ακόμη σημαντικό σημείο της Δήλου, στο βόρειο τμήμα της, με πράσινο
πάσαλο (βλ. «άκρο» με λευκό χρώμα).

391
392
– Ο δυτικός ναός του ναϊκού συγκροτήματος του Απόλλωνα, που χτίστηκε το έτος 510 π.Χ., είναι
προσανατολισμένος ακριβώς στο νότιο άκρο της Δήλου. Ο Ναός του Απόλλωνα δείχνει το νότιο άκρο
του νησιού (εικόνα 2).

393
394
– Ο ανατολικός ναός του ναϊκού συγκροτήματος του Απόλλωνα, είναι προσανατολισμένος ακριβώς στο
βόρειο άκρο της Δήλου. Ο Ναός του Απόλλωνα δείχνει το βόρειο άκρο του νησιού (εικόνα 3).

395
396
– Ο μεσαίος ναός του ναϊκού συγκροτήματος του Απόλλωνα, είναι προσανατολισμένος ακριβώς σε άκρο
της Δήλου στο βόρειο τμήμα του νησιού. Ο Ναός του Απόλλωνα δείχνει το άκρο αυτό στο βόρειο τμήμα
της Δήλου (εικόνα 4).

397
398
Γιατί οι τρείς Ναοί του Απόλλωνα δείχνουν τα τρία αυτά άκρα της Δήλου ?

Η Δήλος έχει το εξής μοναδικό γεωλογικό χαρακτηριστικό: Το νότιο άκρο της, παραμένει πάντοτε άκρο,
ανεξάρτητα από τη φορά και τις μοίρες περιστροφής του νησιού! ! ! Μόνο το νότιο άκρο της Δήλου
παραμένει πάντοτε άκρο – όχι το βόρειο, ούτε το ανατολικό, ούτε το δυτικό. Ταυτόχρονα , ανάλογα με
τις μοίρες και τη φορά περιστροφής του νησιού , έτερο άκρο γίνεται, είτε το βόρειο, είτε το δεύτερο άκρο
στα βόρεια του νησιού ! ! !

Όλως ενδεικτικά,

Το νότιο άκρο της Δήλου εξακολουθεί να είναι άκρο, ακόμη και αν το νησί περιστραφεί κατά +30°.
Ταυτόχρονα το δεύτερο άκρο στα βόρεια της Δήλου, γίνεται άκρο.

399
400
Το νότιο άκρο της Δήλου εξακολουθεί να είναι άκρο, ακόμη και αν το νησί περιστραφεί κατά +95°.
Ταυτόχρονα το βόρειο άκρο της Δήλου, γίνεται άκρο.

Το νότιο άκρο της Δήλου εξακολουθεί να είναι άκρο, ακόμη και αν το νησί περιστραφεί κατά +122°.
Ταυτόχρονα το δεύτερο άκρο στα βόρεια της Δήλου, γίνεται άκρο.

401
402
Το νότιο άκρο της Δήλου εξακολουθεί να είναι άκρο, ακόμη και αν το νησί περιστραφεί κατά 159°.
Ταυτόχρονα το βόρειο άκρο της Δήλου, γίνεται άκρο.

403
404
Το νότιο άκρο της Δήλου εξακολουθεί να είναι άκρο, ακόμη και αν το νησί περιστραφεί κατά -47°.
Ταυτόχρονα το δεύτερο άκρο στα βόρεια της Δήλου, γίνεται άκρο.

405
406
Το νότιο άκρο της Δήλου εξακολουθεί να είναι άκρο, ακόμη και αν το νησί περιστραφεί κατά -72°.
Ταυτόχρονα το δεύτερο άκρο στα βόρεια της Δήλου, γίνεται άκρο.

407
408
Το νότιο άκρο της Δήλου εξακολουθεί να είναι άκρο, ακόμη και αν το νησί περιστραφεί κατά -111°.
Ταυτόχρονα το βόρειο άκρο της Δήλου, γίνεται άκρο.

409
Το νότιο άκρο της Δήλου εξακολουθεί να είναι άκρο, ακόμη και αν το νησί περιστραφεί κατά -144°.
Ταυτόχρονα το δεύτερο άκρο στα βόρεια της Δήλου, γίνεται άκρο.

410
411
Αποδεικνύεται από μετρήσεις ακριβείας στους ψηφιακούς χάρτες της Google στη μέγιστη δυνατή
μεγέθυνση, ότι το γεωγραφικό περίγραμμα της Δήλου έχει το μοναδικό γεωλογικό χαρακτηριστικό, το
νότιο άκρο της να παραμένει άκρο σε όλο το εύρος της πλήρους περιστροφής του νησιού κατά 360°.
Ταυτόχρονα, ανάλογα με τις μοίρες και τη φορά περιστροφής του νησιού , είτε το βόρειο άκρο της είτε
το δεύτερο άκρο στα βόρεια του νησιού, γίνονται άκρο. Το να αποτυπωθεί στο γεωγραφικό χάρτη ένα
τέτοιο γεωλογικό δημιούργημα έχει στατιστικά απειροελάχιστες πιθανότητες να συμβεί και, οπωσδήποτε
υποκρύπτει σημαντικό επιστημονικό υπόβαθρο. Το μοναδικό αυτό γεωλογικό φαινόμενο, συνιστά μία
ακόμη ιδιότητα του Κανόνα Αρμονίας που διέπει το Γήινο ανάγλυφο. Την μοναδικότητα αυτή της
γεωλογίας της Δήλου υποδεικνύει για μία ακόμη φορά ένας Ναός του Απόλλωνα. Ο Ναός του
Απόλλωνα στη γενέτειρά του, τη Δήλο.

Η ψηφιακή προσομοίωση και ο σχεδιασμός του περιγράμματος της Δήλου κατά τον μοναδικό αυτό
τρόπο, απαιτεί μεγάλη υπολογιστική ισχύ και ειδικό για τον σκοπό αυτό λογισμικό όπως το Computer
Aided Design (CAD). Η ψηφιακή προσομοίωση του σχηματισμού της Δήλου θα αναδείξει τον
μαθηματικό γήινο αλγόριθμο ο οποίος καθόρισε τον σχηματισμό της. Από την ψηφιακή μοντελοποίηση
της Δήλου μπορεί να εξαχθούν πολύτιμα συμπεράσματα για τον θαυμαστό Κανόνα Αρμονίας της Γης
και ειδικότερα, τον μαθηματικό γήινο αλγόριθμο που καθορίζει τις γεωλογικές μεταβολές.

Δεδομένου ότι τις τελευταίες χιλιετίες η στάθμη των ωκεανών έμεινε σταθερή και άρα το περίγραμμα της
Δήλου είναι τα τελευταία 6000 χρόνια αμετάβλητο, τη Συμπαντική Δύναμη που σχημάτισε τη
Δήλο κατά τον μοναδικό αυτό τρόπο, «Κάποιος» το 510 π.Χ γνώριζε. Γνώριζε η Δύναμη που επέδρασε
στο ασυνείδητο των Καλλικράτη και Ικτίνου, με τρόπο που το αρχιτεκτονικό σχέδιο που εμπνεύστηκαν,
να προσανατολίσει τους τρεις Ναούς του Απόλλωνα έτσι που να δείχνουν τα τρία – μοναδικά για τη
γεωλογία του νησιού – άκρα της.

Ήταν μία ακόμη παρακαταθήκη των Ναών του Απόλλωνα για τον πολιτισμό μας. Κρυμμένη καλά για
χιλιετίες

«φ» : Η Χρυσή Τομή του Απόλλωνα

By alampasis 14 Οκτωβρίου 2015

Οι Αρχαίοι Έλληνες μαθηματικοί πρώτοι μελέτησαν αυτό που τώρα ονομάζουμε χρυσή τομή γιατί
εμφανιζόταν συχνά στη γεωμετρία. Η χρυσή τομή αναφέρεται επίσης και ως «χρυσός λόγος» ή «χρυσός
κανόνας». Άλλα ονόματα είναι «χρυσή μετριότητα» και «Θεϊκή αναλογία» ενώ στον Ευκλείδη ο όρος
ήταν «άκρος και μέσος λόγος». Ο Λούκα Πατσιόλι (Luca Pacioli, 1445–1517) καθόρισε την χρυσή τομή
ως «Θεϊκή αναλογία» στο ομώνυμο έργο του Divina Proportione. Ο Michael Maestlin πρώτος
δημοσίευσε μια δεκαδική προσέγγιση της χρυσής τομής, το 1597.
412
Οι αρχαίοι έλληνες μαθηματικοί, με τη γνωστή αδυναμία τους στην τελειότητα της αρμονίας, είχαν δώσει
ξεχωριστή σημασία στη διαίρεση ενός ευθύγραμμου τμήματος σε ‘’μέσο και άκρο λόγο’’. Αυτό
σημαίνει, με απλά λόγια, να χωρίσουμε μια γραμμή σε δύο άνισα τμήματα, έτσι ώστε ο αριθμός που
παίρνουμε αν διαιρέσουμε το μήκος του μεγάλου τμήματος με το μήκος του μικρού να ισούται με τον
αριθμό που παίρνουμε αν διαιρέσουμε το μήκος ολόκληρης της γραμμής με το μήκος του μεγάλου
τμήματος. Ο αριθμός αυτός ονομάστηκε από τους αρχαίους ‘’Χρυσή Τομή ή Θεία Αναλογία’’ και
ισούται, περίπου, με 1,62.

Κατά τους αρχαίους Έλληνες η Χρυσή Τομή διαιρούσε μια γραμμή με τον τελειότερο αισθητικά τρόπο,
και για τον λόγο αυτόν ο Πλάτωνας θεωρούσε ότι ο αριθμός αυτός βρίσκεται στον ‘’υπερουράνιο’’ τόπο.
Η Χρυσή Τομή ήταν γνωστή στους Πυθαγόρειους. Στο μυστικό τους σύμβολο, την πεντάλφα, ο χρυσός
λόγος εμφανίζεται στις πλευρές τους αστεριού καθώς και στο πηλίκο του εμβαδού του κανονικού
πενταγώνου με κορυφές τις άκρες της πεντάλφα προς το εμβαδόν του κανονικού πενταγώνου που
σχηματίζεται εντός του αστεριού. Η χρυσή τομή συνεπαίρνει Δυτικούς διανοούμενους ποικίλων
ενδιαφερόντων για τουλάχιστον 2400 χρόνια.

O αμερικανός Μαθηματικός Mark Barr πρότεινε να χρησιμοποιείται το πρώτο γράμμα του γλύπτη Φειδία
για τον συμβολισμό της χρυσής τομής. Έκτοτε, από τον 20ο αιώνα, η χρυσή τομή παριστάνεται με τον
ελληνικό γράμμα Φ ή φ (φ, από το αρχικό γράμμα του γλύπτη Φειδία). Ο Φειδίας (490–430 π.Χ.) έφτιαξε
τα αγάλματα του Παρθενώνα τα οποία ενσωματώνουν την χρυσή αναλογία.

«Πείτε του βασιλιά, πως έπεσε κατάμαχα ο μαγικός αυλός, κι ούτε ο Φοίβος Απόλλων μένει πια εδώ,
ούτε φυτρώνει η δάφνη που προμαντεύει, ούτε κυλάει το γάργαρο νερό απ΄ την πηγή. Και το νερό που
στέρεψε, δεν τραγουδάει πια». «Θα έρθει ημέρα που ο Φοίβος (Απόλλων) θα επιστρέψει και θα μείνει για
πάντα». Είναι οι τελευταίοι χρησμοί που έδωσε η Πυθία.

Εντοπίστηκε «θεϊκή αναλογία» μεταξύ Ναών του Απόλλωνα. Πρόκειται για το «Απολλώνιο γεωδαιτικό
«φ»». Με τη συνδρομή των γεωδαιτικών εφαρμογών Google Maps και Measure Map , ανακαλύφθηκε η
«Χρυσή Τομή του Απόλλωνα». Η «Χρυσή Τομή του Απόλλωνα» βρίσκεται στο θαλάσσιο χώρο
βορειοανατολικά της Μακρονήσου και στο θαλάσσιο χώρο βορειοανατολικά της Νάξου. Τα ακριβή
σημεία της «θεϊκής Απολλώνιας αναλογίας» βρίσκονται εδώ https://goo.gl/maps/eZS3nNQkVeF2 και
εδώ https://goo.gl/maps/SF7Az8cZBsS2 .

Ανάλυση

– Η ευθεία που ενώνει το Ναό του Θερμίου Απόλλωνα με το Ναό του Απόλλωνα στη Ρόδο, διέρχεται
ακριβώς από το ναϊκό συγκρότημα των τριών Ναών του Απόλλωνα στη Δήλο [εικόνα 1]. Η ευθεία είναι
623,95 χιλιόμετρα [εικόνα 2].

413
414
415
– Μετρώντας από το Ναό του Θερμίου Απόλλωνα, η Χρυσή Τομή τής παραπάνω ευθείας βρίσκεται στα
385,63 χιλιόμετρα από το Ναό του Θερμίου Απόλλωνα (μεγάλο τμήμα) και στα 238,41 χιλιόμετρα από
το Ναό του Απόλλωνα στη Ρόδο (μικρό τμήμα) [εικόνα 3]. Επαλήθευση: 385,63 (μεγάλο τμήμα) :
238,41 (μικρό τμήμα) = 1,6175 | 623,95 (ολόκληρη ευθεία) : 385,63 (μεγάλο τμήμα) = 1,618.

416
417
Το σημείο που βρίσκεται η Χρυσή Τομή ευθυγραμμίζεται με, τον Κούρο τού Απόλλωνα στη Νάξο, τον
Ναό τού Απόλλωνα στη Νάξο (Πορτάρα Νάξου) και τον Ναό τού Απόλλωνα στο Δεσποτικό Κυκλάδων
[εικόνα 4]. Δηλαδή ο Ναός τού Απόλλωνα στο Δεσποτικό Κυκλάδων, ο Ναός τού Απόλλωνα στη Νάξο ,
ο Κούρος τού Απόλλωνα στη Νάξο και η Χρυσή Τομή , βρίσκονται στην ίδια ακριβώς ευθεία [εικόνα 5].
Οι δύο Ναοί τού Απόλλωνα σε Δεσποτικό και Νάξο και ο Κούρος τού Απόλλωνα στη Νάξο, δείχνουν
την Χρυσή Τομή • αποδεικνύεται ότι «γνώριζαν» το ακριβές γεωγραφικό σημείο τής Χρυσής Τομής τής
ευθείας 623,95 χιλιομέτρων, που ενώνει το Ναό τού Θερμίου Απόλλωνα με το Ναό τού Απόλλωνα στη
Ρόδο και διέρχεται από το Ναό τού Απόλλωνα στη Δήλο.

418
419
420
– Μετρώντας (ανάποδα) από το Ναό τού Απόλλωνα στη Ρόδο, η Χρυσή Τομή τής παραπάνω ευθείας
βρίσκεται στα 385,71 χιλιόμετρα από το Ναό τού Απόλλωνα στη Ρόδο (μεγάλο τμήμα) και στα 238,33
χιλιόμετρα από το Ναό τού Θερμίου Απόλλωνα (μικρό τμήμα) [εικόνα 6]. Επαλήθευση: 385,71 (μεγάλο
τμήμα) : 238,33 (μικρό τμήμα) = 1,6183 | 624,04 (ολόκληρη ευθεία) : 385,71 (μεγάλο τμήμα) = 1,6178.

421
422
Η Χρυσή Τομή και ο Ναός τού Απόλλωνα στην Αίγινα βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό πλάτος,
στις 37 μοίρες, 45 πρώτα και 0 δεύτερα. Δηλαδή ο Ναός τού Απόλλωνα στην Αίγινα και η Χρυσή Τομή ,
βρίσκονται στην ίδια ακριβώς γεωγραφική ευθεία [εικόνα 7]. Ο Ναός τού Απόλλωνα στην Αίγινα, δείχνει
την Χρυσή Τομή • αποδεικνύεται ότι «γνώριζε» το ακριβές γεωγραφικό σημείο τής Χρυσής Τομής τής
ευθείας 623,95 χιλιομέτρων, που ενώνει το Ναό τού Θερμίου Απόλλωνα με το Ναό τού Απόλλωνα στη
Ρόδο και διέρχεται από το Ναό τού Απόλλωνα στη Δήλο.

423
424
Η επιλογή των σημείων που οικοδομήθηκαν οι Ναοί τού Απόλλωνα σε, Θέρμο, Δήλο, Ρόδο, Δεσποτικό,
Νάξο και Αίγινα, καθώς και η θέση που κείτεται ο Κούρος τού Απόλλωνα στη Νάξο, έτσι που οι τρείς
πρώτοι βρίσκονται στην ίδια ακριβώς ευθεία και οι υπόλοιποι δείχνουν τη Χρυσή Τομή τής ευθείας και
προς τις δύο κατευθύνσεις, είναι αδιαμφισβήτητα πράξεις ασυνείδητες. Είναι ένα εκπληκτικό εύρημα
που δημιουργεί νέα δεδομένα στην έρευνα της επίδρασης της θεϊκής αναλογίας στο ανθρώπινο
ασυνείδητο.

* Η γραμμή 1 στην οποία υπολογίζεται η Χρυσή Τομή της, νοείται ως νοητή ευθεία γραμμή και όχι ως
νοητή καμπύλη γραμμή που ακολουθεί την καμπυλότητα του ελλειψοειδούς γεωειδούς σχήματος της
Γης. Το ίδιο ισχύει και για τη γραμμή 2 που υποδεικνύει το ακριβές σημείο της Χρυσής Τομής στη
γραμμή 1. Αυτό σημαίνει, με απλά λόγια, ότι η γραμμή 2 που υποδεικνύει το ακριβές σημείο της
Χρυσής Τομής της γραμμής 1, συναντά τη Χρυσή Τομή της γραμμής 1 μόνον εφόσον οι γραμμές είναι
νοητές ευθείες γραμμές – όχι καμπύλες γραμμές που ακολουθούν το ελλειψοειδές γεωειδές σχήμα τής
Γης. Αντίθετα, αν στη γεωδαιτική εφαρμογή Measure Map με την οποία γίνονται οι μετρήσεις, επιλεγεί
από τη ρύθμιση «Geodesic Segments» η επιλογή που εμφανίζει καμπύλες γραμμές που ακολουθούν το
ελλειψοειδές σχήμα της της Γης, τότε η γραμμή 2 δεν τέμνει τη γραμμή 1 στη Χρυσή Τομή της, ούτε οι
Ναοί του Απόλλωνα ορίζουν ακριβείας καμπύλη γραμμή. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερο είναι το εύρος των
γεωγραφικών συντεταγμένων μεταξύ των ναών του Απόλλωνα, είτε της γραμμής 1 είτε της γραμμής 2,
τόσο μεγαλύτερη είναι διαφοροποίηση της κυρτότητας/κοιλότητας της καμπύλης γραμμής 1 από την
καμπύλη γραμμή 2, άρα και η απόκλιση της γραμμής 2 από την Χρυσή Τομή της γραμμής 1.

Επίσης, πολύ μικρή απόκλιση (λίγων μέτρων) υπάρχει μεταξύ της Χρυσής Τομής της γραμμής 1 που
υπολογίζεται με ειδικό λογισμικό εύρεσης Χρυσής Τομής ευθείας γραμμής, και της Χρυσής Τομής
της ίδιας γραμμής (1) πάνω στο Χάρτη. Και ενώ η γραμμή 1 πάνω στο χάρτη απεικονίζεται από την
Measure Map πάντοτε με το πραγματικό της μέγεθος , ανεξάρτητα δηλ. αν απεικονίζεται ως καμπύλη ή
νοητή ευθεία ανάλογα με το αν η επιλογή «Geodesic Segments» είναι ενεργή ή όχι, ωστόσο, ποτέ το
μεγάλο ή το μικρό τμήμα τής γραμμής 1 πάνω στο χάρτη δεν ισούται με το μεγάλο ή μικρό τμήμα τής
γραμμής 1 στο ειδικό λογισμικό που υπολογίζει τη Χρυσή Τομή της. Η μικρή αυτή απόκλιση προφανώς
εξηγείται από το γεγονός ότι το λογισμικό που υπολογίζει τη Χρυσή Τομή της γραμμής 1 θεωρεί ότι
πρόκειται για ευθεία γραμμή, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για καμπύλη του ελλειψοειδούς
γεωειδούς σχήματος της Γης, ανεξάρτητα αν στην εφαρμογή Measure Map η γραμμή εμφανίζεται ως
ευθεία ή ως καμπύλη γραμμή.

Συμπερασματικά, η αναμφισβήτητα αποδεικνυόμενη γνώση της Χρυσής Τομής από τους Ναούς του
Απόλλωνα, που αφενός ορίζουν την γραμμή 1, αφετέρου ορίζουν τη γραμμή 2 που υποδεικνύει το σημείο
της Χρυσής Τομής τής γραμμής 1, λαμβάνει υπόψη όχι καμπύλες γραμμές που ακολουθούν το
ελλειψοειδές γεωειδές σχήμα της Γης, αλλά νοητές ευθείες γραμμές που παραβλέπουν την καμπυλότητα
της Γης. Δεδομένου μάλιστα ότι οι γραμμές 1 και 2 διαγράφουν ως καμπύλες διαφορετικές τροχιές από
αυτές που διαγράφουν ως ευθείες, το γεγονός ότι οι Ναοί του Απόλλωνα έχουν τοποθετηθεί με τέτοια
εκπληκτική ακρίβεια στο χάρτη, κατά τρόπο που ορίζουν τη γραμμή 1 αλλά και υποδεικνύουν με τη
γραμμή 2 τη Χρυσή Τομή της γραμμής 1 κάνοντας χρήση νοητών ευθείων γραμμών που παραβλέπουν
την καμπυλότητα της Γης, αποδεικνύει απόλυτη γνώση της Μερκατορικής Προβολής καθώς και του
ακριβούς ελλειψοειδούς γεωειδούς σχήματος της Γης. Αποδεικνύει δηλ. απόλυτη «γνώση» του
γεωδαιτικού προτύπου WGS-84 (World Geodetic System) με το οποίο ο πολιτισμός μας καθόρισε το
1980 το τελικό γεωδαιτικό ελλειψοειδές αναφοράς διαστάσεων a = 6378137 και F = 1/ 298,25722.
Πρόκειται, ασφαλώς, για ασυναίσθητη «γνώση».

Το γιατί αυτό συμβαίνει με χρήση ευθείων αντί καμπυλων γραμμών, αν υποκρύπτει σκοπιμότητα, αν
είναι τεχνικά δυνατό να υποδειχθεί από τη γραμμή 2 ή Χρυσή Τομή της γραμμής 1 με χρήση καμπύλων
γραμμών αντί ευθείων όπως εν προκειμένω συμβαίνει, το πως αυτό ενδεχομένως να διατάρασσε την
αρμονία και τους σκοπούς που υπηρετεί το ευρύτερο γεωδαιτικό δίκτυο των Ναών του Απόλλωνα,
αποτελούν ζητήματα που δεν μπορώ να ελέγξω με τα πενιχρά μέσα λογισμικού που διαθέτω, πρόσθετα

425
δε, εκφεύγουν κατά πολύ των γνώσεων που διαθέτω στις επιστήμες των μαθηματικών , της γεωδαισίας
και της χαρτογραφίας και συνεπώς, δεν μπορώ να εξάγω ή πιθανολογήσω συμπεράσματα σε σχέση με
την βεβαία επίδραση τού Κανόνα της Χρυσής Τομής στη λειτουργία του ανθρώπινου ασυνείδητου. Σε
κάθε πάντως περίπτωση, κλειδί για την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων είναι η αποκωδικοποίηση ,
κατ αρχήν, του χαοτικού τεχνητού γεωδαιτικού δικτύου του Απόλλωνα καθώς και του Κανόνα Αρμονίας
της Γης και , στη συνέχεια, η προσομοίωση αυτών σε συνθήκες καμπύλων γραμμών που ακολουθούν το
ελλειψοειδές γεωειδές σχήμα της Γης. Αυτό, εφόσον είναι επιστημονικά και τεχνικά εφικτό, θα δώσει
πολύτιμες απαντήσεις, αν είναι η Γη που επιδρά εξουσιαστικά στο ανθρώπινο ασυνείδητο, ή είναι και
κάτι άλλο, όπως υποπτεύομαι, αφού το ανθρώπινο γεωδαιτικό δίκτυο, ιδίως του Απόλλωνα, έχει
δημιουργηθεί με όρους ανθρώπινης νόησης και ευφυίας. Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά μπορεί να
δώσει η επιστήμη των ΗΠΑ, οι οποίες διαθέτουν τις τεχνικές , ψηφιακές και δορυφορικές υποδομές,
καθώς και την επιστημονική εμπειρία και γνώση για μια τέτοια προσομοίωση.

Τέλος, ο εντοπισμός της «θεϊκής αναλογίας» μεταξύ Ναών του Απόλλωνα, ήτοι η αποκάλυψη της
«Χρυσής Τομής του Απόλλωνα» , οφείλεται αποκλειστικά στην εφαρμογή Measure Map η οποία είναι η
μόνη που μέσω της ρύθμισης «Geodesic Segments» απεικονίζει την καμπύλη ως ευθεία γραμμή. Δίχως
την ευθεία απεικόνιση της καμπύλης, ο εντοπισμός της Χρυσής Τομής του Απόλλωνα θα ήταν αδύνατος.
Αδύνατος επίσης θα ήταν ο εντοπισμός του συνόλου (σχεδόν) των ευθείων γραμμών αυτής της έρευνας

Knowing (Παναγία της Τήνου και Παναγία

Εκατονταπυλιανή στην Πάρο)
By alampasis 13 Σεπτεμβρίου 2015

426
427
– Ο Ιερός Ναός της Ευαγγελιστρίας της Τήνου ή Παναγία της Τήνου, είναι ορθόδοξος ναός της Τήνου
που λειτουργεί επίσης ως φιλανθρωπικό και κοινωφελές ίδρυμα το οποίο διοικείται από επιτροπή με
πρόεδρο τον εκάστοτε Μητροπολίτη Σύρου Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου. Η εκκλησία αποτελεί
προορισμό αρκετών χριστιανών προσκυνητών. Ο ναός της Παναγίας της Τήνου κτίστηκε σε σημείο
http://goo.gl/maps/4Vscx όπου βρέθηκε εικόνα της Παναγίας, κατά τη θρησκευτική παράδοση μετά από
σχετικά οράματα της μοναχής Αγίας Πελαγίας. Στο σημείο που υπέδειξε η μοναχή Αγία Πελαγία,
οι ανασκαφές του 1822 αποκάλυψαν αρχικά τα ερείπια του Θεάτρου και Ιερού του θεού Διονύσου. Εκεί
υπήρχε και ένας μικρός βωμός του Ποσειδώνα και της νύμφης Αμφιτρίτης, πάνω στα λείψανα των
οποίων κτίστηκε ο Ναός της Παναγίας της Τήνου. Η εικόνα της Παναγίας ανακαλύφθηκε μετά από
επαναληπτικές ανασκαφές στις 30 Ιανουαρίου 1823. Στον ισόγειο χώρο του ναού της Eυαγγελιστρίας
βρίσκεται η εκκλησία της Eυρέσεως, αφιερωμένη στη Zωοδόχο Πηγή.

Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία το νησί ήταν γεμάτο από φίδια και οι κάτοικοι μέσα στην
απελπισία τους κάλεσαν τον Ποσειδώνα για να τους απαλλάξει από αυτά. Ο Ποσειδώνας έστειλε τότε
ένα σμήνος πελαργών οι οποίοι έφαγαν τα φίδια. Οι κάτοικοι τότε προς τιμή του Ποσειδώνα έχτισαν τον
μεγαλοπρεπή ναό του τον οποίο αργότερα επέκτειναν και έχτισαν και δεύτερο μικρότερο ναό για την
σύζυγό του την πανέμορφη νηρηίδα Αμφιτρίτη. Η νηρηίδα Αμφιτρίτη, ήταν κόρη του Νηρέα και της
Δωρίδας. Μια μέρα που χόρευε στη Νάξο την είδε ο Ποσειδώνας και την άρπαξε. Έτσι, η Αμφιτρίτη
έγινε βασίλισσα του Ωκεανού, της θάλασσας που περιβάλλει τον κόσμο. Απομεινάρια του
μεγαλοπρεπούς Ναού του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης σήμερα βρίσκονται στην περιοχή Κιόνια της
Τήνου 2,5 χιλιόμετρα από τη Χώρα http://goo.gl/maps/c6QUZ .

Στα προ Χριστού χρόνια, πριν ακόμα βρεθεί η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, η Τήνος είχε ακριβώς
την ίδια φήμη που έχει σήμερα. Και μάλιστα όχι μόνο σε όλο το Αιγαίο αλλά και από όλα τα μέρη της
Μεσογείου έφταναν άνθρωποι για να επισκεφτούν τον Ναό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης. Ο
Ποσειδώνας και η Αμφιτρίτη ήταν οι θεραπευτές θεοί της Τήνου και υπήρχε και Ασκληπιείο εγκοίμησης.
Ο Ποσειδώνας εκτός από θεός της θάλασσας λατρευόταν και ως μεγάλος γιατρός. Ενώ η Αμφιτρίτη, ως
προστάτιδα της γυναικείας γονιμότητας και θεραπεύτρια γυναικείων ασθενειών. Η λατρεία των δυο θεών
συνεχίστηκε μέχρι και την Ρωμαϊκή εποχή. Ο Ποσειδώνας είναι ο προστάτης του νησιού της Τήνου. Οι
αρχαίοι προσκυνητές που έφταναν από μακρινούς και κοντινούς τόπους, πρώτα έκαναν μία στάση στο
θέατρο του Διονύσου. Εκεί βρισκόταν εκτός από το θέατρο και ένας μικρός βωμός του Ποσειδώνα και
της Αμφιτρίτης, στο σημείο ακριβώς που υπέδειξε η Αγία Πελαγία και όπου, πάνω στα ερείπια του
θεάτρου και του βωμού, ανεγέρθηκε ο Ναός της Παναγίας της Τήνου. Λίγο παραδίπλα υπήρχε η «Ιερή
Κρήνη της Αμφιτρίτης», όπου όποιος έπινε νερό από αυτήν και έπασχε από μία ασθένεια γινόταν καλά.
Η Πηγή αυτή υπάρχει ακόμα και σήμερα, και μάλιστα θεωρείται η θαυματουργή Πηγή της Παναγίας.
Όταν χτίστηκε ο υπέρλαμπρος ναός του Ποσειδώνα στη θέση Κιόνια , 2,5 χιλιόμετρα από τη Χώρα της
Τήνου, οι προσκυνητές που πήγαιναν στην Δήλο πραγματοποιούσαν απαραίτητη στάση στην Τήνο για να
βουτήξουν και να καθαρθούν στα εξαγνιστικά λουτρά του Ναού του Ποσειδώνα, προκειμένου να
περάσουν «καθαροί» στο Ιερό Νησί του Απόλλωνα, την Δήλο. Ας μην ξεχνάμε ότι η Δήλος στην αρχή
ήταν Α-Δηλος, δηλαδή αόρατη. Με την παρέμβαση του Ποσειδώνα τέσσερεις διαμαντένιες στήλες
στερέωσαν το περιπλανώμενο νησί (Αστερία) στο Αιγαίο ώστε η Ά-δηλος (αόρατη) να γίνει Δήλος,
δηλαδή ορατή, για να μπορέσει η Λητώ να γεννήσει την Άρτεμη και τον Απόλλωνα. Φρουρός λοιπόν ο
Ποσειδώνας στην γέννα των μεγάλων θεών Απόλλωνα και Άρτεμις, φρουρός και ο Ναός του για τους
προσκυνητές στο Ιερό Νησί της Θείας Γέννησης, Δήλου.

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή της χριστιανικής παράδοσης που παρατίθεται στην ιστοσελίδα του
Πανελλήνιου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, η μοναχή Πελαγία για τρεις συνεχόμενες
εβδομάδες (Κυριακή 9,16,23/7/1822), έβλεπε στον ύπνο της την Παναγία να της ζητά να οργανώσει
ανασκαφές για να ξεθάψουν και να ανακαινίσουν τον Ναό της που είναι θαμμένος στον αγρό του
Αντωνίου Δοξαρά στην Χώρα της Τήνου (πηγή https://www.dropbox.com/s/3x9n6hb7gcikxic/www-
panagiatinou-gr.pdf?dl=0 ). Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, 9 Ιουλίου του 1822, παρουσιάστηκε στον ύπνο
της μοναχής Πελαγίας, μια γυναίκα με λαμπρή περιβολή και θαυμάσια μορφή και της είπε: «Πήγαινε

428
στον επίτροπο της Μονής Σταματέλο Καγκάδη και πες του να σκάψουν, να ανακαλύψουν το σπίτι μου
στο κτήμα του Αντώνιου Δοξαρά»
(πηγή https://www.dropbox.com/s/3z96scj67ojzb9v/ag_pelagia.pdf?dl=0 ). Η Αγία Πελαγία συνοδεία
της Ηγουμένης της Μονής ειδοποιεί τον Μητροπολίτη Γαβριήλ της Τήνου ο οποίος προσκαλεί τον λαό
της Τήνου στον Μητροπολιτικό ναό των Ταξιαρχών, παρακαλώντας τον να συνδράμουν, για τον σκοπό
αυτό, σε χρήμα ή και σε εργασία. Ο λαός πρόθυμα άρχισε τις ανασκαφές στις αρχές Σεπτεμβρίου 1822.
Με την ανασκαφή του 1822 που ακολούθησε του οράματος της Πελαγίας, βρέθηκε το αρχαίο Θέατρο και
Ιερό του Διονύσου. Εκεί βρισκόταν εκτός από το θέατρο και ένας μικρός βωμός του Ποσειδώνα και της
πανέμορφης νύμφης Αμφιτρίτης (πηγή
https://www.dropbox.com/s/tj3vq17e9ureqba/vomos_amfitritis.pdf?dl=0 ). Ωστόσο δεν βρέθηκε κανένα
ίχνος εικόνας, ενώ ήταν προφανές ότι ούτε τα λείψανα του βωμού της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα,
ούτε τα ερείπια του Θεάτρου και Ιερού του Διονύσου ανήκαν σε ναό της Παναγίας, πράγμα που
επισκίασε το θετικό κλίμα και οδήγησε τον κόσμο σιγά – σιγά στην εγκατάλειψη του εγχειρήματος. Όσο
οι εργασίες δεν έφερναν αποτέλεσμα, ο λαός χλεύαζε και κατηγορούσε την Πελαγία ως ονειροπόλα. Υπό
την πίεση της λαϊκής δυσαρέσκειας οι εργασίες επαναλαμβάνονται με περισσότερη οργάνωση και πείσμα
και στις 30/1/1823, η αξίνα του Δημ. Βλάσση χτυπάει στο θαυματουργό εικόνισμα της Παναγίας
Ευαγγελίστριας. Η εύρεση της εικόνας θεωρήθηκε ευλογία για το επαναστατημένο έθνος. Η είδηση της
εύρεσης της εικόνας, κατά την περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821 θεωρήθηκε καλός οιωνός
και το νησί επισκέφτηκαν για αυτό το λόγο οι Κολοκοτρώνης, Μιαούλης, Νικηταράς και Μακρυγιάννης,
για να προσκυνήσουν. Η ολοκλήρωση του έργου της ανεγέρσεως του Ναού της Παναγίας οφείλεται στη
σημαντική συνδρομή, σε εργασία και χρήμα, τόσο του τηνιακού λαού, όσο και χριστιανών από την
Ελλάδα και το εξωτερικό. Το σύνολο των εργασιών ανέγερσης ολοκληρώθηκε το 1880. Απαιτήθηκαν
μεγάλες ποσότητες μαρμάρων, οι οποίες κατά κύριο λόγο μεταφέρθηκαν από τον αρχαιολογικό χώρο της
γειτονικής Δήλου γενέτειρας του Απόλλωνα και της δίδυμης αδελφής του Άρτεμις.

– H μυθολογία συνέδεσε τη Δήλο με τη γέννηση των θεού Απόλλωνα. Για το λόγο αυτό η Δήλος
αποτελούσε ιερό τόπο κατά την αρχαιότητα. Όπως αναφέρει ο σχετικός μύθος, η Δήλος ήταν αρχικά ένα
μικρό πλεούμενο νησί που έπλεε άσκοπα στο πέλαγος. Όταν η Λητώ, κόρη του Τιτάνα Κόιου, έμεινε
έγκυος από το Δία, προκάλεσε την οργή της Ήρας, η οποία την καταδίωκε και δεν μπορούσε να βρει
καταφύγιο πουθενά. Τότε ο Δίας παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να της προσφέρει καταφύγιο και ο
Ποσειδώνας ακινητοποίησε το πλεούμενο νησί με αποτέλεσμα να σχηματιστεί η Δήλος. Στη Δήλο βρήκε
καταφύγιο η Λητώ και γέννησε τους δίδυμους θεούς Απόλλωνα και Άρτεμη. Το Απολλώνιο Ιερό
http://goo.gl/maps/rIWVU , εδραιωμένο ήδη από τους Ομηρικούς χρόνους, έφθασε στη μεγαλύτερη
ακμή του στη διάρκεια των αρχαϊκών (7ος-6ος αι. π.Χ.) και κλασικών (5ος-4ος αι. π.Χ.) χρόνων.
Έλληνες απ’ όλο τον τότε ελληνικό κόσμο συγκεντρώνονταν στο νησί για να λατρέψουν τον θεό του
φωτός Απόλλωνα και την δίδυμη αδελφή του Άρτεμη, θεά της Σελήνης. Το ναϊκό συγκρότημα του
Απόλλωνα αποτελείται από τρείς ναούς. Ο πρώτος ναός του Απόλλωνος των ιστορικών χρόνων,
επιβλητικός παρά το μικρό ακόμη μέγεθός του, χτίστηκε μεταξύ των ετών 530-510 π.Χ. Λίγο μετά το
478 π.Χ. άρχισε, προς νότον του πρώτου ναού, η ανέγερση του δεύτερου ναού του Απόλλωνος. Ο ναός
ολοκληρώθηκε μετά το 303 π.Χ. Στο διάστημα 425-417 π.Χ. η Αθήνα, στην αυλαία του μεγαλείου της
και βαθύτατα επηρεασμένη από την γενική κρίση που επέφερε στην πόλη ο λοιμός (429 και 427/6 π.Χ.),
ίδρυσε στην Δήλο τον τρίτο ναό του Απόλλωνος, σε μια προσπάθεια να εξευμενίσει τον καταστροφέα-
λυτρωτή θεό. Ο νέος ναός, που υψώθηκε ανάμεσα στον παλιό (πρώτο) ναό και στον δεύτερο ναό,
κατασκευάσθηκε από λευκό πεντελικό μάρμαρο και πιθανότατα από τεχνίτες που είχαν εργαστεί στα
μεγάλα οικοδομικά σύνολα της Αθήνας. Μάλιστα, η δεξιοτεχνία της εκτέλεσης, η αντίληψη των μορφών
καθώς και η πρωτότυπη και συνάμα άρτια συναρμογή των αρχιτεκτονικών στοιχείων παραπέμπουν στον
γνωστό αρχιτέκτονα Καλλικράτη, συνάδελφο του Ικτίνου στον Παρθενώνα και αρχιτεχνίτη του ναού της
Αθηνάς Νίκης.

– Κλάρος είναι το όνομα της περιοχής και η τοποθεσία ενός ιερού μαντείου του αρχαίου Έλληνα θεού
Απόλλωνα http://goo.gl/maps/WPNx8 , κοντά στην Κολοφώνα της Ιωνίας, της Μικράς Ασίας (σημερινή
Τουρκία). Ιδρύθηκε από τη Μαντώ, κόρη του Τειρεσία. Σύμφωνα με μια παράδοση, πριν από δηλώσεις

429
τους, κάθε φορά όλοι οι προφήτες συνήθιζαν να πίνουν ομαδικώς μέσα σε αυτό το σπήλαιο. Οι
ανασκαφές ξανάρχισαν μεταξύ 1950 και 1961 σύμφωνα με τον Louis Robert, για την ανάδειξη του
περίφημου δωρικού ναού του Απόλλωνα, που υπήρξε έδρα του μαντείου, στην διάρκεια της ελληνιστικής
περιόδου του 3ου. αιώνα π.Χ., για την σημερινή υποδοχή επισκεπτών.
Στο μαντείο της Κλάρου είχαν την έδρα τους δύο Σίβυλλες που έζησαν σε διαφορετικές χρονικές
περιόδους και ήταν απόγονοι δύο διάσημων Ελλήνων προφητών. Η πρώτη ήταν η Σίβυλλα η Κολοφωνία,
η οποία ονομαζόταν Λάμπουσα και ήταν απόγονος του μάντη Κάλχα. Η δεύτερη Σίβυλλα, που ήταν και
η αρχαιότερη, ήταν η Μαντώ η οποία απεκαλείτο και Σίβυλλα Θεσσαλή. Η Μαντώ έζησε πριν από τον
Τρωικό πόλεμο, ήταν κόρη του τυφλού μάντη Τειρεσία και σύμφωνα με μία παράδοση ήταν αυτή που
ίδρυσε το μαντείο του Απόλλωνος στην Κλάρο. Ο τυφλός πατέρας της ήταν αυτός που προανήγγειλε
στους Αχαιούς την νικηφόρα εκστρατεία κατά της Τροίας. Πολύ κοντά στην Κλάρο βρίσκεται η
Μίλητος, η σπουδαιότερη πόλη της Ιωνίας αλλά και όλης της Ελλάδας πριν από την ακμή των Αθηνών.
Στην πόλη αυτή, που ήταν πανάρχαια αποικία των Κρητών, ιδρύθηκε το πρώτο Πανεπιστήμιο του
κόσμου, η περίφημη πολυτεχνική και φιλοσοφική σχολή της Μιλήτου, με πρωτεργάτες τον Θαλή τον
Μιλήσιο, τον πατέρα της Γεωμετρίας και της μαθηματικής αποδείξεως, και τους μαθητές του
Αναξίμανδρο και Αναξιμένη.

– Σε μικρή απόσταση νοτίως της Μιλήτου, στην πόλη Δίδυμα, υπήρχε ο ναός και το μαντείο του
Διδυμαίου Απόλλωνος http://goo.gl/maps/4lW6m , ο οποίος μαζί με τον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσσο
ήταν οι δύο μεγαλύτεροι ναοί του αρχαίου ελληνικού κόσμου.

– Η Πορτάρα http://goo.gl/maps/mYpva είναι η τεράστια μαρμάρινη πύλη ενός εκατόμπεδου ναού που
ξεκίνησε να χτίζεται τον 6ο π.χ. αιώνα προς τιμήν του θεού Απόλλωνα στη νήσο Νάξο. Στέκεται
επιβλητική στο νησάκι «παλάτια» ή νησί του Βάκχου όπως λέγεται διαφορετικά στην αριστερή άκρη του
λιμανιού της Νάξου. Σύμφωνα με την μυθολογία, σε αυτό το νησάκι ο Θησέας εγκατέλειψε την Αριάδνη
και από εδώ την απήγαγε ο Διόνυσος με την ακολουθία του. Την κατασκευή του ναού ξεκίνησε ο
τύραννος Λύγδαμις ο οποίος φιλοδοξούσε να δημιουργήσει έναν ναό παρόμοιο με το ναό του ολυμπίου
Διός στην Αθήνα. Ο ναός θεμελιώθηκε γύρω στο 530 π.Χ. ως μια εξαιρετικά φιλόδοξη κατασκευή η
οποία όμως τελικά δεν θα ολοκληρωθεί.

– Δυτικά και πάνω από το παραθαλάσσιο χωριό Απόλλωνα της Νάξου βρίσκεται ένα από τα δυο αρχαία
λατομεία της Νάξου στα οποία πρωτοξεκίνησε η μεγαλύτερη τέχνη της αρχαιότητας, η
μαρμαρογλυπτική. Οι «κούροι» της Νάξου είναι οι αρχαιότεροι στον ελληνικό κόσμο και από το αρχαίο
αυτό λατομείο του Απόλλωνα μεταφέρθηκαν στη Δήλο, αλλά και σε άλλα μέρη εκατοντάδες ημίεργα
αγάλματα και μαρμάρινοι όγκοι, με γνωστότερα αυτά στις Μέλανες Νάξου. Στο αρχαίο λατομείο του
Απόλλωνα έχει απομείνει ο υπερμεγέθης κούρος (11 μέτρα), δεκάδες τομές στα μάρμαρα και πολλά
κομμάτια από μέλη αρχιτεκτονικά, αλλά και απομεινάρια από ημίεργους κούρους. Ο εντυπωσιακός
τεράστιος κούρος είναι γνωστός ως κούρος του Απόλλωνα http://goo.gl/maps/Z0mGO . Οι ειδικοί
διαφωνούν για το ποιόν παριστάνει, άλλοι υποστηρίζοντας ότι παριστάνει τον θεό Απόλλωνα και άλλοι
τον θεό Διόνυσο που και οι δύο λατρεύτηκαν στην Νάξο. Το άγαλμα μπορεί να μη το ολοκλήρωσαν είτε
γιατί ράγισε και δεν γινόταν περαιτέρω επεξεργασία του, είτε για κάποιους λόγους ακυρώθηκε ή δεν
πληρώθηκε η παραγγελία του.

– Οι νέες ανακαλύψεις στο μικρό νησί Δεσποτικό που βρίσκεται Δυτικά της Αντιπάρου, και απέναντι
από την Πάρο, φανερώνουν έντονη δράση στο μικρό βραχονήσι . Ιδιαίτερα σημαντικά και διαφωτιστικά
για την τοπογραφία, την έκταση και τη χωροταξική οργάνωση του ιερού του Απόλλωνα
http://goo.gl/maps/fvHUi , στο ακατοίκητο νησί Δεσποτικό, δυτικά της Αντιπάρου, ήταν τα
αποτελέσματα της φετινής ανασκαφικής περιόδου (25/5/2015 έως 3/7/2015) βάσει των οποίων
ταυτοποιήθηκε το Ιερό του Απόλλωνα στο Δεσποτικό Κυκλάδων.

– Το ιερό του Απόλλωνα στο Δαφνί http://goo.gl/maps/VmJ3o ήταν μία από τις πιο σημαντικές στάσεις
της ελευσινιακής πομπής. Ο Απόλλων εδώ είχε πιθανότατα την προσωνυμία «Δαφνηφόρος». To

430
συμπέρασμα αυτό προκύπτει από επιγραφή σε μαρμάρινη έδρα-θρόνο στο αθηναϊκό θέατρο του
Διονύσου, όπου διαβάζουμε «Ιερέως Απόλλωνος Δαφνηφόρου». Ο ιερός χώρος , τον οποίο περιγράφει
με ακρίβεια ο Παυσανίας, έχει εντοπιστεί στα όρια που καταλαμβάνει σήμερα η βυζαντινή μονή
Δαφνίου. Επιπλέον, αρκετά λίθινα κατάλοιπα από το ιερό του Απόλλωνα βρέθηκαν εντοιχισμένα στα
μεταγενέστερα βυζαντινά κτίσματα, και εντός της περιβόλου της Μονής. Η αρχιτεκτονική μορφή του
ναού του Απόλλωνα αλλά και ολόκληρου του ιερού μάς είναι σχεδόν ολοκληρωτικά άγνωστη. Η
ονομασία της μονής έχει συνδεθεί με το αρχαίο Ιερό του Δαφναίου Απόλλωνα, πάνω στο οποίο έχει
κτιστεί. Κατά την χριστιανική εκδοχή η προέλευση της ονομασίας συσχετίζεται με την Παναγία της
Δάφνης στην Κωνσταντινούπολη. Μία παράδοση, αναφέρει ότι η ονομασία καθώς και η ίδρυση του
Δαφνίου σχετίζονται με τη βασιλοπούλα Δάφνη. Θρύλος της εποχής αναφέρει ότι η Δάφνη ναυάγησε στη
θάλασσα του Σκαραμαγκά, αλλά διασώθηκε μαζί με δώδεκα βαρέλια γεμάτα φλουριά. Για να
ευχαριστήσει την Παναγία, έχτισε προς τιμήν της το μοναστήρι και όσα φλουριά περίσσεψαν τα έθαψε
σε επτά πιθάρια στον περίβολο της μονής.

– Η Ανάφη σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία αναδύθηκε από το βυθό του Αιγαίου, με διαταγή του
Απόλλωνα για να προσφέρει καταφύγιο στους Αργοναύτες. Συγκεκριμένα, οι Αργοναύτες καθώς
επέστρεφαν από την Κολχίδα, διασχίζοντας το Κρητικό Πέλαγος για να μπουν στο Αιγαίο, μια νύκτα
κατασκότεινη, δίχως άστρα και φεγγάρι, έπεσαν πάνω σε σφοδρή κακοκαιρία. Η άγρια θάλασσα και οι
δυνατοί άνεμοι οδηγούσαν την Αργώ σε ολοσχερή καταστροφή, χωρίς οι Αργοναύτες να μπορούν να την
κατευθύνουν. Τότε ο Ιάσων σήκωσε τα χέρια στον ουρανό και παρακάλεσε τον Απόλλωνα να τους σώσει
τάζοντάς του τάματα. Ο θεός έριξε ένα βέλος μπροστά τους, ο κόσμος ολόγυρα έλαμψε μεμιάς και οι
Αργοναύτες είδαν ξαφνικά να αναφαίνεται ένα μικρό νησί, όπου και προσάραξαν. Με την ανατολή του
ηλίου, στο πρώτο άλσος που συνάντησαν, ίδρυσαν βωμό για να τιμήσουν τον Απόλλωνα Αιγλήτη για τη
σωτήρια αίγλη (λάμψη) που έριξε μέσα στην καταιγίδα. Το νησί ονομάστηκε Ανάφη γιατί αναφάνηκε
μέσα στη θάλασσα και έκτοτε ο θεός λατρεύτηκε ως Αναφαίος ή Αιγλήτης (τω παρά προσδοκιών
Αναφανήναι). Κάθε χρόνο οι αρχαίοι κάτοικοι του νησιού τιμούσαν τον Απόλλωνα με μια γιορτή που
ονομαζόταν Υακίνθεια. Η Ιερά Οδός που οδηγούσε στο Ιερό του Απόλλωνα ξεκινούσε από την
ανατολική πλευρά της πόλεως και ακολουθώντας το διάσελο κατέληγε στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται
το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, αφιερωμένο στην Παναγία την Καλαμιώτισσα (γέννηση της
Θεοτόκου) http://goo.gl/maps/6WmYN .

– Με την ονομασία Παναγία η Εκατονταπυλιανή, ή Παναγία η Καταπολιανή http://goo.gl/maps/tpXp8

φέρεται περισπούδαστος χριστιανικός ιστορικός ναός που βρίσκεται στη πρωτεύουσα της νήσου Πάρου,
την Παροικιά πολύ κοντά στον λιμένα της. Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα καλοδιατηρημένα
παλαιοχριστιανικά μνημεία που βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια και μάλιστα το μεγαλύτερο σε
μέγεθος. Σύμφωνα με την παράδοση το αρχικό κτίσμα του ναού αυτού ήταν έργο του Αυτοκράτορα του
Βυζαντίου Μέγα και Αγίου Κωνσταντίνου προς εκπλήρωση επιθυμίας της μητέρας του, της Αγίας
Ελένης. Στο σημείο αυτό αναφέρεται ότι κατά το ταξίδι της Βασιλομήτορος Ελένης προς τους Αγίους
Τόπους λόγω μεγάλης θαλασσοταραχής το πλοίο που επέβαινε αναγκάσθηκε να καταφύγει στη Πάρο.
Εκεί προσευχόμενη η Αγία Ελένη στην Παναγία, προστάτιδα της Κωνσταντινούπολης, έταξε με την
ολοκλήρωση του ταξιδιού της να κτίσει μια μεγαλόπρεπη εκκλησία αφιερωμένη στη Κοίμηση της
Θεοτόκου. Το τάμα αυτό ήταν που υλοποίησε ο γιος της Μέγας Κωνσταντίνος χτίζοντας μια τρίκλιτη
βασιλική περί τον 4ο αιώνα. Η επίσημη ονομασία είναι Εκατονταπυλιανή, όπου σύμφωνα με την
παράδοση 99 πύλες (πόρτες) είναι φανερές ενώ η 100η θα φανερωθεί με το άνοιγμα αντίστοιχης
μυστικής πόρτας που βρίσκεται στην Αγιά Σοφιά. Ανεξάρτητα όμως της παραπάνω παράδοσης,
ετυμολογικά το όνομα Εκατονταπυλιανή ή Εκατομπυλιανή, ή Καταπολιανή, θυμίζει τις «Εκατόμπυλες
Θήβες» της αρχαιότητας που είχε ψάλλει και ο Αισχύλος. Μάλιστα και ο Όμηρος με αυτή την ονομασία
χαρακτήρισε τις Θήβες της Αιγύπτου που λόγω μεγέθους, πολύ πιθανόν να είχε είτε πενήντα πύλες που
αθροιζόμενες εισόδου – εξόδου θεωρούνταν εκατό, ή και πραγματικά εκατό που ως αριθμός ήταν στην
Αίγυπτο ιερός, ή ακόμα και την Εκατόμπυλο που ήταν μια ελληνιστική πόλη στην Παρθία.

431
– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το σημείο που βρισκόταν ο βωμός του Ποσειδώνα και της
Αμφιτρίτης και το Θέατρο και Ιερό του Διονύσου (σήμερα Ναός της Παναγίας στην Τήνο), και πλευρές
έως, α) το ναό του Δαφνηφόρου Απόλλωνος στο Χαϊδάρι (σήμερα Μονή Δαφνίου αφιερωμένης στην
Παναγία) (144,33 χλμ) και β) το ναό του Απόλλωνα στην Ανάφη (σήμερα ναός Ζωοδόχου Πηγής
αφιερωμένος στην Παναγία) (144,5 χλμ). (εικόνα 1)

432
433
– Δύο ακόμη αρχαίοι ελληνικοί ναοί, ένας του Απόλλωνα στην Κέα και ένας του Ποσειδώνα στην
Αρκαδία, ταυτοποιούν το σημείο που βρισκόταν ο βωμός του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης και το
Θέατρο και Ιερό του Διονύσου (σήμερα Ναός της Παναγίας της Τήνου) ως εξής: Η ευθεία που ενώνει το
Ιερό Ίππιου Ποσειδώνα στη Μαντινεία με το σημείο που βρισκόταν ο βωμός του Ποσειδώνα και της
Αμφιτρίτης και το Θέατρο και Ιερό του Διονύσου (σήμερα Ναός της Παναγίας στην Τήνο), διέρχεται
ακριβώς από το ναό του Απόλλωνα στην Κέα. Δηλαδή, το Ιερό Ίππιου Ποσειδώνα στη Μαντινεία
Αρκαδίας, ο βωμός του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης και το Θέατρο και Ιερό του Διονύσου
(σήμερα Ναός της Παναγίας στην Τήνο) και ο ναός του Απόλλωνα στην Κέα, βρίσκονται στην ίδια
ακριβώς ευθεία. Η ευθεία είναι 243,13 χιλιόμετρα (εικόνα 2). Σημειωτέων ότι στο Θέατρο του
Διονύσου γίνονταν γιορτές και αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα και του Διονύσου.

434
435
Ακολουθεί Απολλώνιο γεωδαιτικό μεγαλείο:

Ιερά σύμβολα του Απόλλωνα, μεταξύ άλλων, είναι ο Τρίπους (αλληγορικά ο Χρόνος, ως παρελθόν,
παρόν και μέλλον) και το τόξο ή βέλος.

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή τον Κούρο του Απόλλωνα στη Νάξο, και πλευρές έως, α) το ναό
του Απόλλωνα στο Δεσποτικό (52,85 χλμ) και β) το σημείο που βρισκόταν ο βωμός της Αμφιτρίτης και
του Ποσειδώνα και το Θέατρο και Ιερό του Διονύσου (σήμερα Ναός της Παναγίας στην Τήνο) (52,85
χλμ) (εικόνα 3).

436
437
Η κορυφή του παραπάνω ισοσκελούς γεωδαιτικού τριγώνου , ήτοι ο Κούρος του Απόλλωνα στη
Νάξο, αποτελεί την «αιχμή» ενός εκπληκτικού γεωδαιτικού «βέλους». Είναι το «Βέλος του Απόλλωνα»
που ξεκινά από το Ναό του Απόλλωνα Δειραδιώτη στο Άργος και καταλήγει στον Κούρο του Απόλλωνα
στη Νάξο (εικόνα 4). Το νότιο άκρο του «ακουμπά» στον ναό του Απόλλωνα στο Δεσποτικό, ενώ το
βόρειο, στο σημείο που βρισκόταν ο βωμός της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα και το Θέατρο και Ιερό
του Διονύσου (σήμερα Ναός της Παναγίας στην Τήνο).

438
439
Η νότια πλευρά του «βέλους», ήτοι η πλευρά «ναός του Απόλλωνα στο Δεσποτικό – Κούρος του
Απόλλωνα στη Νάξο» διέρχεται ακριβώς από τον ναό του Απόλλωνα στην Πορτάρα της Νάξου (εικόνα
5).

440
441
– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το σημείο που βρισκόταν ο βωμός της Αμφιτρίτης και του
Ποσειδώνα και το Θέατρο και Ιερό του Διονύσου (σήμερα Ναός της Παναγίας στην Τήνο), και πλευρές
έως, α) το ναό του Απόλλωνα στην Κλάρο της σημερινής Τουρκίας (185,87 χλμ) και β) το ναό του
Απόλλωνα στα Δίδυμα της σημερινής Τουρκίας (185,87 χλμ) (εικόνα 6).

442
443
– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή τον ναό της Παναγίας Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, και
πλευρές έως, α) το ναό του Απόλλωνα στη Δήλο (36,65 χλμ) και β) τον Κούρο του Απόλλωνα στη Νάξο
(36,65 χλμ) (εικόνα 7).

444
445
– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή το ναό του Απόλλωνα στις Συρακούσες, και πλευρές έως, α) το
ναό της Παναγίας της Τήνου (πρώην βωμός της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα και Θέατρο και Ιερό του
Διονύσου) (875,21 χλμ) και β) το ναό της Παναγίας Εκατονταπυλιανής (875,21 χλμ) (εικόνα 8).

446
447
Τι συμβαίνει εδώ? Έχουμε να κάνουμε με κάποια θρησκευτική ελίτ που λατρεύει μυστικά τον
Απόλλωνα? Πρόκειται για κάποιο μυστικό πρωτόκολλο που ακολουθούν οι αρχιτέκτονες των
χριστιανικών ναών, άγνωστο στο ευρύ κοινό, ήτοι για κάποια χριστιανική ελίτ που τον 4ο και 17ο αιώνα
επέλεξε τις θέσεις που οικοδομήθηκαν οι ναοί της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο και της
Παναγίας της Τήνου, έτσι που να δημιουργούνται τέλειες γεωδαιτικές διατάξεις με ναούς του
Απόλλωνα? Ή συμβαίνει το αδιανόητο, «Κάποιος» ή «Κάτι» το Υπεράνθρωπο να γνώριζε ή/και να
καθόρισε τα ακριβή σημεία που θα κτίζονταν οι ναοί της Παναγίας Εκατονταπυλιανής στην Πάρο και της
Παναγίας της Τήνου, 900 και 2322 χρόνια μετά την οικοδόμηση των ναών του Απόλλωνα σε, Δήλο,
Κλάρο, Δίδυμα, Συρακούσες, Νάξο, Δεσποτικό, Χαϊδάρι και Ανάφη.

1. Συμμετρίες που εντοπίζονται μεταξύ αρχαίων ελληνικών και χριστιανικών ναών, πρέπει να
υποψιάζουν για το ενδεχόμενο κάτω από τον χριστιανικό ναό να βρίσκονται τα ερείπια κάποιου αρχαίου
ελληνικού. Και τούτο, διότι κατά τα πρωτοχριστιανικά ιδίως χρόνια, αλλά και μεταγενέστερα, στα
πλαίσια της σκληρής διαπάλης για την επικράτηση της νέας θρησκείας έναντι της παλιάς, η κατεδάφιση
ή/και η αποξήλωση των αρχαίων ελληνικών ναών αποτελούσε εξαιρετικά διαδεδομένη πρακτική.
Η ανωτέρω παραδοχή, ήτοι κάτω από τα θεμέλια χριστιανικού ναού να βρίσκονται θαμμένα τα λείψανα
κάποιου αρχαίου ελληνικού ναού, επιβεβαιώνεται πλήρως στην περίπτωση του ναού της Παναγίας της
Τήνου. Και τούτο, διότι στο σημείο που υπέδειξε η Αγία Πελαγία ανακαλύφθηκαν τα ερείπια του
αρχαίου Θεάτρου και Ιερού του Διονύσου. Εκεί υπήρχαν και τα λείψανα του μικρού ναού – βωμού της
Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα, όπου αργότερα ανεγέρθηκε ο Ναός της Παναγίας της Τήνου.

2. Ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο με τον ναό της Παναγίας Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, αφού ο ναός
αυτός δεν καλύπτει τα λείψανα κάποιου ναού αρχαίας ελληνικής θεότητας. Ήταν έργο του Αυτοκράτορα
του Βυζαντίου Μέγα Κωνσταντίνου προς εκπλήρωση επιθυμίας της μητέρας του, της Αγίας Ελένης, που
υλοποίησε χτίζοντας μια τρίκλιτη βασιλική περί τον 4ο αιώνα.
Για το λόγο αυτό πρέπει η έρευνα να χωριστεί σε δύο μέρη: Το πρώτο είναι ο βωμός της Αμφιτρίτης και
του Ποσειδώνα και το Θέατρο και Ιερό του Διονύσου (σήμερα Ναός της Παναγίας στην Τήνο). Το
δεύτερο, η Παναγία Εκατονταπυλιανή στην Πάρο.

3. Οι δυο ναοί της Παναγίας στην Πάρο και στην Τήνο χρονολογούνται από τον 4ο και 17ο αι. μ.Χ, ενώ
οι αρχαίοι ελληνικοί ναοί του Απόλλωνα σε, Δήλο, Κλάρο, Δίδυμα, Συρακούσες, Νάξο, Δεσποτικό,
Χαϊδάρι και Ανάφη, που δένονται γεωδαιτικά με τους παραπάνω δύο ναούς της
Παναγίας χρονολογούνται από τον 6ο αι.π.Χ και ύστερα. Στην ίδια εποχή πρέπει να χρονολογούνται και
ο βωμός της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα και το Θέατρο και Ιερό του Διονύσου (σήμερα Ναός της
Παναγίας στην Τήνο). Είναι προφανές ότι, γεωδαιτικές μέθοδοι τοποθέτησης ναΐκών κτισμάτων με
τέτοια ακρίβεια στη γήινη επιφάνεια ήταν, για την αναφερόμενη περίοδο από το 6ο αι. π.Χ έως τον 17ο
αι. μ.Χ , μέθοδοι παντελώς άγνωστες στο είδος μας. Τη δυνατότητα αυτή ο άνθρωπος απέκτησε μόλις το
1980, όταν τελειοποιήθηκε το γεωδαιτικό πρότυπο WGS-84 (World Geodetic System) με το οποίο ο
πολιτισμός μας καθόρισε το τελικό γεωδαιτικό ελλειψοειδές αναφοράς και το οποίο αναθεωρήθηκε
τελευταία φορά το 2004. [Με την XVII Γενική Συνέλευση της IUGG στην Καμπέρα υιοθέτησε
το γεωδαιτικό ελλειψοειδές αναφοράς διαστάσεων a = 6378137 και F = 1/ 298,25722, το οποίο
χρησιμοποιείται σήμερα τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα στο ΕΓΣΑ 87 και στο HEPOS. Στις αρχές
της δεκαετίας του 1980 η ανάγκη για ένα νέο παγκόσμιο σύστημα γεωδαιτικών ήταν γενικά
αναγνωρισμένη, τόσο από τη γεωδαιτική κοινότητα, όσο και από το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Το νέο
Παγκόσμιο Γεωδαιτικό Σύστημα WGS 84 που αποτελεί το σύστημα αναφοράς και πλέον
χρησιμοποιείται από το παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης, είναι γεωκεντρικό και σε παγκόσμιο
επίπεδο η απόκλισή του υπολογίζεται εντός του εύρους του ± 1 m].
Αποδεικνύεται ότι οι τέλειοι γεωδαιτικοί δεσμοί μεταξύ των ναών του Απόλλωνα σε, Δήλο, Κλάρο,
Δίδυμα, Συρακούσες, Νάξο, Δεσποτικό, Χαϊδάρι και Ανάφη, του Κούρου του Απόλλωνα στη Νάξο, του
βωμού της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα και του Θεάτρου και Ιερού του Διονύσου (σήμερα Ναός της
Παναγίας στην Τήνο) και του ναού της Παναγίας Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, δεν αποτελούν πράξη
συνειδητή του πολιτισμού μας, αλλά ότι είναι πράξη ασυνείδητη. Και τούτο, διότι τα σημεία στα οποία

448
οικοδομήθηκαν τα ναΐκά ανωτέρω κτίσματα δεν θα μπορούσε ποτέ να επιλεγούν συνειδητά βάσει ενός
σχεδίου γεωδαιτικού μεταξύ τους δεσμού, διότι τη δυνατότητα αυτή ο άνθρωπος απέκτησε μόλις το 1980
όταν και τελειοποιήθηκε το γεωδαιτικό πρότυπο WGS-84.

4. Σχετικά με τον Ναό της Παναγίας στην Τήνο: Και στην ακραία ακόμη υπόθεση ότι οι χριστιανοί του
17ου αιώνα μ.Χ διέθεταν άγνωστες στον πολιτισμό μας γεωδαιτικές γνώσεις, που τους επέτρεπαν την
τοποθέτηση ναΐκών κτισμάτων στη γήινη επιφάνεια με τέτοια θαυμαστή ακρίβεια, την εκδοχή αυτή
αποκλείει ο ναός του Απόλλωνα στο Δεσποτικό, με τρόπο που κανείς να μην μπορεί να ισχυριστεί ότι
εσκεμμένα ο πολιτισμός μας κατασκεύασε το έτος 1880 τον ναό της Παναγίας στην Τήνο έτσι που να
δημιουργείται γεωδαιτικός δεσμός του με τον ναό του Απόλλωνα στο Δεσποτικό. Το λογικό κενό εδώ,
είναι ότι ο ναός της Παναγίας της Τήνου οικοδομήθηκε το 1880. Ο ναός του Απόλλωνα στο
Δεσποτικό χρονολογείται στον 6ο αι.π.Χ. Ήρθε στο φως (και ταυτοποιήθηκε ως ναός του Απόλλωνα)
με τα αποτελέσματα της ανασκαφικής περιόδου που διήρκεσε από 25/05/2015 έως 03/07/2015. Τούτων
δοθέντων, το ισοσκελές γεωδαιτικό τρίγωνο με κορυφή τον Κούρο του Απόλλωνα στη Νάξο και πλευρές
έως, α) το ναό του Απόλλωνα στο Δεσποτικό (52,85 χλμ) και β) το ναό της Παναγίας της Τήνου (52,85
χλμ) (εικόνα 3), αποδεικνύει ότι η οικοδόμηση του ναού της Παναγίας σε αυτό το σημείο Τήνου δεν
αποτελεί συνειδητή πράξη του πολιτισμού μας, αφού η οικοδόμηση του ναού της Παναγίας της Τήνου
ολοκληρώθηκε 135 χρόνια πρίν η αρχαιολογική σκαπάνη φέρει στο φως τον ναό του Απόλλωνα στο
Δεσποτικό. Άρα, και στην ακραία ακόμη υπόθεση ότι η Αγία Πελαγία, που το 1822 υπέδειξε το σημείο
που κτίστηκε ο ναός της Παναγίας της Τήνου, διέθετε γεωδαιτικές γνώσεις που της επέτρεπαν να
καθορίσει το ισοσκελές τρίγωνο «Κούρος Απόλλωνα Νάξου – Παναγία της Τήνου – Απόλλωνας
Δεσποτικού», τούτο θα ήταν λογικά αδύνατον, δοθέντος ότι η Αγία Πελαγία δεν γνώριζε την ύπαρξη του
ναού τού Απόλλωνα στο Δεσποτικό, ο οποίος ανακαλύφθηκε 193 χρόνια μετά το όραμα που είδε. Σε
κάθε δε περίπτωση, ο ναός της Παναγίας της Τήνου οικοδομήθηκε πάνω στα λείψανα του βωμού της
Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα και στα ερείπια του αρχαίου Θεάτρου και Ιερού του Διονύσου και άρα,
δεν είναι ο Ναός της Παναγίας της Τήνου που δένεται γεωδαιτικά με δέκα (10) Ναούς του Απόλλωνα και
έναν (1) Κούρο του Απόλλωνα, αλλά είναι τα Ιερά της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα και το Ιερό και
Θέατρο του Διονύσου που δένονται με τα Ιερά του Απόλλωνα. Ωστόσο παραμένει το ερώτημα, ποιά
Ανώτερη Δύναμη εμφανίστηκε στην Αγία Πελαγία με τη μορφή γυναίκας με λαμπρή περιβολή και
θαυμάσια μορφή και την προέτρεψε να προκαλέσει ανασκαφές για βρεθεί και να συντηρηθεί το σπίτι
της («να σκάψουν, να ανακαλύψουν και να συντηρήσουν το σπίτι μου»). Να ηταν άραγε η μορφή της
πανέμορφης νύμφης Αμφιτρίτης που εμφανίστηκε στην Αγία Πελαγία, για να έρθει στο φως το Ιερό της
και να αποκαλυφθεί η «Ιερή Κρήνη της» ?

5. Αυτό που με την χρήση των γεωδαιτικών εφαρμογών της Google αποδεικνύεται, είναι α) η ύπαρξη
τέλειων γεωδαιτικών δεσμών μεταξύ δύο Ναών του Απόλλωνα, ενός Κούρου του Απόλλωνα και ενός
χριστιανικού Ναού αφιερωμένου στην Παναγία (Εκατονταπυλιανή στην Πάρο), κάτω από τα θεμέλια του
οποίου, όμως, δεν βρίσκεται θαμμένος κάποιος αρχαίος ελληνικός ναός και, β) η ύπαρξη τέλειων
γεωδαιτικών δεσμών μεταξύ, του σημείου που υπέδειξε η Αγία Πελαγία στην Τήνο , 9 ναών του
Απόλλωνα και ενός Κούρου του Απόλλωνα – σημείο όπου η ανασκαφή του 1822 έφερε στο φως το
Θέατρο του Διονύσου και τα Ιερά του Διονύσου του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης.
Μείζον εδώ είναι, α) ποια Ανώτερη Δύναμη καθόρισε τη θέση που χτίστηκε ο ναός της Παναγίας
Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, έτσι που να δένεται γεωδαιτικά με δύο ναούς και έναν Κούρο του
Απόλλωνα (εικόνες 7 και 8) και, β) ποια Ανώτερη Δύναμη καθοδήγησε την Αγία Πελαγία να υποδείξει
το σημείο που «δείχνουν» 9 Ναοί και ένας Κούρος του Απόλλωνα, όπου η ανασκαφή του 1822 έφερε
στο φως το Θέατρο του Διονύσου και τα Ιερά της Αμφιτρίτης, του Ποσειδώνα και του Διονύσου.
[Διερευνάται δηλαδή, όχι το σημείο που κτίστηκε ο ναός της Παναγίας της Τήνου καθεαυτός, αφού στο
σημείο προϋπήρχαν το Θέατρο του Διονύσου και τα Ιερά της Αμφιτρίτης, του Ποσειδώνα και του
Διονύσου, αλλά το όραμα της Αγίας Πελαγίας η οποία υπέδειξε το σημείο στο οποίο ανακαλύφθηκαν τα
παραπάνω Ιερά των αρχαίων θεών].

449
6. Ως προς τον ναό της Παναγίας Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, κάτω από τα θεμέλια του οποίου δεν
βρίσκεται θαμμένος κάποιος αρχαίος ελληνικός ναός: Εδώ επαναλαμβάνεται το μεγαλείο του οπλίτη
Απόλλωνα, ο ναός οποίου έχει προβλέψει/καθορίσει τις θέσεις που θα κατασκευάζονταν σημαντικά
δομικά έργα του πολιτισμού μας με ισχυρό συμβολισμό (βλ. τεχνητή λίμνη Πλαστήρα, τεχνητή λίμνη
Κάρλα, ελληνικά καζίνο, διώρυγα της Κορίνθου κλπ).

7. Ως προς το όραμα της Αγίας Πελαγίας: Λίγο – πολύ όλοι και ιδίως όσοι έχουμε μεγαλώσει στην
ελληνική ύπαιθρο, έχουμε ακούσει παρόμοιες αφηγήσεις των γερόντων για εκπλήρωση ταμάτων και για
οράματα Αγίων ή του Χριστού και της Παναγίας, που πολλές φορές μπερδεύονται με φόβους για
δαίμονες και για νύμφες των νερών από αρχαίες λαϊκές δοξασίες και μύθους. Για την πληρότητα της
έρευνας, θα αναφερθώ σε πανομοιότυπο περιστατικό που μου είχε διηγηθεί πρόσωπο στην παιδική μου
ηλικία, την αξιοπιστία του οποίου κρίνω ως υψηλή. Το πρόσωπο αυτό αναζήτησα (πλέον βρίσκεται σε
προχωρημένη ηλικία) και του ζήτησα να μάθω λεπτομέρειες. Μου διηγήθηκε τα εξής: Όταν ήταν παιδί
είχε περάσει ένα καλοκαίρι σε παιδική κατασκήνωση. Μια νύχτα εμφανίστηκε στον ύπνο του ένας
γέροντας με ασκητική μορφή και αφού του συστήθηκε ως ο Άγιος Σπυρίδωνας του ζήτησε να πει στον
διευθυντή της κατασκήνωσης να φτιάξει στο σημείο (της κατασκήνωσης) μια εκκλησία αφιερωμένη σε
αυτόν. Το παιδί ντράπηκε και δεν είπε τίποτα. Την επομένη το όνειρο επαναλήφθηκε, αλλά το παιδί και
πάλι ντράπηκε και δεν μίλησε. Την τρίτη νύχτα η μορφή εμφανίστηκε σε άλλο παιδί ζητώντας του το ίδιο
ακριβώς πράγμα: να πει στο διευθυντή να φτιαχτεί μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Σπυρίδωνα. Το
παιδί ενημέρωσε τον διευθυντή, ο οποίος έδωσε αμέσως εντολή να χτιστεί ένα μικρό εκκλησάκι
αφιερωμένο στον Άγιο. Το εκκλησάκι μού το περιέγραψε ως ένα στεγασμένο πέτρινο οικοδόμημα που
μοιάζει με μικρό εικόνισμα. Ρώτησα το πρόσωπο της ιστορίας, πού ακριβώς βρίσκεται η τοποθεσία και
αν υπάρχει σήμερα το εκκλησάκι. Για το εκκλησάκι δήλωσε άγνοια, ενώ για την τοποθεσία της
κατασκήνωσης μού υπέδειξε σημείο εντός πυκνού (σήμερα) οικιστικού ιστού πλησίον της πόλης της
Ναυπάκτου. Το παράδοξο της ιστορίας είναι, ότι το σημείο που βρισκόταν η κατασκήνωση δημιουργεί
τέλειους γεωδαιτικούς δεσμούς με τρείς ναούς του Απόλλωνα! (οι δορυφορικές λήψεις της Google δεν
επιτρέπουν τον εντοπισμό εκκλησίας ή εικονίσματος). Το γεγονός αυτό, το οποίο είναι πανομοιότυπο με
την «υπόδειξη Πελαγίας», αποτελεί απλή ένδειξη ότι πιθανόν το «Υπεράνθρωπο» προκαλεί τα οράματα
τύπου «Πελαγίας» (το Υπεράνθρωπο δεν ταυτίζεται οπωσδήποτε με τον «Θεό» – προσωπικά, το
προσεγγίζω επιστημονικά, αλλά αυτό αποτελεί θέμα που θα αναλύσω σε επόμενο ποστ). Ωστόσο,
παραμένω εξαιρετικά επιφυλακτικός. Για να μιλούσαμε για γεωδαιτική/γεωμετρική/μαθηματική
απόδειξη, θα απαιτούνταν επανάληψη των γεωδαιτικών μετρήσεων, με υποκείμενα οραμάτων πρόσωπα
διαφορετικά, με γεωγραφικά σημεία υπόδειξης διαφορετικά, και υπό την αυστηρή προϋπόθεση, της
βεβαιότητας ότι τα υποκείμενα οραμάτων πρόσωπα αγνοούν παντελώς την έννοια της γεωδαισίας.
Προσωπικά, απορρίπτω κατηγορηματικά κάθε παρόμοια έρευνα ή αναφορά, δεδομένου ότι ζούμε στην
εποχή των Google Maps και ως εκ τούτου ελλείπει πλέον η βεβαιότητα ότι το υποκείμενο (τυχόν)
οράματος είναι ανυποψίαστο, άρα και ανυστερόβουλο. Τέλος, το αντικειμενικό και μαθηματικά
επαληθεύσιμο στοιχείο των ως άνω περιπτώσεων «οραμάτων» της Αγίας Πελαγίας και του προσώπου
που μού διηγήθηκε την ιστορία της κατασκήνωσης, είναι ένα: οι γεωδαιτικές συμμετρίας των σημείων
(που τα πρόσωπα υπέδειξαν) με ναούς του Απόλλωνα. Αν υποτεθεί ότι η υπόδειξη των σημείων γίνεται
πράγματι βάσει οράματος που προηγήθηκε, τότε είναι προφανές ότι εφόσον το Υπεράνθρωπο επέλεγε
αυτή την οδό φανέρωσης του θελήματός του, δεν θα μπορούσε παρά να εμφανιστεί με μορφή αποδεκτή
κατά τα θρησκευτικά , πολιτιστικά και κοινωνικά ανθρώπινα πρότυπα. Αντιλαμβάνεται κανείς τη χλεύη
στο πρόσωπο της Αγίας Πελαγίας, αν ενώπιον κλήρου καί λαού έβγαινε και έλεγε ότι είδε όραμα την
νύμφη Αμφιτρίτη, να της ζητά να ξεθάψει και να συντηρήσει τον βωμό της… Αν έτσι ήταν το όραμα, η
Αγία Πελαγία θα είχε αφοριστεί και εσύ σήμερα δεν θα διάβαζες αυτή την ιστορία.

8. Διερευνάται, «Ποιός» ή «Τι» το Υπεράνθρωπο κρύβεται πίσω και πάνω από όλο αυτό το μεγαλείο.
Γεγονός πάντως είναι ότι το μεγαλείο αυτό ταυτίζεται με τον θεό Απόλλωνα. Δέκα (10) Ναοί και ένας (1)
Κούρος του Απόλλωνα δημιουργούν τέλειες γεωδαιτικές διατάξεις με δύο (2) Ναούς της Παναγίας που
χτίστηκαν 900 και 2300 χρόνια μετά τους αρχαίους Ναούς του Απόλλωνα. Όλα τα σπουδαία ευρήματα

450
της έρευνας αυτής συνδέονται με τους ναούς του Απόλλωνα. Κάτι παραπάνω θα πρέπει γνωρίζει από
εμάς το «Υπεράνθρωπο».

Ο γεωδαιτικός συμβολισμός που εδώ υπάρχει, είναι ότι ο Απόλλωνας βάλει ευθέως κατά
της «Τυχαιότητας». Δείχνει ότι οι ναοί του ελέγχουν τις θέσεις όπου οικοδομήθηκαν οι δύο ναοί της
Παναγίας στην Τήνο και στην Πάρο. Δείχνει σαν τα γεωγραφικά σημεία στα οποία χτίστηκαν οι δυο ναοί
της Παναγίας να καθορίστηκαν από τους ναούς του. Μοιάζει σαν τα σημεία που χτίστηκαν οι δύο ναοί
της Παναγίας να έχουν καθοριστεί από τον ίδιο τον θεό. Προς υπηρέτηση, δε, του σκοπού αυτού,
εμφανίζονται στο γήινο ανάγλυφο ιερά σύμβολά του Απόλλωνα όπως το βέλος (εικόνα 4) και ο
Τρίποδας, ήτοι αλληγορικά ο Χρόνος, ως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον διεργασιών που
εκτυλίχτηκαν στα βάθη των αιώνων, που καθόρισαν θαυμαστές γεωδαιτικές διατάξεις.

Σε μια τραγική ειρωνεία της μακραίωνης διαπάλης των δυο θρησκειών για την επικράτηση της μίας και
μοναδικής αλήθειας, μοιάζει σαν ο ίδιος ο θεός Απόλλωνας να καθόρισε τον τόπο που οι χριστιανοί
μετέφεραν τα μάρμαρα της Δήλου, για να κτιστεί με αυτά ο ναός της Παναγίας της Τήνου. Μοιάζει σαν
το Υπεράνθρωπο να οδήγησε την Αγία Πελαγία στο σημείο που της υπέδειξε, για να υπηρετηθεί ένας
ανώτερος μελλοντικός σκοπός. Και ενώ το χριστεπώνυμο πλήρωμα ανέμενε την εύρεση ναού της
Παναγίας, αυτό που εν τέλει βρέθηκε ήταν ναός της Αμφιτρίτης! Υπό το βάρος της λαϊκής κατακραυγής
και των σκοπιμοτήτων της ανάταξης του εθνικού φρονήματος ενόψει της επανάστασης του 1821,
προκύπτει το γεγονός της Ευρέσεως της εικόνας της Παναγίας. Τα μάρμαρα της Δήλου αποξηλώνονται
και με αυτά χτίζεται ο ναός της Παναγίας. Αγνοούν όμως οι εμπνευστές του ναού της Παναγίας ότι ο
Απόλλωνας τίμα τον Ποσειδώνα για την πράξη του να στερεώσει το περιπλανώμενο νησί της Δήλου στο
Αιγαίο, για να μπορέσει η Λητώ να γεννήσει την Άρτεμη και τον Απόλλωνα. Αγνοούν ότι, όπως φρουρός
ήταν ο Ποσειδώνας στην γέννα των μεγάλων θεών Απόλλωνα και Άρτεμις, φρουρός στα βάθη των
αιώνων και ο Ναοί του Απόλλωνα για τον βωμό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης της γειτονικής
Τήνου, όπου οι πιστοί πραγματοποιούσαν στάση για να καθαρθούν και να περάσουν στο Ιερό Νησί του
Απόλλωνα, την Δήλο. Αγνοούν ότι, το σημείο που επέλεξαν για την Παναγία της Τήνου «δένεται»
γεωδαιτικά με 10 ναούς του Απόλλωνα και έναν Κούρο του Απόλλωνα, επειδή στο ίδιο σημείο υπήρχε ο
βωμός του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης. Αγνοούν ότι πρόκειται για αιώνιο δεσμό που συνδέει τους
δυο θεούς, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης του Απόλλωνα προς τον Ποσειδώνα. Αγνοούν ότι ο γεωδαιτικός
αυτός δεσμός μέλλεται να αποκαλυφθεί 200 χρόνια μετά, από μια εταιρεία με το όνομα Google. Αγνοούν
ότι 52,85 χιλιόμετρα μακριά, στο Δεσποτικό Κυκλάδων, είναι θαμμένος ένας ακόμη ναός του Απόλλωνα
που «δένει» τέλεια το ναό της Παναγίας και ότι αυτός μέλλεται να αποκαλυφθεί με ανασκαφές που θα
γίνουν 193 χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2015. Σε μια τραγική ειρωνεία της μακραίωνης διαπάλης των
δυο θρησκειών για την επικράτηση της μίας και μοναδικής αλήθειας, μοιάζει σαν ο Απόλλωνας να
«δείχνει» τα ναΐκά της Παναγίας σύμβολα, στα βάθη των αιώνων. Μοιάζει σαν να επαληθεύει και τον
(κατασκευασμένο) χρησμό, που σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση ο θεός έδωσε, προφητεύοντας
την «Έλευση του Υιού και Λόγου του Θεού» και «το όνομα της μητρός Αυτού Μαρίας». [Ο χρησμός του
Απόλλωνος απηγγέλθη στους επτά Έλληνες σοφούς που συγκεντρώθηκαν στον ναό του Αγνώστου Θεού
των Αθηνών. Σε ερώτησή τους προς τον Απόλλωνα σε ποιον μετά απ’ αυτόν ανήκει ο ναός, ο Απόλλων
προφητεύει την Έλευση του Υιού και Λόγου του Θεού, αλλά και το όνομα της μητρός Αυτού Μαρίας.
Συγκεντρωμένοι δε οι σοφοί είπαν προς τον Απόλλωνα: «προφήτευσε σ’ εμάς προφήτη Απόλλωνα, τίνος
μετά από σένα θα είναι ο οίκος αυτός;». Αποκρινόμενος ο Απόλλων προς αυτούς είπε: «Όσα σχετικά με
την αρετή και την κοσμιότητα έχει παρακινηθεί να κάνει, πράττετε και σεις. Εγώ δε προφητεύω έναν
μόνον τρισυπόστατο Θεό εκτεινόμενο εις τα ύψη, του οποίου ο ανείπωτος Λόγος αφού κυοφορηθεί σε
κόρη ανυποψίαστη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, θα αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο όπως
ακριβώς τους ιχθείς από το βάθος της απιστίας. Δώρο θα τον προσφέρει εις τον Πατέρα. Μαρία δε το
όνομα αυτής». (Εκκλησιαστικά χειρόγραφα με χρησμούς του Απόλλωνα περί… της «ελεύσεως του
Ιησού», της παραδοχής από τον Απόλλωνα ότι «ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός», ότι «οι Ολύμπιοι
θεοί είναι υπηρέτες του Χριστού» κλπ,
εδώ https://www.dropbox.com/s/3i4ej8loc6htpjx/xrismoi_apollona_gia_xristo.pdf?dl=0 ]. Μοιάζει σαν
ο πολιτισμός μας να βρίσκεται ενώπιον ενός Απολλώνιου Τρολλ.

451
Η κατάσταση γίνεται απολύτως χαοτική στο ενδεχόμενο, να είναι και ο χρησμός κατασκευασμένος, και
να είναι και το γεγονός της εύρεσης της εικόνας της Παναγίας κατασκευασμένο (βλ. σκοπιμότητες
ελληνικής επανάστασης, δυσαρέσκεια του λαού από το όραμα της Πελαγίας που δημιούργησε
προσδοκίες για θαμμένο ναό της Παναγίας και αντί αυτού βρέθηκε θαμμένος ναός της Αμφιτρίτης κλπ).
Στο ενδεχόμενο αυτό, η Αγία Πελαγία χρησιμοποιήθηκε από το Υπεράνθρωπο. Το ίδιο και αυτοί που –
πιθανόν να- επινόησαν την εύρεση της εικόνας της Παναγίας. Αποτέλεσμα: Η ανέγερση ενός ναού της
Παναγίας που, 200 χρόνια μετά, η Google θα αποδείκνυε ότι στα βάθη των αιώνων ήταν κυκλωμένος
από 11 Απόλλωνες! Ωστόσο η Πελαγία παραμένει Αγία και Εκλεκτή. Του Υπεράνθρωπου. Η ειρωνεία
του αυτού μεγαλείου αποτυπώνεται επακριβώς στο αρχαϊκό μειδίαμα της όψης του αγάλματος του
οπλίτη Απόλλωνα • είναι ο Απόλλωνας, ο Ναός του οποίου έχει προβλέψει/καθορίσει σημαντικά δομικά
έργα του πολιτισμού μας με ισχυρό συμβολισμό (βλ. τεχνητή λίμνη Πλαστήρα, τεχνητή λίμνη Κάρλα,
ελληνικά καζίνο, διώρυγα της Κορίνθου κλπ). Ακριβώς όπως συμβαίνει και με τους δύο ναούς της
Παναγίας.

9. Μια πρώτη υπόθεση είναι ότι όποιος υπέδειξε τα σημεία που κτίστηκαν οι Ναοί του Απόλλωνα σε,
Δήλο, Κλάρο, Δίδυμα, Συρακούσες, Νάξο, Δεσποτικό, Χαϊδάρι και Ανάφη, καθώς και το σημείο που
κείτεται ο Κούρος του Απόλλωνα στη Νάξο, 2300 και 900 χρόνια πριν την κατασκευή των χριστιανικών
Ναών της Παναγίας της Τήνου και της Παναγίας Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, γνώριζε με ακρίβεια
χιλιοστού τις γεωγραφικές συντεταγμένες των σημείων στα οποία το είδος μας οικοδόμησε τους δύο
ναούς της Παναγίας. Το πιθανότερο είναι και να (προ)καθόρισε τις ακριβείς θέσεις τους στην Τήνο και
στην Πάρο, όπου το είδος μας έμελε να κτίσει τους δύο αυτούς σημαντικούς ναούς της Παναγίας. Ότι
είχε απόλυτη γνώση της μορφολογίας και της γεωγραφίας του γήινου ανάγλυφου καθώς και πλήρη
γνώση του γεωδαιτικού προτύπου της Γης • ανάλογου ή και καλύτερου του προτύπου WGS-84 που ο
πολιτισμός μας τελειοποίησε το 1984 και αναθεώρησε τελευταία φορά το 2004.

Μια δεύτερη υπόθεση (συμπληρωματική της πρώτης) είναι ότι τα σημεία που επιλέχθηκαν να κτιστούν οι
ναοί του Απόλλωνα σε, Δήλο, Κλάρο, Δίδυμα, Συρακούσες, Νάξο, Δεσποτικό, Χαϊδάρι και Ανάφη, ο
Κούρος του Απόλλωνα στη Νάξο και οι ναοί της Παναγίας στην Τήνο και την Πάρο, είναι πράξεις
ασυνείδητες. Ότι τα σημεία επιλέχθηκαν ασυνείδητα βάσει κανόνα «πραγμάτωσης ενός καθορισμένου
μελλοντικού ή/και παρελθόντα σκοπού, στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας των πολλαπλών συμπάντων
και της ελαστικότητας του χρόνου». Ότι η εκπληκτική αυτή διεργασία συντελείται «ταυτόχρονα» στο
παρόν στο παρελθόν και στο μέλλον, στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας των πολλαπλών συμπάντων και
της ελαστικότητας του χρόνου, σε μια ακραία έκταση ή συρρίκνωση του χρόνου.

Αν είναι έτσι, τότε η τυχαιότητα ίσως είναι μια ψευδαίσθηση. Και μαζί της, ψευδαίσθηση ίσως είναι και
η ελεύθερη βούλησή μας. Φαίνεται ότι η βούλησή μας περιέχει (σε κάποιες εκφάνσεις της) την
τυχαιότητα για να επιτρέπει στους ανθρώπους μια περιορισμένη και οιωνοί αυτονομία. Και τούτο, διότι
αποδεικνύεται μαθηματικά η ύπαρξη μηχανισμού ασυνείδητης λήψης καθορισμένων αποφάσεων,
σύμφωνα με τον «κανόνα πραγμάτωσης ενός καθορισμένου μελλοντικού ή/και παρελθόντα σκοπού».
Ένα φαινομενικά ασήμαντο ανθρώπινο αποτύπωμα είναι σχεδιασμένο και προορισμένο να εξυπηρετήσει
έναν σκοπό, ώρες, μέρες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια πριν ή/και μετά. Έχω την (πρώιμη) άποψη
ότι η εκπληκτική αυτή διεργασία συντελείται «ταυτόχρονα» στο παρόν στο παρελθόν και στο μέλλον,
ήτοι στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας των πολλαπλών συμπάντων και της ελαστικότητας του χρόνου,
σε μια ακραία έκταση ή συρρίκνωση του χρόνου. Η ασυνείδητη λήψη αποφάσεων κατά το στάδιο της
κατασκευής των ναών της Παναγίας στην Τήνο και στην Πάρο, του Κούρου του Απόλλωνα στη Νάξο
και των Ναών του Απόλλωνα σε, Δήλο, Κλάρο, Δίδυμα, Συρακούσες, Νάξο, Δεσποτικό, Χαϊδάρι και
Ανάφη, εντάσσονται σε αυτόν ακριβώς τον κανόνα: της πραγμάτωσης ενός καθορισμένου μελλοντικού
ή/και παρελθόντα σκοπού, στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας των πολλαπλών συμπάντων και της
ελαστικότητας του χρόνου. Το όραμα της Αγίας Πελαγίας που οδήγησε στην ανακάλυψη του χαμένου
Ιερού της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα, η ανακάλυψη του Θεάτρου του Διονύσου, το γεγονός της
εύρεσης της εικόνας της Παναγίας, η απόφαση ο ναός της Παναγίας της Τήνου να κτιστεί πάνω στα
λείψανα των Ιερών της Αμφιτρίτης του Ποσειδώνα και του Διονύσου, η αποξήλωση των μαρμάρων της

452
Δήλου και η οικοδόμηση με αυτά του ναού της Παναγίας, η ανακάλυψη το καλοκαίρι του 2015 του ναού
του Απόλλωνα στο Δεσποτικό, που αποκάλυψε το καλά κρυμμένο για αιώνες γεωδαιτικό «βέλος» που
ξεκινά από το ναό του Απόλλωνα Δειραδιώτη στο Άργος και καταλήγει στον Κούρο του Απόλλωνα στην
Νάξο, «δένοντας» στο βόρειο άκρο του την Παναγία της Τήνου, ο Κούρος της Νάξου που κείτεται στο
σημείο της αιχμής του «βέλους» επειδή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, είτε γιατί ράγισε και δεν γινόταν
περαιτέρω επεξεργασία του, είτε για κάποιους λόγους ακυρώθηκε ή δεν πληρώθηκε η παραγγελία του,
και που αν ολοκληρώνονταν δεν θα διάβαζες πότε αυτή την ιστορία, οι εκπληκτικές γεωδαιτικές
εφαρμογές της Google και της Measure Map που αποκάλυψαν το καλά κρυμμένο μυστικό των 11 ναών
και του ενός Κούρου του Απόλλωνα που στα βάθη των αιώνων «δείχνουν» τους 2 ναούς της Παναγίας,
φαίνεται ότι όλα αποτελούν κομμάτια ενός πάζλ του παραπάνω χαοτικού κανόνα • της πραγμάτωσης
ενός καθορισμένου μελλοντικού ή/και παρελθόντα σκοπού. Πρόκειται για χαοτική χωρο-χρονική
μαθηματική εξίσωση με δισεκατομμύρια μεταβλητές, που ανάγονται στον χώρο και τον χρόνο, καθώς και
στις διεργασίες του ανθρώπινου ασυνείδητου κατα τη διαδικασία λήψεως αποφάσεων.

10. «Ο Θεός Απόλλων είναι ο πρώτος Έλληνας Θεός που γνώρισε στους ανθρώπους την Εξιλέωση,
δηλαδή τον εξαγνισμό και την κάθαρση – καθαρθείς και αυτός ο ίδιος από τον φόνο του Πύθωνος και
των Κυκλώπων- χαρίζοντας τους έτσι τη δυνατότητα Συγχώρεσης από τα γήινα μιάσματα, πνευματικά
και σωματικά («Καθάρσιος»), αλλά και- με τη δική του Εξιλέωση από την Πυθοκτονία – διδάσκοντας
τους ότι ακόμη και οι Θεοί υπακούουν στους Νόμους του Σύμπαντος. Είναι ο Θεός, που παρέλαβε από
τα χέρια του Διός και παρέδωσε στο γένος των ανθρώπων την Ευνομία».

Μοιάζει σαν η Απολλώνια γεωδαισία σε Τήνο και σε Πάρο που φέρνει στο φως η Google, να δείχνει τη
μία και μοναδική αλήθεια, που υπακούει στους Νόμους της Γαίας και του Σύμπαντος. Μοιάζει με
τιμωρία (Νέμεσις) της αρχαίας ελληνικής θεότητας, της προσωποποίησης της δίκαιης θεϊκής εκδίκησης,
που επιβάλλεται από μία ανώτερη δύναμη σε εκείνους που το 1823 παραβήκαν στην Τήνο τους ηθικούς
νόμους.

Η Απολλωνία γεωδαισία αναφορικά με την αντικειμενικά αποδεικνυόμενη αλήθεια για το γεγονός της
«Ευρέσεως», που σηματοδότησε την επανάσταση του 1821 και αποτέλεσε ορόσημο της εγκαθίδρυσης
του αποτυχημένου νεότερου ελληνικού κράτους, συμπέφτει χρονικά με την κατακλυσµιαία αποδόμησή
του. Μοιάζει με Εξιλέωση. Μοιάζει σαν ο Απόλλωνας να επιβάλει τον εξαγνισμό και την κάθαρση για να
μας χαρίσει έτσι τη δυνατότητα Συγχώρεσης από τα πνευματικά και σωματικά μιάσματα της βεβήλωσης
της ένδοξης Ιστορίας μας από εμάς, τους έλληνες. Είναι εξάλλου γνωστό, πως η Ιστορία εκδικείται.

11. Τα σημεία που βρίσκονται οι αρχαίοι ελληνικοί ναοί (και ιδίως αυτοί του Απόλλωνα) έχουν ιδιότητες
άγνωστες στο είδος μας. Επιλέχθηκαν από τον άνθρωπο ασυναίσθητα, βάσει κανόνων της επιστήμης
άγνωστων στο είδος μας. Κυρίαρχος, φαίνεται να είναι ο Κανόνας Αρμονίας του Γήινου Ανάγλυφου, ο
Κανόνας δηλαδή της ευθείας και της τριγωνικής αρμονικής γεωδαιτικής διάταξης που διέπει το γήινο
ανάγλυφο.

Πιθανόν η Αμφιτρίτη να συνεχίζει το θεραπευτικό της έργο ως τις μέρες μας. Πιθανόν η θεραπεύτρια
νηρηΐδα να έφτιαξε το σπίτι της σε σημείο της Γαίας ευεργετικό για τον άνθρωπο.

Ψάχνουμε τον ουρανό, αλλά καθώς φαίνεται δεν γνωρίζουμε τίποτα για τη Γη. Πιθανόν η Γη να
επιβάλλεται στα είδη που φιλοξενεί κατά τρόπο εξουσιαστικό, μέσω μηχανισμού που παραμένει στην
ανθρώπινη επιστήμη άγνωστος • η Γαία είναι κάτι περισσότερο από αυτό που εμείς πιστεύουμε, και εμείς
κάτι λιγότερο.

* Για λόγους διαχείρισης της επιφάνειας των φωτογραφιών, το σημείο που βρισκόταν το Θέατρο και Ιερό
του Διονύσου και ο βωμός της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα (σήμερα Ναός της Παναγίας στην Τήνο),
αναγράφεται ως «Ναός Ποσειδώνα και Αμφιτρίτης (σήμερα Παναγία της Τήνου)».

453
** Αδιάφορο είναι για την έρευνα αν πράγματι ευρέθη η εικόνα της Παναγίας – σε κάθε πάντως
περίπτωση, ούτε το υποτιθέμενο εύρημα της θαυματουργής εικόνας στην Τήνο αποδεικνύεται, ούτε και
ταυτοποιείται γεωδαιτικά η γεωγραφική θέση στην Τήνο όπου σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση
ευρέθη η εικόνα της Παναγίας. Συνεπώς, για την επιστημονική απόδειξη της αντικειμενικής αλήθειας της
ευρέσεως της εικόνας της Παναγίας, δεν πληρούνται οι όροι της απόδειξης σύμφωνα με τους
παραδεκτούς κανόνες της επιστήμης της γεωδαισίας, της γεωμετρίας και των μαθηματικών

Αδιανόητες γεωμετρικές συμμετρίες στο

ψηφιδωτό της Αμφίπολης
By alampasis 28 Δεκεμβρίου 2014

Το ψηφιδωτό της Αμφίπολης αποτελεί Θαύμα της επιστήμης των εφαρμοσμένων μαθηματικών. Στην
πραγματικότητα δεν πρόκειται για εικαστικό έργο τέχνης, αλλά για πολύπλοκο γεωμετρικό μηχανισμό.
Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ.

Για την κατασκευή του απαιτήθηκαν εκατομμύρια ακριβείς υπολογισμοί που προϋποθέτουν γνώση
ανώτερων μαθηματικών. Βέβαιο επίσης είναι οτι έγινε χρήση σύνθετων μαθηματικών αλγορίθμων, με
τρόπο μάλιστα που, πιθανόν και σήμερα, παραμένει άγνωστος ή δύσκολο προσομοιωθεί.

Η προσομοίωση της κατασκευής αντιγράφου του ψηφιδωτού σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, με βάση τους
μαθηματικούς αλγόριθμους και τα γεωμετρικά μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν από τους κατασκευαστές
του ψηφιδωτού για τη δημιουργία του πρωτοτύπου, είναι βέβαιο ότι -ακόμα και σήμερα- αποτελεί
εγχείρημα που απαιτεί τεράστια επεξεργαστική ισχύ και χρήση μαθηματικού λογισμικού υψηλών
προδιαγραφών.
454
Συμμετρικά τετράγωνα, ορθογώνια τρίγωνα και
παραλληλόγραμμα στο ψηφιδωτό της Αμφίπολης
By alampasis 21 Δεκεμβρίου 2014

– Το τετράγωνο που σχηματίζεται από Α) την ευθεία που διέρχεται από το άνω άκρο σημείο της
«φθοράς» , Β) την ευθεία που διέρχεται από το κάτω άκρο σημείο της «φθοράς», Γ) την ευθεία που
διατρέχει κάθετα το αριστερό μάτι του Ερμή και Δ) την ευθεία που διατρέχει κάθετα το αριστερό μάτι
του αλόγου μπροστά από τον Πλούτωνα [εικόνα 1], ισούται με το τετράγωνο που σχηματίζεται από Α)
την ευθεία που διέρχεται από το άνω άκρο σημείο της «φθοράς» , Β) την ευθεία που διέρχεται από το
κάτω άκρο σημείο της «φθοράς», Γ) την ευθεία που διατρέχει κάθετα το αριστερό μάτι του αλόγου
μπροστά από τον Πλούτωνα και Δ) την ευθεία που διατρέχει κάθετα το σημείο που ενώνονται τα σώματα
Πλούτωνα και Περσεφόνης [εικόνα 2].

εικόνα 1

455
εικόνα 2

456
– Το παραλληλόγραμμο που σχηματίζεται από Α) την ευθεία που διέρχεται από το άνω άκρο σημείο της
«φθοράς» , Β) την ευθεία που διέρχεται από το κάτω άκρο σημείο της «φθοράς», Γ) την ευθεία που
διατρέχει κάθετα το αριστερό μάτι του αλόγου πίσω από τον Ερμή και Δ) την ευθεία που διατρέχει
κάθετα το αριστερό μάτι του αλόγου μπροστά από τον Πλούτωνα [εικόνα 3] , ισούται με το
παραλληλόγραμμο που σχηματίζεται από Α) την ευθεία που διέρχεται από το άνω άκρο σημείο της
«φθοράς» , Β) την ευθεία που διέρχεται από το κάτω άκρο σημείο της «φθοράς», Γ) την ευθεία που
διατρέχει κάθετα το αριστερό μάτι του αλόγου μπροστά από τον Πλούτωνα και Δ) την ευθεία που
διέρχεται κάθετα από το άκρο δεξιό (όπως κοιτάμε) σημείο της φθοράς [εικόνα 4].

εικόνα 3

457
εικόνα 4

458
– Το παραλληλόγραμμο που σχηματίζεται από Α) την ευθεία που διέρχεται από το άνω άκρο σημείο της
«φθοράς» , Β) την ευθεία που διέρχεται από το κάτω άκρο σημείο της «φθοράς», Γ) την ευθεία που
διέρχεται κάθετα από το μάτι του αλόγου πίσω από τον Ερμή και Δ) την ευθεία που διέρχεται
κάθετα από το άκρο δεξιό (όπως κοιτάμε) σημείο της φθοράς [εικόνα 5] , ισούται με το
παραλληλόγραμμο που σχηματίζεται από Α) την ευθεία που διέρχεται από το άνω άκρο σημείο της
«φθοράς» , Β) την ευθεία που διέρχεται από το κάτω άκρο σημείο της «φθοράς», Γ) την ευθεία που
διέρχεται κάθετα από το άκρο αριστερό (όπως κοιτάμε) σημείο της φθοράς και Δ) την ευθεία που
διέρχεται κάθετα από το μάτι του Πλούτωνα [εικόνα 6].

εικόνα 5

459
εικόνα 6

460
– 90 μοίρες είναι η γωνία που σχηματίζουν οι ευθείες Α) από το αριστερό μάτι του αλόγου μπροστά από
τον Πλούτωνα έως το αριστερό μάτι του Ερμή και Β) από το αριστερό μάτι του αλόγου μπροστά από τον
Πλούτωνα έως το σημείο που η κάθετη διάμετρος του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που
περικλείει την «φθορά» εφάπτεται με την κάτω πλευρά του εν λόγω τετραγώνου [εικόνα 7]. Ομοίως και
με το δεξί μάτι του Ερμή [εικόνα 8].

461
εικόνα 7

462
463
εικόνα 8

464
465
– 90 μοίρες είναι η γωνία που σχηματίζουν οι ευθείες Α) από το δεξί μάτι του αλόγου μπροστά από τον
Πλούτωνα έως το αριστερό μάτι του Πλούτωνα και Β) από το δεξί μάτι του αλόγου μπροστά από τον
Πλούτωνα έως το σημείο που η κάθετη διάμετρος του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που
περικλείει την «φθορά» εφάπτεται με την κάτω πλευρά του εν λόγω τετραγώνου [εικόνα 9].

466
εικόνα 9

467
468
– 90 μοίρες είναι η γωνία που σχηματίζουν οι ευθείες Α) από το αριστερό μάτι του αλόγου μπροστά από
τον Πλούτωνα έως το αριστερό μάτι του Περσεφόνης και Β) από το αριστερό μάτι του αλόγου μπροστά
από τον Πλούτωνα έως το σημείο που η κάθετη διάμετρος του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο
που περικλείει την «φθορά» εφάπτεται με την κάτω πλευρά του εν λόγω τετραγώνου [εικόνα 10].

469
εικόνα 10

470
471
Πιθανολογείται ότι το μνημείο στο λόφο Καστά της Αμφίπολης είναι γεωμετρικός περιστρεφόμενος
μηχανισμός. Κέντρο του μηχανισμού είναι το σημείο πάνω στο οποίο έστεκε ο Λέων που βρισκόταν στην
κορυφή του τύμβου. Το σημείο αυτό πιθανολογείται ότι είναι το κέντρο του κύκλου (με διάμετρο 158,40
μέτρα) που σχηματίζει ο περίβολος ύψους 3 μέτρων αποτελούμενος από μαρμάρινες βάσεις, ορθοστάτες,
ανωδομή και επιστέψεις.

Περιστρεφόμενη ακτίνα είναι η νοητή ευθεία που εκτείνεται από την είσοδο του ταφικού μνημείου έως
το σημείο πάνω στο οποίο έστεκε ο Λέων στην κορυφή του τύμβου. Αν και όπως φαίνεται από το
τοπογραφικό του τύμβου, το ταφικό μνημείο δεν έχει κατεύθυνση ακριβώς προς το κέντρο του λόφου,
αλλά αναπτύσσεται από την περιφέρεια προς το εσωτερικό, κάπως λοξά και ελαφρώς προς τα ανατολικά,
ωστόσο η νοητή ευθεία που εκτείνεται από την είσοδο του ταφικού μνημείου έως το σημείο πάνω στο
οποίο έστεκε ο Λέων , σχηματίζει νοητή ακτίνα του κυκλικού περιβόλου. Τους κανόνες της νοητής
περιστροφής της ακτίνας (φορά και μοίρες περιστροφής) θέτουν οι γεωμετρικές συμμετρίες του
ψηφιδωτού.

Πιθανόν η νοητή περιστροφή της ακτίνας του κύκλου (με κέντρο τον Λέοντα), να υποδεικνύει κάποιο
γεωγραφικό σημείο στην Αλεξάνδρεια. Την υποψία αυτή ενισχύουν Α) η γεωμετρική τελειότητα του
ψηφιδωτού σε συνδυασμό με τους κανόνες περιστροφής που θέτουν οι συμμετρίες, Β) το γεγονός ότι ο
Λέοντας κοιτούσε προς την Αλεξάνδρεια (αυτό επιβεβαιώνεται από την ανασκαφική ομάδα, και
συγκεκριμένα από τις δηλώσεις του κ. Λεφαντζή σύμφωνα με τον οποίο το άγαλμα του Λέοντα κοιτούσε
νοτιοανατολικά, με κατεύθυνση προς την Αλεξάνδρεια) και Γ) το γεγονός ότι η Αλεξάνδρεια βρίσκεται
στις 32 μοίρες από το βάθρο πάνω στο οποίο έστεκε ο περίφημος Λέων της Αμφίπολης (ο Μ.
Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικία 32 ετών και 11 μηνών ή 32 ετών και 8 μηνών). Ο προσδιορισμός των 32
συγκεκριμένα μοιρών δεν προκύπτει τυχαία. Προκύπτει από μια λογική γεωμετρική αλληλουχία, βάσει
των γεωμετρικών συμμετριών του ψηφιδωτού (περισσότερα εδώ).

472
473
Ακολουθούν αδιανόητες γεωμετρικές συμμετρίες

– Το εσωτερικό του άνω και κάτω διακοσμητικού πλαισίου που περιβάλλει την κεντρική παράσταση, στα
σημεία που εκφύονται οι μικρές αποφύσεις (σταγόνες), σχηματίζει ελαφρώς τοξοειδή καμπύλη (εικόνα
1). Σε αυτό οφείλεται η γεωμετρική συμμετρία των έξω τετραγώνων (με κίτρινο χρώμα) στις εικόνες 3-6.

εικόνα 1

Η γεωμετρική συμμετρία του ψηφιδωτού

της Αμφίπολης
By alampasis 22 Οκτωβρίου 2014

Το τμήμα του ψηφιδωτού που δεν έχει συντεθεί και αποδόθηκε σε φθορά είτε από αίτια φυσικά είτε από
πράξεις τυμβωρυχίας (στο εξής φθορά), φαίνεται ότι βρίσκεται στο μέσον ακριβώς μεταξύ του ματιού
του αλόγου πίσω από τον Ερμή και του ματιού του Πλούτωνα. Τούτο προκύπτει από την διενέργεια
μετρήσεων στην ψηφιακή απεικόνιση της επιφάνειας του έργου που δόθηκε στη δημοσιότητα, που
μπορεί να πραγματοποιηθούν από οποιονδήποτε διαθέτει κατάλληλο λογισμικό, όπου υπολογίστηκε η
γεωμετρική συμμετρία συγκεκριμένων σημείων αναφοράς στην επιφάνεια του έργου. Οι μετρήσεις που
έγιναν σε ολόκληρη την επιφάνεια του ψηφιδωτού και έχουν ως σημεία αναφοράς, μεταξύ άλλων, το
τετράγωνο που περικλείει το περίγραμμα της φθοράς και τον κύκλο που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο
που περικλείει το περίγραμμα της φθοράς, δίνουν αποτελέσματα γεωμετρικής συμμετρίας πολύ υψηλής
ακρίβειας. Ενδιαφέρον επίσης είναι ότι το περίγραμμα της φθοράς του ψηφιδωτού, το οποίο
εγκιβωτίζεται σε τετράγωνο, πιθανολογείται ότι την ιδιότητά του αυτή μπορεί και την διατηρεί και κατά
την περιστροφή του, δηλαδή να εγκιβωτίζεται σε τετράγωνο ανεξάρτητα της φοράς ή των μοιρών
περιστροφής του.

Τούτων δοθέντων το τμήμα αυτό του ψηφιδωτού του οποίου η κατάσταση στην οποια ευρέθη αποδόθηκε
σε φθορά, πιθανολογείται ότι εντάσσεται στη σχεδιαστική λογική του δημιουργού του έργου, λόγω
ακριβώς της γεωμετρικής συμμετρίας του περιγράμματός του σε σχέση με τα λοιπά σημεία αναφοράς του
έργου, αλλά και σε σχέση με τον εαυτό του κατά την περιστροφή του. Η ορθότητα της παραπάνω
υπόθεσης αναιρείται μόνο αν η γωνία λήψης της ψηφιακής φωτογραφίας στην οποια έγιναν οι μετρήσεις
είναι τέτοια, που σε ολόκληρη την επιφάνειά της (να) δίνει ψευδώς ακριβή αποτελέσματα συμμετρίας. Το
ενδεχόμενο όμως αυτό συγκεντρώνει λίγες σχετικά πιθανότητες, επειδή τυχόν λήψη της φωτογραφίας
υπό γωνία που δίνει ψευδώς ακριβείς μετρήσεις, θα περιόριζε την ακρίβεια σε τμήμα μόνο της
επιφάνειας του έργου, πράγμα που εδώ δεν συμβαίνει αφού η συμμετρία εντοπίζεται σε ολόκληρη την
επιφάνεια. Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη η μέτρια ανάλυση της φωτογραφίας η οποια δεν επιτρέπει
474
μετρήσεις απόλυτης ακρίβειας. Ωστόσο, η μέτρια ανάλυση της φωτογραφίας αυτή καθεαυτή δεν
ακυρώνει τα συμπεράσματα που εξάγονται από τις μετρήσεις (υπό την προϋπόθεση ότι οι διαστάσεις της
ψηφιακής φωτογραφίας δεν είναι παραμορφωμένες), δεδομένου ότι αν υποτεθεί παντελής απουσία
γεωμετρικής συμμετρίας στο πρωτότυπο έργο, οι αποκλίσεις των μετρήσεων στην ψηφιακή απεικόνισή
του θα ήταν εμφανείς ανεξαρτήτως της μέτριας ανάλυσης της φωτογραφίας.

Παρατίθενται στη συνέχεια οι μετρήσεις από συγκεκριμένα σημεία αναφοράς (μάτια, τροχός άρματος,
περίγραμμα φθοράς κλπ) καθώς και από την περιστροφή του περιγράμματος της φθοράς (με άξονα
περιστροφής το κέντρο της ψηφιακής φωτογραφίας που δόθηκε στη δημοσιότητα), με την επιφύλαξη τα
αποτελέσματα να είναι ψευδώς ακριβή αν η γωνία λήψης της ψηφιακής φωτογραφίας ή τυχόν
παραμόρφωσή της είναι τέτοια, που σε ολόκληρη την επιφάνεια του έργου να δίνουν ψευδώς ακριβή
αποτελέσματα συμμετρίας. Κατά τα λοιπά η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων των μετρήσεων στη
δεδομένη ψηφιακή φωτογραφία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, υπό την προϋπόθεση ότι οι εφαρμογές
“Pixer Ruler” (κατασκευαστής @bidyut), “Roate Photo” (κατασκευαστής inglesdivino), QuickPic
(κατασκευαστης alensw.com) και Quick Memo (κατασκευαστής LG Electronics) με τις οποίες έγιναν η
επεξεργασία της ψηφιακής φωτογραφίας του ψηφιδωτού και οι μετρήσεις στην επιφάνειά του, οι οποίες
είναι εγκεκριμένες από την Google και εγκαταστάθηκαν σε phablet LG GFlex με λειτουργικό σύστημα
Android έκδοση 4.4.2, λειτουργούν με ακρίβεια και παράγουν αξιόπιστα αποτελέσματα.

–> Τα μάτια του Ερμή βρίσκονται στην ίδια νοητή ευθεία με το μάτι του αλόγου που βρίσκεται πίσω του.
Ομοίως, το αριστερό μάτι του Πλούτωνα βρίσκεται στην ίδια νοητή ευθεία με το δεξί μάτι της
Περσεφόνης.
Το εμβαδόν του παραλληλόγραμμου που ορίζεται από τις νοητές ευθείες που εκτείνονται από Α) την
οριζόντια ευθεία που διατρέχει τα μάτια του Ερμή και το μάτι του αλόγου που βρίσκεται πίσω του ,Β)
την ευθεία που διατρέχει οριζόντια το μάτι του Πλούτωνα και το μάτι της Περσεφόνης , Γ) την κάθετη
ευθεία που διατρέχει κάθετα το μάτι του αλόγου που βρίσκεται μπροστά από τον Πλούτωνα και Δ) την
κάθετη ευθεία που διατρέχει κάθετα το δεξιό μάτι της Περσεφόνης , πιθανολογείται ότι ισούται με το
εμβαδόν του παραλληλόγραμμου που ορίζεται από τις νοητές ευθείες που εκτείνονται από Α) την ευθεία
που διατρέχει οριζόντια τα μάτια του Ερμή και το μάτι του αλόγου που βρίσκεται πίσω του ,Β) την
ευθεία που διατρέχει οριζόντια το μάτι του Πλούτωνα και το μάτι της Περσεφόνης , Γ) την κάθετη ευθεία
που διατρέχει το μάτι του Πλούτωνα και Δ) την κάθετη ευθεία που διατρέχει το μάτι του αλόγου πίσω
από τον Ερμή [εικόνες 1 και 2].

475
–> Το εμβαδόν του παραλληλόγραμμου που ορίζεται από τις νοητές ευθείες που εκτείνονται από Α) την
αριστερή πλευρά του τετραγώνου που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού, Β) την οριζόντια ευθεία που
διατρέχει τα μάτια του Ερμή και του μάτι του αλόγου που βρίσκεται πίσω του ,Γ) την οριζόντια ευθεία
που διατρέχει το μάτι του Πλούτωνα και το μάτι της Περσεφόνης και Δ) την ευθεία που διατρέχει κάθετα
το μάτι του Πλούτωνα, πιθανολογείται ότι ισούται με το εμβαδόν του παραλληλόγραμμου που ορίζεται
από τις νοητές ευθείες που εκτείνονται από Α) τη δεξιά πλευρά του τετραγώνου που περικλείει τη φθορά
του ψηφιδωτού, Β) την ευθεία που διατρέχει οριζόντια τα μάτια του Ερμή και του μάτι του αλόγου που
βρίσκεται πίσω του, Γ) την ευθεία που διατρέχει οριζόντια το μάτι του Πλούτωνα και το μάτι της
Περσεφόνης και Δ) την κάθετη ευθεία που διατρέχει το μάτι του αλόγου που βρίσκεται πίσω από τον
Ερμή [εικόνες 3,4]

–> Το εμβαδόν του παραλληλόγραμμου που ορίζεται από τις νοητές ευθείες που εκτείνονται από Α) την
κάθετη διάμετρο του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού,
Β) την άνω πλευρά του τετραγώνου που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού , Γ) την κάτω πλευρά του
τετραγώνου που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού και Δ) την κάθετη ευθεία που διατρέχει το μάτι του
Πλούτωνα , πιθανολογείται ότι είναι ίσο με το εμβαδόν του παραλληλόγραμμου που ορίζεται από τις
νοητές ευθείες που εκτείνονται από Α) την κάθετη διάμετρο του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο
τετράγωνο που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού, Β) την άνω πλευρά του τετραγώνου που περικλείει
τη φθορά του ψηφιδωτού, Γ) την κάτω πλευρά του τετραγώνου που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού
και Δ) την κάθετη που διατρέχει το μάτι του αλόγου πίσω από τον Ερμή [5,6]
476
–> Η απόσταση από το κέντρο του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περιβάλει τη φθορά του
ψηφιδωτού, έως το σημείο που η ευθεία αυτή τέμνει κάθετα την ευθεία που διατρέχει κάθετα το μάτι του
αλόγου που βρίσκεται πίσω από τον Ερμή, πιθανολογείται ίση με την απόσταση από το κέντρο του
κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περιβάλει τη φθορά του ψηφιδωτού, έως το σημείο που η
ευθεία αυτή τέμνει κάθετα την ευθεία που διατρέχει κάθετα το μάτι του Πλούτωνα [7,8]

–> Οι νοητές ευθείες που εκτείνονται από Α) την κάτω πλευρά του τετραγώνου που περικλείει τη φθορά
του ψηφιδωτού, Β) την κάθετη διάμετρο του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει τη
φθορά του ψηφιδωτού, Γ) την οριζόντια ευθεία που διατρέχει το μάτι του Πλούτωνα και το δεξί μάτι

477
Περσεφόνης (αριστερό όπως βλέπουμε την εικόνα) και Δ) την ευθεία που διατρέχει κάθετα το άλλο μάτι
της Περσεφόνης, στα σημεία που τέμνονται, πιθανολογείται ότι σχηματίζουν τετράγωνο.

–> Τετράγωνο επίσης πιθανολογείται ότι σχηματίζουν στα σημεία που τέμνονται, οι νοητές ευθείες που
εκτείνονται από Α) την κάτω πλευρά του τετραγώνου που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού, Β) την
κάθετη διάμετρο του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού,
Γ) την οριζόντια ευθεία που διατρέχει το μάτι του αλόγου μπροστά από τον Πλούτωνα και Δ) την ευθεία
που διατρέχει κάθετα το αριστερό μάτι του Ερμή (δεξιό όπως κοιτάζουμε την εικόνα).

–> Το εμβαδόν του παραλληλόγραμμου που ορίζεται από τις νοητές ευθείες που εκτείνονται από Α) την
ευθεία που διατρέχει οριζόντια τα μάτια του Ερμή και το μάτι του αλόγου που βρίσκεται πίσω του, Β)
την δεξιά πλευρά του τετραγώνου που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού, Γ) την κάτω πλευρά του
τετραγώνου που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού και Δ) την κάθετη διάμετρο του κύκλου που
εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού [εικόνα 11], πιθανολογείται ότι
είναι ίσο με το εμβαδόν του παραλληλόγραμμου που περικλείει τα έξω όρια του τροχού του άρματος, και
ορίζεται από τις νοητές ευθείες που εκτείνονται από Α) την οριζόντια διάμετρο του κύκλου που
εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει την φθορά του ψηφιδωτού η προέκταση της οποίας
(διαμέτρου του κύκλου) εφάπτεται με το άνω έξω όριο του τροχού του άρματος, Β) την κάθετη ευθεία
που εφάπτεται με το έξω δεξιό όριο του τροχού του άρματος, Γ) την οριζόντια ευθεία που εφάπτεται με
το έξω κάτω όριο του τροχού του άρματος και Δ) την κάθετη ευθεία που εφάπτεται με το έξω αριστερό
όριο του τροχού του άρματος [εικόνα 12]. Ο διπλασιασμός του παραλληλογράμμου αυτού, της εικόνας
12, προς τα αριστερά, δημιουργεί τετράγωνο [εικόνα 14] που πιθανολογείται ότι το εμβαδό του ισούται
με το τετράγωνο που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού [εικόνα 11]. Συνεπώς και ο κύκλος που
εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο αυτό (βλ. εικόνα 15) πιθανολογείται ότι έχει το ίδιο εμβαδό με τον κύκλο
που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περιβάλει τη φθορά του ψηφιδωτού (εικόνα 11). Παρατήρηση:
στην υποθετική περίπτωση που η καμπύλη του τροχού του άρματος που δημιουργεί την ψευδαίσθηση
του βάθους και εγκιβωτίζεται στο 1/2 του τετραγώνου της εικόνας 15, στραφεί νοητά με κατεύθυνση από
δεξιά προς τα αριστερά έως ότου η ψευδαίσθηση του βάθους εξαλειφθεί, ερωτάται αν θα μπορουσε το
δυο διαστάσεων περίγραμμα του τροχού που θα πρόεκυπτε, να ταυτίζεται με το περίγραμμα του κύκλου
που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο της εικόνας 15. Στην υποθετική περιπτωση που υπήρχε τέτοια ταύτιση,
478
τότε το δυο διαστάσεων περίγραμμα του τροχού του άρματος (χωρίς δηλαδή την ψευδαίσθηση του
βάθους), θα ταυτίζονταν με το περίγραμμα του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει
τη φθορά του ψηφιδωτού. Τούτο διότι το εμβαδό του τετραγώνου της εικόνας 15 πιθανολογείται ίσο με
το εμβαδόν του τετραγώνου της εικόνας 11 που περικλείει τη φθορά του ψηφιδωτού.

Εικόνα 11

Εικόνα 12

Εικόνα 13

Εικόνα 14

479
–> Ενδιαφέρον επίσης είναι ότι το περίγραμμα της φθοράς του ψηφιδωτού, το οποίο εγκιβωτίζεται σε
τετράγωνο, πιθανολογείται ότι την ιδιότητά του αυτή μπορεί και την διατηρεί και κατά την περιστροφή
του, δηλαδή να εγκιβωτίζεται σε τετράγωνο ανεξάρτητα της φοράς ή των μοιρών περιστροφής του.

480
481
482
483
484
485
– Η ευθεία που εκτείνεται από την κάτω εσωτερική δεξιά γωνία του διακοσμητικού πλαισίου , έως την
άνω εσωτερική αριστερή γωνία του διακοσμητικού πλαισίου, διέρχεται από το κέντρο του κύκλου που
εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει τη «φθορά» του ψηφιδωτού. Η ευθεία που εκτείνεται από
την κάτω εσωτερική αριστερή γωνία του διακοσμητικού πλαισίου , διέρχεται από το κέντρο του κύκλου
που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει τη «φθορά» του ψηφιδωτού, και τέμνεται με την
τοξοειδή καμπύλη του άνω πλαισίου αφού διατρέξει το δεξί μάτι της Περσεφόνης (αριστερά όπως
κοιτάζουμε). (εικόνα 2)

εικόνα 2

– Η ευθεία που διέρχεται από Α) το κέντρο του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει
τη «φθορά» και Β) τις άνω δεξιά και κάτω αριστερή γωνίες του τετραγώνου που περικλείει τη «φθορά»,
τέμνεται με τις τοξοειδείς καμπύλες του άνω και κάτω διακοσμητικού πλαισίου σε δύο σημεία, από τα
οποία οι οριζόντιες και κάθετες ευθείες* που διέρχονται από αυτά, στα σημεία που τέμνονται,
σχηματίζουν τετράγωνο. (εικόνα 3)

Η ευθεία που διέρχεται από Α) το κέντρο του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει τη
«φθορά» και Β) τις άνω αριστερή και κάτω δεξιά γωνίες του τετραγώνου που περικλείει τη «φθορά» ,
τέμνεται με τις τοξοειδείς καμπύλες του άνω και κάτω διακοσμητικού πλαισίου σε δύο σημεία, από τα
οποία οι οριζόντιες και κάθετες ευθείες* που διέρχονται από αυτά, στα σημεία που τέμνονται,
σχηματίζουν τετράγωνο. (εικόνα 4)

εικόνα 3

486
εικόνα 4

487
Το εμβαδόν του τετραγώνου της εικόνας 3 ισούται** με το εμβαδόν του τετραγώνου της εικόνας 4.

– Το αδιανόητο εδώ είναι ότι οι παραπάνω συμμετρίες επιβεβαιώνονται και κατά την περιστροφή!!! Με
τη διαφορά ότι τα δύο νέα τετράγωνα που προκύπτουν δεν έχουν το ίδιο εμβαδόν**.

[Υπενθυμίζω στο σημείο αυτό ότι το περίγραμμα της φθοράς του ψηφιδωτού, το οποίο εγκιβωτίζεται σε
τετράγωνο, την ιδιότητά του αυτή μπορεί και την διατηρεί και κατά την περιστροφή του, δηλαδή να
εγκιβωτίζεται σε τετράγωνο ανεξάρτητα της φοράς ή των μοιρών περιστροφής του (βλ. προηγούμενο
ποστ, στο τέλος)].

Ακολουθεί τυχαία περιστροφή του ψηφιδωτού στις -85,43 μοίρες.

Η ευθεία που διέρχεται από Α) το κέντρο του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει τη
«φθορά» και Β) τις άνω αριστερή και κάτω δεξιά γωνίες του τετραγώνου που περικλείει τη «φθορά» ,
τέμνεται με τις τοξοειδείς καμπύλες του άνω και κάτω διακοσμητικού πλαισίου σε δύο σημεία, από τα
οποία οι οριζόντιες και κάθετες ευθείες* που διέρχονται από αυτά, στα σημεία που τέμνονται,
σχηματίζουν τετράγωνο. (εικόνα 5)

Η ευθεία που διέρχεται από Α) το κέντρο του κύκλου που εγκιβωτίζεται στο τετράγωνο που περικλείει τη
«φθορά» και Β) τις άνω δεξιά και κάτω αριστερή γωνίες του τετραγώνου που περικλείει τη «φθορά» ,
τέμνεται με τις τοξοειδείς καμπύλες του άνω και κάτω διακοσμητικού πλαισίου σε δύο σημεία, από τα
οποία οι οριζόντιες και κάθετες ευθείες* που διέρχονται από αυτά, στα σημεία που τέμνονται,
σχηματίζουν τετράγωνο. (εικόνα 6)

εικόνα 5

488
εικόνα 6

* οριζόντιες και κάθετες ευθείες παράλληλες προς τα bezel της οθόνης στην οποία γίνεται η ψηφιακή
απεικόνιση και επεξεργασία (περιστροφή κλπ) του ψηφιδωτού.

** Σύμφωνα με τον κατασκευαστή του λογισμικού με το οποίο έγιναν οι μετρήσεις, η απόκλιση των
μετρήσεων στην επιφάνεια της ψηφιακής φωτογραφίας που δόθηκε στη δημοσιότητα, είναι +/- 1,5% από
τις μετρήσεις στο πρωτότυπο του ψηφιδωτού

Από το «Ιντερνετ των Πραγμάτων» (Internet of

Things) στο «Ιντερνετ των Φυτών» (Internet of
Plants) και στο «Ιντερνετ των Ανθρώπων»

By alampasis 31 Αυγούστου 2014

489
Η ιδέα του «Ιντερνετ των πραγμάτων» (Internet of Things), η διασύνδεση δηλαδή κάθε αντικειμένου που
χρησιμοποιεί ηλεκτρικό ρεύμα, ξεκινά από δύο μείζονες τεχνολογικές εξελίξεις: την ψηφιοποίηση όλο
και περισσότερων μηχανών και την παραγωγή μεγάλου όγκου δεδομένων (big data). Αν όλες οι μηχανές
έχουν τσιπάκια πλέον, θα μπορούσαμε κατά κάποιο τρόπο να τις «κοινωνικοποιήσουμε» συνδέοντάς τες
στο Ιντερνετ. Περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια αντικείμενα θα είναι διασυνδεμένα online
παγκοσμίως έως το 2020, προβλέπει η Cisco, η μεγαλύτερη εταιρία εξοπλισμού δικτύων.

Με τα τεχνολογικά μέσα που οι επιστήμονες διαθέτουν, μπορούν να καταγράψουν τις ιδιότητες και τα
γενετικά χαρακτηριστικά των φυτών σε συνάρτηση με τις κλιματικές συνθήκες και τον τύπο του
εδάφους. Για τη διαδικασία αυτή χρησιμοποιούν ολοένα συχνότερα αισθητήρες, οι οποίοι συμβάλλουν
σε όλη τη διαδικασία της «αναγνώρισης». Ένα παράδειγμα εφαρμογής αυτής της τεχνολογίας έρχεται
από το Πανεπιστήμιο της Βόννης, με τη χρήση ενός σαρωτή λέιζερ ο οποίος δίνει μία τρισδιάστατη
απεικόνιση του χωραφιού. Ο σκοπός αυτών των τρισδιάστατων απεικονίσεων είναι να διαπιστωθεί ποια
φυτά αναπτύσσονται ιδιαίτερα καλά. Από το ύψος των φυτών οι επιστήμονες μπορούν να εκτιμήσουν τη
βιομάζα τους. Χρησιμοποιώντας επίσης μία συσκευή φασματοσκοπικής ανάλυσης με ακτίνες «γ»
μπορούν να αναλύουν την ποιότητα του εδάφους. [1]

Το παράδειγμα της εφαρμογής τεχνολογίας καταγραφής των ιδιοτήτων και των γενετικών
χαρακτηριστικών των φυτών από το Πανεπιστήμιο της Βόννης, που είναι πρόδρομος του «Ιντερνετ των
Φυτών» (Internet of Plants), αποτελεί πρώιμη εκδοχή ασύρματης διασύνδεσης της φυτικής παραγωγής με
καινοτόμα ψηφιακά δίκτυα μιας κεντρικά ελεγχομένης Οικονομίας.
Η υλοποίηση ασύρματων συστημάτων διασύνδεσης της φυτικής παραγωγής με φορητές ασύρματες
συσκευές, μέσω των οποίων η αγροτική παραγωγή κάθε μεμονωμένου παραγωγού θα διασυνδέεται και
θα αλληλεπιδρά με καινοτόμα ψηφιακά δίκτυα μιας κεντρικά ελεγχομένης οικονομίας, θα καταστήσει
εφικτό τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής τροφίμων και τη ρύθμιση των οικονομικών συναλλαγών,
με αυστηρά καθορισμένες αναλογίες ανάμεσα στην αγροτική παραγωγή και την κατανάλωση αγροτικών
προϊόντων, ανάλογα με τις επικρατούσες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.

490
Ένα διαφορετικό, και σίγουρα περίεργο τρόπο να ξεκλειδώνετε το smartphone, προτείνει η Motorola σε
συνεργασία με την εταιρεία VivaLnk. Ο νέος τρόπος εμπεριέχει τη χρήση ενός προσωρινού ψηφιακού
τατουάζ, το οποίο με την επαφή του με το smartphone, θα ξεκλειδώσει αυτόματα τη συσκευή χωρίς ο
χρήστης να χρειάζεται να εισάγει κάποιο pin. Το συγκεκριμένου τατουάζ είναι αυτοκόλλητο, αποτελείται
από ένα πολύ λεπτό NFC κύκλωμα και μπορεί να μείνει πάνω στο δέρμα του χρήστη έως και 5 ημέρες
χωρίς να επηρεάζεται από το νερό. [2]

Το τατουάζ της Motorola, που είναι πρόδρομος του «Ιντερνετ των Ανθρώπων» (Internet of
Humans), είναι μια πρώιμη εκδοχή ασύρματης διασύνδεσης του ανθρώπινου σώματος με φορητές
ασύρματες συσκευές («Ψηφιακή Γέφυρα»), μέσω της οποίας ο άνθρωπος, ως μοναδική οικονομική
οντότητα, θα διασυνδέεται και θα αλληλεπιδρά με καινοτόμα ψηφιακά δίκτυα μιας κεντρικά ελεγχομένης
οικονομίας, δίκτυα που θα αποτελούν τις αποκλειστικές οικονομικές δομές στις οποίες οι κοινωνίες
βασίζουν τη λειτουργία τους.

Περιφερειακοί αισθητήρες καταγραφής της ανθρώπινης δραστηριότητας και των ζωτικών λειτουργιών
και δεικτών του ανθρώπινου σώματος, ανοίγουν νέους δρόμους στην ψηφιακή Οικονομία. Η
Βιοοικονομία θα αποτελέσει έναν νέο – Νανοοικονομικό κλάδο της οικονομικής επιστήμης που θα
μελετά και θα αναλύει δεδομένα της ανθρώπινης ζώσας ύλης «πολύ μικρής» οικονομικής κλίμακας,
όπως η λεπτομερής κινητική δραστηριότητα των ανθρώπων, η λεπτομερής πρόσληψη τροφής, οι
βιομηχανικοί και αιματολογικοι δείκτες του ανθρώπινου οργανισμού κ.ά, με σκοπό την καλύτερη
διαχείριση των οικονομικών δεδομένων που σχετίζονται με τις ιδιότητες της ανθρώπινης ζώσας ύλης,
τόσο ολόκληρων των οργανισµών όσο και των συστατικών και δεικτών αυτών, προς την κατεύθυνση
διαμόρφωσης στοχευμένης οικονομικής πολιτικής στη διατροφή, στην ιατρική, στη
φαρµακοβιοµηχανία, στη δημόσια υγεία κ.α. [3]

Η υλοποίηση ασύρματων συστημάτων διασύνδεσης του ανθρώπινου σώματος με φορητές ασύρματες

συσκευές («Ψηφιακές Γέφυρες») , μέσω των οποίων ο άνθρωπος, ως μοναδική οικονομική οντότητα, θα
διασυνδέεται και θα αλληλεπιδρά με καινοτόμα ψηφιακά δίκτυα μιας κεντρικά ελεγχομένης οικονομίας,
θα καταστήσουν εφικτό τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και τη ρύθμιση των οικονομικών
συναλλαγών, με αυστηρά καθορισμένες αναλογίες ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση,
ανάλογα με τις επικρατούσες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.

Περιπτώσεις όπως Α) η μελέτη του ιδρύματος ερευνών McKinsey Global Institute, που έχει υπολογίσει
πως με τη χρήση «έξυπνων» δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας που θα αυξομειώνουν την τιμή και τη
διάθεση ανάλογα με τη ζήτηση, το όφελος θα κυμαίνεται από 200 έως $500 δισ. ετησίως από το 2025 και
μετά [4], Β) η σχεδιαζόμενη κατασκευή ενός πανίσχυρου υπολογιστή που θα δίνει στις ομοσπονδιακές
ρυθμιστικές Αρχές των ΗΠΑ τη δυνατότητα συνολικής εποπτείας του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η
χρηματιστηριακή αγορά της Wall Street και ειδικότερα, το Σύστημα Consolidated Audit Trail ή CAT που
θα είναι μία από τις μεγαλύτερες βάσεις δεδομένων στον κόσμο, σχεδιασμένη να διοχετεύει 50
δισεκατομμύρια ημερήσιες καταγραφές σε ένα αρχείο, που θα «ανιχνεύει» κάθε μετοχή, εντολή και
συναλλαγή, πώς και πότε εκτελούνται οι συναλλαγές, ποιοι είναι οι χρηματιστές που τις διαχειρίζονται
και ποιους πελάτες εκπροσωπούν [5] και Γ) οι πρόσφατες ενέργειες της γερμανικής κυβέρνησης η οποία
θέσπισε ένα τρίπτυχο δράσεων, που θα κατευθύνει πολιτικά την ψηφιακή επανάσταση στους τομείς
των ψηφιακών υποδομών , της ψηφιακής οικονομίας, του καινοτόμου κράτους, της ψηφιακής κοινωνίας
κ.ά [6] , αποτελούν πρώιμες τάσεις προς την κατεύθυνση του κεντρικού ελέγχου των -περιφερειακών
προς ώρας- τομέων της Οικονομίας, που στο μέλλον θα οδηγήσουν στον Κεντρικό (Συνολικά) Έλεγχο
της Οικονομίας και της ρύθμισης των οικονομικών συναλλαγών, με αυστηρά καθορισμένες αναλογίες
ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση, ανάλογα με τις επικρατούσες οικονομικές και κοινωνικές
συνθήκες. [7]

Ο άνθρωπος απέτυχε να κυβερνήσει τον άνθρωπο. Αυτό που κατάφερε ήταν δυστυχία, άνιση κατανομή
του πλούτου, αστρονομικά ιδιωτικά και κρατικά χρέη, αδικία, πόνο και φτώχεια. Η πρώιμη αυτή φάση,

491
που σηματοδοτεί την έναρξη κατασκευής των δομών και δικτύων που, στην τελική τους μορφή, θα
αναλάβουν τον έλεγχό της ανθρώπινης οικονομικής δραστηριότητας, που είναι απότοκος της
ασυνείδητης ενεργοποίησης του μηχανισμού του συλλογικού ενστίκτου αυτοσυντήρησης
του ανθρώπινου είδους λόγω της αποτυχίας του να δαμάσει τα πάθη του προς όφελος της ανθρώπινης
ζωής και της αξίας της, συνιστά πρώιμη παραδοχή ότι «οι μηχανές μόνο μπορούν να δαμάσουν τον
άνθρωπο, προς όφελος του ιδίου και της αξίας του”

492