E Ş Cİ N S E L L E R İ N K U R T U L U Ş U a y n ı z a m a n d a H E T E R O S E KS Ü E L L E R İ D E Ö Z G Ü R L E Ş T İ R E C E K T İ R

HAZİRAN 1997 YIL 3 SAYI 35

İÇİNDEKİLER KAOS GL
SATIŞ NOKTALARI:

derilerin kalınlaşması................................................... 3 ANTAKYA

Ferah Kitabevi (Saray Cad.)
BALIKESİR
varolmanın güçlüğü..................................................... 8 Çağdaş Kırtasiye
ANTALYA
james baldwin’le söyleşi............................................... 10 Akdeniz Kitabevi
BURSA
gl kitaplığı..................................................................... 13 Can Kitabevi (Heykel)
ADANA
sağlık / mantar.............................................................. 14 Püren Kitabevi
(Arı Sineması Sk.),
lugat............................................................................. 16 Ada Kitabevi
(SİEM Dersanesi Karşısı),
Kardelen Kitabevi
şu bizim turk-gay’ler n’apıyor alla’şkına........................ 18 İZMİR
Kabile Kitabevi (Konak),
paris’ten izlenimler........................................................ 19 Ayrıntı Kitabevi (Alsancak),
Ayrıntı Kitabevi (Karşıyaka)
sonuna kadar tozpembe............................................... 21 DENİZLİ
İleri Kitabevi,
söyleşiler - değerlendirmeler........................................ 23 İSTANBUL
Taksim Mefisto,
gay lezbiyen özgürleşme hareketinin tarihi................... 26 Pandora Kitabevi,
Zihni (Kadıköy),
Pentimento
mektup-lar-dan............................................................. 29 (Beyoğlu Sineması Pasajı. Bu
kitabevinde eski sayılarımızı
tekzip üzerine.............................................................. 31 da bulabilirsiniz)
ANKARA
Dost, ABC, Bilim&Sanat,
İlhan İlhan, İmge
ve Doruk (Konur1)
Kitabevleri
Tüm sayılarımız istanbul
ve Ankara İskenderiye
Yaşadığı mekanlara okuduğu
kütüphanelerinde, Ankara KAOS GL’leri götüremeyip,
Kelepir, İstanbul okuduktan sonra imha etmek
Pentimento’da zorunda kalan arkadaşlar, dergiyi
Bulabilirsiniz imha etmek yerine bir bankın
üzerine bırakırlarsa, dergimiz
başkaları tarafından da
okunabilir.

e-mail: kaosgl@ilga.org

internet sayfamız: http://www.geocities.com/WestHollywood/2884/kaos.htm

K A O S G L i l g a ü y e s i d i r .

KAOS GL
AYLIK POLİTİK GAY VE LEZBİYEN DERGİSİ
HAZİRAN 1997 YIL 3 SAYI 34

HER AYIN 20’SİNDE ÇIKAR.

YAZIŞMA ADRESİMİZ ¨

B u d e r g i K A O S G r u b u t a r a f ı n d a n y a y ı n l a n m a k t a d ı r .
 derilerin kalınlaşması
kara geceyi uğuldatan sahteci pırpır yıldızlara
kandık ; kurşunlamalıydık onları. teke tek yalnız kalmalıydık
kara geceyle. gece, teni karaya boyasın… keşke gezmeye
çıkarsaydık ölü bir köpeği geceleyin. bir rock parçasıyla
doğrulabilecekken, düşmeyi bilemedik bir kalbin tam
ortasına… istanbul’un dolmuşlarında kimse birbiriyle
konuşamazdı. düşlerimizdeki şeytanı da hiç öpmedik biz.
çok doğum ve ölüm akmıştı teğetimizden ama beceremedik
cinselliğimizi fırlatmayı toplumun suratına. aşkı ve devrimi
yanyana okuyamadık. belleği tene devretmeliydik oysa ve
sadece dudak hatırlamaya beynimizin bir yarısını… küçük
hesapları ne de güzel yudumladık bizim sandığımız barlarda.
sadece bir daktilo makinası kadar bu dünyalı kalmalıydık.
ve hiç sevmedik öfkeyi. öfkeye aşık olmadık. öfkeyle
şevişmedik. öfkeyle silahlanmadık…kör olmalıydı o müstehzi
bakışlar ! tedbil gezmeliydik. ölebilmeliydik yalnızca tek bir
şeyin uğruna. fakat bir peygamberin dinginliği vardı
hepimizde…bam bam bam vurmalıydık gözümüzün
kesmediğini. bir ortaoyununa benzememeliydi o savaş, ya da
bir meddaha, fakat epikçe soyunmalıydık bir kentin tam
ortasında…ankara’nın otobüs duraklarında tek sıraya
girenleri dürtmeyi unuttuk. nasıl da kurtardık gardroplara
asılmış ben’leri güvelerden. biz bir tragedya düzmeliydik bu
düzene. mis kokmalıydı yalnızlıklarımız. anamıza babamıza
hiç kıyamadık…bize biçilmiş hiçbir kehanete sır
vermemeliydi ellerimiz. rüzgarı avuçlayıp ekose bir balık
yakalamak hiç aklımıza gelmedi. kazımalıydık bütün parmak
izlerimizi, selam olsaydı kanıt bıramazlığımıza… dünyanın
öbek öbek dertlisi olmalıymışız. şu izmir’in şen şakraklığına
bir dur diyemedik. mektuplardan bir devrim bile çıkaramadık.
her adımımızla bir denizi kurtarabilirdik isteseydik toprağın
altından. ve ibneler yüzünü birbirine dönmedi hiç…kimbilir
kaç sesi es geçtik sokaklarda. götten önce göze
bakabilmeliydik hem de göz bebeği karanlığının en dibine.
örtülü faşizm yataktaki gibi öpmedi bizi, gün geldi bir baktık,
yattığımız yatak olmuş faşizm…su olmamalıydı tenimizi
yıkadığımız, gözyaşlarımız dururken. bir sıfatmış insan isim
değil. bir şiir okumaya başladık, bitmedi o şiir, aah hala
bitmedi… düğün salonlarını basıp günlüklerimizi
okumalıydık. her sevişmemiz sonradan denizde bir balık
olmalıydı. istesek özgürleştirebilir miydik ben’imizi tanrı
karşısında ? metal kentin kedisi olmalıydık… artık aynaya
baktığımızda susmuş sözlerimizin ölü kentlerini görüyoruz
dillerimizde. sentetik tanrılar gibi. bütün şifreler düzenini
kaybedeli çok oldu ; ama çözemiyoruz gözlerimizin lalinde
aynada ağlayan çocuğu… kendimizi sisler içinde son kez
uğurladık bir tren istasyonundan. sormalıydık kendimize,
varlığımız kaç kalibrelik ? herkes göze alabildiklerinin toplamı
kadarmış. ve her ibne göze alabildiklerinin toplamı kadar
özgürleşebilirdi…
( “nasıl bir eşcinsel hareket ?” tartışmasında
herkesin somut laflar ve öneriler beklentisi içerisinde
olduğunu biliyorum. “herkes bir şeyler söylüyor ama ortada
somut hiçbir şey yok” diye gidip bir duvara tebeşirle yazsanız
somut bir forizma yaratmış olursunuz. büyük olasılıkla bu
satırlar da aynı eleştiriyi alacak.
mustafa konur
bildiğim bir şey var ki, modern insanın zihni, bilimsel
metodun yüceltilmesinden yana, ‘ne yapmalı’yı, nereden
başlamalı’yı bir bir anlatan hazır reçetelere, eylem
haritalarına eğilimli. beynimizin metodolojik düşünmeye
şartlandırılmış kısmı, pek öyle sınırlara kurallara gelmeyen
düşlerle düşünen kısmını perdeler her zaman. düş görmeden
uyanamayacağımızı hep gözardı ederiz.
bir de şu somutlama işini hep başkalarından
bekleriz. ‘arkadaşıma katılıyorum’ sendromu bu durumun bir
görünümüdür. kendi bireysel gerçekliğimizi analiz etmek bir
tek bize ait bir eylem olması gerekirken, coğunluğumuz, hep
arkadaşlarımıza katılıp başkalarının bizim varoluşumuz için
çözümler ve tarifler oluştırmasına boyun eğer ve yaşam
karşısındaki kişisel konumumuzun biricikliğiyle değil de,
başkalarına katılarak kendimizi dünyayla ilişkilendiririz. ve
böylece hayatın ‘nesnesi’ olarak kalırız. halbuki her kişi kendi
varoluşu üzerine bir başına oturup düşünmeli, soyut ya da
somut bir tasavvuru kendisi oluşturmalıdır. ondan sonradır ki,
aynı ortak paydaya sahip bireylerin tasavvurları birbirleriyle
birleşerek bir kollektivite yatarılabilir. dünyayı değiştirebilme
şansını da belki bu yolla yakalayabiliriz.
“nasıl bir eşcinsel hareket?” tartışmasında ‘somut
öneri ve çözümlere’ bel bağlayarak yürümeye çalışmak,
bugünkü kurgusuyla totaliter olan ‘toplumsal düzenin
değişkenlerini kullanarak’ ona nazire yapmaktan öteye
geçemeyecektir. oysa bizim, o toplumsal düzeni hepten
olumsuzlayıp tam bir antitezini kurgulamamız gerekiyor ilk
önce. soru şu olmalı : eşcinseller varoluşlarını nasıl bir
dünyada özgürce gerçekleştirebilirler? eşcinseller ‘hangi
yolları takip ederek’ bu toplumsal düzende özgür ve mutlu
yaşayabilirler ?sorusu tamamen yanılsamadır. çünkü içinde
yaşadığımız bu toplumsal düzende eşcinseller hiçbir zaman
gerçek anlamda özgür olmayacaklar.
“nasıl bir eşcinsel hareket?” tartışması için ilk ağızda
söyleyebileceklerimi parantez işaretinden önce okudunuz. ve
sanırım hayali, ütopik ve romantik buldunuz. somut hiçbir şey
yok içinde. hiç bağdaşamadığım bir durum üzerine
kalbimden ve aklımdan geçenler…ayaklarımın yere
basmadığı da düşünülebilir, fakat ne yazık ki ayaklarım hiç
istemediğim kadar yere basıyor. tek fark, ola ki bastığım
yerin mevzisidir. biraz dikkat ederseniz, siz de aynı
pozisyonda olduğunuzu görebilirsiniz.
kimbilir ta ne zamandan beri yapageldiğim, canımı
yakan bir dünyayı masamın bir ucuna koyup öbür ucuna da
kendimi oturtarak o dünya ile hesaplaşmaya çalışmak; somut
hiçbir şey düşünmeden bana verileni ve biçileni sorgulamak,
her şeyden önce bir insan olarak daha özgür bir varoluşun
‘nasıl’ını düşünmek, bunun nasıl engellendiğini anlamaya
çalışmak. bu sürecin değişkenleri de düşler, ütopyalar,
romantizm ve aklım olacaktı elbette ki. beklentilerdeki
anlamıyla ‘somut’ çözümler bulmaya kalkıştığımda ise, her
defasında, benim gerçekliğim hiç dikkate alınmadan
kurgulanmış yollara girmek zorunda kaldığımı gördüm ve
oralarda özgürlüğün esamesi yoktu. gide gele ayrımına
vardım ki, özgürlüğe kavuşabilmek yeni bir dünyayı tasavvur
etmekten geçiyor. çünkü bize bırakılan biricik pusatlarımız;
KAOS GL 35/3
 düşlerimiz, ütopyalarımız zamanla uygulayıcısı durumuna getirdiği faşizan ve totaliter
ve aklımız… bu süreç ilişkiler sistemi ile ortaya koyan, yabancılaşmaya dayalı
halbuki her kişi kendi ayaklarımın çok fazla yere “kurulu düzen”in ta kendisi ve bütünüdür o özne. devleti bir
varoluşu üzerine bir basmasını sağladı. eğer baskı aygıtı olarak kullanan “kurulu düzen” kendisine
başına oturup bir şeyler yapılacaksa, bu efendi/köle ilişkisini esas almıştır. insanın insanı sömürdüğü,
yeni dünya düşüne yöneten/yönetilen ayrımına dayalı, baskıcı, cinsiyetçi,
düşünmeli, soyut ya basmalı ve tek kroki de o totaliter, tek tipleştirici, yabancılaştırıcı bu düzen, ataerkil
da somut bir olmalıydı. düşlerin ve toplumun ortaya çıkışıyla siyasal pratiğin toplumun
tasavvuru kendisi ütopyaların karalanması bütününden ayrılıp devlet kurumu içine aktarılmasından bu
oluşturmalıdır. ondan tuzağına düşmenin yana, devlet aygıtının bulunduğu her toplumsal sistemde tek
intahar etmekten bir farkı başına egemen ilişkiler sistemidir.
sonradır ki, aynı ortak var mı ki? kısacası, bilindiği gibi her sistem, sürekli kendini yeniden
paydaya sahip dünyanın beynimizdeki üreterek, otonom bir seyirde varlığını sürdürme eğilimi taşır.
bireylerin tasavvurları izdüşümünün karşısına, bunu gerçekleştirebilmek için, bütün mantığını bünyesinde
birbirleriyle birleşerek biz bir yenisini kurgulayıp
koymadıkça, her
taşıyacak araçlar (alt sistemler) geliştirir. bizim söz konusu
sistemimiz de kendisini yeniden üretebilecek ve bunun
bir kollektivite eylemimizin, denize yanında sadık, güvenilir, yıkılmaz bir fedai, bir bekçi görevini
yatarılabilir. dünyayı düşenin yılana de üstlenecek aracını en başından oluşturmuştur : “çekirdek
değiştirebilme şansını sarılmasından başka bir aile”.
şey olmayacağına düzenin ayaklarını oluşturan her çekirdek aile, son
da belki bu yolla inanıyorum. bunların tahlilde bir ‘devletçik’ tir. beden ile hücre arasındaki ilişki
yakalayabiliriz. dışında, bügünkü düzen ile çekirdek aile arasında da vardır. kurulu düzen,
durumdan yola çıkarak çekirdek ailenin yapısına ve benliklerini söküp çıkardığı
söylemek istediğim bireylerine kendini öyle bir kopyalamıştır ki, hem kendinden
‘somut’ sözler de var tabii başka bir düzenin olabileceği hayalini silmiş hem de varlığına
ki. kastedebilecek her türlü tehdidi henüz doğuş aşamasında
öncelikle özgürlükçü eşcinsel hareketi öbür bertaraf edebileceği bir önlem almıştır. çekirdek ailenin
özgürlükçü hareketlerden çok farklı bir dille okumak işleyişini biliyoruz. temel işlevi, kurulu düzene hayat vermek,
gerekiyor. birçok özgürlükçü hareket, kendine kurulu düzen kan pompalamak, koruculuğunu yapmaktır. ikiyüzlüdür.
içinde nefes alabileceği daha geniş alanlar yaratma ve eşit faşizandır. özgürlükçü değildir. şiddet üretir. çekirdek ailenin
kılınmadığı çoğunlukla eşitlenebilme eğilimi taşırken, bu yazıyı en çok ilgilendiren özelliği ise tözünü
özgürlükçü eşcinsel hareket dünyanın çok farklı bir ülkesinde heteroseksizmin oluşturmasıdır. ataerkildir. cinsiyeti tırnak
durmaktadır (daha doğrusu durmalıdır. ama durmamaktadır. içinde “erkek”tir. kadınlık ve erkeklik tanımlamaları, düzenin
dünya geneline bakıldığında eşcinsel hareketin bir şekilde ihtiyaçlarına göre kesin sınırlarla belirlenmiştir. insan doğası
sisteme entegre olma eğilimi taşıdığını biliyoruz. sistemin bir tarafa itilip cinsiyetler birer toplumsal role
kurduğu ‘farklı olanı kendi içine çekerek asimile etme tuzağı’ indirgenmemiştir. bunlar, seksin yaşama biçimleriyle birlikte,
nın kenarında dansa durmak diyebileceğimiz bu durumun düzeni ayakta tutacak toplumsal ritüeller bütünü olarak
belki bazı dönüştürücü etkileri de olabilir. fakat kendinden, ortaya konur. çekirdek ailenin her bireyi üzerine düşürülen
varoluşundan taviz vermek kaçınılmazdır). rolerin aktörü olarak görevlendirilmiştir. sistem, tanımladığı
eşcinsellik de birçok açıdan, düzenini reddettiği öbür cinsiyet rollerinin dışına çıkabilecek olanlar için ise son
oluşumların yanında durmaktadır, ama aynı zamanda derece acı yaptırımlar kurgulamıştır. ve bu yaptırımları
onlardan çok çok farklı bir çoğrafyadadır. şöyle bir soru uygulama görevi de yine bireylere verilmiştir. sistem bu
sorabiliriz : neden eşcinsel özgürlükçü hareket diye bir olgu süreci kullanarak sürekli kendi sağlamasını alır. öte yandan
var ortalıkta ? bunu kendini eşcinsel olarak tanımlamış çekirdek aile, sistemin devamlılığını sağlayacak neferlerin
insanların varoluşlarını özgürce gerçekleştirememeleri, yetiştirildiği bir merkez görevi de görür.
baskılanmaları, boğazlarının sıkılması, nefes alamaz hale sistem için oldukça hassas ve hayati bu kurgu
getirilmeleri, gettolara tıkılmaları biçiminde kabaca karşısında eşcinsellerin konumu ne peki ? o toplumsal
yanıtlayabiliriz. (özgürleşebilmek için salt eşcinsellerin cinsiyet rollerinden uzakta, farklı bir oluşuma meyleden
özgürleşmelerinini yetmeyeceği, insanlığın topyekün eşcinseller, kurulu düzen için amansız bir virüs, bir kanser
zincirlerinden arındrılması gerektiğini geç de olsa anlamaya hücresi ve en ciddi tentidlerden biridir. doğal hayatın
başladık…mı acaba?) cinsel yönelimlerinden dolayı kendiliğindenliğine asla tahammülü olmayan ve kendi
eşcinsellerin boğazı sıkılıyor, yaşamın bütününün dışına yaşamsal gereklerine göre doğanın üzerinde hükümranlık
itiliyorlar. bu durumun tek nedeni sadece kendi cinsini tercih kurmaya çalışan sistem için, eşcinsellerin doğalarından
ediş olmasa gerek. bu tercihin yaratacağı sonuçlar baskının gelen farklı yönelimler de başedilmesi gereken kendiliğinden
asıl nedeni olmalı. bitmiş otlar gibidir. (insanlığın tarihsel olarak birlikte yarattığı
eşcinsellerin boğazını sıkan özneyi iyi tespit etmek bir sistem bu. fakat zamanla kendi otonom işleyişini
gerekli : tek tek bireyler, türkiye devleti yada herhangi bir kazanarak insanoğlunu boyunduruk altına alan bir düzen
devlet veya toplum, tek başına din kurumu ve ideolojileri çıkmıştır ortaya ; özellikle iktidarın az sayıda odaklara
değil, fakat tüm bunları çemberinin içine alıp yapılarını, devredilmesiyle).
karakterlerini, mentalitelerini belirleyen ; özünü ve işleyişin eşcinsel varoluşun “egemen sistemin özüyle” bir alıp
mantığını bireylerin benliğine, devletlere, toplumların egemen veremediği var. yoksa baskının ; devletin, kişilerin, dinlerin,
ideolojilerine, din kurumuna kopyalayan ; bu yolla kendisini iktidar sahiplerinin, toplumların “kusur”larından geldiğini
sürekli yeniden üreten ; hepimizin bir parçası olduğumuz ; sanmak, sistemin hedef saptırmak için kurduğu tuzağa
varlığını ise devlet denen kurumla ve içinde barındırdığı her düşmekten başka bir şey değildir. özgürlükçü eşcinsel
unsura ilk günden beri uyguladığı sosyalizasyon hareketin bakışlarını yönelteceği yer sistemin kendisidir. ve
mekanizması ile benimsettiği, öğrettiği, haklılaştırdığı ve

KAOS GL 35/4
 konsept de, özgürlüğün bütün insanlığın elinden alındığı sonra ise, iki taraftaki
gerçeği üzerine oturmalıdır. insan kendi
dünya geneline
kurulu düzen, en sağlam bekçisi çekirdek ailenin bile topluluklarındaki etik bakıldığında eşcinsel
başa çıkamadığı, hatta bu bekçinin temeline dahi tehtid anlayışın (mitolojik hayat hareketin bir şekilde
yöneltmiş eşcinsel varoluş ile nasıl mücadele edecek ? açıklamalarının) devreye sisteme entegre olma
sistem, tehlikeyi yok saymayacak kadar zekidir. onu yok girmesiyle bu ilişkiyi
etmeye yeltenmeyecek kadar da cin fikirlidir. yok etmeyi haklılaştırırlar. (daha eğilimi taşıdığını
düşünmes bile. kendi işletyişine ve varlığına da çok büyük ilkokul sıralarında bize biliyoruz. sistemin
yararlar sağlayacak başka bir yolu seçer : eşcinsel varoluşa anlatılan, vehbi koç’un kurduğu ‘farklı olanı
yaşam hakkı tanır. fakat gettolarda. limon satarak zengin kendi içine çekerek
sistem eşcinsellerin kendi gettolarını oluşturmalarına olduğu mitolojisi,
izin verecektir. hatta yardımcı olacaktır. bu sayede, baskı efendilerimizi asimile etme tuzağı’
altına alınmışların bir nebze rahatlaması sağlanacak, bu meşrulaştırmak için nın kenarında dansa
arada el altında tutulmaları, göz önünde olmaları ve yaratılan mitolojilerin durmak
denetlenebilmeleri de mümkün olacaktır. gettolar, aşırı bize özgü belirgin diyebileceğimiz bu
basınçtan oluşabilecek tehlikeli istimin dışarı atılabileceği örneğidir.) bu
birer sübap görevini de yerine getirecektir. oralarda meşrulaştırma, kölenin durumun belki bazı
rahatlanacaktır. ihtiyaç duyulan ilişkiler (minimum düzeyde) kölelikten kurtulma şansı dönüştürücü etkileri de
oralarda kurulacaktır. azaldıkça yoğunlaşır. olabilir. fakat
gettolar yaratmanın ardından, sistem gülümseyen sonunda köle
maskesini kuşanarak ikinci planını uygulamaya koyar : rüşvet konumunda olan,
kendinden,
vermek. boğulan gırtlaklarını gettolarda biraz efendinin görkemi ve varoluşundan taviz
soluklandıranlara şunu söyler : “şimdi bırak bu özgürlük azameti karşısında ona vermek kaçınılmazdır
mözgürlük triplerine girmeyi. istemediğin kadar çok hayranlık bile duymaya
özgürlüğü ben sana verebilirim, eğer benim çizdiğim yoldan başlar. baskı sürdükçe,
gidersen. basamaklarımda tırmanmaya başla. piramidimde ilişkiyi bozma çansı
en güzel yerler seni bekliyor. bütün mutluluklara ulaşabilirsin. azaldıkça, köle “celladına aşık olur”…
kendine bir statü edinmeye bak. desteğimi eksik etmem. insan beyninin bu şekilde dumur uğratılabilmesi ve o
mutsuz olanlar, kusurlu, beceriksiz ve aklını rüşvet mekanizması birleşince düzen fedailerini yaramış olur
kullanamayanlar. benden olursan kimse dokunamaz da : iki dilş bilen, iyi eğitimli, muhtemelen bir reklam ajansında
sana. sana sağlayacağım statüler seni korur. bir bana çalışan, spielberg'in son filminin hasılatından haberdar, sol
uyanlara bak, bir de uymayanların haline…” entarili gazeterin takipçisi, festival tüketicisi, tarot falından da
oldukça cazip bir teklif öyle değil mi ? tehlikeyi, iyi amlayan, dale garneige'yi okuyan postmodern, cemiyet
kendine baş kaldırmayacağı, kaldırmaya kalkarsa zarar kulüplerine üye, milliyetçi duygulara da sahip, ekonomik
göreceği bir pozisyona çekmeye çalışıyor sistem. derdi olmayan, kendini son derece kontrollü deşifre eden,
karşılığında ise kendi düzeni içinde her bakımdan rahat bir eşcinsel barlarda müstehzi bakışlarını takınan, kapıcısını
yaşam vadediyor. bunun hediyesi de pek pahalı sayılmaz, azarlayaralk kendini meşrulaştırmaya çalışan, hafta sonu
benliğinizi kapının dışında bırakmanız yeterlidir. kapının gazetesinin kim nerede nasıl sayfalarına abone, eşcinsel
ardında ise herkesi rahatlıkla baştan çıkarabilecek luşumlara acıyarak bakan, konformist, kaypak, steril bir hayat
kurgulanmış yapay mutluluklar sunulmuştur. ama bilesiniz ki, süren, 'tedbirli hayat uşakları'…aslında pek sevimlidirler.
size sunulacak nefes sadece bir tutamdır. hoşsohbetdirler bile denilebilir. dünya ile pek bir dertleri
düzen bu yöntemle kitleleri değil, tek tek bireyleri yoktur: erbakana fena halde kıl olurlar, beyoğlu'ndaki
hedef alır. çünkü tek bir bireyin bilincini denetim altına almak, selpakçı çocukların üzerlerine üzerlerine gelmeerinden fena
düzenini karşısında aynı ortak paydaya sahip olanların halde işkillernirler, köyden kente geçenlerin kentin nasıl da
biraraya gelip örgütlendiklerinde oluşacak kollektif bilinci içine ettiğine hayıflanırlar, belediye taksime cami yapmasın
denetim altına almaktan daha kolay ve köktencidir. insanları diye toplantılara gittikleri bile olur, "kahretsin, şu bodrum da
birbirine kışkırtır, kıskandırır, yarıştırır, haset kültürü yaratır, tatil yapılacak yer olmaktan çıktı artık, mykonos'a gitmek de
birbirlerinden korkmasını sağlar, ulaşılması gereken çok pahalı…", "ya bu gay barlara niye bu kadar çok straigt
mutlulukları tanımlar ve benimsetir, en baştan çıkarıcı silahı geliyor, işleri yok mu ?", "heteronun en iyisi ipte kurusun
olan parayı kullanır. kişiyi bir nesne haline getirir. yaşamın derisi"…
öznesi olmaktan çıkarır. kişilerin bir diğerine kışkırtılmasıyla yaşamla ilişkileri yukardaki profile uygun bir eksende
örgütlenebilme olanaklarının da önüne geçilmiş olur. atomize seyredenler, sistem için hint kumaşından daha değerlidir.
olmuş bireylerin tüm bilişsel pusatları ellerinden alınır. sistem burada bir parantez açıp, bu ülkede yaşayan eşcinsellerin
bu rafine yöntemlerle üstesinden gelemedikleri için ise çogunluğunu yukardaki tipolojiye uyanların ve tam uymasa
oluşturduğu baskı kurumlarını kullanır. bile o yöne yol almış, dünya ile ilişkileri genelde anüsleri
bu seyirdeki efendi/köle ilişkisinde, efendi olan dolayımıyla biçimlenenlerin oluşturduğunu söylersem fazla
egemen, fırsat bulduğunda kendini yeniden özgür kılmak mı ileri gitmiş olurum ? pek sanmıyorum…
isteyecek olan köleyi sürekli boyunduruğu altında tutabilmek tabiki hiç kimse dünyaya aynı gözlükle bakmak
için gitgide yöntemlerini geliştirmesi gerekecektir. köleyi zorunda değil. fakat, "herkes dilediği gibi yaşamak
zincire ya da prangaya vurmak en kaba ve verimsiz olanıdır. özgürlüğüne sahiptir" yaklaşımı, düzenin işleyişini
daha gelişkin yöntemler ise efendi/köle ilişkisinin kölenin bulandırmak, kurgulanmış yapay mutluluklara tamah etmenin
gözünde meşrulaştırılmasını sağlayacak olanlardır. köle özgür irade ile yapılmış bir seçim olduğunu düşündürmek,
zaten kendi iradesinden (kültürel varlığından/kimliğinden) özgür iradesinin bireyin elinden alındığını gizlemek ve yeni
efendisinin iradesi karşısında feragat etmiş, onun tarafından bir "bilinçaltı kurgulamak" için kullanılan bir araçtır. yaşamla
canı bağışlanmış ve böylece fiziksel varlığını sürdürme ilişkisini, kendi toplumsal konumunun biricikliği dolayımıyla
olanağı elde etmiştir. efendi/köle ilişkisi fiilen kurulduktan kuramayan insan "yanlış bilince" hapsolmuş insandır. kendi

KAOS GL 35/5
toplumsal gerçekliğine kendi elleri ile müdahele edemeyen
insanın özgür iradesinden yada seçme özgürlüğünden söz
edemeyiz. kendisine sunulan sınırlı ve gerçekte birbirinin
aynı alternatiflerden birini var oluş biçimi olarak giymeye
çalışır ancak.
özgürlükçü eşcinsel hareketin diğer özgürlükçü
hareketlerden farklı bir dille okunması gereğine dönersek ;
öbür özgürlükçü oluşumlada, kendi doğalarından gelen bir
farklılığın, sistemin temeli ile çatışması ve tehdit oluşturması
gibi bir durumun pek söz konusu olmadığını söyleyebiliriz.
oysa eşcinsel varoluşun doğası, doğayı boyunduruğu altına
alan sistemin tam da özüyle bağdaşmamaktadır.
aynı cinsten iki kişinin cinsel edimlerinden öteye
geçmiş ve bir kimlik halini almaya başlamış olan eşcinsel
varoluş, sistem tarafınfan üretilmiş konfeksiyon kimliklerin
dışında, genelden farklı bir varoluş biçiminden türemiş,
dönüştürücü ve devrimci öze sahip bir kimlik biçimidir. ve bu
kimliğe sahip kişi, varoluşuna kasdetmeye kalkan özne ile
birebir karşı karşıya kalacak, eşcinselliği bir edim olmaktan
çıkıp politik bir duruş halini alacaktır.(daha dorusu
almalıdır…)
kurulu düzen, karşısına bir düşman olarak çıkmaya
başlayan eşcinsel varoluş ile mücadele ederken
dokunulmazlığını ve biricikliği aldatmacasını kullanacaktır.
bilinçlerimize yerleştirdiği alternatifsiz olduğu yanılsaması
düzenle mücadelede karşılaşılacak ilk engeldir. organik bir
muhalefeti engelleyen hayya gerçekleşemeyeceğini
düşündüren bugüm içinde yaşadığımız kültürel ortamda,
bizim yapabileceğimiz en devrimci eylem, bambaşka bir
dünyayı ve ilişkiler sistemini düşlemek, yeni bir toplumsal
varoluş biçiminin ütopyasını geliştirmek ve alternatifi
olmadığını iddia eden düzenin karşısına bunu çıkarmaktır.
sistemi en sarsacak edim, onun antitezinin mümkün
olduğunu kanıtlamaktır. nbiricikliğini kendine kalkan yaparak
korunan sistem bu yolla insanı özgürleşim düşüncesinden
KAOS GL 35/6
uzaklaştırsada ve 'özgürlükçü insan özü' yokedilmiş gibi
gözükse de , insan bugünkğünden farklı bir dünya tasavvur
etme potansiyelini hala taşımaktaıdr. çünkü birçok araştırma
gösterir ki en baskıcı dönem ve yönetimlerde bile insan hçbir
zaman tam olarak yalnızca " sosyal boyutu"na
indirgenememiş insanal yanını daima korumuştur. bu
bağlamda, kutsal kitaplardaki cennet vaadini de insanın
özgürleşimden hiçbir zaman tam olarak vazgeçmediği
biçiminde okuyabiliriz. insan, ne kadar örselenirse örselensin
özgürleşme tutkusunu hep taşıyor. yeterki içinde
yaşadığımız durumun "tarihsel" ve "geçici" olduğunu
bilelim…
somut çözüm beklentisine çekince ile yaklaşmamın
nedeni de tam da bu noktada. bugünkü düzenin içinde de
birşeyleri değiştirerek özgür olunabileceği düşüncesi,
sistemin kurduğu tuzaktan başka bir şey midir ? bu
doğrultudaki adımlar insanı esaret altına alan düzenin
hastalıklı değişkenlerini kullanarak atılmayacak mıdır ?
halbuki yapılması gereken tüm bunları, düzenin tamamını bir
kenara itip yalnızca insan doğasının değişkenleri ile yola
çıkarak yeni bir dünya düşlemektir. kullanabileceğimiz en
etkin yöntem de sistemi deşifre etmek, bir perdenin ardında
tuttuğu gizil bilgisine ulaşmaktır. böylece "bilinir" ve "görünür"
hale gelecek olan düzenin kafalarımızı dumura uğratan
izdüşümlerinden sıyrılmamız da mümkün olacaktır. sistemi
değiştirecek pusatları yine onun bilgisini kullanarak
yaratabiliriz. ve bu süreci de "kişinin kendi ben'ini
oluşturması" olarak okumak doğru olacaktır. aksi halde,
ben'imizi oluşturup ortaya koymadıkça, 'çemberin dışında mı
yoksa içinde mi olmak' kısır döngüsünde takılıp kalacağız.
oysa bizzat çemberin kendisi ve neden varolduğudur
sorgulannması gereken.
sizi bilmem ama, ben, bir yanda sistemin nasır
tutmuşluğunu diğer yanda da eşcinsel varoluşun dünya
genelindeki ve özellikle türkiye'deki hazin durumunu ciddi
biçimde sinirlenerek farkettikçe, zihnimi bu sistemin
tamamen dışına çıkarıp, yeni birşeyler düşlemekten başka
bir yol bulamıyorum. kimbilir, belkide yanlış yapıyorumdur…
türkiye'deki eşcinsel varoluşun durumuna da
değinmeliyiz. bizim ülkemizde, "ben eşcinselim" diyenlerin
çoğunluğunun cinsel ilişki sırasında kendi cinsiyetlerinden bir
partneri tercih etmelerinin ötesinde birşeyleri ifade etmek gibi
bir dertleri olmadığını biliyoruz. onlara göre eşcinsel edim ile
eşcinsel kimlik birbirine eşit. bu çoğunluk ; uzlaşmacı,
özgürleşmeyi ekonomik rahatlıkla açıklayan, daracık
sınırlarına itieraz etmeyen, hatta bunların farkına bile
varmayan, acı çeken ama bu acının kaynağını yanlış
yerlerde arayan, dğnya ile tek derdi eşcinselliğini rahatça
yaşamak olan, sistenin rüşvetiti seve seve almış, ben'ı
yitmiş, kalın derili, sorgulamayan, hayatı anüslerinden ibaret
sdayan ; ama itilmiş, sıkıştırılmış, bir tutam nefesi yaşamak
sananlardan oluşuyor. bu hepimizin malumu. eşcinsellern
benliklerinin yutulması, daracık sınırlarını farketmeyip
bununla savaşmalarının da beyinlerin dumura uğratılarak
engellenmsi, ele geçirilmeleri, gettolara hapsedilmeleri,
kendilerine sunulan bir tutam nefese razı olup yapay
mutluluklara ram olmaları, sistem tarafından eşcinsel
varoluşa atılmış en büyük kazıktır, hem de eşcinsellerin
gönül rızasıyla. ve düzenin zaferidir.
bugünkü ortamda, çoğu eşcinsel farkında
değil ama, sistem ile eşcinsel varoluş arasında olup bitenler
bu şekilde seyrediyor. ayrıca türk toplumunun şizofrenisi
eşc,insellerin paydasında da bulunuyor. sistem, eşcinsel
oluşumu dumura uğratmakta öyle başarılı olmuştur ki, o
çoğunluğu oluşturanlar, örgütlenmeye çalışanlara acıyarak
bakmaktadır. kişiyi kişiye kırdırmaktan başka bir işe
yaramayan dedikodunun, kıskançlığın, hasetin ve bunların
türevlerinin, eşcinseller arasında daha fazla görüldüğünü
söylersem yine mi ileri gitmiş olurum ? olması gerekenleri bir
yana bırakırsak, eşcinseller de bu dünyalı oldukları için,
insaoğlunun bütün düşkünlükleri, zaafları onlar için de
geçerli. fakat bu dünyanın dışına itilmeye çalışılan
eşcinsellerin daha uyanık olmaları gerektiğini düşünmek
doğru değil mi ? kendi çıkarları açısından…
birilerini illaki belli bir pozisyona çekmek işe
yarar değil tabiki. o halde "kalan sağlar"a çok iş düşüyor.
olabildiğince çok k,işinin kendi ben'lerini yaratabilmekeri ve
yaşama tam da durdukları noktadan bakabilmeleri için çok
yol katedilmeli. kendisi ile barışmamış, hala saklanan ve
farklı duygularından sadece kendisi haberdar eşcinseller için
de birşeyler yapılmalı, bu belki de ilk yapılması gereken…
ülkemizdeki eşcinsel oluşumun bugünkü
durumu göz önüne alındığında tartışma sorusundaki"
hareket" sözcüğünü biraz erken kullanılmış buluyorum. bir
hareketten söz etmeden önce, türkiye'deki eşcinsel
oluşumun kendisine yönelik katetmesi gerekn epey yol var
gibi : her eşcinsel öncelikle kendisine şu soruyu sormalı :
"ben neden sadece ve sadece kendi cinsimden hoşlandığım
için reddediliyorum ?" bunun yanıtı herşeyin yanıtıdır zaten.
dünyaya baktığımız gözlüklerimizi de değiştirmemiz gerekir.
yanıtı en önemli olan soru ise şu : "eğer eşcinsel
olmasaydım yine de bu dünya ile bir derdim olur muydu ?"
bu soruya yanıtı evet olmayanlar, eşcinsellerin tek başlarına
özgürleşemeyeceklerini hiçbir zaman anlayamayacaklardır.
yine herkes, kendisine biçilmiş kaderle yetinip
yetinmeyeceğine karar vermelidir. yetinmeyecekse dünyayı
oluşturan bütün değişkenleri sorgulamalı, düzenin bilgisini
ele geçirmeye çalışmalıdır. düzene tutunmaya çalışmak yeni
gettolara hapsolmaktan başka bir işe yaramayacaktır.
böylece ortaya çıkacak resimden ; bilimin eşcinselliğin kökleri
üzerine yaptğı hummalı araştırmaların, sistemin kendi alt
sistemi olan bilimöi kullanarak " ben nerede yanlış yaptım da
bunlar karşıma çıktı ?" sorusuna yanıt aramak için yapılıp
yapılmadığını ; psikiyatrinin hastalıklı bir topluma
entegrasyon sürecindeki işlevini ; hepimizin gittiği eşcinsel
barların/mekanlarıon gerçekten eşcinseller ait yerler mi
yoksa yaşdığımız yoğum yabancılaşmayı farketmeizi
engelleyen ve içimizde biriken öfkeyi/örselenmişliği dışa
vurabileceğimiz, sistemin gözetimi ardındaki soluklanma
adacıkları mı olduğunu daha iyi anlayabiliriz. "nasıl bir
eşcinsel hareket ?" sorusu aynı zamanda biraz yanlış
sorulmuş gibi. öncelik örgütlenmede olduğu ve türkiye'de de
gereken örgütlenme henüz sağlanamadığı için " hareket "
yerine " örgütlenme " demek daha doğru olmazmıydı : biz,
osmanlı ile sanal gerçeklik arasında sallanıp duran kendi iç
dinamikleriyle hiçbir değişim geçirememiş, hep büyükleri
tarafından bir yerlere sürüklenen, organik bir muhalefet
geliştiremeyen, aptallaştırılmış, kişiliksizleştirilmiş
toplumda yaşıyoruz. ve böyle bir toplumsal kültürel ortamdaki
en büyük imkansızlıkların başında örgütlenememe sorunu
geliyor. eşcinseller de bu kültürel ortamdan payını almış
durumda. bireyleri, ortak çıkarları etrafında biraraya getirecek
organik örgütlenmeler ancak kimliklerin ve ben'lerin
oluşumuyla mümkün. örgütlenebilmenin önündeki en büyük
engel de yasalar değil, beyinlerimize örülmüş duvarlardır.
türkiye'deki eşcinsel oluşumun en büyük handikapı
örgütlenip bir organizma özelliği kazanamamasıdır. "hadi
toplanalım" heyecanaı ile bir araya gelen ama sonra ne
yapavaklarını bileediklerinde dağılıp giden eşcinsel
oluşumlar türkiye'de revaçta. bu gidişatı yıkmak ise belli bir
bilinç seviyesine ulaşabilmekten geçiyor. bu olsaydı, ne
örgütlenme sorunu yaşanırdı ne de bu sayfalardaki
tartışmaya gerek kalırdı.
türkiye'deki eşcinsel varoluş, kendini
tanımlayıp "muhalif bir alt kültür" durumuna da gelebilmeli ve
kendi kurumlarını oluşturmalıdır. fakat sistemin tanımladığı
anlamda bir alt kültür durumuna düşmemlidir. yani,
yabancılaşmanın fark edilmesinin engellendiği,
örselenmişliğin/öfkenin ve sisteme duyulan husumetin dışa
vurulup rahatlandığı, başat kültürün içinde sadece "kişi"
kimliği ile yaşanmasını sağlayan, birey olmaktan alıkoyan,
sistemin gözetimi altında tuttuğu, içinde uslu uslu yaşanacak,
hayatın bütünlüğünün dışında duran, sadece yaşamın
tortuları ile yetinilen bir alt kültür adacığı olmamalıdır bu.
eşcinsel varoluş tarafından bugünkü toplumsal sistemin bir
alternatifinin kurgulanabieceği, politik, kendini yeniden
üreten, üreteceği sözü sistemin içinde dolaşıma sokabilecek,
toplumun ikiyüzlülüğünü suratlara vurabilecek, iktidara karşı
hakların kazanımı içim savaşacak, ayaklara basan, eşcinsel
varoluşa yönelik kurumlarını oluşturacak, heteroseksüellere
ve biseksüellere düşmanca bakmayacak, insanlığın ancak
topyekün özgürleşebileceği bilincine sahip, bütünün içinde
ama ona muhalif, uyanık, türkiye'deki eşcinsel varoluşta
bilinç dönüşümünü sağlayacak, kendini eşcinsel olarak
tanımlayan herkesi biraraya getirebilecek, organik bir aly
kültürden bahsediyorum. böyle bir örgütlenme
gerçekleşmedikçe, herkez yüzünü bu yöne çevirmedikçe
(beni totaliter davranmakla suçlayabilirsiniz…) gerçek
anlamda "özgürlük" bir zaman sonra, kullanılmayan sözcük
olacak belki de…
bu kadar lafı burada keserken son olarak şu
: niyetimde hiç yer almamasına rağmen düşündüklerimi
didaktik, bazen saldırgan, biraz asık suratlı, yer yer sıkıcı,
hafif tepeden bakan, arasıra ukala, beki de biraz indirgemeci
bir söylemle ifade etmiş olsam da, siz yine de bütün sözlerimi
tek solukta çıkmış bir bağırma olarak alın lütfen.
ve kendini eşcinsel olarak tanımlayan
herkese içimde bir türlü duramayan bir soruyu sormak
istiyrum : "siz gerçekten birbirinizi seviyor ve saygı
duyuyormusunuz ?"
bu soruyu da nasıl almak istiyorsanız da
öyle alın lütfen…)
mustafa konur
bir
KAOS GL 35/7
 VAROLMANIN GÜÇLÜĞÜ
emre

1800 'lerin sonlarına doğru

grubu, yirminci yüzyılın ilk yarısında ingiliz yazın ve
düşünce dünyasını oldukça etkiledi.
Avrupa'nın büyük şehirlerindeki
eşcinsel topluluklarda

j
Paris'te ise hiçbir akıma bağlanmayan Jean
heteroseksüel dayatmalara karşı
Cocteau ve çevresindeki genç bohemler dışa kapalı
kollektif bir bilinç oluşmaya başladı.
bir yaşam sürüyorlardı. Paris'in en renkli simalarından
Aşağılanmalara ve ayrımcılığa

e
olan Jean Cocteau avukat bir baba ve ölümüne dek
maruz kalan eşcinsel bireyler, artık
onunla yaşamış "sanatsever" bir annenin -kısaca,
bunları sineye çekmek yerine
zengin bir ailenin- oğlu olarak 1889'da kentin
bunlara karşı çeşitli yayın

a
yakınlarında Maisons-Lafitte'de doğmuş.
organlarında tepkilerini dile
getiriyorlardı.
1913'te Paris müzikhollerinde caz müziği

n
çaldığı sıralarda dostu, Rus balesinin kurucusu
Yirminci yüzyılın başına
Emprezaryo Serge de Diaghilev'e kendisine
gelindiğinde ise bu toplulukların ve
gerektiğince değer vermediğine dair sitem ettiğinde
bazı eşcinsel bireylerin söylemek

c
aldığı "Jean beni şaşırt" cevabına karşılık verircesine,
istediklerinin birçoğunu estetik
kendi deyimiyle "kaleideskopik bir kişilik" olmuş; şair,
düzeyde ifade eden etik ve estetik
roman yazarı, oyun yazarı, denemeci, ressam,
kaygılar sonucu bir araya gelmiş

o
senarist ve film yönetmeni olarak ilk romanı "uçarı
sanatçı ve düşünür grupları
Prens"ten (1910), son filmi "Orfeus'un Vasiyeti"ne
oluşmuştu. Bu grupların en
(1960) kadar durmaksızın üretmiştir. "Ben her zaman
bilinenleri Londra'daki Bloomsbury

c
gerçeği söyleyen bir yalanım" diyen Cocteau, sık sık
grubu ve Paris'te Jean Cocteau'nun
herkesi taklit etmekle suçlanmış, buna cevabıysa -her
çevresiydi.
zamanki oyunculuğuyla- "kimsenin bir 'kendisi'

t
olmamalı" olmuş.
Adını birçok üyesinin
yaşadığı, Londar'nın bir semtinden
Oyuncu Cocteau belki de en fazla edebiyat
alan Bloomsbury grubu, Oscar

e
eleştirmenlerini, tarihçileri ve psikanaliz amatörlerini
VVİlde'ın davasından yaklaşık on yıl
şaşırtmıştır, ilk basımı 1928'de Cocteau'nun yakın
sonra toplandı. Grubun üyeleri
dostu Maurice Sachs tarafından -21 adet ve anonim
cinsel tercih olarak eşcinselliği veya

a
olarak- yapılan 1925'lerde bir yeniyetmenin
biseksüelliği benimsemişlerdi.
eşcinselliğini keşfinin anılarını anlatan "Beyaz Kitap",
Bloomsbury Grubu, üst sınıf kökenli
kütüphanelere onun adıyla kaydedilmiş, Bütün
sanatçıların oluşturduğu "Britanya

u
Eserleri'nin basımına dahil edilmiş olsa da hiçbir
ruhu"na şüpheyle bakıyor,
zaman Cocteau tarafından resmen sahiplenilmemiştir.
Viktoryen ahlak ve monarşinin asık
Okuyanları büyüleyen kitap, bir "suç ortaklığı"
çehresiyle alay ediyordu. İçinde E.
zincirinin oluşmasına da neden oldu. Eline geçirenler
M. Forster, Lytton Strachey ve
kitabı kopyalıyor, elyazması sayfaları okuması için bir
Virginia VVoolf gibi yazarların, Dora
başkasına gönderiyordu. Böylece ender olanı bir suç
Carrington, Vanessa Bell gibi
olarak mahkum eden ve insanların eğilimlerini
ressamların olduğu Bloomsbury

KAOS GL 35/8
 topladığı sanatçılarla birlikte,
sağlam duvarlar arasında
bohem bir hayat yaşadı.
Ancak bu "zaafının"
bilincindeydi ve dile
getirmekten çekinmedi.
Yazdıklarıyla, çizdikleriyle
kendini ve toplumu
sorguladı.
Eşcinselliğinin en
açık ifşası ise hiçbir zaman
resmen sahiplenmediği ama
diğer basımlarını
desenleriyle süslediği yarı
özyaşamöyküsel,
homoerotik öykü Beyaz
Kitap oldu. Bu kitabı
sahiplenmemesi ise
kimilerince içinde bulunduğu
çevredeki saygınlığını göz
etmeyi amaçlayan bir ikiyüzlülüğe, kimilerince o
yeniden biçimlendirmek zorunda bırakan bir topluma sırada hala hayatta olan annesini üzmeme isteğine,
karşı belli bir tarzda direnişte bulunuyorlardı. kimilerince de (ki bence de) hem kendisi hem de
okuyucularıyla oynadığı bir oyuna bağlanmıştır.
izmir, 16 Temmuz 1997
Bu yarı-kurgusal homoerotik yeniyetmelik
anıları bir çocuğun eşcinselliğinin, bununla birlikte
toplumun baskılarının, kuşatmalarının farkına varışını
ve toplumun birey olarak ona yüklediği suçluluk
duygusunun onu sürüklediği çıkışsızlıkları anlatır.
Kitaba Fransa'da yarı-gizli parlemento belgeleri için
kullanılan adı -Beyaz Kitap- vermesine gelince, bu,
kimilerince toplumsal ikiyüzlülüğe ve baskılara
rağmen varolan bir durumu belgeleme isteğidir,
kimilerine göre ise bir tür savunma ve meşrulaştırma
belgesidir.

Beyaz Kitap, Fransa'da cinsellikle ilgili

kitapların oluşturduğu gelenek düşünülürse oldukça
"masum"dur, fakat yine de eşcinsellikten söz ettiği için
bir hayli gürültü koparmıştır. Kitabın yayınlanmasından
bir süre sonra, Napoleon döneminin, eşcinselliği suç
olarak sınıflandırmayan yasası kaldırılıp yerine
eşcinselliği suç kapsamına alan katı bir yasa getirildi.
Bunu izleyen süreçte, suçluluk duygusu, gizlenme itkisi
ve Hıristiyan ahlakıyla çevrelenmiş eşcinsellik, burjuva
düzeyinde kınanırken, yine kimi burjuva kesimlere
hitap eden sahte sanat çevrelerinde alkışlarla
karşılandı. Jean Cocteau da böyle bir çevrede yaşadı
ve alkışlandı. Sanatıyla yer edindiği bu çevrede,
çevresinde

KAOS GL 35/9
 “Hiçbir grubun üyesi olmadım”
‘Giovanni’nin Odası’, aşk, homofobi...
James Baldwin
Goldstein: Gay Amerika’da kendinizi bir yabancı gibi
hissediyor musunuz?
Baldwin: Aslında, bir siyah olarak Amerika’da kendimi
her açıdan yabancı hissediyorum. Gay sözcüğü hep
damarıma basmıştır. Hiçbir zaman bu sözcüğün ne
anlama geldiğini tam olarak anlamadım. Uzak durmak ya
da tepeden bakıyor gibi bir hava yaratmak istemem
çünkü gerçekten böyle hissetmiyorum. Sadece, benimle
pek alakası olmayan bir dünya olduğunu düşünüyorum.
Kendimi böyle bir dünyaya ait hissetmedim hiç.
Village’daki* ilk yıllarımda bile bu dünyada gördüklerim
beni korkutmuş, beni hayrete düşürmüştü. Oynanan tüm
rollerin gerekliliğini bir türlü anlayamamıştım. Bir bakıma
hala da anlayamadım.
Goldstein: Kendinizi bir gay olarak hiç düşünmediniz mi
yani?
Baldwin: Hayır. Bunun için bir sözcüğüm yoktu.
Gençliğimde var olan tek sözcük eşcinseldi ve o da,
hissettiğimi karşılayan bir sözcük olmadı asla.
Goldstein: Topluluk ruhu taşıyan bir gay yaşamı
hakkında konuştuğumuzda…
*
New York’ta bulunan Greenwich Village, gay ve lezbiyenlerin
yoğun olarak yaşadığı, çok farklı grup ve kökenden insanın
bulunduğu bir “getto” havası taşıyor. (Ç.N.)
KAOS GL 35/10
Baldwin: Bu arada ben öyle bir insan
da değilim.
Goldstein: Size çok mu itici geliyor?
Baldwin: Kendimi ondan uzak
hissediyorum. Hiçbir şeyin üyesi
değilim zaten, olamam da. Çok kısa bir
süre Sosyalist Parti’ye ve çok çok genç
bir yaşta Kilise’ye katılmam dışında,
şimdiye dek hiçbir grubun üyesi
olmadım.
Goldstein: Fakat siz eşcinsellik
hakkında yazdıklarınız ve eşcinselliği
edebiyata taşımanız dolayımıyla
eşcinsel kültürün mimarlarından biri
oldunuz.
Baldwin: Ben bizim meselemizin özel
ve kişisel bir tercih olduğunu kamuya
açıklamaya çalıştım. “Giovanni’nin
Odası”nda dünyada nerede
durduğumu ve beni ben yapan şeyleri
anlattım. Aslında bu roman eşcinsellik
hakkında değil. Eşcinsellik kitabın
hareketini sağlayan bir araçtı. Kitabım
birini sevmekten korktuğunuzda
başınıza gelebilecek şeylerle ilgili. Ve
bu da, eşbinsellik sorunundan çok
daha ilgi çekici. Düz (straight)
dediğimiz insanlar bizden daha güvenli
bir konumda değiller. Birini sevmek ve
biri tarafından sevilmek korkunç bir
tehlikedir, müthiş bir sorumluluktur.
Eğer kişinin cinsel tercihini keşfetmesi
korkunç bir deneyim halini alıyorsa, bu
biraz da içinde yaşadığımız toplumun
korkunçluğundan kaynaklanıyor.
Goldstein: Homofobinin özellikle
Amerika’da daha yaygın olduğunu mu
düşünüyorsunuz?
Baldwin: Bence Amerikalılar
herhangibir şeyi hissetmekten
korkuyorlar. Homofobi, yetişmeye ilgili
Amerikan terörünün en uç
örneklerinden biri sadece. Hayatım
boyunca daha bön ve azgelişmiş bir
halkla karşılaşmadım.
Goldstein: Homofobi sizce neden
daha çok politik yelpazenin sağıyla ilgili
bir olgu?
Baldwin: Bu insanları denetlemenin bir yolu. Yaptığınız
şeyden korku duymanızı istiyorlar. Suçluluk duyduğunuz
sürece sizi denetleyebileceklerini düşünüyorlar.
hABERLEr
Goldstein: Eşcinselliğin evrenselliğine mi inanıyor
"TRAVESTİYE YARGI DESTEĞİ"
sunuz?
Baldwin: Elbette. Bende, başka kimsede olmayan bir şey Travestileri şikayet eden
yok; başka birinde olup da bende olmayan bir şey de yok. komşularının tahliye istemi,
Dilin tuzaklarına düşüyoruz. Eşcinsel bir isim değil. En Yargıtay'dan döndü. Travestilerin,
azından benim sözlüğümde. Ben yalnızca kendi hayatım oturdukları daireyi iyi
hakkında konuşabilirim, başkalarınınki hakkında değil. kullanmadıkları, gelen-gidenlerinin
Birkaç insanı sevdim, onlar da beni sevdiler. Ve bunun da çokluğu ve çıkardıkları gürültü
tüm bu etiketlerle hiçbir ilgisi yok. Tabi ki dünyanın bize nedeniyle komşularının açtığı
dayattığı birçok sözcük var. Ama bu dünyanın sorunu. davada, yerel mahkemenin verdiği
Goldstein: Gay dünyasının yanlış bir sığınak mı olduğunu tahliye kararı, Yargıtay 18. Hukuk
düşünüyorsunuz? Dairesi'nce bozuldu. (28 Haziran
Baldwin: Düşünüyorum da belki gereksiz bir sınırlama
1997, Radikal)
getiriyor. Bana öyle geliyor ki bir erkek bir erkektir, bir
kadın da bir kadın; insanların kimle sevişmeyi tercih ettiği
kendilerinden başka kimseyi ilgilendirmez. Söylemeye "EŞCİNSELLERE BLAIR
çalıştığım kişinin cinsel tercihinin kişisel bir sorun olduğu. DESTEĞİ"
Devletin, Kilisenin ya da başka bir kurumun müdahalesini İngiltere Başbakanı Tony Blair,
anlamsız buluyorum. Fakat bu ülkenin kurumları Londra'daki eşcinsel yürüyüşe
tarafından cinsel tercih sorunu kamusal bir sorun haline destek mesajı gönderdi. Blair adına,
getiriliyor. Gay dünyasının buna bir tepki olarak onbinlerce kişiye hitap eden
oluştuğunu görebiliyorum. Umarım benim kuşağımdaki kabinenin eşcinsel üyelerinden
insanlar için olduğundan daha kolaydır artık kişinin Kültür Bakanı Chris Smith "Tony,
kendini keşfetmesi. Hor görülmek çok kötü bir şey bunu
ayrımcılığa karşı sizden yana" dedi.
biliyorum. Ve eğer gay hareketi erkek ve kadınların
kendilerini daha az acıyla ve daha hızla tanımalarına
Büyük alkış alan Smith,
yarayabiliyorsa bu büyük bir başarı olacaktır. eşcinsellerden cinsel tercihlerinden
Goldstein: Eşcinsel olduğunuzu her zaman çeşitli dolayı utanmamalarını da istedi. (7
vesilelerle dile getiriyorsunuz. Bunu hiçbir zaman Temmuz 1997, Radikal)
saklamadınız ya da inkar etmediniz, ama tüm hayatınızı
buna dayandırmayı da her zaman reddettiniz. "EŞCİNSELLER JOSPINCİ"
Baldwin: Kesinlikle. Fransa'da yapılan bir kamuoyu
Goldstein: Bazılarımız böyle bir dengenin nasıl bir araştırmasına göre ülkedeki
iklimde oluşabileceğini bilmek isteyebilir. homoseksüeller, genel seçimlerde
Baldwin: Herkes kendi için uygun olan iklimi kendi zafer kazanarak hükümeti kuran
yaratmak durumundadır. Ben kimsenin kendini gay olarak Sosyalist Başbakan Lionel Jospin'e
nitelendirmek zorunda bırakılmamasından yanayım.
güveniyor. CSA tarafından Paris'te
Çünkü bu yanlış bir argümana ve haksız bir suçlamaya
verilmiş bir yanıt gibi geliyor bana. Hiçbir şeyi kanıtlamak homoseksüeller arasında yapılan
durumunda değilim. Dünya aynı zamanda bana da ait. anket, bu tür bir cinsel eğilime sahip
Goldstein: Kabuğunu kırmak isteyen gaylere ne gibi olanların yüzde 68'inin, Jospin'in
önerileriniz olabilir? eşcinsellerin sosyal ve hukuki
Baldwin: Siz ne önerebilirsiniz ki? Eski bir arkadaşım haklarını daha iyi koruyacağı
kanını kaynatan yönde ilerle demişti. Bu şimdiye dek düşüncesinde olduğunu ortaya
aldığım en iyi öneri oldu. Başka bir hayatı koydu. Araştırmaya katılanların
yaşayamayacağınıza göre sahip olduğunuz tek hayatı yüzde 65'i, Jospin'in AIDS ile
yaşamalısınız. Bu, bir insana verilebilecek tek öneri mücadele konusunda da daha etkili
bence. politikalar izleyeceği inancını
çeviren: devrim
(Quincy Troupe(der), James Baldwin The Legacy, New York:
taşıyor. (1 Temmuz 1997, Radikal)
University Press of Mississippi, 1989).

KAOS GL 35/11
FRANSA-1 "EŞCİNSEL ALEMİ SABAHA KADAR SÜRDÜ"
Geçtiğimiz hafta sonunda Fransız başkenti Paris Eşcinseller Zirvesi'ne sahne oldu. Dünyanın
dört bir yanından Paris'e akın eden kadınlı erkekli 200 bin eşcinsel, çok renkli, hareketli bir
yürüyüş yaptı. Dans eden, şarkılar söyleyen eşcinseller, Los Angeles'taki kanlı eylemin (Kaos
GL'nin notu: Gazetenin gözünden kaçmış olmalı, çünkü sözkonusu şehir Los Angeles değil,
New York olacak) yıldönümünde kendilerine cephe alanlara lanetler yağdırdılar. Daha sonra
çılgın bir eğlence düzenleyen eşcinseller, parti sona erdiğinde ve temizlik başladığında hâlâ
aleme devam ediyorlardı. (1 Temmuz 1997, Hürriyet)

FRANSA-2 "HOMOSEKSÜEL YÜRÜYÜŞÜ"

Dünyanın çeşitli ülkelerinden gelen 200 bin homoseksüel, eşitlik ve haklarının tanınması
amacıyla her yıl Paris'te düzenlenen "Gay Pride" yürüyüşüne katıldı. Bu yıl 20'ncisi yapılan
yürüyüş, katılanların renkli ve değişik kıyafetleriyle tam bir karnavala dönüştü. Gay Pride, 1969
yılında New York'taki homoseksüellerin ilk başkaldırısının anısına düzenleniyor. (29 Haziran
1997, Radikal)

RADİKAL GAZETESİ'NE AÇIK MEKTUP:

Radikal Gazetesini, çıktığı günden bu yana KAOS GL Grubu olarak takip ediyoruz. Ayrıca
biliyoruz ki pek çok eşcinsel arkadaş düzenli ya da özellikle bazı yazarlarından dolayı Radikal İki
için hafta sonu Radikal Gazetesi'ni satın almaktalar.

Radikal Gazetesi ilk günden bu yana eşcinsellik konusunda sorumlu ve dürüst bir yaklaşım
sergiliyor. Öyle sanıyoruz ki bu durum, özel bir politikadan öte, gazetenin genel yayın
politikasının bir sonucu olmalı. Elbette ki bu koşullarda diğer pek çok yayına baktığımızda bizim
için bu kadarı da sevindirici.

Size kavramlarla ilgili bir hatırlatma ve bir ricada bulunmak istedik. Biz eşcinseller, zorunlu
olmadıkça homoseksüel kelimesini kullanmıyoruz. Eşcinsel, artık Türkiye'de bilinen bir kelime ve
birebir "homoseksüel"in Türkçesi. Eğer erkek ve kadın eşcinselleri ayrı ayrı belirtmek gerekirse
bu "homoseksüeller ve lezbiyenler" şeklinde olmayıp, gayler ve lezbiyenler şeklindedir. Artık gay
kelimesi de özellikle son yıllarda neredeyse eşcinsel kelimesi kadar bilinen bir isim oldu.
Özellikle ajans kaynaklı haberlerde bu yanlış neredeyse sürekli yapılıyor. Bu, ajansın çeviri
hatası mı (yurtdışında homoseksüel ve lezbiyen diye bir niteleme yoktur) yoksa ajansın ya da
sizin dizgicinizin gay kelimesi bilinmiyordur diye, onun yerine homoseksüel ve lezbiyen başlığını
atmasının bir sonucu mu? Ayrıca sizler yazmazsanız nasıl bilinir! Eğer bu yanlışı ajans
yapıyorsa siz (ilgili) düzeltemez misiniz? Öyle sanıyoruz ki böyle bir düzeltme haber üzerinde
oynama anlamına gelmeyecektir. Ayrıca küçük bir haber içinde eşcinsel ve homoseksüel
kelimeleri bir birini takip eden cümleler içinde bile kullanılmaktadır. Aynı şekilde başlıkta biri,
metinde bir diğeri kullanılmaktadır.

"Homoseksüel" kelimesi hem erkek hem kadın eşcinselleri karşıladığı halde toplumdaki kadın ve
erkek eşitsizliğinin bir sonucu olarak baştan bu yana neredeyse sadece erkek eşcinselleri
adlandırmak için kullanılagelmiştir. Oysa lezbiyenler de "homoseksüel"dir. Bu yanlış kullanım
belki de sizin gözünüzden kaçabiliyor ama biz kadın ve erkek eşcinseller için önemli bir yanlış.
"Homoseksüel" kelimesi tıp tarafından kategorik bir belirleme olarak kullanılmaya başlandı.
Eşcinsellerin özgürlük hareketinin yükselmesi ile birlikte, tıbbi bir belirleme olan ve sadece
cinsellikle sınırlı kalan bu adlandırma eşcinseller tarafından reddedildi. Homoseksüel kelimesinin
tıbbi karşılığı bir yana Türkiye'deki "homo" nitelemesinin nahoşluğunu bütün Türkiyeli eşcinseller
yaşamış, görmüş ve yaşamaya devam etmektedir.

Biz KAOS eşcinselleri, herhangi bir anlatım dolayısıyla gerekmedikçe "homoseksüel" kelimesini
kullanmıyoruz. Eşcinsel (lezbiyen ya da gay) adlandırmasını kullanıyoruz. Radikal
Gazetesi'nden istediğimiz de sorumlu ve dürüst yaklaşımına yakışır bir şekilde bu konulara biraz
daha dikkat etmesidir.

KAOS GL 35/12
 G L
KİTAPLIĞI

Oscar Wilde’in Son Vasiyeti, Peter kalıplarına alaylı bir dille yaklaşıyor
Oscar Wilde: “Bana ne Din, ne Ahlak,
Ackroyd, Simavi Yayinlari,1994 ne de Mantık yardım edebilir. Ahlakın
bana yararı yok. Ben doğuştan
ahlakçılığa karşı biriyim. Kurallara
İngiltere’de 1983 yılında yayınlanan “Oscar Wilde’ın Son değil, istisnalara göre yaratılmış
Vasiyeti”nde, yazar Peter Ackroyd Oscar Wilde’ın insanlardanım. Sanata ilişkin hiçbir
ağzından Oscar Wilde’ı anlatıyor: “Lord Alfred Douglas’a çabam yoktu: Sevgililerin başındaki
duyduğum sevgi, erkeklerarası aşka, İngilizlerin tüylerini menekşeli taç, bana şairin defneli
diken diken eden bir güzellik ve soyluluk katıyordu: Beni tacından daha üstün geliyor. Aşk ruh
hapse halini körüklüyor ama açıklama isteğini
yollamalarının susturuyor.”
nedeni bıuydu.
İstesem istediğimi
para karşılığında
tutabilirdim, hepsi Teorema, Pier Paolo
elimin altındaydı,
benden tek Pasolini, Can Yayinlari, 1992
beklenen solgun
bedenlerine Burjuva olmak nasıl bir şey? Burjuvazi
karşılık onları hangi değerlerin temsilcisidir?
bozuk para Yönetmenliğinin yanı sıra, şair, öykü,
yağmuruna tiyatro ve deneme yazarı da olan
tutmamdı. Zaten Pasolini, Teorema’da tam da bu
kapitalist kuramın soruların üzerine gidiyor. Büyük
özü bu. Ama ben tartışmalara yol açan filmi 1968 yılında
gözümü daha “Katoik Sinema Ofisi Ödülü”nü almış.
büyük, eşitliğe Varlıklı bir aileye gelen gizemli ve
dayalı bir aşka meleksi bir yabancının evdeki herkesin
dikmişsem -o (anne, baba, kız, oğul, hizmetçi)
olmazdı işte, beni yaşamını altüst ettikten sonra evi
bağışlamaları terketmesiyle son bulan bu öyküde
sözkonusu “orta sınıf” değerler de, bir anlamda
değildi. Bu tür aşk yerle bir ediliyor. Geçen yıl Ankara’da
Shakespeare, Hafız ve Virgilius’ca kutsanmışsa da adını ve daha önce İstanbul Film
esirger, çünkü adı yoktur. Onu dile getirmek lanetlenmek Festivali’nde filmini izlediğimiz
demektir.” Teorema, 1975 yılında Roma’nın Ostia
Kitap İrlandalı yazarın eşcinselliği nedeniyle kasabasında seviştiği genç ve yoksul
yargılanıp hapsedilmesinden sonra Fransa’ya gidişini, bir adam tarafından öldürülen yazarın,
orada yalnız ve yoksulluk içinde geçen son günlerini
“hıristiyan-marksist-eşcinsel” kimliğinin
anlatıyor. Wilde’ın aşk, sanat ve hayat üzerine görüşlerini izlerini de taşıyor.
olduğu kadar yirminci yüzyıl başının Batı kültür yaşamı
hakkındaki yorumlarını da çarpıcı bir dille yansıtan
romanın İngiltere’de birçok kez yeni basımı da yapılmış.
Din, toplum, ahlak, sanat, bilim ve her türlü klişeleşmiş
düşünce

KAOS GL 35/13
 MANTAR!
Her insan yaşamı boyunca en az bir kere mantar
hastalığına yakalanır!
Yukarıda cümle oldukça ilgi çekici değil mi? Belki
siz de bir çeşit mantar hastalığına yakalanmış
durumdasınız. Onun için bu yazıyı dikkatle
okuyun. Yazı, mantar hastalığıyla ilgili
öğrenmeniz gereken pek çok bilgiyi içeriyor.
Mantar hastalığı nedir?, belirtileri nelerdir?,
nasıl tedavi edilir? gibi sorulara yanıt veriyor.
Mantar hastalığı nedir?
Mantarlar, bir tür yaşayan canlılardır.
Bulunduğumuz mekanlarda ve vücudumuzda
bakteriler gibi pek çok mantar organizması
bulunur. Bu mantarlar, uygun ve elverişli
ortamı buldukları zaman vücutta faaliyete
geçerler ve hastalığa sebep olurlar.
Mantarlar için en elverişli ortamlar nelerdir?
Mantarlar en çok nemi severler. Nemli, hava
almayan ve en önemlisi temiz olmayan vücut
bölgelerinde hemen yerleşirler. Üstelik sadece
yerleşmekle kalmayıp, vücuda yayılırlar. Çok
çabuk ürerler, kendilerine vücudumuzda geniş
bir yer edinmek için uğraşırlar. Nemin yanı
sıra mantarların çok sevdiği diğer ortamlar da,
pişik olan ve tahriş olmuş bölgelerdir.
Mantar hastalığı bulaşıcı mıdır?
Hem de nasıl… Mantar hastalığının bulaşması son
derece kolaydır. Özellikle toplu kullanımlara
açık mekanlarda kendilerine çok rahat yeni
vücutlar bulurlar. Spor tesisleri, havuzlar,
hamamlar, abdest alınan yerler, okullar,
güzellik-jimnastik salonları, plajlar vs. yani
mantar hastalığına yakalanmamız son derece
kolaydır. Ancak unutmamalıyız ki bu
hastalıktan kurtulmak da önemsediğimiz
takdirde yine basit olacaktır.
Kaç çeşit yüzeysel mantar hastalığı vardır?
Mantar hastalıkları çok çeşitli olmakla birlikte, biz
size burada ülkemizde en sık rastlanan
türlerinden söz edeceğiz.
KAOS GL 35/14
1. Ayak mantarı,
2. El mantarı,
3. Cinsel organların mantar hastalığı,
4. Kasık mantarı,
5. Vücut mantarı,
6. Saçın ve kıllı derinin mantar hastalığı,
7. Tırnak mantarı
Ayak Mantarı
En sık rastlanan mantar hastalığı türü ayak
mantarıdır. Nemli ve hava almayan
ayakkabılar, değiştirilmeyen çoraplar ya da
havuzlardan, spor salonlarından kapılan
mantarlarla ayaklar çok kolay enfekte olurlar.
Hastalık, genellikle ayak parmaklarının
arasında pişik benzeri bir görüntü ve sulanma,
kaşıntı, kızarıklık ve kötü koku ile başlar ve
hızla ayağın üst yüzeyine doğru ilerler.
Hastalıklı parmakların tırnakları kalınlaşır ve
şekilleri bozulur. Bazı durumlarda ayak
tabanının derisi kalınlaşır ve pul pul olur.
El Mantarı
Tıpkı ayak mantarları gibi el mantarı da nemli ve
ıslak ortamı sever. Özellikle eli çamaşırdan ve
bulaşıktan çıkmayanlar el mantarına daha kolay
yakalanabilirler. El mantarının ilk belirtileri
özellikle elin ikinci ve üçüncü parmakları
arasında oluşan ve avuç içine doğru yayılan
kaşıntı ve kızarıklardır. Daha sonra bu
bölgelerde beyaz lekeler görülür.
Cinsel Organların Mantar Hastalıkları
Cinsel organların mantar hastalıklarına da sık
rastlanır. Temiz olmayan iç çamaşırları, cinsel
ilişkiden sonra gereken temizliğin yapılmaması,
sentetik iç giyim ürünleri bu tür mantar
hastalıklarına davetiye çıkarır. Özellikle
kadınlarda vajina mantarı vakalarına çok sık
rastlanır. En önemli belirtisi, cinsel bölgelerdeki
şiddetli kaşıntı, kızarıklık, beyaz parçacıklar
içeren akıntıdır. Özellikle vajina mantarı
hastalığı tedavi edilmezse önemli kadın
hastalıklarına neden olabilir. Kalçaya ve
kasıklara hızla yayılabilir.

Kasık Mantarı
Daha çok erkeklerde görülür. Her iki kasıkta da
olabilir. Hastalığın tekrarlama olasılığı
yüksektir. En önemli belirtisi ciddi bir kaşıntı
hissi, kızarıklıktır. Dar giysiler ve şişmanlık,
mantarın gelişmesini körükler.
Vücut Mantarı
Vücut mantarı, kollarda, bacaklarda, özellikle sık
terleyen ve nemli kalan göğüs aralarında, koltuk
altlarında ve vücudun büklüm yerlerinde
görülür. Hastalığın ilk belirtisi diğer mantar
türlerinde olduğu gibi kaşıntı ve kızarıklıktır.
Hastalıklı bölge önce kızarır, kabarır, ardından
halka halka yayılır.
Saçın ve Kıllı Derinin Mantar Hastalığı
Saçın ve saç derisinin mantar hastalığı genellikle
çocuklarda görülür. Halk arasında bu hastalığa
yaygın olarak saçkıran da denir. Saç derisinde
tek ya da çok sayıda halka şeklinde gri kabuklu
belirgin saçsız bölümler oluşur. Hafif kaşıntı ve
kabarıklık göze çarpar. Kıllı deri mantarı ise
özellikle erkeklerin sakallı bölgelerinde görülür.
Belirtileri ve görünümleri tıpkı saç derisi
mantarında olduğu gibidir.
Tırnak Mantarı
Tırnak mantarı halk arasında çok yaygın olan bir
mantar türü olmakla birlikte pek fazla
önemsenmez. Oysa tırnak mantarı hem estetik
olarak oldukça çirkin bir görünüm sergiler, hem
de diğer sağlam tırnakları da kolayca enfekte
ederek, hastalığın ilerleyen safhalarında tırnağın
ciddi olarak iltihaplanmasına hatta yok
olmasına bile neden olabildiği gibi, bazı alerjik
durumlara da zemin hazırlayabilir. Tırnak
mantarı en çok ayak tırnaklarını tutar. Bunun en
önemli nedeni ise yaygın olarak görülen ayak
mantarıdır. Çünkü ayakta yerleşen mantar kısa
sürede tırnaklara da geçebilir. Tırnak
mantarının ilk belirtileri genelde kalınlaşan ve
doğal parlaklığını kaybeden tırnaklardır.
Genellikle törpü veya tırnak makası ile tırnağın
kalınlaşan kısımları yok edilmeye çalışılır. Bu
davranış tırnak mantarının daha da ilerlemesine
ve yayılmasına neden olur. Öyle ki önceleri
mantarın etkisiyle beyazdan sarımtırak bir renge
dönüşen tırnak, daha sonraları sarı, mat, üzeri
çizgili kalın bir yapı kazanır.
Tırnak Mantarı Tedavisi
Günümüzde ağızdan alınan haplar ve/veya tırnağın
üstüne sürülen bir takım kremler ve solüsyonlar
kullanılmaktadır. Krem ve solüsyonlar tırnağın
içine nüfuz etmediği için istenilen tedaviyi
sağlayamayabilir ve ağızdan alınan hapların da
bir takım yan etkileri olabileceğinden bu ilaçlar
doktora danışılmadan kullanılmamalıdır. Son
zamanlarda mantarı öldürücü etkisi yüksek
tırnak cilasının bulunmasıyla tırnak mantarının
tedavisi daha kolaylaşmıştır. Üç ay ile altı ay
arasında sürebilen bu tedavi gerçekten insanı
zaman zaman bıkkınlığa sürükleyebilir. Ancak
bilinmelidir ki mantar estetik görüntüyü
bozmakla kalmayıp salgıladığı bir takım zehirli
maddelerle insan vücuduna zarar dahi verebilir.
Bu nedenle her türlü mantarın tedavisi bir deri
hastalıkları uzmanının kontrolünde olmak üzere
muhakkak yapılmalıdır.
Yüzeysel Mantar Hastalığına Yakalanınca Ne
Yapmalı?
Yukarıdaki mantar türlerinin belirtilerinden
herhangi biri sizde varsa vakit kaybetmeden
mutlaka bir deri hastalıkları uzmanına danışın.
Problemi göz ardı etmek, sadece her şeyi daha
da kötüleştirecek ve çok uzun sürecek
tedavilere yol açacaktır. Unutmayın, mantar
tedavi edilebilen bir hastalıktır ve önemsenmesi
gerekir.

Kısa filme yaratıcı/üretici düzeyde meraklı gay/lezbiyen dostlar;

Dünyayla olan derdini kısa filmle anlatacak, bunun için
proje/senaryo geliştirip sinema yapacak eşcinsellerden bir grup
oluşturma fikrine ne dersiniz?
Böyle bir fikir içinizde heyecan yaratıyorsa lütfen kendinizi ortaya
çıkarınız…
Tel: 0.532.291 12 05 / İSTANBUL
SİNEMA!!!
KAOS GL 35/15
 LuGat
1.söz, sözcük, kelime.

)
2.sözlük.
3.bir dilin bütün ya da belli bir çağda
kullanılmış sözcük ve deyimlerini alfabe
sırasına göre alarak tanımlarını yapan,
açıklayan ya da başka dillerdeki
karşılıklarını veren yapıt.

suçlanmış. Hayatının uzun bir Ünlü İrlanda asıllı yazar Oscar

B)
dönemini 24 yaşında gittiği
Paris'te geçirmiş, 70'li yılarda da
bir süre İstanbul'da yaşamış olan
yazar "Kara Yabancı" adlı
baldwin, james romanını da yine İstanbul'da
Siyah. Eşcinsel. Yazar, doğma tamamlamış.
büyüme New York"lu.
VVilde'ın Reading Cezaevi'nden
eski sevgilisi Lord Alfred
Douglas'a yazdığı uzun mektup.
1895'de Douglas'ın babası
Queensberry Markisi, VVilde'ı
eşcinselliğini alenen yaşamakla
suçladı. Açılan dava sonucunda

Amerika'da siyahlara eşit haklar
tanınması için savaşanlar
arasında sert konuşan fakat
kendini dinletmesini bilen biri
olarak tanınıyor. Romanları,
denemeleri ve oyunlarıyla 50'li
yılların ikinci yarısından itibaren
ırksal ve cinsel ayrımcılığın
ikiyüzlülüğü üzerine gitmekten
çekinmez. 1961 yılında yazdığı
"Giovanni'nin Odası" adlı
romanında Amerikalı beyaz genç
bir erkeğin İtalyan bir işçiyle
yaşadığı trajik bir aşk öyküsünü
anlatır. Gerek siyah hareketin
gerekse gay özgürlük
hareketinin radikalleri tarafından
"yeterince" radikal olmamakla
C)
closet (ing.)
1. içinde öteberi saklanan raflı
kapaklı göz, dolap.
2. yalnız kalmak için bir yere
kapanmak.
3. birinin closet (kişisel, özel)
duyguları, inançları,
alışkanlıkları o kişinin bunlar
hakkında utanç duymasından
dolayı sakladığı özel sırlardır.
4. dolaptan dışarı çıkmak
(come out of the closet):
daha önce utanç verici
olduğundan saklanan bir
inanç ya da alışkanlığı açık
etmek, bundan artık
utanmamak.
VVİlde erkek fahişelerle cinsel
ilişki kurmaktan iki yıl ağır hapis
cezasına çarptırıldı. Hapisteyken
yazdığı iki eserden biri olan De
Profundis (diğeri Reading
Zindanı Baladı) bir anlamda
VVilde'ın hiçbir zaman
yazamadığı otobiyografisinin
yerine geçebilir. Mektuplar ancak
kitap olarak yayınlandıktan sonra
gerçek okuruna ulaşabilmiştir.
VVİlde öldükten sonra Lord
Alfred Douglas heteroseksüel
oldu ve VVİlde'la aralarındaki
ilişkiyi anlatan kitaplar yazdı. 19.
yüzyılın sonunda, 30 Kasım
1900'de ölen Oscar VVilde'ı en
iyi tanıtan yine kendi sözleridir:
"Çağımız yalnızca aptalların,
sıkıcı insanların önemsendiği
bir çağ; yanlış anlaşılmama

D)
korkusu içinde yaşıyorum."

de profundis
derinliklerden; acı ıstırap çığlığı.
Eski Ahit'in Mezmurlar
E)
erotizm
Kitabı'nda, Mezmur 130'un "ölüme kadar yaşamın
latincesi bu sözcüklerle
olumlanması"
başladığı için, Katolik cenaze
Georges Bataille
ayininin de bir bölümünü
oluşturan bu ilahi, De Profundis
adıyla anılır.

KAOS GL 35/16
 bahanesiyle, Beyoğlu

G)
gay
1. eşcinselleri tanımlamak
amacıyla eşcinseller ve
destekçileri tarafından
kullanılan sözcük.
2. canlı ve eğlenceli kimse.
3. kaygı ve tasadan uzak.
4. (yer için) canlı ve bir sürü
eğlenen insanın bulunduğu
yer.
5. parlak renkli, bakılması
hoş.
R)
rimbaud, arthur
1854 yılında Paris
yakınlarında küçük bir
kasabada doğan ve 37 yıl
sonra Marsilya'da ölen "şair"
ve "anarşist". Edebiyatı,
sanatı, Avrupa'yı "saçma!
gülünç! berbat!" çığlıklarıyla
terkeden bir uyumsuz,
sürgün. 1871 yılında Paris'e
şair Paul Verlain'in daveti
Belediyesiyle birlikte bir
"temizlik" operasyonu başlattı
Ülker Sokak'ta, "fuhuştan
rahatsız oluyoruz" diye
başlayıp, bayrak, rant ve
mafya tartışmasına varan
çatışmada, Belediye, Emniyet
ve kimi mahalle "sakinleriyle
transseksüeller karşı karşıya
geldi.
"Temizlemek" isteyenler ve
"barınmak, yaşamak"
isteyenler... (Express
Dergisinden)

6. (müzik için) canlı ve
dinlemesi hoş müzik.
X)
üzerine geldikten sonra
aralarında fırtınalı bir aşk
başlar. " 'Eşcinsel' ilişki
şüphesiyle" Brüksel'de

P)
pembe üçgen
Alman Nasyonel Sosyalist
rejimi (1933-45) döneminde,
ifadeleri alınan iki şair gittikleri
her yerde polis tarafından
fişlenirler. 1874 yılında hem
şiiri hem de Verlain'i bırakıp,
"başka türlü bir hayatı" kurma
hayaliyle Avrupa'yı terkeder.
aşk
"hiçbir aşık 'seviyorum'
demez; ne de başka biri
anlayabilir, kusursuz bir aşkla
seveni;
ona göre, kimse sevemez
onun gibi; ne de,

toplama kamplarında,
tutuklular ait oldukları
"kategorileri" tanımlayan ve
giysilerine işlenen 5 cm'lik
renkli bir üçgenle
damgalanıyordu. Sarı:
yahudiler, kırmızı:
komünistler, yeşil: adi
suçlular, siyah: suçlu
psikopatlar, mor: Yehova
Şahitleri, mavi: kaçak
göçmenler, kahverengi:
çingeneler ve pembe: erkek
eşcinseller için. 1970'lerin
başlarında ABD'deki gay
aktivistler tarafından
dayanışma ve direnişin
sembolü olarak kullanılmaya
başlandı. O zamandan beri
Nazi toplama kamplarında
öldürülen eşcinselleri
anımsatıcı bir işaret olduğu
kadar yunan harfi lambdayla
(λ) birlikte gay özgürlük
hareketinin dünya çapında
bilinen bir işareti olmuştur.
Ü)
seven biri var ondan öte
yeryüzünde.
seven, kimseye bakmaz
sevdiğinden başka;
küçücük bir odayı her yer bilir
Ülker sokak kendine.
Taksim'de, The Marmara
varsın deniz kaşifleri yeni
Oteli'nin yanından aşağı
dünyalara gitsin,
doğru inen Kazancı
haritalar başkalarına dünya
Yokuşu'nun sonunda,
üstünde dünya göstersin;
solunda. Fındıklı'ya inerken
ama birer dünya olan ikimizin
bu yolu kullanabilirsiniz.
dünyası bir olsun."
Osmanlı Camii, sokağın
John Donne
hemen başında. Sokakta
1979'dan beri travestiler ve
emre & devrim
transeksüeller yaşıyor. Ülker
Sokak'ta çocuklu aile
sayısının bir elin parmaklan
kadar olduğu söyleniyor.
1991'de Süleyman Ulusoy'un
Beyoğlu Ekipler Amiri
olmasıyla Ülker Sokak'ta
transseksüeller üzerinde
baskı başladı. Süleyman
Ulusoy'un görevi
bırakmasıyla durum
sakinleşti. Ancak geçen yılın
başlarında tekrar göreve
dönen Ulusoy, Habitat

KAOS GL 35/17
 Köln’den Enver Bildiriyor
Kurulalı bir yılı geçti şu Türk-Gay’in.
Çok güzel. Buluştuk, konuştuk,
birbirimizi kimi zaman sevdik, kimi
zaman üzdük. Meraklısı
olduğumuzdan bol bol eğlendik, hiçbir
partiyi, eğlenceyi çok şükür
kaçırmadık. Büyük laflar ettik, küçücük
işlerin bile üstesinden gelmek içinse iki
kişiyi bir araya getirmekte zorlandık.
Elimize Allah’a şükür epey olanaklar
verildi. iki haftada bir toplanacağımız
yer emrimize amade. SVD’nin telefon,
faks, posta, kırtasiye, bilgisayar gibi
günlük kullanıma yarayacak her şey,
keza bizim tarafımızdan kullanılmayı
bekliyor. İstense belki gazete bile
çıkarılabilirdi.
Arkadaşlar, bu gibi olanakların
İstanbul’daki Lambda Istan bul gibi ya
da Ankara’daki KAOS GL gibi henüz
herhangi resmi bir konum
kazanmamış grupların elinde
bulunmadığını ya da çok kısıtlı olarak,
dahası oradaki arkadaşların kendi
kişisel katkılarıyla bir araya getirilmeye
çalışıldığını çok iyi biliyorum. Amacım,
burada siz anayurttaki kardeşlerimize
hava atmak ya da sizleri acındırmak
değil. Daha çok uzun ve yoğun
etkinliklerle 1996 Martında bir araya
getirilmeye çalışılan ve ilk grup
toplantılarında sayıları kırkı bulan
Almanya’daki göçmen TÜRK-GAY’ler
arasında dayanışma anlayışının her
nedense yerleşmediği gerçeğini
burada ortaya koymak istiyorum.
Bizler, toplumun her kesiminde olduğu
gibi farklı konumlardan gelen, farklı
kişilikli ve farklı koşullardan gelen
insanlarız. Hepimizin tek ortak yönü
hem gay hem de Türk veya Türkiye
KAOS GL 35/18
kökenli olmamız. Toplantılarda anlaşma dilimiz Türkçe.
Arkadaşlardan kimi eşcinselliği açık olarak, kimi gizli
olarak yaşıyor. Kimi hayatından memnun, kimi değil.
Ama daha ilk toplantılarda anlamıştık ki konuşulacak,
karşılıklı öğrenilecek, tartışılacak çok şey var. Bu
alışveriş ortamını sıcak tutabilmek için hemen iki
haftada bir toplanmaya karar verildi ve de öyle oldu.
Kimi zaman sayımız çoktu, kimi zaman az. Bu doğaldı,
hereksin her hafta toplantıya gelmesi beklenemezdi
(ben hariç).
Madem laf bana geldi, o zaman biraz ben grup içindeki
kendi durumumdan söz edeyim. Bu grubun kurulması
fikri, SVD’ye ilk uğradığım zamanlarda çıktı. SVD bu
fikrime çok sıcak baktı ve tüm olanaklarını elime verdi.
Grup 9 Martta bir araya geldi. Ben dahil hiç kimse
hiyerarşik ve başında başkanı olan bir sisteme razı
değildik. Tamam. ama nedense tüm işleri ben yürütme
durumundaydım. Yani aslında ben başkan değildim (ya
hani), yine de iş bir şeyler yapmaya gelince bana
kalıyordu. Gerçi -haklarını yemeyeyim- başta Mustafa
olmak üzere bir iki arkadaş bana yardımcı oluyorlardı,
zamanları elverdiğince. Yine de benim yaptığım işin adı
yoktu, hala da yok (çünkü aslında ben başkan değilim
ya).
Defalarca “iş bölümü yapılsın” dendi, yürümedi. O
gelmedi, bu yapmadı, falanca “ben artık mektuplara
yanıt yazamam, bu grupta yokum” dedi. Böylece ortalık
durgunlaştı. Gelen gidenin sayısı bir elin parmaklarını
geçmez oldu.
Son toplantımızda durum ciddileşti. Benim
önerilerimden biri grubu dağıtmak oldu. Böyle bir şeye
taraftar olduğumdan değil, grubun devamlılığının anlamı
olup olmadığını tartışıp ortaya çıkarmak için. Grubun
kesinlikle dağıtılmaması ve varlığını ilgi gösteren tek bir
kişi kalsa bile sürdürmesi kararı alındı (dört kişiyle).
Amsterdam’da kurulan IPOTH derneğine katılmaya,
yani bir tür füzyona da yanaşmadık böyle bir kriz
döneminde. Sonuçta artık ayda bir toplanmaya ve diğer
arkadaşların katılımının ve ilgilerinin niye azaldığı
yolunda kafa yormaya karar verdik. Çünkü birkaç 18
yaşının altında kardeşlerimiz dışında hepsi yetişkin

insanlardı. Sonunda bu, böyle gönüllü
bir çalışma için bir araya gelip yalnızca
zamanlarında fedakarlık etme
durumundaki bu insanların kendi
bilecekleri şey.
En son yenilik ise, uzun uğraşlardan
sonra çıkartabildiğimiz tanıtım
broşürümüz oldu. Bu broşürümüzü
Almanya içi ve dışı pek çok ilgili kişi ve
kuruluşa göndermekteyiz. Ayrıca
önümüzdeki yaz ayları için telefonla
danışma servisini inşallah açacağız.
Bu danışma servisi için aslında teknik
olanaklar hazır, bizleri bekliyor.
Bizi merak edip ya da bize ilgi gösterip
yazan pek çok Türkiyeli arkadaş var.
Onlara buradan seslenip yazımı
burada bitirmek istiyorum: Biliyorum
pek çoğunuz bize dargınsınız. Sizlere
yanıt vermekte gecikiyoruz, hatta kimi
zaman uzun bir süre için unutuyoruz.
Gerçi burada ben çoğul konuşuyorum
ama bu iş de, diğerlerinde olduğu gibi
bana bırakılıyor. Ama insaf, ben de
insanım. Hem çalışıp, hem okuyorum.
Bir üniversite öğrencisinin tipik
sorunlarıyla boğuşmaktayım. Bir de
başıma “tatlı bela” Türk-Gay çıktı.
İnanın, gelen tüm mektuplar grup
toplantılarında okunuyor. Bir süre
önce bir arkadaşımızı mektupları
yanıtlamakta görevlendirmiştik. ama
kendi dediğine göre “kişisel
sorunlarından ötürü” grup
çalışmalarına katılmamaya karar
vermiş, yani iş yine bana kaldı. Yine
de sizin mektuplarınızı her zaman
bekliyoruz. Bu özellikle anayurttaki
durumları öğrenme açısından çok
önemli. Bizlere yazmaya devam edin.
Çünkü sizleri seviyoruz ve sizlerle
(özellikle yoktan var ettiğiniz için)
gurur duyuyoruz.
TÜRK-GAY Postfach 10 34
14 D-50474 KÖLN-
ALMANYA
Not: TURK-GAY’in Tanıtım
broşürüne önümüzdeki sayılarda
yer vericeğiz.
PARİS’TEN
İZLENİMLER
Üç yıldır Paris’te yaşayan ve üniversitede doktora çalışmalarına devam
eden Erdem, Paris’teki Gay yaşamı hakkındaki izlenimlerini KAOS GL
için yazdı.
“Gerçek güzellik o kadar özgül, o
kadar yeni bir şeydir ki, onu
güzellik olarak tanıyamayız.”
Marcel Proust
Kendisine dışarıdan atfedilen klişelerle (güzellik sembolü,
ışıklar şehri, romantik şehir, vb.) tanınan Paris’in bir de
barındırdığı önemli bir eşcinsel nüfusu var ve her şey
Edith Piaf’ın adlandırdığı gibi “pespembe bir hayat”ı
yansıtmıyor.
On milyonluk nüfusuyla Paris, Avrupa kıtasının en
kalabalık şehri ünvanına sahip ve yaklaşık 150,000 kişilik
bir eşcinsel nüfusu içeriyor. Fransa’nın taşra
bölgelerinden ve Avrupa’nın diğer bölgelerinden gelenler
burada oldukça kozmopolit bir doku oluşturmuşlar.
Paris’li eşcinseller, ilk bakışta şehrin bir semtinde
yoğunlaşıp bir getto oluşturdukları izlenimini verseler de
aslında bu semti (La Marais), şehrin en şık galerileri, en
önemli müze ve kütüphaneleriyle paylaşıyorlar. Eşcinsel
nüfus, havanın kararmasıyla birlikte artmaya başlıyor,
gökkuşağı renkli bayraklar asılıyor ve insanlar caddeleri
ve barları doldurmaya başlıyorlar.
Barasının eşcinseller tarafından mesken
tutulması1970’li yıllara rastlıyor. Gerçekte, 1968
olaylarının Fransız eşcinsel hareketinin güçlenmeye
başladığı dönem olduğu kabul edilse de, asıl kazanımlar
1980’li yıllarda iktidarda olan sosyalist hükümetlerin
zamanında olmuş ve Fransız eşcinseller özgürlüklerinin
tadına en çok bu dönemde varabilmişler, bu dönemde
görünürlülükleri de hızla artmış.
Bu dönem aynı zamanda AIDS’in Paris’te yaşayan
yüzlerce eşcinseli kurban etmesine tekabül ediyor. Bugün
hala bunun sorumluluğunun kimde olduğu tartışılmakta.
Devlet ve AIDS’in patladığı bu dönemde hastalığın
yayılmasının önlenmesi için devletle işbirliğine girmesi
beklenen AIDS’le mücadele derneklerinin
umursamazlıklarından dolayı hasta sayısının korkunç
boyutlara ulaştığı söyleniyor.
Frédéric Mortel’in “La Rose et le Noir: les
Homosexuels en France depuis 1968” (Pembe ve Siyah:
1968’den günümüze Fransa’da eşcinseller) adlı geçen yıl
yayımlanan kitabı bu gerçekleri ortaya döker dökmez
KAOS GL 35/19

eşcinseller ikiye bölündü ve kitabın
yazarı eşcinsel düşmanı olarak ilan
edildi.
Fransız siyasi geleneğinin temel
taşlarından biri olan, farklı olanın
sisteme eklemlenmesi olarak
tanımlayabileceğimiz entegrasyon
çabalarının, son yirmi yıldır Fransız
toplumunda başarısız olduğu ortaya
çıktı. Bu başarısızlıklar, özelikle Arap
göçmenlerin topluma entegrasyonu
konusunda hissedildi ve genelde
göçmenlerin büyük şehirleri çevreleyen
banliyö bölgelerinde getto oluşturdukları
gözlendi. Aynı siyasi eğilimden, eşcinsel
cemaatinin de etkilenmiş olduğunu
söyleyebiliriz. Çünkü eşcinsellerin bu
semtte (La Marais) yoğunlaşıp, getto
tarzı bir yaşam biçimine yöneldikleri
açıkça görülüyor. Burada gökkuşağı
renkli bayrakların asıldığı ticari
mekanların çoğalması, yerel
yöneticiler, halk ve eşcinsel girişimci
ve iş sahibi semtlileri karşı karşıya
getirebiliyor.
Diğer taraftan, bir semtte
kendini özgür hissedebilen veya
özgür olduğu yanılsamasını yaşayan
eşcinseller, sonuçta Amerikanvari bir
yaşam biçiminin “cazibesine”
kendilerini kaptırıyorlar. Bu tarz bir
yaşam biçimini seçen ve kafalarını
fena halde fiziksel ölçülerine takmış
eşcinseller, şüphesiz hükümetin
“bunlar da toplumdan farklılar,
öyleyse yeter ki bu semtten dışarı
taşmasınlar” diyerek gettolaşmaya
adeta yeşil ışık yakması ve hatta
olayın ticari yönünden son derece
hoşnut görünmesine (bunun en son
örneği Europride Paris ‘97’de
yaşandı) pek aldırış etmiyorlar.
Köklü Fransız edebiyat ve
felsefe geleneği önemli sayıda
eşcinsel düşünür ve edebiyatçı
yetiştirmiş olmasına ve tarihte insanlar
arası dayanışmanın en güzel
örneklerini vermiş olmasına karşın,
Paris’te 1990’larda bireyciliğin
dayanışma ruhuna üstün gelmiş
olduğu (ve dayanışmanın en çok
eşcinseller arasında azalmış olduğu)
görülüyor. Kartezyen mantık,
romantizmi adeta öldürmüş ve bir
gecelik ilşkilerin daha çok yaşandığı, insanların her geçen
gün daha az diyolağa girdiği ve ne istediklerini bilmeyen,
fiziksel gösteriş ve yarışmanın ön plana çıktığı bir eşcinsel
yaşam biçiminin yerleşmeye başladığı da gözlemlerim
arasında.
Paris’li eşcinseller, yalnızlıklarını, radyo
istasyonlarında yaptıkları anonslarda, barlarda, gay pride
yürüyüşlerinde ve yepyeni dayanışma biçimlerinin
yaratılmaya çalışıldığı, değişik ilgi alanlarına sahip olan
çeşit çeşit eşcinsel derneklerinde (sosyalist eşcinseller,
eşcinsel öğretmenler, eşcinsel öğrenciler, doğa yürüyüşü
yapmayı sevenler, hristiyan eşcinseller, vb…) aşmaya -
belki de unutmaya!- çalışıyorlar.
Erdem
KAOS GL 35/20
 S O N U N A K A D A R
Hayat özünde tozpembe olabilir belki. Ya da dünya...
Ama bizler ki; yeryüzünün, hatta ve hatta evrenin(!) en zeki(!)
varlıklar olarak tanımladığımız kendimiz, insanoğlu, gri
düşüncelerimizle bin yıllardır birbirimizi cinsiyetlere, sınıflara,
ırklara, dinlere ayırıp, birbirimizi eziyor ve sömürüyor,
birbirimizle savaşıyoruz. Ta ki bazı gerçekleri, farklılıklarımız
ne olursa olsun hepimizin insan ve yaşama hakkına sahip
varlıklar olduğumuzu anlayana dek.
işte bu anlayışın yeryüzünde varolması, binlerce yıldır
oynan bu anlamsız ve saçma oyunların ortadan kalkması için
biz eşcinsellere de çok görev düşüyor. Görevlerimizi uzun uzun
anlatmama gerek var mı, pek sanmıyorum. Tabii ki bu girişi
okuduğunuzda pek çoğunuz “bu çocuk iyice uçmuş”
diyebilirsiniz, ama dikkatle bakarsanız eşcinsel olmanın
yanında ister istemez kurulu düzene karşı bir duruşu getirmek
zorunda olduğumuzu görürsünüz.
Bu düşüncelerden yola çıkarak”tozpembe” bir bakış
açısıyla İzmir’de oluşum kurma girişimlerimin doğrultusunda
%100 GL’nin İzmir’e gelmesine ön ayak oldum ve Toplumsal
Araştırmalar Vakfı’na gidip oluşum konusunu konuştum.
Vakıfta konuştuğum arkadaşın bana verdiği tepki
oldu. Arkadaşım Ankara’ya geldiğinde KAOS’un toplantılarına
iki kere katıldığını, toplantılara gelenlerin çoğunun çekingen
olduğunu ama bunu doğal karşıladığını belirtti. Vakıftaki diğer
çalışmalar hakkında bilgi verdi. Kadın ve işçi gruplarının
olduğunu, bunların yanı sıra yazarlık, sinema ve tiyatro ile ilgili
seminerler verildiğini, böyle şeyler arasında eşcinsel bir grubun
da yer alabileceğini, hiçbir şekilde önyargıyla
yaklaşmayacaklarını söyledi. Az kalsın toplantı için gün ve saat
teklif ediyorlardı ki, ben grup oluşturamadığım (aman Tanrım!),
sadece İstanbul’da Lambda’nın Ankara’da KAOS’un toplandığı
gibi, İzmir’de de böyle bir şey olursa ortam sağlayıp
sağlayamayacaklarını öğrenmek için sorduğumu belirttim.
Ortam hazır olduğu halde bilinçli insan bulamamak,
traji-komedyanın bir başka kısmı. Eşcinselleri anlamakta
güçlük çekiyorum zaman zaman. Bir yandan aşağılanmaktan,
bastırılmaktan şikayet ediyoruz, öte yandan öylece oturuyoruz.
Bize tartışma ortamı sağlayabilen vakıflardan, kültür
merkezlerinden haberdar olmuyor, yaptıklarına burun kıvırıyor,
oturup bu tarz platformlarda kendimizi geliştirmek yerine gay
barların, hamamların, sinemaların yapay ortamlarında
birbirimizin götünü götürmeye kalkarak kendimizi tüketiyoruz.
Bunu yapma aptallığını, böyle şeylere burun kıvırma
şımarıklığını nereden alıyoruz. Daha ne kadar kendini tüketen
ibneler olacağız?
insanların korkularını ya da önyargılarını
aşabiliyorsunuz belki ama iş cehaletlerini aşmaya gelince
başaramıyorsunuz.
Geçenlerde Kemeraltı’nda çalışan bir arkadaşımla
sohbet ediyorduk. arkadaşım oldukça bilinçli, okuyan ama aynı
zamanda da oluşum konusunda bazı önyargıları olan biri. Ona
oluşum kurma girişimlerimi, yapmaya çalıştıklarımı, gruptan
beklentilerimi (önder olmaması, her şeyin kolektif olması,
kaliteli ortam) anlattım. arkadaşım anlattıklarıyla, benim
gözümde bilinçli ama adamsendeci, önyargılı, aşırı bireyci
eşcinsel tipini temsil etti. Beklediğim türde bir grubun olmasının
çok zor olduğunu, aslında güzel şeyler düşündüğümü, önder
T O Z P E M B E !
olmadan olamayacağını, öyle bir şey geçerse oyunu benden
yana kullanacağını belirtti. aynı zamanda kendisinin de bir
grup kurduğundan, bu grupla bir gay-barda AIDS karşıtı .bir
parti düzenleyip bedava prezervatif dağıttıklarından, partinin
yanlış anlaşılıp işin sekse dönüştüğünden ve grubun daha
sonra dağıldığından bahsetti. KAOS ve Lambda hakkındaysa
“Ne de olsa onlar bir şeyler yapıyorlar. Eğer belli bir
örgütlenme varsa, bu örgütlenmeler başarıyla yürüyorsa, bu
konuda benim bir şey yapmama gerek yok. aslını istersen sen
kendini kabullendikten sonra, toplum seni bağrına basıyor.
Beni karşıcinsel (heteroseksüel) arkadaşlarım severler. Sen
bence yeterince arkadaşın olmamasından dolayı bunu
istiyorsun. Şimdi sekse dayalı olmasın diyorsun ama öyle bir
oluşum kurulursa, bir gün yeni ve herkese yakışıklı gelen biri
geldiğinde herkes onu arzulayacaktır. Ya da herkes birbirine
öyle yaklaşacak, ya da partner bulmak için gelenler çok
olacaktır. Bu ibneliğin doğasında vardır.” dedi. arkadaşım
“ibne” sözcüğünü öylesine çok kullanıyordu ki en sonunda
rahatsızlığımı belirtmek için “kullanma şu ibne sözcüğünü, hiç
sevmiyorum” dedim. o ise “Kullanmalıyım. Çünkü bu söz
olumsuz değil, olumlu anlamda kullanılmalı, meşrulaştırılmalı.
Mesela Almanya’daki eşcinsel derneğinin adı
“Schwullenverband : Götverenler Derneği”dir. “İbne” lafını küfür
olarak kullanmazsan insanlar da eşcinselleri “ibne” , diye
aşağılamazlar” dedi. arkadaşların anlattıklarını hayretle
dinlerken “”İbne değil eşcinsel” lafını tercih ederim” dediğimde
aldığım cevap şu oldu: “o da bana çok bohem geliyor”
Arkadaşıma haksızlık olsun istemem. olumlu yanları
da var çünkü. Bir şeyler yapmaya çalışmış, birçok ortama
girmiş, hayal kırıklığına uğramış, bunun doğrultusunda kendine
olan inancını yitirmiş ve de en azından düzenli olarak KAOS
GL okuyan bir insan. Söylediklerinde az çok doğruluk payı da
var ama “ibne” lafını bu biçimde kullanmak düpedüz erkek
egemen düzenle uzlaşmaktır. “Eşcinsel”i hepsinin yerine
koymanın uçlaşmakla (ya da bohemleşmekle) ilgisi yoktur.
Kişinin kendisine duyduğu saygıyla ilgisi vardır. Madem öyle
niçin lezbiyen arkadaşlarımız da kendilerine “ben seviciyim,
ablacıyım, lezistim, lesbiyim, lezzoyum, oraletim” demiyorlar?
Neden ablacı değil de ibne? Niye aldatıyoruz kendimizi?
Neden kazıyamıyoruz bilinçaltımızdan ataerkil şeyleri.
Arkadaşım olaylara bireyci bakmış. Tamam, işin
bireyci kısmını göz ardı etmiyorum. Çok aşırı
toplumculaşmanın zaten bir anlamı yok. Olaya bireysel,
toplumsal ve politik boyutlardan bakıyorum. arkadaşım “sen
yalnız olduğun için bunu istiyorsun” derken kısmen doğru bir
saptama yapmış. Evet, bunun kendimi yalnız hissetmemle
bağlantısı var. Düzeyli bir ortam yaratarak bu ortam aracılığıyla
beni anlayabilen gerçek dostlar bulmak, kendimi yalnız
hissetmemek ya da onlardan alacağım destekle kimliksel
açılmamı yaparak, bireysel açıdan özgür bir yaşam kurmak,
kendimi geliştirmek kişisel amaçlarım arasında. Ama diyelim ki
ekonomik, dolayısıyla bireysel özgürlüğümü elime aldım, belli
bir arkadaş çevrem oluştu; karşıcinsel arkadaşlarım, ailem,
akrabalarım, vs. eşcinselliğimle beni “bağrına bastı”. Peki her
şey burada bitti mi? Eğer bununla her şeyin biteceğine
inanırsak yandık! Bizi yakın çevremizin kabul etmesi ve
bireysel açıdan tam anlamıyla eşcinsel bir yaşam tarzı kurmak
bir yere kadar çözüm olabiliyor. Eğer sizin örgütünüz,
oluşumunuz, derginiz, kültür merkeziniz, belki de derneğiniz
yoksa, fikirlerinizi, bilinçli bilinçsiz kimselere anlatmıyor, onlarla
tartışmıyor, sayılarının en az bar eşcinselleri kadar olduğuna
KAOS GL 35/21
inandığım ama kendi içine kapalı, gizli ve mutsuz eşcinsellere
ulaşamıyorsanız, dünyada ve ülkemizde korkutucu bir biçimde
yükselen cinsel özgürlük ve de özellikle eşcinsellik karşıtı
toplumsal-politik akımlara karşı bir şeyler yapmıyorsanız,
bireysel anlamda özgürleşmiş olmanız bir yere kadar yeterli
oluyor. Yarın bir gün Türkiye’de şimdikinden daha totaliter bir
anlayış ve ideoloji gelirse, başımıza gelenlerin Nazi
Almanya:'sından, Stalin Rusyası’ndan, Franko Ispanyası’ndan
ya da Humeyni Iran’ından farklı olacağını mı sanıyor, bu
arkadaş ve arkadaşlarımız? Bu arkadaşlarımız hiç mi
televizyonda haber seyrederken rahatsız olmuyor? Hiç mi öyle
bir durumda ilk kendisinin kalabileceğini düşünmüyor? Hiç mi
bilinçli kimselere ulaşıp, onlarla dayanışmayı istemiyor?
Bireysel özgürleşme olmadan toplumsal özgürleşme olamaz.
ama Hollanda’da evli ve kendini mutlu hisseden bir eşcinsel de
Cezayir’de terörün dehşeti altında yaşayan bir eşcinsel
özgürleşmeden yeterince özgürleşemez, ki olaya daha geniş
bir boyuttan bakarsak cinsel kimliği ne olursa olsun herkes için
geçerlidir bu. Ben İzmir’de belki Hakkari’de yaşayan, birine
göre daha rahat ve özgür olabilirim. Ama orada savaş varken,
savaşa sürüyle para ve yaşam giderken, hele hele tepemde de
atılması çok güç (belki de olanaksız) bir askerlik baskısı
varken, bu özgürlük nereye kadar sınırsız olabilir?
Yine arkadaşımın arkadaşıyla beraber bedava
prezervatif dağıttıkları partiye saygı duyuyorum ama bu tür
şeylerin pek bir şey getireceğini sanmıyorum. Bir defa her şey
bedava prezervatif dağıtıp AIDS’ten korunca mı bitiyor? Peki
teknoloji gelişmişken neden AIDS’e bir türlü çare bulunamıyor
yıllardır? Acaba AIDS eşcinselleri, geri kalmış ülkelerin
insanlarını, uyuşturucu kullananları, kısacası uygar (!)
dünyanın itip kaktığı kimseleri günah keçisi olarak göstermek
için mi kullanılıyor? Acaba AIDS’in tedavisi bulundu da mı
saklanıyor? Peki AIDS’in veya diğer cinsel hastalıkların artması
prezervatif üreticilerinin işine gelmiyor mu? AIDS günlerinde,
özel partilerde, orada burada bedava prezervatif dağıtmak,
prezervatif reklamı yapmak değil mi? Acaba bizim
korkularımızdan para mı kazanılıyor? Düşünsenize AIDS’in
ortadan kalktığını bir sektör ve pazar haline gelen prezervatif
üreticiliğinin burjuvası nereden para kazanacak? Bu sektörde
çalışan bir dolu işçi, dağıtımcı, pazarlamacı nerede çalışacak?
Uzmanlaşmış insanlar ne yapacaklar? Ya da daha değişik bir
boyuttan sorgularsak, prezervatif üretim-tüketimine giden
paralarla, AIDS’in tedavisinin bulunmasına yönelik çalışmalara
giden paralar eşit mi? Hükümetler buna ne kadar destek
veriyor? Yukarıdaki sorular açısından bakarsak, prezervatif
firmaları buna ne kadar parasal destek veriyorlar? Neden
insanlar olayın üstüne bu sorularla gitmek yerine AIDS’ten
“korunmayı” seçiyorlar?
Şimdi ben burada prezervatif kullanmayalım,
demiyorum. Sadece bunlar benim kafama takılan sorular.
Kaçımız bilimsel çalışmalara verilen parasal desteğin hesabını
soruyoruz? Prezervatif kullanmak kadar olaya bu boyuttan da
bakmalı, bu tarz soruları bununla ilgili kitle örgütleriyle birlikte
bilim insanları, politikacılar ve prezervatif firmalarıyla
tartışmalıyız.
Şunu söyleyeyim ki, cinsel özgürlük hareketi orada
burada prezervatif dağıtmak değildir. Cinsel özgürlük hareketi
alanlara dökülüp pankartlar açıp batıdakiler gibi saçma sapan
giysiler ve peruklarla dolaşmak, bağırmak ya da şu uç
noktasında “Titre Sapık Sistem, Nefretle Geliyoruz!” diye
tehditkar ve solcu özentisi bulduğum sloganları atıp, marşları
söylemek değildir. Eşcinsel hareket demek, magazin
programlarına çıkıp da “ben bilmem ne partisinden, bilmem kim
KAOS GL 35/22
ile yattım” diye reklam yapmak değildir. Ya da oluşumların
birbirini “yok sen televizyona çıktın, yok sen politikadan
anlamıyorsun, yok sen çok uçsun, yok bunlar yavşak, yok sen
blöfçüsün, yok sen sansasyon peşinde koşuyorsun” diye
karşılıklı yemesi değildir. Cinsel özgürlük hareketi oraya buraya
protesto telefonu açıp, protesto faksı ve mektubu göndermek
değildir. Cinsel özgürlük hareketi önce içinde yaşadığımız
düzeni sorgulayarak, kendi içimizde birbirimizi güçlendirerek,
bilinçlendirerek, eğer cesaretlendirebiliyorsak ya da istiyorsak
cinsel kimliğimizi herkese kabullendirerek, kendimize özgür bir
dünya görüşünü oluşturmaya çalışarak başlar. Oluşumlarla,
panellerle, sempozyumlarla, eşcinsel sinema ve müzik
festivalleriyle, eşcinsellere de ait basın-yayın organları ve
kültür merkezleriyle devam eder. İşe bir gay-barda prezervatif
partisi vererek başlamak, bence baştan kaybetmektir, ki
arkadaşımın söz ettiği oluşumun kısa ömürlü olması da bunu
teyit eder niteliktedir.
Gelelim diğer oluşumlardan arkadaşların fikirleri.
Birkaç hafta önce (en sonunda!) Lambda ile iletişim kurabildim.
Telefona % 100’ü hazırlayan Alpler arkadaşımız çıktı ve onunla
bunu tartıştık. Alper arkadaşımız da İzmir de niçin olmadığını
merak ediyor ve oluşumu destekliyor. “Siyasal olarak
başlamayın. Öyle başlarsanız insanlar korkabilir. Bir terapi
grubu olarak başlatın ve gönüllü bir doktor bulun. Sonra yavaş
yavaş politik şeylere girin. Bunu başlatırsanız İzmir’deki gay-
barın (Esmeralda) kapısına ilan asın. Oradan gelenler ile
başlayabilirsiniz. Lambda da terapi grubu olarak başlatılmıştı.”
diyordu. Aynı zamanda % 100 GL’yi dağıtmayı teklif ettim (şu
anda % 100 GL Kabile kitabevinde KAOS GL’nin yanında
satılmakta).
KAOS GL’den Ali Erol “Artık yavaş yavaş toplanmaya
başlayın, üç kişi de olsa. ancak öyle başlar. Gelenler de ancak
öyle gelir.” diyor. Sanırım artık başlatmak daha mantıklı, çünkü
bekledikçe zaman geçiyor ve hiçbir şey olmuyor. Oluşum
konusu 7-8 aydır kafamda var. Sanırım bir yerlerden başlamak,
gerisini de getirecektir. Kendi adıma terapi grubu
düşünüyorum. Aynı zamanda Esmeralda’ya takılan kesimin ne
olduğu ortada. onlarla da başlamak istemiyorum., Bu olsa olsa
bilinçli KAOS GL okuyucularıyla olabilir. Yine söylüyorum
desteğinize ihtiyacımız var. Yaşınız, cinsiyetiniz, nereli
olduğunuz kesinlikle önemli değil. Her konuda bize
yazabilirsiniz.
Bu yazı biraz da “Nasıl Bir Eşcinsel Hareket”
tartışmasına da yazılmış gibi oldu ama çok iyi oldu. Bir
oluşumun ısrarla kurulmadığı İzmir’den yazılan bu ısrarcı
“tozpembe” yazılar meyvesini verecektir şüphesiz.
Bizi desteksiz bırakmayın.
Ezgi
***
Ezgi'nin yukarıdaki yazısı aslında geçen sayı için
yazılmıştı, ancak maalesef elimize vaktinde ulaşamamıştı.
Şimdi ise Ezgi bize o yazıyı yazdıktan sonra İzmir'deki süreci
anlatan bir mektup gönderdi. Bize ulaşan nota göre İzmir'de
toplanmaya çalışan az sayıda insan da bir araya gelememiş ve
bir iki denemeden sonra toplantı diye bir şey kalmamış. Ezgi
bunu İzmirlilerin şımarıklığı olarak yorumluyor ama çabucak
hayal kırıklığına uğramayacağını söylüyor. Yazın bitmesiyle
birlikte İzmir'deki çalışmalarını hızlandıracakmış. Kolay gelsin
diyoruz…
 SÖYLEŞİLER
d e ğ e r l e n d i r m e l e r
KAOS Eşcinselleri, üç yıl boyunca pek çok
söyleşiye katıldılar. En son, üniversitelerin geleneksel
bahar şenlikleri kapsamında iki söyleşi gerçekleştirildi;
geçen sayımızda duyuruldu. Bu söyleşilerin bazılarını
doğrudan KAOS GL organize etti; bazılarına ise
konuşmacı olarak çağrıldık. Zaten söyleşilerin
bazılarının konusu doğrudan KAOS GL'nin kendisi ve
eşcinsellik şeklindeydi.
Söyleşiler asıl olarak heteroseksüellere
yönelikti. Bizim için insanlara ulaşmanın önemli
yollarından biriydi ve aynı zamanda tebliğ işlevi de
görüyordu. İnsanlarımızın okuma-ma gibi önemli bir
sorunu olduğu bilinir. Bu durumda bir iletişim aracı
olan dergi'nin yanı sıra doğrudan ve yüz yüze
gerçekleştirilen sohbet ve tartışmaların önemi
tartışılmaz sanıyorum. Karşıdaki kişinin söylenene
katılsa da katılmasa da, ikna olsa da olmasa da,
söyleyeni ete kemiğe bürünmüş kendisi gibi bir
canlı/insan olarak karşısında görmesi, konu eşcinsellik
ve eşcinseller olunca, söz konusu önem daha iyi
anlaşılacaktır. Aynı zamanda biz eşcinseller için de çok
önemli, çünkü ortaya çıkmamızın ve görünür
olmamızın yollarından biri oluyor bu söyleşiler. Hayali
tiplere, gerçek olmayan adı üstünde önyargılarla
yaklaşmanın önüne geçmenin yollarından da biri
oluyor.
Söyleşilerden beşi üniversitelerde
gerçekleştirildi; üç söyleşi ise parti ve dergi
bürolarında. Önümüzdeki güz dönemiyle birlikte
söyleşilere devam etmeyi planlıyoruz. Üniversite
dışında söyleşi gerçekleştirdiğimiz ve önümüzdeki
dönem gerçekleştirmeyi düşündüğümüz mekanlar ve
çevreler tahmin edilebileceği gibi toplumsal muhalif
kesimler. İşin acı tarafı bu kesimlerin pek çoğu
geçmişte ve hâlâ aynı zamanda eşcinselliğe de muhalif!
Ama köprünün altından çok sular aktı ve yaşadığımız
süreçte pek çok şeyin yanı sıra eşcinsellik de bir
turnusol işlevi görebiliyor. O bildik dogmatik
zihniyetin sonucu hâlâ eşcinselliği, "yozlaşmış burjuva
toplumunun sonucu" olarak görenler olsa da bütün
önyargılara rağmen bir şeylerin
değiştiğini/değiştirebildiğimizi söyleşiler boyunca
gördük. Söyleşiler için toplumsal muhalif kesimlerin
seçilmesinde ya da onların bizleri çağırmasında ilginç
veya şaşırtıcı bir durum olmasa gerek. Ayrıca örneğin,
memur sendikalarına, işçi sendikalarından daha kolay
ve önce ulaşılabileceğini düşündüğümüzden
önümüzdeki dönemdeki söyleşi planlarımızda memur
sendikalarına yönelik seminer ve söyleşiler ilk sıralarda
yer alıyor. Parti ve dergi çevrelerine yönelik yine aynı
şekilde iç seminer ve söyleşiler de plan kapsamında.
Öngörüşme için neredeyse çekinerek gittiğimiz bazı
parti ve dergi çevrelerinden iletişime açık ve olumlu
cevap almamız bizleri umutlandırıyor. Doğrudan
iletişimlerle önyargıların daha kolay yok olacağını
düşünüyoruz. Belirtmek gerekir ki her şeyin yolunda
gittiği sanılmasın. Bütün bunlar biz eşcinsellerin sabrı
ve inadıyla oluyor. Tahmin edilebileceği gibi söz
konusu çevrelerin bitmez tükenmez acil ve çok daha
önemli işleri vardır. Ayrıca hiçbir söylediğine
inanmadıkları burjuva medyasının, eşcinseller
konusunda söylediklerine şıp diye inanırlar. Artık,
belirttiğimiz gibi, köprünün altından çok sular aktığı
için zor da olsa iletişim ve doğru bilgilenmeye açık
insanların sayısı artıyor. Elbette ki eşcinselliğin gerekli
olup olmadığına, gerekliyse nasıl olacağına, değilse
nasıl halledileceğine devrimden sonra karar vermeyi
düşünenler yok değil. Bazen yarı şaka yarı ciddi de
olsa, her şeye rağmen eşcinselliğin bir gerçeklik olarak
tartışılmaya başlanması olumlu ve istediğimiz bir
gelişme. Hele ki daha düne kadar eşcinselliği hakaret
ve küfür derecesinde sözlerle anan insanların tartışıyor
olması değişimin mümkün olduğunu gösteriyor elbette
ki biz eşcinseller ortaya çıktığımız sürece.
İlk söyleşimizi gerçekleştirdiğimizde İnsan
Hakları Derneği'nden henüz resmen kovulmamıştık.
İHD Ankara Şubesi'nde Gay ve Lezbiyen Hakları
Komisyonu'nun mücadelesini veriyorduk. Hacettepe
Üniversitesi Beytepe Kampüsü Psikoloji Bölüm
Topluluğu "Eşcinsellik ve Toplum" başlıklı bir söyleşi
,için çağırmış ve iki arkadaş konuşmacı olarak
gitmiştik. Bizim açımızdan iyi bir başlangıç ve güzel
bir sohbet olmuştu. Daha sonra bütün söyleşilerimizde
olduğu gibi önce bir sunum yaptık ve ardından saatler
süren tartışma gelişmişti. Dört yüz civarında bir öğrenci
kitlesi büyük bir anfiyi doldurmuştu. Belki de
"uzman"ının değil de yaşayanının katıldığı için
soruların ardı arkası kesilmemişti. Nazizizm, Ekim
Devrimi, Osmanlı, Lut Kavmi, travestiler, yatakta ne
yaptığımız her şey ama her şey gündeme gelmişti.
Tekrar tekrar sorulan sorular ise eşcinselliğin doğuştan
mı, sonradan mı olduğu ile heteroseksizm alanında
yoğunlaşmıştı. Bu söyleşiye dört yüz öğrencinin
katılması üç yıl öncesi için ayrı bir öneme sahip olmalı.
Bu dönem son söyleşi yine aynı şekilde Hacettepe
Üniversitesi Beytepe Kampüsünde Geleneksel
Topluluk Klüpler Şenliği'nde oldu. Organizasyon
açısından üç yıl önceki söyleşi kadar olamadı. Şenlik
dolayısıyla söyleşi okulun son haftasıydı ve açık
alandaydı. İnsanlar sıcaktan ağaçların altına
KAOS GL 35/23
dağılmışlardı. Farklı kesimler farklı şenlikler
tertiplediklerinden öğrenciler kampüse dağılmışlar ve
bölünmüşlerdi. Mikrofon kullanıldığı için ayrıca bir
toplantı hali alınmadı. Sonuçta konuşmacıya/mikrofona
yakın üç-beş kişi soru yöneltti. Uzaktan dinleyenlerin
ne düşündüklerini öğrenemedik. Bu tür söyleşiler için
sınıf ya da salonların yani kapalı mekanların dinleyici
ve tartışmaya katılmak isteyenler açısından daha
önemli olduğunu düşünüyorum bu arada
arkadaşlarımızdan Hacettepeli olanlar bu dönem kendi
yerelliklerinde bir gay ve lezbiyen oluşumu için önemli
adımlar attılar ve önümüzdeki süreçte Hacettepe
Üniversitesi'nin sürekli şenleneceğini umuyorum.
Aralık 1995'te Ankara Üniversitesi Hukuk
Fakültesi'nde İnsan Hakları Haftası kapsamında
Öğrenci Derneği'nce düzenlenen etkinlikler
çerçevesinde bir söyleşimiz oldu. Hukuk
Fakültesi'ndeki bu söyleşiye yaklaşık üç yüz kişi
katılmıştı. (Hukuk Fakültesi biraz farklı olduğu için
katılanlardan bir ikisi elbette ki sivildi!) Bu söyleşide,
katılımcılar ciddiyetle dinlemekle birlikte, sanki; biz
her şeyi biliyoruz şeklinde bir hava vardı dinleyicilerde
ve sorular daha çok eşcinsellerin kurtuluşunun nasıl
gerçekleşeceği yönünde yoğunlaşmıştı. Aslında bu
durum, karşı tarafı da sürece ve birlikte kafa yormaya
katma olasılığından dolayı iyi de olmuştu. Biz de
heteroseksizmin yanı sıra biyolojik ve toplumsal
cinsiyetten ve bunların insanlar arası ilişkileri nasıl
etkilediğinden söz ettik. Eşcinsellerin tek başlarına
kurtuluşlarının mümkün olmadığını, heteroseksüellerin
de bu süreçte aktif olarak katılmaları gerektiğini, bunu
biz eşcinseller için değil kendilerinin de özgürleşmeleri
için yapmaları gerektiğini anlatmaya çalışmıştık. Buna
pek istekli olmayan bir kaç heteroseksüel, işimizin çok
zor olduğunu ama yine de başarı dilediklerini
söylemişlerdi. Elbette ki karamsarlığa kapılmadık, aynı
sorunu feministler de yaşamışlardı!
AIDS haftası kapsamında , 6 Aralık 1996'da,
Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi'nde "Doğa ve Çevre
Topluluğu"nca gerçekleştirilen "AIDS ve Toplum"
konulu panele KAOS GL ile birlikte bir de doktor
katılmıştı. Söyleşi bir sınıfta gerçekleşti ve 150'den
fazla öğrenci katıldı. Konuşmaların ardından yine aynı
şekilde yapılan tartışma umut vericiydi.
Yine aynı hafta kapsamında, "Tıbbi ve
İdeolojik Yönleriyle AIDS" konulu bir söyleşi organize
etmiştik. Söyleşi ÖDP Çankaya/Ankara Şubesi'nde
gerçekleştirildi. Bu partiyle bir bağlantımız
bulunmuyor. Bununla birlikte ÖDP'li insanlara ulaşmak
için, bilinmediği halde çok konuşulan AIDS
konusundan hareketle iyi bir iletişim başlangıcı olur
diye düşünmüştük. ÖDP'nin eşcinsellere açık olması
tüm partililerin eşcinsellere olumlu baktığı anlamına
gelmiyor. Bunu biliyorduk ve bir kez daha görme
olanağı bulmuştuk! Ama her şeye rağmen ve hâlâ
önyargıların doğrudan iletişimle kalkacağını
KAOS GL 35/24
düşünüyoruz. Aslında, ÖDP içinde eşcinsel arkadaşlar
olduğu halde, bu kişilerin kendilerini partilerinde açık
edememeleri bir şeylerin göstergesiydi ve olumsuz
yaklaşımlar bundan dolayı bizi şaşırtmıyor.
Türkiye'de solcular, kendi aralarında
eşcinsellerin kendi kimlikleriyle ortaya çıkmalarına
olanak tanımadıklarından, eşcinselliğe ve eşcinsellere
yaklaşımları hep sorunlu oluyor. Bu durumda
eşcinsellik ve eşcinsellerle ilgili her şeyi ya tercüme
yoluyla öğreniyorlar ya da ortaya çıkan eşcinseller
aracılığıyla. Daha önce eşcinsellerin "sömüren sınıfın
artıkları" olduğu(!) nasıl tercüme ile öğrenildiyse artık
eşcinselliğin hastalık ya da sapıklık olmadığını,
eşcinsellerin de özgür olmaları gerektiğini yine bazı sol
çevreler tercüme yoluyla öğreniyorlar. Tercüme
yoluyla da olsa öğrenmemekte kararlı olanları
gördükçe, bu durum elbette ki sevindirici. Fakat o
kadar değil…
8 Mart 1997'de, Sosyalist İşçi Dergisi (daha
sonra parti kurdular) Ankara bürolarında, Dünya
Kadınlar Günü dolayısıyla bir panel düzenlediler.
Konuşmacı olarak KAOS GL'yi de çağırdılar. Diğer
konuşmacılar sosyalist olmayan bir feminist ve ayrıca
doğal olarak kendilerinden bir kadın. Panelin başında
ve sonunda, yine kendilerinden bir kadın ayrıca
konuştu! Sanki biz oraya misafir sanatçı olarak
çağrılmışız izlenimi edinmiştik. Bununla birlikte bu
dergi, cinsel tercihlerinden dolayı insanların
ayrımcılığa uğramalarına karşı ve eşcinsellere de açık.
Fakat sonuçta ortaya çıkan aynı zihniyetti. Eşcinselliği
yadsımaları aptallık olurdu; nasıl olsa sosyalizm bu
sorunu da çözecekti, dolayısıyla eşcinsellere açık olmak
ne kaybettirecekti. Üstelik İngiltere'de Sosyalist İşçi
Partisi, eşcinsellerin de olması gerektiğini söylüyordu;
olmalıydı o zaman! Yaşayarak, sorunla doğrudan
yüzleşerek, hayatın içinde sorgulanmadığı sürece başka
bir sonuç çıkmaz zaten.
Sanat Eylemi-Karya Kooperatifi'nde iki söyleşi
planlamıştık. Mekan kültürel bir ortamdı ve düzenli
söyleşiler ve etkinlikler yapılıyordu. Konu önerilerimizi
götürdük ve bir tarih istedik. Şubat 1997 tarihli
dergimizde de duyurulduğu gibi 15 Mart 1997'de
"Eşcinsellik… Önyargılar ve Gerçekler", 22 Mart
1997'de ise "Eşcinsel Kurtuluş Hareketi ve Türkiye
Sosyalist Hareketi" konulu söyleşiler yapılacaktı.
Tarihlerde sorun çıkardılar. Anlaşılan mekan
sahiplerinin kendi aralarında bir iletişimsizliği söz
konusuydu. Daha sonra ikinci söyleşi için tatillerin
birleştirildiği bayramı önerdiler! Bilindiği gibi bu
söyleşi olmadı. Birinci söyleşiye ise bizim dışımızda
sadece 10 kişi gelmişti! "Önyargılar ve Gerçekler"den
vazgeçtik, konuşmak bile başlı başına sorun olabiliyor.
Gerçekleşmeyen ikinci söyleşiyi, ilk konu zemininde
doğrudan ilgili çevrelere giderek tartışmak daha
anlamlı olur kanaatine vardık. Başta da belirttiğim gibi
önümüzdeki dönem bunu deneyeceğiz.
 Yine bir geleneksel bahar şenliği çerçevesinde
İstanbul Teknik Üniversitesi Ayazağa Kampüsünde
öğrencilerle söyleştik. 20 Mayıs 1997'de
gerçekleştirilen bu söyleşiyi çok önemli buluyorum.
İTÜ Ayazağa Kampüsü, Maslak'ta çok büyük bir alana
yayılmış. Şenlik bir meydanda yapılıyordu ve kurulan
çadırlarda kalan insanlar geceyi de şenlik meydanında
geçiriyorlardı. Söyleşi bu meydanda gece oldu ve
Hacettepe'dekinin tersine, bir ateşin etrafında 100
civarında insan tartışmaya katıldı. Yanılmıyorsam 5-10
civarında kampüs işçisi de söyleşiye katıldı. Ayrıca
kampüs kenarındaki gecekondu mahallesinden de gelen
olmuş. Küçük bir anarşist grubun dışında katılanlar
tamamen sosyalistlerdi. Söyleşiyi önemli bulmamın
nedeni, anarşistler dışındaki insanların neredeyse
tamamı eşcinselliğe tamamen kapalı ve hiç de olumlu
bakmayan sol kesimlerdendi. Dogmatizmden hâlâ
kurtulamamış bir kaç arkadaş dışında insanlar tamamen
samimi ve anlamaya yönelik bir yaklaşım sergilediler.
Dogmatik yaklaşımları tekrar etmek istemiyorum ama
bir arkadaşın ciddi bir şekilde, "eşcinsellerin her yerde
olduğunu söyleyerek, insanları neden paranoyaya
sürüklüyorsunuz" demesi ilginçti.
Bir sosyalist değilim ama öyle sanıyorum ki
iflah olmaz bir iki dogmatik çevre dışında, solcular,
eşcinsellik realitesini eninde sonunda kabul
edeceklermiş gibi geliyor bana. Fakat bu süreçte daha
önce feminist kadınların yaşadığı bir sorunla biz
eşcinsellerin de karşılaşması pek muhtemel. Nedir bu
sorun? Dogmatik bir yöntem anlayışları var ve bundan
kolay kolay vazgeçeceğe benzemiyorlar. Kendilerinin
tanımlamadığı ya da öngörmediği bir problemi yok
sayıyorlar, yadsıyorlar. Sorunu doğrudan yaşayanlara
ve onlarla dayanışma içinde olanlara kötü gözle ve
paranoyakça bakıyorlar. Geçmişte İHD Ankara
Şubesi'nde, gay ve lezbiyen haklarının da insan hakları
olduğunu kabul ettirememiştik. Eğer bu kabul edilirse
Kürt Ulusal Mücadelesinin bile bölünebileceğini ileri
sürenler çıkmıştı. (Burada ezilenlerin hiyerarşisi
karşımıza çıkıyor. Oysa bizim dile getirdiğimiz sorun,
onların ana çelişki dedikleri şeyi gerçekten bu kadar
kolay bölebiliyorsa zaten kimse bunun önüne
geçemez.) Bu paranoyakça yaklaşım önce yarı alaycı
ve görmezden gelme şeklinde ortaya çıkıyor. Daha
önce feministlere, çevrecilere de aynı şekilde
yaklaşmışlardı. Fakat sorunu yaşayanların dile
getirdiklerinin gerçek olduğunu gördüklerinde, hiç bir
şey olmamış gibi yapıp hemen sürece sahip çıkıyorlar.
Yani bir yüzleşme, bir sorgulama pek olmuyor. Aynı
dogmatik yaklaşımla feministlerden vitrin yapılıyor ve
çevreciden daha çevreci olunuyor. Bu insanlar
dogmatik yöntemleriyle yüzleşip, bir sorgulama
sürecine girmedikçe, diğer pek çok sorun gibi
eşcinsellerin sorununu da tam olarak
anlayamayacaklardır. Ta ki ahlâki bir yüzleşmeye
kadar. Elbette ki biz eşcinseller olarak kendi işimize
bakacağız.
GAY'E EFENDİSİZ

Aslında tüm kurumsal yapılara karşı olmama rağmen, toplumda bir noktada uzlaşma gereği duyduğum tek
kurum, aile. Civciv ve kabuğu misali beğenmiyorum.

Birbirleriyle ve görüntüde bir bütün olarak diğerleriyle olan ilişkilerinde, iletişimsizlikleriyle, ikiyüzlülükleriyle,
yalancılıklarıyla, baskıcılıklarıyla, sevgilerinde bile varolan mülkiyetçilikleriyle ve birey yok edici pek çok
mekanizmayla karşımda duran aile, kişiliksiz köle ruhlu insanlar üretmekte. Onlar da yeniden aileyi ve toplumun
kendisini üreten aileyi kutsamakta.

Seviyorluğum noktasında kurmaya çalıştığım iletişim, aile bireyleri varoldukları, barındıkları yapıyla karşıma
çıktığı sürece başarısız olacaktır. Başka deyişle, iletişim kurmak için annemizi, babamızı, kardeşlerimizi aile
oluşumumuz dışına çekerek birebir ilişkilere girmemiz, birbirimiz karşısındaki konumlarımızı ortadan kaldırmamız,
kişiliklerimizle varolmamız gerekmektedir. Bir eşcinselin ailesine açılması konusuna buradan hareketle
baktığımızda aile, aile bireylerinin kim olduğu önem kazanmaktadır. Yaptıkları iş, sosyal çevre ve statüleri bizim bu
çevrelerde varolabilme biçimimiz ve alanımız değerlendirilmelidir. Sağlıklı bir iletişim için, daha da önemlisi
bireylerin birbirlerinden bağımsız sadece kendilerine ait yaşam alanlarının olup olmadığı, yoksa oluşturulabilirliğidir.
Eğer bireysel yaşam alanları oluşturulamıyorsa, iletişim kurmaya çalıştığımızda kişi kurumsal kimliğiyle (annemiz,
babamız, vs. olarak) karşımıza çıkacağından toplumun genel yargısıyla karşılaşmamız kuvvetle muhtemeldir.
Annemiz (babamız, vs.) kabullenmiş gibi görünse de bu vicdan azabından öteye geçmeyecek, gerçekten bizi bize
bırakmadığı için (anlamak zorunda değildir) ilişki devam ettiği sürece zorunlu bir hoşgörü halinde çift taraflı acı
verecektir.

Bu türlü bir kabulleniş hiç de gerçek değildir ve hiç bir eşcinselin hoşgörüye ihtiyacı yoktur.
Burak Karacan

KAOS GL 35/25
 GAY VE LEZBİYEN
ÖZGÜRLEŞME HAREKETİNİN
TARİHİ
Margaret Cruikshank
Bugün gay ve lezbiyen hakları olarak bilinen
hareket üç ana döneme ayrılır:
1. 1890’lardan 2. Dünya Savaşı’na kadarki
dönem - eşcinsel kurtuluşu;
2. Savaş sonunda 1969 Stonewall
başkaldırısına kadar ki dönem - eşcinsel dostları
hareketi;
3. Gay ve lezbiyen özgürleşmesi.
Eşcinsel kurtuluşu eşcinselliği inceleme,
eşcinselleri bir araya getirme ve onların farklılıklarının
kabul edilmesi gibi bir dizi ilgili ve ilgisiz girişimi
belirlemektedir. Eşcinsel dergisi Der eigene (Özel
İnsanların Birliği) 1896’da yayınlanmaya başladı.
Ertesi yıl bir Alman doktor, Magnus Hirschfeld,
eşcinsellere karşı ayrımcılığa son vermeye adanmış
ilk organizasyon olan Bilimsel - Yardımsever
Komitesi’ni kurdu. Komite 1903 yılında Alman Ceza
Kanununun eşcinselliği yasadışı sayan 175.
paragrafının iptalini isteyen bir dilekçe için 6000 imza
topladı. İmza verenler arasında Albert Einstein,
Thomas Mann, Karl Jospers, Martin Bubler ve
Hermann Hesse vardı. Ancak Hirschfeld’in Berlin’de
Seks Araştırmaları Enstitüsü’nü kurması, çok sayıda
konferans düzenleyen Bilimsel Bir Zemin Temelinde
Cinsel Reform Dünya Birliği’nin kuruluşundan iki yıl
sonra, 1921’de gerçekleşebildi. “Bilimsel”
sözcüğünün burada yeniden ortaya çıkması önemli,
çünkü bu Alman reformcularının bilimin kendi
yanlarında olduğuna inandıklarını gösteriyor.
1990’ların daha üst düzeydeki görüş açısından
bakıldığından bu inanç hem doğru hem de hatalı
görünüyor. Hatalı çünkü tıp bilimi ve sosyal bilimler
1970’lere kadar eşcinsellere çok zarar vermişlerdi,
doğru çünkü zaman içinde zoolog Alfred Kinsey’in
yaptığı inceleme eşcinselliğin yaygınlığını
bulguluyordu, ve ardından 1950’lerde ve 1960’larda
psikolog Evelyn Hooker tarafından yayınlanan,
temsili örnekler olarak gay erkeklerin ele alan ilk
çalışmalar, eşcinsellerin daha önce kendi
deneyimleriyle ulaştıkları bir sonuca vardılar:
Eşcinsellik normaldir. Hooker, eşcinsellik hakkında
daha önceleri yapılan çalışmaların psikolojik
danışmanlığa gereksinim duyan insanlarla sınırlı
oldukları için çarpık olduklarını söylemişti (Keen
1989, bölüm 1:37).
Hareket neden Fransa, İngiltere ya da
Amerika’da değil de Almanya’da başladı? Fransa’nın
karşı çıkılacak livaca kanunları yoktu. Bunun yanında
19. yüzyılda Almanya’da yapılan bilimsel çalışmalar
İngiltere ve ABD’dekinden daha ileriydi. Almanlar bu
iki ülkenin sahip oldukları püriten ahlaktan bağışıktılar
KAOS GL 35/26
Çeviren: Selçuk
ve Almanların sağlıklı vücutlara toplumca değer
vermeleri fazla namusluluk taslamayı ve cinselliği
bastırılmasını önlüyordu. Her şeyden öte Almanya
dünya eşcinsel kafe, bar, kulüp ve sosyal grupların
yeşerdiği tek ülkeydi (Encyclopedia of Homosexuality
1990:538). ancak Naziler iktidara gelince Seks
Araştırmaları Enstitüsü’nü kapattılar. Enstitünün
içinde seksle hiçbir ilgisi olmayan sanatsal ve
yazınsal çalışmalar da olmak üzere tüm belgeler ve
kitaplar 3 Mayıs 1933’de gözler önünde yakıldı.
Yahudi ve solcu olduğu için Naziler Hirschfeld’den
özellikle nefret ediyorlardı. Naziler bu erken eşcinsel
hakları hareketini 1933 ile 1945 arasında “sistematik
kıyım ve ideolojik kontrol yoluyla” yok ettiler. Toplama
kamplarına gönderilen binlerce erkek eşcinsele
buralarda daha sonra gay özgürleşmesi tarafından
bir simge olarak benimsenecek olan pembe üçgenler
takıldı. 175. paragraf, Alman Ceza Kanunu’ndan
1960’ların sonuna kadar çıkarılmadı.
1895 yılında Oscar Wilde davası daha sonra
gay hakları bilinecek olan davaya, İngiltere’de
eşcinselliği ilk kez gündeme getirerek, hizmet etmiş
oldu. İngiltere’de bu konu elbette önceleri de
biliniyordu. 19. yüzyılın başlarında insanlar bu
yüzden asılıyordu ve 1885 yılında fuhuş karşıtı bir
tasarıya yapılan bir eklemeyle erkek eşcinselliği bir
suç olarak görülmeye başlandı -ancak dramatik
kamuoyunu çok meşgul etmiş olan Wilde davası
konuyu kamusal bir sorun haline getirdi. Mahkemenin
sonucu Wilde için bir yıkım oldu -hapis, itibarını
yitirme ve hapisten çıktıktan bir kaç yıl sonra 44
yaşında ölüm. Ancak Ingiltere7de ve diğer ülkelerde
dava hakkında yazılar okuyan birçok erkek bunun
sayesinde kendi cinsel duygularını anlamaya
başlamış olmalı. Savcı Wilde’a “adını söylemeye
cesaret edemeyen aşk” hakkında soru sorduğunda,
Wilde soruya aşığı Lord Alfred Douglas’ın bir
şiirinden bir mısrayla cevap vermişti: “Eşcinsel aşk
güzeldir, hoştur, o sevginin en soylu biçimidir. Ondan
doğal olmayan bir şey yoktur.” (Adem 1987:35) Bu
anlatının hiddetle karşı çıkan düşmanları onun temsil
ettiği alt kültürü bastırmaya çalıştılar. Wilde’ın kaderi
eşcinsel İngiliz erkekleri arasında korku yarattı ve
bazıları yakalanma korkusuyla Fransa’ya kaçtılar.
Lezbiyenlik ise İngiltere’de 1928 yılında
Radclyffe Hall‘un The Well of Loneliness (Yalnızlık
Kuyusu) adlı roman hakkında müstehcen olduğu
gerekçesiyle dava açıldığında erkek
eşcinselliğininkine benzer sansasyonel bir çıkış yaptı.
Wilde’dan farklı olarak Hall’un destekleyeni çoktu ve
sonuçta hapse girmedi. The Well of Loneliness’in
kadınlar arasındaki seksi betimlemesi ve doğrudan
lezbiyenler için hoşgörü çağrısı yapması romanı çok
büyük önemi bir kitap yaptı. 1970’lere kadar Hall’un
romanı binlerce kadını diğer kadınlar için duydukları
cinsel hislerin doğru olduğun görmelerine yardım etti.
Roman bugün bile önem taşımaktadır, çünkü Esther
Newton’a göre romanın baş kahramanı Stephen
Gordon “tıpkı kadınsılığın gay erkekler için bir damga
olması gibi (erkeksi olarak) Gordon da lezbiyenlere
vurulan damgayı simgelemekteydi.” Eğer
müstehcenlik davası olmasaydı roman unutulup
gidilebilirdi. Radclyffe Hall‘un bir diğer romanı The
Unit Lamp (Yakılmamış Lamba, 1924), lezbiyenlerin
daha iyi bir psikolojik portresini içerir.
Magnus Hirschfeld’in Almanya’da eşcinsel
kurtuluş hareketinin öncülüğünü yaptığı yıllarda
İngiltere’de örgütlü bir çaba olmasa da en etkili İngiliz
sanatçı, yazar ve entelektüellerinden oluşan
Bloomsbury Arkadaş Grubu, 1905 yılından 1920’lere
doğru özel konuşmaları, mektupları ve daha
seyrekçe olsa da yayınladıkları çalışmalarıyla
eşcinselliğin etrafını saran sessizliği kırdılar. Bu
çevrede yer alanlar kısmen Viktoryen babalarının ve
Viktorya dönemi cinsel ahlakının zorba otoriterliğinin
reddi tarafından güdülenmişlerdi. Onlar seks
konusunda açık sözlülüğe değer veriyorlardı.
Kadınlarda “erkeksi”, erkeklerde de “kadınsı”
özellikler olarak hoş görünüyordu. The Well of
Loneliness’in müstehcenlik davasında Bloomsbury
grubundan çok sayıda kişi sansüre karşı çıkan
ifadeler verdi. Maynard Keynes’in ekonomi, E. M.
Forster ve Virginia Woolf’un roman, Duncan Grant’ın
resim ve Lytton Strachey’in biyografideki başarıları
göz önünde tutulduğunda eşcinsellerin çarpık
insanlar oldukları fikri gülünç durmaktadır.
Eşcinselliğin yazınsal, tarihsel ve estetik yönleri
Bloomsbury grubunu yasal reformlardan daha çok
ilgilendirse de, onlar daha sonraki politik eylemler için
zemin hazırlamakta gereken eşcinselliği açıkça
sorgulama ruhunu örnekliyorlardı.
2. Dünya Savaşı Amerikalı eşcinseller için
önemlidir, çünkü ilk defa büyük sayılarda eşcinsel
birbirleriyle bağlantı kurma olanağına kavuşmuştur.
Savaştan sonra bir çoğu buralardaki anonimliğin
eşcinsel bir yaşamı daha kolay kıldığını bilerek büyük
kentlerde yaşamayı seçtiler. Savaş sırasında
çalışmak 1940’ların sonunda yollarına yanız balarına
devam eden birçok lezbiyene güç verdi ve savaş
barış zamanında otomatik olarak koca ve evin
ekmeğini kazanan kişi rolünü yüklenen çok sayıda
erkeğe alternatifleri değerlendirme fırsatını verdi.
Alan Berube’nin Coming Out Under Fire (Ateş Altında
Açığa Çıkmak, 1990) adlı kitabında belgelediği 2.
Dünya Savaşı’nda eşcinseller orduda yapılan akıldışı
ve adaletsiz muamele örgütlü birer direniş hareketine
yol açmadı, ancak çok sayıda lezbiyenin ve gayin
kendilerini bir gruba ait olarak görmelerine olanak
sağladı. Bir savaş sonrası romanı olan John Horne
Burn’un The Gallery’si eşcinselleri “rahat
bırakılmaları gereken bir azınlık” olarak
anlatmaktadır. (Berube 1990:251)
1890'ların ilerici Alman'larının ve Edward
döneminin Bloomsbury ressam ve yazarlarının
düşüncelerinin bir tekrarlanışı olan bu görüş, en
sonunda 1950 yılında az sayıdaki bir grup güney
Kaliforniyalı erkek Mattachine Topluluğunu
kurduklarında kök salmış oldu. Grup, adını orta çağın
maskeli şarkıcılarından alıyordu ki bunun amacı
eşcinsellerin bilinmez olduklarına işaret emekti.
(Encyclopedia of Homosexuality 1990:779). Harry
Hay ve topluluğun diğer kurucuları Marksisttiler ve
eşcinsellere dönük önyargının Amerikan kurumlarının
derinlerine işlemiş olduğuna inanıyorlardı. Aşama
aşama topluluktakiler eşcinselleri baskı altındaki bir
azınlık olarak görmeye başladılar. Ancak bu azınlık
çoğunlukla bu yorumu kendi özel yaşamlarında
hissetmiyorlardı. Bu yüzden topluluğun hedefi
eşcinsel azınlık fikrini yaymak, bir grup bilincini
geliştirmek oldu. Toplulukta yapılan tartışmalar
katılımcıların ilk defa kendi değerlerini hissetmelerine
fırsat verdi (D'Emilio 1983 b:64-8). Hay, senatör
McCarthy'nin her iki gruba birden saldırdığı bir
zamanda, partiyle eşcinseller arasında bir bağ
olduğunun düşünülmesini önlemek için Komünist
Partiden istifa etti. Bir süre sonra Mattachine'nin ayrı
bir eşcinsel kültürünü savunan kurucularıyla bu
stratejinin yalnızca eşcinsellere yönelik düşmanlığı
artıracağı ve cinsel yaşamları dışında
heteroseksüellerden farklı olmadıklarını hissettikleri
için egemen toplumla bütünleşmeyi tercih eden
üyeler arasında bir ayrılık oluştu (D'Emilio 1983
b:79). Galip gelen ikinci düşünce oldu ve sonuçta
kolektif, militan eylemliliğin yerini bireyci bir felsefe
aldı. Kurucular kendi olumlu deneyleri yoluyla
eşcinselliğin onaylanmasını sağlayabileceklerini
düşünürlerken, bütünleşmeciler cinsellik uzmanlarını
dinlemeyi seçtiler (D'Emilio 1983 b:81).
Farklı bakış açılarını anlatmak için bir diğer
yol da şudur: Solcular için eşcinsellik bir sorun
değildi, asıl sorun kurumlardaydı. Bütünleşmeciler ise
toplumsal reddi kendi sorunları olarak görüyor ve
egemen profesyonellerden eşcinselleri ayıplamalarını
değil, onları sempatiyle yaklaşmalarını istiyorlardı.
Amerikan tarihinin en baskıcı zamanlarında olan
McCarthy döneminde farklı olmak tehlikeliydi. Diğer
eşcinsellerle bağlantı kurmak bile büyük cesaret
istiyordu. Her eyalette eşcinsel edimler yasadışı
sayılıyordu ve Amerikan Yurttaş Özgürlükleri Birliği
(ACLU) bile bu baskıcı yasaları destekliyordu
(D'Emilio 1983 b:112). Bu yüzden eşcinsellikleri
ortaya çıkarsa karşılaşabilecekleri cezaların
fazlasıyla farkında olan insanlar için bütünleşmecileri
güvenli duruşu çok daha çekici geliyordu. O
sıralarda, toplumun eşcinsellerden temizlenmesi
gazeteler tarafından destekleniyor ve tıp
araştırmacıları eşcinselleri "ıslah etmek" için
lobotomiler, hadım etme ve elektrik şokla tamircilik
oynuyorlardı.
Mattachine'nin üyeleri ve öncü lezbiyen grup
Bilitis'in Kızları -Bilitis, Sappho'nun çağdaşı olduğu
sanılan bir kadındır- kendilerine "Eşcinsel Dostları
Hareketi" olarak tanımlıyorlardı. Eşcinsel
dostlarının(homophile) tam anlamı "özdeşlerin aşkı"
KAOS GL 35/27
idi. Bu anlatım, "homoseksüel" sözcüğünden daha
olumlu, daha geniş çaplı bir terimdi ve bir eşcinsel
pratiği olduğu kadar bir felsefe ve tutumu da öne
sürüyordu. Seksin üzerinde durulmaması stratejiktir,
çünkü eşcinsellere hakaret edilmesinin arkasında
yatan, onları cinsel edimleridir.
1960'larda hareket yavaşça gelişmeye
başladı. O zamana gelindiğinde gay alt kültürü
ABD'de serpilmekteydi ve heteroseksüeller bunların
varlığından haberdar olmaya başlamışlardı.
Eşcinsellik üzerine çoğu olumsuz birkaç kitap
yayınlandı. Avukatlar livata yasalarının kaldırılmasını
tartışmaya başladılar. Eşcinsellik konusu şok
ediciliğini kısmen yitirmeye başlayınca eşcinsel
dostları kendilerine daha fazla güven duymaya
başladılar; ancak bu değişimin olumsuz bir sonucu
da vardı. Çünkü eşcinselliğin zihinsel bir rahatsızlık
olduğu tıbbi görüşü daha fazla yaygınlık kazandı
(D'Emilio 1983 b:147, 162). 1965 yılında ilk defa az
sayıdaki militan eşcinsel dostu, eşcinsel hakları için
bir araya gelip yürüyüş yaptılar. D'Emilio, yirmi bin
savaş karşıtı göstericinin Washington anıtı önünde
toplandıkları Mayısın aynı günüde yedi erkek ve üç
kadının Beyaz Saray'ın önünde eşcinsel hakları için
yürüdüğünü söylüyor. Diğer gösterilen hedefleri
Pentagon, Eyalet İşleri ve 4 Haziran Philadelphia
Bağımsızlık Binasıydı. Bilitis'in kızlarının ki kurucusu
Den Martin ve Phyllis Lyon 1965'in yılbaşı gününde
yeni kurulan Din ve Eşcinsel Konseyi'ne yardım
toplamak için bir maskeli balonun düzenlendiğini
hatırlıyorlar. Polis salonun girişini tıkayıp aydınlatıp
salona giren herkesin fotoğrafını çekmiş. Çok sayıda
rahip ve onların eşlerinin eşlik ettiği 500 lezbiyen ve
gay salona girerek polisin çabasını boşa çıkarmışlar.
İçinde avukatların da olduğu çok sayıda insan
tutuklanmış. Ertesi gün yedi rahip polisi kınamak için
bir basın toplantısı düzenlemiş ve ACLU yargıcı
suçlamaları reddetmesi için ikna etmiş. Bu olayın
önemi eşcinsellerin artık tek başlarına olmadıklarını
görmeleri ve baskılara boyun eğmemeleridir.
Eşcinsellerin ve ilerici heteroseksüellerin koalisyonu
daha önceleri yalnızca kurbanları tarafından
bilinebilen büyük haksızlıkları şiddetle protesto
etmişti.
Ağustos 1996'da hareket grupları, yasal bir
fon oluşturan Federal Hükümetin yaptığı ayrımcılığa
karşı protestoların sponsorluğunu yapan Kuzey
Amerika Eşcinsel Dostları Organizasyonları
Konferansını oluşturdular. Konferans ayrıca yeni
grupların oluşturulmasını da destekliyordu. New York
Mattachine, Green Village'de bildiri dağıttı ve
yüzlerce gay olmayan grupla konuşmaları için birçok
üyesini radyo ve televizyon şovlarına gönderdi
(D'Emilio 1983 b:197-209). 1967 yılında ACLU
yetişkinler arasında rızaya dayalı seks edimlerinin
anayasanın mahremiyet hakları tarafından
korunduğunu söyleyerek eski duruşunu ters yüz etti.
Diğer bir çok ilerleme işaretine karşın yıldırıcı bir
sorun varlığını koruyordu: Eşcinsellerin çoğu eşcinsel
dostları hareketine katılmak için girişimde
bulunmamışlardı. 1950'den 1969'a kadar tüm
grupların üye sayısı yalnızca 5000 civarındaydı.
KAOS GL 35/28
HACETTEPE
Hacettepe Gay & Lezbiyen Topluluğu 28-30 Mayıs tarihleri
arasında üniversitemizin bahar şenlikleri içerisinde Beytepe
Kampüsü’nde bir stand açtı. 2,5 aydır faaliyette bulunan
topluluğumuzun bu standı açmaktaki amacı, hem kendi
topluluğumuzu ve işleyişini, hem de diğer eşcinsel
oluşumları tanıtmaktı. Bu amaçla standımızda KAOS GL,
ODTÜ LEGATO, Lambda İstanbul ve GACI dergilerinin
satışı ve tanıtımı yapıldı. Psikoloji topluluğunun yanında
açılan stadımızın diğer bir amacı da üniversite öğrencilerini
ve öğretim görevlilerini eşcinsellik hakkında bilgilendirmek
ve toplumun ataerkil yapısının altına sıkışıp kalan her
alandaki eşcinselliği gözler önüne sermekti. Bu amaç
doğrultusunda hazırlamış olduğumuz panoda edebiyatta,
sinemada eşcinsellik gibi başlıklar altında yazılara,
resimlere, gazete ve dergilerden alınmış makalelere yer
verdik. En çok ilgi çeken, standımızda ve panoda asılı
duran pembe üçgendi. Standımıza kadınların ilgisi daha
fazlaydı. Akıllıca hazırlanmış ve meraklı sorularla kenara
sıkıştırmaya çalışanların yanı sıra, heteroseksizme karşı
olan heteroseksüel destekçilerimiz de standa uğrayanlar
arasındaydı. Daha önceden gelebilecek sorulara karşı ne
gibi cevaplar verilebileceği topluluğumuz tarafından
tartışıldığından, onların duymak istediklerini değil,
gerçekleri söylediğimiz için şaşkınlıklarını gizleyemediler
ama sorularına tatminkar cevaplar aldıklarını söylediler ve
her zaman yanımızda olduklarını belirttiler.
Standımıza uğrayan insanlara ayrıca KAOS GL dergisinde
daha önce yayınlanan GL Sözlüğü ve gerçekten öyle mi
başlıklı yazılar 250-300 tane çoğaltılarak dağıtıldı. Bunlar
büyük bir ilgile okundu. Sadece standda dağıtılmakla
kalmayıp kantinlerde, şenlik alanlarında da dağıtıldı. Üç gün
boyunca standımız, kurduğumuz yerin çok merkezi ve
insanların uğradığı bir yerde olması nedeniyle eşcinsel olup
da kimliklerini saklayan arkadaşlarımız çekingen bir şekilde
yaklaştılar ve bilgi aldılar. Çoğu kişinin toplantı adresimizi
yazmaya çalışması üzerine dağıttığımız el ilanlarının
arkalarına toplantı yeri, günü ve saatini yazma gereği
duyduk. Kampüs içerisinde de astığımız afişlerle herkesin
topluluğumuz hakkında haberdar olmasını sağladık.
Bunların yararlı olduğunu ve gerçekten ilgi çektiğini standda
duran arkadaşlarımızı yolda, otobüslerde insanların
durdurup tartışmaları ve stand hakkında konuşmalarından
anladık. Hatta üniversitemizin Meslek Yüksek Okulu
öğretim görevlilerinin bile standdan haberdar olması büyük
bir kitleye ulaştığımızı gösterdi bize.
Hacettepe Gay & Lezbiyen Topluluğu olarak
üniversitemizde açtığımız bu standa gösterilen ilginin
umduğumuzdan daha çok ve ılımlı olması ileride
yapacağımız daha kapsamlı çalışmalar için güç ve ümit
verdi, Eşcinsellerin kurtuluşu için “biz de varız” diye sesimizi
üniversitemizde duyurduğumuz için çok mutluyuz.
Bizimle iletişim kurmak isteyen eşcinsel ve heteroseksüel
destekçi arkadaşlarımız KAOS GL aracılığıyla bize
ulaşabilirler. Yaz tatili nedeniyle toplantılarımıza ara verdik.
97-98 öğretim yılı başında toplantılarımız başlayacaktır.
 MEKTUP-LAR-DAN
Engin, Ankara, 30 Haziran 1997.
Merhaba!Ben bir devrimciyim. Benim için devrimci olmak kendi doğrusunu yaşama geçirmeye çalışan insan
demek. Ben de bir iki yıl önce düşündüğüm, gerçek olmasını istediğim şeyleri yaşamımda görebilme isteğiyle
devrimciliğe adım attım. Ve eşcinselim. Her halde devrimci olmamdaki bir neden de buydu. (Kimseye
söyleyememiş olmama rağmen!) Eşcinsel olmak insanları harekete geçiren dinamiklerden biri. Aynı kadın
olmak, işçi olmak, ezilen halklardan birine mensup olmak gibi. Yalnız bazıları bunları özgürleşme yerine
boyunlarında ağır bir zincir yaparak taşıyorlar. Ama az sayıda tanıdığım eşcinsel insanda da bende gördüğüm
devrimci rengi buldum. (Bu insanlar eşcinsel hareket içinde olan insanlardı.)

Devrimciyim ve eşcinselim. Ama eşcinselliğim bugüne kadar hemen hemen bir sır olarak kaldı. Sadece lisede
birinin yaptığı ilk hamle sonucu bir ilişki kurmuştum. Acemi bir şekilde lisede bir yıl içinde yaşadığımız cinsel
deneyimlerimizde sevgi, aşk denen şeyler yoktu. Sadece gençliğin getirdiği, artık kabına sığmayan cinselliği
tatmak isteği vardı. Zaten o kişi ("kişi" diyorum çünkü hiç bir zaman birbirimize yakın olmadık) bana bir gün bir
kızla nasıl seviştiğini anlatmaya çalışarak uzaklaştı ve bir daha da görüşmedik. O zamandan beri hiç kimseyle
ilişki kurmadım.

5 yıldır bastırılmış bir duygu dünyası içinde yaşıyorum. Güzel vücutlu, yakışıklı erkekleri, gördüğüm bazı
gençleri düşünerek tatmin olmaya çalışıyorum. Beynim bu yaşadığım bastırılmış dünyanın bende biçimi,
estetik kaygıları öne çıkardığını söylüyor bana. Bunun öne çıkmasını yanlış buluyorum, bastırılmış sevginin-
asıl olanın yanlış, sahte bir kanala akması olarak görüyorum. Ama yine de bunu yapmaya devam ediyorum.
Çünkü doğruyu bilmekle yapmak arasında bir fark var. işte bu yüzden de kendimi tam bir devrimci gibi
hissedemiyorum. Bir devrimci, başta da söylediğim gibi, düşünceleri, duyguları uğruna karşısına çıkacak her
şeyle mücadele edebilen insandır. Bense eşcinselliğimi bir sır olarak sakladığım sürece her zaman yaralı bir
devrimci olarak kalacağım. Coşkuyu, azmi, heyecanı, üzüntüyü, acıyı, dostluğu hep böyle yarım yaşadım ve
yaşıyorum. Bu aynı zamanda onur kırıcı, kendini küçük görmeye, kendini aşağılamaya (sanırım bir çok KAOS
GL okuru bunu tanır) yol açan insanlıktan çıkarıcı bir durum. Ve yaşamımda ders çalışamamamdan, devrimci
görevlerimi yerine getirememeye bir çok sorunun asıl kaynağı da bu. Bu durumun değişmesi gerektiğini
biliyorum. Bu mutlaka olacak. Ya o beni değiştirecek ya ben onu. Ama bu gerçeği bilmek zorunlu geleceği
görmek her zaman müdahale edebilmek anlamına gelmiyor.

Şimdi size son yaşadığım olayı anlatmak istiyorum: Yukarıda anlattığım şeyler, son zamanlarda kafamın,
yaşamımın büyük bir bölümünü işgal eden şeylerdi. Okul tatile girdiği için de daha fazla yoğunlaşmıştım. Bir
çıkış yolu arıyordum (hâlâ arıyorum). Evdeki bilgisayar aracılığıyla bir ilişki kurmuştum (ama bu yolun sağlıklı
olmadığını düşünüyorum). Bu arada çevremdeki bir gence de ilgi duyuyordum. Onun bazı tavırları, bana
yakınlık göstermesi buna yol açmıştı. Onun da eşcinsel olduğunu düşünmeye başlamıştım. Sonunda bir gün
ev boşken onu eve çağırdım. Gece evde kalmasını istedim ve kabul etti. Ona nasıl açılacağımı
düşünüyordum. Ve onun da karşılık vereceğine çok fazla güveniyordum. Bir yandan da "verse de vermese de
ne önemi var. kimseye söylemez nasıl olsa" diye cesaretimi toplamaya çalışıyordum. Uzun bir süre sonra tüm
cesaretimi toplayıp, ona yakınlaşarak öpmeye kalktım. O zamana kadar bana tüm hareketleri bunu
bekliyormuş gibi gelen arkadaşım "ne yapıyorsun" diyerek irkildi ve bir bahaneyle evden kendisini dışarı attı.
Herhalde büyü bir şoka uğramış olmalı, çıkarken yüzüme bakamadı. Onu durdurup konuşmayı düşündüm
ama şimdi zamanı değildi.

İşte şimdi o gittikten yarım saat sonra bunları yazıyorum. Mutluyum. Yaşadığım çelişkiyi aşmak için küçük de
olsa bir adım attım. Hatta onun ters tepki vermesi daha iyi oldu. Karşılaşabileceğim en kötü durumda moralim
bozulmamıştı. Şimdi, yarın onunla mutlaka konuşmayı düşünüyorum. Önce "beni ne kadar zamandır
tanıyorsun" diyeceğim. Ardından onu yatıştırmak için artık onu bir sevgili olarak hiç düşünmediğimi, arkadaş
olarak kalmak istediğimi söyleyeceğim. Sonra eşcinsellikten, sevgiden bahsedip onun buna alışmasına
çalışacağım. Bu belki zor, belki kolay olacak. Ama beni kimseye söylemediği sürece sorun yok. Artık bunu
"zincirlerinden başka kaybedecek bir şeyleri olmamanın" verdiği zorunluluk ve rahatlıkla yapabilirim.

Ben KAOS GL'ye bir mektup yazmayı aslında hiç düşünmüyordum. Bu olaydan sonra birden aklıma geldi. Bir
şeyler yapmak, düşündüklerimi yazmak, bunları belki bana yakın, belki uzak olan bazı insanlarla paylaşmak
istedim. Bunları şimdi çok sevdiğim bir çok devrimci arkadaşımla da paylaşmak isterdim. Ama şu anda
kendimi bunu yapacak kadar güçlü görmüyorum. Sorun onlarda değil, eminim buna hiç bir olumsuz tepki
göstermeyecekler ama şimdi bunu yapamam.
KAOS GL 35/29
Son olarak şunu söylemek istiyorum: Bir şey yapmak, harekete geçmek her zaman düşüncelerimle,
duygularımla boğuşmaktan iyidir. Sonuç ne kadar kötü olursa olsun, insan yeni bir aşamaya giriyor,
yenileniyor. Şimdi kendimi daha onurlu hissediyorum. Eskisi kadar kendimi aşağılık görmüyorum. Diğer türlü
içten içe çürüyorsun ve çıkış yolu bulamamış biri olarak yaşam seni batağa sürükleyebiliyor. Sevgiler…

DUYARLI DÜŞÜNEN EŞCİNSELLERE

Bunca olumsuzluklara rağmen, hala ümitsiz değil mi. Bilinçsiz
eşcinsellerin varlığı olduğu gibi, bilinçli ve duyarlı eşcinsellerin
Murat
olduğuna ve tepkide bulunacağına inanıyorum. İyiliklerin,
KAOS GL ile yeni tanıştım sayılır. Mektup
güzelliklerin ve sevginin tüm olumsuz düşünceleri yıkacağına
yazmayı çok seviyorum. Eşcinselliğimi
inanıyorum. İnsanlar bizleri topluma sunduğumuz sevgilere göre
mektup arkadaşlarım sayesinde aştım.
değerlendirsin. Yapabileceğimiz çok şey var, eşcinseller adına. Bu
Bilinçli bir insanım şu ana kadar hiç gay
da zaman ve çok emek ister. Sevgi ve çaba olmadan asla olmaz.
arkadaşım ve gayce ilişkim olmadı.
Mektup arkadaşlarımla her şeyimi
Her nedense birbirimize güvenemiyoruz. Yalana, ikiyüzlülüğe
paylaşabiliyorum. Duygu, düşünce, istek
başvuruyoruz. Dahası çok korkuyoruz. hayır asla korkmamalıyız.
ve ihtiyaçlarım hep yazıda kalıyor. Ama
Aksine cesaret, dürüstlük, sevgi ve dayanışma biz eşcinsellerin
artık sessiz çığlık atmaktan çok
temel prensibi olmalı. Bulunduğumuz durum asla başkasına
konuşmak istiyorum....
güvensiz duymamamız gibi haksız sebebimiz göstermez.
KAOS GL’ye daha önce ilan yazdım.
Aydın bir toplum birbiriyle etkileşerek çözümler üretebilir. Asla
“Öncelikle Antakya ve çevresi tercihimdir”
çaresiz değiliz, çözüm beynimizde. Sizleri gerçekten seviyorum.
ibaresi vardı. Maalesef İzmirli arkadaşım
dışında hiçbir mektup alamadım. amacım
Tüm güzellik ve sevgileri yaşayabilmeniz dileğiyle, öneri ve
sırf partner bulmak değildi. Asıl amacım
cevaplarınızı bekliyorum.
bu çevrede bulunan eşcinsellerin
karşılaştıkları bireysel ve toplumsal
KAOS GL’ye yaşam boyu harika bir yaşam diliyorum.
sorunlara yardımcı olarak beraberce
çözüm üretmekti. asla ben merkezci
Sayenizde en büyük meydan kumayı severek yaşıyorum.
düşünmüyorum. Birbirimize gerçek
anlamda ihtiyacımız var. Örgütlenip tek
Murat P.K. 174 31100 Antakya
yürek olabiliriz. Tabularımızı yıkabiliriz,
zincirleri kırabiliriz. Yeter ki biz isteyelim.

ABONELİK İÇİN
YURT İÇİ 1 YILLIK ABONE BEDELİ 2.700.000.- TL, 6 AYLIK 1.350.000.-TL

YURT DIŞI 1 YILLIK ABONE BEDELİ 75 DM YA DA 50 $ (POSTA DAHİL)

T. İŞ BANKASI MEŞRUTİYET ŞUBESİ (ANKARA) ALİ ÖZBAŞ 4213 0544328 NO’LU HESABA
YATIRILMALIDIR.

PLEASE, TRANSFER 75 DM OR 50 $ AS 1 YEAR SUBSCRIPTION PERIOD TO THE FOLLOWING

BANK ACCOUNT:

T. İŞ BANKASI MEŞRUTİYET ŞUBESİ (ANKARA) ALİ ÖZBAŞ NO: 4213 0544328

DEKONT YA DA FOTOKOPİSİNİ MUTLAKA ALİ ÖZBAŞ P.K. 53 CEBECİ/ANKARA

ADRESİNE POSTALAYINIZ.

TEK SAYILIK İSTEKLERDE 200.000.-TL’LİK POSTA PULU GÖNDERİNİZ.

KAOS GL 35/30
 TEKZİP ÜZERİNE
Derginizin Haziran 1997 sayısında Radikal İki'de yayınlanan Kısık Sesler Yeniden adlı yazımla ilgili bir
tekzip yayınladınız. Bu konu üzerine benim söyleyeceklerim de var. Sekiz yıllık gazetecilik yaşamımda
her zaman görüşlerine katılmasam bile, konuda geçen kişi ya da gruplara eşit yer ve görsel malzemede de
eşit kullanıma çok dikkat ettim. Bahsi geçen yazıda alternatif yayınlarda KAOS GL, LAMBDA, GACI
dergilerini eşit yayınlanacağı kesinliği ile teslim ettim. Yayın yönetmenimiz Tuğrul Eryılmaz'dan yıllar
önce ilk gazetecilik dersinde bunu öğrenmiştim. Fakat sanırım Tuğrul Eryılmaz bir hata yaptı. Belki de
KAOS GL sempazitanı idi. Sonuçtan ben rahatsız oldum açıkçası. Kendimde hata aramam gerekirse
yazının çıkışlarını görmek için dergiye gitmem gerekirdi. Onun dışındaki şeyler bana ait değil.

Aynı dergi yani Radikal İki'nin yayınından sonra LAMBDA'dan her kimi gördümse bana sitem ettiler.
"KAOS GL reklamı olmuş" dediler. Hatta radyo programında yazıyı okurken bana kızgınlıklarını hiç hak
etmediğim şekilde belirttiler. Beni tanıtırken (yazının sahibi olarak) "eşcinsel haberler yapan biri" dediler.
Oysa gerçek böyle değil. Bu tarihe kadar yaptığım haber ve araştırma yazılarımın içinde en fazla on,
eşcinsellerle ilgili yazı vardır. Homofobik gazetecilerle bazen zorunlu olarak aynı masada çalıştım. Bana
hep o imajı yüklemeye çalıştılar. Bir eşcinsel olarak onların egemen olduğu bir alanda ben herkesten daha
çok çalışmak zorundaydım. Zaman içinde bir yere geldim. Fakat tam tabiriyle 'dişimle, tırnağımla'.
Desteklemek için çok çaba sarf ettiğim bir gay grup tarafından üstelik de bir kanal aracılığıyla
küçümseneceğimi düşünemezdim bile. Onlar da çoğunluğun yaptığı gibi bir küçük ayrıntıya bakarak
geneli reddediyorlardı. Dergilerinizin satması, radyo programlarının dinlenilmesi, isteyen tüm gaylerin
adresleri bulabilmesi için yazdım o yazıyı. Yoksa bana bu noktadan sonra gaylerin ve gay hareketin
almaktan başka verebileceği bir şey yoktur. Bunu elbette ki mesleki açıdan yani gazetecilik anlamında
söylüyorum.
Ali Kemal YILMAZ.

∇∇∇∇∇∇
BİLSAK VE LAMBDA
Lambda'nın Pazar toplantılarından birindeyim. Tarih 1 Haziran 1997. Bilsak'ın sonradan gay bar olan
"Bar Bahçe"den eşcinseller yaka paça atıldıklarını anlatıyorlar. Arkasından bir başla eşcinsel arkadaş da
yine Bilsak "5. Kat"tan kovulduklarını anlatıyor. Sonra diğer yerlerden kovulmalarla konu genişliyor.
Lambda'da toplantıyı yönetenlerin (!) söyledikleri karşısında kulaklarıma inanamıyorum. "Bizim yapacak
hiç bir şeyimiz yok. Lambda ne ki ne yapabiliriz". O ana kadar zorladığım sabrım taşıyor. Önce onlara
Bilsak'ın geçmişini anlatıyorum. 80 sonrasında çok sayıda aydının finansesi ile 'demokratik platform'
amacıyla kurulduğunu ve sonradan gay barlara dönüştüğünü, tabii ki gay bar olmasına değil astronomik
rakamlarla eşcinsel sömürüsü yapıldığını, şimdi ise heteroseksüel müşteri tuttuktan sonra 'katlandıkları'
ibnelere artık gerek kalmadığı için önce 'kalitesiz' olanları ekarte ettiklerini anlatmaya çalıştım. Tabii tüm
bu saptamalarım kovulanlardan aldığım bilgiler sonucu saptamalar. Vitrin olacak, yazar çizer, ismi olan
eşcinseller el üstünde tutuluyorlar. Bana göre, radyo programında ve bizzat giderek, protesto edilmeli,
gerekirse o mekan dağıtılmalıydı. Hiç bir şey bu kadar ucuz olmamalıydı. Lambda'dan insanlar bana deli
muamelesi yaptılar. Bu kadar tepki duyacak ne vardı? Kovulan onlar değillerdi ya. Bana da ne oluyordu?
Üstelik onlar nereye gideceklerdi. Sonra Bilsak'ta onların ayrı bir havaları vardı. Ben tepki gösterilmesi
gerektiğinde yalnız kalmıştım. Aynı konuyu Lambda'nın çekirdek toplantılarından birinde açtım. Sonuç:
Bilsak'a kafa tutarsak sonra biz nereye gideriz. İşte 'gay gurur' etkinlikleri düzenleyen Lambda'lı
eşcinseller. Hepinizin gurursuz günleriniz kutlu olsun.
Ali Kemal YILMAZ

KAOS GL 35/31
150.000 TL